พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] ฤดูร้อน/ฝน/คนเหงา
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: ||||Crazy_Y|||| ที่ 19-01-2009 02:10:24
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
---------------------------------------------------------
ก่อนอื่นจะต้องบอกก่อนว่าตอนแรกชื่อตัวเอกทั้งสองคนไม่ใช่ชื่อนี้ค่ะ
เรื่องนี้เป็นฟิคของคู่นึงที่เราปลื้มมาก ๆ แต่จะออกมาโพสนอกบอร์ดเฉพาะก็เลยขอเปลี่ยนชื่อแล้วกันค่ะ
ส่วนอื่นไม่ได้เปลี่ยนค่ะ ยังเหมือนเดิมหมดเลย
หวังว่าจะสนุกในการอ่านนะคะ
-----------------------------------------
พัทยา ..
พัทยาแล้วไง ..?
มันจะมีอะไรดีขึ้นรึไงกัน .. ?
"เฮ้ย .. ดีขึ้นสิวะไอ้เดียว ถ้ามึงเลิกทำหน้าเป็นตูดอย่างเงี้ย !"
ฝ่ามือหนาตบเข้าที่บ่าเล็กอย่างแรงจนคนที่นั่งกอดเข่าอยู่หลังรถกระบะสีขาวหม่นที่เก่าจนกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ แทบทั้งคันสะดุ้ง
"ไอ้โจ้ มือหนักชะมัดเลยว่ะ"
บ่นก่อนจะหันหน้าไปย่นจมูกใส่เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ กัน โจ้หันมาหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างอารมณ์ดี
ใช่สิ .. ใครจะมาเศร้าอย่างเดียวล่ะ ..
คนที่เพิ่งอกหักมาหมาด ๆ อย่างนี้
แล้วยังต้องโดนลากให้มาเที่ยวกับเพื่อนฝูงที่กำลังอารมณ์ดีสุดขีดอีก 5 คน
"ก็มึงน่ะมัวแต่นั่งเศร้าอ่ะดิ .. บรรยากาศกร่อยหมด ไอ้เดียวเอ๊ย"
แมน เพื่อนหนุ่มหน้าคมผิวเข้มพูดขึ้นมาจากข้างหลัง
"เหอะ .. ก็คนเพิ่งอกหัก จะให้ร่าเริงลั้นลาเหมือนพวกแกได้ยังไงวะ"
คนตัวเล็กยังนั่งกอดเข่าไม่เลิก แต่ถ้อยคำที่แฝงความห่วงใยที่เพื่อนสนิทส่งมาให้ก็พอให้คลายความทุกข์ลงไปได้บ้าง
พวกเขาทั้ง 5 กำลังอยู่บนรถกระบะของคุณลุงใจดีที่จอดรับพวกเขาทั้งหมดจากข้างทาง หลังจากต้องลงจากรถคันแรกเนื่องจากจุดหมายปลายทางมันเป็นคนละที่กับจุดหมายที่พวกเขาวางไว้ ..
ทะเลพัทยา !!
"ถึงแล้ว ๆ ๆ โอย ถึงซักที"
เสียงของบอมบ์ผู้ร่าเริงดังขึ้นมาก่อนที่เจ้าตัวจะทิ้งสัมภาระทั้งหมดกองไว้ที่หน้าประตูแล้ววิ่งถลาขึ้นไปนอนฟุบบนเตียงอย่างไม่เกรงใจใคร
"เฮ้ย ! ไอ่บอมบ์ มาเก็บของมึงก่อน เกะกะขวางทางจริงเว้ย"
เพื่อนร่างหนาใจร้อนที่ชื่อตี๋เอาเท้าเขี่ย ๆ ของที่กองตรงประตูออกแล้วก็เดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงเช่นกัน
เดียวอมยิ้มกับท่าทางของเพื่อนทั้งหมด ก่อนจะเดินเอาของไปเก็บแล้วทั้งหมดก็ไปซื้อของเพื่อเตรียมมาก่อปาร์ตี้ริมทะเลในตอนค่ำ
หลังจากท้องฟ้ามืดลงได้ไม่นานเท่าไหร่ กองไฟกองเล็ก ๆ ก็ถูกก่อขึ้นที่หน้าบังกะโลของห้ามหนุ่ม อาหารทะเลสด ๆ ที่ซื้อมาจากตลาดถูกเอามาเสียบไม้เผาไฟและกินกันสด ๆ เบียร์กระป๋องจำนวนไม่น้อยแช่อยู่ในถังน้ำแข็งเย็นเฉียบ
เสียงหัวเราะครึกครื้นของสี่คนที่เหลือเรียกรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าหวานได้เป็นครั้งคราว หากแต่ไม่นานมันก็หมดลง เดียวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องคอยครุ่นคิดถึงใครคนนึงที่ใจร้ายกับเขามากมายขนาดนั้น คนที่ทิ้งเขาไปโดยที่ไม่คิดจะสนใจว่าเขาจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง
คนที่คบกันมานานหลายปีแต่กลับทิ้งเขาไปเพียงเพราะใครคนที่เข้ามาไม่ทันจะถึงเดือน
ไม่อยากจะคิด .. ไม่อยากจะคิดถึง ..
เสียงหัวเราะที่เคยทำให้เดียวร่าเริง ดูจะเหมือนเสียงตอกย้ำกับคนตัวเล็กมากกว่า
เป็นเสียงตอกย้ำที่ว่า .. ทุกคนล้วนแต่มีความสุข ยกเว้นเค้า
"เดียว พอเถอะนะ เรื่องเรา"
เสียงทุ้มที่เคยกระซิบบอกคำหวาน ในวันนี้มันกลับกระซิบคำบอกลา
"แต่ .. ทำไม?"
"ไม่ทำไมหรอกเดียว .. แค่เราไปกันไม่ได้"
เราไปกันไม่ได้ เพราะใครคนหนึ่งกำลังจะไปกับคนอื่น ..
งี่เง่าชะมัด
"เดียว .. ร่าเริงหน่อยเว้ย มึงเป็นอย่างนี้พวกกูเป็นห่วงนะ"
เสียงเข้ม ๆ ของตี๋ดังขึ้นพร้อมกับกระป๋องเบียร์สีเขียวเย็นเฉียบที่ถูกยื่นมาใส่ในมือ ปกติเดียวไม่ใช่คนชอบดื่มแอลกอฮอล์ แต่ในวันนี้ อารมณ์แบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ .. มันคงจะไม่แปลกอะไร ถ้าเขาจะยกมันขึ้นดื่มรวดเดียวหมดไปครึ่งกระป๋อง !
"เฮ้ย ! ไอ่เดียว ใจเย็น ๆ ก็ได้ พวกกูไม่แย่งมึงแดกหรอก"
แมนปรามเมื่อเห็นอาการของเดียว ร่างเล็กได้แต่หันมายิ้ม ๆ
เบียร์กระป๋องแล้วกระป๋องเล่าถูกส่งให้ ทุกครั้งที่น้ำสีทองไหลเข้าไปในปาก รสชาติมันแย่จริง ๆ แต่มันก็ทำให้เดียวลืมความทุกข์ไปทีละเรื่องสองเรื่อง ..
จนเมื่อกระเพาะปัสสาวะเริ่มเต็มร่างเล็กก็บอกเพื่อน ๆ ที่เหลือก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในบังกะโลของตน
หลังจากทำธุระเสร็จแล้ว เดียวก็เดินออกมาที่หน้าบังกะโลอีกครั้ง แสงกองไฟที่ถูกก่อไว้สว่างอยู่ไม่ไกล ตี๋กับแมนที่ดื่มเข้าไปพอสมควรลงไปนอนกองกับพื้น ส่วนบอมบ์กับโจ้ก็ยังนั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงกันไปเรื่อย ๆ มีเสียงงึมงำของสองคนที่พ่ายแพ้ไปแล้วประสานอย่างชวนปวดหัว
สายตาเรียวเลื่อนไปจับบนท้องฟ้าที่น้ำเงินเข้ม มีเมฆสีเทาเข้ม ๆ กระจายอยู่ทั่วไปในท้องฟ้า แต่ส่วนที่ไม่มีเมฆก็มีดวงดาวจำนวนไม่น้อยที่ส่องแสงเป็นประกายวิบวับสวยงาม เสียงคลื่นซัดสาดชายฝั่งเป็นระลอก ๆ ทำให้เดียวต้องตะลึงในความสวยงามของธรรมชาติ
"โจ้ บอมบ์ .. เราไปเดินเล่นนะ"
ตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสองหันมาพยักหน้าแล้วร่างเล็กก็เดินเลียบชายทะเลไปอีกทาง
เดียวเดินมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็นั่งลงที่ริมชายหาด เอาเท้าแช่ฟองคลื่นขาว ๆ ของน้ำทะเลที่ผลัดกันสาดซัดเข้ามา
คนมาทะเลมีสองอย่าง .. หนีร้อนกับหนีรัก ..
