พิมพ์หน้านี้ - -หนุ่มแชทไลน์กับนายปากแข็ง -ตอนจบ- ย้ายได้เลยครับ :) 29-11-57
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: natchapon ที่ 07-11-2014 20:38:55
-
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
-
หนุ่มแชทไลน์กับนายปากแข็ง
ตอนที่ 1
เวลาหน้าจอมือถือขึ้นตัวเลขสี่ทุ่มยี่สิบสองนาที แต่คนบนเตียงยังนอนพลิกตัวหมุนซ้ายหมุนขวาไปมา และถ้าลองโฟกัสไปใกล้ๆ จะเห็นโปรแกรมแชทที่กำลังออนไลน์
ถ้าลองซูมหน้าจอเข้าไปอีก จะเห็นรูปหนุ่มๆวัยเจริญพันธุ์หน้าตาหล่อเหลามากมาย บางภาพก็เป็นรูปชายหนุ่มถอดเสื้อโชว์ซิคแพค มองมุมล่างซ้ายภาพจะเห็นไฟแสดงสถานะออนไลน์หรือออฟไลน์อยู่ตรงนั้น พร้อมขึ้นข้อความโปรไฟล์ของแต่ละคน
“หน้าตาดี มีรถขับ โทรศัพท์ใช้ไอโฟน”
“เล็กสั้น แต่ลั่นห้อง”
“เหงา ๆ อยากมีแฟน”
“ขอแมนๆ ไม่แสดงออก”
แต่บางภาพก็ไม่มีรูปเจ้าของโปรไฟล์ เป็นแค่รูปสัตว์ เป็นคำคม เป็นภาพวาด หรือรูปภาพธรรมดา
“สวัสดีครับ”
ปรากฎมีข้อความเด้งขึ้นมาทักบนหน้าจอ
“ครับ”
“ชื่ออะไร”
“โจ”
“แถวไหน”
“ไม่บอกได้มั้ย”
“อย สส นน”
“ถามแบบอื่นดิ ไม่สร้างสรรค์เลย”
“555”
“แบบไหน”
“ถามได้แต่แบบนี้เหรอคุณ”
คราวนี้กดปิดหน้าจอไปด้วยความเซ็ง แทบจะไม่ดูหน้าในรูปโปรไฟล์คนที่ทักมาเมื่อสักครู่
เลื่อนอ่านอะไรไปเรื่อย ก็มีคนมาทักอีกครั้ง
“ดี”
“ครับ”
“รูปน่ารักนะ”
“ผมใช้แอปเยอะ”
“เห็นแล้ว…เงียน”
ชักจะโรคจิต ปิดหนีดีกว่า
“บ้านไกลจัง บายครับ”
“เอากันคืนนี้เลยได้มั้ย”
“อยู่กับใครครับ ไปหานะ”
“ของนายกี่นิ้ว”
“ผมชอบดูสุสานหิ่งห้อย”
“อย่าทำตัวเหมือนรู้ดีมากไปกว่าคนอื่น เงียบๆไปเถอะ”
“จะเจอกันเลยรึ คุยกันแค่ไม่ถึงชั่วโมงเนี่ยนะ”
หลากหลายบทสนทนา ที่คนบนเตียงได้คุยผ่านโปรแกรมแชทกับคนที่ไม่เคยรู้จักหลายคน แค่เพียงเห็นหน้าผ่านรูปเท่านั้น
พักสายตาซักแป๊บนึง เดินไปกินน้ำในตู้เย็นนอกห้องนอน แล้วมองออกไปรอบๆ ในบ้าน
หลังจากผิดหวังจากความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราทิ้งเค้า เค้าทิ้งเรา เบื่อแล้วทิ้ง จากเหตุผลอยากอยู่เงียบๆ คุณไม่ตรงสเป็คผม ผมไม่ใช่สเป็คของคุณ นอกใจกัน ฯลฯ สุดท้ายก็โสดมาได้สองปี
ตอนแรกที่คิดว่าทนได้ อยู่กับเพื่อนก็ลืม ทำงานเยอะๆเข้าไว้ แต่พอเวลาผ่านไป ความเหงามันก็เข้ามาเยือน
กลับมาที่หน้าจอมือถืออีกรอบ มองเวลามุมล่างเกือบจะห้าทุ่มครึ่ง ก็เริ่มจะง่วงๆ
ปรากฏมีไฟแสดงสถานะออนไลน์ของรูปโปรไฟล์อันหนึ่งก็ขึ้นโชว์ไฟเขียวขึ้นมา รูปโปรไฟล์ปรากฎเป็นถ้วยกาแฟมีควันโชยขึ้นมา
ไม่รู้ยังไง ถึงกดทักเข้าไป
“สวัสดีครับ”
ทิ้งเวลาซักครู่ เจ้าของรูปถ้วยกาแฟถึงตอบกลับมา
“สวัสดีครับ”
“ผมโจ คุณชื่ออะไร”
คราวนี้แป๊ปเดียวที่อีกฝั่งตอบกลับ
“เด็กซ์ครับ”
---------------------------------------------------------------------------------
-
ตอนรับเรื่องใหม่
ฮันแน่ๆ มีทักไปก่อนด้วย
เอ๊ะหรืออยากจะกินกาแฟ
-
ตอนที่ 2
“ชอบกินกาแฟหรือครับ”
คนที่นอนกลิ้งบนเตียงทักไปตามที่เห็นในโปรไฟล์รูป
“คุณมาคุยในนี้บ่อย ?”
ดูอีกฝ่ายจะตอบกันไปคนละเรื่อง
“ก็บ่อยอยู่”
มีหน้าต่างเด้งขึ้นมาทัก แต่ก็ไม่ได้สนใจปิดหน้าต่างไป
“ถ้าคนมีแฟนแล้ว จะมาคุยกันในนี้อีกหรือเปล่า”
“ไม่จำเป็นหรอกคุณ สังคมเกย์มั่ว เอาไม่เลือก”
“คุณก็เป็นหนึ่งในนั้น ?”
คนที่ถูกถามยิ้มตอบหน้าจอ
“เมื่อก่อนผมเป็นแบบนั้น ตอนนี้ไม่แล้ว”
“ทำไม”
“ผมแก่”
“555”
“คุณอายุเท่าไหร่”
เป็นอีกฝั่งที่ถามขึ้นมาก่อน
”เขียนไว้ข้างๆโปรไฟล์ไง”
“ในรูปคุณผอม”
“เสื้อตัวใหญ่ล่ะมั้ง”
“คงใช่”
“คุณแก่กว่าผมปีนึงเหรอ”
“ครับ”
“คุณหาอะไร”
“แล้วคุณล่ะ”
“หาแฟนมั้ง ตอนนี้ผมโสด”
จากที่ง่วงเมื่อกี้ ตาสว่างซะแล้ว
“แล้วคุณล่ะ หนีแฟนมาแชท :] ”
“เรื่องมันเศร้า”
“เล่าหน่อยๆ”
“คบกันมานาน แฟนผมก็ไปมีคนอื่น”
“คุณมีแฟนมาแล้วกี่คน”
“คนเดียว”
“อืม”
จากประสบการณ์เยอะแยะของคนฝั่งนี้ จึงอยากให้คำแนะนำคนที่กำลังคุยอยู่ด้วย
“ถ้าคุณจะมาหาแฟนจากในนี้ แบบมีฟังก์ชั่นจริงใจ รักยาวนาน รักคุณคนเดียว บอกเลยว่ายากครับ แต่ถ้ารักสนุกไม่ผูกมัด ก็เยอะแยะ”
“ครับ”
“ผมซื้อมือถือมาใหม่ เลยโหลดโปรแกรมแชทนี้มา”
“อ้าวเหรอ”
ใครจะเชื่อ แหม่ๆๆ
“เหงาก็เหงาได้ อยากมีเพื่อนคุยก็ไม่ว่าอะไร”
พวกเนียนใสซื่อ บางทีก็น่ากลัว ต้องดูให้ออก
“คุณก็รู้ขนาดนี้ ทำไมไม่ไปหาแฟนที่อื่น”
“หาที่อื่นยังได้ไม่ดีเลย เอาที่นี่แหละ เผื่อเจอเพชรในตม 555”
“คุณเจอดีๆบอกผมบ้างนะ”
“กำลังรอดูอาการอยู่ครับ ถ้าดีจะบอกคุณคนแรก”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
น่ารักๆ
-
โจจะแบ่งให้เด็กซ์จริงดิ
-
อิอิ มาเจิมรอปูเสื่อกางมุง นอนรอ :katai3:
-
น่าสนุกนะ ชอบมาดูคนเค้าแชทกัน
-
คุยไปคุยมาเดี๋ยวก็แอบกินกันเอง o18 o18
-
ฮั่นแน่ะๆ รออ่าน อิอิ :katai1:
-
รออ่านตอนต่อไปจร้า
:katai5: :katai5: :katai5:
-
คบกันเองโลดดด อิอิ
-
ตอนที่ 3
แล้วไฟหน้าจอแสดงสถานะออนไลน์ของคนอีกฝั่งก็หายไป
“จะไปก็ไม่บอก คนเรานี่นะ”
ทิ้งช่วงเวลา 5 นาทีไฟออนไลน์ก็ยังไม่กลับมา สงสัยคงหลับไปแล้ว เหนี่ยวนำให้คนฝั่งนี้ง่วงนอนตามโดยฉับพลัน
คืนวันถัดมา เวลาประมาณสี่ทุ่ม หวังลึกๆว่าคนเดิมที่คุยเมื่อวาน จะออนไลน์มาคุยกันอีกครั้งที่เวลานี้
หูฟังเพลงออนไลน์จากมือถือ ตาก็จ้องที่ไฟแสดงสถานะออนไลน์ จนกระทั่งสี่ทุ่มสามสิบ
ยังไม่มีวี่แววอะไร ระหว่างนั้นมีหน้าต่างเด้งขึ้นมาทัก แต่ก็นะ..ขี้เกียจคุย
จนกระทั่งได้เวลาที่คนฝั่งนี้ได้ยิ้มเสียที
“วันนี้คุณมาดึก”
“ผมรีดผ้า”
“รีดตอนกลางคืนเหรอคุณ”
“ครับ”
“ปกติคุณนอนกี่ทุ่ม”
“ห้าทุ่ม”
อะไรๆ จะคุยกันได้กี่นาทีล่ะเนี่ย
“คุณไม่มีรูปตัวเองลงโปรไฟล์เหรอ”
“ชอบกินกาแฟแบบไหน”
ถามเรื่องรูป ดันไปคุยเรื่องกาแฟซะงั้น
“แบบไหนก็ได้ แรกๆเห็นที่ทำงานเขากินกันเป็นกาแฟเย็น ผมก็เอามั่ง หลังๆต้องกิน ไม่กินผมง่วง”
“ผมกินไม่กินก็ง่วงอยู่ดี”
“55 แล้วกินทำไม”
“ตอนเช้าบางวันก็ไม่กินข้าว แต่ต้องกินกาแฟ”
“เป็นฝรั่งรึไงกินกาแฟ ขนมปัง ไส้กรอก ด้วยมั้ย”
“มีคนมาทักคุณมากหรือเปล่า“
“ก็มีครับ เรื่อยๆ”
“แล้วคุณว่าไง”
“ตรงๆนะ ถ้านัดไปเอากัน ผมก็บาย”
“คุณบอกว่าอยากมีแฟน”
“ไม่รู้สิ ผมไม่ชอบให้มาแนวนี้ เริ่มต้นด้วยเซ็กส์ ส่วนตัวผมมองว่าไม่เวิร์ก”
“ก็ในนี้เขาก็คุยกันแบบนี้ทั้งนั้น”
“คุณล่ะ อยากให้เป็นแนวไหน”
“ยังไงก็ได้”
“เดานะ คุณคงอยากหาใครซักคนมาแทนคนเดิม แต่ก็ไม่รู้จะหาจากไหน จริงๆก็เหงา แต่จะหาใหม่ก็กลัวตัวเองจะโดนทิ้งอีกรอบ เรื่องมันเลยเศร้า 555”
และก็ได้รับรูปอีโมยิ้มที่ได้จากอีกฝั่ง แสดงโชว์บนหน้าจอ
ยิ้มบนหน้าหายไป เมื่อเห็นไฟแสดงสถานะออนไลน์วูบหายไปต่อหน้าต่อตา
“เอาอีกแล้วนะเฟ้ย”
“ทีหลังไม่คุยด้วยแล้ว”
ดูก็รู้ ว่าคนฝั่งนี้ทำไม่ได้อย่างที่พูดแน่นอน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์คุณ mukmaoY , คุณ snowboxs , คุณ numildkub , คุณ Yueliang , คุณ black sakura , คุณ Baby boys , คุณ madamred , คุณ DekDoy ครับ
-
ก็นะ สุดแต่ใจจะไขว่คว้า
-
นึกถึงตอนแชทแบบนี้จริงๆ :hao5:
มักจะมีคนๆนึงที่เรารอ
-
รอ
-
ทำไมฝั่งนั้นนึกไปออฟไลน์ก็ไปซะเฉย ๆ หล่ะ คราวหน้าออฟฟไลน์กลับคืนเลย
-
อิคนรอก็รอไปเหอะบทจะมาก็บทจะไปก็ไป
ไม่มีบอกกล่าวเป็นเราก็หงุดหงิดแต่ก็จะรอนะ
รอแก้แค้นคราวหน้าถ้าออนอีกได้คุยกันเรา
ก็จะทำมั่งออฟไลน์หายไปมั่ง555555555
เราเอาความสะใจส่วนตัวไว้อ่ะนะ
-
:katai4:
-
ตอนที่ 4
“ในรูปน่ะน้องฝึกงาน”
“ครับ”
“ปีนึงจะมาฝึกงานสองผลัดนะ ครั้งละห้าอาทิตย์”
“แล้วต้องทำอะไรบ้าง”
“ตามใจปรารถนาเค้าเลย จริงๆก็มีพี่เลี้ยงฝึกงานหลายคนนะคุณ แต่พอมาถึงเวรผม กลัวน้องจะเครียด ก็จะให้เค้าลั้ลลาตามสบายครับ 555”
“ความรู้ล่ะ ได้มั้ย”
“ได้สิ ระดับผมซะอย่าง”
“ผมว่าคุณโม้”
“ไม่หรอก น้องฝึกงานบอกว่าผมน่ารัก”
“ผมไม่ได้ถามเรื่องนี้ ผมหมายถึงเรื่องน้องฝึกงานคุณ จะได้ความรู้กลับไปหรือไม่”
“555”
“อย่าซีเรียสๆ เออ…นี่คุณผมถามหน่อย มีใครมาทักคุณก่อนป่ะ คุณโชว์หน้าตัวเองเป็นรูปถ้วยกาแฟนี่ ใครที่ไหนจะมาทักหว่า”
“คุณคิดว่าไง”
“ ให้ 90% คิดว่าไม่มีครับ”
“น้อยไป จริงๆคือ 99%”
“แล้วคุณไปทักใครก่อนมั่ง อ่ะ..อย่างงี้ดีกว่า คุณเลือกดูคนแบบไหนที่จะไปทัก”
“ไม่ได้กำหนดอะไร”
“น่าสนใจๆ”
“ของผมมีแบบ อายุ 18 นัดชวนไปกินข้าว ปรากฏไปๆมาๆผมก็ขี้เกียจซะงั้น แต่น้องเขาก็มีไลน์ผมไง ผมก็บล็อกซะ ผมร้ายป่ะ 55”
“คุณไม่ชอบน้องเขา”
“ก็ไม่เชิง ตอนดูในรูปครั้งแรก เออ..ก็หน้าตาน่ารักดี ปรากฏมาดูอีกครั้งในไลน์ โห.. ไอ้น้องมันใส่แอปในรูปโคตรเยอะ หน้าจริงมันเป็นไงวะเนี่ย รูปในแชทนี้ กับในไลน์ต่างกันเยอะมาก”
“ถ้าหน้าตาไม่ดี คุณก็ไม่สน ?”
“ตอบตรงไปตรงมาก็ใช่ครับ ยอมรับเลยนะ หน้าตามีส่วนตัดสินใจอันดับต้นๆ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด”
“แล้วรูปคุณใช้แอปแค่ไหน”
“เมื่อก่อนใช้ รูปไหนถ้าผมไม่หล่อผมก็ไม่ลงไง ร้อยใบหล่อซะใบนึง 55”
“ไม่มีใครมาชอบคุณตอนนี้ ?”
“ไม่มีๆ ผมเป็นคนมีเสน่ห์ คุยเก่ง มุ้งมิ้งๆ น่ารัก ใครๆก็ชอบ เลยไม่อยากถูกผูกมัดด้วยใครคนเดียว”
“ขนาดนั้น ?”
“อ่ะ แน่นอน”
“แต่คุณคุยเก่งจริงๆ ตั้งแต่ผมคุยกับคุณมา นอนดึกเรื่อย”
แหม่ๆ กว่าจะเริ่มคุยกี่ทุ่มแล้วล่ะ
“งั้นคุณก็ไปนอนเหอะ ”
“อืม”
“กู้ดไนท์”
“ครับ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์ คุณ yarkrak , คุณ mukmaoy , คุณ lvlodeal2 , คุณ dekdoy , คุณ black sakura , คุณ cher7343 ครับ
-
นี่คงอยู่ในช่วงที่กำลังศึกษาซึ่งกันแหละกันอยู่ซิน่ะ
คงกำลังเก็บข้อมูลของอีกฝ่ายชัวร์
รออ่านๆ จร้า
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:laugh: มีการพรีเซนท์ตัวเองว่ามุ้งมิ้งด้วยนะพักหลังนี่
ก็นะคุยมาหลายวันต้องคืบหน้าบ้างแหละ ชอบที่เค้าคุยกันนะ :L1:
-
เอาอีก :katai4:
-
ค่อยๆศึกษาเลยนะเนี่ย
-
ตอนที่ 5
ณ ที่ทำงานของหนุ่มนักแชท
“น้องแอนๆ มานี่หน่อยซิ”
“แป๊บนึงค่ะ”
ไอ้เจ้าน้องแอน กำลังกินข้าวเที่ยง คุยไลน์ เม้าท์กับเพื่อน โดยทำทั้ง 3 อย่างในเวลาเดียวกัน มันสามารถจริงๆ
“สิบนาทีถ้ายังไม่มาหา รู้ใช่มั้ยจะเกิดอะไรขึ้น”
“อะไรล่ะคะ”
“เราจะโดนพี่แฉว่า ไปขี้มา ขี้-ติด-รองเท้า แล้ว-ล้าง-รองเท้า-ไม่-สะอาด”
“สามนาทีค่ะ”
ไอ้เจ้านี่ก็สวย แต่ซกมกเว้ย
“ว่ามาเลยค่ะ”
หน้าตามันเซ็งมาก คงถูกขัดจังหวะสำราญตอนเที่ยง
“เอ..พี่ว่าน้องแอนไปกินข้าวก่อนก็ได้ พี่รู้สึกผิดไงไม่รู้”
“พี่โจ.. เอาจริงใจอย่าแอ๊บ อย่าสะตอ”
“เครๆ” ยัยนี่แม่งชอบรู้ทัน
“คืองี้ว่ะ พี่ไปคุยมาในแชทเกย์ แล้วคุยกับคนๆนึง หลายวันแล้วล่ะ ก็โอเคดีนะ แต่เค้าไม่โชว์รูปให้พี่เห็นอ่ะดิ”
“…”
“น้องแอน”
ดูมัน นั่งไขว่ห้างฟังแคะเล็บยิกๆ
“ฟังอยู่ๆ ต่อเลยค่ะ”
“แล้วบรรดาแฟนเก่าพี่ กิ๊กพี่ เด็กพี่ ไปไหนหมดล่ะคะ”
“ไม่มีเว้ย เราไปฟังคนอื่นพูด ทีหลังมีข่าวอะไรมาฟังที่ต้นตอ”
“หรา”
“เอ้า..ต่อๆ.. พี่คิดว่ามันไม่แฟร์นา เค้าเห็นหน้าเรา แต่เราไม่เห็นหน้าเค้า มันไม่ถูก”
“พี่โจก็ถามเค้าสิคะ ทำไมไม่โชว์รูป”
“ถามแล้ว เค้าเลี่ยงไปคุยเรื่องอื่นตลอด พี่แม่งอย่างเซ็ง”
“คุยกันมากี่วันแล้วนะพี่”
“อาทิตย์นึง เริ่มวันที่ 28 มิถุนา วันนี้ 4 กรกฎา 7 วันพอดี”
“เค้าหน้าแย่เปล่าคะ”
“เอ้า หน้าแย่ก็แย่ดิ พี่ก็ไม่ได้หล่ออะไรนักหนา เราก็หามุมดีๆถ่าย ดูอย่างเราดิแอน หน้ายังกะปลาทองเอาหน้ากระแทกเหว เอามือถือถ่ายรูปลงเฟส ใส่แอปโคตรเยอะ มีคนมาเม้นต์ว่าเราสวย ถามจริงเหอะ จ้างมาเม้นต์เปล่าวะ”
“พี่โจ ผ่าตัดเอาหมาออกจากปากมั่งค่ะ ทีหลังเรียกแอนมาแขวะก็ไม่ต้องนะคะ”
“สรุปพี่เรียกเรามาทำไมเนี่ย”
“นั่นน่ะสิ โฮ้ย.. แอนไปคุยไลน์กะแฟนก่อน เสียเวลา”
“เออ..รู้แล้ว เราไปถามแฟนเราซิ hack รูปโปรไฟล์ในโปรแกรมแชททำได้มั้ย หรือดูรูปคนในฐานข้อมูลแชทก็ได้..”
สาวน้อยหันกลับมามองคู่สนทนาด้วยอารมณ์ระอาใจ
“พี่โจ แฟนหนูไม่ใช่โปรแกรมเมอร์เทวดานะ จะได้ทำเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง”
“น้องแอน ใจร้ายว่ะ”
“เดี๋ยวพี่โจก็เบื่อคนนี้ แอนรู้นิสัยพี่ดีค่ะ”
“พึ่งไม่ได้เล้ย”
“คุยแบบนี้ไปก็ได้ อ่ะโด่ ไม่เห็นหน้าก็ไม่สนวุ้ย”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์ คุณ madamred , คุณ Yueliang , คุณ cher7343 , คุณ mukmaoy ครับ
-
:laugh: :pig4:
-
แหมๆ คุยให้สนิทก่อนกว่านี้ดีกว่า
คนนั้นเค้าเพิ่งเลิกกับแฟน
อาจจะไม่อยากวุ่นวายอะไรมาก
-
ถึงกับจะ hack ดูรูปเลย :hao7:
สนุกมาก ลุ้นอยู่ว่าจะเจอกันตอนไหน รอตอนต่อไป :katai4: o13 o13
-
5555 แอบสนใจเขา จนต้องพยายามหาดูรูปให้ได้ สู้ต่อไป ทาเคชิ
-
อ่านได้เรื่อยๆ สนุกดี
มาต่อบ่อยๆน้าา
ลงถี่ๆยิ่งดี
รอคอยติดตามความสัมพันธ์ทั้งคู่ หุหุหุ
:katai2-1:
-
ตอนที่ 6
“LTR ที่คุณเขียนไว้ แปลว่าอะไร”
“long term relationship”
“จะหาได้เหรอ”
“ลอกเขามา”
“คุณนี่ไม่มีอารมณ์สุนทรีย์เอาซะเลย ตอบแบบนี้คนฟังก็แป้กสิ”
“สุนทรีย์คือแบบไหน”
“ประมาณโรแมนติก ชอบเสียงเพลง มีเรื่องให้ประหลาดใจแบบทำเซอร์ไพรส์ตลอดล่ะมั้ง”
“คุณยังไม่รู้ชัดเต็มที่ แล้วมาบอกผม”
“ผมดูซีรีส์เกาหลีบ่อย ธีมซีรีส์เกาหลีส่วนใหญ่จะโรแมนติก เพราะงั้นพระเอกซีรีส์เกาหลีต้องนิสัยแบบนี้”
“ผมว่าน้ำเน่า”
“คุณอย่าว่ารสนิยมคนอื่นดิ ไม่ดีๆ”
“ผมเคยไปทักคนอื่นในแชท เขาก็คิดว่าผมไปชอบ”
อะไรฟะ เปลี่ยนเรื่องเร็วฉิบ
“คุณไปคุยยังไง เขาถึงคิดแบบนั้น”
“ไม่ยังไง คุยปกติ ผมสุ่มๆ เอา”
“คุณคิดไปเองแล้วล่ะ”
“เขาชวนผมไปมีเซ็กส์ที่บ้านเขา”
“อ่า ..แบบนี้ไม่ได้เรียกว่าชอบคุณ ควรเรียกว่าชอบจะ “เอา” คุณ”
“55”
“แล้วทำไมเขาถึงนัดคุณไปได้นะ ตอนนั้นรูปหน้าคุณมีเหรอ รึใช้เป็นรูปถ้วยกาแฟแบบตอนนี้”
“ใช้ถ้วยกาแฟ”
“งั้นบ้านใกล้กันแน่ๆ เขาถึงอยากเจอคุณ”
“ใช่ครับ”
โปรแกรมแชทนี้ จะมีระยะห่างผู้เล่นแต่ละคนบอกเป็นกิโลเมตร
“เขาก็ไม่กลัวเนาะ สมมติคุณเป็นโจรล่ะจะทำไง หน้าคุณเขาก็ไม่เห็น”
“อืม”
ที่พูด คือจงใจบอกถึงคนอีกฝ่ายที่กำลังคุยเลยล่ะ เหวยๆ
“สลับรางเหนื่อยมั้ย”
“ไม่นี่คุณ ผมจะสลับรางทำไม บอกแล้วไงว่าตอนนี้โสดๆ”
“มีคุยกับใครอีก”
“เคยมีใครบอกคุณป่ะ ว่าคุณขี้หึง 55”
“คุณหลงตัวเอง”
รู้แระๆ ถ้าพูดอะไรสะท้อนไปถึงตัว คนอีกฝ่ายจะเบนไปคุยเรื่องอื่น
“หลงตัวเองยังไงล่ะ”
“คุณมักจะบอกว่ามีคนอื่นมาชอบคุณหลายคน”
“ก็จริงนี่ครับ”
“เคยถูกใครทิ้งรึเปล่า”
“เคยสิ เรื่องธรรมดา แต่แป๊บๆก็หายเฮิร์ท”
“คุณไม่ได้รักเขามาก ?”
“คงงั้น ก็เข้ากันไม่ได้นี่ นิสัยผมใช่จะดีเท่าไหร่”
“ก็ยังดีที่รู้ว่าตัวเองนิสัยยังไง”
“หลังๆมาผมดีขึ้น ใครๆเลยชอบผมกันจัง ไม่รู้เพราะอะไร อย่างที่บอกอ่ะนะ ผมหล่อ น่ารัก มุ้งมิ้งๆ
“หลงตัวเองจริงๆ”
“ดีกว่าหลงคนอื่นหรอกน่า”
“ผมก็หลงตัวเองเหมือนกันบางที”
เออ วุ้ย อย่างน้อยตาคนนี้ คงหน้าตาพอไปวัดไปวาได้มั่งแหละ อืมๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์ คุณ yueliang , คุณ mukmaoy , คุณ Roman chibi , คุณ pumpui , คุณ fanglest ครับ
-
เรื่อยๆมาเรียงๆ พระเอก(รึเปล่าหว่า)ของเราเปลี่ยนเรื่องตลอดดดดดด ไม่แน่นะ อาจจะเป็นคนใกล้ตัวของโจ -.-
-
คุยกันน่ารักเชียว
โจดูเป็นคนเปิดเผยดีนะ
-
:jul3: ตลกอะ
เค้าแชทกันครั้งละสั้นๆเองเนอะ แต่เวลาที่รอเพื่อจะได้แชทกันมันช่างนาน
อยากรู้ว่าใครจะนัดเจอใครก่อน ต้องกั๊กแน่ๆ
ขอบคุณที่มาต่อเรื่อยๆจ้า
-
มุ้งมิ้งน่าดู :hao7:
-
รีบมาต่อนะคะ :laugh:
-
ตอนที่ 7
ที่โรงอาหารตอนเช้า ขณะที่หนุ่มนักแชทกำลังหม่ำข้าว เห็นไฟออนไลน์คนที่คุยประจำเปิด จึงถ่ายรูปกาแฟสดข้างๆจานข้าวตัวเองส่งไปในโปรแกรมแชท พร้อมส่งข้อความตามไปอีก 1 ข้อความ
“ลองกินแบบนี้ดูนะคุณ กาแฟสดร้านนี้อร่อย”
รอได้ซัก 5 นาทีถึงมีข้อความตีกลับมา
“ผมกินแต่ 3 in 1”
“แบบนั้นมีทั้งน้ำตาล ครีมเทียม สารปรุงแต่งเยอะ..”
“ผมกินจนชิน”
“คุณต้องหัดกินแบบผม แบบนี้เลย เวลาผมสั่งนะ ผมบอกคนขายเอาแบบขมๆ น้ำตาลน้อยมากๆ”
“คุณกินได้”
“ได้ดิ”
“ช่วยให้คุณหายง่วง”
“ไม่อ่ะ ไม่เกี่ยวกะเรื่องง่วงไม่ง่วง ผมว่าผมกินแล้วอารมณ์ดีทั้งวัน”
อีกฝ่ายหยุดคุยได้สักครู่ก่อนไฟออนไลน์จะหายไป
“ต้องพยายามชินเนาะเรา”
“ว่าไงคะคุณโจ เข้าทำงานสายตลอดเวย์”
“สแกนนิ้วทันนี่หว่า ไม่แคร์เว้ย”
สาวเพียงหทัย เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเรียนคณะเดียวกันยังไม่พอ เรียนจบ ก็ยังมาทำงานด้วยกันที่นี่ต่ออีก แทบจะเห็นหน้ากันทุกวันจนอ้วกแตก
“ทีหลังคุณโจก็พกข้าวห่อมาทานที่ในห้องทำงานด้วยสิคะ จะได้ไม่เสียเวลา”
“ขี้เกียจขน เอ็งก็ขนมาให้กินหน่อยสิวะ”
“กรูหมายถึงข้าวห่อที่เมิงพกมาตรงเป้ากางเกงค่ะ”
“ทะลึ่งว่ะ กูเป็นเกย์กูก็อายนะเว้ย”
ดูยัยเพียงมันพูด สงสัยจะจริงอย่างที่ใครๆพูดกัน ผู้หญิงที่มีลูกผัวแล้ว เรื่องใต้สะดือบนเตียง จะกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกเธอ
“ไปทำงานเลยเมิง”
“ค่ะ ไม่ไล่กรูก็ไป”
แล้วก็นะ มีใครบอกอีกหว่า ยัยเพียงแม่งชอบดูก้นดูตูดผู้ชาย เออ..กรูเป็นเกย์ มันคงไม่ดู ผู้ชายที่เหลือเสร็จมันแน่
ได้เวลาพักเที่ยง
“น้องแอนๆ”
“คะ”
“ไปกินข้าวที่ไหน”
“ไปกินข้าวแถวเซเว่นค่ะ"
“ฝากซื้อชาเขียว 2 กล่อง”
“ตังค์ละคะ อย่ามาเนียน”
“เอาไปๆ แค่นี้ทวง อ่ะๆ ที่เหลือทิป”
“ค่าทิป 2 บาทสำหรับค่าน้ำมันรถแอน คุ้มเลยนะพี่โจ”
“ รีบไปเลย ชักช้าว่ะ”
เปิดดูโปรแกรมแชท มีข้อความขึ้นมา 1 ข้อความจากเด็กซ์ ที่ทำบุ๊กมาร์คเอาไว้ ประมาณว่าจองพื้นที่คุยกับคนนี้คนเดียว
“กินข้าวยังคุณ”
โปรแกรมโชว์บอกเวลาที่ข้อความนี้ส่งมาคือ 11. 45 น. แต่ขอโทษทีเถอะ เจ้าของข้อความออฟไลน์ไปแล้วล่ะ เซ็งๆๆ
เขียนตอบไปแบบออฟไลน์ เดี๋ยวอีกฝ่ายคงมาเห็นเอง
“ผมไปกินที่โรงอาหารที่ทำงานครับ จริงๆผมก็เบื่อนะ กินแต่เมนูเดิม แต่ออกไปกินข้างนอกก็ร้อน”
“บางทีก็ฝากคนอื่นซื้ออะไรมาให้ อย่างวันนี้ก็ฝากน้องในห้องเอาชาเขียวมา คิดไม่ออกครับจะกินอะไร”
“คุณล่ะกินอะไร”
เขียนคุยไป 3 ประโยค ไฟออนไลน์ก็โชว์ขึ้นมา
“ทำกินเอง ลองรึยัง”
“ตลกแล้วคุณ ใครจะไปมีเวลา”
“ผมเคยทำ กินเองพอได้”
“พักแค่ชั่วโมงเดียว ไม่เอาอ่ะ บางทีผมต้องนอนพักเที่ยง โนเวย์”
“คุณบอกเบื่อเมนูซ้ำๆ”
“ไม่เป็นไร ผมยอมกินเมนูซ้ำ”
“วันนี้แปลก คุณมาคุยตอนกลางวัน”
“เมนูไข่ๆ ทำง่าย”
ไปกระทบกระแทกจิตใจเขาตรงไหนล่ะ ถึงเปลี่ยนประเด็น
อย่าบอกนะว่า..คิดถึง..
“ที่นั่นร้อนมั้ยคุณ”
“ร้อน”
“ไม่เปิดแอร์เหรอ”
“เปลือง”
รักษ์โลก ช่วยโลกดีจังนะ พ่อคุณ
ไฟออนไลน์ดับไปอีกรอบ แต่ครั้งนี้ที่เปลี่ยนคือรูปโปรไฟล์ เปลี่ยนจากถ้วยกาแฟถ้วยเดียวกลายเป็นถ้วยกาแฟสองใบควันฉุย วางเรียงชิดติดกัน
“เฮ้ยๆ”
ถ้าใครสังเกตเห็น รอยยิ้มบนหน้าคนที่ประคองมือถืออยู่แทบจะฉีกกว้างถึงหู อยู่แล้วล่ะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์ คุณ babyboys , คุณ snowboxs , คุณ Yueliang , คุณ Roman chibi , คุณ Feporchz ครับ
-
แค่ถ้วยกาแฟอิชั้นก็ฟินแล้วค่ะ
-
ชวนคิดนะเนี่ยย
-
:hao7: รู้สึกว่าพ่อหนุ่มกาแฟเกรียนๆไงไม่รู้
-
ติดตามอยู่นะะะ :m25: :m25:
-
เฮ้ยยยน่ารัก :-[
ทำไมช่วงนี้เจอแต่นิยายน่ารักๆเนอะ
บรรยายได้ดีมากๆค่ะ ดูเรียบๆแต่เรียลดี55 ชอบแนวแบบเรื่อยๆด้วย
จริงเริ่มเดาอาชีพเด็กซ์แล้วต้องใช้คำไหนกันระหว่างงกกับมัถยัท5555
ติดตามค่ะๆๆๆ
-
อา.... คุ้มค่ากับการแอบโดดงานอัพนิยายตัวเองจริงๆ นอกจากจะทำให้เราอยากหนีมาอ่านแล้วยังทำให้เราอ่านจนจบและอยากเม้น
เรื่องอบอุ่นน่ารักดีอ่ะ เรียบๆ แต่น่าติดตามมากๆ อยากรู้ว่าจะเขียนให้เรื่องเป็นไปในทิศทางไหน อิ อิ
-
ตอนนึงสั้นไป :hao5:
ขอยาวๆ จัดเต็มสตรีมเลยค่ะ
ตอนนี้เริ่มมึน คนไหน เด็กคนไหนโจ 55555
-
:laugh: ถ้าอิชั้นเป็นโจจะลงไปดิ้นกับพื้น
แก้วกาแฟสองแก้วก็ฟินได้ :ling1:
-
อิคุณเด็กซ์ มันเป็นใครหนอออ
ให้เดา
เรียนมหาลัยอยู่แน่เลย
รอความคืบหน้าต่อไป
:mew3:
-
แอบมาดูเขาแชทคุยกัน... :hao6:
การดำเนินเรื่องน่ารักดีค่ะอ่านเพลินๆลื่นไหล ชอบนะ
คือเหมือนมันเป็นเรื่องที่เราเข้าถึงได้ด้วยล่ะมั้งเลยรู้สึกอ่านแล้วเห็นภาพตามไปเป็นฉากๆ
รอแอบส่องต่อนะคะ :z13:
-
นางดูมั่นหน้าทั้งสองคนเลยและก็ดูเกรียนๆดี
รอๆตอนต่อไป
-
หืมมมม อีกถ้วยนึงของโจรึเปล่าอ่ะ 55555
ปล.ผญ.ที่ยังไม่แต่งงานเรื่องบนเตียงก็ธรรมดาแล้วนะ อิอิ :hao6:
-
เรื่องนี่น่าสน ทำไมเด็กซ์ดูเกรียนๆ แต่ชอบที่เปลี่ยนรูปนะ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนที่ 8
“ทำไมเปลี่ยนรูปครับ”
“…..”
“ถามไม่ตอบ มีอะไรๆ จุดๆทำไมเนี่ย”
คราวนี้ก็แปลกใจอีกรอบ สมมติถ้าเป็นคำถามแทงใจจริงๆ ก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปสิ คุยกับคนนี้มีอะไรให้ลุ้นตลอด
“ให้คุณกิน”
เหมือนสตั๊นท์ไป 5 วินาที แทบไปไม่เป็น
“อ่ะนี่นะ ผมก็พาน้องฝึกงานไปคลินิกยาต้าน ฯ”
เอารูปในแกลลอรี่มือถือ โพสในโปรแกรมแชทให้อีกฝ่ายเห็น
ขอใช้มุกคนอีกฝั่งมั่ง เปลี่ยนเรื่องหน่อย เหมือนใจมันเต้นเร็วไงไม่รู้
“ยาต้านอะไร”
“ยาต้านไวรัสเอดส์”
“คุณทำงานโรงพยาบาล ?”
