พิมพ์หน้านี้ - ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: aa_mm ที่ 09-01-2019 11:01:52

หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 09-01-2019 11:01:52
 
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 09-01-2019 11:05:33
อู่ซ่อมรัก....by aoikyosuke
             
Intro // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3932094#msg3932094) ตอนที่ 1 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3932361#msg3932361) ตอนที่ 2 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3932525#msg3932525) ตอนที่ 3 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3933068#msg3933068)
         
ตอนที่ 4 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3933594#msg3933594) ตอนที่ 5 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3934083#msg3934083) ตอนที่ 6 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3934772#msg3934772) ตอนที่ 7 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3935462#msg3935462)
         
ตอนที่ 8 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3935778#msg3935778) ตอนที่ 9 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3936310#msg3936310) ตอนที่ 10 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3936697#msg3936697) ตอนที่ 11 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3937049#msg3937049)
         
ตอนที่ 12 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3937808#msg3937808) ตอนที่ 13 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3938152#msg3938152) ตอนที่ 14 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3938851#msg3938851) ตอนที่ 15 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3942151#msg3942151)
         
ตอนที่ 16 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3942735#msg3942735) ตอนที่ 17 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3943820#msg3943820) ตอนที่ 18 // (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69362.msg3944733#msg3944733)


❤❤❤ ❤❤❤ ❤❤❤ ❤❤❤ ❤❤❤❤❤❤ ❤❤❤  ❤❤❤ ❤❤❤ ❤❤❤❤❤❤ ❤❤❤ 

สารบัญนิยายเรื่องอื่น ๆ

01. - รักเกิดในแผนกขนส่ง (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41970.0) 02.  - รักเกิดในร้านก๋วยเตี๋ยว (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4159.0) 03.   - รักเกิดในอู่ซ่อมรถ (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45186.0)

04. - ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2531.0) 05.  - เพราะเรากัดกัน (ผูกพัน) (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1539.0) 06.   - เพราะรัก(แน่เหรอ) ครับผม (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7407.0)

07. - running..... (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14400.0) 08.  - สวัสดี (ยังไม่จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8912.0) 09.   - เรื่องอื่น ๆ ใน Thaiboys ลองค้นดู (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4686.0)

10. - IT is เต็มสิบ.// IT is ฐาปัตย์ (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56607.msg3517286#msg3517286) 11.  - เพื่อนร่วมงาน (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59781.msg3629565#msg3629565)


พูดคุยกัน ❤❤  Aoikyosuke Fanpage❤❤
 (https://www.facebook.com/pages/Aoikyosuke-%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%94/187318631478330)
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 09-01-2019 11:07:58
Intro อู่ซ่อมรัก

   “จบอะไรมา”

   “ผมเรียนปวส.ช่างยนต์ครับ แต่ไม่ทันจบลาออกมาซะก่อน”

   “ทำไมถึงลาออกล่ะ”

   “ออกมาทำงานครับ พอดีช่วงนั้นลูกเพิ่งคลอด แฟนก็ยังเรียนอยู่เหมือนกันก็เลยต้องออกครับ”

   บารมีกำลังสัมภาษณ์งานคนที่จะเข้ามาเป็นช่างคนใหม่ของอู่ แค่เห็นหน้าก็ถูกชะตา ท่าทางสุภาพเรียบร้อย และมีบางครั้งที่ดูไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไหร่นัก

   “เห็นว่าติดทหารพร้อมช่างนัย”

   “ใช่ครับ”

   “ไม่มีประวัติไม่ดีนะ”

   “ไม่มีครับ”

   “ขอดูฝีมือก่อนแล้วกันว่าเป็นยังไง แต่ว่าช่างนัยเขารับประกันมาก็ไม่น่ามีอะไรหรอกมั้ง หรือยังไง”

   “ครับเฮีย”

   “เออ ว่าแต่ชื่ออะไรนะ ลืม”

   “มิ่งครับ ผมชื่อมิ่ง”

   “เออ มิ่ง ช่างมิ่ง อยู่ด้วยกันก็ช่วยกันทำงานอย่าเกี่ยงงานกัน ที่นี่อยู่กันแบบพี่น้องมีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ก็หวังว่าจะอยู่กันนาน ๆ ไม่ทิ้งงานหนีไปกลางคันซะก่อนเหมือนตอนเรียนนะ”

   แกล้งพูดจาหยอกล้อช่างคนใหม่ที่ยิ้มด้วยความอายที่ถูกล้อ และเมื่อรู้ว่าได้งานแล้ว มิ่งก็ยกมือไหว้เจ้าของอู่ที่รับเข้าทำงาน

   “ขอบคุณครับที่รับผมเข้าทำงาน ผมจะตั้งใจทำงานครับเฮีย ขอบคุณที่เฮียให้โอกาสผมครับ”

   “เริ่มงานได้เลยใช่มั้ย”

   “ได้ครับ”

   ช่างมิ่งรับคำทันทีและบารมีก็พยักหน้าตามและยิ้มอย่างพอใจ

   “รวดเร็วทันใจ แบบนี้ก็ดี”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-01-2019 11:46:56
มาตามอ่านเรื่องใหม่ มิ่งเป็นพระเอกหรือนายเอกอะ ว่าแต่มีลูกติดด้วย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 09-01-2019 12:19:35
น่าสนุกติดตามต่อ :mc4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-01-2019 14:13:16
ดีใจ ........  :katai2-1:
ไรท์มาลงเรื่องใหม่   :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 09-01-2019 16:40:22
ติดตามค่ะ  ช่างมิ่งน้องใหม่มีลูกแล้ววววว     :hao3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 09-01-2019 17:01:38
มีลูกติดซะด้วย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-01-2019 17:55:41
มีลูกแล้ว? :ruready
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 09-01-2019 17:59:12
ตามจ้าาาา  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 09-01-2019 19:24:32
วี้ดดด เรื่องใหม่
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 09-01-2019 19:34:46
ว้าวชอบซีรี่ย์นี้ที่สุดเลย ติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 09-01-2019 19:52:57
ตามจ้า :impress2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 09-01-2019 21:36:35
เปิดปีใหม่ปีนี้เห็นนิยายคุณ aoikyosuke อัพรัวๆ หลายเรื่อง แถมเปิดเรื่องใหม่ด้วย ชื่นนนนนนใจจริมๆๆๆ  :katai2-1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【Intro】 up 09/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Rateesiri ที่ 09-01-2019 21:51:20
อ่านๆๆๆๆ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 10-01-2019 01:49:21
อู่ซ่อมรัก. 1

   “น้อง ๆ เฮียไม่อยู่เหรอ”

   “เฮียเหรอครับ ออกไปกับพี่พัฒน์แล้ว”

   “ออกไปนานหรือยัง”

   “เพิ่งออกไปครับ”

   มิ่งนั่งพักอยู่คนเดียวที่เก้าอี้ข้างอู่หลังเลิกงาน ช่างและเด็กในอู่กลับกันไปหมดแล้ว เหลืออยู่แค่มิ่งที่ไม่ได้ไปไหนเพราะห้องพักอยู่หลังอู่ นัดกับหลานเจ้าของอู่เอาไว้ว่าจะไปเล่นตะกร้อด้วยกัน แต่สงสัยจะโดนเบี้ยวนัดเพราะรออยู่นานก็ไม่เห็นวี่แววของคนที่นัดเอาไว้

   คนที่มาทักน่าจะเป็นลูกค้าของเฮีย เพราะแต่งกายดูภูมิฐานและพูดจาสุภาพเรียบร้อย ที่จำได้เพราะว่าเคยเห็นหน้ากันอยู่บ้าง และวันนี้ลูกค้าของเฮียก็มาถามหาเฮียก็เลยตอบไปตามที่รู้ เห็นลูกค้าของเฮียหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็โทรหาเฮียที่เพิ่งออกไปข้างนอก คุยธุระกันไม่นานลูกค้าของเฮียก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับมิ่ง

   “ผมขอนั่งด้วยคนนะ”

   “ครับ ๆ เชิญครับ”

   เชื้อเชิญให้ลูกค้าของเฮียนั่งและมิ่งก็กำลังคิดว่าควรอยู่รอเป็นเพื่อนหรือควรจะลุกขึ้นเดินออกไปดี

   “มาทำงานใหม่เหรอ”

   “ครับ”

   ลูกค้าของเฮียชวนคุย และมิ่งก็ตอบไปตามมารยาท

   “เป็นช่างเหรอ”

   “ครับ”

   ถามคำตอบคำและเริ่มรู้สึกเกร็ง ถ้าลุกขึ้นเดินหนีไปปล่อยให้ลูกค้าของเฮียนั่งอยู่คนเดียวที่อู่ก็คงน่าเกลียด แต่ถ้าไม่ลุกออกไปก็รู้สึกอึดอัดใจและไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไงดี สุดท้ายมองไปบนโต๊ะที่มีตารางหมากฮอสก็เลยนึกบางอย่างขึ้นมาได้ หยิบฝาขวดน้ำอัดลมมาวางเรียงในตารางและลูกค้าของเฮียก็มองตามและส่งยิ้มให้

   “เอ่อ เล่น...เล่นหมากฮอสมั้ยครับ”

   ไม่รู้ว่าลูกค้าของเฮียจะเล่นด้วยหรือเปล่า แต่คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็พยักหน้ารับ

   “เอาสิ”

   ลูกค้าของเฮียยอมเล่นหมากฮอสด้วย และมิ่งก็รู้สึกผ่อนคลายลงบ้างหลังจากที่นั่งเกร็งอยู่นาน เลื่อนฝาขวดน้ำอัดลมไปเรื่อย ๆ ตามตารางและเพียงไม่นานลูกค้าของเฮียก็ทำหน้ายุ่งและบ่นออกมา

   “ผมแพ้แล้ว”

   ถึงจะเป็นลูกค้าของเฮียแต่ก็ใช่ว่าจะยอมอ่อนข้อให้ และคราวนี้ลูกค้าของเฮียก็เป็นฝ่ายจัดการวางฝาขวดน้ำอัดลมไว้บนตารางด้วยตัวเอง

   “ขอแก้มือหน่อย”

   ไม่ว่าจะแก้มืออีกกี่ครั้งก็คงไม่ช่วยอะไร เพราะว่าปกติแล้วมิ่งเล่นหมากฮอสหลังเลิกงานทุกวัน อีกครั้งที่ลูกค้าของเฮียแพ้ และถึงแม้จะแก้มืออีกกี่ครั้งก็ยังคงแพ้และลูกค้าของเฮียทำหน้ายุ่งเมื่อเงยหน้ามามองหน้ามิ่งที่ยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะแพ้อีกแล้ว

   “สงสัยจะแพ้อีกแล้ว”

   “ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ แพ้เลยล่ะ”

   มิ่งชนะอีกแล้วและลูกค้าของเฮียก็หัวเราะออกมา

   “สงสัยว่าต่อให้ผมเล่นอีกทั้งวันก็คงชนะไม่ได้อยู่ดี”

   “ผมเล่นอยู่ทุกวันมันก็เป็นธรรมดาครับ แต่คุณไม่เคยเล่นพอลองมาเล่นมันก็แบบนี้แหละครับ”

   ฟังสิ่งที่มิ่งอธิบายแล้วคนฟังก็เลิกคิ้วขึ้นสูง มองหน้าของช่างคนใหม่ของอู่แบบยิ้ม ๆ หน้ายังเด็กอยู่ แต่พูดจาน่าฟังและดูมีสัมมาคารวะ

   “นี่กำลังปลอบใจผมอยู่หรือเปล่า”

   “ปลอบใจนิดหน่อยครับ แต่ความจริงแค่ไม่อยากให้คุณเบื่อตอนนั่งรอเฮีย”

   แค่ได้ฟังก็ทำให้รู้สึกดีแล้ว รู้จักใส่ใจความรู้สึกกันด้วย และเพราะไม่อยากให้นั่งรอจนเบื่อถึงได้ชวนเล่นสินะ

   ช่างคนใหม่ของอู่ ยังดูเด็ก แต่มีสัมมาคารวะ พูดจาน่าฟัง และมีรอยยิ้มน่ามอง และรู้จักใส่ใจความรู้สึกของผู้อื่น การเจอหน้ากันครั้งแรกระหว่างคุณทัศนัยกับช่างคนใหม่ประจำอู่ซ่อมรถ สร้างความประทับใจให้กับคุณทัศนัยไม่น้อย
 
   “ขอบคุณที่นั่งเล่นเป็นเพื่อนผมนะ”

   “ไม่เป็นไรครับ เรื่องเล็กน้อย ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยครับ”

   “มานั่งรอเป็นเพื่อนแค่นี้ผมก็ขอบคุณมากแล้ว”

   รอยยิ้มอย่างจริงใจของช่างคนใหม่ทำให้คุณทัศนัยลูกค้าของอู่เผลอมองเพลิน และก็ได้นั่งเล่นพูดคุยกันอยู่พักใหญ่จนกระทั่งเจ้าของอู่กลับเข้ามา มิ่งถึงได้ลากลับห้องพักของตัวเอง

            +++

   มิ่งเพิ่งรู้ ลูกค้าของเฮียชื่อคุณทัศนัย และคุณทัศนัยก็ส่งรถเช่าของบริษัทที่คุณทัศนัยเป็นเจ้าของเข้ามาตรวจสอบสภาพรถที่อู่เป็นประจำ มีโอกาสได้พูดคุยกันบ้าง คุณทัศนัยเป็นคนอัธยาศัยดี ไม่ถือตัว ไม่ใช่แค่กับมิ่งคนเดียวแต่รวมถึงคนอื่น ๆ ด้วย มิ่งมาทำงานที่อู่ได้พักใหญ่แล้ว และในเย็นวันหนึ่งก็มีเรื่องให้ต้องหนักใจเกิดขึ้น เรื่องที่มิ่งไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง

   “อีพิมมันมาวน ๆ เวียน ๆ หาพิมพาที่โรงเรียน ข้ากลัวว่าสักวันมันคงอุ้มหลานข้าหนีไปแน่ ๆ”

   มิ่งมีลูกสาวหนึ่งคนและเลิกกับแม่ของลูกแล้ว ที่ต้องเลิกกันไปเพราะเธอมีคนใหม่ตอนที่มิ่งไปติดทหาร หลังจากหมดภาระทางทหารช่างวินัยที่รู้จักกันในค่ายก็ชวนให้มาทำงานด้วยกันที่อู่ซ่อมรถของเฮียบัส

   ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีแท้ ๆ แล้วอยู่ดี ๆ วันหนึ่งเธอก็กลับมา และหาทางจะเอาลูกไปให้ได้ ความเจ็บช้ำตั้งแต่ครั้งก่อนยังติดอยู่ในใจจนถึงตอนนี้ การถูกคนรักหักหลังมันเจ็บปวดทรมานและมิ่งก็ยังทำใจไม่ได้ ถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่พร้อมจะมีคนใหม่ เพราะไม่อยากเจ็บปวดเสียใจเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว

   “ข้าก็ไม่ได้ห้ามถ้ามันจะมาเจอลูก แต่ก็ยังชังน้ำหน้ามันไม่หาย สมัยที่มาเป็นสะใภ้ก็ไม่เคยทำอะไรดี ๆ ไว้ให้ มีผัวใหม่ไปก็ยังกลับมาทำให้ข้าชังอีก”

   แม่ยังบ่นเรื่องที่ทำให้กังวลใจไม่หยุด และมิ่งก็ได้แต่ถอนใจยาว เพราะไม่รู้จะจัดการเรื่องนี้ยังไงดี

   “คราวหน้าถ้าพิมมา แม่เอาเบอร์พิมไว้หน่อยได้มั้ย ผมจะคุยกับพิมเอง”

   “นี่เอ็งยังจะคุยอะไรกับมันอีก มันทำไว้เจ็บช้ำขนาดไหนก็น่าจะรู้อยู่ ไม่ต้องไปพูดอะไรกับมันหรอก พูดไปก็เสียเวลา”
   แม่ไม่อยากให้มิ่งกลับไปพูดคุยกับแม่ของพิมพาอีกเพราะกลัวว่ามิ่งจะกลับไปเสียใจเหมือนที่แล้วมา ความเจ็บปวดที่เคยได้รับมันไม่มีทางหายได้ง่าย ๆ แต่ก็ต้องทิ้งความรู้สึกนั้นไปเพื่อก้าวเดินไปข้างหน้า

   “แม่จะบอกเอ็งแค่นี้แหละ อยู่ทางนั้นก็อย่ากินเหล้าเมายา ตั้งใจทำงานหาเงิน พิมพามันก็โตขึ้นทุกวัน นึกถึงอนาคตของลูกไว้ให้เยอะ ๆ”

   ฟังสิ่งที่แม่พูดแล้วมิ่งก็คิดตาม มองไปที่ขวดเหล้าที่ตั้งอยู่แล้วก็นึกท้อใจ แม่พูดเหมือนตาเห็นว่ามิ่งกำลังทำอะไรอยู่ และมิ่งก็ได้แต่ยิ้มกับตัวเองเศร้า ๆ

   “มิ่งนี่เป็นลูกที่ใช้ไม่ได้จริง ๆ เลยนะแม่”

   พูดแล้วก็ยังนึกโกรธตัวเองไม่หายที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ถ้าไม่ริรักในวัยเรียน ถ้าเมื่อก่อนทำตัวให้ดีกว่านี้ ทุกอย่างคงไม่แย่ขนาดนี้

   “แม่ไม่เคยโทษเอ็งนะมิ่ง จะดีจะเลวเอ็งก็เป็นลูกแม่”

   คำพูดปลอบใจของแม่ทำให้มิ่งได้แต่นิ่งเงียบและตัดสินใจที่จะวางสาย

   “แค่นี้ก่อนนะแม่”

   “เออ ดูแลตัวเองรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะลูก”

   “ครับ”

   รับปากแม่เอาไว้แต่เมื่อวางสายมิ่งก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ไม่ได้อยากทำตัวแบบนี้ แต่บางทีเหล้าก็ช่วยให้ความทุกข์ในใจบรรเทาลงได้บ้าง ที่ต้องกินก็เพื่อให้ลืมความทุกข์ไปบ้างแค่นั้น
            
   +++   

   “เมาค้างเหรอ”

   มิ่งมาทำงานสายและเฮียบัสที่ยืนดูช่างคนอื่นทำงานก็หันมาถามคนที่ยังตื่นไม่เต็มตาและเพิ่งจะเดินมาทำงาน
   
   “ขอโทษครับเฮีย”

   ยกมือไหว้ขอโทษและเฮียบัสก็พยักหน้ารับ

   “เดี๋ยวทำรถคันนี้เสร็จแล้ว ตอนเย็นมึงมาคุยกับกูในออฟฟิศหน่อยนะ”

   โดนเฮียเรียกให้เข้าไปคุยที่ออฟฟิศและมิ่งก็พอจะรู้ว่าเฮียจะพูดเรื่องอะไร เฮียเดินเข้าออฟฟิศไปแล้วและช่างวินัยที่กำลังทำรถอยู่ก็คุยกับมิ่ง

   “มึงก็นะ เมื่อวานกินไปขนาดไหนวะถึงได้มาทำงานสายขนาดนี้”

   ช่างวินัยเป็นคนฝากมิ่งเข้ามาทำงานในอู่และมิ่งก็ยกมือไหว้ขอโทษช่างวินัย

   “ผมขอโทษจริง ๆ พี่นัย พี่เป็นคนฝากผมมาแต่ผมก็ทำให้พี่เสียชื่อไปด้วย”

   สำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปและช่างวินัยก็ไม่ได้ถือโทษเอาความ

   “เออ ช่างเถอะ มึงก็ไปขอโทษเฮียแล้วก็ปรับปรุงตัวซะใหม่ ถ้ามึงเมาจนทำงานทำการไม่ได้ ก็ไม่มีใครเขาอยากจ้างหรอก มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอ”

   เรื่องนั้นทำไมจะไม่รู้ ถ้าขืนยังทำตัวไม่ดีต่อไปยังจะมีใครจ้าง สิ่งที่ช่างวินัยเตือนก็ถูกแล้ว และถ้ายังอยากทำงานที่อู่ต่อไปก็มีแต่ต้องปรับปรุงตัวเท่านั้น

   “ว่าแต่มึงยังไม่บอกเลยว่าเมื่อวานกินไปเท่าไหร่ ถึงได้ตื่นมาทำงานสายขนาดนี้”

   “หลายขวดเหมือนกันพี่”

   “แล้วกลับไปนอนได้ยังไงวะ”

   ไม่ใช่แค่ช่างวินัยที่อยากรู้ แต่มิ่งก็อยากรู้เหมือนกันว่ากลับไปนอนที่ห้องพักหลังอู่ได้ยังไง ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนห่มผ้าอยู่บนที่นอน พัดลมก็เปิดไว้และล็อคประตูห้องเรียบร้อย เป็นการเมาไม่รู้เรื่องที่แปลกมาก

   “จำอะไรไม่ได้เลยพี่ ผมก็ไม่รู้ว่ากลับห้องไปนอนได้ยังไงเหมือนกัน”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-01-2019 02:11:17
คุณทัศนัย พากลับห้องรึเปล่า?
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-01-2019 02:41:28
สงสารมิ่งจัง  :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-01-2019 05:57:19
กินเหล้าเพื่อคลายทุกข์.....แต่มันจริงหรือ....
มีแต่เพิ่มทุกข์เข้ามา........ก็รู้กัน 
แต่ก็ยังกินกันอีก   :เฮ้อ: :really2: :serius2:
ขนาดกลับมานอนที่ห้องได้ยังไง ยังไม่รู้เลย  o22
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 10-01-2019 07:28:05
เรื่องใหม่ ติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 10-01-2019 12:07:25
ติดตามนิยายของคุณ aoikyosuke มาตั้งนานแล้ว อ่านแล้วอ่านอีก เป็นแนวที่เรียบง่ายแต่ลึกในใจ เรื่องนี้ทีแรกนึกว่าจะเป็นเกี่ยวกับคนในอู่ซ่อมรถ แต่พออ่านๆ ไปก็ช่วยไม่ได้ที่จะคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องระหว่างช่างในอู่กับคุณลูกค้าเสียแล้ว คุณทัศนัยนี่ยังไงเอ่ย คงไม่ใช่ลูกค้าขาจรหรอกนะ แล้วมิ่งเมาแต่ตื่นมาที่ห้องโดยไม่รู้ว่ามาได้อย่างไรนี่อีก...อืม น่าจะมีอะไรสักอย่างแล้วละ

ขอติดตามค่ะ ^___^
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 10-01-2019 15:09:40
ติดตามมม :katai5:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 10-01-2019 16:02:30
เข้มแข็งให้ได้เร็ว ๆ นะน้องมิ่ง

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 10-01-2019 17:18:09
กลุ้มใจอะไรปรึกษาเฮียบัสได้นะ คนนั้นน่ะผ่านปัญหา สู้ชีวิตมาเยอะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 10-01-2019 17:55:20
เรื่องใหม่
ช่างมิ่งดูน่าสงสาร แค่เปิดมาก็น่าติดตามแล้ว
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 10-01-2019 18:38:05
เอิ่มมิ่ง จนมีภาระ คือ ลูก เพิ่งทำงานแต่เอาเงินไปกินเหล้าเมาจนไม่มีสติ

โค๊ะบ่าน่าเอ็นดูเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 1】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 10-01-2019 19:22:44
 :hao3: :hao3:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 10-01-2019 21:13:32
อู่ซ่อมรัก. 2

   “เหล้ากินได้ไม่เคยห้าม แต่ไม่ใช่กินจนไม่เป็นอันทำงานทำการขนาดนี้”

   เย็นวันนั้นมิ่งโดนเรียกเข้าไปตักเตือนเรื่องกินเหล้าจนเสียการเสียงาน ทุกอย่างที่เฮียพูดไม่ใช่การพูดด้วยอารมณ์โกรธแต่เต็มไปด้วยเหตุผลที่มิ่งยอมรับได้ทั้งหมด

   “มึงมีภาระ มีลูกที่ต้องเลี้ยง มีพ่อแม่ที่ต้องดูแล ลองคิดดูว่าเหล้าที่มึงกินหนึ่งขวด ซื้อนมให้ลูกมึงกินได้กี่กระป๋อง ซื้อข้าวสารให้พ่อแม่ได้กี่กระสอบ กูไม่ห้ามหรอกที่จะกิน สังสรรค์กันบ้างเรื่องปกติ แต่นี่ไม่ใช่ มึงกินแล้วมึงเสียงาน ทำให้คนอื่นเขาต้องมาทำงานแทน ที่กูเตือนกูสอนก็เพราะเห็นว่ามึงเป็นคนดีนะมิ่ง”

   มิ่งเข้าใจที่เฮียตักเตือน ไม่ได้โต้เถียงและนึกขอบคุณที่เฮียยังให้โอกาส

   “ปรับปรุงตัวได้ก็ปรับปรุงนะ”

   “ครับเฮีย ผมจะปรับปรุงตัวครับ”

   รับปากและพร้อมจะปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นและบารมีก็พยักหน้ารับ

   “นึกถึงหน้าลูก นึกถึงหน้าพ่อแม่ไว้เยอะ ๆ ทุกข์ใจเรื่องที่บ้านกูก็เข้าใจ มีอะไรที่หนักใจพอช่วยกันได้ก็บอก อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว กูเคยบอกไว้แล้วว่าที่นี่อยู่กันอย่างพี่น้อง”

   ที่นี่อยู่กันแบบพี่น้องจริง ๆ แม้กระทั่งที่ซุกหัวนอนเฮียก็ต่อห้องพักไว้ให้ที่หลังอู่เพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปเสียค่าเช่า และมันช่วยให้ประหยัดค่าใช้จ่ายเพื่อให้มีเงินเหลือพอจะส่งเสียให้คนที่บ้าน

   “แค่นี้แหละไม่มีอะไรหรอก กูก็อยากบอกอยากเตือนสติไม่ให้มึงเตลิดไปมากกว่านี้”

   “ผมรู้ครับว่าเฮียหวังดีกับผม ผมจะไม่ทำให้เฮียหนักใจครับ”

   รับปากแล้วและเจ้าของอู่ก็พยักหน้ารับ

   “เย็นแล้วมึงก็ไปหาข้าวกินแล้วก็อาบน้ำนอนซะ มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่แล้วกัน”

   “ครับเฮีย”

   มิ่งยกมือไหว้และลุกขึ้นเดินออกจากออฟฟิศไปแล้วและพิพัฒน์ที่นั่งอยู่ก็มองหน้าบารมีแบบยิ้ม ๆ

   “เจ้าของอู่ใจดีขนาดนี้ ลูกน้องรักตายเลย”

   มองหน้าของคนที่วางมือจากการทำบัญชีให้อู่แล้วบารมีก็ส่งยิ้มให้คนที่แกล้งพูดจาหยอกล้อใส่

   “แค่ลูกน้องรักอย่างเดียวเหรอ”

   บารมีแกล้งถามและพิพัฒน์ก็หัวเราะออกมาแต่ไม่ได้ตอบสิ่งที่ถูกถาม

   “ไม่ใช่ว่าเจ้าของจะอู่ใจดีอย่างเดียวนะ แต่เมียเจ้าของอู่ก็เด็ดมาก”

   “ใครเหรอ”

   พิพัฒน์แกล้งทำหน้าไม่เข้าใจและบารมีที่นั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ก็พยักหน้าเรียกให้พิพัฒน์ลุกขึ้นเดินเข้ามาหาใกล้ ๆ

   “จะมีใครล่ะ ก็คนที่ขึ้นมาขย่มกูทั้งคืนจนสว่างคาตา จนไม่ได้หลับไม่ได้นอนนี่ไง”

         +++

   “ชื่อช่างมิ่ง ขยันทำงาน เป็นรุ่นน้องช่างนัยที่เคยไปติดทหารด้วยกัน เห็นว่าไปไม่ถึงปีเมียก็หนี ชีวิตน่าสงสาร วัน ๆ ไม่ค่อยพูดหรอก มันทำแต่งาน พูดไม่เป็น”

   เรื่องที่เจ้าของอู่เล่าเกี่ยวกับช่างคนใหม่ของอู่เป็นเรื่องเล่าแสนธรรมดาแต่คนฟังตั้งใจฟังมากและมีบางครั้งที่เหลือบสายตามองคนที่กำลังทำงานอย่างขยันและตั้งใจ

   “เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ เพราะผมเตือนแล้ว ตอนมาใหม่ ๆ เย็น ๆ นี่เริ่มแล้ว กินเหล้าจนเมาเละเทะ งานการทำไม่ได้ ผมก็ขู่ไปว่าถ้าเป็นแบบนี้ก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ มันก็ปรับปรุงตัวเชื่อฟังดี พอรู้ว่ามันมีปัญหาที่บ้าน แต่ผมก็สอนไปว่ากินเหล้าไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ต้องตั้งสติ ขยัน และตั้งใจทำงาน ถึงจะแก้ปัญหาได้ ถ้าคิดอะไรไม่ออก ก็ให้คิดถึงหน้าลูก ให้คิดซะว่าทำเพื่อลูก ตอนหลังมันก็ตั้งสติได้ ทำงานเก็บเงินได้เท่าไหร่ส่งกลับบ้านหมด”

   คุณทัศนัย ลูกค้าคนสำคัญของอู่ซ่อมรถ มีรถกี่คันส่งเข้ามาให้เป็นประจำ

   “ยังดูเด็กอยู่เลยนะ”

   มองคนที่กำลังตั้งใจทำงานแล้วก็คิดตาม ทุกครั้งที่มาธุระที่อู่คุณทัศนัยก็มองตรงไปที่มิ่งเสมอ

   “ก่อนหน้านั้นก็ไม่เห็นเป็นอะไร แต่มาพักหลัง ๆ ไม่รู้โกรธอะไรผมหรือเปล่า ดูเหมือนเขาไม่ค่อยอยากเจอผมเท่าไหร่ มากี่ครั้งก็หลบหน้าตลอด”

   บารมีเข้าใจดีว่าทำไมมิ่งถึงเอาแต่คอยหลบหน้าทุกครั้งที่เห็นว่าคุณทัศนัยแวะมาที่อู่

   “มันก็เป็นแบบนั้นแหละครับ อย่าไปถือสามันเลย”

   คุณทัศนัยพยักหน้าตามและมองคนที่ทั้งตัวทั้งหน้ามอมแมมไปหมดแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม

   “เดี๋ยวสัปดาห์หน้าผมจะส่งรถเข้ามาสองคันนะครับ ยังไงก็ฝากด้วย”

   หลังจากที่คุยเรื่องงานและเรื่องทั่วไปจบแล้ว คุณทัศนัยก็ลุกขึ้นเดินออกมาจากออฟฟิศและก็ทันได้เห็นว่าช่างมิ่งที่กำลังซ่อมรถอยู่มองมาเหมือนกันและแค่เพียงสบตามิ่งก็หลบตาและเดินหนีทันที

   คุณทัศนัยได้แต่ยิ้มคนเดียวเงียบ ๆ เดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่และขับออกจากอู่

   “หลบอะไรขนาดนั้นวะ เห็นว่าเขามาชอบเข้าหน่อยทำเป็นหยิ่งเลยนะมึง เขาไม่แดกหัวมึงหรอก กูไม่เคยเห็นเขามายุ่งวุ่นวายกับมึงเลย จะมองมึงแต่ละทีก็ยังต้องแอบมอง มึงนี่เล่นตัวชิบหาย”

   โดนเต๋อพูดแบบนี้ใส่อีกแล้ว มิ่งไม่ตอบแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไปเงียบ ๆ เรื่องที่ได้ยินมาจะจริงหรือไม่จริงก็ช่างเถอะเพราะไม่เคยคิดอะไรมากกว่านั้น คนรวย ๆ มีฐานะอย่างคุณทัศนัย คงไม่คิดอะไรแบบที่เต๋อพูดจริง ๆ หรอก
 
   มิ่งเลิกคิดเรื่องรักใคร่กับใครมานานมากแล้ว เพราะคนที่เคยรักกันและจะใช้ชีวิตด้วยกันไปตลอดก็ยังหักหลังกันได้ เลยไม่คิดจะเปิดใจให้ใครอีกแล้ว

   “คุณทัศนี่ท่าทางเขาจะชอบมึงมากจริง ๆ นะมิ่ง”

   “กูจะโกรธจริง ๆ แล้วนะไอ้เต๋อ ถ้ามึงยังล้อกูอีก”

   มองหลานเจ้าของอู่และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่แทนที่คนอย่างไอ้เต๋อจะสำนึกมันกลับหัวเราะและเห็นเป็นเรื่องตลกสนุกสนาน

   “ฮิ้ววว โกรธ ทำเป็นโกรธ”

   เต๋อหัวเราะอย่างมีความสุขเพราะสนุกมากที่ได้แกล้งช่างในอู่ที่อายุห่างกันไม่กี่ปีได้

   “ฮิ้ว ทำเหี้ยอะไร พ่อมึงมาตามแล้วนั่น”

   นั่นไม่ใช่พ่อ นั่นมัน...

   เต๋อหันไปมองช่างวินัยที่เดินหน้ายุ่งเข้ามาและเมื่อช่างวินัยเจอหน้าเต๋อก็บ่นไม่หยุด

   “ทำไมหนีกลับก่อน ถ้าไม่ถามเพื่อนเอ็ง ข้าก็ไม่รู้ว่าเอ็งหนีขึ้นรถสองแถวกลับมาแล้ว ก็เป็นซะแบบนี้ มีอะไรก็ไม่บอก ทำไมทำตัวน่าปวดหัวจริงวะ”

   จากที่หัวเราะด้วยความสนุกสนานตอนนี้เต๋อนิ่งเงียบลงทันทีและกำลังจะลุกขึ้นเดินหนีช่างนัยที่มาตาม

   “เรื่องของตัวเองยังเอาไม่รอด ขยันเสือกเรื่องของคนอื่นดีจริง ๆ”

   มิ่งแกล้งพูดให้ได้ยินและเต๋อก็หันมามองและยกนิ้วกลางใส่

   “ระวังตัวมึงไว้ให้ดี ๆ เถอะ ระวังคุณทัศเขาจะเข้าหามึงสักวัน”

   “เต๋อ...”

   ช่างวินัยปรามคนที่พูดจาแปลก ๆ ไม่หยุดด้วยน้ำเสียงดุ ๆ และมิ่งก็ช่วยสนับสนุนด้วยอีกแรง

   “ไอ้เต๋อ มึงมันปากเสีย ถ้าคุณทัศได้ยินขึ้นมามันจะซวยไปถึงเฮียด้วย”

   โดนต่อว่าทั้งจากช่างวินัยและช่างมิ่ง และเต๋อก็มองหน้าช่างวินัยและแสดงสีหน้าให้รู้ว่าไม่พอใจ

   “อะไรก็บ่นอะไรก็ด่า กูเคยมีอะไรดีกับใครเขาบ้างมั้ยวะ แม่งเอ้ย”

   “ข้าไปว่าอะไรเอ็งตอนไหนอีกวะ ไอ้เต๋อ”

   ช่างวินัยยกมือขึ้นเกาหัวด้วยความกลุ้มใจและเต๋อก็ยังต่อว่าช่างวินัยไม่หยุด

   “ว่าอยู่นั่นแหละ อะไรก็ว่า ๆ ๆ ผมเกลียดช่างนัยโว้ย”

   เดาได้ไม่ยากที่เป็นแบบนี้เพราะถูกขัดใจ เต๋อลุกขึ้นเดินหนีไปแล้วและช่างวินัยก็ได้แต่ส่ายหน้าและลุกขึ้นเดินตาม มิ่งไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะไปง้อกันยังไงเพราะไม่ได้สนใจอีก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาคนที่บ้าน

   “แม่เหรอ ผมโอนเงินค่านมเข้าไปแล้วนะ ส่วนค่าเทอมขอผลัดเขาไปก่อน เดี๋ยวสิ้นเดือนผมจะหาเพิ่มให้”

   พูดคุยและถามทุกข์สุขของคนที่บ้านเหมือนทุกวันและหลังจากวางสายมิ่งก็เปิดรูปลูกสาวในโทรศัพท์ขึ้นมานั่งดู

   ปีนี้ลูกขึ้นป.1 แล้ว คงต้องขยันทำงานหาเงินเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า ชีวิตคนทำงานหาเช้ากินค่ำก็แบบนี้ หวังให้ลูกมีอนาคตดี ๆ มีโอกาสมากกว่าตัวเอง มิ่งกำลังคิดถึงเรื่องในอนาคตและนึกถึงเรื่อราวเก่า ๆ ในชีวิตที่ผ่านไปนานแล้ว นานเท่ากับอายุลูก และเป็นช่วงเวลายาวนานที่ต้องทำใจยอมรับความเป็นจริง ว่าครั้งหนึ่งเคยมีคนที่บอกว่ารักกันมากมายแต่สุดท้ายก็ทำร้ายจิตใจกันได้ลงคอ

   “ช่างมิ่ง”

   ได้ยินเสียงเรียกและมิ่งก็หันไปมองคนที่เรียก และเมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที

   “ฝากซองให้เฮียบัสหน่อย ตอนออกไปก็ลืมให้ เข้ามาอีกทีเห็นออฟฟิศปิดคงออกไปข้างนอก พอดีสวนกัน ยังไงรบกวนหน่อยนะ”

   แค่ส่งซองเอกสารให้ใช่มั้ย ถ้าแค่นี้ไม่มีปัญหา

   “ได้ครับ”

   ตอบรับสิ่งที่คุณทัศนัยบอกและทั้งมิ่งและคุณทัศนัยก็ตกอยู่ในความเงียบที่น่าอึดอัดด้วยกัน

   “ผมฝากด้วยนะ ห้ามลืมล่ะ”

   คงเป็นเพราะความไม่สนิทถึงทำให้อึดอัดใจจนพูดอะไรไม่ออก คุณทัศนัยเดินจากไปแล้วและมิ่งก็มองตามและถอนใจยาว นึกถึงสิ่งที่เต๋อเคยพูดเอาไว้แล้วก็ทำให้ไม่สบายใจ

   “มึงไปอ่อยอะไรคุณทัศเขาไว้ล่ะ เขาถึงมาชอบมึงได้”

   “ไอ้ห่าเต๋อ ปากเสีย”

   ที่เข้าหน้าอีกฝ่ายไม่ติดเพราะคำพูดบ้า ๆ ของไอ้เต๋อแท้ ๆ ก่อนหน้านี้ไม่รู้สึกอะไร แต่เพราะเต๋อพูดจาแปลก ๆ ใส่อยู่ตลอด พักหลังไม่รู้ว่าทำไมทุกครั้งที่เจอหน้าคุณทัศนัยถึงต้องหลบหน้า ไม่กล้ามองหน้าไม่กล้าพูดคุยด้วยอีกเลย

   “สิ้นเดือน ต้องจ่ายค่าเทอม สิ้นเดือนนี้ต้องจ่ายค่าเทอม ห้ามลืม สิ้นเดือนต้องจ่ายค่าเทอม”

   บอกตัวเองให้คิดถึงเรื่องที่ควรคิด และเลิกสนใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่องได้แล้ว จะมีเรื่องอะไรที่คนหาเช้ากินค่ำสมควรคิดมากไปกว่าเรื่องที่ต้องพยายามทำงานให้ได้เงินเยอะ ๆ เพื่อให้คนที่บ้านไม่ต้องอดอยากและมีกินมีใช้

        TBC.


หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 1 ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 10-01-2019 21:39:40
ไอ่เต๋อมันแซวจนมิ่งไม่กล้าเผชิญหน้ากับคุณทัศนัยเลย ...
เขิลเค้าอะดิ้  :o8:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 1 ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 10-01-2019 21:45:09
สู้ๆนะมิ่ง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 10-01-2019 21:53:02
เต๋ออย่าแหย่ให้ไก่ตื่น คุณทัศนัยเขายังไม่อะไรเลยเหอะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 1 ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 11-01-2019 07:19:15
มิ่งอาจจะกำลังสับสนอยู่  เราว่าคุณทัศสนใจมิ่งไม่น้อยล่ะ

หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 1 ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 11-01-2019 10:51:33
เรื่องใหม่น่าติดตามมาก แต่คนเขียนอย่าทิ้งผู้ใหญ่เปี่ยมของเราละ ไม่งั้นโป้งเลยขอบอก
 :really2: :really2: :really2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 1 ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 11-01-2019 20:28:26
มิ่งกลัวเลยเนี้ย เต๋อเอ้ย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 1 ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 11-01-2019 23:54:10
มาตามอ่านเพราะชื่อนักเขียนค่ะ 555 เจอพัฒน์ซะด้วยยย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 1 ตอนที่ 2】 up 10/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 12-01-2019 01:52:47
มีเรื่องใหม่มาแล้ว เย้ๆๆๆ
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 32】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 12-01-2019 13:36:29
อู่ซ่อมรัก. 3

คุณทัศนัยเข้ามาคุยงานและจัดการธุระเรื่องอื่น ๆ ที่อู่อยู่บ่อย ๆ  ทั้งที่ก่อนหน้านี้จะส่งลูกน้องเข้ามาติดต่อธุระเป็นส่วนใหญ่ หลังจากสังเกตอยู่นาน ก็เริ่มแน่ใจได้ว่าน่าจะเป็นอย่างที่คิด คุณทัศนัยน่าจะสนใจช่างมิ่ง ช่างคนใหม่ประจำอู่ที่เพิ่งรับเข้ามาทำงานได้ไม่นาน

   “เดี๋ยวนี้คุณทัศเขามารับรถที่อู่ด้วยตัวเองตลอดเลยนะ”

   “พัฒน์เห็นเมื่อก่อนให้ลูกน้องเข้ามา แต่เดี๋ยวนี้มาเองตลอด”

   มองหน้ากันแล้วก็รู้ได้ทันทีว่าคิดและเห็นในแบบเดียวกัน

   “แล้วก็ไม่ใช่แค่รถด้วยนะ บิลหรือเอกสาร พัฒน์ก็เห็นเขามาเอาด้วยตัวเอง”

   บารมีกำลังพูดคุยกับพิพัฒน์ที่วางมือจากงานที่กำลังทำ และหลังจากที่พูดคุยกันเรียบร้อยแล้วก็เข้าใจทุกอย่างได้ไม่ยาก

   “พัฒน์เห็นเขามอง ๆ ช่างมิ่งอยู่นะ”

   “อืม”

   “แล้วพี่ว่าช่างมิ่งคิดกับคุณทัศยังไง”

   “อันนี้ก็ไม่รู้ว่ะ ดูมันไม่ออก เดี๋ยวนี้เห็นมันหลบหน้าตลอดเวลาที่คุณทัศเข้ามาที่อู่ ถ้าคุณทัศเขาไม่ได้พูดอะไรก็คงแล้วแต่เขาแหละ”

   “อืม”

   พิพัฒน์พยักหน้ารับและหยิบบิลค่าซ่อมรถขึ้นมาตรวจ แต่เพียงไม่นานก็พูดบางอย่างขึ้นมา

   “แล้วแต่คุณทัศ แต่พี่บัสก็ส่งเต๋อไปปั่นหัวช่างมิ่งสินะ”

   ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่เคยรอดสายตาของพิพัฒน์ไปได้ ที่อยู่เงียบ ๆ ไม่ใช่ไม่สนใจสิ่งรอบตัวแต่มองอยู่ตลอดว่ามีอะไรเกิดขึ้นในอู่บ้าง และบารมีก็หัวเราะเสียงดังลั่นเพราะสิ่งที่พิพัฒน์พูด

   “เออ กูยอมมึงแล้วพัฒน์ ไม่เคยมีเรื่องไหนในอู่ที่รอดสายตามึงไปได้เลยจริง ๆ”

            +++

   มีที่อยู่ที่กินโดยไม่ต้องไปเสียค่าเช่าก็ช่วยให้ประหยัดไปได้มาก เงินทองที่หาได้นอกจากเก็บไว้เองบางส่วนแล้ว ที่เหลือก็ส่งให้ลูกให้พ่อแม่ที่บ้าน ไม่เคยกลัวงานหนัก กลัวแค่ไม่มีงานให้ทำ

   มิ่งอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยและเดินออกมาจากหลังอู่ที่ต่อเป็นห้องพักเล็ก ๆ สำหรับแค่พออยู่อาศัยได้ อยู่ที่นี่ดีอย่าง มีที่ให้ซุกหัวนอน ไม่ต้องไปจ่ายค่าเช่า จ่ายแค่ค่าน้ำค่าไฟ ประหยัดกินประหยัดใช้หน่อยก็อยู่ได้ และวันนี้ก็โชคดีที่มีงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่คนในอู่ช่วยกันจัดขึ้น มีของประดับง่าย ๆ ที่ทำกันเอง ลูกโป่งและสายรุ้งหลากสีที่ติดเอาไว้ที่ข้างฝา และไฟประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้มีสีสันพอให้รู้ว่าเป็นงานเลี้ยงที่มีอาหารเพียงแค่หมูกระทะสำหรับให้คนในอู่กินด้วยกัน

   ...วันเกิดพี่พัฒน์...

   ตั้งแต่พี่พัฒน์มาอยู่ คุณภาพชีวิตคนในอู่ดีขึ้นมาก เฮียบัสดูใจเย็นขึ้น บางครั้งก็อารมณ์ดี ซื้อไอติมรถเข็นแจกอยู่บ่อย ๆ แม้กระทั่งวันนี้ ก็มีงานวันเกิดพี่พัฒน์ อู่ไม่เคยมีเรื่องดี ๆ แบบนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว

   “เขากินกันจนจะหมดแล้ว มึงเพิ่งโผล่หัวมาเหรอ”

   ไอ้เต๋อเป็นหลานเฮียบัส หน้าตาดีมีการศึกษา แต่ไม่มีฐานะ บ้านมันอยู่ข้างอู่ และต้องมาช่วยงานที่อู่บ่อย ๆ เพื่อหาค่าเทอม หน้าที่หลักคือปากหมา หน้าที่รองตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นผู้ช่วยช่างนัย ไม่รู้ช่วยกันยังไง วันก่อนมิ่งเพิ่งเห็นช่างนัยกอด ๆ ลูบ ๆ คลำ ๆ อยู่

   จะยังไงก็แล้วแต่ ไม่ว่าจะรู้เห็นเรื่องอะไรมาก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูด อย่าเสือกเรื่องของคนอื่น เพราะชีวิตของตัวเองก็ไม่ได้ดีมากไปกว่าใคร ปัญหาชีวิตของตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอด การเสือกเรื่องชีวิตคนอื่นทั้งที่ชีวิตตัวเองก็ไม่ได้ดี มันไม่ใช่เรื่องที่สมควรทำ

   “พอดีที่บ้านกูโทรมา”

   บอกคนที่ต่อว่าและมิ่งก็นั่งลงข้างเต๋อที่ส่งตะเกียบให้หนึ่งคู่เพื่อใช้สำหรับคีบหมูและเต๋อก็มองหน้ามิ่งแล้วถอนหายใจยาว

   “เรื่องเดิมอีกสิ บ้านมึงน่ะ”

   จะมีเรื่องอะไรได้อีกล่ะนอกจากเรื่องเดิม

   “รอบนี้จะเอาลูกกูไปให้ได้ กูเหนื่อยนะไม่ใช่ไม่เหนื่อย ที่มาทำงานหาเงินขนาดนี้ก็ทำเพื่อลูก ทำเพื่อที่บ้าน เอาไปก็ไม่ใช่จะเอาไปเลี้ยงให้ดี มาขู่เอาเงินเรื่อย”

   เรื่องเดิม ๆ เรื่องเมียเก่าจะมาเอาลูกไปแต่มิ่งไม่ยอมให้

   “มึงก็ลองให้ไปดูสิ ลองให้เอาไปเลี้ยงเองซะบ้าง”

   “ถ้าให้ไปแล้ว กลัวว่าชาตินี้จะไม่ได้เห็นหน้าลูกอีก”

   เต๋อไม่เข้าใจเรื่องชีวิตครอบครัว แค่ฟังก็มึนงง รู้สึกว่าตัวเองยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจเรื่องแบบนี้ได้

   “ลูกมึงนี่ดีนะ พ่อแม่แย่งกัน น่าอิจฉาดี”

   ไม่รู้ว่าเต๋อพูดแบบนั้นด้วยความรู้สึกยังไง แต่มันมากพอให้ช่างวินัยเงยหน้าขึ้นมองและเรียกคนที่เริ่มจะพูดเรื่องเดิม ๆ อีกแล้ว

   “เต๋อ...”

   “เออ รู้แล้ว ไม่มีอะไรหรอก”

   เต๋อตอบกลับช่างวินัย ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร คีบหมูใส่ปากและเคี้ยวไปเรื่อย ๆ และช่างวินัยก็คีบหมูใส่จานให้เต๋อด้วย

   “เอามาให้ทำไม”

   ช่างวินัยไม่ได้ตอบแต่ยังคงปิ้งหมูและปลาหมึกใส่จานของเต๋อไปเรื่อย ๆ โดยมีส่วนเกินอย่างมิ่งที่ได้แต่มองตาม รู้สึกเหมือนอยู่ผิดที่ผิดทาง ถึงแม้เต๋อกับช่างวินัยจะไม่ได้แสดงออกให้ใคร ๆ เห็นว่ามีอะไรบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม สิ่งที่มิ่งต้องทำคือพยายามทำตัวให้เป็นปกติเท่านั้น ไม่ว่าจะรู้อะไรมา ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องพูด ไม่ใช่เรื่องที่ต้องทำเหมือนรู้ไปทั้งหมด อยู่ไปเงียบ ๆ ไม่ทำให้คนรอบข้างอึดอัดใจก็พอ

   “เดี๋ยววันนี้ผมขออนุญาตเป็นเจ้ามือให้นะครับ นานทีปีหน”

   มิ่งหันไปมองตามเสียงและก็เห็นว่าคุณทัศนัยเดินออกจากออฟฟิศมาพร้อมกับเฮีย แค่หันไปมองและไม่นึกว่าจะเผลอสบตากับคุณทัศนัยเข้าจนได้ รีบก้มหน้าก้มตาหลบและทำเหมือนมองไม่เห็น แต่ความซวยก็มาเยือน หมูกระทะมีสองชุดก็จริง แยกกันคนละวงก็จริง แต่เฮียก็สั่งให้คนอื่น ๆ ช่วยกันลากโต๊ะมาติดกัน มันคงจะไม่มีอะไร ถ้าคนที่มานั่งข้าง ๆ มิ่งไม่ใช่คุณทัศนัย
 
   “ผมมาขอร่วมวงด้วย รังเกียจหรือเปล่าเนี่ย”

   คุณทัศนัยยังคงมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส และคนอื่น ๆ ก็หัวเราะสนุกสนานเฮฮาและยินดีต้อนรับลูกค้ารายใหญ่ของอู่ที่มากินหมูกระทะด้วยกัน อาหารง่าย ๆ แต่เต็มไปด้วยมิตรภาพและสร้างความสุขให้ทุกคนในอู่

   “มิ่ง ตักน้ำแข็งให้คุณทัศหน่อย”

   เฮียบัสบอกมิ่งที่นั่งใกล้ถังน้ำแข็งที่สุด และมิ่งก็รู้หน้าที่ตัวเอง ลุกขึ้นไปจัดการเตรียมน้ำกับน้ำแข็งมาเสิร์ฟให้กับคุณทัศนัยทันที

   “ขอบคุณมากนะช่างมิ่ง”

   มันอาจจะไม่มีอะไรเลย ถ้ามิ่งไม่ระแวงและคิดไปเอง

   ...คุณทัศนัยเขามาชอบมึง...

   คำพูดที่เต๋อเคยพูดเอาไว้ ทำให้ยิ่งทำตัวไม่ถูก ปกติก็ไม่ใช่คนพูดมากอยู่แล้ว เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่รู้สึกอึดอัดกดดันแบบนี้ยิ่งไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ฟังเต๋อคุยกับพี่พัฒน์และยิ้มตามแค่นั้น

   “พัฒน์”

   แค่เฮียเรียก พี่พัฒน์ก็รู้ว่าเฮียอยากได้อะไรแล้วก็คีบอาหารใส่จานให้เฮีย แม้จะเป็นวันเกิดพี่พัฒน์แต่พี่พัฒน์ก็ยังทำหน้าที่ดูแลเฮียและคนในอู่อยู่ตลอดเวลา

   พี่พัฒน์คีบหมูที่สุกแล้วให้เฮีย และมิ่งก็เห็นว่าหลาย ๆ ครั้งช่างวินัยก็คีบอาหารที่สุกแล้วใส่จานให้เต๋อบ้างเหมือนกัน และเมื่อมองที่จานของตัวเองถึงเพิ่งเห็นว่าคุณทัศนัยคีบหมูมาใส่จานให้

        “สบาย ๆ นะ ผมเป็นคนง่าย ๆ ไม่เรื่องมากอะไร วันนี้ก็อยากมาสนุกสนานกับทุกคน”

   ทุกอย่างคงจะปกติดี ถ้าคุณทัศนัยไม่นั่งอยู่ติดกันและส่งยิ้มหวานให้จนมิ่งพูดอะไรไม่ออก ค่อย ๆ คีบหมูที่คุณทัศนัยย่างจนสุกเข้าปาก กินไปทั้งที่นั่งเกร็งและพยายามไม่ทำให้คนอื่น ๆ ต้องอึดอัดใจด้วยเพราะกลัวจะทำให้งานวันเกิดพี่พัฒน์ไม่สนุก

   “ผมไม่รู้ว่าทำอะไรไม่ดีกับช่างมิ่งไว้หรือเปล่า ถ้าผมทำอะไรไม่ดีไปก็อย่าถือโทษโกรธผมเลยนะ”

   แค่คำพูดเรียบง่ายและสายตาที่มองมาก็ทำให้มิ่งทำตัวไม่ถูกลูกค้าคนสำคัญของอู่ต้องกำลังพูดคำว่าขอโทษช่างซ่อมรถอย่างมิ่ง มันทำให้รู้สึกไม่สบายใจจนอยากจะหายตัวไปจากตรงนั้น

   “เปล่าครับ ไม่มีอะไรจริง ๆ ครับ”

   พยายามอธิบาย พยายามพูดให้ทุกอย่างดีขึ้นและคุณทัศนัยก็ส่งยิ้มให้และชวนเฮียและพี่พัฒน์คุย

   “นี่ตั้งแต่ผมส่งงานให้อู่มาหลายปี เขาเพิ่งพูดกับผมยาว ๆ แบบนี้เป็นครั้งแรกเลยนะ”

   เสียงหัวเราะของทุกคนดังขึ้น ทุกคนในอู่ดูจะเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณทัศนัยพูด ยกเว้นแค่มิ่งคนเดียวที่ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงดี

   “มันไม่ค่อยพูด ทำแต่งานอย่างเดียวคุณทัศ”

   เฮียบัสช่วยพูดให้และคุณทัศนัยก็พยักหน้ารับและหันมามองมิ่งที่นั่งอยู่ข้างกัน ส่งยิ้มให้และพูดสิ่งที่ทำให้มิ่งยิ่งเกร็งจนทำตัวไม่ถูกมากขึ้น

   “ช่างมิ่งไม่ได้เกลียดผมใช่มั้ย”

   “เปล่าครับ”

   ตอบออกไปแบบนั้น เพราะไม่อยากทำให้เกิดปัญหาและคุณทัศนัยก็ถอนหายใจโล่งใจ

   “แค่ไม่เกลียดกัน ผมก็ดีใจแล้ว”

   ทำไมต้องดีใจ?

   มิ่งรีบคีบหมูเข้าปากและก้มหน้าก้มตากินไป ไม่อยากพูดอะไรอีก แต่ต้องรีบเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเพราะรู้สึกว่าขาโดนกระแทก คนที่ทำอย่างนั้นไม่ใช่ใคร มันคือไอ้เต๋อ เห็นมันยักคิ้วและส่งยิ้มแปลก ๆ มาให้แล้วมิ่งก็ยิ่งต้องก้มหน้าก้มตาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเต๋อก็ขยับเข้ามาใกล้เพื่อกระซิบกระซาบพูดบางอย่างที่ข้างหูและทำให้มิ่งต้องขบริมฝีปากแน่น

   “เห็นมั้ย เชื่อกูหรือยัง กูบอกแล้วว่าคุณทัศเขามาชอบมึง”

        TBC.


หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-01-2019 14:06:22
 :z1: :z1: :z1: :z1: อีเต๋อนี้ก็ชงจัง 5555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 12-01-2019 15:38:12
คิดถึงเฮียบัสกับพิพัฒน์ ยังหวานกันเหมือนเดิมเลย 5555 /  มิ่งดูท่าจะได้คนช่วยเลี้ยงลูกแทนเมียเก่าแน่แล้ว  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 12-01-2019 17:23:12
คุณทัศนัย เดินเครื่องรุกจีบเลยย ทุกคนเป็นใจให้แล้วว มีไรถามเฮียบัสได้ แต่จะให้ดีถามเมียเฮียดีกว่า ฉลาดเป็นกรดสยบเฮียได้มาแล้ว 55555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: JanTi ที่ 12-01-2019 17:38:49
เต๋อไม่ใช่ช่างยนต์นะ แต่เป็นช่างเสี่ยม  :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 12-01-2019 17:45:46
เต๋อนี่แหย่เก่งจริง ช่างมิ่งสะดุ้งแรงแล้วว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 12-01-2019 19:10:09
เต่อมือชง


 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 12-01-2019 19:39:11
อิเต๋อช่างยุ 555555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-01-2019 20:36:34
คนเชียร์คุณทัศเยอะอย่างนี้ ช่างมิ่งไม่น่าจะรอด
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 12-01-2019 21:39:12
เต๋อแกนี่รู้ทันตลอด 555+
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 13-01-2019 01:57:46
ได้คนช่วยเลี้ยงลูกแล้ววว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 13-01-2019 02:22:15
เต๋อแซวจนไก่ตื่นหมด เดี๋ยวก็หนีเตลิดหรอก  :laugh:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 13-01-2019 09:29:53
รำอีเต๋อ บ่องตง

เรื่องคนอื่นเค้า ให้เค้าดำเนินเรื่องกันเองจ้ะ ไปเรื่อยๆเหมือนตอนแรกก็ดีอยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 13-01-2019 16:48:17
ช่างวินัยจัดการกับคนของตัวเองด่วนเลย
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 13-01-2019 18:35:08
อู่ซ่อมรัก. 4

   “มิ่ง เดี๋ยวช่วงเย็น ๆ เอารถไปส่งให้คุณทัศที่บริษัทหน่อยนะ”

   อยู่ดี ๆ เฮียก็บอกให้เอารถไปส่งคุณทัศนัยที่บริษัทรถเช่า ถ้าเป็นเมื่อก่อนมิ่งคงไม่คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้แค่คิดว่าจะต้องเจอหน้ากันก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาแล้ว

   “ไอ้เต๋อนะ บอกมันไปก็เท่านั้น อ้างนู่นอ้างนี่ ช่างนัยก็ติดทำรถอีกคัน ก็รู้หรอกว่ามึงไม่ค่อยอยากจะเจอคุณทัศเท่าไหร่ นี่ถ้าไปส่งเองได้กูก็คงไปแล้ว แต่ติดพาพัฒน์ไปหาหมอ มันไม่ค่อยสบาย”

   เจ้าของอู่มาขอร้องด้วยตัวเอง มิ่งเป็นลูกจ้างจะทำตัวเรื่องมาก เลือกงานคงไม่ได้ เจ้าของอู่บอกให้ทำอะไรก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นใครจะอยากจ้าง แต่ที่น่าแปลกใจคือทำไมเฮียถึงรู้ว่าไม่ค่อยอยากเจอคุณทัศนัย หรือว่าคนอื่น ๆ ก็รู้ว่าทุกวันนี้หลบเลี่ยงไม่ยอมเจอกับคุณทัศนัยจริง ๆ

   “เดี๋ยวผมไปส่งรถให้ครับ เฮียครับผมไม่ได้ไม่ชอบคุณทัศหรอกครับ ผมแค่กลัวไปทำอะไรไม่ดีให้คุณทัศไม่พอใจแค่นั้น”

   รีบบอกให้เจ้าของอู่เข้าใจและเฮียก็พยักหน้ารับ

   “กูก็นึกว่ามึงไม่ชอบคุณทัศ กูเห็นคุณทัศมาทีไร มึงก็วิ่งหนีทุกที ถ้าคุณทัศมาทำอะไรไม่ดีกับมึง ต้องบอกกูนะ จะได้ไม่ต้องลำบากใจกัน”

   คุณทัศไม่เคยทำอะไรไม่ดีด้วย มีแค่มองแล้วก็ส่งยิ้มให้ บางครั้งยังเดินเข้ามาทักทายบ้าง กับช่างหรือเด็กในอู่คนอื่น ๆ ก็ไม่เคยถือตัว ทั้งหมดมันผิดที่มิ่งเองที่เอาแต่คิดเรื่องไม่ดี เพราะไอ้เต๋อแท้ ๆ เลยทำให้กลายเป็นแบบนี้

   “ขอโทษครับเฮีย บางทีผมก็คิดเรื่องที่บ้านด้วยเลยอาจจะทำให้คนอื่น ๆ เข้าใจผิด”

   หาข้อแก้ตัวที่ฟังดูน่าเชื่อถือที่สุดและบารมีก็เข้าใจที่มิ่งพูด

   “เออ เข้าใจว่ะ เรื่องที่บ้านเรื่องครอบครัวมันก็ต้องสำคัญที่สุดสำหรับทุกคนนั่นแหละ มึงก็อย่าไปคิดมาก อะไรปล่อยวางได้มึงก็ต้องปล่อยวางนะ มึงก็พยายามทำดีที่สุดแล้ว อย่าไปกดดันตัวเองให้มาก”

   ฟังที่เฮียบัสสอนแล้วก็คิดตาม บางทีก็อยากให้เป็นแบบนั้น อยากจะปล่อยวางบ้าง แต่เมื่อคิดขึ้นมาทีไร มันก็อดไม่ได้ที่จะโทษตัวเองทุกที

   “ผมมันไม่ดีเองแหละครับ ถ้าสมัยก่อนตั้งใจเรียน ไม่หาเรื่องใส่ตัวจนทำให้พ่อแม่เดือดร้อนคงได้เป็นหลักให้ครอบครัวมากกว่านี้”

   สีหน้าของคนพูดบ่งบอกให้รู้ว่ายังเสียใจกับเรื่องเดิม ๆ ในชีวิตที่ผ่านไปแล้ว และบารมีก็เข้าใจดีว่าช่างในอู่รู้สึกยังไง

   “มึงต้องอยู่กับปัจจุบัน แล้วก็คิดให้ได้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่และทำเพื่อใคร”

   “ผม...ก็ทำทุกวันนี้เพื่อลูก แล้วก็คนที่บ้านนั่นแหละครับเฮีย”

   บารมีตบไหล่ของมิ่งเบา ๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้ และมิ่งก็เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอู่และยกมือไหว้ นอกจากจะเป็นเจ้านายแล้วยังคอยสอนคอยเตือนสติให้ไม่คิดอะไรฟุ้งซ่านไปไกล

   “เออ มึงรู้ตัวเองแบบนี้ก็ดีแล้ว ตอนนี้มึงคิดแค่เรื่องหน้าที่ ที่มึงต้องทำก็พอ”

            +++

   [นี่ใช่ไลน์ช่างมิ่งหรือเปล่าครับ]

   [ใช่ครับ]

   [ผมทัศนัยเองนะ เฮียบอกแล้วใช่มั้ยเรื่องที่ผมจะรบกวนช่างมิ่งหน่อย]

   [บอกแล้วครับ]

   มีข้อความส่งเข้ามาหาและแค่เห็นว่าเป็นข้อความของใครมิ่งก็ลนลานจนต้องตั้งสติอยู่นาน และพิมพ์ตอบข้อความที่คุณทัศนัยส่งมาหา

   [เดี๋ยวผมจะแชร์โลเคชั่นให้ ช่างมิ่งขับรถมาจอดไว้หน้าบริษัทผมเลยก็ได้]

   [ได้ครับ]

   [ขอบคุณมากนะ]

   คิดว่าบทสนทนาที่พิมพ์ตอบโต้กันจะจบเพียงแค่นั้น แต่อยู่ดี ๆ ก็มีข้อความเข้ามาอีก

   [รูปโปรไฟล์นี่ลูกช่างมิ่งเหรอ]

   [ครับ]

   ข้อความเงียบหายไปพักใหญ่ แล้วคุณทัศนัยก็ทักกลับมาอีกครั้งพร้อมด้วยประโยคที่ทำให้มิ่งต้องขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่เข้าใจ

   [น่ารักดี]

   คุณทัศนัยคงหมายถึงรูปโปรไฟล์ที่มิ่งตั้งเอาไว้เป็นรูปของตัวเองกำลังอุ้มลูกและคุณทัศนัยคงหมายถึงลูกสาวที่มิ่งอุ้มอยู่ไม่น่าจะมีอะไรมากกว่านั้น

   [จะเข้าโรงเรียนแล้วครับ]

   [น่าเหมือนพ่อ]

   อ่านแล้วก็ไม่เข้าใจ บางทีคุณทัศนัยคงพิมพ์ผิด และมิ่งก็ช่วยแก้ข้อความให้

   [หมายถึง หน้าเหมือนผมใช่มั้ยครับ]

   [เปล่า หมายถึงน่ารักเหมือนพ่อ]

   แค่เห็นข้อความที่ได้รับ ก็ถึงกับชะงักนิ่งงันไปชั่วขณะ เรื่องที่เต๋อเคยพูดเอาไว้ย้อนกลับมาในหัวอีกครั้ง และมิ่งก็รู้สึกลำบากใจเพราะข้อความที่ได้อ่าน ไม่รู้ว่าคุณทัศนัยพิมพ์ข้อความแบบนี้ส่งมาทำไม แต่มิ่งคิดว่าควรจะตอบไปตามมารยาทและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

   [อ่อ ครับ]

   ตอบกลับไปแบบนั้นและคุณทัศนัยก็ส่งข้อความกลับมาหาอีกครั้ง

   [ผมแซวเล่น ไม่ได้โกรธกันใช่มั้ย]

   [ไม่ครับ]

   [ผมว่าช่างมิ่งดูเหมือนโกรธผมเลยนะ]

   [เปล่าครับ ไม่ได้โกรธ คุณทัศส่งโลเคชั่นมาเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวผมไปส่งรถให้]

   ตั้งใจจะตัดบทสนทนาแค่นั้นแต่เมื่อเห็นข้อความที่คุณทัศนัยส่งมาอีกก็ยิ่งทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ

   [เวลาเจอหน้ากันแล้วช่างมิ่งคุยกับผมเยอะ ๆ เหมือนแบบนี้ก็คงดีมากเลยนะ]

   [ครับ]

   ตอบกลับไปแล้ว และมิ่งกำลังจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเสื้อแต่คุณทัศนัยก็ยังส่งข้อความตอบกลับมา

   [ครับก็ครับ ยังไงก็ขอบคุณช่างมิ่งมากนะ ผมรบกวนช่างมิ่งเป็นธุระเรื่องนี้ให้ผมด้วย]

   [ครับ]

   [ขากลับเดี๋ยวผมมาส่งช่างมิ่งเอง]

   [ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับเองดีกว่า]

   [ไม่ได้สิ ผมรับปากเฮียไว้แล้ว ว่าจะมาส่ง ถ้าผมไม่มาส่งน่าเกลียดตายเลย เฮียจะคิดยังไง ผมเสียเครดิตเลยนะ วันหลังผมคงไม่กล้ารบกวนลูกน้องเฮียแล้ว]

   [มันใกล้นิดเดียวเองนะครับ]

   พยายามปฏิเสธแล้ว แต่ดูเหมือนคุณทัศนัยก็ยังยืนยันจะมาส่งให้ได้

   [ยังโกรธเรื่องที่ผมแซวเหรอ]

   [ผมไม่ได้โกรธครับ]

   [งั้นเดี๋ยวเจอกัน ผมจะได้รู้ว่าช่างมิ่งไม่ได้โกรธผมแล้วจริง]

   หลังจากนั้นไม่มีข้อความอะไรส่งมาอีก และมิ่งก็มองโทรศัพท์ในมือและถอนใจยาว ปกติก็ไม่ค่อยกล้าจะพูดคุยด้วยอยู่แล้ว แต่นี่ต้องไปเจอหน้ากันตรง ๆ แล้วจะทำหน้ายังไงตอนที่เจอกัน

    มิ่งกำลังเครียดทั้งที่เป็นเรื่องเล็กน้อยแค่เอารถไปส่งที่บริษัทรถเช่าของคุณทัศนัยแค่นั้น แต่แค่คิดว่าจะต้องเจอหน้าและพูดคุยกัน แค่นี้ก็ทำให้หนักใจจนไม่รู้จะทำยังไงดี

            +++

   จอดรถเพื่อตั้งสติอยู่หน้าบริษัทรถเช่าของคุณทัศนัยอยู่นานแต่ไม่กล้าเข้าไปหาคุณทัศนัยที่ออฟฟิศ ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาเจอสถานการณ์ชวนอึดอัดใจแบบนี้ด้วย แต่เมื่อเป็นหน้าที่และเป็นงานที่เฮียมอบหมายให้ทำก็ต้องทำให้สำเร็จเรียบร้อย

   ในที่สุดหลังจากทำใจอยู่นาน มิ่งก็ก้าวขาลงจากรถและค่อย ๆ เดินไปที่หน้าออฟฟิศของบริษัทรถเช่าของคุณทัศนัย กำลังจะเปิดประตูเข้าไปแต่คุณทัศนัยที่รออยู่ก่อนแล้วก็เปิดประตูออกมาทักซะก่อน

   “มาแล้วเหรอช่างมิ่ง เข้ามาก่อนสิ”

   “เอ่อ ครับ ผมมาส่งรถครับ”

   มิ่งยกมือไหว้เจ้าของบริษัทและกำลังจะถอดรองเท้าผ้าใบที่สวมอยู่ออกแต่คุณทัศนัยก็ห้ามเอาไว้

   “ไม่เป็นไรใส่รองเท้าเข้ามาก็ได้”

   ทำตามที่คุณทัศนัยบอกและเดินตามเข้ามาในห้องทำงาน และคุณทัศนัยก็เชื้อเชิญให้นั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกัน มิ่งยื่นกุญแจรถให้กับคนที่นั่งเอนหลังในท่าสบาย ๆ อยู่บนเก้าอี้ คุณทัศนัยรับกุญแจรถมาวางไว้บนโต๊ะและมิ่งก็รายงานเรื่องที่ได้รับมอบหมายให้ทำ

   “ผมลองรถให้แล้วนะครับ ไม่มีปัญหาอะไร งั้นผมกลับนะครับ”

   พูดเหมือนท่อง ยังไม่ทันที่คุณทัศนัยจะตอบ มิ่งก็รีบยกมือไหว้เพื่อจะได้รีบกลับ แต่ก็ถูกคุณทัศนัยรั้งเอาไว้

   “เดี๋ยวก่อนสิ อยู่ก่อนจะรีบไปไหนล่ะช่างมิ่ง ผมมีเช็คจะฝากไปให้คุณพัฒน์ด้วย”

   มิ่งที่เตรียมจะหนี ต้องหยุดชะงักและรู้สึกว่าหายใจไม่ทั่วท้อง พยายามรวบรวมสติและบังคับหน้าของตัวเองไม่ให้แสดงความรู้สึกอะไรออกไป

   “เอ่อ ครับ”

   “ช่างมิ่งนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวผมจัดการให้ ขอเคลียร์งานอีกหน่อย”

   แล้วจะทำอะไรได้ มิ่งได้แต่นั่งรอด้วยท่าทางอึดอัดใจ ดูเหมือนคุณทัศนัยจะกำลังตรวจเช็กเอกสารบางอย่างอยู่และสายตาของมิ่งก็มองไปที่นาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนัง เข็มนาฬิกาทุกเข็มดูจะเดินช้ากว่าปกติและมิ่งก็รู้สึกอึดอัดใจที่ต้องนั่งอยู่ในห้องเงียบ ๆ กับคุณทัศนัยสองคน ยังดีที่มีโทรศัพท์เลยหยิบออกมากดเล่นรอเวลา และคุณทัศนัยที่แอบเหลือบสายตามองคนที่ก้มหน้ากดโทรศัพท์เล่นไปเรื่อย ๆ ก็แอบยิ้มกับตัวเองเงียบ ๆ

   ไม่ได้อยากจะแกล้งหรอกนะ แต่แค่อยากรู้ว่าถ้าต้องอยู่ด้วยกัน แบบนี้แค่สองคน มิ่งจะทำยังไง

             +++

   “ขอโทษทีนะนานไปหน่อย พอดีผมต้องตรวจเอกสารหลายใบ ช่างมิ่งเลยต้องมาเสียเวลารอนานเลย”

   มิ่งเงยหน้าจากโทรศัพท์ที่อยู่ในมือและมองมาที่คุณทัศนัยที่ดูเหมือนจะทำเช็คให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว รับเช็คที่คุณทัศนัยยื่นส่งให้และรู้สึกโล่งใจที่จะได้กลับแต่ดูเหมือนคุณทัศนัยจะไม่ยอมให้กลับง่าย ๆ

   “เดี๋ยวช่างมิ่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ มีของฝากไปให้เฮียด้วย”

   คุณทัศนัยลุกขึ้นเดินไปด้านหลังของออฟฟิศและมิ่งก็มองตาม ในเวลาไม่นานคุณทัศนัยก็หิ้วถุงใบใหญ่เดินออกมาและชวนให้มิ่งออกมาด้วยกัน

   “ช่างมิ่งกินข้าวมาหรือยัง”

   “เอ่อ เดี๋ยว...เดี๋ยวผมกลับไปกินครับ”

   “แปลว่ายังไม่ได้กินใช่มั้ย”

   มิ่งไม่รู้ว่าควรจะตอบออกไปยังไงดี และคุณทัศนัยก็ชวนให้ไปกินข้าวด้วยกัน

   “ผมก็ยังไม่ได้กินข้าว ช่างมิ่งไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ”

   แบบนี้คงจะไม่ดี แค่นั่งอยู่ด้วยกันที่ออฟฟิศก็เหมือนจะหายใจไม่ออกแล้ว ถ้าต้องไปกินข้าวด้วยกันอีกคงจะไม่ไหว

   “ผม คือว่าผม...”

   คุณทัศนัยหันมามองคนที่พูดจาติด ๆ ขัด ๆ แล้วก็นึกสงสัยว่ามิ่งจะพูดอะไร

   “ผมขอโทษจริง ๆ ครับคุณทัศ ผมไปกินข้าวกับคุณทัศไม่ได้หรอก ผมต้องรีบกลับจริง ๆ”

   มิ่งตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดออกไป ไม่ว่ายังไงก็คงไม่สามารถไปอยู่ในสถานการณ์ที่ชวนอึดอัดใจกับคุณทัศนัยได้จริง ๆ และคุณทัศนัยก็เลิกคิ้วขึ้นและมองหน้าของมิ่งที่มีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

   ...การไล่ต้อนให้อีกฝ่ายจนมุมดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดี...

   “ไม่เป็นไรหรอกช่างมิ่ง อย่าคิดมากเลย ผมไม่ได้ซีเรียสอะไร ไม่ต้องขอโทษผมหรอก พอดีเห็นว่าช่างมิ่งนั่งคอยนานแล้ว ผมก็เกรงใจ เลยอยากให้ไปกินข้าวด้วยกันแค่นั้น แต่ถ้าช่างมิ่งไม่สะดวกใจก็ไม่เป็นไรนะ”

   โชคดีที่คุณทัศนัยยอมเข้าใจง่าย ๆ และมิ่งก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจที่คุณทัศนัยไม่ติดใจถือสาหาความกับสิ่งที่พูดออกไป

   “ผมขอโทษจริง ๆ ครับคุณทัศอย่าโกรธผมเลยนะครับ”

   แล้วมิ่งก็ยกมือไหว้พร้อมกับขอโทษไม่หยุด เห็นแบบนั้นแล้วยิ่งทำให้คุณทัศนัยยิ้มกว้างเพราะสิ่งที่มิ่งทำ

   “ช่างมิ่งไม่ได้เกลียดผมใช่มั้ย”

   “เปล่าครับ ไม่ได้เกลียดครับ ผมไม่ได้เกลียดคุณทัศจริง ๆ”

   รีบปฏิเสธและมิ่งก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ทั่วท้อง และหัวใจก็เริ่มต้นในจังหวะแปลก ๆ เวลาที่คุณทัศนัยมองมา แค่เจอกันในอู่ไกล ๆ ก็ว่าแย่แล้ว นี่ต้องมาพูดคุยกันจริง ๆ จัง ๆ มิ่งเลยไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง

   “แค่ช่างมิ่งไม่โกรธไม่เกลียดกัน ผมก็ดีใจแล้วล่ะ เดี๋ยวผมไปส่งช่างมิ่งที่อู่นะ ขอโทษทีที่ผมทำให้ช่างมิ่งต้องนั่งรออยู่ตั้งนาน”

            +++

   “เมื่อก่อนตอนที่เราเจอกันแรก ๆ ช่างมิ่งยังชวนผมคุยแล้วก็ยังชวนเล่นหมากฮอสเลย จำได้มั้ย”

   อยู่ดี ๆ คุณทัศนัยก็เริ่มรื้อฟื้นความหลังเมื่อนานมาแล้วขึ้นมา และมิ่งที่นั่งหลังเกร็งก็แกล้งเมินหน้ามองไปนอกหน้าต่างรถ ถึงจะจำได้แต่ก็ไม่รู้จะตอบออกไปยังไง

   “ตอนนั้นช่างมิ่งมาทำงานที่อู่ใหม่ ๆ ใช่มั้ยผมจำได้”

   “ครับ”

   ถามคำตอบคำ พูดด้วยหลายคำ ตอบกลับมาหนึ่งคำ และคุณทัศนัยก็ไม่ได้เร่งรัดให้มิ่งต้องพูดอะไรอีก ขับรถพามาส่งจนรถมาจอดที่หน้าอู่

   “อย่าลืมของฝากนะ”

   กำลังจะลงจากรถแต่คุณทัศนัยก็เรียกเอาไว้และมิ่งก็หันกลับมาอีกครั้ง

   “ถุงใหญ่ของเฮีย ถุงเล็กของช่างมิ่งนะ”

   ฟังสิ่งที่คุณทัศนัยบอกและมิ่งก็มองของที่วางอยู่ที่เบาะรถด้านหลัง

   “ทำไมถึงให้ผมล่ะครับ”

   เอ่ยถามด้วยความสงสัยและคุณทัศนัยก็ตอบสิ่งที่มิ่งถาม

   “ช่างมิ่งอุตส่าห์ขับรถมาส่งให้ผมที่บริษัท ก็ถือว่าแทนคำขอบคุณจากผมแล้วกันนะ”

   “อ่อ...ขอบคุณครับคุณทัศ”

   ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ก็เลยยกมือไหว้ขอบคุณและลงจากรถเพื่อมาหยิบถุงของฝากที่วางอยู่ที่เบาะด้านหลังรถ

   “ช่างมิ่ง”

   “ครับ”

   “ผมดีใจนะ ที่วันนี้ช่างมิ่งยอมคุยกับผมและไม่หลบหน้าผมเหมือนที่ผ่านมา”

       TBC.
   
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 3】 up 12/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-01-2019 19:04:41
เต๋อไม่ใช่ช่างยนต์นะ แต่เป็นช่างเสี้ยม  :hao6:

ทั้งปากหมา ทั้งเสี้ยมเก่ง  :katai2-1:
เมียเก่ามิ่งแย่มาก เลิกแล้วยังมาขอเงินอีก  เลววววววว  :z6: :fire: :angry2:

ทัศนัย  มิ่ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-01-2019 19:15:14
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 13-01-2019 19:43:09
ช่างมิ่งก็จะเขินๆ หน่อยนะ แต่อีกหน่อยก็จะหายเขินละ
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 13-01-2019 21:46:02
ชอบน้องมิ่งงงงง น่ารักมากกกกกก

เป็นคุณทัศนะจะจับมาฟัด
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 13-01-2019 22:03:47
เพราะโดนแซวหนักเลยทำให้มิ่งอึดอัด :ling3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 13-01-2019 22:11:18
คุณทัศ อย่ารุกแรงนักเลย ให้เวลาช่างมิ่งเขาหน่อย นี่ก็เกร็งจะแย่แล้ว เอ็นดูนางงง  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 13-01-2019 22:21:45
ปรบมือรอ  :katai4:
ติดตามงานเขียนของพี่มานานมาก
รออ่านน่าาา :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-01-2019 22:47:27
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 13-01-2019 22:50:19
ในใจช่างมิ่งคงรำคาญไม่ไหวแล้ว55555555555 สู้ต่อไปนะ น้ำหยดลงบนหินทุกวันหินมันยังกร่อนน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 13-01-2019 22:56:52
ติดตามจ้า ^^
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-01-2019 23:00:55
คุณทัศออกจะอบอุ่น ใจดี มิ่งช่วยพิจารณาด้วยนะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 13-01-2019 23:20:42
รุกหนักเหลือเกินนะครับ,,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 13-01-2019 23:45:04
สู้นะคุณทัศ น้องมิ่งงงง มีสามีมาหาให้กิน ก็แซ่บกับพี่เค้าหน่อยยยย :mew1: :katai3: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 13-01-2019 23:51:31
คุณทัศอย่าเพิ่งรุกหนักนะ ให้เวลามิ่งได้ปรับตัวหน่อย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 14-01-2019 12:46:48
มิ่งกล้าๆหน่อย คุณทัศเขาก็ใจดีอยู่นะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 2 ตอนที่ 4】 up 13/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 14-01-2019 18:50:40
คุณทัศนัยรุกหนักแต่ก็รู้จักรอ มีผ่อน จีบช่างมิ่งต้องใจเย็นๆ :hao3:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 14-01-2019 23:06:20
อู่ซ่อมรัก. 5

   “มันมีลูกมีเมียตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ เด็กสมัยนี้มันไว”

   “ขนาดหงิม ๆ เรียบร้อยอย่างไอ้มิ่งยังเอาเมียเข้าบ้าน หาลูกมาให้แม่มันเลี้ยงได้เลย”

   “ลูกมันจะเข้าโรงเรียนแล้ว พ่อมันยังเด็กอยู่เลย”

   “ไอ้มิ่งไปติดทหารไม่กี่เดือน เมียมันก็หนีตามชู้ไปแล้ว”

   “มิ่ง วันนี้เมียเอ็งมันจะอุ้มลูกมันกลับ ดีว่าเห็นทัน แม่ไม่ให้มันเอาไปนะ มันว่าถ้าไม่ให้มันจะฟ้องเอาเลย เอ็งมาคุยกับมันให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไงกัน หลานข้า ข้าไม่ให้นะ”

   มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาไม่นาน มิ่งไม่รู้ว่าทำไมชีวิตถึงได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วมากมายขนาดนี้
   ไม่ได้เรียนต่ออย่างที่ตั้งใจ เพราะต้องออกจากวิทยาลัยเพื่อมาหางานทำ หาเงินค่านมให้ลูกและส่งเมียเรียน ความรักในวัยรุ่นไม่ยั่งยืน ถึงจะมีลูกด้วยกันก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

   มิ่งมีความรู้เรื่องช่างยนต์มาบ้างจากการที่ได้เรียน สามารถทำงานที่อู่ซ่อมรถแถวบ้านได้และเริ่มจากช่วยงานเล็ก ๆ น้อย ๆ จนเป็นช่างประจำอู่ ไม่นานหลังจากส่งเมียเรียนจบมัธยมปลายและเข้ามหาวิทยาลัยทุกอย่างก็เปลี่ยนไปและเมื่อติดทหารเรื่องที่เคยกลัวมาตลอดก็เป็นจริง

   “มันไปได้หลายเดือนแล้ว แม่ไม่ได้บอกเพราะไม่อยากให้เอ็งเสียใจ”

   ...กูผิดอะไร...

   ที่ผ่านมาที่ทำทุกอย่างให้มาโดยตลอด ...กูทำเพื่ออะไร...

   “พรุ่งนี้มันจะให้ตำรวจมาคุยที่บ้าน เอ็งจะให้แม่ทำยังไง เอ็งมาจัดการเอา”

   สองทุ่มครึ่งแล้ว รถสองแถวในซอยเลิกวิ่งไปตั้งแต่ห้าโมงเย็น สิ่งที่ทำได้ตอนนี้มีแค่นั่งรอเพราะคุณทัศนัยจะเข้ามาเอาเอกสาร เฮียเลยฝากซองไว้ให้ บอกเฮียแล้วว่าต้องกลับบ้าน และเฮียก็สั่งให้รอเต๋ออยู่ที่อู่เพราะเต๋อจะขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกมาส่ง แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็น

   มิ่งรู้สึกกระวนกระวายร้อนใจจนไม่อยากรออีก ใจมันกลับไปถึงบ้านแล้วทั้งที่ตัวยังอยู่ที่อู่ เวลาทุกวินาทีที่ผ่านไปมีค่าและรู้สึกเหมือนจะทนรอไม่ไหวมากขึ้นเรื่อย ๆ มองนาฬิกาที่ฝาผนังก็ทำให้ยิ่งร้อนใจ

   ทั้งเต๋อทั้งคุณทัศนัยยังไม่มา ถ้าส่งเอกสารให้แล้ว มิ่งคงไม่รอเต๋อไปส่ง ตัดสินใจว่าจะเดินออกไปที่ถนนใหญ่เอง หลังจากนั้นก็คงพอหารถไปที่สถานีขนส่งได้ ขืนต้องรออยู่อย่างนี้ต่อไป คงร้อนใจจนอกแตกตาย

            +++

   “เฮียบัสบอกว่าตอนออกจากอู่ให้พาช่างมิ่งออกมาด้วยเพราะช่างมิ่งจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ขึ้นรถสิ เดี๋ยวผมไปส่ง”

   ครั้งก่อนที่คุณทัศนัยมาส่งที่อู่ก็ว่าแย่แล้ว นี่ยังจะพาไปส่งที่สถานีขนส่งอีก แต่มิ่งก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยจำใจขึ้นมาอยู่บนรถ คิดว่าคุณทัศนัยจะมาส่งแค่ถนนใหญ่ แต่คุณทัศนัยขับรถมุ่งหน้าไปที่สถานีขนส่ง และแทนที่จะจอดให้ลงกลายเป็นขับรถเบี่ยงออกไปอีกทาง และมิ่งก็รีบถามทันทีเพราะเส้นทางนี้ไม่ใช่เส้นทางเข้าสถานีขนส่ง

   “คุณทัศมาผิดทางแล้ว จอดข้างหน้าก็ได้เดี๋ยวผมเดินย้อนกลับไปขึ้นรถเอง”

   เราไม่เคยพูดคุยกันแบบจริงจัง แม้จะเห็นหน้ากันอยู่บ่อย ๆ แต่น้อยครั้งมากที่มิ่งจะพูดกับคุณทัศนัยแบบนี้

   “ไม่นี่ ถูกแล้ว เฮียบัส บอกให้ผมไปส่งช่างมิ่ง”

   เฮียบอกให้ไปส่งอาจจะแค่ถนนใหญ่ หรืออาจจะที่สถานีขนส่ง บางทีคุณทัศนัยอาจจะกำลังเข้าใจผิด

   “แต่นี่คุณทัศมาผิดทางแล้ว”

   “ไม่นะ ทางนี้ไปบ้านช่างมิ่งได้ไม่ใช่เหรอ”

   “ใช่ครับ แต่ว่า...”

   ใช่ที่เป็นถนนเพื่อไปบ้าน แต่ไม่ใช่ที่คุณทัศนัยจะไปส่ง

   “เฮียบัสไม่ได้บอกให้คุณทัศนัยไปส่งผมที่บ้านหรอกใช่มั้ยครับ”

   “เขาบอกให้ผมพาช่างมิ่งไปส่งกลับบ้าน”

   นั่นมันอาจจะหมายถึง ให้พาไปที่สถานีขนส่งเพื่อให้ขึ้นรถกลับบ้านเอง ไม่ใช่การขับรถไปส่งที่บ้านแบบนี้

   “นี่ผมก็ไม่รู้ยังไงนะ แต่ช่างมิ่งจะกลับบ้านใช่มั้ย ผมไปส่งช่างมิ่งที่บ้านก็ถูกแล้ว มีตรงไหนผิดพลาดเหรอ”

   ที่ผิดพลาดไม่มี แต่ที่มีคือ มิ่งกำลังนั่งตัวเกร็งหลังแข็ง และพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะอธิบายยังไงคุณทัศนัยถึงจะเข้าใจ

   “คุณทัศครับ คือว่า...”

   พูดออกไปเสียงเบาและคุณทัศนัยก็หันมามองหน้ามิ่งที่กำลังทำหน้าไม่ถูก คิดว่าคงจะอึดอัดใจมาก

   “ให้ผมไปส่งที่บ้านนะ”

   คุณทัศนัยทำให้มิ่งพูดอะไรไม่ออก

   “คือว่า ผม...”

   “เฮียฝากให้ผมไปส่งช่างมิ่งที่บ้าน ส่งเสร็จผมก็กลับ ไม่มีอะไรต้องคิดมากหรอก สบายใจได้”

   แบบนี้แหละที่ยิ่งทำให้ไม่สบายใจ มิ่งลอบถอนหายใจและมองออกไปนอกหน้าต่างรถ นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นและไม่รู้จะพูดอะไรดี

   พูดก็ไม่ดี ยิ่งพูดออกไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่ดี ไม่พูดก็ไม่ได้ ถ้าไม่พูดอะไรเลยก็จะกลายเป็นคนไม่รู้จักกาลเทศะและไม่มีความเกรงใจ

   มิ่งกำลังครุ่นคิดว่าจะพูดกับคุณทัศนัยยังไง และคุณทัศนัยก็ไม่พูดหรือซักถามให้มิ่งไม่สบายใจ ภายในรถมีเพียงเสียงจากวิทยุที่พอช่วยให้บรรยากาศที่แสนอึดอัดใจระหว่างคนสองคนเบาบางลงบ้าง

   “เพลงนี้เพราะดีนะ”

   คุณทัศนัยชวนคุยและมิ่งก็ตอบรับเสียงเบา

   “ครับ”

   “อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง”

   เสียงร้องเพลงคลอเบา ๆ ไปพร้อมกับเพลงในวิทยุทำให้มิ่งต้องหันมามองคุณทัศนัยที่ร้องเพลงให้ฟังอย่างอารมณ์ดี

   “ถ้าช่างมิ่งมีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะ ไม่ว่าเรื่องอะไรที่ผมพอช่วยได้ผมจะช่วย”

   อยู่ดี ๆ คุณทัศนัยก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาและมิ่งก็รีบยกมือไหว้ขอบคุณคนที่ขับรถมาส่งที่บ้านทั้งที่มืดค่ำแล้ว

   “ขอบคุณที่มาส่งผมครับ”

   คุณทัศนัยพยักหน้ารับและส่งยิ้มบาง ๆ ให้คนที่นั่งอยู่ข้างกัน

   “ไม่เป็นไรหรอก ผมยินดี”

            +++

   รถเข้ามาจอดหน้าบ้านสวนที่เป็นบ้านไม้สองชั้นหลังเล็ก ๆ และพ่อแม่ของมิ่งก็มายืนรอเปิดประตูให้ที่หน้าบ้าน

   “พ่อแม่ นี่คุณทัศ”

   แนะนำให้พ่อแม่รู้จักและคุณทัศนัยก็ยกมือไหว้พ่อแม่ของมิ่งและแนะนำตัว

   “ผมเป็นเพื่อนเจ้าของอู่ที่ช่างมิ่งทำงานอยู่ครับ”

   พ่อแม่ของมิ่งรับไหว้และชวนให้เข้ามาในบ้าน ถามว่ากินข้าวมาหรือยังและชวนให้ค้างด้วยกัน

   “มาถึงก็ดึกดื่นแล้ว ถ้าขับรถกลับไปตอนนี้ก็จะอันตราย ถ้าไม่รังเกียจบ้านคนจนก็พักค้างสักคืนพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับเถอะคุณ”

   “จะดีเหรอครับ”

   คุณทัศนัยหันมามองมิ่งที่นั่งอยู่เพื่อขอความคิดเห็น คุณทัศนัยอุตส่าห์มาส่งถึงบ้านถ้าให้กลับไปตอนนี้ก็คงจะน่าเกลียดเกินไป

   “ถ้าคุณทัศไม่รังเกียจ ก็ค้างสักคืนเถอะครับ”

   ชวนให้อยู่ค้างและคุณทัศนัยก็ยอมพยักหน้ารับ

   “งั้นวันนี้ผมขอรบกวนสักหนึ่งคืนนะครับ”

   สิ่งที่น่าอึดอัดใจที่สุดสำหรับมิ่งตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่ต้องพูดกับคุณทัศนัยแต่เป็นการต้องนอนมุ้งเดียวกันกับคุณทัศนัยมากกว่า

   “คุณทัศจะอาบน้ำหน่อยมั้ยครับ ถ้าอาบเดี๋ยวผม....”

   “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมล้างหน้าล้างตาก็พอนอนได้แล้ว นอนแป๊บเดียวก็เช้า พอเช้าแล้วเดี๋ยวผมก็จะกลับแต่เช้าเลย”

   มันเป็นบรรยากาศที่ชวนอึดอัดใจอย่างถึงที่สุด มิ่งไม่ใช่คนเรื่องมาก สมัยตอนฝึกทหารทำอะไรก็ทำได้ไม่เคยมีปัญหา จะกินอยู่หลับนอนตรงไหนก็อยู่ได้ แต่การที่ต้องมานอนร่วมมุ้งเดียวกับคุณทัศนัยมิ่งรู้สึกว่าเป็นปัญหาใหญ่ คุณทัศนัยเป็นลูกค้าของเฮีย ส่งงานให้ที่อู่อยู่ตลอด ไม่ใช่คนที่มิ่งจะสนิทสนมด้วยได้ และที่ทำให้เข้าหน้าคุณทัศนัยไม่ติดก็เป็นเพราะไอ้เต๋อพูดเรื่องแปลก ๆ กรอกหูอยู่ทุกวัน

   มิ่งพาคุณทัศนัยไปล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยและก็ส่งผ้าขนหนูผืนเล็กสำหรับเช็ดหน้าให้

   “เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ คุณทัศนอนก่อนก็ได้”

   หยุดสถานการณ์ที่ชวนอึดอัดใจด้วยการหนีไปอาบน้ำและคุณทัศนัยก็เรียกมิ่งเอาไว้

   “ช่างมิ่ง”

   “ครับ”

   “การที่ผมค้างด้วยทำให้ช่างมิ่งไม่สบายใจหรือเปล่า ถ้ายังไงผมกลับตอนนี้เลยก็ได้นะ”

   คุณทัศนัยมีใจเอื้อเฟื้อขับรถมาไกลเพื่อมาส่งที่บ้าน ถึงจะอึดอัดใจที่ต้องนอนมุ้งเดียวกันแต่ถ้าให้กลับไปตอนนี้ก็คงเกินไป

   “ถ้าคุณทัศกลับ นั่นจะทำให้ผมยิ่งไม่สบายใจครับ”

   บอกให้คนที่อยู่ตรงหน้ารับรู้และคุณทัศนัยก็พยักหน้ารับและส่งยิ้มให้

   “ขอบคุณที่ให้ผมค้างด้วยนะ”

   “ผมก็ขอบคุณที่คุณทัศพาผมมาส่งที่บ้านเหมือนกันครับ”

   ยกมือไหว้ขอบคุณและคุณทัศนัยก็รีบยกมือรับไหว้

   “ผมบอกช่างมิ่งแล้วไง ว่าอะไรที่พอช่วยได้ผมก็ยินดีจะช่วยช่างมิ่งทุกเรื่องเลย”

         +++

   คืนนั้นนอกจากเรื่องน่าอึดอัดใจที่ต้องนอนมุ้งเดียวกับคุณทัศนัยแล้วก็ยังมีเรื่องที่ทำให้มิ่งต้องครุ่นคิดและกระสับกระส่ายจนนอนไม่หลับด้วย

   “มันขอห้าหมื่น แล้วจะไม่มายุ่งด้วย”

   มันคือเรื่องน่าอายของครอบครัวและถึงแม้ไม่อยากให้ใครรู้ แต่ในเมื่อคุณทัศนัยนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยตอนที่คุยกับพ่อแม่ก็ไม่รู้จะปิดบังยังไง

   “ห้าหมื่นเลยเหรอ”

   “สงสัยมันจะเอาไปตั้งตัวกับผัวใหม่”

   มิ่งได้แต่ฟังสิ่งที่แม่พูดแล้วก็ถอนใจยาว เรื่องราวความหลังครั้งเก่าย้อนกลับมาในความคิดอีกแล้ว และมันก็ทำร้ายจิตใจทุกครั้งที่นึกถึง

   “พิมพานอนแล้วเหรอแม่”

   ถามถึงลูกสาวและแม่ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง

   “หลับแล้ว ร้องไห้จนหลับ มันคงตกใจกลัวที่แม่มันจะเอาไปให้ได้ ข้าไม่ให้นะ ยังไงก็ไม่ให้ จะฟ้องกันจะเอายังไงก็เอาแต่ข้าไม่ให้นะ หลานข้าไม่ยกให้ใคร”

   “ถ้าหาได้ห้าหมื่นแล้วจะไม่มายุ่งจริง ๆ ใช่มั้ย”

   ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจและแม่ของมิ่งก็ถอนใจ

   “ข้าว่ามันไม่จบหรอก อีนี่มันร้าย ไปตกลงกันที่โรงพักเถอะมีอะไรไปคุยกันตรงนั้น ให้ตำรวจเขาช่วยคุย”

   ปัญหาไม่ได้อยู่ที่การพูดคุย แต่ปัญหาอยู่ที่เงิน

   “ตอนนี้ผมมีอยู่แค่สองหมื่น ขอต่อรองไปก่อนได้มั้ย หาได้อีกเมื่อไหร่จะให้เพิ่ม”

   ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ ทุกอย่างมันดูยุ่งยากมากขึ้นทุกที อยากให้เรื่องที่ค้างคาแบบนี้จบลงได้แล้ว

   “เอ็งลองคุยกับมันดู ยังไงก็เคยเป็นผัวเมียกัน คุยกับมันดี ๆ เผื่อมันจะยอม”

   ฟังสิ่งที่แม่บอกและมิ่งก็พยักหน้ารับ

   “เอ็งไปนอนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้มีอะไรค่อยมาคิดกันต่อ ขอโทษทีนะคุณ เลยต้องมาฟังเรื่องอะไรก็ไม่รู้”

   แล้วแม่ก็รีบขอโทษคุณทัศนัยที่นั่งฟังอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ
   
   “ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ”

   “ลำบากหน่อยนะคุณ อาจจะนอนไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ บ้านคนจนข้าวของก็มีแค่นี้”

   “ไม่เป็นไรครับ สบายมาก อยู่ที่ไหนผมก็นอนได้ครับ ไม่มีปัญหาเลย”

   ไม่คิดว่าคุณทัศนัยจะต้องมารับรู้เรื่องส่วนตัวของตัวเองแบบนี้และมิ่งก็หันมาบอกคนที่นั่งอยู่ข้างกัน

   “ผมไปดูลูกก่อนนะครับ คุณทัศนอนไปก่อนก็ได้”

   ลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปหาลูกที่ร้องไห้จนหลับ แล้วคุณทัศนัยก็มองตาม ไม่นึกจริง ๆ ว่าจะได้รู้เรื่องครอบครัวของมิ่งมากมายขนาดนี้ และถ้ามีตรงไหนที่พอจะช่วยได้ก็คิดว่าจะช่วยให้ผ่านไปให้ได้ แค่รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อน เรื่องเงินทองเป็นปัญหาใหญ่ของมิ่งแต่ไม่เคยเป็นปัญหาของคุณทัศนัย

            +++

   ดึกมากแล้ว และเมื่อมิ่งกลับออกมาจากไปหาลูกสาวก็เห็นคุณทัศนัยนั่งรออยู่นอกมุ้งยังไม่ได้เข้าไปนอน

   “คุณทัศยังไม่นอนเหรอครับ”

   “ยัง ผมรอนอนด้วยกัน”

   คำพูดที่บางทีอาจไม่มีความหมายอะไรเลย แต่ทำให้คนฟังชะงักนิ่งและก้มหน้าลงไม่กล้ามองหน้าคนที่นั่งรอ
   มิ่งเปิดมุ้งเข้าไปนอนและคุณทัศนัยก็ตามเข้ามาในมุ้งด้วย มิ่งนอนหันไปอีกทางและคุณทัศนัยก็นอนอยู่ข้าง ๆ มิ่งนอนไม่หลับเพราะกังวลใจกับเรื่องวันพรุ่งนี้และคุณทัศนัยก็ได้ยินเสียงถอนใจของคนที่นอนอยู่ข้างกัน

   ความใกล้ชิดเพียงเล็กน้อย แต่เป็นความสัมพันธ์ที่ก้าวกระโดดไปข้างหน้าหลายขั้นและทำให้รู้สึกดีที่ได้เข้าใกล้กันอีกนิด คุณทัศนัยรู้สึกดีแต่มิ่งรู้สึกอายที่มีคนต้องมารับรู้เรื่องไม่ดีในครอบครัวของตัวเอง

   “นอนไม่หลับเหรอ”

   ถามคนที่นอนหันหลังให้และมิ่งที่ยังลืมตาอยู่ในความมืดก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบอะไรดี

   “เรื่องของพรุ่งนี้ยังมาไม่ถึงเลยนะอย่าเพิ่งกังวลใจเลย”

   มิ่งยังคงนิ่งเงียบและไม่ได้ตอบอะไรออกมา และคุณทัศนัยก็ถามเรื่องความกังวลใจของมิ่งอย่างตรงไปตรงมา

   “กำลังคิดเรื่องเงินที่ทางนั้นเรียกมาอยู่ใช่มั้ย”

   ยอมรับว่าใช่ และมิ่งก็หันหน้ามามองคนที่นอนอยู่ข้างกัน

   “เรื่องนั้น ผม...”

   “เอาน่า อย่ากังวลใจไปเลย มีอะไรที่ผมช่วยได้เดี๋ยวผมจะช่วยเองไม่ต้องกังวลหรอก นอนได้แล้ว มีอะไรค่อยไปคิดต่อพรุ่งนี้นะ”

   “..........”

   “นะ”

   ถึงจะบอกว่าไม่ให้เครียด ถึงจะบอกว่าไม่ให้คิดแต่จะห้ามยังไงได้

   “นะช่างมิ่ง”

   “ครับ”

   ไม่รู้ว่าทำไมถึงเชื่อ แต่น้ำเสียงอ่อนโยนที่ได้ยินก็ทำให้สามารถคลายความกังวลลงได้ น่าแปลก ทั้งที่เราอยู่ในสถานะที่ต่างกันและแทบไม่เคยพูดคุยกันเลยแต่ทำไมถึงได้รู้สึกว่าเชื่อที่คุณทัศนัยพูดได้ง่าย ๆ

   “นอนได้แล้วช่างมิ่ง”

   “ครับ”

   ตอบรับและหลับตาลงแล้ว และคุณทัศนัยก็มองแผ่นหลังของคนที่นอนอยู่ข้างกันและยิ้มออกมา

   ความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้ยากเพราะแม้จะพูดคุยกันยังแทบไม่มีโอกาส แต่วันนี้กลายเป็นเข้ามานอนในมุ้งเดียวกัน อยู่ดี ๆ ความสัมพันธ์ของเราก็พัฒนาไปไกลอย่างไม่น่าเชื่อ

   “เชื่อผมสิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ดีเอง”

   เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ดีเองงั้นเหรอ...แค่เพียงคำพูด แต่ทำให้ความกังวลใจของมิ่งคลายลงได้อย่างน่าประหลาด ในความมืดและเงียบงัน มีความรู้สึกบางอย่างเพิ่มขึ้นในใจของมิ่งทีละนิด ไม่รู้ว่าทำไมถึงเชื่อที่คุณทัศนัยพูด แต่มิ่งก็เชื่อและรู้สึกว่าจะเป็นอย่างที่คุณทัศนัยพูดจริง ๆ

   “ผมก็หวังว่าพรุ่งนี้จะผ่านไปได้ด้วยดี”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 14-01-2019 23:18:24
มีไรบอกป๋า 5555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 14-01-2019 23:47:50
คุณทัศศศศศศศศศศศศศ แอบตีเนียนมาส่งช่างมิ่งเลยเหรอ ร้ายนะเนี่ย
แต่ดูน่ารักสุดๆ ไปเลยนะ
ดีใจกับมิ่งนะ ตอนที่เครียดๆ ยังมีคนคอยเป็นที่ปรึกษาอยู่ข้างๆ
 :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 15-01-2019 00:09:40
คุณทัศคนดีมากกกกก ช่วยช่างมิ่งด้วยนะ ผ่านมันไปด้วยกันน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-01-2019 03:04:46
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-01-2019 05:46:37
แหมมมมม...........คุณทัศ เจ้าใจตีความเข้าข้างตัวเองนะ   o18
แต่...ก็ ทำให้ไปส่งมิ่งถึงบ้านจริงๆ
แล้วได้นอนในมุ้งเดียวกันอีก  เพิ่มความสนิท ลดระยะห่าง   :กอด1:
แล้วพรุ่งนี้ก็คงจะดึ เพราะคุณทัศต้องช่วยได้แน่ๆ
จากนังเมีย ที่เป็นแม่ที่เห็นแก่ตัว  :fire:
ปล้นเงินผัวเก่าไปมีความสุขกับผัวใหม่  :angry2:

คุณทัศนัย  มิ่ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 15-01-2019 07:33:45
ป๋าทัศ เข้ามาได้ถูกที่ถูกเวลามาก นี่ต้องยกความดีให้เฮียบัสนะ เปิดทางช่วยเต็มที่เลย / ช่างมิ่งสู้ๆ  o13
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 15-01-2019 07:36:03
 :katai2-1: ป๋าช่วยมิ่งด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 15-01-2019 07:46:01
คุณทัศน่ะน่ารัก ใจดี มิ่งเชื่อใจคุณทัศเถอะ

 :-[
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 15-01-2019 13:07:55
คุณทัศนัยอ่อนโยนมาก ช่างมิ่งจะเริ่มแพ้ใจต่อจากนี้ล่ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-01-2019 21:31:04
นอกจากคุณทัศจะเป็นคนอบอุ่น เข้าอกเข้าใจปัญหาของมิ่ง ก็น่าจะเปย์เก่งด้วยนะ
ไม่ใจอ่อนตอนนี้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 15-01-2019 21:46:52
เหนื่อยใจแทนมิ่งเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 15-01-2019 21:59:46
คุณทัศน่ารักนิสัยดีจริง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 15-01-2019 22:28:23
คุณทัศก็เจ้าเล่ห์อยู่นะ เนียนมานอนบ้านมิ่งเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 16-01-2019 01:11:22
เดี๋ยวทัศนัย จัดให้,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 16-01-2019 02:11:55
 :mew4:  พร้อม  ตื่นมาพรุ่งนี้ ป๋าเคลียร์จบ ปิดจ๊อบให้ช่างมื่ง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 5】 up 14/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 16-01-2019 03:33:26
 :bye2: คิดถึงพิพัฒน์กับเฉียบัส เอาใจช่วยคุณทัศนัยมาหลายปีแล้วเน้อ555
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 16-01-2019 20:08:24
อู่ซ่อมรัก. 6

   มิ่งและคุณทัศนัยนอนอยู่ในมุ้งเดียวกัน ต่างคนต่างนอนหันหลังให้กัน ความกังวลใจทั้งหมดของมิ่งคลายลงได้เพียงเพราะคำพูดของคุณทัศนัย ทั้งที่ก่อนหน้านี้นอนไม่หลับเพราะกังวลใจกับเรื่องที่ยังมาไม่ถึงแต่ตอนนี้หลับตาลงได้แล้ว และคุณทัศนัยก็หันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างกัน

   แค่อยากเห็นอยู่เรื่อย ๆ และไม่คิดจะบังคับยึดครองเอาไว้ในมือ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการที่ได้ใกล้ชิดกันแม้เพียงเล็กน้อยแค่นี้ก็ทำให้รู้สึกมีความสุขจนสามารถยิ้มออกมาได้

   ...เพราะอะไรถึงชอบคนที่แสนธรรมดาอย่างมิ่งได้...

   บางทีอาจเป็นเพราะนิสัยใจคอและความเรียบง่ายของคนที่นอนอยู่ด้วยกันในเวลานี้ ประทับใจในความมีน้ำใจที่มิ่งอยู่พูดคุยเป็นเพื่อนตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ ไม่ได้คิดจะหักหาญหรือบังคับให้มาอยู่ในครอบครอง เพียงแค่อยากมองและอยากเห็นไปเรื่อย ๆ แบบนี้แค่นั้น ไม่เคยแม้แต่จะคิดสร้างความลำบากหรืออึดอัดใจให้เลยจริง ๆ

   คุณทัศนัยหลับตาลงและยังคิดถึงเรื่องราวในวันหนึ่งที่มิ่งอาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำแล้วก็ทำให้ยิ้มออกมาได้

   ครั้งแรก ๆ ที่ได้พูดคุยคือความประทับใจแต่ความรู้สึกอื่น ๆ ที่เพิ่มเติมขึ้นเรื่อย ๆ น่าจะเริ่มต้นตั้งแต่วันนั้น
 
        +++

   “เฮียออกไปแล้วเหรอ พอดีผมจะฝากเอกสารไว้หน่อย”

   แค่จะฝากเอกสารไว้ให้เจ้าของอู่ที่ส่งงานให้กันมานานหลายปีและเพราะเห็นว่าช่างในอู่ยังอยู่และเป็นเอกสารที่พอฝากกันได้และเคยฝากกันเอาไว้หลายครั้ง ปกติจะฝากเอกสารไว้ที่ช่างวินัยแต่วันนี้ช่างวินัยไม่อยู่ เลยจะฝากไว้ที่ช่างมิ่งแทน ช่างมิ่งแม้หน้าตาจะยังดูเด็กแต่ก็เห็นว่ามีฝีมือ ยังไม่ได้รู้จักกันมากนัก แต่คิดว่าไม่น่ามีปัญหาถ้าจะฝากเอกสารเอาไว้

   “ไม่เอา ไม่รับฝาก ไม่ ไม่ ไม่รับฝาก เดี๋ยวเอกสารหาย”

   ใบหน้าของช่างมิ่งแดงก่ำ และคุณทัศนัยก็ได้กลิ่นเหล้าจาง ๆ จากลมหายใจของคนที่โบกมือไปมา เมาแต่หัววันเลยนะ แต่นอกเวลางานแล้ว ก็ว่ากันไม่ได้ วันนี้คงฝากเอกสารเอาไว้ไม่ได้เพราะตอนนี้ดูเหมือนช่างมิ่งจะคุยไม่รู้เรื่อง

   “งั้นไม่เป็นไร”

   กำลังจะกลับและยังไม่ทันก้าวขา ช่างมิ่งก็ไม่ยอมให้คุณทัศนัยกลับ ลุกขึ้นเดินไปกอดหลังของคุณทัศนัยเอาไว้แน่น และร้องไห้โวยวายงอแงเหมือนเด็ก ๆ

   “ไม่เอา ไม่ให้กลับ อย่าเพิ่งไป ฮือ ฮือ”

   คุณทัศนัยตกใจจนต้องดึงแขนของคนที่โผเข้ามากอดเอาไว้ออก และมองหน้าของช่างประจำอู่คนใหม่เพราะไม่เข้าใจว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร

   “ทำแบบนี้ไม่เหมาะนะ ช่างมิ่ง”

   ตักเตือนไปด้วยน้ำเสียงดุ ๆ แสดงออกว่าไม่พอใจ และช่างมิ่งก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมเพราะโดนเอ็ด ทรุดลงไปนั่งกับพื้นและร้องไห้จนน้ำตาไหลหยดลงอาบแก้มเป็นทาง

   “ไม่เหมาะ อะไรก็ไม่เหมาะ อะไรก็ไม่ดี ก็ขอโทษแล้วไง ผมจะหาเงิน จะตั้งใจทำงาน อย่าโกรธผมเลยนะ ถ้าเฮียรู้ผมต้องโดนไล่ออกแน่ ๆ ฮือออ”

   เป็นอะไร?

   แบบนี้ดูเหมือนจะไปกันใหญ่แล้ว กลายเป็นคุณทัศนัยที่ต้องดึงแขนช่างมิ่งให้ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่อง แต่คุยกับคนเมาคุยยังไงก็ไม่มีทางรู้เรื่อง

   “อะไรของเรากัน ไหนช่างมิ่งมาคุยกันดี ๆ ซิ”

   พยายามจะคุยด้วยทั้งที่รู้ว่าคุยกับคนเมาคงไม่รู้เรื่องแต่ก็พยายามคุย ทั้งที่ไม่รู้ว่าพูดไปแล้วช่างมิ่งจะเข้าใจหรือเปล่า

   “ถ้าไม่อยากโดนเฮียไล่ออก ช่างมิ่งต้องไม่กินเหล้าอีกแล้วก็ห้ามเมาแบบนี้อีกด้วย เข้าใจใช่มั้ย”

   “คร้าบ เข้าใจ อย่าบอกเฮียบัสนะครับ อย่าบอกนะครับคุณทัศ”

   ไม่ใช่แค่พูด แต่ช่างมิ่งยังดึงมือคุณทัศนัยมาเขย่าและร้องห่มร้องไห้ทำเหมือนเสียใจมาก ตอนนี้สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้คุณทัศนัยถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความขำ

   “ช่างมิ่งสัญญามั้ยว่าจะไม่กินเหล้าอีก”

   “สัญญา สัญญา สัญญาจริง ๆ”

   ไม่ใช่แค่พูดว่าสัญญาแต่ช่างมิ่งยังดึงมือของคุณทัศนัยมาจูบที่หลังมือซ้ำ ๆ กันหลายครั้ง ที่จริงอยากจะโกรธ แต่เห็นแบบนี้แล้วมันทำให้รู้สึกขำจนต้องหัวเราะออกมา อยากจะโกรธก็โกรธไม่ลง นาน ๆ ทีลองคุยกับคนเมาก็น่าสนุกดีเหมือนกัน

   “ช่างมิ่งทำไมต้องกินเหล้าด้วย”

   “เครียด ชีวิตมันแย่ ช่างมิ่งจะช่างแม่งแล้ว จะกินให้เมา กินเหล้าแล้วจะลืมรัก ลืมทุกข์ นะคุณทัศ ช่างมิ่งจะช่างแม่งแล้วโว้ยยยย”

   ยิ่งได้คุยก็ยิ่งเริ่มรู้สึกสนุกจนต้องหัวเราะออกมา และคุณทัศนัยก็เริ่มถามคำถามแปลก ๆ ที่ไม่มีใครถามกันในเวลาปกติ

   “กินเหล้าแล้วจะลืมรักได้จริง ๆ เหรอ”

   “ได้สิคุณทัศ กินแล้วจะลืมว่าเคยรักใคร”

   คนเมายังพูดไม่หยุด ผิดจากในเวลาปกติที่ไม่ว่าเจอกันกี่ครั้งก็ทำเพียงแค่ถามคำตอบคำ

   “แล้วช่างมิ่งรักใคร”

   แค่เพียงถามว่ารักใคร ก็เหมือนจี้ใจดำคนเมาและมิ่งก็ยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำตาและมองหน้าของคุณทัศนัยด้วยความเสียใจ

   “รักใครไม่ได้อีกแล้ว รักไม่ได้แล้ว”

   ยิ่งถามก็ยิ่งเหมือนจะไม่ได้คำตอบ คุณทัศนัยก็เลยแกล้งถามเรื่องที่ปกติไม่น่าจะถามกับคนเมาได้

   “ช่างมิ่งเสียตัวครั้งแรกเมื่อไหร่”

   “บ้าแล้ว คุณทัศนัย มาถามอะไรผมแบบนี้ ตอนอายุ 17 ไง หลอกถามผมเหรอ ผมไม่บอกหรอก นี่ผมไม่ได้เมานะ เราเป็นมายเฟรนด์กันใช่มั้ย มายเฟรนด์นะมายเฟรนด์”

   แค่ได้ยินสิ่งที่ช่างมิ่งตอบก็ทำให้หัวเราะแล้ว การเป็นเฟรนด์ต้องจับมือกัน มิ่งบอกคุณทัศนัยแบบนั้น นั่งคุยกับคนเมาอยู่นาน และก็ได้ข้อมูลส่วนตัวมาไม่น้อย ทั้งเรื่องครอบครัว ฐานะ การศึกษาและเรื่องอื่น ๆ

   “กลับบ้านไปนอนไหวมั้ยเนี่ย”

   ช่างมิ่งไม่ได้นั่งคุยแบบปกติแต่นั่งโอนเอนไปมาอยู่หลายครั้ง จนคุณทัศนัยต้องไล่ให้คนเมากลับบ้านไปนอน

   “เนี่ย ผมอยู่ข้างหลังนี่ เดินไปตรงนั้น คุณทัศไปด้วยกันนะ ไปบ้านผมกัน บ้านผมมีลูกผมด้วย นี่ไง”

   คุณทัศนัยไม่แน่ใจว่าช่างมิ่งมีสติมากแค่ไหน แต่เมื่อได้รับคำชวนก็ยอมเดินตามไปง่าย ๆ

   “ไปบ้านผมกัน คุณทัศรังเกียจบ้านผมเหรอ คุณทัศรังเกียจล่ะสิ คุณทัศรังเกียจใช่มั้ย”

   คุณทัศนัยไม่ได้ตอบ เพราะตอนนี้โดนช่างมิ่งลากให้เดินมาถึงห้องพักเล็ก ๆ ที่อยู่หลังอู่ที่เป็นที่พักของช่างมิ่งแล้ว
   แค่คิดว่าส่งคนเมากลับเข้านอน ก็ถือเป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง ยังไงก็เห็นอยู่ในอู่บ่อย ๆ ในอนาคตก็ต้องได้ทำงานร่วมกัน แต่ไม่นึกว่าพอส่งเสร็จแล้ว ช่างมิ่งจะไม่ยอมให้กลับและดึงมือคุณทัศนัยเอาไว้ เริ่มร้องไห้งอแงพูดจาไม่รู้เรื่องอีกแล้ว สุดท้ายโผเข้ามากอดคุณทัศนัยเอาไว้แน่นและพูดประโยคเดิม ๆ ที่คุณทัศนัยเข้าใจว่าคงเป็นเรื่องที่คาใจช่างมิ่งมานาน

   “พ่อแม่ มิ่งขอโทษที่เรียนไม่จบ ที่ทำตัวเหลวไหล ยกโทษให้ด้วย มิ่งจะตั้งใจทำงานหาเงิน เก็บเงิน ยกโทษให้ด้วย มิ่งขอโทษ”

   มิ่งกอดคุณทัศนัยเอาไว้และร้องไห้ไม่หยุด และไม่ว่าคุณทัศนัยจะพยายามดึงมือของมิ่งที่กอดเอาไว้ออกจากตัวขนาดไหนก็ไม่เป็นผล นอกจากไม่ยอมปล่อยแล้ว ตอนนี้มิ่งยังลุกขึ้นมานั่งเกยทับอยู่บนตักคุณทัศนัยอีกด้วย

   “เฮ้ย ช่างมิ่ง แบบนี้มันไม่เหมาะนะ มันจะเกินไปแล้ว”

   เกินไปแล้วคืออะไร ในความรู้สึกของมิ่งทุกอย่างมันเลือนรางสับสนไปหมด อยู่ระหว่างความจริงกับความฝัน สติเลอะเลือนไปชั่วขณะ

   “นี่อะไร ทำไมแข็ง ๆ“

   ไม่ใช่แค่พูดแต่มิ่งยังจับไปที่เป้ากางเกงของคุณทัศนัยจนเต็มฝ่ามือ

   “ทำไมแข็งได้ล่ะคุณทัศ”

   ยังมีหน้ามาเอียงคอถามอีก จับแรงขนาดนี้ ลูบมือไปมาสะเปะสะปะขนาดนี้เป็นใครก็ต้องรู้สึก

   “คุณทัศเสียตัวครั้งแรกอายุเท่าไหร่”

   โดนถามกลับและคนที่มีสติสัมปชัญญะดีครบถ้วนทุกประการอย่างคุณทัศนัยก็โดนคนเมาต้อนจนมุมและถึงกับพูดไม่ออก

   “ช่างมิ่ง!”

   เอ็ดคนที่มาลวนลามเสียงเข้มและช่างมิ่งก็เบะหน้า ยอมปล่อยมือแต่ยังนั่งคร่อมทับอยู่บนตักของคุณทัศนัยไม่ยอมลุกไปไหน

   “ขอโทษ ฮือ ผมจับแรงไป อย่าโกรธผมเลย ขอโทษ พ่อแม่ยกโทษให้มิ่งด้วย ขอโทษ จะไม่จับแรงแล้ว”

   มันใช่ที่ไหนกัน แบบนี้มันไม่ใช่ มันจะเกินไปแล้ว คุณทัศนัยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ นั่งนิ่ง ๆ ให้ช่างมิ่งกอดเอาไว้ไม่ยอมปล่อยและไม่ยอมให้กลับบ้าน อยากจะเบือนหน้าหนีและผลักให้ออกห่างและจะลุกขึ้นหลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้

   “ทำไมถึงทิ้งพี่ไป ทำไมถึงทำกับพี่ได้ลงคอ”

   ไม่ใช่แค่พูด แต่สายตาที่มองตรงมาที่คุณทัศนัยมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว หยดน้ำตามากมายหยดลงที่ข้างแก้มไม่ยอมหยุดและมิ่งก็เอาแต่จ้องมองไปที่ใบหน้าของคุณทัศนัยนิ่ง ๆ

   สองมือประคองข้างแก้มของคุณทัศนัยเอาไว้และคุณทัศนัยก็ได้แต่นิ่งงันมองสบตากับดวงตาของมิ่งที่มีหยดน้ำตามากมายเอ่อล้นออกมา

   “ช่างมิ่งลุกขึ้นเถอะ มันดึกแล้วผมจะกลับแล้วล่ะ นี่มันเกินไปแล้ว”

   เกินไปแล้วอะไร เกินไปแล้วตรงไหน ทำไมถึงได้พูดตัดความสัมพันธ์กันแบบนี้ สิ่งที่ช่างมิ่งทำคือประคองใบหน้าของคุณทัศนัยเอาไว้และประทับริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากของคุณทัศนัยแรง ๆ ก่อนจะผละออกห่างและกอดคุณทัศนัยเอาไว้แน่น

   ทำไมทำแบบนี้ นี่มันมากเกินไปแล้ว...

   คุณทัศนัยมั่นใจว่าไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่านี้แน่ แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่ขยับตัวลุกขึ้นหรือทำอะไรสักอย่าง ปล่อยให้ช่างมิ่งกอดเอาไว้แบบนั้นอยู่นานจนคนที่นั่งคร่อมทับอยู่บนตักหลับไปเรียบร้อย

   ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้...

   แค่เอาเอกสารมาฝากให้เฮียบัสแค่นั้น ทำไมถึงถูกช่างมิ่ง ช่างหน้าเด็กคนใหม่ประจำอู่ลวนลามได้ถึงขนาดนี้
 
   มิ่งหลับไปแล้วทั้งที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าทำอะไรลงไปบ้าง กว่าคุณทัศนัยจะกลับบ้านได้ ก็หลังจากที่จัดการให้คนเมาลงไปนอนบนที่นอนเรียบร้อยและห่มผ้าให้ เปิดพัดลมให้เพื่อไล่ยุง ล็อคประตูห้องให้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้มีใครรบกวนและเดินออกมาขึ้นรถและขับออกไปจากอู่

   ไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด แน่ใจว่าไม่ได้คิดอะไรเลย แต่เมื่อขับรถออกมาครึ่งทางก็เผลอยิ้มออกมาเพราะเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

   เช้าวันถัดมามิ่งจำอะไรไม่ได้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเข้าห้องมาได้ยังไง และได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้อย่างนั้น ยังใช้ชีวิตปกติเหมือนทุกวัน ตั้งใจทำงานที่อู่ทั้งที่ยังมึนหัวเพราะมีอาการเมาค้างจากคืนที่ผ่านมา

   เฮียบัสคุยกับลูกค้าอยู่ในออฟฟิศน่าจะเป็นคุณทัศนัยลูกค้าคนสำคัญ มิ่งไม่ได้สนใจ เพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่มีเรื่องให้แปลกใจเล็กน้อยเพราะเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เจอคุณทัศนัยลูกค้ารายใหญ่ของอู่ที่มองมาและส่งยิ้มให้ มิ่งไม่รู้ว่าคุณทัศนัยยิ้มให้ทำไม แต่ไอ้เต๋อที่เดินเข้ามาเห็นก็พูดเรื่องที่ไร้สาระที่สุดให้ได้ยิน

   “มิ่ง ๆ คุณทัศเขามองมึงแล้วก็ยิ้มด้วย”

   แล้วยังไง ไอ้เต๋อเป็นคนปากหมาและพูดจาเพ้อเจ้อที่สุด ถ้าตัดข้อนี้ออกไปได้ มันก็ถือว่าเป็นคนที่คบได้คนหนึ่ง

   “อะไรของมึงวะ”

   บ่นพึมพำเสียงเบาและไม่คิดจะสนใจอีก แต่ไอ้เต๋อก็ยังล้อเลียนไม่หยุดจนมิ่งได้แต่ส่ายหน้า

   “ช่วงนี้เวลาคุณทัศมาที่อู่ เขามองมึงแล้วก็ยิ้มให้มึงตลอดเลยว่ะ มึงไปอ่อยเขาไว้หรือเปล่า สงสัยคุณทัศเขามาชอบมึงแน่เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

   “มึงไปไกล ๆ เลยไอ้เต๋อ”

   ไล่คนที่พูดจาเพ้อเจ้อ และไอ้เต๋อที่เดินจากไปแล้วก็ยังหัวเราะไม่หยุด นอกจากไร้สาระแล้ว ไม่น่าจะทำเรื่องอื่นได้เชี่ยวชาญชำนาญการได้มากกว่าเรื่องนี้และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นแรกในการแซวของเต๋อ ที่บอกว่าคุณทัศนัยมาชอบ

   มิ่งคิดว่าตัวเองไม่มีทางเพ้อเจ้อตามไอ้เต๋อแน่ ๆ ถ้าไม่โดนพูดกรอกหูใส่อยู่ทุกวัน จนเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่ได้ยินมันเหมือนจะเป็นจริงอย่างที่เต๋อพูดและทำให้เริ่มอึดอัดใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

   “คุณทัศเขามาชอบมึง”

   ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องล้อเล่น แต่คำพูดพวกนั้นมันทำให้มิ่งเข้าหน้าคุณทัศนัยไม่ติดและเมื่อเจอกันบ่อย ๆ มากขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมถึงบังเอิญได้สบตากับคุณทัศนัยบ่อยครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ

   มิ่งไม่เคยรู้ ทุกครั้งเวลาที่สบตากันเพราะคุณทัศนัยมองไปที่มิ่งด้วยความตั้งใจและไม่ใช่ความบังเอิญอย่างที่มิ่งคิดเลยสักครั้งเดียว

       TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-01-2019 20:21:52
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-01-2019 20:41:57
โอ้ ช่างมิ่ง ไปอ่อยถล่มไว้ซะขนาดนั้น คุณทัศไม่คิดก็บ้าแล้ว
ยังไม่รู้สินะว่าตัวเองเริ่มก่อน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 16-01-2019 21:35:08
เขินโว้ยยย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 16-01-2019 21:42:58
เมาแรงมาก ช่างมิ่ง 555555 คุณทัศได้กำไรเต็มๆ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 16-01-2019 22:05:27
จะฮาจัเมาจะเสียใจก็เอาซักอย่างงง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 16-01-2019 22:21:17
มิ่งงงงง...นี้เราไปอ้อยใส่เค้าก่อนหรออออ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-01-2019 22:27:08
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 16-01-2019 22:36:22
อย่างนี้นิเองงงง


Sent from my iPad using Tapatalk
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 16-01-2019 23:16:23
 เมาหนักจนจำอะไรไม่ได้เลยนะช่างมิ่ง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 16-01-2019 23:17:47
ช่างมิ่งงงงง เมาละเรื้อนนะ
แต่เรื้อนแบบนี้เราชอบ มีคร่อมตงคร่อมตักกันด้วย 55555  :m20:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 17-01-2019 00:04:11
เมาแล้วรั่วมาก 555,,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-01-2019 08:04:23
โอ้ ช่างมิ่ง ไปอ่อยถล่มไว้ซะขนาดนั้น คุณทัศไม่คิดก็บ้าแล้ว
ยังไม่รู้สินะว่าตัวเองเริ่มก่อน

อืออ..........ช่างมิ่งไปอ่อยคุณทัศจริงๆ    :-[
อ่อย.....แรงด้วย ทั้งนั่งตัก .........
ทั้งจับไอ้ที่แข็งๆ...ด้วย 
โอ้...... สะท้าน สะเทือน.....แทนคุณทัศ เจงๆ  :z3: :ling1: :impress2:

คุณทัศ  มิ่ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
        :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 17-01-2019 08:12:58
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 18-01-2019 06:34:34
มิ่งแกไปทำแบบนั้นกับคุณทัศได้ไง อ่อยเบอร์แรงมากกกกกกกกกกกก


คุณทัศมีเขินว่ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 18-01-2019 11:51:58
ช่างมิ่งงงงงงงงง เมาแล้วไปงอเเง อ้อน อ่อยเขานี่เอง แล้วตัวเองก็ดันจำไม่ได้ 555555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: JanTi ที่ 18-01-2019 15:10:34
ช่างมิ่งจะช่างแม่งไม่ได้นะ อ่อยคุณทัศแบบไม่รู้ตัวขนาดนี้ :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 3 ตอนที่ 6】 up 16/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 18-01-2019 16:46:55
อ้าว น้องมิ่ง อ่อยเค้าก่อนนี่หว่า

 :hao7:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 18-01-2019 20:57:24
อู่ซ่อมรัก. 7

   “ทำไมพ่อมิ่งไม่กลับบ้านมาหาพิมพาบ่อย ๆ”

   เช้านี้มิ่งได้ใช้เวลาพูดคุยอยู่กับลูกนานหน่อยและคำถามง่าย ๆ จากลูกก็ทำให้คนฟังต้องนิ่งงันและพยายามฝืนยิ้ม

   “พ่อมิ่งไปทำงานเก็บตังค์ไว้ให้พิมพา เดี๋ยวพ่อมิ่งมีตังค์เยอะ ๆ จะได้เก็บไว้ให้พิมพาเรียนสูง ๆ ไง”

   เด็กหญิงพิมพาพยักหน้ารับและทำเหมือนเข้าใจสิ่งที่มิ่งพูดทั้งที่ไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเข้าใจหรือเปล่า

   นั่งมองลูกที่กำลังเล่นตุ๊กตาแล้วมิ่งก็ยิ้มได้ ความสุขของคนมีลูกก็มีแค่นี้ ที่ทำงานหาเงินทุกวันนี้ก็เพื่อเก็บไว้ให้ลูกสาว เป้าหมายมีอย่างเดียวคืออยากให้ลูกมีการศึกษาและมีอนาคตที่ดี มิ่งลูบหัวของเด็กหญิงพิมพาและเด็กหญิงพิมพาก็ยิ้มกว้าง

   “พ่อมิ่งต้องมาหาหนูบ่อย ๆ นะ”

   อยากมาบ่อย ๆ อยากมาทุกวัน อยากอยู่ด้วยกัน และมิ่งก็พยักหน้ารับ รู้ว่าไม่ใช่พ่อที่ดีนัก และไม่มีความพร้อมอะไรให้ลูกเลยสักอย่าง ถึงต้องทำงานอย่างหนักอยู่ทุกวันนี้ แต่การที่ได้ทำเพื่อใครสักคน โดยเฉพาะคนที่เป็นเหมือนลมหายใจและทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตมันคือความสุขที่คนไม่มีลูกไม่มีวันเข้าใจ

   “พิมพารักพ่อมั้ย”

   “รักจ้ะ”

   “รักแค่ไหน”

   เด็กหญิงพิมพากางมือออกไปจนสุดแขนและมิ่งก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นความรักของลูก

   “รักแค่นี้เลยพ่อมิ่ง”

   “งั้นพ่อจะมาหาพิมพาบ่อย ๆ นะ”

   “พ่อมิ่งสัญญาแล้วนะ”

   เด็กหญิงพิมพายื่นนิ้วก้อยให้เกี่ยวและมิ่งก็ยื่นนิ้วก้อยออกไปเกี่ยวนิ้วเล็ก ๆ ของลูกสาวเอาไว้

   “พ่อสัญญา”

            +++

   คุณทัศนัยมองคนที่เกี่ยวก้อยสัญญากับลูกสาวแล้วก็ยิ้มออกมา มุมที่อ่อนโยน มุมที่น่ารักแบบนั้น ยิ่งทำให้รู้สึกชอบมากขึ้นเรื่อย ๆ และเมื่อเดินมานั่งอยู่ด้วยกัน มิ่งก็หันมามองและเอ่ยถาม

   “เดี๋ยวคุณทัศจะกลับเลยหรือเปล่าครับ”

   “ทำไมถึงไล่กันตั้งแต่เช้าแบบนั้นล่ะ”

   “ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้ไล่ แต่ผมรู้ว่าคุณทัศมีงานต้องทำ”

   แล้วคุณทัศนัยก็มองหน้าของมิ่งแบบยิ้ม ๆ

   “ผมล้อเล่นน่ะ”

   การล้อเล่นของคุณทัศนัยทำให้มิ่งทำหน้าไม่ถูก เบือนหน้าหนีเพื่อหลบสายตาของคนที่มองมา ไม่ชินกับเรื่องแบบนี้ เพราะสถานะที่ต่างกันยิ่งทำให้ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าของคุณทัศนัยตรง ๆ แล้วยิ่งมายิ้มให้ มาชวนคุยและทำเหมือนสนิทสนมกันมาก ยิ่งรู้สึกอึดอัดใจ

   “ช่างมิ่งทำเหมือนไม่อยากคุยกับผมเรื่อยเลย”

   โดนถามแบบนี้อีกแล้ว จากที่อึดอัดใจอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้จะคุยอะไร ได้แต่ตอบออกไปเสียงเบา

   “เปล่าครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น”

   “แล้วช่างมิ่งคิดยังไง”

   โดนรุกไล่ให้ตอบ มิ่งก็เลยยิ่งหลบสายตาของคนที่ยังถามไม่หยุดรู้สึกเหมือนความอึดอัดใจจะเพิ่มมากขึ้นทุกที

   “พ่อมิ่ง แม่เขาบีบแขนพิมพา”

   แล้วอยู่ดี ๆ เด็กหญิงพิมพาที่กำลังเล่นตุ๊กตาก็บอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้ฟังและมิ่งก็รีบถามทันที

   “ไหน ตรงไหน แม่บีบแขนพิมพาตรงไหน พิมพาเจ็บมากมั้ยลูก”

   มองหารอยที่แขนและเด็กหญิงพิมพาก็ชี้ให้ดู เมื่อดึงแขนเสื้อขึ้นก็เห็นรอยชัดเจน มิ่งกำลังรู้สึกโกรธเพราะไม่ใช่แค่รอยที่แขนแต่มีรอยขีดข่วนตรงอื่นด้วยน่าจะเกิดจากการยื้อแย่งกัน

   “พิมพาเจ็บตรงไหนอีกมั้ย บอกพ่อซิ”

   เด็กหญิงพิมพาส่ายหน้าและบอกเรื่องที่ได้ยินมาให้มิ่งฟัง

   “พ่อมิ่ง แม่เขาจะเอาพิมพาไปอยู่ด้วย”

   “แล้วพิมพาอยากไปมั้ย”

   “พิมพาไม่อยากไป”

   มิ่งกอดลูกเอาไว้ ลูกตัวเล็กนิดเดียว ทำไมต้องโดนทำร้ายแบบนี้ แค่คิดก็ใจจะขาด เป็นแม่ประสาอะไรทำไมทำกับลูกแบบนี้ได้ลงคอ

   “พ่อไม่ให้พิมพาไปไหน พ่อจะให้พิมพาอยู่กับพ่อนะ”

   บอกสิ่งที่คิดและคุณทัศนัยก็มองคนที่กอดลูกเอาไว้แน่น

   “เดี๋ยวกินข้าวกินปลาเสร็จ อาบน้ำแต่งตัวแล้ว นัดไปเจอมันตอนสิบโมงที่โรงพัก”

   แม่ที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินมาบอก และมิ่งที่กอดเด็กหญิงพิมพาไว้ก็หันไปมองและพยักหน้ารับ

   “เดี๋ยวเราไปกัน ให้พ่อเอ็งอยู่เฝ้าบ้าน ขอโทษทีนะคุณ ยุ่ง ๆ ไปหมดเลยทำให้คุณลำบากไปด้วย”

   “เดี๋ยวผมไปส่งทุกคนเองครับ”

   อาสาที่จะไปส่งและคุณทัศนัยก็หันมาถามมิ่งเพื่อขอความคิดเห็น

   “ช่างมิ่งคงไม่คิดว่าผมทำให้ยุ่งยากใช่มั้ย”

   “ไม่หรอกจ้ะ คุณเป็นเจ้านายไอ้มิ่ง แล้วอุตส่าห์มีน้ำใจขนาดนี้ ฉันก็สาธุนะคุณ บ้านเราก็ไม่มีอะไรจะให้ ขอให้ร่ำให้รวยนะ”

   แม่เป็นคนตอบให้ และไม่รู้ว่าทำไมคุณทัศนัยกลายเป็นเจ้านายของมิ่งไปแล้ว กำลังจะอธิบายแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันใจแม่

   “กินข้าวกินปลากันก่อนนะคุณ ทำเสร็จแล้วอยู่ในครัว พิมพามาหาย่าลูก ให้พ่อกับเจ้านายเขาไปกินข้าวก่อน”

   เด็กหญิงพิมพายอมผละจากอ้อมแขนของมิ่งและเดินมาหาย่า

   “กับข้าวไม่ค่อยมีอะไรนะคุณ หาอะไรเตรียมไม่ทัน”

   “อะไรผมก็กินได้หมดครับ”

   “ไอ้มิ่งมันโชคดีนะ ได้เจ้านายดี”

   ตกลงแม่เข้าใจว่าคุณทัศนัยกลายเป็นเจ้านายมิ่งตั้งแต่เมื่อไหร่ และเมื่อจะอธิบายก็โดนแม่ไล่ให้ไปกินข้าว

   “เอ็งพาคุณทัศไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวจะได้เตรียมตัวไปโรงพักกัน”

   มิ่งพาคุณทัศนัยไปกินข้าวเช้าที่แม่เตรียมไว้ให้และคุณทัศนัยก็เดินตามมากินข้าวในครัวด้วยกัน

   นั่งกินข้าวกับพื้น ไม่มีโต๊ะ ไม่มีเก้าอี้แต่คุณทัศนัยก็นั่งขัดสมาธิและกินข้าวกับมิ่งทั้งที่มีแค่ไข่เจียวและผัดผักบุ้งกับน้ำพริกที่แม่ทำไว้ให้ กินง่ายอยู่ง่ายจริง ๆ อย่างที่พูด

   “คุณทัศครับ เดี๋ยวคุณทัศจะกลับเลยหรือเปล่า”

   ถามอีกครั้ง และคุณทัศนัยก็เงยหน้าขึ้นมองและทำหน้าสงสัย

   “ดูเหมือนช่างมิ่งจะอยากให้ผมกลับไปไว ๆ จริง ๆ นะ”

   “เปล่าครับ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่คือว่า...”

   ไม่กล้าบอกสิ่งที่คิดออกไปตรง ๆ และคุณทัศนัยก็เอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของคนที่นั่งกินข้าวด้วยกัน

   “ถ้าคุยเรื่องที่โรงพักเสร็จแล้ว คุณทัศพอจะกลับมาส่งที่บ้านได้หรือเปล่าครับ พอดีว่า...”

   ขอความช่วยเหลือและพยายามหาคำอธิบาย แต่คุณทัศนัยก็ไม่ถามอะไรเพิ่มมีแค่พยักหน้าและตอบรับทันที

   “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวผมมาส่งทุกคนที่บ้านเอง เรื่องแค่นี้สบายมากนี่คือเรื่องที่ช่างมิ่งอยากจะพูดกับผมเหรอ”

   “ใช่ครับ”

   ตอบรับและรู้สึกเกรงใจที่สร้างความลำบากวุ่นวายให้และคุณทัศนัยก็ส่งยิ้มให้คนที่ไม่ค่อยยอมสบตากันตรง ๆ
 
   “ผมยินดีช่วยนะ”

   ไม่รู้จะตอบแทนคุณทัศนัยยังไง มิ่งมองไปในจานที่มีไข่เจียวและใช้ช้อนตักให้คนที่นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน และคุณทัศนัยก็ยิ้มกับสิ่งที่มิ่งทำให้ ถึงแม้คนที่อยู่ตรงหน้าจะไม่พูดอะไรและยังไม่ยอมสบตากันแต่การทำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ให้ก็ทำให้คนที่ได้รับดีใจมาก

   “กับข้าวบ้านช่างมิ่งอร่อยนะ”

   แค่ไข่เจียวกับผัดผักบุ้งและน้ำพริกไม่น่าจะใช่อาหารที่อร่อยมากแต่คุณทัศนัยก็ยังเอ่ยปากชมไม่หยุด

   “วันหลังถ้าช่างมิ่งจะกลับบ้าน อย่าลืมชวนผมนะ ผมอยากมากินข้าวที่บ้านช่างมิ่งอีก”

   ถ้าตอบว่าไม่ได้ก็คงไม่ดีและมิ่งก็ยอมพยักหน้ารับและตอบกลับเสียงเบา

   “ครับ”

   “รับปากแล้วนะ คราวหน้าผมจะได้เตรียมของใช้ของฝากมาด้วย เห็นอะไรไม่ครบอยู่หลายอย่าง แล้วช่างมิ่งจะมาอีกครั้งวันไหนล่ะ”

   โดนมัดมือชกไปเรียบร้อยและมิ่งก็ไม่คิดว่าคุณทัศนัยจะจริงจังถึงขนาดนี้

   “ผม...เอ่อ...เดี๋ยวผม...ดูก่อนอีกทีนะครับ”

   ไม่รู้ว่าดูอะไร และคุณทัศนัยก็ยื่นนิ้วก้อยมาให้เพื่อทำสัญญาอย่างที่เด็กหญิงพิมพาทำ

   “สัญญานะ”

   แค่เห็นสิ่งที่คุณทัศนัยทำ มิ่งก็ไม่รู้จะตอบกลับยังไง จะยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวเหมือนที่ทำกับลูกก็ไม่ได้และคุณทัศนัยก็หัวเราะออกมา   

   “ไม่เกี่ยวก้อยก็ได้ แต่สัญญากับผมแล้วนะ ผมเป็นคนความจำดี ขอแค่ช่างมิ่งอย่าลืมสัญญากับผมก็พอ”

         TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-01-2019 21:18:45
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-01-2019 21:32:01
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-01-2019 21:38:26
ตายล่ะ คุณทัศเล่นมัดมือชกแบบนี้ ช่างมิ่งจะไปไหนเสีย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-01-2019 22:02:03
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 18-01-2019 22:07:42
เป็นถึงเจ้าของกิจการ ช่างมิ่งตามไม่ทันหรอก เพียงแต่คุณทัศค่อยๆ ซึมเข้ามาเอง กว่ามิ่งจะรู้ตัวก็ตกลงกับดักที่คุณทัศวางไว้แล้ว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: em1979 ที่ 18-01-2019 22:10:21
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 18-01-2019 23:02:59
โดนมัดมือชกไปเรียบร้อยละ ช่างมิ่ง,,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 19-01-2019 00:49:43
ขุดหลุมไว้ซะใหญ่เลยนะคุณทัศ :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 19-01-2019 01:39:00
รุกเบาๆก่อนนะคุณทัศ เดี่ยวมิ่งตกใจหนีไปจะแย่เอาน่าาาา :hao3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 19-01-2019 06:37:56
คุณทัศแกล้งน้องมิ่งหรอ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 19-01-2019 14:23:01
ช่างมิ่งตามคุณทัศไม่ทันแล้ว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 19-01-2019 16:16:54
คุณทัศจีบแบบคืบที่ละนิดๆ รอช่างมิ่งใจอ่อน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 7】 up 18/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-01-2019 18:02:14
กับข้าวดูง่ายๆ พื้นๆ นี่แหละ  :katai2-1:
แต่น้ำพริกเผ็ด คลุกข้าว กินกับผัดผักบุ้ง ไข่เจียวร้อนๆ นี่
อร่อยเลิศกว่าครัวคุณหรีด(เพราะไม่เคยกิน)อีกเลยนะเนี่ย หิว...น้ำลายสอเลย  :ling1:

คุณทัศ อยู่ช่วยมิ่งเถอะ  :mew1:
อำนวยความสะดวกด้วย ช่วยต่อกร อดีตเมียให้ด้วย  :z6:
เพราะดูท่ามิ่ง จะปากไม่ไว โต้ไม่ทัน  เหมือนเป็นคนเรียบร้อยอยู่นะ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 19-01-2019 18:51:37
อู่ซ่อมรัก. 8

   “น่ารักมากเลยว่ะ อยากได้เบอร์”

   “มึงก็ไปขอสิ”

   “กูไม่กล้าว่ะ”

   “งั้นก็แดกแห้วไป”

   โดนเพื่อนพูดใส่หน้าแบบนั้นแล้วมิ่งก็ได้แต่ทำหน้าเศร้า

   “มึงไปขอให้หน่อยไม่ได้เหรอวะ”

   “มึงนี่น่ารำคาญจริง เออ ๆ เดี๋ยวกูขอให้”

   เพื่อนเดินไปขอเบอร์นักเรียนสาวมัธยมที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียนหญิงล้วนและเธอก็มองมาที่คนที่ยืนรออยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์แล้วก็ส่งยิ้มให้

   “เขาบอกว่าแน่จริงไปขอเอง”

   เพื่อนเดินกลับมาบอก และเมื่อโดนท้าทายแบบนั้นมิ่งก็ต้องข่มความอาย ฝากรถมอเตอร์ไซค์ไว้กับเพื่อนแล้วก็เดินไปหาสาวมัธยมที่เล็งไว้ด้วยท่าทางเขิน ๆ

   “อยากได้เบอร์ทำไมไม่มาขอเองล่ะ”

   “ก็ไม่รู้ กลัวมีแฟนแล้ว”

   “แล้วถ้ามีแล้วจะทำยังไง”

   โดนถามแบบนั้นแล้วเธอก็หัวเราะและมองหน้ามิ่งโดยไม่หลบสายตา

   “พี่กล้าจีบหนูมั้ยล่ะ”

   “กล้าสิ ไม่กล้าจะเดินมาหาเหรอ”

   “แต่พี่ให้เพื่อนมาถามหนูก่อนไม่ใช่เหรอ”

   ไม่มีอะไรจะแก้ตัว แล้วมิ่งก็ได้แต่ยิ้มอย่างเขิน ๆ ก่อนจะถามเธอเพื่อความมั่นใจ

   “ตกลงมีแฟนหรือยัง”

   “ก็ว่าจะมี”

   “เหรอ งั้นก็โอเค เป็นแฟนกันเถอะ พี่ชื่อมิ่งนะ คนที่จะมาเป็นแฟนพี่ในอนาคตที่น่ารัก ๆ คนนี้ชื่ออะไรเหรอ”

   กล้าพูดและเธอก็หัวเราะกับมุกที่ใช้จีบของมิ่ง

   “พิม”

   “ชื่อน่ารัก สมแล้วแหละที่จะมาเป็นแฟนกัน”

   “พูดตอนไหนว่าจะเป็น”

   “เดี๋ยวอีกหน่อยก็เป็นไง”

   ส่งยิ้มให้กัน และเธอก็ยอมให้เบอร์โทรมา ความรักในวัยรุ่นร้อนแรง และรวดเร็ว เห็นหน้า คุยกันไม่กี่คำ สานสัมพันธ์ด้วยการโทรคุยกันและมารับมาส่งกัน  เราสองคนก็เป็นแบบนั้น จีบกันอย่างรวดเร็ว คบกันง่าย ๆ และพัฒนาความสัมพันธ์อย่างรวดเร็ว

   “มันไวไฟ เห็นซ้อนท้ายกันไปซ้อนท้ายกันมา เดี๋ยวก็มีลูกทันใช้แหละคอยดูเถอะ”

   โดนชาวบ้านในละแวกบ้านนินทาไม่หยุดแล้วในเวลาไม่นานก็เป็นจริงอย่างที่ชาวบ้านว่า

   “เอ็งว่าอะไรนะไอ้มิ่ง”

   “แฟนมิ่ง...ท้อง”

   “โว้ย ไอ้ลูกเวร แม่ส่งให้ไปเรียนหนังสือ เสือกไปทำผู้หญิงท้อง”

   โดนแม่ด่า และมิ่งก็ไม่รู้จะทำยังไง เพราะทำเรื่องที่ผิดพลาดลงไปแล้วจริง ๆ

   “พ่อแม่ผู้หญิงเขาจะเอาเรื่องมั้ย อยู่ดี ๆ ก็หาเรื่องติดคุก ถ้าเขาเอาเรื่องขึ้นมา แม่จะเอาปัญญาที่ไหนไปประกันตัวให้ ข้าอยากจะบ้า ลูกหนอลูกทำไมถึงได้เป็นแบบนี้”

   โดนแม่ด่าไม่หยุด หาเรื่องให้แม่กลุ้มใจและแม่ก็ได้แต่ยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความเครียด

   “ทำยังไงดีล่ะแม่”

   “จะทำยังไงล่ะ ข้าก็ต้องไปแต่งให้เอ็งน่ะสิ เวรกรรมจริง ๆ ทำไมเอ็งเป็นคนแบบนี้วะไอ้มิ่ง มีลูกทันใช้ทั้งที่ยังเรียนไม่จบ เออ ให้มันได้อย่างนี้”

   ถึงจะพูดแบบนั้น แต่สุดท้ายพ่อกับแม่ก็ไปตกลงกับครอบครัวของพิมให้จนได้ ไม่ใช่การแต่งงานอย่างถูกต้องตามประเพณีแต่เป็นพิธี ผูกข้อมือให้กันแล้วก็มาอยู่ด้วยกันแค่นั้น

   “คลอดแล้วพิมจะกลับไปเรียนต่อ”

   “ได้สิพิม”

   รับปากเอาไว้แบบนั้น และหลังจากคลอดลูกไม่นานเมื่อกลับไปเรียนต่อเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป

   “อยากไปเที่ยวโว้ย”

   เธอหงุดหงิดโมโหเมื่อเรียนเสร็จแล้วต้องกลับมานั่งเลี้ยงลูก ทั้งที่อยู่ในวัยอยากเที่ยวแต่ก็ไม่ได้เที่ยว

   “เอาไปเลี้ยงบ้างสิ อุ้มบ้าง ไม่ใช่ให้แต่พิมเลี้ยงอยู่คนเดียว”

   โดนยัดเยียดขวดนมใส่มือให้และมิ่งก็อุ้มลูกที่ถูกส่งให้อย่างทุลักทุเล เพิ่งสำนึกได้ในตอนนี้ว่าอายุยังน้อยเกินกว่าจะรับผิดชอบชีวิตของลูกที่เกิดมาได้

   “พิมจะเข้ามหา’ลัย”

   เธอบอกแบบนั้นและมิ่งก็ได้แต่พยักหน้ารับ

   “แล้วพิมจะกลับไปอยู่ที่บ้านเหรอ”

   เอ่ยถามด้วยความสงสัยแล้วเธอก็มองหน้ามิ่งด้วยสายตาที่แสดงออกว่าไม่พอใจ

   “พี่คิดว่าชีวิตพิมเป็นแบบนี้เพราะใคร พี่ไม่คิดจะรับผิดชอบบ้างเลยเหรอ”

   เข้าใจแล้ว เข้าใจดีทุกอย่าง การลาออกมาหางานทำคือสิ่งที่ทำได้และมิ่งก็เลือกที่จะลาออกมาเพื่อหาเงินเลี้ยงลูกและทำงานหาเงินส่งพิมเรียน

   “ดีจริง ๆ พ่อแม่ไม่ทันได้เลี้ยงดู ก็มาเลี้ยงเมียเลี้ยงลูกซะแล้วให้มันได้อย่างนี้”

   มีหลายครั้งที่ถูกแม่ด่าและมิ่งก็ได้แต่ก้มหน้ายอมรับ

   “แม่ อย่าพูดแบบนั้นเลย เดี๋ยวพิมได้ยินจะเสียใจ”

   “เออ เสียใจไปเลย เมียเอ็งมันดีนักหนา จานชามไม่ล้าง งานบ้านอะไรก็ไม่หยิบไม่จับสักอย่าง เอาแต่แต่งตัวสวยไปวัน ๆ”

   ทุกอย่างมันผิดพลาดไปหมด ใช้ชีวิตอย่างผิดพลาดและอยู่กันด้วยความผิดพลาด แต่ถึงจะอยู่กันอย่างลุ่ม ๆ ดอน ๆ มาตลอด ทะเลาะกันบ้างแต่ก็พยายามอยู่ด้วยกันให้ได้ เธอไม่ได้แย่ขนาดนั้น ยังมีใจเลี้ยงลูกดูแลลูก แต่ทุกอย่างก็ดูเหมือนใกล้ถึงจุดสิ้นสุดเต็มที

   “พี่ติดทหาร”

   บอกให้เธอรู้และจับมือของเธอเอาไว้แน่น

   “แล้วพิมล่ะ จะให้พิมทำยังไง”

   “พิมก็อยู่ที่นี่ไง พี่ไปสองปีเองนะ เดี๋ยวก็กลับมา”

   วันที่ต้องถูกส่งเข้าไปฝึกผลัดแรก เธอส่งลูกให้กอดและมิ่งก็กอดทั้งลูกทั้งเมียเอาไว้และร้องไห้

   “รอนะพิม”

   บอกให้เธอรอ และเธอก็สัญญากับมิ่งเอาไว้ว่าจะรอ แต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน เธอก็ไม่ได้มาหามิ่งที่ค่ายทหารอีก

   “แม่ไม่อยากให้เอ็งเสียใจ”

   วันหนึ่งหลังจากเข้าฝึกได้ไม่นาน เธอก็ไม่มาอีกแล้ว มีเพียงลูกสาวตัวน้อยของมิ่งเท่านั้นที่ยังอยู่

   “เมียเอ็งมันอายุแค่นั้น จะไปเอาอะไรกับมันล่ะ ปล่อยมันไปเถอะ ถือว่าไม่ใช่คู่กัน”

   มันอาจจะเป็นคำพูดง่าย ๆ แต่ทำยากมาก ทำอะไรไม่ได้ จะไปตามก็ไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างนั้น ทุกวันที่ผ่านไปมิ่งต้องอดทนอยู่กับความเสียใจ กว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละวันช่างยากลำบาก ต้องทนอยู่กับความรู้สึกแบบนั้นจนปลดประจำการและออกมาทำงาน มิ่งเจ็บปวดจากความเสียใจจนไม่อยากรักไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใครอีกแล้ว

   เราสองคนได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง ทั้งที่ไม่ได้เจอกันเลยมาหลายปีและมิ่งก็มองผู้หญิงที่เคยสัญญาว่าจะอยู่รอแต่เธอก็ผิดสัญญา

   พิมดูสวยขึ้นตามวัย หน้าตาผิวพรรณ การแต่งตัวดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น

   “พิม”

   “พิมขอห้าหมื่น”

   เธอแทบไม่มองหน้ามิ่งด้วยซ้ำ เจอหน้ากันก็พูดเรื่องเงินที่ต้องการทันที

   “พี่มีให้ก่อนสองหมื่น เอาไปก่อนได้มั้ย แล้วที่เหลือพี่จะหามาให้ พิมก็รู้พี่ไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น”

   “ก็เพราะรู้ไง พิมถึงจะเอาห้าหมื่น”

   “พิมทำแบบนี้ทำไม”

   “พี่ไม่ต้องอยากรู้หรอก พี่มีหรือเปล่า ถ้าไม่มี พิมจะเอาลูกไปอยู่ด้วย”

   ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ยอมและเอาแต่ข่มขู่ว่าจะเอาลูกไปอยู่ด้วยอย่างเดียว

   “น้องผู้หญิงก็ยอมให้หน่อย น้องผู้ชายก็หาเงินเพิ่มอีกหน่อย สุดท้ายความสุขของลูกก็สำคัญเรื่องแค่นี้ตกลงกันไม่ได้เลยเหรอ”

   คนที่ช่วยไกล่เกลี่ยให้คือตำรวจที่อยู่พอเป็นพิธีและไม่ได้ช่วยอะไรมากนักเพียงแค่ให้รับรู้กันเท่านั้นว่าเกิดอะไรขึ้น

   “พิมจะเอาห้าหมื่น”

   เธอยังยืนยันคำเดิมและมิ่งก็ถอนใจยาวและลุกขึ้นจากเก้าอี้

   “เดี๋ยวผมขอไปคุยกับแม่ผมก่อนนะครับ”

   เดินออกจากห้องมาหาแม่ที่นั่งรออยู่ข้างนอกและแม่ก็รีบถาม

   “มันว่ายังไง ยอมมั้ย”

   “ยังไงพิมก็จะเอาห้าหมื่นให้ได้”

   “แบบนี้มันข่มขู่กันชัด ๆ มันจะเอาไปตั้งตัวกับผัวใหม่มันน่ะสิ”

   จะยังไงก็ช่างเถอะ มิ่งไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว

   “โอเค ให้เขาเขียนสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวด้วยอีก สามหมื่นที่เหลือผมจะจัดการให้เอง”

   ง่ายดายแค่นั้น และมิ่งก็มองหน้าคุณทัศนัยด้วยความตกใจ

   “คุณทัศ!”

   “ตกลงตามนี้ได้เลย เดี๋ยวผมเข้าไปด้วย จัดการให้จบไปซะ”

   คุณทัศนัยส่งยิ้มให้และดึงแขนให้มิ่งเดินตามเข้าไปในห้องที่ใช้ไกล่เกลี่ยเจรจาด้วย เธอมองหน้าของมิ่งด้วยความสงสัยแต่ก็ยอมลงลายมือชื่อในหนังสือสัญญา ยอมจบง่าย ๆ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการและคุณทัศนัยก็พามิ่งกลับบ้าน

   “คุณทัศ ผมจะหาเงินสามหมื่นมาคืน แต่ผมขอผ่อนใช้ให้เป็นรายเดือนได้หรือเปล่าครับ”

        เงินสามหมื่นอาจไม่ได้มากมายสำหรับคุณทัศนัย แต่สำหรับมิ่ง ถือว่าเป็นจำนวนเงินที่มากเกินกว่าจะหามาคืนให้หมดได้ในคราวเดียว

   “เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้ ช่างมิ่งอยู่พักผ่อนกับลูกที่บ้านก่อนเถอะ กลับไปทำงานที่อู่วันไหนเราค่อยคุยกันอีกทีนะ”

   “ขอบคุณครับ คุณทัศ”

   มิ่งยกมือไหว้คนที่กำลังจะขึ้นรถกลับ คุณทัศนัยไม่ได้ถามหรือพูดอะไรให้อึดอัดใจ ปล่อยให้มิ่งได้มีเวลาอยู่กับลูก อยู่กับครอบครัวและช่วยแก้ปัญหาที่ทำให้มิ่งทุกข์ใจจนแล้วเสร็จถึงกลับมาทำงาน

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-01-2019 19:07:04
มันน่านัก อีพิมนี้เลวจริงๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 19-01-2019 19:29:02
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-01-2019 19:36:30
 :beat:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 19-01-2019 19:41:20
ทุ่มเทมากคุณทัศ อีกนิดก็จะยกขันหมากมาขอแล้ว มิ่งเปิดใจได้แล้ว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 19-01-2019 20:09:26
นังพิมนี่เลวจริงๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: lovenine ที่ 19-01-2019 20:24:24
นังพิม มันจะจบง่ายๆ หรือเปล่านี่สิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-01-2019 20:43:21
ความรักของวัยรุ่นน้อ รักเร็ว เบื่อเร็ว แต่ผลพวงคือลูก รับกรรมไป
ถือซะว่าหมดเวรต่อกัน มิ่งจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-01-2019 21:01:15
บอกแล้ว มิ่ง...อ่อน
นังมารพิม จะเอาห้าหมื่น ก็ต้อง ห้าหมื่น เลวววววว
รู้ทั้งรู้ ว่ามิ่งไม่มีเงินถึง ให้สองหมื่นก็เต็มกลืนของมิ่งสุดๆแล้ว

คิดว่าถึงทำหลักฐาน แต่ถ้านางจะมาขู่เอาลูก เอาเงินอีก นางก็ต้องมาแน่   :angry2:
เพราะลูกเป็นจุดอ่อนของมิ่ง
สงสัยมิ่งต้องเอาลูกมาเลี้ยงเอง ให้ไกลตานังมารแม่ แบบตามหามิ่งไม่เจอไง  :mew2:

คุณทัศ มิ่ง    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 19-01-2019 21:34:52
พิม เธอมันน่าตบ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 19-01-2019 22:13:20
โถ้มิ่ง เปย์ขนาดนี้ สปอต ใจดี หล่อ ครบขนาดนี้ จับไห้อยู่อย่าปล่อยเชียวละ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 19-01-2019 22:30:11
สงสารมิ่ง ก็เข้าใจพิมเหมือนกัน มีลูกตอนไม่พร้อม แต่จะหาเงินแบบง่ายๆ อย่างนี้ไม่น่ารักเลยนะพิม
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 19-01-2019 22:50:38
เงิน 5 หมื่น ซื้อความสุขในอนาคตให้ตัวเองและลูก ถูกจะตายไปมิ่ง ช่างมิ่งสู้ๆ คุณทัศเขาใจดี เขาไม่คิดดอกเบี้ยแพงหรอก แค่ข้าวไข่เจียวกับน้ำพริกบ้านช่างมิ่งทุกวันก็พอ... อ๊ายยย ฉันเขินรอเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 19-01-2019 23:19:34
พิมขายลูกกินห้าหมื่น

แต่คุณทัศซื้อลูกแถมพ่ออีกด้วย คิคิ

น่าหมั่นไส้พิม สงสารลูกมากกก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 19-01-2019 23:37:45
 :hao5: คุณทัศช่วยมิ่งได้แน่ๆ...มิ่งก็ยอมให้คุณเค้าจีบเถอะ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 20-01-2019 02:09:12
สงสารมิ่ง,,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 20-01-2019 07:06:31
คุณทัศใจดีจัง ฝากน้องมิ่งด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 20-01-2019 10:04:29
ชีวิตมิ่งน้ออออ

สงสาร ต้องมาเจออะไรไม่รู้แต่ก็เพราะทำตัวเองเอง

ขอให้คุณทัศช่วยปกป้อง ดูแลมิ่งไปตลอดน้าาาา

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 4 ตอนที่ 8】 up 19/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 20-01-2019 10:47:06
ยัยพิมมันจะเลิกมายุ่งจริงๆ ใช่มั้ย  :z3:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 20-01-2019 21:41:34
อู่ซ่อมรัก.9

   “ไอ้คนไปถอดอะไหล่ที่ญี่ปุ่นมันเล่าว่าไปอยู่ถอดอะไหล่สามเดือนของก็แพงจะซื้ออะไรกินก็คิดแล้วคิดอีก นั่งคุยกับมันวันนี้มันเพิ่งจะกลับมาพอดี”

   พิพัฒน์ฟังที่บารมีเล่าและพยักหน้าตาม ในแต่ละวันมีเรื่องต่าง ๆ มากมายที่คนที่ไปติดต่องานกับลูกค้าข้างนอกกลับมาเล่าให้ฟัง เรื่องแปลก ๆ เรื่องตลก เรื่องจริงจัง และทุกเรื่องที่บารมีเล่าพิพัฒน์ก็มีหน้าที่ฟังอย่างตั้งใจ

   “ไม่มีอะไรแล้ว เก็บของกลับบ้านเถอะพัฒน์ หิวข้าว”

   การเก็บของกลับบ้านที่ว่าไม่มีอะไรมากเพียงแค่หยิบแก้วน้ำที่ใส่น้ำมาจากที่บ้านกลับด้วยแค่นั้น

   “หญ้าขนนี่มันมีแบบแห้งขายแล้วนะ เอาให้บัดดี้ก็ได้ หรือจะให้เป็นอาหารเม็ด”

   บารมียังชวนคุยไม่หยุดและเมื่อเดินออกมาจากออฟฟิศก็เห็นช่างมิ่งสะพายกระเป๋าเป้เดินเข้ามาในอู่และในมือก็หอบหิ้วถุงและกล่องขนาดใหญ่เข้ามาด้วย

   “อ้าว ทำไมกลับมาเร็วนักวะ”

   ทักทายคนที่เดินเข้ามาและมิ่งก็คุยกับเจ้าของอู่และพิพัฒน์

   “พอดีคนแถวบ้านจะขึ้นมาพอดี ผมเลยขอติดรถเขามาด้วย นี่มีมะนาวจากสวนมาด้วยครับ พี่พัฒน์แบ่งไปทำกับข้าวหน่อย”

   แล้วมิ่งก็วางถุงและกล่องลง เปิดถุงพลาสติกที่มีมะนาวที่ได้มาจากสวนให้ดู

   “พี่พัฒน์เลือกเอาลูกสวย ๆ ไว้กินสิพี่ ไม่ใช่แค่มะนาวที่ให้ขนมาจนหอบหิ้วไม่ไหวอย่างเดียวนะ ที่บ้านผมบอกให้เอาข้าวสารมาด้วย ผมก็ต้องแบกมาไม่เอามาก็ไม่ได้”

   มิ่งยังคงเล่าเรื่องที่บ้านไปเรื่อย ๆ และพิพัฒน์ก็เลือกมะนาวในถุงไปสองสามลูกโดยมีบารมีช่วยเลือกด้วย

   “หนูไม่เอาลูกดี ๆ ล่ะ นี่มันมีจุดด้วย”

   “อันนี้เปลือกมันหนาไง พี่ดูสิ เปลือกมันหนาจริง ๆ”

   แล้วมิ่งก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินขึ้นมาทันที ในเวลาปกติตอนทำงาน ก็เห็นพูดคุยกันปกติ แต่นอกเวลางานก็เพิ่งรู้ว่าเฮียกับพี่พัฒน์คุยกันแบบนี้

   “พี่ไม่รู้นี่ ต้องเลือกแบบนิ่ม ๆ เหรอ”

   เคยเห็นคุยกันไม่ใช่แบบนี้ เห็นเฮียเรียกพี่พัฒน์ว่าไอ้พัฒน์บ้าง มึงบ้าง บางทีก็แทนตัวเองว่ากู แต่ที่เห็นอยู่ตอนนี้คืออะไร

   “อ่ะ พอแล้ว ห้าลูกก็พอ ช่างมิ่งเก็บไว้กินเถอะ”

   แล้วคนที่เหมือนเป็นส่วนเกินก็ได้สติและพยักหน้ารับ

   “ครับ ๆ เดี๋ยวผมว่าจะแบ่งไปให้บ้านพี่นัยกับบ้านไอ้เต๋อหน่อย”

   “ก็บ้านเดียวกันนี่หว่า ทำไมต้องแยกวะ”

   แล้วทั้งหมดก็มองหน้ากัน และรีบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้จะพอจะรู้กันอยู่ว่าเต๋อและช่างวินัยอยู่กันคนละบ้านแต่ก็เหมือนอยู่บ้านเดียวกัน

   “แล้วคุณทัศล่ะ”

   มิ่งนิ่งคิดตามที่พิพัฒน์ถามและมองไปในถุงมะนาว

   “เขาคงไม่อยากได้หรอกครับ มะนาวสวนถูก ๆ ไม่กี่ลูก”

   รีบปฏิเสธและพิพัฒน์ก็เอ่ยถาม

   “เห็นว่าคราวก่อนคุณทัศไปส่งที่บ้านเหรอ”

   แค่นี้ก็ทำให้มิ่งตั้งใจเลือกมะนาวลูกสวย ๆ ไว้ให้คนที่ไปส่งที่บ้านคราวก่อนแล้ว

   “งั้นเดี๋ยวผมเลือกลูกสวย ๆ ไว้ให้คุณทัศก็ได้ แล้วกว่าคุณทัศจะเข้ามา มะนาวมันจะไม่เน่าไปก่อนเหรอพี่พัฒน์”

   “ไม่นะ เดี๋ยวก็เข้ามา พอดีเดี๋ยวพี่กับเฮียจะไปกินเลี้ยงที่อนามัย มีเอกสารฝากให้คุณทัศหน่อย ฝากช่างมิ่งไว้ได้มั้ย อยู่พอดี”

   แบบนี้ก็คงปฏิเสธไม่ได้...

   “ฝากไว้ที่ผมก็ได้ครับ”

   แล้วพิพัฒน์ก็ส่งเอกสารให้มิ่งที่เพิ่งกลับมา

   “งั้นฝากด้วยนะ”

   บารมีกับพิพัฒน์เดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่และมิ่งก็มองตาม นึกถึงคนที่ไปส่งที่บ้านและไม่เจอกันหลายวันแล้วก็นึกอยากเจอขึ้นมาจริง ๆ

   “ที่อนามัยมีกินเลี้ยงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

   บารมีหันมาถามคนที่ขึ้นมานั่งบนรถด้วยกันและพิพัฒน์ก็ทำหน้าสงสัย

   “อ้าว ไม่มีหรอกเหรอ พัฒน์นึกว่ามี”

   อยู่ดี ๆ ก็มาตีหน้าซื่อใส่ ร้ายกาจไม่เบาและบารมีก็หัวเราะด้วยความขำ หยิบโทรศัพท์มาโทรหาคนที่บอกว่าถ้าช่างมิ่งกลับมาแล้วขอให้โทรบอกด้วยแล้วคุณทัศนัยก็รับสาย

   “จะแวะเข้ามาเอาเอกสารหรือเปล่าครับ พอดีฝากช่างมิ่งเอาไว้”

   “เดี๋ยวผมจะรีบเข้าไปครับ แล้วเอกสารที่ว่าคืออะไรครับ”

   “ก็สมมติว่าเป็นอะไรที่เกี่ยวกับค่าซ่อมรถแล้วกันครับ”

   หาข้ออ้างให้แล้ว และคุณทัศนัยที่อยู่ปลายสายก็หัวเราะกับข้ออ้างที่เจ้าของอู่หาให้

   “ขอบคุณมากครับเฮีย เอกสารค่อนข้างจำเป็นมาก เดี๋ยวผมรีบแวะเข้าไปเอาเลยครับ”

   คุยกันเสร็จเรียบร้อยและพิพัฒน์ก็มองหน้าบารมียิ้ม ๆ

   “มีเอกสารเกี่ยวกับค่าซ่อมด้วยเหรอพี่บัส”

   “อ้าวเหรอ ของมันต้องมีไงพัฒน์”

   มองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ ทั้งเจ้าของอู่และพิพัฒน์พูดจาเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยโดยที่มิ่งไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย

            +++

   มิ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อได้ยินเสียงข้อความที่เข้ามาในโทรศัพท์

   [เดี๋ยวผมจะเข้าไปเอาเอกสารที่คุณพัฒน์ฝากไว้นะช่างมิ่ง]

   อ่านข้อความแล้วแต่ไม่รู้จะตอบอะไรเลยตอบไปแค่เพียงประโยคเดียวเท่านั้น

   [ครับ]

   มิ่งนั่งรอคนที่กำลังจะเข้ามาที่อู่ อยากเจอแต่ไม่รู้จะคุยอะไรด้วยก็เลยได้แต่เลือกมะนาวใส่ถุงเตรียมไว้ให้ คนรวยอย่างคุณทัศนัยจะอยากได้มะนาวจากสวนไปทำไม แต่ถ้าไม่มีอะไรตอบแทนน้ำใจที่ไปส่งถึงบ้านเมื่อครั้งก่อนก็ดูจะน่าเกลียดเกินไป

   แค่เลือกมะนาวให้เฉย ๆ ทั้งที่พยายามจะไม่คิดอะไรแต่ก็คิดขึ้นมาอีกแล้ว นึกถึงเรื่องที่คุณทัศนัยไปส่งที่บ้านแล้วมิ่งก็หยุดมือที่กำลังเลือกมะนาวและถอนใจยาว

   มีความอึดอัดใจบางอย่างที่ไม่รู้จะบอกกับใครได้ และมันทำให้ตลอดหลายวันที่อยู่บ้านต้องคิดหนัก ไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณทัศนัยคิดอะไรอยู่ โดนไอ้เต๋อล้อว่าคุณทัศนัยมาชอบก็ยิ่งนึกไม่ออกว่ามีตรงไหนที่จะทำให้ชอบได้

   ไม่รู้อะไรคือเรื่องจริงหรืออะไรที่คิดไปเอง แต่ทุกครั้งที่ได้คุยกับคุณทัศนัยจะรู้สึกอบอุ่นและสบายใจทุกครั้ง คุณทัศนัยไม่เคยแสดงท่าทางรังเกียจทั้งที่รู้ว่าครอบครัวของมิ่งเป็นยังไง และยังให้ความช่วยเหลือในตอนที่ลำบากที่สุด คนที่ดี คนที่มีฐานะ คนที่อยู่ไกลเกินกว่าจะมองมาที่มิ่งได้

   แค่นี้ก็รู้แล้ว ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเป็นอย่างที่ไอ้เต๋อพูดแน่นอน...

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 20-01-2019 21:53:07
พี่บัส กับ พัฒน์ นี่เหมาะกันจริงๆ....เจ้าเล่ห์ 5555

มิ่งเอ้ยยยย อบอุ่นเหรอเวลาคุณทัศเค้าอยู่ใกล้
แบบนี้ก็....น่าจะเริ่มเขวแล้วสินะ :)
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 20-01-2019 21:58:51
ช่างมิ่งพอไม่ได้เจอคุณทัศหลายวัน มีคิดถึงกันแล้ว ฮิ้ววววว มาๆๆๆๆ ขบวนกลองยาวมาตั้งแถวรอเลย  o13
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 20-01-2019 22:04:22
แหม่ กองเชียร์ทำงานเป็นลูกคู่กันดีแท้
คุณทัศรีบมาค่ะ มีคนคิดมากหนึ่งอัตรา
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: tomnub ที่ 20-01-2019 22:09:33
น้อยจังเลย..ฮือๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-01-2019 22:30:38
เชียร์คุณทัศ มิ่ง  ตามพี่บัสกับพี่พัฒน์ด้วย  :mew1:.

พี่บัส พี่พัฒน์ ยอดมากสมกับเป็นหุ้นส่วนชีวิต  :-[

คุณทัศ มิ่ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 20-01-2019 22:31:44
มิ่งดูไว้ว่า เฮียบัสกับพี่พัฒน์ นอกเวลางานคุยกันยังไง อิอิอิ
มิ่งคนซื่อตามไม่ทันหรอกนะ  ไม่ต้องคิดมากรอคุณทัศนะดีแล้วละ
 :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-01-2019 22:37:11
 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 20-01-2019 23:40:57
แอบคิดถึงคู่พิพัฒบารมี มีหวังกับตอนพิเศษไหมน้า 5555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 21-01-2019 00:04:28
ร้ายกาจเหลือเกิน แต่ละคน,,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-01-2019 03:23:48
สองผัวเมียเจ้าวางแผน 5555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 21-01-2019 19:48:19
มาน้อยจังเลย

แต่ยังดีกว่าไม่มา

แต่ว่า บารมี กับพัฒน์ นี่ เกิดปีชงแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 9】 up 20/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 21-01-2019 20:03:00
 :mew2: ลุ้นมากกกกก....ช่่างมิ่ง จะกลายเป็น ไก่ตื่น หรือเปล่าน้า... พี่บาส กับ พัฒน์ ก็ เจ้าเล่ห์ พอกันเลย......
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 21-01-2019 22:03:08
อู่ซ่อมรัก. 10

   มิ่งกำลังเลือกมะนาวไปเรื่อย ๆ และนึกถึงคนที่กำลังจะได้เจอ คนที่ช่วยแก้ปัญหาให้ทุกอย่าง คนที่อยู่จัดการเรื่องแย่ ๆ ให้มิ่งจนจบ คนที่ทำให้รู้สึกเกรงใจ

   “กลับมาแล้วเหรอ”

   เงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินมาหาและคุณทัศนัยก็ส่งยิ้มให้หลังจากไม่ได้เจอกันหลายวัน

   “คุณทัศ”

   แค่เห็นหน้ามิ่งก็ก้มลงและหลบสายตาทันที มือที่กำลังเลือกมะนาวหยุดนิ่งค้างอยู่แบบนั้นและคุณทัศนัยก็เดินมาที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

   “ช่างมิ่งชอบทำเหมือนไม่ชอบผมเรื่อยเลย”

   โดนทักแบบนี้อีกแล้ว และมิ่งก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่อยู่ตรงหน้า พยายามจะมองหน้าของคุณทัศนัยให้ชัด ๆ แต่เมื่อสบตากันก็ต้องรีบก้มหน้าลงหลบสายตาของคนที่มองมา

   “ผม...เอ่อ...ไม่ใช่ว่าผม...”

   ไม่รู้ทำไมถึงพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว ไม่รู้ทำไมเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน

   “ผมทำอะไรให้ช่างมิ่งไม่พอใจอีกแล้วหรือเปล่า”

   ไม่ใช่ว่าทำอะไรให้ไม่พอใจ เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงแค่นั้น

   “ไม่ใช่หรอกครับ ผมไม่ได้ไม่พอใจคุณทัศ อันนี้พอดีผมไม่มีอะไรจะให้ ที่บ้านคุณทัศทำกับข้าวหรือเปล่าครับ ผมเลือกมะนาวไว้ให้แล้ว”

   แล้วคุณทัศนัยก็หัวเราะออกมาด้วยความขำ ถามเรื่องที่อยากรู้แต่มิ่งไปพูดเรื่องที่ไม่ได้ถาม มะนาวในถุงที่มิ่งส่งให้ทำให้คุณทัศนัยรับเอาไว้และยังหัวเราะไม่หยุด

   “นี่ของผมทั้งหมดเลยเหรอ”

   “ใช่ครับ ผมคัดลูกที่ดี ๆ ไว้ให้คุณทัศแล้ว เอาไว้ทำกับข้าว”

   รับถุงมะนาวมาเปิดดูและคุณทัศนัยก็มองหน้าคนที่เลือกมะนาวให้แล้วก็ยิ้มกว้าง

   “ผมดีใจนะ ได้ของฝากเป็นมะนาวจากช่างมิ่งด้วย”

   แค่มะนาวหนึ่งถุงคุณทัศนัยไม่น่าต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้น

   “เรื่องที่บ้านเรียบร้อยดีมั้ย”

   “ครับ เรียบร้อยแล้ว”

   “ดีแล้ว”

   “คุณทัศครับเรื่องเงิน...”

   กำลังจะพูดเรื่องเงินที่ติดค้างเอาไว้ แล้วคุณทัศนัยก็ลุกขึ้นและชวนให้ไปกินข้าวด้วยกัน

   “ไว้ไปคุยกันตอนกินข้าวนะ”

   ไม่เข้าใจที่คุณทัศนัยบอกและมิ่งก็เงยหน้าขึ้นมองและทำหน้าสงสัย

   “เนี่ยผมทำงานทั้งวันเลย ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้กินข้าว ช่างมิ่งไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยเถอะนะ”

   ถ้าตอบว่าไม่ได้ก็คงไม่ดี

   “ผม...เอ่อ...”

   “ไม่ได้หรอกเหรอ”

   โดนพูดดักคอแบบนั้นแล้วจะทำอะไรได้

   “ไม่ใช่ไม่ได้ครับ คือว่าผม...”

   กำลังจะอธิบายแล้วคุณทัศนัยก็ช่วยทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น

   “งั้นก็ไปกันเถอะ ผมหิวแล้ว ไปกินข้าวกันนะ เรื่องเงินเดี๋ยวกินไปคุยไปก็ได้ ถ้าหิวแล้วสมองผมไม่ค่อยแล่น คุยอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง”

   แปลว่าต้องไปกินข้าวด้วยกันสินะ และมิ่งก็ยอมลุกขึ้นเดินตามไปที่รถของคุณทัศนัยที่จอดอยู่และขึ้นมานั่งบนรถด้วยกัน

   “ช่างมิ่งจะกลับบ้านอีกครั้งเมื่อไหร่ล่ะ”

   ไม่กล้าตอบและมิ่งก็กำลังคิดหาข้ออ้างแต่คุณทัศนัยก็หันมายิ้มให้

   “วันไหนก็ได้นะ ผมไม่มีปัญหา ผมซื้อพวกเสื้อผ้าเด็ก ตุ๊กตาของเล่นและซื้อสมุดระบายสีให้หนูพิมพาไว้เรียบร้อยแล้ว ช่างมิ่งลองหันไปดูข้างหลังรถสิตอนแรกว่าจะไปเลือกด้วยกัน แต่พอดีผมเห็นก่อนเลยซื้อเอาไว้หมดแล้ว”

   หันไปมองที่เบาะหลังรถตามที่คุณทัศนัยบอกแล้วก็ตกใจกับถุงใส่ของสำหรับเด็กมากมายที่วางอยู่

   “คุณทัศซื้อมาทำไมเยอะแยะมากมายครับ”

   แล้วคุณทัศนัยก็บอกสิ่งที่ทำให้มิ่งปฏิเสธไม่ให้คุณทัศนัยไปที่บ้านไม่ได้

   “ดูเหมือนช่างมิ่งต้องบอกผมว่าจะกลับบ้านวันไหนแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นเบาะหลังรถผมก็ไม่มีที่จะวางของแล้ว เพราะมีแต่ของใช้ของหนูพิมพาเต็มไปหมด”

   แล้วจะปฏิเสธยังไง มองหน้าของคุณทัศนัยแล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรได้อีก

   “สัปดาห์หน้าเลยเป็นไง พาหนูพิมพาไปเที่ยวด้วย”

   ดูเหมือนคุณทัศนัยจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษและมิ่งก็ไม่สามารถปฏิเสธได้

   “ถ้าที่อู่ไม่มีงานเร่งก็คงได้ครับ”

   “อ๋อ ที่อู่ไม่มีงานเร่งหรอก ผมบอกเฮียไว้แล้วว่าสัปดาห์หน้าผมจะชวนช่างมิ่งกลับบ้าน เฮียบอกว่าไปได้ ไม่มีปัญหาอะไร”

   ชัดเจนพอแล้ว และมิ่งก็ได้แต่แอบลอบถอนหายใจ ถึงขนาดนี้แล้วจะไปทำอะไรได้ ก็คงต้องแล้วแต่คุณทัศนัยเลยแล้วกัน
   
        +++

   “ร้านนี้ตำปูปลาร้าแซ่บมาก เสือร้องไห้ก็เด็ด”

   ทั้งที่กังวลใจกับการต้องมากินข้าวกับคุณทัศนัย เพราะไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงแต่เมื่อได้มากินข้าวด้วยกันจริง ๆ ก็ไม่เป็นอย่างที่เคยกังวลใจ

   คุณทัศนัยเลือกร้านอาหารอีสานที่มีเมนูต่าง ๆ ที่ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างคุณทัศนัยจะกินได้ คุณทัศนัยดูเป็นคนเรียบง่ายมาก ทั้งก่อนหน้านี้และตอนนี้ก็ทำให้มิ่งรู้สึกดีด้วยกับการเป็นคนสบาย ๆ ไม่เรื่องมาก กินง่ายอยู่ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ

   ร้านอาหารอีสานที่คุณทัศนัยพามาเป็นร้านเล็ก ๆ ที่สามารถนั่งพูดคุยกันได้เรื่อย ๆ และไม่ทำให้มิ่งรู้สึกเกร็งจนทำตัวไม่ถูกอย่างที่คิด

   “เมนูนี้ก็เด็ดนะ ช่างมิ่งลองกินหรือยัง เป็นไง ต้มแซ่บกระดูกอ่อน พอกินได้มั้ย”

   ถ้วยแบ่งเล็ก ๆ ที่คุณทัศนัยตักแบ่งให้วางอยู่ข้างจานข้าวของมิ่งและมิ่งก็ยกมือไหว้ขอบคุณคนที่ตักอาหารให้

   “ไหว้จนผมจะเป็นศาลพระภูมิอยู่แล้ว”

   เพราะว่าโดนล้อมิ่งก็เลยก้มหน้าก้มตาลงและไม่รู้จะพูดกับคนที่อยู่ตรงหน้ายังไงอีกและคุณทัศนัยที่สังเกตท่าทางของมิ่งมาตลอดก็พยายามชวนคุยเพื่อให้ผ่อนคลายมากขึ้น

   “ช่างมิ่งนี่ถามคำตอบคำจริง ๆ นะ เป็นผมซะอีกที่พูดน้ำไหลไฟดับ ช่างมิ่งคงจะรำคาญผมแย่เลย”

   “เปล่าครับ ผมไม่ได้รำคาญ”

   “แต่ก็ไม่ยอมคุยด้วย ผมพูดอะไรก็ฟัง แต่ไม่ค่อยจะยอมตอบอะไรเลย”

   เพราะไม่รู้จะตอบยังไง เลยเลือกที่จะเงียบมากกว่า และมิ่งก็แอบลอบถอนหายใจ เมื่อพยายามแล้วแต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถทำตัวให้เป็นปกติได้

   “ผมแค่ไม่รู้จะคุยอะไรครับ”

   บอกไปตามตรง และคุณทัศนัยก็ยิ้มกว้างเพราะถึงจะบอกว่าไม่รู้จะคุยอะไรแต่ครั้งนี้ก็ถือว่าพูดมากกว่าเมื่อก่อนเยอะแล้ว

   “แค่มากินข้าวเป็นเพื่อนกัน แค่ช่างมิ่งไม่วิ่งหนีผมเวลาเจอหน้ากันนี่ก็นับว่าดีมากสำหรับผมแล้วล่ะ”

   “ผมไม่ได้วิ่งหนีคุณทัศนะครับ”

   “แต่ก็หลบหน้าตลอด ไม่อยากมองหน้าด้วยใช่มั้ย”

   ไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไง ได้แต่พูดออกไปเสียงเบา เพราะไม่อยากให้คนฟังต้องเสียความรู้สึก

   “เปล่าครับ ผมแค่ไม่รู้จะคุยอะไรจริง ๆ”

   ยังยืนยันคำเดิมและคุณทัศนัยก็พยักหน้าตาม

   “ผมล้อเล่นน่ะ กินข้าวเถอะ เย็นหมดแล้วเดี๋ยวจะไม่อร่อย ช่างมิ่งอย่าถือสาอะไรผมเลย ผมก็พูดไปเรื่อยแบบนี้แหละ”

   ชวนให้กินข้าวด้วยกันและมิ่งก็ยอมกินด้วยท่าทางเกร็ง ๆ อย่างเห็นได้ชัดแต่สำหรับคุณทัศนัยแล้วมันดูน่ามองมาก และทำให้มองเพลินเมื่อเห็นท่าทางของคนที่อยู่ตรงหน้า

   อย่างน้อยก็เริ่มยอมพูดคุยกันบ้างแล้ว ดีกว่าเมื่อก่อนที่ไม่ว่าเจอหน้ากันกี่ครั้งก็ไม่ยอมสบตา เอาแต่หลบหน้าและบางครั้งก็วิ่งหนีไปดื้อ ๆ ถ้าครั้งนี้ไม่หาข้ออ้างชวนออกมากินข้าวด้วยกัน ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้คุยกันจริงจังแบบนี้สักที

            +++   

   “ผมขอผ่อนจ่ายเงินที่ผมยืมคุณทัศเป็นรายเดือนได้มั้ยครับ”

   ที่ยอมมากินข้าวด้วยก็เพราะอยากจะคุยเรื่องนี้ และคุณทัศนัยก็เงยหน้าขึ้นมองและทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับ

   “ได้สิ”

   แค่ได้ยินว่าอีกฝ่ายยอมให้ผ่อนจ่ายได้ ก็ทำให้สบายใจขึ้นแล้ว

   “ทุก ๆ สิ้นเดือนผมจะแวะเข้าไปรับเป็นเงินสดจากช่างมิ่งที่อู่แล้วกันนะ”

   “คุณทัศให้ผมโอนเข้าบัญชีให้ก็ได้ครับ หรือจะให้ผมเอาเงินไปให้ที่บริษัทก็ได้ ผมไม่อยากให้คุณทัศต้องยุ่งยากลำบากเพราะผม แค่นี้ก็รบกวนมากพอแล้ว”

   เพราะดูเหมือนว่ากำลังสร้างปัญหาให้เกิดความยุ่งยาก เลยทำให้ไม่สบายใจ และคุณทัศนัยก็อธิบายว่าเพราะอะไรถึงต้องเข้ามารับเงินสดด้วยตัวเอง

   “บัญชีของผมมันผูกติดกับบัญชีบริษัท อีกอย่างผมก็เข้าไปที่อู่อยู่บ่อย ๆ ช่างมิ่งเจอหน้าผมก็ค่อยเอามาให้ก็ได้ แบบนี้ผมว่าดีกว่านะ”

   “ดีเหรอครับ”

   “ดีสิ”

   “ผมทำให้คุณทัศลำบากหรือเปล่าครับ”

   มิ่งมีสีหน้าลำบากใจ แต่คุณทัศนัยมองหน้าของมิ่งแล้วหัวเราะ พูดจาหยอกล้อในแบบที่มิ่งต้องรีบก้มหน้าหนีไม่กล้าสบตาคนที่อยู่ตรงหน้า

   “ไม่ลำบากหรอก ต่อไปนี้ช่างมิ่งจะได้เลิกวิ่งหนีผมทุกครั้งที่เจอหน้ากันยังไงล่ะ”

   ที่หลบหน้าไม่ใช่เพราะอยากหลบ แต่คุณทัศนัยคงไม่รู้ ทุกครั้งที่เจอหน้ากันดูเหมือนหัวใจของมิ่งจะเต้นแรงมากขึ้นทุกที

   “ผมไม่ได้จะหลบหน้าหรอกครับ”

   “แต่ก็เมินหน้าหนีตลอดไม่ใช่เหรอ”

   ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง เพราะสิ่งที่คุณทัศนัยพูดเป็นเรื่องจริง เลยได้แต่เลี่ยงด้วยการตักข้าวเข้าปากกินไปเงียบ ๆ และคุณทัศนัยก็อมยิ้มเมื่อเห็นสิ่งที่มิ่งทำ

   “แบบที่ทำอยู่ตอนนี้ก็เรียกว่าหลบหน้านะช่างมิ่ง”

   ช้อนที่กำลังตักกับข้าวนิ่งชะงักค้างไปชั่วขณะ และมิ่งก็ขบริมฝีปากแน่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของคุณทัศนัยแบบตรง ๆ โดยไม่หลบตาอีก

   “จะให้ผมจ้องหน้าคุณทัศแบบนี้จริง ๆ เหรอครับ”

   พูดไปโดยที่ดวงตาสบเข้ากับดวงตาของอีกฝ่าย และคุณทัศนัยก็ไม่ได้เมินหน้าหนีแต่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนทำให้คนที่พยายามที่จะสบตาด้วยใจเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ

   “ดีสิ”

   คำตอบเรียบง่ายแต่ทำให้มิ่งรู้สึกเหมือนกำลังจะละลาย

   “ไม่ดีหรอกครับ”

   รีบหลบสายตาทันทีเพราะรู้แล้วว่าคงต้านทานสายตาของคนที่มองมาไม่ไหว

   “ผมจะรอวันที่ช่างมิ่งอยากจะมองหน้าผมแบบจริง ๆ จัง ๆ ก็แล้วกันนะ”

   คุณทัศนัยพูดไปยิ้มไป แต่มิ่งกำมือแน่นและพยายามบอกให้ตัวเองใจเย็น ๆ และไม่แสดงความรู้สึกที่อยู่ในใจออกมา

   ...ใจเย็น ๆ ไอ้มิ่ง ใจเย็น ๆ คุณทัศเขาคงไม่ได้คิดอะไร เขาก็แค่แกล้งพูดแหย่เล่นแค่นั้นเอง...

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 21-01-2019 22:19:45
มีลูกแล้วทั้งคนนะ ช่างมิ่ง ทำไมอ่อนด๋อยอย่างนี้นะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-01-2019 22:41:14
มิ่งแพ้ทางคุณทัศ มาแบบนุ่มนิ่ม ๆ ยังทำใจสั่น
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-01-2019 22:43:12
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-01-2019 22:46:59
 :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-01-2019 22:51:30
มิ่ง หลบหน้า ไม่กล้ามองคุณทัศให้เต็มๆตา
ก็เพราะมิ่งหวั่นไหวคุณทัศแล้ว   o18
เลยเขินอาย ประหม่าคุณทัศ  :hao3:ู
อยากรู้เรื่องคุณทัศบ้างแล้ว  อยากเผือกแล้ว   :z3:

คุณทัศ มิ่ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 21-01-2019 22:58:05
ขนาดนี้แล้วช่างมิ่งยังไม่รู้ตัวอีก555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 21-01-2019 23:12:14
โดนคุณทัศอ้อยใส่ซะไปไม่เป็นเลย :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-01-2019 23:30:20
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 21-01-2019 23:35:13
ที่ใครว่าผมหยิ่ง ที่จริงน่ะอาย  :o8: :o8: :o8: กิ๊วๆ มิ่ง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 22-01-2019 00:08:39
 :z1:

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 22-01-2019 00:14:51
ช่างมิ่ง........

อย่างนี้ต้อง มอมเหล้า แล้วล่ะคุณทัศ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-01-2019 01:07:23
คุณทัศไม่ได้แหย่นะช่างมิ่ง คุณทัศทั้งจีบทั้งอ่อยเลยล่ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Pthassa ที่ 22-01-2019 03:33:29
ช่างมิ่งไม่น่าจะจีบหญิงอ่ะ น่าจะหญิงจีบมากกว่า
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 22-01-2019 06:06:10
มิ่งลูกแม่เอ็นดูกับความหลบหน้าคุณทัศ ไม่ต้องเขินค่ะ

เชื่อแม่นะลูก

หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 22-01-2019 07:42:07
ช่างมิ่งเอ๊ยยย เป็นอย่างนี้เมื่อไหร่จะได้กินนน

สงสารคุณทัศ รอ รอ รออออ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 22-01-2019 18:28:57
คุณทัศหยอดเก่ง ช่างมิ่งไปไม่เป็นแล้วว  :hao7:  :hao7:

ขำคู่ผัวเมีย วางแผนช่วยอุ้มสมกันเหลือเกิน 555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 5 ตอนที่ 10】 up 21/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 22-01-2019 19:14:30
คือลุ้นตัวเกร็งเลยค่ะ55555555555
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 22-01-2019 20:35:07
อู่ซ่อมรัก. 11

   “ช่างมิ่งจะกลับบ้านวันไหนอย่าลืมบอกผมนะ ผมจะได้เอาของไปฝากหนูพิมพาด้วย”

   สิ้นเดือนแล้วและคุณทัศนัยก็มารับเงินที่มิ่งบอกว่าจะขอผ่อนชำระคืนให้เป็นรายเดือน คิดว่าคุณทัศนัยจะลืมเรื่องที่เคยคุยกันเอาไว้แล้วซะอีกแต่เมื่อถูกถามแบบนี้ก็รู้ได้ทันทีว่าไม่ลืม

   “คงจะเป็นวันเสาร์นี้ครับ”

   “วันเสาร์ผมว่างพอดี ให้ผมมารับช่างมิ่งกี่โมงดีล่ะ”

   คงจะเลี่ยงไม่ได้และมิ่งก็นึกถึงเวลาที่จะออกเดินทาง

   “เย็น ๆ ครับ ประมาณสี่โมงเย็น มีรถเข้ามาใหม่ด้วย ถ้างานไม่เร่งมากก็น่าจะทำเสร็จก่อนครับ”

   คุณทัศนัยพยักหน้ารับและชวนคุยเรื่องอื่น ๆ ด้วย

   “ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่ได้มานั่งคุยด้วยแบบนี้หรอก ช่างมิ่งคงจะเดินหนีผมไปไหนต่อไหนแล้ว”

   ได้ทีก็พูดจาหยอกล้อจนมิ่งนึกอายและเมินหน้าหนีไปอีกทาง

   “ก็ผมไม่รู้จะคุยอะไรนี่ครับ”

   หาข้ออ้างให้กับตัวเองและคุณทัศนัยก็มองหน้าของมิ่งแบบยิ้ม ๆ

   “แล้วตอนนี้รู้หรือยังว่าจะคุยอะไร”

   แกล้งถามไปอีกนิด และมิ่งก็หันมามองหน้าของคุณทัศนัยก่อนจะหรุบสายตาลงมองที่มือของตัวเอง

   “ก็ยังไม่รู้จะคุยอะไรอยู่ดีแหละครับ”

   น่ารัก...

   จนถึงตอนนี้มิ่งก็ยังบอกว่าไม่รู้จะคุยอะไรด้วยแต่อย่างน้อยก็ยอมนั่งอยู่เพื่อฟังสิ่งที่คุณทัศนัยพูดด้วยและไม่เดินหนีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

   “เราก็นั่งอยู่ด้วยกันเงียบ ๆ และไม่ต้องคุยกันแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ก็ได้นะ”

   “ไม่ดีหรอกครับ”

   มิ่งรีบปฏิเสธทันทีและคุณทัศนัยก็มองหน้าของมิ่งที่หันมาทำหน้าจริงจังใส่

   “เดี๋ยวคนไม่รู้เขาจะหาว่าคนใบ้สองคนกำลังคุยกัน”

                +++

   ไม่รู้ว่านั่นเรียกว่ามุกตลกหรือเปล่า แต่คุณทัศนัยที่เพิ่งจะขับรถกลับจากอู่ก็ยังนึกขำไม่หายกับการพูดเล่นของมิ่งเป็นครั้งแรก ถือว่ามีพัฒนาการดีขึ้นจากเมื่อก่อน จากที่เคยวิ่งหนีทุกครั้งที่เจอหน้า ตอนนี้ไม่วิ่งหนีแล้วแต่ก็ยังไม่ค่อยพูดด้วยมากนัก เพิ่งจะมีวันนี้ที่ทำให้ประหลาดใจด้วยการพูดจาล้อเล่นเป็นครั้งแรก

   น่ารักดี...

   ไม่ใช่หน้าตาแต่รวมถึงอะไรหลาย ๆ อย่าง นิสัยใจคอ การแสดงออก ความอ่อนน้อมถ่อมตน รู้จักให้เกียรติผู้อื่น และมีมารยาท ทุกสิ่งที่มิ่งเป็นดูเหมือนจะถูกใจคุณทัศนัยไปหมดทุกอย่าง

   “เมื่อไหร่จะยอมเข้าใจสักทีนะว่าที่หาข้ออ้างมาหาบ่อย ๆ นี่มาจีบ”

   คุณทัศนัยได้แต่บ่นกับตัวเอง และเมื่อนึกถึงหน้าตานิ่ง ๆ ของมิ่งแล้วก็ทำให้หัวเราะไม่หยุด

   “เดี๋ยวนี้รู้จักมีมุกตลกด้วย อย่างน้อยก็ถือว่ามีพัฒนาการในทางที่ดีขึ้นก็ยังดีกว่าเมื่อก่อนแล้วกันล่ะนะ”

            +++

   “พ่อมาแล้ว พ่อมาหาพิมพาแล้ว”

   เด็กหญิงพิมพากระโดดโลดเต้นไปมาเมื่อเห็นว่ารถของใครเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน มิ่งเดินลงจากรถมาอุ้มลูกที่ยืนรอ หอมแก้มซ้ายขวาด้วยความคิดถึงและเด็กหญิงพิมพาก็กอดคอพ่อเอาไว้

   “สวัสดีพ่อหรือยัง”

   “สวัสดีจ้ะ พ่อมิ่งมาแล้ว พ่อมิ่งมาแล้ว”

   เด็กหญิงพิมพาพูดไม่หยุด และหัวเราะอย่างมีความสุขเมื่อพ่อมาหา

   “พิมพาสวัสดีคุณทัศหรือยัง”

   “สวัสดีจ้ะคุณทัศ”

   เด็กหญิงพิมพายกมือไหว้คนที่มากับพ่อ และคุณทัศนัยก็รับไหว้และจับมือของเด็กหญิงพิมพาเขย่าเล่นเบา ๆ

   “สวัสดีครับ หนูพิมพาเรียกว่าลุงทัศก็ได้จ้ะ”

   “ลุงทัศ สวัสดีจ้ะ”

   โดนคุณทัศนัยตีสนิทไปแล้ว และทั้งมิ่งและคุณทัศนัยก็ยกมือไหว้แม่ที่มายืนรอพร้อมเด็กหญิงพิมพา

   “สวัสดีจ้ะคุณ มาเหนื่อย ๆ กินอะไรกันมาหรือยัง”

   “ยังเลยแม่ แล้วพ่อไปไหนล่ะ”   

   มิ่งเอ่ยถามและแม่ก็บอกเรื่องที่พ่อไม่อยู่บ้าน

   “พ่อเอ็งไปช่วยงานที่วัด คืนนี้ที่วัดมีงาน เดี๋ยวมืด ๆ เอ็งก็พาคุณเขาไปเที่ยวงานสิ”

   พยักหน้ารับและมิ่งก็ปล่อยเด็กหญิงพิมพาที่อุ้มอยู่ลง เพื่อไปช่วยคุณทัศนัยหิ้วของที่อยู่ท้ายรถเข้าบ้าน

   “ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยล่ะคุณ”

   “พวกของใช้เด็กครับ อุปกรณ์การเรียนแล้วก็เสื้อผ้า”

   “คุณทัศซื้อมาฝากพิมพาน่ะแม่”

   “ซื้อมาทำไมเยอะแยะล่ะคุณ เกรงใจ ที่มีอยู่ก็พอใช้ได้อยู่ พิมพามันก็ไม่ได้ใช้อะไรเยอะแยะ”

   เพราะว่าเจ้านายของลูกชายเมตตาซื้อของมาฝาก แม่ของมิ่งเลยยิ่งเกรงใจและไม่รู้จะขอบคุณยังไง

   “ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี เห็นว่าเหมาะกับหนูพิมพาก็เลยซื้อมาฝาก เด็กจะได้มีกำลังใจในการเรียนครับ”

   คุณทัศนัยมีเหตุผลในการซื้อของ แต่สิ่งที่คุณทัศนัยทำให้ลูกสาวและครอบครัวของมิ่งก็ที่ทำให้ยิ่งรู้สึกเกรงใจ

   “หนูลองดูซิ หนูพิมพาชอบอันไหน”

   วางถุงที่มีทั้งสมุดวาดภาพระบายสี อุปกรณ์การเรียนให้เลือกและเด็กหญิงพิมพาก็ได้แต่มองแต่ไม่กล้าเข้าไปใกล้คุณทัศนัยที่กำลังเปิดถุงและกล่องเพื่อให้เด็กหญิงพิมพาดูของที่ซื้อมาฝาก

   “หนูพิมพาไม่ชอบของที่ลุงทัศซื้อมาฝากเหรอครับ”

   เด็กหญิงพิมพาไม่ตอบแต่แอบอยู่หลังพ่อ และมีท่าทีเขินอายอย่างเห็นได้ชัด สายตามองไปที่ของที่อยู่ในถุงแต่ยังไม่กล้าจะเข้าไปดูและคุณทัศนัยก็มองหน้ามิ่งเพื่อขอความช่วยเหลือ

   “หนูพิมพาดูท่าจะไม่ชอบของที่ผมซื้อมาฝากแน่เลย”

   แกล้งทำเป็นตัดพ้อ และมิ่งก็ลองหยิบสมุดระบายสีที่คุณทัศนัยส่งให้มาเปิดให้เด็กหญิงพิมพาดู

   “อันนี้คุณทัศซื้อมาฝากพิมพา หนูขอบคุณหรือยัง”

   เด็กหญิงพิมพาค่อย ๆ ยื่นมือมารับของที่พ่อส่งให้และมองคุณทัศนัยด้วยความเขินอาย ปกติไม่ค่อยมีคนแปลกหน้ามาที่บ้าน เธอจำได้ว่าลุงทัศนัยเคยมากับพ่อของเธอเมื่อครั้งก่อน และดีใจที่ลุงทัศนัยใจดีซื้อของมาฝาก

   “ขอบคุณจ้ะ”

   เด็กหญิงพิมพาค่อย ๆ เปิดสมุดระบายสีหน้าอื่น ๆ และยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าในสมุดเป็นรูปเจ้าหญิงแบบที่ชอบ

   “มันขี้อายจ้ะคุณ อย่าไปถือสาพิมพามันเลยนะ”

   แม่ของมิ่งที่นั่งอยู่ด้วยส่งยิ้มให้คุณทัศนัย และคุณทัศนัยก็ยิ้มรับ

   “เด็ก ๆ ก็แบบนี้แหละครับ เดี๋ยวเจอหน้ากันบ่อย ๆ ก็ชินเอง”

   หมายความว่ายังไงที่ว่าเจอหน้ากันบ่อย ๆ แล้วจะชิน มิ่งมองคุณทัศนัยด้วยความสงสัยและคุณทัศนัยก็ไม่ยอมอธิบายแต่เริ่มตีสนิทเด็กหญิงพิมพาด้วยของเล่นที่ซื้อมาให้

   “อันนี้ตุ๊กตาเจ้าหญิง หนูพิมพาชอบมั้ยครับ”

   ยื่นตุ๊กตาส่งให้และเด็กหญิงพิมพาก็รับเอาไว้

   “ขอบคุณหรือยัง”

   “ขอบคุณจ้ะ”

   เด็กหญิงพิมพาเป็นเด็กว่าง่าย นอกจากสมุดระบายสี และตุ๊กตาก็ยังมีของอื่น ๆ ด้วยที่ลุงทัศนัยซื้อมาฝาก

   “เดี๋ยวแม่ไปทำกับข้าวก่อนนะ มาเหนื่อย ๆ จะได้อาบน้ำอาบท่าแล้วกินข้าวกินปลากัน”

   แม่ลุกขึ้นเดินเข้าครัวไปแล้ว และมิ่งก็มองคุณทัศนัยและเด็กหญิงพิมพาที่เริ่มพูดคุยกันอย่างสนิทสนมในเวลาไม่นาน ดูเหมือนเด็กหญิงพิมพาจะชอบของที่คุณทัศนัยซื้อมาฝากไม่น้อยและคุณทัศนัยก็ดูจะเข้ากับเด็กหญิงพิมพาได้ไม่ยาก

   “เรามาระบายสีเจ้าหญิงกันดีมั้ยครับ”

   เด็กหญิงพิมพาวางสมุดระบายสีลงและคุณทัศนัยก็แกะกล่องสีไม้มาวางและเริ่มช่วยกันระบายสี คุณทัศนัยเป็นคนอ่อนโยนและใจดี สิ่งที่ทำให้เห็นมันทำให้มิ่งยิ่งรู้สึกบางอย่างเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

   ในอนาคตถ้าจะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน ก็อยากได้คนที่รักพิมพาได้เหมือนที่มิ่งรัก และคุณทัศนัยคือคนที่ทำให้มิ่งรู้สึกหวั่นไหวในเวลานี้ แต่ก็รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่คุณทัศนัยจะมาคิดอะไรกับมิ่งแบบจริงจัง
            
            +++   

   “ผมลืมเอาเสื้อผ้ามาอีกแล้ว ทำยังไงดี”

   คุณทัศนัยบอกให้มิ่งรับรู้และทำหน้าอ้อนจนมิ่งรู้สึกว่าไม่ควรจะมองหน้าของคุณทัศนัยให้มากไปกว่านี้

   “พอจะมีเสื้อตัวใหญ่ ๆ ที่คุณทัศใส่ได้อยู่ครับ ผมจะหาไว้ให้เป็นพวกเสื้อยืดแต่มันเก่าหน่อย คุณทัศพอจะใส่ได้หรือเปล่าครับ”

   คุณทัศนัยพยักหน้ารับและส่งยิ้มให้มิ่งที่กำลังจะไปหาเสื้อผ้าให้เปลี่ยน มิ่งรู้ว่ายังไงคุณทัศนัยก็ต้องค้างด้วยแน่ ๆ และคงไม่มีทางเลี่ยงได้ คืนนี้ที่วัดมีงานและแม่ก็บอกให้ชวนคุณทัศนัยไปเที่ยวงานด้วย

   “หนูให้ลุงทัศ”

   เด็กหญิงพิมพาพับกระดาษเป็นรูปหัวใจและส่งให้ลุงทัศที่กำลังคุยกับพ่อ

   “สวยจังเลย หัวใจสีชมพูด้วย”

   คุณทัศนัยรับกระดาษที่เด็กหญิงพิมพาพับให้และเอ่ยปากชม และมิ่งก็รู้สึกดีที่คุณทัศนัยสนิทสนมกับลูกได้อย่างรวดเร็ว
   มองแล้วก็เริ่มรู้สึกบางอย่างขึ้นมาอีกแล้ว แต่มิ่งไม่อยากให้ตัวเองต้องรู้สึกอะไรมากไปกว่านี้ สะบัดหัวไล่ความคิดแปลก ๆ ของตัวเอง และเดินไปหาเสื้อผาให้คุณทัศนัยเพื่อผลัดเปลี่ยนหลังอาบน้ำ

   คุณทัศนัยมองตามคนที่เดินไปแล้วและอมยิ้ม ตลอดการเดินทางตั้งแต่อยู่ในรถเราสองคนแทบจะไม่ค่อยได้พูดคุยกัน อยู่ด้วยกันเงียบ ๆ และฟังเพลงที่เปิดในรถ แต่ถึงแม้จะไม่ได้พูดคุยกันก็ทำให้มีความสุขได้ยิ่งได้มาเล่นได้มาอยู่กับเด็กหญิงพิมพายิ่งมีความสุขมากขึ้นเรื่อย ๆ

   ชีวิตแบบที่เคยต้องการมาตลอด ดูเหมือนจะใกล้เป็นจริงมากขึ้นทุกที   
         
            +++

   เสียงเพลงดังอึกทึกในงานวัดและผู้คนในหมู่บ้านมากมายก็มาเที่ยวงานประจำปีที่จัดขึ้น สายตาของคนในหมู่บ้านหลายคนมองมาที่มิ่งและคุณทัศนัย มีบางคนเข้ามาทักทายและสาวน้อยสาวใหญ่บางคนก็เมียงมองคนแปลกอย่างคุณทัศนัยอยู่ตลอดเวลา

   “เจ้านายเหรอมิ่ง หล่อดีนะ เจ้านายมีเมียหรือยังล่ะ”

   มีบางคนกระซิบถาม บางคนก็ถามตรง ๆ แบบไม่เกรงใจกันและมิ่งก็ไม่รู้ว่าควรตอบยังไง

   “มีลูกแล้วครับ”

   คุณทัศนัยไม่ได้ตอบว่ามีครอบครัวแล้วหรือยัง แต่ตอบว่ามีลูกแล้ว และคนที่มาถามบางคนก็บ่นว่าเสียดาย
   วันนี้คุณทัศนัยแต่งตัวต่างจากทุกวัน สวมเสื้อยืดที่มีลวดลายการ์ตูนอยู่ตรงหน้าอกและยังใส่กางเกงขายาวตัวเดิม ดูแปลกตาแต่ก็ดูเข้าถึงง่าย ไม่ได้ดูมีฟอร์มเหมือนก่อนหน้านี้

   “ที่เขาทักกันเพราะเห็นจุดเด่นลายการ์ตูนที่เสื้อผมแน่เลย”

   คุณทัศนัยพูดแบบยิ้ม ๆ และมิ่งก็เผลอมองตามและหัวเราะออกมา ก่อนหน้านี้ที่ไม่ได้พูดคุยกันส่วนหนึ่งก็มาจากภาพลักษณ์ของคุณทัศนัยที่มิ่งชินตา แต่คุณทัศนัยที่เดินหิ้วถุงขนมสายไหมและเดินอยู่กับมิ่งในตอนนี้เข้าถึงง่ายและทำให้สบายใจจนสามารถพูดคุยด้วยได้มากขึ้น

   “พ่อมิ่ง พิมพาอยากเล่นม้าหมุน”

   เด็กหญิงพิมพาชี้ไปที่เครื่องเล่นที่มีเด็กหลายคนมาเล่นกับผู้ปกครองและมิ่งก็มองหน้าคุณทัศนัยเพื่อขอความคิดเห็น

   “รอพิมพาเล่นม้าหมุน คุณทัศจะเบื่อหรือเปล่าครับ”

   เอ่ยถามด้วยความเกรงใจและคุณทัศนัยก็ทำให้มิ่งหัวเราะได้

   “ผมก็อยากเล่นม้าหมุนเหมือนกันนะช่างมิ่ง ทำยังไงดี”

   ไม่คิดว่าคุณทัศนัยจะตอบแบบนี้ และมิ่งก็ต้องพยายามไม่ให้ตัวเองหัวเราะมากเกินไป เดินเลี่ยงไปซื้อตั๋วให้ลูกสาว ยืนรอไม่นานเมื่อหมดรอบเด็กหญิงพิมพาก็ได้เล่นม้าหมุนสมใจและมิ่งกับคุณทัศนัยก็ยืนมองเด็กหญิงพิมพาที่อยู่บนเครื่องเล่นม้าหมุนและยิ้มอย่างมีความสุข นาน ๆ ทีจะมีโอกาสได้พาลูกมาเที่ยว และคุณทัศนัยที่กำลังมองเด็กหญิงพิมพาก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในอดีต

   “ลูกช่างมิ่งน่ารักมากเลยนะ”

   คุณทัศนัยบอกสิ่งที่คิดและมิ่งก็หันมามองหน้าคุณทัศนัย

   “ตอนที่ลูกผมอายุเท่านี้ ก็คงน่ารักมากเหมือนหนูพิมพา”

            +++

   เด็กหญิงพิมพาหลับไปแล้ว คนที่อุ้มเด็กหญิงพิมพาไม่ใช่มิ่งแต่เป็นคุณทัศนัย เป็นครั้งแรกที่เราได้ใช้เวลาด้วยกัน คุณทัศนัยดูสนุกและชื่นชอบงานวัดที่ได้มาเที่ยวด้วยกันกับมิ่ง

   “ช่างมิ่งอ่านใบเซียมซีที่ได้มาจากวัดหรือยัง”

   ก่อนจะเดินออกจากงานวัด มิ่งพาคุณทัศนัยไปเสี่ยงเซียมซี และคุณทัศนัยก็ถามมิ่งที่เดินมาที่รถด้วยกัน

   “อ่านแล้วครับ”

   “เป็นยังไงบ้าง ดีมั้ย”

   “ก็...ไม่ได้แย่ครับ แล้วคุณทัศได้ใบดีหรือเปล่าครับ ถ้าได้ใบไม่ดีเขาให้เสียบไว้ที่ฐานพระไม่ต้องเอากลับ”

   แนะนำสิ่งที่ควรทำและคุณทัศนัยก็ส่งใบเซียมซีที่เสี่ยงได้ให้มิ่งอ่าน

   “เซียมซีวัดนี้ผมว่าแม่นดีนะ”

   อ่านข้อความในใบเซียมซีที่คุณทัศนัยส่งให้และมิ่งก็มองคนที่พูดไปยิ้มไปด้วยความสงสัย

   “แม่นเหรอครับ”

   “อือ แม่นมาก”

   อ่านแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่และมิ่งก็ส่งใบเซียมซีคืนให้กับคุณทัศนัย   

   “แม่นจนน่าตกใจเชียวล่ะ”

   “ยังไงเหรอครับ”

   “ก็...”

   คุณทัศนัยส่งยิ้มหวานให้กับคนที่มองมาแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกนิดเพื่อบอกบางอย่างให้มิ่งรู้

   “เขาว่าผมจะได้รักใคร่ผูกพันกับคนเป็นม่ายที่มีลูกติด”

   แค่ได้ฟังและได้เห็นแววตาของคุณทัศนัยที่มองมา มิ่งก็รู้สึกว่าไม่มีความสามารถในการต้านทานสายตาของคุณทัศนัยได้อีกต่อไปแล้ว

   “ตรงกับช่างมิ่งมั้ย”

   โดนถามและมิ่งก็ได้แต่เมินหน้าหนีและไม่ยอมตอบให้ตรงคำถาม

   “เอ่อ...ผม...ผมก็...ไม่รู้เหมือนกันครับ”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 22-01-2019 21:02:07
แหม คุณทัศหยอดตลอดนะ แถมป๋าอีกด้วย งานนี้มิ่งตกหลุมไปไหนไม่ได้แน่ๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-01-2019 21:08:15
ใบเซียมซีของมิ่ง ........ จะมีคนอายุมากกว่ามาชอบ ใช่ไหม   :-[
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 22-01-2019 21:10:25
 :z1:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-01-2019 21:26:51
 :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 22-01-2019 21:32:07
ตรงเป้ามากกกก คุณทัศ


Sent from my iPad using Tapatalk
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-01-2019 21:32:59
หยอดจนกว่าจะได้เมีย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 22-01-2019 21:33:37
“เขาว่าผมจะได้รักใคร่ผูกพันกับคนเป็นม่ายที่มีลูกติด”

อ๊ายยยยยยยยยยยยย ได้ไง คุณทัศ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 22-01-2019 22:17:00
รุกมากค่ะ คุณทัศ  หยอดทุกครั้งที่มีโอกาศเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 22-01-2019 22:24:34
 o13 เดินหน้าเต็มกำลัง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-01-2019 22:28:21
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-01-2019 23:21:19
ช่างมิ่งเขินอายเป็นสาวน้อยเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 22-01-2019 23:26:38
หยอดเก่งงงง อะไรเก่งงงงงงง ลุงทัศได้ทั้งลูกทั้งช่างมิ่งเลยนะคะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-01-2019 23:27:49
คุณทัศหยอดไปแบบนี้ช่างมิ่งควรรู้ตัวได้แล้วเด้อ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 22-01-2019 23:31:06
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 23-01-2019 00:03:40
หวาน,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: imac ที่ 23-01-2019 00:17:18
ดูท่าแล้วมิ่งคงต้องใจอ่อนในเร็ววัน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 23-01-2019 01:18:59
เข้าทางลูกได้เท่ากับกำชัยชนะไปกว่าครึ่ง  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 23-01-2019 02:31:25
หยอดได้จังหวะมากกกก กรี้ดๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 23-01-2019 21:00:12
คุณทัศ 5555+++++


จีบเก่งเกินไปแล้วววววว เขินอ่ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 6 ตอนที่ 11】 up 22/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 23-01-2019 21:36:18
หูยยยยย หยอดตลอดเลยคุณทัศ นี่ก็เข้าบ้านเขาตีสนิทกับแม่กับลูกเขา อีกไม่นานแล้วมั้ง  :hao3:  :กอด1:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 24-01-2019 20:54:10
อู่ซ่อมรัก. 12

   คุณทัศนัยแวะมารับเงินที่มิ่งผ่อนใช้คืนให้ทุกสิ้นเดือนเป็นประจำหลังจากที่ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อย ๆ มิ่งก็กล้าคุยกับคุณทัศนัยมากกว่าเมื่อก่อนแล้ว

   “ผมยังค้างเงินคุณทัศอยู่อีกสองหมื่นนะครับ”

   คุณทัศนัยพยักหน้ารับและส่งยิ้มให้เหมือนทุกครั้ง พักนี้มิ่งรู้สึกเหมือนไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกอยากจะมองหน้าคุณทัศนัยแบบนี้ทุกวัน

   “ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้นะ มีแล้วค่อยให้ก็ได้ ผมไม่ได้รีบร้อนอะไร”

   “ไม่ได้ครับ เป็นหนี้ก็ต้องใช้”

   “ถ้าช่างมิ่งใช้หนี้ผมหมดเร็ว ๆ แล้วผมจะหาข้ออ้างอะไรมาหาช่างมิ่งดีล่ะ”

   “ผม...”

   ไม่รู้จะตอบยังไงและคุณทัศนัยก็ตอบให้โดยที่มิ่งไม่ต้องคิดอีก

   “คงเอาแต่คอยหลบหน้าผมเหมือนที่ผ่านมาแน่เลย”

   มิ่งคิดตามที่คุณทัศนัยพูด ถ้าใช้หนี้หมดแล้ว และถ้าคุณทัศนัยไม่ต้องเข้ามาที่อู่เพื่อมารับเงิน แล้วเราจะมีเหตุผลอะไรให้คุยกันอีก

   ปกติคุณทัศนัยมาติดต่อธุระกับเฮียและพี่พัฒน์เป็นหลักแล้วถ้าใช้หนี้หมดต่อไปเราจะคุยกันอีกยังไง

   “ผมไม่ได้หลบนะครับ”

   “แต่ก็ไม่ได้อยากเจอ”

   รู้สึกเหมือนโดนตัดพ้อ และมิ่งก็เผลอมองหน้าของคุณทัศนัยที่แสดงความรู้สึกบางอย่างออกมาให้มิ่งเห็น

   “ทำให้ช่างมิ่งเสียเวลามาเยอะแล้ว เดี๋ยวผมคงต้องกลับก่อนแล้วกันนะ”

   คุณทัศนัยลุกขึ้นยืนเตรียมจะกลับและมิ่งก็รีบเรียกเอาไว้

   “เดี๋ยวค่อยกลับไม่ได้เหรอครับ”

   อยู่ ๆ ก็พูดเรื่องที่ไม่สมควรพูดและมิ่งก็ยกมือขึ้นปิดปากตัวเองไว้ด้วยความตกใจ

   “ช่างมิ่งว่ายังไงนะ”

   “เปล่าครับ ไม่มีอะไรครับ ไม่มีอะไรจริง ๆ”

   รีบปฏิเสธทันทีและคุณทัศนัยก็ทำหน้าเศร้า

   “ผมนึกว่าจะชวนให้อยู่ต่ออีกหน่อยซะอีก”

   ใจจริงอยากให้อยู่ต่ออีกหน่อยแต่ไม่กล้าบอกออกไปตรง ๆ และคุณทัศนัยก็กลับลงมานั่งข้างมิ่งอีกครั้ง

   “ผมอยู่คุยกับช่างมิ่งต่ออีกหน่อยได้ใช่มั้ย”

   มิ่งไม่ตอบแต่มองหน้าของคุณทัศนัยและค่อย ๆ พยักหน้ารับอย่างช้า ๆ ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเผลอแสดงสีหน้าและแววตายังไงออกมาให้คุณทัศนัยเห็น

   “ผมรู้สึกว่าตัวเองเริ่มชินกับการที่ได้เจอช่างมิ่งแบบนี้บ่อย ๆ แล้วนะ ถึงเวลาถ้าผมไม่ได้มาก็จะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แล้วช่างมิ่งล่ะถ้าเราไม่ได้เจอกันจะนึกถึงผมบ้างหรือเปล่า”

   มิ่งไม่รู้จะตอบยังไง จะบอกไปตามความจริงว่ารู้สึกไม่ต่างกันก็กลัวจะถูกมองไม่ดี ทั้งที่ในใจก็คิดแบบที่คุณทัศนัยคิด

   “ผมก็ทำงานไปตามปกติแหละครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”

   บอกให้รับรู้และคุณทัศนัยก็ทำหน้าเศร้าตอนที่มองหน้ามิ่ง และไม่ลืมบอกเรื่องสำคัญ

   “เดี๋ยวช่วงสองเดือนข้างหน้าผมจะยุ่งมากจนไม่มีเวลาแวะมาที่อู่ ผมเลยต้องคุยกับช่างมิ่งตุนเอาไว้ก่อน เผื่อเวลาที่ไม่ได้เจอก็แล้วกัน”

              +++

   สิ้นเดือนแล้ว และคุณทัศนัยก็ไม่ได้มาที่อู่จริง ๆ อย่างที่เคยบอกเอาไว้ มิ่งรู้ว่าคุณทัศนัยคงจะยุ่งกับงานมาก ปกติจะมารับเงินที่ผ่อนจ่ายให้เป็นประจำทุกสิ้นเดือนแต่วันนี้คงไม่ได้มา

   ทั้งที่ทุกสิ้นเดือนเป็นช่วงเวลาที่รอคอยที่จะได้เจอหน้ากันไปแล้ว แค่ได้คุยกันเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกันก็ทำให้รู้สึกดีจนอยากจะเจอทุกวัน มิ่งยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม แต่ไม่รู้ว่าทำไมแต่ละวันถึงผ่านไปอย่างเชื่องช้า มีบางครั้งที่สายตามองไปที่รถที่เข้ามาที่จอดที่อู่ และไม่รู้ว่าทำไมถึงหวังให้รถที่เข้ามาเป็นรถของคุณทัศนัยทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

   “เฮ่อ”

   เผลอถอนหายใจจนเต๋อที่วันนี้มาเป็นผู้ช่วยต้องถามด้วยความสงสัย

   “มึงถอนใจรอบที่เท่าไหร่แล้ววะ เป็นห่าอะไร ถอนใจอยู่ได้น่ารำคาญ”

   เพิ่งรู้ว่าตัวเองถอนใจหลายครั้งจนน่ารำคาญและเต๋อก็มองหน้าของมิ่งและเริ่มอมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก

   “คนที่อยากเจอไม่มาล่ะสิ”

   โดนแซวอีกแล้ว ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเต๋อหมายถึงใคร

   “พูดห่าอะไรของมึง กูไม่ได้อยากเจอใครซะหน่อย”

   พยายามแก้ตัวแต่ก็ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นเป้าโจมตีในการล้อเลียนของเต๋อไม่หยุด

   “คุณทัศเนี่ย ไม่ธรรมดานะ ทำให้คนแถวนี้ใจลอยคิดถึงได้”

   “ไอ้เต๋อ มึงหยุดพูดจาเพ้อเจ้อเถอะ คุณทัศมาเกี่ยวอะไรด้วยวะ”

   ถึงจะพยายามทำเป็นสนใจอยู่กับงาน และด่าเต๋อไปอีกครั้งแต่ดูเหมือนคนโดนด่าจะไม่เคยสำนึก

   “ไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยวสิ กูก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่หว่า ทำเป็นโมโหไปได้”

   เพิ่งรู้ว่าตัวเองโมโหเพราะเรื่องที่โดนล้อและมิ่งก็เมินหน้าหนีและทำเป็นสนใจกับการตรวจเช็กเครื่องยนต์ของรถที่เข้ามาใหม่

   “สวัสดีครับ คุณทัศมาพอดีเลย มีคนกำลังคิดถึงอยู่พอดีเลยครับ”

   เต๋อกำลังพูดอยู่กับใครสักคนและมิ่งก็รีบหันไปมองหาคนที่เต๋อ พูดด้วย

   “ไหนว่าไม่มีอะไรไงวะ”

   เสียรู้เข้าให้แล้วและมิ่งก็ถือประแจเดินหนีไปทันที

   “คิดว่ากูไม่รู้หรือไง ทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

   เต๋อหัวเราะด้วยความสนุกที่ได้แกล้งมิ่งได้ และช่างวินัยก็โผล่หน้าขึ้นมาจากใต้ท้องรถ

   “เรื่องของคนอื่นนี่ขยันยุ่งจังเลยนะ”

   “ช่างนัย!”

   ตกใจเพราะคนที่โผล่หน้าขึ้นมานั่งคุยด้วยและช่างวินัยก็มองหน้าเต๋อแบบยิ้ม ๆ
 
   “ถ้าเต๋อขยันสนใจเรื่องของพี่เหมือนที่ขยันสนใจเรื่องของคนอื่นบ้างก็คงดี”

   “แล้วทำไมผมต้องขยันสนใจเรื่องของช่างนัยด้วยล่ะ”

   ต่อปากต่อคำกับช่างวินัยไม่หยุดและช่างวินัยก็มองหน้าเต๋อและหัวเราะเสียงเบา

   “เรียกตัวเองว่ายังไงนะ”

   “ผม....”

   “อะไรนะ”

   “เต๋อ”

   “นึกว่าลืมไปแล้วว่าตกลงกับพี่ไว้ยังไง”

   “แล้วพี่นัยจะทำไม”

   “ก็ไม่ทำไม เต๋อทำอะไรพี่ก็ว่าดีหมดแหละ แม้กระทั่งไปหาเรื่องกวนให้ไอ้มิ่งโมโห พี่ก็ต้องบอกว่าดีใช่มั้ย”

   แกล้งประชดไปเล็กน้อยและเต๋อก็ทำหน้ายุ่งตอนที่โดนต่อว่า

   “ไม่รู้อะไรก็อย่าพูดเลยดีกว่า”

   “รู้สิ ทำไมจะไม่รู้”

   “แล้วพี่นัยรู้อะไรล่ะ”

   “ก็รู้ว่ามีใบสั่งให้เต๋อมาเช็กอาการไอ้มิ่งไง”

   “รู้แล้วยังจะพูดให้รำคาญอีกทำไมวะ”

   เต๋อบ่นพึมพำให้ช่างวินัยได้ยินและช่างวินัยก็มองมาและหัวเราะเมื่อเห็นเต๋อทำหน้างอเพราะถูกขัดใจ

   “พี่แค่จะชมว่าเต๋อเก่งไง”

   “เก่งอะไรวะ ก็เห็นอยู่ว่าประชด”

   เต๋อยังบ่นไม่หยุดและช่างวินัยก็ต้องรีบพูดเอาใจคนที่กำลังทำหน้ามุ่ย

   “เต๋อของพี่นัยเก่งที่สุดแหละ ถ้าเต๋อของพี่ไม่เก่งแล้วใครจะเก่งล่ะ จริงมั้ยจ๊ะ”

   หยอกล้อกันพอให้ชื่นใจและเต๋อก็เริ่มยิ้มออกมาได้แล้ว

   “แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย”

   “ใช่มั้ยล่ะ งั้นเดี๋ยวเลิกงานเต๋อไปคุยกับพี่ที่บ้านต่อเลยดีกว่านะ”

   ถึงจะบอกว่าชวนกันไปคุยที่บ้านแต่ช่างวินัยก็มองหน้าเต๋อแบบรู้กัน

   “แล้วถ้าไม่ไปล่ะ”

   ตั้งแง่ใส่คนที่มองมาแบบมีเลศนัยและช่างวินัยก็ส่งยิ้มหวานให้และยื่นหน้าเข้ามาใกล้ พูดบางอย่างพอให้ได้ยินกันแค่สองคน

   “ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ก็จะอุ้มเต๋อไปบ้านพี่เอง ตัวออกจะเบาอุ้มง่าย ไม่ต้องห่วงพี่อุ้มเต๋อได้สบาย”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-01-2019 21:11:12
คุณทัศคะ มีคนแย่งซีน โชว์หวานกันค่ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 24-01-2019 21:31:28
เกรงใจมิ่งมันบ้างไอ้เต๋อกะช่างนัย  :call:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-01-2019 21:35:42
โดนแย่งซีนไปเฉยเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-01-2019 21:51:34
 :z1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 24-01-2019 22:09:48
คุณทัศ.........

มีคนคิดถึงคุณทัศ...อยู่ที่อู่
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 24-01-2019 22:14:38
ยอมไม่ได้นะ มีคนแย่งซีน


Sent from my iPad using Tapatalk
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 24-01-2019 23:11:46
หูย...ถึงกับมีใบสั่งมาเช็กความคิดถึงมิ่งด้วยเหรอ ร้ายยยยจังเลยนะคุณทัศเนี่ย
 o18
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 25-01-2019 00:30:13
 คู่หลังมาแรงมากค่ะ กรี้ดดดดด
แน่ะๆมิ่งมีอาการนะคะเนี่ย คิดถึงเขาก็ทำสักอย่างสิคะเราลุ้นอยู่นะๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 25-01-2019 01:12:14
 :z1:

 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 25-01-2019 01:20:36
อ้าววว  นี่มันซีนของเต๋อนิ   :m20:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 25-01-2019 01:40:11
อ้าว มีคนแย่งซีนหวานกันด้วย คุณทัศรีบมากู้ซีนของตัวเองคืนเลยจ้า
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 25-01-2019 13:46:08
เต๋อน่ารัก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 12】 up 24/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 25-01-2019 15:52:51
คุณทัศค่ะมีคนแย่งซีน รีบมาก่อนที่มิ่วจะเฉาค่ะ
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 25-01-2019 20:50:26
อู่ซ่อมรัก.13

   วันนี้คุณทัศนัยก็ยังไม่มา และมิ่งก็ทำงานไปอย่างที่เคยทำ ตรวจสภาพรถ เปลี่ยนอะไหล่รถ ยุ่งมากจนแทบไม่มีเวลาคิดอะไรจนกระทั่งเลิกงาน

   เมื่ออยู่คนเดียวความรู้สึกสับสนว้าวุ่นและกระวนกระวายใจก็กลับมา เผลอนึกถึงและอยากเจอหน้าคนที่บอกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลามาที่อู่เพราะงานยุ่ง เพิ่งรู้ตัวว่าการได้พูดคุยกันทุกสิ้นเดือนเมื่อคุณทัศนัยแวะมาที่อู่คือสิ่งที่ตัวเองรอคอย ไม่ได้อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้ การไม่เป็นตัวของตัวเองเพราะคอยนึกถึงหรือพะวงถึงใครสักคน มันทำให้จิตใจไม่สงบ อาการมันเหมือนตอนที่เริ่มมีความรักและมิ่งก็พยายามบังคับใจตัวเองไม่ให้รู้สึกไปมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

   คุณทัศนัยดีด้วย ให้ความช่วยเหลือ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะคิดแบบนั้นด้วยได้ ที่เต๋อพูดเป็นแค่คำพูดเพ้อเจ้อเพื่อล้อให้อายเท่านั้น ไม่ควรให้ความสำคัญหรือคิดให้มากไปกว่านี้ พยายามบอกตัวเองพยายามหยุดความคิดของตัวเอง แต่ยิ่งพยายามความรู้สึกที่อยู่ในใจก็เหมือนจะเพิ่มมากขึ้นทุกที ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากเจอขนาดนี้ ทุก ๆ วันผ่านไปอย่างเชื่องช้าและมิ่งก็ไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดี

   บางทีถ้าลองส่งข้อความไปหาจะเป็นอะไรหรือเปล่า...

   ครุ่นคิดอยู่นานหลายวัน คิดแล้วคิดอีก และในวันที่ตัดสินใจจะส่งข้อความไปหา คุณทัศนัยก็แวะมาที่อู่พอดี มิ่งคิดว่าดีแล้วที่ยังไม่ทันได้ส่งข้อความไป เย็นวันนั้นหลังเลิกงานมิ่งรอส่งเงินให้คุณทัศนัยเหมือนทุกครั้งและเมื่อคุณทัศนัยเสร็จธุระเรื่องงาน ก็เดินมาหามิ่งที่รออยู่ทันที

+++

   “สวัสดีครับคุณทัศ”

   ยกมือไหว้ทักทายเหมือนทุกครั้งและคุณทัศนัยก็รับไหว้

   “เป็นยังไงบ้าง ช่วงนี้ผมยุ่งมากอย่างที่เคยบอกเอาไว้ ไม่ค่อยมีเวลาแวะมาที่อู่เลย”

   คุณทัศนัยส่งยิ้มให้และเดินมานั่งข้าง ๆ และมิ่งก็หยิบเงินในกระเป๋าเสื้อขึ้นมานับส่งให้ทันที

   “ช่างมิ่งไม่ต้องรีบร้อนใช้หนี้ผมก็ได้นะ ผมยังไม่จำเป็นต้องใช้”

   คุณทัศนัยบอกแบบนี้เสมอเวลามารับเงินที่เคยให้มิ่งยืมไป และมิ่งก็ยังตอบเหมือนทุกครั้ง และมิ่งก็เผลอมองหน้าคุณทัศนัยไปแล้วเพราะความคิดถึง ไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดถึง แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดออกมาได้

   “นี่ครับ ผมอยากใช้หนี้ให้หมดเร็ว ๆ เป็นหนี้คุณทัศนาน ๆ แล้วผมไม่ค่อยสบายใจเลย”

   บอกสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้และคุณทัศนัยก็รับเงินที่มิ่งส่งให้

   “ที่ไม่อยากให้ใช้หนี้หมดเร็ว ๆ ก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะ บางทีผมก็แค่อยากจะเหลือข้ออ้างเอาไว้มาหาช่างมิ่งเพื่อเราจะได้พูดคุยกันแบบนี้ไปเรื่อย ๆ แค่นั้น”

   คุณทัศนัยพูดอย่างตรงไปตรงมาและมิ่งก็มองคนที่นั่งอยู่ด้วยกันและถอนใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็น

   “ผมคุยไม่เก่งเลยครับ”

   “นั่นผมก็พอจะรู้อยู่แล้วล่ะ”

   คุณทัศนัยส่งยิ้มให้และมิ่งก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับคุณทัศนัยจริง ๆ ถึงเจอหน้ากันแต่ก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรแต่ก็ยังอยากเจอ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าคุณทัศนัยเป็นใครและมิ่งเป็นใคร

   ถึงจะรู้แบบนั้น แต่ก็ยังอยากให้คุณทัศนัยนั่งอยู่ด้วยกันตรงนี้ต่อไปอีกหน่อย แค่อยากมีช่วงเวลาเล็กน้อยให้ได้อยู่ใกล้ ๆ และเมื่อหมดเรื่องคุยคุณทัศนัยก็ลุกขึ้นยืน

   “คุณทัศจะกลับแล้วเหรอครับ”

   ไม่ใช่แค่พูด แต่มิ่งยังเผลอยื่นมือไปคว้าแขนของคุณทัศนัยเอาไว้ และมิ่งก็รีบดึงมือกลับทันทีเมื่อเห็นว่าตัวเองทำอะไรลงไป คุณทัศนัยมองสิ่งที่มิ่งทำและยิ้มกว้าง มองหน้าของมิ่งที่หลบสายตาไปทางอื่นแล้วก็ยิ่งทำให้รู้สึกดีเมื่อเห็นมิ่งแสดงความรู้สึกแบบที่ไม่เคยเห็น

   “เอ่อ ผม ... ขอโทษครับ”

   มิ่งรีบยกมือไหว้ขอโทษเพราะกลัวจะทำให้คุณทัศนัยโกรธแต่คุณทัศนัยรู้สึกดีมากที่มิ่งรั้งเอาไว้และกลับลงมานั่งที่เดิม

   “ตอนนี้ผมไม่กล้าไปไหนแล้วล่ะ”

   “เอ่อ คุณทัศครับ คือผมขอโทษจริง ๆ ครับ ผมไม่ได้มีเจตนาจะห้ามไม่ให้คุณทัศกลับ”

   หาข้อแก้ตัวให้ตัวเองและคุณทัศนัยก็พยักหน้ารับ

   “ช่างมิ่งรู้ใช่มั้ยว่าผมมีไลน์นะ”

   อยู่ดี ๆ ก็พูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับที่คุยกันเลยสักนิดและมิ่งก็มองด้วยความสงสัย

   “ถ้าผมมาหาช่างมิ่งที่อู่ไม่ได้ ก็ทักผมมาหน่อยเถอะนะ เผื่อวันไหนอาจต้องรบกวนให้ช่างมิ่งเอาเงินไปส่งให้ที่บริษัท”

   เป็นการหาเหตุผลในการเจอกันที่ช่วยให้มิ่งไม่ต้องหาข้ออ้างให้ยุ่งยากและมิ่งก็ตอบรับเสียงเบา

   “ครับ ถ้าคุณทัศมาไม่ได้ก็บอกผมนะครับ ผมจะเอาเงินไปส่งให้”

   คุณทัศนัยพยักหน้ารับและชวนมิ่งคุยเพื่อยื้อเวลาให้ได้อยู่ด้วยกันต่อไปอีกหน่อย

   “แล้วก็ ถ้าอยากส่งข้อความสวัสดีมาทักทายผมก็ส่งมาได้เลยนะ ไม่ค่อยมีใครส่งข้อความมาหาผมหรอก ผมเองก็รอให้ช่างมิ่งส่งมาทักทายผมบ้างเหมือนกัน ช่างมิ่งรู้มั้ย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทีไรก็เหงา ไลน์ของผมมันว่างเปล่าเหลือเกิน”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 25-01-2019 21:12:25
หูยยยย อนาถแท้คุณทัศนัย พูดมาได้ว่าไลน์ว่างเปล่า
ให้ไอดีมาดิ เราจะส่งทุกเช้า เย็น ก่อนนอนเลยทีเดียว
 :really2: :really2: :really2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Panza ที่ 25-01-2019 21:33:35
มาพอให้อมยิ้ม ให้คิดถึง แต่ถ้ามาบ่อยๆก็โอเคแบ้วค่ะ


Sent from my iPhone using Tapatalk
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 25-01-2019 21:39:35
อ่อยจนไม่รู้จะอ่อยยังไงแล้ววว ช่างมิ่งช่วยเขาเถอะ


Sent from my iPad using Tapatalk
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 25-01-2019 22:24:01
อ๋อยยยยยย

เอ็นดูวววว เหนียมๆอายๆกันอยู่นั่น

มิ่งน่ารักมั่ก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 25-01-2019 22:58:36
ต่างคนต่างรอกันจะสมหวังเมื่อไหร่หนอออ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 25-01-2019 23:20:41
 :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 25-01-2019 23:30:32
โอ้ยยย คุณทัศน่าสงสาร ช่างมิ่งงงง ทักไปสวัสดีคนขี้เหงาหน่อยเร็วว  :hao7:

ขำคู่ช่างนัย หวานแย่งซีนนนน  ร้ายกันทั้งอู่55555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-01-2019 23:41:47
คู่นี้เค้าจีบกันนุ่มนิ่มดีนะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 26-01-2019 00:06:38
โอ้ !!! คุณทัศเป็นคนขี้เหงานั่นเอง
ทักๆ ไปเหอะมิ่ง สงสารแกหน่อย อิอิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 26-01-2019 01:41:25
อยากจะแหมยาวๆ ใส่คุณทัศ เหงามากเลยใช่ไหมคะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 26-01-2019 11:37:20
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 26-01-2019 13:33:09
 :ling1: อ่อยแบบนิ่งๆ เนียนๆ คุณทัศละมุนเหลือเกิน หันไปดูอิเฮีย กับช่างนัย ตกกระป๋องไปเลยค่ะ สองคนนี้
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-01-2019 11:22:18
จีบขนาดนี้แล้วรู้ตัวทีเถอะค่ะช่างมิ่งงง  :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 27-01-2019 14:36:16
 :pig4: :pig4: :pig4:

อิคุณทัศเนี่ย ครั้งอดีตต้องเคยหยอดทองหยอดช่วยแม่บ่อยแน่เลย 

หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 27-01-2019 20:29:05
ช่างมิ่ง..... เริ่มแตะเนื้อต้องตัวคุณทัศ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 7 ตอนที่ 13】 up 25/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 27-01-2019 22:05:29
สุดยอดเลยจริงๆ,,,
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 27-01-2019 22:24:43
อู่ซ่อมรัก. 14

   “ผมขอโทษที่มารบกวนนะครับ ผมรู้ว่าคุณทัศยุ่งมากเลยไม่มีเวลาแวะไปที่อู่ผมก็เลยเอาเงินมาให้ ผมกลัวว่าตัวเองจะเอาเงินไปใช้หมดซะก่อนครับ”

   “ไม่เป็นไรหรอก ช่างมิ่งจะเก็บเงินไว้ใช้ทำอะไรก่อนก็ใช้เถอะ ผมไม่มีปัญหาอะไร”

   แบบนั้นไม่ใช่เรื่องดี ยิ่งคุณทัศนัยบอกให้เก็บเงินไว้ใช้ก่อนก็ยิ่งทำไม่ได้

   “ไม่ได้หรอกครับ ผมไม่อยากเบี้ยวหนี้คุณทัศ”

   “ช่างมิ่งเป็นคนตรงไปตรงมากับผมตลอดเลยนะ”

   คุณทัศนัยวางมือจากงานที่ค้างอยู่และพูดคุยกับมิ่งอย่างเป็นกันเองเสมอ

   “นี่ครับ ที่ผมค้างไว้”

   “ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ว่าช่างมิ่งค้างเอาไว้ เป็นผมเองที่ไม่มีเวลาไปรับเงิน เอง ความผิดผมต่างหากล่ะ”

   ทำไมถึงได้เป็นคนที่พูดแต่สิ่งดี ๆ และทำให้รู้สึกดีได้ด้วยตลอดเวลาขนาดนี้ ทั้งรอยยิ้มละมุนที่มีให้เสมอ คำพูดที่สุภาพไม่เคยทำให้รู้สึกถึงความห่างของชนชั้น ทั้งที่เป็นแค่ช่างในอู่ซ่อมรถธรรมดา เทียบไม่ได้กับเจ้าของธุรกิจรถเช่าที่มีเงินทองมากกว่าไม่รู้กี่เท่า

   มิ่งส่งเงินสดที่นับมาเรียบร้อยให้และคุณทัศนัยก็รับเอาไว้และใส่ลงในลิ้นชักโต๊ะทำงาน

   “งั้นผม...ไม่รบกวนแล้วนะครับ”

   “ไม่รบกวนเลย แล้ววันนี้ช่างมิ่งต้องรีบกลับเหรอ”

   ทำไมถึงได้รู้สึกถึงน้ำเสียงที่ดูออดอ้อนชวนให้รู้สึกหวั่นไหว ไม่ใช่แค่น้ำเสียงแต่ยังเป็นสีหน้าและแววตาของคุณทัศนัยที่ส่งความรู้สึกบางอย่างมาด้วย

   “คุณทัศยุ่งอยู่ ผมไม่อยากรบกวนนานครับ”

   “ผมไม่ได้ยุ่งขนาดนั้น ช่างมิ่งนั่งเล่นอยู่ที่นี่ก่อนอีกนิดได้มั้ย”

   ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดี ๆ คุณทัศนัยก็พูดแบบนั้น แต่มันทำให้คนฟังรู้สึกใจเต้นแรงเมื่อเผลอสบตากับคนพูดและคุณทัศนัยก็รีบนั่งตัวตรงและรีบอธิบายสิ่งที่ตัวเองพูดทันที

   “พอดีผมจะถามเรื่องหนูพิมพาว่าเป็นยังไงบ้าง ชอบพวกเครื่องเขียนแล้วก็ของที่ผมซื้อไปฝากคราวก่อนหรือเปล่า”

   หาข้ออ้างที่ดูสมเหตุสมผลในการคุยเพื่อทำให้มิ่งยอมอยู่ต่ออีกนิด ครั้งก่อนคุณทัศนัยซื้อทั้งอุปกรณ์การเรียน เสื้อผ้าชุดนักเรียนและของเล่นให้กับพิมพา และมิ่งไม่รู้ว่าต้องพูดคำว่าขอบคุณอีกกี่ครั้งถึงจะพอ และเมื่อพูดถึงเรื่องลูกสาว มิ่งก็รู้สึกผ่อนคลายทันที

   “พิมพาชอบของที่คุณทัศซื้อให้ครับ ผมกลับบ้านไปคราวก่อนพิมพาก็ถามถึงคุณทัศอยู่ตลอด”

   “จริงเหรอ ผมดีใจมากเลยนะ ที่หนูพิมพาถามถึงผมด้วย”

   “ครับ ชอบตุ๊กตาเจ้าหญิงที่ซื้อให้เป็นพิเศษแล้วก็ชอบสมุดระบายสีด้วยครับ”

   แค่พูดถึงเรื่องลูก ดวงตาของคนพูดก็มีประกายระยิบระยับและคุณทัศนัยก็ฟังสิ่งที่มิ่งพูดและยิ้มตาม

   “แล้วคุณทัศไม่มีลูกเหรอครับ”

   อยู่ดี ๆ ก็ถูกถามและคุณทัศนัยก็เลิกคิ้วขึ้นสูงและครุ่นคิดบางอย่างก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมา

   “ผมเองก็มีลูกสาวเหมือนกัน ลูกสาวผมโตแล้วล่ะ ตอนนี้ก็อยู่ต่างประเทศกับคุณแม่เขา”

   ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกหัวใจห่อเหี่ยวลงหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณทัศนัยบอก ได้แต่รับฟังเงียบ ๆ และคุณทัศนัยก็พูดถึงเรื่องของตัวเองให้มิ่งฟังบ้าง

   “ผมไม่ใช่พ่อที่ดีเท่าไหร่หรอก เมื่อก่อนผมทำแต่งานตอนนี้ผมก็ยังทำแต่งาน เวลาของผมกับลูกที่ควรได้ใช้ด้วยกันหายไปเยอะมาก นึกขึ้นได้อีกทีเขาก็โตเป็นสาวแล้ว นาน ๆ ถึงจะได้เจอกันบ้าง”

   “แล้วคุณทัศกับ...”

   “ผมหย่ากับภรรยาหลายปีแล้ว ตอนนี้แม่ของลูกสาวผมเขาก็มีชีวิตใหม่ของเขา ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่ ผมเองก็อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครสักคนเหมือนกันนะ”

   คำพูดที่เหมือนเป็นแค่คำบอกเล่า แต่สายตาของคนพูดมองตรงมาที่คนที่กำลังตั้งใจฟัง และเพียงแค่สบตากับดวงตาของคนที่มองมา มิ่งก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงมากขึ้นทุกที

   “ผมอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครสักคนจริง ๆ นะ”

   อีกครั้งที่คำพูดของคุณทัศนัยทำให้คนฟังลมหายใจสะดุดและมิ่งก็พยายามบังคับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด

   “แล้วช่างมิ่งล่ะ ไม่คิดอยากจะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนบ้างเหรอ”

   มิ่งก้มหน้าลงและตอบสิ่งที่ถูกถามไปเสียงเบา

   “ตัวผมเอง...ยังเอาไม่รอดเลยครับ”

   คุณทัศนัยพยักหน้ารับสิ่งที่มิ่งบอก และพูดเรื่องที่ทำให้มิ่งไม่เข้าใจ

   “แล้วถ้าคนที่อยากเริ่มต้นกับช่างมิ่งเขาเอาตัวรอดได้แล้วโดยที่ช่างมิ่งไม่ต้องไปกังวลเรื่องฐานะของเขา แบบนี้พอจะคิดเรื่องเริ่มต้นใหม่กับเขาได้มั้ย”

   ไม่รู้ว่าสิ่งที่คุณทัศนัยพูดหมายถึงอะไร และเมื่อเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่พูดไปยิ้มไปอีกครั้งมิ่งก็ต้องรีบเมินหน้าหนีทันที

   “ผมอยากรู้ว่าช่างมิ่งคิดยังไง เราก็เคยอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ผมคิดว่าช่างมิ่งน่าจะเข้าใจความรู้สึกผมดี”

   มิ่งไม่รู้ว่าควรตอบยังไงดี และทำได้เพียงแค่นั่งฟังเงียบ ๆ และหาทางหลีกเลี่ยงความรู้สึกแปลก ๆ ของตัวเองที่มีต่อคุณทัศนัยที่นับวันจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

   “ผมต้องกลับแล้วครับ รบกวนเวลาคุณทัศมาเยอะแล้ว”

   เลี่ยงที่จะตอบคำถามด้วยการหนี และคุณทัศนัยก็ส่งยิ้มให้และพยักหน้ารับ

   “ให้ผมไปส่งช่างมิ่งนะ”

   “ไม่เป็นไรครับ คุณทัศกำลังยุ่ง”

   “ให้ผมไปส่งเถอะ ผมกำลังจะออกไปข้างนอกพอดี แล้วก็ต้องผ่านหน้าอู่ด้วย ช่างมิ่งติดรถไปกับผมดีกว่านะ”

   “แต่ว่าผม...”

   “ช่างมิ่งไม่อยากให้ผมไปส่งใช่มั้ย”

   “เปล่านะครับ ไม่ใช่แบบนั้น”

   “งั้นก็ไปด้วยกันเลยสิ”

   ตอนมาก็มาเอง แต่ตอนกลับต้องรบกวนให้คุณทัศนัยไปส่งจนถึงหน้าอู่ ทั้งที่มิ่งไม่อยากรบกวนเลยสักนิด

   “คุณทัศครับ”

   เรียกคนที่ลุกขึ้นเดินนำหน้าและพร้อมจะไปส่ง และคุณทัศนัยก็หันกลับมามองคนที่เรียกเอาไว้

   “ขอบคุณนะครับ”

   ยกมือไหว้ด้วยความเกรงใจ และคุณทัศนัยก็ยิ้มกว้างเพราะสิ่งที่มิ่งทำ มิ่งเป็นคนมีมารยาท อ่อนน้อมถ่อมตน และขี้เกรงใจ ความเป็นตัวเองในแง่ดีแบบนี้ นับวันยิ่งทำให้รู้สึกดีด้วยมากขึ้นเรื่อย ๆ

   “ไม่เป็นไรหรอก ผมเองก็ดีใจที่ช่างมิ่งยอมให้ผมไปส่งเหมือนกัน”

        +++

   รถเข้ามาจอดที่หน้าอู่ มิ่งกำลังจะลงจากรถแต่ก็ถูกคุณทัศนัยรั้งเอาไว้

   “ช่างมิ่งอย่าเพิ่งลงไปเลย”

   หันกลับมามองด้วยความสงสัยและคุณทัศนัยก็บอกบางอย่างให้มิ่งรู้

   “ผมว่าช่างมิ่งลงไปตอนนี้คงไม่น่าจะดี”

   ไม่เข้าใจสิ่งที่คุณทัศนัยพูดและเมื่อมองตรงไปตามที่คุณทัศนัยพยักหน้าบอก มิ่งก็ได้รู้ว่าเพราะอะไรถึงไม่ควรลงจากรถไปตอนนี้

   “ไอ้เต๋อ!”

   ไม่มีใครใส่ชุดนักศึกษานอกจากเต๋อที่เป็นหลานเจ้าของอู่ เดาได้ไม่ยากว่าคนที่กำลังจูบกันอยู่ที่เก้าอี้ข้างอู่คือใคร ทำไมไม่ระวังตัวบ้างหรือเห็นว่ามืดค่ำแล้วเลยนึกว่าไม่มีใครเห็น

   พอจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเต๋อกับช่างวินัยอยู่บ้าง เคยเห็นเวลาที่เต๋อกับช่างวินัยหยอกล้อกันแต่ไม่ได้ชัดเจนมากขนาดนี้ และคุณทัศนัยที่นั่งอยู่ด้วยกันบนรถก็หันมามองมิ่งยิ้ม ๆ

   “เอายังไงดีช่างมิ่ง”

   ไม่รู้จะเอายังไงเหมือนกัน และมิ่งก็ได้แต่ทำหน้าลำบากใจและคงต้องรอแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ  คุณทัศนัยไม่ได้พูดอะไรอีกและมิ่งก็ได้แต่นั่งอยู่เงียบ ๆ ในรถแบบนั้น มองไปที่คนที่กำลังกอดจูบกันอยู่ก็ได้แต่เบือนหน้าหนี เห็นแล้วก็นึกอายที่ได้เห็นสิ่งที่เต๋อทำกับช่างวินัยอย่างชัดเจน

   “ช่างมิ่ง”

   “อ่ะ ครับ ๆ เอ่อ ครับคุณทัศ”

   “จะรอก่อนมั้ย หรือยังไงดี”

   คิดอะไรไม่ออกและมิ่งก็ขมวดคิ้วมุ่นและถอนใจยาวตอนที่หันมามองหน้าคุณทัศนัย

   “เอ่อ คุณทัศรีบกลับหรือเปล่าครับ”

   “ไม่หรอก ผมไม่รีบ มีเวลาอยู่กับช่างมิ่งได้ทั้งคืน”

   “คุณทัศอย่าล้อผมเล่นเลยครับ”

   “ผมไม่เคยล้อเล่นกับช่างมิ่งเลยนะ ทุกครั้งที่ผมพูดอะไรออกมา ผมจริงจัง”

   ไม่รู้ว่าคุณทัศนัยคิดอะไรอยู่ แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน มิ่งรู้สึกว่าความเป็นตัวเองลดน้อยลงไปเรื่อย ๆ

   “มิ่ง”

   ไม่ใช่ช่างมิ่งเหมือนที่เคยเรียก แต่เป็นการเรียกชื่อเล่นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนคนฟังหวั่นไหว

   “ครับคุณทัศ”

   “ผมเรียกแบบนี้ได้ใช่มั้ย”

   มิ่งค่อย ๆ พยักหน้าและตอบรับเสียงเบา

   “ได้ เอ่อ ได้ครับ”

   “มิ่ง”

   “ครับ”

   “มิ่ง...”

   คุณทัศนัยแกล้งเรียกชื่อเล่นของมิ่งซ้ำไปซ้ำมาและมิ่งก็กำมือแน่นและเงยหน้ามองคนเรียก

   “ครับ คุณทัศ”

    ไม่ว่าจะถูกเรียกอีกกี่ครั้งก็ขานรับ และคุณทัศนัยก็มองหน้าของมิ่งนิ่ง ๆ สายตาที่มองมาบ่งบอกความรู้สึกที่มีให้และมิ่งก็เมินหน้าหนีไปอีกทางไม่กล้าจะสบสายตาของคนที่มองมาแบบตรง ๆ

    มิ่งไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงในสถานการณ์ชวนอึดอัดใจแบบนี้ จะลงจากรถก็ไม่ได้ อยู่ต่อก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

   “ผมอยากเรียกแบบนี้มานานแล้ว ดีกว่าเรียกว่าช่างมิ่งเยอะเลยว่ามั้ย”

   มิ่งไม่ได้ตอบอะไรออกไปได้แต่นิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น คุณทัศนัยทำให้รู้สึกแปลก ๆ มากขึ้นทุกวันเวลาอยู่ใกล้กัน และเมื่อมองไปที่คนสองคนที่ทำให้มิ่งต้องตกอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดใจก็เห็นว่าทั้งสองคนลุกขึ้นเดินออกไปจากเก้าอี้ข้างอู่แล้ว

   “ผมไปก่อนนะครับ”

   รีบร่ำลาทันทีเมื่อมีโอกาสและคุณทัศนัยก็หัวเราะออกมาด้วยความขำ

   “กลัวว่าจะต้องอยู่กับผมทั้งคืนจริง ๆ สินะ”

   “ผมไม่ได้กลัวครับ ผมแค่ไม่อยากให้คุณทัศเสียเวลา”

   เป็นคำแก้ตัวที่ดี และมิ่งก็พยายามทำหน้าเฉยทั้งที่จริงใจสั่น

   “ผมไม่เห็นรู้สึกเสียเวลาเลย ผมมีเวลาให้มิ่งตลอดชีวิตนะ แต่มิ่งเอาแต่หลบหน้าไม่ยอมให้ผมใช้เวลาร่วมกับมิ่งเลย จนผมไม่รู้ว่าจะทำยังไง มิ่งถึงจะยอมใช้เวลาร่วมกับผมสักที”
 
        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: hikkie ที่ 27-01-2019 22:35:45
อันความหยอดนี้ช่างมิ่งอาจหลงกลเข้าสักวัน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 27-01-2019 22:36:36
 :pig4: :pig4: :pig4:

มิ่งหนอมิ่ง   เปิดใจกล้า ๆ หน่อย  อิอิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-01-2019 22:56:48
 :impress2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 27-01-2019 23:10:20
 :z1:

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-01-2019 23:34:34
อ่อยหวานย้อยขนาดนี้ ช่างมิ่งเยิ้มแล้วค่ะคุณทัศ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 28-01-2019 00:05:42
รุกหนักเวอร์ๆ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 28-01-2019 00:36:50
ขนาดนี้แล้วคบกันเถอะค่าาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 28-01-2019 00:43:30
ชอบความตรงไปตรงมาของเขาจริงๆเลยค่ะ  :-[
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 28-01-2019 00:48:43
ยังไงจ๊ะช่างมิ่ง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่กับคุณทัศไหม
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: jaja-jj ที่ 28-01-2019 00:55:18
คุณทัศขี้อ่อย ช่างมิ่งไม่รอดแน่นอน 555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 28-01-2019 01:58:06
ไม่มีคำว่าช่างนำหน้าชื่อมิ่ง ทำไมเราเขิล  :heaven
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-01-2019 02:15:03
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 28-01-2019 03:44:56
 :mew4: คุณทัศ....หยอดเก่งเวอร์
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 28-01-2019 08:25:11
จีบกันน่ารักกก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 28-01-2019 10:21:37
คุณทัศนี่เข้าใจพูดไปไกล แล้ววกมาเรื่องที่ตัวเองต้องการได้
มิ่งก็ตามไม่ทันหรอก กว่าจะรู้ก็ตกหลุมคุณทัศไปแล้ว
ว่าแต่เต๋อกับช่างนัยเนี่ย ทำในที่มิดชิดหน่อยไม่ได้เหรอ อิอิอิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 28-01-2019 10:35:07
คุณทัศนี่หยอดเก่งมาก คุณช่างมิ่งก็หนีเก่งมากเช่นกัน ค่อยเป็นค่อยไปนะครับ แต่ถ้ามีโอกาส คุณทัศก็จัดการช่างมิ่งเลยดีกว่า อิอิ

ส่วนช่างนัยกับน้องเต๋อนี่ ... ไวไฟจริงๆ ^^
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 28-01-2019 10:52:02
คุณทัศแสดงออกชัดขนาดนี้ พูดชัดขนาดนี้ พร้อมเปย์ขนาดนี้ ไม่ตกลงไม่ได้แล้ววววช่างมิ่ง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Rach ที่ 28-01-2019 10:52:49
เขาอ่อยขนาดนี้แล้วยอมเขาเถอะมิ่งเอ้ยยยย :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 28-01-2019 12:49:47
คุณทัศหยอดต่อไปเรื่อย อีกหน่อยช่างมิ่งก็ใจอ่อนเอง คึคึ
 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 28-01-2019 16:42:45
โอ้ยยคุณทัศ หยอดเก่งเหลือเกิน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 28-01-2019 17:03:05
อ่านอละได้แต่ยิ้มเหมือนคนบ้า แง้แง้  :hao3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-01-2019 19:20:29
คบๆกันซะทีเฮ้อ..... ลุ้นจริงๆคู๋นี้  :z3:
มิ่งใจอ่อนซะที   
คุณทัศ ก็หยอดมิ่งซะจนไปเปิดร้านขายขนมครกได้แล้ว  :mew1:
ตอนนี้รู้เรื้องคุณทัศเพิ่มแล้วว่าหย่าแล้ว  มีลูกสาวหนุ่งคนอยู่กับแม่    :katai2-1:
คุณทัศ  มิ่ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 28-01-2019 19:45:37
คุณทัศนัย.......ที่สุดของการหยอด
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: imac ที่ 28-01-2019 22:09:24
ใกล้แล้ว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 29-01-2019 01:42:10
สกิลการจีบนำหน้า เฮีย กับ ช่างนัยไปหลายโลเลยจ้า ละมุน อ่อยบ้างรุกบ้าง ถอยบ้าง โอ้ยยยยยย คบเถอะ ไม่ไหวแล้วววว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 29-01-2019 11:17:21
คุณทัสหยอดเก่ง เปลี่ยนไปขายขนมครก แทนบริษัทเช่ารถมั้ย 55555555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: junlifelove ที่ 29-01-2019 23:42:56
คุณทัศหยอดเก่งมากก  มิ่งเอ้ยยยย คุณเค้าจีบเธออยู่ มั่นใจเร็วๆหน่อยยยยยย  :katai1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: pranliew ที่ 30-01-2019 00:26:42
จีบกันแบบว่า งุ้ยๆๆๆๆ ชอบการจีบแบบนี้ ชอบที่มิ่งไม่เปิดใจง่ายๆ สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้~~
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 30-01-2019 05:43:58
ค่อยๆจีบเนอะคุณทัศ ^^
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 30-01-2019 08:42:22
 o13
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 05-02-2019 08:01:38
ตามอ่านทันแล้วคะ รอตอนต่อไปนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 8 ตอนที่ 14】 up 27/01/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 06-02-2019 00:04:06
อ่านรวดเดียวจบ คือดีอ่า  รอติดตามจ้า
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 06-02-2019 18:30:09
อู่ซ่อมรัก. 15

   “ให้พี่ไปส่งมั้ยน้อง”

   “มึงไปไกล ๆ เลยไอ้ห่าเต๋อนัดแล้วไม่เป็นนัด”

   ไอ้เต๋อเป็นคนกวนตีน นัดกันไว้แล้วว่าจะมาเล่นตะกร้อด้วยกันแต่ก็ผิดนัด แล้วยังจะมีหน้าขี่มอเตอร์ไซค์มาเทียบและพูดจาบ้า ๆ บอ ๆ ให้ได้ยินตอนที่มิ่งกำลังเดินกลับอู่อีก

   “จะโกรธอะไรกูนักหนาวะ กูเพิ่งเลิกเรียนมึงก็เห็น”

   “กูเห็นแล้ว ไม่ได้ตาบอด”

   “อ่ะ งอนกูอีก เรียนเสร็จกูก็ขี่รถมาเลยนี่ไง”

   “มาตอนที่เขาเลิกเล่นกันหมดแล้วเนี่ยนะ”

   มิ่งยังบ่นไม่หยุด และเต๋อก็ง้อด้วยการชวนให้ขึ้นมาซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์

   “ป่ะ ไปกับกูเถอะ อย่างอนกูเลย กูมาถึงก็ขี่รถไปที่สนามแต่คนกลับกันหมดแล้วจะให้กูทำยังไง เนี่ยกูก็ขี่วนมาหามึงยังไม่พอใจอีกเหรอ”

   ทำเหมือนกำลังง้อแฟนและมิ่งก็ไล่ให้คนที่ขี่รถมาจอดเทียบรีบไปให้ไกล ๆ

   “มึงจะไปไหนก็ไปเถอะ ไม่ต้องมายุ่งกับกูหรอก”

   “งอนกูอิ๊ก กับแฟนกูยังไม่ง้อขนาดนี้เลยนะ”

   “กับช่างนัยน่ะเหรอ”

   มิ่งแกล้งถามและเต๋อก็รีบโวยวายกลบเกลื่อน

   “มึงเอาอะไรมาพูด ช่างนัยก็ส่วนช่างนัยสิเกี่ยวอะไรกับกูด้วยล่ะ”

   “อ่อ ไม่เกี่ยวสินะ ไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยว”

   มิ่งแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทั้งที่รู้ว่าเต๋อกับช่างวินัยทำอะไรกันเมื่อวันก่อน

   “มึงนั่นแหละ อย่าทำเป็นงอนไปหน่อยเลยวะ”

   เต๋อรีบพูดเบี่ยงประเด็นอย่างรวดเร็วและมิ่งก็รีบตอบกลับทันที

   “งอนห่าอะไร มึงบ้าหรือเปล่าเนี่ย”

   ด่าคนที่ยังขี่รถมอเตอร์ไซค์เทียบอยู่ข้าง ๆ และถึงแม้จะพูดจาบ้าบอแค่ไหนแต่เต๋อก็รู้สึกผิดจริง ๆ

   “มิ่ง...”

   “อะไร”

   “เปล่าไม่มีอะไร”

   “เปล่าอะไรของมึง เป็นอะไรก็พูดมาเหอะ”

   “ก็มึงไม่ยอมกลับบ้านกับกู เนี่ยกูอุตส่าห์ขี่รถวนมารับก็งอนกูอีก”

   ไอ้เต๋อคงเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ และมิ่งก็หยุดเดินและยอมไปด้วยแล้ว กำลังจะขึ้นซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์แต่ก็ได้ยินเสียงแตรรถที่ขับสวนมา

   “ช่างมิ่ง”

   มองแล้วก็เห็นว่าเป็นคุณทัศนัย

   “ตรงทางเข้าอู่มีสระขุด ผมไปหาแล้วแต่ไม่เจอ สระอยู่ตรงไหนพอรู้บ้างมั้ย”

   และเต๋อที่กำลังจะตอบแต่ก็ช้ากว่าคุณทัศนัย

   “ช่างมิ่งพาผมไปหน่อยสิ เดี๋ยวขากลับผมมาส่ง”

   ดักคอไม่ให้ปฏิเสธได้ และเต๋อก็ยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากและรีบพูดเสริมเพื่อให้มิ่งปฏิเสธไม่ได้

   “ช่างมิ่งรู้จักดีเลยครับคุณทัศ ผมเห็นช่างมิ่งไปตกปลาแถวนั้นบ่อย ๆ”

   ถึงจะพอรู้ว่าสระอยู่ตรงไหนแต่ก็ไม่เคยไปตกปลาบ่อย ๆ อย่างที่เต๋อพูดและคุณทัศนัยก็ปลดล็อคประตูรถและเรียกให้มิ่งขึ้นรถ

   “ดีเลย รบกวนหน่อยนะช่างมิ่ง ผมไปไม่ถูกจริง ๆ พาไปหน่อย”

   มองหน้าไอ้เต๋อตัวดีที่ยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วมิ่งนึกอยากจะตบกบาลมันทันที สุดท้ายต้องยอมขึ้นรถไปกับคุณทัศนัยและก็เห็นว่าเต๋อยิ้มกว้างและโบกมือให้

   “เต๋อนี่ เป็นคนร่าเริงสนุกสนานดีนะ”

   “มันไม่ได้ร่าเริงหรอกครับ มันเป็นบ้า”

   พูดจาในแบบที่แตกต่างออกไปและคุณทัศนัยก็หัวเราะออกมาด้วยความขำ

   “ผมเพิ่งรู้ว่ามิ่งพูดเล่นแบบนี้ก็เป็นด้วย”

   แล้วมิ่งก็เพิ่งรู้ตัวว่าพูดจากับคุณทัศนัยในแบบที่แตกต่างออกไป

   “ขอโทษครับ คุณทัศอย่าถือสาผมเลย”

   “ขอโทษทำไมล่ะ ดีซะอีก ผมชอบเวลาที่มิ่งคุยกับผมแบบนี้นะ”

   ไม่ว่าทำอะไรก็ดีไปหมด ไม่ว่าจะทำอะไรคุณทัศนัยก็บอกว่าชอบ และชื่นชมไปหมดทุกอย่าง แบบนี้มันทำให้คนฟังได้ใจ

   “สระขุดคือตรงนั้นใช่มั้ย”

   ขับรถมาไม่นานก็ถึงและมิ่งก็นึกสงสัย คุณทัศนัยบอกว่ามาไม่ถูกแต่ก็ขับรถมาจอดหน้าทางเข้าสระได้ถูกต้องโดยไม่ถามทางเลยสักคำ

   “ลงไปกันเถอะ”

   ชวนให้ลงมาด้วยกันและมิ่งก็ยอมตามลงมา

   “คุณทัศครับไหนว่า...”

   “ผมไม่แน่ใจว่าใช่ที่นี่หรือเปล่า โชคดีที่มาถูก”

   มิ่งไม่เข้าใจสิ่งที่คุณทัศนัยพูด ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจและเดินตามคุณทัศนัยมาที่สะพาน คุณทัศนัยหยุดยืนนิ่ง ๆ และมองเลยไปที่สระน้ำ ลมเย็น ๆ พัดเอื่อย แสงจากพระอาทิตย์ยามเย็นที่ใกล้ลับขอบฟ้าทำให้รู้สึกผ่อนคลายและมิ่งก็มายืนอยู่ข้าง ๆ คุณทัศนัยบนสะพาน

   “อากาศดีมากเลยนะ”

   คุณทัศนัยชวนคุยและมิ่งก็ตอบรับ

   “ครับ ลมเย็นดี”

   “มาตกปลาแถวนี้บ่อยเหรอ”

   “ก็มาบ้างครับ ถ้าวันไหนว่าง ๆ”

   “วันหลังชวนผมมาบ้างสิ”

   อยู่ดี ๆ ก็ชวนคุยเรื่องตกปลา มิ่งไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณทัศนัยพามาที่นี่ทำไมและยังชวนพูดคุยด้วยเรื่องทั่วไปอีกด้วย

   “เราไม่ค่อยมีเวลาคุยกันแบบส่วนตัวในบรรยากาศดี ๆ แบบนี้เลยนะ มิ่งก็ยุ่งผมก็ยุ่ง มีเวลาได้คุยกันบ้างแบบนี้ก็ดี”

   มิ่งยืนมองพระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า ลมเย็น ๆ ช่วยให้ผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้ามาตลอดทั้งวันและคุณทัศนัยก็หันมามองคนที่อยู่ข้างกัน

   “อยู่ด้วยกันแบบนี้เรื่อย ๆ ก็ดีนะ”

   มิ่งไม่ตอบแต่ยิ้มออกมา และหลับตาลงสูดหายใจรับความสดชื่นจากลมเย็น ๆ ที่พัดผ่าน

   “มิ่ง...”

   ได้ยินเสียงเรียกและมิ่งก็ลืมตาขึ้นมอง

   “รู้มั้ยว่าผมอยากใช้เวลาร่วมกับมิ่งบ้าง ไม่ใช่แค่เจอหน้ากันที่อู่อย่างเดียว”

   นั่นคงเป็นเหตุผลจริง ๆ ที่คุณทัศนัยพามาที่นี่ ตอนนี้มิ่งเข้าใจทุกอย่างดีแล้ว

   “ทำไมล่ะครับ”

   คุณทัศนัยส่งยิ้มอ่อนโยนให้ รอยยิ้มที่มาพร้อมกับสายตาที่บ่งบอกความรู้สึกที่มีให้มิ่งมาตลอดอย่างชัดเจน

   “ก็ผมกลัวมิ่งจะลืม ว่าผมเคยบอกเอาไว้ว่าอยากใช้เวลาร่วมกัน”

   แบบนี้มันเรียกว่าจีบชัด ๆ ไม่ได้อ่อนหัดจนไม่รู้ว่าการพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง พอรู้ว่าคุณทัศนัยมีใจให้ แต่ไม่คิดว่าจะจริงจังมากขนาดนี้

   “มิ่งมองใครอยู่บ้างหรือเปล่าช่วงนี้”

   จะบอกว่าไม่ได้มองก็คงไม่ได้ เพราะคนที่คุณทัศนัยถามถึงก็ยืนอยู่ด้วยกันในเวลานี้

   “ผม ช่วงนี้ก็ทำงานครับ ไม่ได้คิดอะไร”

   “งั้นลองคิดดูบ้างก็ดีนะ”

   มิ่งไม่รู้จะตอบยังไง คุณทัศนัยค่อย ๆ ดึงมือของมิ่งมากุมเอาไว้และมิ่งก็รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ได้แสดงออกว่าไม่พอใจและคุณทัศนัยก็บอกสิ่งที่อยากจะพูดให้มิ่งรับรู้

   “ผมคิดเรื่องนี้มาพักใหญ่แล้วนะ ถ้ามิ่งไม่ติดขัดอะไร ผมก็อยากให้ลองคิดเรื่องของเราดู”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 06-02-2019 18:50:43
ตายๆๆๆๆ มิ่งเจอคนอายุมากและมีประสบการณ์ รวมเป็นถึงเจ้าของกิจการ
ยังไงแล้ว ก็ยอมๆ ไปเถอะมิ่ง
 :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 06-02-2019 19:22:57
 :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-02-2019 19:35:32
ทำไมรู้สึกว่า เรื่องที่ลง ซั้น.......สั้น  o22
อยากอ่านต่ออีกแล้ว  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 06-02-2019 19:49:46
ทำร้ายจืตใจคนอ่านมาก..มานิดเดียว

ยังไง ก้อจะรออ่านต่อ

หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 06-02-2019 19:50:41
จะรออ่าน     ตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 06-02-2019 19:51:05
จะรออ่าน     ตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 06-02-2019 20:46:51
ใครเจอคุณทัศนัยนี่ต้องยอมนะ
ลีลาแกเหลือร้ายจริงๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-02-2019 21:48:42
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 06-02-2019 22:29:20
หวานแรงงงงงงง :ling1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 06-02-2019 22:32:00
 :pig4: :pig4: :pig4:

ถ้ามิ่งตกลงปลงใจคบหาดูใจกับคุณทัศนัยเนี่ย  สถานะของมิ่งจะเป็นแบบไหนน้อ?
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 06-02-2019 23:08:58
 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 06-02-2019 23:14:05
เรื่องของเราาา
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 06-02-2019 23:47:42
ตกลงไปเลยค่ะ ไม่ต้องคิดอะไรมากช่างมิ่งๆๆๆ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-02-2019 00:49:53
 :o8:คุณทัศ~
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 07-02-2019 02:29:45
รุกแรง อิอิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 07-02-2019 05:54:32
 o13 มิ่งตกลงไปเลยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: tomnub ที่ 07-02-2019 10:54:40
อิจฉามิ่ง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Rach ที่ 07-02-2019 14:37:39
จ๊ากกกกกกก  ลองคิดเรื่องของเรา อิอิอิ ฟินไปอีก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 07-02-2019 17:28:26
หวังว่าที่ทำมาทั้งหมดจะส่งผลให้สมหวังสักทีนะคุณทัศนัยเอาใจช่วย o13
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-02-2019 20:50:42
ขอให้มิ่งรับรักเร็วๆนะคุณทัศ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 9 ตอนที่ 15】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 08-02-2019 00:59:59
ป้าดดด จีบแรง,,,
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10ตอนที่ 16】 up 06/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 08-02-2019 01:01:54
อู่ซ่อมรัก. 16

   [สวัสดีวันจันทร์ ขอให้สุขสันต์ตลอดไป]

   [สวัสดีวันอังคาร น่ารักสดใส]

   [สวัสดีวันพุธ ขอให้มีแต่โชคลาภเงินทอง]

   มีข้อความส่งเข้ามาในตอนเช้าของทุกวันอย่างสม่ำเสมอ มิ่งอ่านข้อความที่ได้รับด้วยรอยยิ้มและตอบกลับไปในแบบเดียวกัน ข้อความที่ใครหลายคนมองว่าเชย ข้อความที่ส่งหากันแบบที่ผู้ใหญ่หลายคนส่งความปรารถนาดีให้กันทุกเช้า

   ตอบข้อความที่คุณทัศนัยส่งให้เรียบร้อยและเริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยความสุขและทำงานอย่างตั้งใจ ความสัมพันธ์ของคนสองคนชัดเจนขึ้นมากโดยไม่ต้องบอกให้ใครรับรู้ ทุกครั้งที่ได้เจอหน้ากัน มีรอยยิ้มให้กันเสมอ แม้ไม่ได้พูดคุยกันมากมายและยังใช้ข้ออ้างเรื่องการจ่ายเงินใช้หนี้สำหรับเจอกันอยู่ก็ตาม

   “ใกล้จะวันเด็กแล้วนะ”

   “ทำไมคุณทัศถึงรู้ล่ะครับ”

   เอ่ยถามด้วยความสงสัยและคุณทัศนัยก็บอกให้มิ่งรู้

   “หนูพิมพาบอกผมตอนที่เจอกันคราวก่อน ผมเลยจำได้”

   นอกจากให้ความช่วยเหลือเรื่องต่าง ๆ แล้วคุณทัศนัยก็ยังใส่ใจในรายละเอียดเล็ก ๆ น้อยของลูกสาวมิ่งด้วย

   “หนูพิมพาได้บอกมิ่งบ้างหรือเปล่าว่าจะเต้นในงานวันเด็ก”

   เรื่องนี้มิ่งพอจะจำได้ลาง ๆ และก็เกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำถ้าคุณทัศนัยไม่พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

   “พิมพาเคยบอกไว้อยู่ครับ”

   “แล้วมิ่งจะไปงานวันเด็กที่หนูพิมพาเต้นหรือเปล่า”

   ไม่รู้ว่าจะได้ไปหรือเปล่า แต่มิ่งคิดว่าจะพยายามไปงานวันเด็กที่ลูกสาวขึ้นแสดงให้ได้ เพราะสัญญาเอาไว้แล้ว

   “ไปครับ”

   ตอบไปแล้ว และคุณทัศนัยก็พยักหน้ารับ

   “อย่าลืมนะมิ่ง ทุกช่วงเวลาในชีวิตของลูกเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด อย่าลืมคำสัญญาที่ให้ไว้กับลูกเด็ดขาด เด็ก ๆ เขาจำได้นะว่าเราสัญญาอะไรกับเขาไว้”

   “ครับ”

   รับคำและคุณทัศนัยก็สบายใจได้เมื่อมิ่งบอกว่าจะไปดูการแสดงของเด็กหญิงพิมพา

            +++

   [สวัสดีวันเสาร์ เช้าวันเด็กแจ่มใส]

   คุณทัศนัยส่งข้อความมาให้แบบนี้เป็นปกติ และมิ่งก็กำลังจะตอบข้อความที่คุณทัศนัยส่งมาให้แต่คุณทัศนัยก็ส่งข้อความตามมาอีก

   [มิ่งอยู่ที่บ้านแล้วใช่มั้ย วันนี้หนูพิมพาจะเต้นเพลงอะไรในงานวันเด็กที่โรงเรียนล่ะ]

   อ่านข้อความที่คุณทัศนัยส่งมาให้แล้วก็ได้แต่นิ่งงัน มองไปที่ปฏิทินที่แขวนอยู่ที่ฝาผนังแล้วก็รู้สึกตกใจเมื่อรู้ว่าวันนี้เป็นวันเด็ก ทั้งที่สัญญากับลูกเอาไว้แล้วว่าจะไปดูการแสดง แต่เพราะช่วงนี้มีรถเข้ามาที่อู่เยอะมาก เลยทำงานจนลืมวันลืมเวลา ลืมแม้กระทั่งวันสำคัญของลูก และยังไม่ทันจะได้ตอบข้อความคุณทัศนัยก็โทรมาหา

   “ครับคุณทัศ”

   “เป็นยังไงบ้าง ขอโทษที่ผมโทรมารบกวนแต่เช้าแต่จะบอกว่าอย่าลืมถ่ายรูปหนูพิมพามาด้วยนะ”

   “..........”

   มิ่งไม่ตอบและคุณทัศนัยที่โทรมาก็ถามด้วยความสงสัย

   “มิ่ง ทำไมเงียบไปล่ะ ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้วหรอกเหรอ”

   ได้ยินสิ่งที่คุณทัศนัยถามและมิ่งก็ได้แต่ตอบออกไปเสียงเบา

   “เปล่าครับ ผม...ยังอยู่ที่อู่”

   “แต่มิ่งสัญญากับลูกไว้แล้วนะ”

   ใช่ที่สัญญา และตอนนี้คงต้องผิดสัญญากับลูกอีกแล้วเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

   “ผม...”

   ไม่รู้จะอธิบายยังไงและคุณทัศนัยก็รีบพูดทันที

   “อีกครึ่งชั่วโมงผมจะเข้าไปรับมิ่งที่อู่นะ”

   “คุณทัศจะมาเหรอครับ”

   “ใช่แล้ว เดี๋ยวผมจะเข้าไปรับ แล้วเราไปงานวันเด็กที่โรงเรียนหนูพิมพาด้วยกัน”

               +++

   วันเด็กที่โรงเรียนของเด็กหญิงพิมพามีการแสดงของเด็ก ๆ ในโรงเรียนทุกชั้นปี การแสดงต่าง ๆ มีทั้งการเต้น การรำและการร้องเพลง วันเด็กเป็นวันที่พ่อแม่ผู้ปกครองต้องมาดูการแสดงของลูกหลานเพื่อเป็นกำลังใจให้ เด็กหญิงพิมพาแต่งตัวเสร็จแล้ว และเมื่อมองออกไปที่หน้าเวทีก็ไม่เห็นว่าพ่อจะมาตามที่เคยสัญญาเอาไว้ หัวใจดวงน้อยของเด็กหญิงพิมพาห่อเหี่ยวลง และเดินออกมาหน้าเวทีเมื่อครูประกาศให้นักเรียนชั้น ป.1 ขึ้นแสดงแล้ว

   ตอนอยู่อนุบาลพ่อก็บอกว่าจะมาดูการแสดง แต่ก็ผิดสัญญา พ่อบอกว่าต้องทำงานมาไม่ได้จริง ๆ และเด็กหญิงพิมพาก็ได้แต่ยอมรับและไม่เคยร้องไห้งอแงเรียกร้องให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ

   วันนี้พ่อมิ่งก็คงมาไม่ได้ทั้งที่รับปากไว้แล้ว มองไปที่หน้าเวทีเห็นปู่กับย่าถือพวงมาลัยเตรียมคล้องคอให้ ครอบครัวของเพื่อนคนอื่น ๆ มีพ่อแม่อยู่พร้อมหน้ากันและมีทั้งลูกโป่งดอกไม้และของขวัญเตรียมไว้ให้หลังการแสดงจบ เด็กหญิงพิมพาได้แต่แอบนึกอิจฉาเพื่อน ๆ อยู่ในใจ แต่ไม่เคยบอกให้ใครได้รู้

   “วันนี้นักเรียนชั้น ป.1/1จะมาในชุดการแสดง ระบำฮาวาย ขอให้พ่อแม่ผู้ปกครองทุกท่านปรบมือเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ”

   เสียงปรบมือของผู้ปกครองดังขึ้นพร้อมกัน และเด็กหญิงพิมพาและเพื่อน ๆ ในห้องก็ออกมายืนหน้าเวทีด้วยชุดระบำฮาวายที่ใช้เพียงแค่ผ้าที่มีลวดลายน่ารักพันที่อกและเอว ตรงข้อมือมีดอกไม้เล็ก ๆ ประดับอยู่ รวมทั้งที่คอและบนหัวก็มีดอกไม้ประดับอยู่ด้วย

   “ขอเชิญรับชมได้เลยค่ะ”

   เสียงเพลงดังขึ้น พร้อมกับที่เด็ก ๆ เต้นด้วยท่าทางต่าง ๆ ที่ฝึกมาสอน มิ่งก้าวขาเร็ว ๆ ขึ้นโดยมีคุณทัศนัยเดินตามมาด้วยและเพียงไม่นานก็มาถึงหน้าเวที และคุณทัศนัยก็เดินไปซื้อดอกไม้และพวงมาลัยทั้งหมดที่โรงเรียนเปิดให้ผู้ปกครองซื้อเพื่อเป็นกำลังใจให้ลูกหลาน

   “มิ่ง”

   ยื่นพวงมาลัยและดอกไม้ที่หอบหิ้วเต็มมือส่งให้และมิ่งก็หันมามองคุณทัศนัยและเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

   “คุณทัศทำไมซื้อมาเยอะแยะมากมายขนาดนี้ มันสิ้นเปลืองเงินทองนะครับ”

   คุณทัศนัยไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มกว้างและมิ่งก็ยอมรับทั้งดอกไม้และพวงมาลัยมาถือเอาไว้ด้วยความเกรงใจ

   “เราต้องช่วยกันเชียร์หนูพิมพานะ วันเด็กเป็นวันสำคัญ พ่อแม่คนอื่น ๆ ก็อยากให้ลูกได้ดอกไม้และพวงมาลัยมากกว่าคนอื่นทั้งนั้น”

   “แต่แบบนี้มันสิ้นเปลืองนะครับ”

   ทักท้วงไปและคุณทัศนัยก็พยักหน้ารับและบอกให้มิ่งเข้าใจ

   “ทำยังไงได้ ก็ผมอยากให้ลูกสาวของเราได้พวงมาลัยมากกว่าคนอื่นนี่นะ”

   เป็นการพูดจาเอาแต่ใจตัวเองที่ทำให้คนฟังรีบเบือนหน้าหนีและไม่กล้าจะโต้เถียงอะไรด้วยอีก คุณทัศนัยยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่ได้เห็นปฏิกิริยาของมิ่งที่ดูคล้ายอาการของคนที่กำลังเขินแต่ทำตัวไม่ถูก

   “ผมเหมาะสมจะเป็นพ่อที่ดีได้หรือยัง”

   แกล้งกระซิบถามพอให้ได้ยินกันสองคน และมิ่งก็รีบขยับออกห่างและโบกมือให้เด็กหญิงพิมพาที่เห็นแล้วว่ามิ่งและคุณทัศนัยยืนอยู่ตรงนี้ เสียงเพลงจบแล้วพร้อมกับที่พ่อแม่ผู้ปกครองคนอื่น ๆ เดินเข้ามาหน้าเวทีเพื่อมาคล้องพวงมาลัยให้ลูกหลาน และเด็กหญิงพิมพาก็รีบเดินมาให้มิ่งและคุณทัศนัยคล้องพวงมาลัยและรับดอกไม้ทั้งหมดมาถือเอาไว้

   “พ่อมิ่งมาหาพิมพาแล้ว พิมพาเต้นสวยมั้ยจ๊ะ”

   “พิมพาเต้นสวยที่สุดเลย พิมพาเก่งมากลูก”

   ยกนิ้วโป้งให้และเด็กหญิงพิมพาที่เคยหัวใจห่อเหี่ยวตั้งแต่ยังไม่ได้แสดงก็กลายเป็นเด็กที่มีทั้งดอกไม้และพวงมาลัยมากที่สุดในชั้นปี

   “พิมพายิ้มนะ พ่อมิ่งจะถ่ายรูปให้”

   เด็กหญิงพิมพายืนยิ้มกว้างอยู่ข้างเวที ที่คอมีพวงมาลัยจนเลยคิดมาแทบจะมองไม่เห็นหน้าและในมือก็หอบดอกไม้เอาไว้ ตอนนี้เด็กหญิงพิมพากลายเป็นเด็กที่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่สุดเมื่อพ่อมาดูการแสดงในวันเด็กเป็นครั้งแรก ยกมือขึ้นโบกไปมาตอนที่เดินเข้าไปหลังเวทีและมิ่งก็มองตามและยิ้มอย่างมีความสุข

   “โชคดีจังที่เรามาทัน”

   หันไปมองคนที่ขับรถพามาร่วมงานวันเด็กของลูกสาวและทันได้ดูการแสดงและคล้องพวงมาลัยเพื่อเป็นกำลังใจให้กับลูกเป็นครั้งแรกแล้วมิ่งก็อยากจะขอบคุณ คุณทัศนัยอีกหลาย ๆ ครั้ง

   “เพราะคุณทัศทำให้ผมได้มาดูการแสดงของพิมพา ผมขอบคุณคุณทัศมากจริง ๆ นะครับ”

   มิ่งยกมือไหว้และคุณทัศนัยก็พยักหน้ารับ

   “ด้วยความเต็มใจครับ”

   รอยยิ้มของคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นเหมือนแสงสว่างที่ชัดเจนขึ้นในใจของมิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ 

   “คุณทัศดีกับผมขนาดนี้ ผมไม่รู้จะตอบแทนคุณทัศยังไงดี”

   “ไม่เห็นจะยากเลย มิ่งก็แค่...”

   “เอ็งมาแล้วเหรอมิ่ง แม่นึกว่าเอ็งจะมาไม่ทันดูพิมพามันเต้นซะแล้ว ดูสิหน้ามันบานไปหมดแล้ว คงดีใจที่ปีนี้พ่อมันมาดู”

   แม่ของมิ่งเดินเข้ามาหาและคุณทัศนัยก็ยกมือไหว้

   “สวัสดีครับ”

   “ไหว้พระเถอะคุณ แล้วนี่ต้องรีบกลับกันเลยหรือเปล่าจ๊ะ”

   “ไม่รีบครับ เดี๋ยวอยู่รอจนโรงเรียนเลิกเลยก็ได้”

   คุณทัศนัยชวนแม่ของมิ่งคุย และมิ่งก็มองคนที่กำลังคุยกับแม่ด้วยท่าทางที่เป็นกันเองโดยไม่ถือตัวเลยสักนิด

   “พิมพามันเลยหน้าบานกว่าเพื่อนคนอื่น เกิดมาคงไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พวงมาลัยกับดอกไม้มากขนาดนี้ คงจะเอามาคุยอวดย่าทั้งวันทั้งคืนแน่ ๆ แบบนี้”

   คุณทัศนัยหัวเราะกับสิ่งที่แม่ของมิ่งพูดและมิ่งก็มองหน้าของคุณทัศนัยนิ่ง ๆ นึกอยากจะพูดคำว่าขอบคุณอีกหลาย ๆ ครั้ง

   “แค่เห็นหนูพิมพาดีใจผมก็มีความสุขแล้วครับ”

   “ดีจริง ๆ เลย ขอบคุณแทนไอ้มิ่ง ขอบคุณแทนพิมพามันด้วย เกิดมาไม่เคยเจอใครที่ดีอย่างคุณเลย ไอ้มิ่งมันโชคดีจริง ๆ ที่มีเจ้านายใจดีมีเมตตาอย่างคุณ”

            +++

   โรงเรียนเลิกแล้ว และเด็กหญิงพิมพาก็เล่าเรื่องการซ้อมเต้นระบำฮาวายที่เพิ่งแสดงจบไปไม่หยุดตั้งแต่ขึ้นรถจนกลับถึงบ้าน คุณทัศนัยดูจะสนใจเรื่องที่เด็กหญิงพิมพาเล่าเป็นพิเศษ และพูดคุยกันด้วยความสนิทสนม ชวนคุยเรื่องที่โรงเรียน เรื่องเพื่อนและเรื่องต่าง ๆ และเด็กหญิงพิมพาก็คุยไม่หยุดโดยที่มิ่งนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ 

   “ลุงทัศใจดี หนูอยากให้ลุงทัศมาเป็นแม่ของหนู”

   แค่เพียงได้ยินมิ่งก็หัวเราะออกมาด้วยขำ และคุณทัศนัยก็ทำหน้าไม่ถูกตอนที่ได้ยินเด็กหญิงพิมพาพูดแบบนั้น

   “โธ่ ลุงทัศจะเป็นแม่ให้ได้ยังไงล่ะหนูพิมพา”

   ปลอบใจเด็กหญิงพิมพาที่ทำหน้าเศร้า และคุณทัศนัยก็หันไปมองหน้าของมิ่งแบบยิ้ม ๆ
 
   “แต่ลุงทัศเป็นอย่างอื่นให้หนูได้นะ”

   “จริงเหรอจ๊ะ”

   เด็กหญิงพิมพายิ้มอย่างมีความสุข และคุณทัศนัยก็บอกให้หนูพิมพาถามมิ่งที่นั่งอยู่ข้างกัน

   “ลองถามพ่อมิ่งของหนูดูซิ ว่าลุงทัศพอจะเป็นอะไรได้บ้าง”

   อยู่ดี ๆ ก็ให้เด็กหญิงพิมพาถาม และเด็กหญิงพิมพาก็ถามมิ่งตามที่คุณทัศนัยบอก

   “พ่อมิ่ง ให้ลุงทัศเป็นอะไรได้บ้างจ๊ะ”

   มิ่งไม่รู้จะตอบลูกสาวยังไง มองหน้าของคุณทัศนัยที่กำลังยิ้ม แล้วก็ทำหน้าไม่ถูก เลยหาหลีกเลี่ยงด้วยการดึงลูกสาวมากอดเอาไว้และคุณทัศนัยก็หัวเราะออกมาเมื่อเห็นมิ่งใช้วิธีนี้ในการเลี่ยงที่จะตอบคำถาม

   “ลุงทัศอยากให้หนูถามพ่อมิ่งให้ที ว่าตอนนี้จะยอมเป็นแฟนของลุงทัศได้หรือยัง”

   “พ่อจ๊ะ ลุงทัศให้ถามว่า...”

   เด็กหญิงพิมพายังไม่ทันจะได้ถาม มิ่งก็อุ้มลูกขึ้นทันที
 
   “นี่ก็ดึกแล้ว พ่อจะพาพิมพาไปนอนนะ”

   เลี่ยงกันง่าย ๆ ด้วยวิธีนี้และคุณทัศนัยก็มองตามคนที่เดินหนีเข้าห้องไปแล้ว

   “เลี่ยงไปได้ตลอดเลยนะ อยากรู้นักว่าจะเลี่ยงไปได้ถึงไหนกัน”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 08-02-2019 01:18:27
เข้าทางลูกเก่งงงงงงง 5555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-02-2019 02:37:15
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 08-02-2019 03:36:45
คนเราจะตายเมื่อไหร่ไม่รุ้ คนดีๆเข้ามาคว้าไว้น้าา ระวังมีตัวอะไรพยายามคาบไป
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-02-2019 05:29:32
เล่นตัวเข้าไป
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 08-02-2019 06:36:52
จีบติดเมื่อไร เราว่าคุณท้ศจัดหนักแน่ๆ อิอิอิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 08-02-2019 07:24:56
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 08-02-2019 07:33:19
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 08-02-2019 07:49:26
น่ารักมากมายเลยหนูพิมพา
คุณทัศนี่เข้าใจ เข้าทางลูกนะ
มิ่งไม่ต้องเขิน ยอมๆ ไปเหอะ
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 08-02-2019 10:29:44
น้องมิ่งเขิลไง คุณทัศ ใจเย็นๆนะ เต๊าะๆไปเดี่ยวก็ยอมเอง :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 08-02-2019 11:34:46
รุกอีกๆ มิ่งเอ้ยเสร็จคุณทัศแน่เล่นเข้าทางลูกแบบนี้
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-02-2019 11:38:38
คุณทัศสายเปย์ที่แท้ทรู ซื้อใจคนในบ้านได้แล้ว ช่างมิ่งอย่ามัวแต่เขินตอบตกลงเถอะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 08-02-2019 23:01:06
จะเป็น 'พ่อทัศ' ละสิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 08-02-2019 23:19:20
 “ทำยังไงได้ ก็ผมอยากให้ลูกสาวของเราได้พวงมาลัยมากกว่าคนอื่นนี่นะ”

ลูกสาวของเรา..
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-02-2019 23:38:48
หนูพิมพาช่วยเชียร์ให้ลุงทัศหน่อยจ้า :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 09-02-2019 00:10:00
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 09-02-2019 07:48:06
หยอดจ๊นนนนนน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 09-02-2019 08:28:47
เลี่ยงได้เลี่ยงไป แต่ไม่รอดแน่ๆค่ะคุณมิ่ง  :impress2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 09-02-2019 09:54:36
ละมุนมากคู่นี้
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 09-02-2019 10:07:12
มิ่งต้องหาคำตอบให้คุณทัศแล้วแหละ อิอิ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-02-2019 15:04:30
คุณทัศ  เนียน ตีขลุมเรีบกพิมพาเป็นลูกของเราเฉยเลย  :o8:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 09-02-2019 18:37:01
คุณทัศรุกขนาดนี้อีกไม่นานมิ่งต้องยอมเป็นแฟนแน่หนูพิมพาน่ารักมากลูกต้องช่วยลุงทัศอีกแรงนั
 :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 16】 up 08/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 09-02-2019 19:11:29
เป็นพ่อทัศของน้องพิมเป็นสามีของพ่อมิ่ง วรั้ยยยยยยยย

 :hao3: :hao7:
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 10-02-2019 23:17:17
อู่ซ่อมรัก. 17

   “วันนี้ไม่อยู่ค้างสักหน่อยเหรอคุณ”

   “ขอโทษทีนะครับ ที่วันนี้ผมอยู่ค้างด้วยไม่ได้จริง ๆ เดี๋ยวคราวหน้ามาอีกจะขอรบกวนค้างสักคืนนะครับ”

   แม่ของมิ่งชวนให้ค้างเพราะเห็นว่าดึกแล้วแต่เพราะมีงานที่ต้องทำในวันรุ่งขึ้นเลยทำให้ทั้งมิ่งและคุณทัศนัยอยู่ค้างไม่ได้จริง ๆ

   “พรุ่งนี้คุณทัศมีงานแต่เช้าน่ะแม่ วันนี้ผมก็ขอเฮียมา สัญญากับพิมพาไว้แล้ว ไม่อยากผิดสัญญากับลูกอีก ไม่อยากให้พิมพาคิดว่าพ่อไม่สนใจ”

   และแม่ก็พยักหน้ารับเข้าใจสิ่งที่ลูกชายบอก

   “ตั้งใจทำงานนะลูก แม่รู้ว่าเอ็งเหนื่อย แม่เข้าใจ”

   มิ่งยิ้มให้แม่ และแม่ก็ยกมือขึ้นลูบไปที่ใบหน้าของลูกชายด้วยความรักใคร่

   “อดทนนะลูกนะ”

   มิ่งยกมือขึ้นไหว้และกอดแม่เอาไว้

   “กลับแล้วนะแม่ กลับแล้วนะพ่อ”

   ยกมือไหว้พ่อแม่ก่อนกลับและคุณทัศนัยก็ยกมือไหว้ตามที่มิ่งทำ

   “ผมกลับก่อนนะครับ”

   “ขอบคุณมากนะคุณทัศ ที่พาไอ้มิ่งมาดูพิมพาเต้นวันนี้”

   “ไม่เป็นไรครับ ผมก็อยากมาดูหนูพิมพาเต้นเหมือนกัน”

   หลังจากร่ำลากันเรียบร้อยมิ่งก็เดินตามคุณทัศนัยมาขึ้นรถ ตั้งแต่ออกเดินทางจนได้ไปดูการแสดงของพิมพาที่โรงเรียนและจนถึงเวลากลับ แม้ไม่ได้พูดคุยกันมากนักแต่คนสองคนก็มีความรู้สึกดี ๆ ให้กันเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า เสียงเพลงจากช่องรายการวิทยุที่นั่งฟังมาด้วยกันบนรถทำให้มิ่งยิ้มออกมาอย่างมีความสุข จนกระทั่งรถขับมาจอดที่หน้าอู่และมิ่งก็ยกมือไหว้ขอบคุณคุณทัศนัยอีกครั้ง

   “คุณทัศครับ วันนี้ผมรบกวนคุณทัศอีกแล้ว ขอบคุณมากนะครับที่ทำให้ผมได้ดูลูกเต้นในงานวันเด็กเป็นครั้งแรก”

   “วันนี้มิ่งขอบคุณผมกี่ครั้งแล้วนะ ผมลองนับ ๆ ดูเล่น ๆ น่าจะได้มากเกินร้อยครั้งแล้วล่ะ”

   คำพูดหยอกล้อเพราะการพูดขอบคุณไม่หยุดของมิ่งทำให้มิ่งหัวเราะตัวเองที่เอาแต่พูดคำว่าขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า

   “คุณทัศคงรำคาญผมแย่เลยใช่มั้ยครับ”

   “ไม่รำคาญหรอก แต่แค่อยากจะเปลี่ยนคำขอบคุณของมิ่งเป็นอย่างอื่นเฉย ๆ”

   ถึงตอนนี้แล้ว ถ้าคุณทัศนัยอยากเปลี่ยนคำขอบคุณของมิ่งเป็นอะไรมิ่งก็คิดว่าจะให้อย่างที่คุณทัศนัยต้องการโดยไม่คิดจะบ่ายเบี่ยง

   “แล้วคุณทัศ...อยากเปลี่ยนเป็นอะไรเหรอครับ”

   ถามคนที่มองหน้าของมิ่งตรง ๆ และสบสายตากับดวงตาที่มองมาของคุณทัศนัยอย่างจริงจัง

   “ถ้าผมขอเปลี่ยนเป็น...”

   คุณทัศนัยแตะฝ่ามือไปที่ข้างแก้มของมิ่งเบา ๆ และโน้มใบหน้าเข้าหาอย่างช้า ๆ แตะริมฝีปากเบา ๆ ที่ข้างแก้มของมิ่งก่อนจะผละออกห่าง มิ่งไม่ได้ต่อว่า ไม่ได้ขัดขืนแต่ทำเพียงแค่หรุบสายตาลงและกำมือแน่น

   “ที่ผมทำ...ผมขอมิ่งมากเกินไปหรือเปล่า”

   “ไม่ครับ ที่คุณทัศอยากได้มีแค่นี้เองเหรอครับ”

   แล้วคุณทัศนัยก็เลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความประหลาดใจกับสิ่งที่มิ่งถาม

   “ถ้าคุณทัศอยากจะ...”

   แม้จะไม่ได้พูดออกไปอย่างชัดเจนแต่ก็พอเข้าใจกันได้ไม่ยาก

   “จูบ...น่ะเหรอ”

   โดนถามกันตรง ๆ และมิ่งก็ค่อย ๆ พยักหน้ารับอย่างช้า ๆ

   “แล้วมิ่งจะไม่เกลียดผมเหรอถ้าผมทำแบบนั้น”

   มิ่งไม่ตอบ แต่ขบริมฝีปากแน่นและสูดลมหายใจเข้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นและเป็นฝ่ายรั้งต้นคอของคุณทัศนัยให้เข้ามาหา ทำอย่างที่ควรจะทำ เป็นฝ่ายเริ่มก่อนและคุณทัศนัยก็ได้แต่นิ่งงันกับสิ่งที่มิ่งทำ

   ริมฝีปากแนบเข้าหากันเบา ๆ และเพียงไม่นานปลายลิ้นร้อนในโพรงปากก็ค่อย ๆ เกี่ยวกระหวัดรัดพัวพันกันแนบแน่นและคุณทัศนัยก็ขบเม้มไปที่ริมฝีปากของมิ่งและดูดดึงที่ริมฝีปากบางของคนที่เริ่มหอบหายใจหนัก

   “อึก อือ”

   ความร้อนแรงของร่างกายเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และมิ่งก็ผลักแผ่นอกกว้างของคุณทัศนัยออกห่าง เมื่อรู้ว่าอารมณ์ความรู้สึกทั้งของตัวเองและของคุณทัศนัยกำลังจะเตลิดไปไกล

   “อึก คุณทัศ อ่ะ คุณทัศครับ พอก่อน”

   คุณทัศนัยยอมผละใบหน้าออกแล้ว และมิ่งก็ยกหลังมือขึ้นเช็ดที่ริมฝีปากของตัวเอง

   “เอ่อ..ผม...ผมขอโทษนะมิ่ง...”

   “คุณทัศไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ขอบคุณนะครับที่แวะมาส่ง ผมไปก่อนนะครับ”

   รีบเปิดประตูลงจากรถโดยมีสายตาของคุณทัศนัยมองตาม มิ่งเดินเข้าอู่ไปแล้ว และคุณทัศนัยก็เงยหน้าขึ้นและถอนหายใจยาว หัวใจกำลังพองโตและเต้นแรง ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มที่กว้างขึ้นเรื่อย ๆ

   “ทำไมถึงมาทำให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ล่ะ แล้วแบบนี้จะให้ผมทำยังไงดีล่ะมิ่ง”

   คุณทัศนัยได้แต่บ่นกับตัวเองเสียงเบาก่อนจะสตาร์ทรถและขับออกไปจากอู่ และมิ่งก็หันไปมองรถของคุณทัศนัยที่ขับออกไปแล้ว
   “ทำอะไรลงไปวะ กูทำอะไรลงไป แล้วคุณทัศจะคิดว่ากูเป็นคนยังไงเนี่ย”

   ยกมือขึ้นกุมหัวด้วยความกลุ้มใจกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งทำลงไปและมิ่งก็แตะปลายนิ้วเบา ๆ ที่ริมฝีปากของตัวเอง

   สิ่งที่แย่กว่าการที่ตัวเองเป็นฝ่ายจูบคุณทัศนัยก่อน คือเมื่อได้จูบกันแล้วก็รู้สึกดีมากจนหยุดตัวเองแทบไม่อยู่ บางทีคงเพราะห่างเหินเรื่องแบบนี้มานานความรู้สึกเลยเตลิดไปไกลได้ง่าย ๆ ไม่รู้ว่าคุณทัศนัยจะรู้สึกยังไงบ้าง มิ่งรู้แค่ว่าถึงจะด่าตัวเองที่ทำแบบนั้นลงไป แต่ก็รู้สึกดีที่ได้จูบกับคุณทัศนัย

            +++      
 
   มิ่งอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยและกำลังจะเข้านอน แต่เสียงข้อความที่ดังขึ้นก็ทำให้ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความที่ส่งมาหา

   [มิ่งนอนแล้วหรือยัง]

   [อีกเดี๋ยวก็จะนอนแล้วครับ]

   ตอบกลับข้อความของคุณทัศนัยและก็เผลอยิ้มเมื่อเห็นข้อความของตัวเองถูกอ่านแล้ว

   [ผมโทรหาตอนนี้ได้หรือเปล่า]

   [ได้ครับ]

   ตอบกลับโดยไม่ลังเลและคุณทัศนัยก็โทรหามิ่งทันที

   “มิ่งกำลังจะนอนแล้วเหรอ”

   “ครับ แล้วคุณทัศจะนอนหรือยังครับ”

   “ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะเข้านอนแล้วเหมือนกัน แต่คิดว่าคืนนี้คงนอนหลับไม่ค่อยสนิท”

   ได้ฟังสิ่งที่คนที่อยู่ปลายสายบอกแล้วมิ่งก็ขมวดคิ้วมุ่น และเอ่ยถามด้วยความสงสัย

   “คุณทัศไม่สบายหรือเปล่าครับ”

   “นั่นสิ สงสัยผมคงจะไม่สบายจริง ๆ นั่นแหละ เป็นเพราะใครก็ไม่รู้ที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้ สงสัยจะเป็นโรคคิดถึงแน่ ๆ มิ่งพอจะช่วยรักษาให้ผมได้มั้ย”

   รู้ว่าคุณทัศนัยเป็นคนพูดจาสุภาพเรียบร้อยแต่ไม่คิดว่าจะพูดจาหวาน ๆ ถึงขนาดนี้ได้ด้วย และคำพูดของคุณทัศนัยก็ทำให้คนฟังหายใจไม่ทั่วท้องและพยายามบังคับหน้าของตัวเองไม่ให้ยิ้มกว้างไปมากกว่านี้

    “ผมนอนก่อนนะครับ”

   ไม่รู้ว่าถ้าฟังไปอีกนิด หัวใจจะล่องลอยไปไกลถึงไหน ทางเดียวที่พอจะเยียวยาหัวใจตัวเองไม่ให้เต้นแรงจนระเบิดออกมาได้ก็คือต้องหาทางหนี   

   “จูบกันแล้วก็หนี มิ่งจะใจร้ายและไม่รับผิดชอบความรู้สึกของผมแบบนี้จริง ๆ เหรอ”

   โดนหาว่าเป็นคนใจร้ายและมิ่งก็ได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และพูดบางอย่างออกมา

   “ผมกำลังพยายามอยู่ครับคุณทัศ”

   “แล้วมิ่งกำลังพยายามทำอะไรอยู่ล่ะ”

   “ผมเองก็กำลังพยายามข่มตาให้หลับ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเอาแต่คิดถึงคุณทัศเหมือนกัน”

   เพียงเท่านั้นคนที่อยู่ปลายสายก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุขมิ่งยกมือปิดปากตัวเองแน่นและนึกอยากจะเขกหัวตัวเองที่พูดจาแบบที่ไม่เคยพูดออกไป

   “สงสัยคืนนี้เราคงต้องมาพยายามข่มตาให้หลับไปด้วยกันแล้วล่ะ ฝันดีนะมิ่ง”

   “...คุณทัศก็...ฝันดีเหมือนกันนะครับ”

   แล้วความรู้สึกหวาน ๆ ที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กันก็ถูกแปลเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม คุณทัศนัยเอนกายลงนอน หลับตาลงและยิ้มกว้าง และมิ่งที่มองโทรศัพท์ที่วางเอาไว้ข้าง ๆ ก็ยิ้มกว้างไม่ต่างกัน

   นานแล้วที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้ นานแล้วที่หัวใจไม่เคยพองโตและเต้นแรงขนาดนี้ นานแล้วจริง ๆ นานจนเกือบจะลืมไปแล้วว่าความรู้สึกของคนที่กำลังมีความรักมันเป็นยังไง

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 10-02-2019 23:22:14
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 10-02-2019 23:25:55
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-02-2019 23:43:49
แหม​ แหม​ แหม​
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-02-2019 00:09:03
กลิ่นความรักมันฟุ้งไปหมดดด  :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 11-02-2019 00:56:26
  :laugh: หวานนนนนนน หวานมาก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 11-02-2019 01:22:42
บรรยากาศดี มีอยู่รอบตัว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 11-02-2019 04:43:46
 :hao6:  มิ่งก็ใช่ย่อยนะเนี่ย่่่่่่่่่่5555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 11-02-2019 08:07:38
ไงละมิ่งคนจริง 2019 ดีนะที่เต๋อไม่อยู่แถวนั้น อิอิอิ
 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-02-2019 08:12:27
หวานมาก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 11-02-2019 08:18:31
วามรักกำลังผลิบาน :-[ แหม...นู๋มิ่งเริ่มก่อนเลยนะ :o8:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 11-02-2019 08:39:15
น่ารักกกกกก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-02-2019 09:29:30
ระวังเถอะ คืนนี้มดจะมากัดเอา
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 11-02-2019 09:55:17
ท่าทางอู่นี้จะเสียช่างมิ่งให้คุณทัศในเร็ววัน
เพราะเค้าจูบกันแว้ววววว
กิ๊วววววว
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 11-02-2019 12:12:16
มีความอบอุ่น ครอบครัวสุขสันต์วันเด็ก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 11-02-2019 12:22:51
ฉันเขินนนนน  :-[  เขาจีบกันบั่บว่า สุภาพมากก 5555 มิ่งเปิดใจแล้ว ออกตัวแรงแล้ว 5555 ชอบๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-02-2019 19:26:17
เขินเลย มาแบบเรียบๆแต่ก็อบอุ่นหัวใจ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 11-02-2019 19:43:17
โอยยยยยยยยยยย

จูบนี้ ฟินมาก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-02-2019 20:20:14
ก้าวหน้า.........พ้ฒนาขึ้นแล้วมิ่ง  :-[
สามารถทำให้คุณทัศอยาก แล้วจากไปด้วย.......
..ทำบ่อยๆนะ...มิ่ง  แล้วอย่าไปจากคุณทัศเลย   :z3:
คุณทัศ  มิ่ง   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 11-02-2019 21:55:35
อยาหจะแหมมมมมมมมมม ดีแล้วมิ่ง อ่อยวันละนิด คุณทัชหรือตะไปไหนน  จีบสไตล์คุณทัชนี้แบบ เบียดเฮียพัตกับช่างนัยตกกระป๋องไปเลยจ็ะ คุณทัชชนะเลิศ ละมุนละต้วนสุดๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 11-02-2019 23:28:53
อีกสามตอน ไม่น่ารอดนะมิ่ง 555

สู้ๆครับคุณทัศ,,,
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-02-2019 23:59:54
อูยยย เบาหวานขึ้นตา
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 12-02-2019 01:28:32
ยิ่งอ่านก็ยิ่งสงสารหัวใจช่างมิ่ง
คืนนี้ท่าทางจะสูบฉีดดีทั้งคืนแน่ๆเลย

อู่นี้เขากินกันไม่ลงจริงๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Rach ที่ 12-02-2019 10:43:25
เหม็นความรักจัง (อิจม๊ากกกกกก)
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 10 ตอนที่ 17】 up 10/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 13-02-2019 22:14:51
ละมุนมาก
หัวข้อ: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 13-02-2019 22:23:21
อู่ซ่อมรัก. 18

   ถึงวันนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะหาคำอธิบายเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างกันอีกแล้ว ทั้งความห่วงใยและการแสดงออกระหว่างกันก็ทำให้รับรู้และเข้าใจได้ไม่ยากว่าเราเป็นอะไรกัน

   “ช่วงนี้ผมยุ่งมากเลย มีปัญหาเรื่องงานหลายอย่างที่ต้องสะสาง”

   คุณทัศนัยดูเหนื่อยมากจริง ๆ และมิ่งก็ไม่อยากให้ต้องลำบากด้วยการไปรับเงินทุกสิ้นเดือนที่อู่ เลยเอาเงินมาให้ด้วยตัวเอง

   “ผมมารบกวนหรือเปล่าครับ”

   คุณทัศนัยส่ายหน้าและมองหน้าของมิ่งยิ้ม ๆ

   “มิ่งมาก็ดีแล้ว คิดถึงจัง”

   แล้วคำพูดหวาน ๆ ที่คุณทัศนัยบอกก็ทำให้มิ่งต้องเมินหน้าหนีและไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี คุณทัศนัยเป็นแบบนี้ ชอบพูดให้รู้สึกดี และก็ชอบทำดีด้วยทุกอย่าง ถึงแม้จะเหนื่อยล้าจากการทำงาน แต่ทุกเช้าก็ยังส่งข้อความมาทักทายเป็นประจำสม่ำเสมอ

   “หนูพิมพาเป็นยังไงบ้าง ถามถึงลุงทัศบ้างหรือเปล่า”

   ชวนคุยเรื่องลูกสาวและมิ่งก็ยิ้มได้และเริ่มเล่าเรื่องลูกให้ฟัง

   “สอบได้ที่หนึ่งครับ”

   “เก่งมากหนูพิมพาของลุงทัศ”

   ชมหนูพิมพาด้วยความภาคภูมิใจเมื่อได้รู้ถึงความสำเร็จก้าวแรกของเด็กหญิงตัวน้อยที่คุณทัศนัยรู้สึกเหมือนเป็นลูกของตัวเอง

   “เดี๋ยวผมเคลียร์งานเสร็จแล้ว ต้นเดือนหน้าเราไปหาลูกกันนะ”

   ไม่ได้เรียกว่าหนูพิมพา แต่เรียกว่าลูกอย่างเต็มปากเต็มคำและมิ่งก็พยักหน้ารับ

   “มิ่ง”

   “ครับ”

   “โทษนะ”

   คุณทัศนัยถือวิสาสะดึงมือมิ่งมาจับเอาไว้ และมิ่งก็มองตามสิ่งที่คุณทัศนัยทำด้วยความสงสัย กรรไกรตัดเล็บถูกหยิบมาจากลิ้นชักและคุณทัศนัยก็ตัดเล็บมือของมิ่งทีละเล็บอย่างตั้งใจ มือของคนเป็นช่างทั้งแห้งทั้งหยาบกร้าน และบางครั้งเนื้อตัวก็มอมแมมเพราะอยู่กับเครื่องยนต์ทุกวันมีแต่กลิ่นน้ำมันเครื่อง ไม่มีตรงไหนน่ามองน่าเข้าใกล้เลยสักนิด

   “คุณทัศไม่รังเกียจเหรอครับ”

   มองคนที่กำลังตัดเล็บให้และรู้สึกว่าเสียงของตัวเองที่เอ่ยถามคงเบามาก ไม่รู้ว่าทำไมคุณทัศนัยถึงดีด้วยขนาดนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมตัวเองถึงโชคดีได้รับความรักมากมายขนาดนี้

   “ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ”

   คุณทัศนัยเงยหน้าขึ้นมองและส่งยิ้มบาง ๆ ให้

   “คนเราดูกันแค่ร่างกายภายนอกหรือแค่เสื้อผ้าหน้าผมอย่างเดียวเหรอ”

   “เปล่าครับ”

   มิ่งส่ายหน้าและมองเล็บมือของตัวเองที่ถูกตัดให้จนสะอาดเรียบร้อยแล้ว

   “นั่นแหละ ผมก็ไม่ใช่คนที่จะคบหากับใครเพียงเพราะรูปร่างหน้าตาและสิ่งที่เห็นจากภายนอกเหมือนกัน”

+++

   เป็นเรื่องปกติที่คุณทัศนัยจะทำงานยุ่งมากจนไม่มีเวลากินข้าว และเป็นเรื่องปกติที่มิ่งจะมาหาคุณทัศนัยด้วยตัวเองอยู่บ่อย ๆ เพื่อดูแลตอบแทนในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พอทำได้

   “มีแกงแล้วก็กับข้าวอย่างอื่นครับ”

   “ผมเลยทำให้มิ่งต้องเดือดร้อนไปด้วยเลย”

   ดึกแล้วและคุณทัศนัยที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยและอยู่ในชุดลำลองก็เดินมากินข้าวที่มิ่งซื้อมาให้

   “จะสี่ทุ่มแล้วคุณทัศเพิ่งได้กินข้าว แบบนี้ไม่ดีนะครับ”

   “ผมก็รู้ว่าไม่ดี ตอนแรกก็ว่าจะฝากลูกน้องซื้อแต่ก็ทำงานเพลินจนลืม”

   มิ่งยืนอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามและคุณทัศนัยก็มองหน้ามิ่งและยิ้มบาง ๆ

   “แผนเรียกร้องความสนใจให้มิ่งมาหา ดูเหมือนจะสำเร็จไปได้ด้วยดีเลยนะ”

   “แผนแบบนี้ไม่ดีหรอกครับ คราวหน้าคุณทัศไม่ต้องวางแผนนะครับ แค่บอกผมก็มาแล้ว”

   “มิ่งจะมาหาเพราะคิดถึงผมใช่มั้ย”

   แกล้งพูดจาหยอกล้อใส่ คุณทัศนัยรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากขึ้นทุกวัน และมิ่งก็ส่ายหน้าและหยิบเงินที่ต้องจ่ายชำระในทุกสิ้นเดือนออกมานับ

   “ก็ผมต้องมาใช้หนี้คุณทัศทุกเดือนอยู่แล้วนี่ครับ ถ้าไม่ได้ใช้หนี้ผมจะคาใจจนนอนไม่หลับ”

   “บอกว่าคิดถึงผมบ้างก็ได้นะ ดูสิตอนนี้ผมน้อยใจมิ่งแย่แล้ว”

   มิ่งหัวเราะด้วยความขำและมองหน้าของคุณทัศนัยยิ้ม ๆ

   “ผมก็คิดถึงคุณทัศทุกวันอยู่แล้วนี่ครับ คุณทัศก็น่าจะรู้เรื่องนี้ดีกว่าใคร”

   คุณทัศนัยที่กำลังกินข้าวอยู่ถือช้อนชะงักนิ่งค้างและหัวใจพองโตเพราะสิ่งที่มิ่งพูด วางช้อนลงและลุกขึ้นมาหาคนที่พูดเรื่องที่ทำให้เก็บความรู้สึกที่มีเอาไว้ไม่ไหว

   “ผมว่าแบบนี้มันไม่ไหวหรอกนะมิ่ง”

   มิ่งไม่เข้าใจว่าคุณทัศนัยพูดอะไร แค่บอกว่าคิดถึงไม่เห็นต้องลุกขึ้นมาประชิดตัวขนาดนี้ก็ได้

   “คุณทัศ...ผม...ผมพูดอะไรไม่ดีไปหรือเปล่าครับ”

   “ทำไมถึงพูดให้ผมดีใจแบบนี้ล่ะ มิ่งก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าผมคิดกับมิ่งยังไง”

   เรื่องนั้นรู้ดี เข้าใจและรับรู้มานานแล้ว และมิ่งก็ได้แต่มองหน้าของคุณทัศนัยที่วันนี้สายตาที่มองมาแตกต่างจากทุกวัน
   สายตาของคุณทัศนัยดูต้องการ โหยหาและเปิดเผยความรู้สึกทุกอย่างที่เก็บเอาไว้ในใจออกมาทั้งหมด

   “ผมต้องกลับแล้วครับ”

   “วันนี้มิ่งไม่กลับได้มั้ย”

   มิ่งไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่ยกแขนขึ้นกันตัวเองเอาไว้ ตอนที่ถูกรั้งเข้ามากอดเอาไว้โดยไม่ทันตั้งตัว หน้าคงแดงและไม่รู้จะใช้วิธีไหนถึงจะจัดการความรู้สึกที่มีตอนนี้ได้ และคุณทัศนัยที่ได้เห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนและไม่เป็นตัวของตัวเองของมิ่งก็ยิ้มกว้าง

   ยิ่งเห็นยิ่งชอบ ยิ่งเห็นยิ่งอยากมอง ยิ่งเห็นยิ่งรู้สึกอยากแกล้งเพราะมันดูน่ารักและน่าแกล้งจนทำให้อดใจไม่ไหวจนต้องยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกนิด

   “นะมิ่ง วันนี้อยู่ค้างที่นี่กับผมเถอะ อย่ากลับเลย”

   “คุณทัศครับ เดี๋ยวก่อนครับ คุณทัศ ผมไม่...”

   “มิ่งอยากพูดอะไรกับผมก็พูดเถอะ ผมอยากฟังทุกอย่างที่มิ่งพูด”

   ไม่รู้ต้องทำยังไงถึงจะหนีจากสถานการณ์แบบนี้ได้ พูดไม่ออกและหัวใจก็เต้นรัวจนเหมือนจะทะลุออกมาจากอก

   “คุณทัศพอแล้วครับ”

   มิ่งเบี่ยงหน้าหลบตอนที่คุณทัศนัยกดปลายจมูกลงมาที่ข้างแก้มหนัก ๆ และไม่ปล่อยให้หนี

   “พออะไร มิ่งต้องบอกให้ชัดเจนสิ”

   ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งไม่เป็นตัวของตัวเอง ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งจะเตลิดได้ง่าย ๆ มิ่งค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองคุณทัศนัยอย่างช้า ๆ และดวงตาของคุณทัศนัยที่มองมาก็เปิดเผยความในใจออกมาทั้งหมด

   “มิ่ง...”

   “ครับ”

   ขานรับเสียงเบาและสบตากับคุณทัศนัยตรง ๆ

   “รู้ใช่มั้ยว่าผมรักมิ่ง”

   รู้ว่ารัก รู้ว่าชอบ รู้ว่าความรู้สึกที่มีระหว่างกันมันชัดเจนมาพักใหญ่แล้ว และมิ่งก็รู้ว่าวันหนึ่งก็หลีกเลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้ ถ้าหนีไม่ได้ก็แค่ต้องยอมรับความจริงเท่านั้น

   มิ่งไม่ได้ขัดขืนแต่ค่อย ๆ ยกแขนขึ้นโอบรัดไปที่รอบคอของคุณทัศนัยอย่างช้า ๆ และคุณทัศนัยก็นึกแปลกใจกับสิ่งที่มิ่งทำ
   ดวงตาที่มองมามีความรู้สึกต้องการอยู่เต็มเปี่ยมและมิ่งก็มองหน้าคุณทัศนัยนิ่ง ๆ และเอ่ยถาม

   “ผมหนีไม่ได้ใช่มั้ยครับ”

   กระซิบถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและคุณทัศนัยก็พยักหน้ารับและแตะฝ่ามือเบา ๆ ที่ข้างแก้มของมิ่งและลูบไล้เล่น

   “ถึงขนาดนี้แล้ว อย่าหนีผมเลย”

   “งั้น...ถ้าหนีไม่ได้แล้ว คุณทัศอยากทำอะไรผมก็ทำ”

        TBC.
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 13-02-2019 22:37:38
อ่อยเบอร์ใหญ่เลยนะมิ่ง รักนวลสงวนตัวบ้างเถ๊อะะ
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-02-2019 22:39:08
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-02-2019 23:02:31
เราจะไม่ประมาทนายเอกใสๆเงียบๆอีกต่อไป นี่อาจเป็นลูกศิษย์ครูพัฒน์ 55555555555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 13-02-2019 23:04:05
 :pig4: :pig4: :pig4:

อุต้ะ     เหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นยังไงน้อ?

เป็นภาพตัดไปที่โคมไฟหัวเตียงหรือเปล่าหว่า?
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: weedear ที่ 13-02-2019 23:27:50
โอ้ยยยยยยย ตอนต่อไปยุไหนนน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-02-2019 23:46:17
มิ่งงงงง พ่อหนุ่มกระดังงาลนไฟ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 14-02-2019 00:34:03
ทิ้งท้ายได้แซ่บมากกกกก
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 14-02-2019 01:12:51
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: u_cosmos ที่ 14-02-2019 02:29:20
โง้ยยยยยยยย ช่างมิ่งเห็นใจคนอ่านบ้างเถอะ
คำพูดคำจานี่นะ เคยเป็นอาเสี่ยไร่อ้อยมาก่อนใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 14-02-2019 02:49:58
มิ่งงงงง ทำไมทำกับคุณทัศแบบนี้ ^^
หวังว่าจะสมหวังในเร็ววันนะครับ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 14-02-2019 06:10:52
คุณทัศ กริ๊ดๆๆๆๆๆๆๆ

หนีไม่ได้แล้ว ก็ไม่ต้องหนี เอ็นดูเจ้ามิ่ง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-02-2019 07:35:49
มิ่งงงงง พ่อหนุ่มกระดังงาลนไฟ 

ลนไฟ.........จนหอม อบอวล รัญจวนใจคุณทัศไปหมดแล้วววว  :o8:

“งั้น...ถ้าหนีไม่ได้แล้ว คุณทัศอยากทำอะไรผมก็ทำ”
พูดแบบนี้ ก็ถูกใจคุณทัศ น่ะสิ   เอ่อ........ถูกใจคนอ่านด้วย  :impress2:
คุณทัศ  มิ่ง    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 14-02-2019 07:51:19
มิ่งงงงงงงงงงงงง เล่นตัวอีกนิดสิลูก 55555555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Nung66669 ที่ 14-02-2019 09:39:59
มิ่งงงงงงงงง...ทำไมอ่อยพี่เขาแรงเบอร์นี้ :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Chobreadyaoi ที่ 14-02-2019 09:52:27
ตายแล้วช่างมิ่ง5555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-02-2019 10:36:14
พ่อเบอร์หนึ่งของหนูพิมพา
จะโดนพ่อเบอร์สองรวบหัวรวบหางแล้วน๊าาา
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Rach ที่ 14-02-2019 10:55:07
มิ่งอย่านะ..... :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 14-02-2019 17:25:26
 :z1:

 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 14-02-2019 19:55:30
ช่างมิ่ง.

ท้าทายมากเรยยยยยย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 15-02-2019 00:16:03
ห่ะ ไม่รอดแล้วหรอ,,, 555
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 15-02-2019 01:04:13
พ่อมิ่งจะรอดจากลุงทัศไหมนะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Ac118 ที่ 15-02-2019 21:54:56
มิ่งงงง เห็นนิ่งๆแต่แอบแซ่บ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Bluedock ที่ 15-02-2019 23:44:59
 :-[
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: junlifelove ที่ 16-02-2019 00:09:40
กรี๊ดดดด มิ่งหนูเรียนรู้มาจากพี่พัฒน์ใช่ไหม  :hao3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: เสพศิลป์ ที่ 16-02-2019 01:03:59
 :z2: ช่างมิ่ง เสร็จคนแก่แบบเรียบร้อย สกิลการจีบละมุนต้วนมากกกก นี้สินะที่เขาเรียกว่า ยิ่งอายุเยอะยิ่งเจนสนามม  ชิ่งคือ อ่อยแบบมึนๆ อึนๆ  กลับไปโดนเต๋อล้อแน่
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 16-02-2019 12:43:33
โอโห้มิ่งง เธอมันร้าย พิพัฒน์สอนมาดีรึว่าไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 17-02-2019 00:34:06
อุ่ย อยากทำอะไรก็ทำ กรี๊ดดดด ชอบมิ่งอ่ะ น่ารัก
ลุ้นกับคู่นี้มาตลอดเลย พอเขารักกันก็ดีใจ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 17-02-2019 22:14:41
รอจ้า
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 18-02-2019 17:36:21
อยากทำอะไรกับฉัน ก็ทำได้เลยตามสบายยยย

น้อนมิ่งงงง

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววว งือออ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 19-02-2019 13:03:55
พัฒนาการดีขึ้นเรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: tarnting2 ที่ 22-02-2019 14:22:23
ช่างมิ่งงงงง เป็นลูกจับตีตูดแล้ว จะพูดแบบนั้นไม่ได้ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
โอ้ยยย คุณทัศไหวมั้ยคะ ทางนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 24-02-2019 01:55:42
ยังรออยู่นะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: paloyhx ที่ 11-03-2019 21:25:58
ฮือ ไรท์มาต่อน้า เข้ามารีหน้าทุกวันเลย ชอบภาษาของไรท์มากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 17-03-2019 01:20:41
รออยู่นะคะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 24-03-2019 00:43:20
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 24-03-2019 09:47:01
แงคิดถึงช่างมิ่งกับคุณทัศจะแย่แล้วค่านักเขียน
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 28-03-2019 13:59:19
มารอหน้าอู่ทุกวันเลยจ่ะ :mew1: :mew2: :katai5:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 30-03-2019 18:36:46
อุ้ย หวานๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 25-05-2019 18:39:46
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Wharnnn ที่ 14-07-2019 20:45:35
รออยู่น้าค๊าาา  :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 15-07-2019 00:05:42
หายไปนานจังเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 15-07-2019 11:31:50
ค้างค่ะค้าง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: แก่ เหี่ยว เคี้ยวยาก ที่ 15-07-2019 20:32:21
คิดถึงอู่......จัง
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-07-2019 14:36:54
อูซ่อมรถ ปิดซ่อมอู่เหรอ  :hao5: :sad4: :o12:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 16-07-2019 22:23:44
มิ่งอ่อยแรงเหมือนกันนะเราน่ะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Cheese[C]ake ที่ 06-08-2019 00:09:47
ว้ายๆๆๆ​ คุณทัศจะทำอะไรมิ่งหรอคะ​ เชิญค่ะเชิญเลยเจ้าค่ะ​ มิ่งจะไม่ขัดขืนเลยเจ้าค่ะ
จัดให้สมใจคุณทัศเลยค่ะ​  :laugh: :-[ :o8: :impress2:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 06-08-2019 11:04:22
เวรกรรม ชอบมาลงให้คนอ่าน ค้างตลอดเลย

 :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ตุยชิคชิค ที่ 11-08-2019 00:00:33
ชอบความชัดเจนของคุณทัศ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ตุยชิคชิค ที่ 11-08-2019 00:52:42
มิ่งมันจะเกินไปหน่อยมั้ย ประโยคสุดท้ายเนี่ย  :hao5: :ling1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 12-08-2019 01:36:22
เพิ่งตามมาอ่าน สนุกมากกก
เห็นอัพเดทล่าสุดแล้วใจหายแว้บเลย
ยังไงก็ยินดีรอนะคะ
ค้างมากกก ตัดจบได้ค้างมากจริงๆ
งื้ออออ น้องมิ่งจะเป็นของคุณทัศแย้ว
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Cheese[C]ake ที่ 15-08-2019 11:23:06
อยากอ่านต่อจังเลย​  เนื้อหาสนุกดี
 :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 26-08-2019 22:19:40
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: Cheese[C]ake ที่ 05-09-2019 22:41:39
 :กอด1:   :กอด1:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 24-10-2019 15:15:56
จงมา จงมา จงมา

 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: KKIMKIMMY ที่ 11-11-2019 10:56:33
คุณทัศกับช่างมิ่งทำอะไรถึงไหนกันแล้วน้อ  คิดถึงิ่า  :hao6:
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: thanza1970 ที่ 28-11-2019 09:55:14
ตั้้้งแต่อัพล่าสุด
ถึงตอนนี้จะครบปีแล้ว
ยังไม่มาอัพต่อเลย
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling2:
ไม่สงสารคนรออ่านเลย
หัวข้อ: Re: ► อู่ซ่อมรัก ・*:.❤.:*・ by aoikyosuke 【หน้า 11 ตอนที่ 18】 up 13/02/2019
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกดิน ที่ 30-11-2019 13:31:42
รอนานแล้วน้าาาาาา