หนังที่เขาเคยดูเคยพูดไว้อย่างนั้น
แล้วเดียวจะหนีมันพ้นมั้ย ?
ภาพความทรงจำแสนหวานในอดีตที่พอถูกนำมานึกถึงในเวลานี้กลับกลายเป็นความทรงจำที่เจ็บปวด
น้ำตาใส ๆ ไหลออกมาเป็นสาย
ก่อนที่เสียงสะอึกสะอื้นของคนตัวเล็กจะดังขึ้นเป็นระยะ ๆ
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่เดียวมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หยดน้ำขนาดใหญ่หล่นลงมากระทบตัว
ฝนตก ?!!?
เข้ากับอารมณ์คนอกหักดีจริง ๆ !!
เดียวคิดประชดตัวเองในใจก่อนจะเอามือป้องตามองซ้ายขวาแล้วก็วิ่งไปที่บ้านไม้หลังเล็ก ๆ หลังหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนัก
ร่างเล็กนั่งลงหน้าประตูไม้สีขาว ใต้ชายคาที่ยื่นออกไปไม่ใหญ่นัก แต่มันก็กว้างพอให้หลบสายฝนที่กำลังโปรยปรายขนานใหญ่ได้บ้าง
นั่งมองสายฝน พลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ซักพักก็รู้สึกถึงอะไรที่มาสัมผัสที่หลังอย่างรุนแรง
"ปั้ก"
"โอ๊ย!"
ร้องตะโกนลั่นก่อนจะสะดุ้งโหยงแล้วหันมามองที่เกิดเหตุอย่างงง ๆ
ที่หน้าบานประตูที่เปิดกว้าง (ซึ่งมันคงเป็นสาเหตุที่ทำให้เดียวต้องสะดุ้งขึ้นมาเมื่อครู่) มีผู้ชายร่างสูง ผิวไม่ขาวนักหากแต่ก็ดูดี ใส่กางเกงเลขาสั้น เปลือยท่อนบนโชว์แผ่นอกแน่นพร้อมทั้งกล้ามท้องแกร่งเป็นลอนสวย
ตากลมโตจ้องมาที่เดียวอย่างงง ๆ
"เอ่อ เป็นอะไรมั้ยครับ"
ร่างเล็กลูบหลังตัวเองเบา ๆ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ
"คุณเป็นใคร แล้วมาทำอะไรหน้าบ้านผม"
"เอ่อ .. ผมชื่อเดียว แค่ขอมาหลบฝน"
พอพูดแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังยืนตากฝนอยู่ ดวงตาคมจ้องมาที่เดียวอย่างชั่งใจอยู่ซักครู่ก่อนจะยิ้มบาง ๆ ให้
"มาเที่ยวเหรอ"
"อืม"
"เข้ามาข้างในก่อนแล้วกัน เปียกหมดแล้ว"
พูดแล้วก็เดินเข้าไปในบ้านโดยไม่ได้สนใจว่าร่างเล็กจะตามเข้าไปหรือไม่ เดียวยืนนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง .. เค้าจะไว้ใจผู้ชายคนนี้ได้มั้ย ..
"เอ้า .. เข้ามาดิ จะยืนเปียกถึงเมื่อไหร่"
เสียงตะโกนเรียกพร้อมกับผ้าขนหนูสีครีม (ที่อาจเคยเป็นสีขาวมาก่อน -_-) ยื่นออกมาจากประตูพร้อมรอยยิ้มกว้าง เดียวจ้องที่ผ้าขนหนูก่อนแล้วค่อย ๆ เลื่อนไปหาใบหน้าของชายหนุ่มที่เขายังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ
สองเท้าเดินเซ ๆ เล็กน้อยเข้าไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดศีรษะของตนไปพลาง เดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นไปพลาง
เดียวยังคงนั่งงง ๆ อยู่ คิดในใจว่าถ้าไม่ใช่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เขาจะกล้าเข้ามานั่งในบ้านคนแปลกหน้าอย่างนี้รึเปล่า
ในบ้านไม่มีอะไรมาก ห้องเล็ก ๆ ที่เดียวเดินเข้ามาถึงเหมือนจะเป็นห้องนั่งเล่น เดียวมองดูทีวีเก่าคร่ำคร่าแล้วนึกสงสัยในใจว่ามันจะใช้การได้รึเปล่า
โซฟาสีแดงสภาพยับเยินวางอยู่กลางห้อง เดียวนั่งลงบนนั้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"ดื่มมาเยอะเลยสิท่า"
เจ้าของบ้านเอ่ยถาม เดียวพยักหน้าเบา ๆ พลางจ้องหน้าเขา
"ผมชื่อมาร์ช อยู่บ้านหลังนี้กับพ่อ ตอนนี้พ่อผมไม่อยู่หรอกนะ ไปทำธุระ"
"อืม .. ผมชื่อเดียว .. มาจากกรุงเทพ พักอยู่บังกะโลที่อยู่ทางนู้น .. เดินเล่นมาเรื่อย ๆ แล้วฝนมันก็ตก เลยต้องมารบกวนคุณนี่ล่ะ"
"เอาเบียร์อีกมั้ย"
ร่างสูงถามพลางเดินไปที่ตู้เย็น หยิบเบียร์ออกมาหนึ่งกระป๋อง พอเห็นแขกส่ายหน้าน้อย ๆ มือใหญ่ก็เปิดกระป๋องเบียร์ในมือก่อนจะยกมันขึ้นดื่มซะเอง
เดียวจ้องมองอาการที่เป็นธรรมชาติแบบนั้นพลางรู้สึกแปลก ๆ กับตัวเอง มาร์ชเหลือบมามองพอเห็นเดียวจ้องเขาอยู่ร่างสูงก็หัวเราะออกมา
"หน้าผมมีอะไรผิดปกติเหรอครับ"
"อ่ะ .. เอ่อ .. เปล่า"
ตอบพลางก้มหน้างุด
"เดียวเรียนรึทำงาน"
"หน้าแก่ขนาดนั้นเหรอ"
เสียงเล็กถามพลางเอียงคอดูน่ารัก คนข้าง ๆ หัวเราะจนเห็นฟันขาวเป็นระเบียบทั้งแผง
"เปล่าซะหน่อย .. แต่ดูท่าทางไม่ค่อยเหมือนนักศึกษาเลย"
"เดียวเรียนเศรษฐศาสตร์ มหาลัย xxx"
"อืม .."
ดวงตาคมจ้องมองไปเรื่อยเปื่อย หากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทั้งสองคนต่างเงียบกันไปครู่หนึ่ง ก่อนมาร์ชจะเปิดปากขึ้นมาอีกครั้ง
"หนักเลยนะ"
"หืม ?"
"ฝนน่ะ .. คงตกอีกนาน"
เดียวพยักหน้าตามคำพูดเปรย ๆ นั้น
แปลกดีเหมือนกันที่ทั้ง ๆ ที่เป็นคนที่เพิ่งรู้จักกัน แต่ว่าแค่นั่งอยู่ข้าง ๆ คน ๆ นี้โดยไม่ได้พูดอะไรกันมากมาย เรื่องวุ่นวายที่ผ่านเข้ามาก็เหมือนจะหายไปหมด ไม่รู้เป็นเพราะฤทธิ์น้ำสีทองที่ดื่มเข้าไปพอประมาณแล้ว รึเป็นเพราะ ..
"อกหักเหรอ"
"ห๊ะ ?"
"ก็ที่ดื่มขนาดนี้น่ะ เพราะอกหักเหรอ"
มาร์ชถามเรียบ ๆ ท่าทางของมาร์ชที่ไม่ได้ตั้งใจจะเอาคำตอบนักทำให้เดียวไม่คิดว่าถูกรุกล้ำความเป็นส่วนตัว
"อืม .."
ตาคมหันมามองจ้องด้วยแววตาเข้าใจ มือใหญ่เอื้อมไปดึงผ้าขนหนูในมือของคนตัวเล็กมาแล้วเช็ดแรง ๆ ให้ที่ศีรษะ
"ยังเปียกอยู่เลย เดี๋ยวไม่สบายนะ"
"มาร์ช .."
เดียวเอ่ยเรียกเสียงเบา ระยะห่างระหว่างเขาสองคนหดสั้นลงอย่างรวดเร็วในเวลาเพียงไม่นานนัก มาร์ชนั่งอยู่ข้างเดียวบนโซฟาแดงเก่า ๆ ตัวนั้น แต่สองแขนที่เอื้อมมาเช็ดหัวให้นั้นราวกับจะกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน
ภาพของใครคนหนึ่งซ้อนขึ้นมาในหัวอย่างกระทันหัน ..
"อย่า !! อย่ามาทำดีกับเราอย่างนี้ !!"
อย่ามาทำดี .. ทั้ง ๆ ที่สุดท้ายก็ต้องทิ้งเราไป ..
ตะโกนเสียงดังพลางผลักร่างสูงออกไป มาร์ชตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"เอ่อ .. ผม .. ขอโทษ"
แววตาคมหม่นลงจนน่าสงสาร เดียวก้มหน้านิ่งก่อนจะหันไปมองมาร์ช
"ขอโทษนะมาร์ช ผมไม่ได้หมายถึงมาร์ช .. ผมหมายถึง .."
ฉับพลันน้ำตาก็ไหลรินออกมาเป็นสาย มาร์ชยืนนิ่งไม่รู้จะทำอะไรอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกระเถิบเข้ามาใกล้ เอาหลังมือเช็ดซับน้ำตาให้กับคนตัวเล็ก
แล้วสิ่งที่มาร์ชไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มือเล็ก ๆ สองข้างคว้าแขนที่กำลังซับน้ำตาให้แล้วกระชากเข้ามาหาตัวเอง พลางบดจูบเร่าร้อนรุนแรงลงที่ริมฝีปากหนา
มือหนาที่ถูกเกาะกุมไว้ ค่อย ๆ เอื้อมโอบรอบร่างเล็กอย่างช้า ๆ ก่อนที่ทั้งสองคนจะล้มลงทาบทับกันบนโซฟา
"ช่วยให้เราลืมเค้าได้มั้ย .."
เสียงกระซิบถามแผ่วหลังจากถอนริมฝีปากออก แววตาที่จ้องมองมาร์ชไหวระริก
ร่างสูงนิ่งงันคล้ายจะชั่งใจ ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ
ไม่มีคำตอบ ..
มีเพียงจูบอบอุ่นที่ถูกมอบให้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากความเร่าร้อนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยน ไล่จากริมฝีปากไปที่แก้มเนียน จมูกโด่งเล็ก หน้าผากมน แล้วจบลงที่เปลือกตาทั้งสองข้าง
"เลิกร้องไห้นะเดียว .. มาร์ชไม่อยากเห็นเดียวร้องไห้อีกแล้ว"
มือเล็ก ๆ โอบรอบคอพลางจูบเข้าที่ริมฝีปากหนาอีกครั้ง ลิ้นเล็ก ๆ ลัดเลาะเข้าไปชิมรสภายในโพรงปากที่ยังเย็นนิด ๆ จากเครื่องดื่มที่เพิ่งจะดื่มเข้าไป รสแอลกอฮอล์หวานล้ำอยู่ในปากของมาร์ช
มาร์ชเอื้อมมือไปถอดเสื้อเชิ้ตตัวบางที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่อย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดและจุดเล็ก ๆ สีชมพูสองจุดที่เริ่มจะแข็งตึงจากอารมณ์ลึกล้ำ
"อะ .. จ้องอะไรเล่า"
เสียงหวานพูดเขิน ๆ หากแต่แกล้งบดสะโพกของตนเข้ายั่วเย้ากับสะโพกแกร่งของคนข้างบน มาร์ชชะงักเล็กน้อยก่อนจะจ้องหน้าเดียวนิ่ง
"เดียว .. มาร์ชอยากถามให้เดียวแน่ใจก่อนว่า .. เดียวแน่ใจนะ ว่าสิ่งที่เดียวกำลังจะทำน่ะ ไม่ใช่เพราะเมา มาร์ชไม่อยากให้เดียวต้องมาเสียใจกับมันทีหลัง"
ดวงตาเรียวจ้องมองเข้าไปค้นหาความหมายของประโยคนั้น
ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่ต้องการแค่หาผลประโยชน์จากตัวเขา ไม่เหมือนกับ ..
ไม่คิด .. อย่าคิด ..
"อืม .. เดียวเต็มใจ มาร์ช.."
จบคำตอบ ริมฝีปากหนาก็ฉกลงมาที่กลีบปากแดงนุ่มทันที ลิ้นร้อน ๆ เข้ากวาดควานลึกในโพรงปากเล็ก มือทั้งสองข้างปลดกางเกงขาสั้นของอีกคนลงแล้วใช้ขาเขี่ยออกไปให้พ้นตัว
เดียวหายใจสะท้อนเมื่อรู้สึกตัวว่าทั้งร่างกายของตนมีเพียงกางเกงในสีขาวตัวเดียวเท่านั้นที่กั้นเขาไว้จากคนตรงหน้า
ริมฝีปากหนาของมาร์ชไล่เรื่อยลงมาจนถึงซอกคอ ตวัดลิ้นเลียเล็มระริกร่อนจนเดียวครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว
"อ่ะ .. มาร์ช .. อื๊อ.."
ยิ่งเสียงครางดังขึ้นเท่าไหร่ มาร์ชก็ยิ่งเร่งลิ้นของตนให้เร็วขึ้น ก่อนจะเป้าหมายไปที่ติ่งหูมน ส่งลิ้นเข้าไปยั่วเย้าในรูหูเล็ก ๆ ของเดียว คราวนี้ไม่เพียงแต่เสียงร้องคราง มือเล็ก ๆ จิกลงบนหลังแกร่งของมาร์ชอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ แก่นกายของเดียวผงาดขึ้นตามแรงอารมณ์เข้าดันที่สะโพกของมาร์ช เมื่อเหลือบลงมองก็เห็นท่อนเนื้อนูนเป็นลำทะลุผ่านกางเกงในเนื้อบางอย่างซ่อนไม่มิด เสียงครางหวานล้ำทำให้มาร์ชยิ่งอดใจไม่ไหว รู้สึกปวดหน่วงในตัวจนแทบระเบิดเมื่อท่อนเนื้อกลางร่างกายขยายขนาดออกเต็มที่
มือใหญ่ล้วงลงผ่านขอบกางเกงใน ทะลุไปกำรอบท่อนเนื้อที่กำลังแข็งขืนข้างใต้ ทันทีที่ปลายนิ้วได้สัมผัส เดียวก็ผวาตัวขึ้นด้วยความเสียวซ่านจนเกินจะกลั้น
"อื๊ออ มาร์ช .."
"ครับ เดียว .."
เสียงขานตอบแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์ มือใหญ่รูดขึ้นลงแผ่วเบาแล้วค่อย ๆ เร่งจังหวะไปเรื่อย ๆ ริมฝีปากหนากดหนัก ๆ ตามลำตัวจนหลายแห่งกลายเป็นจ้ำแดง มาร์ชค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากลงมาตามหน้าท้องเรียบเนียนสวย แล้วเรื่อยลงมาถึงสะดือ และต่ำลงมาเรื่อย ๆ
พลันสองมือก็จิกลงบนศีรษะมาร์ชด้วยความเสียวซ่านเมื่อเดียวรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ครอบครองแก่นกายของเขา .. ความอบอุ่นที่นุ่มนวลกว่านิ้วมือเป็นไหน ๆ
"อ๊า .. สะ .. เสียวจังมาร์ช"
สองมือกำรอบแก่นกาย รูดขึ้นลงเป็นจังหวะพร้อมกับศีรษะที่ผงกขึ้นลงจากช้า ๆ แล้วค่อยเร่งจังหวะขึ้น เสียงครางของเดียวดังระงมแข่งกับเสียงหอบของมาร์ช จนในที่สุดร่างเล็กก็ทนไม่ไหว ผวากายเฮือกขึ้นพร้อมกับเสียงร้องครางหวาน
"อะ .. อ๊าาาา มาร์ชชชชช"
มาร์ชกลืนกินทั้งหมดของร่างเล็กเข้าไปโดยไม่นึกรังเกียจ เดียวนอนหอบหายใจอย่างรุนแรงอยู่อย่างนั้น จนรู้สึกได้ว่าเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายที่ติดกายตนได้ถูกปลดออกไป เมื่อส่งสายตาไปสบกับชายหนุ่มตรงหน้าก็ต้องตกใจเมื่อได้เห็นว่าตอนนี้มาร์ชเองก็ม่ได้ใส่อะไรเหมือนกัน
"มาร์ช ?"