“ประมาณเจ้าหน้าที่ด้านสาธารณสุขแหละครับ”
“ผมให้คนอื่นใช้ปากทำให้ ผมจะติดโรครึเปล่า”
“ก็ต้องดูว่าเยื่อบุอ่อนช่องปาก หรืออวัยวะเพศคุณมีแผลเปิดหรือไม่ แต่ส่วนใหญ่นะฝ่ายรับติดง่ายกว่ามาก ถ้าสมมติฝ่ายรุกมีเชื้อเอชไอวีอยู่นะ”
“ถ้าติดเชื้อจะรู้ได้ไงว่าตัวเองจะเป็น”
“ชัวร์ๆเลยต้องเจาะเลือดครับ ประมาณสามเดือนหลังได้รับเชื้อ หรือไม่ก็เจาะเลือดสามครั้ง 0, 1 , 6 เดือน สามครั้งนี่โคตรจะคอนเฟิร์มผล แต่ก็มีแบบที่รวดเร็วฉับไว คลินิกนิรนามก็มี เจาะปุ๊บรู้ผลปั๊บ อะไรอย่างนั้น”
“คุณถามทำไม คุณไปเสี่ยงอะไรมา”
“ก็ให้ออรัลอย่างที่บอก”
“อ่อๆ”
“มีทำอะไรมากกว่านี้มั้ย”
“ไม่มี”
เชื่อดีเปล่าฟะ เกย์สมัยนี้เขาขุดทอง ทะลายถังส้วมกี่ถังต่อกี่ถังเยอะแยะๆ
“เหตุเกิดเมื่อไหร่คุณ”
“ปีกว่าๆแล้ว”
“สภาพคุณเป็นไง ผอม น้ำหนักลด ต่อมน้ำเหลืองโต กินข้าวไม่ได้ ผื่นคันทั่วตัว อย่างงี้เลยมั้ย”
“อ้วน”
“โอเค จบ”
“หลังจากเกิดเหตุ คุณไปมีเซ็กส์กับใครอีกป่ะ”
“ไม่มี”
“เออ แล้วคุณให้ใครออรัลล่ะน่ะ”
“แฟนเก่า”
ทำไมเราต้องซักเยอะขนาดนี้วะ
“เจาะเลือดยัง”
“เจาะแล้ว”
“ผลเป็นไงล่ะคุณ”
“ปกติ”
“อ้าว แล้วคุณถามผมทำม้าย”
“อยากรู้”
มันโล่งจริงๆนะ เฮ้อ.. โกหกไม่โกหกขอโล่งใจไว้ก่อน
“ผมว่าคุณนี่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ”
“คงงั้น”
“คุณก็อย่าไปเสี่ยงอย่าไปมีเซ็กส์อีก แบบไม่ป้องกัน”
“ครับ”
“ในรูปไม่มีคุณ”
“ผมถ่ายรูปน้องฝึกงานดิ ไม่เห็นหน้าผมหรอก”
“อืม”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์ทุกๆท่านเลยนะครับผม คือเยอะมากสำหรับคนเขียน พอดีวันนี้มันดึก มีเวลามาคุยกันค้าบ
ปล. วันทำการ จำนวนตอนจะได้ไม่เยอะเท่าวันหยุดนะ คนเขียนต้องทำงานด้วย :katai4:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
เมื่อไหร่พวกนางจะได้เห็นหน้ากัน คนอ่านลุ้นแทน
-
เมื่อไหร่พวกนายจะคุยกันยาวกว่าเน้
(เกี่ยว?)
:laugh:
รอตอนหน้าจ้า
-
:hao3: รู้ทันอีกว่าในรูปไม่มีเจ้าตัว อ้วนเอ๊ย
-
:serius2: เมื่อไหร่เค้าจะคุยกันจริงๆจังๆอ่ะฝั่งนี้ลุ้นมาก
-
ฟินโว้ยยยย
ยังไม่ลุ้นให้เจอกันหรอก
รอลุ้นให้เด็กซ์ยอมเปิดอะไร
ที่เป็นของตัวเอง ให้โจเห็นบ้าง
-
ตอนนี้ตลกอ่ะ55555
แอบไปเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเกึ่งรื่องจริง น่ารักมากๆค่ะ
-
อ่านแล้วรู้สึก'ปริ่ม'ค่ะ บอกตามตรงเลยว่าชอบมาก :katai2-1:
-
เหมือนได้ความรู้แบบภาษาบ้านๆดีนะ
เพราะอ่านเรื่องเจาะเลือดทีไร งงทุกที
:pig4:
-
โอ๊ะ เจอเรื่องถูกใจ
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่าาา
เป็นกำลังใจให้นะ ฮ่าๆ
รอตอนต่อไป ๆ
-
:mew2: :mew2: :mew2: เข้ากับตอนนี้สุดๆ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮึยยยยย คนแต่งเข้ามาโพสทุกวันเลยอะ
อ่านแล้วเรื่อยๆ น่ารักดีค่าาาา :-[
แอบคิดนิดนึง รูปน้องฝึกงานคือรูปตัวเองหรือเปล่าหว่า
มโนเล็กน้อยนะคะ //55555
-
มาเฝ้าเรื่องนี้
-
ซักประวัติเขาแบบเนียนๆป่ะเนี่ยยยยยย :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนที่ 9
“คิดถึงหนูเหรอคะ คุณพี่”
น้องเอ๋ประชาสัมพันธ์ เพื่อนต่างหน่วยงานและน้องสาวที่รัก เงยหน้าขึ้นมาทักหนุ่มนักแชทที่เดินหอบของกินพะรุงพะรัง ทั้งกาแฟ นม โออิชิ แล้วก็เทวางกองที่เคาน์เตอร์ หลังจากมาถึงที่จุดหมายเรียบร้อยแล้ว
“อ่ะ เอาไปกินขวดนึงจิ”
“ขอบคุณค่ะ”
ทั้งที่กินข้าวเที่ยงมาแล้วแต่ก็ยังดูดปื้ดๆเข้าไป เหมือนตายอดตายอยากมาจากไหนนักหนา
“หน้าตาพี่โจ มีเรื่องจะคุยกับหนูใช่มั้ยคะ”
น้องเอ๋หยิบไอแพดที่เล่นอยู่เมื่อกี้ เก็บใส่ลิ้นชัก
“เรื่องแชทกับผู้ชายใช่ป่ะ แน่เลย”
“จริงๆเลยว่ะ ไอ้เรื่องคาวๆนี่แพร่เร็วยังกะเชื้อไวรัส”
“ยังไงล่ะคะ”
“คุยมาจะสามอาทิตย์แล้วมั้ง เออ..พี่ก็ว่า ทำไมอีกฝ่ายเค้าไม่บอกไรพี่เลยวะ พี่นี่ บอกทุกเรื่อง everything เค้ารู้จนพรุนหมดแล้ว”
“พี่โจถามเขาสิ ถามตรงๆเลยค่ะ”
“เปลี่ยนเรื่องตลอด อ้อมไปอ้อมมา พี่ไม่เข้าใจนะเว้ย บางทีพี่ก็อยากหยุด หยุดเพื่อจะไม่คุย”
อารมณ์น้อยใจมาเต็ม
“พี่โจจะโดนหลอกมั้ย”
“ไม่มี ไม่ใช่”
จากประสบการณ์อันยาวนาน บอกได้เลยว่าไม่ เรื่องเงินไม่เคยพูด ไม่เคยนัด
“แต่ถ้าไม่คุยก็คิดถึง”
“พี่โจๆ ” ดูไอ้น้องเอ๋มัน หัวเราะใส่หน้า เดี๋ยวเถอะๆ
“หนูได้ข่าว หน้าเค้า พี่โจก็ไม่เคยเห็นนะ”
“เออ”
“มโนนะคะ”
“เค้าก็ต้องคิดอะไรกับพี่บ้างแหละ ไม่งั้นจะคุยกับพี่ทุกวันเหรอ”
“หนูว่า พี่โจถามตรงๆ คุยแบบเปิดใจกับเค้าเลยค่ะ เค้าอาจจะคิดแบบเพื่อนก็ได้ คุยแค่ไม่นานเองนะ เผื่อใจไว้”
“พี่ไม่อยากได้เพื่อนอ่ะ อยากได้แฟน”
“ตอนนี้เอา”แฟนมโน”ไปพลางๆ “ -มโน-ว่า-เป็น-แฟน-“ ค่ะพี่”
“เก็บตังค์ค่าโออิชิ 20 บาท เอามาเลยๆ”
ดูเจ้าเอ๋มันพูด ฟังแต่ละประโยค กำลังใจทรุดฮวบๆๆ
“ให้ตังค์พี่ช้า ดอกร้อยละ 50”
“ผมมีโรคภูมิแพ้ โรคหอบ ปีนึงแอดมิทหลายที จากโรคอื่นนะ”
“ผมไม่ค่อยเข้าโรงพยาบาล กินวิตามิน”
“ผมก็กินวิตามินซี ตอนนี้เลิกกินแล้ว เบื่อๆ”
“คุณอยู่โรงพยาบาล ควรแข็งแรง”
“ก็ไม่จำเป็นมั้ง คนไข้แหละตัวดี ชอบมาไอค่อกแค่กใส่หน้าผม ผมก็ไม่สบายสิ”
“ถ้าเขาสบายดี จะมาโรงพยาบาลทำไม”
“คนไข้ก็ต้องทำตัวให้แข็งแรงด้วย ไม่ใช่อะไรๆก็วิ่งเข้าหาโรงพยาบาลเรื่อย ยิ่งพวกกินเหล้า สูบบุหรี่ ผมล่ะเบื่อ ทำตัวเองแท้ๆ เออ อย่างคนสูงอายุนี่เข้าใจ ทีมเจ้าหน้าที่ต้องดูแล”
“เพราะใครๆก็ต้องแก่ ถ้าไม่ตายก่อนนะ”
“คุณกินเหล้าป่ะ”
“ไม่กิน ไม่สูบ ไม่เที่ยว”
ดีจัง หายากเนาะ นี่เราอยู่ในอารมณ์พูดอะไรมา ก็เชื่อหมดแล้วนะ
“คุณคุยกับผมมาจะ 3 อาทิตย์ คุณคิดยังไงกะผมเหรอ”
ไม่ไหวแล้ว ต้องถามซักที
“คุยกับคุณไปเรื่อยๆ”
“แล้ว 3 อาทิตย์นี้ คุณว่าผมเป็นไงมั่ง”
“ผมง่วง”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์ทุกท่านนะค้าบ คนเขียนอ่านทุกเม้นต์เลย อ่านเม้นต์แล้วก็ดีใจๆ :hao5:มีคนติดตามอ่าน
ดึกแระขอไปหลับก่อนน้า
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ปากแข็งแล้วแกล้งง่วง มันน่านักกกกกกก :ling1: :ling1:
-
ทำไมปากแข็งอย่างนี้!!!
-
เบี่ยงประเด็นเฉยเลย จะลงเอยกันมั้ยเนี่ยคู่นี้ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนนี้เขากับชื่อเรื่องมาก
ทุกตอนนี่คือ ถามไรไปเปลี่ยนเรื่องตลอด
แต่ตอนนี้คำถามมันแบบว่า พอพอไม่ตอบ
มันชวนน้อยใจมากเลยนะ โจหยุดคุยไปสักพักซิ
ไม่ใช่หยุดเพื่อเรียกร้อง แต่หยุดดูแลอารมณ์ตัวเองก่อน
-
ปากแข็งจริงๆเลยคุณกาแฟ :ling2:
-
หงุดหงิดกะอิคุณกาแฟจริงๆ
เลี่ยงแล้วก็พาออกนอกโลกตลอด
โจลองเลิกคุยบ้างดิอิคุณกาแฟ
มันจะทำไงออนไว้ตลอดเวลาทัก
มาก็ไม่ต้องตอบอ่านอย่างเดียว
กวนตรีนมั่งเอาคืนให้รู้สึก
-
:a5: ตัดฉับงี้เลย ง่วงนี่นะ
:hao7:
-
นังถ้วยกาแฟจะทำตัวลึกลับมากไปแล้วนะยะ :ling1:
-
ตอนหน้าขอยาวๆเลยน้าาาาาาาาาาาาาาา
:heaven
-
โอ้ยยยยย
แต่ละตอนสั้นจังเลยยยยย
ฮือออออออ
ขัดใจคะขัดใจ :ling1:
อย่าพึ่งรีบง่วงกันสิค้าาาาาาา
-
ตอนที่ 10
วันนี้ทำงานเยอะจนหัวหมุน กลับมาถึงบ้านจนกระทั่งค่ำ ถ่างตารอถึงสี่ทุ่มครึ่ง เพื่อรอแชท
ไฟออนไลน์ก็ยังไม่ขึ้น สงสัยจะไปรีดผ้า ทำไมไม่รีดวันหยุดวะ ไอ้เราก็ง่วงแสนจะง่วง
ปุ๊บเดียวข้อความเด้งมาเลย สิ้นสุดการรอซะที
“อาบน้ำยังคุณ”
“อาบแล้ว ผมดูทีวีอยู่”
“ผมไม่ชอบดูทีวี ทำนู่นทำนี่ไรไปเรื่อย เข้าเวบพันทิพ เฟสบุ๊ค อ่านหนังสือ อ่านการ์ตูน สนุกออก”
“คุณอายุเยอะแล้ว”
“อารายล่ะ การ์ตูนเขาเขียนบอกไว้เหรอห้ามคนเกินอายุเท่าไหร่ๆอ่าน คุณนี่”
อยากจะเขียนบอกต่อไปอีกว่า ต้องเสียเวลามานั่งเฝ้าดูไฟออนไลน์หน้าจอมือถือ จนง่วงๆ ทุกวันเพื่อคุยกับใครก็ไม่รู้ หน้าก็ไม่เห็น แต่จะกล้าเขียนลงไปมั้ย เขียนไปก็ตอบคุยไปเรื่องอื่น เฮ้อๆๆๆ
“คุณ ผมไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนนะ”
อยู่ๆก็อยากบอกขึ้นมาซะอย่างงั้น
“แล้วแฟนคุณก่อนหน้านี้”
“ก็มีแค่ภายนอก”
“ไม่รู้ผมเล่าให้คุณฟังยัง แฟนผมคนแรกอ่ะ ก็เขาจะให้ผมทำ..ออรัลให้ ทำเสร็จผมก็กังวลนิ วันรุ่งขึ้นผมไปเจาะเลือดเลย โชคดีที่ผลเลือดมันปกติ นี่ขนาดตัวผมเป็นบุคลากรเองเลยนะ”
“หลังจากนั้น ผมก็มีแฟนอีกอ่ะแหละ แต่ถ้าจะมีเซ็กส์ ผมขอเลิกทันที”
“เพราะงั้นคุณจะเหมาไม่ได้ทั้งหมดนะ ว่าเกย์มั่ว หลายใจ มีเซ็กส์ไม่เลือกหน้า เพราะมันมีสาเหตุ”
“คุณอยู่เฉยๆ ไม่ต้องยุ่งกับใคร”
“ผมก็เหงานี่ คุณไม่ต้องมาเถียงผมเลย คุณมาแชทในนี้ก็หวังมั่งแหละ จะมีฟงมีแฟนกะเขามั่ง”
“ทำไมไม่ชอบดูทีวี”
โอ๊ยๆ ยิ่งหงุดหงิดอยู่นะ ฮึ่มๆๆ อยากจะเอาอะไรทุบหัวไอ้คนคุยตอบตอนนี้เหลือเกิน
“ผมไม่ดู มีแต่ละครน้ำเน่า น่าเบื่อ แย่งผัวแย่งเมีย เมียน้อยตบเมียหลวง ไม่พัฒนาสมอง”
“ผมดูละครผี เกมโชว์”
“ผมไม่รู้ว่าคุณจะดูอะไร เห็นแต่มีละครแนวนี้ เห็นไตเติ้ลละครมาผมก็ปิด คุณดูมากระวังให้ดีสมองจะเสื่อม”
”เป็นอะไร"
“เปล่า”
เป็นอะไรล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
“หนังสือคุณก็หัดอ่านมั่ง การ์ตูนดีๆมันก็มีให้อ่าน เขายิ่งว่าประเทศไทยล้าหลัง ค่าเฉลี่ยการอ่านหนังสือคนไทยไม่ถึงแปดบรรทัด จริงเปล่าไม่รู้ คุณก็อย่าให้อยู่กลุ่มนั้นละกัน”
“โกรธใครมา”
“ผมเบื่อคุณแระ”
“ทำไม”
“วันนี้ผมเพลียมาก กลับมาก็อยากจะหลับ”
“อืม”
“ผมนอนนะ”
“ฝันดีครับ”
-------------------------------------------------------------------------------------------
คนเขียนก็เพลียอยากจะนอนแระ 555 ขอบคุณสำหรับทุกเม้นต์นะครับ :hao5:
-------------------------------------------------------------------------------------------
-
เพิ่งมาตามอ่านค่ะ โอ๊ยยย หงุดหงิดใจแทนพี่โจ 555555555555 :fire: :fire: :fire: :fire:
เด็กซ์นี่ก็ปากแข็งจริ๊งงง!
-
เย่ ! เหวี่ยงใส่ไปบ้าง
คนอะไร อ้อมค้อม เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยซะจริง
หมั่นไส้แฮะ 5555
-
เลิกคุยเลย คนอะไรเปลี่ยนเรื่องตลอดดดด
-
เหวี่ยงขนาดนี้ เปิดมาครั้งหน้า เขาไม่ออนมาคุยจะทำไงละคู๊ณ :hao4:
-
:z3: หงุดหงิดแทนโจ ถึงง่วงแต่เจอตีหน้ามึนใส่ตลอดๆแบบนี้จะหลับลงเหรอ ถึงจะบอกว่าฝันดีก็เถอะ
ความคาใจมาเต็มอะ เราว่าโจพยายามเดินหน้าเต็มตัวนะแต่อีกฝ่ายหน้ามึนไม่พอกวนตรีนอีก 555 อิน
-
หนุ่มนักแชทเราเหวี่ยงซะน่ารักเลย
มีการแก้แค้นคืน โดยการเปลี่ยนเรื่องด้วย
แล้วตาทึ่มเด็กซ์ปากแข็งจะรู้ตัวมั้ยนั่น 555
-
เพิ่งมาตามอ่านรวดเดียวเลย ชอบมากกกก
คู่นี้น่ารักมุ้งมิ้งกันมาก
แต่อ่านๆ มารู้สึกพ่อหนุ่มกาแฟนี่อาจจะเคยรู้จักพ่อหนุ่มนักแชทมาก่อนหรือเปล่า
ยังไงก็รอลุ้นๆ
-
เย้วววว สมใจเราละได้เหวี่ยงนิดๆหน่อยๆก็ยังดี
-
อย่างงี้ไม่น้อยใจแย่หร้อออ
:เฮ้อ:
-
ทำไมฮีถึงชอบเปลี่ยนเรื่องอย่างนี้ล่ะคะ :angry2:
โธ่ แบบนี้มันก็น่านอยด์น่าเหวี่ยงอยู่หละ ชิ!
-
โอ้ยๆๆ ถึงจะไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยตอบ แต่ก็ใส่ใจนะ
:mew3:
-
ง่าาา ต่อด่วนๆๆๆ ชอบมากค่ะ
-
:katai5:
-
วาววววววว นายเอกของเรายังซิง อิอิ :pighaun:
-
พี่แกคงงง
-
เออ มันน่าเหวี่ยงใส่ พออ่อยให้หน่อยก็เปลี่ยนเรื่องตลอด เหมือนเราเพ้อไปเองอะเนอะ อุตส่าห์ถูกใจกัน
-
สมน้ำหน้าทำมึนดีนัก จะได้เจอกันจริงๆไหมเนี่ย
ดูจะไม่มีความคืบหน้าเลย
-
เหวี่ยงใส่แล้ว ยังไม่สำนึกอีกกกกกก :z3: :z3: :z3: :ling1: :ling1:
-
อ้าวอ่านจบแล้วเหรอ รอต่อสิ
-
เด็กซ์เปลี่ยนเรื่องตลอดดดดดดดด จะคืบหน้าเมื่อไหร่น้อคู่นี้ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนที่ 11
“ตอนเช้าอารมณ์ดี จะไม่แก่เร็ว”
หลังจากคนที่นอยด์เมื่อคืน ได้เห็นข้อความนี้เด้งในบุ๊คมาร์คโปรแกรมแชท ตอนแปดโมงเช้าก่อนเข้าทำงาน ความหงุดหงิดที่สะสมมาตลอด แทบจะละลายกันหมดเลยทีเดียว
“ใครบอกคุณ ผมอารมณ์ดีรึไม่ดี ผมก็หน้าเด็ก ดูรูปโปรไฟล์ผมจิ อย่างเด็ก เปลี่ยนรูปแล้วนะ”
”55”
วูบเดียวที่ไฟออนไลน์เปลี่ยนกลับเป็นออฟไลน์ แต่คราวนี้คนหน้าจอกลับไม่มีอารมณ์ขุ่นเคืองซักนิด
“อ่ะชิ ห่วงเราแหงมๆ”
“เออ ไอ้หนูพี่ถามหน่อยดิ๊”
พักเที่ยงน้องเอ๋ไม่อยู่ ไม่รู้จะไปเม้าท์กับใครเดินดุ่มๆมานี่เรย ห้องเอกซ์เรย์
“รายพี่”
“แบบมีมั้ยวะหญิงไปจีบผู้ชายก่อน แล้วก็เออ ตกลงคบเป็นแฟนกัน คบนานเลยทีนี้ แต่ไม่ต้องเอากัน”
“ไม่มีร๊อก”
เหรอวะ”
สงสัยจะถามผิดคนซะมั้งเรา ไอ้หนูก็หน้าหม้อชิบหาย สนิทกับมันเกินไป ก็คุยโม้แต่เรื่องปี้หญิง
“เออว่ะ พี่ลืม สันดานผู้ชายแม่งฟันไม่เลือก”
“หญิงมาให้เอาถึงที่ ไม่ปี้ได้ไงพี่”
อยากให้แฟนไอ้หนูมาฟังจริงๆ
“ไปอ่อยใครมาอ่ะเด้ มาถามแบบนี้”
“ไอ้….”
“น้องเค้าชอบเอ็งตรงไหนวะไอ้หนู นิสัยก็เหี้ย หน้าก็เหี้ย”
“แล้วเอาผมป่ะล่ะ”
“เห็นอย่างนี้ พี่ก็เลือกนะโว้ย”
วันนี้ออนไลน์เร็วกว่าปกติตั้ง 5 นาที ก็ยังดีวุ้ยต้องใช้ 5 นาทีนี้ให้คุ้มค่า
“ถ้าจะมีเซ็กส์ ผมให้มากสุดแค่แบบ กอดกัน หอมกันก็พอ”
“เพราะ”
“มากกว่านี้ก็กลัวโรค ทั้งเอดส์ โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์เยอะแยะ อย่าสาธยายเลย”
“คุณไม่กลัวเหรอ”
“ถุงยางกันไม่ได้ ? ใส่สองชั้นป้องกันดีกว่าชั้นเดียวมั้ย”
“คุณและหลายๆคน เข้าใจผิดนะ”
“สองชั้นอ่ะ มันเสียดสีกันเอง ถุงยางมันเลยฉีก เค้าเลยให้ใส่แค่ชั้นเดียว แล้วแถมดันไปสอด ช่องที่ไม่ควรจะสอดอีก บรรลัยเลยทีนี้”
“แล้วถ้าผมอยาก”
“คุณก็ช่วยตัวเองไปดิ”
“อืม”
ชักจะแม่งๆ อารายอ่ะ บอกเราว่าไม่เคยมีเซ็กส์มากกว่าให้ใครมา oral ให้ แล้วทำไมแต่ละคำถามดูท่าจะช่ำชองฟระ
“ผมไม่ต้องมีเซ็กส์แบบฮาร์ดคอร์ ผมอยู่ได้นะคุณ เอาแค่กอด หอมแก้มแบบมุ้งมิ้งๆ”
“ผมก็อยู่ได้เหมือนกัน”
วันถัดมา
เช้าจนกระทั่งเที่ยง ถึงเย็น สองทุ่มสามทุ่มถึงสี่ทุ่มครึ่ง ไฟออนไลน์ไม่เคยได้โชว์มาให้เห็นซักแว๊บ
ถ้าไม่ติดว่าต้องใช้มือถือไว้คุยงาน เดี๋ยวนี้แทบจะ stand by หน้าจอโปรแกรมแชทไว้เป็น desktop แล้ว..เป็นเอาขนาดนั้น..
เดินออกมาจากห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง ตาก็จ้องหน้าจอมือถือ
“ไปไหนวะ อย่าคุยแล้วหายไปดิ”
เดินไปหยิบหนังสือจากนอกห้องนอน มาพลิกอ่านๆ เข้าหัวรึเปล่าไม่รู้ ไม่มีสมาธิ ทั้งที่เคยอ่านได้สนุก
จะเปิดดูทีวี ก็ไม่เอา ไม่อยากดู
ดูเวลาที่มือถือ สี่ทุ่มห้าสิบห้านาที
“ไม่คุยก็ไม่ต้องคุย”
กดปิดมือถือ ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นไรแล้ว
“อะไรอ่ะ เมื่อคืนยังคุยกันอยู่ดีๆ”
นอนก็ไม่หลับ เบื่อๆๆ ทำไมเป็นแบบเน้ๆๆ
เดินออกไปหากินอะไรกินที่ห้องครัว เค้าบอกคนเวลาเครียดแล้วมักจะกิน สำหรับเรามันคนพิเศษเฟ้ย กินแล้วไม่อ้วน
กินนม กินน้ำ กินมาม่า กินเสร็จแม่งต้องเดินไปอาบน้ำอีกรอบ ขี้เกียจเดินเว้ย หงุดหงิดๆๆๆ
ห้าทุ่มสี่สิบนาที
อดไม่ได้หรอก เปิดมือถืออีกรอบ เข้าโปรแกรมแชท
ไม่มีข้อความจากเด็กซ์ ไม่มีอะไรทั้งนั้น
“คงหลับแล้วเนาะ”
ก็คิดปลอบใจตัวเองไป แต่เหมือนใจมันเหี่ยวๆ
แก่ขนาดนี้ แค่ไม่ได้คุยวันเดียว เป็นเอามากนะเรา
ไอ้นี่เป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เราเสียใจใช่มั้ยๆๆ
ไม่ทันได้คิดอะไร เจ้าตัวคนคิดมากก็กดโปรแกรมแชท พร้อม delete ยัดเข้าไปในถังขยะทิ้งซะ
เที่ยงคืนสิบนาที ก็ยังนอนไม่หลับ
“เกิดเด็กซ์เขาออนไลน์ตอนดึกมากๆล่ะ จะทำไง”
“ถ้าเขาส่ง massage มาหา จะหาชื่อเราเจอเปล่าวะ ชื่อเราก็โคตรจะโหล”
โจในโหมดมโนและเวิ่นเว้อ เริ่มทำงาน
รีบเข้าไปใน application และ install โปรแกรมแชทอีกรอบ เพื่อกู้ข้อมูลกลับมา
“เมื่อคืนผมยุ่ง”
เป็น 1 ข้อความที่ทำให้คนอ่านน้ำตาหวิดจะไหล ถึงแม้มันจะสั้นๆ
ขอไม่ตอบสนองอะไรกับข้อความข้างบน รับรู้ได้จริงๆว่าคนอีกฝั่งเค้าแคร์เราเสมอ ถึงจะดูห้วนๆไม่มีข้อมูลมากมายให้คนฝั่งนี้รับรู้
“ผมคิดถึงคุณนะ”
ไฟออนไลน์ออฟไลน์อยากจะปิดจะเปิดอะไรก็ช่างมัน อยากบอกแค่ว่า ตอนนี้ไม่อยากสนใจอะไรแล้ว
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้คนเขียนมาเร็วครับ เลยแถมซะหน่อย ผมว่ามันยาวแล้วนะ 555
ปล. ขอบคุณเม้นต์ทุกคนเลยน้า
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
มันยังสั้นอยู่เลยอ่ะ
ต้องโทดเด็กซ์ใช่ป่ะ
“แล้วถ้าผมอยาก”
“คุณก็ช่วยตัวเองไปดิ”
“อืม”
ประโยคเหล่านี้มันชวนให้คิด
เหมือนตกลงเป็นแฟนกันแล้ว
ทั้งๆ ที่ยังไม่พัฒนาไปถึงไหนเลย
-
เข้าใจโจเลย มีบางอารมณ์ที่นอยจนลบโปรแกรมแบบนี้เลยอะ พออยู่ไม่ได้ก็โหลดใหม่ 555
ดีที่ทุกอย่างอยู่บนคลาวด์แล้วถึงกู้ข้อมูลคืนได้
ตอนนี้เค้าคืบหน้ากันไปนิดนึงแล้วนะ ความรู้สึกมันสื่อถึง. :katai4:
-
ชอบเค้าเข้าเต็ม ๆ ซะแล้วใช่ไหม
-
ถ้าจะคิดถึงและกังวลมากขนาดนี้นะ
ถ้าเกิดเค้าเลิกคุยไปจริงๆละก็ เจ็บแย่
-
:z3:
ฟินเบาๆ
-
อะไรเนี่ยสองคนนี้ :ling2:
-
เค้าคุนเหมือนกับตกลงกันเป็นแฟนแล้ว
ทั้งๆที่หน้าก็ยังไม่เห็นและเด็กซ์ก็ยังทำ
เหมือนมึนๆอึนๆ
-
เฮ่อ กลัวติดโรคเกินเหตุแล้ว
นี่มันเรียนสายสุขภาพมาจริงป่ะวะ
ไม่ได้เรียนเรื่องเพศสัมพันธ์อย่างถูกหลักรึ อิหนูโจ
ไม่ต้องกลัวลูก ปล่อยมันไป ตามอารมณ์ และความเงี่ย..
555
ตอนหน้าขอยาวๆได้มายยยยย ฟินเบาๆ
:mew1:
-
จะได้เจอกันเมื่อไหร่นิคู่นี้
-
โจตกหลุมรักง่ายนะเนี่ย แต่อีกฝ่ายเมื่อไหร่จะแสดงตัวคะ มีสเตอร์x
-
:sad4: เงิบกับพระเอก เจอกันเถอะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง 555 คงพิลึกน่าดู :กอด1:
-
นิตกลงคบกันแล้วเหรอยะ
-
ตอนที่ 12
กดดูภาพโปรไฟล์ที่โชว์ขึ้น กลายเป็นรูปวิวทิวทัศน์แทนกาแฟสองแก้วไปซะแล้ว
“เปลี่ยนทำไมเนี่ย”
เด็กซ์แค่อยากเปลี่ยนเล่นๆ อาจจะเบื่อภาพเดิม เปลี่ยนเพราะอยากให้เราถาม
รึหมดโปร..?!!?
ก็ยังมโนไปเรื่อย เฮ้อ..มีคนบอกไว้ถอนหายใจ 1 ครั้งอายุสั้นลง 7 นาทีหรือ 7 วินาทีวะ จำไม่ได้แล้วง่า
“เปลี่ยนรูปบ่อยนะคุณ”
“คุณก็เปลี่ยน”
เอาละสิ เถียงไม่ออกแล้ว
“เมื่อคืน คุณยุ่งหรือไง”
“คุณคงสบาย ไม่ต้องทำอะไรมาก”
เก่งจริงๆ ไอ้เรื่องอ้อมเรื่องเปลี่ยนประเด็น กะจะล้วงเรื่องอาชีพ การงานซักหน่อย
“คุณมั่วแระ”
“ผมก็ลองเดา”
เดาเก่งวุ้ย
“ผมก็ทำมั่งแหละ กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ล้างจาน จิปาถะ วันทำงานผมก็มาทำงาน ไม่ได้นอนเล่นนิ”
“ผมดูที่ว่าคุณ เหมือนทำอะไรไม่เป็น”
คือว่าเราใช่มั้ยเนี่ย เห็นแค่รูปเราเองนะเด็กซ์
“เกินไปแระๆ จะให้ผมมีความสามารถพิเศษขนาดไหน ถึงจะดูเหมือนทำอะไรเป็น”
รู้แล้ว เราชอบโชว์รูปตัวเองแนวเด็กๆงุ้งงิ้งๆแน่เลยว่ะ ทั้งที่เราอายุขนาดนี้ ทำงานด้านนี้ มันควรจะต้องมีรูปมาดวิชาการล่ะมั้ง
“ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณ อย่าคิดเยอะ”
แน่ะ ยังกะรู้ว่าคิดอะไรอยู่ ชักสงสัยตาเด็กซ์ เคยรู้จักเรามาก่อนแล้วมาทำเนียนแอ๊บแกล้งคุย
“ผมขี้เกียจคุยเรื่องนี้อ่า เอางี้ ผมถามคุณหน่อยซิ บ้านคุณเขามีปัญหาสงสัยมั้ยว่า อายุขนาดนี้ ทำไมยังไม่แต่งงาน”
“คุณอย่าถามผมเรื่องนี้ ผมเครียด”
ถือเป็นคำตอบแรกๆ ที่เป็นเรื่องส่วนตัวของเด็กซ์บอกออกมา ..โอเคไม่จู้จี้แล้ว
“ลูกพี่ลูกน้องผมนะ มันเพิ่งเรียนจบมาเป็นสัตวแพทย์รายได้โคตรดี แต่เหนื่อยมาก”
“บ้านผมมีแมวเปอร์เซีย และก็แมวไทยพันธุ์อะไรไม่รู้เยอะแยะ ถ้าเกิดไม่สบาย ก็นี่โทรหามันเลย รักษาฟรี สบายเนาะ”
“เลี้ยงยากมั้ย แมวเปอร์เซีย”
“ต้องเปิดแอร์ให้นะแมวมันขี้ร้อน มีเสื้อผ้าให้มันใส่ ต้องมีกะบะทรายใส่อึ ที่ฝนเล็บ มีของเล่นให้มันเล่น อาหารเม็ด มีที่แปรงขนให้มันอีก แถมต้องพามันไปฉีดวัคซีนประจำปี เห็นไอ้สัตวแพทย์น้องผมบอกว่า พอแมวมันอายุมาก ก็มีโอกาสเป็นโรคนู่นนี่เยอะแยะ จำไม่ได้”
“คุณไม่เหนื่อย ยุ่งยากขนาดนี้”
“55 อาผมเป็นคนดูแลแมวทั้งหมด ผมมีหน้าที่เล่นกับมันแค่นั้นเอ๊ง”
“ผมถึงบอกคุณ ว่าคุณเหมือนทำอะไรไม่เป็น”
ฮึ่มๆๆ นี่คือหมดโปรโมชั่นจริงๆแล้วใช่ป่ะ ทำไมพูดจาไม่โรแมนติกเหมือนในซีรีส์วะที่เราสองต้องครองรักนิรันดร์ไม่มีหมดโปร
“ผมก็ขับรถพาแมวหมาไปหาหมอ เวลามันไม่สบายไง ผมต้องประคับประคองรถ แถมจะต้องดูแมวระวังไม่ให้อ้วก แหกปาก ร้องตะกาย ยากจะตายคุณทำได้เหรอ โด่ๆๆ”
“คุณเอาแมวใส่กรง แล้วใส่กล่องลังหนาๆ คงไม่มีปัญหาอย่างคุณบอก”
เปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ ชักไม่สนุกแระ
“คุณดูหนังโรงบ่อยป่ะ ผมดูบ่อยทั้งหนังไทยหนังเทศ แต่ต้องไปอ่านพรีวิวหนังก่อน ว่าเค้าวิจารณ์หนังว่าเป็นไง”
“ผมไม่ชอบดูหนังโรง”
“ทำไมไม่ดู”
“ผมดูหนังแผ่นที่บ้าน”
“หนังโรงมันจออลังการน้า ได้ฟีลได้อารมณ์ด้วย”
ทีนี้เด็กซ์นิ่ง ไม่ยอมตอบแฮะ ไม่เห็นมีอะไรเลย
“คุณชอบดูหนังแนวไหนล่ะ”
“หลายแนว”
“เออนี่ ถ้าหนังสยองขวัญต้องดูในโรงเท่านั้น ซาวด์จะกระหึ่มมาก แบบที่เรียกว่าหนังผีตุ้งแช่อ่ะ ผมโคตรชอบ ยิ่งหนังมันหลอนมากๆนะ คุณเอ๊ย.. ถ้าคุณดูหนังแผ่นจะไม่ได้ฟีลจริงๆ บอกเลย”
“ผมเคยดูแล้วมันหวิวๆ”
“เห้ย อย่าบอกนะว่าคุณกลัว 55”
“ผมหลับละ”
ฮ่าๆๆ มัวแต่ว่าเราดีนัก เรารู้จุดอ่อนนายแล้วว เด็กซ์
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พรุ่งนี้วันหยุดแต่คนเขียนก็ไม่ได้หยุด อยากอยู่บ้านจัง :serius2:
ปล. 1. ขอบคุณทุกเม้นต์เลยนะครับที่ติดตามกันมาตลอด
ปล. 2. ผู้หญิงในนิยายเรื่องนี้ ไม่ค่อยมีบทเลยเนอะแต่คนมาเม้นต์นิยายผมน่ะ สาวๆทั้งนั้น
ไม่เท่าเทียมกันเล้ย 555
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
:m20: โจชักจะสนุกนะกับบทนักสืบ ค่อยๆสอบสวนไป 5555
งานที่สำคัญมักจะหยุดตามปกติทั่วไปไม่ได้ค่ะ
-
เราก็สงสัยเหมือนโจเลยนะ
เด็กซ์เคยเห็นตัวเป็นๆโจแล้วแน่เลย
เด็กซ์ไม่ใช่แค่ปากแข็ง ดูท่าจะจัดด้วยนะนั่น
-
:katai5:
-
เดาว่าเดกซ์ต้องเคยเจอโจแล้วอีกเสียง
-
เด็กซ์รู้สึกเข้าถึงยากแฮะ :o10:
เล่นยากแบบนี้ไม่คุยด้วยแล้ว เดาอารมณ์ไม่ถูก
:o11:
สู้ๆละกันนะหนู เผื่อได้เจอเพชรในตมจริงๆ
:fox2:
-
สู้ๆละกันนะคะ เผื่อซักวันเค้าจะใจอ่อน :katai4:
-
เป็นเราเราคงท้อจนคุยต่อไม่ไหวแล้วล่ะ
ก็ไม่ใช่ไม่อยากคุยนะแต่ดูเหมือนกำลังเติมน้ำลงไปในแก้วที่ก้นมันรั่วอยู่อ่ะ...
เฮ้อออออออ
สู้ๆต่อไปนะพี่โจนะ :hao7:
-
:ling2: พี่แกร้ายอยู่เหมือนกันนะ
เป็นเรานี่น้อยใจ หมดโปร ฮ่าๆๆๆๆ
-
อ่านไป เราก็ยังสับสนไป จะพยายามเข้าใจนะ
มันงงตรงที่ประโยคนี้ใครพูดว้า
-
น่าสนใจดี
-
ตอนที่ 13
“เป็นไปได้มั้ย แฟนมโนพี่น่ะค่ะ คงคิดว่าพี่โจเจ้าชู้ เลยไม่อยากปักใจกับพี่โจ”
“อธิบายให้เคลียร์ดิ๊”
หลังจากเล่าให้ฟังทุกสิ่งอย่างให้เจ้าน้องเอ๋ฟัง ทั้งเรื่องที่คุยกันในแต่ละวัน เรื่องที่พอสืบพอรู้จากเด็กซ์ บอกเลยนะ เรื่องส่วนตัวเด็กซ์ มีมาแบบน้อยนิดซะเหลือเกิน
“ก็พี่โจไปบอกเค้า ว่ามีคนมาชอบเยอะ เกิดเค้าชอบพี่โจขึ้นมาจริงๆ แล้วตอนหลังพี่ทิ้งเค้า เค้าก็นอยด์นะคะ”
กลัวจะไม่มีของให้กินหรือวะ น้องเอ๋ พูดซะแบบว่าเราดูหล่อน่ารักเลือกได้ ขนาดนี้
“เราเห็นพี่เป็นคนยังไงฮึ พี่รักเดียวใจเดียวนะ คบใครก็คบทีละคน ใครมาชอบก็เรื่องของเค้าสิ”
“ก็พี่โจไปทำตัวมุ้งมิ้งบริหารเสน่ห์ รึเปล่าคะ คิดให้ดีๆ”
เอ๊ะๆๆ เจ้าเอ๋ สงสัยของกิน ขนม มันคงจะได้อดกินแล้วแหละ
“พี่ว่าเด็กซ์อารมณ์แปรปรวนอ่ะ คุยกันคืนที่ผ่านมา ก็ดูเหมือนจะดุๆพี่ด้วย ทีก่อนหน้านี้ยังหวานๆอยู่เลย”
“คุยกันแค่นี้ไม่รู้นิสัยจริงหรอกค่ะ มันบอกอะไรไม่ได้ หน้าก็ไม่เห็น”
“ก็นั่นสิเนาะ”
“อาทิตย์หน้าผมไปเที่ยวกระบี่ ไปกับกลุ่มคลินิกยาต้านล่ะ ไป 4 วันแน่ะ”
“ไปยังไง”
“รถทัวร์ 2 คันครับ ออกจากที่นี่หกโมงครึ่งตอนเย็น ถึงนู่นก็ตีห้านะ ตามกำหนดการ”
“ไปหน้าฝนจะสนุกหรือคุณ”
“ไปกับไกด์ทัวร์ ทัวร์เค้าก็เช็คสภาพอากาศให้ เกาะไหนเสี่ยงมรสุมเขาก็ไม่พาเข้าเที่ยว”
“กระบี่มีของฝากอะไร”
“เต้าส้อไส้เค็ม น้ำพริกกุ้งเสียบ เม็ดมะม่วงหิมพานต์ ผมถามเพื่อนมาแล้ว”
“มีแต่ของกิน”
“ก็ฝากให้ตัวเองกินนี่นา”
“เดี๋ยวผมซื้อของที่ระลึกมาฝากคุณนะ”
ซื้อให้เด็กซ์คนเดียวพอ คนอื่นเอาของกินไปเหอะ คนนี้ต้องให้ของแทนใจเรา ครุคริๆ
“เอาแค่ภาพถ่ายมาให้ผมดูก็พอ”
อย่าบอกนะ หมายถึงจะให้เอากล้องมือถือถ่ายภาพวิว แล้วมาแป๊ะๆๆรูปในโปรแกรมแชทให้เด็กซ์ดูหรอ
อุตส่าห์เตรียมจะสร้างแผนนัดเจอเด็กซ์ เอาของที่ระลึกไปให้
หมดกันๆ พังพินาศหมด
“คุณเคยไปเที่ยวกระบี่ป่ะ”
“ผมไม่ค่อยได้ไปไหน”
เอ..ดูเป็นคุณชาย แต่ไม่มีคนใช้ เพราะต้องรีดผ้าเอง กลัวหนังผี แต่ดูละครผีได้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ คงยังไม่ได้ถูกหมั้นหมายกับสาวใด แต่ก็ถูกกดดันจากทางบ้านมาเหมือนกันเรื่องแต่งงาน
เก็บข้อมูลๆ
“บ้านผมฟ้าร้องครืนๆมาแล้ว สงสัยฝนจะตกคืนนี้ นอนหลับสบายแน่ บ้านคุณล่ะ”
“กำลังตกครับ”
“ตกนำผมเลยนะ”
“คุณเป็นภูมิแพ้ บ้านคุณเลี้ยงแมว ขนมันเยอะ”
“ก็จาม น้ำมูกไหล กินยาแก้แพ้เอาครับ แมวมันน่ารักนี่”
”ไม่ต้องไปเล่นกับแมวบ่อยก็ได้”
ฮ่าๆๆ คือจะเขียนบอกว่าเป็นห่วงเราก็เขียนบอกมาเฮอะ อมพะนำอยู่นั่นแหละ ต้องเก๊กเป็นพระเอกอยู่ได้
“ไม่ได้ ผมต้องเล่นกับมัน”
“ตามใจคุณ”
อ้าวๆ ไรฟระ
แล้วก็ตามสเตป ที่ไฟออนไลน์จะดับพรึ่บหายไป
“อารมณ์แปรปรวนจริงๆ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมเน้นบทสนทนาของ โจ กับเด็กซ์ ให้พอเห็นต่างกันแล้วนะครับ
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลย
พรุ่งนี้วันหยุดแล้ว :z2:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
:hao7: ปากแข็งจริงๆนะเนี่ย แถมแปรปรวนเหมือนฝนฟ้า
เหนื่อยจังเนาะชีวิตโจ อ่านไปก็รู้สึกเหนื่อยใจแทนจัง ถ้าไม่หมดความพยายามไปซะก่อนคงได้จีบกันจริงจังซะที
:3123:
-
อ่านแล้วรู้สึกกลัวคุณเด๊กซ์จังไม่รู้ทำไมมมม :z3:
-
ชักจะเหนื่อยแทนโจ ถ้าคิดว่าชอบก็สู้ต่อไป ลึกลับซะจริงพ่อหนุ่ม
-
หูยยย เบี่ยงประเด็นกับชอบออฟใส่จริงๆ
ถ้าเป็นโจคงหมั่ไส้เลิกคุยไปละะ ฮึยย
-
อะไรฟะ ไอ้คุณเด็กซ์ อ่านแระรมณ์เสีย
เข้าใจยากจริงจริ๊ง พ่อประคุณรุนช่อง
:serius2:
-
:ling1:
-
พี่ท่านไม่ใช่แค่ปากแข็ง ใจแข็งอีกต่างหาก
ไม่มีอะไรหลุดลอดมาให้โจชื่นใจได้เลย
-
ลึกลับจริ๊งง หล่อนักรึไงห๊าาา
เดี๋ยวจะลองไม่คุยสักอาทิตย์ 5555 :angry2:
อินจัด
-
เด็กซ์อารมณ์แปรปรวนจริงๆน่ะแหละ เช้อะ -
-
เพิ่งได้อ่าน...รวดเดียวเลย
เด๊กซ์นายเป็นฮิคิโคโมริหรือเปล่าเนี่ย :hao4:
-
วันหยุดแล้วขอยาวๆเลยคร้า รอๆตอนต่อไป
-
ตอนที่ 14
ด้านล่างหน้าจอมือถือขึ้นโชว์รูปตัวเลขระยะทางที่มากขึ้นเรื่อยๆ ห้าสิบกิโล ร้อยกิโล ร้อยห้าสิบกิโล สองร้อยกิโล
แต่คราวนี้ที่มาแปลก คือไฟออนไลน์ของเด็กซ์ขึ้นเขียวมาตั้งแต่ออกเดินทางเลย เย้ๆๆ
“ตอนนี้ผมผ่านเพชรบุรีแล้วน้าคุณ วิวข้างทางอะไรก็ไม่ค่อยเห็น มันมืดแระ”
“มีกิจกรรมให้คนในรถเล่นสนุกดี มีร้องคาราโอเกะด้วย แต่บางคนก็ไม่ไหวอ่า ร้องไม่ได้เรื่อง แต่ต้องทนฟังกันเนาะ”
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ข้างล่างโปรแกรมแชทเปลี่ยนชื่อสถานที่ปัจจุบันเป็นอ่าวมะนาว
“ตรงนี้คงมีต้นมะนาวเยอะ เขาเลยตั้งชื่ออ่าวมะนาว”
“ทีมไกด์เค้าดีอ่ะ แจกขนม ของกินให้ตลอด เดี๋ยวแวะปั๊มๆ บริการลูกค้าดีจัง”
ชิ เขียนไปสี่บรรทัดแล้วนะ ไม่ตอบมาซักกะแอะ ออนทำไมวะ
รึโปรแกรมแชทมันจะแฮงค์ ยิ่งระยะทางไกลยิ่ง error นี่ก็ใกล้เวลาคุยปกติกันแล้วด้วย
“นี่ๆคุณ”
เงียบกริบ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
เออ ไม่คุยก็ได้
“ฝันดีน้า กู้ดไนท์ครับ”
ตื่นมาตีห้าจากเสียงเรียกของทีมไกด์ทัวร์ว่าถึงกระบี่แล้ว เมื่อคืนนอนแบบหลับๆตื่นๆ โคตรจะเมื่อยเนื้อตัวเลย
น้ำก็ไม่ได้อาบ ได้แค่แปรงฟันตอนแวะจอดปั๊ม เหนียวตัวชะมัด
เปิดดูโปรแกรมแชท เห็นระยะทางขึ้นโชว์เลขแปดร้อยกว่ากิโล
สถานะแชทกลายเป็นออฟไลน์ แถมไม่มีข้อความจากตาเด็กซ์ขึ้นมาซักอัน
งอนแล้วนะเฟ้ย
โปรแกรมแชทแม่งพังแล้วแหละ มองในแง่ดีเข้าไว้
เที่ยวสามสี่วันนี้ เจอพี่ผู้ชายคนนึงอายุสี่สิบกว่าแระ แกก็น่ารักดีเนาะ เดินเป็นคู่หูเราตลอดเลย ผลัดกันถ่ายรูปมุ้งมิ้งๆ
แล้วก็เจออีกคนอายุเท่าเราเป๊ะ ได้คุยกันเพราะพี่แกทำกระเป๋าหายใต้ที่นั่งเรา ตอนขึ้นเรือไปดำผิวน้ำใกล้เกาะหาดไร่เลย์ อะไรนี่แหละ สุดท้ายก็เจอ เพราะมีคนเก็บไว้ให้พี่แก สุดท้ายก็รู้มาว่าพี่ผู้ชายคนแรกเคยรู้จักกับตาผู้ชายกระเป๋าหายมาก่อน
กลายเป็นสายสหายเฮฮาปาร์ตี้
คนแรกก็นะ ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น คนที่สองก็คุยเก่งลั้ลลาๆ
เอ๊ะยังไง..
ไม่เอาๆ เรารักเดียวใจเดียว โนๆ อย่าเป็นคนแบบเน้ เค้ามีลูกเมียแล้วโว้ย
เปิดดูโปรแกรมแชทหาแฟนเราดีกว่า
เงียบเหมือนเดิมเลยจ้า
คอยดูนะ ถ้าเรามีแฟนใหม่หนึ่งในสองคนนี้ อย่ามาง้อเราล่ะกัน ฮึ่มๆ
ในที่สุดก็จะได้กลับบ้านซะที ขนซื้อของฝากมาตรึม ไว้ข้างเบาะมั่งยัดลงกระเป๋าแถมใต้เบาะอีก ให้คนที่ทำงาน คนที่บ้าน เพื่อนข้างบ้าน เยอะแยะมากมาย
คิดถึงเด็กซ์อ่ะ
มันไม่ได้คิดถึงมากมายเหมือนคราวที่แล้วเนาะ แค่รู้สึกผูกพัน คนเคยคุยกันอยู่ทุกวัน ถึงจะไม่ได้รับรู้ความรู้สึกคนอีกคนมากมายเท่าไหร่
เหงาละมั้งเรา
โปรแกรมแชทเด้งข้อความขึ้นมา 1 ข้อความแต่ไม่ใช่จากเด็กซ์ เป็นข้อความที่มาจากคนอื่น
อุตส่าห์ทำบุ๊คมาร์คเฉพาะของเด๊กซ์ไว้แล้วนะ
ระยะห่างที่ขึ้น แค่ 10 เมตรเอง รูปโปรไฟล์ของคนส่งข้อความเป็นชื่อบริษัททัวร์พร้อมสโลแกน
แบคกราวด์รางๆด้านหลังคือรูปวิว
คนในทีมไกด์ทัวร์แน่ๆ ที่เขียนมาทักเรา ก็ชื่อบริษัททัวร์มันตรงกันนิ
โปรแกรมแชทอะไรวะ กะโหลกกะลาที่สุด ไม่บล็อกคนเลย นี่ใครคิดอยากคุยกับใครก็ได้คุยเลยอ่ะดิ คีย์เวิร์ดพาสเวิร์ดอะไรก็ไม่ต้องใช้ ง่ายโนะ
อยากคุยแบบส่วนตัวจัง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์มากเลยนะครับที่ติดตาม
ปล. วันนี้อากาศตอนเช้าร้อนน้อยลงนะ ว่ามั้ย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
เห!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :heaven
ไปเป็นแฟนกันตอนไหนหว่า
เฮ่อ จงคุยกันอย่างสงบ สินะ
:a2:
-
เหยดดดเขร้! ดีนะติดตามเรื่องนี้ทัน
แอบมโนว่าเรื่องนี้คือเรียลเพียวๆไม่มีมโนเจือปน เพราะคนแต่งก็ผู้ชายซะด้วย เรื่องจริงใช่มั้ยคะ ตอบบบ แอร๊ยยยย>//<
-
:laugh: หยุดมโนแปปนะโจ แฟน?
ขอไลน์เลย
-
มาเร็วเคลมเร็วจริงๆตอนที่แล้วเพิ่งอ่านไปตอนเช้าเอง
อืมรู้สึกว่าโจจะมโนไปไกลแล้วนะช่างน่าสงสาร เด็กซ์
ก็ช่างกะไรเค้าส่งข้อความหาตั้งเยอะไม่ตอบกลับซักแอะ
-
อีตาเด็กซ์ไม่ยอมตอบเลยยย :katai4: :katai1:
-
ตอนที่ 15
ใกล้ถึงบ้านเราแล้ว
เพิ่งสังเกตหน้าจอโปรแกรมแชท มีรูปเครื่องบินโชว์ขึ้นมาด้วย เพราะเห็นทุกทีจะเป็นรูปรถยนต์
เด็กซ์ขึ้นเครื่องไปไหน ? รึเป็นสจ๊วต ?
ไม่ใช่แน่ๆ เด็กซ์ไม่มีเวลาจะมาคุยแชทกับเราได้ทุกวัน ตรงเวลาหรอก
แล้วไฟเขียวออนไลน์ก็โผล่ขึ้น ไหนๆ ลองคุยดูซิ ใกล้กันแล้วนี่ ตัวเลขขึ้นไม่ถึงห้าสิบกิโลแล้ว
“คุณๆ ทำไมหน้าจอมันขึ้นรูปเครื่องบินล่ะ คุณไปไหน”
ลุ้นๆที่สุด เด็กซ์จะตอบมารึเปล่า
“ผมไม่ได้ไปไหน หน้าจอคงขึ้นผิด”
เฮ้ย มันดีใจนะ หายกันไปสี่วันที่ไม่ได้คุยกัน แต่เราก็ไม่ได้เฮิร์ทเศร้ามาก อันนี้มันคงเป็นบททดสอบสำหรับเราจริงๆ
อยากจะคุยถามว่าหายไปไหนหลายวัน แต่ไม่เอาแล้ว..
“ผมคงถึงบ้านซักเที่ยงคืน แต่นอนบนรถมาเยอะ ไม่รู้คืนนี้จะหลับรึเปล่าอ่ะดิ”
“ต้องมีใครมารับมั้ย”
“อ๋อ ผมนั่งแท็กซี่เอา ชิวๆ”
ที่บ้านหลับกันหมดแล้วป่านนั้น เกรงใจคนที่บ้าน ช่วยเหลือตัวเองง่ายกว่า
“วันนี้ต้องรีดผ้ามั้ยคุณ”
“ดึกแล้วมันก็มืด”
อะไรล่ะ พูดซะอย่างกะจะมารับเราแทน ไม่ต้องเลย
“บ้านผมมันเขตปริมณฑล ไฟฟ้าเข้าถึง แท็กซี่ก็เยอะ คุณอย่าเว่อร์”
“ถึงบ้านแล้วบอกผมด้วย”
“ครับ”
ตอบแค่ครับ แต่ในใจโคตรจะระริกระรี้ ตาเด็กซ์นี่แม่งโคตรจะซึนเลย ห่วงก็พูดออกมาสิวะ
ต่อมมโนเราแทบจะขาดสะบั้นหั่นแหลกอยู่แย้ววว
“อีกสิบห้านาทีใกล้ถึงแล้วผมต้องเก็บของก่อน”
“อืม กลับบ้านดีๆล่ะ”
“เครๆ”
“ถึงบ้านยัง”
“ใกล้แล้ว อีกห้านาทีถึงชัวร์”
“ผมหลับล่ะ กู้ดไนท์”เวลาที่มือถือบอกเวลาห้าทุ่มครึ่ง
ไม่รู้สิ ไม่อยากมโนมาก ว่าเด็กซ์เค้ารอเรากลับบ้านอยู่ใช่มั้ย
แฮปปี้ได้ก็ตอนสุดท้ายของทริปจริงๆ
“สระมรกตสวยป่ะคุณ”
“นี่ร้านอาหารที่ไปกินมาครับ ไม่อร่อยหรอก แต่วิวสวยดี”
“อันนี้รูปผมเองถ่ายตอนไปเที่ยวอ่าวนาง เท่ห์ป่ะ ต้องถ่ายมุมไกลๆ ถึงจะหล่อ 55”
“อันนี้ร้านขายของที่ระลึกครับ มีแบคกราวด์ปลานีโม่ให้คนมาถ่ายรูป ผมว่าสวยดี”
“จี่ จี้ –ออ แปลว่าอะไร”
เด็กซ์คงสงสัยเพราะเห็นมีคำนี้ติดแปะที่แบคกราวด์เขียนเป็นภาษาอังกฤษ ไอ้เราก็ไม่รู้
“ผมเคยอ่านดูในกูเกิ้ล แปลว่า พี่สาวรึเปล่า ไม่ชัวร์นะคุณ”
เอาไอ้นี่ดีกว่า เป็นของสุดเซอร์ไพรส์ มันคือของที่ระลึกซื้อมาจากร้านนั้นนั่นแหละ
แป๊ะรูปให้เด็กซ์ดูเลย
เป็นรูปเสื้อแขนสั้นสีฟ้า ไซส์ XXL รูปร่างตัวเด็กซ์ก็ไม่รู้ เผื่อใหญ่กันเหนียวเอาไว้ก่อน
ข้างหน้าสกรีนตัวอักษรกระบี่ บนตัวอักษรมีรูปหัวใจสีแดง
..ไม่อายแล้วเว้ย
“อ่ะนี่ ของที่ระลึกจากผม”
“555”
เห็นเสื้อแล้วขำหรา ออกจะโรแมนติก
“ผมเก็บไว้ให้คุณก่อนนะ”
“จะให้เมื่อไหร่”
“คุณจะเอาไปเมื่อไหร่ล่ะ”
“ไปกระบี่มีฝนตกเยอะมั้ย”
เบื่อๆๆๆตาเด็กซ์ที่ซู้ด ใครก็ได้ช่วยแงะนิสัยนี้ออกไปซักทีเฮอะ
“ไม่เยอะ ตกแบบน้อยๆอ่ะ แต่ตอนไปอ่าวนางก็ถือว่าตกปานกลาง ตกพอชุ่มฉ่ำ”
“อืม”
“ที่นี่ก็ตกเหมือนกันครับ”
“ผมกลับมาบ้านก็แห้งดีนี่คุณ”
“บ้านคุณไม่ได้ปลูกต้นไม้ มันเลยแห้งแล้ง”
“คร้าบ พ่อคนบ้านมีความชุ่มชื้น อุดมสมบูรณ์”
“55”
“อารมณ์ดีเลยน้า”
เกือบจะลืมไปเลยเชียว
“คุณมีไลน์ป่ะ ผมอยากได้ไลน์คุณอ่ะ”
“ดึกแล้วนอนเถอะ”
อารายอ่ะ ไลน์ก็จะไม่ให้หรอ
ไม่เป็นไรๆ พรุ่งนี้ถามอีกก็ได้
“ผมคิดถึงคุณนะ กู้ดไนท์”
สำหรับประโยคนี้ คือประโยคเขียนบอกอย่างที่รู้สึกอยู่จริงๆเด็กซ์
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันหยุด คนเขียนก็ต้องขยันเขียนซักหน่อย
ปล. ผมละแอบกลัวเม้นต์บางท่านซะจัง เสียวสันหลังวูบๆ 555
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ถ้าเป็นเราขนาดนี้คงไม่คุยละคะ อะไรจะความลับเยอะขนาดนั้น :katai1:
-
ขัดใจอีตาเด็กซ์ อยากจะหาอะไรมางัดปากซะจริง !!!--
-
รุกไปอีกขั้นเนอะ แค่หวังจะได้เห็นคำว่าคิดถึงกลับมาบ้าง
เกลียดพวกชอบเปลี่ยนเรื่องอะ ในชีวิตจริงๆจะเป็นพวกชอบหนีปัญหารึเปล่าก็ไม่รู้ออะ
ขอบคุณที่สละเวลาวันหยุดมาอัพจ้า :3123:
-
อยากจะเชียร์ให้เลิกคุยเสียจริงจริ๊งงงง !
มันน่าหมั่นไส้มากขึ้นเรื่อยๆนะตานี่น่ะ !
-
บ่ายเบี่ยงตลอดด น้องโจเลิกคุยเถอะ :เฮ้อ:
-
สู้ๆนะคะไรท์ เราติดตามตามติดตลอดไปแน่ค่ะ เพิ่งได้อ่านวันแรกก็ติดงอมแงมละ
จะบอกว่าที่ติดไม่ใช่เพราะอะไร..แฟนเราที่คุยกันในแชทก็แบบตาเด็กซ์นี่แหละค่ะ
ไม่มีใครรู้จักหน้าใครเลยด้วยซ้ำ แต่คุยกันนานมาก กว่าจะคบกัน ซึ่งเค้ามาจีบเราแบบไม่ให้เรารู้ตัว
ซึนแบบตาเด็กซ์เลยค่ะ เรื่องราวในชีวิตตัวเองนี่ท็อปซีเคร็ทมากกกก
อัพอีกนะคะ เรื่องราวฟินๆแบบนี้ศรีชอบบบบ
:hao7:
-
ตอนที่ 16
“ ยัยเพียง มานี่ดิ๊”
“มีไรมิทราบคะ”
ดูมันๆ เดินเชิ่ดมาแระ
“ตอนผัวเมิงมาจีบ นานป่าววะกว่าจะติด”
“สวยอย่างกรู นานนิดนึงค่ะ ต้องคิดนะคะว่ากรูสวย”
ใครบอกมันวะว่าสวย หน้ายังกะต่างด้าวอิมพอร์ต ดีแค่พูดไทยชัด
“แล้วเมิงกะผัวเอากันบ่อยป่ะ ใครเป็นคนเริ่มก่อน”
“ก็ถ้ากรูอยู่ล่าง ก็ให้ผัวคอนโทรลงาน กรูแค่นอนอ่านหนังสือพิมพ์ไป เชิ่ดๆเริ่ดๆ”
“ดีเนาะ“
“แล้วเมิงล่ะคะ”
“เฮ้ย กูเวอร์จิ้น”
“ค่า เวอร์เฉพาะรูหูกับรูจมูกล่ะสิเมิง”
อ่ะ ยัยเพียง แม่งวอนหาเรื่องซะแล้ว
“อาจารย์มหาลัย นักศึกษาพยาบาล นักวิทย์ เมิงพามาเที่ยวมานอนที่หอ เวอร์ตรงไหนวะคะ อมโบสถ์มาพูดก็ไม่เชื่อค่ะ คุณโจอี้”
“แค่กอดกันโว้ย”
“อ่ะหรา”
“กรูติดกล้องวงจรปิดไว้เลยดีมะ”
“ดีค่ะ เบื่อท่าเดิมๆ”
สุดๆว่ะ คือยัยเพียงพูดมา ไม่คิดจะเขินอายไรเลย
แต่เราก็ดันไปถามมันเรื่องเชิงทะลึ่งก่อนนี่นะ
“นี่รูปผม เค้าเลี้ยงวันเกิดให้ล่ะ”
ในรูปก็มีไอ้หนูเอกซ์เรย์ น้องเอ๋ประชาประสัมพันธ์ แฟนน้องเอ๋ เจ้าหน้าที่ห้องยาอีกสองสามคน ผู้ช่วยเหลือคนไข้อีกสองคน
สถานที่ในรูปคือเคเอฟซี คือพาไปกินไก่ทอดกันเนาะ ไอ้เราก็แป๊ะรูปไปหลายอัน รูปนึงเป็นรูปเค้ก หน้าเค้กเขียนว่า happy birthday joey
“วันนี้วันเกิดผมนะคุณ”
“สุขสันต์วันเกิดครับ ผมอยากให้คุณแข็งแรง จะได้ช่วยเหลือคนไข้ได้เต็มที่”
อ่านแล้วก็ซึ้งอ่ะ
“ผมไม่ใช่หมอน้า”
“ทำงานในโรงพยาบาล ช่วยคนไข้ได้ทุกคน”
“รูปนี้คุณใช้แอป”
“55 ก็ไปเที่ยวกระบี่มาไง หน้าดำปี๋เลย ใช้แอปหน่อยเหอะ”
“กิน junk food จะดีหรือคุณ”
“นานๆกินทีเนาะ”
เอาล่ะได้ฤกษ์เริ่มตอกย้ำอีกรอบ
“joey_joey ไลน์ผมนะ”
“ยังไง”
“ก็คุยในนี้มันชอบมีคนอื่นมาคุยด้วย คุยไลน์ส่วนตัวกว่าเปล่า”
ไม่ตอบๆ เงียบอีกแล้ว
“พอเราคุยกันในไลน์ ผมจะลบแชทนี้ทิ้ง”
“คุณเลิกคุยในนี้ไม่ได้หรอก”
“ผมจะคุยกับคุณคนเดียว”
“เชื่อ ?”
“100 เปอร์เซ็นต์”
“วันนี้ผมอยู่เวรวันหยุด คนไข้นั่งรอกันหัวบาน ผมน่ะอยากนอนอยู่บ้านจะตาย”
แต่เราก็มีเวลามาแชทได้นิ ฮ่าๆ
“คุณโชคดีกว่าคนอื่นมากนะ มีงานทำมีเงินเดือนใช้ คนอีกนับล้านไม่มีงานทำ”
นานๆที ที่เด็กซ์จะออนไลน์ตอนกลางวัน
แต่จะคุยเรื่องดราม่าป่ะ เรายิ่งอ่อนไหวง่ายอยู่ด้วย
“ไลน์คุณอะไร ผมลืม”
Scroll เลื่อนหน้าจอขึ้นไปสิพ่อเอ๊ย ยากตรงไหนฮึ
เหมือนมองไม่ชัด รู้สึกว่าเด็กซ์จะขอไลน์เรานะ
ณ จุดนี้ต้องว่องไว
“joey_joey”
แวบเดียว มาแล้ว
“555”
“เดี๋ยวทักไปใหม่นะ”
“คับ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดก็ถึงพาร์ทคุยไลน์กันซักที สบายคนเขียนแล้ว 55
ปล.1 ขอบคุณทุกเม้นต์ครับผม
ปล.2 สงสารเด็กซ์หน่อยเถอะครับ ผมว่าเขาน่ารักนะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
จะรอความคืบหน้าอย่างสงบ
:katai5:
-
ตอนที่ 17
“ผมลบโปรแกรมแชทอันนั้นไปแล้วว คอนเฟิร์ม” 12.21 น.
“จริงๆก็ไม่ต้องลบ” 12.21 น.
“มันอยู่หน้าจอ ใครเห็นดูไม่ดีครับ” 12.26 น.
“อ้างไปเรื่อย 55” 12.27 น.
“ทำไร” 13.48 น.
อันนี้เป็นประโยคยอดฮิต เวลาไม่รู้จะทักอะไรกัน
“รอคนไข้มากมายๆ” 13.49 น.
“ขี้เกียจอยู่เวรแระคับ” 13.49 น.
“ทำธุรกิจอยู่บ้านดีกว่า” 13.49 น.
“ทำไงล่ะ” 13.50 น.
“คนรวยมีทางเลือกเยอะแยะ” 13.50 น.
“เดี๋ยวไปหาทางเลือกก่อนนะ 55 ขอให้สมพรปากคุณเถอะครับ” 13.54 น.”
“กินอะไรครับ” 14.03 น.
“กินมาม่าครับผม หมายถึงมื้อเที่ยงใช่มั้ย” 14.04 น.
“ใช่” 14.05 น.
“แถวนี้ไม่มีไรอร่อยกินอ่ะ” 14.06 น.
ว่าแล้วเราก็แป๊ะรูปไก่ทอดเคเอฟซีลงไปในไลน์ ป๊ะเข้าให้
“วันนี้อยากกินไอ้นี่” 14.09 น
“กินประจำเลย มันดีเหรอ 55” 20.29 น.
"ก็นานๆกินที แต่ช่วงนี้กินบ่อยนิดนึง” 20.48 น.
"ผมนอนแล้วนะ ฝันดี คิดถึงนะครับ” 22.31 น.
“ทำงานบ้าน 55” 22.31 น.
ไปรีดผ้าอีกรึไง เด็กซ์
“ทำกลางคืนนี่นะ” 22.32 น.
“รีดผ้า” 22.33 น.
นั่นไง รีดตลอด
“ไม่มีคนใช้แบบคุณ” 22.33 น.
“เว่อร์ ผมก็ไม่มี” 22.34 น.
“ขอหลับก่อนนะครับ คุณก้อห้ามหนีผมไปไหนด้วย พรุ่งนี้คุยกันนะ” 22.40 น.
“ 55 นอนเลย” 22.41 น.
รูปโปรไฟล์ในไลน์ ก็ไม่มีหน้าเด็กซ์
ช่างเก็บเนื้อเก็บตัวจริงๆเล้ย
สู้เว้ย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คนเขียนขอพักเอาแรงก่อนนะครับ เขียนมาสี่ตอนแล้ว
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
คุยไลน์แล้ววว :hao7:
เบื่อแอปหาคู่เหมือนกัน
-
โอ้ฮัดช่า! เรื่องนี้ดูมีเงื่อนงำซับซ้อนซ่อนเงื่อน... (เอ๊ะ?)
พักผ่อนให้เต็มอิ่ม แล้วมาอัพต่อนะคะคุณณณณณ
:hao5: :hao5: :hao5:
-
:L1: Finally it's LINE.
ตอนที่บอกว่าคุยกับคุณคนเดียวมันแบบ แอร๊ย โจรุกอีกๆ ชอบอ่า
เด็กซ์ก็มีมุมน่ารักแหละแต่แบบกวน ๆ. 555+
-
:ling2:
-
นี่เริ่มหมั่นไส้เดกซ์แล้วนะ ลึกลับเกิน 555
-
วันนี้ไปธุระข้างนอกทั้งวัน
กลับมาอีกที ได้อ่านหลายตอนเลย
แต่เขาคุยไลน์กันแล้ว เด็กซ์ก็ยังลึกลับ
อยากจะรู้ว่านายปากแข็งทำงานอะไร
หรือจะเปิดร้านซักรีด หรือจะเป็นหมอ
หรือนักธุรกิจ หรือนักดนตรี เพ้อเจ้อว่ะ
-
ใจอ่อนมาคุยไล แล้วว แต่ำม่ยอมโชวรูปซะทีหรือจริงๆเดกซ์เป็นคนใกล้ตัวโจคะ
-
:jul3:
เขียนได้อารมณ์มากค่ะ เข้าใจตัวละครทั้งคู่ แต่แอบชอบนายปากแข็งแฮะ ^0^
-
[ :katai5:u]ตอนที่ 18[/u]
“ผมข้อเสียเยอะนะ ขี้งอน ขี้เบื่อ ขี้น้อยใจ บางทีก็เอาแต่ใจ โลกส่วนตัวสูง” 09.18 น.
ก็อยากบอกนิสัยตัวเองไปให้เด็กซ์รู้ ทำยังกะตกลงเริ่มคบเป็นแฟนเลยเนาะ
“ผมก็น่ารำคาญ” 09.19 น.
รู้ตัวก็ดี ที่สำคัญเลยนะเด็กซ์ ชอบทำให้เรามโนไปเรื่อย
“ผมเดินไปดูรถ ยางซึม ยางรั่วอ่ะ” 09.19 น.
“ไปทับอะไรมา” 09.42 น.
“ไหนว่าขี้เกียจขับรถ” 09.42 น.
“ก้อไม่ขับไง รถอยู่เฉยๆ ลมยางมันก้อซึมรึเปล่าคับ” 12.15 น.
"มะกี้มัวแต่เขียนนิยาย ไลน์มาก้อไม่ได้ยินเสียง 12.16 น.
“เขียนนิยายลึกลับสิ ยางรถรั่วเอง” 13.46 น.
“55 คุณก้อช่างคิดนะ” 13.47 น.
“ รถมือ 1 หรือมือ 2” 14.04 น.
“มือหนึ่งคับ” 14.05 น.
“งั้นก็มีคนเข้ามาปล่อย” 14.05 น.“
ไลน์คุณมา ไม่เห็นมีเสียงเลย ไลน์ชวนเล่นเกมส์ เสียงงี้ดังเชียว” 14.05 น.
“ออกแนวสืบสวน สอบสวน” 14.06 น.
นี่พูดเรื่องเขียนนิยายอยู่ใช่มะ เด็กซ์
“ยางรถผมเคยปะมาแล้ว ซื้อมาสามปีแล้วนี่นา” 14.06 น.
“นี่คุณ เขามีแชทลับด้วย” 15.25 น.
“ยังไง” 16.45 น.
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เคยอ่านในเน็ต” 16.45 น.
“อ่านมาว่าไง” 16.46 น.
ดูเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือเนาะ
“ประมาณว่าดาราคุยกัน แล้วคุยกันเรื่องส่วนตัว มีคนแคปมาให้ชาวบ้านอ่านได้” 14.47 น.
“ไลน์เลยมีแชทลับป้องกันเหตุการณ์นี้ไว้” 14.47 น.
“อ๋อ” 14.48 น.
“คนแคปก็คือคนคุยด้วยหรือในไลน์กรุ๊ปใช่มั้ย” 14.48 น.
“คงจะงั้นล่ะครับ” 14.49 น.
“ยังไงก็แคปได้ใช่มั้ย คนที่อ่านน่ะ” 14.49 น.
“คงจะงั้นล่ะครับ” 14.50 น.
“(คนเขียนขอเซนเซอร์ชื่อดาราที่ถูกพาดพิงนะครับ)”
“คุณเคยอ่านมั้ยล่ะ ข่าวดังเลย” 16.52 น.
“รู้คร่าวๆครับ” 16.52 น.
“ฝนตกหรือเปล่าคุณ” 18.58 น.
“อ๋อ เขาวางแผนกันดี” 19.03 น.
อันนี้เด็กซ์เขียนถึงดาราที่ตกเป็นข่าวช่วงนั้น ที่คุยกันเมื่อซักครู่
“พูดยังกะคนวงใน” 19.04 น.
“ฝนยังไม่ตก แต่มืดมาก” 19.05 น.
“สว่างๆแล้วก็มืด สงสัยเวลาโลกจะแตก คงเป็นแบบนี้” 19.05 น.
“love sick เล่นช่องไหน ผมติดกล่อง PSI” 19.06 น.
“ช่อง 9” 19.08 น.
“กดเลขเก้าหรอครับ” 19.08 น.
“กดปุ่มสีเขียวดิ” 19.09 น.
“ของผมก็ PSI” 19.09 น.
“ตรงไหนของรีโมทอ่ะ” 19.10 น.
“ด้านล่างซ้ายๆ” 19.10 น.
“ทำไมถึงจะดูล่ะ” 19.11 น.
“เห็นคุณพูดถึง ได้อ่านนิยาย พูดถึงกันในเวบ” 19.13 น.
“คุณต้องไปดูในยูทูปย้อนหลังก่อน” 19.13 น.
“ไม่เป็นไร ผมพอจำเนื้อเรื่องได้” 19.13 น.
แล้วก็นี่เลย เด็กซ์ส่งลิงค์เวบของ เลิฟซิค ตอนที่ 1 มาให้เราดู
“แค่นี้นะ” 19.15 น.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จากใจคนเขียน
ขอร้อนตัวก่อน ขี้เกียจคิด dialogue 555
เรื่องนี้เรื่องจริงของคนเขียนครับ ก็ไม่เชิงจริงเป๊ะๆ นะ
ตอนช่วงคุยโปรแกรมแชทกับเด็กซ์ ก็ต้องระลึกถึงบทสนทนากันบ้าง อาจจะต้องแต่งอะไรเพิ่มเติมหน่อย ให้ตีเป็นความจริงซัก 70 – 80 เปอร์เซ็นต์ แต่ตอนคุยไลน์กันนี่ แทบจะยกกะบิมาพิมพ์เลยล่ะ
เด็กซ์บอกเขียนได้ นิยายเรื่องนี้ บอกเชิงทีเล่นทีจริงด้วยนะ แต่ผมไม่ได้บอกชื่อนิยายไปหรอก เผื่อนึกคึกมา search เจอ…อาย 55
นิยายเด็กซ์ไม่ชอบอ่าน แต่ชอบคิดพล็อตให้ผม ทำยังกะผมเป็นนักเขียน best seller
ปล.1 ตอนต้นบทสนทนาไลน์ คือต่อยอดการคุยจากโปรแกรมแชทที่ผมลบทิ้งไปแล้ว เด็กซ์ชอบคิดพล็อตจะให้ผมเขียนนิยายนู่นนี่ คนอ่านอาจจะงงๆเนาะ
(ผมเคยเขียนนิยายในเล้าเป็ดมาเรื่องนึง แต่ลบไปแล้ว)
ปล.2 บทสนทนาในไลน์ อาจจะไม่ smooth มีภาษาวัยรุ่น อ่านไม่รู้เรื่อง ขออภัยครับ
ปล.3 ขอบคุณทุกเม้นต์นะครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
นั่นไง ลางสังหรณ์แม่นจริงงงงง กะแล้วว่ามันต้องมีอะไรรร
ส่วนตัวเราชอบคนน่าค้นหาแบบตาเด็กซ์นะ เรียนรู้กันผ่านตัวหนังสือ แม้ไม่มีหน้าตาโชว์ให้เห็นแตาก็ยังส่งผ่านความรู้สึกดีๆไปถึงกันได้ ชอบบบบบ :hao5:
-
เมื่อไหร่จะได้เจอกันน :ling3:
-
อยากบอกว่า เรื่องนี้เรียบง่าย แต่หยุดอ่านไม่ได้เลยค่ะ
-
ว่าแล้ว มันมีเค้าลาง
เฮ่อ
คุยกันแค่นั้น มันจะพอเราะ เด็กซ์ช่างเอาใจยากซะจริง
ไม่รู้เรื่องอะไรกันเลย เผยทีละตี๊ดสินะ
จะเจอกันตอนไหนนะ แล้วเด็กซ์อาชีพอะไร อยากรู้แล้วสิ มันช่างลึกลับจริงๆ
:m28:
-
มนุษย์ลึกลับ มนุษย์มึน มีตัวตนอยู่จริงๆสินะเด็กซ์ :ling2:
-
:ling3:
-
คิดแบบคนนอกคงเชียร์ให้เลิกคุยได้แล้ว ชอบทำเราเสียใจบ่อยจริง(มโนตลอดด ทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเล้ยยย)
แต่พอเอาตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ บอกเลยว่าไม่ยอมถอยแน่ ถ้าใจเรายังไม่เปลี่ยน ถ้าเขายังไม่แสดงตัวว่ามีแฟนแล้ว
เด็กซ์นี่ยังไง ทำตีมึนตลอด น่าหมั่นไส้ในบางครั้ง แต่บางทีก็อยากจะกระโจนเข้าใส่แล้วเค้นคอถามซะเหลือเกิน
รออ่านนะคะว่าเมื่อไรจะมีพัฒนาการมากกว่านี้ เพราะตอนนี้เราเมมโมรีไว้แค่ ชื่อ งานอดิเรกที่ชอบรีดผ้า(?) กับกลัวผี
-
จริงด้วย
อ่านเพลินจนลืมไปเลยว่ามันเกี่ยวกับไลน์ตรงไหน
ตอนอ่านแรกๆ ตอนนี้เข้าใจละ
จะเข้าเรื่อง เจอฮุกเข้าแล้วใช่ปะเนี่ย
รอตอนต่อไปน้าาา
:katai5:
-
ว้ายๆๆๆ 70-80 เปอร์
ฟินเพิ่มอีกหลายเท่า
เด็กซ์คงมีดีหลายอย่าง
ถึงทำให้โจหายเบื่อ
-
:-[. อ่านแล้วคิดถึงอดีต สมัยแชทกับแฟนในเกมออนไลน์ กว่าจะได้เจอหน้าก้อนานพอดู :mew5:
เชื่อแล้วว่าเด็กซ์มีเสน่ห์ (ลึกลับ) ถ้าไม่มีคงเลิกคุยไปนานแล้ว
-
โอ๊ย คนอย่างเดกซ์มีตัวตนหรือนี่
ฝากเบิดกะโหลกสักที่นะ 555
-
เป็นคนลึกลับมาก~~~
-
เรียลลลลลลลลลลลลลล :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อาฮะ.....สรุป..อิงมาจากเรื่องจริง
อยากรู้ตอนที่เจอกันจัง
-
ตอนที่ 19
“ทำไร”
“รอดูเลิฟซิคคับ 55”
อยากให้ดูไม่ใช่เหรอเรื่องนี้ จริงๆอ่านในเวบนิยายฟินกว่าเยอะ แต่ก็นะ..ตามใจเด็กซ์อยู่แล้ว
“อาบน้ำยัง”
“มาสามทุ่มครึ่งใช่ป่ะ”
“มันมาสามทุ่ม”
“งั้นไม่ต้องอาบแล้ว”
“งั้นผมไปเปิดทีวีก่อนนะคุณ”
“ยังไม่เห็นมาเลยนิ”
มีแต่รายการไนน์เอนเตอร์เทนอ่ะ
“จบรายการนี้ก่อน”
“บางวันมันก็มาเร็ว”
“วันนี้ข่าวคงเยอะ”
“โอเคครับ”
อ่า ในที่สุดซีรีส์เลิฟซิคก็มาซะที ไตเติ้ลสีชมพูฟรุ้งฟริ้งๆด้วยน้า ขอประเดิมวันแรกที่ดูซะหน่อย
หลังจากดูซีรีส์เสร็จ ข้อความเด้งขึ้นมาเลย
“เป็นไงมั่ง”
“ปุณณ์หล่อน้อยไปป่ะ”
“เค้าไม่หล่อในหนัง”
“ดูไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็คงหล่อ”
แสดงว่าเด็กซ์คงคิดเหมือนเรา คือเห็นหน้าไอ้เจ้าน้องที่เล่นเป็นปุณณ์ “ชินว่าไม่หล่อ” จนชิน
“โน่ โอเคใช้ได้ แอคติ้งดี ปุณณ์เล่นแข็ง โดยเฉพาะซีนในห้องนอน”
ว่าแล้วเด็กซ์ก็แป๊ะรูปเจ้าน้องปุณณ์ที่ถ่ายรูปกับแฟนคลับให้เราดู
“ตัวจริงปุณณ์หล่อเหรอคุณ”
“คุณก็ดูรูปเอาดิ”
อืมๆ ก็ใช้ได้นะ รึแสงมันสาดช่วยเปล่าหว่า 55
“ฉากไหนเค้าก็เล่นแข็งหมดแหละ”
“น้องผู้หญิงเล่นดี”
“อ่อ 55”
“น้องแป้งก็น่ารัก”
“เปลี่ยนปุณณ์จะดีมาก”
คือเราก็แบบคิด หาน้องที่หล่อกว่านี้เล่นเหอะ คนอื่นในเรื่องทำไมแคสมาดูหล่อๆกันได้
“ผมดูจบไม่รู้ตัวเลย”
“แฟนกันต้องหน้าตาดีทั้งคู่เหรอ”
“คนหน้าตาไม่ดีก็แย่สิ”
อันนี้พูดถึงเรื่องใคร ตาเด็กซ์
“โน่ก็เล่นดีนะ เข้าหาปุณณ์ตลอด มุ้งมิ้งดี”
“คุณต้องดูตอนแรกๆ”
“จริงๆ ปุณณ์ต้องหล่อ มาดคุณชาย นิ่ง”
“ปุณณ์ร้ายมาก”
“เหรอ”
สงสัยต้องย้อนไปดูยูทูปตอนแรกๆซะแล้ว
เอ๊ะ คุ้นๆว่าชอบดูละครผี เกมส์โชว์ ซีรีส์แบบนี้ดูได้ ?
“ใช่”
“สงสารโน่เลย”
“ผมว่ายูริน่ารัก เหมาะกับโน่นะ”
“แต่ผมยังไม่เห็นหน้าเอม”
“ยูริมาจีบโน่ ตื๊อตลอด”
“คุณรีบย้อนไปดูเลย”
หรา ต้องรีบขนาดนั้นเลยใช่มะ
“น่ารักขนาดนี้ต้องไปจีบเขาอีกเนาะ”
“ตอนต้นเรื่อง มีคู่รักสามเส้าใช่มั้ย”
“ไหนว่าอ่านมาแล้วไง”
“ในนิยาย มันไม่มีนิ ผมก็ลืมไปมั่ง”
“คุณนี่ก็นะ”
จะจับผิดเราหรอ นิสัยไม่ดี
“เดี๋ยวจะนอนแล้วน้า ฝันดี คิดถึงคับ”
“ฝันดี”
ตั้งแต่คุยไลน์กับเด็กซ์ ถ้าไม่คิดไปเอง เหมือนลักษณะการเขียนเปิดเผยมากขึ้น ไม่เก๊กมากเท่าแต่ก่อน ถึงจะไม่บอกเรื่องส่วนตัวให้เราทราบก็ตาม
เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คนเขียนขออนุญาตเขียนนิยายเป็นแบบไดอารี่เชิง based on true story เนาะ
เขียนแบบไลน์อย่างเดิมดูแข็งๆ อ่านไม่รู้เรื่อง
ขอเอาแต่ใจนิดนึงนะ 55
ปล. ขอบคุณเม้นต์ทุกท่านมากเลยนะครับ
ปล. ก็ยังไม่ค่อย smooth ขออภัยๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
เราเป็นแฟนนิยาย lovesick เหมือนกัน ตั้งใจดูตอนแรก แต่กลับ :เฮ้อ:
ดูๆไป ปุณณ์มันก็หล่อเองแหละ ตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่ แต่โน่รัศมีจับมาก
เรื่องนี้เราดูไม่จบ ดูแล้วเฟล
555
มาซีเรียสเรื่องนี้ทำไมเนี้ย
ตอนนี้ก็คุยกันยาวขึ้นแล้วสิ
แล้วจะได้เจอกันเด็กซ์ตอนไหนนะ :mew3:
-
ท่าทาง เด็กซ์เป็นแฟนตัวยง เลิฟซิกนะ 555 อยากรู้จังว่าเด็กซ์ ทำอาชีพอะไร รอๆๆๆๆๆ
-
:katai1:
-
ไม่เคยอ่านเลิฟซิคเลย มันไม่ใช่แนวจริงๆ :z2:
-
ไม่น่าเชืีอว่าอย่างเด็กซ์จะชอบดูละคร
-
มาจากเรื่องจริงด้วย :hao6:
-
:m20: ติดละครด้วย
-
มันยาวแบบว่าจุใจคนอ่านมั่กๆ
เรื่องนี้มันคือเรียลมันฟินตรงเน้
แต่ก็แอบอึดอัดแทนโจอ่ะอีตา
เด็กซ์ทำตัวลึกลับเกิ๊นเราแอบ
ท้อแทนเลยอ่ะแต่ว่าถ้าคุยเรื่อยๆ
มันก็ดูชิลดีแบบเรื่อยๆไม่ต้องคาด
หวังอะไรมากแต่โจก็แอบมโนบ่อย
อยู่อ่ะนะ55555566666666
-
ตอนนี้ชิลมากๆ
แต่ก็นะเราไม่เคยอ่าน เคยดูเรื่องนี้เลย
Love sick เนี่ย :mew5:
-
เห็นด้วยทุกประการ เรื่องเลิฟซิค
ในนิยายคือชอบมาก แต่หนังไม่โอเค TT'
เลยไม่อยากติดตาม กลัวมันทำลายจินตนาการที่เคยคิดตอนอ่านนิยาย
รอตอนต่อไปค่าาา
-
:katai4:
-
เห่ยยยย เรายังรออยู่นะคะขุ่นโจอี้
เรารอขุ่นที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ /กระซิกๆ
เฝ้ารอมองคุณพายเรือเคียงคู่กับตาเด็กซ์เคล้าแสงจันทร์ ฮริ้งงง
แอบเห็นนะว่าไปอ่านนิยายเรา ดังนั้น..
...อัพเถิดท่านนน
:hao5:
-
ตอนที่ 20
แอบชะโงกไปดูหน้าจอไอแพดเจ้าน้องเอ๋ ที่คุยไลน์กับแฟน
ชิ..คุยกันที่บ้านยังไม่พอรึไง อิจฉานะ
“เดี๋ยวพี่โจงอนหนูอีก จะคุยอะไรคะ”
ถูกต้องๆเลย สนใจเราด้วย คนตรงนี้เหงาใจมาก
“น้องเอ๋ พี่ว่ามันนานไปป่ะ จะสองเดือนแล้วนะ ทำไมเด็กซ์เค้าไม่พูดไม่บอกไรพี่ซักอย่าง”
ก็ดีใจเวลาได้คุยไลน์กะเด็กซ์ สมมติถ้าเราไม่ไลน์ไป เด็กซ์ก็ไลน์มาหา
แต่มันก็ดีใจแบบหน่วงๆ แค่สงสัยทำไมต้องปิดบังกันขนาดนี้
“พี่โจ”
“หือ”
“พี่โจไม่ต้องคาดหวังอะไรมาก เอาแค่มีเพื่อนคุยทุกวัน หนูพูดตรงๆนะ เกย์ส่วนใหญ่เป็นแบบนี้กันรึเปล่า รักง่ายเลิกง่าย”
“ อือ”
คงเป็นเพราะใจตัวเองที่ต้องไปชอบเค้ามากขนาดนี้ ทั้งที่ไม่รู้จักนิสัยใจคอ หน้าตา
แล้วเราจะนอยด์ทำไมนักหนา เฮ้อๆๆ
สมัยคบกับแฟนคนก่อน เราเลิกกะเค้าง่ายมาก สาเหตุคือแค่เบื่อ เพราะเราเอาแต่ใจ เราต้องขับรถไปรับแฟน แล้วเราอยากนอนอยู่บ้านมากกว่า แฟนก็เลยบังคับให้มารับ ไอ้เราก็รำคาญ กดปิดมือถือ ไม่ง้อ ไม่โทรตาม ไม่คิดถึง ไม่อะไรทั้งนั้น แปลว่าเรารักเค้าไม่พอใช่มั้ย ?
แต่สำหรับเด็กซ์ มันไม่ใช่
เหตุผลของความต่างคืออะไร
หรือพอเราเห็นหน้าเห็นตัวเด็กซ์จริงๆ เราก็คงเบื่อ
เรานิสัยร้ายจะตาย..
“คุณกินข้าวเช้ารึเปล่า”
“กินครับ”
“นึกว่ากินแต่กาแฟ ไม่ดีต่อสุขภาพ”
“กินเกิน ไม่กินขาด”
สงสัยจะหมายถึง กินกาแฟมากเกิน ไม่มีทางจะกินน้อยๆอยู่แล้ว
“กระดูกพรุน ข้อเสื่อม เดี๋ยวเถอะ”
“ไม่ใช่กาแฟ หมายถึงกินอาหาร”
หมายถึงเด็กซ์กินจุหรอ
มาเหอะๆ อ้วนไม่อ้วนก็เอาหมด ขอให้เป็นเด็กซ์
“คนบางคนผ่านมาแค่ช่วงสั้นๆแต่สำคัญไปชั่วชีวิต #lovesicktheseries#”
เอามาจากคำคมท้ายซีรีส์เลิฟซิค ที่อยากบอกให้เด็กซ์รู้ ช่างเหมาะเหม็งกะชีวิตเราตอนนี้จริงๆ
“555”
แหม่ อีคำตอบที่ใช้เป็นเลขหัวเราะ มันก็น่าโมโหพอๆกับการเปลี่ยนเรื่องนะ
“ดูตอนย้อนหลังยัง”
“ยังเลยคับ”
“ผมอยากเห็นน้องคนที่เล่นเป็นเอิ้นเล่น เขาบอกว่าเล่นดี”
“ผมขอเขียนนิยายก่อนน้า”
“ไม่ดูซักที นิยายเขียนทีหลังได้”
“เดี๋ยวดูน้า คุณเอาแต่ใจจังเลย”
“ผมบอกเอาแต่ใจยังไง”
“อ่านเวบไปเถอะ ไม่ต้องดูหรอก”
“แบบนี้เรียกตามใจมั้ย 55”
เด็กซ์นี่ก็ นิสัยยังกะเด็กๆ อยากได้อะไรก็ต้องได้ บังคับเราอีก
แต่ก็อย่าว่าเค้าเลย อย่างงี้น้อยไปถ้าเจอเรา
“ผมลองเปิดแล้ว เน็ตมันช้าอ่า”
“ผมว่าต้องไปดูซีรีส์ที่ร้านเน็ตล่ะ มันเร็วดี”
“ปล่อยให้ตัววิ่งมันนำไปก่อนแล้วค่อยกดดูได้มั้ย”
“ค้าบ คุณอยากให้ผมดูให้ทันคุณ แล้วจะได้คุยกันรู้เรื่องล่ะสิ”
“ผมจะปิดหน้าตาปุณณ์บนจอ เล่นไม่ฟีลลิ่งเลย”
“ 55 วันนี้พูดแบบนี้ วันหน้าอย่าพูดอีกแบบล่ะ”
เป็นแฟนคลับเค้ารึไง เชียร์จัง
---------------------------------------------------
“วันนี้ดูรายการไร”
“ the dish เมนูทอง”
“เคยดูมั้ย ช่อง 1 workpoint”
ว่างเนอะ ไอ้เรานี่ปั่นนิยายแทบทุกคืน
“ผมไม่ค่อยดูทีวี”
“เห็นที่บ้านดูชิงช้าสวรรค์”
“วันนี้คุณต้องรีดผ้าอีกมั้ย”
ถามไปก่อน เหมือนรีดผ้าเป็นงานอดิเรกของเด็กซ์
“ไม่นะ นอนเล่นสบายๆ”
“วันนี้ผมกินเยอะเลย นมดีน่า กาแฟ ข้าวกล่อง”
“คนไข้ก็ซื้อน้ำแดงกุมารทองมาฝาก”
“อร่อยมั้ย”
“อร่อยมั่ก”
“กุมารทอง ?”
“ก็เวลาเขาถวายอะไรให้กุมารทองตามศาล มักเป็นพวกน้ำแดงน้ำเขียวไง คุณเคยเห็นเปล่า”
“เคยสิ”
อ่ะ แล้วเด็กซ์ก็ส่ง official MV เพลง สั่น ของซีรีส์เลิฟซิคมาให้เปิดฟัง
ฟังๆ มันก็เพราะอยู่นะ
เด็กส์เป็นแผนกโฆษณาประชาสัมพันธ์ให้ซีรีส์เรื่องนี้ป่ะเนี่ย อวยบ่อยจัง
“นี่คุณ วันนี้มีคนไข้ในคลินิกยาต้าน เค้าใช้ถุงยาง ปรากฎใส่แล้วถุงแตกเลยต้องรีบมาหาหมอ ต้องกินยาป้องกันไว้ก่อน”
“คนใส่ถุงไม่เป็นก็มีนะคุณ”
“ใส่ถุงไม่เป็นคืออะไร”
“ก่อนใส่ เค้าไม่บีบปลายก่อนสวม”
“คนไม่เป็น มีอะไรกับคนที่เป็นเหรอ”
“คนจะใส่ยังไม่รู้ผลเลือดตัวเองชัวร์ๆ แล้วไปมีอะไรกับคนที่เป็นไง”
“คนมีอาการยังไง ถึงมาตรวจเลือดดูเอดส์”
ถามอีกแระเรื่องนี้ สงสัยจะนอยด์บวกย้ำคิดย้ำทำเล็กๆ
“ตลอดๆ คุยเรื่องนี้ทีไร คุณถามเยอะทุกที”
“ภายในกี่เดือน ถ้าเราไม่มีอะไรกับใคร แล้วมีอาการปกติ ถือว่าปลอดเอดส์เลยใช่มั้ย”
“ 3 เดือน ครัช”
“อาการแบบไหนมั่ง ที่สงสัยว่าจะเป็น”
“น้ำหนักลด ถ่ายเหลว อ่อนเพลีย ผื่นคัน ต่อมน้ำเหลืองโต”
เขียนเป็นยันต์แปะหน้าผากบอกเลยดีป่ะ ฮึๆๆ
“คนภูมิดีๆล่ะ ต้องกี่เดือน”
คอนเฟิร์มแระ ว่าตานี่ “ย้ำคิดย้ำทำ” แถมขี้วิตกอีกตะหาก
“กินนมเปรี้ยวมากๆถ่ายเหลวมั้ย”
“อย่าเพิ่งไปยุ่งกับนมเปรี้ยว”
“เอาตัวเลข 3 เดือนนี่แหละ"
"คุณไม่ได้ไปเอากับใครก็ไม่ต้องกลัว”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยครับที่ติดตามอ่าน ดีใจๆ :hao5:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
:katai5:
-
เด็กซ์ๆคะ ถามแบบนี้หมายความว่าไปเอากะใครมาใช่มั้ย...
ตอบบบบบ 5555555
โจทำยันต์แปะไม่ได้หรอก รุ่นนี้ต้องทำเป็นโปสเตอร์รณรงค์+ภาพประกอบ แจงรายละเอียดโรคเลยค่ะ :hao7:
-
เด็กซ์นี่ ขี้กังวลไปป่ะ ก็อย่างว่าแหละเนาะครั้งแรกมันก็กลัวบ้างอะไรบ้าง o18
แล้วนี่ตกลง เด็กซ์มีอะไรเกี่ยวข้องกับ lovesick ป่ะเนี้ย หรือว่าที่ร่ำไรให้ดู เพราะจะได้คุยกันได้ถูกคอเฉยๆ
หรืออะไร
คุยไปเรื่อยๆ ชีวิตมันก็อย่างงี้แหละ
:katai5:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hเมื่อไหร่จะได้เจอกันค่ะ อิพี่ดจก้อกล้าๆๆๆหน่อยสสสิ่
อิพี่เด็กกกก้อ
เพลียยยค่ะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
จริงๆนะ ตาเด็กซ์สนใจเรื่องอะไร จะเน้นแต่เรื่องนั้น555
-
เหมือนเด็กซ์จะเด็กกว่ารึเปล่านะ อิอิ เดาเอา
-
เด็กส์ไปซั่มกับใครมาแน่ๆ
รอดูวันเจอกัน อิอิ
-
:hao7: เหย สนใจจริงจังนะ ไหนบอกว่าไม่มีก้ออยู่ได้ไง แอบไปซั่มกับใครมายะ
แชทกับเด้กซ์มีนอยตลอดๆ เชื่อสิว่าโจก้อแอบคิดว่ามันถามงี้ไปเอากับใครมาป่าวว้า :z3:
-
เด็กซ์เหมือนชอบดูหนังเลิฟซิคมากอ่ะ
เอามาวิเคราะห์ทุกฉากทุกตอนแต่ว่าเรา
ว่านะคนที่เล่นเป็นเอิ้นก็เล่นแข็งอยู่นะไม่ใช่
แค่ตัวเอกที่เล่นเเข็ง อ้าวนอกเรื่องไปไกลละ
สู้ๆค่ะรอตอนต่อไป :katai5:
-
ไปทำกับใครมาหรือปล่าว? หรือว่าถามเตรียมความพร้อม :hao3:
-
ตอนที่ 21
“ทำไร”
“กินข้าวเที่ยงคับ ผมหิว”
“ผมกินจนอ้วน มีแต่คนทัก”
ฟังดูเด็กซ์กังวลเรื่องนี้ รึจะชิลล์ๆนะ
“อย่าอ้วนมากนะ”
“ทำไม”
“ก้ออ้วน โรคเยอะไง”
ลึกๆก็ไม่อยากมีแฟนอ้วนด้วยแหละ
“คนเป็นเอดส์ มีอ้วนขึ้นมั้ย”
วนเวียนถามแต่เรื่องนี่จริงวุ้ย
“ผลข้างเคียงจากยา มีอ้วน แต่อ้วนแบบลงพุง”
“หัวใจ ความดัน ไขมัน โรคไต เยอะแยะ”
“ดูจากภายนอก บอกได้มั้ยว่าใครเป็นไม่เป็น”
เฮ้อ…ถ้าตกลงเป็นแฟนกับเรา เดี๋ยวจะติววิชาเอดส์ศึกษาให้ตัวต่อตัวเลย
“เจาะเลือดคับ จบนะ”
“ผมงดมีเซ็กส์ 2 ปีดีกว่า”
ได้ๆงดกับคนอื่น ถ้ากับเรา ก็อนุโลมให้มีได้
แป๊ะรูปกับข้าวที่กำลังกินในโรงแรมให้เด็กซ์เห็นทางไลน์
“กินที่ไหน กับข้าวเยอะดี”
“กินที่โรงแรม”
วันนี้มาสัมมนาวิชาการล่ะ
“นี่ๆคุณ ผมถามหน่อยจิ”
“หน้าตาเป็นส่วนสำคัญในการคบกันมั้ยคับ นอกจากนิสัย ในมุมมองของคุณ”
“อย่าดราม่าน้า”
“หน้าตาก็สำคัญน้อยลง ตามอายุที่เราเพิ่มขึ้น”
รออ่านต่ออยู่นิ อย่าเงียบนาน
“ตอนเด็ก หน้าตาอย่างเดียวไม่พอ”
“ต้อง…”
“รูปร่าง นิสัย การแต่งตัว…”
“ดีหมดเลย ไม่ดีขึ้นมาบางช่วงเวลา ก็เลิก 555”
อ่านปุ๊บ มโนปั๊บ..เด็กซ์แม่งหล่อเลือกได้ มากเลยใช่มะ
“ผมว่าคุณคงหล่อมาก อันนี้ไม่ได้ประชด”
“ไม่นะ 5555”
ใครจะไปรู้ฟระ ไม่มีตาทิพย์
“ผิดแล้ว”
“คนไม่หล่อแต่เรื่องเยอะ ก็มีเยอะแยะ”
“อ่อ”
“อายุเท่านี้ ยังไงก็ได้ 55”
พยายามจะเชื่อ
“ผมมาคุยกะคุณตอนนี้ อายุเท่านี้ก็ดีนะ คุณจะได้สนใจผมมั่ง”
“ไม่งั้นผมไม่ผ่านเกณฑ์คุณแน่”
“ประโยคข้างบนแมวพิมพ์”
เขินรึไงไม่รู้ แป๊ะๆรูปปลาแซลมอนที่ไปกินมาเมื่อวันก่อน ให้เด็กซ์ดู
“อย่ากินดิบนะ มีพยาธิ”
“กินดิบตลอด”
พอตอบมาแบบนี้ ก็พาลคิดว่าทำไมเด็กซ์ไม่ย้อนกลับไปชวนคุยเรื่องที่เราเปิดทางไว้ล่ะ
เนียนเลยนะ
เออๆ พี่แกชอบเปลี่ยนหัวข้อเป็นเรื่องปกติ
“วาซาบิฆ่าพยาธิ ข่าวมั่วมั้ย”
“ไม่รู้ไม่ชี้”
“พยาธิไชหัวคุณแน่”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากครับ
วันนี้ง่วงจัง เรื่องเลยสั้นไปหน่อย :mew2:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
มาให้ฟินกันแบบกรุบกริบก่อนนอน
ตาเด็กซ์ สรุปไม่จบใช่มั้ยเรื่องเอดส์อ่ะ 555555+
ได้ๆ โจติววิชาเอดส์ศึกษาให้แบบตัวต่อตัวเลยนะ ฮริ้งง :hao6: :hao6: :hao6:
สรุป..ย้ำคิดย้ำทำ? ตัวอวบอ้วนก็ไม่เป็นไรนะ น่ารักดี :-[
-
อานะ
เด็กซ์จะกังวลอะไรนักหนา หรือแฟนเก่าเป็นโรค
==
ตอนไหนจะคุยกันโดยไม่เปลี่ยนเรื่องน้าา
:t3:
-
เด็กซ์เนี่ยชวนคุยไปล้านแปดยังไง
ก็ไม่วายวกกลับมาเรื่องเอดส์เรื่อย
ไปเจอไรมาป่ะเนี่ยรู้สึกเหมือนจะกังวล
แปลกๆ :a5:
-
นัดมาติวด่วนๆ เอาให้เคลียร์เลย
-
เอ๊ะหรือว่าเด็กซ์เราอยู่ในกลุ่มเสี่ยงนะหรือเคยมีอะไรกับคนเป็นโรคนี้ (เริ่มมโนไปเอง 55) ดูกังวลกับเรื่องนี้จัง อยากรู้แล้วว่าเขาคือใคร อิอิ
-
อ่านเพลินเวลาแชทคุยกันอยากเห็นหน้าเด็กซ์จาแย่(จิงๆคนอ่านก็ไม่เห็นนะแต่อยากเห็นแทนโจอิอิ :haun5:
-
เด็กส์เอาแต่ใจอ่ะ
ตอนแรกก็น่าลุ้น
แต่ตอนนี้รู้สึกว่า
อยากให้โจถอย
1 คนเปิดหมด
1 คนปิดหมด
-
ทำไมอ่านแล้วเหนื่อย แต่สนุกนะ ติดตามม
-
:z10: เราว่าโจเป็นคนตลกนะ แล้วก็อมองข้าวเรื่องหยุมหยิมได้เพราะว่าเด็กซ์กวนประสาทมาก
แอบขำตอนแช่งให้พยาธิไชหัว
-
โจมีความอดทนสูงมากนะ นับถือเลย :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตาเดกซ์จะกังวลอะไรนักหนา กะเรื่องเอดส์เนี่ย 5555
ขอเม้นท์เลิฝซิกนิดนึง ส่วนตัวดูแล้วไม่โออ่ะ แต่กะดูจนจบนะ 555
บทโน่โอเค ส่วนปุณณ์ นี่ดูจนจบกะยังไม่ชอบอ่ะ
เอิ้นที่ใครๆ ว่าเล่นดี นี่ยัง ห่ะ ดีแล้วเหรอเนี่ย
ถ้ามีซีซั่นต่อไปอยากให้เทรนเรื่องการแสดงของน้องๆ ให้ดีๆ อ่ะ
-
ตอนที่ 22
วันนี้คนไข้เยอะมาก ประสานงานแทบทุกจุดเดินพล่านทั่วโรงพยาบาล เล่นเอาซะเราเหนื่อย
นู่นกว่าจะเสร็จสิ้น ..เที่ยงครึ่ง
มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านอาหารด้านข้างโรงพยาบาล ระหว่างรอก็นั่งกดๆไล่ๆดูว่าจะมีไลน์จากเด็กซ์มาหาเรามั่งมั้ย
ไม่มีเลยๆ มีแต่ข้อความเราที่ส่งไปหา แล้วก็ขึ้น อ่านแล้ว
ตอนนี้เกลียดคำว่าอ่านแล้ว ที่สุดของที่สุด
ถ้าถามว่าเบื่อมั้ย..ไม่เบื่อ
ทำไมต้องง้อเด็กซ์ขนาดนี้
ง่ายๆ..ก็ชอบเค้า ไม่มีเหตุผลหรอก
เดินมาหาน้องเอ๋ที่เคาน์เตอร์ ไม่เห็นมีใครซักกะคน แต่คนไข้นั่งรอกันให้พรึ่บ คงจะรอตรวจกันช่วงบ่าย
ไม่เอาอ่ะ คนไข้อย่ามาเพ่งมองกดดันกันเลย คนละหน่วยงานกันน้า รีบไปดีกว่า
“ทำไร”
“ล้างเครื่องมือ”
เห็นไอ้หนูอยู่ในห้องน้ำ นั่งใช้สายยางขัดล้างอะไรไม่รู้แท่งยาวๆ
“ข้าวกินยังเนี่ย”
“แล้วดิ”
“ไปก่อนนะ พี่ง่วง”
วันนี้อยากนอน ครึ่งวันเช้ามันดูยุ่งๆเยอะๆ
“อยู่คุยกันก่อนก็ด้าย เสร็จแล้ว”
“ไม่เอาๆ พี่มีแฟนแล้ว”
เวลาคุยกับมัน มันก็ชอบมากอดเรา บางทีเราก็พาดขาตัวเองไปบนขามัน แต่ตอนนี้ทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว
“แฟนรึผัว”
“จะเป็นผัวได้ไงวะ ยังไม่ได้เอากันเลย หน้ายังไม่เคยเห็น”
“เออ แต่ผมว่าไอ้แฟนพี่คนก่อน ดูเงียบๆดี”
“เหรอวะ”
คงหมายถึงอาจารย์มหาลัย
“ไอ้หนู ตอนนี้พี่คุยไลน์กะคนที่พี่ชอบอยู่ว่ะ อย่างที่บอก ยังไม่เคยเห็นหน้า คุยมานาน ตอนคุย พี่แม่งต้องแอ๊บคุยเรียบร้อย ทำอินโนเซ๊นท์ บางทีพี่ก็อึดอัดเนาะ”
“อยากนัดเจอให้จบๆ ถ้าไม่ชอบจะได้รู้ เศร้าทีเดียว”
จริงๆ ลองโทรไลน์ฟรีหาเด็กซ์ด้วยนะ แต่พอได้ยินเสียงสัญญาณไปหนึ่งตื๊ด ชักฝ่อ เลยกดทิ้งไปเลย
“ใช่ๆ พี่ทะลึ่ง ชอบอ่อยผม”
“หรา..เหลือเอ็งคนเดียวในโลก พี่ก็ไม่เอา”
หล่อตายละ ไอ้ห่า แถมถุงยางก็ไซส์ 49
ดีแต่ปากไปงั้น ทำงานกับคลินิกยาต้าน เรื่องเซ็กส์ๆเอาสดๆอย่าหวังเลย
“พี่ปรึกษาน้องเอ๋ดีกว่า แม่งมาหาเอ็งทีไร ไม่ได้เรื่องซักที”
“ถ้าจะกินปลาดิบ ไม่กินแบบตามตลาดนัด”
นี่เป็นประโยคแรกของคืนถัดมา แสดงว่าเด็กซ์ยังค้างคาใจกับเรื่องพยาธิในปลาดิบมาก
ประโยคที่เราส่งไปเช้านี้ เด็กซ์เลยยังไม่ตอบให้รู้เรื่อง
“ผมก็ไม่ชัวร์นะ อ่านในเวบเค้าบอกว่าสามารถฆ่าพยาธิได้”
“แต่ต้องมาจากส่วนนึงของพืชชื่อไรไม่รู้ ของญี่ปุ่นเค้า”
“แต่ในไทยอ่ะ ผสมปนๆกะสารอื่น”
“กินร้านมีชื่อ พอได้มั้ย”
“เค้าคงแช่แข็งตามสูตร”
“ก็คงได้แหละคุณ”
“แต่ผมไม่กินแล้วอ่ะ กินเสร็จทีไร ต้องกินเบนด้าตามทุกทีเลย”
สมัยก่อนเคยชอบกินนะ นุ่มลิ้นดี หวานด้วย
“ทุเรียนฆ่าพยาธิได้”
แล้วเด็กซ์ก็ลากลิงค์ของกูเกิ้ลมาแปะให้ดู
ไอ้เราก็เออๆอืมๆ เพิ่งรู้นะเนี่ย
“ทุเรียนคุณอ่ะ กินกับเหล้าก็ไม่ได้ ตายเลยนะ เหม็นก็เหม็น ไม่เห็นจะน่ากิน”
“อย่ากินกะเหล้าสิ”
“จริงๆผมก็ไม่กิน เหม็น”
“เพิ่งมาปีนี้แหละ ที่กิน”
“ผมก็ว่าอร่อยนะ 555”
“น่าจะกินมานานแล้ว”
“แต่มันอ้วน”
อ่านไปอ่านมา รู้สึกเด็กซ์ให้น้ำหนักว่าชอบกินมากกว่าไม่ชอบกิน
“คนกินกันเยอะแยะ คุณไม่สงสัยเหรอ ว่ามันอร่อยยังไง”
“แถมฆ่าพยาธิได้อีก”
“แสดงว่ามันต้องมีอะไรดี”
“ทุเรียนอร่อยหวานมั้ง”
“ต่างคน ต่างจิตต่างใจคับ”
“ผมเฉยๆล่ะ”
“ผมชอบกินเงาะ มังคุด”
“อร่อยหวานมีเยอะแยะ”
“อร่อย หวาน หอม มัน นุ่ม เนียน”
“ลิ้นจี่ ประมาณนี้รึเปล่า”
“ฝรั่งเรียก creamy”
“สิงคโปร์ เค้าเอาไปออกแบบ opera house ของเค้าเลย”
“คนสิงคโปร์ชอบทุเรียนไทยมาก”
“ลองกินดูนะ 555”
เหมือนจะให้ข้อมูลชี้ชวนเยอะ แต่แอบบังคับกลายๆ ไงไม่รุ
“สิงคโปร์ผมไม่อยากไป ร้อนเหมือนบ้านเรา แต่จะอยากไปตรงมีดิสนีย์แลนด์”
“ผมกินทุเรียนแล้วมันเหม็น ไม่ชอบๆ”
“มีเหรอ ดิสนีย์แลนด์”
“มีสิ”
“นึกว่ามีที่ฮ่องกง”
“ต้องมีสิ 55”
เริ่มแถซะแล้วเรา จำไม่ได้แระว่าดิสนีย์แลนด์อยู่ที่ไหน
“แต่ไม่ไปหรอก อยากไปเจแปน ที่นี่คือที่หนึ่งในใจเรา”
“ผมถามคุณตั้งแต่ตอนเช้าเลย ไม่เห็นตอบเลยน้า”
เขียนถามเด็กซ์ไปว่า ผ่านไปสองเดือนแล้ว เด็กซ์คิดว่าเราเป็นยังไงมั่ง ประมาณนั้นแหละ
“คุณไม่ชอบกินทุเรียนไง”
อ่านปุ๊บ แป๊ะสติ๊กเกอร์คำว่า เพลียยย ตามปั๊บ
เป็นสติ๊กเกอร์ที่ช่างตรงกับความคิดเราจริง ฮ่าๆ
“แล้วคุณก็ไม่ชอบปุณณ์”
“ค้าบบ”
“หลับแล้วล่ะ”
“คิดถึงคุณนะ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณเม้นต์ทุกท่านมากเลยครับ
วันนี้ตอนเช้า ซ้อนมอไซค์ ลมเย็นวูบๆเลย โรแมนติกจัง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
อึดอัดอ่ะ
-
วรั้ยยยย อ่านมาเขอสปอยล์บรรทัดสุดท้ายเข้าไป ซ้อนมอไซ :hao7: :hao7: :hao7:
-////- รอต่อนะคะ ชักอยากเอาปลาดิบฟาดก้นตานี่ละ แหม่
-
ชอบคนแปลกๆเนอะ :m20:
-
เต็มที่ค่ะ...
-
อาร๊ายคุณเด็กซ์คะ พึ่งทำการเก็บข้อมูลเหรอคะ
สงสัยการเจอหน้ากัน คงต้องรออีกสักประมาณ สามสี่เดือนแล้วม้างนี่
:m31:
-
เด็กซ์ก็แถไปเรื่องอื่นตลอด...สงสารโจรักเขาตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า :m15:
-
อร๊ายอิตรงเรื่องไม่เท่าไหร่
เรามาฟินกะบรรทัดสุดท้าย
อร๊ายยยมันคือเรียลลลลลล
-
เอิ่มมมมมม
-
พี่ โจถ้าเจอพี่เด็กน๊า
ถาม เอาทุเรียน ตบหน้าทีเถอะ
หมั่นไส้อ่า :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ทำอย่างไอ้หนูว่าเหอะ นัดเจอ เจ็บที่เดียว เด็กซ์เราออกแนวๆกวนปะเนี่ย
-
เรื่องนี้สองเดือน ของเรานี่จะครึ่งปีแล้วยังคืบหน้าน้อยกว่าเรื่องนี้อีก แต่ก็รอ ก็ง้อ ก็ชอบอ่ะ
เหมือนนั่งอ่านเรื่องตัวเอง เพลินเลยยยย
-
อ่านตอนแรกเจอมิสเตอร์ถ้วยกาแฟนี่เงยหน้ามองรูปโปรไฟล์ตัวเองเลยค่ะ5555
เดกซ์ความลับเยอะอะ
-
:hao4: ตอนเช้าซ้อนมอไซสะท้านมากๆ ผ้าพันคอก็ยังไม่ค่อยช่วย บรื๋อ
ที่สิงคโปร์มีแต่ Universal Studio ค่ะแต่ที่ญี่ปุ่นดีกว่าเพราะมีแฮรี่ สิงคโปร์เล็กเกินไม่ แต่ถ้ามีเวลาน้อยต้องสิงคโปร์เพราะเที่ยว USS วันเดียวได้
ตอนนี้เค้ารู้เรื่องชอบ-ไม่ชอบมากขึ้นแล้วแต่ก็ยังไม่สนิทขนาดนัดเจออะ พอถึงจุดนึงอะ มันอยากวัดไปเลยว่าความรู้สึกจะเปลี่ยนรึเปล่า แบบเจอกันไหมล่ะจะได้ชัดๆกันไป
โจนี่มีหลายเรื่องคล้ายเรามากนะ ส่วนเด็กซ์นี่เรียกว่าขั้วตรงข้ามเลย
ดูพี่แกจะห่วงเรื่องอ้วน คงระยะอวบแล้วมั้งแต่ไม่เห็นออกกำลังกาย 555+
-
เราก็เพลียเหมือนกัน
เมื่อไหร่จะเจอกันว้า
-
ตอนที่ 23
“รพ. คุณมีคนมาร้องเพลงให้คนป่วยฟังมั้ย”
วันนี้เด็กซ์มาคุยเร็ว ตั้งแต่สองทุ่มสี่สิบหกนาที ถามเรื่องในที่ทำงานเราซะด้วย
“มันกระตุ้นภูมิคุ้มกัน”
“ตลกล่ะ มีมั้ย”
เด๊กซ์ ถ้าได้เจอกันจริงๆนี่ ต้องพาไปเจาะเลือดเป็นอันดับแรก แล้วก็ไปพบจิตแพทย์วิเคราะห์ภาวะย้ำคิดย้ำทำต่อเลยนะ
“เคยมีแบบว่าเชิญชวนให้คนไข้มาออกกำลังกาย”
“ทุกเช้าเหรอ”
“โยคะ ไทชิ ไทเก๊ก”
ไทชิเป็นยังไงอ่ะ ไม่เคยได้ยินชื่อ
“แต่คนไข้บอกว่า มัวแต่มาเล่นๆ รีบๆมาตรวจซักที”
“มีห้องที่มารวมกันดูหนังหลังอาหารเย็น ก่อนไปนอนมั้ย”
“มีห้องพระ ที่มีคนมาสวดมนต์ นั่งสมาธิก่อนนอนมั้ย”
“คุณ นี่มัน รพ. ไม่ใช่ รร. ประจำ”
“มีแต่จ่ายยากินเหรอ”
“ก็มีแอโรบิค”
คนไข้นั่งกันหัวดำเป็นพรืด บ่นเป็นหมีกินผึ้งถ้ารอนาน ไม่ค่อยมีคนไข้ให้ความร่วมมือหรอก
“นั่นเพื่อเจ้าหน้าที่จะลดน้ำหนัก”
“เขาเน้นคนไข้ให้ทำซักหน่อยหรอก คุณนี่”
ชอบจะมาเถียง เดี๋ยวจะโดน
“วันนี้ผมเจอเพื่อนเก่า ไม่ได้เจอกันมานาน เลยทักกัน”
ไปซื้อของที่ห้างตอนเย็นๆ โคตรบังเอิญเลย แต่คุยกันไม่ถึงนาที เพื่อนมันก็ขอตัวไปทำ part time ต่อ
“เพื่อนเก่าคุณเยอะ”
“555”
“เพื่อนสมัยเรียน”
“ไม่ใช่เพื่อนทางไลน์ ทางแชท ไม่ใช่แฟนเก่านะ"
ออกตัวไว้ก่อน กลัวเด็กซ์เข้าใจผิดอ่ะ
“เยอะกว่าสมัยเรียนอีก”
เขียนตอบมาแบบนี้ คือเด็กซ์จะเข้าใจว่าเรายังมีคนที่คุยแชทอีกหรอ
“ลบหมด บล็อกหมดแล้ว”
โอ่ย คบก็ไม่ได้ตกลงว่าจะคบ ฟงแฟนก็ไม่ได้รับปากว่าจะเป็น มันน่านักเชียว
“อาบน้ำยัง”
“อาบแล้ว”
“เร็วนะ วันนี้”
“4 ทุ่มนอน”
“ทำไมวันนี้หลับเร็วอ่ะ”
“จะพยายามไม่เกิน 4 ทุ่มครึ่ง”
“ทุกทีเห็นคุณหลับ 5 ทุ่ม”
“ไม่ดีไง”
“คนนอนเร็วสดชื่น สุขภาพดี”
“ดีแล้วล่ะคุณ”
“ผมกินวิตามินเยอะๆ คงช่วยได้”
“จะรีบหล่อไปหนาย”
“ไม่หล่ออ่ะสิ”
เบื่อเจงเว้ย คุยทีไรต้องมโนใบหน้าเด็กซ์ หู จมูก ปาก ดำ ขาว ผอม สูง อ้วน เตี้ย
“ผมเคยไปซื้อยา แล้วนั่งแท็กซี่กลับบ้านใช่ป่ะ”
“แท็กซี่ก็ถามเรื่องยาไวอากร้า”
“ทำไงให้แข็งนานกว่านี้ กินแล้วมีอาการข้างเคียงมั้ย ถามผมตลอดๆ”
“ผมไม่เคยใช้”
ก็แหงอยู่แล้วสิ ใช้ทำไมล่ะ
“แท็กซี่เค้าอายุสี่ห้าสิบ เมียเค้า need มันจำเป็นละมั้ง”
“บอกให้เค้าออกกำลังกาย คุณก็แนะนำเรื่องอื่นๆไปด้วย”
“เค้าขับแท็กซี่ ไม่มีเวลามาออกกำลังกายหรอก”
“ผมมีวิธีเด็ดๆโดยไม่ต้องพึ่งยา”
“คือ”
“55 มีปัญหาเหรอ”
“นอนดีกว่า”
“อะไรอ่า”
“คุณนิ”
“เบื่อคุณแระ”
อะไรฟระ สงสัยไม่รู้แล้วทำมาเป็นอำเรา นิสัยไม่ดี
ต้องเมมโมรี่เพิ่มข้อมูลว่าตาเด็กซ์ นิสัยกวนโอ๊ยที่ซู้ด
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากๆครับ
วันหยุดนี้จะพยายามชดเชยให้จำนวนตอนเยอะๆนะ
ปล.คนอ่านอย่าเหนื่อยใจ อย่าอึดอัดกับนิสัยเด็กซ์เลย
เด็กซ์เคยบอกผมว่า ชีวิตเค้าหักมุมตลอด
ปล. อีกรอบ คนเขียนแก้ความเข้มตัวอักษรแล้วครับ ง่วงจริง ๆขออภัยๆ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
:katai2-1: ก็งี้แหละนะ กวนใจกันไปมา
-
เด็กซ์บอกว่า วิธีทำให้อึดไม่ต้องรู้ก็ได้ อยู่กับเด็กซ์เดี๋ยวได้กระชุ่มกระชวยตลอด ฮุฮุฮุ :hao7:
ช้าๆได้พร้าเล่มงามนะฮรัฟขุ่นโจอี้ :katai5:
-
งงๆ แฮะ ใครพูดประโยคไหนล่ะเนี้ย
คุยกันทีละนิด เดี๋ยวก็สปาร์คกันเอง เชื่อดิ
:m25:
-
:mew5:
-
ถามเหมือนกำลังทำวิจัยเลย 5555 มาต่อยาวๆหน่อยนะคะ
-
ถ้าเป็นโจะแกล้งไม่คุยด้วยเลย แต่ถ้าทำจริงเค้าไม่สนใจไอ้เราเองคงหงุดหงิดกว่าเค้า 55555+
-
ชอบแกล้งแท้..
-
หายไปป่วยอาทิตย์เดียว
กลันมามีให้อ่านเยอะเเยะหลายตอนเลย
เย่ๆ :katai2-1:
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนตกถังข้าวสาร......
ฟินกระจายไปทั่วห้องแล้วคะ :hao7:
-
เมื่อไหร่จะเจอกันซักทีอ่า สนุกมากเลย เนื้อหาชวนติดตาม มารออ่านทุกวันเลย o13
-
:ling2:
-
ถ้าเด็กซ์ไม่ลึกลับ
โจก็ไม่ต้องค้นหาน่ะซิ
ปลงแล้วกับนายปากแข็ง 555
-
อยากรู้อ่ะว่าจะไปเจอกันตอนไหนแล้วคุยกัน
ว่ายังไงเด็กซ์ถึงยอมออกไปเจอ
-
ตอนที่ 24
“ช่วงนี้กูนอยด์ว่ะเพียง มโนแฟนทำกูเศร้า”
“เดี๋ยวเมิงก็หายเศร้า เลิกคุยกันไปก็จบ จบเกมก็ดีค่ะ”
อ้าวๆ ยัยเพียง วันนี้ปากเมิงหมาแต่เช้าเลยนะ ห่าจิก
“เฮ้ย กูพิจารณาแล้วเว้ย เรื่องความรักยังไม่กระทบถึงเรื่องงาน กูอยู่ต่อได้”
“เรื่องของเมิงนะคะ”
ตอนนี้อยู่ที่เราแล้ว ว่าจะสู้ต่อไปไหวมั้ย
ตอนนี้มันท้อ เหนื่อย หมดแรง อยากทำอะไรให้เด็ดขาดซักที
ผ่านไปสามเดือนกว่าๆ เด็กซ์ก็ยังกั๊กๆ ไม่มีอะไรคืบหน้า
เค้าคิดอะไรของเค้าอยู่นะ
“ผมเห็นคนในเฟสเค้าแชร์ 20 facts about me กัน”
“นี่ของผมนะคุณ”
“20 facts about me
1. ขี้น้อยใจ ปากหมา โกรธง่ายหายเร็ว เพื่อนไม่ค่อยมี ถ้ามีคือรักมาก
2. โรคประจำตัวเยอะ โตมาดีขึ้นบ้าง
3. ตอนเรียนมหาลัยโง่มาก เกรดอยู่ท้ายๆของชั้นปี จบมาค่อยดีขึ้น ระหว่างเรียนมีไปแอบชอบ คนอื่นตามประสา poppy love เท่าที่จำได้ 3 คน ผู้หญิงด้วยนะ :]
4. เคยถูกแมงป่องกัด ผึ้งต่อยเป็นสิบตัว แต่ทนได้ไม่แพ้มาก แต่แพ้ยาเป็นหนักกว่านี้อีก
5. บวชพระ บวชเณรมาสามรอบแล้ว และก็ไม่คิดว่าเด็กผู้ชายจะโดนคุกคามทางเพศได้ ความคิดตอนนั้นนะ
6. ดูหนังเศร้าแล้วก็อิน โดยเฉพาะในโรงหนัง น้ำตาคลอมาเลย ดูคนเดียวบ่อยด้วย ยิ่งเศร้าหนัก
7. เห็นสัตว์โดนทารุณไม่ไหว แต่ก็ไม่ช่วย เค้าจะได้ไปเกิดใหม่ มันเป็นกรรมเก่าของเค้า
8. เกลียดการแซงคิว แต่ไม่รู้พอเราแก่จะทำแบบนั้นมั้ย
9. แฟนที่เคยคบ มีทั้งวิศวะ พยาบาล เภสัช แพทย์ นักวิทย์ อาจารย์มหาลัย นักศึกษา คบนานสุดปีกว่า สั้นสุดสี่วันมั้ง
10. อาหารโปรดกุยช่ายไส้ผัก ไส้หน่อไม้ แต่ข้อเสียคือกุยช่ายติดฟันง่าย
11. ไม่รู้เป็นไง นอนไม่หลับถ้าไม่ได้อาบน้ำ เหงื่อออกนิดเดียวก็ต้องอาบน้ำ ใช้คอมเสร็จก็ต้องอาบน้ำ
12. เป็นคนทะลึ่งตึงตัง แต่ตอนเครียดก็เครียดมาก วิธีแก้คือนอนหลับ
13. เคยไปว่าคนอื่นแรงๆ แล้วรู้สึกผิดมาก ต้องไปไหว้ขอโทษเขาถึงที่ ตอนนี้ดีกันแล้ว
14. ดีใจอย่างหนึ่งที่ทุกคนในที่ทำงานรู้ว่าเป็นเกย์แต่ไม่แอนตี้ ดูที่การทำงาน
15. น้องที่ทำงานผู้ชาย สนิทกันมาก คุยทุกเรื่อง อยู่ห้องเอกซเรย์ ไม่เคยมีโมเมนต์ไปชอบมัน สนิทกันเกิน
16. เป็นผู้ใหญ่มีปัญหา พ่อแม่แยกทางกันแต่เด็ก ตอนนี้ชินแล้วเลี้ยงตัวเองได้
17. นิยายที่เขียนเอามาจากเรื่องตัวเองนิดหน่อย ไม่เยอะนะ
18. ตอนอยู่มอปลายไปอยู่ต่างจังหวัด กลัวเอ็นท์ไม่ติด
19. มีพี่น้องพ่อเดียวกันอีกสองคน เวลาใครถามเรื่องครอบครัว ไม่อยากตอบ ทำไมต้องรู้
20. ผมชอบคุณนะ
ผ่านไปสิบนาที เด็กซ์ไลน์กลับมา
“20 ข้อเรียงตามอารมณ์เหรอ”
“น้องห้องเอกซ์เรย์หน้าตาเป็นไง”
“คุณเขียน 20 ข้อของผมหน่อยดิ”
“ผมจะไปรู้เรื่องคุณได้งาย”
“เบื่อคุณแระ”
“20 ข้อ คุณก็เขียนตามที่คุณรู้สึกไง”
ยิ่งมึนอึนๆอยู่ด้วยนะเด็กซ์
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
อีกครึ่งชั่วโมงผ่านไป
สติ๊กเกอร์ไลน์โผล่ขึ้นมาเป็นตัวกระต่ายนอนหลับ ฝั่งของเด็กซ์
“ยังไม่นอนอีก”
“20 fact about dex”
1. ชื่อเด็กซ์ ชื่อในไลน์แปลว่า เด็กเก่า รู้แค่นี้แหละ”
2. ย้ำคิดย้ำทำ ขี้กังวล ชอบบังคับคนอื่น พูดอ้อมโลก คุยไม่เก่ง
3. ไม่ชอบดูหนังผี ดูหนังแผ่นที่บ้าน เป็นแฟนมาร์เวล
4. ขี้เกียจอ่านหนังสือ อ่านไม่เกินแปดบรรทัด นิยายยาวๆไม่อ่านแน่ๆ
5. ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน เคยไปวัดสังฆทาน
6. เคยมีแฟนแล้วเลิก เลิกแล้วก็นอยด์ กับเรื่องนี้เลยแอนตี้เกย์หลายใจ
7. กินยาวิตามินหลายตัว จริงๆก็อยากหล่อ อยากให้มีคนมารักมาชอบ
8. ชอบกินปลาดิบ แต่คงต้องเลิกกิน อาจจะอดไม่ได้ เลยเอาแบบพอสุกๆ
9. เรื่องมากในการคบใคร เวลาผ่านไป สเปคลดลง
10. อยากมีคนดูแลตอนอายุมากๆ ที่บ้านก็คงถามเรื่องครอบครัว แต่ไม่อยากคุย..เครียด
11. ชอบกินกาแฟ ติดกาแฟ กินไปก้ไม่หายง่วง แต่ก็กิน
12. ใช้มือถือไอโฟน มีแอปแชทคุย เคยไปทักคนอื่นแล้วเขาคิดว่าชอบ แต่ไม่ได้สานต่ออะไร
13. ไม่ได้ทำงานด้านวิทยาศาสตร์ ทำงานออฟฟิศมั้ง รู้แค่นี้แหละ
14. แอบทะลึ่งนิดๆ
15. ไม่เคยไปออกกำลังหรือฟิตเนสที่ไหนมาก่อน แต่ก็คงอยากมีหุ่นดี
16. ไม่ค่อยเจ็บไข้ได้ป่วยอะไร นานๆที
17. คงอยากเลี้ยงสัตว์ แต่ขี้เกียจเลี้ยงใช่มั้ย เพราะมีข้อมูลเรื่องสัตว์เยอะ
18. มีเชื้อสายจีน อันนี้เดาจริงๆ
19. ถ้ามีแฟน แล้วรู้ทีหลังว่าแฟนไม่ใช่คนเดิมที่เคยเป็นหรือปิดบัง หรือมีคนอื่น พร้อมจะลาขาดได้ในทันที
20. เด็กซ์ต้องชอบคนเขียน 20 facts about dex แล้วล่ะ
“555”
“ไม่เลวนะ”
“คนเขียนนิยาย จะจินตนาการเก่งมั้ง”
“ช่วงต้นเขียนไม่ดี กลางๆดีมาก ท้ายก็ไม่ค่อยถูก”
เด็กซ์บอกมาเป็นข้อเลยก็ได้ ข้อไหนถูก ข้อไหนผิด
“ใครจะไปรู้ทุกเรื่อง”
“เขียนของผมดีกว่าของตัวเองอีก”
“ผมจะรู้เรื่องคนอื่นได้ไง”
“ของคุณเขียนไปเรื่อย”
“อารายล่ะ”
“เรื่องตัวเองเรื่องจริงทั้งนั้น”
“20 ข้อ มันมากหรือน้อยล่ะ”
“เรื่องคุณ ผมมโน”
“ถ้ามากก็เขียนซ้ำๆ ถ้าคุณคิดว่าน้อย แต่ละข้อก็ต้องมีความหมายหน่อย”
“555”
“คุณต้องคุยกะผม”
“ถึงจะได้รู้เรื่องกันจริงๆซะที”
“ผมไปฟิตเนสสมัยก่อน”
“เดี๋ยวนี้เลิกไปแล้ว”
“ผมหลับก่อนนะ”
“คิดถึงคับ”
เด็กซ์จะรู้มั้ยว่าเราพยายามแค่ไหน
มันท้อ มันเหนื่อยมากจริงๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากนะครับ
อ่านตอนนี้แล้วหน่วงจังเลย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
อ่านแล้วถอนหายใจ...เพลียกับเด็กซ์มาก เพลียกับวาจาที่'วอน'ของเด็กซ์
ในใจนี่คิดเลยนะว่า ผ้ชายคนนี้...กวนโอ๊ยจริงๆ มือนี่หยุกหยิกเลย ถ้าอยู่ใกล้ๆขอหยิกทีเหอะ วุ้ย!
ตอนแรกๆเวลาเด็กซ์พูดเฉไฉ เบี่ยงประเด็น เรารู้สึกได้เลยว่าหมอนี่กำลังเฟดตัวออกมาเว้นระยะห่างกับโจ
แต่ตอนนี้พอเด็กซ์เปลี่ยนเรื่องทำตีมึน มันดูกวนโอ๊ยสุดไปเลยอะ
:katai1:
-
นอยตาเด็กซ์มากกกกก ข้ามข้อสุดท้ายไปได้ยังไง
นิสัยเหมือนแฟนคนที่เราคบในเน็ตตอนปัจจุบันเลยค่ะ เข้าใจอารมณ์ขุ่นโจอี้นะ
เวลาเราตั้งใจทำอะไรหรือพูดอะไรสื่อความหมายโดนเบี่ยงประเด็นงี้ตลอดดด
แต่สุดท้ายก็มีความสุขดีสินะคะ :o8:
-
มันคงเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข. คงเป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า เพลงหน่วงเพลงนี้โดนสุดๆเลย
หมั่นไส้อีตาเด็กซ์ว้อยยยย :katai1:
อินจัด
-
เพลียแทนโจอิตาเด็กซ์พูดอ้อมโลกตัลลอด
-
เอาคืนนางเลย ทำนิสัยแบบนางใส่นางคืน
-
โอยตาเด็กซ์ จะมีตอนไหนที่เราจะไม่เพลีย
-
เปิดเรื่องใหม่เมื่อไหร่หว่า เพิ่งเห็นอ่ะ
ตามมาอ่านด้วยคน
-
อ่านตอนนี้แอบหน่วงไปด้วย :hao5: :hao5: :hao5:
-
โจเคยคิดจะลองใจเด็กซ์
โดยการหายไปเฉยๆบ้างมั้ย
-
เค้าก็คงไม่กล้าแหละ ดูๆไปก่อนอย่าพึ่งใจร้อนเป็นวัยสะรุ่นไปได้
ถ้าเราเป็นเด็กซ์ กับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ไม่เคยเห็นหน้ากันแบบนี้
เราว่าเราเลิกคุยด้วยนานแล้ว
แสดงว่าเด็กซ์น่ะ. สนใจคุณอยู่มากพอควรเลยล่ะนะ
คงต้องหาโอกาสนัดเจอสักหน่อยล่ะม้างง
(เป็นเราเรากลัวผิดหวังเหมือนกันนะ คนในจินตนาการอาจไม่ได้เป็นดั่งใจคิด กลัวซ๊อกเบาๆ)
เจอกันเลยๆ
:mew3:
-
ตอบคุณ snowbox ไม่เคยคิดลองใจเด็กซ์เลยครับ
ปล. วันนี้คนเขียน ขอไปเที่ยวงานวัดก่อนนะครับ :bye2:
-
เราต้องแข็งไว้นะโจนะ ยิ่งอ่านยิ่งสงสารขนาดบอกข้อ 20 ไปแล้วเด็กซ์ยังไม่สนใจ เห้อ :3125:
-
เด็กซ์เขิลรึเปล่า เลยทำเนียนเปลี่ยนเรื่อง กลัวว่าทางนั้นจะลองใจโจมากกว่านะ สู้ๆ มาต่ออีกนะคะ
-
จริงๆก็เข้าใจเด็กซ์นิดหน่อย เราเองก็เปลี่ยนเรื่องบ่อย555
-
ตอนที่ 25
เป็นวันอาทิตย์ที่เราต้องอยู่เวร คนไข้ก็โหมบุกมาแทบไม่ได้พัก จะเยอะไปไหน พ่อคู๊ณ
พอเลิกเวรรู้สึกไม่สบาย มีไข้ หนาวๆร้อนๆ ไปวัดไข้ที่ ER ได้ 38 องศา เลยซัดไทลีนอล ไป 2 เม็ด
ผ่านไป 1 ชั่วโมงไข้ก็ยังไม่ลง เอาแล้วซิเราไม่สบายแน่ๆ จะเลือกเป็นอะไรดีวะเนี่ย มีโรคให้เลือกเยอะเลย ที่อาการเริ่มต้นคือมีไข้สูง
พอกลับบ้าน อาการไข้ก็ยังไม่ดีขึ้นแต่ข้าวยังกินได้อยู่ เป็นวิธีทดสอบง่ายๆของตัวเอง ว่าตัวเรายังโอเคอยู่มั้ย
“วันนี้ผมมีไข้ 38 องศาอ่ะ พรุ่งนี้ถ้าไข้ไม่ลง ผมจะไปหาหมอแล้วล่ะ”
ผ่านไปสองชั่วโมง ตาเด็กซ์ยังไม่ไลน์กลับมาซักที
ฮึ่มๆๆ สนใจแฟนมั่งมั้ยเนี่ย วันก่อนก็นอยด์ไปทีแล้วนะ แต่ช่างเหอะ วันนี้สนใจเรื่องตัวเองมีไข้จะดีกว่า
“คิดถึงคุณน้า”
ไม่เอาแระ พักผ่อนนอนเถอะ
วันรุ่งขึ้น ตื่นมาเห็นข้อความเด็กซ์โผล่มา 4 บรรทัด
“อะไร”
“ป่วยเป็นอะไร”
“ผมดูวู้ดดี้”
“สู้ๆนะ ตื่นมาพรุ่งนี้ก็หาย”
หราๆๆ สนใจจริงเลยนะกับรายการทีวี
มาดูฝั่งเรามั่ง ตื่นมาแม่งปวดหัวตื้บ ไข้ก็ยังมี ลุกมาก็เวียนหัว สรุปคือไม่มีอะไรดีขึ้นซักอย่าง ไม่รอถึงเย็นแน่ๆ ไปโรงพยาบาลเลยให้หมดเรื่อง
ถ้าจะไปโรงพยาบาลรัฐคงไม่ไหว ดูจากสถานการณ์ที่ทำงานตัวเอง คงรอคิวกันนานชิบหายวายป่วง ไปเอกชนสบายบรื๋อ
“ผมไปหาหมอมาแล้วนะคับ”
“หมอให้พักอยู่บ้านถึงวันอังคาร ไม่ดีขึ้นนัดซ้ำ”
“หมอวินิจฉัยจากการเจาะเลือด ปัสสาวะ น้ำมูก”
“เบื้องต้นก็สงสัยติดเชื้อแบคทีเรีย”
“มีเจาะเอชไอวีด้วยน้า”
“คิดถึงคุณอ่ะ”
จริงๆก็งอนด้วย ไม่สนใจเราเลย
ดูซิๆ อีกตั้ง 10 นาทีถึงตอบกลับมา
“ไปทำอะไรถึงไม่สบาย”
“งานเยอะเหรอ”
“หรือเครียด”
ไม่เครียดๆเรย มีแต่น้อยใจๆ งอนๆ ใครไม่รู้
“ไม่รู้จิ”
“อยู่ๆมันก็เป็นเอง”
เราว่าคนไข้นี่แหละตัวดี ชอบไอ พ่นละอองเชื้อโรคใส่หน้าเรา mask ก็ไม่ค่อยจะใส่กัน ทีหลังนะ จะเอา mask อุดปากแม่ง
“แบบ(เซ็นเซอร์ชื่อดาราครับ)เปล่า”
“อันนั้นเขาเชื้อราล่ะมั้ง”
“งั้นคุณก็ติดจากคนไข้”
“กินเยอะๆ พักผ่อนเยอะๆด้วย”
คนตรอมใจ คล้ายคนอกหัก ก็จะกินอะไรได้น้อย เนอะๆ
“คุณชอบนอนดึก”
ดึกเพราะรอคุยกับใครล่ะ ฮึ
“กินอาหารไม่มีประโยชน์”
มันอร่อยนี่นา
“ขับถ่ายไม่ดี”
อาราย เข้าห้องน้ำทุกเช้า อย่ามามั่ว
“อากาศไม่ดี”
ใช่ๆ ห้องที่ทำงาน แคบๆทึบๆ
“ อารมณ์ไม่ดี”
คงเกี่ยวนะ เราอ่ะชอบเหวี่ยง อารมณ์หงุดหงิดง่าย แต่แป๊บเดียวก็หายนิ
“แต่ปีนี้เพิ่งไม่สบายครั้งแรกเอง”
“คุณกินเยอะๆสิ”
“กับข้าวไม่อร่อย แล้วผมก็เรื่องมากเรื่องกิน”
"คุณออกกำลังกายมากเกินไป"
นี่ๆ แค่เล่นปิงปองเองนะ มากอะไรนักหนา
“คุณนอนได้แล้วน้า”
“นอนก็ได้”
แล้วตาเด็กซ์ก็แป๊ะรูปสติ๊กเกอร์ good night
ถามนู่นถามนี่อยู่นั่นแหละ อยากจะนอนแล้ว
แต่เราก็ยิ้มอยู่ในใจ
ไอ้พวกห่วงแต่ไม่แสดงออก มันคงมีอยู่จริงเนาะ :]
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ
ปล. อ่านตอนนี้แล้ว ดูเด็กซ์เค้าน่ารักมากเลย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
เด็กซ์นี่คงไม่ใช่คนใกล้ตัวหรอก ชิมิ ...
แปลกใจทำไมไม่เปิดเผยตัวบ้าง
-
หมั่นไส้ แค่บอกว่าหายไวๆนะ แค่นี้ก็ไม่ยอมพูด
โรงพยาบาลนี่แหละชอบทำคนไม่ป่วยมาป่วยไปด้วย หึหึ
:pig4: :L2:
-
อยากจะรู้แล้วซิ
ว่าเด็กซ์อายุเท่าไร
-
น่ารักก็ด้ะ :z2:
-
ตอนที่ 26
วันถัดมา ไข้ก็ยังพุ่งสูงขึ้นเป็น 39 องศา อาการอะไรยังมีเหมือนเดิมเป๊ะ OMG.
โทรลางานกับหัวหน้า เตรียม admit เถิดเรา
เจอหน้าหมอปุ๊บ หมอให้ admit เลย แอบดู chart ตัวเองเห็นหมอวินิจฉัยเป็น ไข้ไม่ทราบสาเหตุไว้เบื้องต้น
ได้เข้าห้องจริงๆก็เกือบสามโมงเช้า
“ทำอะไร”
เด็กซ์ไลน์มาตอนสามโมงสี่สิบแปดนาที
“วันนี้ผมมา admit ล่ะ”
“มุ้งมิ้งไม่ไหวแล้ว”
“ต้องนอนโรงพยาบาลอย่างน้อยก็สามวัน”
“หมอเจาะเลือดผมเอาไปเพาะเชื้อหาสาเหตุโรคด้วย”
“มะคืน ผมฝันนะ ฝันว่าเจอหมอเจอพยาบาลจะตรวจผม โดยที่ตัวก็ยังร้อนอยู่เหมือนไฟสุมๆอ่ะ”
“ทรมานโคตร”
ดูซิ ไลน์มาแค่บรรทัดเดียว เบื่อเด็กซ์แระ
แต่เพลียมาก ขอหลับดีกว่า
“ผมง่วงแล้ว”
“ตื่นมาเดี๋ยวไลน์หาคุณน้า”
ตื่นอีกที เห็นไลน์เด็กซ์โผล่มาเวลา 12.38 น.
“เป็นอะไร กลัวมั้ย”
“ไม่กลัวนิ”
“ทำไมต้องกลัวล่ะคับ”
กลัวไรวะ อยู่ รพ. จนชิน กลัวเลือดกลัวเข็มก็ไม่ได้กลัวนี่หว่า
“ก็ยังไม่รู้ป่วยเป็นอะไร”
อ่อ เข้าใจแล้วที่เด็กซ์เขียน
“รอผลอีกสามวันไง”
“ถือว่านอนพักผ่อน”
“หมอวินิจฉัยเบื้องต้น ไข้ไม่ทราบสาเหตุ”
“ไปทำอะไรมาล่ะ”
“ไม่ได้ไปทำอะไรเลย”
“จริงๆไม่อยากนอนกลางวันเยอะ กลัวกลางคืนนอนไม่กลับ”
แต่เมื่อกี้หลับไปแล้ว มันเพลียนิ
“เมื่อกี้พยาบาลมาวัดไข้ ผมก็สะลึมสะลือ พยาบาลบอกไข้ปกติค่ะ ตัวผมร้อนขนาดนี้ ไข้ปกติตรงไหนฟระ”
“ไม่ถามเค้าล่ะ”
“ไม่ถามหรอก”
“ผมบอกหมอแทน”
“นอนก่อนน้า”
ง่วงๆอีกแล้ว ทั้งที่เพิ่งจะบ่ายสาม
ตื่นมาก็เกือบหกโมงเย็น ชิมอาหารที่ รพ. อร่อยใช้ได้ แต่กินไม่ค่อยจะได้เลย เลยกินแต่ของหวานแทน
ทีวีขี้เกียจเปิดดู เลยดูยูทูปไปเรื่อยๆ ดูรายการ ขอร้องอย่าหยุดร้องตอนย้อนหลัง สนุกดี
จะอาบน้ำก็ลำบากยากจัง สายเสาน้ำเกลือระโยงระยางเยอะแยะ เชือกสายปมผ้าชุดผู้ป่วยก็พันรุ่ยร่าย คุณญาติเฝ้าไข้ ก็ไล่ให้กลับบ้านไปหมด เพราะชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ
เช็ดตัวก็ไม่เอาหรอก ดูไม่สะอาดเหนียวตัว เดี๋ยวก็นอนไม่หลับอีก
เรื่องมากจริงกู
กว่าจะเสร็จเรื่องตัวเองปาไปเกือบชั่วโมง ตอนอาบน้ำเสร็จเย็นสบาย ผ่านไปแป๊บไข้มาอีกแย้ว จัดไทลีนอลซ้ำอีก 1 เม็ด ตูละเบื่อ
แต่ถ้าถามว่า ระหว่างมีไข้กับไม่ได้อาบน้ำเลือกอันไหน ตอบเลยว่ายอมมีไข้ดีกว่า ฮ่าๆ
กลางวันหลับไปเยอะ ทำให้ไม่ง่วงมากเท่าไหร่ เราเลยนอนเล่นดูยูทูปไปเรื่อยๆ
สี่ทุ่มกว่าๆ เด็กซ์ถึงไลน์มาหาอีกรอบ
“ คุณอยู่ รพ. ที่ทำงานคุณ ?”
“หายไวๆล่ะ”
“เปล่าน้า”
“แต่งนิยายได้มั้ย”
“ไม่ได้”
นี่ๆ เอาให้รอดหายไข้แต่ละคืน ก็ดีถมแล้ว
“แล้วอยู่ไหน”
“อยู่ รพ. ดิ”
“รพ. อะไร”
“ผมหลับก่อนนะครับ ง่วงจัง คิดถึงๆ ราตรีสวัสดิ์”
ที่เขียนตอบไปแบบนั้น กังวลหลายอย่าง เด็กซ์อาจจะถามเป็นมารยาทว่าจะมาเยี่ยม
แล้วเด็กซ์ก็คงแว๊บไปคุยเรื่องอื่น ถ้าเป็นงั้นจริงจะทำให้เราเฮิร์ทมากๆ
คุยมุ้งมิ้งแบบนี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ สุขแบบพอเพียง เฮ้อ..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยครับ
ปล. -เด็กซ์อายุมากกว่าผมปีนึงครับ คุณ snowboxs
ปล. -ยินดีต้อนรับ คุณ iforgive สู่บ้านหลังใหม่ครับ
ปล. -เด็กซ์เขาพูด หายไวๆล่ะ ตามที่คุณ yueliang บอกแล้วนะ อย่าหมั่นไส้เด็กซ์เลยนะๆ :mew2:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
:L2: :3123: เยี่ยมไข้โจ
งดหมั่นไส้ชั่วคราวก็ได้. 555
เข้าใจเลย ลึกๆก็อยากให้มาเยี่ยมแหละ แต่ถ้าบอกไปแล้วเขาไม่มาหรือบอกจะมาแต่ไม่มามันจะโคตรทรมานกว่าเดิม
-
ชอบที่ขุ่นโจอี้เปลี่ยนเรื่อง 555555555
สมตาเด็กซ์ โดนเปลี่ยนเรื่องซะบ้าง
ว่าแต่ เป็นแฟนกันแล้วหรออออ :hao7:
ปล.หายไวๆนะคะ :L2: :L2:
-
เป็นอะไรหนอ :katai5:
-
อูย ตาเดกซ์โดนเปลี่ยนเรื่องบ้างเลย
-
ตอนที่ 27
วันถัดมา ไข้ก็ยังไม่ลงเหมือนเดิม แอร์ในห้องไม่เคยได้เปิด เพราะตัวเองจะหนาวตอนกลางคืนต้องห่มผ้า
วัดไข้ได้ 39 องศาเท่าเดิม ต้องกินไทลีนอลอีกแล้ว มา admit รอบนี้ตับเราคงพังไปเป็นแถบๆ
อาบน้ำตอนเช้าขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้า สังเกตหน้า แขนขา หน้าอก ตัวเอง มีตุ่มน้ำใสบ้าง ปื้นแดงๆบ้าง กระจายขึ้นมาทั่วๆ แต่ไม่คัน ก็ไม่ได้เอะใจอะไร
เสร็จจากแต่งตัวเจอหมอมาตรวจพอดี หมอสงสัยว่าทำไมเราไข้ไม่ยอมลงซักที คุณหมอสังเกตเห็นผื่นบนหน้าเรา เลยปรี่มาดูอย่างใกล้ชิด และขอให้เลิกเสื้อให้หมอดูซะหน่อย
อ๋อๆ สงสัยจะเป็นสุกใส
เอ๊ะๆ เราเคยฉีดวัคซีนป้องกันแล้วนี่ ตอนเด็กไม่ได้เป็นไง
หมอบอกฉีดแล้ว โอกาสเป็นซ้ำมีอีกได้ แต่ผื่นจะน้อย เป็นไม่รุนแรง
เครๆคับๆ หมอ อย่าให้สภาพหน้าเราเน่าแล้วกัน เดี๋ยวแฟนทิ้ง
“หมอบอกผมสงสัยเป็นสุกใสนะ”
“ผื่นขึ้นที่หลัง แขน ขา หน้า หน้าอก หลัง”
“แต่ผมไม่คัน”
“ผมเคยฉีดวัคซีนสุกใสสองเข็มเกือบสองพัน กันไว้อ่ะ มาเป็นตอนแก่ หน้าก็เยินหมดน่ะสิ”
“ไม่เคยเป็นเหรอ”
“ไม่เคยเป็น”
“นี่ผมกำลังอ่านนิยายอยู่เลยนะ มันดราม่ามาก น้ำตาซึม”
อ่านนิยายเล้าเป็ดนี่แหละ เรื่องเงินน่ะมีไหมวะ นายเอกแม่งชอบทำให้พระเอกเสียใจ เบื่อมันจริงๆเชียว
“ใครๆก็เคยเป็นตั้งแต่เด็ก”
“ผมอยู่บ้านนอก สุกใสเข้าไม่ถึง”
“แต่ผมฉีดวัคซีนแล้วน้า”
“ฉีดยาจะทำให้กลับมาเป็นอีกมั้ย”
“ก้อนี่ไง กำลังเป็นเลย”
“งั้นต้องปล่อยให้เละเลย”
“ขึ้นเป็นสิบตุ่มแร้ว”
“ผมจะขายออกมะ”
ตาเด็กซ์ส่งสติ๊กเกอร์ไลน์รูปหัวเราะขำมาให้เราดู
เออๆ หน้าเน่าๆก็ต้องบังคับให้เอาเราให้ได้
“คุณเคยดู เดอะเลตเตอร์ จดหมายรัก ที่แอน ทองประสม เล่นกับหนุ่ม อรรถพร ธีมากร ป่ะ หนังไทย ปี 2547”
“เรื่องนี้เศร้าโคตรๆ ผมดูงี้น้ำตาซึม บางโรงเค้าแจกทิชชูซับน้ำตาเลยนะ การันตีว่าหนังเศร้าจริง”
“นางเอกได้รางวัลสุพรรณหงส์ไรนี่แหละ นำหญิงยอดเยี่ยมประจำปีนั้นเลย”
“ผมเอาแผ่นหนังเรื่องนี้ไปให้เพื่อนที่ทำงานดู ดูจบมันตาบวม เยื่อบุตาแดงระเรื่อๆ จมูกแดงฟื่ดๆ 55”
“มีอีกอันเป็น ซีรีส์ญี่ปุ่น ชื่อ บันทึกน้ำตา 1 ลิตร”
“สร้างจากเรื่องจริงนะคุณ เรื่องของเด็กผู้หญิงวัยมัธยม ป่วยเป็นโรคที่มีอัตราการเกิดน้อยมากๆ คืออวัยวะในร่างกายจะเสื่อมถอยหรือทำงานผิดปกติไปทีละอย่าง มันสัมพันธ์กับสมองและไขสันหลัง ซึ่งมันเป็นตัวควบคุมอวัยวะในร่างกาย”
“แต่ละตอน เราจะเห็นชีวิตน้องเค้าผิดปกติไปทีละระบบอวัยวะ เช่น การมอง การสื่อสาร การเคลื่อนไหว ปาก หู การพูด น้องจะพูดจะขยับตัว จะเดิน อ่านเขียน ทำอะไรไม่ได้ไปเรื่อยๆ”
“ดูแล้วใจจะขาด โรคนี้เขาบอกไม่มีทางรักษา วลีหนึ่งในซีรีส์บอก “ ทำไมโรคนี้ต้องเลือกเกิดกับฉัน”
“คนดูอ่ะ น้ำตาก็ไหลเกิน 1 ลิตรแล้วมั้ง”
“เรื่องที่ 2 เศร้าจริง”
“คนดูก็น้ำตาไหลๆๆ”
“เรื่องแรกไม่ได้ดู”
แสดงว่าเด็กซ์ดูบันทึกน้ำตา 1ลิตรแน่ๆ จะเป็นไงมั่งน้า ไม่เห็นอวยเหมือน lovesick แล้วมาเล่าให้มาฟังมั่งนิ
“เรื่องแรกมันคล้ายกับหนังเกาหลี ญี่ปุ่นมั้ย”
“ที่ใส่ตู้จดหมายคนละเวลากัน”
ไม่รู้สิ คล้ายๆเป็นหนังโรงรึเปล่า
“ไม่เคยดู ตอนนี้เบื่อโรแมนติกเกาหลีแล้ว”
“55”
“งั้นเปลี่ยนเป็นฆาตรกรฝรั่ง”
“อันนี้ผมชอบ”
ชอบแบบนี้เลย แต่อย่าให้เสื่อมหรือจิตมากเกิน
“แต่อย่าจิตมากนะคุณ แบบทรมานสัตว์ ธีมหนังทรมานคนแบบโอเวอร์เกิน ผมดูไม่ไหว”
เรื่อง hostel ของเควนติน คารันติโน่ จิตโคตรๆ เปิดมาดูไปได้ซักหน่อย ไม่ไหวแล้ว
“ดูเรื่องอะไรได้บ้าง”
“texas chainsaw massacre”
“saw ”
“ช่อง 7 เคยมาฉาย”
“house of wax”
“เรื่องนี้ก็ดู”
"freddy jason"
"scream"
“you re next”
“เรื่องนี้น่ากลัวเหรอ”
“จำชื่อไม่ได้ มีภาพมาด้วยสิ”
“ผู้หญิงมาแก้แค้นฆาตกรไง ผมสะใจ”
“แป๊บนะ”
ต้องไปค้นรูปในเน็ต ให้เด็กซ์ดูรูปโปรโมตหนัง
“มีเรื่องนึงผมจำได้เลย”
“สามีเป็นคนเจ้าระเบียบ”
“เรื่องไร”
“เมียแต่งงานแล้วจะหนีอ่ะ”
“เคยดูมั้ย”
“สนุก”
“สามีตามฆ่าเหรอ”
“ชื่อเรื่องล่ะ”
โอเค อย่างน้อยคืนนี้ก็มีคนมาเล่าหนังให้ฟังแล้ว ดีจังเนาะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ
ปล. หนังสามีตามฆ่าที่เด็กซ์เล่า เรื่องมันยาว เลยตัดมาแค่นี้
ปล. หนังเลตเตอร์ กับบันทึกน้ำตา 1 ลิตร หนังดีนะครับ ไปหามาดูกันนะ
ปล. คุณ NAPHATS ตอนผม admit มันนานแล้วล่ะ ตอนนี้สบายดีแล้วครับผม
ปล. คืนวันที่ 25 พฤศจิกายน 2557 ผมจะมาเขียนต่อครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ชื่อเรื่องล่ะเดกซ์....
-
เด็กซ์เริ่มมีพัฒนาการแล้วนะ
เริ่มสนใจโจมากขึ้น
-
:z10: อยู่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ดีจะตายมียูทูปมีแชทให้คุย
เด็กซ์จ้อเรื่องหนังกับละครได้พลิ้วเสมอเลยนะ
ฮาคุณโจตรงวัคซีนเข้าถึงบ้านแต่อีสุกอีใสกลับดีเลย์นี่แหละ
-
เหมือนดูพัฒนาการเด็กเลยค่ะ...อิๆๆ
-
คุยกันเรื่องหนัง
คุยกันได้นานเลยนะ
-
เบื่อคนเขียนมากค่ะ
เมื่อไหร่จะได้เจอกันนนค่ะ
-
เบื่อตาเด็กซ์ ผลุบๆโผล่ๆ :katai1:
-
โจนี่นะ พอเด็กซ์ถามว่าอยู่โรงบาลไหน น่าจะบอกนะ เผื่อฟลุคเจอกัน :) เด็กซ์เราคุยเยอะขึ้นแล้วนะ
-
โจน่าจะบอก รพ.ไปน้า อาจมีเซอไป๊ อิอิ
เด็กซ์คงขอคุยไปเรื่อยๆก่อนเพราะกลัวอะไรหลายๆอย่าง ตอนแรกขัดใจแต่รอเค้าหน่อยนึงนะโจนะ
-
เข้ามานอนรอค้าบบบ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai5: :katai5:
-
ตอนนี้พึ่งหายป่วย จากไข้หวัดใหญ่มาเหมือนกัน
อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจถึความทรมารของการเป็นไข้เป็นอย่างดีเลยคะ
ขอเสียคือต้องพยายามทำหัวให้โล่งๆ คิดอะไรเป็นตุเป็นตะไม่ได้ จะปวดหัวอย่างแรง!!!! ฆ่าฉันทิ้งเถอะซาร่า!!!
ฮือ.....เข้าใจความรู้สึกตอนถามชื่อรพ.มา แต่ไม่อยากบอกเลยจริงๆคะ เกิดเปลี่ยนเรื่องขึ้นมานี่จี๊ดดดด
กรุณาอย่ามาให้ความหวังแล้วจากไป........
ปล.ชอบวลี คอมเม้นต์ของพี่คนนึงมากเลยคะ ที่พี่ท่านบอกว่า ถ้าเจอฝากเปลือกทุเรียนไปตบคุณเด็กซ์ด้วย
ในเมื่อมีคนฝากแล้ว งั้นไม่ฝากแล้วละกันคะ คนแบบนี้คงต้องใช้คีมง้างปากออกมา!!!
จะสื่อถึงอะไรนี่ อ้อมโลกแล้วค่อยกลับมาจริงๆคะ //ฮา
ปล.2 บันทึกน้ำตา 1 ลิตร นี่เศร้าจริงอะไรจริงคะ
คนดูน้ำตาไหลเป็นเขื่อนแตกกกกกกกก :o12:
ชอบเรื่องนี้มากๆ
-
รอๆๆๆ
ชอบเรื่องนี้นะ
น่ารักดี
เเต่ก็หน่วงๆอะ
หลากหลายอารมณ์
-
วันนี้ไม่มาเหรอ? รออยู่นะ
-
ตอนที่ 28
“เดี๋ยวเล่าเรื่องเดอะช็อคให้ฟังนะ กินข้าวก่อน”
“เหตุเกิดที่ชลบุรีในปี 2538”
“คนเล่าชื่อเด็กชาย ก อายุประมาณ 10 ปี กำลังเล่นซ่อนหาที่สนามบอล ติดสนามบอลมีเมรุวัด”
“ด้วยความไม่คิดอะไร เด็กชาย ก จึงไปซ่อนตัวที่บริเวณเมรุวัดใกล้ตรงที่เก็บอัฐ”
“เอาตัวเองหลบอยู่หลังๆซอกๆ ทีนี้เพื่อนสนิทเด็กชาย ก คือเด็กชาย ข วิ่งตามมาด้วย”
“เห็นเป็นทำเลเหมาะ สำหรับหลบเพื่อนได้ดี”
“ซักพักเด็กชาย ก เริ่มกลัว เพราะรู้สึกว่าไม่ได้อยู่กันเองแค่สองคน”
“ทันใดนั้น ได้ยินเสียง…แฮ่…เสียงยานคาง..ช้าๆ..”
“แต่มองไปรอบๆไม่เห็นมีใคร ทั้งเด็กชาย ก และเด็กชาย ข จึงวิ่งหนี”
“ไม่รู้ยังไง เด็กชาย ข ได้หยิบวัตถุอะไรบางอย่างติดตัวกลับมา คงเห็นว่าแปลกดี”
“ ข ขอมาค้างบ้าน ก คืนนั้น แต่เหมือน ข ไม่หลับทั้งคืน นั่งเอามือกอดเข่า มองหน้า ก ตลอด”
“รุ่งขึ้น ข พฤติกรรมเปลี่ยนไป เด็ดแตงกวา เด็ดพริก ผักริมรั้ว เด็ดกินเป็นรายทาง”
“ตกกลางคืน สี่ห้าทุ่มออกมารำที่ถนน”
“ก ที่เห็นความเปลี่ยนแปลงจากคำบอกเล่าของคนอื่นและที่เห็นกับตาตนเอง เลยไปบอกแม่ ข ให้มาดู ข หน่อย”
“เพราะตอนแรก ก เข้าใจว่า ข มีปัญหาครอบครัว เนื่องจากก่อนหน้านี้ ข เป็นคนนิสัยสนุกสนานร่าเริงเฮฮา”
“แต่แม่ ข ก็ไม่ได้เจอ ข ซักที”
“จนกระทั่งหนักข้อ มีคนมาบอกว่า ข ฆ่าแขวนคอแมวทั้งบ้าน”
“ไปๆมาๆ ก็ยังไม่มีใครตามตัว ข ได้ สุดท้ายเจอ ข ที่สนามบอล”
“ ก ถาม ข ว่า ทำไมไม่กลับบ้าน ข บอก บ้านกูอยู่นี่ ซึ่งหมายถึงที่วัดตรงที่มีเมรุ”
“ว่าแล้ว ข ก็นอนลงในช่องเมรุ ทำให้เด็กๆที่มาเล่นบอลตอนนั้น รีบไปตามมัคทายกให้มาช่วยดึง ข ออกมาจากช่องเมรุ แต่ ข ก็สะบัดตัวหนีออกไปได้”
“ก กลับมาเจอ ข อีกครั้งที่บ้าน”
“ข ขอ ก นอนด้วย บอก “กลัว”
“ถึงเวล่านอน ก นอนหันหลังให้ ข แล้วก็ได้ยินเสียง..แห่..แฮ่..จากตัว ข”
“เหมือนเป็นเสียงที่เคยได้ยินมาแล้ว”
“ก พยายามหันหลังกลับไปมอง ข แล้วก็เห็นชายแก่เอามือค้ำตัว ข อยู่"
"ก เลยร้องด้วยความตกใจ กระโดดจากห้องนอนชั้นสองลงถึงชั้นล่าง”
“ก ไปบอกคุณตาให้มาช่วยดู ข เลยถูกบังคับให้เล่าเรื่องเล่นซนพิเรนทร์ ก จึงถูกบ่นว่า”
“พอเข้าไปในห้องเจอ ข นอนอยู่ คุณตาบอกว่า แบบนี้ต้องให้พระมาช่วย แต่เสียงจาก ข บอก “ไม่ต้อง เดี๋ยวกูก็กินหมดแล้ว” "
“ก่อนปิดประตู ก อยากเห็นหน้าเพื่อน แต่กลับเห็นลิ้น ข แลบยาวมาจนถึงสะดือ แค่เท่านั้น ก ลงไปนอนร้องไห้กับพื้น ด้วยสงสารเพื่อน”
“พระเดินทางมาถึง เมื่อมาถึงหน้าห้อง พระบอกว่า “เขาไปแล้วล่ะโยม” "
“ข ก่อนตาย สภาพคือ ตาเหลือกค้าง ปากอ้ากว้างถึงอก”
“ ก บวชให้ ข เจ็ดวัน และทราบข้อมูลภายหลังว่า ชายแก่ที่คร่อมตัว ข ที่เห็นตอนนั้นคือ คนเล่นของ แล้วตายไป”
“วัตถุที่ ข หยิบไป คือฟันปลอม มันไม่ไหม้ไฟ”
“พฤติกรรมที่ ข ทำคือสิ่งคนเล่นของเคยทำตอนมีชีวิตอยู่”
“จบครับ”
“น่ากลัว”
“งงตอนจบ”
“จบ งง งง”
“ขอบคุณนะครับ เขียนมายาวมาก น่ากลัวด้วย”
ตอบมาเหมือนกึ่งๆทางการเลยนะ
แต่ไม่รู้สิ ได้อ่านข้อความจากคนอีกฝั่ง ที่เขียนขอบคุณมาเป็นครั้งแรก
แล้วอิ่มๆในใจ
“ก็ ข เขากินพืชริมรั้ว รำกลางถนน เกลียดแมวเลยฆ่าแมว”
“คนเล่นของที่เป็นชายแก่ จึงสิง ข ทำพฤติกรรมแบบนั้น”
“ฟันปลอมใครจะเก็บมา”
“ควรเป็นแหวนหรือของมีค่า”
“ฟันปลอมสมัยก่อนคงแพง ทำด้วยทอง”
“ชายแก่คงหวง ผมเดานะ”
“นั่นไง ผมเลยงงๆ”
“แต่คนเล่าเรื่องนี้ในเดอะช็อค เขาบอก ฟันปลอมสีเงินนะคุณ”
“เป็นไง”
“อาการอีสุกอีใส”
ทำไมครั้งนี้เปลี่ยนเรื่อง แล้วรู้สึกมีความสุข
“วันนี้หมอให้กลับบ้านแล้วล่ะ”
“จะกลับบ้านแล้วเหรอ”
“กินอะไร อาบน้ำลำบากมั้ย”
“กินไข่มั้ย”
“ปกติครับ ทำได้ทุกอย่าง”
ถ้าห่วงขนาดนี้ ก็มาหาเถอะเด็กซ์
“ปกติก็หล่ออยู่แล้วนี่ กินไข่ไม่เป็นอะไรหรอก”
“555”
เหมือนจะชมบวกกัดกึ่งประชดกึ่งหมั่นไส้ หลายอารมณ์จริงๆ
“คิดถึงคุณนะ”
ก็ไม่จำเป็นที่ต้องบอกเฉพาะตอนก่อนนอน ตอนไหนก็ได้ที่จะบอกคำนี้
“good night”
เออ เอาเข้าไป เด็กซ์คงเบลอจริงๆ ฟังเรื่องผีจนเพี้ยนไปแล้วล่ะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ
ขออภัยที่หยุดไป 1วัน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ฟังเรื่องผี แล้วเกิดอาการ กลัว ทันที อร้ายยย
-
สติกระเจิงไปแล่วว
-
เราก็ งง ตามอ่ะเรื่องผีตอนอ่านจบ
แล้วอิตอนอยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่อง
คุยอ่ะเราฮาตอนนี้มากคุยเรื่องผี
อยู่ดีๆก็กลับมาถามเรื่องอิสุกอิใสซะงั้น
-
เจอคำว่าคิดถึงคุณ ถึงกลับเบลอบอก Goodnight เลยจ้า
-
พูดก่อนนอนบ่อยหรือเปล่าเด็กเลยคิดส่าเป็นคำบอกฝันดี :hao3:
-
เด็กซ์คิดว่าจะนอนแล้วรึเปล่าเลย goodnight
-
:laugh: อ่านเรื่องผีจบแล้วฮามากกว่า. ฮาคนบางคน ทั้งเงิบทั้งเขินจนต้องกู้ดไนท์ล่ะสิ
เย้โจได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว :katai2-1:
-
ตอนที่ 29
“ทำไร”
“ซักชุดกีฬา ชุดอื่นไม่ซักนะ 555”
“ผมเคยดูรายการขอร้องอย่าหยุดร้อง รายการเขาให้ผู้เข้าร่วมแข่งขัน ทำกิจกรรมแปลกๆบางทีก็น่ากลัว เช่น อยู่บนจานหมุน สาดน้ำใส่คนเข้าแข่งขัน เล่นมวยปล้ำ นอนในอ่างแช่ตุ๊กแก สัตว์เลื้อยคลาน”
“ที่หนักข้อก็ให้มีงูมาคล้องคอ โดยระหว่างนั้นผู้เข้าแข่งขันต้องร้องเพลงไปตลอด ห้ามหยุดร้อง”
“หนุกดี รายการนี้”
“ผมดูในเน็ตทุกตอนแล้ว”
“สนุกมั้ยล่ะ”
“ผู้หญิงที่เอางูใส่หัวก็ร้องลั่น”
“อันที่เอาหัวโผล่ไปในกล่องก็น่ากลัวดี”
เราคิดภาพตาม หัวโผล่มาจากรูด้านล่างกล่อง เจองูเขียว ไอ้กบไอ้เขียด สัตว์ตัวยึกยือ ก็ต้องเสียวแปล๊บกันบ้าง
“ที่ทำเลอะๆ ไม่น่ากลัว”
คงเป็นพวกทำคล้ายๆอุนจิปลอม มันแน่อยู่แล้วนิ ใครจะเอาอุนจิของจริงมาเล่นล่ะ โดนคนเข้าแข่งขันฟ้องร้องแน่ๆ
“แต่งูไม่กัดเรานี่”
“เค้าฝึกมาไง”
“บางทีมัดปาก”
“ผมเคยเอางูมาคล้องคอเล่น ตอนสมัยมีสวนสัตว์พาต้า”
“มุ้งมิ้งๆ”
“คุณไปดูคลิปเก่าๆดิ”
“ยอดวิวเยอะๆน่ะ ขำ”
“ย้อนไปดู”
“พรุ่งนี้น้าๆๆ ว่างทั้งวัน”
“กำลังคิดพล็อตนิยาย”
จะบังคับเรื่อยตาคนนี้
“พระเอกทหารรักกะสาวโสเภณี”
“เรื่องราวภายใต้สงคราม”
“ทำไมต้องเป็นพล็อตนี้ล่ะ”
“อ่านคู่กรรมมารึไง”
คงไม่ใช่หรอก เด็กซ์อ่านหนังสือไม่ถึงแปดบรรทัด :]
“ก็เป็นหนังที่ปูซานฟิล์ม เรื่องนี้ดังมาก”
“ชื่อเรื่องว่า”
“เอาแบบ เกย์คนนึงหล่อรวยมาก มีคนมาจีบ 3 คน ดีคนละแบบ”
คงเพราะเล่าให้ฟังว่าเราเขียนนิยายวาย
แล้วหนังปูซานฟิล์ม ตกลงจำชื่อหนังไม่ได้ ?
“เป็นรับนะ”
“มีรุกมาจีบ”
อืม ๆ เล่าพล็อตมาอีกซิ
“มีเพื่อนชายแท้ที่ตัวเอกแอบชอบด้วย”
“ 3 บวก 1”
“ใน 3 คน 3 บุคลิก”
“ดีไม่ดีคนละอย่าง”
“คนอ่านจะแอบเชียร์คนละคน”
“ต้องดีทั้ง 3 คนเลยนะ แบบเลือกยังไงก็เลือกไม่ได้”
“พออ่านตอนคนนี้ก็เพ้อไปสองวัน ”
“เอาคนนี้ๆ 55”
“แต่พออีกคนมาทำดีหรือน่าสงสาร ก็เปลี่ยนใจเอาคนนี้ดีกว่า”
“ยังงี้ก็ไม่มีพระเอกอ่ะสิคุณ”
“พระเอกคือคนสุดท้ายที่เค้าเลือก”
“มีตัวร้ายมะ”
“มีตัวร้ายคือ 1 ใน 3”
“เพราะเค้าไม่ใช่เกย์”
“หมายถึง พระเอกจะมาช่วยหลังจากเกย์ได้ตัดสินใจเลือกคนที่ไม่ใช่เกย์ไปแล้ว”
“มันหักมุม”
“ยากจังเลย พล็อตคุณ”
“มันทำให้คนอ่านมานึกได้ นั่นไงคนนี้เคยทำพฤติกรรมที่ไม่ใช่เกย์”
“คนอ่านเค้าจะรู้กันทุกคนมั้ยล่ะ ว่าใครเกย์ไม่เกย์”
“แต่พอนางเอกไปเลือกผู้ร้ายแล้ว”
เค้าเรียกนายเอกนะ เด็กซ์
“แต่พระเอกก็ยังคอยเฝ้าเป็นห่วงอยู่”
อิอิๆ เขิน
“พอรู้ว่าเป็นคนร้ายเลยมาช่วยทัน”
สงสัยเด็กซ์ชอบดูหนังอาหลอง ภักดีวิจิตร
"ตัวละครเยอะเนาะ”
“ต้องมีฉากโรแมนติกด้วยมะ”
“เยอะตรงไหน”
“พระเอก 1 นางเอก 1 ตัวร้าย 1 พระรอง 1”
“เพื่อนนางเอกเป็นตัวชูรสอีกคน”
ถ้าบอกเด็กซ์ว่าใช้คำ นายเอกแทน นางเอก จะได้มั้ย
มันอีหลักอีเหลื่ออ
มโนยังกะเรื่องของตัวเอง
“เพื่อนนางเอกคือคนที่ไม่ใช่เกย์ ที่นางเอกแอบชอบตอนแรกไง”
ไอ้หนูเอกซ์เรย์เปล่าวะ และที่สำคัญเราไม่ได้ชอบมันนะ สงสัยเด็กซ์อ่านจากข้อมูลเราใน 20 facts about me
ก็เขียนไปในนั้นแล้ว ว่าเพื่อนสนิทๆๆ
“เป็นเพื่อนได้คอยปลอบใจ เป็นแฟนไม่ได้จริงๆ”
โหมดตั๊กแตน ชลลดา ก็มา เพลงลูกทุ่งแกก็ฟัง
“เรื่องนี่ผมแต่งให้คุณเลย”
นั่นไง เป็นการมโนที่มีเค้าความจริง
“เรื่องนี้สนุก ไม่ซ้ำเรื่องคนอื่น”
“หรา”
“ชื่อเรื่องต้องคิดให้มั้ย”
“เผื่อนิยายคุณมีคนอ่านเยอะๆ ถ้าคุณแต่งดี”
“ไม่ต้องหรอก”
“ผมแค่อยากเขียนนิยาย และทำเรื่องที่ตัวเองมีความสุข”
และก็อยากให้เด็กซ์เป็นพระเอกในชีวิตจริง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยครับ
ปล. มีนิยายในเล้า แนวที่เด็กซ์ให้พล็อตไว้มั้ย คนเขียนอยากอ่าน :hao5:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
เดี๋ยวว่าง ๆ จะนึกให้นะ ว่ามีนิยายพล็อตคล้าย ๆ แบบนี้มั๊ย
เท่าที่ควานหาในหน่วยความจำ คิดว่ามีค่ะ 55555
-
แหม ช่างมโนเหมือนกันนะ ตาเด็กซ์
เรื่องพระเอกในชีวิตจริงอย่าหักมุมเลยนะ
-
เดี๋ยวว่าง ๆ จะนึกให้นะ ว่ามีนิยายพล็อตคล้าย ๆ แบบนี้มั๊ย
เท่าที่ควานหาในหน่วยความจำ คิดว่ามีค่ะ 55555
อยากอ่านด้วยคนค่ะ แนวเรื่องเกี่ยวกับแชทๆ facebook ig เวปบอร์ด มีเยอะหรือน้อยในเรื่องก็ได้ค่ะสนุกดี แต่ยังอ่านไม่ค่อยเจอค่ะ
-
เหมือนเคยมีนะแต่อ่านนานมากแล้ว จะลองหาให้นะ
ปล เย้ๆ วันนี้มาเร็วจัง
-
แค้นเสน่หา ภาค 1และ2 Drama SM โดย moomew ลองดูนะ น่าสงสารนายเอกมาก พระเอกกับน้องชายรักนายเอกเหมือนกัน ศึกสายเลือด 555 เรื่องนี้การันตีเลย เราเสียน้ำตามาแล้ว
-
อิอิ วันนี้คุยเยอะ
-
เปลี่ยนจากคุยเรื่องเอดส์มาคุยเรื่องหนัง :เฮ้อ:
-
คุยเรื่องนิยายล่ะนานเชียวนะเด็กซ์
-
คือ.....
ตาเด็กซ์กำลังมโนว่าเป็นเรื่องของตัวเอง???? // :laugh:
เห็นใจคนพูดไม่ออกหน่อยเนอะ 55
เรื่องนิยายคิดว่าน่าจะมีคะเหมือนเคยเห็นแวบๆ
แต่ไม่ใช่แนวก็เลยไม่ได้อ่าน เดี่ยวนี้ไม่เน้นอ่านนิยายที่ตัวละครเยอะ แนวดราม่าคะ 55
พอดราม่าแล้วชอบอินเกิน อินจนบางทีชีวิตประจำวันเศร้าตาม :m15:
-
ตอนที่ 30
“กลับมาบ้านแล้วเป็นไงมั่ง”
“ตอนอยู่ รพ. ใครไปเฝ้า”
“กลัวผีมั้ย”
“อยู่ห้องเดี่ยวหรือห้องรวม”
“สบายดีแล้ว”
“ไม่ต้องเฝ้าหรอก ช่วยตัวเองได้”
“นี่คุณ ไม่ใช่ รพ.ร้าง”
“ห้องเดี่ยวจิ”
“ข่าวบอกอีสุกอีใสระบาดช่วงนี้”
มันระบาดตลอดทั้งปีนะเด็กซ์
นอกจากจะติววิชาเอดส์ศึกษา วิชาระบาดวิทยา เราจะติววิชารักแถมให้อีก 1 วิชาด้วยแหละ กิ๊วก๊าวๆๆ
แล้วเป็นยังไงเนี่ย มาซักอะไรย้อนหลัง กลับมาบ้านต้องหลายวันแล้วนะ เพิ่งนึกคิดขึ้นมาได้รึไงว่าต้องถาม
“ผมกลัวหน้าผมเยินจัง กำลังมีรอยเลย”
“หน้าตาจะเยินก็ช่างเหอะ คุณไม่ใช่เด็กวัยรุ่นแล้ว”
“คุณนิ”
ดูพูดเข้า อารมณ์โรแมนติกเราดับพรึ่บ
“มีสิว ฝ้า กระ หลุมบ้าง ก็ธรรมชาติ”
“แล้วคุณจะกินวิตามินทำมาย”
“ผมแก่แล้วจะดูไม่ดี”
“หรา”
“แต่คุณยิ่งแก่ยิ่งดูดี”
ชมก็ชมตรงๆดิ มันต้องมีคำแสลงว่า “แก่” ติดมาอีกอ่ะ
“สีข้างถลอกแล้วคุณ”
“จริงนะ 55”
“ผมคิดว่างั้น”
“บางคนเป็นแบบนั้นจริงๆ”
“บางคนตอนเด็กน่ารัก โตมาขี้เหร่”
“บางคนตอนเด็กดูไม่ดี โตมาหล่อสวย”
อ๋อ วันนี้เปลี่ยนรูปโปรไฟล์ใหม่ในไลน์ เด็กซ์เลยหลงเรา โทษทีนะครับ เราไม่เคยใช้แอป บอกตรงนี้ไว้เลย ฮ่าๆๆ
“งั้นตอนเด็กผมคงขี้เหร่”
“โตมา แก่มา ผมจะได้หล่อๆ”
เด็กซ์เคยเห็นรูปเราตอนวัยรุ่น สมัยเรียนมหาลัย หน้าตาเอ๋อๆ แว่นตาหนาเตอะ ตอนนี้มันก็ต้องดีขึ้นเปลี่ยนไป เป็นเรื่องธรรมดา บอกแล้วไงว่าหน้าตาอย่างงี้…เลือกได้
“กิน zinc เยอะ จะเวียนหัวมั้ย”
“ผมกิน biotin ด้วย”
“ถ้ากินขนาดปกติก็ไม่เป็นอะไรหรอก”
“คุณจะหล่อไปไหนนักหนา”
“คนก็มาชอบคุณเยอะแยะสิ”
ไม่ได้หรอก ต้องหวง
“ใครล่ะ มาชอบผม 55”
“ไม่รู้ๆๆๆ”
“ผมคุยกับคุณทุกวัน”
“หล่อขั้นเทพจะว่างเหรอ”
“ไม่ปาร์ตี้ก็ต้องมีนัด”
นี่ อย่าเว่อร์เกินได้ป่ะเด็กซ์ อ่านแล้วจะอ้วก เห็นสภาพหน้าตัวเองจุดรอยเน่าบนหน้า มาตรึมเรย
“กินยาเยอะแยะ บางตัวมีผลต่อระบบสืบพันธุ์นะ”
“เสื่อมอ่ะเหรอ”
“ม้าง”
“ผมหื่นอ่ะ ลดลงบ้างก็ดี 55”
นิสัยที่แท้จริงออกมาแล้วใช่มั้ย ทำเป็นเนียนเก๊กขรึม คอนเซ็ปต์พระเอกนิยายวายกันเลยทีเดียว
“ผมอยากได้คุณเวอร์ชั่นเดิม”
“ไม่เอาเวอร์ชั่นนี้”
“อะไร”
ไม่ต้องมาทำเป็นอะไรๆ ไม่รู้ไม่ชี้ อย่ามาๆ
“รอยสุกใสถ้าไม่ทำไร มันจะจางเองใช่มั้ย”
จริงๆก็รู้ ถามไปงั้น
“ไม่ต้องทำอะไร เป็นตอนเด็ก”
“เป็นตอนแก่ คงต้องใช้เวลา”
“555”
กวนเนาะตาคนนี้ แต่ชอบ..
“ผมนอนก่อนนะคับ”
“คิดถึงคุณน้า”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ วันนี้หยุดงานเลยมาเขียนนิยายได้
ปล. 1.สำหรับตอนนี้มีคุยกันเรื่องเศรษฐกิจการเมืองด้วยระหว่างโจกับเด็กซ์ คนเขียนขอตัดทิ้งไปนะ
ปล. 2. อาจจะมีการหมั่นไส้โจในตอนนี้ ขออภัย
ปล. 3 รบกวนคุณ fangkao ว่าขอเป็นนิยายที่ดราม่าน้อยๆได้มั้ย ขอแบบมุ้งมิ้งๆ ขอโทษที่เรื่องมากครับ
ปล. 4 ขออนุญาตคิดถึง คุณ Reisei กับคุณ ka[ze]na เป็นพิเศษ จำกันได้ใช่มั้ย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
นึกได้เรื่องนึง แม่สื่อแม่ชักมักได้ชักเอง มีพระเอกให้เลือกตั้งสามคนแน่ะ แต่เราอ่านแล้วไม่เครียดเลย น่ารักมากๆ ใสๆ :z2:
-
:katai2-1: ยอมรับแล้วนะว่าหื่น ฮาาาาา
-
ตาเด็กซ์ดูกวน ๆ มากขึ้นนะ เปิดเผยตัวตนเข้าไปทุกที
คิดถึงก็ลงบ่อย ๆ นะคะ หุหุ (อย่างนี้ก็สม่ำเสมอแล้ว เก๋กู้ดจ้า)
-
อยากอ่านตอนโจถามเด็กซ์จะจะ ว่าชอบมั้ยแล้วเด็กซ์ไม่แถอีก
-
ตอนที่ 31
“ผมเอามาจากพันทิพ”
“มุกสาวจีบหนุ่ม อ่านแล้วผมอย่างเขิน”
แคปเจอร์ภาพหน้าจอมา แล้วแป๊ะๆให้เด็กซ์ดู
ผญ. -ปวดหลังหรอ
ผญ. -เราไปนวดให้เอาป่ะ
ผญ. -อิอิ
ผช. –แค่นวดนะ
ผช. -เราไม่ให้ติ๊บ
ผญ. –เรานวดให้ฟรีไปตลอดชีวิตเลย
ผญ. -ฮิ้ววว
ผญ. –ก่อนนอนอย่าลืมเอากรรไกรไว้ใต้หมอนนะ
ผช. – whyyy
ผญ. –เพราะจะได้ไม่ห่างกันไกลงายย
ผญ.-แฮ่
ผญ.-แฮ่ รอตั้งนาน
ผญ. –พุทธไม่ถึง
ผญ. –อิสลามไม่ถึง
ผช. –คริสสส
ผญ.-แต่คริส ถึงนะะ
ผญ.-55555
ผช. –พอเลย
ผญ. –โหยยยยย
ผช. –อาบแระจ้า
ผช. –ว่าจะดูบอล
ผญ.-เปลี่ยนจากเชียร์บอลเป็นเชียร์เราได้มั้ย
ผญ. –เราอยากชนะใจเธอ
ผญ.-55555
ผญ.-ยักอะไร น่าสงสารที่สุด
ผญ.-ติ๊กต่อกๆๆ
ผช. –ยักคิ้ว
ผญ. – ผิด
ผญ. –ยักเป็นคนที่เธอหลากกกกก
ผญ. –นี่
ผญ. –อ่านหนังสือ ต้องมีดินสอสองบี
ผญ. –แต่ถ้าอยากมีชีวิตดีๆ ต้องมีสองเรา
ผญ. –ฮิ้วววววว
ผญ. –อิอิ
ผญ. –ทำไรอยู่อ่ะ
ผญ. – ห้ามตอบว่าทำใจไม่ให้รักเธอนะ
ผญ. –เดี๋ยวเราเขิน
ผช. -55555
ผญ. –นี่
ผญ. –เราเหมือนจะเป็นไข้เลยอ่ะ
ผช. –อ่าวว
ผญ. –ก็ไปพักผ่อนสิ
ผญ. –ไข้เธอไม่ดาด
ผญ. –ขาดเธอไม่ได้
ผญ. –อิอิ
ผช. –กรรมมม
ผญ. 5555555
ผญ. –morningggg
ผญ. –ที่นี่ที่ไหนคะะะ
ผญ. –ใช่ที่รักอะป่าววว
ผญ. –ฮี่ๆๆ
ผช. - -o-
ผญ. –เป็นคนศาสนาคริสต์ป่ะ
ผช. –พุทธ
ผช.. –คงไม่ใช่คริสถึงใช่ป่ะ
ผญ. –ไม่ใช่
ผญ. –แต่เป็น
ผญ. –คริสชีวู่
ผญ. – คู่ชีวิต
ผญ. –ฮิ้วววววว
ผญ. –รู้ป่ะ
ผญ. –ว่าทำไมบ้านคนจีนชอบรก
ผช.. –ไม่รุ
ผญ. –ก็เพราะว่าอั๊วชอบลื้องาย
ผญ. –5555555555
ผญ. –ตรงๆ
ผญ. –ตรงๆ
ผญ. –ตรงๆ
ผญ. –ตรงๆ
ผช. –ตรงๆไร
ผญ. –แม่บอกว่า เวลาชอบใครให้บอกตรงๆ
ผญ. –ฮิ้ววววววววววว
ผญ. –5555555555
ผญ. –เราว่าเธอแวะไปศรีธัญญาด้วยก็ได้นะ
ผช. –ไม่ได้บ้า
ผญ. –คนอะไร น่ารักเป็นบ้าเลย
ผญ. –ฮิ้ววววววววว
“สรุปเคสนี้อ่ะ สาวจีบหนุ่มไม่ติดนะ คงจะบุกหนักเกินไป”
ในกระทู้ คนตั้งกระทู้เขาบอกประมาณนี้ คุยกันมาสองเดือนแต่เหมือนยังไม่คืบหน้า
ดูเราซะก่อนเหอะ สี่เดือนแล้วจ้า หน้ายังมิเห็น
“จีบติดมั้ยล่ะ”
ใครๆหมายถึงใคร
“ถ้าในกระทู้ คนตั้งกระทู้เค้าบอก ยังจีบหนุ่มไม่ติดนะคุณ”
“ในเม้นต์ๆที่ตอบมา ผู้ชายจะตอบแนวๆว่า ดูรุกมากเกิน ถ้าเป็นหญิงมาตอบ ก็จะขอยืมมุกมาใช้กับแฟนตัวเอง ไม่ก็ชมว่า เจ้าของกระทู้น่ารักดี”
“ผมก็จะบอกว่า แบบนี้จะติดเหรอ”
“555”
“ยังไงถึงจะติดล่ะ ความคิดคุณน่ะ”
“555”
หัวเราะอะไรนักล่ะค้าบบ
“ผู้หญิงสวยมั้ย”
“ไม่รู้สิ คงสวยมั้ง รึไม่สวย”
“ไม่เห็นหน้านี่”
“ถ้าสวย ผู้ชายก็ปล่อยมุก”
“ถ้าไม่สวย ผู้ชายก็ไม่ค่อยปล่อยมุกเนาะ”
“ถ้าสวยก็คงมุกไม่เยอะ”
“ดูในนี้ เหมือนผู้ชายไม่มีใจ ตอบแบบแกนๆ หรือไม่ก็ถนอมน้ำใจ”
“ถ้ามุกเยอะ ก็ต้องพูดเก่ง จีบผู้ชายประจำ”
“ไม่เขินเวลาเจอผู้ชาย”
“เพราะถ้าสวย ผู้ชายต้องจีบตลอดเนาะ”
“อาจจะหยิ่งๆ”
“อืมม”
“สวย ไม่หยิ่ง มุกเยอะ มันก็ต้องมีบ้าง”
“marvel จะทำการ์ตูนอีกแปดเรื่อง”
“รู้มาจากไหนอีกล่ะ”
“อายุมากแล้วต้องฟิตหุ่นให้ดี”
“เกี่ยวไรกะหนังที่คุณจะพูดเนี่ย”
รอบนี้เด็กซ์เปลี่ยนเรื่องสองสามตลบในคราวเดียว
“ผมไม่หล่อ หุ่นไม่ดีนิ”
“ไม่หล่อ หุ่นไม่ดี ก็ช่างมันเหอะคุณ”
“ผมไม่ได้ออกกำลังกายเลย นั่งๆนอนๆกินๆ”
ท่าทางจะอ้วนน่าดู
“ออกกำลังกายสิคุณ อ้วนมากไม่ดีนะ”
“ชอบเล่นคอมด้วย”
“อ้วนด้วย ตาเสียด้วย”
“แต่สบายมากก”
“คุณอย่าอ้วนถึงร้อยโลน้า”
ชักมีเงื่อนไขแระเรา ฮ่าๆ
“คงยาก”
“ผมหลับก่อนแระ”
“ผมก็หลับแล้ว”
“การนอนน้อยทำให้อ้วน”
“งั้นก็ไปนอนมากๆ”
“ฝันดีๆ คิดถึงๆคับ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับผม
ปล. คุณ applej ครับ คงไม่นานเกินรอ อดใจรออีกนิด ใกล้แล้ว(มั้ง)
ปล. ขอบคุณ คุณ mukmaoY มากครับ สำหรับชื่อนิยาย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
:serius2: สี่เดือนยังไม่ได้เจอ แฟนมโนมาตลอด ทนได้ไงเนี่ย
ติววิชารักต่อไปนะ :hao4:
นอนดีกว่าเชื่อเด็กซ์ ฮ่าๆ
ขอบคุณที่มาอัพถี่ตลอดๆค่ะ
-
:katai1:
-
อ่านแล้วนั่งยิ้ม จริงๆแล้วไม่ค่อยมีอะไรมากมายระหว่างโจกับเด็กซ์เลย
แต่สัมผัสได้ว่าเด็กซ์เปลี่ยนไปนิดนึง ดูไม่ค่อยจะไว้ตัวสักเท่าไรแล้ว
ลุ้นว่าความสัมพันธ์จะเปลี่ยนแปลงชัดเจนเมื่อไร
:)
-
ผู้หญิงน่ากลัว รุกเกิ๊นนน
-
เริ่มเปิดเผยตัวตนแล้ว อิอิ ตกลงตาเด็กซ์นี้ ไม่คิดอยากมาเจอหน้ากันเหรอ 555
ส่วนนิยาย เท่าที่คิดออกตอนนี้ก็มีแค่นี้แหละ :) มีพระเอกมาให้เลือกถึง 4 คนเชียวล่ะ มุ้งมิ้งไหมก็มีบ้าง แต่นิยายวัยทำงานแล้วความมุ้งมิ้งหาค่อนข้างยากนะเราว่า
วุ่นนัก รุมรักสถาปนิกหนุ่ม
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8215.0
เป็นเรื่องความรักที่ชุลมุน(มากๆ)ของ"แทน" สถาปนิกหนุ่ม ที่ทั้งน่ารัก ลุ้น ตลก และหมั่นไส้ความโลเลของนายเอก
-
แฟนมโนนายมาแปลกมากรอบนี้ หักมุมเปลี่ยนเรื่องจนตามไม่ทัน :hao7:
-
จะเป็นเเฟนมโนไปอีกกี่ตอนเนี่ย
ลุ้นๆๆ นายเด็กซ์
น่าจะเล่นหุ้นป่ะ ทำธุรกิจส่วนตัวด้วย
เเต่เล่นหุ้นเป็นหลัก
-
จะได้เจอกันเมื่อไหร่คะเนี่ย
-
สี่เดือนแล้วเหรอเนี่ย
-
โจเป็นคนที่มีความอดทนสังมากกก
ขนาดไม่เห็นหน้าเลยยังคุยได้นาน
ขนาดนี้ถ้าเห็นหน้าบ้างก็ว่าไปอย่าง
ไม่เห็นตัวจริงเห็นรูปก็ยังดี
-
เป็นเราคุยแบบนี้ ถ้าเขายังคุยก็คุย
ถ้าเขาเลิกนี่ก็เจ็บนะ แต่ก็ไม่กล้ารุกคืนอยู่ดี :ling2:
-
เด็กซ์ทำโจติดแชท
โจอดทนกับเด็กซ์ดีจริงๆ
อยากรู้แล้วซิ ว่าหลังจากทั้งคู่คบกัน
เด็กซ์ยังปากแข็ง และชอบเปลี่ยนเรื่องหรือเปล่า
-
รอได้ๆค่ะคุณ natchapon แต่แอบลุ้นตลอด คือโจมีความอดทนสูงมากกกกก :impress3:
-
กระดึบๆๆ อิๆๆ กำลังสนุกเลย~~~
คิดถึงเช่นกันค่ะ...^v^
-
ตอนที่ 32
“สวัสดีครับคุณหมอดู ผมได้อ่านกระทู้คุณหมอว่าจะดูดวงให้ฟรีคนละ 1 คำถาม แต่ไม่ทราบว่าผมจะดูดวงผ่านทางนี้ได้หรือไม่ ผมไม่มี skype”
เราคุยผ่านทางไลน์นี่สะดวกสุดแล้ว
“(วันเดือนปีเกิด) เวลาเกิดสองทุ่มกว่าๆ ถามเรื่องความรัก กับคนที่ผมคุยๆอยู่ด้วย”
“ขอบคุณครับ”
“ครับ”
คุณหมอดูตอบกลับไลน์มาแล้ว
“คนที่รู้จักหรือคุยอยู่เป็นคนต่างประเทศหรือเปล่า”
“เปล่าครับ”
“อยู่ในไทยหรือต่างประเทศครับ”
“ไทยครับ”
“คบกันรึยังครับ”
“ยังครับ”
“ปีนี้มีโอกาสสานสัมพันธ์จนเป็นแฟนกันได้นะครับ”
เหรอๆ เหลือเวลาอีกกี่เดือนวะเนี่ย นับนิ้วก่อน
“คือคนนี้แค่คุยเฉยๆใช่มั้ยครับ”
“ครับ คงจะงั้น”
“แต่เขารู้ว่าผมชอบเขาล่ะ”
“ผมมองว่าปีนี้คุณจะเจอแฟนหรือเนื้อคู่ที่มั่นคง”
“แต่ไม่รู้ว่าคนนี้หรือเปล่าน่ะสิ”
ฟังแล้วเหมือนจะดีใจตอนแรก แต่ฟังประโยคที่สองแล้วใจแป้วเลย
“เพราะอายุของคุณมันตกตำแหน่งเรื่องของเนื้อคู่ หรือหุ้นส่วนพอดี”
“อ่อครับ”
“คนนี้นิ่งๆขรึมรึเปล่า”
“คงจะยังงั้นนะครับ”
แรกๆคุยในแชทก็เหมือนจะขรึม หลังๆชักจะกวน ดีไม่ดีมีหื่นผสมอีก
“นิ่งๆขรึมจากภายนอก”
“พูดน้อยมั้ย”
“เหมือนเขาคุยไม่เก่งนะครับ”
อันนี้มโนจากการคุยในแชท
“ก็ไม่แน่นะ”
“เพราะลักษณะเนื้อคู่ของคุณเป็นลักษณะนี้”
“อ่อๆ”
“นิ่งๆขรึมๆ”
“แล้วเขาต้องอายุเท่าไรครับ”
“ถึงจะเหมาะกับผม”
“อันนี้แล้วแต่เลยครับ”
“ไม่ได้ลอกตามดวง”
“ไม่จำเป็นต้องแก่หรือเด็กกว่า”
“ฐานะดีมั้ยคนนี้”
“ดีอยู่ครับ”
“น่าจะนะ”
“อืม”
“ลักษณะเนื้อคู่คุณคือประมาณนี้แต่ใช่คนนี้รึเปล่า ต้องดูไพ่ยิปซีครับ”
“คุณดูได้มั้ยครับ”
“ได้ครับ”
------------------------------------------------------------------------
“วันนี้ผมไปห้างมาล่ะ ซื้อองุ่นแดงมันหวานมากๆ เหมือนใส่ขัณฑสกรเลยนะ”
“ทีนี้ตอนเกือบสามทุ่มเขาก็ลดราคาอาหารกับข้าวแพ็คกล่องใช่มะครับ ผมเดินตาม จนท. แปะราคาเลย 555”
“คุณเคยมาเดินซื้อของชั้นซุปเปอร์มั่งป่ะ”
“เคย”
“ดึกๆเค้าจะแป๊ะลดราคาไปเรื่อยๆ”
“ผมเคยไปซื้อกางเกงทำงานที่ห้าง(…) เห็นมันถูกเลยซื้อ ปรากฏว่าซิปแตก กระเป๋าข้างขาด”
“คุณไปดูที่พารากอนสิ”
“ของดีๆอาหารญี่ปุ่น”
“ข้าวหน้าปลาแพงๆ แบบปลาหิมะ”
“ในซุปเปอร์นะ”
“พอดึกก็จะแป๊ะลดราคา”
“ดึกแค่ไหนล่ะ”
“แต่เค้าจะไม่แป๊ะง่ายๆนะ”
“เพราะจะมีพนักงาน เจ้าหน้าที่ในซุปเปอร์มาเอาอาหารไปก่อน”
“แต่เค้าก็มาไล่ติดแปะราคาแล้วนี่”
“สมมติว่าเลิก 3 ทุ่ม”
“อาหารราคา 350”
“ 1 ทุ่มเค้าจะลดราคากันเหลือ 300”
“อันนี้ราคาข้าวหน้าปลาแซลมอน ข้าวหน้าปลาหิมะ”
“ราคาที่พารากอนเนาะ”
“แต่ถ้าร้านแพงๆ บางทีก็ไม่ลด”
“ผมไม่มีตังค์ซื้อแน่ๆ”
“ร้านอื่นจะลดไปเรื่อยๆ”
“ 2 ทุ่มครึ่งก็ยังไม่ลด”
“แต่พอ 3 ทุ่ม ห้างปิด”
“แป๊ะทิ้งเลย”
“แล้วส่งให้เจ้าหน้าที่ในห้างหรือเพื่อนร้านอื่น 555”
"แบบบางทีลูกค้าจะซื้อแล้ว ถ้าเหลือราคา 199 ตอนสองทุ่มครึ่ง”
“แต่เข้าใจมั้ย ลูกจ้างเป็นคนขาย”
“เค้าแอบลดราคาตอนห้างจะปิดให้กับเพื่อนกันไง”
“แปลว่าไง ลดกันเฉพาะเพื่อน”
“ไปอ่านใหม่เลย 55”
“ที่พารากอน อาจจะเป็นร้านค้าของใครของมัน เค้าจะแป๊ะราคาเอง”
“แป๊ะปุ๊บ ส่งให้คนอีกร้าน หรือเจ้าหน้าที่”
“คนที่ดิวๆกัน ก็ได้กินของดีราคาถูก”
“มันก็เหมือนซื้อเช้าแล้วใส่ตู้เย็นไว้”
“ในซุปเปอร์ จะมีร้านดังๆมาเช่าขายแล้วมีพื้นที่ให้นั่งกินด้วย”
“ถ้าเคเอฟซี ราคาจะเท่าห้างอื่นมั้ย”
“อาจจะแพงกว่านะ ผมว่า”
“แพงนะร้านดัง”
“แต่คุณเข้าใจมั้ยว่า ถ้าจะลดราคาต้องลดไปเรื่อยๆ จนห้างปิด”
“เจ้าของก็จะขายได้ในราคาลดลง”
“บางทีลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ก็ขายหมด”
“แล้วกำไรได้พอเหรอ”
“แต่ถ้าแอบเอาไว้ แล้วมาแป๊ะลด 80 เปอร์เซ็นต์ เจ้าของก็พลาดโอกาส”
“ลดอยู่นั่นแหละ”
“ห้างจะปิด ต้องทิ้งไง”
“งั้นเค้ามาขายเพื่อนด้วยกันทำไมล่ะ”
“ลูกจ้างไง”
“คุณงงตลอด 55”
“ผมไม่เข้าใจอ่ะ”
“สมมติแบบวันนี้ เจ้าหน้าที่แป๊ะราคาลด”
“คุณเดินตาม”
“แล้ว”
“จะมีของดีๆ ที่ไม่ยอมแป๊ะ”
“ก็ขายลูกค้าไปสิ”
“ของดีๆอันนั้น เพราะเพื่อนบอกว่าจะมาเอา”
“ขายได้ก็ขายไป”
“แล้วขายเพื่อนได้กำไรดีกว่าเหรอ”
“ข้าวปลาหิมะ 350 บาท”
“เจ้าของคือ (…)”
“งงไรเนี่ย”
“อ๋อๆ ลูกจ้างก็ไม่แคร์ ไม่ใช่เจ้าของทรัพย์สิน”
“พอห้างจะปิดก็แป๊ะเหลือ 50 บาท แล้วก็ส่งให้เพื่อนเลย”
“เพราะไงเดี๋ยวก็ทิ้งเนาะ”
“ลูกค้าก็หมดแล้ว”
“ขนาดอีก 5 นาที ห้างปิดก็ไม่ยอมลด”
“แต่ถ้าแป๊ะราคาตามเกณฑ์ ก็อาจมีลูกค้าซื้อไปแล้ว”
“แต่เพื่อน พนักงานห้าง ก็ซื้อไม่ไหว”
“แล้วตังค์เข้ากระเป๋าตังค์ใคร”
“เข้าเจ้าของ แต่ได้น้อยกว่าที่ควรจะได้”
“ผมสมองช้า คิดตามคุณไม่ทันจริงๆ”
“ช้าจริง 555”
“แล้วลูกจ้างทำตามเพื่อนทำไมล่ะ ได้ผลประโยชน์อะไร”
“เพื่อนกัน แฟนกัน เจ้าหน้าที่คนคุมมาบอก”
“หรือแลกกับของอีกร้าน”
“ถือว่ายักยอกของได้มั้ย กรณีแบบนี้”
“ก็ถือว่าต่างตอบแทน”
“ทำไมคุณรู้เรื่องนี้ดีล่ะ”
“ผมสังเกตเวลาไปกินไง”
“อาหารแพงๆไม่แป๊ะลด”
“ลดแต่ของไม่มีใครเอา”
“แล้วเราไปจ่ายเงิน มองไปก็เห็นเค้าทำกัน”
“อืมๆ คุณก็ช่างสังเกตเนาะ”
“คุณจะเดินตาม เดินวน เค้าก็ไม่แป๊ะ 55”
“หราๆๆ ห้างผมน่ะ เขาแปะราคาเรื่อย ไม่เกี่ยวๆ”
“ก็ผมสงสัยว่า ห้างจะปิดแล้วทำไมไม่ลด”
“แล้วอย่างนี้ ผู้บริหารห้างเขาก็ต้องรู้ปัญหาสิ”
“เขาไม่แก้ปัญหาเหรอ”
“คนขายหายาก ไม่ขาดทุนก็โอเค”
“ได้คนมาใหม่ ก็เหมือนกันแหละ 55”
“ถ้าคุณเป็นผู้จัดการสาขา คุณจะแก้ไขยังไง คิดซิ”
“ fix ยอดได้มั้ย”
“ยอดไม่ได้หายนิคุณ”
“อ้าว ก็คุณบอกว่าห้างจะได้เงินน้อยลงนี่”
“เอาจนพนักงานเบื่อ เค้าก็ไม่เอาเองแหละ”
“ห้างยังไม่เดือดร้อนเลย”
“เรื่องเงิน ทำไมเค้าจะไม่เอา”
“แต่เจ้าของร้านที่มาเช่า ลำบาก”
“ผมลองคิดนะ ห้าง fix รายได้จากซุปเปอร์สมมติสี่แสนบาท”
“ได้จริงคือสามแสนเก้า”
“ก็ไล่บี้เอา ยอดที่หายไป”
“แบบนี้ได้มั้ย”
“ของไม่มีคนซื้อ บังคับได้ไง ของเหลือเยอะ”
“งั้นก็คิดไม่ออกแระ”
“555”
“คุณหัวดีกว่าผม คิดๆๆๆ”
“เก็บมาขายอีกวันก็ไม่ได้”
“เจ้าของไปเอามาทุกวันก็ไม่ไหว”
“งั้นกำหนดรายได้ขั้นต่ำที่ต้องได้”
“อาทิ เก้าสิบเปอร์เซ็นต์”
“ทำไม่ได้ตามนี้ ลดเงินเดือนลูกจ้าง ได้ป่ะ”
“อีกวิธีก็ให้มีผู้สังเกตการณ์ในชั้นซุปเปอร์”
“พวกนั้นแหละมาเอา 55”
“ที่ถือวอแดงๆนั่นแหละ ตัวเอา”
“มีระบบห้ามเป็นแฟนกันในที่ทำงาน”
“เค้าคงยอมเสียตังค์”
“ไม่เอาแล้ว ปวดสมอง”
“ขนมโดนัท พอดึกๆถ้าเหลือ คงแจกพนักงานห้างมั้ง”
“หรือบางทีทำน้อยๆโดยเฉพาะแบรนด์แพงๆ”
“บางแบบหมดก็ไม่ทำเพิ่มแล้ว”
“คุณนี่ ตอบซะดูดีเลย 55”
“ถ้ามีคอนโดใกล้ๆห้าง ไปซื้อตอนจะปิดน่าจะคุ้มนะ 55”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ
ปล. ที่ลงให้อ่านเนื้อหาแบบนี้ เพราะมันต้องมีสาเหตุ 555
ปล. คุณ pumpkin มาช่วยลุ้น โจกับเด็กซ์หน่อยนะครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ชอบมากเลยซื้อของแปะลดราคา บางทีก็ได้ของคุณภาพดีราคาถูก แต่ต้องหาๆหน่อย ส่วนใหญ่เป็นพวกผัก ผลไม้ อาหาร ที่ท๊อปไปซื้อประจำเลยแต่ถ้าบิ๊กซี โลตัสส่วนใหญ่คุณภาพไม่ค่อยได้
-
หมอดูแม่นเนาะ (มโนไปก่อน) :laugh:
ส่วนห้างนี่ พอคบกันแล้ว แอบไปซื้อกันตอนดึกๆป่ะเนี่ย
คุยเป็นจริงเป็นจังมาก
-
พวกวอแดงๆนี่เคยเห็นนะ แต่ไม่รู้ว่าเป็นพวกตัวดี 5555555 อย่างนี้ลองไปสังเกตุบ้างดีกว่า ไอ้เรื่องแปะราคาเหมือนกัน ลดจริงแต่เป็นของที่ไม่ค่อยอร่อยเลย แล้วมีเพื่อนที่ทำงานห้าง เคยบอกว่าใกล้เวลาห้างปิดจริง มันจะชอบไปซื้อพวกผัก เช่น ผักชี กำละ 1 บาทยังซื้อมาได้เลย เด็กซ์นี่ท่าทางจะเป็นคนเก่งนะ อิอิ
-
เด็กซ์นิประมาณการเเล้วต้องรวย มีตังค์
เพราะเดินพารากอนบ่อย เป็นคนช่างสังเกต
เดาไปเรื่อยยย
มาต่อบ่อยๆนะตัวเอง
เมื่อไหรจะได้เห็นหน้าเด็กซ์นะ
-
เราว่านะโจอะไม่ได้สมองช้าหรอก แต่ตาเด็กซ์น่ะสิ พูดอะไรอะ!! งง
แบบว่าพี่แกเล่าเรื่องแบบขาดๆ มาเป็นต่อนๆ อยากจะบอกว่าอ่านสองรอบกว่าจะเข้าใจที่เด็กซ์เล่าเรื่องข้าวกล่อง
ที่อ่านสองรอบไม่ได้อ่านเฉยๆนะคะ อ่านช้าๆแล้วคิดตามทีละคำพูดเลย เฮ้อ เหนื่อย
แต่เรื่องข้าวกล่องนี่มันเป็นเรื่องทั่วไปจริงๆ หลายที่เป็นแบบนี้ อยากได้เราต้องมีคนใน
ของดีๆน่ะคนในเขากั๊กเอาไว้ บางทีคิดแล้วเจ็บใจ ที่เราไม่มีเส้นสาย เชอะ!!
ที่คนเขียนทิ้งท้ายไว้ว่าที่เอาเนื้อหานี้มาลงมันต้องมีอีเว้นท์อะไรแน่ๆ นี่ยังไง จุดเริิ่มต้นของอีเว้นท์เกิดจากข้าวกล่องเหรอคะ 5555 แหม พยายามจินตาการเลยค่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น
-
เราก็งงที่ตาเด็กซ์พูดเหมือนกัน
เคยคิดจะไปสอยของตอนค่ำเหมือนกันแต่กลัวมากกว่า ถ้าเราธาตุไม่แข็งก็ไม่ควรเสี่ยง
ยิ่งปลาดิบนี่รู้ไหมว่าบนเครื่องบินต้องทิ้งทุกสองชั่วโมงเพราะผิวด้านบนมันจะแห้งไม่น่ากิน. พูดถึงเสิร์ฟเฟิร์สคลาสน่ะ เพื่อนบอกมา
-
เด็กซ์เป็นคนขรึมๆ พูดน้อย
แล้วใช่สเป็คโจป่าวน้อออ
-
ถ้าร้านข้างกันช่วยกันบ่อยๆ แลกกันเลยไม่มีเก็บเงิน แบบร้านข้างๆร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วอยากกินซาบะ ก็เอาก๋วยเตี๋ยวถือไปแลกซาบะ แบบนี้ :hao3:
-
ตอนที่ 33
“ทำอะไร”
วันนี้เด็กซ์ไลน์มาทักตอนสองทุ่ม แล้วจะมาคุยเป็นจริงเป็นจังตอนสี่ทุ่มกว่าๆ
“กินข้าวคับ”
“นี่ๆคุณ”
“ไอ้น้องสัตวแพทย์ผมน่ะ มันไปทำสีผมมาเป็นหนุ่มเกาหลีเลย เพิ่งเห็นหน้ามันเมื่อวันก่อน”
“แต่มันก็ดูโทรมๆแหละ อยู่เวรบ่อย”
“สัตวแพทย์ที่ไหน”
“รพ. มีด้วยเหรอ”
ตาเด็กซ์ นี่ขี้ลืมขนาดนี้เลยหรอ
“สัตวแพทย์น้องผมไง”
“น้องแท้ๆเหรอ”
“ลูกพี่ลูกน้อง”
“หน้าตาดีๆหน่อยอ่ะ”
“อ๋อ”
เราเคยแป๊ะรูปกลุ่มลูกหลานญาติพี่น้องตัวเอง ให้เด็กซ์ดูด้วยไง
“คุณนิ ชอบลูกพี่ลูกน้องตัวเองเหรอ”
“ดูคุณพูดเข้า”
“คุณไม่ชอบลูกพี่ลูกน้องคนนี้เหรอ”
“เป็นญาติกันนะคุณ”
“อายุห่างกันตั้งหลายปี”
อะไรของตาเด็กซ์เนี่ย
“อายุเท่าไรนะ”
“2..”
“ขี้ลืมตลอด”
“ยังไม่มีแฟนซักคนเลยเหรอ คุณไม่รู้เองแหละ”
“เค้าอยู่บ้านไหน ไม่ใช่บ้านคุณนิ”
“อยู่บ้านตรงข้ามผมเลย”
“เคยเห็นแฟน หรือเห็นเขาไปเที่ยวไหนมั้ยล่ะ”
“ไม่รู้สิ ผมก็ทำงาน อยู่เวร มีธุระ”
ใครจะไปสังเกตเรื่องชาวบ้านได้ทุกวันล่ะ หือ
“คุณว่าในเซเว่น มีอะไรขายมีประโยชน์คุ้มราคาที่สุด”
แต่คราวนี้คนที่เปลี่ยนเรื่องคือเราล่ะ ฮ่าๆๆ
“เค้าบอกนมวัวกินมากก็ไม่ดีนะ ต้องกินนมถั่วเหลืองแทน นมวัวทำให้แคลเซียมในกระดูกลดลง”
“อายุมากๆเราก็ลำบาก”
“นมวัวก็ต้องให้วัวกินสิ ไม่ใช่คนกิน”
“ถั่วเหลืองมีประโยชน์ มีไฟโตเอสโตรเจนเยอะ”
“ผมกินตลอด”
“ก็อย่ากินสิ”
“กินทุกวัน”
“วันนี้กินไส้กรอก”
“ผมก็กินไส้กรอก 55”
สอนคนอื่นซะดิบดี ตัวเราก็เอากะเขาด้วย
“รู้ว่าไม่ควรกิน แต่หิว”
“ผมได้แล้วนะ”
“ไข่ไง”
“มีประโยชน์นะ”
ร
“ผมกินชาเขียว นมเปรี้ยว แซนวิชทูน่า ถั่ว”
นี่ๆเด็กซ์ เค้าถามถึงรายการอาหารที่มีประโยชน์คุ้มราคา ไม่ใช่รายการอาหารที่ซื้อกินแต่ล่ะวัน เข้าใจผิดป่ะ
“นมเปรี้ยวก็โอเคอยู่นะ”
“ขนมจีบ”
“นมกาแฟ”
สองเมนูหลังนี่ ชักไม่ใช่แระเด็กซ์
“แซนวิชทูน่าต้องโฮลวีต”
“นมกาแฟหวานเกินนะ ผมว่า”
“ขนมจีบแป้งเยอะ”
“ใส่มันหมูด้วย”
ก็รู้นี่ ถึงว่าชอบบ่นตัวเองอ้วน
“น้ำผึ้งยี่ห้อสวนจิตรลดาไง มีประโยชน์นะ”
“ไม่อยากกินเลย”
“ทำไมล่ะ”
“แก่เร็ว”
“55 แต่ผมกินชา กาแฟเยอะ”
“คาเฟอีนก็มีผลทำให้แก่เนาะ”
สูบบุหรี่ กินเหล้า ยิ่งแก่หนักเร็วไปใหญ่
“ผมเห็นคุณกินกาแฟทุกวัน”
“ตอนนี้จะกินชาเขียวด้วย”
“รู้ทุกอย่าง แต่ก็จะกินอีกนะ”
“ชาเขียวกินแล้วเบื่อ กาแฟกินไม่เบื่อ”
ติดคาเฟอีนแน่ๆ เข้าขั้นลงแดง เหมือนเรานี่แหละ ไม่ได้กินก่อนทำงาน ดูจะเปลี้ยๆ
“น้ำเต้าหู้ก็หวานเกินในเซเว่น”
“กาแฟกินก็ง่วง ไม่กินก็ง่วง”
“นอนดึก”
“อ้วน ขายไม่ออก แก่ 55”
“ก็ทำตัวให้ขายออกสิ”
ไม่ต้องทำอะไร เด็กซ์ในตอนนี้ก็ขายออกแล้วนะ :]
“ห้าทุ่มนอนแล้ว”
“สมัยก่อนนอนดึกป่ะล่ะ”
“ก็ดึกนะ”
ทำอะไรอ่ะ อยากรู้นะนี่
“ในห้องมีทีวี”
“ห้องผมก็มี แต่ไม่ดู”
“ละครช่อง..น่าเบื่อ”
“ละครผีดู”
“ละครลึกลับดู”
“แต่หวานๆตอนนี้ไม่ดู”
“ผีอีเม้ยที่ดังๆดูป่ะ”
“ดู”
“55”
ตาเด็กซ์นี่ขาละครกันเลยทีเดียว
“คุณนี่ไม่ชอบละครโรแมนติกเนอะ”
“ก็มันทำไม่ดีนิ”
“ถ้าโรแมนติกแล้วดี ก็ดูใช่ป่ะ”
“มีแบบที่คุณพูด ผมก็ดู”
“ปุณณ์ กับน้องสัตวแพทย์คุณ ใครหล่อกว่า”
เฮ้ย ทำไมกลับมาคุยเรื่องนี้ได้อีกวะ
“เอ ผมว่าน้องผมหล่อกว่านะ”
“แถวบ้านยังชมเลย”
“555”
“แล้วกับเอิ้นล่ะ”
“ไม่รู้สิ คุณว่าไงล่ะ”
แล้วไหงไปเทียบกับเอิ้นได้ล่ะเนี่ย
“เอิ้นเขาหล่อบ้านๆ ถ้าเป็นผม ผมชอบเอิ้น”
“แต่เอิ้นเค้าชอบน่ารักๆ แบบโน่นะ”
“แล้วยังไงอ่ะ”
“คุณต้องน่ารักแบบโน่ เอิ้นถึงชอบ”
“ดัดฟัน สกินเฮด”
“หรา”
“งั้นอยู่ปกติๆแบบนี้แหละ”
“ใครจะชอบผม ก็ชอบแบบที่ผมเป็นเถอะคับ”
เข้าใจมั้ยเด็กซ์
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยครับ สุดสัปดาห์ทีไร ง่วงเร็วทุกที
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
อ่านมาอ่านไปได้ความรู้ดีนะเรื่องที่เค้าคุยกัน เพราะบางทีเด็กซ์กับโจก็หาจากข้อมูลในเวปมาคุยกัน แต่อยากอ่านตอนจีบบบบบบบ :impress2:
-
บางครั้งเด็กซ์เหมือนเป็นคนเข้าใจยากไหมคะ หรือเราไม่เข้าใจเด็กซ์เองนะ
-
ติดตามเรื่องที่เด็กซ์พูดถึงปุณอยู่บ่อยๆ
ต้องมีอะไรแน่ๆ
ไม่ไหร่จะยอมเฉลยน้าาา
เดี่ยวนี้คุณโจดูจะติดนิสัยเปลี่ยนเรื่องด้วยความรวดเร็วจากเด็กซ์แล้วนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
ติดใจอะไรกัน้องสัตวแพทย์เนี่ย
แถมยังห่วงเรื่องอ้วน แก่ 5555
โถๆ
-
ตอนที่ 34
วันนี้นอยด์มาก มันเซื่องซึมแทบไปไม่เป็น เลยอยากจะเล่าให้เด็กซ์ฟัง
“วันนี้นะ หัวหน้าผมแกก็เป็นผู้ชายนี่แหละ แก่กว่าผมซะห้าหกปี”
“ขี้บ่น จู้จี้เนาะ”
“ตะโกนๆ ตะคอกๆใส่ผม แหม่ๆๆ"
“เนื่องจากโทรหาผม แล้วผมไม่รับสาย เพราะมีวัคซีนมาส่ง ให้ผมรีบไปรับ”
“ก็ผมกินข้าวเที่ยงอยู่นินา มือถือก็ปิดเสียงเลยไม่ได้ยิน”
“พูดดีๆ กะผมก็ได้..ประโยคอย่างงี้เลยนะ”
“…เธอไปไหนมานายโจ…ตอบ”
“…กินข้าวครับ”
“โทรศัพท์โทรไปไม่รับ แล้วมีไว้ทำไม”
“(ผมก็เงียบ..)”
“ไปช่วยเขาขนของ ไป”
“ยังงี้เรยๆ”
“พูดไม่ดีเลย”
“ต่อหน้าคน ใส่อารมณ์?”
“อือๆ วันนี้หัวหน้าแกอารมณ์ไม่ดี แอร์ดับ”
“ผมก็แย่เหมือนกัน”
จริงๆอารมณ์เราแย่กว่าที่เขียนมาก มันทั้ง fail เหนื่อย แล้วเรามีอีโก้ไง มาบ่นเราฉอดๆ ต่อหน้าคนตั้งเยอะ บ่ายนั้นเราเลยไม่ไปทำงานแม่ง
“แล้วคุณทำไง”
“ปวดหัวเลยครับ หัวหน้าเขาจะวีนๆแบบนี้แหละ แต่นานๆเป็นที”
“ผมก็เงียบ”
“ผมเคยโดนกระชากคอเสื้อ บีบคางด้วย”
แต่มันนานมากแล้ว เพราะหัวหน้าเป็นคนอารมณ์ร้อน แล้วเราไปพูดกวนตีนใส่แก
“อันนี้ก็เกินไป”
“แต่ตอนหัวหน้าอารมณ์ดีมีเยอะนะคุณ ผมลาห้าวันรวด แกก็ยอมให้ผมลา”
พอแกอารมณ์ดีก็น่ารักอยู่
“ถ้าไปต่อล้อต่อเถียงเรื่องยาว เพราะงั้นเราต้องเงียบ เดี๋ยวแกก็หาย”
“ให้แกไปทะเลาะกับคนอื่นเถอะ”
“เสียทั้งคู่ถ้าทะเลาะกัน”
“ถ้าเค้ามาว่าเรา เราก็เฉยๆ”
“เค้าเสียคนเดียว”
“แล้วแกก็เสี่ยง เส้นเลือดในสมอง…”
“ขนาดนั้น”
นี่คือการปลอบใจสไตล์เด็กซ์เนอะ
“จำได้มั้ย ที่ผมเคยถามคุณว่า คุณคิดยังไงกะผม แล้วคุณก็บอกว่า จะคุยกับผมไปเรื่อยๆ”
“จะถึงหนึ่งปีมั้ยคุณ มันนานอ่ะ ลดลงได้มั้ย”
“เอาซักเก้าเดือน”
“ผมก้อแก่แย่เลยสิ”
“ถ้าผมอายุน้อยๆ ก็ไม่มีปัญหาหรอก”
“คุณนิ”
จะดูใจอะไรกันนานนักหนา เค้าดูกันแบบนี้หรอ เกิดเราเฟค แอ๊บแบ๊ว แอ๊บเวอร์จิ้นใสซื่อ เด็กซ์จะรู้มั้ย โธ่เอ๊ย
“55 ผมก็แก่ ใครๆก็แก่”
“คุณยังไม่ถึงวัยกลางคนเลย”
“วัยกลางคนอายุเท่าไหร่ ?”
เอาอีกแล้วๆ เตรียมจะดริฟต์แถ ออกนอกเรื่องอีกแระ
ไม่ตอบแล้วเรื่องวัยกลางคน ถามแบบนี้ทีไร ทำไมชอบจะเปลี่ยนเรื่องทุกที
เงียบๆๆ งอนๆๆ
“คุณเก็บตังค์ไปญี่ปุ่นได้ยัง”
“ก็กำลังเก็บ”
“ปีหน้าแหละ เมย. มั้ง ถึงจะไป”
“อย่าถามถึงบ่อยสิ”
“พูดถึงทีไร ล่มทุกที”
“ไปญี่ปุ่น เมย. เหรอ”
“อือๆ”
“เร็วไป 55”
เขียนแบบนี้ คือจะไปด้วยใช่มั้ย ดีใจอ่ะ ดีใจๆๆๆ
แต่ๆๆ ไม่อยากมโนเก้อ พอเราจะถามจริงจัง เดี๋ยวพี่แกเกิดเปลี่ยนเรื่องอีก
“น้องที่ทำงานเพิ่งไปเที่ยวญี่ปุ่นมา แล้วโพสต์รูปลงเฟส โห.. ผมอยากไปมากเลยนะ”
“ต้องไปหน้าไหน”
“ซากุระ”
คือเด็กซ์อยากไปเห็นดอกซากุระที่ญี่ปุ่นใช่มั้ย งั้นดูดอกพญาเสือโคร่งที่เชียงรายไปพลางๆน้า
“ผมเคยอ่านในหนังสือนำเที่ยว ในเน็ต เขาบอกซากุระบาน ช่วงมีนา เมษา แล้วก็บานไล่จากใต้ขึ้นเหนือ
”แต่ผมก็ไม่ชัวร์หรอก ต้องไปอ่านในเน็ตอีกรอบ”
“นอนได้แล้ว”
“เครๆ”
“ครับ”
“คิดถึงคุณน้า”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยนะครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
สกิลเปลี่ยนเรื่องเริ่มอัพขึ้นเรื่อยๆ
งงว่าวกมาที่ปุณณ์ได้ไงอีก 5555555
เลิกกาแฟนี่ช่างยากเย็นเหลือเกินแต่ก็ดีมีเด็กซ์เป็นเพื่อนละ
ปล. ถ้าไปหลังสงกรานต์ซากุระแทบไม่เหลือแล้วจ้า
-
เมือ่ไหร่จะเจอกันแว๊ เป็นเรานะ ไม่คุยกับคนไม่รู้จักหรอก
ยิ่งแบบนี้ ยิ่งไม่คุยด้วยใหญ่เลย กลัวอ่ะ
-
เด็กซ์คงไม่อยากตอบ
ไม่ว่าจะยอมรับหรือปฏิเสธ
เลยเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่อง
ทำให้ความสัมพันธ์คลุมเคลือ
เพื่อรอวันที่ตัวเองมั่นใจกับเรื่องนี้
เป็นประเภทเรายังไม่รักคุณ
แต่คุณอย่าเพิ่งไปรักใครนะ
-
:z3:
-
ตาเด็กซ์ดูกั๊ก ๆ นะ เราแสดงออกอยู่ทางเดียวก็เหนื่อยใจแทนเหมือนกัน
-
ตอนที่ 35
“นี่ๆคุณ”
มีอะไรก็อยากบอกเด็กซ์ทุกเรื่อง
“อะไรครับ”
“น้องในห้องผมมาบอกว่า มีเจ้าหน้าที่ฝ่ายอื่น มาชอบผม”
“คุณรีบๆเรย”
“แต่ผมบอกเขาไปแล้วล่ะ ว่าผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
“คุณนั่นแหละ”
สมัยนี้ดูกันยากเนาะ ขนาดมีเมียแล้วนะ
“มาชอบแล้วทิ้ง มีเยอะแยะ”
“อะไรล่ะ”
“พอคุณไปชอบเค้า แล้วเค้าเลิกชอบคุณ”
“ทีนี้ล่ะ อยู่แบบทุกข์ๆเลย ที่ทำงานน่ะ”
เป็นการตักเตือนที่ดีมาก แต่บอกไปแล้วนิ ว่าเราตัดสัมพันธ์ตาคนนั้นไปแล้ว
“ผมไม่ได้ชอบเค้านี่”
“ถึงคุณไม่ชอบเค้า แล้วเค้าจีบคุณไม่ติด”
“พอมีคนถามเค้า”
“เค้าก็จะบอกว่าไม่เอาแล้ว นึกว่าจะดี 55”
“หราๆๆ”
ก็เป็นอย่างที่เด็กซ์พูดนะ แบบอาจจะกลัวเสียหน้า
“ผมตัดปัญหาแล้วไง บอกเขาไปตรงๆ”
“ไม่ชอบเขาเพราะ..”
จะชอบได้ไงเล่า ก็ชอบเด็กซ์อยู่แล้วนี่นา
“ผมไม่อยากมีแฟนในที่ทำงานเดียวกัน ไม่ดีหรอก เนอะ”
“ใช่ ไม่ดีมาก”
“ผมน่ารักมุ้งมิ้งละมั้ง เขาถึงมาชอบ 55”
“ก็ต้องทำตัวให้แย่กว่านี้ คนอื่นจะได้ไม่ชอบ”
สำหรับเรานี่ ข้อดีคืออารมณ์ดี ลั้ลลา คุยเก่ง ข้อเสียก็อย่าให้พูด เพราะมันเยอะ
“เช็คให้ดีก่อน ผิดคนมั้ย 55”
“คุณนิ”
“อย่ามาชอบผมแล้วกันเหอะ”
“รอไปก่อน 55”
“งั้นก็ไม่ต้องชอบแระ รอผมเกิดใหม่เหอะ”
“นอนดีกว่า :]”
เพิ่งจะสี่ทุ่มสามสิบแปดเอง ทำไมรีบนอน
อย่าบอกนะว่า…
“ผมโสดก็ได้ อยู่คนเดียวมาตั้งนาน”
สติ๊กเกอร์ไลน์รูปหาว รูปเท้าคางนั่งเก๊ก รูปหัวเราะเอิ๊กอ๊าก สามอันแปะต่อเนื่องส่งมาจากเด็กซ์
ข้อความที่เราส่งไปก่อนนี้ คือมันสับสน
สติ๊กเกอร์ที่เด็กซ์ส่งมาก็สับสนพอๆกัน
ล้อเลียนเราเหรอ
อ่านอารมณ์กันแค่ข้อความ ก็รู้ได้เท่านี้แหละ
“คุณไปนอนเถอะ ผมไม่มุ้งมิ้งแล้ว”
“คิดถึงคุณนะ”
กระสับกระส่ายจนถึงเที่ยงคืน
รู้เหตุผลดี ว่าเกิดจากอะไร
โอเคๆ ถ้าไม่เสร็จเรื่องตรงนี้ นอนไม่หลับถึงเช้าแน่ๆ
หยิบมือถือขึ้นมากดพิมพ์ไลน์ไปหาเด็กซ์
“คุณๆ”
“ถ้าผมเขียนอะไรแล้วมันกระทบความรู้สึกคุณ ผมขอโทษคุณนะ”
“ไม่รู้สิ เป็นเรื่องเจ้าชู้หลายใจรึเปล่า ที่คุณไม่ชอบ”
“ผมแค่อยากเล่าให้คุณฟัง มันไม่มีอะไร ถ้าสมมติคนที่คุณคบอยู่มีเรื่องปิดบังแล้วคุณไม่รู้ แล้วคุณมารู้ทีหลัง”
“เปรียบเทียบกับอีกคนที่คุณได้รู้ทุกเรื่องจากปากเขา และคุณก็ได้เห็นกับตา ทั้งเรื่องที่คุณพอใจและไม่พอใจ จะได้เคลียร์กันไปเลย”
“คุณจะเลือกแบบไหนล่ะครับ”
“ผมก็แบบนี้แหละ นิสัยอย่างนี้ นอนก่อนนะ”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์นะครับ
ปล. คุณ snowboxs คนเขียนอยากกดไลค์ให้ล้านครั้ง o13
แต่อย่างนี้ เด็กซ์ก็เอาเปรียบโจดิ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ตอนที่ 36
“กาแฟสดแบบขมๆ ก็อร่อยนะคุณ รพ.ผม แก้วละ 30 เอง”
ถูกเนอะ อร่อยด้วย บริการมาส่งถึงห้องอีก
“ผมไม่ได้กินกาแฟ เดินหวิวๆเลย”
“พอกินตอนบ่ายก็หาย”
“แต่ต้องนอนเพิ่ม”
แสดงว่าเด็กซ์กินกาแฟมากกว่า 1 แก้วต่อวัน จึงต้องกินวิตามินกันแก่ เพราะได้คาเฟอีนเยอะ
“คุณติดกาแฟระดับมากๆๆแระ 55”
“ผมเขียนนิยายแนวมุ้งมิ้ง ผมเขียนถนัดนะ ดูมันง่ายดี”
“แนวมุ้งมิ้งเรทอาร์ล่ะ”
“ทำไมต้องเรทอาร์”
โอเคๆ หื่นจะมาอีกแล้วใช่มะ
“เช่น”
“คนแต่งไม่มีประสบการณ์ โนๆๆเขียนไม่ได้”
ตอนนี้ขอแอ๊บใสซื่อไว้ก่อน
“พระเอกซื่อๆเดินแก้ผ้าอยู่ในห้องคนเดียวเป็นประจำ”
“เนื่องจากเป็นคนดีและขี้ร้อน”
“จนวันนึงก็เกิดเรื่องจนได้”
“อันนี้ไม่ใช่สาววายอ่านแล้วคุณ”
“กลุ่มหื่นๆอ่านละม้าง”
“กับนางเอกผู้ชายที่ชอบทำอะไรไวๆ”
ดูตาเด็กซ์เค้าใช้คำซิน่ะ เออๆ เครๆ ถือว่าเข้าใจ
“จนวันนึงหลังจากมาทิ้งขยะ แล้วมีโทรศัพท์ดังก็วิ่งเข้าห้องผิด”
“ไปเข้าอีกห้องนึงที่มีผู้ชายเล่นกีตาร์อยู่คือพระรอง”
“อ๋อๆ”
“ส่วนพระเอกได้ยินเสียงเอะอะ เลยหยิบผ้าเช็ดตัวมาใส่”
“พระเอกเป็นศิลปินวาดภาพ”
“นางเอกเป็นอินทีเรีย”
อาชีพของพระเอกนางเอกดูโรแมนติกดีจัง
“แล้วนางเอกก็ไปเจอพระรองอีกทีที่งานเปิดบ้านจัดสรร”
“พระรองเป็นนักร้อง”
“พระเอกเป็นนักวาดภาพ”
“นางเอกเคยใช้ภาพวาดพระเอกมาแต่งบ้านให้ลูกค้า”
“แต่ไม่เคยรู้มาก่อน”
“มุ้งมิ้งยัง"
“ปรากฏว่า ภาพนั้นมีผีสิง ทั้งพระเอกนางเอกช่วยกันปราบผี”
ฮ่าๆๆ เราชอบขัดคอ
“พอตอนนางเอกต้องตัดสินใจ”
“ตัดสินใจว่า?”
“เป็นตอนที่นางเอกไปยืนดูรูปของพระเอก แล้วก็มีเสียงเพลงของพระรองดังมาจากวิทยุ”
“บทพระรองเยอะจัง”
“บทเยอะทั้งคู่ แนวเกาหลี”
“คุณต้องตัดสินใจว่าระหว่างภาพกับเสียงแล้ว”
ไรวะ เราคือนางเอกหรอ ?
ตัดสินใจอะไรล่ะ ภาพก็ไม่เคยเห็น เสียงก็ไม่เคยได้ยิน
“พระเอกชื่อแปลว่าภาพ พระรองชื่อแปลว่าเสียง”
“picture กับ sound”
“ไม่เอาอ่ะ นิยายแลเครียด”
“เครียดตรงไหน”
“ซึ้ง”
“ก็เลือกไปเลย”
“เลือกไปแล้วไง”
“ถ้านางเอกชื่อผ้าใบ ก็แสดงว่าคู่กับภาพ”
“ถ้าชื่อกลอง ก็คู่กับเสียง”
“คุณจะเลือกอันไหน”
“หรือจะเอาเรื่อง รักจากอนาคต”
“past.. to.. present.. to.. future ได้มั้ย”
“ชื่อไทย จากอดีตสู่ปัจจุบัน ..รักจากอนาคต”
“ดูสิ โรแมนติก ไซไฟ นะ”
“ไม่มีอดีต”
เราเข้าใจที่เด็กซ์บอก.. ทุกอย่าง
“คุณคิดพล็อตให้ผมเยอะจัง”
“เอาเรื่องนี้ ลูกพี่ลูกน้อง”
“เด๋วจะโดน”
ซ้ำซากกับเรื่องนี้มากเลยนะเด็กซ์
“ลูกของพี่ที่ทำงาน เป็นแฟนกับลูกของน้องที่ทำงาน”
“คุณคิดอะไร”
“หรา”
“คุณจงใจสุดๆ อย่ามาเถียงเลย”
“จะให้ชื่ออะไรล่ะ เรื่องมันเป็นแบบนั้น”
“รักในที่ทำงาน”
"พอๆ เลอะเทอะแระ"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้เด็กซ์ส่งเพลงเพราะต่อเนื่อง ไม่สะดุดอารมณ์ มาให้ฟังตอนบ่ายโมง
คงเพราะเราไปบ่นๆเรื่องไร้สาระอะไรให้เด็กซ์ฟังมากล่ะมั้ง
http:// youtu.be/1KIEEm_6Wjo
นั่งฟังไปเถอะ ชั่วโมงกว่าๆ คลิปนี้
:]
-------------------------------------------------------------------------------------------------
“คุณรู้ป่ะล่ะ ทำไมเค้าห้ามตัดผมวันพุธ”
“ช่างหยุดพัก”
“คุณก็มั่วไปเรื่อย”
“คุณว่าทำไมเค้าไม่ห้าม เสาร์ อาทิตย์”
“เพราะสมัยก่อนคนในวัง เขาจะเกณฑ์ช่างตัดผม มาตัดผมเจ้าขุนมูลนายไง ในวันพุธ”
“เพราะงั้นวันพุธ ช่างตัดผมจึงไม่มี”
“เครป่ะ”
“อ๋อ ก็ดีสิ ตัดผมวันพุธ”
“ช่างหยุดวันพุธ”
“เพราะต้องไปตัดผมเจ้านาย”
“ช่างจึงไม่มี”
“ผมเดาผิดตรงไหน”
อ้าว แล้วอย่างงี้ เค้าเรียกว่าช่างตัดผมหยุดทำงานรึไง
ต่อมแถตาเด็กซ์ เริ่มทำงานอีกแร้วว
“หักสิบคะแนน”
“ไม่มีเหตุผลที่ดี ในการตอบ”
“อ้าว”
“นี่คือข้อดีของการอ่านหนังสือเยอะนะ จะบอกให้”
“คุณรู้ป่ะล่ะ ทำไมเค้าห้ามตัดผมวันพุธ”
“เขียนบอกไปแล้วไง”
อะไรของตาเด็กซ์วะ
“ผมเรียบเรียงให้ใหม่”
“คุณรู้ป่ะล่ะ ทำไมเค้าห้ามตัดผมวันพุธ”
"เพราะช่างหยุดวันพุธ"
“หราๆๆ”
“คุณลอกข้อสอบผม”
“อย่าเพิ่งขัดสิ”
“คุณนิ เข้าใจยากตลอด”
“ถาม…คุณรู้ป่ะล่ะ ทำไมเค้าห้ามตัดผมวันพุธ”
“ตอบ…ช่างหยุดวันพุธ”
“คุณใช้ความสมองช้าผมเป็นประโยชน์ตลอด”
“อธิบาย.. เพราะสมัยก่อนคนในวัง เขาจะเกณฑ์ช่างตัดผม มาตัดผมเจ้าขุนมูลนายไง”
“เครๆ”
นี่คือนิสัยตาเด็กซ์นะนี่ มันน่านัก ฮึ่มๆๆๆ
“ผมสรุป..เพราะงั้นวันพุธ ช่างตัดผมจึงไม่มี”
“ผมถามกลับ..คุณว่าทำไมเค้าไม่ห้าม เสาร์ อาทิตย์”
เงียบๆๆ ไม่ตอบๆๆๆ เบื่อตาเด็กซ์อารมณ์กวน teen แกมาเต็ม
“คุณยังไม่ตอบผมเลย”
“เจ้าขุนมูลนาย ว่างวันพุธ รวมตัวกันวันพุธได้ละม้างง”
นี่คือไม่หายงอนนะ
“วันพุธเป็นวันดีของการตัดผม”
“วันไม่ดีเค้าจะนัดกันทำไม เค้าต้องเลือกวันดี”
“วันดี หมายถึง สะดวก ฤกษ์ดีหรือเหมาะสม”
“นี่คือข้อดีของการอ่านหนังสือเยอะนะจะบอกให้”
“เครป่ะ”
นี่มันกวน teen เวอร์ชั่น advance ยกกำลังสอง แล้วนะเด็กซ์
“คุณนิ จริงๆเลย copy คนอื่นตลอด”
“ถ้าผมตอบมั่วๆคุณก็ผิดมั่วไปเหมือนกันแหละ”
“แสดงว่าคุณตอบผิดเหรอ”
“ไม่รู้ๆๆๆๆ”
“ห้าทุ่มแล้ว”
“หลับได้”
“วันนี้ผมไม่คิดถึงคุณแล้ว”
“คุณเคยดู ไทยแลนด์แฟชั่นนิสต้ามั้ย”
“ไม่ต้องส่งลิงค์มาให้ดูเลยนะ ไม่เอาๆๆ”
“หลับน้าๆ
ดูซิน่ะ เคยเชื่อกันที่ไหน แป๊ะมาให้ดูอีกแระ
“คุณดูก่อนไม่กี่นาที”
“เครๆ ดูพรุ่งนี้ละกัน”
“เบื่อคุณแระ ชอบบังคับ”
แต่ยังไงก็เหอะ เราก็ส่งสติ๊กเกอร์ miss you ไปให้เด็กซ์อยู่ดี :]
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
คือนี่ขั้นแอ้ดว้านจริงๆล่ะ. ยิ่งคุยยิ่งกวน
แถมลึกลับจริงอะ ทำอาชีพอะไรก็ยังไม่รู้เลย สงสัยว่าฟรีแลนซ์
โจสู้ๆ
-
โอยยเครียด
มีคนแชทแบบนี้ด้วยเรอะ
กวนตีนแบบมีหลักการ งง :katai1:
-
ตอนที่ 37
“ไหนคะผู้ชายเมิง มาให้กรูเห็นหน้าหน่อยค่ะ”
ยัยเพียงมันเริ่มแล้ว ปฏิบัติการสืบสวนสอบสวนวายร้ายวัยรัก
“ไม่ได้ ไม่เอา กูถือเคล็ดเว้ย ถ้าเอาแฟนมานี่เดี๋ยวเลิกกัน”
ก็สองคนก่อนนะ พามารู้จักเพื่อนๆ มากินปีใหม่ที่ทำงาน พักเดียวเลิกกันเลย
“มาไม่มา มีผลเท่ากันค่ะ”
“น้องแอน”
“ไรคะ”
“พี่โจที่รักของหนู”
แล้วยัยเพียงก็หันหน้ามาที่เรา
“ย้ายบ้านไปอยู่ต่างจังหวัด”
“มั่วแล้วเมิง”
“ได้ข่าวไปอยู่ ชัยนาท นะคะ”
“อยู่อำเภอ มโน-รมย์”
ทุกคนในห้องอึ้งกันซักพัก แล้วก็ปล่อยเสียงวู้วออกมา เมื่อเก็ตมุกยัยเพียงมัน
“กระทืบไลค์ให้พี่เพียงค่ะ”
อยากจะขำกับมุกนี้ แต่มันจี๊ดในใจ
“ฟังเพลงนี้เลยนะคุณ บังคับผมหลายคลิปแระ”
“เพลงนี้ผมฟังแล้วโคตรอิน”
“กลัวเข้าใจผิด (พิจิกา) cover by PHING:
http://youtu.be/kmUqMvYBOuM”
รักฉันบ้างรึเปล่า อย่าให้ฉันต้องเดาอีกเลย
เพราะว่าฉันไม่เคยมีผู้ใดมาห่วงกัน
รักฉันบ้างรึเปล่า ถึงได้มาดูแลอยู่ทุกวัน
เธอทำไปอย่างนั้น และว่าไง
อยากจะบอกว่ารักก็กลัวจะทำผิดไป
ถ้าบังเอิญไม่คิดอะไรเหมือนกัน
ฉันกลัวว่าฉันจะคิดเอง กลัวเข้าใจผิดเอง
ตีความทุกอย่างพลาดไป
แท้ที่จริงก็เป็นแค่ความเป็นห่วงทั่วๆไป
ไม่ใช่ความห่วงใยแบบคนที่รักกัน
หวงฉันบ้างรึเปล่า ยามที่ฉันเจอใครต่อใคร
คิดถึงบ้างรึเปล่า ยามที่เราต้องห่างไกล
ฝันถึงฉันบ้างรึเปล่า ในค่ำคืนที่เธอแอบเหงาใจ
เคยมีกันบ้างไหม อยากรู้ใจ
อยากจะบอกว่ารักก็กลัวจะทำผิดไป
ถ้าบังเอิญไม่คิดอะไรเหมือนกัน
ฉันกลัวว่าฉันจะคิดเอง กลัวเข้าใจผิดเอง
ตีความทุกอย่างพลาดไป
แท้ที่จริงก็เป็นแค่ความเป็นห่วงทั่วๆไป
ไม่ใช่ความห่วงใยแบบคนที่รักกัน
รัก ฉันรักเธอรู้รึเปล่า ได้แต่เก็บไว้ไม่กล้าบอก
อยากให้เธอรู้ แต่วันฉันต้องรักเธออยู่ในใจ
“ฟังก่อนนะ”
“กลัวเข้าใจผิด – Pijika (พิจิกา) [Official MV HD: http;//youtu.be/kBFLvfthVBA”
“ชอบต้นฉบับมากกว่า 555”
“หรา”
“ผมหาเพลงเก่งป่ะล่ะ”
“555 คุณเอา อูเคเลเล่ มาเล่นดิ”
“ผมกะว่าเป็นกีตาร์นะ สมัยอยู่มหาลัย เคยเล่นได้บางคอร์ด”
“ต้องซ้อมๆ”
“แต่เล่นยาก ต้องสามารถให้ได้ 55”
“เล่นทำไม”
“ก็นี่ไง เวลาขียน port folio บอกมีความสามารถ เขียนนิยายได้ เล่นกีตาร์เป็น มุ้งมิ้งดีออก”
“port ต้องดูหน้าดูหุ่นก่อนความสามารถ”
“แหม่ๆๆ หมั่นไส้คุณจริ๊ง”
“นอนละนะ”
“นอนเร็วจัง”
“เริ่มระคายคอ”
“จะป่วยเอา”
“ไม่สบายหรอ”
“ไม่หรอก แต่วันนี้ยังไม่ได้งีบเลย”
“นอนนะ นอนนะ”
“คร้าบบ”
“เขียนนิยายเอาโรแมนติกๆ”
“เอาเป็นนักขี่ม้า”
“บอกว่าไปนอนไง”
“คิดถึงคุณนะ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากนะครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
วันหยุดจัดเต็มหลายตอน ฟินยาววววว :katai4:
-
จะดูความหมายของเพลงบ้างก็ไม่ได้ เชอะ แค่เพราะเฉยๆคงไม่บอกให้ฟังหรอก
-
ไม่ค่อยคิดอะไร แต่รู้สึกอะไรบ้างหรือเปล่า?..... น่าถามแท้ คิดถึงคนเขียนค่ะ
-
เมื่อไหร่นิยายของเด็กซ์จะเป็นหนุ่มสองคนแชทไลน์หากัน จนเป็นแฟนกันสักที
-
ตอนที่ 38
“เด็กซ์”
“บางทีผมก็น้อยใจนะ ไม่รู้สิ คุณรู้ข้อมูลผมหลายเรื่อง แต่ผมแทบไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับคุณเลย หน้าคุณผมก็ไม่เห็น”
“ถ้าคุณไม่สบายอยู่ หายเร็วๆนะ”
“อะไรเนี่ย”
“กลับถึงบ้านกี่โมง”
“คุณนี่จริงๆเลย”
“คุณเคยดู club Friday มั้ย”
“ผมไม่อยากดู”
“มันดราม่า”
“คุณตามวัยรุ่นไม่ทันตลอด”
“ดราม่าผมดูเอง”
“เขียนนิยายเสร็จยัง”
“เสร็จแล้ว”
“ถึงไลน์มาหาไง”
“คุณอย่านอนดึกมากนะ”
“ห้าทุ่ม”
“คุณยังกินกาแฟมั้ย”
“กินสิ”
“อีกห้านาที หลับน้า”
“จะห้าทุ่มแล้ว”
“ดูสิ รูปโปรไฟล์ใหม่เพื่อนชมผมว่าหล่อ 55”
“หน้าคุณเหมือน (….)"
“จะดีใจดีมั้ยเนี่ย”
“คุณจะผอมลงอีกมั้ย”
“ไม่มั้ง”
“ทำไม”
“ผอมกว่านี้ เคยผอมมั้ย”
“อารายของคุณ”
“ตอนไม่สบาย ก็ผอม”
“ดูดีมั้ย”
“มีอะไรรึเปล่า คุณ”
“ไม่ดีหรอก คนไม่สบายนี่”
“รูปโปรไฟล์นี้ ดูว่าผอมจะดีมั้ย”
“รูปมันแต่งอะเนอะ”
“แต่งที่ไหนล่ะ”
“คุณอ่ะ มองคนที่ภายนอก”
“หน้าตาไม่ดี คุณก็ไม่ชอบเลยใช่มั้ย”
“นิสัยก็ต้องดูเป็นอย่างแรก”
“ไม่ชอบคนหน้าตาดีหรอก”
“ชอบนิสัยดี”
“หน้าตา หุ่น มันเปลี่ยนกันได้”
“คนอื่นเค้าไม่สนใจ เค้าชอบหน้าตาดีกัน”
“คุณหลับนะ หลับนะๆ”
“เดี๋ยวเป็นหวัด ภูมิแพ้อีก”
“คิดถึงคุณนะครับ”
----------------------------------------------------------------------------------------
วันรุ่งขึ้น ทั้งที่ยังค้างคากับประโยคที่ถามเด็กซ์ แล้วดูซิ ไม่เคยบอก ไม่เคยตอบอะไรซักอย่าง
มันน่าให้เซ็งมั้ย
เปิดอ่านไล่ดูเฟสแก้เบื่อแล้วก็ เจอ twit อันนี้
“แกยังพิมพ์ 55555 ทั้งๆที่แกไม่ขำได้เลย
เขาก็สามารถพิมพ์คำว่า “รักนะ”
โดยที่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นได้เหมือนกันนะ
แค่อยากเตือนไว้”
แคปเจอร์ twit อันนี้ แล้วส่งให้เด็กซ์ดู
“อ่านข้อความนี้แล้ว get เลย”
“ผมไม่หวังแระ ว่าคุณจะบอกคิดถึงผมมั่ง”
“แต่ผมอ่ะคิดถึงคุณทุกวันแหละ”
“เลี่ยนเนาะ :]”
พิมพ์ไปก็เขินอ่า 55
“ผมไม่ใช่คนพิมพ์มั่วๆ”
เขียนส่งไปตอนเช้า กว่าเราจะได้เห็นข้อความนี้ก็บ่ายสองนู่น
“คุณนิ ก็เป็นคนดูดีเหมือนกันนะ 55”
เราส่งรูปตัวเองที่ไม่ใช่รูปโปรไฟล์ให้เด็กซ์ดู เป็นแบบรูปในชีวิตประจำวัน ชิลล์ๆ
“คุณก็ชอบผมได้แล้วว 55”
“เร็วไป 55”
พ่อคู๊ณ นี่มันสี่เดือนครึ่งแล้วน้า
“วันนี้ผมนอนแล้วนะ”
“ควรจะนอนไวๆ”
“คับผม”
“คิดถึงคุณน้า”
สังเกตว่าช่วงหลังเด็กซ์จะนอนเร็ว เพราะเห็นมักจะอ้อยอิ่งชวนคุยอะไรเรื่อยหลังห้าทุ่ม
สงสัยนอนดึกกลัวแก่แน่ๆ มีอยู่เรื่องเดียว ฮ่าๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณทุกเม้นต์มากเลยครับ
ปล. คุณ applej ได้คำตอบแล้วนะ
ปล. คุณ yueliang อย่าเบื่อเด็กซ์เลย 555
ปล. คุณ mukmaoY ติดตามไปเรื่อยๆนะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
อะไรคือเร็วไป :z3:
สงสัยจะรอปีนึงจริงๆมั้ง ไม่เบื่อเด็กซ์หรอกแต่หมั่นไส้บ้าง 5555
-
มีคนตามจีบเราตั้งสองปีแน่ะ คุณ โจสู้ๆนะ :z2:
-
ลุ้นๆๆ
เหมือนเด๊กซ์จะค่อยปล่อยพลังบางอย่าง
อีกไม่นานป่ะ โจคงได้เห็นหน้า #งานมโนต้องมา5555
-
ตอนที่ 39
“วันนี้ ผมขอสวมมาดนักวิชาการวิเคราะห์คุณหน่อย อะแฮ่มๆ”
“ผมสงสัยทำไมมันนานจัง ที่ผมคุยกับคุณหลายเดือนแล้วคุณก็ไม่เปิดเผยข้อมูลอะไรซะที”
“ผมเดานะ”
“คุณต้องอยู่ในระดับที่มีสิทธิ์เลือกได้ คือคุณต้องหน้าตาดีพอสมควร คุณกินวิตามิน อาหารเสริม กังวลเรื่องอายุ”
“คุณเคยมีแฟนคบกันนานด้วยใช่มั้ย แล้วก็เลิกกันไป มันทำให้คุณ fail ลึกๆคือคุณอาจจะคิดว่าคุณทั้งดี รักเดียวใจเดียว หล่ออย่างนี้ทำไมเขาถึงทิ้งคุณ”
“คุณไม่เคยให้ข้อมูลอะไรผมเลย ผมเลยคิดว่า คุณอาจจะคาดการณ์คือถ้าผมเห็นรูปคุณปุ๊บ เฮ้ย หล่อ ผมต้องเอาคุณแน่ๆ ผมต้องเกาะติดคุณ แล้วทีนี้หน้าตาผม ก็ไม่ใช่สเป็คคุณตั้งแต่แรกคือเฉยๆสำหรับคุณ”
“เพราะใจคุณน่ะ มีความคิดว่าเกย์สนแค่เรื่องเซ็กส์เป็นหลัก เพราะงั้นเรื่องอื่นจะถูกมองข้ามไปหมด ไม่ว่าจะเป็นนิสัย ความคิด จะถูกมองข้ามไปหมด ไม่ได้หยิบยกขึ้นมาคุย”
“การโชว์รูปของคุณจึงจะได้เจอแต่เกย์ที่หวังแต่นัดไปมีเซ็กส์อย่างเดียว แต่มีปัญหาอย่างนึงคือ ผมเข้าหาคุณตลอด ชวนคุยทุกวัน คุณก็อาจจะเขวบ้าง แต่ขัดใจตรงที่รูปร่างหน้าตาผม มันไม่ได้ตามที่คุณอยากได้”
“คุณชอบบังคับผม แล้วผมก็ทำตาม เพราะอยากตามใจคุณ”
“คุณคุยกับผมทุกวัน คุณก็ต้องคิดอะไรกับผมอยู่แล้ว
“เด็กซ์”
“ผมต้องพูดตรงๆแบบนี้แหละนะ อย่าโกรธผมเลย ผมไม่รู้จะสื่อสารกับคุณยังไง ถ้าคุณเป็นอย่างที่ผมพูดจริงๆ ผมก็กังวล คุณต้องรอดูผมนานๆ ต้องเช็คให้ชัวร์ว่าผมจะชอบคุณเพียงแต่หน้าตารึเปล่า”
“คุณหล่อมากเกิน ผมก็เครียดนะ สมมติคุณเลือกจะคบผม ผมเดินไปไหน ผมอายเขา”
“ที่ไม่ได้อ่านแต่แรก นึกว่าเป็นเรื่องตลก”
“ผมแก่แล้วต้องใส่แว่น 55”
“สรุปเลยนะ ผมไม่ได้หล่ออะไรหรอก ธรรมดาๆ หล่อตอนเด็กๆ”
“ไม่ได้อยู่ในระดับที่เลือกอะไรได้ ที่กินวิตามินก็แค่ดูแลบ้าง ไม่มีใครมาดูแลนี่”
“เห็นป่ะ ผมก็เดาถูกนี่”
“เดาถูกเรื่อง ?”
“ไม่รู้ๆๆๆ”
“มั่ว”
“วันนี้จะนอนดึกมั้ย”
“ถ้าเกย์จะคบใครซักคน นานสุดคุณว่ากี่ปีต้องเลิก”
“ใครจะไปบอกได้ล่ะ”
“ขึ้นอยู่กับนิสัยสองคนนั้น เข้ากันได้มั้ย”
“คุณอย่าดราม่าสิ”
“อ้าว”
“ทำไมต้องใช้คำว่า “ต้อง” “
“เศร้าจัง”
“ก็ผมคิดว่าไม่ตลอดไปแบบ ผช ผญ นี่”
“ผช ผญ ก็มีนะ ที่เลิกกัน”
“เยอะแยะๆ”
“คุณอย่าเฮิร์ทน้า”
“ไม่คุยแระ”
“เฮิร์ทอะไร 55”
“นิยายดีตรงที่เขียนได้”
“เรื่องจริงมันไม่ใช่”
“เกี่ยวอะไรกับนิยาย”
“คิดพล็อตเรื่องสนุกดี ชีวิตจริงไม่อยากนึกถึง”
“เศร้ามั้ย 55”
“ถึงว่า คุณเคยเขียนบอก เรื่องมันเศร้า”
“นิยายผมต้องหักมุมตลอด”
“คุณก็ชอบทำตัวลึกลับหักมุมเองด้วยแหละ”
“ตอนเขียน 20 facts about dex ผมจะมโนคิดไปว่าคุณน่าจะใส่แว่น รู้งี้เขียนไปดีกว่า”
“ชีวิตคู่จริงๆก็สนุกดี มีเรื่องทะเลากัน น้อยอกน้อยใจ แต่เค้าก็รักกัน”
“สำหรับผมอ่ะนะ ถ้าไม่เคยมีแฟนมาก่อน ผมก็อยู่ได้”
"คุณจะเหงาอะไร เพื่อนเยอะ ไลน์เยอะ เฟสเยอะ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย 55”
“ผมว่าต้องออกกำลังกายเนอะ”
“ใช่แล้ว ไปออกสิ ดีออกคับ”
“นอนดีกว่า”
“ไลน์น่ะ ผมคุยกับคุณคนเดียว เรื่องงาน มันบล็อกเค้าไม่ได้นี่“
“ก่อนนอนวันนี้ ผมอยากบอกคุณ"
"เด็กซ์ ผมไม่เซ้าซี้อะไรคุณอีกแล้ว เดี๋ยวคุณเบื่อผม”
“คุณกินกาแฟ บางทีก็ดีนะ ถ้าไม่มีมัน ผมก็ไม่ได้คุยกับคุณ”
“เข้าใจใช่มั้ย”
“55 หน้าหนาวคุณชอบมั้ย”
“คิดถึงคุณนะ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ยังอุตส่าห์กวนนะเด็กซ์ โจเค้าอุตส่าห์จริงจัง
ชอบหักมุมตลอด อย่าลืมว่าถ้าหักมุมไม่ดีก็แป้กไปเลย
ทำดีมากโจ o13
-
ดริฟต์โค้ง ๆ แถๆ ยาวเลยตาเด็กซ์ งอนแทนโจแล้ว ถามอย่างตอบอย่าง เกรียนมาก 555555
:ling1:
-
โจคิดมากแล้ว อย่าเครียดไปเลย จะคุยกะคนนี้คงต้องทำใจอย่างเดียว 555
ส่วนเด็กซ์ยังรักษาท่าทีเช่นเคย
-
เกรียนเว่อร์ต้องยกให้เธอคนเดียว DEX :laugh: รบกวนระบุหน้าที่ลงให้หน่อยนะค๊าาาาา ขอบคุ :L1:ณค่ะ
-
ได้คำตอบแบบแถๆของเด็กซ์แล้วค่ะ ขัดใจตาเด็กซ์เสียจริง เด็กซ์หนอเด็กซ์ถ้าโจเค้าท้อแล้วไม่รักระวังน้ำตาจะเช็ดหัวเข่าเน้อ
-
ตอนจบ
“นี่ๆคุณ”
“ผมเจอคนที่อยู่ในเฟสด้วยนะวันนี้”
“รูปในเฟสไม่เหมือนตัวจริงเลยอ่ะ”
“ใช้แอปเยอะ ก็งี้แหละเนอะ”
“นัดเจอเหรอ”
“ไม่ได้นัดเจอน้า”
“ในเฟสหน้าดีเลยเหรอ”
“บังเอิญๆๆๆ”
“หน้าตาธรรมดา ปกติเราๆนี่แหละ”
“อายุ”
“ก็มากกว่าผมห้าหกปี”
“เค้าชมเหรอ”
“ไม่มั้งคุณ”
“ก็เขาเห็นในเฟสว่าผมอ้วน เขาก็ทักไงคับ เออ ว่าผมผอมกว่าในรูป”
“ดีมั้ย”
“อารายดีเล่า คุณนี่ก็”
“เจอกันแป๊บเดียว ไม่ถึงห้านาที ผมก็กลับแล้ว”
“นอนยัง”
“คิดถึงคุณนะ”
“หลับแล้วเหรอ”
“พรุ่งนี้คุยน้า”
----------------------------------------------
“เด็กซ์"
เมื่อวานผมไปเดินห้างตอนเย็น แล้วเจอคุณคนนั้น เขามาทักแบบบังเอิญ ผมก็ทักกลับตามมารยาท มันไม่มีอะไรนะ คุยกันแค่ห้านาทีแล้วผมก็ขอตัวกลับบ้าน”
“ผมไม่รู้คุณคิดอะไร ยังไง แต่ผมแคร์คุณ คิดถึงคุณ ชอบคุณคนเดียวนะครับ”
“คุณกินข้าวยัง”
“กำลังจะกินกาแฟครับ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วครับผม นิยายเรื่องนี้ เลยอัดสปีดเต็มที่ อ่านไม่รู้เรื่องขออภัยนะครับ
จะมีภาคสองดีมั้ย แต่ผมว่าต้องโดนบ่นแหงมๆ 55
ปล.คุณ buppha ระบุหน้าที่ลงคืออะไรครับ ผมสมองช้าจริงๆนะ :serius2:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
อ้าวจบแล้วจริงง่าาาา
ไม่หักมุม ไม่นัดเจอกันด้วยหรอ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ. ถ้ามีภาคสองก็รออ่านนะ :3123:
-
เอ่ออ
สุดท้ายก็ไม่ได้เจอกันช่ะ
:serius2:
-
:serius2: :serius2:ยังไม่รู้เลยว่าตกลงเป็นแฟนกันยังไง
เผลอแปปเดียวคนเขียนบอกว่าตอนจบซะงั้น มันอิงจากเรียล
แล้วหลังจากนี้ละคร้าเรารู้นะว่ามันมีหลังจากนี้มาต่อเลย มาทำ
อย่างนี้ทำร้ายจิตใจคนที่เค้ากะลังฟินมันบาปนะ :o12:
-
คุณ black sakura ครับ
ต้องถามเจ้าของเรื่องนะว่าเค้าจะยอมให้เขียนต่อมั้ย ไปว่าเขาทั้งเกรียน ทั้งหมั่นไส้ ทั้งแถ ฮ่าๆๆ
:laugh:
ปล. ผมจะลองถามเด็กซ์ให้อีกรอบนะครับ
-
เย้ยยย o22
ได้โปรดๆๆๆ อย่าทำร้ายกันอีกเลยยยยยยย
อย่าจากไปเยี่ยงนี้
-
ห๊ะอะไรนะ จบแล้ว :really2: :a5:
-
ม่ายอาวๆๆๆๆๆๆๆๆยังไม่อยากให้จบ อยากมีแบบเจอกันเรื่องจริงไม่จริงไม่รู้แต่อยากจบแฮปปี้เอ็นดิ้ง :ling1: :ling1: :ling1:
-
โห หายไปธุระแว่บเดียว
กลับมาอีกที จบซะแล้ว
แถมจบแบบคลุมเคลืออีกนะ
ทำความฟินคนอ่านแตกกระจาย
ขอร้องมาต่อเถอะนะคะ อยากอ่านมาก
-
ห๊ะอย่าพึ่งจบยังไม่เห็นหน้ากันเลยไม่ยอมๆอยากอ่านต่ออ่าาาา :z3: :serius2:
-
มาต่ออีกไม่ได้เหรอคะ กำลังลุ้นเลยว่าจะเจอกันตอนไหน
-
อ้าว....
-
กะว่าจะอ่านต่อ ไม่ได้เข้ามานาน
เห็นขึ้นย้ายห้องละ
แวะมาอ่านคอมเม้นล่าสุด
ดูทุกคนค้างๆ ทำเอาไม่กล้าอ่านต่อเลย
-
เฮ้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จบแบบนี้จิงๆ หรอ แล้วยังไงอ่ะ คาใจมากกกกกกกก
มาเขียนต่อเหอะนะ เราว่ามันแบบ อึดอัดใจอ่ะ
-
"ปล.คุณ buppha ระบุหน้าที่ลงคืออะไรครับ ผมสมองช้าจริงๆนะ :serius2:" 5555 เราชอบนิยายเรื่องนี้นะ ระบุหน้าที่ลงคือ นิยายตอนต่างๆที่พี่อัพลงอ่ะค่ะ มันอยู่หน้าไหน Example " Page 1,2,3,...,1000 " จะได้หาอ่านง่ายๆอ่ะค่ะ :L1: +1 +เป็ด มาต่อตอนพิเศษน้าาาาาาาาา :mew1:
-
สำหรับตอนพิเศษ..........จัดดปาย...ได้เลย....ครับผม :z2:
-
เฮ้ย! จบแล้วเหรอ ต๊ายก็ว่าและทำไมไม่เห็นอัพเดทเลย ที่ไหนได้ย้ายห้องแล้ว
แลดูจบคาราคาซัง ดูคืบหน้ามาจึ๋งนึง แต่ก็ยังไม่เจอกันเล้ย
-
ห้ะ!!!!!! คือจบแบบนี้?
สรุปจะได้เจอ ได้ครบกันมั้ยอ่ะ
ต่อเถอะค่ะ pls.
-
:z13: :z13: :z13:
-
:fire:
-
ห้ะ จบเรอะ!!!!!!!
นี่ตามอ่านอะไรอยู่เนี่ย :ling1:
จบแบบนี้ให้บอกว่าไม่อัพยังเสียใจน้อยกว่าเลย ฮือออออ :ling3:
-
เขียนตอนต่อเนื่อง ของหนุ่มแชทไลน์กับนายปากแข็ง ไว้แล้วนะครับ ไปตามอ่านกันได้เลย :mc4:
-
ห๊ะ จบแล้ว :a5:
จะบอกว่า งงที่สุดในสามโลก :ling1:
-
จบแบเปิดเฉย
กรี๊ดดดดดดดด :katai1:
เกลียดดดดด 5555555
-
ไม่น่าเข้ามาอ่านเลยอ่ะ
ค้างมากกกกกกTT
-
จบงี้เลยเหรอ
ม่ายยยยยยย
-
แวะเอาตอนต่อเนื่องมาแปะเผื่อใครจะตามไปอ่านต่อ
ยังไม่จบแน่ๆจ้ะ.
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44634.0
-
เดี๋ยวนะ! ตัดฉับอย่างนี้เลย มันยังไม่จบมั้ย
คือถ้าจะให้จบต้องเฉลยก่อนนะ
อาจจะบอกว่า คนที่เจอที่ห้างที่มาทักแล้วได้คุยกันห้านาทีนั่นน่ะ ที่จริงคือเด๊กซ์ หรือจะอะไรก็ว่าไป
นี่ความรู้สึกก่อนไปอ่านตอนต่อเนื่องนะคะ
เดี๋ยวขอไปอ่านตอนต่อเนื่องแพร๊บ
หวังว่าจะเข้าใจอะไรมากกว่านี้
-
:hao7: :hao7: :hao7: YueLiang thx สำหรับลิ้ง ตามไปอ่านให้ไว
คงไม่ปล่อยค้างนะครับ :katai5: :katai5: :katai5:
-
จบบ จบได้ไงอ่าาาาาาา ยังมุ้งมิ้งอยู่เลยยยย :katai1:
มโนเด็กซ์แปป :-[
เป็นกำลังใจให้นะคะ :katai4: :katai4: :katai4:
-
โห งี้เลย :seng2ped:
-
ดีนะที่อ่านข้ามๆ :seng2ped:
-
ห๊ะ จบแล้วหรอ คืออัลรัย--" :z3:
-
จบแล้วจริงอ่ะ!!!!??? ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ งงสุดๆ o(╥﹏╥)o ภาค2ต้องมานะะะะะะะะะะะ
-
ห๊ะะ!! ตัดจบงี้มันทำร้ายจิตใจกันเกินไปน้าาาาา ฮืออออ
ค้างงงงงงอะ TT
จบงี้เหมือนแบบดูหนังadventure
พระเอกนางเอกรักกันแล้วแต่ยังไม่พูดกัน ทะเลาะกันอยุ
แล้วพระเอกกะตัวร้ายก้ตกเหว/หน้าผา
มีมือยื่นมาจับขอบหน้าผาได้1ข้างโดยไม่รุว่าใครรอด และตัดจบปิ๊ง!
ช็อคเลยค่ะ (อยู่แผนกคิดพล้อตให้เพื่อนแต่งนิยายเหมือนคุณdexเลยค่ะ 555 พล้อตเยอะลองเขียนเองเริ่มไม่ถูก)
-
พึ่งมาเจอเรื่องนี้...
ว้า ตอนที่คุณคนเขียนมาลงดันเป็นช่วงที่เราไม่เข้าเล้าพอดีเลย
อดติดตามเรียลไทม์ ตามมาจากภาคอวสาน คาดว่าน่าจะเป็นภาค3
มาแสดงตัวตนเนอะ :mew1:
-
ตอนนี้คนเขียน เขียนภาค 4 อยู่นะครับ ไม่น่าเชื่อมีคนตามอ่าน เดี๋ยวจะพยายามมาลงต่อเรื่อยๆ
ปล. เนื้อเรื่องมันก็ธรรมดาไม่ฟินอะไรนะครับผม :katai4:
-
ตอนนี้คนเขียน เขียนภาค 4 อยู่นะครับ ไม่น่าเชื่อมีคนตามอ่าน เดี๋ยวจะพยายามมาลงต่อเรื่อยๆ
ปล. เนื้อเรื่องมันก็ธรรมดาไม่ฟินอะไรนะครับผม :katai4:
แบบนี้ จะเป็นยังไงกันคะ ไปแอบเฉลยตอนจบมาแล้ว..
รอติดตามนะคะ อย่างหนักแน่นเลย สู้ ๆ ค่ะ จะรอ !!! ภาค4 นะคะ :) :mew1:
-
อ้าว ? จบแล้ว ? งง แต่ก็อ่านเพลินดี แต่จบแล้วจิงดิ ?
-
โวะ. เสียเวลาอ่านตั้งนาน
จบแบบนี้ กล้าพูดว่าจบได้ไง?
-
เห้ยที่อ่านจนจบนี่คือ?? สรุปคือไม่ได้เจอกัน. :z6: :z6: :z6: