พิมพ์หน้านี้ - (เรื่องสั้น) Video Diary: บันทึกแห่งความหวัง (จบบริบูรณ์)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Imflector ที่ 24-12-2015 21:20:00
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
ฝากเรื่องสั้นเรื่องใหม่ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ ^_^
เรื่องนี้มีฉากเรทนิดหน่อย ตามอ่านได้ที่นี่นะครับ
https://imflector8.wordpress.com/2015/12/24/video-diary-%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87/
...ถ้าถามว่าผมเชื่อเรื่องพระเจ้าไหม? ผมว่าผมไม่เชื่อนะ ผมเชื่อในความรักของผมมากกว่า...
***
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินเข้าสู่ห้องรูปสี่เหลี่ยมจตุรัส เขาเดินเข้าหาหน้าจอแผงวงจร กดปุ่มสองสามปุ่มส่งผลให้หน้าจอสว่างวาบขึ้น หน้าตาเกลี้ยงเกลาของเขาปรากฎขึ้นบนหน้าจอ เขากดปุ่มอีกสองสามปุ่มก่อนจะเดินหันหลังให้กับหน้าจอแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาขนาดสองคนนั่งที่ตั้งอยู่กลางห้อง
Video Diary #1
"สวัสดีครับ ผม รอน นักบินประจำยาน 906 ขณะนี้ยานยังทำงานเป็นปรกติดีไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้นครับ จะมีก็แต่โซฟาที่ผมนั่งอยู่ตอนนี้เท่านั้นหล่ะครับที่เป็นปัญหา ถ้าผมไม่จับไว้ตัวผมคงลอยจนหลุดออกจากเฟรมกล้องแน่ๆ"
ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม
"รอบข้างผมยังคงมืดสนิทครับ ภารกิจครั้งนี้กินเวลาเพียงไม่กี่วัน การติดตั้งเครื่องวัดรังสีครั้งนี้จะทำโดยหุ่นยนต์ชนิดใหม่หลังจากลงจอดที่ดวงจันทร์ และเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจแล้วผมก็คงทำฝันของผมและแฟนให้เป็นจริงสำเร็จครับ ถ้าอย่างนั้นก็ขอจบวิดีโอเพียงเท่านี้นะครับ สุดท้ายผมขอฝากคำพูดให้แฟนผมนิดหนึ่งนะครับ..."
"รอนรักเจมส์นะ... เดี๋ยวจบภารกิจเราเจอกันนะ... สวัสดีครับ"
ชายหนุ่มโบกมือลาให้กับกล้องพร้อมรอยยิ้มก่อนเดินไปสู่แผงวงจรนั้นอีกครั้งเพื่อกดหยุดอัดวิดีโอ
***
ชายหนุ่มนอนทาดกายที่เตียงห้องโดยสาร เขาลืมตาสู่เบื้องบน หน้าต่างโปร่งใสเผยให้เห็นภาพอวกาศภายนอก สายตาคมทอดตายาวไปตามห้วงอวกาศอันไกลโพ้นเหนือหัวพร้อมๆกับความคิดที่ปล่อยให้ลอยไปตามความกว้างไกลของอวกาศตรงหน้า
***
Video Diary #2
"สวัสดีครับ ผมรอนนะครับ หลังจากอัดวิดีโอเมื่อวานแล้วหัวหน้าผมก็แซวใหญ่เลยครับ ทั้งเรื่องพูดเหมือนหุ่นยนต์ และก็เรื่องที่พูดถึงแฟนผม เขาบอกว่าคงไม่มีใครได้ดูวิดีโอของผมหรอกครับนอกจากพวกเขา เขาเลยอยากให้ผมเล่าเรื่องชีวิตของผมที่น่าสนใจมากกว่านี้ครับ ใช่แล้วครับ... หัวหน้าอยากให้ผมเล่าเรื่องของผมกับแฟนมากกว่า... โอเคครับ อืม... ผมจะเริ่มตรงไหนก่อนดีหล่ะ?..."
"แฟนผมเขาชื่อเจมส์ครับ อย่างที่ทุกคนคิดนั่นแหละครับ แฟนผมเป็นผู้ชายครับ ก่อนหน้านี้หัวหน้ากับพวกเพื่อนร่วมงานผมก็แซวกันใหญ่เหมือนกันทางวิดีโอคอลล์เพราะพวกเขาก็ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกันว่าแฟนผมเป็นผู้ชาย เลยทำให้ผมต้องมานั่งเล่าเรื่องของเราผ่านวิดีโอนี่แหละครับ"
"ผมกับเขารู้จักกันตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วครับ เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ตอนประถม แล้วเขาเนี่ยแหละที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมอยากจะเป็นนักบินอวกาศครับ"
"ตอนเด็กๆเขาเคยพูดไว้ครับว่าเขาอยากรู้ว่าบนดวงจันทร์มีอะไรอาศัยอยู่บ้าง ผมก็จำคำพูดจริงๆไม่ได้หรอกครับ จำได้แค่ว่าตอนที่เขารู้ความจริงว่าดวงจันทร์ไม่มีสิ่งมีชีวิตอะไรบนนั้นเลย เขาก็ร้องไห้จ้ากลางห้องเรียนขณะที่คุณครูกำลังสอนอยู่เลยครับ"
รอนยิ้มขำๆ
"แต่เขาก็ไม่ล้มเลิกความฝันที่จะบินไปดวงจันทร์นะครับ เขาหน่ะเป็นคนมุ่งมั่นสุดๆเลยหล่ะครับ ทั้งที่ตัวกระเปี๊ยกเดียวแท้ๆ ผมคิดว่าผมคงได้ความกระตือรือล้นเรื่องนี้มาจากเขาด้วยหล่ะมังครับ"
"หลังจากนั้นพวกผมก็พยายามเรียนเพื่อที่จะตามความฝันการเป็นนักบินอวกาศให้ได้มาโดยตลอดเลยครับ ทั้งที่พวกเราแทบไม่มีความรู้เกี่ยวกับด้านนี้เลยแท้ๆ แต่ก็ยังดีที่มีคนคอยช่วยเหลือและแนะแนวทางให้จนทำให้พวกเราเข้าใกล้การเป็นนักบินอวกาศขึ้นมาจริงๆครับ"
"แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขาไม่รู้นะครับ จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้อยากจะเรียนด้านนี้อะไรมากมายขนาดนั้นหรอกครับ แค่ผมไม่รู้จะเรียนอะไรเท่านั้นเอง แต่มันก็ไม่เลวนักหรอกครับ ก็เพราะเรื่องนี้แหละที่ทำให้พวกเราสนิทกันมากกว่าตอนเด็กๆครับ"
"จู่ๆผมก็รู้สึกตัวขึ้นมาครับว่าผมชอบเขามากกว่าเพื่อนธรรมดา แต่ผมก็บรรยายไม่ถูกหรอกครับว่าทำไมหรือเพราะอะไร เหมือนกับว่าจู่ๆผมก็รู้สึกตัวขึ้นมาเองครับ แต่ผมก็ไม่ได้บอกเขาไปครับ ผมรู้ตัวตั้งแต่ตอนมัธยมเลยนะครับ แต่กว่าจะได้พูดความในใจออกไปก็ตอนเกือบมหาวิทยาลัยเลยครับ ที่ผมไม่พูดออกไป ก็เพราะผมกลัวเสียเพื่อนไปครับ..."
"ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมก็ขอจบวิดีโอเพียงแค่นี้นะครับ ผมก็ไม่รู้จะเล่าอะไรอีกเหมือนกัน ไว้ครั้งหน้าผมจะเล่าเรื่องตอนที่ผมสารภาพรักให้เขาฟังแทนแล้วกันนะครับ"
ชายหนุ่มยิ้มกว้างก่อนยกเมื่อขึ้นเพื่อลากล้อง
"อ้อ! ผมลืมพูดไป... รอนรักเจมส์นะครับ ไว้เจอกันครับ"
ชายหนุ่มยกมือขึ้นโบกให้กล้องอีกครั้งด้วยใบหน้าขึ้นสี
***
ชายหนุ่มนึกถึงสัมผัสที่เคยได้รู้สึกเมื่อตอนที่เขาได้อยู่กับคนรัก แม้ว่าขณะนี้ร่างกายของพวกเขาจะไกลกันก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกคิดถึงของชายหนุ่มลดลงได้เลย
ภารกิจนี้กินเวลาในการเดินทางไปเพียงไม่กี่วันเท่านั้น แต่มันกลับช่างยาวนานยิ่งนักในความรู้สึกของรอน เขาได้แต่ภาวนาให้ภารกิจในครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดี
***
Video Diary #3
"สวัสดีครับ เมื่อวานผมโดนหัวหน้าว่าอีกแล้วครับ"
ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังขณะนั่งบนโซฟา เขาเอามือตีหัวเบาๆเป็นเชิงตำหนิตัวเองใส่กล้องทั้งรอยยิ้ม
"เขาบอกว่า นี่ผมจะไปเล่าเรื่องให้ใครฟังกันเนี่ย เขาคิดว่าผมเหมือนคนทำวิดีโอแชร์หน้า Youtube มากกว่า"
"เขาบอกว่าเขาอยากฟังอะไรที่มันดูมีความจริงใจมากกว่านี้ครับ บอกว่าอยากให้ผมพูดกับกล้องเหมือนกับผมคุยอยู่กับเจมส์ เขาอยากให้วิดีโอดูสนุกมากกว่านี้ เฮ้อ... โอเคครับ"
ชายหนุ่มถอนหายใจเสียงยาว มือสองข้างวางประสานกันบนตัก สายตาคมดูอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อยก่อนค่อยๆยกหน้าขึ้นมากล้องเบื้องหน้า
"สวัสดีเจมส์... นี่รอนเองนะ เป็นอย่างไรบ้างสบายดีไหม?..."
"รอนคิดถึงเจมสนะ รู้สึกเหมือนไม่ได้เจอนายมานานมาก รอนอยากทำภารกิจให้เสร็จไวๆจะได้เจอเจมส์สักที..."
"รอนหน่ะ... คิดถึงเจมส์มากจริงๆนะเจมส์รู้ไหม? รอนรู้ว่าเมื่อจบภารกิจเราคงได้เจอกัน แต่บางทีรอนก็ไม่มั่นใจนะว่าเจมส์จะยังรอรอนอยู่ไหม?"
"แต่รอนเชื่อนะว่าเจมส์จะรักษาสัญญาที่ให้ไว้ ตอนนี้อีกไม่กี่วันรอนก็จะไปถึงดวงจันทร์แล้วนะ ถึงแม้เจมส์จะไม่ได้มาด้วยกัน แต่รอนก็ดีใจนะที่จะทำให้ฝันของพวกเราเป็นจริง"
"วันนี้แม่ของเจมส์วิดีโอคอลล์มาหาเราด้วยนะ แม่ยังอวยพรให้เราเดินทางปลอดภัยอยู่เลย แม่ยังถามถึงของฝากด้วย แต่ที่นี่มันดวงจันทร์ไง เราจะเอาอะไรกลับไปฝากเขาได้หล่ะ"
รอนยิ้มน้อยๆบนมุมปากพร้อมทั้งสายตาอ่อนโยน
"พ่อของเจมส์ก็พูดด้วยนะว่าเดินทางปลอดภัย หายากมากเลยนะที่พ่อจะไม่ดุเราหน่ะ นายจำตอนที่เราไปบ้านนายครั้งแรกได้ไหม? ตอนช่วงมัธยมหน่ะ? เหมือนพ่อไม่ค่อยชอบรอนเลย... แต่ตอนนี้เขาก็คุยกับรอนปกติ เราดีใจมากเลยนะ นายชอบบอกว่าเขาไม่ดุ แต่ทำไมรอนถึงกลัวเขาทุกทีก็ไม่รู้"
"หลายคนก็ติดต่อเข้ามาหาเรานะ ทั้งเพื่อนๆพี่ๆ จะมีก็แต่นายนั่นแหละที่ไม่ติดต่อเราเลยตั้งแต่ตอนนั้น เราก็เหงาเหมือนกันนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก เรารู้ว่านายก็คงคิดถึงเราเหมือนกัน"
"อยู่บนนี้ก็ไม่มีอะไรทำมากหรอก แต่เชื่อไหมว่าบนยานนี้หน่ะมีขนมอะไรให้เรากิน ใช่... ไอศครีมช็อคโกแลต... ที่เจมส์ชอบไง อาหารอย่างอื่นหน่ะแทบจะไม่มีแต่กลับมีไอศครีมช็อคโกแลตอย่างกับเตรียมไว้ให้นายแหน่ะ เรานี่คิดถึงหน้านายตอนกินมันเลยนะ จำตอนนั้นได้ไหม? ที่เจมส์กินไอศครีมจนปวดท้องหน่ะ? นายนี่มันซื่อบื้อจริงๆเลย..."
"เอาหล่ะ! ถ้าอย่างนั้นวันนี้พอแค่นี้ดีกว่า แล้วค่อยคุยกันตอนจบภารกิจนะ..."
ชายหนุ่มหน้าขึ้นสีเล็กน้อยก่อนกล่าวลา
"...รอนรักเจมส์นะ... แล้วเจอกัน"
ชายหนุ่มพูดก่อนเดินไปปิดเครื่องอัดวิดีโอที่แผงวงจรข้างหน้า เขาไม่ได้โบกมือลาให้กล้องเฉกเช่นทุกครั้ง แต่เขากลับเดินกลับมานั่งฟุบหน้าลงบนฝ่ามือที่โซฟาตัวเดิมแทน
***
-
Video Diary #4
"สวัสดีครับ ผมรอนนะครับ เมื่อวานผมโดนหัวหน้าชมด้วยนะครับเรื่องวิดีโอ เขาบอกว่าเขาไม่เคยเห็นผมในมุมนี้มาก่อนเลย เขาบอกว่าปกติจะเห็นแต่ผมนั่งเงียบไม่ค่อยพูดเรื่องของตัวเอง ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผมพูดเรื่องของตัวเองออกมาได้ แต่ก็จริงของเขานะครับ เพราะผมก็แทบจะไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังมาก่อนเลย ผมคิดว่าคงมีแต่เวลานี้เท่านั้นหล่ะครับที่ผมกล้าเล่าเรื่องพวกนี้ออกมาให้ทุกคนฟัง"
"สถานการณ์วันนี้บนยานก็ยังคงเป็นปกติครับ จะมีก็แต่เครื่องทำความเย็นที่เกิดรวนนิดหน่อย แต่ก็ควบคุมได้ครับ แม้ว่ามันจะหนาวนิดหน่อยก็ตาม มือผมนี่เย็นไปหมดเลย ผมเลยยิ่งคิดถึงเจมส์มากกว่าเดิมเลยเนี่ย"
รอนพูดก่อนนึกถึงวันที่เขาจับมือเจมส์ครั้งแรก ตอนนั้นมันก็หนาวแบบนี้ รอนเห็นเจมส์มือสั่นเลยเอามือของเจมส์มาจับไว้ คนรอบข้างก็มองกันใหญ่ เขานึกแล้วก็ได้แต่หัวเราะและมีความสุขกับเรื่องที่ผ่านมา
"และอีกอย่าง...หัวหน้าเขายังบอกอีกนะครับว่าผมดูเศร้าแปลกๆในวิดีโออันก่อน เขาบอกว่าผมพูดอย่างกับพ่อแม่ผมเสียแล้วอย่างนั้นแหล่ะ"
ชายหนุ่มยกยิ้ม รอนยังคงยิ้มเบาๆสายตาหลุบลงต่ำ
"ผมรู้ครับว่าที่เขาพูดเพราะเขาไม่รู้ว่าพ่อแม่ของผมเสียชีวิตหมดแล้วจริงๆ แต่ผมก็ไม่ได้ติดใจอะไรนะครับ ความจริงตอนพ่อแม่ผมเสียนั้นเจมส์น่าจะเป็นคนที่ร้องไห้หนักกว่าผมด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เขาก็เคยเจอพ่อแม่ผมแค่ไม่กี่ครั้งแท้ๆ แต่งานศพของพ่อแม่ผม เขากลับเป็นคนที่ร้องไห้หนักกว่าผมซะอีก"
ชายหนุ่มยิ้มกว้างอีกครั้ง
"ผมยังติดค้างเรื่องที่ผมสารภาพรักให้เจมส์ฟังอยู่ใช่ไหมครับ? เอาหล่ะ...เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังตอนนี้แล้วกันนะครับ"
"วันนั้นหลังจากเลิกเรียนแล้ว ผมก็ชวนเจมส์ไปท้องฟ้าจำลองครับ รายนั้นหน่ะชอบอะไรที่เกี่ยวกับอวกาศอยู่แล้วครับ พอผมชวนเขาก็แทบจะเป็นคนลากผมไปเองเลยหล่ะครับ"
"ณ ตอนนั้นที่เรากำลังดูดวงดาวกันอยู่ท่ามกลางความมืด จู่ๆผมก็เกิดความรู้สึกที่บอกไม่ถูกครับ ตอนนั้นผมรู้แค่ว่าผมต้องบอกเจมส์ให้เขารับรู้ให้ได้ ไม่ว่าเขาจะเกลียดหรือปฏิเสธผมก็ไม่กลัวครับ คุณน่าจะพอเข้าใจนะครับ ความรู้สึกที่เก็บมาตั้งแต่ตอนเด็กจนใกล้จบมหาวิทยาลัยมันจะท่วมท้นแค่ไหน"
"พอผมนึกถึงตอนที่อยู่ด้วยกันมาตลอด ตอนที่เขาเล่าเรื่องความฝันให้ผมฟัง ตอนที่เขาปลอบใจผมเวลาที่ผมเศร้า ตอนที่เขานอนข้างๆผม ตอนที่ทะเลาะกันเพราะเขาปล่อยให้ผู้ชายแปลกหน้าลากกลับมาห้องตอนเมา และตอนนั้นแหล่ะครับที่... ตอนที่ผมรู้ตัวว่าผมรักเขา..."
"ผมจึงตัดสินใจพูดออกไปครับ ผมเห็นเลยครับว่าหน้าเจมส์แดงมากทั้งๆที่รอบข้างมืดสนิท เขาพยักหน้าตอบรับผมเบาๆ ผมจึงเอื้อมมือไปจับมือเขาเอาไว้"
รอนหน้าแดงขึ้นหลังจากพูด
"แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็อยู่ในสถานะเป็นแฟนกันมาโดยตลอดครับ ผ่านทั้งจูบครั้งแรก กอดกันครั้งแรก และอะไรอีกหลายๆอย่างเลยครับ"
"พวกเราก็คบกันมาเรื่อยๆพร้อมๆกับทำความฝันของพวกเราที่อยากจะมาเหยียบดวงจันทร์ด้วยกันให้เป็นจริง"
"เราก็พยายามทำตามความฝันสุดความสามารถครับ จนเราสองคนได้รับเลือกให้เป็นผู้รอประจำการเพื่อออกบินกับยาน 906 นี้ครับ พวกเราต้องรออีกเกือบปีเพื่อให้โครงการนี้แล้วเสร็จ"
"เรื่องมันก็ดีมาโดยตลอดจนเมื่อปีก่อนครับ... ที่พวกเราสองคนเกิดอุบัติเหตุ..."
หน้าจอที่แผงควบคุมดูเหมือนมีปัญหาอะไรบางอย่างทำให้ภาพของรอนที่อยู่บนจอสั่นไหวขึ้น
"ผมคิดว่า... เราคงเจอปัญหาในเรื่องการส่งสัญญานนะครับ... เราคงเข้าใกล้ดวงจันทร์มากแล้ว ถ้าอย่างนั้นผมขอจบวิดีโอเพียงเท่านี้ก่อนนะครับ แล้วผมจะติดต่อหาศูนย์บังคับการอีกครั้งครับ..."
"แล้วก็... รอน... รักเจมส์มากนะครับ... แล้วพวกเรา... เจอกันนะครับ..."
รอนพูดก่อนลุกขึ้นปิดวิดีโอ ชายหนุ่มล้มตัวลงนั่งบนโซฟาก่อนหงายหน้าขึ้นมองเพดานโปร่งใสเบื้องบนที่ฉายให้เห็นห้วงอวกาศอันเปล่าเปลี่ยว
"เรามองเห็นดวงจันทร์แล้วนะเจมส์... รอเราก่อนนะ..."
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ
***
ชายหนุ่มนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาประสบอุบัติเหตุเมื่อปีก่อน รถของเขาเข้าประสานงากับรถอีกคันจนทำให้รถของเขาเสียหลักคว่ำ เขาและคนที่นั่งมาด้วยถูกกระชากออกมาข้างนอกรถเพราะแรงเหวี่ยงนั้น ถึงแม้เรื่องนี้จะผ่านมาแล้ว แต่ส่วนลึกในใจของเขาก็ยังจดจำเรื่องครั้งนั้นได้ดี
***
Video Diary #5
"สวัสดีครับ ผมรอน นักบินประจำยาน 906 ในภารกิจติดตั้งเครื่องวัดรังสีด้วยหุ่นยนต์ครับ วิดีโอครั้งที่แล้วเกิดมีปัญหาเรื่องการรับสัญญานทำให้ช่วงท้ายเลยต้องเร่งให้จบก่อนครับ"
"วิดีโอครั้งที่แล้วน่าจะเป็นวิดีโอครั้งสุดท้ายที่สามารถส่งสัญญาณกลับไปที่สถานีได้ครับ ณ เวลานี้ ยาน 906 คงทำได้เพียงแค่รับสัญญาณเท่านั้น แต่คงไม่สามารถส่งสัญญาณกลับไปได้ครับ วิดีโอครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะบันทึกเอาไว้ ทุกคนคงจะได้เห็นเมื่อผมส่งยานกลับสู่โลกด้วยระบบเดินเครื่องอัตโนมัติ"
"หลังจากที่ผมส่งวิดีโอครั้งสุดท้ายกลับไป ผมก็ได้รับการติดต่อกลับมาหลายครั้งครับ โดยเฉพาะจากหัวหน้าของผม ที่มีคำถามเกิดขึ้นมากมาย... เดี๋ยวผมจะไล่ตอบทีละคำถามไปนะครับ..."
"ใช่แล้วครับ เจมส์ คือนักบินประจำการยาน 906 ร่วมกันกับผม..."
"...นักบินที่เสียชีวิตจากการประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมๆกับผมครับ..."
"น่าแปลกนะครับที่ผมกลับรอดมาได้โดยที่มีเพียงแผลขีดข่วนเล็กน้อยเท่านั้นในขณะที่เขาได้แต่หายใจรวยรินอยู่ข้างๆกายผม..."
"บอกก่อนนะครับว่า ผมไม่รู้สึกอาฆาตอะไรกับคนขับรถคันนั้นหรอกครับ เพราะเรื่องแบบนี้ คงไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น แต่ถ้าผมจะโกรธ... ผมคงโกรธพระเจ้าที่ทำให้เจมส์ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้มากกว่าครับ..."
"เจมส์ที่หายใจแผ่วอยู่ในอ้อมกอดของผมนั้น... ยังคงยิ้มให้ผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเหมือนที่ผมเห็นมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก เขายังคงฉีกยิ้มกว้างให้ผมแม้ว่าเขาจะตัวชุ่มโชกไปด้วยเลือดทั้งร่างก็ตาม..."
"เขายังพูดไว้ในวินาทีสุดท้ายของชีวิตเขาด้วยนะครับ..."
...รอน... ทำฝันของนายให้เป็นจริงนะ... เราคงต้องไปรอนายที่นั่นก่อนแล้วหล่ะ...
ชายหนุ่มนึกภาพในวันนั้น ดวงตาคมคล้ายจะมีของเหลวใสๆฉาบเคลือบอยู่ขณะพูด
"และนั่นก็เป็นคำสัญญาสุดท้ายที่ผมได้ให้ไว้กับเขาครับ..."
คำพูดของเขานั้นยังคงถูกเลนส์สีดำขลับของกล้องที่ยังคงเก็บภาพวิดีโอของเขาไว้จวบจนวินาทีที่ชายหนุ่มโผตัวออกจากห้องไป
**********
ชายหนุ่มตัวสูงอยู่ในชุดนักบินอวกาศพร้อมกับหุ่นยนต์ติดตั้งเครื่องวัดรังสีที่เดินตามหลังเขามาโดยตลอด ชายหนุ่มเหม่อมองไปยังบริเวณโดยรอบยานผ่านหน้าต่างกระจกบานใส สายตาของคนตัวสูงมองออกไปภายนอกอย่างเหม่อลอยพร้อมกับมุ่งมั่นไปพร้อมๆกัน
"นี่ไงเจมส์... ดวงจันทร์ของนายหน่ะ... มันไม่มีสิ่งมีชีวิตอะไรเลยนะ..."
เขากล่าวออกมาเบาๆ หุ่นยนต์ข้างกายเขาคล้ายจะมองออกไปข้างนอกยานพร้อมๆกับเขาเช่นเดียวกัน
ประตูของยาน 906 ค่อยเปิดออกช้าๆ หุ่นยนต์ติดตั้งเครื่องวัดรังสีค่อยๆเคลื่อนๆตัวช้าๆลงสู่พื้นผิวดวงจันทร์ก่อนจะทำหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์แบบ มันค่อยๆเคลื่อนตัวไปสู่พิกัดที่ถูกตั้งค่าไว้และทำงานของมันไปตามคำสั่งอย่างไม่ผิดพลาด
รอนค่อยๆเคลื่อนตัวลงสู่พื้นผิวดวงจันทร์ตามเจ้าหุ่นยนต์ไป เขาใช้เท้าสัมผัสดวงจันทร์ทีละข้างด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ
"นี่สินะ... ความเวิ้งว้าง... อันแสนงดงามที่พูดถึงหน่ะ..."
เขาพูดกับตัวเองเบาๆในชุดนักบินอวกาศ
เขาคล้อยหลังก่อนกดปุ่มปิดยานช้าๆ ประตูของยานค่อยๆเลื่อนตัวปิดลงตามคำสั่ง หลังจากนั้นไม่นานยาน 906 ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากดวงจันทร์ไป แสงสีขาวพวยพุ่งออกจากข้างใต้ยานเบาๆ ยาน 906 เคลื่อนตัวออกห่างจากดวงจันทร์ออกไปเรื่อยๆจนลับสายตา
ชายหนุ่มมองยานลำนั้นเคลื่อนตัวห่างออกไปจนสุดสายตา ดวงตาของเขาเหม่อมองมันเพื่อยืนยันว่าโปรแกรมควบคุมยานอัตโนมัติยังคงทำงานของมันได้เป็นอย่างดี รอนละสายตาจากยาน 906 ก่อนเบือนหน้าเข้าสู่พื้นผิวของดวงจันทร์
...เรารักษาสัญญาแล้วนะเจมส์... แล้วนายหล่ะ...
ชายหนุ่มซึมซับบรรยากาศของดวงจันทร์ ดาวซึ่งเป็นบริวารของโลกด้วยความอิ่มเอมใจ
...เจมส์... เราคิดถึงนายนะ... เราทำตามสัญญาแล้วนะ... ความฝันของพวกเรา... เป็นจริงแล้วนะ... เจมส์...
รอนก้มหน้าลงยิ้ม น้ำตาของเขาหลั่งไหลราวกับมันถูกกักเก็บเอาไว้เพื่อให้คู่ควรกับผืนดินที่กว้างไกลสุดสายตาของดาวดวงนี้
...มาช้าจัง...
รอนค่อยๆเงยหน้าขึ้นช้าๆตามเสียงเพรียกหาที่ได้ยิน
...ชายหนุ่มยิ้มกว้างก่อนค่อยๆโผเข้าหาท้องฟ้าของห้วงอวกาศอันกว้างไกลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด...
Finn.
Link ของเรื่องสั้นอื่นๆ:
(เรื่องสั้น) Chain: พันธนาการ... (จบบริบูรณ์)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45384.new;topicseen#new
(เรื่องสั้น : Re-post ) Me ,You and Us: ผม เขา และเราคืนนั้น (จบบริบูรณ์)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50929.0