ร่างสูงยิ้มบาง ๆ ให้ก่อนจะพลิกร่างเล็กให้นอนคว่ำแล้วจับเรียวขาขาวแยกออก ถ่มน้ำลายลงบนมือใหญ่แล้วป้ายไปที่ช่องทางข้างหลัง ก่อนจะนำแก่นกายขนาดใหญ่ที่ผงาดจนเต็มที่แล้วไปจ่อที่ปากทาง
"เจ็บหน่อยนะครับเดียว"
แทบจะไม่ทันจบประโยค เดียวก็รู้สึกได้ถึงการรุกล้ำเข้ามาของมาร์ช มันเจ็บเสียจนกลายเป็นจุก เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
"มาร์ช ! หยุด .. หยุดก่อน เจ็บ !"
"ขอโทษนะครับ ขอโทษนะ .. อย่าเกร็งสิครับ"
มาร์ชกระซิบเสียงแผ่ว ก้มตัวลงมาจูบที่แก้มเนียนอย่างอ่อนโยน มือทั้งสองบีบบี้ที่ยอดอกสีสวยเพื่อคลายความเจ็บปวด สักพักเดียวก็คล้ายจะปรับร่างกายให้เคยชินได้ มาร์ชจึงลองขยับตัวเข้าออกดู
"เจ็บมั้ยเดียว"
กระซิบถามแผ่วเบาด้วยความห่วงใย
"อื้อ .. อื้ม"
เดียวครางตอบเสียงหวาน เหมือนกันจะเป็นสัญญาณให้มาร์ช ร่างสูงจึงขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ตามอารมณ์
"อ่ะ เดียว .. เดียวครับ"
มาร์ชครางบ้างเพราะเริ่มจะทนไม่ไหวกับความคับแน่นของร่างเล็ก ทั้ง ๆ ที่ท่าทางและการยั่วยวนของเดียวดูคล้ายจะไม่ใช่มือสมัครเล่น แต่ช่องทางที่ยังคงตอดรัดและคับแน่นสุด ๆ ทำให้มาร์ชนึกสงสัย ..
แต่ใครล่ะจะถาม .. ?
"อื๊อ .. มะ .. มาร์ช"
เดียวครางเสียงหวาน ก่อนจะขยับสะโพกตัวเองช่วยร่างสูงไปด้วย มาร์ชขยับตัวแรงขึ้นจากแรงอารมณ์ที่ใกล้จะถึงที่สุด
"ดะ .. ดะ .. เดียว เดียว อ๊า .."
กระแทกรัวเร็วก่อนร่างสูงจะกระตุกเกร็งและปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าภายในตัวของเดียว
มาร์ชพลิกตัวเดียวขึ้นแล้วก็นอนลงบนโซฟา ก่อนจะดึงให้ร่างเล็กลงมานอนทาบทับบนร่างตัวเอง มือหนาเขี่ยปอยผมที่ลงมาปรกใบหน้าชื้นเหงื่อพราวระยับ
มีคำพูดมากมายที่ทั้งสองคนอยากจะถามไถ่เกี่ยวกับกันและกัน หากแต่การนอนมองตาฟังลมหายใจกันเฉย ๆ คงจะทำให้รู้สึกดีกว่า
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ..
"เดียวลุกไหวมั้ยครับ"
มาร์ชเอ่ยถามเสียงเบา
"หืม .. อ่ะ อื้อ"
พยักหน้าเบา แต่เมื่อพยายามจะลุกขึ้นกลับโซเซจนล้มลงมานั่งพับกับโซฟาแดง มาร์ชมองอย่างอ่อนโยน ก่อนจะคว้าเอากางเกงบ็อกเซอร์ของตนมาใส่ และนำผ้าห่มที่วางไว้บนโซฟามาพันให้ร่างเปลือยของคนตัวเล็ก ก่อนจะช้อนตัวเดียวปลิวขึ้นมากับวงแขนแข็งแรง
"มะ มาร์ช !! ทำอะไรน่ะ"
คนถูกอุ้มหน้าแดง จับที่ไหล่แน่นเพราะกลัวตก
"กอดคอมาร์ชไว้"
เสียงทุ้มพูดอย่างอ่อนโยนแล้วก็พาเดินออกมาที่ริมชายหาด
ฝนหยุดแล้ว เมฆสีเทาก็หายไป มีเพียงแสงดาวพราวระยับบนท้องฟ้าเท่านั้น มาร์ชวางร่างเล็กไปที่หาดทรายอย่างอ่อนโยนก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ
"ดาวที่นี่สวยนะ"
"ฝนหยุดตกแล้ว ดาวก็สวยอย่างนี้แหละ"
คำพูดที่แฝงความนัยบางอย่างดังขึ้น เดียวถอนหายใจยาว
"เดี๋ยวมันก็ตกอีก"
"แล้วมันก็จะหยุดอีกเหมือนกัน.."
มาร์ชหันมาจ้องหน้าเดียวนิ่ง ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบคนตัวเล็กอีกครั้ง
สองมือผลักร่างเล็กลงไปนอนราบกับพื้นทรายที่มีผ้าห่มผืนบางปูกั้นไว้ ลมทะเลเย็น ๆ พัดมาทำให้เดียวรู้สึกหนาวลึก ๆ หากแต่เมื่ออ้อมกอดแกร่งตระกองกอดไว้ก็อุ่นขึ้นในทันที
"มาร์ช .."
"ครับ"
"เดียวรู้ว่ามันตลก ที่เดียวมาพูดอย่างนี้กับคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงชั่วโมง .. แต่เดียวก็อยากให้มาร์ช .. เป็นคนที่ทำให้ฝนมันหยุดตก .. ตลอดไป"
จมูกโด่งฝังลงที่แก้มเนียน
"มาร์ชไม่ใช่ผู้วิเศษนะเดียว .. ไม่ได้เก่งถึงขนาดที่จะทำให้ฝนตกรึไม่ตกได้หรอก"
ใบหน้าหวานหม่นลง ..
สุดท้ายมาร์ชก็คงจะทิ้งเค้าไป ..
เหมือนคนอื่น ๆ ..
"แต่ถ้าจะให้มาร์ชช่วยบังไม่ให้เดียวเปียกฝน .. มาร์ชทำได้นะครับ"
ปากกว้างยิ้มเผล่ คนร่างเล็กหันมาสบตา น้ำตาที่กำลังจะไหลก็กลับท่วมทะลักออกมา
แต่ไม่ใช่เพราะความเสียใจ ..
เพราะความติ้นตันต่างหาก
มือเล็กเอื้อมไปคว้ารอบคอร่างสูงแล้วโน้มลงมาจูบอย่างลึกซึ้ง มาร์ชเอนตัวลงนอนแล้วจับร่างสูงขึ้นมานั่งทาบทับบนตัวเค้า แก่นกายที่เริ่มจะแข็งตัวอีกครั้งดันนูนผ่านกางเกงบ็อกเซอร์ตัวบางที่ใส่อยู่จนนัมรู้สึกได้
"บ้า.."
"แล้วไม่ชอบเหรอ"
ถามเสียงทุ้ม เดียวไม่ตอบอะไร ยิ้มเอียงอายแต่มือก็ค่อย ๆ รูดกางเกงของมาร์ชออกช้า ๆ ก่อนจะจูบไล่มาตั้งแต่ปลายเท้า ถึงน่องแข็งแกร่ง ต้นขาเนียน และขาอ่อนที่ทำให้มาร์ชเสียวจนต้องแอ่นตัวขึ้น
ลิ้นเล็ก ๆ เลียเล็มมาจนถึงจุดที่กำลังผงาดง้ำด้วยแรงอารมณ์ เดียวชะงักกึกเมื่อเห็นสิ่งนั้นเต็ม ๆ ตาผ่านแสงดาวระยิบระยับ แต่ก็หยุดไปไม่นาน ร่างเล็กก็ใช้ปลายลิ้นเลียไล้ตามความยาวขึ้นลง จนมาร์ชครางซี๊ด แล้วในที่สุดก็ครอบครองเข้าไปทั้งหมด
มาร์ชปรือตาดูภาพร่างเล็กที่กำลังกลืนกินแก่นกายของเขาด้วยอารมณ์ปั่นป่วน
เดียวไม่ใช่มือใหม่ ไม่ใช่แน่ ๆ .. ทั้ง ๆที่รู้แต่พอเห็นท่าทีเอียงอายแบบนั้นมาร์ชก็ยิ่งมีอารมณ์
เอวแข็งแกร่งขยับสวนประสานกับริมฝีปากที่รูดเข้าออก
"อ๊ะ .. ดะ .. เดี๋ยว เดียว.. มาร์ชจะไม่ไหวแล้ว"
มาร์ชร้องอกมาเมื่อความเสียวซ่านเข้าครอบคลุมจนแทบจะล้นทะลัก
ร่างเล็กถอนศีรษะออกมา ก่อนจะยิ้มลึกลับ ร่างเปลือบของเดียวภายใต้แสงดาวดูช่างยั่วยวนและน่าทะนุถนอมอยู่ในทีเดียวกัน
เดียวค่อย ๆ ขยับตัว ยกบั้นท้ายของตนขึ้นก่อนจะจับแก่นกายขนาดใหญ่จ่อเข้าที่ช่องทางที่ยังคงรู้สึกขัด ๆ จากกิจกรรมที่เพิ่งจะเสร็จไปแล้วก็กดบั้นท้ายของตนลงไปอย่างช้า ๆ
ใบหน้าหวานเหยเกจากความเจ็บปวดและความเสียวซ่านที่ได้รับ จนต้องหยุดลงกลางทาง
มาร์ชยิ้มกว้างเมื่อเห็นดังนั้นก่อนยกสะโพกขึ้นสวนไปอย่างแรง
"อ๊า .."
เดียวร้องครางยาวด้วยความเสียวก่อนจะฟุบตัวลงบนร่างกายเปล่าเปลือยของมาร์ช
ร่างสูงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ
"ขำอะไร .. เดี๋ยวไม่ทำซะเลย"
เสียงหวานแหวขึ้นเบา ๆ ด้วยความเขิน
"เปล่าครับ ไม่ทำแล้ว เดี๋ยวนอนนิ่ง ๆ เป็นท่อนซุงให้เลยเอ้า"
"เดี๋ยวเหอะ"
ตีเพียะลงไปที่ท่อนแขนแข็งแกร่งก่อนจะเสมองไปทางอื่น มาร์ชยันตัวขึ้นนั่งก่อนจะจุมพิตเบา ๆ ที่ริมฝีปากบาง
มือหนาจับสะโพกเล็กโยกขึ้นลง เดียวร้องครางเสียงดังแต่ก็ขยับตัวตามจังหวะของมาร์ช
"อ่ะ .. อ๊า.. อ๊า.. มาร์ช"
"อื้อ .. เดียวครับ .. เดียว.."
เสียงครางดังสนั่นประชันกับเสียงคลื่นที่กำลังซัดสาดมา จนในที่สุดมาร์ชก็ทนไม่ไหว พลิกร่างเดียวลงไปนอนราบกับพื้นก่อนจะยกขาเรียวทั้งสองขึ้นมาพาดบ่า จัดแจงเอาแก่นกายสอดใส่เข้าไปแล้วกระแทกกระชั้นด้วยอารมณ์ภายใน
"อ๊า เดียวครับ .. มะ มาร์ชไม่ไหวแล้ว"
"อื้อ .. เดียวก็ .. อ๊า....."
เดียวรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่น ๆ ที่ถูกฉีดเข้ามาในร่างกายของตน ก่อนที่ทั้งคู่จะฟุบลงตระกองกอดแนบกันภายใต้แสงดาวที่พร่างพรายของชายฝั่งพัทยา ..
---------------------------
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
"เดียว .. เดียว ตื่นได้แล้ว"
เสียงร้องปลุกของโจ้ทำให้เดียวงัวเงียขึ้นมา .. เขาได้ยินเสียงคลื่น ได้กลิ่นทะเล ..
งั้นตอนนี้เขาก็ต้องอยู่ที่ชายหาด ..
ละ แล้ว .. เฮ้ย !!!
ร่างเล็กกระโดดโหยงขึ้นมาสำรวจร่างกายของตน เมื่อพบว่าสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยก็ค่อยโล่งอก
"แล้วมาร์ชล่ะ"
เสียงหวานเอ่ยถามเพื่อนสนิท
"มาร์ชไหน"
โจ้ถามด้วยสีหน้าสงสัย เดียวไร้คำตอบ ..
นั่นสินะ .. มาร์ชไหน ?
เดียวไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวมาร์ชเลย นอกจากชื่อมาร์ช . แม้แต่ชื่อจริง อายุ เบอร์โทรก็ยังไม่รู้ ..
หลังจากนั้น เวลาสามวันที่พวกเขาอยู่ที่พัทยา เดียวก็ใช้มันในการตามหาตัวมาร์ช เขาเดินกลับไปเยี่ยมเยียนบ้านหลังนั้นทุก ๆ วันวันละหลาย ๆ ครั้งจนเพื่อน ๆ สงสัย แต่เดียวก็ได้พบแต่ความว่างเปล่า
ทั้ง ๆ ที่เป็นหน้าร้อน ..
แต่ทำไม ..
ฝนกลับตกไม่เคยหยุดเลย ?
---------------------------
"เฮ้ย ไอ้เดียว ป่านนี้แล้วยังนั่งหน้าเป็นตูดอยู่เหรอวะ เปิดเทอมแล้ว สดใส ๆ รับเปิดเทอมหน่อยดิ"
แมนตบไหล่เดียวที่ยืนรอให้ฝนหยุดอยู่ที่ป้ายรถเมล์
ฝน .. ฝนตกอีกแล้ว
หน้าฝน .. ฝนตกทุกวัน ..
เดียวยิ่งคิดถึงใครบางคน ..
ใครบางคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตในชั่วข้ามคืนดีขึ้น แต่แล้วก็กลับกลายเป็นความว่างเปล่าเหมือนเดิม
เดียวยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนเป็นเชิงว่า ไม่ต้องเป็นห่วง
"เฮ้ย .. เราว่าเราไปเลยดีกว่า"
ร่างเล็กขยับตัวจะเดินออกนอกชายคาป้ายรอรถเมล์
"เดี๋ยวเปียกนะ"
"เดินไปแป๊บเดียวเอง"
เดียวบอกเพื่อน
จังหวะที่เท้ากำลังจะก้าวออกมาจากตรงนั้น เดียวได้ยินแมนพูดว่า
"เออ ไอ้บอมบ์ชวนไปดูประกวดเฟรชชี่ปีนี้ .. เค้าว่าเดือนคณะเรามีสิทธิ์ลุ้น ชื่อน้องมาร์ช มึงจะไปเชียร์น้องเค้ามั้ย"
"มาร์ช ?"
สองเท้าที่กำลังจะก้าวออกไปชะงักกึก ทำให้ร่างเล็กเปียกฝนที่กำลังตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย
มาร์ช .. ?
มาร์ช .. ?
โลกนี้จะมีคนชื่อมาร์ชซักกี่คนกันเชียว ?
ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรกลับไป ..
เดียวก็รู้สึกเหมือนฝนหยุดตก
เมื่อเงยหน้าขึ้น จึงได้รู้ว่า ฝนไม่ได้หยุดหรอก
แต่ร่มใสที่ใครบางคนเอามากางให้เขาต่างหาก ที่ทำให้สายฝนที่โปรยปรายไม่อาจทำอันตรายให้เขาได้อีกต่อไป
รอยยิ้มที่แม้จะเห็นแค่คืนเดียวแต่เดียวก็จำได้แม่นปรากฏขึ้นตรงหน้า
"ท่าทางพี่เดียวจะชอบตากฝนนะครับ"
"มะ .. มะ .. มาร์ช"
คราวนี้เป็นฝนที่หล่นมาจากดวงตาของเดียวเอง ร่างสูงยืนยิ้มให้กับคนตัวเล็กที่กำลังจ้องมองเค้าทั้งน้ำตา
"ครับ มาร์ชอยู่นี่แล้วครับพี่ .. จะมาอยู่กับพี่ .. จะไม่ทำให้พี่เปียกฝนอีกแล้ว .. มาร์ชสัญญา"
สองมือเล็ก ๆ เอื้อมไปโอบรอบคอของร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าแล้วโถมตัวลงไปอยู่ในอ้อมกอดที่อ้ากว้างให้เขาพอดีอย่างไม่ได้สนใจสายตาของใคร ๆ ที่มองอยู่
เดียวไม่สนใจ อะไรอีกแล้ว ..
ไม่ว่าสายตาคนที่มองมา
ไม่ว่าเสียงฝนที่ตกสนั่นหวั่นไหว
ไม่ว่าอะไร ๆ อย่างอื่น
ที่เดียวสนใจมีเพียงคนที่อยู่ตรงหน้า .. เท่านั้นเอง
---------------------------
จบแล้วค่า ...
-
จองที่
ดูชื่อคนแต่งแล้ว555ต้องรออ่าน
-
จบซะแระ สั้นจิงๆ :L2: ขอบคุณจ้า
-
เอา กฏ มาแปะ ไว้ด้วยดี มะครับ เดี่ยวพี่สาวคนสวยก็มาเฉ้งหรอก
ยังไงก็มาเจิม เรื่องใหม่นะครับ :mc4:
เย้ ชื่อเเต่ละคนน่ารักดี
อ๊ากแปปเดียวก็มีฉากxละหึหึ :z1:
-
กำ อุส่านึกว่าจะได้อ่านยาวๆๆๆ
จบซะเระ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
^
^
^
ขอบคุณที่เตือนค่า
แปะแย้ว ๆ ๆ
-
:z13:
จิ้ม + 1 ให้กับฉากบรรเทิงอารมณืของเราๆในคืนนี้เอิ๊กส์
ยังไงก็ เป็นกำลังใจให้นะครับผม
-
:o8: :-[ :L2:
-
:กอด1:
น่ารักนะ...
-
:L2: ตามมาให้กำลังใจ ... นะจ๊ะ
รอเรื่องยาวอยู่น๊า ....
ชอบ พี่เดียว น้องมาร์ช ... ฝากดูแลกันและกัน นะคร๊าบบบบบบบบบบบบ
19 /01/09 NT ... :L1:
-
ซึ้ง....อะ :monkeysad:
น้ำตาจะไหลให้ได้.. :m15:
ขอบคุณนสำหรับเรื่องดีๆ :L2:
-
น่ารักจังค่ะ :L2:
-
:กอด1:
-
แอร๊ยยยย ชอบๆๆ o13
-
สั้นๆ ได้ใจความ
ิอิิอิ
:z1:
-
สั้น กระชับ เร็ว ได้ใจความดีจ๊ะ
หวานนนนนนนนนนนนน :L1:
-
ไปเศร้ากะ 'สุดที่รัก' พอมาอ่านเรื่องนี้แล้วสบายใจขึ้นเยอะ ฮ่าๆๆ
+1 จัดไป :L2:
-
ตอนแรกที่หาตัวมาร์ชไม่เจอนี่แอบคิดว่าเป็นเรื่องลึกลับแล้วนะเนี่ย...
แต่พอมาจบอย่างนี้....เฮ้ออออออ....ค่อยยังชั่วหน่อย... :z2: :z2:
-
เรื่องสั้นๆ แต่โดนนะเนี่ย สนุกดีค่ะ :o8:
-
+1 ค่า!!!
มาอ่านแล้วนะคะพี่ขา
อ๊างงง...เขินอ่า
เป็นความรักแบบผู้ใหญ่จัง
อ่านแล้วคิดถึงเพลง "ฝนกลางฤดูร้อน" จัง
...รู้ไหมดีใจแค่ไหนที่วันนี้มีเธอมา
ดั่งฝนเย็นๆพร่างพรมช้าๆในใจ
ขอบคุณที่เธอเข้ามาแต่งเติมเวลาดีๆในวันที่ไม่มีใคร
ช่วยให้ฉันคลายความร้อนรน... อา...จำไม่ได้แล้ว
ขอไปฟังอีกทีละกันค่ะ :bye2:
-
สปาร์คกันง่ายจังค่ะ แต่เค้าชอบบบบบ :-[
อ่านแล้วแอบโรแมนติกนิดๆ นะ น้องมาร์ชตามมาเป็นที่บังแดด บังฝนให้พี่เดียวเลย น่ารักจัง
-
หวาน ๆ น่ารัก โรแมนติกดี :กอด1:
ชื่อ Crazy Y นี่ไม่ทำให้คนอ่านผิดหวังเลยนะ :-[
จะรออ่านเรื่องอื่น นะ o13
-
ว้าว ได้จัยมั๊ก ๆ
จะรออ่านเรื่องอื่นนะค้ะ
สู้ ๆๆ :กอด1:
-
:กอด1: เรื่องนี้น่ารักดี :กอด1:
-
อ่านแล้วคิดถึงเพลง "ฝนกลางฤดูร้อน" จัง
...รู้ไหมดีใจแค่ไหนที่วันนี้มีเธอมา
ดั่งฝนเย็นๆพร่างพรมช้าๆในใจ
ขอบคุณที่เธอเข้ามาแต่งเติมเวลาดีๆในวันที่ไม่มีใคร
ช่วยให้ฉันคลายความร้อนรน... อา...จำไม่ได้แล้ว
ไม่เคยฟังเพลงนี้เลยค่ะ
เดี๋ยวไปหามาฟัง
ขอบคุณนะคะ >_<
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ด้วยค่ะ
-
หวานมากมาย
:-[ :-[
-
น่ารักมาก ๆ เลย จะแต่งตอนพิเศษป่าว อยากอ่าน :haun4:
-
สั้น ซึ้ง กินใจครับ ขอบคุณมากครับ
เห็น NC17 แล้วพลาดมะได้คร้าบ อิอิ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่า~~~~ :-[
สุดยอดดดดดดด!!!! o13
-
ขอบคุณคับ
-
แค่คนมีอดีตได้เคยเป็นคนถูกรัก ความรักฉันเหมือนฤดูผ่าน เมื่อคืนวันนั้นเปลี่ยน
ไม่เหลือรักสักหยด ภาพความทรงจำแผดเผา ให้ใจร้อนรนเรื่องเก่า ปวดร้าวไม่รู้ลืม
แต่แล้วเหมือนฝันเมื่อเธอเข้ามา มาห่วงใยมองเห็นค่า เป็นดั่งกำลังให้คนสิ้นหวัง
* รู้ไหมดีใจแค่ไหนที่วันนี้มีเธอมา ดั่งฝนเย็นๆพร่างพรมช้าๆในใจ
ขอบคุณที่เธอเข้ามาแต่งเติมเวลาดีๆในวันที่ไม่มีใคร
ช่วยให้ฉันคลายความร้อนรน เหมือนฝนโปรยกลางหัวใจ และให้รอยยิ้มผู้หญิงคนหนึ่งอีกครั้ง
ความรักฉันทั้งหมดจากนี้คือเธอเท่านั้น พนุ่งนี้แม้ลมพัดผ่าน แต่ฉันจะไม่ลืม
ว่าเคยเหมือนฝันเมื่อเธอเข้ามา มาห่วงใยมองเห็นค่า เป็นดั่งกำลังให้คนสิ้นหวัง
(ซ้ำ *)
เธอช่วยให้ฉันมีชีวิตใหม่อีกครั้ง ...
-
^
^
ขอบคุณค่า ^_^
-
o13 สุดยอดดดดดดดดดดดดดด น่ามีตอนพิเศษเนาะ อิอิ :-[
:กอด1: ขอบคุณนะคะ
-
ซึ้งง่ะ
น้องมาร์ช น่ารัก :L2: :L2:
-
เห็นชื่อคนแต่ง :m25: เลยเข้ามาอ่าน
พออ่าน เลือดก็หมดตัวอีกครั้ง
อ๊ากกกก
ไม่หื่นจะ ไม่หื่นเลย :haun4:
-
:o8: :o8:
หวานได้อีกค๊า
ชอบบบบบบบ
เห็นชื่อคนแต่งคนนี้แล้ว
ไม่ว่าเรื่องไหนก้อไม่พลาดความ หื่นนน
เรื่องนี้น่ารักอ่า
อร้ายยย เขินแทนเลย
น่าจะมีตอนต่อนะคะ
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13 o13
-
ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่จะเเปรเปลี่ยนเป็นรักนิรันดร์ พี่เดียว น้องมาร์ช น่ารักที่สุดเลย
-
ตอ นแรกนึกว่า มโน ไปเองๆๆๆ
แต่จบดีๆๆๆ
-
ว้าว....เจ๋งดีแฮะ
อยากหาคนบังฝนให้จัง
-
แง้วววว น่ารักอ้ะ><
แต่แอบใจหายวูบตอนมาร์ชหายไป นึกว่าจะเป็นกรณีเดียวกะต้าซะแล้วว
-
อือสำหรับเรื่องนี้ขอเอาตรงๆเลยละกันนะ เพราะปริ้นท์ไปอ่านในช่วงที่เครียดเลยจะละเอียดหน่อย
จะขอพูดเป็นว่าเรื่องนี้กับเรื่อง สุดที่รัก งานต่างกันนะเธอ อาจเพราะเรื่องนี้มาจากคู่ 19 ด้วยมั้ง
อย่างแรกเลยนะ การแนะนำตัวของ เดียวในตอนที่เจอมาร์ชครั้งแรกอะแบบว่าแปลกมาก
โดยปกติเราจะไม่ใช้คำพูดแบบนี้กับคนที่เจอกันครั้งแรกอะนะ
"คุณเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่บ้านผม"
"เอ่อ ...ผมชื่อเดียว แค่ขอมาหลบฝน"
อาจจะเพราะด้วยเป็นนิสัยเฉพาะของเดียวก็ได้มั้งนะ แต่ไม่มีอะไรมากหรอกในจุดนี้
อย่างต่อมา คือ อยากบอกว่าการเดินเรื่องเร็วมากๆ มันเผอิญจนหน้าตกใจว่า
คนที่เดียวไปขอหลบฝนในบ้านดันเป็นเกย์เหมือนกัน
แหมจะบอกว่าเดี่ยวนี้ใครๆก็เป็นกันเป็นแฟชั่นหรอ มันเลยน่าคิดนะ
การดำเนินความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ในเนื้อเรื่องเร็วมากๆเดินไว ไปไหม
กับความนาว 12 หน้ากระดาษ A4 แล้วแต่จะมองนะ
เอาจริงๆอ่านก็รู้เรื่องดี แต่อยากให้เพิ่มเรื่องการเท้าความ
ในจุดความรักเก่าของเดียว
ความเป็นมาของมาร์ช ความรู้สึกของมาร์ชหลังจากเจอเดียว
และหายจากไปในวันนั้นจุดนี้อ่อนมากควรเพิ่มไรลงไปบ้างน๊า
และที่พูดมานะ คือ มองเป็นส่วนๆ มาลองมองเป็นภาพรวมดูว่าเป็นยังไงบ้างแล้วกัน
การเดินเรื่ิองเร็วมากทำให้บางจุดดูอ่อนชั้นไป อย่างเรื่องของการบรรยาย
ถึงอย่างงั้นก็เถอะ เรื่องก็จัดว่าเดินได้ดีมีปมให้คนอ่านต้องกลับมาคิด
และเรื่องเดินได้ค่อนข้่างกระชับดี ต้องพูดว่าเธอคุมมันได้อยู่หมัด
มีความน่าสนใจในแบบของตัว เรื่องที่น่านำไปต่ยอดได้เพราะดูมีเอกลักษณ์ดี
และเรื่องสุดท้ายเลย คือ ประเด็นในส่วนของการใช้คำผิด
ส่วนมากจะไม่มีผิดเลยนะยกเว้นเรื่องเดียวเลย วรรณยุกต์
ปล. อยากบอกว่าตอนอ่านอยู่ในอารมณ์เครียดมากๆดังนั้นเม้นท์ที่เขียนนี้ก็ได้โน๊ตไว้ก่อนหน้านี้
ตั้งแต่ตอนอ่าน ดังนั้นเลยออกมาเครียดๆอะนะ อย่าว่ากัน(อยากให้เม้นท์สวยๆบอกได้เสมอ อิๆ)
คนน่ารักตลอด และเสมอในใจแพร...
นิว
-
ถึงที่รักของเค้า
ขอบคุณมากมายที่สละเวลามาเม้นให้ (ซะที 555)
หลังจากตามทวงกันนานเนิ่น
ก่อนอื่นต้องบอกว่า ไม่มีอะไรจะแก้ตัวจริง ๆ 555
นอกจากจะบอกว่า ถ้ามันจะเร็วไปหน่อย เพราะว่าจะสังเกตุได้ว่าปกติเค้าจะไม่แต่งฟิคสั้น
แต่คราวนี้แต่งเพราะโดนบังคับ เหอะ ๆ
แบบว่าที่บอร์ด 19 เค้าจัดกิจกรรมให้แต่งเรื่องสั้นไง
มันเลยออกมา สั๊นนนน สั้น ตามที่เค้ากำหนดไว้
เหอะ ๆ
ส่วนเรื่องการแนะนำตัว กับความบังเอิญ (แหม แต่จริง ๆ โลกของเค้า ทุกคนเป็นเกย์หมดเลยนะ โลกเลยสดใส 555) เค้าน้อมรับไว้นะฮับ
แต่เรื่องวรรณยุกต์ที่ผิดอ่ะ รบกวนที่รัก(?) ช่วยชี้แนะได้มั้ย เพราะถ้าไม่ได้เกิดจากการพิมพ์ผิด เกิดจากความไม่รู้ คราวหน้ามันก็คงจะผิดไปเรื่อย ๆ อ่ะ
แล้วไม่อยากให้เป็นงั้นไง
ใจจริงอยากเม้นขอบคุณให้ยาวเท่ากับนิวเม้นมาเลยอ่ะ แต่ว่า .. ไม่รุจะเม้นอะไรดี
ปอลอ. เดี๋ยวว่าง ๆ เอาไปทำเรื่องยาว ^_^
ปอลอ2. เค้ากะจะจิ้ม + ให้ 19 ครั้ง แต่ว่า ... T_T มันไม่ยอมง่า .. ใจร้ายเนอะ
ปอลอ3. รักที่รักที่สุดเลย จุฟ ๆ
-
สั้นๆ แต่หวานล้ำจริงๆ
ตอนแรกลุ้นๆอยู่ เพราะคิดว่าจะเป็นแบบ สุดที่รัก รึเปล่า
แต่พอมาถึงฉากฝนตกตอนท้ายก้อคิดว่าไม่ใช่แล้ว ต้องแฮปปี้แน่ๆ
จบแบบหวานๆ ดีจ้า
บวก 1 ให้แพรนะ :L2:
ปล บวกให้น้องนิวด้วย เมนท์แบบรีวิวเลย o13
-
ว้าว พี่แพรแต่งนิยาย
ส่วนมากเป้จะเจอพี่แพร
ใน กระทู้วิ่น55+
แต่งได้NCจิงๆๆอะ
ซึ้งด้วยแต่มาชร์เป็นน้อง
เอาเถอะ55+ o13
-
สั้น เศร้า
แต่จบไม่เศร้านะครับ
ขอบคุณครับ :bye2:
-
อาฮะ....
พี่เดียวกับน้องมาร์ช นี่... :m25:
เหอะๆๆๆ
-
สั้น...
หวาน...
เจือปนด้วยความเศร้าอยู่ลึกๆ
และอิ่มเอมค่ะ :-[
-
ตกใจนึกว่า ได้สามีเป็นพรายน้ำ
อิอิ ขอบคุณครับ
-
นึกวา่จะเศร้า
อ๊าากน่ารัก :z2:
-
NC ลากเลือด กาซิก กาซิกๆๆ
สั้นแต่รัก เอิ่ม...ดีใจด้วยนะเดียวทที่เจอรักจริงซะที่ ไอ่คนเลว(อุ๊บส์) คนแย่ๆพันธ์นั่นลืมมันไปซะ
แล้วเริ่มต้นใหม่กับคนที่รักซะนะ :L1:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เรื่องนี้น่ารักดีอะ ตอนจบอะนะ อบอุ่นมากเลย เเต่ความสัมพันธ์เเรกเริ่มอะ มาเร็วมาก :o8:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
ซึ้งดีจัง
:กอด1:
-
อย่าลืมเอาเรื่องคุณหมอ มาลงต่อนะ ๕๕๕ ทวงอีกๆ
เรื่องนี้ชอบมาก อ่านไป ยิ้มไป มีต่ออีกนิดมะ ((นั่นๆ โลภได้อีก อิอิ))
-
สุดท้าย ทั้งคู่ ก็ได้เจอกัน
ชอบมากค่าาาาา o13
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่ะ
ชอบๆๆๆ อยากมีกับเค้ามั้งจัง
จะเจอไหมเนี้ยยยยยยยยยยย :z3:
-
สุดท้ายทั้งคู่ก็ได้เจอกัน
น้องมาร์ชน่ารักจริงๆด้วย
แต่พี่เดียวน่ารักกว่าอ่ะ
อ่านไป เขินไป! >///<
-
มาร์ชกลายมาเป็นรุ่นน้องซะงั้น
ขอตอนพิเศษของดู่นี้หน่อยนะคะ
:impress2: :impress2:
-
โอ๊ย 19 เหมือนกัลล ชอบๆๆๆ
เคยอ่าน ตอนที่เป็นชื่อเดิมแล้ว พอมาอ่าน เดียวกับมาร์ช แต่จิ้นไปเป็นคู่เดิมก็ยัง ได้อยู๋ อิอิ
-
อ่า ชอบจังเลย มีคนมากางร่มให้แล้ว เย้ๆๆๆดีใจกะเดียวด้วยย
-
o13
-
ชอบจังเลยอ่ะ...อ่านแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยนะ
สุดท้ายแล้วเดียวก็หามาร์ชเจอจนได้อ่ะ
อยากได้แบบนี้บ้างอะไรบ้างเหมือนกันนะเนี่ย...อิอิ
-
ซึ้งกินใจมากเลยค่ะ
ชอบมากๆเลย
น่ารักจังคู่นี้ :-[
-
ชอบๆ ครับ หนุกๆๆๆๆ :mc4: o13
-
น่ารักจังเลยครับ
-
น่ารักๆๆๆ :o8:
-
มีมากางร่มให้ด้วยน่ารักดีฮะ
-
หวาน เศร้า ซึ้ง
มาร์ชเป็นรุ่นน้อยอย่างนี้ไม่ต้องกลัวฝนแล้ว
ฝนตกเดี๋ยวก็มีคนกางร่มบังฝนให้
-
น่ารักจังเลยอะคับ ชอบมากเลย
ชีวิตจริงจะหาคนแบบนี้ได้มั้ยน๊า :m15:
-
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยค่า
อยากมีคนมากางร่มให้แบบนี้มั้งจัง หุหุ
-
ฮ่า !!! :z2: น่ารัก มากๆ :z2: :z2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วดีใจจัง
หวานมาก แล้วจบไม่เศร้า //ปลื้มมมมมม
-
o13
-
น่ารักอ่า :-[
-
:pighaun: สั้น ๆ ง่าย ๆ ชอบเดียวอ่ะ 555 น่ารัก หึหึ
มาร์ชก็ยังทำตามสันญาว่าจะช่วยบังฝนไม่ให้เปียก o18
-
เขิลลล ง่ายกันทั้งใจทั้งกายเลยเนอะ ฮ่าๆๆๆ
น้องมาร์ชเพิ่งจะเป็นเฟรชชี่ แต่ร่างกายนี่ไม่ใช่นะ เหอๆ
ปล.ตอนแรกนึกว่ามาร์ชเป็น... งื้ออออออออ กลัวววววววววว
-
สั้นๆ ง่ายๆ อ่านแล้วมีความสุขแบบไม่ต้องคิดเยอะ ที่สำคัญ NC ได้ใจสาวหื่นจริงๆ ค่ะ 555
+1 ให้น้า..
-
ดีใจๆ จบแฮปปี้ ตอนแรกนึกว่าจะจบเศร้าซะแล้ว
-
บอกได้คำเดียว สุดยอดมากกกกกกกกกก
-
หวานสะท้านใจจัง
-
อร๊ายยยยยยยยย
ชอบจังเลยอ่ะ!!!
ยังไงดีอ่ะ...คืออ่านแล้วก็แบบ
เดียวอกหัก แล้วก็ไปเจอมาร์ชที่ทะเล
เจอกันครั้งแรกก็มีอะไรกันแล้ว
แต่ความรู้สึกมันอัดแน่น
ตอนแรกคิดว่ามาร์ชได้แล้วทิ้งซะอีก
ที่ไหนได้ ตามมาเป็นรุ่นน้องเลยอ่ะ
น่ารักมากกกกกกก ><~~~
อยากให้มีตอนพิเศษจังเลยอ่ะ อิอิ :impress2:
-
น่ารักครับ อิอิ
-
โรแมนติคมากๆ ตอนจบอ่ะ ฝนหยุดแล้ว วู้
-
นึกว่าจะโดนทิ้งอีกซะแล้วนะเดียว
-
ตามอ่านมาแต่ละ link ยิ้มทั้งน้ำตา (อีกแล้ว :impress3:)
เรื่องนี้เพิ่มความสงสัยมาอีกหน่อย ใจคนมันซับซ้อนขนาด
-
น่ารักกกกกกมากเลย
อยกามีคนมาหยุดฝนให้เราบ้าง ฮือ ๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ
-
น่ารัก >///<
แบบว่าเดียวน่ารักมากๆเลยอ่ะ
มาร์ชก็หวานเนอะ หุหุ
-
เหมือนจะเป็นรักฉาบฉวยตอนต้นเรื่อง และมีอะไรกันแบบ วันไนท์แสตนด์
อ่านแล้วเหมือนจะทั่วไป แต่ตอนจบขอบอกว่าโคตรรรรรรร ประทับใจมว๊ากกกกกกกกกกก
โดยเฉพาะฉากปล่อยวิทยายุทธท่ามกลางแสงเดือนและเสียงคลื่นซัด :z10:
บรรยายหุ่นน้องมาร์ชได้ใจคนอ่านมากมาย :mc4: ชอคโกแลตล่ำๆ อ๊ากกกกกก :o8: :-[
-
โรแมนติกอะ โรแมนติกมาก :bye2: :bye2:
-
กลายเป็นน้องมาร์ช :m20:
ตอนแรกแอบคิดว่าคงทำงานแล้ว :laugh: :laugh:
หวานมาก :กอด1: :กอด1:
-
อยากให้ชีวิตจริงเหมือนในเรื่องนี่จัง อิอิ
ขอบคุณคนแต่งนะเจ้าคะ
-
ชอบคะ อยากอ่านอีก
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2:
แม้จะไม่มีที่มาที่ไปสักเท่าไหร่ แต่แบบว่าน่ารัก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เดียวโชคดีอ่ะ อกหักไม่ทันไรก็มีมาร์ช คอยปลอบใจ(แบบถึงตัว)
ซะแล้ว 5555+
:jul1:
-
:-[หวานเชียว
-
กรี๊ดดด.. อยากได้คนมาช่วยบังฝนแบบนี้บ้างอ่ะ >.<
-
เดียวกินเด็ก อ๊ากกกกกก
-
สั้นๆๆ แต่น่ารักอ่ะ
:pig4: :pig4:(http://)
-
อยากมีคนกางร่มให้บ้างจัง
-
อยากเจอรักแบบนี้จัง
ไม่ต้องพูดมาก แค่รักก็พอ :call: :call:
-
เรื่องนี้น่ารักจังเลยค่ะ
ชอบคุณเดียวมากเลย :o8:
อ่านข่าวสุขภาพ (http://xn--22ca8fh7as8ce5c4j.com/)
-
น่ารัก
:-[
-
อยากได้คนมากางร่ม ให้จางเยยยย
-
:haun4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: เดี๋ยวก็โดนทิ้ง
-
เลือดดดดดดด
-
:-[ ชอบอ่ะ อยากอ่านอีก
-
น่ารักมากครับ ....... ขอบคุณครับ
-
ลุ้นแทบแย่ ตอนแรกคิดว่าเดียวแค่ฝัันไป
-
น้องมาร์ชทำซะใจหล่นไปที่ตาตุ่มนึกว่าเดียวมโนฝันไปเอง แต่น้องมาร์ชจะไม่ให้พี่เดียวเปียกฝนอีกแล้วนะค่า
น้องมาร์ชละมุน น่ารัก
-
น่ารัก อบอุ่นมาก พี่เดียวน้องมาร์ช :mew1:
-
อั๊ยย่ะ ชอบ>.<
-
:pig4: :pig4: :pig4: