อ่านต่อตรงนี้...
ทิวไม้กับวศินต่างก็ตกใจเมื่อมองเห็นคิมหันต์เดินคอตกกลับเข้ามาในห้องและพอเขาทรุดตัวลงนั่งได้ก็ปล่อยโฮออกมา
“ไอ้ดิวไอ้เหี้ยไอ้หน้าหมา”
“เฮ้ยเกิดอะไรขึ้นวะ”
ทิวไม้เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงคิมหันต์เล่าไปสะอึกสะอื้นไปจนเพื่อนต้องตบบ่าปลอบโยน
“มันแม่งบอกว่ายังไงกูก็เป็นได้แค่เพื่อนมันสุดท้ายกูก็คงไม่มีค่าอะไรในสายตามันสินะ”
“ใจเย็นก่อนโว้ยไอ้สมเสร็จมันไม่เห็นค่าเราเราก็อย่าไปเสียใจเพราะมันเอางี้เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนตอนเย็นกูกับไอ้บัฟไปซื้อของขวัญให้พี่คะนิ้งกับมึงเองแล้วพอค่ำๆเราไปตะลุยราตรีละลายความเศร้ากันดีกว่ากูจะนัดพี่แบงค์ให้พาพวกเราไป”
“งั้นเดี๋ยวกูนัดเมียจ๋าให้ไปด้วยไปกันเยอะๆสนุกดี”
วศินรีบสำทับจนคิมหันต์พอจะหยุดเศร้าได้บ้างแต่ว่าตลอดทั้งคืนเขานอนไม่หลับเพราะคำพูดของดิฐาที่แอบได้ยินกลับมาวนเวียนอยู่ในหัว
“กูต้องเลิกสนใจมันถ้าอยากเป็นแค่เพื่อนกูก็จะให้สิทธิ์มึงแค่นั้นไอ้ดิวต่อจากนี้กูจะไม่ยอมเปลืองจู๋เปลืองตูดให้มึงอีกต่อไป”
คิมหันต์บอกตัวเองเขาพยายามจะไม่คิดถึงดิฐาจนเวลาผ่านไปถึงวันรุ่งขึ้นที่เขาไม่มีสติจะตั้งใจเรียนเท่าใดนักดีที่มีทิวไม้กับวศินช่วยปลอบใจอยู่พอถึงตอนเย็นพวกเขาทั้งสามจึงแวะหาซื้อของขวัญให้พี่สาวเมื่อเรียบร้อยแล้วทิวไม้จึงโทรหาธนดลมารับ
“ไปกินข้าวกันก่อนแล้วค่อยไปกินเหล้ากันไอ้หมอกจะตามไปที่ผับทีหลังมันบอกว่าเคลียร์งานให้เสร็จก่อน”
เมื่ออิ่มท้องแล้วธนดลจึงพาทั้งหมดไปผับที่เขากับทิวไม้พบกันครั้งแรกคิมหันต์เทเหล้าใส่แก้วตนเองและเพื่อนฝูงทันที
“มาวันนี้ไม่เมาไม่เลิกโว้ย”
วันนี้คิมหันต์ตัดสินใจว่าเขาจะเลิกรักดิฐาแม้เหล้าจะแก้ปัญหาไม่ได้แต่เขาก็จะพยายามตัดใจทิวไม้กับวศินเองก็ดื่มเป็นเพื่อนธนดลนั่งมองพลางจิบเหล้าไม่มากนัก
“ทิวสนุกกับเพื่อนเถอะครับไม่ได้มาเที่ยวกันนานแล้วนี่เดี๋ยวพี่นั่งเป็นเพื่อนแล้วจะได้ขับรถไปส่งที่หอ”
ธนดลยิ้มให้คนรักทิวไม้ยิ้มหวานก่อนจะหอมแก้มธนดลดังฟอด
“แฟนใครนะน่ารักจังอ๋อแฟนเรานี่เองนั่งเฉยๆห้ามมองใครนะครับทิวหวง”
ดื่มกันสักพักอวัศว์ก็เดินเข้ามาเขามาพร้อมเพื่อนสาวในคณะคนหนึ่ง
“มาแล้วขอโทษทีนะที่มาช้าทำงานอยู่กับหญิงเพิ่งจะเสร็จก็เลยชวนมาด้วยกัน”
เพื่อนในคณะของอวัศย์และธนดลชื่อธิติยาหญิงสาวหันไปมองคนในโต๊ะ
“โอ้โหวันนี้ฉันเด่นเลยนะเพราะโต๊ะนี้มีฉันเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียว”
“เมียจ๋ามัวแต่ทำงานผัวคิดถึงจังเลย”
วศินคว้าร่างเพรียวของอวัศย์มากอดอวัศย์ถึงกับยกมือดันหน้าให้ห่างแทบไม่ทัน
“จะบ้าหรือไงเพิ่งจะเจอกันเมื่อวานยังมาบ่นคิดถึงอีก”
คิมหันต์มองเพื่อนที่มีความสุขอยู่กับคนรักแล้วก็นึกอิจฉาเขาถอนหายใจพลางกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก
“น้องชื่ออะไรคะพี่ชื่อหญิงนะเป็นเพื่อนของแบงค์กับหมอกคุยเป็นเพื่อนพี่หน่อยหันไปทางไหนเขาก็มีคู่กันทั้งนั้น”
ธิติยาชวนคุยคิมหันต์เองก็ไม่ได้ปฏิเสธเขาชงเหล้าให้ธิติยาพร้อมกับสนทนาไปด้วย
“ได้เลยครับพี่หญิงผมชื่อคิมหันต์ชื่อเล่นว่าคิมหรือพี่จะเรียกว่าคิมย้วยก็ได้โสดสนิทมากๆเรามาคุยกันตามประสาคนโสดนะพี่มาพี่หญิงชนแก้วกันเอาให้เมากันไปเล้ยย”
ดิฐาเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยจนใกล้เวลาห้างปิดเมื่อตอนเย็นไปกินข้าวกับกันทิมาด้วยสถานการณ์เดิมเพิ่มเติมคืออาการเหม่อลอยของเขาจนกันทิมาหงุดหงิดดิฐาว้าวุ่นใจตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ในหัวมีแต่คิมหันต์ตลอดทั้งวันและเขาเองก็ไม่กล้าโทรศัพท์ไปหาอีกฝ่ายรุ่มร้อนอยู่ในใจจนไม่อยากกลับหอพักต้องมาเดินตากแอร์เล่นในห้าง
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นดิฐาดึงจากกระเป๋ากางเกงมารับ
“ว่าไงไอ้กัน”
“มึงอยู่หอหรือเปล่าดิว”
“เปล่าอยู่ห้างแต่กำลังจะกลับแล้ว”
“เอออย่าเพิ่งกลับมึงมาที่ผับที่เรามากันบ่อยๆตอนนี้เลยไอ้คิมของมึงน่ะกำลังแดกเหล้าจนเมาแล้วน้วยกับสาวสวยอยู่เลยแนบชิดสนิทสนมกันมากมึงลองมาดูแล้วตัดสินใจว่าจะทำยังไงกับเรื่องของมึง”
พูดจบกันก็วางหูและส่งรูปของคิมหันต์กับผู้หญิงคนหนึ่งมาทางไลน์เมื่อเห็นแล้วดิฐาถึงกับหัวร้อน
ก็ได้เขายอมรับว่าอาการนี้คืออาการหึง
และเขาก็หวงคิมหันต์เกินกว่าจะให้ไปกอดกับคนอื่นแนบชิดขนาดนี้
“เหี้ยรักกูแล้วทำไมตัดใจจากกูได้เร็วจังวะคิดว่ากูจะยอมให้มึงตัดใจจากกูหรือไงไอ้เหี้ยคิม”
ดิฐาร้อนรนเขารีบเดินไปที่ลานจอดรถยนต์เขาก้าวขึ้นรถยนต์ของเขาก่อนจะเหยียบคันเร่งไปยังจุดหมายอย่างรวดเร็วTBC
ยังไงว้าตกลงพวกเขาจะได้กันไหมคะเนี่ยท่านผู้ชม