-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม, ติดเรท x, ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่ง แม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert Qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
▲▼กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่▼▲ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
-
♥♡ Boyfriend for Rent !?! ♡♥
เพราะความปากพล่อยของตัวเอง...
เพราะโชคชะตาฟ้าลิขิต...
เพราะความผิดที่สั่งสมมาแต่หนหลัง...
เอาเป็นว่า...จะเพราะอะไรก็ช่างหัวมันก่อนเถอะ เพราะปัญหามันอยู่ตรงหน้าผมนี่...
มันช่างเป็นปัญหาที่ใหญ่เหลือเกิน แถมใหญ่อย่างเดียวไม่พอ...
แม่งเสือกหล่ออีก!!
“นายเช่าฉันมาแล้ว นายต้องรับผิดชอบ”
รับผิดชอบ? รับผิดชอบห่าเหวอะไรกันล่ะ อย่ามาล้อเล่นนะเว้ย
“มันเป็นความผิดพลาด นายน่าจะรู้ว่า...”
“นายต้องรับผิดชอบ”
โอ๊ย...มึงจะทำหน้าเหมือนกูทำมึงท้องเพื่อ??
“นายก็เห็นว่าฉันเป็นผู้ชาย เอาเป็นว่า...”
“ไม่เป็นไร ฉันชอบผู้ชายพอๆกับที่ชอบผู้หญิง”
ห๊ะ !?! มึงอย่ามาล้อกูเล่นน่ะ กูชอบผู้หญิงอย่างเดียวนะโว้ย กูไม่ได้เป็นเสือไบฯนะครับ
“ฉันว่าเราน่าจะเจรจากันได้นะ” ไม้นวมน่าจะเวิร์คที่สุด เพราะว่า...ตัวแม่งใหญ่กว่าผมอีกครับ
“เจรจาอะไร? นายเช่าฉันมาเป็นแฟนก็รับผิดชอบสิ”
แม่ง!! ทำไมมันถึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องวะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะเท้าความนะครับ
แล้วจะเห็นว่าชีวิตผมมันน่าสงสารแค่ไหนกัน...
.
.
เดือนหน้าจะมีงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยม เพื่อนผมโทรศัพท์มานัดแนะกันดิบดี เพราะต่างคนต่างอยู่กันคนละมหาวิทยาลัย มีอยู่แค่คนเดียวที่สอบติดที่เดียวกับผม แต่คนละคณะ...
บทสนทนาของพวกผมที่ประชุมสายกันห้าคนคือ...
“พวกมึงทุกคนต้องพาแฟนมาด้วยนะ ใครไม่มีหรือไม่พามา จ่ายพวกกูคนละสองพัน” ตัวต้นเรื่องมันก่อหวอด ความคิดมันโคตรจัญไร
“ทำไม?” ผมถามเสียงเบา
“มึงมีปัญหาเหรอ หรือมึงยังโสด” หมาซักตัวมันถามผมกวนๆ
ลูกผู้ชาย ฆ่าได้หยามไม่ได้ ถึงแม้จะผิดประเด็นไปหน่อย...
“ใครบอกมึง กูมีแฟนแล้วเว้ย” ผมเถียงเสียงดัง แต่เรื่องจริงคือ...กูยังโสดและซิงครับ!!
“มันมีแล้วจริงเหรอวะต้าร์” มันถามเพื่อนคนที่เรียนที่เดียวกับผม
“หึๆ กูไม่รู้หว่ะ กูอยู่คนละคณะกับมัน”
ถึงไอ้ต้าร์จะตอบว่าไม่รู้ แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้ว...มันต้องแอบหัวเราะเยาะผมอยู่แน่ๆ
“เอาเป็นว่า...ถ้ามึงมีก็จงพามาซะ ถ้าไม่มีหรือไม่พามา มึงก็แค่จ่ายพวกกูมาคนละสองพัน คูณสี่ก็แปดพันเอง”
“กูมีแล้วเหอะ พวกมึงรอดูนะ...”
ฟังดูแล้วมันโคตรไร้สาระเลย ความจริงผมน่าจะยอมจ่ายแปดพัน แต่...มันยังมีข้อตกลงมากกว่านั้นอีกครับ
“นอกจากจ่ายแปดพันแล้ว ต้องจูบปากบิวด้วย”
บิว??...บิวคืออะไร บิวคือเพื่อนสมัยมัธยม ที่อดีตมันชื่อบิว แต่ปัจจุบันมันชื่อ...
‘อีบิวตี้’ !!
กระเทยหุ่นนักบอลที่ชอบไล่กอดจูบพวกผมตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียน ฝันร้ายของพวกผมดีๆนี่เอง
และนี่...เลยเป็นที่มาของปฏิบัติการ ‘ตามล่าหาแฟนแบบกระทันหัน’
แต่ผมยังงงอยู่เลยนะ...
ผมจะเช่าแฟนผู้หญิง แล้วทำไมมันถึงมาเป็นผู้ชายฟะ??
มันต้องมีอะไรผิดพลาด !!
.
.
หลังจากปากพล่อยบอกเพื่อนว่าผมมีแฟนแล้ว ผมก็ต้องมานั่งเครียด ก่อนจะนึกไอเดียดีๆออก อาเจ๊...พี่สาวผมเป็นนางแบบ น่าจะมีเพื่อนสาวสวยๆน่ารักๆอยู่บ้าง จะลองขอยืมมาควงซักคนละกัน พอคิดได้ผมก็กดโทรศัพท์หาอาเจ๊ที่กำลังถ่ายแบบอยู่ที่ปารีสทันที
//ฮัลโหล...// ปลายสายตอบกลับมาด้วยความงัวเงีย เพราะโดนผมโทรไปปลุก
“เจ๊...นี่ผมเองนะ คือว่า...”
//แกกล้าดียังไงถึงโทรมาปลุกฉันยะ!!//
อย่าบอกใครนะครับ ว่านางแบบดาวรุ่งพุ่งแรงเขาโคตรขี้เซา แถมยังชอบเห็นผมเป็นลูกไล่อยู่ตลอด นี่แหล่ะ...พี่สาวคนเดียวของผม
//โทรมาปลุกฉัน แล้วแกยังจะเงียบอีกนะ พูดธุระของแกมา ก่อนที่พี่สาวจะโมโห//
“เจ๊...เดือนหน้ามันจะมีงานเลี้ยงรุ่น”
//แล้วแกจะบอกฉันทำไม โรงเรียนแกก็มีงานเลี้ยงรุ่นทุกปีไม่ใช่เหรอ//
“ก็ใช่แหล่ะ แต่คราวนี้มันไม่เหมือนทุกปี”
//ทำไม คราวนี้ธีมงานเขาบังคับให้แกนุ่งกระโปรงเหรอไง//
พี่สาวผมจะปากคอเราะร้ายไปไหนฟะ นี่น้องชายกำลังเดือดร้อนอยู่นะเฟ้ย
“ไม่ใช่เว้ยเจ๊ แต่ผมบอกเพื่อนไปว่ามีแฟนแล้ว พวกมันเลยบังคับให้ผมพาแฟนไปด้วย ถ้าผมไม่พาไป จะต้องจ่ายพวกมันคนละสองพัน แล้ว...”
//โอ๊ย!! ธุระของแกยิ่งใหญ่มาก เดี๋ยวฉันโอนเข้าบัญชีให้แกสองพันเลย//
“มันไม่ใช่แค่นั้นนะเจ๊ พวกมันจะบังคับให้ผมไปจูบกับกระเทยด้วย!!!” คราวนี้ผมตะโกนใส่โทรศัพท์เสียงดังเลย
ปลายสายเงียบไปนาน จนผมตกใจนิดๆ หรือว่าพี่สาวผมจะช็อคเหมือนผม แต่...ผมน่าจะรู้จักพี่สาวตัวเองดีกว่านี้ เพราะหลังจากเงียบอยู่ไม่นาน พี่สาวผมก็หัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความขบขัน
//ฉันเพิ่งรู้นะว่าไอ้พวกนักเรียนชายล้วนมันชอบเล่นอะไรแบบนี้กัน บ้าบอจริงๆ แล้วจะให้ฉันช่วยอะไรล่ะ?// ประโยคหลังพี่สาวผมเริ่มถามเป็นการเป็นงาน ทำเอาผมใจชื้นนิดหน่อย อย่างน้อยเจ๊คงไม่อยากมีน้องสะใภ้เป็นกระเทยแน่ๆ
“ขอยืมเพื่อนเจ๊มาให้ผมควงเป็นแฟนซักคนสิ”
//แกต้องการแค่แฟนใช่ไหม? เดินเข้าไปในห้องฉันนะ เปิดลิ้นชักแรก แล้วหยิบกระดาษแผ่นบนสุดออกมา จัดการโทรตามเบอร์นั้นซะ อ้อ...จดเลขสมาชิกฉันด้วยนะ 1A2B34D แค่นี้นะ...ฉันจะไปนอนต่อละ//
โดยที่ไม่รอให้ผมถามอะไรเพิ่ม พี่สาวผมก็ตัดสายไปเรียบร้อย ผมเลยเดินงงๆเข้าไปในห้องนอนพี่สาวผม เปิดลิ้นชักแรก เห็นแผ่นโบรชัวร์ที่มีรูปผู้หญิงผู้ชายหลายคน พร้อมกับตัวหนังสือสีแดงตัวโตๆว่า...
“บริการให้เช่าแฟน ติดต่อ 08X-XXXXXXX”
TBC
มันคือเรื่องสั้น...เรื่องสั้นจริงๆนะ
เขียนแบบไม่มีพล็อตเลย จะไปรอดไหมเนี่ย... o22
-
ไม่รู้ว่าเม้นแรกเปล่า แต่ จิ้มมมม นะจ๊ะ
เรื่องนี้น่าสนุกทีเดียว >> เกิดเพราะปากแท้หนอ 555
ติดตามนะจ้าา :กอด1:
-
ทำยังไงก็ได้...แต่เรื่องนี้ต้องจบ เพราะเค้าอยากอ่านม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z1:
-
อึ๊ยยยยย
น่าติดตาม
ยี่ห้อนักเขียนท่านนี้ ไม่เคยทำให้ผิดหวังอยู่แล้ว
:กอด1:
-
ตามมาเพราะชื่อคนเขียนเลย อิอิ
แค่เปิดก็สนุกแล้ว
เนื้อเรื่องจะขนาดไหนล่ะเนี่ย
รอๆ มาต่อเร็วๆนะค้า
-
สั้นป๊ายยยย เอาอีกนะ พรุ่งนี้นะๆๆ :impress2:
-
น่าติดตามมมม
-
ไปเช่ายังไงให้ได้ชายหนุ่มหล่อมาล่ะเนี่ย
สงสัยใช้เลขสมาชิกของพี่สาว เลยกลายเป็นแบบนี้
555
-
แค่เปิดเรื่องมาก็ฟินแล้วอ่ะมาต่อจนจบเน้อ
สู้ๆๆๆๆก๊าบ
-
พล็อตเรื่องน่าสนุกมากค่ะ
เป็นกำลังใจนะคะ +1
:L2:
-
น่าติดตามมากกก
รอต่อจ้า :impress2:
-
เริ่มต้นมาก็แอบฮาแล้ว
-
น่าอ่านอ่ะ
รอตอนต่อไป
o13
+เป็ด
-
ถ้ารักกันไปแล้วขอซื้อถาวรเลยได้เปล่าคะ5555555555555
-
:laugh:
-
น่าสนุกมั่กๆ รอติดตามค่ะ :a11: :a11:
-
หวา ... แล้วบอกคุณสมบัติอะไรไปถึงได้ผู้ชายกลับมาคะนี่!
รออ่านค่ะ ความอยากรู้เริ่มมีตะหงิดๆ :กอด1:
-
มาต่อออ :z3:
-
เรื่องเพิ่งเริ่มก็มันส์แล้ว
ตอนนี้เชียร์ให้คุณน้องชายของเจ๊นางแบบ จงเคะๆๆ
-
วู้ เ้ข้ามาก็ติดเรื่องนี้กันเลย
เอาแล้วไง แฟนดีลิเวอรี่จัดส่งอยู่ตรงหน้า
อยากอ่านต่อ
ชอบบบบบบบบบ!!!
กดบวกปล่อยเป็ด
-
อยากได้บ้างอ่า แฟนดิลิเวอรี่ เค้าจะเอา เค้าจะเอา
-
น่ารัก น่าติดตามมากครับ
-
[ 2 ]
เรื่องเป็นยังไงต่อเหรอครับ?...เอาเป็นว่าพอผมเห็นโบรชัวร์ที่ว่า ผมก็จัดการโทรศัพท์ตามเบอร์ที่ลงเอาไว้ แจ้งเลขสมาชิกของเจ๊ ซึ่งทางนั้นก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย นอกจากคอนเฟิร์มข้อมูลส่วนตัวของเจ๊กับผมนิดหน่อย แน่นอนว่าน้องชายที่คลานตามกันมาอย่างผมก็ตอบได้หมด จะวันเดือนปีเกิด ชื่อ-นามสกุล ทุกอย่างตรงเป๊ะ เสร็จแล้วเราก็ตกลงกันเรื่องสถานที่ส่งมอบสินค้า(?) ก่อนจะปิดท้ายว่า...
“วันรุ่งขึ้น แฟนที่คุณเช่าจะไปหาคุณที่ที่อยู่ตามที่คุณแจ้งนะครับ”
เออเว้ย...ง่ายจริงวุ้ย ผมคิดขำๆก่อนจะถามกลับ
“แฟนผมจะเป็นคนแบบไหนครับ?”
“ตามรายละเอียดที่ท่านสมาชิกแจ้งเลยครับ ยังไงถ้ามีข้อสงสัยก็ติดต่อคอลเซ็นเตอร์ของเราได้ตลอดเลยนะครับ”
พอถามถึงเรื่องค่าเช่า ทางนั้นก็แจ้งว่าจะหักเงินผ่านบัญชีธนาคารที่พี่สาวผมผูกเอาไว้ ผมเลยไม่ต้องซีเรียสอะไรเลย นอนตีพุงรอทางบริษัทเอาแฟนมาส่งที่คอนโด จนกระทั่ง...
ไอ้รูปหล่อตรงหน้ามันมากดกริ่งคอนโดผม กูจะบ้าตายครับ!!
“ตกลงจะรับผิดชอบหรือเปล่า?” มันถามเป็นรอบที่ล้านของวัน พร้อมกับทำหน้าดุๆ นี่มึงเป็นผู้ให้บริการนะเว้ย ถึงกูจะไม่ได้เต็มใจรับบริการก็เถอะ
“นี่มันไม่ใช่อย่างที่ต้องการซักนิด” ผมพึมพำเสียงเบา แต่ไอ้บ้าตรงหน้าก็เสือกหูดีอีก
“จะไม่ใช่ได้ยังไง อย่างที่นายบอกเป๊ะเลย ‘ดูดี อวดคนอื่นได้ไม่อายใคร’”
ถูกของมันครับ ตอนที่เจ้าหน้าที่ถามผมว่าต้องการแฟนแบบไหน ผมก็ตอบแค่ว่า...
‘ขอแบบดูดี อวดคนอื่นได้ไม่อายใคร’
ผมยอมรับเลยว่าไอ้บ้าตรงหน้ามันดูดีจริงๆ เผลอๆหล่อกว่าเดือนคณะผมด้วยซ้ำไป แต่มันเป็นผู้ชาย คุณเข้าใจไหมว่ามันเป็นผู้ชายมีกระปู๋เหมือนผม!!
“ตกลงนายไม่พอใจอะไร นายรู้หรือเปล่า...ว่าฉันเป็นคนที่ถูกต่อคิวจองมากเป็นอันดับหนึ่งเลยนะ”
ผมมองมันอย่างเพลียๆ จะอันดับไหนผมก็ไม่สน ที่ผมอยากได้คือแฟนที่เป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชายมีแท่ง เอ๊ย ทั้งแท่งแบบนี้ เข้าใจกูบ้างสิครับไอ้หล่อ กูจะเอาแฟนสาวสวยๆไปอวดเพื่อน ไปแชนแฟนหนุ่มหล่อๆเฟ้ย
“นายเป็นผู้ชาย...” ผมตอบไปตามตรง จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเถียงกับมันอีก
“แล้ว?” มันเลิกคิ้วมองผมน้อยๆ
“ฉันอยากได้แฟนเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย!!” ทำไมมันเข้าใจอะไรยากจังฟะ
“บอกแล้วไง ว่าฉันได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง” นั่นมันเรื่องของมึง...กูจะเอาแค่ผู้หญิงเฟ้ย!!
“แต่ฉันไม่ได้เป็นแบบนาย”
“รู้ได้ยังไง อยู่ๆกันไปนายอาจจะค้นพบตัวเองก็ได้” ไม่พูดเฉยๆ มันยังกระตุกยิ้มร้ายๆใส่ผมอีก
“มันจะต้องมีทางออกสิ” ผมพึมพำก่อนจะเดินหนีเข้าห้องตัวเอง ปล่อยมันไว้ข้างนอก ได้ยินเสียงมันพูดไล่หลังมาชวนให้หมั่นไส้มากกว่าเดิมล้านเท่า
“นายควรจะดีใจที่ฉันยอมสละตัวเองมาเป็นแฟนนาย ปกติฉันไม่ได้มีคิวว่างบ่อยๆนะ”
.
.
“ผมจะขอเปลี่ยนแฟนครับ”
//ทำไมครับ แฟนที่ส่งไปไม่ถูกใจคุณลูกค้าตรงไหนครับ//
“มัน เอ๊ย เขาเป็นผู้ชายครับ ผมต้องการผู้หญิงครับ”
//แต่เราส่งไปตามที่คุณลูกค้าแจ้งทุกอย่างเลยนะครับ ถูกต้องตามฐานข้อมูลของคุณกานต์พิชานะครับ เนื่องจากลูกค้าเป็นผู้หญิง เราก็ต้องจัดส่งแฟนเป็นผู้ชายอยู่แล้วครับ//
“นั่นมันพี่สาวผม แต่ผมเป็นผู้ชาย ผมจะเอาแฟนผู้หญิง เปลี่ยนให้ผมได้ไหมครับ”
ปลายสายคีย์ข้อมูลก๊อกๆแก๊กๆ ผมรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ส่วนไอ้บ้าที่ถูกส่งมาเป็นแฟน ผมก็ปล่อยมันนั่งรออยู่ข้างนอก หลังจากไล่เท่าไหร่มันก็ไม่ยอมไป นี่มันเรื่องบ้าบอคอแตกชัดๆ
“ตกลงเปลี่ยนได้หรือเปล่าครับ?” ผมถามซ้ำอีกครั้ง เพราะปลายสายเงียบไปนานเกิน
//ไม่สามารถเปลี่ยนได้ครับ!!//
ห๊ะ...เปลี่ยนไม่ได้ แล้วบริษัทมันทำยังไงเวลาลูกค้าไม่พอใจวะ
“ทำไมถึงเปลี่ยนไม่ได้ครับ”
//คุณลูกค้าเพิ่งเช่าไปไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง ถ้าจะเปลี่ยน ต้องเช่าไม่น้อยกว่าหนึ่งเดือนครับ//
“งั้นผมจะยกเลิกการเช่า ได้ไหมครับ?”
//ได้ครับ รบกวนแจ้งรหัสพินสี่หลักเพื่อทำการยกเลิกด้วยครับ//
ฟู่วววว!! โชคดีนะที่มันยังยกเลิกได้ แต่...รหัสพินสี่หลักนี่มันอะไรกันฟะ??
“ผมไม่มีรหัสพินน่ะครับ มีแต่เลขสมาชิก พอใช้แทนกันได้ไหมครับ”
//ถ้าไม่มีรหัสพิน ก็ยกเลิกไม่ได้นะครับ//
“งั้นรอเดี๋ยวนะครับ ขอผมหาก่อน”
ผมบอกปลายสายเสร็จก็เดินมาที่โทรศัพท์บ้าน ยกหูขึ้นมาแล้วกดเบอร์มือถือของพี่สาวผม แต่...ดวงคนมันจะซวย ยังไงมันก็หนีไม่พ้นแน่ๆ
//เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาณ...//
ติดต่ออาเจ๊ไม่ได้ก็แปลว่าไม่มีรหัสพิน ไม่มีรหัสพินก็แปลว่า...
“นี่! เข้ามาทำอะไรอยู่ตั้งนาน ฉันหิวข้าวแล้วนะ”
ผมหันขวับไปตามเสียง ก่อนจะเห็นไอ้หล่อมันยืนพิงประตูห้องนอนผมอยู่
“เฮ้ย!! ทำไมไม่เคาะประตูก่อนวะ แล้วเข้ามาห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตได้ยังไง”
มันยิ้มร้ายๆก่อนจะเดินมาประชิดตัวผมที่นั่งอยู่ตรงปลายเตียง พูดออกมาช้าๆแต่ชัดเจนว่า...
“ตอนนี้ฉันเป็นแฟนนาย เพราะฉะนั้นห้องนี้ก็ไม่ใช่ห้องคนอื่น”
ไอ้ขี้ตู่เอ๊ย!!...
.
.
‘กฎข้อที่หนึ่ง...เราไม่ใช่แค่แฟนเช่า แต่เราคือแฟนของเขา’
พวกคุณรู้ไหมครับ หลังจากมันบอกผมว่าหิวข้าวแล้วเกิดอะไรขึ้น ไอ้หล่อ...ไม่ใช่สิ มันชื่อว่า...เอ่อ มันชื่อว่าอะไรวะ??
จำได้ว่าตอเต่า...เต็ม ตีน ตอม ชื่ออะไรกันแน่วะ??
“นาย...นายชื่ออะไรนะ”
ถามดีๆแท้ๆ แต่ทำไมไอ้หล่อที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยถึงต้องปรายตามองผมตาดุๆด้วย เสือกชื่อจำยากเองนี่หว่า
“เต็ง!! พี่ชื่อว่าเต็ง แล้วเรียกพี่ด้วยนะ ถ้าเรียกชื่อห้วนๆหรือเรียกนายอีกโดนแน่ๆ”
เต็ง...ที่มาจากคำว่าป่าเต็งรังหรือเปล่า? แค่คิดเฉยๆนะ ไม่ได้ถามออกไป แต่ทำไมเจ้าของชื่อถึงได้ทำหน้ารู้ทันก่อนจะพูดลอยๆ
“เต็ง...ที่มาจากเต็งหนึ่ง ไม่ใช่ป่าเต็งรัง เข้าใจไหม...ดรีม”
จะเต็งรังหรือเต็งหนึ่งก็ช่างเหอะ อย่างน้อยชื่อมันก็แมนกว่าชื่อผม ผมบอกไปหรือยังครับว่า พี่สาวผมชื่อเดียร์ ส่วนผมชื่อคล้องจองกันว่า...ดรีม ดรีมที่แปลว่าความฝัน และตอนนี้ผมก็อยากให้ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นเป็นแค่ความฝัน
“เอ้า...ลงมาได้แล้ว จะนั่งรออยู่บนรถเหรอไง”
รู้ตัวอีกทีคนข้างๆมันก็ขับรถพาผมมาห้างแถวๆคอนโด ผมเปิดประตูรถตามลงมาแบบมึนๆเอ๋อๆ ยิ่งเบลอหนักกว่าเดิมตอนที่อีกคนผ่อนฝีเท้ามาเดินข้างๆ ใกล้กันซะเหมือนกับว่า...เราเป็นแฟนกันอย่างนั้นแหล่ะ
“พี่ไปเดินห่างๆผมหน่อยก็ได้มั้ง” หลังจากรู้ว่ามันอายุมากกว่าผมสามปี ผมก็ต้องจำใจเรียกมันว่าพี่อย่างช่วยไม่ได้
“แฟนกัน ใครเขาเดินห่างๆ” ไอ้หล่อมันตอบหน้ามึน
“ก็แค่แฟนเช่า...” ผมพึมพำเสียงเบา
“ถ้ายังไม่ยกเลิกการเช่า พี่ก็ยังเป็นแฟนนายอยู่”
ผมถอนหายใจช้าๆ พยายามทำตัวเป็นปกติที่สุด ยิ่งตื่นเต้นตื่นตูมยิ่งมีพิรุธ ทำเนียนๆเหมือนว่าเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องละกัน น่าจะพอถูไถได้อยู่
แต่อย่างที่ผมบอก คนเรามันจะซวย มันก็มักจะซวยซ้ำซวยซ้อน เพราะเดินเข้าห้างมาไม่ทันไร ผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อตัวเองจากข้างหลัง
“เฮ้ย!! ไอ้ดรีม!!”
ผมหันหน้ากลับไปตามเสียงช้าๆ แม้ว่าใจจริงอยากจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วกระชากข้อมือคนข้างตัวให้วิ่งหนีไปด้วยกัน ไอ้ต้าร์ยืนอยู่ข้างหลังกับแฟนสาวของมัน ที่เดาว่าคงมานัดเดทกันวันหยุดแน่ๆ มันมองผมสลับกับคนข้างๆ ขมวดคิ้วนิดๆก่อนจะเอ่ยปากถาม
“นั่นใครวะ? ไม่เคยเห็นหน้าเลย”
“นี่คือ...”
ผมยังพูดไม่ทันจบประโยค ไอ้หล่อข้างตัวก็ถือวิสาสะเบียดเข้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิม เอามือวางบนไหล่ผม ผมเห็นไอ้ต้าร์คิ้วกระตุกนิดๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระตุกมากกว่าเดิม ตอนที่ได้ยินคนข้างตัวผมเอ่ยปากแนะนำตัว
“พี่ชื่อเต็ง เป็นแฟนของดรีม ยินดีที่ได้รู้จักน้องต้าร์นะ”
TBC
*คำเตือน* เรื่องนี้สาระไม่มี กรุณาเสพเพื่อความบันเทิงเพียงอย่างเดียว ^^
จะพยายามมาต่อทุกวันจนกว่ามันจะจบ วันละสั้นๆเนอะ พล็อตการ์ตูนญี่ปุ่นมาก
ชื่อก็โหลไปนิด เพราะขี้เกียจคิดชื่อ >*<
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ *กอดแน่นๆรอบวง* :กอด1:
Edit...คิดเล่นๆเมื่อวาน ตปท.เขามีเช่าแบรนด์เนมไปออกงาน แล้วถ้าเกิดเราสามารถเช่า
แฟนไปออกงานได้ล่ะ เลยกลายมาเป็นเรื่องนี้ อารมณ์ชั่ววูบสุดๆ
-
เปลี่ยนไม่ได้ ยกเลิกก็ไม่ได้
ยังไงก็ต้องเป็นแฟนกันต่อไป อิอิ
-
พี่เต็งทำหน้าที่ดีง่าาาา ไปเอาโทรโข่งมาประกาศเลยคร้าาา
ว่าผมเป็นแฟนดรีมมม กรี๊ดดด :impress2:
-
น่ารัก อ่านแล้วฟิน
:a5: :impress2:
-
:mc4: ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ เรื่องนี้ถ้าจะฮามากๆ
:z3: ดรีมกว่าจะคิดได้ก็สายเสียแล้ว ยอมจ่ายเงินดีกว่ามานั่งปวดหัวกับแฟนกำมะลอ และดูท่าจะปวดหัวไปอีกนาน :m20:
พี่เต็งทำหน้าที่ได้ดีตั้งแต่วันแรกเลย แล้วดรีมจะสลัดพี่เต็งพ้นไหม เพราะกว่าจะเปลี่ยนแฟนได้ต้องรอ 1 เดือน
กด + รอติดตามตอนต่อไป ชอบจังที่คนเขียนบอกจะมาอัพให้อ่านทุกวัน :กอด1: :pig4:
------------------------------------
ปล. รบกวนคนเขียนช่วยอัพคนที่โอนเงินเรื่อง "คุณพ่อบ้านฯ" ในเล้าฯ ให้ด้วยนะคะ :pig4:
-
อยากจะฮานายเอก 555 :impress2:
-
ป๊าดดดดดดทำไมพี่เต็งเท่งี้ง่า กรี๊ดนะบอกตรง55555
-
ถ้ายอมเสียเงินกับจูบเพื่อนสาว
ก็ไม่ต้องวุ่นวายแบบนี้แล้ว
+ เป็ดจ้า
-
ฮ่าฮ่าฮ่า ชอบอ่ะ มันมีที่ไหนจะโทรไปเช่ามั่ง
-
ดรีมเงิบบบบบ o22
:laugh:
-
อัพๆๆๆ
-
พี่เต็งเท่ห์ หน้ามึนมากกกก บริการดีจริงๆ :laugh:
ให้ร้อยเล่นหมื่นเลยนะเนี่ย...
อร้ายยย อยากได้มาควงซักคน อิ อิ :m3:
-
เอาน่าไหนๆก็เช่ามาแล้วก็ใช้ให้คุ้มสิ 555
แฟนหล่อๆไม่ได้หากันได้ง่ายๆนะ :P
-
น่ารัก :-[
-
ทำไมถึงรู้ว่าคนที่มาทักดรีมชื่อต้าร์หล่ะ ?
-
555555555555555 น้องดรีมเจอพี่เต็งเข้าไป
-
แอร๊ยยยย!!! พี่เต็งกะน้องดรีม
อีพี่เต็งแย่งพูดเปิดตัวซะเลย :laugh:
+1 ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
เต็งเป็นเพื่อนพี่สาวที่แอบปิ๊งน้องดรีมอยู่ป่าว #แอ๊บเดาเฉย ๆ ค่ะ
ทำหน้าที่แฟนเช่าได้ดีมากเลยนะพี่เต็งเนี่ย ต้องรับผิดชอบ 555 ฮากับความมึนพี่แกมาก
น้องดรีมก็ต้องยอมรับสภาพอ่ะลูก เดือนหนึ่งต้องมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นแน่ ๆ เลยจ้า
ขอบคุณค่ะ
-
เปลี่ยนหรือยกเลิกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะดรีม
-
ชอบ
-
เออเนาะ! ก็ฐานข้อมูลเป็นของพี่สาว ส่งแฟนผู้ชายมาก็ถูกแล้ว! 555
ตอนบอกชื่อเต็ง ... ในหัวคิดเลยว่า "ไม่เต็มเต็ง" แน่ ไม่รู้ทำไมคิดอย่างนี้นะคะ ^^
รออ่านปฎิกิริยาจากเพื่อนและน้องดรีม :กอด1:
-
อยากให้เป็นแฟนกันจิงๆมากกว่าอีก
-
หนุก!!!!
-
สุดยอดดด...
อยากอ่านต่อเลยอ่าาา อิอิ
-
ทั้งผลักทั้งดันให้ตอนที่สามจงมาไวๆ
เอ้า อึ้บ!! :mc4:
-
:m22:
มาละยังงงงงงง??
-
อยากได้แฟนเช่าแบบนี้บ้างจังเลยยยยยยยยยย
น้องปลามาต่อตอนใหม่ได้แล้วนะจ้ะ
-
มาได้สองตอนเองมาต่อด่วน ๆ น่ะจ้ะ แฟนให้เช่านี่ได้ยินข่าวจากจีนก้อมีน่ะ เช่าไปให้พ่อแม่ดูตัวเลยล่ะ แต่ว่าคิดค่อนข้างแพงเลยล่ะ แถมยังคิดทุกอย่างอีกน่ะ
อยากอ่านต่อน่ะ นายเต็งนี่ดูแปลก ๆ แฮะ แต่เดียร์นี่ได้ใจเราจริง ๆ :really2:
-
ทำตามที่พี่เต็งเค้าแนะนำเถอะ อยู่ๆไปอาจค้นพบตัวเองก็ได้ :m25:
-
แวะมาแจ้งข่าวค่ะ ^^
เดิมทีเรื่องนี้ตั้งใจว่าจะลงต่อเนื่องทุกวันจนจบ เนื่องจากเป็นเรื่องสั้น แต่ช่วงที่ผ่านมาอยู่บ้าง ไม่อยู่บ้าง งานก็เยอะมาก ไม่มีเวลาปลีกตัวไปไหนเลย ช่วงนี้ไม่ได้เขียนนิยายต่อเลยซักเรื่อง ยังไงก็ขอโทษทุกคนที่รอด้วยนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ คาดว่าหลังจากทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่คิดเอาเองว่าน่าจะหลังสงกรานต์ จะกลับมาต่อให้ยาวๆจนจบเลยค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและที่ถามถึงนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ :pig4:
Renze
-
รับทราบจ้า
ยังรออยู่นะ :katai5:
-
ง่าาา รอติดตามอยู่น้า อยากรู้ตอนต่อไปจัง
อย่าหายไปน้าาา!! 555 :mew6:
-
มัน แซ่บ มาก
บอกได้แค่นี้แหละ ดูถ้าคุณแฟนชัวคราวคงถูกใจนายเอกแหงแซะ :hao6:
-
เลยสงกรานต์มาแล้ววว
ยังรออยู่นะ
:katai5:
-
อีพี่เต็งมึนได้ใจมากอ่ะ ชอบๆๆๆๆ :katai2-1:
อ้าวคนเขียนหายไปไหนหว่า?? :hao7:
-
[ 3 ]
“อะ...ไอ้ดรีม...” ไอ้ต้าร์ครางชื่อผมเสียงแผ่ว หน้ามันซีดเผือด
แฟนคนล่าสุดของไอ้ต้าร์มองผมก่อนจะยิ้มแปลกๆ แต่นั่นก็ไม่เท่ากับสายตาที่ไอ้ต้าร์มองมาที่ผม
“จริงเหรอวะดรีม...?” มันถามเสียงแห้ง
ผมขยับปากจะปฏิเสธ แต่ช้ากว่าไอ้หล่อข้างตัวที่ก้มลงมากระซิบข้างหู
“อยากจะเสียเงินแปดพันแล้วยังต้องจูบกระเทยเหรอ”
แม่ง!! ผมต้องเลือกใช่ไหม ระหว่างเสียเงินแปดพันและจูบกับกระเทย กับการที่ชื่อเสียงของผมต้องป่นปี้ว่าเป็นเกย์ มีแฟนเป็นผู้ชาย
“ต้าร์...คือกู...” ผมอ้ำๆอึ้งๆ ไม่กล้าเอ่ยออกไปซักที
สายตาที่ไอ้ต้าร์มองมาที่ผมมีแต่แววตัดพ้อ มันเดินมาตบบ่าผมเบาๆ
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องพูด กูเข้าใจแล้ว กูไปล่ะ...”
ดะ...เดี๋ยวสิ เข้าใจ มึงเข้าใจอะไรวะไอ้ต้าร์ ผมขยับจะเดินไปรั้งไอ้ต้าร์เอาไว้ แต่ก็เดินไปไม่ได้ เพราะถูกคนข้างตัวจับเอาไว้ ผมพยายามจะสะบัดมือออก แต่มือที่จับกลับบีบแน่นกว่าเดิม จนผมต้องหันกลับไปตวาดใส่
“พี่เต็ง...ปล่อยผม!!”
นอกจากจะไม่ปล่อยแล้ว ไอ้พี่เต็งยังลากผมเดินเข้าร้านอาหารอีก ผมอยากจะสะบัดมือออกแล้วลงไปดิ้นเร่าๆ แต่ก็อายสายตาคนอื่นที่มองมา จนเดินเข้ามาข้างในร้านอาหาร แล้วถูกดันเข้าไปนั่งติดหน้าต่าง ไอ้พี่เต็งมันถึงยอมปล่อยมือจากผม เพราะมันรู้ว่าผมหนีไปไหนไม่ได้แน่ๆ ในเมื่อมันเล่นนั่งขวางทางเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่
“เส้นใหญ่ราดหน้าทะเล ใส่แต่ก้านคะน้าหนึ่ง แล้วก็...ข้าวผัดมันกุ้งอีกหนึ่ง”
รอจนคนข้างตัวสั่งอาหารเสร็จ ผมก็หันมาเผชิญหน้ากับไอ้หล่อเต็มๆตา
“พี่เต็งแนะนำตัวแบบนั้นไปได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อยังไงพี่ก็จะไปงานเลี้ยงรุ่นในฐานะแฟนดรีมอยู่แล้ว”
“แต่พี่ไม่เห็นเหรอ...โธ่เว้ย!!” ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย
ผมยังจำสายตาของไอ้ต้าร์ที่มองผมได้ มันมองด้วยความตัดพ้อเหมือนผมทำอะไรผิดซักอย่าง ผมอยากจะปฏิเสธออกไปว่าไม่ใช่ แต่ทำไมตอนนั้นถึงขยับปากไม่ออก นี่ผมต้องเสียเพื่อนที่คบกันมาเกือบสิบปี แค่เพราะไอ้แฟนเช่าบ้าๆนี่เหรอ นี่มันเป็นเรื่องไร้สาระทั้งเพเลย
“ถ้ามันยอมรับในสิ่งที่ดรีมเลือกไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปคบกับมัน”
ผมอยากจะเถียงออกไปเต็มแก่ ว่าผมไม่ได้เป็นอย่างที่พี่เต็งเป็น แต่ก็พูดไม่ออก ได้แต่นิ่งเงียบ จนกระทั่งเส้นใหญ่ราดหน้าถูกยื่นมาตรงปาก แล้วคนที่ตักมาป้อนก็บอกหน้าตาเฉยว่า...
“เส้นใหญ่ราดหน้าทะเล ใส่แต่ก้านคะน้า ของโปรดของดรีมไม่ใช่เหรอ”
มะ...มันก็ใช่อยู่หรอก แต่ว่า...ไอ้พี่เต็งมันรู้ได้ยังไงหว่ะ ว่านี่เป็นอาหารจานโปรดของผม
“พะ...พี่รู้ได้ยังไง”
นอกจากจะไม่ตอบแล้วไอ้หล่อยังยื่นช้อนเข้ามาชิดปากผมอีก พอเห็นผมไม่ยอมอ้าปากแน่ๆ ไอ้หล่อเลยทำตาดุใส่ผม
“กินเข้าไปก่อนได้ไหมดรีม เดี๋ยวมันก็เย็นพอดี
เออ!! เห็นว่าสั่งของโปรดมาหรอกนะ ราดหน้าร้านนี้ก็อร่อยด้วย เส้นใหญ่ผัดหอมๆกับน้ำราดหน้าที่กลมกล่อม กุ้งเด้งดึ๋งๆ แล้วยังก้านคะน้ากรอบๆอีก อร่อยลืมโลกเลย...
.
.
‘กฎข้อที่สอง ทำให้ลูกค้าลืมไปว่ากำลังเช่า แล้วคิดว่าเราคือตัวจริง’
“พี่เต็ง!! ฮึ้ยยย...เอามือออกจากไหล่ผมนะ”
ผมพยายามเบี่ยงตัวออกจากการเกาะกุมของไอ้หล่อตัวสูง ที่เดินกอดไหล่ผมให้ต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้าง แต่ไอ้หล่อข้างตัวกลับตีหน้ามึน บอกผมหน้าตาเฉย
“อย่าลืมสิ ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน”
“แต่พี่...ผมอายนะ”
“เอาน่า เดี๋ยวก็ชิน”
ชินบ้าชินบออะไรล่ะ ไม่อยากชินด้วยเว้ย ให้ชินกับการมีแฟนเป็นผู้ชายเนี่ยนะ
“เอางี้ เรามาตกลงกัน ถ้าไม่อยากให้พี่กอดไหล่จะให้ทำอะไร จูงมือ โอบเอว อุ้ม...”
ผมรีบยกมือเบรกแทบไม่ทัน ไอ้พี่เต็งมันเอาสมองส่วนไหนคิดวะเนี่ย ถึงจะมาจูงมือ โอบเอวห่าเหวอะไรนี่ ถึงมึงไม่อาย แต่กูอายนะครับไอ้พี่เต็ง
“รอพี่อยู่นี่แป๊บนะ” จู่ๆไอ้คนข้างตัวก็หันมาบอกผม ก่อนจะเดินลิ่วไปตรงฟู้ดคอร์ท
ผมยืนงงอยู่สองนาที ไอ้หล่อก็วิ่งกลับมาพร้อมกับไอศกรีมในมือที่เป็น...
เฮ้ย!! รสไมโล รสโปรดของผมเลย
“เอ้า...เห็นแวบๆพอดี นึกว่าจะไม่มีรสนี้แล้ว โชคดีจริงๆ”
ผมไม่ได้ยื่นมือไปรับไอศกรีม แต่กลับจ้องหน้ามันเต็มตา แล้วถามออกมาช้าๆ
“พี่รู้เหรอว่าผมชอบกินรสไมโล”
มันไหวไหล่ช้าๆ ก่อนจะตอบออกมาหน้าตาเฉย
“เปล่า พี่ชอบกิน เลยคิดว่าดรีมน่าจะชอบด้วย”
ตรรกะไหนของมันวะ แต่ช่างมันเถอะ ไหนๆมันก็ซื้อมาแล้ว แถมยังเป็นรสโปรดของผมจริงๆด้วย ผมเลยยื่นมือไปรับมาอย่างเสียไม่ได้
ไอศกรีมรสไมโลนี่มันอร่อยจริงๆครับ กินเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อเลย แต่ว่าหายากไปหน่อย ไม่เหมือนวอลล์ ที่หาได้ตามเซเว่น...ผมที่กำลังวาดลวดลายการกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อยถึงกับชะงัก เมื่อคนที่เดินอยู่ข้างๆยื่นปลายนิ้วมาแตะที่มุมปากผมเบาๆ
“กินยังไงให้เลอะเทอะหมด ค่อยๆกินก็ได้ ไม่มีใครแย่งหรอก”
อย่ามาพูดด้วยเสียงทุ้มๆ หน้าตาหล่อๆได้ไหม
“ขะ...ขอบคุณ”
แม่ง!! กูขอเอาคำขอบคุณคืนมาได้ไหม ถ้าเกิดไอ้พี่เต็งมันจะใช้ลิ้นเลียคราบไอศกรีมที่ติดอยู่ตรงปลายนิ้วตัวเอง แล้วหันมาบอกผมยิ้มๆว่า...
“อร่อยดีนะ...”
.
.
เฮ้อ!!...ค่อยยังชั่ว ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก กว่าจะผ่านเสาร์อาทิตย์สุขสันต์ กูก็แทบกลายพันธุ์เป็นเกย์ตามไอ้พี่เต็งไปแล้ว โชคดีที่วันนี้ยังไม่เจอกัน...
“เป็นอะไรของแกเนี่ยดรีม ถอนหายใจเฮือกๆเลยนะ เครียดเรื่องควิซเหรอ”
“เปล่า...” ผมตอบปฏิเสธไป
“เดี๋ยวไปกินข้าวที่โรงอาหารกันไหม หรือแกอยากกินที่อื่น”
“กินที่นี่แหล่ะ ขี้เกียจ”
ยัยส้มพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ผมเลยรวบกองหนังสือขึ้นมาถือ กำลังจะลุกขึ้นยืน เห็นส้มทำหน้าแปลกๆ ผมเลยหันกลับไปมอง ก่อนจะขมวดคิ้วนิดๆ
ร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยโผล่มาคนเดียว วันนี้นึกยังไงไอ้ต้าร์มันถึงฉายเดี่ยววะ
“อ้าว...แฟนมึงล่ะ” ผมถามออกไปอย่างที่ใจคิด
“กูมีเรื่องจะคุยกับมึงสองคน” นอกจากมันจะตอบไม่ตรงคำถามแล้ว มันยังเดินมาจับข้อมือผมไว้อีกต่างหาก
“เรื่องอะไรวะ ขอกูกินข้าวก่อนได้ไหม หรือไม่มึงก็ไปนั่งกินกับกู”
“กูคิดดีแล้ว กูอยากคุยกับมึงตอนนี้ ฝากของๆดรีมหน่อยนะส้ม เดี๋ยวผมพาดรีมกลับมาส่ง”
ยัยส้มก็ช่างแสนดี รับของๆผมไปถือไว้ แล้วปล่อยให้ไอ้ต้าร์จูงผมเดินต้อยๆ
ทำไมวันนี้ไอ้ต้าร์มันแปลกๆวะ หรือแฟนมันขอเลิก หรือมันติดโปร หรือ...
“ดรีม...”
“ว่า...?”
ผมมองไปรอบๆ ไอ้ต้าร์พาผมมาข้างหลังอาคารเรียนที่ไม่ค่อยมีคน หรือว่าเรื่องที่มันจะคุยกับผมจะเป็นความลับระดับชาติ ห้ามใครแอบฟังวะ
“มึงเป็นแฟนกับไอ้คนเมื่อวานตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมกูไม่เห็นรู้เลย”
...มึงจะรู้ได้ยังไง ในเมื่อกูไม่ได้เป็นแฟนกับมัน...
ผมได้แต่คิดในใจ ก่อนจะชั่งน้ำหนักความคิด จะบอกมันไปว่ายังไงดีวะ บอกความจริงไปว่าผมกับไอ้พี่เต็งไม่ได้เป็นแฟนกัน หรือจะตีหน้ามึนเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสียแปดพัน
“มันตอบยากขนาดนั้นเลยเหรอวะดรีม” ไอ้ต้าร์ถามผมกึ่งตัดพ้อ
“ฮะ...เฮ้ย...เปล่า...”
“ไหนมึงเคยบอกว่ารังเกียจพวกเกย์ไง”
เดี๋ยวนะ!!...กูพูดตอนไหนวะ จำได้ว่าไม่เคยเหอะ มันเอาที่ไหนของมันมาพูดเนี่ย
ถึงที่ผ่านมาผมจะไม่เคยมีรสนิยมชอบผู้ชาย แต่สาบานได้ว่าผมไม่ได้รังเกียจพวกเกย์เลย
เพื่อนที่โรงเรียนก็เป็นเกย์กันหลายคน ผมจะรังเกียจพวกมันไปทำไมวะ
“กูไม่ได้รังเกียจเกย์ซะหน่อย”
“จริงเหรอ?...” มันถามเสียงแหบห้าว ค่อยๆดันจนหลังผมชิดกำแพง แล้วกักตัวผมเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
“ไอ้ต้าร์...มึงจะทำอะไรวะ” ผมถามมันเสียงดุๆ
“กูก็แค่...อยากจะพิสูจน์ว่ามึงไม่ได้รังเกียจเกย์จริงๆ...”
มันพูดพร้อมกับโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ ผมได้แต่ขยับตัวไปมาอย่างอึดอัด ทำไมผมต้องตัวเล็กกว่ามันด้วยวะ ไอ้ห่าต้าร์แม่งก็เสือกหุ่นนักกีฬา กูจะผลักมันออกไปยังไงดีวะเนี่ย
“ไอ้ต้าร์ ถ้ามึงไม่ปล่อย กูถีบจริงๆนะเว้ย” ผมขู่มันเสียงแข็ง แต่มันก็เอาแต่กระตุกยิ้มร้ายๆ
“ถ้ากูจูบมึง มึงจะรังเกียจกูหรือเปล่าวะดรีม...”
ผมตาเหลือกทันทีที่ฟังคำถามของมัน ไม่ทันได้ห้ามปรามอะไร หน้าหล่อๆของมันก็เคลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนจะค่อยๆประกบริมฝีปากลงมา
ไอ้เหี้ย!! มึงจูบกู!!
TBC
ฮืออออ...พาน้องดรีมกลับมาส่งแล้วค่ะ ขอโทษที่หายไปนานเลย มาแบบสั้นๆตามเคย
น้องดรีมซวยแล่ววววว
เขียนเรื่องสั้นแบบไม่มีพล็อตนี่มันยากจริงๆ ไม่รู้จะจบยังไง
ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณทุกคนที่ยังรอ *กราบ*
เจอกันตอนหน้านะคะ // ว่าแต่เมื่อไหร่จะจบเนี่ย ฮา....
-
ต้าร์ชอบดรีมชัวร์!!!!!!
รักพี่เต็งจัง :hao7:
-
ดรีมโดนต้าร์จูบซะแล้ว
อย่าหวั่นไหวนะดรีม
คิดถึงหน้าพี่เต็งเข้าไว้
-
อ้าว ต้าร์ทำไมทำแบบนี้ล่ะ แล้วแฟนสาวของเธอเอาไปไว้ที่ไหนคะ :angry2:
ว่าแต่น้องดรีมรังเกียจจูจุ๊บจากผู้ชายหรือเปล่าล่ะคะ จะได้ให้พี่เต็งเค้ามาลองบ้าง :z1:
-
อ่าว ต้าร์ชอบดรีมสิอย่างงี้ >.<
ป.ล. อีพี่เต็งนี่มันสวมบทบาทคุ้มค่าจริง ๆ :katai5:
-
ใครเป็นพระเอกอ่ะ...ชักหวั่นๆเหมือนจะเป็นต้าร์เลย
แต่ชอบพี่เต็งอ่ะ ดูซื่อแต่ร้ายไงไม่รู้
-
ต้ากะเต็งเลือกไม่ถูกเลยอะแต่ยังเราเหนียวแน่นชอบเต็งที่สุดใส่ใจกับทุกอย่างของดรีมดีน่ารักอยากได้ๆๆๆๆๆ
-
เสร็จต้าร์แน่ หึหึหึ :hao6:
-
ตาร์ ช้าไปแล้วน้อง...
ยกมือเชียร์พี่เต็ง....
-
อี๋ต้าร์ไปหาแฟนแกเลยยยยย
อย่ามายุ่งกับดรีมของพี่เต็งได้แหม่ะ
บังอาจมากมาจูบดรีมต้องให้พี่เต็งลบรอยละ ก๊ากๆๆๆ
-
ต้าร์ทำไมทำแบบนี้กับดรีม :serius2: พี่เต็งหายไปไหนรีบมาช่วยดรีมด่วน
ว่าแต่สงสัยเหมือนดรีมเลยว่าพี่เต็งรู้ได้ไงว่าดรีมชอบกินอะไร
หรือว่าจริงๆ แล้วต้าร์เองก็แอบชอบดรีม แต่กลัวเสียเพื่อนเพราะดรีมไม่ชอบเกย์
รออ่านตอนต่อไปกำลังสนุกเลย
-
ยังรออยู่น้า
ชอบเรื่องนี้
น่ารักดี
+ 1 + เป็ดจ้า
-
มาต่อแล้ว แต่สั้นอ่ะ ไม่จุใจเลยคร่า
-
พี่เต็งช่วยดีมด้วยยยยยย :serius2:(คิดว่าตัวเองเป็นดรีม :z6:)
-
ดรีมน่ารักมากกก พี่เต็งนี่แหม่งๆแหะ แอบชอบดรีมมาก่อนรึเปล่าเนี่ยอิอิ
ค้างงงง ต้าร์จะทำไงต่อเนี่น รอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆ :katai2-1:
-
พี่เต็งชอบดรมมาก่อนอ่อ :ruready :ruready
-
เหมือนพี่เต็งจะรู้เรื่องดรีมเยอะนะ หรือแกจะรู้จักดรีมมาก่อน
เชียร์พี่เต็ง :impress2:
-
อีพวกได้จูบแรก ... ในนิยามนี้น่าจะพระรองนะ
แล้วดู อิคุณพี่เต็งน่าจะเสนอหน้ามาเอง ชอบดรีมอยู่ก่อนแล้วสิท่า รู้เรื่องดรีมขนาดนั้น
เผลอๆ พี่สาวดรีม อาจจะมีส่วนรู้เห็นด้วยก็ได้
ต่อไปเร่ีองกฎ น่ารักดีนะค่ะ แต่ถ้าเกิดหลงรักจริงๆขึ้นมา ไม่ต้องหมดตัวเพราะช่วยแฟนไปเป็นปีๆ เลยรึ?
ต่อไปเรื่องพนักงาน เราสงสัยว่ามีกฎข้อห้ามอะไรมั้ย อย่างห้ามลวนลามนะ หรือ ห้ามรักกันจริงๆ อะไรแบบนี้
เรื่องสุดท้าย เมื่อไหร่จะรักกันซักทีละค่ะเนี่ยยยย
-
พี่เต็งน่ารักนะ
:katai5:
-
ไมพี่เต็งรู้ว่าดรีมชอบอะไร แถมรู้จักชื่อต้าร์ด้วย ดรีมยังไม่ทันแนะนำเลยนะ นี้ข้อมูลบริษัทเค้าปึก หรือว่าพี่เต็งแอบชอบดรีมอยู่ก่อนกันแน่ ถึงไล่ไงก็ไม่ไปสักที อิอิ
-
น่าติดตามครับ
ชอบพี่เต็ง,,,
-
น่าอ่านๆๆ มารอติดตาม ลุ้นใครดีละเนี่ย หุหุหุ
-
ต้าร์ชอบดรีมชัวร์ ฟันธง!! สรุปแล้วดรีมเคยพูดมั้ยว่าเกลียดเกย์ หรือต้าร์มันมั่วหาเรื่องจูบดรีมฟระ
แหม่ ดวงผู้ชายมาจริง ๆ ช่วงนี้ พี่เต็งก็แปลก ๆ รู้ใจได้ไงว่าชอบกินอะไรทั้งของคาวของหวาน
มันเกินหน้าที่แฟนปลอมไปหน่อยนา แกต้องเป็นร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมา แน่ๆ
(ที่จริงอาจเิป็นคนที่แอบน้องดรีมอยู่อ๊ะเปล่า ดูจริงจังกับการเป็นแฟนมว๊ากกกก)
พี่คะ แฟนพี่โดนเพื่อนจูบ มาซัดด่วน ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ดรีมทำไมให้ตาร์ฉวยจูบเอาแบบนี้ :katai1:
-
ง่าโดนจูบแล้วอะ
พี่เต็งหายไปไหน
ไม่มาช่วยน้องอะ
รออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
เข้ามาติดตามด้วยคนค่ะ :katai2-1:
สงสัยเหมือนกันต้าชอบดรีมป่ะเนี่ย :hao3:
-
ว่าแล้วววววววววววววว ว่าต้าร์แปลกๆๆ 5555++ :hao6:
ลุ้นๆๆ ใครเป็นพระเอกกกกกก :hao7:
-
ได้ไงอ่ะต้าร์ ทำไมทำแบบนี้กับเพื่อนล่ะ พี่เต็งหายไปไหน?
-
หายไปนานเลยนะ...หนุกมากๆ รอตอนต่อไปครับ ^^"
-
[ 4 ]
เหี้ยแล้ว!! ทำไมผมถึงไม่รังเกียจ เมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากของไอ้ต้าร์ที่บดเบียดอยู่บนปากผมวะ
กูไม่ได้ชอบผู้ชายนะเว้ย แต่...ไอ้ต้าร์แม่งจูบซะกูเคลิ้ม
เดี๋ยวนะ...ถึงกูจะเคลิ้ม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะยอมให้มึงสอดลิ้นเข้ามานะโว้ย ไอ้สัด!!
โครม!!!
ผมถีบไอ้ต้าร์ลงไปกองอยู่ที่พื้น รีบโกยอากาศเข้าปอด ยืนหน้าแดง หอบหายใจแฮ่กๆ ไอ้ต้าร์ที่นั่งอยู่บนพื้นมองผมไม่วางตา ก่อนจะพึมพำออกมาด้วยคำพูดที่ทำเอาผมหน้าแดงแปร๊ด
“เหี้ย...หวานฉิบ!!”
“มึง!!...มึงจูบกู”
“กูอยากทำมากกว่าจูบด้วยซ้ำ”
“มะ...มึงเป็นเกย์เหรอวะต้าร์”
“เออ! กูเป็นเกย์ แล้วกูก็ชอบมึงมานานแล้วด้วย”
ผมถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่ อ้าปากค้างกับสิ่งที่เพิ่งรู้
...เรื่องที่ไอ้ต้าร์เป็นเกย์ยังไม่น่าตกใจเท่ากับเรื่องที่มันชอบผม
“นะ...นานแค่ไหนแล้ววะ” ผมถามออกไปเสียงตะกุกตะกัก มีอะไรน่าช็อกกว่านี้อีกไหมวะ
โดนเพื่อนสนิทจูบ รู้ว่าเพื่อนสนิทเป็นเกย์ แถมเพื่อนสนิทคนที่ว่ามันยังชอบผมอีก!!!
ไอ้ต้าร์ลุกขึ้นมาช้าๆ ปัดเศษฝุ่นที่ติดตามเนื้อตามตัวออก ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาผม แววตาที่จริงจังของมันเหมือนสะกดให้ผมยืนอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับไปไหน จนปล่อยมันเดินเข้ามาประชิดตัวผมอีกครั้ง
“มอหก...” มันบอกก่อนจะจ้องหน้าผม “มึงรู้ไหมว่าแค่กูเห็นมึงอาบน้ำตอนเข้าค่ายปัจฉิม กูก็มีอารมณ์แล้วหว่ะดรีม...”
“อะ...ไอ้เหี้ย...”
ผมด่ามันออกไปแล้วก็ต้องหน้าแดง ไม่เข้าใจว่าอกแบนๆของผมไปเร้าอารมณ์มันตรงไหน
“แล้วแฟนมึงล่ะ มึงคบกับผู้หญิงมาตลอดไม่ใช่เหรอวะ”
“กูคบ แต่กูไม่ได้ชอบ คนที่กูชอบคือมึง” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูผม “กูบอกแล้วว่ากูเป็นเกย์ กูไม่เคยเอากับผู้หญิงคนไหนเลย”
“อะ...ไอ้เหี้ย”
“วันนี้มึงด่ากูเหี้ยมาหลายรอบแล้วนะ ถ้ามึงด่ากูอีกคำ...กูกระชากมึงเข้ามาจูบแน่ๆดรีม”
“อะ...ไอ้หื่น มึงโรคจิตเหรอไงวะต้าร์ ถ้ามึงจูบกูอีก กูจะ...”
“จะทำอะไรกู อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้มึงรังเกียจ ถ้ามึงไม่ชอบ มึงคงไม่ทำหน้าเคลิ้มขนาดนั้น”
“กูไม่ได้ชอบ แต่กูแค่ไม่รังเกียจ มึงพูดไม่รู้เรื่องเหรอ”
“มึงไม่รังเกียจเกย์ก็ดี กูบอกไว้เลยว่า...กูจะจีบมึงแน่ๆ”
“แล้วแฟนมึงล่ะ?” ผมถามมันเสียงหลง ทำไมไอ้ต้าร์มันถึงได้พูดเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆเลยวะ
“ก็เลิกสิ พวกนั้นรู้อยู่แล้วว่ากูไม่ได้ชอบ ก็แค่อยากคบกูอวดคนอื่น” มันพูดก่อนจะยักไหล่อย่างไม่แคร์อะไร
“แต่กูมีแฟนแล้วนะเว้ย” ผมนึกอะไรไม่ออก รีบเอาไอ้พี่เต็งมาอ้างก่อนเลย
“มึงคิดว่ากูเป็นใครวะดรีม กูรู้จักมึงมานานแค่ไหน วันๆมึงก็อยู่กับส้ม จู่ๆมาบอกกูว่ามีแฟน คิดว่ากูจะเชื่อเหรอ”
“แล้วทำยังไงมึงถึงจะเชื่อครับ”
ผมไม่ได้พูดนะเว้ย ไอ้คนที่เพิ่งมาถึงต่างหากที่พูด ไอ้พี่เต็งมายืนข้างหลังผมกับไอ้ต้าร์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“ดรีม...มาหาพี่”
ผมขยับจะเดินไปหาพี่เต็ง แต่ไอ้ต้าร์ก็คว้าข้อมือผมเอาไว้ ไม่ยอมให้ไปไหน เล่นเอาไอ้พี่เต็งถึงกับกัดฟันกรอด ก่อนจะคว้าข้อมือผมไว้อีกข้าง เลยกลายเป็นว่าต่างฝ่ายต่างจับแขนผมคนละข้าง โดยมีผมยืนอยู่ตรงกลางอย่างกับกำลังเล่นชักกะเย่อกันอยู่
“ไอ้ดรีม...”
ผมมองซ้ายทีขวาที แล้วก็จิ๊ปากออกมาด้วยหงุดหงิด
ทำไมมึงสองตัวต้องทำให้กูตกอยู่ในสถานการณ์น้ำเน่าแบบนี้ด้วยวะ
กูเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ต้องมารุมแย่งกู
“ดรีม...เลือกมาว่าจะไปกับใคร”
“มึงเลือกเลยดรีม”
อยากให้กูเลือกนักใช่ไหม ได้...เดี๋ยวกูจะเลือกให้
ผมสะบัดแขนให้หลุดออกจากการเกาะกุมของทั้งคู่ ก่อนจะหันไปตะโกนใส่หน้า
“ไม่เลือกโว้ย อย่ามาไร้สาระ”
.
.
ผมเดินสาวเท้าเร็วๆกลับมาหาส้ม กูหิวข้าวจะแย่ พวกแม่งยังเสือกไร้สาระกันอีก
“หิวข้าวแล้ว ไปกันเถอะ” ผมพูดพร้อมกับแย่งของจากมือส้มมาถือไว้เอง
“แล้วต้าร์ล่ะ” ส้มถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นผมกลับมาคนเดียว
“ไม่รู้ ช่างหัวมัน”
“แล้วได้เจออาจารย์เต็งหนึ่งหรือเปล่า เห็นเขามาถามหาแกอยู่”
เฮ้ย!! ชื่อคุ้นหว่ะ อย่าบอกนะว่า...
“นั่นไง เดินตามหลังแกมาพอดี”
ผมหันขวับกลับไปมอง เลยได้เห็นไอ้พี่เต็งพาหน้าหล่อๆกลับมา แต่ไอ้ที่เพิ่มขึ้นนี่สิ...รอยช้ำตรงมุมปาก นี่อย่าบอกนะว่ามึงต่อยกับไอ้ต้าร์มา ประสาท!!
“อาจารย์เต็งหนึ่งจะมาเป็นอาจารย์พิเศษแทนอาจารย์พิชญ์ที่ภาคการตลาดหนึ่งเดือน แกกับฉันก็มีลงเรียนวิชาเขาไว้ด้วยนะ”
“หา...”
“วิชาเลือกที่ฉันชวนแกลงไง ลืมแล้วเหรอวะดรีม”
“มะ...ไม่ได้ลืม แต่ว่า...” ผมขยับจะอ้าปากถามส้มต่อ แต่เจ้าตัวก็หันไปยกมือไหว้ไอ้พี่เต็ง เอ๊ย อาจารย์เต็งหนึ่ง
“สวัสดีค่ะอาจารย์เต็งหนึ่ง นี่ไงคะดรีม ที่อาจารย์ตามหาอยู่”
“ผมเจอเขาแล้วล่ะ ขอบใจมาก พวกคุณยังไม่ได้ทานข้าวกันใช่ไหม ขอผมไปทานด้วยคนนะ” สาบานเถอะว่ามันพูดกับยัยส้ม แต่ทำไมถึงได้เอาแต่มองผมวะ
“ได้เลยค่ะอาจารย์ พวกหนูกำลังจะไปทานที่โรงอาหารพอดี”
นี่มันอะไรวะเนี่ย!! ไอ้ต้าร์ชอบผม แล้วไอ้พี่เต็ง...แฟนกำมะลอที่ผมเช่ามาแบบไม่รู้เรื่องก็ยังเสือกมาเป็นอาจารย์ที่คณะอีก
“พี่สาวสบายดีนะ...”
“หะ...หา?...” ทำไมวันนี้กูหาหลายรอบจังวะ
ยัยส้มส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะผ่อนฝีเท้าลงมาเดินข้างผม แล้วยื่นหน้ามากระซิบข้างหู
“อาจารย์เต็งหนึ่งเขาเป็นเพื่อนกับพี่สาวแกไง นี่แกจำเขาไม่ได้เหรอ”
ว้อทททท!!! มีอะไรวุ่นวายกว่านี้อีกไหมวะ
เอาเลยเว้ย...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของไอ้ดรีมวะ
.
.
“ผมว่าพวกคุณต้องมีความรู้เกี่ยวกับหลักการตลาดอยู่บ้างจากที่เรียนกับอาจารย์พิชญ์มา เอาเป็นว่าผมจะขอสั่งงาน...”
ผมทำหน้าเบ้ ก่อนจะหันไปกระซิบเสียงเบากับส้มที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เพิ่งมาสอนคาบแรกก็สั่งงานเลยเหรอวะ”
“คุณกรวิชญ์มีตรงไหนไม่เข้าใจถามผมได้นะครับ ไม่ต้องถามเพื่อนข้างๆ”
แม่ง!!...กูเกลียดไอ้พี่เต็งเว้ย เรียกชื่อผมออกไมค์เลย
“ถ้าไม่มีอะไรสงสัย ผมจะสั่งงานต่อเลยนะครับ...ผมจะให้พวกคุณสมมติว่าตัวเองเป็นโปรดักส์ชนิดหนึ่ง แล้วเขียนว่าจะพรีเซ้นต์ตัวเองยังไง ส่งคาบหน้านะครับ ส่วนวันนี้ก็พอแค่นี้ครับ อ้อ...คุณกรวิชญ์อย่าเพิ่งกลับนะครับ เดี๋ยวอยู่คุยกับผมหน่อย”
ผมจิ๊ปากออกมาอย่างขัดใจ ยัยส้มก็เอาแต่ทำหน้าเยาะเย้ย ผมเลยต้องรีบโบกมือไล่ให้ไปไกลๆ คนอื่นๆพากันเดินออกไปหมด จนเหลือแค่ผมกับไอ้พี่เต็งสองคน ไอ้พี่เต็งเดินมาหาผมที่นั่งกอดอกอยู่ที่โต๊ะเลกเชอร์ก่อนจะถามเสียงทุ้ม
“เข้าใจที่พี่สอนหรือเปล่า”
“เข้าใจสิ พี่สอนเข้าใจง่ายจะตาย”
ผมไม่ได้พูดเอาใจมันนะครับ แต่ไอ้พี่เต็งสอนเข้าใจง่ายจริงๆ หยิบยกตัวอย่างในชีวิตประจำวันมาเปรียบเทียบ ทำให้ผมนึกภาพออก ไม่เหมือนกับอาจารย์คนอื่น ที่ชอบยัดแต่หลักวิชาการใส่หัวของผม
แต่เดี๋ยวก่อนนะ...
“ตกลงพี่รับจ้างเป็นแฟนหรือว่าเป็นอาจารย์กันแน่เนี่ย ผมงงไปหมดแล้วนะ”
ไอ้พี่เต็งทำตาหลุกหลิกอย่างมีพิรุธแวบนึง จนผมแทบมองไม่เห็น ถ้าไม่ทันได้สังเกต ก่อนจะปั้นหน้านิ่งเหมือนเดิม
“อยากรู้เรื่องพี่เหรอไง” นอกจากมันจะไม่ตอบคำถามผมแล้ว มันยังทำเฉไฉอีก
“ไม่ได้อยากรู้หรอก พี่จะเป็นอะไรก็เรื่องของพี่ ไม่เห็นจะเกี่ยวกับผมเลยซักนิด” ผมตอบปัดๆอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเก็บของลงกระเป๋า
“ไม่สนใจพี่ซักนิดเลยเหรอ” เสียงหงอยๆนี่มันอะไรกัน ผมเช่ามาเป็นแฟนเฉยๆ ทำไมทำอย่างกับโดนผมหักอกเลยวะ
“ตกลงพี่เรียกให้ผมอยู่ทำไมเนี่ย”
“กลับด้วยกัน เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“จะบ้าเหรอพี่ เราเป็นอาจารย์กับลูกศิษย์กันนะ”
“พี่เป็นแค่อาจารย์พิเศษเฉยๆ แล้วพี่ก็เป็นเพื่อนพี่สาวดรีมด้วย ที่สำคัญ...พี่เป็นแฟนดรีมอยู่นะ”
“แฟนเช่า!!”
.
.
‘กฎข้อที่สาม อย่าคิดว่าเป็นแค่ลูกค้า บอกตัวเองว่าเขาเป็นแฟนเรา’
ผมกับไอ้พี่เต็งเดินออกมาถึงหน้าคณะด้วยกัน ก่อนจะต้องชะงัก เมื่อเห็นไอ้ต้าร์ยืนพิงรถของมันอยู่ ไอ้ต้าร์กับไอ้พี่เต็งยืนจ้องตากัน โดยไม่มีใครหลบสายตาใคร จนผมต้องทำหน้าหน่ายๆออกมา แล้วเป็นฝ่ายเอ่ยถามไอ้ต้าร์
“มึงมาทำไมวะต้าร์”
“กูมารับมึง” ไอ้ต้าร์ตอบสั้นๆ ง่ายๆ แต่ได้ใจความ
“ไม่เป็นไรหรอกน้องต้าร์ เดี๋ยวพี่ไปส่งแฟนพี่เอง”
พี่เต็งเน้นคำว่าแฟนเสียงหนัก พร้อมกับโอบบ่าผมไว้หลวมๆ ผมเห็นไอ้ต้าร์ขบกรามแน่น ขณะมองมือพี่เต็งที่อยู่บนบ่าผมเขม็ง จนแล้วจนรอด...ผมเลยได้แต่ถอนหายใจออกมาช้าๆ ก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่ยังติดค้างคาใจอยู่
“แล้วแพรว แฟนมึงล่ะ?” ผมย้ำคำว่าแฟนมัน ให้มันสำนึกว่าตัวเองยังมีแฟนอยู่
“ไม่มี เลิกแล้ว” มันยังคงตอบสั้นๆ ง่ายๆ
ผมนึกโกรธไอ้ต้าร์ขึ้นมาตงิดๆ ทำไมมันถึงทำเหมือนทุกเรื่องเป็นเรื่องง่ายๆ
จู่ๆนึกจะมาบอกผมว่าชอบ มันก็ทำได้ง่ายๆ
พอมันนึกจะบอกเลิกแฟนมัน มันก็ทำได้ง่ายๆเหมือนกัน
“มึงบ้าไปแล้วเหรอวะต้าร์ มึงประสาทหรือเปล่า”
“กูไม่ได้บ้า ที่ผ่านมากูยอมรับว่ากูเองขี้ขลาดจนเกือบจะต้องเสียมึงไป แต่กูไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นแน่ๆ”
“ไม่คิดว่าช้าไปหน่อยเหรอไง” พี่เต็งถามมันพร้อมกับทำหน้าเหยียดๆ
“กูรู้ว่าดรีมแค่เอามึงมาแอบอ้างเป็นแฟน เพราะงานเลี้ยงรุ่น”
ผมถึงกับชะงักไปทันที ไอ้ต้าร์มันรู้ ผมน่าจะจำได้ว่าเพื่อนในกลุ่มที่รู้จักผมดีกว่าใครก็คือมัน
“เรื่องพนันงานเลี้ยงรุ่นบ้าบออะไรนี่ก็เป็นความคิดกูเอง”
“ทำไม?...”
“กูรู้ไงว่ามึงไม่มีใคร มึงไม่มีแฟน กูคิดว่าถ้ามึงมาปรึกษากู กูอาจจะเสนอตัวเป็นแฟนมึงให้ แต่ใครจะไปรู้...ว่ามึงจะไปคว้าใครที่ไหนไม่รู้มาเป็นแฟน กูจะไม่เจ็บใจเลยถ้าไอ้คนที่มึงคว้ามาเป็นแฟน...ไม่ใช่ผู้ชายเหมือนกู”
“กู...”
“ทำไมวะดรีม ทั้งๆที่มึงเคยบอกว่ามึงรังเกียจเกย์ จนกูถอดใจ...”
“กูไม่เคยพูด มึงไปเอามาจากไหน”
“พี่เดียร์บอกกูว่ามึงรังเกียจเกย์”
หา...ยัยเจ๊ของผมเนี่ยนะ!?!
ผมพยายามมองหาความล้อเล่นจากแววตาของไอ้ต้าร์ แต่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่เจอจริงๆ และไอ้ต้าร์เองก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกหกผมด้วย ตัดประเด็นเรื่องที่มันจะพูดเล่นกับพูดโกหกออกไป ผมก็ต้องจำใจยอมรับว่าไอ้ต้าร์พูดความจริง แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือ...
เจ๊เดียร์ไปบอกไอ้ต้าร์ตอนไหน แล้วบอกทำไม บอกเพื่ออะไร ผมไม่เข้าใจพี่สาวผมจริงๆ
“ดูท่าว่าคงคุยกันยาวแน่ๆ กลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่าไหม”
.
.
หลังจากที่พี่เต็งเสนอความเห็น ผม พี่เต็ง และไอ้ต้าร์เลยตรงกลับมาที่คอนโดผมด้วยกัน ตอนแรกไอ้ต้าร์จะลากผมไปนั่งรถมัน แต่ช้ากว่าพี่เต็งที่รอจังหวะอยู่แล้ว ไอ้ต้าร์เลยได้แต่ขับรถตามมาด้วยความหงุดหงิด
ผมเสียบคีย์การ์ดลงกับประตูห้อง ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องมาอย่างเบลอๆ มึนยิ่งกว่าเจอโจทย์แคลคูลัสอีกเว้ย เดินลากขาเอื่อยๆมานั่งแปะลงบนโซฟา มีไอ้ต้าร์กับไอ้พี่เต็งที่เขม่นกันมาตลอดทาง เดินตามผมมาติดๆ
กำลังล้าๆเหนื่อยๆ แก้วน้ำก็ถูกยื่นมาตรงหน้า ผมเงยหน้ามองเจ้าของๆมันก่อนจะเอ่ยขอบคุณเสียงเบา
“ขอบคุณครับ...”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปเตรียมอาหารเย็นนะ”
ผมมองพี่เต็งที่เดินเข้าครัว เปิดตู้เย็นอย่างคล่องแคล่ว ทำเหมือนกับอยู่คอนโดนี้มานาน และทำเหมือนกับว่าเป็นแฟนผมจริงๆ พี่เต็งเองก็คงรู้สึกถึงสายตาของผมถึงมองอยู่ ถึงได้หันกลับมายิ้มให้นิดๆ ทำเป็นมองไม่เห็นไอ้ต้าร์ที่ยืนฮึดฮัดอยู่ข้างๆผม
“ไอ้หมอนั่นมาที่นี่บ่อยเหรอ”
ผมส่ายหน้าช้าๆ พี่เต็งเพิ่งจะมาที่นี่ไม่กี่ครั้ง ไม่บ่อยเท่าไอ้ต้าร์ด้วยซ้ำ แต่ดูคุ้นเคยกับที่นี่จนผมเองยังนึกแปลกใจ ท่าทางต่างๆของพี่เต็งทำเอาผมถึงกับมองเพลิน หยิบจับทุกอย่างอย่างคล่องแคล่ว ดูกระฉับกระเฉงทะมัดทะแมง คนที่เป็นแฟนเช่าเขาต้องมีคุณสมบัติครบถ้วนแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า
ถ้าไอ้พี่เต็งเป็นแฟนผมจริงๆ ผมคงสบายน่าดูเลย...
“ดรีม...ดรีม...”
“หา...” ผมถึงกับสะดุ้ง เมื่อรู้สึกถึงมือไอ้ต้าร์ที่วางลงบนไหล่
“สนใจกูหน่อยได้ไหม กูอยู่ข้างมึงตรงนี้ ทำไมถึงเอาแต่มองคนอื่น”
ผมหันกลับมามองหน้ามันช้าๆ จ้องเข้าไปในแววตาของไอ้ต้าร์
“กูก็อยู่ข้างมึงมาตลอดไม่ใช่เหรอไง”
“กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึง กูรู้ว่ามันผิดที่เพิ่งมาบอกมึงตอนนี้ แต่ขอ...ขอโอกาสให้กูหน่อย”
“ลองให้โอกาสต้าร์ดูสิดรีม ให้พี่กับต้าร์ได้แข่งกันแบบแฟร์ๆ ถ้าต้าร์ทำให้ดรีมชอบได้ พี่ก็จะถอย หรือถ้าดรีมไม่เลือกใครเลย พี่ก็จะยอมเป็นแค่พี่ชาย ส่วนนาย...ก็ต้องยอมรับสถานะเพื่อน โอเคไหม?”
ผมชั่งน้ำหนักคำพูดของพี่เต็ง พูดตรงๆเลยนะ...ผมยังไม่ชอบพี่เต็งและไอ้ต้าร์ แต่เอาเป็นว่าผมจะให้โอกาสทั้งสองคนละกัน แต่เดี๋ยวก่อน...
“แล้วพี่เต็งจะมาทำให้ผมชอบด้วยทำไมล่ะ”
ในเมื่อผมแค่เช่าพี่เต็งมาเพื่อพาไปงานเลี้ยงรุ่นเฉยๆ ยังไงพี่เต็งก็เป็นแค่แฟนเช่าอยู่ดี
“ถ้ายังไม่รู้ พี่ก็จะบอก...พี่ชอบดรีม...”
TBC
คำเตือน อ่านเพลินๆ อย่าถามหาสาระ เพราะมันไม่มี อ่านเอามัน
ไม่มีพล็อต เขียนไปเรื่อยๆ แล้วแต่จะนึกออก ตอนนี้ยาวกว่าเดิมนิ๊ดนึง
ว่าแต่...ทำไมไม่มีใครให้โอกาสต้าร์เลย ไหงชูป้ายเชียร์พี่เต็งกันหมด :hao4:
เจอกันตอนหน้านะคะ การเขียนเรื่องนี้ทำให้รู้ว่า...ไม่วางพล็อต นี่ไม่เวิร์คจริงๆ แหะๆ
-
เชียร์ 3p กรากกกก :laugh:
-
ต้าร์ก็ชอบดรีม พี่เต็งก็ชอบดรีม
แล้วดรีมจะชอบใครดีละ
หรือเอา3pไปเลย 55555
-
พี่เต็งดีกว่าครับ อายุมากกว่า อบอุ่น ทำอาหารเป็นด้วย อิอิ มีคนดูแลดีออกนะ
-
สงสัยพี่สาวดรีมจะเป็นแม่สื่อให้อาจารย์เต็งหนึ่งแล้วล่ะ ชัวร์ๆๆๆ เลย
เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนิ แล้วก็เป็นคนบอกต้าร์ว่าดรีมไม่ชอบเกย์อีก แผนกำจัดศัตรูหัวใจพี่เต็ง
อาจารย์เต็งดูเท่ห์เนอะ ต้าร์ก็น่าสนนะเพราะเค้าก็รักของเค้ามาหลายปีง่ะ
น้องดรีมงานเข้าเลยจ้าน่าอิจฉาเนอะ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เต็งน่ารัก><
ดรีมจ้ะ ผช.อย่างพี่เต็งหาได้ไม่ง่าย
ถ้าไม่ชอบก็บอก เดี๋ยวจะขอไปแทน 555
-
พี่เต็งหล่อค่ะ เหตุผล#ฮา
-
เบอร์1 พี่เต็ง ^,^
เบอร์2 ต้า -*-
แล้วดรีมจะเลือกใครละเนี่ย
ดรีมเลือกไม่ได้งั้นเลือกพี่เต็งละกันเหตุผล>>เหมียวชอบขอได้ป่ะอร๊ายยยยยเขิล>////<บ้าไปแล้ว
-
เข้ามาเชียร์พี่เต็ง
สนุกมากเลยค่ะ ชอบๆ สู้ๆ ไว้มาต่อนะคะ ^^
-
เอาแล้วไง
เรื่องมันเริ่มซับซ้อนแล้ว
สนุกๆๆๆๆ
-
เชียร์พี่เต็งฮ้า ~~~~
ครบทุกอย่าง หล่อ ฉลาด รวย เก่ง
ต้องให้พี่สาวดรีมมาช่วยด้วยปะ555555555
ถึงต้าร์จะชอบเหมือนกันแต่คนที่ทิ้งคนอื่นแบบไม่แคร์ก็ไม่น่าคบเท่าไร
-
ชอบหนุ่มเทคแคร์ ขอเชียร์พี่เต็งล่ะเน้อ
-
อารมณ์แบบรักพี่เสียดายน้อง... :hao7:
แต่ยังเชียร์พี่เต็งเหมือนเดิม
-
เชียร์พี่เต็ง อิอิ :hao6: :hao6: :hao6:
-
ทุกคนชอบดรีม แล้วดรีมชอบใคร :hao3:
-
แสดงว่าพี่ดรีมต้องรู้ว่าทั้งพี่เต็ง และต้าร์ ชอบดรีมทั้งคู่ แต่คนอ่านเชียร์พี่เต็ง :katai2-1:
รออ่านตอนต่อไป
-
ชอบอ่ะ อย่าบอกนะว่าอีเจ๊ช่วยกันท่าให้เพื่อน เพราะพี่เต็งแอบชอบดรีมนานแล้ว กรี๊ดดดดด
-
บอกเจตนากันทุกคนเลยตอนนี้
'ชอบดรีม'
>///////<
-
//ชูป้าย 3P o13
-
เอาไปทดลองใช้คนละเดือนก่อน
แล้วถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ก็เหมาทั้งคู่เลยดีมะ
+ เป็ดจ้า
-
เจ๊เดียร์นี่แกแอบหนับหนุนเพื่อนใช่ป่ะ ส่วยพี่เต็งก็(อาจ)ชอบดรีมมานานแล้ว?
เฮียแกก็เลยขอเจ๊ พอมันได้จังหวะก็เข้ามาอ้างว่าเป็นแฟนเช่าแต่จริงๆคือแผนทั้งคู่
สงสารดรีมแบ๊วอยู่คนเดียว ไม่รู้เรื่องอะไรกะเค้าเลย ว่าแต่ใครจะชนะอ่ะเอาพี่เต็งนะ
ไม่เอาต้าร์><
-
เราเป็นคนจิตใจอ่อนไหว ดังนั้นก็ต้อง 3P เพื่อที่จะได้ไม่ต้องกินมาม่า :hao7:
//หรือหื่นหว่าไม่แน่ใจ~ อิๆ
-
มายกมือ 3P ด้วยจ้า :katai2-1: รักพี่เสียดายน้องน่ะ :katai1: ไม่เวิร์คสำหรับคนเขียนแต่เวิร์คสำหรับเราน่ะจ้ะ :mew1:
-
เชียร์พี่เต็ง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รออ่านวุ่นดี
-
อร๊ายยยยยยยยยยย มีผู้ชายสองคนมารุมรักกก
เค้าชอบแบบนี้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao7:
รอติดตามน๊าาา
-
เชียร์พี่เต็งรัง 55
-
เอาตาร์ไปเก็บเลย ตั้งนานไม่บอกพอดรีมมีแฟนกลับมาบอกชอบ
เชียร์พี่เต็งเป็นพระเอกเต็มที่
-
ดรีมจะมึนก็ไม่แปลกแล้วล่ะ พอจะมาบอกชอบก็มาพร้อมกันสองคน ดรีมคงเลือกไม่ถูก :z1:
-
[ 5 ]
พี่เต็งกับไอ้ต้าร์กลับไปแล้ว เหลือแต่ผมที่ยังคงนั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟา มีแต่สองประโยคที่ดังซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว
‘พี่ชอบดรีม...’
‘กูชอบมึง...’
ผมยกมือตบแก้มตัวเองสองทีเพื่อเรียกสติที่ดูเหมือนจะหลุดลอยไปไกล ยังเอ๋อๆเบลอๆ จับต้นชนปลายอะไรไม่ค่อยถูก ค่อยๆเลื้อยตัวลงนอนบนโซฟา เอาแขนมารองหัวตัวเองเอาไว้
บอกเลยว่าเกิดมายี่สิบปี ผมยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาหรอกครับ มีแต่ที่มองไปเรื่อยๆ คิดว่าน่ารัก คิดว่าสวย แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่ใช่ ส่วนไอ้พี่เต็งกับไอ้ต้าร์...
ผมเพิ่งเจอพี่เต็งแค่ไม่กี่วัน แถมยังเป็นการเจอกันแบบไม่ค่อยปกติด้วย จู่ๆก็โผล่มาเป็นแฟนเช่าของผม แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่า...ความสามารถด้านการเนียนเป็นแฟนของพี่เต็งนี่สุดยอดจริงๆ ทำเอาผมเผลอนึกว่าพี่เต็งเป็นแฟนผมอยู่หลายหน
ไอ้ต้าร์...ผมว่าผมไม่ได้ชอบมันหรอก ถ้าผมจะชอบมัน ผมคงชอบตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียนแล้ว พอรู้ว่ามันชอบผม เลยอดที่จะตกใจไม่ได้ จูบของมันอาจจะทำให้ผมเคลิ้มได้นิดๆ หรือจะเรียกว่าคล้อยตามดีล่ะ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น พูดง่ายๆคือ...ผมไม่ได้ใจเต้นอย่างที่ควรจะเป็น
.
.
เหวออออออออออ!!
นี่เมื่อคืนผมนอนหลับไปที่โซฟา โดยที่ยังไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนชุดอะไรเลยน่ะเหรอ
จำได้ว่ากำลังคิดเรื่องพี่เต็งกับเรื่องไอ้ต้าร์เพลินๆอยู่ สงสัยจะหลับไปแบบไม่รู้ตัวแน่ๆ ผมขยับตัวบิดขี้เกียจด้วยความเมื่อย เพราะไม่ได้นอนหลับสบายบนเตียง แต่ดันมานอนอยู่บนโซฟา กำลังคิดว่าจะทำอะไรเป็นอย่างต่อไป เสียงออดก็ดังขึ้นมาก่อน
ผมเดินลากเท้าที่สวมสลิปเปอร์ลายลูกหมู พร้อมกับขยี้หัวฟูๆของตัวเองมาเปิดประตูห้อง โดยไม่ลืมที่จะส่องตาแมวก่อนอย่างที่อาเจ๊เคยพร่ำสอน
พอพี่เต็งเห็นผมชัดเต็มตาก็ทำหน้าตาตลก ก่อนจะกวาดสายตาขึ้นๆลงๆ
“ชุดเดิมเลยนี่นา” อุตส่าห์ย้ำให้ผมดีใจอีก
“ผมเผลอหลับไป”
“ฮึ! เด็กชะมัด ไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวพี่ทำข้าวเช้าให้”
ผมพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย ผมทำอะไรไม่ค่อยเป็นหรอก อย่าบอกว่าจะให้ผมทำอาหารเลย ให้ผมเปิดเตาแก๊สให้รอดก่อนเถอะ เวลาที่อาเจ๊ไม่อยู่ทีไร ผมได้พึ่งอาหารกล่องตลอด
ผมเดินออกมาอีกที ก็เห็นข้าวต้มร้อนๆ ควันฉุยวางอยู่บนโต๊ะ ส่วนคนทำกำลังเก็บอุปกรณ์ต่างๆ มาล้าง เห็นแบบนี้แล้วก็เผลอคิดไม่ได้ว่า...
...ใครได้พี่เต็งเป็นเมีย คงสบายไปสิบชาติ...
เหมือนพี่เต็งจะรู้ทันความคิดผม คนที่กำลังล้างจ้านอยู่เลยหันมามองก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆ
“ใครได้พี่เป็นเมียนี่คงสบายเนอะ” ผมพูดออกไป แล้วก็รีบยกมือปิดปากแทบไม่ทัน
พี่เต็งชะงักมือที่กำลังล้างจานทันที แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แค่ก้มหน้าก้มตาล้างจานให้เสร็จ ผมเลยยักไหล่ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ ยังไม่ทันได้ตักข้าวต้มเข้าปากสมใจอยาก ก็รู้สึกว่ามีคนมายืนซ้อนอยู่ข้างหลัง
“ไม่ต้องได้พี่เป็นเมีย แค่ดรีมได้เป็นเมียพี่ รับรองว่าสบายเหมือนกัน”
อะ...ไอ้บ้า!! พูดออกมาหน้าไม่อายเลยนะเว้ย
.
.
ผมกับพี่เต็งแยกกันหน้าคณะ ผมเดินไปหายัยส้มที่ยืนรออยู่ ส่วนพี่เต็งตรงไปที่ห้องพักอาจารย์ ยัยส้มพอเห็นผมมาพร้อมกับพี่เต็งก็ทำตาวิบวับใส่ทันที
“เป็นอะไรของแก”
“แน่ะๆ มากับอาจารย์เต็งหนึ่งเหรอแก”
“เพื่อนเจ๊เดียร์เว้ย”
“อ้าว...ไหนเมื่อวานบอกว่าไม่รู้จักไง ตกลงเอาไงกันแน่”
“ช่างเหอะน่า เข้าเรียนได้แล้วไป”
ผมตัดบทก่อนจะลากยัยส้มเดินไปที่ห้องเรียน วันนี้ผมไม่ได้มีเรียนกับพี่เต็งหรอก ถ้ามีเรียนก็ซวยสิ ผมยังไม่ได้ทำการบ้านที่พี่เต็งสั่งเลย กำลังจะเดินเข้าห้องก็เห็นพี่เต็งยืนคุยอยู่กับอาจารย์พิมจันทร์ ที่สอนภาคการจัดการอย่างสนิทสนม ไม่รู้ว่าไปรู้จักกันได้ยังไง ผมขมวดคิ้วนิดๆ เมื่อเห็นมือของอาจารย์พิมจันทร์วางอยู่บนแขนพี่เต็ง ก่อนจะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น แล้วลากยัยส้มเดินเข้าห้อง
“เมื่อกี้อาจารย์เต็งหนึ่งเขามองแกด้วยหว่ะดรีม เหมือนจะพูดอะไรกับแกเลย”
“แล้ว?...”
“บอกให้รู้เฉยๆ”
ผมพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหยิบหนังสือมาเปิด พร้อมๆกับที่อาจารย์เดินเข้ามาในห้องพอดี
อาจารย์อธิบายพร้อมกับเลื่อนสไลด์ไปเรื่อยๆ แต่สิ่งที่อาจารย์พูดกลับไม่ได้เข้าหัวผมเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความสงสัยที่ท่วมท้นว่า...
พี่เต็งเป็นใครกันแน่???
เป็นแฟนเช่า เป็นเพื่อนเจ๊เดียร์ เป็นอาจารย์เต็งหนึ่ง
หรือยังเป็นอะไรที่ผมไม่รู้อีก และท่าทางที่ดูสนิทสนมกันระหว่างพี่เต็งกับอาจารย์พิมจันทร์ก็บอกชัดว่า ทั้งคู่ย่อมรู้จักกันมานานแน่ๆ
.
.
ตอนกลางวัน พี่เต็งไม่ได้มากินข้าวกับผมเหมือนทุกที เรานั่งกินข้าวที่โรงอาหารเหมือนกัน แต่พี่เต็งนั่งอยู่ฝั่งอาจารย์...กับอาจารย์พิมจันทร์ คุยกันท่าทางสนุกสนาน ผมเห็นพี่เต็งยิ้มน้อยๆ ขณะฟังอาจารย์พิมพ์จันทร์พูด
“ดรีม...”
“ห๊ะ...หา” ผมสะดุ้ง หันมาหายัยส้มที่ขมวดคิ้วมองผมนิดๆ
“เป็นอะไรของแก ทำไมไม่รีบกินข้าววะ เดี๋ยวมีเรียนต่อนะ”
“เออๆ” ผมรับคำก่อนจะตักข้าวเข้าปากช้าๆ
ผัดซีอิ๊วของโปรด...ทำไมวันนี้มันไม่อร่อยเหมือนเดิมเลยวะ
“ดรีม...”
“อะไร?...”
ผมคงจะถามยัยส้มช้าไป เพราะพูดคำว่าอะไรจบ ก็มีคนถือวิสาสะนั่งลงข้างๆผม ผมหันไปมองก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆเป็นเชิงถาม อีกฝ่ายแค่ยิ้มหล่อๆกลับมา ผมเลยต้องถามอย่างอดไม่ได้
“มาทำไม?”
“มากินข้าวกับมึงไง ไม่ได้เหรอ?”
“อย่างกับว่าถ้ากูห้ามแล้วมึงจะฟัง”
ไอ้ต้าร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะลุกไปซื้อข้าว ผมไม่รู้หรอกว่าพี่เต็งมองอยู่หรือเปล่า แต่พอไอ้ต้าร์มา ผมก็ไม่ได้หันกลับไปมองพี่เต็งกับอาจารย์พิมจันทร์แล้ว
ไอ้ต้าร์เดินกลับมาพร้อมข้าวผัดกุ้ง มันเบียดตัวลงนั่งข้างๆผม ผมเลยเขยิบออกมานิดๆ ให้มันนั่งได้สบายกว่าเดิม
“วันนี้ไอ้บอลจะมาแถวนี้ มันชวนไปกินกัน มึงจะไปหรือเปล่า?” ไอ้ต้าร์ถามผม โดยที่ปากยังเคี้ยวตุ้ยๆ
“มึงเคี้ยวให้เสร็จก่อนแล้วค่อยพูดก็ได้ ไม่มีใครแย่งมึงพูดหรอก” ผมด่ามันก่อนจะส่ายหน้าเอือมๆ
แปลก...ไม่ว่ายังไงผมก็นึกภาพตัวเองที่มีความสัมพันธ์กับมันมากกว่าเพื่อนไม่ออกเลย
“บ่นจริง ตกลงมึงจะไปไหม?” มันถามซ้ำ
“กู...” ผมตั้งใจจะปฏิเสธ อยากกลับคอนโดไปนอนตีพุงเล่นๆ แต่พอสายตาปะทะเข้ากับสายตาพี่เต็งที่มองมา คำพูดที่ดังออกมากลับกลายเป็นว่า “...ก็ไปสิ”
แปลกๆ การกระทำเหมือนไม่ใช่ตัวของตัวเองเลย
ไอ้ต้าร์ขมวดคิ้วนิดๆ เหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่ก็ไม่พูด ได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวผัด ผมเลยไม่พูดอะไรเหมือนกัน จนกระทั่งมันกินเสร็จ ก็เตรียมเดินกลับคณะตัวเอง
“เดี๋ยวตอนเย็นกูมารับ รออยู่ที่หน้าคณะนะ” มันพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม แต่ดูแล้วช่างเป็นรอยยิ้มที่ฝืดเฝื่อนเต็มทน
“อืม...”
.
.
ตกเย็น ผมเดินออกมาจากห้องเรียน มารอไอ้ต้าร์ที่หน้าคณะ พอเห็นพี่เต็งเดินมากับอาจารย์พิมจันทร์ ผมก็รีบแอบหลังเสา ดูคนสองคนที่ท่าทางสนิทสนมกันเดินผ่านหน้าผมไป ผมเห็นพี่เต็งหยิบมือถือมากดอะไรยุกยิก พร้อมๆกับที่โทรศัพท์ผมส่งเสียงเตือนว่ามีข้อความเข้า
“พี่ติดธุระ อาจจะมารับช้านิดหน่อย รอพี่นะ...พี่เต็ง”
ผมมองโทรศัพท์มือถือตัวเองกับแผ่นหลังพี่เต็งที่เดินห่างออกไป รู้ว่ามันเป็นความงี่เง่าแบบเด็กๆ ไม่อยากจะหาเหตุผลในการกระทำของตัวเอง แต่มือผมค่อยๆเลื่อนไปก่อนจะ...กดปิดโทรศัพท์ตัวเองช้าๆ
“ดรีม...” เสียงเรียกชื่อดังมาจากข้างหลัง พร้อมกับฝ่ามือที่วางลงบนไหล่
“หะ...หา มานานแล้วเหรอต้าร์”
ไอ้ต้าร์ยิ้มออกมาบางๆ ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่เดินนำผมไปที่รถของมัน พอมันปลดล็อกรถ ผมก็เปิดประตูขึ้นไปนั่ง บรรยากาศระหว่างผมกับมันดูเงียบๆ แปลกๆ จนผมต้องเป็นฝ่ายเปรยออกมาก่อน
“ไอ้บอลมาทำอะไรแถวนี้วะ”
“มาหาแฟนมันที่เรียนอยู่มหาลัยเราไง”
ผมพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ ก่อนจะหันหน้าออกนอกรถ ทอดสายตามองสองข้างทาง ภาพนักศึกษาที่เดินขวักไขว่อยู่ในมหาวิทยาลัยเป็นอะไรที่ดูคุ้นตา แต่...รถคันคุ้นตาที่มีอาจารย์พิมจันทร์นั่งไปกับพี่เต็งคืออะไร...?
“กูว่าไม่เจอไอ้บอลมานานแล้ว คืนนี้เมากันหน่อยมั้ย”
คำตอบของไอ้ต้าร์คือการวางมือบนหัวของผม ก่อนจะขยี้เบาๆ
“เรียนหนักเหรอ วันนี้มึงดูเครียดๆนะ ไม่ค่อยร่าเริงเหมือนทุกทีเลย”
“คืนนี้มึงพากูไปคลายเครียดหน่อยละกัน”
.
.
“ไอ้ดรีม ไอ้คออ่อน มึงจะแดกเอาโล่เหรอไงวะ”
แว่วเสียงไอ้บอลดังปรามมา พร้อมกับมือมันที่พยายามยื้อยุดแก้วเบียร์ไปจากมือผม ผมก็พยายามโยกมือหลบทั้งที่เริ่มโงนเงน สติสตังพากันบินหนีไปหมด
“ให้กูกินน่า” ผมพูดเสียงอ้อแอ้ ก่อนจะกระดกเข้าปากทั้งแก้ว
นึกอยากจะลองกินให้เมาแบบจริงๆจังๆดูซักครั้ง ยังไงไอ้ต้าร์กับไอ้บอลก็เพื่อนสนิท เดี๋ยวพวกมันก็พาผมไปส่งที่คอนโดอยู่ดี ผมเอื้อมมือไปคว้าขวดเบียร์มาจะรินใส่แก้วตัวเอง แต่ก็ต้องชะงัก เพราะไอ้ต้าร์มันจับขวดเบียร์ไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยขวดเบียร์ให้ผม
“พอได้แล้วน่าดรีม มึงกินเยอะแล้วนะ”
“ฮึ้ย!! ให้กูกินน่า”
“พอได้แล้ว กูเป็นห่วงมึงนะ”
“กูว่ามึงพามันกลับไปส่งคอนโดเถอะต้าร์ เดี๋ยวกูช่วยประคองไปที่รถ”
“ไม่เอา กูไม่กลับ กูจะกิน”
ผมทั้งเถียง ทั้งดิ้น ทั้งโวยวาย แต่ก็สู้แรงพวกมันสองคนไม่ได้ มันช่วยกันหิ้วปีกผมมายัดใส่รถของไอ้ต้าร์ ก่อนที่ไอ้บอลจะยืนโบกมือส่งผมหยอยๆ
“ต้าร์ ไหนมึงบอกว่ารักกูไง ทำไมไม่ตามใจกูเลย”
“ฮึ กูรักมึงนะดรีม แต่ใจมึง...พร้อมจะอยู่กับกูจริงๆหรือเปล่า”
ถึงจะดื่มเบียร์ไปหลายแก้ว แต่ผมก็ยังมีสติพอที่จะเรียบเรียงคำพูดของไอ้ต้าร์ ผมมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของมัน
มันหล่อ...หล่อมากจริงๆ
แต่ผมไม่ได้รู้สึกใจเต้นหรือหวั่นไหวไปกับมันเลยแม้แต่น้อย
ไม่เลยซักนิด...
“เอาจริงๆนะ กูก็พอรู้ตัวอยู่แล้วว่าคงจะไม่มีหวัง กูมองตามึงทีไร ก็เห็นแต่ความเป็นเพื่อนที่มึงมอบให้กู แต่กูก็อยากจะลองเสี่ยงดู...เผื่อกูกับมึงจะมีโอกาสได้เป็นมากกว่าเพื่อน แต่มึงก็ทำให้กูรู้ตัวว่า...ไม่ว่ากูจะบอกชอบมึงวันนี้ หรือบอกมึงเมื่อสองปีที่แล้ว มึงก็คงจะปฏิเสธกูอยู่ดี...ใช่ไหมดรีม?”
“กูแค่พยายามหลอกตัวเองตอนที่เห็นมึงเดินมากับไอ้นั่น ว่าถ้ามึงจะชอบผู้ชายซักคน กูอาจจะมีสิทธิ์บ้าง แต่พอเห็นมึงเปลี่ยนไปเพราะมัน กูถึงรู้ว่า...กูคงไม่มีสิทธิ์...แม้แต่ที่จะคิด บอกกูมาตรงๆเถอะ บอกสิ่งที่มึงรู้สึกออกมา”
ไอ้ต้าร์จอดรถลงตรงลานจอดรถของคอนโดแล้ว ผมปลดเบลท์ออก แล้วหันไปเผชิญหน้ากับมัน
“ถ้ากูบอก...มึงจะไม่เปลี่ยนไปใช่ไหมต้าร์ มึงจะเป็นเพื่อนกูเหมือนเดิมใช่ไหม”
“ถึงมันจะยาก แต่กูจะยอมรับแล้วกลับไปเป็นเพื่อนมึงเหมือนเดิม”
“กูขอโทษนะต้าร์ แต่กู...ไม่ได้ชอบมึงจริงๆหว่ะ”
“ขอโทษทำไม มึงไม่ได้ชอบกู ไม่ใช่ความผิดของมึงซะหน่อย”
ผมยิ้มออกมา อย่างน้อย...มันก็ยังเข้าใจผม
“มึงชอบหมอนั่นเหรอ?”
“ปะ...เปล่า กูยังไม่ได้ชอบ” กูแค่อยากรักษาสิทธิ์แฟนเช่า...ผมต่อประโยคในใจเบาๆ
ไอ้ต้าร์เอานิ้วมาจิ้มหน้าผากผม ก่อนจะทำหน้าไม่เชื่อ
“มึงคิดว่ากูไม่เห็นเหรอ มึงมองตามมันตาละห้อย ดรีมที่กูรู้จักไม่เคยเป็นแบบนี้เลย”
ผมมีอาการอย่างที่ไอ้ต้าร์บอกจริงๆเหรอ ผมอาจจะแค่ไม่พอใจ ไม่ชอบใจ ที่ไอ้พี่เต็งมันมาบอกว่าเป็นแฟนเช่าบ้าง มาบอกชอบผมบ้าง แล้วก็ไปทำตัวสนิทสนมกับคนอื่นบ้าง...ก็แค่นั้นเอง
“กูเปล่า...”
“มันเคยจูบมึงเหมือนที่กูจูบมึงหรือเปล่า”
“จูบพ่องดิ่!! มีแต่มึงนั่นแหล่ะที่จูบกู” ผมด่ามันทันที แต่มันกลับหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ขอกูจูบอีกทีได้ป่ะ?”
“สัด!! จูบพ่อง!!!”
ผมว่าผมห้ามมันนะ แต่ทำไมไอ้ต้าร์ถึงได้โน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วเอาแขนมาเท้าคร่อมผมไว้กับประตูรถล่ะ มึงเล่นแบบนี้อีกแล้วนะไอ้ต้าร์ ถ้าคราวนี้ยอมให้มึงจูบได้ อย่ามาเรียกกูว่าดรีมเด็ดขาด
“อย่านะมึง...”
ก๊อกๆๆ...
ผมชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะกระจกฝั่งผม รีบผลักไอ้ต้าร์ให้ออกห่างจากตัว นึกว่ารปภ.ที่คอนโดมาเคาะเพราะเห็นพวกผมทำอนาจารกันบนรถ แต่สิ่งที่รอผมอยู่กลับไม่ใช่รปภ....
เจ๊เดียร์ที่กำลังยืนหน้าบึ้ง และ...
ไอ้พี่เต็งที่กำลังยืนหน้าหงิก!!!
.
.
“เคลียร์กันให้เรียบร้อยนะ”
นั่นคือคำพูดที่หลุดออกมาจากปากเจ๊เดียร์ ก่อนที่อาเจ๊เขาจะเดินสะบัดบ๊อบเข้าลิฟต์ เหลือผมกับพี่เต็งที่นั่งประจันหน้ากันอยู่ตรงล็อบบีของคอนโด ส่วนไอ้ต้าร์ตัวดี...มันชิ่งหนีกลับไปตั้งแต่เห็นเจ๊เดียร์ทำหน้ายักษ์แล้วครับ
“พี่บอกว่าจะไปรับ ทำไมถึงไม่รอ”
“ผมมีนัดกับเพื่อน” ผมตอบพี่เต็ง แต่ตามองไปทางอื่น
“นัดกันไปเมาน่ะเหรอ แล้วโทรศัพท์ก็ไม่เปิด ไม่รู้หรือไงว่าเดียร์เขาเป็นห่วงเรามากแค่ไหน”
“แล้วไง ผมก็กลับมาแล้ว”
“คราวหลังจะไปไหนมาไหนก็โทรมาบอกกันหน่อย พี่เป็นห่วง”
“ผมโตแล้ว ผมไม่ใช่เด็กๆ แล้วพี่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับผม เอาเวลาไปสนใจคนที่พี่ควรสนใจเถอะ”
“ดรีม เป็นอะไรไป หันมามองหน้าพี่”
พี่เต็งเอื้อมมือจะมาจับหน้าผม แต่ผมสะบัดมือพี่เต็งออก แววตาตัดพ้อที่มองมา ทำเอาผมใจเสียนิดๆ แต่ทิฐิที่มีอยู่ทำให้ไม่ยอมเอ่ยอะไรออกไป
“พี่เต็ง พี่เลิกมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตผมซะทีได้ไหม ถึงยังไงพี่ก็เป็นแฟนที่ผมไม่ได้ตั้งใจจะเช่ามาอยู่แล้ว ทุกอย่างมันเป็นอุบัติเหตุ เป็นความผิดพลาด พี่เองก็มีสังคมของพี่ ผมเองก็มีสังคมของผม เราแทบจะไม่รู้จักกันเลยซักนิด...”
“ดรีมคิดแบบนั้นเหรอ งั้นช่วยฟังที่พี่พูดหน่อยนะ พอพี่พูดจบแล้วพี่จะไป...”
“พี่เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของเดียร์ แต่ดรีมคงจำไม่ได้หรืออาจจะไม่เคยจำเรื่องของพี่ แต่สำหรับพี่แล้ว...พี่คอยมองดรีมอยู่ตลอด มองดรีมค่อยๆเติบโต จากเด็กนักเรียนกลายมาเป็นเด็กมหาลัย หลายครั้งที่พี่อยากจะเข้าไปหาดรีม แต่พี่ก็ไม่กล้า ได้แต่มองอยู่ห่างๆ เรื่องที่เข้ามาเป็นแฟนเช่า เรื่องที่ไปเป็นอาจารย์ ทุกอย่าง...ล้วนแต่เป็นความตั้งใจของพี่ที่อยากจะอยู่ใกล้ๆดรีม ถ้ามันทำให้ดรีมอึดอัด...พี่ก็ขอโทษด้วยละกัน”
TBC
//กราบบบบ ขอโทษที่มาช้านะคะ พยายามบอกตัวเองว่าเป็นเรื่องสั้น
เลยไม่รู้จะเขียนให้รักกันได้ยังไง อ่านแล้วอาจจะแปลกๆ อึนๆ มึนๆ ไปหน่อย
ยอมรับผิดแต่โดยดีเลยค่ะ
ถือว่าให้ปลาฝึกเขียนไปเรื่อยๆนะคะ เรื่องต่อๆไปน่าจะดีกว่านี้...มั้ง >.<
อีกตอนสองตอนก็จะจบแล้วค่ะ จบแบบป่วงๆนี่เลย ฮืออออออ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ :กอด1:
-
ความจริงเปิดเผย ดรีมจะว่ายังไงเนี่ย :hao5:
-
ฮือๆ แงๆ ไม่เอานะ เค้าจาเอาสองคน!
เค้าไม่อยากเศร้าอ่าาาาาา :o12:
-
งานนี้ดรีมอึ้ง พี่เต็งสารภาพซะแบบพระเอกจริงๆ
-
สงสารต้าอะT^T
-
ผ่างงงงงงงงงงงง นั่นไง พี่เต็งเป็นเพื่อนกับพี่เดียร์จริงด้วย แอบรักน้องมานานแล้ว น้องดรีมมมมมมหนูกำลังจะสมหวังในความรักค่ะ ถึงว่าสิพี่แกดูรักและหวงน้องม้าก บวกหึงเข้าไปด้วยอีกหนึ่ง ส่วนน้องก็น้อยใจตามประสาคนไม่เคยมีความรัก เวลาคนที่เราสนใจไปให้ความสนใจกับคนอื่น พี่เต็งอย่าคิดมากเลยนะ
ส่วนเพื่อนต้าร์น่าสงสารแต่เป็นเพื่อนกันเหอะ เพื่อนก็คือเพื่อน คบกันนานดีออก
ขอบคุณค่ะ
-
จะเป็นยังไงก็อยู่ที่ดรีมตัดสินใจล่ะนะ
-
นั่นไง! ชัดเลย!
-
พี่เต็งพาซึ้งงงงงง :o12:
//ขอสารภาพว่า ตอนนี้เทใจไปให้ตาร์เกือบหมดแล้วววว :ling3:
-
เหยดดพี่เต็งโคตรแมนนนนน พูดความจริงหมดเปลือกเลย
ตอนแรกแบบลุ้นดรีมจะชอบต้าร์รึเปล่า
แต่ต้าร์ก็แห้ววววว .....
พี่เต็งสู้ๆฮะ เชียรรรรรร์
-
พี่เต็งสารภาพแบบแมนๆ ไปเลยว่าชอบแอบชอบตั้งแต่ดรีมยังนุ่งกางเกงขาสั้น เป็นการรอคอยที่นานพอดู พี่เต็งมีความอดทนเป็นเลิศ
ขอจบแบบยิ้มอย่างมีความสุข ไม่เอาแบบป่วงๆ อ่ะ ยิ่งถ้าได้แบบจูบแรกจากพี่เต็งด้วยแล้วยิ่งฟินไปใหญ่เลย
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
แงๆๆๆ พี่เต็งของเก๊า
ถ้าน้องดรีมไม่เอา มาหาหนูได้นะคะพี่ #เอ๊ะ (?) 55555 >.<
-
พี่เต็งนี่แมนมาก ทำเราน้ำตาซึม ...
น้องดรีมจะว่าอย่างไรคะ :ling1:
-
อย่าเกลียดพี่เต็งเลยนะน้องดรีม
-
ที่แท้พี่เต็งแอบชอบดรีมมาก่อนนี่เอง
มิน่าถึงทำตัวเป็นแฟนได้เนียนจริง
-
พี่เต็งโรแมนติกมากกกกกกกกกกกก :impress3: คนเขียน ๆ ได้ดีแล้วจ้ะ พล็อตอาจจะดูมึน ๆ แต่ก้อน่ารักดีน่ะ ยังไงมาต่อเร็ว ๆ น่ะจ้ะและอย่าลืมหาแฟนให้ต้าร์ด้วยน่ะ :mew1:
-
โอ้ว!!
เฝ้ารอมาตั้งแต่เป็นเด็กนักเรียน จนมหาลัย
สุดยอดเลยพี่เต็ง!!
-
อ้ากกก อยากอ่านต่อแล้วอ่าาา
พี่เต็งงงงง น่าสงสาร ต้าร์ก็น่าสงสาร ฮื่อออๆๆ
-
[ 6 ]
สามวัน...
สามวันแล้วตั้งแต่ที่พี่เต็งอธิบายทุกอย่างให้ผมรู้ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป โดยที่ผมไม่ได้เอ่ยคัดค้านหรือห้ามปราม
และเป็นสามวัน...ที่ผมเอาแต่ทบทวนสิ่งที่พี่เต็งพูดซ้ำไปซ้ำมา
“ดรีม...ลุกมากินข้าว”
ผมผงกหัวมองเจ๊เดียร์ที่กำลังยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะ ก่อนจะค่อยๆลากตัวเองไปนั่งแปะบนเก้าอี้ เจ๊เดียร์กลับมาจากถ่ายแบบคราวนี้ มีเวลาพักผ่อนอยู่คอนโดกับผมประมาณสองอาทิตย์ ผมมองหน้าเจ๊เดียร์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์
...นี่คือพี่สาวที่ผมรู้จักมาตั้งแต่เกิด
และนี่...คือพี่สาวของผมที่เป็นเพื่อนกับพี่เต็ง
“โอ๊ย...ผมเจ็บนะ” ผมร้องอุทานออกมา ก่อนจะยกมือลูบแก้มตัวเองป้อยๆ
จะไม่ให้ร้องได้ยังไง แม่คุณเล่นเอื้อมมือมาบิดแก้มผมซะเต็มแรง
“นั่งเหม่ออะไร ข้าวปลาไม่ยอมกิน” พี่สาวผมพูดพลางเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ ลุคส์นางแบบหายหมด เหลือแต่ยัยเจ๊หน้ามัน ทำผมทรงซาลาเปาที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม
“เจ๊...พี่เต็งเป็นเพื่อนเจ๊จริงๆเหรอ”
“เออสิ! นี่แกถามฉันเป็นรอบที่ห้าแล้วนะดรีม ตกลงแกเคลียร์กับไอ้เต็งได้เรื่องหรือเปล่า”
“กะ...ก็...”
“ดรีม!!”
“พี่เต็งเขาชอบผมนะเจ๊ เขาชอบน้องชายเจ๊นะ” ผมโพล่งออกไปทันที
ถ้าคุณคิดว่าจะได้เห็นอาการตกตะลึงพรึงเพริดของนางสาวกานต์พิชา ขอบอกเลยว่า...
คิดผิดถนัด!!
“แล้ว?”
“เจ๊ไม่ตกใจเลยเหรอ เขาเป็นผู้ชาย แล้วมาชอบผมเนี่ยนะ”
“ทำไมฉันต้องตกใจ ฉันรู้ก่อนแกอีก มีแต่แกนี่แหล่ะที่ยังเอ๋ออยู่ แล้วฉันยังรู้ด้วยว่าไอ้ต้าร์มันก็ชอบแก”
คำอธิบายที่หลุดออกจากปากเจ๊เดียร์ทำเอาผมถึงกับเหวอหนัก เจ๊เดียร์รู้ด้วยว่าไอ้ต้าร์ชอบผม ทำไมผมถึงไม่รู้เลยวะ
“เจ๊รู้ได้ไง?...”
คราวนี้เจ๊เดียร์เลยลุกจากเก้าอี้ ไม่กงไม่กินข้าวมันแล้ว เดินอ้อมมานั่งข้างผม ก่อนจะเอื้อมมือมาดึงแก้มผมสองข้างอย่างมันเขี้ยว
“โอ๊ย!! ดรีม แกนี่มันเอ๋อจริงๆหว่ะ ฉันเห็นเวลาไอ้ต้าร์มันอยู่กับแก ฉันก็รู้แล้ว มันเทคแคร์เพื่อนคนอื่นเหมือนที่เทคแคร์แกซะที่ไหนล่ะ”
“ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย...” ผมพูดออกมาเสียงเบา ค่อยๆจับต้นชนปลายจากสิ่งที่เจ๊เดียร์เล่า
ที่ผ่านมา...ผมคิดว่าที่มันดูแลผมมากกว่าคนอื่น
เพราะเราสนิทกันมากกว่าคนอื่น หรือมันอาจจะเอ็นดูที่ผมตัวเล็กกว่าเพื่อน
ถ้าผมเอะใจเร็วกว่านี้ ผมจะเปลี่ยนไปชอบมันไหม คำตอบก็ยังคงเป็นคำว่า...ไม่
ผมอยากเป็นเพื่อนกับไอ้ต้าร์ตลอดไป และไม่อยากให้มีอะไรมาสั่นคลอนมิตรภาพระหว่างเรา
มิตรภาพมีไว้สำหรับทุกคน แต่ความรักมีไว้สำหรับบางคน...แค่คนที่ใช่ แค่คนเดียว...คนเดียวเท่านั้น
“ต้าร์เหมาะที่จะเป็นแค่เพื่อนแกเท่านั้นแหล่ะดรีม พอฉันรู้ว่าต้าร์ชอบแก ฉันเลยแกล้งบอกว่าแกไม่ชอบเกย์ มันอาจจะเป็นบทพิสูจน์ที่ฉันใช้วัดใจต้าร์ก็ได้ แล้วต้าร์ก็ทำให้ผิดหวัง พอมันเชื่อที่ฉันบอกว่าแกไม่ชอบเกย์ มันก็เลยไม่พยายามอะไรเกี่ยวกับแกทั้งสิ้น ยืนยันว่าจะเก็บความรู้สึกเอาไว้ แล้วเป็นแค่เพื่อนแกต่อไป เพราะฉะนั้น...มันก็คู่ควรกับความเป็นเพื่อนที่แกมีให้แล้ว”
นี่เอง...ที่ผมเคยสงสัย ว่าพี่สาวผมไปบอกไอ้ต้าร์ตอนไหนว่าผมไม่ชอบเกย์ น่าจะเป็นช่วงมอปลายที่ผมพาไอ้ต้าร์มาที่คอนโดบ่อยๆแน่ๆ
“แต่ฉันแฟร์พอนะ ฉันบอกไอ้เต็งไปเหมือนกันว่าแกไม่ชอบเกย์ แต่แกรู้ไหม...ไอ้หล่อเพื่อนฉันมันก็ยังพยายามทำทุกอย่าง หาหนทางที่จะเข้าใกล้แกให้ได้ ฉันล่ะทึ่งกับความพยายามของมันจริงๆ ยอมแม้กระทั่งมารับบทแฟนเช่าบ้าๆบอๆของแก ทั้งที่ไม่จำเป็นเลยซักนิด ถ้ามันไม่รักแกมากๆ มันก็คงบ้ามากๆ”
“เจ๊เดียร์ แต่ว่าผม...”
“หยุดพูดว่าแกเป็นผู้ชายได้แล้วดรีม ฉันรู้ว่าแกเป็นผู้ชาย ฉันเห็นกระปู๋แกมาตั้งแต่เกิด ถ้าฉันบอกว่าฉันรับได้ที่จะมีน้องชายเป็นเกย์ แกยังจะกลัวอะไรอีกไหม”
“ผม...”
“คนเราเกิดมาทั้งทีนะดรีม ไม่ทำตามใจตัวเอง แล้วจะไปทำตามใจหมาที่ไหนวะ”
ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ยื่นมือไปปิดปากเจ๊เดียร์เอาไว้ ก่อนที่พี่สาวผมจะเอาแต่พูดๆๆ จนผมแทบจะกลายเป็นตัวประกอบไร้บท
“แต่ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เต็งเลยนะ มีแต่พี่เต็งที่รู้เรื่องผมอยู่คนเดียว”
นิ้วเรียวเอื้อมมาจิ้มที่ปากผมเบาๆ พอให้ผมยู่หน้านิดๆ
“ปากน่ะมีไว้ทำไม ถามสิ อยากรู้อะไรก็ถาม ถ้าไม่มีคำถาม คำตอบจะมาจากไหน”
“สนับสนุนให้น้องชายเป็นเกย์จังนะ” ผมอดกัดพี่สาวตัวเองไม่ได้
นางแบบคนสวยกระตุกยิ้มมุมปากออกมา
“ฉันเสียดายไอ้เต็งนี่หว่า ถ้ามันไม่ชอบแกนะ ฉันเอาเองแล้ว”
เป็นไงล่ะครับพี่สาวผม เริ่ดตลอด
ว่าแต่...ตกลงผมชอบพี่เต็งแล้วจริงๆน่ะเหรอ
“เจ๊เดียร์...เจ๊ว่าผมชอบพี่เต็งจริงๆน่ะเหรอ มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอไง”
“ไม่เคยได้ยินเหรอว่า...รักไม่ต้องการเวลา เมื่อความรักผ่านเข้ามา ก็ให้รีบคว้าเอาไว้”
พรุ่งนี้...พรุ่งนี้ที่มีคาบเรียนของพี่เต็ง
ผมจะถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ ผมจะเคลียร์ทุกเรื่องระหว่างผมกับพี่เต็ง
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันค้างคา
.
.
แต่บางที...อะไรๆก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดเสมอไป
ผมเงยหน้ามองอาจารย์พิชญ์ที่เปิดประตูห้องเลคเชอร์เข้ามาอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะหันมามองหน้ายัยส้มที่ทำหน้างงไม่ต่างจากผม
“ไหนบอกว่าอาจารย์เต็งหนึ่งจะมาสอนแทนอาจารย์พิชญ์หนึ่งเดือนไง” ผมถามยัยส้มแบบมึนๆ
“ไม่รู้เหมือนกัน”
เหมือนอาจารย์พิชญ์จะได้ยินคำถามที่ผมกับยัยส้มกระซิบกระซาบถามกันเบาๆ ผมเห็นอาจารย์มองมาทางพวกผมก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ แล้วถึงหันไปตระเตรียมเอกสารประกอบการสอน พร้อมๆกับเอ่ยทักทายพวกเรา
“เอาล่ะครับ ผมจะกลับมาสอนตามปกติแล้ว ส่วนงานที่อาจารย์เต็งหนึ่งสั่ง ถ้าใครทำมาแล้วอยากจะส่งก็ส่งไปที่อีเมลอาจารย์เต็งหนึ่งนะครับ เดี๋ยวอาจารย์เขาจะคอมเม้นท์กลับมาเอง”
เมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะถามทุกอย่างที่สงสัย จะเดินหน้าชนกับทุกสิ่งทุกอย่าง ผมเลยไม่ลังเลที่จะยกมือถาม อาจารย์พิชญ์เลิกคิ้วนิดๆ ก่อนจะพยักหน้าให้ผมถามคำถามได้
“ทำไมอาจารย์เต็งหนึ่งไม่มาสอนแล้วครับ”
“ผมเสร็จธุระก่อนกำหนดพอดี ส่วนอาจารย์เต็งหนึ่งเองก็มีธุระที่ต้องทำเหมือนกัน”
ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง สาบานได้เลยว่า...ผมเห็นประกายแปลกๆในแววตาของอาจารย์พิชญ์
แต่ให้ตายเถอะ...ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เต็งเลย นอกจากว่าเป็นแฟนเช่า เป็นอาจารย์พิเศษ เป็นเพื่อนเจ๊เดียร์ มาสอนแทนอาจารย์พิชญ์ อ้อ...สนิทสนมกับอาจารย์พิมจันทร์อีกด้วย แล้วผมจะไปหาไอ้พี่เต็งได้ที่ไหนกันล่ะ สิ่งเดียวที่ผมรู้คืออีเมลพี่เต็งที่อาจารย์พิชญ์เพิ่งบอก แต่ผมคงไม่บ้าพอที่จะอีเมลไปหาพี่เต็งแน่ๆ
ส่วนเบอร์โทรศัพท์...ถ้าผมโทรแล้วมีคนรับ เรื่องทุกอย่างคงง่ายกว่านี้
ผมยืนรีๆรอๆอยู่นาน รอจนเพื่อนนักศึกษาคนอื่นเดินออกจากห้อง ถึงได้กล้าเดินเข้าไปอาจารย์พิชญ์ที่กำลังง่วนกับการเก็บเอกสารประกอบการสอนลงกระเป๋าอยู่
“อาจารย์ครับ...”
อาจารย์พิชญ์เงยหน้าขึ้นมามองผม ก่อนจะยิ้มให้อย่างใจดี แต่ผมว่า...ในความใจดีของอาจารย์ ย่อมมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ
“ว่าไงครับคุณกรวิชญ์?”
เอาวะ...ด้านได้อายอด
เกิดเป็นน้องสาวเจ๊เดียร์ทั้งที จะเปรี้ยวน้อยกว่าเจ๊ผมได้ยังไงล่ะ
“อาจารย์พอจะมีเบอร์ติดต่ออาจารย์เต็งหนึ่งไหมครับ”
“คุณจะเอาไปทำไมเหรอครับ?”
“ผมมีปัญหาอยากจะปรึกษากับอาจารย์เต็งหนึ่งครับ”
อาจารย์พิชญ์ขมวดคิ้วน้อยๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาขยับกรอบแว่นตาที่สวมอยู่ ผมเฝ้าอดทนรออย่างใจเย็น เพียงเพื่อจะได้รับคำตอบว่า...
“ปรึกษาผมก็ได้ครับ ผมเป็นเจ้าของวิชา”
ผมนึกอยากจะหันไปเอาหัวโขกเสาแรงๆ แต่ทำไม่ได้อย่างใจ เลยต้องพยายามดันทุรังต่อไป ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว
“เปล่าครับ ผมอยากจะปรึกษาเรื่องส่วนตัวครับ”
“งั้นเหรอครับ แย่จัง...ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะติดต่ออาจารย์เต็งหนึ่งยังไง เสียใจด้วยนะครับ”
สุดท้ายแล้ว...ผมเลยทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าเอ่ยคำขอบคุณ แล้วเดินออกมาจากห้องเลคเชอร์ มันอดสังหรณ์ใจไม่ได้ว่า ถ้าผมไม่พยายามตามหาพี่เต็ง ผมอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอพี่เต็งอีกเลย ซึ่ง...ผมคงไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ๆ
มาทำให้ผมหวั่นไหว จนไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วคิดจะหนีหายไปง่ายๆเหรอ
จะดูถูกกันมากเกินไปหน่อยแล้วมั้ง...พี่เต็ง
.
.
“เป็นอะไรไปดรีม เดินมาหน้าตามู่ทู่เชียว ได้คุยกับไอ้เต็งหรือยังล่ะ”
นางแบบสาวสวยที่วันนี้แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด มีแว่นกันแดดอันโตพรางใบหน้า แถมยังลงทุนขับรถมารับผมถึงมหาวิทยาลัย เอ่ยถามทันทีที่ผมเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง
“เคลียร์อะไรล่ะเจ๊ หายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
“เดี๊ยะๆ พูดให้มันดีๆหน่อย ไอ้เต็งมันอายุมากกว่าแกหลายปีนะ เดี๋ยวโดนหรอก”
“ทีตัวเองยังเรียกพี่เต็งว่าไอ้เต็งได้เลย”
“ก็ฉันเป็นเพื่อนมันนี่หว่า”
ใช่สิ!! ผมไม่ได้เป็นเพื่อนพี่เต็งเหมือนเจ๊เดียร์นี่หว่า...
เดี๋ยวนะ...เจ๊เดียร์เป็นเพื่อนพี่เต็ง ก็แปลว่า...
“เจ๊เดียร์!!!” ผมตะโกนออกมาเสียงดังลั่น ผลเหรอครับ...
เจ๊แกตกใจจนเผลอเหยียบเบรกดังเอี๊ยด แถมตบท้ายด้วยการโดนคันหลังบีบแตรใส่ จนพี่สาวผมต้องหันมาชี้นิ้วคาดโทษ
“โอ๊ย!! ไอ้ดรีม ไอ้น้องบ้า แกจะตะโกนทำไม ฉันตกอกตกใจหมด”
“ผมกลัวลืมนี่ เจ๊ดรีมเป็นเพื่อนพี่เต็งก็ต้องรู้จักบ้านพี่เต็งใช่ไหม พาผมไปหาพี่เต็งหน่อยสิ”
“โอ๊ย...น้องฉัน บทจะไวไฟก็รีบเหลือเกินนะ ฉันรอให้พูดออกมาอยู่เหมือนกัน นึกว่าจะถามฉันชาติหน้าซะแล้ว”
ผมปล่อยให้เสียงค่อนขอดของเจ๊เดียร์เป็นแค่ลมผ่านหู เจ๊เดียร์กลับรถตรงแยกข้างหน้า ก่อนจะวิ่งไปตามเส้นทางที่ผมคุ้นเคย ถนนที่มีแต่อาคารสำนึกงานเต็มไปหมด อย่าบอกนะว่า...บ้านพี่เต็งอยู่บนถนนเส้นนี้ แล้วความสงสัยของผมก็ถูกไขกระจ่าง...หรือเปล่า??
“เอ้า...ลงไปได้แล้ว” เจ๊ดรีมบอกพร้อมเอื้อมมือไปปลดล็อกประตูรถ
ผมมองตึกสูงข้างหน้าสลับกับหน้าพี่สาวตัวเองอย่างงงๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นตัวผมเองที่เอ๋อหรือเจ๊เดียร์กันแน่ที่เบลอ เลยต้องเอ่ยย้ำเพื่อความมั่นใจ
“เจ๊เดียร์ ผมจะไปหาพี่เต็ง พาผมมาที่นี่ทำไม”
“ก็ไอ้เต็งมันอยู่ที่นี่น่ะสิ ลงไปได้แล้ว อย่ามัวลีลา”
ผมเปิดประตูรถเดินลงมาอย่างงงๆ แต่สัญชาติญาณก็บอกให้เดินตรงเข้าไปในตึก แล้วก็เห็นอะไรที่คุ้นตา ป้ายโฆษณาแฟนเช่าแบบเดียวกับที่เคยเห็นในห้องของเจ๊เดียร์
เฮ้ย!!!...อย่าบอกนะว่าที่นี่คือที่ทำงานของพี่เต็ง
นี่พี่เต็งทำงานเป็นแฟนเช่าจริงๆเหรอวะครับ เอาแล้วไงล่ะไอ้ดรีม เอาแล้วเว้ย...
“มาหาใครคะ?”
ผมหันไปทางประชาสัมพันธ์ที่นั่งอยู่ตรงเคานเตอร์ กำลังจะอ้าปากตอบออกไป แต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่มายืนอยู่ข้างหลังผม
“น้องเขามากับฉันเอง”
ผมหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างงงๆ แต่ก็ยกมือสวัสดีไปตามมารยาท
“สวัสดีครับอาจารย์พิมจันทร์”
อย่าบอกนะว่า...อาจารย์ก็รับจ็อบพิเศษเป็นแฟนเช่าเหมือนกัน
“มาหาไอ้เต็งใช่ไหมน้องดรีม ตามอาจารย์ เอ๊ย...เรียกพี่พิมดีกว่า ตามพี่พิมมาทางนี้เลย”
ผมปล่อยให้อาจารย์พิมจันทร์คนสวยลากผมเดินหลุนๆไปที่ลิฟต์อย่างงงๆ ท่าทางอาจารย์ดูจะคุ้นเคยกับที่นี่พอสมควร หรือว่า...
อาจารย์พิมจันทร์จะเคยเช่าพี่เต็งเหมือนกัน !?!
พอประตูลิฟต์เปิดออก ผมก็โดนลากออกมาเหมือนเป็นเด็กๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าห้องที่เขียนว่า...
...กรรมการผู้จัดการ...
อาจารย์พิมจันทร์ทำท่าจะเปิดประตูเข้าไป ผมเลยรีบยื้อแขนอาจารย์เอาไว้ อาจารย์หันมามองผมอย่างงงๆ
“เราไม่ต้องเคาะประตูกันก่อนเหรอครับ”
“โอ๊ย...เคาะทำไม ไม่ต้องเคาะ” อาจารย์พูดก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “อ้อ...แต่ดรีมยืนหลบหลังพี่เอาไว้นะ”
ผมพยักหน้ารับอย่างงงๆ จะให้ผมทำอะไรก็บอกมาเถอะครับ จู่ๆก็พาผมบุกมาถึงห้องกรรมการผู้จัดการ ผมจะไม่ถูกโยนออกไปจากตึกใช่ไหม
อาจารย์พิมจันทร์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับส่งเสียงนำไปก่อนตัว
“ไอ้เต็ง!! ฉันมีของมาฝากแกด้วย”
อาจารย์เขาบอกเสร็จก็ก้าวอาดๆเดินนำเข้าไป ผมเลยทันได้เห็นคนที่หายตัวไปเกือบสี่วัน กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางกองเอกสาร อย่าบอกนะว่า...พี่เต็งเป็นกรรมการผู้จัดการ
“แกอย่ามากวนได้ไหมพิม ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังรีบทำงาน” คนที่นั่งอยู่ท่ามกลางกองเอกสารเอ่ยบอก โดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองแม้แต่นิดเดียว
“เจ้าของห้องเขายุ่งอยู่ งั้นพี่ว่าเรากลับกันก่อนดีกว่าดรีม”
เหมือนชื่อผมจะเรียกความสนใจจากคนที่กำลังทำงานหัวฟูได้ทันที พี่เต็งรามือจากงาน ลุกพรวดพราดขึ้นมา ก้าวขายาวๆทีเดียวก็มายืนอยู่ตรงหน้าผม
“ดรีม...” พี่เต็งครางชื่อผมออกมาเสียงแผ่วๆ “มาได้ยังไง...”
“ผมมากับเจ๊เดียร์”
อาจารย์พิมจันทร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ กระตุกยิ้มที่มุมปากนิดๆ แบบที่เห็นแล้วทำให้นึกถึงเจ๊เดียร์ขึ้นมาตงิดๆ
“แกยุ่งก็ทำงานไปสิเต็ง ฉันจะพาน้องกลับละ” พูดจบ อาจารย์พิมจันทร์ก็เอามือมาวางบนไหล่ผม เตรียมจะพาเดินออกจากห้อง แต่ก็ช้ากว่าพี่เต็งที่คว้าข้อมือผมเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย แถมยังมองอาจารย์พิมจันทร์ตาขวาง
“ถ้าแกจะกลับก็กลับไปคนเดียว เอาดรีมไว้ที่นี่”
“ถามน้องเขาก่อนเหอะ ว่าเขาอยากอยู่กับแกหรือเปล่า” อาจารย์พิมจันทร์พูดก่อนจะปรายตามองพี่เต็งอย่างเยาะๆ
ทั้งอาจารย์พิมจันทร์และพี่เต็งต่างก็ปล่อยมือออกจากตัวผม ให้โอกาสผมเป็นคนเลือก ให้ผมเป็นคนตัดสินใจ
ในเมื่อผมเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาพี่เต็งถึงที่แล้ว ทำไมผมถึงจะต้องกลับออกไปโดยที่เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องด้วยล่ะ
ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาช้าๆและชัดเจน
“อาจารย์กลับก่อนได้เลยครับ ผมมีธุระที่ต้องคุยกับอาจารย์เต็งหนึ่งพอดี”
แวบหนึ่ง...ที่ผมเห็นอาจารย์พิมจันทร์ลอบยิ้มอย่างพอใจในคำตอบ ส่วนพี่เต็ง...เหมือนจะโล่งอกนิดๆ
“งั้นเดี๋ยวพี่รอดรีมอยู่ข้างล่างนะ ถ้าเสร็จแล้ว...”
“ไม่ต้อง!! แกกลับไปเลย เดี๋ยวฉันไปส่งดรีมเอง”
อาจารย์พิมจันทร์หันขวับมามองหน้าคนที่ค้านเสียงแข็ง ก่อนจะเอ่ยขู่
“ส่งให้ถึงคอนโดล่ะ ถ้าไม่ถึง ฉันให้ไอ้เดียร์ไปถล่มแกที่บ้านแน่ๆ” ก่อนจะเดินออกจากห้องไป อาจารย์ยังไม่วายเดินมากระซิบข้างหูผม “รู้ไหม...ว่าไอ้เต็งมันแพ้ลูกอ้อนของดรีมนะ” พูดแล้วก็ยักคิ้วให้อีกต่างหาก
พออาจารย์เดินออกจากห้องไปแล้ว แถมยังปิดประตูให้อีก ในห้องเลยเหลือแค่ผมกับพี่เต็งสองคน ผมค่อยๆหันกลับมาเผชิญหน้ากับพี่เต็งช้าๆ ความคิดบางอย่างแล่นวาบเข้ามาในหัว เลยนึกอยากจะเอาคืนคนตรงหน้าขึ้นมาตงิดๆ
“สวัสดีครับคุณเต็งหนึ่ง...” ผมพยายามปรับน้ำเสียงให้นิ่งที่สุด
“ดรีม...” พี่เต็งครางชื่อผมออกมา เมื่อสัมผัสได้ถึงความห่างเหิน
“ตกลงแล้วคุณเป็นใครกันแน่ มีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกบ้าง” ผมพูดพร้อมกับปรายตาไปรอบๆห้องทำงานของพี่เต็ง
“พี่อธิบายได้นะ...”
“พูดมาสิ ผมรอฟังอยู่”
เห็นสีหน้าแปลกๆของพี่เต็งที่ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ผมก็ต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่ ขำตัวเองอยู่เหมือนกัน ผมเคยทำตัวแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ
“จริงๆแล้วที่นี่เป็นธุรกิจของแม่พี่กับแม่ไอ้พิม...เอ้อ...อาจารย์พิมจันทร์ของดรีมนั่นแหล่ะ เราเป็นญาติกัน สมัยรุ่นแม่พี่ เขาทำเปิดเป็นธุรกิจหาคู่หรือที่เรียกว่าแม่สื่อ พอพี่กับไอ้พิมเข้ามาทำ เราเลยตกลงกันว่าทำเป็นแฟนเช่าด้วยดีกว่า...”
“เดี๋ยวนะ...พี่เต็งกับอาจารย์พิมจันทร์เป็นญาติกัน”
“ใช่น่ะสิ แม่พี่กับแม่มันเป็นพี่น้องกัน”
งั้นก็คงไม่แปลกแล้วล่ะ ที่ผมจะเห็นพี่เต็งกับอาจารย์พิมจันทร์ดูสนิทสนมกันจนน่าหมั่นไส้
“เล่าต่อสิ ผมรอฟังอยู่”
“จริงๆเรื่องอื่นก็ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็เล่าให้ดรีมฟังหมดแล้วไง พี่ชอบดรีมมาตั้งนานแล้ว ผิดด้วยเหรอ...ถ้าพี่จะพยายามหาวิธีใกล้ชิดกับดรีม พอเห็นเห็นดรีมกำลังหาแฟนเช่า พี่ก็เลยเสนอตัวเองให้ไง”
“บริษัทของพี่เต็งนี่มีบริการให้ผู้ชายเช่าแฟนผู้ชายด้วยเหรอ”
“เปล่า ของดรีมเป็นกรณีพิเศษ พี่อนุมัติเอง” พี่เต็งตอบหน้าตาเฉย โคตรน่าหมั่นไส้
“พี่เต็งเป็นแฟนเช่าให้คนอื่นมากี่คนแล้ว” ทำไมคำถามนี้ เสียงผมมันถึงได้แข็งๆผิดปกติวะ
“อยากรู้จริงๆเหรอ” ทำหน้าระรื่น ตาพราวระยับนี่มันหมายความว่ายังไง
“พี่เต็ง!!...”
“ถ้าบอกว่าดรีมเป็นคนแรก จะเชื่อไหม พี่ไม่ได้บ้าบอขนาดยอมไปเป็นแฟนเช่าให้ใครง่ายๆนะ แต่เพราะเป็นดรีม...เพราะเป็นดรีมพี่ถึงทำ แล้วพี่ก็ไม่ได้อยากเป็นแค่แฟนเช่าด้วย...พี่อยากเป็นแฟนจริงๆของดรีม”
“เดี๋ยวๆๆ จบเรื่องแฟนเช่าแล้ว เรื่องที่ไปเป็นอาจารย์ล่ะ ทำไมจู่ๆนึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป”
“ก็อาจารย์พิชญ์ติดธุระไม่ใช่เหรอไง ไอ้พิมเลยชวนพี่ไปช่วยสอน พี่ก็ว่างๆอยู่พอดี”
ผมมองหน้าคนที่บอกว่าว่างๆ ก่อนจะปรายตาไปยังเอกสารที่กองพะเนินอยู่บนโต๊ะ ว่างบ้าว่างบออะไรกัน งานเต็มโต๊ะแบบนี้
“พี่เต็งรู้ไหมว่าวันนี้ผมมาหาพี่ทำไม...”
“มาทำไมครับ?...”
เอิ่ม...ไอ้พี่เต็งมันเดินเข้ามาชิดผมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“ผมมาส่งการบ้านที่พี่เต็งสั่งไง” ผมรีบโพล่งออกไปทันที
พอพี่เต็งได้ยินที่ผมพูดก็ถึงกับชะงักไป ดวงตาคมปรากฏแววไหววูบแปลกๆ
“พี่เต็งจำได้ไหม การบ้านที่พี่เต็งบอกว่าสมมติให้แต่ละคนเป็นโปรดักส์แต่ละอย่าง แล้วพรีเซ้นต์ตัวเองน่ะ...”
“อืม...ดรีมว่ามาสิ”
“ถ้าผมเป็นโปรดักส์ซักชนิด ผมคงเป็นสินค้าที่เรียบง่าย ธรรมดาทั่วไป ไม่มีอะไรโดดเด่น เป็นแค่นักศึกษาปริญญาตรี มีพี่สาวหนึ่งคน ไม่เคยมีแฟน เที่ยวเล่นไปวันๆ ยังไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่าความรักดีพอ โดยเฉพาะ...ความรักกับผู้ชายด้วยกัน”
พี่เต็งมองผมอย่างอึ้งๆ ผมไม่รู้ว่าพี่เต็งอึ้ง เพราะคุณสมบัติที่ผมพรีเซ้นต์มันไม่ดึงดูด ไม่น่าสนใจ หรือเพราะเหตุผลอื่นกันแน่
“ผมเป็นพวกปากเสียหน่อยๆ ไม่ค่อยคิดอะไรเยอะ แต่ถ้าผมรักใครจริง ผมมั่นใจว่าผมทุ่มให้เขาเต็มที่แน่นอน เพียงแต่ว่ามันอาจจะต้องใช้เวลา ให้ผมได้ทำความรู้จักและทำความเข้าใจ ผมไม่อยากพูดว่ามันเร็วเกินไป แต่ผมอยากให้เราค่อยๆเรียนรู้กันไป พี่เต็งพอจะให้เวลากับเด็กอย่างผมได้ไหม?”
พี่เต็งเดินเข้ามาประชิดตัวผม สายตาที่มองมาตรึงให้ผมยืนอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับไปไหน แม้ในใจอยากจะหันหน้าหนีใบหน้าหล่อร้ายของพี่เต็ง รู้สึกถึงเสียงหัวใจของตัวเองที่ดังระรัวราวกับจะหลุดออกมานอกอก
ตื่นเต้น!! ไม่สิ...ใจเต้น แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าใจเต้น
“ดรีมรู้ไหม ถ้าดรีมเป็นสินค้า แล้วพรีเซ้นต์ตัวเองอย่างเมื่อกี้นะ พี่ว่าคงไม่มีใครสนใจโปรดักส์ชิ้นนี้แน่ๆ”
พี่เต็งกำลังจะหาว่าผมพรีเซ้นต์ห่วยอยู่ใช่ไหม?...
“แต่ก็ดีแล้ว เพราะพี่ไม่อยากให้ใครมาสนใจดรีมเหมือนกัน ให้พี่สนใจแค่คนเดียวก็พอแล้ว...ดีไหม?”
“ตกลงพี่เต็งพอจะให้เวลาผมได้ไหม...” ผมถามซ้ำ ย้ำความตั้งใจของตัวเองลงไป
ขอเวลา...ให้เราค่อยๆเรียนรู้กันไป ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ ความสัมพันธ์ของเราจะเป็นอย่างไร ผมก็พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้า
“ได้! แต่เราจะเรียนรู้กันในฐานะ ‘แฟน’ นะ” พอเห็นผมกำลังจะอ้าปาก พี่เต็งก็รีบเอ่ยต่อทันที “แฟนจริงๆ ไม่ใช่แค่แฟนเช่า”
“มัดมือชกหว่ะพี่เต็ง”
“หึ ค่อยๆเรียนรู้กันไปไงดรีม วันนี้เป็นแฟนกันไปก่อน ถ้าดรีมมั่นใจวันไหน ค่อยเลื่อนขั้นมาเป็น ‘เมียพี่’ โอ๊ย...”
“พี่เต็งแม่ง...”
“ห้ามเรียกพี่ว่าแฟนเช่าอีกนะ...”
“ผมก็ไม่อยากได้พี่มาเป็นแฟนเช่าตั้งแต่แรกแล้วเหอะ...”
“อ๋อ นี่แปลว่าอยากให้พี่เป็นแฟนจริงๆตั้งแต่แรกแล้วล่ะสิ”
“อะ...ไอ้พี่เต็งบ้า”
ใครจะไปรู้...ว่าสุดท้ายแล้วแฟนที่เช่ามาแบบไม่ตั้งใจ
จะกลายมาเป็นตัวจริงของผม
.
.
อีกนิด...
พี่พิม : เป็นไงไอ้เดียร์ ในที่สุดแกก็ได้ไอ้เต็งมาเป็นน้องเขยสมใจอยาก
เจ๊เดียร์ : ฉันนึกว่าต้องรอถึงชาติหน้าแล้ว ไอ้ดรีมแม่งสมองช้า
พี่พิม : เออ...นี่ขนาดฉันแกล้งเกาะแกะไอ้เต็งให้น้องดรีมเห็นนะ
เจ๊เดียร์ : ฉันถึงต้องสั่งให้ไอ้เต็งหลบหน้าไปสองสามวันไง ทีนี้ไอ้ดรีมเลยซึม บอกให้ฉันพามาหาไอ้เต็ง
พี่พิม : กว่าจะลงเอยกันได้ เล่นเอาเราสองคนเหนื่อยไปตามๆกัน
จบละ...
THE END
งื๊อ...จบแล้ว เป็นการเขียนเรื่องสั้นที่นานมากๆ :z2:
ขอบคุณทุกๆคนที่อ่านมาถึงตอนจบด้วยนะคะ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์เลยจริงๆ
อาจจะไม่ได้ตอบคอมเม้นท์ แต่ว่าอ่านทุกคอมเม้นท์เลยนะ
จบไปแล้ว...ความรักของพี่เต็งกับน้องดรีมแบบมึนๆ
แฮ่...ไม่รู้จะพิมพ์อะไรต่อเลย จริงๆเขียนจบตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ง่วงมากๆ
เลยยกยอดมาลงวันนี้แต่เช้าแทน
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :กอด1:
-
:z13: :z13: จิ้มๆ (ทันมั้ย)
จบแล้วหรอ จะมีตอนพิเศษอีกมั้ยฮะ :L2: :L2:
-
:mc4:
สรุปคนที่ควรได้รางวัลคือแม่นาง2คนใช่มั้ย
:laugh:
-
:laugh: :laugh:
-
5555+ 2 เจ๊ลุ้นตัวโก่งอะ :hao7:
-
ตอนพิเศษก็ดีน้า :impress2:
-
ดรีมมาหาเต็งเพราะคิดถึง เลยตกลงมาเป็นแฟนกัน อิอิ
ถ้าไม่ได้เดียร์กับพิมนี่ สงสัยยังคงไม่ไปไหนแน่
-
อ่า...จบแล้ว
อยากรู้วิธีการเปลี่ยนสถานะของพี่เต็งจังว่าทำไงคึคึ
-
และความจริงก็เปิดเผยว่า 2 เจ๊เป็นสาววาย :katai3:
ยินดีกับพี่เต็งด้วยที่น้องดรีมยอมเป็นแฟนแล้ว งานนี้น่าสงสารต้าร์ที่สุด เจอพี่เดียร์ลองใจเข้าหน่อย ดันใจไม่กล้า สู้พี่เต็งไม่ได้ ท้าชนลูกเดียว
กด + ให้กับคนเขียน รออ่านเรื่องต่อไปขอแบบไม่ดราม่านะคะ
-
น่ารักอ่ะ รอตอนพิเศษนะ :mew1:
-
ชอบบทพูดของดรีมมากเลย ให้ความรู้สึกของคนที่จะกล้ารักดูสักที
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:จบแล้วเหรออออออออออ :mew2: :mew2: :mew2:
-
สนุกอ่ะ ชอบๆๆๆๆ
-
จบแล้ววว
สนุกๆๆ
ของคุณมากๆๆนะครับ
จะมีตอนพิเศษมั้ยครับ!!!
-
เจ๊สองคนนี้คือนักวางแผนนิเอง
อะโหะ
-
จบแล้ววววววว
สุดท้ายก็ลงเอยกับพี่เต็งจนได้
แต่ทั้งคู่จะลงเอยกันไม่ได้เลยถ้าขาดสองสาวนักวางแผน 555555
รอติดตามเรื่องต่อไปอยู่นะค้าาา ^_^
-
พี่เต็งอบอุ่นโคตรรรรรรรรรร
ดรีมมันซึนอะขนาดต้าร์อยู่ด้วยกันมาตั้งนานยังไม่รู้ฮ่าๆ
โหยยยยยแบบจบแล้วไม่อยากให้จบเลยยยแต่ก็นะเรื่องสั้นงะ
-
สนุกดีค่ะ :katai2-1:
-
จบน่ารัก
//น่าจะมีตอนพิเศษเจ๊เดียร์เจ๊พิม จิ้นคู่นี้ 55
-
ถ้าไม่ได้สองสาวช่วยสงสารจะอีกนานนะคู่นี้ เริ่ดมากค่ะสาวสวยทั้งสอง เร่งปฏิกริยาน้องดรีมนิดนึงเธออึนมาก
น้องดรีมน่ารักมีมาส่งการบ้าน ชอบตอนพี่เต็งตกใจที่น้องมาหา แหม่ ทำเป็นขรึมที่แท้ก็รออยู่สินะ
ขอให้ได้เป็นเมียพี่เค้าเร็ว ๆ นะ ฮี่ๆๆ :mew1:
ขอบคุณค่ะ
-
ลงเอยกันแล้ว >.<
น้องดรีมไม่ยอมปล่อยพี่เต็งไปง่าย ๆ หรอก อิอิ
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ~^^
-
สนุกมากจ้า เจ๊ทั้งสองจอมวางแผนจริงๆเลย
-
โอ้ย ชอบๆค่ะคุณปลา มีการนำเสนอสินค้าด้วย
เป็นดิฉันก็รับทันทีเหมือนกัน ^^
พี่พิมกับเจ๊เดียร์นี่คงได้แฟนคลับอีกเพียบ (แถวนี้ล่ะ 555)
เข็นตอนพิเศษให้คนอ่านอีกสักตอนได้ไหมคะ :mew2:
-
สงสารตาร์ อยากให้มีตอนของตาร์บ้าง ให้ happy ending
-
เบื้องหลังความสำเร็จคือ เจ๊ๆเค้าใช่มั้ย 555
-
น่ารัก ^ ^
-
จบแล้ว :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
อยากอ่านอีกอ่ะ ชอบ ขอตอนพิเศษก็ได้นะคนเขียน :impress:
-
พี่สาวดรีมไม่ค่อยสนับสนุนเต็งเลยนะ
-
โครตน่ารักกกก
-
:mc4: เย้ จบแล้ว เพราะนานมาก ๆ เลยน่ะ นึกว่าจะแปลงเป็นเรื่องยาวซะแล้วสิ :mew1: น่ารักดีจ้ะ มาแบบนี้บ่อย ๆ ก้อดีน่ะ :mew1:
-
ฮ่าๆๆๆชะนีร้ายสุด o13 o13
-
อ่า...มาตามอ่านเมื่อจบ << เพื่อ?? ^^"
ท่าทางว่านุ้งดรีมของเจ่เจ้จะน่ารักนะ
พี่เต็งไปไหนไม่รอดตั้งแต่แรกเจอ
ชอบเหตุผลการเชียร์เพื่อนตัวกะเพื่อนน้องของเดียร์นะ
จะฝากชีวิตน้องกับใครก็ต้องหาคนมั่นคงให้มั่นใจ
เป็นแฟนกันจริงๆ แล้ว...มีตอนพิเศษให้พี่เต็งได้ชื่นใจมั้ยอ่ะ อิอิ
ปล.มาเม้นท์ทีหลังแล้วยังหางานเพิ่มให้อีก ^^V
-
น่ารักอ่ะ ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้นเลย น่าจะต่อไปอีกสักหน่อย
พี่เต็งน่ารักอ่ะ ความพยายามเป็นเลิศมากๆ
-
แหม่ะ เสียดายจูบจากต้าร์จริงๆ :z3: (เห้ย)
ก็มันเป็นฉากที่โรแมนซ์มากเลยอ่า :katai5:
คราวนี้ขอให้ดรีมมีความสุขเค้าก็พอใจและ อย่าทำร้ายดรีมก็พอ :katai2-1:
-
ขอพิเศษใส่สีตีไข่ซักตอนได้ไหมค่ะ อิๆๆๆๆๆๆๆ
-
สนุกมากกกกกกกค่า พล็อตแปลกดี พี่สาวแสบมาก555+ รออ่านตอนพิเศษนะ
-
น่ารักจังเลย พี่เต็งเฝ้ามองน้องดรีมค่อยๆเติบโต
แล้วมาโพล่เอาตอนได้เวลาพอดีเลยเนอะ
ว่าแต่2สาวนี้ก็จอมวางแผนเหมือนกันเนอะ
-
สนุกอ่ะ สมเหตุสมผลไม่ยืดเยื้อ
-
สนุกดีค่ะ
อยากได้ตอนพิเศษ สักตอนสองตอน
-
จบแล้วววววววววววว
ขอเช่าแฟนแบบพี่เต็งสักคน
มีที่ไหนเปิดให้เช่าบ้าง
ขอมาควงไม่ต้องถึงเดือน
แค่วันเดียวก็โอเคแล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ
-
ดรีมมึนมากลูกเอ้ย5555555555555555 :hao7:
-
ชอบบบ โคตรน่ารักอะ
เขินนน55555 :-[ :-[
-
อยากให้เป็นเรื่องยาว
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกก
สั้น ง่าย ได้ ใจความ ฮ่าๆๆ
สนุกค่ะ จริง ๆ ลุ้นให้ได้ 3P นะเนี่ย
-
ออฟฟิศพี่เต็งอยู่ไหนค้าาาา อยากโทรไปเช่าบ้างจัง ขอแบบพี่เต็งยังมีอยู่ไม๊คะ? 55
-
:กอด1:
-
ถ้าไม่มีกามเทพในรูปสองสาว ก็ไม่รู้ว่ารักของดรีมกับเต็งหนึ่งจะออกมาในรูปแบบไหน
น่ารักมากๆ ค่ะ อ่านแล้วอยากลองโทรไปขอเช่าแฟนสักคนบ้างจัง :laugh:
-
สนุกมาก น่าจะทำเป็นเรื่องยาววว :hao7:
-
น่ารักดีครับ ชอบๆๆๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
ดรีมน่ารักจุงเบยยยย >///<
-
ปล่อยคู่พระนางไป ต้าร์มาคบกับเราก็ได้นะ :impress2: :mew1:
-
ชอบมากๆอ่ะ โดยเฉพาะ
แผนการอันร้ายกาจของอาเจ้ทั้งหลาย o18
-
ชอบอ่ะ เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ เลย พี่เต็งน้องดรีม ><
-
เฮ้ยย อิจฉาน้องอ่ะ
อยากได้เจ๊มาเป็นพี่สาวเค้าบ้างไรบ้าง
อ้บริษัทนี้อยู่ที่ไหน มีเบอร์โทรม่ะ
สนใจจริง ไรจริง
อยากได้บ้างอะ
:hao6:
-
สนุกดีค่า น้องดรีมน่ารักง่า
อยากเอาน้องดรีมกลับบ้าน ฮ่าๆ
-
ใสมากกกก น่ารักมากค่ะะะ
แต่แอบเสียใจตรงที่คนที่จูบดรีมคนแรกดันเป็นต้าร์ซะงั้น
(ไม่มีบทให้พี่เต็งเลยอะ 5555)
น่ารักๆๆๆ ขอบคุณคร้ะ :hao7:
-
หนุกหนานมาก พล็อตเรื่องก็เป็นแบบที่คิดแต่แรกเลยทำให้ลุ้นว่าจาเป็นแบบที่คิกป่าว อิอิ^^ ขอบคุณคัฟ
-
เป็นเรื่องสั้นที่น่ารักมากค่ะ ^^
-
อยากได้แบบพี่เต็งสักคนอิอิ
-
จบได้น่ารักมากกก
แต่แต่งตอนพิเศษเป็น 3p เป็นเซอร์วิสให้แฟนคลับหน่อยไม่ได้เหรอคะ
เชียร์ 3ย ใจจะขาดรอนๆ :katai1:
-
เข้ามากด Like ให้เจ๊ ทั้งสอง เจ๊พิมพ์ กะเจ๊เดียร์ o13
-
อยากให้มีตอนพิเศษจัง
-
โอละพ่อ!!! กันเลย ที่แท้เป็นแผนทั้งหมด ต้องขอบคุณน้องต้านะที่คิดเงื่อนไขควงแฟนไปอวดเพื่อนน่ะ ไม่งั้นมีเหรอที่จะลงล็อคเจ้เดียร์ได้ อยากได้เต็งมาเป็นน้องเขยช่างเป็นพี่สาวที่เสียสละต่อเพื่อนดีจริงๆ แต่แหม~ ถ้าดรีมไม่มีใจเอนเอียงมาทางเต็งก็คงไม่สำเร็จหรอกเนอะ สุดท้ายก็ไม่ได้เห็นดรีมพาเต็งไปอวดเพื่อนที่ร.ร.เก่าเลย เสียใจนิดๆ แต่ที่เสียใจที่สุดคือ พี่เต็งยังไม่ได้ชิมกลีบปากนุ่มๆ ของน้องดรีมเลย สู้ต้ามิได้โหะๆๆๆๆ
-
:heaven :กอด1:
-
เขินนนนนนนนนนนนน อ่านแล้วเขินพี่เต็งสุด
-
น้องดรีมหัวช้า แต่ก็น่ารักนะ
เข้าใจเลยว่าทำไมพี่เต็งถึงได้หลงนัก
เวลาน้องดรีมอ้อนๆ คงห้ามใจอยู่หรอก
ต้องยอมรับว่าต้าร์ก็แฟร์ๆ ดี
สู้จนถึงที่สุดแล้วแหละ ไม่เป็นไรนะต้าร์
แต่ที่สุดของเรื่องนี้ของพี่เดียร์และพี่พิมสินะ
สองสาวแกร่ง ที่คงเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตพี่เต็งจนปวดหัวแน่ๆ
แต่ก็ช่วยเรื่องหัวใจได้เยอะเชียวนะ
-
สนุกมากจ้า น่ารักดี :-[ :pig4: :pig4:
-
น่าร๊ากกกกกกกกก เห็นแล้วอยากจะหาเช่าแฟนตงิดๆ :laugh:
-
สนุกมากค่ะ ลุ้นเเทบตายอิอิ :o8:
-
:o8: สนุกมาก น่าจะทำเป็นให้ยาววว กว่านี้อีกอ่ะ :-[
o13 ขอบคุณมากคับ :bye2:
-
น่ารักมากเลย ขอตอนพิเศษอีกนิดจะดีมากค่ะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
แฮปปี้ แอนดิ้ง
ขอบคุณครับ
:katai5:
-
สนุกมากกก น้องดรีมดูมุ้งมิ้ง อยากเห็นมันอ้อนเหลือเกิน คงมุ้งมิ้งยกกำลังสิบแน่นอน :hao7:
-
ดรีมรู้คงปวดใจน่าดู
พี่สาวจับใส่พานถวายซะขนาดนี้
-
ขอบคุณค่ะ เรื่องสนุก :impress2:
-
น่ารักอ่าา ว่าแล้วว่าต้องมีอะไรแอบแฝง อิอิ
มีจริงๆด้วยสิ งานนี้ต้องยอมรับในความอดทนของพี่เต็งนะเนี่ย ไม่งั้นคงไม่มีน้องดรีมมาข้างกายในวันนี้
น้องดรีมน่ารักอ่าาาา
-
:pig4: เรื่องน่ารักมาก
-
น่ารักกกกกกกกก
-
อ่านจบละจ้า เรื่องน่ารักอะ ตอนจบนี่ฟินมาก :o8:
-
o13
-
:กอด1:
-
ว๊ากกกกก สั้นจริงไรจริง
เค้าอยากอ่านหลังจากพี่เต็งกะน้องดรีมเป็นแฟนกันจริงๆแร้วอ่าาาาา :katai1:
อยากได้อีกสักนิ๊ดดดดดดนึง!!? แหะๆ :hao6:
-
มาต่ออีกนิดนึงไม่ได้หรือไง
ขอตอนพิเศษเพิ่มค่าาาา :hao7:
-
สนุกอ่ะ เป็นเรื่องยาวก็น่าติดตามดีนะ
พล็อตแปลกดี เชียร์ทั้ง 2 คนอ่ะ
แต่พี่เต็งก็เป็นตัวเต็งสมชื่อจริงๆ
น้องดรีมน่ารัก ให้ความรู้สึกแบบซื่อๆ ใสๆ
-
o13 o13 o13
-
โอ้ว เจ๊ๆทำดีค่ะ. ขอบคุณเพื่อนต้าร์ด้วยล่ะที่คิดเงื่อนไขขึ้นมาสบโอกาสให้พี่เต็งพอดี. o13.
-
น่ารักอ่ะ ชอบๆ
-
เหมือนดรีมถูกแกล้งยังไงไม่รู้ เอาจริงๆเจ๊เดียร์แกเชียร์เพื่อนตัวเองมากกว่าต้าร์เยอะ
ดูจากที่ว่าพี่เต็งเองได้ฟังดรีมพูดตัดความสัมพันธ์แค่นั้น พี่เต็งก็ไม่ได้พยายามอะไรต่อ
ต้องให้ดรีมไปหาแทนนี่ มันก็เหมือนต้าร์นั่นแหละที่ไม่ได้พยายามอะไรเลย
แต่ก็อ่านะ น่ารักดี
-
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
-
น่ารัก ชอบบบบบบ
พี่เต็งทำดีมากกกก
คู่ควรที่สุดคุณพี่ขา
แฟนแบบนี้หาเช่าได้ที่ไหนมั่งคะะ!!!
-
แอร้ยยยย พี่เต็งเขาแอบชอบก่อนด้วยอ่ะ
เขินนนนน กว่าจะรู้ใจน้า...ต้องให้สองสาวช่วย
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ ^^
-
เป็นเรื่องสั้นที่อ่านเพลินจัง
ชักชอบเรื่องสั้นแล้วดิ ทันใจดี ฮ่าๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะครับ
-
เสียดาย เนื้อเรื่องดูรวดเร็วไปมากๆเลย แต่ก้อสนุกดี น่ารัก มุ้งมิ้ง ฮ่าๆๆๆ :katai2-1:
-
ฟินมากนะ แต่จบเร็วไปหน่อย และยังไม่ได้พาพี่เต็งไปงานเลี้ยงรุ่นเลย ทั้งๆที่หาแฟนเช่าเพราะจุดประสงค์นี้นี่น่าแต่ทำไมไม่กล่าวถึงอีกเลยจบดื้อๆซะงั้น
-
น่ารักน่ะเนี่ย
พี่ก็พยายามสุด เลยอ่ะ น่ารักๆๆๆๆๆ
-
น่ารักกกกก
-
ขุ่นพี่ร้ายกาจมากค่ะ o13
ว่าแต่พี่เต็งมีพี่น้องบ้างมั้ยคะ? อรั้ยยยยย :-[
-
เรื่องน่ารักมากค่ะ อยากให้เป็นเรื่องยาวจัง ฟิน~~
-
โอ้ยร้ายสุดก็สาวๆเนี่ยแหละ!!
:-[ :-[
-
o13
-
เรื่งนี้สนุกมากค่ะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักดี :mew1: