CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: Jang_B2UTY ที่ 27-12-2016 17:13:43

หัวข้อ: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 27-12-2016 17:13:43

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม





*****************************************************************************************
                                                             ผลงานจางบิวตี้

                                                        เซต ครอบครัวเทพพยัคฆ์
                                          Dragon's Love รักร้ายนายมังกร (จบแล้ว)
                                   

                               http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51339.0



                                                  Lion's Love รักร้ายนายเย็นชา (จบแล้ว)

                           http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52668.0


                                                       Tiger's Love รักร้ายนายเพลย์บอย (จบแล้ว)

                              http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54447.0



                                                           Fox's Love รักร้ายนายเจ้าเล่ห์ (จบแล้ว)

                            http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55655.0






                                                                                  เซต Poor Boy
                                                                    Poor Boy รักนี้ไม่มีเสียง (จบแล้ว)

                                     http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51770.0


                                                                       Poor Boy รักไม่ได้  (จบแล้ว)


                                       http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54025.0



                                                                        Poor Boy รักที่มองไม่เห็น

                                        http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55595.0




                                                                                 เซต Sex toy
                                                             Sex Toy ผมถูกบังคับให้ขายตัว (จบแล้ว)

                                      http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52620.0



                                                                   Sex Toy ผมไม่ได้ขายตัวเว้ย! (จบแล้ว)

                                      http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54540.0



                                                                        Sex Toy ผมขายตัวครับ!

                                        http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55704.0



                                                                                   เซต Taste
                                                                       Honey...รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง
                                     http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57094.0





                                                                                      เซต King
                                                                        King Of Satan มาเฟียร้าย
                                        http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57129.0

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 27-12-2016 17:16:24

Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+

 Open : 28/12/59
Close : --/--/--

                                                   Phone : เพียงครั้งแรกที่สบตาก็รู้เลยว่าเขาคือคนที่ใช่

                                         Porch : เพียงแค่เห็นรอยยิ้มของเขาก็รู้เลยว่ากำลังตกหลุมรักอย่างจัง


















เปิดเซ็ตใหม่ค่า เย้ๆๆ เซ็ตนี้เป็นเซ็ตใสๆไร้NC (จริงเหรอ?) เป็นเรื่องราวความรักในรั้วมหาวิทยาลัยนะคะ ใครชอบแนวนี้ก็ฝากติดตามด้วยค่า ^0^

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 27-12-2016 17:17:51

Intro






Phone : เราชื่อโฟนนะ ชื่ออะไรเหรอ?
Porch : พอร์ช








Phone : ถ้าเราทักไลน์ไปทุกวัน พอร์ชจะรำคาญเรามั้ย
Porch : แล้วถ้าเราไปรับไปส่งโฟนทุกวัน โฟนจะลำบากใจมั้ยล่ะ?









Porch : ที่ทำไปก็เพราะเราหึง เราขอหึงโฟนได้มั้ย?
Phone : อื้ม...









Porch : นี่โฟน แฟนกูเอง!
Phone : งื้ออออ พอร์ชคนบ้า >///<

Intro อาจจะเบาๆไม่ได้หวือหวาอะไรนะคะ เน้นเรื่อยๆ ค่อยๆรักกันไป 55555 ฝากติดตามด้วยนะคะ จะตั้งใจแต่งให้ดีที่สุดค่า >__<

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+
เริ่มหัวข้อโดย: Minoru88 ที่ 27-12-2016 18:16:01

รอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+
เริ่มหัวข้อโดย: ก๊าบก๊าบ ที่ 27-12-2016 18:24:09

รอติดตามงับบบบบบ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 31-12-2016 18:27:53

Honey 1

 

คุณคิดว่าชีวิตของคนเรามีกี่รสชาติ? นั่นสินะมีกี่รสชาติกัน...ไม่ว่าจะมีกี่รสชาติแต่ที่รู้...คือชีวิต...ขาดหวานไม่ได้ :)



          เสียงตีกลองดังสนั่นหวั่นไหวตั้งแต่เช้าตรู่เป็นสัญญาณบ่งบอกว่ากำลังมีกิจกรรมอันยิ่งใหญ่ของนักศึกษาปี1ที่พึ่งเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยอย่างหมาดๆกิจกรรมที่ว่าคือ...บีกินนิ่งแคมป์ ใช่แล้ว...กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่นักศึกษาปี1ทุกคนต้องเข้าร่วมและต้องทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนๆคณะอื่นซึ่งถือว่าเป็นการละลายพฤติกรรมไปในตัวคอนเซปของบีกินนิ่งแคมป์จะถูกเปลี่ยนไปทุกปีตามคอนเซปของปีหนึ่งซึ่งคอนเซปของปีนี้คือ...Taste of Life รสชาติของชีวิตนั่นเอง

 

         “น้องๆบ้านฮันนี่ทางนี้เลยค่า" เสียงของพี่ๆปี2ฝ่ายสันทนาการตะโกนเรียกน้องปีหนึ่งลั่นทำให้ ‘โฟน’ ที่มีรายชื่ออยู่ในกลุ่มบ้านนี้ต้องรีบเดินไปต่อแถวพร้อมกับเพื่อนในคณะทันที



          “ชื่ออะไรคณะอะไรคะ?" พี่ปี2ถามมาที่ร่างบางพร้อมถือปากกาจะเขียนป้ายชื่อให้



          “โฟนทันตะแพทยศาสตร์ครับ" เสียงหวานว่าสายตาหลายคู่พากันจับจ้องมาที่เจ้าของเสียงไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายก็ตามใบหน้าขาวใสตากลมโตจมูกโด่งกอรปกันบนใบหน้าอย่างลงตัวจะว่าหล่อก็หล่อแต่จะว่าสวยก็สวย!



          “มองไรวะ" เสียงทุ้มถามเพื่อนสนิทที่เอาแต่มองไปอีกแถว

 

         “สาวๆสายแพทย์เว้ยเด็ดๆๆพิกัดที่75องศา" ‘พอร์ช’ ขมวดคิ้วกับคำพูดของเพื่อนก่อนจะหันหน้าไปทางพิกัดที่ว่าก่อนจะสะดุดตาเข้ากับใบหน้าขาวใสของใครบางคนที่กำลังส่งยิ้มให้กับเพื่อนที่อยู่ข้างๆ พอร์ชรู้สึกถึงอวัยวะในอกข้างซ้ายที่เต้นเร็วกว่าปกติโรคหัวใจงั้นเหรอ? ใช่โรคหัวใจหรือเปล่านะ...



          “ตาค้างเลยสิมึงยิ่งคนนั้นนะมึงหน้าอกหน้าใจ อื้อหือ~" พอร์ชไม่ได้สนใจในสิ่งที่เพื่อนพูดเพราะตาคมเอาแต่จดจ้องกับคนหน้าใสคนนั้นก่อนจะเหลือบสายตาลงมาที่ป้ายชื่ออีกคน ‘โฟนทันตะแพทยศาสตร์’ อืม...สายแพทย์เด็ดอย่างที่เพื่อนเขาบอกจริงๆแต่ไม่ใช่สาวๆนะ...คนยิ้มสวยคนนั้นต่างหาก...กิจกรรมในงานบีกินนิ่งแคมป์มีมากมายทั้งร้องเล่นเต้นรำสร้างความสนุกสนานให้กับปี1อย่างมากและไฮไลท์ของงานนี้คือการทำสปิริตเชียร์ซึ่งจะต้องแข่งกับบ้านอื่นๆซึ่งตอนที่ซ้อมสปิริตเชียร์พวกรุ่นพี่ก็สอดส่องหาหนุ่มหน้าตาดีประจำบ้านเพื่อนเป็นการเรียกเสียงกรี๊ดเรียกคะแนนจากกรรมการทันที




          “น้องพอร์ชวิศวะคะลุกขึ้นหน่อยค่ะ" พอร์ชทำหน้างุนงงเมื่อพี่ปี2เรียกเขาร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นอย่างเก้อเขินแหงแหละ...ยืนท่ามกลางคนหลักพันเลยนะเว้ย!




          “กรี๊ดๆๆ หล่อเท่สมาร์ทมากเลยค่ะพ่อคุณ~ เอาคนนี้แหละๆเดือนบ้านเรา" พี่ปีสองสาวประเภทสองว่าอย่างถูกอกถูกใจพอร์ชทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกทันที่ได้ยิน




          “ใช่ๆเอาคนนี้ๆแอบไปส่องอิบ้านเลม่อนมานางเอาเด็กแพทย์จ้าเราอย่ายอมๆเอาเถื่อนๆแมนๆเข้าชนๆ" รุ่นพี่ปี2อีกคนว่าซึ่งปีหนึ่งโดยเฉพาะสาวๆก็เห็นด้วยเป็นอย่างดีแหงแหละ...อีกคนทั้งหล่อขาวสูงหุ่นดีดีกรีอนาคตวิศวกรเลยนะ!



          “หล่ออ่ะโฟนว่าหล่อมั้ย" ทับทิมเพื่อนของโฟนพูดขึ้นพร้อมมองไปที่พอร์ชที่ตอนนี้พี่ๆเรียกออกไปยืนข้างหน้า




          “อื้ม หล่อนะ" โฟนพยักหน้ารับถึงเขาจะเป็นผู้ชายด้วยกันแต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าอีกคนดูดีจริงๆเขาได้ยินเพื่อนผู้หญิงในคณะเขากรี๊ดกร๊าดอีกคนด้วยแหละไม่สิ...หลายคณะเลยแหละ




          “งื้ออออ หุ่นน่ากอดแผงอกน่าซุกมาก" ทับทิมว่าพร้อมทำหน้าเคลิบเคลิ้มโฟนหัวเราะเบาๆกับท่าทางของเพื่อนก่อนจะหันไปมองอีกคนทำให้ตากลมสบเข้ากับตาคมทันที โฟนยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแต่พอร์ชกลับเบนหน้าหนีไป อ้าว...กิจกรรมบีกินนิ่งแคมป์ผ่านไปอย่างรวดเร็ววันเปิดเทอมก็เข้ามาถึงการเรียนการสอนในช่วงแรกก็ยังคงไม่มีอะไรมากเหมือนกับว่าเป็นช่วงให้ปี1ได้ปรับตัวเสียมากกว่า



          “วันนี้พี่นัดป่ะวะ" เสียงใสถามขึ้นทำให้พอร์ชที่นั่งฟังเพลงอยู่หันไปมอง



          “อืม เห็นว่าจะคุยอะไรด้วย" สิ้นคำตอบของพอร์ช ‘เลิฟ’ เพื่อนสนิทสมัยเด็กที่ตามกันมาเรียนวิศวะด้วยกันก็หน้างอทันที




          “เชี่ยยยย กูอยากกลับหอไปตีดอท!!!"



          “มัวแต่ตีดอทใกล้สอบแล้วมั้ยมึง" พอร์ชว่าพร้อมผลักหัวอีกคนเบาๆถึงแม้ว่าจะเปิดเทอมได้เดือนเดียวแต่อีกไม่ถึงเดือนมิดเทอมตัวร้ายก็กำลังจะมาถึง




          “อีกสามอาทิตย์มั้ยอ่านใกล้ๆก็ได้" เลิฟย่นจมูกใส่อีกคน



          “คุยไรกันว้าาา กูคุยด้วยดิ" กราฟเพื่อนสนิทอีกคนถามขึ้นซึ่งกราฟก็คือคนเดียวกับที่อยู่บ้านฮันนี่ด้วยกันกับพอร์ชในขณะที่ตอนนั้นเลิฟถูกจับแยกไปอยู่บ้านคอฟฟี่




          “ไม่เสือกดิ" เลิฟหันไปพูดกับกราฟ



          “อ้าวสัส" พอร์ชกระตุกยิ้มนิดๆเมื่อสงครามย่อมๆระหว่างเลิฟกับกราฟเริ่มขึ้นเขาชินแล้วล่ะแม่งเป็นงี้มาตั้งแต่ม.ต้น พอร์ชส่ายหัวเบาๆเมื่อเลิฟกระโดดถีบกราฟจนอีกคนหน้าคว่ำอาจจะดูรุนแรงไปนิดแต่มันคือเรื่องปกติสำหรับพวกมันไปละแม้ว่าช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมาพอร์ชจะยุ่งๆกับการปรับตัวในชีวิตมหาวิทยาลัยบ้างแต่ถึงจะยุ่งยังไงเขาก็ยังคงคิดถึงคนหน้าใสที่เจอตอนบีกินนิ่งแคมป์อยู่ตลอดวันนั้นที่อีกคนหันมารอยยิ้มนั่นมันทำให้เขาหัวใจกระตุกจนต้องเบนหน้าหนีมันควบคุมยากจริงๆที่จะให้มองรอยยิ้มสวยนั่นตรงๆโดยที่สบตากัน ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาอย่าว่าแต่เจอหน้าอีกคนเลยเขาไม่มีเวลาเจอใครนอกจากเพื่อนในคณะเรียนเสร็จก็ประชุมเชียร์ประชุมเชียร์เสร็จก็กลับหอนอนเป็นวัฏจักรชีวิตของเขาไปแล้วแต่ถึงจะไม่ได้เจอหน้ากันอีกเขาก็อยากจะจดจำใบหน้าใสๆรอยยิ้มสวยๆนั่นเอาไว้เป็นความทรงจำที่ดี




          “ที่พวกพี่เรียกมารวมในวันนี้คือเราจะมาคัดดาวเดือนคณะกันนะคะ" พี่ปี2พูดขึ้นหลังจากที่ปี1ทุกคนมารวมกันครบสิ้นเสียงก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาทันทีจนพี่ๆปี2ต้องสั่งให้เบาๆ




          “คณะเราก็ไม่มีพิธีรีตองอะไรมากเนอะเสนอชื่อเพื่อนกันมาเลยใครหล่อใครสวยจะได้มาโหวตกัน"




          “ไอ้พอร์ชครับ!!" พอร์ชตกใจทันทีที่ไอ้สองเพื่อนซี้ที่พึ่งตีกันเมื่อครู่พร้อมใจกันประสานเสียงตะโกนชื่อเขาออกไป สัส! ทีงี้ล่ะสามัคคีกันจังนะ




          “เออใช่ๆ น้องพอร์ชไงตอนงานบีกินนิ่งน้องเป็นเดือนบ้านฮันนี่" พีอีกคนพูดอย่างเห็นด้วย




          “ไหนคะน้องพอร์ช โชว์ตัวเพื่อนหน่อยเร็ว" พอร์ชค่อยๆลุกยืนตามคำพูดของพี่ปี2 เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นทันทีทั้งของสาวๆปี1 ปี2และที่ไม่สาวด้วย



          “เอ่อ...แต่ผมว่าผมคงไม่เหมาะหรอกครับ" พอร์ชรีบปฏิเสธออกมาก่อนที่งานจะเข้า



          “ไม่เหมาะอะไรกันยะน้องเนี่ยแหละเริดสุดๆเชื่อเจ๊" พี่สาวประเภทสองพูดขึ้นพร้อมเดินเข้ามาหาพอร์ช



          “ยิ่งมองใกล้ๆก็ยิ่งหล่ออ่ะ โสดป่ะสนใจเจ๊มั้ย?" พอร์ชทำหน้าตกใจทันทีกับคำถามของพี่สาวประเภทสองซึ่งสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนอย่างมาก



          “ชิ ไม่ต้องทำหน้ากลัวเจ๊ขนาดนั้นย่ะแซวเฉยๆ ชิๆ ตกลงเป็นเดือนนะไม่ต้องวงต้องโหวตละอิลี่ว่าดีใครว่าไม่ดีมีตบ" พี่สาวประเภทสองหรือที่เรียกกันในนามเจ๊ลี่ว่าซึ่งทุกคนก็ตอบรับอย่างเห็นด้วยจนพอร์ชไม่สามารถปฏิเสธได้ทำให้ต้องเป็นเดือนวิศวะโดยปริยาย...หลังจากที่คัดดาวเดือนคณะเสร็จลำดับต่อไปก็จะเป็นการทำกิจกรรมของดาวเดือนของทุกคณะที่จะต้องมาซ้อมการแสดงร่วมกันในงานเฟรชชี่ไนท์ที่จะมีการประกวดดาวเดือนด้วยซึ่งจะมีขึ้นหลังสอบมิดเทอมสองสัปดาห์



          “จำเป็นต้องเยอะขนาดนี้มั้ย" ปะแป้งดาวคณะวิศวะสุดห้าวซึ่งขัดกับหน้าตาน่ารักสุดๆหันมาพูดกับพอร์ช



          “นั่นดิ มีการแสดงรวมไหนจะต้องแสดงเดี่ยวอีก" พอร์ชว่าออกมาบ้างเขากับปะแป้งเรียนสาขาโยธาสาขาเดียวกันจึงไม่แปลกที่จะเริ่มสนิทกันแล้ว



          “เอาล่ะค่ะ หลังจากที่ฟังรายละเอียดคร่าวๆไปแล้วเนอะเดี๋ยวพี่จะให้น้องๆดาวเดือนทุกคณะกรอกใบสมัครเขียนรายละเอียดตัวเองกันลงไปนะคะใครเสร็จแล้วกลับก่อนได้เลยค่ะ" พอร์ชกรอกประวัติตัวเองเสร็จอย่างรวดเร็วหลังจากเขียนเสร็จก็กำลังจะเดินออกจากห้องประชุมทันทีถ้าไม่มีมือบางของใครบางคนมาสะกิดไว้ก่อน



          “เอ่อ...เราขอยืมปากกาหน่อยได้มั้ย อยู่ๆปากกาของเรามันก็ไม่ติดอ่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนแรกมาแบบเบาๆก่อนเนอะ อิๆๆ >___<  อ่านแล้วไม่รู้เล้ยว่าอิคนแต่งเรียนอยู่ที่ไหน 555555 แต่เฟิร์นผ่านกิจกรรมของเฟรชชี่หลายปีละค่ะ แก่ละ 5555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

____จางบิวตี้____

 

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน1 (31/12/2559)
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 31-12-2016 21:36:32

ติดตามน้องพอร์ชกับน้องโฟนต่อค่ะ

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน1 (31/12/2559)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 31-12-2016 21:41:41

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน1 (31/12/2559)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-01-2017 00:56:57

ทืมน้องโฟน. อีพอร์ช ทำเป็นเมินนะ ตอนโฟนมองมาอะ. ชิส์  :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน1 (31/12/2559)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 01-01-2017 04:13:49

 :L1: :3123: :L2:
เรื่องใหม่มาแล้วววววว

คนเขียนเรียนมน.ใช่ปะคะ  ^^

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน1 (31/12/2559)
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 01-01-2017 07:14:47

รอตอนต่อไปค่าาา

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน1 (31/12/2559)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 01-01-2017 11:45:32

น่ารักค่าาา

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน1 (31/12/2559)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 05-01-2017 16:43:13

Honey 2

 

        "เอ่อ...เราขอยืมปากกาหน่อยได้มั้ย อยู่ๆปากกาของเรามันก็ไม่ติดอ่ะ" พอร์ชหันไปตามแรงสะกิดและเสียงหวานๆของอีกคนทันทีก่อนที่ร่างสูงจะชะงักเมื่อได้เห็นหน้าคนที่เข้ามาสะกิดชัดเจน ซึ่งเป็นคนที่เขานึกถึงอยู่ทุกวันแม้ว่าจะไม่ได้เจอกันเลยก็ตาม



        "ขอบใจนะ" โฟนยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะรับปากกาจากมืออีกคนที่ยื่นมาก่อนจะเขียนประวัติลงในใบสมัครของตัวเองจนเสร็จก่อนจะส่งคืนให้พอร์ช



        "เอ่อ...เรา..."



        "โฟน ไปส่งใบสมัครเร็ว" ไม่ทันที่โฟนจะได้พูดต่อ มะปราง ดาวของคณะทันตะแพทยศาสตร์ที่มาคู่กับโฟนที่เป็นเดือนของคณะทันตะแพทยศาสตร์ก็เดินมาตามโฟนไปทันที โฟนเดินตามมะปรางไปโดยไม่ได้หันมามองพอร์ชอีกจึงทำให้ไม่รู้ว่ามีสายตาคมมองตามเขาไปตลอด ไม่สิ...ไม่ใช่แค่สายตา แต่หัวใจด้วยต่างหาก หัวใจของพอร์ชที่ตอนนี้...มันตามโฟนไปแล้ว...พอร์ชกลับมาที่หอในตัวหัวค่ำ ร่างสูงนั่งมองปากกาในมือพร้อมรอยยิ้ม มองปากกาที่อีกคนยืมของเขาไปเขียน มองไปยิ้มไปจนเขาเองก็คิดว่าตัวเองคงเสียสติไปแล้วแน่ๆ เขาไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆว่าจะได้เจออีกคนอีกครั้งและไม่คิดเลยว่าหัวใจที่เคยเต้นรัวเพราะอีกคนในตอนนั้นจะกลับมามีอาการแบบนั้นอีกครั้งในตอนนี้



        "ปากกามันมีอะไรวะ? มองอยู่ได้" เลิฟพูดขึ้นพร้อมมองไปที่พอร์ชอย่างงุนงงเลิฟอยู่คนละห้องกับพอร์ชแต่เจ้าตัวชอบที่มาใช้ชีวิตอยู่ในห้องพอร์ชมากกว่าห้องตัวเอง จึงไม่แปลกที่ว่าเมื่อใครมาห้องพอร์ชแล้วจะเจอเลิฟนั่งหัวโด่อยู่ข้างในด้วย



        "เปล่า" พอร์ชว่าก่อนจะเก็บปากกาด้ามดังกล่าวใส่กล่องที่เอาไว้เก็บของอะไรๆที่สำคัญและวันนี้ปากกาด้ามนี้ก็กลายเป็นของสำคัญขึ้นมาเลย



        "ไม่เชื่ออ่ะ มึงแม่งเหมือนคนเมากาวชิบหาย นั่งมองปากกาแล้วยิ้มคนเดียว"เลิฟว่าอย่างไม่เชื่อ



        "มึงเชื่อในพรหมลิขิตมั้ยวะเลิฟ" อยู่ๆพอร์ชก็ถามขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย



        "พรหมลิขิต? ไม่อ่ะ...กูชาวพุทธเว้ย ไม่ใช่คริสต์ เชื่อในพระพุทธเจ้าอนลี่~"เลิฟว่าอย่างขำขัน



        "อ้าว...ไม่ตลกเหรอวะ?" เลิฟเกาหัวแกรกๆเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทไม่ได้หัวเราะกับมุขที่ตัวเองเล่นไปเมื่อกี้



        "ต่อไปอย่าเล่นมุขนี้อีกนะ..." พอร์ชมองหน้าเลิฟอย่างจริงจัง



        "...แป้กไม่พอ ยังโชว์โง่อีก...พระพรหมอยู่ศาสนาพรามหณ์ ไม่ใช่คริสต์!"...สัปดาห์มิดเทอมผ่านไปอย่างรวดเร็ว พอร์ชยอมรับว่าสอบครั้งแรกในรั้วมหาวิทยาลัยต่างจากมัธยมมาก มันไม่ง่ายเลยที่จะสามารถปรับตัวได้ในทันทีและคิดว่าคะแนนในมิดเทอมนี้คงสาหัสสากันน่าดู



        "ฮืออออ กูสอบตก" เลิฟคร่ำครวญวนไปวนมาหลังจากอาจารย์ประจำวิชาฟิสิกส์ประกาศคะแนนมิดเทอมที่พึ่งสอบไปในคาบเรียนเมื่อครู่



        "กูก็ตกมั้ย ร้องทำเชี่ยไร" กราฟว่าพร้อมตบหัวเลิฟ



        "มึงมากกว่ากูตั้ง2คะแนนนะไอ้กราฟ!" เลิฟหันมาโวยใส่กราฟ



        "มากกว่า2คะแนนแต่ก็ตกเหมือนกันป่ะวะ ไม่เหมือนไอ้พอร์ช...แม่ง ทิ้งพวกกูผ่านคนเดียว" กราฟว่าพร้อมเบ้ปากใส่พอร์ช



        "ก็ใครใช้ให้พวกมึงตีดอทก่อนสอบวะ พอๆเลิกคร่ำครวญ มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว ทำไฟนอลให้ดีก็พอ" พอร์ชว่าพร้อมตบบ่าเพื่อนสนิททั้งสอง



        "พูดงี้พากูกะไอ้กราฟไปเลี้ยงนมเย็นเลยๆ ปลอบใจเลยๆ" เลิฟว่าพร้อมเอาของโปรดตัวเองมาอ้าง



        "กูไม่แดกนมเย็นตุ๊ดๆแบบมึงเว้ย แมนๆแบบกูต้องแดกมอคค่าเว้ย!" กราฟว่าก่อนจะผลักหัวเลิฟอีกครั้ง เลิฟมองค้อนใส่แต่ไม่ทันจะได้ด่ากราฟพอร์ชกูพูดขึ้นก่อน



        "กูไม่ว่างว่ะ พี่ๆนัดรวมดาวเดือน" เลิฟกับกราฟร้องอ้าวออกมาพร้อมกันทันที



        "ไว้คราวหน้าๆ กูไปก่อน เดี๋ยวสาย" ว่าแล้วพอร์ชก็เดินออกไปทันทีซึ่งดูเร่งรีบเสียด้วย กราฟมองท่าทางเพื่อนสนิทด้วยท่าทางครุ่นคิดก่อนจะพูดขึ้น



        "ทำไมมันดูรีบจังวะ ที่ประกวดดาวเดือนต้องมีอะไรแน่ๆ" กราฟทำท่าสันนิษฐาน เลิฟขมวดคิ้วก่อนจะมองตามพอร์ชเช่นเดียวกับกราฟ



        "มีอะไรวะ? ของแจกฟรีเหรอ?" กราฟถอนหายใจออกมาทันทีกับคำพูดของเลิฟ



        "ช่างเถอะ ไปแดกนมเย็นเถอะเผื่อมึงจะฉลาดขึ้น" กราฟว่าก่อนจะเดินนำเลิฟไป เลิฟตะโกนโวยวายใส่เพื่อนสนิททันทีที่แอบด่าเขาอ้อมๆ กูไม่ได้โง่นะเว้ย แม่ง!...พอร์ชไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้อยากมารวมตัวดาวเดือนแบบนี้ เขาไม่ใช่เด็กกิจกรรมและก็ไม่ได้เต็มใจที่จะมาประกวดดาวเดือนนี้ด้วยแต่เมื่อครั้งก่อนที่เจออีกคนที่นี่มันก็ทำให้เขา...อยากมาที่นี่เพื่อเจออีกคนอีก



        "มากันครบหรือยังคะ ถ้าครบแล้วนั่งกับคู่ตัวเองเลยนะ เดี๋ยวเราจะมาเริ่มทำความรู้จักกัน" พี่ที่เป็นกองกลางของการจัดงานเฟรชชี่ไนท์พูดขึ้น ทำให้ดาวเดือนของแต่ละคณะมานั่งคู่กันตามแถวที่ถูกจัดไว้ให้ และไม่รู้ว่าความบังเอิญหรือว่าพรหมลิขิตกันแน่ที่ให้แถวของพอร์ชและโฟนนั่งใกล้กัน โฟนหันมาเจอร่างสูงที่คุ้นตาที่ให้เขายืมปากกาเมื่อวานก็ส่งยิ้มให้ทันทีแต่แทนที่จะได้รอบยิ้มกลับมาแต่กลับได้หน้านิ่งๆของอีกคนแทน



        "เดือนวิศวะดูหยิ่งอ่ะ" มะปรางที่นั่งอยู่ข้างๆโฟนกระซิบพูดทันที



        "ไม่หรอกมั้งๆ เมื่อวานยังให้เรายืมปากกาเลย" โฟนว่า แม้ว่าในใจจะแป้วไปแล้วก็เพราะที่ยิ้มให้อีกคนแล้วอีกคนไม่ยิ้มตอบ



        "เอาล่ะค่ะน้องๆ การทำความรู้จักก็ง่ายๆเลย หันหาคนข้างๆ เพื่อนต่างคณะนะคะ แล้วแนะนำตัวเลยค่ะ" สิ้นเสียงพี่ปี2 โฟนก็หันมาหาพอร์ชที่นั่งอยู่ข้างๆทันที



        "เราโฟนนะ" โฟนเป็นฝ่ายแนะนำตัวก่อนพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร



        "เราพอร์ช" พอร์ชแนะนำตัวกลับสั้นๆ โฟนหน้าจ๋อยอีกครั้งกับท่าทางของอีกคนจนเผลอถามกลับไปด้วยความข้องใจ



        "พอร์ชไม่ชอบใจอะไรเราหรือเปล่า ดูเหมือนพอร์ชจะไม่อยากคุยกับเราเท่าไหร่" พอร์ชเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของอีกคน เขาเนี่ยนะทำแบบนั้น! ไม่มีทางแน่ๆ เพราะสำหรับคนตรงหน้า...ไม่มีทางที่เขาจะไม่อยากคุยด้วยแน่นอน



        "ไม่ใช่นะ อืม...เราคุยไม่เก่งน่ะ" พอร์ชหาข้อแก้ตัวทันทีซึ่งน่าจะเป็นข้อแก้ตัวที่ดีกว่าจะบอกว่า...เขาเขิน ใช่...เพียงแค่อีกคนยิ้มให้เขาก็ใจสั่นจนทำตัวไม่ถูก เพียงคือเสียงหวานพูดกับเขา มือไม้มันก็สั่นไปหมด เขินแทบบ้า!



        "อ่า...งี้นี่เอง นึกว่าพอร์ชไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราซะแล้ว" ความจริงไม่อยากเป็นแค่เพื่อนนะ พอร์ชอยากจะบอกแบบนี้กับอีกคนมาก



        "เออใช่ๆ เราจำพอร์ชได้นะตอนบีกินนิ่งแคมป์เราอยู่บ้านฮันนี่บ้านเดียวกับพอร์ช พอร์ชเป็นเดือนบ้านด้วย" โฟนว่ายิ้มๆ เพราะเป็นคนอัธยาศัยดี เข้ากับคนง่ายทำให้โฟนสามารถคุยกับพอร์ชได้อย่างเป็นกันเองแม้ว่าจะพึ่งรู้จักกันก็ตาม



        "ฮ่ะๆ ตอนนั้นโคตรอายอ่ะ" เมื่อเห็นว่าอีกคนเฟรนลี่เป็นกันเอง พอร์ชก็เริ่มพูดคุยกับอีกคนอย่างผ่อนคลาย สองคนคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนพี่ๆสั่งให้ไปทำความรู้จักกับเพื่อนคนอื่นบ้าง โฟนกับพอร์ชถึงได้แยกกัน...กิจกรรมวันนี้สำหรับดาวเดือนก็ไม่มีอะไรมากเพียงแค่ให้ทุกคนได้รู้จักกัน ทำความสนิทสนมกัน เพราะหลังจากนี้ดาวเดือนจากทั้ง16คณะ 1วิทยาลัย ต้องซ้อมการแสดงรวมร่วมกัน ซึ่งเป็นการเต้นประกอบเพลงนั่นเอง



        "โฟนกลับไง" พอร์ชถามขึ้นขณะที่กำลังแยกย้ายออกจากห้องประชุม



        "เดี๋ยวคนที่บ้านมารับน่ะ" โฟนตอบก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาใครบางคนซึ่งพอร์ชเดาว่าน่าจะเป็นคนขับรถ



        "โฟนไม่ได้อยู่หอเหรอ?"



        "อื้ม...บ้านเราไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่น่ะ แม่เลยให้ไปกลับ งี้แหละ...คนหวงลูกชายคนเล็ก" โฟนว่าขำๆเมื่อแอบนินทาแม่ของตัวเอง



        "ก็น่าหวงอยู่" พอร์ชพึมพำ



        "ฮะ? พอร์ชว่าไงนะ?" โฟนทำหน้างุนงง



        "เปล่าๆ งั้นเรากลับก่อนนะ ไว้เจอกัน" พอร์ชว่าก่อนจะโบกมือลาโฟน โฟนยิ้มก่อนจะโบกมือลาพอร์ชเช่นเดียวกันก่อนที่ร่างบางจะรีบเดินตรงไปที่หน้ามหาวิทยาลัยทันทีเพราะลุงชิน คนขับรถของบ้านจอดรถรอเขาอยู่ที่นั่น โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคมมองตามตัวเองไปจนลับสายตา…พอร์ชขับรถกลับมายังหอพักที่อยู่ไม่ห่างจากมหาวิทยาลัยมากนัก ความจริงเขาก็มีบ้านอยู่ในกรุงเทพนะ แต่แค่บ้านของเขากับมหาวิทยาลัยอยู่คนละฝั่งเมือง ทำให้เหนื่อยไม่น้อยหากจะขับรถไปกลับทุกวัน เขาจึงเลือกที่จะเช่าหออยู่กับเพื่อนสนิทอีกสองคน




        "เฮ้ย!" พอร์ชอุทานขึ้นมาทันทีที่เปิดเข้ามาในห้องแล้วเจอเพื่อนสนิทสองคนนั่งอยู่ในห้องของเขา เออ...แม่งพวกนี้เอากุญแจห้องเขาไปปั๊มมาสินะ



        "มาแล้วเหรอวะ มาเลยๆ กูมีเรื่องจะสอบสวน หึๆ" กราฟพูดขึ้นพร้อมมองหน้าพอร์ชอย่างจริงจัง




        "อะไรของมึงวะ" พอร์ชทำหน้างุนงง



        "ไอ้เลิฟเอาของกลางมา" กราฟว่าก่อนที่เลิฟจะชูปากกาในมือขึ้น พอร์ชเบิกตากว้างทันทีที่เห็นปากกาในมือเลิฟ ซึ้งเป็นปากกาด้ามเดียวกับที่โฟนยืมเขาไปใช้เมื่อหลายวันก่อน




        "ก็จะไม่ถามอะไรยาวๆ เอาสั้นๆแบบกระชับๆเลยนะ..." กราฟเว้นวรรคก่อนจะมองพอร์ชด้วยสายตาเจ้าเล่ห์




        "...มึงแอบชอบใครอยู่ใช่มั้ย?"...บรรยากาศในห้องตกอยู่ในความเงียบทันทีหลังจากคำถามของกราฟจบลง พอร์ชยืนนิ่งงันไปทันที อึดอัดไม่น้อยกับสายตาของเพื่อนสนิททั้งสอง




        "ตอบดิวะๆ กูก็อยากรู้นะ" เลิฟพูดขึ้นทำลายความเงียบ



        "กู..." พอร์ชกัดปากอย่างครุ่นคิด



        "กูอะไรๆ สัส กูลุ้นจนปวดขี้แล้วเนี่ย" กราฟว่าพร้อมทำหน้าลุ้นอย่างสุดๆพอร์ชถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดต่อ




        "...กูชอบคนที่ประกวดดาวเดือนด้วยกัน"



        "ว่าแล้ว!!!" กราฟว่าออกมาเสียงดังทันทีหลังคำตอบของพอร์ช



        "เป็นไงวะ สวยมั้ยๆ ดาวคณะไหนวะ ให้เดานะต้องพวกสายแพทย์แน่ๆ สาวสายแพทย์ขาว สวย หมวย กันทั้งนั้น" กราฟถามต่ออย่างตื่นเต้น แต่เลิฟกลับขมวดคิ้วกับท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเพื่อน

 

       "ไม่ใช่ดาวเหรอวะ?" เลิฟว่าตามที่คิด กราฟหันขวับไปมองเลิฟทันที



        "ไม่ใช่ดาวอะไรของมึงวะไอ้เลิฟ ไม่ให้ไอ้พอร์ชชอบดาวจะให้มันชอบเดือนหรือไง ไอ้บ้า" กราฟว่าอย่างขำขันแต่พอร์ชกลับไม่ขำด้วย พอร์ชมองหน้าเลิฟกับกราฟอย่างจริงจังก่อนจะตอบออกมา




        "เออ...ไม่ใช่ดาว แต่เป็นเดือนว่ะ...กูชอบเดือนคณะทันตะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

งื้ออออออ ผู้ชายแบบพอร์ชมีขายที่ไหนคะบอกหน่อย! 55555 เป็นครั้งแรกที่แต่งแล้วเอาความคิดฝ่ายเมะเป็นตัวเอก ยากแต่สนุกดี ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะติดตามกันเยอะๆด้วยเน้ออออออ

____จางบิวตี้____

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 05-01-2017 17:10:23

โอ๊ยยยยยยเขิน ติดตามค้าาาา :mew2:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 05-01-2017 17:53:08

น่ารักอ้ะ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-01-2017 19:30:41

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 05-01-2017 20:57:39

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mmello07 ที่ 05-01-2017 22:34:09

น่ารักทั้งพอร์ชทั้งโฟนเลย :-[

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-01-2017 12:58:29

ติดตามๆๆ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 06-01-2017 22:08:29

น่ารักดีอ่ะ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน2 (05/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 07-01-2017 18:27:43

Honey 3

 

และแล้ววันประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัยก็มาถึง หลังจากที่ตัวแทนจาก16คณะและ1วิทยาลัยได้ซุ่มซ้อมการแสดงนานเป็นราวเดือนในที่สุดวันสำคัญก็มาถึง ก่อนการประกวดจะเริ่มขึ้นดาวเดือนทั้งหมดก็ต้องมารวมตัวกันแต่งหน้าทำผมอยู่หลังเวทีซึ่งพอมองๆดูแล้วก็สวยหล่อกินกันไม่ลงจริงๆ



          “ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ?” พอร์ชทักขึ้นทันทีที่เห็นว่าร่างบางของคนที่ตลอดหลายวันที่ผ่านมาเริ่มสนิทกับเขามากขึ้นเพราะเจอกันในช่วงซ้อมการแสดงดาวเดือนในตอนหลังเลิกเรียน



          “เราตื่นเต้นอ่ะ” โฟนตอบพร้อมกับมือบางที่นั่งกำมือตัวเองแน่นอย่างประหม่าๆแม้ว่าโฟนจะเป็นคนอัธยาศัยดี ขี้เล่น ยิ้มเก่งแต่ใช่ว่าจะกล้าแสดงออกเสียหน่อย และที่เขาได้มาเป็นเดือนอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าปฏิเสธรุ่นพี่ไม่ได้นี่คือเหตุผลหลักเลย



          “ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกแค่ทำอย่างที่เราซ้อมๆกันมาก็พอ” พอร์ชว่าพร้อมมองหน้าโฟนยิ้มๆ แม้จะเป็นเพียงรอยยิ้มมุมปากแต่กลับทำให้โฟนรู้สึกดีขึ้นมาเลยทีเดียวร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะยิ้มตอบซึ่งเป็นรอยยิ้มหวานจนพอร์ชรู้สึกใจกระตุกไปหมด



          “ขอบใจนะพอร์ชและก็...สู้ๆนะ” โฟนว่าพร้อมกับชูสองนิ้วให้อีกคน พอร์ชพยักหน้ารับก่อนจะชูสองนิ้วให้อีกคนเช่นกัน



          “สู้ๆเช่นกัน”...การแสดงเต้นประกอบเพลงของดาวเดือน16คณะกับ1วิทยาลัยผ่านไปด้วยดีโดยเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดไม่น้อยจากเพื่อนๆปี1ที่นั่งเชียร์อยู่ หลังจากที่การแสดงรวมจบต่อไปก็จะเป็นการเริ่มแสดงโชว์เดี่ยวของแต่ละคณะนั่นเองโดยการจัดลำดับการแสดงมีการจับสลากไว้ตั้งแต่ภาพทีเซอร์งานประกวดดาวเดือนแล้ว



          “งื้ออออ ต่อไปคิวเราแล้วอ่ะพอร์ช” โฟนหันมาพอร์ชที่นั่งอยู่ใกล้ๆทันทีเมื่อเห็นว่าการแสดงของคณะวิทยาศาสตร์กำลังจะจบ คณะของโฟนได้ลำดับการแสดงเป็นลำดับที่เจ็ดส่วนพอร์ชได้ลำดับที่เก้า



          “ใจเย็นๆ อย่ารนสิ” พอร์ชว่าเมื่อเห็นว่าโฟนขยับตัวไปมาอย่างรนๆพร้อมกับใบหน้าหวานที่มีแววกังวลอย่างชัดเจน



          “ก็มันกังวลนี่ กลัวทำได้ไม่ดี ทำให้มะปรางเสียไปด้วย” โฟนตอบด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล การแสดงของเขากับมะปรางก็คือร้องเพลงประกอบกับเล่นเปียโน ซึ่งโฟนที่เรียนเปียโนมาตั้งแต่ประถมจึงไม่ต้องคาดเดาถึงความสามารถเลยเพียงแต่ต่อให้จะมีความสามารถแค่ไหนแต่ถ้าตื่นเต้นขึ้นมาโฟนเองก็กลัวจะเล่นผิดหรือเล่นเพี้ยนเหมือนกัน



          “ทำได้อยู่แล้ว” พอร์ชว่า ใจจริงร่างสูงอยากจะยื่นมือไปจับมือบางอย่างให้กำลังใจเพียงแต่กลัวว่ามันจะดูมากไปสำหรับคนที่รู้จักกันแค่เดือนเดียวเลยได้แต่ส่งยิ้มบางๆให้อีกคนแทน



          “แต่...”



          “ไม่มีแต่ครับ ยังไงโฟนก็ทำได้เราเชื่อ...เราจะคอยดูนะ” พอร์ชพูดขัดก่อนที่คนตัวบางจะพูดอะไรบั่นทอนกำลังใจตัวเองต่อ โฟนกัดปากนิดๆก่อนจะพยักหน้ารับ



          “อื้ม...ดูเราด้วยนะ”...เมื่อบอกว่าจะดูพอร์ชก้จดจ้องอีกคนในจอตาไม่กระพริบใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มยามเล่นเปียโนช่างดูเสน่ห์ไม่น้อยในความคิดของพอร์ช เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นทุกครั้งยามที่กล้องจับภาพไปยังโฟนจนพอร์ชรู้สึกคิ้วกระตุก อดหวงอีกคนในใจไม่ได้เพราะไม่ใช่แค่ผู้หญิงน่ะสิที่กรี๊ดกร๊าดโฟนแต่เขาแอบสังเกตเห็นผู้ชายบางคนมองโฟนอย่างชื่นชอบอีกด้วย! ให้ตายสิ...แบบนี้ไม่ได้นะเว้ย!



          “จบไปแล้วนะคะกับการแสดงของน้องๆดาวเดือนคณะทันตะแพทยศาสตร์ไหนขอเสียงกรี๊ดดังๆอีกครั้งค่า” เสียงของพิธีกรสาวดังขึ้นก่อนที่เสียงกรี๊ดกร๊าดจะดังขึ้นอีกครั้งแล้วก็มีเสียงเรียกชื่อโฟนดังขึ้น โฟนหันไปยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนที่เสียงกรี๊ดกร๊าดจะดังขึ้นอีกครั้งหลังจากรอยยิ้มหวานของคนตัวบาง



          “แหมๆ เดือนคณะนี้เขายิ้มหวานจังเลยนะคะ มาคุยกันสักนิดดีกว่า...น้องโฟนกับน้องมะปรางใช่มั้ยคะ?”



          “ครับ/ค่ะ”



          “ทำไมถึงเลือกการแสดงนี้ขึ้นมาคะ?” มะปรางพยักพเยิดให้โฟนเป็นฝ่ายตอบโฟนจึงรับไมค์จากพิธีกรสาวมาทันที



          “ความจริงโฟนเรียนเปียโนมาตั้งแต่สมัยประถมครับส่วนมะปรางเองก็ร้องเพลงเพราะดังนั้นเลยคิดว่าการร้องเพลงสากลกับเปียโนน่าจะเข้ากันได้ดีครับ” โฟนตอบพร้อมกับรอยยิ้มประจำตัวอีกครั้ง



          “แหมๆๆ แจกยิ้มหวานอีกแล้วนะคะ ยิ้มแบบนี้สาวๆก็ตายเกลื่อนสิคะ ไม่ทราบว่ามีแฟนยังคะเนี่ยๆ” พิธีกรสาวอีกคนถามขึ้นบ้าง โฟนยิ้มเขินๆนิดๆก่อนจะตอบออกมา



          “ยังครับ” สิ้นเสียงคำตอบเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นและนอกจากเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆก็ยังมีรอยยิ้มนิดๆของร่างสูงที่กำลังนั่งดูจออยู่ที่หลังเวที โดยที่ในหัวมีแต่คำว่า...โฟนยังไม่มีแฟน!



          “เราเป็นไงบ้าง” โฟนถามขึ้นทันทีที่กลับมายังหลังเวที



          “อื้ม โอเคเลย” ความจริงพอร์ชอยากจะตอบว่าดีมากๆ ดีต่อใจเขาที่สุดแต่มันอาจจะดูเว่อร์วังไปหน่อยเพราะฉะนั้นตอบแบบนี้น่าจะเหมาะกว่า



          “จริงๆนะ เราน่ะตื่นเต้นแทบตายเกือบเล่นผิดด้วย” โฟนว่าพร้อมหัวเราะเบาๆซึ่งดูน่ารักไม่น้อยในสายตาของพอร์ช

 

         “จริงสิ เราไม่โกหกหรอก”

 

         “จริงสิ ต่อไปคิวพอร์ชนี่ ไม่ไปเตรียมตัวกับปะแป้งเหรอ?” โฟนถามขึ้นบ้างพร้อมกับมองหาดาวคนสวยของคณะวิศวกรรม



          “หึๆ คู่เราอินดี้พอไม่ต้องซ้อมหรอก” พอร์ชว่าอย่างขำๆ อย่างที่บอกเขากับปะแป้งไม่ได้สนใจเรื่องดาวเดือนอะไรอยู่แล้ว การแสดงที่คิดมาก้ไม่มีอะไรมากก็แค่ร้องเพลงกับเล่นดนตรีเท่านั้นแต่สลับกันตรงที่ปะแป้งเล่นกีต้าร์เขาร้องกับตีคาฮอง



          “ทำไมอ่ะ?” โฟนถามพร้อมทำหน้าอย่างแปลกใจ



          “ของแบบนี้มันอยู่ในสายเลือด” โฟนย่นจมูกใส่อีกคนที่ทำท่ามั่นอกมั่นใจเกินหน้าเกินตาอย่างหมั่นๆ



          “หืมมมม หลงตัวเองเกินอ่ะ” พอร์ชหัวเราะเบาๆกับคำพูดของอีกคน



          “ไม่หลงตัวเองหรอก...แต่หลงโฟนต่างหาก”



          “ฮะ? เมื่อหี้พอร์ชว่าไงนะ?” โฟนถามย้ำเพราะเมื่อกี้ประโยคหลังของอีกคนมันถูกกลบด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดหน้าเวทีหลังจากที่คณะแพทยศาสตร์ที่เหมือนว่าเดือนจะชื่อปันซึ่งเป็นตัวเกร็งเลยก็ว่าได้แสดงเสร็จ



          “เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก” พอร์ชปฏิเสธออกมา...และแล้วการแสดงของคณะวิศวกรรมศาสตร์ก็มาถึง เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นทันทีที่ทั้งดาวและเดือนเดินขึ้นมาบนเวที เพราะพอร์ชเองก็ป็อบปูล่าอยู่ไม่น้อยในหมู่สาวๆและเป็นหนึ่งในตัวเกร็งในเดือนมหาวิทยาลัยปีนี้เช่นกันแม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ได้สนใจตำแหน่งอะไรนั่นก็ตาม อย่างที่บอก...ที่มาประกวดดาวเดือนก็เพราะอยากเจออีกคนเท่านั้น



          “ใครร้องได้ช่วยกันร้องด้วยนะครับ” พอร์ชพูดขึ้นก่อนจะเริ่มตีคาฮองพร้อมกับจังหวะกีต้าร์เบาๆจากปะแป้งจะเริ่มขึ้น โดยเพลงที่พอร์ชเลือกที่จะร้องก็คือ...แพ้ทาง



          “...เหมือนเธอเวทย์มนต์ทำให้ใจฉันอ่อน รู้มั้ยเธอว่าใครเดือดร้อน...ฉันแพ้ทางคนอย่างเธอ มันเอาแต่เพ้อไม่กินไม่นอน อยากบอกเธอสักครั้ง โปรดเถอะนะขอวอนหยุดน่ารักได้มั้ยใจฉันกำลังละลาย...” เสียงทุ้มๆของพอร์ชแม้ว่าจะไม่ได้เพราะเหมือนนักร้องมืออาชีพแต่กลับสะกดหัวใจคนฟังไม่น้อยโฟนเองก็เช่นกัน ตากลมมองไปยังจอทีวีที่กำลังฉายภาพใบหน้าคมที่กำลังร้องเพลงพร้อมกับตีคาฮองไปด้วยดูแล้วมีเสน่ห์ไม่น้อย



          “งื้ออออ เดือนวิศวะเท่เป็นบ้าอ่ะโฟน” มะปรางที่นั่งอยู่ข้างๆโฟนกรี๊ดกร๊าดเบาๆ



          “อื้ม...ดูดีมากเลย” โฟนว่าโดยที่ตากลมยังคงมองอีกคนไม่วางตา



          “ไม่รู้ว่าร้องเพลงนี้ให้ใครหรือเปล่า หน้าตาดูฟินมากเลยอ่ะ งื้ออออออ อิจคนๆนั้น” โฟนชะงักไปทันทีกับคำพูดของดาวประจำคณะ ก่อนจะสังเกตใบหน้าของพอร์ชอีกครั้งซึ่งดูมีความสุขไม่น้อยขณะที่ร้องเพลง นั่นสินะ...บางทีพอร์ชอาจจะกำลังหมายถึงใคร? นั่นสิ...ใครกันนะ?...หลังจากที่คณะวิศวกรรมแสดงเสร็จเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นไม่หยุดเพราะแพ้ทางเดือนวิศวะคนเท่กันเป็นแถวๆแล้วจนพิธีกรสองสาวต้องสั่งให้หยุดกันเลยทีเดียว



          “คณะนี้เขาก็ฮอตไม่แพ้น้องปันคนหล่อคณะแพทย์เลยนะคะ ว่าไงคะน้องพอร์ชทำไมถึงเลือกร้องเพลงนี้คะ? หรือว่า...แอบแพ้ทางใครมา?” สิ้นเสียงคำถามของพิธีกรสาวเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นอีกครั้ง พอร์ชกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆพร้อมกับนึกถึงใบหน้าหวานของใครบางคน



          “ครับ...แพ้ทุกทางเลยครับ” สิ้นเสียงคำตอบของร่างสูงเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับคำถามซุบซิบๆดังขึ้นว่าใครกันคือคนที่เดือนวิศวะคนนี้แพ้ทาง



          “อุ๊ยตายว้ายกรี๊ดๆ ไม่ปิดบังกันเลยนะคะ แอบอิจคนนั้นเบาๆ...เอาล่ะค่ะเดี๋ยวให้น้องพอร์ชกับน้องปะแป้งไปพักกันก่อนนะคะ ขอเสียงกรี๊ดดังๆอีกครั้งค่า!!"...ในที่สุดการประกวดดาวเดือนก็จบลงด้วยดีโดยตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยก็ไม่พ้นปันคณะแพทยศาสตร์และดาวมหาวิทยาลัยคือครีม คณะมนุษยศาสตร์ ส่วนพอร์ชได้รางวัลรองชนะเลิศอันดับ1และโฟนได้รางวัลป๊อบปูล่าโหวต



          “ดีใจด้วยนะรองเดือน” โฟนพูดขึ้นหลังจากที่พิธีประกาศรางวัลเสร็จสิ้นไป ดาวเดือนทั้ง16คณะและ1วิทยาลัยก็นัดถ่ายรูปรวมร่วมกัน



          “ฮ่ะๆ บังเอิญมากกว่า” พอร์ชว่าขำๆเพราะก็อดตกใจกับรางวัลที่ตัวเองได้รับไม่ได้



          “ไม่หรอก พอร์ชเล่นดนตรีเก่ง ร้องเพลงก็ดี” โฟนกล่าวชมอย่างจริงใจพร้อมกับรอยยิ้มหวานประจำตัว



          “จริง?” พอร์ชเลิกคิ้วถาม



          “จริงดิ เห็นเราขี้อวยหรือไง?” โฟนย่นจมูกใส่อีกคนนิดๆ ซึ่งดูน่ารักจนมือหนาอยากจะยื่นไปบีบจมูกรั้นเบาๆแต่ก็ต้องพยายามห้ามใจเอาไว้ไม่ให้ทำตามใจตัวเอง



          “ว่าแต่เพลงที่ร้อง...แพ้ทางใครมาเหรอ?” พอร์ชชะงักทันทีกับคำถามของอีกคนตากลมที่มองมาที่เขาอย่างอยากรู้คำตอบทำให้อวัยวะในอกของพอร์ชเต้นรัว



          “ก็...”



          “หืมม?” โฟนเอียงคอนิดๆเป็นเชิงถาม



          “...ความลับ” โฟนหน้างอทันทีกับคำตอบของพอร์ชก่อนจะพูดเสียงกระเง้ากระงอดออกมา



          “พอร์ชอ่ะ ทำไมความลับล่ะ บอกเราไม่ได้หรือไง เพื่อนกันนะ”  ก็เพราะเพื่อนไงถึงบอกไม่ได้ว่าคนที่ทำให้แพ้ทางก็ยืนอยู่ตรงหน้านี่ไง...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขายค่ะขาย ขายผู้ชายที่ชื่อพอร์ชค่ะ! 555555 เป็นครั้งแรกที่แต่งเมะน่ากอดแบบนี้ คืออิคนเขียนอยากได้แบบนี้เลยต้องมาระบายลงในนิยายตัวเอง 555555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ อาจจะดูเรื่อยๆแต่แพ้ทางแน่น้อนนนนนน >__<

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน3 (07/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 07-01-2017 22:02:26

แหม๋เขาให้ประกวดเดือนหรือประกวดร้องเพลงจีบคนที่รักกันแน่ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน3 (07/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 07-01-2017 22:39:04

 o13

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน3 (07/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-01-2017 23:20:29

อร๊ายยย. อีพอร์ชหลงเสน่ห์น้องโฟนละสิ. 55555

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน3 (07/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mmello07 ที่ 07-01-2017 23:59:06

*จิกหมอนขาด* :hao5:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน3 (07/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 08-01-2017 00:01:50

 :L2: :L1: :pig4:

น่ารักโคตร

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน3 (07/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 08-01-2017 00:30:48

น่ารักกก :pig4:น

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน3 (07/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 09-01-2017 22:16:01

Honey 4

 

จากวันที่ประกวดดาวเดือนก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วที่พอร์ชไม่ได้เจอโฟนอีก แหงแหละ...ตึกคณะวิศวกรรมกับคณะทันตะแพทยศาสตร์อยู่กันคนละมุมขนาดนั้น แม้ว่าปี1จะมีวิชาเรียนรวมที่ต้องเรียนที่ตึกเรียนรวมก็ตามแต่พอร์ชก็ไม่เคยเจอโฟนเลยแม้ว่าจะมีไลน์ มีเฟสบุ๊คของอีกคนแต่ร่างสูงก็ไม่กล้าพอที่จะทักไป ไม่มีเหตุผลพอที่จะชวนคุย ได้แต่ส่องเฟสบุ๊คของอีกคนไปวันๆทั้งๆที่ก็ไม่มีอะไรอัพเดตเลย



          “ทำไมทำหน้างั้นวะ?” เลิฟถามขึ้นพร้อมกับดูดนมเย็นในมือ เวลานี้เป็นเวลาพักกลางวันและเพราะวันนี้เลิกเรียนเร็วทำให้กลุ่มเขาพอจะมีที่นั่งกินข้าวในโรงอาหารกลางท่ามกลางคนนับพันแบบนี้



          “เปล่า แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย” พอร์ชตอบปัดๆ ไม่ใช่ว่ามีความลับกับเพื่อนแต่ไม่มีเพ้อให้พวกมันฟังและล้อเขาก็แค่นั้น



          “แต่กูว่ามี” เลิฟทำหน้าไม่เชื่อก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆพอร์ช



          “เกี่ยวกับเดือนทันตะใช่เปล่า?” เลิฟว่าต่อพร้อมกับยักคิ้วอย่างกวนๆ พอร์ชกระตุกยิ้มออกมานิดๆก่อนจะผลักหัวเลิฟออก



          “ถ้าเรื่องเรียนมึงฉลาดแบบนี้ได้ก็คงดี” เลิฟแยกเขี้ยวใส่เพื่อนสนิททันทีที่แม่งว่าเขาโง่



          “เชี่ย พูดงี้ด่ากูโง่เลยเถอะ” พอร์ชหัวเราะออกมาเบาๆแต่ก้ไม่ได้พูดอะไรต่อก่อนที่มือหนาจะหยิบโทรศัพท์เข้ามากดเข้าแอพสีฟ้าอีกครั้งก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นว่าใครบางคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่อัพสเตตัส



‘ชานมไม่วิป J ’



พร้อมกับรูปแก้มชานมสีส้มหน้าตาน่ากินและมีสติ๊กเกอร์ร้านติดอยู่ทำให้พอร์ชรับรู้

เลยว่าตอนนี้อีกคนอยู่ที่ไหนซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากเขาเลยทีเดียว



          “เฮ้ย ไปไหนวะ?” เลิฟถามอย่างงงๆทันทีเมื่ออยู่ๆพอร์ชก็ลุกขึ้น



          “เดี๋ยวกูมา บอกไอ้กราฟด้วย” พูดจบพอร์ชก็วิ่งออกไปทันที ปล่อยให้เลิฟนั่งเกาหัวแกรกๆด้วยความงงไม่เลิก รีบไปไหนของมันวะ? หรือว่า...ปวดขี้?...พอร์ชวิ่งมายังคาเฟ่ใกล้ๆห้องสมุดแล้วก็พบว่าคนที่เขาอยากเจออยู่ข้างในจริงๆและทำท่าเหมือนกับว่ากำลังจะเดินออกมา พอร์ชสูดลมหายใจเข้านิดๆก่อนจะเดินหน้าต่อๆไปถ้าจะทำเหมือนบังเอิญผ่านมาเจอจะดูน่าเกลียดไปมั้ย? แต่เพราะความคิดถึง ความอยากเห็นหน้ามันตีตื้นเข้ามาจนไม่สามารถกักเก็บได้อยู่เขาเลยต้องทำแบบนี้



          “พอร์ช” เสียงหวานทักขึ้นทันทีที่เห็นใครบางคนที่คุ้นเคยกำลังเดินมาทางนี้



          “อ้าว...โฟน” พอร์ชแสร้งชะงักนิดๆกับคำทักทายของอีกคน



          “มาคาเฟ่เหรอ?” โฟนถามพร้อมกับชี้ไปที่คาเฟ่ที่พึ่งออกมา พอร์ชพยักหน้ารับนิดๆ



          “บ่ายเรียนไร?/บ่ายเรียนไร?” และไม่มีรู้ว่าอะไรดลใจให้ทั้งคู่ถามออกมาพร้อมกัน โฟนยกยิ้มนิดๆอย่างขำๆส่วนพอร์ชก็เกาท้ายทอยแก้เก้ออย่างเขินๆ



          “เรามีเรียนแลปที่คณะวิทย์น่ะ พอร์ชล่ะ?” โฟนเป็นฝ่ายตอบขึ้นมาก่อน



          “อิ้งที่ตึกเรียนรวมน่ะ” โฟนพยักหน้ารับกับคำตอบของอีกคนก่อนจะมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองนิดๆ



          “งั้นเราไปก่อนนะ เอาไว้เจอกัน” พูดจบร่างบางก็เดินไปหาเพื่อนและเดินออกไปทันที พอร์ชมองตามแผ่นหลังบางจนลับสายตาก่อนจะยิ้มๆออกมา คุยกันไม่ถึงสิบประโยคก็จริงกับการวิ่งมาแบบนี้ แต่ก็นะ...แค่ได้เห็นหน้าก็คุ้มแล้ว พอร์ชส่ายหัวไปมาเบาๆกับความเพ้อเจ้อของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในคาเฟ่ที่ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะมาหรอกแต่ตอนนี้แค่อยากทดลองอะไรนิดหน่อย



          “ชานมไม่วิปครับ” เสียงทุ้มสั่งกับพนักงานขึ้นและรอไม่ถึงห้านาทีชานมไม่ใส่วิปครีมก็ส่งถึงมือหนา พอร์ชมองเครื่องดื่มในมือยิ้มๆก่อนจะถ่ายรูปมันและอัพลงเฟสบุ๊คเช่นกัน



‘<3’



พอร์ชไม่ค่อยชอบวันพุธเท่าไหร่เนื่องจากวันนี้มีเรียนวิชาทักษะภาษาไทย ซึ่งเด็กวิศวะอย่างเขากับวิชาบรรยายเป็นธรรมดาที่ไม่ถูกกัน แม้ว่าวิชานี้จะเป็นวิชาที่เลิฟชอบมากเพราะได้เรียนห้องเรียนรวมใหญ่ที่จุนักศึกษาได้มากกว่า600ชีวิต เรียนรวมกันเกือบ5คณะ ทำให้มีสาวๆเป็นอาหารตามากมาย



          “เชี่ยกราฟดูคนนั้นดิวะ แม่งขาวสัสๆ” เสียงของเลิฟดังขึ้นขณะที่อาจารย์กำลังบรรยายอยู่หน้าโปรเจ็คเตอร์



          “กูว่าคนนั้นเด็ดกว่าว่ะ มึงดูๆ หน้าอกหน้าใจ อื้อหืออออ เห็นแล้วหิวแตงโมเลยว่ะ ฮ่าๆๆ” กราฟว่าพร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาไปยังสาวๆฝั่งคณะบริหาร



          “มึงมันหื่น ไม่ได้ไม่ดีก็มองแต่นม เกิดมาแดกนมแม่ไม่พอหรือไงวะ?” เลิฟแขวะเพื่อน



          “แหมไอ้คุณเลิฟ มึงไม่หื่นเลยนะครับ กูเห็นนะครับว่ามึงนั่งมองขาสาวทันตะอ่ะ” พอร์ชที่ฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะชะงักไปทันทีกับชื่อคณะที่เพื่อนพูดขึ้น ทันตะงั้นเหรอ?



