พิมพ์หน้านี้ - ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)]

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: dragon123 ที่ 26-07-2014 12:46:23

หัวข้อ: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 26-07-2014 12:46:23

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อ ความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

*****************************************************************************************

   อารัมภบท

.................................................

   ผมวีรวัฒน์ หรือวีร์ ทายาทคนโตแห่งตระกูลสิงห์ ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่คุณพ่อจัดหามาให้ แต่ผมไม่ได้รักเธอ เราแต่งงานกันเพื่อผลิตทายาทให้สืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไป ซึ่งผมได้ทำสำเร็จ ขาดแต่ความรักที่ผมไม่ได้มันมาเท่านั้น ถ้าย้อนเวลาไปได้ ผมอยากจะกลับไปหาความสุขให้กับตัวเอง แต่ตอนนี้ผมอายุได้เจ็ดสิบปีแล้ว เวลาของผมกำลังจะจบลงด้วยโรควัยชราที่รุมเร้ามานับสิบปี

   “คนตระกูลสิงห์จะต้องไม่ร้องไห้ จงเข้มแข็งอย่าให้ใครมาดูแคลน” ผมบอกกล่าวกับทุกคนก่อนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายดับลง ภาพของทุกคนที่กำลังร่ำไห้กับการจากไปของผมก็พลันดับวูบลง ท่ามกลางสติที่เลือนราง ผมได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นแผ่วเบา

   มนุษย์เอ๋ย เจ้าทำความดีใหญ่หลวงมาชั่วชีวิต ข้าจักให้พรกับเจ้าหนึ่งข้อ จงขอมา

   ให้พร?

   ใช่ให้พร อะไรก็ได้ที่เจ้าอยากได้ ยกเว้นขอชีวิตเดิม เพราะข้าให้ไม่ได้ เวลาเจ้ามันจบลงไปแล้ว

ผมพลาดความรัก…

   ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

   ได้ ข้าจักให้เจ้า ณ บัดนี้!

....................................................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (up อารัมภบท 26/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 26-07-2014 14:17:09

ห้ะ แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามมมม :z2: :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (up อารัมภบท 26/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 27-07-2014 10:03:53

ตอนที่ 1

.................................

ผมนึกว่าเกิดใหม่แล้วจะลืมเลือนอดีตเหมือนในนิยายหรือบทละครโทรทัศน์ที่ผมเคยดูมาเสียอีก แต่ที่ไหนได้ผมกลับได้สติครบถ้วนสมบูรณ์ จำได้แม้กระทั่งว่าตัวเองเคยเป็นใคร ช่วงระยะทารกผมยังทำอะไรได้ไม่มาก นอกจากกินนอนเพียงอย่างเดียว รับรู้สติว่าครอบครัวใหม่ของผมนั้นมีเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียกว่าแม่เลี้ยงดูผมมาโดยตลอด ส่วนคุณพ่อนั้นผมคิดว่าไม่มี เพราะไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเลยซักครั้งเดียว จวบจนผมอายุหนึ่งปี ผมกลับมีวิวัฒนาการเติบโตเร็วกว่าเด็กทุกคน นั่นก็คือการลุกขึ้นเดิน ส่วนเรื่องพูดนั้นผมพูดได้ตั้งแต่แปดเดือน แต่ยังพูดได้ไม่ชัดเพราะฟันน้ำนมยังขึ้นไม่ครบทุกซี่ อาจเป็นเพราะผมเป็นผู้ใหญ่ในร่างเด็ก ก็เลยทำให้คุณแม่ข้าวรักและเอ็นดูผมชนิดที่คุณแม่คนก่อนของผมเทียบกันไม่ติด ส่วนเรื่องดูดนมแม่นั้นลืมมันไปได้เลย ผมไม่ดูดนมท่านอีกเพราะเห็นว่าไม่จำเป็นแล้ว และอีกอย่างผมหันไปดื่มนมกล่องที่ขายตามร้านโชว์ห่วยแทน แต่ก็ซื้อบ่อยไม่ได้หรอกครับ เพราะฐานะของคุณแม่ข้าวนั้นยากจนข้นแค้นมาก ชนิดที่ว่าพอกินประทังชีวิตไปวันๆ ชื่อใหม่ของผมแม่ข้าวเรียกผมว่าตาหนู ส่วนชื่อจริงกมลที่แปลว่าดวงใจ พอผมพูดได้ ผมก็ขอให้ท่านเปลี่ยนมาเรียกผมว่าวีร์ แน่นอนว่าท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรผม อยากจะใช้ชื่อไหนท่านก็ไม่ว่า แต่ขอชื่อจริงให้เป็นกมลเหมือนเดิม ห้ามเปลี่ยนเด็ดขาด ซึ่งผมก็ไม่คิดเปลี่ยนเพราะถือซะว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณอีกฝ่ายที่ให้กำเนิดผมมา

“ตาหนูตื่นได้แล้วลูก วันนี้ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรือจ้ะ เดี๋ยวก็ไปสายหรอก” ถึงท่านจะยากจน แต่ท่านก็ทำงานหาเงินส่งผมเรียนหนังสือจนได้ ตอนนี้ผมอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกแล้วครับ ปีหน้าก็จะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว แต่นั่นผมคิดว่าคงไม่สามารถเรียนต่อได้ เพราะลำพังเงินเดือนของแม่ข้าวก็แทบจะกินแกลบแล้วครับ ดังนั้นเรื่องที่คิดจะเรียนต่อก็ฝันไปได้เลย อ้อ อย่าได้สงสัยนะครับว่าทำไมท่านถึงยังเรียกผมว่าตาหนู แทนที่จะเรียกผมว่าวีร์ ตามที่ผมเคยบอกเอาไว้ ท่านบอกว่ามันชินปากไปแล้ว ผมก็เลยตามเลย แต่สำหรับคนอื่นต้องเรียกผมว่าวีร์เท่านั้น “รีบอาบน้ำอาบท่าซะ แม่ทำของโปรดไว้ให้ลูกทานแล้วด้วยนะ”

“ครับแม่ข้าว” พอท่านไปแล้ว ผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินลงบันไดลงไปชั้นล่าง บ้านใหม่ของผมในตอนนี้เป็นเพียงบ้านเช่าขนาดเล็ก เป็นบ้านใหม่ทั้งหลังที่ดูโกโรโกโส ต่างจากบ้านของผมที่ใหญ่โตเทียบคฤหาสน์ในชาติก่อนลิบลับ แต่ผมก็ไม่ได้นึกรังเกียจบ้านหลังนี้ ออกจะรักด้วยซ้ำไป เพราะมันเล็กดูอบอุ่น ไม่อ้างว้างเหมือนบ้านหลังนั้นครับ แม้จะมีกันแค่สองคนผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

“วันนี้แม่จะกลับบ้านช้าหน่อยนะจ้ะตาหนู พอดีต้องอยู่ทำกะดึก” แม่ข้าวของผมทำงานเป็นพนักงานห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ก็เลยมีเวลากลับที่ไม่แน่นอน “ถ้าลูกง่วงนอนก็เข้านอนไปก่อนได้เลยนะจ้ะ ไม่ต้องรอแม่”

คุณแม่ข้าวพูดเสร็จก็รีบออกไปทำงานเลยทันที เพราะกลัวจะไปทำงานสาย ส่วนผมก็รีบกินข้าวให้เสร็จก็ล้างจานล้างชามก่อนจะรีบไปโรงเรียนกับเขาบ้าง ซึ่งบอกตามตรงว่าผมนึกเบื่อหน่ายกับการเรียนหนังสือ เพราะชาติก่อนผมเรียนจบมาสูงถึงขั้นดอกเตอร์ ก็เลยไม่แคร์ที่จะโดดเรียน ถ้าถามว่าผมเคยแวบกลับไปดูบ้านเก่าตระกูลสิงห์บ้างหรือไม่นั้น ขอตอบได้เลยครับว่าเคย ไปช่วงที่โดดเรียนนี่แหละ ซึ่งที่นั่นก็ยังคงดูเรียบร้อยดี ไม่มีเปลี่ยน ผิดกับตรงที่ไม่มีผมอยู่เท่านั้นครับ

“จบมอหกแล้วมึงจะต่อที่ไหนวะไอ้วีร์” เสกเพื่อนสนิทในกลุ่มชั้นเรียนผมถามขึ้นมาหลังจากพักเที่ยงวัน ตอนที่ผมรู้จักมันครั้งแรกตอนสมัยมัธยมต้น มันเป็นคนแรกที่แซวผมเรื่องชื่อจริง ว่าผู้ชายอะไรชื่อกมล ซึ่งผมจัดการมันไปหนึ่งหมัดโทษฐานแซวเรื่องชื่อของผม “เพราะกูจะไปมหาลัย xxx นะ”

“อืม คงไม่ แม่กูไม่มีเงินส่งกูเรียนแล้วล่ะ” ผมตอบตามความเป็นจริง ทุกวันนี้อยู่กับแม่ข้าวก็มีความสุขดี ท่านให้ความรักกับผมมากพอสมควร จึงไม่คิดจะเรียนต่อ อาจออกมาหางานทำเพื่อดูแลแม่ข้าวบ้าง ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่กลับไปขอเงินที่บ้านตระกูลสิงห์ ไปเปิดเผยลูกชายให้รู้ว่าตัวเองเป็นพ่อเพื่อจะได้เงินเอามาต่อทุนเรียนหนังสือ ไม่ครับ ผมคงไม่กลับไปขอเงินลูกชายหรอก เพราะใครที่ไหนจะเชื่อเรื่องพวกนี้ ดีไม่ดีผมอาจโดนลูกชายของตัวเองส่งเข้าโรงพยาบาลบ้าแน่ครับ

“เหรอ น่าเสียดายนะ มึงออกจะหัวดีขนาดนี้” เสกพูดด้วยความเสียดาย ซึ่งผมเองก็นึกเสียดายเหมือนกัน เพราะถ้ามีใบวุฒิปริญญาก็จะสามารถเข้าทำงานที่มีเงินเดือนสูงๆได้ “ทำไมไม่กู้เอาวะ เดี๋ยวนี้ใครๆก็ขอทุนกู้เรียนกัน อย่างกยศ.ที่พวกกลุ่มไอ้บอลขอไง”

ผมเลิกคิ้วครุ่นคิด เรื่องนี้ผมเองก็เคยคิดอยู่เหมือนกัน แต่กลัวแม่ข้าวจะลำบากหาเงินให้ผมเพิ่มมากขึ้น เพราะใช่ว่าจะขอกู้เงินพวกนี้แล้ว ชีวิตของแม่ข้าวจะสบายขึ้นเสียเมื่อไหร่ ทุกวันนี้แค่มีเงินพอกินข้าวได้ก็แทบแย่แล้วครับ

“อย่าเลยดีกว่า กูไม่อยากให้แม่ข้าวกูต้องทำงานดึก แค่นี้แม่กูก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว” ผมส่ายหน้าตอบ ทุกวันนี้สุขภาพของแม่ข้าวเริ่มแย่ลงเข้าทุกที สามวันดีสี่วันไข้ จนผมนึกอยากจะกลับไปหาลูกชายที่ตระกูลสิงห์เพื่อขอเงินมาเลี้ยงดูแม่ข้าวแล้วครับ

“เออๆไม่ก็ไม่ ว่าแต่เมื่อวานมึงบอกเลิกกับน้องเฟิร์นที่ห้องเจ็ดแล้วเหรอวะไอ้วีร์”

“นั่นสิวีร์ กูได้ยินว่ามึงหักอกน้องเฟิร์นที่หน้าโรงเรียนเลยรึวะ” เพื่อนอีกคนของผมที่ชื่อเกมถามต่อด้วยความสงสัย โชคดีที่ไอ้หมอนี่ได้ยินชื่อจริงของผมแล้วไม่แซวเหมือนไอ้เสกครับ มันบอกว่าชื่อจริงของผมเพราะดี ต่างกับมันที่ชื่ออะไรก็ไม่รู้ มีความหมายไม่ค่อยเพราะ “ทำไมล่ะวีร์ น้องเฟิร์นคนนั้นออกจะน่ารัก นิสัยดี เอาใจมึงเก่งด้วย”

ผมได้ยินที่เกมพูดก็พลันส่ายหน้าให้ทันที เด็กผู้หญิงคนนั้นต่อหน้าคนอื่นเป็นคนดีก็จริงอยู่ แต่พอได้คบดูกันแล้ว กลับพบว่าเป็นเด็กที่เอาแต่ใจ เรียนหนังสือไม่ค่อยจะเก่ง สักแต่จะเที่ยว แม้บ้านจะไม่รวยแต่กลับใช้เงินฟุ้งเฟ้อเกินตัว คนประเภทนี้ผมคิดว่าเลิกไปกันเสียดีกว่า เพราะคบไปก็ไม่มีทางที่จะรักกันได้เลยซักนิด

“กูกับน้องเฟิร์นคงเข้ากันไม่ได้นะ” ผมบอกไปตามความเป็นจริง ไม่ใช่แค่น้องเฟิร์นคนเดียวที่ผมเคยคบ คนอื่นก็เคยมานับไม่ถ้วน ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ซึ่งยังดีที่ไอ้เสกกับไอ้เกมไม่ได้นึกรังเกียจที่ผมเป็นไบ จึงไม่ได้ใส่ใจว่าผมจะเลิกคบกับน้องเฟิร์นเท่าที่ควร “เปลี่ยนเรื่องเถอะ วันนี้พวกมึงสองคนจะเข้าเรียนก็เรียนไป เพราะบ่ายนี้กูจะโดดเรียนนะ”

“อะไรวะ โดดเรียนอีกแล้วหรือ” เสกกับเกมพูดพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

“ทำไมวะ กูจะโดดเรียนแค่นี้ถึงกับต้องร้องเสียงด้วยเนี่ยพวกมึง” ผมพูดอย่างขำๆ

“ก็มึงเล่นโดดเรียนเป็นว่าเล่นนี่หว่าไอ้วีร์ นี่ถ้าไม่ติดว่ามึงเรียนเก่งเกรดสูงสี่จุดศูนย์ศูนย์ พวกอาจารย์ฝ่ายปกครองคงเรียกตัวมึงไปสอบสวนแล้วล่ะ” เสกบอกผมด้วยความเอือม มันกับเกมเป็นเด็กที่ชอบโดดเรียนก็จริง แต่ก็ไม่ถึงขั้นโดดเรียนตอนบ่ายเกือบทุกวันเหมือนกับผมหรอกครับ “มึงไปเถอะไอ้วีร์ กูกับเกมขอบาย วันนี้ขี้เกียจวะ”

“ใช่ ขี้เกียจล่ะ นั่งหลับในห้องเรียนดีกว่า” เกมพูดเสริมต่อ เห็นสองคนนี้ดูเล่นๆก็จริงแต่ก็เป็นเด็กนักเรียนที่หัวดีพอสมควรครับ พวกอาจารย์จึงไม่ค่อยว่าถ้าเห็นพวกมันนอนหลับในห้องเรียน

“อืม งั้นกูไปล่ะ” ผมบอกก่อนจะลุกขึ้นยืน “เดี๋ยวพรุ่งนี้จะซื้อขนมมาฝากพวกมึงด้วย”

“เออ ไม่ต้องมาฝากหรอกไอ้วีร์ พวกกูไม่กินเว้ย” มันพูดไปอย่างนั้นเองแหละครับ เพราะถึงเวลาจริงพวกมันฟาดขนมของฝากเรียบไม่เหลือหรอ แต่ผมยังไม่ทันได้โดดเรียน เสียงมือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน

“มึงลืมมือถือวะไอ้วีร์ เดี๋ยวกูกดรับสายให้นะมึง” ไอ้เสกบอกก่อนจะกดรับสายทันที “ครับ ผมเพื่อนของกมล…ครับ…ฮะ?! ว่ายังไงนะครับ ครับ…เดี๋ยวผมจะบอกเขาให้ครับ ครับ สวัสดีครับ”

พอเสกกดวางสายก็เงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสีหน้าซีดเผือก

“มึง…แม่มึง”

“แม่กูทำไมวะไอ้เสก พูดมาสิ!”

“แม่มึงตกบันไดตอนนี้อยู่ห้องไอซียู!”

!!!!!!

...............................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (up ตอนที่ 1 27/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 27-07-2014 10:15:04

รอจ้า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (up ตอนที่ 1 27/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 27-07-2014 12:14:37

ขุ่นแม่อย่าเป็นอะไรไปน้า :hao5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (up ตอนที่ 1 27/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 27-07-2014 14:16:37

เนื่องจากแม่ของผมประสบอุบัติเหตุตกบันไดเลื่อนในห้างสรรพสินค้า ก็เลยส่งผลให้แม่ข้าวเลือดคั่งในสมอง กะโหลกศีรษะร้าว กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราไปอย่างที่เห็น แน่นอนว่าค่ารักษาพยาบาลค่าใช้จ่ายในการดูแลผู้ป่วยสูงมาก จึงทำให้ผมต้องลาออกจากโรงเรียนเพื่อทำงานหาเงินมาเลี้ยงดูตัวเอง ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายค่ารักษานั้นทางโรงพยาบาลเร่งรัดให้ผมรีบจ่ายมา ซึ่งผมก็ได้แต่ขอผ่อนผันไปก่อน เพราะยังไม่มีจ่ายจริงๆ แต่ส่วนเรื่องค่าเช่าบ้านนั้นผมไม่มีจ่ายเลยครับ จำต้องปล่อยให้อีกฝ่ายยึดที่ไป ฉะนั้นด้วยเหตุนี้ผมจึงใช้ที่โรงพยาบาลเป็นที่หลับนอนไปชั่วคราว

“มึงเป็นบ้าอะไรวะไอ้วีร์ เรื่องถึงขนาดนี้แล้วทำไมถึงไม่บอกพวกกู!” ไอ้เสกมาโวยถึงโรงพยาบาลหลังจากทราบเรื่องของผมแล้ว แถมยังต่อยหน้าผมโทษฐานปิดบังเรื่องนี้ไม่ยอมบอกพวกมันด้วยครับ “ทำไมไม่ขอความช่วยเหลือจากพวกกู มึงยังเห็นพวกกูเป็นเพื่อนอยู่อีกหรือเปล่าวะ!”

ส่วนไอ้เกมไม่ต้องพูดถึง มันเอาแต่ร้องไห้เพียงอย่างเดียว

“กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ” ผมบอกขอโทษพวกมัน ซึ่งไอ้เสกกับไอ้เกมก็ไม่ได้ว่าอะไรผม แล้วพวกมันก็ขอหยิบยืมจากพ่อแม่เอามาช่วยผมในเรื่องค่าใช้จ่ายรักษาพยาบาลให้กับแม่ข้าวไปล่วงหน้าก่อน ไว้มีเมื่อไหร่ค่อยมาใช้คืนทีหลังเอา “ขอบคุณพวกมึงจริงๆ ถ้าไม่ได้พวกมึงสองคน กูกับแม่ก็คงจะ…”

“ไม่เป็นไรไอ้วีร์ เรื่องแค่นี้เอง” หลังจากนั้นพวกมันก็ชวนผมไปนอนค้างที่บ้านมัน ซึ่งผมคิดว่าคงไปอยู่ด้วยได้ไม่ตลอด เพราะเกรงใจที่บ้านพวกมันครับ ดังนั้นผมจึงตัดสินใจหอบเสื้อผ้าไม่กี่ชุดเดินออกมาจากบ้านไอ้เกม ก่อนจะนั่งแท็กซี่ออกมายังสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งพอถึงเรียบร้อยแล้วผมก็จ่ายค่าแท็กซี่ไป แล้วเดินลงมาดูอดีตคฤหาสน์หรือบ้านของผมอันใหญ่โตหรูหรา ก่อนจะแค่นยิ้มให้กับโชคชะตาของตัวเอง

“ให้ตายสิ ในที่สุดก็ต้องกลับมาตายรังเดิมอีกจนได้นะเรา” แต่ก่อนจะเข้าไปผมได้คิดแล้วคิดอีก คิดหลายตลบว่าจะเข้าไปยังไงให้ถึงตัวลูกชายตัวแสบของผมดี เพราะอยู่ๆจะเดินเข้าไปขอพบลูกชายผมก็คงไม่ได้ มีอย่างที่ไหนเด็กวัยรุ่นแปลกหน้าจะไปขอพบหน้าท่านประธานแห่งตระกูลสิงห์กันล่ะครับ ขืนทำแบบนั้นมีหวังผมได้โดนถีบหัวส่งแน่ ดังนั้นผมจึงใช้ไม้ตายด้วยการไปขอทำงานที่บ้านของตัวเอง “พี่สุดหล่อครับ ไม่ทราบว่าที่นี่เปิดรับเด็กเข้าทำงานอยู่หรือเปล่าครับ”

ยามเฝ้าประตูยืนมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เอ ไม่รู้จะรับหรือเปล่า พี่ต้องขอคุยกับเจ้านายก่อน เธอเองก็ยืนรออยู่ข้างนอกไปก่อนแล้วกันนะ”

“ครับพี่” แล้วอีกฝ่ายก็เดินหายเข้าไปในบ้าน ทิ้งให้ผมยืนรอที่หน้าประตูรั้วบ้าน แต่ในขณะที่ยืนรอ ผมก็ได้ยินเสียงแตรรถดังจากด้านหลัง ทำเอาผมสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองข้างหลัง ก็พบกับรถเฟอรารี่สีแดงคุ้นตาจอดอยู่พอดี ส่วนเจ้าของรถก็เปิดกระจกชะโงกหน้าออกมา ซึ่งพอเห็นใบหน้าอีกฝ่ายแล้ว เล่นทำเอาผมขมวดคิ้วมองเพราะไม่คุ้นหน้าคุ้นตา ใบหน้าเรียวคมขาวแลดูลูกครึ่งจีนไทย จมูกโด่งสัน ผมสั้นรองทรงสีน้ำตาลประกายทอง กำลังเม้มปากมองมาที่ผมด้วยสีหน้าเหยียดหยาม

“นี่ไอ้หนู ถ้าคิดจะขโมยของที่นี่ล่ะก็ เลิกหวังซะเถอะ เพราะที่นี่คือบ้านของตระกูลสิงห์” ผมมุ่นคิ้วทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น เท่าที่จำได้ ลูกหลานของผมไม่มีคนไหนเคยพูดจาดูถูกเด็กกันเลยซักคน แล้วอีกอย่างผมจดจำหน้าลูกหลานได้ทุกคน ดังนั้นผู้ชายคนนี้จึงเป็นคนนอกตระกูลสิงห์อย่างไม่ต้องสงสัย

สงสัยจะมีธุระที่นี่กระมัง…

“นั่นพูดยังไม่ไปอีกเดี๋ยวจะ…”

“คุณจีนกลับมาแล้วเหรอครับ ผมต้องขอโทษด้วยที่ออกมาเปิดประตูให้ช้า พอดีมัวแต่เข้าไปถามคุณท่านเรื่องรับเด็กเข้าทำงานนะครับ” ยามเฝ้าประตูคนเดิมวิ่งออกมาพูดด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบก่อนจะเปิดประตูรั้วให้อีกฝ่ายได้ขับรถเข้าไป ซึ่งเจ้าตัวที่ชื่อว่าจีนมองหน้าผมตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะขับรถเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมยืนอยู่กับยามเฝ้าประตู “เดี๋ยวเธอตามพี่มานะ เพราะเจ้านายของพี่จะคุยด้วย”

“ครับพี่ยาม”

............................................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 1 up 50% 27/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 27-07-2014 15:54:37

:z6: :beat: จีนล่วงหน้า

อย่าบอกนะว่านางคือคนรักของลูกวีร์ o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 1 up 50% 27/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 28-07-2014 09:14:18

ถึงแม้บ้านหลังเก่านี้จะเทียบความสุขสู้กับบ้านหลังใหม่ไม่ได้ แต่ภาพความทรงจำครั้งก่อนก็ยังหวนให้ผมคิดถึงจนน้ำตาซึมอยู่บ้างไม่น้อย ทุกอย่างยังอยู่ที่เดิมไม่มีเปลี่ยน ซึ่งผมก็คิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ หลังจากเดินตามพี่ยามมาจนถึงหน้าห้องรับแขกแล้ว ก็พบกับคนคุ้นตาที่ดูมีอายุมากขึ้น สวมชุดสูทสีดำกำลังยืนทำหน้าเคร่งขรึมไม่เปลี่ยนเมื่อเห็นผมกับพี่ยามเดินมาหยุดตรงหน้า

“นี่ล่ะครับเด็กที่จะมาสมัครงาน”

“อืม ปล่อยเด็กไว้นี่แหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

“ครับคุณอิฐ” เมื่อพี่ยามเดินกลับไปแล้ว ร่างสูงก็มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เดินไปคุยไปแล้วกัน เพราะนายท่านอยู่ข้างบน”

“ครับ” ผมตอบก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย เพราะรู้กฎการรับเด็กเข้าทำงานของบ้านตัวเองดีครับว่าจะต้องถูกสอบสวนประวัติที่มาก่อนเป็นอันดับแรก

“เป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งรึไงเรา”

“ครับ” ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าพ่อคนใหม่ของตัวเองเป็นใครมาจากไหนก็ตาม แต่ถ้าดูจากสีของเส้นผมกับสีของนัยน์ตาแล้ว จะรู้ได้ทันทีว่าผมเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งไม่ใช่คนไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะเค้าโครงใบหน้าผมจะคล้ายฝรั่ง สีตาเป็นสีน้ำตาล ส่วนสีผมไม่ต้องพูดถึง เป็นสีทองครับ “พอดีพ่อเป็นฝรั่งมาพบรักกับแม่ที่เป็นคนไทยนะครับ”

“แล้วพ่อแม่เราไม่ว่ารึไงที่ออกมาหางานทำนะ”

“พ่อหายสาบสูญ ส่วนแม่...” ผมพูดพลางหยุดเดิน “...ประสบอุบัติเหตุตกบันไดเลื่อนในห้างสรรพสินค้า ตอนนี้นอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา ผมก็เลยคิดหาเงินมารักษาท่านนะครับ”

“ด้วยการเดินออกมาหางานทำที่ตระกูลสิงห์เนี่ยนะ”

“ครับ”

“หึ เด็กหนอเด็ก” อีกฝ่ายยิ้มขำพลางมองผมราวกับเป็นเด็กน้อยที่เพิ่งหัดเดิน “ตระกูลสิงห์ไม่ใช่ธนาคาร จะได้ปั้มเงินให้เธอมาจ่ายค่ารักษาแม่ของเธอได้หรอกนะ”

“อันนั้นผมทราบดีครับ ขอบคุณที่เป็นห่วง” ร่างสูงพาผมเดินจนกระทั่งมาหยุดที่หน้าห้องหนึ่ง มันเป็นห้องทำงานเก่าของผมเอง ซึ่งตอนนี้กลายเป็นห้องทำงานของลูกชายผมไปแล้ว

“ขอบอกอะไรไว้อย่างหนึ่ง เวลาอยู่ต่อหน้านายท่านเธอต้องพูดความเป็นจริงเข้าใจไหม” อิฐหันมาบอกผม ซึ่งผมก็พยักหน้าตอบ “ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนดุ เพราะนายท่านเป็นคนใจดี ฉะนั้นหายห่วงได้”

“ครับ”

พออีกฝ่ายเปิดประตูพาผมเข้าไป ก็พบว่าภายในห้องทำงานยังอยู่เหมือนเดิมทุกประการ ยกเว้นคนในห้องที่มีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ถึงแม้ผมจะไม่ชอบแต่งงานถุงคลุมชน ไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่ในฐานะคนเป็นพ่อก็ยังรักและเป็นห่วงลูกชายที่เลี้ยงมากับมืออยู่ดีนั่นแหละครับ พออิฐพาผมเดินไปยังโต๊ะทำงานลูกชาย เจ้าตัวก็วางมือจากปากกาก่อนจะเงยหน้าขึ้น แลเห็นใบหน้าคมที่มีริ้วรอยตีนกาที่เพิ่มขึ้นไปตามวัย พออีกฝ่ายเห็นผมแล้วก็เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย

“พาเด็กมาสมัครงานรึไงอิฐ”

“ครับคุณวิน” วินคือชื่อเล่นที่ผมเป็นคนตั้งให้เขา ส่วนชื่อจริงนั้นชื่อวินภัทร ถ้าให้นับอายุ ตอนนี้อีกฝ่ายน่าจะอายุได้ซักสี่สิบห้าสิบแล้ว “แนะนำตัวให้คุณวินรู้จักสิ”

อิฐหันมาบอกผม ซึ่งผมพยักหน้าก่อนจะหันไปมองอดีตลูกชายของตัวเอง

“ผมชื่อจริงว่ากมล ชื่อเล่นว่าวีร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณวิน” ดูเหมือนว่าตอนผมพูดชื่อเล่นของตัวเองออกมา คนฟังทั้งสองคนถึงกับมีปฏิกิริยากับชื่อนี้ด้วยครับ แต่ก็ยังคงสีหน้าเดิมไม่มีเปลี่ยน

“วีร์ เธอคิดยังไงถึงมาสมัครงานที่นี่ รู้ใช่ไหมว่าตระกูลสิงห์เป็นยังไง”

“ครับคุณวิน ผมทราบดี”

“แล้วเธอมีอะไรดีถึงมาสมัครงานที่นี่ เพราะทางนี้มีคนงานพร้อมแล้ว”

“ก็แล้วแต่คุณวินจะสั่งมาครับ ผมทำได้ทุกอย่าง”

“ทุกอย่าง?” ลูกชายเลิกคิ้วพูด “แม้กระทั่งจับปืนคอยคุ้มกันฉันนะรึ”

ผมรู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังพูดหยอกล้อผมเล่น จึงตอบกลับไปอย่างหน้าด้านๆว่า

“ครับ” ถ้าให้ทำงานด้านนั้นผมก็ทำให้ได้ครับ ถือซะว่าจะได้อยู่ใกล้ตัวลูกชายมากขึ้น แต่เป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะให้ผมทำงานนี้ เพราะผมยังเด็กอยู่มากครับ “ถ้าคุณวินจะกรุณา ผมทำให้ได้ครับ”

“หึๆ เธอนี่นะ” วินหัวเราะอย่างพอใจ ซึ่งไม่เว้นคนข้างตัวอย่างอิฐก็พลอยหัวเราะไปตามด้วย

“เอาเป็นว่าฉันให้เธออยู่บ้านนี้ไปก่อน เพราะฉันไม่รู้จะให้เธอทำงานอะไรดี”

“ครับคุณวิน” ผมรู้ดีครับว่าคนนอกจะมาสมัครงานในบ้านนั้นต้องได้รับการตรวจสอบประวัติที่มาความเป็นไปให้ถี่ถ้วนซะก่อน จึงค่อยให้งานทีหลังตามความเหมาะสม แต่ระหว่างนั้นก็ต้องถูกจับตาดูอยู่ตลอดเวลาด้วยครับ เมื่อคุยกันเรียบร้อยแล้วลูกชายผมก็ได้สั่งให้อิฐพาผมไปยังห้องพักคนงาน แต่ก่อนออกจากห้องผมเหลือบเห็นกรอบรูปผ่านกระจก ซึ่งเป็นรูปใครไม่ได้นอกเสียจากรูปผม

ให้ตายสิ นี่ยังไม่เอารูปฉันออกไปจากห้องนี้อีกนะไอ้เจ้าลูกชายเอ้ย

...........................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 1 up 70% 27/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 28-07-2014 22:30:29

   ห้องพักของคนงานก็ยังคงเป็นห้องธรรมดาทั่วไป แต่ผมต้องแชร์ร่วมห้องกับคนงานอีกคนที่เป็นเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน กล้าเป็นลูกของคนสวนที่เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่หลังจากที่ผมเสียไปได้สิบปี ร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำกรำแดดเนื่องจากการทำงาน จุดเด่นของกล้าก็คือพูดมากไปครับ

   “เห็นลุงยามเล่าให้กูฟัง ว่ามึงเดินเข้ามาสมัครเองถึงที่เลยเหรอ” ตกลงคนเฝ้าประตูคนนั้นชื่อลุงยามหรือไงเนี่ย “แล้วตกลงว่าคุณวินให้มึงทำงานอะไร ใช่คนสวนแบบเดียวกับกูรึเปล่า ถ้าใช่ก็ดี กูกับพ่อจะได้เบาแรงหน่อย งานสวนมันเหนื่อยไม่ใช่น้อยเลยนะ”

   “ไม่ใช่งานสวน คุณวินยังไม่ได้ให้งานอะไรกู” ในเมื่ออีกฝ่ายพูดคำหยาบมาอย่างไม่เกรงใจ ผมก็พูดคำหยาบกลับไปอย่างไม่เกรงใจด้วยเช่นกัน แต่ทว่าผมยังต้องเพิ่งพากล้าอีกเยอะ จึงไม่เก็บมาคิดให้รกสมองครับ

   “ตอนนี้กูว่าง เดี๋ยวกูจะพามึงเดินชมบ้านให้เอง”

   “อืม” ดีเหมือนกันครับ จะได้หลอกถามความเคลื่อนไหวของคนในบ้านในระหว่างตอนที่ผมไม่อยู่ที่นี่ ซึ่งกล้าไม่ทำให้ผมผิดหวังจริงๆ หลอกถามได้เยอะมาพอสมควร อย่างแรกผมได้รู้ว่าหลังจากผมเสียไปได้ห้าปี อดีตภรรยาของผมก็ได้จบชีวิตลงด้วยโรคมะเร็งในมดลูก อย่างที่สองผมได้รู้ว่าลูกชายผมได้รับลูกบุญธรรมมาหนึ่งคนทั้งๆที่เจ้าตัวก็มีลูกชายห้าคนกับลูกหญิงสองคนอยู่พร้อมแล้ว ซึ่งกล้าบอกว่าลูกบุญธรรมคนนั้นเป็นหลานของคนรู้จักลูกชายผม “ว่าแต่คนรู้จักของคุณวินเป็นใครวะกล้า”

   “อืม อันนี้กูไม่รู้วะ”

   “แล้วชื่อของลูกบุญธรรมของคุณวินล่ะ”

   “ชื่อคุณจีนนะ”

   อ้อ ไอ้เด็กปากเสียคนเมื่อเช้านี้เอง

   “แต่กูขอเตือนมึงอะไรไว้อย่างนะไอ้วีร์” กล้าพูดพลางเดินเข้ามาพูดกระซิบผมเบาๆ “อย่าไปยุ่งกับคุณจีน ถ้าเลี่ยงไม่เจอหน้าได้ยิ่งดี เพราะคุณจีนเป็นคนอารมณ์ร้าย ขนาดลุงยามเปิดประตูช้าให้หน่อยเดียวเล่นลงโทษหักนิ้วมือขวาจนเกือบหักครบห้านิ้วเลยนะเว้ย”

   “แล้วคุณวินไม่ได้ลงโทษคุณจีนที่ไปหักนิ้วลุงยามบ้างเลยหรือ” ผมถามกลับด้วยความสงสัย เพราะผมเคยสอนลูกชายว่าถ้าคนในตระกูลสิงห์ทำร้ายร่างกายกันเอง ให้ลงโทษตามพอเห็นสมควร

“เรื่องนี้คุณวินจะไปรู้อะไรล่ะ วันๆเอาแต่ทำงาน” กล้าพูดพลางเอามือขึ้นรองหัวตัวเอง “ส่วนพวกกูมีหรือจะกล้าไปฟ้องคุณวิน เดี๋ยวก็ได้โดนคุณจีนเชือดนิ่มๆกันพอดี”

   “แล้วลูกชายกับลูกผู้หญิงคนอื่นๆของคุณวินล่ะ” ผมถามหาหลานในไส้ เพราะพวกนี้ผมได้สั่งได้สอนให้อยู่ในโอวาทมาจนหมดแล้วครับ

   “ก็ตั้งแต่คุณจีนเข้ามาอยู่ในบ้านพวกเขาก็ไม่ได้กลับมานอนที่บ้านอีกเลย”

   “อะไรนะ?! ไม่ได้กลับมานอนที่บ้านอีกเลยหรือ”

   “ใช่นะสิ” กล้าพูดตอบพลางเอามือลงข้างตัว “ว่าแต่มึงจะโมโหไปทำไมเนี่ยไอ้วีร์”

   ผมรู้สึกตัวว่าตัวเองแสดงท่าทางมากไปจึงปรับสีหน้าให้เป็นดังเดิม

   “อ้อ ไม่มีอะไรหรอก กูก็แค่ทำท่าโมโหไปอย่างนั้นเองแหละ” ผมบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะพูดตัดบทเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้สงสัย “กูว่าเลิกคุยกันเถอะ กูอยากกลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้ว พอดีเดินทางมาเหนื่อยๆยังไม่ได้นอนพักผ่อนเลย”

   “อืม เอางั้นก็ได้”

   แล้วผมกับไอ้กล้าก็พากันเดินกลับไปยังทางเดิม ดูท่าลูกชายผมจะบ้าทำแต่งานเพียงอย่างเดียว จนลืมแม้กระทั่งสั่งสอนลูกบุญธรรมให้อยู่ในโอวาทตัวเอง แถมตอนนี้พวกลูกหลานตระกูลสิงห์ก็ไม่ได้กลับมาอยู่บ้านด้วย เห็นทีผมคงปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วครับ ต้องหาทางทำอะไรซักอย่างโดยไม่ให้ตระกูลสิงห์ต้องมาแตกแยกเพียงเพราะไอ้เด็กบุญธรรมนั่นคนเดียว

...................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 1 up 100% 27/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-07-2014 11:04:36

ตอนที่ 2

........................................

เย็นวันนั้นผมโดนพวกไอ้เสกโทรมาด่าซะหูชา ว่าผมออกมาจากบ้านโดยไม่ที่ไม่บอกพวกมัน ซึ่งผมบอกพวกมันไปว่าไม่ต้องเป็นห่วง ไว้ว่างเมื่อไหร่จะกลับไปเยี่ยมหา เมื่อคุยเรียบร้อยแล้วผมก็ต้องออกไปกินข้าวเย็นพร้อมกับพวกไอ้กล้า อยากจะบอกว่าอาหารที่แม่บ้านทำยังคงอร่อยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน มีพิเศษก็ตรงที่นั่งล้อมวงกินกับพวกลุงป้าที่เป็นลูกจ้างด้วยกัน แน่นอนว่าพวกเขาต่างรุมถามผมว่าทำไมถึงคิดจะมาทำงานที่นี่ ซึ่งผมก็ได้แต่ตอบกลับไปว่าต้องการหาเงินไปเป็นค่ารักษาแม่ข้าวเท่านั้น

“มันแพงมากเลยเหรอวะค่ารักษาแม่มึงเนี่ย”

“อืมใช่ แพงมาก” ผมตอบไอ้กล้าไปในขณะที่กำลังล้างจานให้คนอื่น เพราะการจะเข้ามาที่นี่ก็ต้องซื้อใจคนก่อน “ค่ารักษาแม่กูตกประมาณห้าล้านเห็นจะได้นะ”

“อะไรนะ?! ห้าล้าน!!”

“ก็เออนะสิห้าล้าน” ผมตอบอย่างขำๆกับท่าทีตกใจของมัน “เพราะถ้ามัวแต่ทำงานอยู่ข้างนอก แล้วชาตินี้เมื่อไหร่จะหาเงินมารักษาให้แม่ตัวเองได้ กูก็เลยตัดสินใจมาทำงานที่นี่นะ”

“แล้วมึงคิดว่าที่นี่จะให้เงินเดือนมึงเยอะขนาดนั้นเลยหรือวะ” ไอ้กล้าถามต่อ ซึ่งผมได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไรมันกลับไป แต่ก็ถูกของไอ้กล้า ลำพังเงินเดือนลูกจ้างในบ้าน คงไม่พอจะไปจ่ายค่ารักษาให้แม่ข้าวผมได้หรอกครับ ดังนั้นมีหนทางเดียวคือผมต้องเข้าหาตัวลูกชายตัวเอง แต่ถ้าถามผมว่าทำไมถึงไม่ไปเดินบอกลูกชายโต้งๆว่าเป็นพ่อของมัน อย่าให้พูดแบบนั้นเชียวครับ เพราะมันจะจบลงด้วยการโดนลูกชายโยนเข้าโรงพยาบาลบ้าแน่ เมื่อเรียบร้อยแล้วผมกับไอ้กล้าก็เดินกลับห้อง ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวแล้วเข้านอน รุ่งเช้าที่บ้านหลังนี้ทุกคนที่เป็นลูกจ้างต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า เพื่อลุกขึ้นมาทำงานของตัวเองให้สมกับเงินเดือนที่ได้รับ

“คุณวินตัดสินใจแล้วว่าจะให้เธอไปเป็นคนคอยรับใช้อยู่ข้างๆคุณวิน” อิฐเดินมาบอกผมหลังจากที่ผมทานข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว “เวลาคุณวินต้องการอะไรเธอก็ต้องทำตามที่คุณวินสั่ง ถ้ามีอะไรสงสัยก็ให้มาถามฉัน เข้าใจไหมวีร์”

“ครับคุณอิฐ” ผมไม่สงสัยเลยว่าเจ้าวินจะใช้ไม้นี้ เพราะคงต้องการจับตาดูผมแบบใกล้ชิด แต่ผมว่ามันก็ดีไปอีกแบบ เพราะจะได้เข้าใกล้ลูกชายตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม แต่ดูเหมือนว่าข่าวที่ผมจะต้องไปอยู่คอยรับใช้ลูกชายตัวเองมันลือไปทั่วคฤหาสน์ จนไอ้กล้าที่ทำงานสวนอยู่ถึงกับต้องทิ้งทุกอย่างในมือแล้ววิ่งมาหาผมหน้าตาตื่นมาแต่ไกล

“มึงจะได้ไปรับใช้คุณวินหรือวะ”

“อืม”

“โชคดีหรือโชคร้ายกันแน่เนี่ย แต่ก็เอาเถอะ ถ้ามึงทำแล้วได้เงินก็ทำไป รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย” มันคงรู้ดีครับว่าทำงานด้านนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง โดยเฉพาะยิ่งไปอยู่ใกล้เจ้าวินที่มีแต่คนจ้องฆ่าอยู่ตลอดเวลาแล้ว ก็ยิ่งจะมีอันตรายมากยิ่งขึ้น

“อืม ขอบใจนะที่เป็นห่วง กูจะระวังตัวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้” แล้วผมก็เก็บเสื้อผ้าเข้ากระเป๋าก่อนจะโยกย้ายไปพักอยู่อีกห้องหนึ่งที่ตึกใหญ่ ซึ่งติดอยู่กับห้องลูกชายของผมเอง เพราะอิฐบอกว่าจะได้ไปมาได้สะดวกเวลาวินจะเรียกใช้ผมนะครับ

“จัดของเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” ร่างสูงในชุดสูทสีดำเดินเข้ามาถามผมถึงในห้อง

“ครับคุณอิฐ”

“ดี งั้นตามฉันมา” อีกฝ่ายบอก ซึ่งผมก็เดินตามร่างสูงไป ครั้นพอถึงห้องทำงานของวินแล้ว กลับพบว่าในห้องไม่ได้มีแค่ลูกชายของผมเพียงคนเดียว ยังมีเด็กหนุ่มที่ชื่อว่าจีนนั่งรวมอยู่ด้วยอีกคน “ผมพาวีร์มาแล้วครับคุณวิน”

“อืม ขอบใจมากอิฐ เธอกลับไปทำงานต่อได้แล้วล่ะ เดี๋ยวทางนี้ฉันเป็นคนจัดการเอง”

“ครับคุณวิน” เมื่ออิฐเดินจากไปแล้ว ไอ้เด็กตัวแสบก็เอ่ยปากพูดขึ้นทันที

“ผมว่าคุณพ่อช่วยลองคิดอีกทีเรื่องที่จะรับเด็กคนนี้เข้าทำงาน”

“ทำไมจีน ทำไมฉันจะรับวีร์เข้าทำงานไม่ได้” วินลูกชายผมเลิกคิ้วถาม “บอกหน่อยสิว่าใครเป็นหัวหน้าตระกูลสิงห์กันแน่ ระหว่างฉันกับแกนะฮึเจ้าจีน”

จีนถึงกับพูดไม่ออกเมื่อวินพูดออกมาแบบนั้น

“เอาล่ะวีร์ ที่ฉันเรียกมานี่ก็เพราะตั้งใจว่าจะถามอะไรซักหน่อย”

“ครับคุณวิน เชิญถามมาได้เลย” ผมตอบโดยไม่มองหน้าจีนที่กำลังมองผมอย่างไม่พอใจ ส่วนวินเมื่อเห็นว่าผมมองหน้าอยู่ก็หยิบปืนสีดำขนาดเล็กขึ้นมาวางลงบนโต๊ะทำงาน ก่อนจะถามผมด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มว่า

“เธอนะใช้ปืนเป็นใช่ไหมวีร์”

!!!!!!

............................................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 20% 29/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: pepperpro ที่ 29-07-2014 12:12:13

เรื่องนี้น่าสนใจมากเลยครับ ใครจะเป็นพระเอกหนอ

รออ่านนะครับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 20% 29/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-07-2014 14:11:36

ไม่นึกเลยว่าจะโดนลูกชายตัวเองถามคำถามแบบนี้ แต่ไม่เป็นไรครับเพราะยังไงผมก็ตั้งใจให้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว จะโกหกไปก็ใช่ที่เพราะผมใช้ปืนเป็นจริงๆ แต่สำหรับร่างใหม่ของกมล ผมแทบไม่เคยแตะต้องปืนมาตั้งแต่เกิดแล้ว ดังนั้นถ้าอีกฝ่ายตรวจสอบมือของผมก็จะรู้ได้ทันทีว่าผมไม่เคยจับปืนเลยซักครั้ง

“ปืนจริงไม่เคยจับครับ” ผมบอกตามความเป็นจริง “เคยจับแต่ปืนแก๊ป”

เพราะของมันเคยจับอยู่ พอเกิดใหม่ก็เลยอยากจะกลับไปหวนอดีตให้หายคิดถึง จึงเก็บเงินซื้อปืนแก๊ปมายิงเป้าเล่นครับ ซึ่งพอผมพูดจบ ไอ้เด็กแสบที่นั่งอยู่ถึงกับแผดเสียงหัวเราะลั่นห้อง

“ฮะๆ ปืนแก๊ป เด็กหนอเด็ก”

“จีน”

“ก็มันน่าขำนี่ครับคุณพ่อ” จีนพูดตอบไปหัวเราะเยาะผมไปพลาง “คิดจะเข้าดงสิงห์แต่กลับไม่เคยจับปืนซักครั้ง แบบนี้จะมาทำงานรับใช้คุณพ่อได้ยังไงกันล่ะครับจริงไหม”

“จีน”

“ผมว่าคุณพ่อไล่ไอ้หมอนี่ออกไปเถอะนะครับ เพราะคนไม่มีฝีมืออยู่ไปก็เปล่าประ…”

แกรก!

ปืนขนาดเล็กสีดำถูกง้างนกจ่อหน้าผากจีนอย่างรวดเร็วโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว ใบหน้าขาวเนียนอมชมพูเริ่มซีดลงเมื่อรู้ว่าอะไรบางอย่างจ่ออยู่บนหน้าผากของตัวเอง

“แค่นี้พอดูออกรึยังครับว่าผมนะมีฝีมือหรือไม่มีฝีมือ” ผมบอกก่อนจะวางปืนลงที่เดิม เพราะรู้ดีว่ากระบอกปืนที่ผมถือนั้นไม่มีกระสุนถูกบรรจุอยู่เลยซักลูกเดียว “ผมต้องขอโทษคุณวินด้วยนะครับที่ถือวิสาสะใช้ปืนของคุณโดยไม่ได้รับอนุญาต”

“อ้อ ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง” ดูท่าคงจะถูกใจที่เห็นผมใช้ปืนเป็นถึงได้ไม่ว่าอะไรผมเลยซักคำ

“คุณพ่อ”

“จีน พ่อมีเรื่องจะคุยกับวีร์สองต่อสอง ลูกช่วยออกไปก่อนได้ไหมล่ะ”

“แต่ว่า…” จีนทำท่าจะแย้ง แต่พอเห็นว่าวินจ้องมองอยู่ ก็เลยได้แต่กลืนคำพูดนั้นลงไป “…ครับคุณพ่อ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เมื่อจีนเดินจากไปแล้ว ผมก็หันหน้ากลับมามองลูกชายของตัวเองต่อ

“ฉันพอใจกับเธอมากเลยนะวีร์ ถ้าได้เธอมาเป็นมือขวาได้ ฉันก็ยินดีที่จะให้เธอเป็น”

“ผมว่ามันเร็วเกินไปนะครับคุณวิน ผมเพิ่งจะเข้ามาสมัครงานเมื่อวานนี้เอง”

“เมื่อวานฉันให้คนไปสืบประวัติของเธอมาแล้ว เธอไม่ได้เป็นของฝ่ายไหน พ่อเป็นคนต่างชาติแต่หายสาบสูญ แม่เธอชื่อข้าวนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ที่โรงพยาบาล ส่วนเธอ…” วินพูดพลางหรี่ตามองผมให้ชัดๆ “…เป็นแค่เด็กมัธยมปลายที่เรียนไม่จบ ไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าที่บ้าน ไม่มีที่ซุกหัวนอน ติดหนี้เพื่อนสองคนที่ชื่อว่าเสกกับเกมเพราะพวกเขาช่วยจ่ายค่ารักษาโรงพยาบาลให้กับแม่ของเธอ สิ่งที่ฉันพูดมาทั้งหมดนั้นถูกต้องใช่ไหม”

สมแล้วที่เป็นลูกชายคนเดียวของผม ยังทำงานรวดเร็วเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

“ถูกต้องครับ”

“เงินห้าล้านจะถูกโอนเข้าบัญชีของเพื่อนเธอแลกกับต้องทำงานที่นี่ไปตลอดชีวิต ฉันว่ามันคุ้มดีนะว่าไหมวีร์” ผมว่ามันก็คุ้มค่าดีอยู่หรอกนะครับสำหรับข้อเสนอนี้ แต่ถ้าผมทำงานไปตลอดชีวิต ก็เท่ากับว่าผมหนีไปจากที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว แต่ถ้าไม่รับข้อเสนอนี้ ผมก็คงไม่มีทางเลือก ถ้าจะให้พูดว่าตัวเองเป็นพ่อของมันก็ดูไม่เข้าท่า เพราะยากที่จะเชื่อได้ครับ “ถ้าเธอกลัวว่าไม่มีใครดูแลแม่ของเธอแล้วล่ะก็ ฉันยินดีจะส่งคนคอยไปดูแลแม่ของเธอให้เอง ว่ายังไงล่ะ ข้อเสนอนี้ไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆเลยนะ”

“คุณมีมือขวาอยู่แล้วไม่ใช่หรือครับ ผมว่าไม่จำเป็นต้องเพิ่มผมเข้าไปอีกหรอก” ผมจำได้ว่าผมเลือกมือขวาให้ลูกชายทิ้งไว้แล้ว ซึ่งนั่นก็คืออิฐ เพราะคนนั้นเป็นได้ทั้งมือขวามือซ้าย แถมพ่วงด้วยเลขาประจำตัวอีกหนึ่งตำแหน่งด้วยครับ วินได้ยินที่ผมพูดถึงกับฉีกยิ้มอีกครั้ง

“มีแล้วก็มีเพิ่มอีกได้นี่”

“แค่แสดงให้คุณดูเมื่อครู่นี้ผมไม่คิดว่าคุณจะรับคนเข้ามาเป็นมือขวาได้ง่ายขนาดนี้นะครับคุณวิน” ไหนๆก็มาถึงตอนนี้แล้ว ผมก็ยังจะลองเชิงลูกชายดูว่าจะมีอะไรมาเสนอให้ผมเลือกอีก “แล้วอีกอย่างคุณไม่กลัวคนนอกตำหนิว่าหัวหน้าตระกูลสิงห์โง่ที่ดันเลือกเด็กมัธยมปลายมาเป็นมือขวาหรอกหรือครับ”

“หึ เธอรู้ฉันรู้ ถ้าไม่มีใครคนไหนพูดก่อน ก็ไม่มีใครรู้หรอก แต่ที่จริงเธอน่าจะรู้แล้วนะว่าฉันไล่ลูกชายกับอิฐออกไปข้างนอกทำไม” ผมรู้ครับ ทำไมถึงจะไม่รู้ เรื่องนี้วินอยากจะให้ปิดเป็นความลับกันแค่สองคน ก็เลยไล่สองคนนั้นให้ออกไป วินลูกชายผมเก่งเรื่องเชิญคนเข้ามาทำงานก็จริง แต่กับเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวนั้นผมว่าติดลบครับ

ดูท่าพระเจ้าจะให้ผมกลับมาอยู่ที่ตระกูลสิงห์อีกครั้งอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้…

“ตกลงครับ ผมจะทำงานเป็นมือขวาของคุณเองคุณวิน”

................................................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 50% 29/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-07-2014 18:58:48

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 50% 29/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-07-2014 23:56:20

ทันทีที่ผมตกปากรับคำ เจ้าลูกชายของผมก็โอนเงินไปให้พวกเสกเดี๋ยวนั้น คงกลัวผมจะเปลี่ยนใจมั้งครับ ส่วนเหตุผลที่วินรับผมเข้าทำงานเป็นมือขวาอย่างง่ายดายนั้น เจ้าตัวกลับบอกสั้นๆว่าไม่รู้เพียงอย่างเดียว

“ไอ้วินนะไอ้วิน รับคนง่ายมาแบบนี้ไม่สมกับเป็นลูกกูเลยวะ” ผมบ่นพึมพำคนเดียวในห้องพักของตัวเอง หลังจากที่วินปล่อยให้ผมกลับมาที่ห้องแล้ว ก็ได้แต่มาดูนั่งปืนกระบอกหนึ่งที่วางอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ ซึ่งตอนผมเห็นถึงกับตกใจ เพราะปืนเก่ากระบอกนี้เคยเป็นของผมมาก่อนครับ “แถมให้ของเก่าของพ่อตัวเองมาให้คนอื่นใช้เนี่ยนะ แม่งอยากตบสั่งสอนจริงเลยเชียวเจ้าลูกคนนี้”

แต่อีกเดี๋ยวลูกชายบอกว่าจะต้องออกไปทำงานนอกบ้าน และเนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของการทำงาน ก็เลยให้ผมตามออกไปที่ทำงานด้วยอีกคน เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกไปรอวินที่หน้าห้องทำงานของมัน

“ได้ข่าวว่าคุณวินจะพาเธอออกไปที่ทำงานด้วยรึ” อิฐมือขวาของลูกชายผมเดินเข้ามาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงยินดี ซึ่งผมได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าตอบกลับไป “งั้นก็อยู่รับใช้ให้ดีๆล่ะ อย่าให้คุณวินต้องโมโห”

“ครับคุณอิฐ”

“อ้อ ขอเตือนอะไรอีกอย่างถ้าเธอไม่รู้” อีกฝ่ายพูดอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้ “เมื่อเข้าดงสิงห์แล้ว อันตรายก็จะตามมา ฉะนั้นเธอควรระมัดระวังตัวเองไว้ให้ดี เพราะชีวิตของเธอแขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้วในตอนนี้”

“ครับคุณอิฐ” หลังจากยืนได้ซักพัก ลูกชายของผมก็เดินออกมาด้วยชุดสูทสีเทา ถึงแม้อายุจะมากขึ้นแต่ก็ยังดูดีไม่มีเปลี่ยน ก่อนจะพากันเดินลงไปชั้นล่างเพื่อขึ้นรถยนต์ที่จอดรออยู่ แน่นอนว่าพอถึงตัวรถแล้ว ทำเอาผม วิน และอิฐถึงกับชะงักเมื่อเห็นร่างคุ้นตายืนอยู่เบื้องหน้า

“ถ้าคุณพ่อไม่ว่าอะไร ผมขอไปที่บริษัทด้วยคนนะครับ”

“หึ ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยได้ยินคำพูดนี้จากปากแกเลยซักครั้งนะจีน” วินพูดขำๆ แต่คนฟังไม่ได้ขำไปด้วย กลับตีสีหน้าบึ้งตึงเหมือนเด็กจนผมได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอือม “ตั้งแต่เรียนจบก็เอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ งานการก็ไม่รู้จักทำ แล้ววันนี้นึกยังไงถึงอยากจะไปที่ทำงานกับฉันด้วยล่ะฮึ”

จีนเหลือบตามองมายังที่ผมก่อนจะหันไปมองวินต่อ

“ผมไม่ไว้ใจเจ้าเด็กที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าครับ” โอเค พูดได้ตรงมากเจ้าหนู “ผมจะคอยไปจับตาดูเผื่อว่าหนูสกปรกแถวนี้จะคิดไม่ซื่อกับคุณพ่อ”

แรงได้ใจ แต่ขอโทษ กูไม่เจ็บวะไอ้เด็กไม่วานซืน

“หึ อยากจะตามไปด้วยก็ขึ้นรถ แต่ไปถึงที่นั่นแล้วอย่าบ่นร้องว่าเบื่อให้ฉันได้ยินเป็นอันขาดล่ะ”

“ครับคุณพ่อ ผมไม่บ่นแน่นอน” อีกฝ่ายฉีกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเชิดหน้ามามองผมอย่างเหยียดๆ

เอาเถอะ เล่นกับเด็กมันหน่อยแล้วกัน...

..........................

เมื่อไปถึงที่ทำงานแล้ว หลังลงจากรถยนต์ทำเอาผมมองตึกสูงด้วยความคิดถึงอดีตที่ผมเคยมาทำงานอยู่ทุกวัน แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว เพราะตอนนี้ผมเป็นคนที่มาเกิดใหม่ ไม่ใช่วีรวัฒน์ ท่านประธานตระกูลสิงห์รุ่นที่สองอีกต่อไป พอคิดได้ดังนั้นก็พลันส่ายหน้าให้กับความคิดของตัวผมเอง ตอนนี้สิ่งที่จะทำได้ก็คือช่วยเหลือครอบครัวลูกชายไม่ให้แตกแยกเพียงเพราะเด็กบุญธรรมที่ชื่อจีน

“ดูทำท่าเข้าสิ อย่างกับบ้านนอกเข้ากรุง” คำพูดห้วนๆของจีนทำเอาผมชะงักความคิด ก่อนจะก้มลงมองดูร่างบางที่เตี้ยกว่าผมแต่อายุมากกว่าไม่กี่ปี กำลังยืนกอดอกมองผมด้วยสีหน้าเย้ยหยันอย่างเต็มที่

“จีน”

“ครับคุณพ่อ ผมไม่พูดแล้ว” อย่าคิดว่าผมเถียงสู้คนไม่เป็นนะครับ เพียงแต่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา ถ้าจะซื้อใจคนโดยเฉพาะลูกชายของตัวเองล่ะก็ ต้องทำเงียบเข้าไว้ครับ หลังจากนั้นพวกผมก็เดินตามวินเข้าไปในยังตัวตึก ก่อนจะขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนสุด เมื่อมาถึงห้องทำงานแล้ว วินที่เดินนำหยุดชะงักเดิน ซึ่งทำเอาอิฐ ผม และจีนพลอยหยุดเดินตาม

“อิฐ”

“ครับคุณวิน”

“ช่วงที่ฉันทำงานอยู่ในห้อง นายช่วยพาเดินแนะนำสถานที่บนตึกนี้ให้วีร์ด้วย”

“ครับ”

“พอเสร็จแล้วก็ให้วีร์นั่งรออยู่ที่โต๊ะทำงานเดียวกับนาย”

“ครับ”

“ส่วนจีน” วินหันไปมองร่างบาง “อยากจะทำอะไรก็ทำไป แต่อย่าทำให้ฉันต้องเดือดร้อนล่ะ”

“ครับคุณพ่อ” แล้ววินก็เดินหายเข้าไปในห้องทำงาน ทิ้งให้ผม อิฐ และจีนยืนอยู่ข้างนอก

“ไปวีร์ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปดูแต่ล่ะที่ว่ามีอะไรบ้าง”

“ครับคุณอิฐ” แล้วผมก็เดินตามอิฐไปทันที ส่วนจีนนั้นเมื่อเห็นว่าผมกับอิฐเริ่มออกเดินแล้ว ก็เดินตามหลังพวกผมสองคนมาห่างๆอย่างไม่พูดไม่จา ราวกับว่าต้องการจับตาดูผมไม่ให้คลาดสายตา

หึ ตามได้ตามไปเถอะไอ้เด็กน้อยเอ้ย

...............................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 70% 29/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 30-07-2014 08:21:59

เมื่ออิฐพาผมเดินดูนู่นดูนี่เรียบร้อยแล้ว ก็พากลับมายังที่หน้าห้องทำงานของลูกชายตามเดิม ในขณะที่ร่างบางที่เดินตามติดก็เริ่มบ่นนู่นบ่นนี้จนผมได้แต่อมยิ้มกับส่ายหน้ากับท่าทางของจีน

“เดี๋ยวฉันจะเริ่มทำงานแล้ว เธอเองก็ไปเตรียมน้ำเตรียมกาแฟให้คุณวินดื่มด้วยล่ะ” อิฐบอกย้ำกับผมพลางเหลือบมองจีนที่หย่อนก้นลงบนโซฟาแล้วนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจเฉิบ

“ครับคุณอิฐ” สรุปตอนนี้ผมเป็นเลขาชงกาแฟเสิร์ฟให้ลูกชายตัวเองแล้วใช่ไหมเนี่ย

“เดี๋ยวฉันขอด้วย เอาน้ำตาลสองคอฟฟี่เมทหนึ่ง” เสียงจีนพูดสั่งผมขึ้นมา ทำเอาผมกับอิฐถึงกับชะงัก “ถ้ากาแฟหมาไม่แดก ฉันจะเททิ้งให้หมด ฉะนั้นชงมาให้อร่อยด้วยล่ะเจ้าเด็กใหม่”

“ถ้าเธอสั่งสอนคุณจีนได้ฉันจะขอบคุณเธอมากๆเลยล่ะ” อิฐพูดเสียงกระซิบกับผมเบาๆ ซึ่งผมได้แต่อมยิ้มกับส่ายหน้าไปมาเพียงอย่างเดียว ดูท่าเด็กนี่ทำให้อิฐหมั่นไส้อยู่พอสมควรครับ

อยากได้กาแฟนักใช่ไหมเดี๋ยวจัดให้!

ผมเดินไปชงกาแฟให้ลูกชายพร้อมกับของจีน ก่อนจะเดินกลับมาเสิร์ฟให้กับคนท่ามาก

“ได้แล้วครับคุณจีน”

“อืม ขอบใจ” ร่างบางเชิดหน้าตอบก่อนจะหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบ แต่กลับต้องพ่นน้ำออกมาพร้อมกับร้องเสียงอุทานดังลั่น “เชี่ย! ร้อน!!”

“หึๆ” ทั้งผมทั้งอิฐต่างหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของจีน

“นี่แกแกล้งฉันเหรอไอ้เด็กบ้า” จีนหันมาว่าผมก่อนจะกระแทกถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะกลมแรงๆ

“อ้าว กาแฟชงมันก็ต้องร้อนสิครับ จะให้เย็นได้ยังไงล่ะจริงไหมครับคุณอิฐ”

“อืมจริงของเธอ”

“กะ…แก” ร่างบางทำอะไรไม่ได้ก็รีบผุดลุกขึ้นยืนก่อนจะวิ่งเข้าไปห้องน้ำเพื่อที่จะทำความสะอาดเสื้อสูทของตัวเองที่เปื้อนกาแฟเมื่อครู่นี้ออก

“หึ ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะถ้าเธอจะสั่งสอนคุณจีน แต่อย่าให้ถึงกับต้องเลือดตกยางออกล่ะ”

“ครับคุณอิฐ” ผมยิ้มตอบก่อนจะเดินถือถ้วยกาแฟเข้าไปในห้องลูกชายตัวเอง ซึ่งคนในห้องกำลังนั่งก้มหน้าก้มตาเขียนเอกสารอยู่พอดี “กาแฟครับคุณวิน”

ผมพูดพลางเสิร์ฟกาแฟลงบนโต๊ะทำงาน ซึ่งอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นทันที

“ขอบใจนะวีร์”

“ไม่เป็นไรครับ” ผมตอบพลางเหลือบตามองเอกสารที่อยู่ในมือวิน ซึ่งเป็นตัวเลขของหุ้นบริษัทที่ตกหล่นระนาวจนน่าใจหาย “หุ้นตกแบบนี้ผมว่าคุณวินขายมันทิ้งไปซะเถอะครับ”

“หืม?” วินเลิกคิ้วมองผมในขณะที่กำลังยกกาแฟขึ้นมาจิบ

“ก็ตัวเลขแดงออกขนาดนี้ ผมว่าอย่าเก็บมันไว้เลยดีกว่า”

“ดูท่าเธอจะเก่งเรื่องหุ้นนะวีร์” วินบอกพลางวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ “เคยเล่นหุ้นกับเขาด้วยรึไง”

คำพูดของวินทำเอาผมถึงกับชะงัก ลืมไปว่าตอนนี้ผมไม่ใช่วีรวัฒน์ พ่อของวินอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นวีร์ กมลวีร์ เด็กหนุ่มที่เพิ่งจะสิบแปดปีเต็ม แต่ในเมื่อพูดออกไปแล้ว ก็ยากที่จะกลับคำพูดได้อีก

“ก็เคยนิดหน่อยครับ พอดีเพื่อนในห้องเคยสอนให้เล่น”

“เพื่อนที่ชื่อเสกกับเกมสินะ” วินพูดไปพยักหน้าไปพลาง “สองคนนี้ก็เป็นลูกคนรวย ไม่แปลกที่เธอจะเรียนรู้เรื่องการซื้อหุ้น ไหนเธอลองช่วยฉันดูหน่อยซิว่าต้องทำยังไงต่อไป”

ดูท่าเจ้าลูกชายอยากจะลองเชิงไอคิวผมอยู่นะครับ แต่ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

“ผมไม่ทราบครับ”

“ไม่ทราบ?”

“ครับคุณวิน” ผมบอกก่อนจะเดินถอยออกห่าง “เดี๋ยวผมขอตัวออกไปข้างนอกก่อนนะครับ ถ้าคุณวินมีอะไรให้ผมรับใช้ คุณวินเรียกผมได้นะครับ”

ผมบอกก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไป แต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องดีกลับต้องชะงักกับคำพูดของวิน

“ขอบใจสำหรับกาแฟนะวีร์ อร่อยมากเลยล่ะ”

“ครับคุณวิน” แล้วผมก็รีบเดินออกไปทันทีโดยไม่หันกลับไปมองลูกชายอีกเลย

เกือบซวยแล้วไหมล่ะไอ้วีร์

..............................

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 85% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 30-07-2014 10:20:10

:L2:ชวนติดตามมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 85% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-07-2014 11:58:36

วีร์จะจัดการครอบครัวเก่ายังไงน้า
น่าลุ้นจัง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 85% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 30-07-2014 13:22:18

ชอบจังค๊ มาต่อด่วนเลยคร้าาาาา :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 85% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-07-2014 19:30:16

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 85% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 30-07-2014 20:26:25

เนื้อเรื่องสนุก น่าติดตามมากเลยค่ะ

อยากรู้จังว่าใครเป็นพระเอก นายเอก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 85% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 30-07-2014 23:09:20

ช่วงระหว่างรอลูกชายทำงานอยู่นั้นผมก็หยิบหนังสือขึ้นมาดูแก้เซ็ง แน่นอนว่าการกระทำของผมนั้นได้เรียกความสนใจของอีกคน ซึ่งตอนนี้กำลังชะเง้อหน้ามองปกหนังสือที่ผมอ่านอยู่ ครั้นพอผมหันไปมอง จีนก็หันหน้ากลับทันที แถมยังแสร้งทำเป็นหยิบมือถือขึ้นมากดเล่นอีกด้วยครับ

   หึ เด็กหนอเด็ก

   ผมนั่งไปได้ซักพักก็วางหนังสือลงก่อนจะลุกขึ้นเดิน ซึ่งทำให้ร่างบางที่นั่งเล่นมือถือถึงกับหยุดเล่นแล้วลุกขึ้นเดินตามผมมา ผมเห็นดังนั้นจึงแกล้งทำเป็นเดินวนไปวนมา จนอีกฝ่ายที่เดินตามมาเริ่มหัวเสียแล้วครับ

   “เดินวนอยู่ได้นั่นแหละไอ้เด็กบ้า” ไม่พูดตะคอกเสียงดังเพียงอย่างเดียว กลับกระทืบเท้าเสียงดังจนผมต้องหันกลับไปมอง “นี่แกตั้งใจแกล้งฉันอยู่แล้วใช่ไหม!”

   ผมยิ้มยกตอบกลับไปว่า

   “ผมเปล่านะครับคุณจีน ผมก็แค่เดินเล่นผ่อนคลายเฉยๆ”

   “เดินเล่นผ่อนคลายบ้านแกสิ เดินวนไปวนมาจนฉันเวียนหัวไปหมดแล้ว”

   “ก็ผมไม่รู้นี่ครับว่าคุณจีนจะเดินตามหลังผมมา” ผมพูดพลางเดินเข้าไปใกล้ ซึ่งทำเอาอีกฝ่ายชะงักถอยหนีจนไปติดกับกำแพงหน้าห้องน้ำ แน่นอนว่าผมแกล้งเด็กแสบด้วยการยกแขนสองข้างกั้นตัวอีกฝ่ายไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ “หรือว่าคุณกำลังสนใจผมอยู่กันแน่ครับคุณจีน”

อีกฝ่ายได้ยินที่ผมพูดถึงกับหน้าแดงเลยครับ

   “ใครจะไปสนใจแกกันล่ะไอ้เด็กบ้า ที่ฉันเดินตามก็เพราะกลัวแกจะไปลักเล็กขโมยน้อยตั้งหาก!”

   “อ้อเหรอครับ ผมก็นึกว่าคุณจีนจะสนใจผมซะอีก” ผมแสร้งทำเป็นพูดด้วยความเสียดาย ก่อนจะแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วพูดกระซิบหูอย่างแผ่วเบาว่า “แต่ก็ดีแล้วที่คุณไม่สนใจผม เพราะผมเป็นไบ สามารถเอาได้ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย โดยเฉพาะคนสวยๆขาวๆอย่างคุณ ผมกินคุณไม่เหลือแน่ครับคุณจีน หึๆ”

   พูดจบผมก็เดินออกถอยออกมา ทิ้งให้ร่างบางยืนทำตาโตหน้าแดงอยู่อย่างนั้นเพียงคนเดียว

..................................

   เมื่อผมเดินกลับมาอีกครั้งก็เห็นร่างสูงชุดสูทสีเทายืนคุยหันหลังอยู่กับอิฐที่โต๊ะทำงาน ทีแรกผมไม่ได้สนใจหรอกครับว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่พอร่างสูงหันหน้ากลับมาเท่านั้นแหละ ทำเอาผมที่กำลังจะก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าถึงกับหยุดชะงักทันที

   “เด็กคนนั้นใช่ไหมที่คุณพ่อรับเข้าทำงานนะ”

   “ครับคุณสิงห์” อิฐตอบก่อนจะหันมาเห็นผมพอดี “มานี่สิวีร์ มาทำความรู้จักกับคุณสิงห์ก่อนเร็ว”

   ผมหรี่ตาก่อนจะเดินเข้าไปหาทั้งคู่แต่โดยดี ผมกับสิงห์ไม่ถูกชะตาตั้งแต่ก่อนที่ผมจะตายไปแล้วครับ เพราะอีกฝ่ายเป็นหลานชายที่มีนิสัยเย็นชา ชอบไม่พูดไม่จา ซึ่งกว่าที่ผมจะสอนให้อีกฝ่ายอยู่ในโอวาทได้ก็แทบแย่แล้วครับ พอสิงห์เรียนจบชั้นมัธยม วินก็ส่งลูกชายคนนี้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ และนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับหลานชายคนโตของตัวเอง อย่าถามว่าตอนก่อนตายผมได้เจอกับเขาไหม ซึ่งผมขอตอบว่าไม่ เพราะตอนนั้นสิงห์เรียนต่อดอกเตอร์อยู่ ก็เลยไม่ยอมกลับมาดูใจผมเป็นระยะสุดท้าย พอเข้าไปใกล้ๆ ผมก็ได้เห็นใบหน้าคมเข้มแลดูหล่อเหลาแต่เย็นชา ซึ่งไม่ว่าสาวไหนต่างยอมพลีถวายกายถ้าหากได้นอนกับผู้ชายคนนี้

   “วีร์ นี่คุณสิงห์ สีหราช ลูกชายคนโตของคุณวินนะ”

   “ครับคุณอิฐ” ผมพูดตอบก่อนจะมองหน้าร่างสูงต่อที่จ้องมองผมอย่างดุดัน “ผมกมล ชื่อเล่นว่าวีร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณสิงห์ ถ้ายังไงขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

   พูดจบผมก็ยื่นมือไปเพื่อเชคแฮนด์ด้วยความเคยชิน แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเฉยไม่ยอมจับด้วย

   “พูดจบแล้วใช่ไหม”

   “ครับ?”

   “ฉันให้เวลาหนึ่งชั่วโมง รีบกลับไปเก็บข้าวของที่บ้านแล้วออกไปจากตระกูลสิงห์ซะ”

!!!!!!

.............................

:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 100% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: pamnana ที่ 30-07-2014 23:35:01

เพิ่งเริ่มวีร์ก็หลุดซะแล้ว อย่าเพิ่งโดนจับได้ล่ะ :z2:
แอบสะใจจีนเล็ก :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 100% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 31-07-2014 05:26:38

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 100% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 31-07-2014 08:39:07

คุณหลานมาแล้ว
ติดตามอยู่นะคะ ชอบมากเลยเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 2 up 100% 30 /7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-07-2014 10:13:43

   ตอนที่ 3

...........................

   “ฉันให้เวลาหนึ่งชั่วโมง รีบกลับไปเก็บข้าวของที่บ้านแล้วออกไปจากตระกูลสิงห์ซะ”

!!!!!!

   ทั้งผมทั้งอิฐต่างอึ้งเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าสิงห์จะพูดแบบนี้

   “คำขอของคุณสิงห์ผมทำให้ไม่ได้หรอกครับ” ผมยิ้มตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว เพราะมันเป็นหลานชายตัวแสบของผมนี่ครับ แต่สำหรับคนอื่นอาจจะกลัวจนหัวหดเพราะอีกฝ่ายอาจนึกหยิบปืนลูกซองขึ้นมายิงเดี๋ยวนั้นก็ได้ ถ้ามันคิดจะยิงผมจริง ผมคงยิงสวนตอบกลับไปเหมือนกันครับ “เพราะคุณวินให้เงินค่าจ้างกับผมแล้ว ถึงแม้คุณจะเป็นลูกชายของคุณวิน แต่คุณไม่ใช่เจ้านายของผมโดยตรง เพราะเจ้านายของผมมีแค่เพียงคนเดียวนั่นก็คือคุณวิน”

   “งั้นฉันจะให้เธออีกห้าล้าน แต่ขอให้เธอออกไปจากตระกูลสิงห์นี่ซะ”

   “เกรงว่าห้าล้านนั่นผมคงรับไม่ได้ เพราะยังติดสัญญากับคุณวินอยู่ครับ”

   พอผมพูดจบ อีกฝ่ายก็ไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบกลับมาอีก มีเพียงแค่ส่งสายตาเย็นชากลับมาเท่านั้น

   แกรก

   เสียงประตูห้องทำงานลูกชายของผมเปิดออก

   “เกิดอะไรขึ้น เสียงดังไปถึงข้างในเลย” วินเดินออกมาถามด้วยความสงสัย ซึ่งผมยิ้มตอบกลับไปว่า

“คุณวินก็ลองถามลูกชายคุณดูเอาสิครับ ว่ามันเป็นเพราะอะไร” วินมุ่นคิ้วก่อนจะหันไปมองสิงห์ที่ยืนทำหน้าเคร่งเครียดอยู่

   “สิงห์ เข้าไปคุยกับพ่อข้างใน”

   “ครับคุณพ่อ” แล้วทั้งคู่ก็เดินหายเข้าไปในห้องทำงาน ทิ้งให้ผมยืนอยู่กับอิฐสองคน

“เธอนี่นะ ช่างกล้าพูดกับคุณสิงห์ไปแบบนั้นได้ ไม่กลัวโดนยิงทิ้งบ้างเลยรึไงกัน” อิฐหันมาถามผมหลังจากทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องทำงานแล้ว ซึ่งผมยิ้มยกก่อนจะส่ายหน้าตอบกลับไปว่า

   “ไม่ครับคุณอิฐ เพราะถ้าผมกลัวผมคงมาทำงานเป็นเด็กรับใช้คุณวินไม่ได้หรอกครับ”

   “หึๆ พูดได้ดี มิน่าคุณวินถึงได้ถูกใจเธอนัก แต่ก็ระวังหน่อยแล้วกัน เพราะคุณสิงห์ไม่เหมือนกับคุณวิน ถ้าเขาเกลียดใครแล้วก็จะเกลียดไปตลอดเลยล่ะ”

   “ครับคุณอิฐ ผมจะระวังให้ดีที่สุด”

........................

   พักเที่ยงผมเป็นห่วงลูกชายกลัวว่าจะทานข้าวไม่ตรงเวลา ก็เลยเดินลงไปชั้นล่างเพื่อซื้อข้าวที่แคนทีน แน่นอนว่าผมก็พบกับสายตาของพวกพนักงานที่จ้องมองมาด้วยความสงสัย อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่คิดว่าจะมีเด็กมัธยมมาเดินเพ่นพ่านอยู่แถวนี้ ตอนช่วงเดินลงไปข้างล่างผมเกือบโดนพวกยามไล่ออกไปจากบริษัท ผมเลยบอกให้พวกเขาโทรขึ้นไปถามอิฐ ซึ่งพออีกฝ่ายโทรไปถามแล้วถึงกับหน้าซีด รีบหันมาขอโทษผมที่เข้าใจผิดก่อนจะปล่อยตัวผมไป

   “ที่นี่เป็นบริษัทชั้นนำระดับประเทศ ไม่ใช่สถานที่ๆให้คนใช้มาเดินเล่น” มาแล้วครับเจ้าชายน้ำแข็งเดินได้ กะแค่เดินขึ้นลิฟท์แล้วเจอหน้ากันก็โดนสวนขึ้นมาหนึ่งดอกแล้วครับ รู้ดีว่าอีกฝ่ายไล่ผมออกไปจากตระกูลสิงห์ไม่ได้ ก็เลยหันมาเล่นงานผมด้วยคำพูดที่เจ็บแสบแทน “หัดเจียมเนื้อเจียมตัวซะบ้างว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร”

ผมขี้เกียจเถียงด้วยครับ เพราะมันเสียเวลาไปมากแล้ว เดี๋ยวเจ้าวินจะไม่ได้ทานข้าวเที่ยงกันพอดี แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะทนไม่ได้ที่เห็นผมไม่ยอมพูดตอบกลับมาเลยซักคำ กลับคว้ามือผมให้หันกลับไปหาตัวเองอย่างแรง จนส่งผลให้กล่องข้าวที่ผมถืออยู่ถึงกับร่วงหล่นลงพื้นทันที

   “ฉันถามทำไมไม่ตอบ” อีกฝ่ายเค้นเสียงถามพลางดึงผมเข้าไปใกล้ ซึ่งทำเอาผมเริ่มสังเกตได้ว่าเจ้าสิงห์มันสูงกว่าผมอยู่มากพอสมควร แถมยังตัวใหญ่กว่าผมมากอีกด้วย “มองอะไร”

   “เปล่าครับ ผมก็แค่สงสัยว่าคุณทานอะไรเข้าไปถึงได้สูงและตัวใหญ่ขนาดนี้ก็เท่านั้นเอง” อีกฝ่ายหรี่ตาลงมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะแสยะยิ้มพูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงดูถูกดูแคลน

   “ฉันไม่ได้ตัวใหญ่ แต่เป็นเธอตั้งหากที่เตี้ย”

   “ถ้าผมเตี้ยคุณมันก็ยักษ์แล้วล่ะครับคุณสิงห์” ผมเถียงย้อนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ ปกติตอนผมยังเป็นวีรวัฒน์ก็มีปากเสียงกับเจ้าสิงห์แบบนี้อยู่เหมือนกันแหละครับ แต่ไม่คิดว่าพอเกิดใหม่แล้วยังจะต้องมายืนเถียงกับหลานชายของตัวเองอีก “อ้อ ช่วยกรุณาปล่อยมือผมด้วยครับ เพราะผมต้องเอาข้าวขึ้นไปให้คุณวิน”

   คราวนี้อีกฝ่ายลดสายตาลงมองกล่องข้าวที่ตกอยู่บนพื้นก่อนจะตวัดสายตากลับมามองผมที่ต่อ

   “หึ กระจอก” พูดจบอีกฝ่ายก็ปล่อยมือผมทันทีก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปอย่างเงียบๆ

.............................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 31-07-2014 10:46:54

ติดเรื่องนี้ ใครจะมาคู่กับวีร์หนอออ
แอบเชียร์จีนแต่เหมือนสิงห์จะมาแรกกว่า
รอค่าาาา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 31-07-2014 11:07:38

ไม่รู้อ่ะนะ แต่สิงห์อ่ะใช่ รอต่อคร้า :impress3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sowza3366 ที่ 31-07-2014 11:11:08

สนุกอ่า รอตอนต่อไปค่ะ o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 31-07-2014 13:25:50

สนุกดี

น่าติดตามมากๆเลย

+ 1 + เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 31-07-2014 14:04:04

ชอบมากมาย รอวีร์กับสิงห์อยู่นะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: MiU ที่ 31-07-2014 14:12:13

น่าติดตามมากเลยค่า ถึงจะยังไม่แน่ใจว่าวีร์เป็นเคะหรือเมะ แต่เชียร์ให้เป็นนายเอกซะแล้ว 5555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 31-07-2014 17:58:08

สนุกดีค่ะ ลุ้นว่าวีร์จะเป็นพรพเอกหรือนายเอก ตอนแรกคิดว่าเป็นพระเอกนะ พอเจอสิงห์เข้าไป ไม่แน่ใจละ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 31-07-2014 18:12:42

อยากวีร์ให้เป็นเคะนะ
อยากให้สิงห์กด :-[

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 20% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-07-2014 18:39:19

“ขอบใจนะวีร์ แต่คราวหลังไม่ต้องลงไปซื้อ ใช้ชื่อฉันโทรสั่งให้เขายกขึ้นมาที่นี่ได้เลย” วินบอกหลังจากที่ผมเดินลงไปซื้อข้าวขึ้นมาให้ลูกชายใหม่อีกรอบ เพราะกล่องข้าวมันตกพื้นหกเรี่ยราดไปหมดแล้วครับ อิฐเองก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าผมจะซื้อข้าวมาเผื่อเขาด้วย ส่วนไอ้เด็กแสบนั่นท่ามากครับ ปากบอกว่าไม่เอาแต่พอผมวางไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกมาอีกที ข้าวกล่องก็หายไปจากโต๊ะแล้ว “อ้อ คืนนี้ฉันจะไปงานเลี้ยงที่โรงแรม เธอต้องไปกับฉันด้วย ส่วนเรื่องชุดที่ไปงาน เดี๋ยวอิฐจะเป็นคนจัดการให้”

“ครับคุณวิน”

“ส่วนตอนนี้ฉันอนุญาตให้เธอพักผ่อนได้ตามสบาย ไม่ต้องอยู่เฝ้าหน้าห้องหรอก เพราะฉันต้องเข้าประชุม” วินบอกก่อนจะลุกขึ้นยืน “อยากไปเที่ยวไหนก็ได้ แต่อย่าออกไปจากตึกนี้ เผื่อฉันเรียกหาเธอนะวีร์”

“ครับคุณวิน” พอลูกชายผมกับอิฐเดินเข้าห้องประชุมไปแล้ว ผมก็ลงลิฟต์ไปชั้นล่างกะจะเดินสำรวจความเรียบร้อยของบริษัทเล่น แต่ไปๆมาๆกลับเดินไปในโซนกีฬา ซึ่งมีไว้สำหรับพวกพนักงานที่มีเวลาว่างอยากจะออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ แน่นอนว่าตอนที่ผมเดินลงมานั้น จีนได้เดินตามหลังผมมาด้วยครับ

ดูท่ายังไม่เข็ดสินะเจ้าตัวแสบ…

ผมครุ่นคิดแผนการในใจก่อนจะเดินเข้าไปยังโซนสระว่ายน้ำ ส่วนไอ้ตัวแสบก็ตามผมมาติดๆอย่างไม่ลดละ ซึ่งผมก็เดินไปจ่ายค่าเช่าชุดว่ายน้ำก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ซักพักเดินออกมาอีกทีเห็นเจ้าตัวแสบกำลังหันซ้ายแลขวามองหาผมแถวริมสระว่ายน้ำอย่างบ้าคลั่ง ผมเห็นดังนั้นจึงเดินลอบเข้าไปจากด้านหลังอย่างเงียบๆ กะหมายจะหลอกให้จีนตกใจเล่น แต่เจ้าตัวกลับหันหลังกลับมาทางผมเสียก่อน

“อ๊ะ” จีนร้องเสียงอุทานทันทีที่เห็นผม ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นสภาพของผมในตอนนี้ พร้อมกับใบหน้าที่แดงลามไปถึงใบหู “กะ…กะ…แก ทำไมถึงใส่ชุดว่ายน้ำได้ล่ะ?!”

“อ้าว? ผมมาสระว่ายน้ำก็ต้องใส่ชุดว่ายน้ำสิครับคุณจีนนี่ล่ะก็”

“แล้วแกไม่อยู่รับใช้คุณพ่อล่ะไอ้บ้า”

“อ้าว? ก็คุณวินบอกให้ผมพักผ่อนได้ตามสบาย ผมก็เลยมาว่ายน้ำอย่างที่คุณจีนเห็น” ผมพูดพลางยิ้มกริ่มอย่างพอใจที่แกล้งอีกฝ่ายให้หน้าแดงได้สำเร็จ “ว่าแต่คุณจีนไม่มาว่ายน้ำด้วยกันกับผมหรือครับ”

“ไม่ว่ายเว้ย!”

“เอ ทำไมล่ะครับ หรือคุณอายที่จะใส่ชุดว่ายน้ำกันแน่” ผมแกล้งพูดยั่ว ซึ่งอีกฝ่ายถึงกับหน้าดำหน้าแดงเลยครับ “อ๋อ ผมรู้แล้ว คุณคงจะไม่ได้มีซิกแพ็คอย่างผม แล้วก็อ้วนลงพุงเลยอายที่จะใส่ชุดว่ายน้ำโชว์คนอื่นสินะครับ”

“ฉันไม่ได้อ้วนลงพุงนะไอ้บ้า!”

“อ๊ะ ถ้าไม่ได้อ้วนลงพุงคุณจีนก็รีบไปเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำสิครับ”

“เออฉันไปแน่! คอยดูแล้วกัน!!” ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินจ้ำเอ้าไปเช่าชุดว่ายน้ำทันที ทิ้งให้ผมยืนดูไปหัวเราะไปพลาง เพราะได้แกล้งเด็กแสบตามที่วางแผนเอาไว้

..........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 30% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 31-07-2014 18:44:23

เอ๋ พอสิงห์มา เคมีก็เปลี่ยนไป
แต่วีร์ก็คงได้จัดการนิสัยของทั้งคู่แน่นอน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 30% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 31-07-2014 19:07:21

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 30% 31/7/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-08-2014 08:53:31

ผมจีน จารุกร เป็นลูกชายบุญธรรมของตระกูลสิงห์ ถึงแม้จะไม่ใช่ลูกในสายเลือดแต่พ่อบุญธรรมวินกลับให้ความรักกับผมเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะให้ได้ แต่กับพี่น้องในครอบครัวที่เป็นสายเลือดตระกูลสิงห์ กลับเกลียดขี้หน้าผมจนไม่กลับเข้ามาอยู่ในบ้านนับตั้งแต่พ่อวินรับผมเป็นลูกบุญธรรม แน่นอนว่าตอนที่คุณพ่อรับผมเข้ามาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมนั้น คุณปู่วีรวัฒน์หัวหน้าตระกูลสิงห์รุ่นที่สองของคุณพ่อก็ได้จากโลกนี้ไปหนึ่งปีเต็มแล้ว ดังนั้นผมจึงได้มีโอกาสเห็นใบหน้าของท่านแค่บนกรอบรูปที่ถูกวางอยู่บนโต๊ะทำงานของพ่อวินเพียงอย่างเดียว หลังเรียนจบปริญญาตรี ผมก็ไม่ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน เห็นอย่างนี้ผมไม่ได้ขี้เกียจนะครับ เพียงแต่สาขาที่ผมเรียนมานั้นดันไม่ตรงสายกับที่ทำงานของคุณพ่อเท่านั้นเอง

ก๊อก ก๊อก

เสียงประตูถูกเคาะสองครั้ง ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งตกใจ

“เข้าไปนานจังเลยนะครับคุณจีน แค่ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดว่ายน้ำนะครับ ไม่ใช่ให้เข้าไปหลับ” ไอ้วีร์ไอ้เด็กเกรียนคนหนึ่งที่พ่อวินรับเข้ามาทำงานตั้งแต่เมื่อวานนี้พูด ทีแรกผมไม่ยอมนะครับ เพราะแค่เห็นหน้าผมก็รู้แล้วว่ามันต้องมาสมัครด้วยเจตนาแอบแฝงอย่างแน่นอน แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับเพราะขัดคำสั่งของคุณพ่อไม่ได้ ดังนั้นผมกลัวว่าตระกูลสิงห์จะมีอันตราย จึงคิดจับตาดูมันตลอดเวลาอย่างไม่ให้คลาดสายตา “นี่ถ้าคุณยังไม่ยอมออกมาอีก ผมจะนับถึงสามแล้วบุกเข้าไปหาคุณถึงห้องนะครับคุณจีน หนึ่ง...สอง”

เล่นแบบนี้เลยรึไอ้เด็กบ้า!!

ผมรีบออกไปเพราะกลัวมันจะบุกเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าจริงๆครับ พอเดินออกไปแล้วกลับพบร่างสูงในชุดว่ายน้ำกำลังยืนกอดอกยิ้มกริ่มอยู่หน้าห้องที่ผมใช้เปลี่ยนเสื้อผ้า

“ไม่เลว ถึงแม้จะไม่มีซิกแพ็คแต่หุ่นก็...” อีกฝ่ายพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะถือวิสาสะมาจับหน้าท้องของผมได้อย่างหน้าตาเฉยโดยที่ผมได้แต่ยืนอึ้งเพียงอย่างเดียว “...ดูดีในระดับหนึ่งนะครับคุณจีน”

“อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะไอ้เด็กบ้า!” ผมปัดมือหนานั่นออกทันที ไอร้อนพุ่งขึ้นหน้าจนผมอยากจะวิ่งออกไปกระโดดลงสระว่ายน้ำซะเดี๋ยวนั้น

“หึๆ ทะลึ่งวันละนิดจิตแจ่มใส” ร่างสูงพูดยิ้มขำๆ “ว่าแต่คุณจีนว่ายน้ำเป็นหรือเปล่าครับ ถ้าไม่เป็น ผมสอนให้ได้นะ รับรองได้ว่าว่ายน้ำเป็นแน่นอน”

“ไม่ต้อง! ฉันว่ายน้ำเป็น”

“ว้า น่าเสียดายจัง กะจะสอนว่ายน้ำซักหน่อย” อีกฝ่ายพูดพลางทำท่าเสียดาย แต่สำหรับผมกลับรู้สึกหมั่นไส้ เด็กอะไรไม่รู้โคตรกะล่อน “งั้นมัวรอช้าอยู่ทำไม ผมว่ารีบไปว่ายน้ำกันเถอะครับ”

แล้วไอ้เด็กกะล่อนก็คว้ามือผมดึงออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็วโดยที่ผมห้ามไม่ทัน

...........................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 50% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 01-08-2014 09:34:57

หึหึ คุณวีร์มีไปจับไปลูบเค้าด้วยอ้ะะะ หนูจีนน่ารักจังอิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 50% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 01-08-2014 09:42:41

ง่ะ อยากให้ วีร์ คู่กับสิงห์อ่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 50% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 01-08-2014 11:26:31

ปู่วีร์คู่หลานบุญธรรม :mc4: มวยถูกคู่
หลานแท้ๆยกให้นายอิฐไปเหอะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 50% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 01-08-2014 12:07:24

เค้าอยากได้สิงห์วีร์อ่ะ
จีนดูใสใสไป เค้าอยากได้แบบSM 55555555555 :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 50% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-08-2014 14:59:09

ผมไม่คิดเลยว่าภายใต้เสื้อผ้าของร่างบางนั้นจะซ่อนรูปถึงขนาดนี้ ผิวขาวเนียนอมชมพู เอวคอดกิ่วแลผู้หญิงคนหนึ่ง ขาเนียนตึงเปรี๊ยะไร้ไขมัน ไหนจะยอดอกที่ดูชมพูจุ๋มจิ๋มแลดูน่ารักเสียจนผมอยากจะกระชากร่างบางเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจับกดเสียเดี๋ยวนั้นครับ

อย่าไอ้วีร์อย่า นั่นมันลูกบุญธรรมของเจ้าวิน อย่าเด็ดขาด…

“มองอะไรไอ้เด็กทะลึ่ง เดี๋ยวโดนดีหรอก” เสียงหวานดังขึ้นห้วนๆ ทำเอาผมได้สติก่อนจะรู้สึกตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในสระว่ายน้ำ โดยมีร่างบางลอยตัวอยู่เบื้องหน้า ผมเห็นดังนั้นจึงฉีกยิ้มตอบกลับไป “ยิ้มทำไม เดี๋ยวสวยๆ”

“เดี๋ยวสวยไม่ได้ครับ เพราะผมหล่อ”

“แหวะหล่อตายล่ะ” จีนพูดพลางแลบลิ้นใส่ผมก่อนจะหันไปว่ายน้ำต่อ ส่วนผมก็ได้แต่หัวเราะอย่างชอบใจ เพราะได้แกล้งร่างบาง ในขณะที่ผมคิดจะว่ายน้ำต่อ แต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นร่างหนาคุ้นตากำลังทำหน้ายักษ์ยืนอยู่ริมสระว่ายน้ำ

อุแม่เจ้า! เจ้าชายน้ำแข็งมาสระว่ายน้ำเป็นกับเขาด้วยเว้ย!

“เป็นคนใช้หัดมีสามัญสำนึกเสียบ้างว่าเวลานี้มันเป็นเวลาทำงาน ไม่ใช่เวลามาว่ายน้ำ” คำพูดของอีกฝ่ายทำเอาจีนที่กำลังว่ายน้ำก็พลันหยุดชะงัก “ส่วนเธอเองก็ด้วยจีน ถ้าคิดจะมาเล่นก็กลับบ้านไปซะ เพราะที่นี่มันคือที่ทำงาน ไม่ใช่ที่ๆไว้ให้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาว่ายน้ำเล่น”

โอ้แรง!!

ร่างบางได้ยินที่อีกฝ่ายพูดถึงกับเม้มปากอย่างไม่พอใจ ดูท่าศึกระหว่างลูกในสายเลือดกับลูกนอกสายเลือดจะมาแรงนะครับ มิน่าเจ้ากล้าถึงได้บอกว่าพวกเขาไม่ยอมกลับบ้านกันก็เพราะด้วยเหตุนี้นี่เอง

เห็นทีต้องทำให้ทั้งสองฝ่ายผูกมิตรกันเสียหน่อยแล้วมั้งเนี่ย…

ถึงแม้เจ้าสิงห์จะพูดแรงไปหน่อย แต่ผมผ่านโลกมามากบวกกับตัวเองเป็นถึงปู่ของสิงห์ จึงไม่ได้เก็บคำด่าของอีกฝ่ายมาใส่ใจให้รกสมอง มีเพียงแต่เอือมระอาที่วินสั่งสอนลูกชายตัวเองไม่เป็นเท่านั้น ซึ่งครั้งนี้ผมเป็นฝ่ายผิดจริงๆที่มาว่ายน้ำให้สิงห์เห็น และไม่ยอมไปอยู่เฝ้าลูกชายที่หน้าห้องประชุมตามหน้าที่ของตัวเองอย่างที่ควรจะเป็น ผมคิดได้ดังนั้นก็ว่ายกลับเข้าฝั่งก่อนจะยืนตัวขึ้นจากสระว่ายน้ำ พลางสะบัดหัวเพื่อไล่น้ำออกไปจากเส้นผม ซึ่งทำให้น้ำมันกระเซ็นไปโดนใบหน้าเจ้าชายน้ำแข็งที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

“อ๊ะ ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ”

แต่เจตนา…

ที่ผมทำไปก็เพราะต้องการเอาคืนให้กับจีนเท่านั้นเองครับ มีอย่างที่ไหนพูดกับจีนแรงขนาดนั้น แถมจีนก็ยังไม่ยอมเอาคืนตามนิสัยขี้วีนของตัวเองอีก จนผมอดนึกสงสัยว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้นไปได้

เดี๋ยวค่อยตามสืบทีหลังเอาแล้วกัน

ส่วนร่างสูงเมื่อได้ยินที่ผมพูดขอโทษแล้วก็ทำหน้าโมโหใส่ผมราวกับจะฆ่าผมได้ทุกเมื่อ

“ไม่เป็นไร แต่อย่าให้ฉันได้เห็นเธอมาว่ายน้ำอีก จำเอาไว้” แล้วเจ้าตัวก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

คนอะไรดุยิ่งกว่าหมา

.......................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 01-08-2014 19:28:36

ชอบเรื่องนี้จัง plot ชวนติดตามที่สุด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 01-08-2014 19:31:18

น่าสนใจมากๆค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ อยากรู้ไปหมด ว่าพ่อวีย์ที่เป็นฝรั่งไม่เอ๋ยถึงคือใครอ่ะ อยากรู้? :hao3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 01-08-2014 20:27:58

วางพลอตมางี้... ไม่กล้าจิ้นต่อเลยค้าบ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 01-08-2014 20:41:22

วีร์เคยเป็นปู่ของสิงห์มาก่อน เราจิ้นไม่ออกง่ะคู่นี้
แต่กับลูกบุญธรรมก็โอเคอยู่นะคะ
นึกความรู้สึกของคุณปู่ที่รักลูกรักหลานแบบไม่มีเงื่อนไขแล้ว
ก็จิ้นคู่นี้ไม่ค่อยขึ้นเหมือนกันค่ะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 01-08-2014 20:53:59

น่าสนใจจริงๆนะคะเรื่องนี้อ่ะ เราชอบมากเลย

แต่จะว่าเราเรื่องมากไปมั้ย เราอยากให้อัพทีเดียว 100% เลยอ่ะ
ลงแบบนี้แล้วมันค้างอ่ะ เรื่องรอเรารอได้นะ แต่อยากให้ลงทีเดียวครบตอนเลยอ่ะ (ความเห็นส่วนตัวนะ ถ้าไม่พอใจก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-08-2014 22:02:29

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 01-08-2014 23:28:27

ใครจะเป็นพระเอกนายเอกเนี่ย จีนก็ดันตัวเล็กกว่า แต่น่นไม่ใช่อุปสรรค ส่วนปีศาจน้ำแข็งนั่นก็หลานแท้ๆชาติที่แล้วเลยนะ หรือจะ 3P ??

รออ่านๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 60% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-08-2014 23:50:47

ตกเย็นหลังจากที่วินลูกชายผมประชุมเสร็จก็พากันกลับบ้านก่อน เพราะต้องอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปงานเลี้ยงที่โรงแรมในค่ำคืนนี้ แน่นอนว่าช่วงขากลับบ้านวินได้ให้อิฐแวะผมไปซื้อเสื้อสูทที่แห่งหนึ่งด้วย

   “ได้ข่าวว่าจะไปงานเลี้ยงกับคุณวินหรือวะไอ้วีร์” ไอ้กล้าเข้ามาถามผมถึงห้องในขณะที่ผมกำลังใส่สูทที่ซื้อมาอยู่ “มึงนี่โชคดีจังนะ เพิ่งทำงานวันแรกก็ได้ไปเที่ยวโรงแรมหรูระดับห้าดาวด้วย กับกูคงไม่มีโอกาส ได้เงินเดือนก็น้อย แถมได้เป็นแค่เด็กทำสวนไปจนแก่ตายอีกด้วย”

   คำพูดของกล้าทำเอาผมที่กำลังผูกเนกไทถึงกับหยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมัน

   “ได้เงินเดือนน้อยแล้วไง เป็นแค่เด็กสวนแล้วไง มึงเอาอะไรมาวัดว่ามันดีกว่างานที่กูทำ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถึงกูจะได้เงินเดือนมากกว่ามึง ได้เป็นคนรับใช้ตามคุณวินไปทุกที่ๆมึงอยากไป แต่ชีวิตกูต้องแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะตายวันนี้หรือพรุ่งนี้ก็ไม่รู้ ฟังแบบนี้แล้วมึงยังกล้าทำแบบกูได้อีกรึเปล่าฮึไอ้กล้า”

   “กะ…กู”

   “ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าได้พูดออกมาพล่อยๆ จำเอาไว้ให้ดี” พูดจบผมก็หันมาผูกเนกไทต่อให้เสร็จ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ผมก็หันมามองไอ้กล้าอีกครั้ง “ที่กูพูดขู่มึงก็เพราะกูหวังดี อยากให้มึงมีชีวิตที่ยืนยาว แม้มันจะไม่สวยหรูอย่างที่มึงคิด แต่อย่างน้อยมึงก็ได้มีชีวิตอยู่ได้ไปจนแก่ตาย นี่ก็เสียเวลามากพอแล้ว กูต้องขอตัวไปข้างนอกก่อนนะ เดี๋ยวคุณวินจะคอยนานเอาได้”

   แล้วผมก็เดินออกจากนอกห้องไปโดยไม่หันกลับมามองไอ้กล้าอีก เมื่อเดินออกมาข้างนอกแล้ว ผมก็พบกับอิฐที่ยืนอยู่นอกห้องพอดี

   “ฉันไม่รู้ว่าชีวิตนี้เธอเจออะไรมามาก แต่เธอก็พูดได้ดี ฉันหวังว่าซักวันกล้าจะต้องเข้าใจเธอที่พูดอย่างแน่นอนวีร์” อิฐบอกพลางตบไหล่ผมเบาๆ ซึ่งผมพยักหน้าตอบกลับไปว่า

   “ครับ ผมก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น”

.................................

   งานเลี้ยงโรงแรมตอนกลางคืนไม่มีอะไรมากครับ แค่ระดับคนใหญ่คนโตมาสังสรรค์พบปะพูดคุยกันระหว่างบริษัทของแต่ละที่ ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนตอนที่ผมยังเป็นวีรวัฒน์ ก็คงเดินไปกล่าวทักทายทุกคนแล้ว แต่ตอนนี้ผมต้องยืนหลบมุมถือแก้วไวน์มองลูกชายกับอิฐอยู่ห่างๆเพียงเพราะเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ถึงแม้สายตาของแขกจะหันมามองผมด้วยความแปลกใจแต่ก็เพียงชั่วครู่ก่อนจะหันไปสนทนากับคนอื่นต่อ

   หึ คงเห็นว่าผมเป็นเด็กเกินที่จะเข้าร่วมงานนี้นะสิ

   ผมครุ่นคิดในใจก่อนจะยกไวน์ขึ้นมาจิบ รสชาติไวน์ที่นุ่มลิ้นทำเอาผมที่ห่างเหินจากพวกนี้ไปนานก็อดใจชิมไปเสียหลายแก้ว ไม่เพียงแค่นั้นยังหาอะไรทานรองท้องระหว่างรอลูกชายคุยกับคนอื่นไปพลางๆ แต่ระหว่างที่รอก็มีพวกคนหนุ่มแวะเวียนมาทักทายผมด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นลูกชายของท่านประธานบริษัทแห่งหนึ่งที่มาร่วมงานนี้ด้วย ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับไปเพียงอย่างเดียวเพราะไม่อยากยุ่งกับพวกเด็กๆ

“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นลูกชายของเจ้าของบริษัทไหนหรือครับ” มาอีกแล้วเด็กพวกนี้ ผมนึกหน่ายที่จะต้องมาตอบคำถามซ้ำๆ จึงแสร้งทำเป็นเดินหนีแต่อีกฝ่ายกลับตื้อไม่เลิก เดินตามจนผมถึงกับต้องหยุดเดิน “ในที่สุดคุณก็หยุดเดินซักที”

   “ที่ต้องหยุดคือนายตั้งหาก ถามหน่อยเถอะทำไมต้องอยากรู้เรื่องคนอื่นด้วย” ผมถามด้วยความหงุดหงิดใจ ไม่อยากเดินออกห่างจากลูกชายกับอิฐไปมากกว่านี้เพราะเป็นห่วงว่าจะเกิดอันตรายกับสองคนนั้น ส่วนอีกฝ่ายเมื่อได้ยินที่ผมพูดถึงกับฉีกยิ้มใส่

   “ผมเห็นคุณทำท่าเบื่อหน่ายก็เลยอยากเข้ามาคุยด้วย” ไม่พูดเปล่าเพียงอย่างเดียว กลับเดินเข้ามาประชิดผมเสียจนติดผนังห้อง แน่นอนว่าผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์โชยออกมาจากอีกฝ่ายบวกกับดวงตาที่จ้องมองมาซะเยิ้มขนาดนั้น ซึ่งดูก็รู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังเมาอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย “จะว่าไปคุณเองก็ดูดีอยู่เหมือนกัน ไม่สนใจผมบ้างเหรอครับ รับรองว่าคุณต้องชอบแน่ถ้าได้นอนกับผม”

   ไอ้เด็กบ้านี่!

   “เฮ้ย?!” ผมสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่ออีกฝ่ายใช้มือล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตของผม ในขณะที่ผมกำลังจะใช้มือขวาเอามือเน่าๆของมันออก อีกฝ่ายกลับใช้มืออีกข้างจับมือขวาผมขึ้นเหนือหัว “ไอ้เลวมึงไม่ได้ตายดี อุบ อื้อ”

   มันจูบปิดปากผมครับ คงกลัวว่าผมจะตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือ ซึ่งเป็นความโชคร้ายของผมที่ตรงนี้ไม่มีคนเดินเพ่นพ่าน จึงทำให้อีกฝ่ายได้ใจใหญ่ ในขณะที่ผมคิดจะใช้มือซ้ายหยิบปืนที่ซ่อนอยู่ตรงเอวขึ้นมาเพื่อใช้ขู่ไอ้ขี้เมานี่ให้เลิกลวนลามผม แต่กลับไม่ได้มีโอกาสใช้...

   ตูม!

   ทั้งผมทั้งมันต่างสะดุ้งด้วยความตกใจ เสียงระเบิดดังมาจากในงาน ณ วินาทีนี้ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ใช้เข่ากระทุ้งท้องมันอย่างแรงก่อนจะผลักให้ถอยออกไป จากนั้นจึงวิ่งกลับไปที่งานอีกครั้ง

   “ไม่นะ! วิน! อิฐ!” ผมร้องเรียกหาทั้งคู่อย่างเอาเป็นเอาตาย ลูกชายผมจะตายไปตอนนี้ไม่ได้ ยังต้องอยู่กับผมไปอีกนาน ผมอุตส่าห์เกิดใหม่มาพร้อมความทรงจำทั้งที จะให้เป็นแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด พอเข้าไปในงานแล้ว ผมถึงกับขวัญเสีย เพราะภายในงานตอนนี้เละไม่เป็นท่า ควันขึ้นลอยขึ้นเต็มไปหมดจนยากที่จะมองเห็นคนข้างในได้ “วินอยู่ไหนลูก วิน เฮ้ย!”

   ผมถึงกับร้องเหวอเมื่ออยู่ๆก็โดนอุ้มจนตัวลอย ก่อนที่ผมจะรู้สึกว่าตัวผมโดนใครบางคนอุ้มวิ่งออกมาจากงาน ซึ่งผมก็พยายามดิ้นขัดขืนนะครับ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายเล่นรัดขาผมเสียแน่น

   “ปล่อยกูนะไอ้บ้า ปล่อย! กูจะไปหาวินกับอิฐ ปล่อยกู!”

   ป๊าบ!

   “ถ้าไม่อยากตายก็หุบปากเงียบซะ!” ผมโดนมันตบก้นครับ ก็เลยทำให้ต้องหุบปากเสียแต่โดยดี “แล้วอย่าได้คิดหยิบปืนที่เอวเชียวล่ะ เพราะมันไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว”

   หมดกันครับ หมดสภาพอดีตผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง

   ผมถึงกับน้ำตาซึมเมื่อมองภาพตึกโรงแรมที่เริ่มห่างออกไปไกล มีฝีมือก็จริงแต่ก็ช่วยอะไรลูกชายกับมือขวาของตัวเองไม่ได้ แถมยังโดนคนแปลกหน้าลักพาตัวออกมาอีก จนกระทั่งโรงแรมนั้นหายไปจากสายตา ร่างของผมก็ถูกโยนลงกับพื้นอย่างแรงจนผมถึงกับจุกเลยครับ ครั้นพอผมเงยหน้าขึ้นมามอง ก็แลเห็นร่างสูงในชุดสูทสีเทาที่เต็มไปด้วยฝุ่นควัน ใบหน้าคมคิ้วเข้ม ผมสีดำยาวคลอเคลียไหล่ นัยน์ตาดุดันราวกับเสือกำลังจ้องมองมาที่ผมอยู่พอดี

   “ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้านายกับมือขวาของเธอหรอก”

   “อะไรนะ?”

   “คุณวินภัทรกับคุณอิฐภพตอนนี้ปลอดภัยดี” อีกฝ่ายพูดพลางดึงเนกไทออกก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ “สองคนนั้นออกมาจากที่นั่นหลังจากเกิดเสียงระเบิด ไม่ได้บาดเจ็บอะไร คาดว่าตอนนี้คงจะหลบหนีไปอยู่ที่ปลอดภัยแล้ว”

   “จริงหรือครับ คุณไม่ได้โกหกผมแน่นะ” ผมถามย้ำอย่างไม่แน่ใจ

   “ก็จริงนะสิ ฉันจะไปโกหกเธอทำไมล่ะ” อีกฝ่ายมุ่นคิ้วตอบ ก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นพลางใช้เท้าขยี้มันเสียเละ “เอาล่ะ หมดหน้าที่ของฉันแล้ว เธอเองก็รีบกลับไปหาสองคนนั้นซะไอ้หนู”

   อีกฝ่ายพูดจบก็หมุนตัวทำท่าจะเดินไปอีกทาง

   “เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป!” ผมร้องเรียกอีกฝ่ายให้หยุดเดิน ซึ่งร่างสูงก็หยุดเดินตามที่ผมบอก “ช่วยบอกผมได้ไหมครับว่าคุณเป็นใคร”

   อีกฝ่ายส่งเสียงหึก่อนจะตอบกลับมาท่ามกลางเสียงรถหวอของตำรวจว่า

   “ทุกคนเรียกฉันว่าพยัคฆ์ เป็นผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สี่”

!!!!!!

.............................

อัพมาครบ 100% แล้วค่ะ ตอนต่อไปอาจจะรอนานเพราะเห็นบอกว่าให้อัพทีเดียวครบร้อย คงใช้เวลาซักพักนะคะกว่าจะลง

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 02-08-2014 00:01:12

พอบอกผมยาวนึกแบบออกมาจากเรื่องนั้นเป้ะ เป๊ะจริงๆด้วย

แล้วใครเป็นใครหล่ะเนี่ย รออ่านๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 1/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 02-08-2014 00:10:00

เยย เห็นภาพล่ะว่าจะออกมาแนวไหน....

ฮิ้วววววววววว วีร์ในชาตินี้งดงามแบบไม่มีเพศน่ะเอง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 2/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 02-08-2014 00:21:14

อุต๊ะ มาอีกตัว เอ๊ย มาอีกคน คนนี้คือ? นายเอก มโนไกลไปนิสสสสสสสสสสสสสส :katai3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 2/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 02-08-2014 01:20:03

วีร์จะคู่กับใครหว่า
แต่สิงห์กับจีน เคมีก็ดีเข้ากันดี o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 2/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-08-2014 05:51:27

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 2/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 02-08-2014 10:03:53

ว้าว มีตัวละครใหม่ๆออกมาเรื่อยเลย

เริ่มเห็นภาพและว่าจะเป็นยังไงต่อ (มโนไปเอง) :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 2/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 02-08-2014 13:55:44

เริ่มจะเดาไม่ถูกแล้ว ว่าใครจะได้คู่กับใคร :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 2/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 02-08-2014 16:25:56

นึกภาพวีร์เป็นหนูอากิเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 3 up 100% 2/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 03-08-2014 08:04:00

ตอนที่ 4

..............................

“วีร์ ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ”

“ไม่เป็นไรไม่ได้ครับ ผมต้องขอตรวจดูก่อน”

“นั่นสิวีร์ ทำเป็นห่วงไปได้ วีร์ไม่ใช่พ่อของคุณวินนะ” คำพูดหยอกล้อกระเซ้าเย้าแหย่ของอิฐทำเอาผมถึงกับชะงักไปในทันที หลังจากโทรตามหาอิฐแล้วก็พบว่าทั้งคู่ได้หนีมาหลบอีกที่หนึ่งซึ่งอยู่ไม่ห่างไกลจากโรงแรมนั้น ทั้งคู่เองก็เป็นห่วงผมอยู่เหมือนกัน และถามว่าผมหายตัวไปไหนมาตอนเกิดเรื่อง ซึ่งผมจะตอบไปว่าโดนผู้นำตระกูลเสือลักพาตัวออกจากโรงแรมนั้นก็ไม่ได้ เพราะประเดี๋ยวจะเรื่องยาว จึงตอบกลับไปว่ามัวแต่หาวินกับอิฐก็เลยหลงไปอีกทางแทน แต่ตอนนี้พวกผมกลับมาอยู่ที่บ้านตระกูลสิงห์แล้วครับ ทำเอาที่บ้านวุ่นวายพอสมควร แน่นอนว่าลูกชายของวินคนแรกที่โทรมาถามความปลอดภัยนั้นจะเป็นใครไม่ได้นอกจากสิงห์ ก่อนจะตามมาด้วยจีน ที่รายนี้อยู่บ้านหลังเล็กอีกหลังวิ่งกระหืดกระหอบมาถามเจ้าวินเสียยกใหญ่ ส่วนลูกชายกับลูกสาวอีกสองคนที่แต่งงานแล้วแยกออกไปนั้นก็ไม่ได้กลับมาเยี่ยมเยียน มีเพียงแต่โทรมาถามความคืบหน้าของวินว่าเป็นยังไงบ้างเท่านั้น “ดูแต่พวกเรา ว่าแต่เธอเถอะ บาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าวีร์”

แม้ผมจะเคยเป็นเจ้านายของอิฐมาก่อน แต่ผมไม่ได้ถือยศขุนมูลนาย ไม่ได้เห็นอิฐต่ำกว่าหรือสูงกว่า เพราะคนเราก็มีเลือดมีเนื้อ มีศักดิ์มีศรี มีเพียงชีวิตเดียว ตายก็ตายได้เหมือนกัน ดังนั้นผมจึงเห็นอิฐเป็นเพื่อนร่วมงาน เพื่อนแท้ร่วมชีวิตคนหนึ่งที่อยู่อาศัยบนโลกเดียวกัน

“ไม่ครับคุณอิฐ ผมสบายดี ไม่ได้บาดเจ็บอะไร”

แต่ระบมเพราะถูกพยัคฆ์ตีที่ก้นซะแรง…

“ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากแล้ว เธอไปพักผ่อนเถอะวีร์ พรุ่งนี้ฉันอนุญาตให้เธอพักผ่อนหนึ่งวัน”

“ครับคุณวิน” ผมพยักหน้าตอบก่อนจะบอกลาทั้งคู่แล้วเดินกลับไปห้องพักของตัวเอง แต่ผมยังไม่ทันได้เข้าไป ก็เห็นกล้าวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาผมเสียก่อน “มีอะไรหรือไอ้กล้า ถ้าจะถามเรื่องกู กูไม่ได้เป็นอะไร สบายดี ยังครบสามสิบสองประการ”
ผมพูดกระเซ้าเย้าแหย่มันเล่นครับ เพราะยังไงผมก็เห็นมันเป็นแค่เด็กหนุ่มที่ไร้เดียงสาคนหนึ่ง

“ไอ้ห่าวีร์ กูรู้ว่ามึงสบายดี แฮ่กๆ” มันพูดไปหอบไปพลาง “กูก็แค่อยากจะมาขอบคุณมึง”

“ขอบคุณกู? ขอบคุณทำไม”

“ก็ขอบคุณที่มึงพูดเตือนกูเมื่อตอนเย็นนี้ไงไอ้วีร์” กล้าบอกพลางยืนตัวตรงหลังจากหายใจหอบอยู่นาน “และก็ต้องขอโทษด้วยที่กูพูดออกไปไม่ทันคิด ตอนนั้นกูก็ได้แต่คิดว่ามึงได้งานสบาย ไม่ต้องก้มหน้าทำงานตากแดดอาบเหงื่อต่างน้ำเหมือนกับกู แถมยังได้เดินออกไปข้างนอกใส่ชุดหรูเดินตากแอร์ในโรงแรมเล่นสบายใจเฉิบ แต่พอได้รู้ว่ามึงมาเจอกับเหตุการณ์ระเบิดในโรงแรมแล้ว ทำเอากูคิดได้ ว่างานของมึงทั้งน่ากลัวทั้งเสี่ยงอันตรายต่อชีวิต ซึ่งแตกต่างจากกูที่แม้จะลำบากแต่ชีวิตก็ปลอดภัยไร้กังวล”
ผมได้ยินที่อีกฝ่ายพูดถึงกับฉีกยิ้มออกมาทันที ก่อนจะใช้มือตบไหล่กล้าเบาๆ

“ถ้ามึงคิดได้ก็ดีแล้วล่ะไอ้กล้า งั้นกูขอตัวเข้านอนก่อนนะ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวมาก”

“อืม งั้นหลับฝันดีนะมึง พรุ่งนี้เจอกัน”

“อืม พรุ่งนี้เจอกัน” แล้วไอ้กล้าก็วิ่งจากไป เหลือแต่ผมที่ได้แต่มองแผ่นหลังของกล้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเองเพื่อหลับพักผ่อนเอาแรงไว้สู้ชีวิตในวันพรุ่งนี้ต่อไป

......................

วันถัดมาผมตื่นแต่เช้าตรู่ รีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะไปหาวินเพื่อบอกมันว่าจะไปเยี่ยมแม่ข้าวที่โรงพยาบาล ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังบอกผมว่าไม่ต้องรีบกลับ เพราะถึงยังไงวันนี้เจ้าตัวก็ไม่ได้คิดจะออกไปจากบ้านอยู่แล้ว

“ไหนๆก็จะออกไปอยู่แล้ว เอาเงินติดตัวไปด้วยสิ” วินบอกก่อนจะหยิบเงินแบงค์พันให้ผมขึ้นมาปึกหนึ่ง ผมเห็นดังนั้นถึงกับมุ่นคิ้วทันที “มัวยืนรออะไรอยู่ล่ะ รับเงินไปสิวีร์”

นี่ยังคิดลองใจพ่อตัวเองอยู่อีกรึเนี่ย

“ไม่ล่ะครับ ผมยังพอมีเงินเหลืออยู่ติดตัวบ้าง” ผมบอกปฏิเสธ ซึ่งทำเอาอีกฝ่ายเอียงคอมองผมอย่างไม่เข้าใจ “ผมเข้าใจนะครับว่าคุณวินหวังดี แต่จำนวนเงินมันเยอะมากเกินไป แถมผมก็ไปแค่เยี่ยมคุณแม่ที่โรงพยาบาลก็เท่านั้นเอง ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรอยู่แล้วล่ะครับ”

ทั้งวินทั้งอิฐต่างมองหน้ากันด้วยความแปลกใจก่อนจะหันมายิ้มให้กับผม

“โอเคไม่เอาก็ไม่เอา งั้นก็รีบไปเถอะ ขืนออกไปสายรถมันจะติดเอาได้นะ”

“ครับคุณวิน” แล้วผมก็รีบไปทันที ซึ่งโชคยังดีที่ผมออกมาไว ก็เลยนั่งรถเมล์มาถึงโรงพยาบาลได้อย่างรวดเร็วเพียงไม่กี่นาที เมื่อไปถึงแล้วผมก็รีบตรงดิ่งไปยังห้องพักที่แม่ข้าวนอนพักรักษาตัวอยู่ ซึ่งพบกับพยาบาลที่กำลังเช็ดป่วยให้แม่ข้าวอยู่พอดี “อ่า เดี๋ยวเรื่องเช็ดตัวผมจะเป็นคนทำเองครับ”

อีกฝ่ายพยักหน้าส่งผ้าขนหนูที่ชุบน้ำหมาดมาให้ผม ซึ่งผมเดินมารับผ้าขนหนูก่อนจะลงมือเช็ดคนป่วยอย่างเนิบนาบ ถึงแม้สีหน้าคนป่วยจะดีขึ้น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา

“แม่ข้าวไม่ต้องเป็นห่วงผมนะครับ ผมสบายดี” ผมบอกพลางเช็ดแขนอีกฝ่ายเบาๆ “ตอนนี้ผมได้งานทำแล้ว อยู่กับคุณวิน ไม่สิ ลูกชายของผมในตระกูลสิงห์ที่ผมเคยเล่าให้คุณแม่ฟังยังไงล่ะครับ ยังจำได้อยู่อีกหรือเปล่า”

ก่อนหน้านี้ผมเคยเล่าเรื่องชาติก่อนของตัวเองให้คุณแม่ฟังด้วยครับ ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้หาว่าผมเป็นบ้า แถมยังนั่งฟังที่ผมเล่าอย่างเงียบๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ

“ลูกชายผมแก่มากขึ้นแล้ว แต่ก็ยังสอนลูกชายตัวเองไม่ค่อยจะเป็น แถมตอนนี้ต่างคนต่างแยกย้ายกันออกไปอยู่ข้างนอก” ผมเล่าต่อไปโดยที่มือยังคงสาละวนกับการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับผู้มีพระคุณของตัวเอง “ผมกลัวว่าตระกูลสิงห์จะแตกแยก ก็เลยกะว่าจะอยู่ทำงานแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจนกว่าพวกเขาจะกลับมาอยู่รวมเป็นครอบครัวใหญ่อีกครั้ง ไม่สิ ผมยังไม่แน่ใจว่าจะทำไปอีกถึงเมื่อไหร่ เพราะตระกูลสิงห์มีแต่เรื่องกับเรื่องเข้ามา อย่างเมื่อวานนี้ก็เกือบโดนระเบิดในโรงแรมไปหนหนึ่งแล้ว แต่แม่ข้าวไม่ต้องเป็นห่วงไปนะครับ ผมกับลูกชาย และก็อิฐที่เป็นมือขวาของวินปลอดภัยกันดีครับ”

เมื่อเช็ดตัวเสร็จผมก็นำกะละมังน้ำไปเททิ้งในห้องน้ำ ส่วนผ้าขนหนูก็ซักให้สะอาดก่อนจะนำมันตากกับราวตากผ้าที่อยู่ในห้องน้ำ

แกรก

เสียงประตูข้างนอกดังขึ้น คาดว่าน่าจะเป็นพยาบาลคนเมื่อครู่นี้ ผมจึงไม่ได้ใส่ใจที่จะรีบออกไป หลังจากทำธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูเดินออกไป แต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นแผ่นหลังของร่างสูงผมสีดำยาวคุ้นตากำลังยืนหันหลังมองดูแม่ข้าวที่นอนอยู่บนเตียง

“ดูๆไปแม่ของเธอก็สวยไม่ใช่น้อยเหมือนกันนะว่าไหมไอ้หนู” เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะหันมา ซึ่งทำเอาผมถึงกับอึ้งเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาหาผมถึงที่นี่ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกเสียจาก…

พยัคฆ์ ผู้นำของตระกูลเสือ!

...................................

“นายว่าเด็กคนนั้นดูน่าสงสัยไหม”

“ผมไม่แน่ใจครับคุณวิน” อีกฝ่ายตอบเสียงเรียบ “แต่เท่าที่คุยกันมาได้สองวัน วีร์เป็นเด็กหนุ่มที่แปลกพอสมควร แม้จะเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาแต่นิสัยกลับสุขุมนุ่มลึก ใจเย็น และดูเป็นผู้ใหญ่กว่าที่เห็นภายนอก ส่วนเรื่องการตัดสินใจก็ใช้เกณฑ์แบบมีเหตุมีผลมากกว่าที่จะใช้อารมณ์ในการตัดสิน”

“อืม ฟังดูคล้ายกับใครคนหนึ่ง แต่ฉันยังนึกไม่ออกเลยว่าเป็นใคร จะว่าไปแม่ของวีร์ที่ชื่อข้าวนั่น อดีตเคยเป็นลูกคุณหนูของตระกูลมังกรไม่ใช่หรอกรึ”

“ครับคุณวิน เธอเป็นคุณหนูของตระกูลมังกรแต่ถูกคุณพ่อของตัวเองที่เป็นผู้นำรุ่นที่สองขับไล่ออกมาจากบ้านเพียงเพราะไปมีอะไรกับชาวต่างชาติที่ไม่มีที่มาที่ไปจนตั้งครรภ์” อิฐตอบก่อนจะพูดต่อ “ส่วนคุณพ่อของวีร์นั้นผมให้คนไปสืบมาดูแล้ว ปรากฏว่าเจ้าตัวกลับหายเงียบเข้ากลีบเมฆหลังจากวีร์เกิดได้เพียงหนึ่งอาทิตย์ ซึ่งไม่มีใครตามตัวได้แม้กระทั่งคุณข้าวที่เป็นของวีร์ก็ตาม”

“แล้วรู้ชื่อผู้ชายคนนั้นด้วยหรือเปล่าล่ะอิฐ”

“ไม่ทราบครับคุณวิน รู้แต่เพียงว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนสัญชาติอเมริกา” คนถูกถามส่ายหน้าตอบ ก่อนจะมองเจ้านายที่กำลังนั่งจ้องรูปภาพของวีร์ที่อยู่ในมือ

“แล้วผู้นำตระกูลมังกรไม่คิดจะตามทายาทกลับไปสืบทอดตระกูลบ้างเลยรึไง”

“ไม่ครับคุณวิน เท่าที่ผมไปสืบมา รู้สึกว่าที่นั่นจะมีทายาทให้สืบทอดอยู่พร้อมแล้วครับ ว่าแต่…” มือขวาตอบพลางโน้มตัวลงกอดคอร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะพูดเสียงกระซิบข้างหูเจ้านายตัวเองว่า “…เมื่อไหร่คุณวินจะยอมนอนกับผมซักทีล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาได้เกือบสัปดาห์หนึ่งแล้ว ใจคอคุณจะปล่อยให้ผมนอนเหงาอยู่ในห้องคนเดียวไปถึงเมื่อไหร่กันครับ”

!!!!!!

“หึ ใจร้อนเป็นหนุ่มไปได้นะอิฐ พวกเรานะอายุก็มากกันแล้ว จะรีบทำไปทำไมกัน” วินพูดไปหัวเราะไปพลาง ก่อนจะวางรูปวีร์ลงบนโต๊ะทำงานแล้วหันไปมองอีกฝ่ายที่กำลังกอดคอตัวเองอยู่

“ก็เจ้าเด็กหนุ่มนั่นไม่อยู่ แถมตอนนี้คนงานก็อยู่ข้างล่างกันหมด ขืนไม่รีบผมก็เกรงว่าจะไม่ได้ทำอะไรกับคุณนะสิครับ” อีกฝ่ายยิ้มตอบ ซึ่งทำเอาวินถึงกับหัวเราะในลำคอ “นะครับคุณวิน ผมรอวันนี้มานานแล้ว เห็นใจผมเถอะคุณวิน”

“หึๆ เอางั้นก็ได้ แล้วอย่ามาว่าฉันใจร้ายทีหลังเหมือนครั้งที่ผ่านมาไม่ได้นะอิฐ”

“ครับคุณวิน ผมนะยังไงก็ได้แล้วแต่คุณ” แล้วทั้งคู่ก็จูบกันอย่างหวานชื่นท่ามกลางห้องทำงานที่มีเพียงกันแค่สองคน

.............................

“ไม่ตกใจบ้างเลยหรือว่าฉันมาหาเธอถึงที่นี่ได้ยังไงนะไอ้หนู”

“ไม่ครับ เพราะคุณคือพยัคฆ์แห่งตระกูลเสือ” ผมพูดแย้งกลับไปหลังจากชักชวนอีกฝ่ายให้ออกมาคุยกันข้างนอกโรงพยาบาล ตระกูลเสือเป็นตระกูลของอดีตคนรักเก่าผม ซึ่งเป็นผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สอง แต่ผู้ชายคนนั้นได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว แถมรุ่นที่สามตระกูลเสือที่เป็นลูกชายของคนรักเก่าผมก็ได้โดนลอบยิงเสียชีวิตไปได้ห้าปีแล้วด้วย ดังนั้นผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นลูกชายของรุ่นที่สามอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ที่น่าสงสัยในตอนนี้ก็คือ ทำไมอีกฝ่ายถึงต้องสืบประวัติตามหาผมด้วยก็ไม่รู้ครับ “แล้วทำไมคุณต้องออกตามหาผมด้วย อย่าบอกนะว่าคุณจะมาทวงคำขอบคุณจากผมนะ”

“เปล่า”

“อ้าว? ไม่ใช่แล้วมาหาผมทำไม” ผมถามกลับด้วยความสงสัย ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้ตอบคำถามผมเดี๋ยวนั้น กลับเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะจับปลายคางผมให้เชิดหน้าขึ้นมองจ้องตาในระยะประชิด

“ที่มาก็เพราะฉันสงสัยว่าทำไมวินภัทรถึงได้รับเด็กมัธยมปลายมาเป็นผู้ติดตามทั้งที่มีมือขวาอย่างอิฐภพอยู่ทั้งคน”

!!!!!!

ผมถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินที่พยัคฆ์พูด เพราะไม่คิดว่าเขาจะสงสัยเรื่องเล็กน้อยที่คนอื่นมักจะมองข้าม

ดูท่าจะประมาทผู้ชายคนนี้ไม่ได้ซะแล้วสิ

“เอ เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ คุณต้องลองไปถามคุณวินดูเอาเอง เพราะผมตอบคำถามนี้ให้คุณไม่ได้เสียด้วยคุณพยัคฆ์” ผมปั้นหน้ายิ้มตอบกลับไป พร้อมกับปัดมืออีกฝ่ายที่จับคางผมอยู่ออก “แต่ก็ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์มาหาผม ถึงแม้จะอ้างเรื่องมาเยี่ยมคุณแม่ผมก็ตามที”

อีกฝ่ายแค่นยิ้มเมื่อได้ยินที่ผมพูด

“หึ ฟังจากที่เธอพูดแล้ว ฉันชักอยากได้ตัวเธอมาอยู่ที่ตระกูลเสือซะแล้วสิวีร์”

“เหรอครับ แต่ผมว่าคุณลืมมันไปซะเถอะคุณพยัคฆ์ เพราะผมเป็นเพียงแค่เด็กมัธยมปลายที่ยังเรียนหนังสือไม่จบ” ผมบอกก่อนจะหมุนตัวกลับไปทางประตูเข้าโรงพยาบาล “เดี๋ยวผมต้องขอตัวก่อนนะครับ ต้องรีบกลับไปดูคุณแม่ต่อ”

แล้วผมก็เดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาลทันทีโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรออกมาเลยซักคำเดียว

............................

เอา 50% ไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวอีก 50% จะตามมาทีหลังค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ปล.คนซ้ายมือคือ วิน วินภัทร คนขวามือคือ อิฐ อิฐภพ (ใส่แว่นตา)

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 up 50% 3/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 03-08-2014 08:23:05

เฉลยมาแล้วคู่นึง
ที่อีกคู่จะวีร์พยัคฆ์หรือวีร์จีนเนี่ย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 up 50% 3/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-08-2014 09:05:12

:o8: พ่อวีร์จะต้องภูมิใจลูกมากแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 up 50% 3/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 03-08-2014 09:22:56

ถ้าวีร์ว่าวินกับอิฐเป็นอะไรกันจะตกใจไหมหน่า o18

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 up 50% 3/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 03-08-2014 09:39:52

รู้สึกว่าวีร์กับ พยัคฆ์ เคมีเข้ากันอยู่นะ
เลือกไม่ถูกเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 up 50% 3/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 03-08-2014 11:44:24

มุมเฮฮาระหว่างรอไรท์เขียนนิยายให้ครบ 100% นะจ้ะ

................................

กล้า: โหย ได้ทำงานใกล้ชิดคุณอิฐ เป็นถึงมือซ้ายไปงานหรูๆ ด้วย อิจฉาว่ะ o9

วีร์: กล้า ถ้ามึงคิดว่าหน้าที่ของคนเป็นมือซ้ายน่าอิจฉา มึงคิดผิด o12
.
.
.
.
.
.
.
เพราะมือซ้ายเค้าเอาไว้ใช้ล้างก้นโว้ย ไอ้แสรดดดดดดดด :o211:

........................................

ปล.ภาพข้างล่างนี้เป็นภาพของกล้าจ้ะ เป็นเด็กหนุ่มหล่อน่ารักมาก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (อัพ มุมเฮฮาระหว่างรอไรท์เขียนนิยาย 3/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 03-08-2014 12:06:35

มือซ้ายล้างก้น 55555555555555555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (อัพ มุมเฮฮาระหว่างรอไรท์เขียนนิยาย 3/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 04-08-2014 00:06:02

เนื่องจากผมไม่อยากอยู่ข้างนอกนานมากนักเพราะยังเป็นห่วงลูกชายของตัวเอง จึงรีบบอกลาแม่ข้าวที่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะนั่งรถเมล์กลับบ้านตัวเอง ซึ่งพอมาถึงก็พบกับไอ้กล้าที่กำลังใช้กรรไกรตัดตกแต่งพุ่มไม้อยู่ในสวนพอดี

“อ้าวทำไมรีบกลับมาไวจัง นี่เพิ่งจะบ่ายหนึ่งเองนะ” ไอ้กล้าถามหลังจากเห็นผมเดินเข้ามาในบ้าน “ถ้าจะเข้าบ้านตอนนี้กูขอห้ามมึงไม่ให้เข้าไปนะไอ้วีร์”

คำพูดของไอ้กล้าทำเอาผมถึงกับมุ่นคิ้ว

“ทำไมวะ ทำไมกูจะเข้าบ้านไม่ได้”

“เออน่า เชื่อกู มึงออกไปเที่ยวข้างนอกบ้านก่อน ไว้ค่ำๆค่อยกลับมาอีกที” กล้าบอกก่อนจะดันผมให้กลับไปนอกบ้าน แต่ก็ไม่ขยับครับ เพราะผมมีแรงมากกว่ามัน “น่านะไอ้วีร์ กูอยากให้มึงออกไปเที่ยวข้างนอกบ้านก่อน”

ไอ้กล้ามีพิรุธครับ ดูท่าผมคงต้องเข้าไปข้างในบ้านให้ได้ซะแล้ว!

“ไม่” ผมพูดเสียงแข็ง ก่อนจะผลักไอ้กล้าให้ถอยออกไปอย่างแรง แล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ซึ่งไอ้กล้าที่ผมผลักไปแล้วก็รีบวิ่งกุลีกุจอมาห้ามผมเสียยกใหญ่ “เออ กูไม่เข้าไปก็ได้วะ”

ผมพูดพลางทำท่าเดินกลับไปทางเดิม แต่พอไอ้กล้าเผลอปุ๊บ ผมวิ่งใส่เกียร์หมาเข้าบ้านปั๊บทันที

“เฮ้ยวีร์กลับมาก่อน กลับมา!” ผมไม่ฟังมันครับ วิ่งขึ้นไปยังชั้นสองก่อนจะพุ่งตรงไปยังห้องทำงานของลูกชายตัวเอง พอมาถึงหน้าห้องทำงานผมกลับมุ่นคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงแปลกๆ

“อือ อ่า เบาๆหน่อยสิครับคุณวิน”

“จะให้ฉันเบาได้ยังไง ก็เธอเล่นตอดฉันซะขนาดนี้”

“แต่คุณวินก็น่าจะ อื้อ ช้าๆหน่อยสิครับ ผมหายใจไม่ทัน”

“โอเค ฉันจะทำช้าๆให้ก็ได้”

ด้วยความสงสัยผมจึงเปิดประตูแง้มเข้าไปอย่างเบาๆ ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับภาพที่เห็น ซึ่งมันเป็นภาพที่วินกำลังมีเซ็กส์ โดยมีอิฐอยู่ใต้ร่างลูกชายของผมเอง

!!!!!!

....................................

ผมชื่อกล้าครับ เป็นเด็กทำสวนที่ตระกูลสิงห์เหมือนกับพ่อ ส่วนแม่ของผมเสียไปนานแล้วครับ ก็เลยมีกันแค่สองพ่อลูก วันนี้ผมก็ขึ้นตึกใหญ่เพื่อรดน้ำต้นไม้ในกระถางตามกำแพงของบ้าน แต่กลับต้องวิ่งออกจากตึกเพราะได้ยินเสียงของคุณวินกับคุณอิฐในห้องทำงาน ซึ่งเป็นอันที่รู้กันทุกคนว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์พิเศษที่พวกผมได้แต่ปิดปากเงียบเพียงอย่างเดียว

“อ้าวทำไมรีบกลับมาไวจัง นี่เพิ่งจะบ่ายหนึ่งเองนะ” ผมถามหลังจากเห็นวีร์เดินเข้ามาในบ้าน “ถ้าจะเข้าบ้านตอนนี้กูขอห้ามมึงไม่ให้เข้าไปนะไอ้วีร์”

อีกฝ่ายมุ่นคิ้ว

“ทำไมวะ ทำไมกูจะเข้าบ้านไม่ได้”

ขืนมึงเข้าบ้านในตอนนี้ก็ต้องเจอคุณวินกับคุณอิฐกำลังฟีทเจอริ่งอยู่นะสิวะ!

“เออน่า เชื่อกู มึงออกไปเที่ยวข้างนอกบ้านก่อน ไว้ค่ำๆค่อยกลับมาอีกที” ผมบอกก่อนจะดันวีร์ให้กลับไปนอกบ้าน แต่ก็ไม่ขยับครับ เพราะไอ้วีร์มีพละกำลังแรงเยอะเหลือเกิน “น่านะไอ้วีร์ กูอยากให้มึงออกไปเที่ยวข้างนอกบ้านก่อน”

“ไม่” วีร์พูดเสียงแข็ง ก่อนจะผลักผมให้ถอยออกไปอย่างแรง แล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ส่วนผมก็รีบตามไปห้ามไอ้วีร์สิครับ “เออ กูไม่เข้าไปก็ได้วะ”

แต่มันไม่ฟังผมครับ กลับล่อผมให้ตายใจโดยการทำท่าเหมือนจะเดินออกนอกบ้านจริง แต่มันกลับวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว

เวรล่ะมึง!

พอผมวิ่งตามไอ้วีร์ไปถึงห้องทำงานของคุณวิน กลับต้องชะงักเมื่อเห็นร่างสูงเดินกลับมาด้วยสีหน้าเหม่อลอย ผมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปถามวีร์ด้วยความเป็นห่วง

“เป็นอะไรไปไอ้วีร์ ทำไมเหม่ออย่างนั้น...”

“สองคนนั้น...พวกเขาทำกันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอกล้า” วีร์ถามเสียงลอยโดยที่มันยังไม่ยอมมองหน้าผม ดูท่าวีร์คงจะไปเห็นคุณวินกับคุณอิฐในห้องมาแล้วครับ ก็เลยทำท่าช็อกอย่างที่เห็น “กูฝันอยู่หรือเปล่าวะไอ้กล้า บอกกูหน่อยสิ”

“ไม่ มึงไม่ได้ฝัน คุณวินกับคุณอิฐเป็นแบบนั้นมานานหลายปีแล้ว ทุกคนในบ้านรู้กันหมด”

“แม้กระทั่งลูกชายของคุณวินก็ด้วยหรือ” วีร์หันหน้ามาถามผมด้วยแววตาสงสัย ซึ่งผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบกลับไป “แล้วเมียของคุณวินล่ะ เขารู้เรื่องนี้ด้วยใช่หรือเปล่า”

“อืมใช่ พอคุณผู้หญิงรู้ก็ขอหย่าเลยทันที รู้สึกว่าตอนนี้ย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับผัวคนใหม่แล้ว”

“อย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะถึงได้ไม่เห็นอยู่บ้านเลย” วีร์บ่นพึมพำไปตามเรื่องตามราว ซึ่งผมไม่ได้ยินที่มันบ่นหรอกครับ เพราะมันพูดเสียงเบามาก “แล้วมึงเกลียดพวกเขาสองคนหรือเปล่ากล้า”

ผมได้ยินที่อีกฝ่ายถามก็รีบส่ายหน้าตอบกลับไป

“ไม่วะ กูไม่ได้เกลียด”

“เหรอ”

“อืม” ผมตอบครางในลำคอ ก่อนจะพูดต่อ “ที่กูไม่เกลียดก็เพราะคุณวินกับคุณอิฐเป็นผู้มีพระคุณกับกู เขาให้ทั้งที่อยู่ทั้งงานทั้งเงินทั้งข้าวฟรี ไหนจะส่งกูเรียนหนังสือต่ออีกด้วย ส่วนคนอื่นนั้นมึงไม่ต้องถาม เพราะพวกเขาคิดเหมือนกับกูนี่แหละ”

“งั้นเหรอกล้า อืม ขอบใจมากนะ”

“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง” ผมยิ้มตอบก่อนจะถามมันต่อ “ว่าแต่มึงล่ะวีร์ มึงคิดยังไงกับพวกเขา”

วีร์ไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มบางให้กับผม ก่อนจะเดินออกไปจากบ้านอย่างเงียบๆ

...............................

ตั้งแต่เดินออกจากคฤหาสน์ ผมก็ได้แต่นั่งอยู่บนชิงช้าเด็กเล่นแถวสวนสาธารณะอยู่เกือบสองชั่วโมงเต็ม ภาพอดีตที่เคยเลี้ยงดูลูกชายตั้งแต่เล็กจนโต ฟูมฟักวินให้เติบใหญ่มีครอบครัวสมบูรณ์เหมือนกับคนทั่วไป กลับมีอันต้องพังทลายเมื่อเห็นภาพของวินที่มีอะไรกับมือขวาอย่างอิฐในห้องทำงาน ผมไม่ได้รังเกียจที่ลูกชายเป็นเกย์ แต่ผมกลัวครับ กลัวว่าวินจะชะรอยตามแบบผมเสียมากกว่า

“ไฟเราเลิกกันเถอะ”

“ไม่วีร์ ฉันไม่ยอมเลิกกับนายเด็ดขาด” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “ทำไมละวีร์ ทำไมนายไม่ยอมบอกคุณพ่อคุณแม่ว่าเรารักกัน หรือว่านายไม่ได้รักฉันแล้ว ตอบฉันมาสิวีร์!”

ผมมองหน้าคนรักทั้งน้ำตา

“เปล่าไฟ ฉันยังรักนายอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่...” ผมชะงักพูดพลางเช็ดน้ำตาออก ก่อนจะมองหน้าคนรักที่ตอนนี้หน้าซีดไปหมดแล้ว “...พวกเราเป็นศัตรูกัน สิงห์กับเสือไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ ลาก่อนไฟ ฉันรักนายนะ”

นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นเขา เพราะผมต้องเข้าพิธีลั่นวิวาห์กับผู้หญิงที่คุณพ่อคุณแม่ผมเลือกไว้ให้ แล้วหลังจากนั้นอีกหลายปีถัดมาผมก็ได้ยินข่าวของไฟอีกครั้ง แต่เป็นข่าวที่ทำเอาผมถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ไฟเสียชีวิตเพราะโดนคนของตระกูลมังกรลอบยิง เหลือแต่ทายาทของไฟที่ถูกแต่งตั้งขึ้นให้เป็นผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สามโดยที่อีกฝ่ายยังมีอายุเพียงแค่สิบสามปีเท่านั้น

“คงเป็นเวรกรรมของฉันที่ทำให้วินต้องเป็นแบบนี้น่ะไฟ” ผมพูดพลางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ก่อนจะหรี่ตาลงหลบหนีแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมา “ถ้าให้เลือกได้ ฉันขอเป็นคนธรรมดาดีกว่า จะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเหมือนแต่ก่อน”

“ใครทนทุกข์ทรมานอะไรของเธอน่ะวีร์ ฉันฟังแล้วไม่เห็นเข้าใจเลยซักนิด” เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น ทำเอาผมชะงักความคิดของตัวเองพลางหันหลังกลับไปมอง ก่อนจะเห็นร่างสูงที่เพิ่งจะได้คุยกันเมื่อเช้านี้กลับมายืนตรงหน้าผม

“ผมว่าคุณหูตึงแล้วครับคุณพยัคฆ์ เพราะผมไม่ได้พูดอะไรเลยซักคำเดียว” ผมหรี่ตาตอบอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ “แล้วนี่คุณแอบตามสะกดรอยผมมาหรอกหรือ"

“ใช่”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”

“ก็ตั้งแต่เธอเดินออกจากโรงพยาบาลนั่นแหละ” พยัคฆ์ตอบพลางหรี่ตาลงมองผมอย่างสงสัย “เป็นอะไรทำไมตาแดงๆ ไม่สบายหรือเปล่า”

“เปล่า แค่ฝุ่นเข้าตาผมน่ะ”

“เหรอ ถ้างั้นคงเป็นฝุ่นที่วิเศษมาก เพราะสามารถเปลี่ยนสภาพจากฝุ่นให้กลายเป็นน้ำได้”

!!!!!!

...............................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

ปล.ภาพข้างล่างเป็นภาพของกล้านะ

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 04-08-2014 00:20:50

อื้อหือ สรุปเป็นเกย์ทั้งตระกูลสินะ แต่มีเมีย มีลูก อืมมม

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-08-2014 00:50:38

พยัคฆ์อาจจะเป็นคนรักเก่าของวีร์ก็ได้ !?

/เดาๆ :hao3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 04-08-2014 05:18:16

เห็นจากชื่อเรื่องก็นึกว่าจะออกแนวหวานๆ พอได้อ่านเหมือนจะบู๊นะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 04-08-2014 05:21:18

เรื่องนี้วีร์น่าสงสาร :o12:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 04-08-2014 13:14:07

เรื่องนี้สนุกมากเลย o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 04-08-2014 14:00:11

โอ๊ะโอ ไฟขาอาจมาเกิดใหม่นะ จุดนี้ :hao3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 04-08-2014 14:56:01

อยากให้วีร์คู่กับพยัคฆ์ ไม่เปิงใจกะนายจีน 555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-08-2014 15:34:22

หลายคู่ดีจัง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 04-08-2014 16:09:46

ใครคู่ใครเนี่ย :ling1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 4 อัพ 100% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 04-08-2014 20:07:59

ตอนที่ 5

....................

“เหรอ ถ้างั้นคงเป็นฝุ่นที่วิเศษมาก เพราะสามารถเปลี่ยนสภาพจากฝุ่นให้กลายเป็นน้ำได้”

!!!!!!

“หึ คุณนี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงเชียว” นี่เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น โดยเฉพาะเด็กคนนี้ที่เป็นคู่อาฆาตแค้นระหว่างตระกูลสิงห์กับเสือ “ระวังผมจะแจ้งความกับตำรวจ ว่าโดนพวกโรคจิตสะกดรอยตามไม่รู้ด้วยนะ”

“หึ ตำรวจที่ไหนจะกล้าจับโรคจิตหล่อๆกันล่ะ”

“แล้วเคยมีใครถามคุณว่าเป็นพวกหลงตัวเองหรือเปล่า”

“เอ รู้สึกไม่มีนะ” อีกฝ่ายตอบก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “จะมีแต่เธอนี่แหละที่เป็นคนแรกที่ถาม ว่าแต่เธอเริ่มสนใจฉันแล้วรึไง ถึงได้ถามออกมานะวีร์”

“ใครสนคุณ ผมก็แค่ถามเฉยๆ” นานครั้งที่ผมจะเจอพวกหน้าหม้อที่ต่อล้อต่อเถียงได้เก่ง เพราะคนแรกที่ผมเจอก็คือไฟ รายนั้นหน้าหม้อสุดๆ อย่าบอกใครเชียว

“ชื่อวีร์นี่พ่อแม่เธอเป็นคนตั้งใช่ไหม” อยู่ๆอีกฝ่ายก็ถามโพล่งขึ้นมา ทำเอาผมมุ่นคิ้วหันกลับไปมอง แต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายอยู่ในระยะประชิด “ว่ายังไงล่ะวีร์ บอกฉันมาสิว่าชื่อเล่นของเธอใครเป็นคนตั้งให้”

“แล้วทำไมผมต้องบอกคุณด้วยล่ะคุณพยัคฆ์”

“เสือ” อีกฝ่ายตอบพลางขยับหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนหน้าผากผมชนกับหน้าผากของเขา ทำให้ผมสามารถเห็นขนตาของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน “เรียกฉันว่าเสือดีกว่านะเด็กน้อย จะได้ฟังดูสนิทสนมกันดี”

“แล้วทำไมผมต้องเรียกคุณว่าเสือด้วยล่ะ” อีกฝ่ายผละหน้าออกก่อนจะยิ้มมุมปากตอบมาว่า

“ก็เพราะไม่แน่ว่าอนาคตเราสองคนอาจได้รวมเป็นทองแผ่นเดียวกันก็ได้จริงไหม”

!!!!!!

..........................

“ไปนานจังเลยนะไอ้วีร์ คุณวินเรียกหามึงเกือบชั่วโมงแล้ว”

หลังจากเดินกลับมาที่บ้านอีกครั้ง ไอ้กล้าก็เดินมาพูดว่าผมหนีเที่ยวไม่ยอมกลับมาบ้านทั้งที่เมื่อสองชั่วโมงที่แล้วเพียรพยายามไล่ผมออกจากบ้านแทบตาย แน่นอนว่าผมหรี่ตามองมันอย่างเอาเรื่อง

“ได้ข่าวว่าคนที่ไล่ให้กูไปอยู่ข้างนอกก็คือมึงไม่ใช่รึไงไอ้กล้า” ผมย้อนมันเสียงเขียว ทำเอาคนฟังสะดุ้งเฮือกก่อนจะยิ้มเจื่อนมาให้ผม “ช่างมันเถอะ ว่าแต่คุณวินอยู่ไหนล่ะ”

พออีกฝ่ายบอก ผมก็รีบเดินเข้าไปในบ้านทันที แต่ยังไม่ทันถึงห้องรับแขกดี กลับต้องชะงักเมื่อเห็นสองร่างคุ้นตากำลังเดินคุยกันอย่างสนุกสนาน หนึ่งในนั้นเป็นหลานชายคนที่สองของวิน รายนี้ดูหล่อเหลาเอาการพอๆกับสิงห์ แต่ได้แต่งงานกับผู้หญิงมีทายาทเป็นตัวเป็นตนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนอีกคนเป็นหลานสาวคนที่สาม หน้าตาสละสลวยแต่งตัวปราดเปรียวดูทะมัดทะแมง มีแฟนเป็นผู้ชายที่ตัวเองรัก แต่ยังไม่มีทายาทเพราะเพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่กี่ปีนี้เอง

โตขึ้นเยอะจนเกือบจำไม่ได้แน่ะ

ทั้งคู่ชะงักเดินก่อนจะหันมามองผมพร้อมกันเป็นตาเดียว

“เธอคือเด็กใหม่ที่คุณพ่อรับเข้ามาทำงานใช่ไหมจ้ะ” กระต่ายหรือกานต์สินี หลานสาวของผมเอ่ยปากถามด้วยรอยยิ้มหวาน เท่าที่ผมจำได้เธอเป็นคนหัวอ่อนมากอยู่พอสมควร แต่ไม่คิดว่าพอโตมาจะเป็นนักธุรกิจสาวไฟแรงที่ไม่ว่าใครก็ต้องการเธอให้เข้าไปทำงานด้วย

“ใช่ครับ ผมกมล ชื่อเล่นว่าวีร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณผู้หญิงคุณผู้ชาย” ผมพูดพลางก้มหน้าทักทายทั้งคู่ ถึงแม้ผมจะเป็นปู่ของพวกเขาแต่ปัจจุบันนี้ผมคือเด็กหนุ่มอายุสิบแปดปีที่ชื่อกมล ดังนั้นจึงต้องทำความเคารพผู้ที่อายุมากกว่าตัวเองครับ

“เด็กกว่าที่เห็นในภาพเยอะเลยว่าไหมลีโอ” เนื่องจากวินไม่รู้จะตั้งชื่อเล่นให้ลูกชายคนที่สองว่ายังไงดี จึงนำคำว่าลีโอที่แปลว่าสิงโตมาเป็นชื่อเล่นของลูกชายแทน

“อืม” ร่างสูงที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายสิงห์พยักหน้าตอบอย่างเห็นด้วย ถึงอีกฝ่ายจะมีชื่อเล่นว่าลีโอ แต่ชื่อจริงกลับตั้งเป็นภาษาไทยที่แทบจะคล้ายกับชื่อพี่ชายคนแรกว่าสิงหนาท “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปทำอีท่าไหนให้คุณพ่อยอมรับเข้ามาทำงาน แต่ยังไงก็ช่วยฝากดูแลท่านแทนพวกเราด้วยนะ”

เห็นลีโอเคร่งขรึมก็จริงแต่นิสัยกลับอ่อนโยนและใจดีกว่าสิงห์ลิบลับครับ

“ครับ ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำให้ได้ครับ” แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากนอกบ้านไป ส่วนผมก็เดินไปหาวินต่อที่ห้องรับแขก ซึ่งพอเข้าไปในห้องรับแขก ผมกลับต้องชะงักเมื่อเห็นวินกับอิฐกำลังนัวเนียกันอยู่พอดี “เอ่อ อะแฮ่มๆ”

ทั้งคู่ถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงกระแอมไอของผม ก่อนจะหันไปจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงค่อยหันหน้ามาทางผมด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“คือว่า…”

“ไม่เป็นไรครับคุณวิน เรื่องนี้ผมรับได้” ผมบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนผู้ฟังเมื่อได้ยินที่ผมพูดถึงกับผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก “ว่าแต่คุณวินเรียกผมมาทำไมหรือครับ”

อีกฝ่ายยิ้มก่อนจะตอบผมกลับมาว่า

“ฉันอยากให้เธอกลับไปเรียนหนังสือต่อให้จบชั้นมัธยมปลายนะ”

!!!!!!

..........................

ปล.ลีโอ สิงหนาท (ลูกชายคนที่สองของวิน มีหน้าเหมือนสิงห์มาก)

กระต่าย กานต์สินี (ลูกสาวคนที่สามของวิน)

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 30% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 04-08-2014 20:32:44

ลูกบ้านนี้ ชื่อเพราะทุกคนเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 30% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 04-08-2014 20:50:26

คุณเสือนี่ น่ารักดีนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 30% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-08-2014 23:21:24

อยากอ่านอีก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 30% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-08-2014 23:25:36

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 30% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 05-08-2014 06:36:34

สิงห์มีนสินะ
วีร์น้อยของอิชั้นอายุ.18 แต่สมอง เจ็ดสิบ
บางเวลาดูเป็นผู้ใหญ่ บางเวลาอารมณ์แบบเด็กๆ
สงสัยค่า.วีร์หุ่นไม่ขาดอาหารใช่ไหม แต่ยังไม่เฟิร์มเพราะไม่เห็นว่าเป็นนักกีฬาหรือทำงานช่วยแม่เห็นบอกแต่ว่ากำลังเรียนมอหก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 30% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 05-08-2014 09:51:56

ทีแรกผมไม่ได้นึกอยากกลับไปเรียนหนังสือต่อ เพราะอยากอยู่ใกล้ลูกชายมากกว่าครับ แต่ให้ทำยังไงได้ล่ะ ก็เจ้าตัวเล่นบังคับผมให้กลับมาเรียนหนังสือ แถมยังบอกว่านี่เป็นคำสั่งของเจ้านายห้ามขัดขืน สุดท้ายผมก็ต้องกลับมานั่งเรียนตามเดิม ซึ่งวินได้ใช้เงินในการยัดผมกลับเข้าไปเรียนที่เดิมชั้นเดิมห้องเดิมโดยที่ผู้อำนวยการยินยอมอย่างไม่มีข้อกังขา แต่ชุดนักเรียนผมได้หายไปหมดแล้วครับ วินก็เลยให้ผมไปซื้อชุดนักเรียนใหม่ ส่วนหนังสือหนังหาค่อยหยิบยืมพวกเสกกับเกมเอาได้ทีหลัง และนี่เพิ่งจะเปิดเทอมได้แค่สองวันจึงไม่ต้องกลัวว่าจะเรียนหนังสือตามไม่ทันเพื่อนครับ แต่ถึงจะตามไม่ทันผมก็ไม่วอรี่อยู่แล้ว เพราะเนื้อหาทั้งหมดนั้นผมได้เคยผ่านมาหมดแล้วครับ

“โรงเรียนของเธอมันอยู่ไกล แต่ก็ใกล้ที่ทำงาน ฉะนั้นฉันจะให้เจ้าสิงห์ขับรถมารับเธอไปส่งที่โรงเรียนเพื่อเป็นการประหยัดทั้งเงินทั้งเวลาทั้งน้ำมันไปด้วยพร้อมกันทีเดียว ฉันหวังว่าเธอคงไม่ปฏิเสธนะวีร์” อีกฝ่ายยื่นคำขาด ทำเอาผมไม่กล้าแย้งลูกชายตัวเอง แถมตอนนี้ผมแทบไม่มีเงินพอไปที่จะเดินทางไปโรงเรียนเพราะหมดไปกับการซื้อชุดนักเรียนกับรองเท้าถุงเท้าไปหมดแล้วครับ ถ้าถามว่าทำไมผมไม่หยิบยืมเงินลูกชายตัวเองเสียล่ะ นั่นก็เพราะลำพังแค่วินใช้เงินยัดผมกลับเข้าไปเรียนได้ก็หมดไปเยอะพอสมควรครับ พอรุ่งเช้าวันถัดมา รถเฟอรารี่สีดำก็แล่นจอดเข้ามาในบ้านพร้อมกับร่างสูงที่ตีสีหน้าเคร่งเครียดที่เดินลงมาจากรถ โชคดีที่ไอ้กล้าไม่ต้องอาศัยรถของสิงห์ไปโรงเรียนพร้อมกับผมด้วยครับ เพราะโรงเรียนที่กล้าอยู่นั้นมันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านนี้นี่เอง ส่วนเรื่องการไปโรงเรียนของผมอีกครั้งนั้นทำเอาจีนเดินมาหัวเราะเยาะผมตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้วครับ แต่ด้วยเรื่องอะไรนั้นผมไม่ขอพูดดีกว่า เพราะผมเอาคืนไอ้ตัวแสบด้วยการหอมแก้มมัน ซึ่งทำเอาอีกฝ่ายถึงกับหน้าดำหน้าแดงกระทืบเท้าเดินหนีกลับเข้าไปตึกเล็กโดยไม่หันหลังกลับมามองผมอีกเลย

“ขึ้นรถ” พอมาถึงก็สั่งผมใหญ่เลยเชียวครับ ผมได้ยินก็ถอนหายใจก่อนจะเดินขึ้นรถไป ส่วนเจ้าตัวก็ค่อยเดินขึ้นรถตาม เมื่อเรียบร้อยแล้วก็ขับรถพาผมไปโรงเรียนทันที ซึ่งระหว่างทางที่ไปโรงเรียนนั้น ก็มีแต่ความเงียบกับความเงียบ แต่ก็ดีไปอย่างเพราะผมไม่อยากคุยกับเจ้าหลานชายคนนี้ครับ จนกระทั่งถึงที่หมาย เจ้าตัวกลับจอดที่หน้าโรงเรียน ซึ่งทำเอานักเรียนทุกคนที่อยู่แถวนั้นต่างหันมามองเสียกันยกใหญ่ “เลิกเรียนกี่โมงก็โทรมาบอกด้วย จะได้มารับ”

“ครับ”

“แล้วมีเงินติดตัวมาหรือเปล่าล่ะ” คำถามของอีกฝ่ายทำเอาผมถึงกับมุ่นคิ้วมองด้วยความสงสัย “ฉันถามว่าเธอได้เอาเงินมาโรงเรียนไหม แต่ถ้าไม่ฉันจะได้ให้เธอ เพราะเดี๋ยวคนนอกจะหาว่าคนในตระกูลสิงห์ใจดำส่งเสียเธอเรียนหนังสือแต่กลับไม่ยอมให้เงินค่าอาหาร”

“ก็แล้วแต่คุณสิงห์จะกรุณาครับ” ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจ ซึ่งแทนที่อีกฝ่ายให้เงินผมค่าอาหารกลางวันเป็นพวกแบงค์ธนบัตร แต่กลับยัดค่าอาหารผมด้วยบัตรเอทีเอ็ม “เอ่อ ให้เงินสดไม่ได้เหรอครับ”

“ก็ไปกดที่ธนาคารเอาสิ แถวนี้ก็มีไม่ใช่รึไง อ้อ พาสเวิร์ดที่ใช้ก็คือ xxxx ห้ามกดเยอะล่ะ มีให้พอใช้แค่วันละหนึ่งร้อยบาทเท่านั้น” แล้วอีกฝ่ายก็ไล่ผมให้ลงจากรถ ก่อนจะเหยียบคันเร่งขับรถแล่นออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็วโดยที่ผมได้แต่ยืนมองแล้วเกาหัวตัวเอง

“ไอ้เด็กบ้านี่ เอะอะอะไรก็บัตรเอทีเอ็มตลอด ไม่ไหวเลย” ผมบ่นอย่างหัวเสีย เพราะจำได้ว่าสิงห์ชอบใช้แต่บัตรเอทีเอ็มตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว ไม่ยอมพกเงินสดจนผมที่เป็นปู่ถึงกับเอือม เมื่อเดินเข้าไปข้างในโรงเรียนแล้ว ผมก็เดินกลับเข้าห้องเรียนของตัวเอง ซึ่งทำเอาพวกเพื่อนในห้องต่างตกใจกันยกใหญ่

“ไหนว่ามึงลาออกแล้วไงวะไอ้วีร์”

“นั่นสิ เห็นเสกกับเกมบอกว่ามึงไปทำงานที่บ้านตระกูลสิงห์ไง”

“แล้วนี่เขาไล่มึงออกแล้วหรือ”

“เฮ้ยใจเย็นๆหน่อยพวกเรา วีร์ตอบคำถามพวกมึงไม่ได้แล้วนะเห็นไหม” เสียงไอ้เสกพูดแทรก ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาผมพร้อมกับไอ้เกม “กูดีใจนะที่เห็นมึงกลับมา ว่าแต่มีเรื่องเล่าให้พวกกูฟังบ้างไหม”

“มีสิ เรื่องมันยาวเลยล่ะ” ผมบอกก่อนจะเล่าคร่าวๆให้ทุกคนฟังว่าผมกลับมาเรียนหนังสือได้ยังไง

...........................

ตกเที่ยงหลังจากเรียนหนังสือเสร็จ ผม เสก เกมต่างพากันเดินกอดคอไปทานข้าวกลางวัน แน่นอนว่าผมไม่ได้ใช้บัตรเอทีเอ็มที่สิงห์ให้มาหรอกครับ แต่ยืมเงินจากเสกกับเกมแทน ซึ่งพวกมันสองคนไม่ได้ให้ผมยืมเงิน กลับเลี้ยงอาหารกลางวันผมแทน

“ถือซะว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับที่มึงกลับมาเรียนหนังสือยังไงล่ะไอ้วีร์” เสกบอกผมมาแบบนั้น พอพวกผมสามคนไปนั่งทานข้าวกลางวันที่โรงอาหาร ก็ได้มีพวกนักเรียนที่รู้จักผมต่างเข้ามาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง “เฮ้ยไอ้วีร์ น้องเฟิร์นมาหามึงวะ”

ผมได้ยินที่มันบอกจึงหันกลับไปมองก่อนจะพบร่างเล็กในชุดนักเรียนกำลังเดินเข้ามาหาผมพร้อมกับพวกเพื่อนๆของเธออีกห้าคน แน่นอนว่าพวกเพื่อนของเธอต่างเป็นทอมกันเกือบทั้งหมด

“มีธุระอะไรกับผมเหรอครับ”

“มีสิ มีแน่ๆ” อีกฝ่ายบอกก่อนจะพูดต่อ “นายต้องกลับไปคบกับน้องเฟิร์น ไม่งั้นนายได้เจอดีแน่”

เฮ้ยๆ มีขู่ด้วยเว้ย!

“แล้วทำไมผมต้องทำตามที่คุณบอกด้วยล่ะครับ” ผมพูดย้อน สาเหตุที่ผมบอกเลิกกับน้องเฟิร์นก็เพราะอีกฝ่ายไม่ได้รักผมจริง และคบกับผมเพื่ออัพเกรดของตัวเองเท่านั้น “คุณไม่ใช่พ่อใช่แม่ผมซักหน่อย แล้วอีกอย่างเรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างของคนสองคน ผมเองก็ไม่ได้อยากบอกเหตุผลที่บอกเลิกให้พวกคุณฟัง ทางที่ดีพวกคุณลองถามน้องเฟิร์นดูเสียก่อนว่าทำไมผมถึงบอกเลิกกับน้องเขา ไม่ใช่นึกเห็นใจน้องเฟิร์นแล้วมาพูดข่มขู่ผมด้วยไม่รู้สาเหตุแบบนี้ อ๊ะ อย่าเถียงและอย่าใช้กำลังเด็ดขาดนะครับ เพราะมันไม่คุ้มแน่ ถ้าพวกคุณไม่กลัวโดนไล่ออกก็เชิญ”

“วีร์” น้องเฟิร์นเรียกผมเสียงอ่อย ผู้หญิงประเภทนี้ผมไม่แคร์แล้วครับ ตัดเป็นตัด

“เรื่องของเรามันจบไปแล้วครับน้องเฟิร์น กรุณากลับไปซะเถอะ” พอผมพูดจบ อีกฝ่ายถึงกับร้องไห้เสียงดังลั่นก่อนจะวิ่งออกจากโรงอาหารไปท่ามกลางสายตานักเรียนเป็นร้อย

“มึงจำเอาไว้เลยนะไอ้วีร์ พวกกูจะมาเล่นงานมึงแน่” พวกทอมบอกก่อนจะวิ่งตามน้องเฟิร์นไป

“แย่เลยนะมึง เจอของหนักเข้าแล้ว ว่าแต่มึงไม่กลัวพวกมันรุมเหรอ ถึงจะเป็นทอมก็เถอะ แรงไม่ใช่น้อยเลยนะเว้ย” เสกพูดด้วยความเป็นห่วง คงกลัวผมโดนหมาหมู่นะครับ

“เรื่องแค่นี้กูไม่กลัวหรอก แต่ก็ขอบใจนะที่เป็นห่วง กูจัดการเองได้” ผมตอบกลับไปก่อนจะหันมาลงมือทานข้าวต่อ พอตกเย็นหลังเลิกเรียน เสกกับเกมก็ขอตัวกลับบ้านไปก่อน ส่วนผมก็เตรียมที่จะโทรหาสิงห์ให้ขับรถมารับ แต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นพวกผู้หญิงนับสิบคนเดินมาหาผมพร้อมกับอาวุธในมือ

ดูท่างานนี้ผมคงได้โดนไอ้สิงห์ด่ายับโทษฐานโทรไปหามันช้าแน่ครับ

.........................

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 50% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 05-08-2014 10:44:06

:z3:วีร์ศัตรูรอบทิศเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 50% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-08-2014 11:14:48

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 50% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 05-08-2014 11:57:02

วีร์เอ้ย ศัตรูเยอะจริง !

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 50% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 05-08-2014 13:48:58

อู๊ยยย โหด แถมยังใช้สมองเยอะมากกก แต่เราชอบอะ :ling1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 50% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 05-08-2014 15:45:23

สู้กับทอมเนี่ยนะ = =

มาต่อๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 50% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 05-08-2014 18:50:05

จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่มีเรื่องให้เจ็บตัวก็คือตอนที่ยังเป็นวีรวัฒน์ ตอนนั้นโดนลอบยิงจากแก๊งมังกร แต่ตอนนั้นผมกลับรอดมาได้ ถึงแม้จะหนักสาหัสจนเข้าห้องไอซียูก็ตาม

“แม่งเด็กสมัยนี้เล่นแรงชะมัด ซีด เจ็บๆ” ผมร้องโอดครวญพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองขึ้นมาเช็ดบาดแผลที่ถูกพวกทอมรุมซ้อมจนเรียกเลือดออกมา ลองคิดดูเอาแล้วกัน ผู้หญิงสิบคนแถมอาวุธพร้อมมือกับผู้ชายที่ไม่มีอาวุธอะไรเลยนอกจากกระเป๋านักเรียน ก็ต้องโดนรุมกระทืบยำตีนหนักสิครับ ส่วนปืนของผมนะหรือ ไม่ได้พกมาหรอก เด็กนักเรียนที่ไหนเขาจะพกปืนมาโรงเรียนกันล่ะ แต่กว่าจะไล่พวกนี้ไปได้ผมต้องงัดฝีมือเก่าๆขึ้นมาใช้ อย่างพวกเทควันโดกับยูโดเป็นต้น ส่วนพวกผู้หญิงเองก็ใช่ว่าจะกลับไปได้อย่างสบาย เพราะแต่ละคนโดนผมโต้ตอบกลับไปแบบมีแผลไม่มากก็น้อยเหมือนกันครับ พอเช็ดแผลเสร็จก็คิดจะหยิบมือถือขึ้นมาดู กลับพบว่าหน้าจอแตกจนใช้การไม่ได้แล้ว “เวรละมึง มือถือพัง เฮ้อ วีร์หนอวีร์ ทำไมมึงถึงช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้นะ”

บ่นไปได้สองสามคำก็มีอันต้องชะงักเมื่อเห็นเงาขนาดใหญ่บดบังหน้าจอมือถือ

“ก็ว่าอยู่ทำไมถึงไม่ยอมโทรไปหาซักที ที่แท้ก็มีเรื่องชกต่อยอยู่นี่เอง” คำพูดเย็นชาปนเหน็บแหนมทำเอาผมเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะพบว่าสิงห์กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าผมไม่กี่ก้าว

มึงเป็นหมารึไงวะไอ้สิงห์ เจอหน้ากูทีไรเป็นต้องกัดทุกที…

แต่ผมขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงเพราะเหนื่อยครับ แถมเจ็บตัวอยู่ด้วย จึงลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยังที่รถเฟอรารี่ของหลานชายที่จอดอยู่ด้านหน้ารั้วประตูโรงเรียน ส่วนอีกฝ่ายก็เดินตามผมมาต้อยๆในขณะที่ปากสูบบุหรี่ไปด้วยพร้อมกัน พอขึ้นรถแล้วร่างสูงก็ขับรถพาผมออกไปจากโรงเรียน ซึ่งระหว่างนั่งรถอยู่นั้นผมก็สาละวนกับการสำรวจบาดแผลอีกรอบ แต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที ก็เห็นป้ายโรงพยาบาลขนาดใหญ่ผ่านตาไป

“ผมว่าคุณไม่ต้องพาผมมารักษาที่โรงพยาบาลก็ได้ครับคุณสิงห์” ผมหันไปบอกคนขับ แต่อีกฝ่ายไม่ตอบคำถามของผม กลับหมุนพวงมาลัยพาเข้าไปยังลานจอดรถก่อนจะหยุดจอดในที่ว่าง “ผมไม่มีเงินนะครับคุณ…”

“หุบปากแล้วลงจากรถไปซะ” อีกฝ่ายยื่นคำขาด ทำให้ผมยอมเดินลงจากรถแต่โดยดี ส่วนสิงห์ก็เดินลงตามก่อนจะพาตัวเองเดินเข้าไปในโรงพยาบาล โดยที่ผมได้แต่เดินตามหลังอีกฝ่ายต้อยๆ เมื่อเดินเข้ามาข้างในโรงพยาบาลแล้ว ผมก็ได้บอกพยาบาลเรื่องประวัติของตัวเองก่อนที่อีกฝ่ายจะพาผมเช็คน้ำหนักวัดความดัน แล้วจึงค่อยพาเข้าไปในห้องไอซียูเพื่อล้างแผล พอทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินออกมาอีกที เห็นร่างสูงกำลังยืนคุยโทรศัพท์มือถืออยู่ที่หน้าห้องไอซียูพอดี

“ครับคุณพ่อ ปลอดภัยดี แค่เด็กทะเลาะวิวาทกัน ครับ ไม่เจ็บมาก ครับ ออกมาแล้วครับ” สิงห์พูดพลางเหลือบตามองมาที่ผม ก่อนจะยื่นมือถือของตัวเองมาให้ผม “รับซะ ท่านจะคุยด้วย”

ผมมุ่นคิ้วรับมือถือมาแนบหู คุยอยู่ซักสองสามคำก่อนจะกดวางสาย แล้วจึงค่อยคืนมือถือให้กับเจ้าของ ส่วนอีกฝ่ายเมื่อรับมือถือของตัวเองมาแล้ว ก็เอาใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองทันที

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม” สิงห์ถามพลางมองบาดแผลของผมที่ได้รับการใส่แผลเรียบร้อยแล้ว

“ครับ เหลือแต่ต้องไปจ่ายเงินกับรับยา”

“งั้นเธอรออยู่ที่นี่ เดี๋ยวฉันไปจ่ายเงินกับเอายาให้เธอเอง” ผมได้ยินถึงกับมุ่นคิ้วด้วยความแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำให้ผมถึงขนาดนี้ แต่ก็ต้องพับความคิดนั้นลงเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ไม่ต้องทำตาซาบซึ้ง ที่ฉันทำไปก็เพราะสงสารคุณพ่อ กลัวท่านจะไม่มีคนคอยรับใช้อยู่ข้างๆตั้งหากล่ะ”

แล้วอีกฝ่ายก็เดินไปยังช่องจ่ายยา ทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น

สาบานได้ว่าผมต้องจัดการไอ้หลานชายตัวแสบคนนี้ให้ได้ซักวันเลยคอยดูสิ!

.........................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 70% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-08-2014 21:26:43

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 70% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: skyberry ที่ 05-08-2014 22:00:34

o13 o13 ขอบคุณค้าาาา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 70% 4/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-08-2014 08:54:13

ไม่นึกเลยว่าครั้งนี้จะมาล้มหมอนนอนเสื่อ มีอาการตัวร้อน ไอเจ็บคอ ไม่มีเรี่ยวแรง ปวดระบมไปทั่วร่างกาย ไหนจะมึนหัวจนโลกหมุนอีก ทำเอาอิฐที่มาเคาะประตูผมเพราะเห็นว่าผมไม่ยอมตื่นซักที ก็เลยมาปลุกถึงที่ แต่กลับพบว่าผมล้มลงนอนกับพื้นหน้าห้องประตูตัวเอง ซึ่งวินได้เรียกคุณหมอมาตรวจดูอาการของผม ก่อนจะโดนฉีดยาไปสองเข็มแล้วหลับไปอย่างไม่รู้ตัว ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ได้กลิ่นของข้าวต้มลอยคละคลุ้งไปทั่ว พอลืมตาขึ้นมามองก็พบว่าจีนกำลังเดินถือข้าวต้มเข้ามาข้างในห้องนอนของผม

มีอย่างที่ไหนลูกหลานเจ้านายเอาข้าวต้มมาให้คนใช้เนี่ย?!

ดูเหมือนผมจะจ้องหน้าร่างบางนานไปหน่อย ก็เลยทำให้คนถูกมองถึงกับหน้าขึ้นสี

“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนถือชามข้าวต้มรึไง”

“เคยสิครับ” ผมยิ้มตอบกลับไป “แต่ไม่เคยเห็นคนถือข้าวต้มสวยแบบนี้มาก่อน”

หยอดมุกวันละนิดจิตแจ่มใสครับ

“ไอ้บ้า! นี่เป็นเพราะคุณพ่อสั่งมา ไม่งั้นฉันคงไม่เอามาให้แกหรอกรู้ไหมไอ้เด็กทะลึ่ง”

“ครับๆ ทราบแล้วครับคุณจีน” ผมยิ้มตอบอย่างไม่ใส่ใจ “แต่ตอนนี้ผมขยับตัวไม่ค่อยจะได้ คุณจีนช่วยป้อนข้าวให้ผมได้ไหมครับ”

“ทำไมฉันต้องป้อนให้แกด้วยฮะไอ้เด็กทะลึ่ง”

“ก็ผมไม่สบายนี่ครับ เอ หรือว่าใจคอคุณจีนจะปล่อยให้คนป่วยหล่อๆอย่างผมต้องทานข้าวต้มเอง” ผมแกล้งพูดเสียงตัดพ้อ จะว่าไปแกล้งไอ้เด็กนี่ก็สนุกดีนะครับ ดีกว่าอยู่เหงาๆไม่มีอะไรทำ

“ก็ได้ ป้อนก็ได้ โอเคไหม!”

“โอเคครับคุณจีน” สุดท้ายแล้วจีนก็ยอมป้อนข้าวให้ผมจริงๆ แต่กว่าจะหมดชามก็เล่นทำเอาผมแทบหืดขึ้นคอ เพราะร่างบางเอาคืนผมด้วยการป้อนผิดป้อนถูก หรือไม่ก็ยัดข้าวต้มโดยไม่เป่าเข้าปากผมจนลิ้นเกือบพองเลยครับ “อย่าลืมกินยาล่ะ ไม่งั้นคุณพ่อจะด่าฉันว่าไม่รู้จักดูแลแกตามที่สั่ง”

“ครับคุณจีน คุณนี่ช่างใจดีจริงๆ รู้จักเป็นห่วงผมด้วย”

“เป็นห่วงพ่องมึงสิ!” อีกฝ่ายตอบเสียงแหว ก่อนจะกระทืบเท้าเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมนอนมองอย่างขำๆกับท่าทีที่เขินอายของจีน

น่ารักจริงๆเว้ยหลานชายบุญธรรมคนนี้เนี่ย!

...........................

ช่วงนี้ผมนอนป่วยมีเพียงวิน อิฐ จีน กล้า และคนในบ้านเท่านั้นที่แวะมาเยี่ยมเยียนผมราวกับเป็นญาติพี่น้องกัน ส่วนคนที่พาผมไปส่งโรงพยาบาลนะหรือ ไม่มีโผล่หัวมาหรอกครับ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้หวังอะไรกับสิงห์มากอยู่แล้ว เพราะไม่ถูกชะตากัน พักป่วยอยู่ได้สองวันก็ลุกขึ้นมาเดินเหินอากาศได้แล้วครับ

“หายดีแน่แล้วหรือ ไม่ใช่ไปโรงเรียนแล้วล้มป่วยจับไข้อีก” ไอ้เจ้าชายน้ำแข็งปากเสียมาอีกแล้วครับ มาถึงก็พูดๆจนผมได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอือม เมื่ออีกฝ่ายไม่เห็นผมพูดอะไรจึงเดินขึ้นรถไป ซึ่งผมก็รีบขึ้นรถตามเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมไปส่งผมที่โรงเรียน “บัตรเอทีเอ็มหัดใช้ซะบ้าง ไม่ใช่พกไว้เป็นเครื่องประดับ”

“ครับคุณสิงห์” ตอนนี้ต้องยอมมันไปก่อนครับ ไว้หาทางเล่นงานมันทีหลัง เมื่อไปถึงโรงเรียนแล้ว พอผมลงปุ๊บ อีกฝ่ายก็ขับรถออกไปปั๊บ ไม่รู้ว่ามันจะรีบไปทำงานทำไม ทั้งที่มันก็เป็นลูกเจ้าของบริษัทแท้ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นก็เดินเข้าไปในโรงเรียน พอถึงห้องเรียนทุกคนต่างเข้ามาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

“พวกกูนึกว่ามึงจะตายไปแล้วซะอีกไอ้วีร์” ไอ้เสกถามด้วยความเป็นห่วง ส่วนไอ้เกมก็ก้มหน้าสำรวจบาดแผลตามร่างกายของผม อ้อลืมบอกไป แขนขวาผมตอนนี้ใช้การไม่ได้ เพราะเข้าเฝือกอยู่ครับ “ตอนที่พวกกูทราบข่าว แทบอยากจะไปหามึงถึงบ้านตระกูลสิงห์เลยล่ะ”

“หึๆ กล้าไปกับเขาด้วยเหรอมึง” ผมพูดสัพยอกเพราะรู้ดีว่าพวกมันไม่กล้าไปที่บ้านผมหรอกครับ

“อาจจะมั้ง ไอ้ห่าแซวกูอยู่ได้นะมึง กูซีเรียสนะเว้ยไอ้วีร์” เสกพูดตีแขนซ้ายผมแรงๆ ก่อนจะหันไปว่าไอ้เกมที่ตอนนี้แทบจะมุดเข้าไปในเสื้อผมอยู่รอมร่อแล้ว “ไอ้สัดเกม เลิกสำรวจแผลไอ้วีร์ได้แล้ว แม่งเดี๋ยวพวกผู้หญิงก็จิ้นมึงกับไอ้วีร์กระจายซะหรอก”

ผมว่าพวกผู้หญิงจิ้นไปนานแล้วครับ เพราะทำตาโตกับถ่ายรูปผมกับไอ้เกมเสียยกใหญ่

“แล้วนี่เรื่องของน้องเฟิร์นเอายังไงวะมึง โดนซะขนาดนี้แล้ว”

“ก็ไม่เอายังไงไอ้เสก จบแล้วจบเลย” ผมบอกพลางเล่าเรื่องเมื่อสองวันก่อนให้พวกมันฟัง เพราะตอนนั้นผมกับพวกผู้หญิงได้ตกลงคุยกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “มันจบไปแล้วล่ะ พวกผู้หญิงคงไม่กล้ามาทำร้ายกูอีกแน่”

“แล้วถ้าพวกนั้นมาอีกล่ะ มึงจะทำยังไงไอ้วีร์” ไอ้เกมถามต่อหลังจากนั่งฟังอยู่นานแล้ว

“อ้าว กูก็จัดการด้วยวิธีแบบกูสิวะ แม่งกูไม่ยอมให้มีการเล่นหมาหมู่เป็นครั้งที่สองแน่ ต่อให้พวกนั้นเป็นผู้หญิงก็เถอะ” ผมยอมให้ครั้งหนึ่งแล้วครับ แต่ถ้ามีอีกผมคงจัดการด้วยกฎลับของตระกูลสิงห์ที่ผมเป็นคนตั้งขึ้นเอง แน่นอนว่าวินลูกชายผมหรืออิฐก็ไม่เคยรู้มาก่อน

“สมแล้วที่ไปทำงานที่กับพวกตระกูลสิงห์ แม่งโหดใช่ย่อยเลยนะมึง เหมือนมาเฟียเข้าทุกที”

“เออขอบใจที่ชม เหี้ย หลอกด่ากูเหรอไอ้สัดเกม” ผมโบกมันไปด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็ไม่ทันมันเพราะเล่นวิ่งหนีออกไปจากห้องแล้วครับ

.......................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 100% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-08-2014 11:03:07

มุมเฮฮา เอาไปอ่านระหว่างรอไรท์เขียนนิยายตอนต่อไปนะจ้ะ :mew1: :mew1:

...........................................

วิน: วีร์ ทำไมเธออยู่ในสภาพแบบนี้ หน้าตาเสื้อผ้ายับเยินหมด เกิดอะไรขึ้น :hao4:

วีร์: ผม ผมโดนโค้ชสิงห์ต่อยครับ แค่ผมโดนทอมรุมโทรมจนสู้แทบไม่ได้ เค้าก็ดมโหต่อยหน้าผม แล้วก็ต่อยท้อง แล้วรัวใส่เป็นสิบๆ หมัดเลยครับ ผมบอกได้เลย ผมไม่ยอมเจ็บตัวฟรีแน่ โค้ชสิงห์ต้องมาขอโทษผมผ่านสื่อ :mew4:

วิน:...... o22

.

.

.

โอร่า โอร่า โอร่าโอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่าโอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า

YOU WIN

FLAWLESS VICTORY

FATALITY

...................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 5 อัพ 100% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-08-2014 12:35:02

วีร์แย่เลยไหนจะเรื่องหญิง ไหนจะหลานจอมเอาแต่ใจ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (up มุมเฮฮา อ่านรอไรท์เขียนตอนต่อไปนะจ้ะ 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 06-08-2014 13:18:08

อยากรู้จังว่าวีร์จะคู่กับใครกันแน่

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (up มุมเฮฮา อ่านรอไรท์เขียนตอนต่อไปนะจ้ะ 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-08-2014 14:47:02

ตอนที่ 6

................................

โชคดีที่วันนี้โรงเรียนให้หยุดครึ่งวัน เพราะพวกอาจารย์มีประชุม ผมก็เลยชวนไอ้เสกกับไอ้เกมพากันไปหาแม่ข้าวที่โรงพยาบาลแทน แน่นอนว่าพวกมันไม่ปฏิเสธครับ ก็เลยพากันนั่งรถเมล์ไปทันที แต่พอไปถึงห้องที่แม่ข้าวนอน ทำเอาต้นดอกมะลิที่ผมกับเพื่อนแวะไปหาซื้อมาให้แม่นั้นเกือบจะร่วงหล่นลงพื้น

“ฉิบหายมึงไอ้วีร์ ของไม่ใช่ถูกๆ เกือบแตกแล้วไหมนั่น!” ไอ้เสกด่าผมในขณะที่จับกระถางดอกมะลิเอาไว้ แต่ผมไม่สนหรอกครับว่ามันจะแตกหรือไม่แตก เพราะเบื้องหน้าของผมในตอนนี้แทนที่จะมีร่างบอบบางของผู้เป็นแม่นอนอยู่อย่างเคย กลับว่างเปล่าไร้วี่แววที่จะนอนอยู่ “แล้วยืนทำบื้ออะไร รีบเข้าไปสิ”

“แม่ข้าวหาย”

“อะไรนะ?!” ผมรีบวิ่งเข้าไปข้างในเพื่อหาแม่ข้าว เผื่อว่าบางทีท่านอาจจะฟื้นแล้วก็เป็นได้ แต่ทว่าผมหาทุกซอกทุกมุมแม้กระทั่งในห้องน้ำแล้วก็ไม่พบ มีเพียงกระดาษแผ่นหนึ่งถูกวางเอาไว้บนหมอนเท่านั้น “แม่มึงจะหายไปได้ยังไง แบบนี้ต้องแจ้งความ เชี่ย พวกพยาบาลทำงานประสาอะไร ไม่รู้เลยหรือไงว่าคนไข้หายตัวไป”

“พวกมึงไม่ต้องแจ้งหรอกไอ้เสก เพราะกูรู้แล้วว่าใครเอาแม่ข้าวกูไป”

“ใครวะ? ใครเอาแม่มึงไปไอ้วีร์” ผมไม่ตอบแต่จับจ้องไปที่ข้อความในกระดาษบนมือของผม

แม่ของเธออยู่กับเรา

From.ตระกูลมังกร

......................................

บ้าน ไม่สิ คฤหาสน์หลังโตถูกล้อมด้วยรั้วหรูหราไม่แพ้ตระกูลสิงห์ ก่อนหน้าที่ผมจะมาเหยียบที่นี่นั้น ผมได้ไล่ให้พวกเสกกลับบ้านไป ก่อนจะกลับบ้านไปเอาปืนของตัวเองมาให้พร้อม ทีแรกผมจะบอกเรื่องนี้ให้วินรู้ แต่แล้วก็นึกเปลี่ยนใจ เพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่องราวใหญ่โต

ว่าแต่ทำไมคนตระกูลมังกรถึงอยากได้ตัวแม่ข้าวของผมนักนะ?

ผมครุ่นคิดในใจก่อนจะเดินเข้าไปกดกริ่ง รอได้สักพักประตูก็ถูกเปิดออก ซึ่งผมเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้าไปข้างในทันที พอเดินเข้าไปแล้วก็พบกับชายชุดสูทสีดำสวมแว่นตาสีดำยืนรออยู่ตรงหน้าทางเข้าประตูบ้านแล้ว

“คุณเฟยกำลังรอเธออยู่ ตามมาสิ” อีกฝ่ายบอกก่อนจะเดินนำผมไปในบ้าน ซึ่งระหว่างเดินตามอีกฝ่ายไป ผมก็เห็นกรอบรูปตามฝาผนัง ซึ่งเป็นภาพของผู้หญิงที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายแม่ข้าวของผมไม่มีผิด

อย่าบอกนะว่าแม่ข้าวผมคือทายาทของตระกูลมังกรนะ?!

“ถึงแล้ว” ร่างสูงบอกก่อนจะเชิดหน้าให้ผมเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง ซึ่งผมดูก็รู้แล้วครับว่าเป็นห้องทำงานของใคร แล้วอีกฝ่ายก็เคาะประตูสองครั้ง “เด็กคนนั้นมาหาคุณแล้วครับคุณเฟย”

“อืม ให้เขาเข้ามา” เสียงทุ้มจากหลังประตูบอก ซึ่งทำให้อีกฝ่ายเปิดประตูเข้าไปยังข้างใน ก่อนจะผลักผมให้เดินไปข้างหน้าแล้วปิดประตูทันที

“ฉันเฟยจิ้ง ต้องขออภัยที่ต้อนรับเธอได้ไม่ดี เขาเพิ่งจะเข้ามาทำงานได้ไม่นานนะ” เสียงคนข้างในบอก ซึ่งทำเอาผมหันไปมองก่อนจะพบว่า อีกฝ่ายเป็นเพียงแค่ชายหนุ่มวัยประมาณเท่าๆกับสิงห์ มีใบหน้าคมเข้ม นัยน์ตาดุดัน ผมสีน้ำตาลยาวปะบ่า สวมเสื้อกี่เพ้าชายสีดำลายมังกรกำลังนั่งหลังตรงอยู่หลังโต๊ะทำงานในห้อง “เชิญนั่งก่อนสิ เรายังมีเรื่องที่ต้องคุยกันอีกเยอะ”

“ไม่จำเป็น กรุณาคืนแม่ข้าวของผมมาเดี๋ยวนี้” ผมไม่อยากอยู่นานครับ เพราะที่นี่เป็นที่ๆผมไม่ค่อยอยากจะมาเหยียบซักเท่าไหร่ ส่วนอีกฝ่ายเมื่อได้ยินที่ผมพูดถึงกับฉีกยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

“จะรีบไปทำไม ยังไงที่นี่ก็คือบ้านเกิดของเธอนะวีร์ ไม่สิ ต้องเฟยหลงทายาทของตระกูลมังกรที่หายตัวไปสิถึงจะถูก”

!!!!!!

“คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่?” ผมถามพลางกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เพราะคิดไม่ถึงว่าชาติกำเนิดของตัวเองจะมีที่มาแบบนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลมังกร ตระกูลที่เป็นศัตรูคู่อาฆาตของตระกูลสิงห์ที่ผมเกลียดนักเกลียดหนา ส่วนอีกฝ่ายก็กุมมือตัวเองผสานอยู่ที่โต๊ะ

“ต้องการอะไรนะหรือ หึ ฉันก็แค่อยากให้คนในสายเลือดกลับมาอยู่ในที่ๆควรอยู่ก็เท่านั้นเอง”

!!!!!!

...........................

ปล.ภาพข้างล่างนี้เป็นภาพของเฟยจิ้ง ผู้นำตระกูลเฟย คนที่ลักพาตัวแม่ข้าวของวีร์มา
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 06-08-2014 15:00:00

พล็อตชวนอ่านค่ะ แต่มันมาทีเป็นเปอร์เซนต์ เลยไม่ชวนติดตาม
ทำไงดี ชอบนิยายแบบนี้จะรออ่านตอนจบทีเดียวเลยนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sowza3366 ที่ 06-08-2014 17:07:47

เห็นด้วยกับรีบนคะ พ๊อตชวนอ่าน แต่น่าจะอัพทีเดียวยาวหน่อยเพราะ อัพเป็นเปอเรื่องมันดูเรีบยๆเฉยๆไป ไม่ตื่นเต้นติดตามค่ะ ติดตามต่อไปคะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-08-2014 17:10:10

พันกันวุ่นไปหมด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: someone0243 ที่ 06-08-2014 17:25:41

มาต่อเร็วๆนะคะะะ ติดงอมแงมเลยยย :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-08-2014 18:01:50

แล้วจะเป็นไงต่อไปเนี่ย :katai1:

มาต่อเร็วๆนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-08-2014 19:21:20

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: skyberry ที่ 06-08-2014 21:04:20

รอตอนต่อไปนะคะ ><

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 06-08-2014 21:31:45

เรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ :katai3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 06-08-2014 23:46:31

ยิ่งอ่านยิ่งมัน
รอพระเอกอย่างใจจดใจจ่อ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย วีร์สู้ๆๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Zliezen ที่ 07-08-2014 00:13:09

จะเกิดศึก 3 ตระกูลมั๊ยเนี่ย

วีร์ อยู่ๆก็กลายเป็นที่ต้องการของใครต่อใครขึ้นมาเฉย

พระเอกนี้พยัคฆ์ใช่ป่าว คนรักของวีร์ก็เคยเป็นคนตระกูลนี้ซะด้วยสิ

เป็นอดีตคนรักที่กลับชาติมาเกิดเหมือนกันรึป่าว ตามวีร์แจเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 07-08-2014 08:42:15

มารออยากอ่านต่อแล้ววว :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 30% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-08-2014 09:33:54

“ว่ายังไงวีร์ ได้ข่าวว่าเรียนหนักจนถึงขั้นเดินเล่นรอบบ้านเลยหรือ” เนื่องจากผมยังไม่หายดี วินก็เลยสั่งให้ผมอยู่กับบ้าน ส่วนเรื่องงานก็พักไว้ก่อนครับ พอผมไม่ตอบวินก็พูดต่อขึ้นมาเอง “หึๆ เด็กเตรียมเอนทรานซ์ก็เป็นแบบนี้กันแหละ ว่าแต่จะเลือกเรียนคณะอะไรล่ะ ฉันจะได้ส่งเธอเรียนต่อมหาวิทยาลัย”

เรียนต่อหรือ แม่ข้าวโดนจับเป็นตัวประกันอยู่ ใครจะมีกะจิตกะใจเรียนต่อได้อีกล่ะ

แต่ผมไม่อยากให้ลูกชายต้องถามไปมากกว่านี้จึงตอบส่งๆไปว่า

“คณะบริหารครับ” ถึงยังไงผมก็เคยเรียนด้านนี้มาก่อน จะเรียนอีกก็ไม่เห็นเป็นไร แต่ถึงเวลานั้นจะได้เรียนอย่างที่พูดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ เพราะตอนนี้ผมมืดแปดด้านไปหมดแล้วครับ “แต่ผมยังไม่แน่ใจว่าจะเอนท์ฯติดหรือเปล่านะครับ เพราะรู้สึกจะมีคนสอบเข้าคณะนี้กันเยอะ”

“หึ ไม่ต้องคิดมาก ฉันว่ายังไงเธอก็ต้องสอบเข้าได้อยู่แล้วล่ะ แต่จะว่าไปทำไมเธอถึงคิดจะเลือกเข้าคณะนี้ล่ะ” คำถามของวินทำเอาผมถึงกับสะดุ้ง เพราะมัวแต่ตอบส่งๆไปก็เลยลืมคิดถึงเหตุผลที่เลือกคณะบริหารไปซะเสียสนิทใจ ซึ่งพอผมไม่ตอบ อีกฝ่ายก็ไม่คิดจะเค้นคอถามผมอีก พอวันรุ่งขึ้นสิงห์ไม่ว่างขับรถมารับผมครับ วินก็เลยให้อิฐขับรถไปส่งผมที่โรงเรียนแทน

“คนตระกูลสิงห์นี่ใจดีชะมัด มีการขับรถมาส่งคนใช้ถึงที่โรงเรียนซะด้วย” ไอ้เสกพูดด้วยความอิจฉา เพราะมันเห็นผมนั่งรถมากับอิฐ ส่วนตอนที่สิงห์มาส่งนั้นไอ้เสกกับไอ้เกมไม่เห็นครับ “ว่าแต่แม่มึงเป็นยังไงบ้างวะ”

เนื่องจากผมไม่อยากให้พวกมันเป็นห่วงเรื่องแม่ข้าว ว่าท่านโดนจับเป็นตัวประกันอยู่ จึงโกหกพวกมันไปว่าตอนนี้แม่ข้าวพักรักษาตัวอยู่ที่ตระกูลสิงห์แทนครับ

“ก็สบายดีแต่ยังไม่ฟื้นเลยนะ”

“เหรอ งั้นก็สู้ๆนะ กูเชื่อว่าสักวันแม่มึงต้องฟื้นขึ้นมา”

“ใช่ สู้ๆ พวกกูสองคนจะเอาใจช่วยมึงนะวีร์”

“อืมขอบใจ” ผมพูดขอบคุณพวกมันสองคน พอตกเย็นหลังเลิกเรียน สิงห์ก็ยังคงไม่ว่างขับรถมารับผมครับ ดังนั้นผมจึงต้องมานั่งรอให้อิฐขับรถมารับแทน ในขณะที่ผมกำลังนั่งมองมือถือครุ่นคิดเรื่องของแม่ข้าวอยู่นั้น ก็มีเงามาบดบังหน้าจอมือถือ ทำเอาผมต้องเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะเห็นใบหน้าคุ้นตากำลังฉีกยิ้มหวานให้ผมอยู่ “เอ่อ…คุณพยัคฆ์”

“เสือ”

“ครับคุณเสือ คุณมาหาผมถึงที่โรงเรียนนี่มีธุระอะไรหรือครับ” ผมพูดพลางขยับหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายเล่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ส่วนอีกฝ่ายเมื่อเห็นผมขยับหน้าหนีก็หัวเราะเบาๆในลำคอ

“การจะมาหาเธอจำเป็นต้องมีธุระด้วยหรือ”

“งั้นผมก็ไม่มีธุระอะไรจะต้องอยู่คุยกับคุณเหมือนกัน” ผมพูดพลางลุกขึ้นยืน แต่ก็โดนอีกฝ่ายกดไหล่ให้นั่งลงตามเดิม

“ฉันล้อเธอเล่นนะ” อีกฝ่ายยิ้มตอบก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงข้างผม “ฉันรู้นะว่าเธอไม่สบายใจเรื่องแม่ข้าว อ้อ แล้วก็เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสายเลือดในครอบครัว ฟังดูมันวุ่นวายดีไม่น้อยเลยนะว่าไหมวีร์ ไม่สิ เฟยหลง ทายาทที่หายสาบสูญไปของตระกูลมังกร”

!!!!!!

“คุณรู้?”

“ใช่ฉันรู้” อีกฝ่ายยิ้มตอบก่อนจะพูดต่อ “ฉันตามติดเรื่องของเธอมาโดยตลอด ตั้งแต่เธอพาพวกเพื่อนไปที่โรงพยาบาล จนรู้ว่าแม่ข้าวเธอโดนคนของตระกูลมังกรลักพาตัวไป”

สโตรกเกอร์ชัดๆ!

แต่คำพูดของเสือทำเอาผมถึงกับหนักใจ เพราะถ้าอีกฝ่ายรู้เรื่องนี้แล้ว ก็ไม่แปลกที่พวกวินจะรู้เรื่องนี้ด้วย แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง แล้วทำไมพวกวินถึงยังเก็บผมไว้อยู่ที่นั่น ไม่ยอมจัดการผมอย่างที่ควรจะเป็น

“เธอนี่นะคิดมากอีกแล้ว” คำพูดของเสือทำเอาผมถึงกับชะงัก ก่อนจะรู้สึกถึงปลายนิ้วที่จิ้มระหว่างหัวคิ้วผม พอผมเงยหน้าขึ้นอีกฝ่ายก็เอานิ้วออก “หัดขอความช่วยเหลือจากคนอื่นบ้างก็ดีนะ ไม่ใช่เอาแต่เก็บไปคิดไว้คนเดียว”

“ไม่จำเป็น ผมจัดการเองคนเดียวได้” ผมตอบเสียงแข็งกลับไป

“หึ เคยมีใครบอกเธอหรือเปล่าว่าเป็นคนปากหนักนะ” อีกฝ่ายพูดหัวเราะในลำคอเบาๆ แต่ผมไม่ขำด้วยครับ “ขอแค่เธอยอมเอ่ยปากตกลงไปอยู่กับฉันที่ตระกูลเสือเพียงคำเดียว คนของฉันก็พร้อมจะบุกเข้าไปช่วยแม่ของเธอให้ออกมาทันที ว่ายังไงล่ะวีร์ ข้อเสนอนี้ดีพอไหมเอ่ย”

!!!!!!

“ไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ เพราะยังไงทางเฟยจิ้งเองก็ไม่ได้เร่งรัดให้เธอกลับไปอยู่ที่นั่นนี่นะ”

!!!!!!

“ไว้พร้อมเมื่อไหร่ก็โทรไปหาฉันได้ทุกเวลา ฉันจะรอเธอนะเด็กน้อย” อีกฝ่ายพูดจบก็ยัดนามบัตรตัวเองใส่มือผม ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินหายไปจากโรงเรียนโดยทิ้งให้ผมนั่งมองนามบัตรอยู่อย่างนั้น

............................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ที่รีบลงก็เพราะกลัวคนอ่านจะคอยนานนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 50% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 07-08-2014 09:51:05

พ่อเสือหนุ่มจ้องจะงาบหนูวีร์ สินะ :hao6:
เกิดใหม่หนูวีร์เนื้อหอมมากค่า :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 50% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: tensoplata ที่ 07-08-2014 10:20:49

จะเลือกเสือหรือสิงห์ดีน้า ว่าที่สามีในอนาคตดิฉัน (เพ้ออออ)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 50% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 07-08-2014 11:51:39

สนุกอ่ะ นี่มันกี่P เนี่ยยยย
ถ้ากับจีนวีร์คงรุกอะนะ แต่กับสิงค์ เสือ เนี่ย สงสัยจะโดยรุกเสียเองน่าาาาาา
รอให้เรื่องคู่กระจ่างงง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 50% 6/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-08-2014 15:41:14

นับจากวันที่เสือมาหาผมแล้ว ผมก็ได้แต่เก็บความคิดนั้นไว้อย่างเงียบๆ ข้อเสนอที่เสือเสนอฟังดูน่าสนไม่ใช่น้อย เพราะจะได้ช่วยแม่ข้าวที่อยู่ในนั้นได้ แต่ผมต้องแลกกับชีวิตที่อิสระ ไปอยู่ใต้ความปกครองของเสือ ซึ่งนั่นก็หมายถึงว่าผมต้องผิดสัญญาที่มีให้ไว้กับลูกชายของผมด้วย

ดูท่าว่าคงต้องเลือกวิธีสุดท้ายแล้วจริงๆ

ผมครุ่นคิดในใจพลางถอนหายใจเฮือกด้วยความเหนื่อยอ่อน ผมไม่แน่ใจว่าวิธีนี้จะทำได้สำเร็จ เพราะมันยากที่จะเชื่อว่าคนๆหนึ่งที่ตายไปแล้วจะสามารถกลับชาติมาเกิดได้ครับ

“มึงเป็นอะไรวะไอ้วีร์ นั่งเหม่อลอยเชียว” เสียงของเสกทำเอาผมชะงักความคิด ก่อนจะหันไปมองเสกกับเกมที่มองผมด้วยความเป็นห่วง “มึงมีอะไรไม่สบายใจก็บอกพวกกูได้นะเว้ย”

ผมถอนหายใจเฮือกแรงๆ ก่อนจะตัดสินใจถามอะไรบางอย่างพวกมันดู

“พวกมึงสองคนเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดหรือเปล่าล่ะ”

“การกลับชาติมาเกิดนะหรือ?”

“ใช่ การกลับชาติมาเกิดนะ” ผมย้ำตอบเสียงหนักแน่น “คนที่ตายไปแล้วแต่กลับชาติมาเกิดเป็นคนใหม่พร้อมกับความทรงจำของชาติก่อน”

เสกกับเกมได้ยินที่ผมพูดถึงกับหันหน้ามองกันเองก่อนจะหันมาทางผมต่อ

“เรื่องนี้พวกกูไม่แน่ใจ แต่ก็เคยมีคนพูดถึงเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน”

“แต่กูเคยได้ยินคนแถวบ้านพูดมา” เกมพูดต่อจากเสก “ว่ามีเด็กผู้หญิงห้าขวบบอกว่าชาติก่อนตัวเองเป็นผู้ชาย เห็นว่าเป็นตำรวจเสียด้วย รู้สึกว่าจะโดนคนร้ายยิงตาย ทีแรกไม่มีใครเชื่อเรื่องนี้ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็เลยพาทุกคนไปพิสูจน์”

“แล้วหลังจากนั้นเป็นยังไงต่อล่ะ”

“ก็สิ่งที่เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดมามันถูกทุกอย่างนะสิ!” เกมเฉลยเสียงดัง “แต่น่าเสียดายที่พอเด็กคนนั้นโตขึ้น กลับลืมเรื่องราวในอดีตไปจนหมด ก็เลยทำให้ทุกคนไม่สามารถพิสูจน์เรื่องนี้ได้ต่ออีกเลย”

“เหรอ แต่เท่าที่กูเคยอ่านเรื่องนี้มา บางคนที่กลับชาติมาเกิดนั้น บางทีก็พกความสามารถในอดีตกลับมาพร้อมกับความทรงจำด้วย แต่นั่นก็แล้วแต่บางคนนะ แต่ส่วนมากจะลืมเลือนเมื่อตัวเองเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ว่าแต่มึงจะถามเรื่องนี้กับพวกกูไปทำไมวะไอ้วีร์” เสกพูดก่อนจะหันมาถามผมต่อด้วยความสงสัย

“นั่นสิวีร์ มึงจะถามเรื่องนี้กับพวกกูไปทำไมวะ” เกมก็หันมาถามผมด้วยเช่นกัน ซึ่งทำเอาผมถอนหายใจแรงๆอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างกับพวกมันไปว่า

“ถ้ากูบอกว่ากูเป็นคนที่กลับชาติมาเกิด พวกมึงจะเชื่อกูไหมล่ะ”

.............................

สุดท้ายแล้วพวกเสกก็ไม่เชื่อที่ผมพูดครับ เพราะมันหัวเราะเยาะทันทีที่ผมบอกว่าอดีตของผมนั้นเคยเป็นวีรวัฒน์ ผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง ซึ่งพวกมันบอกว่าผมคงเครียดเรื่องเอนทรานซ์มากไป บวกกับเรื่องที่ผมไปอยู่กับตระกูลสิงห์แล้ว ก็เลยทำให้ผมคิดว่าตัวเองเป็นคนของตระกูลนั้นด้วยครับ

“กูว่ามึงกลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่านะไอ้วีร์”

“นั่นสิ กลับไปพักผ่อนให้สบาย แล้วค่อยกลับมาเรียนดีกว่านะ” ซึ่งผมก็ทำตามที่พวกมันบอก เพราะอยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา มีแต่เครียดเปล่าๆ พอลาอาจารย์เรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินออกมาจากโรงเรียนทันที แต่เพราะผมออกมาไวไปหน่อย ก็เลยไม่คิดจะโทรไปบอกสิงห์ให้มารับผมครับ

เอี๊ยด!

ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่นอกริวรั้วโรงเรียน กะว่าจะไปเดินเล่นคลายเครียดซักหน่อย แต่กลับต้องชะงักเท้าเมื่อเห็นรถตู้คันสีดำแล่นมาจอดตรงหน้าผมเสียงดังลั่น ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก เผยให้เห็นชายชุดดำสวมหมวกไอ้โม่งวิ่งออกจากมาจากตัวรถ ผมเห็นดังนั้นกะจะคว้าปืนขึ้นมาสู้ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้พกปืนมาโรงเรียนด้วยจึงรีบหมุนตัวเตรียมวิ่งหนี แต่ไม่ทันครับ อีกฝ่ายคว้าร่างผมไว้ได้ ก่อนจะตามด้วยผ้าที่มาปิดจมูกปิดปากผม ทีแรกผมกลั้นลมหายใจกับดิ้นรนขัดขืนมันด้วยนะครับ แต่สุดท้ายก็ฝืนทนกลั้นลมหายใจไม่ไหว จึงสูดกลิ่นที่ติดมากับผ้าผืนนั้นเข้าไปเต็มๆ

“อื้อๆ!”

“อย่าดิ้นสิวะไอ้หนู” อีกฝ่ายตวาดเสียงใส่พลางอุ้มผมขึ้นรถ แต่ก่อนที่เรี่ยวแรงจะหมดไป ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการด้วยแรงเฮือกสุดท้าย แต่ก็เปล่าประโยชน์ครับ กลิ่นยาสลบทำให้ผมถึงกับหัวหมุน “หลับให้สบายนะคุณหนูเฟยหลงตระกูลมังกรเอ๋ย”

นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนสติจะดับวูบลง

....................................

ในขณะเดียวกันที่บริษัทของตระกูลสิงห์นั้น วินกำลังประชุมอยู่ในห้องประชุมโดยมีทุกคนกำลังนั่งถกเถียงหน้าตาคร่ำเคร่งอยู่ แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นมีสิงห์ ลีโอ และกระต่ายรวมอยู่ด้วย ซึ่งทุกคนกำลังประชุมอยู่นั้นก็ได้มีลูกน้องของวินเดินเข้ามาพูดกระซิบกระซาบกับอิฐ

“ได้ เดี๋ยวฉันบอกท่านให้” เมื่ออีกฝ่ายเดินกลับออกไปแล้ว อิฐจึงค่อยลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินไปหาวินที่กำลังพูดอยู่หน้าห้องประชุม “ขออนุญาตครับคุณวิน พอดีมีคนมาขอพบคุณวิน ตอนนี้เขารออยู่ข้างนอกห้องแล้วครับ”

วินมุ่นคิ้วทันทีที่ได้ยินคนรักพูด จึงหันไปบอกทุกคนให้พักประชุมสิบนาที

“มีอะไรหรืออิฐ” วินหันไปถามต่อด้วยความสงสัย ซึ่งทำให้สิงห์ ลีโอ กับกระต่ายที่นานครั้งจะเจอกับเหตุการณ์หยุดประชุมสิบนาทีถึงกับต้องผุดลุกขึ้นมาร่วมฟังด้วยอีกคน “ไม่เป็นไรอิฐ ให้พวกลูกฉันอยู่ฟังด้วยได้”

“ครับ คือตอนนี้คุณพยัคฆ์กำลังรอพบคุณอยู่ที่ข้างนอกน่ะครับ”

!!!!!!

“คุณวินครับผมว่าพวกเราอย่าออกไปหาเขาเลยดีกว่าครับ” วินไม่ตอบแต่กลับหันไปบอกกับทุกคนว่าให้มาประชุมต่อในวันพรุ่งนี้ ก่อนจะพากันแยกย้ายกลับไปทำงาน ซึ่งทำให้ตอนนี้เหลือแต่วิน อิฐ สิงห์ ลีโอ และกระต่ายเท่านั้น “คุณวินจะออกไปหาเขาหรือครับ ผมเกรงว่ามันจะอันตรายเกินไป”

“ไม่เป็นไรหรอกอิฐ ที่นี่คือบริษัทของตระกูลสิงห์นะ คนอย่างเขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามหรอก เชื่อฉันสิ” วินบอกก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ตามด้วยลูกชายกับลูกสาวของตัวเองที่เดินตามหลังมาต้อยๆ เมื่อทุกคนเดินออกไปข้างนอกพร้อมกันแล้ว ก็พบกับพยัคฆ์หรือเสือที่มานั่งรออยู่บนโซฟาพร้อมกับลูกน้องอีกห้าคน ส่วนอีกฝ่ายเมื่อเห็นวินเดินออกมาก็ลุกขึ้นยืนทันที

“ต้องขออภัยในความไม่สะดวก พอดีทางเรากำลังประชุมงานกันอยู่ ไม่ทราบว่า…”

“เป็นราชสีห์จนเคยตัวก็เลยความรู้สึกช้าสินะ ถึงได้ไม่รู้ว่าเด็กแกกำลังเจอกับอะไร”

ทุกคนเลิกคิ้วมองหน้ากันเองก่อนจะหันไปมองพยัคฆ์อีกครั้ง

“เด็ก? คุณพูดถึงใครกันแน่คุณพยัคฆ์” วินถามด้วยความสงสัย เพราะสถานการณ์ตอนนี้ปกติดีทุกอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นร้ายแรงถึงชีวิตด้วย

“ก็จะใครซะอีกถ้าไม่ใช่กมลวีร์นะ!” พยัคฆ์ตวาดเสียงตอบก่อนจะโยนรูปภาพลงบนโต๊ะทันที ซึ่งพอทุกคนเห็นภาพที่พยัคฆ์โยนลงไปแล้วก็หยิบขึ้นมาดู ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะภาพที่เห็นมันเป็นภาพที่วีร์ถูกคนลึกลับใส่หมวกไอ้โม่งใช้ผ้าปิดปากปิดจมูกยัดขึ้นรถตู้สีดำลึกลับที่หน้าโรงเรียน

!!!!!!

“เป็นไปไม่ได้ ทำไมวีร์ถึง…”

“ถูกลักพาตัว อยากจะพูดแบบนี้สินะ หึ” พยัคฆ์แค่นเสียงหัวเราะ “แกก็รู้ว่าเด็กนั่นคือทายาทตระกูลมังกร ศัตรูตัวฉกาจของเราทุกคน โดยเฉพาะกับตระกูลเต่าที่มันอยากขอดเกล็ดมังกร ฉันไม่สนหรอกนะว่าแกปิดเรื่องนี้ไว้ทำไม แต่ถ้าวีร์เป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็ ฉันจะไม่ปล่อยพวกแกแน่คอยดูสิ!”

!!!!!!

............................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-08-2014 18:24:16

เขียนให้ครบแล้วค่อยอัพก็ดีนะคะ เพราะสถานการณ์บางอันมันก็เหมาะที่จะเขียนติดกันเพื่อความลุ้นที่มากขึ้น

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 07-08-2014 19:04:08

แล้วคุณเสือเป็นห่วงวีร์จังเลยน้าา ..

เดายากจริงๆ ว่าใครคู่กับวีร์เนี่ยยย :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 07-08-2014 20:25:10

วีร์จะคู่กับใครนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 07-08-2014 22:21:35

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 07-08-2014 23:16:48

อยากรู้ว่าวีร์จะคู่กับใคร :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-08-2014 09:25:38

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 08-08-2014 13:48:40

อร๊ายยย วีร์คู่ใครล่ะเนี่ย เก็บเรียบเลยดีมั้ย หุๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-08-2014 17:18:31

นี้ขนาดยังไม่รู้ว่าวีย์คือใครมีความทรงจำยังไงน่ะยังให้ความสำคัญขนาดนี้ ซึ่งมันมากกว่าเด็กทำงานใหม่ปกติอีก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 08-08-2014 17:33:08

นั่นนนร เสือออกตีัวแรงแซงคนอื่นละ มัีหลายตระกูลเชียว

ลุ้นๆ มาต่อๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: jaomaeysadid ที่ 09-08-2014 00:32:00

ลุ้นๆๆๆๆ แย่งกันจังงงง วีร์คนเดียวเนี้ยะ
เอาเหอะ ฮาเรมกันไปเลย รออยู่ =w=

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 6 up 100% 7/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-08-2014 11:51:14

ตอนที่ 7

.................................

ถึงแม้จะผ่านมาช่วงอายุคนแล้วเกิดใหม่ แต่ผมก็ยังไม่เคยโดนใครลักพาตัวได้แบบนี้เลยซักครั้ง สองมือถูกพันธนาการด้วยโซ่แขวนตรึงในท่ายืน ปลายเท้าลอยเหนือพื้นอยู่ประมาณสองคืบ แน่นอนว่าข้อมือที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่เหนือศีรษะนั้นบาดจนเรียกเลือดไหลหยดลงพื้น ท่ามกลางโกดังโรงงานร้างแห่งหนึ่งที่เหม็นอับด้วยเศษเหล็ก ประกอบกับเวลานี้เป็นเวลามืดค่ำ มีเพียงแต่แสงไฟจากหลอดนีออนที่อยู่เหนือศีรษะผมเท่านั้นที่พอจะทำให้เห็นบรรยากาศรอบตัวเองได้บ้าง

“นี่หรือเฟยหลง ทายาทของตระกูลมังกรที่หายสาบสูญไปเมื่อสิบเจ็ดปีที่แล้ว” เนื่องจากอีกฝ่ายยืนอยู่มุมมืด ก็เลยทำให้ผมไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้ “ไม่สมกับเป็นทายาทตระกูลนั้นเลย ใบหน้าออกไปทางอเมริกาหมด เชื้อสายจีนไม่โผล่ให้เห็น อ๊ะ ไม่สิ ตรงตายังเรียวเล็กเหมือนแม่มันไม่มีผิด หึ”

ใครกัน?

ผมครุ่นคิดในใจอย่างสงสัย เพราะตอนนี้ถูกมัดปากอย่างแน่นหนา ยากที่จะออกเสียงมาได้ครับ ได้แต่มองอีกฝ่ายด้วยความเหนื่อยอ่อนจากฤทธิ์ยาสลบเพียงอย่างเดียว ถ้าร่างกายเป็นปกติผมคงไม่โดนลักพาตัวมาง่ายๆแบบนี้หรอก แต่เป็นเพราะแขนที่ยังเข้าเฝือกก็เลยทำให้ต่อสู้ไม่ได้ แถมตอนนี้แขนที่เข้าเฝือกก็โดนเจาะออกมัดกับโซ่จนแขนที่ใกล้จะหายดีแล้ว กลับมาเจ็บมากขึ้นกว่าเดิม

“สงสัยอยู่ล่ะสิว่าทำไมถึงโดนลักพาตัว” อีกฝ่ายยังคงพูดต่อไปแต่ก็ไม่ยอมโผล่ออกมาจากเงามืดอยู่ดี “ถ้าจะโทษก็ไปโทษผู้นำตระกูลมังกรของตัวเองเถอะเด็กน้อย เพราะอยากจะเป็นศัตรูกับตระกูลอื่นไปทั่ว”

แล้วอีกฝ่ายก็เดินออกมาจากเงามืด แลเห็นร่างสูงสวมเสื้อกี่เพ้าชายสีเขียวลายเต่า ผมสั้นสีดำ สวมหน้ากากสีขาวบดบังใบหน้าเห็นแต่ดวงตาเรียวสีดำแลดูเย็นชา ได้เดินออกมาพร้อมกับมีดสั้นเล่มหนึ่งเมื่อต้องแสงไฟจากหลอดนีออนแล้ว เกิดประกายแสงสะท้อนใส่ตา จนผมต้องหลับตาลงชั่วขณะก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าอีกฝ่ายได้มายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว

“อ้อ ลืมแนะนำตัวไป ฉันไป่เต๋า ผู้นำตระกูลเต่ารุ่นที่สี่ ยินดีที่ได้รู้จัก” อีกฝ่ายพูดเสียงเย็น ก่อนจะงัดมีดขึ้นมาลูบไล้หยอกใบหน้าของผมเล่น “ไม่ต้องกลัวเด็กน้อย ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก เพราะเธอมีประโยชน์อยู่กับตระกูลเต่าอีกมาก”

ไอ้เด็กโรคจิต!

แชะ!

เสียงถ่ายรูปมาพร้อมกับแสงแฟลตทำเอาผมรีบหลับตาลงก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ” มันบอกก่อนจะพูดต่อ “จะว่าไปเธอเองก็ฉลาดไม่เบา กล้าบุกเข้าไปขอทำงานกับผู้นำตระกูลสิงห์แบบหน้าด้านๆ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนตระกูลมังกรก็เถอะ แต่ก็สมแล้วที่เป็นสายเลือดของคนตระกูลมังกร หึ นี่คงได้ความไว้วางใจจากสิงห์มาเยอะพอสมควร ถึงได้อยู่กินดีมีสุข มีว่าที่ผู้นำอย่างสิงห์ขับรถไปรับไปส่งถึงโรงเรียนอีก พูดตามตรงฉันชักสนใจในตัวเธอแล้วสิว่ามีอะไรดี”

แล้วอีกฝ่ายก็ลดสายตาลงมองที่ตัวผมอย่างกระหื่นกระหายแบบปิดไม่มิด ดูท่าผู้นำตระกูลเต่าจะเป็นพวกหื่นกามมิใช่น้อยครับ แถมพ่วงด้วยโรคจิตที่ผมเห็นแล้วอยากจะหนีออกจากมันไปให้ไกลๆ

“เอ หรือว่าต้องถ่ายรูปเธอตอนแก้ผ้าแล้วส่งไปให้พวกสิงห์กับเสือดูดีนะ พวกมันจะได้อิจฉาว่าฉันเป็นคนแรกที่ได้มีโอกาสเห็นเรือนร่างของเธอนะ หึๆ”

!!!!!!

“ล้อเล่นนะ ฉันไม่ทำกับเธอแบบนั้นหรอกไว้ใจได้” อีกฝ่ายพูดพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ ซึ่งทำเอาผมถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นพวกวิปริตซะอีก “แต่ฉันจะทำกับเธอแบบนี้เพราะมันได้ฟีลลิ่งดีกว่าแก้ผ้าเยอะ”

แควก!

เสียงเสื้อถูกตัดขาดครึ่งพร้อมกับปลายมีดที่ถูกกรีดลงบนแผ่นอกอย่างรวดเร็ว แม้มันจะไม่ลึกมากแต่ก็ทำให้ผมได้รู้สึกเจ็บ แน่นอนว่าผมตกใจมากที่โดนแบบนี้ พอก้มลงมองไปดูก็พบว่าบนแผ่นอกของตัวเองมีรอยมีดกรีดลงเป็นแนวยาวพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาซิบๆ

“ไม่ต้องกลัว แค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอกเด็กน้อยหึๆ”

ขอถอนคำพูดว่ามันไม่ได้เป็นพวกวิปริต แต่เป็นเสียยิ่งกว่าพวกโรคจิตกับวิปริตเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์!

.....................

โครม!

เสียงโต๊ะทำงานถูกใครบางคนถีบมันล้มลงมาหลังจากได้เห็นภาพถ่ายของคนใช้พ่อตัวเองที่ถูกส่งมาถึงที่โต๊ะทำงานของพ่อเมื่อเช้านี้ พวกเขารู้ว่าใครเป็นคนทำแต่ก็ไม่สามารถไปหาวีร์ได้เพราะไม่รู้ที่อยู่ แต่พอมาได้เห็นภาพแล้วทำเอาพวกเขาถึงกับโมโห ไม่เพียงแต่ตระกูลสิงห์เท่านั้นที่ได้รับภาพนี้ ตระกูลเสือเองก็ได้รับด้วยเช่นกัน ส่วนตระกูลมังกรนั้นไม่ต้องพูดถึง ภาพน่าจะถูกส่งไปให้พวกนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“พี่สิงห์ใจเย็นๆหน่อยสิคะ” กระต่ายบอกพี่ชายหลังจากมองภาพที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ซึ่งมันเป็นภาพของวีร์ที่ถูกมัดห้อยด้วยโซ่ขนาดใหญ่ ที่ข้อมือของเด็กหนุ่มมีเลือดไหลย้อยลงมา ปากถูกมัดด้วยผ้าอย่างแน่นหนา แต่ถ้าให้เปรียบเทียบความน่ากลัวเห็นจะเป็นกลางลำตัวของเด็กหนุ่ม ซึ่งเสื้อผ้าถูกฉีกขาดด้วยของมีคม แถมบนกลางลำตัวมีรอยกรีดด้วยมีดจนเลือดไหลออกมาแลดูน่าเป็นห่วงยิ่งนัก “กระต่ายรู้ว่าพี่เป็นห่วงเด็กคนนั้น แต่เชื่อกระต่ายเถอะ เขาจะต้องไม่เป็นอะไรมาก”

“ไม่เป็นแล้วภาพที่เห็นมันคืออะไร!” ร่างหนาตวาดเสียงกลับด้วยความฉุนเฉียว

“พ่อรู้ว่าลูกเป็นห่วงวีร์ แต่ช่วยทำใจให้เย็นๆหน่อย” วินบอกลูกชายคนโตพลางก้มลงเก็บภาพที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาดู “ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้มากนอกเสียจากรอ แต่พ่อว่าไป่เต๋าคงอยากจะเป็นใหญ่ ถึงได้ส่งภาพวีร์มาให้พวกเรากับพยัคฆ์ดูด้วยทั้งๆที่น่าจะส่งให้เฟยจิ้งเท่านั้นก็น่าจะเพียงพอแล้ว”

“ว่าแต่ทำไมคุณพ่อถึงต้องช่วยวีร์ถึงขนาดนี้ด้วยครับ” ลีโอถามด้วยความสงสัย เพราะวีร์เป็นแค่เด็กรับใช้ ไม่ได้เป็นญาติอะไรกับพวกเขา แถมยังเป็นทายาทของตระกูลมังกรอีกด้วย ไม่น่าจะลดตัวช่วยถึงขนาดนี้

“พ่อไม่รู้ รู้แค่ว่าต้องช่วยวีร์ให้ได้เท่านั้น” วินตอบยืนกรานเสียงหนักแน่น บอกใครไม่ได้ว่าวีร์ทำงานเป็นมือซ้ายของเขา แถมตอนนี้ตัวเขาเองก็เป็นอะไรไม่รู้ พอรู้ว่าวีร์ตกอยู่ในอันตราย ตนเองเกิดรู้สึกใจหายวาบ อยากจะไปช่วยเด็กคนนั้นเสียให้รู้แล้วรู้รอด ต่อให้ต้องแลกกับชีวิตตัวเองก็ตามที “ตอนนี้พวกเราต้องวางทิฐิลงแล้วล่ะ เพราะมัวแต่ถือทิฐิมีหวังพวกเรา ไม่สิ ทั้งตระกูลเสือ ทั้งตระกูลมังกรต่างต้องย่อยยับด้วยน้ำมือของไป่เต๋าแน่”

“อย่าบอกนะว่าคุณพ่อจะ…”

“ร่วมมือกับพยัคฆ์และเฟยจิ้งหาทางช่วยวีร์ให้ออกมาจากเงื้อมมือไป่เต๋าก่อนที่จะสายเกินแก้นะ”

!!!!!!

.............................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 30% 9/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-08-2014 13:49:37

ว่าด้วยชื่อเล่นของคนในตระกูลสิงห์

..........................................

วีร์ : ก็วีร์นะสิ Vee หรือจะให้บอกว่าเฟยหลงด้วยอีกเหรอ Feilong :confuse:

วิน : วิน Win คนละวินกะไอ้เกรียนฮอร์โมนนะ :oni1:

อิฐ : อิฐ It :freeze:

กล้า : กล้า Kla o13

ลีโอ : ลีโอ Leo :hao4:

กระต่าย : กระต่าย Rabbit แต่ทำไมพ่อชอบเรียกหนูว่าแสงโสม กรี๊ดดดดด :mew1:

จีน : จีน Jean :-[

สิงห์ : สิงห์ Singha (จีน :อ่านว่า สิงฮ่ะ /โดนสิงห์ตบหัว) :z6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 30% 9/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-08-2014 13:50:19

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 30% 9/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 09-08-2014 16:39:38

:serius2: :serius2: :serius2:มาเร็วๆน้าาา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 30% 9/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 09-08-2014 20:17:26

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: o13 o13 :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 30% 9/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 09-08-2014 21:13:20

รีบๆไปช่วยวีร์น้าาา :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 30% 9/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-08-2014 22:02:00

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน รู้แต่ว่าไป่เต๋าไม่ได้โรคจิตหรือวิปริตใจร้ายพอจะปล่อยให้ผมอดข้าวอดน้ำตาย ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่ร้องตะโกนขอให้คนช่วยเหลือ จะร้องไปทำเพื่ออะไรในเมื่อไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ดีไม่ดีถ้าผมร้องออกมาแล้วอีกฝ่ายอาจจะตัดลิ้นผมทิ้งไปก็ได้ ดังนั้นจึงยอมอยู่เฉยรอให้คนมาช่วยเสียดีกว่า แต่ไป่เต๋าไม่ได้อยู่เฝ้าผมอีก กลับให้ลูกน้องของตัวเองเป็นคนเฝ้า แน่นอนว่าคนเฝ้าดูเงียบขรึมจ้องมองมาที่ผมราวกับกลัวจะหนีได้ทุกเมื่อ

ไอ้บ้า โดนมัดด้วยโซ่เส้นใหญ่ขนาดนี้คงจะหนีไปได้หรอกนะ!

คิดแล้วสมเพชตัวเองที่มีโชคชะตาที่แสนจะเลวร้าย ชาติก่อนก็พลาดรัก ชาตินี้ก็ต้องมาตกระกำลำบากยากจนข้นแค้นแสนเข็ญ แถมยังไม่ได้พบรักที่ตัวเองสมหวัง แบบนี้หรือที่พระเจ้าบอกว่าผมทำดีแล้วจะให้พรหนึ่งประการ ให้คำสาปชั่วร้ายซะมากกว่าถึงจะถูก แต่ดูท่าเวลาจะนานเหลือเกิน เกินที่จะมีใครมาช่วยผมให้ออกไปจากที่นี่ได้ ดังนั้นผมจึงคิดหาทางที่จะออกไปจากที่นี่ แต่ติดตรงที่คนเฝ้าไม่ยอมขยับไปไหน ห้องน้ำก็ไม่เข้า ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน ก็เลยทำให้ผมต้องหาวิธีอื่นแทน

“นี่นายน่ะเป็นนักฆ่าของตระกูลเต่าใช่ไหม” ดีนะที่ไป่เต๋าไม่ได้มัดปากผมเหมือนตอนแรก ก็เลยทำให้ผมสามารถพูดได้ดังใจคิด ส่วนคนเฝ้าไม่มีทีท่าว่าจะขยับเลยซักนิด แต่ตายังคงจับจ้องมาที่ผมอยู่เหมือนเดิม “ทำไมถึงมารับใช้คนตระกูลเต่าล่ะ รู้ก็รู้อยู่ว่าเจ้านายของตระกูลนี้เป็นคนยังไง อ้อลืมไป ถ้าเปรียบกับนักฆ่าแล้วก็คงไม่ต่างกัน เพราะยังไงก็เป็นพวกประเภทโรคจิตกับวิปริตเหมือนกันอยู่แล้วนี่นะ”

ร่างสูงเพรียวที่จ้องผมมีสะดุ้งไหวเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลยซักคำเดียว

คนตระกูลเต่านี่ไม่ว่าจะรุ่นไหนก็ชอบใส่หน้ากากกันทั้งนั้นเลยให้ตายสิ

เนื่องจากชาติก่อนผมเคยพบปะกับผู้นำตระกูลเต่ารุ่นที่สองมาก่อน เพราะรายนั้นก็ชื่นชอบใส่หน้ากากอยู่เหมือนกัน หากแต่หน้ากากที่ผู้นำรุ่นที่สองสวมใส่ไม่ได้ปิดบังใบหน้าจนหมดเหมือนไป่เต๋าก็เท่านั้นเอง ส่วนเรื่องสีของหน้ากากแต่ละคนนั้นผมไม่ขอคาดเดา เพราะแต่ละคนใช้สีไม่เหมือนกัน แต่กับหน้ากากนักฆ่าคนนี้ทำเอาผมได้แต่ส่ายหน้าหนีด้วยความเอือม

สีขาวหรือสีดำยังพอว่าแต่ดันเป็นสีม่วงซะได้นี่!

“ว่าแต่ทำไมนายถึงได้…” ผมพูดยังไม่ทันจบ มีดสั้นก็ได้พุ่งออกมาเฉียดแก้มจนเรียกเลือดซิบๆ

“หุบปาก”

หึๆ ฉันจะยอมทำตามที่แกสั่งก่อนก็ได้ แต่อย่าให้แกมาอยู่ในกำมือฉันบ้างก็แล้วกัน

ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหนแต่พอมารู้สึกตัวอีกที ร่างกายผมกลับเบาเหมือนนุ่น ครั้นลืมตาขึ้นมองก็พบว่าตัวเองกำลังห้อยหัวอยู่บนแผ่นหลังใครบางคน โดยที่ข้อมือทั้งสองข้างของผมไม่ได้ถูกพันธนาการด้วยโซ่อีกต่อไปแล้ว

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นสามครั้งทำเอาผมถึงกับตาสว่างทันที ครั้นอ้าปากถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เสียงของผมถูกกลบด้วยเสียงปืนกับเสียงคนตะโกนแข่งใส่กันจนฟังไม่รู้เรื่องซักคำเดียว แน่นอนว่าตัวผมสั่นไปตามแรงการเคลื่อนไหวของร่างหนาที่อุ้มผมพาดบ่าไว้ด้วย

ใครมาช่วยเรา?

จนกระทั่งร่างหนาพามาหยุดวิ่งยังจุดหนึ่ง ก่อนจะวางร่างของผมลงบนเรือ ซึ่งนั่นทำให้ผมได้มีโอกาสเห็นใบหน้าของคนที่อุ้มผมมา ทว่าความมืดมิดกลับทำให้ผมเห็นแต่เค้าโครงร่างของอีกฝ่ายได้เพียงอย่างเดียว

“ไม่เป็นไรแล้ววีร์ เธอปลอดภัยแล้ว” เสียงนั้นพูดกับผมท่ามกลางเสียงปืนที่ยิงกันดังสนั่นรัว “ตอนนี้ก็นอนซ่อนตัวรออยู่ที่นี่ไปก่อนนะ อีกเดี๋ยวก็จบ แล้วเราจะได้กลับบ้านพร้อมกัน”

“เดี๋ยวครับ ผมไปด้วย…” ผมลุกขึ้นนั่งเพื่อที่จะบอกอีกฝ่ายว่า ผมเองก็สามารถต่อสู้ได้เหมือนกัน แต่ยังไม่ทันได้พูดครบประโยคดี ผมก็รู้สึกถึงความนุ่มนวลอบอุ่นประกบริมฝีปากอย่างแผ่วเบา

!!!!!!

“อย่าไปเลย อยู่ซ่อนตัวที่นี่ไปก่อนเถอะเด็กดี เชื่อฉันสิ” แล้วอีกฝ่ายก็วิ่งลงไปจากเรือ ทิ้งให้ผมนั่งนิ่งอึ้งอยู่บนเรือท่ามกลางความมืดมิดที่ไร้แสงไฟจากดวงดาว

.........................

ทีแรกผมนึกว่าตัวเองซ่อนอยู่บนเรือตามคำสั่งของคนนั้นบอกแล้วจะปลอดภัย แต่ที่ไหนได้กลับไม่ปลอดภัยครับ เพราะผมดันเห็นไอ้นักฆ่าที่สวมหน้ากากสีม่วงวิ่งถือปืนมาแถวเรือที่ผมซ่อนตัวอยู่ (โชคดีที่ผมปรับสายตากับความมืดได้แล้ว จึงทำให้มองบรรยากาศภายนอกได้อย่างชัดเจน)

ฉิบหาย ไปไหนไม่ไป ดันเสือกมาตรงนี้อีก!

ผมไม่ได้กลัวมันหรอกนะครับแต่ไม่อยากโดนจับตัวอีก จึงนอนเฉยๆรอให้อีกฝ่ายไป แทนที่มันจะวิ่งผ่านเลยไป แต่กลับวิ่งขึ้นเรือที่ผมซ่อนตัวอยู่ ทันทีที่มันขึ้นเรือ ผมก็สกัดมันด้วยเท้าของผมเอง ทำเอาร่างสูงเพรียวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับล้มหน้าทิ่ม ผมได้จังหวะนั้นรีบใช้หัวเข่ากดแผ่นหลังของมัน ก่อนจะคว้าปืนที่อีกฝ่ายทำตกพื้นนั้นผมก็ถือขึ้นมาจ่อหัวของมันทันที

แกรก!

“บอกมา ใครเป็นคนบุกเข้ามาช่วยฉัน” ผมถามเสียงเย็นก่อนจะกดกระบอกปืนลงบนหัวให้แรงขึ้นกว่าเดิม แต่แทนที่อีกฝ่ายจะตอบคำถาม กลับหัวเราะในลำคอ ผมเห็นดังนั้นจึงใช้ปืนทุบหัวมันไปแรงๆที ซึ่งทำให้หัวของนักฆ่าถึงกับเลือดออกทันที “ว่ายังไงล่ะ จะตอบหรือไม่ตอบ”

“หึ เด็กน้อยเอ๋ยเด็กน้อย ก่อนจะถามหัดดูให้ดีเสียก่อนว่ากำลังถามใครอยู่น่ะ”

!!!!!!

เวรล่ะเสียงนี่มันไป่เต๋าชัดๆ!

คงเป็นเพราะความมืด ก็เลยทำให้ผมแยกสีหน้ากากไม่ออก

“จะว่าไปเธอเองก็มีฝีมือใช่ย่อย สามารถกลบจิตของตัวเองกับกดฉันให้ล้มลงอยู่อย่างนี้ได้” อีกฝ่ายพูดเอ่ยปากชมผมพร้อมกับหัวเราะในลำคอ “แต่ก็มาได้เท่านี้แหละเด็กน้อยเอ๋ย”

ขวับ!

พริบตาเดียวผมก็กลับไปอยู่ใต้ร่างของมันในขณะที่ปืนถูกแย่งไปจากมืออย่างรวดเร็ว

เวรล่ะ ลืมไปว่าแรงเด็กกับแรงผู้ใหญ่มันต่างกัน?!

ครั้นจะขยับตัวก็ทำไม่ได้ครับ เพราะถูกมือหนากดไหล่เอาไว้ไม่ให้ขยับ ก็เลยทำให้ใบหน้าครึ่งหนึ่งของผมถูกกดจูบกับพื้นเรืออย่างที่เห็น ส่วนมือของผมไม่ต้องพูดถึง ถูกมันจับไพล่หลังข้างหนึ่งในขณะอีกข้างโดนขาของมันหนีบเอาไว้

“เด็กน้อยเอ๋ยเด็กน้อย เจ้าช่างด้อยการศึกษา”

หึ เดี๋ยวก็รู้ว่าใครกันแน่ที่ด้อยการศึกษา!

ผมหมั่นไส้ก็เลยใช้ท่าลับใส่มันซะ

จึ่ก!

“เธอจี้จุดอะไรเธอเด็กน้อย” อีกฝ่ายถามกลับด้วยความสงสัย

“แล้วแกรู้สึกยังไงล่ะ” ผมถามกลับแบบกวนตีนพลางเหลือบมองร่างสูง ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้มีสีหน้าเป็นเช่นไร เพราะอีกฝ่ายเล่นสวมหน้ากากเอาไว้ รู้แต่เพียงว่าเหงื่อนั่นได้ย้อยลงคางหยดลงบนแผ่นหลังของผมราวกับก๊อกน้ำรั่ว “ถ้าไม่รีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะก็ ระวังจะไม่ทันเอาได้นะ”

พอผมพูดจบ อีกฝ่ายก็ปล่อยให้ผมเป็นอิสระก่อนจะกระโดดลงจากเรือ แล้ววิ่งหนีหายเข้าไปในความมืดมิดโดยไม่หันกลับมาบอกลาผมเลยซักคำเดียว

“ไม่นึกเลยว่าดรรชนีเป็นตายจะได้กลับมาใช้อีกครั้ง หวิดเกือบโดนลักพาตัวรอบสองแล้วเรา” ผมพูดพลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะท่าดรรชนีเป็นตายนี้เป็นท่าที่สามารถชี้เป็นชี้ตายได้ ฉะนั้นมันจึงเป็นท่าที่ผมกับวินเท่านั้นที่ใช้เป็น “ว่าแต่แถวนี้จะมีห้องน้ำให้ไป่เต๋าหรือเปล่านะ หึๆ”

แกรก

เสียงวัตถุเหล็กตกดังกับพื้น ทำเอาผมหันหลังไปมองทันทีก่อนจะเห็นใครบางคนยืนอยู่ใกล้ๆ ทีแรกผมทำท่าจะตวัดเท้าก้านคอใส่ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นใคร

“ขอโทษครับผมนึกว่าเป็นพวกคนร้ายซะอีก” ผมพูดขอโทษก่อนจะวางเท้าลง “ว่าแต่คุณวินมาตอนไหน ทำไมผมไม่ได้ยิน...”
“ท่าที่เธอใช้กับไป่เต๋าเมื่อครู่นี้มันคือท่าอะไรงั้นหรือวีร์?” อีกฝ่ายถามแทรกทันที

“อ้อ ท่าดรรชนีเป็นตายครับ” ผมยิ้มตอบกลับไป “มันเป็นท่าที่ผมสามารถใช้ในสถานการณ์จำเป็นที่ชี้เป็นชี้ตายได้เลย ก็อย่างที่เห็นเมื่อครู่นี้ผมได้จี้จุดจู๊ดๆกับเขาไป คิดว่าป่านนี้ไป่เต๋าคงได้แต่วิ่งหาสุขาอยู่หนใดแล้วล่ะครับ ฮะๆ”

ผมหัวเราะอย่างขำๆ แต่ทว่าวินกลับไม่หัวเราะขำไปกับผมด้วย

“ท่าดรรชนีเป็นตายเป็นท่าไม้ตายลับของตระกูลสิงห์ ไม่เคยเผยแพร่ให้คนนอก แถมคนที่รู้ท่านี้ได้จะมีแต่ฉันกับพ่อของฉันเท่านั้น” คำพูดของวินทำเอาผมถึงกับอ้าปากค้าง “แต่เธอกลับรู้จักวิชานี้ และยังใช้คล่องราวกับรู้จักมันดี”

!!!!!!

“อาจฟังดูงี่เง่า เธอน่ะ คือพ่อของฉันที่กลับชาติมาเกิดหรอกใช่ไหม”

!!!!!!

...............................

o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-08-2014 22:31:08

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Zliezen ที่ 10-08-2014 22:45:41

วินรู้แล้ว วีร์รีบไปเลยว่า ใช่ ชีวิตจะได้ง่ายขึ้น

ว่าแต่คนที่มาช่วยนี้พยัคฆ์ใช่มั๊ย ฉวยโอกาศจูบด้วยนะ

ตอนต่อไปรีบมานะ อยากรู้แล้วว่าวินจะทำไง ถ้าวีร์เป็นพ่อตัวเองจริงๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 10-08-2014 23:10:47

เอาแล้ววววววว

ความจริงเปิดเผยยยยย :)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 10-08-2014 23:45:48

ไม่ร่ะ กำลังอ่านเพลิน อยากจะกรี๊ดดดด อิอิ
มาต่อไวไวน่ะ ค้างงงง
จะสิง หรือ เสือ ดีเนี่ย เลือไม่ถูกใช่มะวี
เอาเองเลยล่ะกัน อิอิ กำลังอ่านมันส์ๆๆๆอยู่เลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 11-08-2014 00:06:10

แอร๊ย ขออีก 40%ที่เหลือ มันค้าง!!!!!@ :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-08-2014 02:12:10

เสือนี่ห่วงวีร์จริงๆเลยน้า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 11-08-2014 05:50:04

วีร์บอกวินสิว่าใช่~

แต่ถ้าบอกไปแล้วจะเป็นไงหล่ะเนี่ย :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 60% 10/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 11-08-2014 07:49:11

“อาจฟังดูงี่เง่า เธอน่ะ คือพ่อของฉันที่กลับชาติมาเกิดหรอกใช่ไหม”

!!!!!!

ผมกลืนน้ำลายตัวเองด้วยความยากลำบากเมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายถาม นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกจนมุมที่จะตอบ เพราะหลักฐานมันฟ้องว่าผมเป็นวีรวัฒน์จริงๆ แถมผมเองก็ดันไปพูดย้ำว่าตัวเองใช้ดรรชนีเป็นตายให้ลูกชายฟังอีกด้วย

“ทำไมคุณวินถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ ผมว่ามันฟังดูตลกที่คนๆหนึ่งจะกลับชาติมา…”

“ไม่ตลกหรอกเพราะฉันจับตาดูเธอตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงานแล้ว” วินตอบเสียงเข้ม ก่อนจะพูดต่อทันที “เธอคิดหรือว่าในบ้านของฉันกับโรงแรมในวันที่เกิดระเบิดจะไม่มีกล้องวงจรปิด เสียงของเธอที่พูดคุยกับตัวเองทั้งหมดฉันได้ยินมาหมดแล้ว แต่ก็ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะมีใครรู้ เพราะมีเพียงฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้เรื่องทั้งหมด”

เฮือก!

“เธอคิดหรือว่าฉันจะยอมให้เด็กที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้ามาทำงาน เธอคิดหรือว่าคนอย่างฉันจะให้เงินไปเรียนหนังสือต่อ เธอคิดหรือว่าฉันจะยอมโอนเงินค่ารักษาให้แม่ของเธอง่ายๆ เธอคิดหรือว่าฉันจะยอมยกปืนที่เป็นสมบัติล้ำค่าของพ่อตัวเองให้กับเธอ” วินหยุดเว้นวรรคหายใจก่อนจะพูดต่อ “ยอมรับมาเถอะครับคุณพ่อ ว่าคุณพ่อน่ะก็คือคุณพ่อที่กลับชาติมาเกิด”

!!!!!!

ผมถึงกับสะอึก เพราะจนเหตุผลที่จะโต้แย้งแล้วครับ ผมคิดได้ดังนั้นก็เม้มปากตัวเองก่อนถอนหายใจเฮือกแรงๆ แล้วเงยหน้าตอบคำถามลูกชายด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า

“ใช่ ฉันนี่แหละคือวีรวัฒน์ อดีตผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง เป็นพ่อของลูกที่กลับชาติมาเกิด” พอผมพูดจบ สีหน้าของวินก็เปลี่ยนมาเป็นยินดี ก่อนจะคว้าร่างของผมมากอดอย่างแนบแน่น

“คุณพ่อจริงๆด้วย ผมคิดไว้แล้วว่าต้องใช่” วินพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ก่อนจะผละออกมามองผมให้ชัดๆ “ผมคิดอยู่มาตั้งนานแต่ก็ไม่กล้าถาม เพราะกลัวจะไม่ใช่ กลัวจะหน้าแตกด้วย ว่าแต่ทำไมคุณพ่อถึงไม่ยอมบอกผมก่อนหน้านี้ล่ะครับ”

ผมยิ้มแห้งๆตอบกลับไปว่า

“ขืนบอก แกก็ได้ส่งฉันเข้าโรงพยาบาลบ้านะสิ เอาเป็นว่าตอนนี้อย่าเพิ่งบอกใคร ขอให้เรื่องนี้เก็บเป็นความลับไปก่อน เพราะมันเป็นเรื่องที่ยากจะเชื่อ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้แกโดนคนอื่นมองว่าปัญญาอ่อนหรือเป็นบ้าที่หลงคิดว่าฉันเป็นพ่อของตัวเอง เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม”

“ครับคุณพ่อ ผมเข้าใจ แต่ผมว่าความลับนี้อาจจะถูกเปิดเผยเข้าซักวัน ถึงวันนั้นคุณพ่อจะมาว่าผมไม่ได้นะครับ” อีกฝ่ายพยักหน้าบอก ซึ่งผมเองก็เห็นด้วย ขนาดวินยังรู้เลย แล้วคนอื่นจะไม่รู้ได้ยังไงกันจริงไหมครับ

ความลับไม่มีในโลกนี้หรอกเชื่อผมสิ!

“ตอนนี้คุณพ่อรีบหนีไปกับผมเถอะครับ เดี๋ยวพวกมันจะทยอยแห่มาจับตัวคุณพ่อไปอีก”

“อืมได้สิ” ผมตอบก่อนจะฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “เดี๋ยวก่อนวิน ว่าแต่ลูกมากับใครบ้างล่ะ”

วินที่กำลังจะพาผมหนีถึงกับชะงัก ก่อนจะหันมาตอบผมว่า

“มีสิงห์ ลีโอ กระต่าย อิฐ แล้วก็พวกของพยัคฆ์ อ้อ และพวกของมังกรด้วยครับคุณพ่อ” ผมได้ยินถึงกับอึ้ง เพราะไม่คิดว่าจะหอบกันมาช่วยผมเยอะขนาดนี้

ว่าแต่ใครเป็นคนอุ้มผมออกมาไว้บนเรือกันล่ะ?!

.........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-08-2014 07:58:47

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-08-2014 11:52:36

เมื่อไหร่ดวงใจจะถวิลรักสักทีน้า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mumamayza ที่ 11-08-2014 13:14:49

:z3: มาต่อไวไวนะค่ะ รอรอรอ :3123:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 11-08-2014 15:15:16

โอ๊ย มะรุมมะตุ้มรุมรัก อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-08-2014 17:03:01

ตัวเลือกความรักเยอะจริงๆนะวีร์

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-08-2014 17:18:21

>___<

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 11-08-2014 17:38:11

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 11-08-2014 19:54:34

เอาอีกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 11-08-2014 21:29:29

โดนรุมรักน่ะค่ะเนี้ย :o8:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 11-08-2014 21:33:53

ใครอ่ะ ใครมาอุ้มมมมมมมมมม :hao7: :mew3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 12-08-2014 14:01:44

เนื้อเรื่องแหวกแนวจริงๆค่ะ

ติดตามนะคะ เดาไม่ออกแล้วว่าวีร์จะคู่กับใคร

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: jaomaeysadid ที่ 12-08-2014 14:11:33

ให้สิงห์คู่วีร์เพราะ อยากให้วีร์เป็เคะและสัมพันธ์ในครอบครัว มันก๊าววววววววววววว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-08-2014 19:04:14

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
:katai4: :katai4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 13-08-2014 05:09:28

อุ๊ยๆ วีร์ โดนจุ๊บ

ตอนนี้บู๊เลือดสาดเลยแหะ ชอบๆ ขออีกได้ไหม

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 7 up 100% 11/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 13-08-2014 08:06:17

ตอนที่ 8

..........................

“มึงนี่ซวยตลอดเลยนะวีร์”

“นั่นสิ แขนยังไม่หายก็ต้องมานอนป่วยไข้ขึ้นในโรงพยาบาลอีก”

“แต่ก็ดีนะที่เจ้านายของมึงใจดี ออกค่ารักษาให้โดยไม่ตัดเงินเดือน”

“ว่าแต่มึงไปทำอีท่าไหนถึงได้ถูกแจกันตกแตกใส่ข้อมือได้วะเนี่ย” ไอ้เกมถามพลางมองข้อมือผมที่ตอนนี้ถูกพันด้วยผ้าพันแผลครับ ส่วนแขนข้างที่เจ็บก็ต้องใส่เฝือกอีกครั้ง “แม่งซวยแบบนี้กูว่ามึงไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ล้างซวยก่อนดีไหม อะไรๆจะได้ดีขึ้น”

เรื่องที่ผมโดนไป่เต๋าลักพาตัวไปนั้นผมไม่ได้บอกพวกเสกหรอกครับ เพราะกลัวมันจะเป็นห่วงเอา ส่วนเรื่องที่ผมเป็นทายาทของตระกูลมังกรที่หายสาบสูญนั้น ยิ่งบอกไม่ได้ใหญ่เลยครับ

“เอ่อ ว่าแต่…” ไอ้เสกพูดเสียงกระซิบพลางเหลือบตามองอีกคนที่อยู่ในชุดสูทสีเทากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเก้าอี้โซฟาในห้องคนป่วยอย่างเงียบๆ “…นั่นคุณสิงห์ไม่ใช่หรือวะ ทำไมเขาถึงมานั่งเฝ้ามึง ทำไมไม่ยอมไปทำงาน”

“กูจะไปรู้ได้ไงวะ มึงก็ลองถามเองดูสิไอ้เสก” ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมสิงห์ถึงมานั่งเฝ้าผมที่โรงพยาบาล เพราะหลังจากวิ่งหนีออกมาพร้อมกับลูกชายแล้ว ผมก็จำอะไรแทบไม่ได้เลย คาดว่าคงจะสลบไป พอรู้สึกตัวอีกทีผมก็มานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลแล้ว

“ไม่ล่ะ กูไม่กล้า ขืนถามเกิดเขาเอาปืนขึ้นมายิง กูก็ตายดิ”

“เขาจะยิงมึงทำเพื่ออะไรวะ? แม่งอย่ามัวพูดมากวะไอ้เสก รีบปอกผลไม้ให้กูเดี๋ยวนี้ กูอยากกิน” ผมเขกหัวมันเบาๆ ก่อนจะสั่งให้มันปอกผลไม้ที่วางอยู่ในตะกร้า ทำเอาคนโดนเขกหัวเบ้ปากเล็กน้อยหันไปหยิบแอปเปิ้ลมาหนึ่งลูกแล้วทำท่าจะลุกขึ้นไปปอกจริงๆ แต่ก็ไม่ทันร่างสูงที่เข้ามาแย่งคว้าแอปเปิ้ลไปเสียก่อน

“หมดเวลาเยี่ยมแล้ว กลับไปซะ” ไอ้เสกกับไอ้เกมถึงกับหน้าซีดเมื่ออีกฝ่ายพูด

“ครับคุณสิงห์” ไอ้เสกก้มหัวปะหลกๆพูด ก่อนจะหันมาลาผมอย่างไว “เฮ้ยวีร์ พวกกูกลับก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเยี่ยมใหม่ตอน…”

“ถ้าคิดจะโดดเรียนมาเยี่ยมเพื่อนล่ะก็ ไม่จำเป็น ทางนี้มีคนเฝ้าอยู่แล้ว”

ไอ้โหด!

หลังจากพวกไอ้เสกกลับไปแล้ว ร่างสูงก็หยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมาปอกแอปเปิ้ลได้อย่างหน้าตาเฉย ทีแรกผมถึงกับอึ้งเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะปอกผลไม้ให้ผมกินด้วยครับ พอสิงห์ปอกผลไม้เสร็จ ก็จิ้มแอปเปิ้ลด้วยส้อมก่อนจะยื่นมาทางผม

“อะไรครับคุณสิงห์?” ผมถามพลางหรี่ตามองแอปเปิ้ลด้วยความสงสัย

อย่าบอกนะว่า...

“ป้อนไง” นั่นไงว่าแล้วเชียว ทำไมเวลาเล่นหวยถึงไม่ถูกแบบนี้บ้างนะ ว่าแต่ทำไมสิงห์ต้องป้อนแอปเปิ้ลให้ผมด้วยเนี่ย ที่จริงผมก็ทานเองได้ แค่เจ็บแขน มือก็ยังใช้งานได้อยู่ ไม่ได้เป็นง่อย แต่ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการป้อน ผมก็ไม่ปฏิเสธ สบายดีด้วยแหละ “จะยอมอ้าปากกินดีๆหรือจะให้ง้างปากถึงจะยอมกิน”

พูดดีๆก็ได้ ทำไมต้องดุด้วยล่ะไอ้เจ้าหลานคนนี้เนี่ย!

ในขณะที่ผมกำลังเตรียมอ้าปากอยู่นั้น ประตูห้องคนป่วยก็ถูกเปิดออก ทำเอาผมชะงักอ้าปากค้างเหลือบไปมองคนเข้ามาใหม่ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกเสียจาก...

“วีร์ ฉันมาเยี่ยม ซื้อของบำรุงร่างกายมา...”

“ที่นี่ไม่ต้อนรับคนเยี่ยม...” สิงห์หันไปพูดกับคนนั้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “...โดยเฉพาะแกไอ้พยัคฆ์”

!!!!!!

“ถ้าที่นี่ไม่ต้อนรับคนเยี่ยม งั้นคุณก็ควรจะออกไปจากที่นี่ด้วยสิใช่ไหมวีร์” เสือหันมาถามความเห็นจากผม ซึ่งผมไม่รู้จะพูดตอบกลับไปยังไงดี จึงได้แต่ยิ้มเจื่อนตอบกลับไปแทน

แก๊ง!

ยกที่หนึ่ง

สิงห์ VS. เสือ

รอบแรกเสือเป็นผู้ชนะ!

.........................

ยังดีที่วินลูกชายผมเข้ามายุติการแข่งขันประลองคารมของเสือกับสิงห์ ก็เลยทำให้ทั้งคู่ตอนนี้แยกย้ายกันไปทำงาน เหลือแต่ผมกับวินที่ยังอยู่ในห้องคนป่วย ขืนทั้งคู่ยังอยู่ผมก็คงพูดอะไรไม่ออกแน่ครับ เพราะสองคนนั้นเอาแต่จ้องหน้าเตรียมจะกัดกันอยู่นั่นแหละ

“คุณพ่อยังจะไปเรียนหนังสือต่ออยู่อีกหรือครับ ผมว่าคุณพ่อนอนพักผ่อนให้มากๆจะดีกว่า” นี่ก็อีกคน ตั้งแต่ได้รู้ความจริงจากปากผม ก็เอาแต่เป็นห่วงผมเหมือนสมัยที่ยังเป็นวีรวัฒน์ไม่มีผิด “เรื่องไป่เต๋าปล่อยให้ผม พยัคฆ์ และก็เฟยจิ้งเป็นคนจัดการเองเถอะ”

“บ๊ะไอ้เจ้าลูกคนนี้ พ่อไม่ใช่คนแก่หรือไอ้ง่อยที่แกจะต้องมาเป็นห่วงเหมือนแต่ก่อนแล้วนะ” ลึกๆผมก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกันที่ลูกชายยังคงเป็นห่วงผมอยู่ แต่ถ้ามัวเอาแต่หนีแล้วเมื่อไหร่จะจัดการพวกไป่เต๋าได้กันล่ะ จริงไหมครับ “เชื่อพ่อ ทำตัวเหมือนปกติ อย่าทำตัวมีพิรุธ โดยเฉพาะอิฐคนใกล้ตัวลูก ตอนนี้เริ่มสงสัยกับไม่พอใจพ่อแล้วว่าทำไมลูกถึงเข้ามาทำตัวสนิทชิดเชื้อมากกว่าเดิม”

ผมเตือนด้วยความหวังดี เพราะตอนที่วินไล่ให้อิฐออกไปข้างนอก สีหน้าอิฐแสดงถึงความไม่พอใจที่ตัวเองไม่ได้อยู่ร่วมฟังด้วย ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เพราะอิฐเป็นคนหนึ่งที่ผมเลือกมา และตั้งใจจะให้เป็นมือขวาของวิน ถ้าหากเกิดผิดใจกันตอนนี้มีหวังงานได้ล่มกลางคันแน่

“ทำไมเราถึงไม่บอกเรื่องนี้กับอิฐไปเลยล่ะครับ”

“ก็อยากจะบอกนะแต่พ่อกลัวเขาจะไม่เชื่อน่ะสิ” ผมพูดพลางถอนหายใจเฮือกแรงๆ อยากจะบอกอิฐเหมือนกันครับ แต่กลัวอีกฝ่ายจะหาว่าพวกผมเป็นบ้าเอาได้ “แต่ถ้าลูกมั่นใจว่าเขาจะไม่คิดว่าพวกเราเป็นบ้า ก็บอกเขาไปได้เลย เดี๋ยวพ่อจะนั่งรอตรงนี้แหละ ออกไปตามอิฐให้เข้ามาคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย”

“ครับ แต่…”

“แต่? แต่อะไรวิน” ผมถามกลับด้วยความสงสัย ซึ่งลูกชายหน้าแดงเกาหัวตัวเอง

อะไรของมันอีกล่ะ?

“คุณพ่อคงไม่ว่านะครับถ้าผมกับอิฐรักกัน”

อ้อ นึกว่าอะไร ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง

“พ่อว่าพ่อเคยบอกลูกไปแล้วนะ” ผมยิ้มตอบพลางเอามือลูบหัวลูกชายด้วยความรักของคนเป็นพ่อ “พ่อไม่ได้รังเกียจหรอกหากลูกจะรักใคร ที่จริงพ่อเองก็มีเรื่องจะสารภาพลูกด้วยล่ะ”

วินถึงกับเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยความแปลกใจทันที

“สารภาพอะไรเหรอครับคุณพ่อ” ผมยิ้มรับก่อนจะพูดกลับไปว่า

“พ่อเคยมีคนรักเป็นผู้ชาย”

!!!!!!

“และผู้ชายคนนั้นก็คืออัคคี หรือไฟ ผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สองน่ะ”

!!!!!!

.........................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ปล.ไฟอยู่ตระกูลเสือน่ะถูกแล้วจ้า ทางนี้มึนเอง ฮะๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 30% 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-08-2014 08:19:36

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 30% 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 13-08-2014 08:47:16

เอ้อนะ สิงห์ เสือ สู้กัน 3P 4P ก็ได้หรอก เลือกไม่ถูกว่าจะคู่ใคร ถ้าพวกนี้ยอมกัน เอาหมดทุกคนเลยก็ได้นะ 555555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 upเพิ่ม กลับเข้าไปดูได้ค่ะ 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 13-08-2014 12:00:15

เพิ่งเข้ามาอ่าน อ่านถึงตอนไอ้บัตรเอทีเอ็ม.. แล้วทนไม่ไหว ขอสักหน่อย
เพราะงงเป็นบ้าว่าในเรื่องสิงห์จะให้วีร์ใช้บัตรเอทีเอ็มบ่อยๆได้อย่างไร
เพราะเอทีเอ็มมันเป็นบัตรกดเงินสดจากตู้เอทีเอ็ม แล้วในเรื่องไม่เห็นบอก password กดตังค์เลย
อยู่ในโรงเรียนแล้วจะใช้เอทีเอ็มซื้อของเนี่ยนะ .. โอย ขำไม่ออก

ถ้าเป็นบัตรเครดิต ก็งงอีกว่าผู้แต่งใช้คำว่าบัตรเอทีเอ็มตลอดอ่ะ ไม่น่าพิมพ์ผิด แล้วบัตรเครดิตจะใช้ซื้อของในโรงเรียนได้อย่างไร
งงอย่างแรง แล้วไม่ใช่ว่าทุกที่ที่ขายของจะรับบัตรนะ มันมีค่าใช้จ่ายกับแบงค์ ร้านค้าถ้าไม่มียอดขายสูงๆเค้าไม่รับบัตรเครดิตหรอก ร้านในโรงเรียนวีร์ยิ่งไม่มีทาง เพราะเป็นโรงเรียนที่ไฮโซไม่พอ วีร์ไม่มีทางเข้าโรงเรียนแพงๆที่ขนาดมีร้านที่จ่ายด้วยบัตรเครดิตได้

เรื่องนี้สนุกมากเลยนะ แต่ผู้แต่งคิดอะไรผิดหรือไม่ทราบเรื่องบัตรหรือป่าวคะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 upเพิ่ม กลับเข้าไปดูได้ค่ะ 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 13-08-2014 12:59:51

ต้องขออภัยในความผิดพลาด พอดีลืมและมองข้ามไปกับเรื่องบัตรเอทีเอ็ม ขอบคุณที่มาบอกค่ะ จะรีบกลับไปแก้ไขอย่างเร่งด่วน

ปล.ขอบคุณอีกครั้ง :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 upเพิ่ม กลับเข้าไปดูได้ค่ะ 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-08-2014 13:42:31

นิยมชมชอบ3p

โหวตมันทุกคนเลย กั่กๆ

(แต่วินรู้ความจริงไวมากเลยนะ หรือวีร์ไม่เนียนเองหว่า)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 upเพิ่ม กลับเข้าไปดูได้ค่ะ 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ngam221038 ที่ 13-08-2014 14:42:11

ผู้แต่งคะ ตอนที่4บอกว่า ไฟเป็นผู้นำตระกูลเสือ แลวทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นผู้นำตระกูลมังกรคะ หนูงง :m28:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 upเพิ่ม กลับเข้าไปดูได้ค่ะ 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 13-08-2014 14:56:11

สนุกมากๆ ค่า เนื้อเรื่องแปลกดี o13 o13

รอตอนต่อไปค่ะ :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 upเพิ่ม กลับเข้าไปดูได้ค่ะ 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 13-08-2014 16:00:17

แซวตอนที่ 8

...........................

หลังจากพวกไอ้เสกกลับไปแล้ว ร่างสูงก็หยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมาปอกแอปเปิ้ลได้อย่างหน้าตาเฉย ทีแรกผมถึงกับอึ้งเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะปอกผลไม้ให้ผมกินด้วยครับ พอสิงห์ปอกผลไม้เสร็จ ก็จิ้มแอปเปิ้ลด้วยส้อมก่อนจะยื่นมาทางผม

“อะไรครับคุณสิงห์?” ผมถามพลางหรี่ตามองแอปเปิ้ลด้วยความสงสัย :confuse:

อย่าบอกนะว่า...

“ป้อนไง” นั่นไงว่าแล้วเชียว ทำไมเวลาเล่นหวยถึงไม่ถูกแบบนี้บ้างนะ ว่าแต่ทำไมสิงห์ต้องป้อนแอปเปิ้ลให้ผมด้วยเนี่ย ที่จริงผมก็ทานเองได้ แค่เจ็บแขน มือก็ยังใช้งานได้อยู่ ไม่ได้เป็นง่อย แต่ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการป้อน ผมก็ไม่ปฏิเสธ สบายดีด้วยแหละ “จะยอมอ้าปากกินดีๆหรือจะให้ง้างปากถึงจะยอมกิน”

พูดดีๆก็ได้ ทำไมต้องดุด้วยล่ะไอ้เจ้าหลานคนนี้เนี่ย! :o

ในขณะที่ผมกำลังเตรียมอ้าปากอยู่นั้น ประตูห้องคนป่วยก็ถูกเปิดออก ทำเอาผมชะงักอ้าปากค้างเหลือบไปมองคนเข้ามาใหม่ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกเสียจาก...

“วีร์ ฉันมาเยี่ยม ซื้อของบำรุงร่างกายมา...” :m1:

“ที่นี่ไม่ต้อนรับคนเยี่ยม...” สิงห์หันไปพูดกับคนนั้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “...โดยเฉพาะแกไอ้พยัคฆ์” :m16:

!!!!!!

“ถ้าที่นี่ไม่ต้อนรับคนเยี่ยม งั้นคุณก็ควรจะออกไปจากที่นี่ด้วยสิใช่ไหมวีร์” เสือหันมาถามความเห็นจากผม ซึ่งผมไม่รู้จะพูดตอบกลับไปยังไงดี จึงได้แต่ยิ้มเจื่อนตอบกลับไปแทน :try2:

แก๊ง!

ยกที่หนึ่ง

สิงห์ VS. เสือ

รอบแรกเสือเป็นผู้ชนะ!

ถ้ามีจอยอยู่ในมือละก็ สนุกแน่ หึๆ o3

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (แซวตอนที่ 8 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 13-08-2014 17:10:14

:hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (แซวตอนที่ 8 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 14-08-2014 10:21:22

ลุ้นๆ ใครจะเป็นพระเอก :mew3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (แซวตอนที่ 8 13/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-08-2014 10:30:53

ดูเหมือนวินจะช็อกเล็กๆที่ผมได้บอกความจริงทุกอย่าง แต่ก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็วสมเป็นทายาทของตระกูลสิงห์ ซึ่งวินจะไม่เล่าเรื่องที่ผมกลับชาติมาเกิดแต่จะบอกอิฐว่าผมเป็นมือซ้ายของตัวเอง แน่นอนว่าอิฐได้ยินเรื่องนี้แล้วถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก คงไม่คิดว่าวินจะให้เด็กอย่างผมทำงานด้านนี้กระมัง แต่ผมก็เข้าใจดี เพราะถ้าเป็นผม ผมเองก็คงช็อกไม่น้อยเหมือนกัน

“ไว้เธอหายดีแล้วฉันจะทดสอบเธอนะวีร์” น่าน อิฐจะทดสอบความสามารถของเจ้านายตัวเอง แต่ก็ช่างเขาเถอะ เพื่อให้อิฐได้สบายใจ ผมก็ปล่อยให้เขาได้ทำไปละกัน หลังจากคุยกันซักพักวินก็ขอตัวเพราะต้องกลับไปทำงานต่อ ก็เลยโทรตามให้จีนมาเป็นคนเฝ้าผมแทนพร้อมกับลูกน้องอีกหลายคน

“ทำไมต้องเป็นผมที่มาเฝ้าไอ้ตัวแสบด้วยล่ะครับคุณพ่อ” มาถึงก็โวยวายก่อนเลยครับ ก่อนจะตามด้วยเสียงของวินที่พูดสั่งสอนลูกบุญธรรมของตัวเอง

“ก็คนอื่นไม่ว่างมาเฝ้า ฉันเลยต้องโทรตามแกให้มาเฝ้าแทนยังไงล่ะ อย่าเรื่องมาก ถ้ายังอยากได้ค่าขนมก็ทำตามที่ฉันสั่งซะ”

“คุณพ่อ!” ดูท่าศึกนี้วินจะชนะนะครับ ไม่ใช่อะไรหรอก ผมเป็นคนบอกให้วินเข้มงวดกับลูกชายบุญธรรมคนนี้บ้าง ไม่งั้นเด็กมันจะเหลิง พอเสียงพูดคุยเงียบไป คาดว่าวินน่าจะกลับไปแล้ว เสียงประตูเปิดก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นร่างบางเดินง้ำงอมาแต่ไกล ก่อนจะมานั่งลงบนเก้าอี้โซฟากอดอกมองผมอย่างไม่พอใจ “มองอะไร ไม่เคยเห็นคนโมโหรึไง”

“เคยครับ แต่สำหรับคนน่ารักอย่างคุณจีนผมไม่เคยเห็น” หยอดบ้างเด็กจะได้ไม่เครียดครับ ซึ่งดูเหมือนจะได้ผล อีกฝ่ายถึงกับหน้าแดงเข้มเหมือนมะเขือเทศทันที

“ไอ้บ้า! เป็นคนป่วยก็นอนไปซะอย่าพูดมาก”

“ครับคุณจีน ว่าแต่…” ผมยังไม่นอนครับ ขอเล่นกับจีนต่ออีกหน่อยดีกว่า “…คุณจีนมาทั้งที ไม่มีของฝากของเยี่ยมมาให้ผมบ้างเลยหรือครับ”

“ไม่มี!” อีกฝ่ายบอกก่อนจะตัดบทผมด้วยการล้มตัวลงนอน ทำเอาผมได้แต่ยิ้มและก็ยิ้ม

แกล้งเด็กนี่มันสนุกดีแหะ…

ผมไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน รู้แต่ว่ารู้สึกหนาวจึงควานหาผ้าห่มเพื่อคลายหนาว แต่ทว่าหาเท่าไหร่ๆก็ไม่เจอซักที จึงได้แต่มุ่นคิ้วขัดใจขดตัวกอดตัวเองอยู่อย่างนั้น

“หนาวหรือครับวีร์”

“อือ หนาว ขอผ้าห่มหน่อย” ผมตอบกลับไปอย่างว่าง่าย แล้วทันใดนั้นผมก็รู้สึกถึงมือหนาดึงผมเข้าไปในอ้อมกอด ทำเอาผมรีบขดตัวเข้าไปซุกหาไออุ่น “อือ อุ่นดีจัง อยู่แบบนี้นะ กำลังสบายพอดีเลย”

“หึๆ ยังอ้อนเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะเรา”

“หนวกหู คนจะหลับจะนอน”

“ครับๆ ไม่กวนแล้วครับ” เสียงทุ้มกระซิบบอกอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงสัมผัสอันอบอุ่นบนหน้าผากของตัวเอง “หลับฝันดีนะครับคนเก่งของไฟ”

“อือ” ผมยิ้มทั้งๆที่หลับตา รู้สึกเหมือนย้อนกลับไปวันวานสมัยตอนที่ยังอยู่กับไฟไม่มีผิด

ย้อนกลับไปวันวาน…

ตอนที่อยู่กับไฟ…

อยู่กับไฟ…

ไฟ…

!!!!!!

ผมถึงกับสะดุ้งลุกขึ้นพรวดพราดทันที ก่อนจะแหกตามองซ้ายแลขวาหาคนในห้อง ซึ่งบัดนี้มีเพียงผมกับจีนที่นอนหลับอยู่บนโซฟา ไม่มีทีท่าว่าจะเห็นเจ้าของเสียงที่มากล่อมผมนอนเมื่อครู่นี้อยู่ในห้องคนป่วยเลยซักนิด

สงสัยจะฝันไป…

แต่จะว่าไปผมยังรู้สึกถึงจุมพิตของอีกฝ่ายบนหน้าผากตัวเองได้เป็นอย่างดี แต่ทำไมกลับกลายเป็นฝันไปได้ก็ไม่รู้ ถ้าให้เป็นไปได้ ผมอยากให้ไฟกลับชาติมาเกิดเหมือนกับผม พร้อมกับความทรงจำในอดีตครบสมบูรณ์ จะได้กลับมารักกันโดยไม่มีใครมาขัดขวางเหมือนแต่ก่อน

“มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่พระเจ้าจะให้พรไฟมาเกิดเหมือนกับเรา เฮ้อ นอนต่อดีกว่าแหะ” แล้วผมก็ล้มตัวนอนลงก่อนจะหลับไปอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ฝันอะไรอีกเลย

.................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 50% 14/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-08-2014 11:11:23

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 50% 14/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 14-08-2014 13:31:16

กรี๊ดด ไฟกลับชาติมาเกิดเหมือนกันหรอ
ว่าแต่ชาตินี้เกิดเป็นใครล่ะเนี่ย จะได้เป็นพระเอกใช่ไหม

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 50% 14/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-08-2014 13:38:00

ไฟเป็นแบบเดียวกันใช่ไหม กลับชาติมาเกิดใหม่

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 50% 14/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 14-08-2014 22:39:33

อ่านเรื่องนี้ อ่านเท่าใหร่ก็ไม่พอ อยากอ่านต่อเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 50% 14/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 15-08-2014 14:16:33

:katai4: :katai4: :katai4: สนุกมากๆเลย o13 o13 o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 50% 14/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 15-08-2014 18:34:28

จีนมานอนเฝ้าผมแค่คืนเดียว วันถัดมาสิงห์บุกมาถึงห้องพร้อมเสบียงอาหารหรู ทีแรกผมถึงกับอึ้ง ว่าที่นี่เขาให้เอาอาหารจากข้างนอกมาให้คนป่วยทานได้ด้วยหรือ แต่เจ้าตัวกลับแกะทานเองต่อหน้าต่อตาผมเฉย แถมนอกจากนี้มีเหลือบตามองผมด้วยครับ

“ไม่ต้องมอง อาหารพวกนี้มันเป็นของฉัน ส่วนของเธอ แค่ข้าวต้มของโรงพยาบาลก็พอแล้ว”

ไม่กัดผมซักวันมันจะตายไหมเนี่ยไอ้หลานตัวแสบ!

วันนี้ผมแทบจะเป็นบ้าครับ เพราะอีกฝ่ายทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของห้อง พอผมกดรีโมทดูหนังเพื่อคลายเครียด แต่อีกฝ่ายกลับแย่งรีโมทผมไปกดเปลี่ยนเป็นช่องข่าวแทน

“หัดตามข่าวสารซะบ้าง จะได้ทันคน” พอผมจะดื่มน้ำเย็นในตู้เย็น อีกฝ่ายกลับคว้าขวดน้ำเย็นออกจากตู้ไปวางไว้ที่สูงจนผมเอื้อมไม่ถึง “ดื่มน้ำเย็นไม่ได้ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

พอผมจะกินขนมที่พวกไอ้เสกเอามาให้เมื่อวานนี้ ก็โดนอีกฝ่ายเอาไปทิ้ง

“ขนมพวกนี้ไม่มีประโยชน์ต่อร่างกาย อย่างเธอกินแค่ของโรงพยาบาลให้มาก็พอแล้ว”

กูจะบ้า!!

ตอนเที่ยงสิงห์ต้องไปประชุมที่บริษัท ก็เลยให้กระต่ายมานั่งเฝ้าผมแทน แน่นอนว่ากระต่ายไม่ได้มาคนเดียว แต่กลับพาลูกของตัวเองที่เป็นฝาแฝดสองคนกับสามีของเธอตามมาด้วยครับ โชคดีที่ลูกฝาแฝดของกระต่ายเป็นหญิงกับชาย ก็เลยพอจะแยกออกบ้าง

“หนูชื่อบันนี่”

“แรบบิท” แฝดหญิงยังพอน่ารักครับ แต่แฝดชายไม่ไหว พูดน้อยต่อยหนัก แถมยังห่วงพี่สาวฝาแฝดของตัวเองตอนที่ผมจะเข้าไปหอมแก้มด้วย “แก้มของบันนี่มีฉันคนเดียวเท่านั้นที่หอมได้”

“แรบบิทอย่าพูดแบบนั้นพ่อไม่ชอบ” ผู้ชายคนนี้ชื่อเหยี่ยวครับ ผมเคยคุยด้วยกันสองสามครั้งสมัยที่ยังเป็นวีรวัฒน์อยู่ รู้สึกจะเป็นคนเอาการเอางาน พูดจาได้น่าเชื่อถือ มีเพื่อนเยอะ ประกอบกับทำงานในแผนกเดียวกับกระต่าย ก็เลยทำให้ทั้งคู่หันมาชอบและรักกันจนถึงขั้นแต่งงานมีแฝดออกมาอย่างที่เห็น

“ไม่เป็นไรครับ เรื่องแค่นี้เอง” ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ เพราะเคยเจอแรงยิ่งกว่านี้อีก แต่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมเคยปราบมาแล้ว รับรองเชื่องยิ่งกว่าเชื่อง แต่ต้องใช้เวลาน่ะครับถึงจะได้ผล “ว่ายังไงครับหนูบันนี่หนูแรบบิท เรียนอยู่ชั้นอะไรแล้วครับ”

“ชั้นสาม”

!!!!!!

“แรบบิท”

“ไม่เป็นไรครับคุณเหยี่ยว” ผมหันไปยิ้มบอกอีกฝ่ายว่าไม่ต้องซีเรียส ก่อนจะหันกลับมามองเด็กแฝดต่อ “แล้วเรียนอยู่โรงเรียนไหนเหรอครับ”

“รู้ไปมันหนักหัวนายรึไงไอ้ฝรั่งหน้าจืด”

ไอ้เด็กเกรียนตัวพ่อ!

“แรบบิท!” คนเป็นพ่อทนไม่ไหวรีบลุกขึ้นยืน แต่ผมรีบยกมือห้ามเสียก่อน

“อย่าครับ อย่าตีเด็ก เดี๋ยวผมจัดการเอง”

“พ่อ ผมเบื่อที่นี่ อยากกลับบ้านแล้ว” เด็กแสบหันไปอ้อนพ่อของตัวเองแลดูน่ารัก แต่สำหรับผมเห็นเป็นเด็กเกรียนนรกสิไม่ว่า “นะฮะ ผมเบื่อแล้ว ไม่อยากเห็นไอ้หมอนี่”

พอเหยี่ยวยิ้ม เด็กแสบตัวพ่อถึงกับดีใจที่จะได้กลับบ้าน แต่…

“ได้ พ่อกลับแน่ แต่ลูกสองคนต้องอยู่ที่นี่กับวีร์กับแม่ เดี๋ยวเย็นๆพ่อจะมารับกลับบ้าน”

“พ่ออ่ะ!” ผมถึงกับฉีกยิ้มเลยครับ

หึ เสร็จฉันแน่ไอ้เด็กแสบเอ๋ย!

...................................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 80% 15/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-08-2014 20:17:21

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 80% 15/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 15-08-2014 21:11:13

อร๊ายยยยย อยากอ่านต่อออออออออออ

เสือหรือสิงห์หนอออ ที่เป็นไฟกลับชาติมาเกิด ลุ้นๆๆๆๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 80% 15/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 15-08-2014 21:38:26

อ๊ายย มีไฟกลับมาเกิดใหม่ด้วย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 80% 15/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 15-08-2014 22:48:35

จุดธูปเชิญไฟมาเกิด :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 80% 15/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-08-2014 09:48:34

ที่จริงผมไม่มีอะไรมารับมือหรือสั่งสอนเด็กแสบอย่างแรบบิทได้หรอกครับ เพราะตอนนี้มันวิ่งวุ่นหยิบนู่นจับนี่ กินของฝากบ้าง ดูทีวีบ้าง เรียกได้ว่าวุ่นยิ่งกว่าบันนี่ที่นั่งวาดรูประบายสีบนเก้าอี้โซฟากับกระต่ายเสียอีก

“กระต่ายพูดค่ะ คะ ตอนนี้เลยหรือคะ ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะรีบไปค่ะ สวัสดีค่ะ” กระต่ายพูดพลางเก็บมือถือ ก่อนจะเงยหน้ามองผม “เอ่อวีร์จ้ะ ถ้าวีร์ไม่ว่าอะไร ฉันฝากลูกสองคนนี้ไว้ก่อนได้ไหมจ้ะ พอดีฉันมีงานต้องไปเคลียร์ที่บริษัทอีกนิดหน่อย เดี๋ยวเดียวก็กลับแล้วจ้ะ”

“อ๋อ ได้สิครับ เชิญตามสบายเลยครับ เดี๋ยวเด็กๆผมดูให้” ผมยิ้มตอบ

“เดี๋ยวฉันจะเรียกลีโอมาดูเธอแทน”

“ครับคุณกระต่าย” แล้วเธอก็รีบวิ่งออกไปทันทีโดยไม่บอกลาลูกสองคน ส่วนแรบบิทที่เพิ่งออกจากห้องน้ำแล้วไม่เห็นกระต่าย ก็ทำหน้าบูดบึ้งมาก่อนเลยครับ “ไม่ต้องร้อง แม่ของเธอไปบริษัท เดี๋ยวเดียวก็กลับแล้วล่ะ”

“ฉันไม่ได้ถามนาย” โอเคครับ ผมมันเสือกเอง

“พี่วีร์คะ บันนี่ขอถามพี่วีร์อะไรหน่อยได้ไหมคะ” บันนี่หลังจากนั่งระบายสีอยู่เงียบๆก็เงยหน้าขึ้นถามผม ซึ่งผมยิ้มพยักหน้าตอบกลับไป ทำให้ตัวเล็กอย่างบันนี่กระโดดลงจากเก้าอี้โซฟา ก่อนจะเดินมาหาผมที่เตียง ผมเห็นดังนั้นจึงอุ้มบันนี่ขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยกัน “พี่วีร์ทำงานอะไรกับคุณตาวินเหรอคะ พอดีบันนี่สงสัยน่ะ”

“อ้อ พี่วีร์ทำงานเป็นมือซ้ายให้คุณตาของบันนี่อยู่ค่ะ แต่บันนี่ต้องเก็บไว้เป็นความลับนะรู้ไหม” ผมพูดพลางเหลือบตามองแรบบิท ซึ่งเจ้าตัวกำลังมองมาที่ผมอยู่พอดี

“บันนี่รู้ค่ะพี่วีร์ บันนี่เป็นเด็กดี เก็บความลับเก่งอยู่แล้ว” บันนี่ยิ้มตอบ ก่อนจะพูดต่อ “ว่าแต่พี่วีร์ใช้ปืนเป็นหรือเปล่าคะ พอดีบันนี่เคยเห็นมือขวาของคุณตาเคยใช้ปืนด้วยล่ะ”

“อ๋อ ใช้เป็นสิคะ เป็นมือซ้ายก็ต้องใช้เป็นอยู่แล้วล่ะ” แรบบิทได้ยินถึงกับวิ่งมาหาผมที่เตียงเลยทันที

“งั้นใช้ปืนให้ฉันดูหน่อยสิ ฉันอยากเห็น!”

“ไม่ได้ครับ เป็นเด็กเป็นเล็กจะมาดูปืนได้ยังไง” ผมพูดเสียงดุ เพราะไม่อยากให้เด็กเห็นปืนจริงๆครับ “แล้วอีกอย่างที่นี่คือโรงพยาบาล ไม่ใช่ที่ฝึกซ้อมยิงปืน ขืนยิงปืนซี้ซั้วขึ้นมาจะได้โดนคุณหมอกับคุณพยาบาลด่าเอาสิครับ”

“ไม่รู้ล่ะ ถ้าฉันสั่งก็ต้องทำตามสิ!” เอาเข้าไป ไปได้นิสัยนี้มาจากไหนเนี่ยเจ้าเด็กแสบ ทั้งๆที่เหยี่ยวกับกระต่ายก็ไม่ได้มีนิสัยแบบนี้ซะด้วยสิ

อย่าบอกนะว่าจะเหมือนไอ้เจ้าสิงห์น่ะ?!

“ยังไงก็ไม่ได้อยู่ดีครับ เพราะ…” ผมพูดยังไม่ทันจบ ร่างเล็กก็ดันคว้าปืนของผมที่ซ่อนไว้อยู่ใต้หมอนนอนตัวเองขึ้นมาทันที “…ปล่อยลงเดี๋ยวนี้นะแรบบิท ปืนไม่ใช่ของที่เด็กจะมาหยิบจับเล่นนะ!”

อีกฝ่ายฉีกยิ้มอย่างพออกพอใจทันทีที่ได้ปืนของผมมา

“หึ ไม่รู้ล่ะ ในเมื่อมันอยู่ในมือของฉันมันก็ต้องเป็นของฉัน บ๊ายบ่ายไอ้งี่เง่าวีร์ ฉันขอปืนไปใช้เล่นข้างนอกก่อนนะ” พูดจบอีกฝ่ายก็วิ่งถือปืนออกจากนอกห้องไปอย่างรวดเร็ว ทำเอาผมรีบดึงสายน้ำเกลือออก ก่อนจะอุ้มบันนี่ลงจากตักตัวเอง

“อยู่ที่นี่ก่อนนะคะคนเก่ง เดี๋ยวพี่วีร์มา”

“ค่ะพี่วีร์” แล้วผมก็รีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

ให้ตายสิไอ้เด็กแสบ ถ้าจับได้พ่อจะจับตีก้นให้หลาบจำเลยคอยดูสิ!

ระหว่างทางที่ผมวิ่งไป ผมก็คอยถามคนเดินผ่านไปผ่านมารวมถึงพยาบาลด้วยครับ ซึ่งได้คำตอบว่าแรบบิทวิ่งไปที่ดาดฟ้าของโรงพยาบาล ทำเอาผมรีบวิ่งขึ้นไปทันที แต่พอขึ้นไปแล้วก็ไม่พบครับ ทำให้ผมต้องวิ่งกลับลงมาอีกครั้ง แน่นอนว่าพอลงไปชั้นสี่เห็นร่างเล็กกำลังถือปืนคุยกับร่างสูงสวมหน้ากากสีม่วงอยู่พอดี

นะ…นั่นมันไอ้นักฆ่าหน้ากากม่วงของไป่เต๋านี่?!

“แรบบิทหนีไป! นั่นมันนักฆ่า!!” ทำไมผมซวยแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ครับ ชั้นนี้ดันเป็นชั้นที่ไม่มีคนอยู่ซะด้วย พอผมตะโกนเสร็จ แรบบิทก็หันมาทางผมทันที

“อะไรนักฆ่า?”

หมับ!

ร่างเล็กโดนนักฆ่าคว้าขึ้นมาก่อนจะใช้ปืนจ่อที่ลำคอขาวของแรบบิทอย่างรวดเร็ว

“พี่วีร์ช่วยแรบบิทด้วย แรบบิทกลัว” เด็กแสบของผมหมดสภาพเลยครับ เพราะดูจากแรงสั่นสะเทือนของปืนที่แรบบิทถืออยู่ ก็พอเดาได้เลยทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังกลัวสุดขีด

“ไม่ต้องห่วงครับแรบบิท พี่ช่วยเธอแน่” ผมบอกร่างเล็กด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะหันไปพูดกับนักฆ่า “ถ้าอยากได้ตัวฉันนักก็มาเอาสิ แล้วปล่อยตัวเด็กนั่นลงซะ”

“หึ ปล่อยแน่ แต่เธอต้องมาหาฉันก่อน ยกมือขึ้นเหนือหัวด้วยล่ะ” ผมไม่มีทางเลือก จึงต้องทำตามที่มันสั่ง พอเดินไปถึงตัวนักฆ่า มันก็เหวี่ยงแรบบิทลงกับพื้น ก่อนจะต่อยท้องผมอย่างแรง ทำเอาผมถึงกับจุกตัวงอ มันไม่รอช้ารีบคว้าร่างผมขึ้นพาดบ่าตัวเองทันที

“พี่วีร์?!” น้องแรบบิทเรียกผมตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“พี่ไม่…เป็นไร…นะ…หนีไปซะ…เด็ก…ดี” ผมยิ้มตอบก่อนที่สติจะดับวูบไปอย่างไม่รู้ตัว

..............................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 100% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-08-2014 10:50:13

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 100% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 16-08-2014 11:09:36

ไอ้เด็กเกรียนแรบบิท ทำเรื่องแล้วสิเนี่ย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 100% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 16-08-2014 13:34:30

จะหายซ่าก็คราวนี้แหละ แรทบิท

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 100% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 16-08-2014 14:01:31

:katai1: :katai1: :katai1:

มีเรื่องเข้ามาจนได้ !!!~

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 100% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Zliezen ที่ 16-08-2014 15:06:41

เด็กน้อยคว้าปืน วิ่งเล่นไปรอบโรงพยาบาล แล้วก็บังเอิ๊นนนนนบังเอิญ ไปเจอะกับคนร้ายคนหนึ่ง ที่ใส่หน้ากากแปลกประหลาด เด็กน้อยงอแง วีร์ยอมแลกตัว ถูกชกท้อง อุ้มไป จบ = = ง่อยจัง หมอพยาบาลยามคนไข้โรงพยาบาลนี้หายหมดเลยนะ เด็กวิ่งโรถือปืนขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 100% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-08-2014 16:38:49

ไอเด็กนี่มันน่านัก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 8 up 100% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-08-2014 18:12:24

ตอนที่ 9

..................................

ผมชื่อแรบบิทฮะ เป็นแฝดชายที่เกิดเวลาเดียวกับบันนี่ที่เป็นแฝดหญิง วันนี้คุณพ่อเหยี่ยวกับคุณแม่กระต่ายพาผมกับบันนี่ไปยังโรงพยาบาลมีชื่อแห่งหนึ่งเพื่อไปเฝ้าคนใช้ของคุณตา ทีแรกผมก็สงสัยว่าทำไมถึงต้องไปเฝ้าคนใช้ด้วย ก็ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นแค่คนใช้ ไม่ใช่เป็นอะไรกับพวกเราซักหน่อย พอไปถึงก็เจอคนใช้ครับ เป็นฝรั่งหน้าจืด สู้ผมกับบันนี่ก็ไม่ได้ หน้าตาดูดีกว่ามันเยอะ หลังจากที่พ่อออกไปแล้ว ผมก็เลยหาทางป่วนมันครับ จะได้รู้ว่าใครเป็นใคร ซึ่งมันเองก็ทำอะไรผมไม่ได้ครับ ได้แต่นอนอยู่บนเตียงเพียงอย่างเดียว

หึ สมน้ำหน้า

ครั้นพอผมเข้าห้องน้ำแล้วออกมาอีกที คุณแม่กระต่ายก็ออกไปจากห้องแล้วครับ ซึ่งมันดีต่อผมมากที่จะได้ป่วนมากกว่าเดิม ผมก็เลยจัดการอีกฝ่ายด้วยการชิงปืนของมันมาเล่นซะเลยครับ ส่วนไอ้หน้าโง่วีร์พอรู้ว่าผมเอาปืนแล้ววิ่งหนีออกจากห้องไป มันก็รีบวิ่งตามผมอย่างรวดเร็วในขณะที่ตัวผมแอบซ่อนอยู่หลังประตูหน้าห้องนี่เอง เมื่อมันวิ่งจากไปแล้วผมก็เดินเล่นรอมันอยู่ชั้นสี่ ก่อนจะไปเจอพี่ชายคนหนึ่งสวมหน้ากากสีม่วงแลดูลึกลับและน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก

“นั่นปืนของเธอหรือเด็กน้อย ขอฉันยืมดูซักหน่อยได้ไหม”

“ไม่ นี่ของผม ไม่ให้ดูหรอก”

“แล้วรู้จักห้องคนที่ชื่อวีร์หรือเปล่าล่ะ” ผมยังไม่ทันได้ตอบ เสียงทุ้มคุ้นหูก็ดังขึ้นแทรกเสียก่อน

“แรบบิทหนีไป! นั่นมันนักฆ่า!!”

“อะไรนักฆ่า?” พอผมพูดจบ ก็โดนคนข้างกายอุ้มขึ้นก่อนจะโดนปืนแนบที่ลำคออย่างรวดเร็ว

กลัว…ผมกลัว!!

ผมเห็นพี่วีร์ทำหน้าตื่นตกใจจึงรีบร้องขอความช่วยเหลือทันที

“พี่วีร์ช่วยแรบบิทด้วย แรบบิทกลัว”

“ไม่ต้องห่วงครับแรบบิท พี่ช่วยเธอแน่” ผมไม่รู้เป็นอะไร พอได้ยินเสียงของพี่วีร์แล้วทำเอาใจของผมรู้สึกอุ่นขึ้นมาทันที แล้วพี่วีร์ก็หันไปคุยกับคนที่อุ้มผมต่อ “ถ้าอยากได้ตัวฉันนักก็มาเอาสิ แล้วปล่อยตัวเด็กนั่นลงซะ”

“หึ ปล่อยแน่ แต่เธอต้องมาหาฉันก่อน ยกมือขึ้นเหนือหัวด้วยล่ะ” เสียงคนอุ้มบอกพี่วีร์ ซึ่งพี่วีร์ทำตามที่มันสั่ง ทันทีที่พี่วีร์เดินมาถึง คนอุ้มเหวี่ยงผมลงพื้นอย่างแรง พอผมเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นพี่วีร์โดนคนแปลกหน้าอุ้มพาดบ่าเรียบร้อยแล้ว

“พี่วีร์?!”

“พี่ไม่…เป็นไร…นะ…หนีไปซะ…เด็ก…ดี” แล้วพี่วีร์ก็หลับตาลงเงียบไป แขนห้อยลงทันที

“พี่วีร์!” ผมร้องเรียกพลางลุกขึ้นเพื่อจะช่วยพี่วีร์ แต่คนอุ้มกลับเตะผมอย่างแรงจนผมกระเด็นไปติดข้างฝาผนัง “อึก พี่วีร์ อย่าเอา…พี่วีร์ไป…พี่วีร์”

ภาพของพี่วีร์กำลังถูกชายแปลกหน้าอุ้มตัวไปต่อหน้าต่อตา

ไม่นะ อย่าเอาพี่วีร์ไป…

“ถ้าจะเอาคนรักกูไป ก็ข้ามศพกูไปก่อน”

!!!!!!

........................

ปล.ภาพข้างล่างคือภาพจำลองบันนี่กับแรบบิทจ้า
o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 16-08-2014 18:21:19

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: o13 o13 :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Singleman ที่ 16-08-2014 18:23:52

ไฟสินะ ขอ กรี๊ดดดดดดดดดดด ก่อนเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: helpmeiiz ที่ 16-08-2014 18:35:18

ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-08-2014 20:15:26

:katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-08-2014 20:27:53

:katai1: อยากรูัใครอ๊าาาา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 16-08-2014 20:59:41

“ถ้าจะเอาคนรักกูไป ก็ข้ามศพกูไปก่อน” ประโยคนี้ใครพูด

ด่วนนนนนนนนนนนนน

ไฟ มาเกิดในร่างใคร ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 16-08-2014 21:13:45

คนรัก? หืมมม ใครพูดหน่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-08-2014 21:52:14

:mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 16-08-2014 22:08:17

เอามาต่อเลยนะครับ นะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 16-08-2014 22:19:40

กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ :serius2: :serius2:
ค้าง!!!!!!!!!!! :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 16-08-2014 22:25:11

ใครมาเอ่ยยย ... :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-08-2014 22:48:14

ใครเป็นคนพูดประโยคสุดท้ายค้าา :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 30% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-08-2014 23:49:46

“หลับนานไปแล้วนะครับวีร์”

“อือ” ผมขยับพลิกตัวไปมาในขณะที่มือยังคงกุมท้องอยู่ “ไฟ วีร์ปวดท้อง จุกด้วย”

แล้วผมก็สัมผัสถึงมือหนาที่เข้ามาลูบไล้บนหน้าผากของผมอย่างแผ่วเบาราวกับนุ่น

“พอหมอมา เดี๋ยวก็หายปวดครับ” เสียงทุ้มบอกกระซิบหูผมเบาๆ ก่อนจะตามด้วยสัมผัสอันอบอุ่นประทับเข้าที่แก้มของผมเบาๆ “ไฟรักวีร์นะครับ”

“อือ วีร์ก็รักไฟ...เหมือนกัน” ผมยิ้มทั้งที่หลับตา เสียงของไฟทำให้ผมรู้สึกบรรเทาอาการปวดไปได้เยอะ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากได้ยินเสียงของไฟแบบนี้ไปตลอด

อยากได้ยินเสียงพูด

ของไฟแบบนี้

ไปอีกนาน

ไฟ

!!!!!!

ผมลืมตาขึ้นโพลง ก่อนจะหลับตาลงอย่างรวดเร็วเมื่อแสงไฟจากหลอดนีออนเข้ามากระทบนัยน์ตา พอหลับไปได้ซักพักก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง แลเห็นภาพเงาใบหน้าของใครบางคนที่จ้องมองมา ผมยกมือขยี้ตาสองสามทีเพื่อปรับสายตาตัวเอง ซึ่งคราวนี้เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายที่กำลังจ้องหน้าผมนั้นเป็นใคร

“คุณ...พยัคฆ์” ร่างหนายิ้มเมื่อได้ยินที่ผมเรียก ก่อนจะเอามือลูบหัวผมเบาๆ

“บอกแล้วไงว่าให้เรียกเสือ ไม่รู้จักจำกันบ้างเลยนะเรา” อีกฝ่ายหัวเราะในลำคออย่างไม่ถือสา ก่อนจะกดปุ่มเรียกนางพยาบาล “คนป่วยฟื้นแล้วครับคุณนางพยาบาล”

“รับทราบค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

เมื่อเรียบร้อย เสือค่อยหันมามองผมอีกครั้ง

“คุณเสือ...คุณช่วย...ผมหรือครับ” ผมถามกลับด้วยความสงสัย เพราะจำได้ว่าก่อนหน้านี้ตนเองกำลังถูกนักฆ่าลักพาตัวอยู่ “แล้ว...น้องแรบบิทล่ะ...ครับ...เขา...เป็นอะไรมาก...หรือเปล่า แค่กๆ”

“ค่อยๆพูดก็ได้วีร์ ไม่ต้องรีบ” เสือบอกผมอย่างใจเย็น

“แต่ผมอยาก...”

“โอเค ฉันยอมแพ้แล้ว” อีกฝ่ายยกมือขึ้นยอมแพ้กับความดื้อด้านของผม “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าใครเป็นคนมาช่วยเธอ เพราะมาถึงที่โรงพยาบาล ฉันก็เห็นคุณหมอกับนางพยาบาลวิ่งวุ่นนำตัวเธอกับคุณหนูแรบบิท ลูกชายของคุณกระต่ายเข้าห้องไอซียูแล้วล่ะ”

“จริงเหรอครับ...คุณเสือ...คุณไม่เห็น...จริงๆหรือ” ผมถามย้ำอีกครั้ง ซึ่งอีกฝ่ายพยักหน้าตอบ

รู้สึกผิดหวังยังไงไม่รู้แฮะ

“ส่วนเรื่องนักฆ่านั่นมันชิงหนีไปก่อน เพราะมีพยาบาลมาเห็นเข้าน่ะ”

“เหรอครับ” ผมมุ่นคิ้วตอบ ถ้าเป็นไปได้ ผมก็อยากให้มันถูกจับได้เหมือนกันครับ แต่ก็คงยากอยู่ดี “ว่าแต่...น้องแรบบิทล่ะครับ ตอนนี้...เขาอยู่ที่ไหน”

“อ้อ คุณหนูแรบบิทตอนนี้นอนอยู่ห้องข้างๆน่ะ” แล้วผมกับเสือก็ต้องยุติการสนทนาแต่เพียงเท่านี้ เพราะนางพยาบาลกับคุณหมอได้เดินเข้ามาในห้องพอดี

..........................

o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 16-08-2014 23:55:58

แล้วไฟคือใครอ่าาาาา????????????

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Zliezen ที่ 17-08-2014 00:31:07

ฝันเห็นไฟบ่อยจังช่วงนี้ เนื้อคู่จะปรากฏแล้วสินะ ต้องเป็นพยัคฆ์แน่เลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 17-08-2014 01:18:57

เสือ น่าสงสัย แต่ไม่อยากเดา กลัวหักมุน :ling1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 17-08-2014 01:46:47

เดาไม่ออกบอกไม่ถูกเลยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-08-2014 02:05:19

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 17-08-2014 02:07:04

ใครกัน ไฟกลับมาเกิดหรือแค่วิญญานนนนนน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: helpmeiiz ที่ 17-08-2014 05:41:59

ไฟ คือใครกันแน่ ???

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 17-08-2014 07:54:29

คุณเสือคือไฟรึเปล่าเนี่ย :hao4:

เดายากจริงๆ :mew1: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 40% 16/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 17-08-2014 09:06:33

สรุปว่าผมได้อยู่พักรักษาตัวที่โรงพยาบาลไปอีกหลายวัน เพราะได้รับบาดเจ็บที่ช่วงท้องอย่างรุนแรง ส่วนน้องแรบบิทนั้นพอฟื้นคืนสติก็ร้องงอแงให้กระต่ายกับเหยี่ยวพาตัวเองมาหาผมทันที แน่นอนว่าทั้งกระต่ายทั้งเหยี่ยวต่างพากันแปลกใจว่าทำไมแรบบิทถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ทั้งๆที่เมื่อบ่ายนี้แรบบิทออกจะเกลียดขี้หน้าผมด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้กลับคุยกับผมจ้อไม่หยุด ส่วนเรื่องปืนผมก็ได้กลับคืนมาด้วยนะครับ เพราะเสือเป็นคนเก็บปืนไว้ให้ผม

“เธอมีปืนด้วยหรือวีร์” เสือถามอย่างสงสัยหลังจากส่งปืนคืนให้ผม ซึ่งผมตอบไม่ได้ ได้แต่ยิ้มเจื่อนตอบกลับไป “ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แต่คราวหน้าคราวหลังระวังอย่าให้เด็กมาเล่นปืนอีกแล้วกัน”

“ครับคุณเสือ”

“เรื่องของตระกูลสิงห์ เสืออย่างแกอย่ามายุ่ง” เสียงทุ้มพูดแทรกอย่างห้วนๆ เรื่องเกิดขึ้นขนาดนี้มีหรือที่สิงห์จะไม่บุกมาหาผมถึงโรงพยาบาล รวมถึงวินที่วิ่งกระหืดกระหอบลากอิฐมาหาผมทันทีที่ทราบเรื่อง ส่วนเสือเมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายถาม ก็ฉีกยิ้มตอบกลับไปอย่างใจเย็นว่า

“ไม่อยากจะยุ่งก็ต้องยุ่งครับ เพราะผมชอบวีร์”

!!!!!!

เอ่อ พูดตรงไปไหมครับคุณเสือ

“อายุก็มากแต่ดันมาชอบเด็กที่ห่างกันสิบปี”

“เหรอครับ แต่ผมว่ามันก็ยังดีกว่าคนที่เพิ่งจะมีความรักแต่ไม่ยอมบอกให้อีกฝ่ายรู้” เสือเองก็กัดไม่ปล่อย พออีกฝ่ายพูดจบก็รีบพูดตอบกลับไปทันที ทำเอาผม แรบบิท บันนี่ กระต่าย วิน อิฐ และเหยี่ยวได้แต่มองคนสองคนกัดกันอย่างเงียบๆ “ระวังจะโดนเสือคาบไปกินโดยไม่รู้ตัวนะครับคุณสิงห์”

ห้องคนป่วยเกือบจะเป็นสมรภูมิเดือดถ้าไม่มีแขกคนสำคัญมาเยี่ยมผมอีกราย

“ได้ข่าวว่าเกือบโดนนักฆ่าของไป่เต๋ามาลักพาตัวไปอีกรอบ ฉันก็เลยมาเยี่ยม”

“คุณเฟยจิ้ง” ผมร้องอุทานเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจ เพราะผมมาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลมาได้หลายวันแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่เคยมาเยี่ยมเยียนผมเลยซักครั้งเดียว

“เดี๋ยวฉันกับเหยี่ยวขอตัวก่อนนะ จะพาแรบบิทไปพักผ่อน” กระต่ายบอกก่อนที่จะพาลูกสาวลูกชายรวมถึงคนรักเดินออกจากห้องไป ทำให้ตอนนี้ในห้องเหลือผม วิน อิฐ เสือ สิงห์ที่ยังอยู่

นี่ถ้ามีผู้นำของตระกูลหงส์มาด้วยละก็ ครบทีมได้เลยนะเนี่ย

“ถ้าไม่เป็นการรบกวนฉันขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวสองต่อสองได้หรือเปล่าวีร์” เฟยจิ้งพูดยิ้มๆ ซึ่งผมยังไม่ทันได้ตอบตกลง สิงห์ วิน และเสือก็พูดแย้งขึ้นมาเสียก่อน

“ไม่ได้!”

เอ่อ ตกลงผมยังเป็นวีร์อยู่อีกหรือเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงได้แย่งตอบคำถามแทนผมกันจัง

...............................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 17-08-2014 09:12:19

ใครคือไฟกันแน่น้า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 17-08-2014 09:22:00

ไฟไฟไฟนายคือใครและใครคือนายยย ???

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 17-08-2014 09:30:19

ไฟคือใคร อยากรู้อย่างแรงงงงงงง
หวังว่าจะมีคู่นทุกคนน่ะ
ตอนนี้แอบจับคู่ไว้ 1 คู่ อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-08-2014 09:32:45

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 17-08-2014 10:21:05

โถ ชาติใหม่ไฉไลกว่าเดิมมีแต่หนุ่มๆมารุมรัก :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 17-08-2014 12:10:37

:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 17-08-2014 13:24:20

:serius2: :serius2: :serius2: ใครคือไฟกัน่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 17-08-2014 18:01:20

:katai1: :katai1:

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 50% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 17-08-2014 19:04:07

ผมได้ไล่ทุกคนให้ออกไปข้างนอกห้องแล้วครับ เนื่องจากอยากจะคุยกับเฟยจิ้งสองต่อสอง แต่ก่อนจะออกไปจากห้อง สิงห์ วิน เสือต่างบอกผมทิ้งท้ายว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น ให้ตะโกนเรียกเสียงดัง แล้วพวกเขาจะรีบเข้ามาช่วยทันที

แหม ทำอย่างกับผมเป็นคนสำคัญยังไงยังงั้นแหละ

“เรื่องของแม่เธอ ทางฉันจะเป็นคนดูแลให้เอง ส่วนเธอถ้าคิดอยากจะอยู่กับพวกสิงห์ก็อยู่ไป เพราะถึงยังไงฉันก็บังคับเธอให้กลับไปที่มังกรไม่ได้อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ” อีกฝ่ายพูดเข้าเรื่องทันที แถมเดาใจผมถูกอีก อย่างที่เฟยจิ้งพูด ผมไม่เคยมีความคิดจะไปอยู่ตระกูลมังกรที่เป็นถึงอดีตคู่แข่งของตัวเองหรอก แต่ถ้าไม่นับเรื่องอดีต ผมก็ไม่คิดไปอยู่ดี เพราะตอนนี้ผมทำงานเป็นมือซ้ายให้กับวินไปแล้วนี่ครับ

“ครับ” ผมตอบอย่างว่าง่าย “ถ้าคุณไม่ว่าอะไรหากผมขอไปดูอาการคุณแม่ที่นั่นบ้าง”

“เชิญตามสบาย เพราะยังไงที่นั่นก็คือบ้านเกิดของเธออยู่แล้ววีร์” อีกฝ่ายฉีกยิ้มตอบ ก่อนจะพูดต่อ “ว่างๆก็ไปนอนที่นั่นบ้างก็ดีนะ จะได้ทำความรู้จักกับพวกลูกของฉัน”

“ครับคุณเฟยจิ้ง” ผมตอบอย่างว่าง่าย ถึงแม้อดีตผมจะเป็นถึงผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง แต่ปัจจุบันนี้ผมคือวีร์ ผู้มีสายเลือดของมังกร จึงจำต้องไปทางนู้นบ้างเพื่อไม่ให้ทรยศต่อสายเลือดของตัวเอง

“ว่าแต่…” อีกฝ่ายพูดลดเสียงลงพลางเขยิบตัวเข้ามาใกล้ “…ตอนนี้เธอกำลังเล่นสามพีเหรอ”

“สามพี?” ผมมุ่นคิ้วถามกลับไปด้วยความสงสัย

“ก็…” เฟยจิ้งพูดพลางขยับเข้ามากระซิบที่หูผม “…Threesome”

!!!!!!

“เฮ้ย ผมว่าไม่ใช่แล้วมั้งครับคุณเฟยจิ้ง!” ผมแทบสะดุ้งร้องเสียงดังลั่นเมื่อได้ยินคำนั้น

“อ้าวไม่ใช่หรือ” เฟยจิ้งถามพลางขยับตัวนั่งเหมือนเดิม “ก็เมื่อครู่นี้ฉันมาได้ยินเข้าโดยบังเอิญ ตอนที่สิงห์กับพยัคฆ์คุยกัน ไม่สิ ต้องกัดกันถึงจะถูก ดูท่าเธอจะเนื้อหอมไม่ใช่น้อยเลยนะวีร์ หึๆ”

ผมได้แต่ยิ้มเจื่อนตอบกลับไป เพราะไม่รู้จะตอบกลับไปยังไงดี

“เห็นแบบนี้แล้วฉันนึกอยากจะลองเข้าไปร่วมบ้าง จะได้เป็นสี่พีไป…”

ปัง!

“เกิดอะไรขึ้นวีร์ เฟยจิ้งทำอะไรเธอหรือเปล่า!!”

“ถอยออกมาไอ้ตัวแสบ ฉันจะฆ่าเฟย…” เสียงแรกเป็นของเสือก่อนเสียงที่สองจะเป็นของสิงห์ ที่พูดเหมือนกับจะฆ่าเฟยจิ้งให้ได้ แต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นผมกับเฟยจิ้งหันไปมองพร้อมกัน “…จิ้ง ทำอะไรกันอยู่…งั้นเหรอ”

ในขณะที่วินลูกชายผมถือปืนเตรียมพร้อมรบเต็มที่

“อ๋อ ผมกับคุณเฟยจิ้งก็กำลังคุยกันอยู่นี่ไงครับ พวกคุณคิดว่าผมสองคนกำลังทำอะไรอยู่งั้นหรือ”

เพล้ง!

ผมคิดว่าเหมือนผมจะได้ยินเสียงของแตกนะครับว่าไหม

“อ๊ะ อ๋อ เปล่าๆไม่มีอะไร งั้นเชิญคุยกันต่อได้เลยตามสบาย” แล้วทั้งสามคนก็เดินถอยหลังออกไปจากห้องอย่างเงียบๆท่ามกลางความงุนงงของผมไม่น้อย

เป็นอะไรของพวกมันกันหว่า?

...................

:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 17-08-2014 19:10:12

:-[ เอาจิงหรือค่ะ 4P อร๊างงงงงงง :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 17-08-2014 19:19:41

:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: 7P ไปเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 17-08-2014 19:28:52

จะกี่พี ก็รับได้ :z10:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 17-08-2014 19:28:59

55555

ถถถถถถถ แหม๋ๆๆๆ ขุ่นน้องวีร์ขาาาา อยากได้ความรัก ความรักก็มาเยือนจนไม่ทันตั้งตัว

แล้วทีนี้จะเลือกใครดีล่ะเนี่ยยยยยย(แซบๆทั้งนั้นแต่ละคน =,.=)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: helpmeiiz ที่ 17-08-2014 20:19:32

มันค้างนะบอกตรง ไฟคือใครร

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 17-08-2014 20:33:48

กี่พีก็จัดไป~~~ :hao3: :hao3:

เสียงแก้วแตกเต็มเลยยยย
:katai3: :katai3:
:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 18-08-2014 10:23:02

4P ก็ดีน้าคะ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-08-2014 10:41:16

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 18-08-2014 14:45:12

มีแต่คนรักคนหวงคนห่วง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 18-08-2014 14:54:07

อยากให้แต่งให้จบตอนแล้วค่อยมาลงทีเดียวไปเลยอ่ะค่ะ
แต่ละตอนที่ลง รบกวนช่วยอัพเดทหน้าที่หัวกระทู้ให้ด้วยได้มั้ยคะ
แบบที่เรื่องอื่นๆเค้าทำน่ะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ.. เป็นกำลังใจให้นะคะ นิยายสนุกมาก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-08-2014 20:48:34

มารอคิดถึง :katai5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 19-08-2014 23:04:43

กี่พีก็ได้ :hao6:
แต่วีร์ต้องอยู่ข้างล่าง แล้วเราไม่อยากได้นายจีนมาร่วมวงอ่าาา :hao5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 70% 17/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-08-2014 09:29:46

หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นวันนั้น ทั้งวินทั้งสิงห์ทั้งเสือ ต่างก็พากันมาผลัดกันเฝ้าผมแทบทุกวัน ราวกับกลัวว่าไป่เต๋าจะส่งนักฆ่ามาลักพาตัวผมไปอีกครั้ง ส่วนแรบบิทนั้นติดผมเสียยิ่งกว่ากระไรดี พอถึงเวลากลับบ้านก็ไม่ยอมกลับครับ บอกว่าอยากจะอยู่เล่นกับผม

“แรบบิทไม่กลับ แรบบิทจะอยู่กับพี่วีร์” ร่างเล็กพูดเสียงออดอ้อนน้ำตาซึมแลดูน่าสงสาร

“แรบบิทอยู่ไหนบันนี่ก็จะอยู่ด้วย” นี่ก็อีกคนที่ไม่อยากจะแยกจากแฝดตัวเอง “พี่วีร์ใจดี ชอบเล่านิทานให้ฟัง บันนี่ชอบค่ะ อยากฟังอีกๆ”

เป็นเพราะผมว่างไม่รู้จะทำอะไรดี จึงเล่านิทานให้บันนี่กับแรบบิทฟังน่ะครับ แต่กระต่ายไม่ยอมให้ฝาแฝดอยู่กับผมครับ เพราะต้องไปโรงเรียน เด็กแฝดก็เลยต้องยอมกลับบ้านไปแต่โดยดี

“เธอนี่นะ เสน่ห์แรงแม้กระทั่งเด็กๆ” เสือพูดแซวหลังจากที่มานั่งเฝ้าผมคู่กับสิงห์ที่นั่งหน้าบึ้งตึงอยู่ตลอดเวลา “บอกตามตรง ฉันชักหึงซะแล้วสิ”

พรูด!

ผมแทบพ่นน้ำดื่มออกมาเมื่อได้ยินคำนั้น

“คนที่หึงแม้กระทั่งเด็กเขาเรียกว่าผู้ใหญ่ไม่รู้จักโต” สิงห์พูดกัดคืนบ้าง ในขณะที่ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำที่เพิ่งพุ่งออกจากปากไป ส่วนคนถูกกัดก็มองหน้าสิงห์ด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดกลับไปว่า

“เหรอครับ แต่ผมว่ายังดีกว่าคนแถวนี้ที่มีดีแต่เห่าเป็นเพียงอย่างเดียว”

โอ้แรง!

สรุปว่าวันนั้นทั้งวันผมต้องทนฟังสองคนนั้นกัดกันครับ จนวันถัดมาหมออนุญาตให้ผมออกจากโรงพยาบาลได้ ผมก็เลยบอกวินว่าจะกลับไปเรียนหนังสือในวันพรุ่งนี้ แต่วินค้านเสียงแข็งว่าไม่ให้ผมไปเรียนหนังสือเพราะยังอันตรายอยู่ แต่ผมก็ค้านกลับไปว่าที่โรงเรียนมีคนอยู่เยอะ ไป่เต๋าไม่กล้าเข้ามาลักพาตัวผมต่อหน้าคนเป็นร้อยได้หรอกครับ

“งั้นผมจะให้สิงห์ไปคอยดูแลคุณพ่อ…”

“ไปให้นั่งกดดันพวกเพื่อนในชั้นเรียนกับอาจารย์รึไงวิน แบบนั้นฉันไม่เอาด้วยหรอก”

“แล้วจะให้ใครไปอยู่ดูแลคุณพ่อล่ะครับ” วินถามด้วยความสงสัย ซึ่งผมยิ้มตอบกลับไปว่า

“จีนน่ะ”

...............................

“นั่นใครวะไอ้วีร์ หน้าหวานชะมัด ใช่นักเรียนใหม่หรือเปล่า”

“ใหม่พ่องมึงดิไอ้เสก นี่ปลายเทอมแล้วใครจะย้ายเข้ามาเรียนหนังสือกันล่ะ”

“ก็มีมึงไงไอ้วีร์” ผมทุบหัวเกมเบาๆ “โอ๊ย แค่พูดหยอกล้อเล่นเอง ทุบมาได้”

“ว่าแต่เป็นแฟนคนใหม่ของมึงเหรอวะไอ้วีร์ ไม่พามาแนะนำให้พวกกูรู้จักบ้างล่ะ” เสกพูดพลางหันไปมองจีน ที่บัดนี้อยู่ในคราบนักเรียน จะเรียกว่าปลอมตัวแฝงเข้ามาเป็นนักเรียนเพื่อคอยคุ้มครองผมก็ว่าได้ “แต่จะว่าไปหน้าหวานเป็นบ้า นี่ขนาดเป็นผู้ชายนะเนี่ย แล้วถ้าเป็นผู้หญิงจะสวยขนาดไหน”

“หึ เขาชื่อจีน เรียนจบแล้วแต่สถานะยังว่างงาน เห็นเงียบๆแบบนั้นแต่ร้ายไม่ใช่เล่น ลองแหย่เขาดูสิแล้วจะรู้ว่าเป็นยังไง” ผมแกล้งบอกพวกมันไป ซึ่งไอ้เสกแลบลิ้นก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาจีนที่นั่งอยู่หน้าประตูทางเข้าห้องเรียน

หึๆ ชักสนุกแล้วสิ

พอไอ้เสกเดินไปถึง จีนก็หันมามองมันก่อนจะมุ่นคิ้วมองด้วยความสงสัย

“คุณชื่อจีนใช่ไหมครับ” ไอ้เสกเอ๊ย จะสุภาพบุรุษกับเขาทำเพื่อ?

“ใช่ ถามทำไม” นี่ก็อีกคน ชอบพูดจาไม่มีหางเสียง ต่อให้เสกเป็นเด็กแต่จีนเป็นผู้ใหญ่ น่าจะทำตัวให้มันดีกว่านี้หน่อยสิ “ถ้าจะถามเรื่องไร้สาระ ก็กลับไปนั่งที่ซะ”

“ขอเบอร์โทรได้ไหมครับ”

“...”

“อีเมล์หรือไลน์ก็ได้”

“...”

“มีแฟนหรือ...” เสกชะงักเพราะจีนยกมีดสั้นขึ้นมาแคะเล็บเล่น แล้วไอ้เสกก็หันมาทางผมราวกับต้องการถามว่าให้เดินหน้าต่อไหม ซึ่งผมพยักหน้าตอบ “...งั้นคุยกันเป็นเพื่อนก็ได้ครับ หรือว่าคุณจีนเห็นผมเป็นแค่เด็กที่อายุน้อยกว่า เลยไม่อยากคุยด้วย”

จีนเงยหน้ามองเสกก่อนจะหันกลับไปแคะเล็บต่อ

“เปล่า แค่สงสัยว่านายเป็นเกย์หรือกระเทยกันแน่ ถึงได้เข้ามาถามฉัน”

“ผมไม่ได้เป็นเกย์หรือกระเทยครับคุณจีน” เสกยิ้มตอบก่อนจะพูดต่อ “ผมแค่สนใจอยากจะเป็นเพื่อนกับคุณก็เท่า...”

ปัก!

มีดสั้นที่เจ้าตัวเคยใช้แคะเล็บเมื่อครู่ มาบัดนี้กลับโดนเจาะอยู่กับพื้นโต๊ะนักเรียนต่อหน้าต่อตา ส่วนไอ้เสกนะหรือครับ ยืนหน้าซีดเหงื่อแตกเป็นลิตรแล้ว

“ฉัน...ไม่...ต้อง...การ...เพื่อน”

“คะ...ครับคุณจีน งั้นผมขอตัว” เสกพูดเสียงสั่นก่อนจะเดินย้อนกลับมาหาผมกับเกม “แม่งร้ายเหมือนที่มึงว่าไว้จริงๆวะไอ้วีร์ แหย่นิดแหย่หน่อยไม่ได้ แม่งเล่นหยิบมีดสั้นขึ้นมาแทะเล็บขู่กูเลยวะ”

“ก็บอกแล้วไงว่าร้ายแค่ไหน แต่พอแค่นี้เถอะ แหย่มากไปไม่ดี เดี๋ยวกูจะมองหน้าเขาไม่ติด”

“อืมๆ”

.................

พอถึงเวลาพักเที่ยง นักเรียนหญิงต่างเข้ารุมล้อมถามจีนกันเป็นยกใหญ่ ว่ามาจากที่ไหนทำงานอะไรอยู่ มีแฟนหรือยัง ชอบกินอะไรประมาณนี้ครับ ซึ่งทำเอาพวกผู้ชายในห้องต่างทำหน้าเบื่อหน่ายเพราะไม่คิดว่าจีนจะฮอต ไม่ใช่แค่ห้องผมห้องเดียวครับ กลับมีห้องอื่นรวมถึงรุ่นน้องต่างแห่แหนมาดูจีนกันเสียยกใหญ่

“แหมยิ้มหน้าระรื่นคุยกับผู้หญิงใหญ่เชียว แม่งทีกับกูหน้าบูดอย่างกับตูดลิง”

“อย่าบ่นครับคุณเสก นั่นพวกผู้หญิงแต่สำหรับคุณเป็นผู้ชาย ถ้าเขาไม่ใช่เกย์เขาก็ต้องคุยกับพวกผู้หญิงเป็นของธรรมดา” ไอ้เกมพูดสวนพลางตบไหล่เพื่อนเบาๆ “มีทางเดียวที่มึงจะคุยกับเขาได้ คือมึงต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นผู้หญิง แต่อย่างมึงคงเปลี่ยนไม่ได้หรอก ตัวออกใหญ่ขนาดนี้ หึๆ โอ๊ย ตบหัวกูทำไมวะไอ้เสก มันเจ็บนะเว้ย”

“เจ็บได้ก็ดี อยากพูดแซวกูดีนัก ว่าแต่มึงจะชวนเขาไปกินข้าวด้วยหรือเปล่าวะวีร์” เสกหันมาถามผม ในขณะที่ผมกำลังเก็บหนังสือเข้าใต้ลิ้นชักโต๊ะเรียนอยู่

“ก็ต้องชวนสิ มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้ว” ผมไม่ได้บอกเหตุผลกับพวกมันไปหรอกครับว่าจีนมาที่โรงเรียนนี้ทำไม ส่วนที่มันมาได้ก็เพราะวินได้ไปขออนุญาตกับผู้อำนวยการโรงเรียนแล้ว ว่าให้ผมมีคนติดตามมาด้วยหนึ่งคน ซึ่งยังดีที่พวกเสกไม่ได้ถามผมอะไรมาก แค่ถามว่าจีนเป็นลูกบุญธรรมของวินใช่ไหมก็เท่านั้นเองครับ แล้วผมก็ลุกขึ้นเดินไปหาจีนท่ามกลางวงล้อมของพวกผู้หญิง “ถอยหน่อยครับถอยหน่อย คุณจีนครับ พักเที่ยงแล้ว พวกเราไปหาอะไรทานกันเถอะครับ”

คนถูกถามเงยหน้าขึ้นมองผม

“ข้างนอก?”

“ไม่ใช่ครับ ที่โรงอาหาร”

“ข้างนอกไม่ได้เหรอ ฉันไม่ชินอาหารโรงเรียน”

“ไม่ได้ครับ โรงเรียนไม่อนุญาตให้นักเรียนเดินออกไปทานอาหารข้างนอก” ผมตอบก่อนจะดึงแขนอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืน แน่นอนว่าการทำของผมได้เรียกเสียงกรี๊ดจากพวกนักเรียนหญิงเป็นอย่างมาก “ไปเถอะครับ เดี๋ยวอาหารมื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเอง”

“ก็ได้ ไปก็ไป” ร่างบางตอบก่อนจะยอมเดินตามผมไปพร้อมกับพวกไอ้เสก

........................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 100% 20/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-08-2014 11:59:15

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 100% 20/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 20-08-2014 16:15:27

เสน่ห์แรงทั้งหญิงทั้งชาย อ๊าย~ รอคนกำหราบจีน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 100% 20/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 20-08-2014 17:15:33

แหม เสน่ห์แรงจริง นายวีย์ จะเลือกใคร สงสัยอ่ะ ไฟใช่เสือหรือป่าว? :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 100% 20/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 20-08-2014 17:24:21

:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 100% 20/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 20-08-2014 18:43:39

:hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 100% 20/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 20-08-2014 19:50:48

จีนจะสู้พวกเสือสิงห์ได้มั้ยน้อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 9 up 100% 20/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-08-2014 19:54:45

ตอนที่ 10

..................................

จีนทำหน้าซังกะตายเมื่อเห็นเหล่านักเรียนรุมเข้าแถวซื้ออาหาร ก็เหมือนกับผมนั่นแหละครับที่มาโรงเรียนวันแรกแล้วเจอกับเหตุการณ์นี้ แต่ให้ทำยังไงได้ครับ นี่มันโรงเรียนรัฐบาล จะให้หรูเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนโรงเรียนเอกชนคงทำไม่ได้

“ชอบทานอะไรครับคุณจีน เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้” ในเมื่ออีกฝ่ายอุตส่าห์ยอมมากับผมเพื่อเป็นบอดี้การ์ดแล้ว ก็ต้องเอาใจใส่เขาหน่อยครับ “จะเป็นก๋วยเตี๋ยวหรือข้าว...”

“อะไรก็มาเถอะ รีบหน่อยแล้วกัน ฉันร้อน” อีกฝ่ายบ่นอย่างหัวเสียโดยไม่รอฟังให้ผมพูดจบ

“ครับๆคุณจีน” แล้วผมกับพวกเสกก็ปลีกตัวออกมาซื้อข้าวกิน

“ทำไมมึงต้องเอาใจเขาถึงขนาดนี้ด้วยวะไอ้วีร์” เสกถามด้วยความสงสัย ซึ่งผมได้แต่ยิ้มตอบกลับไป ทำเอาพวกไอ้เสกไม่กล้าถามต่อ แต่ในระหว่างที่ยืนรอคิวซื้ออาหาร ไอ้เสกก็หันมาสะกิดผม “วีร์ โจทก์เก่ามึงมาวะ”

ผมได้ยินดังนั้นก็หันไปดู ก่อนจะพบกับร่างบางในชุดนักเรียนยืนมองผมด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

มาตื้ออีกล่ะ!

“เฟิร์นได้ข่าวมาว่าวีร์พาแฟนใหม่มาที่โรงเรียนด้วย” อีกฝ่ายพูดเสียงสลด “มันไม่เป็นความจริงหรอกใช่ไหมวีร์ มันเป็นแค่เรื่องล้อเล่นใช่ไหม”

“จะเป็นหรือไม่เป็นก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ ถ้าถามอีกคำ อย่าหาว่าฉันใจร้ายเชียวล่ะ” ผมพูดตัดบทก่อนจะหยิบชามก๋วยเตี๋ยวสองใบเดินออกไป ทำให้ไอ้เสกกับไอ้เกมรีบถือชามก๋วยเตี๋ยวตามผมอย่างไว

“มึงแม่งโหดวะไอ้วีร์ พูดเย็นชาจนกูหนาวไปถึงขั้วโลกเหนือเลย”

“นั่นสิ มึงพูดซะจนกูพลอยหนาวตาม”

“นี่แค่คำพูด ลองมากกว่านี้จะได้เจอดีแน่ พวกมึงก็รู้ดีนี่ เคยโดนกูมาก่อนแล้วไม่ใช่รึไง” ผมพูดก่อนจะเดินไปหาจีนที่นั่งรอ โดยไม่รอไอ้เสกกับไอ้เกมที่ยืนอึ้ง “ได้แล้วครับก๋วยเตี๋ยว ผมไม่รู้ว่าคุณจีนชอบรสชาติแบบไหน ก็เลยสั่งมาแบบต้มยำซะเลย หวังว่าคุณคงทานได้”

“หึ เผ็ดมากกว่านี้ฉันก็ทานได้ ไม่ใช่เด็กน้อยที่ทานเผ็ดไม่เป็นซักหน่อย”

“ครับๆ ไม่เด็กครับไม่เด็ก” ว่าแล้วผมก็นั่งทานเลยครับ ส่วนเสกกับเกมก็เดินมานั่งกินข้างๆอย่างเจี๋ยมเจี้ยม แต่ผมกลัวอีกฝ่ายจะทนเผ็ดไม่ไหว ก็เลยส่งน้ำไปให้หนึ่งขวด “น้ำครับคุณจีน ไว้แก้เผ็ด”

จีนมองผมในขณะที่กำลังสาละวนกับการคนก๋วยเตี๋ยวอยู่

“ขอบใจ” เมื่อเรียบร้อยแล้วก็พากันกลับห้องเรียนแต่ในระหว่างเดินกลับนั้น ได้มีกลุ่มนักเรียนหญิงเดินมาดักหน้าพวกผมครับ ซึ่งผมจำกลุ่มนี้ได้ เป็นพวกทอมที่เคยมารุมต่อยตีผมนั่นเอง

มาอีกละพวกนี้ ไม่รู้จักเข็ดกันบ้างเลย

“ฉันว่าเราตกลงกันไปเรียบร้อยแล้วนะ” ผมพูดเสียงเย็น ซึ่งทำเอาพวกทอมถึงกับชะงัก “ถ้าอยากจะโดนอีกก็ลองดูสิ แต่คราวนี้จะไม่ออมมือให้เหมือนครั้งก่อนแล้วด้วย”

“พวกเราเปล่ามาทำร้ายนาย”

“เปล่า? แล้วมาหาทำไม”

“คือพวกเรา” หนึ่งในกลุ่มทอมพูดเสียงกระท่อนกระแท่น ก่อนจะชี้นิ้วไปยังจีน “อยากจะถามผู้ชายที่อยู่ข้างนาย ตกลงว่าเขาเป็นแฟนกับนายหรือเปล่า”

“ไม่ใช่ กลับไปซะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง” ผมเอ่ยปากไล่ ไม่อยากมีเรื่องจริงๆครับ แถมตอนนี้ผมเพิ่งจะหายดีด้วย คงไม่เหมาะที่จะมาต่อสู้ในตอนนี้ ซึ่งพวกนั้นก็ยอมถอยไปแต่โดยดี

“หึ นี่ขนาดอยู่โรงเรียนก็ยังไม่วายจะโดนคนหาเรื่องตลอดเลยนะ” จีนพูดแขวะผมในขณะที่พวกเสกที่เดินตามหลังมาฟังแล้วมองหน้าผมด้วยความมึนงง

“งั้นคุณจีนก็หาเรื่องกับผมสิ จะได้สูสีกัน”

“ทำไมฉันต้องหาเรื่องแกด้วยล่ะไอ้ตัวแสบ”

“อ้าว ผมก็นึกว่าคุณอิจฉาผมซะอีก”

“อิจฉาพ่อง!” เจ้าตัวโวยวายก่อนจะเดินกระทืบเท้านำหน้าพวกผมไป แต่ก็ไม่วายหันมาตะโกนบอกผม “ยังไม่รีบเดินมาอีก ชักช้าเป็นเต่าคลานอยู่ได้”

“ครับๆคุณจีน เป็นไงไอ้เสก กูเก่งพอใช้ได้ไหมล่ะ” ผมหันไปถามสองคนอย่างขอความเห็น

“เออวะ มึงแหย่เขาเก่งฉิบหาย ขอคาราวะอาจารย์ช่วยชี้แนะลูกศิษย์ด้วย”

“มิได้ๆ ฮะๆ” แล้วผมกับพวกเสกก็รีบเดินตามจีนไปเพราะอีกฝ่ายเดินจ้ำเท้าไม่รอใคร

.................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 21-08-2014 23:59:09

:hao7: ต่อๆๆๆ โอยยยรุกหรือรับ กี่พีดี :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-08-2014 08:51:54

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 22-08-2014 09:29:31

จีนน่ารัก 55555 วีร์ก็ชอบไปแหย่

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 22-08-2014 10:00:37

วีร์ชอบแกล้ง วีร์เจ้าเล่ห์

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 22-08-2014 10:26:54

:hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 22-08-2014 10:42:10

แหม แกล้งเขามาก ระวังโดนกด มิรู้ตัวเน้อ หึหึหึ :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rk ที่ 22-08-2014 12:38:55

:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:มาต่อเร็วๆน่ะๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 20% 21/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 22-08-2014 22:01:32

ตกเย็นหลังเลิกเรียน วันนี้พวกผมติดแนะแนวเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัย ผมก็เลยบอกให้จีนไปรออยู่ข้างนอก เสร็จเมื่อไหร่จะลงไปหา แน่นอนว่าผมเลือกที่จะเอนทรานซ์คณะบริหาร ซึ่งทำเอาไอ้เสกกับไอ้เกมถึงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าผมจะเลือกคณะนี้

“มึงไม่เลือกคณะอื่นเผื่อบ้างเลยเหรอวะไอ้วีร์” เสกถามด้วยความสงสัยหลังจากมองกระดาษที่ผมเขียนเลือกหัวข้อที่จะเอนทรานซ์น่ะครับ “ถ้าเป็นกู คงเผื่อไว้สองสามอย่าง”

“นั่นสิ เผื่อเอนท์ฯไม่ติดขึ้นมาแล้วจะซวยนะมึง”

“เอางั้นก็ได้” ผมไม่อยากขัดคอเพื่อนจึงเลือกคณะเอาใจพวกมันครับ “ว่าแต่พวกมึงสองคนเลือกคณะอะไรบ้างวะ กูขอดูหน่อยได้หรือเปล่า”

“อ้อได้สิ” แล้วเสกกับเกมก็เอาแผ่นกระดาษมาให้ผมดู ซึ่งปรากฏว่าเสกได้เลือกคณะแพทย์เป็นอันดับแรก รองลงมาคือเภสัช และสามคือสัตวแพทย์ ส่วนของเกมนั้น อันดับแรกเป็นวิศวฯโยธา ตามมาด้วยวิศวฯเคมี และสุดท้ายเป็นวิศวฯอุตสาหะการ

“ตกลงมึงจะเลือกแต่คณะวิศวฯหรือไงไอ้เกม” ผมเงยหน้าขึ้นถามเพื่อน ซึ่งมันพยักหน้าตอบ

“ก็กูชอบเกี่ยวกับวิศวฯนี่หว่า หรือมึงจะให้กูเลือกคณะอื่นที่กูไม่ชอบรึไง”

“เปล่า ก็แค่ลองถามดู” พอจบแนะแนว พวกผมก็เดินออกมา แต่ไม่เห็นจีนนั่งรอที่ผมบอกให้รอเลยครับ “เฮ้ยหายไปไหนวะ พวกมึงช่วยกูตามหาเขาทีซิ”

“เออๆเดี๋ยวพวกกูหาให้”

“ขอบใจวะ ถ้าเจอตัวก็โทรมาบอกกูด้วยนะ”

“โอเค” แล้วพวกผมก็แยกย้ายกันออกตามหาจีน ซึ่งแยกกันไปคนละทาง เสกไปทางด้านหน้าโรงเรียน ส่วนเกมไปแถวโรงอาหาร ในขณะที่ผมไปแถวหลังโรงเรียนครับ อยากจะบอกว่าหลังโรงเรียนเป็นอะไรที่เงียบมาก ไม่มีนักเรียนพลุกพล่านเพราะเลยเวลาเลิกเรียนไปนานแล้ว แถมตอนนี้มีแค่พวกนักเรียนชั้นมัธยมหก แต่ก็เดินออกไปนอกโรงเรียนกันเกือบหมดแล้ว ก็เลยทำให้แถวนี้ไม่มีนักเรียนเดินผ่านมาเลยซักคนเดียว เพราะมันดูเปลี่ยวผมก็เลยหยิบปืนสั้นที่ซ่อนไว้ในช่องลับหนังสือเรียนที่ผมติดมาด้วยขึ้นมา ที่จริงผมไม่ได้อยากพกปืนมาโรงเรียนหรอกครับ แต่วินขอไว้ก็เลยต้องพกมาอย่างช่วยไม่ได้

“ไปไหนของเขานะเด็กคนนี้เนี่ย” ผมบ่นในขณะที่ถือปืนซ่อนไว้ในกระเป๋าซิป กันเผื่อมีคนผ่านมาเห็นแล้วจะตกใจเอาได้ครับ ซึ่งผมเดินไปเรื่อยๆ แถวหน้าห้องน้ำหลังโรงเรียน มันเป็นที่สุดท้ายที่ผมจะหาแล้วครับ ถ้าไม่เจอก็เดินย้อนกลับไปหาพวกไอ้เสกมัน “คุณจีนอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่าครับ ถ้าได้ยินแล้วตอบ...”

หมับ!

ผมเกรงว่าจะเป็นอันตรายถ้าเข้าไปในนั้นคนเดียว จึงตะโกนเรียกจีนอยู่ข้างนอก แต่ผมกลับสะดุ้งเฮือกเมื่อมีมือหนาเข้ามาตะปบที่ปากผมจากด้านหลังอย่างแนบแน่น พร้อมกับมือหนาที่กอดรัดจนผมขยับไม่ได้

“ถ้ายังไม่อยากตายก็ทิ้งปืนในมือซะ”

!!!!!!

...........................

:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 40% 22/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-08-2014 22:10:41

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 40% 22/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 22-08-2014 22:15:34

อร๊ายยยยย อะไรล่ะนั่นๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 40% 22/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 22-08-2014 22:21:07

o18 มาต่อซะดีๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 40% 22/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 23-08-2014 08:03:17

ห้ะ!!! ใคร

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 40% 22/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 23-08-2014 09:17:22

ระหว่างรอไอ้เด็กเกรียนนั่น ผมเดินออกไปข้างนอกโรงเรียนเพื่อซื้อน้ำอัดลมจากเซเว่นซักแก้ว แน่นอนว่าผมไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำซื้อมาดื่มคนเดียวครับ ผมซื้ออีกแก้วเผื่อไอ้วีร์มาด้วย เมื่อเรียบร้อยแล้วผมก็เดินกลับไปในโรงเรียนอีกครั้ง กลับพบเพื่อนของวีร์ที่ชื่อว่าเสกยืนหันซ้ายหันขวาราวกับหาอะไรบางอย่างอยู่ ด้วยความสงสัยผมจึงเดินเข้าไปถามเด็กคนนี้ทันที

“กำลังหาอะไรอยู่เหรอ ให้ฉันช่วยหาด้วยไหมล่ะ”

“ก็กำลังหาคุณจีน…อ้าวคุณจีน ไปไหนมาครับเนี่ย พวกผมออกตามหากันแทบแย่เลยรู้ไหม” อีกฝ่ายบอกก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากด “เดี๋ยวผมโทรบอกวีร์ก่อนนะครับว่าเจอตัวคุณแล้วน่ะ”

ผมพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะดูดน้ำอัดลมต่อ

“ฮึ่ย ทำไมไม่รับสายเลยนะไอ้วีร์ แม่ง” น้องเสกบ่นอย่างหัวเสียก่อนจะกดโทรอีกครั้ง “เออนี่กูเองไอ้เกม มึงช่วยเดินเข้าไปหลังโรงเรียนตามไอ้วีร์ไปซิ แม่งไม่ยอมรับสายเลยวะ เออๆ เดี๋ยวกูกับคุณจีนเดินตามเข้าไปทีหลัง เออ แค่นี้นะ คุณจีนครับ เดี๋ยวพวกเราเดินเข้าไปหาวีร์กันเถอะครับ”

“อืมๆ” แล้วผมกับน้องเสกเดินเข้าไปในโรงเรียน จนไปถึงหลังโรงเรียนที่ว่าก็พบกับเกมกำลังยืนทำหน้าตาซีดเซียว ในมือถือกระเป๋านักเรียนกับมือถือคุ้นตาผมอยู่

“นั่นมันของไอ้วีร์ไม่ใช่รึไงไอ้เกม แล้วเจ้าตัวหายไปไหนเสียล่ะ” น้องเสกถามเพื่อนคนนั้นด้วยความสงสัย ซึ่งอีกฝ่ายส่ายหน้าตอบทันที

“กูไม่รู้วะไอ้เสก พอกูมาถึงก็เห็นของมันตกอยู่กับพื้นแล้ว” น้องเกมบอกก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา ซึ่งทำเอาผมถึงกับอ้าปากค้าง “เอ่อ คุณจีนครับ ปืนสั้นกระบอกนี้…เป็นของจริงหรือเปล่าครับ พอดีผมเห็นมันอยู่ในกระเป๋านักเรียนของวีร์ด้วยน่ะ”

ตุบ!

!!!!!!

ฉิบหาย! งานงอกแล้วมึงไอ้จีน!!

..........................................

“พวกเธอสองคนรีบกลับบ้านไปซะ แล้วก็ลืมเรื่องที่เห็นนี้ด้วย!!”

“ทำไมพวกผมต้องรีบกลับด้วยครับคุณจีน ถ้าไม่เจอวีร์พวกผมไม่กลับหรอก!”

“ใช่ๆ ไม่กลับแน่ แล้วปืนกระบอกนี้หมายความว่ายังไง วีร์มีอันตรายหรือครับ”

“อย่าบอกนะว่าที่คุณจีนมานี่ก็เพื่อที่จะคุ้มครองไอ้วีร์น่ะ”

“จะอะไรก็ช่าง พวกเธอกลับบ้านไปซะ นี่มันเรื่องของพวกผู้ใหญ่!!”

เสียงจีนทะเลาะกับพวกเสกดังลั่นหน้าห้องน้ำในขณะที่ผมได้แต่ยืนฟังอยู่เงียบๆขยับตัวก็ไม่ได้เพราะโดนมือหนาปิดปากกับโดนปืนจ่อที่สะโพกอยู่

“อย่าดิ้น…อย่าร้อง…อย่าขยับ…นะเด็กดี”

มันเป็นใครกันแน่!

“สงสัยอยู่ล่ะสิว่าฉันเป็นใครเจ้าหนูมังกร” เสียงเย็นยะเยือกพูดกระซิบหูจนน่าขนลุก “ฉันก็คือนักฆ่าอันดับหนึ่งของตระกูลเต่า ทีแรกท่านไป่เต๋าจะส่งไอ้หน้ากากม่วงมา แต่มันทำงานพลาดไปแล้วก็เลยโดนฆ่าทิ้ง ท่านเลยสั่งฉันมาทำงานนี้แทน ซึ่งฉันตั้งใจว่าจะมาแค่ลักพาตัวเฉยๆ แต่พอเห็นเธอแล้ว มันกลับทำให้ฉันถูกใจเธอไม่น้อยเลยล่ะ หึๆ”

ไอ้นี่มัน…แม่งโรคจิตวิปริตยิ่งกว่าไป่เต๋าเสียอีก!!

“ก่อนจะส่งให้ท่านไป่เต๋า ฉันขอสนุกกับร่างกายของเธอก่อนแล้วกันนะเจ้าหนูมังกร”

!!!!!!

...........................

:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 23-08-2014 09:34:26

เอาอีกแล้ว มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวันเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 23-08-2014 10:06:12

นักฆ่ามาทักทายอีกแล้ว

โรคจิตสะด้วย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-08-2014 10:30:50

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 23-08-2014 10:58:08

นักฆ่ามาอีกแล้วววว :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 23-08-2014 16:59:57

:katai4: :katai4: o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 23-08-2014 18:09:33

แอร๊ยยยยยยยย :hao6: :hao6:
จะทำอะไรอ่ะ จำทำอะไร!! :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-08-2014 21:04:03

เรื่องนี้สนุกดีค่ะ พลอตน่าสนใจ

วีร์มีแต่เรื่องวุ่นๆได้ทุกวัน อยากรู้เหมือนกันไฟกลับชาติมาเกิดเป็นใคร

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 50% 23/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-08-2014 10:31:01

ท่ามกลางสติอันเลือนราง ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่หลังจากโดนอีกฝ่ายใช้ปืนทุบต้นคออย่างแรงจนผมถึงกับหมดสติล้มพับไปไม่รู้ตัว แต่ตอนนี้ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครม คล้ายกับมีการต่อสู้อยู่ใกล้ๆ แม้ผมอยากจะลืมตาขึ้นมามองแต่ก็ลืมตาขึ้นมาไม่ได้ เพราะเหมือนตัวเองถูกห่อหุ้มด้วยผ้าหนาจนมิด ยากแก่การมองเห็นหรือขยับตัวใดๆทั้งสิ้น

เกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่?

พรึบ!

จู่ๆร่างกายรู้สึกเบาหวิวคล้ายกับลอยได้ แน่นอนว่าทำเอาผมถึงกับสะดุ้งตกใจ

“ไม่กลัวนะเด็กดี เธอปลอดภัยแล้ว”

ใคร?

ใครกันที่มาช่วยผม?

“ทีหลังอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวอีกล่ะวีร์” เสียงนั้นพูดกับผมด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะตามมาด้วยสัมผัสที่กดทับบนริมฝีปาก แม้ว่าจะกั้นด้วยผ้าหนาแต่ผมก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่อีกฝ่ายมอบให้เป็นอย่างดี “รักนะเด็กโง่ของไฟ”

อือ…

วีร์ก็รักไฟเหมือนกัน…

!!!!!!

“ไฟ!” ผมร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายก่อนจะลุกขึ้นพรวดพราดหอบหายใจตัวโยน ทำเอาคนที่นั่งอยู่ข้างกายผมถึงกับผุดลุกขึ้นมาช่วยประคองตัวผมทันที

“คุณพ่อยังไม่หายดี อย่าเพิ่งรีบลุกสิครับ” ผมได้ยินเสียงลูกชายจึงหันไปดู ก่อนจะเห็นใบหน้าวินที่แม้จะซีดเผือกแต่ก็เต็มไปด้วยความห่วงใยส่งผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด “คุณพ่อได้ยินที่ผมพูดหรือเปล่าครับ”

ผมรอให้ตัวเองหยุดหอบก่อนแล้วจึงค่อยหันไปมองรอบๆข้าง ตอนนี้มีผมกับวินเท่านั้นที่อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว ซึ่งผมเดาได้ว่าที่นี่น่าจะเป็นโรงพยาบาลเสียมากกว่าโรงเรียน

“ใครมาช่วยฉัน?” ผมถามโดยที่ไม่คิดจะตอบคำถามที่อีกฝ่ายถามเมื่อครู่นี้

“ไม่ทราบครับคุณพ่อ” วินตอบก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น “รู้แต่ว่าพวกผมเจอคุณพ่อถูกห่มผ้าหนาทั้งตัวนอนอยู่หลังห้องน้ำ เอ่อ ในสภาพ…เปลือยกายไม่มี…เสื้อผ้าซักชิ้นเดียว อ๊ะ แต่คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ คุณพ่อยังปลอดภัย…ไม่ได้โดน…”

“ข่มขืน แกจะพูดแบบนั้นสินะ”

“ครับคุณพ่อ” วินพยักหน้าตอบ “ผมว่าคุณพ่อนอนก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะไปเรียกคุณหมอให้มาตรวจดูอาการคุณพ่ออีกที ถึงคุณพ่อจะ…ไม่ได้โดน…ข่มขืน แต่ก็มีบาดแผลอยู่เต็มตัว โดยเฉพาะคอ…เอ่อ ผมว่าคุณพ่ออย่ารู้เลยดีกว่านะครับ”

ผมได้ยินถึงกับมุ่นคิ้วทันที

“ทำไม? คอฉันมีอะไรงั้นรึ” วินไม่ตอบคำถามของผม แต่กลับส่งกระจกบานหนึ่งให้ ซึ่งผมรับมาพลางใช้กระจกส่องลงดูตรงคอของตัวเอง ก่อนจะหรี่ตามองเมื่อเห็นคอของตัวเองที่บัดนี้เต็มไปด้วยรอยเชือกผสมกับรอยจ้ำหรือคิสมาร์คอยู่เต็มไปทั่ว “เฮอะ ก็แค่รอยเชือกกับรอยคิสมาร์ค แกนี่ทำเป็นตื่นเต้นไปได้นะ”

“ตะ…ตะ…แต่”

“แต่อะไร?” ผมย้อนถามลูกชายที่ทำท่าลุกลี้ลุกลนอยู่นั่นแหละ “ฉันไม่ได้อินโนเซนท์ถึงขนาดที่ว่าโดนของพวกนี้แล้วจะกลัวจนถึงขั้นจะเป็นจะตายได้หรอกนะ หรือว่าแกไม่เคยโดนอิฐทำแบบนี้กับตัวเองก็เลยกลัวแทนฉันน่ะเจ้าวิน”

พอผมพูดจบ อีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งเฮือกทันที

“ปะ…เปล่าครับ ผมไม่ได้กลัว”

“ถ้างั้นก็เลิกสั่นได้แล้ว ฉันรำคาญ” ผมพูดตัดบทก่อนจะส่งกระจกคืนให้กับมัน “จะไปตามหมอมาตรวจฉันไม่ใช่รึ ก็รีบไปซะสิ”

“ครับคุณพ่อ” พอลูกชายเดินออกไปข้างนอกห้องแล้ว ผมก็ค่อยผ่อนลมหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะล้มตัวลงนอนมองเพดานห้องคนป่วยพลางครุ่นคิดถึงเสียงของไฟที่หมู่นี้ได้ยินบ่อยจนเกินไป

หรือว่าไฟจะกลับชาติมาเกิดเหมือนกับเรา?...

..............................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 70% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-08-2014 10:54:29

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 70% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 24-08-2014 11:05:48

ลุ้นชะมัด ไฟจะอยู่ในร่างของใคร

เข้าข่ายก็มีแต่ สิงห์ กับเสือ เท่านั้น คงไม่มีใครโผล่มาเป็นช้อยส์ให้เลือกอีกนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 70% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: helpmeiiz ที่ 24-08-2014 11:11:58

ลุ้น ไฟออกมาสักทีเถอะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 70% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-08-2014 17:24:32

“มึงนี่นะ เพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้วันเดียวก็ต้องกลับเข้ามานอนพักรักษาตัวอีกแล้ว”

“นั่นสิ กูว่ามึงน่าจะไปทำบุญถวายสังฆทานนะ จะได้ล้างซวย”

สองหนุ่มคู่ชู้ชื่น เอ๊ย ไม่ใช่ครับ เพื่อนแสบสองคนเสกกับเกมมาเยี่ยมผมหลังจากที่เข้าโรงพยาบาลได้เพียงวันเดียว วันรุ่งขึ้นพวกมันก็มาเยี่ยมผมถึงห้องคนป่วย แต่โชคยังดีที่พวกมันไม่ได้ถามผมเรื่องที่ได้รับบาดเจ็บหนักครับ

“กูก็ว่าจะไปเหมือนกัน พวกมึงจะไปไหมล่ะ”

“ไปสิๆ แต่ต้องดูสภาพมึงซะก่อนว่าพร้อมเมื่อไหร่” เสกถามพลางมองสภาพร่างกายของผมในตอนนี้ ถึงแม้จะได้รับบาดเจ็บแค่ขีดข่วนจากของมีคมกับรอยเชือกที่รัดคอ ก็ไม่ได้ทำให้ผมไม่สามารถไปทำบุญที่วัดได้ เหลือแต่รอคำตอบจากคุณหมอว่าจะให้ผมออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่เท่านั้นเอง “จริงสิ มึงต้องไปขออนุญาตเจ้านายก่อนด้วยไม่ใช่รึ”

“หา?”

“ก็คุณวิน คุณสิงห์ คุณเสือนั่นไง” เกมตอบก่อนจะพูดต่อ “เมื่อวานตอนหัวค่ำพวกกูสองคนจะเข้ามาดูมึงว่าเป็นยังไงบ้าง แต่พวกเขาก็ไม่ยอมให้เข้า บอกพวกกูว่ายังไม่ให้เยี่ยมจนกว่ามึงจะฟื้น แถมนอกจากนี้ยังมีการตรวจค้นร่างกายพวกกูสองคนละเอียดถี่ยิบอย่างกับกลัวว่าพวกกูจะมาฆ่ามึงยังไงยังงั้นแหละ”

“เฮ้ยจริงดิ?!”

“จริง!” เสกตอบก่อนจะพูดต่อ “ตรวจร่างกายแบบว่าต้องแก้ผ้าต่อหน้าพวกเขาทั้งสามคน บอกตามตรงพวกกูเพิ่งเคยแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นเนี่ยแหละ แม่ง โคตรอายเลยว่ะ”

“ใช่ๆ อายจนไม่อยากมองหน้าพวกเขา ดีนะที่วันนี้ไม่โดนตรวจร่างกายด้วย ไม่งั้นพวกกูคงไม่มีหน้าจะมาเยี่ยมมึงอีกแล้วล่ะไอ้วีร์เอ๊ย” เกมพูดพลางเอามือขึ้นกุมหัวทำท่าอย่างกับจะเป็นจะตาย

“เออ กูขอโทษด้วยวะ ไว้วันหลังจะพาไปเลี้ยงส้มตำ”

“ไม่เอาเว้ย!” สองคนพูดพร้อมกันทันทีที่ผมพูดจบ “พวกกูเบื่อส้มตำ มึงนี่นะ เอะอะๆอะไรก็ส้มตำตลอด พวกกูสองคนเบื่อแล้วนะเฟ้ย”

“อ้าว แล้วจะให้กูเลี้ยงอะไรล่ะ พวกมึงก็รู้ว่ากูยากจนแค่ไหน” ผมถามกลับด้วยความสงสัย ก็ผมจนจริงๆนี่ครับ จะให้มีเงินเลี้ยงอาหารดีๆหรูๆให้พวกมันที่บ้านรวยใหญ่เท่าคฤหาสน์ได้ยังไงกัน ถึงแม้ตอนนี้ผมจะได้เจ้าวินลูกชายเป็นแบ็กอัพก็ตาม

“เออวะ พวกกูลืมไป โทษทีๆ” เสกบอกก่อนจะพูดต่อ “ว่าแต่มึงเข้าไปทำงานที่บ้านคุณวินแล้ว พวกเขาไม่ได้ให้เงินเดือนกับมึงบ้างเลยหรือวะไอ้วีร์”

“อืม ไอ้ให้มันก็ให้อยู่หรอก แต่กูต้องเก็บไว้ใช้จ่ายยามจำเป็นเผื่อแม่ข้าวไม่สบายน่ะ ยิ่งตอนนี้ท่านยังไม่ฟื้นจากเจ้าหญิงนิทรา กูยิ่งต้องเก็บ ขอโทษนะที่ทำให้ผิดหวัง” ผมบอกด้วยเหตุผลที่เลี้ยงข้าวพวกมันไม่ได้ ซึ่งเสกกับเกมก็เข้าใจผมดีครับ ไม่ได้ว่าอะไรผมเลยซักคำเดียว พวกมันอยู่คุยกับผมซักครึ่งชั่วโมงก่อนจะขอตัวไปเรียนหนังสือ เพราะเดี๋ยวจะไปเข้าแถวเคารพธงชาติไม่ทัน

..................................

“ดูเธอจะถูกโฉลกกับโรงพยาบาลเสียจริงนะวีร์ หึๆ” นี่ก็อีกคนที่แวะมาเยี่ยมเยียนผมหลังจากทราบข่าว แต่กว่าที่อีกฝ่ายจะเข้ามานั้น เห็นจะฝ่าด่านพวกลูกชายที่หน้าประตูเสียตั้งนานสองนาน

ทำอย่างกับต้องเสียค่าแป๊ะเจี๊ยะผ่านประตูเงินประตูทองมาหาเจ้าสาวงั้นแหละ!

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับคุณเฟยจิ้ง ผมก็แค่โชคร้ายนิดหน่อยเท่านั้นเอง” ผมยิ้มตอบกลับไปพลางเหลือบตามองของฝากคนไข้ ซึ่งเป็นตะกร้าที่บรรจุด้วยผลไม้รูปร่างค่อนข้างประหลาดสีชมพูสลับเขียวถึงเจ็ดลูก ก่อนจะหันสายตากลับมามองเจ้าของตะกร้าที่เป็นคนนำมาให้ “ต้องขอบคุณสำหรับของฝาก แก้วมังกรน่ะของโปรดผมเลยล่ะ”

อีกฝ่ายได้ยินที่ผมพูดก็พลันฉีกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“หึ ถ้าเธอชอบมันได้ก็ดีไป อ้อ ไม่ต้องห่วงนะ แก้วมังกรนี้ไม่มีพิษมีภัย กินได้”

“ถ้าไม่ว่าอะไรผมขอเปลี่ยนจากที่กินได้เป็นขอพรจะดีกว่า เพราะผมจะได้ขอพรอะไรก็ได้จากเทพเจ้ามังกรตั้งหนึ่งข้อน่ะครับ” ผมเถียงย้อนกลับไป ซึ่งทำเอาอีกฝ่ายถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะส่งเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง

“ฮะๆ เธอนี่นะ คิดมาได้ไงขอพรจากเทพเจ้ามังกร นี่มันเป็นโลกแห่งเป็นความจริงไม่ใช่การ์ตูนที่จะได้ขอพรแบบนั้นน่ะ” ใครว่าจะขอไม่ได้ ก็ในเมื่อผมขอพรจากพระเจ้าให้กลับชาติมาเกิดมาได้แล้ว แต่จะแตกต่างกันตรงที่พรของผมแลกกับความดี ไม่ใช่ขอพรจากลูกแก้วมังกรทั้งเจ็ดลูกก็เท่านั้นเอง “เรื่องของแม่เธอ รู้สึกตอนนี้จะมีปฏิกิริยาตอบสนองดี แต่ยังไม่ตื่นเลย ถ้ายังไงเธอก็หัดไปเยี่ยมแม่ของเธอซะบ้างนะ”

“ครับคุณเฟยจิ้ง”

“ฉันต้องขอตัวกลับก่อนนะ เพราะคนแถวนี้ให้เวลาฉันมาเยี่ยมเธอได้ไม่นาน”

“ครับ โชคดีครับ”

“อ้อ ลืมบอกไป เรื่องสาม ไม่สิ ต้องสี่พี ถ้าเธอสนใจบอกฉันได้นะ ฉันจะได้เข้าร่วมด้วยอีกคน” แล้วอีกฝ่ายก็เดินจากไปโดยที่ผมได้แต่นั่งอ้าปากค้างเพียงอย่างเดียว

..........................

o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-08-2014 18:35:20

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 24-08-2014 19:25:11

คุณเฟยจิ้งนี่ก็ขอสี่พีอยู่นะ่นแหละ ไม่ต้องขอหรอก ทำเลย :mew3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 24-08-2014 19:27:57

:laugh: :laugh: โธ่!!! คุณเฟยเจ้าค่ะ

กร๊ากกกกกกๆๆๆๆ เค้าสนับสนุนความคิดนั้นนะ :-[

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 24-08-2014 19:44:50

ความคิดเข้าท่านะคะคุณเฟย สี่พีๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 24-08-2014 19:45:29

วีร์เสน่ห์แรงเกินพิกัด ฮ่าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-08-2014 19:57:41

เสน่ห์แรงเกินคาด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 24-08-2014 20:03:27

เฟยจิ้งนี่เป็นอะไรกะวีร์นะ เป็นมังกรเหมือนกัน แล้ว ลูกพี่ลูกน้อง ปู่ ลุง ??? ลืมอ่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 24-08-2014 20:10:50

:m20: โอ๊ยขำจนปวดท้องจิ้งเป็นเอามากนะจิ้ง ก๊ากก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 24-08-2014 20:17:45

ใคร ครือ ไฟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 24-08-2014 20:52:49

วีร์ เรากระซิบนะ รวบแม่งให้หมด แล้วรวมเป็นแก๊งเดียวกันเลย คงใหญ่น่าดู? ทำเป็นหนังจีน รวบรวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง?ไปเลย เลือกไม่ถูกแล้ว ตัวเลือเยอะจัด คริคริ :hao6: :hao6: :z2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 24-08-2014 21:25:20

รวบแม่มให้หมดเลยวีร์ ตัดปัญหา :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 10 up 100% 24/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 26-08-2014 08:03:36

ตอนที่ 11

............................

ช่วงที่นอนพักรักษาตัว มีไม่กี่คนเท่านั้นที่มาเยี่ยมผม ยกเว้นจีนที่หลังจากเกิดเรื่องก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น พอผมถามเจ้าวินลูกชายดู อีกฝ่ายกลับอึกอักหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามนี้กับผม ครั้นพอผมไปถามกับอิฐดูบ้าง ซึ่งเจ้าตัวก็ตอบว่าไม่รู้ไม่ทราบ ยิ่งเจ้าสิงห์ยิ่งแล้วใหญ่ มันตีสีหน้ายักษ์แล้วเดินหนีออกจากห้องคนป่วยไป

ชักเป็นห่วงแล้วสิ…

พักรักษาตัวที่โรงพยาบาลได้สามวันคุณหมอก็อนุญาตให้ผมออกจากโรงพยาบาลได้ แต่วินลูกชายผมกลับไม่ยอมให้ผมไปโรงเรียน อ้างว่ารอให้ผมหายดีเสียก่อนแล้วถึงจะยอมให้ไปได้

“ตั้งแต่ทำงานให้กับคุณวิน มึงนี่มีแต่เรื่องเจ็บตัวเข้าโรงพยาบาลอยู่เวลาตลอดเลยนะ” กล้ามาเยี่ยมเยียนผมถึงห้องพร้อมกับตะกร้าผลไม้ขนาดเล็ก ซึ่งไม่พ้นแก้วมังกรอีกตามเคย

เซ็งเป็ด ทำไมช่วงนี้เจอแต่แก้วมังกรตลอดเลยวะ!

“ก็ให้ทำไงได้ เมื่อขึ้นหลังเสือ เอ๊ย ขึ้นหลังสิงห์ก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ” ผมบอกพลางถอนหายใจขณะที่นั่งพิงหัวเตียงในห้องนอนตัวเอง อันที่จริงผมไม่ได้บาดเจ็บถึงขั้นเดินไม่ได้หรอกครับ แต่เพราะวินสั่งห้ามไว้ ก็เลยทำให้ผมได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่ในห้องของตัวเองอย่างที่เห็น “ว่าแต่กล้าเห็นคุณจีนบ้างหรือเปล่า”

กล้ากำลังแกะแก้วมังกรให้ผมถึงกับชะงัก

“เห็นสิ”

“เหรอ ทำไมกูไม่เห็นวะ” ผมถามต่อด้วยความสงสัย เพราะตอนกลับมาไม่เห็นเลยซักนิด

“ก็จะให้มึงเห็นได้ยังไงล่ะไอ้วีร์ เล่นขับรถออกไปแต่เช้าตรู่ และกว่าจะกลับมาบ้านก็เอาตีหนึ่งตีสองนู่นแหนะ” กล้าบอกก่อนจะยัดแก้วมังกรที่แกะแล้วให้กับผม “ส่วนมึงก็นอนเร็วไป ใครจะไปทันเห็นจริงไหม ว่าแต่มึงจะถามไปทำไม อย่าบอกนะว่ามึงสงสารคุณจีนที่โดนคุณวินกับคุณสิงห์ตบหน้าน่ะ”

!!!!!!

“หืม? ตบหน้าเลยเหรอ” ไม่คิดว่าวินกับสิงห์จะลงโทษอีกฝ่ายด้วยวิธีการตบหน้า เพราะถ้าเป็นผม ผมคงลงโทษด้วยวิธีแบบอื่น อย่างเช่น เอาไปขังรวมกับพวกสิงห์โต อ๊ะ ล้อเล่นครับ ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ส่วนมากผมจะใช้วิธีการใช้ไม้เรียวเฆี่ยนตีครับ

“ใช่แล้ว ตบหน้าเลยล่ะ” กล้าตอบก่อนจะพูดต่อ “เห็นว่าคุณจีนทำหน้าที่ดูแลมึงไม่สำเร็จ ปล่อยให้มึงโดนนักฆ่าทำร้ายร่างกายโดยที่ตัวเองเดินออกไปซื้อน้ำดื่มที่เซเว่นอย่างสบายใจเฉิบ ก็เลยโดนลงโทษด้วยการตบหน้าอย่างที่เห็น”

“งั้นเหรอ”

“อืม ก็เล่นบวมช้ำซะขนาดนั้น ใครไม่เห็นก็บ้าแล้ว แต่นี่คุณจีนก็ยังกล้าออกไปข้างนอกได้อีกนะ ไม่อายคนอื่นบ้างเลยรึไงเนี่ย” กล้าบ่นพึมพำก่อนจะหยิบผลไม้ขึ้นแกะต่อ “ไว้กูเจอคุณจีนเมื่อไหร่ กูจะบอกเขาให้เองว่ามึงอยากเจอหน้าด้วยนะโอเค”

“อืม โอเค ขอบใจมึงมากวะ” กล้าอยู่คุยกับผมซักพักก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ

.............................

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 20% 26/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 26-08-2014 08:12:40

หนูจีนน่าสงสาร ไม่กล้ามาสู้หน้าวีร์อีก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 20% 26/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-08-2014 09:04:34

:mew3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 20% 26/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 26-08-2014 11:02:47

สงสารจีน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 20% 26/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 26-08-2014 22:39:59

น้องจีนจะเป็นไงมั่งเนี่ย น่าสงสารจัง หนูไม่ได้ตั้งใจนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 20% 26/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 26-08-2014 23:00:45

:hao5: :hao5: :hao5:อ่านตามทันแล้วววววววววววว :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 20% 26/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 28-08-2014 08:42:56

เนื่องจากผมเบื่อที่จะอยู่แต่บ้าน ก็เลยขอวินออกไปเยี่ยมแม่ข้าวที่อยู่กับตระกูลมังกร ซึ่งวินก็ยอมให้ผมไปแต่ต้องมีองครักษ์ติดตามไปด้วย แน่นอนว่าองครักษ์ที่พูดถึงก็คือ…

สิงห์ครับ

รายนี้มาถึงก็ทำหน้าบึ้งตึงใส่ แถมพูดกัดผมเล็กน้อยพอเป็นกษัยอีกด้วย

“ยังไม่หายดีก็ริจะออกไปข้างนอก อยากจะโดนเฟยจิ้ง…” ประโยคแรกพอฟังรู้เรื่องครับ แต่ประโยคหลังนี่ เจ้าตัวพูดเสียงแผ่วเบาจนไม่ได้ยิน ซึ่งผมฟังไม่รู้เรื่องจึงไม่ได้เก็บมาคิดใส่ใจอะไรเพราะสิงห์มันเป็นคนแบบนี้แหละครับ “…แล้วนี่ทานข้าวเช้าแล้วรึยังล่ะ”

หืม? วันนี้มาแปลก มีการถามไถ่เรื่องกินข้าวด้วยครับ

“ก็ยังน่ะครับ” ผมตอบพลางมองหน้าสิงห์ที่กำลังขับรถอยู่ด้วยความมึนงง “คุณสิงห์ถามทำไมเหรอครับ”

สิงห์ไม่ตอบแต่กลับเปิดไฟเลี้ยวขับพวงมาลัยจอดที่หน้าร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุง ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

“ลงไป”

“เอ๋?”

“จะทานข้าวไหม ถ้าทานก็ลงไปซะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง” เฮ้ยจริงดิ นี่ผมฟังอะไรผิดไปหรือเปล่า อย่างเจ้าสิงห์เนี่ยนะ จะเลี้ยงข้าวผม “ไม่ต้องเกรงใจ ฉันเต็มใจเลี้ยงเธอ ไม่หักเงินเดือนด้วย”

OMG!

นอกจากจะเลี้ยงข้าวแล้วยังไม่หักเงินเดือนอีกด้วย!!

แต่ก็ดีครับ เพราะช่วงนี้กระเป๋าผมแฟบมาก อย่าถามว่าทำไมวินถึงไม่ให้เงินกับผมทั้งๆที่ผมเป็นพ่อของมัน ซึ่งผมขอบอกไว้ ณ วินาทีนี้ว่าจะไม่เอาเงินเพิ่มจากวินที่ยื่นให้พิเศษนอกจากเงินเดือดเด็ดขาด ถามว่าเพราะอะไรนะหรือครับ ก็เพราะว่าผมไม่ใช่วีรวัฒน์ผู้นำสิงห์รุ่นที่สอง แต่เป็นกมล วีร์ กมลลูกชายคนเดียวของแม่ข้าว ทายาทสายเลือดตระกูลมังกรอีกคนที่หายสาบสูญไปนั่นเอง

“ทานครับคุณสิงห์” ผมตอบก่อนจะเดินลงจากรถไป ซึ่งทำให้อีกฝ่ายเดินลงจากรถตาม แน่นอนว่าร้านอาหารที่สิงห์พาผมมานี้เป็นร้านอาหารจีนที่ในอดีตผมเคยพาลูกๆหลานๆมาทานอาหารกันที่นี่ครับ

คิดถึงจังเลยแหะ…

“มองอะไร รีบเดินตามมาได้แล้ว” เสียงของสิงห์พูดแทรกขึ้น ทำเอาผมที่กำลังคิดถึงความหลังครั้งอดีตถึงกับชะงัก ก่อนจะรีบเดินตามร่างสูงที่เดินนำไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเข้ามานั่งในร้านแล้วสิงห์ก็สั่งอาหารทันที ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเงียบๆมองร้านเพียงอย่างเดียว “เป็นอะไร เห็นมองตั้งแต่เดินเข้าร้านแล้ว”

ผมได้ยินดังนั้นจึงหันมายิ้มเจื่อนให้กับอีกฝ่าย

ก็แค่คิดถึงความหลังเท่านั้นเอง

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”

“แน่นะว่าไม่มีอะไร” อีกฝ่ายคาดคั้นคำตอบ “หรือกำลังคิดอยู่ว่าทำไมคนระดับอย่างฉันถึงพาเธอมาร้านอาหารจีนธรรมดาแทนที่จะไปทานอาหารที่โรงแรมหรูๆน่ะ”

“เปล่าครับ ไม่ได้คิดแบบนั้นเลยจริงๆ” ถ้าเป็นคนอื่นน่ะคิดแน่ แต่สำหรับผมแล้วจะทานที่ไหนก็ไม่สำคัญครับ เพราะมันจะสำคัญอยู่ตรงที่น้ำใจของผู้เลี้ยงที่หยิบยื่นให้มากกว่า

แต่จะว่าไปตอนนี้เหมือนมาออกเดตเลยแฮะ…

เมื่ออาหารมาพร้อมแล้วก็ลงมือทานทันที แน่นอนว่าช่วงทานอาหารไปนั้นผมก็เหล่มองอีกฝ่ายอย่างมึนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมสิงห์ถึงต้องพาผมมาทานอาหารข้างนอกด้วย ทั้งๆที่น่าจะให้เงินผมไปหาอะไรทานเองได้โดยไม่ต้องมานั่งทานพร้อมกันแบบนี้

“วีร์”

“ครับ?”

“มาเป็นเมียของฉันเถอะ”

พรูด!!

“แค่กๆ” ผมไอตัวโก่งหลังจากได้ยินที่อีกฝ่ายพูดจบ ก่อนจะรีบหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดปากตัวเองทันที “คุณสิงห์พูดอะไรนะครับ แค่กๆ พอดีผมได้ยินไม่ชัด”

“มาเป็นเมียของฉันเถอะ”

!!!!!!

“คุณสิงห์ คุณรู้ตัวบ้างไหมว่าพูดอะไรออกมาน่ะ” ผมพูดย้ำอีกครั้งเผื่อคนตรงหน้าจะพูดผิด

“ฉันคงจะพูดข้ามขั้นตอนไปสินะ” อีกฝ่ายพูดเองเออเองโดยไม่ฟังคำพูดของผมเลยซักนิด “ฉันชอบเธอวีร์ มาเป็นแฟนกับฉันเถอะ รับรองว่าดีกว่าไปคบกับพยัคฆ์เป็นร้อยเท่าพันเท่า”

!!!!!!

“ไม่ต้องรีบตอบตอนนี้ เพราะยังไงฉันก็รอได้ แต่อย่าให้ฉันรอนานล่ะวีร์”

!!!!!!

..................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 28-08-2014 09:36:43

:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 28-08-2014 10:13:11

สิงห์ข้ามขั้นไปเยอะเลยอ่า 5555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 28-08-2014 10:39:38

คุณพระ พ่อสิงห์จะรุกแล้ว :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 28-08-2014 11:09:42

ข้ามขั้นมากอ่ะสิงห์ o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 28-08-2014 12:24:01

:hao3: สิงห์มาเร็วเคลมเร็วไปหรือเปล๊าาาา อยากรู้จริงๆเลยว่าใครกันน๊าที่จะเป็นไฟกลับชาติมาเกิด
แต่ถ้าลองคิดแบบขำๆ สิงห์คือลูกของลูกชาย ที่วีย์บอกว่าตอนสมัยก่อนต้องอบรมสั่งสอนใช่เปล๊า (น่าจะใช่เนอะ)
ถ้าเป้นไฟคงต้องมีอาการอะไรออกบ้างแล้ว ใจเราเอนเอียงไปทางเสือแหะ เหมือนอะไรมันเหมาะเจอะมาก
และที่น่าจะรู้ว่ากลับชาติมากเกิดก็คงตอนที่วีย์เผลอพูดถึงเรื่องตัวเองตอนก่อนให้แม่ฟังที่โรงพยาบาล หรือว่ายังไงหว่า (ชักเดามั่ว)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-08-2014 12:36:47

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 28-08-2014 12:50:24

:hao7: :hao7: :hao7:คุณสิงห์ขอกันแบบนี้เลยเหรอ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 28-08-2014 20:52:50

:m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 28-08-2014 21:30:38

นายพยัคฆ์ ช้าไปแล้วววววว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 28-08-2014 21:54:08

นายจะตรงเกินไปแล้ว555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 28-08-2014 22:20:52

นี่คือวิธีของสิงห์สินะ ไม่ต้องจีบให้เสียเวลา รวบรัดตัดตอนทีเดียว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 40% 28/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-08-2014 09:45:02

“เป็นอะไรไป มาเยี่ยมแม่ข้าวแล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร” ผมหันไปยิ้มตอบกับเฟยจิ้ง หลังจากสิงห์ขับรถมาส่งผมที่คฤหาสน์ตระกูลมังกรแล้ว บอกผมว่าถ้าจะกลับเมื่อไหร่ให้โทรไปบอก แต่ผมบอกสิงห์ไปว่ากลับเองได้ ซึ่งอีกฝ่ายไม่ได้ว่าอะไรก็ขับรถออกไปทันที “ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆครับ แค่เครียดเรื่องเอนท์ฯนิดหน่อยเท่านั้นเอง”

ผมพูดโกหกเพราะเห็นอีกฝ่ายจ้องหน้าสงสัยไม่เลิก

“แน่นะ”

“แน่สิครับ” ผมยืนกรานตอบเสียงแข็ง ก่อนจะพูดเปลี่ยนเรื่อง “ว่าแต่แม่ข้าวเริ่มมีปฏิกิริยาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะคุณเฟยจิ้ง”

“ก็หลังจากที่เธอเข้าโรงพยาบาลน่ะ ว่าแต่ถามทำไมหรือ” เฟยจิ้งเอียงคอถามผมด้วยความสงสัย

“อ้อ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่ถามดูเฉยๆ” ผมยิ้มตอบก่อนจะหันไปบีบนวดให้แม่ข้าวต่อ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะอยู่ที่นี่ดูแลแม่ข้าว และอยากจะหนีหน้าสิงห์ไปซักพัก

“ฉันชอบเธอวีร์ มาเป็นแฟนกับฉันเถอะ รับรองว่าดีกว่าไปคบกับพยัคฆ์เป็นร้อยเท่าพันเท่า”

ถ้าผมไม่ได้มีความทรงจำของชาติก่อน อาจจะพิจารณาสิงห์เหมือนกับเสือที่บอกว่าชอบผมด้วย แต่นี่ผมมีความจำครั้งชาติก่อนครบสมบูรณ์ เป็นปู่ของสิงห์ เป็นวีรวัฒน์ในร่างกมลวีร์ ฉะนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะตอบรับสิงห์เป็นแฟน แล้วอีกอย่างผมไม่ได้ชอบสิงห์ เห็นสิงห์เป็นเพียงแค่หลานชายคนหนึ่งของตัวเองเท่านั้น

“ทำหน้าเครียดแบบนั้น สิงห์มาขอเธอเป็นแฟนหรือยังไง”

!!!!!!

“แค่กๆ คุณเฟยจิ้ง คุณ แค่กๆ” ผมแทบสำลักน้ำลายตัวเองเมื่อได้ยินคำพูดนั้น

“หรือว่าเธอไปฟีทเจอริ่งกับสิงห์กับเสือมาแล้วก็เลยเครียด”

!!!!!!

“คุณเฟยจิ้ง!”

“อ้าวไม่ใช่เหรอ” อีกฝ่ายพูดพลางทำหน้าเหรอหรา “หรือเธอเครียดเพราะเพิ่งจะฟีทเจอริ่งเป็นครั้งแรก คงเจ็บมากสินะ ใหม่ๆก็แบบนี้แหละยังไม่ชิน ทำบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินไปเอง ว่าแต่เธอสนใจลองดูกับฉันบ้างไหมล่ะ ฮะๆ ล้อเล่นน่าล้อเล่น ไม่ต้องซีเรียส”

จะซีเรียสก็เพราะคำพูดของคุณนั่นแหละเฟยจิ้ง!

ผมอยู่เฝ้าแม่ข้าวจนถึงเย็นก็ถึงเวลากลับบ้าน ซึ่งผมกะว่าจะเดินไปบอกลาเฟยจิ้งที่ห้องทำงาน กลับชะงักเมื่อเห็นร่างบาง ใบหน้าเรียวขาวอมชมพู ผมสั้นสีดำทรงบ็อบเทอยู่ในชุดทำงานออฟฟิตแลดูกะทัดรัดกำลังเดินสวนมาทางผมพอดี ส่วนอีกฝ่ายเมื่อเห็นผมหยุดเดินก็พลันหยุดเดินตาม ก่อนจะหันมามองผมด้วยความสงสัย

“เธอเป็นอะไรกับที่นี่งั้นหรือ เพราะฉันรู้สึกไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อนเลยนะหนุ่มน้อย”

“อ๋อ สวัสดีครับ ผมชื่อ…”

“วีร์ กมลวีร์ แต่ถ้าเป็นชื่อเก่าที่ปู่ตั้งให้ ชื่อเฟยหลง ทายาทมังกรที่หายสาบสูญไปพร้อมกับน้องสาวของฉันที่ชื่อข้าวน่ะ” เสียงเฟยจิ้งพูดแทรกก่อนจะเดินมาจับไหล่ผมเบาๆ “วีร์ นี่คุณราตรี เป็นผู้นำของตระกูลหงส์รุ่นที่สี่ ทักทายเขาซะสิ”

ผมได้ยินดังนั้นก็หันไปยิ้มทักทายพร้อมกับยกมือไหว้คนที่อายุมากกว่าตัวเอง

“สวัสดีครับคุณราตรี ผมวีร์ ยินดีได้รู้จักครับ” อีกฝ่ายยกมือรับพร้อมกับยิ้มตอบ

“เช่นกันนะจ้ะพ่อหนุ่มวีร์”

“เดี๋ยวฉันกับราตรีจะไปคุยกันที่ห้องรับแขก เธอจะไปคุยกับพวกเราด้วยไหมล่ะวีร์” เฟยจิ้งหันมาถามผม ซึ่งผมรีบส่ายหน้าให้ทันที

“ไม่ล่ะครับคุณเฟยจิ้ง ผมจะรีบกลับบ้านเพราะมันเย็นมากแล้วน่ะ”

“อ้อ งั้นฉันจะให้คนขับรถไปส่งที่บ้านให้แล้วกัน”

“ไม่ต้องครับคุณเฟยจิ้ง แค่นี้ผมก็รบกวนคุณมากพอแล้ว”

“รบกงรบกวนอะไรกัน บ้านตัวเองแท้ๆ” เฟยจิ้งพูดพลางถอนหายใจ “แต่ฉันคงปล่อยให้เธอกลับบ้านไปเองคนเดียวไม่ได้นะวีร์ เพราะมันอันตราย อย่าลืมสิว่าไป่เต๋ายังต้องการตัวเธออยู่น่ะ”

“เอางั้นก็ได้ครับ ผมต้องรบกวนคุณแล้ว”

“อืม งั้นตามฉันมา จะได้ไปบอกให้มือขวาของฉันขับรถไปส่งให้”

“ครับ” ผมตอบก่อนจะหันหน้าไปก้มหัวลากับราตรี “ลาล่ะครับคุณราตรี ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่”

“จ้ะพ่อหนุ่ม แล้วเจอกันใหม่” พอลาเสร็จผมก็เดินตามเฟยจิ้งไป

.........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ปล.ภาพข้างล่างเป็นภาพจำลองของราตรี

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 60% 29/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 29-08-2014 13:35:33

:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:มาครบทุกตระกูลยังอะ :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 60% 29/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 29-08-2014 18:07:43

สรุปวีร์จะมีตอนไหนไม่โดนจับตัวแล้วสลบเหมือดบ้างคะ 55555555555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 60% 29/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-08-2014 21:20:25

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 60% 29/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 30-08-2014 01:34:22

มีหลายปมให้ค้นหา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 60% 29/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 30-08-2014 14:05:55

o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 60% 29/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 30-08-2014 14:59:16

ตัวละครเพิ่มมาอีกแล้ว
สิงไวมากกกกก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 60% 29/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-08-2014 10:17:03

โชคดีขากลับไม่ได้เจอหน้าสิงห์ ผมก็เลยเดินเข้าบ้านอย่างสบายใจแต่ทว่ากลับพบกับจีนที่ตอนนี้แก้มสองข้างมีรอยบวมช้ำกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ในห้องรับแขกคนเดียวอย่างเงียบๆ

บทจะได้พบก็ได้พบง่ายๆเลยนะ…

ครั้นผมจะเดินเข้าไปทักทาย แต่กลับต้องชะงักค้างเพราะได้ยินเสียงจีนบ่นพึมพำคนเดียว

“ฉันไม่ได้ตั้งใจทิ้งวีร์ซักหน่อย แค่จะเดินไปซื้อน้ำให้มันเท่านั้นเอง แต่ไม่นึกเลยว่า…”

อ้อ ที่แท้ก็หวังดีออกไปซื้อน้ำดื่มให้ผมนี่เอง

ผมไม่อยากให้จีนเป็นแบบนี้จึงหวังจะเดินเข้าไปพูดเคลียร์เรื่องให้มันเสร็จๆไป

“ในที่สุดก็ได้เจอกันซักที” พอผมเรียก อีกฝ่ายหันมามองผมพร้อมกับหรี่ตาลง ก่อนจะเตรียมลุกขึ้นเดินหนีแต่ก็โดนผมกดไหล่ไว้เสียก่อน “อย่าหนีสิครับคุณจีน ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณด้วย”

“แต่ฉันไม่อยากคุย!”

“ถ้าคุณเอาแต่หนี แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่องล่ะครับ” ผมพูดกดเสียงต่ำ ก่อนจะคว้าแก้วเหล้าออกจากมือบาง ไม่อยากให้ดื่มต่อครับ มันเป็นอันตรายต่อสุขภาพ ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นแค่ลูกบุญธรรมของวินก็ตามที แต่ตอนนี้เป็นคนตระกูลสิงห์แล้ว ดังนั้นผมจึงมีสิทธิ์ที่จะห้ามครับ “ผมรู้นะครับว่าคุณจีนกลุ้มใจเรื่องที่ทิ้งหน้าที่ตัวเองไปจนผมต้องเจอกับนักฆ่าของไป่เต๋ามาทำร้ายร่างกาย แต่คนเรามันก็พลาดกันได้ ดั่งคำสุภาษิตไทย ผิดเป็นครู ถ้ารู้ว่าผิดแล้วก็ค่อยจักปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น ฉะนั้นเลิกคิดมากได้แล้วนะครับคุณจีน ผมไม่ได้ติดใจเอาความ กรุณากลับมาเป็นคุณจีนที่ผมเคยรู้จักเถอะน่ะครับผมขอร้อง”

เมื่อผมพูดจบ ร่างบางก็หันมามองผมก่อนจะถอนหายใจเสียงดังเฮือก

“ตกลง ฉันจะเลิกคิดมากแล้วล่ะ ว่าแต่ขอเหล้าคืนได้ไหม ฉันยังดื่มไม่หมดเลย เสียดายน่ะ”

“ไม่ได้ครับคุณจีน ผมไม่ให้” ผมพูดพลางยกแก้วเหล้าหนีมือบางทันที ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับทำหน้าหงุดหงิด “ถ้าคุณอยากดื่มนัก ผมมีข้อต่อรอง คุณจีนช่วยเขยิบหน้าเข้ามาใกล้ๆผมสิครับ จะได้บอกให้ฟัง”

“อะไรของเธอเนี่ยวีร์ เรื่องมากจริงๆ” เจ้าตัวบ่นแต่ก็ขยับหน้าเข้ามาใกล้ผม

“ใกล้กว่านี้อีกครับ” ผมบอก ซึ่งเจ้าตัวก็ขยับเข้ามาอีก “ยังไม่พอครับ ใกล้เข้ามาอีก”

“เอ๊ะ?! ฉันว่าใกล้มากพอแล้วนะ”

“ยังครับ ยังไม่พอ” จีนนิ่วหน้าแต่ก็ยอมขยับมาใกล้ จนใบหน้าบางกับใบหน้าของผมใกล้ชิดกันในระยะเผาขน พอได้จังหวะเท่านั้นแหละ ผมกดริมฝีปากตัวเองที่แก้มของจีนทั้งซ้ายทั้งขวาเสียงดังฟอดโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว “ฟอด ฟอด ชื่นใจจังครับ ส่วนเหล้าผมให้ดื่มแค่แก้วนี้แก้วเดียวก็พอแล้วนะครับ ผมไปก่อนล่ะ”

ว่าแล้วก็หยิบขวดเหล้าราคาแพงเดินหนีออกจากห้องรับแขกโดยมีเสียงของจีนดังไล่ตามมาทีหลัง

“ไอ้เด็กบ้าไปตายซะ!”

.....................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 31-08-2014 11:05:44

ส..สั้น :a5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 31-08-2014 15:49:35

o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 31-08-2014 19:35:02

วีร์ รุก....... รับ....?? o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 31-08-2014 19:43:05

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 31-08-2014 20:00:25

เดี๋ยวคุณจีนก็แก้มช้ำยิ่งกว่าเดิม วีย์นายมันร้ายมาก :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 31-08-2014 20:27:45

:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 31-08-2014 20:54:42

:hao3: :hao3: :hao3:วีร์นี่ร้ายไม่เบา :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 31-08-2014 21:18:20

ที่เลือกสิงห์เพราะคิดว่าไฟคงจะมาเกินในตะกูลตรงข้ามเหมือนวีร์ที่เป็นสิงห์มาก่อนแต่มาเกิดในตะกูลมังกร ส่วนไฟมาเกิดชาตินี้น่าจะเกิดในตะกูลอื่นที่ไม่ใช่พยัค แต่ความเห็นส่วนตัวที่ไม่รวมในผลโหวด เสือบทน้อยแต่ไม่รู้มาที่หลังดังกว่าหรือป่าว สิงห์วีร์กว่าจะคิดเป็นหลานถ้าไม่เกิดหึงโหดจับวีร์ปล่ำเสียก่อน ถ้าหักมุมจีนก่อมาแรงเพราะตอนฝันหรือมีเหตุการณ์ให้คิดถึงไฟจีนจะเป็นคนอยู่ไกลสุด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 01-09-2014 00:39:14

:katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 80% 31/8/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-09-2014 14:21:20

นับตั้งแต่เหตุการณ์ที่สิงห์บอกรักกับผม สิงห์ก็แทบจะไม่โผล่หน้ามาเลยด้วยซ้ำ ซึ่งผมว่ามันเป็นเรื่องดีเพราะไม่อยากจะเผชิญหน้ากับหลานชายตัวเองในตอนนี้ ผมไม่ได้ชอบหรือรักหลานชายเสมือนผู้ชายคนหนึ่งอย่างที่อีกฝ่ายคิดกับผม ผมรักสิงห์ในฐานะที่เขาเป็นลูกหลานของตระกูลสิงห์เท่านั้น ส่วนเรื่องที่สิงห์บอกรักผมนั้น ผมไม่คิดจะไปบอกวินลูกชายผมหรอกครับ เพราะเกรงว่าหากอีกฝ่ายรู้เข้า คงจะช็อกน่าดูที่ลูกชายของตัวเองมาบอกรักผม

“ไปเดทกันเถอะวีร์” ผมอึ้งกับคำพูดของเสือ ที่อยู่ๆก็มาชวนผมถึงบ้าน แต่ก็ไม่เท่ากับอีกฝ่ายที่มาในสภาพชุดไปรเวท ราวกับจะไปเดินเที่ยวตามตลาดนัดแบกะดินยังไงยังงั้น “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ มีอะไรติดที่หน้าฉันอยู่รึไง”

“อะ…อ๋อเปล่าครับ ไม่มีอะไรติดที่หน้าเลย ผมก็แค่แปลกใจที่เห็นคุณ…”

“ใส่เสื้อผ้าสบายๆสินะ หึๆ” อีกฝ่ายพูดพลางหัวเราะในลำคอ “ฉันไม่อยากให้เธอต้องเกร็งเวลาอยู่กับฉันน่ะ ว่าแต่เธออยากไปเที่ยวที่ไหนบ้างล่ะ ฉันจะพาเธอไปทุกที่ อ้อ ไม่ต้องห่วงว่าคุณวินจะไม่ยอมให้เธอไป เพราะฉันได้ขอเขาไว้เรียบร้อยแล้ว”

เล่นมาแบบนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ

เพราะด้วยเหตุนี้ผมกับเสือถึงได้มายืนอยู่หน้าทางเข้าสวนสนุก ส่วนที่ผมเลือกมาเดทที่นี่ก็เพราะไม่รู้จะไปเที่ยวที่ไหน ซึ่งเสือก็ไม่ได้ปฏิเสธที่จะพาผมมาที่นี่ แถมเจ้าตัวกลับบอกว่าชอบเสียด้วยซ้ำไป

“ดูท่าคนที่นี่จะกลัวฉันกันนะ” เสือพูดขำๆหลังจากซื้อตั๋วเดินเข้ามาพร้อมกับผม แน่นอนว่ามีลูกน้องตามหลังมาอีกเป็นขบวน ซึ่งทำเอาผมคิดแล้วคิดอีก ว่านี่มันเป็นการออกเดทสองคนแน่หรือ “สงสัยคงเป็นเพราะมีลูกน้องตามฉันมาแน่เลย เธอคิดว่าไหมล่ะวีร์”

“ฮะ คงงั้นมั้งครับ” แล้วเสือก็ไล่ลูกน้องตัวเองให้แยกย้ายกันกระจัดกระจาย ไม่ใช่เดินตามหลังมาเหมือนเดิม ซึ่งทำเอาผมถึงกับหายใจโล่งคอ เพราะขี้เกียจเป็นเป้าสายตาของพวกชาวบ้านน่ะครับ

“ว่าแต่เธออยากเล่นเครื่องเล่นอะไรล่ะวีร์” อีกฝ่ายถามพลางจับมือผมไปด้วยพร้อมกัน ทำเอาผมมุ่นคิ้วก้มมองมือหนานั้น แต่ก็ไม่คิดจะขัดขืนจึงเงยหน้าขึ้นมองเสือที่ฉีกยิ้มหวานรอคำตอบ

“แล้วแต่คุณเสือล่ะกันครับ เพราะผมไม่เคยมาที่นี่มาก่อน” ผมตอบตามความเป็นจริง เพราะตอนสมัยเป็นวีรวัฒน์นั้นมุ่งแต่เรียนกับทำงานเพียงอย่างเดียว ไม่เคยมีโอกาสเที่ยวสวนสนุกเหมือนกับชาวบ้านเลยซักครั้ง พอเกิดใหม่เป็นกมลวีร์ ก็ไม่ได้ไปเที่ยวอย่างที่ตั้งใจไว้เพราะความจนครับ

“อืม ฉันเองก็เพิ่งจะมาครั้งแรกซะด้วยสิ” อีกฝ่ายพูดพลางทำท่าครุ่นคิดในใจ “เอาเป็นว่าเดินดูไปก่อน ชอบใจอันไหนก็เข้าไปเล่นอันไหนเลย ตกลงไหม”

“ตกลงครับคุณเสือ” แล้วเสือก็จูงมือผมออกเดินทันที

...............

ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นได้สอนผมมากพอสมควร ก็เลยทำให้ผมแอบสะกดรอยตามวีร์มาโดยตลอด แน่นอนว่าเจ้าตัวไม่เคยรู้ไม่เคยรับทราบ และวันนี้ผมก็ได้แอบสะกดรอยตามวีร์ ซึ่งเจ้าตัวออกเดทกับเสือที่อุตส่าห์มาชวนถึงบ้าน ถามว่าทำไมผมถึงรู้ได้ แหม แค่ถามไอ้กล้าเด็กสวนที่บ้านก็รู้แล้วล่ะครับ

“เด็กบ้า มาเที่ยวกับเสือทำไมต้องยิ้มด้วยฟะ ไหนจะจับมือกันอีก ไม่อายคนอื่นบ้างรึไงนะ” ผมบ่นอย่างหัวเสียเมื่อเห็นสองคนนั้นเดินจูงมือไปตลอดทาง พอผมจะเดินตามไปก็ต้องหลบพวกบอดี้การ์ดของเสือที่เดินเพ่นพ่านแถวนี้ด้วยครับ “ทำไมต้องพาคนมาเยอะด้วยนะ แม่งเดินตามยากฉิบหาย”

ผมบ่นก่อนจะเดินตามสองคนนั้นไปห่างๆ ไม่นานนักวีร์กับเสือก็หยุดแวะเครื่องเล่นรถไฟเหาะ

เฮ้ย อย่าบอกนะว่าจะเล่นเจ้าเครื่องนั้นน่ะ?!

และสิ่งที่ผมคิดไว้ก็เป็นจริง เพราะทั้งคู่เดินขึ้นเครื่องไป ทำให้ผมจำใจต้องรีบวิ่งขึ้นตามไป แต่ก็ต้องเว้นระยะห่างด้วยครับ ไม่งั้นสองคนนั้นจะรู้ตัวเอาได้ พอได้ขึ้นแล้วผมก็รีบเกาะแน่นๆด้วยความกลัว เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาสวนสนุกเหมือนกัน โชคดีที่นั่งของผมห่างจากสองคนนั้นไปแค่สามแถว ก็เลยพอมองเห็นได้อยู่บ้าง

แหม คุยกระหนุงกระหนิงใหญ่เชียวนะไอ้เด็กแสบ!

ผมกัดฟันกรอดเมื่อเห็นวีร์กับเสือคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ครั้นรถไฟเหาะเริ่มเคลื่อนที่ ผมก็เริ่มจับที่นั่งให้แน่น ความกลัวเริ่มแผ่เข้ามา พอรถไฟเหาะขึ้นที่สูงแล้วก็พลันหยุดชะงัก ทำเอาผมถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่…

หวืด!

พอรถไฟทิ้งตัวลงตามรางด้วยความเร็วตามแรงโน้มถ่วงของโลกแล้ว ผมก็พลันกรีดร้องเสียงดังลั่นทันที

“กรี๊ดดด!!”

..............

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 90% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: korinasai ที่ 01-09-2014 14:36:58

talk ตอนท้ายนี่.. คุณจีน?

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 90% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-09-2014 14:38:32

"ผม"นายเป็นใครคะะ จีนเหรอ หรือเสือ หรือไฟ :ling2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 90% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-09-2014 14:44:16

korinasai talk ตอนท้ายนี่.. คุณจีน?

ตอบ คุณจีน จ้า

JustWait "ผม"นายเป็นใครคะะ จีนเหรอ หรือเสือ หรือไฟ

ตอบ จีนจ้า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 90% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 01-09-2014 14:58:45

คุณจีนตามวีร์ทำไมอ่ะ ?

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 90% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 01-09-2014 17:31:56

เอาไงดีวีย์
เชียร์ไม่ถูกเลย
ใจก็อยากเชียร์สิงห์นะ แต่วีย์คิดแค่หลายเอง
งั้นเชียร์เสือก็ได้ อยู่อีกตระกูลน่าจะโอ

ตอนนี้ก็เท่ากับว่าวีย์เป็นอดีตสิงห์ เป็นทายาทมังกร และจะมีแฟนเป็นพยัค
ว้าวววว คนเดียวสามตระกูล สุดยอดไปเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 90% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-09-2014 18:29:18

“ไม่คิดเลยว่ารถไฟเหาะจะสนุกแบบนี้ ไว้วันหลังเรามากันใหม่ดีไหมวีร์”

“ก็ดีครับคุณเสือ” ผมยิ้มตอบกลับไป เพราะไม่คิดเลยว่ารถไฟเหาะมันจะสนุกขนาดนี้มาก่อน “เอ แต่จะว่าไปตอนขึ้นรถไฟเหาะ ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนรู้จักด้วยนะครับ”

“หืม? คนกรีดร้องเสียงดังขนาดนั้นยังจับได้หรือว่าใครเป็นใครน่ะ”

“อืม ไม่แน่ใจครับ แต่ก็…” ผมมุ่นคิ้วพูด ก็ตอนนั่งรถไฟเหาะนั้นเหมือนจะได้ยินแบบนั้นจริงๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร เพราะนึกไม่ออกครับ “…ช่างมันเถอะครับ ผมว่าพวกเราไปเล่นเครื่องอื่นกันต่อเถอะ”

“อืม เอางั้นก็ได้ ว่าแต่เธออยากเล่นอะไรต่อล่ะ”

“บ้านผีสิงครับ” ผมตอบด้วยความตื่นเต้น ตอนสมัยเป็นวีรวัฒน์ ผมเคยดูจากโทรทัศน์ว่าบ้านผีสิงตามสวนสนุกเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมาก ถ้าได้สัมผัสกับตัวเองคงจะดีไม่ใช่น้อย “คุณเสือคงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าผมจะขอเข้าไปในนั้นน่ะ”

“อืม ก็ไม่ว่าอะไรนะ ฉันเองก็อยากดูเหมือนกันว่าบ้านผีสิงมันจะน่ากลัวแค่ไหน”

“ครับ งั้นก็ไปกันเลย” แล้วผมก็ดึงมืออีกฝ่ายให้เดินไปทันที แต่ยังไปไม่ถึงบ้านผีสิง ผมก็ดันเห็นของกินที่คุ้นเคยเข้าเสียก่อน “เดี๋ยวก่อนครับคุณเสือ ผมขอแวะดูของกินก่อนได้ไหมครับ”

ร่างสูงที่เดินตีคู่มากับผมชะงักเดิน

“ได้สิ” แล้วผมก็ปล่อยมือเสือออกก่อนจะเดินไปหาของกิน ซึ่งเป็นร้านขนมเครปครับ “ชอบกินหรือไงเรา”

อีกฝ่ายถามพลางเอามือมาแตะไหล่ผมเบาๆ

“เปล่าครับ”

“เปล่า?”

“คือผมไม่ได้กินมานานแล้ว ก็เลยอยากกลับมากินอีกน่ะครับ”

“เหรอ งั้นก็สั่งเลยสิ เดี๋ยวฉันเลี้ยง”

“ครับ” ผมยิ้มตอบก่อนจะพูดต่อ “ว่าแต่คุณเสือเอาบ้างไหมครับ ผมจะได้สั่งเผื่อให้”

“อืม งั้นเอาหมูหยองพริกเผาแล้วกัน” ร่างสูงตอบ

“ครับ หมูหยองพริกเผานะ…”

“หมูหยองพริกเผาอร่อยดีนะ วีร์ไม่ลองกินดูบ้างเหรอ”

“ไม่เอาหรอก มันเผ็ด”

“ไม่เผ็ดหรอกครับวีร์ เชื่อไฟสิ”

“อ๊ะ งั้นลองดูก็ได้”

“วีร์…วีร์!” เสียงเสือดังขึ้น ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งตกใจก่อนจะมองร่างสูงที่จ้องมองมาด้วยความเป็นห่วง “ฉันเรียกเธอตั้งหลายทีแต่เธอไม่ยอมตอบ ไม่สบายหรือเปล่าวีร์”

“ไม่ครับ ผมสบายดี เดี๋ยวผมไปซื้อเครปมาให้นะครับ” ผมพูดตัดบทก่อนจะหันไปสั่งเครปทันที

ให้ตายสิ ทำไมดันไปนึกถึงไฟได้เนี่ย…

....................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 100% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 01-09-2014 21:13:28

อยากรู้จริงๆว่าไฟเกิดใหม่มาเป็นใคร o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 100% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-09-2014 21:38:31

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 100% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 01-09-2014 23:38:12

กำลังลุ้นว่าไฟเกิดใหม่เป็นใคร :o11: แล้วใครตามวีร์มา สิงห์หรือจีน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 11 up 100% 1/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-09-2014 07:59:18

ตอนที่ 12

.................

ผมเกือบจะอ้วกหลังจากเดินลงมาจากเครื่องเล่นรถไฟเหาะนรก แต่ก็ต้องฝืนทนเดินตามวีร์กับเสือไปเพราะไม่อยากคลาดสายตา ครั้นพอเห็นวีร์เดินไปซื้อเครปก็แอบตามหลังไปซื้อด้วย ซึ่งโชคดีที่อีกฝ่ายไม่ทันได้สังเกต ผมก็เลยสามารถซื้อมากินได้อย่างสบายใจ

ค่อยยังชั่ว…

หลังจากนั้นก็เดินตามวีร์กับเสือต่อ แน่นอนว่าครั้งนี้วีร์ถึงกับแปลกไป เพราะดูไม่ร่าเริง ถึงแม้จะสังเกตเห็นได้ไม่ชัด แต่ถ้าดูดีๆแล้วก็จะรู้ได้ทันที ซึ่งผิดกับเมื่อครู่นี้ที่ยังคุยกับเสืออย่างสนุกสนานลิบลับ

หรือว่าจะป่วยเพราะขึ้นไปนั่งบนรถไฟเหาะนรกเหมือนกับเรานะ?

ผมครุ่นคิดอย่างสงสัย แต่ในขณะที่เดินตามก็พลันเหลือบเห็นตัวตลกถือลูกโป่งยืนอยู่ห่างออกไป ชั่วพริบตาผมเห็นสายตาของมันจับจ้องที่วีร์ก่อนจะเลิกหันไปมอง

ดูมีพิรุธแฮะ?

ด้วยความว่ากลัวตัวเองจะรับมือนักฆ่าคนเดียวไม่ไหว จึงโทรบอกลูกน้องของตนที่ตามเข้ามาในสวนสนุกว่าให้จับตาดูตัวตลกคนนั้นให้ดี ครั้นพอวางสายหันกลับไปมองหาวีร์กับเสืออีกครั้ง ทั้งสองคนก็พลันหายไปจากสายตาเสียแล้ว

เวรล่ะ! ต้องรีบออกตามหาด่วน!!

.....................

เฮือก!

ผมแทบสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสแปลกๆ ก่อนจะหันซ้ายแลขวามองหาตัวต้นเหตุทันที

“เป็นอะไรไปวีร์” อีกฝ่ายถามผมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “กำลังมองหาอะไรอยู่หรือ”

“ผมไม่ได้เป็นอะไร แค่รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีใครจับตาดูพวกเราอยู่”

หรือว่าจะเป็นพวกนักฆ่าของไป่เต๋าที่ส่งมาอีกกันแน่?

“เรื่องนั้นไม่ต้องกลัวไปหรอกวีร์” เสือพูดพลางยื่นมือข้างที่ว่างมาจับมือผมแล้วบีบเบาๆ ทำเอาผมก้มลงไปมองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายที่กำลังส่งยิ้มมาให้ผมอย่างอ่อนโยน “เพราะเธอมีฉันอยู่ทั้งคน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็เข้ามาทำร้ายเธอไม่ได้ เชื่อฉันสิ”

!!!!!!

คำพูดของเสือทำเอาผมถึงกับใจเต้นรัวกับใบหน้าร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก

ให้ตายสิ?! นี่เราเป็นอะไรกันแน่เนี่ย

“ถ้าเธอกลัว เรามาจับมือกันเดินไปแบบนี้ตลอดเลยดีไหม” อีกฝ่ายยิ้มพลางยกมือข้างที่จับมือผมอยู่ยกขึ้นมาให้ผมดู “เอาล่ะ เราไปเดินดูบ้านผีสิงกันเถอะ เพราะถ้าเดินเสร็จจะได้เดินไปหาข้าวกลางวันทานพร้อมกันตกลงไหมวีร์”

“ครับคุณเสือ” ผมยิ้มตอบกลับไป ก่อนที่เสือจะพาผมเดินไปยังบ้านผีสิงทันที

......................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-09-2014 08:21:11

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 02-09-2014 09:27:55

เชียร์เสือ อยากรู้ใครเป็นไฟ :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 02-09-2014 10:21:23

คุณเสือทำวีร์ใจสั่นหวั่นไหวหลายรอบมากค่ะ.

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 02-09-2014 13:15:45

ขำจีนอะ สาวแตก 5555
อยากรู้ว่าไฟเกิดเป็นใคร เฉลยไวๆน๊า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 03-09-2014 10:36:58

o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 03-09-2014 17:44:56

ไฟคือเสื้อเสือใช่มะ

หาคู่ให้จีนด้วยน่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-09-2014 18:25:04

ไฟ คือใครน้อ อ อ อ อ อ
อยากรู้มากเบย~~~~~!!!!

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 03-09-2014 21:52:54

ไฟคือใครก็ยังไม่เฉลย อยากรู้แล้วง่า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 04-09-2014 01:04:56

ว้ากกก เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
อ่านได้ถึงหน้า 5 ละ
สับสนเรื่องระยะห่างอายุของแต่ละคนเล็กน้อย
แบบนึกหน้า ประมาณอายุ วิน สิง ไรงี้ไม่อออกกก =0=
สนุกดีค่ะ
จะอ่านต่อไป

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 20% 2/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 04-09-2014 18:43:44

ลูกน้องของผมไม่ทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ เพียงแค่ห้านาทีอีกฝ่ายก็โทรมาบอกว่าวีร์กับพยัคฆ์ได้เดินหายเข้าไปในบ้านผีสิงแล้ว เมื่อทราบข่าวผมก็รีบวิ่งแจ้นไปยังบ้านผีสิงทันที ปกติผมกลัวความมืดอยู่นิดหน่อย แต่พอนึกถึงความปลอดภัยของวีร์แล้ว ความกลัวก็พลันหายไปเป็นปลิดทิ้ง ทว่าการเดินเข้าไปในบ้านผีสิงที่มืดมิดแบบนั้นใช่ว่าจะดี เพราะนักฆ่าสามารถหลบซ่อนอำพรางตัวเองอยู่ในนั้นได้เป็นอย่างดี แถมนอกจากนี้ยังเป็นตัวช่วยที่ทำให้นักฆ่าสามารถลักพาตัววีร์ไปได้อย่างง่ายดายอีกด้วย

ให้ตายสิ ทำไมไอ้เด็กแสบช่างขยันหาเรื่องมาให้เขาวุ่นบ่อยเสียจริง!

แต่การจะตามหาสองคนนั้นในบ้านผีสิงนั้นไม่ใช่เป็นเรื่องง่าย เพราะที่นี่มันค่อนข้างจะใหญ่โต แถมมืดมิดเสียจนผมต้องใช้ไฟฉายที่ได้มาจากลูกน้องตัวเองช่วยหาวีร์กับพยัคฆ์ครับ

“อย่าให้เจอเชียวนะ พ่อจะตีไม่ยั้งเลยคอยดู” ผมบ่นก่อนจะก้าวเท้าเดินต่อ จะว่าไปที่นี่มืดพอสมควร ประกอบกับหุ่นผีหรือคนที่ปลอมตัวผีโผล่ออกมาเป็นระยะๆแล้วทำเอาผมรู้สึกหัวเสีย เพราะอีกฝ่ายทำให้ผมสะดุ้งบ่อยครั้ง ครั้นเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งผมเหลือบไปเห็นเงาคน เพียงเสี้ยววินาทีที่เงาดำนั่นต้องกับแสงไฟสีเขียวแล้ว ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งเฮือกจนเกือบทำไฟฉายตก เพราะใบหน้าที่ผมเห็นนั้นเป็นใบหน้าของตัวตลกที่ผมเห็นจากข้างนอกเมื่อครู่นี้ไม่มีผิด “แย่ล่ะ นักฆ่ามันตามมาถึงข้างในนี้เลยรึเนี่ย!”

คิดได้ดังนั้นผมก็รีบกดโทรหาพวกลูกน้องที่อยู่ใกล้นี้ หากแต่สัญญาณมือถือกลับหายไป

“ฉิบหายล่ะมึง!” ผมพูดสบถอย่างหัวเสียก่อนจะหยิบปืนสั้นขึ้นมาถือ เห็นผมไม่เอาอ่าวแต่ผมก็เคยเข้าร่วมฝึกซ้อมวิชาป้องกันตัว รวมถึงการใช้ปืนด้วยครับ “หึ อย่างมึงต้องมาเจอกู ไอ้นักฆ่าของไป่เต๋า”

ผมค่อยสาวเท้าไปหาตัวตลกอย่างเนิบนาบ พยายามไม่ให้มีเสียงฝีเท้าออกมา เพราะถ้าพลาดแล้วก็คือความตายของผม ดังนั้นผมจึงต้องเดินไปอย่างระมัดระวังให้ที่สุด อีกไม่กี่เมตรก็จวนจะถึง หากแต่…

ผึง!

“เฮ้ย?!” ผมร้องอุทานเสียงดังลั่น เมื่อเท้าของตนไปสะดุดกับเชือกเส้นหนา แล้วร่างกายก็พลันถลาไปข้างหน้าราวกับควบคุมไม่อยู่ แน่นอนว่าเจ้านักฆ่าในคราบตัวตลกถึงกับหันมาทางผมทันที พออีกฝ่ายเห็นผมแล้วถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“เฮ้ย?!” อีกฝ่ายก็แผดเสียงร้องด้วยเช่นกัน ซึ่งคิดจะหนีก็คงหนีไม่ทัน นั่นก็เป็นเพราะว่าร่างผมได้ปะทะกับอีกฝ่ายเข้าอย่างแรง

พลั่ก! โครม!

.............

:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 30% 4/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 04-09-2014 21:51:49

นั่นแหนะ ล้มใส่ใครนะ :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 30% 4/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-09-2014 23:07:09

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 30% 4/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 04-09-2014 23:21:50

สิงห์หรือใครรึเปล่าแอบปลอมตัวมาดูด้วยไรงี้ 5555 5
ละ สิงห์กับจีนก็รักกันเย่

ชักจะมั่วว
รอตอนต่อไปนะ !
:katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 30% 4/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 05-09-2014 08:04:01

พลั่ก! โครม!

ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงคล้ายของหนักหล่นทับใส่กัน มือไม้ที่แค่จับกันเบาๆกลับบีบหนักขึ้นกว่าเดิม จนร่างสูงที่ยืนอยู่เคียงข้างถึงกับหันมามอง

“ใจเย็นๆวีร์ ไม่ต้องกลัว” เสือพูดปลอบใจผมก่อนจะเอามืออีกข้างที่ว่างลูบหัวผมเบาๆ แน่นอนว่าความอบอุ่นที่อีกฝ่ายมอบให้นั้นทำเอาผมถึงกับอบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก “เธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน ฉันไม่ทิ้งเธอไปไหนหรอก ฉันสัญญา”

แล้วร่างสูงก็ดึงผมเข้าไปในอ้อมกอดของตัวเองพลางจรดริมฝีปากบนหน้าผากผมเบาๆ ก่อนจะผละออกมาส่งยิ้มหวานให้กับผม ซึ่งทำเอาหัวใจผมมันเต้นรัวจนห้ามไม่อยู่

บ้าน่า?! อย่าบอกนะว่าผมเริ่มชอบเสือเข้าแล้วน่ะ

“คุณเสือ”

“ครับ?”

“ทำไมคุณถึงชอบผมล่ะ” ผมคิดอยู่นานแล้วจึงได้ตัดสินใจถามดู “ผมเป็นคนในตระกูลมังกร เป็นคู่แข่งของคุณ แถมยังเป็นผู้ชายอีกด้วย”

อีกฝ่ายฉีกยิ้มหวานก่อนจะตอบผมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“การที่จะชอบจะรักใครซักคน มันจำเป็นต้องรู้เหตุผลด้วยหรือวีร์”

!!!!!!

“ไม่ว่าเธอจะเป็นใครเพศอะไรมาจากไหนหรือแม้กระทั่งเป็นคนพิการก็ตาม ฉันก็จะรักจนสุดหัวใจ”

!!!!!!

“ถ้าฉันชอบหรือรักใครเข้าซักคนแล้ว ฉันจะไม่มีวันปล่อยมือเป็นอันขาด”

!!!!!!

“วีร์” อีกฝ่ายเรียกชื่อผมพลางจับมือผมทั้งสองข้างขึ้นมากุม ก่อนจะใช้สายตาอันคมกริบจ้องมองมาเสียจนผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า “มาเป็นแฟนกับฉันเถอะ”

!!!!!!

.........................

เย้ เสือรุกแล้วววว :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 40% 5/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-09-2014 12:42:33

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 40% 5/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 05-09-2014 14:37:11

ยังไงต่อคะ :ling1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 40% 5/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 05-09-2014 19:12:24

โอ้ว ว ว ว ว
เอาไงดีวีร์ โดนเสือรุกเข้าให้
จะรุกฆาตไหม๊น้อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 40% 5/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 05-09-2014 19:57:43

เข้ามาติดตามครับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 40% 5/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 05-09-2014 21:45:54

อิอิ เสือบุกแว้ว
ว่าไงวีร์ ยอมมะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 40% 5/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-09-2014 07:50:27

พลั่ก! โครม!

ผมแทบมึนไปเลยทีเดียวหลังจากล้มลงทับไอ้นักฆ่าของไป่เต๋าอย่างไม่ได้ตั้งใจ ครั้นลืมตาขึ้นมาทำเอาผมถึงกับเกือบลืมหายใจ ภาพของแววตาสีดำเรียวคมจ้องมองมาในระยะเผาขน สัมผัสอันนุ่มนวลกับรสชาติเค็มปะแล่มคล้ายเลือดติดอยู่บนริมฝีปาก

เฮ้ย?!

ผมรีบลุกขึ้นทันทีที่รู้สึกตัว ก่อนจะขยี้ริมฝีปากตัวเองแรงๆ

“ขยี้แรงแบบนั้นเดี๋ยวแผลก็ไม่หายหรอก” เสียงทุ้มกล่าวบอก แน่นอนว่าพอผมได้ยินก็พลันสะดุ้งตกใจ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังอยู่กับนักฆ่าของไป่เต๋า จึงรีบลุกขึ้นยืนถอยออกมาก่อนจะกวาดสายตาหาปืนของตัวเองที่ทำตกพื้นไป “ไม่ต้องหา ปืนอยู่กับฉันนี่”

!!!!!!

ผมตกใจหันไปมองมันอีกที ก่อนจะหรี่ตาลงมองปืนของผมที่อยู่ในมือมัน

เอ๊ะ? จะว่าไปเสียงของมันฟังดูคุ้นๆนะ…

“จะมองไปถึงไหน ไม่รีบตามวีร์กับพยัคฆ์ไปล่ะ เดี๋ยวก็พลัดหลงกันหรอก” อีกฝ่ายบอกพลางลุกขึ้นเดินมาหาผม ก่อนจะยัดปืนใส่มือผม “ยังทำหน้าสงสัยอีก นี่ฉันเอง…สิงห์”

!!!!!!

“ทำไมถึง…”

“อ้อ ฉันกลัวว่านักฆ่าของไป่เต๋าจะมาลักพาตัววีร์ไปอีก ก็เลยปลอมตัวเป็นตัวตลกคอยสะกดรอยตามอยู่ห่างๆน่ะ” สิงห์ตอบก่อนจะใช้มือเคาะหัวผมเบาๆ “แต่ก็ต้องพลัดหลงเพราะแกคนเดียวจีน กลับบ้านไปซะ งานนี้ฉันจะดูแลวีร์แทนเอง”

“ตะ…แต่”

“ไม่มีแต่” อีกฝ่ายพูดแย้งเสียงเข้มพร้อมกับจ้องผมอย่างดุดัน “ฉันไม่ไว้ใจแกจีน ฝีมือแกจะไปสู้อะไรกับพวกนักฆ่าของไป่เต๋าได้ กลับบ้านไปซะ อ้อ แล้วก็ลืมเรื่องที่จูบกันเมื่อครู่นี้ด้วยล่ะ”

!!!!!!

แล้วอีกฝ่ายก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น

....................

สิงห์ใจร้ายยยยยยย :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Firebird ที่ 07-09-2014 09:13:09

บอกคำเดียวว่า งง
ถ้าเป็นแบบนี้งเลิกอ่านอ่าค่ะ ไม่ระบุเลยว่าใครเล่า
นั่งอ่านสองสามรอบถึงเข้าใจว่าใครเล่า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 07-09-2014 09:24:40

5555555
งานนี้มีลุ้น
สิงห์ จีน คิกๆๆๆๆ
จูบแรกก็ได้เลือดแระ อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: haruko ที่ 07-09-2014 10:38:45

วีร์เสร็จเสือแน่ๆ แต่จริงๆก็อยากให้คู่กับจีน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 07-09-2014 14:53:10

:hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 07-09-2014 16:43:14

เย้ยยย จีนคู่สิงฆ์ป่าวเนี่ยย หุๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 07-09-2014 21:22:45

ยังอ่านอยู่ แต่แอบงงเล็กน้อย เพราะมาทีละนิดทีละหน่อย มันเลยไม่ค่อยปะติดปะต่อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-09-2014 21:32:16

สิงห์จีนเหรอคะ..

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-09-2014 06:40:11

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 45% 7/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 08-09-2014 08:37:04

“มาเป็นแฟนกับฉันเถอะ”

!!!!!!

ผมรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องพูดแบบนี้ เพราะเล่นตามจีบผมมาตลอดเวลา แต่ก็อดรู้สึกตื่นเต้นเสียมิได้ที่เสือสารภาพรักกับผมเหมือนครั้งที่ไฟบอกรักกับผมครั้งแรก จะว่าไปตั้งแต่เดินเข้ามาในสวนสนุกด้วยกัน ผมสังเกตเสืออยู่ตลอดเวลา ว่าอีกฝ่ายมีส่วนคล้ายไฟไม่มีผิด ทั้งการเดินการนั่ง การพูดการจา แม้กระทั่งของกินที่ชอบก็ตาม

“ผมขอเวลาคิดก่อนได้ไหมครับคุณเสือ” ผมตอบเสียงกระท่อนกระแท่นก่อนจะหันหน้าหนีสายตาคมกริบที่จ้องมองมา “คือมันเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน”

“ได้สิ ฉันรอมาตั้งหนึ่งชีวิตแล้ว เกิดใหม่ทั้งทีทำไมจะยังรอไม่ได้อีกล่ะ”

!!!!!!

ผมแทบหันขวับไปมองทันทีที่เสือพูดจบ

รอมาตั้งหนึ่งชีวิต?

เกิดใหม่?

อย่าบอกนะว่าเสือคือ…

“เอ่อคุณเสือ ผมขอถามคุณหน่อยได้ไหมครับ” ผมถามด้วยความลังเลใจ

“ได้สิ ถามมาเลย” อีกฝ่ายยิ้มตอบ

“แต่เวลาผมถามแล้วคุณห้ามคิดว่าผมเป็นบ้านะครับ”

“ทำไมฉันต้องคิดว่าเธอเป็นบ้าด้วยล่ะวีร์” อีกฝ่ายเอียงคอถามด้วยความสงสัย

“เอาเป็นว่าห้ามคิดแล้วกันครับ” ผมพูดพลางถอนหายใจ ก่อนจะตัดสินใจถามคำถามในสิ่งที่คิดมานานอยู่พอสมควร “คุณเสือคือไฟที่กลับชาติมาเกิดใหม่ใช่ไหม”

พอผมพูดจบ ร่างสูงถึงกับยืนนิ่งเงียบไปทันที

“คือที่ผมถามก็เพราะผมเองก็กลับชาติมาเกิดใหม่” ผมพูดต่อทันที ไม่อยากเก็บเอาไว้แล้ว ต่อให้อีกฝ่ายจะหาว่าผมเป็นบ้าก็เชิญ “ชาติก่อนผมเป็นวีร์ วีรวัฒน์ ผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง ถ้าคุณเสือไม่เชื่อเรื่องที่ผมพูดก็ไม่เป็นไรนะครับ ถือซะว่าเป็นโจ๊กขำๆของผม”

แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา ทำเอาผมถึงกับรู้สึกท้อใจ

นึกแล้วเชียวว่าเสือต้องไม่เชื่อที่เราพูด…

ผมแกะมืออีกฝ่ายออก กะว่าจะเดินหนีออกไปจากที่นี่ แต่อีกฝ่ายกลับคว้าผมเข้าไปกอดเฉยเลย

“ฉันเชื่อที่เธอพูดนะวีร์” อีกฝ่ายบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เพราะฉันเองก็คือไฟ ไฟที่กลับชาติมาเกิดเหมือนกันกับเธอยังไงล่ะ”

!!!!!!

.................

ผมไม่ได้กลับบ้านตามที่สิงห์สั่ง กลับวิ่งวุ่นตามหาวีร์กับพยัคฆ์ต่อ เมื่อหาในบ้านผีสิงไม่พบ ก็รีบเดินออกมาหาข้างต่อเพราะคิดไว้ว่าทั้งคู่คงจะเดินออกไปข้างนอกแล้วจริงๆ

“ฉันจำได้ว่าฉันสั่งให้แกกลับบ้าน ทำไมถึงยังไม่กลับ” เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากที่ผมเดินออกมาจากบ้านผีสิงแล้ว ทำเอาผมชะงักก่อนจะหันไปมองต้นเสียง ก็พบว่าสิงห์ที่ผลัดเปลี่ยนชุดจากตัวตลกมาเป็นชุดสูทแล้วกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่พอดี ซึ่งผมไม่สนที่จะตอบคำถาม กะเดินหนีไปทางอื่นแต่ก็โดนสิงห์เดินเข้ามาคว้ามือเอาไว้ “ไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไงจีน กลับบ้านไปซะ”

“ไม่!” ผมพูดตวาดเสียงใส่พร้อมกับสะบัดมือให้หลุดจากการจับกุม แต่ก็ไม่หลุด…

“ตามไปก็เปล่าประโยชน์ สองคนนั้นไม่ได้อยู่ที่สวนสนุกแล้ว”

“หา?! ทำไมถึงไม่อยู่ล่ะ เพิ่งจะมาเองไม่ใช่เหรอ” ผมร้องอุทานเสียงหลงพลางถามด้วยความสงสัย

“ฉันจะไปรู้รึ เลิกถามได้แล้ว รำคาญ!” อีกฝ่ายตวาดเสียงใส่พลางทิ้งบุหรี่ลงพื้นใช้เท้าขยี้ด้วยความโมโห ส่วนมือที่จับผมอยู่ก็ปล่อยออก “กลับบ้านไปซะ อย่าให้ฉันต้องโทรเรียกพ่อให้มาจัดการแก”

“หึ เรียกได้ก็เรียกไป ไม่กลัวหรอก” ผมพูดพลางสะบัดมืออีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้หลุดอย่างง่ายดาย ก่อนจะโทรเรียกลูกน้องให้เตรียมรถออกไปจากที่นี่

........................

ปล.อัพเพิ่มส่วนของจีนค่ะ o13
เย้!!! :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :katai4: :katai4: :katai4: :hao7: :hao7: o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-09-2014 08:52:27

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 08-09-2014 11:13:46

เยี่ยมยอด o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 08-09-2014 13:06:20

กรีดร้องงงงงงงงงงง ช อบจุงเบยยย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 08-09-2014 14:18:26

สรุปว่า
เสือ-วีร์
สิงห์-จีน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 08-09-2014 14:21:13

o13 o13 o13

:katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 08-09-2014 16:47:59

ตายละ นี่ชั้นทายถูกด้วย!
โอเคผ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 08-09-2014 21:23:22

ในที่สุดก็เฉลยว่าใครเป็นไฟ

วีร์จะมีความสุขแล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 50% 8/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 08-09-2014 23:23:01

ฟินมาก พ่อเสือ พ่อพระเอกของดั๊นในที่สุด นางก็เป็นพระเอก !!!!!!!!!!!!!1 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 9/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-09-2014 08:26:40

ผมไม่ได้กลับบ้านตามที่สิงห์สั่ง กลับวิ่งวุ่นตามหาวีร์กับพยัคฆ์ต่อ เมื่อหาในบ้านผีสิงไม่พบ ก็รีบเดินออกมาหาข้างต่อเพราะคิดไว้ว่าทั้งคู่คงจะเดินออกไปข้างนอกแล้วจริงๆ

“ฉันจำได้ว่าฉันสั่งให้แกกลับบ้าน ทำไมถึงยังไม่กลับ” เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากที่ผมเดินออกมาจากบ้านผีสิงแล้ว ทำเอาผมชะงักก่อนจะหันไปมองต้นเสียง ก็พบว่าสิงห์ที่ผลัดเปลี่ยนชุดจากตัวตลกมาเป็นชุดสูทแล้วกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่พอดี ซึ่งผมไม่สนที่จะตอบคำถาม กะเดินหนีไปทางอื่นแต่ก็โดนสิงห์เดินเข้ามาคว้ามือเอาไว้ “ไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไงจีน กลับบ้านไปซะ”

“ไม่!” ผมพูดตวาดเสียงใส่พร้อมกับสะบัดมือให้หลุดจากการจับกุม แต่ก็ไม่หลุด…

“ตามไปก็เปล่าประโยชน์ สองคนนั้นไม่ได้อยู่ที่สวนสนุกแล้ว”

“หา?! ทำไมถึงไม่อยู่ล่ะ เพิ่งจะมาเองไม่ใช่เหรอ” ผมร้องอุทานเสียงหลงพลางถามด้วยความสงสัย

“ฉันจะไปรู้รึ เลิกถามได้แล้ว รำคาญ!” อีกฝ่ายตวาดเสียงใส่พลางทิ้งบุหรี่ลงพื้นใช้เท้าขยี้ด้วยความโมโห ส่วนมือที่จับผมอยู่ก็ปล่อยออก “กลับบ้านไปซะ อย่าให้ฉันต้องโทรเรียกพ่อให้มาจัดการแก”

“หึ เรียกได้ก็เรียกไป ไม่กลัวหรอก” ผมพูดพลางสะบัดมืออีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้หลุดอย่างง่ายดาย ก่อนจะโทรเรียกลูกน้องให้เตรียมรถออกไปจากที่นี่ แต่ยังไม่ทันได้โทร มือหนาก็เข้ามาคว้ามือผมไว้เสียก่อน

“ไม่ต้องโทร ไปกับฉัน” อีกฝ่ายบอกพลางดึงมือผมให้เดินตาม

“ไปไหน?”

“ตามวีร์”

“หา?!” ผมร้องอุทานเสียงหลง เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายยังจะตามวีร์กับพยัคฆ์ไปอีก

“ไม่ต้องหงไม่ต้องหา อยากตามวีร์ไม่ใช่รึไง”

“ก็อยากนะ แต่ทำไมถึง…”

“ฉันไม่ไว้ใจมัน” สิงห์พูดกัดฟันกรอด มันที่สิงห์ว่านี้ก็คือพยัคฆ์อย่างแน่นอน “แกไม่ห่วงวีร์หรือไง เด็กนั่นถึงจะร้ายกาจเก่งเหมือนผู้ใหญ่ก็จริง แต่ลึกๆเป็นแค่เด็กอยู่ดี ไม่แน่ว่าพยัคฆ์อาจจะพาวีร์ไปนอนโรงแรมด้วยก็ได้!”

!!!!!!

“บ้าน่า?! มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน” ผมร้องอุทานเสียงหลงอย่างไม่เชื่อกับคำพูดนั้น

“เป็นไปได้สิ ทำไมจะเป็นไปไม่ได้” สิงห์พูดย้อนกลับ พวกเขาสองคนเดินมาถึงรถยนต์แล้ว ก่อนจะพาร่างของตัวเองขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว “ไม่งั้นพยัคฆ์จะพาวีร์มาที่สวนสนุกทำไมล่ะ มาจนถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกหรือว่าสองคนนั้นมาออกเดทกันน่ะจีน”

!!!!!!

คราวนี้เป็นผมถึงกับอึ้งตัวแข็งค้างอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้

แปลบ!

จู่ๆหัวใจมันก็ดันเจ็บขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ ทำเอาผมยกมือขึ้นกุมหน้าอกของตัวเองขึ้นมาทันที

ทำไมใจมันปวดแน่นขนาดนี้นะ?

“โชคดีที่แกยังไม่เห็นวีร์กับพยัคฆ์ตอนเดินออกมาจากบ้านผีสิง”

“ทำไม?” ผมถามกลับด้วยความสงสัย ซึ่งอีกฝ่ายกัดฟันตอบผมด้วยความเดือดดาล

“ก็เพราะมันทั้งคู่เดินจูงมือยิ้มให้กันเหมือนกับคนรักที่เพิ่งจะกลับมาเจอหน้ากันยังไงล่ะ!”

!!!!!!

......................

o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-09-2014 08:35:03

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 10-09-2014 11:32:04

:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 10-09-2014 17:00:07

มีคนชอบเยอะเหลือเกินเลยนะคุณวีร์

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 10-09-2014 19:09:45

โอ้ว หรือจะคู่กะเสือจิงๆ ^^
แต่ทำไมแอบรู้สึกทะแม่งๆ จะไม่มีผลิกล็อคดราม่าใช่หม๊าย
ปล.วิตกจริตมากค่ะ 5555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 10-09-2014 21:17:23

เย้ๆๆๆ
ใช่มะ หีอจะพลิกอีก ไม่น่ะ
เสีอ คู่ วีร์
สิง คู่ จีน
ดีที่สุดดด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 10-09-2014 21:50:12

สงสารน้องจีนค่ะ ตกหลุมรักหนุ่มชื่อวีร์

อกหักมันก็เศร้าอย่างนี้แหละ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: —`•B€NM๏R€`•— ที่ 11-09-2014 22:17:31

:pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Minerva ที่ 12-09-2014 03:59:37

อาาาาาา ชอบๆๆๆๆ ชอบเรื่องนี้จังเลยยย
ยังขาดตระกูลหงส์ใช่ม่ะ? เสียดายที่มันไม่ฮาเร็ม
ชอบนะ ตัวละครมีเสน่ห์ รู้สึกดีและหลงรักเพิ่มขึ้น35เปอร์เซ็น
แต่ก็ยังชอบเรื่องนี้อยู่ดี ว๊ายๆๆๆ //ดิ้นทำไม 55+

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 60% อัพเพิ่มในมุมของจีน 10/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 12-09-2014 10:54:37

ความรักที่ผมพลาดมันไปเมื่อชาติที่แล้ว…

บัดนี้ได้กลับคืนมา…

สมใจหมาย…

ถึงเสือจะบอกว่าตัวเองคือไฟกลับชาติมาเกิดก็จริงอยู่ แต่ผมก็ไม่ค่อยจะมั่นใจซักเท่าไหร่ ซึ่งอีกฝ่ายเห็นดังนั้นจึงเอ่ยปากชักชวนผมออกไปข้างนอกสวนสนุกเพื่อพิสูจน์ความจริง แน่นอนว่าผมเองก็ต้องแสดงหลักฐานให้เสือหรือไฟที่กลับชาติมาเกิดใหม่ให้ได้รับรู้ว่าผมคือวีรวัฒน์ที่กลับชาติมาเกิดใหม่ด้วยเช่นกัน

“เดี๋ยวผม เอ๊ย วีร์จะพาไปยังที่เราสองคนเคยไปก่อนแล้วกัน แล้วคุณเสือ เอ๊ย ไฟค่อยพาไปทีหลัง”

“หึๆ พูดเหมือนเดิมก็ได้ถ้ายังไม่ชินปากน่ะ” ร่างสูงพูดพลางเหลือบมองมาที่ผม หัวเราะขำในลำคอก่อนจะเบนสายตากลับไปที่ถนนด้านหน้าดังเดิม “วีร์ ตอนนี้ถึงไฟเกิดใหม่พร้อมความทรงจำครั้งอดีตก็จริงอยู่ แต่ก็ใช่ว่าจะจำเรื่องราวได้ทั้งหมดหรอกนะ”

“เอ๋?” ผมหันไปมองคนรักทันที

“อย่างเช่นสถานที่ออกเดทด้วยกันครั้งแรกของเราสองคน...” เสือหรือไฟพูดพลางเหลือบมองกระจกข้างก่อนจะวกกลับมาด้านหน้าดังเดิม “...ไฟจำไม่ได้แล้ว แต่บางเรื่องก็จำได้อยู่”

“บางเรื่อง? เรื่องอะไรเหรอ” ผมถามกลับด้วยความตื่นเต้น เรื่องจำสถานที่ออกเดทด้วยกันครั้งแรกนั้นไม่เป็นไรครับ ผมไม่แคร์ ขอแค่อีกฝ่ายระลึกชาติอดีตว่าตัวเองเป็นไฟ และเคยรักผมก็มากพอแล้วครับ

“ก็เรื่อง...” ไฟพูดพลางตีไฟเลี้ยวรถจอดข้างทาง ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตากรุ่มกริ่ม “...Sex”

!!!!!!

ผมได้ยินแทบร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า ก่อนจะหันหน้าหนีอีกฝ่ายที่จ้องมองมาอย่างไม่กระพริบตา

“ถ้าวีร์ไม่ว่าอะไร เรามาระลึกความหลังกันอีกดีไหม”

!!!!!!

“วะ…วะ…วีร์ว่า…อย่าเพิ่งดีกว่า วีร์ยังไม่…ยังไม่พร้อม” ผมแย้งตอบด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น พยายามขยับตัวหนีอีกฝ่ายที่ขยับเข้าหาด้วยความเขินอาย ถึงแม้ผมกับไฟเคยมีอะไรด้วยกันมาก่อน แต่เวลาผ่านมานานมากแล้ว ผมก็เลยยังไม่ชินอย่างที่เห็น “จริงสิไฟ ตอนวีร์เกิดเรื่อง วีร์ได้ยินเสียงไฟพูดกับวีร์ตั้งหลายครั้ง ทำไมตอนนั้นไฟถึงไม่แสดงตัวออกมาให้วีร์รู้ล่ะ”

ผมพูดเปลี่ยนเรื่อง ทำเอาร่างสูงที่กำลังหอมแก้มผมถึงกับหยุดชะงัก ใบหน้าคมขมวดคิ้วอยู่ชั่วครู่ก็พลันคลายออก ก่อนจะฉีกยิ้มมุมปากเล็กน้อยตอบกลับมาว่า

“นั่นก็เป็นเพราะว่าตอนนั้นไฟยังไม่แน่ใจว่าจะใช่วีร์หรือเปล่าน่ะ”

“อ๋อ”

“แล้วอีกอย่างไฟไม่กล้าแสดงตัวเพราะกลัววีร์จะหาว่าไฟเป็นบ้าเหมือนกับที่วีร์พูดตอนอยู่ในสวนสนุกยังไงล่ะ” อีกฝ่ายบอกพลางเอามือลูบหัวผมเบาๆ ความห่วงใยที่ไฟมอบให้นั้นทำเอาผมอุ่นใจไม่ใช่น้อย “นี่ก็เที่ยงวันแล้ว ไฟว่าเราไปหาอะไรทานกันดีกว่า จะไปทานที่เดิมไหมล่ะ ถึงเวลาจะผ่านมานานมากแล้วแต่ร้านนั้นก็ยังเปิดอยู่เลยนะวีร์”

“เอ๋? ไฟยังจำร้านนั้นได้อยู่เหรอ”

“จำได้สิครับ ทำไมจะจำไม่ได้ เราไปทานกันออกบ่อย” ไฟพูดตอบพลางหอมแก้มผมเสียงดังฟอด “ไปนะครับคนเก่งของไฟ”

“อื้ม เอาสิ ไปเลยๆ” แล้วร่างสูงก็เปิดไฟเลี้ยวก่อนเหยียบคันเร่งขับพาผมออกไปทันที

........

:katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 12-09-2014 12:25:06

เหมือนเสือจะหลอกอ่ะ รู้สึกนิดๆ
เสือคงไม่ใช่ไฟหรอกมั้ง คิดว่านะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: zine ที่ 12-09-2014 16:53:37

เสือไม่หน้าใช่ไฟ ทะแม่งๆเหมือนตัวปลอม

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 12-09-2014 17:56:41

เสือตู่ว่าตัวเองเปนไฟสินะ =_=
คงฟังมาจากปู่ไฟของตัวเองป่าว ว ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-09-2014 18:12:40

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 12-09-2014 18:56:31

เสือจะเป็นไฟจริงรึเปล่าเนี่ยยยยย :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 12-09-2014 19:28:11

คิดเหมือนกันเย้ย
ไฟน่าจะจำได้ทุกอย่างจิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: maew189870 ที่ 12-09-2014 21:15:09

น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 12-09-2014 21:35:42

หรือจะเป็นตัวปลอม งั้นตัวจริงเป็นใครอะ

ปวดหัวดีแท้ 5555555555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-09-2014 01:27:22

ต้องตามๆ เพราะมีกลิ่นตุๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 90% 12/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 13-09-2014 08:03:19

เนื่องจากพวกผมออกมาจากสวนสนุกช้าไปหน่อย ก็เลยทำให้ขับรถตามพยัคฆ์ไม่ทัน แต่ผมได้ใช้ลูกน้องขับรถตามพยัคฆ์ไปก่อนแล้ว จึงไม่ต้องรีบมากเท่าที่ควร แต่ทว่าช่วงที่นั่งรถอยู่นั้น คนข้างกายผมกลับนั่งนิ่งเงียบผิดแปลกไปกว่าเดิม ซึ่งผมคิดจะถามแต่กลับต้องชะงักเมื่อมีเสียงมือถือดังขึ้น ทำเอาผมต้องมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก่อนจะมุ่นคิ้วเมื่อเห็นรายชื่อบนหน้าจอ

พ่อวิน

“ครับคุณพ่อ”

“สิงห์ได้ตามวีร์ไปหรือเปล่า!” ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนจนน่าผิดสังเกต

“ตามครับ คุณพ่อถามทำไมหรือครับ” ผมถามกลับด้วยความสงสัย แต่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบ สายก็ถูกตัดไปเสียก่อน ครั้นจะโทรกลับไป ลูกน้องของผมที่ผมใช้ให้ขับรถตามพยัคฆ์ไปได้โทรเข้ามาในเครื่องพอดี “มีอะไร”

“ผมขอโทษครับคุณสิงห์ เผอิญพวกผมขับตามไม่ทัน เหมือนอีกฝ่ายรู้ตัวว่าโดนตามก็เลย…”

“ตามไม่ทันก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้า!” ผมตะคอกเสียงใส่ด้วยความโมโห ครั้นจะอ้าปากด่าลูกน้องของตัวเองต่อ กลับต้องชะงักเมื่อคนข้างกายใช้มือสะกิดเรียกผมเสียก่อน “มีอะไร”

แต่อีกฝ่ายไม่ตอบ กลับเปิดกระจกรถข้างกายผมออก ก่อนจะชี้นิ้วผมให้หันไปดูข้างนอก ซึ่งผมหันไปมองตาม ก่อนจะเห็นรถหรูสีดำอีกคันที่ขับมาตีคู่กับรถผม พอผมหันไปแล้วรถยนต์คันนั้นก็เปิดกระจกออก แลเห็นสองร่างนั่งมาด้วยกัน ที่ข้างคนขับเป็นผู้หญิงที่ผมรู้จัก ซึ่งไม่ใช่ใครเลยนอกเสียจากราตรี ผู้นำตระกูลหงส์รุ่นที่สี่ แต่พอผมได้เห็นคนขับรถแล้ว กลับทำเอาตาของผมเบิกกว้างด้วยความตกใจ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายคนนี้จะมานั่งขับรถกับราตรีที่นี่ ณ เวลานี้ได้ ผมเห็นดังนั้นจึงหันไปสั่งลูกน้องให้หยุดรถ ก่อนจะรีบลงจากรถเดินไปหารถอีกคันที่เพิ่งจอดตามผมพอดี ส่วนอีกฝ่ายเมื่อเห็นผมลงจากรถ ก็ได้ลงจากรถด้วยเช่นกัน

“กำลังจะไปไหนหรือครับคุณสิงห์ เห็นรีบร้อนขับ…” ผมไม่ได้รอให้อีกฝ่ายถามจนจบ ก็กระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายให้เข้ามาดูใกล้ๆ “…ตรวจดูอะไรครับคุณสิงห์ ผมพยัคฆ์ตัวจริงเสียงจริง”

“นั่นสิ ว่าแต่คุณสิงห์มีอะไรสงสัยหรือคะ” ราตรีถามต่ออย่างสงสัย

“แกคือพยัคฆ์แน่นะ!” ผมเค้นเสียงถามด้วยความโมโห

“ก็แน่สิครับ” อีกฝ่ายมุ่นคิ้วตอบ “ทำไมคุณสิงห์ถามแบบนี้ล่ะ”

ผมยังไม่ทันได้ตอบ จีนก็เดินเข้ามาพูดตอบแทนผมเสียก่อน

“ก็เพราะตอนนี้วีร์ได้นั่งรถไปกับนายน่ะสิ”

“กับผม?” พยัคฆ์ชี้นิ้วมาที่ตัวเอง “วันนี้ผมไม่ได้ไปหาวีร์เลย ถ้าไม่เชื่อลองถามคุณราตรีได้”

“ใช่ค่ะ วันนี้คุณพยัคฆ์อยู่กับฉันตั้งแต่เช้า เราสองคนไปประชุมหารือเรื่องงานกับคุณเฟยจิ้งอยู่”

พอสิ้นคำตอบราตรี ผมกับจีนหันมามองหน้ากันทันที

“คุณสิงห์มีอะไรหรือเปล่าครับ” อีกฝ่ายถามต่อด้วยความสงสัย ซึ่งผมหันไปตอบด้วยความโมโห

“ก็ตอนนี้วีร์อยู่กับคนที่ปลอมตัวเป็นแกยังไงล่ะไอ้พยัคฆ์!”

“ว่ายังไงนะ!!”

.................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 13-09-2014 09:41:34

ไม่ๆๆๆๆงานเข้าวีร์อีกแล้ว
ไฟตัวจริงอยุ่ไหน ออกโรงด่วน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 13-09-2014 09:48:16

:serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 13-09-2014 10:02:56

:a5: มันช่างซับซ้อน :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-09-2014 10:50:43

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 13-09-2014 19:54:22

คือ.... พยัคที่อยู่กับวีร์คือใคร? ไฟปลอใตัว ฟรือ นักฆ่าปลอมตัว??

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 13-09-2014 21:04:27

ว่าแล้วเชียว

งั้นวีร์ก็ตกอยู่ในอันตรายอีกแล้วละสิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-09-2014 01:10:52

เอาแระไง ให้ตายสิ เปงเรื่องจนได้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 14-09-2014 06:26:12

โอ้ว ว ว ว ว ว
เรื่องมันโหดกว่าที่คิดไว้ ><

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 12 up 100% 13/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-09-2014 09:30:25

ตอนที่ 13

..............

“ว่าแต่ไฟเริ่มจำอดีตได้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ เพราะวีร์จำได้ตั้งแต่เกิดเลยล่ะ”

“เอ่อ ก็…ตอนเด็กน่ะ ถามทำไมล่ะ”

“ก็วีร์อยากรู้ จริงสิไฟ ระหว่างข้าวต้มกับโจ๊กอันไหนอร่อยกว่ากัน”

“เอ่อ น่าจะโจ๊กนะ เพราะไฟเองก็ชอบโจ๊ก”

“แล้วระหว่างหมูสับกับตับล่ะ ไฟชอบใส่แบบไหน”

“เอ่อ หมูสับน่ะ”

แกรก!

ผมชักปืนขึ้นจ่อขมับร่างสูงทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ แน่นอนว่าทำเอาอีกฝ่ายถึงกับเหยียบเบรกทันที

“ทำอะไรน่ะวีร์ เล่นปืนไม่ดีเลยนะ มันอัน…”

“แกเป็นใครกันแน่” ผมพูดสวนกลับมาทันที ก่อนจะง้างนกเตรียมยิงหากอีกฝ่ายเล่นตุกติก “คิดหรือว่าปลอมตัวเป็นพยัคฆ์แล้วจะหลอกฉันได้น่ะ ไม่มีวัน”

“หลอกอะไรวีร์ ไฟเปล่า…”

“หุบปาก” ผมบอกพลางกดปืนจ่อที่ขมับอีกฝ่ายแรงๆ “ฉันสงสัยแกตั้งแต่ตอนที่แกพูดถึงเรื่องเซ็กส์ เพราะถ้าเป็นไฟตัวจริงจะไม่มีทางพูดถึงเรื่องนั้นก่อน แล้วอีกอย่างไฟน่ะไม่มีทางที่จะลืมเรื่องสถานที่ออกเดทครั้งแรกหรอก ส่วนคำว่าข้าวต้มกับโจ๊ก มันเป็นคำศัพท์เฉพาะในหมู่ผู้นำตระกูลอย่างพวกเราที่จะใช้พูดกัน ไม่มีทางที่พยัคฆ์ที่เป็นถึงผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สี่จะไม่รู้ เพราะมันคือการมอบตระกูลตัวเองให้กับคนอื่นไปดูแลแทน แล้วไหนจะหมูสับกับตับอีก แกกลับพูดออกมาโดยไม่คิด เพราะมันเป็นคำต้องห้ามที่ผู้นำตระกูลจะไม่พูดออกมา ซึ่งหมูสับคือตัดเส้นเอ็น ส่วนตับคือการตัดตอน แกน่ะไม่ใช่พยัคฆ์แต่เป็นนักฆ่าที่ไป่เต๋าส่งตัวมาเพื่อลักพาตัวฉันไปตั้งหากล่ะ!”

แควก!

ผมกระชากหน้ากากผิวหนังมนุษย์ออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยบาดแผลแลดูน่ากลัวสมกับเป็นนักฆ่าของไป่เต๋า แต่เพื่อความไม่ประมาท ผมจึงใช้วิชาดรรชนีเป็นตายกับมันไป ทำให้อีกฝ่ายถึงกับตัวแข็งค้างทันที

“โทษฐานที่บังอาจมาล้อเล่นความรู้สึกของคนอื่น ฉันจะไม่ปล่อยแกไปง่ายๆหรอก” ผมบอกเสียงเย็นก่อนจะหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาดู ซึ่งบัดนี้มีสายจากของสิงห์โทรเข้าเครื่องมาพอดี “ครับคุณสิงห์ ผมปลอดภัยดี ตอนนี้เหรอครับ ผมอยู่ที่…”

พอบอกสถานที่แล้ว ผมก็กดวางสายก่อนจะหันมามองนักฆ่าของไป่เต๋าที่นั่งตัวแข็งอีกครั้ง

“หึ อย่ามาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับอดีตผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง”

.............

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 14-09-2014 09:49:14

:katai2-1: :katai2-1: แต่อยากให้เอาเนื้อเรื่องในตอนมารวมกันจะได้หาอ่านง่ายๆ
คนเขียนสู้ๆน้าาาาาา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 14-09-2014 13:18:32

:ling1: โอ้ยยย...ลุ้นมากอ่ะ คือกลัวว่าวีร์จะโดนหลอกสุดๆ อร๊ายยยยยยยย....แต่อยากรู้ใครคือไฟฟฟฟฟ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 14-09-2014 13:21:06

โอ้ว ในที่สุดวีร์ก้อได้โชว์เมพซะที
หลังจากโดนปกป้องมานาน 5555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-09-2014 16:08:01

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 14-09-2014 19:29:22

วีร์เก่งอ่ะ :katai2-1:
คิดว่าจะโดนหลอกซะอีก เฮ้อ ค่อยยังชั่ว :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 14-09-2014 19:36:53

โชคดีไปที่วีร์เก่งและฉลาด ไม่ตกอยู่ในอันตรายอีก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 15-09-2014 16:49:12

วีร์เก่งสุดยอด o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Minerva ที่ 15-09-2014 23:10:56

อย่างเท่ ! !

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-09-2014 01:18:29

โอ่ะโอ่วว!! เก่งจิงอะไรจิงน้อวีวี่ อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 20% 14/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-09-2014 07:37:56

“บอสครับ นักฆ่าหมายเลขสี่กลับมาแล้วครับ”

“บอกให้มันเข้ามาได้เลย อ้อ แล้วก็เตรียมห้องรับแขกให้ดี เพราะแขกของเราพิเศษ จะ…”

“เอ่อบอสครับ มันไม่ได้พาแขกมาด้วยครับ”

“อะไรนะ?” ไป่เต๋าเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารทันที “ไม่ได้พาแขกมางั้นรึ”

“ครับบอส ตอนนี้มันเอ่อ…”

“พามันเข้ามา”

“ครับบอส” มือขวาไป่เต๋าตอบก่อนจะพานักฆ่าหมายเลขสี่เดินเข้ามา แลเห็นแขนสองข้างตกห้อยข้างลำตัว ใบหน้าซีดเซียวเหงื่อไหลไคลย้อย “ผมพามันเข้ามาแล้วครับ”

ไป่เต๋ามองนักฆ่าหมายเลขสี่ที่เดินมาตัวเปล่า ปากคาบกระดาษจดหมายสีแดงพร้อมมาด้วยกัน

“เอาจดหมายมาให้ฉัน”

“ครับ” มือขวาไป่เต๋าตอบพลางหยิบจดหมายที่นักฆ่าหมายเลขสี่คาบออกมาจากปาก ก่อนจะยื่นส่งให้กับบอสของตัวเอง “นี่ครับบอส”

“อืม” ไป่เต๋ารับมาแต่ยังไม่ทันได้เปิดอ่านออกดู…

แพรด! ปู๊ด! แพรด! ปู๊ด!

นักฆ่าที่ยืนเบื้องหน้าหลับตาหลีกเลี่ยงหนีความอับอายของตัวเอง ในขณะที่ร่างกายตนกลับขี้แตกรดผ้าต่อหน้าไป่เต๋ากับมือขวาอย่างหยุดไม่อยู่ แน่นอนว่าพอไป่เต๋าเห็นถึงกับรีบเปิดจดหมายคลี่อ่านออกดูอย่างรวดเร็ว

อย่าได้ส่งนักฆ่ามาอีก ไม่งั้นจะลงโทษมากเสียยิ่งกว่าขี้แตก

กมล วีร์

!!!!!!

ไป่เต๋าอ่านก่อนจะฉีกกระดาษจดหมายออกเป็นชิ้นๆ ด้วยความเกรี้ยวกราด

“จัดการห้องให้เรียบร้อย อ้อ รวมถึงคนที่หมดประโยชน์ด้วย อย่าให้ฉันเห็นมันอีก!”

“ครับบอส!” แล้วร่างสูงก็เดินออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็วก่อนจะตามด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวนของคนในห้องที่ถูกมือขวาลงมือฆ่าทิ้งเสียเดี๋ยวนั้น

แล้วเราจะได้เห็นดีกันไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม!

..................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 30% 16/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-09-2014 14:29:38

โอ่ะๆ ยังกล้านะไป่เต๋า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 30% 16/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 16-09-2014 14:34:41

โว้ววววววววว วีร์เอาคืนได้เจ็บแสบมาก

ไป่เต๋าเสียศูนย์เลยมั้ย 555555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 30% 16/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-09-2014 15:01:44

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 30% 16/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 16-09-2014 23:25:33

เอ่อ สนุกนะ ฮาดี ตามนั้น

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 30% 16/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 17-09-2014 17:18:47

หะ...โหดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 30% 16/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 18-09-2014 08:06:48

“วันนี้คุณพ่อจะไปสอบเอนท์ฯแล้วเหรอครับ”

“ใช่” หลังจากวันที่ผมลงโทษนักฆ่าของไป่เต๋าและไล่มันกลับไปแล้ว ชีวิตผมก็ดูเหมือนจะยุ่งยากยิ่งขึ้น ทุกคนต่างกลัวว่าผมจะโดนลักพาตัวไปอีก จึงทำการพิสูจน์ใบหน้าของแต่ละคนเวลาเจอหน้ากันทุกครั้ง เพราะคงกลัวเป็นนักฆ่าของไป่เต๋าปลอมตัวมา และนั่นทำให้ผมไปไหนมาไหนไม่ได้เหมือนแต่ก่อน ก็เลยได้แต่ไปอยู่แค่สองสามที่ คือโรงเรียน บ้าน และเยี่ยมแม่ข้าวที่บ้านตระกูลมังกรเท่านั้น “ฉันจะเอนท์ฯคณะบริหาร เพราะถนัดแต่คณะนี้คณะเดียว”

“เหรอครับ งั้นวันนี้ผมจะให้สิงห์ไปเป็นเพื่อน…” ผมรีบยกมือห้ามวินทันที

“อย่าเลย ช่วงนี้บริษัทกำลังยุ่งอยู่ไม่ใช่รึ ให้จีนไปเป็นเพื่อนฉันก็พอแล้ว”

“แต่ผมไม่ไว้ใจจีน หลานคุณพ่อคนนี้ทำให้คุณพ่อต้องโดนทำร้ายร่างกายมาแล้วนะครับ” ผมเม้มปากอย่างขัดใจ ไม่อยากบอกวินว่าทำไมผมถึงไม่อยากไปกับสิงห์ “งั้นผมจะให้อิฐไปเป็นเพื่อนคุณพ่อแทนแล้วกันครับ”

“ไม่ต้อง อิฐมันเป็นมือขวาของแก ก็ต้องอยู่กับแกสิ ไม่รู้ล่ะ ฉันจะให้จีนไปเป็นเพื่อนด้วย”

“คุณพ่อ!” วินร้องเสียงแหว

“ควรให้โอกาสเด็กมันบ้าง ถึงจีนจะทำผิดพลาดแต่แกควรน่าจะให้อภัย โตๆกันแล้วนะอย่าลืมสิ” ผมบอกด้วยความหวังดี “เคยได้ยินไหม ผิดเป็นครู อีกอย่างฉันเชื่อว่าเด็กคนนั้นว่าจะต้องไม่ทำผิดอีกเป็นครั้งที่สอง”

“คุณพ่อ”

“ถึงจีนจะเป็นลูกชายบุญธรรมไม่ใช่สายเลือดพวกเรา แต่ก็เป็นคนของตระกูลสิงห์เต็มตัว ฉะนั้นควรไว้เนื้อเชื่อใจลูกชายที่ตัวเองเลี้ยงมากับมือบ้างนะ ประเดี๋ยวจีนจะน้อยใจที่หาว่าพ่อตัวเองรักลูกไม่เท่ากัน” ผมบอกพลางตบไหล่ลูกชายเบาๆ “เอาล่ะ รีบโทรบอกจีนว่าให้ขับรถไปเป็นเพื่อนฉันได้แล้ว”

“ครับคุณพ่อ” หลังจากนั้นวินก็ได้โทรบอกจีนให้ขับรถไปเป็นเพื่อนผมที่มหาวิทยาลัย

...............................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-09-2014 12:15:49

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-09-2014 13:34:39

น้อยจุงงงงงT^T

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 18-09-2014 17:23:10

รอไฟอ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 18-09-2014 18:18:34

นุ้งจีนนี่เสร็จลุงแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 18-09-2014 19:50:34

นรุ้งจีน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 18-09-2014 20:24:18

คุณพ่อคิดจะหมาหยอกไก่กับหลานจีนรึเปล่าเอ่ย :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nicedog ที่ 18-09-2014 23:11:59

สนุกมากค่ะ

รอๆๆๆ

ชอบมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 19-09-2014 16:15:58

มารอค่ะ :mew3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 40% 18/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-09-2014 08:57:58

“สอบเสร็จกี่โมงก็โทรบอกด้วยแล้วกัน จะนั่งรออยู่ที่หน้าตึกคณะ”

“ครับคุณจีน”

“อ้อ ถ้าเกิดอะไรน่าสงสัยก็รีบโทรบอกฉัน ฉันจะได้ไปช่วยเธอ”

“ครับ”

“พวกเธอสองคนดูแลวีร์แทนฉันให้ดีล่ะ เพราะฉันเดินเข้าไปในตึกไม่ได้”

“ครับคุณจีน” แล้วทั้งสามหนุ่มในคราบชุดนักเรียนมัธยมปลายก็พากันเดินเข้าไปในตึกคณะที่ทางมหาวิทยาลัยจัดสอบเอนท์ฯ ส่วนผมเมื่อเห็นพวกเด็กเดินเข้าไปแล้ว ก็ออกเดินหาที่นั่งอยู่แถวด้านหน้าทางเข้าตึกคณะ ก่อนจะนั่งลงที่พื้นหญ้าในที่ร่มโดยเอนหลังพิงกับต้นไม้ จากนั้นค่อยเงยหน้ามองก้อนเมฆบนท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย จะว่าไปตั้งแต่วีร์เข้ามาก็มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายนับไม่ถ้วน จนผมได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอือมปนขำ เพราะอีกฝ่ายชอบหยอกผมไม่ว่างเว้น ไหนจะหลอกแต๊ะอั๋งผมทุกครั้งที่มีโอกาสอีก

แต่แปลกแหะ ทำไมเราถึงไม่รังเกียจเวลาที่วีร์สัมผัสเลยนะ...

“เด็กบ้า คอยดูเถอะ จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยทีเดียว” ผมพูดอมยิ้มกับตัวเองก่อนจะเล่นมือถือฆ่าเวลาแก้เซ็งในระหว่างที่รอวีร์อยู่ข้างนอก โดยหารู้ไม่ว่าจิตใจที่แข็งกระด้างของตนที่ไม่เคยเปิดรับใครได้โดนน้ำที่ชื่อวีร์กัดกร่อนจิตใจที่แข็งให้อ่อนลงไปเกินครึ่งแล้ว

................

“เฮ้อ กว่าจะสอบเสร็จวิชาหนึ่ง เล่นเอาแทบแย่เลย”

“นั่นสิ ฟิสิกส์โคตรยากเป็นบ้า ว่าแต่มึงทำได้บ้างหรือเปล่าวะวีร์”

“อ๋อ ก็พอได้น่ะ” ผมพูดปด ที่จริงผมทำได้เกือบทุกข้อนั่นแหละครับ “อีกสิบนาทีกว่าจะเข้าห้องสอบ พวกมึงสองคนจะไปห้องน้ำกับกูไหม”

“ไปสิแต่ไม่เข้าห้องน้ำนะ พวกกูจะยืนเฝ้ามึงด้านหน้าห้องน้ำให้เอง” นับตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น พวกเสกก็ไม่กล้าทิ้งให้ผมไปไหนมาไหนคนเดียวอีก เพราะกลัวว่าจะมีใครแอบมาลอบทำร้ายผมเหมือนคราวที่แล้ว หลังจากทำธุระเสร็จ เสียงไลน์ในมือถือก็ดังขึ้น ทำเอาผมรีบล้างไม้ล้างมือให้สะอาดก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดู

เสือ

ตั้งใจทำข้อสอบนะครับวีร์

ผมฉีกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นข้อความที่เสือไลน์มาหาผม ซึ่งผมได้ไลน์นี้มาจากเสือตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วครับ เจ้าตัวบอกว่าอยากจะคุยอยากจะทำความรู้จักกับผมให้มากกว่านี้ ผมก็เลยให้ไปอย่างที่เห็น ส่วนเรื่องเฟสบุ๊คนั้นผมไม่มีครับ เพราะลำพังแค่ใช้แอพพลิเคชั่นไลน์ผมก็แทบไม่มีเวลาเล่นแล้ว

ตึ่งดึ้ง!

มีเสียงข้อความดังขึ้นมาคราวนี้ไม่ใช่ของเสือครับ พอผมเปิดดูกลับเป็นของคนที่คาดไม่ถึง

สิงห์

ตั้งใจทำข้อสอบนะ

ห้วนๆสั้นๆได้ใจสมกับเป็นหลานของผม แต่ผมไม่รู้ว่าสิงห์มันเอามือถือผมไปแอดไลน์ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงกระนั้นผมก็ตอบข้อความแสดงขอบคุณกลับไปพร้อมทั้งสองคน ก่อนจะกดปิดเครื่องแล้วเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงตามเดิม เมื่อเดินออกไปสมทบกับพวกเสกแล้วก็พากันเดินกลับไปยังห้องสอบตามเดิม แต่ในระหว่างทางนั้นผมกลับชะงักเมื่อเห็นร่างคุ้นตาที่อยู่ชั้นล่างสุดหน้าตึกที่ผมอยู่นี้กำลังนั่งเล่นเกมมือถืออย่างสนุกสนาน

หึ เด็กน้อยหนอเด็กน้อย โตแต่ตัวจริงๆ

ผมยิ้มมุมปากอย่างขำๆ ก่อนจะเดินตามพวกเสกที่เดินนำไปไกล โดยหารู้ไม่ว่าคนที่ผมมองเมื่อครู่นี้ได้ละสายตาจากมือถือก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองจุดที่ผมเคยยืนอยู่ด้วยสีหน้าที่เกินคาดเดาได้

....................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 20-09-2014 09:34:18

รวมหมดมั้ยคับคุณ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-09-2014 10:02:49

:ling2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-09-2014 10:05:23

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 20-09-2014 10:50:35

ไม่เอา จะสร้างฮาเร็ม :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 20-09-2014 15:35:48

จีนน่ารักดี อยากให้มีคู่จัง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-09-2014 17:26:18

อารายเกินคาดอีกน้ออ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 20-09-2014 18:44:02

หุหุ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 20-09-2014 19:02:47

คุณวีร์จะเลือกใครดีน้า ตัวเลือกดีๆทั้งนั้น

ขออย่างเดียว ถ้าไม่รักหลานจีนแบบจริงจัง

ก็อย่าไปให้ความหวังเค้าเลยนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 21-09-2014 21:13:05

ลุ้นอยู่น่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 50% 20/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 23-09-2014 18:22:23

พักเที่ยงหลังสอบภาคเช้าเสร็จ เสกกับเกมเดินกอดคอยิ้มร่าที่ทำข้อสอบได้ ส่วนผมก็เดินอมยิ้มตามหลังพวกมันมา เห็นพวกมันไม่เครียดเรื่องสอบแค่นั้นผมก็สบายใจแล้วครับ

จริงสิหลังสอบเสร็จเดี๋ยวชวนพวกมันไปกินอาหารญี่ปุ่นดีกว่า…

ผมยิ้มให้กับความคิดของตัวเอง ในขณะที่ก้าวเท้าเดินตามหลังพวกเสกไปหาจีนเพื่อชวนทานข้าวกลางวันอยู่นั้น ภาพเบื้องหน้ากลับมืดลงอย่างฉับพลันอย่างน่าใจหาย

!!!!!!

แต่แค่เพียงเสี้ยววินาที ผมก็กลับมาเห็นเป็นปกติดังเดิม ก่อนจะเห็นพวกไอ้เสกวิ่งหันกลับมาทางผมพร้อมกับจีนที่วิ่งตามหลังมาด้วยความเป็นห่วง

“มึงเป็นอะไรไปไอ้วีร์ หน้างี้ซีดเชียว ไม่สบายหรือเปล่า”

“นั่นสิ ไม่สบายก็นั่งพักก่อน เดี๋ยวพวกกูไปซื้อข้าวมาให้ ไม่ต้องไปไหนแล้ว”

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องตื่นเต้น กูโอเคดี” ผมหันไปบอกพวกเสกที่จับแขนผมไว้ราวกับว่ากลัวผมจะทรุดลงไปนอนกับพื้น ก่อนจะหันไปบอกจีนที่ยืนมองผมด้วยสีหน้าเป็นกังวล “ผมไม่เป็นไรครับ คุณจีนไม่ต้อง…”

ผมพูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายกลับช้อนตัวผมอุ้มในท่าเจ้าหญิงขึ้นมาได้อย่างหน้าตาเฉย ทำเอาผมถึงกับตกใจเล็กน้อย เพราะผมหนักกว่าสูงกว่าจีนมาก แต่ไฉนอีกฝ่ายกลับอุ้มผมเดินตัวปลิวราวกับตัวผมเบาเหมือนนุ่นมิปาน

“คุณจีน ปล่อยผมลงเถอะ ผมเดินเองได้” แต่อีกฝ่ายหาได้ตอบไม่ กลับอุ้มผมเดินไปยังใต้ต้นไม้ ก่อนจะวางผมลงกับพื้นอย่างเบาๆ “ขอบคุณครับคุณจีน ผมเกรงใจคุณแย่เลย”

“ไม่เป็นไรไม่ต้องเกรงใจ นั่งอยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันมา” แล้วจีนก็เดินกลับเข้าไปยังโรงอาหารที่อยู่ใกล้ๆ

“เห็นอ้อนแอ้นแบบนั้นแต่กลับอุ้มมึงได้นะวีร์” เสกเดินมานั่งลงคุยกับผมหลังจากยืนอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะตามด้วยไอ้เกมที่เดินลงมานั่งข้างผมเกาหัวหยิกๆ

“นั่นสิ กูแทบไม่เชื่อสายตาเลยว่าเขาจะอุ้มมึงได้ คนเรานี่ดูกันภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ”

“อืม กูก็ว่างั้นแหละ” ผมเองก็ไม่อยากเชื่อครับ แต่มันก็ต้องเชื่อ เพราะเขาอุ้มผมได้จริงๆ

ตกเย็นหลังจากสอบเสร็จ พวกเสกก็ขอตัวกลับบ้านเพื่อจะมาสอบพรุ่งนี้ต่ออีก ส่วนผมก็กลับบ้านพร้อมกับจีนที่บัดนี้ขับรถให้ผมอยู่อย่างเงียบๆ ซึ่งมันผิดแปลกไปต่างจากที่ผมเคยเห็น

จีนเปลี่ยนไป?

“คุณจีนมีอะไรไม่สบายใจก็มาบอกกับผมได้นะครับ” ยังไงอีกฝ่ายก็เป็นคนในตระกูลสิงห์ ถึงแม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แต่ยังไงก็อดเป็นห่วงมิได้อยู่ดี ซึ่งอีกฝ่ายเหลือบตามองผมแวบหนึ่งก่อนจะวกกลับไปมองถนนตามเดิม

“ไม่มีอะไร ฉันสบายดี”

“แน่นะครับว่าสบายดี” ผมถามย้ำอีกรอบ ซึ่งอีกฝ่ายหันมาถลึงตาใส่ผมทันที

“เออแน่ ฉันสบายดี แล้วก็เลิกถามเซ้าซี้ได้ซะที คนจะขับรถ มันไม่มีสมาธิ!”

แล้วผมก็นั่งเงียบไปจนกระทั่งถึงบ้าน อีกฝ่ายก็ลงจากรถแล้วเดินหายเข้าไปในบ้านทันที ทำเอาผมได้แต่ยืนมองด้วยความมึนงง จนไอ้กล้าที่เดินสวนกับคุณจีนต้องเดินมาถามผมอย่างสงสัย

“คุณจีนเป็นอะไรวะไอ้วีร์”

“ไม่รู้สิ สงสัยเมนส์มามั้ง” ผมเดาะลิ้นตอบอย่างกวนตีนมันเล่น “ล้อเล่นน่ะ กูไม่รู้ เขาเป็นแบบนั้นตั้งแต่เที่ยงแล้ว ถ้ามึงอยากรู้ มึงก็ลองเดินไปถามคุณจีนดูเอาเองสิ กูต้องขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้ยังมีสอบอยู่”

แล้วผมก็เดินเข้าไปในตึก ทิ้งให้ไอ้กล้ายืนทำหน้ามึนอยู่คนเดียว

......................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 23-09-2014 18:43:30

ทำไมจีนเปลี่ยนไป ยังไง :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-09-2014 18:56:19

จะคู่กับใครน่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-09-2014 19:34:47

จีนมาแปลก เป็นไรไปคะ หรือกินยาผิดสำแดง อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-09-2014 21:43:32

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 23-09-2014 21:45:39

จีนเปลี่ยนไป

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 24-09-2014 00:08:44

:m11: มาแล้วเย้ๆ

เป็นอีกเรื่องที่สนุกมาก ติดตามนะคะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-09-2014 00:42:09

น้อยจุงงงTT

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 70% 23/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-09-2014 07:48:42

รุ่งเช้าผมก็ยืนรอหน้าตึกรอจีนพาไปสอบอีกเช่นเคย แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะเดินออกมาจากตึกเลยซักนิด จนผมทนไม่ได้กะจะเดินเข้าไปข้างในเพื่อดูจีนว่าเป็นอะไรไป แต่รถเฟอรารี่สีดำก็ได้แล่นเข้ามาจอดตรงหน้าผมเสียก่อน

“ขึ้นรถ” ผมถึงกับเลิกคิ้วทันทีที่เห็นหน้าอีกฝ่าย “จะไปสอบไม่ใช่รึไง”

“เอ่อ”

“จีนไม่ว่างไปส่ง ทำไม ไปกับฉันมันแย่สำหรับเธอมากรึไง” อีกฝ่ายพูดเสียงตัดพ้อ ทำเอาผมพูดไม่ออก “ถ้าเธอไม่อยากไป ฉันจะได้โทรให้พยัคฆ์มารับเธอ…”

“ผมไปกับคุณก็ได้ครับ” ผมพูดพลางเดินขึ้นรถทันที ก่อนจะคาดเซฟตี้เบลล์ให้เรียบร้อย แล้วอีกฝ่ายก็ขับพาผมออกไปจากบ้านทันที ระหว่างนั่งรถไปมหาวิทยาลัย ผมก็ได้แต่หันหน้าไปมองข้างทางเพียงอย่างเดียว

“เห็นจีนบอกว่าเธอหน้ามืดเมื่อวาน ตอนนี้หายดีแล้วใช่ไหม” อยู่ๆอีกฝ่ายก็พูดเกริ่นขึ้นมา ทำเอาผมหันไปมองทันที “ตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อสอบเอนทรานซ์มันก็ดีอยู่หรอก แต่ก็อย่าขยันอ่านจนดึกดื่นสิ มันไม่ดีต่อสุขภาพนะรู้ไหม”

“ครับ ขอบคุณที่เป็นห่วง”

“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นคำตอบรับรักฉันจะดีกว่านะ”

!!!!!!

ผมถึงกับอึ้งพูดไม่ออกเมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายพูดสวนขึ้นมา แล้วสิงห์ก็ตีรถเลี้ยวจอดข้างทางก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาจริงจัง

“วีร์”

“ครับคุณสิงห์”

“หันมามองฉันคนเดียวไม่ได้หรือวีร์”

!!!!!!

“แม้ฉันไม่น่ารักเหมือนจีน พูดไม่เก่งเหมือนพยัคฆ์ แต่ถ้ารักใครแล้วก็รักจริง”

!!!!!!

“คุณสิงห์” ผมถึงกับไปไม่เป็น สิงห์รุกหนักเหลือเกินครับ

“ถ้าเธอไม่ตอบก็ไม่เป็นไร” อีกฝ่ายพูดพลางกุมมือผมขึ้นมา ก่อนจะจุมพิตหลังมือผมได้อย่างหน้าตาเฉย “เพราะฉันจะตื้อเธอ ตามตื้อจีบจนกว่าเธอจะยอมตอบรับรักฉันให้ได้เลยคอยดูสิ”

!!!!!!

แล้วอีกฝ่ายก็ปล่อยมือผมออก ก่อนจะขับรถพาผมไปมหาวิทยาลัยต่อทันที

.....................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 24-09-2014 08:25:57

ตรงเกินไปแล้วคุณสิงห์ 5555 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-09-2014 08:27:30

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 24-09-2014 11:14:20

o13 มีแต่คนมารักมาหลงนะวีร์ :mew1: เดาไม่ถูกเลยว่าจะคู่ใคร

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 24-09-2014 18:21:25

เอ่อ.....เห็นมาตั้งแต่เด็ก...คงไม่ไหวละม้าง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-09-2014 21:23:56

งะ ขออีก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 25-09-2014 00:24:45

สิงห์กะทำคะแนนทิ้งห่างคู่แข่งใช่ปะ

เดี๋ยววีร์ก็ไม่มีกะจิตกะใจกับการสอบหรอก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-09-2014 00:36:26

มาเร็วไปเร็ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 13 up 100% 24/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 26-09-2014 08:28:26

ตอนที่ 14

.............

คำพูดของสิงห์ทำเอาผมเสียสมาธิจนเกือบทำข้อสอบไม่เสร็จตามเวลาที่กำหนด พอตกเที่ยงผมเลี่ยงจะไม่มองหน้าสิงห์ก็ทำไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายเดินตามพวกผมไปทานข้าวกลางวันด้วยพร้อมกัน ผมทำตัวน่าสงสัยจนเสกกับเกมต้องแอบกระซิบถามผมทันที

“มึงเป็นไรวะไอ้วีร์ ทะเลาะกับคุณสิงห์มารึไง” เสกถามก่อนเป็นคนแรก

“นั่นสิ แต่กูว่าดูไม่เหมือนทะเลาะกันซักเท่าไหร่” เกมพูดเสริมต่อ พลางเหลือบมองสิงห์ที่นั่งอยู่อีกโต๊ะก่อนจะวกหันมามองผมต่อ “หรือว่าคุณสิงห์บอกรักมึงวะวีร์”

พรูด!

น้ำดื่มกระเด็นจนผมเกือบปิดปากแทบไม่ทัน

“แค่กๆ มึงไอ้เกม แค่กๆ”

“เฮ้ยกูแค่เดาเล่นๆเสือกถูกเฉย” ไอ้เกมพูดพลางใช้มือลูบหลังผม “ทำไมวะ หรือว่ามึงไม่ชอบคุณสิงห์ ก็เลยไม่พูดไม่มองหน้าเขาน่ะ”

“นั่นสิ แต่เอ…หรือว่ามึงชอบคุณพยัคฆ์วะไอ้วีร์ เห็นเขาสุภาพซะขนาดนั้น” เอาเข้าไปไอ้พวกนี้

“แต่กูว่ามึงคงไม่ชอบเป็นรับแน่ไอ้วีร์” ไอ้เกมยังคงพูดต่ออย่างนึกสนุก “เพราะมึงเป็นรุกมาตลอด ไม่เคยเป็นรับ ฉะนั้นคุณจีนนั่นแหละที่เหมาะจะให้มึงตามจีบ ถ้าไม่อยากโดนคุณสิงห์กับคุณพยัคฆ์รุกมึงนะไอ้วีร์”

“พอๆ ไม่ต้องพูดแล้ว จะแดกข้าวไหมล่ะ เดี๋ยวกูแย่งพวกมึงซะเลยนี่” ผมพูดตัดบทก่อนจะลงมือทานข้าวต่อโดยไม่สนที่พวกไอ้เกมพูดอีก ส่วนอีกคนที่ถูกพูดถึงนั้นผมไม่ทราบครับ ไม่อยากมองหน้า นี่ถ้าผมจดจำอดีตชาติไม่ได้ คงมิแคล้วเห็นสิงห์เป็นทางเลือกที่จะคบหาดูใจด้วย…

ไม่ได้นะไอ้วีร์ นั่นหลานชายแท้ๆของเขาเชียวนะ!

พอสอบเสร็จตอนเย็น พวกเกมก็โบกมือลากลับบ้านเพื่อที่จะเตรียมสอบเอนฯพรุ่งนี้ต่อ ส่วนผมก็ขึ้นรถไปอย่างเงียบๆ เสียงเครื่องปรับอากาศดังแผ่วเบาชวนให้บรรยากาศในห้องผู้โดยสารแลดูอึดอัดยิ่งนัก

“พรุ่งนี้สอบเป็นวันสุดท้ายแล้วใช่ไหม” เสียงทุ้มถามขึ้น ทำเอาผมที่นั่งเหม่อลอยถึงกับสะดุ้งเล็กๆ

“ครับ” ผมตอบโดยไม่มองหน้า

“งั้นพรุ่งนี้ฉันจะมารับอีก” สั่งอีกแล้วครับไอ้หลานชายคนนี้ ชอบสั่งจริงๆ “ได้ยินที่ฉันพูดรึเปล่าวีร์”

“ได้ยินครับ”

“ได้ยินแล้วก็มองหน้าด้วยสิ” สั่งได้สั่งจริงไอ้สิงห์ ผมหันไปมองหน้าหลานชาย ซึ่งประจวบเหมาะที่อีกฝ่ายเหลือบตามองผมด้วยเช่นกัน แต่เพียงแค่แวบเดียวผมก็ต้องหลบหน้าอีกฝ่ายทันที “หิวข้าวหรือยัง”

“นิดหน่อยครับ”

“งั้นไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกัน ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด” แล้วอีกฝ่ายก็ขับรถพาผมเข้าเมืองทันที

.....................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-09-2014 08:48:57

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 26-09-2014 12:55:59

เพิ่งเข้ามาอ่านขอรับ

แต่ก็อ่านแบบรวดเดียวเลย

อยากว่า........................

ไฟขาคือใคร

จีนดูแปลกไปจริงๆ

หรือว่า.....

รอเฉลยขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-09-2014 13:44:26

อารายยังไงน้อออออออ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 26-09-2014 14:38:31

:hao6: o13 o13 o13 :heaven :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: phakajira ที่ 26-09-2014 17:38:29

ลุ้นนนน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 26-09-2014 20:08:44

กลัวคุณหลานจริงๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 26-09-2014 21:50:40

ช่วงนี้สิงห์รุกหนักมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 20% 26/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 27-09-2014 09:12:46

“ทานเยอะๆได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง”

ร่างหนาบอกพลางยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอย่างสบายใจเฉิบ ต่างกับผมที่ได้แต่นั่งเกร็งเพราะถูกพนักงานบางคนจับตามองอยู่ตลอดเวลา แน่นอนล่ะ ผมยังอยู่ในสภาพชุดนักเรียนที่เพิ่งจะสอบเสร็จอยู่หมาดๆ กลับต้องมานั่งทานอาหารท่ามกลางโรงแรมหรูระดับห้าดาว แถมที่นี่อากาศก็เย็นเฉียบด้วยเครื่องปรับอากาศที่ไม่รู้ว่ากี่องศาจนผมต้องนั่งเกร็งสั่นไปกับมัน พอมองไปบนโต๊ะอาหาร กลับต้องถอนหายใจไปกับอาหารที่เลิศหรูราคาแพง แถมเทียนไขที่ตั้งจุดขึ้นมากลางโต๊ะทานข้าวที่แลดูสว่างไสวน่าเคลิบเคลิ้ม (?) ไหนจะเสียงไวโอลินกับเปียโนที่ถูกขับเคลื่อนออกมาเป็นเพลงโดยนักดนตรีของทางโรงแรมอีก

แบบนี้ไม่ต่างกับคู่รักที่เพิ่งจะแต่งงานแล้วมาฮันนีมูนด้วยกันในโรงแรมสองต่อสอง

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น? อาหารไม่ถูกปากเธองั้นหรือวีร์” อีกฝ่ายถามพลางวางแก้วไวน์ที่เพิ่งจิบลงบนโต๊ะ “ฉันจะได้สั่งมาใหม่ เอาแบบที่เธอชอบดีไหมล่ะ”

“เปล่าครับ อาหารอร่อยหมดทุกอย่าง”

“แล้วทำไมถึงทำหน้าเหมือนไม่อยากมา” ดูมันถามสิครับ ที่จริงผมก็ไม่ได้นึกรังเกียจที่ต้องมาทานอาหารหรูในโรงแรมหรอกนะครับ เพียงแต่ถ้าไม่ได้มากันสองต่อสองท่ามกลางบรรยากาศคู่รักแบบนี้

“เปล่าครับ ผมก็แค่เหนื่อยจากการสอบเฉยๆ ไม่ได้มีอะไร”

“อืม งั้นลองจิบไวน์หน่อยไหม จะได้หายเหนื่อย” อีกฝ่ายพูดเชิญชวนพลางรินไวน์ให้ผมหน้าตาเฉย

“ผมเพิ่งจะสิบแปด…”

“เป็นผู้ชายซะเปล่า ดื่มไม่เป็นก็แย่สิ” ดูมันพูดสิครับ เฮ้อ “มากับฉันกลัวอะไร ไม่มีใครว่าหรอก”

“ก็ได้ครับ” ผมถอนหายใจตอบพลางหยิบแก้วไวน์ขึ้นเพื่อดื่ม

“เป็นไงบ้าง รสชาติไวน์ เยี่ยมเลยใช่ไหมล่ะ”

“ครับก็ดี”

“งั้นดื่มอีกสิ ไม่ต้องเกรงใจ”

“คุณสิงห์จะมอมเหล้าผมรึไงครับ”

“หึ ระดับฉันจะมอมเหล้าเธอไปทำไม” อีกฝ่ายเหยียดยิ้มตอบ ก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นสูบเฉย “เสียทั้งเวลาเสียทั้งไวน์เสียทั้งศักดิ์ศรีเปล่าๆ”

ผมรู้ดีว่าคนอย่างสิงห์ไม่ทำเรื่องต่ำๆแบบนี้หรอกครับ

ก็เพราะอะไรนะหรือ…

เพราะมันคือหลานชายของผม…

สายเลือดของคนตระกูลสิงห์ที่น่าภาคภูมิใจยังไงล่ะครับ…

แต่คนอย่างผมถึงจะดื่มมากแค่ไหนก็ไม่มีวันเมาได้หรอกครับ เพราะผมมันคนคอทองแดง ฉะนั้นเรื่องที่จะโดนมอมเหล้าแล้วเมานั้นเลิกคิดไปได้เลย ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่เมาได้นะหรือ ก็ผมเป็นถึงอดีตผู้นำ ต้องทำตัวเข้มแข็งหนักแน่นให้สมกับเป็นผู้นำตระกูล ไม่งั้นผมจะคุมคนของตัวเองได้งั้นหรือ

“ถ้าฉันอยากได้ตัวเธอจริง ฉันจะไม่ใช้วิธีนี้หรอก” สิงห์พูดพลางขยี้บุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาจริงจัง “เพราะฉันจะใช้วิธีอื่นที่ดีกว่านี้ จะทำให้ได้ตัวเธอทั้งกายทั้งจิตใจให้สมกับเป็นคนของสิงห์”

!!!!!!

.................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-09-2014 09:59:22

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 27-09-2014 11:53:18

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: korinasai ที่ 27-09-2014 13:48:19

อ่านแล้ว รู้สึกขัดแย้งกับวีร์จัง
วีร์บอกวินว่า ตอนนี้ ตัวเองเป็น กมล วีร์ ไม่ใช่วีรวัฒน์ ดังนั้น วินควรใส่ใจลูกหลานมากกว่า
แต่กับสิงห์ วีร์คิดว่า ตัวเองเป็น วีร์วัฒน์ เป็นปู่แท้ๆตลอดเวลา ไม่ควรรักหลานแบบคนรัก
แต่ตอนนี้ "วีรวัฒน์" ตายไปแล้ว เหลือเพียง "กมล วีร์"
สิงห์น่าสงสารนะ ถ้าถูกกีดกันควารักแบบนี้ คิดหน่อยสิ วีรวัฒน์ตายไปแล้วนะ
คนรักของกมล วีร์ ไม่จำเป็นต้องเป็น "ไฟ" เช่นเดียวกับวีรวัฒน์
แค่รัก คนที่กมล วีร์รักก็พอ ไม่จำเป็นต้องเป็นไฟ
ชาติก่อนส่วนชาติก่อน ชาตินี้ก็ส่วนชาตินี้
วีร์ ควรทำหน้าที่ของกมล วีร์ ทายาทตระกูลมังกร ไม่ใช่ วีรวัฒน์ อดีตผู้นำตระกูลสิงห์
ปล่อย "อดีต" ลูกหลาน ให้สู้ด้วยตนเอง ถ้าอีกฝ่ายลำบาก ในฐานะทายาทตระกูลมังกร ก็ช่วยเหลือตระกูลสิงห์ได้
วีร์น่าจะ ปล่อยตัว ปล่อยใจให้สบาย รักคนที่ตัวเองรู้สึกว่าใช่
ขอย้ำอีกทีว่า วีร์ ตอนนี้คือ กมล วีร์ ไม่ใช่ วีรวัฒน์

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 27-09-2014 14:12:25

เหอะๆๆๆ.....

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 27-09-2014 14:40:54

คุณสิงห์ชักจะยังไงๆ คิดจะจริงจังกับวีร์จริงๆเหรอ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 27-09-2014 18:29:27

ใครจะได้ไปละน้อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 27-09-2014 19:42:39

โอ๊ยคุณปู่ ยอมเห้อออออ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: —`•B€NM๏R€`•— ที่ 27-09-2014 22:08:18

งึมๆ ยังไงคับปู่

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 40% 27/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 28-09-2014 08:16:03

คำพูดของสิงห์เมื่อคืนนี้ทำเอาผมคิดหนักใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะผมดันไปทำให้อีกฝ่ายรักเข้าแล้วเต็มเปา ผมว่ามันก็ดีอยู่หรอกที่มีคนมาชอบตัวเองถึงสองคน แต่จะให้คบพร้อมกันคงยากที่จะเป็นไปไม่ได้ เพราะทั้งคู่คงไม่ชอบใจแน่ถ้าหากผมไม่ตัดสินใจเลือกคนใดซักคน

หนึ่งสิงห์ เขาเป็นหลานชายของผมถ้านับตามสายเลือดทางวิญญาณ จะคบหาสายเลือดตัวเองก็คงดูไม่ดีแน่ เพราะถ้าอีกฝ่ายรู้ความจริงว่าผมเป็นวีรวัฒน์ที่กลับชาติมาเกิดใหม่ คงจะรู้สึกเจ็บปวดผิดหวังอะไรหลายอย่างที่ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเมื่อถึงเวลานั้นเลยจริงๆ แต่…ถ้าผมเลือกที่จะทิ้งอดีต หันไปตอบรับรักสิงห์อย่างที่ควรจะเป็น ก็คงต้องคิดหนัก เพราะตอนนี้คนที่ผมชอบไม่ใช่มีแค่สิงห์เพียงคนเดียว

สองเสือ เขามีความเป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน พูดเอาอกเอาใจเก่ง ถ้าพูดในฐานะกมลวีร์ ผมคงเลือกที่จะคบเขาอย่างไม่ต้องคิดมาก แต่ถ้าพูดถึงในฐานะวีร์ วีรวัฒน์ ผมคงลังเลที่จะตอบรับรักเขา เพราะผมยังลืมไฟไม่ได้ ซึ่งเสือเหมือนไฟมากๆ เหมือนจนผมอยากจะถามเขาโต้งๆว่าเขาคือไฟกลับชาติมาเกิดจริงๆใช่ไหม แต่ถ้าหากถามไป ก็เกรงว่าจะโดนอีกฝ่ายมองผมว่าเป็นบ้าอย่างไม่ต้องสงสัย

สามจีน ถ้าพูดถึงในฐานะวีรวัฒน์ ผมคงแค่เอ็นดูและเห็นอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กน้อยที่เป็นหลานบุญธรรมขอวินเท่านั้น แต่ถ้าพูดในฐานะกมลวีร์ ผมชอบจีนแต่ไม่ได้รัก ฉะนั้นผมควรจะหักใจและตีตัวออกห่างตอนนี้เสียดีกว่า ก่อนที่มันจะสายเกินแก้

สี่ไฟ ถ้าพูดในฐานะวีรวัฒน์ ผมยังคงลืมเขาไม่ได้ ผมรักเขามาก ถ้าเขาเกิดใหม่พร้อมความทรงจำอดีตชาติเหมือนกับผม ก็น่าจะแสดงตัวได้แล้ว แต่นี่กลับเงียบหายจ้อย แต่ถ้าพูดในฐานะกมลวีร์ ผมเลือกที่จะลืมไฟ เพราะไฟเป็นเพียงคนรักในอดีต ผมควรน่าจะอยู่กับปัจจุบัน เลือกคนที่รักตัวเองในตอนนี้เสียจะดีกว่า

“มัวคิดมากไปทำไม ถ้าเธอชอบทั้งพยัคฆ์ทั้งสิงห์ ก็เลือกคบมันทั้งสองคนเลยซะสิจะไปยากอะไร”

คำพูดของเฟยจิ้งเคยพูดเอาไว้ตอนผมไปเยี่ยมแม่ข้าวที่บ้านตระกูลมังกรเมื่อครั้งล่าสุด ถ้าให้ผมเลือกแบบนั้นจริง ทั้งเสือทั้งสิงห์จะยอมคบผมพร้อมกันหรือเปล่าก็ไม่รู้

“คิดอะไรอยู่เหรอวีร์ นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดใหญ่เชียว ข้าวไม่อร่อยรึไง” เสียงพูดของเสกดังขึ้นแทรกความคิด ทำเอาผมเงยหน้าฝืนยิ้มตอบกลับไป

“เปล่า ไม่มีอะไร” วันนี้สิงห์ไม่ได้ขับรถมาส่งผมที่มหาวิทยาลัย แต่เป็นอิฐ ผมบอกวินให้อิฐเป็นคนมาคอยดูแลผมตอนมาสอบเอนฯในวันสุดท้าย เพราะตอนนี้ผมไม่อยากมองหน้าสิงห์ครับ “เออเสกเกม เดี๋ยวเย็นนี้ไปกินอาหารญี่ปุ่นเลี้ยงฉลองที่สอบเอนฯเสร็จกันไหมล่ะ”

“ก็เอาสิ กำลังอยากไปพอดีเลย” เสกกับเกมพูดตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียว หลังจากนั้นก็รีบกินแล้วรีบกลับเข้าไปสอบต่อในภาคบ่าย

..................

o2 o2 o2 o2 o2 o2

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Kathe ที่ 28-09-2014 10:29:11

:hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 28-09-2014 11:30:34

ยังงงๆกับตัวเอง

แต่ข้าเจ้าอยากรู้ว่า......

ไฟคือใคร

รอต่อไป

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 28-09-2014 12:31:40

สิงห์ ลีโอ กระต่าย อิฐ พยัคฆ์ มังกร เต๋า ที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนโดนเต๋าจับไป

ถ้าหนึ่งในนี้มีไฟอยู่ ตัดอิฐ/จีน ออกไป

ก็จะเหลือ สิงห์ ลีโอ กระต่าย พยัคฆ์ มังกร เต๋า
แล้วถ้าตัดจากเหตุการณ์ที่โรงเรียนก็จะเหลือ

สิงห์ พยัคฆ์ เต๋า

แต่ก็ไม่แน่ว่าไฟอาจจะสะกดลอยตามวีร์อยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว
แต่คนที่รู้ว่าวีร์คือวีร์คนก่อนก็ต้องเป็นคนที่ใกล้ชิดวงใน
โอ๊ย!! สรุปเปนใครละเน๊๊ยะ :m31:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-09-2014 12:42:20

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 28-09-2014 13:48:22

เลือกไม่ได้ก็ 3P ไปเล๊ยยยยยยย แจ่มสุด อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 28-09-2014 18:06:39

สวัสดีค่ะ

เพิ่มมาอ่านครั้งแรก อ่านจบแล้วว

เป็นเรื่องที่พลิกหลายตลบจริงๆ ตามไม่ทัน ติดตามต่อไปค่ะ :)

มาต่อไวไวนะคะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-09-2014 19:35:53

แค่นี้เองอ่อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 28-09-2014 23:19:06

เก็บให้หมดอย่าให้เหลือ แต่เรื่องราวหลังๆ เหมือนอืดยังไงไม่รู้ ไม่ตื่นเต้นน่าติดตามแบบช่วงต้นเรื่อง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 30-09-2014 18:34:52

เปิดฮาเร็มเลยคู้น อย่าคิดไรมาก :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 50% 28/9/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-10-2014 10:14:03

“ฉันยกลูกชายคนเดียวของฉันให้เธอคอยดูแล จงเป็นทั้งมือขวาทั้งเลขาให้ดี ให้สมกับที่ฉันมอบความไว้ใจกับเธอตั้งแต่รับเข้ามาเป็นลูกบุญธรรมนะอิฐ”

“ครับคุณวีร์ ผมจะไม่ทำให้คุณต้องผิดหวัง”

นั่นคือคำพูดครั้งสุดท้ายที่ผมพูดไว้ก่อนที่ท่านจะจากไปด้วยโรคชรา อันที่จริงผมมีความลับที่ปิดบังคุณวีร์ด้วย ซึ่งก็คือผมกับคุณวินเป็นคนรักกัน อาจเป็นเพราะผมอยู่เคียงข้างคุณวินตั้งแต่ยังเล็ก ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ก็เลยทำให้ผมชอบคุณวินเสมือนคนรัก ครั้นพอผมรู้ว่าคุณวินต้องแต่งงานกับผู้หญิงแล้ว ทำเอาผมรู้สึกช็อกจนพูดไม่ออก ครั้นจะเลิกทำงานเป็นองครักษ์หรือมือขวาก็ทำไม่ได้ครับ เพราะผมเป็นหนี้ชีวิตคุณวีร์ ตอนเล็กท่านได้ช่วยผมให้รอดชีวิตจากวิถีกระสุน จนเป็นท่านเองที่โดนยิง อาการบาดเจ็บสาหัสเป็นตายเท่ากัน พอคุณวีร์รอดชีวิตมาได้ผมก็สาบานว่าต่อไปนี้ผมจะอยู่รับใช้คุณวีร์จนกว่าชีวิตจะหาไม่

“ฉันรักเธอ แอบรักมานานแล้ว มาเป็นของฉันเถอะอิฐ”

“อย่าครับคุณวิน คุณมีคนรักแล้ว ไหนจะลูกๆของคุณอีก” ผมรีบห้ามเพราะผมไม่อยากจะทำผิดต่อคุณวีร์ ไม่อยากเป็นชู้แย่งคนรักคนที่มีครอบครัวอยู่แล้วด้วยครับ แต่อีกฝ่ายหาได้ฟังไม่ กลับจับมือผมไปกุมหน้าอกฝั่งซ้ายของตัวเอง “คุณวินครับ ผมไม่อยาก…”

“ฟังหัวใจฉันสิ แล้วเธอจะรู้ว่าฉันรักเธอมากแค่ไหนอิฐ”

!!!!!!

ไม่เพียงแค่คำพูดของคุณวิน แม้แต่เสียงหัวใจเต้นรัวของคุณวินทำให้ผมถึงกับอึ้ง

“แต่ผมไม่อยากทำผิดต่อคุณวีร์”

“งั้นก็อย่าให้คุณพ่อฉันรู้ก็หมดเรื่อง”

!!!!!!

“แล้วเมียคุณ ลูกคุณล่ะคุณวิน” ผมถามต่ออย่างสงสัย “คุณจะทิ้งได้ลงคอเหรอครับ”

“ไม่ได้ทิ้ง ฉันไม่ได้ทิ้ง สามสิบปีมานี้ฉันทำหน้าที่ของคนเป็นพ่อได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว นี่ก็ได้ถึงเวลาที่ฉันจะทำตามเสียงหัวใจของตัวเองบ้าง”

!!!!!!

“หมายความว่า?!”

“หมายความว่าฉันแอบชอบ ไม่สิ แอบรักตั้งแต่พบกับเธอเป็นครั้งแรกแล้ว” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แววตาส่องประกายความมุ่งมั่นจนผมเองที่มองแล้วถึงกับใจเต้นรัว “ฉันรักเธอนะอิฐ มาเป็นเมียของฉันเถอะ”

ผมแพ้แล้วครับ แพ้ใจตัวเอง ก็เลยยิ้มตอบตกลงกลับไป

“ครับคุณวิน ผมเองก็รักคุณเหมือนกัน”

อย่าถามนะครับว่าใครรุกใครรับ เอาเป็นว่าผมกับคุณวินเป็นคนรักกันก็พอ แต่พอคุณวีร์จากไปด้วยโรคชราแล้ว เมียของคุณวินก็ขอหย่าทันที เนื่องจากทนดูไม่ได้ที่คุณวินไม่มีใจให้ ซึ่งผมก็รู้สึกละอายต่อบาปตัวเองครับ แต่คุณวินบอกกับผมว่าไม่ต้องอาย เพราะเมียของเขาเองก็ทำผิดต่อครอบครัวด้วยการคบชู้สู่ชายอย่างลับๆ แถมช่วงที่คุณวีร์ป่วย เมียของคุณวินยังแอบยักยอกทรัพย์ของตระกูลสิงห์ออกไปบางส่วนอีกด้วย ส่วนลูกของคุณวินนั้นก็เข้าใจกับการกระทำของคุณพ่อตัวเอง เพราะเอือมกับแม่ของตัวเองเป็นอย่างมาก แต่ถึงกระนั้นคุณวินก็ใช่ว่าจะทอดทิ้งเมียตัวเองอย่างไม่ไยดี ก่อนจะหย่ากันคุณวินได้ให้เงินกับเมียตัวเองไปจำนวนหนึ่งไว้ดูแลตัวเองในยามลำบากอีกด้วย อ้อ ลืมอีกเรื่องหนึ่งที่ผมเล่าไป พอคุณวีร์จากไปด้วยโรคชราแล้ว จู่ๆก็มีคนทิ้งเด็กทารกไว้หน้าบ้านตระกูลสิงห์ด้วยครับ ซึ่งนั่นก็คือคุณจีน ทีแรกพวกเราสงสัยนะครับว่าทำไมถึงมีเด็กถูกทิ้งที่หน้าบ้านได้ เพราะกลัวจะเป็นพวกตระกูลเต่าหรือไม่ตระกูลมังกรส่งมาเล่นงานพวกเรา แต่พอสืบดูมาหมดแล้ว กลับพบว่าเด็กทารกคนนี้บริสุทธิ์ครับ ไม่ใช่ที่พวกเราสงสัยกัน ดังนั้นคุณวินเลยรับเด็กคนนี้เป็นลูกบุญธรรมของตัวเอง

“อิฐ เราสองคนมีลูกด้วยกันไม่ได้ ฉันจะให้เด็กคนนี้เป็นลูกของเราสองคน”

“หา?!”

“ฉันจะให้ชื่อว่าจีน เป็นลูกของเราสองคนเพราะพวกเราเป็นคนเจอแกพร้อมกันตกลงไหมอิฐ”

“คุณวิน” ผมอึ้งจนพูดไม่ออกเลยครับ แต่ก็เลยตามเลย เพราะไม่อยากขัดใจ “ตกลงครับคุณวิน”

แต่เพราะคุณวินตามใจจีนมากไปจนเหลิง ก็เลยทำให้คุณสิงห์ คุณลีโอ คุณกระต่ายต่างไม่พอใจ มีปากเสียงกับจีนอยู่บ่อยครั้งจนมีอันต้องระเห็จออกไปจากบ้านตระกูลสิงห์ แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังไม่ได้ทอดทิ้งงานที่ตัวเองทำ ยังคงมาทำงานที่บริษัทตัวเองอยู่ครับ แน่นอนว่าข่าวพวกนี้ได้ลือไปถึงหูของตระกูลอื่นด้วย

“ได้ข่าวว่าพวกลูกคุณวินไม่พอใจลูกบุญธรรมถึงกับแยกย้ายออกไปอยู่ข้างนอกแล้วใช่ไหมครับ”

“ใช่ แต่แค่ชั่วคราวเท่านั้นครับคุณพยัคฆ์” คุณวินตอบด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม หน้ากากที่ทุกคนในวงการนี้จะสวมใส่หันหน้าเข้าให้กัน “เพราะที่บ้านก็คือที่พักพิงของพวกเขาตั้งแต่เกิด ยังไงก็ต้องกลับมาอยู่วันยังค่ำ ว่าแต่คุณเถอะคุณพยัคฆ์ อายุก็ปูนนี้แล้วเมื่อไหร่จะหาคู่ชีวิตซักทีล่ะ”

คุณวินถามเพราะพ่อของอีกฝ่ายโดนลอบยิง ก็เลยทำให้ต้องขยับขึ้นมาเป็นหัวหน้าตั้งแต่ยังหนุ่ม

“ไม่ต้องหาหรอกครับ เพราะคนรักผมได้จากไปแล้ว” คำตอบของพยัคฆ์ทำเอาผมกับคุณวินถึงกับมองหน้ากันด้วยความฉงน เพราะไม่เคยได้ยินข่าวลือของคนที่พยัคฆ์คบด้วยเลยแม้แต่น้อย “ถ้าเขาโชคดีเหมือนผมก็คงจะดีไม่น้อย เพราะพวกเราจะได้กลับมารักกันอีกครั้งโดยไม่มีอะไรต้องมาพลัดพรากจากกันอีก”

แล้วอีกฝ่ายก็ขอตัวไปคุยกับคนอื่นๆในงานเลี้ยงต่อ ทิ้งให้ผมกับคุณวินได้แต่สงสัยอยู่อย่างนั้น แต่ความสงสัยในตัวพยัคฆ์ก็ได้กลับมาอีกครั้ง อีกฝ่ายได้ติดตามวีร์ กมลวีร์เด็กหนุ่มที่คุณวินรับเข้ามาทำงานเป็นมือซ้าย ทีแรกผมถึงกับโมโหกับความเอาแต่ใจของคุณวิน เพราะดันเอาเด็กที่ไม่รู้ที่มาไม่รู้ฝีมือดีพอเข้ามาทำงานเป็นมือซ้ายด้วย แต่พอได้เห็นอะไรดีๆหลายอย่างในตัวเด็กคนนี้แล้ว ทำเอาความคิดของผมเปลี่ยนไปทันที แต่นั่นก็ไม่เท่ากับพยัคฆ์ ที่อีกฝ่ายไม่เคยสนใจอะไรเลยนอกจากงานที่ตัวเองทำ ไม่เคยคิดจะมองหาคนรักใหม่ กลับติดตามวีร์อยู่ตลอดเวลา แถมยังเป็นห่วงเด็กคนนั้นเกินหน้าเกินตาอีกด้วย

“ดูท่าพยัคฆ์จะชอบวีร์นะว่าไหมอิฐ”

“ครับ ผมก็ว่างั้นแหละ” ดีครับ คุณวินจะได้เลิกสนใจเด็กคนนี้ซักที เห็นชอบคุยกันสองต่อสอง แถมยังไล่ให้ผมออกไปที่อื่น ไม่ให้อยู่รับฟังจนผมอดน้อยใจเสียมิได้ แต่ทว่ามีอยู่ช่วงหนึ่ง ช่วงที่วีร์เข้าโรงพยาบาลเพราะโดนนักฆ่าของไป่เต๋าลักพาตัวไป ในขณะที่ผมพาคุณวินไปเยี่ยมวีร์ ผมได้ขอแยกตัวไปซื้อของกินมาให้คุณวินนั้น ผมกลับชะงักเมื่อเห็นพยัคฆ์กำลังพูดสั่งลูกน้องทางโทรศัพท์มือถืออยู่หน้าห้องน้ำด้วยครับ

“แฝงตัวเข้าไปในคนตระกูลเต่า คอยจับตาดูพวกมันตลอดเวลา ถ้าหากพวกมันมีพิรุธน่าสงสัยให้โทรมาบอกฉันด้วยล่ะ” แล้วอีกฝ่ายก็กดวางสายก่อนจะมองมือถือพูดอะไรบางอย่างออกมากับตัวเองว่า “ต่อไปนี้ไฟจะไม่ให้ใครมาพลัดพรากพวกเราออกจากกันอีกวีร์ ไฟให้สัญญา”

!!!!!

.....................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Tun_Bow ที่ 01-10-2014 10:56:59

คุณพยัคฆ์ คือไฟจริงๆด้วยสินะๆๆๆ
อิฐรู้แล้วใช่ไหมว่าวีร์คือพ่อตากลับชาติมาเกิด
ค้างอ่ะ!

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 01-10-2014 12:20:59

ได้คู่กันซักที 55555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 01-10-2014 12:31:05

พยัคฆ์คือไฟจริงๆด้วย เยี่ยม o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-10-2014 13:03:15

ไฟมาแล้วเหรอคะะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-10-2014 13:30:22

ในทัีสุดก็เผยตัว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 01-10-2014 15:52:41

ในที่สุดเราก้อไฟซะที~~~~~!!!!
หาตัวยากจิงนะเรา หุหุหุ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 01-10-2014 16:16:05

พี่ไฟขา

และแล้ว....

พี่ไฟก็เผยตัว(โดยคุณอิฐ)

ฟินอ่ะขอรับ

รอ ร๊อ รอ....

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-10-2014 19:22:47

:mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 01-10-2014 21:54:58

ให้ลุ้นกันตั้งนาน เจอคุณไฟซักที
สงสารอิฐนะ แอบน้อยใจคุณวินเรื่องพ่อ คุณวินน่าจะบอกให้อิฐรู้นะว่าแท้จริงแล้ววีร์คือใคร
แต่ถ้าบอกไป อิฐอาจจะไม่เชื่อก็ได้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-10-2014 01:09:18

อุ้ต้ะ เฉลยล้าา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 02-10-2014 19:42:29

:hao7: เชียร์ไฟ ไฟน่าสงสาร TT

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 02-10-2014 19:51:46

เย่ๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 14 up 100% 1/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 04-10-2014 21:44:36

ตอนที่ 15

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

“เฮ้อ”

“เป็นอะไรวะไอ้วีร์ กูเห็นมึงถอนหายใจเป็นรอบที่สิบตั้งแต่ออกมาจากมหาวิทยาลัยแล้วนะเว้ย” ผมถามเพื่อนสนิทอย่างวีร์ด้วยความเป็นห่วง เพราะเวลาไม่สบายใจ มันไม่เคยบอกผมกับเกมเลยซักครั้ง ซึ่งถ้าไม่เค้นคอถามมันก็คงไม่ตอบออกมาง่ายๆครับ ดังนั้นผมจึงคว้าคอวีร์มาใกล้ๆก่อนจะพูดกระซิบกระซาบขู่มันไปว่า “จะตอบไม่ตอบ ถ้าไม่ตอบอย่าเห็นพวกกูเป็นเพื่อนมึงอีก”

“เออ ตอบก็ได้วะ” วีร์พูดพลางถอนหายใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้กับคุณอิฐครั้งหนึ่ง ทำให้อีกฝ่ายมองหน้าก่อนจะเดินถอยห่างจากพวกผมไปสองสามก้าว แล้ววีร์จึงค่อยหันมามองผมกับเกมอีกครั้ง “กูก็แค่กลุ้มใจเรื่อง…”

“คุณสิงห์กับคุณพยัคฆ์ใช่ไหม” ไอ้เกมพูดแทรก ทำเอาผมหันไปโบกหัวมันด้วยความหมั่นไส้

“อย่าขัดสิวะไอ้เกม เอ้า พูดต่อเลยมึงไอ้วีร์ พวกกูฟังอยู่” ผมหันไปบอกไอ้วีร์ต่อ

“ก็อย่างที่เกมพูดมานั่นแหละ กูกลุ้มเรื่องพวกเขา” วีร์พูดเสียงอ่อย ดูจะหนักใจที่จะพูดถึงเรื่องนั้นครับ “พวกเขาสองคนสารภาพรักกับกูในเวลาไล่เลี่ยกัน จนกูไม่รู้จะตอบยังไงดี”

“อ้อ เรื่องแค่นี้เอง ไม่ยากเลย”

“ไม่ยากอะไรวะไอ้เกม ไหนมึงพูดมาสิ” ผมหันไปถามมัน ซึ่งมันยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะตอบกลับมาว่า

“ก็คบด้วยกันทั้งคู่สิจะไปยากอะไร โอ๊ย ไอ้เสกมึงจะทุบหัวกูทำไมวะ”

“ก็ทุบที่มึงตอบคำถามไม่ดีนะสิ” ผมพูดพลางถลึงตาใส่ไอ้เกม ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้วีร์ที่ทำหน้าเคร่งเครียด “มึงอย่าไปฟังไอ้เกม มันปากเสียไปงั้นแหละ”

“อืม”

“กูไม่รู้จะให้คำแนะนำกับมึงยังไง แต่…” ผมพูดพลางเกาหัวตัวเองไปพร้อมกัน ก่อนจะตัดสินใจพูดแนะนำวีร์ไปว่า “…กูอยากให้มึงใช้ใจคิด”

“ใช้ใจคิด?”

“ใช่ ใช้ใจคิด” ผมตอบก่อนจะพูดต่อ “คิดว่ามึงอยู่กับใครแล้วสบายใจที่สุด คิดว่าคนไหนที่มึงอยู่ด้วยแล้วมึงสามารถเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด คิดว่าคนไหนที่มึงรักที่สุด คิดว่าคนไหนที่มึงอยากมีชีวิตเพื่ออยู่ปกป้องเขา คิดว่าคนไหนที่มึงควรจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ถ้าคิดได้แล้วก็ตอบรับเขาไป แค่นี้แหละที่กูอยากบอกมึง”

พอผมพูดจบ วีร์ถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดก่อนจะคลายออก แล้วหันมาฉีกยิ้มมุมปากให้กับผม

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ มึงช่วยกูตาสว่างได้จริงๆวะไอ้เสก”

“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง ถ้าไม่ช่วยเพื่อนแล้วจะไปช่วยใครล่ะวะจริงไหม” ผมพูดหัวเราะขำในลำคอ ซึ่งไม่ต่างกับไอ้วีร์ที่หัวเราะขำเบาๆในลำคอด้วยเช่นกัน

“เฮ้ย หัวเราะอะไรกันวะ ทำไมกูฟังพวกมึงไม่เข้าใจเลย ช่วยอธิบายคนโง่ๆให้กูฟังหน่อยได้หรือเปล่า” ไอ้เกมที่นั่งฟังอยู่ถึงกับยกมือขึ้นถามเหมือนเด็กๆ ทำเอาผมกับวีร์มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นท่ามกลางความมึนงงของไอ้เกมอยู่อย่างนั้น “ก็กูไม่เข้าใจจริงๆนี่หว่า ไม่คิดจะอธิบายกันบ้างเลยให้ตายสิ”

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 20% 4/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-10-2014 23:14:29

จะเปงไงน้อ เลือกใครแว้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 20% 4/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 05-10-2014 21:47:47

มันก็เลือกยากอยู่หรอกนะ ต่างคนก็ต่างดีไปคนละแบบ

เอาที่วีร์สบายใจเลยแล้วกัน 5555555555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 20% 4/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 06-10-2014 10:49:47

เก็บเรียบเลยได้ใหมเนี่ย ชาติที่แล้วพลัดพรากจากความรัก ชาตินี้ก็เลยกลายเป็นที่รักของความรักจากหลายๆคนแทน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 20% 4/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 06-10-2014 11:45:30

อยากจะร้องโหยหวน

ทำไมมันน้อยเยี่ยงนี้

พี่ไฟเขาเผยตัวแล้วนะ

แต่ทำไมท่านช่างใจร้ายกับคนอ่านเช่นนี้

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 20% 4/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-10-2014 19:06:40

“ขอฉันนั่งทานด้วยคนสิ”

เสียงทุ้มดังขึ้น ทำเอาผมกับพวกไอ้เสกและอิฐที่นั่งข้างกายผมต่างพากันหันไปมอง ก่อนจะเห็นว่าต้นเสียงนั้นไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกเสียจากเสือ ตอนนี้อีกฝ่ายไม่ได้สวมเสื้อสูทผูกเนกไท แต่มาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงแสลกสีเทากำลังยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหารในร้านญี่ปุ่นชื่อดังของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง พออิฐเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ก็พลันลุกขึ้นยืนก่อนจะจ้องหน้าเสืออย่างไม่ไว้ใจ

แหงล่ะ โดนนักฆ่าปลอมตัวเป็นเสือมาหนหนึ่งใครจะไปไว้ใจได้กันล่ะครับจริงไหม

“ไม่ต้องกลัวว่าผมจะเป็นนักฆ่าปลอมตัวมา เพราะมันคงไม่ทำแบบนี้เป็นครั้งที่สองและคงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามต่อหน้าคนนับร้อยหรอกครับคุณอิฐ” เสือพูดพลางเหลือบตามองมือขวาของอิฐที่ซุกอยู่หลังเสื้อสูทตัวเอง ก่อนจะหันมามองทางผมต่อ “ฉันขอคุยกับเธอสองต่อสองได้ไหมวีร์”

“ตอนนี้หรือครับ?” ผมถามกลับ ซึ่งอีกฝ่ายพยักหน้าตอบ

“เสียใจด้วย ฉันไม่อนุญาต” อิฐแย้งพลางดันผมให้นั่งลงตามเดิม “ถ้าอยากคุย ไว้คุยกันวันอื่น”

ผมได้แต่ส่งยิ้มให้เสือ เพราะเข้าใจความหวังดีของอิฐที่ไม่อยากให้ผมไป ส่วนเสือก็เหลือบมองผมสลับกับพวกไอ้เสกก่อนจะหันกลับมาทางผมอีกครั้งด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

“ไม่ล่ะครับ เพราะผมอยากคุยกับวีร์สองต่อสองตอนนี้และเดี๋ยวนี้”

“อะไรนะ?”

“You are the light shining on me.

You brighten my world.

You’re my most precious.

You’re the one that I have been waiting for all my life.” เสือหยุดพูดพลางคว้ามือผมขึ้นมาจุมพิตที่หลังมือต่อหน้าทุกคน ก่อนจะฉีกยิ้มมุมปากพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “I love you forever my baby.”

!!!!!!

.......................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 20% 4/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 06-10-2014 21:45:13

กรี๊ดดดด บอกรักได้หว่านแหววมากๆๆๆ
ไม่รุวีร์จะตอบนังไง หุหุหุ ^3^

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 20% 4/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-10-2014 20:15:03

ผมเกมครับ เป็นเพื่อนไอ้วีร์กับไอ้เสก วันนี้หลังจากสอบเอนฯเสร็จ ไอ้วีร์ก็ชวนพวกผมสองคนไปนั่งกินอาหารญี่ปุ่นที่ห้างสรรพสินค้า โดยมีคุณอิฐที่เป็นมือขวาของคุณวินเป็นคนขับรถพาไป แน่นอนว่างานนี้พวกผมไม่เสียเงินซักบาท เพราะคุณอิฐบอกว่าจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารให้เอง วันนี้ไอ้วีร์มันมาปรึกษาพวกผมด้วยเรื่องที่คุณพยัคฆ์กับคุณสิงห์สารภาพรักมันครับ แต่พอไอ้เสกบอกวิธีให้ไอ้วีร์มัน ทำเอาผมถึงกับงง พอถามมันกลับไม่บอก แถมยังหัวเราะใส่ผมอีกตั้งหาก

“ไว้มึงมีความรักแล้วมึงก็จะรู้เองแหละไอ้เกม” เสกพูดตอบพลางตบไหล่ผมเบาๆ

“ใช่ พอมีความรักแล้วมึงจะรู้ แต่กูว่ามึงตั้งใจเรียนดีกว่านะเกม หึๆ” ไอ้วีร์หนอไอ้วีร์ อย่าให้ผมได้ทีละกัน จะเอาคืนให้หนำใจเลยคอยดู หลังจากนั่งทานกันไปซักพัก อยู่ๆคุณพยัคฆ์ก็โผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แถมคุณอิฐก็ไม่พอใจที่อีกฝ่ายจะพาวีร์ของพวกผมไปคุยกันสองต่อสอง แต่ครั้นพอคุณพยัคฆ์พูดบอกรักไอ้วีร์เป็นภาษาอังกฤษแล้ว ทำเอาตะเกียบที่ไอ้วีร์ถือถึงกับร่วงหล่นกับโต๊ะ ตาของมันเบิกกว้างอ้าปากค้างราวกับตกตะลึงในคำพูดของคุณพยัคฆ์ ส่วนคนพูดก็เอาแต่มองหน้าไอ้วีร์ราวกับทั้งคู่มีกันอยู่สองคนทั้งๆในร้านมีคนอยู่เยอะเต็มไปหมด

“ฟะ…ไฟ” ไอ้วีร์มึงพูดอะไรวะ นั่นคุณพยัคฆ์นะ ไม่ใช่ไฟ “มะ…มะไม่จริง…เป็นไปไม่ได้!”

ติดอ่างแล้วครับเพื่อนผม ไม่เพียงแค่นั้น มันยังส่ายหน้าอีกด้วย ส่วนคุณพยัคฆ์นั้นก็ฉีกยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดประโยคหนึ่งที่ทำเอาไอ้วีร์ถึงกับร้องไห้จนน้ำตาไหลอาบแก้ม

“This is me, Fire. Do you remember me?”

.....................

สปอยล์ตอนต่อไป :hao5: :hao5: (งานนี้มีคนฝันสลายถึงสองคน)

“This is me, Fire. Do you remember me?”

“Yes, I do.” เสียงของวีร์พูดดังลอดออกมาจากเครื่องดักฟัง “I love you. Fire not เสือ.”

แกรก!

ผมถอดหูฟังออกทันทีโดยไม่ฟังคำพูดใดๆจากเครื่องดักฟังอีก แม้ไม่รู้ว่าสองคนนั้นพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ แต่พอได้ยินร่างบางพูดคำว่ารักกับพยัคฆ์แล้ว ทำเอาหัวใจของผมถึงกับแตกสลายไม่มีชิ้นดี

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 30% 9/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-10-2014 20:21:14

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 30% 9/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-10-2014 21:43:32

จะเกิดศึกชิงนายหรือเปล่าเนี้ย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 30% 9/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 09-10-2014 21:53:15

o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 30% 9/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 09-10-2014 22:30:32

เย้ๆๆๆ
เสือคือไฟ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 30% 9/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-10-2014 23:03:35

“This is me, Fire. Do you remember me?”

“Yes, I do.” เสียงของวีร์พูดดังลอดออกมาจากเครื่องดักฟัง “I love you. Fire not เสือ.”

แกรก!

ผมถอดหูฟังออกทันทีโดยไม่ฟังคำพูดใดๆจากเครื่องดักฟังอีก แม้ไม่รู้ว่าสองคนนั้นพูดถึงเรื่องอะไรกันแน่ แต่พอได้ยินร่างบางพูดคำว่ารักกับพยัคฆ์แล้ว ทำเอาหัวใจของผมถึงกับแตกสลายไม่มีชิ้นดี

เพราะอะไรทำไมผมถึงแพ้มัน?

ระยะเวลา...

ไม่ต้องพูดถึง ผมแพ้พยัคฆ์อย่างขาดลอย

เงิน...

ไม่น่าจะใช่ เพราะผมก็มีฐานะที่รวยพอๆกับพยัคฆ์

บ้าน...

ผมกับมันก็มีบ้านใหญ่โตหรูหราเทียบเทียมคฤหาสน์หลายแห่ง

ตำแหน่ง...

ถึงตอนนี้ผมจะเป็นแค่รองประธานบริษัท แต่ไม่นานก็จะได้เป็นประธานบริษัทเหมือนพยัคฆ์

“เป็นอะไรไปหรือสิงห์ ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นล่ะ มีอะไรไม่สบายใจก็ปรึกษาพ่อได้นะ” เสียงคุณพ่อดังขึ้นแทรก ทำเอาผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคุณพ่อ ซึ่งตอนนี้มานั่งอยู่ตรงหน้าท่ามกลางห้องทำงานของผมที่มีแต่เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานเท่านั้น “สิงห์ ถ้าสิงห์ยังเห็นพ่อเป็นพ่อ ก็พูดออกมาได้เลยนะ ที่แล้วมาพ่ออาจจะทำหน้าที่พ่อได้ไม่ดีนัก เอาใจใส่จีนมากเกินไปจนลืมพวกลูก ลืมคำสอนของคุณปู่ที่เคยบอกพ่อเอาไว้ ว่าให้รักและดูแลเอาใจใส่สายเลือดของตัวเองให้ดี สิงห์ ยกโทษให้พ่อนะ”

“คุณพ่อ”

“พ่อรู้ตัวดีว่าพ่อไม่ใช่ผู้ชายเต็มร้อย ไม่ได้รักแม่ของลูกอย่างเต็มที่ ก็เลยทำให้แม่ของลูก...” ผมรีบจับมือหนาที่เคยโอบอุ้มผมเมื่อครั้งยังเล็ก ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยริ้วรอยของวัยชรา ความหยาบกร้านของผิวหนังทำให้ผมได้รู้ว่าท่านผ่านโลกมามาก

“ต่อให้คุณพ่อเป็นเพศอะไรก็ตาม แต่คุณพ่อก็คือคุณพ่อของผมอยู่วันยังค่ำครับ ฉะนั้นอย่าได้โทษตัวเองอีกเลย” ที่แล้วมาตั้งแต่คุณแม่หย่าขาดจากคุณพ่อ ถ้าไม่นับเรื่องธุรกิจในบริษัท ผมจะไม่พูดคุยสนทนากับคุณพ่อเป็นอันขาด “แล้วอีกอย่างคุณแม่เต็มใจที่จะจากไป เพราะความรักมันห้ามกันไม่ได้ ผมรู้สึกดีใจนะครับที่คุณพ่อยังเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองออกมาให้พวกผมได้รับรู้”

“สิงห์”

“แล้วที่วันนี้ผมไม่สบายใจก็เพราะผมถูกคนที่ชอบหักอกน่ะครับคุณพ่อ” ผมฝืนยิ้มตอบกลับไป ซึ่งท่านก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ เป็นการปลอบใจแทน “ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงแพ้เขา ทั้งๆที่มีทุกอย่างเหมือนกับเขา จะแพ้ก็ตรงที่บอกรักเขาช้าไปก็เท่านั้นเอง”

คุณพ่อยิ้มมุมปากก่อนจะพูดตอบผมกลับมาว่า

“ผิดแล้วสิงห์ ลูกไม่ได้แพ้ใครทั้งนั้น ความรักไม่ใช่การแข่งขันหรือการเอาชนะใคร แต่มันเป็นเรื่องที่คนๆนั้นจะต้องตัดสินใจด้วยตัวเองว่าเขาจะเลือกใคร ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะถูกเลือก และมีสิทธิ์ที่จะถูกปฏิเสธน่ะลูกเอ๋ย"

“เข้าใจแล้วครับคุณพ่อ”

“ว่าแต่คนที่หักอกสิงห์นั้นเป็นใคร พ่ออยากจะเห็นหน้าเหลือเกิน จะได้ไปเอาตัวมาลงโทษซะให้เข็ด โทษฐานทำให้ว่าที่ผู้นำสิงห์รุ่นที่สี่ต้องอกหักซะหน่อยแล้ว” คุณพ่อพูดเสียงเข้ม พลางหยิบบุหรี่ของผมที่วางไว้ขึ้นมาจุดสูบแก้เครียด ซึ่งผมยิ้มก่อนจะตอบท่านกลับไปว่า

“วีร์ครับคุณพ่อ กมลวีร์ คนที่คุณพ่อรับมาเป็นเด็กรับใช้ส่วนตัวคุณพ่อยังไงล่ะครับ” พอผมพูดจบ บุหรี่ในมือของท่านก็พากันร่วงหล่นบนตักตัวเอง ก่อนจะอ้าปากค้างมองผมด้วยความตกตะลึง

“ว่ายังไงนะ!!”

...............

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

(แซว) วิน: อะ อะ ไอ้ ไอ้สิงห์ นี่มึง คิดจะแดรกกระทั่งปู่มึงเองรึ :a5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 50% 10/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-10-2014 23:21:48

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 50% 10/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 12-10-2014 13:34:00

ตัดใจจากปู่ตัวเองเถอะนะ เดี๋ยวฟ้าผ่า :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 50% 10/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 14-10-2014 15:03:46

ปล่อยปู่ไปอยู่กับคู่ปู่เถ๊อะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก (ตอนที่ 15 up 50% 10/10/57)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 15-10-2014 20:59:46

เป็นไฟอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะคำพูดที่อีกฝ่ายพูดมานั้นเป็นไฟเพียงคนเดียวที่เคยใช้พูดกับผม แม้เวลาจะผ่านมานานมากแล้ว แต่ผมก็ไม่เคยลืมเลือนแม้แต่ประโยคเดียว หลังจากนั้นผมก็ยืนยันกับอิฐว่าพยัคฆ์คนนี้เป็นตัวจริงเสียงจริง หาได้ใช่นักฆ่าของไป่เต๋าที่ปลอมตัวมาไม่ ซึ่งอิฐทำหน้าสงสัยแต่ก็ยอมให้เสือนั่งลงร่วมทานอาหารด้วยอีกคน แต่ก็ทานได้ไม่นานนักก็ต้องกลับบ้าน เพราะอิฐต้องตามวินไปงานเลี้ยงที่โรงแรมในตอนกลางคืนครับ

“ถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรหาไฟด้วยนะครับวีร์” พออีกฝ่ายรู้ว่าผมรู้ จึงเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกตัวเองเป็นสมัยก่อน

“อืม เดี๋ยววีร์โทรหาไฟ” ผมฉีกยิ้มมุมปากตอบ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปขึ้นรถยนต์เป็นคนสุดท้าย ซึ่งทุกคนไปนั่งรออยู่ในรถแล้ว แต่ยังไม่ทันได้เดินไปถึงรถยนต์ดี เสียงอะไรบางอย่างดังปุเบาๆ ตามด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวที่เกิดขึ้นตรงแถวหน้าท้องของผมเอง ครั้นพอก้มหน้าลงมองดูจุดที่เจ็บปวด ดวงตาก็พลันเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง เพราะเสื้อนักเรียนที่ผมสวมใส่กลับแปดเปื้อนไปด้วยเลือดเป็นรอยวงกว้าง เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเตรียมจะบอกอีกคนที่เพิ่งเดินหันหลังจากไป คาดว่าคงไม่ได้ยินเสียงปืนจึงไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ผมกลับสะดุ้งเฮือกอีกสองรอบ ก่อนจะค่อยล้มตัวลงไปในขณะที่ผมยังคงมองแผ่นหลังของไฟอยู่อย่างนั้น ผมกัดฟันด้วยความเจ็บปวดก่อนจะอ้าปากเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ฟะ...ไฟ...ช่วย...วีร์ด้วย”

พอเรียกเสร็จ ร่างหนาก็หันกลับมาทางผมทันที ซึ่งภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือภาพของไฟในคราบเสือที่ทำหน้าตื่นตระหนกตกใจอ้าปากแผดเสียงร้องเรียกผมดังกึกก้องไปทั่วลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า

“วีร์!!”

...............

:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 70% P.17 (15/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-10-2014 09:31:14

โครม!

ลุงอิฐถึงกับล้มหงายท้องหลังจากถูกคุณพ่อต่อยหน้าอย่างแรงท่ามกลางหน้าห้องไอซียูในโรงพยาบาลชื่อดัง แถมยังต่อหน้าทุกคนที่มาเมื่อทราบข่าวว่าวีร์ถูกยิง ผมเข้าใจดีครับว่าทำไมคุณพ่อถึงทำแบบนั้น เพราะถ้าเป็นผมเองก็คงจะทำ แน่นอนว่าพี่สิงห์ค้างในท่าต่อยเพราะโดนคุณพ่อแซงหน้าไปก่อนแล้ว แต่พวกผมก็ต้องพากันตกใจเมื่อเห็นคุณพ่อร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้ม นอกจากนี้ท่านยังจะทำท่าเข้าไปต่อยมือขวาตัวเองอีกครั้ง ทำให้คราวนี้พี่สิงห์กับพี่ลีโอรีบเข้าไปดึงตัวคุณพ่อเอาไว้ทันที

“พอเถอะครับคุณพ่อ” พี่สิงห์บอกแต่คุณพ่อกลับตวาดเสียงใส่ทั้งน้ำตา

“ปล่อยฉันไอ้สิงห์! ฉันจะฆ่ามัน!!”

“คุณพ่อ!”

“เอาสิ! ฆ่าเลย!! ผมเองก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน!!” ลุงอิฐมือขวาของคุณพ่อตวาดเสียงใส่ทั้งน้ำตาด้วยเช่นกัน “เด็กนั่นมันมีดีอะไร ทำไมคุณวินถึงเอาใจใส่มันมากถึงขนาดนี้ หึ คงเห็นผมว่าแก่ เลยคิดจะไปกินเด็กสินะ”

“ไอ้อิฐ!!” คุณพ่อตวาดเสียงใส่ด้วยความเดือดดาล แถมยังดึงดันจะเข้าไปหาลุงอิฐไม่เลิกรา

“คุณพ่อครับ อย่ามีเรื่องกันเลย เดี๋ยวพวกเราจะโดนไล่ออกจากโรงพยาบาลนะครับ” ผมรีบพูดเข้าไปห้ามทัพ ซึ่งทำเอาคุณพ่อยอมรามือแต่โดยดี ส่วนลุงอิฐนั้นผมรีบเข้าไปช่วยเช็ดเลือดให้แต่ลุงอิฐกลับปัดมือผมออก แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำของโรงพยาบาลอย่างเงียบๆ แต่ก็น่าแปลกนะครับตั้งแต่คุณพ่อรับวีร์เข้ามาทำงาน ดูเหมือนคุณพ่อจะเอาใจใส่วีร์มากกว่าพวกลูกอย่างผมที่ควรจะเป็น แถมยังยกห้องคุณปู่ให้วีร์เข้าไปนอนพักอีกด้วย

ไม่ไหว เลิกคิดดีกว่า

ผมสะบัดหัวไปมาก่อนจะหันไปมองประตูห้องไอซียู แลเห็นพยัคฆ์ที่บัดนี้เต็มไปด้วยคราบเลือดของวีร์กำลังยืนมองผ่านประตูกระจกไม่ยอมไปไหน เท่าที่ฟังคำพูดของพวกเพื่อนวีร์ที่เล่าให้ฟัง ว่าอีกฝ่ายเป็นคนอุ้มวีร์มาส่งที่โรงพยาบาลโดยไม่ให้อิฐเข้ามาแตะต้องวีร์เลยด้วยครับ

ดูท่าผมคงต้องยอมแพ้ยกธงขาวเรื่องความรัก…

แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มออกสตาร์ท…

.........................

ปล.คนพูดเป็นจีนจ้า :sad4: :sad4:
ปล1.วินห่วงพ่อตัวเองจนลืมตัว เป็นธรรมดาของคนเป็นลูก แต่เดี๋ยววินก็สำนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปจ้า :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 16-10-2014 09:51:45

คุณวินคร้าาา ง้อยากแน่งานนี้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 16-10-2014 10:25:59

บอกได้คำเดียวว่า....

ค้าง!!!

มาต่อด่วนขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-10-2014 10:47:35

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 17-10-2014 20:41:05

วีร์โอนอีกแล้ว จะรอดไหมเนี่ย
สงสารอิฐอ่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: ninik ที่ 18-10-2014 02:44:29

รำคาญอิฐ งี่เง่าไม่เข้าเรื่อง :katai5:
วีร์จะตายมั้ย ฮือออออ อย่าตายนะ
ทำไมอิฐไม่ดูแลวีร์ดีๆ ทั้งๆที่มาเป็นการ์ดให้วีร์แท้ๆ
แล้วยังมางี่เง่าทั้งๆที่วีร์โดยยิงอีก ควรสำนึกสิเธอ สำนึก :katai1:
โอยขัดใจ เปลี่ยนคู่ในวินเถอะค่ะ ไม่ชอบอิฐมาตั้งแต่ต้นแล้วอ่ะบอกตรงๆ :seng2ped:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 18-10-2014 10:51:39

โดนปองร้ายตลอดเวลาเลยนะ วีร์ :ling2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 18-10-2014 13:35:05

เรื่องราวซับซ้อนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 18-10-2014 13:49:58

ใครยิงวีร์ อิฐก็มาเข้าใจผิดอีก
น้องจีนก็ตัดใจซะนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 80% P.17 (16/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-10-2014 09:06:53

ผ่าง!

เสียงประตูห้องไอซียูถูกเปิดออกอีกครั้ง ก่อนจะเห็นคุณหมอในชุดผ่าตัดเดินออกมา ทำเอาทุกคนที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยพากันผุดลุกขึ้นไปหาอย่างเร็ว แต่ก็ช้ากว่าพยัคฆ์ที่ไปถึงตัวคุณหมอไวกว่าทุกคน

“วีร์เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ!” แถมยังเขย่าตัวคุณหมอจนสิงห์จำต้องดึงคนพูดออกมา

“ใจเย็นๆสิพยัคฆ์ ไปเขย่าแบบนั้นคุณหมอคงจะพูดได้หรอกนะ” ส่วนคุณหมอเมื่อโดนปล่อยเป็นอิสระแล้วก็จับคอเสื้อให้ดีๆ ก่อนจะกระแอมไอสองครั้งแล้วค่อยพูดออกมา

“ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยดีแล้วครับ กระสุนสามนัดได้ถูกผ่าออกหมดเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่รอให้คนไข้ฟื้นขึ้นมาเอง แต่ต้องรอดูอาการไปอีกซักระยะในห้องไอซียู ถ้าพวกคุณจะเข้าไปเยี่ยมคนไข้ล่ะก็ กรุณาเข้าไปเยี่ยมได้ทีละคนนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอต้องขอตัวก่อน”

“ครับคุณหมอ ขอบคุณมากครับ” สิงห์พูดขอบคุณในขณะที่พยัคฆ์ไม่รีรอเดินเข้าไปในห้องไอซียูก่อนเป็นคนแรก ท่ามกลางความสงสัยปนอึ้งกับท่าทีของพยัคฆ์ที่เปลี่ยนไป ถึงแม้จะรู้ว่าชอบวีร์มาก แต่ไม่คิดว่าจะเป็นห่วงเป็นใยถึงขนาดนี้ ซึ่งพวกเขารออยู่เกือบยี่สิบนาที พยัคฆ์ก็เดินออกมาอีกครั้งด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเดินเข้ามาหาผมที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“คุณวิน ผมขอฝากวีร์ไว้ให้ช่วยดูแลแทนผมได้ไหมครับ”

“ได้สิ ว่าแต่เธอจะไปไหนหรือพยัคฆ์” ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย แต่อีกฝ่ายหาได้ตอบไม่

“ถ้าผมไม่ได้กลับมา คุณวินช่วยพูดกับเขาด้วยนะครับว่าไฟยังรักวีร์อยู่เสมอ ไม่ว่าชาติที่แล้วหรือชาติไหน ต่อให้ตายไปไฟก็จะกลับมาเกิดใหม่หาวีร์อีก บอกให้วีร์รอผมด้วยนะครับ”

!!!!!!

“ขอบคุณครับที่ได้ทำงานธุรกิจร่วมกับคุณน่ะคุณวิน ลาก่อนครับ”

!!!!!!

แล้วอีกฝ่ายก็เดินจากไปทันทีโดยที่ผมไม่ทันได้แย้งกลับไปอะไรเลยซักคำเดียว ซึ่งทำให้สิงห์ กระต่ายกับลีโอสงสัยจึ่งเดินเข้ามาถามผมพร้อมกับมองแผ่นหลังของพยัคฆ์ที่เพิ่งจะเดินจากไป

“เขาพูดอะไรกับคุณพ่ออย่างงั้นหรือครับ/คะ” ผมได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิดถึงคำพูดของพยัคฆ์ที่เพิ่งจากไป เพราะเหมือนกับคำพูดสั่งลามิปาน แถมอีกฝ่ายดันพูดชื่อไฟอีกด้วย

พ่อมีเคยมีคนรักที่ชื่อว่าไฟ…

ไฟ?

อย่าบอกนะว่า!

คิดได้ดังนั้นก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“รีบติดต่อเฟยจิ้งให้มาหาพ่อด่วน!”

“จะติดต่อคุณเฟยจิ้งไปทำไมครับคุณพ่อ” สิงห์ถามด้วยความสงสัย ซึ่งผมกัดฟันตอบกลับไปว่า

“ก็จะอะไรซะอีก พยัคฆ์มันคิดจะนำคนของตัวเองไปบุกถล่มตระกูลเต่าให้ราบเป็นหน้ากองน่ะสิ!”

“ว่ายังไงนะครับ/คะ!!”

....................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 21-10-2014 09:29:49

เราพอเข้าใจอิฐนะ ถ้าเรามองในมุมของอิฐ ก็อิฐไม่รู้นี่นาว่าวีร์เป็นพ่อของคนรักตัวเอง
แล้วใครจะไปรู้ล่ะ เป็นใครๆก็หึง แล้วยิ่งมาเห็นท่าทีที่เป็นห่วงมากมายขนาดนั้น
มันก็ต้องคิดต้องน้อยใจเป็นธรรมดาล่ะนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 21-10-2014 11:12:33

สนุกมากๆเลย มาอัพต่อเร็วๆน๊า
ไฟใจเย็นๆเน้อ เดียวเป็นอะไรขึ้นมาวีร์ได้ขาดใจตามก็คราวนี้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 21-10-2014 12:14:41

เฮียไฟ อย่าเพิ่งใจร้อนสิ :fire: :fire: :fire:

ถ้าเป็นอะไรขึ้นมา แล้วน้องวีร์ ไม่เสียใจแย่เลยเหรอ

:sad11: :sad11: :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 21-10-2014 15:35:23

ไม่นะ

มาแล้วแต่......

ข้าเจ้ารู้สึกค้างกว่าเดิม

พี่ไฟอย่าใจร้อนนะ

เดี๋ยวหนูวีร์เป็นหม้าย (เกี่ยวไหมนั่น)

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-10-2014 17:50:42

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 21-10-2014 21:07:40

งานนี้ล้างบางเละแน่น
รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 22-10-2014 07:47:16

เยี่ยม ฆ่าให้หมดเลยไฟ ชอบเป็นหมาลอบกัด :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 23-10-2014 16:36:52

ฆ่ามันฆ่าม้านนนนนนนน ทำปิ้งเต่า!

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-10-2014 18:30:13

ใจร้อนสมชื่อเลยนะไฟ อย่าทำอะไรวู่วามสิ
ถ้าวีร์รู้ว่านายจะต้องเจ็บตัวเพื่อเค้า วีร์คงเสียใจแย่

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 15 up 100% P.17 (21/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-10-2014 07:47:41

ตอนที่ 16

................

ตื่นเถิดมนุษย์เอ๋ย…

หากเจ้าไม่ตื่นเดี๋ยวนี้ เจ้าจักพลาดความรักที่เจ้าขอมา…

ความรัก?

ใช่แล้วมนุษย์เอ๋ย…

คนที่เจ้ารักนักรักหนากำลังมีภัย หากช้าแล้วเจ้าจักพลาดไปอีกชาติ…

ไฟ?!

ผมลุกขึ้นพรวดพราดท่ามกลางห้องคนป่วย แน่นอนว่าพอผมลุกขึ้นกลับทำให้คนที่อยู่ในห้องอีกสองคนพลอยสะดุ้งโหยงไปด้วย แต่ ณ วินาทีนี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น กระชากสายออกซิเจนออกพร้อมกับดึงสายน้ำเกลือไปด้วยพร้อมกัน

“มึงทำบ้าอะไรน่ะวีร์?!” เสกตวาดเสียงใส่ด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นห้ามไม่ให้ผมลงจากเตียง พร้อมกับเกมที่จับแขนผมยื้อยุดเอาไว้ไม่ให้ลงด้วยเช่นกัน “ไอ้เกมจับไว้แน่นๆนะ กูจะกดเรียกพยาบาล”

“อย่า!” ผมร้องห้าม แต่เสกไม่ฟังรีบกดเรียกเลยครับ

ไม่ได้การ ไฟกำลังมีภัย ผมต้องไป!

ผมคิดได้ดังนั้นจึงใช้ไพ่ใบสุดท้ายที่ตัวเองมี ทำให้ไอ้เกมที่จับผมอยู่ถึงกับทรุดลงไปนอนข้างเตียง ทำเอาไอ้เสกหันมามองด้วยความตกตะลึง

“มึงทำอะไรไอ้เกมน่ะ?!”

“แค่สลบ” ผมบอกก่อนจะทำให้ไอ้เสกแบบเดียวกับที่ทำกับไอ้เกมบ้าง “ไม่ต้องห่วง กูเอาตัวรอดเองได้”

“ไอ้วีร์…มึง” เสกพูดเสียงเบาก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้น

โครม!

“ถ้ากูรอดมาได้ กูจะมาขอโทษพวกมึงแน่” ผมบอกขอโทษทั้งคู่ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องผู้ป่วยไปอย่างรวดเร็วโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย

.................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 24-10-2014 09:11:57

:katai4: :katai4: :katai4: :ling1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 24-10-2014 11:40:03

ไปช่วยไฟเหรอ สมแล้วที่เกิดมาคู่กัน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 24-10-2014 11:45:37

มาแล้ว....

แต่แค่นี้เองหรือ

แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีเลย กั่กๆ

ไปช่วยไฟกันดีกว่า

รวมพลัง :)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-10-2014 17:33:57

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 24-10-2014 18:31:08

รีบตามเฮียไฟไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 24-10-2014 19:58:07

ไปช่วยไฟ ลุยยยยย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 25-10-2014 10:14:01

กร๊สสสสสส มาให้อยากสั้นๆแล้วจากไป

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 20% P.18 (24/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 25-10-2014 12:41:49

“ผมไม่รู้ว่าพวกเขาไปไหน ขอร้องนะครับคุณราตรี ให้ผมไปด้วยคน!”

เด็กหนุ่มหน้าหวานพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงลนลาน ในขณะที่ฉันมองอีกฝ่ายที่ยังอยู่ในชุดคนป่วย ข้อมือที่เปรอะเปื้อนเลือดแต่ก็แห้งไปแล้วกำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉันอยู่ในรั้วหน้าบ้าน ฉันรู้ดีว่าพยัคฆ์นั้นไปไหน เพราะฉันเองก็กำลังจะไปสมทบด้วยเช่นกัน แต่เป็นการสบทบกับพวกคุณวินเพื่อที่จะห้ามพยัคฆ์ไม่ให้ไปถล่มไป่เต๋า เพราะมันผิดกฎหมาย ถ้าจะเล่นงานตระกูลเต่าต้องเล่นด้วยกฎของมาเฟีย ขืนบุกไปโต้งๆมีสิทธิ์ถูกจับเข้าคุกได้

“เธอบาดเจ็บแบบนี้ ขืนไปก็ทำให้คนอื่นเดือดร้อนเปล่าๆ สู้อยู่ที่นี่รอฟังข่าวจะดีกว่านะจ้ะ” ฉันบอกอีกฝ่ายด้วยความหวังดี เพราะวีร์ในตอนนี้ยืนหอบหน้าซีดหน้าเซียวราวกับจะล้มได้ทุกเมื่อ “เด็กๆ พาเขาไปพักในบ้านที”

“ไม่ครับ ผมไม่ไป!”

“วีร์”

“ถ้าผมพลาดครั้งนี้ผมขอตายเสียดีกว่า”

“วีร์?!” ฉันแทบตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดนั้นออกมา “ทำไมเธอพูดแบบนั้นออกมาล่ะ ชีวิตของเธอมีค่า ไม่อย่างนั้นแล้วชีวิตที่แม่ข้าวอุตส่าห์เลี้ยงเธอมาก็ต้องสูญเปล่านะวีร์ เธอไม่รักท่านแล้วหรือไงจ้ะ"

“รักครับ แต่ท่านต้องเข้าใจผมแน่” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงมาดมั่น ซึ่งทำให้ฉันได้แต่จนใจที่จะห้าม

“ก็ได้ ไปก็ไป แต่อย่าอยู่ห่างจากฉันเด็ดขาดนะรู้ไหมเด็กน้อย”

“ครับคุณราตรี” แล้วฉันกับวีร์ก็พากันขึ้นรถ ก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับลูกน้องที่ขับรถตามอีกนับสิบกว่าคัน

....................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 30% P.18 (25/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-10-2014 12:49:06

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 30% P.18 (25/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 28-10-2014 00:41:34

ค้างสุดๆ
รอค่า :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 30% P.18 (25/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 28-10-2014 09:45:06

ไปช่วยไฟ

ไฟใจร้อนสมชื่อจริงๆ

ทุกคนพร้อม

ลุยเลย......

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 30% P.18 (25/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 28-10-2014 21:17:15

กายพร้ม ใจพร้อม วีย์ทำได้ เครื่องดื่ม Resdy :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 30% P.18 (25/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Betterlife ที่ 29-10-2014 12:38:48

o13 o13 o13 รอตอนต่อไปนะครับกำลังสนุกเลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 30% P.18 (25/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-10-2014 07:46:21

ย้อนเวลากลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้าที่วีร์จะฟื้น ณ คฤหาสน์หรูริมทะเลที่เคยเงียบสงบ บัดนี้กลับมีรถยนต์หรูสีดำนับสิบกว่าคันแล่นเข้ามาจอดเบื้องหน้ารั้วคฤหาสน์ ร่างสูงเดินออกจากรถด้วยสีหน้าเย็นชา พร้อมพรั่งลูกน้องที่เดินออกมาจากรถพร้อมๆกัน

“แน่ใจนะว่าไป่เต๋าอยู่ที่นี่น่ะ” ไฟในคราบพยัคฆ์กล่าวถามหลังจากยืนมองคฤหาสน์นี้ได้ชั่วครู่ “ทำไมมันเงียบ เหมือนไม่มีคนอยู่ที่นี่เลยล่ะ ส่งคนไปดูหน่อยซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

เขาหันไปสั่งกับมือขวา ซึ่งอีกฝ่ายรับคำก่อนจะพาลูกน้องอีกสิบคนพร้อมอาวุธเดินเข้าไปในนั้นอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักมือขวาก็เดินกลับออกมา

“เอ่อ คุณพยัคฆ์คือว่า…” อีกฝ่ายพูดเสียงกระท่อนกระแท่น “…ผมว่าพวกเราโทรเรียกตำรวจดีกว่าไหมครับ”

“ทำไม?” เขาถามพลางจ้องอีกฝ่ายด้วยความงุนงง

“คือตอนนี้ไป่เต๋ากับพรรคพวก…เอ่อ ได้เสียชีวิตกันไปหมดทุกคนแล้วน่ะครับ”

“ว่ายังไงนะ?!” เขาไม่อยากจะเชื่อว่าไป่เต๋าตายแล้ว จึงสั่งให้มือขวาพาตนเข้าไปดู ซึ่งพอไปถึงก็พบว่าไป่เต๋านอนตายจมกองเลือดในห้องทำงานของตัวเอง ส่วนลูกน้องของพวกมันก็นอนตายเกลื่อนกลาดแถวข้างนอกห้องทำงานอยู่เต็มไปหมด “ใครเป็นคนทำกันแน่นะ อยากรู้จริงเชียว”

นอกจากตระกูลของตนแล้ว ตอนนี้ก็ไม่มีใครอื่นที่มาบุกถึงที่นี่

ดูท่าคงไม่ต้องลงมือเองให้เปื้อนเลือดแล้วล่ะ…

เขาครุ่นคิดในใจ เพราะถ้าเรื่องมันจบลงด้วยดี เขาก็จะกลับไปหาคนรักที่นอนอยู่โรงพยาบาลต่อ ซึ่งเขายังไม่ทันได้เดินกลับไปขึ้นรถ ลูกน้องของเขาก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาเสียก่อน

“คุณพยัคฆ์ครับ ตอนนี้พวกกลุ่มสิงห์ขับรถมาที่นี่แล้วครับ”

“อะไรนะ!” เขาร้องอุทานเสียงหลง เพราะไม่อยากจะเชื่อว่าพวกสิงห์จะขับรถมาที่นี่ ทั้งๆที่ตอนนี้วีร์กำลังนอนอยู่ในห้องไอซียู “อย่าเพิ่งทำอะไรพวกเขา เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

“ครับคุณพยัคฆ์” แล้วเขาก็เดินออกไปหากลุ่มสิงห์ที่อยู่ข้างนอกทันที

.................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 50% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 31-10-2014 09:29:37

ใครฆ่าพวกไป่เต๋าซะเกลี้ยงเลย o13 :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 50% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-10-2014 21:37:06

เอี๊ยด!

เสียงรถเบรกทำเอาผมที่เผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลียถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

“ถึงแล้วเด็กน้อย” เสียงหวานบอก พอผมหันไปมองก็พบว่าคุณราตรีกำลังส่งยิ้มให้ผมอยู่ “ฉันว่าเธอคงไม่ต้องลงแล้วมั้ง เรื่องมันจบแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีการนองเลือด นั่งรออยู่ที่นี่ดีกว่าไหม”

เรื่องจบแล้ว? ไม่มีอะไรเกิดขึ้น? ไม่มีการนองเลือด?

“หมายความว่ายังไงครับคุณราตรี ผมไม่เข้าใจ” ผมถามกลับไปด้วยความมึนงง

“เอ่อ ไป่เต๋ากับลูกน้องทั้งหมดโดนฆ่าน่ะ” หญิงสาวตอบเสียงอ่อย ดูท่าคงไม่อยากจะเล่าให้ผมฟังมั้งครับ “เห็นคุณวินโทรมาบอกว่าไม่รู้ใครเป็นคนฆ่า แต่ตอนนี้พวกตำรวจกำลังตรวจสอบอยู่ ฉันว่าเธอนั่งรออยู่ที่นี่เฉยๆดีกว่านะจ้ะ”

“แล้วไฟล่ะครับ?!” ผมถามอย่างร้อนรน แต่แล้วก็ชะงักอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้

“ไฟ?”

“เอ่อ ผมหมายถึงคุณพยัคฆ์น่ะ” ผมตอบพลางเอามือลูบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติให้ใจเย็น

“อ๋อ นั่นไง กำลังยืนคุยกับตำรวจอยู่ตรงนั้นจ้ะ” ราตรีพูดพลางชี้นิ้วออกไปทางหน้าต่างฝั่งที่ตรงผมนั่ง ซึ่งผมหันกลับไปมอง ก็พบว่าไฟกำลังยืนหันหลังคุยกับตำรวจตามที่ราตรีบอกเอาไว้ “ฉันว่าเธอนั่งอยู่ที่นี่ รอให้พวกเขา...นั่นเธอจะไปไหนน่ะวีร์!”

แกรก!

ณ วินาทีนั้นผมไม่รอฟังที่ราตรีพูดหรอกครับ รีบเปิดประตูรถวิ่งออกไปหาไฟทันที แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่รู้หรอกว่าผมกำลังวิ่งมาหาตัวเอง เพราะเขายืนหันหลังให้ผมอยู่ พอผมวิ่งมาถึงแล้วก็โอบเอวอีกฝ่ายกอดหมับทันทีพร้อมกับเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยคะนึงหา

“ไฟ!”

...................

:กอด1::กอด1::กอด1::กอด1::กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 31-10-2014 22:19:18

ใครกันนะฆ่าไป่เต๋ากับลูกน้อง ไฟไม่ต้องลงมือเลย มือจะได้ไม่เปื้อนเลือด

ทีนี้ไฟกับวีร์ก็ได้รักกันโดยไม่มีอุุปสรรคแล้วใช่ไหม

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 31-10-2014 22:26:41

ไม่อยากเชื่อ

เป็นการจัดฉากหรือเปล่า(หรือข้าเจ้าระแวงไปเอง)

แบบว่ากลัวอ่ะขอรับ

กลัวว่าจะโดนหลอกให้ตายใจ

แล้วตลบหลังอีกทีอ่ะขอรับ

ข้าเจ้าคิดมากไปหรือเปล่าขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 01-11-2014 09:36:08

ตายง่ายไปป่าว ใช่หรอ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 01-11-2014 10:54:05

o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 02-11-2014 11:32:50

มาแบบปรอยกระปริดกระปอย กระปริดกระปอย กระปริดกระปอย ปอย มาแบบน้อยๆ มาแบบน้อยๆ น้อย //มาให้อยากแล้วจากไป

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 02-11-2014 16:43:44

ค้างจังคะ เริ่มสงสัยอีกแระ ว่าใครคือไฟตัวจริง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 02-11-2014 16:46:41

อยากบอกว่า สุดยอด ผู้เขียนสุดยอด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 60% P.18 (31/10/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-11-2014 20:35:05

“ไฟ!”

เสียงหวานเรียกดังลั่นพร้อมกับมือเล็กที่โอบกอดเอวเขาต่อหน้าตำรวจที่กำลังยืนสอบปากคำเขาอยู่ ถึงไม่หันไปมองก็พอรู้ว่าอีกฝ่ายที่มากอดตนนั้นเป็นใคร ซึ่งเขาขอโทษตำรวจตรงหน้าก่อนจะดึงร่างบางให้เดินตามตนเองไป เมื่อออกห่างมาพอสมควรแล้วจึงหันมามองวีร์ที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาอยากจะดุอยากจะด่าคนตรงหน้าว่าเพิ่งจะออกมาจากห้องไอซียูแต่กลับดันทุรังฝืนความเจ็บปวด นั่งรถมาหาเขาถึงที่นี่ แต่พอเห็นน้ำตาของวีร์แล้ว ใจที่แข็งประดุจหินก็พลันอ่อนยวบยาบทันที

“เฮ้อ!” เขาถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อออกมาเช็ดน้ำตาให้กับร่างบางอย่างทะนุถนอม “ดื้อสมเป็นเธอเลยนะวีร์ ไม่ว่าจะเกิดใหม่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม แล้วนี่เจ็บหรือเปล่าน่ะ ไหนถลกเสื้อขึ้นให้ไฟดูหน่อยสิครับ”

พอเขาพูดจบ ใบหน้าวีร์ก็แดงขึ้นมาทันที

หึ คงอายที่ต้องถอดเสื้อตรงนี้สินะ

“ไม่ถอดตรงนี้ได้ไหม”

“ได้ครับ” เขาบอกก่อนจะดึงอีกฝ่ายให้ขึ้นไปนั่งรถของตัวเองที่จอดอยู่ห่างๆ เมื่อขึ้นเรียบร้อยแล้วก็จัดการถอดเสื้ออีกฝ่ายทันที ก่อนจะเห็นผ้ากอซปิดแผลมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย ทำเอาเขาถึงมุ่นคิ้วมองอย่างหนักใจ ไหนจะข้อมือที่เปื้อนเลือดซึ่งตอนนี้ได้แห้งไปแล้วอีก “อย่าทำให้ไฟลำบากใจได้ไหมครับวีร์ ห่วงตัวเองบ้างนะรู้ไหม”

“ขอโทษ แต่วีร์เป็นห่วงไฟ วีร์กลัวไฟจะ...” วีร์หยุดพูดทันที ถึงไม่พูดเขาก็พอรู้ว่าหมายถึงเรื่องอะไร

“ครับวีร์ ไฟรู้” เขาบอกก่อนจะสวมกอดร่างบางเบาๆ ไม่กล้ากอดแน่นกลัวอีกฝ่ายจะเจ็บแผลที่ท้อง “ต่อไปนี้ไฟจะไม่ใจร้อนอีก ขอโทษนะที่ทำให้วีร์ต้องเป็นห่วง คราวหน้าไฟจะไม่ทำอีกแล้วครับ”

“สัญญา?”

“ครับสัญญา” เขาตอบก่อนจะผละออกมาประกบจูบริมฝีปากเล็กอย่างแผ่วเบา

สัญญาว่าต่อไปนี้จะอยู่เคียงข้างวีร์ไปตลอดจนกว่าชีวิตจะหาไม่...

.................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 70% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-11-2014 21:50:00

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 70% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-11-2014 22:36:32

หลังจากนั้นไฟก็ให้ผมนั่งรออยู่บนรถ แต่ผมไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้คนเดียว และไม่อยากห่างไฟไปซักวินาทีเดียว จึงยอมเดินลงจากรถไปพร้อมกับไฟ แน่นอนว่าพอลงจากรถก็พบกับวิน อิฐ สิงห์ จีน ลีโอ กระต่าย เฟยจิ้ง และราตรีกำลังยืนคุยกันหน้าตาเคร่งเครียดอยู่

“มีอะไรเหรอครับ” ไฟถามทุกคน ซึ่งวินหันมามองก่อนจะเห็นผมแล้วเดินปรี่เข้ามาหาทันที

ฉาด!

ผมถึงกับหน้าหันพร้อมกับความเจ็บปวดชาบนใบหน้าท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน

“สนุกมากไหมที่เล่นความรู้สึกของคนอื่นน่ะ” ผมหันไปมองเห็นลูกชายกัดฟันพูดด้วยความเกรี้ยวกราด “ยังไม่หายดีก็ลุกขึ้นเดินออกมา ไม่คิดหรือว่าคนอื่นจะเป็นห่วง”

“คุณวิน” ผมพูดชื่อลูกชายพลางมองหน้าอีกฝ่ายที่แสดงความเจ็บปวดออกมา

“อย่าคิดว่าคุณพ่อออกมาพร้อมกับคุณราตรีแล้วผมจะยอมยกโทษให้น่ะ”

!!!!!!

“วิน” ผมแทบชาตัววาบเมื่อลูกชายเผลอเรียกผมว่าคุณพ่อออกมาต่อหน้าทุกคน “พูดอะไรออกมาน่ะ ตอนนี้เราไม่ได้อยู่กันสองต่อสอง ขืนพูดตอนนี้มีหวัง...”

ผมพยายามกระซิบบอกแต่วินหาได้ฟังไม่ ความโมโหทำให้วินไม่ฟังคำพูดของผมเลยซักนิดเดียว แถมยังพูดโต้แย้งกลับมาโดยไม่รอให้ผมได้พูดจบประโยค

“ถ้าคุณพ่อเกิดตายอีกหน จะให้ผมทำยังไงครับคุณพ่อ พูดมาสิครับ!”

“คุณวิน! หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ” ดูเหมือนไฟจะเข้าใจสถานการณ์ดีโดยที่ไม่ต้องถามผมซักคำเดียว จึงรีบพูดห้ามวินทันที แต่อีกฝ่ายไม่ฟังกลับถลึงตาใส่ไฟด้วยความเกรี้ยวกราด

“ถ้าไม่มีคุณซักคน คุณพ่อของผมก็คงจะไม่รีบวิ่งแจ้นออกมาจากโรงพยาบาลทั้งๆที่บาดเจ็บ ไม่สิ คงไม่ถูกยิงจนเกือบตายแบบนี้หรอกนะคุณไฟ!”

!!!!!!

คราวนี้ผมกับไฟตกตะลึงเป็นครั้งที่สอง เพราะไม่คิดว่าวินจะรู้ว่าพยัคฆ์ก็คือไฟที่กลับชาติมาเกิดใหม่ และเพราะมัวตกตะลึง ผมก็เลยโดนวินกระชากแขนให้เข้าไปยืนอยู่ด้านหลังของลูกชายตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนที่วินจะชักปืนขึ้นมาจ่อใส่ไฟทันที

แกรก!

“ถ้ารู้ว่ากลับชาติมาเกิดเพื่อแย่งคุณพ่อไปจากผมแบบนี้ สู้ให้ผมฆ่าคุณตายไปเสียดีกว่านะคุณไฟ”

!!!!!!

......................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 02-11-2014 22:54:35

หวงพ่อหรือนี้ !!! >w< // ไปคืนดีกับอิฐซะไป

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-11-2014 05:25:05

แล้วววกัน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 03-11-2014 09:44:29

อุ้ยอารมณ์ไหนนี่

ตามไม่ทัน

ขแอย่างเดียว

อย่าฆ่ากันก็พอ

เพราะข้าเจ้าอยากอ่านตอนหวานๆบ้าง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 03-11-2014 15:14:09

คุณลูกขี้หวง :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 03-11-2014 16:11:54

ใจเย็นๆ ถือดีๆนะ เดี๋ยวปืนมันลั่น

:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 03-11-2014 21:38:49

ลูกหรือผัวเนี่ยหวงกันจัง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 04-11-2014 00:32:14

ลุ้นจริงๆ จะเป็นงัยต่อเนี้ย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 16 up 100% P.18 (2/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 04-11-2014 08:46:56

ตอนที่ 17

................

ใครคือไฟ?

แล้วทำไมคุณพ่อถึงเรียกวีร์ว่าคุณพ่อ?

ผมอึ้งจนไม่รู้จะอึ้งยังไง เมื่อได้ยินคุณพ่อเรียกวีร์ว่าคุณพ่อ ส่วนพยัคฆ์ก็เรียกว่าไฟ แต่ยังไม่ทันได้หายสงสัยกลับต้องสะดุ้งตกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นร่างของคุณพ่อกลับทรุดเข่าอ่อนลงกับพื้นเพราะโดนวีร์ใช้นิ้วจิ้มจุดบนส่วนร่างกายของคุณพ่ออย่างรวดเร็ว ทำให้ลุงอิฐเห็นเหตุการณ์แล้วถึงกับรีบวิ่งเข้ามาพยุงคุณพ่อพร้อมกับมองวีร์ด้วยความตกตะลึง

“วิชานี้? ไม่สิ คุณวีร์ ใช่ไหม” ส่วนวีร์ยืนเม้มปากมองคุณพยัคฆ์สลับกับลุงอิฐก่อนจะพยักหน้าตอบ

“ใช่ ฉันเอง ไม่คิดว่าเธอยังจำวิชาของฉันได้อยู่นะอิฐ”

“ผมต้องจำได้อยู่แล้วเพราะผมเห็นคุณใช้อยู่บ่อยๆ” ลุงอิฐตอบเสียงสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ ส่วนคุณพ่อวินนั้นได้สลบไปแล้ว ซึ่งผมไม่รู้ว่าวีร์ไปทำอะไรให้คุณพ่อสลบได้ “แต่ไม่คิดว่าคุณวีร์จะกลับชาติมาเกิดเป็นวีร์ได้”

“หึ มันก็เป็นไปได้แล้วล่ะ” แล้วลุงอิฐหันไปมองพยัคฆ์ต่อ

“นั่นก็คงจะเป็น…คุณไฟใช่ไหมครับ คุณกลับชาติมาเกิดใหม่เหมือนคุณวีร์อย่างงั้นหรือ”

“ใช่ ฉันเอง” พยัคฆ์พูดพลางพยักหน้าตอบ “เธอเองก็ยังจำฉันได้อยู่หรืออิฐ ตอนนั้นเธอยังเด็กอยู่เลยนะ”

“พอจำได้อยู่ครับ แต่ก็ลางเลือนมากแล้ว” ลุงอิฐยิ้มตอบทั้งน้ำตา

“ดะ…เดี๋ยวก่อน ใครก็ได้ช่วยอธิบายก่อนทีซิ นี่ฉันงงไปหมดแล้วนะ” พี่สิงห์พูดแย้งขึ้นมาทันที ส่วนผมเองก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องถาม เพราะมัวแต่มองจนลืมถามไปซะเสียสนิท แน่นอนว่าลุงอิฐหันไปมองวีร์สลับกับพยัคฆ์ก่อนจะหันมาตอบคำถามพี่สิงห์ว่า

“เรื่องมันยาว เข้าไปในบ้านก่อนเดี๋ยวผมจะเล่าให้ทุกคนฟังเองครับ”

..........................

ปล.ตอนนี้จีนเป็นคนพูดอยู่จ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 04-11-2014 10:11:47

ที่เหลืออยู่ไหน....

แต่ก็นะ

มาน้อยดีกว่าไม่มา

กั่กๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 04-11-2014 14:21:53

:katai4: :katai4: :katai4: o13 o13 มาต่อด่วน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 04-11-2014 17:36:15

อู้ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 04-11-2014 19:08:13

ว้าววววว ทุกคนจะรู้เรื่องเกิดใหม่กันหมดเรยเรอะ!!
โหดเจงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-11-2014 21:27:37

กระจ้างทีละนิด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 04-11-2014 22:05:51

ชัดเจน
นั่งคุยน่ะดีแล้ว เรื่องมันยาว อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-11-2014 23:22:08

:mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 05-11-2014 19:10:54

เห้อๆ ความจริงเปิดเผยยยย :really2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 05-11-2014 19:37:31

เริ่มคลี่คลายแล้วนะ ทุกคนก็จะได้รู้อะไรเป็นอะไร

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 20% P.19 (4/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-11-2014 23:35:07

พอวินฟื้น อิฐกับวินก็ได้เป็นผู้อธิบายว่าผมได้กลับชาติมาเกิดใหม่เป็นเด็กหนุ่มนามว่ากมล โดยยืนยันหลักฐานด้วยวิชาลับของตระกูลสิงห์ที่สืบทอดต่อกันมา ซึ่งก็คือวิชาดรรชนีเป็นตาย แน่นอนว่าวิชานี้คนที่จะใช้ได้ก็มีเพียงแค่ผมกับวินเท่านั้น ส่วนสิงห์ ลีโอ กระต่ายนั้นวินยังไม่ได้สอนครับ ต่อด้วยไฟที่เล่าว่าตัวเองพอตายไปแล้วก็ได้เจอกับพระเจ้า ก่อนจะถูกส่งกลับชาติมาเกิดเป็นหลานของตัวเองในตระกูลเสืออีกครั้งโดยบังเอิญอย่างน่าเหลือเชื่อ

“แม้ว่าเรื่องมันจะดูเพ้อฝันเหมือนนิยายแฟนตาซี แต่ทุกอย่างเป็นความจริง” ไฟในคราบเสือพูดเสียงจริงจัง จนทุกคนยกเว้นผมถึงกับอึ้ง ก่อนที่ไฟจะหันมามองผมด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “พระเจ้าบอกว่าฉันได้ทำความดีใหญ่หลวง ก็เลยให้พรกับฉันหนึ่งข้อ ซึ่งฉันเลือกที่จะเกิดใหม่เพื่อมาเป็นเนื้อคู่กับวีร์อีกครั้ง แต่นั่นก็น่าเหลือเชื่อตรงที่พอเกิดมาแล้วฉันกลับจำอดีตได้ทุกอย่าง”

“อย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะว่าทำไมตอนที่ผู้นำรุ่นที่สามถูกฆ่าตาย พอคุณได้ขึ้นเป็นผู้นำรุ่นที่สี่กลับทำงานธุรกิจได้อย่างสมบูรณ์แบบราวกับมืออาชีพทั้งๆที่อายุยังน้อย น่าจะด้อยประสบการณ์แท้ๆ” วินพูดเสริมต่ออย่างเข้าใจ

“แต่คุณคงไม่ใช่คนฆ่าพ่อ ไม่สิ ลูกชายของตัวเอง เพื่อที่จะกลับขึ้นเป็นผู้นำหรอกนะ” คราวนี้ลีโอที่เป็นฝ่ายถามขึ้นมาบ้าง ถูกต้องแล้วครับ ผู้นำรุ่นที่สามคือลูกชายของไฟเอง เป็นลูกชายที่เกิดมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เป็นลูกชายที่เกิดมาเพื่อสืบทอดวงศ์ตระกูล แต่ผมเชื่อว่าไฟไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำ ถึงกับฆ่าลูกชายของตัวเองแล้วกลับขึ้นไปดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สี่ได้หรอกครับ

“หึ ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันทำแบบนั้นด้วยล่ะ” ไฟพูดยกยิ้มมุมปากอย่างขำๆ ก่อนจะส่ายหน้าไปมา “แต่เสียใจด้วย ฉันไม่ได้เป็นคนทำ ลูกชายของฉันถูกคนอื่นลอบยิงจริงๆ”

“แล้วคุณไม่โกรธแค้นบ้างหรือที่ลูกชายตัวเองถูกยิงน่ะ” กระต่ายถามต่ออย่างสงสัย

“ก็แค้นนะ แต่พอดีตำรวจจับได้เสียก่อน” ไฟหันไปตอบคำถามกับกระต่าย ก่อนจะหันไปมองเฟยจิ้งต่อด้วยสีหน้าเกินจะคาดเดา “ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าคนที่สั่งยิงผมให้ตายตอนนั้นเป็นใคร แต่หวังว่าคงจะไม่ใช่คุณหรอกนะคุณเฟยจิ้ง”

“แน่นอนว่าไม่ใช่ ผมไม่ได้สั่งให้ลูกน้องไปฆ่าคุณหรอกคุณไฟ แต่เป็นอดีตมือขวาเก่าของผมเอง”

“อดีตมือขวา ใครหรือ” ไฟถามอีกครั้ง ซึ่งเฟยจิ้งไม่ตอบ แต่หันมามองที่ผมก่อนจะตอบกลับมาว่า

“มาร์ค โทนี่ พ่อที่แท้จริงของเธอที่หายสาบสูญไปยังไงล่ะวีร์”

!!!!!!

...................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 08-11-2014 00:13:50

ซับซ้อนซ่อนเงื่อน ถถถถ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: tay028643904 ที่ 08-11-2014 01:59:05

ดาร์กจุงเงย :katai1:
เริ่มโหดเรื่อยๆละ :ling3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-11-2014 07:23:06

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 08-11-2014 07:53:14

ดาร์ก เข้าขั้นรุนแรงนะเนี่ย

:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 08-11-2014 08:03:36

อืม เรื่องมันไม่จบง่ายๆ. มีตัวละครเพิ่มเข้ามาใหม่

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 08-11-2014 08:33:59

โอ๊ะ ได้จะรู้เรื่องพ่อของวีร์แล้ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 08-11-2014 09:06:09

อ้าวววว มาอีกแล้ว พ่อของวีร์

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 08-11-2014 12:10:14

โอ๊ะ เรื่องมาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 08-11-2014 13:59:46

อื้อออหือ ซับซ้อนมาก
สรุป วีร์ก็คู่กับไฟสินะ ส่วนสิงคกะจีน ก็แห้วไป

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-11-2014 16:33:52

งะ อารายละนี่

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 30% P.19 (7/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-11-2014 08:04:40

หลังจากที่ได้ฟังความจริงทั้งหมดแล้ว เขาถึงกับอึ้งจนไม่รู้จะอึ้งยังไง แถมยังสับสนจนไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง แถมมุมมองก็กลับสลับไปหมดจนเขาอยากจะไปนอนพักผ่อน เพื่อว่าตื่นมาแล้วฝันนี้จะไม่ใช่เป็นความจริง

“ไม่เป็นอะไรนะสิงห์ ขอโทษนะที่พ่อไม่ได้บอกแกเรื่องคุณปู่น่ะ” เสียงคุณพ่อพูดแทรกความคิด ทำเอาเขาที่ยกมือกุมหน้าตัวเองถึงกับชะงัก ก่อนจะคลายมือออกแล้วหันไปมองคุณพ่อตัวเองที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มบางมาให้กำลังใจเขาอยู่ “ไม่ใช่พ่อไม่อยากบอก แต่พ่อกลัวแกจะไม่เชื่อ กลัวแกจะหาว่าพ่อบ้า ก็เลยต้องปิดไปก่อน พ่อขอโทษนะที่ทำให้แกต้องเจ็บปวดน่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ คุณพ่อไม่ต้องขอโทษ” เขาบอกพลางมองหน้าวีร์ที่ตอนนี้กำลังเดินดูศพไป่เต๋าพร้อมกับไฟในคราบพยัคฆ์ที่เกิดใหม่ “เพราะผมรู้ตัวแล้วว่าจริงๆมันเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่ผมรักคุณปู่”

“ว่ายังไงนะ?” คุณพ่อร้องอุทานเบาๆ ซึ่งเขาได้แต่แค่นยิ้มให้กับตัวเองอย่างสมเพช

“ความจริงแล้วผมรักและเคารพท่านมาโดยตลอด แม้ท่านจะดุผมและผมดื้อใส่ท่าน ส่วนที่ผมมาไม่มาดูใจท่านเป็นครั้งสุดท้ายก็เพราะกลัวจะทนกับการจากไปไม่ได้น่ะครับคุณพ่อ”

“งั้นที่ผ่านมาพ่อก็เข้าใจแกผิดมาตลอดว่าแกไม่ถูกกับคุณปู่น่ะสิ” คุณพ่อพูดพลางจับมือเขาเพื่อให้กำลังใจ “แต่ก็ดีแล้วที่แกเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริง เพราะจะได้เลิกทรมานเสียที”

“คุณพ่อ”

“ไหนๆตอนนี้ก็ได้มีโอกาสทั้งที แกก็ควรจะดีกับท่านให้มากๆล่ะ เดี๋ยวพ่อมานะ ไปคุยปรับความเข้าใจกับอิฐก่อน”

“ครับคุณพ่อ” แล้วอีกฝ่ายก็ลุกขึ้นเดินไปหาลุงอิฐ เหลือแต่เขาที่ยังคงนั่งที่เดิมอยู่ แน่นอนว่าพอคุณพ่อลุกไปแล้ว คราวนี้กลับเป็นจีนที่มานั่งลงข้างกายเขาแทน “ถ้าคิดจะมาเยาะเย้ยฉันแล้วล่ะก็…”

“ถ้าฉันเยาะเย้ยพี่ ก็เท่ากับว่าฉันเยาะเย้ยตัวเองด้วย” จีนแย้งทันควันโดยไม่มองหน้าเขา

“ชอบวีร์ตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาถามต่อโดยที่ยังคงมองวีร์กับพยัคฆ์ที่จ้องดูศพไป่เต๋าไม่เลิกรา

“ก็ไม่นานมานี้เอง” จีนพูดพลางถอนหายใจแรง “แต่ยังดีที่ตัดใจได้ทัน ไม่งั้นคงจะเจ็บไปมากกว่านี้ ว่าแต่พี่เถอะ ตัดใจจากวีร์ได้แล้วหรือยังล่ะ”

เขาไม่ตอบคำถามจีน ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้คิดจะเค้นคอถามต่อเพราะรู้ๆกันอยู่

“เฮ้! มาทางนี้หน่อย ฉันมีอะไรอยากจะให้พวกเธอดูด้วยล่ะ” วีร์กวักมือเรียกพวกเขาให้ลุกขึ้นไปดู

“ไปกันเถอะพี่สิงห์ คุณปู่วีร์เรียกพวกเราแล้ว” จีนบอกก่อนจะลุกขึ้นยืน ซึ่งทำเอาเขาลุกขึ้นตาม

“อืม”

......................

ปล.แก้ไขเนื้อหาใหม่อีกครั้งค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 50% P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 09-11-2014 12:49:21

:L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 50% P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 09-11-2014 13:01:41

จับเข่าคุยคนอกหัก สินะ 555 เรียกไปดูอะไรนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 50% P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 09-11-2014 14:22:26

เออ รักวีร์ตั้งแต่ยังเปนคุณปู่
สิงห์ เทอโบตะค่อนมากๆอ่ะ 555555
รอตอนไฟวัร์ หวีดหวานนนน
แม้จะแบบสงสารสิงห์กะจีนอยู่บางก้ตาม
เอาเปนว่าขอใก้ได้กันเอง หุหุ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 50% P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 09-11-2014 14:23:48

ตัดใจจากคุณปู่กันซะนะเด็กๆ แล้วเรียกไปดูอะไรกันนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 50% P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 09-11-2014 15:44:58

ดูอารายนะ มาต่อเร้วว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 50% P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 09-11-2014 16:54:45

อกหักจากปู่ไปคู่กับจีนสิสิงห์ :hao7: o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 แก้ไขเนื้อหาอีกรอบ P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-11-2014 22:56:41

“วีร์ ไม่สิ คุณปู่เรียกพวกผมมาทำไมเหรอครับ”

“นั่นสิ พวกผมสงสัยนัก กะอีแค่ศพไป่เต๋า มันตายแล้วก็แล้วกันไป”

“หรือว่าคุณวีร์จะ...”

“ฉันกับไฟจะลองตรวจดูร่างกายของมัน เพราะดูแปลกๆยังไงชอบกล”

“แปลกยังไงเหรอครับ”

“เลือดออกมีบาดแผลเต็มตัวก็จริงอยู่ แต่ท้องของมันโตผิดปกติน่ะ”

“แล้วศพอื่นมีบ้างไหมครับคุณไฟ”

“ก็มีนะ ท้องโตกันหมด จะว่าจมน้ำก็ไม่ใช่ เพราะตายด้วยของมีคมซะส่วนใหญ่”

คำพูดที่ดังเล็ดลอดมาจากหูฟังทำเอาเขาถึงกับแสยะยิ้มด้วยความพึงพอใจสุดขีด แผนการที่เขาวางไว้กำลังจะประสบความสำเร็จ อันที่จริงมีนอกแผนอยู่บ้างเป็นบางส่วน ซึ่งเขาไม่คิดว่าเด็กหนุ่มที่ชื่อวีร์จะกล้าเดินออกมาจากห้องไอซียูทั้งๆที่ยังบาดเจ็บอยู่ แถมนอกจากนี้เขายังได้รับรู้ความจริงจากปากของพวกมันจนเกือบช็อกว่า เด็กหนุ่มนามว่ากมลนั้นชาติก่อนเคยเป็นถึงผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สองที่ชื่อว่าวีรวัฒน์ กับพยัคฆ์ผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สี่นั้นชาติก่อนเคยเป็นถึงผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สองที่ชื่อว่าไฟอีกด้วย ซึ่งทีแรกเขาก็ไม่เชื่อซะทีเดียว แต่พอได้ยินที่มือขวาของวินพูดไว้แล้วถึงกับเชื่อไปในทันที

“วิชาดรรชนีเป็นตายเป็นวิชาที่สืบทอดต่อกันมารุ่นต่อรุ่นของตระกูลสิงห์ ดังนั้นคนที่ใช้เป็นได้ตอนนี้จะมีแค่คุณวีรวัฒน์กับคุณวินเท่านั้น”

วิชาดรรชนีเป็นตาย!

เขายังจดจำได้ดี ตอนที่เจอวิชานี้เข้าไป ความอับอายทำให้เขาต้องทวงความแค้นคืน ซึ่งมันกำลังจะสำเร็จในไม่กี่วินาทีนี้แล้ว พอคิดได้ดังนั้นก็รีบหยิบรีบโมทที่มีปุ่มสีแดงขึ้นมาพร้อมกับเงยหน้าแสยะยิ้มอย่างเหี้ยมโหด

“จะมาโทษฉันไม่ได้ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เพราะแกอยากจะเล่นกับฉันเองดีนักไอ้วีร์” แผนนี้เขาจงใจให้มันมารวมตัวกันเป็นจุดเดียว ก่อนจะสังหารผู้นำที่มาจากตระกูลสิงห์ เสือ มังกร หงส์และพวกตำรวจไปพร้อมๆกันเลยทีเดียว จะได้ไม่มีหลักฐานส่งมาถึงตัวเขาที่เป็นถึงผู้นำตระกูลเต่าได้ เพราะตัวศพได้ถูกระเบิดเป็นจุลไปหมดแล้ว “ฮะๆ แล้วทีนี้ก็จะไม่มีใครมาใหญ่เทียบเทียมกับตระกูลเต่าได้ ฮะๆ”

พูดจบเขาก็ใช้นิ้วกดลงปุ่มสีแดงทันที

กึก!

ห้า

ตัวเลขสีแดงขึ้นโชว์เป็นตัวเลขห้าก่อนจะนับถอยหลังลง

สี่

สาม

สอง

หนึ่ง

ศูนย์

ตูม!

เสียงระเบิดดังกึกก้องลอดออกมาจากหูฟังทันทีที่ตัวเลขถอยหลังมาถึงเลขศูนย์ ทำเอาเขาที่รอฟังด้วยความตื่นเต้นถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นท่ามกลางบ้านลับที่เขาไว้ใช้ซ่อนตัวอยู่

“ฮ่าๆ ในที่สุดฉันก็จะได้เป็นใหญ่ซะที!”

แกรก!

เสียงง้างนกดังขึ้นพร้อมกับเสียงคุ้นหูที่ทำเอาเขากำลังโห่ร้องด้วยความดีใจถึงกับชะงักไปทันที

“หัวเราะอะไรอยู่ในห้องคนเดียวครับคุณไป่เต๋าผู้นำตระกูลเต่ารุ่นที่สี่”

!!!!!!

................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

ปล.เดี๋ยวเราจะไม่อยู่หลายวันนะคะ ไปหาหมอ ยังไงก็อย่าทิ้งเรานะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 แก้ไขเนื้อหาอีกรอบ P.19 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 09-11-2014 22:58:13

เรื่องชักจะดราม่าขึ้นอีกแล้ว

หวังว่าไฟคงจะไม่โกรธวีร์ด้วยเหตุผลที่ว่า

พ่อแท้ๆของวีร์(ชาตินี้)

ฆ่าพ่อ(ลูกชาติชาติที่แล้ว)หรอกนะ

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 70% P.20 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 09-11-2014 23:04:20

อู้ววว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 70% P.20 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 10-11-2014 00:27:52

o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 70% P.20 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-11-2014 00:48:09

อะอ้าว คือไรงะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 70% P.20 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-11-2014 01:13:50

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 70% P.20 (9/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-11-2014 09:13:25

“หัวเราะอะไรอยู่ในห้องคนเดียวครับคุณไป่เต๋าผู้นำตระกูลเต่ารุ่นที่สี่”

ผมพูดในขณะที่ถือปืนจ่อหัวไป่เต๋าอยู่ด้านหลัง ซึ่งตอนนี้ไม่ใช่มีเพียงผมคนเดียวที่อยู่ในห้อง เพราะมีไฟ และคนอื่นๆตามมาอยู่ด้านหลังเพื่อคอยช่วยเหลือผมอยู่ห่างๆด้วย ส่วนคนถูกปืนจ่อก็นิ่งก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ

“หึ สมแล้วที่เป็นถึงอดีตผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง รู้ด้วยว่าผมยังไม่ตายแต่มาซ่อนตัวที่นี่ด้วย”

“แน่นอน เพราะฉันเจอเครื่องดักฟังของแกยังไงล่ะ” ผมไม่ตกใจที่อีกฝ่ายรู้ความจริง เพราะตอนตรวจดูศพกับไฟนั้น ผมได้เจอเครื่องดักฟังในรูปแบบของกระดุม ซึ่งถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่มีทางจะรู้ได้ “ยกมือขึ้นสูงๆ อ้อ แล้วก็ทิ้งรีโมทในมือของแกด้วยล่ะ”

อีกฝ่ายหัวเราะในลำคอก่อนจะทิ้งรีโมทลงพื้น แต่ไม่ยกมือขึ้นตามคำสั่งของผม

“คุณยังไม่ตอบคำถามของผมเลยนะคุณวีรวัฒน์ ว่ารู้ได้ยังไงว่าผมซ่อนตัวอยู่ที่นี่น่ะ” อีกฝ่ายถามพลางหันหน้ากลับมาทางผมช้าๆ แน่นอนว่าทำเอาทุกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังผมถึงกับชักปืนขึ้นพร้อมราวกับกลัวว่าไป่เต๋าจะยิงผมได้ทุกเมื่อ ซึ่งพออีกฝ่ายหันมาเห็นผมกับทุกคนถึงกับผิวปากทันที “ทีแรกนึกว่าคุณจะมาที่นี่เพียงลำพังซะอีก แต่นี่เล่นพามากันเกือบหมดเลยแฮะ”

“ไม่ยาก เพราะเครื่องดักฟังสามารถใช้งานในพื้นที่จำกัด เพียงแค่รัศมีหนึ่งกิโลเมตรซึ่งที่นี่มีเพียงคฤหาสน์ของแกกับบ้าน ไม่สิ ต้องกระท่อมหลังเล็กติดกับชายทะเลเท่านั้นที่แกสามารถใช้เป็นที่หลบซ่อนตัวได้ ส่วนลูกน้องของแกไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้ถูกตำรวจควบคุมตัวไว้หมดแล้ว แกหมดหนทางหนีแล้วไป่เต๋า ยอมมอบตัวกับตำรวจซะ” ผมพูดพลางกดปืนแนบกับหน้าผากของอีกฝ่ายเพื่อข่มขู่ให้กลัว หากแต่ไป่เต๋าที่สวมหน้ากากสีดำครึ่งหนึ่งบดบังใบหน้ากลับยิ้มมุมปากขึ้นมา

“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าลูกน้องของผมถูกตำรวจจับหมดทุกคนแล้วน่ะ”

“อะไรนะ?!” ผมร้องอุทานอย่างตกตะลึง ส่วนอีกฝ่ายพอเห็นผมตกตะลึงก็พลันยกลูกระเบิดขนาดเล็กจิ๋วที่ไม่รู้ว่าหยิบออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ขึ้นมาให้ผมเห็นทันที

“อันตรายวีร์! ถอยออกมา!!” ไฟพูดพลางกระชากผมให้ถอยห่างจากไป่เต๋า

“หึ อย่างผมน่ะไม่มีทางไปนอนในคุกหรอก มันเสียศักดิ์ศรีน่ะ” อีกฝ่ายบอกก่อนจะหยิบหน้ากากตัวเองออก แลเห็นใบหน้าส่วนบนที่ถูกปิดซึ่งมีแผลเป็นอยู่เต็มไปหมด “ผมจะบอกไว้ให้รู้ก่อนตาย เผื่อคุณไม่รู้คุณวีรวัฒน์ ปกติมาเฟียต้องมีมือขวาเป็นของตัวเองหรอกใช่ไหม แต่ผมน่ะไม่มีเลย มือขวาที่คุณเคยเห็นมันก็แค่ตัวปลอมที่ผมไว้หลอกคนอื่นเล่นน่ะ”

“ไม่มี?!”

“ใช่ ไม่มี” ไป่เต๋าตอบก่อนจะพูดต่อ “มือขวาของผมเป็นตัวปลอม ซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นใคร มาสับเปลี่ยนมือขวาตัวปลอมของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะเขาเล่นปลอมตัวด้วยหน้ากากหนังมนุษย์มาโดยตลอด ไม่ต้องถามหรอกนะว่าผมรู้ได้ยังไง เพราะตระกูลเต่าเชี่ยวชาญด้านหน้ากาก ถ้าคุณอยากรู้ว่าเป็นใครก็ลองตามสืบดูเอาเองแล้วกัน เอาล่ะ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะต้องบอกลา โชคดีที่ได้เจอคนฉลาดอย่างคุณน่ะคุณวีรวัฒน์ ลาก่อน”

กึก!

“หลบเร็ววีร์!” ผมโดนไฟกระชากให้ออกจากห้องก่อนที่เสียงระเบิดจะดังสนั่นลั่นห้อง

ตูม!

...................

ปล.เราไม่อยู่หลายวันนะคะ ไปโรงพยาบาลค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 100% P.20 (10/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 10-11-2014 14:37:13

เอ๊ะยังไง

อ่านแล้วงง

ขออย่าให้ใครเป็นอะไรอีกเลย

ว่าแต่ท่านไปโรงพยาบาล เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ

ถ้าเจ็บป่วย ก็ขอให้หายไวๆนะขอรับ

ข้าเจ้าเอาใจช่วย

สู้ สู้

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 100% P.20 (10/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-11-2014 15:53:27

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 100% P.20 (10/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-11-2014 18:21:21

งงเกิ้นนนน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 100% P.20 (10/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 11-11-2014 17:52:17

สั้นอ่ะสั้นนนน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 100% P.20 (10/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-11-2014 20:04:09

:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 17 up 100% P.20 (10/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 13-11-2014 20:55:43

ตอนที่ 18

..............

“ดีนะที่สอบเอนท์ฯเสร็จแล้วไม่งั้นแย่เลย”

“นี่คุณพ่อยังคิดจะเรียนหนังสือต่ออีกเหรอครับ?!”

“ก็ใช่นะสิ” ผมมุ่นคิ้วตอบในขณะที่นอนอยู่บนเตียงห้องพยาบาล หลังจากหลบระเบิดพลีชีพของไป่เต๋าแล้ว บาดแผลที่ถูกยิงก็ดันกำเริบ เลือดออกเยอะมากเกินไป ไฟก็เลยพาผมแอดมิทเข้าโรงพยาบาล ไม่ให้ออกไปไหนจนกว่าบาดแผลจะหายดี แน่นอนว่าพวกลูกหลานก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ผลัดกันเฝ้าจนผมไม่สามารถลุกไปไหนจากเตียงได้เลย ส่วนเรื่องเสกกับเกมนั้นผมไม่ได้บอกความจริง เพราะบอกไปพวกนั้นก็ไม่มีทางเชื่อหรอกครับ ซึ่งวันแรกที่กลับไปนอนโรงพยาบาล ผมโดนสองคนนี้สวดยับเกือบสามชั่วโมง โชคดีที่ไฟเข้ามายุติ ไม่งั้นไม่จบง่ายๆแน่ แต่พวกมันบอกว่าถ้าผมหายดีแล้ว จะให้ผมเลี้ยงอาหารหรูเป็นการตอบแทนมัน โดยกำชับว่าห้ามเลี้ยงส้มตำกับพวกมันเด็ดขาด “พ่อเกิดใหม่แล้ว ไม่ใช่วีรวัฒน์ที่เรียนจบเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยต่างประเทศ แต่เป็นกมลที่อายุแค่สิบเจ็บสิบแปด ฉะนั้นแกจะใจร้ายไม่ให้พ่อได้เรียนหนังสือจบมหาวิทยาลัยเลยหรือไอ้วิน”

“เอ่อ ก็...ได้ครับคุณพ่อ ว่าแต่คุณพ่อจะเรียนคณะอะไรเหรอครับ ใช่คณะเดิมที่คุณพ่อเคยเรียนหรือเปล่า” วินถามเสียงอ่อย ตอนนี้ในห้องมีผมกับวินแล้วก็อิฐครับ ส่วนคนอื่นๆแยกย้ายกันไปทำงาน

“ใช่ เพราะฉันถนัดแต่ด้านนั้น ถ้าไปเรียนด้านอื่นคงเริ่มต้นไม่ไหว”

“คุณพ่อจะเข้ามาช่วยธุรกิจบริษัทหรือครับถึงได้เรียนด้านนั้นน่ะ” วินถามต่ออย่างมีความหวัง ซึ่งทำเอาผมมุ่นคิ้วอย่างหนักใจ เพราะทีแรกกะจะมาช่วยวินจริงๆ แต่สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ทุกคนรู้ความจริงว่าผมเป็นใคร แถมผมไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายการบริหารของเด็กรุ่นหลัง ดังนั้นจึงตัดสินใจปล่อยให้พวกเขาบริหารกันเอง ไม่คิดจะไปยุ่งเกี่ยวอีกเลย

“ใช่ แต่ไม่ใช่บริษัทของพวกเรา”

“เอ๋?”

“พ่อจะไปช่วยไฟทำงานน่ะ” ผมตอบก่อนจะพูดอธิบายต่อทันที “อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าพ่อทิ้งบริษัทของตัวเองนะวิน ที่พ่อไปทำที่อื่นก็เพราะเห็นว่าที่บริษัทมีพวกลูกกับสิงห์อยู่ช่วยกันพร้อมแล้ว ไม่ใช่ไม่อยากช่วยนะ แต่เห็นว่าพวกลูกๆบริหารกันเองได้ ดังนั้นพ่อจึงคิดว่าจะไปเริ่มต้นใหม่ที่บริษัทของไฟ เป็นเด็กใหม่โดยไม่ใช่เส้นน่ะ ฮะๆ”

“แต่ผมอยากให้คุณพ่ออยู่ทำงานที่บริษัทของพวกเรานี่ครับ” วินพูดเสียงอ่อย ซึ่งทำเอาผมถึงกับถอนหายใจแรง ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวลูกชายตัวเอง

“พ่อรู้ว่าลูกอยากให้พ่อเข้าไปทำงานที่นั่น แต่พ่อเห็นว่าพวกลูกบริหารจัดการกันเองได้โดยไม่ต้องถึงมือพ่อ ดังนั้นพ่อจึงคิดว่าพ่อควรแยกตัวออกมาจะดีกว่า ขอล่ะวิน ขอให้พ่อได้มีโอกาสทำงานอยู่เคียงข้างกับคนที่พ่อรักบ้างเถอะ ลูกเองก็น่าจะรู้ว่ามันเป็นยังไงถ้าได้ทำงานอยู่เคียงข้างคนที่ตัวเองรักนะวิน” ผมพูดก่อนจะหันไปยิ้มให้กับอิฐ ส่วนคนนั่งฟังอย่างอิฐพอเห็นผมยิ้มให้ถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอายที่ถูกผมแซว “จะว่าไปเธอก็หึงโหดใช่ย่อยเลยนะอิฐ หึๆ”

“ก็ผมไม่รู้นี่ครับว่าเป็นคุณวีร์กลับชาติมาเกิด เห็นชอบคุยกันสองต่อสองประจำ ผมก็หึงสิครับ” อิฐเถียงหน้าดำหน้าแดง ซึ่งทำเอาผมกับวินหัวเราะเบาๆ

“ว่าแต่คุณพ่อจะให้พวกผมช่วยออกตามหาคุณพ่อของกมลที่หายตัวไปไหมครับ” วินหันมาถามผมต่อ

“อย่าเลย ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าเขาไม่ได้คิดจะทำร้ายพ่อก็ปล่อยเขาไป” ผมส่ายหน้าตอบทันที “แล้วอีกอย่างพ่อก็ไม่ได้เห็นเขาเป็นพ่อ เพราะตั้งแต่เกิดมา เขาก็ไม่ได้อยู่ช่วยแม่ข้าวดูแลพ่อเลยซักครั้ง”

“แล้วคุณไฟไม่คิดแก้แค้นพ่อคนใหม่ของคุณพ่อเลยหรือครับ” วินถามต่ออย่างสงสัย

“ฉันถามเขาแล้ว ไฟบอกว่าไม่แค้นเลยซักนิด”

“ทำไมล่ะครับ?” อิฐถามต่อบ้าง

“เขาบอกว่าไม่อยากสร้างเวรสร้างกรรมกันอีก เดี๋ยวมันจะวนเวียนไปมาไม่รู้จักจบจักสิ้น อโหสิกรรมให้จะดีกว่านะพ่อว่า” ผมยิ้มตอบ เพราะผมเองก็เห็นด้วยกับไฟ ไม่อยากให้จองเวรจองกรรมกันอีกในชาติหน้าและชาติถัดๆไป สู้ให้จบแล้วจบเลยในชาตินี้เลยดีกว่า “ไว้พ่อหายดี ไฟกับพ่อจะไปเข้าวัดทำบุญถวายสังฆทานกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรด้วย จะได้แคล้วคลาดหมดๆไปกันไปในชาตินี้น่ะ ว่าแต่วินก็ชวนทุกคนไปด้วยกันสิ จะได้ถือโอกาสทำบุญให้กับตัวเองบ้างนะ”

พอผมพูดจบ วินกับอิฐมองหน้ากันก่อนจะหันมาพยักหน้าตอบตกลงกับผม

“ครับคุณพ่อ/คุณวีร์”

...................

ปล.กลับมาแล้วค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 30% P.20 (13/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-11-2014 21:46:08

คงไม่มีเรื่องอีกเนาะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 30% P.20 (13/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 13-11-2014 23:37:10

มึนเบาๆแหะ

ติดตามจ้าาาาาาาา

:katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 30% P.20 (13/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 14-11-2014 06:44:26

คงไม่มีอะไรแล้วมั้งนะ

รออ่านตอนหวานๆดีกว่า

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 30% P.20 (13/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-11-2014 07:57:40

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 30% P.20 (13/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-11-2014 08:33:58

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 30% P.20 (13/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-11-2014 09:05:27

กว่าบาดแผลจะหายดีก็เกือบเป็นเดือน โชคยังดีที่พวกไอ้เสกได้เขียนใบลาป่วยให้ผมแล้ว จึงไม่ต้องโดนทางโรงเรียนไล่ออกเนื่องจากหยุดเรียนเป็นเวลานานเกินไป มีแต่ไล่เก็บคะแนนสอบตามหลังซึ่งช้ากว่าคนอื่นไม่เป็นไรครับ พอออกจากโรงพยาบาลผมก็กลับไปอยู่บ้านหลังเดิม ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่ไปอยู่กับไฟ นั่นก็เพราะผมยังมีสิ่งที่ต้องทำอยู่ นั่นก็คือการทำให้หลานๆกลับมาอยู่บ้านตามเดิม ซึ่งนั่นมันเป็นเรื่องยากครับ

“ต้นเหตุก็คงมาจากวินลูกชายเธอ ถ้าจะทำให้ทุกคนกลับมาอยู่ที่บ้านก็ต้องจับพวกเขาหันหน้าเข้าคุยกัน” ไฟบอกในขณะที่ขับรถมารับผมถึงที่โรงเรียน “แต่ทุกคนก็รู้แล้วไม่ใช่หรือว่าเราเป็นใคร ไม่ลองใช้อำนาจเก่าดูล่ะ เผื่อมันจะได้ผล หึๆ”

“อำนาจเก่าเหรอ”

“ครับ” ไฟหันมายิ้มตอบก่อนจะหันกลับไปมองถนนตามเดิม แต่กับมือซ้ายที่เคยกุมเกียร์ยกขึ้นมาจับมือขวาผมบีบเบาๆราวกับให้กำลังใจ “อำนาจสิทธิ์ของคนเป็นปู่ ไฟเชื่อนะครับว่าวีร์จะต้องทำได้”

“แต่เราสองคนเป็นคนที่เกิดใหม่แล้ว จะใช้อำนาจนั้นได้ด้วยเหรอ”

“ได้สิครับทำไมจะไม่ได้ล่ะ”

“ก็วีร์กลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อฟังวีร์ ไม่สิ ถึงจะเกิดใหม่มีหลักฐานยืนยันว่าเป็นคุณปู่ของพวกเขา แต่มันก็ยากที่พวกนั้นจะเชื่อและยอมรับฟังความเห็นของวีร์ได้นะไฟ” ผมบอกด้วยความหวั่นใจ แต่อีกฝ่ายกลับเปิดไฟเลี้ยวตีรถจอดริมข้างถนน ก่อนจะหันมาทางผมด้วยสายตาจริงจัง

“ก็ทำให้พวกเขาเชื่อในตัววีร์สิครับ”

“เชื่อในตัววีร์งั้นเหรอ”

“ครับ เชื่อในตัววีร์” ไฟยิ้มตอบก่อนจะพูดต่อ “ว่าวีร์ยังคงเป็นคุณปู่ของพวกเขา เป็นคุณปู่ที่พวกเขาต้องฟังวีร์เสมอ ไฟเชื่อนะครับว่าวีร์จะต้องทำได้”

“งั้นจะลองดูก็ได้ ถ้าไม่ได้ผลแล้วค่อยคิดใหม่อีกทีแล้วกัน”

“ครับ สู้ๆนะ ไฟจะอยู่ข้างวีร์เสมอ” แล้วไฟก็ตั้งใจขับรถต่อ ส่วนผมก็นั่งครุ่นคิดแผนในใจ

อำนาจสิทธิ์ของคนเป็นปู่งั้นหรือ...

...................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 35% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 14-11-2014 09:53:56

มาต่อยาวๆเลยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 35% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 14-11-2014 11:25:26

มาแบบกระปิบ กระปอย

เราก็อ่านแบบกระปิบ กระปอยเช่นกัน

อยากได้แบบยาวบ้างจัง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 35% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 14-11-2014 19:51:39

แล้วคนที่ปลอมตัวไปเข้าแก๊งเต่าน่ะ เป็นใคร

เรื่องนี้สนุกดีจัง แต่อยากให้มายาวๆเน้ออ
รอจ้าา
:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 35% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-11-2014 22:10:57

ถึงวันที่ผมกับไฟและทุกคนได้ไปวัดทำบุญพร้อมกัน ทีแรกเกือบจะไม่ได้ไปกันทุกคนเพราะติดงาน แต่สุดท้ายก็ได้วินขู่บังคับพวกสิงห์ให้ไปจนได้ แน่นอนว่าไม่ใช่แค่พวกผมเท่านั้น ยังมีเฟยจิ้งและราตรีขอตามไปทำบุญด้วยคน ซึ่งทำเอาพระ เณร และเด็กในวัดพากันแตกตื่นเพราะพวกเราไปกันกลุ่มใหญ่มากครับ แต่ก็ยังดีที่ไฟได้เลือกวัดที่อยู่ตามชนบทห่างไกลผู้คน จึงไม่มีนักข่าวแห่ตามมาทำข่าวให้มันวุ่นวาย ทว่าการมาทำบุญครั้งนี้ สิงห์กับจีนแทบไม่มองหน้าผมเลยซักนิดเดียว แถมไม่ยอมคุยตอนที่ผมเข้าไปทักทายอีกด้วย

คงต้องใช้เวลาอีกซักระยะ...

โชคยังดีที่ลีโอกับกระต่ายพอจะคุยกันรู้เรื่อง จึงสามารถหันหน้ามาคุยกันได้ตามปกติเสมือนตอนที่ผมยังเป็นวีรวัฒน์ไม่มีผิด ส่วนเฟยจิ้งกับราตรีนั้น สองคนนี้ก็ไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนไปหรือรังเกียจผมเลยซักนิด แถมยังเข้ามาพูดคุยเรื่องธุรกิจกับผมอย่างสนุกสนาน

“สมัยนั้นคุณวีร์ทำงานได้แม่นยำเฉียบคมและเด็ดขาด ผมแทบยกย่องคุณเลยคุณวีร์”

“ชมกันเกินไปแล้ว ผมไม่เก่งถึงขนาดนั้นหรอกครับ ผมก็แค่นำความรู้ที่เรียนมาออกมาใช้ควบคู่กับการทำงานเท่านั้นเอง” ไม่ต้องสงสัยหรอกนะครับว่าทำไมผมถึงใช้คำสรรพนามในการแทนตัวเองว่าผมกับเฟยจิ้งอยู่ นั่นก็เป็นเพราะว่าผมยังอายุน้อยในสายตาคนภายนอก ขืนใช้ฉันมีหวังคนอื่นได้หาว่าแก่แดด พูดจาไม่สุภาพกับผู้ใหญ่เอาได้ครับ “อ๊ะ อย่าคิดโยนตำแหน่งผู้นำมังกรให้ผมเชียวนะ ผมขอล่ะ เพราะผมจะไม่รับงานนี้”

ส่วนอีกฝ่ายพอได้ยินที่ผมพูดปฏิเสธ ถึงกับหัวเราะลั่นเลยครับ

“ฮะๆ กะแล้วเชียวว่าคุณต้องไม่เอา ว่าแต่คุณจะทำงานอะไรหลังเรียนจบมหาวิทยาลัย”

ผมยิ้มกริ่ม เบนสายตาไปยังไฟที่ยืนจับมือผมอยู่เคียงข้างก่อนจะวกกลับมาทางเฟยจิ้งต่อ “ผมกะว่าเรียนจบแล้วจะเข้าไปสมัครทำงานที่บริษัทของไฟ เอ่อ พยัคฆ์น่ะครับ"

อีกฝ่ายเลิกคิ้วสูงทันที ก่อนจะพยักหน้าอมยิ้มอย่างเข้าใจ

“อ้อ ที่แท้ก็อยากจะเข้าไปทำงานที่เดียวกับคนรักนี่เอง หึๆ”

“มัวแต่คุยกันอยู่ได้ ไม่ไปทำบุญถวายสังฆทานแล้วรึไงครับ” จู่ๆเสียงของสิงห์ก็พูดขัดจังหวะ ทำเอาผมกับเฟยจิ้งหันไปมองพร้อมกัน ก่อนจะเห็นสิงห์ยืนปรายตามองมาทางพวกผมสามคนอย่างไม่พอใจ (ส่วนคนอื่นๆเดินขึ้นกุฏิไปแล้ว) ซึ่งสิงห์มองพวกผมซักพักก่อนจะหมุนตัวเดินขึ้นกุฏิไปอย่างฉุนเฉียว

“ตั้งแต่รู้ว่าพวกคุณสองคนเป็นใคร เด็กคนนั้นก็เปลี่ยนไปอย่างพลิกฝ่ามือ” เฟยจิ้งกระซิบถามผมกับไฟ ซึ่งผมได้แต่ถอนหายใจแรงด้วยความเหนื่อยอ่อน ช่วงนี้ผมเองก็พยายามเข้าหาสิงห์อยู่เหมือนกันครับ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมเจอหน้าผม จะเรียกว่าหนีหน้าตลอดเลยก็ว่าได้ “แต่ผมก็เข้าใจเขานะครับ คนที่ตัวเองชอบ กลับเป็นปู่ของตัวเองที่กลับชาติมาเกิด ถ้านับทางด้านสายเลือด เห็นทีคงจะรักกันไม่ได้ มีแต่ต้องตัดใจเพียงอย่างเดียวเท่านั้น”

ใช่ ต้องตัดใจเพียงอย่างเดียว...

ส่วนเรื่องของจีนนั้นผมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรกันแน่ แต่ไฟบอกว่าจีนแอบชอบผม ซึ่งทำเอาผมตกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจีนจะชอบคนอย่างผมได้ (ก็ในเมื่อผมดันไปแกล้งเขาไว้ซะเยอะ) พอคุยเสร็จก็พากันเดินขึ้นกุฏิไปพร้อมกันเพื่อทำบุญถวายสังฆทาน แน่นอนว่าพอเดินขึ้นมานั่งพับเพียบต่อหน้าพระแล้ว จู่ๆท่านก็มองหน้าผมสลับกับไฟทันที

“โยมทั้งสองคนคงจะเป็นวีรวัฒน์ อดีตผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง กับอัคคี อดีตผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สองสินะ” คำพูดของท่านทำเอาทุกคนถึงกับสะดุ้งตกใจกันเป็นแถว “ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมอาตมาถึงรู้ได้ยังไง การเวียนว่ายตายเกิดเป็นผลบุญผลกรรมแต่ชาติปางก่อนส่งผลให้กลับชาติมาเกิดใหม่อีกครั้ง ซึ่งแล้วแต่ว่าจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับการกระทำในครั้งอดีต อย่างเช่นโยมทั้งสองคน คงจะทำบุญไว้มากพระเจ้าจึงให้พรพวกเจ้าได้กลับชาติมาเกิดใหม่ แถมยังมาพร้อมกับความทรงจำครั้งอดีตด้วย แน่นอนว่าไม่ใช่ความดีเพียงอย่างเดียวที่ทำให้พวกโยมได้มีโอกาสกลับมาพบกันใหม่อีก แต่มีความชั่วปะปนติดมาด้วย ก็เหมือนกรรมแต่ปางก่อน ใครทำอะไรไว้ย่อมได้รับผลกรรมติดมาถึงชาติหน้าด้วย อย่างเช่นโยมวีร์ยังไงล่ะ”

ท่านหันมาทางผมก่อนจะพูดต่อ

“ถึงแม้จะกลับชาติมาเกิดแล้วได้เจอะเจอกับคนที่โยมรัก แต่ก็ต้องได้เจอกับสิ่งที่ไม่คาดฝันหลายๆอย่าง ซึ่งอาตมาคงไม่ต้องบอกโยมนะว่าอาตมาหมายถึงอะไร”

“ครับหลวงตา” ผมยกมือขึ้นพนมตอบ ก่อนที่ท่านจะหันไปทางไฟต่อ

“ส่วนโยมอัคคี นิสัยใจร้อนสมชื่อ ถึงแม้จะเกิดใหม่พร้อมความทรงจำครั้งอดีต ก็ยังมีนิสัยร้อนเหมือนเดิมไม่มีผิด แต่อาตมาอยากจะบอกให้โยมรู้ ว่าการกลับชาติมาเกิดใหม่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีหรอก หมั่นหัดทำบุญทำทาน เรื่องบุญคุณความความแค้นก็ให้อโหสิกรรมแล้วๆกันไปอย่างที่โยมคิดนั่นแหละ เพราะชาติหน้าจะไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดมาใช้กรรมร่วมกันอีก”

“ครับหลวงตา ผมจะจดจำไม่มีวันลืม” ไฟยกมือขึ้นพนมตอบ หลังจากนั้นพวกผมก็สวดมนต์ตามที่หลวงตาสวดก่อนจะนำน้ำไปกรวดใต้ต้นไม้ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทุกคนกำลังเตรียมจะไปปล่อยปลาในแม่น้ำ กลับมีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นเสียก่อน

“เสียงมือถือของผมเองครับ” เฟยจิ้งบอกพลางล้วงมือถือขึ้นมากดรับแล้วแนบหูฟัง “มีอะไร ฉันกำลังทำบุญอยู่ที่...อะไรนะ! หายไปงั้นหรือ ทำไมไม่อยู่เฝ้าดีๆวะ! ไม่ต้องพูดแก้ตัว กลับไปฉันลงโทษพวกแกแน่”

ติ๊ด!

เฟยจิ้งกดวางสายก่อนจะขมวดคิ้วมองผมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณเฟยจิ้ง” ผมถามด้วยความสงสัย รู้สึกใจหายชอบกล แต่อีกฝ่ายกลับอึกอักจนผมต้องถามย้ำอีกรอบ “พูดมาสิครับคุณเฟยจิ้ง!”

“ใจเย็นๆวีร์” ไฟบอกผม ซึ่งผมสูดลมหายใจลึกๆก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง

“ว่ายังไงครับคุณเฟย...” ผมพูดยังไม่ทันจบ เฟยจิ้งก็พูดชิงตอบเสียก่อน

“คุณแม่ข้าวของคุณวีร์ เอ่อ โดนคนที่เป็นมือขวาตัวปลอมของไป่เต๋าลักพาตัวไปจากบ้านน่ะครับ”

!!!!!!

........................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 14-11-2014 22:53:13

ไม่นะ

เศร้าอีกแล้วเหรอ

ว่าแต่มือขวาคนนั้นจะใช่พ่อของกมล(วีร์)หรือเปล่า

ลุ้นต่อไป....

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 15-11-2014 19:44:30

ขุ่นแม่-----

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 15-11-2014 20:49:58

ใครกัน เป็นพ่อของกมลรึป่าวนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 17-11-2014 01:54:31

เอาล่ะ เจอพายุอีกลูกแหละ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-11-2014 07:21:23

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 17-11-2014 11:50:37

โอก้า ซางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หายไปแล้ว
o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 17-11-2014 14:16:12

อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ
ถึงกับเพลียเลย555+
คนที่ลักพาตัวไปคงเป็นพ่อของ วี สินะ
แล้วเรื่องมันจะจบยังไงเนี้ย
ตอนแรกก็แอบคิดว่าจะ 3P สะหน่อยแหม่ อิอิ
แอบเชียร์สิงห์ในใจมาตั้งนานเนะ
แต่สิงห์คงคู่กับจีนสินะ เห่อเสียดาย งิงิ
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 17-11-2014 21:21:38

เรื่องร้ายมากอีกละ ใครมาลักตัวแม่ของวีร์ไปอี้กกก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 70% P.20 (14/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-11-2014 09:22:12

หลังจากรู้ว่าแม่ข้าวของคนรักเขาโดนมือขวาตัวปลอมลักพาตัวไปแล้ว ก็ทำเอาเจ้าตัวกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไปโรงเรียนก็เหมือนกับหุ่นยนต์ แถมยังเหม่อลอยจนเขานึกเป็นห่วงเสียจับใจ พวกวินกลัวว่าวีร์จะเป็นอันตรายได้ หากใจร้อนดั้นด้นออกตามหาแม่ข้าวตามลำพังจึงฝากวีร์ไว้ที่เขาตลอดเวลา แน่นอนว่าเขารับฝากและไม่ได้ดูแลวีร์เพียงอย่างเดียว เขายังให้ลูกน้องออกตามหาแม่ข้าวของวีร์อีกด้วย

“ว่าแต่คุณเฟยรู้ได้ยังไงว่าคนที่ลักพาตัวแม่ข้าวไปคือมือขวาตัวปลอมของไป่เต๋าครับ” เขาถามด้วยความสงสัย ตอนนี้ในห้องที่บ้านเฟยจิ้งมีเขากับทุกคนที่นั่งประชุมหารือกันอยู่อย่างลับๆ แน่นอนว่าไม่มีวีร์ เพราะอีกฝ่ายอยู่ที่โรงเรียนโดยมีจีนไปคอยคุมกลัววีร์จะหนีหายไปคนเดียว พอเขาถามเสร็จ อีกฝ่ายก็หยิบอะไรบางอย่างขึ้นมาวางบนโต๊ะ ซึ่งเป็นกระดาษสีขาวขนาดเท่าเอสี่ มีตัวหนังสือสีดำเป็นภาษาอังกฤษถูกเขียนตวัดอย่างสวยงามอยู่ใจกลางกระดาษว่า

Find me if you can!

“นี่คือสิ่งที่คนร้ายทิ้งเอาไว้ก่อนจะลักพาตัวน้องสาวของฉันไป” เฟยจิ้งตอบก่อนจะพูดต่อ “และจากการดูกล้องวงจรปิดภายในตัวบ้านกับพยานที่เห็นอีกยี่สิบคน เห็นพ้องต้องกันว่าคนที่ลักพาตัวน้องสาวฉันไปก็คือเลขาตัวปลอมของไป่เต๋าอย่างไม่ต้องสงสัย”

“แต่ก็อย่าปักใจเชื่อไปซะทีเดียว บางทีคนร้ายอาจต้องการใส่ร้ายป้ายสีไปทางเลขาตัวปลอมของไป่เต๋าก็เป็นไปได้” วินพูดเสริมต่อ ซึ่งทำเอาเขาพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับที่อีกฝ่ายพูด

“ถ้ายังไงก็ต้องระวังตัวไปก่อน ส่วนเรื่องตามสืบก็ค่อยตามเช็กที่บ้านของไป่เต๋า เดี๋ยวทางผมจะให้มือขวาเข้าไปตรวจค้นดู ถ้าเจอยังไงค่อยว่ากันอีกที” เขาบอกก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับไปทำงาน ส่วนเขาหลังจากกลับไปที่ทำงานแล้ว ก็โทรสั่งงานกับมือขวาทันที “ตามที่ฉันสั่ง อย่าให้พลาดแม้แต่นิดเดียว ตรวจดูให้ครบทุกซอกทุกมุม ถ้ามีอะไรสงสัยให้โทรกลับมาบอกฉันเลยนะ”

“ครับคุณพยัคฆ์” พอมือขวาตนวางสายแล้ว เขาก็เอนหลังพิงกับเก้าอี้ก่อนจะยกนิ้วขึ้นมากดระหว่างหัวคิ้ว ความเครียดจากการทำงานไม่หนักหนาสาหัสเท่ากับการออกตามหาแม่ข้าวของวีร์ และที่ยิ่งกว่านั้นก็คือวีร์ กลัวว่าคนรักจะแอบหนีออกไปตามหาแม่ข้าวเพียงลำพัง

“วีร์ไม่ออกไปตามหาแม่ข้าวคนเดียวหรอกไฟ เชื่อวีร์สิ”

“ครับวีร์ ไฟเชื่อ” เขายิ้มตอบพลางก้มหน้าจุมพิตปากคนรักอย่างทะนุถนอม

นั่นคือคำพูดของวีร์ที่เคยได้กล่าวไว้กับเขาเมื่อสองวันก่อน

ขออย่าให้มันเกิดเรื่องร้ายกับพวกเขาอีกเลย เพราะแค่นี้มันก็มากพออยู่แล้ว…

..................

ปล.แก้ไขตรงภาษาอังกฤษแล้วนะคะ ขอบคุณที่บอกค่ะ :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 100% P.21 (20/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-11-2014 10:28:50

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 100% P.21 (20/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 20-11-2014 10:36:54

จบแล้วเหรอ

สั้นจัง

แต่ก็อ่าน

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 100% P.21 (20/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-11-2014 10:43:48

Find me if you can หรือเปล่าคะ?

Find แปลว่า หา, ค้นหา

Fine กริยาแปลว่า ปรับ (ปรับค่าปรับ)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 100% P.21 (20/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 20-11-2014 17:20:00

อ่า หืมม
สั้น
:ruready

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 18 up 100% P.21 (20/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 23-11-2014 08:01:13

ตอนที่ 19

.............

“วันนี้มันเป็นอะไรวะ เห็นนั่งซึมเชียว”

“เห็นบอกว่าแม่ข้าวหายตัวไป มีคนลักพาตัวไปน่ะ”

“เวรล่ะ ทำไมมันซวยอย่างนี้นะ เดี๋ยวก็โดนลักพาตัวเดี๋ยวก็โดนยิง คราวนี้แม่ข้าวก็โดนลักพาตัวไปอีก เฮ้อ” ผมได้ยินที่เสกกับเกมพูดครับ แต่ขี้เกียจพูดด้วยจึงได้แต่ขีดเขียนหูตาฟังอาจารย์พูด แต่ก็ไม่ได้เข้าหัวผมเลยซักนิดเดียว ครั้นเหลือบไปมองอีกข้างก็พบกับจีนที่นั่งหลับใน นี่ก็อีกคนที่โดนใช้ให้มาเฝ้าผม นับตั้งแต่ทุกคนรู้ความจริงแล้ว ท่าทีในการพูดคุยก็เปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือ จีนที่เคยหยอกเล่นได้บัดนี้กลับหยอกไม่ได้อีก มีเพียงสายตาที่อีกฝ่ายมองด้วยความเหินห่างราวกับว่าผมเป็นคนละคน แม้มันจะยอมพูดคุยกับผม แต่ก็ในฐานะคนเป็นปู่เท่านั้น พอพักกลางวันหลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ดึงอีกฝ่ายให้ไปคุยด้วยกันสองต่อสอง

“มีอะไรครับคุณปู่” จีนถามแต่หน้าไม่มองผมเลยครับ แต่ก็เอาเถอะ ดีกว่าสิงห์แล้วกัน เพราะรายนั้นแทบจะไม่คุยด้วยกับผมเลยซักคำ “มาคุยที่ลับแบบนี้ ผมกลัวจะคุ้มครองคุณปู่ไม่ไหว ไปที่มีคนเยอะไม่ดีกว่า…”

“เธอชอบฉันใช่ไหมจีน” ผมพูดเข้าเรื่องเสียเอาดื้อๆ ทำเอาคนฟังหันมามองผมด้วยความตกใจทันที

“รู้ได้ยังไง?!”

“รู้ได้ยังไงนั้นฉันไม่ขอตอบ แต่เอาเป็นว่าฉันรู้ได้แล้วกัน” ผมบอกก่อนจะก้มหน้าทันที “ขอโทษด้วยนะที่ฉันทำให้เธอต้องเจ็บ เพราะก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้ว่าไฟจะกลับชาติมาเกิดเหมือนกับตัวเองด้วย ก็เลยรู้สึกสนุกกับการหยอกล้อเธอเล่น แต่ไม่คิดว่าจะทำให้เธอคิดมากจนถึงขั้นชอบฉันไปได้ ถ้ายังไงฉันก็ต้องขอโทษอีกครั้ง หวังว่าเธอคงจะไม่ถือสาฉันที่เอานิสัยเก่าสมัยก่อนแย่ๆมาใช้น่ะจีน”

ชาติก่อนที่จะได้รู้จักไฟนั้น ผมเองก็มีนิสัยที่ชอบหยอกล้อกับคนอื่นเล่นสนุกๆแบบนี้แหละครับ แต่พอได้เจอความรักเข้ากับตัวเองแล้ว ก็ไม่ได้สมหวังดั่งใจคิด อาจเป็นเพราะเวรกรรมมาตามทันผมก็ได้ ที่ดันไปล้อความรู้สึกคนอื่นเล่นน่ะครับ จีนเงียบนานเสียจนผมต้องเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง กลับสะดุ้งเมื่อเห็นจีนร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้ม

“จีน”

“ไม่เป็นไร ผมไม่เป็นไร” จีนพูดเสียงสะอื้นไห้ ผมเห็นแล้วอยากจะเช็ดน้ำตาให้แต่ก็ไม่อยากทำแบบนั้น จึงได้แต่ล้วงผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา ส่วนอีกฝ่ายพอเห็นผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ ก็ทำหน้ามึนงงก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือผมทันที “ขอบคุณครับคุณปู่”

“ฉันขอโทษเธอจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอร้องไห้ ถ้ายังไงเราสองคนกลับมาคบเป็นเพื่อนแทนจะได้ไหม เพราะยังไงตอนนี้ฉันก็เกิดใหม่แล้ว เป็นเด็กหนุ่มชื่อกมล ไม่ใช่วีรวัฒน์ เธอจะยอมรับฉันเป็นเพื่อนได้หรือเปล่าล่ะ” ผมพูดโดยไม่มองหน้า เพราะอีกฝ่ายกำลังเช็ดน้ำตาอยู่ครับ “แต่ถ้าเธอไม่ยอมรับฉันเป็นเพื่อนก็ไม่เป็นไร ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดแล้วกัน เธอจะลงโทษฉันยังไงก็ได้แล้วแต่นะ เพราะฉันจะขอรับโทษที่ทำได้กับเธอเอาไว้”

จีนเงียบอีกแล้วครับ ผมก็เลยหันหน้าไปมอง ซึ่งแลเห็นนัยน์ตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไห้อย่างหนักกำลังจ้องมองผมด้วยเช่นกัน

“งั้นไว้ออกตามหาแม่ข้าวของคุณปู่เจอแล้ว คุณปู่ต้องพาผมไปเที่ยวสวนสนุกที่ญี่ปุ่นด้วยนะครับ”

“ตกลงฉันจะพาเธอไปแน่” ผมยิ้มตอบก่อนจะพูดต่อ “แต่ก่อนอื่น เธอเรียกฉันเหมือนเดิมได้หรือเปล่าล่ะ อย่าเรียกคุณปู่เลย เพราะฟังดูแปลกๆชอบกล”

จีนยิ้มทั้งหน้าตาก่อนจะตอบผมกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า

“ได้สิวีร์”

............

o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 30% P.21 (23/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 23-11-2014 08:22:49

เข้าใจกันกันแล้ว

หนูจีนหาคู่ของตัวเองดีกว่า

ส่วนนายสิงห์

ต้องใช้เวลาใช่ไหมขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 30% P.21 (23/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-11-2014 13:47:45

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 30% P.21 (23/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 23-11-2014 14:11:03

หาคู่ให้จีนด่วนนนนน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 30% P.21 (23/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 23-11-2014 21:00:59

จีบแอบน่าสงสารอะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 30% P.21 (23/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-11-2014 08:09:55

ตกเย็นหลังจากทำงานเสร็จ เขาก็ขับรถไปรับวีร์ที่อยู่โรงเรียน ซึ่งอีกฝ่ายกำลังนั่งรออยู่แถวสนามฟุตบอลกับจีน และเพื่อนสนิทอีกสองคน พอจีนเห็นเขามาถึง ก็เดินกลับขึ้นไปบนรถก่อนจะขับออกไปโดยไม่ล่ำลา ส่วนเพื่อนสนิทสองคนนั้นก็ยกมือไหว้เขาก่อนจะขอตัวกลับบ้านไปทันที

“รอนานไหม” เขาถามหลังจากพวกเขาได้ขึ้นมานั่งรถแล้ว ซึ่งอีกฝ่ายส่ายหน้าไปมา

“ไม่นานหรอกไฟ วีร์กำลังคุยเรื่องผลเอนทรานซ์กับพวกเสกอยู่พอดีน่ะ”

“เหรอครับ แล้วไงต่อ”

“พวกเสกบอกว่าเขาจะประกาศผลสอบวันนี้แล้ว คืนนี้ก็เลยว่าจะตั้งตาดูผลทางอินเทอร์เนต” วีร์ตอบก่อนจะหันมาทางเขาต่อ “คืนนี้วีร์นอนดึก ไฟไม่ว่าอะไรนะ”

“ไม่ว่าครับ แล้วแต่วีร์ล่ะกัน” เขาไม่เคยห้ามว่าวีร์จะนอนดึกหรือจะทำอะไรก็ตาม แต่ขออย่างเดียว คือห้ามทำอะไรโดยไม่บอกไม่กล่าว เพราะเขากลัววีร์จะไปเจออันตรายแล้วเขาตามไปช่วยไม่ทัน ปกติเขาไม่ค่อยจะกลับไปกินไปนอนที่บ้าน แต่พอวีร์ย้ายไปอยู่กับเขาที่บ้านตระกูลเสือ เขาก็กลับบ้านไปกินข้าวเย็นทุกวัน เพราะอีกฝ่ายเล่นเข้าครัวทำกับข้าวให้เขากิน ซึ่งอยากจะบอกว่าฝีมือการทำอาหารของวีร์ไม่เคยจะเปลี่ยน อร่อยยังไงก็อย่างงั้นเหมือนเดิม แม้คนครัวของเขาจะสงสัยเรื่องของวีร์ แต่เขาก็ได้สั่งกับพวกนั้นแล้วว่าเวลาวีร์อยากจะทำอะไร ก็ปล่อยให้เขาทำไป อย่าได้ไปขัดเด็ดขาด ซึ่งทำให้พวกเขาสรุปกันเองว่าวีร์คือคนรักของเขาโดยที่เขาไม่ต้องบอกเลยซักคำเดียว

“เย็นนี้ไฟอยากกินอะไร วีร์จะเข้าครัวทำอาหารให้” วีร์ถามหลังจากพวกเรากลับมาถึงบ้าน

“แล้ววีร์ไม่ไปดูผลเอนทรานซ์หรือครับ” เขาถามย้อนกลับไป ซึ่งอีกฝ่ายส่ายหน้าทันที

“กว่าผลจะออกก็เที่ยงคืน”

“งั้นก็แล้วแต่วีร์ล่ะกันครับ” เขาตอบก่อนจะเดินเข้าไปจุมพิตหน้าผากคนรักเบาๆ แล้วผละหน้าออกมาส่งยิ้มหวานให้กับวีร์ “ไฟกินได้ทุกอย่างถ้าเป็นฝีมือของวีร์”

คนถูกจูบหน้าผากถึงกับหน้าแดงทันที

“กินให้ได้ทุกอย่างตามที่ว่าจริงๆเถอะ”

“ครับ ไฟกินได้ทุกอย่างจริงๆ แม้กระทั่งวีร์…” เขาพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปข้างหูคนรัก ก่อนจะกระซิบพูดกลับไปอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “…ไฟก็กินได้ ถ้าคืนนี้วีร์ยอมให้ไฟกินวีร์หลังจากรู้ผลเอนทรานซ์น่ะครับ”

ผัวะ!

“ไฟทะลึ่ง! เดี๋ยวไม่ทำให้กินหรอก ไปล่ะ” เขาโดนตบไหล่เข้าดังผัวะ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินหนีหายเข้าครัวไป ส่วนเขาได้ยืนหัวเราะอย่างขำๆที่ได้แกล้งคนรัก

...................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 50% P.21 (24/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 25-11-2014 08:06:16

“ว่ายังไงไอ้วีร์ ติดหรือเปล่าวะ”

“แล้วมึงล่ะไอ้เสก อ้อ ไอ้เกมด้วย”

“พวกกูติดวะ แล้วมึงล่ะ”

“กู...” ผมกำลังจะตอบกลับไป แต่ไฟหันมาถามว่าผมจะดื่มนมก่อนนอนไหม ซึ่งผมลืมไปว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับพวกเสกอยู่ ก็เลยเผลอตอบกลับไปว่า “...ไม่”

“อะไรนะ?! ไม่ติด!! คนอย่างมึงเรียนโคตรเทพ สอบอะไรก็ติดตลอด แต่เอนทรานซ์ไม่ติดเนี่ยนะ!!”

“เฮ้ย ไม่ใช่!” ผมรีบหันมาบอกทันที แต่ก็ช้าไปแล้วครับ

“คนตรวจข้อสอบอยู่ที่ไหนวะ พวกกูจะไปถล่มมัน!!”

แกรก! ตู๊ด! ตู๊ด! ตู๊ด!

“เป็นอะไรหรือครับวีร์ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” ไฟเดินเข้ามาถามผมด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับเสิร์ฟนมสดอุ่นๆหนึ่งแก้วลงบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่ผมนั่งอยู่

“พอดีพวกเสกเข้าใจผิด คิดว่าวีร์เอนทรานซ์ไม่ติด กะว่าจะไปถล่มคนตรวจข้อสอบน่ะ” ผมยิ้มแห้งตอบกลับไป ซึ่งทำเอาคนฟังถึงกับตาโตทันที “แต่เดี๋ยววีร์ว่าจะส่งข้อความบอกพวกมันไป ว่าวีร์เอนทรานซ์ติดก่อนนะ”

ก่อนหน้าที่พวกเสกจะโทรมา ผมกับไฟก็นั่งลุ้นรอดูผลคะแนนเอนทรานซ์ แม้ผลคะแนนสอบที่ออกมาจะไม่เต็มร้อยเหมือนที่ผมเคยทำได้เมื่อชาติก่อนก็ตาม แต่ผมก็พอใจกับคะแนนนี้มาก เพราะไม่อยากให้ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนน่ะครับ ซึ่งไฟเองก็พอใจกับความคิดผมด้วยเช่นกัน พอผมกดข้อความส่งไปแล้ว พวกมันก็ส่งข้อความกลับมาหาผม แถมยังด่าผมว่าไม่รีบบอกเสียแต่ทีแรก ปล่อยให้เข้าใจผิด แต่ผมก็ด่าพวกมันกลับไปว่าไม่อยากฟังให้ดีเอง ช่วยไม่ได้

“วีร์ครับ มันดึกแล้วนอนเถอะ” เสียงไฟเรียก แต่ผมยังอยากเข้าไปเช็คหุ้นที่เพิ่งจะเล่นได้ไม่นานนี้เอง “วีร์ครับ ถ้ายังไม่ยอมเลิกเล่น ระวังจะไม่ได้นอนทั้งคืนนะครับ”

จบคำ คอมพิวเตอร์ตรงหน้าผมดับวูบทันที ร่างของผมที่ถูกมือหนาอุ้มขึ้นก่อนจะถูกโยนไปบนเตียงอันหนานุ่ม พร้อมกับร่างหนาที่เข้ามาคร่อมทับทันทีโดยที่ผมไม่ทันมีโอกาสตั้งตัว สีหน้าเจ้าเล่ห์ของไฟทำเอาผมถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก

คืนนี้ไม่รอดแน่กู!

จริงอยู่ที่ผมย้ายมานอนกับไฟได้หลายวันแล้ว แต่ไฟก็ไม่ได้ทำอะไรกับผมเลย มีเพียงแค่นอนกอดแล้วหลับไปเพียงอย่างเดียว ไฟเป็นสุภาพบุรุษมากครับ แต่ดูเหมือนวันนี้จะไม่เป็นแล้ว เพราะคนตรงหน้าจะแปลงร่างเป็นหมาป่าที่เตรียมจะขย้ำหนูน้อยหมวกแดงกินได้ทุกเมื่อ

“วะ…ไว้คราวหน้าก่อนได้ไหมไฟ วันนี้วีร์ยังไม่พร้อม” ผมบอกอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ไม่ได้ครับ ต้องวันนี้เท่านั้น” ไฟยิ้มตอบ แต่มือหนากลับแกะกระดุมเสื้อนอนผมไปแล้วครับ “ไฟบอกก่อนแล้วไงครับ ว่าวันนี้ไฟจะกินวีร์ วีร์จำไม่ได้แล้วหรือ”

“จะ…จำได้ แต่เว้นไว้ก่อนไม่ได้เหรอไฟ นี่มันก็ดึกแล้ว วีร์ง่วง”

“เดี๋ยวก็จะไม่ง่วงแล้วครับถ้าวีร์ยอมให้ไฟกิน” เสื้อนอนถูกดึงโยนออกไปนอกเตียงแล้วครับ พร้อมกับกางเกงนอน เหลือแต่บ็อกเซอร์เพียงชิ้นเดียวที่ยังคงอยู่

สกิลในการถอดเสื้อผ้าเร็วระดับเทพเกินไปหน่อยแล้วมั้ง!

“นะครับวีร์ นานแล้วที่เราไม่ได้ทำกันแบบนี้” ไฟพูดเสียงตัดพ้อ แต่ต่างกับตาที่จ้องระยิบระยับ “หรือวีร์จะใจร้ายไม่ยอมให้ไฟกินวีร์ ถ้าวีร์ไม่ยอมก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวไฟจะไปนอนห้องอื่นก็ได้”

ไฟทำท่าจะลุกขึ้นออกจากผม ทำเอาผมรีบคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายทันที

“ไม่ต้องไฟ นอนห้องนี่แหละ วีร์ยอมไฟแล้วก็ได้”

“แน่ใจนะครับว่ายอมน่ะ” ไฟถามต่ออย่างลังเล เห็นไฟดูเจ้าเล่ห์ก็จริง แต่ก็ยังเป็นสุภาพบุรุษอยู่ดี

“อื้อ ยอม” ผมพยักหน้ารัวตอบ “ถ้าเป็นไฟ วีร์ยอมทุกอย่างเลยล่ะ”

สิ้นคำตอบจากผม อีกฝ่ายกดผมนอนลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว ทำเอาผมถึงกับร้องเฮ้ยทันที

“ถ้างั้นไฟจะขอหม่ำวีร์แล้วนะครับ”

!!!!!!

............................

วีร์ไม่รอดแน่ อิอิ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 70% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 25-11-2014 09:06:11

จะโดนหม่ำแล้วเหรอหนูวีร์

เอ.......

จะโดนไหมนะ

พี่ไฟรวบหัว รวบหาง กินกลางตลอดตัวไปเลย

ข้าเจ้าสนับสนุนเต็มที่

ผู้ให้การสนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ (มีใครบ้างยกมือขึ้น)

55+

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 70% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 25-11-2014 15:53:15

จัดการ!!
(แอบเกาะขาเตียงเบาๆ)
o18

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 70% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 25-11-2014 17:08:08

เบาหน่อยนะ เฮียไฟ เดี๋ยวน้องวีร์จะช้ำ

(แอบดูอยู่ใต้เตียงเนี่ย)

:haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 70% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 25-11-2014 17:43:44

เสร็จแนวีร์เอ้ย ยอมให้ไฟกินนะดีแล้ว ไฟรอโอกาสนี้มานาน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 70% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 25-11-2014 17:54:46

เรียกกำลังส่องด่วน! ถถถ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 70% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-11-2014 17:56:38

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 70% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 25-11-2014 18:36:39

“ถ้างั้นไฟจะขอหม่ำวีร์แล้วนะครับ”

พูดจบ เขาก็แนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากเล็กทันที พร้อมกับส่งลิ้นร้อนลงไปในขณะที่วีร์อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง แม้คนรักของเขาจะกลับชาติมาเกิดใหม่ แต่ความหวานซาบซ่านและนุ่มลิ้นก็ยังไม่เคยเปลี่ยนแปลง ส่วนอีกฝ่ายนั้นพอหายตกตะลึงแล้ว กลับตวัดลิ้นแข่งกับเขาอย่างมัวเมาอีกด้วย

“แฮ่ก…แฮ่ก…ไฟ…พอก่อน…วีร์ อื้อ หายใจไม่…อื้อออ” ร่างบางพูดไปหอบหายใจไปด้วยพร้อมกัน แต่ก็ต้องโดนเขาประกบปากอีกครั้งอย่างเร่าร้อน เขาทั้งขบทั้งกัดริมฝีปากบนและล่างสลับไปมา ไหนจะดูดลิ้นเล็กเสียจนวีร์อ่อนระทวยหมดเรี่ยวแรงไปทันที “อืออ ไฟ วีร์ แฮ่ก…แฮ่ก…หายใจไม่ทัน…แฮ่ก…แล้ว”

“ครับๆ” เขายิ้มตอบก่อนจะไล่จูบลงไป เริ่มตั้งแต่คาง ไหล่ ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ยอดอกชมพู

“อื้อออ อย่าไฟ…วีร์…เสียวนะ อื้อออ” วีร์ร้องครางแอ่นตัวขึ้นทันทีที่โดนเขาใช้ลิ้นเลียยอดอก ทำยังทำหน้าเหยเกจนเขาเห็นแล้วอยากแกล้งคนรักแบบนี้ไปอีกนานๆ “อื้อ เจ็บ ไฟกัดทำไม มันเจ็บนะ”

“เจ็บแต่ก็เสียวดีไม่ใช่เหรอครับ” เขาเงยหน้ายิ้มบอก ก่อนจะก้มหน้าดูดเฟ้นต่ออย่างมัวมัน

“พะ…พอได้แล้วไฟ…เสียว อ๊า!” วีร์ร้องเสียงครางลั่นเมื่อเขาเปลี่ยนตำแหน่งจากยอดอกมาเลียที่แอ่งสะดือ ก่อนจะลดระดับลงไปเรื่อยๆพร้อมกับถอดบ็อกเซอร์ของวีร์ไปอย่างรวดเร็วโดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้รู้สึกตัว “อ๊ะ อึก ไฟ ไฟ อ๊ะ อือ อึก”

“ครับๆ จะรีบทำเดี๋ยวนี้แหละครับ” แล้วเขาก็ใช้ลิ้นเลียแก่นกายที่ไม่เล็กและไม่ใหญ่ ซึ่งทำเอาร่างบางที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งร้องครางเสียงดังลั่นห้องทันที

“อ๊า!!”

“หึๆ” เขาหัวเราะในลำคออย่างถูกใจที่ได้กลั่นแกล้งคนรัก ก่อนจะใช้มือลูบไล้แก่นกายวีร์ก่อนจะกุมแล้วรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำเอาคนรักสะดุ้งเฮือกร้องครางลั่นเป็นครั้งที่สอง “ใจเย็นๆครับวีร์ นี่มันแค่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น”

เขาบอกพลางมองหน้าคนรัก ที่บัดนี้นอนตัวเกร็ง เม้มปาก หน้าแดงก่ำราวกับมะเขือเทศแล้ว

“อือออ อย่าเร็วไฟ…มันเสียว อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว ไฟ…ไฟ…อ๊ะ…อ๊ะ…อ๊า!!!” เขายิ้มอย่างพอใจเมื่อวีร์เสร็จเขาไปหนึ่งรอบ ก่อนจะหันมาถอดเสื้อนอนของตัวเองอย่างรวดเร็ว จนไม่เหลืออะไรอยู่บนตัวเลยซักชิ้น พอหันกลับไปมองวีร์อีกครั้ง ก็พบว่าวีร์นอนหน้าแดงมองตาปรือรอเขาอยู่ก่อนแล้ว เขาเห็นดังนั้นก็ส่งยิ้มก่อนจะใช้หมอนไปรองสะโพกให้กับคนรัก ก่อนจะใช้มือยกขาคนรักขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม “ไฟ”

“ครับ?”

“ค่อยๆทำนะ เราไม่ได้ทำกันนานแล้ว วีร์กลัว” เขาได้ยินดังนั้นถึงกับหัวเราะในลำคอเบาๆ

“ครับๆ ไฟจะค่อยๆทำ” เขาบอกก่อนจะโน้มหน้าจูบปากวีร์อีกครั้ง ในขณะที่มือก็สะลาวนกับช่องทางเล็ก ลูบไล้ไปมาหยอกล้อเล่นก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในนั้นเพียงหนึ่งนิ้ว ซึ่งทำเอาร่างเล็กที่ถูกเขาล่อลวงด้วยลิ้นถึงกับสะดุ้งโหยงทันที

“อื้ออออ!”

“ใจเย็นๆครับที่รัก อย่าเกร็ง” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะบรรจงจูบกับปากวีร์อีกครั้ง คราวนี้เขาจงใจสอดลิ้นเพื่อดึงความสนใจวีร์ให้อยู่กับตรงนี้ ก่อนที่กดนิ้วชี้ลงไปในช่องทางเล็กจนมิดโคน แล้วค่อยดึงออกสลับกับกดลงไปอย่างเชื่องช้า แถมควานหาจุดเร้าไปมาพร้อมกัน แต่พอลื่นไหลดี เขาก็ค่อยเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไป จนครบสามนิ้วก่อนจะเร่งความเร็วเป็นเกียร์ห้าทันที

“อื้อ!!” ดูเหมือนเขาจะกดไปโดนเข้าให้อย่างจัง ทำเอาวีร์ถึงกับสะดุ้งเฮือกเป็นครั้งที่สาม

“หึๆ ตรงนี้สินะ” ว่าแล้วเขาก็รัวนิ้วไปยังจุดนั้นอย่างรวดเร็ว ทำเอาร่างเล็กถึงกับร้องครางลั่นไม่หยุด

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ไฟ…ไฟ…อื้ออออ ไม่เอาตรงนั้น ไม่เอานะ ไม่ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า!!!” พรวดเดียวน้ำขาวก็พุ่งพรวดออกมา ร่างเล็กกระตุกสองสามที ก่อนจะหย่อนตัวลงนอนกับเตียงอย่างหมดแรงข้าวต้ม

“หึๆ ดูท่าจะไม่ได้ช่วยตัวเองนานเลยนะครับวีร์ เล่นออกซะเยอะขนาดนี้เนี่ย” เขาพูดแซวคนรัก ก่อนจะใช้นิ้วปาดกับน้ำขาวของคนรักทาในส่วนแก่นกายของตัวเองจนชุ่ม แล้วเงยหน้ามองคนรักอีกครั้ง “อย่าเกร็งนะครับคนดี เพราะเดี๋ยวมันจะเจ็บด้วยกันทั้งคู่”

เขายิ้มบอกพลางแยกขาคนรักออกจากกัน ส่วนวีร์นั้นก็จ้องมองส่วนนั้นอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ไม่ต้องกลัวครับ เจ็บนิดเดียว เหมือนมดกัด”

“อืม” วีร์ตอบเสียงอ่อย ดูท่าจะกลัวมากพอสมควร ก็แหงล่ะ ห่างเรื่องจากพวกนี้มานานหลายปีแล้วนี่ครับ คงยากที่จะทำใจได้เร็ว “ค่อยๆนะไฟ วีร์กลัว”

“ครับๆ ไฟจะทำช้าๆนะ” เขาพูดปลอบก่อนจะก้มหน้าจูบวีร์เพื่อดึงความสนใจ จากนั้นก็…

สวบ!

“อื้อออ!!”

....................

ปล.ฉากนี้ถ้าผิดพลาดยังไง ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย เพิ่งหัดแต่งฉากนี้น่ะ

:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 100% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-11-2014 01:30:41

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 100% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 26-11-2014 08:57:32

ตอนที่ 20

...................

สวบ!

“อื้อออ!!” ผมสะดุ้งร้องครางในลำคอด้วยความเจ็บปวด รู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ น้ำตาซึมออกมาจนไฟที่จูบผมอยู่ ถึงกับผละหน้าออกมาใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาผมอย่างทะนุถนอม “ไฟ ฮึก วีร์เจ็บ”

“ขอโทษครับที่ทำให้เจ็บ ทนหน่อยนะคนดี” ไฟพูดปลอบใจผมทั้งๆที่ตัวเองฝืนทนไม่ดันเข้ามา ปล่อยคาไว้อย่างนั้นเพราะกลัวผมจะเจ็บจนทนไม่ไหว ไฟรอจนผมพร้อมแล้วจึ่งค่อยดันเข้ามาอย่างเชื่องช้า ประกอบกับมือหนาจับวีร์น้อยของผมรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็วเพื่อดึงความสนใจผมไปยังจุดนั้น แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยทำให้ผมเจ็บน้อยลงอยู่ดี

“อึก เจ็บ เจ็บ” ผมบอกด้วยความเจ็บปวด ซึ่งอีกฝ่ายเห็นดังนั้นจึงโน้มตัวลงมาประชิดกายผม

“ถ้าเจ็บจะขูดหลังหรือจะกัดหรือจะขบก็ได้นะครับวีร์” ไฟบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลก่อนจะ…

สวบ!

“อื้ออออ!!!” ผมถึงกับยกมือขึ้นกอดร่างหนาขูดแผ่นหลังกับขายกขึ้นรัดอีกฝ่ายอย่างแนบแน่น พร้อมกับกัดไหล่ไฟร้องครางด้วยความเจ็บปวดทันทีที่อีกฝ่ายดันเข้ามาจนสุดโคนภายในครั้งเดียว

“เก่งมากครับที่รัก เก่ง” ไฟพูดชมผมก่อนจะปล่อยให้ค้างคาอยู่อย่างนั้นสักพัก แล้วจึงค่อยขยับกายเข้าออกอย่างเชื่องช้าเพราะกลัวผมจะเจ็บ “ไหวหรือเปล่าคนดี”

“วะ…ไหว” ผมกัดฟันพูด มันเจ็บเสียดก็จริง แต่ก็เริ่มรู้สึกเสียวขึ้นมาบ้าง พอผมพูดจบเท่านั้นแหละ ไฟก็ใส่ไม่ยั้ง ทำเอาผมถึงกับร้องลั่นห้องทันที “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อึก ไฟ อ๊ะ อ๊ะ เบาๆ อ๊ะ หน่อย อ๊ะ อ๊ะ อ๊า!!”

กว่าจะหมดยกแรกก็เกือบหนึ่งชั่วโมง สำหรับของไฟคนเดียวนะ ส่วนของผมเสร็จไปตั้งหลายน้ำ ร้องแล้วร้องอีกจนเสียงแหบแห้งไปหมด พอเข้ายกสองไฟก็ย้ายผมไปทำที่โซฟา ก่อนต่อยกสามที่ห้องน้ำกะรวบยอดทีเดียวแล้วค่อยอาบน้ำให้ผม เสร็จสรรพก็จัดการใส่เสื้อผ้าให้ผมอย่างรวดเร็วก่อนจะพาไปนอนบนเตียง

“ฝันดีนะครับที่รักของไฟ” ไฟกระซิบบอกในขณะที่ดึงผมเข้าไปในอ้อมกอดของตัวเอง

“อือ ฝันดี” ผมบอกได้แค่นั้นก่อนจะหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลีย

..............

:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 19 up 100% P.21 (25/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 26-11-2014 08:59:54

แอบดูอยู่ข้างระเบียง(เป็นจิ้งจกเหรอ?)

และแล้ว(รึเปล่า)

อยากบอกว่า.....

ค้างอ่ะขอรับ

มาทำให้อยากแล้วจากไป

ยังไม่เต็มอิ่มเลยขอรับ

ขออีกได้ไหมขอรับ(หื่นมากแก)

อิอิ :)

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 20% P.21 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-11-2014 15:37:30

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 20% P.21 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 26-11-2014 17:50:48

:hao6: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 20% P.21 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 26-11-2014 19:01:54

สามยก เบาเบา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 20% P.21 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 26-11-2014 19:36:00

ในที่สุด ฉากนี้ก็มาซะที
รอคอยมานานแล้ว
มีต่ออีกยกไหม ยังมะจุใจ อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 20% P.21 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 26-11-2014 21:31:04

รุ่งเช้าเขาตื่นขึ้นมาหอมแก้มคนรักกะว่าจะมองคนรักให้หนำใจอยาก เพราะชาติก่อนไม่ได้นอนหลับด้วยกันอย่างสบายใจแบบนี้หรอก แต่กลับต้องมุ่นคิ้วเมื่อได้ยินเสียงข้อความเข้าจากมือถือของวีร์ดังขึ้นแทรกอย่างขัดใจ ครั้นหันไปหยิบเปิดดู กลับต้องมุ่นคิ้วหนักมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อเห็นข้อความทางมือถือของวีร์ที่แสดงเป็นภาพไม่ใช่เป็นตัวหนังสือแต่อย่างใด ซึ่งมันเป็นภาพกล่องดนตรีรูปมังกรตัวเล็กจิ๋ว ส่วนรายชื่อผู้ส่งนั้นกลับไม่มี

น่าสงสัย?

เขาครุ่นคิดในใจพลางโอนภาพเข้ามือถือของตัวเอง ก่อนจะถือวิสาสะจัดการลบภาพบนมือถือวีร์ทิ้งทันทีโดยไม่ต้องครุ่นคิดให้เสียเวลา เรื่องนี้จะต้องไม่เข้าหูวีร์ แต่เขาไม่อยากให้วีร์ต้องเสี่ยงอันตรายอีก ดังนั้นเขาจึงจัดการย้ายซิมของวีร์ออก ก่อนจะเก็บซิมของวีร์ไว้กับตัวเอง แล้วเดินไปหยิบซิมที่ไม่ใช้เอามาใส่ให้ในเครื่องวีร์แทน ก่อนจะนำมือถือของวีร์กลับไปวางไว้ที่เดิม

“อือ...ทำอะไรอยู่เหรอไฟ นี่มันยังจะเพิ่งตีห้าเองนะ” เสียงวีร์พูดขึ้นอย่างงัวเงีย โชคดีที่เขาเปลี่ยนเสร็จแล้ว ไม่งั้นคงแย่แน่ๆ “นอนเถอะ วีร์ง่วง ปิดไฟด้วยนะ แสงมันแยงตา”

“ครับๆ จะรีบปิดเดี๋ยวนี้แหละครับ” เขาตอบพลางปิดสวิตซ์ไฟ แล้วเดินขึ้นไปนอนบนเตียง ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามาหอมหน้าผากหนึ่งที “ฝันดีครับคนเก่งของไฟ”

“อืม ฝันดี” เสียงวีร์ตอบอย่างงัวเงีย ก่อนที่เขาจะกอดคนรักหลับตาลงด้วยความว้าวุ่นใจ

ขออย่าให้มีอะไรมาพลัดพรากคนรักไปจากเขาเลย...

ทว่าเขาหาได้เอะใจไม่ หลังจากที่เขาได้หลับไปแล้ว คนในอ้อมกอดกลับลืมตาขึ้นมาใสแจ๋วทันที ซึ่งผิดกับเมื่อครู่นี้ที่บอกว่าง่วงนอนลิบลับ ร่างบางมองคนที่กอดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะยกแขนหนาออกจากเอวเบาๆ แล้วจากนั้นจึงค่อยลุกขึ้นเดินลงจากเตียงออกจากห้องนอนไปอย่างเงียบๆ

“ขอโทษนะไฟ” วีร์บอกพลางมองไฟที่นอนบนเตียงอย่างรู้สึกผิดก่อนจะปิดประตูห้องนอนเบาๆ

แกรก!

................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 30% P.22 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 26-11-2014 22:01:34

เป็นเรื่องอีกแล้วใช่ไหม

หนูวีร์จะก่อเรื่องอะไรอีกนะ

ไม่อยากจะคิด

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 30% P.22 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 29-11-2014 10:16:10

งานเข้าอีกแล้ว
ไฟตื่นๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 30% P.22 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 03-12-2014 18:04:18

ไฟร้อนแรงเกมือนไฟ วีร์จะทำอะไรเสี่ยงๆอีก?!

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 30% P.22 (26/11/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 04-12-2014 07:34:13

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำเอาเขาที่หลับอยู่ต้องลืมตาขึ้นมา มือหนากะคว้าคนรักที่นอนอยู่บนเตียงมากอดให้หนำใจอยาก แต่กลับหาได้ไร้วี่แววไม่

“วีร์?” แต่แล้วเสียงเคาะประตูรัวทำเอาเขาต้องลุกขึ้นเดินไปเปิดอย่างหงุดหงิดใจ ก็พบกับมือขวายืนหน้าซีดอยู่ “มีอะไร เคาะประตูเสียงดังเชียว แล้วนี่เห็นวีร์บ้างหรือเปล่า”

“เอ่อ คือว่า” มือขวาเขาพูดเสียงกระท่อนกระแท่น พลางเหลือบมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งยังดีที่เมื่อคืนหลังจากออกกำลังกายยามดึกเสร็จก็สวมกางเกงแล้วเข้านอน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงแค่อยู่ในสภาพเปลือยกายครึ่งท่อน แต่พอไม่ได้รับคำตอบซักที เขาจึงเอ่ยปากถามอย่างไม่พอใจ

“ว่ายังไงล่ะ ฉันไม่ชอบคนพูดอึกอัก”

“คะ…ครับ” มือขวาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบตอบกลับมาทันที “เมื่อช่วงตอนตีห้า คุณวีร์ได้เดินออกมาจากห้องคุณไฟครับ ทีแรกผมนึกว่าคุณวีร์จะออกมาดื่มน้ำที่ครัวจึงไม่ได้ใส่ใจ ก็เลยไม่ได้ดู แต่เสียงหมาเห่าดังมากผมก็เลยย้อนไปดูหน้าบ้าน พบบานประตูถูกเปิดออก ส่วนยามที่เฝ้าก็มัวแต่เล่นมือถือเพลิน ก็เลยไม่รู้ว่าคุณวีร์เดินออกไปข้างนอกตั้งแต่เมื่อ…”

ปัง!

มือขวาสะดุ้งครั้งที่สองเพราะเขาได้ใช้มือทุบกำแพงเสียงดังลั่น

“ฉันจำได้ว่าฉันสั่งให้เฝ้าประตูไว้ให้ดี ทำไมถึงพลาดได้!”

“ขะ…ขอโทษครับคุณไฟ ตะ…แต่ว่าคุณวีร์ได้กลับมาแล้ว ตอนนี้อยู่ที่ห้องครัว กำลังทำอาหารเช้าให้คุณไฟทานอยู่ครับ” มือขวาบอกด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว ซึ่งทำเอาเขาถึงกับมุ่นคิ้วทันที ก่อนจะดันมือขวาให้ออกห่างจากประตู แล้วรีบเดินออกจากห้องไป โดยมุ่งตรงไปยังห้องครัวที่อยู่ชั้นล่าง เมื่อไปถึงกับพบกับร่างคนรักยืนหันหลังกำลังม่วนอยู่กับเตาแก๊สพอดี เขาเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะสวมกอดเอวบางแล้วหอมแก้มคนรักเสียงดังฟอด แน่นอนว่าทำเอาคนถูกกอดถึงกับสะดุ้งตกใจเล็กน้อย

“ลุกขึ้นมาทำอาหารแต่เช้าทำไมครับคนเก่ง น่าจะนอนต่ออีกซักหน่อย”

“ก็วีร์อยากจะทำอาหารให้ไฟทาน เมื่อคืนก็…”

“เมื่อคืนก็อะไรครับหืม?” เขาแกล้งถามย้ำอีกครั้ง ก่อนจะเอียงคอมองคนรักที่ยืนหน้าแดงก่ำราวกับมะเขือเทศ “เมื่อคืนวีร์น่าจะเหนื่อยมากกว่าไฟแต่กลับลุกขึ้นมาทำอาหารได้ปร๋อเฉย งั้นแสดงว่าคืนนี้ไฟขอหม่ำวีร์ต่ออีกซักห้าหกยกได้สินะใช่ไหมครับ”

เพียะ!

“พอเลย ไม่พูดกับไฟแล้ว ทะลึ่ง!” วีร์พูดเสียงดุหลังจากตีแขนเขาไปหนึ่งที

“ก็ทะลึ่งกับวีร์คนเดียวนี่แหละครับ จะให้ไปทะลึ่งกับใครที่ไหน” เขาพูดหยอกกลับไป ก่อนจะหอมแก้มเสียงดังฟอด “ว่าแต่วันนี้ทำอะไรให้ไฟทานหรือ หอมจังเลย”

ไม่พูดเปล่า เขาหอมแก้มกับต้นคอไม่หยุด ทำเอาคนถูกหอมตัวสั่นยืนทำอะไรไม่ถูก

“พะ…พอเลยไฟ หยุดหอมได้แล้ว วีร์ทำอาหาร…ไม่ได้นะ”

“งั้นก็บอกมาก่อนสิครับว่าวีร์กำลังทำอะไร”

“ทะ…ทำ…” วีร์พูดเสียงกระท่อนกระแท่น มือบางที่เคยจับทัพพีก็วางลงอย่างอ่อนแรง “…ต้มยำกุ้งที่…ฟะ…ไฟชอบยังไงล่ะ”

“เหรอครับ มิน่า หอมไปถึงห้องนอนเลยเชียว” เขายิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะผละหน้าออกมาอย่างเสียดาย ส่วนคนรักนั้นเมื่อเห็นเขายอมถอยแล้ว ก็ถึงกับถอนหายใจเฮือกแรงๆ ก่อนจะลงมือทำอาหารต่อทันที

“ไปนั่งก่อนเลยไฟ เดี๋ยวเสร็จแล้ววีร์จะตักใส่ชามไปวางให้ ไฟเองก็ตักข้าวให้วีร์ด้วยนะ จะได้ทานพร้อมกันไปเลยทีเดียว” ได้ทีสั่ง เขาก็เลยจัดหอมแก้มไปอีกซักฟอดสองฟอด

“ครับๆ จะรีบทำให้เดี๋ยวนี้แหละครับ”

........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 50% P.22 (4/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 04-12-2014 09:55:11

เอ..........

หวังว่าหนูวีร์จะไม่ได้แอบไปทำอะไรมานะ

ช่างน่าสงสัยยิ่งนัก

ต่อ ขอรับ

อยากรู้เร็วๆจัง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 50% P.22 (4/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 04-12-2014 23:36:45

น่าสงสัยๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 50% P.22 (4/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-12-2014 23:40:08

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 50% P.22 (4/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-12-2014 07:41:07

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเขาก็ไม่รู้จะทำอะไรดี มันน่าเบื่อไปหมด แม้จะไปทำงานแต่ก็ยังน่าเบื่ออยู่ดี เนื่องจากคนที่เขารักกลับกลายเป็นคุณปู่ที่กลับชาติมาเกิดใหม่ พร้อมด้วยอดีตคนรักที่กลับชาติมาเกิดเป็นเสือ ทำเอาเขาแพ้ขาดลอยอย่างราบคาบชนิดที่ว่าไม่สามารถลุกขึ้นสู้ได้อีกเลย วันนี้เขากำลังคิดว่าจะกลับคอนโดก่อนเวลาเลิกงาน เพราะรู้สึกเบื่อหน่ายเต็มกำลัง แต่ยังไม่ทันได้กลับ ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดเสียก่อน

“มีอะไรครับคุณพ่อ ผมจะรีบกลับ” เขาบอกพลางหยิบบุหรี่กับไฟแช็กขึ้นมาจุดสูบแล้วพ่นควัน ส่วนคุณพ่อนั้นเมื่อเดินเข้ามาแล้ว ก็นั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตรงหน้าโต๊ะทำงานที่เขานั่งอยู่ ก่อนจะตอบกลับมาว่า

“วันนี้พ่อพาเด็กใหม่มาฝึกงานที่นี่ แกช่วยพาเขาไปดูงานในบริษัทได้ไหมล่ะ”

“ผมไม่ว่าง จะกลับคอนโด” เขาตอบกลับไปทันที “เรื่องเด็กฝึกงาน ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่แผนกฝ่ายบุคคลสิ ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะ”

“ก็ได้ ถ้าแกไม่ทำ พ่อจะให้ลีโอทำแทนแล้วกัน” คนเป็นพ่อลุกเดินออกจากห้องไปทันที ทำเอาเขารีบลุกขึ้นเดินไปดูตามด้วยความสงสัย

ไอ้เด็กฝึกงานนี่มีอะไรดีกันแน่?

ครั้นพอเดินตามไปแล้ว เมื่อได้เห็นเด็กฝึกงานที่ว่านั่น ทำเอาเขาถึงกับชะงักไปทันที เพราะไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกเสียจาก…

วีร์

...............

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 60% P.22 (7/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Outlove ที่ 07-12-2014 10:38:15

:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 60% P.22 (7/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-12-2014 10:40:16

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 60% P.22 (7/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 07-12-2014 11:10:51

จะมีเรื่องอะไรต่อนะ

รอ รอรอ

มาแบบจัดเต็ม เถอะนะขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 60% P.22 (7/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 07-12-2014 11:36:49

ขอบคุณคับบบบบบบบบบ

:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 60% P.22 (7/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 07-12-2014 21:50:15

มีเรื่องมีราวเข้ามาตลออด

เมื่อไหร่จะเลิิิกมีเรื่องวุ่นๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 60% P.22 (7/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-12-2014 23:37:19

“มาทำไม ไปอยู่กับผัว ไม่สิ คนรักสมัยก่อนสมใจอยากแล้วไม่ใช่รึไง”

ไอ้เด็กปากเสีย!

“ที่นี่เป็นที่ทำงานของผู้ใหญ่ที่เรียนจบปริญญาแล้ว ไม่ใช่ที่สำหรับเด็กจบม.ปลาย ไม่สิ ต้องบอกว่าจบดอกเตอร์จากเมืองนอกแต่กลับชาติมาเกิดใหม่เป็นเด็กม.ปลาย แล้วยังมีหน้ามาใช้เส้นอดีตลูกชายของตัวเองเข้ามาฝึกงาน คงน่าภาคภูมิใจมากสินะ”

ถ้าปู่จะยิงหลานตัวเองทิ้งนี่พระเจ้าคงไม่ว่าหรอกใช่ไหม?!

ผมครุ่นคิดในใจอย่างกลัดกลุ้ม มันเป็นความตั้งใจของผมเองที่จะเข้ามาฝึกงานในช่วงเรียนจบชั้น ม.6 เพื่อที่จะหาทางให้ลูกหลานกลับมาอยู่บ้านตัวเองดังเดิม แต่ก่อนหน้านั้นผมต้องสร้างความเชื่อมั่นให้กับลูกหลานของตัวเองเสียก่อน ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถพูดโน้มน้าวใจให้พวกหลานกลับไปพักที่บ้านเดิมได้แน่ และอีกเหตุผลสำคัญที่เข้ามาในบริษัทเก่าของตัวเองก็เพื่อ...

ตามหากุญแจที่ชายลึกลับคนนั้นได้ทิ้งปริศนามาให้!

แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่มีใครรู้ซักคนนอกจากผมคนเดียว ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่บอกเรื่องนี้กับไฟ นั่นก็เป็นเพราะผมไม่อยากให้ทุกคนต้องตกอยู่ในอันตราย เพราะตอนที่ผมอ่านข้อความผ่านอีเมล์ที่อีกฝ่ายส่งมาให้นั้น ทำเอาผมถึงกับกัดฟันด้วยความเดือดดาล

Do it yourself. If not all will die!

แถมมันก็ให้ปริศนาชิ้นแรกมาแค่คำเดียว นั่นก็คือ...

S’s company

ซึ่งเป็นบริษัทแม่ของตระกูลสิงห์ที่ผมเคยบริหารนั่นเอง แต่ผมจะไปหาชิ้นส่วนคำใบ้ต่อไปได้ยังไง ในเมื่อคำใบ้มีเพียงแค่ชื่อบริษัทเท่านั้น โชคยังดีที่ผมสอบเสร็จแล้ว และเรียนจบเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นผมจึงเอ่ยปากขอไฟว่าจะมาฝึกงานที่นี่ ส่วนเหตุผลที่ไฟยอมให้ผมมาทำก็เพื่อ...

เชื่อมสัมพันธ์ให้ลูกหลานกลับมาดังเดิม

แต่ไฟจะขับรถมารับมาส่งผมตลอดเวลาที่มาทำงานที่นี่ แถมบอกว่าช่วงพักเที่ยงจะมานั่งทานข้าวกลางวันด้วยพร้อมกัน ผมไม่ขัดศรัทธาครับ ยอมไฟได้หมดถ้าไม่ทำให้ไฟต้องสงสัย งานแรกที่ผมจะต้องทำก่อนจะลงมือหาคำปริศนาตัวต่อไปก็คือ

ดัดนิสัยเจ้าสิงห์นี่ให้ได้เสียก่อน!

แต่ผมไม่ทันได้เถียงหลานชายตัวเองหรอกครับ เพราะพอมันพูดจบ ก็สั่งให้ผมไปถ่ายเอกสารในห้องถ่ายเอกสาร โดยสั่งห้ามไม่ให้ใครช่วยผมซักคนเดียว แน่นอนว่าชุดเอกสารที่มันให้ผมไปถ่ายนั้นก็มีเป็นตั้งๆ ซึ่งเยอะมากเสียจนผมใช้เวลายืนถ่ายนานเกือบสองชั่วโมงเต็มก็ยังไม่เสร็จ

เย็นไว้ไอ้วีร์ เย็นไว้...

“ได้ข่าวว่าเจ้าสิงห์ใช้งานคุณพ่อหนักเลยหรือครับ” วินแอบมาถามผมในช่วงไม่มีคนเดินเพ่นพ่านด้วยความเป็นห่วง “ให้ผมไปดุเจ้าสิงห์ดีไหมครับ คุณพ่อจะได้ไปทำงานอย่างอื่นที่สบายกว่านี้แทน”

“ฮึ ไม่ต้องหรอก แค่นี้ฉันทำได้สบาย ว่าแต่แกเถอะ อย่ามายืนคุยสนิทสนมกับฉันให้มากนัก ประเดี๋ยวพวกพนักงานเห็นเข้ามันจะไม่ดี อ้อ ต่อจากนี้ไปฉันจะคุยกับแกแบบในฐานะเด็กหนุ่มที่ชื่อกมล ไม่ใช่วีรวัฒน์ที่เป็นพ่อของแกในบริษัทนี้เข้าใจใช่ไหมวิน” ผมพูดเสียงกระซิบกับลูกชายเบาๆ ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบตกลงอย่างเข้าใจ

“ครับ แล้วแต่คุณพ่อล่ะกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วย ก็ส่งข้อความผ่านมือถือบอกผมได้นะครับ”

“อืม” แล้ววินก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวมีคนมาเห็นครับ ส่วนผมก็ยืนถ่ายเอกสารต่อไป

....................

:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 100% P.22 (9/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 10-12-2014 15:59:59

แค่นี้เองเหรอ

มาเพื่อหาชิ้นส่วนปริศนา

ขอแบบยาวๆได้ไหมขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 100% P.22 (9/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 10-12-2014 16:17:12

อย่างกะเกมส์ตามล่าสมบัติ แล้ววีร์จะทำสำเร็จมั้ยนั่น

ส่วนสิงห์ก็ปีนเกลียวน่าดู แกล้งปู่ตัวเองมันบาปนะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 20 up 100% P.22 (9/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 13-12-2014 07:43:19

ตอนที่ 21

.................

“มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะน้องวีร์”

“ครับพี่เอ”

“แล้วเรื่องคุณสิงห์น่ะ อย่าคิดมาก เขาดุไปงั้นเองแหละ แต่ที่เป็นคนใจดีกับพนักงานมากเลยนะ”

สิงห์เนี่ยนะใจดี?

“ใครเข้ามาทำงานใหม่จะโดนคุณสิงห์เข้มงวดก่อนเลย แต่พอผ่านโปรสามเดือนแล้ว ความเข้มงวดก็ลดหลั่นตามลงมา ตอนพี่ไม่สบายแต่ยังมาทำงานแล้วเป็นลมล้มพับไป คุณสิงห์ยังมาอุ้มพี่ไปส่งโรงพยาบาลเลย” พี่เอยักไหล่บอกในขณะที่ผมกับเขายืนคุยกันในห้องถ่ายเอกสาร ทั้งวันผมไม่ได้ไปไหนนอกจากถ่ายเอกสารงานนี่แหละ แต่ยังดีช่วงพักเที่ยงได้พักทานข้าวกับไฟ ถึงแม้จะทานอาหารกันในแคนทีนก็ตาม “แต่พี่ไม่อยากนินทาเจ้านายมาก เอาแค่นี้ก็พอแล้วกัน พี่ขอตัวไปทำงานต่อนะ เดี๋ยวคุณสิงห์มาเห็นเข้าแล้วพี่จะโดนดุเอาได้”

“ครับพี่เอ ขอบคุณพี่มาก”

“ไม่เป็นไร แค่นี้เอง” แล้วอีกฝ่ายก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมยืนถ่ายเอกสารต่อ

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำเอาผมหันไปมองต้นเสียงก่อนจะเห็นคนคุ้นตายืนอยู่ที่ทางเข้า

“ได้ข่าวว่าพี่สิงห์ใช้งานวีร์หนัก ผมก็เลยแวะมาดู”

“จีน” ผมพ่นลมหายใจในขณะที่อีกฝ่ายเดินเข้ามาหาผม “ก็ไม่หนักมากหรอก กะอีแค่ถ่ายเอกสารทั้งวัน ว่าแต่จีนเถอะ ไม่ไปทำงานหรือ”

“ทำแล้วแต่แอบโดดมาน่ะ คิกๆ” เอาเข้าไปเจ้าเด็กคนนี้ มันน่าตีนัก

“ดูแล้วก็กลับไปทำงานต่อซะ” ผมบอกพลางโบกมือไล่อีกฝ่ายให้ออกไป แต่จีนกลับยิ้มหน้าระรื่นไม่ยอมจากไปไหน แถมยังเดินวนเวียนก่อนจะจบลงด้วยการนั่งลงบนเก้าอี้ข้างตัวเครื่องถ่ายเอกสารได้อย่างหน้าตาเฉย “ยังอีก เดี๋ยวฟ้องพ่อเธอให้มาลากกลับไปทำงานนะ”

“เชิญเลย ผมไม่กลัว คิกๆ” ดูมันสิครับ เด็กอะไรดื้อชะมัดยาก

“อยากอยู่ก็ตามใจแล้วกัน” ผมขี้เกียจไล่แล้ว จึงยืนถ่ายเอกสารต่อ ซึ่งจีนก็นั่งดูผมถ่ายเอกสารไปนั่งเล่นเกมมือถือไปพลาง “เย็นนี้หลังเลิกงานว่างไหมจีน”

“หืม?” จีนละสายตาจากเกมมือถือมองหน้าผม

“ว่างไหมล่ะ จะพาไปกินเลี้ยง”

“ที่ไหน?”

“ไม่บอก แต่เป็นอาหารเหลาน่ะ” ผมตอบก่อนจะพูดต่อ “กินเป็นไหม”

“เป็น คุณพ่อวินกับคุณอาอิฐพาไปกินบ่อย ว่าแต่มีใครไปบ้าง อย่าบอกนะว่ามีแค่จีน วีร์แล้วก็คุณเสือน่ะ” อีกฝ่ายถามต่ออย่างคาดเดา แต่ผมแค่ยักไหล่ก่อนจะยิ้มตอบอย่างเจ้าเล่ห์ไปว่า

“เดี๋ยวถึงเวลาก็รู้เอง”

...................

:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 20% P.22 (13/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-12-2014 15:20:30

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 20% P.22 (13/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 13-12-2014 16:42:32

จีนก็มาแปลกนะ คิดจะทำอะไร

ส่วนวีร์ก็ไม่เหมือนชาวบ้านเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 20% P.22 (13/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 14-12-2014 12:57:59

สุดจะคาดเดา

บอกได้คำเดียวว่า......

รอ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 20% P.22 (13/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 15-12-2014 21:17:25

รถหรูนับสิบคันแล่นมาจอดหน้าคฤหาสน์ ก่อนจะพากันลงจากรถด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ เพราะต่างคนต่างถูกบังคับให้มาร่วมรับประทานอาหารอย่างไม่เต็มใจ คฤหาสน์หรือบ้านที่จากมาเป็นปีของทุกคนยังดูในสภาพดีไม่มีเปลี่ยนแปลง แต่ผิดตรงที่คฤหาสน์ถูกตบแต่งด้วยดอกไม้อย่างสวยงาม

“แค่มาทานอาหารเหลาทำไมต้องตกแต่งให้สิ้นเปลืองเงินด้วย” สิงห์พูดอย่างไม่พอใจ ทีแรกไม่ได้อยากจะกลับมาเหยียบบ้านตัวเองเลยแม้แต่น้อย ทว่าคำพูดของวีร์เมื่อตอนเย็นทำเอาเขาถึงกับต้องกลับมาอย่างเลือกไม่ได้ “ไม่ใช่คนตระกูลสิงห์แล้วซะหน่อย”

“พี่สิงห์!” ทั้งกระต่ายทั้งลีโอต่างร้องอุทานออกมาพร้อมกัน เพราะไม่คิดว่าสิงห์จะพูดออกมาแบบนี้

“ไม่พอใจก็กลับไปซะสิ” จีนที่เพิ่งจะขับรถตามกลับมาทีหลังพวกสิงห์ได้ไม่ถึงสองนาทีก็เดินออกมาจากรถยนต์ของตัวเอง ก่อนจะพูดยิ้มเยาะใส่สิงห์ด้วยน้ำเสียงในเชิงเย้ยหยัน “กะอีแค่เรื่องเล็กหยุมหยิมกลับทำเป็นเรื่องใหญ่ แล้วแบบนี้หรือที่คุณพ่อจะให้ขึ้นมาเป็นผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สี่ หึ ขำวะ”

“ไอ้จีน!” สิงห์เกือบจะเดินไปต่อยหน้าถ้าไม่ได้ลีโอกับเหยี่ยวแฟนของกระต่ายห้ามเอาไว้

“คุยอะไรกันเสียงดังอยู่หน้าบ้านน่ะ จะเข้าบ้านก็เข้ามาสิ” เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำเอาทุกคนหันไปมองก่อนจะเห็นวีร์ในชุดกี่เพ้าสีแดงยืนฉีกยิ้มอยู่หน้าประตูทางเข้าบ้าน แต่ที่แปลกกว่านั้นวีร์หรือคุณปู่วีร์ที่กลับชาติมาเกิดนั้นกลับใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาวทับชุดกี่เพ้า ในมือขวาถือตะหลิวอยู่ด้วย

อย่าบอกนะว่าที่ชวนมาทานอาหารเหลา….

เป็นวีร์ที่ลงมือทำเองทั้งหมดน่ะ?!

เมื่อทุกคนเดินเข้าไปในบ้านโดยมีวีร์เดินนำทาง พอเข้าไปในห้องรับประทานอาหารก็พบกับคุณพ่อ ลุงอิฐนั่งคอยอยู่ก่อนแล้ว และที่น่าแปลกยิ่งกว่านั้นยังมีแขกพิเศษอีกด้วย ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกเสียจาก

ไฟ…

“มามะ มานั่งก่อนเร็ว เอ่อจริงสิ ต้องล้างมือก่อน เพื่อสุขภาพอนามัยที่ดี” วีร์ลืมตัวสั่งทุกคนราวกับตัวเองเป็นเจ้าบ้าน ถ้านับเรื่องสมัยอดีตชาติน่ะใช่ แต่ชาตินี้ไม่ใช่ ทว่าไม่มีใครสนใจเรื่องนั้น ต่างพากันนั่งลงก่อนจะล้างมือที่ถูกจัดเตรียมไว้ในชามเล็กๆสำหรับล้างมือที่วีร์น่าจะเป็นผู้จัดเตรียมให้เองกับมือ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็หันมาให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้า ซึ่งพอเห็นแล้วถึงกับอึ้งไปตามๆกัน “ต้องขออภัยที่กลับมาล่วงหน้าก่อนทั้งๆที่เพิ่งจะฝึกงานที่บริษัทเป็นวันแรก แต่กลัวจะทำอาหารพวกนี้ไม่ทัน ก็เลยต้องชิ่งออกมาทำพวกนี้ให้พวกเธอได้ทาน ลองชิมดู ไม่รู้ว่ารสชาติจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่าน่ะ”

“ครับคุณพ่อ ผมเชื่อมือคุณพ่อเสมอ” คุณพ่อวินเอ่ยปากพลางลงมือชิมก่อนเป็นคนแรก ก่อนจะยกนิ้วให้กับวีร์อย่างหน้าชื่นตาบาน “อาหารยังอร่อยเหมือนเดิมไม่มีผิดเลยนะครับคุณพ่อ”

“หึๆ” วีร์หัวเราะในลำคออย่างถูกใจในคำชมของอดีตลูกชายตัวเอง ก่อนจะตามด้วยลุงอิฐ ที่ชิมแล้วถึงกับยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้กับตัวเอง ซึ่งทุกคนสงสัยว่าทำไมต้องให้มือขวาของคุณพ่อร่วมวงรับประทานอาหารกับพวกเขาด้วย แต่พอเห็นหน้าวีร์แล้วก็ไม่มีใครคิดจะกล้าถามเลยซักคนเดียว

“ถ้าอร่อยก็ทานเยอะๆไม่ต้องเกรงใจ เพราะฉันทำไว้เป็นหม้อๆเลย”

มีเป็นหม้อด้วย!

ทุกคนต่างคิดในใจพร้อมๆกันอย่างตกตะลึง ก่อนจะหันมามองอาหารบนโต๊ะ ซึ่งจะมีซุปเสฉวน ปลาช่อนต้มปวยเล้ง เป็ดพะโล้ทอดกรอบซอสลิ้นจี่น้ำแดง ปลาจาระเม็ดเจี๋ยน กระเพาะปลาผัดแห้ง และอย่างอื่นอีกมากมายนับไม่ถ้วน

ดูท่าจะใช่คุณปู่วีรวัฒน์ของพวกเขาตัวจริงเพราะจะมีเด็กหน้าละอ่อนที่ไหนทำอาหารเหลาเป็นกัน…

“ไหนๆก็มานั่งพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว วินช่วยพูดแทนพ่อหน่อยสิ” วีร์หันไปพูดกับคุณพ่อ ซึ่งทำเอาอีกฝ่ายพยักหน้าตอบก่อนจะหันมามองทุกคนด้วยสายตาเคร่งเครียด

“นับจากนี้เป็นต้นไป พ่อขอให้ทุกคนมาร่วมรับประทานอาหารตอนเย็น ย้ำต้องเป็นทุกวัน ถ้าคนใดไม่ยอมมาโดยไม่บอกเหตุผลก่อน พ่อจะตัดสิทธิ์ออกจากกองมรดก และตัดพ่อตัดลูกเดี๋ยวนั้นเลย!”

!!!!!!

.......................

(แซวนอกตอนที่ 21)

“ถ้าอร่อยก็ทานเยอะๆไม่ต้องเกรงใจ เพราะฉันทำไว้เป็นหม้อๆเลย”

มีเป็นหม้อด้วย!

ทุกคนต่างคิดในใจพร้อมๆกันอย่างตกตะลึง ก่อนจะหันมามองอาหารบนโต๊ะ ซึ่งจะมีซุปเสฉวน ปลาช่อนต้มปวยเล้ง เป็ดพะโล้ทอดกรอบซอสลิ้นจี่น้ำแดง ปลาจาระเม็ดเจี๋ยน กระเพาะปลาผัดแห้ง และอย่างอื่นอีกมากมายนับไม่ถ้วน

ดูท่าจะใช่คุณปู่วีรวัฒน์ของพวกเขาตัวจริงเพราะทำอาหารเหลาโต๊ะจีนแบบนี้กินทุกวันถึงได้เป็นไขมันอุดตันตาย!

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 50% P.22 (15/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 15-12-2014 22:36:06

แหมไม่ค่อยวางแผนเลยนะหนูวีร์

จะแผนอะไรก็เถอะ

ขออย่าเศร้าก็พอขอรับ

ขอเจ้าภูมิต้านทานต่ำ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 50% P.22 (15/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 17-12-2014 20:10:04

อ่ามมาถึงตอนแซวนอกตอน ถึงกับพรู่ดดดด :m30:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 50% P.22 (15/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-12-2014 22:30:43

“ที่วีร์ทำไม่ผิดหรอก ไม่ต้องคิดมากนะครับ”

“แต่วีร์กลัวพวกเด็กๆจะไม่พอใจน่ะสิ” ผมพูดเสียงอ่อยพลางครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อวานเย็นนี้ หลังจากที่วินลูกชายผมประกาศออกไป ทั้งสิงห์ทั้งกระต่ายทั้งลีโอทั้งจีนต่างหันมามองหน้าผมพร้อมกันเป็นตาเดียว ราวกับรู้ว่าเรื่องที่บังคับให้มาทานข้าวตอนเย็นพร้อมกันนั้นเป็นความคิดของผมเองทั้งหมด “วีร์คงเอาแต่ได้ทั้งๆที่วีร์ไม่ใช่คุณปู่ของพวกเขาแล้ว”

“ไม่หรอกครับ ไฟคิดว่าพวกเขายังไม่พร้อมมากกว่า”

“แต่…”

“วีร์ก็ทำตามที่เคยคิดเอาไว้สิ ไฟเชื่อว่าซักวันพวกเขาจะยอมรับวีร์อย่างแน่นอน”

แม้ไฟจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ผมก็ยังอดคิดมากไม่ได้อยู่ดี นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จีน กระต่าย และลีโอก็ไม่ได้เข้ามาคุยกับผมเหมือนตอนที่เข้ามาทำงานในวันแรก และยิ่งเวลาเดินสวนกันก็แทบจะไม่มองหน้า ส่วนสิงห์หรือครับ รายนี้ไม่ต้องพูดถึง แสดงท่าทางโมโหเกรี้ยวกราดกับพนักงานคนๆอื่นแทนที่จะเอามาลงกับผม ซึ่งทำให้ผมถึงกับเครียดเลยครับ

“คุณพ่อไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวผมจะจัดการให้เอง” วินแอบเข้ามาคุยกับผมในห้องถ่ายเอกสาร ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่ซักคน เพราะต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเองกันหมด

“ไม่ต้อง ฉันทำเองได้” ผมค้านกลับไปทันที งานนี้ไม่อยากให้วินมายุ่งอีก เพราะแค่นี้พวกสิงห์ก็แทบจะฆ่าผมอยู่รอมร่อแล้วครับ “อิฐพาวินกลับไปทำงานซะ เพราะเดี๋ยวก็จะพักกลางวันแล้วพนักงานคนอื่นมาเห็นเข้าแล้วมันจะไม่ดี”

ผมหันไปบอกอิฐที่ยืนคุมเชิงอยู่หน้าประตู ซึ่งอีกฝ่ายพยักหน้าตอบรับทันที

“ครับคุณวีร์” พอทั้งคู่เดินออกจากห้องไปแล้ว ผมก็หันมาถ่ายเอกสารต่อ ซึ่งงานนี้ผมได้รับช่วงต่อจากพี่เอ ซึ่งพี่เอบอกว่างานนี้ได้มาจากสิงห์อีกที

กระทั่งสั่งงานยังต้องสั่งผ่านคนอื่นด้วยแหะไอ้เจ้าหลานชายคนนี้นี่!

ติ๊ง!

เสียงลิฟต์ส่งของดังขึ้น ทำเอาผมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก่อนจะหันไปมองลิฟต์ส่งของ

“ใครส่งของมาน่ะ ไม่เห็นโทรแจ้งมาก่อนเลย แย่จริงๆ” ผมบ่นพึมพำพลางเดินเข้าไปเปิดดู ครั้นประตูลิฟต์ส่งของเปิดออกแล้ว ผมถึงกับมุ่นคิ้วทันทีที่เห็นสิ่งของที่อยู่ภายในตัวลิฟต์ ซึ่งมันเป็นกระดาษแผ่นสีขาวเท่าเอสี่วางอยู่แผ่นเดียว “เล่นไม่เข้าท่านะเจ้าพวกนี้ ส่งกระดาษแผ่นเดียวขึ้นมาได้ เฮ้อ”

ว่าแล้วก็หยิบกระดาษออกมา หมายจะเอาไปใช้งานต่อเพราะเห็นว่าเป็นกระดาษสีขาวล้วน ทว่าพอผมหยิบออกมาแล้ว กลับทำเอาผมถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง เพราะแทนที่กระดาษจะว่างเปล่า กลับมีภาพบางอย่างปรากฏทันทีที่กระดาษได้สัมผัสกับแสงสว่างของหลอดไฟนีออนในห้องถ่ายเอกสารที่ผมกำลังยืนอยู่ ก่อนที่ภาพนั้นจะชัดเจนจนผมถึงกับร้องอุทานเสียงดังลั่นห้องว่า

“แม่ข้าว!”

..................

ถ้วยข้าวกับกล่องดนตรีกลมลายมังกร

คือภาพที่ผมถืออยู่ในขณะนี้ ซึ่งผมตีความโจทย์มาทั้งวันแล้วก็ยังตีไม่ออกซะที จึงพับเก็บใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะลงมือทำอาหารต่ออย่างขะมักเขม้น ว่าวันนี้ตั้งใจจะทำสุกี้เพราะอยากให้หลานของตัวเองมีสุขภาพร่างกายที่ดี ไม่เหมือนตัวผมสมัยก่อนที่ชื่นชอบทานแต่อาหารที่มีไขมัน

“ทำเสร็จหรือยังครับคนเก่ง หลานของวีร์กำลังจะกลับมาจากที่ทำงานแล้วนะครับ” ไฟเข้ามาถามก่อนจะกอดผมที่ยืนอยู่หน้าเตาหลวมๆ ซึ่งผมละมือจากการคนน้ำซุปแล้วปิดเตาก่อนจะหันมายิ้มตอบกับไฟว่า

“เสร็จแล้ว เดี๋ยวไฟช่วยยกออกไปวางบนโต๊ะอาหารได้เลยนะ”

“ครับผม” ไฟหอมแก้มผมเบาๆ ก่อนจะจับหม้อด้วยถุงมือกันร้อนเดินออกไปจากห้องครัวทันที ส่วนผมก็เคลียร์พื้นที่ให้เรียบร้อย แล้วจึงยกหม้อหุงข้าวเดินออกไปตาม แน่นอนว่าพอเดินออกไปแล้ว ผมก็ได้ยินเสียงของไฟกับของสิงห์ดังขึ้นลั่นทันที “ทำไมสิงห์? เธอจะทำไม กะอีแค่ฉันมาช่วยคนรักมันผิดมากนักหรือ”

“ผิดสิ ในเมื่อที่นี่คือบ้านตระกูลสิงห์ ไม่ใช่บ้านตระกูลเสือของแกซักหน่อย แล้วนี่ก็เป็นเรื่องในครอบครัวเรา ไม่ใช่ครอบครัวแก!!”

“อย่าทำตัวเป็นเด็กได้ไหมสิงห์ โตๆกันแล้ว” เสียงของวินพูดขึ้นแทรก

“คุณพ่ออย่ามายุ่งเลยน่ะ!” สิงห์ตวาดกลับไป ทำเอาผมรีบจ้ำเท้าเดินออกไปอย่างไว ไม่ไหวครับ บ้านเริ่มร้อนเป็นไฟ ทันทีที่ออกไปผมก็เห็นทุกคนยืนเผชิญหน้ากัน โดยเฉพาะสิงห์ที่เล่นยืนจ้องหน้าอย่างเอาเรื่องกับไฟ แต่ก็โดนลีโอกับเหยี่ยวดึงแขนเอาไว้ไม่ให้ไปใกล้ไฟครับ “ฉันทนมาหลายวันแล้ว แกนึกอยากจะมาทานอาหารที่นี่ก็มา ไม่รู้จักเกรงใจเจ้าของบ้านอย่างฉันบ้างเลย”

“เจ้าของบ้าน? เธอนะหรือเจ้าของบ้าน” ไฟแสยะยิ้มพูดอย่างกวนๆ

“พอเถอะไฟ วีร์ขอร้อง” ผมรีบเข้าไปห้าม แต่ไฟมองหน้าผมแล้วส่ายหน้าไปมา ก่อนจะหันไปมองสิงห์ กระต่าย ลีโอ และจีนต่อด้วยสายตาดูแคลน

“ถ้าใช่ แล้วทำไมพวกเธอถึงต้องออกไปอยู่ที่อื่น ทำไมถึงไม่อยู่ที่บ้านนี้ด้วยล่ะ”

!!!!!!

“มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ทั้งๆที่บ้านนี้ก็คือบ้านที่พวกเธอเคยใช้หลับนอนตั้งแต่จำความได้”

!!!!!!

หลานทุกคนถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินคำพูดของไฟ ส่วนผมได้แต่ยืนอึ้งมองไฟอย่างไม่เชื่อสายตา ครั้นไฟหันกลับมามองผมแวบหนึ่ง เพียงแค่แวบเดียวก็ทำให้ผมถึงกับเข้าใจได้ทันทีโดยที่ไฟไม่ต้องอธิบายให้ผมฟังเลยด้วยซ้ำ

เข้าใจล่ะ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...

“หยุดทะเลาะกันได้แล้ว มาทานข้าวกันเถอะ วันนี้มีสุกี้ด้วยนะ ใครชักช้าเดี๋ยวสุกี้เย็นแล้วจะไม่อร่อยไม่รู้ด้วย” ผมบอกตัดบทก่อนจะวางหม้อข้าวลงบนโต๊ะ ซึ่งทำเอาทุกคนได้สติก่อนจะหันมานั่งลงทานข้าวพร้อมกับผมโดยไม่พูดอะไรออกมาอีกเลยแม้แต่คำเดียว

................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

(แซวรอบสอง)

...............

“มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ทั้งๆที่บ้านนี้ก็คือบ้านที่พวกเธอเคยใช้หลับนอนตั้งแต่จำความได้”

“ก็ส้วมมันเต็มมาเป็นสิบๆปี ละใครมันจะไปอยู่ได้วะ” หลานทุกคนถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินคำพูดของสิงห์ ส่วนผมได้แต่ยืนอึ้งมองลูกชายอย่างไม่เชื่อสายตา

“ไอ้วิน นี่มึงไม่ได้สูบส้วมตั้งแต่ตอนกูตายเลยใช่ไหม!”

..................

:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 100% P.22 (20/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 21-12-2014 13:03:04

สิงห์จะตั้งแง่ไปถึงไหนกันนะ ไม่ยอมลงให้เลย

แซวนอกรอบนี่ตลกเนอะ ดีที่วีร์เปลี่ยนมาทำสุกี้ เพื่อสุขภาพเนอะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 100% P.22 (20/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-12-2014 13:46:22

สิงห์ :katai4: เยอะนะ ชิ!!! :fire:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 100% P.22 (20/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 21-12-2014 21:13:24

เอ่ออยากบอกว่า....

ที่อ่านมาตั้งแต่ต้น.....

มันโดนขโมยซีน

ส้วมเต็ม

แหมทำไปได้

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 100% P.22 (20/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 21-12-2014 21:47:18

o22 :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 100% P.22 (20/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 22-12-2014 20:47:50

เฮ้ยยย ส้วมเต็มมมม
ฮาเลย 555+

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 21 up 100% P.22 (20/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-12-2014 09:23:33

ตอนที่ 22

.................

“พ่อไม่รู้หรอกนะว่าพวกลูกจะตั้งแง่กับปู่วีร์ไปถึงไหน แต่สิ่งที่เขาทำก็เพื่อพวกลูกๆเองทั้งนั้น พ่อเองก็ยอมรับผิดที่เลี้ยงลูกไม่เท่าเทียมกัน พ่อขอโทษที่ทำให้พวกลูกต้องโกรธต้องเกลียดจนถึงแบ่งพรรคแบ่งพวก พ่อขอโทษจริงๆ”

“คุณพ่อ” สิงห์ ลีโอ กระต่าย และจีนต่างร้องเรียกชื่อคุณพ่อตัวเองพร้อมกันเป็นเสียงเดียว หลังจากถูกวินเรียกให้เข้ามาคุยกันในห้องประชุมอย่างลับๆโดยไม่ให้วีร์รู้

“ถ้าพวกลูกคิดว่าวีร์ไม่ใช่คุณปู่ก็ไม่แปลก เพราะเขาเกิดใหม่เป็นคนอื่นไปแล้ว” วินพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “แต่สำหรับพ่อ ไม่ว่าคุณปู่จะเกิดใหม่เป็นใครก็ตาม เขาก็คือคุณพ่อของพ่ออยู่วันยังค่ำ พ่ออยากให้พวกลูกเปิดใจให้กว้างๆ มองดูในสิ่งที่วีร์ทำ แล้วพวกลูกจะรู้เอง เอาล่ะพ่อมีเรื่องที่จะพูดอยู่แค่นี้ แยกย้ายกันกลับไปทำงานได้แล้วล่ะ แล้วเจอกันตอนอาหารมื้อเย็น”

แล้ววินกับอิฐก็เดินออกจากห้องประชุมไป ทิ้งให้พวกสิงห์ยืนหน้าดำเคร่งเครียดอยู่อย่างนั้น

“มัวยืนรออะไร ก็ออกไปทำงานต่อสิ” สิงห์กัดฟันพูดก่อนที่จะก้าวเท้าเดินออกไปคนแรก ตามด้วยกระต่าย ลีโอ และจีน ที่ต่างแยกแยกกันไปทำงานของใครของมัน ส่วนสิงห์ก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเองต่อ ครั้นนั่งลงเก้าอี้ก็เอนหลังผ่อนคลายความตึงเครียด ก่อนจะกดปุ่มโทรศัพท์ออกไปสายนอก “เดี๋ยวเอากาแฟมาให้ผมหนึ่งแก้วด้วย”

“ครับคุณสิงห์” เสียงคุ้นหูลอดเข้ามา ทำเอาสิงห์ที่ยังไม่ทันได้ตั้งใจฟังถึงกับชะงักไปในทันที

เมื่อครู่นี้ไม่ใช่เสียงเลขาของเขานี่?

เนื่องจากเลขาของสิงห์เป็นผู้หญิง แต่เสียงเมื่อครู่นี้กลับเสียงของผู้ชาย แถมยังคุ้นหูอีกด้วย แต่สิงห์ก็ไม่ได้ใส่ใจนักเพราะอาจจะเป็นพนักงานคนอื่นที่เดินผ่านโต๊ะเลขาก็เลยพูดตอบแทนเลขาของเขาที่กำลังทำงานหนักอยู่ก็เป็นไปได้ คิดได้ดังนั้นก็หลับตาเพื่อผ่อนคลาย ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูสองครั้งก่อนจะตามด้วยเสียงประตูที่ถูกเปิด

“กาแฟได้แล้วครับคุณสิงห์”

“อืม เอาวางไว้ที่เดิมนั่นแหละ” สิงห์ตอบในขณะที่ยังหลับตาอยู่ จนกระทั่งเสียงประตูถูกปิดไปแล้วสิงห์จึงลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งดื่มกาแฟดีๆ ก็พลันชะงักค้างในท่าดื่มกาแฟเมื่อลิ้นสัมผัสกับความอ่อนนุ่มของกาแฟที่คุ้นเคยที่ห่างเหินไปนานแสนนาน “นะ…นี่มัน…รสชาติ”

รสชาติที่คุณปู่เคยชงให้เขาชิมตอนยังเป็นวัยรุ่นไม่มีผิด!

สิงห์รีบวางถ้วยกาแฟก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกห้องอย่างรวดเร็ว พลันหันซ้ายแลขวามองหาตัวต้นเหตุแต่ก็ไม่พบ มีเพียงเลขาที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงานหน้าห้องของตัวเอง

“เมื่อกี้ใครเอากาแฟมาให้ผม” สิงห์หันไปถามเลขาด้วยความสงสัย ซึ่งเลขาสาวหยุดมือแล้วเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก่อนจะตอบกลับมาว่า

“เป็นเด็กฝึกงานคนใหม่ที่ชื่อน้องวีร์น่ะค่ะคุณสิงห์”

!!!!!!

.......................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 20% P.23 (24/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 24-12-2014 09:52:33

เข้ามาส่อง

แล้วก็ออกไป

เปิดใจกว้างๆนะทุกคน

น้องวีร์เขาตั้งใจอยู่นะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 20% P.23 (24/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-12-2014 14:56:11

ทำเป็นตื่นเต้นนะสิงห์ o22 o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 20% P.23 (24/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 24-12-2014 15:32:27

:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: น้องวีร์เปิดใจสิงห์ให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 20% P.23 (24/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-12-2014 08:02:43

“เดี๋ยวเอาเอกสารชุดนี้ไปซีรอกต์เพิ่มมาให้ฉันด้วย”

“ค่ะ”

“แล้วก็…” กระต่ายยังไม่ทันได้สั่งงานอีก สายตาก็เหลือบไปเห็นเด็กที่ชื่อวีร์ ไม่สิ คุณปู่วีร์กำลังเดินถือเอกสารซีรอกต์เป็นตั้งๆเดินเข้าห้องถ่ายเอกสารไปโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้เห็นเธอ เพราะเอกสารที่อีกฝ่ายถือมันสูงมาก “…เด็กคนนั้นทำอะไร?”

เลขาส่วนตัวของเธอได้ยินที่เธอถามก็ยิ้มตอบกลับมาอย่างหน้าชื่นตาบานว่า

“อ๋อ น้องวีร์กำลังจัดเก็บกระดาษซีรอกต์ที่ใช้งานแล้วกลับมาใช้ใหม่น่ะค่ะ เห็นว่าไม่อยากทิ้งให้สิ้นเปลือง แต่จะว่าไปเด็กฝึกงานคนนี้เค้าขยันดีนะคะคุณกระต่าย ทำเองหมดโดยไม่ต้องสอนไม่ต้องสั่ง แถมหัวไวอีกตั้งหาก”

“งั้นหรือ” ไม่หัวไวได้ไง ก็เป็นคุณปู่ของเธอที่กลับชาติมาเกิดนี่นะ “จริงสิ ใครเป็นคนเอาขนมมาวางตรงนี้ อร่อยดีนะ ซื้อมาจากเจ้าไหนหรือ ฉันจะได้ไปซื้อมากินบ้าง”

คราวนี้เลขาส่วนตัวเธอยิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเริงร่าว่า

“น้องวีร์ค่ะ แต่น้องวีร์ไม่ได้ซื้อมา เห็นน้องวีร์บอกว่าทำเองกับมือ นี่ดิฉันกำลังคิดจะบอกให้น้องวีร์ทำมาเยอะๆ จะได้เอาไปขายเป็นเงินซะบ้าง ไม่ต้องมาแจกฟรีให้กับพวกเราทุกวันอีก เพราะพวกเราน่ะเกรงใจน้องเขามากค่ะคุณกระต่าย”

“อะไรนะ? ทำเองกับมือ แถมทำแจกฟรีด้วยงั้นหรือ” เธอหันไปถามด้วยความตกตะลึง

“ใช่ค่ะคุณกระต่าย” เลขาคนเดิมยิ้มพยักหน้าตอบรัว “ถ้างั้นดิฉันขอตัวไปซีรอกต์งานก่อนนะคะ”

แล้วเจ้าก็เดินจากไป ทิ้งให้เธอยืนอึ้งอยู่คนเดียวตามลำพัง

.................................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 30% P.23 (31/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 31-12-2014 08:36:04

น่ารักจิงๆน้องวีร์ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 30% P.23 (31/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 31-12-2014 12:16:29

น่ารักเนาะคุณปู่
สู้ๆ พิชิตใจหลานๆเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 30% P.23 (31/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 31-12-2014 16:32:33

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 30% P.23 (31/12/57)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-01-2015 20:47:06

“อย่าลืมคัดแยกรายชื่อลูกค้าที่สั่งน้ำหอมของเดือนนี้มาให้ผมด้วยล่ะ”

“ครับคุณลีโอ”

“แล้วช่วยเอาตัวอย่างน้ำหอมอันใหม่ขึ้นมาให้ผมตอนบ่ายด้วย เพราะผมต้องการตรวจสอบดูอีกที”

“เรื่องนั้นเอ่อ...” เลขาส่วนตัวเขาพูดเสียงกระท่อนกระแท่น

“มีอะไรก็พูดมา” เขาถามย้ำอีกรอบ ถึงเขาจะไม่ดุดันเหมือนสิงห์แฝดผู้พี่ แต่ถ้าอีกฝ่ายทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมา เขาก็ไม่เอาไว้หน้าด้วยเช่นกัน “อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำ”

“ครับ ตอนนี้น้องวีร์ เอ่อ เด็กฝึกงานคนใหม่กำลังทดสอบกลิ่นน้ำหอมที่โต๊ะทำงานของผมอยู่ อ๊ะ คุณลีโออย่าโกรธน้องวีร์เลยนะครับ ถ้าจะโทษก็มาลงโทษที่ผมเถอะ ผมเห็นว่าเขาขยันทำงานดี แถมเจ้าตัวบอกว่าเคยมีประสบการณ์เรื่องการคัดแยกกลิ่น ผมก็เลยให้เขาลองดมดูเล่นๆน่ะครับ” เขาได้ยินที่อีกฝ่ายพูดถึงกับมุ่นคิ้ว แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะเดิมทีปู่วีร์ก็เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้อยู่แล้ว

แต่ปู่วีร์ในตอนนี้เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มฝึกงานที่ชื่อกมล ไม่ใช่พนักงานบริษัทซักหน่อย

“ของขายบริษัทไม่ใช่ของที่จะให้เด็กฝึกงานมานั่งดมเล่น” เขาพูดในเชิงตำหนิ ซึ่งทำเอาอีกฝ่ายถึงกับหน้าซีดไปในทันที “เรื่องที่คุณทำในวันนี้ผมจะถือซะว่าคุณบกพร่องต่อหน้าที่ เดือนนี้ผมจะหักเงินเดือนคุณสิบเปอร์เซ็นต์ เอาล่ะ รีบออกไปพักทานข้าวกลางวันซะ ตอนบ่ายผมกลับมาอีกที ต้องเห็นตัวอย่างน้ำหอมอันใหม่ของเดือนนี้วางอยู่บนโต๊ะของผมด้วย”

“ครับคุณลีโอ” แล้วอีกฝ่ายก็รีบออกไปทันที ซึ่งเขาได้แต่ทอดถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทำงานเพื่อรับประทานข้าวกลางวัน หลังจากทานข้าวเสร็จ เขาก็เดินกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเองอีกครั้ง แต่คราวนี้ลีโอถึงกับชะงักเมื่อได้กลิ่นหอมของน้ำหอมที่คุ้นเคยมานานแสนนาน จะว่าเป็นกลิ่นตัวอย่างน้ำหอมที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเองก็ไม่ใช่ เพราะยังไม่ได้เปิดฝาขวดออกเลยด้วยซ้ำ ด้วยความสงสัยจึงเดินดูไปทั่วรอบห้องเพื่อหาแหล่งที่มาของกลิ่น ก่อนจะชะงักไปทันทีที่เห็นแก้วเทียนหอมสีแดงที่ยังไม่ได้ถูกจุดไฟวางอยู่หลังโต๊ะทำงานของเขา “อ๊ะ ขอโทษครับคุณลีโอ ผมไม่คิดว่าคุณลีโอจะกลับมา...”

“แก้วเทียนหอมนี่เป็นของใคร” เขาถามพลางยกขึ้นชูให้อีกฝ่ายดู

“เอ่อ คือว่า”

“ผมถามว่าของใคร?” เขาถามย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา ซึ่งอีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งตกใจทันที

“ขอโทษครับคุณลีโอ นั่นเป็นของน้องวีร์ครับ!”

ของปู่วีร์อย่างงั้นหรือ?

“ผมขอโทษครับ ผมจะรีบนำมันออกไปเดี๋ยวนี้แหละครับ” อีกฝ่ายพูดพลางทำท่าเข้าจะมาแย่งคืน แต่ลีโอกลับยกขึ้นหนีได้ทัน “คุณลีโอ?”

“ไม่ต้องเอาออกไป ไว้ที่นี่แหละ คุณกลับออกไปทำงานต่อได้แล้ว ถ้ามีอะไรผมจะเรียกอีกที”

“ครับคุณลีโอ” แล้วอีกฝ่ายก็เดินออกไปจากห้องทำงาน เหลือแต่เขาที่ยังคงมองแก้วเทียนหอมในมือของตัวเองพลางครุ่นคิดย้อนความหลังกลับไปเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก

“คุณปู่ฮะ นั่นเขาเรียกว่าอะไรเหรอฮะ ทำไมหอมจัง” ลีโอถามด้วยความสงสัย หลังจากเดินเล่นในห้องทำงานของคุณปู่ในช่วงพักกลางวันแล้วมาเห็นแก้วทรงกลมมีเทียนไขพร้อมกับดอกไม้สีแดงถูกใส่อยู่ในนั้น ซึ่งปู่วีร์ได้ยินที่เขาถามก็พลันฉีกยิ้มมุมปากตอบกลับมาว่า

“อ้อ นั่นเขาเรียกว่าแก้วเทียนหอมน่ะ”

“แก้วเทียนหอม?”

“ใช่แล้วล่ะ แก้วเทียนหอม” ปู่วีร์ตอบย้ำอีกรอบก่อนจะพูดต่อ “เป็นการนำเทียนหอมที่มาใส่ไว้ในแก้ว ถ้าอยากให้มันมีกลิ่นก็จุดไฟซะ แบบนี้ไง”

ปู่วีร์พูดจบก็จุดไฟให้ลีโอดู ก่อนที่กลิ่นจะโชยออกมา ซึ่งทำเอาเขาถึงกับร้องว้าวทันที

“หอมจังเลยฮะคุณปู่ ว่าแต่กลิ่นนี้เขาเรียกว่ากลิ่นอะไรเหรอฮะ ลีโอช๊อบชอบ” เขาหันไปถามปู่วีร์ด้วยความตื่นเต้น ซึ่งคุณปู่ยิ้มสลับกับเอามือลูบหัวเขาเบาๆ ก่อนจะตอบกลับมาว่า

“เขาเรียกว่ากลิ่นดอกกุหลาบแดงน่ะลีโอ”

“หึ ไม่นึกเลยว่าคุณปู่จะยังจำเรื่องพวกนี้ได้อีกนะ เชื่อเขาเลย” ลีโอส่ายหน้าพูดอย่างขำๆ ก่อนจะนั่งลงมือทำงานต่อโดยที่มีบ้างที่อดจะเหลือบมองแก้วเทียนหอมที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นบางครั้งบางคราว

ก็กลิ่นมันหอมคุ้นเคยเหมือนกับมีคุณปู่มานั่งอยู่ใกล้ๆนี่นะ...

.....................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 60% P.23 (1/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 01-01-2015 20:52:24

ตบคนซึน :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 60% P.23 (1/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: poonpungay ที่ 01-01-2015 21:24:21

:katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 60% P.23 (1/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 01-01-2015 22:01:35

หนูวีร์เหมือนจะป่วนไปทั่วเลยนะ

อิอิ

ใจอ่อนกันไวๆนะจ๊ะหลานๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 60% P.23 (1/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-01-2015 22:04:32

ชนะใจหลานยากยิ่งกว่าชนะใจแฟนอีกนะ :mew2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 60% P.23 (1/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 02-01-2015 00:19:41

อั่ยย่ะ ปู่วีร์ >< เอาชนะใจหลานๆให้ได้นะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 60% P.23 (1/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-01-2015 00:30:52

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 60% P.23 (1/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-01-2015 09:35:23

ถึงผมจะเป็นคนชอบโดดหนีงานประจำแต่ก็ไม่ใช่เป็นคนทำงานไม่เป็น ดังนั้นถึงเวลางานผมก็ทำงานจนลืมทานข้าวทานปลาเสมอ และทุกครั้งคนที่คอยเตือนให้ผมทานข้าวก็คือคุณพ่อ หรือไม่ก็เป็นคุณลุงอิฐที่จะนำข้าวมาให้ผมทานในห้องทำงานแทบทุกครั้ง

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้ง ทำเอาผมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก่อนจะมองดูนาฬิกาข้อมือ

“นี่เที่ยงครึ่งแล้วเหรอเนี่ย” ผมบ่นพึมพำก่อนจะตะโกนออกไปว่า “เอาข้าววางไว้บนโต๊ะหน้าห้องทำงานเลยฮะลุงอิฐ เดี๋ยวผมเขียนเสร็จจะรีบออกไปกินเอง”

แล้วผมก็นั่งเขียนให้เสร็จก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกห้อง แลเห็นข้าวต้มกุ๊ยร้อนๆ กับกับข้าวอีกสองสามอย่าง ซึ่งล้วนเป็นของโปรดของผมทั้งนั้นครับ

“ว้าว วันนี้มีของชอบเราด้วย!” ผมร้องอุทานอย่างดีใจก่อนจะนั่งลงกับเก้าอี้โซฟา นอกจากข้าวกับอาหารแล้ว ยังมีขนมหวานกับน้ำชาอีกด้วย “เอ วันนี้มีขนมหวานตบท้ายด้วยเหรอเนี่ย ไม่ยักกะรู้มาก่อน แต่ก็ช่างเถอะ รีบทานรีบกลับไปทำงานต่อดีกว่า”

แล้วผมก็นั่งทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย พอถึงตาขนมหวาน ทำเอาผมแทบตัวลอยเลยครับ เพราะขนมมันหวานกลมกล่อม ไม่หวานเลี่ยนจนเกินไป แถมยังมีน้ำชาแก่ๆดื่มแก้เลี่ยนอีกด้วยครับ

“อิ่มแบบนี้มีหวังได้ง่วงนอนแน่เลยเรา ฮะๆ” ผมพูดไปหัวเราะไปพลาง ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นการ์ดที่แนบอยู่ใต้ถาดขนม ซึ่งผมหยิบขึ้นมาดูก่อนจะอมยิ้มทันทีที่เห็นข้อความบนกระดาษ

ตั้งใจทำงานนะ

จาก (ปู่)วีร์สุดที่รักของจีน ^O^

ปล.อยากได้อาหารแบบไหนบอกวีร์ได้นะ เดี๋ยววันหลังจัดให้อีก

..........................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 70% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 02-01-2015 10:58:17

:o8: :-[ วีร์น่ารัก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 70% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-01-2015 20:00:24

“เหนื่อยไหมครับคนดี พักก่อนก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็ลุกไปทำงานไม่ไหวหรอก”

“ไหวสิ แค่นี้เอง” ผมบอกในขณะที่กำลังง่วนกับการทำขนมให้กับลูกหลานของตัวเอง หลายวันนี้ผมทำทั้งขนมทั้งอาหาร ไหนจะต้องลุกขึ้นไปทำงานที่บริษัทของตัวเองแต่เช้าอีก ก็เลยทำให้ผมกับไฟแทบจะไม่ได้ทำการบ้านด้วยกันอีกเลย “ถ้าไฟง่วง ก็ไปนอนก่อนได้นะ เดี๋ยววีร์ทำเสร็จแล้วจะรีบขึ้นไปนอนทันที”

“แน่นะครับว่าทำเสร็จแล้วขึ้นไปนอนน่ะ”

“แน่นอน คำไหนคำนั้น”

“ถ้าถึงเที่ยงคืนเมื่อไหร่ แล้ววีร์ยังไม่ขึ้นไปนอน ไฟไม่ขอรับประกันว่าวีร์จะต้องโดนลงโทษอะไรบ้างคงรู้ดีนะครับ” ไฟชูนิ้วก้อยยื่นออกมา ซึ่งผมชูนิ้วก้อยไปเกี่ยวสัญญากับอีกฝ่ายทันที

“อื้อ วีร์สัญญา” แล้วไฟก็เดินขึ้นไปนอน เหลือแต่ผมที่ยังคงง่วนกับการทำขนมอยู่ ซึ่งผมทำเกือบจนจะเสร็จ เตรียมจะเก็บล้างข้าวของเพื่อขึ้นไปนอนเพราะใกล้ถึงเวลาเที่ยงคืนแล้ว กลับชะงักเมื่อได้ยินเสียงข้อความมือถือดังขึ้นมา ทีแรกผมคิดว่าเป็นข้อความของพวกไอ้เสก หลายวันนี้ผมไม่ได้ไปหาพวกมันเพราะเอาแต่ทำงาน เลยคุยกันผ่านทางแอพพลิเคชั่นเพียงอย่างเดียว ครั้นพอเปิดดูเมื่อนั้นแหละ ทำเอาผมถึงกับชะงักไปในทันที เพราะสิ่งที่ผมเห็นก็คือ...

ภาพของตัวบ้านเก่าที่ผมเคยอยู่กับแม่ข้าวตั้งแต่ยังเล็กจนโต!

.......................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 100% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 02-01-2015 20:28:58

จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่านะ

ขอตอนหวานๆดีกว่าขอรับ

ช่วงนี้เพิ่งเริ่มปีใหม่เองขอรับ

อย่ามาม่าแต่หัวปีเลยขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 100% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-01-2015 04:48:40

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 100% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-01-2015 08:25:36

หือออออออออ
เรื่องร้ายๆเข้ามาอีกแล้วววว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 100% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 03-01-2015 08:58:53

มีเรื่องมาอีกล่ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 100% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 03-01-2015 19:00:38

เหมือนมีลางว่า จะมีเรื่องอีกล่ะ

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 100% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 08-01-2015 20:32:20

ตอนที่ 23

.....................

หลายวันนี้วีร์หรือคุณปู่วีร์เทียวส่งข้าวส่งขนมเสิร์ฟกาแฟให้พวกหลาน จนเป็นที่ชินตาของพวกพนักงาน ซึ่งไม่มีใครว่าอะไร เพราะเห็นวีร์เป็นเด็กฝึกงานที่น่ารัก ขยันทำงาน ช่างพูดเอาอกเอาใจจนทุกคนได้แต่พูดถึงยามว่างเสมอไม่มีขาด หากแต่วันนี้เจ้าตัวกลับเงียบ ทำหน้าเหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา แถมยังดูเศร้าซึมจนทุกคนเป็นห่วง พอถามไปเจ้าตัวกลับฉีกยิ้มตอบว่าแค่เหนื่อยนิดหน่อย ก็เลยทำให้เหล่าพนักงานส่งตัวแทนไปบอกเรื่องนี้กับเจ้านาย เพราะคนที่พาวีร์เข้ามาทำงานนั้นก็คือวิน แน่นอนว่าพอวินรู้ก็รีบมาถามคุณพ่อทันทีด้วยความเป็นห่วง

“คุณพ่อมีอะไรไม่สบายใจก็บอกผมได้นะครับ” ทว่าวีร์กลับฉีกยิ้มส่ายหน้าตอบมาว่า

“เปล่าวิน พ่อสบายดี เลิกคุยเถอะเดี๋ยวพวกพนักงานมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีนะ”

“เรื่องนั้นพวกเขาเป็นคนมาบอกผมให้มาคุยกับคุณพ่อเองนี่แหละครับ” วินเถียงกลับทันที ก่อนจะพูดต่อ “หรือว่าคุณพ่อมีเรื่องทะเลาะกับคุณไฟน่ะ ไม่ไหว คุณไฟนะคุณไฟ คนอุตส่าห์ไว้วางใจให้คุณพ่อไปอยู่ด้วย แต่กลับมีเรื่องทะเลาะกับคุณพ่ออีก ใช้ไม่ได้เลยให้ตายสิ”

“ไปกันใหญ่แล้ววิน พ่อไม่ได้ทะเลาะกับไฟเลยซักนิด”

“อ้าว?” วินร้องอุทานเสียงหลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเชิงตัดพ้อ “ถ้างั้นคุณพ่อเป็นอะไรครับ บอกผมซักหน่อยก็ยังดี หรือว่าคุณพ่อไม่เห็นหัวผมเลยไม่ยอมบอกน่ะ”

“ไม่ใช่แบบนั้นวิน พ่อก็แค่เหนื่อยนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง พักซักหน่อยก็คงหาย”

“แน่นะครับว่าแค่เหนื่อยน่ะ” วินถามอย่างคาดคั้น ซึ่งวีร์พยักหน้าตอบรัว

“ใช่ เพราะงั้นแกห้ามไปบอกพวกสิงห์นะ เดี๋ยวพวกหลานจะแตกตื่นจนไม่เป็นอันทำงาน”

“กระทั่งคุณไฟก็ห้าม?”

“ใช่ กระทั่งไฟด้วย” วีร์บอกก่อนจะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ “เอาล่ะ พ่อจะไปทานข้าวกลางวันกับไฟ ส่วนแกก็ไปพักทานข้าวได้แล้ว สภาพร่างกายยิ่งไม่ค่อยดีไม่ใช่รึไง เดี๋ยวเจ้าอิฐก็บ่นเอาได้หรอก”

แล้วเจ้าตัวก็เดินออกจากห้องถ่ายเอกสารไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รอให้วินถามอีกเลย

.........................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 22 up 100% P.23 (2/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 08-01-2015 20:39:41

:ling2: :ling2: :ling2: :ling1: :ling1: :ling1: สงสารวีร์

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 20% P.23 (8/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 09-01-2015 14:43:17

เมื่อไหร่จะมีความสุขนะ

ไม่สุขมาก

แต่ขออย่าทุกข์เลย

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 20% P.23 (8/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 12-01-2015 12:26:35

หาให้เจอไวๆนะ เป็นห่วงแม่ข้าว :hao5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 20% P.23 (8/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-01-2015 07:50:45

เนื่องจากวินไม่ไว้ใจพ่อตัวเอง จึงเรียกลูกทุกคนมาคุยปรึกษาหารือเกี่ยวกับความเปลี่ยนแปลงของวีร์ ซึ่งพวกสิงห์ก็เอะใจอยู่เหมือนกัน เพราะเห็นวีร์ซึมเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ดังนั้นพอเลยพักเที่ยงไป หลังจากที่พวกเขายืนซุ่มดูวีร์กับไฟเดินแยกทางหลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว พวกเขาก็เรียกไฟให้มาคุยกันที่ห้องประชุมอย่างลับๆ

“มีธุระอะไรถึงต้องคุยกันในห้องอย่างลับๆด้วยล่ะ” ไฟเอ่ยปากถามพวกสิงห์อย่างสงสัย เพราะในห้องประชุมตอนนี้มีวิน อิฐ สิงห์ ลีโอ จีน เหยี่ยว และกระต่ายอยู่ในห้องเท่านั้น

“มีเรื่องทะเลาะอะไรกับวีร์หรือเปล่า” วินเป็นคนเริ่มเปิดประเด็นก่อน

“ทะเลาะ?” ไฟมุ่นคิ้วก่อนจะตอบกลับไปว่า “เปล่านี่ ฉันไม่ได้ทะเลาะอะไรกับวีร์”

“แน่ใจว่าไม่ได้ทะเลาะน่ะ” สิงห์ถามอย่างคาดคั้น ซึ่งไฟส่ายหน้ากลับไปพร้อมกับพูดตอบมาว่า

“แน่ใจสิ ที่พวกเธอถามแบบนี้คงอยากจะรู้สินะว่าทำไมวีร์ถึงทำหน้าเศร้าไม่ค่อยยิ้ม”

“คุณรู้?” ทุกคนถามพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

“ใช่ ฉันรู้” ไฟตอบเสียงหนักแน่น “คนอย่างฉันมีหรือจะไม่รู้ ฉันไม่เคยพลาดอะไรที่เป็นเกี่ยวกับวีร์ ไม่ว่าวีร์จะเป็นอะไรยังไงฉันดูออกหมด แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้เพียงอย่างเดียว และจับตาดูอย่างใกล้ชิด เพราะเหตุนี้ฉันถึงต้องเทียวไปเทียวมาตอนพักกลางวันเพื่อทานข้าวกับวีร์ทั้งๆที่บริษัทของพวกเธอกับของฉันมันอยู่ห่างกันเป็นสิบกิโล และฉันยอมให้วีร์มาทำงานที่นี่ก็เพราะจะได้อยู่ในความดูแลของพวกเธอด้วย”

“ถ้าเช่นนั้นวีร์เป็นอะไรไปล่ะ คุณบอกได้หรือเปล่า” กระต่ายถามต่อ

“ฉันไม่แน่ใจ แต่เท่าที่สังเกตมาหลายวัน น่าจะเป็นเพราะวีร์ได้รับข้อความปริศนาจากคนแปลกหน้า ซึ่งขอเดาว่าน่าจะเป็นพ่อคนใหม่ของวีร์ที่หายสาบสูญไป” คำพูดของไฟทำเอาทุกคนถึงกับตกใจ

“คุณรู้ได้ไงว่าเป็นพ่อของวีร์น่ะ” ลีโอเป็นฝ่ายถามบ้าง ซึ่งไฟล้วงหยิบของบางอย่างขึ้นมาให้ทุกคนดู

“กล่องดนตรีลูกแก้วมังกรกับรูปภาพบ้าน?” ทุกคนพูดโพล่งพร้อมกันเป็นเสียงเดียวทันทีที่เห็นของสิ่งนั้น รวมถึงรูปภาพที่เป็นรูปบ้านอีกด้วย

“หลายวันนี้ฉันไม่ได้อยู่เฉย ฉันสั่งให้คนในบริษัทของพวกเธอเป็นฝ่ายคอยจับตาดูวีร์ทุกฝีก้าว ดังนั้นเวลาวีร์ทำอะไรฉันรู้หมด แม้กระทั่งมือถือของวีร์ฉันก็ได้ใส่เครื่องดักฟังเอาไว้ด้วย”

!!!!!!

“คุณนี่มัน…” วินยังไม่ทันได้พูดจบ เสียงมือถือของไฟก็ดังขึ้นเสียก่อน ไฟจึงกดรับแนบหูทันที

“มีอะไร ห๊ะ ว่ายังไงนะ ดี จับตาดูอย่าให้คลาดสายตา ถ้าหากวีร์เป็นอะไรไป ฉันเอาพวกแกตายแน่” ไฟพูดเสียงเข้มจนคนฟังยังรู้สึกหนาวไปตามๆกัน แล้วไฟก็กดวางสายก่อนจะเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ตอนนี้พวกเราต้องเลิกคุยกันแล้วล่ะ”

“ทำไม มีอะไร?” วินถามต่อด้วยความสงสัย

“ก็จะอะไรเสียอีก ตอนนี้วีร์ไม่ได้อยู่ที่บริษัทแล้วน่ะสิ!”

“หา?!” ทุกคนถึงกับร้องอุทานออกมาพร้อมกัน

“ไม่จริง เมื่อครู่นี้ยังแยกกับคุณอยู่ไม่ใช่หรือไง” จีนถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก เพราะเมื่อครู่นี้วีร์เดินแยกออกมากับไฟ แถมยังตรงไปยังห้องถ่ายเอกสารอยู่เลยด้วยซ้ำ แถมพวกเขายืนคุยกันได้ไม่นาน วีร์ไม่น่าจะเดินออกไปจากที่นี่โดยที่พวกเขาไม่รู้ได้ (เพราะพวกเขาได้จ้างพวกบอดี้การ์ดคอยคุมวีร์อยู่ห่างๆ)

“ใช่ๆ ถ้าวีร์ออกไปจริงพวกบอดี้การ์ดที่ฉันบอกให้พวกนั้นตามวีร์ก็ต้องโทรมาแจ้งแล้วสิ” วินพูดต่อ

“คงโทรแจ้งได้หรอกนะโดนวีร์ซัดจนสลบซะขนาดนั้น”

!!!!!!

“อย่ามัวพูดมากอยู่เลย ถ้าใครเป็นห่วงวีร์ก็ตามฉันมา”

“อะ…อืม” แล้วทุกคนก็รีบวิ่งตามไฟที่ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

..........................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 50% P.23 (14/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-01-2015 06:49:25

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 50% P.23 (14/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-01-2015 07:12:29

จะบู๊แล้วววววววววววววว
รอออออ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 50% P.23 (14/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-01-2015 21:25:25

อ่านทันละ แรก ๆ สับสน งงงวยยยย

พออ่านไปเรื่อย ๆ โอเคนิดหน่อยย

เนื้องเรื่องสนุกดี แต่แอบบอยากให้คนเขียน

ลงแบบเป็นตอน ๆ หรือแบ่งครึ่งตอน 50% พอมาแบบเป็นท่อน ๆ

แล้วขัด ๆ อ่าาาาา เสนอแนะนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 50% P.23 (14/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 18-01-2015 22:34:08

โง่...

โง่จริงๆ...

ปริศนามันก็บอกใบ้มาโต้งๆแล้ว แต่ผมกลับไม่นึกเลยว่าแม่ข้าวจะถูกลักพาตัวมาอยู่ที่นี่ ที่ๆเป็นบ้านเก่าของผมและแม่ข้าวเคยอาศัยอยู่ ทีแรกไม่ได้สงสัยว่าแม่ข้าวจะอยู่ที่นี่ หลังจากเอาคำปริศนาทุกอย่างมาวางรวมกันก่อนจะใช้เวลาครุ่นคิดอยู่นาน ก็เลยลองแอบหนีออกมาจากบริษัทเดี๋ยวนั้นทันที แน่นอนว่าหลังจากก้าวเท้าออกจากบริษัท พวกบอดี้การ์ดของวินที่แอบตามผมก็พากันรั้งตัวผมไม่ให้ออกไป แต่มีหรือพวกนี้จะห้ามผมได้ ผมก็ใช้ไม้ตายของผมสิครับ ป่านนี้พวกวินคงรู้ตัวแล้วล่ะว่าผมไปทำอะไรกับบอดี้การ์ดของเขาไว้ โชคยังดีที่ก่อนออกมาผมได้ปิดโทรศัพท์มือถือเอาไว้ เพราะเดาว่าไฟน่าจะติดเครื่องส่งสัญญาณติดตามมาแน่แท้

แต่จะให้เดินเข้าไปง่ายๆแบบนี้จะดีหรือ?...

ผมครุ่นคิดอย่างหนักใจ เพราะยังไม่ไว้วางใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นพ่อที่แท้จริงของผม บางทีอาจเป็นใครบางคนที่ต้องการหลอกล่อผมให้ติดกับด้วยการนำชื่อของพ่อผมไปอ้างก็เป็นไปได้ ส่วนเหตุผลที่มันต้องการตัวผมนั้นผมยังไม่ทราบ ซึ่งมันอาจมีได้หลายกรณี อย่างแรกง่ายๆไม่ต้องคิดมาก เพื่อต้องการฆ่าวินที่เป็นถึงผู้นำตระกูลสิงห์ สอง ต้องการยื่นหมูยื่นแมวเรื่องเงินหรือเรื่องธุรกิจกับวิน และสาม ต้องการให้ผู้นำตระกูลที่รู้จักกับผมยอมสยบอำนาจให้กับตัวเอง

ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ผมไม่มีทางยอมเป็นอันขาด..

ไม่มีวัน!

หลังจากยืนสูดลมหายใจสองสามครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปนั้นผมได้ทิ้งข้อความบางอย่างเอาไว้แถวหน้าบ้าน ซึ่งรหัสลับนั้นเป็นที่รู้กันระหว่างผมกับไฟ ผมเดาว่าอีกไม่กี่นาทีไฟก็คงจะพาพวกวีร์มาถึงที่นี่อย่างแน่นอน ถ้าให้เทียบกับหนังบู้ที่ผมเคยดู พวกพระเอกมักจะหาทางบุกเข้าบ้านโดยการเข้าทางหลังบ้านหรือไม่ก็ปีนทางหน้าต่าง ซึ่งถ้าใครเดินดุ่มเข้าประตูหน้าไปก็ต้องถือว่าโง่มาก เพราะผู้ร้ายจะเตรียมการไว้ทุกอย่างที่หน้าประตู แต่...

ผมจะเดินเข้าไปแบบสง่าผ่าเผยนี่แหละ!

เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็เดินเข้าไปเปิดประตูทันที แน่นอนว่าภายในทางเดินเข้าบ้านมีแต่ความมืดมิด ซึ่งผมคิดไว้แล้วไม่มีผิด เพราะคนร้ายที่ไหนจะเปิดไฟโล่งแจ้งกันล่ะครับ ผมไม่ลืมที่จะเตรียมหยิบปืนขึ้นมา เพราะคนร้ายอาจบุกทำร้ายผมได้ทุกเมื่อ ในขณะที่ผมกำลังจะก้าวเท้าเดินเข้าบ้านไปอย่างเงียบๆ และยังไม่ทันได้ก้าวเท้าเดินออกจากห่างประตูบ้านได้ซักเท่าไหร่ เงาดำก็โผล่ออกมาอย่างรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว

ปัง!

...................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 70% P.24 (18/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 18-01-2015 22:36:49

:a5: :z3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 70% P.24 (18/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 19-01-2015 08:51:06

“แน่ใจนะว่าวีร์มาที่นี่น่ะครับคุณเสือ เอ๊ย คุณไฟ”

“แน่ใจสิจีน”

“แล้วทำไมบ้านเก่าของวีร์ดู…” จีนพูดพลางมองบ้านไม้ที่เล็กและทรุดโทรม ต่างกับคฤหาสน์ของพวกเขาที่เคยอยู่ลิบลับ แถมบ้านหลังอื่นที่อยู่รอบข้างก็ไม่ต่างกัน บางทีก็ดูทรุดโทรมจนน่าอเนจอนาถเสียยิ่งกว่าบ้านหลังนี้อีกเลยด้วยซ้ำ “…เก่า ทรุดโทรม เล็ก วีร์เคยอยู่ที่นี่จริงๆหรือ”

“มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ จะเข้าหรือไม่เข้า!”

“ใจเย็นๆลูกสิงห์ พ่อรู้ว่าลูกเป็นห่วงคุณปู่ แต่ขืนบุ่มบ่ามเข้าไปมันจะอันตรายเอาได้นะ” วินบอกลูกชายพลางดึงเสื้ออีกฝ่ายไม่ให้เดินเข้าไปในบ้าน ตอนนี้พวกเขายืนซุ่มดูอยู่ห่างจากตัวบ้านไปสองหลังได้สิบนาทีแล้ว

“งั้นก็ให้พวกบอดี้การ์ดเข้าไปก่อนแล้วกัน” ไฟพูดตัดบทในขณะที่สิงห์กำลังจะโต้แย้งเถียงออกมา ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องของตนที่เป็นบอดี้การ์ดแอบเข้าไปทางหลังบ้าน พอพวกนั้นเข้าไปได้ซักพักแล้วพวกเขากลับต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของพวกบอดี้การ์ด “ดูท่าพวกเราต้องบุกเข้าไปเองซะแล้วสิ”

“งั้นก็อย่าเข้าทางเดียว กระจายกำลังไป แล้วก็ระวังตัวกันด้วยล่ะ เพราะพวกเราไม่รู้ว่าในนั้นมีพวกมันอยู่กี่คน” วินบอกทุกคน ก่อนจะแบ่งกันเข้าไปคนละที่ ซึ่งทางไฟแอบไปทางประตูหลังบ้านโดยมีจีนกับสิงห์ตามมา ส่วนวินก็มีอิฐกระต่ายและลีโอไปทางประตูหน้าบ้าน

บ้านเล็กนิดเดียวแต่กลับดูลึกลับน่ากลัวชอบกล…

นั่นคือสิ่งที่จีนคิดแต่ก็กระชับปืนในมือเดินตามไฟกับสิงห์เข้าไปในบ้าน หลังจากเดินสำรวจชั้นล่างจนหมด ก็ไม่พบอะไรเลยทั้งสิ้น แม้กระทั่งบอดี้การ์ดที่เดินเข้ามาก่อนก็ไม่มีอีกด้วย

“เอายังไงดีต่อครับคุณไฟ” วินถามต่อหลังจากเดินเข้ามาทางหน้าบ้านก็ไม่พบผิดสิ่งปกติ

“ก็ต้องขึ้นไปชั้นสองเพียงอย่างเดียวแล้วล่ะ” ไฟพูดตอบก่อนจะเดินนำขึ้นบันไดเป็นคนแรก ตามด้วยพวกวินที่เดินขึ้นตามทีหลัง เมื่อขึ้นไปยังชั้นสองก็พบว่าหน้าต่างชั้นบนถูกปิดเสียจนมืดมิดยิ่งกว่าชั้นล่าง จนไม่มีแสงเล็ดลอดออกมา ไฟที่เดินนำก็ชะงักเมื่อเห็นประตูห้องที่อยู่ในสุดของตัวบ้านชั้นบนได้เปิดออกมาเองราวกับเชิญชวนให้พวกเขาเดินเข้าไปยังข้างใน แต่พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะเดินต่อไปได้อีก ได้แต่จำต้องเดินเข้าไปยังข้างใน “เดี๋ยวฉันจะเดินไปเอง ทุกคนรออยู่ข้างนอกนี่แหละ”

“ไม่ มาด้วยกันแล้วก็ต้องเข้าไปพร้อมกันสิ” สิงห์พูดเสียงคัดค้าน ซึ่งทำให้ไฟอึ้งเล็กน้อย

“งั้นก็ตามมาแล้วกัน” ไฟบอกก่อนจะเดินนำ ตามด้วยพวกสิงห์ที่เดินตาม เมื่อเข้าไปในห้องแล้ว ไฟในห้องก็ถูกเปิดออกทันที ซึ่งทำให้พวกเขาที่อยู่ในความมืดเสียนานไม่ชินกับแสงที่ถูกเปิดออกกะทันหัน ทำให้ทุกคนถึงกับรีบหลับตาเพื่อหลบแสง ครั้นค่อยๆลืมตาขึ้นมา พวกเขาถึงกับตกตะลึงจนพูดไม่ออก เพราะภาพเบื้องหน้าที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นภาพของแม่ข้าวที่ถูกมัดเชือกห้อยโยงกับฝ้าเพดาน และที่กลางห้องมีชายแปลกหน้าสวมหน้ากากสีขาวยืนถือปืนขึ้นจ่อขมับวีร์ที่ถูกมัดด้วยเชือกที่โยงมาจากฝ้าเพดานยืนสลบไม่รู้เรื่องราวโลกภายนอกเลยซักนิด

“วีร์!!”

................................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 75% P.24 (19/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-01-2015 11:51:09

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 75% P.24 (19/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 19-01-2015 12:19:23

:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 75% P.24 (19/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 19-01-2015 16:05:07

มีแค่นี้เอง

ไม่นะ...........

ลุ้นกว่าเดิม

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 75% P.24 (19/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: morningflower ที่ 21-01-2015 06:53:53

อย่าทำอะไรวีร์นะ :sad4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 75% P.24 (19/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-01-2015 07:41:06

:katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 75% P.24 (19/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-01-2015 09:07:19

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวววววววว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 up 75% P.24 (19/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-01-2015 09:21:07

สปอยล์ตอนต่อไป (คืนนี้เจอกันจ้า)

....................................

เฮือก!!

ผมสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นมา แต่ก็ขยับตัวไม่ได้เพราะมีอะไรบางอย่างมารัดกอดผมไว้เสียแน่น ภาพเบื้องหน้าที่ดูมืดมัวก็ค่อยชัดเจนขึ้น จนกระทั่งเห็นใบหน้าของลูกชายและหลานๆทุกคนที่เต็มไปด้วยบาดแผลอย่างละนิดอย่างละหน่อยกำลังนั่งบนเก้าอี้โซฟาอยู่เบื้องหน้า และพอหันไปมองรอบๆข้างถึงกับมุ่นคิ้วทันทีที่เห็นผู้ชายแปลกหน้ากับคุณแม่กำลังนั่งอมยิ้มส่งมาให้ผม

แม่ข้าวส่งยิ้มให้?

...............................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [สปอยล์ คืนนี้เจอกัน ตอนที่ 23 P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-01-2015 21:05:17

วีร์…

วีร์ตื่นสิ…

เฮือก!!

ผมสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นมา แต่ก็ขยับตัวไม่ได้เพราะมีอะไรบางอย่างมารัดกอดผมไว้เสียแน่น ภาพเบื้องหน้าที่ดูมืดมัวก็ค่อยชัดเจนขึ้น จนกระทั่งเห็นใบหน้าของลูกชายและหลานๆทุกคนที่เต็มไปด้วยบาดแผลอย่างละนิดอย่างละหน่อยกำลังนั่งบนเก้าอี้โซฟาอยู่เบื้องหน้า และพอหันไปมองรอบๆข้างถึงกับมุ่นคิ้วทันทีที่เห็นผู้ชายแปลกหน้ากับคุณแม่กำลังนั่งอมยิ้มส่งมาให้ผม

แม่ข้าวส่งยิ้มให้?

“คุณแม่!” ผมร้องเรียกท่านด้วยความดีใจ ครั้นจะขยับตัวไปหาแต่ก็ขยับไม่ได้

เอ๊ะ? ทำไมขยับไม่ได้ล่ะ…

ครั้นก้มมองดูก็พบว่าเป็นแขนของคน พอเงยหน้าขึ้นมองก็ยังเห็นคุณแม่กับชายแปลกหน้าส่งยิ้มมาให้ผมอยู่ดี จึงทำให้ผมนึกสงสัยก่อนจะหันกลับไปมอง เท่านั้นแหละใบหน้าผมถึงกับร้อนฉ่าขึ้นมาทันที

“ไฟ!!”

“ครับที่รัก ไฟอยู่นี่แล้วครับ” ที่แท้ก็เป็นไฟที่มากอดรัดผมเสียแนบแน่น แถมยังกอดโดยมีผ้าขนหนูผืนใหญ่คลุมกายอยู่บนเก้าอี้โซฟาต่อหน้าทุกคนอีกด้วย “รู้หรือเปล่าว่าไฟเป็นห่วงวีร์มากแค่ไหน ทีหลังอย่าได้ออกมาข้างนอกคนเดียวอีกนะครับรู้ไหม”

“อะ...อืมรู้แล้วน่า ปล่อยวีร์ซะทีเถอะไฟ วีร์อายพวกเขา” ผมบอกพลางขยับตัวดิ้น แต่ไฟไม่ยอมปล่อยเลยครับ ทำให้ผมต้องยอมปล่อยให้เขากอดอยู่อย่างนั้นแหละ

“เลิกอายเถอะตาหนู เพราะแม่กับพ่อและทุกคนเห็นกันมาตั้งนานแล้ว” แม่ข้าวพูดหัวเราะคิกคัก

เอ๋? พ่อ...งั้นเหรอ?

ผมครุ่นคิดทบทวนคำพูดของแม่ข้าวก่อนจะหันไปมองชายแปลกหน้า ซึ่งอีกฝ่ายเป็นชายร่างสูง ใบหน้าคมเข้มผิวขาวตัดกับดวงตาสีทอง สวมเสื้อสีดำกางเกงยีนส์สีเข้มนั่งอยู่ข้างกายแม่ข้าว

นั่นนะหรือ...

คุณพ่อคนใหม่ของเรา...

ผมครุ่นคิดในใจ พ่อของผมในชาตินี้กับชาติก่อนจะมีลักษณะนิสัยที่คล้ายกัน จะต่างกันตรงที่เชื้อชาติเท่านั้นเอง แต่ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องพ่อใหม่ของตัวเองเท่าไหร่นัก เพราะเล่นทิ้งผมกับแม่ข้าวไปเสียนาน แถมกลับมาครั้งนี้เล่นอะไรก็ไม่รู้ ทำเอาผมเกือบจะไม่ได้เจอกับแม่ข้าวเสียแล้วด้วยซ้ำไป

“ว่าแต่คุณแม่หายดีแล้วเหรอครับ ถึงได้ลุกขึ้นมานั่งอยู่ตรงนี้ได้น่ะ” ผมถามเป็นชุด เพราะเห็นแม่ข้าวนั่งได้เหมือนคนปกติ แถมสีหน้าก็แลดูมีสุขภาพดี ต่างกับตอนที่หลับเป็นเจ้าหญิงนิทราลิบลับ ส่วนแม่ข้าวพอได้ยินที่ผมถาม ก็พลันยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะเบาๆ

“หายดีแล้วจ้ะ พอดีแม่ฟื้นตั้งแต่ตอนที่พ่อของเราลักพาตัวแม่มาแล้วน่ะ”

“เหรอฮะ แล้วไงต่อ”

“แล้วแม่ก็ได้พ่อเราช่วยทำกายภาพบำบัดจนหายดีเป็นปกติ ถึงแม้ตอนนี้จะยังต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดินก็เถอะ” แม่ข้าวยิ้มตอบกลับมา ก่อนจะหันไปมองคนที่นั่งข้างกายตัวเอง “พูดเข้าเรื่องเลยดีไหมคะที่รัก เพราะดูตาหนูจะยังงงกับสถานการณ์ตอนนี้อยู่”

“อืม ก็ดีเหมือนกัน” พ่อตอบกลับมา ก่อนจะหันมาทางผมด้วยสีหน้าปกติ ซึ่งผมเองก็อยากจะรับรู้อยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้จำได้ว่าตัวเองกำลังเดินเข้าบ้านแต่ไฉนถึงได้เป็นลมล้มพับไม่ได้สติไป ก่อนจะตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวผมเองโดนไฟนั่งกอดอยู่ตรงนี้แล้ว “ฟังให้ดีนะตาหนู เพราะพ่อจะเล่าให้ฟังแค่ครั้งเดียวนะโอเค?”

“ตาหนู?” จู่ๆไฟพูดถามขึ้นแทรกอย่างสงสัย รวมถึงทุกคนที่หันไปมองแม่ข้าวเพื่อทวงคำตอบ

“อ้อ ตาหนูเป็นชื่อเล่นชื่อแรกของวีร์ที่แม่กับพ่อเป็นคนเรียกตั้งแต่เกิดแล้วน่ะจ้ะ” คำตอบของคุณแม่ทำเอาผมแทบอยากจะกุมขมับด้วยความกลัดกลุ้ม “แต่ตาหนูไม่ยอมท่าเดียว เห็นบอกว่าอยากจะใช้ชื่อวีร์ แม่ก็เลยไม่ห้าม ทีแรกแม่ก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมต้องเปลี่ยน อ้อจริงสิ พวกเธอทุกคนคงรู้แล้วใช่ไหมว่า...”

“...ชาติก่อนวีร์เกิดเป็นใคร คุณจะพูดแบบนั้นอยู่ใช่ไหมครับคุณแม่”

!!!!!!

“คิกๆ จ้าพ่อลูกเขยสุดหล่อ แหมนอกจากจะหล่อแล้วยังฉลาดอีกด้วย” เอ่อ ระหว่างที่สลบไป นี่ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่าครับเนี่ย “ทุกคนในที่นี้คงจะรู้หมดแล้วสินะ ดีเลย จะได้คุยกันง่ายหน่อย จริงไหมคะคุณ”

“จริงจ้ะที่รัก” พ่อใหม่ของผมยิ้มตอบแม่ข้าวที่กอดแขนพ่อไปด้วย ซึ่งผิดกับผมที่ได้แต่อึ้งกับอึ้ง

มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ผมสลบไปกันแน่เนี่ย!!

........................

o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 อัพ 100% P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 22-01-2015 07:23:04

สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นนิ
เริ่มงงแหละ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 อัพ 100% P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-01-2015 08:36:20

เอิ่ม..........
ตื่นมาแบบนี้เดี๊ยนก็งงฮ่ะ o22
รอตอนต่อไปปปปป :really2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 อัพ 100% P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 22-01-2015 08:43:30

:a5:
.
.
o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 อัพ 100% P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 22-01-2015 10:40:34

ไม่ใช่หนูวีร์หรอกขอรับที่งง

ข้าเจ้าก็งงคือกัน

อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 อัพ 100% P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 22-01-2015 16:25:36

:a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 อัพ 100% P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 23-01-2015 03:42:28

งงนะ แต่ไม่เป็นไร คู่ใหญ่เค้าหวานกันแหละ พ่อแม่วีร์คลาวนี้น่ารักอะ :-[

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 23 อัพ 100% P.24 (21/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-01-2015 07:56:31

สปอยล์ ตอนที่ 24 (คืนนี้เจอกันจ้า)

.........................

“เล่นละครเหรอครับคุณแม่?”

“ใช่แล้วจ้ะ เล่นละคร” คุณแม่ข้าวยิ้มตอบ ในขณะที่เหลือบมองลูกชายของเธอกำลังมองหน้าเธอสลับกับล้างแผลบนใบหน้าให้กับเขาอยู่ด้วยพร้อมกัน “และเพื่อความสมจริง แม่จึงต้องให้ตาหนูสลบไปก่อน ไม่งั้นละครมันจะไม่สมบูรณ์แบบ”

คงจะยอมอยู่หรอกนะ ก็เล่นเหมือนจริงซะจนพวกเราเกือบตายกันไปข้าง

.....................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [สปอยล์ตอนที่ 24 P.24 (24/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-01-2015 11:25:42

ตอนที่ 24

...............

“เล่นละครเหรอครับคุณแม่?”

“ใช่แล้วจ้ะ เล่นละคร” คุณแม่ข้าวยิ้มตอบ ในขณะที่เหลือบมองลูกชายของเธอกำลังมองหน้าเธอสลับกับล้างแผลบนใบหน้าให้กับเขาอยู่ด้วยพร้อมกัน “และเพื่อความสมจริง แม่จึงต้องให้ตาหนูสลบไปก่อน ไม่งั้นละครมันจะไม่สมบูรณ์แบบ”

คงจะยอมอยู่หรอกนะ ก็เล่นเหมือนจริงซะจนพวกเราเกือบตายกันไปข้าง

ทุกคนในห้องนี้ยกเว้นวีร์ต่างครุ่นคิดในใจพร้อมกัน พลางนึกย้อนไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วก่อนหน้าที่วีร์จะฟื้นขึ้นมา ณ วินาทีที่เข้าห้องเจอกับวีร์ที่ถูกคนแปลกหน้าซึ่งก็คือพ่อของวีร์จับเป็นตัวประกัน ไหนจะแม่ข้าวที่ถูกมัดกลางอากาศอีก ทำเอาพวกเขาหวาดหวั่นว่าจะช่วยทั้งคู่ไม่ได้ แน่นอนว่าตอนนั้นพ่อของวีร์ได้ยื่นคำขาดว่าถ้าอยากจะช่วยวีร์ ต้องฆ่ากันเอง ใครรอดก็เอาวีร์ไปได้เลย ซึ่ง ณ ตอนนั้นพวกเขาต่างมองหน้ากันด้วยความหวาดหวั่น เพราะไม่มีใครอยากจะฆ่ากันเอง

“แล้วทำไมทุกคนถึงมีแผลเยอะขนาดนี้ล่ะ” วีร์ยังคงถามต่อด้วยความสงสัย ก่อนจะหันไปมองวินที่มีบาดแผลเยอะพอสมควร “แกก็อีกคนเจ้าวิน ทำไมมีแผลเยอะขนาดนั้น วิชาที่ฉันสอนทำไมไม่รู้จักเอาออกมาใช้ล่ะ”

วินฝืนยิ้มในขณะที่ยื่นแขนให้กับอิฐทำแผลให้ก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ่อยว่า

“ขอโทษครับคุณพ่อ พอดีตอนนั้นผมมัวแต่ห่วงคุณพ่อก็เลยลืมใช้น่ะครับ”

“ลืมเนี่ยนะ?!”

“ครับคุณพ่อ ผมลืม” วินพยักหน้าตอบก่อนจะพูดต่อ “ตอนนั้นพวกเราไม่ได้ใช้ปืน แต่ใช้หมัดสู้กันตามคำสั่งของคุณพ่อของพ่อยังไงล่ะครับ มันชุลมุนก็เลยทำให้ต้องเจ็บตัวถึงขนาดนี้”

คำตอบของวินทำเอาวีร์ถึงกับกุมขมับ

“แล้วเรื่องมันจบอีตอนไหนล่ะนั่น”

“ก็ตอนที่เหลือแฟนของลูกยังไงล่ะตาหนู” คุณพ่อของวีร์ตอบในขณะที่มือถือถ้วยชายกขึ้นจิบแก้กระหาย “คนที่รอดจากการชกต่อย ก็มีแต่คุณพยัคฆ์เท่านั้น”

“แล้วทำไมคุณถึงหน้าบวมขนาดนั้นล่ะ” ดูท่าวีร์ยังคงไม่ชอบขี้หน้าพ่อใหม่ของตัวเองที่ทอดทิ้งพวกเขาไปเป็นนับสิบปี จึงไม่ยอมเรียกอีกฝ่ายว่าพ่อเลยซักคำเดียว

“ก็โดนแฟนของลูกต่อยเอายังไงล่ะตาหนู” พ่อของวีร์ยิ้มตอบก่อนจะจับแก้มของตัวเองที่บวมเขียวม่วงด้วยฝีมือของเขาเอง “อูย หมัดหนักใช่ย่อยเลยนะคุณพยัคฆ์ ทำเอาผมเกือบน็อกเลยล่ะ”

เขายิ้มรับกับคำชมของพ่อวีร์ ก็ตอนนั้นเหลือเขาแค่คนเดียว คนอื่นสลบไปกันหมดแล้ว เขาก็เลยถลาเข้าไปต่อยพ่อของวีร์เพื่อที่จะช่วยคนรักให้จงได้ ซึ่งอีกฝ่ายไม่ทันระวังจึงโดนลูกหมัดของเขาไปเต็มๆ

“งั้นคุณลักพาตัวแม่ข้าวมาทำไม” วีร์ถามพ่อของตัวเองต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แววตากลับทอประกายความไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด จนเขาต้องรีบบีบมือคนรักว่าให้ใจเย็นๆ ส่วนพ่อของวีร์ก็หันมาตอบคำถามกับลูกชายว่า

“เพื่อทดสอบไอคิวของลูกยังไงล่ะตาหนู”

“ทดสอบไอคิว?”

“ใช่ ทดสอบไอคิว” พ่อของวีร์ตอบก่อนจะพูดต่อ “จากที่พ่อจับตาดูเรามาโดยตลอด นับตั้งแต่เกิดจนโต ลูกเก่งกาจเกินเด็กทั่วไป จนกระทั่งมีอยู่มาวันหนึ่ง ลูกเดินเข้าตระกูลสิงห์ ไปขอทำงานกับคุณวิน ซึ่งปกติที่นั่นไม่มีใครรับเด็กอย่างลูกเข้าทำงานกันง่ายๆหรอกถ้าไม่มีเส้นสายหรือมีฝีมือพอ…”

“ที่คุณรู้แสดงว่าที่นั่นมีหนอนบ่อนไส้สินะ” วีร์พูดแทรกขึ้นมาทันที ซึ่งพ่อวีร์พยักหน้าตอบ

“งั้นผมขอเดา คนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ให้คุณก็คือไอ้กล้าที่เป็นเด็กสวนในบ้านของวิน”

!!!!!!

ทั้งเขาทั้งวินรวมถึงทุกคนยกเว้นแม่ข้าวที่นั่งฟังถึงกับตกตะลึง เพราะไม่คิดว่าเด็กสวนบ้านวินจะเป็นหนอนบ่อนไส้ ซึ่งเขาไปที่บ้านของตระกูลสิงห์แทบทุกวัน เคยเห็นเด็กคนนั้นก็จริง แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นสายลับสองหน้าได้

“แล้วลูกรู้ได้ยังไงว่าเด็กคนนั้นเป็นสายลับของพ่อน่ะ”

“ทีแรกไม่รู้หรอก เพราะกล้าแสดงละครเป็นคนอ่อนแอได้เก่งมาก” วีร์หยุดมือที่ทำแผลให้เขาแล้วหันไปตอบคำถามกับพ่อตัวเอง “ถึงกล้าจะแสดงละครเก่ง แต่ก็มีจุดอ่อนเผยออกมาโดยที่เจ้าตัวเองก็ลืมไป เพราะตอนที่กล้าตัดกิ่งไม้ต้นไม้ มือของคนที่เป็นคนสวนมักจะหยาบกร้านและต้องมีรอยมีดบาดจากของมีคมบนนิ้วมือด้วย แต่นี่กลับไม่มีเลยซักนิด แถมวิธีการจับก็ไม่ใช่จับแบบคนสวน แต่เป็นการจับมีดแบบนักฆ่าต่างหากล่ะ”

!!!!!!

แล้ววีร์ก็หันไปทางกระต่ายก่อนจะพูดบางอย่างที่ทำเอาทุกคนถึงกับตกตะลึง

“เลิกปลอมตัวได้แล้วไอ้กล้า เพราะหลานสาวฉันไม่ได้หน้าอกเล็กแบนเป็นแผ่นกระดานนะเว้ย!”

!!!!!!

...................

ปล.พอดีว่าง เลยลงตอนนี้ (ไม่รอถึงกลางคืนแล้วล่ะ) :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

......................

สปอยล์ (พรุ่งนี้เจอกัน)

“พูดอะไรของเธอน่ะวีร์ ฉันกระต่ายนะ”

นั่นคือคำพูดของไอ้กล้าที่ริอาจปลอมตัวเป็นหลานสาวของผมเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ก่อนจะโดนผมซัดด้วยวิชาของตระกูลก็คือดรรชนีเป็นตาย ทำให้มันถึงกับหน้าซีดหน้าเซียวจนวินมุ่นคิ้วถามด้วยความสงสัย

“เป็นอะไรหรือกระ...”

ลูกชายผมยังถามไม่ทันจบ เจ้าตัวถึงกับวิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ผมได้แต่ยืนกุมหัวท้องหัวเราะอยู่อย่างนั้น จนไฟที่ห้ามผมไม่ทันได้แต่ส่ายหน้าเพียงอย่างเดียว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 20% P.24 (24/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 25-01-2015 08:47:55

“พูดอะไรของเธอน่ะวีร์ ฉันกระต่ายนะ”

นั่นคือคำพูดของไอ้กล้าที่ริอาจปลอมตัวเป็นหลานสาวของผมเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ก่อนจะโดนผมซัดด้วยวิชาของตระกูลก็คือดรรชนีเป็นตาย ทำให้มันถึงกับหน้าซีดหน้าเซียวจนวินมุ่นคิ้วถามด้วยความสงสัย

“เป็นอะไรหรือกระ...” ลูกชายผมยังถามไม่ทันจบ เจ้าตัวถึงกับวิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ผมได้แต่ยืนกุมท้องหัวเราะอยู่อย่างนั้น จนไฟที่ห้ามผมไม่ทันได้แต่ส่ายหน้าเพียงอย่างเดียว “…คุณพ่อใช้วิชาทำไมเหรอครับ”

“ก็มันไม่ยอมเผยตัว…พ่อก็ต้องใช้วิชาแกล้งมันคืนสิ” สรุปสุดท้ายกล้าก็ยอมเผยตัวกลับมาเป็นมันเหมือนเดิม แถมยังต้องมานั่งคุกเข่าทำหน้าสำนึกผิดต่อหน้าผมเพื่อขอขมาที่กล้าปลอมตัวเป็นหลานสาวของผมแบบผิดๆ

“คุณกระต่ายตอนนี้น่าจะฟื้นแล้วครับ เพราะผมทำคุณกระต่ายสลบอยู่ที่ห้องทำงาน”

“งั้นวินก็โทรไปบอกเหยี่ยวซะ ให้ไปดูแลกระต่ายที่ห้องทำงานหน่อย” ผมหันไปบอกวิน ซึ่งลูกชายพยักหน้าก่อนจะโทรไปบอกเหยี่ยวตามที่ผมสั่ง “ส่วนแกเจ้ากล้า รู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร”

กล้าสะดุ้งเฮือกก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นว่า

“คะ…ครับ คุณคือลูกชายของเจ้านาย”

“แค่นั้น?” ผมถามต่อ

“ครับ แค่นั้น” โอเค แสดงว่ามันไม่รู้เรื่องที่ชาติก่อนผมคือวีรวัฒน์กลับชาติมาเกิด

“ดี งั้นก็ไปนั่งสำนึกที่หน้าห้องซะ” แล้วผมก็หันไปหาแม่ข้าวต่อ ในขณะที่ไอ้กล้าเดินออกไปข้างนอกห้องตามคำสั่งของผม “คุณแม่ได้บอกเรื่องการกลับชาติมาเกิดให้เขาฟังแล้วใช่ไหมครับ”

คุณแม่ยิ้มก่อนจะพยักหน้าตอบว่า

“ใช่แล้วจ้า แม่เพิ่งจะบอกเขาหลังจากแม่ฟื้นได้ไม่นานนี้เอง ทีแรกพ่อไม่ยอมเชื่อแม่ว่าลูกคือวีรวัฒน์กลับชาติมาเกิด เพราะมันฟังดูน่าเหลือเชื่อที่จะเกิดเรื่องขึ้นแบบนั้นมาได้ ประกอบกับพ่อของลูกอยากจะทดสอบไอคิวลูกด้วย แม่ก็เลยให้พ่อเขาส่งข้อความลับไปให้ เผื่อว่าลูกจะไขปริศนาออก”

“แต่ลูกกลับใช้เวลานานจนเกินไป แถมเอาแต่ฝึกงานกับเอาอกเอาใจพวกคุณสิงห์จนพ่อต้องให้ไอ้กล้าปลอมตัวเข้าไปที่บริษัทตามสะกดรอยลูกและส่งข้อความภาพไปให้ลูกอีกครั้ง” มิน่า ภาพนั้นถึงถูกส่งผ่านทางลิฟต์ส่งของ ที่แท้ก็เป็นฝีมือของไอ้กล้านี่เอง “ซึ่งไอ้กล้าก็ทำหน้าที่ได้ดีเกินเหตุ ถ่ายภาพลูกทุกช็อตกระทั่งตอนที่ลูกกับคุณพยัคฆ์…เอ่อ แอบมีอะไรกันในห้องน้ำในที่ทำงานด้วย”

!!!!!!

ทุกคนถึงกับหันมามองผมกับไฟพร้อมกันเป็นตาเดียว ส่วนผมนะหรือครับ เดือดผุดจนอยากจะลุกขึ้นไปฆ่าไอ้ตากล้องจำเป็นอย่างไอ้กล้าอยู่รอมร่อ แต่ติดที่ไฟจับมือผมไว้ไม่ยอมให้ลุกขึ้นไปไหน

“พูดต่อไปเลยครับ ผมกับวีร์ฟังอยู่” ไฟบอกเสียงเรียบ แต่ดวงตาของไฟกลับลุกโชนจนน่ากลัวว่าถ้าเรื่องนี้เสร็จเมื่อไหร่ ไอ้กล้าได้ตายหยังเขียดแน่ครับ

“แม่ของลูกเห็นว่าลูกมีแฟนแล้ว ก็เลยวางแผนว่าจะดูฝีมือของว่าที่ลูกเขยด้วย จนกระทั่งลูกมาเหยียบที่บ้านหลังนี้ พ่อก็เลยจัดการลูกให้สลบไปก่อน และเริ่มลงมือตามแผนการที่แม่ของลูกคิดเอาไว้ แต่ไม่นึกเลยว่าคุณพยัคฆ์จะเป็นห่วงลูกมากจนถึงขั้น…”

“เกือบฆ่าพ่อของลูกตาย เพราะด้วยเหตุนี้แม่ก็เลยรีบยุติแผนนี้ซะ แล้วแฟนของลูกก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อแม่ฟัง” แม่ข้าวพูดต่อแทนคุณพ่อ

“สรุปว่าคุณเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดของผมกับไฟแล้วใช่ไหม”

“ใช่ พ่อเชื่อแล้ว” คุณพ่อพยักหน้าตอบ “เพราะแฟนของลูกได้บอกเรื่องทั้งหมดให้พ่อแม่ฟังแล้ว แต่พ่อขอบอกไว้ก่อนนะว่า พ่อไม่ได้เป็นคนฆ่าคุณไฟเลยแม้แต่นิดเดียว”

!!!!!!

“ว่ายังไงนะ ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร” ไฟแทบจะลุกขึ้นมาเค้นคอถามเลยทีเดียว เพราะเฟยจิ้งเป็นคนบอกพวกเราแท้ๆว่าคุณพ่อเป็นคนฆ่าไฟเองกับมือ แต่ไฉนพ่อกลับบอกว่าตัวเองไม่ใช่เป็นคนฆ่า

“คุณเฟยจิ้งคงจะบอกคุณสินะว่าผมเป็นคนฆ่าคุณ”

“ใช่”

“สมควรแล้วล่ะที่เขาเข้าใจผิด เพราะโดนหลอกมาโดยตลอด” คุณพ่อพูดไปพยักหน้าไปพลาง

“แล้วใครกันล่ะที่หลอกคุณเฟยจิ้ง” ผมถามกลับไปบ้าง ซึ่งคำตอบของคุณพ่อทำเอาทุกคนถึงกับตกตะลึง

“คนที่หลอกคุณเฟยจิ้งกับปลอมตัวเป็นพ่อไปลอบยิงคุณไฟจนตายก็คือไป่เต๋ายังไงล่ะ”

!!!!!!

.............................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 50% P.24 (25/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 25-01-2015 09:37:22

เรื่องมันซักจะยุ่งขึ้นมาก

ไป่เต๋า

คนนี้น่ากลัวจริง อะไรจริง

จะมีอะไรให้แปลกใจอีกไหมนะ

รอต่อ หุหุ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 50% P.24 (25/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 25-01-2015 12:14:35

ไป๋เต๋า ตายยากแหะ เฮ้อออ เรื่องเริ่มคลี่คลายแล้วว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 50% P.24 (25/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: morningflower ที่ 25-01-2015 14:57:09

ไป่เต๋า แกอีกแล้วเร๊อะ :m31: :katai1: :katai4: :fire:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 50% P.24 (25/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-01-2015 07:42:03

เนื่องจากไป่เต๋าตายไปแล้ว แถมเขาก็ไม่ได้คิดแค้นอะไรกับอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย จึงได้แต่ขออโหสิกรรมไป่เต๋าไปว่าขอให้มันจบแต่เพียงชาตินี้ แล้วเขาจะทำบุญกรวดน้ำไปให้ในภายหลัง

“ไฟเป็นอะไรไปเหรอ หน้านิ่วคิ้วขมวดใหญ่เชียว” เสียงวีร์ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ซึ่งทำให้ไฟชะงักความคิดก่อนจะหันมายิ้มให้กับคนรัก ตอนนี้พวกเขานั่งร่วมรับประทานอาหารอยู่ที่บ้านหลังเก่าของวีร์ แม้มันจะเล็กแต่ก็ดูอบอุ่นไม่ใช่น้อย ทุกคนกำลังนั่งทานข้าวไปสลับกับนั่งคุยสนทนาเรื่องเก่า ซึ่งไม่พ้นเรื่องของวีร์ตอนเล็กที่แม่ข้าวขยันแฉลูกชายตัวเอง จะเรียกว่านินทาต่อหน้าเลยก็ว่าได้ “ปวดแผลหรือเปล่า วีร์จะได้เอายาแก้อักเสบแก้ปวดมาให้ไฟทาน”

เขายิ้มกับความเป็นห่วงของวีร์ ที่มักจะเป็นห่วงเขาเสมอตลอดเวลา

“ไม่ได้ปวดแผลครับ ไฟแค่คิดอะไรในใจเฉยๆ”

“แล้วคิดอะไรล่ะ” วีร์เอียงคอถามต่ออย่างสงสัย

“แค่กำลังคิดว่าจะขออโหสิกรรมให้กับไป่เต๋าน่ะครับ ไม่มีอะไรมากนักหรอก” เขายิ้มตอบพลางบีบมือบางคนรักเบาๆไปด้วยพร้อมกัน “ไว้ว่างๆเราสองคนไปทำบุญที่วัดกันดีไหม หรือจะชวนพวกลูกหลานไปด้วยก็ได้”

วีร์เลิกคิ้วครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง

“ก็ดีสิ ไปด้วยกันจะได้ทำบุญพร้อมกัน แต่วีร์ไม่รู้นะว่าพวกเด็กๆจะยอมไปตามที่วีร์บอกหรือเปล่า”

“ต้องไปสิ ทำไมวีร์คิดแบบนั้นล่ะครับ หรือว่าวีร์กลัวพวกเขาไม่เชื่อฟังที่วีร์พูด”

“อืมใช่ เพราะแค่บอกว่าจะให้ย้ายกลับไปอยู่บ้านใหญ่วีร์ก็ยังไม่กล้าเลย” วีร์ตอบเสียงเบา ทำให้เขาหันไปมองทุกคนที่บัดนี้กำลังมองมาที่พวกเขาสองคนแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้ยินที่พวกเราพูด เพราะเราสองคนพูดเสียงกระซิบใส่กัน “วีร์กลัวพวกสิงห์จะโกรธที่วีร์ใช้อำนาจพวกเขาสั่งให้กลับไปอยู่บ้านน่ะ”

เขาบีบมือคนรักเบาๆอีกครั้งก่อนจะพูดให้กำลังใจไปว่า

“ไม่ต้องกลัว ไฟเชื่อว่าสิ่งที่วีร์ทำไปกับพวกหลานต้องไม่เสียเปล่า เชื่อไฟสิครับ”

เชื่อว่าพวกสิงห์จะต้องยอมรับฟังคำขอจากวีร์โดยไม่แย้งอย่างแน่นอน

........................

:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 60% P.24 (29/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 29-01-2015 11:09:45

น้อยจัง

แต่ก็อ่าน

หวังว่าคงไม่มีอะไรพลิกล็อคนะขอรับ

แบบว่ากลัวเศร้าอ่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 60% P.24 (29/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-01-2015 12:31:47

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 60% P.24 (29/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-01-2015 13:05:41

ในที่สุดดดดด เหลือเรื่องหลานๆสินะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 60% P.24 (29/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 30-01-2015 07:17:13

หลังจากวันนั้นแล้วเรื่องทุกอย่างเคลียร์หมด คุณพ่อคุณแม่ก็ได้กล่าวขอโทษทุกคนที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวาย ส่วนคุณเฟยจิ้งนั้นก็ได้ชักชวนคุณพ่อกลับไปทำงานที่เดิม ไปเป็นมือขวาให้กับเขา แต่คุณพ่อบอกปฏิเสธไปว่าอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับครอบครัว ซึ่งทำให้คุณเฟยจิ้งได้แต่ยอม

“คุณแม่ไม่คิดจะไปอยู่กับผมที่บ้านของไฟหรือฮะ” ผมเอ่ยปากชวนโดยไม่สนใจคุณพ่อที่ถูกลืม

“ไม่ล่ะจ้ะ แม่จะอยู่ที่นี่กับพ่อ ต่อให้เป็นบ้านหลังเก่าเล็กก็เถอะ” แม่ข้าวยิ้มตอบก่อนจะหันไปมองบ้านหลังเล็กที่บัดนี้กลายเป็นบ้านของพวกเราอย่างเต็มตัว ไม่ใช่บ้านเช่าอีกต่อไป “มันเป็นความทรงจำที่แม่กับพ่อเคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ถึงจะสั้นก็ตาม แล้วแม่ก็ไม่คิดจะกลับไปบ้านตระกูลมังกรอีก ข้าวต้องขอโทษพี่จิ้งด้วยนะคะ ที่ข้าวไม่สามารถกลับไปที่นั่นได้อีก”

แม่ข้าวหันไปพูดขอโทษกับคุณเฟยจิ้ง ซึ่งอีกฝ่ายยิ้มตอบกลับมาว่า

“ไม่เป็นไร พี่ขอแค่น้องข้าวกับโทนี่กลับไปนอนค้างเยี่ยมเยียนที่บ้านตระกูลมังกรบ้างเป็นบางครั้ง คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่จิ้ง ถ้าแค่นั้นข้าวทำให้ได้อยู่แล้วค่ะ” แม่ข้าวตอบก่อนจะหันมาทางผมกับไฟที่นั่งอยู่ “แล้วตาหนูล่ะ วันนี้จะอยู่นอนค้างกับพ่อแม่หรือเปล่าล่ะจ้ะ”

พอคุณแม่ถามจบ ซึ่งผมยังไม่ทันตอบ ไฟก็คว้าไหล่ผมเข้าไปประชิดตัวเองก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ขอโทษด้วยครับที่ทำตามคำขอของคุณแม่ไม่ได้ เพราะวีร์ก็ต้องอยู่กับผมเท่านั้น”

!!!!!!

เพราะด้วยเหตุนี้คุณแม่ถึงกับกรี๊ดจนสลบไปอีกรอบ พอฟื้นขึ้นมาก็บอกว่าจะจัดงานแต่งงานให้ผมกับไฟอีกด้วย แต่ผมกับไฟแย้งกลับไปว่าไม่จำเป็นต้องจัด เพราะมันสิ้นเปลืองมากครับ

“ทำไมล่ะตาหนู ไม่ดีหรือที่แต่งงานกันน่ะ”

“ไม่ใช่ว่าไม่ดีครับ” ไฟแย้งตอบโดยที่ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร “เพราะอีกเดี๋ยวประเทศไทยก็มีกฎหมายให้คนเพศเดียวกันสามารถจดทะเบียนสมรสได้แล้ว ดังนั้นไว้ถึงตอนนั้นผมกับวีร์จะไปจดทะเบียนสมรสด้วยกันน่ะครับคุณแม่”

!!!!!!

และวันนี้ผมก็มาทำงานที่บริษัทของตัวเองอีกครั้ง แต่คาดว่าคงจะเป็นวันสุดท้าย เพราะวันนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะพูดชวนพวกสิงห์ให้กลับไปนอนที่บ้านตัวเองอีกครั้ง ซึ่งวันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก ผมก็เอาใจลูกหลานตามปกติ ส่วนวินกับอิฐก็พอรู้อยู่เหมือนกันว่าผมเตรียมตัวที่จะพูดในวันนี้

“ถ้าไม่สำเร็จเดี๋ยวผมจะช่วยคุณพ่อพูดเอง”

“ใช่ครับคุณวีร์ ถ้าพวกสิงห์ไม่ยอม พวกผมสองคนจะช่วยพูดให้” อิฐพูดเสริมต่อจากวิน

“ขอบใจนะที่คิดจะช่วย” ผมยิ้มตอบก่อนจะพูดต่อ “แต่ฉันจะลองดูด้วยตัวของฉันเอง”

ตกเย็นผมก็รีบกลับไปที่บ้านตระกูลสิงห์โดยมีไฟขับรถไปรับไปส่งผมเหมือนเช่นเคย

“ไม่ต้องคิดมากนะครับที่รัก ไฟเชื่อว่าพวกเขาต้องรับฟังที่วีร์พูดอย่างแน่นอน”

“อืม” พอผมไปถึงก็รีบเข้าครัวเหมือนเดิมทันที แต่ครั้งนี้ผมสั่งให้ไอ้กล้าเข้ามาช่วยเหลือในครั้งนี้ด้วย เพราะโทษครั้งก่อนผมยังไม่หายแค้น ก็เลยแกล้งมันให้เข้ามาช่วยทำกับข้าวในครัว ซึ่งมันก็ทำอาหารไปเกร็งจนผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ที่จะแกล้งมัน “ทำดีๆ อย่าให้ฉันต้องจี้จุดสกัดวิ่งเข้าห้องน้ำอีกนะไอ้กล้า”

ไอ้กล้าสะดุ้งเฮือกทันที

“คะ…ครับคุณวีร์”

“เฮ้อ วีร์ก็นะ ไปแกล้งเด็กอยู่นั่นแหละ” ไฟที่ยืนดูเหตุการณ์ก็ได้แต่ส่ายหน้าพูดด้วยความเอือม

“หึ ก็วีร์หมั่นไส้นี่” ผมยิ้มบอกก่อนจะลงมือทำอาหารต่อไป

......................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 80% P.24 (30/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: s.mosis ที่ 30-01-2015 07:30:01

มาอย่างล่ะหน่อย แต่ก็ยังมา

มาต่อไว ไวเน้อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 80% P.24 (30/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 30-01-2015 09:31:27

ึ
มาน้อยยังดีกว่าไม่มี

ต่อไปคงจะหวานแล้วใช่ไหมขอรับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 up 80% P.24 (30/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 30-01-2015 13:14:04

แซวตอนที่ 24

....................

กล้า : ผมเข้าห้องน้ำตั้งหลายรอบเพราะโดนคุณวีร์แกล้ง คุณวินช่วยขึ้นเงินเดือนให้ผมด้วย! (จับขาวินทำตาแวววาว) :impress2:

   วิน : ไม่ขึ้นเว้ย เอ็งสมควรโดนละ อยากปลอมเป็นลูกสาวฉันว่าหน้าอกแบนเอง ไม่โดนยัยกระต่ายตื๊บก็บุญหัวมึงแล้วไอ้กล้า! (ขยับขาจะถีบกล้าแต่ถีบไม่ได้) :m16:

   อิฐ : คุณวินอย่าครับ เดี๋ยวความดันขึ้น! (ดึงแขนวินไว้) :try2:

   วีร์ : พวกนี้เล่นอะไรกัน แก่แล้วยังจะเล่นแบบเด็กๆอีก (ถอนหายใจ) :onion_asleep:

   ทุกคน : ก็เพราะใครกันเล่าทำให้เป็นแบบนี้!! (คิดในใจ) o7

........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [แซวตอนที่ 24 P.25 (30/01/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 03-02-2015 21:10:44

“วันนี้จะกลับบ้านพร้อมกันเลยหรือเปล่าครับพี่สิงห์”

“อืม แล้วมีใครกลับตามบ้างล่ะ” สิงห์ถามกลับเพราะวันนี้พวกเขาไม่มีรถประจำของตัวเอง เนื่องจากเอาเข้าอู่เพื่อตรวจสภาพพร้อมๆกัน ทำให้ตอนนี้ต้องอาศัยรถคันเดียวกันเพื่อกลับบ้าน (แน่นอนว่ามีลูกน้องขับรถตามมาเป็นขบวนด้วย)

“ก็มีกระต่าย เหยี่ยว และบันนี่กับแรบบิท” ลีโอตอบก่อนจะพูดต่อ “อ้อ วันนี้คุณพ่อบอกให้พวกเราแวะรับคุณพ่อคุณแม่ของวีร์ด้วย เห็นว่าพวกเขาอยากจะไปเยี่ยมบ้านของพวกเรา”

“อ้อ แล้วคุณพ่อล่ะ ไม่กลับพร้อมกันเหรอ” สิงห์ถามต่อด้วยความสงสัย เพราะเล่นแห่ขึ้นรถมากันหมด คงจะไม่พอให้คุณพ่อกับลุงอิฐนั่งอย่างแน่นอน

“คุณพ่อกับอิฐนั่งรถล่วงหน้าไปพร้อมกับคุณไฟเมื่อตอนเที่ยงแล้วล่ะพี่สิงห์” พอพูดถึงไฟ ทำให้สิงห์หงุดหงิดใจไม่ใช่น้อย เพราะอีกฝ่ายเป็นคนรักของวีร์นั่นเอง ถึงแม้คุณพ่อจะสั่งให้เขาเลิกรักวีร์ แต่ในเมื่อคนมันรักไปแล้ว คงห้ามยากจะตัดใจได้เร็ววัน

ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา...

แต่วีร์เล่นโผล่หน้าให้เขาเห็นอยู่ทุกวัน ซึ่งทำให้สิงห์ได้แต่เจ็บปวดรวดร้าวจนอยากจะหนีไปต่างประเทศให้เสียรู้แล้วรู้รอด แต่ก็ทำไม่ได้เพราะต้องอยู่ช่วยงานของตระกูลตัวเอง

“เอ๊ะ เมื่อกี้นายพูดว่ายังไงนะ คุณพ่อกับลุงอิฐไปพร้อมกับไฟเมื่อตอนเที่ยงงั้นหรือ?” สิงห์ถามอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้ ซึ่งลีโอได้ยินก็พยักหน้าตอบกลับไป

“ใช่ครับพี่สิงห์ พอดีคุณพ่อกับลุงอิฐบอกว่ามีธุระจำเป็นต้องกลับบ้านไปก่อน ก็เลยขอให้คุณไฟช่วยขับรถไปส่งถึงบ้านให้น่ะ แต่ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าปกติคุณพ่อกับลุงอิฐไม่เคยกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงานซักครั้ง แต่มาวันนี้นึกครึ้มยังไงถึงกลับก่อนด้วยก็ไม่รู้”

“หึ แก่แล้วยังไม่ยอมแก่ ฉันพอรู้แล้วล่ะว่าพวกคุณพ่อรีบกลับไปทำไม” เขาพูดสรุปความอย่างไม่ยากเย็น “นี่ถ้าลุงอิฐเป็นผู้หญิงล่ะก็ คงจะท้องมีลูกเป็นโหลไปแล้วจริงไหมลีโอ”

คำพูดของสิงห์ทำเอาลีโอถึงกับส่ายหน้าทันที เพราะต่างรู้ดีว่าคุณพ่อของตัวเองเป็นเช่นไร

“ว่าแต่แกเถอะ เมื่อไหร่จะมีแฟนซักทีล่ะ” สิงห์ถามต่อ เพราะเห็นน้องชายตัวเองไม่ยอมมีแฟนเป็นตัวเป็นตน เอาแต่นั่งทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นนอต กระทั่งคุณพ่อเคยยื่นเสนอผู้หญิงดีๆจากที่อื่นมาให้ก็ไม่เอา เลยปล่อยเลยให้ลีโอโสดสนิทแบบนี้ต่อไป

“ถ้าจะมีจริงเดี๋ยวถึงเวลาก็มีเองนั่นแหละพี่สิงห์” ลีโอพูดตัดความรำคาญ เพราะสิงห์เคยพูดกับลีโออยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่มากเท่ากับกระต่าย รายนั้นชอบนำภาพผู้ชายและผู้หญิงมาให้เขาดูอยู่เสมอ ซึ่งลีโอยังไม่ทันจะได้เดินกลับไปห้องทำงานของตัวเองเพื่อเก็บข้าวของเตรียมจะกลับบ้าน หากแต่เสียงโทรศัพท์ห้องทำงานของสิงห์ดังขึ้นเสียก่อน ทำให้ลีโอที่อยู่ใกล้โทรศัพท์ ถึงกับหยิบขึ้นมารับสายทันที “มีอะไรก็ว่า...”

“ตอนนี้ผู้นำตระกูลสิงห์รุ่นที่สามอยู่ในมือเรา ถ้าอยากได้คืนก็ให้มาที่บ้านตระกูลสิงห์เดี๋ยวนี้ ห้ามโทรแจ้งตำรวจด้วย ไม่งั้นตัวประกันตาย!”

!!!!!!

..................

o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 อัพ 100% P.25 (3/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 03-02-2015 21:34:28

o22 :a5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 อัพ 100% P.25 (3/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: morningflower ที่ 05-02-2015 05:55:54

ห้ะ มีเรื่องอีกแล้ว ? o22 :a5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 อัพ 100% P.25 (3/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-02-2015 07:06:35

รายการล้อกันเล่นรึเปล่านี่?

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 อัพ 100% P.25 (3/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 05-02-2015 09:03:49

ยังไม่จบ

มันยังไม่จบ

เมื่อไหร่มันจะจบ

ใครช่างกล้าทำแบบนี้

ปล่อยตัวมาเลยนะ

ไม่งั้นแกจะโดนดี

ว่าแต่เมื่อไหร่จะได่อ่านแบบหวานสักทีนะ

ช่วงนี้ขาดความหวาน

แต่ไม่เป็นไรต้องไมปช่วยก่อน.....

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 24 อัพ 100% P.25 (3/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 08-02-2015 07:41:52

ตอนที่ 25

..............

“พี่สิงห์ ทำไมคุณพ่อถึงโดนคนร้ายจับตัวได้”

“จะไปรู้ได้ไง ก็พวกเราทำงานอยู่ที่บริษัทด้วยกันหมดนี่!”

“โดนจับอยู่ที่บ้าน งั้นก็ต้องมีวีร์กับคุณไฟด้วยน่ะสิคะพี่ลีโอ”

“แต่พี่ว่าไม่ใช่นะกระต่าย เพราะถ้ามีคุณปู่กับคุณไฟอยู่ด้วยจริง คุณพ่อไม่น่าจะโดนจับง่ายขนาดนี้ เพราะท่านมีวิชาลับของตระกูล ไหนและยิ่งลุงอิฐที่มีฝีมือยิงปืนกับศิลปะป้องกันตัวด้วยอีก แต่…” ลีโอมุ่นคิ้วพูด เพราะก่อนหน้าที่จะขับรถกลับมาบ้าน พวกเขาโทรตามหาพ่อแม่วีร์ วีร์ และก็ไฟแล้ว แต่กลับโทรตามไม่ได้เลยซักคนเดียว “…มันน่าสงสัยยังไม่รู้ เพราะเสียงคนร้ายที่โทรมา พี่ฟังดูคุ้นหูยังไงชอบกล แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกซักที”

“ถึงบ้านแล้ว เลิกคุยเถอะ” สิงห์พูดตัดบทในขณะที่จอดรถห่างจากตัวบ้าน ก่อนจะออกคำสั่งให้ลูกน้องที่ขับรถตามมา รีบกระจายกำลังออกไปตามแต่ละจุดของตัวบ้านเพื่อช่วยเหลือตัวประกัน

“สถานการณ์นี้มันดูคุ้นๆยังไงอยู่นะ” จีนที่ขับรถตามหลังมาเอ่ยปากพูดขึ้นบ้าง

“ไม่คุ้นได้ไง ตอนนี้ก็คล้ายกับตอนที่ไปช่วยคุณปู่…” กระต่ายยังพูดไม่จบ เสียงลูกน้องที่สิงห์สั่งให้ไปต่างกรีดเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ทำเอาพวกเขากระชับปืนในมือขึ้นมาทันที “ไม่ได้การล่ะพี่สิงห์ กระต่ายว่าพวกเรารีบบุกเข้าไปดีกว่านะ”

“อืม งั้นน้องก็ไปกับเหยี่ยวนะ เดี๋ยวพี่กับลีโอและจีนจะไปอีกทาง ยังไงก็ระวังตัวกันด้วย” สิงห์บอกก่อนจะทิ้งบุหรี่ที่สูบในมือลงกับพื้นแล้วขยี้ด้วยปลายรองเท้าหนังอย่างดีราคาแพง

“ค่ะพี่สิงห์ พวกพี่เองก็ระวังตัวด้วย ไปกันเถอะค่ะพี่เหยี่ยว” กระต่ายหันไปบอกคนรัก ซึ่งเหยี่ยวพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะเดินอ้อมไปบุกหลังคฤหาสน์ ส่วนพวกสิงห์ก็บุกเข้าทางด้านหน้าคฤหาสน์อย่างรวดเร็วประดุจสายลม

........................

:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 10% P.25 (8/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-02-2015 09:12:31

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 10% P.25 (8/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 08-02-2015 12:02:20

:z13: :z13: o18

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 10% P.25 (8/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-02-2015 00:13:23

บ้านเงียบเชียบ ไม่รู้ว่าลูกน้องในบ้านตัวเองหายไปในหมด ผมรู้แต่ว่าต้องช่วยเหลือคุณพ่อกับลุงอิฐให้ได้ ส่วนวีร์กับคุณเสือหรือไฟนั้น ผมคาดว่าทั้งคู่คงจะโดนคนร้ายจับตัวไปด้วย ถึงแม้คนร้ายจะไม่ได้บอกว่าได้จับตัวทั้งคู่ไว้หรือเปล่า เพราะพี่ลีโอบอกว่าจับแค่พ่อของเราเท่านั้น

แต่ลางสังหรณ์ของผมมันไม่เคยผิดพลาด...

ณ วินาทีที่พวกเราเดินผ่านห้องรับแขก เสียงปืนก็ดังขึ้นหนึ่งนัด

ปัง!

“มันดังมาจากห้องครัว!” พี่ลีโอบอกและทำท่าจะไปแต่กลับถูกพี่สิงห์ห้ามไว้

“อย่าเพิ่งไป เราไม่รู้ว่าพวกนั้นมีมากันกี่คน ไว้รอพวกกระต่ายมารวมซะก่อนแล้วค่อยคุยกันอีกที”

“ก็ได้” แล้วพวกเราก็ยืนรอจนกระทั่งกระต่าย เหยี่ยววิ่งมาทางนี้ “ได้เรื่องไหม”

กระต่ายกับเหยี่ยวส่ายหน้าทันที

“ด้านหลังบ้านไม่มีใคร”

“ในห้องครัวล่ะ?” พี่สิงห์ถามเพราะทั้งคู่วิ่งผ่านทางนั้นมา ซึ่งพวกกระต่ายส่ายหน้าตอบอีกครั้ง “งั้นก็เหลือแต่ข้างบน ฉันเดาว่าน่าจะเป็นห้องของคุณพ่อ ถ้ายังไงก็ระวังตัวกันให้มากๆล่ะ”

“อืม” ทุกคนรวมถึงผมตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องร้ายแรงถึงขั้นเลือดตกยางออกหรอกนะ...

“เดี๋ยวขึ้นไปดูข้างบนกัน ฉันจะขึ้นไปก่อน รอสัญญาณนะโอเค”

“โอเค”

แล้วพี่สิงห์ก็เดินขึ้นไปก่อนใคร พวกเรายืนรอกันซักพักก่อนที่พี่สิงห์จะให้สัญญาณบอกให้ตามไป ซึ่งพวกผมก็รีบตามไปอย่างรวดเร็วแบบเงียบเชียบ บรรยากาศข้างบนมืดมนชอบกล แถมแสงไฟจากหลอดนีออนดับๆติดๆ ทำให้ยากแก่การมองเห็นทางเดิน แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคกับพวกเรา เพราะพวกเราต่างชินเส้นทางในบ้าน ซึ่งอยู่อาศัยมาตั้งแต่จำความได้ ทางเข้าไปห้องของคุณพ่ออยู่ไม่ไกล แต่ผมที่เดินอยู่ท้ายสุดกลับได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังแว่วหูมาจากประตูห้องที่ผมกำลังเดินผ่านอยู่พอดี

นี่มันห้องคุณปู่วีร์ไม่ใช่รึไง?

“หยุดก่อนทุกคนอย่าเพิ่งไป เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงบางอย่างจากในห้องนี้ด้วย” ผมเรียก ซึ่งทำเอาทุกคนที่เดินนำหน้าถึงกับชะงักหันมามองพร้อมกัน “จริงๆ ไม่ได้โกหก เดี๋ยวฉันจะลองเข้าไปดูลาดราวให้ก่อนแล้วกัน”

“ไม่ต้องจีน เดี๋ยวฉัน...” ผมไม่ฟัง ทำท่าจะเดินเข้าไปแต่กลับถูกมือหนาดึงเอาไว้ “...ทำไมเป็นคนดื้อรั้นแบบนี้ บอกให้อยู่เฉยๆไง เหยี่ยว มาจับจีนไปห่างๆทีซิ”

“ครับคุณสิงห์” พี่เหยี่ยวทำท่าจะเดินเข้ามา ซึ่งผมรีบสะบัดแขนแต่ก็ไม่หลุด

ทำไมเหนียวขนาดนี้วะ!

“ปล่อย!”

เพียะ!

ผมโดนอีกฝ่ายตบจนหน้าหัน

“ไม่ใช่ฉันไม่เชื่อใจแก แต่ฉันเป็นห่วงแกมากกว่าเข้าใจไหมไอ้เด็กดื้อ”

ห่วง? คนอย่างพี่สิงห์เนี่ยนะห่วงผม...

“ใช่ พี่กับกระต่ายเองก็เป็นห่วงเธอด้วยเหมือนกันจีน” ลีโอเป็นฝ่ายพูดบ้าง ตามด้วยกระต่ายที่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดนั้น “ถึงแม้เราจะไม่ชอบหน้าเธอเพราะเป็นลูกบุญธรรมที่คุณพ่อรับมาเลี้ยง แต่เราก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดจนถึงขั้นผลักไสไล่ส่งเธอให้ไปตาย เธอน่ะเป็นคนในตระกูลสิงห์แล้ว ต่อให้ไม่ใช่สายเลือดโดยตรง แต่ก็ถือว่าเป็นคนของสิงห์อยู่ดี ฉะนั้นอย่าทำให้คนอื่นต้องเป็นห่วงอีกเข้าใจไหมจีน”

“พี่ลีโอ”

“เธอน่ะคือคนของสิงห์ ไม่ใช่กาฝากอย่างที่เธอเข้าใจ” คราวนี้กระต่ายเป็นคนพูดบ้าง “ขืนเธอเป็นอะไรไปขึ้นมา คุณพ่อกับลุงอิฐจะมาโทษเราว่าดูแลเธอในฐานะน้องชายคนสุดท้องได้ไม่ดี”

“พี่กระต่าย” ผมถึงกับพูดไม่ออกเลยทันที มันซึ้งจนผมอยากจะร้องไห้ออกมา เพราะที่แล้วมาผมกับพวกเขาไม่เคยคุยกันดีๆแบบนี้เลย ส่วนมากเจอหน้ากันมีแต่จะกัดตลอด แต่พอมาเจอเหตุการณ์นี้เข้าก็พลันทิ้งไปทันทีราวกับไม่เคยมีเรื่องราวบาดหมางกันเลยมาก่อน

นั่นสินะ ก็ในเมื่อตอนนี้ผมคือคนของสิงห์นี่นะ…

....................

o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 30% P.25 (10/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-02-2015 06:32:23

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 30% P.25 (10/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 10-02-2015 10:30:16

ก็มันคาใจ

ใครกันนอยู่เบื้องหลัง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 30% P.25 (10/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: 13 จ้าวนภา ที่ 11-02-2015 11:05:19

:mew1: :mew1: อ่านทันแล้ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 30% P.25 (10/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-02-2015 22:27:18

แอด...

เสียงประตูเปิดดังแผ่วเบา ซึ่งทำเอาทุกคนที่ยืนเฝ้ามองหน้าประตูพร้อมอาวุธถึงกับกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก เพราะไม่รู้ว่านับจากนี้ไปจะต้องเจออะไรบ้าง ภายในห้องนั้นมืดทึบไร้แสงไฟ บานหน้าต่างที่เคยเปิดม่านกลับปิดมิดชิดจนยากที่จะเห็นข้างในได้ ดังนั้นด้วยความไม่ประมาท สิงห์จึงโยนปากกาของตัวเองเข้าไปในห้อง กะว่าถ้ามีเสียงเกิดขึ้นแล้วคนร้ายได้ยินเข้าจะต้องใช้ปืนยิงเสียงเหล่านั้นอย่างแน่นอน ทว่าพอเสียงปากกากระแทกพื้นเงียบลงไป ภายในห้องก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นตามที่คาดคิดเอาไว้

“เดี๋ยวผมจัดการเอง พี่สิงห์ถอยไป” ลีโอบอก ซึ่งเขาถอยหนึ่งก้าว ให้น้องชายฝาแฝดเดินขึ้นมาแทนที่ ก่อนที่เจ้าตัวจะโยนอะไรบางอย่างเข้าไป ทำให้เจ้าสิ่งนั้นเกิดระเบิดขึ้นมา แลเห็นแสงสว่างไปทั่วห้อง

อ้อ พลุแสงนี่เอง...

ทว่าภายในห้องที่ทุกคนเห็นกลับไม่มีใครอยู่ในห้องเลยซักนิด

หรือว่าจะไม่ใช่ห้องนี้กันแน่?

“จีนได้ยินเสียงมาจากห้องนี้ถูกแล้วแน่นะ” กระต่ายหันไปถามด้วยความสงสัย ซึ่งอีกฝ่ายทำหน้ามุ่นคิ้วครุ่นคิดอย่างหนักใจ ก่อนจะพยักหน้ารัวอย่างเร็ว

“ถูกแน่ จีนได้ยินมาจากห้องนี้แหละ”

“ถ้างั้นทำไมถึงไม่มีใครล่ะ?”

“ไม่รู้...” จีนยังพูดไม่ทันจบ อะไรบางอย่างโยนออกมาจากในห้อง ทำเอาทุกคนถึงกับยุติการสนทนาก่อนจะกระโดดถอยห่างด้วยความระแวง ทว่าสิ่งที่ถูกโยนออกมานั้นกลับเป็นปากกาที่สิงห์โยนเข้าไปเมื่อครู่นี้ “...นั่นมันปากกาของพี่สิงห์ไม่ใช่รึ”

“ใช่” สิงห์ตอบก่อนจะเงยหน้ามองเข้าไปในนั้น ซึ่งมันมืดมิดแลดูน่ากลัวลึกลับยิ่ง

“อย่าบอกนะว่าคนร้ายกำลังเชิญชวนให้พวกเราเข้าไปน่ะ” คราวนี้เหยี่ยวเป็นฝ่ายพูดบ้าง

“น่าจะใช่” ลีโอตอบพลางหรี่ตามองข้างในด้วยความหงุดหงิดใจ หงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้ หงุดหงิดที่ต้องเต้นไปตามเกมของคนร้ายโดยที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลยแม้แต่น้อย “พวกเราไม่มีทางให้เลือกมาก ต้องเดินเข้าไปตามคำเชิญของคนร้ายแล้วล่ะ”

“แต่ถ้าพวกเราเดินเข้าไปในนั้น ก็เข้าทางคนร้ายเลยสิ”

“ใช่จีน พวกเราไม่มีทางเลือกให้มากอีกแล้วล่ะ” สิงห์กัดฟันตอบคำถามน้องชายด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะกระชับปืนที่ตัวเองถือให้แน่นขึ้น “เดินเข้าไปข้างในพร้อมกันนี่แหละ ตายเป็นตาย ดีกว่าปล่อยให้ตัวประกันอย่างคุณพ่อต้องมาตายเปล่าโดยที่พวกเราไม่ได้ทำอะไรแล้วกัน”

สิงห์บอกก่อนจะหันไปมองน้องชายน้องสาวน้องเขยพร้อมกัน ซึ่งทุกคนต่างพยักหน้าตอบตกลง

“งั้นจะมัวรออะไรอยู่ล่ะ เข้าไปกันเถอะ”

ขึ้นชื่อว่าเป็นคนของสิงห์ ย่อมไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว!

ครั้นพอก้าวเท้าเข้าไปในห้องพร้อมกันเท่านั้นแหละ บานประตูที่เคยเปิดก็พลันปิดลงทันที พร้อมกับเสียงปืนที่ดังขึ้นรัวจนทุกคนที่เดินเข้ามาในห้องได้ยินแล้วถึงกับตกตะลึง

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

................

:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 50% P.25 (14/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 18-02-2015 09:14:39

ห้าร่างที่เคยยืนอยู่ บัดนี้ต่างนอนลงระนาบกับพื้นกันคนละทิศละทาง สิงห์คร่อมตัวบดบังจีนที่อยู่ด้านล่าง กระต่ายเองก็โดนเหยี่ยวบังตัวไว้ด้วยเช่นกัน ส่วนลีโอนั้นก็ไม่ต่างกันเพียงแต่ยืนบังสิงห์พี่ชายฝาแฝดของตัวเองเอาไว้ ณ วินาทีที่เสียงปืนเงียบหายไป กลับมีกลิ่นควันลอยละล่องออกมาพร้อมกับแสงสว่างจากหลอดนีออนที่สว่างวาบขึ้นมาพร้อมกัน คนแรกที่ลืมตาขึ้นมาก่อนใครก็คือลีโอ เพราะยืนอยู่ด้านหน้าทุกคน ครั้นพอลืมตาขึ้นมาแต่ก็ต้องหลับตาเพราะยังไม่ชินแสง พอลืมตาขึ้นอีกครั้งกลับเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงเมื่อเห็นสี่ร่างคุ้นตายืนอยู่เบื้องหน้า

“คุณพ่อ ลุงอิฐ คุณไฟ วีร์” ลีโอพูดชื่อทั้งสี่คน ทำให้ทุกคนที่หลับตารีบลืมตาขึ้นมา ก่อนจะผุดลุกขึ้นมามองทั้งสี่คนด้วยความตกใจปนสงสัย “ทำไมถึง…แล้วคนร้าย”

“ไม่มีคนร้ายอะไรทั้งนั้น การแสดงครั้งนี้ไม่ใช่ฝีมือของคุณปู่หรือคุณไฟ แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องที่พ่อคิดขึ้นมาเอง” เพราะสิงห์หันไปมองวีร์กับไฟ จึงทำให้วินรีบพูดแทรกแก้ความเข้าใจผิดอย่างรวดเร็ว

“คุณพ่อ!” ลีโอ สิงห์ กระต่าย และจีนต่างร้องอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ

“พ่อแค่อยากทดสอบดูว่าพวกลูกทุกคนว่ามีความสมัครสามัคคีดีหรือไม่ ซึ่งผลปรากฏว่า…” วินพูดพลางกราดสายตามองลูกๆทุกคน ก่อนจะพูดต่อไปว่า “…ดี ดีมากๆ เท่าที่พ่อดูจากวงจรปิด จากที่เห็นพวกลูกที่ยืนอยู่หน้าห้องนี้แล้ว ถึงแม้ทุกคนจะไม่ชอบขี้หน้าจีน แต่ยังมีความเป็นห่วงเป็นใย โดยห้ามไม่ให้จีนเข้ามาเพราะกลัวเป็นอันตรายต่อชีวิต สิ่งที่พวกลูกพูดกันที่หน้าห้อง พ่อได้ยินมาหมดแล้ว”

“คุณพ่อ”

“ตอนนี้ฉันเองก็ถือว่าเป็นคนนอกไปแล้ว แต่อยากจะขอพูดในฐานะอดีตของคนเป็นปู่พวกเธอซักหน่อย” วีร์ยืนเอามือไพล่หลังเดินออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว แม้จะดูเด็กแก่แดดแก่ลม แต่ภาพที่ทุกคนเห็น กลับเป็นความองอาจยิ่งใหญ่ของวีร์ที่เคยเป็นถึงอดีตผู้นำตระกูลสิงห์ที่ไม่ว่าใครเห็นแล้วต่างต้องขนลุกกันเป็นทิวแถว “พวกเธอเป็นคนของสิงห์ เลือดของสิงห์จะต้องไม่ทอดทิ้งกัน ถึงแม้จีนจะไม่ใช่สายเลือดของสิงห์ แต่บัดนี้เป็นคนของสิงห์เต็มตัวไปแล้ว ฉะนั้นเลิกซะเถอะ กับคำว่าทิฐิ กลับมาที่บ้านตระกูลสิงห์ซะ อย่าให้คนนอกมาเหยียดหยามดูแคลนว่าทายาทตระกูลสิงห์ขาดความสามัคคี เพราะถ้าพวกเธอไม่กลับมารักกัน ฉันนี่แหละจะกลับมาทวงบัลลังก์คืน พอถึงเวลาตอนนั้นแล้วก็อย่ามาหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้ จำเอาไว้ให้ดีล่ะ ไปกันเถอะไฟ วีร์หิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว อ้อ บอกไว้ก่อนนะทุกคน ถ้าคุยกันเสร็จแล้วก็ลงไปทานข้าวด้วยล่ะ เพราะเดี๋ยวอาหารมันจะเย็นชืดไปเสียก่อน”

แล้ววีร์ก็เดินออกไปพร้อมกับไฟ ทิ้งให้พวกสิงห์ยืนอยู่ในห้องกับวินและอิฐ

............................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 70% P.25 (18/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 18-02-2015 09:21:37

:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 70% P.25 (18/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 18-02-2015 14:45:23

อุ้ย!!!!

มันเป็นแผน

เครียดแทบตาย

แต่ตอนนี้สบายใจไปหน่อยหนึ่ง

เพราะไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 อัพ 70% P.25 (18/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 19-02-2015 09:06:30

Intro ตอนพิเศษ

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

อิฐ (ในตอนยังหนุ่ม) : ถึงจะปลายฤดูหนาวแต่ก็ยังเย็นๆอยู่ อย่าลืมใส่เสื้ออีกชั้นสิครับคุณวิน

   วิน (ในตอนยังหนุ่ม) : อะ...อืม ขอบใจ

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

   ปล.เห็นภาพนี้แล้วทำให้นึกอยากแต่งตอนพิเศษของสองคนนี้ยังหนุ่มๆ ในตอนที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบกันและกันจ้า
   ปล2.ใครอยากได้ตอนพิเศษของสองคนนี้บ้างยกมือขึ้นนนน

:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro ตอนพิเศษ วิน & อิฐ P.25 (19/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-02-2015 09:21:44

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro ตอนพิเศษ วิน & อิฐ P.25 (19/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 19-02-2015 09:23:08

:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro ตอนพิเศษ วิน & อิฐ P.25 (19/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 19-02-2015 10:11:51

ยกมือค่าา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro ตอนพิเศษ วิน & อิฐ P.25 (19/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 19-02-2015 10:55:17

o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro ตอนพิเศษ วิน & อิฐ P.25 (19/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 19-02-2015 18:28:12

ตอนพิเศษ 1 (วิน & อิฐ)

............

อิฐภพ คือชื่อของผม ซึ่งคนให้ชื่อเต็มนี้แก่ผมก็คือคุณวีรวัฒน์ หรือคุณวีร์ ท่านประธานแห่งตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง เป็นผู้ที่เปรียบเสมือนพ่อคนสองของผม เป็นผู้ที่อุปการะให้กับผมที่เป็นเด็กกำพร้า เด็กขอทานจนๆตามสี่แยกบนถนนหนทางที่ไม่มีใครเหลียวแล ส่วนเหตุผลที่ท่านรับผมเข้ามารับเลี้ยงที่บ้านก็เพราะมีอยู่วันหนึ่ง ณ สี่แยก ผมเดินเร่ขายพวงมาลัยอยู่ดีๆ เสียงรถยนต์เบรกแตกสลับกับเสียงปืนดังสนั่น ทำเอาทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพาหลบหนีกันจ้าละหวั่นเพราะกลัวถูกลูกหลง ซึ่งตอนนั้นผมมัวแต่ดื่มน้ำหันหลังให้อยู่ ก็เลยไม่ได้ทันวิ่งหนีไปไหน พอผมหันกลับไปดู ก็เห็นรถยนต์คันสีดำเงางามคันหนึ่งวิ่งหงายท้องมาหยุดตรงข้างหลังผม แถมนอกจากนี้รถยนต์สีดำอีกคันที่แล่นตามมาติดๆหยุดดูเหตุการณ์ก่อนจะขับรถหนีหายไปอย่างรวดเร็ว

“โอย ใครก็ได้...ช่วยด้วย” เสียงขอความช่วยเหลือดังเล็ดลอดมาจากในรถยนต์ที่เกิดประสบอุบัติเหตุ แน่นอนว่าคนรอบข้างผมที่ได้ยินต่างพากันส่ายหน้าแล้วเดินหนีจากไปโดยไม่คิดจะช่วยเหลือแม้แต่น้อย ซึ่งทำเอาผมนึกแปลกใจว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงไม่ยอมเข้ามาช่วยเหลือคนในรถยนต์เลยซักนิดเดียวทั้งๆที่ปกติต้องรีบเข้ามาช่วยเหลือกันอยู่แล้ว “ช่วยด้วย…อึก”

เสียงนั้นร้องเรียกอีกครั้งก่อนจะเงียบไป ด้วยความกลัวว่าที่เขาจะตายไปต่อหน้าต่อตา ผมจึงรีบปีนเข้ากระจกหน้าต่างที่แตกโดยไม่สนใจมือกับขาของตัวเองที่พลอยถูกกระจกบาดไปด้วย

“ผมมาช่วยแล้วฮะ…” ผมบอกพลางมองคนในรถยนต์ ก่อนจะแลเห็นผู้ชายอายุราวประมาณยี่สิบสามสิบโดยประมาณ สวมเสื้อสูทสีดำเนกไทสีเทายับยู่ยี่ บนหน้าผากมีเลือดไหลเต็มหน้าเต็มตา กำลังหลับตาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด และนอกจากนี้ที่หัวไหล่ของอีกฝ่ายมีเลือดไหลออกเสียชุ่มอีกด้วย “…คุณลุง คุณลุงเจ็บมากไหมฮะ ผมจะได้โทรแจ้งตำรวจกับพยาบาลมาให้”

ถึงผมจะเป็นเด็กแค่สิบขวบ แต่ผมเคยช่วยคนเจ็บมาหลายครั้งต่อหลายครั้งแล้ว ดังนั้นเจอกะอีเรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ผมได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย ส่วนคุณลุงที่ผมพูดด้วย กลับลืมตาขึ้นมามองผมด้วยสีหน้าอิดโรย

“อืมฉันยังไม่แก่ อย่าเรียกว่าลุง…อ้อ…ช่วยโทรให้…ทีนะ…ไอ้หนู” แล้วเขาก็สลบไป ซึ่งผมไม่รอช้า รีบค้นหามือถือของอีกฝ่ายที่คาดว่าอยู่ในกระเป๋าเสื้อหรือกางเกง ซึ่งพอเจอแล้วก็รีบโทรตามรถโรงพยาบาลให้ออกมาช่วยรับผู้ประสบเหตุทันที เมื่อรถโรงพยาบาลมารับ ผมก็รีบขึ้นรถตามไปด้วยเช่นกัน จนกระทั่งถึงโรงพยาบาล บุรุษพยาบาลก็เข็นผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงเข้าห้องไอซียูไป ส่วนผมเองก็ไม่รู้จะทำอะไรดี ได้แต่ยืนซ้ายแลขวาเพื่อรอเวลา แต่รอแล้วรอเล่า รอนานมากจนผมเผลอหลับไป มารู้ตัวอีกทีก็เห็นพวกชายชุดดำนับสิบยี่สิบกว่าคนมายืนรุมล้อมหน้าห้องไอซียูแล้ว

“เธอใช่ไหมที่เป็นคนช่วยบอสน่ะ” จู่ๆ ก็มีชายวัยเดียวกับลุงที่ผมช่วยเอาไว้ สวมเสื้อสูทแบบเดียวกันเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม “ขอบคุณนะไอ้หนู ถ้าไม่ได้เธอแล้วล่ะก็ บอสของฉันคงจะต้องตายไปแล้วล่ะ”

ผมส่ายหน้าก่อนจะฉีกยิ้มตอบกลับไปว่า

“ไม่เป็นไรฮะ เรื่องแค่นี้เอง ว่าแต่พวกคุณลุงเป็นใครกันเหรอ แล้วผู้ชายคนนั้น…เอ่อ” ผมพูดพลางชะเง้อมองไปยังที่ประตูห้องไอซียู ก่อนจะวกสายตากลับมาคนเดิมที่ยืนตรงหน้า “…เป็นอะไรกับคุณลุงเหรอฮะ สรุปเขาชื่อบอสเหรอฮะเนี่ย แหม ชื่อเท่จัง ไม่เหมือนกับผม ผมน่ะไม่มีชื่อเป็นของตัวเองเลย”

พอผมพูดจบ ผู้ชายชุดดำตรงหน้ารวมถึงผู้ชายอีกหลายคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาต่างพากันหัวเราะทันที ซึ่งผมเองก็ได้แต่เอียงคอสงสัยพวกเขาว่าทำไมถึงต้องหัวเราะด้วย

“เขาน่ะไม่ได้ชื่อบอสหรอกนะไอ้หนู” ผู้ชายคนนั้นพูดไปยิ้มไปพลาง “บอสเป็นสรรพนามที่พวกเราใช้เรียกเขาน่ะ ส่วนชื่อจริงนั้นถ้าเธออยากรู้ ฉันจะบอกให้ก็ได้ เพราะยังไงเธอก็ต้องอยู่รอบอสของพวกเราฟื้นอยู่ดีนั่นแหละ อ้อ ต่อไปนี้ห้ามเธอเรียกพวกเราว่าลุงอีกนะจำเอาไว้ เพราะพวกเราไม่ได้แก่ถึงขนาดนั้นซักหน่อย จริงไหมพวกเรา”

“จริง!” ทุกคนขานตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

“แล้วบอสที่ว่าของพวกลุงชื่ออะไรเหรอฮะ?” ผมเอียงคอถามด้วยความสงสัย ซึ่งอีกฝ่ายยิ้มก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงทุ้มแลดูลึกลับซับซ้อนว่า

“ชื่อวีรวัฒน์ หรือเธอจะเรียกว่าวีร์ก็ได้นะไอ้หนู”

.......................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 1 วิน & อิฐ up 20% P.25 (19/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 19-02-2015 19:31:55

:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 1 วิน & อิฐ up 20% P.25 (19/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-02-2015 08:52:31

“อะไรนะฮะ? ให้ย้ายไปอยู่กับคุณลุงนะเหรอฮะ”

“ใช่แล้วไอ้หนู” คนป่วยยิ้มตอบในขณะที่กัดแอปเปิ้ลที่ผมเป็นคนปอกให้ “ฉันทำเรื่องให้เธอย้ายไปอยู่กับฉันที่บ้าน ต่อไปนี้เธอคือลูกชายบุญธรรมของฉัน ไม่ใช่เด็กข้างถนนอีกต่อไป ส่วนเหตุผลที่ฉันทำก็เพื่อตอบแทนบุญคุณเธอที่อุตส่าห์ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ยังไงล่ะ หวังว่าเธอคงจะไม่ปฏิเสธหรอกนะ อ้อ แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าคุณลุงได้แล้ว เพราะฉันยังไม่แก่ถึงขนาดนั้นนะไอ้หนู”

ผมส่ายหน้าทันที เรื่องพวกนี้ใครจะกล้าปฏิเสธกันล่ะ เพราะหลังจากที่ได้คุยกับพวกชายชุดดำของคุณลุงแล้ว ผมพอรู้คร่าวๆว่าลุงวีร์ เอ๊ย คุณวีร์เป็นนักธุรกิจไฟแรง เป็นทายาทของตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง เบื้องหลังก็คือมาเฟียที่โด่งดัง ไม่ว่าใครต่างก็รู้จัก แถมเป็นมาเฟียตัวเป้งที่ไม่ว่าใครต่างก็พากันเกรงกลัว แต่ผมไม่กลัวหรอกครับ เพราะเขาใจดี คุยสนุก แถมยังดูหนุ่มแน่นหน้าหวานออกขนาดนี้ จะไปฆ่าใครได้จริงไหมล่ะครับ

“ผมยังไงก็ได้ฮะ แล้วแต่คุณวีร์” ผมยิ้มตอบ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงประตูถูกเปิดอีกครั้ง ก่อนจะแลเห็นผู้ชายร่างสูงอีกคน ใบหน้าคมเข้ม ผมเผ้าสีแดงสั้นปะบ่าประกอบกับนัยน์ตากับชุดกี่เพ้าที่สวมใส่เป็นสีแดงนั่น ทำเอาผมเห็นแล้วรู้สึกร้อนแรงไปกับสีที่เห็นจนต้องขยับถอยหนีออกห่างจากเตียง

“ไม่ต้องขยับหรอกไอ้หนู นั่งที่เดิมนั่นแหละ” คุณวีร์บอกเสียงเรียบ แต่ตาจับจ้องมองไปยังผู้มาใหม่ด้วยสายตาเจ็บปวด คำพูดของคุณวีร์ทำให้ผมยอมนั่งที่เดิม แต่ก็อึดอัดน่าดูที่ต้องมาเห็นพวกเขาสองคนจ้องตากัน “ขอบคุณนะที่มาเยี่ยม วีร์ไม่ได้เป็นอะไรแล้วจริงๆ ก็อย่างที่เห็น แค่โดนยิงที่หัวไหล่กับหัวแตกเพราะกระแทกกับเพดานรถยนต์ตอนมันคว่ำก็แค่นั้นเอง”

อีกฝ่ายยืนนิ่งไม่ตอบ แลดูน่าอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

จะพูดอะไรก็พูดไปสิครับคุณพี่ชายสีแดง…

ผมครุ่นคิดในใจอย่างเงียบๆ อยากจะออกไปข้างนอกเต็มแก่ แต่ติดตรงที่คนป่วยไม่ยอมให้ลุกไปไหน จึงได้แต่นั่งมองทั้งคู่อยู่อย่างนั้น แล้วพี่ชายสีแดงก็ย่างก้าวเดินมาหา ก่อนจะวนอ้อมไปยังอีกฟากเตียงที่ผมนั่งอยู่ ทีแรกผมก็คิดว่าเจ้าตัวคงอยากจะคุยกับคุณวีร์ใกล้ๆ แต่เจ้าตัวกลับดึงแขนคุณวีร์ขึ้นมาปะทะอกตัวเองก่อนจะสวมกอดอย่างแนบแน่นท่ามกลางความตกตะลึงของผม

ผู้ชายกอดผู้ชาย?!

“อย่าทำให้ต้องเป็นห่วงสิวีร์” อีกฝ่ายก้มหน้าพูดเสียงกระซิบแผ่วเบาแลสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ “พอที่ได้รู้ข่าวจากมือขวาของวีร์ ก็ทำเอาฉันลืมหายใจไปเลยรู้ไหม”

ส่วนคุณวีร์ก็ทอดถอนหายใจก่อนจะกอดตอบพี่ชายสีแดงไปว่า

“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง วีร์จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วล่ะไฟ”

หลังจากนั้นผมก็ได้รู้ในภายหลังจากพี่มือขวาของคุณวีร์บอกกับผมว่าไฟเป็นคนรักของคุณวีร์ แต่พวกเขาสองคนไม่ได้แต่งงานกันเพราะคุณวีร์ต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นตามที่คุณพ่อคุณแม่คุณวีร์สั่ง ซึ่งคุณไฟเองก็ขัดไม่ได้ เพราะตามใจคุณวีร์ที่ต้องสืบทอดวงศ์ตระกูลอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

น่าสงสารคุณวีร์กับคุณไฟเสียจริง…

คุณวีร์อยู่โรงพยาบาลได้ไม่นานนักก็ต้องย้ายกลับไปพักรักษาตัวที่บ้าน ซึ่งผมก็ต้องตามไปด้วย แน่นอนพอเห็นบ้านหรือคฤหาสน์ของคุณวีร์เป็นครั้งแรก ทำเอาผมถึงกับอ้าปากหวอด้วยความตกตะลึง

“สวยใช่ไหมล่ะ” คุณวีร์ถามไปหัวเราะไปพลาง ซึ่งผมพยักหน้ารัวให้กับคำพูดนั้น “งั้นรอช้าทำไมล่ะไอ้หนู ฉันจะพาเธอไปแนะนำให้รู้จักกับลูกชายกับเมียของฉันด้วย”

“ฮะคุณวีร์” ผมยิ้มตอบก่อนจะเดินตามหลังคุณวีร์ไปพร้อมด้วยพี่มือขวากับบอดี้การ์ดนับสิบ

หวังว่าลูกชายกับเมียของคุณวีร์คงไม่ใจร้ายกับเด็กกำพร้าที่เขารับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมหรอกนะ?

..............................

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 1 วิน & อิฐ up 50% P.25 (20/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 20-02-2015 14:32:26

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: ติดตาม ๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 1 วิน & อิฐ up 50% P.25 (20/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-02-2015 18:20:27

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 1 วิน & อิฐ up 50% P.25 (20/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-02-2015 21:38:15

“ไฟว่าวีร์พูดแรงกับเด็กไปหรือเปล่า”

“ไม่หรอกครับ ไฟว่าวีร์พูดถูกต้องแล้ว”

“แล้วพวกเขาจะเชื่อฟังที่วีร์พูดหรือเปล่าล่ะ”

“ต้องเชื่อฟังสิครับ” ร่างสูงพูดพลางเดินเข้ามาประชิดแผ่นหลังบอบบางท่ามกลางห้องครัวที่มีเพียงกันแค่สองคนเท่านั้น ก่อนที่ไฟจะถือวิสาสะสวมกอดอีกฝ่ายได้อย่างหน้าตาเฉย “ก็วีร์เป็นคุณปู่ที่พวกเขาเคารพ และเป็นคนรักของไฟนี่ครับ”

พูดจบอีกฝ่ายก็เป่าลมใส่หูผมเบาๆ ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความสยิว

“ไม่ว่าจะผ่านกี่ปี ที่รักก็ยังเป็นที่รักของไฟอยู่เสมอ”

ให้ตายสิ มันจะเปลี่ยนได้ยังไง ก็ในเมื่อไฟดันเล่นจุดอ่อนของเขานี่หว่า?!

“คงอีกนานกว่าลูกชายของวีร์จะพูดกับพวกสิงห์จบ ไฟว่า...” ไฟพูดก่อนจะช้อนผมอุ้มขึ้นมาวางบนซิงก์ล้างจาน “...เราสองคนมาทำการบ้านกันดีกว่าไหมครับ”

!!!!!!

“ทะลึ่ง!” ผมตบไหล่คนเจ้าเล่ห์ไปเบาๆ แต่ไฟกลับยิ้มกรุ่มกริ่ม ก่อนจะยื่นหน้ามาซบต้นคอขวาผมก่อนจะขบเบาๆชวนให้ผมเสียวจนขนลุกเล่น “อึก อย่านะไฟ วีร์กลัวพวกเด็กๆจะได้ยินเข้า”

“ไม่ต้องห่วงครับที่รัก ไฟจะทำเร็วๆเบาๆ รับรองว่าพวกเขาไม่ได้ยินเสียงของวีร์อย่างแน่นอน”

!!!!!!

ดูไฟพูดสิครับ หื่นตัวพ่อชัดๆ!

“กะ...ก็ได้...เบาๆหน่อยนะ” ก็ในเมื่อผมทำให้ไฟผิดหวังหลายครั้งเมื่อชาติที่แล้ว ชาตินี้ผมจึงไม่คิดจะปฏิเสธคำขอของไฟอีก “วีร์ไม่อยากให้เด็กๆได้ยิน”

ไฟยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ว่า

“ครับ รับรองว่าไม่ได้ยินอย่างแน่นอน”

..................

ปล.มาให้อยากแล้วจากไป อิอิ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 up 100% P.25 (21/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 21-02-2015 21:43:16

ถูกใจจจ มาก หื่นบ่อยๆนะ :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 25 up 100% P.25 (21/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 22-02-2015 21:15:29

ตอนที่ 26

..............

“อย่างที่คุณปู่พูดมานั่นแหละ พ่อไม่อยากให้พวกลูกต้องมาแตกแยกกันเองเพียงเพราะเกลียดขี้หน้ากัน แม้จีนจะเป็นคนละสายเลือดแต่ตอนนี้เป็นคนของสิงห์ กลับมาซะ อย่าให้พ่อต้องเชิญคุณปู่มาพูดอีก ถือซะว่าทำเพื่อพ่อก็ได้ เพราะอายุปูนนี้แล้ว จะแก่ตายหรือจะถูกลอบฆ่าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้”

คำพูดของคุณพ่อวินทำเอาทุกคนถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก

“ครับคุณพ่อ ผมจะย้ายกลับมาที่บ้านครับ” สิงห์พูดเป็นคนแรก ก่อนจะตามด้วยลีโอ

“ผมด้วยครับคุณพ่อ”

“หนูกับเหยี่ยวก็ด้วยค่ะ”

“ผมก็ด้วยครับคุณพ่อ” จีนเป็นคนสุดท้ายที่พูด ซึ่งทำให้วินรู้สึกตื้นตันใจจนต้องยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา

“พ่อเองก็มีเรื่องที่จะสารภาพ ฟังให้จบก่อนอย่าเพิ่งขัดล่ะ” วินบอกพลางหันไปพยักหน้าให้กับอิฐ ก่อนจะหันกลับไปมองพวกสิงห์อีกครั้ง “พ่อกับลุงอิฐยอมรับว่าก่อนหน้านี้แบ่งความรักให้พวกลูกไม่เท่าเทียมกัน โดยแบ่งปันความรักให้กับจีนมากกว่า แต่นั่นก็เป็นเพราะหลงผิดไปชั่ววูบ หลงคิดว่าจีนเป็นลูกชายที่พระเจ้าประทานมาให้พ่อกับลุงอิฐที่ไม่สามารถมีลูกได้ จนลืมพวกลูกไปซะเสียสนิท”

วินหยุดพูดก่อนจะหันไปมองจีนที่เป็นลูกชายคนสุดท้องนอกสายเลือด

“จีน ถึงแม้เราจะเป็นแค่เด็กกำพร้าที่มาจากไหนไม่รู้ก็จริงอยู่ แต่สำหรับพ่อกับอิฐแล้ว ลูกก็คือลูกของพวกเราอยู่วันยังค่ำ ฉะนั้นอย่าได้น้อยอกน้อยใจพวกพี่สิงห์ที่เป็นสายเลือดแท้เชียวล่ะ” คำพูดของวินทำเอาจีนถึงกับหลั่งน้ำตาอย่างไม่อายใคร “แล้วนิสัยที่ชอบเที่ยว ไม่ขยันทำมาหากินน่ะ เลิกได้แล้ว พ่อกับลุงอิฐจะวางมือแล้วให้พวกพี่สิงห์ดูแลลูกแทน หวังว่าลูกคงจะไม่ทำให้พ่อกับลุงอิฐต้องเสียใจอีกนะ”

“ครับคุณพ่อ จีนจะตั้งใจช่วยดูแลบริษัทกับพวกพี่สิงห์เองครับ” จีนพูดตอบเต็มปากเต็มคำ

“ดีมาก ตอบได้ดี ถ้างั้นนับจากนี้ไปพ่อขอวางมือ และมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้พวกลูกไปจัดการกันเอาเอง ถ้ามีปัญหาอะไรก็ให้มาปรึกษากับพ่อได้ เอาล่ะ ลงไปข้างล่างกันเถอะ ป่านนี้คุณปู่กับคุณไฟคงจะรอพวกเราจนหิวไส้กิ่วไปหมดแล้ว”

“ครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียว ก่อนจะพากันออกจากห้องแล้วเดินลงไปบันไดไปยังห้องครัว แต่ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้เดินไปถึงห้องครัว เสียงหอบปนครางอันเสียวซ่านก็ดังลอดเข้ามาพร้อมกับเสียงอะไรบางอย่างกระทบกันดังลั่นห้องครัวชนิดที่ทุกคนได้ยินแล้วถึงกับตกตะลึงจนอ้าปากค้างหน้าแดงกันเป็นทิวแถว

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เบาๆหน่อยสิไฟ วีร์...อึก อ๊ะ จุก เจ็บด้วย อ๊ะ อ๊ะ อ๊า เร็วไปแล้ว!”

“เร็วแรง อืม สิดี จะได้เสร็จไว ขืนชักช้า เดี๋ยวพวกลูกหลานของวีร์...ก็มาได้ยินหรอกครับ”

ปับ! ปับ! ปับ! ปับ! ปับ! ปับ!

“อ๊ะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว ไฟ จะ...อ๊ะ อ๊ะ อ๊า!!!”

!!!!!!

OMG! ดูท่าคุณปู่วีร์กับคุณไฟร้อนแรงจนห้องครัวไหม้ไปหมดแล้ว!!

..................

:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 20% P.26 (22/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 22-02-2015 21:23:04

็ช็อคไปเลยสินะพวกลูกหลาน :pighaun:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 20% P.26 (22/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 22-02-2015 21:25:49

:jul1: :jul1: :jul1: :oo1: :oo1: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 20% P.26 (22/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 22-02-2015 21:27:22

ห้องครัวคือเขตห้ามเข้าชั่วขณะ
เติมเลือดด่วนๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 20% P.26 (22/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-02-2015 07:07:10

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 20% P.26 (22/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 23-02-2015 09:35:24

“เพราะไฟคนเดียว บอกให้เบาก็ไม่รู้จักเบา ใส่เอาตลอด แถมยังทำที่ครัวอีก คงได้สมใจแล้วสิ พวกเด็กมันได้ยินไปสามบ้านแปดบ้านหมดแล้ว” ตัวเล็กของเขาบ่นพึมพำเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน ซึ่งเขาอมยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพยุงวีร์ที่ทำท่าเดินแปลกๆด้วยฝีมือตัวเขาเองอย่างเห็นใจ

“ขอโทษครับ คราวหน้าไฟจะไม่ทำวีร์แรงๆเร็วๆอีกแล้ว” เขาจงใจพูดเน้นคำ ซึ่งทำให้ร่างเล็กที่ยืนอยู่เคียงข้างถึงกับหน้าแดงก่ำเลยทันที “แต่จะทำเบาๆช้าๆ และจะทำที่ห้องนอน ไม่ทำที่ห้องครัวให้เละอีกแล้วครับผม”

ปึก!

โอย โดนเมียสุดที่รักต่อยแขนครับ

“ไฟบ้า” แล้ววีร์ก็ชิ่งเดินหนีเข้าห้องครัวไป คราวนี้ห้องครัวสะอาดสะอ้านด้วยฝีมือของเขา เพราะดันไปทำห้องครัวเละ แต่นี่ยังดีที่วีร์ยังไม่ได้ยกกับข้าวออกมาวาง ไม่งั้นมีหวังพวกเราต้องได้ออกไปทานข้าวที่ข้างนอกแทน “ขอโทษครับที่ให้คอย ไฟไม่ต้องมานั่งใกล้วีร์เลยนะ นู่น ไปนั่งกับอิฐไป ไม่ต้องทำหน้าเหมือนหมาหงอย ไปเลยไป”

ฮึก โดนเมียสุดที่รักไล่ให้ไปนั่งที่อื่นเลยครับ

ไฟจำยอมเดินไปนั่งข้างอิฐ ช่วงที่เดินผ่านสิงห์ คลับคล้ายว่าเห็นไอ้เด็กนี่ทำหน้าแสยะยิ้มที่เห็นเขาโดนวีร์ทำโทษด้วย ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงเจ้าเด็กคนนี้ก็ทำอะไรเขาไม่ได้อีกแล้ว หลังจากที่ทุกคนลงมือทานข้าวกันเรียบร้อยแล้ว วีร์ก็วางช้อนพลางเหล่มองเขาชั่วขณะก่อนเอ่ยปากกล่าวกับทุกคนๆว่า

“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจะย้ายไปอยู่บ้านไฟอย่างถาวร”

“อะไรนะครับคุณพ่อ?!” วินเป็นคนแรกที่ตกใจถึงกับผุดลุกจากที่นั่งพูดเสียงดังลั่นห้องครัว

“ฉันจะย้ายไปอยู่กับไฟเป็นการถาวร” สุดที่รักหันไปพูดกับลูกชายตัวเองอย่างช้าๆชัดๆ “เพราะเรื่องทุกอย่างมันจบแล้ว ฉันจะย้ายไปอยู่กับไฟ ไปทำงานที่บริษัทของเขา มีอะไรสงสัยอีกหรือเปล่าฮึเจ้าวิน”

“ผม-ไม่-ให้-คุณ-พ่อ-ย้าย-ไป-ไหน-เด็ด-ขาด!”

เอาแล้วครับ คุณลูกหวงคุณพ่อ…

“ผมก็ด้วยอีกคน!” ทีแรกเขานึกว่าคนที่สองจะเป็นสิงห์ แต่กลับเป็นอิฐแทนไปซะได้ “ผมจะไม่ให้คุณวีร์ย้ายไปไหน คุณวีร์คือพ่อคนที่สองของผม ผมจะไม่ให้ท่านย้ายไปไหนเด็ดขาด”

ให้ตายสิเจ้าเด็กหวงพ่อพวกนี้!

แต่สุดที่รักของเขากลับทุบโต๊ะเสียงดังลั่น ก่อนจะจ้องหน้าวินกับอิฐอย่างเอาเรื่อง

“ขอบใจนะที่เป็นห่วง แต่ฉันโตพอที่จะตัดสินใจเองได้”

“แต่คุณพ่อตอนนี้ไม่ใช่คุณพ่อเหมือนแต่ก่อนแล้วนะครับ” วินพูดคัดค้านเสียงแข็งกร้าว “ตอนนี้คุณพ่อยังเด็ก ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แถมยังเพิ่งจะขึ้นมหาลัยปีหนึ่ง ไม่รู้ล่ะ ยังไงผมก็ไม่ยอมเด็ดขาด ยังไงคุณพ่อก็ต้องอยู่บ้านนี้ไปจนกว่าคุณพ่อจะเรียนจบมหาวิทยาลัย!”

แล้วลูกชายสุดที่รักก็เดินหนีจ้ำเท้าออกไปจากห้องครัวพร้อมกับอิฐที่เป็นมือขวาของตัวเองด้วย

.........................

ปล.เขามีแต่คุณพ่อหวงคุณลูก แต่อันนี้คุณลูกหวงคุณพ่อ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 50% P.26 (23/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 23-02-2015 10:19:49

:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ น้องวีร์ยังไม่บรรลุนิติภาวะนะ 555

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 50% P.26 (23/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 23-02-2015 19:55:29

:oo1: :oo1: ขนาดนี้ ไม่เด็กแล้ววว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 50% P.26 (23/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-02-2015 21:47:43

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 50% P.26 (23/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 01-03-2015 10:01:06

ไม่เด็กแล้วจร้า คิกๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 50% P.26 (23/02/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-03-2015 21:43:12

“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะที่พวกแกสองคนจะมาห้ามไม่ให้ฉันย้ายไปอยู่กับไฟ”

“ผมรู้ว่าคุณพ่อไม่ใช่เด็กแล้ว” วินแย้งทันควัน เมื่อคืนผมไม่ทันได้โต้เถียง สองคนนี้ก็เล่นชิ่งออกจากบ้าน ซึ่งผมไม่รู้ว่าทั้งคู่หนีไปไหน จึงได้แต่รอไปพบพวกเขาในตอนเช้าที่ทำงานแทน ส่วนไฟนั้นบอกว่าจะเคลียร์งานก่อน แล้วจะรีบมาตามช่วยพูดกับลูกชายผมให้ทีหลัง จึงทำให้ผมในตอนนี้ต้องมานั่งคุยกับวินและอิฐที่ห้องทำงาน “แต่นั่นมันอดีต เพราะตอนนี้คุณพ่อยังเป็นแค่เด็ก เด็กอายุสิบแปดที่ชื่อกมล เด็กที่เพิ่งจะเอนทรานซ์ฯ ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย และผมเองก็เป็นเจ้านายของคุณพ่อ อย่าลืมสิครับว่าคุณพ่อเป็นมือซ้ายของผม ผมไม่อนุญาตให้มือซ้ายของผมย้ายไปอยู่ที่ไหนถ้าไม่ใช่ที่บ้านตระกูลสิงห์ และผมก็ไม่ให้คุณพ่อลาออกจากที่นี่ไปจนกว่าคุณพ่อจะเรียนจบมหาวิทยาลัยด้วย!”

“ไอ้วิน!” ผมแทบลุกขึ้นยืนเลยครับ ทำเอาเก้าอี้โซฟาถึงกับหงายท้องลงไปนอนกับพื้น

“ผมเองก็ไม่อนุญาตให้คุณวีร์ย้ายไปอยู่กับคุณไฟด้วยเหมือนกันครับ” ผมแทบหันไปมองคนใจเย็นอย่างอิฐ ที่มักจะเชื่อฟังผมอยู่เสมอในยามเป็นวีรวัฒน์ แต่บัดนี้กลับทำหน้าบึ้งตึงไม่ใจเย็นเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว “ถ้าคุณวีร์คิดจะไปอยู่กับคุณไฟล่ะก็ ต้องข้ามศพผมไปก่อน”

ให้ตายสิไอ้เด็กสองคนนี้นี่!

“แล้วจะให้ฉันรอไปถึงอีกนานแค่ไหน” ผมกัดฟันพูดด้วยความใจเย็น พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ระเบิดออกมาเสียก่อน “พวกแกก็รู้ว่าฉันกับไฟรอเวลานี้มานานแล้ว รอวันที่จะได้อยู่ด้วยกัน”

“กะอีแค่สี่ปีคุณพ่อถึงกับรอไม่ได้เลยหรือครับ ไหนๆก็รอมาได้หลายปีแล้ว รออีกซักหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรไปเลยนี่ครับคุณพ่อ”

ผมกำหมัดแน่นแทบตั๊นหน้าไอ้คนพูดทันที ซึ่งทำเอาบรรยากาศที่มาคุอยู่แล้ว ก็ยิ่งมาคุมากขึ้นกว่าเดิมอีก

“ฉันไม่คิดว่าแกจะพูดแบบนี้นะไอ้วิน” ผมกัดฟันพูดด้วยความเดือดดาล “โอเค คำว่าสี่ปีของแกดูมันสั้นก็จริง แต่สำหรับฉันแล้วต่อให้เป็นกี่วันกี่เดือนกี่ปีก็ถือว่านานอยู่ดี แกลองคิดดูว่าฉันต้องเจ็บมากแค่ไหนที่ไม่ได้อยู่กับเขา ฉันรอวันนี้มานานแล้ว รอวันที่ได้อยู่กับเขา กับคนที่ฉันรัก แต่พวกแกสองคนกลับมาห้ามไม่ให้ฉันไปอยู่กับเขา โอเคเหตุผลของพวกแกฉันเข้าใจและรู้ว่าแกสองคนหวังดี แต่พวกแกอย่าลืมว่าชีวิตของพวกเราเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย พวกแกคิดหรือว่าสี่ปีนี้จะไม่มีเรื่องเกิดขึ้นกับฉันหรือไฟ อนาคตอาจมีคนอย่างไป่เต๋าเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้ การที่ฉันกับไฟลงเอยกัน แกไม่คิดรึว่ามันเป็นเรื่องดี เป็นสัญญาณที่ดีที่มือขวาของตระกูลสิงห์กับคนตระกูลเสือกำลังจะดองกัน ฐานอำนาจของเราก็จะมั่นคงขึ้น นอกจากเรื่องส่วนแล้วฉันยังอยากให้พวกแกเล็งถึงผลในอนาคตด้วย”

“คุณพ่อ/คุณวีร์” ทั้งวินทั้งอิฐต่างร้องเรียกชื่อผมเบาๆพร้อมกัน

“แต่ถ้าพวกแกอยากจะแยกฉันกับไฟออกจากกันก็เชิญ เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่ใช่พ่อของพวกแกสองคนแล้วนี่นะ” ผมกัดฟันพูดก่อนจะหมุนตัวเดินหนีออกจากห้องทำงานไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ฟังเสียงคำทัดทานของพวกวินเลยแม้แต่น้อย

.........................

:m17: :m17: :m17: :m17:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 70% P.26 (2/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 02-03-2015 22:18:30

:katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 70% P.26 (2/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 07-03-2015 10:36:03

ฮ่าๆๆๆๆ ตอนนี้อารมณ์กลับกัน หนุวีร์เป็นเด็กแล้ว ส่วนวินเป็นคุงพ่อห่วงลูกสาว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 70% P.26 (2/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-03-2015 07:59:43

หลังเคลียร์งานเสร็จไฟรีบขับรถมาหาคนรักถึงที่ทำงาน พอมาถึงก็พบว่าคนรักนั้นหายตัวไป แถมพวกลูกหลานก็ไม่รู้ว่าวีร์หายตัวไปที่ใด ด้วยความโมโหจนเกือบจะชักปืนขึ้นมายิงก็ระงับยับยั้งชั่งใจได้ก่อนจะบอกให้ดูกล้องวงจรปิดแทน ซึ่งผลปรากฏว่าวีร์นั้นไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว แต่กลับออกไปข้างนอกคนเดียว

“ถ้าวีร์เป็นอะไรไป รับรองว่าตระกูลสิงห์เหลือแต่ชื่อแน่!” ไฟพูดขู่ด้วยความฉุนเฉียว และเพิ่งมารู้สาเหตุที่วีร์ออกไปจากปากของสิงห์ ซึ่งเขากะว่าจะลองให้ลูกน้องขับรถออกตามหาดูแต่ละจุดที่วีร์เคยไป กลับได้ยินเสียงมือถือเสียก่อน จึงหยิบขึ้นมาดูก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึงท่ามกลางสายตาของพวกสิงห์ที่จับตามองตน แล้วรีบกดรับสายขึ้นมาทันที “ครับคุณพ่อคุณแม่ ว่ายังไงนะครับ ครับ ขอบคุณครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ”

“ได้ข่าววีร์แล้วเหรอ” สิงห์เป็นคนถามเพราะดูท่าว่าคุณพ่อกับลุงอิฐคงไม่กล้าถามแน่

“ใช่” ไฟเงยหน้าขึ้นตอบ ก่อนจะหันไปมองวินกับอิฐอย่างเอาเรื่อง “ฉันรู้นะว่าพวกเธอสองคนห่วงคุณพ่อ แต่คำว่าห่วงของพวกเธอมันจะสร้างบาดแผลทางใจกับเขา เพราะขนาดเรื่องของพวกเธอสองคนวีร์ยังไม่ขอยุ่งเกี่ยวเลย แล้วนับประสาอะไรกับเรื่องของฉันกับวีร์…ฉันบอกได้แค่นี้ หวังว่าพวกเธอสองคนคงคิดเองได้หรอกนะ ก็ในเมื่อโตๆกันแล้วด้วย ขอบคุณที่ช่วยวีร์ทุกอย่าง หลังจากนี้เป็นหน้าที่ของฉัน ฉันจะขอวีร์ไปดูแลเอง ลาก่อน”

แล้วไฟก็เดินออกจากห้องทำงานไปอย่างรวดเร็วพร้อมบอดี้การ์ดชุดดำร่างยักษ์อีกห้าคนท่ามกลางพวกสิงห์ที่ยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออกกันเลยซักคนเดียว

............................

:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 100% P.26 (9/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-03-2015 08:48:38

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 100% P.26 (9/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 09-03-2015 11:45:42

โกรธซะแล้ว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 26 up 100% P.26 (9/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 11-03-2015 08:11:44

ตอนที่ 27

.............................

“ไหนว่าโตแล้วไงไอ้ลูกหมา ทำไมถึงมาอ้อนเมียพ่อได้ล่ะนี่”

“เมียคุณก็แม่ของผม อย่ามายุ่งหน่อยเลยน่ะ จะไปไหนก็ไป เห็นหน้าแล้วรำคาญ”

“จนป่านนี้ยังไม่เรียกพ่อว่าพ่ออีกนะไอ้ลูกหมา จะทำปากแข็งไปถึงไหน”

“พอกันเลยทั้งคู่น่ะ” คนเป็นแม่พูดห้ามทัพศึก ระหว่างลูกชายกับสามีที่เจอหน้ากันก็กัดทันที ถึงแม้ลูกชายที่เป็นอดีตถึงหัวหน้ามาเฟียตระกูลสิงห์มาก่อน แต่ตอนนี้เป็นลูกชายของเธอ กลับอ้อนเธอราวกับเป็นเด็กน้อยขี้แยหาที่พึ่งไออุ่น ส่วนสามีของเธอก็หนีหายตัวไปหลายปี พอเห็นลูกชายสุดที่รักอ้อนเธอเข้าหน่อย ก็ทำเป็นหมาหวงก้างได้กระทั่งลูกชายของตัวเอง “ที่รักคะ ไหนว่าจะซักผ้ายังไงล่ะคะ รีบไปซักเลย เดี๋ยวแดดร่มก็ไม่ได้ตากผ้ากันพอดี”

คนเป็นสามีได้ยินถึงกับทำตาล่ะห้อย เดินคอตกออกไปจากห้องรับแขกเพื่อไปซักผ้าตามที่ตัวเองได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ นี่ถ้าใครมาเห็นภาพอดีตมือขวาของตระกูลมังกรที่เดินคอตกไปซักผ้าคงจะขำน่าดู เมื่อสามีเดินออกไปแล้วเธอจึงหันมามองลูกชายที่นอนตะแคงกอดเธอโดยหันหน้าเข้าซบกับหน้าท้องของเธออย่างเงียบๆ

“เป็นอะไรครับคนเก่งของแม่ข้าว ไหนเล่าให้แม่ข้าวฟังหน่อยซิ” เธอถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพลางลูบหัวลูกชายด้วยความอ่อนโยน ส่วนคนเป็นลูกแทนที่จะหันหน้ามาตอบคำถามเธอดีๆ กลับกอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม ซึ่งเธอเห็นว่าลูกชายยังไม่พร้อมที่จะพูด เธอก็ไม่คิดจะบังคับ กลับลูบหัวลูกชายต่อพร้อมกับร้องเพลงงึมงำในลำคอเบาๆ ไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อนอะไร

“คุณแม่ชอบคุณเสือหรือเปล่าครับ” อยู่ๆลูกชายก็พูดขึ้นโพล่งออกมาเสียดื้อๆ ทำเอาเธอที่กำลังร้องเพลงในลำคอถึงกับหยุดชะงักลงทันที นับตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาหลังจากรู้เรื่องที่คุณพยัคฆ์หรือผู้นำตระกูลเสือว่าอดีตเป็นถึงคุณไฟ(คนรัก)กลับชาติมาเกิดเหมือนกับลูกชายเธอแล้ว เธอก็สอนลูกชายเธอว่าต่อหน้าเวลาพูดถึงไฟให้เรียกเขาว่าคุณเสือ “ลูกของผม วินกับอิฐเค้าไม่ชอบขี้หน้าคุณเสือ แถมยังบังคับผมไม่ให้ย้ายไปอยู่กับคุณเสือเพราะเห็นว่าผมยังไม่บรรลุนิติภาวะอีกด้วย”

เธอฉีกยิ้มมุมปากเล็กน้อยพลางลูบหัวลูกชายที่ยังคงกอดเธออยู่ ก่อนจะเอ่ยปากพูดในสิ่งที่ตัวเธอคิดออกไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า

“แม่ชอบเพราะลูกชอบเขา ลูกรักใครแม่ก็รักด้วย ต่อให้เขาเป็นใครก็ตาม ส่วนเรื่องที่คุณวินกับคุณอิฐนั้นแม่เข้าใจดี พวกเขาเป็นห่วงลูกในฐานะที่ลูกเคยเป็นพ่อของพวกเขามาก่อน ก็เหมือนกับแม่ที่เป็นห่วงลูก ไม่อยากให้ไปไหนไกลๆ แต่สำหรับแม่แล้ว แม่เห็นว่าคุณเสือสามารถปกป้องลูกได้ ทำทุกอย่างเพื่อลูก และรักลูกยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง ดังนั้นแม่ก็เลยไม่ว่าอะไรที่ลูกจะไปอยู่กับเขา ซึ่งแม่ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพวกคุณวินถึงห้ามไม่ให้ลูกไปอยู่กับคุณเสือ นั่นก็เป็นเพราะพวกเขายังไม่ไว้ใจคนที่ลูกรักยังไงล่ะจ้ะ”

พอเธอพูดจบ ร่างที่กอดเธออยู่ถึงกับทอดถอนหายใจเฮือกแรงๆ แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาอีก ซึ่งเธอก็ไม่ว่าอะไร ได้แต่นั่งลูบหัวลูกชายด้วยความรักเต็มอก จนกระทั่งเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน ก่อนจะตามด้วยเสียงเอะอะโวยวาย

“แห่มากันแบบนี้คิดจะทำอะไรกันแน่คุณเสือ คุณวิน คุณอิฐ ลูกชายฉันไม่ต้องการเจอหน้าใคร รีบไสหัวไปซะ” ฟังจากเสียงของสามีเธอ ไม่เพียงแค่คนรักของลูกชายเธอจะขับรถมาตามลูกชายเธอหลังจากที่เธอได้โทรไปบอกคุณเสือว่าวีร์อยู่ที่นี่แล้ว กลับมีพวกลูกของลูกชายเธอขับตามมาด้วย เธอจึงก้มหน้ามองลูกชายสุดที่รักซึ่งได้หลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ดูท่าพวกคุณวินคงจะมาตามขอโทษและมาตามง้อขอคืนดีด้วยแน่ๆ

............................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 20% P.26 (11/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 11-03-2015 11:01:44

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 20% P.26 (11/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-03-2015 11:41:54

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 20% P.26 (11/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 12-03-2015 14:17:44

ตอนพิเศษ 1 (วิน & อิฐ)

......................

อิฐภพ คือชื่อของผม ซึ่งคนให้ชื่อเต็มนี้แก่ผมก็คือคุณวีรวัฒน์ หรือคุณวีร์ ท่านประธานแห่งตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง เป็นผู้ที่เปรียบเสมือนพ่อคนสองของผม เป็นผู้ที่อุปการะให้กับผมที่เป็นเด็กกำพร้า เด็กขอทานจนๆตามสี่แยกบนถนนหนทางที่ไม่มีใครเหลียวแล ส่วนเหตุผลที่ท่านรับผมเข้ามารับเลี้ยงที่บ้านก็เพราะมีอยู่วันหนึ่ง ณ สี่แยก ผมเดินเร่ขายพวงมาลัยอยู่ดีๆ เสียงรถยนต์เบรกแตกสลับกับเสียงปืนดังสนั่น ทำเอาทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพาหลบหนีกันจ้าละหวั่นเพราะกลัวถูกลูกหลง ซึ่งตอนนั้นผมมัวแต่ดื่มน้ำหันหลังให้อยู่ ก็เลยไม่ได้ทันวิ่งหนีไปไหน พอผมหันกลับไปดู ก็เห็นรถยนต์คันสีดำเงางามคันหนึ่งวิ่งหงายท้องมาหยุดตรงข้างหลังผม แถมนอกจากนี้รถยนต์สีดำอีกคันที่แล่นตามมาติดๆหยุดดูเหตุการณ์ก่อนจะขับรถหนีหายไปอย่างรวดเร็ว

“โอย ใครก็ได้...ช่วยด้วย” เสียงขอความช่วยเหลือดังเล็ดลอดมาจากในรถยนต์ที่เกิดประสบอุบัติเหตุ แน่นอนว่าคนรอบข้างผมที่ได้ยินต่างพากันส่ายหน้าแล้วเดินหนีจากไปโดยไม่คิดจะช่วยเหลือแม้แต่น้อย ซึ่งทำเอาผมนึกแปลกใจว่าทำไมผู้ใหญ่ถึงไม่ยอมเข้ามาช่วยเหลือคนในรถยนต์เลยซักนิดเดียวทั้งๆที่ปกติต้องรีบเข้ามาช่วยเหลือกันอยู่แล้ว “ช่วยด้วย…อึก”

เสียงนั้นร้องเรียกอีกครั้งก่อนจะเงียบไป ด้วยความกลัวว่าที่เขาจะตายไปต่อหน้าต่อตา ผมจึงรีบปีนเข้ากระจกหน้าต่างที่แตกโดยไม่สนใจมือกับขาของตัวเองที่พลอยถูกกระจกบาดไปด้วย

“ผมมาช่วยแล้วฮะ…” ผมบอกพลางมองคนในรถยนต์ ก่อนจะแลเห็นผู้ชายอายุราวประมาณยี่สิบสามสิบโดยประมาณ สวมเสื้อสูทสีดำเนกไทสีเทายับยู่ยี่ บนหน้าผากมีเลือดไหลเต็มหน้าเต็มตา กำลังหลับตาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด และนอกจากนี้ที่หัวไหล่ของอีกฝ่ายมีเลือดไหลออกเสียชุ่มอีกด้วย “…คุณลุง คุณลุงเจ็บมากไหมฮะ ผมจะได้โทรแจ้งตำรวจกับพยาบาลมาให้”
ถึงผมจะเป็นเด็กแค่สิบขวบ แต่ผมเคยช่วยคนเจ็บมาหลายครั้งต่อหลายครั้งแล้ว ดังนั้นเจอกะอีเรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ผมได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย ส่วนคุณลุงที่ผมพูดด้วย กลับลืมตาขึ้นมามองผมด้วยสีหน้าอิดโรย

“อืมฉันยังไม่แก่ อย่าเรียกว่าลุง…อ้อ…ช่วยโทรให้…ทีนะ…ไอ้หนู” แล้วเขาก็สลบไป ซึ่งผมไม่รอช้า รีบค้นหามือถือของอีกฝ่ายที่คาดว่าอยู่ในกระเป๋าเสื้อหรือกางเกง ซึ่งพอเจอแล้วก็รีบโทรตามรถโรงพยาบาลให้ออกมาช่วยรับผู้ประสบเหตุทันที เมื่อรถโรงพยาบาลมารับ ผมก็รีบขึ้นรถตามไปด้วยเช่นกัน จนกระทั่งถึงโรงพยาบาล บุรุษพยาบาลก็เข็นผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงเข้าห้องไอซียูไป ส่วนผมเองก็ไม่รู้จะทำอะไรดี ได้แต่ยืนซ้ายแลขวาเพื่อรอเวลา แต่รอแล้วรอเล่า รอนานมากจนผมเผลอหลับไป มารู้ตัวอีกทีก็เห็นพวกชายชุดดำนับสิบยี่สิบกว่าคนมายืนรุมล้อมหน้าห้องไอซียูแล้ว

“เธอใช่ไหมที่เป็นคนช่วยบอสน่ะ” จู่ๆ ก็มีชายวัยเดียวกับลุงที่ผมช่วยเอาไว้ สวมเสื้อสูทแบบเดียวกันเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม “ขอบคุณนะไอ้หนู ถ้าไม่ได้เธอแล้วล่ะก็ บอสของฉันคงจะต้องตายไปแล้วล่ะ”

ผมส่ายหน้าก่อนจะฉีกยิ้มตอบกลับไปว่า

“ไม่เป็นไรฮะ เรื่องแค่นี้เอง ว่าแต่พวกคุณลุงเป็นใครกันเหรอ แล้วผู้ชายคนนั้น…เอ่อ” ผมพูดพลางชะเง้อมองไปยังที่ประตูห้องไอซียู ก่อนจะวกสายตากลับมาคนเดิมที่ยืนตรงหน้า “…เป็นอะไรกับคุณลุงเหรอฮะ สรุปเขาชื่อบอสเหรอฮะเนี่ย แหม ชื่อเท่จัง ไม่เหมือนกับผม ผมน่ะไม่มีชื่อเป็นของตัวเองเลย”

พอผมพูดจบ ผู้ชายชุดดำตรงหน้ารวมถึงผู้ชายอีกหลายคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาต่างพากันหัวเราะทันที ซึ่งผมเองก็ได้แต่เอียงคอสงสัยพวกเขาว่าทำไมถึงต้องหัวเราะด้วย

“เขาน่ะไม่ได้ชื่อบอสหรอกนะไอ้หนู” ผู้ชายคนนั้นพูดไปยิ้มไปพลาง “บอสเป็นสรรพนามที่พวกเราใช้เรียกเขาน่ะ ส่วนชื่อจริงนั้นถ้าเธออยากรู้ ฉันจะบอกให้ก็ได้ เพราะยังไงเธอก็ต้องอยู่รอบอสของพวกเราฟื้นอยู่ดีนั่นแหละ อ้อ ต่อไปนี้ห้ามเธอเรียกพวกเราว่าลุงอีกนะจำเอาไว้ เพราะพวกเราไม่ได้แก่ถึงขนาดนั้นซักหน่อย จริงไหมพวกเรา”

“จริง!” ทุกคนขานตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

“แล้วบอสที่ว่าของพวกลุงชื่ออะไรเหรอฮะ?” ผมเอียงคอถามด้วยความสงสัย ซึ่งอีกฝ่ายยิ้มก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงทุ้มแลดูลึกลับซับซ้อนว่า

“ชื่อวีรวัฒน์ หรือเธอจะเรียกว่าวีร์ก็ได้นะไอ้หนู”.

...........................

“อะไรนะฮะ? ให้ย้ายไปอยู่กับคุณลุงนะเหรอฮะ”

“ใช่แล้วไอ้หนู” คนป่วยยิ้มตอบในขณะที่กัดแอปเปิ้ลที่ผมเป็นคนปอกให้ “ฉันทำเรื่องให้เธอย้ายไปอยู่กับฉันที่บ้าน ต่อไปนี้เธอคือลูกชายบุญธรรมของฉัน ไม่ใช่เด็กข้างถนนอีกต่อไป ส่วนเหตุผลที่ฉันทำก็เพื่อตอบแทนบุญคุณเธอที่อุตส่าห์ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ยังไงล่ะ หวังว่าเธอคงจะไม่ปฏิเสธหรอกนะ อ้อ แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าคุณลุงได้แล้ว เพราะฉันยังไม่แก่ถึงขนาดนั้นนะไอ้หนู”
ผมส่ายหน้าทันที เรื่องพวกนี้ใครจะกล้าปฏิเสธกันล่ะ เพราะหลังจากที่ได้คุยกับพวกชายชุดดำของคุณลุงแล้ว ผมพอรู้คร่าวๆว่าลุงวีร์ เอ๊ย คุณวีร์เป็นนักธุรกิจไฟแรง เป็นทายาทของตระกูลสิงห์รุ่นที่สอง เบื้องหลังก็คือมาเฟียที่โด่งดัง ไม่ว่าใครต่างก็รู้จัก แถมเป็นมาเฟียตัวเป้งที่ไม่ว่าใครต่างก็พากันเกรงกลัว แต่ผมไม่กลัวหรอกครับ เพราะเขาใจดี คุยสนุก แถมยังดูหนุ่มแน่นหน้าหวานออกขนาดนี้ จะไปฆ่าใครได้จริงไหมล่ะครับ

“ผมยังไงก็ได้ฮะ แล้วแต่คุณวีร์” ผมยิ้มตอบ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงประตูถูกเปิดอีกครั้ง ก่อนจะแลเห็นผู้ชายร่างสูงอีกคน ใบหน้าคมเข้ม ผมเผ้าสีแดงสั้นปะบ่าประกอบกับนัยน์ตากับชุดกี่เพ้าที่สวมใส่เป็นสีแดงนั่น ทำเอาผมเห็นแล้วรู้สึกร้อนแรงไปกับสีที่เห็นจนต้องขยับถอยหนีออกห่างจากเตียง

“ไม่ต้องขยับหรอกไอ้หนู นั่งที่เดิมนั่นแหละ” คุณวีร์บอกเสียงเรียบ แต่ตาจับจ้องมองไปยังผู้มาใหม่ด้วยสายตาเจ็บปวด คำพูดของคุณวีร์ทำให้ผมยอมนั่งที่เดิม แต่ก็อึดอัดน่าดูที่ต้องมาเห็นพวกเขาสองคนจ้องตากัน “ขอบคุณนะที่มาเยี่ยม วีร์ไม่ได้เป็นอะไรแล้วจริงๆ ก็อย่างที่เห็น แค่โดนยิงที่หัวไหล่กับหัวแตกเพราะกระแทกกับเพดานรถยนต์ตอนมันคว่ำก็แค่นั้นเอง”

อีกฝ่ายยืนนิ่งไม่ตอบ แลดูน่าอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

จะพูดอะไรก็พูดไปสิครับคุณพี่ชายสีแดง…

ผมครุ่นคิดในใจอย่างเงียบๆ อยากจะออกไปข้างนอกเต็มแก่ แต่ติดตรงที่คนป่วยไม่ยอมให้ลุกไปไหน จึงได้แต่นั่งมองทั้งคู่อยู่อย่างนั้น แล้วพี่ชายสีแดงก็ย่างก้าวเดินมาหา ก่อนจะวนอ้อมไปยังอีกฟากเตียงที่ผมนั่งอยู่ ทีแรกผมก็คิดว่าเจ้าตัวคงอยากจะคุยกับคุณวีร์ใกล้ๆ แต่เจ้าตัวกลับดึงแขนคุณวีร์ขึ้นมาปะทะอกตัวเองก่อนจะสวมกอดอย่างแนบแน่นท่ามกลางความตกตะลึงของผม

ผู้ชายกอดผู้ชาย?!

“อย่าทำให้ต้องเป็นห่วงสิวีร์” อีกฝ่ายก้มหน้าพูดเสียงกระซิบแผ่วเบาแลสั่นเครือราวกับจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ “พอที่ได้รู้ข่าวจากมือขวาของวีร์ ก็ทำเอาฉันลืมหายใจไปเลยรู้ไหม”

ส่วนคุณวีร์ก็ทอดถอนหายใจก่อนจะกอดตอบพี่ชายสีแดงไปว่า

“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง วีร์จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วล่ะไฟ”

หลังจากนั้นผมก็ได้รู้ในภายหลังจากพี่มือขวาของคุณวีร์บอกกับผมว่าไฟเป็นคนรักของคุณวีร์ แต่พวกเขาสองคนไม่ได้แต่งงานกันเพราะคุณวีร์ต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นตามที่คุณพ่อคุณแม่คุณวีร์สั่ง ซึ่งคุณไฟเองก็ขัดไม่ได้ เพราะตามใจคุณวีร์ที่ต้องสืบทอดวงศ์ตระกูลอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

น่าสงสารคุณวีร์กับคุณไฟเสียจริง…

คุณวีร์อยู่โรงพยาบาลได้ไม่นานนักก็ต้องย้ายกลับไปพักรักษาตัวที่บ้าน ซึ่งผมก็ต้องตามไปด้วย แน่นอนพอเห็นบ้านหรือคฤหาสน์ของคุณวีร์เป็นครั้งแรก ทำเอาผมถึงกับอ้าปากหวอด้วยความตกตะลึง

“สวยใช่ไหมล่ะ” คุณวีร์ถามไปหัวเราะไปพลาง ซึ่งผมพยักหน้ารัวให้กับคำพูดนั้น “งั้นรอช้าทำไมล่ะไอ้หนู ฉันจะพาเธอไปแนะนำให้รู้จักกับลูกชายกับเมียของฉันด้วย”

“ฮะคุณวีร์” ผมยิ้มตอบก่อนจะเดินตามหลังคุณวีร์ไปพร้อมด้วยพี่มือขวากับบอดี้การ์ดนับสิบ

หวังว่าลูกชายกับเมียของคุณวีร์คงไม่ใจร้ายกับเด็กกำพร้าที่เขารับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมหรอกนะ?

........................................

“นี่ภรรยาของฉันชื่อลินดา ส่วนคนนี้ลูกชายของฉันเอง วินภัทรหรือจะเรียกว่าวินก็ได้นะ”

คุณวีร์พูดแนะนำทั้งคู่ให้ผมได้รู้จัก ภรรยาของคุณวีร์ดูจากโดยรวมแล้วเป็นผู้หญิงที่สวยเปรี้ยวชนิดที่เห็นแล้วเข็ดฟัน เอาเป็นว่าเป็นผู้หญิงที่ดูมีความมั่นใจในตัวเองสูงแล้วกัน ส่วนอีกคนเป็นเด็กผู้ชายที่ดูอายุน้อยกว่าผมไม่กี่ปี แต่กลับทำหน้าเคร่งขรึมจนผมรู้สึกว่าจะเข้ากับเขาได้หรือเปล่าก็ไม่รู้

ไม่เป็นไร ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาเดี๋ยวก็เข้าหน้ากันได้เอง…

ผมครุ่นคิดในใจก่อนจะยกมือขึ้นพนมไหว้ภรรยากับลูกชายของคุณวีร์อย่างรู้งาน

“สวัสดีครับคุณผู้หญิงคุณหนู”

“เฮ้ยไม่ต้องไหว้ลูกฉันก็ได้ เพราะยังไงเธอก็ได้เป็นพี่น้องกับวินแล้วล่ะ” คุณวีร์ร้องห้าม ซึ่งทำเอาผมเอียงคอมองด้วยความสงสัย “ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่ารับเธอมาเป็นลูกบุญธรรม ฉะนั้นต่อไปนี้เธอเป็นพี่ชายของวิน เพราะวินอายุแค่หกขวบเอง”

หกขวบแต่รูปร่างท่าทางเป็นมากกว่าเด็กหกขวบ…

“คุณแน่ใจนะคะว่าจะรับเด็กข้างถนนคนนี้มาเป็นลูกบุญธรรมน่ะ” คุณผู้หญิงพูดพลางเหลือบตามองผมอย่างดูถูกดูแคลน ซึ่งผมเจอสายตาแบบนี้มาเยอะแล้วครับ จึงไม่รู้สึกรู้สาอะไร เพราะเป็นธรรมดาของสัจธรรมของชีวิตมนุษย์เราที่ต้องเผชิญกับโลกภายนอกที่เลวร้าย “ลูกเสือลูกตะเข้แท้ๆ มันจะหันมาแว้งเราวันไหนก็ไม่รู้”

คุณวีร์ได้ยินถึงกับส่ายหน้าทันที

“ไม่เอาน่ะลินดา อย่าไปตั้งแง่กับเด็กสิ อีกอย่างเด็กคนนี้ก็เป็นผู้มีพระคุณ ถ้าไม่ได้เขาฉันคงตายไปนานแล้ว เธอน่ะทำหน้าที่แม่ของเจ้าวินกับภรรยาของฉันให้ดีก็พอ ให้มันสมฐานะที่เป็นถึงนายหญิงของตระกูลสิงห์หน่อย อ้อ ส่วนเรื่องเที่ยวกับช็อปปิ้งก็ให้มันเพลาๆลงหน่อย เพราะฉันไม่อยากให้เงินที่ฉันหามาได้ไปถลุงกับของไร้สาระ”

“คุณวีร์!” คุณผู้หญิงถึงกับร้องอุทานด้วยความตกตะลึง แถมยังทำท่าจะกรีดร้องอีกด้วย

“อย่ากรี๊ดออกมาเชียวนะ ที่นี่ไม่ใช่วิกละครหลังข่าว เธอมาเป็นผู้หญิงของที่นี่แล้วก็ต้องทำตามกฎของที่นี่ ถ้ารับไม่ได้ก็หย่าแล้วออกไปจากที่นี่ซะ เพราะที่นี่ไม่ต้อนรับผู้หญิงที่มีดีแต่เปลือก”

อู้ววว แรงงงงง!!

“ไปกันเถอะอิฐ อ้อ วินด้วยนะลูก เพราะวันนี้พ่อจะพาเราทั้งคู่ไปลองฝึกยิงปืนดู”

“อิฐ?” ผมได้ยินจึงถามกลับไปด้วยความมึนงง ซึ่งคุณวีร์ยังไม่ตอบคำถามเดี๋ยวนั้น กลับคว้ามือของลูกชายตัวเองก่อนจะหันมาคว้ามือผม แล้วหันมายิ้มตอบให้กับผมว่า

“ต่อไปนี้ชื่อของเธอคืออิฐภพ หรือเรียกสั้นๆว่าอิฐได้นะ”

.................................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 1 (วิน & อิฐ) up 100% P.26 (12/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-03-2015 14:28:33

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 1 (วิน & อิฐ) up 100% P.26 (12/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-03-2015 07:57:16

“ดูท่าจะหลับสนิทเลยนะครับ”

“ใช่จ้ะ เห็นทำท่าว่าไม่เหนื่อยแต่ที่จริงเหนื่อยมาก” แม่ข้าวยิ้มตอบ หลังจากที่ขับรถมาถึงพวกผมก็เดินลงมากะหมายว่าจะขอโทษคุณพ่อ แต่กลับพบว่าท่านนอนหลับไปแล้ว ดังนั้นไฟจึงอุ้มคุณพ่อขึ้นไปนอนที่ห้องนอนก่อนจะพากันลงมานั่งคุยกันในห้องรับแขกแทน “ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณไปมีเรื่องอะไรกับตาหนู แต่ฉันขอล่ะคุณวินคุณอิฐ ไม่ว่าเขาจะอยู่ในฐานะลูกชายของฉันหรือคุณพ่อของพวกคุณสองคนก็ตาม กรุณาปล่อยเขาไปใช้ชีวิตตามที่ใจตัวเองต้องการเถอะ เพราะขนาดฉันกับสามียังไม่ห้ามเลย”

“มันก็จริงอยู่ แต่ถ้าในฐานะวีร์ในตอนนี้ เขาเป็นแค่เด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แถมยังเรียนไม่…”

“ถ้าเธอถือเรื่องเกณฑ์อายุล่ะก็ แค่สิบแปดก็ถือว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว” เสือหรือไฟพูดแย้งพลางเหลือบมองผมด้วยสายตาเย็นชา “ส่วนเรื่องที่ยังเรียนไม่จบนั้นก็ใช่ แต่แล้วยังไงล่ะ ฉันไม่ได้ทำให้วีร์เสียการเรียนซักหน่อย นี่ขนาดวีร์เจอเรื่องมรสุมแต่เขายังสามารถเอนทรานซ์ฯติดคณะบริหารได้เลยด้วยซ้ำไป”

ผมแทบพูดไม่ออกเมื่อเจออีกฝ่ายพูดสวนฮุกใส่ไม่ยั้ง

“ฉันว่าพวกเธอสองคนหวงวีร์มากเกินไปจนลืมว่าตัวเองก็เคยผ่านเรื่องนั้นมาก่อน ฉันพูดถูกใช่ไหม” คำพูดของเสือหรือไฟทำเอาผมกับอิฐถึงกับสะอึกไปเลยทันที ตอนผมกับอิฐยังเป็นวัยรุ่น ได้แอบมีอะไรกันโดยที่คุณพ่อไม่ได้รับรู้เรื่องนี้ด้วย

“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมกับอิฐ…”

“แล้วเธอคิดหรือว่าวีร์ไม่รู้เรื่องนี้น่ะ” อีกฝ่ายพูดสวนขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งทำเอาผมกับอิฐถึงกับสะอึกเป็นรอบที่สอง “เธอคิดหรือว่าคุณพ่อเธอจะโง่ถึงขนาดไม่รู้เรื่องพวกนี้ เขาก็แค่แกล้งทำเป็นโง่ ทำเป็นไม่ได้ยินเรื่องที่พวกเธอทำอะไรกันลับหลังเขา อ้อ ไม่ต้องเป็นห่วงไป เรื่องนี้วีร์ไม่ได้เล่าให้ฉันฟังหรอก แต่ฉันเดาทางออกได้เอง ที่วีร์แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องก็เพราะเขาเชื่อใจพวกเธอสองคนตั้งหากล่ะ”

“เชื่อใจ?” ผมทวนคำพูดสลับกับมองหน้าอิฐที่หันมามองผมด้วยความแปลกใจ ก่อนจะหันกลับไปมองเสือหรือไฟอีกครั้ง แต่ทว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นฝ่ายตอบคำถามพวกผม กลับเป็นแม่ข้าวพูดให้คำตอบเอง

“ใช่จ้ะ เชื่อใจในลูกตัวเอง ก็เหมือนฉันกับสามีที่เชื่อใจในตัววีร์ เชื่อมั่นในตัวลูกชายว่าเขาจะต้องไม่ทำให้พวกฉันผิดหวัง แค่นี้ก็คงมากพอที่ทำให้พวกคุณสองคนเข้าใจที่ฉันพูดนะคุณวินคุณอิฐ”

เชื่อใจคุณพ่องั้นหรือ?

“ไว้รอวีร์ตื่นก่อน ถึงตอนนั้นแล้วพวกคุณค่อยไปพูดขอโทษกับวีร์เอาเองนะ เพราะฉันจะไม่ช่วยพูดให้” แล้วแม่ข้าวกับสามีเธอที่ไม่ได้พูดอะไรซักคำต่างพากันขอตัวไปทำงานบ้าน ทิ้งให้ผมกับอิฐยกเว้นไฟที่เดินหนีขึ้นห้องวีร์ไปแล้วนั่งจมความคิดของตัวเองอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างเงียบๆ

......................................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 50% P.26 (16/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: netthip viriya ที่ 16-03-2015 20:45:06

ยังไงก็เชียคุณสิงห์อยู่ดีอะ 3P น้าาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 50% P.26 (16/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 19-03-2015 10:45:06

เคยไหมครับ ลืมตาขึ้นมาก็พบกับดวงตาคมจ้องมองผมอย่างเงียบๆ ไม่เพียงแค่นั้นตัวผมยังนอนซบอกของอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัวอีกด้วย ทีแรกผมคิดว่าตื่นมาจะพบกับแม่ข้าวเพราะก่อนหน้าที่จะหลับไปผมนอนซบตักท่านอยู่ แต่พอตื่นขึ้นมากลับพบว่าเป็นไฟซะได้

ฟอด!

“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก” ไฟหอมแก้มผมพลางพูดกล่าวอรุณสวัสดิ์ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และทำท่าจะจูบปากผมอีกด้วย ทำเอาให้ผมถึงกับรีบเอามือยกขึ้นมาปิดปากไฟทันที

“อย่าสิไฟ วีร์ยังไม่ได้แปรงฟันเลย เดี๋ยวก็เหม็นหรอก” ผมบอก แต่ตาคมที่จ้องมองมาอย่างตรงๆในระยะเผาขนนั้นทำเอาผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วหน้า ก่อนจะสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อสัมผัสถึงความนุ่มร้อนบนฝ่ามือของตัวเอง

ไฟเลียมือ?!

ผมจะชักมือออกมาแต่โดนมือหนาคว้าเอาไว้เสียก่อน

“อย่าไฟ ไม่เอานะ วีร์จะ...” ไม่ทันแล้วครับ ริมฝีปากของไฟประกบริมฝีปากของผมเป็นที่เรียบร้อย “อึก อือออ อืมมม แฮ่กๆ อ๊ะ พอ อืมมมม”

บดจูบทั้งสอดลิ้นกวาดลิ้นแถมยังขบปากผมจนเลือดออกซิบๆ หัวขาวโพลนไปหมด ไม่นานนักไฟก็ถอนริมฝีปากออกมาส่งสายตาหวานเยิ้มก่อนจะพูดกระซิบข้างหูผมว่า

“ใครว่าเหม็น ออกจะหวานขนาดนี้จริงไหมครับที่รัก”

!!!!!!

“ถ้าที่รักไม่ว่าอะไร ไฟขอออกกำลังกายตอนเช้าซักยกนะครับ”

!!!!!!

................................

:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 55% P.26 (19/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-03-2015 08:12:45

“ขอโทษครับคุณพ่อ!”

เสียงทุ้มพูดพร้อมกันก่อนที่ทั้งคู่จะก้มลงกราบลงบนฝ่าเท้าของวีร์ แน่นอนว่าทำเอาผมเดินถอยหลังหนีทันทีเพราะถึงแม้ผมจะเคยเป็นพ่อของวินกับพ่อบุญธรรมของอิฐก็ตาม แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว ดังนั้นภาพที่เห็นออกมาจึงดูไม่สวยนักในสายตาคุณแม่กับคุณพ่อคนใหม่ของผมที่อยู่ในห้องรับแขก ส่วนทั้งคู่เห็นว่าผมเดินหนีออกไป ถึงกับเงยหน้าขึ้นมาด้วยใบหน้าซีดเผือด

“พวกผมขอโทษที่พูดอะไรออกไปโดยไม่คิด” วินเป็นฝ่ายพูดก่อน “พวกแค่เป็นห่วงคุณพ่อ ก็เลยลืมนึกถึงจิตใจของคุณพ่อไป ไม่เชื่อมั่นในตัวคุณพ่อทั้งๆที่คุณพ่อเชื่อมั่นในตัวพวกผม”

“ถ้าคุณพ่อโกรธก็ลงโทษพวกผมได้นะครับ แต่ขอล่ะ อย่าทำเหินห่างได้ไหมครับ” อิฐพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ซึ่งทำเอาผมหันไปมองไฟเพื่อขอความช่วยเหลือ ส่วนไฟก็ได้แต่พยักหน้าบอกประมาณโดยว่าให้ทำตามที่เคยพูดเอาไว้เมื่อเช้า

“ถ้าฉันยกโทษให้ พวกแกสองคนจะยอมให้ฉันย้ายไปอยู่กับไฟหรือยังไง” ผมพูดก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกทำท่าเคร่งขรึมเพื่อข่มขู่อดีตลูกชายทั้งสองคนให้อยู่หมัด “ไม่สมกับเป็นผู้นำเลยนะวิน นึกอยากจะกลับคำก็กลับ ไม่นึกถึงใจของคนอื่นบ้างเลยนะ”

วินได้ยินที่ผมพูดถึงกับน้ำตาซึมคอเบ้า ก่อนจะก้มหน้าลงกับพื้นอีกครั้ง

“ขอโทษครับคุณพ่อ ผมยอมคุณพ่อแล้ว จะให้ทำอะไรผมก็ยอม”

“ผมด้วยครับคุณพ่อ” อิฐพูดพลางก้มหัวด้วยอีกคน “จะให้ทำอะไรผมก็ยอมทุกอย่าง”

“แน่นะว่ายอมทุกอย่างน่ะ?” ผมถามย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงขึงขัง ยังดีที่ทั้งคู่ก้มหน้าอยู่ก็เลยไม่ทันเห็นสีหน้าเจ้าเล่ห์ของผม ส่วนไฟฉีกยิ้มอย่างพอใจกับการแสดงของผม แถมยังยกนิ้วโป้งให้ผมอีกด้วย

“แน่ใจครับคุณพ่อ!” ทั้งอิฐทั้งวินต่างพูดพร้อมกัน ซึ่งทำเอาผมกระแอมไอก่อนจะเอ่ยปากพูดสั่งว่า

“ถ้างั้น…”

...............................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 70% P.26 (21/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-03-2015 08:54:34

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 70% P.26 (21/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 25-03-2015 21:29:37

“คุณน้าเห็นคุณพ่อกับลุงอิฐของผมบ้างหรือเปล่าครับ”

จีนเป็นตัวแทนในการเอ่ยปากถามแม่ข้าวหลังจากนั่งรถติดมากับพี่สิงห์ พี่ลีโอ พี่กระต่ายและพี่เหยี่ยวมาด้วย (บันนี่กับแรบบิทก็ตามมาด้วยเพราะขามาต้องแวะรับพวกเด็กๆจากโรงเรียนน่ะครับ) พวกเขาเห็นว่าคุณพ่อกับลุงอิฐมาหาวีร์ที่บ้านอยู่นานครึ่งค่อนวันจนเกือบเย็นไม่ยอมกลับ ก็เลยนึกเป็นห่วงพากันขับรถออกตามหาถึงบ้านวีร์ แต่กลับพบแค่คุณแม่กับคุณพ่อของวีร์เท่านั้น ส่วนแม่ข้าวนั้นเมื่อได้ยินที่พวกลูกของวีร์ถามก็พลันมองหน้าสามีของตัวเองก่อนจะหันมายิ้มตอบว่า

“เห็นจ้ะ”

“แล้วพวกเขาไปกับใครไปที่ไหนกันครับ” จีนถามต่ออย่างสงสัย

“ไปกับวีร์กับคุณเสือจ้ะ ส่วนสถานที่...” คุณแม่ยิ้มก่อนจะตอบกลับไปว่า “...สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าจ้ะ”

“ว่ายังไงนะสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า!”

เพราะด้วยเหตุนี้สี่หนุ่มหนึ่งสาวกับเด็กแฝดอีกสองมายืนอยู่ตรงที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ก่อนจะยืนมองวีร์กับไฟที่ยืนแจกอาหารให้กับพวกเด็กๆ แต่ที่น่าตกตะลึงไปยิ่งกว่านั้นก็คือ

ภาพของคุณพ่อกับลุงอิฐกำลังนั่งป้อนข้าวให้กับเด็กเล็ก!

“นี่เราฝันไปหรือเปล่า”

“นั่นสิ”

“ทำไมพวกเขาถึงทำแบบนี้ล่ะ”

“ถ้าอยากรู้ก็ต้องไปถามวีร์กับไฟแล้วล่ะ” สิงห์พูดให้คำตอบก่อนจะเป็นแกนนำเดินไปถามทันทีโดยมีพวกน้องเดินตามหลังสิงห์มาด้วย ซึ่งทำเอาทั้งคู่ที่กำลังยืนแจกอาหารให้กับพวกเด็กนั้นถึงกับเงยหน้าขึ้นมอง “กำลังทำอะไรอยู่”

“อาบน้ำอยู่มั้งครับ” คำตอบนี้ไม่ใช่วีร์เป็นคนตอบ แต่เป็นไฟที่ยังไม่เลิกเขม่นสิงห์

“ไฟก็ พูดกับเขาดีๆสิ” วีร์บอกก่อนจะเป็นฝ่ายให้คำตอบ “มาแจกอาหารให้กับพวกเด็กกำพร้าน่ะ อันที่จริงทำไปเพื่อจะลงโทษพ่อกับลุงของเธอน่ะสิงห์”

“ลงโทษ?!” คราวนี้ไม่ใช่สิงห์คนเดียวที่ตกใจ ทุกคนยกเว้นบันนี่กับแรบบิทถึงกับร้องอุทานพร้อมกัน

“ใช่ ลงโทษ” วีร์ย้ำคำตอบก่อนจะพูดต่อ “ก็อย่างที่พวกเธอรู้ ว่าสองคนนี้ไม่ยอมให้ฉันย้ายไปอยู่กับไฟ พอพวกเขาเข้าใจดีและมาขอโทษขอขมาฉัน บอกว่าเชิญลงโทษพวกเขายังไงก็ได้ ฉันกับไฟก็เลยพามาที่นี่น่ะ”

“แล้วทำไมต้องแจกอาหารกับเด็กกำพร้าด้วยล่ะคะ?” กระต่ายถามด้วยความสงสัย เพราะฟังดูไม่น่าจะเป็นเหตุเป็นผลของการลงโทษที่คุณพ่อกับลุงอิฐไม่ยอมให้คุณปู่ย้ายไปอยู่กับคุณไฟเลยด้วยซ้ำ

“ไม่รู้สิ มันก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องลงโทษด้วยการพามาแจกอาหารกับเด็กกำพร้าหรอกนะ” วีร์ยิ้มมุมปากตอบก่อนจะหันไปมองคุณพ่อกับลุงอิฐของพวกเขาด้วยสายตาเอ็นดู “เพียงแต่ฉันอยากให้พวกเขาได้เห็นได้รับรู้ถึงความรู้สึกของการเป็นผู้ให้ดูบ้างก็เท่านั้นเอง”

ได้เห็นได้รับรู้ถึงความรู้สึกของการเป็นผู้ให้ดูบ้าง...

แล้วพวกเขาก็ไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะถูกวีร์ชวนกึ่งบังคับให้มายืนแจกอาหารกับพวกเด็กๆ

...............................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 100% P.26 (25/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 25-03-2015 22:03:01

:L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 27 up 100% P.26 (25/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 30-03-2015 22:13:50

ตอนที่ 28

...............................

หลังจากวันที่ผมพาเจ้าวินกับเจ้าอิฐไปทำบุญด้วยการแจกอาหารให้กับพวกเด็กๆในสถานที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว สองคนนั้นก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ยอมให้ผมย้ายไปอยู่กับไฟอย่างไม่มีข้อขัดแย้ง แต่ทั้งคู่ขอให้ผมได้กลับมานอนค้างที่บ้านบ้างเดือนละครั้งก็ยังดี ซึ่งผมก็ยอมครับ เพราะถึงยังไงบ้านหลังนั้นก็เคยเป็นบ้านของผมมาก่อน ส่วนพวกสิงห์นั้นก็ยอมย้ายกลับมาอยู่บ้านตามที่วินสั่ง พอหมดห่วงกับภาระแล้วผมกับไฟก็พากันลงใต้เที่ยวทะเลที่กระบี่เพื่อพักผ่อนหย่อนใจซักหนึ่งเดือน

“ให้พวกผมไปด้วยคนสิครับคุณพ่อ” ดูเจ้าวินพูดสิครับ โตจนมีหลานแล้วยังจะตามดูแลผมอีก

“นั่นสิครับคุณ ผมเองก็อยากจะอยู่คอยรับใช้คุณพ่อเหมือนกัน” นี่ก็อีกคน โตจนหมา(เจ้าวิน)เลียก้นจนเสร็จไม่รู้จะเสร็จไปกี่พันครั้งแล้วยังจะตามตื้อคอยรับใช้ผมอีกอยู่ได้ ซึ่งผมก็ยื่นคำขาดไปว่าถ้าตามไปด้วยผมจะไม่กลับไปนอนที่บ้านอีก ทำเอาเด็กน้อยขี้แยในร่างผู้ใหญ่ถึงกับยอมแพ้ยกธงขาวแต่โดยดี

“ที่จริงสองคนนั้นก็น่าสงสารนะ อุตส่าห์ได้พ่อตัวเองกลับคืนมาแต่ก็ไม่ได้ดูแลอย่างเต็มที่” คำพูดของไฟทำเอาผมที่กำลังเงยหน้ามองดูดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนในอ้อมกอดของไฟอยู่บนเปลไม้ริมชายหาดทะเลถึงกับเอียงหน้าหันไปมองคนรัก ก่อนจะใช้มือบีบปากหนาเบาๆด้วยความหมั่นไส้

“เหรอ ถ้าสงสารมากก็ไม่ต้องมาคุยกันเลย” แล้วผมก็ยันตัวลุกขึ้นนั่งเตรียมจะลงเดินหนี งอนแล้วครับ เล่นพูดแบบนี้ปวดใจมากขอบอกตามตรง แต่ยังไม่ทันได้ไปไหน อีกฝ่ายดึงผมให้กลับไปนอนซบอกตัวเองตามเดิม “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไฟ! ปล่อยสิ”

“ไม่ครับ เพราะที่รักต้องฟังไฟพูดให้จบเสียก่อน”

“พูดอะไร ไม่อยากฟังแล้ว” ผมบอกพลางทุบหน้าอกไฟไม่ยั้ง โมโหครับโมโห “คงเบื่อวีร์มากสินะถึงได้พูดแบบนี้ออกมา ฮึ ไอ้ไฟบ้า ฮึก ฮึก ฮือๆ อุตส่าห์ได้กลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอีกครั้ง แต่ ฮึก แต่ไฟ ฮึก กลับไม่อยากอยู่กับวีร์ ฮึก แล้วแบบนี้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกทำไม ฮือๆ สู้กลับไปตายเหมือนเดิมโดยไม่ต้องฟื้นมาเพราะคำขอพรของพระเจ้าอีกจะดีกว่า ฮือๆ”

“ไม่เอาครับที่รัก อย่าร้องครับอย่าร้อง” ไฟบอกห้าม แต่ผมมีหรือจะฟัง ร้องไห้ไปทุบอกไปพลาง

“ไอ้บ้า! ฮึก นี่แน่ะ จะร้องให้มันตายกันไปข้างเลย ฮึก คนใจร้าย อื้ออออ!” ผมร้องครางในลำคอ เพราะปิดเสียงด้วยริมฝีปากของไฟ สัมผัสอันนุ่มนวลและเร่าร้อนของคนรักบวกกับรสชาติของน้ำตาตัวเองทำเอาผมถึงกับอ่อนระทวย ลืมแม้กระทั่งว่าตัวเองนั้นร้องไห้เพราะคำพูดของไฟอีกด้วย ซึ่งผมโดนจูบอยู่นานก่อนที่อีกฝ่ายจะผละริมฝีปากออกมา แล้วใช้นิ้วมือลูบไล้คราบน้ำตาให้กับผมอย่างแผ่วเบา

“ที่ไฟพูดเมื่อกี้นี้ ไม่ใช่เป็นเพราะไฟเบื่อที่รัก แต่เป็นเพราะไฟสงสารพวกเขาครับ”

“ไม่จริง ไฟโกหก”

“ไม่ได้โกหกครับที่รัก ไฟพูดความจริง” ไฟพูดเสียงเคร่งขรึม แลดูเป็นการเป็นงาน “พวกเขาดูน่าสงสารมาก เพราะอุตส่าห์ได้คุณพ่อของตัวเองกลับคืนมาทั้งที แต่กลับไม่สามารถมาดูแลคุณพ่อให้สมกับที่พวกเขาเป็นลูกชายของวีร์ได้เต็มที่อย่างที่ควรจะเป็น แต่ชีวิตนี้วีร์ได้ตัดสินใจเลือกเส้นทางเดินของตัวเองไปแล้ว ฉะนั้นพวกเขาควรจะยอมรับมันและเข้าใจในเส้นทางที่วีร์เลือก ก็เหมือนกับที่วีร์ยอมรับให้พวกเขาได้รักและอยู่ด้วยกันในฐานะคนรัก”

ผมนิ่งเงียบ เพราะเข้าใจในสิ่งที่ไฟพูดแล้วครับ

“ที่รักเองก็เลิกคิดมากได้แล้วนะครับ เพราะไฟจะไม่มีวันไล่ที่รักไปไหนเด็ดขาด จะอยู่ด้วยกันตลอดไป” ไฟบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับโอบกอดผมด้วยความรักอย่างเต็มเปี่ยม ซึ่งทำเอาผมถึงกับซาบซึ้งจนต้องโอบกอดตอบกลับไปด้วยเช่นกัน

“อื้อ สัญญานะว่าจะไม่ทอดทิ้งวีร์น่ะ”

“ครับที่รัก ด้วยเกียรติ์ของผู้นำตระกูลเสือ ไฟสัญญา” แล้วผมกับไฟก็ให้คำสาบานด้วยการจูบกันท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีแสงจากดวงจันทร์กับแสงดวงดาวที่ส่องสกาวสดใสและงดงาม...

อวสาน....

...................................................................

ปล.อวสานแล้วจ้า โปรดติดตามตอนพิเศษของวินกับอิฐต่อได้ในเร็วๆนี้

ส่วนของคู่สิงห์กับจีน รอไปก่อนนะจ้ะ

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนที่ 28 up 100% P.26 (30/03/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-04-2015 21:31:35

ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ)

.........................................

หลังจากที่ผมได้ย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของคุณวีร์แล้ว ท่านก็ได้ให้ผมเรียนหนังสือเหมือนกับเด็กทั่วไป แต่ผมไม่ได้เรียนในโรงเรียนเหมือนคนอื่นหรอกนะครับ คุณวีร์จ้างครูพิเศษมาสอนหนังสือให้ผมถึงบ้านโดยเฉพาะ ซึ่งก็เหมือนกับคุณวินที่มีครูพิเศษมาสอนหนังสือที่บ้านด้วยเช่นกัน ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ผมกับคุณวินแล้ว นับว่าแย่ถึงขั้นขีดสุด เพราะอีกฝ่ายทำหน้าเมินเฉยราวกับไม่อยากรู้จักผม ฉะนั้นเรื่องที่จะคุยกันเหมือนพี่เหมือนน้องนั้นตัดมันไปได้เลย

“ไม่ต้องคิดมากหรอกอิฐ เจ้าวินมันเป็นเด็กขี้อายน่ะ” คุณวีร์พูดปลอบใจหลังจากที่ผมนำเรื่องนี้ไปเล่าให้อีกฝ่ายฟัง “ตอนนี้เขายังเห็นเธอเป็นคนแปลกหน้า ก็เลยยังไม่คุ้นเคยที่จะคุยด้วยอย่างสนิทใจ แต่ฉันเชื่อว่าซักวันเธอจะต้องทำได้ พยายามเข้านะอิฐ ฉันจะเอาใจช่วย”

ผมได้ยินที่คุณวีร์บอกแล้ว ก็รู้สึกเหมือนมีกำลังใจเพิ่มขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

“ครับคุณวีร์” หลังจากวันนั้นผมก็เพียรพยายามเข้าหาคุณวินวันแล้ววันเล่า รวมทั้งหาของถูกใจให้อีกฝ่ายด้วย “สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดครับคุณวิน ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ”

เพื่อให้อีกฝ่ายยอมรับไมตรีจากผม ผมจึงใช้โอกาสวันคล้ายวันเกิดของคุณวินที่จะมาถึงนี้ นำเงินค่าขนมที่ได้จากคุณวีร์มาซื้อของขวัญให้คุณวินโดยเฉพาะ แน่นอนว่าพออีกฝ่ายเห็นกล่องของขวัญผมแล้วถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่ใบหน้าจะเห่อแดงจนลามไปถึงใบหู

คุณวินน่ารักจัง...

“ขะ...ขอบใจ” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงเคอะเขิน ก่อนจะยื่นมือมารับของขวัญจากผมแต่โดยดี “ฉะ...ฉันชื่อวิน...ยินดีที่ได้รู้จัก”

ผมยิ้มกว้างทันทีที่อีกฝ่ายยอมเปิดปากพูดผมเป็นครั้งแรก

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับคุณวิน ผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

.................................

o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ) up 10% P.26 (6/04/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-04-2015 23:17:21

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ) up 10% P.26 (6/04/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 22-04-2015 22:50:10

ชีวิตใหม่ของผมที่คฤหาสน์ตระกูลสิงห์ก็ไปอย่างราบรื่น ได้เรียนหนังสือ ได้เล่นสนุกกับคุณวิน รวมถึงทุกคนที่อยู่ในบ้านต่างพากันเอ็นดูผมราวกับญาติพี่น้อง (ยกเว้นคุณหญิงที่ไม่เคยคุยหรือแม้กระทั่งปรายตามองผมเสียด้วยซ้ำ) จนคุณวินโตพอจะเข้าโรงเรียนระดับไฮสคูล คุณวีร์ก็ได้ส่งคุณวินให้ไปเรียนที่ต่างประเทศ แน่นอนว่าผมเองก็ต้องไปด้วย เพราะต้องคอยดูแลคุณวินอยู่ตลอดเวลา

“นับจากนี้ไปฉันขอฝากลูกชายไว้ให้เธอดูแลนะอิฐ”

“ครับ”

“มีอะไรก็ช่วยเหลือเขาอย่าให้ขาด”

“ครับ”

“ที่สำคัญ” คุณวีร์เน้นย้ำพลางมองผมด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา “ถึงเธอจะไม่ใช่ลูกชายฉันในสายเลือด ถึงฉันจะให้เธอเป็นมือขวาของวิน แต่ฉันก็เห็นเธอเป็นลูกชายตัวเองเหมือนกัน ฉะนั้นจงดูแลตัวเองให้ดี ให้สมเป็นคนของตระกูลสิงห์ จำเอาไว้ให้ดีล่ะ”

“ครับคุณวีร์ ผมจะจดจำไปจนวันตาย”

“ดีมาก ต้องให้ได้อย่างนี้สิเด็กดี” คุณวีร์ยิ้มพลางดึงผมเข้าไปโอบกอด ซึ่งทำเอาผมรู้สึกถึงความอบอุ่นแปลกๆที่ผมไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต “ไปถึงนั่นแล้วอย่าลืมโทรบอกฉันด้วยนะ”

“ครับคุณวีร์” แล้วผมกับคุณวินต่างพากันโบกมือลาท่านก่อนจะเดินขึ้นเครื่องไปพร้อมกับพวกบอดี้การ์ดที่คุณวีร์จัดหามาให้อีกนับยี่สิบกว่าชีวิต เพราะลำพังผมคนเดียวคงดูแลคุณวินไม่ได้หรอกครับ (ก็ผมยังเด็กอยู่ไง) ซึ่งการใช้ชีวิตที่ต่างประเทศเป็นอะไรที่มหาโหดมาก เพราะคุณวีร์ไม่ได้ส่งผมกับคุณวินเรียนหนังสือเพียงอย่างเดียว ยังบังคับเข้าคอร์สพิเศษที่จำเป็นต้องใช้ในตอนโตอีกมากมาย ยกเว้นผมที่หนักกว่าคุณวินหน่อยเพราะเป็นถึงว่าที่มือขวาของคุณวิน ต้องเรียนเป็นทุกอย่างตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ เรียกได้ว่าเป็นตัวแทนตัวตายของคุณวินเลยก็ว่าได้

“อ่านหนังสือหนักอย่างนี้ไม่ไปเรียนแพทย์ซะเลยล่ะอิฐ” เสียงทุ้มเอ่ยแซว ทำเอาผมเงยหน้าขึ้นมาจากกองหนังสือภาษาอังกฤษ ซึ่งว่าด้วยหลักวิชาการจัดการเศรษฐศาสตร์ธุรกิจ ส่วนอีกกองที่อยู่ข้างขวามือผมเป็นหนังสือเกี่ยวกับวิธีการเล่นหุ้นอย่างไรไม่ให้ตกเป็นต้น “ดูสิ ขอบตาคล้ำอย่างกับหมีแพนด้าเชียว ไปนอนไป เดี๋ยวถึงเวลาทานข้าวฉันจะปลุกนายให้เอง”

เพราะผมไม่ได้มีหัวไบรท์อย่างคุณวินที่ไม่ต้องอ่านหนังสือก็เรียนได้เก่งถึงขั้นเกียรติ์นิยมอันดับสองของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงของต่างประเทศ จึงจำเป็นต้องขยันอ่านขยันเรียนหนังสือตลอดเวลาไม่ว่างเว้น ก็เลยทำให้ผมมีสภาพไม่เป็นผู้เป็นคนอย่างทุกวันนี้

“ไม่ได้ครับคุณวิน ผมยังอ่านไม่...” ผมพูดยังไม่ทันขาดคำ อีกฝ่ายกลับแย่งหนังสือจากมือผมไป ก่อนจะโยนหนังสือเล่มนั้นรวมถึงหนังสือที่อยู่บนโต๊ะอีกนับสิบกว่าเล่มลงถังขยะทันที

ดีนะที่ถังขยะใบนั้นล้างสะอาดแล้ว ไม่งั้นหนังสือได้เปื้อนแน่...

“ไปนอน”

“ครับคุณวิน” ผมได้แต่จำใจตอบตกลงแต่โดยดี

อยากกลับไปตอนสมัยเด็กๆจัง เพราะตอนนั้นคุณวินน่ารักมากครับขอบอก

พอผมขึ้นไปนอนบนเตียง อีกฝ่ายก็ดันขึ้นมานอนตามผมก่อนจะถือวิสาสะกอดผมโดยไม่เอ่ยปากขอเลยแม้แต่ซักคำเดียว ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมชินแล้วครับ เพราะอีกฝ่ายเล่นนอนกอดผมมาตั้งแต่เด็กๆเลยก็ว่าได้ ทีแรกผมก็ตกใจอยู่เหมือนกันครับ แต่พอไปถามคุณวีร์ดู ก็ได้รับคำตอบจากอีกฝ่ายมาว่า

“อาจจะเป็นเพราะภรรยาฉันไม่เคยนอนกอดเจ้าวินน่ะ พอเจอเธอก็เลยกอดอย่างที่เห็น อย่าไปตกใจ ปล่อยเขาให้กอดต่อไปเถอะ ถือซะว่าน้องชายกอดพี่ชายแล้วกัน”

“ครับ”

“ไม่อึดอัดนะ” คุณวินพูดเสียงกระซิบแผ่วเบา

“ครับ”

ฟอด!

“ราตรีสวัสดิ์” แล้วอีกฝ่ายก็เงียบไปก่อนจะตามด้วยเสียงกรน ส่วนผมหรือ ก็ได้แต่นอนตัวแข็งค้าง เพราะไม่เคยได้รับสัมผัสด้วยการหอมแก้มมาก่อน

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับคุณวินกันแน่?!

...................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ) up 50% P.27 (22/04/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 24-04-2015 22:02:59

:pig4: :pig4: :3123:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ) up 50% P.27 (22/04/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-04-2015 21:07:03

นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาคุณวินก็เริ่มทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน จากที่เคยไม่เคยสนว่าวันๆผมจะทานอาหารอะไรลงไปบ้างก็ดันเข้าครัวลงมือทำอาหารให้ผมทานเองกับมือ เรื่องการเรียนอันไหนที่ผมไม่เข้าใจ ก็เข้ามาสอนผมจนลึกซึ้งถึงรสพระธรรม(?) ตอนเช้าหลังจากลืมตาตื่นก็โดนหอมแก้มบอกอรุณสวัสดิ์ไม่ต่างจากตอนก่อนนอนเลยด้วยซ้ำไป เนกไทที่ผมมักจะผูกเองก่อนไปเรียนก็หันมาเอาใจผมด้วยการช่วยผมผูกเสียยกใหญ่ วันไหนนอนดึกเพราะต้องอ่านหนังสือ คุณวินก็เข้าครัวชงนมอุ่นๆให้ผมได้ดื่มอีกด้วย รวมถึงบนหัวเตียงที่คุณวินไม่รู้ไปสรรหาดอกไม้มาจากที่ไหน คอยผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันในแต่ละวันแบบไม่ซ้ำกันอีกด้วย

“หมู่นี้คุณวินเอาใจมึงจังเลยนะไอ้อิฐ” พี่เรย์หนึ่งในทีมบอดี้การ์ดของคุณวินเป็นคนที่ผมสนิทด้วยมากที่สุดได้เข้ามาพูดคุยกับผมในขณะที่พวกเราจับตามองคุณวินกำลังว่ายน้ำอยู่ในสระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย (เมื่อวานนี้ผมสะดุดหกล้มจนได้แผลที่หัวเข่าก็เลยไม่ได้ลงเล่นน้ำด้วยน่ะครับ) “กูชักสงสัยแล้วสิว่าที่คุณวินเอาใจมึง อาจจะเป็นเพราะ...”

“เพราะ?”

“ชอบมึงยังไงล่ะอิฐ”

!!!!!!

“พูดบ้าๆน่าพี่เรย์ เป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณวินจะมาชอบผม” ผมเถียงกลับไปอย่างหน้าดำหน้าแดง “ผมเป็นผู้ชายนะพี่ ผู้ชายน่ะได้ยินไหมว่าผู้ชาย คุณวินคงไม่วิปริตหันมาชอบเพศเดียวกันได้หรอก”

“มึงก็พูดเกินไปนะไอ้อิฐ อะไรที่ทำให้มึงคิดว่าการที่เพศเดียวกันหันมาชอบกันถึงเรียกว่าวิปริตน่ะ” พี่เรย์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จนผมได้ยินถึงกับขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

“อ้าว ก็มันไม่ใช่รึไงครับ ผู้ชายกับผู้ชายมากินกันเองมันผิดธรรมชาติ ฟ้าก็ได้ผ่าเอาสิ” ผมนิ่วหน้าตอบ เพราะมันเป็นเรื่องผิดธรรมชาติจริงๆนี่ครับ ผู้ชายน่ะควรคู่กับผู้หญิงสิถึงจะถูก

“แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันผิดธรรมชาติน่ะไอ้อิฐ” อีกฝ่ายเถียงย้อนกลับมา “มึงรู้ได้ไงว่าฟ้าจะผ่าเอา กะอีแค่คำพูดของคนโบราณเพียงไม่กี่คำมึงถึงกับเชื่อเป็นจริงเป็นจังได้ถึงขนาดนี้น่ะ”

“อ้าว ก็มันจริงนี่ครับ ไม่ว่าใครๆก็รู้กันทั้งนั้น” ผมเถียงกลับไปอย่างมีเหตุมีผล แต่อีกฝ่ายกลับจ้องผมราวกับจะฆ่ากันให้ตายเสียให้ได้ แต่แล้วพี่เรย์กลับเปลี่ยนสีหน้าเป็นเอือมระอาก่อนจะทอดถอนหายใจออกมาแรงๆต่อหน้าต่อตาผม

“การมาเรียนที่นี่ไม่ได้ทำให้มึงโตขึ้นเลยจริงๆนะไอ้อิฐ”

“อ้าว? ไหงพูดแบบนั้นล่ะพี่เรย์” ผมถึงกับหน้าเหวอไปไม่เป็นเลยครับ “มีส่วนไหนที่พี่คิดว่าผมไม่โตได้ล่ะ โอเค ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมยังเตี้ยกว่าพี่ แต่อีกหน่อยไม่แน่เพราะอายุอย่างผมยังยืดได้อีก เอ๊ะ อย่าบอกนะว่าพี่หมายถึงไอ้นั่นของผมน่ะ!”

โป๊ก!

“โอ๊ย! ผมเจ็บนะ พี่เรย์เขกหัวผมทำไม” ผมร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อโดนอีกฝ่ายเขกหัวแรงๆ

“ก็เขกให้มึงที่พูดไม่รู้จักกาลเทศะยังไงล่ะ” พี่เรย์พูดพลางถลึงตาใส่ผมทันที “ที่กูพูดว่าไม่โตนั่นไม่ใช่ไอ้จ้อนของมึง แต่เป็น...เฮ้อ ช่างมันเถอะ พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เพราะมึงยังอินโนเซนท์อยู่นี่นะ”

“Innocent?” ผมมุ่นคิ้วทวนคำพูดของพี่เรย์ด้วยความสงสัย

“ใช่ อินโนเซนท์” พี่เรย์ย้ำอีกรอบก่อนจะลุกขึ้นยืน “กูขอเตือนมึงไว้ก่อนนะไอ้อิฐ ว่าอย่าได้พูดคำว่าวิปริตออกมาให้ใครได้ยิน โดยเฉพาะคุณวีร์ มึงห้ามพูดต่อหน้าบอสเด็ดขาด ย้ำ ห้ามพูดเด็ดขาด ถ้ามึงอยากมีชีวิตรอดบนโลกนี้อยู่น่ะนะไอ้อิฐ จำเอาไว้ให้ดีเชียวล่ะ”

แล้วอีกฝ่ายก็เดินจากไปทิ้งให้ผมได้แต่นั่งทบทวนคำพูดนั้นด้วยความสงสัยอย่างเงียบๆคนเดียว

........................

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ) up 80% P.27 (29/04/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-04-2015 21:14:30

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ) up 80% P.27 (29/04/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-05-2015 22:14:55

“ขึ้นครู?”

“ใช่ ขึ้นครู” ปลายสายตอบเน้นย้ำคำพูดของผม ก่อนจะพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงขำขัน “ฉันเห็นว่าเธอกับวินโตจนบรรลุนิติภาวะเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็เลยอยากจะให้ลองขึ้นครูดูซักครั้งเพื่อเป็นประสบการณ์การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในภายภาคหน้า”

“แล้วทำไมการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีต้องขึ้นครูด้วยครับคุณวีร์” ผมถามกลับด้วยความสงสัย

“เธอนี่ช่าง...” อีกฝ่ายพูดพลางส่งเสียงถอนหายใจกลับมา “...ซื่อจริงๆ สมแล้วที่ไอ้เรย์โทรมาฟ้องฉันว่าเธอเป็นพวกอินโนเซนท์ แต่ก็เอาเถอะ เดี๋ยวไว้เธอได้ขึ้นครูเมื่อไหร่ก็จะรู้แจ้งเห็นจริงเอง ส่วนเรื่องขึ้นครูนั้นฉันจะบอกให้ไอ้เรย์จัดการให้เอง คืนพรุ่งนี้เธอก็รีบเตรียมตัวอาบน้ำอาบท่าให้พร้อม ต้องให้สะอาดด้วยนะรู้ไหม อ้อ แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าวินมันหรอกนะ เพราะฉันได้บอกเขาเมื่อวานนี้ไปเรียบร้อยแล้ว”

“ครับคุณวีร์”

“ถ้างั้นแค่...”

“เดี๋ยวครับคุณวีร์ อย่าเพิ่งวางสาย” ผมรีบบอกทันทีที่นึกขึ้นได้ “แล้วขึ้นครูที่ว่ามันคืออะไรหรือครับ”

พอผมพูดจบ ปลายสายถึงกับหัวเราะเสียงดังลั่นโทรศัพท์ก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงระรื่นว่า

“มันก็คือ...SEX! ยังไงล่ะ”

!!!!!!

...........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 2 (วิน & อิฐ) up 100% P.27 (10/05/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 11-05-2015 21:55:26

ตอนพิเศษ 3 (วิน & อิฐ)

.................................................

และแล้วอีกไม่กี่ชั่วโมงที่ผมกับคุณวินที่จะต้องขึ้นครูจนได้ ซึ่งก่อนหน้านี้ผมเครียดแทบจะเป็นจะตาย แอบเปิดอินเทอร์เนตหาข้อมูลเกี่ยวกับเซ็กล่วงหน้า พออ่านแล้วยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่จนเกือบนอนไม่หลับ แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้ผมไม่อยากจะเดินเข้าไปถามพวกพี่การ์ดหรอกครับ เพราะอายเกินที่จะถาม

หรือจะโทรไปบอกคุณวีร์ว่าขอเลื่อนไปก่อนดีนะ?

หมับ!

อะไรบางอย่างจับที่ไหล่ ซึ่งทำเอาผมถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

“ตกใจอะไรอิฐ ฉันแค่จับไหล่เธอเองนะ” เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้ผมหันกลับไปมองก่อนจะทอดถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมก็คือคุณวิน “ว่าแต่ทำหน้าเคร่งเครียดเชียว หรือว่าตื่นเต้นที่จะได้ขึ้นครูน่ะ?”

“กะ...ก็ประมาณนั้นครับคุณวิน” ผมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น

“หึ ไม่ต้องตื่นเต้น ทำใจให้สบาย เพราะการขึ้นครูเป็นพื้นฐานเบสิกที่ลูกผู้ชายทุกคนควรรู้” คุณวินยิ้มตอบอย่างไม่ซีเรียส แต่กับผมรู้สึกไม่เห็นเป็นเช่นนั้น “ว่าแต่เธอได้ศึกษาข้อมูลการขึ้นครูมาก่อนแล้วใช่ไหมอิฐ”

“กะ...ประมาณนั้นครับ ว่าแต่คุณวินไม่ตื่นเต้น เอ่อ หรือกลัวบ้างหรือครับ” ผมถามย้อนกลับไปด้วยความหวาดระแวง รู้ทั้งรู้ว่าการขึ้นครูนั้นเป็นอะไรที่ยากเย็นแสนเข็ญสำหรับมือใหม่หัดขับอย่างพวกผมสองคน แต่ถ้าไม่ทำพวกผมก็จะไม่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในภายภาคหน้าได้ พอผมถามจบอีกฝ่ายก็เลิกคิ้วก่อนจะฉีกยิ้มมุมปากตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

“ไม่เลย ไม่ซักนิด เพราะเรื่องเซ็กเป็นเรื่องธรรมชาติที่มนุษย์ทุกคนควรจะเรียนรู้ ถึงแม้การขึ้นครูก่อนแต่งงานฟังดูไม่จำเป็นสำหรับพวกเราก็ตาม แต่ฉันเชื่อมั่นในสิ่งที่คุณพ่ออยากให้ทำ แล้วอีกอย่างชีวิตมาเฟียอย่างเราแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะตายวันนี้หรือพรุ่งนี้ก็ไม่รู้ ฉะนั้นอะไรที่สามารถตักตวงมาได้ก็ควรให้ตักมาให้เต็มที่ โดยเฉพาะเรื่องความรัก”

“ความรักหรือครับ?”

“ใช่ ความรัก” คุณวินตอบเน้นย้ำ พลางจดจ้องผมด้วยสีหน้าที่ยากจะคาดเดาได้ “ความรักเป็นสิ่งที่มาเฟียไม่สามารถรักษาไว้ได้อยู่คงทนถาวร เธอก็รู้ดีนะว่ามันเป็นเพราะอะไร”

สิ่งที่คุณวินบอกผมรู้ดีครับ เพราะชีวิตของมาเฟียเต็มไปด้วยขวากหนามที่แสนจะอันตราย หากคู่รักเลือกที่จะเดินไปพร้อมกัน ก็คงต้องทนกับความสูญเสียอย่างหาที่เปรียบมิได้

“เอาล่ะ ไม่ต้องคิดมาก ฉันเชื่อว่าเธอต้องทำได้ ขอให้ประสบความสำเร็จในการขึ้นครูนะอิฐ” คุณวินพูดตัดบทเพราะได้ยินเสียงพี่เรย์เรียกให้ไปหาที่ห้องรับแขก ซึ่งผมเองก็ได้แต่เดินตามหลังแผ่นหลังอีกฝ่ายไปอย่างเงียบๆ

ขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นผิดพลาดเลย ไม่งั้นผมแย่แน่ครับ!

..........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 3 (วิน & อิฐ) up 20% P.27 (11/05/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-05-2015 22:29:54

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 3 (วิน & อิฐ) up 20% P.27 (11/05/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-05-2015 20:34:31

เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด

ตับ สวบ ตับ สวบ ตับ สวบ ตับ สวบ ตับ

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อึก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า เจ็บบบ บะ...เบาหน่อย...เบา อื้อ!!”

“แฮ่กๆ โทษทีนะ ฉันเบาไม่ได้ อ่า เพราะฤทธิ์ยาที่ดื่มไป...” เสียงเข้มพูดไปหอบไปพลาง ถึงแม้จะฟังดูเหน็ดเหนื่อยแต่ส่วนล่างกลับกระแทกแบบรุนแรง จนฝ่ายล่างที่รองรับถึงกับใช้มือที่โอบกอดร่างหนาจิกเล็บกรีดบนแผ่นหลังเพื่อระบายความเจ็บปวดปนเสียวซ่าน “...มันรุนแรงเกินที่จะหยุดมันได้ อึก ไว้เสร็จจากนี้ อ่า ฉันจะไปด่าพี่เรย์ให้เอง อึก โทษฐานทำให้เราสองคน...อ่า ต้องเป็นแบบนี้”

คนฟังได้ยินก็รู้สึกปวดหน่วงใจอย่างบอกไม่ถูก หากแต่ช่วงเวลานี้ความอยากมีมากกว่าจึงได้แต่อ้าปากกรีดร้องกับความเสียวซ่านและความร้อนที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างไม่หยุดยั้ง

ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อึก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ละ...ลึก เกินไปแล้ว อ๊า!!”

“อืม ลึกน่ะสิดี ฉันชอบ” ร่างหนาตอบก่อนจะกระแทกกระทั้นรัวพร้อมก้มหน้าจูบร่างบางอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน ไม่เพียงแค่นั้นยังดุนลิ้นสอดเข้าไปในปากบางก่อนจะควาญไปทั่วโพรงปากเพื่อชิมความหวานของเจ้าตัวอีกด้วย “อืมมมมม อืออออ”

“อึก อื้อ อือออออ” ส่วนคนโดนสอดลิ้นก็ได้แต่ร้องครางในลำคอ ก่อนจะโดนลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นตัวเองจนรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังล่องลอยในวิมานเมฆสวรรค์ชั้นเจ็ด แต่แล้วฝ่ายรุกกลับผละหน้าออกมา ก่อนจะถอดแก่นกายออก แล้วจับร่างบางคว่ำหน้ากับเตียงก่อนจะสอดแทรกแก่นกายกระแทกเข้าไปในทางรักสุดลำอย่างรุนแรง

สวบ ปึก

“อ๊า!!!” ร่างบางกรีดร้องสุดเสียง ก่อนที่อีกฝ่ายจะเริ่มบรรเลงเพลงรักต่ออย่างไม่หยุดยั้ง

ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ

“อ๊า อ๊า อ๊า พอ อ๊า มัน อ๊ะ อ๊ะ เร็ว อ๊ะ แรง อ๊ะ เกินไป อ๊ะ อ๊ะ แล้ว”

“หึ ไม่แรงก็ไม่มันน่ะสิ” เจ้าตัวบอกพลางโน้มตัวลงชิดแผ่นหลังบอบบาง ก่อนจะจับคางเรียวให้เชิดขึ้นแล้วจึงค่อยสอดนิ้วชี้ของตัวเองเข้าปากอีกฝ่ายตามลงไปด้วย “ไหนลองพูดชื่อฉันให้ฟังหน่อยซิคนดี”

“อึก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อืม อือออ” คนโดนสอดลิ้นพยายามพูดตามที่อีกฝ่ายสั่ง แต่ดูเหมือนจะยากเกินไปเพราะโดนทั้งข้างล่างและข้างบนไปพร้อมๆกัน ซึ่งทำให้คนสั่งเริ่มหงุดหงิด จึงกระแทกถี่รัวจนหัวของอีกฝ่ายสั่นคลอนอย่างรุนแรง

“พูดสิ ฉันสั่งให้พูดไง พูด!”

ตับ สวบ ตับ สวบ ตับ สวบ ตับ สวบ ตับ

“อึก อึก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ คะ...คุณ อ๊ะ อ๊ะ คุณวิน!”

“อืม ดีมาก ต้องให้ได้อย่างนี้สิ” คนสั่งพูดด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะพูดกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ว่า “จบตานี้แล้ว ฉันขอต่อไปจนถึงเช้าเลยแล้วกันนะอิฐ”

อีกฝ่ายพูดจบ ก็ดึงแก่นกายของตัวเองออกจนเกือบหลุดลำแล้วกระแทกกลับเข้าไปจนมิดทันที

ตับ!!

“อ๊า!!!”

......................

:jul1: :jul1: :jul1: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 3 (วิน & อิฐ) up 50% P.27 (16/05/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-05-2015 20:56:42

“ครับคุณพ่อ วานช่วยลงโทษพี่เรย์ด้วยครับ ครับ ขอบคุณคุณพ่อมากที่ไม่โกรธผมกับอิฐ ครับ ผมเองก็คิดถึงคุณพ่อ ฝากสวัสดีคุณแม่ด้วยครับ ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับคุณพ่อ”

แกรก!

เสียงทุ้มพูดสนทนากับปลายสายก่อนจะวางหูโทรศัพท์รุ่นโบราณคลาสิกลงบนเครื่อง ซึ่งผมเห็นมาตั้งแต่อีกฝ่ายลุกขึ้นลงจากเตียงไปกดโทรศัพท์หาคุณวีร์แล้ว ครั้นพออีกฝ่ายหันกลับมา ผมก็รีบหลับตาลงอย่างรวดเร็ว

ทั้งกลัวทั้งอายไปหมด...

ยวบ!

จู่ๆเตียงก็ยุบไปตามแรงน้ำหนัก ครั้นลืมตาขึ้นมา ผมมีอันเป็นต้องสะดุ้งเฮือก เพราะเห็นใบหน้าคมที่ยิ้มกระหย่องกำลังคร่อมตัวผมอยู่ด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์เพทุบาย

“กะว่าจะปลุกเจ้าหญิงให้ตื่นจากนิทราด้วยจุมพิตซักหน่อย แต่ดันลืมตาขึ้นมาก่อนซะได้”

จุมพิตพ่องสิ!!

“เป็นยังไงบ้างอิฐ รู้สึกเธอจะตัวรุมๆนะ” คุณวินถามพลางใช้หลังมือแปะที่หน้าผากผมด้วยความเป็นห่วง “ลุกไหวไหม ฉันจะได้ให้แม่บ้านนำข้าวต้มกับยามาให้ทานในห้อง”

“มะ...ไม่เป็นไรครับคุณวิน ผมลุกไหว” เสียงผมช่างแหบแห้งอะไรเช่นนี้

“อย่าดื้อให้มากนัก ตัวร้อนขนาดนี้เธอลุกขึ้นไม่ไหวหรอก เชื่อฉันสิ” อีกฝ่ายพูดถลึงตาดุใส่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทีแรกผมกะว่าจะลุกขึ้นลงจากเตียงเพื่อวิ่งหนีออกจากห้อง ครั้นจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แถวสะโพกกับส่วนล่างดันมีปัญหา แถมร่างกายเกิดอ่อนเปลี้ยขึ้นมาเสียเอาดื้อๆ ทำให้ผมต้องนอนลงตามเดิมแต่โดยดี พออยู่ว่างๆก็สำรวจร่างกายตัวเอง ก็พบว่ามีจุดรอยแดงจ้ำไปทั่วร่างกาย แถมยังมีอะไรต่อมิอะไรมากมาย ซึ่งทำเอาผมถึงกับหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

นี่ผมมีอะไรกับคุณวินแล้วจริงๆหรือเนี่ย!!

ผมนอนครุ่นคิดอยู่ได้ซักพัก คุณวินก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ในมือถือกะละมังใบหนึ่งที่มีน้ำอยู่เกือบเต็ม แถมนอกจากนี้ยังมีผ้าขนหนูสีขาวสะอาดสะอ้านติดมือมาอีกด้วย

“เดี๋ยวเช็ดตัวกับเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เธอต้องทานข้าวกับยาด้วยนะรู้ไหม” อีกฝ่ายพูดออกคำสั่ง ซึ่งผมหลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงพยักหน้าตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า

“ครับคุณวิน”

........................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 3 (วิน & อิฐ) up 65% P.27 (22/05/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 20-05-2015 21:22:49

อิฐเสร็จวินสะแล้วววว :haun4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 3 (วิน & อิฐ) up 65% P.27 (22/05/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-05-2015 22:30:36

“ผมรู้นะครับว่าพี่เรย์โกรธอิฐเพราะคำพูดในวันนั้น ก็เลยกลั่นแกล้งอิฐให้เขาเดินเข้าห้องผิดไปทั้งๆที่รู้ว่าผมรออยู่ในห้องอยู่แล้ว” วินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ผู้ฟังอย่างเรย์กลับรู้สึกว่าน้ำเสียงนั้นดูดุดันแลเย็นชาราวกับน้ำแข็งไม่ใช่น้อย

สมแล้วที่เป็นถึงทายาทของตระกูลสิงห์...

แต่ถ้าให้เปรียบกับผู้นำตระกูลที่สองอย่างคุณวีร์แล้วล่ะก็ คุณวินยังห่างชั้นอยู่มากโข...

“เธอ...” เรย์พูดพลางเอียงคอมองหน้าว่าที่ผู้นำตระกูลรุ่นที่สามอย่างไม่หวาดกลัว เพราะเขาผ่านชีวิตการทำงานกับความตายเคียงข้างบอสมานานพอสมควร ก็เลยเห็นอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่เด็กน้อยคนหนึ่งที่กำลังจะเติบโตขึ้นมาก้าวเข้าสู่วงการมาเฟียเท่านั้น “...รู้เรื่องนี้ด้วยหรือ”

“กล้องวงจรปิด ถ้าหากพี่ลืมมันผมจะพาไปดูให้เอาดีไหมครับ” วินตอบเสียงเรียบ เพราะเขาสนใจอิฐและคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลาแทบทุกวัน บวกกับเค้นคอถามพวกพี่การ์ดคนอื่นที่ได้ยินเสียงการสนทนาของพี่เรย์กับอิฐในวันนั้นแล้ว ก็เลยทำให้รู้เรื่องที่อิฐ’นินทา’เขากับพี่เรย์ได้อย่างไม่ตกหล่นเลยซักคำเดียว

“แล้วเธอไม่...”

“ไม่โกรธเลยครับถ้าอิฐจะพูดแบบนั้นออกมา” วินพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดาอย่างไม่ใส่ใจกับความผิดของอิฐ แต่คนฟังกลับเห็นเป็นอีกอย่าง เพราะแววตาของวินกำลังส่องประกายด้วยความมุ่งมั่น “เพราะผมนี่แหละจะเป็นคนเปลี่ยนใจอิฐให้หันมาชอบและรักผมให้จงได้”

!!!!!!

เรย์มองลูกชายของเจ้านายตัวเองด้วยความตกตะลึง เพราะคาดไม่ถึงว่าวินจะรักอิฐได้

นี่ถ้าบอสรู้เข้าจะเป็นยังไงหนอ?

แต่เขากลับต้องพับความคิดนั้นลง เพราะบอสเองก็เคยมีคนรักที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน แถมคนรักบอสก็เป็นถึงผู้นำตระกูลเสือรุ่นที่สอง แต่ทว่าคนๆนั้นกลับไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว

“ตอนนี้พี่เรย์รู้ความลับของผมแล้ว...” จู่ๆวินก็พูดเกริ่นขึ้นมาอีกข้าง ก่อนจะสบตามองเรย์ด้วยสายตาดุดันแกมเหี้ยมโหด “...กรุณาช่วยปิดไว้เป็นความลับ ห้ามบอกใครเด็ดขาด”

ตัวเท่าลูกแมวแต่กลับกล้าข่มขู่...

ไม่เลวนะไอ้หนู...

“ได้เลย พี่จะปิดเป็นความลับไม่บอกใครแน่” เรย์ยกมุมปากยิ้มอย่างพึงพอใจ เพราะดูแล้วว่าในอนาคตว่าที่ทายาทตระกูลสิงห์รุ่นที่สองคงจะเก่งกล้าสามารถไม่แพ้ผู้เป็นพ่ออย่างแน่นอน “แต่ถ้าคนอื่นมารู้ทีหลังเอง เธอจะมาโทษพี่ไม่ได้นะ”

“ครับพี่เรย์ ขอบคุณที่ช่วยเหลือ” แล้ววินก็เดินกลับเข้าห้องไปพร้อมกับถาดชามข้าวต้ม ซึ่งเรย์จะไม่แปลกใจเลยถ้าแม่บ้านเป็นคนทำ แต่นี่กลับเป็นนายน้อยของพวกเขาที่เป็นฝ่ายลงมือทำข้าวต้มเองกับมือ

ขอให้ประสบผลความสำเร็จในความรักนะครับ...

ว่าที่ผู้นำตระกูลรุ่นที่สามเอ๋ย...

............................

o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ตอนพิเศษ 3 (วิน & อิฐ) up 100% P.27 (21/05/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 05-06-2015 22:13:45

INTRO (สิงห์ & จีน)

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

“จะไปไหน” :m16:

“ไปไหนก็เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง!” :angry2:

“ไม่ยุ่งไม่ได้ เพราะเธอเป็นเมียของฉันแล้วนะจีน” o8

“เมียพ่องมึงดิไอ้สัด!” :m31:

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

To be continue… :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (05/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 05-06-2015 23:10:13

:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (05/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 05-06-2015 23:13:46

เปิดใหม่ไปเลย สองคนนี้ท่าจะยาว

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (05/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-06-2015 06:20:49

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (05/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 06-06-2015 15:54:43

อุ๊ยต๊ะ มารอคู่นี้ด้วยคน อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (05/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-06-2015 21:43:54

อารัมภบท (สิงห์ & จีน)

..............................................

“งานน่ะไม่ยากหรอกถ้าเรามีความตั้งใจจริง ฉันเองก็เกิดใหม่เป็นคนใหม่แล้ว คงอยู่ช่วยพวกเธอไม่ได้หรอกนะ แต่ยังไงก็ไม่ได้ทิ้งบริษัทเก่าของตัวเองที่เป็นคนสร้างมาไปซะทีเดียว หากมีอะไรให้พอช่วยด้วยก็จะมาช่วย ฉะนั้นตั้งใจทำงานกันเข้านะเด็กๆ ไปล่ะ ขอให้โชคดี”

นั่นคือคำพูดอวยพรของวีร์หรือคุณปู่วีร์ที่กลับชาติมาเกิด ก่อนที่เจ้าตัวจะขอย้ายไปทำงานอยู่กับคนที่ตัวเองรัก ซึ่งก็คือคุณพยัคฆ์หรือเสือ หรือคุณไฟที่เป็นนามเก่าในชาติก่อนนั่นเอง แต่ก็มีบ้างที่วีร์จะแวะมาเยี่ยมเยียนพวกเราถึงที่บริษัท แต่ส่วนมากจะแวะไปที่บ้านเสียมากกว่า เพราะคุณพ่อวินเป็นคนขอร้องให้ไปหาพวกเราที่บ้านนั่นเอง ทว่าผมเองก็รู้สึกเหงาหลังจากที่ไม่มีวีร์อยู่ ไม่สิ ต้องทุกคนในบ้านที่เริ่มเป็นหุ่นยนต์ เพราะกลับบ้านก็ไม่ได้มานั่งทานข้าวเย็นด้วยกัน ส่วนมากจะกินจากข้างนอกบ้าน พอกลับมาถึงบ้านก็ตรงดิ่งเข้าห้องนอนของตัวเองไปโดยไม่คิดจะแวะพูดคุยสนทนาด้วยกันเลยแม้แต่น้อย

“จะไปไหนน่ะจีน ดึกดื่นป่านนี้แล้ว พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงานแต่เช้านะ” คุณพ่อพูดต่อว่าผมหลังจากเห็นผมเดินผ่านห้องรับแขก ในขณะที่ตัวเองกำลังนั่งดูหนังกับลุงอิฐกันสองต่อสอง

“ไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนนิดหน่อยน่ะครับ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง ผมไปนั่งเดี๋ยวเดียวก็กลับแล้ว” ผมยิ้มตอบกลับไป “ว่าแต่คุณพ่อกับลุงอิฐจะฝากผมซื้อของกินไหม เพราะขากลับผมจะได้แวะซื้อมาให้”

“ไม่ต้องหรอก รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะดึก” คุณพ่อบอก ซึ่งผมพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากบ้านขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไป ซึ่งถ้าผมรู้ว่าการขับรถออกจากบ้านครั้งนี้จะทำให้เกิดเรื่องร้ายกับตัวเองคงเปลี่ยนใจนอนอยู่บ้านมากกว่าที่จะไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนอย่างที่คาดไม่ถึง

.....................

เอี๊ยด อ๊าด ปึก ปึก ปึก

เสียงเตียงกับเสียงเคลื่อนไหวกระทบกันระหว่างเนื้ออย่างรุนแรง ทำเอาผมรู้สึกตัวก็พลันลืมตาขึ้นมามองด้วยความรำคาญ แต่ครั้นพอลืมตาขึ้นกลับแลเห็นใบหน้าคุ้นตาอยู่ในระยะประชิด ซึ่งทีแรกผมยังนึกไม่ออกว่าเป็นใคร และไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ แต่พอได้ยินเสียงของเตียงกับรู้สึกถึงความเสียวซ่านปนความเจ็บปวดที่ช่วงล่างของตัวเอง ก็ทำให้ผมถึงกับตกใจตาสว่างชัดแจ้งขึ้นมาทันที

“ตื่นแล้วรึจีน แฮ่กๆ หลับไปนานเลยนะ แฮ่กๆ ดูท่าเธอคงต้องระวังตัวหน่อย ทีหลังอย่าไปดื่มน้ำส้มจากคนอื่นอีกล่ะ เพราะมันใส่ยาปลุกเซ็กไปด้วย” อีกฝ่ายพูดไปหอบหายใจแรงๆไปพลาง ก่อนจะดึงอะไรบางอย่างออกจากช่องทางหลังของผมจนเกือบหลุด แล้วกระแทกใส่กลับเข้าไปใหม่จนมิดลำอย่างรุนแรง

สวบ ตับ!

“อ๊า!!!” ผมกรีดร้องลั่นห้องพลางใช้เล็บกรีดแผ่นหลังหนาที่โอบกอดผมไปด้วยพร้อมกัน

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทำไมผมถึงโดนยาปลุกเซ็ก?

แล้วทำไมพี่สิงห์ถึงมามีเซ็กกับผมได้?

แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถถามคำถามนี้กับพี่สิงห์ได้ เพราะถูกอีกฝ่ายกระแทกกระหน่ำอย่างรุนแรงแบบไม่หยุดยั้ง ซึ่งถ้าไม่นับรวมที่ผมหมดสติไปตั้งแต่ทีแรก ก็โดนไปอีกหลายรอบจนผมสลบหมดสติไปโดยไม่รู้ตัว

.........................

:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [Intro (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (05/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 06-06-2015 21:45:50

:z13: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง อารัมภบท (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (06/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 07-06-2015 00:35:52

:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง อารัมภบท (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (06/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 07-06-2015 07:26:56

ชอบคู่นี้อ่ะ น่าติดตามมากค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง อารัมภบท (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (06/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 07-06-2015 09:14:59

ได้กันแล้วอ่ะ
ยังไงๆๆๆ ทำไมจีนมาอยุ่บนเตียงสิงห์ได้
อิอิ ชอบคู่นี้จัง น่าจะกัดกันมันส์ คิกๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง อารัมภบท (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (06/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 07-06-2015 16:01:33

:L2:ต่อด่วนๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง อารัมภบท (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (06/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: ยัยหมูตัวกลม ที่ 07-06-2015 19:28:14

ชอบคู่นี้มาก .มาต่อด่วนคร้าาาาา :pighaun:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง อารัมภบท (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (06/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-06-2015 23:15:10

ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน)

.........................

“ครับคุณพ่อ ขอโทษครับที่วันนี้ต้องหยุดงาน ครับ จีนเหรอครับ อ้อ พอดีผมเจอเขาเมาก็เลยพากลับมาด้วย ครับ ไม่ต้องเป็นห่วง จีนคงไม่ได้ไปทำงานอีกวันสองวัน เพราะรู้สึกจะไม่สบาย...ครับ เดี๋ยวผมจะดูแลน้องจีนให้เอง ครับคุณพ่อ ถ้าหายเมื่อไหร่ผมจะรีบพาน้องกลับบ้าน ส่วนเรื่องงานผมจะส่งผ่านทางอีเมล์ไป ครับ ขอโทษที่ทำให้งานต้องหยุดชะงัก ครับ สวัสดีครับ”

สิงห์พูดยาวเหยียดก่อนจะกดวางสายคุณพ่อ แล้วจึงหันกลับไปมองอีกร่างที่นอนหน้าคว่ำโดยหันหน้ามาทางเขา ครั้นลดตาลงมองต่ำลงมาจะเห็นแผ่นหลังบอบบางที่ถูกแต่งแต้มสีสันคล้ายสีกลีบกุหลาบอยู่เต็มไปหมด สิงห์ทอดถอนหายใจเฮือกแรงๆ ก่อนจะหวังดีคว้าผ้าห่มที่เลื่อนลงถึงสะโพกของอีกฝ่ายแล้วดึงมันขึ้นมาปิดจนถึงต้นคอ แน่นอนว่าสิ่งที่ตนทำได้ทำให้จีนที่ยังนอนหลับตาไม่ได้สติถึงกับละเมอร้องไห้เสียงแหบแห้งเบาๆออกมา

“อือ ไม่เอา จีนเจ็บ อือ พอได้แล้วฮึก ฮือๆ”

“ชู่ว์ ไม่ได้เอาแล้ว นอนซะเด็กดี” เขาเป็นคนปลอบใจคนป่วยไม่เก่ง จึงได้แต่ลูบหัวจีนกับพูดปลอบใจเท่าที่จะทำได้ ซึ่งใช้เวลาไม่นานนักจีนก็หลับไปอีกครั้งโดยไม่ละเมอขึ้นมาอีก สิงห์เห็นดังนั้นจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย ก่อนจะหันมาจัดการทำความสะอาดให้จีนอีกด้วย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดี สิงห์จึงโทรหาแพทย์ประจำตระกูลของตัวเองทันที “นี่กูเอง ตอนนี้อยู่ที่คอนโด ใช่ มีคนป่วยที่จะให้มึงมารักษา ใช่ รีบมาด่วนเลยนะ อ้อ แล้วห้ามไปบอกใครเด็ดขาดว่ากูเรียกมึงให้มาหาน่ะ ไม่ต้องพูดมาก บอกให้มาก็มา แค่นี้นะ”

แล้วสิงห์ก็วางสายด้วยความหงุดหงิดใจ นานแล้วที่พวกเขาไม่ได้โทรหาแพทย์ประจำตระกูลตัวเองให้มาทำการรักษาถึงที่พักส่วนตัว เพราะส่วนมากจะรักษาด้วยยาที่หาซื้อได้ร้านขายยาทั่วไป หรือไม่ก็ไปหาหมอถึงที่โรงพยาบาลเลย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโทรเรียกคนๆนั้นมา ซึ่งกว่าอีกฝ่ายจะมาก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง ทันทีที่มาถึงคอนโด แพทย์ประจำตระกูลถึงกับทำกระเป๋าเครื่องมือแพทย์ร่วงหล่นกับพื้นพรมสีเทาหรูดังตุบเมื่อเห็นคนป่วยที่ตัวเองจะต้องทำการรักษาตามคำสั่งของสิงห์

“นี่นะหรือคนป่วยที่กูจะต้องรักษาน่ะไอ้สิงห์” แพทย์ประจำตระกูลสิงห์ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะเกรงว่าถ้าพูดเสียงดังไปแล้วคนป่วยจะตื่นขึ้นมาเอาได้ ซึ่งสิงห์ได้ยินที่อีกฝ่ายถามจึงหันไปมองทันที ก่อนจะแลเห็นใบหน้าหวานคล้ายผู้หญิง ผมสั้นรองทรง สวมเสื้อกาวน์สีขาวกับกางเกงยีนส์ตัวเก่งที่ดูแล้วไม่เข้ากันกำลังใช้สายตามองคนป่วยด้วยความตกตะลึง

“ใช่” สิงห์ตอบสั้นๆ ก่อนจะหันไปมองคนป่วย “น้องชายกูเอง จีน มึงเองก็รู้จักดีไม่ใช่รึไอ้หมอคม”

นายแพทย์คมกฤษ นามสกุลรักษา หรือหมอคม เป็นแพทย์ประจำตระกูลสิงห์ที่มีหน้าที่รักษาคนในตระกูลสิงห์ ซึ่งมันเป็นหน้าที่ๆพวกเขาต้องกระทำตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนสาเหตุนั้นก็มาจากคุณปู่ของคมเคยถูกคุณปู่วีร์ช่วยชีวิตเอาไว้เมื่อครั้นยังเป็นแอสเทิร์น คุณปู่ของคมเล่าให้ฟังว่าเขาถูกพวกรุ่นพี่ในโรงพยาบาลกลั่นแกล้งโดยการจับตัวเขาไปขังเอาไว้ในห้องเย็นหรือห้องเก็บศพ ซึ่งโชคดีที่คุณปู่วีร์ผ่านไปแถวนั้นแล้วได้ยินเสียงร้องเรียกเข้าพอดี จึงได้ช่วยชีวิตเอาไว้ได้ทันก่อนที่จะสายเกินแก้ เพราะด้วยเหตุนี้คุณปู่ของคมจึงคิดตอบแทนบุญคุณคุณปู่วีร์นี้ด้วยการยอมถวายตัวเองเป็นแพทย์รักษาให้ประจำตระกูลสิงห์ไปจนวันตาย แน่นอนว่าพวกลูกหลานก็ต้องทำตามคำสั่งของคุณปู่คมไปด้วย

“อืม รู้จักดีมากๆเลยล่ะ” หมอคมตอบก่อนจะเหลือบตามองสิงห์อย่างเอาเรื่อง “แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ตอบมาซะดีๆเลยนะไอ้สิงห์ ว่ามึงกดน้องจีนทำไม”

สิงห์ได้ยินดังนั้นจึงยกแขนกอดอกตัวเองแล้วแค่นเสียงหึออกมาเบาๆ

“ยานอนหลับผสมยาปลุกเซ็กส์น่ะ”

“หา?” เพราะหมอคมเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของสิงห์มาตั้งแต่ยังเด็ก และเคยไปเรียนหนังสือที่ต่างประเทศด้วยกันมาก่อน สิงห์จึงตัดสินใจที่จะบอกเรื่องราวทั้งหมดให้อีกฝ่ายฟังทันที ซึ่งพอเล่าจนหมดเปลือกแล้ว หมอคมถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “มึงนี่นะไอ้สิงห์ จะช่วยก็ช่วยให้มันดีกว่านี้ไม่ได้รึไง แทนที่จะพาน้องจีนมาหากู กลับใช้วิธีการรักษาน้องจีนด้วยการมีเพศสัมพันธ์”

“แล้วมึงจะให้กูทำยังไงได้ล่ะ ก็ในเมื่อมันโดนยานอนหลับผสมยาปลุกเซ็กส์ แถมตอนนั้นกูไม่คิดว่าเด็กที่กูซื้อมาเพื่อที่จะระบายความต้องการตัวเองจะเป็นจีน เพราะคนพามันมาเล่นเอาผ้ามาคลุมหัวจีนซะมิด ซึ่งกูไม่รู้เลยว่าเป็นมัน หลงคิดว่าเป็นเด็กใหม่เลยไม่สนใจ และกว่ากูจะรู้ตัวว่าเป็นจีน กูก็...”

“หลวมตัวทำไปจนหยุดไม่ได้สินะใช่ไหมไอ้สิงห์” หมอคมพูดต่อ ซึ่งสิงห์พยักหน้าอย่างจำยอมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ “ตกลงว่าทำไปกี่ครั้ง แล้วได้สวมถุงยางอนามัยบ้างไหม”

สิงห์มุ่นคิ้วทันทีที่อีกฝ่ายถามก่อนจะส่ายหน้าตอบกลับมาว่า

“ไม่รู้ว่ากี่ครั้ง รู้แต่ว่ากูสวมถุงยางอนามัยแค่ครั้งแรกครั้งเดียว นอกนั้นสดไม่ถุง”

“เฮ้อ” หมอคมทอดถอนหายใจเฮือกออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะโบกมือไล่สิงห์ให้ออกไปจากห้องนอน “ออกไปรอข้างนอกซะ เดี๋ยวกูจัดการรักษาน้องจีนให้เอง ดูท่าคงจะโดนมึงทำหนักเยอะไม่ใช่น้อย”

“อืม อย่าลืมที่กูบอกไปด้วยนะไอ้หมอคม ว่าห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเป็นอันขาดน่ะ” สิงห์พูดเน้นย้ำกันอีกฝ่ายลืม ซึ่งเขาไม่อยากให้คุณพ่อวินกับลุงอิฐรู้เรื่องนี้ เพราะถ้าหากพวกเขารู้เรื่องนี้เข้า เกรงว่าบ้านที่เคยร่มรื่นสงบสุขด้วยฝีมือของคุณปู่วีร์กลับต้องมาบ้านแตกเพราะเขาเสียก่อน

“เออๆ กูไม่บอกใครหรอก เชื่อกูได้” เมื่ออีกฝ่ายตกปากรับคำแล้ว สิงห์ก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้คุณหมอคมกฤตถึงกับมองคนป่วยแล้วทอดถอนหายใจออกมาอีกครั้งอย่างจนใจ เพราะไม่รู้ว่าความลับนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน แล้วที่สำคัญคนป่วยจะเป็นยังไงบ้างถ้าหากรู้ว่าตัวเองโดนสิงห์เป็นคนกด

หวังว่าน้องจีนคงไม่เป็นบ้าคลั่งไปเสียก่อนหรอกนะ?

..............................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 30% P.27 (07/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-06-2015 04:59:28

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 30% P.27 (07/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 08-06-2015 21:48:17

ความเจ็บปวดส่งผลทำให้ผมรู้สึกตัว ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ ไม่เพียงแค่เจ็บปวดไปทั่วกาย ยังเจ็บช่วงล่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ครั้นจะขยับมือเพื่อจับดูแต่กลับทำให้ผมถึงกับร้องครางด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย เจ็บ!!”

“อย่าขยับสิ ถึงไอ้คมจะฉีดยาแก้อักเสบกับแก้ปวดไปแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะไม่เจ็บหรอกนะจีน” เสียงทุ้มคนหูดังขึ้นแผ่วเบา ก่อนที่แสงไฟจากหลอดนีออนในห้องก็พลันสว่างขึ้น แลทำให้ผมได้เห็นเจ้าของเสียงนั้นได้อย่างชัดเจน ร่างหนาเปลือยกายท่อนบน ข้างล่างสวมกางเกงยีนส์สีเข้มแลดูไม่สมกับคนวัยทำงานกำลังยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อยู่นอกกะชานข้างห้องที่ผมนอนอยู่ ทว่าพอลดสายตาลงมองหน้าท้องอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อซิกแพ็กที่มีขนอ่อนอยู่เต็มไปหมดแล้ว ทำเอาผมรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วหน้าทันที

แม่ง! เกลียดคนมีซิกแพ็กชะมัด

แต่จะว่าไปคุณปู่วีร์ที่กลับชาติมาเกิดก็มีซิกแพ็กอยู่ด้วยเหมือนกันนี่หว่า...

“มองไปก็ใช่ว่าจะทำให้เธอมีซิกแพ็กได้หรอกนะจีน” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ทันความคิดผมจึงได้พูดดักคอออกมา “ผิวเรียบเนียนเอวคอดกิ่วซะขนาดนั้น เหมือนผู้หญิงไม่ใช่จะผู้ชายก็ไม่เชิง ฉันว่าเธอน่าจะหาเวลาไปออกกำลังกายเสียบ้าง จะได้มีเนื้อมีหนังกับเขาซักหน่อย”

ถึงผมจะมีผิวที่เรียบเนียนกับเอวคอดกิ่ว แต่ผมก็มีไอ้นั่นเหมือนกับพี่สิงห์อยู่ด้วยเหมือนกัน

แล้วนี่ผมจะไปคิดตามไอ้พี่สิงห์บ้าทำไมวะเนี่ย ประเด็นมันไม่ใช่อยู่ตรงนี้ซักหน่อย!!

“เธอจะไม่พูดอะไรบ้างเลยหรือจีน” อีกฝ่ายถามผมอย่างคาดคั้นเมื่อเห็นว่าผมไม่พูดอะไรออกมาซักคำเดียว “หรือว่าจะไม่ติดใจเอาความที่ฉันมีเพศสัมพันธ์กับเธอ แบบวันไนท์แสตนด์ น้ำแตกก็แยกทางน่ะ”

วันไนท์แสตนด์พ่องมึงดิ!!

“ผมจะฟ้องคุณพ่อ” ผมพูดตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “ว่าพี่ข่มขืนผม”

พี่สิงห์ได้ยินที่ผมพูดก็ไม่ได้ตอบคำถามกลับมาเดี๋ยวนั้น กลับดูดบุหรี่เฮือกหนึ่งแล้วพ่นออกมา ก่อนจะแสยะยิ้มมุมปากตอบผมด้วยน้ำเสียงกวนโทสะว่า

“ก็เอาสิ ถ้าเธอไม่อยากโดนคุณพ่อว่าที่ตัวเองอ้างออกมางานวันเกิดเพื่อนแต่เป็นงานปาร์ตี้ขี้ยาน่ะ”

!!!!!!

“พี่...รู้ด้วยหรือ” ผมถามด้วยความหวาดกลัว ซึ่งมันเป็นจริงอย่างที่พี่สิงห์ว่าเอาไว้ ผมโกหกคุณพ่อว่าจะไปงานวันเกิดเพื่อน แต่ที่จริงเป็นงานปาร์ตี้พวกลูกคนรวยที่ติดยาเสพติดมารวมกลุ่มกันสูบนั่นเอง

“ใช่ ฉันรู้” พี่สิงห์ตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมปนเย็นชา ซึ่งผิดกับเมื่อครู่นี้ลิบลับ “รู้มานานแล้วด้วย เธอน่ะอ่อนต่อโลกมากไปนะจีน จะว่าไร้เดียงสาก็ไม่เชิง เธอน่ะไม่รู้หรอกว่าโลกด้านมืดเป็นยังไง หึ ถึงเธอจะไม่เสพยาเหมือนพวกลูกคนรวยคนอื่น แต่กลับโดนคนหลอกให้ดื่มยานอนหลับกับปลุกเซ็กส์ได้อย่างง่ายดาย”

!!!!!!

“เพราะความประมาทของเธอ เพราะความไร้เดียงสาอ่อนต่อโลกของเธอ ก็เลยทำให้เธอโดนพวกนั้นขายตัวเธอให้กับคนอื่นเพื่อนำเงินไปเสพยา”

!!!!!!

“และเป็นความบังเอิญที่คนๆนั้นเป็นฉัน เธอก็เลยโชคดีไป แต่ถ้าหากเป็นคนอื่นล่ะก็...” พี่สิงห์หยุดพูดก่อนจะขยี้บุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ แล้วหันมาพูดกับผมต่อ “...เธอคงโดนพวกมันย่ำยีจนเละไม่เหลือความเป็นคนไปนานแล้วล่ะจีน”

!!!!!!

“เลือกเอา ระหว่างนำเรื่องที่ฉันข่มขืนเธอไปฟ้องคุณพ่อกับให้ฉันเก็บความลับที่เธอโกหกคุณพ่อว่าจะไปงานวันเกิดเพื่อนไว้ แต่เธอก็น่าจะรู้ดีนะจีนว่าถ้าบ้านแตกแล้วจะเป็นยังไง ฉันเองก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น เพราะมันก็เท่ากับว่าพวกเราได้ทำลายความหวังดีที่คุณปู่วีร์อุตส่าห์ช่วยพวกเราให้กลับมาอยู่บ้านเดียวกันได้น่ะ”

!!!!!!

“แล้วฉันจะรอคำตอบจากเธอหลังจากที่เธอทานข้าวทานยาเสร็จนะจีน” แล้วพี่สิงห์ก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมนอนจมกับความคิดนั้นคนเดียวตามลำพัง

.........................

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 50% P.27 (08/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 09-06-2015 21:46:40

“ลุกขึ้นมาทานข้าวเดี๋ยวนี้จีน”

“ไม่”

“เร็วๆจีน”

“ไม่!”

“จะทานแบบดีๆหรือจะทานไปพร้อมกับน้ำตา” อีกฝ่ายยื่นคำขาดหลังจากที่ผมขี้เกียจลุกขึ้นนั่ง ก็คนมันเจ็บนี่ครับ นี่เป็นครั้งแรกของผม จะให้พูดตรงๆก็ได้ ผมยังซิง ไม่เคยมีอะไรกับใครทั้งสิ้น “จีน ฉันเองก็ไม่ได้อยากบังคับเธอหรอกนะ แต่ที่พูดไปก็เพราะเป็นห่วง เธออยากให้คุณพ่อกับลุงอิฐต้องขาดใจตายหรือไง”

ไม่อยาก...แต่มันเสียศักดิ์ศรีเว้ย!

ถึงผมจะไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน แต่ผมไม่ได้อยากเป็นฝ่ายรับนี่ครับ

เคร้ง!

เสียงชามกระแทกลงบนหัวเตียงแต่ไม่ถึงกับแตก ทำเอาผมหันไปมองก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นสีหน้าพี่ชายที่กำลังโมโหด้วยความเกรี้ยวกราด

“ดี เมื่อพูดดีๆไม่ชอบ ฉันก็จะใช้กำลังตามแบบฉบับของฉัน”

!!!!!!

พี่สิงห์พูดจบก็คว้ามือถือขึ้นมากดโทรออกทันที

อย่าบอกนะว่าจะโทรไปบอกเรื่องนั้นให้คุณพ่อกับลุงอิฐรู้น่ะ?!

“อย่านะพี่สิงห์ หยุดเดี๋ยวนี้ หยุด” ผมรีบลุกขึ้นห้ามทั้งๆที่ยังเจ็บปวดแสบปวดร้อนที่ช่วงล่างอยู่ “โอเค ผมยอมแล้ว ยอมทานข้าวแล้วก็ได้!!”

พี่สิงห์ฉีกยิ้มมุมปากก่อนจะกดวางสายแต่โดยดี

“ดีมาก ต้องให้ได้แบบนี้สิเด็กดี”

เด็กดีพ่อง!

ผมชูนิ้วกลางใส่อีกฝ่ายด้วยความเดือดดาล ก่อนจะหันไปหยิบชามเพื่อที่จะทานข้าวตามที่ตกลงไว้ แต่กลับโดนมือหนาแย่งชามไปถือเสียก่อน

“เธอยังมีไข้ ไม่มีแรงถือชามข้าวหรอก ให้ฉันป้อนให้เธอแล้วกันนะจีน”

!!!!!!

“ผมทานของผมเองได้ พี่สิงห์ไม่ต้องมาป้อนหรอก!” ผมเถียงกลับไปทั้งๆที่รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า จะว่าอายก็ใช่ เพราะตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยให้ใครมาป้อนข้าวนอกเสียจากลุงอิฐกับคุณพ่อวินเท่านั้น แต่แทนที่พี่สิงห์จะยอมให้ผมทานข้าวเองแต่โดยดี กลับฉีกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วพูดตอบผมกลับมาว่า

“เห็นทีจะไม่ได้ เพราะเธอเป็นเมียของฉัน ถ้าไม่ให้ผัวป้อนแล้วจะให้ใครป้อนข้าวล่ะจริงไหม”

!!!!!!

...........................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 80% P.27 (09/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 09-06-2015 21:52:53

แหม่มมมม~ เมียเต็มปากเต็มคำเลยนะพี่สิงห์~

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 80% P.27 (09/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 09-06-2015 22:19:04

:a5: :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 80% P.27 (09/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 09-06-2015 23:42:16

o22 :a5: :katai1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 80% P.27 (09/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-06-2015 21:16:52

กินอิ่มนอนหลับ

นั่นคือนิยามของเด็กน้อยหรือเมียสิงห์ในขณะนี้ ทีแรกว่าป้อนยาเสร็จเตรียมรอคำตอบจากจีน พอหันมาเท่านั้นแหละ ร่างบางถึงกับนอนหลับปุ๋ยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หากแต่เสียงลมหายใจของคนนอนหลับกลับหาเป็นเช่นนั้นไม่ แถมดวงตายามหลับกลับขยับเล็กน้อย ซึ่งดูยังไงก็รู้ว่าแกล้งหลับอย่างแน่นอน

หึ ลูกไม้ตื้นๆ

ถึงจะไม่ได้คำตอบจากปากจีนในตอนนี้แต่ดูท่าทางร้อนรนจากจีนเมื่อครู่นี้ก่อนทานข้าว ทำให้สิงห์มั่นใจได้ว่าจีนไม่เอาเรื่องที่มีอะไรกับตนไปบอกคุณพ่อกับลุงอิฐอย่างแน่นอน

ก่อนอื่นต้องจัดการเด็กน้อยที่แกล้งหลับซะก่อน...

สิงห์ครุ่นคิดในใจอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกมา แล้วนั่งลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมร่างเล็กที่แกล้งทำเป็นหลับทันที แน่นอนว่าพอสิงห์ขึ้นคร่อมอีกฝ่ายแล้ว ตัวเล็กถึงกับมุ่นคิ้วด้วยความฉงนสงสัย

แกล้งหลับได้ไม่เนียนเลยนะจีน...

สิงห์ขำอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะแกล้งอีกฝ่ายโดยการใช้มือลูบไล้ตั้งแต่แก้มและลำคอ แล้วจึงเคลื่อนย้ายมือหนาของตัวเองล้วงเข้าไปในเสื้อผ้าอย่างเชื่องช้า

“อือออ” เสียงครางจากร่างบางทำเอาสิงห์นึกขำในใจ ก่อนจะขยับมือตัวเองขึ้นไปลูบไล้ยอดอกทั้งสองข้าง ซึ่งผลปรากฏว่าจีนยิ่งมุ่นคิ้วหนักขึ้นกว่าเดิม หากแต่เจ้าตัวเม้มปากกลั้นเสียงครางตัวเองไม่ให้ออกมา “อึก อึก อือ อึก อือ”

ดูซิว่าจะทนไปได้ซักกี่น้ำกันเชียว...

แล้วสิงห์ก็บี้ยอดอกอย่างรุนแรง ซึ่งทำเอาจีนถึงกับกรีดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันที

“อ๊า! เจ็บ!! พอได้แล้ว เจ็บ!!”

“หึๆ” เขาหัวเราะเบาๆในลำคออย่างพึงพอใจก่อนจะถอนมือออกจากเสื้อจีน ในขณะที่อีกฝ่ายถลึงตาใส่เขาด้วยความโมโหที่ถูกกลั่นแกล้ง “คิดว่าจะใช้ไม้นี้กับฉัน คิดผิดคิดใหม่ได้นะไอ้หนู เพราะเธอกับฉันกระดูกมันคนละเบอร์กัน เอาล่ะ ฉันไม่มีเวลาว่างมากนักนะ รีบตอบคำถามฉันมาซะ ว่าตกลงจะยอมปิดเรื่องนี้เป็นความลับไหม”

สิงห์แกล้งถามดูเล่นๆ เพราะรู้คำตอบจากจีนดีแล้ว ซึ่งอีกฝ่ายเม้มปากมองเขาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะดึงเสื้อตัวเองลงให้เรียบร้อยแล้วหันมาตอบคำถามกับเขาดีๆ

“ผมตกลง แต่...”

“แต่?” สิงห์หรี่ตามองจีนทันที

จะมาไม้ไหนอีกล่ะนี่...

“...พี่ห้ามเข้าใกล้ผมอีกเป็นอันขาด ไม่ว่าจะกรณีใดก็ตาม”

“เห็นทีคงจะไม่ได้” สิงห์พูดเถียงทันทีโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ซึ่งทำเอาจีนถึงกับหน้าหงิกหน้างอ

“ทำไม?! ทำไมถึงไม่ได้!!” สิงห์ได้ยินดังนั้นก็ฉีกยิ้มมุมปากตอบกลับไปอย่างเจ้าเล่ห์ว่า

“ก็เพราะเธอเป็นเมียของฉันแล้วยังไงล่ะจีน”

......................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (10/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 10-06-2015 21:26:40

เป็นพี่น้องกันนี่นา ถึงจะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ไม่รู้สึกแปลกๆเหรอ สิงห์

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (10/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 10-06-2015 21:39:45

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
รู้สึกของสิงห์ก็ตอนนี้แระ
มีเมียเด็กมันดีอย่างนี้เอง อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 1 (สิงห์ & จีน) up 100% P.27 (10/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-06-2015 23:22:56

เจิม ตอนที่ 2 :hao7: :hao7:

.................................

"มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็กร่างกาย" :impress2:

"อิจฉาก็บอกมาเถอะ" o8

"สามสิบยังแจ๋ว แจ๋วซะจนน่าจีบ" :o9:

"จีนเพิ่งจะยี่สิบกว่า ไม่ใช่สามสิบ" :onion_asleep:

"เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอนสิบสี่" :m1:

"กูสามสิบห้า ไม่ใช่สิบสี่" :onion_asleep:

..................

‪#‎สิงห์‬

‪#‎หมอคม

To be continue... :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง เจิม ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) P.28 (10/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-06-2015 06:51:55

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง เจิม ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) P.28 (10/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-06-2015 21:12:59

ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน)

........................................

“ก็เพราะเธอเป็นเมียของฉันแล้วยังไงล่ะจีน”

คำก็เมีย

สองคำก็เมีย

นี่ผมต้องตกเป็นเมียของพี่สิงห์ไปจริงๆหรือเนี่ย!!

หลังจากคุยตกลงกันเรียบร้อยแล้วพี่สิงห์ก็ปล่อยให้ผมได้นอนหลับพักผ่อน ซึ่งผมก็หลับไปอย่างว่าง่ายเพราะด้วยฤทธิ์ยาที่ทานเข้าไป พอตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าข้างนอกห้องนั้นมืดเสียแล้ว

นี่เราเล่นหลับข้ามวันข้ามคืนเลยหรือเนี่ย?

ผมครุ่นคิดในใจก่อนจะสำรวจร่างกายของตัวเอง ถึงแม้ตอนนี้ไข้จะหายเป็นปลิดทิ้งแล้ว แต่ความเจ็บปวดจากการมีเพศสัมพันธ์กับพี่ชายนอกสายเลือดก็ยังไม่ทุเลาลง ครั้นแกะกระดุมเสื้อนอนที่คาดว่าเป็นของพี่สิงห์ออกมาดู ผมถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นรอยช้ำสีกลีบกุหลาบประทับอยู่เต็มไปทั่วร่างกาย

ฉิบหาย! อย่างกับคนเป็นโรคเลย

“เล่นถอดเสื้อดูตัวเองแบบนั้นคิดจะยั่วฉันให้กดอีกรอบรึไงจีน”

!!!!!!

ผมเงยหน้าขึ้นกะหมายจะด่าพี่สิงห์เสียให้ยับ แต่กลับชะงักเมื่อเห็นใครบางคนที่สวมชุดกาวน์กำลังยืนมองมาทางผมด้วยสายตาเคร่งเครียด ในขณะที่มือเขากำลังถือกระเป๋าสีน้ำตาลขนาดย่อมอยู่ด้านหลังพี่สิงห์พอดี

นั่นมัน...

“กูไม่นิยมดูหนังสดหรอกนะไอ้สิงห์”

“หึ ถึงไม่นิยมก็น่าจะลองดูซักหน่อยนะไอ้คม เผื่อติดใจไง”

“ติดใจพ่องมึงดิไอ้สิงห์!” อีกฝ่ายตวาดเสียงใส่พร้อมกับตบไหล่พี่สิงห์แรงๆด้วยความฉุนจัดที่โดนแซว ก่อนที่พี่คมจะหันมามองผมที่อยู่บนเตียงนอนด้วยสายตาอ่อนโยน “ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่ง รู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้วหรือยังเอ่ย”

น้ำเสียงนุ่มนวลอันเป็นเอกลักษณ์ผนวกกับความเป็นกันเองของพี่คมที่คุ้นเคย ทำให้ผมคลายความกังวลว่าอีกฝ่ายจะมองอย่างรังเกียจเดียดฉันท์จึงพยักหน้ายิ้มตอบพี่คมไปว่า

“รู้สึกดีขึ้นมากแล้วครับพี่คม”

“ดีแล้วครับคนเก่ง ถ้างั้นพี่ขอตรวจร่างกายเราหน่อยนะก่อนจะฉีดยาอีกรอบน่ะ” พี่คมบอกผมก่อนจะหันไปถลึงตาใส่พี่สิงห์ทันที “ส่วนมึง...ออกไปรอข้างนอกไป กูจะตรวจร่างกายน้องจีน”

พี่สิงห์ยกแขนขึ้นกอดอกพลางแสยะยิ้มตอบคำถามใส่พี่คมกลับไปว่า

“ไม่”

“ไอ้สิงห์!” พี่คมตวาดเสียงใส่พี่สิงห์ด้วยความเดือดดาล “ทำไมมึงพูดไม่รู้เรื่องวะ”

“มึงนั่นแหละไอ้คมที่พูดไม่รู้เรื่อง”

“กูพูดไม่รู้เรื่องตรงไหนกันฮะไอ้สิงห์!” พี่คมถามกลับ ซึ่งพี่สิงห์เพยิดหน้ามาทางผมก่อนจะตอบพี่คมด้วยรอยยิ้มซาตานที่กลับชาติมาเกิดอย่างเหี้ยมเกรียมว่า

“ก็ตรงที่มึงกำลังตรวจร่างกายเมียกูยังไงล่ะไอ้คม”

!!!!!!

.......................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 20% P.28 (20/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 21-06-2015 11:17:37

ี่พี่สิงห์ออกตัวแรงมากกกกกกกกกก
พอทีนี้แระคำก็เมีย สองคำก็เมีย
ห่วงจริงอะไรจริง อิอิ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 20% P.28 (20/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-06-2015 20:52:15

“ถ้าน้องจีนถูกไอ้สิงห์แกล้งอีก ให้มาบอกกับพี่ได้เลยนะครับ เดี๋ยวพี่จะจัดการให้”

นั่นคือคำพูดของพี่คมหลังจากตรวจร่างกายกับฉีดยาให้ผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานต่อ ซึ่งผมคิดว่าจะได้นอนหลับพักผ่อนเอาแรง กลับถูกพี่สิงห์ตบก้นแรงๆเพื่อปลุกผมให้ลุกขึ้นมาทานยา

“ฉีดยาไปแล้วทำไมต้องกินยาอีก”

“ต้องกินสิ เพราะนี่มันเป็นยาก่อนนอน”

“แล้วทำไมต้องตบก้นผมด้วยล่ะ” ผมบ่นด้วยความน้อยอกน้อยใจ “มันเจ็บนะ”

พี่สิงห์แสยะยิ้มตอบกลับมาว่า

“ก็ก้นเธอมันเด้งดี”

ก้นเด้งบ้านพี่สิ!!

“ผมจะฟ้องพี่คม” ผมบอกพลางเอามือลูบก้นปอยๆ “ว่าพี่ตบก้นผม”

“หึ คำก็ฟ้อง สองคำก็ฟ้อง เธอนี่มันเด็กจริงๆนะจีน”

“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ!!” ผมเถียงย้อนกลับไป ในขณะที่พี่สิงห์กำลังเตรียมป้อนยาให้ผมอยู่ “ส่วนเรื่องยาไม่ต้องมาป้อน ผมทานของผมเองได้”

“ตามใจแล้วกัน” แล้วพี่สิงห์ก็ปล่อยให้ผมทานยาเอง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องนอนไป ทีแรกผมคิดว่าพี่สิงห์จะกลับเข้ามานอนอีก แต่กลับเงียบหายไปเป็นชั่วโมง จนผมนึกสงสัยจึงลุกขึ้นเดินออกไปดูอย่างทุลักทุเล ซึ่งพอเดินออกไปแล้ว ผมก็เห็นร่างหนาในชุดนอนสวมใส่แว่นตากำลังนั่งคิ้วขมวดอ่านแฟ้มเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานท่ามกลางห้องคอนโดหรูหราราคาแพงอย่างเงียบเชียบในตอนเที่ยงคืน

อะไรจะขยันปานนั้น...

เพราะถ้าเป็นผมล่ะก็ ป่านนี้ผมเข้านอนไปแล้ว ไม่มานั่งทำงานดึกๆดื่นๆแบบนั้นหรอก แต่ครั้นพอเห็นพี่สิงห์ขยับแว่นตาขึ้นจับหัวคิ้วตัวเองแล้ว ทำเอาผมถึงกับทอดถอนลมหายใจเบาๆ

ก็เพราะบ้างานแบบนี้ไง ถึงได้ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาซักที

ทีแรกผมกะว่าจะเดินไปชงกาแฟให้ซักหน่อย แต่พอนึกขึ้นได้ว่าพี่สิงห์เองก็ตบก้นผมแรงเกินไป จึงเปลี่ยนใจไม่คิดจะชงกาแฟให้ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องนอนไปโดยไม่สนใจคนบ้างานอีกเลย

.............................

:a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14: :a14:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 30% P.28 (21/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 27-06-2015 10:54:38

จีนก็เด็กจริงๆๆแระที่พี่สิงห์ว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 30% P.28 (21/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-06-2015 21:48:38

“มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็กร่างกาย”

“อิจฉาก็บอกมาเถอะ”

“สามสิบยังแจ๋ว แจ๋วซะจนน่าจีบ”

“จีนเพิ่งจะยี่สิบกว่า ไม่ใช่สามสิบ”

“เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอนสิบสี่”

“กูสามสิบห้า ไม่ใช่สิบสี่” สิงห์ตอบเสียงเข้มท่ามกลางห้องคนป่วยพิเศษที่มีทั้งสิงห์ทั้งหมอคม และคนป่วยที่นอนหลับเพราะฤทธิ์ยาไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง สิงห์เล่าให้เขาฟังว่าเมื่อคืนมันนอนอยู่บนเตียงกับคนป่วยอยู่ดีๆ กลับต้องสะดุ้งตื่นเพราะจีนดันร้องไห้ละเมอออกมา ครั้นพอจับแขนเพื่อที่จะเรียกให้ตื่น กลับพบว่าอีกฝ่ายมีไข้ขึ้นสูงมาก จนเป็นเหตุให้สิงห์ต้องอุ้มจีนขึ้นรถมาหาเขาถึงที่โรงพยาบาลในตอนตีสาม “เลิกพูดมากได้แล้ว จะบอกได้รึยังว่าจีนเป็นอะไร ทำไมไข้ถึงขึ้นได้อีกล่ะไอ้คม”

คมกระแอมไอก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ปกติคนทั่วไปมันก็ต้องเป็นไข้หลังจากมีเพศสัมพันธ์ในครั้งแรกอยู่แล้ว แต่ก็ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของแต่ละคนด้วย บางคนก็ไม่เป็น บางคนก็ไม่เป็น แต่กรณีของน้องจีน เขาไม่ได้เป็นคนที่ชอบออกกำลังกาย แถมเวลาป่วยแต่ละครั้งก็เป็นหนักมากกว่าคนปกติ ดังนั้นมึงไม่ต้องคิดมากถ้าน้องจีนจะมีไข้กลับมาอีกเข้าใจไหมวะไอ้คนห่วงเมีย”

“เออ เข้าใจ” สิงห์พยักหน้าตอบ “ว่าแต่ทำไมต้องละเมอร้องไห้ด้วยล่ะ”

คนฟังแทบลมจับเมื่อได้ยินเพื่อนพูดออกมาแบบนั้น ก่อนจะขยับแว่นตาตัวเองให้เข้าที่ตอบด้วยความรำคาญกึ่งเบื่อหน่ายที่เพื่อนตัวเองมีนิสัยที่ซื่อบื้อสุดขีด

“คนเป็นไข้มันก็ต้องมีละเมอร้องไห้บ้างสิวะไอ้นี่ จะให้ละเมอร้องเพลงออกมารึไง”

“ก็...” สิงห์หลบตาหนีเพื่อนด้วยความเขินอาย “...กูไม่รู้นี่ กูไม่เคยป่วยมาก่อน”

สมควรแล้วที่คุณวินยังไม่ยอมยกตำแหน่งท่านประธานให้กับมัน!!

คมส่ายหน้าเอือมระอา ก่อนจะครุ่นคิดถึงลีโอ เพราะรายนั้นมีความเป็นผู้นำสูง และอะไรอีกหลายอย่างที่เขาคิดว่าลีโอนี่แหละเหมาะที่จะขึ้นรับตำแหน่งท่านประธานตระกูลสิงห์รุ่นที่สี่ แต่ทว่าช่วงนี้เห็นว่าที่ตระกูลสิงห์มีเรื่องที่น่าปวดหัวเข้ามาอยู่ไม่ใช่น้อย ก็เลยทำให้เรื่องการรับตำแหน่งนี้มีอันเป็นต้องเลื่อนไปชั่วคราว

“ถ้างั้นมึงก็ควรรับรู้เอาไว้ซะไอ้สิงห์” หมอคมพูดพลางตบไหล่เพื่อนสองสามที ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“จะไปแล้วหรือ” สิงห์เงยหน้าถามเพื่อน ซึ่งเขาพยักหน้าตอบ

“ใช่ กูยังต้องเข้าเวรอยู่ ถ้าอาการของน้องจีนทรุดก็ให้โทรมาหากูได้ กูจะรีบมาหามึงทันที”

“อืม ขอบใจนะไอ้คมที่หนีเวรออกมาช่วยกู”

“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง” เขายิ้มตอบก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้สิงห์อยู่เฝ้าน้องจีนตามลำพัง

.............................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 50% P.28 (29/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 04-07-2015 08:30:23

แหมๆๆๆบอกน้องจีนเป็นเมีย แล้วน้องจีนยอมยังล่ะ อิอิ
คราวหน้าลองแกล้งป่วยน่ะพี่สิงห์จะได้รู้ ฮ่าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 50% P.28 (29/06/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-07-2015 21:33:29

ฉาด!

เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้น ทำเอาผมรู้สึกตัวจึงแง้มตาขึ้นมาดู ก่อนจะเห็นร่างคุ้นตาสองร่างกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าพี่สิงห์ด้วยสีหน้าผิดหวังอย่างรุนแรง ในขณะที่พี่สิงห์ยืนนิ่งแลเห็นใบหน้ามีรอยฝ่ามือประทับอยู่

พี่สิงห์โดนคุณปู่วีร์ตบหน้า...

“ผม...” เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพี่สิงห์ยืนปั้นหน้าไม่ถูก “...ผมขอโทษ”

“วีร์”

“ไม่เป็นไรครับไฟ เรื่องนี้วีร์จัดการเองได้” คุณปู่วีร์หันไปบอกคุณไฟที่กำลังพูดห้าม ก่อนจะหันกลับมามองพี่สิงห์อีกครั้ง “ฉันไม่ถือโทษโกรธเคืองที่เธอทำกับจีนแบบนี้หรอกนะ เพราะมันเป็นเหตุสุดวิสัย ส่วนที่ฉันตบหน้าเธอก็เพราะเธอปิดบังเรื่องนี้ไม่ให้เจ้าวินรู้ นี่ถ้าไฟไม่มาเห็นเธอที่โรงพยาบาลเมื่อเช้าโดยบังเอิญแล้วล่ะก็ เรื่องพวกนี้ก็ยังคงเป็นความลับต่อไปโดยที่ไม่มีใครรู้เลยซักคน”

“ผม...ขอโทษ”

“เก็บคำขอโทษนั้นไปพูดกับพ่อของเธอเถอะสิงห์” คุณปู่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงด้วยความเย็นชา “เพราะฉันตอนนี้พูดอะไรมากไม่ได้นอกจากแค่ตักเตือนเธอเท่านั้น ตกลงว่าจะเอายังไงดีต่อล่ะสิงห์”

ถึงตอนนี้ผมรีบหลับตาลงอย่างรวดเร็วเพราะกลัวพวกเขาจะรู้ว่าผมตื่นแล้ว

“ผม...”

“ผม?”

“ผมตั้งใจว่าจะบอกเรื่องนี้กับคุณพ่อ”

“ดีมาก”

“แล้วก็...”

“แล้วก็อะไร?”

“ผมจะรับผิดชอบน้องจีนด้วยการจัด...กับ...ที่ต่างประเทศน่ะครับคุณปู่”

“อืมดี...เอ๊ะ ว่ายังไงนะ?!” เสียงคุณปู่วีร์ร้องอุทานด้วยความตกตะลึง แน่นอนว่ามีเสียงของคุณไฟร้องอุทานขึ้นแทรกมาด้วยครับ “เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะสิงห์ ฉันได้ยินไม่ชัด”

คราวนี้ผมแอบลืมตาขึ้นมามองพี่สิงห์บ้าง เพราะเมื่อครู่นี้ผมได้ยินที่พี่สิงห์พูดไม่ชัดครับ ก่อนจะแลเห็นอีกฝ่ายทำหน้าจริงจังเสียจนผมถึงกับใจเต้นรัว

ตึก ตึก ตึก

พี่สิงห์ในตอนนี้...

ดูเท่ห์จังแหะ...

“ผมบอกว่าผมจะรับผิดชอบน้องจีนด้วยการจัดงานแต่งงานกับไปจดทะเบียนสมรสที่ต่างประเทศน่ะครับ”

!!!!!!

......................

พี่สิงห์!! ตัดสินใจไวไปป่ะ น้องจีนยังไม่ได้บอกว่าจะแต่งงานด้วยน่ะ (แฟนก็ยังไม่ได้เป็น555+) :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 100% P.28 (06/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 07-07-2015 21:15:37

นั่นจิ สิงห์รวบรัดเองหมด ถามจีนด่วนนนนนน เอาไงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 100% P.28 (06/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 09-07-2015 08:43:53

จีนเอ๊ย อยู่ดีๆก็ได้สามี(กำลังจะ)ตีทะเบียนพร้อม ฮา

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 100% P.28 (06/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-07-2015 14:08:43

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 2 (สิงห์ & จีน) up 100% P.28 (06/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 17-07-2015 21:34:02

ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน)

.................................

“ผมไม่แต่ง!”

“แต่เธอต้องแต่ง!”

“ผมไม่แต่ง!”

“เธอต้องแต่ง!”

“ไม่แต่ง!”

“ต้องแต่ง!”

“ไม่แต่ง!”

“ไม่แต่งก็ได้แต่จดทะเบียนสมรสอย่างเดียวก็พอ ตกลงไหม”

“ตกลง...” เพราะเขาพูดเร็วจนเกินไป ทำให้น้องจีนที่เผลอพูดเร็วตามถึงกับชะงักคำพูดตัวเองทันที ตากระพริบสองสามทีด้วยความมึนงง ในขณะเขาได้แต่ยืนกอดอกมองน้องจีนที่นั่งกึ่งนอนบนเตียงคนป่วยอย่างขำๆ “...เฮ้ย! ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ ผมไม่จดทะเบียนสมรสกับพี่เด็ดขาด”

“ไม่ได้ก็ต้องได้ ยังไงพี่ก็เป็นผัวของเธอโดยสมบูรณ์แบบแล้ว”

“พี่ไม่ต้องรับผิดชอบผมหรอก แค่นอนด้วยกันคืนเดียว ไม่ได้ทำให้ผมท้องขึ้นมาซักหน่อย”

“ถึงไม่ท้องแต่พี่ก็ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่พี่ทำลงไปอยู่ดี” เขาพูดพลางเดินเข้าไปนั่งข้างเตียง ทำเอาคนป่วยถึงกับกระเถิบก้นถอยหนีห่างด้วยความกลัว “ไม่ต้องถอยหนีขนาดนั้นก็ได้ พี่ไม่อุตริคิดปล้ำเธอที่โรงพยาบาลหรอกนะ”

“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ! แม่ง...” น้องจีนแผดเสียงกลับมา ก่อนจะบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ ซึ่งเขาได้แต่ส่ายหน้าขำกับท่าทางของจีนที่ชอบคิดไปเองก่อนทุกที

“เอาเป็นว่าพี่ยังไม่บังคับเธอตอนนี้หรอกนะจีน” เขาพูดตัดบท ซึ่งทำเอาผู้ฟังถึงกับกระพริบตามองเขาปริบๆ “เรื่องแต่งงานกับจดทะเบียนสมรส พี่จะข้ามไปก่อน เพราะตอนนี้ที่บริษัทกำลังยุ่ง ไว้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเราค่อยกลับมาพูดเรื่องนี้กันอีกที ตกลงไหม”

“หึ ลืมมันไปซะจะยังดีกว่าเยอะ” จีนบ่นพึมพำ ซึ่งเขาได้ยินชัดเจนแต่จงใจแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

“พูดอะไรน่ะจีน พี่ได้ยินไม่ชัดเลย”

“ผมก็แค่...” จีนเสตามองไปที่อื่น “...อยากจะบอกว่าตกลง แค่นั้นเอง”

“แน่ใจนะว่าแค่นั้นน่ะ?” เขาแกล้งถามย้ำอีกครั้ง ในขณะที่จงใจลุกขึ้นยืนคร่อมคนป่วย ก่อนจะเอาหน้าตัวเองไปประชิดกับจีนเสียจนอีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งตกใจ

“ทำไมต้องขยับมาใกล้ผมด้วยล่ะ?!” ไม่พูดเปล่าเพียงอย่างเดียว ยังยกมือขึ้นดันแผ่นอกเขาด้วย

“ก็เธอพูดเบา พี่เลยต้องขยับมาฟังใกล้ๆยังไงล่ะ”

“แต่ไม่เห็นจะต้องขยับมาฟังใกล้ถึงขนาดนี้ก็ได้นี่!” คนพูดเปล่งเสียงดังแต่หน้าเน้อแดงไปหมดแล้ว

“ต้องสิ” เขาพูดพลางขยับเข้าไปใกล้อีกนิด ก่อนจะแนบริมฝีปากตัวเองกับริมฝีปากบางทันที จากนั้นจึงค่อยผละหน้าออกมายิ้มมุมปากตอบน้องจีนด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ว่า “เพราะพี่ไม่ได้แค่อยากจะฟังเสียงของน้องจีนพูดเพียงอย่างเดียว แต่พี่อยากจะฟังเสียงหัวใจน้องจีนว่าเต้นรัวเพราะเริ่มชอบพี่แล้วหรือยังน่ะสิ”

....................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 20% P.28 (17/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 17-07-2015 21:42:12

แอร๊ยยยย เขิน :-[

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 20% P.28 (17/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-07-2015 22:12:40

:mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 20% P.28 (17/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 18-07-2015 10:33:56

ว้าววววววววววว
พี่เสือเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 20% P.28 (17/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 30-07-2015 22:08:35

หลังจากผมหายดีกลับมาเป็นปกติ พี่สิงห์ก็โดนคุณพ่อใช้ให้บินไปต่างประเทศเพื่อประชุมหารือเกี่ยวกับงานในบริษัทเป็นเวลาหนึ่งเดือน ซึ่งบอกตามตรงว่าผมแทบจะโห่ร้องด้วยความดีใจ เพราะจะได้ไม่ต้องเจอหน้าพี่ชายที่ชอบทำตัวรุ่มร่ามกับผมเกือบทุกวินาทีที่อยู่ด้วยกันตามลำพังสองต่อสอง

“ตอนพี่ไม่อยู่ อย่าดื้ออย่าซน เวลาพี่โทรมาก็ต้องรับสาย ทานอาหารก็ให้ทานตรงเวลาด้วย เพราะเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเอาได้” อีกฝ่ายพูดส่งท้ายหลังจากบังคับขู่เข็ญให้ผมมายืนส่งที่สนามบิน “อ้อ แล้วอย่าคิดว่าพี่ไม่อยู่ จะทำตัวหนูร่าเริงได้เชียวล่ะ เพราะพี่ได้ส่งคนมาคอยดูแลเราระหว่างที่พี่ไม่อยู่ด้วย คาดว่าคงจะได้เจอกันพรุ่งนี้เช้า”

ใคร?! พี่สิงห์ส่งใครมา!!

แต่พี่สิงห์ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร กลับหอมแก้มผมซ้ายขวาก่อนจะตบจูบปากผมเสียจนเข่าอ่อน

“เรื่องจูบยังอ่อนหัดนัก แต่ไม่เป็นไร ไว้พี่กลับมาจะสอนวิธีการจูบให้เราใหม่ ไปล่ะครับเด็กดีของพี่”

เด็กดีพ่องสิ!

เมื่ออีกฝ่ายขึ้นเครื่องไปแล้ว ผมก็เดินกลับไปขึ้นรถของตัวเองพร้อมกับลูกน้องอีกนับสิบ

“ไปถนนข้าวสารให้ว่อง” ผมบอกก่อนจะเอนหลังพิงเบาะรถด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“แต่คุณหนูครับ นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมว่าคุณหนูรีบกลับ...”

“ฉันบอกแล้วไงว่าจะไปถนนข้าวสาร” ผมตวาดเสียงกลับไปทันทีโดยไม่รอฟังให้อีกฝ่ายได้พูดจบเสียก่อน “แล้วนายห้ามนำเรื่องนี้ไปบอกใคร กระทั่งพี่สิงห์ด้วย”

“คุณหนู?!” ในเมื่อขัดขืนคำสั่งไม่ได้ จึงจำต้องขับรถไปตามที่ผมบอก

“เรื่องจูบยังอ่อนหัดนัก แต่ไม่เป็นไร ไว้พี่กลับมาจะสอนวิธีการจูบให้เราใหม่ ไปล่ะครับเด็กดีของพี่”

หึ จูบอ่อนหัดงั้นรึ?! ได้! แล้วเราจะได้เห็นดีกันว่าใครน่ะอ่อนหัดกว่ากันแน่!!

ผมตั้งเป้าหมายอย่างมุ่งมั่น จนหลงลืมคำพูดของพี่สิงห์ที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนไปโดยสิ้นเชิง!

...............................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 40% P.28 (30/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 30-07-2015 22:53:18

ใครน่ะที่ถูกส่งมา
พี่สิงห์เนี่ยก่อนไปยังทำให้น้องเข่าอ่อน ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 40% P.28 (30/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-07-2015 21:57:30

“On the rocks, sir?”

“Tequila” ผมตอบก่อนที่ซอมเมอริเย่จะรับคำ แล้วหันไปชงตามที่ผมสั่ง ส่วนผมก็หันไปมองรอบๆด้าน ซึ่งภายในเป็นร้านเหล้าขนาดเล็ก มีแสงเพียงเล็กน้อยแลดูสลัว ประกอบกับเสียงดนตรีที่เปิดคลอเบาๆฟังแล้วไม่หนวกหู และพิเศษยิ่งกว่านั้นก็ตรงที่ร้านเหล้าแห่งนี้มีเพียงแค่นักท่องเที่ยวที่เป็นชาวต่างชาติซะส่วนใหญ่ น้อยนักจะมีคนไทยหลงเข้ามาเพราะสถานที่มันสงบเกินกว่าจะมานั่งดื่มเป็นหมู่คณะได้ แต่แล้วผมมีอันเป็นต้องสะดุ้งเฮือก ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะรู้ว่าที่ตัวเองตกใจคือมือถือของตัวเอง “แม่งเดี๋ยวเปลี่ยนเครื่องใหม่เลยนี่ เล่นสั่นจนกูตกใจจนเกือบตกเก้าอี้เลยไอ้บ้า”

ผมบ่นกับตัวเองก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดู

V is calling…

คุณปู่โทรมาหาเราทำไมวะ?

ผมมุ่นคิ้วครุ่นคิดในใจ ก่อนจะกดปิดเครื่องทิ้งเพราะไม่อยากให้ปู่วีร์รู้ว่าผมหนีเที่ยวกลางคืน

ขืนรับมีหวังได้โดนลากกลับบ้านแน่!

หลังจากนั่งรอซักพัก ซอมเมอริเย่ก็นำของที่ผมสั่งมาเสิร์ฟ ซึ่งผมก็รับมาดื่มๆจิบๆอย่างไม่เร่งรีบ

“Excuse me, ผมขอนั่งตรงนี้ด้วยคนได้หรือเปล่าครับ” เสียงทุ้มแปลกหูดังขึ้น ทำเอาผมที่กำลังดื่มเตกีล่าอย่างสบายใจถึงกับชะงัก ก่อนจะหันไปมองข้างกายก็พบกับต้นเสียง เป็นผู้ชายร่างสูงประมาณร้อยเก้าสิบ มีดวงตาสีแดงที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นคอนแทคเลนส์ ผมสั้นสีดำ สวมเสื้อเชิ้ตลายทางสีขาวกับกางเกงยีนส์สีเทากำลังยืนฉีกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

หึ คิดจะจีบเราสิท่า…

แต่ผมไม่ได้อยากมีเรื่องกับคนอื่นในวันพักผ่อน จึงยิ้มน้อยๆตอบกลับไปว่า

“ได้ครับ เชิญตามสบาย” เมื่ออีกฝ่ายได้รับคำตอบจากผมแล้ว ก็หย่อนก้นนั่งลงทันที

“ขอบคุณครับ” เจ้าตัวกล่าวขอบคุณผม ก่อนจะหันไปสั่งเหล้ากับซอมเมอริเย่ “ผมขอแบบเดียวกับผู้ชายคนนี้นะครับ”

หืม? จะมาไม้ไหนเนี่ย...

ผมเลิกคิ้วขึ้นสูงมองอีกฝ่ายด้วยความแปลกใจ ในขณะที่เจ้าตัวหันมายิ้มน้อยๆให้กับผม

“ผมไม่รู้จะดื่มอะไรดี ก็เลยถือวิสาสะสั่งดื่มแบบเดียวกับคุณ หวังว่าคุณคงไม่ว่าผมหรอกนะครับ”

คงจะว่าได้หรอกนะ ก็มึงเล่นสั่งก่อนที่จะถามกูนี่หว่า!

“ไม่ว่าหรอกครับ ผมยังไงก็ได้” ผมยิ้มตอบกลับไป ในขณะที่ตาดันเหลือบไปเห็นเครื่องประดับที่เป็นแหวนสีเงินอยู่บนนิ้วกลางขวาของอีกฝ่ายเข้าให้อย่างจัง

แหวนนั่นมัน...

ลายงูไม่ใช่รึไง?

ผมหรี่ตามองมุ่นคิ้วครุ่นคิดในใจ เพราะไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไหนจะสวมแหวนสีเงินที่มีลวดลายแปลกตาอย่างงูเลยมาก่อน

“ดูคุณจะ...สนใจแหวนของผมมากเลยนะครับคุณ...”

“จารุกร”

“คุณจารุกอน” อีกฝ่ายมุ่นคิ้วพูดชื่อผมอย่างยากลำบาก “ชื่อคนไทยเรียกยากจังเลยนะครับ”

ผมยักไหล่ก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ก็ประมาณนั้น”

“ไม่มีชื่อเล่นเลยหรือครับ”

“มี” ผมตอบเสียงห้วน เพราะชักไม่พอใจที่อีกฝ่ายไม่ยอมบอกชื่อของตัวเอง “แต่คุณจะรู้ไปทำไม”

“I’m sorry. พอดีผมพูดไทยไม่ค่อยคล่อง” เจ้าตัวตอบอย่างขอโทษขอโพย

พูดไทยไม่คล่องแต่น้ำเสียงการพูดชัดแจ๋วเนี่ยนะ?

“ถ้าคิดจะจีบก็เชิญคุณไปจีบคนอื่นเถอะ” ผมพูดตัดบทก่อนจะลุกขึ้นยืนเตรียมเดินหนี หากแต่ชะงักเมื่อมีมือหนาคว้ามือเอาไว้ “เอ๊ะ! นี่คุณ...”

“เอาเป็นว่าผมขอโทษ ผมจะบอกชื่อตัวเองให้คุณทราบก็ได้” ผมหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างสงสัย ก่อนจะยอมนั่งลงที่เดิมแต่โดยดี แต่อีกฝ่ายยังไม่บอกชื่อตัวเองเดี๋ยวนั้น กลับรับเครื่องดื่มจากชอมเปอริเย่ขึ้นมาจิบเสียก่อน

ไอ้หมอนี่!

“ผมไม่มีเวลามารอฟังชื่อใครหรอกนะครับ” ผมบอกอย่างไม่พอใจ และทำท่าจะลุกขึ้นเดินหนีอีกครั้ง ซึ่งทำให้อีกฝ่ายรีบวางแก้วก่อนจะถือวิสาสะจับมือผมไม่ให้ลุกขึ้นเดินหนีไปไหนอีกด้วย

“ขอโทษครับ ผมจะบอกเดี๋ยวนี้แหละ”

เออ! ก็น่าจะบอกได้แล้ว มัวแต่ยืดยาดอยู่ได้!!

อีกฝ่ายยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยชื่อกับผมด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกว่า

“I’m Sneaker Lucas, you can call me Lucas.”

........................................

:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 70% P.28 (31/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 31-07-2015 22:00:36

จิ้มก่อนครัช

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 3 (สิงห์ & จีน) up 70% P.28 (31/07/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 06-08-2015 23:44:19

คำถาม : วันเกิดวีร์ ใครให้อะไรวีร์เป็นของขวัญ

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

สิงห์ สีหราช - ชุดเซ็ตเครื่องชงกาแฟ (ราคาแพงจากต่างประเทศ)

จีน จารุกร - ขนมเค้กบราวนี่ (ทำเอง)

ลีโอ - เทียนหอมกลิ่นกุหลาบ (ทำเอง)

กระต่าย - ขนมตาล (ทำเอง)

วิน วินภัทร - ปืนพก (บาเรตต้า)

อิฐ อิฐภพ - พวงมาลัยดอกมะลิ (ร้อยเองกับมือ)

เสือ พยัคฆ์ - ช่อดอกกุหลาบสีแดง + แหวนทองฝังเพชร (แพง)

เฟย จิ้ง - ถุงยางอนามัย (?) + ของเล่น (?)

ราตรี ตระกูลหงส์ - นาฬิกาข้อมือ (ราคาแพง)

คมกฤษ (หมอคม) - ที่วัดความดันอย่างดี (?)

แม่ข้าว (แม่ของวีร์) - อัลบั้มภาพถ่ายครอบครัว

โทนี่ (พ่อของวีร์) - หนังสือแบบทดสอบไอคิว (?)

บันนี่ (ลูกของกระต่ายกับเหยี่ยว) - ตุ๊กตาหมี

แรบบิท (ลูกของกระต่ายกับเหยี่ยว) - ปืนอัดลม

เหยี่ยว (สามีของกระต่าย) - ไวน์หายากราคาแพง

กล้า (General เบ้/นักฆ่า/บอดี้การ์ด) - ยาชูกำลัง (?)

[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง คำถามจากเรื่อง ดวงใจถวิลรัก up 100% P.28 (06/08/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 07-08-2015 06:33:22

:ling2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง คำถามจากเรื่อง ดวงใจถวิลรัก up 100% P.28 (06/08/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-08-2015 22:37:53

“I’m Sneaker Lucas, you can call me Lucas.”

ผมจำได้แค่นั้น ก่อนจะรู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อได้ยินเสียงคนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด กับเสียงการต่อสู้ที่ใช้อาวุธหนักๆอย่างจำพวกของแข็งอะไรซักอย่างที่ทำเอาผมลืมตาขึ้นมามอง ทีแรกมองไม่เห็นเพราะมันมืดมาก พอปรับสายตาได้ก็เริ่มเห็นเค้าขึ้นมาทีละนิด ทำให้ผมรู้สึกมึนกับภาพที่เห็น เพราะเบื้องหน้าคือแผ่นหลังของใครซักคนที่เป็นสีดำ

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่?

“ถ้าไม่อยากเห็นคนตายต่อหน้ากรุณาหลับตาด้วยครับคุณจีน” เสียงคุ้นหูดังขึ้น ทำเอาผมสะดุ้งตกใจเพราะต้นเสียงดังมาจากข้างตัว “อยู่เฉยๆสิครับคุณจีน เดี๋ยวผมจะทำคุณร่วงหล่นพื้นเอาได้”

ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่า ณ ตอนนี้ผมอยู่ที่แห่งหนใด...

“ขออภัยที่ผมต้องนำตัวคุณพาดบ่ากับตัวเอง” อีกฝ่ายบอกอย่างขอโทษขอโพย “เพราะคุณสลบด้วยฤทธิ์ยาสลบที่ผสมอยู่ในเตกีร่า แถมเรียกเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกตัวซักที ผมก็เลยถือวิสาสะทำลงไปโดยไม่ขออนุญาตครับ”

“อ๊ากกกกก!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นโหยหวน เล่นทำเอาผมสะดุ้งเป็นครั้งที่สอง

“ต้องขออภัยด้วยครับที่ทำให้ตกใจ” เสียงนั้นบอกขอโทษผมอีกครั้ง “พอดีผมจำเป็นต้องฆ่าเขา ไม่เช่นนั้นพวกเราสองคนต้องมาตายด้วยน้ำมือของพวกแก๊งงู”

แก๊งงู?

ผมมุ่นคิ้วครุ่นคิดอย่างหนักใจ เพราะชื่อนี้หายไปจากวงการมาเฟียนานมากพอสมควร ฟังจากที่คุณพ่อเคยเล่าให้ผมฟัง ว่าแก๊งงูนี้ได้สูญหายไปตั้งแต่สมัยคุณปู่วีร์แล้ว แต่นี่กลับไม่นึกเลยว่าคนจากแก๊งนี้จะยังเหลืออยู่ได้อีก

เห็นทีคงต้องนำเรื่องนี้ไปบอกวีร์เสียแล้วสิ...

“นาย...”

“ดีนะที่คุณวีร์เอะใจหลังจากไปหาคุณที่คอนโดของคุณสิงห์แล้วไม่เจอได้ ก็เลยโทรบอกผมให้ออกมาตามหาคุณตามสถานที่ๆคุณเคยเที่ยวกลางคืน” อีกฝ่ายพูดขัดขึ้นมาก่อน “ซึ่งกว่าผมจะเจอคุณ ก็เล่นเกือบโดนคุณวีร์ฆ่าซะแล้ว ฮะๆ”

“นายเจอฉันตอนไหน?” ผมรู้ดีว่ายังไงวีร์ก็ต้องออกตามหาผมอยู่วันยังค่ำ จึงไม่สงสัยอะไรมาก

“ตอนที่คุณจีนกำลังโดนหัวหน้าแก๊งงูอุ้มขึ้นรถยนต์สิครับ” อีกฝ่ายตอบก่อนจะหยุดวิ่ง “ทีหลังจะไปไหนกรุณาบอกคนอื่นด้วยนะครับคุณจีน เพราะช่วงนี้แก๊งอื่นกำลังจ้องเล่นงานลูกหลานในตระกูลสิงห์อยู่ครับ”

พออีกฝ่ายพูดจบ ก็วางตัวผมลงยืน ซึ่งทำเอาผมที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับเดินเซไปมา

“ที่นี่คือที่ไหนหรือ?” ผมถามพลางจับไหล่อีกฝ่ายเพื่อให้ตัวเองได้ยืนมั่นคง ตอนนี้ที่นี่มืดมาก มองอะไรไม่ชัดเจน ซึ่งแตกต่างกับอีกคนที่ขนาดใส่ชุดรัดกุมจนไม่เห็นแม้กระทั่งใบหน้า มีเพียงดวงตากับจมูกเท่านั้นที่ยังคงโผล่มาให้เห็น

“คอนโดพิเศษของตระกูลสิงห์ครับ” อีกฝ่ายตอบก่อนจะเปิดประตูพาผมเข้าไปยังข้างในห้อง “เป็นที่ลับเฉพาะไว้ซ่อนตัวจากคนร้าย จะมีไม่กี่คนที่รู้ เพราะกลัวจะรั่วไหลครับ”

สมควรอยู่หรอกที่ต้องปิด แม้กระทั่งผมเองก็ยังไม่ทราบเลยด้วยซ้ำไป

“คุณจีนเข้าไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะครับ เดี๋ยวอีกซักพักผมจะพาคุณวีร์กับคุณพยัคฆ์มาที่นี่”

“เฮ้ย!” ผมแทบสะดุ้งเป็นรอบที่สาม เพราะไม่คิดว่าทั้งสองคนนั้นจะมาที่นี่ “จะพามาทำไม...”

อีกฝ่ายยังไม่ได้ตอบคำถามผมเดี๋ยวนั้น กลับปิดประตูล็อกเป็นอย่างดี ก่อนจะหันมาถอดหน้ากากออก เผยโฉมใบหน้าที่คุ้นตา ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกเสียจาก...

ไอ้กล้า เจเนรัลเบ้ประจำตระกูลสิงห์ และพยัคฆ์!!

......................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอน 3 สิงห์ & จีน up 100% P.28 (14/08/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-08-2015 21:12:41

ตอนที่ 4 (สิงห์ & จีน)

.................................................

“Sneaker Lucas... Sneaker Lucas... Sneaker Lucas...”

“รู้จักด้วยเหรอครับคุณปู่” ผมถามกลับไปหลังจากเล่าเรื่องที่ไปเจอกับชายแปลกหน้าในร้านเหล้าให้วีร์กับคุณไฟฟังจนหมด ซึ่งวีร์ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดพูดทบทวนชื่อของผู้ชายคนนั้นพึมพำเบาๆ ก่อนจะตอบคำถามของผมด้วยการส่ายหน้าไปมาแทน “อ้าว? ถ้าไม่รู้จักแล้วทำไม...”

“เรื่องนามสกุลไม่รู้จักน่ะใช่ แต่กับชื่อนี่สิ...”

“ชื่อ? ชื่อทำไมเหรอครับ” ผมถามด้วยความสงสัย ซึ่งปู่วีร์ยังไม่ทันได้ตอบ คุณไฟก็ชิงตอบเสียก่อน

“ลูคัสเคยเป็นเพื่อนสนิทของวีร์น่ะ”

“อะไรนะครับ?!” ผมถึงกับร้องอุทานเสียงหลง “ลูคัสนะเหรอครับเพื่อนสนิทของปู่วีร์”

ร่างสูงพยักหน้าก่อนจะพูดต่อไปโดยที่ปู่วีร์ได้แต่นั่งกุมขมับบ่นพึมพำกับตัวเองคนเดียว

“ใช่แล้วล่ะ เพื่อนสนิท”

“แล้วถ้างั้น...”

“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด”

“เอ๋?”

“ลูคัสน่ะตายจากโลกนี้ไปนานแล้ว...” คุณไฟตอบข้อสงสัยผม “...ตายด้วยน้ำมือของวีร์”

!!!!!!

ผมถึงกับอึ้งกิมกี่ เพราะไม่คิดว่าปู่วีร์จะกล้าฆ่าเพื่อนสนิทของตัวเองลงได้

“วีร์ไม่ได้อยากฆ่าหรอกนะ เพียงแต่จำเป็นที่ต้องลงมือฆ่าเขาด้วยมือของตัวเอง” คุณไฟพูดย้ำเสียงเข้ม ในขณะที่แววตาของอีกฝ่ายได้เปล่งประกายแสงอำนาจบางอย่างที่ทำเอาผมถึงกับเหงื่อไหลไคลย้อยกำมือแน่นด้วยความหวาดกลัว

นี่หรือแววตาของพวกมาเฟีย...

โลกมืดที่คนทั่วไปอย่างผมไม่เคยย่ำกรายมาก่อน...

“แล้วทำไมคุณปู่ถึง...”

“ฆ่าลูคัสงั้นหรือ” คุณไฟพูดย้ำคำถามที่ผมไม่กล้าเอ่ยปากออกมา “ลูคัสน่ะเป็นตัวอันตรายเกินไป อันตรายเกินกว่าที่จะปล่อยให้มีชีวิตบนโลกนี้ต่อไปได้ เสียดายที่ตอนนั้นฉันไม่มีโอกาสได้อยู่เห็นกับตาตัวเอง เพราะฉันได้ถูกฆ่าตายไปก่อนหน้าที่วีร์จะชิงลงมือฆ่าลูคัสได้เพียงหนึ่งเดือน”

“แล้ว...” ผมกำลังจะเอ่ยปากถามวิธีการฆ่าลูคัส แต่ยังไม่ทันได้พูดจบ ปู่วีร์ก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

“นี่ก็ดึกมากแล้ว ฉันว่าเธอรีบเข้านอนเถอะจีน”

“แต่...”

“เชื่อที่วีร์พูดเถอะจีน” คุณไฟพูดกับผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ “รีบเข้านอนซะ ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยลุกขึ้นมาคุยเรื่องนี้กันอีก ตกลงไหม”

ผมไม่ตอบคำถามเดี๋ยวนั้น กลับมองคุณไฟสลับกับปู่วีร์ไปมาก่อนจะพยักหน้าตกลงแต่โดยดี

“ตกลงครับ”

..................................................

:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอน 4 สิงห์ & จีน up 20% P.28 (24/08/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 05-09-2015 22:51:45

“ผมยังกลับไม่ได้ ต้องประชุมงาน”

“ไม่เป็นไร ถ้างั้นก็ระวังตัวด้วยล่ะ”

“ครับ ฝากดูแลน้องจีนแทนผมด้วย แล้วผมจะรีบกลับไป”

“อืม เดี๋ยวจะดูให้” อีกฝ่ายก็วางสายไปทำให้คุณปู่วีร์หันมามองผม ในขณะที่พวกเรากำลังนั่งรับประทานอาหารเช้า โดยคนทำก็คือไอ้กล้า แต่อยากจะบอกว่าอาหารไม่ค่อยเป็นสับปะรดเท่าที่ควร “ไอ้กล้า”

“ครับคุณวีร์” เท่าที่ผมจำได้ ไอ้กล้าคุยกับปู่วีร์แบบเสมือนเพื่อน ไม่มีคงไม่มีครับ แต่พอปู่วีร์แต่งงานอยู่กินกับคุณไฟเท่านั้นแหละ คำสรรพนามที่ไอ้กล้าเรียกคุณปู่ก็พลันเปลี่ยนไปทันที แถมยังดูสุภาพจนปู่วีร์ที่เคยห้ามไม่ให้พูดเพราะ ก็ได้แต่จนใจที่จะห้าม

“ทีหลังเวลาทอดไข่อย่าใช้ไฟแรงจนเกินไป เพราะมันไหม้แล้วนะเห็นไหม” ปู่วีร์บอกก่อนจะพลิกไข่ดาวกลับด้านให้ดู ซึ่งแลเห็นไข่ดาวสีดำเกรียมต่างจากอีกด้านลิบลับ

“ครับคุณวีร์”

“แล้วอีกอย่างไส้กรอก” ปู่วีร์พูดพลางใช้ส้อมจิ้มไส้กรอกบนจาน ก่อนจะชูไปมาให้ทุกคนเห็น “เขาให้ทอด ไม่ใช่ให้เอาน้ำร้อนจากกาไฟฟ้ามาลวก แต่ก็ช่างเถอะ ถือซะว่านายทำได้ดีในระดับหนึ่ง คราวหน้าคราวหลังฉันจะจ้างครูมาสอนนายนะกล้า จะได้ทำอาหารกินเป็นกับเขาบ้าง”

“ครับคุณ...”

“เลิกเรียกคุณซะทีเถอะ ฉันฟังจนเอียนแล้ว” สรุปสุดท้ายวีร์ก็ต้องลุกขึ้นไปทำอาหารใหม่อีกครั้ง โดยมีคุณไฟคอยเป็นลูกมือ ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ “ดูที่ฉันทำก็จดไว้นะ เพราะคราวหลังฉันจะให้นายทำอีก”

“ครับคุณวีร์” สรุปสุดท้ายไอ้กล้าก็ยังคงพูดเหมือนเดิมอยู่ดี หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเราก็ย้ายกันไปนั่งคุยที่ห้องรับแขก ซึ่งเป็นห้องไม่เล็กไม่ใหญ่ แต่สไตล์การตกแต่งดูวินเทจอยู่มากพอสมควร (เพราะเมื่อคืนไม่ได้สำรวจ เพราะมาถึงก็คุยได้หน่อยเดียวแล้วเข้านอน)

“อยากจะรู้อะไรก็พูดมา ฉันพร้อมที่จะตอบคำถามเธอแล้วล่ะจีน” ปู่วีร์พูดพลางยกขาขึ้นไขว่ห้าง มือข้างซ้ายถือไปป์ราคาแพงที่เพิ่งจะถูกจุดเมื่อครู่นี้ขึ้นสูบ ในขณะที่มือขวามีแหวนเพชรราคาแพงถูกสวมอยู่บนนิ้วนางขวากำลังกุมมือคุณไฟอยู่ด้วยกันแลดูอบอุ่น

ถ้ามีคนที่เรารักแบบนี้บ้างก็คงจะดีไม่ใช่น้อย...

“จีน”

“อ๊ะ ขอโทษครับ” ผมสะดุ้งความคิดหลังจากถูกอีกฝ่ายเรียกชื่อ ก่อนจะตั้งสติแล้วเอ่ยปากถามกลับไปทันที “คนที่ชื่อ Sneaker Lucas เป็นเพื่อนสนิทกับคุณปู่วีร์ใช่ไหมครับ”

พอผมถามเสร็จ คุณไฟถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที

“เรื่องนี้ฉันได้บอกกับเธอไปแล้วนะจีน”

“อ๊ะ ขอโทษครับ พอดีผมอยากจะถามให้แน่ใจเฉยๆ ถ้ามันทำให้เสียมารยาทกับคุณต้องขออภัยด้วยครับ” ผมรีบขอโทษขอโพย ก่อนจะพูดต่อเพื่อไม่ให้เสียเวลา “ผมอยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นทำอะไรผิดจนคุณปู่ถึงกับต้องลงมือจัดการเขาด้วยตัวเองครับ”

สิ้นคำถาม คุณปู่ถึงกับยกไปป์ขึ้นมาสูบอีกครั้งก่อนจะพ่นควันออกมาตอบเสียงเครียดว่า

“เพราะลูคัสต้องการที่จะครอบครองโลกนี้ไว้เป็นของตัวเองน่ะ”

.......................................

“เพราะลูคัสต้องการที่จะครอบครองโลกนี้ไว้เป็นของตัวเองน่ะ”

คำพูดของปู่วีร์แม้จะผ่านมาหลายวันแล้วแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมหยุดคิดได้ ตอนนี้ผมได้กลับมาพักที่บ้านตามเดิม แต่ก็ต้องมีคนคอยติดตามอยู่ตลอดเวลา ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกเสียจากไอ้กล้า

“คุณท่านต้องการให้คุณชายน้อยกลับไปร่วมรับประทานอาหารที่บ้านด้วยขอรับ”

“คุณท่านที่นายว่าน่ะคือใคร?” ผมถามย้อนอย่างหัวเสียขณะที่มือกำลังสาละวนกับการเตรียมเก็บเอกสารอยู่ที่บริษัทของตระกูลสิงห์ เพราะอีกฝ่ายมักชอบใช้คำโบราณเสมอ ทำให้ผมต้องคอยปวดหัวเมื่อได้ยินจากปากมัน “บอกไว้ก่อนนะว่าเวลาอยู่กับฉัน ให้ใช้คำพูดธรรมดา ไอ้คำพูดคุณท่าน นายท่าน คุณชายน้อยหรือขอรับอะไรนั่นเลิกใช้ไปได้เลย แค่เรื่องลูคัสก็ทำเอาฉันปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”

“ขอ...ครับคุณจีน” กล้าแทบเปลี่ยนคำพูดทันทีที่เห็นผมถลึงตาใส่

“สรุปว่าคนที่เรียกฉันไปร่วมรับประทานอาหารด้วยคือวีร์ใช่ไหม” ผมถามย้ำอีกครั้ง ซึ่งเรื่องการกลับชาติมาเกิดของปู่วีร์กับคุณไฟนี้ ไอ้กล้าไม่รู้หรอกครับ เพราะบอกไปก็ไม่ได้อะไร ดีไม่ดีมันจะหาว่าพวกผมเป็นบ้า ที่คิดว่าการกลับชาติมาเกิดมีอยู่จริง

“ใช่ครับคุณจีน” กล้าพยักหน้าตอบ

“แล้วมีใครไปบ้างนอกจากฉันอีกน่ะ” ผมถามอีกครั้ง ซึ่งไอ้กล้ามุ่นคิ้วก่อนจะตอบคำถามกลับมา

“มีคุณวิน คุณอิฐ คุณลีโอ คุณกระต่าย คุณเหยี่ยว...”

“ทุกคนยกเว้นพี่สิงห์สินะ” ผมพูดตัดบทโดยไม่รอฟังอีกฝ่ายให้ร่ายจบเสียก่อน “แล้วฝั่งคุณพ่อคุณแม่ของวีร์ล่ะ พวกท่านจะไปร่วมรับประทานอาหารด้วยไหม”

“ไปด้วยครับคุณจีน อ้อ แล้วก็มีคุณเฟย คุณราตรี และหมอคมไปด้วยเหมือนกันครับ” ผมถึงกับมุ่นคิ้วทันทีที่ได้ยินชื่ออีกสามคนที่ปู่วีร์ไม่น่าจะเรียกไปร่วมรับประทานอาหารครั้งนี้ด้วย

หรือว่าคุณปู่วีร์กับคุณไฟจะ...

“ตกลง ฉันไปแน่” ผมตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บเอกสารต่อตามเดิม ส่วนไอ้กล้านั้นเมื่อรู้ว่าผมจะไปแน่นอน จึงเดินออกไปรอผมที่ข้างนอกห้องทำงานแทน แต่ในระหว่างที่ผมกำลังเก็บเอกสารใกล้จะเสร็จ สายตาของผมดันไปเห็นอะไรบางอย่างถูกทับซ้อนอยู่กับถาดอาหารกลางวันที่อยู่บนโต๊ะรับแขก จึงเดินอ้อมไปดูก่อนจะหยิบมันขึ้นมา ซึ่งมันเป็นแผ่นกระดาษสีขาวอย่างดีถูกพับเรียบร้อยเท่าฝ่ามือผม

ของใครหว่า?

ด้วยความสงสัยปนอยากรู้อยากเห็นผมจึงแกะเปิดออกอ่านดูทันที ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจจนเกือบทำกระดาษร่วงเมื่อเห็นข้อความบนกระดาษในมือของตัวเอง

ถ้าอยากได้ของสำคัญคืน ให้มาหาฉันตามที่อยู่ที่เขียนไว้
Sneaker Lucas
ปล.ห้ามบอกใคร ไม่งั้นของสำคัญจะถูกขายต่อตลาดมืดแน่

.....................................................

:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอน 4 สิงห์ & จีน up 100% P.28 (05/09/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 23-09-2015 21:21:35

ตอนที่ 5 (สิงห์ & จีน)

...................................................

ณ โกดังท่าเรือ เวลา 20.00น.

ร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงแสลคสีดำกับเนกไทที่คลายออกแลดูยู่ยี่ ซึ่งบ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวออกมาจากบริษัทอย่างเร่งรีบ ก่อนที่ร่างบางจะมาถึงจุดหมายตามที่ได้นัดไว้กับใครบางคน คนที่เจ้าตัวไม่คิดอยากจะมาเจอแต่จำใจต้องมาอย่างช่วยไม่ได้

“ฉันมาแล้ว รีบคืนแหวนของฉันมาเดี๋ยวนี้ซะ!” จีนเอ่ยปากตะโกนเรียกคนที่นัดมาท่ามกลางความมืดมิดที่มีแต่แสงไฟจากหลอดนีออนที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมโกดังท่าเรือแห่งหนึ่งเท่านั้น

“ใจเย็นๆสิครับคุณจีน เพิ่งจะมาเอง จะรีบกลับไปไหนกันครับ” น้ำเสียงที่พูดออกมาฟังดูทุ้มปนเจ้าเล่ห์ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินออกมาจากมุมมืด ซึ่งทำให้จีนที่ยืนอยู่ในที่แสงสว่างถึงกับชะงักก่อนจะเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยความหวาดระแวง รอยยิ้มจากร่างสูงที่อยู่ในชุดเดียวกับคืนที่จีนไปเที่ยวผับแลดูสดใส หากแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์เพทุบายจนจีนไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเผชิญกับอีกฝ่ายตามลำพังในที่เปลี่ยวแบบนี้ “ผมว่าเรามานั่งจิบชากาแฟคุยกันก่อนดีไหมครับ”

“นั่งจิบชากาแฟคุยกันที่นี่บ้านพ่อมึงตอนสองทุ่มสิไอ้สัตว์!” จีนแผดเสียงด่ากลับไป แต่ทว่าอีกฝ่ายหาได้สนใจไม่ กลับหัวเราะคำพูดของจีนราวกับเป็นเรื่องขำขัน

“แหมคุณจีนก็ วันนั้นคุณเมามากก็เลยทำให้เราสองคนไม่ได้คุยกัน...”

“ไม่ต้องพูดมาก ส่งแหวนของฉันคืนมาเดี๋ยวนี้!!” จีนไม่พูดเปล่าเพียงอย่างเดียว ยังชักปืนขึ้นจ่อลูคัสอีกด้วย ส่วนคนถูกปืนจ่อนั้นแทนที่จะรู้สึกตกใจหรือหวาดกลัว แต่กลับทำสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อยากได้แหวนก็ต้องมีข้อตกลงกันก่อนครับ”

“ข้อตกลงอะไร?!” จีนกัดฟันถามด้วยความเดือดดาล เพราะรู้ดีว่าถ้าเขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลสิงห์ตามที่นั่นเอาไว้ ทุกคนจะต้องสงสัยว่าเขาหายไปไหน และต้องออกตามหาอย่างแน่นอน ซึ่งอีกฝ่ายเห็นว่าจีนยอมรับฟังข้อเสนอแล้วจึงหยิบแหวนประจำตระกูลของจีนออกมา และแน่นอนว่าทันทีที่ลูคัสยอมเปิดเผยแหวนออกมาแล้ว จีนถึงกับเหนี่ยวไกยิงอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเลทันที

ปัง! เฟี้ยว!

ทว่าลูคัสกลับหลบได้อย่างทันท่วงทีพร้อมกับมีดสั้นที่ถูกปาออกไปในเวลาเดียวกันกับที่กระสุนปืนพุ่งออกมา ซึ่งทำเอาจีนถึงกับสะดุ้งโหยง เพราะมีดนั้นได้เฉียดแก้มเป็นทางยาวก่อนที่เลือดจะไหลรินอาบแก้มตัวเอง

“ถึงผมจะไม่ได้ถือปืนเหมือนคุณแต่ก็ใช่ว่าจะทำร้ายคุณไม่ได้หรอกนะครับคุณจีน” อีกฝ่ายพูดเสียงเย็นยะเยือก นัยน์ตาสีแดงที่จีนคิดว่าไม่น่าจะใช่คอนแทคเลนส์อีกต่อไปแล้ว กลับส่องประกายท่ามกลางความมืดมิดแลดูน่ากลัวราวกับปีศาจก็มิปาน “ผมไม่โง่ฆ่าคุณตอนนี้หรอกครับคุณจีน เพราะขืนทำแบบนั้นก็เท่ากับว่าผมได้ประกาศสงครามกับตระกูลสิงห์ รวมถึงตระกูลที่เป็นพันธมิตรด้วย กรุณาทิ้งปืนเถอะครับ แล้วเรามาทำข้อตกลงกัน”

คำขู่ของลูคัสทำให้จีนถึงกับกัดฟันด้วยความโมโห ก่อนจะตัดสินใจยอมทิ้งปืนลงพื้นแต่โดยดี

“ดีมากครับ ต้องให้ได้อย่างนี้สิเด็กดี” อีกฝ่ายเอ่ยปากชมอย่างพึงพอใจ “ไม่ต้องห่วงว่าผมจะโกงคุณ เพราะผมถือสัจจะว่าพูดคำไหนย่อมเป็นไปตามนั้น เอาล่ะ ข้อตกลงที่ผมจะให้คุณทำเพื่อแลกแหวนประจำตระกูลของคุณกลับคืนไปก็คือ...”

ลูคัสหยุดพูดพลางหยิบรูปภาพที่คุ้นตาจีนเป็นอย่างดีออกมาวางกับพื้น ก่อนหยิบมีดสั้นปักลงบนภาพนั้นต่อหน้าต่อตาจีนอย่างรวดเร็ว

ปัก!

“ฆ่าเขาซะ”

.............................................

:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 5 สิงห์ & จีน up 25% P.28 (23/09/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-09-2015 23:09:04

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ 2

สิงห์เดินออกมาจากเกตพร้อมกับเลขารวมถึงบอดี้การ์ดอีกนับยี่สิบกว่าชีวิต ร่างสูงจะไม่แปลกใจเลยถ้าจีนไม่นั่งรถมารับเขาที่สนามบิน แต่นี่กลับยืนยิ้มโบกมือเรียกเขาอย่างร่าเริง

“ผมว่าคุณจีนดูแปลกไปนะครับ” เลขาส่วนตัวดึงแขนสิงห์ให้หยุดเดินก่อนจะยกมือขึ้นพูดกระซิบกระซาบกับเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ให้บอดี้การ์ดตรวจสอบดูก่อนดีกว่า เผื่อว่าจะเป็นพวกของมัน”

มันในที่เลขาพูดถึงนี้ก็คือคนจากแก๊งงู ซึ่งระยะนี้พวกมันได้ออกอาละวาด ทำร้ายผู้คนให้หวาดกลัว แถมยังเล่นงานพวกลูกน้องชั้นปลายแถวของแต่ละแก๊งอีกด้วย ดังนั้นคุณพ่อวินจึงได้บอกให้เขาคอยระวังตัวเอาไว้ รวมถึงคุณปู่วีร์ที่บอกให้รีบกลับให้ไวที่สุด ซึ่งสิงห์เองก็ไม่อยากจากบ้านนานนัก จึงรีบสะสางงานให้เสร็จแล้วรีบบินกลับมาอย่างเงียบๆเท่าที่จะทำได้

“อืม ระวังตัวด้วยล่ะ อย่าให้คนแถวนี้ต้องแตกตื่น”

“ครับ” เลขารับคำสั่ง แต่ยังไม่ทันได้หันไปสั่งบอดี้การ์ด กลับต้องชะงักเพราะถูกสิงห์คว้าแขนเอาไว้ “มีอะไรอีกหรือครับคุณสิงห์”

“ดูเหมือนจะไม่ต้องแล้วล่ะ” สิงห์บอก ซึ่งทำให้เลขาส่วนตัวหรือคนสนิทหันไปมองตาม ก่อนจะเห็นคุณจีนยืนกับร่างคุ้นตาทั้งสองคน หนึ่งร่างเป็นคนที่เขารู้จักดี เพราะอีกฝ่ายเคยมาเป็นเด็กฝึกงานที่บริษัทอยู่หลายเดือน ส่วนกับอีกคน...

“นั่นมันคุณพยัคฆ์กับน้องวีร์นี่ครับ” เท่าที่เขาทราบมาคร่าวๆว่าคุณพยัคฆ์ได้มาเจอน้องวีร์ที่กำลังฝึกงานอยู่ในบริษัทตระกูลสิงห์เข้าแล้วเกิดถูกชะตา ไม่สิ เกิดชอบถึงขั้นตามจีบขอเป็นแฟนอยู่เกือบทุกวัน ทำให้น้องวีร์เกิดความใจอ่อน และชอบในความจริงใจของคุณพยัคฆ์ก็เลยยอมเป็นแฟนด้วย ซึ่งมาจนบัดนี้ทั้งคู่ก็อยู่กินด้วยกันฉันท์สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย (เห็นว่าไปจดทะเบียนสมรสถึงต่างประเทศ) และแน่นอนว่าเขาไม่ได้รังเกียจพวกรักร่วมเพศ ออกจะเห็นดีเห็นงามที่น้องวีร์ได้มีคู่ชีวิตที่ดี ส่วนคุณพยัคฆ์นั้นเขาก็เห็นด้วยว่าที่อีกฝ่ายตัดสินใจได้ถูกต้องที่เลือกน้องวีร์เป็นคู่ชีวิต เพราะน้องวีร์เป็นคนเฉลียวฉลาด ไอคิวสูงเกินหนึ่งร้อยห้าสิบ เรียนจบคณะบริหารในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงของประเทศไทยด้วยเกียรติ์นิยมอันดับหนึ่งภายในสามปี แถมนอกจากนี้เขายังได้ยินข่าวแว่วมาว่าน้องวีร์จะเรียนต่อปริญญาโทกับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยชั้นนำที่ต่างประเทศอีกด้วย

ช่างดูเหมาะสมราวกับกิ่งใบหยกเสียจริง...

“อืม ไม่ผิดตัวแน่” สิงห์พูดก่อนจะสาวเท้าเดินไปหาน้องจีนอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้คนโบกมือด้วยสีหน้าร่าเริงถึงกับหยุดชะงัก “ทำไมไม่บอกพี่ก่อนว่าจะมารับ”

คนถูกถามไม่ตอบ กลับส่งรอยยิ้มเจื่อนๆมาให้เป็นคำตอบแทน

“พอดีจีนหนีเที่ยวตอนกลางคืนก็เลยโดนฉันสั่งลงโทษให้อยู่ใกล้ๆกับฉันไว้น่ะสิงห์” วีร์หรือคุณปู่วีร์ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ซึ่งทำเอาสิงห์ถึงกับมุ่นคิ้ว “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็แก่ก่อนวัยหรอก”

ใครกันแน่ที่แก่ก่อนวัย...

สิงห์ครุ่นคิดในใจอย่างเงียบๆ แต่ก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องกับปู่ของตัวเองจึงหันไปหาอีกคนที่ยืนหลบซุ่มอยู่ด้านหลังวีร์ ไม่ยอมเดินออกมานับตั้งแต่เขาก้าวเท้าเดินมาคุยกับจีนแล้ว

“กล้า”

“...”

“ไอ้กล้า”

“คะ...ครับ” เจ้าตัวขานรับก่อนจะเดินก้มหน้าก้มตาออกมาอย่างคนมีความผิด “คะ...คะ...คุณสิงห์มีอะไรจะสั่งผมหรือครับ”

“กลับถึงบ้านแล้วเตรียมโดนลงโทษจากฉันด้วยล่ะ” คำพูดของสิงห์ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งตกใจ

“ลงโทษหรือครับ?!”

“ใช่ ลงโทษ”

“ขะ...ข้อหาอะไรหรือครับคุณสิงห์!” สิงห์ไม่ตอบคำถามเดี๋ยวนั้น กลับถลึงตาใส่ตอบไปว่า

“ข้อหาที่มึงแอบดื่มเหล้าในขณะสะกดรอยตามจีนไปถึงผับยังไงล่ะ!”

“ม่ายน้า!!!!” ไอ้กล้าถึงกับโอดครวญ แต่ก็ไม่ดังมากเพราะเกรงใจสถานที่ๆตัวเองอยู่ “คุณวีร์ คุณไฟ คุณจีน ช่วยผมด้วยครับ ช่วยผมด้วย”

ทั้งสามคนมองไอ้กล้าก่อนจะพาส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบ ซึ่งทำให้ไอ้กล้าถึงกับขาอ่อนนั่งลงกองกับพื้นอย่างหมดหวังที่จะหาตัวช่วยได้

“แล้วนี่สิงห์จะไปที่บริษัทหรือกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนดีล่ะ” ปู่วีร์ถามสิงห์ ซึ่งเขาไม่ตอบเดี๋ยวนั้น กลับหันไปมองจีนอย่างคาดโทษก่อนจะเอ่ยปากตอบคำถามปู่วีร์กลับไปว่า

“กลับบ้านครับ”

....................................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 5 สิงห์ & จีน up 50% P.28 (24/09/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 25-09-2015 06:53:36

รอจ้า :L2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 5 สิงห์ & จีน up 50% P.28 (24/09/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 13-10-2015 22:03:40

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูกสิงห์”

“ครับคุณพ่อ” สิงห์ยกมือไหว้ท่านก่อนจะกวาดสายตามองหาใครบางคน “แล้วลุงอิฐล่ะครับ”

“อ๋อ วันนี้อิฐไม่สบายน่ะ ว่าแต่เราเถอะ เพิ่งกลับมาหมาดๆ ไปพักผ่อนให้หายเหนื่อยก่อนไป ตื่นมาอีกทีค่อยลงมาทานข้าวคุยเรื่องสำคัญกันอีกทีนะ” วินบอกพลางแตะแขนลูกชายคนโตด้วยความเป็นห่วง

“ครับคุณพ่อ” สิงห์ตอบก่อนจะดึงมือบางของจีนที่ยืนอยู่ข้างกายออกเดินตาม ซึ่งทำเอาวินที่ยืนมองถึงกับรีบร้องห้ามปรามทันที

“เฮ้ยๆ แล้วนั่นลูกจะพาน้องจีนไปด้วยทำไม” สิงห์ได้ยินถึงกับชะงัก แต่ยังไม่ทันได้หันไปตอบ ปู่วีร์ก็เข้ามาพูดแทรกอย่างรวดเร็ว

“วิน พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย เป็นเรื่องที่สำคัญมาก”

“เรื่องสำคัญเหรอครับคุณพ่อ” คุณพ่อวินหันไปถามปู่วีร์กับไฟที่ยืนอยู่ข้างหลังจีนด้วยความสงสัย

“ใช่แล้ววิน” ปู่วีร์ตอบเน้นย้ำพลางเหลือบตามองมาที่เขาราวกับต้องการคำยืนยัน “เธอคงจะไม่ขัดข้องอะไรหรอกใช่ไหม ถ้าปู่จะพูดเรื่องบางอย่างให้พ่อเธอฟังน่ะสิงห์”

สิงห์หรี่ตามองอดีตคนที่เขาเคยรักหรือปู่วีร์ซักพัก ก่อนหันหน้ากลับไปทางเดิม

“แล้วแต่คุณปู่ ผมยังไงก็ได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอพาน้องจีนกลับห้องก่อนนะครับ”

“เดี๋ยวสิงห์กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ...สิงห์...สิงห์!” เขาไม่อยู่รอฟังให้จบ รีบพาจีนขึ้นไปชั้นสองก่อนจะลากเข้าห้องตัวเองปิดประตูเสียงดังปัง

“ทำไมพี่สิงห์ต้องพาจีนมาที่ห้องนี้ด้วยล่ะ” จีนเอ่ยปากถามหลังจากเข้าห้องเรียบร้อยแล้ว แต่สิงห์หาได้ตอบไม่ กลับถอดสูทออกมาโยนลงบนโต๊ะทำงานตัวเองพร้อมกับดึงเนกไทออกมาเดินปรี่เข้าไปหาร่างบางอย่างรวดเร็ว

“นะ...นั่นพี่สิงห์คิดจะทำอะไรจีนน่ะ?!” จีนถึงกับตกใจร้องถามทันทีที่เห็นเขาเดินเข้าไปหา

“ก็คิดจะลงโทษเธอยังไงล่ะจีน”

“หา?!” เพราะอีกฝ่ายมัวแต่งงกับคำถามของเขา จึงโดนผลักลงไปนอนบนเตียง ก่อนที่สิงห์จะใช้เนกไทของตัวเองที่เพิ่งจะดึงออกมาเมื่อครู่นี้ นำมารัดข้อมือทั้งสองข้างของจีนอย่างรวดเร็วโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว “ปล่อยนะพี่สิงห์ พี่สิงห์ทำแบบนี้กับจีนไม่ได้นะ!!”

“พี่เคยบอกเราแล้วไงว่าเวลาพี่ไม่อยู่ ให้ทำตัวเป็นเด็กดีอยู่กับบ้านเฝ้ากับเรือน แต่นี่จีนทำผิด พี่ก็ต้องลงโทษ” สิงห์บอกเสียงเข้มก่อนจะตัดสินใจดึงกระชากเสื้อเชิ้ตที่จีนใส่อยู่ออกขาดกระจุยกระจาย ซึ่งทำเอาคนถูกกระทำถึงกับตกใจ

“คุณพ่อ ลุงอิฐ ใครก็ได้ช่วยจีนด้วย!!”

“หึ เรียกไปก็ไม่มีใครมาช่วยหรอก เพราะพวกเขารู้ดีว่าใครก็ห้ามพี่ไม่ได้ แม้กระทั่งปู่วีร์ก็ตาม”

“พี่สิงห์...ปล่อยจีนไปเถอะนะ” น้องจีนพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน แต่สิงห์หาได้สงสารไม่

“พี่จะปล่อยเราแน่แต่เป็นหลังจากที่พี่ลงโทษเราเสร็จก่อนนะครับ”

.....................................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 5 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (13/10/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-10-2015 05:57:19

:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 5 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (13/10/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 14-10-2015 20:32:02

จีนโดนจัดหนักแน่ๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่อยู่กันเต็มบ้านเลยน่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 5 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (13/10/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 17-10-2015 16:49:14

จีนอย่าดื้อให้มากนักระลูก พี่สิงเขาเป็นห่วง
แต่แค่ปากแข็งบวกกับพูดไม่เก่ง

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 5 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (13/10/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 26-10-2015 20:29:58

ตอนที่ 6 (สิงห์ & จีน)

.....................................

โครม! เพล้ง! กึก! กึก!

เสียงดังกึกก้องที่ชั้นสอง แต่ก็ไม่เท่ากับคนที่อยู่ชั้นล่างบางคนนั่งหน้าแดงกันเป็นแถว

“เอ่อ คุณปู่คะ...จะปล่อยให้พี่สิงห์ลงโทษน้องจีนอยู่อย่างนั้นจริงๆหรือคะ” กระต่ายเอ่ยปากถามเสียงกระท่อนกระแท่นด้วยความเขินอาย เพราะเธอเพิ่งกลับมาถึงบ้านพร้อมกับสามีและลูกของเธอหลังจากถูกคุณปู่เรียกตัวให้กลับบ้านด่วน ซึ่งทีแรกเธอไม่รู้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น พอคิดว่าจะไปดู กลับถูกพี่ลีโอที่เดินทางกลับมาถึงบ้านก่อนดึงห้ามเอาไว้ พร้อมกับคำตอบที่ทำเอาเธอกับสามีถึงกับหน้าแดงไปตามๆกัน

“ถ้าพวกเธอไม่อยากเห็นฉากสด ก็อย่าได้เข้าไปในห้องนั้นเชียวล่ะ”

“ใช่ ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ”

“คุณพ่อ!” วินถึงกับร้องอุทานเรียกชื่อคุณพ่อตัวเองออกมาทันที “ผมไม่นึกเลยว่าคุณพ่อจะสนับสนุนให้หลานชายของตัวเองกินกันเอง”

ปัง!

ทุกคนสะดุ้งตกใจพร้อมกัน ยกเว้นไฟที่ยังคงนั่งกอดเอววีร์ด้วยสีหน้าเฉยเมย

“พ่อ-ไม่-เคย-สนับ-สนุน-อย่าง-ที่-ลูก-กล่าว-หา”

“แต่...”

“ไม่มีแต่!” วีร์พูดตอกกลับเสียงเข้มแลดุดัน ซึ่งทำเอาไอ้กล้าที่เพิ่งจะได้มารับรู้ความจริงว่าวีร์เป็นใครในชาติก่อนถึงกับขนลุกขนพองจนไม่กล้าขยับตัวแม้แต่ปลายนิ้วก้อย “พ่อรู้ดีว่าอะไรผิดอะไรถูก อะไรควรอะไรไม่ควร แต่วินอย่าลืมสิว่าทั้งสองคนไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน พวกเขาสามารถหันมารักกันได้ถ้ามีใจที่ตรงกัน ก็เหมือนลูกกับอิฐที่ไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน แต่ก็ยังมาเป็นคนรักกันได้จนถึงทุกวันนี้”

“มันก็ใช่...แต่ถึงยังไงผมก็รับไม่ได้อยู่ดี”

“ถ้าลูกรับเรื่องพวกนี้ไม่ได้ งั้นก็เท่ากับว่าลูกปฏิเสธความรักของตัวเองที่มีให้ต่ออิฐด้วยเช่นกัน”

!!!!!!

เพล้ง!

เสียงถ้วยกาแฟตกพื้นแตกกระจายเรี่ยราด ทำเอาทุกคนหันไปมองพร้อมกัน ก่อนจะเห็นคนคุ้นตากำลังยืนหน้าซีดอยู่หน้าประตูทางเข้าออกห้องรับแขกที่พวกเขากำลังนั่งอยู่พอดี

“มันไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะอิฐ” วินรีบพูดแก้ตัว แต่อิฐกลับยืนส่ายหน้าไปมา น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม “เชื่อฉันสิอิฐ ฉันรักเธอนะ...”

“โกหก! โกหก!! ผมไม่เชื่อ!!” อิฐแผดเสียงร้องออกมาก่อนจะหมุนตัววิ่งหนีออกจากห้องรับแขกไปอย่างรวดเร็ว

“มัวนั่งเซ่ออยู่ได้! รีบตามไปสิไอ้เจ้าลูกโง่!!” วีร์บอกลูกชายที่ยังคงนั่งอึ้งอยู่ ซึ่งทำเอาวินถึงกับกระเด้งออกจากเก้าอี้โซฟาแล้วรีบวิ่งตามคนรักไปอย่างรวดเร็ว “ให้ตายสิ แก่จนป่านนี้แล้วยังต้องให้พ่อมาจ้ำจี้จ้ำไชสอนอีก ไอ้เจ้าลูกบ้า”

วีร์บ่นพึมพำอย่างหัวเสีย ในขณะที่ไฟได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างขำๆ

........................................

“อือ ไม่เอาแล้ว เจ็บ ฮึก จีนเจ็บ”

“ครับๆไม่ทำแล้วไม่ทำ” สิงห์พูดปลอบไปมือลูบหัวร่างบางในอ้อมกอดไปพลาง จนกระทั่งจีนหลับสนิทสิงห์จึงค่อยผละออกมาห่มผ้าให้กับเจ้าตัว ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการอาบน้ำอาบท่า แล้วเดินออกมาอีกทีพร้อมกะละมังกับผ้าขนหนูสะอาดหนึ่งผืน

ก๊อก ก๊อก

เสียงประตูถูกเคาะดังขึ้นสองครั้ง ทำเอาสิงห์ที่กำลังจะเดินไปหาจีน กลับต้องวางของในมือลงบนหัวเตียงแล้วเดินออกไปเปิดประตู ซึ่งผู้เคาะนั้นไม่ใช่ใครนอกเสียจากวีร์

“มีอะไรครับ...” สิงห์กัดฟันพูดด้วยความหงุดหงิดใจ ถึงแม้ตอนนี้ความรู้สึกรักอีกฝ่ายได้จางลงไปมากแล้ว แต่ก็ไม่วายที่จะหงุดหงิดเมื่อเห็นใบหน้าของวีร์เข้าจนได้ “...คุณปู่”

“เรียกฉันว่าวีร์ตามเดิมก็ได้ ฉันไม่ถือ” วีร์ยิ้มตอบ

“ถ้าจะมาดุด่าก็ไว้คราวหน้าเถอะ เพราะผมต้องดูแล’เมีย’” พอสิงห์พูดจบ อีกฝ่ายถึงกับหุบยิ้มทันที

“ฉันมาหาก็เพราะจะเอาของมาให้” วีร์บอกก่อนจะยื่นถุงก็อบแก๊ปให้ ซึ่งเขาก้มมองดูก่อนจะเลิกคิ้วสูง เพราะสิ่งที่วีร์นำมาให้ก็คือยา “จัดการให้เรียบร้อยล่ะ อย่าให้ป่วยหนักจนถึงขั้นเรียกเจ้าคมมารักษาถึงบ้านอีก อ้อ แล้วเรื่องบทลงโทษ ก็ให้ลดความรุนแรงลงบ้างนะสิงห์ เพราะฉันไม่ชอบ”

“ครับ”

“ส่วนเรื่องงานแต่งนั้น...” วีร์พูดพลางเหลือบตามองไปยังคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียง ก่อนจะวกสายตากลับมาที่เขาอีกครั้ง “...เธอไม่ต้องเป็นห่วง เพราะฉันจัดการพ่อของเธอเรียบร้อยแล้ว จะจัดที่นี่หรือโรงแรมหรูระดับห้าดาวก็เชิญตามสบายนะรู้ไหม”

“ครับ”

“วีร์ครับวีร์!” เสียงของไฟตะโกนเรียกจากชั้นล่างทำให้วีร์ที่กำลังจะพูดต่อถึงกับชะงัก

“โอเค ฉันต้องกลับบ้านแล้ว ถ้ายังไงก็ดูแลจีนให้ดีล่ะสิงห์ ส่วนเรื่องลูคัสไว้เราค่อยมาคุยกันอีกที”

“ครับ” พออีกฝ่ายจากไปแล้ว สิงห์จึงค่อยเดินกลับมาที่ห้องก่อนจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนรักพร้อมกับครุ่นคิดถึงบทสนทนาทางโทรศัพท์ของเขากับปู่วีร์ตอนที่เขายังอยู่ที่ต่างประเทศ

“ลูคัสเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงเข้ามายุ่งวุ่นวายกับจีน”

“เอ่อ ลูคัส...” ปลายสายพูดเสียงกระท่อนกระแท่น ราวกับลังเลที่จะพูด หากแต่อีกฝ่ายกลับใช้เวลาคิดไม่นาน จึงพูดเฉลยออกมาทันที “...ลูคัสเป็นเพื่อนสนิทของฉันเอง แต่ตายไปนานแล้วล่ะ”

“ตายไปแล้ว?” สิงห์มุ่นคิ้วพูดด้วยความสงสัย เพราะถ้าตายไปแล้วจริง เหตุไฉนตอนนี้ถึงยังมีชีวิตอยู่ได้

“ใช่ ตายไปแล้ว” อีกฝ่ายตอบย้ำอย่างหนักแน่น “ด้วยน้ำมือของฉันเอง แต่ลูคัสที่จีนเห็น ไม่น่าจะใช่คนเดียวกัน น่าจะเป็นลูกหลานของลูคัสที่คิดกลับมาล้างแค้นกับสิ่งที่ฉันเคยทำลงไปน่ะ”

สิงห์ส่ายหน้าไปมากับความคิดนั้น เพราะเขาคิดตรงกันข้ามกับปู่วีร์โดยสิ้นเชิง

ไม่แน่ว่าลูคัสที่จีนเห็นอาจจะเป็นลูคัสตัวจริงที่กลับชาติมาเกิดเหมือนวีร์กับไฟก็เป็นไปได้!

.......................................

:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 6 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (26/10/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 14-11-2015 21:40:57

“ไงไอ้กล้า ได้ข่าวว่าเอ็งถูกเจ้านายลงโทษให้ขัดส้วมทุกห้องเลยงั้นรึ”

“โธ่นายท่าน อย่าได้พูดเสียงดังไปเชียวขอรับ เดี๋ยวคุณสิงห์จะเดินลงได้ยินแล้วกระผมจะซวย” กล้าพูดเสียงกระปอดกระแปด มือไม้โบกไปมาทำให้คนถามเห็นมือเจ้าตัวพองแดงอย่างน่ากลัว

คงถูกลงโทษให้ขัดห้องน้ำหนักสิท่า มือพองแดงเชียว...

“ว่าแต่คนในบ้านหายไปไหนหมดล่ะไอ้กล้า วันนี้เป็นวันหยุดไม่ใช่เหรอ ทำไมดูเงียบเชียบขนาดนี้” โทนี่เอ่ยปากถามพลางเหลือบมองหาเจ้าของบ้านในคฤหาสน์ตระกูลสิงห์ ซึ่งก็ไร้วี่แววว่าจะมีคนเดินออกมาต้อนรับเขาแม้แต่น้อย “หรือว่าพวกเขาเปลี่ยนใจไปทำงานที่บริษัทกันน่ะ”

ไอ้กล้าได้ยินดังนั้นก็รีบพลันส่ายหน้าไปมาทันที

“เปล่าขอรับ”

“แล้วพวกเขาไปไหน?”

“ถ้าถามถึงคุณกระต่ายกับคุณเหยี่ยวและลูกๆ พวกเขาไปว่ายน้ำที่สวนหลังคฤหาสน์ขอรับ” ไอ้กล้าชี้ไปยังหลังคฤหาสน์ ก่อนจะชี้นิ้วไปยังชั้นสองของตึกที่อยู่หลังตัวเอง “คุณลีโอนั่งทำงานอยู่ในห้อง ส่วนคุณวินกับคุณอิฐ เอ่อ...”

“เอ่ออะไร รีบพูดมาไอ้กล้า ชักช้าเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย” โทนี่พูดเสียงดุดัน วันนี้เขาไม่ได้มาคนเดียว เขาพาคนรักของตัวเอง คุณเฟยจิ้ง และคุณราตรีมาที่นี่เพื่อจะปรึกษาหารือเรื่องแก๊งงูโดยเฉพาะ ทีแรกเขาตั้งใจจะชวนลูกชายกับเสือมาด้วย แต่สองคนนั้นดันบอกว่ามีธุระ ก็เลยมาร่วมปรึกษาหารือด้วยไม่ได้

“ขอรับ กระผมจะรีบพูดเดี๋ยวนี้แหละ” ไอ้กล้ารีบตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าแล้วพูดเสียงดังฟังชัดว่า “คุณวินกับคุณอิฐตอนนี้กำลังเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะกันอยู่ในห้อง...โอ๊ย!!”

ไอ้กล้าพูดยังไม่ทันจบก็มีอันเป็นต้องล้มลงไปนอนกองกับพื้น ทำให้ทุกคนที่กำลังตกตะลึงในคำพูดของมันก็รีบตั้งสติ ก่อนจะก้มมองสิ่งของที่ทำให้กล้าลงไปนอนวัดกับพื้น

แปรงทองเหลือง?

“สงสัยโทษขัดห้องน้ำสำหรับแกคงยังไม่พอสินะไอ้กล้า ถึงได้กล้าพูดเรื่องเจ้านายออกมาให้คนอื่นฟังน่ะ” เสียงทุ้มดังมาแต่ไกล ทำให้ทุกคนหันไปมองก่อนจะเห็นสิงห์ในชุดธรรมดาแต่ไม่ธรรมดากำลังก้าวเท้าเดินออกมาจากตัวตึกเพื่อมาหาพวกเขา “ต้องขอโทษด้วยครับที่มันพูดจางี่เง่าออกไป”

“ไม่เป็นไรจ้ะพ่อสิงห์ ว่าแต่น้องจีนล่ะ ได้ข่าวว่าไม่สบายไม่ใช่รึ แล้วนี่ดีขึ้นรึยัง พอดีแม่ตุ๋นไก่ยาจีนมาด้วย พ่อสิงห์เอาไปให้น้องจีนทานด้วยนะ จะได้หายไวๆ” แม่ข้าวเอ่ยปากถามทันทีด้วยความเป็นห่วง เธอเองก็เห็นจีนเป็นเสมือนลูกชายตัวเองด้วยเช่นกัน จึงตุ๋นไก่ยาจีนมาฝากให้กับลูกชายคนเล็กของบ้านโดยเฉพาะ

“ดีขึ้นนิดหน่อยครับ แต่หมอสั่งให้น้องจีนพักผ่อนอยู่ที่ห้องก่อน” สิงห์กล่าวตอบคำถามแม่ข้าวพร้อมกับกล่าวขอบคุณเธอเบาๆ “ไอ้กล้า มาเอาแกงถุงนี้ไปอุ่นหน่อยซิ”

“ขอรับคุณสิงห์!” คนถูกเรียกขานรับ ก่อนจะผุดลุกขึ้นมารับถุงแกงจากแม่ข้าวอย่างรวดเร็วราวกับเรื่องเจ็บตัวเมื่อครู่นี้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังทำหน้าทะเล้นวิ่งเข้าบ้านไปโดยที่สิงห์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความเอือม

ตกลงมันเป็นนักฆ่ากันแน่หรือวะ ดูปัญญาอ่อนชะมัด!

“อย่าไปโทษมันเลยพ่อสิงห์ ลุงผิดเองที่ใช้งานมันหนัก สติก็เลยไม่เต็มเต็ง” โทนี่พูดขอโทษแทนลูกน้องเก่าของตัวเอง ซึ่งสิงห์ก็ไม่ได้ติดใจเอาความ เพราะกล้าเป็นนักฆ่าฝีมือที่จับหาตัวได้ยาก

“ช่างมันเถอะครับ ผมว่าตอนนี้ที่บ้านยังไม่พร้อม ขอเชิญพวกคุณไปนั่งพักที่สวนหลังบ้านกันก่อนดีไหมครับ เพราะน้องกระต่ายกับเหยี่ยวและเด็กๆกำลังเล่นว่ายน้ำกันอยู่ที่สระ” สิงห์บอกปัดก่อนจะเชิญพวกผู้ใหญ่ให้ไปนั่งเล่นริมสระน้ำฆ่าเวลาไปพลางๆก่อน ซึ่งทุกคนก็เห็นพ้องต้องกันก่อนจะเดินตามสิงห์ไปอย่างว่าง่าย

.............................

“วีร์ขอโทษด้วยนะไฟที่อุตส่าห์ได้หยุดพักผ่อนด้วยกันทั้งทีกลับต้องพามาที่นี่น่ะ”

“ไม่เป็นไรครับที่รัก เรื่องแค่นี้เอง” ไฟยิ้มตอบ หลังจากพวกเขาสองคนเดินลงจากรถแล้ว เขาก็มองป้ายข้างหน้าที่พวกเขายืนอยู่ ซึ่งมันเป็นสถานที่น้อยคนนักจะผ่านมา “ว่าแต่หลุมศพเขาอยู่ที่นี่แน่หรือครับวีร์”

ไฟถามด้วยความสงสัย เพราะเบื้องหน้าเป็นสุสานของพวกที่นับถือคริสต์

“แน่สิ เพราะวีร์ได้ใช้ให้กล้าไปตามสืบมาแล้วล่ะ” วีร์ยิ้มตอบอย่างมั่นใจ ซึ่งไฟได้ยินแล้วถึงกับถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน สงสารกล้ามัน เพราะหลังจากวีร์รู้ว่ากล้าเคยทำงานรับใช้พ่อของตัวเองมาก่อนแล้ว วีร์ก็หันมาใช้แรงงานมันหนักขึ้นทุกวี่ทุกวัน ซึ่งไม่เว้นกระทั่งคนในตระกูลสิงห์ ต่างหมั่นไส้ไอ้กล้าที่แสดงละครหลอกพวกเขามาหลายปี จึงเรียกใช้งานกล้าเป็นบ้าเป็นหลังจนมันล้มป่วยเข้าโรงพยาบาลไปหลายหนเลยทีเดียว

ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยแอบให้เงินพิเศษกับกล้าเป็นการปลอบใจแทนก็แล้วกัน...

“วีร์ครับ”

“หืม?”

“วีร์พร้อมแล้วหรือที่จะไปหาเขาน่ะ”

“อืม วีร์พร้อมแล้ว” วีร์ตอบด้วยสีหน้ามั่นคง แต่ในใจไฟคิดว่าวีร์คงกำลังเจ็บปวดรวดร้าวที่ต้องมาเยี่ยมหลุมศพเพื่อนสนิทที่ตายด้วยฝีมือของตัวเอง “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิไฟ วีร์บอกแล้วไงว่าวีร์พร้อม เชื่อวีร์สิ”

ไฟลอบมองหน้าวีร์ที่ฝืนยิ้มออกมาสลับกับมือบางที่กอบกุมมือหนาของตัวเองอย่างแนบแน่น แต่ไฟไม่อยากขัดความพยายามของคนรักตัวเอง จึงเหลือบมองคนรักก่อนจะยิ้มตอบกลับไปว่า

“โอเคที่รัก ไฟเชื่อ”

.........................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 6 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (14/11/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 29-11-2015 19:47:11

ตอนที่ 7 (สิงห์ & จีน)

......................................

ก๊อก ก๊อก

“ขออนุญาตเข้าห้องครับ” กล้าพูดหลังจากเคาะประตูสองครั้ง ก่อนจะถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปยังข้างในห้อง ซึ่งเป็นห้องนอนของคุณสิงห์ที่ดูหรูหราอยู่พอสมควร ชายหนุ่มกวาดสายตามองหาที่วางชามข้าวตามคำสั่งของคุณสิงห์ ก่อนจะพบแล้วจึงนำไปวาง และแน่นอนว่าตนเองก็ได้เห็นหัวไหล่อันกลมกลึงขาวเนียนโผล่ออกมาจากผ้าห่มบนเตียงอีกด้วย

อย่าบอกนะว่าจะเป็น...

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น กล้าจึงชะเง้อหน้ามองคนในผ้าห่มและยื่นมือเตรียมจะดึงผ้าห่มแต่...

“คิดจะลองดีกูรึไงไอ้กล้า” เสียงทุ้มพูดดังขึ้นจากข้างหลัง ซึ่งทำเอากล้าถึงกับสะดุ้งตกใจ

“คุณสิงห์” กล้าหันไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ซึ่งยืนกอดอกทำหน้าตาหน้ากลัวอยู่หน้าประตูทางเข้าห้องนอนของตัวเอง “ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้...”

“อื้อ เสียงดัง” เสียงหวานร้องคราง ทำให้กล้าสะดุ้งตกใจอีกครั้งก่อนจะรีบเดินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว เหลือแต่สิงห์ที่ยืนกอดอกอยู่หน้าห้อง ก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปปิดประตูห้องให้สนิท แล้วจึงค่อยเดินกลับเข้ามาหาคนป่วยที่นอนหลับอยู่บนเตียง

“ได้เวลาทานข้าวทานยาแล้ว ลุกไหวไหมจีน” เขานั่งลงบนเตียงพูดพลางสะกิดคนป่วยไปด้วยพร้อมกัน “จีน ได้ยินที่พี่เรียกไหม”

“อื้อออ อะไรเล่า คนจะนอน” เจ้าตัวพูดด้วยความรำคาญ ก่อนจะดึงผ้าห่มให้แน่นขึ้นกว่าเดิม

“ถ้าจีนไม่ลุกขึ้นมากินข้าวกินยา พี่จะทำต่อรอบสองแล้วนะ”

พรึบ!

เท่านั้นแหละร่างบางถึงกับลุกขึ้นพรวดพราดขึ้นมาทันที ก่อนจะหันมามองเขาอย่างขัดใจ

“เอะอะไรก็จับกดท่าเดียว จีนเจ็บเป็นเหมือนกันนะพี่สิงห์”

“ถ้ารู้ว่ากลัวเจ็บก็หัดฟังที่พี่พูดซะบ้างสิ” สิงห์ถอนหายใจพูดด้วยความเหนื่อยอ่อน ก่อนจะหยิบชามที่วางอยู่ใกล้เตียงขึ้นมาถือ “วันนี้มีไก่ตุ๋นยาจีนด้วย ชอบหรือเปล่าล่ะ”

“ไม่” เถียงคำไม่ตกฟาก

“แต่เธอต้องกิน” เขาพูดเสียงแข็ง “เพราะนี่เป็นของฝากจากคุณแม่ข้าว กินแล้วก็อย่าลืมไปขอบคุณท่านเสียด้วยล่ะเด็กดื้อ”

“จีนไม่ได้ดื้อซักหน่อย แค่ไม่ชอบ” นั่นแหละที่เขาเรียกว่าดื้อ

“โอเคไม่ดื้อก็ไม่ดื้อ” สิงห์ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง จึงพูดตัดบทก่อนจะตักน้ำซุปไก่ตุ๋นยาจีนขึ้นมาเป่า แล้วยื่นช้อนจ่อปากร่างบางทันที “อ้าปากสิ”

จีนได้ยินที่เขาพูดถึงกับเบ้ปากไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ร่างบางยอมอ้าปากให้เขาได้ป้อนแต่โดยดี ซึ่งพอเข้าปากเจ้าตัวก็เคี้ยวหงุบหงับด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนที่คิ้วจะคลายออก ใบหน้าหวานแลดูตกตะลึงกับในรสชาติของอาหารที่เพิ่งกลืนลงไป

“อร่อย!”

“ถ้าอร่อยก็กินให้หมดๆด้วยล่ะ” สิงห์สั่ง ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมกินจนหมดจริงๆ ก่อนจะตามด้วยยาที่ถูกป้อนตามลงไป “นอนพักซะ เดี๋ยวเย็นๆพี่จะขึ้นมาปลุกเรากินข้าวอีกที”

“อื้อ” ร่างบางครางตอบรับตาปรือเพราะฤทธิ์ยา ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ส่วนเขาก็ช่วยห่มผ้าให้กับน้องจีน ก่อนจะหันมาก้มหน้าจุ๊บปากคนรักเบาๆ

“หลับฝันดีครับคนเก่งของพี่สิงห์”

................................................

ตอนนี้หวานมุ้งมิ้งนิดหน่อย :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 20% P.29 (29/11/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 29-11-2015 20:41:58

เมีย เต็มปากเต็มคำเลยสิงห์ อิอิ
โดนลงโทษรอบนี้จีนจะดื้ออีกไหมเนี่ย
เรื่องปวดหัวใหม่จะมาแล้ว
จำและน่าสงสารที่สุดต้องเป็นกล้าโดนจัดตลอด ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 20% P.29 (29/11/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 18-12-2015 20:41:38

IN LOVING MEMORY
LUCAS S.
DIED
1 TH APRIL 19…
AGED
?? YEARS

“เขาเสียหลังจากไฟได้ไม่กี่ปี” วีร์บอกในขณะที่กุมมือเขาพร้อมกับมองแผ่นป้ายสลักหินสีเทาเบื้องหน้าอย่างโดดเดี่ยว “และเพื่อชดเชยต่อบาปที่วีร์ทำลงไปกับเพื่อนตัวเอง...ก็เลยเป็นคนลงมือแกะสลักชื่อให้เขา ไฟคงไม่ว่าวีร์หรอกใช่ไหม”

ประโยคสุดท้ายเจ้าตัวพูดเสียงแผ่วลงก่อนจะเงยหน้ามองเขาเพื่อรอคอยคำตอบ

“ไม่ว่าครับ” เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย “วีร์ทำดีที่สุดแล้ว”

“และหลังจากนั้นวีร์ก็แวะมาเยี่ยมเยียนเขาปีละหนึ่งครั้ง” วีร์หันหน้าไปมองแผ่นป้ายหลุมศพแล้วพูดต่อ ซึ่งทำเอาเขาหันไปมองตาม ก่อนจะมุ่นคิ้วเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติอะไรบางอย่าง แต่ก็ช้ากว่าคนรักที่ยืนอยู่เคียงข้างไปหนึ่งก้าว “ดอกไม้สด? ทำไมถึงได้...”

วีร์หยุดพูดแค่นั้นก่อนจะสาวเท้าวิ่งอ้อมไปหลังป้ายอย่างรวดเร็ว ทำเอาไฟต้องรีบวิ่งตามไปทันที

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!

ไฟไม่รู้ว่าคนรักของตัวเองถึงจู่ๆก็วิ่งอ้อมไปด้านหลังสุสาน แต่ก็ยอมวิ่งตามแผ่นหลังคนรักไปด้วยความเป็นห่วง และแน่นอนว่าเขาได้ส่งสัญญาณทางมือถือให้กับพวกบอดี้การ์ดของตัวเองเตรียมพร้อมอีกด้วย ซึ่งในที่สุดความสงสัยของไฟได้ยุติลงเมื่อร่างบางหยุดวิ่งลง โดยเบื้องหน้าของพวกเขาเป็นป่าหลังสุสานที่น้อยคนนักจะเดินผ่านไปมา แม้ไฟจะไม่เห็นสิ่งที่วีร์วิ่งตามแต่ก็พอจะรับรู้ได้ว่ามีอะไรบางอย่างที่กำลังแอบซ่อนพวกเขาอยู่ในมุมมืด

“อย่าซ่อนตัวเป็นพวกกระต่ายตื่นตูมหน่อยเลย รีบโผล่หัวของแกออกมาจะดีกว่านะ”

เงียบเชียบ...

แม้วีร์จะพูดขู่แต่ก็ไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหวออกมาจากมุมมืดแม้แต่น้อย

“สาม”

เงียบ...

“สอง”

เงียบ...

“สะ...”

สวบ!

............................

“คุณพ่อกับคุณไฟไม่ได้มาด้วยหรอกหรือ”

“อ๋อ! ไฟกับวีร์ไปทำธุระที่ข้างนอกน่ะ เห็นว่าจะเข้ามาที่นี่ตอนช่วงหัวค่ำ” โทนี่หรือพ่อคนใหม่ของวีร์บอกวินกับอิฐที่เดินจูงมือกันมา ในขณะคนพูดถือแก้วไวน์ในมือขึ้นจิบ “ว่าแต่พวกคุณสองคน...ปรับความเข้าใจกันดีแล้วใช่ไหม”

อิฐถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที ในขณะที่วินหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างชอบใจ

“ใช่ครับ ปรับความเข้าใจกันดีแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วง”

ก็เล่นจัดไปตั้งเจ็ดยกเจ็ดกระบวนท่า พร้อมกับเอ่ยคำว่ารักตลอดเวลาไม่ให้เข้าใจกันดีก็บ้าแล้วล่ะ!

“คุณนี่ก็...พูดเรื่องใต้สะดือต่อหน้าเด็กอยู่ได้” แม่ข้าวพูดไปตบไหล่สามีเบาๆไปพลาง ซึ่งโทนี่ถึงกับหัวเราะชอบอกชอบใจที่ได้แกล้งคนรักของตัวเอง ผิดกับคนอื่นๆเช่น ราตรี กระต่าย และเหยี่ยวที่นั่งหน้าแดงเพราะได้ฟังเรื่องใต้สะดือ

“ว่าแต่สิงห์กับจีนล่ะ ยังไม่ลงมาอีกหรือ” วินหันไปถามลูกชายคนที่สองกำลังนั่งจิบไวน์อย่างเงียบๆ

“น้องจีนยังไม่หายป่วยดีครับก็เลยยังไม่ลงมา ส่วนพี่สิงห์เพิ่งจะเข้าบ้านไปก่อนหน้าที่คุณพ่อกับลุงอิฐจะออกมาครับคุณพ่อ” ลีโอตอบยาวก่อนจะหยิบผักใส่จานให้หลานชายฝาแฝดของตัวเองอย่างเอ็นดู

“อืม ถ้างั้นก็ช่างเถอะ พวกเรามา...”

Trr…

“ขอโทษครับ เสียงมือถือของผมเอง” ลีโอพูดขอโทษทุกคนที่ขัดจังหวะการสนทนา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู พอเห็นว่าเป็นใครจึงกดรับสายแต่โดยดี “มีอะไรก็ว่า...อะไรนะ?! ได้ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”

แล้วลีโอก็กดวางสายก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนต่อหน้าทุกคนที่จ้องมองด้วยความสงสัย

“เกิดอะไรขึ้นหรือลีโอ รีบบอกพ่อมาสิ” วินถามด้วยความสงสัย ซึ่งลีโอมองหน้าทุกคนก่อนจะถอนหายใจเฮือกเบาๆตอบกลับไปว่า

“คุณปู่วีร์กับคุณไฟได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ได้ถูกนำตัวส่งไปที่โรงพยาบาลxxxแล้วครับ”

“ว่ายังไงนะ!!”

..............................................

:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (18/12/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: Allure-Q ที่ 20-12-2015 01:56:15

โอ้ยยย ลุ้น!!!

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (18/12/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 20-12-2015 03:52:10

:pig4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (18/12/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-12-2015 07:29:22

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (18/12/58)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 12-01-2016 21:17:59

“ว่ายังไงนะ!!”

แกรก

“นายท่านไม่คิดจะฟังต่อหรือขอรับ” ร่างสูงในชุดสูทพ่อบ้านสีดำ ผมสั้นสีดำสไลด์ปะบ่า ผิวสีคล้ำกรำแดด ใบหน้าแสดงความเย็นชาไร้ความรู้สึกกล่าวพูดกับเจ้านายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาสีดำมันปราดแลดูหรูเมื่อเทียบกับตัวห้องที่กำลังอยู่ด้วยเช่นกัน

“ไม่จำเป็น” นายท่านกล่าวเช่นนั้น แม้สีหน้าจะไม่แสดงออกความรู้สึกแต่ดวงตากลับมีแสดงความหม่นหมองเมื่อได้ยินข่าวจากที่ตนเองแอบฟังอยู่เมื่อครู่นี้ไม่ใช่น้อย “อะไรที่ฉันตัดสินใจไปแล้ว ก็ย่อมเป็นไปตามนั้น ว่าแต่งานที่ฉันสั่งไปนอกเหนือจากเข้าไปใส่เครื่องดักฟังกับคนตระกูลสิงห์แล้ว ได้ตัวคนที่ฉันสั่งไปมาหรือเปล่า”

ร่างสูงในชุดสูทพ่อบ้านสีดำก้มหน้าเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าตอบกลับมาว่า

“ต้องขออภัยนายท่านอย่างยิ่ง งานที่นายท่านสั่งไป...ล้มเหลวขอรับ”

เพล้ง!

เสียงแก้วไวน์ที่นายท่านถือเพื่อจะดื่มแสดงความยินดีกับข่าวถึงกับตกพื้นแตกทันทีที่ได้ยินข่าวจากพ่อบ้านของตัวเอง ก่อนจะมองหน้าพ่อบ้านหรือมือขวาผู้แสนเก่งกาจด้วยความเกรี้ยวกราด

“หมายความว่ายังไง...ที่ว่าล้มเหลว”

“ตอนที่ข้าน้อยไปที่สุสานเพื่อที่จะลักพาตัวเป้าหมายตามที่นายท่านสั่ง...” เจ้าตัวตอบพร้อมกับมองหน้านายท่านเป็นระยะ เมื่ออีกฝ่ายหาได้พูดอะไรออกมาไม่ ตนเองจึงพูดรายงานสิ่งที่ตนเองไปทำมาวันนี้ให้ฟังต่อทันที “...แต่กลับถูกเป้าหมายรู้ตัวเสียก่อน จึงมีเหตุการณ์ต่อสู้กัน”

“แล้วยังไงต่อ?” นายท่านหรี่ตามองคนรายงานอย่างเอาเรื่อง

“ข้าน้อยต้องขออภัยนายท่านอีกครั้ง เพราะเป้าหมายมีฝีมือที่เก่งพอสมควร ก็เลยทำให้ข้าน้อยต้องเอาจริง ก็เลยเป็นเหตุให้...”

“เหตุให้?”

“เป้าหมายบาดเจ็บสาหัสอาการเป็นตายเท่ากัน”

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ก่อนร่างพ่อบ้านจะเซถอยหลังตามแรงปืนที่ยิงมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเลือดที่พุ่งกระฉูดออกมาตรงท้องแลดูน่ากลัวยิ่ง

“ฉันสั่งให้จับเป็นไม่ใช่ให้จับตาย!” นายท่านกล่าวด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ในขณะที่พ่อบ้านที่เพิ่งถูกยิงแม้จะบาดเจ็บสาหัส แต่สีหน้าก็ยังคงแสดงอาการเฉยเมยราวกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยซักนิด “กลับไปซะ...กลับไปติดตามเป้าหมาย แล้วกลับมารายงานฉันเป็นระยะ”

“ขอรับนายท่าน” แล้วพ่อบ้านก็ก้มหน้าลานายท่านก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยทิ้งคราบเลือดของตัวเองไว้อยู่ที่พื้นห้องเจ้านายตรงนั้น ส่วนนายท่านหมุนเก้าอี้โซฟากลับหลังไป พลางทอดสายตามองท้องฟ้าสีแดงยามเย็นผ่านหน้าต่างด้วยสีหน้ายากเกินที่จะคาดเดา ก่อนจะพูดประโยคหนึ่งออกมาว่า...

“I come back…V”

.......................................................

:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (12/01/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: Tequila ที่ 25-01-2016 01:22:26

ประโยคสุดท้ายนี้มัน...:ruready :ruready

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 7 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (12/01/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 10-02-2016 19:58:22

ตอนที่ 8 (สิงห์ & จีน)

....................................

“ตอนนี้คนไข้ทั้งสองคนพ้นขีดอันตรายแล้วครับ”

คำพูดของคุณหมอที่เพิ่งจะเดินออกมาจากห้องไอซียู ทำเอาทุกคนที่ตั้งใจรอฟังข่าวอยู่หน้าห้องถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปตามๆกัน แต่ทว่าวินยังไม่ทันได้ถามคุณหมอก็ชิ่งพูดขึ้นมาก่อน

“แต่คนไข้ยังไม่ฟื้น แม้จะพ้นขีดอันตรายก็ตาม”

“เอ๊ะ? หมายความว่ายังไงครับคุณหมอ พ้นขีดอันตรายแต่ไม่ฟื้น” วินถามต่อด้วยความหงุดหงิด เพราะเขาเป็นห่วงคุณพ่อกับคุณไฟเอามากๆ ซึ่งคุณหมอรู้ดีว่าวินเป็นใคร จึงรีบตอบกลับไปว่า

“พวกเขาถูกยิงเฉียดที่ศีรษะทั้งคู่ ก็เลย...”

“เป็นเจ้าชายนิทรา คุณจะบอกแบบนั้นกับพวกผมใช่ไหมครับคุณหมอ” สิงห์พูดแทรกด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ซึ่งทำเอาคุณหมอถึงกับสะดุ้งตกใจทันที

“ไม่เอาน่าสิงห์ อย่าไปดุคุณหมอแบบนั้นสิ” วินรีบพูดห้ามลูกชายคนโตเพราะไม่อยากจะให้มีเรื่อง และที่สำคัญเขาไม่อยากให้คนนอกเห็นว่าพวกเขาใช้อำนาจมาเฟียพูดจาข่มขู่คุณหมออีกด้วย “แล้วพวกเขาสองคนจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ครับคุณหมอ”

คุณหมอได้ฟังที่วินถามก็กรอกสายตาไปมาก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นว่า

“อันนี้ผมไม่ทราบครับ แต่อาการโดยรวมดีขึ้นมากตามลำดับ ถ้ากำลังใจดี ไม่แน่ว่าคนไข้อาจจะฟื้นขึ้นมาในเร็ววัน ถ้าพวกคุณจะเข้าไปเยี่ยม ผมอนุญาตให้เข้าไปทีละคน ส่วนคุณ...วิน...ผมขอเชิญคุณไปฟังอาการคนไข้ที่ห้องได้หรือไม่ครับ”

“ได้ครับคุณหมอ” แล้ววินก็เดินจากไปพร้อมกับคุณหมอ ทิ้งให้พวกสิงห์ เฟยจิ้ง ราตรี และพ่อแม่ของวีร์นั่งรออยู่หน้าห้องไอซียู

...............................

ผู้นำตระกูลพยัคฆ์ถูกโค่น?

ลือว่าเป็นฝีมือของคนในตระกูลงูที่หายสาบสูญไปเมื่อหลายปีก่อน (อ่านต่อได้หน้าที่...)

ข่าวอาการบาดเจ็บของไฟหรือพยัคฆ์ ผู้นำตระกูลเสือที่ยังไม่ฟื้นขึ้นมาจนถึงบัดนี้ได้ดังกระฉ่อนไปทั่ววงการมาเฟีย รวมถึงบุคคลทั่วไปที่ได้รับรู้ข่าวนี้ต่างพากันหวาดกลัวในอำนาจมืดที่กำลังจะกลับมาอีกครั้ง

“พวกนักข่าวมันรู้ได้ยังไงว่าเป็นฝีมือของพวกตระกูลงู ก็ในเมื่อพวกเราไม่ได้ปริปากบอกเลยซักคำเดียว” จีนเงยหน้าขึ้นพูดหลังจากก้มอ่านหนังสือพิมพ์ได้ซักพัก ตอนนี้ที่บ้านมีแค่เขากับพี่สิงห์ที่ยังอยู่ (เพราะเขายังไม่หายดี ก็เลยต้องอยู่บ้าน) ส่วนพี่ลีโอ พี่กระต่ายไปทำงานตามเดิม มีเพียงแค่คุณพ่อกับคุณลุงอิฐที่อยู่เฝ้าคุณไฟกับวีร์ที่โรงพยาบาล และเพื่อความปลอดภัยพวกเขาได้จัดเวรยามป้องกันอย่างแน่นหนา รวมถึงขออนุญาตทางโรงพยาบาลไม่ให้นักข่าวหรือคนนอกเข้าไปทำข่าวข้างในด้วย

“ไม่แปลกที่พวกนักข่าวจะรู้ พวกนี้จมูกมันไว” สิงห์กล่าวตอบก่อนจะดึงหนังสือพิมพ์ออกจากมือบาง “หยุดอ่านได้แล้วจีน รีบทานข้าวซะ เดี๋ยวมันจะเย็น”

จีนย่นจมูกเล็กน้อยอย่างไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ แต่ก็ยอมลงมือทานข้าวต่อแต่โดยดี ทว่า...

Trr…

เสียงมือถือดังขึ้น ทำให้สิงห์ที่กำลังตักข้าวเข้าปากตัวเองก็ต้องหยุดชะงักลง ก่อนจะวางช้อนแล้วหันไปหยิบมือถือขึ้นมาดู และพอรู้ว่าปลายสายเป็นใครจึงกดรับสายทันที

“ครับคุณพ่อ...กำลังทานข้าวเช้าอยู่ครับ ได้ครับ ครับ ตกลงครับ อีกครึ่งชั่วโมงผมจะไป สวัสดีครับ” แล้วพี่สิงห์ก็กดวางสายลงพร้อมกับวางมือถือลงข้างจาน

“คุณพ่อโทรมาหรือพี่สิงห์” จีนถามด้วยความสงสัย

“ใช่” สิงห์ตอบก่อนจะถอนลมหายใจออกเบาๆ “เดี๋ยวพี่จะต้องออกไปหาคุณพ่อที่โรงพยาบาล พอดีท่านมีเรื่องจะให้พี่ทำ ระหว่างนี้เราก็อยู่บ้าน...”

“ไม่ จีนจะไปด้วย” เขาแย้งขึ้นมาทันที อยากจะไปเยี่ยมวีร์ใจจะขาด เพราะเมื่อวานยังไม่ทันได้เห็นหน้า ก็ถูกพี่สิงห์พากลับบ้านเสียก่อน

“ไม่ได้ พี่รีบไปรีบกลับ ไม่ต้องเถียง พี่จะให้ไอ้กล้าอยู่เป็นเพื่อนเราด้วย ถ้าพี่รู้ว่าเราแอบตามพี่ไป พี่จะลงโทษเราไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน แล้วอย่ามาหาว่าพี่รุนแรงกับเราเชียวล่ะจีน” แล้วร่างสูงก็ลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินออกจากห้องรับประทานอาหารไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้จีนได้แต่กระทืบเท้าด้วยความเจ็บใจ

...................................

ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า

ป้ายโชว์เด่นหราอยู่ทางเข้าชั้นหก ซึ่งไม่มีใครผ่านเข้าไปแม้แต่คนเดียว กระทั่งนักข่าวที่มาทำข่าวก็ไม่กล้าเข้าไป เพราะต่างคนต่างเกรงในอำนาจของตระกูลพยัคฆ์กับตระกูลสิงห์ แต่ทว่ากลับมีเงาดำคืบคลานเข้าไปอย่างเงียบๆโดยที่ไม่มีใครรู้จุดประสงค์ของการมาในครั้งนี้ ซึ่งทางเข้าชั้นหกมีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่แน่นหนา ดังนั้นหากมีใครเข้าไปบอดี้การ์ดต้องรู้กันทุกคน เว้นแต่ว่า...

ผลัก...โครม!

เสียงคนล้มระเนระนาดไปพร้อมๆกันราวกับนัดเอาไว้ ซึ่งเป็นใครไม่ได้นอกเสียจากพวกบอดี้การ์ด แถมล้มลงไปแล้วก็ไม่มีใครลุกขึ้นมาได้อีกเลย ก่อนที่เงานั่นจะเดินออกมาจากมุมมืด แลเห็นร่างสูงเพรียวชุดดำทั้งตัวเดินเนิบนาบเข้ามาอย่างใจเย็น จนกระทั่งร่างนั้นไปหยุดอยู่ตรงที่หน้าประตูห้องคนไข้พิเศษวีไอพีที่มีป้ายถูกเขียนชื่อไว้ว่า

นาย พยัคฆ์ / นาย กมล

ร่างปริศนามองชื่อนั้นก่อนจะยกมือที่สวมถุงมือสีดำขึ้นจับ แล้วจึงบิดลูกบิดอย่างเชื่องช้า เมื่อประตูถูกเปิดออกแล้ว เจ้าตัวก็แทรกเข้าไปยังข้างใน ก่อนแลเห็นสองเตียงที่มีคนป่วยนอนอยู่ท่ามกลางเครื่องช่วยหายใจ

ไม่ผิดตัวแน่...

แม้คนป่วยจะได้รับบาดเจ็บบนใบหน้าด้วย แต่เค้าเดิมก็ยังคงเหลืออยู่ ซึ่งมองดูก็รู้ว่าเป็นใคร แล้วบุคคลปริศนาหันไปมองอีกคนที่เป็นเด็กกว่าพยัคฆ์ ก่อนจะทอดถอนหายใจด้วยความสงสารแกมสมเพศ เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นคนรักของพยัคฆ์ แต่กลับต้องมายุ่งเกี่ยวกับมาเฟียที่มีชีวิตเป็นเดิมพัน

“ฟังนะไอ้หนู ถ้าให้เลือกเกิดได้ คราวหน้าอย่าได้เลือกเกิดเป็นคนรักมาเฟียอีกเลย เพราะมันไม่คุ้มหรอกนะรู้ไหม” บุคคลปริศนาพูดบอกกับเด็กหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก่อนจะหยิบหมอนขึ้นมาพร้อมกับปืนสีดำ “แต่ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะลุงจะส่งคนรักตามแกไปทีหลัง จะได้ไปรักกันในปรโลกให้หนำใจไปเลย”

แกรก

หมอนถูกวางบนใบหน้าเด็กหนุ่มก่อนจะตามด้วยปืนที่ขึ้นมาจ่อเตรียมพร้อมยิง

“Good bye baby.”

ปุ!

..........................

“เกิดอะไรขึ้นครับ?!”

สิงห์แทบจะถลาเข้ามาพร้อมกับคำถามที่ฟังดูตื่นตระหนกเมื่อเห็นคุณพ่อกับลุงอิฐยืนทำหน้าเคร่งเครียด รอบกายทั้งคู่ต่างมีบอดี้การ์ดฝีมือดีนับสิบยืนอยู่ ส่วนวินเมื่อได้ยินคำถามจากสิงห์จึงหันมาตอบกลับไปว่า

“มีคนร้ายแอบเข้ามาน่ะ แต่โชคยังดีที่พ่อกับอิฐกลับมาทัน ไม่งั้น...”

คุณพ่อวีร์กับคุณไฟได้ตายอีกครั้งแน่...

“แล้วพวกบอดี้การ์ดล่ะ” สิงห์กัดฟันพูดด้วยความหงุดหงิด “ได้ข่าวว่าคุณพ่อให้พวกฝีมือดีระดับต้นคอยอยู่เฝ้าไม่ใช่รึครับ ทำไมถึงปล่อยให้คนร้ายเดินเข้ามาได้ง่ายๆ ผมว่าพวกเราควรจะไล่ชุดนี้ออกไปแล้วหาจ้างใหม่ที่ดีกว่า”

“ไม่จำเป็น เพราะไม่มีดีกว่านี้อีกแล้ว”

“คุณพ่อ!” สิงห์ร้องอุทานออกมา แต่กลับต้องกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นคุณพ่อกระพริบตาให้สองสามครั้ง “ว่าแต่คุณพยัคฆ์กับวีร์ปลอดภัยไหมครับ”

“อืม ตอนนี้พ่อได้ย้ายทั้งคู่ไปไว้ที่อื่นแล้ว ฉะนั้นพ่อจะไม่บอกลูกว่าย้ายไปอยู่ที่ไหน ขืนรู้มากก็ยิ่งทำให้เปิดโอกาสให้คนร้ายเข้าหามากขึ้น” วินพยักหน้าตอบ ซึ่งสิงห์ก็พลอยเห็นดีเห็นงามด้วยตามนั้น

“แล้วเรื่องงานในตระกูลพยัคฆ์ล่ะครับจะว่ายังไง” สิงห์ถามต่อเพราะเห็นว่าตอนนี้ตระกูลพยัคฆ์กำลังขาดผู้นำอย่างเสือหรือไฟไป ทำให้คนในบริษัทเริ่มหวั่นวิตกเกี่ยวกับงานที่ตัวเองทำ

“เรื่องนั้นลูกไม่ต้องเป็นห่วงเขาไปหรอก แม้ตระกูลพยัคฆ์จะขาดผู้นำแต่ใช่ว่าจะจนตรอกเลยซะทีเดียว พ่อคิดว่าเขาเก่งมากเลยทีเดียว วางแผนการงานในบริษัททุกอย่างไว้ล่วงหน้าเป็นยี่สิบสามสิบปีจนไม่ต้องพึ่งเขาไปชั่วชีวิตเลยก็ว่าได้ เห็นเลขาบอกว่าคุณเสือได้ทิ้งพินัยกรรมไว้ให้กับเขา ซึ่งเป็นสิ่งยืนยันลายลักษณ์อักษรได้เป็นอย่างดีว่าถ้าเขาหายตัวหรือตายจากไปเกินสามสิบปี อนุญาตให้เลขาขึ้นเป็นหัวหน้าแทนได้เลย”

!!!!!!

................................................

:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 8 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (10/02/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-03-2016 21:06:46

ตอนที่ 9 (สิงห์ & จีน)

.......................................

“เที่ยวทะเล?”

“ใช่ เที่ยวทะเล”

“ในเวลาหน้าสิวหน้าขวานเนี่ยนะ?”

“เวลาพูดกับผู้ใหญ่ต้องพูดมีหางเสียงด้วยสิครับน้องจีน”

“เออ!! ครับ!!” ผมพูดตะคอกเสียงใส่กลับไปด้วยความหงุดหงิดใจ ก่อนจะลอบหันไปมองอีกคนที่กำลังยืนยิ้มให้ผม ในมือถือกระเป๋าสัมภาระเตรียมไปเที่ยวตามที่พี่สิงห์ได้พูดเอาไว้อีกด้วย “อย่าบอกนะว่าพี่คมก็จะไปด้วยนะ”

“ถูกต้องแล้วครับน้องจีน” พี่คมพยักหน้าตอบ ซึ่งทำเอาผมนึกสงสัยไม่ใช่น้อย แต่ถามไปก็คงไม่ได้คำตอบกลับมา เพราะพี่สิงห์เป็นคนเก็บความลับเก่ง ถ้าเขาอยากจะบอกก็จะบอกมาเอง แต่ถ้าไม่ก็คือไม่

“สรุปมีไปกันแค่สามคนหรือครับ” ผมถามต่ออย่างสงสัย “คนอื่นล่ะฮะ”

คนอื่นที่ผมว่าก็มีคุณพ่อวิน ลุงอิฐ พี่ลีโอ พี่กระต่าย พี่เหยี่ยว...

“พวกเขามีงานมีการต้องทำ ดังนั้นมีแค่เราสามคนที่จะไป ไม่ต้องถาม ถึงเวลาพี่จะตอบคำถามเราเอง ไปขึ้นรถซะ ขืนชักช้ากว่าจะถึงภูเก็ตมันก็มืดเสียก่อน” พี่สิงห์ไม่พูดเปล่าเพียงอย่างเดียว ยังจูงมือผมเตรียมลากขึ้นรถ แต่ผมกลับฝืนตัวเองเอาไว้

“ภูเก็ต?!”

“มีอยู่กันแค่นี้จะพูดเสียงดังทำไม” พี่สิงห์นิ่วหน้าคิ้วขมวดอย่างไม่พอใจ พอเห็นผมไม่ยอมขึ้นรถเสียที จึงช้อนร่างผมอุ้มขึ้นในท่าอุ้มเจ้าหญิงทันที “ถ้ายังขืนพูดอีกคำ พี่จะปล้ำจูบเราต่อหน้าไอ้คมกับคนขับรถเลยดีไหม”

ผมได้ยินดังนั้นก็รีบส่ายหน้าไปมา

ใครจะไปอยากโชว์หนังสดให้คนอื่นดูกันเล่า!

“ดี ถ้างั้นก็หุบปากให้สนิท เพราะพี่ไม่ชอบ เข้าใจ?”

ไม่เข้าใจเว้ย!!

ผมได้แต่บ่นในใจ ก่อนจะปล่อยให้อีกฝ่ายอุ้มขึ้นรถอย่างเงียบๆ ซึ่งพอขึ้นรถตู้ปุ๊บ ผมก็หลับปั๊บทันที ที่หลับไม่ใช่เพราะอะไร ก็เพลียจากเมื่อวานที่พี่สิงห์เป็นบ้าอะไรไม่รู้ มาถึงห้องหลังจากกลับจากที่โรงพยาบาล ก็เดินเข้ามาผลักผมลงเตียงถอดเสื้อผ้าผมกับตัวเองด้วยสกิลขั้นเทพ ไอ้ผมก็ตกใจสิครับ รีบขัดขวางไม่ให้พี่สิงห์ได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ แต่สุดท้ายก็สู้แรงเขาไม่ไหว โดนจนสลบไปรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าพอตื่นขึ้นมาก็โดนพี่สิงห์เอ่ยปากชวนไปเที่ยวทะเลอย่างที่เห็น

“จีนครับ จีน ตอนนี้อยู่ปั้มแล้ว จะแวะเข้าห้องน้ำห้องท่าไหม” เสียงพี่สิงห์ถาม ซึ่งผมได้ยินก็ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย อยากจะหลับต่อแต่ก็ต้องลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำครับ เพราะก่อนออกมาจากบ้านผมยังไม่ได้เข้าห้องน้ำห้องท่าเลย

“อืม” ผมลุกขึ้นนั่งขยี้ตาตัวเอง แต่ก็โดนมือหนาปัดออกเบาๆไม่ให้ขยี้ตาตัวเอง ซึ่งผมมุ่นคิ้วที่โดนขัดใจ แต่ก็ไม่ได้พูดต่อว่าอะไร จึงแบมือขวาออกมาก่อนจะถูนิ้วชี้กับนิ้วโป้งตัวเองเบาๆ “เอาเงินมาสิ จะไปซื้อขนมน้ำ อ้อ แปรงสีฟันยาสีฟันกับน้ำยาบ้วนปากด้วย เหม็นขี้ฟันตัวเอง”

ร่างสูงหรี่ตาลงมองผมอย่างเคร่งเครียด ก่อนจะใช้มือเคาะหัวผมเบาๆ

“เราน่ะ เวลาพูดกับผู้ใหญ่ควรมีหางเสียงด้วย” รู้อยู่ แต่คนมันง่วงเฟ้ย “ถ้าอยากได้แปรงสีฟันยาสีฟันกับน้ำยาบ้วนปากน่ะพี่มี อยู่หลังรถเดี๋ยวไปหยิบให้ ส่วนขนมกับน้ำไม่ต้อง พี่เตรียมไว้ให้หมดแล้ว”

นี่พี่ชายผมเปลี่ยนอาชีพจากมาเฟียเป็นพ่อบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย แหม เตรียมไว้พร้อมซะ...

ผมไม่อยากขัดใจพี่ชายจึงยอมเดินลงจากรถยืนรออีกฝ่ายจัดเตรียมข้าวของให้ผม ก่อนจะหันมาจับจูงมือผมเข้าไปในห้องน้ำราวกับเป็นลูกชายตัวเองมิปาน

.................................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 9 สิงห์ & จีน up 20% P.29 (07/03/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-05-2016 21:25:25

น้องจีนเดินจูงมือไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับสิงห์ ในขณะที่ผมที่เพิ่งจะตื่นขึ้นมาขยี้ตาอย่างง่วงเงีย เพราะเมื่อคืนผมอยู่เวรดึกจนถึงตีสอง เพิ่งจะได้นอนไม่กี่ชั่วโมงก็โดนสิงห์โทรปลุกเรียกให้จัดเสื้อผ้าเตรียมไปเที่ยวภูเก็ต ทีแรกผมถึงกับมึน เพราะไม่เข้าใจว่าไปทำไม แต่พอได้รับคำอธิบายจากมันก็ถึงบางอ้อ

“กูจะพาจีนไปฮันนีมูน”

“ฮันนีมูน?!” ผมตวาดเสียงกลับไป “ในช่วงหน้าสิวหน้าขวานเนี่ยนะ”

“ก็เออน่ะสิ ถ้าไม่ให้ไปตอนนี้แล้วจะให้ไปตอนไหน ไม่รู้ล่ะ ยังไงมึงก็ต้องไป เพราะกู...”

Trrr…

เสียงริงโทนมือถือดังขึ้นขัดจังหวะ ทำเอาผมที่กำลังนึกย้อนเหตุการณ์เมื่อคืนวานถึงกับชะงัก ก่อนจะหันไปคว้ามือถือในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู พลันยกยิ้มเมื่อเห็นรายชื่อคนที่โทรเข้ามา แล้วจึงค่อยกดปุ่มรับสายยกแนบหูเตรียมเซย์ฮัลโหล

“ถึงภูเก็ตหรือยัง”

“ยังครับ เพิ่งจะพ้นกทม.ไม่มาก” ผมยิ้มตอบกลับไปพร้อมกับยกข้อมือซ้ายตัวเองขึ้นเพื่อดูนาฬิกาข้อมือ “พอดีสิงห์แวะปั้มพาน้องจีนเข้าห้องน้ำไปน่ะ”

“แล้วเธอล่ะ...”

“ยังไม่ได้เข้าเลยครับ เพิ่งจะตื่นเมื่อกี้นี้ ว่าแต่คุณล่ะ ทานข้าวเช้าหรือยังครับ” ผมถามต่อด้วยความเป็นห่วงเพราะนี่จะเก้าโมงเช้าแล้ว

“ยัง...” ผมเกือบจะอ้าปากด่าปลายสายอยู่แล้วถ้าอีกฝ่ายไม่พูดต่อให้ได้ยิน “...พอดีอยากได้เสียงเธอก่อนทานข้าวเช้าน่ะ”

!!!!!!

นี่ถ้าแถวนี้มีตุ่มน้ำเย็นๆแถวนี้ล่ะก็ ผมคงเอาหัวจุ่มน้ำไปเรียบร้อยแล้ว...

“คม?”

“ครับ!!” ผมสะบัดหน้าเรียกสติตัวเองให้กลับคืนมาก่อนจะส่งเสียงขานตอบกลับไป

“ระวังตัวด้วยนะ”

“เอ๊ะ?” ผมมุ่นคิ้วร้องอุทานออกมาด้วยความสงสัย “ระวังตัวอะไรเหรอครับ”

ทว่าปลายสายหาได้ตอบคำถามของผมไม่ กลับเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดอะไรออกมาอีก

“ไม่มีอะไร ฉันรักเธอนะคม”

“ผมก็รักคุณครับ” ผมยิ้มตอบกลับไป...

................................

กว่าจะถึงก็มืดแล้ว แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่สำหรับพี่สิงห์ เพราะทันทีที่ถึงภูเก็ต พี่สิงห์ก็พาผมกับพี่คม และลูกน้องหรือบอดี้การ์ดอีกสองคนไปพักที่กระท่อมของรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงในจังหวัดภูเก็ต ซึ่งพี่สิงห์ได้ให้บอดี้การ์ดนอนพักอีกกระท่อม ส่วนผม พี่สิงห์ และพี่คมนอนพักที่กระท่อมหลังเดียวกัน พอแบ่งเรียบร้อยดีแล้วก็พากันไปหาอะไรทาน ซึ่งพวกอาหารนั้นเป็นอาหารของทางรีสอร์ทจัดเตรียมไว้ให้อยู่ก่อนแล้ว

“ใครหิวก็ลงมือทานกันได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ...” พี่สิงห์หันไปบอกพวกบอดี้การ์ดอีกสองคนที่ยืนอยู่ห่างๆ ก่อนจะหันกลับไปหาพี่คมที่ยืนย่างกุ้งกับปลาหมึกอยู่บนเตา “...ส่วนมึงมานั่งได้แล้วไอ้คม ไม่ต้องยืนปิ้งย่างให้กูกับจีนหรอก แค่นี้ก็มากพออยู่แล้ว”

“แต่...”

“ไม่มีแต่” พี่สิงห์พูดเสียงดุ ทำเอาผมรีบจับมือห้ามพี่สิงห์ทันที

“พี่สิงห์อย่าดุพี่คมสิ” แต่พี่สิงห์มีหรือจะฟัง กลับคว้ามือถือขึ้นมากดเบอร์โทรออกอย่างรวดเร็ว

“นี่ฉันเอง...ใช่...เมียมึงกำลังดื้อ ใช่ ไม่ยอมกิน...ได้...” ผมอยากรู้จริงว่าพี่สิงห์โทรหาใคร ในขณะที่พี่คมยืนหน้าซีดจนผมรู้สึกเป็นห่วงเสียจับใจ “...ไอ้คม...มารับโทรศัพท์เดี๋ยวนี้ มีคนอยากจะคุยด้วย”

พี่คมกัดปากตัวเองก่อนจะเดินเข้ามารับโทรศัพท์จากพี่สิงห์ แล้วเดินออกไปคุยห่างๆ

“พี่สิงห์รู้จักกับแฟนของพี่คมด้วยหรือ” ผมหันไปถามด้วยความสงสัย

“อืม”

“แล้วเขาเป็น...”

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก” พี่สิงห์ดุพร้อมกับถลึงตาใส่ผม ก่อนจะตักกุ้งเผาที่แกะให้ผมเรียบร้อยแล้ววางบนจานตรงหน้าผมทันที “รีบกินซะ จะได้รีบกลับเข้าไปอาบน้ำนอน เพราะพรุ่งนี้พวกเราต้องขึ้นเรือแต่เช้าตรู่”

“ขึ้นเรือ? นี่พี่สิงห์จะพาจีนไปไหนอีกเนี่ย” ผมบ่นอย่างไม่พอใจ เพราะโดนบังคับให้ไปนู่นไปนี่เรื่อย

“ไม่ต้องพูดมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็จะรู้เอง” พี่สิงห์พูดตัดบทก่อนจะตักอาหารเข้าปากตัวเอง ส่วนผมก็ได้แต่นั่งหน้ามุ่ยลงมือทานอาหารไปอย่างเซ็งจัด

..........................

“ทำไมถึงไม่ยอมกินข้าว?”

“ก็มัน...” กินไม่ลง...

“กินไม่ลง?” ทายแม่นอย่างกับตาเห็น...

“ก็...” ผมพูดลากเสียงยาว ก้มหน้าใช้เท้าเขี่ยทรายเล่นไปมาพร้อมกับนึกหาเหตุผลที่จะต้องตอบอีกฝ่ายกลับไป “...คุณเล่นไม่มาด้วย ผมก็กิน...ไม่ลง”

“หึๆ”

“อย่าหัวเราะเยาะผมสิ! เขินนะ!!” ผมแหวเสียงกลับไป รู้สึกร้อนผ่าวราวกับจับไข้ “ว่าแต่คุณล่ะ กินข้าวเย็นหรือยัง ไม่ใช่ว่าทำงานจนลืมกินข้าว”

“ทานแล้วครับที่รัก” ที่รักพ่อง!

“แค่นี้นะ จะรีบไปกินข้าว”

“ครับ”

“เออ เดี๋ยว!” ผมรีบท้วงเพราะกลัวอีกฝ่ายจะกดวางสาย

“ครับที่รัก?” นี่ก็ที่รักตลอดเลยให้ตายสิ!

“เอ่อ...” ผมขบปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “...นอนหลับฝันดีนะ”

“...” สายหลุดหรือเปล่าวะเนี่ย

“ฮัล...”

“เปลี่ยนจากฝันดีมาเป็นฝันเห็นเธอนอนแก้ผ้าร้องครางให้ฟังจะดีกว่าเยอะนะครับที่รัก”

ไอ้หื่น!!!

..........................

“จีนไปอาบน้ำได้แล้ว”

“เดี๋ยวพี่สิงห์ ขอจีนเล่นเกมตรงนี้ให้เสร็จก่อน”

สิบนาทีผ่านไป...

“จีนอย่าให้พี่ต้องพูดซ้ำ”

“อีกหน่อยนะพี่สิงห์ เนี่ย ใกล้จะผ่าน...ว้าก!” สิงห์ไม่รอฟังจนจบ เขาล้มตัวทับใส่ร่างบาง ก่อนคว้ามือถือของอีกฝ่ายขึ้นมากดปิดเครื่องแล้วโยนลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง จากนั้นจึงค่อยหันมามองน้องจีนที่ทำหน้าเหยเกเพราะความอึดอัดที่ถูกเขานอนทับใส่ “พี่สิงห์...ทำไมพี่ถึงเป็นคนใจร้ายแบบนี้”

“พี่เป็นคนใจร้ายก็เพราะเรานั่นแหละ ดื้อ!”

“ไม่ดื้อ! จีนเด็กดี”

“ยังจะเถียงพี่อีก” สมแล้วที่คุณปู่เคยบอกเอาไว้ จีนนะดื้อหัวรั้นสุดๆ “เลือกเอา ระหว่างอาบน้ำกับโดนพี่กดบนเตียงห้ารอบ รับรองว่าพรุ่งนี้อดขึ้นเรือเฟอร์รารี่ชมปะการังแน่”

ตัวเล็กถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจทันทีที่เขาพูดจบ

“อาบน้ำ! จีนจะอาบน้ำ” ดูท่าจะกลัวโดนกดมาก ถึงได้บอกรัวจนลิ้นเกือบพันกัน

น่ารักจริงเชียว...

“เสียใจด้วย พี่ให้สิทธิ์นั้นกับเราไม่ได้...เพราะของพี่มันขึ้นตั้งแต่พี่นอนทับเราเมื่อกี้นี้แล้ว”

“ว่ายังไง...อื้อ!!” เขาไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดจบ กดจูบริมฝีปากบางลงไปอย่างแนบแน่น แรกเริ่มเจ้าตัวไม่ยอม ทั้งทุบทั้งดิ้นจนสิงห์ต้องขบริมฝีปากแรงๆและบดจูบนานๆเป็นการสั่งสอนแทน ซึ่งมันก็ได้ผล ทำให้อีกฝ่ายยอมหยุดดิ้นแต่โดยดี “แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...พี่สิงห์....แฮ่ก...ไม่เอา...นะ...จีน...เหนื่อย...เดี๋ยว แฮ่ก...แฮ่ก...พรุ่งนี้ลุก...ไม่ไหวไป....แฮ่ก...แฮ่ก...ไม่ไหว แฮ่ก...แฮ่ก...น้าๆพี่สิงห์...จีน...แฮ่ก...แฮ่ก จีนจะไม่ดื้อ จะเชื่อฟังพี่สิงห์ตลอด”

“สัญญา?”

“อื้อ สัญญา” จีนพยักหน้ารัวทั้งๆที่ยังหอบอยู่ ซึ่งเขาก็ไม่คิดจะทำอะไรจีนอยู่แล้ว แค่จะสั่งสอนเมียให้อยู่ในโอวาทก็เท่านั้นเอง “นะพี่สิงห์ นะๆ จีนจะเป็นเด็กดี จะเชื่อฟัง จะไม่ขัดขืนพี่สิงห์เลยด้วย”

“แน่ใจว่าจะเชื่อฟัง จะไม่ขัดขืนพี่นะ?”

“แน่ใจสิ! ให้ฟ้าดินเป็นพยาน” จีนพูดพลางชูสองนิ้วขึ้นมา ซึ่งทำให้สิงห์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขาลูบหัวจีนเบาๆ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ว่า

“ดีมาก ถ้าเชื่อฟังไม่ขัดขืนพี่ งั้น...คืนนี้พี่ขอรักเราซักรอบแล้วกัน...นะ”

........................................

:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 9 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (20/05/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 21-05-2016 16:05:59

พี่สิงห์มันหื่นเว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ ทำไมรีบฮันนี่มูนจัง คมเป็นเมียใครอ่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 9 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (20/05/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-08-2016 22:03:30

ตอนที่ 10 (สิงห์ & จีน)

.................................................

“นี่ใจคอมึงจะไม่ให้น้องจีนได้พักผ่อนหรือยังไง”

“ก็ให้พักนะ ทำไมจะไม่ให้พัก”

“พักของมึงสิ ไข้ขึ้นตั้งสี่สิบองศา ไม่ช็อกก็บุญโขแล้ว!” ผมตวาดเสียงกลับไปพร้อมกับเขกหัวเพื่อนสนิทด้วยความเกรี้ยวกราด “หัดเพลาๆลงซะบ้าง ไอ้เรื่อง SEX กูจะไม่ว่ามึงเลยถ้าอยากทำกับคนที่ตัวเองรัก แต่นี่ทำจนน้องจีนถึงกับไข้ขึ้น แล้วแบบนี้จะให้กูหันหน้าไปบอกกับเขายังไง อุตส่าห์รับปากเป็นอย่างดีว่าจะช่วยดูแลน้องจีน”

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวกูช่วยพูดกับมันให้เอง” ดูมันย้อนสิครับ!

“เฮ้อ! ไม่ต้องล่ะ ยิ่งพูดยิ่งปวดหัว” ผมบอกพลางยกมือขึ้นห้ามในขณะที่มืออีกข้างกุมขมับด้วยความกลัดกลุ้ม “ส่วนเรื่องกำหนดการขึ้นเรือไปบนเกาะอะไรของมึงนั่น งดนะเข้าใจไหม”

“อะไรนะ?!” มีหันมาตวาดใส่อีกครับ

“งดทุกกิจกรรม” ผมพูดย้ำอีกรอบ “จนกว่าน้องจีนจะหายดี พวกเราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

“แล้วกิจกรรมพรีฮันนีมูนกูกับน้องจีนล่ะ?!”

พรีฮันนีมูนพ่องมึงดิ! เกิดมาจากท้องแม่ก็เพิ่งจะมาเคยได้ยินเป็นครั้งแรก...

“ก็ต้องงดไปก่อน” ผมถอนหายใจตอบด้วยความเหนื่อยใจ “กูเป็นหมอ มึงก็ต้องเชื่อฟังที่หมอพูดสิ หรือมึงอยากให้น้องจีนป่วยหนักจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลเลยรึยังไงฮะไอ้สิงห์”

คนฟังยืนนิ่งเงียบไปพักใหญ่ ซึ่งผมไม่รู้มันกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะเดาใจยากพอๆกับเขาคนนั้น

ก็ให้ทำยังไงได้ในเมื่อเป็น...ฝาแฝดกัน นิสัยย่อมเหมือนกันอยู่วันยังค่ำนี่นะ...

“ตกลง ทำตามที่มึงบอกแล้วกันไอ้คม แต่...” มีแต่อีกครับ ข้อเรียกร้องเยอะซะจริง “...มึงต้องรักษาน้องจีนให้หายภายในสามวันนี้ด้วย เพราะยังไงกูก็ต้องพาน้องจีนไปพรีฮันนีมูนให้จงได้”

นี่ยังจะคิดพรีฮันนีมูนอยู่อีกรึ!!

“เออๆ กูรักษาให้แน่ แต่มึงต้องช่วยกูด้วยล่ะไอ้สิงห์ เพราะกูทำคนเดียวคงไม่ไหว” ผมพูดไปส่ายหน้าไปพลาง ไม่ไหว อยู่กับคนประเภทนี้มีแต่จะเครียดกับเครียด เห็นทีกลับบ้านคงต้องไปทำบุญที่วัดล้างซวยซะแล้วมั้งเนี่ย ส่วนร่างสูงเมื่อได้ยินที่ผมพูด ก็รีบพยักหน้าตอบตกลงทันที

“เออ กูช่วยอยู่แล้วล่ะไม่ต้องเป็นห่วง”

.....................................

“ต้องกิน”

“ไม่กิน”

“ต้องกิน”

“บอกว่าไม่กิน!”

“พอเลยไอ้สิงห์ น้องจีนไม่ชอบก็ยังจะไปใช้ช้อนยัดปากน้องอยู่ได้นั่นแหละ” ผมพูดห้ามปรามเอาไว้เพราะสิงห์จะใช้ช้อนยัดปากน้องจีนเข้าจริงๆ ส่วนไอ้สิงห์เมื่อถูกผมขัดขวาง ก็เหวี่ยงช้อนลงกับพื้นก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีออกจากห้องนอนไปเสียดื้อๆ แน่นอนว่าคนป่วยถึงกับหน้าซีดมองคนเดินหนีออกไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ “ไม่ต้องคิดมากไปครับน้องจีน พี่สิงห์ก็แค่หงุดหงิดที่ทำเราป่วยจนไม่ได้พาไปเที่ยวตามแผนที่วางเอาไว้ก็เท่านั้นเอง ว่าแต่น้องจีนอยากทานอะไร เดี๋ยวพี่เข้าครัวทำให้เอง”

“ข้าวแกงกะหรี่!” ร่างบางพูดตอบเสียงแหบแห้งแต่ตาลุกวาวเป็นประกาย เพราะตอนน้องจีนยังเล็ก ผมเคยไปที่บ้านตระกูลสิงห์พร้อมกับคุณพ่อออกบ่อย และได้เจอกับน้องจีนเสียแทบทุกครั้ง ก็เลยทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายชอบข้าวแกงกะหรี่เป็นที่สุด

“โอเคครับน้องจีน กรุณารอซักครู่ เดี๋ยวพี่ชายสุดหล่อคนนี้จัดให้เอง” แล้วผมก็เดินออกนอกห้องไปเพื่อที่จะทำอาหารให้น้องจีน เห็นผมเป็นหมอก็จริงอยู่ แต่เรื่องทำกับข้าวนั่นผมก็พอมีฝีมืออยู่บ้าง

“คิดจะทำอะไรกันแน่” ร่างสูงพูดเสียงเข้ม นัยน์ตาดุดันเอาเรื่องในขณะที่ผมหยุดชะงักเดินก่อนจะถึงห้องครัวเพียงไม่กี่ก้าว “เอาใจเมียกูเกินหน้าเกินตาไปแล้วนะไอ้คม”

“เกินหน้าเกินตามึงตรงไหนวะ กูก็แค่ทำหน้าที่คนเป็นหมอก็เท่านั้นเอง มึงนะเลิกซึนเลิกหึงแบบหน้ามืดตามัวได้แล้ว มีอะไรก็พูดออกมาตรงๆ เล่นไม่พูดไม่บอกน้องจีนคงจะรู้เองได้หรอกนะ กูบอกได้เท่านี้” ผมบอกรัว ก่อนจะเลิกสนใจคนปากแข็งแล้วเข้าห้องครัวไปอย่างไม่ใยดี

ถือว่ากูสอนมึงในฐานะเพื่อนคนเดียวของมึงแล้วนะไอ้สิงห์...

.....................................................

เลิกซึน

เลิกหึง

มีอะไรก็พูดออกมาตรงๆ เล่นไม่พูดไม่บอกน้องจีนคงจะรู้เองได้หรอกนะ

คำพูดของคมทำให้สิงห์ที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างนอกบ้านครุ่นคิดอย่างหนักใจ เพราะนับตั้งแต่เกิดมาลืมตาดูโลกนั้น ชายหนุ่มไม่เคยคบหาดูใจกับผู้หญิงที่ไหนเลย จึงไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไรให้ถูกใจน้องจีนตามที่คมว่ากล่าวเอาไว้ได้ จะให้โทรถามลีโอ กระต่ายหรือกระทั่งเหยี่ยวก็เกรงจะโดนหัวเราะเยาะเอาได้

ให้ตายสิ ทำไมยุ่งยากอะไรแบบนี้นะ!

คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงเปิดโน้ตบุ๊กรีบต่ออินเทอร์เนตทันที ก่อนจะเปิดหาข้อมูลอะไรบางอย่างที่สงสัย ซึ่งคำตอบมีอยู่เยอะมาก จนสิงห์จึงตัดสินใจเลือกที่จะถามคนในเว็บโดยตั้งไอดีตัวเองขึ้นมาใหม่ ก่อนจะกรอกคำถามลงไปอย่างรวดเร็ว ทว่าคำตอบของตนคงไม่ได้มีคนตอบเดี๋ยวนั้น สิงห์จึงลุกขึ้นแล้วเดินกลับเข้าบ้านเพื่อไปดูคนป่วยที่คาดว่านอนหลับไปแล้ว แต่ก็เปล่าเลย...

“โตจนป่านนี้แล้วยังจะดูการ์ตูนอยู่อีกนะ” สิงห์บอกคนป่วยก่อนจะเดินเข้าไปปิดทีวี ซึ่งทำให้คนป่วยทำหน้าค้อนใส่ทันที “กินยาหรือยัง”

“กินแล้ว!”

“พี่ถามเราดีๆนะ หัดตอบให้มีหางเสียงด้วย” สิงห์หรี่ตาบอกก่อนจะเดินไปหาคนป่วยที่ยังคงนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง “แล้วเสื้อผ้าที่พี่ใส่ให้ ทำไมไม่ใส่”

“มันร้อน!”

“ร้อนก็ต้องใส่เพราะเราป่วย” สิงห์บอกย้ำ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปหยิบเสื้อผ้าจากในตู้โดยไม่สนใจสายตาอาฆาตจากร่างบางเลยแม้แต่น้อย เมื่อเลือกเสื้อผ้าได้แล้ว สิงห์จึงหมุนตัวกลับมาหาน้องจีนอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับต้องชะงักเมื่อเห็นน้ำตาที่ไหนรินอาบแก้มของคนป่วย “ร้องไห้ทำไม?”

คนป่วยไม่ตอบ แต่กลับกัดปากตัวเองก่อนจะขว้างหมอนใส่เขาอย่างแรงทันที แน่นอนว่าสิงห์หลบไม่ทันจึงโดนเข้าที่ใบหน้าไปเต็มๆ

“ฮึก! ออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้นะไอ้พี่บ้า!” แล้วน้องจีนก็ดึงผ้าห่มคลุมโปงฝังตัวเองกับเตียง ถึงแม้จะมีผ้าห่มแต่เสียงร้องไห้ของน้องจีนกลับดังเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินอย่างแผ่วเบา

“ไอ้สิงห์” เสียงคมเรียกชื่อตน พอหันไปมองก็เห็นเพื่อนสนิทยืนกวักมือเรียกอยู่ที่หน้าประตู สิงห์ไม่มีทางเลือกจึงต้องเดินไปหามันอย่างช่วยไม่ได้ “กูให้เวลามึงไปคิด ไม่ใช่ให้มาทะเลาะกับน้องจีน”

“กูไม่ได้มาทะเลาะ แค่มาดูเฉยๆ” คำตอบของเขาทำให้อีกฝ่ายถึงกับถอนหายใจเฮือกออกมาแรงๆ

“ซึนตัวพ่อเลยนะมึง ช่างเถอะ ตอนนี้กูว่ามึงออกไปนอนห้องกูแทนแล้วกัน ไม่ต้องทำหน้าดุใส่กูเลยไอ้สิงห์ ที่กูทำไปก็เพื่อน้องจีนกับตัวมึงเองทั้งนั้น เอาเป็นว่าตอนนี้น้องจีนไม่พร้อมที่จะเห็นหน้ามึง ส่วนมึงก็กลับไปนอนพักซะ เพราะกูจะนอนแล้ว” แล้วอีกฝ่ายก็ดันหลังสิงห์ให้เดินออกจากห้องไปก่อนจะปิดประตูใส่เสียงดังโครม ซึ่งสิงห์ได้แต่ยืนงง เพราะนี่ยังเช้าตรู่อยู่เลยด้วยซ้ำไป ครั้นเดินกลับไปดูคำตอบจากคนในอินเทอร์เนต ก็ได้คำตอบกลับมาเพียบ ซึ่งพออ่านดูโดยรวมแล้ว ก็ยังไม่ได้คำตอบที่ดีนัก สิงห์จึงปิดเว็บไซต์นี้ทิ้งทันที โดยไม่ได้ดูคอมเมนต์สุดท้ายที่โพสต์ไว้เลยแม้แต่น้อย

ถึงคุณMr.S สาเหตุที่คุณไม่เข้าใจในตัวเมียก็เพราะคุณยังรู้จักความรักไม่ดีพอ และสิ่งที่คุณอธิบายมาทั้งหมดนี้ แสดงให้เห็นว่าคุณเห็นเขาเป็นแค่น้องชาย ไม่ใช่คนรักที่จะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต

..................................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 10 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (02/08/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 03-08-2016 09:07:19

สนุกดีครับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 10 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (02/08/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 07-09-2016 23:00:32

ปัง! ปัง! ปัง!

สามนัดยิงรวดเดียวพร้อมกัน ทำให้ร่างใหญ่ทั้งสามร่างในชุดสูทสีดำถึงกับร่วงหล่นพื้น

“ทำความสะอาดซะ ฉันไม่อยากให้พื้นในห้องเปื้อนเลือด มันโสโครก” เสียงเย็นชาพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทำให้อีกคนในชุดสูทสีดำรีบเดินตามหลังผู้เป็นนาย “เรื่องที่ฉันให้แกสืบ ได้ความคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว”

“ครับ ตอนนี้สืบมาว่าพวกเขายังไปทำงานตามปกติ ส่วนคนป่วย...เอ่อ ผมไม่ทราบว่าเขาย้ายคนป่วยไปไว้ที่ไหน” อีกฝ่ายก้มหน้าตอบเพราะกลัวสายตาเจ้านายที่เหลือบมองมา

“หึ พวกขี้ขลาด”

“เอ่อ นายครับ” ลูกน้องคนเดิมพูดอีกครั้ง ทำให้ร่างสูงหนาที่กำลังจะเตรียมเข้าห้องทำงานถึงกับชะงัก “ผมได้สืบอีกสองเรื่อง แต่ไม่รู้ว่านายจะต้องการรับฟัง...”

“ว่ามา” ร่างสูงตอบก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง ซึ่งเผยให้เห็นห้องสี่เหลี่ยมสีเขียวทึบ ใจกลางห้องเป็นโต๊ะทำงานธรรมดาทั่วไป แต่ผิดแปลกตรงที่ผนังห้องหลังโต๊ะทำงานเป็นลวดลายงูตัวใหญ่ที่มีดวงตาสีแดงเลือดแลดูน่ากลัวยิ่ง

“เรื่องแรกเห็นว่าทายาทคนโตกับทายาทคนสุดท้ายของตระกูลสิงห์ไปเที่ยวทะเล เอ่อ เพื่อพรีฮันนีมูนครับ” สิ้นคำตอบ ร่างสูงที่นั่งลงบนเก้าอี้นวมหรูถึงกับมุ่นคิ้วทันที แต่ก็เพียงแวบเดียวก่อนจะฉีกยิ้มมุมปากแค่นหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นท่ามกลางความตกใจของเลขาส่วนตัวที่อยู่เบื้องหน้าตนเอง

นึกไว้แล้วว่าพวกมันต้องไม่พ้นเรื่องพวกนี้...

พ่อมันเคยเป็นยังไงลูกหลานมันก็ต้องเป็นแบบนั้น...

“แล้วไงต่อ”

“เอ่อ ส่วนเรื่องที่สองก็มีคุณหมอที่ชื่อคมกฤษ คนรักของ…ตามคุณสิงห์ไปด้วยครับนาย” คำตอบนี้ทำให้ร่างสูงยิ่งหัวเราะมากขึ้นกว่าเดิม “นายหัวเราะทำไมหรือครับ”

“หึ ก็หัวเราะที่พวกมันหันมากินกันเองนะสิถามมาได้!” เขาหัวเราะอย่างพึงพอใจ ก่อนจะไล่เลขาตนเองให้กลับไปทำงานต่อ ส่วนตัวเองก็หันเก้าอี้โซฟากลับหลังเพื่อดูรูปถ่ายที่ติดข้างฝาผนัง ซึ่งเป็นรูปถ่ายเก่ามาก บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าผ่านมานานพอสมควร และภาพนั้นเป็นภาพของพี่ชายเขาในชุดกี่เพ้าสีเขียวยืนฉีกยิ้มกอดคอกับใครบางคนที่ถูกกรีดด้วยของมีคมเสียยับเยิน

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับพี่ลูคัส ถึงพี่จะไม่ได้กลับชาติมาเกิดใหม่เหมือนผม แต่ผมจะตามล้างแค้นด้วยการโค่นตระกูลของมันให้พังพินาศเหมือนกับที่มันกล้าฆ่าพี่ที่เป็นเพื่อนสนิทได้ลงคอเลยคอยดูสิ”

............................................
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 10 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (07/09/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-10-2016 21:29:51

ตอนที่ 11 (สิงห์ & จีน)

................................................

ผมตื่นอีกครั้งก็บ่ายคล้อยเริ่มเย็นแล้ว... ไข้ที่เคยสูงกลับลดลงจนเกือบหายเป็นปกติดี ส่วนอาการเจ็บบั้นท้ายก็ตรงส่วนนั้นก็ทุเลาลงจนสามารถเดินลงจากเตียงเข้าห้องน้ำได้ตามปกติ แต่พี่คมก็ยังไม่อนุญาตให้ผมเดินลุกออกไปนอกบ้านได้อยู่ดี

"มื้อเย็นพี่จะทำข้าวต้มกุ้งให้กินนะ" พี่คมบอก ซึ่งผมไม่เรื่องมาก รีบพยักหน้ารัวเพราะมื้อเย็นไม่อยากทานหนัก เดี๋ยวจะอ้วนลงพุงอีก "อ้อ ถ้าอยากจะดูหนังก็เปิดได้เลย พี่วางรีโมทไว้บนหัวเตียงแล้ว ว่าแต่จะเอาน้ำส้มหรือนมอุ่นดีล่ะครับ"

"นมอุ่น"

"โอเค งั้นรอซักครู่เดี๋ยวพี่มา" แล้วพี่คมก็เดินหายออกไปจากห้อง ทำให้ผมที่ไม่อยากจะดูทีวีซักเท่าไหร่ รีบคว้ามือถือขึ้นมากดเล่นเกม แต่ก็เล่นได้ไม่นานนัก อยู่ๆก็มีเสียงริงโทนดังขึ้นแทรกพร้อมกับเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่รู้จัก

123-xxx-xxx

ใครโทรมานะ?

ผมมองด้วยความลังเลใจ เพราะช่วงนี้สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก แถมพวกพี่ก็กำชับมาว่าอย่าได้รับโทรศัพท์จากคนแปลกหน้าด้วย ผมจึงตัดสินใจกดปุ่มไม่รับสายทันที แต่ถึงกระนั้นอีกฝั่งก็ยังดันทุรังโทรเข้ามาอีก

หรือว่าจะเป็น...

ไม่รอช้าผมรีบกดรับสายทันที

"ฮัลโหล"

.........................................

"ครับคุณวิน ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง น้องจีนตอนนี้หายไข้แล้วครับ ครับ สวัสดีครับ"

"คุณพ่อท่านว่ายังไงบ้าง" สิงห์เอ่ยปากถามพร้อมกับยื่นมือรอรับโทรศัพท์มือถือของตัวเองจากคมที่เพิ่งจะวางสายคุยกับคุณพ่อวินไปเมื่อครู่นี้ ส่วนคมถอนหายใจออกมาเบาๆ มองหน้าเพื่อนสนิทตอบกลับไปว่า

"ก็ไม่ได้ว่าอะไร ท่านแค่ถามเรื่องอาการของน้องจีน และก็ฝากข้อความมาถึงมึงด้วย"

"ข้อความ?" สิงห์หรี่ตาลงมองคมด้วยความสงสัย "ข้อความอะไร"

"ท่านบอกว่าอย่าคึกให้มากระวังกรรมจะตามสนอง"

ปึด!

ข้อความที่ถูกส่งผ่านมาทำเอาสิงห์นึกอยากกระทืบไอ้คมให้จมมิดเสียเดี๋ยวนั้น เพราะมันไม่ได้พูดเพียงอย่างเดียว แต่กลับทำหน้าเย้ยหยันใส่เขาอีกด้วย

ฝากไว้ก่อนเถอะ!

"ว่าแต่เย็นนี้จะทานอะไรดีล่ะ" คมรีบพูดเปลี่ยนเรื่องเพราะเห็นอีกฝ่ายเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว "เดี๋ยวกูเข้าครัวลงมือทำให้มึงกับพวกบอดี้การ์ดให้เอง ไม่ต้องไปซื้อข้างนอกมากิน ส่วนของน้องจีนคงต้องเป็นข้าวต้มกุ้งเพราะมื้อเที่ยงเล่นของหนัก เดี๋ยวอาหารไม่ย่อยแล้วจะปวดท้องตอนดึกๆเอาได้"

"ก็แล้วแต่ที่มึงสะดวกแล้วกัน น้องสุดที่รักของมึงไม่ใช่หรือยังไงไอ้คม" ร่างสูงพูดตัดบทด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หมอคมยืนส่ายหน้าไปมาด้วยความเอือมระอากับเพื่อนสนิทที่ยังงอนไม่เลิก

เพราะแบบนี้ไง คุณวินถึงไม่วางใจยกตำแหน่งท่านประธานตระกูลสิงห์ให้กับมัน

................................

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 11 สิงห์ & จีน up 30% P.29 (20/10/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 21-10-2016 22:22:40

สิงห์ยังไม่รักน้องพอรอเนี่ย ลุ้นต่อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 11 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (3/12/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 03-12-2016 20:12:12

"แน่ใจแล้วเหรอครับน้องจีน ว่าจะออกไปทานข้าวพร้อมกับพวกพี่นะ?"

"ฮะ" ร่างบางพยักหน้าตอบรัว "น้องจีนแน่ใจ"

คำว่าน้องจีนทำเอาผมที่เดินกลับเข้ามาถามน้องจีนว่าจะเอาของหวานเพิ่มหรือไม่ถึงกับชะงักทันที เพราะนับตั้งแต่ผมรู้จักกับน้องจีนมาตั้งแต่ยังแบเบาะ น้องจีนใช้คำนี้มาโดยตลอด และเพิ่งเลิกใช้ก็ตอนเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้น แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมนึกประหลาดใจเท่าที่ควร

หรือต้องการจะอ้อนเพื่อให้ผมเอาใจกันแน่?

"โอเค ถ้างั้นก็ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยนะ เพราะขืนเดินออกไปทั้งชุดนอนประเดี๋ยวสิงโตมันจะกัดน้องจีนเอาได้" ผมยิ้มตอบก่อนจะช่วยน้องจีนพยุงลุกขึ้นเดินจากเตียง จากนั้นจึงพาไปห้องน้ำพร้อมกับผ้าขนหนูผืนหนึ่ง "เดี๋ยวเสร็จแล้วก็ตะโกนเรียกพี่เอานะ พี่จะกลับไปดูของหวานในตู้เย็นห้องครัวเสียหน่อย รู้สึกว่าจะมีขนมลอดช่องสิงคโปร์อยู่ด้วย จะกินไหมล่ะครับคนเก่ง พี่จะได้แกะใส่ชามเตรียมรอไว้ให้"

"ฮะ อ๊ะ เดี๋ยวก่อนฮะพี่คม" น้องจีนตอบก่อนจะรีบเรียกชื่อผม ซึ่งทำเอาผมที่กำลังจะเดินออกไปข้างนอกห้องนอนถึงกับหยุดชะงักหันกลับมามองด้วยความสงสัย

"มีอะไรหรือน้องจีน อยากจะได้อะไรเพิ่มหรือ?"

"คือ..." น้องจีนก้มหน้าก้มตาพูดเสียงกระท่อนกระแท่นราวกับเขินอาย "...น้องจีนอยากจะได้"

"อยากจะได้? อะไรหรือครับน้องจีน พูดออกมาเลย ไม่ต้องอายพี่ พี่เป็นหมอ พี่รู้เรื่องและชินกับพวกนี้ดี" อาจจะเป็นเพราะน้องจีนอายเกินที่จะพูดออกมาตรงๆ ผมจึงรีบบอกเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายต้องเขินจนมากเกินไป "บอกมาเถอะครับ เป็นอะไรเจ็บตรงไหน พี่จะได้รักษาได้ทัน"

น้องจีนส่ายหน้าไปมา ก่อนจะปลายเสื้อตัวเองเงยหน้าเม้มปากพูดกับผมด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ

"น้องจีน...ไม่ได้เป็นอะไร...และไม่ได้...เจ็บ...น้องจีนแค่อยากได้..."

"อยากได้?"

"น้องจีนอยากได้..." น้องจีนเม้มปากแน่นขึ้น ก่อนจะถอนหายใจตอบกลับมาว่า "...กางเกงใน พอดีไอ้พี่สิงห์บ้านั่น...เอ่อ ฉีก...จนขาดหมด และที่เหลือก็ยัง...ไม่ได้ซัก...กองอยู่ในตะกร้า"

เท่านั้นแหละผมถึงกับบางอ้อ

"ได้สิครับ เดี๋ยวพี่จะใช้พวกบอดี้การ์ดออกไป..."

"ไม่นะพี่คมไม่ได้เด็ดขาด!" น้องจีนสวนโพล่งกลับมาทันที "ต้องพี่คมคนเดียวเท่านั้น น้องจีนไม่อยากให้คนอื่นรู้...ไซส์กางเกงในน้องจีน"

"ครับพี่คมขอโทษ พี่จะออกไปซื้อให้เองก็ได้ ถ้างั้นน้องจีนออกมาแล้วก็รีบเช็ดตัวใส่เสื้อนอนห่มผ้ารอบนเตียงเลยนะครับ จะได้ไม่เป็นหวัดระหว่างรอพี่"

"ฮะพี่คม" อีกฝ่ายตอบ ส่วนผมไม่รอช้าก็รีบหมุนตัวเดินออกจากห้องนอนไป

นี่ถ้าผมเอะใจกับคำพูดของน้องจีนซักนิด เรื่องอันตรายทั้งหมดก็คงจะไม่เกิดขึ้น...

................................

:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 11 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (3/12/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-12-2016 07:55:20

:mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 11 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (3/12/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 04-12-2016 10:17:40

รอลุ้นต่อ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 11 สิงห์ & จีน up 50% P.29 (3/12/59)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-01-2017 21:37:55

"ของครบพร้อม ส่วนกางเกงในซื้อแบบยกโหลไว้พร้อมดีกว่า เผื่อเหลือดีกว่าขาด"

Trr...

เสียงริงโทนมือถือดังขึ้นขณะที่ผมกำลังเดินเข็นรถไปเลือกสินค้าในโซนเสื้อผ้าหลังจากซื้อของกินครบพร้อมแล้ว ขาดแต่กางเกงในของน้องจีนกับเสื้อผ้าของผมที่คิดจะซื้อเพิ่มอีกซักชุดสองชุด

สงสัยน้องจีนอยากจะได้เพิ่มอะไรอีกกระมัง...

ผมครุ่นคิดในใจก่อนจะหยุดเดิน แล้วควานหามือถือในกระเป๋ากางเกงขึ้นออกมาดูหน้าจอ ทว่ารายชื่อบนหน้าจอกลับไม่ใช่น้องจีนตามที่ผมคาดคิดเอาไว้

"โทรหาผมในเวลาทำงานระวังจะโดนคุณพ่อคุณหักเงินเดือนเอาได้นะครับ" ผมพูดกรอกเสียงกระเซ้าเย้าแหย่ลงไป ซึ่งปลายสายถึงกับหัวเราะตอบกลับออกมาเบาๆ

"หึ...หึ คุณพ่อไม่หักเงินเดือนฉันหรอก เพราะเขาไม่ได้อยู่ที่นี่"

"เอ๊ะ?!"

"ฉันพูดเล่นนะ คุณพ่อออกไปดูงานกับคุณอาเดี๋ยวเดียวก็กลับ" คำพูดของอีกฝ่ายทำเอาผมถึงกับถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย เพราะอีกฝ่ายชอบล้อผมเล่นเสมอ "เดี๋ยวฉันต้องวางสายแล้ว รักษาตัวด้วย รักนะครับ"

แล้วเจ้าตัวก็วางสายไปอย่างรวดเร็วโดยที่ผมยังไม่ทันได้พูดตอบโต้กลับไป

ให้ตายสิ นึกอยากจะวางสายก็วาง...

แต่ก็บ่นอะไรมากไม่ได้ เพราะนานครั้งที่อีกฝ่ายจะเป็นเช่นนี้ ซึ่งผมก็เข้าใจดี อาชีพหมอก็เช่นกัน หลังจากเดินซื้อของอยู่ซักชั่วโมงก็ขนของขึ้นรถตีกลับไปยังบ้านพักบังกะโลที่อยู่ห่างจากห้างสรรพสินค้าไปสิบกิโลเมตร ครั้นพอมาถึงแล้วผมก็ลงจากรถตะโกนเรียกพวกบอดี้การ์ดให้ออกมาช่วยยกของ หากแต่สภาพที่พักที่อาศัยมันเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ

เกิดอะไรขึ้น?!!

ยังไม่ทันได้คว้าปืนที่เก็บไว้ในเกะลิ้นชักในรถยนต์ของตัวเอง เสียงปืนก็ดังขึ้นสองสามนัดท่ามกลางริมชายหาดทะเล ซึ่งเป็นความโชคร้ายของพวกผมที่ดันมาเที่ยวในสถานที่ๆไม่ค่อยมีใครเข้าพัก จึงเป็นเหตุให้ไม่มีนักท่องเที่ยวหรือผู้คนมาแตกตื่นเพราะเสียงปืนเมื่อครู่นี้

"ม่ายยยยยยยยย!!"

"น้องจีน!!!"

แม้ผมจะเป็นแค่หมอ ไม่ได้จับปืนเหมือนพวกคนในตระกูลสิงห์ก็ตาม แต่ทุกวันนี้ครอบครัวผมอยู่ได้เพราะคุณวีร์เคยช่วยเอาไว้ ดังนั้นผมจึงไม่คิดจะหลีกหนีเอาตัวรอดเป็นอันขาด พอวิ่งเข้าไปยังข้างในพร้อมกับปืนกระบอกหนึ่งแล้ว กลับพบว่าข้าวของภายในตกพื้นแตกกระจัดกระจาย แถมยังมีรอยคราบเลือดกับกระสุนตกอยู่กับพื้นเกลื่อนกราดเต็มไปหมด

นี่หรือ...สมรภูมิรบของพวกมาเฟีย

นรกชัดๆ!

แต่ผมไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ จึงรีบวิ่งไปยังจุดต้นเสียงที่น้องจีนตะโกนออกมา ครั้นพอเข้าประตูห้องรับแขกเมื่อนั้น ผมถึงกับชะงักกับภาพที่เห็น เพราะภาพเหล่านั้นเป็นภาพของน้องวีร์และคุณพยัคฆ์ที่น่าจะนอนอยู่ห้องไอซียูกำลังยืนถือปืนสั้นจ่อหลังหัวชายลึกลับด้วยกันทั้งคู่ ในขณะที่ชายคนนั้นถือปืนค้างในมือซึ่งมีควันลอยครุกกรุ่น และที่น่าตกใจเสียยิ่งกว่านั้นก็คือ...

น้องจีนกำลังนั่งร้องไห้อาบแก้มกอดร่างของสิงห์ที่มีคราบเลือดไหลอยู่เต็มท้อง!

..............................

:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 11 สิงห์ & จีน up 100% P.29 (02/01/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 16-02-2017 21:32:40

ตอนที่ 12 (สิงห์ & จีน)

.................................

ปัง!

เสียงปืนดังลั่นพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาจากหน้าท้องของหลานชาย ก่อนที่ร่างสูงจะล้มลงต่อหน้าคนรักของตัวเอง ซึ่งเป็นใครไม่ได้นอกเสียจากจีน ร่างบางเห็นถึงกับกรีดร้องออกมาก่อนจะถลาร่างเข้าไปกอดคนรักทั้งน้ำตา ส่วนผมกับไฟที่แอบซุ่มอยู่ใต้ดินมานานหลายวันแล้วก็ได้ออกมาช่วยเหลือ แต่ก็ไม่ทันการ เพราะไม่คิดว่าแผนการที่ตัวเองวางเอาไว้จะผิดพลาดทั้งหมด

"วางปืนลงซะถ้าไม่อยากให้สมองของแกระเบิดออกมา" ผมพูดเสียงเย็นในขณะที่มือถือปืนจ่อหัวอีกฝ่ายที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกับคนที่ผมรู้จัก ในขณะที่ไฟเองก็ยืนถือปืนจ่อหัวมันอยู่ข้างกายผมด้วยเช่นกัน "ฉันบอกว่าให้วางปืนลงยังไงล่ะไอ้หนุ่ม"

"ตั้งแต่เกิดมาไม่มีเด็กคนไหนเรียกฉันว่าไอ้หนุ่มเลยซักคน มีแต่เธอคนแรกนี่แหละที่กล้าพูดออกมา ไม่เสียแรงที่ได้ฉายาอดีตมือซ้ายของประธานตระกูลสิงห์รุ่นที่สาม ไม่สิ ตอนนี้น่าจะเปลี่ยนเป็นคนรักของท่านประธานตระกูลพยัคฆ์รุ่นที่สี่ ที่ฉันพูดมานั่นถูกใช่ไหม" อีกฝ่ายพูดสวนย้อนกลับมาโดยที่ไม่หันหน้ากลับและมือของมันก็ยังคงถือปืนอยู่เช่นเดิม

"สืบมาดีนี่" คราวนี้เป็นคนรักของผมที่พูดแทรกขึ้นมา น้ำเสียงแลดูเย็นชาไปจนถึงขั้วหัวใจ "แต่รู้ไปก็เปล่าประโยชน์ เพราะยังไงแกก็ต้องจบชีวิตเหมือนพ่อแกอยู่ดี Sneaker Lucas Junior อดีตทายาทแก๊งงูคนสุดท้ายที่เหลืออยู่"

"ว่ายังไงนะ! นี่แกรู้จักพ่อของฉันได้ยัง..."

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดโดยที่อีกฝ่ายพูดยังไม่ทันจบดี ก่อนร่างนั้นจะร่วงหล่นลงพื้นต่อหน้าต่อตาทุกคน นั่นซึ่งทำให้ผมได้เห็นหมอคม ลูกชายของนายแพทย์ฝีมือดีคนหนึ่งที่ผมเคยช่วยชีวิตเอาไว้กำลังยืนหน้าซีดเซียวมองมาที่พวกผมสองคนด้วยความตกตะลึง

"คุณพยัคฆ์...ฆ่า...คน"

"ไม่ใช่" คุณไฟแย้งทันที "แค่ทำให้สลบไปก็เท่านั้นเอง เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย เธอรีบนำตัวสิงห์ไปที่โรงพยาบาลซะ เดี๋ยวนี้ทางนี้พวกฉันจัดการกันเองได้"

หมอคมสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ รีบตกปากรับคำก่อนจะรีบอุ้มร่างสิงห์ไปพร้อมกับจีนอย่างทุลักทุเล เมื่อสามร่างหายไปแล้ว ผมกับไฟหันมามองหน้ากันอีกครั้งก่อนจะหันไปมองร่างที่นอนสลบอยู่กับพื้น ซึ่งแน่นอนว่าข้างกายของลูคัสจูเนียร์นั้นได้มีแหวนประจำตระกูลของจีนตกหล่นอยู่ที่พื้นด้วย

"วีร์ไม่นึกเลยว่าเขาจะกลับมาล้างแค้นเพื่อพ่อตัวเอง" ผมพูดเกริ่นขึ้นออกมาท่ามกลางความเงียบงัน ก่อนจะก้มลงหยิบแหวนของจีนขึ้นมาเก็บใส่กระเป๋า "ล้างแค้นกันไปล้างแค้นกันมาแบบนี้คงไม่มีที่สิ้นสุด"

"เรื่องนี้ไฟให้วีร์เป็นคนตัดสินใจเองครับว่าจะเอายังไง" ไฟหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ซึ่งผมเดาออกได้อยู่แล้วว่าไฟจะต้องพูดประโยคนี้ออกมา

นั่นสิในเมื่อเรียนผูกต้องเรียนแก้เอง...

คิดได้ดังนั้นผมก็ก้มลงนั่งยองข้างกายลูคัสจูเนียร์ ก่อนจะกางมือขวาจ่อท้ายทอยของอีกฝ่ายทันที

"ขอโทษนะไอ้หนุ่ม ชีวิตของเธอมันพลาดเพราะฉันเอง จงลืมเรื่องทั้งหมดเสีย แล้วกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอซะ ลาก่อนลูคัสจูเนียร์"

ผมพูดจบก็กดฝ่ามือของตัวเองลงไปท้ายทอยของลูคัสจูเนียร์อย่างแรง

ท่าดรรชนีเป็นตาย!

.............................

:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 12 สิงห์ & จีน up 30% P.29 (16/02/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 19-02-2017 09:20:47

มีปมเรื่อยๆๆ รอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 12 สิงห์ & จีน up 30% P.29 (16/02/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-04-2017 22:28:02

"หมอคมพาเข้าห้องไอซียูไปแล้ว..." ไฟพูดต่อจากผม พร้อมกับเหลือบสายตามองลีโอที่ยืนทำหน้าเคร่งเครียด "...จงเชื่อในฝีมือคนรักของตัวเอง"

"ผมทราบ แต่สิงห์ก็คือส่วนหนึ่งของผม เรารู้ถึงกันด้วยจิตวิญญาณความสัมพันธ์ของฝาแฝด"

............................

สปอยล์ To be con....

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 12 สิงห์ & จีน up... P.29 (01/04/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 02-04-2017 10:06:04

มาเลยเตอะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 12 สิงห์ & จีน up... P.29 (01/04/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-04-2017 22:17:28

สองเท้าเดินวุ่นไปมาอยู่หน้าห้องไอซียู ซึ่งผิดกับสองร่างที่นั่งมองคนเดินไปมาอยู่บนเก้าอี้อย่างใจเย็น แม้ทีท่าจะสบายแต่จิตใจของพวกเขากำลังเคร่งเครียดเช่นเดียวกัน

"คุณพ่อ!" เสียงคุ้นหูดังขึ้น ทำเอาผมได้ยินเสียงนั้นก็หันไปมอง ก่อนจะแลเห็นลูกชายของตน ลีโอ กระต่าย เฟยจิ้ง ราตรี เหยี่ยว และไอ้กล้าค่อยๆเดินตามกันมาทีหลัง "คุณ..."

"ที่นี่ห้องไอซียู อย่าส่งเสียงดัง" ผมพูดพลางส่งสายตาตำหนิไปยังลูกชาย ซึ่งอีกฝ่ายยอมสงบแต่โดยดี

"หมอคมพาเข้าห้องไอซียูไปแล้ว..." ไฟพูดต่อจากผม พร้อมกับเหลือบสายตามองลีโอที่ยืนทำหน้าเคร่งเครียด "...จงเชื่อในฝีมือคนรักของตัวเอง"

"ผมทราบครับ แต่สิงห์ก็คือส่วนหนึ่งของผม เรารู้ถึงกันด้วยจิตวิญญาณความสัมพันธ์ของฝาแฝด"

"หมายความว่ายังไงครับพี่..." จีนที่เดินไปมาในสภาพเปื้อนเลือดได้หยุดเดิน แล้วหันมาถามลีโอด้วยสีหน้าเคร่งเครียดปนสงสัย "...ลีโอ จีนเป็นห่วงพี่สิงห์"

ลีโอไม่ได้ตอบคำถามน้องชายเดี๋ยวนั้น กลับยกมือขวาขึ้นแตะบ่าร่างบอบบางเบาๆ

"พี่กับสิงห์แม้จะอยู่คนละร่างแต่ดวงจิตเชื่อมโยงหากันได้ ดังนั้นพี่รู้ดีว่าสิงห์กำลังต่อสู้กับความตาย เขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆและต้องกลับมาหาพวกเราแน่ เชื่อพี่สิ"

"จะให้จีนเชื่อเรื่องจิตวิญญาณความสัมพันธ์ของฝาแฝดได้ยังไง ก็มันออกจะ..." จีนพูดพลางทำหน้าไม่เชื่อกับเรื่องที่ยิน "...เพ้อเจ้อ นี่เป็นโลกแห่งความเป็นจริง ไม่ใช่นิยายที่มาพูดล้อเล่นได้หรอกนะฮะพี่ลีโอ"

"จะล้อเล่นหรือไม่ล้อเล่น หลักฐานก็โผล่ตำตาให้เธอเห็นอยู่ตรงหน้านี้ถึงสองชีวิต"

"วีร์ครับ" ไฟเข้ามาห้ามผม แต่ผมก็ได้แต่ปัดมือออกเบาๆให้อีกฝ่ายรู้ว่าผมจัดการเองได้

"จีน" ผมเรียกชื่อเด็กน้อยพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้าไปหา "จนป่านนี้เธอยังไม่เชื่อเรื่องพวกนี้อีกหรือ ทั้งที่ฉันกับไฟก็แสดงหลักฐานทุกอย่างให้เธอรู้จนหมดไส้หมดพุงแล้ว"

"เอ่อ มันก็ใช่ แต่..." จีนทำหน้าลังเล

"เธอคิดหรือว่าที่ฉันยิงปืนกับต่อสู้เป็นได้เพราะความเป็นอัจฉริยะโดยไม่ต้องให้มีใครสอนงั้นรึ"

"ปะ...เปล่า จีนไม่ได้คิด"

"เธอคิดหรือว่าไฟที่อายุยังน้อยแต่สามารถขึ้นเป็นหัวหน้ากลุ่มพยัคฆ์ได้นั้นเป็นเพราะโชคช่วย?"

"เอ่อ..."

"ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่ได้เป็นมาตั้งแต่เกิดหรือเป็นสิ่งที่พระเจ้ามอบให้ แต่เป็นเพราะประสบการณ์ชีวิตที่ฉันกับไฟเคยผ่านมาแล้วตั้งหาก ส่วนเรื่องของลีโอกับสิงห์ ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพราะทั้งคู่เป็นฝาแฝดที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน ก็เลยมีพลังงานบางอย่างที่สามารถเชื่อมโยงถึงหากันได้ จะเหลือก็แต่เธอเท่านั้นจีน..." ผมชี้นิ้วไปยังจีนที่ยังคงยืนมองผมอยู่ "...ว่าเลือกที่จะเชื่อเรื่องนี้หรือเปล่า แต่ถ้าเธอเลือกที่จะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ ก็เท่ากับว่าเธอไม่ไว้เนื้อเชื่อใจครอบครัวของตัวเอง"

ผมพูดจบก็ทิ้งตัวนั่งลงต่อ ปล่อยให้จีนยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น...

............................................

ถ้าเธอเลือกที่จะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ ก็เท่ากับว่าเธอไม่ไว้เนื้อเชื่อใจครอบครัวของตัวเอง...

คำพูดของปู่วีร์ทำให้ผมลืมทุกอย่างแม้กระทั่งเวลาผ่าตัดจบลง เสียงประตูเปิดออกอ้า ทุกคนกรูเข้าไปหาพี่คมที่เพิ่งจะเดินออกมาจากห้องผ่าตัด เสียงของพี่คมไม่เข้าหูผมเลยแม้แต่น้อย รู้แต่เพียงว่าสีหน้าของพี่คมดูแย่กว่าที่คิด ซึ่งผมไม่กล้าที่จะเข้าไปถาม เพราะกลัวจะได้คำตอบที่ไม่ดีนัก ทว่าผมยังไม่ทันได้ก้าวเท้าไปจากจุดที่ยืนตัวเองอยู่ ก็ได้มีมือหนาเข้ามาจับต้นแขนผมเอาไว้ก่อน

"จะไปไหนหรือครับคุณจีน"

"ไอ้กล้า" ผมมุ่นคิ้วพูดชื่อคนจับต้นแขนผมอย่างไม่พอใจ "ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน"

"คิดจะหนีหรือยังไงครับ" อีกฝ่ายฉีกยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ ซึ่งทำเอาผมไม่พอใจอย่างยิ่ง

"เอ๊ะไอ้นี่ มันใช่ธุระของแกรึ"

"ธุระของผมไม่ใช่แน่นอนครับ แต่ถ้าเป็นธุระของเจ้านายผมอย่างคุณสิงห์ผมคงต้องขอเกี่ยวด้วย" กล้าพูดเสียงเคร่งเครียด ผิดจากที่เคยเห็นทุกที "คุณจีนจำได้ไหมครับว่าคุณสิงห์เคยใช้ให้ผมคอยตามดูแลคุณตลอดเวลาตอนที่คุณท่านไปประชุมงานที่ต่างประเทศ"

"จำได้สิ ว่าแต่แกจะถามทำไม"

"ผมก็แค่ถามให้แน่ใจ ถ้าคุณจำได้ก็ดี เพราะคำสั่งนั้นมันยังอยู่จนถึงตอนนี้"

"เอ๊ะ?"

"ก็ตอนที่คุณมาเที่ยวทะเลกับคุณสิงห์กับคุณหมออาคมนั้น ผมก็ได้แอบตามมาดูแลคุณอยู่ห่างๆ จนเห็นแทบทุกช็อตบนเตียงระหว่างคุณสองคนด้วยยังไงล่ะครับ" ผมถึงกับอ้าปากค้างมองคนพูดด้วยความตกใจ "ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคุณสิงห์ที่อยากจะใช้ให้ผมคอยติดตามปกป้องคุณเอง แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นที่ผมจะพูดถึง คุณสิงห์รักคุณมากนะครับคุณจีน แต่เพียงแสดงออกมาไม่ถูกจุดเท่านั้นเอง"

"พี่สิงห์เนี่ยนะรักฉัน!"

"ใช่ครับ คุณสิงห์รักคุณ" อีกฝ่ายตอบย้ำ "เพราะงั้นผมถึงต้องออกมาบอกให้คุณทราบ แต่ถ้าคุณรู้เรื่องนี้แล้วยังคิดจะหนีอีก ผมคงต้องปล่อยคุณไป น่าเสียดายนะครับที่อุตส่าห์เป็นคนในตระกูลสิงห์แล้วแท้ๆ แต่กลับขี้-ขลาด-ตา-ขาว จริงไหมล่ะครับ"

"ไอ้กล้า!!" ผมถึงกับฉุนขาด ดึงคอเสื้อมันขึ้นด้วยความโมโห ส่วนมันก็ยังคงทำหน้าแสยะยิ้มอย่างไม่กลัวตาย

"เรียกทำไมล่ะครับคุณจีน กลัวลืมชื่อผมรึยังไง"

"มึง" ผมกัดฟันเสียงดังกรอด "จำเอาไว้ ถ้าพี่สิงห์ฟื้นขึ้นมาล่ะก็ ฉันจะฟ้องพี่สิงห์เลยคอยดู!"

"เชิญเลยครับเชิญ ผมไม่กลัวหรอก" ผมมองหน้ามันด้วยความหงุดหงิดใจ ก่อนจะวิ่งหันกลับไปห้องไอซียูโดยไม่รับรู้สีหน้าของไอ้กล้าที่ยืนมองส่งด้วยรอยยิ้มพึงพอใจกับการกระทำของตัวเอง

.............................

o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 12 สิงห์ & จีน up...100% P.29 (20/04/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: แมว ที่ 17-05-2017 22:28:02

:katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 12 สิงห์ & จีน up...100% P.29 (20/04/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-06-2017 11:39:29

ตอนที่ 13 สิงห์&จีน(อัพ 20%)

...............

ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นก้องหู เลือดสาดกระจายแลดูน่ากลัว พร้อมกับแผ่นหลังอันอบอุ่นที่ทรุดลงไปต่อหน้าต่อตา ทำให้จิตใจดวงอันน้อยนิดถึงกับแตกสลาย

ไม่นะ พี่สิงห์!!!!

ผมสะดุ้งตกใจลุกขึ้นนั่งหอบหายใจตัวโยน ก่อนจะตั้งสติมองซ้ายแลขวาเห็นพี่สิงห์ในชุดสีเขียวของโรงพยาบาลกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงคนป่วย มีเพียงเข็มน้ำเกลือกับการเคลื่อนไหวของหน้าอกที่ขึ้นลงให้รู้ว่าเจ้าตัวยังมีชีวิตอยู่

ใช่ หลับอยู่ แต่ไม่ฟื้นมาเกือบหนึ่งเดือนเต็ม...

พี่คมบอกว่าบาดแผลที่ถูกยิงเข้าที่ท้องไม่สาหัสเท่าไหร่ แต่ที่หนักกว่าก็คือบาดแผลภายในที่เจ้าตัวล้มหัวฟาดพื้น ส่วนคนร้ายที่ยิงพี่สิงห์นั้นเห็นไอ้กล้ายอกว่าเป็นลูกชายของอดีตหัวหน้ากลุ่มงูมาก่อน แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ที่ผมต้องสนใจในตอนนี้คือพี่สิงห์ เพราะเมื่อวานนี้คุณพ่อเพิ่งจัดงานพิธีอำลาวงการของตัวเอง และมอบตำแหน่งประธานกลุ่มให้กับพี่ลีโอไปหมาดๆ ถ้าถามถึงความคิดเห็นผม ผคิดว่าตำแหน่งนี้พี่ลีโอสมควรได้มากที่สุดแล้วครับ ส่วนพี่สิงห์นั้นผมคิดว่าเขายังไม่ดีพอสำหรับตำแหน่งนั้น

ก็อก ก็อก

"จีน คุณปู่วีร์ให้มาตามออกไปกินข้าว"

"พี่กระต่ายบอกเขาไปทีว่าจีนไม่หิว"

"ไม่หิวก็ต้องกิน" เสียงทุ้มอีกหนึ่งพูดแทรก แม้ฟังแลดูเย็นชาแต่ถ้าตั้งใจฟังจริงๆจะรู้ได้ทันทีว่าคนพูดนั้นเป็นห่วงมากแค่ไหน "เมื่อคิดเข้าวงการนี้แล้วก็อย่าได้ริทำตัวอ่อนแอ จะออกมาดีๆหรือจะให้ฉันเข้าไปลกออกมา เลือกเอา"

ปู่วีร์พูดไม่ผิด ผมได้ขอคุณพ่อเข้าวงการมาเฟียไปเมื่อวานนี้แล้ว ส่วนเหตผลก็คือ...

เพื่อมิให้ใครต้องมาปกป้องตัวเองจนเจ็บหนักอย่างพี่สิงห์อีก จึงต้องทำตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นให้สมกับเป็นคนของสิงห์!

.........

ปล.ขอโทษที่ให้คอยนานค่ะ พอดีเพิ่งว่างจากการดูแลคุณแม่ที่ป่วยหนัก เลยเพิ่งจะมาอัพเอาตอนนี้ และจากนี้ไปจะทยอยอัพนิยายไปเรื่ิอยๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน20% P.30 (31/08/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 31-08-2017 20:30:14

ตอนที่ 13 สิงห์&จีน(อัพ 20%)

...............

ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นก้องหู เลือดสาดกระจายแลดูน่ากลัว พร้อมกับแผ่นหลังอันอบอุ่นที่ทรุดลงไปต่อหน้าต่อตา ทำให้จิตใจดวงอันน้อยนิดถึงกับแตกสลาย

ไม่นะ พี่สิงห์!!!!

ผมสะดุ้งตกใจลุกขึ้นนั่งหอบหายใจตัวโยน ก่อนจะตั้งสติมองซ้ายแลขวาเห็นพี่สิงห์ในชุดสีเขียวของโรงพยาบาลกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงคนป่วย มีเพียงเข็มน้ำเกลือกับการเคลื่อนไหวของหน้าอกที่ขึ้นลงให้รู้ว่าเจ้าตัวยังมีชีวิตอยู่

ใช่ หลับอยู่ แต่ไม่ฟื้นมาเกือบหนึ่งเดือนเต็ม...

พี่คมบอกว่าบาดแผลที่ถูกยิงเข้าที่ท้องไม่สาหัสเท่าไหร่ แต่ที่หนักกว่าก็คือบาดแผลภายในที่เจ้าตัวล้มหัวฟาดพื้น ส่วนคนร้ายที่ยิงพี่สิงห์นั้นเห็นไอ้กล้าบอกว่าเป็นลูกชายของอดีตหัวหน้ากลุ่มงูมาก่อน แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ที่ผมต้องสนใจในตอนนี้คือพี่สิงห์ เพราะเมื่อวานนี้คุณพ่อเพิ่งจัดงานพิธีอำลาวงการของตัวเอง และมอบตำแหน่งประธานกลุ่มให้กับพี่ลีโอไปหมาดๆ ถ้าถามถึงความคิดเห็นผม ผมคิดว่าตำแหน่งนี้พี่ลีโอสมควรได้มากที่สุดแล้วครับ ส่วนพี่สิงห์นั้นผมคิดว่าเขายังไม่ดีพอสำหรับตำแหน่งนั้น

ก็อก ก็อก

"จีน คุณปู่วีร์ให้มาตามออกไปกินข้าว"

"พี่กระต่ายบอกเขาไปทีว่าจีนไม่หิว"

"ไม่หิวก็ต้องกิน" เสียงทุ้มอีกหนึ่งพูดแทรก แม้ฟังแลดูเย็นชาแต่ถ้าตั้งใจฟังจริงๆจะรู้ได้ทันทีว่าคนพูดนั้นเป็นห่วงมากแค่ไหน "เมื่อคิดเข้าวงการนี้แล้วก็อย่าได้ริทำตัวเป็นเด็กอ่อนแอ จะออกมาดีๆหรือจะให้ฉันเข้าไปลากออกมา เลือกเอา"

ปู่วีร์พูดไม่ผิด ผมได้ขอคุณพ่อเข้าวงการมาเฟียไปเมื่อวานนี้แล้ว ส่วนเหตุผลก็คือ...

เพื่อมิให้ใครต้องมาปกป้องตัวเองจนเจ็บหนักอย่างพี่สิงห์อีก จึงต้องทำตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นให้สมกับเป็นคนของสิงห์!

.........

ปล.ขอโทษที่ให้คอยนานค่ะ พอดีเพิ่งว่างจากการดูแลคุณแม่ที่ป่วยหนัก เลยเพิ่งจะมาอัพเอาตอนนี้ และจากนี้ไปจะทยอยอัพนิยายไปเรื่ิอยๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน20% P.30 (31/08/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 31-08-2017 21:34:10

ขอให้คุณแม่หายไวๆๆน่ะ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน20% P.30 (31/08/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: Marchyn ที่ 16-09-2017 21:30:52

ขอให้คุณแม่ดีขึ้น แข็งแรงขึ้นไวๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน20% P.30 (31/08/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 26-09-2017 20:05:00

“คุณพ่อครับ เรื่องของจีน...”

“ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวฉันจะจัดการให้เอง” ผมบอกเสียงเรียบ ซึ่งผิดกับผู้ฟังอย่างวิน ที่เป็นห่วงลูกชายคนสุดท้องที่เพิ่งจะก้าวเท้าเดินเข้ามาในวงการมาเฟียได้ไม่กี่วัน “เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ววิน”

“แต่คุณพ่อ...แน่ใจแล้วหรือครับว่าจะเป็นคนสอนจีนเอง” วินถามย้ำอีกครั้งเป็นรอบที่ร้อยด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ไฟได้ยินที่วินถามถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ

“กลัวพ่อตัวเองสอนหนักไปหรือไง”

“ก็...ครับ” วินพูดตอบเสียงอ่อย ซึ่งทำเอาคนฟังถึงกับหัวเราะออกมาอีกครั้งอย่างถูกใจ

“หึๆ ถ้ากลัวนัก ฉันสอนให้เอาไหมล่ะ”

“เอ๋? จะสอนให้จริงเหรอครับ” วินกับอิฐหันไปมองพร้อมกันด้วยความประหลาดใจ

“จริง”

“อย่าแกล้งเด็กสิไฟ” ผมรีบแย้งทันที ซึ่งทำเอาวินกับอิฐรีบหันมามองผมด้วยความสงสัย “ให้ฉันสอนเหมือนเดิมนะดีแล้ว ขืนให้ไฟสอนมีหวังรากเลือดแน่”

“รากเลือด?“

“วีร์ก็พูดเกินไป ฉันไม่ทำถึงขนาดนั้นหรอกน่า” ไฟพูดแก้ตัวไปหัวเราะไปพลาง

“ไม่ทำ? แล้วเรื่องมือขวาของตัวเองที่ไฟรับเป็นลูกศิษย์เวียนเข้ารพแทบทุกอาทิตย์จะแก้ตัวว่ายังไง” ผมพูดย้อนหน้าหงิก เพราะมือขวาของไฟในปัจจุบันนี้ถูกไฟจัดการเคี่ยวเข็ญหนักมากชนิดที่เวียนเข้ารพ.แทบทุกอาทิตย์เป็นว่าเล่น “พอๆ เดี๋ยวเรื่องจีน วีร์จะเป็นคนจัดการเอง ไฟคอยอยู่ช่วยวีร์ข้างๆก็พอแล้ว”

“ครับๆ เอาตามนั้นก็ได้” สิ้นเสียงพูดคุย ประตูห้องอาหารถูกเปิด แลเห็นร่างบอบบางเดินเข้ามา ซึ่งไม่ใช่ใครนอกเสียจากจีน

“ผม...ขอโทษครับ”

...............

เอาแค่นี้ไปก่อนนะคะ ขอตัวไปดูแลคุณแม่ต่อค่ะ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน35% P.30 (26/09/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 26-09-2017 21:35:26

ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน่ะ ^^

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน35% P.30 (26/09/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 21-12-2017 20:36:56

"เก็บคำขอโทษนั้นไปซะ ตราบใดที่เธอยังเป็นแค่ลูกเจี๊ยบ"

ปัง!

กลิ่นไอปืนลอยครุกกรุ่นหลังจากเสียงปืนหยุดลง เจ้าของเสียงปืนยืนนิ่งในท่ายิงก่อนจะวางปืนลงข้างกาย

"Nice shot! ยิงแม่นแบบนี้อีกไม่นานนายท่านวีร์ต้องยอมรับฝีมือคุณแน่นอนขอรับคุณจีน" เสียงเอ่ยชมดังมาจากข้างหลังจีน ซึ่งไม่ได้ช่วยให้เจ้าของนามนั้นรู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย

ไม่...

แค่นี้มันยังไม่ดีพอ...

แม้ว่าสองปีนี้จะผ่านการฝึกฝนจากปู่วีร์อยู่ทุกวันไม่ว่างเว้นก็ตาม แต่เขากลับรู้สึกว่ามันยังไม่พออยู่ดี

"นี่ฉันขาดอะไรไปกันแน่.." จีนไม่สนใจเสียงของกล้าแม้แต่น้อยพร้อมกับบ่นพึมพำกับตัวเองราวกับว่าอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว ก่อนจะวางทุกอย่างลงบนโต๊ะแล้วเดินออกจากที่ฝึกยิงปืนไปโดยไม่แลอีกคนที่ยืนมองแผ่นหลังผู้เป็นนายอย่างครุ่นคิดตอบคำถามเจ้านายในใจอย่างเงียบๆว่า

สิ่งที่คุณจีนขาดไปก็คือ...

ประสบการณ์บนสนามรบยังไงล่ะ!

............

:กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน40% P.30 (21/12/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: zzcors ที่ 28-12-2017 22:10:50

รอ :hao5:

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน100% P.30 (21/12/60)]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 11-09-2018 14:02:41

"ฝึกกับเจ้าวีร์ก็ดีอยู่แล้วนี่ ไม่เห็นต้องมาหาฉันถึงที่นี่ คิดผิดคิดใหม่ได้นะไอ้หนู"

เสียงทุ้มพูดกล่าวออกมาอย่างราบเรียบ นัยน์ตาของคนผ่านร้อนผ่านหนาวมามากพอควรจ้องมองเด็กน้อยร่างบอบบางที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟา เบื้องหน้าบนโต๊ะรับแขกมีถ้วยน้ำชาอุ่นๆวางอยู่ถึงสองใบ ในขณะที่คนรักหรือข้าวนั้นกำลังนั่งมองพวกเขาสองคนอยู่บนเก้าอี้โซฟาใกล้ๆอย่างเงียบๆ

"ไม่ครับคุณโทนี่ ผมคิดดูดีแล้ว"

สองตาจ้องประสานกันก่อนที่โทนี่จะเป็นฝ่ายผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความเอือมระอา

"ที่จริงการฝึกของเธอมันจบไปตั้งนานแล้วล่ะ เพียงแต่เจ้าวีร์มันรั้งเธอเอาไว้เพราะด้วยความเป็นห่วงนั่นแหละ"

"เอ๋?"

"มันกลัวเธอจะเป็นแบบสิงห์ ก็เลยให้เธอฝึกอยู่แบบนั้น ฝีมือของเธอก็เลยไม่คืบหน้า"

"หมายความว่ายังไงครับ ผมไม่เข้าใจ"

"ประสบการณ์ยังไงล่ะ" โทนี่ตอบทันทีทันใด "เธอขาดสิ่งนี้ ซึ่งฉันช่วยได้แต่อาจจะต้องทะเลาะกับวีร์หนักแน่ รวมถึงเธอด้วย อาจจะโดนหนักไม่ใช่น้อย"

"เรื่องนั้นผมทนได้ถ้ามันสามารถทำให้ผมเก่งพอๆกับทุกคน" จีนกล่าวยืนกรานเสียงเข้ม นัยน์ตาส่องประกายแรงกล้าจนคนมองต้องถอนหายใจอีกครั้ง

"ได้ ตกลงเอาตามนี้ถ้าเธอพร้อม"

"แล้วจะเริ่มได้เมื่อไหร่ครับ ผมจะได้เตรียมตัวให้พร้อม" จีนกล่าวเสียงตื่นเต้นที่จะได้ลงสนามเหมือนกับคนอื่น ส่วนโทนี่เมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายพูดแล้วถึงกับแสยะยิ้มตอบกลับไปว่า

"เริ่มเดี๋ยวนี้ได้เลยไอ้หนุ่ม"

.......

ปล.ขออภัยที่หายไปนานนะคะ พอดีมัวแต่ดูแลคุณแม่ค่ะ ขอจบเรื่องนี้ในภาคสองแต่เพียงเท่านี้ ส่วนเรื่องที่จีนจะฝึกสำเร็จหรือไม่ โปรดติดตามเรื่องใหม่ในเร็วๆนี้ค่ะ แต่ขออุบไว้ก่อน

หัวข้อ: Re: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)]
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 04-03-2019 23:02:35

ชอเชียร์ไห้ไอกล้าไห้ผู้ ค้าาาา :ling1: :ling1: หมันใส่ไอเบ้เจเนเรชั่นนี้เหลือเกิร

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: dragon123 ที่ 26-07-2014 12:46:23