ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/09/20/cNpA8b.jpg)
รัชศกเจินกวนปีที่สี่ แห่งราชวงศ์ถัง บ้านเมืองรุ่งเรืองการค้ารุ่งโรจน์ ยังมีสำนักหอชำเราบุรุษเลื่องชื่ออยู่แห่งหนึ่ง นอกกว่าสตรีโฉมงามบำบัดกามแขกบุรุษแล้ว ยังปรากฏมีเหล่าชายหนุ่มรับสนองราคะ สถานที่นั้นมีนามว่า "อวี้หงหยวน" หัวหน้าสำนักผู้นั้น ปรากฏกิตติศัพท์ว่าแม้แต่องค์ชายก็ไม่สามารถเข้าพบได้โดยง่าย เหตุว่าเจ้าสำนักรูปงามผู้นี้ มีฉากหลังอันลึกลับ ซึ่งทั้งยุทธภพต่างรู้จักยำเกรงในฐานะประมุขพรรคเสี้ยวจันทราอันยิ่งใหญ่
นิยายเรื่องนี้อาศัยเพียงฉากหลังเป็นเหตุการณ์สมัยราชวงศ์ถัง นอกกว่านั้นเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน โดยหาได้มีเจตนาพาดพิงอ้างอิงถึงบุคคล สถานที่ เหตุการณ์ หรือวรรณกรรมใดๆไม่ ทุกสิ่งล้วนสมมติประกอบขึ้นเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น
สารบัญ
บทนำ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4003753#msg4003753) บทที่ 1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4004472#msg4004472) บทที่ 2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4007022#msg4007022) บทที่ 3 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4007837#msg4007837) บทที่ 4 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4009307#msg4009307)
บทที่ 5 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4010614#msg4010614) บทที่ 6 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4011409#msg4011409) บทที่ 7 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4012431#msg4012431) บทที่ 8 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4013444#msg4013444) บทที่ 9 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4015912#msg4015912) บทที่ 10 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4018075#msg4018075)
บทที่ 11 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4018475#msg4018475) บทที่ 12 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4018984#msg4018984) บทที่ 13 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4019664#msg4019664) บทที่ 14 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4021499#msg4021499) บทที่ 15 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4023312#msg4023312)
บทที่ 16 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4024718#msg4024718) บทที่ 17 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4026378#msg4026378)
บทที่ 18 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4028283#msg4028283) บทที่ 19 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4029852#msg4029852) บทที่ 20 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4030237#msg4030237) บทที่ 21 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4030526#msg4030526)
บทที่ 22 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4031283#msg4031283)
บทที่ 23 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4032663#msg4032663)
บทที่ 24 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4033977#msg4033977) บทที่ 25 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4034647#msg4034647) บทที่ 26 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4035034#msg4035034) บทที่ 27 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4035387#msg4035387)
บทที่ 28 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4036150#msg4036150) บทที่ 29 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4036967#msg4036967)
บทที่ 30 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4038264#msg4038264) บทที่ 31 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4039081#msg4039081) บทที่ 32 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4039947#msg4039947)
บทที่ 33 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4041249#msg4041249) บทที่ 34 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4043194#msg4043194) บทที่ 35 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4043918#msg4043918) บทที่ 36 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4044625#msg4044625)
บทที่ 37 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4045120#msg4045120) บทที่ 38 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4045962#msg4045962)
บทที่ 39 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4047126#msg4047126) บทที่ 40 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4048991#msg4048991) บทที่ 41 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4050199#msg4050199)
บทที่ 42 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4055577#msg4055577) บทที่ 43 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4056898#msg4056898) บทที่ 44 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4058857#msg4058857) บทที่ 45 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4058918#msg4058918) บทที่ 46 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4059063#msg4059063) บทที่ 47 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4059512#msg4059512) บทส่งท้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4059517#msg4059517)END!
คำชี้แจงเจ้าค่ะ :pig2:
"เราจะอัพตอนใหม่ ทุก ๆ 5 - 7 วันนะ (ถ้านานกว่านั้นแปลว่าติดงาน) นักอ่านจะได้ไม่อารมณ์เสียเวลาเข้ามาดูแล้วทำไมยังไม่อัพตอนใหม่เสียที ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับไฟในการเขียนของเราด้วย บางวันเขียนได้ห้าบรรทัด บางวันเขียนจบตอนเพียงไม่กี่ชั่วโมง เข้าใจตามนี้นะเจ้าคะ"
CONTACT ME / ติดต่อนักเขียน
FB : เธียรศกร
Twitter : @khamphiphob
ผลงานที่ผ่านมา
ข้ามพิภพ (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49562.0)
มาตะวัน (https://www.readawrite.com/a/71708681fbf2b8eb8a3fabb510fa1667)
คืนฤดูร้อนที่ยาวนาน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70843.msg3999175#msg3999175)
บทที่ 18
ครั้นเจิ้งอู๋จินเจรจาความกับหยวนอวี้ฟ่านเป็นอันดีแล้ว ก็จัดการเป็นธุระคิดอุบายทัดทานคุณชายรองหยาง เร่งหวนคืนเรือนพักแปดเหลี่ยมเชิงผาด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือโดยทันที ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศปราดเปรื่องเรืองปัญญาอยู่พอตัว จึงเป็นที่ชอบพอต่อประมุขพรรค ด้วยสำแดงภูมิความรู้แก้ไขปัญหามานักต่อนัก จวนกระทั่งเป็นที่ไว้วางใจได้รับมอบหมายงานสำคัญ เป็นต้นการคุ้มครองพิทักษ์สำนักเฉินชิงหลุนจากภัยพาล
ชั้นแรกปะหยวนอวี้ฟ่าน เจิ้งอู๋จินไม่คาดหวังจะได้ทำงานชิ้นสำคัญ คิดหวังแต่ช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากในยามคับขันเท่านั้น ต่อทราบประวัติความเป็นมาจากคุณหนูหยางกุ้ยเฟย จึงเหมือนพบอาวุธมีค่าหาสิ่งใดเปรียบมิได้ นับแต่สำนักเฉินชิงหลุนล่มสลาย ผ่านมาหลายชั่วอายุคน ไม่ปรากฏโอกาสซึ่งสองตระกูลใหญ่จะเข้าใกล้ความสมัครสมานสามัคคีเช่นหนนี้ ตนผู้ดำรงตำแหน่งสำคัญของพรรคคมเบญจมาศมีหรือจะเพิกเฉยนิ่งดูดายจึงเร่งไขว่คว้า หนำซ้ำเห็นว่าคุณชายรองและแม่นางหยวนต่างจำเป็นต้องพึ่งพากันในยามเดือดร้อน คุณชายรองยอมรับข้อตกลงที่จะช่วยเหลือเฉินชิงหลุนตามฐานะคนตระกูลหยางโดยมิได้สืบสาวรายละเอียดอื่นใด แม่นางอวี้ฟ่านก็จำเป็นต้องอาศัยการบำบัดธาตุน้ำเป็นพิษจากคุณชายรอง
แผนการผูกสองตระกูลจวนจะสำเร็จ กระทั่งการปรากฏตัวของแม่นางเตียวหง
เตียวหงเป็นบุตรสาวของเจ้าสำนักม่านเมฆา ต่อมาถูกบรรดาคนพรรคมารโจมตีจนแตกพ่าย ขณะนั้นเตียวหงฝึกวิชาอยู่ ณ สำนักคมเบญจมาศแห่งเขาเทียนซาน กว่าจะล่วงรู้ความย่อยยับของบิดาและครอบครัว สำนักม่านเมฆาก็หลงเหลือแต่ซากปรักหักพัง พร้อมการสูญเสียของศิษย์ร่วมสำนักรวมถึงครอบครัวด้วย นับแต่นั้นประมุขหยวนผู้ซึ่งเป็นสหายกับประมุขเตียวผู้ล่วงลับจึงอุปถัมภ์รับเตียวหงไว้เป็นหนึ่งในยอดฝีมือของพรรคคมเบญจมาศมานับแต่นั้น สตรีผู้ที่เข้าใกล้คุณชายรองหยางได้นอกจากคุณหนูกุ้ยเฟยแล้ว เห็นจะมีก็เพียงแม่นางเตียวหงเท่านั้น
เจิ้งอู๋จินพอจะได้ยินกิตติศัพท์เรื่องความสนิทชิดเชื้อของสองหนุ่มสาว แม้คุณชายรองหยางจะไม่เคยออกปากว่ากล่าวโดยชัดแจ้ง กลับกันคือปฏิบัติตัวให้ความคารวะแม่นางเตียวอย่างศิษย์พี่ศิษย์น้อง เช่นเดียวกับเตียวหงก็รักษากิริยาไม่ให้เป็นที่ครหา ภายนอกต่างคนต่างสนทนาเป็นปกติ ทว่าภายในนั้นผู้คนทั่วทั้งสำนักคมเบญจมาศย่อมล่วงรู้ดีว่าคนคู่นี้มีวาสนาต่อกันอยู่
ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศล่วงรู้ข้อระคายนี้อยู่เต็มอก อุบายผูกสองตระกูลเพื่อผนึกอาคมเฉินชิงหลุนหลบเร้นจากพรรคมารมีอันถูกขัดขวาง ตนนำเรื่องนี้ปรึกษาผู้อาวุโสทั้งปวงแล้วเห็นว่าจำจะต้องเร่งรัดให้คุณชายรองได้เสียกับแม่นางหยวนในเร็ววัน เพื่อเป็นหลักประกันในข้อที่หนุ่มสาวทั้งสองจะไม่มีวันตัดขาดกันได้สืบไป
ต่อรุ่งเช้าหลังจากพิธีถ่ายทอดพลังหยินหยาง เจิ้งอู๋จินเร่งมาขอเข้าพบคุณชายรองหยาง ตั้งใจสอบถามความสำเร็จว่าหยวนอวี้ฟ่านได้รับการปรับสมดุลธาตุเป็นอันดีแล้วหรือไม่ กลับพบคุณชายรองมีอาการเจ็บไข้ หนำซ้ำตรวจชีพจรและลมปราณดีแล้วก็พบว่าธาตุไฟในกายหยางเย่ถิงหายไปสองในสามส่วน เจิ้งอู๋จินก็ลอบยิ้มไม่ให้คุณชายรองจับสังเกต ข้อพลังหยางลดทอนลงนั้นนับเป็นเรื่องปกติหลังเสร็จสิ้นพิธีถ่ายทอดพลังหยินหยาง แต่อาการธาตุไฟปั่นป่วนและถดถอยนี้ ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศแม้นยังมิเคยได้มีฮูหยินแต่งเข้าห้องหอ แต่ก็พอทราบอยู่บ้างว่า ยามใดหนุ่มสาวมีสัมพันธ์สวาทต่อกันแล้ว ฝ่ายชายจะสูญธาตุไฟ ส่วนฝ่ายหญิงจะสูญธาตุน้ำ ก็แหละแม่นางหยวนมีอาการธาตุน้ำเป็นพิษเกินพอดีเช่นนี้แล้วจึงถูกถอนธาตุน้ำออกโดยปริยาย หนำซ้ำถูกพลังหยางรักษาจากคุณชายรองช่วยเหลือซ้ำอีก การไม่ปรากฏหยวนอวี้ฟ่านร่วมห้องเช่นนี้ แสดงว่าร่างกายแม่นางหยวนถูกรักษาจนหายดีแล้วด้วยประการทั้งปวง
เจิ้งอู๋จินทำเป็นไม่รู้ต้นสายปลายเหตุก็ถามประสาซื่อว่า
“คุณชายรองเจ็บป่วยเช่นนี้แล้วควรพักผ่อนเอาเรี่ยวแรงก่อน ธุระคุมคนออกรับศัตรู บัดนี้มีบุคคลคุณสมบัติเหมาะสมปฏิบัติหน้าที่แทนคุณชายท่านได้ จงสิ้นกังวล”
หยางเย่ถิงสั่นหน้าแล้วตอบว่า
“พรรคมารโคมแดงประกอบมีนิสัยพาลผสานเล่ห์กลพันลึก ไม่อาจใช้คนด้อยประสบการณ์ออกรับได้ หากประตูด่านทิศใดถูกตีแตก มีหรือที่เฉินชิงหลุนจะไม่พินาศตามไปด้วย คำซึ่งข้ารับปากบิดามาเพื่อพิทักษ์รักษาสถานที่แห่งนี้ มิกลายเป็นผิดคำพูดไปหรือ หากเจิ้งอู๋จินเข้าใจเจตนาของข้าดีแล้ว จงอย่าได้ถ่วงเวลาสืบไปเลย”
เหล่าผู้อาวุโสซึ่งคอยอยู่ภายนอกพอได้ยินถ้อยคำคุณชายรองหยาง ต่างก็ทำหน้าไม่สบายใจ หันหน้าเข้าปรึกษากันคร่ำเคร่ง ประจวบกับหยางกุ้ยเฟยทันเข้ามาพอดี จึงซักเอาความจากผู้อาวุโสทั้งนั้น บรรดาปรมาจารย์ต่างก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า หลังจากฟื้นขึ้นมาคุณชายรองหยางประสงค์จะลุกจากเตียงเพื่อปฏิบัติหน้าที่พิทักษ์เฉินชิงหลุนดังเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
หยางกุ้ยเฟยพยักหน้าเข้าใจหัวอกพี่รองดี อุปนิสัยดื้อรั้นเช่นนี้มีมาแต่ไหนแต่ไร หน้าที่เป็นหลัก ชีวิตตัวเป็นรอง ไม่ผิดที่บรรดาผู้อาวุโสต่างตระหนกตกใจในเจตนาของพี่รอง ดีเสียอีกที่ความดื้อรั้นหนนี้มีคุณมากกว่าโทษในสายตาคนนอก ทำให้เหล่าผู้อาวุโสเห็นว่าพี่รองมีความมุ่งมั่นขยันขันแข็ง สืบไปวันหน้าจะได้เป็นกระบอกเสียงสนับสนุนพี่รองในตำแหน่งสำคัญของพรรคคมเบญจมาศ หยางกุ้ยเฟยผลักบานประตูเข้าไปในเรือนพักแปดเหลี่ยมชั้นในก็พบกับเจิ้งอู๋จินและพี่รองที่สู้พยายามดันร่างลุกขึ้นนั่ง
“ไยพี่รองมิฟังคำเจิ้งอู๋จินท่าน ภายในอาณาเขตเฉินชิงหลุนจะหาหมอยาที่เก่งฉกาจเกินกว่าท่านผู้นี้ หามีปะไม่”
หยางกุ้ยเฟยทำกิริยาคำนับที่ปรึกษาพรรคมเบญจมาศอย่างยกย่องแล้วกล่าวเสริมว่า
“หากมิเห็นแก่คำพูดข้า ก็จงเชื่อฟังผู้อาวุโสแห่งเฉินชิงหลุนซึ่งยืนอยู่อย่างหวาดระแวงในโถงด้านนอก มาตรว่าพี่รองมีอันเป็นไป ทั้งเจิ้งอู๋จินและผู้อาวุโสทั้งนั้นคงไม่อาจพ้นโทษอาญาจากท่านพ่อไปได้ ข้อหาละเว้นปล่อยปละละเลยให้เชื้อสายสกุลหยางต้องสิ้นชีพลงต่อหน้าต่อตา”
หยางเย่ถิงสบสายตาน้องสาวคนเล็ก ชั่วขณะความเงียบงัน ปรากฏเสียงดีดผีผาดังแว่วมาแต่ไกลๆ จับทำนองได้ชัดว่าเป็นเพลงลมพัดพันสาย หยางเยวี่ยนก็พลันชะงักงัน
“เห็นจะเป็นแม่นางหยวนดีดพิณผีผามาแต่หอเปลื้องอาภรณ์เป็นแน่” เจิ้งอู๋จินเห็นแววตาหยางเย่ถิงก็กล่าวย้ำไปอีกว่า “ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าได้ขอเข้าพบหยวนอวี้ฟ่าน แจ้งอาการคุณชายรองท่านว่าเป็นประการใด”
“ไยท่านจึงทำเช่นนี้” ริมฝีปากแห้งผากของหยางเย่ถิงกล่าวตัดพ้อ
“ข้าพเจ้าได้แจ้งแก่แม่นางหยวนว่าคุณชายรองท่านเจ็บป่วยธรรมดา หาได้ลงลึกถึงอาการแท้จริงไม่”
หยางกุ้ยเฟยแลเห็นนิ้วชี้และนิ้วกลางของเจิ้งอู๋จินเกี่ยวไขว้กันไว้ก็ยกชายเสื้อขึ้นบังรอยยิ้ม มิให้พี่รองจับสีหน้าพิรุธ
“เจ้าเป็นอะไร กุ้ยเฟย”
“ข้าเปล่า”
“เช่นนั้นวานหยิบกระบี่มาให้ข้า แล้วเรียกสาวใช้มาแต่งตัวโดยเร็ว” หยางเย่ถิงสั่งการรวดเร็ว แม้นจะอิดโรยเรี่ยวแรงเต็มที
“แม่นางหยวนมอบปิ่นปักผมดอกเบญจมาศให้ข้าพเจ้าส่งต่อคุณชายรอง”
พอเจิ้งอู๋จินหยิบเครื่องประดับศีรษะออกมาจากท้องแขนเสื้อพร้อมบอกว่าเป็นของหยวนอวี้ฟ่านฝากมา หยางเย่ถิงซึ่งเดิมทีพยายามทำเป็นไม่ได้ยินเพลงลมพัดพันสาย ก็จดจ้องมองของสำคัญนั้นราวกับถูกสะกดวิญญาณ
“แม่นางหยวนฝากของมาพร้อมถ้อยวาจาว่า ขอให้คุณชายรองรักษาตัวให้สบายดีก่อน จึงค่อยคิดการออกรบ ทั้งนี้นางได้มอบสิ่งของสำคัญคือปิ่นปักผมดอกเบญจมาศมาให้ท่าน เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันเจตนาและคำขอร้อง หากคุณชายรองไม่คิดรับไว้ก็หมายความว่าปฏิเสธคำร้องขอ ให้ข้าพเจ้านำปิ่นไปคืนโดยทันที แล้วพิธีแต่งงานระหว่างสองตระกูลก็หาจำเป็นต้องมีขึ้นไม่แล้ว แม่นางหยวนและสาวรับใช้จะขอกลับอวี้หงหยวน ไม่หวนกลับมาอีก”
อุบายซึ่งเจิ้งอู๋จินคิดเสริมเติมต่อหวังฉุดรั้งหยางเย่ถิงให้พักผ่อนจนหายขาดจากอาการเจ็บป่วยคือคำกล่าวเมื่อครู่ ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนย่อมจะโชกโชนประสบการณ์ อาศัยเครื่องประดับหยวนอวี้ฟ่านผูกกับคำคาดคั้นปลอมๆ ก็ดูเหมือนจะตบตาหยางเย่ถิงได้สมความตั้งใจ
หยางเยวี่ยนพอเข้าใจความหมายภายใต้เครื่องประดับศีรษะก็พลันนิ่งเงียบไปชั่วขณะ
“เดิมทีข้าก็หาได้ประสงค์แต่งงานกับหยวนอวี้ฟ่านไม่ ต่อท่านมาเจรจาว่ากล่าวหมายประสงค์ผูกสองตระกูลไว้ดังเช่นอดีตเพื่อรักษาอาคมของเฉินชิงหลุนต่างหาก ข้าจึงยินยอมปฏิบัติตาม พิธีแต่งงานไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรัก มาบัดนี้ท่านนำคำหยวนอวี้ฟ่านมาทัดทานในหน้าที่ซึ่งข้าสู้ปฏิบัติมาช้านาน โดยแลกกับการยกเลิกพิธีแต่งงานนั้น วานท่านที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศตัดสินทีหรือว่า ข้าหยางเย่ถิงควรตอบเช่นไร”
“ข้าพเจ้าหาใช่ตัวคุณชายรองท่าน จะคิดกะเกณฑ์แทนนั้น ไม่อาจทำได้ แต่หากให้ข้าพเจ้าตัดสินตามภูมิความรู้ หนทางเลือกมีอยู่แค่สองทาง ประการหนึ่งคุณชายรองท่านรับปิ่นปักผมไว้และปฏิบัติตามคำขอแม่นางหยวน หรืออีกประการหนึ่งคือปฏิเสธที่จะรับไว้ทั้งสิ่งของและคำขอ ข้าพเจ้าหาใช่มีหัวอกร่วมเดียวกับคุณชายท่าน จะคิดอ่านประการใดนั้นสุดแท้แต่วาสนาของท่านทั้งสองเถิด”
หยางกุ้ยเฟยพอเข้าใจในอุบายของเจิ้งอู๋จิน ทางเลือกของพี่รองก็มีไม่มากเช่นเดียวกัน จึงได้แต่ยืนนิ่งรอการตัดสินใจ
“เจิ้งอู๋จินท่านจงคืนปิ่นดอกเบญจมาศนี้ให้แก่หยวนอวี้ฟ่านเถิด ข้าหยางเย่ถิงไม่อาจปฏิบัติตามคำขอร้องได้”
“พี่รอง!” หยางกุ้ยเฟยร้องเรียกอย่างผิดหวัง
"คุณชายรองโปรดทบทวนด้วยขอรับ"
ใบหน้าซีดเซียวมีความยึดมั่นในเจตนาเดิมเต็มเปี่ยม ทำให้เจิ้งอู๋จินตระหนกไม่ใช่น้อยเนื่องจากผิดไปจากอุบายซึ่งตนคิดไว้ หยางกุ้ยเฟยเห็นความหัวรั้นของพี่รองไม่ถูกที่ถูกทางก็เหนื่อยอ่อนใจ เมื่อแม้แต่เจิ้งอู๋จินไม่อาจชี้นำได้ คำพูดตนจะมีประโยชน์อะไรก็คิดผละหนีจาก ก่อนไปก็กล่าวทิ้งท้ายว่า
"พี่รองปฏิบัติเช่นนี้ หากข้าเป็นพี่อวี้ฟ่านจะหนีไปให้ไกลสุดขอบฟ้า ชาตินี้อย่าได้พบเจอกันอีก"
พอหยางกุ้ยเฟยออกไปแล้ว เจิ้งอู๋จินก็ลุกยืนขึ้น มือหนึ่งกำกระบี่ประจำตัว อีกข้างหนึ่งถือปิ่นปักผมของหยวนอวี้ฟ่าน
"คุณชายรองจงถนอมกำลังกาย ขณะบัญชาการป้องกัน หากรู้สึกเหน็บหนาวจงนั่งพักสักชั่วครู่ชั่วยาม ดื่มชาดอกเบญจมาศตามสมควรเพื่อเติมธาตุไฟ..." เมื่อที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศไม่อาจทัดทานได้จึงลำดับวิธีแก้ไขหากอาการเกิดทรุด "เฉินชิงหลุนยังคงมียอดฝีมืออีกจำนวนมาก หากจะต้องแตกพินาศในวันนี้เพราะขาดคุณชายรองท่านบัญชา ข้าพเจ้าเจิ้งอู๋จินคงไม่อาจมีหน้าพบประมุขหยางได้เป็นแน่"
หยางเย่ถิงไม่พูดคำใด หลังจากนั้นสาวใช้จึงถือเสื้อเกราะเข้ามา ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศได้แต่ชักชวนพาผู้อาวุโสทั้งนั้นกลับออกไป
ครั้นหยางเย่ถิงแต่งตัวดีแล้วก็ถืออาวุธออกมาจากห้อง พบสระน้ำแปดเหลี่ยม ปรากฏเงาสะท้อนภาพชัดในคืนก่อนฝังใจอยู่ ได้แต่เดินผ่านเลยไปโดยไม่เหลียวแลอีก ด้านนอกมียอดฝีมือประจำด่านทิศตะวันออกเฉียงเหนือคอยอยู่กลุ่มหนึ่ง รายงานว่าด่านประตูทิศใต้นั้นมีนายกองคนเก่าย้ายไปแทนแล้ว หน้าที่คุณชายรองจึงต้องบัญชาการรบบนลานผานี้
หยางเย่ถิงอาการฟื้นคืนเพียงหนึ่งในสามส่วน มิได้มีกำลังสมบูรณ์อย่างคนปกติ พอฟังยอดฝีมือรายงานท่ามกลางแสงแดดแผดจ้า ภาพที่ปรากฏในดวงตาก็พลันมืดมัว ก่อนใกล้สติจะพลันวูบดับ เสียงพิณผีผาจู่ๆก็เงียบหาย หยางเย่ถิงทรุดกายร้องพึมพำว่า
"อย่าไป"
เสียงราตรีขยับไหวอยู่โดยรอบ ปลุกสติหยางเย่ถิงฟื้นขึ้นมา แสงจันทราปกวาดบนพื้นม่านขอบหน้าต่างทรงกลม ผู้ที่ยืนชมจันทร์อยู่นั้นมิพ้นคือที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศ
"เจิ้งอู๋จิน"
"คุณชายรอง"
"ไยเสียงพิณจึงเงียบไป"
"..."
"หยวนเฟย"
เจิ้งอู๋จินได้แต่ยืนนิ่งงัน
"ผู้ใดเรียกหาข้าพเจ้าหรือเจ้าคะ"
เสียงสตรีร้องถาม ขณะหยวนอวี้ฟ่านผลักประตูเข้าสู่ภายในห้องพัก มือซ้ายโบกพัดสีทองลวดลายมังกรไปมา ใบหน้าสุขสำราญยินดี
*******
(https://sv1.picz.in.th/images/2020/03/12/Qzwkfq.md.jpg)
หยวนอวี้ฟ่าน
------------------------------
พูดคุย
จะใจร้ายทิ้งสามีไปได้เหรอ
คงไม่ได้ไปไหนแล้วล่ะครับ 55+
จะได้กลับมั้ยยยย
สรุปว่ายังไม่ได้กลับนะครับ ^-^
:pig4:
ขอบคุณขอรับ
บทที่ 21
หยางเย่ถิงได้สติขึ้นมาก็ได้ยินเสียงหัวเราะครื้นเครงดังเล็ดลอดผ่านม่านหน้าต่าง ไม่เพียงกำลังกายฟื้นคืนครบบริบูรณ์ ทั้งอาการไข้ก็หายขาด พอลองจับชีพจรก็รับรู้ถึงพลังลมปราณและธาตุทั้งสี่อยู่ในภาวะปกติ หยางเย่ถิงนั่งสมาธิควบคุมพลังหยินหยางชั่วครู่ หลังจากนั้นจึงลุกขึ้นแต่งตัว สายตาเหลือบเห็นผ้าคาดศีรษะลายดอกเบญจมาศวางอยู่ข้างกระบี่ประจำกายเคียงคู่ปิ่นปักผมของหยวนอวี้ฟ่าน หยางเย่ถิงหยิบของสองสิ่งขึ้นพิจารณาแล้วผูกผ้าสำคัญประจำตระกูลคืนรอบศีรษะดังเดิม ส่วนปิ่นปักผมตั้งใจจะเอาไปคืนก็สอดเก็บไว้ในอกเสื้อ ก่อนจะดำเนินออกจากห้องพำนัก
บริเวณด้านหน้าเรือนพักแปดเหลี่ยมเป็นลานหญ้ากว้างขวาง นอกจากกองกำลังพิทักษ์เฉินชิงหลุนซึ่งตั้งค่ายดูแลช่องโหว่ด้านผาทิศตะวันออกเฉียงเหนือแล้ว ประกอบด้วยทุ่งหญ้าสุดลูกหูลูกตา ทว่าขณะนี้เนืองแน่นด้วยบรรดาเหล่ายอดฝีมือจำนวนมาก ซึ่งต่างส่งเสียงโห่ร้องให้กำลังใจดังสนั่น บ้างถือถาดสี่เหลี่ยมส่วนปากก็ร้องว่า
“เชิญลงเหรียญเลือกฝ่ายชนะ สีน้ำเงินหรือสีแดง ขอรับ”
“น้ำเงิน แดง น้ำเงิน น้ำเงิน แดง”
หยางเย่ถิงเร่งฝีเท้าเข้าหาบรรดายอดฝีพรรคคมเบญจมาศด้วยความสงสัย ครั้นยอดฝีมือรอบนอกแลเห็นคุณชายรองหยางยืนหน้าบึ้งตึงเป็นสัญญาณอันตรายเช่นนั้นก็หน้าซีดเผือด เร่งทำกิริยาคำนับ ก่อนจะสะกิดไหล่สหายส่งต่อกันไปเป็นทอดๆ เจิ้งอู๋จินกำลังยืนดูการแข่งขันโปโลอยู่ริมขอบสนามก็มียอดฝีมือหนุ่มผู้หนึ่งเข้ามารายงาน ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศก็เร่งรัดออกไปทำการต้อนรับคุณชายรอง
“คุณชายรองฟื้นคืนกำลังกายดีแล้วหรือขอรับ”
“ขอบใจ เจิ้งอู๋จิน” หยางเย่ถิงตอบหน้านิ่งเฉย “ข้าขอเรียนถาม เหตุใดบรรดาคนพรรคคมเบญจมาศจึงละทิ้งหน้าที่ประจำประตูด่าน แล้วมารวมตัวอยู่ ณ ที่แห่งนี้”
เจิ้งอู๋จินยิ้มแย้มแล้วตอบให้คลายใจว่า
“เป็นข่าวดีนัก ขณะคุณชายท่านนอนพักฟื้นกว่าหนึ่งคืนหนึ่งวัน ปรากฏว่าหน่วยลาดตระเวนกลับมารายงานว่า บรรดาคนพรรคมารโคมแดงต่างล่าถอยกลับไป ไม่คิดจะบุกเข้ามาชิงชัยในเฉินชิงหลุนอีก ข้าพเจ้าส่งคนออกติดตามสำรวจในระยะโดยรอบเฉินชิงหลุนก็หาปรากฏคนพรรคมารหลงเหลืออยู่ไม่ ชั้นแรกบรรดาเหล่าผู้อาวุโสหวั่นเกรงภัยจะเป็นอุบายให้ฝ่ายเรานิ่งนอนใจ หลังจากนั้นค่อยกลับคืนมาบุกซ้ำอีก ทว่าไร้วี่แวว ครั้นล่วงเลยเวลาผ่านไประยะหนึ่ง ข้าพเจ้าจึงใคร่ครวญคิดได้ว่าหรืออาคมเฉินชิงหลุนซึ่งเดิมทีเสื่อมลงจะคืนคงอานุภาพดังเดิมแล้วจึงเป็นเหตุให้บรรดาพวกลัทธิมารตัดใจ ข้าพเจ้าจึงใช้เคล็ดวิชาตรวจสอบอาคมโดยรอบก็ปรากฏว่าแน่นหนาดังเก่า หากมองจากสายตาคนนอกจะไม่ปรากฏเห็นทางเข้าสู่เฉินชิงหลุนอีก เหตุการณ์ทั้งปวงเป็นไปในทางมงคลเช่นนี้ เหล่ายอดฝีมือส่วนหนึ่งจึงมาชุมนุม ณ ที่นี้เพื่อพักผ่อนหย่อนใจคลายเหน็ดเหนื่อย”
“เจิ้งอู๋จินท่านยังคงไว้ซึ่งผู้คนประจำแต่ละประตูด่านอยู่ใช่หรือไม่” หยางเย่ถิงไม่สิ้นกังวลก็ซักถามต่อ
“ข้าพเจ้ายังตรึงกำลังยอดฝีมือไว้มิได้หละหลวมดังเดิม”
ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศเห็นสีหน้าหยางเย่ถิงคลายหัวคิ้วแล้วก็เร่งพูดต่อไปว่า
“คุณชายรองอย่าได้กังวล อาคมพิทักษ์เฉินชิงหลุนซึ่งบรรพชนตระกูลหยางและหยวนผนึกไว้เมื่อกาลก่อน บัดนี้กลับคืนความทรงพลังดังเดิมแล้ว ข้าพเจ้าคาดเดาตามสติปัญญาตนเองเห็นว่าอาจเป็นเพราะคุณชายท่านช่วยเหลือแม่นางอวี้ฟ่าน อาคมโบราณจึงมั่นคงเช่นเดิม ข้าพเจ้าคิดไม่ผิดที่ชี้นำท่านทั้งสองเข้าคู่กัน เพียงแต่ช่วยเหลือซึ่งกันและกันยังส่งผลต่อเขตอาคมเช่นนี้แล้ว หากถึงงานมงคลในอีกสองวันข้างหน้า ข้าพเจ้าเห็นว่ายุทธภพจะต้องคืนคงความสงบสุขกลับมาเป็นแน่”
หยางเย่ถิงมิได้ตอบคำใด เพียงแต่ก้มหน้านิ่งคิดบางอย่างในใจ แสงโคมไฟหลากสีประดับประดาไปทั่วบริเวณลานหญ้าซึ่งผู้คนต่างยืนชมเป็นวงล้อมอยู่ เขาจึงเปลี่ยนใจไปซักถามว่าภายในมีการแสดงใดอยู่หรือ
ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศวาดรอยยิ้มแล้วตอบว่า
“แม่นางอวี้ฟ่าน อีกทั้งสาวใช้ทั้งสาม รวมถึงคุณหนูกุ้ยเฟยและแม่นางเตียวหงเป็นฝ่ายหนึ่ง ซึ่งต่างกำลังลงแข่งขันโปโลอยู่กับฝ่ายยอดฝีมือพรรคคมเบญจมาศ”
คิ้วขวาของหยางเยวี่ยนกระตุกหนึ่งหน ก่อนจะเดินแหวกผ่านผู้คนไปกระทั่งถึงขอบสนาม
เสาประตูปักด้วยไม้ไผ่ขนาบคู่ห่างออกไปคนละฟาก แสงโคมไฟหลากสีซึ่งประดับประดาโยงผูกไว้เป็นราวต่อกันทอดๆ ส่งให้เห็นว่าผู้เล่นฝ่ายหนึ่งล้วนเป็นบุรุษทั้งสิ้นควบม้าแข็งขัน โดยผูกริ้วผ้าที่ต้นแขนสีน้ำเงินเป็นสัญลักษณ์ คนทั้งนั้นสวมชุดผ้าสีเหลืองลวดลายพรรคคมเบญจมาศ อีกฝ่ายหนึ่งก็ผูกผ้าสีแดงเหนือต้นแขนซ้ายอย่างเดียวกัน ผืนผ้าสตรีพลันพลิ้วไหวตามแรงควบม้า มือหนึ่งกำบังเหียน ลำตัวโน้มเอียงลงด้านข้าง ใช้มือถนัดตวัดไม้ตีลูกโปโลพุ่งผ่านคู่แข่งไปอย่างชำนิชำนาญ หยวนอวี้ฟ่านเกี่ยวลูกแล้วตีส่งให้หลี่เม่ยราวกับจับวาง เสียงกีบเท้าม้าดังสะท้านกุบกับพอๆกับเสียงโห่ร้องโดยรอบ หยางกุ้ยเฟย เตียวหง รุกไล่คอยเชิงอยู่เบื้องหลัง จินเหนียงบังคับม้าวนเวียนอยู่หน้าประตูฝ่ายตน
ขณะนั้นมีผู้เล่นฝ่ายสีน้ำเงินหมายแย่งลูกจากหลี่เม่ย นางจึงชักบังเหียนม้าชะลอ เป็นผลให้คู่แข่งพลาดท่าพุ่งถลาเข้าหาฝูงชนจนล้มคว่ำไม่เป็นท่า เสียงหัวเราะขบขันดังสนั่นต้อนรับ ก่อนแม่นางหลี่จะตีลูกโปโลกลับมาให้หยวนอวี้ฟ่านในจังหวะที่ฝ่ายตั้งรับเสียผู้เล่นล้มเจ็บไปหนึ่งคน เป็นผลให้หยวนอวี้ฟ่านตีลูกโปโลรอดผ่านท้องม้าพุ่งเข้าหาประตู โดยหามีผู้ใดสกัดได้ไม่ พอดีกับนาฬิกาน้ำแจ้งหมดเวลาการแข่งขัน พลันเสียงดีใจฝ่ายลงขันข้างสีแดงก็ดังสนั่นกึกก้องไปทั่วบริเวณ
หยางเย่ถิงยืนมองใบหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ เจิ้งอู๋จินเห็นการแข่งขันจบลงแล้วก็ประกาศเชิญคู่ท้าชิงลำดับถัดไปเข้าแข่งขันต่อ แล้วจึงเชื้อเชิญบรรดาสตรีในสนามออกมาพัก หยวนอวี้ฟ่านหยุดม้าแล้วก้าวลงมาด้วยอาการเหนื่อยแต่ก็ดูมีความสุขพอกัน ครั้นเห็นบุคคลซึ่งยืนหน้าเฉยชาอยู่ในหมู่ชนยอดฝีมือก็ดำเนินเข้าหาหยางเย่ถิงทันที
“คุณชายรองหายดีแล้วหรือเจ้าคะ”
“...”
“ข้าพเจ้าขอเดาว่าหายดีแล้ว เช่นนั้นเห็นควรคุณชายรองน่าจะลองแข่งขันโปโลยืดเส้นยืดสายบ้างนะเจ้าคะ น่าสนุกมิใช่น้อย”
หยวนอวี้ฟ่านรับพัดมาจากจินเหนียงแล้วโบกไปมา อากาศยามราตรีบนลานผานี้มีลมพัดมาให้ความเย็นสบายอยู่พอสมควร แต่หยางเยวี่ยนก็มิได้สนใจจะคุยโต้ตอบกับหยวนอวี้ฟ่าน
“พี่รองทำหน้าบึ้งได้เช่นนี้ได้ ข้าคงเบาใจหายห่วง” หยางกุ้ยเฟยกล่าวหยอกเย้าหน้าตาย เตียวหงได้แต่อมยิ้ม
“เจ้าฟื้นคืนกำลังดีแล้วหรือ อาเยวี่ยน” เตียวหงซักถาม
“ข้าสบายดี ศิษย์พี่” หยางเย่ถิงพยักหน้าเล็กน้อย
“เช่นนั้นก็ดีแล้ว เจ้าหลับไปนานคงจะได้ทราบข่าวความเคลื่อนไหวของพวกพรรคมารจากปากเจิ้งอู๋จินแล้ว จงสิ้นกังวลเถิด ไม่นึกว่าอาคมเฉินชิงหลุนจะฟื้นฟูได้รวดเร็วจนส่งให้พวกมารร้ายล่าถอย ประการหนึ่งบรรดายอดฝีมือตรากตรำกำศึกมาหลายวัน แม่นางหยวนออกความเห็นว่าควรจะมีการแข่งขันโปโลเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ อีกทั้งยังมีน้ำใจต้มน้ำแกงดอกเบญจมาศแจกจ่ายพวกเราในการครั้งนี้ด้วย เจ้าได้ชิมหรือยัง อาเยวี่ยน” เตียวหงเห็นว่าหยางเยวี่ยนยังหามีถ้วยน้ำแกงอยู่ในมือ ก็เป็นธุระไปตักมาให้
หยางเย่ถิงชั้นแรกไม่ประสงค์ ทว่าเตียวหงมีเจตนามุ่งมั่นเต็มเปี่ยมก็รับมาถือไว้ หยวนอวี้ฟ่านก็ได้แต่ยิ้มก่อนจะหันไปช่วยบรรดายอดฝีมือหญิงตักน้ำแกงแจกจ่ายผู้คน หยางกุ้ยเฟยและเตียวหงต่างหายเหนื่อยแล้วก็ไปช่วยเป็นลูกมือแจกจ่ายร่วมกับหยวนอวี้ฟ่านและบรรดาสาวใช้ทั้งสาม
“แม่นางหยวนมีน้ำใจงดงามถึงเพียงนี้ เหล่าผู้คนพรรคคมเบญจมาศก็สรรเสริญชอบพออยู่ คุณชายรองอย่าได้คิดเป็นอื่น อาคมเฉินชิงหลุนกลับคืนดังเดิมได้ก็เพราะหยวนอวี้ฟ่าน หลักฐานยืนยันไม่ผิดตัวคงเป็นบทเพลงลมพัดพันสาย ก็สตรีใดนอกกว่าหญิงพรรคคมเบญจมาศจะดีดบรรเลงได้ ข้าพเจ้าหาเคยปะไม่ กระทั่งได้ยินแม่นางหยวนดีดพิณหนแรกจึงอดคิดไม่ได้ว่าสรวงสวรรค์ได้ส่งสตรีผู้นี้มาช่วยเฉินชิงหลุนและยุทธภพโดยแท้”
หยางเย่ถิงคิดใคร่ครวญแล้วมิได้ตอบคำใด
“คุณชายท่านจะไม่คิดลองลิ้มชิมรสสักน้อยหนึ่งหรือขอรับ” ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศใช้สายตาชี้ไปยังถ้วยน้ำแกงฝีมือหยวนอวี้ฟ่าน
หยางเย่ถิงจดจ้องชั่วขณะก่อนจะยกขึ้นดื่มตามคำแนะ
หยวนหลงซานในร่างสตรีนั่งม้ามาตามถนนหนทางที่จะนำสู่ประตูด่านเฉินชิงหลุนด้านทิศใต้ ด้านซ้ายและขวาประกบด้วยม้าของหลี่ปิงหวน หวังเป่าเหอ และเหลียงไถจิน บรรยากาศโดยรอบเงียบสงัด ปรากฏยอดฝีมือนั่งหลับบ้าง ฟุบหมดสติตามริมทางโดยทั่วไปบ้าง กระทั่งข้างป้อมประตูใหญ่และเชิงเทินก็หลับสนิท
“ไม่นึกว่ายานอนหลับผสมเสียงพิณสยบจิตจะออกฤทธิ์รวดเร็วถึงเพียงนี้” ปิงหวนสำรวจสภาพเวรยามโดยรอบก็ได้แต่เคารพนับถือในสติปัญญาของประมุขพรรคเสี้ยวจันทรา
“นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาเหน็ดเหนื่อยจากการออกรับพวกพรรคมารโคมแดงตัวปลอมมาหลายวันด้วยประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งอิทธิฤทธิ์เสียงพิณสยบจิตของประมุขท่าน ทรงอานุภาพไม่เคยพลาดพลั้ง สติปัญญาประมุขท่านที่คิดต้มน้ำแกงดอกเบญจมาศแจกจ่ายไปทั่วเฉินชิงหลุนนี้ล้ำเลิศนัก ข้าเหลียงจินขอนับถือ”
“โชคดีที่ยานอนหลับนี้ข้าน้อยพกติดตัวไว้เสมอ หลังออกจากหออวี้หงหยวนมา ไม่คิดว่าจะได้นำออกใช้ทำการ” หวังเป่าเหอขอพูดบ้าง
หยวนหลงซานพยักหน้าแล้วว่า
“ต้องขอบใจพวกเจ้าทั้งสาม หากหัวหน้าสีฝูเหยาไม่แจ้งหนังสือมาว่า เสียนหย่งเฉิงประกาศกร้าวให้เวลาข้าเจ็ดวันเข้ามอบตัว ทั้งเจ้านั่นลั่นคำว่าเมื่อได้หมายตรวจค้นจากทางการภายในเจ็ดวันแล้ว บรรดามือปราบจากสำนักศาลยุติธรรมจะบุกเข้าไปตรวจค้นทุกห้องหอในอวี้หงหยวน และหากพบสิ่งผิดกฎหมายบ้านเมืองประการใดก็จะไม่ละเว้นโทษเป็นอันขาด ด้วยเจ้าจิ้งจอกเงินมั่นใจว่าบุคคลที่บุกเข้าสำนักพิสูจน์อักษรเป็นข้าไม่ผิดตัว”
“ข้าน้อยได้รับจดหมายจากหัวหน้าสีในวันก่อนเพียงไม่นาน หากล่วงรู้รวดเร็วกว่านี้คงไม่กระชั้นจวนตัว” เป่าเหอออกปากรายงาน “หลังจากประมุขท่านใช้ให้ข้าลักลอบทำทีไปแจกจ่ายข้าวปลาอาหารยังประตูด่านเฉินชิงหลุนทิศใต้ ก็สบช่องได้รับจดหมายดังกล่าว แล้วประมุขท่านก็เร่งสั่งการให้หัวหน้าสีฝูเหยาล่าถอยทันที เพื่อที่จะได้จัดงานรื่นเริงตบตาคนพรรคคมเบญจมาศในคืนนี้”
ข้าได้แต่พยักหน้าเล็กน้อยมิได้กล่าวคำใด อันที่จริงข้าไม่ได้ประสงค์จะโกหกตบตาพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้อีก พรรคคมเบญจมาศมีบุญคุญต่อข้ามากมายนัก สักวันคงได้ทดแทน ในเมื่ออาคมพิทักษ์เขตแดนเฉินชิงหลุนคืนกลับมาดังเดิมแล้ว ถือว่าข้าได้ทดแทนไปบ้างส่วนหนึ่ง หากวันหน้าพวกเขาต้องการฝีมือจากข้าหยวนหลงซาน ข้าจะเร่งติดตามไปช่วยทั้งกลางวันกลางคืนจนสิ้นฝีมือ ขอลาก่อน
ข้าผสานมือหันไปทางด้านหลังที่ตั้งของถ้ำศักดิ์สิทธิ์ของเฉินชิงหลุน
ข้าและผู้ติดตามควบผ่านประตูด่านทิศใต้ไปโดยรวดเร็ว ครั้นพ้นแนวป่าออกมาบรรจบเส้นทางสัญจรใหญ่ กำหนดทิศได้ว่านครฉางอันอยู่ที่ใดก็เร่งบังเหียนม้าทิ้งฝุ่นไว้ตามรายทาง
ขณะนั้นใกล้ถึงวัดร้างสถานที่นัดหมายที่หัวหน้าสีรั้งรออยู่ ปรากฏมีกลุ่มคนยืนม้าเข้าขัดขวาง ข้าชักคมกระบี่ให้สัญญาณชะลอฝีเท้า อีกฝ่ายคลุมหน้าปิดบังไว้ มีจำนวนมากกว่าสิบคน หนึ่งในจำนวนนั้นโยนวัตถุบางอย่างมาทางที่ข้ายืนม้าระแวดระวัง เจ้าสิ่งนั้นกลิ้งเข้ามาหยุดใกล้เท้าม้า แสงจันทราส่องให้เห็นว่าเป็นศีรษะเปื้อนโลหิตของหัวหน้าสีฝูเหยา
(https://sv1.picz.in.th/images/2020/03/31/Q6gMKu.jpg)
- ภาพสตรีชาวถังกำลังแข่งขันโปโล -
********************
พูดคุย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4:
หลับซะทีนะคุณชาย
ตอนล่าสุดฟื้นมาก็โดนมอมให้หลับไปอีก 55+
บทที่ 28
ภูเขาจงหนาน อยู่ห่างจากเมืองฉางอันไปทางใต้ 60 ลี้ เป็นส่วนหนึ่งในเทือกเขาฉินหลิง บรรยากาศเทือกเขาแห่งนี้งดงามราวกับแดนสวรรค์ ทิวทัศน์ร่มเย็น ตีนเขามีหลายหมู่บ้านรวมกันเป็นชุมชน บนยอดเขาสูงมักจะพบผู้บำเพ็ญเพียร นักพรต และหลวงจีน ต่างก็มาใช้ชีวิตสันโดษเพื่อฝึกวิชา
ข้าสั่งคนขับรถม้าให้คอยอยู่ตีนเขา แล้วออกเนินนำขึ้นไปตามทางโดยไม่เร่งรีบ เนื่องจากมีแสงโคมไฟประดับไว้ตลอดเส้นทาง ชาวบ้านจำนวนมากทยอยขึ้นไปบนเขา อีกส่วนกำลังกลับบ้านเรือน ข้างทางมีร้านค้าจำหน่ายของกินของใช้มากมาย ของสองสิ่งในจำนวนนั้นย่อมไม่พ้นใบจูอวี๋และเหล้าดอกเบญจมาศ บ้างขายเครื่องรางขับไล่ปิศาจ
“แม่นางหยวนประสงค์ถุงหอมบรรจุใบจูอวี๋หรือไม่ ข้ายินดีซื้อให้ท่านเป็นของขวัญ” เสียนหย่งเฉิงออกตัวอย่างคนมีน้ำใจ
“ข้าพเจ้าทัดใบจูอวี๋ไว้อยู่แล้ว หัวหน้าเสียนมิต้องลำบาก” ข้าผินหน้าเจรจากับเสียนหย่งเฉิงด้วยรอยยิ้ม ทว่ารังสีอำมหิตดุจมีเข็มนับพันเล่มทิ่มแทงเบื้องหลังข้านี้ ไม่หันกลับไปมองก็รู้ว่าเกิดจากสิ่งใด เสียงนางคณิกาปลอมซึ่งส่วนใหญ่แท้จริงคือชายต้องคำสาปต่างรุมล้อมหยางเยวี่ยน บ้างออกปากขอให้คุณชายรองตระกูลหยางมีน้ำใจซื้อผ้ายันต์หรือเครื่องรางให้พวกนางเป็นสิ่งคุ้มกันภัยปิศาจ เจ้านั่นก็ปฏิบัติตามคำขอโดยไม่ปริปากบ่น หลี่ปิงหวนและหวังเป่าเหอในร่างนางคณิกาก็เลี่ยงตัวมากระซิบกระซาบด้วยข้า ขณะเสียนหย่งเฉิงชะลอพิจารณาสุราดอกเบญจมาศ
“เรียนนายหญิง คุณชายรองเห็นทีจะสิ้นเนื้อประดาตัวแน่แล้ว ก็คนผู้นั้นไม่เพียงไม่ได้เอาปากมา หนำซ้ำยังว่านอนสอนง่าย พวกเราคนใดออกปากอยากได้สิ่งของใดก็ประเคนให้ราวกับต้องอาคมเสน่หา”
ข้าหันกลับไปก็เป็นจริงดังหลี่ปิงหวนรายงาน หยางเยวี่ยนปรากฏตัวหนนี้ไม่อาจล่วงรู้ความในอกได้ เขาย่อมแจ้งแก่ใจอยู่แล้วว่า นางคณิกาทั้งหมดนี้หาใช่สตรีโดยแท้จริงไม่ เหตุใดจึงดูแลพวกนางราวกับเอาอกเอาใจเช่นนั้นก็ยากเกินกว่าข้าจะคิดล่วงหน้าได้
“หรือคุณชายรองจะมารายงานท่าน เรื่องการสอบปากคำเหลียวตงคนชั่ว” หวังเป่าเหอตั้งข้อสังเกต ข้าเห็นว่ามีส่วนเป็นไปได้สูง
นับแต่การจากกันหนนั้น ข้ามิได้ข่าวคราวจากสำนักคมเบญจมาศสักน้อยหนึ่ง แม้นหยางซุนกวานจะเข้ามาเป็นแขกของอวี้หงหยวนทุกค่ำคืน ก็หาได้ปริปากพูดความใดเกี่ยวข้องกับหัวหน้าหน่วยพยัคฆ์ทมิฬไม่ อันที่จริงข้าเริ่มระแคะระคายแล้วว่า การอันหยางซุนกวาน คุณชายใหญ่แห่งพรรคคมเบญจมาศมาปรากฏตัวเป็นแขกหออวี้หงหยวนนี้ คงจะได้รับคำสั่งจากประมุขหยางให้มาดูแลคุ้มครองเป็นแน่
ข้อมาดหมางในอดีตนับแต่การปฏิเสธเทียบเชิญหรือกระทั่งการขอความร่วมมือขจัดภัยพาล ข้าไม่เอามาคิดให้ปวดหัวอีก รู้แล้วว่าพรรคคมเบญจมาศมีเจตนาดี ยึดถือคุณธรรม นำขจัดมารร้าย ดังคำประกาศของหยางเย่ถิงในคืนนั้นซึ่งว่า คมเบญจมาศกรีดพื้นพสุธา มารร้ายชั่วช้าจงสิ้นจากแผ่นดิน เหล่านี้คือคำสั่งสอนของพรรคคมเบญจมาศมาช้านาน
ในเมื่อทั้งสองสำนักต่างยืนอยู่ฝ่ายเดียวกันแล้ว สิ่งไม่พอใจในอดีตข้าจะทำเป็นหลงลืมเสียเอง
“หากเป็นเช่นเจ้าคะเนก็ดีไป แต่หยางเย่ถิงปรากฏตัวผู้เดียวหามีผู้ติดตามไม่นี้ ข้าไม่คิดว่าพรรคคมเบญจมาศจะยอมปล่อยเหลียวตงมาให้พวกเราโดยง่าย หรืออาจจะยังไม่ได้ข้อมูลใด ๆ ก็เป็นได้ จึงส่งคุณชายรองตระกูลหยางมาเจรจายืดเวลาออกไปก่อน พวกเจ้าจงจับตาหยางเยวี่ยนไว้อย่าให้คลาดสายตา”
“ขอรับ” เจ้าสองหนุ่มรับคำสั่ง
พอดีกับเสียนหย่งเฉิงชูขวดสุราดอกเบญจมาศกลับมา พร้อมทั้งรินให้ข้าชิม
รสชาติไม่กลมกล่อมเท่ากับสุราเทียนจื่อซานแห่งพรรคคมเบญจมาศ
“ท้องฟ้าแจ่มใสนัก หากแม่นางหยวนไม่ว่าอะไร ข้าขอเชิญแม่นางนั่งดื่มสุราในร้านค้าด้านนี้เถิด ร้านนั้นอยู่ติดริมผา มองเห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนงดงามนัก” เสียนหย่งเฉิงอวดอ้างทำเลร้านเหล้าแล้วก็ผายมือเชื้อเชิญ
ข้าตั้งใจจะสืบความลับในหัวของเสียนหย่งเฉิงอยู่แล้วก็ทำกิริยาอายพอเป็นพิธีแต่ก็ติดตามไป พยักหน้าให้หลี่ปิงหวนและหวังเป่าเหอคอยเชิงอยู่บริเวณใกล้เคียง พอได้ที่นั่งแล้วเถ้าแก่ก็แต่งโต๊ะรับรองด้วยเหล้าชั้นดีตามเท่าที่จะหาได้ ข้าเห็นใบหน้ามีความสุขล้นของเสียนหย่งเฉิงแล้วได้แต่ลอบถอนหายใจ หากล่วงรู้ว่าตัวตนข้าคือใคร เขาจะยังมีกะจิตกะจิตรับรองข้าเช่นนี้หรือไม่
“แม่นาง เชิญดื่ม”
ข้ายกดื่มแล้วใช้พลังลมปราณขับฤทธิ์สุราออกทันที
“ข้าพเจ้าได้ยินว่า หัวหน้าเสียนต้องการพบข้า ไม่ทราบว่าท่านมีสิ่งใดจะพูดกับข้าหรือ”
“มิได้ แม่นางหยวน อันที่จริงก็พอมีอยู่” เสียนหย่งเฉิงตอบแบ่งรับแบ่งสู้ แล้วพูดต่อไปว่า “ท่านเคยใช้ผงราคะไฟหรือไม่”
เป็นคำถามตรงจุดอย่างที่สุด คนผู้นี้ฉลาดเฉลียว การจะซักถามโดยตรงนี้ผิดวิสัยนัก ข้าจึงได้แต่ยกชายเสื้อขึ้นแล้วยกสุราขึ้นดื่ม พลางตอบว่า
“หากท่านเป็นข้า ท่านจะใช้ผงราคะไฟหรือไม่เจ้าคะ”
พอคำถามถูกโยนกลับ เสียนหย่งเฉิงไม่ทันระวังก็ปรากฏสีหน้ามีพิรุธ ข้าจึงกล่าวสืบต่อไป
“ก็ผงราคะไฟเป็นของต้องห้ามในเมืองหลวง ไม่อาจซื้อขายแลกเปลี่ยนด้วยประการทั้งปวง มาตรว่าพบสิ่งของต้องห้ามดังกล่าว โทษอาญาหนักเบาย่อมตกมาถึงคนผู้นั้น และท่านถามข้าพเจ้าเช่นนี้ หากข้าพเจ้าไร้สติปัญญา ตอบท่านไปว่าใช้จริง มิต้องถูกกุมตัวไปรับโทษหรือ”
พอเสียนหย่งเฉิงถูกข้าโต้กลับเหมือนไม่พึงพอใจก็โบกมือปฏิเสธ แก้คำว่ามิได้จะลวงข้าให้ต้องอาญา
“มิได้ หากแต่ข้าถามตามการสมมติ ในเมื่อท่านมิได้ใช้จริงแล้วข้าก็คลายใจ ประการหนึ่งข้าเคยได้ยินว่า ผงราคะไฟนี้มีสรรพคุณเป็นประโยชน์ต่อนางคณิกา คือช่วยตบตาแขกให้รับรสกามาได้โดยมิต้องปรนนิบัติจริง”
ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แล้วไยจึงมาสอบความข้าซ้ำอีก หรือคนผู้นี้ต้องการจะเอาผิดข้าให้ได้ โดยจะสืบสาวโยงใยไปถึงคดีฆาตกรรมเสียงจงกิม เจ้าจิ้งจอกเงินฉายาพระราชทานผู้นี้คงตามสืบเส้นทางค้าขายผงราคะไฟจนทะลุปรุโปร่งแล้ว ขาดอยู่เพียงหลักฐานที่จะชี้ขาดว่า ข้าหยวนหลงซานคือผู้อยู่เบื้องหลังกิจการผงราคะไฟทั้งหมดหรือไม่
พอสบโอกาสก็ซักถามหยวนอวี้ฟ่านผู้น้องสาวโดยไม่คิดปิดบังว่าเรื่องราวนี้จะล่วงรู้ไปถึงหูหยวนหลงซาน เขาตั้งใจกระทำการทั้งนี้โดยเปิดเผย เพื่ออะไร เพื่อให้ข้าล่วงรู้และซุกซ่อนความผิดที่จะชี้เข้าหาตัวหรือ คนผู้นี้จะมีน้ำใจถึงขนาดนั้นเชียวหรือ
“ข้ารู้ว่าพี่ชายท่านมิได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรม ข้าเพียงต้องการให้ท่านเป็นทูตนำความไปบอกคนผู้นั้นให้ระมัดระวัง หาไม่คนร้ายตัวจริงเกิดสบช่องป้ายความผิดมายังอวี้หงหยวนได้ จะทำให้รูปคดีทั้งหมดผิดพลาด เช่นนั้นวานแม่นางเป็นธุระให้ข้าทีเถิด”
ไม่นึกว่าจะได้เห็นน้ำใจไมตรีของเสียนหย่งเฉิงโดยซึ่งหน้า
“คนหน้าซื่อใจคด”
หาใช่คำพูดจากปากข้าไม่ แต่เป็นประโยคสั้นกุดแต่แทงใจจนเสียนหย่งเฉิงพลันหลุดกิริยา
“เจ้ากล่าวหาใคร”
หยางเย่ถิงนั่งลงบนโต๊ะแล้วยกสุราในส่วนของข้าขึ้นดื่ม
“รสชาติชั้นเลว”
“ใช่หรือไม่” ข้าถามหยางเยวี่ยนกลับ ดีใจที่มีคอสุราอย่างเดียวกัน
“คุณชายผู้นี้คือใครหรือ แต่งกายเลียนแบบสำนักคมเบญจมาศเช่นนี้ หากหยางซุนกวานพบเข้าคงจับตัวปล้นเสื้อผ้าไปโยนทิ้งเป็นแน่” ดูเหมือนเงาหัวของเสียนหย่งเฉิงจะมิได้ตั้งตรงอยู่บนบ่า ไม่เพียงกล่าวดูถูกหยางเย่ถิง แต่ท่าทีเป็นเป็นอริต่อพรรคคมเบญจมาศโดยโจ่งแจ้งเช่นนี้ นับว่ากล้าหาญพอตัว
“เจ้าคือจิ้งจอกเงินแห่งสำนักศาลยุติธรรมหรือ” หยางเย่ถิงยกสุราในส่วนของข้าดื่มซ้ำอีก ประกายความไม่พอใจผุดวาบในดวงตาหยางเย่ถิง ยามระแคะระคายฐานะเสียนหย่งเฉิง
“เจ้าคือคนที่ใส่ร้ายว่าชาดอกเบญจมาศทำให้คนตายหรือ”
“ข้า...”
“สุราดอกเบญจมาศ”
“เจ้าพูดสิ่งใด”
“ข้าหยางเย่ถิงขอพิสูจน์ความจริง หากข้าแพ้เจ้าในการดื่มสุราจะขอถอนคำพูดว่าเจ้าหน้าซื่อใจคด” หยางเยวี่ยนมองเสียนหย่งเฉิงทางหางตา
“แล้วถ้าข้าแพ้ล่ะ”
“เจ้าต้องออกประกาศขอโทษพรรคคมเบญจมาศ เหตุพูดจาพล่อยๆ กล่าวหาชาดอกเบญจมาศเป็นยาพิษฆ่าคน”
หากเสียนหย่งเฉิงกระทำการเช่นนั้นก็เหมือนตบหน้าตัวเองด้วยด้ามดาบพระราชทาน
“ได้ ข้ารับรอง” หัวหน้ามือปราบสำนักศาลยุติธรรมรับปากหนักแน่น
ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม
“จงระมัดระวังเสียนหย่งเฉิง”
หยางเย่ถิงเตือนข้าเสียงเบา ขณะเดินเท้าออกจากโรงเหล้า ปล่อยเสียนหย่งเฉิงหน้าคว่ำอยู่บนโต๊ะไว้เดียวดาย
“เจ้ามาที่นี่ทำไม” เมื่อพ้นระยะห่างไกลจากผู้คน ข้าจึงได้ซักถามกลับ หลี่ปิงหวน หวังเป่าเหอ และยอดฝีมือซึ่งดำรงร่างนางคณิกาปลอมต่างมิได้ติดตามมาเมื่อเห็นว่าข้าไปกับผู้ใด
“ข้ากุมตัวเหลียวตงมาส่งให้เจ้า”
ชื่อเหลียวตงจุดความแค้นในหัวใจข้าขึ้นมาทันที แต่สีหน้าว่างเปล่าของหยางเย่ถิงทำให้ข้ารู้สึกผิดอย่างมาก หากเจ้าคุณชายมาดนิ่งพูดกล่าวโทษข้าเป็น ‘คนหน้าซื่อใจคด’ ยังจะดีเสียกว่าทำเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ณ เฉินชิงหลุน
ข้ามองออกว่าหยางเยวี่ยนคงมึนเมามิใช่น้อย หากเป็นข้าดื่มสุรากว่าสิบห้าไหโดยมิได้ใช้ลมปราณขับออก ป่านนี้คงนอนไถลหัวซบอยู่บนพื้นเป็นแน่
“ขอบใจ” ข้าพูดได้เพียงแค่นั้น “ข้าต้องคำสาป...ชายสลับหญิง”
หยางเย่ถิงหยุดเดิน ข้าไม่อาจมองหน้าเขาได้เต็มหน้า ละอายใจเกินกว่าจะกล่าวคำขอโทษ แต่หยางเยวี่ยนกลับพูดเรื่องอื่นเหมือนไม่ได้ฟังถ้อยคำข้า
“เหลียวตงยอมบอกว่า ประมุขพรรคมารต้องการเป็นหนึ่งในยุทธภพ โดยคิดใช้ผงราคะไฟเป็นส่วนส่งเสริมพลังวรยุทธเพื่อพิชิตใต้หล้า”
“เช่นนั้นหากข้าตัดเส้นทางค้าขายผงราคะไฟสำเร็จ”
“พรรคมารจะไม่อาจดำรงอยู่ได้” หยางเย่ถิงตอบ “เช่นเดียวกับหออวี้หงหยวน”
“ข้ายินดีทำ”
“ประการหนึ่ง เหลียวตงไม่ยอมเปิดเผยตัวตนประมุขและที่ตั้งสำนัก เขาบอกว่าจะยอมตอบหากเป็นเจ้าซักถามเท่านั้น” หยางเย่ถิงมองข้าผ่านเสี้ยวหน้าสตรี
“ขอบใจ คุณชายรอง”
หยางเย่ถิงทำหน้าไม่พอใจชั่วขณะ
ทันใดนั้นพุ่มไม้ด้านข้างทางเดินขยับไหวราวกับมีสิ่งมีชีวิตใดทำให้สั่น ยังไม่ทันที่ข้าจะคาดเดาว่าคือสัตว์ป่าชนิดใด เจ้าของขนฟูฟ่องสีขาวสะท้อนแสงจันทราก็กระโดดออกจากพุ่มไม้เข้ามาหาข้า เป็นลูกสุนัขจิ้งจอกเพศผู้ น่ารักน่าชังตัวหนึ่ง มันใช้เท้าหน้าและหัวตะกุยตะกายชายชุดข้า จนข้าจำเป็นต้องย่อตัวแล้วอุ้มจิ้งจอกตัวเล็กขึ้นมาด้วยสองมือ ดวงตาดำขลับ ขยับจมูกสูดกลิ่น หูตั้ง ทั้งแลบลิ้น มีทีท่าดีใจ
หลวงจีนวัยกลางคนผู้หนึ่งก้าวออกมาจากเงาต้นไม้ ข้าจำไต้ซือเฉิงจิ้งได้ก็เร่งเข้าไปคำนับ เฉิงจิ้งพยักหน้ารับแล้วกล่าวต่อประมุขพรรคเสี้ยวจันทราว่า
“อาตมาฟื้นฟูดวงวิญญาณประสกเหลียงไถจินสำเร็จตามคำขอของท่าน เดิมทีประสกเหลียงเป็นปิศาจจิ้งจอกบำเพ็ญเพียรมากว่าห้าร้อยปี ครั้นบิดาท่านรับตัวไว้เลี้ยงดูคราวกำพร้า จวบกระทั่งถูกมารร้ายทำลายชีวิต จิตวิญญาณจึงหวนคืนกลับร่างเดิมเป็นการถาวร ไม่อาจแปลงกายเป็นมนุษย์ได้อีก”
ข้าหลั่งน้ำตาสุดยินดี อุ้มชูลูกจิ้งจอกตัวน้อยไว้เสมอสหายรักคราวครั้งแปลงร่างเป็นคนได้ นามว่า เหลียงจิน
(https://sv1.picz.in.th/images/2020/05/04/Us98V2.jpg)
ปิศาจจิ้งจอก (น้อนเหลียง)
**********************
พูดคุย
:katai4: :katai4:
:pig4: :pig4:
สามีกลับมาทวงสิทธิหรือเปล่า
ทวงสิทธิ์ห้าพันบาท โทษ ๆ มือลั่น 55+
สามีมาตามกลับบ้านจ้า~555
จะยอมกลับหรือเปล่า รอลุ้น ๆ
อุ้
อิ๊
บทที่ 43
ดอกเบญจมาศของฉีกงกง (1)
เวลาพลบค่ำ บรรยากาศหน้าหอการแสดงเนืองแน่นไปด้วยเหล่าบุรุษจำนวนมาก ทั้งมีฐานะปานกลางจนกระทั่งชนชั้นสูง ด้วยงานแสดงนางคณิกาหนนี้ ฉีป้ายออกกฎต้อนรับเฉพาะแขกผู้มีอันจะกินเท่านั้น หยวนอวี้ฟ่านก้าวลงจากรถม้าพร้อมอุ้มจิ้งจอกน้อยเหลียงจินไว้ในอ้อมแขน ติดตามด้วยหลี่เม่ย เนี่ยหวัง สองนางคณิกาปลอมคนสนิท รั้งท้ายด้วยสาวใช้วัยกลางคนอีกผู้หนึ่งคือ อู๋ชิงเหยียน อดีตยอดฝีมือของพรรคเสี้ยวจันทรา ตกแต่งกายดั่งหนึ่งหัวหน้าคนรับใช้ ถือผีผาหุ้มห่อผ้าไว้เป็นอย่างดี ภายในซุกซ่อนกระบี่ไว้จำนวนสามเล่ม
ครั้นประดาเหล่าบุรุษต่างเห็นหยวนอวี้ฟ่านพร้อมบริวาร ก็ร้องเรียกนามและโจษขานกันปากต่อปากว่าหออวี้หงหยวนยินยอมส่งนางคณิกาชั้นเอก ดาวเด่นประจำหอนางโลมอันดับหนึ่งเข้าร่วมการแสดงคืนนี้ด้วย ต่างก็สรรเสริญนายใหญ่แห่งอวี้หงหยวนคือหยวนหลงซานไม่ขาดปากว่ามีความใจกว้าง ไม่คิดเล็กคิดน้อย เห็นความสุขของชาวฉางอันเป็นที่ตั้ง มิได้ซุกซ่อนดอกโบตั๋นอันงดงามไว้ภายในหออวี้หงหยวนดั่งเช่นที่เคยปฏิบัติมา
ข้าแสร้งยกพัดปิดบังใบหน้า หวังซุกซ่อนกิริยาเหนียมอาย ทว่าภายในอับจนคำพูด ข้าควรจะดีใจใช่หรือไม่ที่ผู้คนสรรเสริญความใจกว้างของข้าหยวนหลงซานเช่นนี้ เอาเถิด นับว่าเป็นเรื่องดี ชื่อเสียงข้าในฐานะนายใหญ่ของหอนางโลมอันดับหนึ่ง เดิมทีมีแต่ความน่ายำเกรง จิตใจคับแคบ ดูแลกิจการไม่ไว้หน้าผู้ใด สืบไปวันหน้าผู้คนคงจะเพิ่มเติมอุปนิสัยใจคอกว้างขวางต่อท้ายอีกประโยคหนึ่ง
ในหมู่บุรุษทั้งหลายข้าเห็นคุณชายรองสกุลหยางปะปนอยู่ในคราบชายหนุ่มเจ้าสำราญ แต่งกายด้วยชุดสีม่วงเย็บปักอย่างดี
เดิมทีแผนการของข้าในคืนนี้คือลักลอบให้ผู้อาวุโสอู๋ชิงเหยียนเข้าไปอยู่ในคณะดนตรีหลวง ต่อมาในภายหลังเมื่อหยางเย่ถิงแจ้งแผนการในใจข้า จึงแย้งว่า ไยมิสู้สร้างสถานการณ์ให้ฉีป้ายคายความลับทั้งปวงเองว่า ประมุขพรรคมาร คือผู้ใดในวังหลวง
อู๋ชิงเหยียนถามกลับว่า “จะต้องใช้กลอุบายใด ขันทีเฒ่าจึงจะยอมพูดความจริง”
หยางเย่ถิงคำนับอู๋ชิงเหยียนตอบว่า “ข้าน้อยจะยอมปรนนิบัติฉีป้ายบนเตียงในคืนนี้”
ข้าร้องปฏิเสธทันที
ผู้อาวุโสอู๋มองเห็นท่าทีประมุขพรรคเสี้ยวจันทราคนปัจจุบันก็ลอบยิ้มในใจแล้วกล่าวถามต่อไปว่า “คุณชายรองมั่นใจหรือว่าจะได้คำตอบมาแลกกับการปรนนิบัติหนนี้”
“ข้าคิดว่าได้” หยางเย่ถิงตอบอย่างมั่นใจ
เจ้าคุณชายรองนั่นเอาความถือดีมาจากไหนว่าแผนการของตนจะประสบผลสำเร็จยิ่งกว่าแผนการของข้า ครั้งก่อนข้าอุตส่าห์ส่งเขาพร้อมจิ้งจอกน้อยเหลียงจินไปซื้อใจฉีป้าย สุดท้ายอีกฝ่ายไม่เพียงไม่เห็นหัวข้า หนำซ้ำยังส่งคำขู่มาสำทับอีก หากข้าไม่เข้าร่วมแข่งขันโปโล โอกาสที่หออวี้หงหยวนจะถูกตรวจค้นหาผงราคะไฟก็ไม่อาจรอดพ้นไปได้
“ข้าคิดว่าไม่ได้ผล” หยวนหลงซานคัดค้านหัวชนฝา
“ข้าพเจ้าเห็นว่ามิผิดแต่ประการใด เบื้องต้นให้ดำเนินการตามแผนเดิมของประมุขท่าน อีกด้านหนึ่งก็ให้คุณชายรองล้วงความลับไปพร้อม ๆ กัน ข้าพเจ้ามองว่าเห็นประโยชน์มากกว่ามาก หากฉีป้ายมิยอมคายชื่อประมุขพรรคมาร ข้าพเจ้าก็จะลักลอบเข้าวังหลวงไปพร้อมกับคณะดนตรีตามแผนเดิม” อู๋ชิงเหยียนปิดประตูใส่หน้าข้าอย่างไม่อาจโต้แย้งได้
สุดท้ายข้าก็จำใจให้หยางเย่ถิงต้องไปเปลืองตัวแล้วทำเรื่องอย่างว่าเพื่อแลกกับชื่อประมุขพรรคมาร คนหัวดื้อรั้นเช่นนั้น ข้าก็ไม่อยากจะสนทนาด้วยอีก ข้าจึงเบือนหน้าออกจากกลุ่มชนเพื่อเข้าสู่หอการแสดง
หลายวันก่อนหยางเย่ถิงได้กลับไปสืบข่าวสารจากร้านค้าเครื่องประทินโฉมของนางกิมฮูหยินอีกครั้ง ตั้งใจจะสอบถามลักษณะเฉพาะของเหลียงเซียวฟาง และความหมายของผ้าปักลวดลายดอกเบญจมาศเคียงข้างจันทรา กลับพบเบาะแสน่าสงสัยบางประการจากปากกิมฮูหยินที่ว่า
“ฉีกงกงผู้รับอุปการะแม่นางเหลียงนั้น เดิมทีเป็นชาวยุทธ์จากสำนักเฉินชิงหลุนในอดีต ต่อมาภายหลังผิดหวังในความรักจึงถวายตัวเป็นขันที”
หยางเย่ถิงซักว่า “ไม่ทราบว่ากิมฮูหยินพอจะทราบเรื่องราวเป็นมาโดยละเอียดหรือไม่”
กิมฮูหยินยิ้มแล้วพยักหน้ารับ
หลังจากแจ้งอุบายเรื่องปรนนิบัติบนเตียงให้หยวนหลงซานทราบแล้ว หยางเย่ถิงจึงกลับสู่ที่พัก ประดาคนจากสำนักพรรคคมเบญจมาศล้วนอาศัยโรงเตี๊ยมเทียนซาน ตั้งอยู่แถบประตูเมืองด้านทิศเหนือเป็นที่พักอาศัยยามเข้ามาทำธุระภายในเมืองฉางอัน เขาสอบถามเสี่ยวเอ้อร์พร้อมป้ายหยกประจำพรรค พบว่าเจิ้งอู๋จินที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศเพิ่งกลับมาจากด้านนอก พักอยู่ห้องในสุดของปีกตะวันตก จึงเร่งเข้าไปหา
หยางเย่ถิงคำนับและรินน้ำชาให้เจิ้งอู๋จิน ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศยกดื่มพร้อมส่ายหน้าด้วยความอาลัย
“ข้าพเจ้าเสียดายนัก หยวนอวี้ฟ่านหรือแท้จริงแล้วคือประมุขพรรคเสี้ยวจันทรา หยวนหลงซานผู้นี้ ไม่อาจปฏิเสธไมตรีสู่ขอจากพรรคคมเบญจมาศได้ ประการหนึ่งเพื่อผนึกกำลังกำจัดพรรคมาร ประการสอง...เอ่อ อันที่จริงเรื่องราว ณ สำนักเฉินชิงหลุนหนนั้น คุณชายรองต่างหากคือผู้ที่ประมุขท่านวางหมากไว้ ทว่าการกลับกลายเป็นเช่นนี้ ข้าพเจ้าก็รู้สึกเสียดายไม่น้อย”
หยางเย่ถิงมิได้พูดโต้ตอบ คอยจนอีกฝ่ายไม่เจรจาแล้ว จึงพูดธุระแต่โดยไวว่า
“เจิ้งอู๋จินท่านยังจดจำชื่อของคนผู้หนึ่งได้อยู่หรือไม่”
เจิ้งอู๋จินขมวดคิ้ว ครั้นหยางเย่ถิงเอ่ยนาม ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศก็คลายหัวคิ้ว พร้อมรอยยิ้มบางเบา
เจิ้งอู๋จินนับเป็นบุรุษรูปงาม แม้อายุอานามจะส่งผลให้ความหล่อเหลาเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาบ้างแล้วก็ตาม ทว่าชื่อเสียงในอดีตเรื่องความปราดเปรื่องเรืองปัญญาทั้งบุ๋นและบู๊ เสริมส่งกิตติศัพท์ให้ทั้งสตรีและบุรุษทั่วทั้งยุทธภพต่างยกย่องสรรเสริญ มิหนำซ้ำเจิ้งอู๋จินยังครองตนเป็นโสด ไร้บุตรและภรรยา สาเหตุแท้จริงที่คนผู้นี้ไม่ประสงค์มีครอบครัวนั้นเกินกว่าผู้ใดจะกล้าซักถาม
หยางเย่ถิงพาเจิ้งอู๋จินมายังหอการแสดงด้วย ประหนึ่งบุรุษเจ้าสำราญอีกผู้หนึ่ง
ครั้นฉีกงกงออกต้อนรับราชทูตเปอร์เซียให้ลุกนั่งเพื่อชมการแสดงอันลือลั่นของประดานางคณิกาแห่งฉางอันแล้ว จึงออกมาพักยังห้องรับรอง หยางเย่ถิงอาศัยจังหวะนั้นขอเข้าพบ พอฉีกงกงแจ้งว่าเป็นผู้ใดก็ออกต้อนรับขับสู้
“คุณชายหยาง” ฉีกงกงร้องทักทาย
“คำนับฉีกงกง ข้าพเจ้าเสียมารยาทนักที่มารบกวนท่านในยามนี้ ทว่ามีเรื่องร้อนอยู่ประการหนึ่ง ไม่ทราบว่าฉีกงกงจะเมตตาช่วยเหลือได้หรือไม่” หยางเย่ถิงตีสีหน้าทุกข์ร้อนให้สมจริงดังว่า
“คุณชายหยางไม่ต่างจากสหายร่วมเสพสุราของข้าพเจ้าเช่นเดียวกัน วันก่อนเราทั้งสองต่างนับถือวางใจต่อกันแล้ว การอันคุณชายหยางร้องขอ แม้นมิใช่การชิงเดือนยิงตะวันแล้ว ข้าพเจ้าคงจะรับเป็นธุระได้” ฉีกงกงกล่าว แววตาสำรวจรูปลักษณ์หยางเย่ถิงผู้งามสง่าอย่างพึงพอใจ แต่สงวนไว้ไม่ประเจิดประเจ้อมากนัก
“หากจะนับว่าเป็นธุระของข้าพเจ้านั้น ยังไม่อาจฟันธงได้ ทว่ามีคนผู้หนึ่งไหว้วานข้าพเจ้ามาอีกต่อหนึ่ง หวังจะเข้าพบฉีกงกงเป็นการส่วนตัว บัดนี้คนผู้นั้นรอคอยฉีกงกงอยู่ ณ ศาลากลางน้ำติดกับหอการแสดงทิศเหนือ”
“คนผู้หนึ่ง? ใครหรือ คุณชายหยาง” ฉีกงกงบังเกิดใบหน้าฉงนสนเท่ห์
หยางเย่ถิงยิ้ม พลางตอบว่า “คนผู้นั้นแจ้งนามฝากมาว่า เจิ้งอู๋จิน ขอรับ”
สีหน้าและแววตาของฉีกงกงไม่อาจปกปิดอาการกำเริบสั่นไหวจากอารมณ์ภายในไว้ได้ เพียงแค่นั้นหยางเย่ถิงก็ล่วงรู้ว่า ตนเองได้ทำการสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว เช่นนี้แล้วหยวนหลงซานคงตบรางวัลให้ตนไม่มากก็น้อยหากบรรลุผลสำเร็จเป็นแน่
“หากแผนการของเจ้าสำเร็จ ข้าจะยอมยกเลิกการสู่ขอของหยางซุนกวาน และ...” หยวนหลงซานทำสีหน้าเหมือนโดนขัดใจ ก่อนจะพูดด้วยกิริยาหลับหูหลับตาต่อไปว่า “หากประมุขพรรคคมเบญจมาศประสงค์ให้ หยางและหยวนรวมใจเป็นหนึ่ง จริงดังว่าแล้ว คนผู้ข้าปรารถนา...มีเพียงคุณชายรองสกุลหยางเท่านั้น”
************
พูดคุย
ขออภัยจอมยุทธ์ทุกท่านที่ให้รอคอยนะเจ้าคะ นักเขียนกลับมาแล้ว ^^
นับจากนี้แต่ละตอนจะมีชื่อตอนกำกับไว้ โดยนักเขียนจะย้อนกลับไปแก้ไขให้ครบในภายหลังนะเจ้าคะ
อยากอ่านต่อแล้ววว
มาต่อแล้วท่านจอมยุทธ์ :katai4:
บทที่ 44
ดอกเบญจมาศของฉีกงกง (2)
ในอดีตฉีป้ายผู้นี้มีฉายากล่าวขานทั่วทั้งยุทธภพว่า บุปผาพิษ เหตุที่มาแห่งสมญานามนี้เกิดจากยามต่อสู้นั้น พลิ้วไหวดุจดอกไม้ยามต้องสายลม ดุดันดุจคมเขี้ยวอสรพิษ ไม่ผิดที่ผู้คนจะเกรงขามยอดฝีมือผู้นี้ ภายหลังเมื่อผิดหวังจากความรักจึงหันหลังให้ยุทธภพ ชื่อเสียงของบุปผาพิษจึงเงียบหายไปตามกาลเวลา
แม้นตัดขาดจากยุทธภพ ทว่าฉีป้ายมิได้ละเลิกฝึกปรือวรยุทธ์ หนำซ้ำจะยิ่งก้าวล้ำไปกว่าเดิมยามได้เสพผงราคะไฟ บัดนี้ฝีมือวิทยายุทธ์จึงบรรลุขั้นสูงสุดอย่างง่ายดาย สมคำประมุขพรรคมารกล่าวไว้ หากฝึกวิชาร่วมกับเสพผงราคะไฟ ย่อมจะนำไปสู่เส้นชัยอันสูงสุด
บุรุษวัยกลางคนสวมชุดสีเหลืองประจำพรรคคมเบญจมาศโดยมิคิดปิดบังอำพราง ยืนนิ่งสงบอยู่ภายในศาลาริมสระน้ำ ฉีป้ายกำชับบริวารมิให้ติดตามมา ครั้นก้าวเท้าเข้าสู่เขตศาลาแปดเหลี่ยม เจิ้งอู๋จินก็หันมองสบตาผู้มาเยือนพร้อมรอยยิ้มบางเบา
ฉีป้ายสะอึกหยุดนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง ใบหน้าเรียบเฉยมิได้ยินดียินร้ายในรอยยิ้มของแขกเบื้องหน้า พลางเอ่ยว่า
“ยินว่า ท่าน ประสงค์พบข้าพเจ้า มิทราบว่ามีกิจสำคัญสิ่งใดหรือ ข้าพเจ้ามีธุระติดพันอยู่คือรับรองเป็นเจ้าภาพจัดการแสดงนางคณิกา ท่านจงเร่งว่ามาเถิด”
เจิ้งอู๋จินวาดรอยยิ้มกว้างขึ้น แล้วผายมือเชื้อเชิญฉีป้ายให้นั่งลง ยกกาบรรจุสุรารินใส่จอก ก่อนจะยื่นให้อีกฝ่าย ฉีป้ายแม้นมิอยากนั่งสนทนาก็จำเป็นต้องนั่งอย่างเสียมิได้ ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศยกจอกสุราเป็นกิริยาร่วมดื่ม ฉีป้ายก็จำใจยกตามดื่มร่วมกัน ครั้นวางจอกลง เจิ้งอู๋จินจึงกล่าวว่า
“ศิษย์พี่ท่าน สุขสบายดีหรือ”
ฉีป้ายมิได้ตระเตรียมใจมาเพื่อได้ยินสรรพนามขานชื่อตัวเช่นนั้น ก็เหมือนถูกทำลายวรยุทธ์ด้วยคำพูดประโยคเดียว เมื่อเห็นกิริยาศิษย์พี่ร่วมสำนักคมเบญจมาศไม่อาจกลั่นคำพูดออกมาได้ก็กล่าวสืบต่อไปว่า
“นับแต่ศิษย์พี่ก้าวออกมาจากพรรคคมเบญจมาศ ข้าพเจ้ามิได้ปะหน้าท่านสักครั้งคราว อีกทั้งไม่ทราบข่าวสารความเคลื่อนไหว ว่าท่านจะเป็นตายร้ายดีประการใด”
ฉีป้ายเหมือนหนึ่งถูกคำเจรจาของคู่สนทนาปิดปากไว้ เอาแต่จดจ้องพิจารณาใบหน้าเจิ้งอู๋จินราวกับต้องอาคม ต่อถูกซักถามสารทุกข์สุกดิบก็เหมือนหนึ่งได้สติคืนกลับ จึงกระแอมมิให้ขายหน้าแล้วว่า
“ข้าพเจ้าสุขสบายดี”
เจิ้งอู๋จินยิ้มรับ แล้วหยิบเครื่องประดับหยกสีขาวแกะสลักเป็นรูปดอกเบญจมาศเคียงจันทรา ห้อยด้วยพู่สีเหลืองอ่อนเข้ากับชุดเครื่องแบบของพรรคคมเบญจมาศขึ้นมาวางบนโต๊ะ ครั้นฉีป้ายเห็นสิ่งของนั้นก็ราวกับไม่อาจครองสติไว้ได้ รีบเร่งปัดความว่า
“หากท่านมิได้มีความสำคัญอื่นใดแล้ว ข้าพเจ้าขอตัวลา”
เจิ้งอู๋จินอาศัยคำพูดฉุดรั้งฉีกงกงไว้ “ไยศิษย์พี่จำเครื่องประดับนี้ได้แล้วจึงขอตัวหลบหน้าด้วยเล่า เหตุอันข้าพเจ้ามาขอพบท่านก็เพื่อที่จะถามว่า ศิษย์พี่ท่านมอบของสิ่งนี้ให้ข้าพเจ้าด้วยเหตุใด ยามข้าพเจ้าซักถามหนก่อนในครั้งอดีต ท่านก็มิได้ตอบคำ หากเราสองยังเคารพนับถือต่อกันในฐานะศิษย์พี่และศิษย์น้องแล้ว หนนี้วานท่านโปรดแจ้งคำตอบด้วยเถิด”
เบื้องหลังฉีป้ายนั้นสั่นสะท้านชั่วขณะ พร้อมกับบังเกิดเสียงหัวเราะปนขมขื่น เจิ้งอู๋จินไม่แจ้งว่า ไยฉีป้ายจึ่งมีอาการเช่นนี้ก็ซักกลับว่า
“คำข้าพเจ้ามีส่วนระคายอารมณ์ขันท่านหรือ ศิษย์พี่”
ฉีป้ายหันตัวกลับมาพร้อมกับเสียงหัวเราะสูงต่ำ ทว่าดวงตาเจ็บช้ำสุดประมาณ “ศิษย์น้องถามเช่นนี้ ประสงค์ให้ข้าพเจ้าสำลักความตายหรือ”
เจิ้งอู๋จินฟังฉีป้ายกล่าวคำตายเช่นนั้น ทั้งที่แจ้งอยู่กับอกว่าคำตอบนั้นคือข้อความใด แต่หมายจะแจ้งคำจากเจ้าตัวเองก็ยังยืนยันสีหน้าและแววตามั่นคงเดิม ทว่าฉีป้ายมิได้คลายคำตอบ กลับเล่าความแต่หนหลังให้อีกฝ่ายฟังโดยมิได้อำพราง
“นับแต่ข้าพเจ้าออกจากสำนักคมเบญจมาศ ตั้งใจตัดขาดจากยุทธภพมุ่งสู่ทางธรรมบวชเป็นหลวงจีน หมายล้างคาวเลือดซึ่งติดมือและคมกระบี่ออกจากกายใจ มิใช่เพื่อล้างบาปอันก่อกรรมทำเข็ญแก่ศัตรูเท่านั้น แต่ยังล้างอายที่ข้าพเจ้าได้ปฏิบัติต่อศิษย์น้องเสมอกัน” ฉีป้ายอธิบายด้วยท่วงทีวางเฉย แต่เปี่ยมด้วยแววตาจริงใจ
“ท่านทำสิ่งใดผิดต่อข้าพเจ้าหรือ” เจิ้งอู๋จินย้อนถาม
ฉีป้ายก็พยักหน้ารับเอาไว้ เล่าสืบต่อไปว่า “ข้าพเจ้าผิดที่คิดมิซื่อกับท่าน เพียงเท่านั้นยังมิพอ ยังคิดทำลายชื่อเสียงท่านด้วยการกระทำเสื่อมเสีย มอบสิ่งของที่ไม่ควรจะมีบุรุษใดมอบต่อบุรุษให้เป็นเครื่องระคายตาท่าน อีกทั้งยังพลั้งมือทำลายศิษย์น้องหญิงคู่หมายท่านจนกระทั่งสิ้นชีพ ความผิดติดตัวข้าพเจ้ามีลำดับมาเช่นนี้ คงไขคำตอบท่านได้ไม่มากก็น้อย”
“ศิษย์พี่ท่านตอบมิตรงคำถาม ข้อพลั้งมือทำลายศิษย์น้องหญิงนั้นถูกพิสูจน์แล้วว่า ท่านมิได้มีเจตนา แม่นางถงเป็นสตรีใจร้อน ฟังความไม่ถนัดก็มุ่งตรงไปหาเรื่องท่าน ท่านออกต้านด้วยกระบวนยุทธ์ชั้นต้น ทำแต่เพียงปัดออก นางนั้นเลือดร้อนก็พลาดตกหน้าผาไปเอง พยานร่วมที่มีกว่าหลายสิบคน ต่างยืนยันในข้อนี้ได้ ข้าพเจ้าก็ย่อมเข้าใจอยู่ แต่ท่านอ้างว่าได้คิดทำลายชื่อเสียงข้าพเจ้าด้วยการมอบป้ายหยกชิ้นนี้นั้น ข้าพเจ้าไม่อาจเข้าใจ”
ฉีป้ายพิจารณาป้ายหยกลายดอกเบญจมาศเคียงจันทราชั่วขณะหนึ่งแล้วขยับเดินหยิบกาสุรารินใส่จอก พลางกล่าวว่า
“ข้าพเจ้าคงทำผิดไว้มหันต์ เส้นทางชีวิตจึงมิได้ขีดไว้ให้อยู่สงบสุขในบั้นปลายชีวิต หลังจากคิดออกบวชก็มิได้ราบรื่นอย่างตั้งใจหวัง ใกล้อารามแห่งนั้นมีขบวนเสด็จของสมเด็จพระจักรพรรดิต้าถังอยู่ เผอิญหัวหน้าขันทีได้แวะเข้านมัสการพระพุทธรูป บังเกิดต้องชะตาข้าพเจ้าอย่างหาเหตุมิได้ จึงชักชวนเข้าสู่วังหลังเป็นขันที”
ฉีป้ายหัวเราะมาคำหนึ่ง กล่าวต่อไปว่า
“ข้าพเจ้าคงผิดที่ทำของสิ่งนี้ขึ้นมาแล้วมอบให้ท่าน จนเป็นชนวนเหตุให้เกิดความวุ่นวายภายในพรรคคมเบญจมาศ ข้อนี้ก็นับว่าใหญ่หลวงอยู่ ครั้นเจิ้งอู๋จินท่านนำของสิ่งนี้มาตอกย้ำข้าพเจ้าในคืนนี้อีก ก่อให้ข้าพเจ้าได้ไตร่ตรองทบทวนซ้ำ จนกระทั่งหลงลืมว่า ทุกวันนี้ตนเองก่อกรรมทำเข็ญไว้มากเท่าใดแล้วก็สุดละอาย มือขาวสะอาดที่ท่านเห็นนี้ตลบอบอวลด้วยกลิ่นคาวเลือด ข้าพเจ้าถลำลึกเข้าสู่วังวนแห่งความชั่วร้ายมานานเกินควรนัก ชั้นแรกตั้งใจแก้ไขความรู้สึกผิดในใจจึ่งคิดทำชั่วเพื่อกลบล้างเรื่องในอดีต อีกทั้งแลเห็นความไม่ยุติธรรมเกิดขึ้นในยุทธภพมามากนัก คนดีไม่เคยได้สิ่งใดตอบแทนความดี คนชั่วก็มิได้ผลชั่วคืนสนอง เช่นนี้แล้วฝ่ายอธรรมกับธรรมะ ฝั่งไหนคู่ควรกับคนดีคนชั่วมากกว่ากันแน่ ไม่อาจมีคำตอบแน่ชัด” ฉีป้ายจับตามองเจิ้งอู๋จิน ไม่คิดให้อีกฝ่ายเอ่ยปาก ก็กล่าวต่อไปว่า
“เจิ้งอู๋จินมาพบข้าพเจ้าในคืนนี้ต้องการสิ่งใดกันแน่หรือ”
ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศไม่อาจปกปิดธุระที่ต้องการได้ ก็เผยความโดยซื่อต่อศิษย์พี่ว่า
“ชื่อเสียงเรียงนามของประมุขพรรคมาร”
ฉีป้ายจับจอกสุราโดยเกลี่ยนิ้วรอบขอบจนวนครบหนึ่งรอบ ก่อนจะเงยหน้าจับจ้องเจิ้งอู๋จิน
“ข้าพเจ้าขอโทษท่าน ทั้งกรรมในอดีตและปัจจุบัน แต่จงล่วงรู้ไว้เถิด ข้าพเจ้ามิได้มีเจตนาทำลายชื่อเสียงท่านโดยการมอบป้ายหยกนี้ นอกกว่าความปรารถนาดีต่อกันเท่านั้น ขอตัวลา”
ยามเมื่อฉีกงกงยกจอกสุราขึ้นดื่มโดยเร็วนั้น เจิ้งอู๋จินมิได้ทันระมัดระวังว่าอีกฝ่ายจะคิดปลิดชีพตนเอง กระทั่งปรากฏโลหิตไหลย้อนออกมาจากปากฉีป้าย ที่ปรึกษาพรรคคมเบญจมาศก็สอดแขนเข้ารับร่างไว้มิให้ทรุดลงกับพื้น
“ศิษย์พี่ ไยท่านถึงทำเช่นนี้” เจิ้งอู๋จินร้องเรียกฉีป้าย “ยาถอนพิษอยู่ที่ใดเร่งบอกข้า”
ฉีป้ายมิได้อาลัยแก่ชีวิต เอื้อมมืออันสั่นเทาค่อยจับใบหน้าเจิ้งอู๋จินแล้วกล่าวว่า
“ข้าชอบสุนัขจิ้งจอกสีขาวตัวนั้นที่ศิษย์น้อง...มอบให้ ไม่มีวันเสื่อมคลาย หลังจากข้าพเจ้าหนีออกจาก...สำนัก ท่านยังเลี้ยงดูแทนข้าพเจ้าหรือไม่”
“มัน...ตรอมใจตายหลังจากนั้นอีกเจ็ดวันต่อมา” หยดน้ำตาของเจิ้งอู๋จินหยดกระทบลงใบหน้าฉีกงกง
ฉีป้ายปิดเปลือกตาระงับความเจ็บปวดของพิษร้าย บัดนี้ฉายา บุปผาพิษ ต้องมาตายเพราะพิษบุปผาอันตนเองได้ลงมือปรุงไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ คาดคะเนว่าวันใดวันหนึ่งเหตุการณ์นี้ต้องมาถึงและนำออกมาใช้งาน ยามได้ยินชื่อศิษย์น้องร่วมสำนักในอดีตขอเข้าพบก็ล่วงรู้ชะตาชีวิตตนเองดี ประมุขพรรคมารย่อมไม่ไว้วางใจตนเองหลังจากนี้จึงคิดจบชีวิตเสีย โดยกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะสิ้นลมหายใจในอ้อมกอดเจิ้งอู๋จินว่า
“เซียว...เสียนเฟย”
********************
พูดคุย
มีแต่คนเหลี่ยมจัดดด
ยุทธภพกว้างใหญ่ คนมีหลากประเภท เจอคนดีก็ดีไป เจอคนชั่วก็ซวยไปครับ 55+
เรื่องนี้สนุกมาก ลุ้นทุกฉากทุกตอน พระกับนาย ทำไมปากแข็งยิ่งกว่าหินกันทั้งคู่ ระวังจะเจ็บปวดหัวใจกันทั้งคู่ แต่ยังดีที่นายเอกรู้จักต่อรองกับฝั่งบ้านพระเอก ไม่งั้นอดได้พระเอกจริง ชอบลุคพระเอกมากเลย แบยว่าเป็นทุกอย่างเพื่อเธอจริงๆ มาต่อไวๆนะคะ :mew1: นักเขียนก็สู้ๆนะคะ ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ
ขอบคุณที่คุณชอบครับ พอดีติดธุระนิดหน่อยเลยไม่ได้มีเวลามาเขียนต่อ เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว จะรีบมาต่อนะครับ :katai4:
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/09/20/cNpA8b.jpg)
รัชศกเจินกวนปีที่สี่ แห่งราชวงศ์ถัง บ้านเมืองรุ่งเรืองการค้ารุ่งโรจน์ ยังมีสำนักหอชำเราบุรุษเลื่องชื่ออยู่แห่งหนึ่ง นอกกว่าสตรีโฉมงามบำบัดกามแขกบุรุษแล้ว ยังปรากฏมีเหล่าชายหนุ่มรับสนองราคะ สถานที่นั้นมีนามว่า "อวี้หงหยวน" หัวหน้าสำนักผู้นั้น ปรากฏกิตติศัพท์ว่าแม้แต่องค์ชายก็ไม่สามารถเข้าพบได้โดยง่าย เหตุว่าเจ้าสำนักรูปงามผู้นี้ มีฉากหลังอันลึกลับ ซึ่งทั้งยุทธภพต่างรู้จักยำเกรงในฐานะประมุขพรรคเสี้ยวจันทราอันยิ่งใหญ่
นิยายเรื่องนี้อาศัยเพียงฉากหลังเป็นเหตุการณ์สมัยราชวงศ์ถัง นอกกว่านั้นเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน โดยหาได้มีเจตนาพาดพิงอ้างอิงถึงบุคคล สถานที่ เหตุการณ์ หรือวรรณกรรมใดๆไม่ ทุกสิ่งล้วนสมมติประกอบขึ้นเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น
สารบัญ
บทนำ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4003753#msg4003753) บทที่ 1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4004472#msg4004472) บทที่ 2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4007022#msg4007022) บทที่ 3 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4007837#msg4007837) บทที่ 4 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4009307#msg4009307)
บทที่ 5 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4010614#msg4010614) บทที่ 6 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4011409#msg4011409) บทที่ 7 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4012431#msg4012431) บทที่ 8 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4013444#msg4013444) บทที่ 9 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4015912#msg4015912) บทที่ 10 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4018075#msg4018075)
บทที่ 11 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4018475#msg4018475) บทที่ 12 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4018984#msg4018984) บทที่ 13 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4019664#msg4019664) บทที่ 14 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4021499#msg4021499) บทที่ 15 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4023312#msg4023312)
บทที่ 16 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4024718#msg4024718) บทที่ 17 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4026378#msg4026378)
บทที่ 18 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4028283#msg4028283) บทที่ 19 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4029852#msg4029852) บทที่ 20 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4030237#msg4030237) บทที่ 21 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4030526#msg4030526)
บทที่ 22 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4031283#msg4031283)
บทที่ 23 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4032663#msg4032663)
บทที่ 24 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4033977#msg4033977) บทที่ 25 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4034647#msg4034647) บทที่ 26 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4035034#msg4035034) บทที่ 27 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4035387#msg4035387)
บทที่ 28 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4036150#msg4036150) บทที่ 29 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4036967#msg4036967)
บทที่ 30 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4038264#msg4038264) บทที่ 31 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4039081#msg4039081) บทที่ 32 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4039947#msg4039947)
บทที่ 33 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4041249#msg4041249) บทที่ 34 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4043194#msg4043194) บทที่ 35 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4043918#msg4043918) บทที่ 36 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4044625#msg4044625)
บทที่ 37 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4045120#msg4045120) บทที่ 38 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4045962#msg4045962)
บทที่ 39 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4047126#msg4047126) บทที่ 40 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4048991#msg4048991) บทที่ 41 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4050199#msg4050199)
บทที่ 42 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4055577#msg4055577) บทที่ 43 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4056898#msg4056898) บทที่ 44 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4058857#msg4058857) บทที่ 45 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4058918#msg4058918) บทที่ 46 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4059063#msg4059063) บทที่ 47 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70943.msg4059512#msg4059512)NEW!
คำชี้แจงเจ้าค่ะ :pig2:
"เราจะอัพตอนใหม่ ทุก ๆ 5 - 7 วันนะ (ถ้านานกว่านั้นแปลว่าติดงาน) นักอ่านจะได้ไม่อารมณ์เสียเวลาเข้ามาดูแล้วทำไมยังไม่อัพตอนใหม่เสียที ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับไฟในการเขียนของเราด้วย บางวันเขียนได้ห้าบรรทัด บางวันเขียนจบตอนเพียงไม่กี่ชั่วโมง เข้าใจตามนี้นะเจ้าคะ"
CONTACT ME / ติดต่อนักเขียน
FB : เธียรศกร
Twitter : @khamphiphob
ผลงานที่ผ่านมา
ข้ามพิภพ (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49562.0)
มาตะวัน (https://www.readawrite.com/a/71708681fbf2b8eb8a3fabb510fa1667)
คืนฤดูร้อนที่ยาวนาน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70843.msg3999175#msg3999175)
บทส่งท้าย
ข่าวคราวการตายของหยวนหลงซาน ประมุขพรรคเสี้ยวจันทรา จุดเพลิงในใจของเหล่าจอมยุทธ์ฝ่ายธรรมะทุกผู้คน จนกระทั่งหยางอันฉือรับรู้ข่าวการทรยศหักหลังของเจิ้งอู๋จิน ก็บังเกิดความละอายใจสุดจะกล่าว จึงตัดสินใจเป็นผู้นำกำลังพลฝ่ายพรรคคมเบญจมาศและอีกสิบห้าพรรคฝ่ายธรรมะ บุกไปยังผาไม้แดง ขณะนั้นกองกำลังฝ่ายพรรคมารระส่ำระสายอยู่แล้ว จากการลักลอบโจมตีของยอดฝีมือพรรคเสี้ยวจันทราที่เหลืออยู่ อีกทั้งเสียนหย่งเฉิง หัวหน้ามือปราบสำนักศาลยุติธรรมก็กะเกณฑ์ไพร่พลทหารมาช่วยอีกแรงหนึ่ง
ในคืนตรวจค้นสืบหาผงราคะไฟนั้น เสียนหย่งเฉิงตัดสินใจมิได้เข้าตรวจค้นหออวี้หงหยวน เมื่อทราบว่าหยวนหลงซานนำผู้คนไปดักคอยประมุขพรรคมาร ณ ถ้ำสำนึกตนก็เร่งให้มือปราบและทหารหลวงติดตามไปในทันที ทว่าก็มาช้าเกินการณ์ หยวนอวี้ฟ่านหรือแท้จริงแล้วคือหยวนหลงซานถูกฝ่ามือมารเก้าหางทำลายชีวิตจนร่างตกหน้าผา หายสาบสูญไปพร้อมกับสุนัขจิ้งจอกน้อย
หลังจากนั้นฉีป้ายได้ช่วยเหลือเหลียวตงกลับสำนักโคมแดง โดยมีหยางเย่ถิงออกอาวุธไล่ตามไม่ลดละ ขณะใช้วิชาตัวเบาหลบหนี เจิ้งอู๋จินพลาดท่าเสียทีเพลงกระบี่ลมพัดพันสาย จึงสิ้นชีพตายก่อนจะถึงทางเข้าสำนักโคมแดง ฉีป้ายโกรธจนควบคุมสติไม่อยู่ จนใช้พลังปราณของจิ้งจอกเก้าหางฆ่าล้างผู้คนไม่เลือกหน้า ส่งผลให้ประตูและกลไกทางเข้าสู่สำนักโคมแดงพังพินาศ เปิดโอกาสให้หยางอันฉือที่นำกองทัพยอดฝีมือไล่กวดขันตามมา บุกเข้าสู่สำนักโคมแดงได้สำเร็จ
เลือดไหลนองไปทั่วทั้งสำนักพรรคมาร ฝ่ายเหลียวตงหัวหน้าหน่วยพยัคฆ์ทมิฬก็ถูกฆ่าตายโดยง่ายเช่นกัน ฉีป้ายหัวใจสลายจนไม่อาจควบคุมพลังในมือได้ เมื่อสหายคู่ใจคือ เจิ้งอู๋จิน ต้องมีอันสิ้นชีพ เมื่อวาระสุดท้ายมาถึงฉีป้ายจึงถูกคมกระบี่ลมพัดพันสายของหยางเย่ถิงทำลายจนสิ้นซาก พรรคมารโคมแดงก็มีอันล่มสลายหายไปจากยุทธภพ
สิบเก้าปีผ่านไป
เกล็ดหิมะร่วงหล่นตั้งแต่รุ่งสาง ปกคลุมทุกสรรพสิ่งให้ขาวโพลนกระจ่างใส ท้องฟ้ามืดครึ้ม มีเพียงสายลมพัดละอองหมอกกระจายปกคลุมไปทั่วอาณาบริเวณ
“ข้าพเจ้าขอตัวลา” เสียนหย่งเฉิงวางจอกสุราลง ก่อนจะลุกขึ้นจับดาบลุกขึ้นยืน
หยางเย่ถิงลุกยืนส่งแขก
“อีกประการหนึ่ง ไยคุณชายรองหยางยังพำนักอยู่อวี้หงหยวน ยังคิดรอหยวนหลงซานอยู่หรือ” เสียนหย่งเฉิงไต่ถาม บัดนี้ฉายา จิ้งจอกเงิน ได้เลื่อนบรรดาศักดิ์เป็นถึงขุนนางขั้นเก้า ควบคุมดูแลกิจการสำนักศาลยุติธรรมทั้งปวง
“เป็นเช่นนั้น” หยางเย่ถิงกล่าวสั้น ๆ
“สิบเก้าปีผ่านไปแล้ว แม้แต่ซากศพหรือข่าวคราวก็ไม่ปรากฏพบเห็น คุณชายรองช่างน่านับถือนัก” เสียนหย่งเฉิงผสานมือคำนับ
หลังการหายตัวไปของหยวนหลงซาน กิจการหอนางโลมอวี้หงหยวนก็ถูกปิดตัวลง บรรดายอดฝีมือพรรคเสี้ยวจันทราที่เหลือต่างเห็นพ้องต้องกันว่า ควรเปิดเป็นโรงเตี๊ยมเพื่อสืบสานเจตนาประมุขหยวนผู้สาบสูญ ให้พวกตนได้มีที่ทางทำมาหากิน เนื่องจากต้องคำสาปชายสลับหญิง เมื่อบรรดาผู้อาวุโสพรรคเสี้ยวจันทราต่างเห็นดีเห็นงามด้วย หอคณิกาอวี้หงหยวนจึงกลายเป็นอดีตนับตั้งแต่นั้น
ฝ่ายพรรคเสี้ยวจันทรามิได้แต่งตั้งประมุขคนใหม่ เพียงแต่ให้ปรมาจารย์หลี่ฉางตงรับรักษาการณ์ไว้เพียงเท่านั้น หลี่ปิงหวนและหวังเป่าเหอรอดตายจากการบุกโจมตีของพรรคมารมาได้ แต่ก็ใช้เวลารักษาตัวกว่าสามเดือนจึงจะหายเป็นปกติ เมื่อแจ้งว่าหยวนหลงซานหายสาบสูญไป ก็มิได้ท้อถอย หากมิได้รับใช้กิจการงานโรงเตี๊ยมก็จะท่องไปทั่วหล้า ออกตามหาประมุขหยวน
ส่วนกิจการโรงเตี๊ยมอวี้หงหยวน หยางเย่ถิงขออาสาเป็นนายใหญ่ดูแลกิจการมิให้ขาดตกบกพร่อง หยางอันฉือมองเห็นเจตนาของบุตรชายคนรองชัดเจนเช่นนั้นก็มิได้ห้ามปราม แม่นางเตียวหงได้แต่งงานกับหยางซุนกวาน เชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสำนักเมฆากับสำนักคมเบญจมาศให้แน่นแฟ้นขึ้น หลังยุทธการปลดโคมแดง พรรคคมเบญจมาศจึงกลายเป็นผู้นำฝ่ายธรรมะในที่สุด
“เช้านี้ลมพันรุนแรงนัก คุณชายรองจงถนอมร่างกาย ข้าพเจ้าขอตัวลา”
เสียนหย่งเฉิงดำเนินออกจากศาลากลางสระน้ำแข็งหน้าหออวี้หงหยวน เดินผ่านประตูออกไป
ขณะนั้นหยางเย่ถิงสดับยินเสียงพิณผีผาล่องลอยมากลับสายลม บรรเลงบทเพลงลมพัดพันสาย ปรากฏแสงสีเงินรอบกระบี่ของหยางเย่ถิงเป็นอัศจรรย์ เขาหันซ้ายแลขวา กระทั่งมองเห็นกลุ่มคนยืนอยู่บนหลังคาฝั่งตรงข้าม อันปกคลุมไว้ด้วยหิมะ ขณะเมฆหมอกจากหาย สิ่งมีชีวิตคล้ายสุนัขจิ้งจอกก็กระโดดทะยานมายังศาลาแปดเหลี่ยม หยางเย่ถิงจดจำได้ทันทีว่าคือ จิ้งจอกน้อยเหลียงจิน ทว่าสิบเก้าปีผ่านไปกลับตัวใหญ่ขึ้นอย่างชัดเจน เหลียงจินย่างเท้าเข้าหาหยางเย่ถิง แล้วค่อยใช้คมเขี้ยวหยอกเย้ากับชายชุดสีเหลืองอ่อน
สักพักหนึ่งกลุ่มคนบนหลังคาบ้านฝั่งตรงข้าม ก็ใช้วิชาตัวเบาทะยานมายืนอยู่เบื้องหน้าคุณชายรองสกุลหยาง
เจ้าหนุ่มผู้หนึ่งใบหน้าอ่อนเยาว์พุ่งเข้าหาเหลียงจินแล้วกล่าวว่า
“เจ้าเลิกซนได้แล้ว เหลียงจิน”
หยางเย่ถิงพิจารณาเด็กหนุ่มแล้วละสายตามองบุรุษผู้อีกผู้หนึ่ง ซึ่งยืนกอดอกพร้อมกับขยับพัดสีทองไปมาอยู่ด้านหลัง
“หยวนฟง”
“ไม่เจอกันนานเลยนะ หยางเยวี่ยน” หยวนหลงซานร้องทัก
“เจ้า...”
“ข้าได้ไต้ซือเฉิงจิ้งช่วยชีวิตจากวิชามารเก้าหาง โชคดีที่เหลียงจินกระโดดตามข้าลงมา จึงคาบร่างข้าไว้ได้ก่อนจะตกถึงพื้นจนร่างแหลกเหลว เหลียงจินยอมสละชีวิตอมตะเพื่อชุบชีวิตข้า ข้าต้องใช้เวลากว่าสิบเก้าปีเพื่อฟื้นฟูวิทยายุทธ์” หยวนหลงซานอธิบายความเป็นไปทั้งหมด
“แล้วเจ้าหนุ่มผู้นี้” หยางเย่ถิงถามกลับ แววตาริเริ่มสงสัย
“ข้ามีนามว่า หยางหยาง” ใบหน้าหล่อเหลาตอบกลับ หยวนหลงซานเดินเข้ามาตบบ่าหยางหยาง
“เจ้าว่า ‘เขา’ หน้าตาเหมือนใคร” หยวนหลงซานถาม
ชั้นแรกหยางเย่ถิงดีใจจนมิได้สังเกตให้ถนัดตา ครั้นพิจารณาโดยละเอียดกลับพบว่า...
“ข้าเองก็เคยสงสัย เหตุไฉนเมื่อข้าได้มีสัมพันธ์กับบุรุษที่เกิดในราศีมังกรตกฟากยามเฉินแล้ว คำสาปชายสลับหญิงไยมิคลายไป ก็เพราะว่าเจ้าเด็กคนนี้เป็นเหตุทั้งสิ้น” หยวนหลงซานกล่าวแล้วยิ้มยียวน
“ท่านพ่อ คนผู้นี้หรือคือพ่ออีกคนของข้า” หยางหยางถามหยวนหลงซาน
“ถูกแล้ว” หยวนหลงซานพยักหน้ายืนยัน
“คารวะ ท่านพ่อ” หยางหยางผสานมือคำนับ
หยางเย่ถิงก็คะเนเรื่องราวทั้งหมดได้สิ้น พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า
“ยินดีต้อนรับเจ้าทั้งสองกลับสู่อวี้หงหยวน”
“เจ้าคิดถึงข้าหรือไม่ หยางเยวี่ยน” หยวนหลงซานเอาพัดพรายเพลิงเคาะไหล่หยางเย่ถิงเป็นเชิงหยอกล้อ
ส่วนหยางหยางทำท่าจะอ้วกแล้วรีบต้อนเหลียงจินออกไปเดินเล่น
“ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน”
“สมเป็นคุณชายรองสกุลหยาง พูดน้อยต่อยหนัก” หยวนหลงซานหัวเราะขบขัน ดังสะท้อนไปทั่วตรอกซอกซอยละแวกนั้น ท่ามกลางฤดูเหมันต์ ณ นครฉางอัน อาณาจักรต้าถังอันยิ่งใหญ่
- จบแล้วขอรับ จอมยุทธ์ทุกท่าน แล้วพบกันใหม่ -