          “เมื่อกี้มึงบอกว่าคณะไรนะ?” พอร์ชเงยหน้าขึ้นมาแล้วหันไปถามกราฟทันที



          “ทันตะไง ฮั่นน่อววว พูดถึงคณะนี้ไม่ได้เลยนะ ว่าแต่ไหนวะเดือนทันตะ กูยังไม่เคยเจอตัวจริงใกล้ๆสักที น่าจะเรียนเซคนี้นะ” กราฟว่าพร้อมกับพยายามสอดส่องหาคนที่เพื่อนชอบ     



          “อาจจะไม่มั้ง” พอร์ชว่าอย่างไม่ค่อยแน่ใจ เพราะเขาเองก็เรียนวิชานี้มันเกือบเทอมหนึ่งแล้วยังไม่เคยเจอโฟนเลย แต่จะว่าไม่เจอก็ไม่ถูก คนเยอะขนาดนี้อีกทั้งเวลาเรียนเขาก็เอาแต่ฟุบหน้ากับโต๊ะแบบนี้คงเจออยู่หรอก



          “นั่นป่ะวะ...ใส่แว่นอ่ะๆ” เลิฟพูดขึ้นทำให้พอร์ชหันไปทันทีและก็พบโฟนจริงๆแต่เป็นโฟนเวอร์ชั่นใส่แว่นสายตาที่ไม่ว่าจะดูยังไงก็น่ารักไม่น้อย ร่างบางนั่งอยู่เกือบหน้าสุดของห้องแถมอยู่คนละโซนกับเขา ไม่แปลกที่เกือบหนึ่งเทอมที่ผ่านมาเขาไม่เคยเจออีกคนเลย ตาคมมองไปยังใบหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังตั้งหน้าตั้งตาเรียนและจดเลคเชอร์อย่างขยันๆ มุมปากหนายกยิ้มนิดๆจนเพื่อนๆต้องแซว



          “โหยยยย กูเบื่อคนอินเลิฟเว้ย” กราฟพูดขึ้น



          “อินเลิฟเชี่ยไร?” แม้จะพูดปฏิเสธแต่ใบหน้าหล่อก็ยังเปื้อนด้วยรอยยิ้มอยู่



          “มึงไม่จีบเขาไปตรงๆวะ” เลิฟเอียงคอถามอย่างสงสัย



          “แบบนี้ก็ดีแล้วว่ะ กูกลัวเขาใจไม่ตรงกับกู” พอร์ชว่าตามที่ใจคิด แม้ว่าอีกคนจะคอยยิ้มหวาน พูดคุยดีๆกับเขาแต่ใช่ว่าจะมีใจให้เสียหน่อย โฟนเป็นคนเฟรนลี่และดูใจดีกับทุกคนเพราะฉะนั้นการที่อีกคนปฏิบัติแบบนั้นกับเขาก็แปลว่าอีกคนก็ปฏิบัติแบบนั้นกับทุกคนเช่นกัน



          “พระเอกสัส” กราฟแขวะขึ้นพร้อมย่นจมูกใส่



          “เออ...เรื่องนี้กูเป็นพระเอกนี่หว่า” พอร์ชว่าพลางยักไหล่ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนอีกครั้งโดยหันองศาใบหน้าไปยังทิศทางของอีกคน...แค่ได้มองอยู่ไกลๆแบบนี้ก็ดีต่อใจพอแล้วล่ะมั้ง...หลังจากที่เลิกเรียนพอร์ชก็เก็บหนังสือที่ยังไม่ได้เปิด(อ้าว)ใส่กระเป๋าก่อนจะเดินตามอีกคนออกจากห้องเรียนทันทีโดยไม่ได้รอสองเพื่อนสนิทที่เอาแต่เถียงกันเรื่องที่ว่าเลิกเรียนแล้วจะไปเล่นเกมส์ห้องใครดี



          “โฟน” เสียงทุ้มที่เรียกขึ้นทำให้ร่างบางที่พึ่งใส่รองเท้าเสร็จหันไปมองทันที



          “อ้าวพอร์ช” ใบหน้าหวานยังคงเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มหวานเช่นเคย จนร่างสูงอยากจะถามจริงๆว่าใบหน้าสวยนี้เคยเศร้าบ้างมั้ย? ทำไมเจอกันทีไรก็มีแต่รอยยิ้ม...รอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงตลอดเวลา



          “จะกลับแล้วเหรอ?” พอร์ชรู้ว่ามันเป็นคำถามสิ้นคิดมากที่ถามออกมาแต่เขาแค่อยากชวนคุย อย่างน้อยสักประโยคก่อนจากกันก็ยังดี



          “อื้ม...เลิกเรียนแล้วนี่ ว่าแต่...พอร์ชเรียนภาษาไทยเซคนี้ด้วยเหรอ?” โฟนเองก็ทำหน้าประหลาดใจไม่น้อยที่รู้ว่าอีกคนเรียนทักษะภาษาไทยเซคเดียวกัน



          “อื้ม แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจเรียนหรอก หลับทั้งคาบ” พอร์ชว่าพร้อมยกยิ้มนิดๆ โฟนย่นจมูกใส่อีกคนทันทีกับคำพูด

 

         “นิสัยๆ” โฟนว่าพร้อมกับเปิดกระเป๋าหนังสือของตัวเองและยื่นสมุดบางอย่างให้พอร์ช ร่างสูงเลิกคิ้วนิดๆอย่างงงๆ



          “เราเลคเชอร์ไว้น่ะ เอาไปก็อปปี้ได้ เห็นอาจารย์บอกว่ามีออกไฟนอลด้วยนะ”พอร์ชหัวใจพองโตขึ้นมาทันทีกับการกระทำของอีกคนก่อนที่มือหนาจะยื่นมือไปรับสมุดจากมืออีกคน



          “ขอบใจนะ”



          “อื้ม แล้วอยากเอาแต่หลับล่ะตั้งใจเรียนบ้าง สอบตกไม่รู้ด้วย” โฟนว่าย้ำอีกครั้ง พอร์ชพยักหน้ารับยิ้มๆก่อนจะโบกมือลาอีกคนเมื่อเห็นว่าเพื่อนของอีกคนเรียกแล้ว



          “เดี๋ยวโฟน” โฟนหันหน้ากลับมามองอีกคนอย่างงงๆกับเสียงเรียก



          “ถ้าเราจะคืนสมุด...” พอร์ชเว้นวรรคก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดนิดๆ



          “...เราทักไลน์ไปได้มั้ย?” โฟนยิ้มออกมาทันทีกับคำถามของอีกคน



          “ได้ดิ จะตอนไหนเมื่อไหร่ก็ทักมาได้เสมอแหละ เราว่างตอบเสมอ” โฟนว่าด้วยรอยยิ้มอย่างน่ารัก พอร์ชกระตุกยิ้มรับก่อนจะมองตามแผ่นหลังบางที่เดินออกไปจนลับสายตา ตาคมเหลือบมามองสมุดของอีกคนในมือ



          “แล้วถ้าทักไปทุกวันจะว่างตอบเราหรือเปล่า?” เป็นคำถามที่ได้แต่ถามสมุดเท่านั้นเพราะไม่กล้าพอที่จะถามเจ้าของสมุดน่ะสิ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โอ๊ยๆๆๆ คำถามคือเมื่อไหร่พอร์ชจะฉุดโฟนขึ้นเตียงคะ? เอ๊ยๆๆ ไม่ใช่ๆ 5555555 อ้อยกันไปอ้อยกันมา เอาที่สบายใจกันเลยนะคะ คนแต่งเองก็สบายใจ 555555 ยังไงก็ฝากติดตามนิยายอ้อยๆเรื่องนี้ด้วยนะคะ >___<

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน4 (09/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-01-2017 22:55:43

อีพอร์ชทำไมป๊อดจังอะ. อิอิ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน4 (09/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 09-01-2017 23:21:45

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน4 (09/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 09-01-2017 23:29:37

 :laugh: :L2: :L1: :pig4:

คงอ้อยอีกพักใหญ่เพราะพระเอกของเราป๊อด ว่ะ 55

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน4 (09/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-01-2017 07:08:47

ได้แต่แอบมองเขา

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน4 (09/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-01-2017 09:03:19

สู้ๆนะพอร์ช

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน4 (09/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 10-01-2017 19:12:04

Honey 5

 

ทุกวันศุกร์หน้ามหาวิทยาลัยจะมีตลาดนัดสำหรับนักศึกษาให้มาเดินจับจ่ายใช้สอยกันได้โดยมีทั้งของใช้ ของกินมากมาย ราคาก็ไม่แพงทำให้เป็นที่ชื่นชอบของนักศึกษาไม่น้อย กลุ่มของพอร์ชเองก็เช่นกัน



          “เย็นนี้ไปหาอะไรกินที่ตลาดหน้าม.กันเถอะ” กราฟเป็นคนชวนขึ้นขณะที่กำลังเก็บหนังสือวิชาสุดท้ายของวันลงกระเป๋า วันนี้พวกเขาเลิกเรียนห้าโมงเย็นและตอนนี้ก็ไม่มีกิจกรรมใดๆแล้วทำให้มีเวลาว่างไม่น้อย



          “ไปๆ กูอยากแดกลูกชิ้นปิ้ง” เลิฟว่าพร้อมทำท่ากระตือรือร้นไม่น้อย



          “เออ เอาดิ” พอร์ชเองก็เห็นด้วย เนื่องจากชีวิตเด็กหออย่างพวกเขาที่ต้องฝากท้องกับร้านอาหารตามสั่งทุกวันมันก็ออกจะน่าเบื่อไม่ได้ หากได้ของกินอย่างอื่นเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็คงจะดี



          “งั้นเอากระเป๋าไปไว้หอกันก่อนแล้วสักหกโมงครึ่งมาเจอกัน” กราฟนัดแนะเพื่อนทันทีเนื่องจากหอพักของพวกเขาไม่ห่างจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่ สามารถเดินไปกลับได้สบาย...พอร์ชมาเจอเพื่อนสนิททั้งสองในตอนหกโมงครึ่งตามที่นัดกันไว้ก่อนจะพากันเดินเที่ยวตลาดนัดหน้าม.โดยเริ่มจากโซนของกินก่อน



          “แวะๆๆ กูจะแดกชิ้นปิ้ง” เลิฟพูดขึ้นทันทีก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่ร้านลูกชิ้นปิ้งทันทีก่อนจะกลับมาพร้อมถุงลูกชิ้นปิ้งสี่ไม้ในมือ



          “ตัวแค่นี้มึงแดกสี่ไม้เลยเหรอวะ?” กราฟถามอย่างอึ้งๆ เนื่องจากไม้หนึ่งมีลูกชิ้นตั้ง5ลูก เท่ากับว่าเลิฟจะกินลูกชิ้นยี่สิบลูก



          “เอ้า ของอร่อยก็ต้องแดกเยอะๆดิวะ” เลิฟว่าพร้อมกับกัดลูกชิ้นเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อยทันที



          “แดกเป็นเด็กอ่ะมึง” พอร์ชว่าก่อนจะยื่นมือไปเช็ดปากให้เลิฟอย่างเคยชิน ซึ่งกราฟเองก็ยักไหล่เพราะค่อนข้างชินภาพพวกนี้ไม่น้อย แหงแหละ...พวกเขาสามคนสนิทกันมานาน แล้วเลิฟก็อย่างที่เห็น...ป้ำๆเป๋อๆเด๋อด๋าที่สุดในกลุ่ม ไม่แปลกที่พอร์ชและกราฟจะดูแลเหมือนกับลูกแต่หลายคนคงไม่ชินกับภาพที่เห็น



          “แฟนเดือนวิศวะเหรอ?” เสียงหนึ่งถามขึ้นทันทีทำให้โฟนที่กำลังมองภาพตรงหน้าเช่นกันชะงัก



          “ฮะ? มะปรางถามเราเหรอ?” โฟนถามกลับเพื่อนสาวที่สนิทกันตั้งแต่ประกวดดาวเดือนและกลายเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน



          “อื้ม...เราเห็นโฟนสนิทๆกับเดือนวิศวะ เป็นเกย์เหรอ? แล้วนั่นแฟนเดือนวิศวะเหรอ?” มะปรางว่าตามที่ใจคิด แหงแหละ...ผู้ชายที่ไหนมายืนเช็ดปากให้กันกลางตลาดนัดแบบนี้ถ้าไม่ได้มีความสัมพันธ์พิเศษต่อกัน



          “อันนี้เราก็ไม่รู้หรอก อาจจะ...มั้ง” โฟนตอบขณะที่ตากลมยังคงมองไปที่ร่างสูงที่มีรอยยิ้มประดับใบหน้า มือหนายื่นไปยีผมคนตัวเล็กที่สุดในสามคน แม้จะในระยะไกลแต่โฟนก็เห็นว่าอีกคนน่ารักไม่น้อย น่ารักใสๆ แบบผู้ชายขี้เล่น



          “น่าเสียดายอ่ะ...แต่...ผู้ชายตัวเล็กที่สุดก็น่ารักดีๆ วิศวะนี่มีแต่คนหน้าตาดีหรือไงเนี่ย” มะปรางว่าพร้อมทำท่าดีดดิ้นไปมา โฟนยิ้มๆนิดๆแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่ดวงตากลมยังคงจับจ้องไปที่ร่างสูงอีกครั้ง แฟนของพอร์ชงั้นเหรอ? หรือคนที่พอร์ชเคยบอกตอนประกวดดาวเดือนว่ากำลัง...แพ้ทาง



          “นั่นที่รักมึงนี่หว่าพอร์ช” เลิฟพูดขึ้นทันทีเมื่อหันไปเห็นเดือนทันตะที่รักของเพื่อนสนิท พอร์ชที่กำลังกินกาแฟเย็นในมือชะงักไปทันที



          “โฟนเหรอ?”



          “เออๆ นั่นน่ะๆ” เลิฟว่าพร้อมกับพยักพเยิดไปทางโฟนที่กำลังเลือกของกินกับเพื่อนผู้หญิงสองคนและผู้ชายอีกคน พอร์ชยกยิ้มขึ้นมาทันทีที่เจอร่างบางที่นี่หลังจากที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่คาบเรียนทักษะภาษาไทยวันนั้น หนังสือเรียนของโฟนยังคงอยู่ที่เขาและเขาก็ยังไม่ได้มีโอกาสเอาไปคืนอีกคน อยากจะทักไลน์ไปอย่างที่เคยบอกอีกคนเอาไว้แต่ก็ไม่กล้า กลัวว่าอีกคนจะไม่ว่างตอบหรือไม่ว่างคุย เขากังวลไปหมด พิมพ์แล้วลบซ้ำไปซ้ำมาจนต้องเอาโทรศัพท์ไปใส่ตู้เสื้อผ้าไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่าน จนแอบคิดว่านี่เขากำลังมีความรักหรือกำลังเป็นบ้ากันแน่วะเนี่ย!



          “ไม่ไปหาเหรอวะ?” กราฟเป็นคนถามขึ้นบ้างเมื่อเห็นว่าพอร์ชเอาแต่มองไปที่โฟน



          “ได้เหรอวะ...”



          “อย่าป๊อดๆ เป็นเพื่อนไอ้เลิฟต้องไม่ป๊อดเว้ยๆ ไหนว่ามีไลน์ไง ทักไปดิๆ แล้วค่อยเข้าไปหาๆ” เลิฟว่าก่อนจะถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ของพอร์ชออกมาทันที



          “ทำเชี่ยอะไรของมึงเนี่ย?” พอร์ชถามด้วยน้ำเสียงตกใจ



          “ทักไปดิ เอาเลยๆๆ” พอร์ชกัดปากนิดๆก่อนจะทนคำรบเร้าของเพื่อนสนิทไม่ได้เลยหยิบโทรศัพท์จากมือเลิฟเข้าโปรแกรมไลน์แล้วทักไปหาร่างบางทันที



‘โฟน’



ครืดๆ

เสียงสัญญาณเตือนแชทสั่นขึ้นทำให้โฟนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที ก่อนจะรู้สึกหัวใจกระตุกเมื่อเห็นรายชื่อของคนที่ทักมา...พอร์ชงั้นเหรอ?



‘ว่าไงพอร์ช?’ โฟนตอบกลับไปทันทีอย่างรวดเร็ว



          “บอกไปว่ามึงเจอเขาที่ตลาดไรงี้ เดินด้วยกันมั้ย? ไรงี้ๆๆ ชวนเลยๆ” เลิฟว่าอย่างยุแยงแต่มีหรือที่พอร์ชจะกล้า เพียงแค่เห็นว่าอีกคนตอบแชทก็ตื่นเต้นแทบบ้าจะให้ชวนเดินตลาดในขณะที่จังหวะหัวใจของเขายังเต้นผิดจังหวะแบบนี้ เขาคงทำไม่ได้หรอกเว้ย



‘อ่านแล้วไม่ตอบ’ แชทของอีกคนเด้งขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้พอร์ชสะดุ้งทันทีก่อนจะคิดได้ว่าเขาเผลอเปิดหน้าแชทของอีกคนค้างเอาไว้ทำให้มันขึ้นว่าอ่านแล้วที่ของอีกคน



‘โทษๆ เราอยู่ตลาดน่ะ กำลังซื้อน้ำ’ พอร์ชรีบอ้างทันทีเพราะกลัวอีกคนจะไม่พอใจที่เขาอ่านแล้วไม่ตอบ



'เราก็อยู่ตลาดเหมือนกัน’ พอร์ชกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆกับคำตอบของอีกคน ใจหนึ่งก็ยุว่าให้ชวนอีกคนมาเดินตลาดด้วยกันตามที่เลิฟยุแต่อีกใจก็บอกว่าอยู่ๆจะไปชวนอีกคนในฐานะอะไร เพื่อนเหรอ? แต่โฟนก็มากับเพื่อน เขาเองก็มากับเพื่อน



‘อ่านไม่ตอบอีกละ L’ สัญญาณแชทเข้าอีกครั้งพร้อมกับสติ๊กเกอร์หมีหน้าบึ้งพอร์ชยิ้มมุมปากนิดๆทันทีเมื่อเหลือบไปเห็นว่าอีกคนทำหน้าตาคล้ายกับหมีที่สติ๊กเกอร์คือหน้านิ่ว คิ้วขมวดพร้อมกับปากคว่ำนิดๆ แต่ไม่ว่าจะทำหน้ายังไงอีกคนก็น่ารักสำหรับเขาอยู่ดี



‘ขมวดคิ้วเดี๋ยวก็หน้าแก่เร็วนะ’ โฟนชะงักทันทีกับข้อความแชทที่อีกคนสั่งมาก่อนจะรีบมองหาอีกคนทันทีก่อนจะพบพอร์ชที่กำลังมองมาทางเขา โฟนมองหน้าอีกคนนิดๆก่อนจะกดพิมพ์ตอบไป



‘กินกาแฟเย็นเดี๋ยวก็นอนไม่หลับหรอก’ พอร์ชกระตุกยิ้มนิดๆกับข้อความแชทของอีกคนก่อนจะตอบกลับไป



‘ถ้านอนไม่หลับ โฟนจะอยู่คุยไลน์เป็นเพื่อนเรามั้ย?’ โฟนชะงักไปทันทีกับคำถามของอีกคนและเป็นจังหวะเดียวกันกับเพื่อนที่ชวนให้โฟนช่วยเลือกของทำให้หน้าจอแชทของพอร์ชมันขึ้นมาอ่านแล้ว ตาคมมองไปที่ร่างบางอีกครั้งแต่ก็ไม่พบเสียแล้ว คิ้วหนาขมวดทันทีก่อนจะคิดได้คำพูดของเขาในแชทมันทำให้โฟนรู้สึกแปลกๆไปหรือเปล่าว่าแล้วพอร์ชก็รีบพิมพ์ประโยคต่อไปทันที



‘เราจะคุยเรื่องทักษะภาษาไทยน่ะ? มีหลายที่ที่ไม่เข้าใจบทเรียน’



        “ได้ของกินครบละ กลับยัง?” เลิฟชวนขึ้นพร้อมกับชูของกินในมือทั้งสองให้เพื่อนสนิททั้งสองดู พอร์ชพยักหน้ารับก่อนจะพยายามมองหาร่างบางของอีกคนอีกครั้งแต่ก็ไม่พบ



          “ที่รักมึงไปไหนแล้ววะ?” กราฟถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทหน้าจ๋อยๆ



          “ไม่รู้ว่ะ สงสัยกลับไปแล้วมั้ง”



          “งั้นเราก็กลับมั่งเถอะ กูจะไปปั่นแคลต่อ” พอร์ชพยักหน้ารับคำพูดของเพื่อนก่อนจะเดินกลับหอพักพร้อมกราฟกับเลิฟทันที...พอกลับมาถึงห้องร่างสูงก็จัดการของกินที่ซื้อมาและเข้าไปอาบน้ำทันที กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็กินเวลาไปเป็นสิบนาที มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้งก็พบว่าไม่มีแชทใดๆจากคนที่เขารอตอบกลับมาเลยร่างสูงถอนหายใจออกมาพลางคิดว่าตัวองทำพลาดไปแล้วหรือเปล่า? บางทีโฟนอาจจะไม่ชอบใจกับประโยคนั้นของเขา



          “แม่งๆๆ” ว่าแล้วมือหนาก็ยกขึ้นมายีหัวตัวเองจนยุ่งเหยิงทันที



ครืดๆ

เสียงสัญญาณแชทเข้าทำให้พอร์ชชะงักทันทีก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว



‘พอร์ชที่รัก ส่งต่อการบ้านแคลหน่อยดิวะ กูทำไมได้ ฮือออออ’ เป็นไลน์จากเลิฟที่ส่งมาขอดูการบ้านของเขา พอร์ชถอนหายใจออกมาก่อนจะถ่ายรูปการบ้านส่งไปให้เพื่อนสนิท



ครืดๆ

เสียงสัญญาณแชทดังอีกครั้งซึ่งถ้าให้เดาต้องเป็นกราฟแน่ๆ เพราะถ้าไอ้เลิฟขอการบ้านเขาลอก ไอ้กราฟหรือจะยอมน้อยหน้า พอร์ชทำท่าจะกดตอบว่าให้ไปขอที่เลิฟแต่ต้องชะงักทันทีเมื่อเห็นรายชื่อของคนที่ส่งไลน์เข้ามา



‘พอร์ชไม่เข้าตรงไหน เราติวให้ได้นะ ขอโทษที่ตอบช้านะช่วยเพื่อนเลือกของ รู้ตัวอีกทีแบตก็หมดด้วย นี่พึ่งกลับมาถึงบ้านแล้วพึ่งชาร์ตอ่า’ พอร์ชเผยยิ้มกว้างทันทีหลังจากที่อ่านข้อความแชทของโฟนเสร็จ มือหนาพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว



‘หลายตรงเลย ถ้าไม่รบกวนโฟนน่ะนะ’



‘ไม่รบกวนหรอก เราเต็มใจ J’ พอร์ชยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะหยิบหนังสือทักษะภาษาไทยที่เป็นวิชาที่เขาโคตรจะไม่ชอบขึ้นมา โดยหนังสือที่ปกหน้ามีชื่อและคณะของอีกคนเขียนเอาไว้ บางทีเขาควรมาตั้งใจเรียนวิชาภาษาไทยหน่อยดีมั้ย คืนนี้? J

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรื่อยๆกันต่อไป 555555 อย่างที่บอกนะคะนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่อยๆ ยังคงเต๊าะกันแบบต่างคนต่างไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ อิๆ ส่วนนังน้องเลิฟ นางเป็นตัวแปลสำคัญเลย ใบ้ให้เบาๆ หุๆ

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-01-2017 19:19:48

 :hao3: จะรอดูว่าพอร์ชจะเข้าใจภาษาไทยมากขึ้นมั๊ย

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 10-01-2017 21:16:46

ใจกล้าๆหน่อยพอร์ช เลิกป๊อดเหมือนเลิฟบอกแล้วจะดีเอง :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-01-2017 21:58:57

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 10-01-2017 22:16:43

 o13

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 10-01-2017 23:32:09

อ้อยกันไป ก็อ้อยกันมา นี่อ่านจนเขินแทนแล้วนะเนี่ย...ฮาาาาา

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 11-01-2017 00:44:53

รุกเข้าไปบุกเข้าไป

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-01-2017 08:00:37

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-01-2017 15:30:28

ท่างทางจะใจตรงกัน

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน5 (10/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 12-01-2017 20:09:33

Honey 6

 

…หลายวันผ่านไป...เลิฟนั่งมองเพื่อนสนิทที่รู้สึกว่าช่วงนี้จะติดโทรศัพท์เสียเหลือเกินมีเวลาว่างเมื่อไหร่ก็จะหยิบขึ้นมากดทันทีพร้อมกับมุมปากหนาที่จะมีรอยยิ้มแต่งแต้มตลอดเวลา



          “คบกันแล้วเหรอวะ?” เลิฟถามขึ้นทันทีที่อาจารย์วิชาฟิสิกส์เดินออกจากห้องเรียนไป



          “หืม?” พอร์ชเลิกคิ้วถามอย่างงงๆก่อนจะหันไปสนใจโทรศัพท์เมื่อมีข้อความแชทจากอีกคนเข้า



‘วันนี้เรียนถึงหกโมงเย็น ฮือออออ T^T’ ตามมาด้วยสติ๊กเกอร์หมีร้องไห้ซึ่งไม่ว่าพอร์ชจะดูยังไงก็คิดว่าเจ้าของสติ๊กเกอร์น่ารักกว่าสติ๊กเกอร์เสียอีก ว่าแล้วมือหนาก็กดพิมพ์ตอบไปทันที



‘ไม่ร้องนะ โอ๋ๆๆ’



        “กูหมายถึงมึงกับเดือนทันตะอ่ะ คบกันแล้ว?” เลิฟถามขึ้นอีกครั้ง พอร์ชชะงักไปทันทีก่อนจะตอบ



          “ยังเว้ย กูกำลังจีบอยู่เนี่ย” พอร์ชตอบพร้อมหับใบหูที่ขึ้นสีระเรื่อ



          “ยังไม่ติดอีกเหรอวะ? หรือมึงไม่มีน้ำยา” เลิฟว่าอย่างขำๆ



          “พูดถึงน้ำยาอะไรกันวะ? หรือว่า...หึๆๆ” กราฟที่พึ่งร่วมบทสนทนาถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันทีก่อนที่สมองที่ไม่ค่อยจะทะลึ่งเท่าไหร่จะพาลคิดถึงเรื่องใต้สะดือทันที



          “หน้าแม่งหื่นชิบ” เลิฟว่าพร้อมเบ้ปากใส่เพื่อนสนิทอีกคน



          “เอ้า ก็เห็นมึงพูดเรื่องน้ำยงน้ำยาอะไรกัน กูผู้ชายนะเว้ย หื่นอ่ะไม่แปลกหรอก”



          “กูหมายถึงไอ้พอร์ชเว้ย กำลังจีบเดือนทันตะที่รักมัน แต่สงสัยจะยังไม่ติดฮ่าๆๆ” เลิฟพูดไปก็หัวเราะไป



          “จริงดิไอ้พอร์ช รองเดือนอย่างมึงจะนกเหรอวะ?”



          “นกเชี่ยไรเล่า มันก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปดิวะ กูผู้ชาย โฟนก็ผู้ชาย มันละเอียดอ่อนนะเว้ย จะบอกชอบตรงๆ จีบตรงๆมันไม่ได้หรอกเว้ย” พอร์ชว่าตามที่ใจคิด แม้ว่าเขาจะชอบโฟนแค่ไหน จะอยากแสดงออกว่ากำลังจีบอีกคนขนาดไหนแต่เรื่องเพศระหว่างเขาทั้งคู่ก็สำคัญ แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยแคร์อะไรเท่าไหร่แต่ใช่ว่าโฟนจะคิดเหมือนกัน อีกทั้งเขาก็ไม่รู้ว่าอีกคนคิดยังไงกับเขา คิดเหมือนกันหรือเปล่า? เป็นเหมือนกันหรือเปล่า?



          “คร้าบๆๆ ไม่นกก็ไม่นกครับ แต่ถ้าเป็นกูนะ ถ้านานเกินไปกูจับปล้ำแม่ง ฮ่าๆๆ”กราฟว่าพร้อมหัวเราะร่าก่อนจะตามมาด้วยเลิฟที่หัวเราะไม่แพ้กัน



          “เออว่ะๆ จับปล้ำ ยัดเยียดความเป็นเมียให้เลย ฮ่าๆๆ”



          “จังไรทวิน” พอร์ชว่าพร้อมส่ายหน้าเบาๆกับความคิดของเพื่อนสนิททั้งคู่...อย่างที่บอกกับพอร์ชว่าวันนี้โฟนมีเรียนถึงหกโมงเย็น ร่างบางรู้สึกเหนื่อยไม่น้อยเพราะเรียนตั้งแต่8โมงเช้าถึง6โมงเย็น นี่ขนาดแค่ปี1นะถ้าปีสูงกว่านี้เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเหนื่อยขนาดไหน



          “แวะซื้อกาแฟกันก่อนมั้ยอ่ะ เหลืออีกตั้ง20นาทีถึงจะเริ่มคาบเรียน” มะปรางชวนขึ้นขณะที่กำลังจะขึ้นตึกเรียน โฟนและเพื่อนอีกสองคนที่มีเหนื่อยล้าไม่แพ้กันก็พยักหน้ารับทันที บางทีได้เครื่องดื่มบำรุงกำลังเสียหน่อยน่าจะดีขึ้น แต่ใช่ว่าโฟนจะดื่มกาแฟนะ ร่างบางไม่ชอบอะไรขมๆแต่ก็ใช่ว่าจะชอบอะไรหวานๆเพราะปกติเขาจะสั่งชานมหวานน้อยตลอด ส่วนใส่วิปครีมไม่ใช่วิปครีมแล้วแต่อารมณ์



          “นั่นเดือนวิศวะนี่หน่า” โฟนหันไปตามเสียงที่มะปรางพูดทันทีก่อนจะมองไปยังคนที่พึ่งคุยไลน์กับเขาเมื่อกี้ที่กำลังเดินลงจากตึกเรียนพร้อมกับเพื่อนสองคนซึ่งคนตัวเล็กที่สุดกำลังทำหน้าบึ้งตึงใส่พอร์ชอยู่ก่อนที่พอร์ชจะหัวเราะร่าแล้วใช้มือยีหัวคนตัวเล็กคนนั้น การกระทำดังกล่าวของพอร์ชและคนตัวเล็กคนนั้นทำให้โฟนรู้สึกจี๊ดๆในหัวใจขึ้นมาแปลกๆ ทั้งๆที่พยายามไม่คิดเรื่องนี้แล้วแต่บางทีมันก็อดคิดไม่ได้ว่า...สองคนนั้นคบกันเหรอ?



          “อิจอ่ะ ถ้าเราเป็นผู้ชายคนนั้นนะ โอ๊ยๆๆ มีแฟนเป็นเดือนวิศวะแถมยังเป็นรองเดือนมหาวิทยาลัยอีก” มะปรางว่าพร้อมหันไปโอดครวญกับเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มอีกคน



          “โฟน...โฟน” โฟนสะดุ้งทันทีที่มิน เพื่อนสนิทผู้ชายในกลุ่มอีกคนเรียกเขา



          “ฮะ?”



          “ชานมได้แล้ว” โฟนพยักหน้ารับก่อนจะยื่นมือไปรับชานมและจ่ายเงินให้แม่ค้าทันทีก่อนที่ตากลมจะหันไปมองทางพอร์ชอีกครั้ง มีคำถามเกิดขึ้นมาในใจแต่ไม่รู้ว่าควรจะถามอีกคนดีมั้ย? สรุป...คนๆนั้นคือแฟนของพอร์ชใช่มั้ย?...พอกลับมาถึงหอพอร์ชก็มานั่งรอแชทจากโฟนทันที ตอนนี้เกือบหกโมงแล้วแปลว่าอีกคนน่าจะใกล้เลิกเรียนแล้ว แม้ว่าแชทเก่าอีกคนจะยังไม่ตอบแต่พอร์ชก็อยากจะทักไปต่อ เขาไม่อยากให้บทสนทนาระหว่างเขาทั้งคู่มันขาดลงเลย



‘เลิกเรียนยังอ่ะ?’ โฟนที่กำลังเก็บหนังสือลงกระเป๋าชะงักไปทันทีที่มีข้อความแชทจากอีกคนเข้ามา ร่างบางกัดปากตัวเองนิดๆพลางคิดว่าควรจะตอบแชทของอีกคนดีมั้ย? ภาพของอีกคนกับคนตัวเล็กคนนั้นลอยเข้ามาในหัวของโฟนอีกครั้ง โฟนไม่รู้ว่าการที่เขากับพอร์ชคุยกันทุกวันแบบนี้จะมีผลกระทบอะไรกับเรื่องของพอร์ชกับคนตัวเล็กคนนั้นหรือเปล่า? พอร์ชจีบเขา?...เขาไม่กล้าคิดแบบนั้นหรอก เพราะส่วนมากที่คุยกันก็แค่เรื่องทั่วๆไป มีเรื่องวิชาทักษะภาษาไทยเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสียส่วนมากก้เท่านั้น



          “หืมมม? พอร์ช?...เดือนวิศวะเหรอ?” มะปรางถามขึ้นทันทีที่เหลือบไปเห็นชื่อแชทที่หน้าจอโทรศัพท์ของโฟน

 

         “เอ่อ...อื้ม” โฟนพยักหน้ารับเพราะคิดว่าหากปฏิเสธก็คงจะปฏิเสธไม่ได้



          “เดี๋ยวๆ อะไรยังไงๆ โฟนกับเดือนวิศวะอ่ะ?” มะปรางแซวขึ้นทันทีก่อนที่ แอนนาและมินเพื่อนในกลุ่มอีกสองคนจะหันมามองโฟนเป็นตาเดียว



          “เฮ้ยไม่ใช่นะ แค่...เพื่อนกันไง” โฟนตอบแต่ตากลมกลับหลับสายตาเพื่อนๆทั้งสามคนซะงั้น

 

        “เพื่อนเหรอ?” มะปรางถามย้ำ

 

         “แต่เดี๋ยวนะ มะปรางเคยบอกว่าเดือนวิศวะเหมือนจะมีแฟนแล้วนี่” แอนนาพูดขึ้นทันทีซึ่งนั่นทำให้มะปรางที่กำลังแซวๆโฟนชะงักไปทันที



          “เออนั่นดิ”



          “แล้วสรุปคนนั้นจีบโฟนหรือเปล่า?” เป็นมินที่ถามขึ้นบ้าง โฟนรีบส่ายหัวรัวทันที



          “ไม่ได้จีบหรอก...แค่ถามเรื่องวิชาทักษะภาษาไทยน่ะ ไม่มีไรหรอก” โฟนตอบก่อนจะกดปิดแชทของพอร์ชไปทันทีโดยไม่ได้ตอบอะไรทั้งๆที่กดเปิดอ่านแล้ว...และเพราะหน้าจอแชทขึ้นมาอ่านแล้วแต่ไม่มีคำตอบกลับมาจากอีกคนทำให้คิ้วหนาขมวดทันที พอร์ชพยายามมองโลกในแง่ดีว่าอีกคนอาจจะแบตหมดเหมือนตอนนั้นก็ได้แต่...ตอนนี้ผ่านไป2ชั่วโมงแล้วบางทีอีกคนควรจะชาร์ตแบตได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ร่างสูงนั่งกัดปากอย่างใช้ความคิดก่อนที่มือหนาจะพิมพ์ข้อความแชทส่งไปหาอีกคนอีกครั้ง



‘อ่านไม่ตอบ เสียใจนะ T^T’ โฟนที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ชะงักไปทันทีเมื่อสัญญาณแชทดังขึ้น ยิ่งพอเห็นรายชื่อและข้อความของคนที่ส่งมาก็ยิ่งทำให้ชะงักเข้าไปใหญ่ มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะเปิดเข้าไปกดตอบ



‘เราขอโทษนะ แบตหมดอ่า’ โฟนเอาข้ออ้างเก่ามาอ้างทันทีเพราะไม่อยากให้อีกคนรู้สึกไม่ดีที่เขาอ่านแล้วไม่ตอบ ซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวอีกคนจะรู้สึกไม่ดีด้วย



‘อ่า...นึกว่าไม่อยากคุยกับเราซะแล้ว’ พอร์ชตอบกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับรอลุ้นคำตอบของอีกคนอย่างใจจดใจจ่อ



‘อยากคุยสิ’ เพียงแค่สามคำสั้นๆของอีกคนที่ตอบกลับมาก็ทำให้อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายของร่างสูงเต้นรัวทันที ปากหนาเผยยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะยกมือขึ้นมาใช้หลังมือปิดปากตัวเองนิดๆด้วยความขวยเขิน



‘แล้วโฟนทำไรอยู่อ่ะ?’ พอร์ชรีบเปลี่ยนเรื่องถามทันทีเพราะเขินเกินกว่าจะสานต่อกับเรื่องเดิม จะว่าเขาป๊อดก็ได้ยอมรับเลยแต่ก็นะ...เขามันแพ้ทางอีกคนไปเสียแล้วนี่ ไม่ว่ายังไงก็แพ้อยู่วันยันค่ำ ไม่มีทางที่จะชนะได้เลย



‘กำลังทำการบ้านอ่ะ เยอะมาก’ ร่างบางตอบก่อนจะตามด้วยสติ๊กเกอร์หมีร้องไห้อีกครั้ง พอร์ชยกยิ้มกับความน่ารักของอีกคนก่อนจะส่งสติ๊กเกอร์หมีซึ่งเขาแอบโหลดตามอีกคนมา เป็นสติ๊กเกอร์หมีชูสองนิ้วว่าสู้ๆ



‘สู้ไม่ไหวแล้ววววว’ โฟนตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว พอร์ชหัวเราะเบาๆในลำคอกับคำตอบของอีกคนก่อนจะตอบกลับไปอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน



‘ต้องสู้สิ ห้ามดื้อๆ’



‘เราไม่ใช่เด็กนะ เราไม่ได้ดื้อเสียหน่อย’ พอร์ชพอจะนึกใบหน้าอีกคนออกขณะที่ตอบประโยคนี้กลับมาเลย ร่างสูงยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะพิมพ์ตอบไป



‘ไม่ดื้อก็ไม่ดื้อ เพราะถ้าไม่ดื้อเดี๋ยวพาไปเลี้ยงขนม’



‘ขนม?’ พอร์ชชะงักไปนิดก็จะรวบรวมความกล้าในการพิมพ์ประโยคต่อไปของตัวเองซึ่งเขาคิดมาหลายวันแล้วว่า...



‘ศุกร์นี้ไปเดินตลาดกัน เดี๋ยวเลี้ยงขนม J’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ง้อววววววว อ้อยอีกแล้วจ้า!!! คืออย่าพึ่งหมั่นนังน้องเลิฟนะเพราะมีให้หมั่นกว่านี้แน่(อ้าว) 555555 บอกแล้วว่านางเป็นตัวแปรสำคัญจริงๆ ส่วนพอร์ชกับโฟน นี่ก็เชียร์ๆให้ได้กันสักที 555555

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน6 (12/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 12-01-2017 20:42:10

อ้อยไป ... จนกว่าจะได้ ฮ่าาาาา

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน6 (12/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 12-01-2017 20:55:50

 :o9: :o9:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน6 (12/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 12-01-2017 22:01:50

อ้อยเฉยๆ จะนานไปแล้วนะ...รุกจริงจังได้แล้วพอร์ช

แต่ก่อนอื่นต้องแก้ความเข้าใจผิดก่อนเนอะ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน6 (12/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-01-2017 22:12:19

มัวแต่ทำไร่อ้อยแบบป๊อดๆ เขาเข้าใจผิดไปแล้วว่ามีแฟนน่ะ :katai4: :katai4: :katai4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน6 (12/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 15-01-2017 21:33:09

Honey 7

 

และแล้ววันศุกร์ที่พอร์ชรอคอยก็มาถึง หลังจากวันนั้นที่รวบรวมความกล้าชวนโฟนไปเดินตลาดและได้คำตอบที่ทำให้หัวใจพองโตพอร์ชก็นั่งนับรอที่จะถึงวันศุกร์ทันที พอเลิกเรียนปุ๊บพอร์ชก็หยิบโทรศัพท์ส่งไลน์หาโฟนทันที



‘เราเลิกเรียนแล้ว โฟนเลิกเรียนหรือยัง?’ และไม่ถึงสามนาทีพอร์ชก็ได้คำตอบจากอีกคน



‘เลิกแล้วๆ เรากำลังจากตึกเรียน พอร์ชอยู่ไหนเหรอ?’ พอร์ชยิ้มๆทันทีกับคำตอบอของอีกคนก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป



‘กำลังจะไปตึกคณะโฟน รอเราแปบนะ’ พอตอบเสร็จร่างสูงก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าและตามด้วยหนังสือเรียนใส่กระเป๋าเป้ทันที ท่าทางที่ดูเร่งรีบของพอร์ชทำให้ทั้งเลิฟและกราฟงุนงงไม่น้อยก่อนที่เลิฟจะเป็นฝ่ายถามขึ้น



          “รีบไปไหนวะ?”



          “ตลาด” พอร์ชตอบสั้นๆก่อนจะหยิบสมุดเล่มสุดท้ายใส่กระเป๋าและทำท่าจะเดินออกจากห้องเรียนไปแต่ก็ถูกเลิฟดึงกระเป๋าไว้ก่อน



          “เดี๋ยวๆๆ รีบอะไรของมึงจังวะ ทำอย่างกับว่านัดเด็กไว้งั้นแหละ?” เลิฟขมวดคิ้วถามนิดๆ พอร์ชชะงักไปนิดๆกับคำถามของเพื่อนก่อนจะตอบ

 

         “อืม...กูนัดโฟนไว้”



          “เหยดดดดดด พัมนานี่หว่า พี่พอร์ชคนไม่ป๊อดแล้วเว้ยๆ” กราฟแซวขึ้นทันทีหลังคำตอบของพอร์ช พอร์ชกระตุกยิ้มเขินๆ ใบหูขาวของร่างสูงเริ่มขึ้นสีระเรื่อ



          “เอาไว้ได้คบก่อนค่อยมาสรรเสริญกู”



          “เหยดดดดดด งั้นกระผมไม่รบกวนแล้วครับ” คราวนี้เป็นเลิฟบ้างที่พูดขึ้น มือบางปล่อยมือจากกระเป๋าเพื่อนสนิท พอร์ชยิ้มๆให้เพื่อนทั้งสองคนก่อนจะเดินออกไปทันที



          “มึงว่าไอ้พอร์ชจะนกมั้ย?” กราฟถามเลิฟขึ้นทันทีที่ลับหลังพอร์ชออกไป เลิฟนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ



          “ไม่นกหรอกเว้ยเพื่อนกูซะอย่าง” เลิฟว่าพร้อมตีหน้าอกตัวเองอย่างมั่นอกมั่นใจก่อนที่ร่างบางจะชะงักไปนิดแล้วมองหน้ากราฟอย่างงงๆ



          “เออว่าแต่...นกคือไรวะ? กูสงสัยตั้งแต่ที่มึงพูดครั้งที่แล้วละ?” กราฟถอนหายใจออกมาทันทีกับคำถามเพื่อนสนิทที่โคตรจะซื่อบื้อ...ไม่ดิ โคตรจะโง่เลยดีกว่า



          “สัส เมื่อกี้ตอบเหมือนรู้...อยากรู้ก็เสิร์ชกูเกิลเอา กูขี้เกียจอธิบาย” กราฟว่าก่อนจะหันหน้าไปเก็บหนังสือใส่กระเป๋าตัวเอง เลิฟยืนนิ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาแล้วเข้ากูเกิลทันทีก่อนจะพิมพ์คำว่า นก ลงไปก่อนจะกดค้นหา



          “สัตว์ปีก หรือ นก รวมถึง ไก่, เป็ด, ห่าน, ไก่ฟ้า จัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีแกนสันหลัง ชั้น Aves คำว่า Aves เป็นภาษาละติน หมายถึง นก โดยมีลักษณะทั่วไปคือเป็นสัตว์ทวิบาท เลือดอุ่น ออกลูกเป็นไข่ รยางค์คู่หน้าเปลี่ยนแปลงไปเป็นปีก มีขนนกและมีกระดูกที่กลวงเบา” เลิฟอ่านสิ่งที่ปรากฏในหน้าจอก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นแล้วพึมพำออกมาคนเดียว



          “แล้วไอ้พอร์ชมันจะนกไม่นกยังไงวะ? หรือแม่งคบกันแล้วจะออกลูกเป็นไข่?”...ทางด้านของโฟนเมื่ออีกคนตอบมาว่าจะมาหาที่ตึกคณะ ร่างบางก็รีบเก็บหนังสือเรียนลงกระเป๋าทันที ท่าทางรีบๆของโฟนทำให้มะปราง แอนนาและมินมองไปที่ร่างบางอย่างแปลกๆ



          “มีธุระที่ไหนอ่ะดูรีบๆ”  มะปรางถามขึ้นทันทีทำให้โฟนที่กำลังรูดซิปกระเป๋าชะงักทันที



          “เอ่อ...คือ...” โฟนกัดปากอย่างครุ่นคิด  ไม่รู้ว่าจะตอบกับเพื่อนๆว่ายังไงดี ไม่อยากโกหกแต่ก็อายเกินที่จะบอกความจริง



          “ถ้ารีบก็ยังไม่ต้องตอบหรอก รีบไปเถอะ” เป็นมินที่พูดขึ้น โฟนหันไปมองหน้ามิน อีกคนพยักหน้าให้ทำให้โฟนรีบหันมาบอกลาเพื่อนอีกสองคนและออกไปทันที ที่มินพูดไปแบบนั้นคือเขาเห็น...เห็นข้อความแชทระหว่างโฟนและเดือนวิศวะคนนั้นเขากำลังคิดอยู่ว่าสองคนมีซัมติงกันหรือเปล่า? แต่จากที่เห็นเหมือนเดือนวิศวะนั่นจะมีแฟนแล้วซึ่งเป็นเพื่อนคณะเดียวกัน เขาจะคอยดูอยู่ห่างๆละกันว่าเดือนวิศวะนั่นจะเอายังไงกับเพื่อนเขากันแน่ๆ ถ้าแค่มาเต๊าะเล่นๆ เขาคงไม่อยู่เฉยแน่ๆ...



          “พอร์ช” โฟนเรียกอีกคนขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงยืนรออยู่ใต้โถงคณะ พอร์ชหันมายกยิ้มให้อีกคนนิดๆทั้งที่ในใจสั่นระรัวไปหมด ถ้าบอกว่าตอนนี้มือของเขาเย็นเฉียบเพราะความตื่นเต้นจะดูเว่อร์ไปมั้ย?



          “เอ่อ...รอนานมั้ย?” โฟนถามขึ้นเพราะไม่รู้ว่าจะพูดคุยยังไงกับอีกคนดี แม้ว่าจะคุยกันผ่านแชททุกวันแต่พอเจอกันต่อหน้า คุยกันซึ่งๆหน้าก็รู้สึกเขินขึ้นมาแปลกๆให้ตายสิ...เขาไม่ควรรู้สึกแบบนี้เลยใช่มั้ย?



          “ไม่หรอก เราพึ่งมาถึง” พอร์ชตอบก่อนจะยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอยตัวเองเพราะรู้สึกว่ามือมันเกะกะไปหมด รู้สึกทำอะไรไม่ถูกราวกับเด็กอายุ13-14ที่พึ่งมีความรักครั้งแรก แต่ก็นะ...เขาเองก็พึ่งมีความรักครั้งแรกนั่นแหละ เป็นความรักที่ตกหลุมรักตั้งแต่สบตา ซึ่งเป็นหลุมรักที่ไม่ยากเกินจะถอนตัว ถอนใจเสียเหลือเกิน



          “งั้นเราไปกันเลยมั้ย?” พอร์ชพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกันไปที่ตลาดหน้าม.ทันที...ตลาดหน้าม.ยังคงคึกคักเหมือนทุกครั้ง มีร้านขายของมากมายมาตั้งขาย ทั้งร้านเสื้อผ้า ของใช้หรือแม้กระทั่งของกินที่มีมากมายให้เลือกจับจ่ายใช้สอย



          “เดินโซนไหนกันก่อนดี?” พอร์ชถามขึ้นขณะที่ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าตลาด



          “อืมมม...ไปโซนเสื้อผ้าก่อนได้มั้ยอ่า เราอยากดูเสื้อคลุมเสียหน่อย” แม้ว่าฐานะทางบ้านของโฟนจะเป็นผู้ดีมีเงินไม่น้อยแต่ใช่ว่าร่างบางจะใช้แต่ของแบรนด์เนมหรือของราคาแพงที่ขายตามห้างสรรพสินค้าเท่านั้น ตามตลาดนัดโฟนก็เลือกซื้อใส่อยู่บ่อยๆโดยไม่สนว่าใครจะมองว่ายังไง สำหรับเขา...ข้าวของเครื่องใช้มันก็แค่ของนอกกายเท่านั้น



          “พอร์ชว่าสีดำหรือสีเทาสวยกว่ากัน” โฟนถามขึ้นพร้อมกับหยิบเสื้อคลุมสองตัวให้พอร์ชช่วยเลือก พอร์ชมองเสื้อคลุมในมืออีกคนพร้อมทำท่าครุ่นคิดแต่ก่อนที่จะตอบออกไปตาคมก็เหลือบไปเห็นเสื้อคลุมแบบเดียวกันแต่เป็นสีฟ้าที่ราว



          “เราว่าสีฟ้าสวยนะ” โฟนขมวดคิ้วทันทีกับคำพูดของร่างสูง พอร์ชกระตุกยิ้มนิดๆก่อนจะยื่นมือไปหยิบเสื้อคลุมสีฟ้ามาให้โฟนดู



          “สีฟ้าเหรอ?” โฟนเลิกคิ้วถาม พอร์ชพยักหน้ารับ โฟนมองเสื้อคลุมสีดำ สีเทาในมือก่อนจะมองเสื้อคลุมสีฟ้าในมือพอร์ชอย่างครุ่นคิด



          “ทำไมต้องสีฟ้าล่ะ? สีผู้หญิงไปเปล่า?” โฟนถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก



          “อืม...เราคิดว่าสีฟ้าเป็นสีที่สดใสดีเหมือนกับ...”



          “เหมือนกับอะไรเหรอ?” โฟนถามต่อทันที พอร์ชชะงักไปก่อนจะมองหน้าร่างบาง



          “...เหมือนกับโฟน” โฟนชะงักไปทันทีกับคำตอบของอีกคน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นไหวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อเห็นอีกคนนิ่งไปพอร์ชก็รีบกระแอมขึ้นมาทันทีก่อนจะพูดต่อ



          “เอ่อ...เราชอบสีฟ้าน่ะ เลยคิดว่าสีฟ้าสวย” และเพราะโฟนเหมือนสีฟ้าก็เลยชอบสีฟ้า อยากจะพูดแบบนี้ต่อแต่พี่พอร์ชคนป๊อดหรือจะกล้า



          “อ่อ...” โฟนครางรับคำสั้นๆ



          “งั้นโฟนเลือกไปก่อนนะ เราเดินไปดูของร้านนั้นแปบ” พอร์ชว่าก่อนจะแขวนเสื้อคลุมสีฟ้าไว้ที่เดิมแล้วเดินแยกออกมาที่ร้านขายพวกสร้อยคอ สร้อยข้อมือทันทีรู้สึกประหม่ากับดวงตากลมที่มองมาที่เขา อวัยวะในอกเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา ยอมรับว่าป๊อด ยอมรับว่าไม่สามารถต้านทานต่อดวงตากลมนั่นได้เลยจริงๆ...ลับหลังพอร์ชเดินออกไปโฟนก็หันไปมองเสื้อคลุมสีฟ้านั่นอีกครั้งก่อนจะมองเสื้อคลุมสีดำกับสีเทาในมือ



          “ตัวไหนดีคะน้อง สวยๆทั้งนั้นเลย” แม่ค้าสาวถามขึ้น โฟนกัดปากอย่างครุ่นคิดนิดๆก่อนจะหยิบเสื้อคลุมที่จะซื้อยื่นให้แม่ค้า



          “สีนี้กำลังมาแรงเลยค่า เดี๋ยวพี่เอาไปใส่ถุงให้นะคะ” แม่ค้าสาวว่า หลังจากที่จ่ายเงินค่าเสื้อคลุมเสร็จโฟนก็เดินมาหาพอร์ชที่ร้านขายสร้อยคอ สร้อยข้อมือทันทีและเห็นว่าอีกคนดูตั้งใจในการเลือกของไม่น้อย



          “จะซื้อให้ใครเหรอ?” โฟนถามขึ้นทันที พอร์ชชะงักไปนิดก่อนจะตอบออกมา



          “ให้เพื่อนน่ะ ครั้งก่อนมันบอกอยากได้” พอร์ชตอบความจริง เพราะครั้งก่อนที่มากับเลิฟและกราฟ เลิฟมันบอกอยากได้สร้อยข้อมือจี้ไม้กางเขนแต่ครั้งก่อนมันหมดและบังเอิญครั้งนี้มีพอดีเลยว่าจะซื้อไปให้มัน



          “เพื่อนเหรอ?” โฟนพึมพำเบาๆซึ่งพอร์ชก็ได้ยินไม่ชัด



          “หืม? โฟนว่าไงนะ?”



          “เปล่าๆ เราแค่คิดว่าอันที่พอร์ชจับสวยดี” พอร์ชยิ้มๆทันทีพร้อมมองสร้อยข้อมือจี้ไม้กางเขนในมือ



          “อื้ม เพื่อนเรามันอยากได้มาก ถ้าซื้อไปให้มันต้องดีใจมากๆแน่ๆ” ว่าแล้วโฟนก็ยื่นสร้อยข้อมือดังกล่าวให้กับแม่ค้าก่อนจะรับของมา



          “โฟนจะดูของอะไรต่ออ่ะ?” พอร์ชถามขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างบางเงียบไป



          “เราว่าไปโซนของกินกันมั้ย เริ่มหิวละ” พอร์ชพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะพากันไปยังโซนของกินทันที โฟนดูตื่นตาตื่นใจไม่น้อยที่เดินมาโซนนี้ พอร์ชยกยิ้มมุมปากนิดๆกับท่าทางของอีกคน ไม่ว่าอีกคนจะทำหน้าแบบไหน สีหน้าแบบไหนก็ดูน่ารักไม่น้อยจริงๆ



          “กินอันนี้กันๆ” โฟนสะกิดพอร์ชก่อนจะเดินเข้าไปในร้านไข่นกกระทาทอดแล้วสั่งแม่ค้าทันที



          “ชอบกินไข่นกกระทาทอดเหรอ?” พอร์ชถามึ้นอย่างเก็บข้อมูลทันที อย่างน้อยก็เนียนกว่าถามว่าชอบกินอะไรแบบไหนยังไง มันจะดูจีบตรงๆเกินไป



          “อื้ม...อยู่บ้านเราชอบให้แม่บ้านทำให้กินอย่างบ่อยเลยแหละ” โฟนตอบยิ้มๆพร้อมกับเคี้ยวไข่นกกระทาทอดในปากตุ้ยๆ



          “พอร์ชกินสิ อร่อยนะ” โฟนว่าพร้อมกับยื่นไข่นกกระทาให้พอร์ชหนึ่งลุก พอร์ชมองมือบางที่ถือไข่นกกระทาทอดมาที่เขาแต่แทนที่มือหนาจะยื่นมือไปหยิบ พอร์ชกลับก้มหน้าลงไปกินไข่นกกระทาทอดในมือร่างบาง



          “อ๊ะ” โฟนชะงักไปทันทีกับการกระทำของร่างสูง ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด พอร์ชยกยิ้มมุมปากก่อนจะเคี้ยวไข่นกกระทาทอดให้หมดแล้วพูดขึ้น



          “อื้ม...อร่อยจริงๆด้วย”...หลังจากที่จับจ่ายใช้สอยกันเสร็จแล้วโฟนกับพอร์ชก็พากันมาที่ป้ายรถเมล์เพื่อรอคนที่บ้านโฟนมารับ พอร์ชยอมรับเลยว่าวันนี้เขามีความสุขมากที่ได้ไปเดินตลาดกับร่างบาง อีกคนน่ารักมากไม่ว่าจะเป็นการกระทำหรือคำพูด น่ารักจนเขารักจนถอนตัวไม่ได้จริงๆ



          “ว่าแต่โฟนซื้อเสื้อคลุมสีอะไรมาเหรอ?” พอร์ชถามขึ้นทำให้ดฟนชะงักไปทันที



     “สีฟ้าเหรอ?” ตาคมเหลือบไปเห็นนิดๆเหมือนกับว่าสีเสื้อในถงจะเป็นสีฟ้า



          “เอ่อ...อื้ม” พอร์ชยกยิ้มทันทีกับคำตอบของอีกคน อดหัวใจพองโตขึ้นมาไม่ได้ก่อนจะถามอีกคนอีกครั้ง



          “ทำไมล่ะ?” ร่างบางกัดปากนิดๆและกำลังจะตอบกลับไปแต่เห็นว่ารถของที่บ้านับมาจอดพอดี



          “เอ่อ...เราไปก่อนนะ ไว้เจอกัน” พอร์ชพยักหน้ารับพร้อมโบกมือลาโฟน ร่างบางเดินไปที่รถพร้อมกับเปิดประตูรถ



          “พอร์ช” โฟนหันมาเรียกอีกคน พอร์ชเลิกคิ้วนิดๆ



          “ที่เราซื้อเสื้อคลุมสีฟ้ามาเพราะว่าพอร์ชบอกว่าเราเหมือนสีฟ้า เราเลยซื้อมา”พูดจบร่างบางก็รีบขึ้นรถไปทันทีด้วยความขวยเขิน พอร์ชยิ้มกว้างอย่างห้ามไม่อยู่กับคำพูดของอีกคน หัวใจเต้นแรงเจียนจะระเบิดออกมา มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแอพพลิเคชั่นสีฟ้าที่กำลังได้รับความนิยมในปัจจุบันก่อนจะขึ้นสเตตัสว่า



‘สีฟ้า <3’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อ้อยกันเข้าไปปปปปปป เมื่อไหร่จะได้กานนนนนนน 55555 ยังคงเรื่อยๆ(มั้ง)กันต่อไปค่ะ ตอนนี้ให้โมเม้นกันเต็มที่เลย ใครชอบนิยายแนวนี้ก็ฝากติดตามด้วยนะคะ จุ๊บๆ

____จางบิวตี้____

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 15-01-2017 21:50:24

อ้อยหนักแต่โฟนยังคิดว่าแกมีแฟนแล้วอยู่นะพอร์ช

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 15-01-2017 22:02:50

 o13

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mmello07 ที่ 15-01-2017 23:05:49

รุกไปอีกเลยพอร์ช สู้ตาย!!

หสังว่าเลิฟจะเป็นตัวแปรที่ไม่ดราม่านะ :hao4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-01-2017 23:27:38

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 15-01-2017 23:30:44

 :L2: :L1: :pig4:

เฮ้ออออ จะไม่รุ่งก็ตรงเลิฟนิแหละ
คนดีดี เขาก็ถอยกันนะ เวลาที่รู้ว่าคนที่ชอบมีแฟนแล้ว :mew6:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 16-01-2017 00:01:26

รีบแถลงเรื่องเลิฟด่วน
่

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-01-2017 07:46:58

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 16-01-2017 14:39:41

ต่อให้เลิฟไม่ใช่แฟนนะ แต่คือนางเอกเราอ่อยแรกมากอะ
นี่ถ้าเลิฟเปนนางเอกนะ สิ่งที่โฟนทำที่โคตรอ่อยอะ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน7 (15/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 17-01-2017 18:39:58

Honey 8

 

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็วและแล้วก็วันศุกร์อีกครั้ง ซึ่งสำหรับวัยเรียนแล้วมักจะชื่นชอบวันนี้ที่สุดเพราะมันมีความหมายว่ากำลังจะได้หยุดพักสองวันนั่นเองพอร์ชเองก็เช่นกันและร่างสูงตั้งใจว่าวันหยุดนี้เขาจะกลับบ้านเสียหน่อย ดังนั้นพอเลิกเรียนคาบสุดท้ายของวันร่างสูงก็ตรงดิ่งกลับหอพักทันทีเพื่อเอาของไปเก็บและไปเอารถที่จอดเอาไว้จนไม่รู้ว่าตอนนี้สนิมขึ้นหรือยังเพื่อขับกลับบ้าน



ครืดๆ

เสียงสัญญาณแจ้งเตือนข้อความไลน์ของพอร์ชดังขึ้นทำให้ร่างสูงที่กำลังเก็บของที่ตั้งใจจะเอากลับบ้านใส่กระเป๋าชะงักก่อนที่มุมปากหนาจะคลี่ยิ้มขึ้นมาทันทีที่เห็นรายชื่อของคนที่ส่งข้อความแชทเข้ามา



‘วันนี้อาจารย์ปล่อยเร็วแต่บอกกับที่บ้านว่าเลิกค่ำ เซ็งเลย ต้องรอนานแน่ๆ T^T’ก่อนจะตามด้วยสติ๊กเกอร์หมีร้องไห้ พอร์ชอ่านข้อความของอีกคนก็จุดคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบไปอย่างรวดเร็ว



‘ให้เราไปส่งที่บ้านมั้ย?’…ทางด้านของโฟนหลังจากที่ได้อ่านข้อความไลน์ของอีกคนที่ส่งเข้ามาก็ชะงักไปนิดๆ ไปส่งที่บ้านงั้นเหรอ? จะว่าไปตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยยังไม่เคยมีเพื่อนคนไหนไปบ้านของเขาเลยทั้งๆที่บ้านของเขาไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไหร่ ร่างบางกัดปากอย่างครุ่นคิดพลางคิดว่าเขากับอีกคนสนิทกันถึงขั้นที่จะให้ไปส่งที่บ้านได้แล้วจริงๆเหรอ? แต่ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาหลายเดือนและคุยไลน์กันมาตลอดหลายสัปดาห์ทำให้โฟนกดข้อความตอบกลับไป



‘ถ้าไม่รบกวนพอร์ชเกินไปอ่ะนะ’



‘ไม่รบกวนหรอก เราเต็มใจ J’ อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างรวดเร็วทำเอามุมปากบางเผลอยิ้มอย่างไม่รู้ตัว



‘งั้นเรารอที่ตึกคณะนะ’



‘รับทราบครับ!’...พออีกฝ่ายอนุญาตให้ไปส่งที่บ้านได้พอร์ชก็รีบเก็บข้าวของลงกระเป๋าอย่างรวดเร็วก่อนจะคว้ากุญแจรถเดินออกจากห้องทันที



          “พอร์ช...รีบไปไหนวะ?” เลิฟที่พึ่งกลับมาถึงหอพักหลังจากที่ต้องแวะไปคุยกับอาจารย์เรื่องคะแนนสอบถามขึ้น



          “กลับบ้าน” พอร์ชตอบพร้อมรอยยิ้ม



          “เอ้า...กูว่าจะให้มึง...”



          “กูไปก่อนนะ โฟนรออยู่” ไม่ทันที่เลิฟจะพูดจบพอร์ชก็พูดขึ้นก่อนจะรีบเดินออกไปทันที เลิฟมองตามเพื่อนสนิทตาละห้อย ที่เขาโดนเทเหรอ? ไอ้กราฟก้มีเดทกับสาว ไอ้พอร์ชก็กลับบ้านแถมเหมือนจะมีเดทกับที่รักของมันด้วย ฮือออออ ทำไมชีวิตไอ้เลิฟถึงได้อาภัพแบบนี้...



ปริ๊นๆ

เสียงแตรรถดังขึ้นทำให้โฟนที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินหน้าคณะหันไปมอง คิ้วเรียวขมวดนิดๆเพราะไม่คุ้นเคยกับรถคันหรูที่มาจอดเท่าไหร่



          “เราเอง” พอกระจกรถเลื่อนลงพร้อมกับใบหน้าที่คุ้นเคยของอีกคนปรากฏขึ้นทำให้โฟนรับรู้ทันทีว่าเจ้าของรถคันหรูราคา7หลักคือใคร ว่าแล้วร่างบางก็คว้ากระเป๋าแล้วเดินไปยังรถของอีกคนทันที



          “รถสวยจัง” โฟนพูดชมขึ้นทันที พอร์ชยกยิ้มทันทีทั้งๆที่หลายคนเคยชมรถของเขาแต่ไม่เคยรู้สึกภูมิใจเท่าอีกคนชมมาก่อนเลย



          “ของขวัญเข้ามหาวิทยาลัยน่ะ” พอร์ชตอบไปตามความจริง ความจริงเขาก็ห้ามพ่อกับแม่แล้วว่าไม่ต้องซื้อเพราะอย่างที่บอกซื้อมาก็มาจอดทิ้งเพราะเขาอยู่หอใกล้กับมหาวิทยาลัยแต่พ่อกับแม่ของเขาไม่ยอมน่ะสิ ยังไงก็จะซื้อให้ได้ เขาจะทำไงได้นอกจากนั่งเสิร์ชหารถที่อยากได้อย่างตั้งอกตั้งใจน่ะสิ ฮ่ะๆ



          “เอ่อ...โฟนกินไรมายัง แบบว่าหิวมั้ย?” พอร์ชถามขึ้น ใจจริงอยากชวนอีกคนไปหาอะไรกินนั่นแหละแต่กลัวว่าถ้าชวนตรงๆอีกคนจะปฏิเสธ เขาคงเสียใจแย่



         “อืม...ตั้งแต่มื้อกลางวันก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย” โฟนว่าพลางกัดปากนิดๆเพราะแอบคิดว่าอีกคนจะ...



          “งั้น...ไปหาอะไรกินกันมั้ย?”...และจุดหมายของทั้งคู่ก็คือห้างสรรพสินค้าหรูใจกลางเมืองซึ่งไม่ไกลจากมหาวิยาลัยและบ้านของโฟนเท่าไหร่ ดีที่วันนี้ไม่ใช่วันหยุดทำให้พอร์ชหาที่จอดรถไม่ยากเท่าเสาร์อาทิตย์ แต่ก็นะเวลามาตอนวันหยุดเขาขับรถมาเองที่ไหน ไม่นั่งบีทีเอสก็แท็กซี่นั่นแหละ



          “โฟนอยากกินอะไร” พอร์ชถามขึ้นขณะที่เดินอยู่ในห้างสรรพสินค้าด้วยกันโฟนทำท่าครุ่นคิดก่อนจะตอบออกมา

 

         “อืม...บอนชอนมั้ย? อยากกินไก่” พอร์ชพยักหน้ารับก่อนจะขึ้นบันไดพร้อมกับอีกคนไปยังร้านไก่ทอดชื่อดังทันที...เพราะมากินบ่อยทำให้หน้าที่สั่งอาหารเป้นหน้าที่ของโฟนไปโดยปริยาย ร่างบางจัดการสั่งอาหารที่เพียงพอสำหรับสองคนก่อนจะนั่งรออาหารอย่างใจจดใจจ่อ



          “โฟนมาเดินเที่ยวที่นี่บ่อยมั้ย?” พอร์ชเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้นเพราะไม่อยากให้บรรยากาศระหว่างเขาสองคนเงียบ



          “ก็ไม่เท่าไหร่นะ ตั้งแต่จบม.6มา รวมตัวกับเพื่อนยาก”



          “แยกย้ายกันหมดเลย?” พอร์ชเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะกลุ่มของเขาตามมาเรียนที่เดียวกันหมด คณะเดียวกัน สาขาเดียวกันแถมยังพักอยู่หอเดียวกันอีกแม่งโคตรเบื่อขี้หน้าเลย



          “อื้ม...แต่ตอนนี้เราก็มีกลุ่มเพื่อนแล้วแหละ ไม่เหงาหรอก ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น” โฟนว่าอย่างขำๆเมื่อเห็นว่าอีกคนขมวดคิ้วยุ่ง ๆพอร์ชเลิกคิ้วก่อนจะยกมือขึ้นมาจับหน้าตัวเองซึ่งสร้างเสียงหัวเราะให้ร่างบางไม่น้อย



          “ฮ่ะๆๆ พอร์ชตลกอ่ะ” พอเห็นอีกคนหัวเราะจนตาหยีพอร์ชก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวอย่างห้ามไม่อยู่จนต้องพยายามระงับมันไว้เพราะกลัวจะเผลอทำอะไรแปลกๆต่อหน้าอีกคน



          “อาหารมาแล้วค่ะ” ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อพนักงานก็ขัดขึ้น...แม้ว่าจะกินอาหารกันเงียบๆแต่ก็ไม่ได้ทำให้บรรยากาศระหว่างทั้งคู่อึดอัดแม้แต่น้อย



          “อ๊ะ” โฟนสะดุ้งทันทีที่อยู่ๆมือหนาก็ยื่นมาเช้ดคราบซอสที่มุมปากของเขาพอร์ชที่เผลอทำอะไรตามใจตัวเองลงไปพอคิดได้ก็ชะงักทันที



          “เอ่อ...เปื้อน” พอร์ชว่าเสียงแผ่ว ใบหูของร่างสูงเริ่มขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขิน



          “อะ...อื้ม...ขอบใจนะ” โฟนตอบเสียงแผ่วพร้อมกับตากลมที่หลุกหลิกไปมาไม่กล้าเงยหน้าสบตาคนที่นั่งตรงข้ามอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวจนต้องพยายามระงับเอาไว้



          “เดี๋ยวเราเลี้ยงนะ” พอร์ชพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ทั้งคู่กินอาหารกันเสร็จ



          “ไม่ดิ ให้เราเลี้ยงดีกว่า ตอบแทนที่จะไปส่งเราที่บ้านไง” โฟนค้านขึ้นเพราะแค่มารถอีกคนก็เกรงใจจะแย่แล้ว



          “ไม่ดิ ให้เราเลี้ยงดีกว่า” โฟนทำหน้างอนิดๆกับคำพูดของอีกคน



          “ทำไมล่ะ? ทำไมให้เราเลี้ยงไม่ได้?” พอร์ชชะงักกับคำถามของอีกคนก่อนจะตอบคำถามออกมาเสียงแผ่ว



          “ก็เอาไว้คราวหน้าไง...เราอยากมากับโฟนอีก” สิ้นเสียงทุ้มก็เกิดความเงียบระหว่างทั้งคู่ทันที โฟนอึกอักพูดไม่ออก ร่างบางรีบคว้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้นทันทีแต่ก่อนจะเดินออกไปก้หันมาพูดกับร่างสูง



          “งั้นก็ไปจ่ายเงินสิ” ว่าแล้วร่างบางก็รีบเดินออกไปทันทีด้วยความขวยเขิน พอร์ชยกยิ้มทันทีพร้อมกับมองตามร่างบางไปด้วยหัวใจพองโต คำตอบแบบนี้เท่ากับว่า...อีกคนจะมากับเขาอีกใช่มั้ย?...พอเดินออกมาจากร้านอาหารโฟนก็มองตรงไปยังร้านขนมพลางในใจคิดว่าจะซื้อกลับไปฝากคนที่บ้านดีมั้ย? ที่บ้านของเขามีเขา พ่อ แม่และป้าสายบัวแต่เป็นแม่นมของเขาตอนเด็กและสนิทกับเขามาก แม้จะถูกเรียกว่าคุณหนูแต่โฟนกลับไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนู ไม่เคยถือตัวกับสาวใช้ คนขับรถหรือคนสวนทำให้ร่างบางเป็นที่รักที่เอ็นดูของคนในบ้านไม่น้อย



          “เดี๋ยวแวะร้านขนมก่อนได้มั้ยอ่ะ?” โฟนพูดขึ้นเมื่อพอร์ชเดินออกมาจากร้านไก่ทอด



          “เอาดิ...อยากกินขนมเหรอ?”



          “เปล่าหรอกว่าจะซื้อไปฝากคนที่บ้านน่ะ” โฟนตอบยิ้มๆ พอร์ชพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะพากันไปยังร้านขนมดังกล่าวทันที โฟนเลือกขนมด้วยใบหน้าตั้งใจทำให้พอร์ชอดที่จะมองอีกคนอย่างเพลิดเพลินสายตาไม่ได้ ไม่ว่าจะทำหน้าแบบไหนอีกคนก็น่ารักสำหรับเขาเสมอ ให้ตายสิ...ที่เขาหลงอีกคนเกินไปแล้วใช่มั้ย? แต่มันก็คือความจริงนั่นแหละนะ



          “เสร็จแล้ว” โฟนว่าพร้อมชูกล่องขนมในมือให้ร่างสูงดู



          “งั้นกลับเลยป่ะ จะทุ่มนึงแล้วเดี๋ยวโฟนถูกแม่ว่า” โฟนย่นจมูกใส่อีกคนทันทีกับคำพูดเมื่อครู่

 

         “เราโตแล้วเหอะ กลับมามืดได้” พอร์ชขำๆนิดกับกับท่าทางของอีกคน



          “โตอะไร ตัวแค่นี้เอง” พอร์ชว่าพร้อมกับยีผมอีกคนเบาๆก่อนจะชะงักที่คิดได้ว่าเผลอทำอะไรตามใจตัวเองอีกแล้ว โฟนเองก็ชะงักเช่นกันกับการกระทำของร่างสูง



          “เอ่อ...”



          “พอร์ชสูงเองต่างหาก คนบ้า” โฟนอุบอิบเบาๆก่อนจะเดินนำไป เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ได้ไม่พอใจอะไรกับการกระทำของตัวเองร่างสูงก็ยกยิ้มทันทีก่อนจะเดินตามร่างบางไป...รถคันหรูมาจอดยังหน้าบ้านหลังใหญ่สีขาว ดูเรียบง่ายแต่ก็สบายตาไม่น้อยพอร์ชอดชื่นชมคนสวยของบ้านโฟนไม่ได้ที่ตกแต่งสวนหน้าบ้านได้สวยงามมาก น่าอยู่ไม่น้อย



          “ขอบใจที่มาส่งนะ” โฟนบอกอีกคนด้วยรอยยิ้ม พอร์ชพยักหน้ารับ โฟนทำท่าจะลงจากรถแต่พอร์ชก็เรียกอีกคนไว้ก่อน



          “โฟน” โฟนหันมามองอีกคนอย่างงงๆ พอร์ชกัดปากนิดๆก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกไป



          “คราวหน้าเรา...”



ครืดๆ

แต่ไม่ทันจะพูดจบโทรศัพท์ของพอร์ชก็ดังขึ้น พอร์ชหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นเลิฟที่โทรเข้ามา ร่างสูงกดรับทันที



          “ว่า?”



          (“ฮือออออ ไอ้พอร์ช”) เสียงร้องไห้ของอีกคนที่ดังออกมาจากปลายสายทำให้พอร์ชขมวดคิ้วทันที



          “เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น?” พอร์ชถามอย่างร้อนใจทันที



          (“ฮือออออ พอร์ช แง้งงงงงง”) เลิฟไม่ตอบแต่กลับร้องไห้จ้าไม่ต่างจากเด็กท่าทางเป็นห่วงเป็นกังวลบนใบหน้าของพอร์ชทำให้โฟนรู้สึกหัวใจกระตุกทันที เมื่อกี้เขาเองก็เห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา ตอนแรกก็ไม่รู้ชื่อคนตัวเล็กคนนั้นหรอกว่าชื่ออะไรแต่มะปรางที่แอบไม่สืบมาจากไหนไม่รู้ว่าคนๆนั้นชื่อ...เลิฟ



          “ใจเย็นๆ อยู่ไหน อยู่หอใช่มั้ย? เดี๋ยวไปหา” พอร์ชว่าก่อนจะกดวางสายแล้วหันมามองหน้าโฟน



          “เอ่อ...พอร์ชไปเถอะ ขับรถดีๆนะ” โฟนว่าก่อนจะรีบลงไปจากรถอีกคนทันทีพอร์ชที่กำลังจะชวนอีกคนไปกินข้าวด้วยกันอีกครั้งก็ไม่ทันเสียแล้ว ร่างสูงมองตามร่างบางไปนิดๆก่อนจะออกรถแล้วขับย้อนกลับไปที่หอพักที่มหาวิทยาลัยทันที โดยไม่รู้ว่ามีดวงตากลมมองตามรถของเขาไปด้วยหัวใจที่หน่วงๆแปลกๆ



          “คนๆนั้นคงสำคัญกับพอร์ชมากเลยสินะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อิน้องเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ 55555 ความจริงนางน่ารักนะถ้าไม่เป็น กขค แบบนี้ อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ตอนหน้าความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไปด้วย แง้ๆๆๆ สปอยเบาๆ

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน8 (17/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-01-2017 19:07:33

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน8 (17/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mmello07 ที่ 17-01-2017 20:26:00

หาคู่ให้น้องเลิฟด่วนๆค่ะ :ling2:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน8 (17/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 17-01-2017 20:39:56

ง่ะ โอ้ยยยย ยังเข้าใจผิดไม่เลิกลา

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน8 (17/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 17-01-2017 20:55:52

น้องเลิฟ ... ทำไมทำร้ายเพื่อนแบบนี้ครับ ไม่น่ารักเลยนะครับเนี่ย //ขัดขวางความสุขของเพื่อน

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน8 (17/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 17-01-2017 21:21:01

อิน้องเลิฟช่างขัดได้ตรงเวลาเสียจริง :katai1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน8 (17/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-01-2017 21:28:34

พอร์ชจะนกก็เพราะโฟนเข้าใจผิดเรื่องเลิฟเนี่ยแหละ :ling2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน8 (17/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 19-01-2017 20:56:39

Honey 9

 

โฟนไม่ตอบแชทพอร์ชมาสองวันแล้ว ทำให้ร่างสูงรู้สึกกระวนกระวายไม่น้อย หน้าจอแชทของเขาไม่มีแต่คำว่าอ่านของอีกคนแต่เขาคิดว่าอีกคนน่าจะอ่านจากด้านนอกเอาเขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไรให้อีกคนไม่พอใจหรือเปล่าทั้งๆที่วันศุกร์เขาก็ไปส่งอีกคนที่บ้านไปกินข้าวกัน บรรยากาศรวมๆดีไม่น้อย หรือเขาทำอะไรผิดไป ให้ตายสิ...ตอนนี้เขาอยากให้ถึงเวลาเลิกเรียนชะมัด ใจของเขามันลอยไปที่หน้าตึกคณะทันตะแพทย์แล้ว!



          "เป็นไรวะ?" เลิฟถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดไม่ยอมจดเลคเช่อบนหน้าจอสไลด์

 

         "โฟนไม่ตอบไลน์กูมาสองวันแล้ว" เลิฟขมวดคิ้วทันทีกับคำตอบของเพื่อน



          "ไหนวันนั้นมึงบอกว่าไปได้สวยไง" ใช่...เมื่อวันศุกร์หลังจากที่ไปส่งโฟนแล้วเลิฟโทรหาพอร์ชเนื่องจากเครียดเรื่องเกรด เพราะอาจารย์โทรมาว่าเลิฟมีแววว่าจะติดเอฟพอร์ชต้องย้อนกลับมาที่หอมาปลอบเลิฟอยู่พักใหญ่ก่อนจะนั่นคุยกันเรื่องโฟนจนดึกกว่าที่ร่างสูงจะได้ขับรถกลับบ้าน



          "ก็ใช่แต่...แม่ง เลิกเรียนกูจะไปหาโฟน กูต้องรู้ให้ได้ว่าเขาโกรธกูเรื่องอะไร"พอร์ชว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง



          "ให้กูกะไอ้กราฟไปด้วยเปล่า?" พอร์ชทำท่าคิดก่อนจะพยักหน้ารับ เอาวะ! ไปหลายคนก็ยังดีกว่าคนเดียว หลายหัวย่อมดีกว่าหัวเดียวแหละวะ!...ทางด้านของโฟน...ร่างบางที่มีท่าทางนิ่งๆซึมๆจนเพื่อนสามคนในกลุ่มต้องหันหน้าเข้าหากันเพื่อปรึกษาว่าโฟนเป็นอะไร โฟนเป็นพูดเก่ง ร่าเริงตลอดแต่พอมีทีท่าแบบนี้เพื่อนๆเลยเป็นห่วงไม่น้อย



          "แปลกๆไปนะ" เป็นมินที่พูดขึ้น ทำให้โฟนหันไปมองทันที



          "เปล่านี่ แปลกตรงไหน" โฟนตอบพร้อมพยายามยิ้มแต่ช่างเป็นรอยยิ้มที่ฝืนไม่น้อย



          "ปากยิ้มแต่ตาไม่ยิ้มเลยนะ" คำพูดของมินทำให้รอยยิ้มของโฟนหายไปทันทีร่างบางกัดปากพลางมองหน้าเพื่อน

 

         "มีเรื่องอะไรก็บอกเรา บอกมะปราง บอกแอนนาได้นะ"



          "ใช่ๆ เราไม่ชอบที่โฟนเป็นแบบนี้" มะปรางเองก็พูดขึ้นบ้าง ดีที่คาบเรียนนี้เป็น

คาบเรียนรวมห้องใหญ่ ทำให้พวกเขาไม่เป็นที่สังเกตของอาจารย์มากนัก

          "เรา..."

          "เรื่องเดือนวิศวะหรือเปล่า?" มินพูดขึ้นทำให้โฟนตาโตทันที พอมองหน้าเพื่อนสามคนก็เห็นว่าทั้งสามคนมองมาอย่างต้องการคำตอบ โฟนถอนหายใจออกมาก่อนจะพยักหน้ารับ



          "อื้ม"



          "ทำไมล่ะ? โฟนกับเดือนวิศวะดูสนิทกัน มีปัญหาอะไรอ่ะ?" แอนนาถามขึ้นบ้าง



          "เราคิดว่า...พอร์ช เอ่อ เดือนวิศวะ แบบว่า..."



          "จีบโฟนใช่มั้ย?" มะปรางพูดขึ้น โฟนกัดปากพร้อมพยักหน้ารับ



          "เราก็คิดงั้นนะแต่...เดือนวิศวะมีแฟน อุ๊บ" แอนนารีบเอามือปิดปากมะปรางทันที



          "ใช่...เพราะแบบนี้เราเลยคิดมาก เราไม่รู้อ่ะ ถ้าพอร์ชมีแฟนแล้วจะมาทำแบบนี้กับเราทำไม เราไม่เข้าใจ เราสับสน เรา..." โฟนขมวดคิ้วพร้อมพูดออกมารัว



          "รู้สึกดีด้วยใช่มั้ย?" มินพูดบ้าง เพราะเขาเองก็เห็นตลอดเวลาที่เดือนวิศวะส่งไลน์มาหาโฟน



          "มันแย่มากเลยใช่มั้ย รู้สึกกับคนที่มีแฟนแล้ว" โฟนว่าเสียงแผ่วพร้อมทำหน้าเศร้า



          "ไม่ใช่หรอก เดือนวิศวะต่างหากที่แย่ ทั้งๆที่มีแฟนแล้วแต่ยังมาจีบโฟน เจ้าชู้อ่ะ" มะปรางว่าพร้อมทำหน้าไม่พอใจ

 

         "เราว่าเราจะถอยห่าง เราไม่โอเคกับความสัมพันธ์แบบนี้" โฟนว่าตามที่ใจคิดหลังจากวันนั้นเขาก็คิดทบทวนเรื่องราวของเขากับอีกคน แม้ว่าเขาจะรู้สึกดีกับพอร์ชแต่เขาไม่อยากให้มันกลายเป็นความรัก และก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้ เราเลยอยากหยุด...อยากเว้นระยะ อยากถอยห่างออกมา



          "อืม...โฟนว่ายังไง เพื่อนก็ว่าอย่างนั้นแหละ" มินว่าพร้อมตบบ่าโฟนเบาๆ...หลังจากหมดคาบเรียนโฟนกับเพื่อนๆก็เก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้านทันที พอลงมาจากตึกเรียนร่างบางก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใครบางรออยู่ ตินแรกอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นระรัวเมื่อเห็นหน้าอีกคนแต่พอเห็นคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆคนตัวสูง หัวใจก็หน่วงลงทันที



          "นั่นเดือนวิศวะนี่" มะปรางสะกิดโฟนทันที โฟนพยักหน้าแต่ตากลมไม่ยอมสบตาอีกคนที่กำลังมองมาทางเขา



          "ที่รักมึงมาแล้ว" เลิฟกระซิบข้างหูพอร์ชเมื่อเห็นว่าโฟนกำลังเดินมาทางพวกเขาโฟนที่แอบเหลือบเห็นว่าคนตัวเล็กเขย่งเท้ากระซิบข้างหูคนตัวสูง โฟนก็รู้สึกจี๊ดๆในใจไม่น้อย ร่างบางเร่งฝีเท้าเดินทันทีแต่ไม่ทันจะผ่านร่างสูงไปเสียงทุ้มก็เรียกขึ้น



          "โฟน" โฟนชะงักทันทีกับเสียงเรียกแต่ก็ไม่ได้หันไป



          "ทำไมไม่ตอบไลน์เราเลย" พอร์ชถามขึ้นพร้อมกับหัวใจที่เจ็บหน่วงๆเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่มีทีท่าสนใจเขาเลย



          "เรายุ่งๆ" โฟนตอบสั้นๆพร้อมทำท่าจะเดินต่อแต่...



หมับ

มือหนาคว้าข้อมือบางเอาไว้



          "โกรธอะไรเราเหรอ? ไม่พอใจอะไรเราหรือเปล่า?" พอร์ชถามเสียงแผ่วแต่โฟนก็ได้ยินอย่างชัดเจน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายของร่างบางสั่นระรัวกับน้ำเสียงของอีกคนแต่ก็พยายามหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่ให้ใจอ่อน



          "เรารีบ ขอตัวก่อนนะ" โฟนว่าพร้อมกับจับมืออีกคนออกจากข้อมือก่อนจะเดินตามเพื่อนๆไปทันที พอร์ชมองตามร่างบางไปอย่างไม่เข้าใจ รู้สึกเจ็บหน่วงไปหมดทั้งหัวใจ



          "เกิดอะไรขึ้นวะ?" เป็นกราฟที่ถามขึ้น พอร์ชส่ายหน้าเบาๆพร้อมตอบออกมาเสียงแผ่ว



          "กูไม่รู้ว่ะ...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างกูกับเขา แต่ที่รู้...คือกูเจ็บชิบหายเลย"...ทางด้านของโฟนหลังจากที่เดินจากอีกคนมาแล้วก็ใช่ว่าจะรู้สึกดีหรือสบายใจที่สามารถถอยห่างมาจากอีกคนได้ เขาเองก็รู้สึกไม่ดีไม่แพ้กัน



          “โอเคนะ?” มินหันมาถามเมื่อเห็นสีหน้าของโฟนไม่ค่อยดีนะ



          “ตอบว่าไม่โอเคได้หรือเปล่า?” โฟนมองหน้ามินพร้อมกับตากลมที่สั่นระริกมินถอนหายใจออกมาก่อนจะตบบ่าโฟนเบาๆ



          “เวลาจะช่วยทุกสิ่งเอง เชื่อเรานะ”...โฟนอยากจะเชื่อมินว่าเวลาจะช่วยทุกสิ่งแต่นี่ยังผ่านไปไม่ถึงวันในหัวของเขาก็มีแต่ใบหน้าของอีกคนปรากฏอยู่ตลอดเวลาโฟนนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงนอนพร้อมถอนใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายใจเขาไม่ชอบเลยที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย ให้ตายสิ...



ครืดๆๆๆ

เสียงสัญญาณแชทดังรัวจนโฟนต้องหันไปสนใจ รายชื่อที่ปรากฏก็เป็นชื่อของอีกคนจำนวนของข้อความที่เข้าทำให้โฟนตัดสินใจกดเข้าไปเปิดอ่านทันที



‘โฟนโกรธอะไรเรา?’



‘เราทำอะไรให้โฟนไม่พอใจเหรอ?’



‘ขอโทษได้มั้ย?’



‘หรือไม่ก็บอกเราได้มั้ยว่าโกรธเราเรื่องอะไร?’ โฟนกัดปากมองข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์พร้อมกับหัวใจที่หนักอึ้งไม่น้อย เขาควรจะตอบอีกคนดีมั้ย? หรือปล่อยให้มันผ่านไปแบบนี้ดี?...ทางด้านพอร์ชเมื่อเห็นว่าอีกคนกดอ่านแล้วก็รออีกคนตอบ แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีข้อความตอบกลับจากอีกคน พอรืชถอนหายใจออกมาพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอน มือหนากดพิมพ์ข้อความหนึ่งขึ้นมาทันที



‘ตอบเราหน่อยได้มั้ย? อย่าเป็นแบบนี้เลย อย่าเมินเราแบบนี้ เพราะโฟนทำแบบนี้ เราโคตรเจ็บเลย ให้ตายสิ...’ พอร์ชมองข้อความที่ตัวเองพิมพ์ก่อนจะถอนหายใจออกมาทำท่าจะกดลบแต่



พรึ่บ

โทรศัพท์หลุดมือลงที่หน้าอก พอร์ชอุทานอย่างตกใจก็จะรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะพบว่า...ข้อความเมื่อครู่ถูกส่งไปแล้วและอีกคนก็อ่านแล้ว...



‘ตอบเราหน่อยได้มั้ย? อย่าเป็นแบบนี้เลย อย่าเมินเราแบบนี้ เพราะโฟนทำแบบนี้ เราโคตรเจ็บเลย ให้ตายสิ...’ โฟนนั่งอ่านข้อความของอีกคนซ้ำไปซ้ำมาด้วยหัวใจเต้นรัวร่างบางกัดปากตัวเองเบาๆพลางคิดว่าบางทีเขาไม่ควรปล่อยให้มันจบแบบนี้ ว่าแล้วมือบางก็กดพิมพ์ข้อความกลับไปทันที



‘พรุ่งนี้เจอกันหน่อยมั้ย?’…หลังจากที่เลิกเรียนพอร์ชก็มารอร่างบางที่สวนสาธารณะแถวๆหอพักของเขาทันทีตามที่ร่างบางเป็นคนนัดหมาย โฟนมาตามเวลานัดไม่ขาดไม่เกิน ร่างบางนั่งลงข้างร่างสูงที่ม้านั่งก่อนที่บรรยากาศระหว่างทั้งคู่จะตกอยู่ในความเงียบ



          “โฟนโกรธอะไรเราเหรอ?” พอร์ชเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้น



          “เรา...” โฟนกัดปากนิดๆ



          “บอกเราได้มั้ย? ถ้าโกรธเรา หรือไม่พอใจอะไรเรา เราจะได้ทำให้โฟนหายโกรธไง เราไม่ชอบเลยที่เราสองคนต้องเป็นแบบนี้” พอร์ชว่าพร้อมหันมามองหน้าโฟนอย่างจริงจัง



          “เราว่า...พอร์ชอย่าเก็บเรื่องเรามาใส่ใจเลย ไม่ควรแคร์ว่าเรา...”



          “ไม่! เราแคร์โฟน แคร์มากและแคร์ที่สุด” พอร์ชพูดขัดขึ้นทันที โฟนชะงักก่อนจะมองหน้าอีกคนเช่นกัน



          “แต่...”



          “เราไม่รู้หรอกว่าโฟนโกรธเราเรื่องอะไร ไม่พอใจเราเรื่องอะไร แต่เราแคร์มากเราแคร์คนที่เราชอบคงไม่ผิดใช่มั้ย?”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ง่า ตัดกันแบบนี้นี่แหละ 55555555 ตอนนี้ดราม่าเบาๆแต่ตอนหน้ารับประกันความอ้อยค่ะ พี่พอร์ชจะไม่ป๊อดแล้วจะเธ๊ออออออออออ ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mmello07 ที่ 19-01-2017 21:09:51

ตอนต่อไปต้องเคลียร์นะพอร์ช
หนูโฟนลูกกกก พูดออกไปเลยค่ะเรื่องยัยน้องเลิฟ
จะได้ไม่มีอะไรติดค้าง :katai1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 19-01-2017 21:18:45

 :ling1:

รออ้อย ใจจะขาด

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-01-2017 21:23:22

 :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 19-01-2017 21:25:57

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 19-01-2017 21:36:19

 :o12:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 19-01-2017 22:42:52

อึดอัดกันแบบนี้เพราะไม่พูดไม่ถามนี่แหละ :katai3:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-01-2017 01:40:50

มัวแต่พร่ำอะไรอยู่ได้  :katai1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 20-01-2017 09:18:49

โอ๊ยยยบอกรักกันสักที :mew2:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-01-2017 10:08:05

เคลียร์กันให้เข้าใจไปเลย

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-01-2017 16:54:53

รอตอนต่อไป~

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-01-2017 12:25:56

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน9 (19/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 21-01-2017 21:03:05

Honey 10

 

โฟนชะงักไปทันทีกับคำพูดที่ออกมาจากปากของอีกคนอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นแรงเต้นรัวเจียนจะระเบิดออกมาใบหน้าใสแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดูจนพอร์ชต้องพยายามระงับอารมณ์ไม่ให้ตัวเองเผลอไปสัมผัสแก้มเนียนๆของอีกคน

 

         "พอร์ช...ชอบเรา" โฟนพูดออกมาพร้อมกัดปากตัวเอง



          "อื้ม...ชอบมานานแล้วชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น" โฟนยังคงหัวใจเต้นรัวอีกครั้งกับคำพูดของอีกคนพอร์ชเองก็ใช่ว่าจะไม่เขินที่สารภาพออกไปแบบนี้ร่างสูงเองก็ใจเต้นรัวไม่ต่างกันอีกทั้งใบหูยังแดงก่ำอีกด้วย



     “แต่พอร์ชมีแฟนแล้ว” โฟนพร้อมอุบอิบเบาๆในลำคอแต่พอร์ชกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน



          “แฟน? เดี๋ยวนะๆ เราเนี่ยนะมีแฟน?” พอร์ชทำหน้างุนงงทันที โฟนขมวดคิ้วก่อนจะมองหน้าอีกคนกลับ



          “ก็...ก็...เลิฟเป็นแฟนพอร์ชไง” ในที่สุดโฟนก็พูดสิ่งที่ตัวเองข้องใจมานานทันที พอร์ชอึ้งไม่น้อยกับคำพูดของร่างบาง โฟนเองก็นิ่งไปเมื่อเห็นว่าอีกคนนิ่ง ร่างบางกัดปากก้มหน้าลง



          “นี่โฟนเข้าใจผิดมานานแค่ไหนแล้วเนี่ยว่าเราคบกับไอ้เลิฟเนี่ย?” พอร์ชว่าพร้อมยีหัวตัวเองทันที เดี๋ยวนะๆ เขากำลังประมวลผลอยู่...โฟนเข้าใจว่าเขาเป็นแฟนกับไอ้เลิฟ? โฟนเลยตีตัวออกห่างจากเขา? แบบนี้ใช่หรือเปล่า เขาเข้าใจถูกหรือเปล่า?



          “ก็...”



          “ฟังนะโฟน...เรากับไอ้เลิฟไม่ใช่แฟนกัน เป็นเพื่อนกัน เพื่อนที่สนิทกันม้ากมากและแค่ได้ยินว่าคบกันเราก็โคตรขนลุกเลยเพราะฉะนั้นยังไงเราไม่มีทางเป็นแฟนกับมันแน่นอน” พอร์ชว่าพร้อมมองร่างบางอย่างจริงจัง โฟนหัวใจเต้นระรัวทันทีกับคำพูดของอีกคน แม้ในใจจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่เมื่อตากลบสบตากับตาคมก็ทำให้รู้ได้เลยว่าอีกคนไม่ได้โกหก



          “ถ้าโฟนไม่เชื่อให้เราโทรหาไอ้เลิฟให้คุยกับโฟนเลยก็ได้นะ” พอร์ชว่าต่อเมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบไป



          “เอ่อ...ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้ง”



          “ไม่ได้ดิ ถ้าหากมันจะทำให้โฟนเลิกเข้าใจเราผิด เราทำได้ทุกอย่าง” โฟนกัดปากอีกครั้งกับคำพูดของอีกคน คำพูดที่บ่งบอกว่าอีกคนแคร์เขามากแค่ไหน



          “เราเชื่อพอร์ช” โฟนว่าออกมาเสียงแผ่วแต่พอร์ชก็ได้ยินมัน ร่างสูงยกยิ้มทันทีกับคำพูดของร่างบาง



          “แล้วเชื่อเรามั้ยว่าเราชอบโฟนจริงๆ?” โฟนหน้าขึ้นสีทันทีกับคำถามของอีกคนก่อนจะพยักหน้านิดๆ พอร์ชยกยิ้มอีกครั้ง



          "งื้ออออ...หยุดมองเราเลยนะ" โฟนว่าออกมาพร้อมยกมือขึ้นมาปิดหน้าอย่างขวยเขินกับสายตาของอีกคนที่กำลังมองมาที่เขาพอร์ชหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะยื่นมือไปจับมือบางออก



          "ทำไมล่ะ? เรามองคนที่เราชอบไม่ได้เหรอ?" โฟนกัดปากอย่างเขินอายอีกครั้งใบหน้าใสยังคงขึ้นสีไม่สร่างจนโฟนต้องหาเรื่องเปลี่ยนเรื่องทันที



          "ระ...เราหิวไปหาอะไรกินกันดีกว่า" ว่าแล้วร่างบางก็ลุกขึ้นทันทีพอร์ชยิ้มๆกับการกระทำที่น่ารักของอีกคนก็จะลุกขึ้นตามแล้วเดินไปพร้อมกับอีกคน...พอร์ชกับโฟนเลือกมาหาขนมหวานกินกันที่คอฟฟี่ช็อฟใกล้ๆมหาวิทยาลัยร้านนี้ตกแต่งร้านอย่างน่ารักเหมาะสำหรับคู่รักที่มาเดทกันไม่น้อยตอนแรกที่เดินเข้ามาโฟนก็ตกใจไม่น้อยเพราะเห็นว่าส่วนมากมากันเป็นคู่ทั้งนั้นร่างบางทำท่าจะเดินออกแต่พอร์ชก็บอกว่าร้านนี้แหละทำให้ทั้งคู่มานั่งอยู่ในร้านในที่สุด



          “พอร์ชเอาไรอ่า?” โฟนถามขึ้นขณะที่ตากลมกำลังจ้องเมนูเครื่องดื่มอยู่



          “อืม...ชานมไม่วิปที่ดีกว่า” โฟนชะงักไปทันทีเพราะเครื่องดื่มที่อีกคนสั่งเป็นสิ่งที่เขากำลังตั้งใจจะสั่งพอดี



          “พอร์ชชอบกินชานมเหรอ?” พอร์ชยกยิ้มนิดๆกับคำถามของอีกคน



          “เปล่าหรอก...แต่โฟนชอบ เราเลยชอบ” โฟนหน้าแดงทันทีกับคำตอบของอีกคน ร่างบางรีบเขียนเมนูที่จะสั่งลงไปทันทีก่อนจะยื่นให้พนักงาน



          “คนบ้า” โฟนอุบอิบเบาๆ



          “เวลาเขินแล้วน่ารักจัง” พอร์ชยังคงแกล้งอีกคนต่อ



          “หยุดพูดเลยนะ งื้ออออออ” โฟนว่าพร้อมกับยื่นมือมาปิดปากอีกคนไม่ให้พูดแกล้งเขาอีก พอร์ชหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะยกมือมาจับมือบางที่ปิดบางเขาเอาไว้ โฟนชะงักก่อนที่ตากลมจะสบเข้ากับตาคมที่มองมาที่เขาอย่างมีความหมาย



          “น่ารัก” พอร์ชพูดออกมาแม้ว่ามือบางจะยังคงปิดบางเขาอยู่ โฟนที่พอจะเข้าใจเสียงอู้อี้ๆของอีกคนก็รีบดึงมือกลับมาด้วยความขวยเขิน ใบหน้าใสยังคงขึ้นสีอย่างน่าเอ็นดู พอร์ชมองคนตรงหน้ายิ้มๆ หัวใจพองโตเจียนจะระเบิดออกมา อยากจะร้องดังอย่างมีความสุขแต่ก็กลัวถูกหาว่าบ้านี่แหละ…หลังจากที่ออกจากค็อฟฟี้ช็อป พอร์ชก็มาส่งโฟนที่หน้ามหาวิทยาลัยเพื่อรอคนที่บ้านมารับ ใจจริงอยากจะขับรถไปส่งแต่อีกคนก็ห้ามเอาไว้



          “ถึงแล้วไลน์บอกเราด้วยนะ” พอร์ชว่าขณะที่โฟนกำลังจะเดินไปขึ้นรถ



          “อื้ม” โฟนตอบรับยิ้มๆก่อนจะขึ้นรถไปทันที พอร์ชมองตามรถของโฟนไปจนลับสายตาก่อนจะเดินกลับหอพักอย่างอารมณ์ดี



          “แม่งบ้า”



          “เออ บ้าชัดๆ”



          “สงสัยต้องพามันไปหาหมอสักหน่อย”



          “กูว่าพาไปโรงพยาบาลบ้าเลยดีกว่า” เสียงพูดคุยของคนสองคนดังขึ้นตลอดเวลาแต่มีหรือที่พอร์ชจะสนใจ ในเมื่อสิ่งที่น่าสนใจคือคนในแชทที่กำลังคุยกับเขาอยู่ต่างหาก คืนนี้กราฟกับเลิฟมานั่งเล่นเกมส์ที่ห้องของเขา โดยให้เหตุผลว่าเปลืองไฟห้องมัน(เลว)



          “อะไรมันจะมีความสุขปานนั้นวะ” เลิฟอดที่จะแขวะอีกครั้งไม่ได้เมื่อเห็นว่าพอร์ชนั่งยิ้มราวกับบ้าพร้อมกับกดโทรศัพท์ตอบแชทมือเป็นระวิง



          “ความสุขกูมั้ย?” พอร์ชตอบแต่ก็ไม่ได้หันมามองเลิฟเพราะกำลังให้ความสนใจคนในแชทอย่างโฟนมากกว่า



‘วันนี้มีแมวจากไหนไม่รู้หลงมาหลังบ้านเรา อยากเลี้ยงอ่ะ’ข้อความแชทของอีกคนส่งมา



‘ชอบแมวเหรอ?’



‘ก็ชอบนะ น่ารัก ขี้อ้อน น่ากอดดี อิๆ’ โฟนตอบกลับพร้อมส่งสติ๊กเกอร์หมีหน้ายิ้มกว้างมาด้วย



‘งั้นก็เหมือนโฟนเลยดิ’



‘เหมือนยังไง?’



‘ก็น่ารัก ขี้อ้อน น่ากอดไง’ ตอบแชทไปก็รู้สึกเขินไม่น้อย รู้แหละว่าตัวเองกำลังเสี่ยวแดกแต่ก็นะเสี่ยวกับคนที่ชอบ ไม่ผิดหรอกใช่มั้ย?



          “งั้นก็เหมือนโฟนดิ”



          “เหมือนยังไง?”



          “ก็น่ารัก ขี้อ้อน น่ากอดไง...สาสสสสส เสี่ยวสัสรัสเซียอ่ะ” พอร์ชหันไปมองสองเพื่อนสนิทที่แม่งขึ้นมานั่งบนโซฟากับเขาตอนไหนไม่รู้แถมยังแอบอ่านแชทที่เขาคุยกับโฟนออกเสียงอีก



          “เสือกละๆ” พอร์ชว่าก่อนจะรีบกดออกจากโปรแกรมทันที



          “พึ่งรู้เหรอว่าพวกกูขี้เสือก” กราฟว่าพลางหัวเราะร่า



          “คบกันแล้วดิ?” เลิฟถามอย่างอยากรู้อยากเห็น เพราะเมื่อวันก่อนยังทำหน้าซังกะตายอยู่เลยแต่พอมาวันนี้อารมณ์ดีประดุจใส่โซฟีติดปีกอ่ะ



          “ยังๆ แต่กูบอกชอบโฟนไปแล้ว” พอร์ชตอบพร้อมกับใบหูที่ขึ้นสีด้วยความเขินๆ



          “เอาว่ะๆๆ พี่พอร์ชไม่ป๊อดแล้วเว้ยๆ เยี่ยมเพื่อนเยี่ยม เพื่อนกูต้องไม่นก” กราฟว่าพน้อมชูนิ้วโป้งให้เพื่อน เลิฟมองหน้ากราฟกับพอร์ชที่กำลังคุยกันก่อนจะขมวดคิ้ว



          “สรุป...นกคืออะไรวะ?” ทั้งพอร์ชและกราฟชะงักก่อนจะหันไปมองเลิฟทันที กราฟถอนหายใจออกมา



          “ไอ้พอร์ชมึงอธิบายละกัน กูจนปัญญา” พอร์ชเบิกตานิดๆทันทีที่กราฟโยนขี้มาให้



          “มึงเสิร์ชกูเกิลละกันเลิฟ” พอร์ชว่าอย่างตัดบทก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาตอบแชทโฟนต่อ เลิฟมองเพื่อนสองคนอย่างหงุดหงิด



          “เชี่ย...ก็กูเกิลมันบอกว่านกคือ สัตว์ปีกหรือนกรวมถึงไก่, เป็ด, ห่าน, ไก่ฟ้าจัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีแกนสันหลังชั้นAves คำว่าAves เป็นภาษาละตินหมายถึงนกโดยมีลักษณะทั่วไปคือเป็นสัตว์ทวิบาทเลือดอุ่นออกลูกเป็นไข่รยางค์คู่หน้าเปลี่ยนแปลงไปเป็นปีกมีขนนกและมีกระดูกที่กลวงเบา...คืออะไร กูไม่เข้าใจเว้ย!”...เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์พอร์ชเลยถือโอกาสมาส่งโฟนที่บ้านก่อนที่จะขับรถกลับบ้าน เรื่องราวระหว่างเขากับอีกคนก็เป็นไปอย่างเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบ เขาเองก็พอใจกับความสัมพันธ์แบบนี้และไม่เคยคิดที่จะเร่งรัดอีกคน



          “พรุ่งนี้วันหยุดไปไหนหรือเปล่า?” พอร์ชถามขึ้นขณะที่มาจอดรถอยู่หน้าบ้านโฟน



          “คงไม่ได้ไปไหนอ่า พอร์ชล่ะ?”



          “เหมือนกัน แต่ว่า...” พอร์ชเว้นวรรคก่อนจะมองหน้าโฟน



          “...ไปดูหนังกันมั้ย?” โฟนกัดปากนิดๆก่อนจะพยักหน้ารับ พอร์ชยกยิ้มทันทีกับคำตกลงของอีกคน



          “งั้นพรุ่งนี้สิบโมงเรามารับนะ”



          “อื้ม...เราไปนะ ขับรถดีๆล่ะ” โฟนว่าส่งท้ายก่อนทำท่าจะลงแต่เสียงทุ้มก็เรียกเอาไว้ก่อน



          “โฟน” ร่างบางหันกลับมาพลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม



จุ๊บ



          “เราชอบโฟนนะ” พอร์ชว่าหลังจากที่ฉวยโอกาสหอมแก้มใสของอีกคนไปหนึ่งฟอด โฟนเบิกตากว้าง หน้าแดงก่ำทันที อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นระรัสเจียนจะระเบิดออกมา



          “งื้ออออ พอร์ชคนบ้า” ว่าแล้วร่างบางก็รีบลงไปจากรถทันที พอร์ชหัวเราะเบาๆก่อนจะมองตามอีกคนไป มือหนายกขึ้นมาทาบบริเวณหน้าอกด้านซ้ายของอีกคน



          “แค่ได้หอมแก้มหัวใจก็แทบจะระเบิดแล้วเหรอวะกูเนี่ย”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

งื้อออออออ  เป็นตอนที่แต่งไปยิ้มไปจริงๆ งื้อออออออออ  อยากได้แบบนี้ อยากมีแบบนี้ งื้อออออออ ยังไงก็ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ เราจะหวานไปพร้อมๆกัน!

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 21-01-2017 21:22:05

 :L2: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: takkkk ที่ 21-01-2017 21:28:12

อ่านไปยิ้มไป น่ารักที่ซู้ดดดดดดด :o8: :-[ :o8: :-[

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-01-2017 21:34:25

หวานกระจาย

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 21-01-2017 21:47:09

 :-[

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 21-01-2017 22:14:52

เขินน :o8:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-01-2017 23:44:11

 :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-01-2017 13:26:59

 :-[ :m1: :m3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน10 (21/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 22-01-2017 18:44:27

Honey 11

 

พอร์ชมารับโฟนตามที่นัดหมายกันเอาไว้ตรงเวลาไม่ขาดไม่เกินร่างสูงกะว่าอยากจะพาอีกคนไปกินข้าวดูหนังหรือทำอะไรก็ได้ที่อีกคนอยากทำเพราะสำหรับเขาแค่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับอีกคนเขาก็มีความสุขแล้ว



        "ดูหนังกันก่อนมั้ย?" พอร์ชชวนขึ้นขณะที่กำลังเลี้ยวรถเข้าที่จอดรถของห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง



        "เอาดิๆเราไม่ได้เข้าโรงหนังนานแล้วเหมือนกันๆ" โฟนพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มแม้ว่าจะยังคงมีความเขินต่ออีกคนไม่น้อยแต่โฟนกลับไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเขาออกจะมีความสุขด้วยซ้ำที่ได้อยู่กับอีกคนแต่รู้แล้วห้ามเอาไปบอกพอร์ชนะเดี๋ยวเขาโดนแซวงื้อออออ...หลังจากที่จอดรถเสร็จสรรพทั้งคู่ก็พากันขึ้นมายังชั้นโรงหนังทันทีโฟนยืนขมวดคิ้วมุ่นมองโปรแกรมภาพยนตร์ในตออย่างใช้ความคิด



        "ดูเรื่องไหนดี?" พอร์ชถามขึ้นเพราะเขายังไงก็ได้



        "อืม...มีแต่หนังน่ากลัวๆอ่ะไม่หนังผีก็ฆาตกรรม" โฟนว่าหน้างออย่างที่บอกคือเขาไม่ได้ดูหนังบ่อยทำให้ไม่รู้เลยว่าช่วงนี้มีหนังอะไรเข้าใหม่บ้าง



        "แต่เห็นเพื่อนเราบอกว่าหนังผีเรื่องนี้ไม่น่ากลัวนะออกฮาๆด้วย" พอร์ชว่าพร้อมชี้ไปที่หนังผีที่จอโปรแกรมหนัง



        "จริงอ่ะ?" โฟนถามกลับอย่างไม่ค่อยเชื่อแหงแหละ...หน้าปกหนังน่ากลัวจะตายอีกอย่างเขาเป็นคนขวัญอ่อนมากด้วย



        "นั่นสิ" พอร์ชทำท่าครุ่นคิด



        "พอร์ชอ่ะ! เราเป็นคนกลัวผีนะ" พอร์ชยิ้มๆกับท่าทางของอีกคนที่กำลังยู่ปากอย่างน่ารักใส่เขาเห็นแล้วอยากฉวยโอกาสหอมแก้มใสอีกสักฟอดแต่ก็ต้องพยายามห้ามใจเอาไว้



        "มีเราอยู่ข้างๆกลัวอะไร" โฟนหลุบตาหนีตาคมที่มองมาที่เขาอย่างสื่อความหมายทันทีอวัยวะในอกด้านซ้ายเต้นรัวขึ้นมา



        "งั้นดูเรื่องนี้ก็ได้" ก่อนจะตอบอุบอิบออกมาอย่างเขินๆพอร์ชยกยิ้มกับความน่ารักของอีกคนก่อนจะโน้มตัวลงมาตะแคงหน้าหาอีกคนที่พยายามหลบสายตาเขา



        "รับทราบครับ"...หลังจากที่ซื้อตั๋วหนังเสร็จพอร์ชก็ไปซื้อชุดป็อปคอร์นมาด้วยตอนแรกโฟนทำท่าค้านบอกจะออกเองแต่พอร์ชไม่ยอมแหงแหละ...เดทแรกนี่หน่าเขาก็อยากเปย์อีกคน



        "ต่อไปไม่ให้เลี้ยงแล้วนะ" โฟนบ่นอุบอิบขณะกำลังจะเดินเข้าโรงหนัง



        "แต่เราอยากเลี้ยงนี่"



        "เราไม่อยากเอาเปรียบพอร์ชนี่มาด้วยกันต้องช่วยกันออกสิ" โฟนว่าพร้อมขมวดคิ้วมุ่นพอร์ชยกยิ้มกับท่าทางของอีกคนก่อนจะยื่นมือไปคลึงระหว่างคิ้วเรียวจนคลายออกโฟนชะงักไปนิดๆ



        "เดทแรกเราก็อยากทำให้โฟนประทับใจที่สุดนี่" พอร์ชว่าเสียงนุ่มโฟนหน้าขึ้นสีด้วยความเขินทันที



        "พอร์ชคนบ้า" ว่าแล้วร่างบางก็เดินหนีเข้าโรงหนังไปก่อนทันทีพอร์ชหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะเดินตามร่างบางไป...เป็นอย่างที่โฟนคิดคือหนังน่ากลัวมากแทบทุกฉากต้องมีผีออกมาไม่ก็มีเสียงซาวน่ากลัวทำให้ตกใจตลอดแรกๆโฟนก็จะใช้มือขึ้นมาปิดตาแต่พอบ่อยๆเข้าก็หันไปซบแขนเสื้อคนข้างๆอย่างไม่รู้ตัวทันทีพอร์ชยกยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่ออีกคนซุกหน้ากับต้นแขนของเขารู้สึกดีไม่น้อยที่ได้ใกล้ชิดอีกคนแบบนี้ความใกล้ชิดทำให้พอร์ชฉวยโอกาสสูดดมกลุ่มผมนิ่มหอมของอีกคนจนเต็มปอด



        "งื้อออ ผีไปยังอ่ะพอร์ช?" โฟนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ



        "ไปแล้วล่ะ" พอได้ยินอย่างนั้นโฟนก็ละใบหน้าจากต้นแขนของอีกคนมาที่หน้าจอแต่...



แฮร่!!



        "งื้ออออ!" โฟนร้องออกมาพร้อมซุกหน้าเข้ากับต้นแขนอีกคนอีกครั้งเมื่อหันมาเจอฉากผีออกมาพอดีพอร์ชหัวเราะในลำคอเบาๆที่ได้แกล้งอีกคน



        "พอร์ชคนบ้า พอร์ชนิสัยไม่ดี" โฟนว่าพร้อมตีอีกคนเบาๆ



        "กลัวขนาดนี้ให้เรากอดปลอบมั้ย?" พอร์ชแกล้งแซวเล่นโฟนที่กำลังซุกหน้าอยู่กับต้นแขนอีกคนชะงักไปนิดก่อนจะหน้าขึ้นสีระเรื่อ



        "ไม่ต้องเลยไม่ให้กอด" โฟนว่าแต่ในขณะที่มือบางเป็นฝ่ายเกาะแขนอีกคนแทน...หลังจากดูหนังเสร็จพอร์ชก็พาโฟนมาอะไรกินแก้หิวเพราะตอนนี้ก็บ่ายโมงกว่าแล้วโฟนรีบเสนอตัวเป็นคนออกทันทีแม้ว่าพอร์ชบอกว่าจะเลี้ยง



        "ไม่เอาอ่ะ ครั้งก่อนไหนพอร์ชบอกจะให้เราเลี้ยงไง" โฟนว่าพร้อมยู่ปากอย่างงอนๆ



        "เอาไว้ครั้งหน้าไง" พอร์ชว่ายิ้มๆพร้อมเท้าคางมองหน้าอีกคน



        "ไม่เอาอ่ะเราจะเลี้ยง ครั้งนี้ห้ามปฏิเสธไม่งั้นเรางอน" โฟนว่าอย่างขู่ๆแต่ช่างเป็นคำขู่ที่น่ารักจนพอร์ชอยากเห็นเหลือเกินว่าเวลาอีกคนงอนนั้นเป็นอย่างไร



        "โอเคๆ เรายอมก็ได้" โฟนยิ้มกว้างทันทีกับคำตอบของอีกคนก่อนจะหยิบเมนูขึ้นมาเลือกสั่งอาหารอย่างอารมณ์ดี...รอไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นของโปรดของร่างบางทั้งนั้นแม้ว่าโฟนจะบอกให้พอร์ชสั่งแต่ร่างสูงห็ยังคงตามใจอีกคนแหงแหละ...โฟนชอบกินอะไรเขาก็กินได้ทั้งนั้นแหละขอแค่ได้นั่งกินข้าวไปมองหน้าอีกคนไปก็พอ



        "เสร็จแล้วเราไปไหนกันต่อดีโฟนอยากซื้ออะไรมั้ย?" พอร์ชถามขึ้นเพื่อไม่ให้บรรยากาศระหว่างเขาทั้งคู่เงียบเกินไป



        "อืม...ไม่อ่ะเราไม่อยากได้อะไรเลย" พอร์ชนิ่งไปทันทีกับคำตอบของอีกคนนี่แปลว่าต้องแยกจากอีกคนแล้วหรือเปล่า?



        "เอ่อ...ไปปั่นจักรยานเล่นที่สวนรถไฟกันมั้ย?" เมื่อเห็นอีกคนนิ่งไปโฟนก็เป็นฝ่ายชวนขึ้นทันทีพอร์ชเลิกคิ้วนิดๆ



        "ก็...ยังไม่อยากกลับบ้านเราเลยชวนพอร์ชแต่ถ้าพอร์ช..."



        "ไปสิเราเองก็ยังอยากอยู่กับโฟนต่อ" พอร์ชพูดขัดด้วยรอยยิ้มทันทีโฟนหน้าขึ้นสีระเรื่อกับคำพูดของอีกคนก่อนจะรีบตักอาหารเข้าปากแก้เขินทันที...หลังจากที่กินข้าวเสร็จพอร์ชก็ทำท่าจะพาอีกครไปที่จอดรถเพื่อขับรถไปแต่โฟนบอกว่าอยากไปบีทีเอสมากกว่าเนื่องจากเอารถไปเองหาที่จอดยากยิ่งวันหยุดแบบนี้ด้วยพอร์ชอึ้งๆนิดๆกับคำชวนของอีกคนที่ชวนเขาขึ้นบีทีเอสไม่ใช่ว่าไม่เคยขึ้นนะแต่อึ้งที่ว่าคนบอบบางท่าทางคุณหนูๆอย่างโฟนชอบขึ้นบีทีเอส



        "คนเยอะจัง" โฟนบ่นพึมพำขณะที่ก้าวเท้าเข้ามาในบีทีเอสพอร์ชเดินตามอีกคนมาอย่างไม่ห่างมือหนาคว้าที่เกาะเอาไว้เมื่อสัญญาณบอกว่ารถกำลังจะออก



        “อ๊ะ" โฟนสะดุ้งทันทีที่มือหนาโอบรอบเอวเขาเอาไว้เพราะเมื่อกี้ตอนรถจะออกเขายังหาที่เกาะไม่ได้ทำให้เกือบหน้าทิ่มเล็กน้อย



        "ยืนดีๆสิเดี๋ยวก็ล้มหรอก" เสียงทุ้มว่าข้างหูบางทำให้โฟนรับรู้ว่าตอนนี้เขากับอีกคนอยู่ใกล้กันขนาดไหนอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งและแอบกลัวว่าอีกคนจะได้ยินมันเหลือเกิน



        "ระ...เรายืนเองได้นะ" โฟนว่าอย่างเขินๆ



        "ให้เราจับไว้แบบนี้ดีกว่าเราเป็นห่วง" โฟนเผลอยิ้มทันทีกับคำพูดของอีกคนและก็ไม่ได้คัดค้านอะไรออกมาทำให้มือหนาโอบรอบเอวอีกคนเอาไว้ตลอดจนถึงจุดหมายและทำให้พอร์ชรู้ว่าเอวของอีกคนบางขนาดไหนให้ตายสิ...หัวใจเต้นรัวชิบหายทำไมอยู่ๆในหัวก็จินตนาการถึงผิวขาวๆเอวบางๆของอีกคนวะ! ...พอมาถึงสวนรถไฟพอร์ชกับโฟนก็พากันหาค็อฟฟี่ช็อปนั่งทันทีเนื่องจากวันนี้แดดแรงมากถ้าปั่นจักรยานตั้งแต่ตอนนี้คงผิวไหม้หมดแน่ๆโฟนเลยเสนอว่าสักสี่โมงเย็นแดดน่าจะร่มน่าจะเหมาะกับการปั่นจักรยานตอนสมัยมัธยมโฟนมาปั่นจักรยานตอนเย็นที่นี่กับเพื่อนในกลุ่มบ่อยพูดไปแล้วก็คิดถึงไม่น้อย



        "โฟน!" เสียงหนึ่งเรียกขึ้นทำให้โฟนหันไปมองทันทีก่อนที่ร่างบางจะเผยยิ้มกว้างเพื่อเจอหนึ่งในเพื่อนสนิทในกลุ่ม



        "วิว" หญิงสาวเองก็ดีใจไม่แพ้กันที่เจอโฟนจึงรีบเข้ามาหาโฟนทันทีก่อนจะชะงักเมื่อหันไปเจอพอร์ช



        "เอ่อ...เรารบกวนหรือเปล่า?" วิวถามอย่างลังเลนิดๆโฟนหันไปมองหน้าพอร์ชพอร์ชก็พยักหน้ายิ้มๆเป็นเชิงว่าตามสบาย



        "เอ่อ...ไม่หรอกๆเรากับพอร์ชมาหาอะไรกินรอปั่นจักรยานน่ะ" โฟนตอบเพื่อนยิ้มๆ



        "เรามาซื้อของน่ะกำลังจะกลับไม่คิดว่าจะเจอโฟนเป็นไงบ้างเนี่ยสบายดีมั้ย?" โฟนพยักหน้ายิ้มๆ



        "สบายดีๆแต่คิดถึงเพื่อนๆในกลุ่มชะมัด"



        "งั้นต้องหาเวลารวมตัวให้ได้เลยล่ะเออว่าแต่..." วิวเว้นวรรคก่อนจะหันไปมองหน้าพอร์ชแล้วหันกลับมามองหน้าโฟน



        "...แฟนโฟนเหรอ?" โฟนเบิกตากว้างหน้าแดงทันทีกับคำถามของเพื่อนพอร์ชเองก็กระแอ่มเบาๆอย่างเขินๆเช่นเดียวกัน



        "มะ...ไม่ใช่เอ่อ...คือ..."



        "เขินขนาดนี้เราไม่ถามต่อละงั้นเราไปก่อนนะเอาไว้นัดเจอกันๆไปก่อนนะคะ" วิวว่าก่อนจะหันไปลาพอร์ชบ้างก่อนจะเดินออกไปโฟนหันมองหน้าคนตรงหน้านิดๆก่อนจะหลุบตาลงอย่างเขินๆเมื่อเห็นว่าตาคมก็มองมาเช่นกัน



        "ยะ...ยิ้มอะไรเล่า" โฟนพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าพอร์ชเอาแต่นั่งยิ้มแล้วมองหน้าเขา



        "ก็โฟนเขินแล้วน่ารักดี"...พอแดดร่มลมตกโฟนกับพอร์ชก็พากันไปเช่าจักรยานเพื่อปั่นเล่นในสวนสาธารณะทันทีทั้งคู่พากันปั่นจักรยานเล่นจนเหนื่อยก่อนจะพากันมาจอดจักรยานลงที่ม้านั่ง



        "เหนื่อยมั้ยเดี๋ยวเราไปซื้อน้ำให้" พอร์ชถามขึ้นเมื่อเห็นว่าบนใบหน้าใสเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ



        "อื้มๆ" ว่าแล้วพอร์ชก็รีบวิ่งไปซื้อน้ำให้อีกคนทันทีพร้อมกับของตัวเองด้วยคนละขวด



        "ขอบใจนะ" โฟนรับขวดน้ำจากอีกคนพร้อมส่งยิ้มขอบใจให้พอร์ชยิ้มตอบก่อนจะนั่งลงข้างๆอีกคนแม้ว่าบรรยากาศระหว่างทั้งคู่จะเต็มไปด้วยความเงียบแต่ก็ไม่ได้อึดอัดสำหรับทั้งคู่บรรยากาศยามเย็นแดดร่มมีลมพัดเบาๆสร้างความผ่อนคลายให้ทั้งคู่ไม่น้อย



        "เดี๋ยวเราเอาไปทิ้งให้" พอร์ชว่าก่อนจะหยิบขวดน้ำของอีกคนที่ดื่มหมดแล้วไปทิ้งโฟนนั่งมองตามแผ่นหลังของอีกคนยิ้มๆรู้สึกมีความสุขไม่น้อยที่ได้อยู่กับอีกคนแต่เขาไม่กล้าบอกหรอกเขาเขิน!



        "นายๆ" เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้โฟนหันไปทันทีก่อนจะขมวดคิ้วนิดๆที่เห็นมีผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาไม่คุ้นเคยมาทักเขา



        "เรียกเราเหรอ?" โฟนชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอีกคนยกยิ้มก่อนจะพูดขึ้น



        "โฟนทันตะใช่มั้ย?"



        "รู้จักเราด้วยเหรอ?" โฟนทำหน้างุนงงทันทีเพราะเขาเองก็ไม่รู้จักคนตรงหน้า



        "ใช่สิ เราแซมเรียนเภสัชม.เดียวกับโฟน" โฟนร้องอ๋อก่อนจะพยักหน้ารับแต่ก่อนที่จะได้พูดคุยกันมากกว่านี้ร่างสูงของพอร์ชก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าบึ้งตึง



        "เราว่าเย็นแล้ว กลับกันเลยมั้ย?" พอร์ชถามขึ้น



        "เอ่อ...เอาสิๆ" โฟนพยักหน่ารับก่อนจะหันไปหาแซมเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จัก



        "เราไปก่อนนะ"



        "อื้มถ้าเจอกันที่ม. ทักเราบ้างนะ" โฟนทำหน้างุนงงนิดๆแต่ก็พยักหน้ารับก่อนจะรีบเดินตามพอร์ชที่เดินเข็นจักรยานนำหน้าเขาไปแล้ว



        "พอร์ช! พอร์ช! รอเราด้วย" โฟนเรียกอีกคนพอร์ชที่นึกได้ว่าเดินนำอีกคนมาไกลก็หยุดชะงักรอจนร่างบางตามมาทัน...หลังจากที่คืนจักรยานเสร็จทั้งคู่ก็พากันขึ้นบีทีเอสกลับมาเอารถที่ห้างสรรพสินค้าโฟนไม่รู้ว่าอีกคนเป็นอะไรถึงได้เงียบตลอดทางแถมใบหน้าก็ยังบึ้งตึงผิดปกติโฟนกัดปากอย่างใช้ความคิดพลางคิดว่าเขาทำอะไรให้อีกคนไม่พอใจหรือเปล่าแต่คิดยังไงเขาก็คิดไม่ออกจนรถคันหรูขับมาจอดที่หน้าบ้านเขา



        "พอร์ชโกรธเราเหรอ?" โฟนถามขึ้นเสียงแผ่วทำให้พอร์ชชะงักไปทันที



        "เรา..."



        "พอร์ชเงียบมาตลอดตั้งแต่กลับจากสวนรถไฟแถมยังหน้าบึ้งตลอด" โฟนว่าต่อพร้อมหันไปมองอีกคนพอร์ชเองก็หันมามองอีกคนเช่นกันถามว่าเขาโกรธอีกคนเหรอ? เปล่าเลยเขากำลังไม่พอใจไอ้คนที่เข้ามาคุยกับโฟนต่างหาก! แม่งมองก็รู้ว่าสนใจโฟนเข้ามาจีบโฟนแน่ๆและเขาที่ไม่ได้เป็นอะไรกับโฟนก็ไม่สามารถแสดงความหึงหวงได้ตรงๆซึ่งมันทำให้เขาหงุดหงิดไม่น้อย



        "เปล่า...เราไม่ได้โกรธโฟนแต่เรา..." พอร์ชเว้นวรรคก่อนจะถอนหายใจออกมา



        "...เราหึง" โฟนเบิกตากว้างทันทีกับคำตอบของอีกคนใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่อ



        "หะ...หึง?"



        "เฮ้อ...เรารู้ว่าเราไม่มีสิทธิ์แต่เราชอบโฟนและเราไม่ชอบเลยที่ไอ้นั่นมาคุยกับโฟนดูก็รู้ว่ามันชอบโฟนแหงๆ" พอร์ชระบายความในใจออกมาจนหมดพร้อมมองอีกคนอย่างจริงจัง



        "แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับคนๆนั้นเสียหน่อย" โฟนว่าออกมาเสียงอุบอิบ



        "แล้วกับเราล่ะคิดมั้ย?" พอร์ชถามขึ้นอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีโฟนกัดปากอย่างเขินๆก่อนจะช้อนตามองอีกคน



        "ไม่คิด..." พอร์ชขมวดคิ้วทันทีแต่ก่อนจะได้ดราม่าอะไรออกมาริมฝีปากหนาก็ยิ้มกว้างกับคำพูดต่อมาของอีกคนทันที



        "...ก็บ้าแล้ว"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

งื้ออออออ มีความหึงกันจ้า อ้อยกันต่อไปยาวๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-01-2017 19:00:58

ยิ้ม~~~

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 22-01-2017 20:28:54

 :z2:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: แม่น้องเปา ที่ 22-01-2017 21:22:58

กรี๊ดดดดดดด...น่ารักอ่าาาา... :o8: :o8: :o8: ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-01-2017 21:56:54

 :-[

หวานนนนนกันไป

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 22-01-2017 22:21:52

พอร์ชจับจูบสักทีสิ  55555555

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 23-01-2017 00:08:19

แล้วลมหึงก็พัดผ่านไร่อ้อยไป :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 23-01-2017 00:50:35

หวานกันไปยาวๆ ^^

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-01-2017 02:16:38

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-01-2017 23:45:58

จีบกันซ้า~

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน11 (22/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 24-01-2017 19:06:59

Honey 12

 

วันนี้เป็นวันเกิดของแอนนาซึ่งหญิงสาวจะจัดวันเกิดที่ร้านอาหารของพี่ชายวันนี้ ซึ่งแขกในงานคงหนีไม่พ้นเพื่อนในคณะทันตะแพทย์ รุ่นพี่ที่สนิทกัน ดังนั้นพอหลังเลิกเรียนโฟนจึงชวนพอร์ชไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้แอนนาทันที



        "คิดว่าจะซื้ออะไรดี?" พอร์ชถามขึ้นขณะที่เดินเข้าร้านกิ๊ฟช็อปกับอีกคน



        "อืม...แอนนาชอบโพนี่ เราว่าจะหาซื้ออะไรที่เกี่ยวกับโพนี่ให้แอนนา" โฟนว่ายิ้มๆก่อนจะเดินเข้าไปในโซนตุ๊กตาก็เห็นว่ามีตุ๊กตาโพนี่น่ารักๆมากมาย



        "น่ารักจัง" โฟนว่าพร้อมรอยยิ้มกว้าง พอร์ชยิ้มตามกับท่าทางน่ารักๆของอีกคน



        "ดูโฟนท่าทางจะชอบยิ่งกว่าแอนนาอีกนะ" พอร์ชว่าอย่างขำๆ โฟนหันมายู่ปากใส่อีกคนทันที



        "ก็มันน่ารักนี่ สรุปเราซื้อตัวนี้ให้แอนนาดีกว่า" โฟนว่าก่อนจะเดินถือตุ๊กตาโพนี่ไปให้พนักงานห่อของขวัญที่เคาน์เตอร์ พอร์ชมองตุ๊กตาโพนี่ตรงหน้าก่อนจะหยิบไปอีกตัว



        "ซื้อเหรอ?" โฟนทำหน้างุนงงทันทีที่เห็นพอร์ชถือตุ๊กตาโพนี่มาที่เคาน์เตอร์



        "อื้ม" พอร์ชพยักหน้ายิ้มๆ โฟนขมวดคิ้วอย่างงุนงงแต่ไม่ทันจะได้ถามอะไรกล่องของขวัญที่สั่งไว้ก็ถูกห่อจนเสร็จ หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วทั้งคู่ก็พากันกลับ โฟนยังคงข้องใจกับตุ๊กตาที่อีกคนซื้อมาไม่น้อยจึงถามขึ้น



        "ซื้อตุ๊กตามาให้ใครอ่ะ?"



        "เอามาไว้ที่รถ" พอร์ชตอบยิ้มๆ โฟนยังคงทำหน้างุนงงไม่เลิก



        "ก็โฟนชอบมันไง โฟนจะได้มานั่งรถเราบ่อยๆ" พอร์ชว่าต่อพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างสื่อความหมาย โฟนใบหน้าขึ้นสีทันทีกับคำตอบอีกคนก่อนที่มือบางจะตุ๊กตาที่อยู่เบาะหลังออกจากถุงมาถือไว้



        "ชอบมั้ย?" โฟนพยักหน้ารับอย่างเขินๆ พอร์ชยิ้มๆทันทีกับท่าทางของอีกคน



        "ขอบคุณนะ" เสียงหวานว่าออกมาแผ่วเบาแต่พอร์ชกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน...พอร์ชมาส่งโฟนที่บ้านก่อนจะย้ำอีกฝ่ายว่าเดี๋ยวเขาจะเป็นคนไปรับที่บ้านของแอนนาเอง ตอนแรกโฟนทำท่าเกรงใจเพราะกลัวว่าปาร์ตี้วันเกิดจะเลิกดึก แต่ร่างสูงก็ยอมให้อีกคนได้เกรงใจแน่ๆเพราะพอร์ชยืนยันว่าจะมารับโฟนให้ได้...โฟนมาถึงร้านอาหารที่จัดงานวันเกิดแอนนาตอนสองทุ่ม ร่างบางบอกลาพอร์ชที่มาส่งก่อนจะเดินเข้าไปในงานทันที



        "โฟน ทางนี้!" แอนนาโบกมือเรียกโฟนเสียงดัง โฟนยิ้มกว้างให้เพื่อนสนิทก่อนจะเดินไปหาทันที



        "แฮปปี้เบิดเดย์นะ" โฟนว่าพร้อมยื่นกล่องของขวัญให้หญิงสาว แอนนามองกล่องของขวัญตาวาวก่อนจะรับไปด้วยความดีใจ



        "ขอบใจนะ งั้นโฟนไปอยู่ตรงนั้นกับพวกมะปรางก่อนๆ เรารับแขกแปบๆเดี๋ยวตามไป" โฟนพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปยังโต๊ะตามที่แอนนาบอกทันที แขกในงานวันเกิดของแอนนามีทั้งคุ้นหน้าและไม่คุ้นหน้าสำหรับโฟน แหงแหละ...แอนนาเองก็มีเพื่นต่างคณะเพราะชอบทำกิจกรรม ต่างจากเขาที่ถ้าไม่ถูกบังคับก็คงไม่เสนอตัว...บรรยากาศในงานวันเกิดของแอนนาเต็มไปด้วยความครื้นเครง เพราะมีการเปิดเพลง นั่งพูดคุยกันสนุกสนานไม่น้อย ยิ่งเมื่อมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้ามาเสิร์ฟซึ่งเป็นสัมมนาคุณจากทางร้านหลายๆคนก็พากันเฮใหญ่ แหงแหละ...ปีหนึ่งอย่างพวกเขาเข้าร้านเหล้า เข้าผับได้ที่ไหน โอกาสดื่มมีน้อยมากจนถึงติดลบเลยล่ะ



        "เต็มที่นะเพื่อนๆ" แอนนาว่ายิ้มๆก่อนจะหันมาส่งค็อกเทลอ่อนๆให้เพื่อนสนิทในกลุ่มซึ่งรวมถึงโฟนด้วย



        "จะไม่ขมเหรอ?" โฟนถามตาโตอย่างน่ารัก แอนนาหัวเราะคิกทันที



        "แค่ค็อกเทลน่ะโฟน ไม่ขมหรอก เหมือนน้ำผลไม้ใส่แอลกอฮอล์นิดหน่อยเท่านั้น" โฟนพยักหน้ารับก่อนจะรับมาชิมและปรากฏว่าไม่ขมอย่างที่แอนนาพูดจริงๆ...จากหนึ่งแก้วก็เป็นสองแก้ว สามแก้ว จนในที่สุดโฟนก็ดื่มค็อกเทลไปห้าแก้ว ใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่โฟนอดยอมรับไม่ได้เลยว่ามันอร่อยจริงๆ



        "โฟน?" เสียงหนึ่งทักขึ้นทำให้โฟนหันไปมอง ใบหน้าคุ้นๆของคนตรงหน้าทำให้โฟนพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก



        "เราแซมไง ที่เจอกันที่สวนรถไฟวันนั้น" โฟนร้องอ๋อออกมาทันทีกับคำพูดของร่างสูง



        "รู้จักกับแอนนาด้วยเหรอ?" โฟนถามขึ้นอย่างสงสัย



        "อื้ม...อยู่ชมรมเดียวกัน" แซมตอบยิ้มๆ ซึ่งเขาเองไม่ได้แปลกใจสักนิดที่เจอโฟนที่นี่เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าอีกคนเป็นเพื่อนแอนนาและเขาก็สนใจอีกคนไม่น้อย



        "อ่อ...แบบนี้นี่เอง" โฟนพยักหน้ารับยิ้มๆ



        "เมาเหรอ? หน้าแดงๆ" แซมเลิกคิ้วถาม ใจจริงอยากจะยื่นมือไปสัมผัสแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อๆด้วยความหมั่นเขี้ยวด้วยซ้ำ แต่ทำไม่ได้หรอก เขาพึ่งรู้จักกับอีกคนนี่หน่า



        "เปล่าๆ...เอ่อ...ความจริงก็มึนๆ" โฟนตอบพร้อมหัวเราะออกมา หัวเราะตัวเองนี่แหละที่เริ่มงงกับตัวเอง พูดไม่รู้เรื่องแต่ก่อนที่แซมจะได้พูดอะไรกับโฟนมากไปกว่านี้โทรศัพท์ของโฟนก็มีสายเข้า โฟนหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเมื่อเห็นรายชื่อของคนที่โทรเข้ามาก็ยิ้มกว้างทันทีก่อนจะกดรับ



        ("งานปาร์ตี้เลิกกี่โมงอ่ะ เราจะได้ไปรับ?") พอร์ชถามขึ้นหลังจากที่อีกคนรับสาย เขาเห็นว่านี่จะห้าทุ่มแล้วเลยโทรมาถามอีกคนดู



        "ใกล้แล้ว พอร์ชออกมาเลยก็ได้นะ" โฟนตอบกลับด้วยน้ำเสียงติดยานนิดๆจนคนปลายสายรับรู้ได้



        ("ดื่มมาเหรอ?") พอร์ชขมวดคิ้วมุ่นพร้อมถามออกมา



        "แค่ค็อกเทลเอง แต่มันอร่อยเราเลยดื่มไปห้าแก้ว อิๆ" โฟนว่าอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์กัน?



        ("งั้นเดี๋ยวเราไปรับเลยละกัน รอแปบนะ") พอร์ชว่าก่อนจะกดวางสายไปทันที โฟนยืนมองโทรศัพท์ยิ้มๆ รู้สึกดีกับคำเสียงแสดงความเป็นห่วงของอีกคนไม่น้อย หัวใจพองโตอย่างมีความสุข แซมมองท่าทางของร่างบางพลางขมวดคิ้ว ไหนแอนนาบอกว่าโฟนไม่มีแฟนไง แต่สิ่งที่เขาเห็นมันต่างจากที่ได้ยินมามาก ไหนจะวันนั้นอีก...ถ้าจำไม่ผิดคนที่มากับโฟนวันนั้นเป็นเดือนวิศวะ



        "โฟน...เรา..."



        "เดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะแซม เราว่าจะกลับแล้ว" โฟนว่าก่อนจะโบกมือลาแซมแล้วเดินไปบอกลาแอนนาทันที...ทางด้านของพอร์ช เมื่อรับรู้ว่าอีกคนเมาก็รีบขับรถมารับอีกคนกลับด้วยความเป็นห่วงทันที แหงแหละ...ปกติโฟนน่ารักแค่ไหน เขาคิดว่าเวลาเมาต้องน่ารักกว่านั้นหลายเท่าตัวแน่ๆ เสียงออดอ้อนของอีกคนยามที่คุยโทรศัพท์กับเขาทำให้หัวใจสั่นระรัวไม่น้อย พอขับรถมาถึงร้านอาหารพอร์ชก็เห็นว่าอีกคนกำลังยืนอยู่หน้าร้านพร้อมกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มที่เขาเองก็คุ้นหน้าอยู่



        "เราไปก่อนนะมิน" โฟนโบกมือลามินที่ออกมายืนรอพอร์ชเป็นเพื่อน



        "อื้ม...แล้วเจอกัน" มินโบกมือกลับยิ้มๆพลางมองตามเพื่อนสนิทขึ้นรถคันหรูไป ถามว่าไว้ใจมั้ยที่อีกคนไปส่งเพื่อนเขา ใจหนึ่งก็ไม่ไว้ใจหรอกแต่ถ้าโฟนไว้ใจ เขาก็คงต้องไว้ใจด้วย...พอร์ชมองร่างบางข้างตัวที่ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์อย่างน่ารัก ตลอดทางที่ขับรถไปส่งโฟนร่างบางจะชวนคุยนั่นคุยนี่อย่างอารมณ์ดี จนพอร์ชอดที่จะขำๆในใจไม่ได้ว่าเวลาที่อีกคนเมานี่พูดเก่งไม่น้อย



        "ถึงแล้ววว" โฟนพูดออกมาเมื่อรถคันหรูจอดอยู่หน้าบ้านของเขา



        "ขอบคุณที่มาส่งนะพอร์ช" โฟนหันมาบอกกับอีกคนยิ้มๆ



        "อื้ม...แต่ต่อไปอย่าเมาแบบนี้อีกล่ะ รู้มั้ย?" พอร์ชว่าพร้อมมองอีกคนอย่างเป็นห่วงๆ



        "ทำไมล่ะ?" โฟนเอียงคอทำหน้างุนงง



        "เพราะมันน่ารักไง" โฟนหน้าแดงยิ่งกว่าเดิมทันทีกับคำพูดของอีกคน อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นระรัวราวกับกลองชุด



        "งื้ออออ พอร์ชอ่า" โฟนร้องฮือในลำคอด้วยความขวยเขิน ท่าทางน่ารักๆของอีกคนทำให้พอร์ชอดใจไม่ไหวยื่นหน้าไปหอมแก้มใสหนึ่งฟอดทันที



        "อ๊ะ!" โฟนสะดุ้งพร้อมหันมามองหน้าพอร์ชตาโต แก้มแดง



        "น่ารัก" พอร์ชพูดด้วยรอยยิ้ม



        "เอาเปรียบกันนี่" โฟนว่าพร้อมยู่ปาก พอร์ชขมวดคิ้วทำหน้างงๆกับคำพูดของอีกคนแต่ไม่ทันจะได้ถามอะไร ร่างบางก็โน้มตัวมาหอมแก้มเขาบ้างแล้ว



ฟอด



        "หอมมา หอมกลับ ไม่โกง" โฟนว่าอย่างเขินๆก่อนจะรีบลงจากรถแล้ววิ่งเข้าบ้านไปทันที พอร์ชมองตามอีกคนด้วยรอยยิ้มพร้อมกับหัวใจพองโต มือหนายกขึ้นมาสัมผัสที่แก้มซ้ายตัวเองเบาๆ ให้ตายสิ...จะทำให้รักไปถึงไหนกันนะโฟน! ...เพราะเมื่อคืนนอนดึกและด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้วันนี้โฟนตื่นสายกว่าปกติ ร่างบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลาแต่ก็พบข้อความไลน์ของอีกคนที่ส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนแต่เขาคงหลับไปแล้ว มือบางจึงกดเปิดอ่านทันที



        "รักนะ" โฟนยิ้มเขินทันทีที่อ่านข้อความในไลน์เสร็จ ร่างบางไม่รู้จะตอบอะไรได้เพียงส่งสติ๊กเกอร์หมีหน้าแดงกลับไป ก่อนจะลุกออกจากเตียงนอนเพื่อจัดการตัวเอง



        "ตื่นสายนะคะวันนี้" ผู้เป็นแม่ของโฟนทักขึ้นเมื่อลูกชายคนเดียวเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน



        "แฮะๆ เมื่อคืนนอนดึกน่ะครับคุณแม่" โฟนหัวเราะแห้งๆก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆผู้เป็นแม่



        "ว่าแต่เมื่อคืนใครมาส่งคะ? มินเหรอ?" เพราพโฟนค่อนข้างเล่าเรื่องเพื่อนในกลุ่มให้ผู้เป็นแม่ฟังบ่อยๆทำให้แม่ของเขารู้จักเพื่อนในกลุ่มของเขา



        "เอ่อ...ไม่ใช่ครับ เอ่อ..."



        "อ้ำๆอึ้งๆแบบนี้ ยังไงกันคะ? แฟนเหรอคะ?" ผู้เป็นแม่ถามยิ้มๆ โฟนหน้าขึ้นสีทันทีกับคำพูดของผู้เป็นแม่



        "ไม่ใช่นะครับๆ เอ่อ...ยังไม่ใช่แฟนนะครับ" โฟนว่าอย่างเขินๆ ผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างเอ็นดูกับท่าทางของลูกชาย ไม่ได้รู้สึกแปลกใจหรือไม่พอใจหรอกหากลูกชายจะมีแฟน และแฟนเป็นผู้ชาย เพราะเธอเลี้ยงลูกชายมาราวกับไข่ในหิน ถ้าจะให้ไปเป็นคนดูแลใครคงยากแต่ถ้าหากมีคนมาดูแล คงจะถูก ส่วนผู้เป็นสามีของเธอก็รู้ๆกันดี



        "แล้วโฟนชอบเขามั้ยล่ะคะ?" โฟนพยักหน้าเป็นคำตอบ



        "งั้นคบกันเมื่อไหร่พามาเจอแม่ด้วยนะคะ แม่อยากเจอ" โฟนมองหน้าผู้เป็นแม่อย่างเขินๆก่อนจะตอบออกมา



        "ครับแม่" อย่างที่เขาตอบผู้เป็นแม่ว่าเขาชอบพอร์ชไม่น้อยแต่ส่วนเรื่องคบ...จะให้เขาขอได้ไงเล่า พอร์ชต้องเป็นคนขอสิถึงจะถูก! ก็รออยู่แต่ก็ไม่เห็นขอเสียที งื้ออออออออ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

งื้ออออออ ยังคงหวานกันต่อไป ทางบ้านสะดวกนะคะฝากบอกพอร์ชด้วย อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามต่อไปด้วยนะคะ เลิฟๆๆ

___จางบิวตี้__

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-01-2017 19:58:21

หอมแก้มกันแล้ว :m3: :m3: :m3: :m3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

  "เดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะคะแซม เราว่าจะกลับแล้ว" โฟนว่า

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 24-01-2017 20:14:47

 :z13:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-01-2017 20:18:13

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-01-2017 20:26:15

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 24-01-2017 20:34:55

ขอโฟนเป็นแฟนสักทีสิพอร์ช  :hao7:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-01-2017 21:28:41

ขอเองเลย

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 24-01-2017 23:19:25

โอยยยยยยย  เขิล

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 25-01-2017 01:22:17

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-01-2017 09:01:35

หวานนนน~

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 25-01-2017 13:57:39

หอมมา หอมกลับ ไม่โกงดีค่ะโฟน โอ๊ยยยยย จะน่ารักไปไหนเนี่ยคู่นี้

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 25-01-2017 22:22:46

หวาน น้ำตาลขึ้นสูงมาก

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 26-01-2017 21:25:49

 :-[

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน12 (24/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 27-01-2017 19:00:55

Honey 13

 

ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้วที่ความสัมพันธ์ของพอร์ชและโฟนยังคงคงเส้นคงวาเหมือนเดิม แต่ในความคงเส้นคงวาแบบนี้ใช่ว่าจะไม่ดีนะ พอร์ชรู้สึกดีเสมอแหละแค่ได้อยู่ใกล้ๆกับอีกคน



        "รอนานมั้ยอ่า อาจารย์ปล่อยช้าไปหน่อย" โฟนถามขึ้นพร้อมมองร่างสูงที่มานั่งรอที่หน้าตึกคณะด้วยสีหน้ากังวลนิดๆ



        "ไม่นานหรอก เราเองวันนี้ก็เลิกช้า" พอร์ชว่าพร้อมกับยื่นมือไปคลึงหัวคิ้วอีกคนที่ตอนนี้ขมวดมุ่นเป็นปม โฟนหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีแต่ก็ไม่ได้หันหน้าหลบหรือปัดมืออีกคนออกแต่อย่างใด



        "เอ่อ...จริงสิ อีกไม่ถึงเดือนก็จะสอบไฟนอลแล้ว" โฟนหาเรื่องชวนคุยแก้เขินทันที



        "อืม...ช่วงนั้นเราคงยุ่งๆกันมากแน่ๆ จะได้เจอกันมั้ยนะ" พอร์ชว่าพลางขมวดคิ้วนิดๆ เพียงแค่คิดว่าต่างฝ่ายต่างก็ต้องตั้งใจอ่านหนังสือทำหน้าที่ของตัวเองอาจจะไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน เขาก็รู้สึกไม่ค่อยดีเสียแล้ว



        "ไลน์คุยกันก็ได้นี่หน่า หรือไม่ก็โทรคุย" โฟนว่าเสียงอุบอิบแต่พอร์ชก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน ร่างสูงยกยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะหันหน้าไปหาอีกคน



        "ถึงโฟนไม่บอกเราก็ทำอยู่แล้ว เพราะแค่ไม่ได้เจอหน้ากันก็คงคิดถึงตายแต่อย่างน้อยก็อยากได้ยินเสียง ก็คงจะดีขึ้นมา" โฟนหน้าขึ้นสีทันทีกับคำพูดของร่างสูง อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวเจียนจะระเบิดออกมา ทั้งๆที่ควรจะชินกับคำพูดแบบนี้ของอีกคนแต่ทำไงได้ เขาไม่ชินมันเสียที ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้ง ได้ยินกี่หนก็เขินตลอด



        "งื้อออ พูดอะไรไม่รู้ กลับบ้านกันได้แล้ว" ว่าแล้วร่างบางก็เดินนำร่างสูงไปที่รถของอีกคนทันที พอร์ชยิ้มๆก่อนจะวิ่งตามร่างบางไป...เป็นปกติทุกวันที่พอร์ชจะมาส่งโฟนที่บ้านแม้ว่าตอนเช้าร่างบางจะไปเรียนเองก็ตาม ตอนแรกโฟนก็ทำท่าคัดค้านไม่ยอมเพราะอีกคนต้องลำบากขับรถออกมาทั้งๆที่เจ้าตัวอยู่หอแต่มีหรือพอร์ชจะยอม



        "เราไปนะ" โฟนว่าพร้อมทำท่าจะลงจากรถแต่มือหนาก็คว้ามือบางไว้ก่อน โฟนหันหน้ามามองอีกคนงงๆแต่ไม่ทันจะได้ถาม แก้มใสก็ถูกฉกฉวยไปหนึ่งฟอด



        "อ๊ะ" โฟนสะดุ้งหน้าแดงก่ำทันที



        "บ๊ายบายนะครับ" พอร์ชว่ายิ้มๆหลังจากที่หอมแก้มอีกคนไปหนึ่งฟอด



        "พอร์ชอ่ะ! คนบ้า!" โฟนว่าอย่างเขินๆก่อนจะรีบลงจากรถไปทันที พอร์ชมองตามร่างบางยิ้มๆพลางคิดในใจว่าถึงเวลาหรือยังนะ สำหรับเรื่องของเรา...



          "อะไรนะ มึงจะขอโฟนเป็นแฟน!!" เสียงอุทานของเพื่อนสนิททั้งสองดังขึ้นจนพอร์ชต้องรีบเอามือไปปิดปากพวกมัน แม้ว่าจะอยู่ในห้องส่วนตัวก็เถอะแต่หอพักใช่ว่าจะผนังหนาเก็บเสียงนะเว้ย เดี๋ยวข้างห้องแม่งก็มาด่าหรอก นี่มันก็จะเที่ยงคืนแล้วด้วย



        "เออ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นวะ?" พอร์ชขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ



        "ก็ต้องตกใจสิวะ ปกติมึงป๊อดอ่ะ" กราฟว่า ส่วนเลิฟก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย



        "สัส กูไม่ได้ป็อดเว้ย! แต่แค่...แบบว่า...ตอนนั้นขี้อายไปหน่อย" พอร์ชอ้างก่อนจะเกาท้ายทอยแก้เก้อ



        "นั่นแหละป๊อด" เลิฟว่าต่อ



        "เออๆ ป๊อดก็ป๊อด แต่ตอนนี้ไม่ป๊อดแล้วเว้ย กูชอบโฟนจริงๆ กูอยากคบกับเขาจริงๆ" พอร์ชว่าพร้อมมองหน้าเพื่อนสนิททั้งสองอย่างจริงจัง



        "เออๆ เอาเป็นว่าพวกกูรับทราบๆ ว่าแต่มึงจะขอเขาเมื่อไหร่ ตอนไหน อะไร ยังไงคิดไว้ยังวะ?" พอร์ชส่ายหน้าเป็นคำตอบ



        "สัส! ยังไม่ได้เตรียมการแบบนี้เดี๋ยวก็นกหรอกเว้ย! มึงนะมึง" กราฟบ่นออกมาอย่างไม่ได้ดั่งใจ เป็นเพื่อนไอ้กราฟซะอย่างเรื่องแบบนี้มันต้องยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างเว้ย! ส่วนเลิฟ...ยังคงขมวดคิ้วมุ่นกับคำเจ้าปัญหา นก? คำนี้อีกแล้ว สัส! ...เพราะวันนี้เลิกเรียนตั้งแต่เที่ยงเนื่องจากอยู่ๆคาบบ่ายอาจารย์ยกคาสทำให้โฟนต้องมานั่งแก่วอยู่ที่คอฟฟี่ช็อฟแบบนี้ จะกลับบ้านก็ไม่ได้เพราะวันนี้ลุงคนขับรถต้องพาแม่ของเขาไปทำธุระ จะให้นั่งแท็กซี่คนเดียวเขาก็คงไม่เอา ส่วนพอร์ช...คาบบ่ายอาจจะมีเรียน เขาไม่อยากรบกวน



ครืดๆ

เสียงสัญญาณเตือนไลน์ดังขึ้นทำให้โฟนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็พบว่าเป็นพอร์ชนี่เอง



‘อยู่ไหนอ่ะ?’



‘คอฟฟี่ช็อฟอ่ะ พอร์ชล่ะ?’ โฟนตอบกลับอย่างรวดเร็ว



‘อยู่ข้างหลัง’ โฟนทำหน้าตกใจทันทีก่อนจะหันไปข้างหลังก็พบว่าร่างสูงยืนอยู่จริงๆ พอร์ชยิ้มๆก่อนจะเดอนเข้ามาหาร่างบาง ส่วนโฟนก็ยู่หน้านิดๆที่อีกคนแกล้งเขา รู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่ที่ไหนยังจะแกล้งถามอีกนะคนเรา



        "ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวล่ะ?" พอร์ชถามขึ้นพร้อมนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามอีกคน



        "เพื่อนกลับไปหมดแล้วอ่ะ คาบบ่ายอาจารย์ยกคาส" โฟนตอบพร้อมก้มหน้าลงไปดูดแก้วชานมตรงหน้า



        "งั้นให้เราไปส่งที่บ้านมั้ย? อยู่คนเดียวเบื่อตายเลย" พอร์ชว่าพลางขมวดคิ้วมุ่น



        "พอร์ชมีเรียนนี่ เราไม่อยากรบกวน เราอยู่ได้" พอร์ชยังคงขมวดคิ้วก่อนจะนึกอะไรได้ขึ้นมาแต่ก็ไม่กล้าเสนอไปเท่าไหร่



        "งั้น..." โฟนเลิกคิ้วนิดๆกับท่าทางของอีกคน



        "...ไปนั่งเล่นที่หอเราก่อนมั้ย เราเลิกบ่ายสามเดี๋ยวพาไปส่งบ้าน"...และตอนนี้โฟนก็มานั่งประจิ้มประเจ๋ออยู่ในห้องของพอร์ช ร่างสูงออกไปเรียนแล้วเมื่อครู่ทำให้เขาอยู่คนเดียว แม้พอร์ชจะบอกให้เขาทำตัวสบายๆแต่มันก็อดเกร็งๆไม่ได้อยู่ดี โฟนลุกออกจากโซฟาก่อนจะเดินสำรวจห้องอีกคน ห้องของพอร์ชก็เหมือนๆห้องผู้ชายทั่วๆไป มีหนังสือการ์ตูน เกมส์และก็กีต้าร์อยู่ตรงมุมห้อง แต่โดยๆรวมแล้วเรียบร้อยกว่าที่เขาคิด อิๆ  หลังจากเดินสำรวจห้องอีกคนจนพอใจโฟนก็กลับมานั่งโซฟาอีกครั้ง รู้สึกตาปรือๆขึ้นมานิดๆ ทำให้ร่างบางถือวิสาสะนอนลงที่โซฟาก่อนจะหลับไปในที่สุด...พอร์ชกลับมาถึงห้องตอนบ่ายสามกว่าๆก็พบว่าร่างบางกำลังนอนหลับอยู่บนโซฟา พอร์ชยกยิ้มนิดๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดแอบถ่ายอีกคนตอนนอน น่ารัก...เป็นคำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของพอร์ช ไม่ว่าจะยามตื่น ยามหลับ โฟนก็น่ารักมากสำหรับเขาจริงๆ ร่างสูงค่อยๆนั่งยองๆข้างโซฟา มือหนายกขึ้นไปเกลี่ยปอยผมที่หน้าผากขาวอีกคนอย่างเบามือเพราะไม่อยากรบกวนให้อีกคนตื่น ตาคมหลุบต่ำมองไปยังริมฝีปากสีชมพูระเรื่อก่อนที่หัวใจจะเต้นแรงขึ้นมา ให้ตายสิ...เขาจะทำแบบนั้นไม่ได้นะเว้ย เขาต้องหักห้ามใจแต่...คนตรงหน้าแม่งน่ารักเกินไปแล้ว พอร์ชกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างพยายามสะกดกั้นความฟุ้งซ่านของตัวเอง



        "อ๊ะ" โฟนที่ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องตกใจทันทีที่ใบหน้าหล่อของอีกคนอยู่ห่างจากเขาไม่กี่คืบ อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเต้นรัวเจียนจะระเบิดออกมา พอร์ชเองก็เช่นกันเพราะไม่คิดว่าอยู่ๆอีกคนจะตื่น



        "คือเรา..."



        "..." โฟนไม่ได้พูดอะไรแต่ตากลมยังคงหลุบต่ำอย่างเขินๆพลางเหลือบไปเห็นรูปบางอย่างที่โทรศัพท์ของอีกคน



        "พอร์ชแอบถ่ายรูปเราเหรอ?!?" พอร์ชสะดุ้งทันทีที่ถูกจับได้



        "ก็แค่แบบ..."



        "งื้ออออ น่าเกียจ เอามาลบเลยนะ" โฟนว่าพน้อมลุกขึ้นนั่งก่อนจะพยายามแย่งโทรศัพท์ของอีกคน พอร์ชเองก็รีบเอาโทรศัพท์หนีอีกคนทันที ร่างสูงชูจนสุดแขนไม่ให้ร่างบางหยิบถึงแต่โฟนก็พยายามดึงแขนอีกครเพื่อจะเอาโทรศัพท์จนกลายเป็นว่าดึงอีกคนให้โน้มตัวลงมาหาตัวเอง



        "อ๊ะ!" โฟนเบิกตากว้างอย่างตกใจทันทีที่พอร์ชหน้าคว่ำมาทางเขาแต่ดีที่มือหนาจับพนักโซฟาไว้ทัน ไม่เช่นนั้นคงต้องมีฉากคิสซีนเบาๆแบบในละครแน่ๆแต่ถึงจะไม่อย่างนั้นแต่ใบหน้าของทั้งคู่ก็อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ตากลมสบเข้ากับตาคมอย่างเลี่ยงไม่ได้



        "โฟน..." พอร์ชเรียกชื่ออีกคนออกมา



        "...เราชอบโฟนนะ" โฟนหัวใจสั่นรัวอีกครั้งกับคำะดต่อมาของอีกคน ใบหน้าหล่อค่อยๆขยับเข้ามาโฟนเองก็ไม่ได้หลบแต่อย่างใดจน...



แกรก



        "ไอ้พอร์ช!! ไอ้กราฟมันแกล้งกูอ่ะ มันเอา...อ๊ะ โทษๆ ไม่คิดว่าจะขัดจังหวะ ต่อๆได้เลย"



ปัง!

พูดจบเลิฟก็ปิดประตูทันที โฟนกับพอร์ชรีบผละออกจากกันก่อนจะมองกันอย่างเขินๆ ถ้าเมื่อกี้เพื่อนของพอร์ชไม่เข้ามา เขาสองคนคง...งื้อออออ ทางด้านของพอร์ชก็หงุดหงิดเล็กๆที่ถูกขัดจังหวะ ไอ้เพื่อนเชี่ย! เพราะมึงเลย เมื่อกี้เกือบได้จูบโฟนแล้วนะเว้ย!!



          “เอ่อ...เราว่าเราควรจะกลับบ้านได้แล้ว” โฟนเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อนอย่างเขินๆ พอร์ชเองก็เกาท้ายทอยแก้เก้อ



          “อื้มๆ เดี๋ยวเราไปส่งนะ”...รถคันหรูขับมาจอดยังหน้าบ้านของโฟนอย่างทุกวันแต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวันเพราะดันมาถึงพอดีกับรถของที่บ้านโฟนที่กำลังจะเข้าบ้านพอดี



          “สงสัยคุณแม่กลับมาแล้ว” โฟนว่ายิ้มๆเมื่อเห็นรถตรงหน้า



          “คุณแม่ไปไหนมาเหรอ? เราถามได้มั้ย?” พอร์ชถามขึ้นอย่างเกรงๆนิดๆ เขารู้ว่าเขากับอีกคนอยู่ในสถานะไหน จะเรียกกันว่าดูๆกันอยู่ก็ได้แต่ถ้าถามเรื่องของครอบครัวแบบนี้เขาเองก็เกร็งๆเพราะกลัวว่าจะละลาบละล้วงเกินไป



          “ถามได้สิ...คุณแม่ไปทำธุระแถวๆชานเมืองมาน่ะ น่าจะเรื่องที่ดิน” โฟนตอบยิ้มๆ



          “เอ่อ...งั้นเราไปก่อนนะ ถ้าถึงหอแล้วไลน์บอกเราด้วยนะ” พอร์ชพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะมองตามร่างบางที่ลงจากรถไป...พอเข้ามาในบ้านโฟนก็พบว่าผู้เป็นแม่ของเขากำลังนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก สงสัยกำลังรอเขาอยู่แน่ๆ



          “เข้ามาคนเดียวเหรอคะ?” ผู้เป็นแม่ถามขึ้นพร้อมทำท่าชะเง้อหาใครบางคน โฟนเอียงคอทำหน้างงทันที



          “ก็ลูกเขยแม่ไงคะ ไม่พาเข้ามาด้วยเหรอ?” โฟนหน้าแดงทันทีกับคำพูดของผู้เป็นแม่



          “ยะ...ยังไม่ได้คบกันเสียหน่อยครับคุณแม่” ผู้เป็นแม่ยิ้มๆทันทีกับคำพูดของลุกชาย



          “แล้วเมื่อไหร่จะคบล่ะคะ แม่เห็นเทียวรับเทียวส่งลูกแม่อยู่เป็นเดือนละ” โฟนกัดปากอย่างเขินอาย ยิ่งพอนึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้ที่เขากับอีกคนเกือบจะ...งื้อออออ ใบหน้าใสก็ร้อนผ่าวไม่หยุด



          “ก็รอพอร์ชขอคบอยู่ครับ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

งื้อออออออ อินังพอร์ชจะรู้มั้ยว่าโฟนกำลังรออยู่เนี่ย 555555ลุ้นกันอีกนิดนะคะกำลังจะสมหวังแล้ว แต่ใช่ว่าเรื่องราวจะจบนะคะ ยังมีอะไรต่อไปเรื่อยๆ อ้อยกันไปเรื่อยๆ 5555

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 27-01-2017 19:29:33

 :L2: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-01-2017 19:44:51

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-01-2017 21:28:16

เลิฟ เอาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-01-2017 21:35:37

พอร์ชป๊อดจริงๆ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 27-01-2017 22:22:47

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 27-01-2017 22:56:01

ขอผู้ชายให้น้องเลิฟสักคนได้มั้ยคะ
นอกจากความหวานจากน้องโฟนกับพอร์ชแล้ว
อยากเห็นน้องเลิฟมีแฟนกับเค้าบ้าง

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 27-01-2017 23:02:21

เลิฟอ่ะ อีกนิดเขาก็จะจุ๊บกันแล้วอ่ะขัดจังหวะจริง

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-01-2017 03:08:46

เมื่อไหร่จะขอเป็นแฟนสักที ฮ่วย

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-01-2017 09:41:30

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
รับส่งเป็นเดือนแต่ไม่ขอเป็นแฟนสักที :katai4: :katai4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน13 (27/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 28-01-2017 19:29:33

Honey 14

 

วันนี้เป็นวันเสาร์พอร์ชนัดกับโฟนว่าจะมากินข้าวดูหนังด้วยกันและวันนี้เขาก็ต้องใจว่าจะขออีกคนคบ ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยขอใครคบมาก่อนเลยไม่รู้ว่าควรทำยังไง แบบไหนดี ตื่นเต้นไปหมด



ครืดๆ

เสียงสัญญาณเตือนไลน์ของพอร์ชเข้า ร่างสูงที่กำลังแต่งตัวเตรียมออกไปรับอีกคนก็ละมือจากเจลใส่ผมและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านทันที



‘พอร์ช ขอโทษนะ...วันนี้เราไปไม่ได้แล้ว มีธุระด่วนต้องไปต่างจังหวัดกับคุณแม่ น่าจะกลับค่ำๆวันอาทิตย์เลย’ พออ่านจบพอร์ชก็หน้าเศร้าลงไปทันที ตาคมเหลือบไปมองดอกไม้และตุ๊กตาโพนี่ตัวเล็กๆสองสามตัวที่เห็นว่าอีกคนชอบ



‘อ่านแล้วไม่ตอบ โกรธเราเหรอ?’ พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์หมีร้องไห้มา ทำให้พอร์ชรีบกดตอบไปอย่างรวดเร็ว



‘เปล่าๆ ไม่ได้โกรธอะไรเลย ถ้าโฟนมีธุระก็เอาไว้คราวหลังก็ได้ๆ’ แม้ว่าจะตอบไปแบบนั้นแต่ในใจก็ยังคงเศร้าๆอยู่ไม่น้อย พอร์ชกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะปัดผมลงมาจากที่ตอนแรกว่าจะตั้งใจเซตให้มันเป็นทรงแต่เห็นทีว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นเสียแล้วล่ะ



          “ไว้คราวหน้าก็ได้” เสียงทุ้มว่าออกมาพร้อมกับถอนใจออกมาเบาๆ...พอร์ชลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีหลังจากที่เผลอหลับไป เสียงโหวกเหวกโวยวายในห้องทำให้เจ้าของห้องอย่างเขาต้องขมวดคิ้วมุ่นและก็ไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดเดาเมื่อไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสองของเขาแม่งแอบเข้ามาเล่นเกมส์ในห้องเขาอีกแล้ว มาเล่นทั้งๆที่เขานอนอยู่ด้วย สัส!



          “ไม่ออกไปเดทเหรอวะ?” เลิฟที่หันมาเห็นพอร์ชตื่นึ้นมาพอดีเลยถามขึ้น



          “โฟนไม่อยู่เลยไม่ได้ไป” พอร์ชตอบเสียงเรียบๆ



          “ถึงว่าหน้ามึงงี้งออย่างกับปลาทูแม่กลองอ่ะ” เลิฟว่าต่อก่อนจะหัวเราะออกมา กราฟเองก็หัวเราะไม่แพ้กัน



          “ว่าแต่มึงรู้จักปลาทูแม่กลองด้วยเหรอวะไอ้เลิฟ?” เลิฟหน้างอทันทีกับคำพูดของเพื่อน



          “สัส บางทีกูก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นมั้ย” พอร์ชกระตุกยิ้มนิดๆกับบทสนทนาของเพื่อนทั้งคู่ที่ทำให้อารมณ์หมองมัวในใจของเขาดีขึ้นมานิดนึงแต่ย้ำนะ...แค่นิดนึงเท่านั้น ถามว่าทำไมเขาต้องรู้สึกนอยอะไรแบบนี้ด้วย เพราะวันนี้เขาตั้งใจมากจริงๆและได้คิดทบทวนเรื่องนี้มาเกือบสัปดาห์ เขาชอบโฟนและเขาก็พอจะมองออกว่าโฟนคงคิดไม่ต่างกัน เพื่อนของเขาเองก็ชอบโฟน ส่วนเพื่อนของโฟนก็ไม่ได้มีทีท่ากีดกันอะไร เพราะฉะนั้นทางสะดวกทั้งสองฝ่าย ถ้าเขากับโฟนจะคบกันมันคงจะไม่มีปัญหาอะไร อีกทั้งยิ่งตอนนั้นเขาเห็นมีคนเข้ามาจีบโฟน มันก็ยิ่งกระตุ้นเขาว่าเขาต้องรีบได้แล้ว ถ้าไม่อยากให้ใครได้โฟนไป



          “กลับมาเรื่องไอ้พอร์ชต่อๆ...มึงก็ไม่ต้องทำหน้าเศร้าแบบนี้ก็ได้ เอาไว้ขอวันอื่นก็ได้ไง เอาน่ะๆ อย่าเศร้าไปเว้ยเพื่อน ไอ้เลิฟ...กูว่าคืนนี้เราพาไอ้พอร์ชไปปลดปล่อยความเศร้ากันดีกว่าว่ะ?” กราฟว่าก่อนจะหันไปพยักพเยิดกับเลิฟ เลิฟเลิกคิ้วทำหน้างุนงง



          “ที่ไหนวะ?” กราฟกระตุกยิ้มก่อนจะหันไปมองหน้าพอร์ช



          “ร้านเหล้าหลังม.!”...ตลอดทั้งวันโฟนต้องช่วยผู้เป็นแม่ทำธุระเกี่ยวกับเรื่องที่ดินแทนผู้เป็นพ่อที่ไม่สามารถมาด้วยได้ แม้ว่าจะรู้สึกไม่ดีที่ต้องผิดนัดพอร์ชแต่ทำยังไงได้เขาเองก็จำเป็นต้องมากับแม่เหมือนกัน หลังจากที่เสร็จงานของวันนี้โฟนก็กลับมายังที่พัก ร่างบางหยิบโทรศัพท์ที่ตลอดทั้งวันไม่ค่อยได้แตะขึ้นมาเช็คโน่นเช็คนี่แต่กลับว่าไม่มีแจ้งเตือนจากใครบางคนที่เขารอ ใบหน้าหวานง้ำงอทันทีก่อนที่มือบางจะกดเข้าโปรแกรมไลน์ที่หน้าจอแชทของอีกคนก็พบว่าประโยคล่าสุดที่เขาส่งไปตอนบ่ายอีกคนยังไม่ได้อ่าน

 

         “ทำไมไม่อ่านกันนะ” โฟนพึมพำออกมาพร้อมขมวดคิ้วมุ่นอย่างแปลกใจ เพราะปกติพอร์ชจะต้องอ่านแชทและตอบแชทเขาตลอด หรือว่าจะโกรธเขาอยู่จริงๆ พอคิดได้อย่างนั้นร่างบางก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที สองจิตสองใจอยู่ว่าควรโทรหาอีกคนดีหรือเปล่า? แต่ในเมื่อความกระวนกระวายมากมายขนาดนี้ทำให้โฟนตัดสินใจโทรหาอีกคนทันที



          “ฮัล...”



          (“สวัสดีค่ะ”) เสียงจากปลายสายที่รับทำให้โฟนชะงักไปทันที



          (“สวัสดีค่ะ นั่นใครคะ?”) ปลายสายถามกลับมาอีกครั้ง โฟนไม่ตอบแต่กลับรีบกดวางสายทันที เขาไม่กดผิดหรือโทรผิดแต่อย่างใดเพราะเบอร์นี้คือเบอร์ของพอร์ชแน่นอนแต่ทำไม?...อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายเจ็บหน่วงขึ้นมาแปลกๆจนโฟนรู้สึกไม่ดี ไม่ชอบเลย...ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยจริงๆ...ทางด้านของพอร์ชหลังจากที่กลับมาจากห้องน้ำ ปะแป้งดาวคณะคนสวย ที่ตอนนี้กลุ่มของหญิงสาวก็สนิทกับกลุ่มของพอร์ชไม่น้อยยื่นโทรศัพท์ให้ร่างสูง



          “เมื่อกี้มีคนโทรมา กูไม่ได้มองชื่อแต่กดรับไป แต่แม่งเขาไม่พูดอะไรว่ะ” พอร์ชขมวดคิ้วนิดๆก่อนจะรับโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูก่อนจะเบิกตานิดๆที่เห็นว่าสายที่โทรเข้าคือโฟน ว่าแล้วพอร์ชก็รีบโทรกลับทันที...โฟนมองสายที่โทรเข้ามาพร้อมกับใจกระตุก เขาไม่กล้ากดรับเพราะกลัวว่าคนที่โทรกลับมาจะเป็นหญิงสาวคนที่รับสาย เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงจุกแน่นในอกมากกว่านี่เป็นสิบเท่าแต่ในทางกลับกันถ้าคนที่โทรกลับมาเป็นพอร์ช...แต่เพราะตอนนี้เขายังรู้ไม่ดี เพราะฉะนั้นเขายังไม่พร้อมที่จะคุยกับพอร์ช...พอร์ชขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่ร่างบางไม่รับสายของเขา ร่างสูงกดโทรย้ำไปอีกครั้งแต่ปรากฏว่าเหมือนเดิมคือ...โฟนไม่รับสายของเขา พอร์ชถอนหายใจออกมาก่อนจะกดเข้าโปรแกรมไลน์ก่อนจะขมวดคิ้วอีกครั้งที่เขายังไม่ได้อ่านข้อความของอีกคนทั้งๆที่อีกคนส่งมาตั้งแต่บ่าย



          “สัสเอ๊ย” พอร์ชสบถออกมาเบาๆก่อนจะกดอ่านข้อความและส่งไลน์หาอีกคนทันที



‘ทำไมไม่รับสายเรา? รับสายเราหน่อยได้มั้ย?’…วันจันทร์...พอร์ชรู้สึกดีใจมากที่วันนี้มาถึงเพราะตลอดคืนวันเสาร์และวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาไม่สามารถติดต่อโฟนได้เลย ร่างสูงรู้สึกกังวลและร้อนใจไม่น้อย อยากจะไปหาที่บ้านแต่จำได้ว่าอีกคนบอกว่าไปทำธุระกับแม่ที่ต่างจังหวัด หลังจากที่เลิกเรียนในตอนเย็นพอร์ชก็รีบออกจากห้องเรียนกลับไปที่หอเพื่อเอารถและขับมายังตึกคณะทันตะแพทย์ทันที



          “อ๊ะ” โฟนที่พึ่งลงมาจากตึกเรียนก็ชะงักทันทีที่เจอพอร์ชมายืนรออยู่ ร่างบางรู้สึกทำตัวไม่ถูก มินที่เดินมาพร้อมกับโฟนก็สังเกตท่าทางของเพื่อนสนิทจึงถามขึ้น



          “ทะเลาะกันเหรอ?”โฟนหันมามองหน้ามินทันทีก่อนจะส่ายหัวเป็นคำตอบ



          “แล้ว?”



          “เรา...” โฟนอ้ำๆอึ้งๆพร้อมกัดปากพร้อมหลุบสายตาลง



          “ไปคุยกันดีมั้ย? โฟนกลับมาทำหน้างอเหมือนตอนนั้นอีกแล้ว เรา มะปรางและก็แอนนาสังเกตเห็นได้” โฟนค่อยๆเงยหน้าข้นมาแล้วมองไปที่พอร์ชที่กำลังมองมาที่เขาด้วยสายตาเว้าวอน ร่างบางหันไปมองเพื่อนสนิทอีกครั้งมินก็พยักเพยิดหน้า โฟนพยักหน้ารับก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาพอร์ชทันที



          “คุยกันหน่อยนะ” พอร์ชพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่สบายใจ โฟนพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปพร้อมๆกับร่างสูง ก่อนจะทำหน้างุนงงเมื่อเห็นรถคันหรูของอีกคนมาจอดอยู่ที่แถวหน้าคณะของเขา



          “เราตั้งใจจะไปส่งโฟนที่บ้านเหมือนทุกวันแต่ไม่รู้ว่าโฟนจะอยากให้เราไปส่งอยู่มั้ย?” พอร์ชพูดขึ้นเมื่อทั้งคู่เดินมาจนถึงรถของเขา โฟนกัดปากนิดๆก่อนจะพูดออกมาเสียงแผ่ว



          “ขึ้นไปคุยกันบนรถดีกว่า”...บรรยากาศบนรถตกอยู่ในความเงียบ พอร์ชมองไปยังอีกคนด้วยความไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรให้อีกคนโกรธ ทำไมอีกคนถึงได้มีทีท่าหมางเมินกับเขาแบบนี้ แค่ครั้งก่อนเขาก็เจ็บปวดจะแย่และเขาไม่อยากเจ็บปวดแบบนั้นอีกแล้ว



          “โฟนโกรธอะไรเราเหรอ?” พอร์ขถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ



          “เราเปล่าโกรธแต่เรา...” โฟนพูดออกมาก่อนจะชะงักไป พอร์ชมองท่าทางของอีกคนอย่างไม่เข้าใจ



          “แต่โฟนไม่รับสายเรา ไม่ตอบไลน์เรา แถมยังมีท่าทางเมินกันแบบนี้ด้วย เราไม่ชอบเลยอ่ะ มันเจ็บไปหมด” พอร์ชพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด โฟนค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนก่อนจะพบว่าตาคมกำลังมองมาที่เขาด้วยสายตาเจ็บปวดจริงๆ ตากลมสั่นระริกอย่างสะกดกั้นความรู้สึกของตัวเองไม่อยู่



          “พอร์ช...เรา..”



          “หรือโฟนไม่อยากคุยกับเราแล้ว? หรือที่เราเป็นอยู่มันทำให้โฟนอึดอัด” พอร์ชถามออกมาเสียงพร่า ตอนนี้ในหัวของเขามันคิดสะระตะไปหมด ทั้งฟุ้งซ่าน ทั้งว้าวุ่น



          “ไม่ใช่นะๆ ไม่ใช่แบบนั้น อย่าคิดเองเออเองสิ” โฟนว่าหน้างอ



          “แล้วเพราอะไรล่ะ? บอกกันได้มั้ย?” โฟนนิ่งไปสักครู่ก่อนจะตอบออกมา

 

         “เราไม่รู้อ่ะพอร์ช...เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แค่เราได้ยินเสียงผู้หญิงรับสายพอร์ช เรา...เราก็รู้สึกไม่ดี พอร์ชทำอะไร พอร์ชอยู่กับใคร ที่ไหน ยังไง ในหัวของเรามันคิดวุ่นวายไปหมด เจ็บหน่วงไปหมดด้วย เราไม่ได้ตั้งใจจะเมินใส่พอร์ชแต่เรา...เรากำลังไม่เข้าใจตัวเอง ว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่ เรามีสิทธิ์เป็นแบบนี้ใช่มั้ย ในเมื่อเรากับพอร์ช...”



          “เราชอบโฟน” พอร์ชพูดขัดขึ้นมาทันที โฟนชะงักก่อนจะหน้าขึ้นสี



          “เรารู้แล้ว” โฟนว่าเสียงแผ่วพร้อมหลุบตาลงอย่างอายๆ



          “และโฟนก็ชอบเราใช่มั้ย?” โฟนเบิกตากว้างทันทีกับคำพูดของอีกคน ใบหน้าใสขึ้นสียิ่งกว่าเดิม อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นรัวเจียนจะระเบิดออกมา ยิ่งเงยหน้าขึ้นมาตากลมสบเข้ากับตาคมก็ยิ่งทำใหหัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม



          “วันเสาร์ที่ผ่านมาเราตั้งใจขอโฟนคบ เราวางแผนอย่างดี เตรียมตัวอย่างดีแต่โฟนดันไม่ว่างเลยรู้สึกเฟลๆไป วันนั้นเพื่อนมันเห็นเราซึมๆก็เลยพาไปร้านเหล้า เสียงผู้หญิงที่รับสายก็คือปะแป้ง ดาวคณะเราที่โฟนเองก็รู้จัก  เราไม่รู้ว่าโฟนสับสนอะไรแต่สำหรับเราโฟนมีสิทธิ์โกรธ มีสิทธิ์ไม่พอใจ มีสิทธิ์หึงเราได้ตลอดนะ” พอร์ชอธิบายถึงเรื่องราวทั้งหมดให้อีกคนฟังก่อนจะตบท้ายด้วยรอยยิ้มมุมปาก โฟนได้ยินเรื่องราวจากปากอีกคนก็หน้าขึ้นสียิ่งกว่าเดิม ความสับสน ความคิดมากในหัว มลายหายไปทันที



          “ไม่ได้หึงสักหน่อย” โฟนพูดอุบอิบออกมาเบาๆแต่พอร์ชก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน ร่างสูงหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนที่มือหนาจะยื่นมือไปจับมือบางมากุมไว้ โฟนเงยหน้ามองอีกคนอีกครั้งด้วยใบหน้าแดงก่ำ



          “คบกันนะโฟน” โฟนกัดปากอย่างเขินอายก่อนจะค่อยๆพยักหน้ารับ พอร์ชยิ้มกว้างทันทีกับคำตกลงของอีกคน ใบหน้าหล่อค่อยๆยื่นเข้ามาใกล้จนเหลือระยะห่างระหว่างทั้งคู่ไม่ถึงสองคืบ



          “คบกันแล้ว...งั้นเรา....จูบโฟนได้มั้ย?” โฟนเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของอีกคน ก่อนจะพยักหน้ารับอีกครั้ง พอร์ชกระตุกยิ้มก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาจนริมฝีปากแนบชิดกับริมฝีปากของอีกคน



          “อย่ามองแบบนั้นนะ” โฟนว่าอย่างเขินๆหลังจากที่อีกคนถอนจูบแล้วมองมาที่เขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม พอร์ชหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาร่างบางอีกครั้



          “ขอจูบอีกทีนะ” สิ้นเสียงทุ้มริมฝีปากหนาก็ประกบลงมาอีกครั้ง แม้ว่าจะไม่ได้รุกล้ำเข้ามาด้านในเหมือนครั้งแรกแต่สำหรับพอร์ชมันก็หอมหวาน ชวนฝันและชุ่มชื่นหัวใจไม่น้อย ให้ตายสิ...ต่อไปเขาคงได้เสพติดการจูบอีกคนเป็นแน่!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คบกันแล้วววววว เย้ๆๆๆๆ กว่าจะคบกันได้อุปสรรคก็มีพอกรุบกริบแต่หลังคบนี่แหละ หึๆๆ เปล่านะสปอยนะคะ ฝากติดตามด้วยเน้ออออออ

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-01-2017 19:54:45

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 28-01-2017 20:46:38

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 28-01-2017 21:34:26

 :hao6:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-01-2017 22:33:08

 :3123: :3123: :3123: :3123:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 28-01-2017 23:05:57

นี่อิจฉามากบอกเลย  :hao7:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: takkkk ที่ 28-01-2017 23:39:18

 :mew1: :mew2: :mew3: :mew4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-01-2017 00:13:10

เป็นแฟนกันแล้ว~

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-01-2017 01:15:20

เป็นแฟนกันสักที  :mc4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน14 (28/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jang_B2UTY ที่ 30-01-2017 19:44:54

Honey 15

 

วันนี้พอร์ชมีเรียนวิชาทักษะวิชาเดียวกับโฟน ร่างสูงยังคงนั่งโซนหลังห้องเช่นเดิมส่วนร่างบางก็ยังคงนั่งโซนหน้าห้องเช่นเดิมแต่เพราะวันนี้อาจารย์เข้าสอนช้ากว่าปกติทำให้พอร์ชลุกจากที่นั่งและเดินมาหาโฟนทันที



          “อ๊ะ” โฟนชะงักไปทันทีที่เงยหน้าจากหนังสือเรียนขึ้นมาเจอร่างสูงมายืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อทันทีเพราะยังคงขวยเขินในหารมองหน้าอีกคนหลังจากที่เมื่อวานเขากับอีกคน...งื้อออออ แค่คิดก็หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอีกแล้ว



          “เลิกเรียนแล้วไปหาอะไรกินกันนะ” พอร์ชว่าพร้อมมองหน้าอีกคนด้วยรอยยิ้ม โฟนพยักหน้ารับก่อนจะทำท่าไล่ร่างสูงกลับไปนั่งที่เมื่อเพื่อนในกลุ่มเดินเข้ามาในห้องเรียน



          “อายเพื่อนเหรอ?” พอร์ชเลิกคิ้วถามนิดๆ



          “อื้ม...กลัวโดนล้อ” โฟนว่าหน้าแดงๆ พอร์ชยกยิ้มกับท่าทางน่ารักๆของอีกคนก่อนที่มือหนาจะยื่นไปยีหัวอีกคนเบาๆอย่างอ่อนโยน



          “งั้นไปนะ เจอกันหลังหมดคาส” โฟนมองตามแผ่นหลังกว้างยิ้มๆก่อนจะยกมือขึ้นจับบริเวณกลุ่มผมของตัวเองทีอีกคนสัมผัสอย่างเขินๆ งื้อออออ...พอร์ชคนบ้า



          “เดี๋ยวๆๆ เมื่อกี้มันอะไรกัน” มะปรางถามขึ้นทันทีเมื่อเธอเห็นเหตุการณืระหว่างเพื่อนสนิทกับเดือนวิศวะเมื่อครู่เต็มสองตา ไม่ใช่แค่เธอด้วย แอนนาก็เห็น มินเองก็เห็น



          “อะไรเล่า ไม่มีอะไรเสียหน่อย” โฟนว่าอย่างเขินๆ ใบหน้าใสเริ่มขึ้นสีขึ้นมาอีกครั้ง



          “คบกันแล้วเหรอ?” มินถามขึ้นยิ้มๆ โฟนเบิกตากว้างทันทีและท่าทางแบบนี้ของร่างบางก็ทำให้เพื่อนๆรับรู้คำตอบได้อย่างอัตโนมัติทันที



          “จริงดิๆๆ อ้ายๆๆ โฟนของเรามีแฟนแล้วเหรอเนี่ย” มะปรางว่าพร้อมยิ้มแซวโฟนต่างจากแอนนาที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ โฟนเห็นท่าทางของแอนนาก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที



          “แอนนา” โฟนเรียกแอนนา หญิงสาวหันมามองหน้าโฟนก่อนจะพูดออกมา



          “โฟนคบกับพอร์ชแล้วจริงดิ? ความจริงเพื่อนในชมรมเราชอบโฟนน่ะ แล้วแบบ...เราไปตกปากรับคำว่าจะช่วยแต่ไม่คิดว่าโฟนกับพอร์ชจะเป็นแฟนกันแล้ว” แอนนาว่าออกมาตามความจริง โฟนทำหน้างุนงงทันทีเพราะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนพลางจะนึกถึงใครบางคนที่เขาเคยเจออยู่ไม่กี่ครั้งและเจอกันในนามเพื่อนในชมรมของแอนนา



          “แซมงั้นเหรอ?” โฟนถามขึ้น มินกับมะปรางหันมามองหน้าดฟนก่อนจะหันมองหน้าแอนนาทันทีเมื่อแอนนาพยักหน้ารับ



          “เดี๋ยวๆ แซมคือใคร” มะปรางถามขึ้นทันทีด้วยความสงสัย



          “เพื่อนในชมรมเราน่ะ คณะเภสัช” มะปรางเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยิน



          “แซมที่หล่อๆ เป็นนักบาสของคณะเภสัชอ่ะนะ โหหหหหห เด็ดอีกแล้ว งื้ออออ เกิดเป็นโฟนนี่มีแต่ผู้ชายหล่อๆมาชอบอ่ะ ชีวิตดีไปแล้ว” มะปรางว่าอย่างกระเง้ากระงอด ขนาดตำแหน่งดาวคณะทันตะอย่างเธอยังไม่ได้ขนาดโฟนเลยแต่ก็นะอีกคนน่ารักจริงๆ ขนาดเป็นผู้ชายแต่ใบหน้ากลับขาวใส ร่างกายบอบบางน่าทะนุถนอมไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงเลย แถมยังยิ้มหวาน นิสัยดีเป็นกันเองอีกต่างหาก



          “เราขอโทษนะโฟนที่ไม่เคยบอกเรื่องนี้มาก่อน แซมมันไม่ให้เราบอกอ่ะ” แอนนาว่าอย่างรู้สึกผิดพร้อมหันไปขอโทษขอโพยมะปรางกับมินเช่นเดียวกัน



          “ไม่เป็นไรหรอกๆ แต่ตอนนี้เราคบกับพอร์ชแล้ว แซมเขาจะไม่เป็นไรใช่มั้ย?” แม้ว่าจะไม่ได้สนิทกันหรือรู้จักอะไรกันมากมายแต่โฟนก็ยังคงเป็นโฟนที่คอยห่วงความรู้สึกคนอื่นเสมอ



          “อย่าคิดมากน่ะโฟน แค่คนแอบชอบ  อ่อนแอก็แพ้ไปไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอ?” มะปรางว่าอย่างขำๆ โฟนยิ้มๆออกมากับคำพูดของหญิงสาวแต่ในใจก็ยังคงนึกถึงเรื่องที่แอนนาพูดเมื่อครู่ ไม่ใช่ว่าเขาสนใจอีกคนนะแต่เขาเป็นคนที่ไม่ชอบให้ความหวังใคร ถ้ามีโอกาสเจอกันหรือได้คุยกัน เขาคงต้องบอกแซมไปตรงๆแล้วล่ะ...หลังจากที่อาจารย์บอกเลิกคาวพอร์ชก็รีบเก็บหนังสือ(ที่ยังไม่ได้เปิดเรียน)ลงกระเป๋าและลุกจากที่นั่งเดินไปหาอีกคนทันที



          “มาแล้วๆ” มะปรางว่าพร้อมกระแซะไหล่โฟนเบาๆเมื่อเห็นว่าพอร์ชเดินมา



          “กลับกัน” พอร์ชว่าก่อนจะหยิบกระเป๋าของโฟนมาถือไว้



          “เราถือเองได้” โฟนว่าอย่างเขินๆกับการกระทำของอีกคน



          “เรารู้ แต่เราอยากถือให้ไง” พอร์ชว่ายิ้มๆ



          “ไอ้กราฟกระเป๋ากูหนักอ่ะ ถือให้หน่อยได้มั้ย?”



          “คงจะไม่ได้ว่ะ มึงไม่ใช่แฟนกูอ่ะนะ กูถือให้แค่แฟนกูเท่านั้นแหละ” เสียงของเลิฟและกราฟดังขึ้นพร้อมกับทั้งคู่ที่เดินตามพอร์ชมาเพื่อล้อๆเพื่อนสนิท โฟนหน้าขึ้นสีทันทีกับคำพูดล้อเลียนของเพื่อนของอีกฝ่าย



          “สัส แยกย้ายกันกลับดิวะ ตามมาไมเนี่ย” พอร์ชหันไปด่าเพื่อน กราฟกับเลิฟพากันหัวเราะออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไปแต่ก็ไม่วายทิ้งระเบิดคำแซวเอาไว้



          “เฮ้อ เพื่อนหนีไปมีแฟน สงสัยมึงกับกูคงต้องเหงาแน่ๆเลยไอ้เลิฟ ก็แม่งเสือกรักแฟน หลงแฟนขนาดนั้น”



          “อย่าไปสนใจพวกมันเลย แม่งกวนตีน” พอร์ชหันมาพูดกับโฟนยิ้มๆ โฟนพยักหน้ารับแต่ใบหน้าใสก็ยังคงขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขิน ถูกแซวโดยเพื่อนตัวเองไม่พอยังถูกแซวโดยเพื่อนอีกคนอีกด้วย งื้ออออออ



          “เอ่อ...เราไปนะ” โฟนหันไปบอกลาเพื่อนๆก่อนจะเดินออกไปพร้อมพอร์ชทันที...อย่างที่ชักชวนตอนต้นคาบเรียนก่อนที่จะพาโฟนไปส่งที่บ้านร่างสูงก็ขับรถพาอีกคนมาหาของหวานอร่อยๆกินทันที คาเฟ่ที่พอร์ชพาโฟนมาเป็นคาเฟ่แมวที่นอกจากจะมีเครื่องดื่ม ของหวานแล้วยังมีแมวน่ารักๆให้ลูกค้าได้เล่นกับพวกมันอีกด้วย



          “น่ารักจัง” โฟนพูดออกมาทันทีที่เข้ามาในร้าน แมวตัวเล็กๆสองตัวเดินเข้ามาคลอเคลียโฟนและพอร์ชทันทีเพราะพวกมันคุ้นชินกับการอยู่กับมนุษย์ โฟนร้องครางฮืออย่างชอบใจก่อนจะอุ้มเจ้าแมวตัวขาวที่มาคลอเคลียเขาขึ้นมาอุ้ม



          “น่ารักอ่ะพอร์ช อยากเลี้ยงมั่งจัง” โฟนว่าพร้อมอุ้มแมวหันไปทางพอร์ช



          “ที่บ้านไม่อนุญาตไม่ใช่หรือไง?” พอร์ชว่าอย่างขำๆ โฟนพยักหน้ารับพร้อมกับหน้าเศร้าๆนิดๆ



          “ก็จริง แต่อยากเลี้ยงจริงๆนะ” โฟนว่าพร้อมมองหน้าพอร์ชอย่างออดอ้อน พอร์ชเลิกคิ้วนิดๆกับท่าทางของอีกคน



          “ถ้าเลี้ยงที่หอพอร์ช...” โฟนพูดออกมาเสียงแผ่วแต่พอร์ชกลับได้ยินมันอย่างชัดเจนทำให้ทราบสิ่งที่อีกคนกำลังคิดอยู่ในใจทันที



          “เลี้ยงน่ะได้ แต่โฟนต้องมาห้องเราบ่อยๆได้หรือเปล่าล่ะ?” พอร์ชว่าก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก โฟนมองหน้าอีกคนก่อนจะพยักหน้ารับอย่างเขินๆ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าคำว่าไปห้องอีกคนบ่อยๆหมายถึงอะไรแต่ในใจเขามันคิดไปไกลแล้ว



          “งั้นอนุญาต” โฟนยิ้มกว้างทันทีกับคำพูดของร่างสูง



          “งั้นวันเสาร์ไปซื้อแมวกันนะๆ” พอร์ชพยักหน้ารับยิ้มๆ แม้ว่าเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าจะเลี้ยงแมวรอดหรือเปล่าเพราะไม่เคยเลี้ยงสัตว์มาก่อนแต่ก็นะ...แฟนทั้งคนนี่หน่า ไม่ตามใจแฟนจะให้ตามใจใคร จริงมั้ย?...หลังจากที่เพลิดเพลินกับเครื่องดื่ม ขนมหวานและการเล่นกับแมวแล้วพอร์ชก็พาโฟนไปส่งที่บ้าน  โฟนนั่งพูดจ้อเรื่องสายพันธุ์แมวที่อยากได้ตลอดทางแต่กลับไม่ได้ทำให้พอร์ชรำคาญแต่อย่างใดเขาออกจะชอบด้วยซ้ำที่ได้นั่งฟังเสียงของอีกคน



          “แต่ความจริงเลี้ยงแมวไทยก็ดีนะ” โฟนพึมพำออกมาเมื่อรถคันหรูขับมาจอดหน้าบ้านของเขา



          “ทำไมล่ะ?” พอร์ชเลิกคิ้วถาม



          “อืม...เราว่าเปลี่ยนจากซื้อแมว ไปรับลูกแมวตามบ้านสัตว์จรจัดดีมั้ยอ่ะพอร์ช แม้ว่าเราจะอยากเลี้ยงแมวพันธุ์ แต่พอนึกถึงแมวที่หลงมาหลังบ้านวันนั้นก็อดสงสารไม่ได้ว่าป่านนี้อาจจะเป็นแมวจรจัดไปแล้ว” โฟนพูดตามที่ใจคิด แม้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตเขาจะไม่เคยเลี้ยงสัตว์มาก่อนแต่โฟนกลับรู้สึกว่าตัวเองชอบสัตว์และเป็นคนขี้สงสารสัตว์มากๆ อย่างที่มหาวิทยาลัยเขาก็ชอบเอาเศษอาหารไปให้สุนัข มีตอนเปิดเทอมปีหนึ่งใหม่ๆ แมวที่หลังคณะออกลูกเขาก็ซื้อนมไปให้มันแต่ตอนนี้มีคนเอาไปเลี้ยงแล้ว



          “ก็ดีนะ สัตว์พวกนั้นน่าสงสาร ถือว่าได้ให้ชีวิตใหม่พวกมันด้วย”



          “งั้นตามนี้นะ เราไปก่อน บ๊าบบาย” โฟนว่ายิ้มๆอย่างพึงพอใจ



          “เดี๋ยวดิ” โฟนชะงักก่อนจะหันหน้ามามองพอร์ชงงๆ พอร์ชกระตุกยิ้มอ่กนจะเอียงแก้มให้ร่างบาง



          “ไม่หอมลากันหน่อยเหรอ?” โฟนหน้าขึ้นสีทันทีกับคำพูดของอีกคน



          “หะ...หอมลาอะไรเล่า”



          “ไม่ได้เหรอ? เรากับโฟนเป็นแฟนกันแล้วนะ เรื่องแบบ..”



จุ๊บ



          “ไปแล้ว เบื่อคนขี้นอย” หลังจากจุ๊บแก้มอีกคนเสร็จร่างบางก็รีบลงจากรถไปทันที พอร์ชมองตามอีกคนยิ้มๆพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวอย่างมีความสุข ให้ตายสิ...มีความรักมันดีแบบนี้นี่เอง เขาก็พึ่งรู้...วันเสาร์...พอร์ชและดฟนพากันมายังบ้านรับเลี้ยงสัตว์จรจัดที่เขตชานเมือง โฟนศึกษาข้อมูลของที่นี่มาแล้วว่าที่นี่มีทั้งสุนัขและแมวเกือบร้อยชีวิต โฟนได้ติดต่อป้าอ้อผู้เป็นผู้ดูแลที่นี่เอาไว้และประจวบเหมาะพอดีที่มีแมวคลอดลูกใหม่พอดี หึ่งหย่านมแม่ได้สองอาทิตย์



        “สวัสดีครับป้าอ้อ” โฟนและพอร์ชยกมือไหว้หญิงวัยกลางคนผู้เป็นผู้ดูแลสถานที่รับเลี้ยงสัตว์จรจัดแห่งนี้



          “สวัสดีค่ะ น้องโฟนที่ติดต่อมาใช่มั้ยคะ? ป้าดีใจมากเลยนะคะที่มีคนใจดีจะมาขอรับเลี้ยงสัตว์” ป้าอ้อพูดด้วยความซึ้งใจ เพราะในสมัยนี้หายากสำหรับคนที่จะสนใจสัตว์จรจัด ไม่เช่นนั้นคงไม่เห็นสัตว์ถูกทอดทิ้งมากมายในปัจจุบัน



          “โฟนชอบแมวมากเลยครับ ความจริงคิดจะซื้อแต่พอคิดไปคิดมา แทนที่จะซื้อสัตว์ที่กินดีอยู่ดีอยู่แล้ว น่าจะรับสัตว์ที่ยากลำบากไปเลี้ยงดีกว่า” ป้าอ้อมองเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างชื่นชมทันทีก่อนจะพาโฟนและพอร์ชไปยังกรงลูกแมวที่พึ่งคลอดใหม่ ความจริงมี5ตัวแต่ตายไป2ตัว มำให้ตอนนี้เหลือแค่3ตัว



          “ว้าว น่ารักจังเลยครับ” โฟนว่าอย่างชอบใจเมื่อเห็นลูกแมวสีขาว ส้ม สีเทาสามตัวกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ในกรง ในใจก็คิดเลือกไม่ถูกว่าควรรับเลี้ยงตัวไหนดีเพราะก็น่ารักทุกตัว



          “ตัวไหนดีอ่ะพอร์ช น่ารักหมดเลย” โฟนหันไปถามความเห็นร่างสูง พอร์ชทำท่าครุ่นคิดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆกรง เจ้าแมวสีส้มค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะสบตาพอร์ชตาแป๋วทำให้พอร์ชหัวใจกระตุก ให้ตายสิ...ตาแป๋วเหมือนคนข้างๆตัวเขาเลย



          “ตัวนี้มั้ย?” พอร์ชชี้ไปที่เจ้าแมวสีส้มที่กำลังมองมาที่เขา โฟนเดินเข้ามายืนข้างๆพอร์ชก่อนจะมองเจ้าแมวตัวสีส้มเช่นกัน แมวน้อยหันมาสบตาโฟนก่อนจะร้องออกมา



เมี้ยวววว



          “น่ารักจัง อยากไปอยู่กับโฟนมั้ย?”



เมี้ยววววว

เจ้าแมวสีส้มร้องตอบมาอีกครั้ง โฟนยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจทันทีก่อนจะหันไปหาป้าอ้อ



          “โฟนขอรับเลี้ยงตัวนี้นะครับป้าอ้อ”...ตลอดทางที่กลับจากสถานรับเลี้ยงสัตว์จรจัดโฟนก็นั่งมองแมวน้อยในกรงเล็กบนหน้าตักด้วยรอยยิ้มตลอดทาง พอร์ชเองก็มีความสุขที่คนรักมีความสุขก่อนจะถามขึ้น



          “โฟนคิดชื่อให้มันหรือยัง?”



          “อืม...จริงสิ เรายังไม่ได้คิดเลย พอร์ชช่วยคิดหน่อยสิ?” โฟนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะหันมาหาร่างสูง พอร์ชทำท่าครุ่นคิดเช่นกันก่อนจะพูดออกมา



          “ชานมมั้ย? มันตัวสีส้ม อีกอย่างโฟนก็ชอบชานมด้วย”



          “งื้ออออ เอาๆๆ เอาชื่อนี้ๆ น่ารักกกกก ชอบชื่อนี้มั้ยชานม?” โฟนถามแมวน้อยในกรง



เมี้ยวววว

เจ้าแมวน้อยก็ตอบกลับมาอย่างกลับว่ารู้ภาษามนุษย์



          “ถ้าชอบก็ชื่อชานมนะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ชานมมาแล้วววววว จะมาช่วยเพิ่มสีสันหรือมาเป็นตัวยุ่งกันแน่ต้องติดตาม 55555 ยังคงหวานๆกันต่อไปนะคะ

___จางบิวตี้___

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 30-01-2017 20:45:50

น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 30-01-2017 20:46:23

 :L2: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-01-2017 21:30:43

 :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-01-2017 21:33:11

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-01-2017 22:20:34

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-01-2017 23:46:02

เป็นแฟนกันแล้ววววววว

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 31-01-2017 09:00:55

สมาชิกใหม่~

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 01-02-2017 01:56:52

 :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: Honey…รักนี้หวานกว่าน้ำผึ้ง Yaoi (Boy’s Love) 18+ อัพตอน15 (30/01/2560)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 19-02-2017 13:27:07

 :mew1: