งืม........ความไม่มั่นใจ ไม่แน่ใจมันทรมานคนที่รักกันแต่ไม่เปิดใจคุยกันแบบเดียวกับคริษฐ์และเกื้อ
เป็นรูปแบบที่แทบจะตายตัวเลยค่ะป้า
แต่ถ้าดูจากแบ็คกราวนด์ของทั้งคู่ที่เป็นคนเหงา
ยิ่งกับคริษฐ์ที่รู้สึกว่าตัวเองขาดมาตลอด มันเลยไม่แปลกที่จะรู้สึกขาดความมั่นใจได้ขนาดนี้
แต่การกระทำ สำหรับบางคนแล้ว มันก็ไม่พอจริงๆนะคะ
กอดป้าแน่นๆ (พร้อมหงิงๆออดอ้อนว่าคิดถึงภัทรกับคุณเชษฐ์เนียนๆ อิอิ)
นี่ของฝากค่ะ....ลองดูนะคะ
เมื่ออารมณ์ของเราสองบรรลุถึงจุดสิ้นสุดและร่างกายของเราทั้งคู่ผละจากัน (จากกัน)
ถึงแม้ตอนนี้เสื้อตัวบนของผม (เสื้อตัวบน? ถ้าใส่เสื้อหลายตัวน่าจะเป็นเสื้อตัวนอก ถ้าใส่แค่เชิ้ตกับกางเกงก็ไม่น่าเป็นเสื้อตัวบนนะคะ?)
น้ำตาที่ดูเหมือนคุณพยายามจะกลั้นไว้ไหลหลงอาบเต็มหน้า (ไหลลง)
ผมกลับรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าที่โดนกระหน่ำทุบอย่างแรงเมื่อครู่เสียอีก (โดนกระหน่ำทุบแรงอย่างเมื่อครู่ หรือ โดนกระหน่ำทุบอย่างแรงเหมือนเมื่อครู่)
แต่สิ่งที่เดี๊ยนชอบมากกกกกกกกกกกก ก็คือความจริงที่ว่า คุณเพื่อนสาวเขียนด้วยเทคนิค ใช้ผมกับคุณ อันนี้ถ้าให้เดี๊ยนเขียนเองคงออกมาแปลกประหลาด แต่เพื่อนสาวทำได้ดีมากเลยค่ะ ชอบ เหมือนอ่านนิขาย Soul Mountain ของ Gao Xingian เลยเจ้าค่ะ ซูฮกเจ้าค่ะ o13
o18 หวานๆ ตลอดอ่ะ :กอด1:
ไปเม้นท์ในบล็อคมาแล้วนะคะ
แอบทวงนิยายด้วย :laugh:
ตามอ่านงานคุณเบาเบามานึกว่า ตกเรื่องนี้ไปได้อย่างไรไม่ทราบ
มาตามอ่านแล้วก็ยิ้มไปกิบเกื้อและดริษฐ์ อยากมีคืนลอยกระทงแบบนี้บ้างจัง 555+
คบเด็กต้องทำใจ :hao3:
แต่คุณรินลงปีผิดนะ ต้องเป็น 14-04-13 นั่งมองตั้งนานคิดว่าเป็นสงกรานต์ปีที่แล้ว
เข้ามาอ่าน มันของปีนี้นิน่า :laugh: