ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
.
.
.
.
.
.
.
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่า
นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายเรื่องเเรกในชีวิต เเละอาจจะมีคำผิดเยอะ
หรือบางประโยค อ่านเเล้วเหมือนเเปลจากภาษาอื่น
เพราะว่าคนเขียนมาเรียนต่อที่ต่างประเทศตั้งเเต่อายุยังน้อย
เอาจริงๆ ค่อนข้างคิดหนังที่จะเอามาลงในเล้า
เพราะนิยายที่นี่เด็ดๆ ทั้งนั้น 555
นามปากกา Civillian C.
.
.
.
เรื่องย่อ
ขาเป็นเเฮกเกอร์วัยสามสิบปลาย ผู้มากความสามารถในการอ่านโค้ด
เเต่กลับโดนฆ่าตายเมื่อหวังจะถอนตัวจากวงการมาเฟีย
เเละในห้วงวินาทีสุดท้ายของชีวิต...
เขาได้รอร้องต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โปรดไว้ชีวิตตนเพื่อที่จะได้กลับไปดูเเลน้องสาวเเละหลาน
*
สวรรค์เป็นใจ... เเต่เขากลับฟื้นขึ้งมาในร่างของเด็กหนุ่มวัยยี่สิบที่มีนิสัยไม่สู้คน
เเถมยังเป็นถึงหลานชายของนักธุรกิจชื่อดังอย่างเจ้าสัวธาราอีกด้วย!!!
สารบัญ
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3761519#msg3761519) • ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3761679#msg3761679) • ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3761682#msg3761682) • ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3762242#msg3762242)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3762244#msg3762244) • ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3762507#msg3762507) • ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3762875#msg3762875) • ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3762880#msg3762880)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3762880#msg3762880) • ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3762880#msg3762880) • ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3764133#msg3764133) • ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3764134#msg3764134)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3765735#msg3765735) • ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3766221#msg3766221) • ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3767115#msg3767115) • ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3768427#msg3768427)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3769308#msg3769308) • ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3798005#msg3798005) • ตอนที่ 20 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3804292#msg3804292) • ตอนที่ 21 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64750.msg3807468#msg3807468)
ตอนที่ 1 ผมไม่อยากตาย
ณ ผับเเห่งหนึ่งในเมือง
"เเกว่าไงนะสาวิทย์?" เสี่ยวิชัย เจ้าของผับเเละกิจการผิดกฎหมาย ถามร่างโปร่งตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์
"ผมอยากขอลาออก ผมใช้หนี้ให้เสี่ยหมดเเล้ว ส่วนข้อมูลทุกอย่างของกิจการเสี่ยเเละคู่เเข่งอยู่ในโน๊ตบุ๊คเครื่องนี้" เจ้าของร่างโปร่งวางโน๊ตบุ๊คประจำตัวลงบนโต๊ะไม้ราคาเเพง "เสี่ยจะทำอะไรกับมันก็ได้ ผมจะพาน้องเเละหลานกลับไปอยู่บ้านเกิด เสี่ยไม่ต้องห่วงว่าผมจะขายข้อมูลให้คู่เเข่ง"
เสี่ยวิชัยขมวดคิ้วครุ่นคิด ก่อนที่จะเเสยะยิ้มออกมา "ได้ ถ้าเเกอยากออก ฉันก็ให้เเกออก เชิญ" ผายมือให้ลูกน้องตนออกจากห้อง สาวิทย์รู้สึกเเปลกใจกับท่าทีของอีกฝ่าย เเต่ไม่พูดอะไร เเละหมุนตัวจะเดินออกไป
ปัง!
เสียงปืนดังลั่น พร้อมกับร่างสาวิทย์ที่ล้มคว่ำลงพื้น ตาสีน้ำตาลเข้มเปิกกว้าง ลมหายใจติดขัด ร่างกายสั่นเทิ้ม
"หึ" เสี่ยวิชัยเเสยะยิ้ม "คิดเหรอว่าฉันจะปล่อยเเกไปง่ายๆ ห๊ะ สาวิทย์" เสี่ยวัยกลางคนพูด พลางลุกจากเก้าอี้มายืนตรงหน้าชายหนุ่มที่ยังพอมีสติ เขารู้ดีว่าคนอย่างสาวิทย์ ถ้าคิดจะทำอะไรเเล้วไม่มีใครห้ามได้ จะหาวิธีหนีไปจนได้ ต่างจากน้อยชายมัน
"ไหนๆ เเกก็จะตายเเล้ว ฉันจะบอกอะไรให้ น้องชายเเกไม่ได้ตายเพราะรถชน เเต่มันโง่ โง่เหมือนเเกไง ที่คิดว่าจะหนีฉันได้
ฉันเลยสั่งฆ่ามันเเล้วเอาไปเผาทิ้ง ฮ่าๆๆ" เสี่ยวิชัยพูดอย่างไม่รู้สึกรู้สากับการฆ่าคนเเละหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
"เเต่ฉันเสียดายฝีมือเเกจริงๆ สาวิทย์" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราวกับเสียของเล่นชิ้นโปรด ก่อนที่จะนั่งลงเพื่อให้อีกฝ่ายได้เห็นรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้า เเล้วจ้องเข้าไปในดวงตาเเข็งกร้าวของชายหนุ่ม
"อึก...กะ...เเก" สาวิทย์พยายามเปร่งเสียง เเต่เลือดกลับไหลออกมากลบเสียงจนเเทบสำลัก
"หึหึ" เสี่ยวิชัยไม่สะทกสะท้านใดๆ "ครอบครัวที่เหลือของเเกมีน้องสาวกับหลานเเกสองคน.... ความลับไม่มีในโลก ดังนั้นฉันจะจัดการถอนรากถอนโคนให้หมด มันจะได้ไม่ลุกมาเป็นเสี้ยนหนามทีหลัง" เสี่ยวิชัยประกาศเเละลุกขึ้น เดินออกจากห้อง
สาวิทย์พยายามตะเกียดตะกายไปประตูที่กำลังปิด
เขายังตายไม่ได้...
ปล่อยให้มันฆ่าน้องกับหลานทั้งสองไม่ได้...
เเต่ทว่า ร่างกายกลับอ่อนล้า ดวงตาเริ่มหนักอึ้ง
เขาไม่เคยเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าชีวิตจะหนักหนาเเค่ไหนไม่เคยถือโกรธโทษอะไร เเต่ครั้งนี้ เเค่ครั้งเดียว ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง ขอให้เขาได้ปกป้องเเละเจอหน้าครอบครัวอีกซักครั้ง ขอร้อง...
สติของสาวิทย์เริ่มเลือนลางลงเรื่อยๆ
เเละสุดท้ายดวงตาของเขาก็ค่อยๆ ปิดลงพร้อมกับบานประตูตรงหน้า
******
ณ โรงพยาบาลกรุงเทพ
"บี๊บ….บี๊บ…" เสียงเครื่องวัดการเต้นหัวใจที่ดังอย่างสม่ำเสมอ บนเตียงมีร่างขาวซีดของชายวัยยี่สิบนอนสลบไสล ผิวขาวซีดเเลดูไร้ชีวิตชีวา ใบหน้าคมสันเหมือนชาวตะวันตก จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอิ่ม โดยรวมเเล้วชวนให้ผู้คนหลงใหลได้ไม่ยาก ข้างๆ เตียงมีหญิงวัยกลางคนนั่งเฝ้า เเววตาของเธอฉายความห่วงใยชายหนุ่มอย่างเด่นชัด
"คุณหนูของป้าอร รีบๆ ฟื้นเถอะค่ะ" เธอกว่าเเละเอื้อมมือไปเเตะบนเเขนที่ขาวปานกระดาษที่มีเข็มให้น้ำเกลือเจาะอยู่
เปลือกตาของคนบนเตียงเริ่มขยับ เมื่อลืมตาขึ้น ก็เผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าอมเทาราวน้ำเเข็ง ปากอิ่มเปร่งเสียงออกมาอย่างยากเย็น "ทะ....ที่ไหน?" เขาพูดตะกุกตะกักพร้อมๆ กับเเละพยายามลุกขึ้น
"คุณหนู! คุณหนูฟื้นเเล้ว!" อิงอรรีบเข้าไปพยุงชายหนุ่มให้นั่งพิงหัวเตียง เเล้วกุลีกุจอรินน้ำใส่เเก้วให้เขาดื่ม
"คุณหนูอย่าเพิ่งลุกจากเตียงนะคะ เดี๋ยวป้าจะไปตามหมอมา" พูดจบเธอก็ก้าวเท้าออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ
"คุณหนู" ชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างงุนงง ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ทำไมเรียกเขาว่าคุณหนู? แถมยังทำตัวราวกับว่ารู้จักกันมานมนาน
เขาหันซ้ายหันขวาสำรวจห้องสี่เหลี่ยมตามความเคยชิน เพื่อที่จะหาทางหลบหนีเวลามีเรื่องคับขัน ดวงตาสีฟ้าสวยของเขาหันไปเจอกระจกเงาบนโต๊ะ นั่นใคร? คนที่จ้องกลับมาเป็นใคร? ชายหนุ่มยกมือจับหน้าเพื่อความเเน่ใจ เงาในกระจกทำตามเขาทุกอิริยาบถ นี่มันอะไรกัน?
ทำไมเขาฟื้นมาในร่างคนอื่น? สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้คือ....
โดนยิง! ใช่เเล้ว ไอ้เสี่ยชั่วฆ่าเขา สมองเริ่มประมวลข้อมูล หรือว่า.... คำขอร้องของเขาจะเป็นจริง? สาวิทย์ยิ้มขอบคุณสวรรค์ที่มอบโอกาสให้เขา
เเต่ว่า... น้องกับหลานล่ะ? รอยยิ้มของเขาหุบลงเฉียบพลัน หัวใจกระตุกเต้นรัว เขาดึงเข็มให้น้ำเกลือออกจากเเขนอย่างไม่เเยเเสต่อความเจ็บ ร่างโปร่งลุกจากเตียง ก่อนจะทรุดลงพื้น เมื่อพบว่าเเรงขาเเทบไม่มี เขาพยายามเกาะเตียงลุกขึ้น เเต่มันช่างยากเหลือเกิน ป่านนี้ไม่รู้ครอบครัวเขาเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง
ขอร้อง... อย่าให้พวกเขาเป็นอะไรเลย
///ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ติชมได้ เเต่อย่าเเรงมาก
คนเขียนเซ้นซิทีฟ 555555
โดย Civillian C.