-
สวัสดีครับ
หลังจากที่แอบอ่านของคนอื่นมานาน ก็ได้เวลาที่พยายามจะเขียนออกมาจนได้
เรื่องนี้จะบอกว่าเป็น แฟนตาซี ก็คงบอกได้ไม่เต็มปากนัก
เอาเป็นว่า เรื่องแฟนตาซีนิดๆ บวกเรื่องไร้สาระเยอะหน่อย 555
หากใครมีอะไรก็บอกมาได้นะครับ ยินดีๆสำหรับทุกข้อคิดเห็น
เนื่องจากประสบกาม ยังน้อย จึงใคร่ขอผู้รู้แนะนำ
ฝากตัวฝากใจด้วยครับ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
คุณเคยเจออะไรแบบนี้มั้ย………..
“อะไรของมันวะนี่”
เสียงบ่นพึมพำผสมปนแปกับการหายใจอย่างเร็วและแรงแสดงถึงร่างกายที่ใช้พลังงานไปมากแล้ว
“หยุดนะ บอกให้หยุด โว้ย” ผมตะโกนออกไปอย่างงั้นล่ะ แต่ใครจะหยุดให้โง่ล่ะ
เราวิ่งตามเป้าหมายไปตามถนนที่รายรอบไปด้วยฝูงชน ทุกคนต่างหัมมาสนใจว่าเกิดเหตุอะไรขึ้น
ไอ้นี่ก็เร็วซะจริงเหนื่อยนะนี่ เมื่อไรมันจะหมดแรงวะ
“กาย ระวังเท้า” เสียงคู่หูดึงสมาธิให้กลับมาอยู่กับงานต่อ
หลุมพรางขนาดใหญ่โผล่มา
ผมเอี้ยวตัววิ่งผ่านไปได้อย่างเฉียดฉิว
“อย่าลืมความสามาถของมันสิยะ” เสียงแหลมของคู่หูตัวดีโพล่งขึ้นมาอีก
“เออ มัวแต่จิกอยู่นั่น ทำอะไรสักอย่างสิ” ผมตะโกนกลับไปอย่างหงุดหงิด
ทำไมน้า คนอื่นๆก็มีตั้งเยอะ เจ้านายคิดอะไรถึงส่งเรามาคู่กับ อีนี่
“อย่ามา สวยๆอย่างชั้นจะให้ทำอะไรรุนแรงหรอ ไม่ได้ๆ” แล้วหล่อนก็บิดร่างอันบอกบางไปมาราวกับไส้เดือนโดนน้ำร้อน เห็นแล้วเป็นที่น่าเอ็นดูนัก
“เฮ้อ” ท่าจะต้องปลงแล้วรีบจบงานงานนี้เร็วเสียแล้ว
เราวิ่งต่อไปเรื่อยๆ ผู้คนเริ่มบางตา นี่เข้าเขตนอกเมืองแล้วนี่
เป้าหมายของเราหันมาเป็นระยะ ผมไม่แน่ใจเหมือนว่า มันกำลังยิ้มเยาะ
“กาย”
สิ้นเสียงกรีดร้อง กับดักกรงดักสัตว์ขนาดใหญ่ก็หล่นลงมาที่เราทั้งคู่
ตึ้ง
กรงเหล็กกระทบกับพื้นดังสนั่น เสียงกรีดร้องของคู่หูยังดังไม่ขาดสาย
“กรี้ด…..ช่วยด้วยค้า ชั้นยังไม่มีแฟน อย่าทำอะไรชั้นเลย” อ่าว อีเวรนี่
“หึ รอดมาได้ 1 ตัวหรอ” เสียงต่ำๆเอ่ยออกมา มันไม่หนีอีกแล้ว
แน่นอนผมหลบออกมาได้อย่างเฉียดฉิว แต่…….
“อร้าย กายจ๋า….. ช่วยคีน่า ออกไปหน่อยซิจ้ะ ซิกๆ” ว่าละคู่หูสุดสวยก็เอาผ้าเช็ดหน้าสีชมพูลายลูกไม้มาเช็ดน้ำตาทำท่าราวกับนางเอกโดนจับซะงั้น
ดูคุณเธอทำ…..น่าช่วยมั้ยล่ะ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมสมาคมถึงรับคนแบบนี้เข้ามาได้ ใช้อะไรไม่ได้เลย
ผมปรายตาไปมองอย่างเหยียดๆ
“อยู่ในนั้นล่ะดีแล้ว เผื่อจะได้เชื่องขึ้นอีกหน่อย”
“กรี้ด อีนี่ มาว่าชั้นได้ไง กรี้ดๆๆๆๆๆ” เจ้าหล่อนยังคงตะเบ็งเสียงอันแสบแก้วหูออกมาเรื่อยๆ
หรือว่านี่คือความสามารถของมันวะ
“มัวคุยอะไรกัน”
ผมหันกลับไปทางเสียงนั้นทันที….มันใกล้มากเจ้านั่นเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไรกัน
“ช้าไป พ่อหนุ่ม”
เชือกล่าสัตว์ขนาดใหญ่ถูกคล้องเข้ารอบตัวผมอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่จะถูกมัด ผมย่อตัวลงให้พ้นจากบ่วงเชือก แล้วพุ่งตัวหลบไปอีกฟาก
“แห่กๆ” ร้ายเหมือนกันนะนี่
“เร็วนะพ่อหนุ่ม” เป้าหมายยังไม่มีท่าทีร้อนรนอะไร
แปลก
แปลกมาก
ตึง
กรงดักสัตว์อีกอันหล่นมาครอบตัวผมไว้อย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย” แย่ล่ะเสียท่าจนได้
“ กรี้ด อร้าย แย่แล้ว” อีนี่ กรี้ดเป็นอย่างเดียวหรือไง
“ลืมบอกไปว่าข้า ติดตั้งกับดักรอพวกแกไว้ที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว 555”
มันหัวเราะอย่างสุขใจ หันไปมองระหว่างผม กับ คู่หู
“ยังหนุ่มกันอยู่เลย ไม่น่าเอาชีวิตมาเสี่ยงแบบนี้เลย เฮ้อ”
“ใช่ๆ ยังไม่มีแฟนด้วยปล่อยชั้นไปเหอะ” น่าน อีนี่ จะเอาตัวรอดเฉย
“นั่นสินะ” มันยิ้มเหยียดๆ แล้วเดินไปยังคู่หู
“ขอบใจมากจ้ะ สุดหล่อ” เจ้าหล่อนหว่านคำด้วยเสียงหวานหยด พร้อมกับกระพริบตา ปริบ เล่นเอาขนตาปลอมที่ติดมาแทบหลุดออกมา
กริ้ก
เสียงเปิดกรงดังขึ้น ทว่า
“พี่จ้ะ อย่าบังทางออกสิจ้ะ เดี๋ยวหนูจะไปหาน้ำเย็นมาให้ดื่มนะ ดูสิเหงื่อออกเยอะเลย” เออ ยังมีหน้ามาพูดเล่นนะ
“จ้ะ พี่กินแน่น้ำน่ะ………แต่เป็นน้ำเลือดของแก อีกระเทย”
“อร้าย พูดแบบนี้ได้ไงเค้าเสียหายนะ” หล่อนกระโดดกระทืบเท้าทั้งสองข้างได้น่ารัก พอๆกับหน้าถีบทีเดียว
มือหนึ่งของเป้าหมายดึงมีดล่าสัตว์ขนาดใหญ่ออกมา เงื้อขึ้นสูง
“เห้ย….หยุดนะโว้ย” ผมตะโกนไป กำลังที่จะไปช่วย แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร
“คริๆ พี่นี่ไม่น่ารักเลยนะ” เจ้าหล่อนเอามือป้องปากพร้อมกับหัวเราะเล็กๆ
เป้าหมายที่ดูเหมือนงงกับสิ่งที่เกิด ว่า อีนี่มันตัวอะไร เอ้ย เป็นอะไร
“อัญเชิญ เทพแห่งความตาย” หล่อนประทับมือทั้งสองวางบนพื้น
พลันแสงสีม่วงก็สว่างจ้าออกมารายรอบ ควันสีดำค่อยๆก่อตัวขึ้น
“นี่เจ้า…….ผู้มอบความตาย…..” เป้าหมายของเราชะงักไปพลางก้าวขาถอยออกมา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
เห่ย นี่เจ้านายส่งตัวอันตรายมาให้กูหรือวะนี่
ให้ตายสิผมไม่เคยอยู่กับตัวอันตรายแบบนี้มาก่อนเลย
-
คุณเคยเจออะไรแบบนี้มั้ย………..
“นี่เจ้า…….ผู้มอบความตาย…..” เป้าหมายของเราชะงักไปพลางก้าวขาถอยออกมา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
“เฮ้อ เอาล่ะถอยไปซะ…..ช้าๆจ้ะพี่ชาย” ชั้นปลายตาไปทางเจ้าคู่หูที่ยังดูอึ้งกับความสามารถของชั้นอยู่
“หยุด อย่าคิดที่จะหนี พี่ชายก็รู้นี่จ้ะว่าความสามารถนี้มันเป็นยังไง คริๆ” ชั้นเดินไปหยิบเอามีกเล่มใหญ่นั้นออกจากมือเป้าหมายที่ตอนนี้ดูซีดไปมากโข
“พวกแกทำแบบนี้ไม่ได้นะ” มันโวยวาย
“ทำไรจ้ะ ยังไม่ได้ทำไรเลย” ชั้นเดินวนไปสำรวจรอบตัว อืม ไม่มีอาวุธแล้ว
“กฎบอกไว้ ห้ามฆ่า” ดูซิ ตัวเองแหกกฎเองแท้ๆ ยังมีหน้า
“แหม แต่บางทีมันก็พลาดกันได้นี่จ้ะ” ฉันส่งสายตาหวานให้พร้อมกับบังคับร่างหมอกของเทพแห่งความตาย
ที่ตอนนี้รวมตัวกันเป็นรูปโครงกระดูกให้ลอยมาใกล้ยิ่งขึ้น
“อย่า ได้โปรด” มันทรุดตัวลงก้มกราบกับพื้น ตัวสั่นเกร็งไปทั่วร่าง
“ทำไมล่ะจ้ะ หรือว่ายังไม่มีแฟน” ชั้นว่าต่อไปเรื่อยๆ หางตาก็มองไปยังคู่หูที่ยังอ้าปากค้างอยู่ท่าเดิม
นี่มันคิดจะทำอะไรมั้ยนี่ หน้าตาก็ดี บื้อชิปหาย
“ใช่จ้ะพี่ยังไม่มีแฟนเลย นะน้องนะน้องสุดสวยปล่อยพี่ไปเหอะ” เวรละอี่นี่เมื่อกี้ยังด่ากูกระเทยอยู่เลย
“จริงหรือจ้ะพี่” ชั้นก้มลงไปใกล้ยิ่งขึ้น แน่นอนร่างเงานั้นก็ก้มตามลงมาด้วย
“ม่ายยยยย อย่าเข้ามานะมึง กูบอกว่าอย่า” มันตกใจถอยกรูไปติดกับกรงด้วนหนึ่ง
ชั้นยิ้มเยาะ ค่อยเดินเข้าไป แน่นอนชั้นไม่ลืมที่จะบิดตูดไขว้ขาไปมา ราวกับเดินแบบแน่
ใกล้เข้าไป………เสียงโวยวายของมันกล่าวขอชีวิต
อีกนิดน่า……….น้องสาวคนสวย พี่ขอร้องนะครับ นั่นพูดแบบนี้ก็ไม่ใจอ่อนหรอก
ใกล้ละๆ………. พี่จะยอมเป็นแฟนน้องเลยอ้ะ….ไม่เอาโว้ย แก่จะลงโลงอยู่แล้ว
เหลืออีกคืบหนึ่ง
“หยุดนะ คิน”
“ผนึก” กายพุ่งเข้ามาพร้อมกับจับมือทั้งสองของชั้นไขว้หลังไว้
“นี่ ชั้นไม่ใช่คนร้ายนะ นู่นต่างหาก” ชั้นบุ้ยปากไปทางไอ้ตัวใหญ่ที่กำลังจะลุกหนีไป
“แกก็หยุดอยู่นั่นล่ะ….ผนึก” มือของกายรวยขาทั้ง2ของมันไว้ทัน
“ผนึก ผนึก ผนึก……..” เจ้ากายจับไอ้ยักนั่นตรึงไว้ทั่ว…..ฟู่เสร็จสักทีงานนี้
“นี่ปล่อยชั้นได้ยังยะ” แน่สิไม่ใช่คนร้ายนะยังมาโดนจับซะเอง
กายหันมามองอย่างไม่ชอบใจ
“นายทำอย่างนี้ได้ไง บอกแล้วว่าไม่มีการฆ่า”
“แล้วไง ก็จับได้แล้วนี่แก้มัดได้ยัง” ชั้นหันหลัง เผยให้เห็นผลงานที่กายทำไว้
โซ่ตรวนถูกปลดออกจากข้อมือที่บอกบาง
“ดูสิ เป็นรอยเลย” หมดสวยเลยเรา
“เออ เดี๋ยวก็หาย แล้วก็เก็บไอ้นั่นได้แล้ว” กายชี้ไปทางกลุ่มควันนั้นอย่างหวั่นๆ
“ออ ไอ้นี่น่ะหรอ”
เล่นอะไรสนุกๆก่อนดีกว่า
ร่างควันนั้นค่อยๆลอยเข้าใกล้เจ้าร่างยักษ์ที่นอนกลิ้งอยู่กับพื้น ร่างกายที่ขยับไม่ได้จากการผนึกของกายทำให้ง่ายต่อการกำหนดเป้าหมาย
“อย่า” กายวิ่งเข้ามา
“ม่ายยยยย……”
ชั้นยิ้มอย่างผู้ชนะ……..แน่ล่ะคนสวยอย่างชั้นทำอะไรก็น่าสนใจไปหมด
แป๊ะ
ร่างหมอกควันสีดำสลายไปต่อหน้า
ชั้นมองเจ้าตัวใหญ่ที่ตอนนี้ไม่ได้สติ ท่าจะกลัวจนหมดสติไป เชอะ….ใจเสาะจริง
ส่วนกายที่ดูจะตกใจไม่แพ้กันหันมาทำตาดุ
“แล้วแบบนี้ใครจะแบกกลับ หา”
เออนั่นสิ แล้วใครจะแบกมันกลับถ้ามิใช่อีตาบื้อนี่ กับ ชั้น………….อร้ายต้องออกแรงอีกแล้ว
ผู้ชายอะไรกันนี่ หวังพึ่งพาไม่ได้เลย
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม นิยายใหม่ อิอิ
-
เด๋วมาอ่านเรื่องใหม่ค้าบ :mc4:
-
เล่าสลับกันหรือครับ อืม....
ปล. ตกใจเห็นชื่อนักเขียน ก็นึกว่าใคร เอิ๊กๆ จะมารอเป็นกำลังใจครับ
-
character ฮาดี o13
-
ขอบคุณทุกคนครับที่มาให้กำลังใจ ให้คนละจุ้บเลยอะ :m1:
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม นิยายใหม่ อิอิ
ขอบคุณครับ จิ้มยากหน่อยนะ ของใหม่ยังสด อิอิ
เด๋วมาอ่านเรื่องใหม่ค้าบ :mc4:
อย่าลืมอ่านตอนต่อไปด้วยนะจ้ะ
เล่าสลับกันหรือครับ อืม....
ปล. ตกใจเห็นชื่อนักเขียน ก็นึกว่าใคร เอิ๊กๆ จะมารอเป็นกำลังใจครับ
ไอ่ อืมนี่คืออะไรอะ.....ขอเดาว่าคนแต่งน่ารัก 555
character ฮาดี o13
ไม่จริงค่ะ คีน่าขอต้าน คีน่าคนจริงจังค่ะรักใครรักจริง คริ
...
คุณเคยเชื่อเรื่องตัวซวยมั้ย…………….
“หัวหน้านี่มันอะไรกันครับ” ผมรี่เข้าพบหัวหน้าทันทีที่ อืม…..ลากไอ่ยักษ์นั่นมาถึงสมาคม จะเรื่องอะไรน่ะหรอ หึ
“มีอะไร กาย” ท่านหัวหน้าที่กำลังเคร่งกับเอกสารที่ล้นโต๊ะเอ่ยถามโดยที่ยังไม่เงยหน้าขึ้น
“ก็เรื่องที่มีคนน่ารักๆ อย่างชั้นไปทำงานด้วยใช่มั้ย” เห่ย มันเข้ามาตอนไหนนี่
คินเดินเข้ามาแล้วนั่งลงจิบน้ำชาที่วางบนโต๊ะอย่างสบายใจ
“เรื่องที่หัวหน้าเอาตัวอันตรายมาร่วมทีม……”
“จุ๊ๆๆๆๆๆ” ยังไม่ทันที่จะฟ้องเจ้านายเสร็จเสียง จุ๊ๆ ก็ขัดมาซะก่อน
“ชั้นชื่อ คีน่า จ้ะ ไม่ใช่ตัว” เจ้าหล่อยเอ่ยช้าๆอย่าชัดถ้อยชัดคำ
“ผมว่า คินเอง” หัวหน้าที่ท่าจะอ่านเอกสารไม่รู้เรื่องซะแล้วเงยหน้ามาพูด
“แฮ่ม”
“มีอะไร คิน”
“คีน่าค่ะ ท่าน”
“เอ่อ….คีน่าเองก็ไม่ได้เป็นอันตรายต่อใครนี่”
เจ้าตัวดีนั่งยิ้มจนแก้มปริ
“หัวหน้า เจ้านี่มันผู้อัญเชิญเทพแห่งความตายนะ” ผมตอบไปอย่างหัวเสีย
“ใจเย็น กาย ความจริงแล้ว….”
“หัวหน้าคะ เราตกลงกันแล้ว”
“ตกลงอะไร ไอ้ความสามารถที่ใช้ฆ่าคนน่ะที่สมาคมนี้ไม่ต้องการ” ผมหันไปทางคิน
“ใจเย็น กาย ผมรับรองนะว่าความสามารถของ คิน …..เอ่อคีน่าเองไม่เป็นอันตรายแน่นอน”
หัวหน้าลุกขึ้นเดินมาทางผมพร้อมวางมือตบหลังเบาๆ หวังว่าจะเย็นลงล่ะสิ ไม่มีทางซะล่ะ
“หัวหน้าคิดอะไรน่ะ อย่าลืมสิเราเป็นสมาคมช่วยคนนะ ไม่ใช่ฆ่า” ผมกำหมัดแน่นมองไปทางตัวปัญหาซึ่ง
ตอนนี้ยังลอยหน้าลอยตาจิบน้ำชายามบ่ายต่อไป มันน่าซัดซักหมัดนัก
“ผมว่านายไปพักให้สงบสักระยะละกันนะ”
“หัวหน้าครับ”
“ไปได้แล้ว กาย” เสียงเฉียบขาดดังขึ้น
แหงล่ะ ใครจะขัดหัวหน้าได้เล่า ผมได้แต่เก็บความไม่พอใจไว้ในใจ (แต่แสดงออกทางสีหน้า 555) มองส่งสายตาอาฆาตไปยัง คู่หูเฉพาะกิจของผม……อย่าได้เจอกันอีกเลยนะมึง
“แล้วค่อยเจอกันน้ะจ้ะ จุ้บๆ” ปรี้ด……ไม่ไหวแล้ว
ปัง
“ผนึก” อย่าออกมาผุดมาเกิดเลยมึง
หลังจากที่ปิดผนึกประตูไป ความร้อนในกายก็ลดลงบ้าง
เฮ้อ หัวหน้าคิดอะไรของเค้ากันแน่น่ะ……แต่ก็เอาเหอะหัวหน้าเองก็ไม่เคยทำอะไรผิดพลาดด้วยนี่
ผมเดินคิดอะไรไปเรื่อยๆจนกระทั้ง
“ว่าไง กาย” อึก
“…….ด ดีครับพี่โก้” เห่ยทำไมพูดติดๆขัดๆวะ
“วันนี้ ทำผลงานได้ดีนะนี่ จับไอ้ตัวใหญ่ๆอย่างนั้นได้” พี่โก้ยิ้มพร้อมให้คำชม
โอ้ย….ดีจาย วันนี้วันดีจริงๆ (ถ้าไม่นับเรื่องนังคิน)
“ขอบคุณครับ….ความจริงก็ได้คู่ดีอะครับเลย ช่วยกัน” ดีๆ ตอบแบบถ่อมตัวนี่ล่ะ เข้าทาง
“หืม อย่างนั้นหรอ เห็นมันโดนมัดแขนขามา นึกว่า กายจัดการคนเดียวซะอีก”
“ก็ ช่วยๆกันน่ะครับ หะหะ” อายวุ้ยไม่อยากบอกเลยว่าจริงแค่ไปจับมันตอนท้าย
“แล้วเอ่อ….”
“อะไรครับพี่”
“ตอนนี้ว่างมั้ย”
“เอ่อ ก็…….”
“ถ้าน้องกายไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ”
“ว่างครับ ว่าง” ฟู่เกือบไปละมั้ยล่ะ ฟอร์มเยอะไปหน่อยเดี๋ยวอดแดกพอดี
“งั้นเราไปหาไรกินกันนะ”
ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า ผมว่าผมแอบเห็นพี่โก้เขาแอบยิ้มนิดๆนา 555
วันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดเลย
ก็คงมีแต่ไอ้ คิน นี่ล่ะเจอทีไร ฮึ่ม อย่าให้เจออีกล่ะ
-
คุณเคยเชื่อเรื่องตัวซวยมั้ย…………….
“แล้วค่อยเจอกันน้ะจ้ะ จุ้บๆ”
ปัง
เสียงปิดประตูดังลั่นห้องเล่นเอาฉันปิดหูแทบไม่ทัน
“คนอาไร้ไม่มีอารมณ์ขันซะเลย”
“อย่าไปว่า กายมันเลย คินเองก็…….
“คีน่าค่ะ”
“เอ่อน่ะ คีน่าเองก็เล่นแรงไปนะ” หัวหน้าส่งสายตำหนิมาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยุ่งกับเอกสารต่อ
“อาราย แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง” นั่นดิยังไม่ได้ทำไรเลย เฮ้อ จิบชาต่อดีกว่า
“กายน่ะ เคยฆ่าคนอยู่ครั้งหนึ่ง” อยู่ๆหัวหน้าก็พูดขึ้นมา
“อะไรนะ ความสามารถ แค่ผนึก กับปลดผนึกเนี่ยนะ” ชั้นหันไปสนใจหัวหน้าทันที
อืม ความจริงเราก็ยังไม่รู้จักายดีนัก ลองฟังสักหน่อยก็คงไม่เสียหาย
“ใช่…..เขาเผลอ ผนึกไว้แน่นหนาเกินไป อีกทั้งเป้าหมายเป็นผู้หญิงอีก…..”
“หายใจลำบาก” ชั้นพึมพำเบาๆ
“ใช่ เจ้านั่นน่ะซึมไปเป็นเดือนเลยกวาจะกลับมาทำงานได้อีกรอบ เล่นเอาเหนื่อยเลยทีเดียว”
“กายเขาแค่ไม่อยากให้มีใครต้องเหมือนเขาน่ะ… เข้าใจหน่อยนะ คิน”
“แต่หนูไม่ได้จะฆ่าใครนะหัวหน้าก็รู้…..”ชั้นรีบแย้งในทันที นั่นดิ คนสวยๆอย่างชั้นจะทำร้ายใครได้
“นั่นก็ใช่ แต่กายมันไม่รู้ เธอน่าจะบอกเขานะ”
ฉันลังเลอยู่….แน่ล่ะการบอกเรื่องความสามารถให้คนอื่นฟังก็เท่ากับบอกจุดอ่อนของตัวเองไปในตัว
นายกาย….จะไว้ใจได้หรอ…..จะฝากชีวิตไว้ได้หรอ ขนาดวันนี้ยังร่อแร่เลย เฮ้อ….เอาไงดี
“ขอดูอีกสักระยะละกันนะหัวหน้า”
“หวังว่าคงไม่นานนะ”
หัวหน้าตอบอย่าสบายอารมณ์ คงดีใจที่จะได้ลงมือลุยเอกสารต่อล่ะสิ เอาล่ะๆอยู่ที่นี่นานไปละกลับไปห้องดีกว่า
เห็นหัวหน้าบอกว่าเป็นห้องใหม่ซะด้วย คริๆ คงมีอ่างอาบน้ำนะ แล้วก็มีนั่นมีนี่ โอ้ยแล้วใครนะจะเป็นรูมเมท อิอิ
กริ้ก…..เอ๋ ประตูทำไมมันแน่นจัง อีกทีดิ้
กึกๆๆ เห่ยๆๆๆ…..เปิดไม่ออกอะ
“หัวหน้าคะ”
“หึ โดนเล่นคืนละมั้ยล่ะ555”
ชั้นกลับมาถึงห้องด้วยสภาพหัวฟู กว่าจะงัดออกมาได้เล่นซะเหนื่อยเลย ไอ้หัวหน้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย
เฮ้อ….ร่างกายบอกบางอย่างนี้ไม่เหมาะกับการใช้แรงเลยให้ตายสิ
“อะอยู่ห้องนี้ล่ะ” เจ้าหน้าที่ประจำตึกพักชี้ห้องด้านในสุดให้ดู
“ใจจ้า เอ่อ แล้วคนที่อยู่อีกคนใครอะ”
“เดี๋ยวก็รู้เองล่ะ” เขาตอบกลับมาอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนที่จะหันกลับไปยังชั้นล่าง
ชิบอกหน่อยก็ไม่ได้ เอาเหอะๆ ทำงานวันแรกอย่าสร้างศัตรูเลย ไปอาบน้ำให้สบายใจดีกว่า อิอิ
ฟองสบู่ลอยล่องไปทั่วอ่างน้ำขนาดย่อม กลิ่นหอมคลุ้งไปทั่วบริเวณ เฮ้อ สบายใจจริงๆ
น้ำอุ่นช่วยคลายกล้ามเนื้อที่ตึงเคร่งจากการออกแรงมาได้อย่าดี นี่ถ้ามีคนมานวดให้จะดีมากเลยนะนี่
“ก่ ใจมันห้าย ละลาย ละลาย ละลาย ล่ะลาย ไปกับเธอ อิอิ”
“ชุป ปี ดุป ชุป ชุปปี ดุบ ลัน ลา ล้า”
ว่าละก็ร้องเพลงซักหน่อย…..เต้นด้วยดีกว่า
“ก่ ใจมันห้าย ละลาย ละลาย ละลาย ล่ะลาย……..
แอ้ด…..ประตูเปิดออกมาพร้อมกับเสียงตะโกนลั่น
“เฮ้ย”
กาย กับ ฉันตะเบ็งเสียงออกมาพร้อมกัน
ฉันรีบเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่งกระโจมอก
“อร้าย…..ช่วยด้วยค้ามีคนจะข่มขืนช้าน”
กายหรอไม่หรอกมั้ง หน้าตาก็ออกจะดี
-
แวะมาเม้นให้ครับ o13
เปิดตัวน่ารักเชียว
นึกว่าดูแฮมท่าโร่เสียอีกนะคร้าบ
คนแปลกๆ มาอ่านเรื่องแปลกๆกันเร้ว..... :laugh:
-
เรื่องใหม่น่ารักมากๆครับ o13
-
แวะมาเม้นให้ครับ o13
เปิดตัวน่ารักเชียว
นึกว่าดูแฮมท่าโร่เสียอีกนะคร้าบ
คนแปลกๆ มาอ่านเรื่องแปลกๆกันเร้ว..... :laugh:
555 น่ารักแต่ไม่มีใครมารักเลย เง้อ ขอบใจมากนะจ้ะที่มาอ่าน
เรื่องใหม่น่ารักมากๆครับ o13
ใจจ้า แต่คนแต่งก็น่ารักน้า สนใจปะเดี๋ยวแถมข้าวสารให้ 1 กระสอบ อิอิ
...
ส่วนนิยายรอแปปนะ กำลังปั่นอยู่ (ปั่นนิยายนะ ไม่ใช่...อิอิ)
-
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่จ้า ขอต๊ะไว้ก่อนนะ ยังไม่ได้อ่าน แต่ชอบแนวแฟนตาซีเหมือนกัน ขอเวลาเปปนุงเด้อ :m23:
-
คินนี่ น่ารัก อิอิอิอิอิอิ :laugh:
เดี๋ยวจะพาเจสซี่มาเยี่ยมนะจ๊ะ
-
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่จ้า ขอต๊ะไว้ก่อนนะ ยังไม่ได้อ่าน แต่ชอบแนวแฟนตาซีเหมือนกัน ขอเวลาเปปนุงเด้อ :m23:
จ้าอย่านานนะจ้ะ นานๆจะเจอคนชอบแนวนี้อิอิ
คินนี่ น่ารัก อิอิอิอิอิอิ :laugh:
เดี๋ยวจะพาเจสซี่มาเยี่ยมนะจ๊ะ
อร้าย......คีน่าเจอคู่แข่งแล้ว น่ากลัวๆ คริ
...
ความประทับใจแรกพบ……
“อร้าย…..ช่วยด้วยค้ามีคนจะข่มขืนช้าน”
……
….
…
..
.
“โถ่เว้ย ทำไมวันนี้มันซวยอย่างนี้” ผมนั่งเอาน้ำแข็งประคบหัวที่ตอนนี้ปูดออกมาขนาดเท่าลูกมะนาวได้มั้ง
“อ้าว ก็ใครจะรู้ว่า กาย ก็อยู่ห้องนี้” คินเองก็ดูจะสำนึกผิดไปบ้าง
“แต่แกก็ผิดนะ ทำไมเปิดประตูเข้ามาแบบนั้น”
“นายนั่นล่ะผิด ไม่รู้จักใส่กลอนไว้”
“ชั้นใส่แล้ว” คินเองตอบสวนมาอย่างรวดเร็ว……เอ่อถ้าอย่างนั้น……ใครผิดหว่า
ขณะที่เราขบคิดว่าใครผิดอยู่นั้น ชายร่างใหญ่ ก็เดินมาชี้ที่มือของผม…..สลับกับกลอนประตู
คินเองก็มองตามสลับกันไปมา
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” เราทั้ง 2 เอ่ยพร้อมกัน ส่วนอีกคนหรอ ก็เงียบเหมือนเดิม
“เอ่อ ขอโทษก็ได้” เซงวุ้ยกลายเป็นเราผิดซะงั้น
“โด่ ไม่ต้องเลยความจริงอยากดูเราอาบน้ำอะดิ” เจ้าคินมันย้อยมา แถมยังค่อยๆถลกผ้าเช็ดตัวขึ้นมาทีละนิดๆ แหวะเสียดายข้าวว่ะ
“หยุดเลยแก ไม่อยากดูจู๋เล็กๆ”
“อร้าย ว่าอย่างนี้ได้อย่างไร หนูมีจิ๋มนะคะ” เจ้าหล่อนกรี้ดลั่นพร้อมเปล่าประกาศได้อย่างไม่อายปาก
“จิ๋มตดได้น่ะสิ 555”
“อร้าย….ไปเปลี่ยนเสื้อดีกว่า ผู้ชายปากหมา ชิ”
แล้วคินก็เดินบิดก้นไปยังห้องแยกอีกห้องหนึ่ง
อืม….ห้องเงียบไปเลยนิ
ผมมองไปที่โซฟา เจ้าตัวใหญ่ยังคงนั่งอยู่ ใบหน้าที่เรียบเฉยราวรูปปั้นไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เป็นเอกลักษณ์ของมันล่ะ
“เล่นซะแรงเลยนะแก” ผมย้ายถุงน้ำแข็งเพื่อที่จะประคบหัวที่ปูดให้ทั่วๆ
แน่นอนไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา เขาเพียงพยักหน้าเบา บ่งบอกว่า….ขอโทษ
“เอาเหอะ ใครจะไปรู้ล่ะว่า คิน มันจะโวยลั่นซะขนาดนั้น”
ฟู่ แต่มันเจ็บชิปเลย
เงียบ…………
เงียบไปหน่อยรึเปล่านะ เอาวะหาเรื่องคุยสักหน่อย
“คืนนี้ไป บาร์มั้ย” ผมเอ่ยถามเจ้ายักษ์ที่นั่นนิ่ง ราวกับเป็นของประดับห้อง
“…….” มันพยักหน้าเล็กๆ เป็นเชิงยอมรับ
“นี่แกไม่คิดจะพูดซักหน่อยหรอ เรารู้จักกันมาเป็นปีละนะ”
จริงๆแล้วผมกับไอ้นี่ก็สนิทกันอยู่ แต่ไม่รู้เป็นไรมันแมร่งไม่เคยพูดเลย จะว่าเป็นใบ้ก็ไม่น่าใช่เพราะบางครั้งมันก็หลุดมาเป็นคำๆ
“ขี้เกียจ”
เงียบ……..
แต่ก็ถือเป็นบุญละล่ะที่มันหลุดออกมา เดือนหนึ่งจะมีมาซักคำนะนี่ 555
ผมปล่อยให้มันนั่งบื้ออยู่อย่างนั้นล่ะ จะบอกว่ามันเป็นคนที่เดาใจยากก็ว่าได้ เพราะมันไม่พูด
ไม่แสดงออกทางสีหน้า……ก็ว่าล่ะมันเลยไม่ค่อยมีเพื่อน…..แต่จริงๆมันเป็นคนใช้ได้นะ
“อร้าย….ยังไม่ได้ขอบคุณผู้ช่วยชีวิตเลย” มาล่ะมึง เสียงมาก่อนตัวเลยนะ
คินเดินออกมาจากห้อง เดินไปนั่งข้างๆ ไอ้ตัวใหญ่นั่น
“ขอบคุณมากนะ ถ้าไม่ได้เอ่อ……..ชื่อไรอะ” นั่นๆได้โอกาสถือไม้ถือมือเลยนะนังคิน ร้ายๆ
เงียบ
“หืม….โอเคเราชื่อ คีน่า เธอชื่ออะไรหรอ” เจ้าคินรุกเร้าต่อ ตอนนี้มือคินมันไปแกะตรงไหล่แล้ว
เงียบ
555 สมน้ำหน้ามัน จ้างเป็นพัน ไอ้นี้มันก็ไม่เปิดปากพูดหรอก
“โอ”
เง้อ ให้มันได้แบบนี้สิ
เฮ้อเจอคินครั้งแรกๆ ไม่ค่อยประทับใจเลยอะ มีแต่เรื่องทั้งนั้น
-
ความประทับใจแรกพบ……
เงียบ…….
อะไรของอีตานี่กันนะ กลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากรึไง ชิ
“โอ”
1 คำเพียงเท่านั้นที่หลุดออกมา นี่ตกลงว่าชื่อโอช่ายมะนี่
เงียบ…..อีกละ
“แล้วโออยู่ห้องไหนหรอ เผื่อว่างๆเราจะได้ไปเที่ยวน่ะ” อิอิร้ายจริงๆชั้นนี่ ก็แน่ดิผู้ชายตัวใหญ่ๆแบบนี้ เริ่ดจะตาย
โอหันมาช้าๆใบหน้านิ่งสงบแล้วชี้นิ้วไปยังด้านตรงข้าม
“อ๋อ ต้ายอยู่ใกล้ๆนี่เอง ดีจังเลย เราจะไปหาบ่อยๆนะจ้ะ” ไม่ว่าเปล่าตอนนี้มือชั้นไหลไปอยู่ที่ต้นคอละ….นวดให้ซักหน่อย
โหยแข็งจังเลย อร้ายเร้าใจค่ะหล่อๆ ใหญ่ๆ แข็ง
“นี่ๆ ให้มันน้อยๆหน่อยแม่คุณ ไม่ทันไรจะงาบเพื่อนร่วมงานซะละ” เสียงเหน็บแนมดังมาจากเก้าอี้อีกฟาก
ลืมไปว่า กาย มันอยู่ห้องนี้ด้วย
“อารายๆ อิจฉาเหรอเห็นคนรักกัน ใช่มิคะ โอ คริ” พูดเองเออเองก็ได้วุ้ยชั้นนี่
เงียบ………
โอยังคงนั่งนิ่งอ่านหนังสือต่ออย่างไม่สนใจ
“ไม่ตอบแสดงว่ายอมรับ”
เงียบ
แต่คราวนี้ไม่เงียบอย่างเดียว โอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว มือที่จับนวดอยู่ที่คอถูกจับแล้ววางลงที่ข้างตัวอย่างเบาๆ
เขาเดินออกไปโดยไม่ได้บอกกว่าอะไรอีก เพียงแค่โบกมือไปมาแสดงการลาก่อน
“พิลึกคน” ชั้นมองโอที่เดินจากไป ถึงจะหล่อ ใหญ่ แต่ไม่พูดไม่จาแบบนี้ก็ไม่ไหว …..ใครจะรู้ว่าคิดอะไร
“ฉันว่านายนั่นล่ะพึลึกคน”
“ว่าไงนะ กาย” ฉันหันกลับมาอีกทางหนึ่ง กายทิ้งถุงน้ำแข็งลงจากมือ
“ทั้งที่มีความสามารถขนาดนี้ แต่ทำไมถึงมาอยู่ที่สมาคมเล็กๆนี่” เขาจ้องมาอย่างไม่กระพริบตา ท่าทางที่เอาจริงเอาจัง เล่นเอาอึดอัดไปได้เหมือนกัน
“แหม ก็ที่นี่ออกจะมีผู้ชายหน้าตาดีๆเยอะไปหมดนี่นา คีน่าก็เลย อยาก…..”
“อย่ามาโกหก” เสียงเข้มขัดขึ้นมา
“เปล้า เค้าพูดจริง”
เจ้ากายหลิ่วตาลงข้างหนึ่งเหมือนจะจับโกหกให้ได้ …….เชอะไม่มีทางซะหรอก ดาราระดับ ออสการ์ อย่างชั้นนี่นะจะโดนจับโกหกไม่มีทาง
“โอเคไม่บอกก็ไม่เป็นไร….บอกไว้ก่อนนะถ้าเรารู้จุดประสงค์ที่แท้จริงแล้วล่ะก็ หึ”
กายลุกเดินเข้าห้องแยกของตัวเองไป
“ฟู่” เกือบไปละมั้ยล่ะ
ชั้นปล่อยตัวเองล้มลงนอนที่โซฟาด้านนอก วันนี้ช่างยาวนานและน่าเหนื่อยหน่ายยิ่งนัก
พอย้อนมานึกถึงกาย…….
นั่นสิทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่…..
ทำไม……….เรากำลังหนี
คงจะแบบนั้นล่ะมั้ง หนีจากความเสียใจ……..
…………………..
…………….
…………
……..
….
…
..
.
อืม
ฉันค่อยๆพยายามลืมตาขึ้นมา…..ทำไมเปลือกตาหนักจังเลย….แล้วนี่เผลอหลับไปได้ไงนี่กี่โมงกี่ยามละก็ไม่รู้
ทำไมเงียบจัง มืดด้วย…..อืมไฟๆๆๆ
พรึ่บ
ค่อยยังชั่ว ยังงามเหมือนเดิม
หลังจากที่จัดการความงามของตัวเองอย่าเรียบร้อยแล้วก็ได้เวลาออกล่าเหยื่อสักที ท้องมันร้องซะลั่นเชียว
………..ฉันปฏิญาณตนต่อหน้ากระจกด้วยเกียรติของเนตนารีเลย คริๆ
“คืนนี้ล่ะ ต้องได้”
กายหรอ…..จริงจังเกินไปเปล่า….
-
หนี.................................. :serius2:
-
แฟนตาซีแบบฮาๆ แบบนี้ชอบค๊าบบบบ :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
ฮาดี ลึกลับด้วย ตัวละครแต่ละตัว มีปมซ่อนอยู่ทั้งนั้น ชอบ ชอบ :m1: :m1:
-
หนี.................................. :serius2:
จาหนีไปไส กลับมาอ่านก่อน อิอิ
แฟนตาซีแบบฮาๆ แบบนี้ชอบค๊าบบบบ :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
ขอบคุณครับ ไม่อยากให้เครียดกัน เอาเรื่องเบาๆบ้างละกันเนอะ
ฮาดี ลึกลับด้วย ตัวละครแต่ละตัว มีปมซ่อนอยู่ทั้งนั้น ชอบ ชอบ :m1: :m1:
ครับ รอคนมาช่วยแกผ้า เอ้ย แก้ปมอยู่นี่ล่ะ อิอิ ติดตามตอนต่อไป
...................................................................................................
นิยายเดี๋ยวพรุ่งนี้มาครับ กำลังพิมพ์อยู่เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้คงเสร็จหลังเลิกเรียน See U
-
เนื้อคู่…..ใครกัน
“ฮ้าว” การหาวพร้อมกับท่าทางบิดขี้เกียจนี่มันช่างสลัดความง่วงให้ออกไปได้มากโขอยู่
ตายแล้ว 20.00 น. แล้ว นัดไอ่ โอ ไว้นี่นาไม่ได้การ
กลังจากที่อาบน้ำและแต่งตัวอย่างเร่งรีบ (ใช้เวลา 10 นาทีเอง555)
ก็ไม่ต้องทำอะไรมากอะนะ คนมันดูดีอยู่แล้ว
แต่เมื่อออกมาจากห้องแยกแล้วก็ต้องตกใจ
“ครืด” หึย
“คราก” เสียงไรวะ
ผมพยายามจ้องไปยังต้นเสียง แต่มันมืดมาก เห็นแค่ลางๆ
เท้าก็ค่อยๆก้าวไปทีละนิดๆ
“ครืด” โหยดังว่ะ
เจอละสวิตไฟ
แสงไฟกระพริบๆเป็นจังหวะก่อนที่จะสว่างโล่ทั้งห้อง…..เล่นเอาสายตาพร่าไปสักพัก
“นังคิน…..โหยกระเทยนอนกรน” ผมส่ายหัวช้าๆ ดีนะที่นอนคนละห้องกันถ้านอนด้วยกันมีหวังนอนไม่หลับแน่
แต่……ไหนๆก็หลับอยู่ ขอดูหน้าชัดๆหน่อยดิ้
หึ….สิวเยอะเหมือนกันนี่หว่า มิน่า ตอนเช้าฉาบหน้าซะหนานึกว่าเอาปูนมาโบก
อืมๆ….น้ำอะไรวะไหลลงโซฟา หยดเป็นวงๆ อี๋ น้ำลายชัว
ผิด
น้ำตา……..
เป็นไรมากเปล่าวะ
เออ ช่างเหอะ สงสัยขนตาปลอมปักลูกตา
ไปกินเหล้าดีกว่า
บาร์ที่พวกพนักงานของสมาคมชอบมานั่งกันน่ะหรอ ก็ข้างๆสมาคมนั่นล่ะไม่ไกลหรอก เวลาเมาจะได้กลับง่ายๆ
แล้วอีกอย่างพวกพนักงานก็มาเที่ยวกันเยอะ ถือว่าพักผ่อนจากงานที่หนักเอาการ
วันนี้คนก็เยอะเหมือนเคย
ผมนั่งกินเหล้ากับไอ่โออยู่ที่โซนนั่งกิน วันนี้ไม่อยากเต้นเท่าไร อยากนั่งพักฟังเพลงสบายๆมากกว่า
อีกทั้งยังได้นั่งส่องผู้ชายแถวๆนี้อีก (โซนเต้นมันมืดอะมองไม่เห็น)
ส่วนไอ่โอ น่ะหรอ ก็นั่งกินเงียบๆของมันไป ให้ตายสิขนาดกินเหล้ายังไม่พูดอะไรเลยจะว่าไป
“แกเคยเมาปะ” นั่นดิคบมันมา 1 ปี กินเหล้ามาครั้งไม่ถ้วน มันก็หิ้วผมกลับมาทุกที
มันไม่พูด แน่ล่ะ มันแค่ก้มหน้าแล้วเงยขึ้น
“แกเนี่ยนะ 555 ไม่น่าเชื่อ” ผมหัวเราะมัน
ไอ่โอก็แค่ขมวดคิ้วเข้าหากันเท่านั้น คงอยากจะบอกว่า “กูก็คนนะ”
เรานั่งคุย (ผมพูดไปคนเดียว)กันไปเรื่อยๆสักพัก พอเหล้าในร่างกายมากขึ้นก็ต้องระบายออก
“แก ไปห้องน้ำก่อนนะ” ผมลุกไปโดยไม่ต้องรอคำตอบ เพราะมันก็ไม่เคยตอบอยู่แล้วนี่
ทางเดินไปห้องน้ำนั้นจะต้องเดินผ่านโซนเต้นไป (ความจริงจะอ้อมไปก็ได้….แต่อยากเบียดคน อิอิ)
โอ้ว วันนี้คนเยอะจริง
เดินไปสองก้าวอะไรแข็งๆก็โดนก้นผม….เชี่ย แข็งว่ะใหญ่ด้วย
แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะปวดฉี่จะแย่ แต่ก่อนที่จะหลุดออกมาจากกลุ่มคนที่พากับเต้น
กระโดดไปตามจังหวะเพลงนั้น สายตาก็ดันไปจับภาพคนๆหนึ่งซะงั้น
ร่างเล็กผอมกระหร่องอยู่ในชุดรัดรูปหรือรัดกระดูกก็ไม่ทราบได้ กับกางเกงขาสั้นหรือว่ากางเกงในก็ไม่สามารถแยกได้อีกเช่นกัน กำลังออกลีลาอย่างไม่กลัวกระดูเอวตนหักแม้แต่น้อย อีกทั้งคนที่หล่อนเต้นด้วยก็ยังหน้าตาดีอีกด้วย
“คิน” โห….แรงได้อีกรูมเมตกู….ขนาดวันแรกก็ได้ขนาดนี้ละ ดู้ ดูมันชาติก่อนเป็นงูหรือไงวะเลื้อยซะ
แต่ไอ่นั่นหล่อดีว่ะ อิจฉาโว้ย เซง ไปฉี่ดีกว่า
หลังจากปลดปล่อยน้ำ(ฉี่)ออกจากตัวไป ตัวเบาขึ้นเยอะเลยเดินออกมาที่โต๊ะตัวเดิมแต่ต้องตกใจกับคนที่มาเพิ่ม
“น้องกาย” คนมาใหม่ชิงทักผมซะก่อน
“ค ครับ พี่โก้” โอย พูดติดอีกละ
“พี่นั่งด้วยคนนะ” ผมที่มัวแต่ดีใจไม่ได้สังเกตเลยว่าตอนนี้พี่เขาทำหน้าอย่างไร
“แล้วพี่มาคนเดียวหรอ” ผมที่พึ่งตั้งสติได้ถามพี่เขาบ้าง
“มากับเพื่อนน่ะ”
“อ้าว…แล้วไมไม่นั่งกับเพื่อน” แหย่ไปก่อน อิอิ
“อ๋อ ไม่อยากให้มาขัดจังหวะสินะ”
บรรยากาศเริ่มขุ่นมัว ผมยังนึกไม่ออกว่าเกิดอะไรกับพี่เขา
เรานั่งคุยไปเรื่อย แน่ล่ะพี่โก้ยังถามคำตอบคำ
สักพักพี่โก้เองก็มองไปทางไอ่โอ…แล้วหัมมามองทางผมบ่อยๆ
“พี่ว่าพี่ไปนั่งกับเพื่อนดีกว่า” พี่แกรีบลุกไปอย่างเร็ว แต่ผมเร็วกว่า 555
“เดี๋ยวพี่โก้” ผมคว้ามือพี่เขาไว้ทัน
“ไหนว่าอยากนั่งที่นี่ไง”
“หึ สงสัยแฟนน้องกายเริ่มไม่พอใจพี่แล้วล่ะ” ไอ้พี่โก้ทำหน้าตาจริงจังพร้อมสบัดมือออก
“เล่นไม่ยอมพูดเลยแบบนี้” พูดจบพี่แกก็เดินหายเข้าไปในกลุ่มคนที่นั่งอยู่ด้านใน
ทิ้งให้ผมกับไอ่โอมองหน้ากันอย่าง งงๆ
“แกเนี่ยนะแฟนกู”
ไอ่โอเองก็ทำได้แค่ส่ายหัวไปมา
ซวยอีกแล้ว จะเจอเนื้อคู่ดันหลุดไปซะนี่ อย่างนี้ต้องตาม
-
ย้อนกลับ….
“คืนนี้ล่ะ ต้องได้”
ลั้น ลัน ลา
ชั้นเดินลงมาจากตึกพักอย่างสบายใจ ก่อนมาทำงานที่ได้ก็หาข้อมูลมาหมดละล่ะว่ามีที่เที่ยวกี่ที่ ที่ไหน
ดีๆ เตรียมพร้อมดีมากเรา
อืมวันนี้วันแรกไปที่ใกล้ๆก่อนละกัน
แต่…..ไปเที่ยวคนเดียว…….เฮ้อ
ช่วยไม่ได้ เราหนีออกมาเอง
อ้ะ………สายตาฉันดันจับสัญญาณรังสีผู้ชายได้ในระยะ 100 เมตร
โว้ย ลืมใส่เลนส์ มาอีกเห็นไม่ชัดเลย แบบนี้ต้องเข้าไปซูมๆ
อืม สูง ขาว (ระยะ 80 เมตร)
อืม ตี๋ (ระยะ 70 เมตร)
อืม หน้าคุ้นๆนะนี่ (ระยะ 60 เมตร)
อืม….มันมองมาทำไมอะ ไม่เคยเห็นคนสวยหรอ (ระยะ 50 เมตร)
แต่ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปใกล้มากกว่านี้
“คิน”
เสียงก็คุ้น แถมยังรู้จักฉันอีก ฉันเร่งเดินเข้าไปหา
“อ้าว ธัสจัง”
ชั้นยิ้มออกมาโดยอัตโนมัต ทางผ่ายนั้นก็ยิ้มมาเหมือนกัน
เหมือนเดิมเลยนะ ธัส ยิ้มแล้วตาหายไปแบบนี้ 555
“นี่ๆ จะยืนยิ้มอะไรนักหนา” ฉันรีบหุบยิ้มแล้วเริ่มการสนทนา
“เห่ย แกยิ้มให้กูก่อน”
“น้อยๆหน่อย อย่ามามั่ว” ใครจะยอมรับเสียฟอร์มหมด
“จ้า ให้มันจริง”
ถึงแม้จะเถียงกันแบบนี้ (เป็นปกติ) แต่กระนั้นก็ไม่อาจลบรอยยิ้มไปจากใบหน้าของฉันได้เลย
“ไปเที่ยวเป็นเพื่อนหน่อยดิ” ฉันเอ่ยปากชวน
“น้อยๆหน่อย มาถึงก็ไปเที่ยวเลยนะแก” มันทำเป็นยิ้ม
โถ่เอ้ยทำเป็นปากดี แกก็อยากไปจนตัวสั่น
“จะไปไม่ไป”
“ไม่อะ”
“ไป”
“ไม่อะ”
“โอเค ไปกันเถอะเดี๋ยวคนแน่นร้านซะก่อน” คิดจะไม่ไปหรองั้นต้องบังคับ
“เห่ย กูว่า….”
“ไปได้แล้ว ถ้ายังช้าอีกแกต้องเลี้ยงเหล้าชั้นด้วย” เสียงชั้นสูงขึ้นแสดง คำขาด
“แบบนี้ทุกทีเลย”
ธัส ทำหน้า เบื่อๆแต่ก็ยอมเดินตามชั้นมา
ท่ามกลางเสียงดนตรีที่ประโคมเข้ามา สติอันเลือนลางได้พาร่างกายให้ไหลไปต่ามกระแสจังหวะ
แรกๆก็จำได้อยู่หรอกว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อของเหลวสีเหลืองค่อยๆผ่านลงคอไป ทุกอย่างก็เริ่มมัวลง
แต่อย่างน้อยชั้นก็มีความสุข……ความสุขที่ได้เจอ ธัส อีกครั้งหนึ่ง
แน่นอน เมื่อมีสุข…….ทุกข์ก็จะตามมา
ความรู้สึกแบบนี้มันกลับมาอีกแล้วสิ
-
กลับมาอ่านแล้วววววววววววววววววววววววววว ไม่หนีไปไหนแล้วค้าบ อิอิ
-
ท่าทางเพี้ยนจริงแฮะคนในสมาคมนี้ :m20:(ท่าทางจะมีปมในอดีตคนละมากๆเลยอ่ะ o2)
-
ว้ายว้ายว้าย คีน่าเป็นพระเอกเหรอคะเนี่ย
เจสซี่ว่านะ จับน้องกายกดเลยค่ะ แล้วเราก็เสียบตามประสาสาวเสียบที่ดี แอร๊ยยย
เฮ้ย นังเจสไปแนะนำไรเค้าอย่างนั้นวะ ไอ้กายต้องได้กะไอ้โอและพี่โก้เท่านั้น 3P กัน อิอิ
-
เรื่องนี้มันจะซับซ้อนซ่อนเงื่อนเกินไปแล้ว o2 o2
-
กลับมาอ่านแล้วววววววววววววววววววววววววว ไม่หนีไปไหนแล้วค้าบ อิอิ
อิอิ ดีจาย นึกว่าจะหายไปซะแล้ว
ท่าทางเพี้ยนจริงแฮะคนในสมาคมนี้ :m20:(ท่าทางจะมีปมในอดีตคนละมากๆเลยอ่ะ o2)
เรื่องนี้มันจะซับซ้อนซ่อนเงื่อนเกินไปแล้ว o2 o2
ใจเย็นครับ ไม่ต้องคิดมากหรอก เอาเป็นว่าอ่านไปชิวๆละกันเดี๋ยวเครียดเปล่าๆ อิอิ
ว้ายว้ายว้าย คีน่าเป็นพระเอกเหรอคะเนี่ย
เจสซี่ว่านะ จับน้องกายกดเลยค่ะ แล้วเราก็เสียบตามประสาสาวเสียบที่ดี แอร๊ยยย
เฮ้ย นังเจสไปแนะนำไรเค้าอย่างนั้นวะ ไอ้กายต้องได้กะไอ้โอและพี่โก้เท่านั้น 3P กัน อิอิ
กรี้ด เพื่อนสาวเจสซี่คะ คีน่าไม่ทำอะไร กาย มันหรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นน้องกาย เรื่อง Q ล่ะก็ เสียบเป็นเสียบค่ะ แอร้ยยยย
-
ปฏิบัตการล่าฝัน
“พี่ก็อยากนั่ง แต่สงสัยแฟนน้องกายเริ่มไม่ชอบพี่แล้วล่ะ”
เฮ้ย นี่พี่โก้เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว ไม่ได้ๆ ต้องเคลียร์
หลังจากที่กระดกแก้วจนหมดแล้ว ผมก็ลุกไปทางโต๊ะของพี่โก้ทันที
“เฮ้ย ไอ่โก้แฟมมึงมาว่ะ 555” เสียงตะโกนแซวดังลั่นโต๊ะ ตามมาด้วยเสียงเฮประสานกัน
“แกนี่อย่าแซวน้องเขาดิ ดูสิหน้าแดงหมดละ” พี่สาวที่ดูใจดีคนหนึ่งปรามๆพวกผู้ชายไว้
พี่โก้ยังคงนั่งดื่มไปเรื่อยๆไม่สนใจที่จะมองมาทางนี้เลย
“พี่โก้ครับ”
เงียบ พร้อมกับกระดกเหล้าทีเดียวหมดแก้ว
“พี่โก้” ผมเริ่มออกเสียงดังขึ้น เพื่อนๆพี่เขาหันมาเป็นจุดเดียว…..แต่พี่เขายังเฉย
“โก้ แกไปคุยกับน้องเขาหน่อยสิ” พี่สาวคนเดิมเอ่ยปากช่วย
“มีไรก็ว่ามา” พี่โก้พูดแล้ว….แต่ยังไม่หันมา
“ผมกับโอไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ เราเป็นเพื่อนกัน”
พี่เขาหันขวับมาทันที โถ่….นึกว่าจะแน่
“มาบอกพี่ทำไม” นั่นยังฟอร์มๆ ดูยังไงก็รู้ว่าแอบยิ้มๆ 555
“ก็บอกไว้จะได้ไม่เข้าใจผิดไงครับ”
ทันทีที่พูดจบ เสียงโห่ฮา ของเหล่าสักขีพยานก็ดังก้องขึ้น
“ไอ่โก้ มึงชวนน้องเขามานั่งดิวะ มาๆน้องนั่งข้างพี่นี่” เพื่อนคนหนึ่งเลื่อนเก้าอี้ที่ว่างออกมาจากใต้โต๊ะ
แต่ไม่ทันที่ผมจะได้นั่งลง มือใหญ่ๆก็ฉุดผมออกไปเสียก่อน
“พี่โก้ จะไปไหน”
“ข้างนอก”
เสียงเชียร์และคำอวรพรต่างๆ ระเบิดออกจากกลุ่มเพื่อน(ไอ่โก้จะได้แฟนแล้วโว้ย, ดีใจด้วยนะ, เบาๆนะมึงพรุ่งนี้ทำงาน555)…….เฮ้อ อายนะนี่
เราเดินมายังประตูใหญ่ทางเข้าสมาคม
“เอ่อ….พี่โก้มีอะไรรึเปล่าครับ”
เราหยุดยืนอยู่ที่กำแพงข้างประตู พี่โก้เองยืนมองไหลออกไป
“เปล่าหรอกแค่อยากอยู่กับกาย”
ฉ่าๆๆๆ……..โอ้ย หน้าร้อนเลย ใจเย็นไว้ไอ่กายเดี๋ยวไก่ตื่น
“ครับ”
เราเงียบกันไปอีก ในใจก็อยากที่จะพูดกับพี่เขา แต่อีกใจก็ไม่รู้จะพูดเรื่องอะไรดี จึงได้แต่แอบมองพี่โก้ทางหางตา
“กายยังไม่มีแฟนหรอ” อยู่ๆพี่โก้ก็ถามขึ้นมา
“หะ หา….ยังครับพี่” ผมท่ยังไม่ทันตั้งตัวรีบตอบปัดไป
“จริงง่ะ” พี่โก้หันมาทางผม (อ่า…..อย่าจ้องดิ)
“อืม” พูดได้แค่นั้นล่ะ โดนสะกดนิ่งไปซะแล้ว
พี่โก้เงียบไปอีกสักพัก ผมที่ได้แต่ก้มหน้าในตอนนี้ไม่รู้เลยว่าพี่เขาทำอะไรอยู่
“พี่ตัดสินใจแล้ว”
มือของผมถูกมือของพี่เขากุมไว้แน่น ผมเองก็ค่อยเงยหน้าขึ้นมา
ในสมองตอนนี้มันคิดเตลิดไปไกลแล้ว หัวใจเต้นรัวสูบฉีดเลือดไปทั่วร่าง
“พี่ไม่อยากมาเสียใจทีหลังอีก”
“พี่รู้ว่ากายคิดอย่างไรกี่พี่”
“เป็นแฟนกับพี่นะครับกาย”
เหมือนเวลาหยุดหมุน ทุกอย่างช่างเงียบ ทุกคำพูดได้ซึมซับลงไปในหัวใจ
ปากที่ยิ้มจนจะฉีกถึงหู…..แก้มที่แดงด้วยเลือดที่ไหลเวียน
ผมได้แต่ยืนนิ่งๆ มันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
“ยิ้มแบบนี้แปลว่าตกลงนะ” พี่โก้ตกลงเอาเอง
………….
…….
…
..
.
.
ไม่มีคำพูดใดๆอีก เราทั้งสองตรงเข้าสวมกอดกัน
ไออุ่นที่ผมไม่ได้เจอมาแสนนาน พุ่งโหมเข้าใส่อย่างไม่มียั้ง
ใบหน้าเราอยู่ใกล้กัน
เสียงลมหายใจ ของพี่โก้ดูรุงแรงขึ้น
กลิ่นแอลกอฮอล์ คละคลุ้งไปทั้ว
ริมฝีปากของเราเข้ามาใกล้กันเองโดยไม่ได้นัดหมาย
ผมหลับตาลง……(ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหลับตาด้วย)
รอรับสัมผัสที่จะได้รับ
ทว่า
“โอ้ะ…..อุ้”
ตามมาด้วยเสียงของเหลวไหลรินลงพื้นอย่างไม่ขาดสาย
ผมกับพี่โก้แยกออกจากกันทันที
ใครนะแม่งขัดจังหวะ
ผมมองไปยังร่างของ คน2คนที่อีกฝั่งของถนน
1ในนั้น อยู่ในท่านั่งยองๆเพื่อปล่อยของที่อยู่ในกระเพาะออก
อีกคนก็คอยลูบหลังให้อย่างดี
ปัญหาก็คือ ไอ่คนที่นั่งอ้วกอยู่นั่นนะ…….
“คิน”
แกอีกแล้ว นังคิน…..ได้เรื่องตลอด
-
หนีเสือ……………..
“นี่ว่าน กูถามจริงๆเหอะ มึงคิดยังไงกับอีคินมันวะ”
“ไรวะ เพื่อนกัน”
“ให้แน่นะมึง”
“เออ”
………………
…………
……
…
..
.
“โอย…..”
ฉันที่กำลังลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมกับเสียงโอดโอย….โดนะไรมาเนี่ยปวดไปทั่วตัวเลย
สมองที่ยังคงเหลือแอลกอฮอล์อยู่ ยังไม่ปรับตัวเพื่อพร้มที่จะรับรู้และเข้าใจ
ฉันค่อยๆพยุงตัวเข้าห้องน้ำไป
น้ำเย็นช่วยให้อะไรดีขึ้นมาก ตาเปิดกว้าง สมองเริ่มแล่นบ้างแล้ว
โอย ระบมไปหมดเลย นอนบนเตียงดีกว่า
เมื่อคืนเมา……ไม่รู้เรื่อง……จำความไม่ได้
คนสุดท้ายที่จำได้…..ธัสจัง…….พอตื่นขึ้นมา
นอนในห้อง……เสื้อผ้าเปลี่ยนไป…………
ขอเวลาในการประมวลผลสักครู่…………….
10%......................ธัสจัง
50%......................ฉันเมามากกลับมาคนเดียวไม่ได้แน่
90%......................แล้วๆ…..ใครจะเปลี่ยนเสื้อให้นอกจาก….ธัส
99%......................แล้วธัสก็คง…………………………..
“กรี้ด………………..”
“เฮ้ย ไอ่คินเป็นอะไร” ไม่ทันไรกายก็วิ่งเข้ามาในห้องหน้าตาตื่น
ฉันซึ่งกำลังร้องไห้กระซิกๆโดยมาผ้าห่มปิดขึ้นมาถึงหน้าอก
“มะ…เมื่อคืนฉันเมา”
“เออแม่งเมาอย่างหมา”
“ธัสมาส่งฉัน”
“อ๋อ ชื่อธัสหรอ หล่อดีนี่หว่า” เห่ยๆไอ้กาย ไม่ให้เว้ยเพราะว่า
เพราะว่า ซิกๆ กระซิกๆ
ฉันเช็ดน้ำตาออกไปก่อนจะตอบอย่างมั่นใจว่า
“ฉันโดนธัส……ข่มขืน โฮ……….”น้ำตาของนางเอกไหลรินราวกับสายน้ำ ซิกๆ
…………..
………
….
“นังคี้น…….คิดไปได้” กายว่าไปพลางทำหน้าระอา
ฉันหยุดร้องหันไปมองคนพูด……อะไรชั้นคิดอะไรผิด
“เราแบกนายมาเองล่ะ ส่วนไอ่นั่นน่ะ อืมธัสน่ะ หลังจากเราแบกนายแล้วก็หายไปเลย ไวชิบ”
นายกายเล่ารายละเอียดให้ฟังพร้อมรอยยิ้มเยาะ
เพล้ง……น้ำแตกเอ้ยหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ
“…..งั้นใครเปลี่ยนเสื้อให้เรา”
“อ้าวก็จะมีใคร เราแบกมา จะมีใครเปลี่ยนให้อีก”
จากนั้นฉันก็เข้าโปรแกรมประมวณผลอีกรอบ
10%......................กาย
50%......................ฉันเมาเหมือนหมาแล้วกายแบกกลับ
90%......................แล้วๆ…..ใครจะเปลี่ยนเสื้อให้นอกจาก….กาย
99%......................แล้วกายก็คง…………………………..
“กรี้ด………เธอต้องรับผิดชอบ” ฉันชี้หน้ากายพร้อมกับกระโดดดิ้นแด่วๆ
กายส่ายหัวอย่างจนปัญญาแล้วหันเดินออกไป
…………………..
……………..
………….
……….
…….
….
…
.
.
“ออกมาได้แล้ว คิน” เสียงกายปลุกฉันขึ้นมาอีกครั้ง
“มีไร” ฉันที่ตื่นขึ้นมาเป็นครั้งที่2ของวันลุกไปเปิดประตู ด้วยท่าทางงัวเงีย
“หัวหน้าเรียก มีงานใหม่”กายบอกด้วยหน้าเซ็งๆ
“อืม สงสัยงานนี้จะยากเนอะ ดูดีทำหน้าเซ็งเชียว”
“อืม…..ยากตรงที่ได้ทำงานกะนายนั่นล่ะ” แล้วกายก็หันตัวกลับพร้อมปิดประตูลง
ทำงานกับฉันมันน่าเบื่อนักรึไงยะ
ปะจรเข้……….ขวางคลอง อิอิ
-
หมูเขาจะหามเอาคานเข้าไปสอดทามม้ายยยยย ทั้งสองคนเลย เสียรมณ์ :m16:
-
ไปเป็นไรนะคะ กะพี่โก้ยงมีโอกาสอีกค่ะ แอร๊ยยย ตอนนี้ขอแนะนำน้องกายให้รีบปล้ำนายโอให้ได้นะเคอะ เขาว่าคนพูดน้อยน่ะ...หนักนะ คริคริ
ต่อยหนักครับ อย่าคิดทะลึ่ง ๆ ดิ อิอิ
-
แหม น้องคินนี้ ฮาได้อีกน่ะ
-
หมูเขาจะหามเอาคานเข้าไปสอดทามม้ายยยยย ทั้งสองคนเลย เสียรมณ์ :m16:
ก็คีน่า ไม่รู้ตัวนี่เคอะ ถ้าสติยังดีล่ะก็จะเข้าไปแจมด้วยเลย คริ
ไปเป็นไรนะคะ กะพี่โก้ยงมีโอกาสอีกค่ะ แอร๊ยยย ตอนนี้ขอแนะนำน้องกายให้รีบปล้ำนายโอให้ได้นะเคอะ เขาว่าคนพูดน้อยน่ะ...หนักนะ คริคริ
ต่อยหนักครับ อย่าคิดทะลึ่ง ๆ ดิ อิอิ
อร้าย หายป่วยเร็วๆนะเคอะ เดี๋ยวคีน่าจะไปฉีดยาให้ เข็มคีน่าไม่ใหญ่ค่ะ 6นิ้วเอง แอร้ยยยย
แหม น้องคินนี้ ฮาได้อีกน่ะ
ไม่จริงค่ะ คีน่า จริงจังเสมอ (ในเรื่องชาวบ้าน)
-
ทีมสยอง……………
“มาช้านะ คิน” เสียงหัวหน้าทักขึ้นเมื่อเจ้าตัวดีเดินเข้ามาในห้อง
“แหม หัวหน้าคะก็คีน่าพึ่งจะอาบ น้ำแต่งตัวเสร็จนี่คะ” สาวเจ้าหมุนตัวอย่างเขินอาย นี่โดนด่ายังไม่รู้ตัวอีก
หัวหน้าเองก็ได้แต่ถอนหายใจ
“เอาล่ะจะบอกรายละเอียดของงานล่ะนะ เชิญนั่ง” คินนั่งลงยังเก้าอี้ข้างๆผมอีกตัว
งานในครั้งนี้เป็นงานค่อนข้างใหญ่ เนื่องจากการจับกุมครั้งนี้เป็นสมาคนผ่ายมืดที่ค่อนข้างใหญ่เอาการอยู่
“นาคา”คือชื่อเรียกของกลุ่มนี้ พวกมันทำหน้าที่ในการค้าของโลกมืด ซื้อขาย คน, อวัยวะ, อาวุธ และแน่นอนรวมถึงผู้มีความสามารถอย่างพวกเราด้วย
“หัวหน้าครับ นี่หัวหน้าพูดจริงหรือครับ” แม้แต่ผมที่ชอบงานท้าทายยังต้องคิดให้ดี แหงล่ะใครจะอยากเจ็บตัวฟรีๆ
“มีอะไร กาย”
“ได้ข่าวว่า พวกนี้ไหวตัวเก่ง ไม่มีใครที่มีหลักฐานมัดตัวมันได้สักคน”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ผมให้คนมาช่วยในเรื่องหลักฐาน”
“ใครครับ/คะ” ทั้งสองคนถามเป็นเสียงเดียว นี่ทำไมต้องพูดพร้อมกันด้วยวะ
“555 ดูท่าสองคนนี่จะเข้าขากันได้ดีนะ” หัวหน้าแซว
“เข้าขาคงไม่เข้าหรอกค่ะ แต่ถ้าเข้าอย่างอื่นคง….” เจ้าคินทำหน้ากรุ้มกริ่ม น่ารักนะมึง
“555 เอาล่ะๆ ผู้ช่วยคงมาละมั้งได้เวลานัดแล้ว” หัวหน้าก้มดูนาฬิกาของตนซึ่งตอนนี้บอกเวลา 13.00 น
ก๊อกๆๆ
“เข้ามา ตรงเวลาเหมือนเดิมนะ”
ชายร่างสูงใหญ่เดินเข้ามา ผมกับคินต่างตกใจนี่มัน
“โอ”
ไอ่โอเองหันมายิ้มเล็กน้อยก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผมอีก
“เอาล่ะรู้จักกันแล้วนะ เริ่มงานได้เลยรายละเอียดที่เหลือผมฝากโอไว้แล้ว มีอะไรถามโอได้”
แล้วท่านหัวหน้าที่เคารพก็ไสพวกเราออกมานอกห้อง
แล้วท่านหัวหน้าจะรู้มั้ยว่า ผมจะรู้เรื่องแผนการที่เหลือได้อย่างไรในเมื่อ ไอ่โอมัน…..ไม่พูด
“อ๋อ…..เราต้องลอบเข้าไปในสมาคมก่อน ใช่มั้ยจ้ะ” เสียงหวานๆ แบบดัจริต ดังมาเป็นระยะๆ สร้างความหงุดหงิดให้เป็นอย่างมาก
“นี่ โอ แล้วเราจะเข้าไปได้หรอ ตรงนี้ยามเยอะมากเลยนะ มีกล้องวงจรปิดด้วย”เจ้าคินยังคงถามต่อ
นี่มันไม่ได้อ่านรายละเอียดที่ไอ่โอมันเขียนให้รึไงวะ ตรงนั้นน่ะไม่ได้ผ่านโว้ย มันก็เขียนบอกโต้งๆ
แต่ที่น่าหงุดหงิดที่สุดก็คือ
“ไม่” เจ้าโอพูด (อีกแล้วที่กับกูไม่พูดเลยนะมึง) พรางชี้มือไปยังคำอธิบายอีกรอบ
ที่สำคัญมันดูไม่หงุดหงิดอะไรเลยนี่สิทั้งๆที่โดนกวนซะขนาดนั้น
“นี่คิน หยุดถามงี่เง่าสักทีเหอะ ไอ่โอมันก็เขียนไว้ละเอียดแล้ว” ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวโวยออกไปในที่สุด ก็น่าล่ะตอนนี้คินมันเล่น นั่งชิดซะขนาดนั้น …..นั่นๆ แอบลูบแขนด้วย ร้ายๆ
“อร้าย ดูสิจ้ะ โอ คีน่าโดนกายแกล้งอีกแล้ว…..เมื่อคืนคีน่าก็โดนกาย………ขะ”
“หยุดเลยนังคิน” ฟู่ เกือบไปละชื่อเสียหมด
ไอ่โอทำหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ถามอะไร
“ทำไมหรอ กาย หึงหรอจ้ะ อิอิ” เจ้าคินแกล้งยั่วผมต่อ เฮ้ยๆ กอดไอ่โอซะงั้นน้อยๆหน่อยเพื่อนกู กูหวง
“หึงบ้าไร นี่เลิกเล่นมาทบทวนแผนการต่อ” ผมตัดบทก่อนจะไม่ได้งานซะก่อน
“แล้วคิน มานั่งข้างเรานี่” ถ้าให้มันนั่งข้างโอ ชาติหน้างานก็ไม่เสร็จหรอก
“หวง ก้าง” คินพึมพำเบาๆ แต่ขอโทษคนมันหูดีโว้ย
“ว่าไงนะ”
“อ๋อ เราเป็น ห่วงกาย น่ะจ้ะดูเครียดเชียวคริๆ” อีนี่วอนๆ
กว่าเราจะสรุปแผนการกันจบก็ปาเข้าไป 4 ทุ่มแล้วทุกคนดูอ่อนล้า ไม่เว้นแม้แต่คินที่ดูลดความแรงลง 20 %
“เอาเป็นว่า เราเริ่มแผนการวันพรุ่งนี้นะ ขอให้ทุกคนเตรียมตัวมาด้วย”
แน่นอนในตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มก็ต้องสรุปงาน
แล้วการประชุมอันยาวนานก็จบลง
ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับเข้าห้องตัวเองไป
“ฝันดีนะจ้ะ โอ” แล้วเจ้าหล่อนก็ค่อยเอียงตัวไปยังเป้าหมาย….แก้มของโอนั่นเอง
“ไอ่โอ ระวัง” โอ้ยหนีเร็วดิวะ
จุ้บ
ทุกอย่างหยุดลง
“คริๆ แล้วเจอกันนะหนุ่มๆ” สาวเจ้าทิ้งความเงียบงันไว้ในห้องกลาง ก่อนที่จะเดินเข้าไปห้องของตัวเอง
ไอ่โอเองก็เงียบเหมือนเคย มันลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอีกคนโดยที่ไม่โบกมือลาเหมือนทุกครั้ง
ถ้าตาไม่ฝาดล่ะก็ผมว่าหน้าไอ่โอดูแดงๆ นะ มัน
โกรธ
หรือว่า
………..
โอยไม่เอาๆ เก็บของเตรียมเดินทางดีกว่า
ปิ้ป
หืมๆ ใครโรเข้ามากัน ดึกแล้วนา (แบบว่าปกติไม่ค่อยเปิดเสียงเรียกเข้าอะ ใช้แต่เสียงปิ้ปนี่ล่ะ เหอๆ)
“พี่โก้…..”
เมื่อเห็นหน้าจอ เล่นทำเอาทำไรไม่ถูกเลย จนกระทั่งสายวางไป
เฮ้ย ไม่มีตังโทรกลับนา โทรมาอีกดิๆ
ปิ้ป
ผมรีบกดรับทันที
“หวัดดีครับพี่โก้” คำพูดที่รัวและเร็วผิดธรรมชาติเรียกเสียงหัวเราะจากอีกฝ่ายได้
“555 ไม่ต้องรีบหรอกน้อกกาย กลัวไม่ได้คุยกับพี่หรอครับ”
“เปล่าซักหน่อย” เหอะหลงตัวเองชะมัด
“โหย งั้นพี่วางนะ”
“ไม่นะพี่……”
มารู้ตัวอีกทีก็รู้ว่าพลาดไปแล้ว
“พี่ล้อเล่น….น้องกายนี่หลอกง่ายจังนะ…..คิดถึงกายจัง”
“อะไรกันพี่ไม่เจอกันวันเดียวเอง” ปากก็พูดไปแต่ทำไม กระดาษแผนการที่อยู่อีกมือมันโดนบิดซะไม่เหลือ
“อยากเจอน้องกายตอนนี้เลย”
“ก็มาหาสิ”
“นี่ไง พี่ยืนอยู่ตรงระเบียงแล้ว ห้องกายอยู่ริมสุดใช่มั้ย”
ผมรีบหันไปมองทันทีอย่างดีใจ…..แต่ไม่มีแม้แต่แมวสักตัว
“อย่ามามั่ว” แอบเสียใจเล็กๆ
“น้องกายอยู่ไหนล่ะพี่เข้ามาในห้องแล้วไม่เห็นเลย อ้อ ห้องสวยดีนะสีชมพูน่ารักเชียว”
ผมหันไปมาสำรวจห้องของตน ผ้าม่านสีเขียวเข้ม เตียงสีน้ำตาล มันมีส่วนไหนเป็นสีชมพูวะ
ชักสังหรใจไม่ดี
“พี่โก้ครับ พมว่า……..” แต่ก่อนที่ผมจะพูดจบ เสียงกรี้ด ก็ดังผ่านโทรศัพท์ และผ่านผนังห้องเข้ามาทั้ง 2 ด้าน
“อร้าย…….ทำไมมีแต่คนจะขืนใจช้าน”
จะไปรอดมั้ยนะ ทีมนี้
-
เอ่อ คีน่าขอไปแช่น้ำนมสักวันนะคะ เดี๋ยวมาต่อ คริๆ
-
สงสารพี่โก้อย่างจับใจ
-
เข้าห้องผิดซะงั้น555 :m20:
-
แวะมาให้กำลังใจครับ สู้สู้
-
ต้นร้าย…………
เสียงปลุกของนาฬิกาดังขึ้นเพื่อปลุกชั้นขึ้มาจากห้วงแห่งความสงบสุขอีกจนได้
“อืม…..”
ความงัวเงียมีอยู่ในระดับสูง เพราะอะไรน่ะเหรอ ปกติก็เป็นคนที่นอนดึกอยู่แล้วด้วย
อีกทั้งยิ่งเจอเหตุการณืที่ผู้ชายบุกเข้ามาในห้องบ้างสิ ใครจะไปข่มตานอนได้ลง
จะว่าไป พี่โก้นี่ก็น่ารักดีเนอะ…..พึ่งรู้ว่า กาย มันชอบแบบตี๋ๆ อวบๆ แบบนี้ อิอิ
บรรดาเครื่องประทินโฉมต่างถูกลำเลียงเข้ากระเป๋าเดินทางสีชนพูใบใหญ่ อ้อเกือบลืมที่หนีบผม
อ้ะๆ ถุงน่องตาข่ายด้วย อืม….ลืมอะไรอีกมั้ยน้า……..อืมอันนั้นอะไรน่ะ
มือขวาของฉันคว้าแผ่นการ์ดใบหนึ่งออกมาจากซอกหนึ่งของกระเป๋าเดินทาง
เมื่อสายตาจับจ้องก็รับรู้ได้ทันที……..การ์ดใบนี้
“สุขสันต์วันเกิดนะ คิน”
“ขอให้มีความสุขมากๆนะ”
ฉันได้แต่จับจ้องกระดาษใบนั้น ในใจก็คงสับสนว้าวุ่น ว่าจะทำอย่างไรกับมันดี
ถังขยะอยู่ทางขวา……….หรือว่า เก็บไว้ที่เดิมของมัน
ถ้าไม่มีมัน…..คงจะลืมได้สักที
ฉันตัดสินใจลุกขึ้นพลางหยิบมาทิชชู่ซับน้ำตาออกไปจากใบหน้า แล้วออกเดินไปทางขวามือ
ถังขยะตั้งอยู่ตรงหน้า
ฉันหายใจเข้าจนสุดปอดก่อนที่จะกลั้นไว้อย่างนั้น
มือขวารีบเหวี่ยงออกไปอย่างเร็ว…..สิ่งของที่ไม่ต้องการร่วงหล่นลงไปอย่างไร้ความหมาย
“เฮ้อ…..”
ฉันได้แต่ถอนหายใจ ก้มดูเศษกระดาษทิชชู่ในถังขยะนั้น
“เอาไว้วันหลังละกัน”
แล้วการ์ดใบนั้นก็ถูกเก็บไว้ในซอกที่ลึกที่สุดของกระเป๋าใบเดิม
“มาได้สักทีนะ” ประโยคแรกของวันนี้ที่ได้ยินจากกาย ฟังแล้วรู้สึกเป็นมงคลยิ่ง
“ไรคะ ไรคะ” ไม่รุไม่ชี้ เหอมาสายแค่ 5 นาทีทำบ่น
“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องเอาล่ะไปกันได้แล้ว” พูดจบกายมันก็ออกเดินไปข้างนอก ทิ้งให้ฉันกับโอลากกระเป๋าตามไป
“สงสัยโกรธที่พี่โก้แอบมีใจให้เค้าน่ะ” ฉันหันไปคุยกะโอแทน
“แฮ่ม ได้ยินๆ” กายกระแอมเบาๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก เอิ้กๆ สงสัยอาย
“ก็ช่วยไม่ได้อะนะ คนมันสวยนี่นา พี่โก้เองก็คง……อ้ะ”
กะว่าจะแกล้งต่ออีกสักหน่อย แต่ตาเจ้ากรรมดันมองเห็นชายหนุ่มตี๋เสียก่อน
“เดี๋ยวมานะ”
แล้วฉันก็วิ่งออกไปทันทีโดยไม่ฟังเสียง กาย (เฮ้ยๆ จะได้เวลาแล้ว คิน)
“แห่กๆ ไกลน่าดูนิ หวัดดีธัสจัง”
“อ้าวคิน ตื่นเช้าเป็นหรอนี่”
“เห่ย แกนี่จะพูดเพราะๆกับแฟนไม่ได้หรือจ้ะ”
จะว่าไปตั้งแต่รู้จักมันมา ไม่เคยเลยที่มันจะมีจ้ะจ๋า เฮ้อ ทำไมเจอแต่คนแบบนี้นะเรา
“นี่ก็เพราะแล้วนี่” มันว่าจบก็ยิ้มให้
เฮ้อ ช่างเหอะเห็นมันยิ้มทีไรละก็ใจละลาย
“คินรีบไปเหอะ เพื่อนนายมองมาใหญ่แล้วล่ะ”
เมื่อมองกลับไปไกลๆก็เห็นกายมันนั่งทำหน้าบูดอยู่ เอานะไปละก็ได้
“ไปก่อนนะ ธัสจังเดี๋ยวกลับมาละไปเที่ยวกัน”
ธัสเองได้แต่โบกมือไปมา
“มาได้ละหรอ”
“ปะ ทำงาน ทำง้าน ทำงาน”
“เสียเวลาฉิบหาย” กายทำท่าเหมือนจะแอบบ่น แต่ก็เหมือนจงใจจะให้ฉันได้ยินด้วย
ฉันหันมองหน้ากายทันที....รอยยิ้มที่เคยมีหายไป นี่มันจะหาเรื่องกันเกินไปละ
แต่ก่อนที่จะได้ตอบโต้อะไรไป สิ่งแวดล้อมต่างๆก็เปลี่ยนไป จากบริเวณที่เต็มไปด้วยตึกสีขาว ผู้คนมากมาย
ในตอนนี้เหลือเพียงแค่ ลานกว้างโล่งๆเท่านั้นที่สำคัญ มีแต่ฉันกับ โอ
“…..โอ นี่มันอะไร”
พรึ่บ
“โอ…..”
โอหายไปทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวกลางแดดจ้าที่สาดส่องลงมา ดูยังไงก็ไม่เหมาะกับเวลาเช้าอย่างนี้เลย
แต่ก่อนที่จะคิดอะไรออก
พรึ่บ
โอ และ กายก็ปรากฏ ตัวขึ้นมากลางอากาศ
“ความสามารถของไอ่โอมัน….เคลื่อนย้าย” กายเองคงเห็นฉันทำหน้างง
“มันสามารถเคลื่อนย้ายอะไรก็ได้ที่หนักรวมแล้วไม่เกิน 100 กิโล ไปยังตัวรับปลายทางได้”
กายอธิบายฉอดๆพลางชี้ไปทางโอ ซึ่งตอนนี้กำลังก้มลงเก็บตัวรับของปลายทางที่พื้น (มันดูคล้ายๆกับเหรียญบาท มาเรียงซ้อนกันสัก 4-5เหรียญ)
ฉันพยักหน้าทำท่ารับรู้
ความจริงกายมันก็พูดดีๆเป็นนี่นา แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
“วันหลังก็หัดอ่านแผนการก่อนทำงานนะ โอมันเขียนไว้หมดแล้วว่าใครมีความสามารถอย่างไร ทำอะไรตอนไหน”
เง้อ…..ขอถอนคำพูดเมื่อกี้
“ไม่ใช่มัวแต่ ระริกระรี้ คิดจับผู้ชาย”
อร้าย……..ว่ากันแบบนี้มีตบค่ะ
ปลายดี…..มั้งเคอะ
-
สงสารพี่โก้อย่างจับใจ
เข้าห้องผิดซะงั้น555 :m20:
ต้องสงสารคีน่า สิคะ แย่จังเลยคนมันสวยช่วยไม่ได้ คริๆ
แวะมาให้กำลังใจครับ สู้สู้
ขอบใจจ้า กำลังใจดีๆแบบนี้ สู้โว้ย
-
อืมมมม พี่โก้ ตี๋ ๆ อวบ ๆ เหรอ ประมาณเด็กที่อยู่ข้างขวดซีอิ๊วรึเปล่า :laugh:
-
อิอิ คีน่ายังไงก็โดนอยู่ดี อิอิ
-
หุหุหุหุ :m4:
-
- -"
เจ้คิน่าแรดได้ใจมากๆ *-*
:a5:
-
:serius2: :serius2:เราไม่เอากายโก้ๆๆ :serius2: :serius2:
เราจะเอาโอกายๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ต้องให้โอคู้กับกายน่ะเฟร้ยไม่งั้นจะรุม :เตะ1: :เตะ1:คีน่า :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
หนุกอย่างแรง :oni3: :oni3: :oni3:
ชอบ คีน่า อิอิอิ o13 o13 o13
-
อืมมมม พี่โก้ ตี๋ ๆ อวบ ๆ เหรอ ประมาณเด็กที่อยู่ข้างขวดซีอิ๊วรึเปล่า :laugh:
เหอๆ อย่างนั้นไม่ใช่อวบละพี่ เอาเป็นว่าแค่อวบพอกอดแล้วนิ่มๆละกัน เอิ้ก
อิอิ คีน่ายังไงก็โดนอยู่ดี อิอิ
โดนตรงไหนจ้ะ เดี๋ยวคีน่าจะช่วยดูให้ คริ
หุหุหุหุ :m4:
คริ คริ คริ มาหัวเราะเป็นเพื่อน
- -"
เจ้คิน่าแรดได้ใจมากๆ *-*
:a5:
ใช่ครับ กายเห็นด้วย 555 แรดแบบนี้ต้องจับ xxxx จะได้หาย อิอิ
:serius2: :serius2:เราไม่เอากายโก้ๆๆ :serius2: :serius2:
เราจะเอาโอกายๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ต้องให้โอคู้กับกายน่ะเฟร้ยไม่งั้นจะรุม :เตะ1: :เตะ1:คีน่า :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1:
กรี้ด ไม่ให้ค่ะ กายต้องคู่กับ คีน่าเท่านั้น ชิมิคะ กาย
หนุกอย่างแรง :oni3: :oni3: :oni3:
ชอบ คีน่า อิอิอิ o13 o13 o13
ขอบใจจ้า มามะ ให้จุ้บซะดีๆ
-
เริ่มออกตัว………
ผมนำทางพาบรรดาลูกทีมฝ่าเข้าไปยังป่าลึก ที่ซึ่งสมาคม “นาคา”นั้นตั้งอยู่ แค่โดยสภาพโดยรวมแล้ว
ก็นับว่ายากนักที่จะเข้าไปได้ เนื่องจากสภาพป่ารกแบบนี้ร่วมกับ รอบๆนี้เต็มไปด้วยแม่น้ำเชี่ยวใหลผ่านอยู่หลายสาย
หากเดินผ่านสะพานไปล่ะก็ต้องเสียเวลาเดินย้อนกลับมาอีกนานโข
สำหรับผมกับไอ่โอน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่จะมีก็แค่……………..
“อร้าย….โอจ้ะช่วยคีน่าด้วย ตัวอะไรไม่รู้ อร้าย”
หรือไม่ก็
“อ้ะ ขอบใจนะโอ ไม่ได้โอช่วยรับไว้นี่แย่เลย แบบว่าใส่รองเท้านี้แล้วเดินยากน่ะ”
แล้วใครใช้ให้ใส่ส้นสูงมาลุยป่าวะ -_-
หรือว่าแบบนี้
“กรี้ด กระต่ายน่ารักจังเลย”
แน่นอนไอโอก็ยังไม่หือไม่อือ อะไรมันก็นิ่งๆของมันไป เซงว่ะ
ใจเย็นไว้ๆ เราเป็นหัวหน้าจะมาพาทีมล่มไม่ได้
ยุบหนอ………(กรี้ดๆ…..ดูม้าตัวนั้นสิไอ้นั่นย้าวยาว…)
พองหนอ………(โอจ้ะอยากกินน้ำจังเลย เนี่ยคีน่าคอแห้งมากเลย)
“โอ้ย พอซะที”
ทั้งคู่หยุดการกระทำทุกอย่าง
“เบาๆซิจ้ะกาย เดี๋ยวพวกนั้นก็รู้หรอกว่าเรามา” อร้ากกกกกกก พูดมาได้นะนังคิน
ยังไม่พอ ไอ่โอ ก็เห็นดีกับมันด้วย
“เออ พวกมันคงรู้ตั้งแต่นายกรี้ดครั้งแรกนั่นล่ะ”
“อุ้ป….คีน่าขอโทษค่ะ” เจ้าตัวดีทำท่าทีสงบลง เฮ้อ เอาวะอย่างนั้อยมันก็เชื่อฟังอยู่ แต่ๆๆๆ…เฮ้ยๆๆๆ นั่นๆ
“ถอยออกมาเลย เดินเองไม่เป็นรึไงไปติด ไอ่โอมันอยู่ได้”
ผมรีบไปดึงคินออกจากแขนของโอ โอ้ย มึงเป็นตุ๊กแกหรอวะ เหนียวจริงๆ
“อร้าย โอจ๋าช่วยคีน่าด้วย” สาวเจ้ายังไม่ยอมแพ้
“จะปล่อยไม่ปล่อย”
“ไม่ๆๆๆๆๆๆ” โหยแรงเยอะว่ะ ตัวแค่นี้เอง
“ปลด”
“กรี้ด กายขี้โกงนี่” คินกับผมที่ต่างหลุดออกมาปลิวออกมาตามแรงกระชากของผม
หึหึ ต้องให้เล่นแบบนี้ใช่มั้ยจึงจะหลุด
“โกงไร เปล้า…” ไม่ได้โกงนะแค่ใช้ความสามารถตัวเอง อิอิ
“ตัวเองก็มีแฟนแล้วยังมาหวงเพื่อนอีก” ฉึกโดนดอกที่1
“โอ เองก็ไม่เห็นจะว่าไร” คินว่า
“ไอ่โอมันไม่ชอบหรอก แค่มันไม่พูด” ใช่ๆ มันไม่บอกหรอก
“ไม่จริง”
“จริง”
“ไม่”
“จริงๆ ไม่เชื่อถามมัน”
“ไอ่โอ/โอจ้ะ” เราทั้ง 2 หันไปทางโอ
“…………” ไร้ซึ่งการตอบรับ มันเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆด้วยอาการเงียบเฉยเหมือนเดิม
นี่ตกลงมันใช่ หรือ ไม่ใช่กันแน่
ทั้งผมและคินต่างตกลงสงบปากสงบศึกกันชั่วคราว การเดินทางจึงรุดหน้าไปได้เร็วขึ้น
แต่ปัญหามันก็มีมาอีกจนได้
“เชี่ย สะพานขาด” ผมมองดูเศษเชือกที่ติดกับเศษไม่ผุๆไม่กี่ชิ้นห้อยไปมาตามแรงน้ำ
“แล้วเราจะไปกันไงอะ….” คินถามขึ้น
“โอ….พอไหวมั้ย” ผมหันไปถามโอ ด้วยระยะทางไกลขนาดนี้อาจจะลำบากเอาการ
โอล้วงกระเป๋าคว้าเอาตัวรับสัญญาณออกมา มันมีเพียง 2 อันในมือ เอ….. มันมี3อันไม่ใช่หรอ
โอทิ้งตัวรับสัญญาณอันหนึ่งลงพื้น ส่วนอีกอันนั้นเจ้าตัวใหญ่กำลังจะขว้างไปอีกฝั่งหนึ่ง
แต่…..มันจะถึงมั้ยนั่น ถ้าตกลงน้ำล่ะจบกัน
ตัวรับสัญญาณลอยตัวเป็นรูปโค้งลอยผ่านได้ถึงกลางทางแล้ว แต่ดูเหมือนมันโค้งลงแล้วว่ะ แย่แน่
พรึบ
ไอ่โอหายไปอยู่ในอากาศ…..เขาคว้าเครื่องรับสัญญาณอย่างรวดเร็วพร้อมกับขว้างไปอีกฝั่งหนึ่ง
“กรี้ด โอ” เสียงกรีดร้องของคินยิ่งทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่จ้องมองร่างที่กำลังร่วงหล่นลงมา
แต่ก่อนที่ร่างนั้นจะกระแทกพื้นน้ำที่ไหลเชี่ยว
พรึบ
ไอ้ตัวใหญ่กลับมายืนข้างๆผมที่กำลังอึ้งจนคิดอะไรไม่ทัน
มันได้แต่ทำท่าภูมิใจที่ทำให้เราทั้ง 2 อึ้งได้…..มีแอบยิ้มนะมึงเดี่ยวนี้
“อร้าย โอ เก่งจังเลยค่ะ มามะให้รางวัล 1 ฟอด” เจ้าคินที่ดูจะได้สติก่อนผมเร่งเข้าไปในทันใด
“ผนึก”
“กรี้ด….ปล่อยฉันนะ”
ผมมองดูร่างผอมแห้งเด้งกระแด่วๆ ไปมาอยู่กับพื้น เมื่อเท้าทั้งสองข้างโดนโซ่ล่ามไว้
“อยู่อย่างนี้ไปก่อนละกันนะ น้องสาว 555”
แล้วผมกับโอ ก็ เคลื่อนย้ายไปอีกฝั่งของแม่น้ำ ปล่อยทิ้งให้อีก 1 นางกรีดร้องโหยหวนอยู่ตรงนั้น
แค่เริ่มก็สนุกซะแล้ว 555
-
555 ฮาได้อีก
กะม้ายังจะคิดอีกเหรอคร้าบ :m12:
-
อิอิ คีน่า ไปอยู่คณะผักบุ้งโชว์ได้เลยน่ะเนี่ย
-
คีน่า ฮาได้ใจ จุ้บๆ จุ้บๆ o13
-
สู้ๆ กาย
เจ้คินก็สู้ๆ นะ
เพื่อความสะใจของคนอ่าน
:laugh:
-
(จับคีน่า :beat: :beat: :beat: :beat: คีน่า)เข้าใจมั้ยกายโอๆๆๆๆ
เอาไปอีกดอก :fcuk:
ถ้าไม่ได้เจอดีอีกแน่ :interest: :interest: :interest: :interest:
-
:m29: อ่า... ไม่ต้องไปทำงานแล้วไหม แค่ที่เถียงกันป่าแทบแตกนี่ เค้าก็ท่าจะรู้กันทั้งป่าแล้ว :laugh:
-
555 ฮาได้อีก
กะม้ายังจะคิดอีกเหรอคร้าบ :m12:
อร้าย ของม้ามันยาวดีนะเคอะ เห็นแล้วอยากซด อร้าย
อิอิ คีน่า ไปอยู่คณะผักบุ้งโชว์ได้เลยน่ะเนี่ย
ไม่เอาค่ะ คีน่าไม่ชอบกินผักบุ้ง คีน่าชอบกินผัดมะเขือยาว (ยาวเท่าม้าเลยยิ่งดี อิอิ)
คีน่า ฮาได้ใจ จุ้บๆ จุ้บๆ o13
ตอนหน้านี่ล่ะค่ะ คีน่าจะเป็นบทเศร้าแล้ว รอซับน้ำตาได้เลยค่ะ ซิกๆ
สู้ๆ กาย
เจ้คินก็สู้ๆ นะ
เพื่อความสะใจของคนอ่าน
:laugh:
ขอบคุณครับ นานๆจะมีคนทักกายเสียที โดนนังคินแย่งซีนหมด ชิ (กูเป็นตัวเอกนะโว้ย)
(จับคีน่า :beat: :beat: :beat: :beat: คีน่า)เข้าใจมั้ยกายโอๆๆๆๆ
เอาไปอีกดอก :fcuk:
ถ้าไม่ได้เจอดีอีกแน่ :interest: :interest: :interest: :interest:
ต้ายตาย คุณน้องคะ ของแบบนี้ใครเร็วได้ค่ะ รับรองโอเสร็จคีน่าแน่
เห่ย กรูไม่ให้
:m29: อ่า... ไม่ต้องไปทำงานแล้วไหม แค่ที่เถียงกันป่าแทบแตกนี่ เค้าก็ท่าจะรู้กันทั้งป่าแล้ว :laugh:
นั่นดิ งานการไม่ทำไม่ไล่จับผู้ชายอยู่ได้ อย่าไปสนใจคินมันเลย มาสนกายดีกว่า อิอิ
-
นางนกต่อ………….
“กรี้ด ทำแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะ กรี้ดดดดดดดดด…..”
เสียงร้องโหยหวนชวนสยองของฉันยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง นี่ก็ผ่านไปได้สักพักแล้วพวกกายไม่กลับย้อนมา
“เฮ้อ แค่นี้คงพอแล้วมั่ง….รอเวลาดีกว่า”
ฉันเลิกกรี้ด ด้วยลำคอที่แห้งผาก ความเจ็บแสบระคายเคื่องเริ่มเกาะกินตามลำคอ
ก็แน่ล่ะ เล่นสั่งให้แหกปากตั้งแต่เข้าป่ามาเจ็บคอเหมือนกันนะเนี่ย แค่กๆ กลับไปต้องไปจิบน้ำมะนาวสักหน่อย
แกร๊ก
เสียงโซ่กระทบกันไปมาตามจังหวะที่ฉันเคลื่อนไหว
จะว่าไปไม่เห็นต้องล่ามโซ่ซะแน่นขนาดนี้เลยก็ได้ สงสัยแอบหวงโอจริงๆ 555
งานนี้สนุกแน่กลับไปก่อนเหอะจะเอาคืนซะให้น่วมเลยคอยดู หวงก้างดีนัก
…………
…..
…
..
.
“นั่นใครน่ะ” เสียงของคนๆหนึ่งเรียกสติฉันให้กลับมาอีกครั้ง
กลุ่มคน 4-5 คนยืนเรียงหน้ากระดานทุกคนต่างถือปืนเล็งมายังฉัน นี่โดนมัดขนาดนี้ยังกลัวอีก เชอะ
ชายพวกนั้นใส่เครื่องแบบทหารระดับล่างๆ ที่บ่ามีสัญลักษณ์รูป นาค ตัวใหญ่พันกายขดตัวอยู่
ไม่ผิดแน่พวกทหารของสมาคม นาคา……น่าจะเป็นพวกไม่มีความสามารถด้วย ค่อยยังชั่ว
เริ่มแผน A ได้
“อร้าย คุณพี่ขา ช่วยคุณน้องด้วยค่า” ว่าละก็เริ่มกระเสือกกระสน ดิ้นไปกระเด้งมา สวมหน้ากากนางเอกซะ อิอิ
“แกเป็นใคร” ชายคนหนึ่งลดปืนลงแล้วก้าวออกมายังจุดที่ฉันยืนอยู่ สงสัยเป็นหัวหน้า
“ชั้นเป็นนางแบบน่ะ มาถ่ายแบบที่ป่าจ้ะ”
แต่เจ้านั่นกลับเอาปืนมาเล็งไว้ที่หัวฉันซะงั้น
“อร้าย พี่อย่าทำอะไรหนูเลยนะ พวกเมื่อกี้ก็เอาของไปหมดแล้ว ซิกๆ” น้ำตาที่ไหลออกมาจากความร้อนของยาหม่องที่ฉันเอานิ้วป้ายตาเริ่มแสดงผล
“กระเป๋าป้าดา (Prada) เงิน สร้อย มันเอาไปหมดเลย ซิกๆ” ได้ผลๆปีนที่จ่อหัวฉันนั้นตอนี้มันถูกเบนไปทางอื่นละ
“ทำไงดีหัวหน้า” พวกที่ยืนห่างๆตะโกนถามมา
“ไม่รู้ว่ะ มันพูดจริงหรือเปล่าไม่รู้ ข้าว่าให้ท่านหัวหน้าใหญ่จัดการ”
เป็นอันตกลงว่าฉันถูกกลุ่มผู้ชายเหล่านั้นแบกกลับไปยังสมาคนของพวกมัน…..สำเร็จไปจุดหนึ่ง
“ขอบใจมากเลยจ้ะที่ยอมช่วยชั้น ถึงชั้นไม่มีเงินทองตอบแทนแต่ใช้ร่างกายตอบแทนได้นะจ้ะ คริ”
ตุ้บ….
“กรี้ด อย่าทิ้งคนสวยแบบนี้สิ” เจ็บนะยะทิ้งมาได้
“หัวหน้าครับ ปล่อยให้เสือกินแถวนี้ดีมั้ยครับ”
“อร้ายๆ ล้อเล่นค่ะ ล้อเล่น แหมๆ คีน่ารักนวลสงวนตัวค่ะไม่ทำเรื่องบัดสีหรอกค้า”
“เฮ้ย ปล่อยทิ้งไว้แถวนี้ล่ะ”
“อร้าย หุบปากละค่ะ หุบปาก อุ้บ” ปากพาซวยอีกแล้วฉันนี่
กลุ่มทหารเดินฝ่าป่าเข้ามาลึกพอสมควร สิ่งแวดล้อมที่จากมีแต่ต้นไม่หนาแน่นก็ค่อยๆบางตาลง
สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ ที่ถูกรายล้อมด้วยกำแพงสีเทาสูงตระหง่านกลางใจป่าดูน่าลึกลับยิ่ง
ฉันถูกหามมายังห้องโล่งๆห้องหนึ่ง มันไม่มีสิ่งใดอยู่เลย ที่สำคัญมีทางเข้าเพียงแค่ทางเดียวเท่านั้นด้วยสิ
“รอนี่ล่ะ เดี๋ยวหัวหน้าเข้ามา” บรรดาเหล่าทหารทิ้งฉันไว้ในห้องนั่นก่อนจะเดินจากไป
นี่จะไม่ปลดโซ่ออกให้ก่อนใช่มั้ยนี่
ทำอะไรต่อดี……สำรวจห้องก่อน นั่นๆ…..แอบมีกล้องติดไว้ ไม่ใช่ AF นะยะไม่ต้องมาโหวต
เฮ้อ งั้นต้องแสดงละครต่อดิ เหนื่อยจิ๋มค่ะ
ฉันซึ่งตอนนี้สวมบทนางเอกที่ถูกพระเอกลากมาขังไว้กลางป่า กำลังพยายามงัดแงะเอาโซ่ที่ล่ามไว้ออกไปให้พ้น
แต่ทว่า…..แม่งกายมันผนึกไว้ซะแน่น
ไม่นานนักระหว่างที่ฉันกำลังง่วนกับการปลดโซ่ออกไปนั้นประตูกเลื่อนออก เผยให้เห็นคนตัวใหญ่และอีกคนที่ตัวเล็กพอๆกับฉันเดินเข้ามา
“จุ๊ๆๆ ทำไมทหารของเรานี่ช่างโหดร้ายกับสาวน้อยอย่างนี้” คนตัวใหญ่ที่มีแขนเท่ากับขาฉัน2ข้างรวมกันเอ่ย
“นั่นสิ แบบนี้คงต้องอบรมกันเสียใหม่” เจ้าคนตัวเล็กกว่าเสริม
“มานี่สิจ้ะน้องเดี๋ยวพี่เอาออกให้” เจ้ายักษ์นั่นคว้าเข้าที่โซ่ กระชากไปทีเดียวขาของฉันก็เป็นอิสระ
“เอาล่ะเรามาคุยกันหน่อยดีกว่า” พวกมันถอยห่างไปทันที ……ระวังตัวกันจริ้ง
“ขอบใจที่ช่วยจ้า ชั้น…คีน่า เป็นนางแบบ Maxim magazine” คริๆ จะได้รางวัล Oscar มั้ยนี่งานนี้
“แล้วน้องคีน่า สุดยอดนางแบบมาทำอะไรแถวนี้ล่ะจ้ะ” ทีนี้เป็นคนตัวเล็กถามบ้าง
“คือว่า คีน่ามาถ่ายแบบค่ะ ถ่ายกับน้ำตกแถวๆนี้แต่ว่า…..ซิกๆ” ยาหม่องที่นิ้วถูกป้ายที่ตาอีกครั้ง ลงทุนนะนี่
“อ้าวเป็นไรไปน้อง” คริๆเสร็จล่ะ ผู้ชายก็งี้ล่ะเห็นน้ำตาสาวน้อยไม่ได้หรอก อิอิ
“ก็….พวกมันจับคีน่ามัดแล้ว……….ขโมยของไปหมดเลย ซิกๆ”
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรหรอกนะน้องคีน่า เอาว่าตอนนี้ปลอดภัยแล้วล่ะ”
“งั้นคีน่ากลับไปได้แล้วใช่มั้นคะ”
“เกรงว่ายัง เนื่องจากทางเราเป็นสมาคมน่ะแล้วเมื่อกี้ก็เหมือนจะเสียทหารไปกับการช่วยน้องคีน่ามา” เจ้าใหญ่ว่า
“ทำให้ทางเราเสียกำลังที่จะนำไปสร้างรายได้ให้กับสมาคม” เจ้าเตี้ยเสริม
ตกลงฉันต้องชดใช้ให้ใช่มั้ยนี่
“แต่ๆ….คีน่าไม่เหลือเงินเลย” เรื่องอะไรจะยอมจ่าย งกซะอย่าง
“โอ๋ๆ ไม่ต้องจ่ายเป็นเงินหรอกจ้ะคนดี” เจ้าตัวใหญ่ย่างเข้ามาใกล้ หรือว่าๆ
“ไม่น้า อย่าข่มขืนช้าน ม่าย” อร้ายอีกแล้วๆ
กระดาษใบหนึ่งปลิวลงมาตกลงยังพื้นเบื้องหน้า
“สัญญา ทำงาน”
“ใช่แล้วน้องคีน่าต้องทำงานให้พวกเราเป็นเวลา 2 วัน”
“เอ่อ พี่คะ เดี๋ยวหนูกลับไปเอาเงินมาให้ก็ได้ค่ะ”
ปัง
กระสุนปืนเฉียดตัวฉันไปเล็กน้อย รอยกระสุนเป็นรอยเล็กๆ อยู่ตรงพื้น
“พี่ว่า น้องคีน่าไม่มีสิทธิ์เลือกนะ” เจ้าเตี้ยซึ่งเหนี่ยวไกปืนเมื่อกี้พูด
ท่าทีที่ดูเป็นกันเองเมื่อกี้หายไปใบหน้าที่แท้จริงปรากฏออกมา
“ลงชื่อซะ”
ฉันจำใจเซนชื่อลงไปในสัญญานั้น ก็คงไม่มีไรมากหรอก
“แค่นี้ก็เรียบร้อย เจ้าต้องฟังคำสั่งข้า” เจ้าใหญ่ทำท่าพอใจ อะไรนักหนา
“ไหนลองเต้นให้ดูซิ” คำสั่งแรกกล่าวออกมาจากเจ้ายักษ์นั่น
อะไรของมันนี่ งง วุ้ย ใจเย็นไว้ๆ เดี๋ยวเสียแผนหมด
“แมงมุม….แมงมุม….แมงมุม ขยุ้มหั้วจาย”
“โหยน้องเพลงบอกอายุว่ะ 555” นั้นแล้วบอกให่กูเต้น เดี๋ยวปั้ด
“เอาล่ะๆ พอละ มาคุยกันดีกว่า อย่าโกหกอีกล่ะ เจ้ามาที่นี่ทำไม” เจ้ายักษ์ที่ตอนนี้ยืนคู่กับไอ้เตี้ยนั่นออกคำสั่งมาอีก
“จ้า ตีน่าไม่โกหกหรอก ก็บอกแล้วว่ามาถ่ายแบบ”
“กรี้ดดดดดดดด”
ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ดั่งมีกระแสไฟฟ้าไหวเวียนตามกระแสเลือด นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“555 บอกแล้วไงอย่าโกหก เจ้าต้องเชื่อคำสั่งข้า เพราะเจ้าลงชื่อในสัญญานี่แล้ว” เจ้าตัวใหญ่หัวเราะเสียงดั่ง
“เอาล่ะ บอกมาได้แล้ว เจ้ามาทำอะไร”
นางนกต่อ….จะเสร็จพี่เป็นต่อซะแล้ว กรี้ด
-
อ้าวน้องคี..............เสียรู้ซะแล้ว
แล้วอย่างนี้จะมีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย(ซ้ำเติม)มั้ยเนี่ย
-
ตามมาอ่านแร้นน้า ฉงฉานคีน่าจัง :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด.... กรี๊ดไว้ก่อน กรี๊ดเอาฤกษ์เอาชัย
ไหนบอกว่าแฟนตาซีไงเอก แต่พออ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านนิยายใส่ไฟ(ไซไฟ)
อ่านแค่ตอนแรกแล้วรู้สึกห้ามใจไม่ได้ที่จะโพส ... เป็นแฟนตาซีที่ตื่นเต้นดีแท้
เริดดดดดด !! เริดมากค่ะ !!
ยินดีต้อนรับการกลับมาของเอกนะ จ๊วบๆ บ๊วบๆ
-
:m20:นางนกต่อเราเสร็จเขาไปซะแล้ว
-
- -"
เวรกรรมน้อ
คีน่าเอ้ย ใจคอหล่อนจะไม่มีเสน่ห์ต่อผู้ชายรอบข้างสักคนเลยเรอะ
ปล. เพลงแมงมม บอกอายุคีน่า แล้วก็คนแต่งด้วยไหม *-*
:laugh:
-
อ้าวน้องคี..............เสียรู้ซะแล้ว
แล้วอย่างนี้จะมีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย(ซ้ำเติม)มั้ยเนี่ย
อร้าย ถึงไม่มีใครขี่ม้าขาว คีน่า ช่วยตัวเองได้คร่า มิวอ
ตามมาอ่านแร้นน้า ฉงฉานคีน่าจัง :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
น่าสงสาร แต่ทำไมกระทืบซ้ำละคะ คริๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด.... กรี๊ดไว้ก่อน กรี๊ดเอาฤกษ์เอาชัย
ไหนบอกว่าแฟนตาซีไงเอก แต่พออ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านนิยายใส่ไฟ(ไซไฟ)
อ่านแค่ตอนแรกแล้วรู้สึกห้ามใจไม่ได้ที่จะโพส ... เป็นแฟนตาซีที่ตื่นเต้นดีแท้
เริดดดดดด !! เริดมากค่ะ !!
ยินดีต้อนรับการกลับมาของเอกนะ จ๊วบๆ บ๊วบๆ
กรี้ด ด้วยคน ไม่นึกว่าจะจำกันได้ด้วย ขอบใจจ้า
:m20:นางนกต่อเราเสร็จเขาไปซะแล้ว
ยังค้า ยังไม่เสร็จ เห็นแบบนี้ คีน่ายังไม่เคยนะเคอะ
ก็สมควรละนี่ อิอิ
- -"
เวรกรรมน้อ
คีน่าเอ้ย ใจคอหล่อนจะไม่มีเสน่ห์ต่อผู้ชายรอบข้างสักคนเลยเรอะ
ปล. เพลงแมงมม บอกอายุคีน่า แล้วก็คนแต่งด้วยไหม *-*
:laugh:
พี่ thomaskung คะ อยากบอกว่าคีน่าเห็นรูปพี่แล้ว เป็กมากค่ะ สนใจอยากมีแฟนแบบคีน่ามั้ยคะ แอร้ยยยยย
-
นางนก…..สองหัว
ผมกับไอ่โอเดินห่างจากคินไปได้สักระยะ แล้วค่อยวกกลับมาแอบซุ่มดูอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ
จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของเจ้าคินที่จะต้องถูกพาเข้าไปในสมาคมนั้น เป็นคนเปิดทางให้พวกผมเข้าไป
ตอนนี้พวกผมกำลังรอเวลา
“นั่นใครน่ะ”
เสียงแว่วมาไกลๆของเหล่าบรรดาทหารลอยข้ามแม่น้ำมา ผมเห็นกระบอกปืนทั้ง 5 ตั้งตรงมายังนางนกต่อ
เราทั้งสองเหงื่อซึมออกมามาก ด้วยความร้อนกับความกลัวที่อะไรจะผิดแผน เกิดเป็นเรื่องที่ร้ายแรงเกินไป
ใจเย็นไว้ๆ
สักพักทหารนายหนึ่งก็เดินเข้าไปใกล้คินมากขึ้น เขาหยุดแล้ว…..
ปลายกระบอกปืนกลจ่อเข้าที่หัวน้อยๆนั่น
พึ่บ
เกิดการเคลื่อนไหวข้างๆผม…..ไอ่โอกำลังจะเคลื่อนย้ายไปแล้ว
“อย่า โอ….” ผมกระชากข้อมือมันกลับมาถึงแม่ว่าจะสู้แรงมันไม่ได้ก็เหอะ แต่มันก็หยุด
ไอ่โอมองกลับมา…มันขมวดคิ้ว พลางมองไปทางคิน
“เราต้องไว้ใจคิน….คินมันเก่งในเรื่องปรับตัวเชื่อสิ”
คิ้วที่มัดเป็นปมของโอกลับแน่นเข้าไปอีก นี่จะบอกกูว่าไม่เชื่อใช่มั้ยนี่
“ถึงแกไปตอนนี้ ทุกอย่างอาจจะแย่กว่านี้ก็ได้…..ไว้ใจคินมันหน่อย”
แขนที่ผมจับไว้นั้น สัมผัสได้ถึงแรงที่ผ่อนลง แล้วมันก็ยอมนั่งลงข้างๆผมอีกรอบ
“ฟู่….เอาล่ะเริ่มไปได้ด้วยดี”
ภาพที่เห็นตอนนี้คือ คินซึ่งถูกทหาร 2 นายช่วยกันแบกหัว 1 และหางเอ้ยขาอีก1 หายเข้าไปในป่าทึบ
แค่นี้แผนA ก็ผ่านไป 1 จุดละ ที่เหลือก็รอเวลา
“เอาล่ะโอ มาทบทวนแผนการกันอีกรอบ”
ผมกางกระดาษแผนออกแบกับพื้น
“ตอนนี้เราต้องให้เวลาคิน ที่จะต้องปล่อยตัวรับสัญญาณของนายให้ตกอยู่ภายในสมาคม”
“แล้วต่อไปพอถึงเวลานัดหมาย โอ แกก็เคลื่อนย้ายเราทั้งคู่ไปยังตัวรับของคิน”
ไอ่โอพยักหน้ารับรู้
“จากนั้นเราสองคน รีบ บุกเข้าไปยังใจกลางของสาคมเพื่อไปเอาข้อมูลในนั้น”
“จำไว้นะโอ ไม่ว่าอะไรจะเกิด จุดประสงค์ที่1 คือเราต้องเอาข้อมูลมาให้ได้”
ผมเงยหน้ามองไปทางไอ่โอ
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น…..แกต้องกลับไปพร้อม้อมูลนั้น เข้าใจไหม”
“แต่….” เสียงต่ำๆ เป็นเอกลักษณ์ ของมันเอ่ยขึ้นมา เล่นเอาผมชงักไป นี่มันพูดอีกแล้ว…..เดี๋ยวนี้ชักบ่อย
“ไม่มีแต่โอ….นั่นคือหน้าที่….เอาล่ะได้เวลาแล้ว ไปกันได้”
แต่โอมันยังไม่ยอมเคลื่อนไหว สายตาที่มองมาแสดงความไม่พอใจ
“เอาน่าไอ่โอ แกก็รู้ฉันหมายถึงเราต้องกลับไปด้วยกันนั่นล่ะ อ้อ แล้วก็คินด้วย” อิอิ เกือบลืมมันไว้ละ
“สัญญา….” เง้อ วันนี้เป็นไรของมันวะพูดเยอะชิบ
“อ่าๆ สัญญาก็สัญญา ไปได้ยัง”
ไอ่โอยิ้มเล็กๆ ก่อนจะเดินเข้ามาจับมือผมไว้
พรึ่บ
สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป จากป่ากลายเป็นห้องสีขาวโพลน
แต่ยังไม่ทัมที่ผมจะได้สติ หรือมองสำรวจไปทางใดเสียงต้อนรับก็ดังขึ้น
“มากันได้สักที”
“คิน”
“โห แกนี่เองตกใจหมดนึกว่าพวกมัน” ผมเดินไปหาคิน
แต่มือใหญ่ของไอ่โอกลับกระชากตัวผมมาไม่ให้ไปต่อ
“ไรวะ ไอ่โอ”
ตอนนี้สายตาของโอจับจ้องไปยังคินอย่างครุ่นคิด……ผมได้แต่มองไปทางมันที ทางคินที
“แปลก” โอว่า
“แปลกไงวะไอ่โอ” ผมหันไปทางคินพลางคิด
คิน….คีน่า…..แรด…..กรี้ดกร้าด……อร้าย……..แอร้ย……..
แต่นี่
คิน…..เงียบ…..ขรึม…….สงบ…..
“แกเป็นใคร” ผมกลับมาตั้งท่าเตรียมพร้อม โซ่ที่พันไว้รอบเอวตอนนี้มันอยู่ในมือเรียบร้อย พร้อมกับการใช้งาน
“อะไรจ้ะ จำเพื่อนไม่ได้รึไง” คินเดินมาช้าๆ รอยยิ้มเย็นยะเยือกแผ่ความหนาวเย็นเข้ามาจับใจ
“หยุดอยู่นั่นเลยมึง”
ทว่าคินยังเดินเข้ามาต่อ
ผมพุ่งเข้าไปด้วยความเร็ว ดูท่าคินเองก็ตกใจไม่ใช่น้อยที่อยู่ๆผมก็ตรงเข้าไปหา
ผนึก
โซ่ทั้ง 2 เส้นเข้ารัดร่างของคินทันที แม่กุญแจอีก 2 อันถูกผมกดเข้าเพื่อยึดตรึงการเคลื่อนไหวของคินไว้
สำเร็จ
“เรียบร้อย”
“คริๆ” แต่คินมันกลับหัวเราะออกมา
หมอกสีม่วงฟุ้งกระจายอยู่บริเวณพื้น……เทพแห่งความตาย
มันกำลังอยู่ข้างหลังโอ มือที่มีแต่กระดูกโอบอ้อมคอมายังหน้าอกด้านหน้า
“โอ หนีไป”
“คริๆ ไม่ทันหรอกจ้ะ กว่าจะเคลื่อนย้ายไปต้องใช้เวลาสัก 1-2 วินาที เวลาแค่นั้นก็พอแล้วสำหรับการสัมผัส คริๆ”
คิน หัวเราะอย่างสนุกสนาน ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข เหมือนกับได้แกล้งคน
“คิน ขอร้องล่ะ”
“ปลดผนึกฉันออก ก่อน”
ผมไม่มีตัวเลือกอื่น เทพแห่งความตาย เป็นความสามารถที่อันตรายหากแค่สัมผัสโดนตัวเท่านั้นล่ะสามารถฆ่าคนได้ง่ายๆ
ปลด
โซ่ตรวนทั้งหมดถูกทิ้งลงพื้น….คินยังยิ้ม
“เป็นเด็กดีจริงๆ กาย” คินยังยิ้ม
มือกระดูกของเทพแห่งความตายค่อยอ้าออกจากโอ…….
“แต่นายซื่อเกินไป”
สิ้นเสียงคิน มือของเทพแห่งความตาย ก็จ้วงลงกลางอกของโอทันที
“ไอ่โอ” ผมตะโกนลั่น
โอยืนนิ่งตาเปิดค้างด้วยความตกใจ
“ตายซะนะจ้ะ พ่อหนุ่ม”
ร่างของโอทรุดลงกับพื้นในทันทีที่คินพูดจบ
ผมเข้าไปหาโอทันที แต่ทว่ายังไม่ทันที่จะไปถึง………ร่างกระดูกสีม่วงนั้นก็โผล่ออกมาจากกลุ่มควันขวางผมไว้
“ไม่ต้องรีบนะจ้ะ…..เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว คริๆๆๆ”
มือนั้นสวนเข้ามา มันล้วงผ่านทะลุเข้าไปในท้องของผม
“บ้าย บาย กาย….”
………………………………………………
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค้างงงงงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2:
-
อ้าวววววววววววววววว นังคิน
-
ว๊ากกกกกกกกกกนั่งคิน!!!ทำอะไรโอของกายฟ้ระ(จัคีน่า :เตะ1: :เตะ1:เหวี่ยงลงพื่น :m16: :m16: :m16: แล้วขึ้นนั่งคร่อมตัวคีน่า :beat: :beat: :beat:)กายกับโอต้องไม่เป็นไรน่ะเฟ้รยเพราะเราจะเอากายโอๆๆๆๆ :m1: :m1: :m1:
-
ฉันมองร่างกายที่ค่อยๆร่วงลงพื้น.......
แค่นี้เรื่องทุกอย่างก็จบ
"ทำได้ดีมากที่รัก"
เจ้าร่างยักษ์ที่แอบตัวอยู่เอ่ยปากชมพร้อมกับออกมา สวมกอดฉันไว้
"แต่งงานกันนะ ที่รัก"
ตัดจบ 555555555555555555
...............................................................................
มีสอบครับช่วงนี้เดี๋ยวมาต่อให้ใหม่นา
ปล.ถ้าต่อแบบนี้จะโดนว่ามั้ยนี่
-
เอกจ๋า คิดว่าวางพล็อตเรื่องไว้หมดแล้วหละ
อย่ากั๊กเลย เอาตอนต่อไปต่อเถอะนะ จุ๊บๆ
กำลังสนุกเลย ชอบโออะ อิอิ (จาโดนคีน่าตบไหมเนี๊ยะ - -*)
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค้างงงงงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2:
มาต่อแล้วนะ ไม่ค้างละ อิอิ
อ้าวววววววววววววววว นังคิน
หา มีไรหรอคะ คีน่าไม่ผิดน้า
ว๊ากกกกกกกกกกนั่งคิน!!!ทำอะไรโอของกายฟ้ระ(จัคีน่า :เตะ1: :เตะ1:เหวี่ยงลงพื่น :m16: :m16: :m16: แล้วขึ้นนั่งคร่อมตัวคีน่า :beat: :beat: :beat:)กายกับโอต้องไม่เป็นไรน่ะเฟ้รยเพราะเราจะเอากายโอๆๆๆๆ :m1: :m1: :m1:
ก็นี่ไงคะ ได้คู่กันแล้วไง กาย โอ ไปด้วยกันอย่างมีความสุข ส่วนพี่โก้เดี๋ยวรอคีน่ากลับไปก่อน คริๆ
เอกจ๋า คิดว่าวางพล็อตเรื่องไว้หมดแล้วหละ
อย่ากั๊กเลย เอาตอนต่อไปต่อเถอะนะ จุ๊บๆ
กำลังสนุกเลย ชอบโออะ อิอิ (จาโดนคีน่าตบไหมเนี๊ยะ - -*)
เออ แบบว่าคิดไว้ครึ่งหนึ่งอะ อีกครึ่งยังไม่รู้ เอาไว้ก่อนละกันเนอะ อิอิ
-
งานที่คงเหลือ
“บ้าย บาย กาย….”
ฉันเฝ้าคอยจังหวะที่กายเองจะทรุดลงไปกองกับพื้น…….
แต่จนแล้วจนรอด ร่างนั้นได้แต่นิ่งไม่ไหวติง เฮ้อ ต้องออกแรงอีกแล้ว
มือที่ผอมเล็ก กรีดนิ้วออกจากกัน ยื่นไปยังแผงอกของกาย….ออกเพียงแรงผลักเบาๆ
“ค…คินนี่ กะ แก…” เสียงอันแผ่วเบาของกายเอ่ยออกมาก่อนจะทรุดลงไปกองกับพื้น
แปะ ๆ ๆ ๆ
“ทำได้ดีมาก น้องหนู” เจ้ายักษ์ที่หลบมุมอยู่ยอมโผล่หัวออกมา พร้อมกับไอ่แห้งคู่หูของมัน
ทีไม่นี้ล่ะกล้าออกมานะพวกแก เมื่อกี้ล่ะหายหัวให้ฉันรับมือคนเดียว สุภาพบุรุษจริงๆ
“เป็นความสามารถที่น่ากลัวมาก” เจ้าแห้งเสริมเข้ามา
“ดูท่าเราจะได้กองกำลังสำคัญมาใช้ซะแล้ว 555…. ว่าไงน้องสาวสนใจทำงานกับพี่มั้ยจ้ะ”
“เสียใจ สัญญาที่ว่าไว้กำหนดแค่ 2 วันเท่านั้น” ฉันตอบไปอย่างไร้เยื่อใย
“แหมๆ อย่าน้อยใจไปเลยน้องสาว ไม่ว่ายังไงก็หนีพี่ทั้ง 2 ไม่พ้นหรอก”
“ก่อนหมดสัญญา เดี๋ยวพวกพี่ก็บังคับให้ต่อสัญญาใหม่อยู่ดี 555”
ทั้งสองประสานเสียงหัวเราะอย่างผู้มีชัย
ฉันได้แต่กำหมัดแน่น ไม่น่าจะเสียท่ามันตั้งแต่แรกเลย ไม่งั้นตอนนี้คงได้กลับไป กับ….พวกกายแล้ว
“เอาล่ะ จัดการซากให้ด้วย ลากไปทิ้งตรองช่องขยะนั่นล่ะ” เจ้าตัวใหญ่ออกคำสั่ง
กรี้ด
ตัวยังกะควาย ช่างกล้า สั่งสาวงามร่างน้อยใช้แรงงาน ……ใจเย็นไว้ คีน่าเอ๋ย ใจเย็นๆ
“ค่ะ (อีดอก)”
เริ่มจากกายก่อนละกัน ฉันออกแรงไม่มากนักก็ลากร่างของกายมาถึงช่องทิ้งขยะ แต่ไอ่ตอนจะยกทิ้งนี่สิเรื่องใหญ่เลย
ส่วนบน….เอาตัวพาดไว้บนขอบ……เอาล่ะที่เหลือก็
ฉันยกขาทั้ง2ของกายขึ้น ตัวเริ่มกดต่ำลงไป ลงไป จนถึงจุดหนึ่ง ร่างของกายก็ไถลลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก
เหลืออีก 1 งานใหญ่ โอนี่ล่ะเรื่องใหญ่เลย
ฉันเริ่มด้วยการจับแขนทั้ง2 มารวบไว้แล้วออกแรงลากสุดแรงเกิดที่มี
แห่กๆ
ใช้เวลากว่า 5 นาทีกว่าที่จะลาก ของใหญ่ๆอย่าโอมาได้เล่นเอาเหนื่อยพอตัว แล้วก็ถึงส่วนที่ใช้แรงมากที่สุด
ส่วนบนของโอ พาดกับช่องทิ้งขยะนั้น แล้วกลั้นใจออกแรงเฮือกสุดท้ายผลักร่างนั้นลงไป
………………….
………….
…….
…
..
.
.
.
ฉันถูกจับยัดเข้าห้องขังเล็กๆห้องหนึ่ง เอ่อ จะเรียกว่าห้องขังก็คงไม่เชิงนักมันดูเหมือนห้องพักเล็กๆห้องหนึ่ง
มีของใช้ที่จำเป็นให้พร้อม ทว่า ประตูที่เป็นทางเข้าออกเพียงทางเดียวนั้นถูกปิดไว้ อีกทั้งยังมียามเฝ้าไว้อีก
ฉันได้แต่นั่งรอ นอนรอ……รออีกแล้ว เกลียดคำนี้จริงๆ
เมื่อจิตใจไม่มีงานใดให้ขบคิด ความคิดของฉันมักย้อนกลับไปยังอดีตที่ผ่านมาทันที
“คิน…อยู่ไหนแล้วน่ะ” เสียงของเค้าผ่านมาทางโทรศัพท์ แหงล่ะเขายังมาไม่ถึงที่นี่
“อยู่ หน้าโรงหนังแล้วนายอยู่ไหนน่ะ”
“เอ่อ…คินเราคงไปไม่ได้แล้วล่ะ….ที่บ้านกำลังยุ่งน่ะแค่นี้ก่อนนะ” เค้าวางสายไปโดยที่ไม่รอคำพูดของฉันต่อเลย
อีกแล้ว
มันเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ที่ฉันได้แต่รอ เขา คนนั้นอยู่ผ่ายเดียว
ฉันเดินออกมาจากหน้าโรงหนังด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ไม่สิ น้อยใจตัวเองมากกว่า
นี่เป็นอีกครั้งที่ความพยายามในการสร้างนัดของฉันไม่เป็นผลสำเร็จ ทั้งๆที่ใกล้แล้วแท้
ฉันปล่อยก้นทิ้งลงไปนั่งที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้าง สั่งอาหาร แล้วนั่งมองไปเรื่อยๆ
รายรอบนั้นส่วนมากแล้วเต็มไปด้วย คู่รักที่มานั่งคุยกัน….เดินเที่ยว….จับมือ…..กินข้าว
ส่วนฉันน่ะหรอได้แต่นั่งกุมมือตัวเอง….พยายามที่จะไม่มองไปยังคนเหล่านั้น
ตอนนี้ฉันได้แต่รอ……แม้จะรู้ว่ามันเป็นการรอคอยที่ไม่มีหวังก็ตาม
………..
……
….
…
.
.
หวอออออออออออ
เสียงสัญญาณเตือนภัยปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ ฉันสะบัดหัวเบาๆ เพื่อไล่ความคิดเดิมออกจากหัวไป
พร้อมกับบอกตัวเอง…… ได้เวลาทำงานแล้ว
ไม่นานฉันก็ถูเรียกตัวไปพบหัวหน้า คริๆ ตามที่คิดไว้เลย
“นี่มันอะไรกัน ทำไมสัญญาณห้องเตือนภัยดังขึ้น” ท่านหัวหน้าตัวใหญ่ที่กำลังง่วงกับการสั่งงานลูกน้องให้ไปยังส่วนที่ถูกบุกรุก ถามขึ้นทันที่ที่ฉันเข้าไปให้ห้อง
“มิรู้ค่ะ”
“อย่าเล่นลิ้น ตอบมาตามจริง” น้ำเสียงที่ตะเบ็งมาบ่งบอกอารมณ์ที่ไม่สู้ดีนัก
“ไม่รู้จริงๆนี่คะ ไม่ใช่เทพธิดาพยากรณ์นะจะได้รู้ทุกเรื่อง”
เจ้าหัวหน้าทั้ง 2 ต่างหัวหมุนกับเหตุการณ์บุกรุกครั้งนี้ และยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่เมื่อ
ทหารเข้ามารายงานข่าว
“เราเข้าไปยังห้องข้อมูลไม่ได้ครับ ประตูถูกปิดอย่างแน่นหนา รหัสถูกเปลี่ยน”
“โว้ย ไรวะ กล้องวงจรปิดก็เสียหมด” เจ้าตัวใหญ่ทุบโต๊ะเสียงดัง
ส่วนฉันน่ะหรอ ได้แต่ยืนยิ้มบิดไปบิดมา
“ระเบิดประตูทิ้งไปเลย” เจ้าตัวเล็กออกคำสั่ง นายทหารทั้งหมดวิ่งออกจากห้องไป
“เราต้องสะสางกันหน่อยแล้ว” ทั้งสองลุกจากเก้าอี้แล้วจับจ้องมาทางฉัน
“ค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ”
“หึ ถึงเธอจะมีความสามารถที่น่าสนใจก็เหอะ แต่พอคิดไปคิดมาแล้ว……แกเป็นตัวอันตราย”
“และกูก็ไม่เชื่อว่า แกอยู่ในบัญชาของกูอีก” ไอ้ตัวใหญ่คลี่กระดาษสัญญาออกมา
ตรงส่วนที่จะมีชื่อของฉันติดอยู่ในตอนนี้กลับเหลือเพียงความว่างเปล่า
………..ความแตกจนได้
“กูไม่รู้ว่าแกใช้วิธีไหน กูไม่อยากรู้ เพราะมึงคงไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีก”
กระบอกปืนสองกระบอกเล็งมาที่ฉันอีกแล้ว
ทำไมนะจะเป็นอย่างอื่นมั่งไม่ได้รึไงที่เล็งมาน่ะ ขอเป็นแท่งๆก็ดีนะ คริๆ
“ต้ายยยยย……รู้ตัวแล้วหรือจ๊ะพ่อหนุ่ม….น่าเสียดายนะเขากำลังสวยได้ที่เลย คริๆ”
“จะตายยังปากดีนะมึง”
“ไม่หรอกจ๊ะ เพราะว่า กองหนุนของฉันมาถึงที่นี่แล้ว”
สิ้นเสียงประตูก็เปิดออก
“เอาล่ะเด็กๆ จัดการเจ้าสองตัวให้ที” คริๆ ชนะแล้วเรา เดี๋ยวก็ได้กลับไปหาธัสจังซะที
“ท่านครับ เราระเบิดประตูแล้วแต่ไม่พบใครครับท่าน”
อร้ายยยยยยยย ผิดคิว
แล้วเมื่อไรฉันจะได้กลับล่ะนี่
-
ทีมนี้เก่งกันจี๊งง..
ชอบโอ ตัวโตๆ เงียบๆ ตอนถูก... ก็คงไม่ขัดขืน คริคริ
-
งานที่คงเหลือ
ใช้เวลากว่า 5 นาทีกว่าที่จะลาก ของใหญ่ๆอย่าโอมาได้เล่นเอาเหนื่อยพอตัว
:o :o :o
ว๊ากกกกกก :a5: :a5: :a5:
คีน่าคร้าบบบบลากอะไรใหญ่ๆของโอคร้าบบบบบบบบบบ :o8: :o8: :o8:
:m1: :m1: :m1: แต่ไงตูก็จะเอาโอกายน่ะเฟร้ยยยย o12 o12 o12 o12
:laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
อ้อ....................ที่แท้แบบนี้นี่เอง
-
ได้ยินว่าลากของใหญ่ ใจก็หายวาบเลย :laugh:
ว่าแต่คินคุงสนใจผมเหรอ :a5:
อย่าเลย เค้าแก่แล้ว :oni3:
-
ทีมนี้เก่งกันจี๊งง..
ชอบโอ ตัวโตๆ เงียบๆ ตอนถูก... ก็คงไม่ขัดขืน คริคริ
ไม่เข้าใจทำไมมีแต่คนชอบโอกันนา อิอิ ก็ไม่แน่นะครับตอน.....อาจจะเป็นอีกคนก็ได้
งานที่คงเหลือ
ใช้เวลากว่า 5 นาทีกว่าที่จะลาก ของใหญ่ๆอย่าโอมาได้เล่นเอาเหนื่อยพอตัว
:o :o :o
ว๊ากกกกกก :a5: :a5: :a5:
คีน่าคร้าบบบบลากอะไรใหญ่ๆของโอคร้าบบบบบบบบบบ :o8: :o8: :o8:
:m1: :m1: :m1: แต่ไงตูก็จะเอาโอกายน่ะเฟร้ยยยย o12 o12 o12 o12
:laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
ตอนนี้ท่าจะสมใจอยู่นะ อิอิ แอบเอาใจ
อ้อ....................ที่แท้แบบนี้นี่เอง
มาต่อครับ ยังไม่หมดๆ
ได้ยินว่าลากของใหญ่ ใจก็หายวาบเลย :laugh:
ว่าแต่คินคุงสนใจผมเหรอ :a5:
อย่าเลย เค้าแก่แล้ว :oni3:
แอร้ยยยย คีน่าชอบค่ะ เคี้ยวสนุกดี เด็กมันกินง่ายไปเอารุ่นนี้ล่ะคริๆ
-
ตอนจบ…………..
ตุ้บ
“แอ้กกกก” เสียงแอ้กของผมเล็ดออกมาตามช่องปากซึ่งตอนนี้มันถูกวัตถุขนาดใหญ่ทับอยู่
เจ็บตอนตกลงมาเองยังไม่เท่าไร แต่พอมาเจอไอ่โอทับมาอีกนี่ จุกครับ จุก
10 วินาทีผ่านไป………….นิ่ง เห่ยแกล้งตายเนียนไปละไอ่นี่
20 วินาทีผ่านไป…………..นิ่ง เห่ยหรือว่ามัน….ไม่มั้ง
“ไอ่โอ” ผมเรียกมันพร้อมทั้งพยายามที่จะเคลื่อนไหวแต่ดูเหมือนจะทำได้แค่ดิ้นไปมาเล็กน้อย
…………..มันยังเงียบ ชักไม่ดีละ
“เฮ้ ไอ่โอ แกล้งตายเนียนนะแกตื่นๆๆๆๆ ลุกเลยหนัก”………..แนะ ยังเงียบ
มือข้างหนึ่งที่พอจะขยับเคลื่อนไหวได้เลื่อนมาตรงบริเวณจมูกของไอ่โอมัน………..ไร้ซึ่งลมไหลเข้าออก
ท่าจะไม่ดี
ผมรวบรวมแรงเท่าที่มีผลักไอ่โอออกไป พอหลุดไปได้ก็จับไอ่โอนอนหงาย แล้วประกบปากมันทันที
ลมหายใจของผมไหลถ่ายเทเข้าสู่ร่างของโอ สักพักลิ้นอุ่นๆของโอก็ค่อยรุกล้ำเข้ามาในปากของผม
ลิ้นของทั้งสองผลัดกันรุกไปมาจนกระทั่งเราถอนปากออกจากกัน ลมหายใจที่หอบถี่และแฝงไปด้วยความร้อน
แผ่ไปทั่วบริเวณกองเศษขยะเหล่านี้ ผมค่อยๆก้มตัวลงไป……………………………………
คริๆ ล้อเล่นจ้าฉากนี้ไม่มี ไม่มี อะเอาใหม่นะ
มือข้างหนึ่งที่พอจะขยับเคลื่อนไหวได้เลื่อนมาตรงบริเวณจมูกของไอ่โอมัน………..ไร้ซึ่งลมไหลเข้าออก
ท่าจะไม่ดี ผมรวบรวมแรงเท่าที่มีผลักไอ่โอออกไป พอหลุดไปได้ก็จับไอ่โอนอนหงาย พอทรงตัวเองลุกนั่งได้แล้ว
มืออีกข้างก็ทาบลงบนหน้าอกทันที
ตุบ…..ตุบ…..ตุบ
โอเค หัวใจยังเต้นอยู่เหลื่อแต่…….ทำไงดีวะ
ก. จับแก้ผ้าแล้วลักหลับ
ข. เอ เอาแค่จับแก้ผ้าแล้วถ่ายรูปเก็บไว้ก็พอ
ค. บ้าดิ ต้องจูจุ้บ ผายปอดต่างหาก
ง. ถูกทุกข้อคร้าบ
“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน” หลังจากที่ตกลงเลือกคำตอบโดยวิธีหลับตาจิ้มแล้วผมก็ตัดสินใจ
ส่วนหัวค่อยๆก้มลงไป มือทั้งสองข้างช่วยกันเปิดทางเดินอากาศออก
ใกล้เข้าไป…..
ปากของผมประกบลงไปพร้อมกับลมหายใจที่ผ่านเข้าไป
ผมผละออกมา…..ไอ่โอยังไม่มีทีท่าที่จะหายใจเลย ไอ่บ้าฟื้นสักทีสิวะ
ผมก้มลงไปอีกอย่างเร็ว ด้วยความเป็นห่วง ลมหายใจของผมหายเข้าไปในร่างไอ่โอจนหมด
ผมลุกขึ้นมาดูอีกครั้ง มันนิ่ง ยังไม่หายใจถึงแม้หัวใจมันยังเต้นอยู่ก็เหอะ
“ไอ่บ้าโอเว้ย….หายใจซักทีสิวะ”
ผมก้มลงไปผายปอดอีกครั้ง พร้อมกับหยดน้ำที่เริ่มจับตัวอยู่หางตา
แม่งไอ่โอ มึงอย่าเป็นอะไรนะ
สายลมเบาๆ พัดสวนทางเดินลมของผมออกมา……….ผมผละลุกขึ้น
ดวงตาที่ปิดสนิทอยู่เมื่อกี้ กลับ ค่อยๆลืมตื่นขึ้น
เขาลุกขึ้นนั่งพร้อมกับจ้องมองมาที่ผม ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองทำสีหน้าอย่างใดกัน
แต่มันคงไม่น่าดูเท่าไรหรอก
“ร้องไห้……” ไอ่โอยื่นนิ้วใหญ่ๆของมันมาปวดน้ำใสๆที่หางตาของผมไป
“ขอโทษ……” โอก้มหน้าลงอย่าสำนึกผิด
แล้วมันจะสำนึกผิด กับมาขอโทษเพื่อ
“เฮ้อ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แกแน่ใจนะว่าไม่เป็นไร”
มันพยักหน้า บอกว่าไม่เป็นไร อะไรของมันวะกลับเข้าโหมดเงียบอีกละ เซงจิต
“เอาเหอะ…..ไปกันได้ละงานยังไม่เสร็จเดี๋ยวคินรอนาน” ผมลุกขึ้นยืนแล้วออกเดินไปโดยที่ไอ่โอเองก็ตามมาต้อยๆ
จะว่าไปนังคินก็เล่นแรงเหมือนกันนะนี่เล่นเอาขนหัวลุกไปเลยนี่ถ้าเกิดพลาดมาจริงๆนี่………..
……………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………
…………………………….
……
…
.
ตูม
แรงระเปิดส่งผลให้ประตูเหล็กหนา 2ชั้นปลิวหลุดเข้ามาสู่ในห้อง ฝุ่นคลุ้งกระจายไปตามแรง
“เข้าไปๆ เจอใครน่าสงสัยยิงแม่งเลย” ไม่ทันสิ้นเสียงคนสั่งการ เสียงฝีเท้านับสิบก็กลูเข้ามาในห้องข้อมูลแห่งนี้
ผมกับโอตอนนี้หลบอยู่ในเงามืดมุมหนึ่ง
จนกระทั่ง…..มีคนเข้ามาให้ห้องประมาณ20 คนได้
ชาย 2 คนที่อยู่ในชุดทหารประจำสมาคมหลุดออกมาจากมุมมืดแล้วเดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ
“ทางนี้ไม่มีว่ะ”
“ท่านครับไม่มีใครอยู่เลยครับ” เสียงทหารนายหนึ่งรายงาน
“ซวยล่ะพวกมึง…….เฮ้ย มึงสองคนไปรายงานหัวหน้า” หัวหน้ากองออกคำสั่ง
ชิ ไม่ไปเองกลัวโดนหัวหน้าว่าอะดิ…..ไอ่2 คนนั้นก็ดูไม่ค่อยอยากไป
“ผมไปเองครับ”
ผมและไอ่โอ ก้าวออกมา 1 ก้าว ทุกสายตามองมาเป็นจุดเดียว…..ไอ่ 2 ตัวนี่ท่าจะบ้า
…………………………….
…………
….
..
.
“พร้อมรึยัง” ผมถามขึ้น
แน่ล่ะถามไปงั้นล่ะ ยังไงมันก็ไม่ตอบล่ะไอ่นี่
ประตูเลื่อนไปยังด้านข้าง
เจ้ายักษ์กับไอ่แห้งเอาปืนจ่อนังคินไว้
“เอาล่ะเด็กๆ จัดการเจ้าสองตัวให้ที” น้อยๆหน่อยนังคินใครเด็กแกวะ
“ท่านครับ เราระเบิดประตูแล้วแต่ไม่พบใครครับท่าน” เราทั้ง2เดินเข้าไปรายงานต่อหน้าหัวหน้าทั้ง 2
“เหี้ย….สัตว์” กำปั้นของเจ้าตัวใหญ่เงื้อขึ้นหมายจะทุบลงที่นายทหารทั้ง2เพื่อระบายอารมณ์
“ตอนนี้ล่ะ” ผมส่งสัญญาณสุดท้าย เป็ที่รู้กันในทีม
ผนึก
มือที่เหวี่ยงมานั้นกลับถูกโซ่ขนาดใหญ่พันไว้รอบ
ส่วนไอ่แห้งนั้นถูกไอ่โอกระโจนเข้าจับแล้วพาเคลื่อนย้ายหายออกไป (ไปไหนของมันวะ)
“ไอ่ของแค่นี้ หยุดกูไม่ได้หรอก” มืออีกข้างที่มีปืนกำลังเหวี่ยงมาทางผมแล้ว
“กรี้ดๆๆๆๆ ระวังกาย” เออลืมอี่นี่ไปเลย
ผนึก
ขาทั้ง/2ข้างถูกรวบเข้าหากัน
ตึง
เสียงล้มดังสนั่น พื้นสั่นไหวไปตามแรงกระแทก
“อร้าย คีน่าเจ็ยแทนค่า” อีนี่วอนซะละ หัดทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อย
ผนึก ผนึก ผนึก ผนึก และ ผนึก
ทุกข้อต่อของเจ้าหัวหน้าใหญ่ถูกจำกัดการเคลื่อนไหวแล้ว…..ไม่รู้จะทนได้นานไหมแรงมันยิ่งเยอะอยู่
ไอ่โอ กลับมารับพวกกูเร็วๆดิวะ
ผมนั่งลงจ้องตัวรับสัญญาณที่วางกับพื้น ยังไม่มีทีท่าว่าไอ่โอมันจะมา
“ย้ากกกกก” เจ้ายักษ์รวบรวมกระชากแขนทั้งสองออกมาจากเครื่องพันธนาการได้
แขนข้างหนึ่งคว้าเข้าที่คอเสื้อด้านหลังของผมแล้วกระชากไป
“อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย” อีนี่กรี้ดอยู่ได้กูจะตายอยู่แล้ว
“อยู่นิ่งๆดีกว่านะคะคุณพี่ คริ”
ความรู้สึกกระชากหายไป ผมตั้งตัวหันกลับไปมอง โอ้แม่จ้าว
“เรียกฉันว่าราชินีสิ คริๆ"
รองเท้าส้นเข็มสูง 3 นิ้วถูกเหยียบลงบนแผ่นอกหนาอันนั้น ที่สำคัญไอ่ตัวที่ใส่รองเท้านั่นน่ะ
…………..เทพแห่งความตาย……………………………………………..
จบ……งานนี้ 555
-
คริๆ มาเชียร์อัปจ้า คริๆ
นังคินซู่ๆๆ :laugh:
-
:freeze: :freeze: :freeze:
o18 o18 o18 ฆ่ากกันเลยดีกว่าม่ะเอามาทำไมแค่ความคิดดดดดดดดด :angry2: :angry2:
ไอ้บ้าโอปล้ำกายไปเลยจับทำเมียน่ะเข้าใจม่ะห่ะ o12 o12 o12
o9 o9 o9 o9 o9
-
โอยยยย
ลุ้นคู่ โอ กาย
อิอิ
โอน่ารักครับ ดูเงียบ ๆ น่าลักหลับเป็นที่สุด
-
ฮ่า ๆ ตกลงกายกะโอ เหรอ แง้ว ..
อยากให้โอ ได้ กะ คินนะ ส่วนกายก็พี่โก้ไง
- กายจะเก่งกว่านี้ไหม อยากให้กาย Level Up
-
เทพแห่งความตายใส่ส้นสูงด้วย อิอิ
-
:m20:
-
- -"
ราชะนีคิน่า *-*
กายโดนแย่งซีนแล้วนู๋เอ้ย
:laugh:
-
คริๆ มาเชียร์อัปจ้า คริๆ
นังคินซู่ๆๆ :laugh:
กรี้ดๆๆ ซู่ๆซ่า ปาทังก้าปาทังกี้ ซู่ๆซี่ ปาทังกี้ปาทังก้า ซู่ๆซ่าๆ คีน่าเซ็กซี่ คีน่าดี้ดี เซ็กซี่ซู่ซ่า กรี้ดดดดดด
:freeze: :freeze: :freeze:
o18 o18 o18 ฆ่ากกันเลยดีกว่าม่ะเอามาทำไมแค่ความคิดดดดดดดดด :angry2: :angry2:
ไอ้บ้าโอปล้ำกายไปเลยจับทำเมียน่ะเข้าใจม่ะห่ะ o12 o12 o12
o9 o9 o9 o9 o9
เอ่อ...ก็อยากอยู่อะครับแต่แบบว่ามีพี่โก้ค้ำคอไว้ก็เลย อดอะ อิอิ
โอยยยย
ลุ้นคู่ โอ กาย
อิอิ
โอน่ารักครับ ดูเงียบ ๆ น่าลักหลับเป็นที่สุด
กรี้ดไม่มีคนเชียร์คีน่าบ้างเลย ก็ได้ค่ะ คีน่าจะไปตีฉิ่งกับเจซซี่ก็ได้ คริ
ฮ่า ๆ ตกลงกายกะโอ เหรอ แง้ว ..
อยากให้โอ ได้ กะ คินนะ ส่วนกายก็พี่โก้ไง
- กายจะเก่งกว่านี้ไหม อยากให้กาย Level Up
อิอิ เรื่องนี้ไม่มีเลเวลอัพอะ....แต่รับรองมีเก่งขึ้นแน่ครับงานนี้
เทพแห่งความตายใส่ส้นสูงด้วย อิอิ
แหมพี่เคอะ...แฟชั่นค้าแฟชั่น
:m20:
:m13:
- -"
ราชะนีคิน่า *-*
กายโดนแย่งซีนแล้วนู๋เอ้ย
:laugh:
อร้ายหนูไม่ชอบแย่งซีน แต่ขอแย่งคุณพี่thomaskungมานั่งในใจคีน่าได้มั้นคะ
-
ความจริงในใจ…………….
“เรียกฉันว่าราชินีสิ คริๆ"
ส้นรองเท้าส้นเข็มอันนั้นลอยห่างจากอกหนาๆนั่นไม่กี่เซน ร่างที่นอนอยู่สั่นเทิ้มด้วยความเกรง
“อร้าย…บอกให้เรียกฉันว่าราชินี คริๆ”
ทว่าดูเหมือนท่านหัวหน้าผู้กล้าแกร่งของเราจะกลัวเสียจนจำไม่ได้แล้วว่าการพูดเป็นอย่างไร
ก็ดี…..อยู่นิ่งๆอย่างนี้ล่ะดีแล้ว
พรึ่บ
“ไอ่โอ ช้าจังกูเกือบโดนมันหักคอละเนี่ย” กายบ่นทันทีที่โอเคลื่อนย้ายมาถึง
ส่วนโอก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ แล้วเดินตรงมาหาฉัน……เขายิ้มให้
“เก่งมาก”
คำสั้นๆ…..แต่ฉันก็รู้สึกดี….เรียกรอยยิ้มที่ไม่ต้องเสแสร้งของฉันออกมาได้
“เห่ย ไอ่นี่กูจับมันมัดไว้ไม่ชมชักคำ” กายได้แต่ทำหน้างอแล้วเชิดหน้าไปทางอื่น…ต้าย น่ารักตายล่ะ คริ
โอเองส่าบหัวไปมาก่อนจะสัมผัสเจ้าตัวใหญ่แล้วพากันเคลื่อนย้ายกลับสู่สมาคมของเรา
“เฮ้อ เสร็จงานสักที” ฉันเองได้แต่ถอนหายใจแล้วล้มตัวลงนั่งกับพื้นด้วยความอ่อนเพลีย
กายเองเห็นอย่างนั้นก็นั่งลงบ้างก่อนที่เขาจะพูดขึ้น
“เมื่อกี้ ขอบใจนะ”
“หืม” ว่าไงนะ
“โว้ย….บอกรอบเดียว”แล้วกายก็หันหน้าไปทางอื่น โหย…แค่นี้ก็ต้องฟอร์ม
“ไม่เป็นไรจ้ะ เรื่องแค่นี้เอง”
“เฮ้อ” กายเองถอนหายใจเบาๆ
“ถ้าเราเก่งกว่านี้คงจะดี ……. แค่ผนึกคนแรงเยอะแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย”
ในน้ำเสียงของกายนั้นแฝงไว้ด้วยความน้อยใจ
“มีความสามารถเก่งๆแบบนายก็ดีนะคิน”
สายตากายเหม่อมองไปยังเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย……อีนี่อิจฉาชั้นงั้นหรอ…..บ้าแท้ๆ
แต่ก่อนที่จะได้ตอบอะไรออกไป โอก็โผล่ออกมาเสียก่อน
“นายไปก่อนกาย นายต้องไปรายงานหัวหน้า” ฉันบอกปัดโอไปเมื่อเห็นเขาเดินมาหา
สักพักทั้งคู่ก็หายไปปล่อยให้ฉันอยู่ลำพังในห้องที่ว่างเปล่า
“หึ หึ”
อยู่คนเดียวอีกแล้วนะเรา……………
เจ้ากาย…..เป็นเอามากนะนี่ คิดได้ไงมาอิจฉาคนอย่างเรา
เรามันก็แค่ คนที่ติดอยู่ในโลกของภาพลวงก็เท่านั้น
………..
……..
…..
….
..
.
.
“คิน” โอนั่นเองเขากลับมาแล้วหลังจากที่ปล่อยให้ฉันนั่งเหม่ออยู่สักพัก
“อืม ไปกันเหอะ”
สภาพห้องโล่งๆค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป จาห้องโล่งๆ กองหนังสือเริ่มเพิ่มขึ้น เก้าอี้ที่คุ้นตา
คนอีกหนึ่งคนที่นั่นอยู่………กาย…..เรากลับมาที่ห้องของเราแล้ว
“อ้าว รายงานหัวหน้าเสร็จแล้วหรอ” นึกว่าจะต้องไปรายงานหัวหน้าก่อนเสียอีก
“รายงานแล้ว” กายตอบเนือยๆ สีหน้ายังไม่ดีไปจากเดิมนัก
ฉันกับโอเลือกเก้าอี้ตัวประจำนั่งลง แน่ล่ะฉันก็นั่งข้างโอนั่นล่ะ คริๆ
แต่กายดิยังไม่เลิกงี่เง่าอีกเป็นเอามากนะนี่
“เป็นไรไปจ้ะกาย”
“เปล่า เหนื่อย” เขาตอบปัดๆไป ฟังก็รู้ว่าต้องมีอะไรสักอย่าง
“อ้อ….ดีแล้วนึกว่าอิจฉาชั้น คริ”
“อิจฉานายเรื่องไร” กายหันมาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดมากกว่าเดิม
“ที่ฉันสวยกว่า อร้าย” ช่วยไม่ได้นะนี่เรื่องนี้
“แกนี่มัน เฮ้อ….เอาเหอะ”
ถึงปากจะว่าอย่างนั้นแต่ฉันก็รู้ว่าตอนนี้กายเครื่องเย็นลงแล้ว……
“ความจริงแล้ว….ถ้าจะว่ากันจริงๆความสามารถของฉันพลังอ่อนที่สุดในห้องนี้เลย” ฉันเปรยออกมา
ทั้งโอ และกายต่างหันมามอง
“อย่ามามั่ว” น้ำเสียงประชดประชันดังขึ้นอีก
“คิดถ่อมตัวก็ให้มันน้อยหน่อย”
เห่ย…..ยังพูดไม่จบเลย ชิ แบบนี้ต้องเจอไม้แข็ง
“ทำตัวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะจ้ะ กาย” ฉันปั้นเสียงที่คิดว่าหวานจ๋อยที่สุด
“แล้วไง นายคนเก่ง”
“ถ้าพี่โก้เห็นกายเป็นแบบนี้คงจะไม่ชอบแน่เลย คริ”
“อย่ามายั่ว”
กายลุกขึ้นพร้อมกับกำหมัดแน่น โซ่ที่เอวถูกปลดออกมา โอเองเห็นท่าไม่ดีจึงรีบฉัดกายไว้เสียก่อน
“เออ….มึงก็เข้าข้างมันทุกที” ตอนนี้กลายเป็นศึกย่อยซะแล้ว
“อร้าย สวัสดีค้าพี่โก้” ไม่ได้การๆรีบจัดการโดยด่วน
“อย่ามั่ว….พี่โก้ไม่มีทางมาหรอกโว้ย 555”
“กรี้ดๆ พี่โก้ดูสิคะ น้องกายเป็นเด็กดื้อซะแล้วค่ะ จับตีก้นซะนะคะ คริ”
“เลิกงี่เง่าซะที” ทั้งโอและกายหันหลังกลับไป…..
“พี่โก้!” กายร้องออกมาอย่าตกใจสีหน้าเปลี่ยนไปทันที คริๆ สมอยากดื้อดีนัก ต้องแกล้งอีกหน่อย
คิ้วของพี่โก้ขมวดเข้าหากัน ใบหน้าบึ้งตึงแสดงความไม่พอใจ เส้นเลือดที่ขมับเห็นเต้นเป็นจังหวะ
เขาหันหลังกลับไป…….เดินออกไปโดยไม่พูดอะไร…….(คริๆ แบบนั้นล่ะพี่โก้ดีมาก)
“เดี๋ยวสิพี่โก้ พี่โกรธอะไรกาย” กายเองก็รีบสะบัดแขนแล้ววิ่งไปทางพี่โก้ทันที
กายเองรีบเอื้อมมือไปยังแขนของคนที่เดินไป
วูบ
ตัวของกายเซลง ทะลุผ่านร่างของพี่โก้ไป โอที่มองอยู่ทำตาโต ส่วนกายเองที่กำลังลุกขึ้นมาก็ทำท่างงๆ
ส่วนฉันน่ะหรอได้แต่นั่งยิ้มอยู่ที่เก้าอี้นั่นล่ะ 555
กายมันลองเอามือไปจับพี่โก้อีกครั้ง
วูบ
มือของกายผ่านไปราวกับไม่มีสิ่งใดอยู่ตรงนั้น
“นี่มันอะไรกัน” กายจ้องมองพี่โก้อย่างงงงัน
“ความสามารถของพี่ไม่ใช่แบบนี้นี่”
“ความสามารถฉันเอง” ฉันออกตัวเดินมายังกาย โอเองก็ตามมาด้วย
กายหัวขวับมาก่อนที่จะถามฉันก็ชิงตอบเสียก่อน
“ความสามารถในการสร้างภาพ…..นั่นคือความสามารถของฉัน” นิ้วมือทั้ง5 ของมือขวากรีดออกไปบังคับ
ร่างมายาอันนั้นให้เคลื่อนไหวไปมาตามที่มือนั้นสั่ง เจ้าสองคนที่เหลือมองอย่างไม่วางตา
“ทำแบบนี้ก็ได้นะ” ฉันดีดนิ้ว 1 ที เสื้อที่เคยใส่อยู่ก็หายไปเหลือเพียงร่างพี่โก้ที่ใส่แต่กางเกงในสีแดงตัวเดียว
“เฮ้ย” กายเองมีท่าทีตกใจ แต่ก็จ้องใหย๋เลยโดยเฉพาะตรงเป้า คริๆ
“ทำแบบนี้ก็ได้นะจ้ะ” ฉันยังเล่นต่อ
กางเกงในสีแดงสดที่ดูไม่มีอะไรมากค่อยๆนูนออกมาเป็นรูปเป็นร่างให้เห็นชัดเจน
“เฮ้ย คินพอแล้วเล่นเกินไปละ” กายรีบวิ่งเข้าไปบังส่วนนั้นไว้ทันที โหยหวงว่ะ
“คริๆ เอาล่ะเข้าใจแล้วสินะว่าความสามารถฉันน่ะอ่อนที่สุด” ฉันสลายร่างพี่โก้แล้วเดินนำกลุ่มมานั่งที่เดิม
กายเองก็ยังคงเงียบ
“กาย ความสามารถของแต่ละคนน่ะมันก็มีข้อดีข้อเสียต่างกันไป” ฉันหยุดช่วงพักหนึ่งเมื่อเห็นกายเองเงยหน้ามา
“แต่นายก็เก่ง” กายว่าเบาๆ
“มันอยู่ที่การใช้…..นายยึดติดกับรูปแบบมากเกินไปกาย….” ฉันไม่พูดอะไรไปมากกว่านี้
ใช่….การที่บอกไปเลยทั้งหมดอาจจะง่ายกว่า แต่จะมีประโยชอะไรถ้าเขาคนนั้นไม่เกิดการรับรู้ด้วยตนเอง
กายเป็นคนฉลาด คาดว่าไม่นานคงคิดได้
“เดี๋ยวนะ นายว่าความสามารถของนายคือการสร้างภาพ แล้วเทพแห่งความตายล่ะ”
“โถ่ๆ พ่อหนุ่มถ้าเป็นของจริงนะพวกนายซี้แหงไปหมดตั้งแต่โดนจ้วงไปละล่ะ”
“งั้น……”
“งั้นอาไร”
กายหันขัวบไปยังโอที่ยังทำหน้าเฉย
“ไอ่โอ มันก็ต้องไม่เป็นไรดิ” กายพูดด้วยหน้าก็เริ่มแดงไป
“ก็แหง สิจ้ะ”
“แต่มันไม่หายใจแล้วกูก็……………………………………………..”
“อะไรยังไง นี่ฉันพลาดอะไรไป อร้าย โอบอกมานะ” ฉันดึงแขนซ้ายไว้ ส่วนทางขวาก็มีกายดึงไว้
“มึงแกล้งกลั้นหายใจให้กู…………”
“อร้ายๆๆๆๆๆ ทำอะไรกันน่ะโอบอกคีน่ามานะ”
“มึงอย่าอยู่เลย แล้วหลอกให้กูจุ้บหรอ อร้ากกกก” แล้วกายก็ปล่อยหมัดทุบลงแขนโอเป็นชุด
“กรี้ด โอนอกใจเค้า…..โอจูบกับกาย” อร้ายเสร็จกายมันจนได้
“กรี้ดๆๆๆๆๆ”
“มึง อย่าอยู่เลย”
เสียงกำปั้นทุบตัวโอดังตุ้บตั้บ ผสมกันเสียงกรี้ดๆ ของฉันเข้าไปอีกเป็นที่น่ารำคารนัก
แต่ไอ่ตัวต้นเหตุนี่สิกลับทำเฉยเสีย เดาไม่ออกจริงๆว่าคิดไรอยู่
แต่เรื่องทั้งหมดก็จบลง
“กรี้ด โออะไปจูจุ้บกับกายแบบนั้นได้ไง อร้าย เค้าไม่ยอม”
“เห่ยไอ่โอ มึงกล้ามาก มึงตาย”
“ว่าไงนะ โอ กับ กาย จูจุ้บกัน” เสียงปริศนาดังขึ้นด้านหลังทุกคนหยุด พร้อมกับหันไปพร้อมๆกัน
“พี่โก้!” ทุกคน(ยกเว้นไอ่โอ)ส่งเสียงพร้อมกัน
“คิน ภาพที่แกสร้างนี่พูดได้มั้ยวะ” กายถามด้วยเสียงที่เบาที่สุด
“ไม่อะ…….สงสัยซวยแล้วงานนี้”
สิ่งที่ฉันสร้างมาน่ะมีแต่รูป…ไม่มีตัวตน จับต้องไม่ได้ ไม่มีเสียง ไม่มีความรู้สึกใดๆ
“กายจูบกับไอ่นี่หรอ!”
ไม่เคยมีใครแทนที่ความรู้สึก คริ (ตอนหน้าสนุกแน่)
-
หนุกๆ นังคีน่าจัง คคริๆ
สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา ใช่ม่ะคีน่า คริๆ :a1:
-
555
สร้างความร้าวฉานคืองานของคีน่า
ถูกต้องที่สุด
นู๋คีน่าที่น่าสงสาร
เมื่อไรจะเฉลยปมอดีตที่ชัดเจนของนู๋ซะทีนะ
:m14:
-
อิอิ งานนี้สงสัยจะต้องเคลียร์กันยาว
-
หนุกๆ นังคีน่าจัง คคริๆ
สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา ใช่ม่ะคีน่า คริๆ :a1:
555
สร้างความร้าวฉานคืองานของคีน่า
ถูกต้องที่สุด
นู๋คีน่าที่น่าสงสาร
เมื่อไรจะเฉลยปมอดีตที่ชัดเจนของนู๋ซะทีนะ
:m14:
อร้าย ทำไมว่าคีน่าเยี่ยงนั้น ไม่ใช่นะคะม่ายๆๆๆๆๆ
อิอิ งานนี้สงสัยจะต้องเคลียร์กันยาว
อะไรยาวจ้ะ คริๆ ต้องรอดูกัน
-
ภารกิจหลัก…………..
“กายจูบกับไอ่นี่หรอ!”
ผมได้แต่อึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยังไม่ทันได้ตั้งสติ ตอนนี้ในหัวมีแต่เสียง วิ้งๆ น่าเวียนหัว
กว่าที่จะรู้ตัว ก็เห็นพี่โก้หมุนตัวเดินเข้าไปจากทางที่เขาเข้ามา…..ห้องของผมนี่
“พี่โก้ เดี๋ยวก่อน” ผมรีบวิ่งเข้าห้องตามเขาไปทันที ในใจก็ภาวนา (ขอให้พี่โก้รออยู่ในนั้น)
แต่ในห้องว่างเปล่า
ลายลมพัดผ่านตัวไป ผ้าม่านพลิวไสวไปตามแรง…..พี่โก้อยู่ตรงนั้นตรงนอกระเบียง
ดีจัง….พี่เขายังรอเราอยู่
ผมรีบเดินเข้าไปทันที
“พี่โก้”
เขากระโดดออกนอกระเบียงไป……กายที่ค่อยๆร่วงหล่นลงยังพื้นอย่างนุ่มนวลนั้นไม่มีเลย ที่จะหันมามองข้างหลัง
เบื้องหลังที่ได้แต่ยืนน้อยใจที่เขาไม่ได้ที่จะรอฟังคำอธิบายใดๆเลย…………..
“กาย….เป็นไงมั่ง” เจ้าคินเข้ามาเมื่อไรไม่รู้
“…….” ส่วนเจ้าคนต้นเหตุก็เข้ามาด้วยแต่มันก็ยืนบื้อเหมือนเดิม
ผมส่ายหัวไปมา ล้มตัวนั่งบนเตียง….พูดไม่ออก
ไม่เข้าใจว่ารู้สึกยังไง น้อยใจ….โกรธ….หรือรู้สึกผิด มันปนเปกันไปเสียหมด
“ไม่เอาน่ากาย…เดี๋ยวคุยกันเข้าใจมันก็ดีเองล่ะ เรื่องนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ” เจ้าคินนั่งลงข้างๆพร้อมกับลูบหลังเบาๆ
“อีกอย่า ไม่ต้องห่วงหรอก เทพธิดาแห่งความรักคนนี้จะช่วยเธอเองจ้า คริๆ” คินประกาศก้องอย่างมั่นใจ
เหอะ…..นี่ผมจะลองเชื่อมันดูดีมั้ยนี่
แผนแรก…….สดใสไร้ราคี
“ต้องทำตัวร่าเริงเข้าไว้” เจ้าคินจับผมไปอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่ โดยมันบอกว่า
“พี่โก้น่ะ ชอบคนร่าเริง ไปทำหน้างอใส่แบบนี้มีหวังโดนเด้งกลับมา”
“แกแน่ใจหรอ” ผมว่าไป ไม่ค่อยแน่ใจเลยยังไงก็ไม่รู้
“จริงแท้แน่นอน ก็นะไม่ได้บอกเพื่อให้ทะเลาะกันนะ บางครั้งพี่โก้ยังแอบส่งสายตามาให้ชั้นเลย อร้าย….แต่ฉันไม่สนพี่โก้หรอกนะ อย่าเข้าใจฉันผิด โปรดอย่าเข้าใจฉันผิด คริๆ” มันว่าไปพร้อมกับจับที่หนีบผมมานาบไปเรื่อยๆ
นี่…จะเชื่อมันดีมั้ยนี่
“เฮ้ย ไม่เอากิ๊บ”
“เง้อ…นมกูมีแล้วยกทรงไม่ต้อง”
“ไม่ต้องเลยๆ กางเกงนี่ก็ดีละ”
คินที่กำลังหยิบกางเกงตี๋หิดของมันมาให้หยุดชงักลง
“อ๊ะ อี่นี่ เค้าจะช่วยยังไม่เอาอีก คริๆ เอาเหอะๆ แค่นี้ก็น่ารักละล่ะ” คินตรวจความเรียบร้อยอีกรอบ
สรุปแล้วผมโดนยัดใส่เสื้อสีส้มสลับแดง บวก กับกางเกงยีนขอเดฟสีซีดๆอีก เง้อไม่เคยแต่งแบบนี้
“คิน….เราว่าเปลี่ยนเหอะ” ไม่มั่นใจเลยอะ ดูดิ ขายิ่งเล็กอยู่ใส่เดฟอีก เหอะๆ
“กรี้ด ไม่ได้นะๆ นี่ล่ะน่ารักที่สุดแล้ว ว่ามั้ยโอ”
ไอ่โอที่ยืนพิงขอบประตูอยู่หันมามองครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าหงึกๆ
“เอาวะ….สู้โว้ย”
Mission time
“หมาป่าเรียกอีแร้ง หมาป่าเรียกอีแร้ง…..หมูกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร” ผมกรอกคำพูดลงไปที่วิทยุสื่อสารขนาดเล็กที่คล้องอยู่บริเวณใบหู
ไร้เสียงตอบรับ
อี่นี่
“หมาป่าเรียกนกยูง หมาป่าเรียกนกยูง….หมูกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร” ผมกรอกเสียงไปอีกครั้งอย่างเนือยๆ
“ค้า…เดี๋ยวนกยูงกับสิงโตจะจัดการเอง หมาป่าคอยดักจับหมูไว้นะจ้ะ” ปลายทางส่งเสียงเจื้อยแจ้วกลับมา
นี่มันตั้งใจช่วยจริงหรือวะ
ผมดักรอจับหมูอยู่ที่ทางแยกในใจก็คิดคำพูดที่จะกล่าวไว้เพื่อขอโทษ (นี่ตกลงกูผิดใช่มั้ยนี่)
สักพักเสียงพี่โก้ก็ดังแว่วเข้ามา
“ไม่…พี่ไม่อยากคุยตอนนี้”
“โถ่ๆ พี่โก้คะมันเป็นอุบัตติเหตุนี่คะ” เสียงนังคินตอบสวนเข้าทันที ดีมากคินเอาเลยๆ อิอิ
ทั้งคู่ยังเถียงกันไม่หยุด เสียงที่ใกล้เข้ามาเล่นทำเอาใจผมเต้นแรง
“ถ้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆก็น่าจะมาขอโทษด้วยตัวเอง ไม่ใช่ให้เพื่อนมาแบบนี้”
พี่โก้ ที่ตอบคินอย่างหงุดหงิดเดินผ่านทางแยกนั้นมา
“ผมอยู่นี่ไงพี่โก้” ผมก้าวออกมาจากมุม
แต่พอเราประสานสายตากันเล่นเอารู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
“ผะ…ผะ ผม…..”
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบพี่แกก็เล่น วิ่งหนีไปเสียก่อน
“กรี้ด….ทีเขาจะมาขอโทษก็เสือกหนีอีก อร้าย….ผู้ชายห่วยๆ”
ผมได้แต่อึ้งเป็นรอบที่ 2 ในวันนี้ ที่ตาเริ่มมีน้ำเกาะอยู่ปริ่มๆ
“อร้าย อย่ามาทำซีนนางเอกแถวนี้นะ ตามไปซิยะ” นางคินที่เห็นผมซึมไปรีบดึงคิเสื้อแล้วกระชากออกวิ่งทันนี
(เสื้อกูจะยานมั้ยนี่)
แทบไม่น่าเชื่อว่าตัวแค่นี้กลับออกแรงดึงที่มากได้ อีกทั้งยังใส่รองเท้าส้นสูงอีกซะด้วยนี่สิที่น่าอึ่ง
สักพักเราก็ตามมาจนเห็นหลังพี่โก้ลิบๆ พี่แกจะออกประตูไปแล้ว
“กรี้ด หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะ”
สิ้นเสียงนังคิน กำแพงสีเทาขนาดใหญ่ก็ก่อตัวขึ้นบังทางออกไว้
พี่โก้ที่ยังไม่รู้ความสามารถของคิน…….หยุดทันที
“ฟังกันก่อนสิพี่โก้”
เขาไม่ฟัง…..พี่โก้ดีดตัวลอยตัวขนาบกับเพดานก่อนที่จะใช้เท้าถีบตัวกับกำแพง ทแยงไปมาลอยข้ามพวกเราไป
น้ำตาที่หยดลงข้างแก้ม แสดงถึงความอดทนที่หมดลงไป ทำอย่างไรพี่เขาก็ไม่เคยที่จะรับฟังเลย
“ไม่เอาน่า อย่าพึ่งยอมแพ้” อยู่คินก็เอาผ้าเช็ดหน้าลายลูกไม้สีชนพูหวานจ๋อยมาเช็ดหน้าผม
“แต่พี่เขา…..”
“ในเมื่อเล่นนางเอกไม่ได้ผล ก็ต้องใส่บทนางอิจฉาละล่ะ”
“แต่”
“ไม่มีแต่….สู้มั้ยกาย”
“……….ไม่รู้ว่ะ”
“สู้สิยะ….”
“เออ สู้ก็สู้” บอกก็ว่าไปแต่จะทำอย่างไรในเมื่อพี่เขาไม่ยอมที่จะหยุดฟังเลย
“ดีมาก….ต้องอย่างงี้สิ เอ้า…สู้เพื่อผัว อร้าย……”
Mission time again
“แต่ครั้งนี้เราคงไม่เจอพี่แกง่ายๆแล้วล่ะ” นั่นดิตอนนี้พี่แกคงไปที่ไหนต่อที่ไหนละก็ไม่รู้
“เอาน่าเรื่องนี้คีน่าคนงามจัดการไว้เรียบร้อยแล้ว นายรอที่นี่แล้วทำตามแผนก็พอ”
มันว่าอย่างนั้น เอาวะเชื่อก็เชื่อไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่
แล้วคินก็วางตัวรับสัญญาณของไอ่โอไว้ตรงเตียง
“อีกอันฉันใส่ในกระเป๋าพี่โก้ตอนที่เจอที่โรงอาหารน่ะคริๆ รอเดี๋ยวโอมันก็พามาเอง” ผมได้แต่ทึ่ง
หากไม่นับเรื่องความบ้าบอของมันนับได้ว่าคินเองเป็นนักวางแผนที่ยอดเยี่ยม
พรึ่บ
“เหี้ยไรของมึงวะ” พี่โก้ที่ถูกเจ้าโอเคลื่อนย้ายมายังห้องของผมตะโกนโวยวาย
“พี่โก้”
ทันทีที่เห็นผม….อีกละ….เขาลุกขึ้นจากเตียงเตรียมจะหนีอีกแล้ว
“ขอโทษนะครับ…..รอบนี้คงไม่ได้………ผนึก”
เครื่องผูกมัดสารพัดอย่างรี่เข้าตรึงเขาไว้กับเตียง…..หมดทางหนี
“เฮ้ย…ปล่อยนะ” พี่โก้เองพยายามดิ้นแต่ด้วยแรงแค่นั้นคงไม่มีผล
ผมมองไปทางเพื่อนอีก 2 คนเป็นเชิงขอเวลานอก
คินกับโอเหมือนจะรู้งาน รีบแจ้นออกห้องแล้วปิดประตูตามหลังไป แต่ก่อนไปนั้น
“ผมหยุดหายใจ…..กายมันช่วยฝายปอด….ไม่ได้จูบกัน”
ไอ่โอก้มหัวลงพร้อมกับอธิบายเรื่องราว
“ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิด”
ทั้ง2ออกไปแล้ว แต่พี่โก้ก็ยังไม่ยอมพูดกับผม
“พี่โก้ครับ ผมขอโทษ”
“……”
“พี่จะให้ผมทำอะไรก็ได้…พี่พูดกับผมหน่อยสิ” ผมนั่งลงข้างๆเตียงนั้นสายตาจับจ้องไปที่เขาซึ่งยังเบือนหน้าหนี
“ผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ่โอจริงๆ มันเป็นอุบัติเหตุ”
“………………..”
“พี่โก้ มองผมหน่อยสิครับ”
เขาไม่ไหวติงใบหน้ายังคงจับจ้องอยู่กับกำแพง
เฮ้อ….สงสัยคงต้องบังคับ
ผนึก
ลำคอที่บิดไปถูกดามด้วยปลอกคอทำให้มองตรงได้อย่างเดียว
ผมขึ้นคร่อมร่างนั้นไว้
“พี่โก้มองตาผมสิ…..ผมไม่ได้โกหก”
สายตาที่จ้องมานั้นเริ่มอ่อนลง ความแข็งแกร่งค่อยๆทลาย
“ผมรักพี่นะครับ”
“รู้แล้วล่ะน่า” พี่โก้ตอบเบาๆพร้อมกับใบหน้าที่แดงจัด 555
“หายโกรธผมแล้วนะ”
“แก้มัดให้ก่อน”
“หายโกรธผมแล้วนะ”
“อืม”
ความปิติยินดีต่างพากันโหมเข้าใส่ รอยยิ้มที่ทั้ง 2 มีให้กันในตอนนี้มันช่วยลบความเข้าใจผิดไปเสียหมด
“ปล่อยพี่ได้ยัง พี่ไม่ชอบ SM นะ” พี่แกยิ้มให้…หุหุ แต่ผมชอบน่ะจับขึงๆ
“ครับ……ปลด”
เครื่องจองจำทั้งหมดตกลู่ลงจากเตียงไป แต่ว่าผมคงดีใจไปไหน่อยเลยความคุมไม่ค่อยอยู่
“เฮ้ย” พี่โก้ตะโกน
เสื้อผ้าที่พี่แกใส่อยู่ต่างถูกปลดออกไปด้วยเสียหมด
“แล้วแบบนี้จะทำอะไรต่อครับน้องกาย” พี่แกทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับยักคิ้วให้ 1 ที
ภารกิจหลักๆ…….คือรักเธอ
[/color]
-
- -
อีแร้งคีน่ากำลังช่วยหมาป่ากายหรือกำลังเล่นสนุกันน่อ
ว่าแต่กายปลดผนึกเสื้อผ้าพี่โก้เนี่ย
ผมว่ามันเป็นอะไรในจิตใต้สำนึกรึเปล่านะ
สงสารโออะ อกหักซะงั้น
สงสารคนแต่งที่ขึ้นคาน
:a5:
-
ตามมาแล้วจ้า สงกาไส กาย ติดเชื่อ เสี่ยนๆ มาจาก นังคีน่าจัง แน่ๆๆ
:laugh: :laugh:
-
ชอบจังครับ สนุกดี.. o13
แล้วมาต่ออีกนะจะรออ่าน.... :กอด1:
จีบคนแต่งได้มะ... อิอิ :L2:
-
โอคิดอะไร เดาไม่ออกอ่ะ :serius2:
ว่าแต่ พี่โก้กะกายจะเป็นไงมั่งน้อ :o8: :o8:
-
อิอิ พี่โก้เป็นแบบนี้แล้ว ก็จัดมาอย่าให้เสีย
-
- -
อีแร้งคีน่ากำลังช่วยหมาป่ากายหรือกำลังเล่นสนุกันน่อ
ว่าแต่กายปลดผนึกเสื้อผ้าพี่โก้เนี่ย
ผมว่ามันเป็นอะไรในจิตใต้สำนึกรึเปล่านะ
สงสารโออะ อกหักซะงั้น
สงสารคนแต่งที่ขึ้นคาน
:a5:
กรี๊ดดดดดดด ใครว่าคีน่าแกล้งคะ
อร๊ายยยยยย(มาช่วยกรี้ด) ใครว่าผมขึ้นคาน ไม่นะ.......ปล เอารูปเดิมเถอะครับ รูปนี้ไม่ผ่านๆ
ตามมาแล้วจ้า สงกาไส กาย ติดเชื่อ เสี่ยนๆ มาจาก นังคีน่าจัง แน่ๆๆ
:laugh: :laugh:
เง้อ ผมไม่ได้ติดเชื้อบ้านังคินมานะ ฉีดยากันแล้วครับ อิอิ
ชอบจังครับ สนุกดี.. o13
แล้วมาต่ออีกนะจะรออ่าน.... :กอด1:
จีบคนแต่งได้มะ... อิอิ :L2:
ขอบคุณครับ แต่จะจีบนี่คงยากนะครับ ต้องถามพี่thomaskung ว่าจะยอมรึเปล่า คริๆ
โอคิดอะไร เดาไม่ออกอ่ะ :serius2:
ว่าแต่ พี่โก้กะกายจะเป็นไงมั่งน้อ :o8: :o8:
คนแต่งก็ยังเดาไม่ออกเลยนิ ว่าจะยังไงดี
อิอิ พี่โก้เป็นแบบนี้แล้ว ก็จัดมาอย่าให้เสีย
จัดเลยๆ เย่ๆ แต่ตอนนี้เป็นของคีน่าอะ เลยอด คริๆ
-
วังวน…….วันวาน
ฉันและโอออกมานอกห้องพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อย แค่นี้คงจะคุยกันได้รู้เรื่องนะหวังว่า
น่าจะเป็นไปได้ด้วยดี
……แต่คนข้างๆนี่เดาไม่ออกแฮะ
โอซึ่งปกติไม่ค่อยแสดงอารมณ์ใดก็ยังคงความเป็นตัวเองไว้อย่างดี…..เก็บงำ
หึ….แบบนี้ต้องกระตุ้นเสียหน่อย
“โกหกเก่งดีนะโอ…..ที่บอกว่าตัวเองหยุดหายใจน่ะ คริ”
กึก
เขาหยุดเดิน กล้ามเนื้อใบหน้ากระตุกเล็กน้อยก่อนรอยยิ้มอันเชือดเฉือดผุดขึ้นบนใบหน้าอันราบเรียบนั้น
“ไม่ได้โกหก”
คำพูดนั้นหลุดออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ…..หุหุ ติดกับแล้วนายโอ
“หรอจ้ะ คริๆ เอ….ภาพที่ฉันสร้างมันไม่มีพลังที่ทำให้หยุดหายใจนา”
เขาชะงักไปอีกครั้ง
“……..”
คริๆ เอาสิ คิดเร็วๆใช้ข้ออ้างอะไรอีกนายโอ
“เรา……” โอพูดได้แค่นั้นก่อนจะเงียบไปอีก
“โหย….ยอมรับมาเหอะน่า คีน่าสัญญาว่าจะไม่บอกใคร”
“……….”
โอไม่ว่าอะไรได้แต่เพียงพยักหน้าหงึกๆ
“นายขอบกายมันหรอ” ฉันรีบยิงคำถามออกไปโดยไว
โอที่ได้แต่อึ้งกับคำถามถึงกับผงะไป
“คริๆ ไม่ต้องตอบก็ได้” แค่นี้ก็มากพอแล้วล่ะอิอิ
เขาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
“ถ้านายเป็นกายก็คงดี” สีหน้าที่เศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เป็นสัญญาณที่บอกว่าควรยุติการสนทนาในครั้งนี้
ฉันเข้าไปลูบหลังเขาเบาๆ
“เอาน่าโอ….อย่างนายเดี๋ยวก็มีคนน่ารักๆมาจีบเยอะแยะ เชื่อดิ”
เขาก็ได้แต่อือออไปอย่างนั้น สีหน้าไม่ดีขึ้นเลย
“อย่างน้อยก็คนน่ารักๆตรงนี้ไง อร้าย…อายจัง”
“หึ” เสียงหัวเราะเบาๆ เล็ดลอดออกมา
“สบายใจขึ้นยัง….”
“อืม………ไปกินเหล้ากัน”
………………..
……………
……….
……..
…..
…
...
..
.
เราไปยังร้านเหล้าประจำของสมาคม แน่ล่ะก็มันใกล้ดีนี่นา
การสนทนาของเราเริ่มจากภาษาใบ้ และ ค่อยๆเพิ่มคำพูดเข้ามาร่วมทีละนิดๆ
แปรผันตามกับปริมาณของเหลวสีอำพันที่ไหลเข้าสู่ร่างกาย
“อีกนิดเดียวนะ โอ”
“อือ” เขาไม่ค่อยรู้ตัวดีหรอก แต่ก็ทำตามคำสั่งฉันอย่างดี
“อีกนิดเดียวจะถึงแล้ว”
“อืม…..”
“ขยับตัวช่วยหน่อยสิ เราหนักนะ”
“อาร์…..อืม”
“ออกแรงหน่อย….อย่างนั้นล่ะ เร็วเข้า…..เร็วอีกใกล้แล้วๆ”
“…คินเราไม่ไหวแล้ว”
“อีกนิดเดียวโอ อย่าพึ่ง”
“ไม่ไหวแล้วคิน….จะออกแล้ว”
“อย่า กลั้นไว้ก่อนอีกนิด แห่กๆ”
“…….ไม่ไหวแล้ว อ้ะ อุ้บ”
“อร๊ายยยยยยยยยยยยย”
……………………………………………………………………………………………
ฉันพาร่างตัวเองที่เปื้อนเต็มไปด้วยอ้วกของโอเลอะเต็มเสื้อไปหมด
ชิไอ่เราก็อุตส่าห์รีบพยุงกลับมา อีกนิดเดียวก็จะถึงห้องแล้วเชียวเซงจิ๋ม จริงๆ
……………………………………………………………………………………………..
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ….ยังไม่ง่วงนอนเลยง่ะ
นั่งอ่านหนังสือห้องกลางละกัน
แต่ยังไม่ทันที่จะได้อ่านหนังสือเล่มไหนเสียงบางอย่างก็ดังลอดออกมาจากทางห้องของกาย
ฉันได้แต่ยิ้ม….นี่มันตี 1 ละนะยังไม่เลิกอีก
แต่พอกลับมามองตัวเองล่ะ
ข้างซ้าย…..ว่างเปล่า
ข้างขวา……โคมไฟ
ความคิดเดิมๆกลับแล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง……..ว่าน
ฉันตัดสินใจเดินออกไปข้างนอก ไม่รู้หรอกว่าจะไปไหน รู้ตัวอีกทีก็มาถึงสวนหย่อมที่พักผ่อนใจกลางสมาคมเสียแล้ว
ฉันนั่งลงมองฟ้า…..พระจันทร์ครึ่งดวงกำลังฉายแสงอยู่เบื้องบน เมฆสีดำลอยไปมาบดบังเป็นระยะ
ว่าน……คิดถึงจังเลย
ฉันสะบัดหัวไปมา…..ไม่ๆ เรื่องนั้นมันจบไปแล้ว
…….เมื่อไรเธอจะจางหายไปเสียที
น้ำตาใสๆ ไหลลงมาอาบแก้มทั้ง 2 ตอนนี้ไม่ต้องอายใครหรอก เพราะมีแต่ฉันเท่านั้น
ไม่ต้องแสร้งทำเป็นร่าเริง…..ไม่ต้องหลอกว่าเข้มแข็ง…..มีแต่ความจริง….
มองไปที่นั่งด้านข้างก็ยังว่างไว้…..รอคนนั้นที่จะมานั่งเคียงคู่กันไป
ฉันหลับตาลง ในใจภาวนาขอให้เขาคนนั้นมานั่งข้างๆทีเถอะ
พอลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ข้างๆก็ยังคงเป็นอากาศอยู่
หึหึ
มันจะเป็นไปได้ไง สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้
ทั้งๆที่เราอยากจะมีความรักกับเขาบ้าง…..มันเป็นไปไม่ได้เชียวหรือ
น้ำตาที่เอ่อล้นมาหยดลงสู่ต้นขา…..เมื่อไรกันที่น้ำตาเราจะแห้งไป
เมื่อไรกันจะมีคนมาช่วยหยุดมัน…..ขอแค่สักคน…..เท่านั้น
“นั่งด้วยคนได้ไหม คิน”
เมื่อไรจะหนีพ้นเสียที
[/color]
-
รีบมาอ่านเลยแหละ รู้สึกฉงฉาน คนที่มานั่งข้างๆ คีน่า แระ :m31:
ขอบคุณมากน่ะค้าบบ ที่ไปเยี่ยมลูกปลาน้อย หุหุหุ :m13:
-
โห คีน่าโหมดเศร้า ว่าแต่ใครเป็นคนทักหว่า มาเฉลยเร็ว ๆ นะ
-
อ๊าย นังกาย เสร็จเจ๊โก้แน่ ๆ
-
...ใคร...???
-
ตามมาอ่านต่อ.... มีทิ้งไว้ให้ลุ้นด้วยอิอิ :a3:
เสียงคนที่ทักจะเป็งครัยน๊า.... ถ่านไฟเก่า ธัสจัง หรือ????
รออ่านต่อนะค๊าฟฟฟ
-
ผมขอตั้งคลับเอฟซีกายโอมาเข้าคลับกายโอกันเยอะๆน้าคร้าบFC-GO 1
:a2: :a2: :a2:
เรารักกายโอ :m1: :m1: :m1: :m1:
-
อดีตคล้ายสายธารเวลา
เกินไขว่คว้าทิ้งเราเดียวดาย
วันนี้ความทรงจำตอกย้ำใจ
:a2:
-
:L1: :c5: :L2: :m1:
ให้กำลังใจคนเขียนนะอิอิ
อย่าอ่าน+แต่งนิยายเพลิน จนลืมหนังสือล่ะอิอิ :a4:
-
รีบมาอ่านเลยแหละ รู้สึกฉงฉาน คนที่มานั่งข้างๆ คีน่า แระ :m31:
ขอบคุณมากน่ะค้าบบ ที่ไปเยี่ยมลูกปลาน้อย หุหุหุ :m13:
เง้อ สงสารคีน่าสิคะ งี้ล่ะค่ะ ชีวิตนางเอก มีแต่คนชังซิกๆ
โห คีน่าโหมดเศร้า ว่าแต่ใครเป็นคนทักหว่า มาเฉลยเร็ว ๆ นะ
...ใคร...???
มิบอกคริๆ รอตอนหน้านะจ้ะ
อดีตคล้ายสายธารเวลา
เกินไขว่คว้าทิ้งเราเดียวดาย
วันนี้ความทรงจำตอกย้ำใจ
:a2:
แอร๊ยยยยยย....ท่อนสุดท้ายล่ะคะ
ผมขอตั้งคลับเอฟซีกายโอมาเข้าคลับกายโอกันเยอะๆน้าคร้าบFC-GO 1
:a2: :a2: :a2:
เรารักกายโอ :m1: :m1: :m1: :m1:
โหเล่นงี้เลยหรอ งี้ต้องเขียนให้โอได้ย้ายไปอยู่สามคอื่น หุหุ
ตามมาอ่านต่อ.... มีทิ้งไว้ให้ลุ้นด้วยอิอิ :a3:
เสียงคนที่ทักจะเป็งครัยน๊า.... ถ่านไฟเก่า ธัสจัง หรือ????
รออ่านต่อนะค๊าฟฟฟ
เดาเก่งมากเลย ถูกต้อง อิอิเป็นใครสักคนในนั้นล่ะ
-
วันใสๆ กับพี่ชาย
อืม…..อุ่นดีจังเลย
ผมกระชับอ้อมแขนนั้นให้แน่นเข้าอีก พี่โก้ที่ยังหลับก็คงยังไม่รู้เรื่อง
หลังของผมแนบชิดติดกับตัวของพี่เขา…..เฮ้อ อุ่นดีแท้ แน่ล่ะมันไม่ใช่แค่ความอบอุ่นที่มาจากร่างกายนั้น
ทว่ามันกลับซึมลึกลงไปในหัวใจ รู้สึกถึงเลือดที่ไหลไปยังส่วนต่างๆ
ปล่อยให้พี่โก้นอนต่ออีกหน่อยดีกว่า (เมื่อคืนคงเหนื่อย อิอิ)
ผมงัดเอาแขนขาวๆของพี่เขาออกไปพร้อมกับยันตัวลุกขึ้น แต่พอยืนเท่านั้นล่ะความระบมก็แล่นแปล้บเข้ามาที่บั้นท้าย
โหยๆ…..พี่โก้นี่เล่นหนักเหมือนกันนะนี่
ผมค่อยๆพาร่างที่เดินได้ไม่ค่อยสมบูรณ์นักเข้าไปห้องน้ำด้านนอกจนได้ (ใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วนา)
“อ้าว คิน ไปไหนมากลับเช้าเชียว” เมื่อออกมาห้องกลางก็พบกับคินที่กำลังเข้ามา ประตูที่กำลังปิดลงนั้นบดบังชายคนหนึ่งไว้ ใครกัน………ที่สำคัญ คินมันใส่เสื้อตัวเมื่อวาน
“เปล่าจ้า ก็ไปแถวๆนี้ล่ะ” เจ้าตัวดีว่าพลางหาวทำปากกว้าง ชิ ไม่สมเป็นกุลสตรีเลย
“แล้วไปกับใครอะ” นั่นดิใครนะเห็นแค่นิดเดียวเอง
“คริๆ ไม่บอก”
แล้วเจ้าตัวดีก็เดินไปยิ้มไปอย่างมีความสุขที่ได้กวนอารมณ์ใครสักคนแต่เช้า และยังไม่วายส่งท้าย
“กายก็อย่าหักโหมนะจ้ะ ดูเดินเข้าสิ หมาลอดได้ทั้งฝูงละมั้ง อร๊ายยยยย”
ปัง
สาวน้อยเดินเข้าห้องไปอย่างสุขใจทิ้งให้อีกคนหน้าแดงอยู่อย่างนั้นก่อนจะเข้าห้องน้ำไป (นี่มันถ่างขนาดนั้นเลยหรอ)
กระแสน้ำเย็นช่วยทุเลาอาการระบมได้บ้างบางส่วน ผมมองดูตัวเองในกระจก อืม……โอเคไม่มีไรเสียหาย
จะมีก็แค่………เจ็บชิบ……………
เวลาล่วงไปกว่าค่อนเช้าแล้ว คุณพี่ที่รักก็ไม่คิดที่จะขยับตัวเลยสักนิด มี่หิวละนะนี่
ผมเข้าไปใกล้เขาเพื่อที่จะปลุก แต่พอได้เห็นสีหน้าที่นอนอย่างมีความสุขก็ใจอ่อนขึ้นมา
หลับแล้วดูเหมือนเด็กเลยเนอะ อิอิ
มือของผมถูกใช้ในการเสยผมที่ปรกใบหน้านั้นออก ลมหายใจที่แผ่วเบา………..แก้มนุ่มๆ……ริมฝีปากอันนั้น
มารู้ตัวอีกทีก็เผลอ จุ๊บ พี่เขาไปซะแล้ว…..เง้อ นี่เราทำอะไรนี่….แต่พี่โก้ยังหลับอีก
เอาน่าคงไม่เป็นไรหรอก ผมค่อยๆดึงผ้าห่มออกไปทีละนิด
อกขาวๆโล่ออกมา มันไม่แน่นนักแต่ก็ได้รูป
ส่วนท้องที่มารวมเป็นก้อนเดียว อิอิ หุ่นเสี่ยนะนี่….อ้ะไม่ใช่นะ อย่าเข้าใจผิด พี่เขาไม่มีกล้ามท้องครับ แต่มันก็ไม่ป่องมากหรอก พอให้อภัยได้ แต่ไอ่ขนอ่อนๆที่ไล่มาตั้งแต่สะดือนี่สิ เอื้อก……..
ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ทำไมต้องใจสั่นด้วยนะ ผ้าห่มที่ปิดไว้อีกนิดเดียว…….
สายตาก็คอยสอดส่องพี่เขาว่าตื่นแล้วหรือยัง…..ยังหลับอยู่
มือที่จับผ้าห่มนั้นสั่นรัวราวกับผีเข้า…..หยดเหงื่อเริ่มผุดที่ใบหน้า ทั้งๆที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ
ใจหนึ่งก็อยาก…..แต่อีกใจก็กลัว…..กลัวพี่เขาไม่ชอบ
เฮ้อ…..ผมตัดสินใจปล่อยมือลงในที่สุด ช่างเหอะ ซื้อไรมาให้พี่โก้ดีกว่า
“กาย มานี่ก่อน” เสียงพี่เขาเรียกให้ผมหยุด
เมื่อหันกลับไปก็พบว่าพี่เขานอนทำหน้าเคร่งอยู่บนที่นอนนั้น
“ตื่นเมื่อไรอะ” ผมได้แต่ก้มหน้างุด ราวกับเด็กที่ทำผิดแล้วผู้ใหญ่จับได้
“ก็ตั้งแต่กายตื่นนั่นล่ะ….พี่บอกให้มานี่ไง” เขาทำเสียงเข้ม (คิดว่าจะกลัวรึไง….แต่ก็หวั่นๆอะ)
ผมเดินไปนั่งข้างๆเตียง พี่โก้ลุกมาตะครุบตัวไว้ทันที
“วันหลังนะ ไม่ต้องแอบทำแบบนี้ก็ได้ เดี๋ยวพี่จัดให้ หึหึ” พี่เขากระซิปข้างๆหูเบาๆก่อนที่จะก้มลงเอาปากมาแอบ จุ้บ ที่แก้มผม 1 ที
“ถือว่าหายกันแล้วนะ……เด็กน้อย หึหึ”
“ไม่เล่นนะพี่โก้ ไปอาบน้ำดิ หิวจะแย่แล้ว” ผมรีบแกะแขนที่กอดไว้ออก ก็นะ อายอะ
“ไม่ชอบหรอ พี่กอดแบบนี้” น้ำเสียงที่ถูกดัดให้เหมือนว่าน้อยใจกล่าวขึ้น
ใครจะไม่ชอบวะ
“ก็…..ชอบอะ” แต่ผมได้แต่งึมงำเบาๆ
“อะไรนะ”
“เง้อ ไม่บอกแล้ว เร็วเข้าพี่โก้หิวแล้วนะนี่” ผมรีบบ่ายเบี่ยง
“ไม่เอา บอกมาก่อน” พี่เขากอดรัดแน่นขึ้น
เล่นแบบนี้ใช่มั้ย
ปลด
แขนทั้งสองที่รัดไว้ดีดออกจากกันทันที
“ขี้โกงนี่” ทว่าพี่โก้ยังไม่ยอมแพ้ยังพยายามที่จะพุ่งเข้ามาหาอีก
“หยุดเลยๆ ไปอาบน้ำ เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปเที่ยวกันพอดี” ผมรีบห้ามและออกวิ่งหนีไปรอบๆห้องด้วย
“นะๆ ขอกอดอีกที”
“…….ทีเดียวนะ”
ความอบอุ่นเหมือนในตอนเช้ากลับมาเยือนอีกครั้ง รอยิ้มเล็กเกิดขึ้นบนใบหน้าทั้งสองคน
………………
………
…..
…
..
.
ผมและพี่โก้ ยืนอยู่ตรงหน้าศูนย์การค้าชื่อดังกลางใจเมือง ก็ไหนๆจะหยุดทั้งทีก็ชวนกันมาเที่ยวซะเลย
พี่เขาเดินนำเข้าไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งจัดตกแต่งไว้อย่างเรียบง่ายแต่ก็ดูสวยไปในตัวของมัน
เรานั่งกินกันไปเรื่อย ของกินทยอยมาทีละอย่างจนมันเต็มโต๊ะไปหมด
“ไม่แปลกใจเลยนะนี่ ที่หุ่นพี่เป็นแบบนี้ หุหุ” ผมส่งสายตาไปมองกองจานอาหารที่ว่างเปล่าอยู่ฟากพี่เขา
“โหย แบบนี้ล่ะสาวติดตรึม” พี่แกเล่นกิรซะเรียบแล้วเอนตัวตบหน้าท้องที่มันนูนออกมาตามบริมาณอาหารที่กินเข้าไป ง่ะ กลายเป็นเสี่ยไปซะละ เมื่อเช้ายังแฟบอยู่เลย
“ไปไหนกันต่อดี” พี่โก้ถามขึ้นขณะที่เราต่างพากันเดินออกมาอย่างไร้จุดหมาย
“อืม……แล้วแต่พี่โก้ละกัน”
“งั้นกลับห้องกัน” พี่เขายิ้มเจ้าเลห์พร้อมส่งรังสีความหื่นออกมา
“ไม่ต้องเลย ไปเดินดูของกัน” หุหุต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง พี่นี่ยิ่งเอาจริงอยู่
พี่โก้แต่แต่ทำหน้ามุ่ยเดินดูของตามหลังต้อยๆๆ หุหุ
“ไม่ต้องทำงอนเลยพี่ โหยอายุก็เยอะละยังงอนอีก”
“เออ” แล้วพี่แกก็เดินนำลิ่วไปเลย เง้อต้องไปง้อหรอนี่
“โอ๋ อย่าน้อยใจไปเดี๋ยวคืนนี้……” แกหยุดแล้วหันมายิ้มทันที
“เดี๋ยวคืนนี้ใหนอน ห้องคินได้ 1 คืน 555”
“จริงง่ะ โหยพี่รอวันนี้มานานในที่สุดก็เป็นจริง”
“เฮ้ย….เอาจริง”
“อ้าวก็กายว่างั้นนิ”
“ขอให้มันจริงเหอะ”
เรายังเถียงกันไปเรื่อยๆไม่ได้สาระจริงจังอะไรนัก สักพักพี่เขาก็หยุดพูดพร้อมกับหันไปมองข้างหลัง
“กายเดินเร็วขึ้นหน่อย” จากเดิมที่ต่างคนต่างเดิน แต่ตอนนี้พี่โก้จับมือผมไว้แล้วรีบออกเดินไปให้เร็วที่สุด
ไอ่เราก็ได้แต่เออออไปตามเรื่องไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“พี่โก้เป็นไรไป” ผมถามเมื่อเราหยุดกันที่ลานน้ำพุ
พี่แกหันหัวไปมา เหมือนกำลังจะหาใครอยู่
“พี่ว่าเราถูกสะกดรอย มาทางนี้” แล้วพี่แกก็ลากผมเข้าประตูห้างไปอีกครั้ง
“คิดมากไปเปล่าพี่”
“จริงๆ ลองสังเกตไอ้คนตัวใหญ่ๆ ใส่เสื้อแขนยาวคอปก ใส่หมวกสีดำนั่นสิ”
ผมลองหันกลับไปดู ที่ระยะ 200 m ไกลมากๆเลยนะนั่น
“มันตามมาตั้งนานแล้ว” พี่แกยังลากผมไปอยู่ จะไปไหนนี่
“เอ่อพี่โก้ แล้วเราจะไปไหนกัน”
“ไม่รู้ แต่รู้ว่าไอ่คนนั้นไม่น่าไว้ใจ”
“คิดมากไปมั้งพี่”
“ไม่หรอก มันผิดปกติ” แกทำหน้าจริงจังก่อนจะพาผมขึ้นมาถึงชั้นบนสุด
ไอ่คนนั้นหายไปแล้ว
“เห็นมั้ยพี่คิดมากไปเอง”
“อ่านะ ก็เป็นห่วงเราไง…..เห็นว่าไปสร้างศตรูไว้เยอะ” พี่เขาเอามือลูบหัวผมเบาๆ
นั่นสินะ เรามันอยู่ฝ่ายออกงานภาคสนาม สร้างเรื่องไว้เยอะ
ผมได้แต่ยิ้มที่อย่างน้อยพี่เขาเป็นห่วงเรา
“ไม่ต้องห่วงหรอก มีพี่โก้อยู่ทั้งคนนี่” ผมตอบกลับไปบ้าง
ตาเราประสานกัน พี่เขายิ้มให้เล็กน้อย
แต่เสียงฝีเท้ากับเสียงคนพูดคุยก็ทำเอาสมาธิผมกระเจิงไปหมดเสียก่อน
ผู้คนมากมายต่างพากันเดินไปยังอีกฝั่งหนึ่งของห้าง ปากก็พูดกันไป
“มีคนจะโดดตึก”
ผมจับใจความได้อย่างนั้น
“พี่โก้” ผมมองพี่โก้ทันที
พี่แกไม่รอช้ารีบดึงมือ (อีกละ) ไปตามคนกลุ่มนั้นทันที
“อย่าเข้ามานะ…..ไม่งั้นชั้นโดดจริงด้วย”
หญิงสาววัยรุ่นนางหนึ่งโวยวายอยู่ที่ระเบียงด้านนอกของตึก ลำพังเพียงเธอคนเดียวคงไม่น่ากลัวเท่าไรแต่นี่
ในมือหล่อนมีเด็กทารกตัวเล็กๆ อยู่ด้วย น้ำตาเธอไหลอาบสองแก้ม เสียงเด็กกรีดร้อง ปนกับเสียงของบรรดาไทยมุง
“มันไม่รักกูแล้ว….มันทิ้งกู ฮือ…..บอกว่าอย่าเข้ามา” เธอกรีดร้องอย่างเสียสติ ร่างที่เดินไปมาก็โซเซ น่าหวาดเสียวเป็นอย่างยิ่ง
“พี่โก้พอไหวมั้ย”
“เด็กคนนั้นไม่มีปัญหา แต่ผู้หญิงคงไม่ได้ เกินกำลังพี่” พี่แกพูดเครียด
“งั้นผมจัดการผู้หญิงคนนั้นเอง”
“จะไหวหรอกาย” พี่เขาดูเป็นกังวลเนื่องจากความสามารถของผมไม่เอื้อกับงานแบบนี้เลย ผิดกับพี่โก้
“เอาเป็นว่าผมจะรอจนถึงที่สุดก่อนละกัน”
เราตกลงกันได้ก็แยกย้ายไปตามที่กำหนด โดยที่พี่โก้รีบลงไปด้านล่าง ส่วนผมก็ตรงรี่รีบไปยังริมของระเบียง
“ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน”
เสียงของคนแถวนั้นต่างร้องปลอบใจให้เธอกันระงม…..แต่ดูท่าเธอจะไม่ได้ฟัง สายตาเลื่อนลอยเดินไปมาบนขอบ
โซ่ที่ยาวที่สุดของผมปลดออกมาจากเอว ผมผนึกปลายด้านหนึ่งไว้กับมือของตัวเอง
ความร้อนใจเข้ามารุมเร้า เหงื่อไหลชุ่มไปทั้งตัว หัวใจเต้นระส่ำ สายตาจ้องไปที่เป้าหมายอย่างแน่นิ่งรอจังหวะ
แรงคนเบียดเสียดต่างพยายามที่จะเข้ามาดูเหตุการณ์นี้ดันหลังผมเป็นระยะ ทว่าผมไม่มีเวลาสนใจ
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เธอกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะทิ้งตัวเองลงไปยังเบื้องล่าง
พี่โก้ดีดตัวขึ้นมาจากพื้น คว้าตัวเด็กไว้ได้ก่อนจะค่อยๆลดระดับลงยังพื้น
ผมออกวิ่ง แขนเหวี่ยงโซ่ออกไป……
ผนึก
ปลายโซ่อีกด้านถูกมัดติดกับตัวของเธอ แต่แรงกระชากนั้นช่างแรงเกินที่ผมจะรั้งไว้ได้
ตัวปลิวไปตามแรงนั้น ผมหลับตาปี๋ ด้วยความกลัว แต่กลับมีแรงกระชากรั้งผมไว้
ผมค่อยๆลืมตาขึ้น ไอ้ที่ตามรอยเรานี่ผมจำเสื้อกับหมวกได้
เขากับผมช่วยกันออกแรงยื้อไว้สักพักบรรดาคนที่อยู่รอบๆก็เข้ามาช่วยดึง
………………………………………………………………
เหตุการณ์วุ่นๆทั้งหลายก็จบลงได้ด้วยดี ผมกับ ไอ้คนที่สะกดรอยตามนั้นนั่งหอบอยู่
“ขอบใจนายมากเลยนะ เอ่อ นายชื่อไรอะ” ผมพยายามที่จะมองใบหน้าของเขา แต่มันถูกปิดไว้หมด
เขาลุกขึ้นทันทีพร้อมตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่ผมไวกว่า
ผนึก
กุญแจมือถูกมัดเราทั้งสองไว้
“นายตามเรามาทำไม”
“……….”
“กาย” พี่โก้รีบวิ่งมาแต่ไกล ด้วยหน้าตาตื่นๆ
ผมดึงหมวกที่ปิดคลุมใบหน้าออก
“ไอ่โอ”
มันได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ แต่พอพี่โก้เข้ามานี่สิ
“ตามมาทำไม” พี่เขาถามด้วยเสียงเย็นชาพร้อมกับดึงผมออกมาไว้ข้างตัว แต่มันติดกุญแจมืออะ
“เอาออกสิกาย” เขาว่าดุๆ
“นายมาทำไม” พี่โก้ยังรุกถามต่ออย่างหาเร่อง ไอ่โอก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบอะไร…….แย่แน่ๆเลย
“เอ่อ โอเขามาเที่ยวกับคินน่ะพี่โก้” ผมรีบแก้ตัวให้อย่างรวดเร็ว (ก็ไม่อยากมีเรื่องนี่)
“ไหนล่ะคิน” พี่โก้ถามต่ออย่างไม่เชื่อ
เง้อตายแน่ๆงานนี้
“นั่งอยู่ฟากโน้น เดี๋ยวพามา” โอบอกเรียบๆ ก่อนจะเดินไปอีกทาง
“อย่านานล่ะมึง” พี่โก้ตะโกนตามหลังไป
“พี่โก้ ทำไมชอบหาเรื่องไอ่โอมันจัง”
“พี่ไม่ไว้ใจมัน….มันคิดอะไรกายก็รู้นี่”
“แต่….พี่ก็รู้ว่าผม…….”
“อะไร” เฮ้อ เห็นหน้าเอาจริงเอาจังของพี่โก้แบบนี้ละพูดอะไรไม่ออกเลย น่ากลัวอะ
“เปล่า……” ผมได้แต่นั่งหงอ
ผมเงียบไปอีก…หมดปัญญาจริงๆกับไอ่โรคชอบคิดมากของพี่โก้นี่จริงๆ
“กรี้ด โอ……ชั้นยังไม่เสร็จเลยนะ” เสียงกรี้ดแหลมปรี้ดเป็นเอกลักษณ์ของคิน…..ฟู่ค่อยโล่งใจหน่อยอย่างน้อยก็ไม่ได้โกหก
แต่พอเห็นภาพที่ไอ่โอแบกนังคินมาก็ถึงกับเหงื่อตกอีกรอบ ทำไมน่ะหรอ
ไอ่โอวางคินลงพื้น สภาพของมันอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวพันรอบอกไว้….บนหัวมีผ้าเช็ดตัวอีกผืนโพกหมักผมไว้อย่างสวยงาม….ยังไม่พอร่องรอยหยดน้ำที่เกาะตามตัวแสดงให้เห็นว่า มันพึ่งอาบน้ำเสร็จ แล้วไอ่โอคงเคลื่อนย้ายมันมาที่นี่
โอย…….กรรมละกู
ตายแน่คืนนี้
[/color]
-
:a6: :a6: :a6:
เอาให้โก้เลิกกับกายไปเลยยยย
โอช่างทำไปได้เอานั่งคินมาทั้งผ้าเช็ดตัวแต่ไงเราก็รักกายโอ :m1: :m1: :m1: :m1:
มาเข้าคลับคนรักกายโอกันเถอะคร้าบบบบบบบบ
-
555+ จบได้ฮาดี :m4:
ตอนเริ่มเรื่องนึกว่าจะเปลี่ยนแนวเรื่องเป็น แฟน(ไม่มีตาซี)..18+ ซะแร้วอิอิ :o8:
-
เค้าไม่เชียร์พี่โก้แระ หึงมิเข้าร่อง อะอะอะ เอาโอดีกว่า พูดน้อยๆจิ้มหนักๆอิอิ :laugh:
สงสารกาย มีแฟนแบบนี้ไปเลี้ยงปลาทองดีก่า :serius2:
-
สมัครเป็นแฟนคลับ GO
ตามนั้น อิอิ
-
:laugh: เจ้าโอ ทำไปได้ แต่คิดอีกทีก็สงสารอ่ะ :เฮ้อ:
-
:a6: :a6: :a6:
เอาให้โก้เลิกกับกายไปเลยยยย
โอช่างทำไปได้เอานั่งคินมาทั้งผ้าเช็ดตัวแต่ไงเราก็รักกายโอ :m1: :m1: :m1: :m1:
มาเข้าคลับคนรักกายโอกันเถอะคร้าบบบบบบบบ
สมัครเป็นแฟนคลับ GO
ตามนั้น อิอิ
ตายละๆ ตัวรองเด่นกว่า.....เอหรือว่าจะให้โอเป็นคนเล่าเรื่องดี......เงียบทั้งตอน อิอิ
555+ จบได้ฮาดี :m4:
ตอนเริ่มเรื่องนึกว่าจะเปลี่ยนแนวเรื่องเป็น แฟน(ไม่มีตาซี)..18+ ซะแร้วอิอิ :o8:
ต้องรอตอนของ คีน่าครับรับรอง 18+ แน่นอน
เค้าไม่เชียร์พี่โก้แระ หึงมิเข้าร่อง อะอะอะ เอาโอดีกว่า พูดน้อยๆจิ้มหนักๆอิอิ :laugh:
สงสารกาย มีแฟนแบบนี้ไปเลี้ยงปลาทองดีก่า :serius2:
เอ....ทำไมต้องเลี้ยงปลาทองอะ
:laugh: เจ้าโอ ทำไปได้ แต่คิดอีกทีก็สงสารอ่ะ :เฮ้อ:
น่าสงสารจริงๆ เอ้าเรียกคะแนนเข้าไปคีน่า.....น่าสงสารกว่านะคะซิกๆ
-
งานเข้า………
“ลั้น ลา ลั้น ลา ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ซักคำให้ลึกซึ้ง ไม่ต้องบรรยายอะไร ให้สวยเลิศเลอ….แต่ ชั้นสวย ชั้นสวย”
ฉันแหกปากร้องเพลงในห้องน้ำอย่างมีความสุขไม่รู้เป็นอะไร แค่วันนี้รู้สึกดี
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเข้ากับอกอย่างดี พลางหยิบผ้าอีกผืนมาโพกไว้บนหัวที่ยังชื้นน้อยๆอยู่
ปังๆๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูรัวถี่ ใครนะไม่มีมารยาทซะเลย ชิ
ฉันเดินไปเปิดอย่างหัวเสีย
“อ้าว โอ มีไร”
ควับ
แขนอันใหญ่ของโอรวบตัวของฉันขึ้นพาดบ่า……(ไม่นะ) สิ่งแวดล้อมเริ่มเปลี่ยนแปลง
“โอจ้ะ ไม่ต้องรีบก็ได้ ไปอาบน้ำก่อนสิ อร้าย” พูดไปได้อย่างไร อายจังคริๆ
เขาไม่ตอบ แต่กลับเร่งสปีดการเคลื่อนย้าย
พรึบ
เราโผล่มายังใจกลางห้างชื่อดังใจกลางเมือง คนที่เดินไปเดินมาต่างพากันมอง
นี่มันจะพาฉันมาเดินเที่ยวห้างหรอ…..แต่
“กรี้ด โอ……ชั้นยังไม่เสร็จเลยนะ”
ฉันพยายามดิ้นแต่ก็เกรงว่าผ้าเช็ดตัวจะหลุดไปเสียก่อนจึงได้แค่บิดไปบิดมา
ส่วนโอเองก็ไม่ว่าไรเดินแบกดุ่ยๆ ไปตามทาง คนเริ่มเข้ามามุงดูรอบมากขึ้น (บางคนเดินตามมาเลยก็มี)
จนกระทั่งการเดินหยุดลง โอค่อยวางฉันลงกับพื้น
เท้าอันเปล่าเปลือยสัมผัสกับพื้นอันเย็นเฉียบ แอร์เย็นๆ กระทบกับหยดน้ำบนร่างกายยิ่งเร่งให้รู้สึกหนาวมากขึ้น
“มาแล้ว” คนที่อยู่ข้างๆฉันเอ่ยปากพูดด้วยเสียงเรียบเฉยอันเป็นเอกลักษณ์
ฉันมองสำรวจรอบๆ ข้างหน้าคือ พี่โก้…..กาย……แล้วข้างๆ ไอ่โอ………
โอ…..กาย…..พี่โก้…..คริๆ หนุกแน่งานนี้
“มีอะไรกันคะพี่โก้ กาย” ฉันฉีกยิ้มที่คิดว่าสวยที่สุดพร้อมกันดัดเสียงให้สูงเกินปกติ เน้นตรงคำว่า กาย เป็นพิเศษ
“ไม่มีไรหรอก พี่โก้คิดว่า โอมันตามกายมาน่ะ……เห็นมั้ยพี่โก้บอกแล้วว่าโอมันมากับ คิน”
กายเองรีบพูดดักคอเอาไว้ก่อน…..อืมๆ เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง เสร็จล่ะ
“อ๋อ พี่โก้มั่วแล้วล่ะค่ะ วันนี้คีน่ามาเลือกซื้อเครื่องสำอางใหม่น่ะที่ กาย กับ โอว่าจะซื้อให้คีน่าไงจ้ะ คริๆ”
ทั้งกาย และโอ ต่างหันขวับมาที่ฉันทันที คริๆ ฉันก็แค่กระพริบตาปริบๆให้ (แปลว่าซื้อให้ซะดีๆไม่งั้น แฉ…..)
“5555 งั้นล่ะครับพี่โก้ จะซื้อให้เองก็กลัวไม่ถูกใจเลยให้มาเลือกเอง” น้ำเสียงกายแม้จะฟังดูปกติแต่แววตาที่มองมานั้นแปลความหมายได้ว่า….(อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะมึง)
“คิดว่าพี่เป็นเด็ก ป.4 หรอจะได้เชื่อ” พี่โก้ที่ยังทำหน้าเครียด ยังไม่ยอมง่ายๆ
“แต่งตัวแบบนี้มาเที่ยวห้างเนี่ยนะ….อาบน้ำพึ่งเสร็จมากกว่า” อึ๋ย เดาเก่งเนอะ
“แกกลับไปเอาคินมาล่ะสิ”
เดาถูกหมดเลย….ตายล่ะเครื่องสำอางฟรีของช้าน ไม่ๆต้องทำอะไรสักอย่าง
“ต้ายๆๆๆๆๆ ตายแล้ว คุณพี่โก้ขา…นี่พี่ไม่รู้หรอคะ เนี่ยเทรนแต่งตัวใหม่จาก แพรีส เลยนะเคอะนี่”
ทั้ง3มองมาด้วยสายตาไม่เชื่อ
“อ้ะ พวกนี้ไม่อัพเดท ซะเลยเทรนนี้น่ะ อินสุดๆยะ” ว่าละก็เชิ่ดต่อไป
พี่โก้ยังทำคิ้วขมวดเข้าหากันอีก กายเองก็พยายามที่จะพูดหลายครั้ง แต่ก็ล่มปากอ่าวซะทุกที เฮ้อ
“ถ้าพี่โก้ยังไม่เชื่อเดี๋ยวคีน่าพาไปร้านที่คีน่าแวะไปดูของมั้ยล่ะ แล้วให้พนักงานยืนยัน” ฉันงัดแผนสุดท้ายออกมา ผู้ชายไรวะขี้หึง คิดมาก นี่ถ้าไม่หล่อ ไม่รวย ไม่มีรถ หน้าที่การงานไม่ดี นะชิ…..แต่ก็น่ารัก คริๆ
“ได้….แบบนี้ล่ะก็ใช้ได้” พี่แกตกลง
กายกับโอได้แต่ส่ายหัวไปมา หน้าตาครุ่นคิด (มันจะเป็นไปได้ไงวะ)
แต่ฉันยังยิ้มได้…….คีน่าซะอย่างเรื่องแค่นี้ ชิวๆ
เราเดินมาจนถึงศูนย์รวมร้านค้า ฉันพยายามมองหาร้านที่ค่อนข้างใหญ่และมีพนักงานจำนวนมาก
จนในที่สุดฉันก็ตกลงได้ร้านหนึ่ง คนเข้าเยอะค่อนข้างวุ่นวาย ดีเลย ตกเป็นเป้าได้ยาก
“ร้านนี้ค่า พี่โก้” ฉันเดินดุ่ยๆเข้าไปทันที
โอเข้ามาขนาบข้างก่อนจะสะกิดที่แขนเบาๆ สีหน้าดูกังวลเป็นที่สุด
ได้ได้แต่ขยิบตาให้ (ปล่อยเป็นหน้าที่ของคีน่าเหอะ คริๆ)
“คนไหนล่ะ คิน” พี่โก้ที่เข้ามาตามเหลียวซ้ายขวา แต่ร้านที่เต็มไปด้วยพนักงานกับลูกค้าที่กระหน่ำเข้ามาตามป้าย ลดราคาที่ติดไว้หน้าร้านนั้น ทำให้ลายตาไม่ใช่น้อย
ฉันเล็งหาจุดที่ว่างที่พอจะมีที่พอจะคุยกันได้……นั่นไงตรงมุมด้านนั้น
ร่างพนักงานสาวสวยประจำร้านผุดมาจากอากาศ ฉันยิ้มอย่างภูมิใจในฝีมือตัวเอง
(คนสวยทำอะไรก็สวย ว่ามั้ย)
“อร้าย คุณพี่มาแอบอยู่ที่นี่เอง” อิอิ แกล้งส่งเสียดังๆเรียกความสนใจของพี่โก้ได้ดี
พี่เขาหันมา รวมถึงอีกสองคนที่เหลือด้วย
“พี่คะ พี่ช่วยยืนยันให้หน่อยได้มั้ยคะว่าวันนี้ตอนเช้าหนูมาดูของกับคนนี้น่ะค่ะ” ปากก็พร่ำไปอีกมือก็ดึงโอมาข้างๆ ก็จะว่าให้มาด้วยกันนี่นะ
พนักงานสาวพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม พี่โก้นิ่งเงียบ ก่อนจะถามออกมา
“ขอโทษนะครับ อยากทราบว่าน้องเขามาตอนกี่โมงครับ”
พนักงานจำเป็นของเราทำท่าคิดอยู่นิดนึงก่อนจะยกมือออกมา ชูเป็นเลข 13
“มาตอนบ่ายโมงจ้าพี่โก้” ฉันช่วยแปลความหมายให้อีกที
“เอ่อ ขอโทษนะครับ คุณพูด……..” พี่โก้ถามต่อทันทีด้วยความสงสัย
“…………” หญิงสาวไม่พูด เธฮก้มหน้าลงเล็กน้อย อ้าปากพะงาบๆพร้อมทั้งหยดน้ำตาที่ไหลริน
“พี่โก้ ใจร้ายจังไปพูดแบบนั้นได้ไง” ฉันขึ้นเสียงให้ดูหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ในใจน่ะหรอ แอบหัวเราะอย่าสะใจอยู่น่ะสิ
พี่แกตกใจที่เห็นเธอร้องไห้รีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ สักพักเธอเองก็หยุดร้องแล้วก้มหัวขอตัวไปทำงานต่อ
เธอเดินออกไปทางด้านหลังของร้าน พี่โก้ยังไม่วายขอโทษเธออีก เธอได้แต่ยิ้มให้แล้วลับฉากออกไป
“ทีนี้เชื่อรึยัง” กายเองที่รอจังหวะนี่อยู่รีบแทรกกระแนะกระแหนพี่โก้ทันที
“ก็…..พี่นึกว่า” พี่โก้เองก็ดูอ่อนลงไปทันที 555 เสร็จคีน่า
“รู้แล้วก็ขอโทษเพื่อนกายซะ” กายเล่นบทเข้มซะแล้ว
“เอ่อ…..โอ คิน พี่ขอโทษนะ” พี่เขาก้มหัวไปมาอย่างเก้ๆกัง ปนอาการหน้าแหก คริๆ
“อ๋อ ไม่เป็นไรจ้ะ เรื่องแค่นี้เอง ว่าแต่เสร็จธุระละนะ คีน่าเมื่อยแล้วอยากกลับแล้วล่ะโอ”
ว่าละก็กระแซะเข้าข้างๆ แล้วเอาหัวไปคลอเคลียแถวๆแขนหนาๆนั้น
เจ้าโอไม่ว่าไง แต่ ดูกายแล้วคงจะอยากจับแยกมากแต่ทำไม่ได้เพราะพี่โก้ก็อยู่ 555 อด
“งั้นคีน่ากลับก่อนนะคะ เบ้ยเบย”
แล้วเจ้าโอก็พาฉันกลับมายังสมาคม……..ที่ห้องของโอเอง
“ขอบใจ” โอบอกมาพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆที่เล่นเอาหัวใจละลายได้ในทันที อร้าย
“เปลี่ยนจากคำว่าขอบใจเป็นอย่างอื่นได้มั้ยจ้ะ คริ” ฉันก้าวไปลูบอกหนาล่ำของโอ โอ้ย น่ากิน
“หึๆ” มันส่ายหัวไปมา
“ชิ แค่นี้ก็ไม่ได้” ฉันปล่อยมือลงอย่างหมดอารมณ์
“ที่จะขอให้เปลี่ยนน่ะ หมายถึงเปลี่ยนใจเลิกคิดอะไรกับกายตอนนี้ยังไม่สายนะ”
ฉันก้าวไปทางประตูห้อง
“ก่อนที่มันจะสายเกินไป”
……………………….
………………..
…………
……….
……
….
…
..
.
ในที่สุดก็ได้ใส่เสื้อผ้าสักทีหลังจากไปเป็นพรีเซนเตอร์โชว์ให้พวกคนในห้างดู เฮ้อ วุ่นวายซะจริง
จะว่าไปก็สงสารโอเหมือนกันนะนี่…..แต่ก็ก็นะ…..เรื่องของเรายังเอาไม่รอดเลย
ฉันล้มตัวลงนอนอีกครั้ง พลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืน รอยยิ้มปนความเสียใจก็ย้อนมาอีกครั้ง
“นั่งด้วยคนได้ไหม คิน” เสียงชายหนุ่มทักขึ้น
ฉันตกใจรีบหันไปมองดูอย่างเร็ว
“ธัส”
“มานั่งร้องไห้อะไรแถวนี้” เขาไม่รอคำตอบ กลับก้มตัวลงนั่งข้างๆฉัน….ที่ม้านั่งกลางสวนนั่น
“เปล่าร้องสักหน่อย” ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกไป โกหกได้ไม่เนียนเลยเรา
“เรื่องไอ่ว่านหรอ”…..ธัสพูดขึ้นหลังจากที่เห็นว่าฉันสงบลงแล้ว
“ไม่”….ฉันตอบเสียแข็ง
“ปากดี….ยังไม่ลืมมันอีกหรอ”
“ลืมไปแล้ว”
“คิน…..เราก็เป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะทำไมเราจะไม่รู้” ธัสเองมองมาอย่างเป็นห่วง แต่ฉันไม่กล้าที่จะสบตาเขา กลัวความเข้มแข็งอันสุดท้ายของฉันจะพังลง…..
“…………” ฉันได้แต่ก้มหน้าลงดิน…ทั้งๆที่ไม่มีอะไรน่าดูนัก
“สงสัยเป็นรักแรก ลืมยาก” ธัสว่าต่อน้ำเสียงเริ่มยียวนกวนประสาทมากขึ้น
“ไม่ใช่”
“โหยปากแข็ง ใครก็รู้”
“ไม่ใช่รักแรก……….แกก็รู้ดี” ฉันว่าไปด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“เออ ลืมไปเลยว่ามีอีกคน” เขายังไม่หยุดจ้อ
“คนแรกนี่ที่หล่อๆ เก่งเทพๆ เลยใช่มะ”
“เห่ย หลงตัวเองไปมั้ง” ผมตอบกลับไปอย่างไม่ทันคิด
รู้ตัวอีกทีก็พลาดท่านายธัสไปเสียแล้ว
“ถามจริงเหอะ คิดยังไงชอบเราอะ” สีหน้าธัสดูจริงจังขึ้น เขาขยับเข้ามาใกล้
“ใคร….ใครชอบแกบ้าเปล่า”
“ไม่รู้ใครเหมือนกัน คงเป็นคนบ้าแถวๆนี้ล่ะ” มันยิ้มยั่ว อ้าก…..เรื่องนี้เถียงไม่ออก
“นี่แกว่าฉันหรอ”
“555 ยอมรับสักทีนะ”
“เออ ก็ได้”
ธัสจัง….จะเรียกได้ว่าเป็นรักครั้งแรกของฉันเลยก็ได้มั้ง ทำไมถึงชอบมันหรอ…..ไม่รู้อะรู้ตัวอีกทีก็ชอบมันไปแล้ว
ฉันไม่เคยบอกนะว่าคิดอย่างไรกับมัน….แต่มันก็รู้ล่ะว่าฉันแอบชอบ……สุดท้ายเรื่องก็ไม่ไปถึงไหน ท่าทางของเขาก็เห็นเราเป็นได้แค่เพื่อน……ตอนนั้นยอมรับนะว่าเสียน้ำตาไปมากโขอยู่ จนกระทั่งมาพบ ว่าน………
“สบายใจขึ้นรึยัง……” หลังจากที่ผลัดกันเถียงไปๆมาๆ จนเหนื่อยธัสก็ถามขึ้นมาอีก
นี่แก………ผมได้แต่ยิ้มความเศร้าถึงมันจะยังคงอยู่ แต่การที่มีคนคอยห่วงคอยรับฟัง(ถึงแม่ฉันจะไม่เล่าก็เหอะ)
เท่านี้มันก็มีความสุขแล้วล่ะ
“เช้าแล้ว กลับกันเถอะ” แนรีบเปลี่ยนเรื่อง ทำปากแข็งต่อ
“ไรวะ คนอุตสาห์ทำซึ้ง” ธัสลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปข้างๆกันเข้าสู่อาคาร
“ช่างเหอะ คนอย่างแกนี่ซึ้งเป็นกะเขาด้วยหรอ” นะอีนี่เขาอุตสาห์นั่งเป็นเพื่อนยังว่าเขาอีก
เรามาจนถึงหน้าห้องของฉัน
“เออ ธัสจัง ขอเบอร์โทรหน่อยดิ เผื่อจะโทรนัดไปเที่ยว”
เขายึกยักเล็กน้อย
“นี่นายลืมความสามารถชั้นไปแล้วจริงๆสินะ”
อ้อ……..ความสามารถของธัส….โทรจิต การสื่อสารทางจิตที่สามารถติดต่อพูดคุยได้อย่างอิสระ
“แค่แกนึกถึงฉัน ฉันก็รู้แล้ว” มันพูดยิ้ม
“อื้ม…เหอลืมไปเลย…..อืมไว้เจอกันวันหลังละกัน”
ฉันแนบการ์ดพนักงานเข้ากับประตูเพื่อเปิดออก
“วันนี้ขอบใจนะ”
จะได้โอทีมั้ยนี่
[/color]
-
o2 แปลกจริงๆ
-
มาเร็วทุกท่านตอนนี้โอเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด(รึปล่าว)ถ้าท่านชอบกายโอรักกายโอละก็มาเข้าคลับกายโอกันเถอะFc-GOมาเข้ากันเยอะๆน่ะ :m13: :m13: :m13:
แค่มาหาเสียงแล้วจากไป :laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
สงสารโออ่ะ รักเค้าข้างเดียว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อืม น่าหาใครให้โอสักคนน่ะ
-
มาอ่านแว้ววนะ
นังคีน... มั่วถั่วไปเรื่อย....
ปมที่ขมวดไว้ก็คลายออกไปแระ ตอนหน้าจะเริ่มยังไงน๊า.... :m14:
รออ่านอยู่นะ :m1: :c5:
-
สมาคมนี้ทั้งแปลกทั้งฮาจริง ๆ ด้วย :oni2:
มาเป็นแฟนคลับสมาคมนี้ด้วยคน :o8:
-
o2 แปลกจริงๆ
สมาคมนี้ทั้งแปลกทั้งฮาจริง ๆ ด้วย :oni2:
มาเป็นแฟนคลับสมาคมนี้ด้วยคน :o8:
เย่ๆ มีสมาชิกใหม่ ขอบคุณครับที่มาอ่าน ยังไงก็อย่าพึ่งงงละกัน เพราะคนแต่งก็ยังงงเลย อิอิ
มาเร็วทุกท่านตอนนี้โอเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด(รึปล่าว)ถ้าท่านชอบกายโอรักกายโอละก็มาเข้าคลับกายโอกันเถอะFc-GOมาเข้ากันเยอะๆน่ะ :m13: :m13: :m13:
แค่มาหาเสียงแล้วจากไป :laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
โหย เดี่ยวนี้ไม่แจกเงินเขาไม่เลือกกันหรอกคร้าบ อึ๋ย....จะโดนจับมั้ยนี่
สงสารโออ่ะ รักเค้าข้างเดียว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อืม น่าหาใครให้โอสักคนน่ะ
แอร๊ยยยยยย โอคะคีน่าอยู่ตรงนี้ค่ะ
มาอ่านแว้ววนะ
นังคีน... มั่วถั่วไปเรื่อย....
ปมที่ขมวดไว้ก็คลายออกไปแระ ตอนหน้าจะเริ่มยังไงน๊า.... :m14:
รออ่านอยู่นะ :m1: :c5:
ถึงปมหมดแต่เสื้อผ้ายังไม่หมด รอปลดต่อไป 555
-
ผู้ชายคนนั้น
“พี่โก้ ไม่เอาแล้ว ไปหาไรกินกันดีกว่า” ผมพยายามที่จะปัดมือของพี่แกที่กอดก่ายผมอยู่ (นี่มันเช้าแล้วนะ)
“กายอะ กอดหน่อยดินะๆๆๆๆๆ” อร้าก อย่าทำตาแบบนั้นเดี๋ยวใจอ่อน
“นะ กาย นะ ขอกอดให้ชื่นใจก่อนเร็ว” ตาดวงโตจ้องมาทำให้อดใจอ่อนเสียไม่ได้
“แค่กอดนะ”
“ครับ ขอสัญญา”
แล้วผมก็เข้าสู่อ้อมกอดอันคุ้นเคยอีกครั้งหนึ่ง พี่เขาเอาคางมาเกยไว้ที่บ่าของผม
“พี่รักกายนะ”
……… “อืม…..” ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป ความสุขมันพองออกคับหน้าอกไปหมด
“พอแล้วพี่โก้ ไปข้างนอกกันเหอะ”ผมผลักอกเปล่าเปลือยนั้นออกไป
“ไม่ชอบหรอครับ” พี่เขาจ้องกลับมา เล่นทำให้ต้องหลบไปมองที่อื่นแทน
แต่มือพี่โก้ไวกว่า มือเข้ามาวางที่ข้างๆแก้มแล้วออกแรงต้านไปในทิศทางที่ควรจะมอง
“อย่าหลบตาพี่สิ” โอ้ย…..มันเขิล วุ้ย
พี่เขาขยับเข้ามาใกล้ บรรจงจูบอย่างแผ่วเบา…………………
เราถอนปากออกจากกัน…..พี่โก้ยิ้มน้อย
“อยากออกไปข้างนอกอีกมั้ย”
……………………
……………
……….
……
…
..
.
ช่วง 1 อาทิตย์ที่ผ่านมานี้พี่โก้ค่อนข้างที่จะมาอยู่กับผมบ่อยมาก แทบเรียกได้ว่าย้ายเข้ามาอยู่ในห้องเลยก็ว่าได้ ใจหนึ่งก็เกรงใจคินมัน แต่ดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องดีที่มีผู้ชายให้มันแทะโลมเล่นแทน (แอบสงสารพี่โก้หน่อยๆ แต่ก็สนุกดี)
“อร้าย พี่โก้คะ ท้องได้กี่เดือนละคะ”
“กรี้ดดดด ผู้ชายถอดเสื้อ”
“แอร๊ยยยย….พี่โก้เคอะเปลี่ยนใจมานอนห้องคีน่ามั้ยเคอะ”
เหล่านี้เป็นต้น แต่เหมือนพักหลังๆมานี่ชักจะมีเล่นด้วยกับคินมันบ้าง…..สงสัยคงเริ่มสนิทกันมากขึ้น
แต่ก็มีบ้างเหมือนกัน ที่บางครั้งโอเข้ามาในห้อง……พี่โก้ก็ยังไม่ค่อยไว้ใจมันนักมองตาไม่กระพริบเลยก็ว่าได้
เล่นทำเอาทุกคนอึดอัดกันทั่วหน้า
“กรี้ด…..พี่โก้วันนี้ออกมาเช้านะคะ ปกติต้อง 10 โมงก่อนนี่นา”
ทันทีที่ผมกับพี่โก้ออกมาก็เจอนังคินนั่งดู ทีวีอยู่ที่ห้องกลางทักเข้า
“แหมน้องคิน วันนี้พี่เก็บแรงไว้ก่อนน่ะครับ เดี๋ยวคืนนี้……” พี่เขามองมาทำตาเจ้าเล่ห์ใส่
เฮือก….ตายแน่กู
“อร้ายยยยย พี่โก้เก็บแรงไว้ให้คีน่าหรอคะ” เจ้าตัวดีทำตาวาวพร้อมกับกระโดดมาคว้าแขนของพี่โก้แน่น
น้อยๆหน่อย….พี่เขาหมายถึงกู
“ครับ น้องคีน่าเปิดห้องรอได้เลยครับ” แป่วววววว
“กรี้ด….เปิดห้อง แหกจิ๋มรอเลยล่ะคร้า….แอร้ยยยย”
เสียงหัวเราะดังไปทั่วจากพวกเราทั้ง 3 แต่ก็ต้องถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะประตู
ผมเดินไปเปิด………..ไอ่โอ
ดูมันก็ตกใจเหมือนกันที่ผมเป็นคนเปิด ย้ำว่าแค่นิดเดียวเท่านั้นแล้วมันก็ตีหน้าเรียบเหมือนเดิม
“มีอะไรหรอโอ เข้ามาก่อนสิ” ผมเปิดประตูให้กว้างก่อนที่จะเบี่ยงตัวเดินเข้าไปด้านในแล้วนั่งลงข้างพี่โก้
ไอ่โอยังยืนบื้ออยู่ที่เดิม
“กรี้ด โอ มาหาคีน่าหรือจ้ะ” แล้วคินก็เป็นคนจัดการเข้าไปดึงไอ่โอเข้ามาในห้องจนได้ มันนั่งลงตรงข้ามกับผม
“น้องโอมีอะไร รึเปล่าครับ” พี่โก้ไม่รอช้าที่จะถาม
หลังจากเหตุการณ์ที่ห้างวันนั้นพี่เขาก็ดูจะไม่คิดอะไรมากแล้วเกี่ยวกับโอ…..จะมีก็แต่ มันนั่นล่ะ
“งานครับ” มันว่าพลางยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลออกมาวางบนโต๊ะ 4 ซองด้วยกัน
“นี่คงไม่ได้หมายความว่า…..เราได้ทำงานด้วยกันอีกนะ” ผมถามขึน
ไอ่โอพยักหน้า
“แล้วพี่โก้ด้วยหรอ” ทีนี้เป็นนังคินถามบ้าง
มันพยักหน้าอีกครัง แต่ครั้งนี้ดูจะช้าลง
“เย่ ดีใจจังเลย” พี่โก้ยิ้มออกมาเต็มที่ เท่านั้นไม่พอยังมีหน้ามาหอมแก้มผมอีก 1 ฟอดใหญ่เล่นเอาทำอะไรไม่ถูกเลย
“พี่อยากร่วมกลุ่มกับน้องกายตั้งนานแล้ว” ตาของพี่เขาดูมีประกายแวววับ
ต่างกับอีกคนที่นั่งกำหมัดแน่นอยู่ ถึงแม้มันจะไม่แสดงออกก็เหอะ แต่ผมก็รู้จักกับมันมานาน….ผมรู้
“ยังไงพี่ก็ต้องขอฝากตัวด้วยนะครับ น้องๆ”
“อร้ายยยย คีน่ารับฝากแค่ช่วงล่างนะคะคริๆ” นังคินสวนมาทันที
“ไม่ได้นะน้องคิน…พูดแบบนี้เดี๋ยวน้องโอก็เข้าใจผิดว่าพี่คิดอะไรกับน้องคินหรอก” พี่แกติงนิด
“พี่ไม่ได้คิดอะไรกับน้องคิน นะครับน้องโอ……อย่าคิดมากนะ”
ลืมบอกไป ตั้งแต่เหตุการณ์ที่ห้างวันนั้นพี่โก้เล่นทึกทักเอาเอง ว่าโอกับคิน ต้องแอบชอบกันแน่เลย
ไอ่ผมก็ดันเออ ออ ห่อหมกไปกับพี่โก้ด้วย……..ก็เลยเป็นเรื่องเป็นลาวเอ้ย ราว
“พี่ว่าน้องโอกับน้องคินนี่ก็เข้ากันดีนะ ว่างั้นมั้ยกาย” เง้ออย่าเอาผมเข้าไปเกี่ยวดิ
“อะอะ ก็….อืม ครับ” เออออไปอีกละกูนี่
มือของไอ่โอกำแน่นขึ้นไปอีก เส้นเลือดที่แขนปูดโปนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด….ท่าจะไม่ดี
“เอ่อพี่โก้ เราไปหาอะไรกินกันข้างนอกดีกว่านะ” ผมรีบหาเหตุผลที่จะออกไปจากห้องให้เร็วที่สุด
“อ้าว ยังไม่ได้คุยงานกันเลย”
“เอาไว้ทีหลังก็ได้ค้า ไม่ต้องรีบ” นังคินที่ดูเหมือนจะสังเกตได้รีบสมทบโดยด่วน
“งั้นเราก็ไปกินด้วยกัน 4 คน แล้วก็คุยเรื่องงานกันไปด้วยดีมั้ย” พี่แกเสนอแต่มือยังโอบผมไว้
“เอ่อ คีน่ากับโอ กินมาแล้วล่ะค่ะ”
“เหรอ….อิอิ แอบไปเดทกันมาก็ไม่บอกน่ารักดีเนอะกาย” พี่โก้หัวเราะเบาๆ
“ครับ” ตอบได้แค่นี้จริงๆ เหอะๆ
“ผมกับคินไปด้วย” เสียงต่ำๆแว่วมาทำให้ผมกับพี่โก้ต้องหยุดแล้วมองกลับมา
โอจับคินแล้วดึงมายืนข้างๆตัว พร้อมกับโอบเจ้าตัวดีด้วยแขนอันใหญ่นั้น
ผมได้แต่งง กับสิ่งที่ไอ่โอทำ…..มองไปที่พี่โก้ ก็ได้แต่ยิ้ม อะไรของมันวะ
ผมได้แต่ตกใจ………ไม่คิดว่ามันจะทำได้
ไอ่โอก้มลงจูบคิน……ต่อหน้าต่อตาผมกับพี่โก้เลย
ผู้ชายคนนั้น…….ฉันให้เธอ (ดีมั้ยน้า)
[/color]
-
โอ ต้องถูกของเขมร แน่ๆเลย ทำไปได้ เดี๋ยวคันปากแย่เลยๆอะ :laugh:
-
เพิ่งได้มาอ่าน
ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ได้อ่านตั้งแต่แรกๆ o7
แนวๆมีความสามารถพิเศษหยั่งงี้ :a2:มัน..มาก
แนวๆตลก..ปนซึมๆหยั่งงี้ o13ชอบมาก
คนอ่านมีใจให้โอคร๊าบ..อยากได้กายโอ.. :m1:เพ่โก้ม่ายอาว :serius2:
สมัครเป็น FC-GOด้วยคน
ส่วนคีน่าปล่อยไปเหอะ :laugh:
อ๊ากกก..โอจูบคีน่าทามม๊ายยยย..เดี๋ยวติดกับดักเทพแห่งความ..วาย..น๊า :angry2:
เหอๆๆๆๆ
:L1: :L1:+1 ให้คุณ Tifa ครับ
-
:เฮ้อ: สงสารโออ่ะ ทำไปได้ o7
-
มาเร็วๆทุกท่านมาเข้าคลับกายโอกันเยอะถ้าท่านเข้ามาท่านจะได้จูบจากโอคนละจูบ :laugh: :laugh:มาเข้าFc-goกันเยอะๆน่ะคร้าบ
:serius2: :serius2: :serius2:โอทำงี้ได้ไงไปจูบคินทำไมจูบกายต่อหน้าโก้เลย
มาหาเสียงแล้วจากไปต่อ :laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
เอ้า ยัยคินกำไรเห็นๆ
-
..... เด๋วนี้สมาคสเริ่มที่เตียง ตลอดเรยน๊า....
ตกลงเค้าไม่ทำงานการกันรึ... ทำแต่งานกาม คิคิ.... :m1:
:a11: ตอนต่อไปคงได้หวือหวาซะทีนะอิอิ
:L2:ให้กำลังใจคุณหมอเสมอคับ ^^ อิอิ
-
สงสารโออ่ะ แต่ท่าจะถูกใจคินนี่เนอะ
-
โอ ต้องถูกของเขมร แน่ๆเลย ทำไปได้ เดี๋ยวคันปากแย่เลยๆอะ :laugh:
อร้าย คีน่าไม่ใช่ตำแยนะเคอะ จะได้คันปาก อิอิ
เพิ่งได้มาอ่าน
ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ได้อ่านตั้งแต่แรกๆ o7
แนวๆมีความสามารถพิเศษหยั่งงี้ :a2:มัน..มาก
แนวๆตลก..ปนซึมๆหยั่งงี้ o13ชอบมาก
คนอ่านมีใจให้โอคร๊าบ..อยากได้กายโอ.. :m1:เพ่โก้ม่ายอาว :serius2:
สมัครเป็น FC-GOด้วยคน
ส่วนคีน่าปล่อยไปเหอะ :laugh:
อ๊ากกก..โอจูบคีน่าทามม๊ายยยย..เดี๋ยวติดกับดักเทพแห่งความ..วาย..น๊า :angry2:
เหอๆๆๆๆ
:L1: :L1:+1 ให้คุณ Tifa ครับ
ยินดีครับที่มาอ่าน ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะครับ
:เฮ้อ: สงสารโออ่ะ ทำไปได้ o7
แอร๊ยยยย สงสารคีน่าบ้างสิคะ ซิกๆ
มาเร็วๆทุกท่านมาเข้าคลับกายโอกันเยอะถ้าท่านเข้ามาท่านจะได้จูบจากโอคนละจูบ :laugh: :laugh:มาเข้าFc-goกันเยอะๆน่ะคร้าบ
:serius2: :serius2: :serius2:โอทำงี้ได้ไงไปจูบคินทำไมจูบกายต่อหน้าโก้เลย
มาหาเสียงแล้วจากไปต่อ :laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
เป็นเรื่องเป็นราวนะนี่....วันหลังให้โอ xxx กะคีน่าดีกว่าอิอิ
อร้าย แจ่มค่ะพี่ขา คริๆ
เห่ย กูไม่ให้
เอ้า ยัยคินกำไรเห็นๆ
หนูเสียนะคะพี่
..... เด๋วนี้สมาคสเริ่มที่เตียง ตลอดเรยน๊า....
ตกลงเค้าไม่ทำงานการกันรึ... ทำแต่งานกาม คิคิ.... :m1:
:a11: ตอนต่อไปคงได้หวือหวาซะทีนะอิอิ
:L2:ให้กำลังใจคุณหมอเสมอคับ ^^ อิอิ
เรื่องบนเตียงไงล่ะครับ อิอิ
สงสารโออ่ะ แต่ท่าจะถูกใจคินนี่เนอะ
กรี้ดดด ถูกใจเจ้มากเคอะ
-
แบบนี้.........
ปากของฉันกับโอประกบกันแน่นจากแรงดันของมืออีกฝ่าย ไม่มีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น
ไม่มีการแลกลิ้น ไม่มีความอ่อนหวาน ไม่มีความรุ่มร้อน…..มีเพียงความเย็นชา
“โหย กายพี่ว่าเราแพ้คู่นี้ว่ะ 555” พี่โก้ส่งเสียงมาก่อนคนอื่น
กายที่ได้แต่มอง อึ้งๆ
เราผละออกจากกัน …….. นี่ฉันควรทำอย่างไรต่อไปกัน
โอ….จับมือฉันไว้มหลวมๆก่อนจะดึงร่างที่ไร้ความคิดของฉันไป
ฉันเซไปตามแรงฉุดนั้น มองหน้าเขา…….ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย
เล่นกันแบบนี้เลยหรอ…….ได้ คีน่าจัดให้
“กรี้ด โออะ อายพี่โก้ กับ กายเขานะ” และแล้วฉันก็เข้าสู่โหมดนักแสดงหญิงอีกครั้ง (ย้ำนักแสดงหญิง)
เจ้าตัวมองมาอย่างงุนงง…….กายที่ยังไม่หายจากการตกใจ…..พี่โก้ที่ได้แต่หัวเราะร่า
“โหยน้องคีน่าไม่ต้องอายหรอก เดี๋ยวพี่จูบกายเป็นเพื่อน” พี่แกทำหน้าหื่นก่อนจะก้มลงไป
“เฮ้ย….ไม่ต้องเลยพี่โก้” ไอ่กายได้แต่บอกปัด พร้อมยกมือดันหัวพี่โก้ไว้
แต่ดูว่าพี่โก้มีแรงเยอะกว่า….มีหรอกายมันจะรอด
แรงบีบที่มือเพิ่มขึ้นอย่างมาก จนฉันรู้สึกเจ็บ….อยากจะด่าไอ่คนที่กำมือฉันนัก (ว่า อีดอก)
แต่คนท่เจ็บที่สุดนั้นก็คงไม่ใช่ฉันหรอก………เป็นอีกคน…….
หางคิ้วโอมีการกระตุกสั่นรัว เส้นเลือดที่ขมับเต้นแรงจนเห็นได้ชัด….สีหน้าที่ขึ้นเป็นสีแดงด้วยความไม่พอใจ
และมันก็เดินเข้าไปหาทั้งคู่…..ไม่ได้การละ
“แอร้ยยยยยๆ พี่โก้คะหลบหน่อยค่ะ” ด้วยความเร็วที่เหนือกว่าฉันสะบัดมือจากมือของโอแล้ววิ่งไปจับแยกคู่ของกายทันที…….พี่โก้มองอย่างสงสัย (ว่ามาขัดจังหวะกูทำไม)
ส่วนไอ่โอ มันหยุดอยู่ตรงนั้น
“คือคีน่ากับโอไม่หิวข้าวละค่ะ…..แต่ว่าหิว………..เอ่อ ขอตัวนะคะ” ว่าละก็แกล้งทำเป็นหน้าแดง…..น้ำยาอุทัยนี่ช่วยได้จริงๆ…..ยืนบิดไปมาราวสาวน้อยแรกแย้ม คริๆ
“555 อยากไรจ้ะน้องคีน่า” พี่โก้แซว ก่อนที่จะพากายเดินออกไปข้างนอกด้วยกัน
ฉันรอจนทั้งคู่เดินไปจนลับตา
ฉันปิดประตูห้อง……..หันกลับมาดูเจ้าตัวปัญหา
“นายทำแบบนี้ทำไม”
คำถามแรกก็เล่นเอาเจ้าโอ้ถึงกับตกใจเนื่องด้วยเสียงอันดังของฉัน บวกกับทีท่าที่เปลี่ยนไป
“………..” เขาไม่ตอบว่าอะไรยืนก้มหน้านิ่ง
“นายก็รู้ทำแบบนี้มีแต่เจ็บตัวเองเปล่าๆ” ฉันควบคุมตัวเองให้เย็นลง…..ร้อนไปก็คงไม่มีอะไรดี
ฉันพาโอ ที่ดูเหมือนไม่รับรู้อะไร มานั่งที่โซฟา
“นายอย่าทำแบบนี้เลยนะ……คนที่เสียใจที่สุดไม่ใช่เรา ไม่ใช่กาย…..แต่เป็นตัวนายเอง”
หยดน้ำใสๆ หยดลงบนหน้าขาของเขา…….. ไอ่โอ…..ร้องไห้
เฮ้อ…..ไม่ชอบปลอบคนอื่นเลย
“โอ……” ฉันโอบแขนทั้ง 2 เข้ากับร่างใหญ่ที่สั่นเทิ้มไปด้วยความเสียใจ น้ำตาลูกผู้ชายพรั่งพรูออกมาเลอะเปื้อนตัวไปหมด…..ไม่รู้ด้วยเหตุใด น้ำตาของฉันมันจึงไหลออกมาด้วย
“ขอโทษ คิน…..ขอโทษ” เสียงทุ้มๆสั่นๆของไอ่โอพร่ำขอโทษอยู่เรื่อย
“อืม ไม่เป็นไรหรอก” กันกระชับแขนให้แน่ยิ่งขึ้น
………………………….
……………………
………………
………….
……….
…….
….
…
..
.
.
“ดีขึ้นแล้วนะ”
“อืม” โอพยายามที่จะยิ้ม ถึงแม้จะดูฝืนใจมาก แต่ก็นะ….ใครจะทำใจได้เร็วขนาดนั้น
“เฮ้อ…..พยายามหน่อยนะโอ….เรารู้มันยาก แต่นายต้องทำให้ได้”
“จะให้ทำไง”
ฉันคิดหาคำตอบนั้น……ไม่สิความจริงฉันรู้ดีแล้วแท้ๆ
“เราไม่มีคำตอบให้หรอก……..เพราะเรายังทำไม่ได้เหมือนกัน” ความคิดฉันเห็นภาพเขาคนนั้นอีกแล้ว
“ทรมาร” โอว่า
“ใช่” ฉันยิ้มน้อยๆ แล้วลุกขึ้นยืน
“แต่นายจะเจอสิ่งใหม่….ที่รออยู่ข้างหน้าได้อย่างไรถ้ายังติดอยู่ในอดีตแบบนี้” ฉันยื่นมือให้คนที่นั่งอยู่
“มาลองพยายามไปด้วยกันสิ”
โอมองกลับมา……สีหน้าครุ่นคิด…..ไม่มั่นใจ
“โอ….”
เขายื่นมือมาอย่างช้าๆ คงไม่มั่นใจนัก…..แต่ก็ลองดูเหอะน่า
“ปะ ไปกินข้าวกัน”
……………………………………………………………………………………………
เราเลือกมายังโรงอาหารอีกฝั่งที่ไกลออกมาอีกฝั่งของสมาคม เพื่อไม่ให้เจอกับ 2 คนนั่นด้วย
“ไม่อร่อยหรอ” เห็นโอซึ่งได้แต่นั่งบื้อเขี่ยข้าวไปมาๆแล้วก็อดสงสารไม่ได้
“….อืม”
“หรือว่า ลดความอ้วน แอร๊ยยยยยย….” ฉันแซวมันไปอีก
รอยยิ้มเล็กผุดขึ้นมา
“บ้าดิ แค่นี้ก็หล่อจะตายแล้ว” โอตอบกลับมา
ฉันยิ้ม………..การสนทนาดำเนินไปเรื่อยๆ จนวกมาถึงเรื่องงานที่ต้องไปทำ
“งานนี้งานใหญ่…..เราต้องร่วมมือกับสมาคมใหญ่” โอว่า
“ฮะ…..อะไรนะสมาคมใหญ่”
ไอ่โอพยักหน้าหงึกๆ เป็นตัวบอกว่า แม่นแล้ว
หวังว่าคงไม่ใช่คนนั้น……………………………………
มันหมายความว่าไง
[/color]
-
:o :o :o คนนั้นนนนนนน!!! คนหนายหว่า...... ??? o2 ลุ้นๆ :m4:
พ้นช่วงสอบแล้วลงถี่ขึ้นนะ ดีจัง.. ^^
จะแวะมาดูทุกวันเรยน๊า ... งิงิ :L2: :กอด1:
ให้กำลังใจคนแต่งนะ....
-
แว้กกกกกกกกกก :o แล้วมาทำให้ค้างทำม๊ายยยยยยยยย บอกมาเด๋วนี้นะ ว่าคนนั้นน่ะคนไหน :angry2:
-
สมาคมใหญ่ หรือว่า
สมาคมหน่วยข่าวกรองไพ่ป๊อกเด้งของเจสซี่!!!
-
โอ ยังน่าสงสารได้อีก :sad2:
ใครกันน๊า คนๆ นั้น
รอลุ้นจ้า :oni2:
-
o13...เข้ามาอ่านตั้งแต่เช้าจรดมืด ในที่สุดก้อตามทันแล้ว... o13 o13
คีน่า....เอาตุ๊กตาทองไปเลยไหม...
โอ...น่าสงสารจัง...ทนไว้น้า...
กาย...มองทำไม หรือว่าจะเอาไว้อีกคน...ชอบแบบ 3P ก้อไม่บอกกกกกก...
-
:laugh:
เหอะๆๆๆๆจูบกับคีน่ามันไร้ความรู้สึกเหรอ
จริงง่ะ อยากลองมั่ง :o8:
-
:o :o :o คนนั้นนนนนนน!!! คนหนายหว่า...... ??? o2 ลุ้นๆ :m4:
พ้นช่วงสอบแล้วลงถี่ขึ้นนะ ดีจัง.. ^^
จะแวะมาดูทุกวันเรยน๊า ... งิงิ :L2: :กอด1:
ให้กำลังใจคนแต่งนะ....
เหอะๆ คนนั้นล่ะ.....แต่ช่วงนี้ลงบ่อยหรอไม่นิ ก็เท่าเดิม
แว้กกกกกกกกกก :o แล้วมาทำให้ค้างทำม๊ายยยยยยยยย บอกมาเด๋วนี้นะ ว่าคนนั้นน่ะคนไหน :angry2:
มาละครับๆ แบบว่ากลับบ้านนอกมาเลยมะได้ต่อ
สมาคมใหญ่ หรือว่า
สมาคมหน่วยข่าวกรองไพ่ป๊อกเด้งของเจสซี่!!!
แอร๊ยยยยยย.....คีน่าเล่นแต่ไฮโลค้า
โอ ยังน่าสงสารได้อีก :sad2:
ใครกันน๊า คนๆ นั้น
รอลุ้นจ้า :oni2:
มาลุ้นกันต่อเลยครับ
o13...เข้ามาอ่านตั้งแต่เช้าจรดมืด ในที่สุดก้อตามทันแล้ว... o13 o13
คีน่า....เอาตุ๊กตาทองไปเลยไหม...
โอ...น่าสงสารจัง...ทนไว้น้า...
กาย...มองทำไม หรือว่าจะเอาไว้อีกคน...ชอบแบบ 3P ก้อไม่บอกกกกกก...
ขอบคุณครับที่มาอ่าน
กรี๊ดดดดด ขอบคุณสำหรับตำแหน่งนี้ค่ะ
เห่ยๆ.....ผมไม่ผิดน้า
:laugh:
เหอะๆๆๆๆจูบกับคีน่ามันไร้ความรู้สึกเหรอ
จริงง่ะ อยากลองมั่ง :o8:
ลองนี่ลองกับคีน่าหรือว่า โอ คะ อร้ายยยยยย
-
งานชิ้นใหม่…….กับการพบพาน
“กาย…..เป็นอะไร” พี่โก้ที่พยายามที่จะตักกับข้าวมาวางที่จานต้องหยุดการกระทำนั้น คงเห็นผมนั่งเขี่ยเล่นล่ะมั้ง
“เปล่าครับพี่” ผมที่รู้สึกตัวรีบดึงความคิดกลับมาจดจ่อกับคนเบื้องหน้า
“คิดอะไรอยู่กาย” เสียงที่ฟังดูอบอุ่นดูเป็นผู้ใหญ่ สมตัว)
ผมยิ้มออกมาแล้วตักไข่เจียวไปให้พี่โก้บ้าง(ซึ่งข้าวหายไปกว่าค่อนจานแล้ว)
“ไม่มีอะไรครับพี่ แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”
“อะๆ งั้นก็ได้กินข้าวเหอะกายน่ะตัวเล็กไปนะ” พี่แกตักหมูทอดมาใส่ให้ผมอีก
“จ้า….ยังไงก็ไม่ผอมเท่าคินมันหรอก”
“555 ไปว่าน้องคินได้ไง….เขาออกจะหุ่นดี”
หวังว่านังคินคงไม่จามอยู่นะ
“แต่น้องคิน กับ น้องโอนี่ก็ดูน่ารักดีนะ….กายรู้มั้ยว่าเขาไปรักกันตอนไหนน่ะ” พี่โก้ทำตาใสแบ้วถามมาอย่างไม่รู้
(หรือรู้แต่ทำเป็นไม่รู้…..ไม่แน่ใจ)
“อืม….ไม่รู้ครับ” ความนึกคิดกลับไปเรื่องของ โอ อีกครั้ง
นี่มันทำแบบนี้เพื่ออะไรกันแน่……..โอมันชอบ คินจริงๆหรอ…หรือว่าแค่……
เฮ้อ….แล้วเราจะไปคิดเรื่องของมันทำไมเนี่ย
หรือว่า…เราก็ชอบ……..โอมัน
“กายครับ” พี่โก้คงเห็นผมเหม่อไปอีก
“ครับ”
“มีอะไรบอกพี่ได้นะกาย…..ถึงแม้ว่ากายจะว่าอย่างไรพี่ก็ยอมรับมันทุกอย่าง”
มือทั้ง 2 ข้างถูกคนตัวใหญ่กว่าดึงไปรวบกันไว้เสียแล้ว
สายตาที่จดจ้องมาเล่นเอาทำอะไรไม่ถูกอีกแล้ว
ความรู้สึกของผมน่ะหรือ……ใจเต้นรัว
ความรู้สึกดีๆ ได้ถ่ายทอดมาจากมืออีกคู่นั้น
นั่นสินะ ในเมื่อคนๆนี้ทำให้ผมมีความสุขขนาดนี้ แล้วผมจะมัวไปคิดถึงคนอื่นทำไมกัน
“……” ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่จะสำคัญอะไรล่ะในเมื่อความรู้สึกได้ถูกถ่ายทอดไปสู่กันและกันเรียบร้อยแล้ว
“อ้าว มากันแล้วหรอ” ผมเข้าไปในห้อง ก็เจอไอ่โอและคินนั่งอ่านรายละเอียดของงานชิ้นใหม่อยู่แล้ว
“น้องคินครับ กี่รอบครับ555” พี่โก้เข้ามาก็ยิงใส่คินซะไม่ยั้ง
“อ่อ….ก็ไม่กี่รอบอะค่ะ” สาวเจ้าตอบกลับมา แต่มันมีความไม่ปกติแฝงอยู่ในนั้น…..มันราบเรียบเกินไป
“อืม” ผมดึงพี่โก้นั่งลงอีกฟากหนึ่ง แล้วดึงเอาเอกสารมาชุดหนึ่ง
“นี่เราต้องร่วมงานกับพวกสมาคมใหญ่หรอนี่” พี่โก้ที่นั่งอ่านข้างๆว่า
“อืม” ไอ่โอตอบสั้นๆ แต่ตามันกลับจ้องมาทางผมซะงั้น
ต่างคนต่างอ่านรายละเอียดของงาน ดูๆแล้วเป็นงานที่ยุ่งยากพอดูเลย
แถมพวกเรายังไม่ได้วางแผนกันเองอีก ต้องคอยรับคำสั่งจากทางนั้นอีกที
นี่เหมือนเอาไปเป็นคนรับใช้เลย เฮ้อ……….
เมื่ออ่านรายละเอียดจบลง ผมก็มองไปยังกองเอกสารที่วางกองอยู่บนโต๊ะ อ้ะ….สายตาสะดุดเข้ากับรูปถ่ายใบหนึ่ง
“นี่มัน” ผมคว้ารูปใบนั้นมาดู เป็นรูปถ่ายครึ่งตัวของชายคนหนึ่ง ใส่เครื่องแบบของสมาคมใหญ่เต็มรูปแบบ
ใบหน้าที่ยาวเรียว ผมสั้นที่ตัดสั้นขับกับสีผมน้ำตาลเข้ม ดันให้ผิวหน้าดูเด่น ปากที่เข้ารูปไม่หนาไม่ปากเกิน จมูกก็โด่ง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน น่าหลงใหล
“นาย วนาวรรณ” ผมอ่าชื่อที่หลังภาพถ่ายนั้น เจ้าหน้าที่ประจำหน่วยวางแผนและจู่โจม สมาคนใหญ่
นี่คือคนที่จะมาทำงานร่วมกับเราสินะ ดูๆแล้วอายุคงพอๆกับพวกเรา เก่งว่ะได้เป็นหัวหน้าด้วย
“คิน นายรู้จักคนนี้มั้ย” ผมเงยหน้าขึ้นถามเจ้าตัวดีที่ตอนนี้ดูสงบปากสงบคำมาก…..มากอย่างน่าใจหาย
“อืม….เพื่อนเราเอง” คินตอบมาสั้นๆ ไม่มีเสียงกรี้ดนำเหมือนทุกครั้ง….ยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องน่าอึดอัดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน…..
ไอ่โอ ไม่พูด….พี่โก้หรอ….นั่งอ่านเอกสารอยู่นั่นล่ะ
หรือว่าคินกับไอ่โอมีเรื่องกันวะ……..
“เพื่อนคินหล่อดีเนอะ” อืม…ต้องชวนคุยเรื่องผู้ชายดีกว่า
“อืม” สาวเจ้าตอบกลับอย่างไร้ชีวิตจิตใจ…..
คีน่า…..ไม่สนใจเรื่องผู้ชาย…….ฝนตกเป็นไฟแน่วันนี้
“แล้วเขาเป็นคนยังไงล่ะ” ผมถามต่อ
“ว่านหรอ……ก็เป็นคนที่เก่ง” ไหงเป็นงี้ล่ะ ถามคำตอบคำ เฮ้อ
“แค่เนี๊ยะ”
“พรุ่งนี้เขาจะมา นายค่อยถามเขาเอง”
โอตัดบทในที่สุดพร้อมกับดึงรูปถ่ายจากมือผมออกไปแล้วคว่ำมันลงบนโต๊ะ
“เราไม่ค่อยสบาย ขอตัวไปนอนก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้” เจ้าคินที่ดูอ่อนแรงค่อยๆลุกขึ้นไปยังห้องของตน
“โหย น้องโอ วันหลังก็เบาๆหน่อยสิ น้องคินหมดสภาพเลย 555” พี่โก้ที่หยุดอ่านเอกสารแซวใหญ่เมื่อเห็นคินมันเดินอย่างคนหมดแรงไปอย่างนั้น
แต่ไอ่โอไม่สนุกด้วยกับการเล่นสนุกในครั้งนี้ มันจ้องมาที่พี่โก้ สีหน้าบอกถึงความไม่พอใจ
“พี่โก้” ผมรีบสะกิดให้พี่เข้าหยุดหัวเราะ หากปล่อยไว้แบบนี้ท่าจะไม่ดี
“เอ่อ พี่ขอโทษนะน้องโอ พี่แค่แซวเล่น” พี่แกดูจะสำนึกผิดได้หน่อย
ไอ่โอก็ดูไม่ได้ว่าอะไรมาก มันนั่งอ่านเอกสารต่อ
เวลาล่วงเข้าไปถึงตอนเย็นโดยไม่รู้ตัว…..ได้เวลาที่พี่โก้ต้องไปแล้ว
เป็นปกติที่ทุกเย็นพี่โก้จะไปเล่น ฟุตบอลกับเพื่อนๆเป็นประจำ (ก็มีแต่ช่วงแรกๆเท่านั้นล่ะที่ไม่ยอมออกห้งไปไหน)
“พี่ไปก่อนนะครับ เดี๋ยวดึกๆจะมาหา”
“ครับ” ความจริงก็อยากไปดูพี่เขานะแต่วันนี้ต้องอ่านเอกสารพวกนี้อีก แง….อดเลย (เพื่อนพี่แกก็น่ารักหลายคนเลย)
พี่เขาหอมแก้มผมฟอดหนึ่ง…..ก่อนจะจากไป
แน่นอนไอ่โอก็คงยังแอบมองผมกับพี่โก้อยู่………หลังจากเหตุการณ์ที่ห้างนั้นเราก็ไม่ค่อยได้ไปไหนหรือคุยกันเลย (ถึงปกติมันจะไม่พูดก็เหอะ)
แล้วตอนนี้ก็คงเป็นโอกาสอันดีที่จะได้คุยกับมัน…..มีหลายคำถามเหลือเกินที่ผมยังสงสัยเกี่ยวกับมัน
“คินเป็นอะไร” คำถามแรกสุดที่ถามไป แน่นอนความจริงก็ไม่ใช่เรื่องที่อยากรู้ที่สุด แต่มันก็ยากที่จะถามคำถามนั้นออกไปก่อน………..
มันส่ายหัวไปมา
“อืมเห็นมันแปลกไป แกไม่ได้ไปทำอะไรมันนะ”
ไอ่โอเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะส่ายหัวไปมาอีก
“อืม……แล้ว เอ่อ….แกกับคิน…..อ่า…..” ในที่สุดก็ถึงคำถามที่ผมอยากรู้ที่สุด แต่มันก็ยากเหลือเกินที่จะถาม
“ชอบกันหรือเปล่า” ไอ่โอต่อคำถามของผมจนจบ
ผมพยักหน้าหงึกๆ
โอถอนหายใจเบาๆ
“นายคิดว่าไง”เจ้าตัวใหญ่ถามกลับบ้าง
“กูไม่รู้” นี่ใครถามใครกันแน่นี่
โอไม่ว่าอะไรอีก เขาจ้องมา….ไม่กระพริบตาเลย แต่มันเหมือนมีแรงดึงดูดให้ผมจมลงไปกับสายตาคู่นั้น
“นายรู้คำตอบ กาย” เป็นโอก่อนที่หลบตาเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
……………………
……………
“กู…….ขอโทษ” ไม่รู้ว่าผมควรจะทำตัวอย่างไรดี…….มันสับสนไปหมด
“อย่า…นายไม่ผิด” เขาวางมือบนบ่า แล้วตบเบาๆ รอยยิ้มเหงาๆของโอยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดไปอีก
“เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม”
โอมันไม่พูด แต่มันจับมือผมไว้แน่น
“แน่นอน”
คืนนั้นเป็นคืนที่ผมข่มตาหลับได้ยากที่สุดในรอบปีนี้เลยก็ว่าได้ ถึงแม้ว่าอ้อมกอดของอีกคนจะช่วยให้ความอบอุ่น
แต่ภายในใจผมมันสับสนวุ่นวาย…….ความรู้สึกผิด เมื่อมองใบหน้าที่เศร้าของโอ…..แววตาที่เคยมีประกายของมัน
ตอนนี้ได้หายไปเหลือแต่สีดำด้านๆ ไร้วี่แววของความสดใส…..นี่ผมทำเรื่องอีกแล้วสินะนี่
……………………………………
………………........
………….
เสียงกริ่งประตูดังขึ้นปลุกผมขึ้นจากนิทรา……ผมยังอยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่
ยิ้มน้อยๆของผมเกิดขึ้น…ไม่รู้ทำไมเห็นพี่เขาตอนนอนแล้วดูเด็กจังเลย อิอิ
เสียงกริ่งดังอีกครั้ง ผมต้องรีบไปแล้ว
“มาแล้วคร้าบ”
ประตูเปิดออก
“สวัสดีครับ”
ชายที่อยู่ด้านนอกกล่าวทักทาย เครื่องแบบอันนี้….หน้าตาดีๆแบบนี้…..ใช่เลย…..
“คุณ วนาวรรณ”
การพบเจอ……..มันแค่เริ่มต้น
[/color]
-
พี่โก้แม่งปากหมาว่ะ แซวไอ้โออยู่ได้ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวด้วยท่อนเจ็ดนิ้ว!
:เตะ1:
-
ชักไม่ชอบพี่โก้ ดูเกินๆไงไม่รู้
แต่คินเนี่ยสิ น่าเป็นห่วง อิอิ
-
ในที่สุดก็มาแย้วถ่านไฟเก่าอิอิ :m4: จะมาสปาร์คกะถ่านก้อนใหม่มั้ยน๊าอิอิ :m22:
....ถึงตอนที่กายเป็งตัวนำก็ยังไม่ไปไม่ถึง mission ซะทีอิอิ ท่าทางจะอีก3ตอน อิอิ....
:L2: :L2: :L2: บวกให้อีกนะอิอิ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
สงสารโอฟร้ะชิชิส์กายโอๆๆๆ
-
:laugh:
เหอะๆๆๆๆจูบกับคีน่ามันไร้ความรู้สึกเหรอ
จริงง่ะ อยากลองมั่ง :o8:
ลองนี่ลองกับคีน่าหรือว่า โอ คะ อร้ายยยยยย
จูบอ่ะอยากลอง(ของแปลก)กะคีน่าสิ..แต่อย่างอื่นขอคิดดูก่อน :laugh:
มาอ่านต่อ ท่าทางคีน่าจะต้านคุณวนาวรรณไม่ไหว เหี่ยวไปเลย
กายเริ่มหวั่นไหวกะโอแร้ววว โอคืบๆๆๆๆๆ :a1:
-
น่าสงสารโอจัง :o12: :o12:
ป.ล.
พี่โก้แม่งปากหมาว่ะ แซวไอ้โออยู่ได้ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวด้วยท่อนเจ็ดนิ้ว!
:เตะ1:
กระบอกไฟฉายเหรอจ้ะ :laugh: :laugh:
-
นายว่านคนนี้ ทำคีน่า ไม่ออกฤทธิ์เลยยย :o
เกลียดไอ่พี่โก้ น่าหมั่นไส้มากกกกกกก o12
-
น่าสงสารโอจัง :o12: :o12:
ป.ล.
พี่โก้แม่งปากหมาว่ะ แซวไอ้โออยู่ได้ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวด้วยท่อนเจ็ดนิ้ว!
:เตะ1:
กระบอกไฟฉายเหรอจ้ะ :laugh: :laugh:
มิใช่ครับ ปืนฉีดน้ำประจำกายน่ะ :laugh: :laugh:
-
น่าสงสารโอจัง :o12: :o12:
ป.ล.
พี่โก้แม่งปากหมาว่ะ แซวไอ้โออยู่ได้ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวด้วยท่อนเจ็ดนิ้ว!
:เตะ1:
กระบอกไฟฉายเหรอจ้ะ :laugh: :laugh:
มิใช่ครับ ปืนฉีดน้ำประจำกายน่ะ :laugh: :laugh:
อ้ะ อย่ามาว่าพี่โก้ของกายนะครับ เดี๋ยวปั้ดด้วยท่อนของคีน่า 8 นิ้ว
แอร้ยยยยย....กายอะอายเขา
ชักไม่ชอบพี่โก้ ดูเกินๆไงไม่รู้
แต่คินเนี่ยสิ น่าเป็นห่วง อิอิ
เอาละสิชักมีแต่คนไม่ชอบพี่โก้ซะละ
ในที่สุดก็มาแย้วถ่านไฟเก่าอิอิ :m4: จะมาสปาร์คกะถ่านก้อนใหม่มั้ยน๊าอิอิ :m22:
....ถึงตอนที่กายเป็งตัวนำก็ยังไม่ไปไม่ถึง mission ซะทีอิอิ ท่าทางจะอีก3ตอน อิอิ....
:L2: :L2: :L2: บวกให้อีกนะอิอิ
หุหุ มาลุ้นต่อว่าวันนี้จะถึง Mission หรือยัง
:serius2: :serius2: :serius2:
สงสารโอฟร้ะชิชิส์กายโอๆๆๆ
คะแนนนิยมไม่เปลี่ยนเลย นายโอนี่
:laugh:
เหอะๆๆๆๆจูบกับคีน่ามันไร้ความรู้สึกเหรอ
จริงง่ะ อยากลองมั่ง :o8:
ลองนี่ลองกับคีน่าหรือว่า โอ คะ อร้ายยยยยย
จูบอ่ะอยากลอง(ของแปลก)กะคีน่าสิ..แต่อย่างอื่นขอคิดดูก่อน :laugh:
มาอ่านต่อ ท่าทางคีน่าจะต้านคุณวนาวรรณไม่ไหว เหี่ยวไปเลย
กายเริ่มหวั่นไหวกะโอแร้ววว โอคืบๆๆๆๆๆ :a1:
อร้ายยย ใครว่าคีน่าเหี่ยว ไม่จริงค่ะ คีน่าเคี้ยว คอลาเจนประจำ
น่าสงสารโอจัง :o12: :o12:
นั่นไง โอ อีกคนแล้ว ใยไม่สงส่ารคีน่าบ้างน้า
นายว่านคนนี้ ทำคีน่า ไม่ออกฤทธิ์เลยยย :o
เกลียดไอ่พี่โก้ น่าหมั่นไส้มากกกกกกก o12
อ้าก.....พี่โก้รีบทำคะแนนด่วน
.................................................................................................
ต้องขอโทษด้วยนะครับที่มาช้า เนื่องจากมีสอบหลายตัวมากเลย
อีกทั้งร่วมกับคิดไม่ออกว่าจะไปยังไงต่อ 555 ยังไงก็มาละนะครับ อิอิ
-
อีกครั้ง……..
มือที่สั่นเทาของฉันจับรูปภาพนั้นไว้แน่น ไม่ผิดแน่ หน้าแบบนี้……ชื่อนี้……
ว่าน
คนที่ทำให้ฉันต้องย้ายมาอยู่ที่นี่
คนที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ฉันยังจ้องอยู่อย่างนั้นอย่างเหม่อลอย ไม่ทันได้สังเกตคนตัวใหญ่ที่นั่งข้างๆเลยสักนิด
เขาสะกิดที่ไหล่เบาๆ
“มีอะไรโอ” ฉันละสายตาจากรูปใบนั้น แล้ววางมันลงบนโต๊ะ
“เป็นไร” มันยังพูดสั้นๆเหมือนเดิม
“เปล่า” คำที่ออกจากปากฉันโดยไม่ได้คิด…..มันติดเป็นนิสัยไปเสียแล้วมั้ง
แต่โอมันยังไม่วางตา…..มันรวบมือฉันไปกุมไว้
“โกหก”
ความห่วงใยของมัน ส่งมาถึงตัวฉัน………….รู้สึกดีจัง
ฉันมองไปทางเขา…สายตาที่เป็นห่วงเป็นใยนั่นไม่มีหลอกลวง……..เขาห่วงจริง
“มีไรบอกเราได้”
ความอ่อนแอถาโถมเข้าใส่ฉันอย่างต่อเนื่อง…..ยิ่งมีคนมาทำดีคอยเป็นห่วงแบบนี้อีกล่ะก็…..หัวใจจะยิ่งอ่อนแอลงไปอีก…ปากของฉันค่อยๆแยกออกจากกันลมที่ผ่านออกมากระทบกับเส้นเสียงขัดเกลาเป็นคำพูดค่อยๆเปล่งออกมา
“ว่าน………” ฉันเบือนหน้าหนีจากโอ ไปมองที่รูปใบนั้นอีก ภาพจากอดีต ได้ย้อยกลับมาอีกครั้งในหัวของฉัน
ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน…..ตั้งแต่วันที่รู้ตัวว่าชอบ……ตั้งแต่วันที่บอกรัก…….ตั้งแต่วันที่จากลา
ทั้งหมดมันยังไม่จางจากไป
และหากฉันบอกโอไปอีก……มันก็จะย้อนกลับมาหาฉันเหมือนเดิม
ไม่….ฉันไม่เอาอีกแล้ว
“ว่านเป็นเพื่อนฉันเองล่ะ”
ฉันดึงมือทั้งคู่ออกจากการเกาะกุมนั้น พยายามยกกระดาษเอกสารมาปิดบังดวงตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนไหว
ฉันไม่อยากให้ใครรู้………….
ส่วนโอเองก็ได้แต่ทำหน้าเฉย แล้วก็กลับไปอ่านเอกสารงานต่อ มันคงขี้เกียจตื้อแล้วล่ะ
………………………………..
…………………………
………………..
……………
……….
……
….
..
“เราไม่ค่อยสบาย ขอตัวไปนอนก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้”
“โหย น้องโอ วันหลังก็เบาๆหน่อยสิ น้องคินหมดสภาพเลย 555” เสียงพี่โก้ที่ตะโกนแซวตามหลังฉันมายิ่งทวีความรู้สึกที่แย่อยู่แล้วกลับแย่ลงไปอีก ฉันรีบปิดประตูห้องพร้อมกับลงทิ้งตัวลงบนที่นอนนั้นทันที
น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้นานไหลอาบออกมาอย่างรวดเร็ว…เหมือนน้ำที่เต็มเขื่อนแล้วทะลักออดมา….มันเกินกว่าที่คนๆนี้จะทนรับไหว…..ทำไมกัน
ทั้งๆที่ฉันยอมถอยออกมาแล้ว…..ทั้งๆที่ฉัน…..ทั้งๆที่
ฉันปล่อยให้ตัวเองร้องไห้อยู่อย่างนั้น ในหัวก็ได้แต่คิด…..พรุ่งนี้จะทำอย่างไรดี
หากเจอหน้าจะทำอย่างไรดี
‘ได้รับการติดต่อจาก ธัส…..ต้องการสนทนาหรือไม่’
เสียงชายหนุ่มที่คุ้นหูดังแว่วขึ้นมา ท่ามกลางสติที่ไม่เต็มพร้อมของฉัน
ฉันลืมตาขึ้น….แต่ทุกอย่ามันมืดหมด….สายตาที่กำลังปรับตัวเข้ากับความมืด…ที่นี่ห้องฉันเองนี่
‘ได้รับการติดต่อจาก ธัส…..ต้องการสนทนาหรือไม่’
เสียงนั้นดังมาอีก ฉันจำได้ทันที……ธัสจัง
‘ต้องการสนทนา’ ฉันคิด
‘กว่าจะรับสายได้นะแก’ เสียงจากปลายทางว่ามาด้วยเสียงที่เหมือนเคย
‘อืม มีไร’
‘คนที่มีอะไรน่ะ แกต่างหาก’ ธัสตอบกลับมา
‘บ้าดิ จะเป็นไร’
‘……เรื่องว่าน น่ะแกไม่เป็นไรนะ’
ธัสรู้ได้ไงว่าว่านจะมา
‘รู้ได้ไง’
‘โหยกูระดับไหนแล้ว’
‘เออ แกเก่ง’
‘ว่าแต่แกไม่เป็นไรแน่นะคิน’ มันถามกลับมาอีกด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้น
‘อืม’
‘แล้วแกจะทำไงถ้าเจอมัน’
‘เฮ้อ ไม่รู้’ ฉันกลิ้งตัวไปอีกฟากหนึ่งของเตียง นั่นดิ เมื่อกี้ก็เผลอหลับไปเสียก่อน
‘แกกับมันก็ยังเป็นเพื่อนกันนี่’
‘อืม’
‘แล้วแต่แกนะ….แกจะไม่พูดกับมันก็ได้…..แต่อย่าลืมนะว่ามันเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิด’
‘เออ รู้น่า’
‘แกอยากเจอมันมั้ย’
‘………’
‘แล้วตกลงแกจะทำตัวไง’
‘ก็คงเหมือนเดิม’
‘ดีแล้ว คิน แกน่ะไม่เหมาะกับบทนางเอกหวานๆ หรอก เป็นนางอิจฉาแบบนี้ล่ะดีแล้ว 555’
‘อีนี่ ว่ากู อย่างชั้นน่ะนางเอกแบบอั้มพัช ย่ะ ไม่ใช่นางเอกซื่อบื้อ’
‘สบายใจขึ้นละนะ’
‘อืม’
‘เราเป็นห่วงนะ…….เอ่อ แค่นี้ก่อนละกันแล้วค่อยคุยกันใหม่’
เสียงของธัสหายไปทันที ยังไม่ทันจะขอบใจเลย
แต่รอยยิ้มของฉันยังไม่หายไป……อย่างน้อยก็ยังมีคนที่เข้าใจฉันอยู่ เท่านี้มันก็อาจจะพอแล้วล่ะ
และคืนนั้นก็เป็นคืนแรกของที่สมาคมแห่งนี้เลยล่ะมั้งที่ฉันมีรอยยิ้มตลอดราตรีที่หนาวเหน็บนี้
อีกทั้งยังเป็นเรื่องน่าแปลกใจว่าเช้านี้ฉันตื่นได้เช้ากว่าปกติมาก…..คงอาจเพราะตื่นเต้นเรื่องว่านด้วย
มาถึงจุดนี้คงไม่ต้องหลอกตัวเองหรอก ว่าฉันนั้นอยากเจอเขาแค่ไหน
ลงทุนตื่นเช้ามาหนีบผมแต่เช้าเลยนะนี่
“ต้องส่องกระจบแต่เช้า ทุกวัน……หนีบผมมันอยู่อย่างนั้นเพื่อความมั่นใจ
อยากทำตัวเองให้ดูดี………ให้เธอชื่นใจ เป็นอะไรที่ไม่คุ้นเลย
ลัน ลา ลัน ล้า ลัน ลา ลั้น ลา ลัน ลา สรุปว่าฉันกับเธอ เฮ้อ…..เราคงต้องเป็น……กัน”
เอาล่ะผมตรงจนได้ใจละ ต่อไปก็แต่งหน้า อืม…..เอาโทนสีชมพูดีกว่า จะได้เข้ากับเสื้อด้วย
อร้าย……เริ่ดค้า…..ส่องกระจกแล้วนึกว่าตุ๊กตา บาร์บี้ ออกมาจากกล่องเลย คริๆ
เอาล่ะต้องรอเวลา
นั่นๆ เสียงกริ่งดังขึ้นแล้ว
ใจเย็นๆ อย่าพึ่งออกไป นางเอกต้องมาทีหลังคริๆ
นั่นๆ เสียงไอ้กายไปเปิดประตูละ ได้เวลาเปิดตัวนางเอก
ฉันเดินออกประตูไปอย่างสวยงาม ชายทั้ง 2 ยังคุยกันอยู่หน้าประตูไม่รับรู้ถึงการมาของคนสวย
“อ้าว คิน หวัดดี” เป็นแขกของเราเสียก่อนที่ทักขึ้นมา
กายที่พึ่งสังเกตเห็น วัตถุสีชมพูที่กำลังเยื่องย่างมาถึงกับตกใจเล็กน้อย (ย้ำแค่เล็กน้อย)
“ดีจ้า ว่าน ไม่เจอกันนานเลยนะ คริ” หากไอ้กายมันสังเกตสักนิดคงจะรู้ว่าตอนนี้เสียงของฉันมันสูงไป 1 ขั้น
ชักรู้สึกใจเต้นเร็วขึ้นแล้วอะ…แค่เห็นหน้ามันแค่นี้เฮ้อ…..น่ารักจังเลย แอร้ยยยยยย
“งั้นเราขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ คินแกก็ดูแลเพื่อนนายละกัน” กายว่าจบก็หนีเข้าห้องไปทันที
“เข้ามาก่อนสิ ว่าน” ฉันช่วยว่าขนกระเป๋าเข้ามาในห้องนั้น เขานั่งลงที่โซฟา
“เดี๋ยวเราเอาน้ำมาให้นะจ้ะ” อิอิ ต้องทำตัวเป็นนางเอก…..จำไว้นางเอกๆ
แต่มือของว่านฉุดฉันไว้เสียก่อน
เขาลุกขึ้นก้าวเข้ามาใกล้ฉัน
ยิ่งเขาใกล้เท่าไร หัวใจฉันยิ่งเต้นเร็วเท่านั้น ดีนะที่ปัดแก้มมาด้วย ไม่งั้นเขาคงเห็นว่าตอนนี้หน้ามันแดงไปแค่ไหน
ใบหน้าหล่อนั้นโน้มเข้ามาใกล้อีก
ฉันหลับตาลง ปล่อยริมฝีปากสีแดงสดจาก น้ำยาอุทัย รอรสสัมผัสจากอีกคน
“เพื่อนคินคนเมื่อกี้น่ะ…….น่ารักดีเนอะ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดด………เสร็จมันจนได้
กับความรู้สึกเดิม
[/color]
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด………เสร็จมันจนได้
"มัน" ในที่นี้ หมายถึง "กาย" ใช่ป่ะ โถ ๆ น่าสงสารคีน่าจัง กายขายออกอยู่คนเดียว โฮะ ๆๆๆๆ (จริงใจโคตร) :oni1: :oni1: :oni1:
-
มือของว่านอ๊ะป่าวที่ฉุดเจ๊คินเอาไว้
แล้วก็ หึหึหึ ไอ้กายชักจะเนื้อหอมไปใหญ่แล้วนะ หมั่นไส้ว่ะ ทั้งพี่โก้ทั้งไอ้กาย :เตะ1:
-
อีกครั้ง……..
เอาล่ะผมตรงจนได้ใจละ ต่อไปก็แต่งหน้า อืม…..เอาโทนสีชมพูดีกว่า จะได้เข้ากับเสื้อด้วย
อร้าย……เริ่ดค้า…..ส่องกระจกแล้วนึกว่าตุ๊กตา บาร์บี้ ออกมาจากกล่องเลย คริๆ
กับความรู้สึกเดิม
[/color]
แน่ใจหรอคร้าบคีน่าว่าบาร์บี้
แต่ผมว่าน่าจะเป็นซอมบี้มากกว่า :laugh: :laugh: :laugh:
ผมยังมาเชียร์โอเหมือนเดิม
โอปล้ำกายไปเลยถ้าพี่โก้มาหาเรื่องบอกให้มาเครียกับผม o13 o13 o13
-
มือของว่านอ๊ะป่าวที่ฉุดเจ๊คินเอาไว้
แล้วก็ หึหึหึ ไอ้กายชักจะเนื้อหอมไปใหญ่แล้วนะ หมั่นไส้ว่ะ ทั้งพี่โก้ทั้งไอ้กาย :เตะ1:
หะหะ ผิดไปแล้วๆ ช่ายครับแบบนั้นล่ะ ไอ้ว่านนั่นล่ะ แก้แล้วนะครับ ขอบคุณครับ
แอร้ยยยย ความจริงก็ไม่ผิดหรอกค่า ใครก็อยากฉุดคีน่าไว้ แอร้ยยยยย
-
กำเวร คีน่าตื่นเต้นซะทั้งคืน
ว่านดันมาชมกายซะงั้น :laugh:
-
กับคีน่าโอพูดหลายคำนะ
โอใจดีกับคีน่าคนเดียวเหรอ:m1:
ว่านคงแกล้งคีน่าเล่นสิ
คีน่าสู้ๆ :a2:
-
:m20: :m20: :m20: ชอบๆๆ.... ตุ๊กตาซอมบี้ ซื้อๆ555+ :laugh:
.... ให้กำลังใจคนแต่งเช่นเคยนะ :L1:
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ และดูแลสุขภาพด้วยนะ คุณหมอ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด………เสร็จมันจนได้
"มัน" ในที่นี้ หมายถึง "กาย" ใช่ป่ะ โถ ๆ น่าสงสารคีน่าจัง กายขายออกอยู่คนเดียว โฮะ ๆๆๆๆ (จริงใจโคตร) :oni1: :oni1: :oni1:
ชิชะ หัวเราะไปเหอะ แล้วรอดูคีน่านะคะ หัวเราะทีหลังดังกว่า คริ ๆๆๆๆๆๆ
แน่ใจหรอคร้าบคีน่าว่าบาร์บี้
แต่ผมว่าน่าจะเป็นซอมบี้มากกว่า :laugh: :laugh: :laugh:
ผมยังมาเชียร์โอเหมือนเดิม
โอปล้ำกายไปเลยถ้าพี่โก้มาหาเรื่องบอกให้มาเครียกับผม o13 o13 o13
อร้าย.....ว่าแบบนี้ได้ไง งั้นก็คงเป็นซอมบี้ที่สวยที่สุดแน่เลย
ไอ่โอมันไม่จับผมปล้ำหรอกครับ ว่าจะมอมเหล้ามันแล้วกดซะเลย อิอิ
กำเวร คีน่าตื่นเต้นซะทั้งคืน
ว่านดันมาชมกายซะงั้น :laugh:
นั่นสิ อุตส่าห์ลงทุนหนีบผมซะงั้น
กับคีน่าโอพูดหลายคำนะ
โอใจดีกับคีน่าคนเดียวเหรอ:m1:
ว่านคงแกล้งคีน่าเล่นสิ
คีน่าสู้ๆ :a2:
นั่นดิ ลองถามโอดูละมันไม่บอกง่ะ กรรม
:m20: :m20: :m20: ชอบๆๆ.... ตุ๊กตาซอมบี้ ซื้อๆ555+ :laugh:
.... ให้กำลังใจคนแต่งเช่นเคยนะ :L1:
ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ และดูแลสุขภาพด้วยนะ คุณหมอ อิอิ
ชอบก็มาขอ สิ คริๆ แอร้ยยยยย
-
มาละครับ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ออกเริ่มงานเลย เหอะ ยืดไปอีก เบื่อกันรึยังนิ
การเริ่มต้นสู่…….
โอ้ย คนอะไรวะน่ารักชิปหาย…..สูง ยาว หุหุ
ผมที่เดินยิ้มเข้าห้องมาไม่ทันสังเกตว่า ไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นตื่นแล้ว
“ยิ้มไรคนเดียว กาย” พี่โก้ตบเตียง 2 – 3 ทีเรียกให้ผมไปนั่งข้างๆ
“เปล่า คุณวนาวรรณ มาแล้วนะ รีบอาบน้ำแต่งตัวเร็วเข้า” ผมเดินเลยไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบชุด ทั้ง 2 ออกมาแขวนไว้
“วันนี้ใส่สีเขียวหรอครับ” พี่โก้ที่โผล่เข้ามาโอบจากด้านหลังเล่นเอาตกใจไปไม่น้อย..ชอบจริงๆนะไอ้แอบจับคนอื่นนี่
“อ้ะ พี่โก้ไม่เอา” อยู่ๆพี่แกก็เล่นไซร้ที่ซอกคอเล่นซะงั้น
“อืม…กายนิดเดียวน่า” พี่แกเล่นงับที่หูแล้วกระซิปบอกเบาๆ….ลมปากที่ออกมาเล่นเอาขนลุกไปทั่ว
พี่เขาเริ่มรุกหนักเข้าเรื่อยๆมือไม้เลื่อนไปมา….
ไอ้มังกรของพี่เขาก็ดันอยู่กับด้านหลังอยู่ร่ำๆ ราวกับมันโกรธที่หาถ้ำไม่เจอ…..
แรงขัดขืนของผมค่อยๆหมดลง ปากที่บอกไม่กลับกลายเป็นส่งเสียงครวงคราง เปิดอ้ารับลิ้นของอีกคนอย่างกระหาย
เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ถูกถอดออกไป กระจายอยู่ตามพื้นห้อง
เราทั้งคู่มาถึงเตียงได้ยังไงไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนนี้คือ ร้อน……
……………………………………………………………………………………………
กว่าที่เราจะออกมาอาบน้ำได้ก็เสียเวลาไปอีกครึ่งชั่วโมง พอออกมาไอ้คุณ วนาวรรณ ก็มองมาแปลก ๆ
“คนเมื่อกี้อะหรอ” พี่โก้ถามขึ้นทันที่ที่ปิดประตูห้องน้ำ
“อืม”
“มองเราใหญ่เลย สงสัยอิจฉา 555”
“เหอะ เร็วเข้าเหอะพี่…เขารอนานแล้ว” ผมเร่งให้คนทางนั้นรอก็ท่าจะไม่ดีเท่าไรนัก
“อืม จะรีบไปไหน” เอาอีกละ มาโอบไว้อีกละ
“หยุดเลยพี่โก้” ผมเบี่ยงตัวออกไปแล้วเปิดฝักบัวทันที
ปล่อยให้พีโก้ทำหน้ามุ่ย บ่นอุบอิบๆ อยู่คนเดียว
………………………………………………………………………………………………
“สวัสดีอีกครั้งนะครับ ผมกาย คนนี้พี่โก้” ผมกับพี่โก้ที่อาบน้ำแต่ตัวเสร็จแล้วเข้ามากว่าวทักทายกับแขกผู้มาเยือน
ซึ่งตอนนี้ โอกับ คินก็นั่งอยู่ข้างๆเขาคนนั้น
ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ครับ ผมว่าน ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
มือขาวๆของเขายื่นมาข้างหน้า แต่ไม่ทันที่ผมจะยื่นไปจับ อีกคนที่ไวกว่าก็ชิงไปก่อน
“ยินดีที่รู้จักครับ” พี่โก้นั่นเอง พอจับมือทักทายกันเรียบร้อย พี่โก้ก็เอามือมาโอบไหล่ผมไว้แล้วดึงไปชิดตัวทันที
“พี่โก้…อายเขา” ผมพยายามขืน แต่สู้แรงไม่ไหว
“อายอะไร ขอโทษนะครับ ว่าน คงไม่ว่าอะไร” พี่แกว่าต่อหน้าตาเฉย
“อร้าย ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวว่านมากอดคีน่าก็ได้” นะๆนังคิน เพื่อนตัวเองยังไม่เว้น
“อย่าสิครับ ดูสิ น้องโอหึงจนเงียบเชียว555” นั่นพี่โก้เอาอีกละ
ผมมองไปทางไอ้โอบ้าง มันก็เงียบของมันไปตามปกตินั่นล่ะ
แต่บังเอิญหันมาจังหวะเดียวกับที่ผมหันไป ตาประสานกัน……ผมรีบหลบทันที….ทำไมวะ
“กรี๊ด พี่โก้อะ คีน่าเหมาหมดต่างหาก” ว่าแล้วเจ้าหล่อนซึ่งนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างชายหนุ่ม ก็จัดการจัดท่าทางตนเองและแขนของทั้ง2 หนุ่มมาโอบไว้ที่ไหล่…..ทว่าอนิจจา
“เห่ย ไม่ต้องเลยเรา ไม่คู่ควรกับของสวยแปลก แบบคินหรอก” เจ้าว่านรีบออกตัวดึงแขนกลับมาทันที
“อร้ายยย ว่านนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ” เจ้าคินค้อนให้ชายหนุ่ม 1 ชุดใหญ่
พวกผมก็ได้แต่หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
“ไม่เป็นไรหรอก คีน่ายังมีโออยู่ทั้งคนเนอะ” นั่นๆ เอาอีกละมันเริ่มซบ เดี๋ยวเหอะ
“พอเลย นังคิน หยุดเลย” ผมรีบห้ามก่อนที่มันจะทำอะไรเกินเลยไปกว่านี้
ทุกคนมองมาที่ผม พี่โก้ที่เริ่มทำหน้าไม่พอใจ……แย่แล้ว
“มาเริ่มประชุมงานกันดีกว่า” รีบเปลี่ยนเรื่องดีกว่า อุอุ
“ผมเห็นด้วย เวลาเตรียมงานของเรามีน้อยเหลือเกิน” ว่านเสริม……แล้วกระประชุมก็เริ่มขึ้น
ภารกิจในครั้งนี้เป็นงานที่ใหญ่เอาเรื่องอยู่ หลังจากที่ฟัง ว่าน แล้วพบว่าเราต้องทำทั้งหน้าที่ป้องกัน และ ฉกชิง
จะอะไรน่ะหรอ ก็คือกุญแจ ทั้ง 5 ดอกที่คอยปิดผนึกป้องกันระบบความมั่นคงของประเทศไว้ ซึ่งตอนนี้ ได้ถูกขโมยไป 2 ดอกแล้วซะด้วยสิ……..งืมๆ แต่ว่า
“มันหนักไปนะ โหลดงานที่ได้ใช้คนแค่ 5 คนไม่ไหวหรอก” พี่โก้เป็นคนชิงถามขึ้นก่อน
“ครับพี่….ไม่ต้องห่วงครับ เราได้รับมอบหมายมาให้ปกป้องกุญแจ 1 ดอก และชิงมาอีก 1 เท่านั้น” ว่านอธิบายตอบทันทีอย่างรู้งาน เขาล้วงเอากุญแจจากกระเป๋าเสื้อออกมาวางบนโต๊ะ…..มันก็ดูเป็นกุญแจธรรมดานี่ล่ะ
“เราต้องชิงกุญแจอีกดอก มาจากแก๊งพ่อค้าแห่งตลาดมืด” ว่านอธิบายต่อ
“ทางนั้นมีผู้มีความสามารถอยู่เยอะเหมือนกัน ดังนั้น…..” ว่าหยุดแล้วมองมาที่ทุกคนที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ
“ขอให้ทุกคนร่วมมือกันอย่างเต็มที่”
แล้วการประชุมงานก็จบลง……ว่านให้เวลาทุกคนไปเตรียมตัวเพื่อออกเดินทางไปค้นหากุญแจที่ถูกขโมยไป
ผมเข้าไปที่ห้องตัวเอง ดึงกระเป๋าเดินทางใบโปรดออกมา แล้วดึงเอาเสื้อออกมาใส่ไว้อย่างเรียบร้อย
และแน่นอนผมเลือกเอาสายโซ่ เชือก แม่กุญแจ ที่คิดว่าจะได้ใช้ยัดเข้าไปด้วย เผื่อฉุกเฉิน
“โห กายชอบ แบบSMหรือนี่” เสียงที่ไม่คุ้นดังขึ้นมาเบื้องหลัง
ผมพุ่งเข้าหาโดยทันที
“ผนึก”
คนๆนั้นถูกรวบไว้อย่างง่ายดายแล้วล้มลงพื้น
“โอ้ย กาย เราไม่ชอบแบบนี้นะ” ว่านนั่นเอง
เขายังทำทะเล้น เล่นหูเล่นตา
“อ้อ ว่านหรอ โทษที”
ปลด
ร่างกายของว่านถูกปลดปล่อยออกจากสิ่งพันธนาการ
“หูย ตัวเล็กแต่เล่นซะโหดเลยนะนี่” ว่านเอามือลูบไปตามรอยแดงที่เชือกและโซ่เหลือทิ้งไว้
“ก็นายเล่นอยู่ๆก็โผล่มา” ผมยังก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อไป
เขานั่งลงข้างมองมาที่ผมใหญ่……มองไรวะเขิลนะโว้ย
“มองอยู่ได้ มีอะไรก็ว่ามาดิ”
“ให้บอกจริงๆง่ะ” เขาทำเล่นตัวยึกยัก
“เออ ไม่บอกก็เงียบไป” เซ็งจิตยั่วอยู่ได้ รู้แล้วว่าหล่อ
“โหยอย่างอนดิ”
“ไม่ได้งอน”
“โอ๋ๆ คนน่ารักแบบนี้มักจะขี้งอน หรือครับ” ว่านไม่พูดเปล่า มันเล่นจ้องมาซะแทบจะกินผมไปทั้งตัวเลยก็ว่าได้
เมื่อผมมองตานั้นก็เหมือนโดนสะกดไว้ เหมือนราชสีจ้องเหยื่อ กดดันไว้ไม่ให้หนีไปไหน
เราจ้องกันอยู่อย่างนั้น
“เสร็จยัง”
เสียงทุ้มๆของไอ่โอดังขึ้น…..มันยืนอยู่ตรงประตูห้องผม
ผมหลุดจากสายตาของสิงหนุ่มนั่น รีบปิดกระเป๋าลงทันที
“เสร็จแล้ว ไปกันเหอะ” ผมตัดบทรีบขนของออกไป ไอ่โอมองมาที่เราทั้ง 2 ด้วยสายตาไม่พอใจอย่างยิ่ง
แต่ยังไม่ทันที่เราจะออกจากห้องกันไป พี่โก้ก็เข้ามาเสียก่อน
“นี่มารวมกันทำไมห้องนี้”
เอาล่ะสิ อาการหึงไม่เข้าท่าเริ่มมาอีกแล้ว
“แอร๊ยยยยย……หนุ่มๆคะ ห้องคีน่าอยู่ฟากนี้ค่า”
จบแห่แน่งานนี้
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าคีน่าน่ารักจัง (เฉพาะตอนนี้เท่านั้น)
ป.ล.เริ่มหมั่นไส้พี่โก้ และหันมาเชียร์โออย่างออกหน้าออกตา แย่งโลด :a2:
-
เชี่ย...... เอ๊ยยย เชียร์ :m23: ว่านกะกายดีก่า คริคริ :m14:
งวดนี้ลงเร็วทันใจสงสัยผู้แต่งจะหยุดลงยาวเรยรีบลงติดๆกันอิอิ
-
กายเสน่ห์แรงจัง
สงสารคีน่า ใคร ๆ ก้อไม่รัก
แต่คนอ่านรักนะจ้ะ อิอิ :m1:
-
หนับหนุนพี่นน เราชอบของแปลก (คีน่า) เหมือนกัน :m12:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าคีน่าน่ารักจัง (เฉพาะตอนนี้เท่านั้น)
ป.ล.เริ่มหมั่นไส้พี่โก้ และหันมาเชียร์โออย่างออกหน้าออกตา แย่งโลด :a2:
อ้ะ หมายความว่าอย่างไร.....ตอนนี้น่ารักเพราะไม่ค่อยมีบทคีน่า ชิมิเคอะ....ชิ
เชี่ย...... เอ๊ยยย เชียร์ :m23: ว่านกะกายดีก่า คริคริ :m14:
งวดนี้ลงเร็วทันใจสงสัยผู้แต่งจะหยุดลงยาวเรยรีบลงติดๆกันอิอิ
เหอะๆ ยังสอบอยู่แต่เซ็งๆ เลยมาแต่งต่อดีกว่า
กายเสน่ห์แรงจัง
สงสารคีน่า ใคร ๆ ก้อไม่รัก
แต่คนอ่านรักนะจ้ะ อิอิ :m1:
อุอุ ดีใจมีคนมาหลงรักหัวปักหัวปำ คริกๆ
หนับหนุนพี่นน เราชอบของแปลก (คีน่า) เหมือนกัน :m12:
หวัดดีครับ ยินดีครับที่มาอ่าน ดีใจๆ
-
อีกด้านหนึ่งของ………..
“แอร๊ยยยยย……หนุ่มๆคะ ห้องคีน่าอยู่ฟากนี้ค่า”
ฉันจงใจตะโกนออกไปหวังเพียงเพื่อให้ทุกคนออกมาได้เสียที….ทั้งที่ในใจไม่ค่อยสู้ดีนัก
ตั้งแต่ว่านเข้ามา
ตั้งแต่เขาชมกายว่าน่ารัก
ตั้งแต่เขาเดินตามกายเข้าห้องไป
แต่ก็ช่างเหอะ…..ก็รู้นี่ว่า ว่าน มันเป็นอย่างไร
ทุกคนพากันทยอยออกมาจากห้องนั้น เริ่มที่พี่โก้ที่ลากกายออกมา (ทำหน้าบอกบุญไม่รับ) กายเองก็ได้แต่ทำหน้าเจื่อนๆ (ไอ้นี่กลัวผัว แปลกๆ ปกติมีแต่ผัวกลัวเมีย 555) ตามมาด้วย ว่าน ที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างน่ารัก เอ้ย ไม่ใช่
ตบท้ายด้วยไอ้โอ ที่มองว่านอย่างจับผิด…….เห็นแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว (งานจะไปรอดมั้ยนี่)
กว่าที่เราจะเยื้องย่างขบวนออกมาจากสมาคมได้ก็ปาเข้าไปเที่ยวแล้ว เราตกลงกันที่จะออกเดินทางโดยรถไฟ เนื่องจากเมืองที่จะไปนั้นไม่มีตัวรับสัญญาณการเคลื่อนย้ายเลย ทำให้โอไม่สามารถเคลื่อนย้ายไปได้โดยง่าย
เสียงหวูดรถไฟดังลั่นทั่วสถานี (นั่งรถชั้น3ไปกันนะ….งบน้อยก็งี้ล่ะเฮ้อ)
ฉันที่นั่งติดกับหน้าต่างนั่งมองผู้คนข้างนอกต่างพากันโบกไม้โบกมือไปมา บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็แค่ยิ้มเจื่อนๆ
อืม….อยากมีคนมาส่งแบบนี้บ้างจังเลย
เสียงหวูดดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับการกระตุกของเครื่องจักรขนาดยักษ์ เรากำลังออกเดินทางแล้ว
ฉันยังมองออกไปข้างนอก ไม่ได้สนใจเสียงคุยกันของพวก ว่านและกายนัก
ความเร็วค่อยๆเพิ่ม
คนๆหนึ่งด้านนอกโบกมือแล้วยิ้ม
ฉันสะบัดหัวอย่างไม่เชื่อ……เมื่อโผล่หน้าออกไปเพื่อดูอีกทีก็พบหนุ่มคนนั้นอีก
“ธัสจัง” ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินไหมแต่ฉันก็ยังตะโกนชื่อของเขาไป พร้อมโบกมือไปมา
“อันตรายนะคิน”
น่าเสียดายที่พวกเพื่อนๆพากันดึงฉันกลับเข้าไปในรถเสียก่อน
ช่างเหอะแต่เท่านั้นก็ทำให้ฉันยิ้มออกมาจากใจเป็นครั้งที่ 2 ของวันนี้ (ครั้งแรกที่เจอหน้า ว่านมัน)
ตลอดการเดินทางนั้นไม่ได้สนุกอย่างที่ควรจะเป็น จะอะไรซะอีกล่ะ
“กาย ชอบกินอะไรเดี๋ยวว่านไปซื้อให้”
“ไม่ต้องครับ….กายกินผัดไท นะพี่รู้กายชอบ”
“…………………” (อันนี้ไอ่โอ) มันนั่งนิ่งแต่คิ้วมันมัดรวมกันเป็นปมใหญ่เลยสิ
ส่วนตัวปัญหาน่ะหรอ
นั่งยิ้มแห้งๆอยู่ข้างๆฉันนี่ล่ะ
เนื่องจากที่นั่งปกติเป็นที่นั่งสำหรับ 4 คน ทว่าเรามากัน 5 คนและแต่ละคนก็ไม่อยากจะนั่งแยกไปคนเดียว
ฉันกับกายที่ตัวเล็กจะต้องมานั่งข้างกัน แล้วก็พี่โก้นั่งข้างกาย (มันแน่นอนอยู่แล้วนี่)
ส่วนอีกฟากก็เป็นโอนั่งริมหน้าต่าง แล้วก็ว่าน
การสนทนาที่แฝงไว้ด้วยการหยั่งเชิงกันเป็นไปอย่างดุเดือด แน่นอนเป็นแค่การพูดของ ว่านกับพี่โก้แน่นอน
ฉันมองไปที่ว่านหลายครั้ง……เขายังคงเหมือนเดิมดูดี….คุยเก่ง…..น่าใกล้ชิด
ที่สำคัญ เขายังไม่มองมาทางนี้อยู่ดี
ความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเข้ามารุมฉันอีกครา
หึงว่านหรอ……ไม่มั้งก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน จะหึงไปทำไม
อยากให้ว่านสนใจเราหรอ……..คงอย่างนั้นมั้ง
หรือว่า…..อิจฉากาย…….ไม่อยากคิดแบบนี้เลย
อยากไปให้พ้นที่นี่จัง
พอดีกับจังหวะที่ฉันลุกขึ้น มีชายหนุ่มรูปร่างดี หน้าตาเถื่อนใช้ได้เดินผ่านไป เอาแบบนี้ละกัน
แกล้งสะดุดแล้วล้มแล้วซบ แอร๊ยยยยย ใช้ได้ๆ
ขอโทษนะหนุ่มน้อย อิอิ
“อร้าย….” ฉันกรีดร้องแล้วค่อยๆล้มลงในจังหวะที่เขาคนนั้นเข้ามาใกล้จะถึงแล้ว
คริๆ อ้อมแขนเขาจะเป็นไงบ้างน้า ท่าจะแข็งดูกล้ามสิ อูย……เอ….ชักนานไปแล้วนะนี่
ตุบ
แข็งจริงๆเลย แขนของไอ้คนนี้ เจ็บชิป
เฮ้ย…..ไม่ใช่ละ
เมื่อลืมตามาก็พบรองเท้าสี ครีมจ่ออยู่ตรงหน้า
ฉันดีดตัวขึ้นอย่างเร็ว
“คริๆ ไม่มีอะไรค่ะ แค่คีน่าสะดุดขาเพื่อนเท่านั้นเอง” พูดไปแล้วก็เอามือไขว้หลังบิดไปมา อร้ายย…น่ารักสุดๆ
ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะเล็กๆก่อนจะเบี่ยงตัวเดินออกไปอีกทาง
เพล้ง หน้าแหกอีกละงานนี้
ไอ้พวกเพื่อนที่เหลือก็มองมาว่า อีนี่มันทำอะไรของมัน
เอาวะช่างมันเหอะ ทนนั่งอีกเดี๋ยวก็ถึง
“เฮ้ย….กุญแจหาย” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้นั่ง ว่านก็แหกปากโวยวายซะลั่น
พวกเราลุกพรึ่บ
“หายได้ไง” กายซัก
“เมื่อกี้ยังอยู่” ว่านบอกพลางค้นตัวเองอย่างร้อนรน
“คนเมื่อกี้” พี่โก้นึก
ไอ้หล่อเมื่อกี้มันเบี่ยงตัวหลบฉันไปทางว่าน อืม….ชนกันนิดนึงนี่
“เฮ้ย….ตามไปเร็ว”
พวกเราทั้งหมดยกขบวนวิ่งไปยังตู้ที่ไอ้หล่อนั่นเดินผ่านไป
“นั่นไง”
เราวิ่งกรูเข้าไป ผู้คนต่างแตกตื่น ส่งเสียงฮือฮาแข่งกับเสียงเครื่องจักร ฉึกฉักๆ
กายเป็นคนที่อยู่หน้าสุดวิ่งเข้าไปพร้อมเชือกในมือทว่า
มันรู้ตัวก่อน แล้วออกวิ่งไปอีกตู้หนึ่ง
การไล่ล่าดำเนินไปจนสุดขบวน
“หมดทางหนีแล้วมึง…ส่งกุญแจคืนมา” ว่านเดินเข้าไปอย่างไม่กลัว
มันยิ้มเยาะ ก่อนจะพุ่งตัวออกไปด้านนอกหน้าต่าง
ฝ่ามือของมันตะปบลงขอบหน้าต่างด้านนอก แรงเหวี่ยงของการโดดส่งให้ตัวของมันตีโค้งขึ้นไปอยู่บนหลังคาด้านนอกอย่างง่ายดาย
ทุกคนต่างตะลึงในการเคลื่อนไหวนั้น
ใครจะขึ้นไปได้(วะ) นอกจาก…………
“พี่โก้” ฉันกับกายพูดพร้อมกัน
มันมีอะไรซ่อนอยู่
-
จิ้มๆๆแทงๆๆคีน่าจ๋า
วันนี้น่าสงสารจัง
กายขโมยไปหมดทุกคนเลย
พี่แก้มยังว่างนะครับ :m1: :m1:
แปลงร่างมาหาหน่อยน้า
ร่างเดิมไม่เอา :laugh:
-
ใครกันเนี่ย กล้าเอารองเท้ามารับคีน่าได้ลงคอ ชั่วร้ายจริงๆ :laugh:
แล้วหนุ่มๆ ไม่คิดจะเหลียวมองคีน่าเลยหรอเนี่ย :m29:
-
ตามมาอ่านคับ
เย้ เริ่มสนุกอีกแย้ว... รีบๆสอบ แล้วมาลงใหม่น๊า คริคริ
ปล. ขอให้ทำข้อสอบได้ AAAAAAAAAAA..... o13
-
จิ้มๆๆแทงๆๆคีน่าจ๋า
วันนี้น่าสงสารจัง
กายขโมยไปหมดทุกคนเลย
พี่แก้มยังว่างนะครับ :m1: :m1:
แปลงร่างมาหาหน่อยน้า
ร่างเดิมไม่เอา :laugh:
ทำไมจ้ะ ร่างเดิมกลัวอดใจไม่ไหวใช้มั้ย คริๆ ก็เข้าใจนะคนมันสวยช่วยไม่ได้ แอร๊ยยยยย
ใครกันเนี่ย กล้าเอารองเท้ามารับคีน่าได้ลงคอ ชั่วร้ายจริงๆ :laugh:
แล้วหนุ่มๆ ไม่คิดจะเหลียวมองคีน่าเลยหรอเนี่ย :m29:
คีน่าเข้าใจค่ะ ไม่เป็นไร เข้าใจว่าหนุ่มกลัวที่จะเข้ามาจีบหญิงสูงศักดิ์และเพรียบพร้อมอย่างคีน่า ซิกๆ
ตามมาอ่านคับ
เย้ เริ่มสนุกอีกแย้ว... รีบๆสอบ แล้วมาลงใหม่น๊า คริคริ
ปล. ขอให้ทำข้อสอบได้ AAAAAAAAAAA..... o13
ขอบคุณครับ แต่ขี้เกียจอ่านหนังสืออะ
-
ศัตรูที่น่ากลัว
พี่โก้เหมือนรู้งาน……
ทันทีที่เสียงผมกับคินสิ้นลง แกก็เล่นดีดตัวพุ่งออกนอกหน้าต่างไปอีกคน
แล้วพวกเราล่ะ……ทำไงหว่า
ต่อจากที่พี่โก้ออกไปยังหลังคาเรียบร้อยแล้ว โอมันก็ตามไปบ้าง มันค่อยๆเอื้อมมือเพื่อเอาตัวรับสัญญาณไปวางบนหลังคา ซึ่งใช้เวลาเล็กน้อยด้วยจากที่รถไฟเคลื่อนที่ด้วยความเร็วจึงยากที่จะวางตัวรับให้อยู่กับที่ได้
“กรี้ด เดี๋ยวเรากับ ว่านจะดูด้านล่างเอง” ส่วนเจ้าตัวดีกับชายหนุ่มรูปงามอีกคนก็ออกวิ่งตามเสียงฝีเท้าบนหลังคาไป
โอ เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับยื่นมือมา
พรึบ……
ผมกับโอเคลื่อนที่มาบนหลังคาเรียบร้อย
“อ้ะ” กระแสลมที่พัดแรง ทำให้ผมเสียหลักไปบ้าง ดีที่โอมือไวคว้าผมไว้ทันเสียก่อน
“ขะ ขอบใจ”
“…….” มันไม่ว่าไรแต่จ้องมาไม่วางตา
“โอ” ผมพยายามขยับเพื่อให้มันรู้ว่าต้องปล่อยมือออก
มือที่ค่อยๆคลายออก กับ แววตาที่เจ็บปวด……ทำเอาน่าเห็นใจอยู่ไม่น้อย
แต่นี่มันเวลางานนะ
“ไปกัน” ผมออกวิ่งตามพี่โก้กับไอ้หน้าหล่อไปทันที (ห่างไปได้สัก 2 ตู้ได้แล้ว)
สายลมที่พักอย่างรุนแรงทำให้การเคลื่อนไหวค่อนข้างลำบาก ดีนะที่นังคินไม่ขึ้นมาด้วยไม่งั้น ชี ปลิวไปแน่
“พี่โก้” ผมตะโกนแข่งกับเสียงรถไฟ
เหมือนแกจะสังเกตเห็นผมแล้ว พี่เขาย่อตัวลงอย่างรวดเร็วพร้อมพุ่งตัวอย่างรวดเร็วไปข้างหน้า
การเคลื่อนไหวด้วยแรงโน้มถ่วงที่น้อยลงทำให้ง่ายต่อการใช้ความเร็ว ระยะทางที่ห่างไกลตอนนี้ใกล้เข้ามาทีละนิด
แขนของพี่เขาที่กางออกพร้อมจะรวบตัวผู้ร้ายไว้ แต่….มันรู้ตัวก้มตัวหลบทันเสียก่อน ปล่อยให้พี่โก้ลอยข้ามหัวไป
แต่ก็เอาเหอะ อย่างนี้มันก็ถูกขนาบด้วยพวกเราละ
ไอ้หน้าหล่อ มองไปมาระหว่างเราทั้ง 2 ฝั่ง
“ส่งกุญแจคืนมาซะดีๆ ยังไงแกก็หนีไม่พ้น” พี่โก้แฝดเสียงขู่ดัง
มันไม่สนใจ ยิ้มเยาะ……ค่อยๆถอดรองเท้าสีครีมออกถือไว้
มันออกวิ่งอีกครั้งไปทาง…………พี่โก้
ผมกับไอ่โอวิ่งตามไปอีก นี่มันหนีไปไหนได้นะ โดนกั้นไว้ขนาดนี้แล้ว
พี่โก้ตั้งท่าเตรียมพร้อมเข้าปะทะ……
ไอ้หน้าหล่อเข้าใกล้พี่โก้ทุกทีๆ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของมันแสดงออกอย่างไม่กลัวใคร
แต่ก่อนที่มันจะใกล้ระยะจู่โจมของพี่เขา มันเบี่ยงตัวไปด้านข้าง วิถีการวิ่งเปลี่ยนไป
“เฮ้ย” ทั้งผมและพี่โก้หลุดปากออกมา เมื่อมันวิ่งไปบนตัวด้านข้างของรถไฟอย่างง่ายดาย
เมื่อวิ่งพ้นระยะพี่โก้ได้มันก็กลับมาข้างบนอีกครั้ง หันกลับมาหัวเราะเยาะ ก่อนวิ่งไปอีกครั้ง
“พี่โก้ตามเร็ว” ผมเรียกสติพี่โก้กลับมาพร้อมกับตามมันไป
ถ้าเป็นอย่างนี้เรื่อยๆล่ะก็ จบเห่แน่งานนี้
“หืม” กลิ่นหอมของดอกไม้ลอยมาตามสายลม
แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมันนัก แต่มันก็หอมดีนะ อืม……..รู้สึกผ่อนคลายจัง
ไม่ได้ๆ ต้องจับไอ้นั่นให้ได้ก่อน….ผมลูบหน้าตัวเองให้มีสติอีกครั้ง
แต่ก็โก้กับ ไอ่โอ ไม่ได้เป็นเช่นผม……ทั้งสองยืนนิ่ง สายตาเหม่อลอย……เกิดอะไรขึ้น
หรือว่า ไอ้หน้าหล่อนั่นมัน………..
ผมคิดผิด…..มันก็ตกอยู่ในสภาวะเดียวกับทั้ง 2 ยืนแน่นิ่ง เหม่อลอย
กลิ่นดอกไม้ที่หอมหวานนั้นลอยมาอีกครา….คราวนี้มันรุนแรงขึ้นอย่างรู้สึกได้
ความรู้สึก สบาย…..เข้าครอบงำผมไว้…..ไม่ๆ ผมพยายามขัดมัน แต่ก็ยากเหลือเกิน
ความรู้สึกนี้มันช่างดีนัก………ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นนั้นคือ มีชายคนหนึ่งเดินมาจากหัวขบวน
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ในตู้ขบวนซะแล้ว
“อืม” ขณะที่พยายามยันตัวขึ้นนั้น ผมรู้สึกได้ถึงคนที่เข้ามาช่วยประคองไว้
“ขอบใจ” เมื่อสายตาปรับได้เต็มที่จึงรู้ว่า……ว่านนั่นเอง
เขายิ้มให้เหมือนเคย
“กายไม่เป็นไรนะ” เขาทัก
“อืม….คนอื่นล่ะ” ผมหันไปมาไม่พบใครในบริเวณนั้น
“คินดูอยู่น่ะ ไม่ต้องห่วง”
“เกิดอะไรขึ้น แล้ว…….กุญแจ”
ว่านแบมือออก……ลูกกุญแจวางอยู่ในมือของเขา……
“ไม่ต้องห่วงเราจับมันได้แล้ว”
“กลิ่นนั่น” ผมยังคงสงสัยกับที่มาของกลิ่น
เขายิ้มอีก ทำเสียงจุ๊ๆ โบกนิ้วไปมาเหมือนเล่นกับเด็ก
ขวดน้ำยาหลากสีถูกคว้าออกมาจากเข็มขัดข้างเอวของเขา
“ที่กายได้กลิ่นคือ ขวดนี้…..ยากล่อมประสาท” ว่านชูขวดแก้วใสเล็กๆที่บรรจุของเหลวสีชมพูใสไว้
ผมพอจะคิดออกว่านี่คือความสามารถของว่าน
“ก็แค่อยู่เหนือลมแล้วเปิดฝา…….เรียบร้อย”
ผมแอบขำเล็กน้อยที่เห็นว่านทำท่าประกอบไปด้วย (อธิบายเฉยๆก็ได้)
ว่าอธิบายต่อถึงน้ำยาตัวอื่นๆให้ผมฟังอีก แน่นอนเขาแสดงท่าทางประกอบด้วย….ทำเอาผมหัวเราะไปด้วย
“ท่าทางน่าสนุกนะ” เสียงแข็งกร้าวดังขึ้นเบื้องหลัง……พี่โก้นั่นเอง มาเมื่อไรไม่รู้ตัวเลยนิ
“ครับ หนุกดีพี่โก้นั่งสิครับเดี๋ยวผมเล่าให้ฟังต่อ” ว่าวยิ้มให้และชวนพี่เขานั่งอย่างมีไมตรี
หางคิ้วพี่โก้กระตุกเล็กน้อย
ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆผม พร้อมกับคว้าตัวผมไปแนบข้างกายทันที
“แต่กายคงไม่อยากฟังแล้วล่ะครับ…เหนื่อยจะแย่” พี่เขาเล่นกดหัวผมให้ซบลงกับไหล่หนานุ่มนั่น
เฮ้อ…..นี่ผมยังไม่ง่วงเลยนะ
ถ้าเจอแบบนี้อีกคงแย่
-
เข้ามารอแร้วววววว...
ขอกดคีน่า 1 ทีก่อน :a5:
-
สงสารโอ๊ววววววววว....
ว่านนี่ยังไงนะ
เป็นนิสัยชอบแย่งคนมีเจ้าของรึเปล่า
คือว่าคีน่าไม่มี
เลยไม่ชอบ(แย่ง)
ตอนนี้คีน่าไม่มีบทอีกแล้ว
กิ๊ดเติ๋งจาง
-
.... :a3: .... เซงเพ่โก้เข้หึ่ง เจงๆ... ขอให้ ม.ค.ป.ด. o12 คุคุคุ เชียร์ว่าน คุคุคุ :oni3:
ป.ล.:L2: ตั้งใจสอบนะคับ อิอิ ถึงขี้เกียจก็ต้องอ่าน(ไม่ใช่อ่านนิยายนะ)อิอิ เด๋วมะได้ A หรอก...
-
เข้ามากอดปลอบโอ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
สู้ๆกายโอๆ :laugh: :laugh: :laugh:
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:ไอ้พี่โก้กับว่าน
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
วันนี้เอารูปตัวละครมาให้ดูกันครับเชิญชมได้
อันแรก กายคุง
(http://upic.me/i/a8/iluke.jpg) (http://upic.me/show.php?id=0f508f73ff87b42904946e3b3e13527e)
ต่อมา แอร๊ยยยยยย......สุดสวย คีน่า ค้า
(http://upic.me/i/7d/e2u03.jpg) (http://upic.me/show.php?id=fa3ea1f659b3a47e42bb44dc511d3697)
ขอขอบคุณนายแบบและนางแบบสวยๆจากเวป http://dollfie.exteen.com/ นะจ้ะ
-
กายคุงเวอร์ชัน LUCK
หล่อตามที่คาดเอาไว้
แล้วคีน่าอ่ะ
"ความจริงในจินตนาการ"
นี่คือร่างแปลงใช่เปล่าครับ
:oni1: :oni1:
-
เอ่อ... :m29: คีน่าสวยเกินความเป็นจริงป่าว ตกแต่งรูปนานไหมอ่ะ ร้านไหนเด๋วไว้ไปทำมั่ง :laugh:
-
555 คีน่าในจินตนการ ต้องตลกกว่านี้น่ะเนี่ย 555
-
o2 o2 o2 o2
ถึงขั้นมึนได้เลยช่วงนี้ สอบเยอะมาก เลยขอให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มาช่วยทำข้อสอบหน่อยนะ
คำถามง่ายๆ (หรือว่าโง่ๆ) ให้ดูภาพต่อไปนี้แล้วบอกชื่อตามความคิด คริๆ
1.
(http://upic.me/i/13/fcaaa.jpg) (http://upic.me/show.php?id=51219886f82fc277d982703accdb931b)
(http://upic.me/i/qx/jjxxx.jpg) (http://upic.me/show.php?id=9440576eda229d0fe18ef75faf1d4847)
2.
(http://upic.me/i/dx/d9ddd.jpg) (http://upic.me/show.php?id=8410ef57e7da4a05ca718d7cbf782152)
3.
(http://upic.me/i/qz/20080725045218cont.jpg) (http://upic.me/show.php?id=b9ea398fbb6bdfe3f2962a88d466ee69)
4.
(http://upic.me/i/b8/sm201.jpg) (http://upic.me/show.php?id=5addf2a7b6da09179a981a09b7e0fc8e)
...
ง่ายใช่ไหมครับ อิอิ เดี๋ยวจะมาตรวจคำตอบ
-
:serius2:.... สงสัยต้องอ่านใหม่แต่ต้น... o2 นึกมะออกอะคับ
1. เดาว่าเป็งโออะ...
2. ตี๋ๆอาจจะธัสจัง (ถ้าจำมะผิดนะ)
3. ตัวที่3มะค่อยถูกชะตาเอาเป็งพี่โก้ไปแระกันอิอิ (เป็งโรคตาแดงด้วย)
4. สุดท้ายหล่อโดนใจ เป็ง ว่านละกัน อิอิ
:a3:มั่วดีมะคับ Tifa อิอิ
ปล. ช่วยทำข้อสอบมะได้แต่ให้กำลังใจอยู่นะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ในการสอบนะคับพี่ทิฟา ฮ่าๆๆ
ผมก็สอบเหมือนกันฮับ เมื่อวานวันแรก
:L2: :L2: :L2:
-
เอาไปห้าดาวอะพี่เอก .
ฮากระจาย กริ๊ซ >O<;;; .
จะว่าแฟนตาซีมันก็ไม่ทั้งหมดอะ ..
กึ่งๆล่ะมั๊งง ง .
อ๊ากกกกก ก !!
เอาโล่ตลกสุดยอดไปก่อนเลยละกัน ^^ :m20: :m20:
-
เดาไม่ถูก รู้แต่ดูรูปแล้วโดน..... :o8:
เป็นกำลังใจให้ในสอบนะจ้ะ :L2:
-
:serius2:.... สงสัยต้องอ่านใหม่แต่ต้น... o2 นึกมะออกอะคับ
1. เดาว่าเป็งโออะ...
2. ตี๋ๆอาจจะธัสจัง (ถ้าจำมะผิดนะ)
3. ตัวที่3มะค่อยถูกชะตาเอาเป็งพี่โก้ไปแระกันอิอิ (เป็งโรคตาแดงด้วย)
4. สุดท้ายหล่อโดนใจ เป็ง ว่านละกัน อิอิ
:a3:มั่วดีมะคับ Tifa อิอิ
ปล. ช่วยทำข้อสอบมะได้แต่ให้กำลังใจอยู่นะ :L2:
อะนะเสนอมาได้เลยครับ คนแต่งยังไม่แน่ใจเลย คริๆ
เป็นกำลังใจให้ในการสอบนะคับพี่ทิฟา ฮ่าๆๆ
ผมก็สอบเหมือนกันฮับ เมื่อวานวันแรก
:L2: :L2: :L2:
ขอบใจจ้า.......ขอให้โชค เอๆ
เอาไปห้าดาวอะพี่เอก .
ฮากระจาย กริ๊ซ >O<;;; .
จะว่าแฟนตาซีมันก็ไม่ทั้งหมดอะ ..
กึ่งๆล่ะมั๊งง ง .
อ๊ากกกกก ก !!
เอาโล่ตลกสุดยอดไปก่อนเลยละกัน ^^ :m20: :m20:
ขอบใจจ้า......มาอ่านบ่อยนะจ้ะ
เดาไม่ถูก รู้แต่ดูรูปแล้วโดน..... :o8:
เป็นกำลังใจให้ในสอบนะจ้ะ :L2:
ขอบใจมากเลย.....เราก็ชอบรูปเหมือนกันนะ หล่อทั้งนั้น
-
ทางเข้าหมู่บ้าน
ตึง ตึง ตึง ตึง
เสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่ง วิ่งผ่านตู้ขบวนรถไฟไป บรรดาผู้โดยสารต่างเงยหน้ามองตามเสียงที่ว่านั่นไป
ฉันกับว่านวิ่งไปได้ถึงกลางขบวนแล้วเสียงบนหลังคาก็เงียบหายไป
“คิน ดูตรงนี้ไว้นะ” ว่านที่วิ่งต่อไปทางต้นขบวนออกคำสั่งไว้
“ย่ะ” ฉันบ่นกับตัวเอง แต่ก็ไม่ยอมละสายตาจากด้านหลังของเขาคนนั้น
คงจะมีแต่มุมนี้ล่ะมั้ง ที่ฉันกล้ามองเขาได้อย่างเต็มตา
ไม่นานนักเสียงว่านก็ตะโกนมาจากด้านนอก
“คิน บอกผู้โดยสารออกไปตู้อื่น”
เอาล่ะ ได้เวลาออกโรงเสียที (งานนี้ไม่ได้ทำไรเลย คริ)
“ตุ่ง ตุง ตุง ตุ้ง” ฉันเดินไปยังใจกลางของตู้ขบวนนั้นพร้อมส่งเสียงสัญญาณเรียกร้องความสนใจ
มองกันใหญ่เลย คริๆ นึกว่านางงามมาล่ะสิ
ไมค์สีทองสะท้อนแสงถูกสร้างออกมาให้ลอยอยู่ตรงปากพอดิบพอดี (สวยไม่พอยังเก่งอีกต่างหาก)
ผู้โดยสารต่างพากันมองมาที่ฉันเป็นจุดเดียว อีกทั้งยังส่งเสียงกระซิบกระซาบกันระงม
“อะ แฮ่ม……Attention please” อร้ายแจ่มค่ะเหมือนเป็นแอร์เลย งานนี้ฝันที่เป็นจริง
“ขณะนี้ทางสายการเดินรถของเรามีเหตุขัดข้องบางประการณ์ จึงขอความกรุณาผู้โดยสารทุกท่านย้ายที่นั่งของตนไปอีกตู้ขบวนทางด้านนี้ด้วยค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวก”
“ตุ่ง ตุง ตุง ตุ้ง”
“โหย น้องสาวจ้ะ ไม่ยักรู้ว่าเดี่ยวนี้รถไฟชั้น 3 เขามีแอร์กันด้วย” ผู้โดยสารรายหนึ่งกร่างขึ้นในขณะที่คนอื่นยอมย้ายออกไปโดยดี
“นั่นสิ ไหนดูดิ้ อืมๆ หน้าตาก็เหมาะกับรถไฟชั้น 3 นี่นา 555” เพื่อนมันอีกคนเข้ามาเสริมทัพ
กรี้ด อีเด็กเวร บังอาจมากดูการแต่งตัวก็รู้แล้วพวกแกนี่มัน……..กรี๊ดดดด ไม่อยากจะพูด…….ใจเย็นไว้ๆ
“ไหนดูด้วยๆ อิอิ จริงด้วยๆ” นังชะนีนี่ก็อยู่กลุ่มนี้เรอะ ดีแม่จะจับตบทีเดียว
ผู้โดยสารคนสุดท้ายเดินผ่านประตูไปแล้ว
“เอ่อ คุณคะ เชิญทางนี้ค่ะ” ฉันที่พยายามข่มความโกรธเอาไว้ พูดอย่างไพเราะอีกครั้ง
“กร้าก ผู้หญิงอะไรมีลูกกระเดือก” มันไม่หยุด
“พี่ขอจับจิ๋มน้องได้ไหมจ้ะ”
ปรี้ด…………
“ได้ค่ะ แต่จับของเพื่อนหนูนะคะ อีดอก”
หน้ากากนางฟ้าถูกกระชากออกไป นางปีศาจร้ายเข้ามาประทับทรง แต่ก็สวยอยู่ดี (สวยแบบรัก…ร้าย อร้ายแอบอ้างๆ)
ควันสีม่วงช่วยสร้างบรรยากาศน่าขนลุกได้ผลดีเช่นทุกครั้ง โครงกระดูกที่ค่อยประกอบชิ้นส่วนต่างๆก่อร่างเป็นเทพแห่งความตาย แต่ครั้งนี้ฉันแอบใส่เศษเนื้อสีแดงช้ำลงไปเพื่อเพิ่มความน่ากลัวเข้าไปอีก
“กรี๊ด” นังชะนีหลงป่าได้แต่แหกปากร้องกรี้ด ส่วยอีกสองตัวเห็นเข้าก็ถึงกับเข่าทรุด
หึหึ สมกับเป็นความสามารถแห่งความตายดีแท้ ใครๆก็กลัว โฮะๆๆๆ
“มาจับสิจ้ะ” ฉันส่งเสียงหวานเฉียบจนหากไม่ระวังอาจโดนบาดได้
โครงกระดูกติดเนื้อแอ่นเป้าไปทางอีเด็กเวร3ตัวนั่น
“เหวอ” ทั้ง 3 ตัววิ่งหนีไปอีกทางโดยทันที
“ชิ นึกว่าจะแน่” พลันร่างกระดูกก็แตกแยกออกจากกันสลายออกไป
รอยแยกที่เพดานเริ่มปริแยกออกจากกันเป็นแนวรูปวงกลมจนกระทั่งชิ้นส่วนเหล็กมันหลุดลงมากระทบพื้นเสียงดัง
แสงแดดภายนอกสาดส่องเข้ามา ร่างผู้ชายคนหนึ่งชะโงกหน้ามา ว่านนั่นเอง
“รับนะคิน” ว่านส่งคนตัวเล็กลงมาก่อน
ร่างที่สติไม่สมประกอบค่อยๆถูกส่งลงมาอย่างระมัดระวัง จนสุดท้าย ว่านก็กระโดดลงมา
แล้วก็จัดการเอาเชือกกับโซ่ที่เอวของกายมามัดไอ้หน้าหล่อไว้กับที่นั่งอย่างแน่นหนา
ทั้งพี่โก้และโอ ถูกฉันและว่านหามมานอนอยู่ตรงที่นั่งคนละฝั่ง ส่วนกายนั้น
“เดี๋ยวเราดูกายเอง คินดูแล2 คนนี้นะ” พูดจบก็พยุงกายเดินตรงไปที่นั่งซึ่งไกลออกไป
“ชิ” ฉันนั่งลงปลดกระดุมเสื้อทั้ง 2 ออกสัก 2 เม็ด
ยาของว่านยังมีผลต้องรีบระบายออกจากร่าง
“อะน้ำจ้า” หลังจากที่เปลี่ยนชุดเป็นสีขาว ใส่หมวกพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยก็หาน้ำมาให้หนุ่มๆทานกัน
ฉันพยุงหัวพี่โก้ขึ้นมาแล้วค่อยๆเทน้ำลงไปในปากอันนั้น แววตาที่ลางเลือนเริ่มกลับมาสดใสอีกครั้ง
“แค่กๆ” พี่เขาสำลักเล็กน้อย (ขอโทษค่ะคีน่ามัวแต่มองหน้าพี่เพลินไปหน่อย)
“แอร๊ยยยย ….. พี่โก้ฟื้นแล้ว” พี่แกยังดูงง กับสถานที่และเหตุการณ์อยู่
“กาย…..กายอยู่ไหน” ร่างที่รีบลุกขึ้นอย่างเร็วพร้อมกับหันซ้ายขวา ไม่สนใจเท้าซึ่งเหยียบนิ้วเท้าฉันไว้
“อร้าย พี่โก้คะใจเย็นๆ กายปลอดภัยดีค่ะ” ฉันดึงนิ้วออกมาจากเท้า พี่โก้คงพึ่งรู้ตัว รีบก้มหัวขอโทษใหญ่
“แล้วอยู่ไหน”
“อยู่กับว่านทางโน้นค่ะ……อุ้บซ์” อร้ายยย ตายแน่งานนี้
เหตุการณ์ต่อไปคงไม่ต้องบอกก็รู้กัน
เอาเหอะตกลงกันดีๆละกัน ฉันหัวมาสนใจโอต่อมันยังไม่ได้สติ มองเหม่อไปเรื่อยเปื่อย
“มาโอจิบน้ำซะหน่อยจะได้ขับยาออก” และนางพยาบาลสุดสวยก็จับยกชายร่างใหญ่เอนตัวแล้วค่อยๆบรรจงเทน้ำในแก้วลงไป…..เขาดื่มลงไปเล็กน้อย…………
คริๆ โอนี่ขนาดตอนอยู่ปกติก็เงียบอยู่แล้วน้า….มาโดนยาเข้าไปอีกนิ่งไปเลย
ฉันค่อยๆผ่อนตัวของโอเพื่อลงนอน แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น
มือเขาคว้าหมับที่ข้อมือ…..ดึงให้ฉันนั่งลง ปากก็พร่ำ
“อย่าไป…….อย่าไป”
ฉันนั่งลงอย่างขัดเสียไม่ได้……ยาของว่านได้ผลดีเสมอ….ดีจนน่ากลัวเลยล่ะบางที
ส่วนหัวของนายโอไสเข้ามานอนที่หน้าขาของฉันทันทีที่นั่งลง
“อยู่กับผมนะ”
โอมันยังเพ้อต่อ……เฮ้อเป็นเอามากนะเพื่อนเรา
“กาย………..”
เสียงทุ้ม แต่ทว่ากลับนุ่มลึกบอกชื่อของคนที่ตนรักก่อนจะนิ่งไป
“มาบอกอะไรกับฉันนี่นะ ตาทึ่ม”
ฉันได้แต่ยิ้มเศร้าๆ ไม่รู้จะว่ามันอย่างไรดี…..เพราะฉันก็คงเหมือนกับโอนั่นล่ะ
สักพัก รถไฟก็จอดยังสถานีปลายทาง ดูๆแล้วค่อนข้างจะชนบทเล็กน้อย ดีนะที่ยังมีเสาไฟฟ้าอยู่ไม่งั้นแย่แน่(จะหนีบผมยังไงล่ะเนอะ คริๆ)
โอที่พึ่งได้สติรีบปล่อยมือแล้วขอโทษขอโพยฉันใหญ่ (โอ้ย เต็มใจจ้า แอร้ยยยย)
ส่วนไอ้หน้าหล่อนั่นก็ถูกโอเคลื่อนย้ายไปขังไว้ที่สมาคมเป็นที่เรียบร้อย
“หมู่บ้านข้างหน้านี่ล่ะ เป็นที่สุมหัวของพวกพ่อค้าของเถื่อน” ว่านชี้นิ้วบอกทุกคน
ทุกคนพยักหน้ารับรู้ ยกเว้นพี่โก้ที่เอาแขนหนีบกายติดตัวไว้ตลอด
แต่อากาศแถวนี้ก็ไม่เลวนะสดชื่นดี ต้นไม่ก็เยอะด้วย อ้ะนั่นมันไร่องุ่นนี่
ในนั้นมีชายคนหนึ่งที่เปลือยท่อนบน เผยแผงอกล่ำหนาน่าซบ อูยไม่ไหวแล้ว
“กรี้ด จางเทกกี นี่เค้าเอง อีจีฮยอนเองไง กรี๊ดๆ” ฉันโบกมือป้อยๆ เขาคนนั้นหันมายิ้มให้ โอ้ย
ขออยู่ที่นี่เลยได้มั้ยคะ……หนูขอลาออกค่ะ คริๆ
“น้อยๆหน่อยคิน ช่างกล้านะ หึ อีจีฮยอน” แล้วกายก็เป็นคนขัดขึ้นมาอีกจนได้ ชิ
“เอาล่ะเพ้อเจ้อพอละ เข้าเรื่องกัน” ว่านหยุดยืนอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ เลยไปอีก500เมตร เห็นประตูหนู่บ้านปิดสนิท
“เราต้องแยกเป็น 2 กลุ่มตามแผน”มาถึงจุดนี้ฉันสังเกตเห็นพี่โก้ยิ่งทำหน้าบูด
“กลุ่มตามหา กับกลุ่มป้องกัน” ว่านพูดต่อ
“โดยที่กลุ่มตามหาจะมีผมและ…………..”
“กาย”
ใกล้แล้วๆ
-
:m30: ฟังดูเป็งแผนการที่ดีนะ.... ว่าน และ กาย อิอิ :m4:
เอ่อ...คุณคีน (สวยแบบรัก... แร้ มากกว่าร้ายนะ...555+) :m14:
o13ขอให้คุณหมอพยายามต่อไปนะครับ รออ่านอยู่เสมอ... :L1: (บวกให้เช่นเคย)
-
สวยแบบรักร้าย ต้องจับกดตบจูบอย่างเดียวนะจ้ะคีน่า
นายว่านเนี่ยดูแปลก ๆ อ่ะ คีน่าไปชอบได้ไง
รึว่า.... เพราะคีน่าก้อแปลกเหมือนกัน :laugh:
แอบเทใจให้โอในแต่ละครั้งที่มาโพสอ่ะ :o8:
-
โห เจ้าว่านนี่ มันรุกแบบไม่เกรงใจใครเลยวุ้ย :m29:
-
ทำผีหลอกซะกระเจิงทั้งขบวนรถไฟ
แค่ตัวจริงเค้าก็กลัวแร้ว :laugh:
เบื่อคนชื่อว่านง่ะ :seng2ped:
-
:m30: ฟังดูเป็งแผนการที่ดีนะ.... ว่าน และ กาย อิอิ :m4:
เอ่อ...คุณคีน (สวยแบบรัก... แร้ มากกว่าร้ายนะ...555+) :m14:
o13ขอให้คุณหมอพยายามต่อไปนะครับ รออ่านอยู่เสมอ... :L1: (บวกให้เช่นเคย)
ขอบใจมากจ้าที่คอยติดตามมาโดยตลอด เดี๋ยวเรื่องก็ใกล้จบละล่ะ อีกนิดหน่อย อิอิ
สวยแบบรักร้าย ต้องจับกดตบจูบอย่างเดียวนะจ้ะคีน่า
นายว่านเนี่ยดูแปลก ๆ อ่ะ คีน่าไปชอบได้ไง
รึว่า.... เพราะคีน่าก้อแปลกเหมือนกัน :laugh:
แอบเทใจให้โอในแต่ละครั้งที่มาโพสอ่ะ :o8:
แอร้ย......คีน่าอยากเจอแบบเรื่อง รัก....ร้ายมั่งค่ะ โดนฉุด แอร้ยยยยย
โห เจ้าว่านนี่ มันรุกแบบไม่เกรงใจใครเลยวุ้ย :m29:
งี้ล่ะครับด้านได้ อายอด
ทำผีหลอกซะกระเจิงทั้งขบวนรถไฟ
แค่ตัวจริงเค้าก็กลัวแร้ว :laugh:
เบื่อคนชื่อว่านง่ะ :seng2ped:
หุหุ เริ่มมีคู่แข่งซะแล้ว ระหว่า ว่านกับพี่โก้ ใครจะโดนเกลียดมากกว่ากัน
-
ทีมที่1
“กาย” ว่านชี้นิ้วมาที่ผมที่ยืนตัวลีบอยู่ข้างพี่โก้ อีกทั้งยังสัมผัสได้ถึงแรงสั่นด้วยความโกรธ
“ชักจะมากไปแล้ว” พี่โก้ไม่รอช้าเข้าไปหาเรื่องทันที
ส่วนว่านยังคงทำเฉย
“อร้าย อย่าค่ะ อย่าแย่งคีน่ากัน พรีส” ยัยตัวดีก็หูตาไวเข้าไปขวางไว้เสียก่อนที่จะมีการลงไม้ลงมือ
ส่วนผมน่ะหรอได้แต่ยืนบื้ออยู่ที่เดิม
“คีน่าถอยไป น้องก็เห็นว่ามันหาเรื่องพี่ก่อน” พี่โก้ที่ดูจะกู่ไม่กลับเสียแล้ว
“ผมมีเหตุผลนะครับพี่ ที่จับกลุ่มแบบนี้” ว่านอธิบายด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“จะมีเหตุผลอะไรอีก นอกจากแกอยากจับไอ้น้องกายซะออกนอกหน้าขนาดนั้น”
“อร้าย ใจเย็นค่ะ….โอย ใจเย็น”
“ข้อที่ 1 ผมเป็นคนที่รู้จักสภาพภายในเมืองเป็นอย่างดี รวมถึงที่กบดานของพวกมัน”
“แล้วไง ก็ให้คนอื่นไปกับแกก็ได้” พี่โก้แย้งด้วยความแรงที่ไม่ลดลง
ว่านส่ายหัวด้วยความระอา
“ข้อ 2 มันจำเป็นที่ต้องใช้ความสามารถในการ เข้า-ออก สถานที่ต่างๆ”
“ก็หาวิธีอื่นสิวะ” พี่แกยังไม่ยอม
“จะให้เข้าไปเคาะประตูแล้วบอกว่า เปิดให้หน่อยครับ จะมาเอากุญแจคืนว่างั้น” ว่านที่คงสุดความอดทนแล้วสวนกลับมาบ้าง สีหน้าเริ่มมีเลือดฝาด แบบนี้ท่าจะแย่
“อร้าย….ไม่เอาค่ะๆ ได้คีน่าทุกคนเลย เดี๋ยวจัดเวรให้นะคะ จุ้บ” เจ้าตัวดีก็ยังคงพยายามปย่างยิ่งยวดที่จะแยกสองคนนั้นออกจากกัน แต่ดูเหมือนว่าทั้ง 2 จะไม่ได้สนใจสาวเจ้าเลย
ทั้งคู่ยังดำเนินความรุนแรงต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าใครจะยอมใคร
ผมตรงเข้าไปขวางทั้งคู่ไว้
“พอเหอะครับ คุยกันดีๆเถอะ” ผมหันหลังชนกับคินไว้ โดยผมหันไปทางพี่โก้
“นี่กายเข้าข้างมันหรอ” แต่เหมือนยิ่งไปราดน้ำมันบนกองไฟเข้าไปอีก
“ไม่ใช่ครับพี่โก้” ผมว่าไปอย่างอ่อนใจ
“อยากไปกับมันขนาดนั้นเชียว” พี่แกยืนสั่นเหมือนผีเข้า
“ไม่ใช่ครับ แต่นี่เป็นงาน” เฮ้อต้องบอกอีกกี่ครั้งกันนี่
“อย่าหวังเลยมึง” พี่โก้ชี้นิ้วกราดใส่ว่านก่อนจะเงื้อหมัดขวาไปด้านหลัง
“อย่าครับ/ค่ะ” ทั้งผมและคินต่างเลื่อนตัวมาบังไว้
พี่เขาไม่ได้ฟังเหมือนสติถูกครอบงำด้วยความโกรธ แขนอีกข้างตวัดมาด้านข้างกระทบกับตัวของผมกับคิน
เราปลิวออกมาแล้วตกลงยังพื้นที่เต็มไปด้วยเศษดินและหิน
“โอ้ย” ทั้งผมและคินร้องออกมาพร้อมกัน
“กาย” พี่โก้และว่านที่ดูเหมือนจะตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์นี้รีบวิ่งเข้ามาหาผม แต่พี่โก้เร็วกว่า
เขาประคองผมไว้ในอ้อมแขน ส่วนไอ่โอก็ยืนมองอยู่ข้างๆผม
“กายเป็นไงบ้าง” พี่เขาถามด้วยเสียงที่สั่นเครือ ในดวงตาสั่นรัว
“เจ็บ…..” ผมรู้สึกปวดที่เข่าด้านขวา นี่มัน……เลือดนี่นา
“กาย…เดี๋ยวผมดูให้” ว่านคว้าน้ำยาออกมาจากกระเป๋าข้างเอวมาขวดหนึ่ง (ยาสีแดงสด)
“ไม่ต้อง…..”
“พี่โก้ครับ” ผมยื่นมือไปลูบหน้านั้น พี่เขาดูอ่อนลงเล็กน้อย
“แต่……” พี่เขาดูลังเล
“ผมรักพี่นะครับ เชื่อสิ”
…..
“ทำอะไรก็เร็วสิ จะรอให้เลือดมันไหลหมดก่อนรึไง” พี่โก้ตอบห้วนๆ
ผมยิ้ม…….ก่อนที่ว่านจะหยดน้ำยานั้นลง 2-3 หยด ความรู้สึกเจ็บปวดหายไป เลือดสีแดงค่อยๆหยุดลง
เหลือไว้เพียงรอยแผลแดงที่ทิ้งไว้ลางๆเหนื่อเข่านั้น
“ขอบใจนะ” ผมตอบไป
“เดินไหวมั้ย” พี่เขาพยุงผมลุกยืนอย่างเป็นห่วง
“ครับ”
“พี่ช่วยนะ” น้ำเสียงที่อ่อนลงคงจะบอกได้ว่าพี่เขา
แล้วเราก็พากันทยอยเดินเข้าไปที่หมู่บ้านนั้น
เอ……..ผมลืมอะไรไปหรือเปล่าน้า……..คิดไม่ออก
.
.
.
.
“กรี้ด………รอคีน่าด้วยค่า”
………………………………………………………………………………………………
รุ่งเช้า……เมื่อเวลาถึงคราวต้องเริ่มงานกัน พี่โก้เริ่มหน้างออีกครั้ง
เฮ้อ…..นี่ขนาดยอมทั้งคืนแล้วนะนี่
“ไม่เอาน่าพี่ ไว้ใจผมนะไม่มีอะไรหรอก” ผมจับมือนั้นมากุมไว้
“แต่พี่ว่า…….”
“เราคุยกันแล้วน่า……ผมรักพี่นะ” แล้วก็หอมแก้มไปซะทีหนึ่ง ให้พี่แกยิ้มได้
ว่านที่ยืนรออยู่ตรงทางออกโรงแรมก็กำลังพูดคุยกับคินอยู่
“ไปก่อนนะครับ…..อย่าทำอะไรคินมันนะ”
ผมโบกมือให้พี่เขาก่อนจะเดินออกไป โดยมีเสียงพี่โก้หัวเราะตามหลังมา(ก็ไม่แน่นะ 555)
เมื่อลากันเรียบร้อยแล้วผมกับว่านก็ออกเดินทางไปยังชานเมืองด้านเหนือทันที
“พักกินข้าวที่นี่กันก่อนนะ” ว่านเลือกร้านอาหารตามสั่งร้านหนึ่งแล้วนั่งลง
“อืม” ผมตอบไปแล้วเดินไปนั่งตาม
“ทานอะไรดีครับกาย” เขาหยอดคำหวานมาอีกแล้ว ตั้งแต่ออกมาจากโรงแรมเขาก็คอยดูแลผมอย่างดีเลยอะ
จนบางครั้งก็รู้สึกอึดอัด…….ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว
“เอ่อ……กระเพราไข่ดาว” เหอๆ อาหารสิ้นคิด
“น้องครับ กระเพราไข่ดาว 2” ว่านหันไปสั่งอาหารกับเด็กบริกร
“เข่าหายเจ็บรึยัง”
“อืม….หายแล้วล่ะขอบใจนายมากนะ”
“หึหึ ดีแล้วเราเป็นห่วงแทบแย่เลยนะตอนนั้น” เขามองมาอีกแล้ว…ผมไม่กล้าสบตาเขาได้แต่ก้มหน้าเขี่ยไข่ดาวเล่น
แต่เขาไม่หยุดแค่นั้น มือของเขายื่นมาสัมผัสกับมือผม
ผมชักกลับทันที
“ว่าน…..เรามีแฟนแล้วนะ” ผมว่าไปอย่างหัวเสียเล็กน้อย
เขายักคิ้วเล่น……
“แล้วไงครับ ผมชอบกายนะ ไม่ได้ชอบพี่โก้”
“แต่เราไม่ได้ชอบนาย” ผมตอบกลับไปอย่างฉะฉาน หวังว่าจะให้เขาเสียหน้าไป
แต่เปล่าเลย………….
เขายิ้มแล้วตอบกลับมา
“ตอนนี้ไม่……แต่อีกหน่อยไม่แน่”
ผมได้แต่ถอนหายใจ แล้วนั่งกินกระเพราไข่ดาวต่อ…..ปล่อยให้อีกคนนั่งจ้อต่อไปของมันคนเดียว
“พ่อหนุ่มจ้ะ ดูดวงมั้ยจ้ะ”
หมอดูผู้หญิงนางหนึ่งอยู่ๆก็โผล่มาเล่นเอาผมตกใจไม่น้อย ดีนะไม่สำลักไข่ดาวเสียก่อน
“ไม่ล่ะครับ” ผมบอกปัดไป
“นะจ้ะ…..ดวงคู่รักกำลังมาแรง…..ฉันสัมผัสได้” เธอยิ้มให้ เมื่อได้ดูหน้าเธอเต็มๆแล้วก็ต้องตะลึงเพราะเธอยังดูสาวอยู่เลย คงสัก 20 ได้มั้งอีกทั้งหน้าตาที่จิ้มลิ้มน่ารัก ผมยาวตรงที่รวบไว้ด้านหลังอย่างเรียบร้อย เครื่องแต่งตัวที่เต็มไปด้วยโลหะห้อยรุงรัง….ช่วยขับสีผิวที่ขาวผ่องได้อย่างดี
“ครับๆดูครับ” ว่าวตอบรับอย่างง่ายดาย
“งั้นขอมือคนละข้างค่ะ” สาวเจ้ายื่นมือสวยเรียวของหล่อนออกมา
เราสัมผัสกับมือที่เย็นเฉียบนั่นไว้
“ต่อไปนี้ จะเจออุปสรรค์มากหน่อยนะคะ งานที่ตั้งไว้อาจไม่สำเร็จผล…….ส่วนเรื่องความรักนั้น………”
เธอหยุดพูดไปเสียดื้อๆ
“ต่อสิครับ” ว่านเร่งด้วยสีหน้าอยากรู้
“หากท่านทั้งคู่เป็นคู่กันจะรู้สึกได้ถึงการไหลของกระแสผ่านตัวไป” เธอบอกพรางยิ้มให้
ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย…..ไร้สาระชะมัด
อ้ะ…..เดี๋ยวก่อน
แปร้บ………..
ความรู้สึกเหมือนไฟดูดผ่านมาจากมือแล้วลามไล่ลงไปถึงเท้า
มือของเราทั้งคู่ถูกชักออกมาทันที
ผมสะบัดมือป้อยๆ……ชาเลยนิ
“ทั้งหมด 100 บาทค่ะ” เธอยิ้มแฉ่งพร้อมกับยื่มมือมารับเงินจากนายว่านไป
“โดนหลอกซะแล้ว” ผมว่าอย่างเซ็งๆ เห็นอยู่ชัดๆนี่เดามั่วซะหมด
“ไม่นี่เขาดูแม่นออก” ว่าแล้วมันก็ส่งสายตาหวานมาให้อีก
“มั่ว”
“เขาว่าเราเป็นคู่กัน”
“บ้าดิ เราแฟนพี่โก้”
“อีกหน่อยก็เปลี่ยน”
เถียงกันไปมาอย่างนั้นล่ะครับ ไม่เป็นอันจบสิ้น ว่านก็เหลือเกินจ้องผมซะไม่ปล่อยโอกาสให้พักบ้างเลย
แต่ก็น่าแปลกนะ หล่อๆอย่างว่านน่าจะมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมยังมาจีบเราอยู่อีกนะ……..อืม,,,,,,,
เราเดินไปตามทางขึ้นสู่ทางเหนือ เหลืออีกไม่ไกลแล้ว (ตามคำบอกของว่าน)
แต่เอ……รู้สึกว่านมันเดินชิดเราเกินไปละนะ
“นี่นายว่าน ช่วยเดินห่างๆหน่อยได้มั้ยครับ”
มันหันมาทำหน้างง
“กายนั่นล่ะเข้ามาเบียดเราเอง”
โหยไอ่นี่ช่างกล้า ช่าวแม่งละ
แต่พอผมเดินฉีกออกมา สักพักมันก็มาใกล้ผมอีก จนผมชักทนไม่ได้
“นี่ว่าน เราไม่ชอบนะ”
ว่านได้แต่ทำหน้างงอีกรอบ
“นายเดินมาหาเราเองนะ”
“ไม่ต้องเลย ออกไปเลยนายน่ะ” ผมเอามือผลักที่ไหล่ว่าน แต่ไหงผมแกะมือออกจากมันไม่ได้ล่ะ
“นี่นายเล่นอะไรน่ะ”
“กายนั่นล่ะเล่นอะไร……นั่นแน่แอบอยากสัมผัสเราก็ไม่บอก” ว่านไม่ปล่อยโอกาสให้เสียเปล่า
เขาจับไหล่ผมบิดมาประจันหน้ากัน
ผมพยายามฝืนตัวเองอย่างเต็มที่…………..แต่เหมือนมีแรงบางอย่างดึงดูดผมเข้าสู่อ้อมกอดนั้น
“โหย ไม่ต้องรีบก็ได้กาย เดี๋ยวเราให้กอดตลอดทางเลยหึหึ”
“ไอ้บ้า กูไม่ได้อยากกอดมึง…..มึงทำอะไรนี่…..ปล่อยกูนะ” ผมชักหมดความอดทน ความสุภาพที่เคยมีหายสิ้น
“กาย…..ใจเย็นๆ” เขากระซิบข้างหู
“ไม่ยงไม่เย็นแล้วโว้ย” ผมโวย หวังจะชกมันสักทีแต่เหมือนมือทั้งสองจะตึดอยู่กับร่างกายของว่านเสียแล้ว
“เชื่อเราสิ….เราไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก” ว่านพูดด้วยเสียงที่ดูจริงจังขึ้น เอาวะเชื่อมันก็ได้
ผมสูดหายใจเข้าออกยาวๆ
“แล้วนี่เราโดนอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน” ว่านตอบสั้นๆ
ร่างของเราทั้งคู่กดแนบกันมากกว่าเดิม……ผมซึ่งเตี้ยกว่านั้นทำให้ส่วนหัวนั้นเข้าสัมผัสกับช่วงไหล่พอดี
โดนกอดแบบนี้นานเข้าก็เริ่มใจสั่นละสิ
“หึ….ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้” ว่านมันคงรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจผม
อึ๋ย…….ก็มัน…………
น่าสนุกๆ
-
มัน มัน มันอารายยยยยยย มาต่อเด๋วนี้น๊า :serius2:
-
โอ้ลัลล้า แม่หมอทำพิษซะละ :m12:
ป.ล. ว่าแต่เจ้าว่านมันแอบไปติดสินบนแม่หมอป่าวอ่ะ :m26:
-
ก็มันอารายอ่ะพี่เอกกกกก >.<;;;;;
ต่อ ต่อ ต่อโดยด่วนน น .
อยากเจอคีน่าสักครั้งจะขอจุ๊บสักหน .
5 55555 5 5 +
.
-
แม่หมอเสกอารายเข้าท้องสองคนนี้กันหละหนอ
ถึงได้ดูดติดขนาดน้าน
โอรีบๆมาช่วยกายเร็ว
ก่อนไอ่คุณว่านจะดูดกายหมดตัว :o12: :o12:
-
...เอ่อ.. Tifa คับ... "ว่าน"อะพิมผิด เป็น "ว่าว" ตั้ง2-3ทีแหนะ....
อ่านแล้วเสียวพิกล... O_o อิอิ (หรือว่าวตั้งใจอิอิ :laugh:)
แล้วจะมา check point เรื่อยๆนะ ^^
-
มัน มัน มันอารายยยยยยย มาต่อเด๋วนี้น๊า :serius2:
มันคือ......มันเผา 5555
มาต่อละครับ แต่ก็ยังไม่รู้หรอกเพราะเป็นบทของคีน่า 555
โอ้ลัลล้า แม่หมอทำพิษซะละ :m12:
ป.ล. ว่าแต่เจ้าว่านมันแอบไปติดสินบนแม่หมอป่าวอ่ะ :m26:
เอาล่ะจะสมใจแม่หมอมั้ยนา
ก็มันอารายอ่ะพี่เอกกกกก >.<;;;;;
ต่อ ต่อ ต่อโดยด่วนน น .
อยากเจอคีน่าสักครั้งจะขอจุ๊บสักหน .
5 55555 5 5 +
.
แอร๊ยยยยย.......คิดถึงคีน่าก็ต้องไปต่อเรื่องของตัวเองด้วยนะจ้ะคริๆ กำลังหนุก
แม่หมอเสกอารายเข้าท้องสองคนนี้กันหละหนอ
ถึงได้ดูดติดขนาดน้าน
โอรีบๆมาช่วยกายเร็ว
ก่อนไอ่คุณว่านจะดูดกายหมดตัว :o12: :o12:
แม่หมอไม่ได้เสกหรอกครับ แต่ว่านมันจะเสกน้ำเข้าท้องผมแล้ว เง้อ
...เอ่อ.. Tifa คับ... "ว่าน"อะพิมผิด เป็น "ว่าว" ตั้ง2-3ทีแหนะ....
อ่านแล้วเสียวพิกล... O_o อิอิ (หรือว่าวตั้งใจอิอิ :laugh:)
แล้วจะมา check point เรื่อยๆนะ ^^
อุ้ย.....อายไม่อยากบอกว่า ว่าวไปด้วยเขียนไปด้วย 555
-
ทีมที่ 2
“โอ้ย”เสียงของฉันกับกายร้องออกมาพร้อมกัน เราต่างโดนแรงกระแทกของพี่โก้ปลิวออกมากระทบพื้น
แต่ทุกคนกลับไปรุมดูกายกันหมด
เจ็บชิป……ทั้งที่สะโพก…..และใจ
ฉันมองจากด้านหลังของว่าน……เขาไม่คิดจะห่วงฉันบ้างหรือไง
ช่างเหอะในเมื่อไม่มีใครสนใจก็ไม่ง้อ ฉันดูแลตัวเองได้ละกัน
ฉันลุกขึ้นยืน ความเจ็บปวดมันเพิ่มทวีขึ้นเมื่อลงน้ำหนักบนข้างที่เจ็บ อดทนไว้คีน่า
เฮ้ย….เดินไปเฉยเลยรอก่อนดิ้
นั่น…..ลืมฉันอีก
“กรี้ด………รอคีน่าด้วยค่า”
ทุกคนหันมาพากันหัวเราะร่า โดยเฉพาะคนนั้น……ว่าน
นี่ฉันเป็นได้แค่ตัวตลกสำหรับนายใช่มั้ย
………………………………………………………………………………………………
เมื่อถึงยังโรงแรมฉันรีบเข้าไปในห้องแล้วล้มตัวลงนอนทันที พวกที่เหลือต่างเก็บข้าวของแล้วพากันลงไปกินข้าว
“คิน ปะกินข้าว” กายออกปากชวน
“ไม่จ้ะ คีน่าของดก่อน เดี๋ยวอ้วนแย่เลย” ฉันบอกปัดไป ความจริงก็หิวนะแต่ปวดสะโพกเหลือเกิน
“หรอๆ อืม งั้นเดี๋ยวเราเอาผลไม้มาให้ละกัน”
“จ้า งั้นขอกล้วยนะ…..เอาลูกใหญ่ๆยาวๆนะ แอร๊ยยยย”
“ตลอดเลยแกนี่” กายหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง
ห้องที่เราพักกันเป็นห้องรวม แต่ว่ามีห้องนอน 2 ห้องด้วยกันแน่นอนว่ากายนอนกับพี่โก้ อีก 3 คนที่เหลือก็มาอัดกัน
อีกห้องที่เหลือ แต่ละคนก็ตัวเล็กๆทั้งนั้นเฮ้อ……เอาเหอะดูแผลหน่อยดีกว่า
“โหย” ฉันอุทานเบาๆเมื่อภาพในกระจกฉายว่าที่สะโพกนั้นมีรอยถลอกประปราย รอยช้ำสีเขียวปนม่วงเห็นตัดกับผิวขาวชัดเจน…….เป็นเอามากเหมือนกันนะนี่
เอาเหอะจะทำไรได้นะ…..อืมๆเอาน้ำแข็งมาประคบดีกว่า
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เปิดตู้เย็นประตูห้องก็เปิดเสียก่อน
“ว่าน”
เขาเดินมาหน้าเครียด
“ทำไมไม่บอกเราว่านายเจ็บ” ว่านถามเสียงเข้ม สีหน้าตำหนิ
“ก็…………คีน่าไม่เป็นไรนี่จ้ะ” ฉันฝืนบอกไปทั้งที่ในใจอยากจะตอกกลับไปว่า
‘แล้วนายสนใจฉันมั้ย ว่าฉันเป็นยังไง…….เปล่าเลย’
“ตอแหลอีกละ นี่ไง” มือใหญ่ๆนั้นคว้าหมับเข้าที่สะโพกนั้นพอดี
“โอ้ย” ฉันเจ็บจนทรุดลงไปกองกับพื้น
“ทำเป็นเก่งทุกทีสิน่า” แล้วเขาก็ช่วยดึงฉันขึ้นมาแล้วพาไปยังเตียง
“ถอดกางเกงออกสิ” ว่านสั่ง
“……….อะไรนะ” ตายแล้วๆ หน้าแดงโดยไม่ต้องใช้ยาอุทัยเลยนิ
“จะรักษาให้….ทำไมต้องหน้าแดงด้วย” ว่านที่หยิบน้ำยาสีแดงสดออกมาเตรียมพร้อม
“อายอะ”
“จะถอดเองหรือให้เราถอด” อร้าย……ถอดแล้วทำอย่างอื่นได้มั้ย
ฉันจำยอมปลดกางเกงลงไป อย่าเข้าใจผิดแค่ดึงลงนิดเดียว…..ย้ำนิดเดียวจริงๆ
ของเหลวสัมผัสกับสะโพกของฉัน 2-3 หยด ความเจ็บปวดพลันหายไป
ฉันดึงกางเกงกลับทันที
“ขอบใจนะ” มาถึงตอนนี้ยอมรับตรงๆว่าถึงตรงนี้รู้สึกดีใจมากเลยที่อย่างน้อยเขาก็เป็นห่วงเรา
“อืม ไปขอบใจโอมันเหอะ ถ้าไม่ได้โอบอกเราก็ไม่รู้หรอก”
อร้ายยยยยยยยยย ฉันได้แต่กรี้ดในใจเท่านั้นล่ะ
…………………………………………………………………………………………
พอถึงเวลานอนยิ่งเป็นเวลาที่ทรมารเข้าไปใหญ่ จะให้ทำอย่างไรล่ะ เล่นโดนหมุ่มร่างใหญ่2คนขนาบข้างแบบนี้ เตียงรึก็เล็กๆแคบเล่นเอาตัวเกือบจะติดกันเลยก็ได้
ว่านหลับไปแล้วนอนหงายนิ่งอยู่เฉยๆ เขาใส่เสื้อยืดนอนอย่างนี้ประจำ (น่าเสียดายน่าจะถอดนอน คริๆ) ส่วนอีกข้างก็เป็นโอ ที่ดันถอดเสื้อนอนอีก โอย ตัวใหญ่ๆ เนื้อแน่นๆ น่าซบจังเลย ซู้ด……น้ำลายไหล
กลายเป็นว่าฉันนอนไม่หลับสักที จะกลับตัวไปมาก็ทำได้ยากเหลือเกินเกรงใจอีก 2 คนด้วย
แต่มันเมื่อยนี่ ขยับสักหน่อยคงไม่เป็นไร
หมับ…….เฮ้ยแขนไอ้ว่านมาพาดตัวเราได้ไง
ตุบ………แอร้ยยยยยย คราวนี้ขาไอ่โอมาก่าย
ฟู่………..อร้าย……อย่าเอาหน้ามาใกล้สิว่าน
งืมๆ……...กรี้ดโอไม่ต้องมาซุกเลย
กรี้ด……….พระเจ้าช่วยกล้วยทอด
…………………………………………………………………………………………….
“ฮ้าว……สดชื่นจังเลย” ว่านที่ตื่นขึ้นมาอย่างสดใสบิดขี้เกียจอย่ามีความสุข
“…….” ไอ่โออีกคนหน้าระรื่นเชียวนะแก
“อ้าวน้องคินทำไมดูเหนื่อยๆ” พี่โก้ที่ออกมาจากอีกห้องทักเอา
“ค่ะ ก็คงเหมือนกายมั้งคะ สงสัยจะทำงานหนัก คริๆ” เอาวะลงกับกายนี่ล่ะ
“เห่ย มั่ว” กายรีบส่ายหัวบอกไม่ทันที
หุหุ
“ไม่กี่รอบเองน้องคิน 555” พี่โก้หัวเราะอย่างอารมณ์ดี เอาเหอะๆอย่างน้อยคงคุยกันรู้เรื่องละ
“พี่โก้อะ” กายค้อนพี่โก้ยกหนึ่งแล้วเดินหนีไป 555 แค่นี้ก็อาย
……………………………………………………………………………………………
“คินฝากทางนี้ด้วยนะ” ว่านมอบกุญแจให้ฉันพร้อมเอ่ยปากบอกลากัน ทั้ง 2 เดินทางไปทางเหนือ
ทีนี้ก็เหลือ
พี่โก้คนหนึ่ง
โอคนหนึ่ง
คีน่าคนหนึ่ง
……………………..เราสามคน คริๆ (เคยฟังกันมั้ยจ้ะเด็กๆ)
“พี่ว่าเราให้โอเอากุญแจไปเก็บที่สมาคมดีมั้ย” พี่โก้เสนอ
ไอ่โอพยักหน้าเห็นด้วย
“ไม่ค่ะพี่โก้ ความจริงแล้วกุญแจนี้น่ะไม่ใช่ของจริงหรอก”
“อ้าว”
“จุดประสงค์ที่แท้จริงคือ เราจะเป็นเป้าล่อให้พวกนั้นเผยโฉมออกมาขโมยค่ะ”
“อ้อ” พี่โก้อ้าปากหวอ ไอ้โอก็เฉยตามเรื่องของมันไป
“ดังนั้นเราต้องทำตัวให้เด่น ให้พวกมันรู้ว่าเรามีกุญแจ”
“แล้วเราค่อยจับมันใช่ไหม” พี่โก้ช่วยต่อจนจบ
“ใช่แล้วจ้า เก่งจังเลยมามะให้รางวัน จุ้บๆ”
“อะ ไม่เป็นไรครับน้องคิน ให้กับน้องโอดีกว่า 555”
“แอร๊ยยยย ก็ได้ค่ะ โอจ้ะ จู้บ…..จุ๊บ”
แต่มันไหวตัวทันเสียก่อน เล่นเดินส่ายหน้าแล้วออกไปนอกห้องซะงั้น
Mission Time เรียกร้องความสนใจ
แล้วงานแรกของเราก็เริ่มขึ้น แน่นอนต้องเรียกร้องความสนใจก่อน ง่ายๆเลยต้องเริ่มจากเสื้อผ้า
“อร้ายยย เริ่ดค้าหนุ่มๆ” ฉันที่พยายามจับทั้งคู่แต่งออกมาได้เด่นซะนึกว่าพระเอกหนังที่ไหนเดินมาเสียอีก
พี่โก้ที่อยู่ในชุดอัศวินโต๊ะกลมเกราะเหล็กที่ไหล่ อก และขานั้นดูแข็งแกร่ง เสื้อที่ถักทอจากโซ่ที่ใส่อยู่ข้างในนั้นก็ดูสมจริงทนทาน หมวกเหล็กที่คลุมศีรษะไว้ปิดบังใบหน้าทำให้ดูลึกลับ
ส่วนโอ อยู่ในชุดเจ้าชายหนุ่มรูปงาม…..เสื้อโคทดำปล่อยชายยาวพร้อมระบายลูกไม้และดิ้นสีทองประดับเป็นลวดลายอันสวยงาม เสื้อแขนยาวสีขาวด้านในปลดกระดุม ด้านบนเผยกล้ามอกแน่นๆ น่าซบ กางเกงหนังสีน้ำตาลเข้ารูปดูแน่นไปทุกสักส่วน (โดยเฉพาะ…… คริๆ) รองเท้าบู้ทยาวถึงน่อง ดาบเล่มงานถืออยู่ข้งกาย
ส่วนฉันเหรอ…..คริๆก็ต้องเป็นเจ้าหญิงผู้เลอโฉม……ในชุดกระโปรงสุ่มฟูฟ่องไปด้วยผ้าเนื้อดี ถุงมือยาวสีขาวถูกรูดมาถึงข้อศอก พัดสีดำตัดขอบทองสะบัดอยู่ในมือข้างหนึ่ง ผมที่ใส่วิกเกล้าไว้อย่างสวยงามติดตกแต่งด้วยไข่มุกชมพู(ที่ซื้อมาเม็ดละ 5 บาท) แต่งหน้าออกประกายสีทอง โอ้ยยยยย……อะไรจะสวยขนาดนี้ อีกทั้งสร้อยคอที่มีลูกกุญแจเป็นจี้ห้อยหราอยู่….หึหึ ใครไม่เห็นก็ตาบอดแล้วล่ะ
และเราก็เริ่มงานทันที
พี่โก้เป็นทัพหน้า
ส่วนฉันกับโอเดินควงกันไป โฮะๆ…..ชอบจังเลยเชิดไว้ๆ
เป้าหมายแรก…..ที่ๆจะกระจายข่าวได้เร็วที่สุด…………ตลาดสด
“แล้วมันอยู่ทางไหนล่ะ” พี่โก้ที่ดูงงๆกับเส้นทางเมืองนี้เริ่มหงุดหงิด
“อืมลองถามเด็กคนนั้นดูก็ได้ ทหาร” ฉันออกคำสั่ง โอ้นเหมือนเป็นเจ้าหญิงจริงๆเลย
“พะยะค่ะ” นั่นพี่โก้เล่นด้วยอีกต่างหาก
เราทั้ง 3 เดินไปหาเด็กน้อยคนนั้น…..คงสัก 5 ขวบได้มั้ง
“หนู ตลาดไปทางไหนน่ะ” พี่โก้เป็นคนถาม
แต่เด็กนั้นคงจะเห็นพี่แกใส่เกราะ จึงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ตายแล้วทหาร อย่าทำให้เด็กกลัวสิจ้ะ โอ๋ มามามาหาเจ้าหญิงดีกว่า” ฉันนั่งลงพยายามจะปลอบแก
“แง๊……..กระเทยน่ากลัว”
ทีมนี้น่าสนุกกว่า
-
ได้จิ้มคีน่าแร้วววว
นอนอยู่ตรงกลางระหว่างโอกะว่าน
หงิๆ
หันหน้าหาโอ หันหลังให้ว่าน
รึว่า
ถูกเบียดลงมานอนที่พื้น ถึงได้นอนไม่หลับ :sad2:
-
จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้มม ม !!
คีน่า คีน่า คีน่า คีน่า .. (/-_-)/~\(-_-\)
.
.
เรื่องของตรองก็ต่อแล้วเหมือนกันแหละพี่เอก .
XD
-
:laugh: :laugh: :laugh:กร๊ากกกกกกกกกกกก ชอบปราโยคสุดท้าย.. 555+
.....น่าฉงฉาน กาย พรุนปายหมดแระ แต่ละตอนเดินขาถ่างออกมาตลอดเรย.... :seng2ped:
-
งั้นตรองขอแลกกะคีน่า .. !!!
:m4: :m4:
-
ตั้งแต่อ่านมาคิดว่าคีน่าสวยมาตลอดดด
แต่เค้าว่าเด็ก ๆ เนี่ยจะไม่พูดโกหกนินา :m29:
-
:m29: เอ่อ คีน่า ใจร่ม ๆ ไว้นะ อย่าเผลอตบเด็กไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวจะผิดคอนเซ็ปต์นางงามรักเด็ก :laugh:
ป.ล. แต่เราก็พอจะเข้าความรู้สึกของเด็กอยู่นา :m26:
-
ได้จิ้มคีน่าแร้วววว
นอนอยู่ตรงกลางระหว่างโอกะว่าน
หงิๆ
หันหน้าหาโอ หันหลังให้ว่าน
รึว่า
ถูกเบียดลงมานอนที่พื้น ถึงได้นอนไม่หลับ :sad2:
อร้าย......ว่างี้ได้ไงคะ โกรธแล้ว......ปล.ต่อเรื่องของตัวเองด้วยจิ ดองนานละนา คริๆ
:laugh: :laugh: :laugh:กร๊ากกกกกกกกกกกก ชอบปราโยคสุดท้าย.. 555+
.....น่าฉงฉาน กาย พรุนปายหมดแระ แต่ละตอนเดินขาถ่างออกมาตลอดเรย.... :seng2ped:
ไม่หรอกครับ เดินธรรมดานี่ล่ะ....พี่โก้เล็กน่ะ 555
งั้นตรองขอแลกกะคีน่า .. !!!
:m4: :m4:
ได้เลยครับ เอาไปเลย....เอ่อขอตรองเป็นของแถมได้ปะ
ตั้งแต่อ่านมาคิดว่าคีน่าสวยมาตลอดดด
แต่เค้าว่าเด็ก ๆ เนี่ยจะไม่พูดโกหกนินา :m29:
เด็กไม่พูดโกหกจ้า....แต่อีเด็กนี่มันตอแหล
:m29: เอ่อ คีน่า ใจร่ม ๆ ไว้นะ อย่าเผลอตบเด็กไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวจะผิดคอนเซ็ปต์นางงามรักเด็ก :laugh:
ป.ล. แต่เราก็พอจะเข้าความรู้สึกของเด็กอยู่นา :m26:
หายใจเข้า ซู้ด.....หายใจออก ซู้ด.......มึงตายอีกเด็กเวร อร้ายยยย
-
พลาดท่า……..
“นี่ทำอะไรสักอย่างสิ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ว่านก็กลับลำวกเข้าเรื่องนั้นตลอด
“ทำไมครับ ไม่อยากอยู่แบบนี้หรอ” ว่านทำเสียงเศร้า….แต่ดูหน้ามันระริกระรี้ ตอแหลที่สุด
“นี่ว่าน เรามาทำงานนะ”
“นี่ก็งานย่อยของว่านไงครับ” โอ้ยจะบ้าตาย
ไม่ง้อก็ได้วะ
“ปลด”…………
ได้ผลครับตัวของเราสองคนผละออกจากกัน……แต่ว่า
“เหวอ…..” แรงดูดนั้นดึงเรากลับไปติดกันอีกครั้งหนึ่ง
“555 อย่างนี้เขาเรียกว่าเนื้อคู่กัน” ว่านหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี…..นี่มันไม่สนใจงานใช่มั้ยนี่
“เฮ้อ……มันเกิดอะไรขึ้น” ผมได้แต่บ่นแต่ก็ไม่รู้จะทำไง ลองปลดผนึกดูอีกกี่รอบผลที่ได้ก็เหมือนเดิม
“โหยไม่ต้องพยายามแยกออกไปขนาดนั้นก็ได้” เขาทำเสียงน้อยใจ แต่มือเขานี่สิเอามาขยี้หัวใหญ่เลย
“………..” ผมไม่ตอบอะไรไป ยิ่งตอบก็เหมือนยิ่งยุ……..เข้าโหมดไอ่โอ
“กาย โกรธหรอ”
หึ แกล้งซะเลยจะได้ช่วยกันคิด
“………..”
“โหยๆ กายอย่าโกรธดิ……..ยิ้มหน่อยน้า” ว่านเอานิ้วมาเขี่ยแก้มผมเล่น……
ผมปัดมือเขาออกอย่างเร็ว
“อ่าๆ เอาล่ะๆ ยอมแล้วๆ” เขาปล่อยมือออกจากตัวผมแล้วอธิบายวิธีการแยกออกจากกัน
“เราต้องจูบกัน ถึงจะแยกได้” เขาทำหน้าจริงจัง
“เฮ้ย”
“ล้อเล่น….แค่หอมแก้ม”
“เฮ้ย”
“อะๆ แค่กอดก็ได้”
“ว่าน”
“อะๆ ไม่เล่นละ เดี๋ยวกายจับต้นไม้ข้างทางนี้ไว้นะ” ผมกับว่าพากับกระดึ้บๆไปข้างทาง
“เอาละนับถึงสามนะ” ว่านสั่ง
หนึ่ง……สอง……สาม
ปลด
คนทั้งสองดีดตัวออกห่าง ผมยึดต้นไม้นั้นไว้แน่น
ส่วนว่านรีบวิ่งไปอีกด้านทันที…….แต่ดูว่าท่าทางแรงดูดจะชนะแรงของเขา…..ว่านค่อยๆถอยกลับมาหาผมช้าๆ
“หนอยใครจะยอมแพ้”
เขาหยิบขวดน้ำยาสีเขียวอ่อนออกมา กลิ่นอ่อนๆของยางไม้โชยมา เขาอ้าปากแล้วหยดลงไป 1 หยด แล้วออกตัววิ่ง
กล้ามเนื้อที่เพิ่มขนาดขึ้นทั่วร่างของเขาปูดโปนจนน่ากลัวเสื้อที่ใส่มีขาดปริออกจากกัน พละกำลังอันมากมายทำให้เขา
วิ่งออกจากแรงดูดนั้นได้……เขาห่างออกไปแล้ว แรงดูดที่มีก็ไม่รู้สึกอีก…….ฟู่
“เป็นไง ร่างนี้เท่ห์ไหม” ว่านที่กำลังจะคืนสู่สภาพเดิมเบ่งกล้ามโชว์…..น่ากลัวจะตายเหอะ
“แหวะ น่าเกลียด”
“งั้นแบบนี้ดีกว่าเนอะ”ในที่สุดเขาก็กลับมาเหมือนเดิม แต่เสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยนั้นยากที่จะกลับมา
“อ่านะ” ครับว่านที่อยู่แบบนี้ดีกว่า ถึงจะไม่มีกล้ามแต่ก็ดูดีแล้ว มีกล้ามซะขนาดนั้นน่ากลัวอะ
“แล้วกายชอบแบบไหนล่ะ หรือว่าแบบอวบๆ หึหึ” ว่านแขวะพี่โก้ทีหนึ่งแล้วเราก็ค่อยๆเดินไป โดยรักษาระยะห่างไว้
ซึ่งนะยะห่างที่ปลอดภัยของเราตอนนี้อยู่ที่ 5 เมตร
“ความสามารถแปลกๆ” ผมบ่น
“อืม….ดีออกความสามารถให้คนรักกัน” ว่านว่า
ทว่าผมคิดผิด เรื่องยุ่งๆกำลังตามเข้ามา เมื่อผมกับว่านเข้าสู่ตัวเมืองแล้ว
“โอ้ย……” เหมือนมีอะไรมากระทบหัวผมอย่างจัง……ผมคลำดูแล้วดึงออกมา……ลูกเหล็กนี่
ผมหัวไปมองรอบตัว……ในเมืองตอนนี้ไม่ค่อยมีคนมากนักอาจเนื่องมาจากเป็นเวลาบ่าย ก็เป็นได้
นั่นไงโรงเหล็กที่มีลูกเหล็กแบบเดียวกันที่ขว้างมาโดนหัว……..ใครวะ
“เป็นไรกาย” ว่านหันมามองอย่างสัยก่อนจะร้องออกมาเหมือนกัน
“โอ้ย”……………เขาลูบที่ต้นแขนขวา……และพบลูกเหล็กเหมือนกัน
“ระวังตัว” ว่านบอกผมพร้อมเปิดกระเป๋าน้ำยาข้างตัวไว้พร้อม
ส่วนผมคว้าเอาโซ่จากเอวเหมือนกัน……แต่มันเหมือนไม่ยอมหลุดออกจากเอวเลย….ไรวะ
ช่างแม่ง…..เชือกก็ได้วะ…….
ม้วนเชือกหลุดมาพันรอบมืออย่างว่าง่าย
เราสองคนย่องไปโรงงานถลุงเหล็กนั้นคนละด้วนอย่าช้าๆ…….ใกล้แล้วล่ะ
ถาดใส่ลูกเหล็กสั่นรัวราวกับแผ่นดินไหว ทว่าโต๊ะที่วางนั้นกลับนิ่งเงียบ ผมมองว่าน ซึ่งดูๆแล้วเขาก็ไม่รู้สาเหตุ
บอกมาแค่ว่าระวังเท่านั้น เราก้าวเท้าเข้าไปต่อ……แรงสั่นของถาดมากขึ้นทุกก้าวที่เข้าไป…..จนกระทั่ง
ถาดพลาสติดนั้นตกไปด้านข้างตามแรงสั่นลูกเหล็จำนวนมากร่วงลงสู่พื้น…….มันน่าจะเป็นอย่างนั้น
แต่มันกลับพุ่งเข้าใส่ทั้งผมและว่านพร้อมกันด้วยความเร็ว
“โอ้ย” ผมที่ใช้มือบังใบหน้าไว้ ถ้าเข้าตาละก็บอดแน่งานนี้
ลูกเหล็กขนาดเล็กแต่ละลูกประทับความเจ็บแสบไว้ตามตัว ถึงแม้มันจะไม่เจ็บมากแต่ก็เล่นเอาแสบไปได้เช่นกัน
จนทุกอย่างสงบลง
ลูกเหล็กยังคงติดอยู่ตามตัวของเราทั้งคู่…..จะดึงทิ้งเดี๋ยวมันก็วิ่งกลับมาติดใหม่อีก
“โฮะๆๆ……ยินดีต้อนรับหนุ่มน้อยทั้ง 2” เสียงแหลมที่คุ้นหูดังขึ้นจากโรงเหล็กชั้น2
ปรากฏเป็นเงาของคนๆ หนึ่งอยู่หลังกระจบขุ่นนั่น
“ใคร”ว่านตะโกนออกไป พร้อมถุยลูกเหล็กที่หลุดเข้าปากออกมาด้วย
“แหม…..ลืมกันเร็วจริงนะพ่อหนุ่ม”
เสียงรองเท้ากระทบบันไดดังมาเรื่อยๆ…..เธอเดินลงมาแล้ว
“น่าเสียดายหล่อก็หล่อ ไม่น่าความจำเสื่อมเลย” เธอส่ายหัวไปมา…..ไม่ผิดแน่
แม่หมอคนนั้น
ว่านหยิบขวดน้ำยาออกมาเปิดฝาทิ้งไว้ทันที……น่าเสียดายที่ตรงนี้อับลมด้วยสิ
“เข้าเรื่องเลยละกัน….เอากุญแจมาเดี๋ยวนี้ หัวหน้าหน่วยแห่งสมาคมใหญ่” เธอชี้นิ้วยาวเรียวไปที่ว่าน
“หึ….อยากได้ก็มาเอาเองสิป้า”
“กรี้ด…..ใครป้ายะ ฉันพึ่งจะ 24 เอง” เธอร้องกรี้ดลั่นกระทืบเท้าไปมา…..(เอ่อ อุตส่าห์หนีจากคินมาได้แล้วนะนี่)
“โหยไม่บอกไม่รู้นะนี่….หน้าปาไป 30แล้ว 555” ผมเข้าไปร่วมด้วย เชือกในมือมัดเป็นบ่วงพร้อมงาน
“หึ….เหมือนแค่ลูกเหล็กยังไม่พอสินะ” เจ้าหล่อนยิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนหยิบตะปูขนาดใหญ่ 4 นิ้ว ออกมาจากกระเป๋าหลุยส์ของหล่อน
“เล่นของสูงหน่อยละกัน ฮิฮิฮิ” ว่าแล้วเธอก็ขว้างตะปูไปหาว่านทันที
“ว่าน” ผมตกใจตะโกนออกไป
แต่ดูเหมือนเขารู้ตัวอยู่แล้วพุ่งตัวออกไปด้านข้างให้พ้นจากแนวโจมตีพร้อมวิ่งเข้าหาเธอคนนั้น
เจ้าหล่อนไม่ไหวติง เธอยิ้มเหยียด……ว่านชนะแน่ ใกล้ถึงตัวแล้ว………
ฉึกๆๆๆๆๆๆ
ตะปูที่น่าจะพุ่งผ่านไปกลับย้อกลับมาปักกลางหลังของว่าน ครบทุกดอก เสียงร้องบอกความเจ็บปวดระงมไปทั่ว
ว่านล้มลงตรงหน้าเธอผู้นั้น……เลือดแดงฉานซึมไปทั่วแผ่นหลัง
“เจ้าโง่……แม่เหล็กย่อมดูดโลหะ….จำไว้ซะ” เธอไม่หยุดเปล่าคว้าตะปูออกมาอีกหมายจะกำจัด คนของทางการ
“หยุดนะ” ผมวิ่งเข้าไปพร้อมกับฟาดเชือกเต็มแรงไปหา แต่หล่อนขยับตัวหลบไปด้านหลังทันเสียก่อน
ตะปูทั้งหมดในมือถูกขว้างออกไปเหนือหัวพุ่งสู่ฟ้าก่อนจะดำดิ่งลงตามแรงโน้มถ่วง
“เจาะให้หัวพรุนไปเลย 555” หล่อนหัวเราะร่าในชัยชนะ
ผมอ้าปากค้าง…….ออกวิ่งให้เร็วที่สุด
“จะหนีไปไหน” เธอหัวเราะไม่หยุด เสียงตะปูแหวกอากาศดังขึ้นเรื่อยๆ มันใกล้มาแล้ว
ฉึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เสียงตะปูเจาะเข้าเนื้อช่างน่าสยองนัก
“ว่าน” ผมได้แต่ร้องชื่อเขา……ว่านใช้ตัวของเขาโอบผมไว้ สีหน้าบ่งบอกความเจ็บถึงที่สุด
“ไม่เป็นไรนะกาย”
เสียท่า……เสียตัว…..เสียใจ
-
o7 ว่าน...พระเอกสุดๆ :m1:
อิอิ ต่อให้ใจแข็งขนาดไหน ลองช่วยชีวิตแบบนี้.....หึหึ
-
:a4: พี่โก้ตกกาป๋อง แน่คริๆ
-
อารายอ่ะ
ว่านมันจะมาเป็นพร้าเอ้กตอนนี้ได้ไง
อย่าบอกนะว่าทำเพราะอยากปกป้องกายจริงๆง่ะ
:confuse:
-
โหยแม้นแมนอ่ะ เอาตัวเข้าแลกด้วย
-
แลกด้วยชีวิตต ต .>O< :m13: :m13:
พี่เอกไปเม้นท์ทีไรผมรู้สึกเหมือนคีน่าไปเม้นท์ทุกทีเลยอะ =[]=;;; ; .
คีน่าเข้าสิงป่าวพี่ ?? ?
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .
-
:m14: ก็ คีน่า คือแบบจำลองตัวของเอก อยู่แล้วนิ ชิมิๆ :m14:
-
o7 ว่าน...พระเอกสุดๆ :m1:
อิอิ ต่อให้ใจแข็งขนาดไหน ลองช่วยชีวิตแบบนี้.....หึหึ
:a4: พี่โก้ตกกาป๋อง แน่คริๆ
ในที่สุดนายว่านก็เรียกคะแนนได้สักที เฮ้อ
อารายอ่ะ
ว่านมันจะมาเป็นพร้าเอ้กตอนนี้ได้ไง
อย่าบอกนะว่าทำเพราะอยากปกป้องกายจริงๆง่ะ
:confuse:
คงอย่างนั้นมั้ง แหมๆ พระเอกมาเองทั้งทีต้องสร้างความประทับใจหน่อย
โหยแม้นแมนอ่ะ เอาตัวเข้าแลกด้วย
เอาตัวเข้าแลกกับอะไรจ้ะ อิอิ
แลกด้วยชีวิตต ต .>O< :m13: :m13:
พี่เอกไปเม้นท์ทีไรผมรู้สึกเหมือนคีน่าไปเม้นท์ทุกทีเลยอะ =[]=;;; ; .
คีน่าเข้าสิงป่าวพี่ ?? ?
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .
:m14: ก็ คีน่า คือแบบจำลองตัวของเอก อยู่แล้วนิ ชิมิๆ :m14:
กรี้ดว่าแบบนี้ได้ไง เขาไม่ใช่คีน่านะ
ใช่ค่ะ คีน่าสวยกว่าคนแต่งตั้งเยอะ
อร้าย.....แบบนี้ต้อง :เตะ1:
-
หัวขโมย…..แห่งเมืองเหนือ
“แง๊……..กระเทยน่ากลัว”
เสียงร้องของเด็กน้อยลั่นไปทั่วลานกว้าง ผู้คนต่างหันมาสนใจกันมากขึ้น
“โอ๋ๆ หนูจ้ะดูใหม่สิจ้ะนี่พี่เจ้าหญิงแสนสวยไง” ชิ…อีเด็กเวรฉันไม่ยอมแพ้หรอก
“……….ฮึก…..งะ…..แง๊…….” กรี้ด….ยังไม่หยุดอีก
“โหยผู้ใหญ่แกล้งเด็ก”
“ดูสิ เด็กกลัวจนตัวสั่นเลย”
“น่าสงสาร”
“555 เด็กมันกลัวตัวประหลาด”
เสียงซุบซิบ ของบบรดคนดูดังงึมงำๆ พอจับใจความได้บ้าง…..
นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะยะ
“………..” โอที่คงสุดจะทนอยู่ยื่นลูกอมสีสดใสให้เด็กคนนั้น….ได้ผลนิ…..เงียบไปทันทีเลย
“เห็นมั้ยจ้ะว่าพี่ทั้งสวยและใจดี….อร้าย”
“ไม่มีอะไรครับ….แค่เจ้าหญิงและเจ้าชายอยากเสด็จเที่ยวชมตลาดสักหน่อย ไม่ราบว่าไปทางไหนครับ”
พี่โก้ที่ได้รับบททหารเอกประกาศถามทางจากคนที่มามุงดู (ซึ่งค่อยๆทยอยหนีเมื่อเห็นพี่เขาเดินไป)
“ท่านตรงไปทางนี้นะ แล้วถึงแยกที่ 2 เลี้ยวซ้าย แล้วตรงไปต่ออีก 100 เมตร แล้วเลี้ยวขวา แล้วตรงไปอีกถึงแยกที่4 เลี้ยวขวาอีกที แล้ว………………………………………..”
เด็กหนุ่มวัยรุ่นชาวเมืองผิวขาวซีดคนหนึ่งปริปากบอกทาง แต่ใครจะไปจำได้ยะ
“หนูจ๋า หนูช่วยพาหญิงไปได้ไหมจ้ะ….หญิงไม่ค่อยคุ้นทางเมืองนี้มากนัก” อร้าย…..สำนวนได้เลยค่า เก่งจริงชั้น
เด็กหนุ่มลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
“นะจ้ะ” ฉันเข้าไปใกล้กระพริบตาทำอ้อนเข้า เด็กหนุ่มจ้องมาไม่กระพริบ
“ได้ครับ ตามมาเลย” เขาตอบอย่างฉะฉาน
เด็กหนุ่มพาเราเดินไปตามทางที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง แต่เมื่อขบวนของเจ้าหญิงคีน่าผ่านไปที่ใด ทุกคนต้องหยุดมามองจนเหลียวหลังเลยก็ว่าได้ ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิง (ก็แหงล่ะคนสวยขนาดนี้ใครก็มอง)
ฉันซึ่งได้แต่ยิ้มเชิดหน้า คอตั้งอย่างถือตัว พี่โก้ที่เดินนำหน้าขบวนอย่างเข้มแข็ง ส่วนเจ้าชายโอนั้นเดินยิ้มเล็กยิ้มน้อยของมันไปตามทาง ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร
“ยิ้มอะไรของนาย”
มันส่ายหัวไปมาถี่ๆ แต่ก็ไม่หุบรอยยิ้มนั้นเลย
“ท่าจะบ้า” ฉันบ่นใส่ แต่มันกลับยิ้มตอบอีก…..ชิ
เออเกือบลืมไป
“เรื่องที่ไปบอกว่านน่ะ ขอบใจนะ”
มันไม่ว่าอะไร…..ยิ้มเหมือนเดิม
“เออ….ช่างแกเหอะ” หมดอารมณ์จะคุยด้วยละ
“องค์หญิงพูดแบบนี้ไม่งามนะครับ” นั่นโดนทหารเอกวีนใส่อีก
“หญิงขอโทษค่ะ หญิงลืมตัว คริๆ”
เสียงหัวเราะดังขึ้นมาอย่างครื้นเครง ส่วนเด็กหนุ่มตัวซีดนั้นหันมาเป็นระยะพร้อมกับยิ้มให้
“ยังไม่ถึงอีกหรือจ้ะสารถี”
“ได้ครึ่งทางแล้วท่านหญิง” นั่นไอ้เด็กนี่ก็เล่นด้วยอีกต่างหาก
เราเดินต่อไปอีกอากาศร้อนๆในตอนบ่ายบวกกับชุดที่ใส่อยู่ทำให้เกิดความร้อนได้มากโข
พี่โก้ซึ่งตอนนี้ถอดหมวกเหล็กออกแล้ว ส่วนโอถอดเสื้อตัวนอกออกโชว์แผ่นหลังซึ่งชุมไปด้วยเหงื่อ
ส่วนฉันน่ะหรอ
“อ้าวท่านหญิงตัดผมทำไมครับ แล้วไปตัดตอนไหน” เจ้าเด็กหนุ่มหันมายิ้มขำๆ ก่อนจะแซวที่ฉันถอดวิกออก
“อ๋อ หญิงขี้ร้อนน่ะ เลยตัดสั้น เห็นเจ้ายิ้มเยี่ยงนี้แสดงว่าชอบนัก ผู้หญิงผมสั้น”
เด็กหนุ่มไม่ตอบกลับเร่งความเร็วในการเดินขึ้นอีก
ส่วนไอ่โอก็ฉีกยิ้มกว้างมากขึ้น……..ไอ่นี่ฉันไม่ใช่เท่งเถิดเทิงนะยะ
ทางเดินที่ไปนั้นเริ่มที่จะไร้ผู้คนเดินไปมา จะกระทึ่งเรามาถึงทางเดินแคบๆระหว่างตึก 2 หลังใหญ่ขนาบข้าง
“สารถี ทำไมตลาดช่างไกลนัก หญิงเหนื่อยเหลือเกิน”
“เจ้าหลงทางรึ” พี่โก้ซัก
“ข้าน้อยมิได้หลง…..แต่ข้าตั้งใจมาทางนี้” หนุ่มน้อยหยุดเดินทันที หันมาทางเราทั้ง 3
“ระวังตัวนะ” พี่โก้กระซิบพร้อมกับตั้งท่าพร้อม
“โหยพี่…ผมไม่ทำไรหรอกแค่อยากได้……” มันชี้นี้วมาทางฉัน
“นี่เจ้าอยากได้ตัวหญิงหรอ…..ชายคะช่วยหญิงด้วย” ฉันได้โอกาสเข้าไปเกาะโอ คริๆ ชอบจัง
แต่แขนที่เคยสัมผัสนั้นกลับกลายเป็นแขนที่เล็กและบางกว่าเคย
“ต้องการกุญแจนี้ต่างหาก องค์หญิง 555” เจ้าหนุ่มนั่นมาอยู่ข้างฉันได้อย่างไร แล้วโอล่ะไปอยู่ตรงนู่นได้ไง
มันกระชากสร้อยคอของฉันออกไปทันที แต่ฉันไม่ยอมหรอก แขนอีกข้างที่เหลือรวบเข้ากับหนุ่มน้อยไว้แน่น
“ช่วยด้วยค้า….หญิงโดนกระชากสร้อย”
พี่โก้ที่อยู่ใกล้กว่าพุ่งตัวมาทันที
“กรี้ด” เจ้าหนุ่มสะบัดตัวทีเดียวก็หลุดจากการกอดรัดของสาวน้อยร่างบางอย่างฉันซะแล้ว
“อย่าหวังเลย” พี่โก้กระโดดขึ้นสูงปรับแรงโน้มถ่วงของตนให้มีค่าน้อยลง
ตัวพี่เขาลอยสูงขึ้นอย่างเร็วจนลอยอยู่เหนือหัวเจ้าขโมยหนุ่ม
ฟิ้ว……
แรงโน้มถ่วงถูกเพิ่มอย่างรวดเร็ว…..จนพี่เขาร่วงลงมาด้วยความเร็วสูง
แต่เจ้าเด็กหนุ่มหาได้กลัวเกรง เขายืนนิ่งอย่างใจเย็น
พี่โก้เข้ามาใกล้แล้ว……เจ้าเด็กนั้นโดนทับแน่ (ฉันคิดพร้อมกับหลับตา ไม่กล้ามองภาพโหดร้าย คริๆ)
ตึง……..
เสียงกระแทกดังลั่นฝุ่นคลุ้งไปทั่วบริเวณ ไอ่โอที่พึ่งวิ่งมาถึงฉัน ฉุดฉันให้ยืนขึ้น
เราต่างจ้องมองจนฝุ่นจางหายไป……ร่างทั้ง 2 ปรากฏชัด
ไม่ใช่พี่โก้ที่อยู่ด้านบน
กลับเป็นเด็กหนุ่มที่ใช้เท้าเหยียบตัวพี่เขาไว้ ซึ่งพี่โก้เองก็ดูจะงงตัวเองว่าไหงเป็นงี้ไปได้
โอไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เขาเคลื่อนย้ายไปหาพี่โก้ทันที (โอให้ตัวรับสัญญาณฉันและพี่โก้คนละอันติดตัวไว้)
ใช้มือใหญ่นั้นกระชากเด็กน้อยมารวบไว้อย่างแน่นหนา
“ฟู่…..จับได้ซะที” ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งใจ
“นี่เจ้า….เอากุณแจคะ…….คืน…….อร้าย…..อะไรอีกนี่” กลายเป็นว่าฉันกลับเป็นคนที่โดนโอรวบตัวอยู่
ส่วนไอ้เด็กนั่นยืนยิ้มแฉ่งแลบลิ้นใส่อยู่ตรงที่ฉันยืนอยู่เมื่อกี้
“ไปก่อนนะคร้าบ……555” มันโบกมือบ้ายบาย ก่อนจะหันหลังเตรียมวิ่ง
หนอยจะมากไปแล้ว
“หยุดตรงนั้นล่ะ” ฉันแผดเสียงลั่น รีบสร้างภาพเทพแห่งความตายออกมาโดยเร็ว ขวางหน้าเด็กหนุ่มไว้
ได้ผล……เด็กน้อยหยุดชะงัก…..เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดชึ้นตามใบหน้า
“ส่งกุญแจมา….แล้วไม่ต้องคิดที่จะสลับตัวกับใครอีก” ฉันบังคับให้มือกระดูกนั่นโอบเด็กน้อยไว้ห่างๆ
เขาตัวสั่นด้วยความกลัว….โยนกุญแจมาให้…..มันตกอยู่ตรงกลางระหว่างเรา
แค่นี้ทีมของฉันก็จับได้ 1 โฮะๆๆๆ
“นายคนเดียวไม่ไหวจริงๆ” เสียงเล็กๆของเด็กสาวแว่วมาจากเสาไฟด้านหลัง
“ก็งี้ล่ะ บอกแล้วว่าช่วยกันแต่แรกก็จบ” เสียงอีกเสียงที่ฟังดูกระแดะไปนิดแทรกมาจากอีกฝั่งของถนน
ทั้ง 2 เดินออดมาจากที่หลบซ่อน เป็นสาวน้อยตัวเล็กผมยาวลอนสวย กับ เด็กชายอีกคนหัวเกรียน แต่งตัวออกมาได้ไม่แพ้ฉันเลย (เสื้อกล้ามขาวแอบเห็นเสื้อในสีดำ….กางเกงขาเดฟสีแดงสด)……..นี่ฉันมีคู่แข่งแล้ว……แอร๊ยยยยยย
“หยุดตรงนั้นล่ะ ไม่งั้นเพื่อนเธอตาย” ฉันขู่….อีกยังบังคับเจ้ากระดูกนั่นเข้าใกล้เด็กชายเข้าไปอีก
เด็กหญิงหาได้ใส่ใจ เธอเดินไปพร้อมกับอ่านหนังสือของเธอไป
เธอเข้ามาใกล้เจ้ากระดูกมากขึ้นก่อนจะยื่นมือผ่านร่างกายเจ้ากระดูกไปดึงเพื่อนหนุ่มของเธอออกมา
“เหวอ” เจ้าเด็กหนุ่มหลับตาปี๋ด้วยความกลัว
“นี่แกจะกลัวอะไรกับของปลอม” เธอแหววใส่เด็กชาย
3 ต่อ 3 แฟมมิลี่เกม
-
เย้เย้ !!!
ในที่สุดก็มีโอกาส ... จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้มพี่เอก !!!
>O<
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .
-
^
^
จิ้มตรองทะลุตรูดคีน่า 2 เด้งงงงงงงง.. :m13:
..เด็กผู้ชายหัวเกรียนน่ะคู่แข่งคีน่าเหรอ
อื่มมม..เจ้าหญิงคีน่าสวยสุดขอบโลกตกขอบจักรวาลขนาดนี้
ไม่อยากจะคิด
ว่าคู่แข่งจะขนาดไหน :laugh: :laugh:
-
:a5: เห้อ รู้ได้ไงหว่า
-
:m4: :m4: :m4: ความแตกๆ อิอิ
(ปล. จิ้มทะลุ 4คนเรย คิคิ) :a1:
มะได้คุยกะเอกนานเรยอะเป็งงัยมั่ง.. สอบเสร็จแล้วอะดิ..
-
:t2: มาเม้นท์ให้ค่า ตัวละครน่ารักมาก ชอบคินนี่ เอ้ย คีน่า
จะติดตามอ่านไปเรื่อยๆจ้า
-
โดนจับไต๋ได้แล้วจะทำยังไงดีละที่นี้ :o
-
เย้เย้ !!!
ในที่สุดก็มีโอกาส ... จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้มพี่เอก !!!
>O<
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .
คริๆ จิ้มคีน่าดีกว่ามั้งคะ เร้าใจกว่าเห็นๆ อร้ายยยย
^
^
จิ้มตรองทะลุตรูดคีน่า 2 เด้งงงงงงงง.. :m13:
..เด็กผู้ชายหัวเกรียนน่ะคู่แข่งคีน่าเหรอ
อื่มมม..เจ้าหญิงคีน่าสวยสุดขอบโลกตกขอบจักรวาลขนาดนี้
ไม่อยากจะคิด
ว่าคู่แข่งจะขนาดไหน :laugh: :laugh:
โอ้ย เหนื่อยเลยโดนจิ้มไป 2 ทีละ แห่กๆ ส่วนคู่แข่งรอดูตอนหน้านะครับ
:a5: เห้อ รู้ได้ไงหว่า
นั่นดิ สงสัยแอบดู......อ้ะหรือว่าคลิปคีน่าหลุด
:m4: :m4: :m4: ความแตกๆ อิอิ
(ปล. จิ้มทะลุ 4คนเรย คิคิ) :a1:
มะได้คุยกะเอกนานเรยอะเป็งงัยมั่ง.. สอบเสร็จแล้วอะดิ..
โอ้ยโดนอีกดอก อิอิ สอบเสร็จแล้วแต่งานเยอะมากเลย
:t2: มาเม้นท์ให้ค่า ตัวละครน่ารักมาก ชอบคินนี่ เอ้ย คีน่า
จะติดตามอ่านไปเรื่อยๆจ้า
ขอบใจจ้า ติดตามอ่านต่อได้เลยจ้า
โดนจับไต๋ได้แล้วจะทำยังไงดีละที่นี้ :o
อันนี้ต้องรอดูว่าน้องคีน่าคนงามจะทำอย่างไร
-
เอาคืน………………..
ตัวของเรากลับมาติดกันอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรนะกาย”
“ว่าน นาย…….” ผมสัมผัสได้ถึงของเหลวที่ไหลอาบไปทั่วหลังเขา
“ไม่เป็นไร…..ต้องจัดการมันก่อน” เขาค่อยๆดันตัวขึ้น แต่ก็ทำได้ลำบาก
“หนีก่อนเหอะ”
“คิดว่าเราจะหนีพ้นหรอ โอ้ย…..” ว่านร้องสุดเสียง เขาทรุดตัวลงพาให้ผมตกลงไปด้วย
“สนใจกันหน่อยสิจ้ะ อย่ามัวแต่จีบกันอยู่นั่น โฮะๆๆ” เธอเดินมาอย่างมาดมั่นในมือมีตะปูตัวยาวพร้อมที่จะขว้างมา
“เอาล่ะหนุ่มๆ ส่งกุญแจมาให้ฉันซะดีๆ”
“กาย แยกออกจากกันก่อน” ว่านกระซิบ
ผมยื่นมือไปจับกับขอบผนังตึกไว้ ว่านเองหยิบขวดน้ำยาสีเขียวนั่นเตรียมพร้อม
“จะทำอะไรน่ะ หยุดนะ” เธอร้องลั่นเมื่อเห็นเราเคลื่อนไหว ตะปูในมือถูกปล่อยออกมา
“ตอนนี้ล่ะ” ว่าให้สัญญาณ
ปลด
ตัวเราแยกออกจากกัน แต่แรงดูดนั้นเหมือนทวีความรุนแรงขึ้น จนผมต้องใช้เชือกมัดกับตัวและเสาไฟไม่ให้ตัวปลิวไปหาว่า…….ว่านเองก็ดื่มยาเข้าไปอึกใหญ่ ตัวที่ขยายขนาดอย่างรวดเร็ว……เขาออกวิ่งสวนทางกับแรงดูดและใช้มือรับตะปูไว้……..มันปักติดที่มือซ้ายของเขา เลือดแดงสดหยดเป็นทางที่เขาวิ่งไป
เธอผู้นั้นกรีดร้องด้วยความตกใจที่เห็นว่านกลายร่างอีกทั้งยังวิ่งเข้าหาเธอ ตะปูดอกแล้วดอกเล่าไม่สามารถหยุดว่านในร่างนี้ได้ จนกระทั่ง
“กรี้ด ปล่อยฉันนะ” เธอซึ่งถูกฝ่ามือใหญ่ของว่านกำไว้ด้วยมือขวาเพียงข้างเดียวร้องลั่น พร้อมทั้งดิ้นไปมาอย่างไร้ประโยชน์ ขาที่แกว่งไปมาไม่สามารถที่จะทำร้ายอะไรว่านมันได้
“ปล่อยนะยะ อ้อก….” ใบหน้าเธอบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด และดูท่าทีว่าว่านจะไม่ยอมผ่อนแรงลง
“บอกมาใครส่งเธอมา”
“เรื่องอะไรจะบอก” เธอว่า
พูดจบมือของว่าที่เคยบีบแน่นกลับค่อยๆอ้าออกราวกับมีมือที่มองไม่เห็นง้างออก
ร่างของเธอและว่านกระเด็นออกจากกัน
“ว่าน เป็นอะไรมั้ย” ผมวิ่งเข้าไปหา โดยไม่ลืมที่จะทิ้งระยะห่างไว้
เขาส่ายหน้า และไม่ยอมปล่อยให้เธอตั้งตัว……เขาวิ่งเข้าหาทันที
แต่เธอรู้ตัวออกวิ่งเสียก่อน
ผมออกวิ่งตามทั้ง 2 น่าแปลกที่ด้วยความเร็วของว่านผู้หญิงคนนั้นไม่น่าจะหนีพ้น…..ไม่สิดูเหมือนเธอจะเด้งหนีว่านออกไปหากเขาใกล้เธอมากขึ้น……นั่นไงอีกแล้ว เธอวิ่งไปจนสุดซอยแล้ว……หึซอยตันเสร็จเราแน่
เธอเอาตัวยันกำแพงไว้กางมือกางขาวางราบกับกำแพงนั้น
ว่านไม่ลดความเร็ว ร่างกายที่เปลี่ยนไปยังคงสภาพอยู่
ผลั่ก
แรงกระแทกที่มองไม่เห็นซัดว่านถอยออกมา
เจ้าหล่อนยิ้มอย่างพอใจ
ว่านไม่ยอมแพ้วิ่งเข้าหาอีกอย่างบ้าคลั่ง……แต่เขาไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้เกินไปกว่านั้น
ผมหยุดอยู่ห่างจากว่านพอควร แค่รู้สึกถึงแรงดูดเบาๆ
“เข้ามาไม่ได้หรอก เรามันขั้วเดียวกัน 555” เธอยิ้มร่าที่เห็นว่านหัวเสีย เขายังคงดันตัวเองสู้กับแรงผลักนั้น
ขั้วเดียวกับว่าน……งั้นก็
“ว่านหลบไป” ผมตะโกนพร้อมวิ่งไปหาทันที
ว่านหลบออกไปอีกฝั่งของซอยนั้น
ถ้าเธอขั้วเดียวกับว่าน …… ผมต้องผ่านเข้าไปได้แน่
“ง่ายไปเด็กน้อย”
กึก
ตัวผมหยุดอยู่ตรงนั้น…..แรงผลักยิ่งมากขึ้นเมื่อผมเข้าไปใกล้เธอ
………..มันเปลี่ยนขั้วได้
“ว่าน” ผมถอยกลับมา
ว่านกระโดดเข้ามาสวมแทน……แต่ผลที่ได้ก็เหมือนเดิมเธอเปลี่ยนขั้วสนามแม่เหล็กได้อย่างทันท่วงที
เราสับกันไปมา แต่อีกผ่ายก็ไม่มีทีท่าจะพลาดเธอยังสลับขั้วได้อย่างถูกต้องจนกระทั่ง
ฟู่
ร่างกายของว่านกลับมาสู่สภาพปกติ แต่ที่แย่กว่านั้นคือ เขาดูอ่อนแรงลงไปมาก
ตัวที่โอนเอนไปมา…..ใบหน้าซีดขาว เลือดที่เสียไปคงมากพอดู
เธอได้โอกาสเบี่ยงตัวหลบออกมา ปล่อยสนามแม่เหล็กเข้ากระแทกว่านเต็มที่ เขากระเด็นล้มลง
“ว่าน” ผมวิ่งเข้าหา แรงดูดของเรามากขึ้นตามระยะทาง
“อย่ากาย….ตามมันไป”
“แต่นาย”
“ไม่เป็นไร เร็วสิ” ว่านฝืนตัวยืนขึ้นแต่ก็ทรุดลงไปอีก
“เจ้าบ้า ห่วงตัวเองด้วยสิ” ผมเข้าไปหาเขาทันที…..แน่นอนเรากลับมาติดกันอีกครั้ง
“แต่….”
“ไม่มีแต่” ผมค้นเอาน้ำยาสีแดงที่ว่านเคยใช้รักษาหัวเข่าผมออกมา…..มันเหลือครึ่งขวดเล็กๆได้
แผลที่เขาได้รับค่อยๆได้รับการรักษาทีละจุด ตะปูที่ฝังอยู่ถูกผลักออกมา แต่มันยังติดอยู่ที่ผิวตามแรงดึงดูด
เอาเหอะอย่างน้อยเลือดก็หยุดไหล……..แต่เขาเสียเลือดไปมากใบหน้ายังคงซีดขาว
“ว่าน นายไม่เป็นไรนะ” ผมชักกลัว…….นี่ถ้าเขาเป็นอะไรก็เพราะผม………
เขายิ้มแห้งๆ ก่อนจะขยับมือที่ติดกับตัวผมเล็กน้อย
นี่แค่แรงขยับนายยังไม่มีเลย
น้ำตาที่ร่วงหล่น…….เขาคงรู้สึกได้
“ไม่เอาน่ากาย”
“แต่นาย”
“เราไม่เป็นไร…..”
เขาย้ำคำเดิม พร้อมกับตั้งท่าจะลุกยืน
“ไปล่ายัยป้ามหาภัยกันต่อ” เขาว่าพร้อมเปิดฝาน้ำยาสีเขียวนั่นอีกครั้ง
“อย่าว่าน……ร่างกายนายไม่ไหวหรอก” ผมแย่งน้ำยานั้นมาอย่างง่ายดาย
“ถึงคราวเราออกโรงแล้วล่ะ” ผมกลั้นใจดื่มน้ำยานั้นเข้าไปเสียหมดขวด
จะเอาทั้งต้นและดอกเลยคอยดู
-
ทุ่มเทขนาดนั้น
ชักๆๆๆๆๆเริ่มจะสงสารว่านขึ้นมาหน่อยๆแระ
v
v
จะเอาทั้งต้นและดอกเลยคอยดู
^
^
เอาอะไรเหยอ :oni1: :oni1:
-
ว่านแมนจริง ๆ ด้วยอ่ะ สเปคเลย :oni2:
-
:m4: :m4: :m4: ไม่เสียทีที่ลุ้นว่านกะกายอิอิ ...
กายเริ่มจายอ่อนยัง คริคริ... :m12:
ถึง Tifa สู้ๆนะกับรายงาน/การบ้านต่างๆ... อยากคุยกะนายจังแต่ออนเอ็มที่ออฟฟิซมะได้ง่าT^T :seng2ped:
-
... เฮ้อกว่าจะตามล่าหากระทู้เจอ ...
... ว่านจะเจ้นท์เกินไปแระ =[]=;; ; ...
... แต่ยังไงตรองก็รอคีน่าอยู่ดีแหละ ...
... เอิ๊กกกกๆๆๆ ๆ ~* ...
... คีน่าของโผมมมม ม ม ม ,, ...
-
ไม่เอาว่านนนนนน :serius2:
จะเชียร์โอ :man1:
-
:m14: Tifa หายเยย มะมาต่อซักทีอิอิ
:a4:รออยู่นะ งิงิ
-
เดี๋ยวมาทักทายนะครับ ลงไว้ก่อน
กรี๊ด……ขอน้ำกรดให้คีน่าหน่อยค่ะ
“นี่แกจะกลัวอะไรกับของปลอม” เธอแหววใส่เด็กชาย
เด็กชายค่อยๆเปิดตาขึ้น เมื่อเห็นว่าไม่เป็นอะไรเขาจึงยืดตัวขึ้น
“ร้ายนักนะเจ้าหญิง หึหึ”
“อร้าย….เนี่ยนะเจ้าหญิง นึกว่านางสนม อิอิ” นังกระเทยหัวโปกเย้ยมา
กรี้ด….อยากจะกรี้ดดังๆ แต่ไม่ได้เดี๋ยวมันได้ใจ
“นี่ละย่ะ เจ้าหญิงของจริง ชิพวกไม่สวยๆ ก็คงอิจฉาล่ะ” ฉันกัดตอบไปบ้าง
“ว่าใครยะ” ชีสวนมาทันที
“เปล๊า” ชิ ยักใหล่เชิดใส่อย่างไม่สนใจ
“ชิ” ชีก็แบะปากหนาๆของหล่อนไปอีกทาง ดีนะที่ชีผมเกรียน ไม่งั้นมีหวังโดนสะบัดบ๊อบใส่แน่แท้
ระหว่างที่ที่ฉันเปิดสงครามวาจาอยู่นั้นพี่โก้คงเห็นโอกาสจึงพุ่งไปเก็บกุญแจที่ตกอยู่ตรงกลางได้
“อ้ะ” เจ้าหนุ่มกำลังชี้นิ้วมาทางพี่โก้หวังจะสับเปลี่ยนตัว แต่ถูกเด็กหญิงห้ามไว้ก่อน
“อย่า เดี๋ยวเสียแผน” เธอยังจดจ้องอยู่กับหนังสือ
(กรี้ด อีกุ้งแห้ง)
(อร้าย อีหัวโปก)
“แล้วให้ทำไง” เด็กน้อยถามต่อโดยไม่สนใจคำด่าของฉัน
เด็กหญิงอ่านหนังสือต่ออีกเล็กน้อย
(อร้าย อีเห็ดสด)
(กรี้ด อิจฉาชั้นล่ะสิที่มีแฟนหล่อแบบโอ)
เธอเงยหน้าขึ้นมาดึงเพื่อนสาวของเธอไว้
“เจน นายจัดการกับพี่ทหารที่คุมแรงโน้มถ่วง ระวังด้วยถ้าโดนทับละก็ไม่รอดแน่…..ส่วนเธอ……
เล่นกับเจ้าชายรูปหล่อนั่น มันเคลื่อนย้ายหนีได้…เร่งมือหน่อยละกัน”
เธอแจงรายละเอียดของแผนการและความสามารถของทีมเราได้อย่างถูกต้อง
“คิน หลบไปก่อนพวกนี้มันรู้ความสามารถนายแล้ว” พี่โก้ดันฉันไปด้านหลังพร้อมกับส่งกุญแจมาให้ ไอ่โอก็เอาด้วย กลายเป็นว่าฉันทำอะไรไม่ได้ใช่ไหมนี่…….ชิ
ทั้ง 2 ผ่ายต่างจ้องดูท่าทีของอีกผ่าย ไม่มีผ่ายใดที่คิดจะเริ่มก่อน จุดนี้ล่ะถ้าใครพลาดอาจจะเป็นจุดจบเลยก็ว่าได้
“เสียเวลา” ไอ้หนุ่มนั้นว่า
มันย้ายมาอยู่แทนที่โอเรียบร้อย
ผลัก
เด็กหนุ่มออกแรงเพียงน้อยนิดร่างของฉันก็ปลิวไปข้างทาง
“คิน” พี่โก้ร้องอย่างตกใจ
เขาเงื้อมือหมายจะชกใส่เด็กหนุ่มนั้น
เด็กหนุ่มยิ้มเยาะ
“อร้ายยยยยย…..พี่โก้ชกหนูทำไมคะ” กรี้ดเจ็บค่ะอีเด็กเวร เปลี่ยนที่กับฉันอีก
“น้องคินพี่ขอโทษ” พี่เขาขอโทษฉันใหญ่
“พี่คะ รับมือกับเจ้านี่ไปนะ ยิ่งอยู่กันหลายคนมันยิ่งได้เปรียบ” ฉันบอกพี่เขา
“เดี๋ยวคีน่าไปทางนู้น” ฉันโบ้ยไปอีกทางซึ่งดูแล้วโอกำลังโดนเล่นอยู่ไม่ใช่น้อย
แขนข้างขวาของโอ รวมเข้ากับแขนนังกระเทยหัวโปกนั่นแล้ว
“นี่ปล่อยนะยะ” ฉันเข้าไปดึงโอออกมา
“โอ้ย โอทำอะไรน่ะ”
ไอ่โอสั่นหน้า
แต่มือขวาของมันยังตามมาฉุดกระชากฉันซ้ำอีกรอบ
“อร้ายยยยย”
“เหี้ย หยุดนะ” ไอ่โอกำหมัดซ้ายแน่น แล้วชกไปทางชีทันที
“แหมๆ จะรีบไปไหนจ้ะ อิอิ” เธอใช้มือซ้ายรับไว้ แขนของหล่อนกลืนหายไปในแขนของโอ
“คิน….หนีไป”ไอ่โอที่พยายามดิ้นพูดขึ้น แต่ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งจะเร่งให้การผสานร่างเร็วขึ้นเท่านั้น
“โอ”
เขาก้อมหน้านิ่ง เจ้ากระเทยหัวโปกนั่นหายเข้าไปในตัวโอเรียบร้อยแล้ว
“ชื่อโอหรอกหรอ…..หล่อเอาการนะเนี่ย” เสียงของโอ แต่การพูดไม่ใช่
โอลูบไปตามเนื้อตัวของตนเอง จากไหล่ มาอก มาท้อง และก็
“อร้ายยยย อีโรคจิต” ฉันวิ่งเข้าไปคว้ามือโอออกจากเป้าตัวเอง
“อิอิ ใหญ่นะนี่”
“ออกไปนะ อีกระเทยจิตหลุด” ฉันที่พยายามกำหมัดทุบที่อกหนาๆนั่นแต่ดูเขาไม่สะเทือนเลย
“โอย ร้อนจังเลย” โอกรีดนิ้วเช็ดเหงื่ออย่างมีจริต อร้าย…..รับไม่ได้ค้า
“ถอดเสื้อดีกว่า” กรี้ดดดด โอจ๋าอย่าถอดเลย คีน่าสู้ไม่ไหวแล้ว
“ก็ยังร้อนอะ กางเกงมันรัดจัง” ว่าแล้วก็ถอดกางเกงออกอีก ดีนะที่เหลือบ็อกเซอร์ไว้
ไม่งั้น คีน่าตายแน่ค่ะ
“เอาล่ะส่งกุญแจมา” โอเดินเข้ามาใกล้…..
“ไม่” แต่ทำไมปากสั่นอะ
“นะครับ” อร้าย อย่ามากอดสิโอ
“ม่ายยยยยยย” ส่ายหน้าไว้ๆ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ
“ไม่รักโอแล้วหรือครับ” โอก้มมากระซิบที่หู อร้ายยยยยย ขนลุกค่ะขนลุก
“ม…..มะ…..ไม่” ดีมากคีน่าบอกปัดไป
“โอเสียใจแย่เลยครับ พูดแบบนี้น่ะ” อย่าจ้องตาได้มั้ยคะ โอยยยยยย
โอคว้ามือฉันเข้าลูบอกของเขา ลามมาถึงท้องแกร่งนั่น ซู้ด………สติเริ่มไม่มีละ
“โออยากได้กุญแจหรือจ้ะ”
“ครับ ให้ผมนะครับ……จุ้บ”
อร้ายยยยยย ปรอทแตกค่ะ อยู่ๆก็จุ้บเฉยเลย
“แล้วคีน่าจะได้อะไรล่ะคะ”
“ได้หัวใจผมนี่ไงครับ” เขายักคิ้วเท่ห์ๆให้โอย……ช่วยคีน่าด้วยค่ะ
มือที่กำกุญแจไว้แน่น ค่อยๆคลายออก
โอยิ้มอย่างยินดี คำชมคำเยินยอหลุดออกมาเป็นสาย คำว่ารัก……..ที่ฉันไม่เคยได้ฟัง
“ผมรักคีน่าที่สุดเลยครับ”
มือที่ชักกลับ….สักพักก็ยื่นไป อย่างลังเล คงทำให้อีกฝ่ายลังเลไม่น้อย
“อย่าลังเลสิครับ” เขาบอกเสียงนุ่มโน้มตัวลงมาประทับจูบอย่างบรรจง
อืม,,,,,,,,,,
ความรู้สึกนี่มันอะไรกัน เหมือนแรงหายไปจากร่างเสียจนหมด ดีที่โอมันโอบเราไว้ไม่งั้นมีหวังล้มลงไปแน่
มือที่กำกุญแจนั้นคลายออก
กุญแจนั้นร่วงหล่นสู่พื้นถนนกระทบส่งเสียงดัง กรุ๊งกริ๊ง
สัมผัสอันนุ่มนวลนั้นหายไปทันที……….เหลือไว้แต่รอยยิ้มที่กำชัยชนะไว้ในมือ
โอรวบแขนฉันไขว้ไว้ข้างหลัง เด็กหญิงที่หลบอยู่นาน เดินเข้ามาเพื่อที่จะเก็บกุญแจนั้น
“โอ นายทำอะไรน้องคินน่ะ”
เอามาสาดหน้าหน่อย
-
มาต่อแล้วนะครับ หายหน้าไปนาน
ไปแอบอ่านเรื่องอื่นๆมาด้วย
งานเยอะ เครียด เรียนหนัก แฟนไม่มี (คริ คริ)
แต่งไปแต่งมา เมื่อไรจะจบนี่
-
:a2:จิ้มเอก.... งิงิ
(เห็นเค้าจิ้มเรยจิ้มมั่ง 55+)
-
:m4: :m4: :m4: ตอนนี้ดูลุ้นๆ สนุกดี (ตอนหลังๆนี่ดูคีน่าดูจะ :m29: โดนอ่านเกมส์ไปซะหมด... ความแว๊ดๆ ลดลงไปมากทีเดียวอิอิ)
:a1: :a1: :a1:จะติดตามต่อไปนะงับ
-
ตอนเห็นชื่อตอนก็ตกใจหมด นึกว่าโอเปลี่ยนใจไปชอบของแปลกซะละ โอ๊ะ พูดอะไรออกไป :haun5:
-
อาร๊ายยย..อุตส่าห์เตรียมดีใจจะได้เห็นคีน่าโดน..ปล้ำ
เหอะๆๆๆ
แค่จูบหวานๆจากโอ แค่นั้น
มืออ่อนเลยเหรอครับ
กุญจงกุญแจปล่อยหมด
แต่ว่าโอไม่ต่อต้านสิ่งแปลกปลอมเลยเหรอ
หรือว่า
หรือว่า
ลึกๆแล้วนี่คือความต้องการจริงๆของโอ :laugh:
ก๊ากกกกก
:a1:โอสู้ๆ
-
ฉากเข้าสิงแล้วลูบเป้านี่ผมชอบมาก ยังเคยคิดอยุ่เลยว่าไอ้นิยายสลับร่างทั้งหลาย ถ้าได้สลับเข้าร่างคนหน้าตาดี ๆ สงสัยคงเล่นร่างจนน่วมแน่ ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
:oni3: :oni3: :oni3: มาต่อเร๊วววว...
เห็นหล่นไปไกลดันขึ้นมาใหม่อิอิ... รออยู่น๊า........ :c5:
-
:m4: :m4: :m4: ตอนนี้ดูลุ้นๆ สนุกดี (ตอนหลังๆนี่ดูคีน่าดูจะ :m29: โดนอ่านเกมส์ไปซะหมด... ความแว๊ดๆ ลดลงไปมากทีเดียวอิอิ)
:a1: :a1: :a1:จะติดตามต่อไปนะงับ
คิดมุขไม่ออกแล้วง่ะ.....ช่วยที อิอิ
ตอนเห็นชื่อตอนก็ตกใจหมด นึกว่าโอเปลี่ยนใจไปชอบของแปลกซะละ โอ๊ะ พูดอะไรออกไป :haun5:
ต้ายยยย....ก็ไม่แน่นะคะอย่าลืมว่าเรื่องนี้คีน่าเป็นนางเองค่ะ แอร๊ยยยยยย
อาร๊ายยย..อุตส่าห์เตรียมดีใจจะได้เห็นคีน่าโดน..ปล้ำ
เหอะๆๆๆ
แค่จูบหวานๆจากโอ แค่นั้น
มืออ่อนเลยเหรอครับ
กุญจงกุญแจปล่อยหมด
แต่ว่าโอไม่ต่อต้านสิ่งแปลกปลอมเลยเหรอ
หรือว่า
หรือว่า
ลึกๆแล้วนี่คือความต้องการจริงๆของโอ :laugh:
ก๊ากกกกก
:a1:โอสู้ๆ
อืมน่าคิดนะนี่ว่าทำไมโอไม่ยอมต่อต้าน......โอครับจริงมั้ยครับ.........อ้อแบบนี้นี่เอง.....โอบอกว่า......อะครับ อิอิ
ฉากเข้าสิงแล้วลูบเป้านี่ผมชอบมาก ยังเคยคิดอยุ่เลยว่าไอ้นิยายสลับร่างทั้งหลาย ถ้าได้สลับเข้าร่างคนหน้าตาดี ๆ สงสัยคงเล่นร่างจนน่วมแน่ ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
จะไม่ใช่แค่ลูบเป้าอะสิ กร้าก
-
กันและกัน
ของเหลวสีเขียวนั้นไหลผ่านลงคอของผมไป ความร้อนไหลผ่านไปทั่วทั้งท้อง
ร่างกายปวดร้าวไปทั่วราวกับจะแตกแยกออกจากกัน ตัวผม….กำลังขยายใหญ่ขึ้น
“กาย นายไม่น่าเลย…..”ว่านที่ติดอยู่หลังผมตัวเล็กไปถนัดตา
ความเจ็บปวดหายไปแล้ว เหลือแต่ความรู้สึกใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน มือไม้ที่ใหญ่โตนั้นไม่ได้ทำให้มันหนักขึ้นเลย
การเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างง่ายดาย ตัวที่สูงใหญ่ขึ้นผิดตา……แรงที่มากมายจนผมแบกว่านยังไม่รู้สึกตัวเลย
“หึ จับดีๆล่ะว่านเราจะไปเอาคืนกัน” ผมกระชับว่านให้ติดหลังไว้ ถึงจะรู้ว่ามันติดอยู่แล้วก็เหอะ
“กาย เอาไอ่นั่นไปด้วย” ว่านโบ้ยไปทางกองขยะที่สุมอยู่ข้างทาง
ผมคว้าเอาโต๊ะไม้เก่าๆอันหนึ่งออกมา
“ยัยป้านั่นคงเตรียมขว้างอะไรใส่เรา ระวังตัวล่ะกาย เราจะระวังหลังให้” ว่านไม่วายส่งเสียงกรุ้มกริ่มไว้อีก
“เจ็บขนาดนี้ยังปากดีอีกนะ”
“อย่าทำหน้างั้นดิ แค่เห็นกายตัวใหญ่อย่างนี้ก็หมดอารมณ์แล้ว หึหึ”
“…….” ไม่พูดดีกว่าแม่งว่านมันวกเข้าได้ทุกทีสินะ
ผมค่อยๆเดินเลี้ยวออกมาจากมุมตึกนั้น พยายามมองซ้าย ขวาตลอดหลีกเลี่ยงสิ่งที่เป็นโลหะทุกชนิดเท่าที่จะทำได้
ซึ่งว่านเองก็ให้ความร่วมมือในการดูแลด้านหลังให้เป็นอย่างดี
“กาย 6 นาฬิกา” เสียงว่านส่งสัญญาณ
ผมยึดขาโต๊ะมั่นหมุนตัวอย่างเร็วไปด้านหลัง
มีดครัวขนาดใหญ่ปักลงกลางโต๊ะตัวนั้น……นี่เล่นกันขนาดนี้เลยหรอ
“ที่ 3 นาฬิกา”
โต๊ะที่ติดมาด้วยนั้นช่วยเป็นเกราะชั้นดีของเรา ผมกับว่านที่ค่อยๆทยอยผ่านวัตถุโลหะที่ทยานมาทำร้ายเราไปช้าๆ
จุดหมายของเรานั่นน่ะ อยู่สุดทางเดินนั่นไง ถึงจะอยู่ไกลแต่ก็เห็นได้ถึงสีหน้าที่ตื่นจนแสดงออกมาไม่รู้ตัว
เอาละล่ะจากตรงนี้เราวิ่งไปถึงตัวแน่
เธอทำท่าจะวิ่งหนี แต่สายไปเสียแล้วผมออกแรงถีบพื้นเต็มแรง ตัวพุ่งไปอย่างจรวด…….สำเร็จผมคว้าตัวเธอได้แล้ว
แต่มือที่กำไว้นั้นค่อยๆอ้าออกด้วยแรงผลัก…… อีกแล้ว
“รอให้ยาหมดฤทธิ์ก่อนเถอะ” เธอกล่าวพร้อมกับเร่งสนามแม่เหล็กให้แรงขึ้นอีก
ตัวของผมค่อยๆถูกดีดออกมา…..ไม่ยอมหรอกเรื่องอะไรจะยอมแพ้ง่ายๆ
ผมออกแรงต้านยันเท้ากับพื้นไว้ พยายามที่จะเลื่อนตัวไปด้านหน้า ทว่ามันหนักเหลือเกิน
“ไม่มีทางชนะชั้นหรอกเด็กน้อย ส่งกุญแจมาซะ”
“ไม่” ผมรั้นเรื่องอะไรจะยอมง่ายๆ ออกแรงเข้าไปอีก แต่ยิ่งใกล้เธอมากแรงผลักก็ยิ่งมากตาม
“ดื้อจริง” เธอเร่งสนามแม่เหล็กจนถึงขีดสุด
ผมผงะถอยออกไปไกลพอควร…… เธอกำลังยิ้ม….น่าเจ็บใจนัก
“กายไหวมั้ย”ว่าถามอย่างห่วงใย
ผมไม่ตอบไม่มีอารมณ์ตอนนี้ ในหัวแค่คิดจะทำอย่างไงให้จับเธอได้เสียที พลางวิ่งเข้าไปหาอีก
แต่แรงผลัก็ทำให้ไปไม่ถึงเสียที ผมกำลังคลั่ง
“ผนึก ผนึก ผนึก…..” โซ่ที่ผมพยายามจะขว้างไปหาเธอกลับย้อมมารัดกับแขนผมเสียเอง
เชือกก็ไม่เหลือแล้ว……น่าจะขนมาเยอะกว่านี้…..นี่ทำอะไรไม่ได้จริงๆ
ถ้าแค่ คินอยู่ที่นี่ด้วย……..คงจะจัดการได้อย่างง่ายดาย
ผมนี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ
“ถ้าเราเก่งกว่านี้คงจะดี ……. แค่ผนึกคนแรงเยอะแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย”
“กาย ความสามารถของแต่ละคนน่ะมันก็มีข้อดีข้อเสียต่างกันไป”
“มันอยู่ที่การใช้…..นายยึดติดกับรูปแบบมากเกินไปกาย….”
คำพูดของคินที่ผมนั่งเฝ้าคิดอยู่ทุกวัน กลับย้อนเข้ามาในหัวอีกครั้งหนึ่งจะให้ทำอย่างไรล่ะ เราเข้าไปผนึกไม่ได้เลย
“กาย…..”ว่านสะกิดหลังพร้อมชูขวดน้ำยาสีชมพูให้เห็น
“เราเข้าไปไม่ถึงหรอก”
“แล้วใครบอกว่าจะให้กายเข้าไป…..”
“พูดไรกัน” ดูท่าเธอจะเห็นพวกผมหยุดยืนคุยกันนานไปหน่อย หึหึ
“เปล้า……เตรียมตัวนะ ไปละ” ผมออกวิ่งเข้ากระแทกอย่างไม่ให้เธอได้ตั้งตัว
“กรี้ด ฝันไปเถอะย่ะ ตัวแกเริ่มหดแล้วอีกไม่นานหรอกโฮะๆๆ”
ผมดันตัวเข้าไปอีกมันเข้าไปหาเธอทีละน้อย
“มีแรงแค่นี้หรอไง” ผมออกแรงเต็มที่ ดูเธอตกใจเล็กน้อยที่ผมเข้าไปได้มากขนาดนี้
เธอเพิ่มความแรงสนามแม่เหล็กขึ้นอีก
“เด็กๆน่า เอาให้แรงกว่านี้สิ” ผมฝืนยันตัวไว้ไม่ให้ปลิวไปเสียก่อน
“ปากดี ได้จัดให้” เธอปล่อยสนามออกมาแรงสุดจนผมยึดพื้นไว้อีกไม่ไหว
“ฝากด้วยนะ ว่าน”
ผมหันหลังทันที……ให้ว่านที่เตรียมน้ำยาไว้พร้อมเผชิญหน้ากับเธอ
ปลด
ตัวของผมกับว่านดีดตัวออกห่างกัน
ผมลอยห่างออกมาจากแรงผลักของยัยป้านั่น
แต่ว่านที่มีขั้วตรงข้ามลอยเข้าไปหาอย่างรวดเร็วด้วยแรงดูดมหาศาลนั่น
“ฝันดีนะครับ คุณป้า” ไอระเหยสีชมพูลอยเข้าระบบหายใจของเธอเป็นที่เรียบร้อย
ทุกอย่างกลับมาปกติเหมือนเดิม ตะปูที่ติดตามตัวหลุดร่วงลงพื้นส่งเสียงดังไปทั่ว
โช่กับกุญแจมือของผมแกว่งไกวอยู่ข้างตัวอย่างอิสระ
ผมไม่เข้าไปติดกับว่านอีก
แรงแม่เหล็กหายไปแล้ว
เหลือแต่หญิงสาวที่ยืนเหม่อ กับชายหนุ่มอีกคนที่ดูโทรมไม่แพ้กันอยู่ข้างๆ เขายิ้มให้ผม
ผมยิ้มตอบ ร่างกายผมค่อนหดตัวกลับมาเหมือนเดิม ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาอีกครั้ง
ร่างกายกลับมาสู่ปกติ ควันที่ลอยออกจากตัวแสดงความร้อนที่คงอยู่……มันร้อนไปหมด
เพลียด้วย…….ไม่มีแรงเลย
แต่ก่อนที่ตัวผมจะทรุดลงกระแทกพื้น มือของว่านก็คว้าตัวผมไปได้ก่อน
“หมดแรงล่ะสิ” นั่นเป็นคำสุดท้ายที่ผมได้ยิน
………………….
……………….
…………..
……..
….
…
..
.
.
อืม……อุ่นจังเลย
“รู้สึกตัวแล้วหรอกาย”
อืม……ว่านหรอ
ความรู้สึกที่เหมือนถูกกุมมือนี่มัน…….จากว่านหรอ
ผมลืมตาขึ้น……..ว่านยิ้มอย่างดีใจกระโดดไปมาเหมือนเด็ก ปากก็บังคับให้ผมดื่มยาที่ปรุงให้ใหม่
“นายไม่กินยาหรอ” ผมถามกลับบ้าง…..สภาพของเขาดูแย่ยิ่งกว่าผมเสียอีก
“แค่เห็นกายดีขึ้นเราก็ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่ได้นะ กินยาแล้วพักซะ” ผมพยายามจะลุกแต่….ไม่มีแรงอะ
“กายอย่าพึ่งเคลื่อนไหวสิ” ว่าเข้ามากดไหล่ผมไว้พร้อมทำท่าดุ น่ากลัวตายล่ะ
“ก็นาย….”
“อะ….กินละ….สบายใจยัง”
“ อืม……งั้นก็นอนพักเหอะ”
“เอ่อ” เขาอ้ำอึ้ง เกาหัวแกรกๆ
“อะไร”
“เปล่าๆ” เขาพูดก่อนล้มตัวลงนอนที่พื้นนั้น
“เฮ้ย….ว่านขึ้นมานอนด้วยกันสิ” ผมโวยวายจะให้มานอนพื้นได้ไงกัน
“เออ…..แน่ใจนะ”
“มาเหอะ เพลียจะตายอยู่แล้ว” ผมบอกปัดๆ ก่อนจะพลิกตัวไปอีกทางไม่อยากให้เขาเห็นว่าหน้าผมแดงอยู่
เตียงนอนยุบลง แสดงว่าเขานอนลงแล้ว
ผมหลับตาลงด้วยความเพลีย
แต่หัวใจนี่สิ มันท่าจะไม่ยอมพัก……เล่นเต้นซะรัวเลย
ทำไมถึงเป็นแบบนี้
“กาย” ว่านยังไม่หลับเรียกเบาๆ
“กายหลับยัง” เขาเขย่าตัวผมเบาๆ
เมื่อเห็นว่าผมไม่เคลื่อนไหวใดๆอ้อมแขนของเขายกมาโอบผมอย่างนุ่มนวล
ทำไมผมถึงไม่ว่าอะไรไป
ทำไมผมถึงยอมให้เขาทำเรื่องแบบนี้
ทำไม
ทำไม
-
จิ้มมม ม ม มม !!
โทษทีนะครับพี่เอกที่หายหน้าหายตา .
แฮ่ แฮ่ .
แต่ยังคิดถึงคีน่าเสมอน้า .
XD
-
จิ้มมมมมมมมม..... ซีตรอง ทะลุถึง คีน่า :laugh:555++ o13
แล้วทำไมกันล่ะกาย คิคิ....(Happyๆ ชอบๆ XXXX) แล้วพี่โก้ ตาขวาจะกระตุกอย่างรุนแรงมั้ยน๊า อิอิ
-
ทำไมผมถึงยอมให้เขาทำเรื่องแบบนี้ ทำไม
หึหึ อุอุ :loveu:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยนะ (ร้องแทนคีน่าจ้า) :t2:
-
กายเป็นเจ้าหนูจำไมไปซะแระ
นั่นน่ะสิ
ทำไม??
หรือว่า
หรือว่า
รู้แล้วยังมาทำเป็นถาม
เพื่อให้ดูเป็นนางเอ๊กนางเอก
ว่าหนูไม่รู้
หนูงง
:laugh: :laugh:
แว่วๆว่านางเอกครือคีน่า???
-
เรียกพี่โก้มาเคลียร์ด่วนนนนนน
คนอารายยยยเสน่ห์แรงจริงๆ :man1:
-
:m14: เอ่อหมอเอกครับ งานเข้าหรอครับช่วงนี้... หายเรย.. :m14:
ติดตามอยู่เรื่อยๆ นะค้าบบบบบบ..... o13
-
งานเยอะ เครียด เรียนหนัก แฟนไม่มี (คริ คริ)
เรามาตีฉิ่งกันมั้ยคะ คีน่า แอร๊ยยยย!
-
มาทักทายกันก่อน ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วอีกทั้งงานเยอะ เลยแอบอู้ อิอิ
จิ้มมม ม ม มม !!
โทษทีนะครับพี่เอกที่หายหน้าหายตา .
แฮ่ แฮ่ .
แต่ยังคิดถึงคีน่าเสมอน้า .
XD
อย่าหายนานนะจ้ะ คิดถึงน้องเยี่ยม คริๆ
งั้นคีน่าขอ ชีส และก็ เพียว ละก็ อาร์มนะคะ แอร๊ยยยยยย
จิ้มมมมมมมมม..... ซีตรอง ทะลุถึง คีน่า :laugh:555++ o13
แล้วทำไมกันล่ะกาย คิคิ....(Happyๆ ชอบๆ XXXX) แล้วพี่โก้ ตาขวาจะกระตุกอย่างรุนแรงมั้ยน๊า อิอิ
พี่เขาตาไม่กระตุกหรอก แต่กระตุกส่วนอื่นแทน อิอิ
ทำไมผมถึงยอมให้เขาทำเรื่องแบบนี้ ทำไม
หึหึ อุอุ :loveu:
หุหุ นี่หมายความว่า
กายเป็นเจ้าหนูจำไมไปซะแระ
นั่นน่ะสิ
ทำไม??
หรือว่า
หรือว่า
รู้แล้วยังมาทำเป็นถาม
เพื่อให้ดูเป็นนางเอ๊กนางเอก
ว่าหนูไม่รู้
หนูงง
:laugh: :laugh:
แว่วๆว่านางเอกครือคีน่า???
อย่ามาว่ากายนะ กายไม่ผิด
ไม่แว่วหรอกค่ะ ถูกแล้วคีน่าคือนางเอก ส่วนกายเป็นนางอิจฉาค่ะ
เรียกพี่โก้มาเคลียร์ด่วนนนนนน
คนอารายยยยเสน่ห์แรงจริงๆ :man1:
นั่นสิ เมื่อไรจะได้เจอกันนี่
งานเยอะ เครียด เรียนหนัก แฟนไม่มี (คริ คริ)
เรามาตีฉิ่งกันมั้ยคะ คีน่า แอร๊ยยยย!
แอร๊ยยยยย....ระดับนี้คงตีฉาบกันล่ะค่ะ
-
แยก…………
“โอ นายทำอะไรน้องคินน่ะ”
พี่โก้พุ่งเข้ากระแทกโอทันที แรงอัดด้วยแรงโน้มถ่วงยิ่งส่งผลให้โอปลิวไปไกลขึ้น ทั้งๆที่ตัวก็ออกจะโต
ฉันหลุดจากการจับกุมนั้น พอตั้งสติได้ก็เห็นยัยเด็กหญิงกำลังจะก้มเก็บกุญแจแล้ว
“ฝันไปเถอะย่ะ” ฉันใช้เท้าเขี่ยกุญแจให้พ้นมือนั้น
“อ้ะ” เธอร้อง ทำสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ไม่วายรีบตามไปเก็บต่อ
“ง่ายไปมั้งหนู”
ภาพจำลองกุญแจจำนวนมากเกลื่อนเต็มพื้นที่บริเวณนั้น แน่นอนทุกดอกเหมือนกันหมด
ฉันได้แต่ชื่นชมในความเก่งกาจของตน…คริๆ
เด็กหญิงไม่ว่าอย่างไรนั่งก้มลงค้นหาทีละดอก มือน้อยๆค่อยๆสัมผัสกับภาพลวงเหล่านั้นทีละดอกๆ
เอาล่ะชิงลงมือก่อนดีกว่า……แน่นอนฉันรู้ว่ากุญแจที่จริงแล้วอยู่ตรงไหน
เด็กหญิงมองฉันด้วยสายตาอาฆาตแต่ก็ไม่ยักทำอะไร…..ในเมื่อเขาไม่ทำอะไรฉันไปช่วยทางโน้นดีกว่าน่าสนุกเชียว
พี่โก้กับโอสู้กันได้อย่างสูสี
คนหนึ่งก็เคลื่อนไหวได้รวดเร็ว
อีกคนก็สามารถตามไปได้อย่างง่ายเพียงพริบตา
แต่ดูพี่โก้เองจะเป็นรองอยู่ คงด้วยจากการต่อสู้กับเด็กสลับร่างนั่นมาก่อน……เก่งนะนี่สู้จนชนะได้
“พี่โก้” ฉันกวักมือเรียกเขามาหา
พี่โก้กลับมาหาฉันทันที…ไม่รอช้าฉันคว้าตัวรับสัญญาณในกระเป๋ากางเกงพี่แกออกมา (แอบโดนอะไรไม่รู้ หยุ่นๆ)
แล้วขว้างไปข้างทาง แน่นอนของฉันน่ะทิ้งไปตั้งแต่ที่พี่โก้มาช่วยไว้แล้ว
“แค่นี้ก็ใช้ความสามารถของโอไม่ได้แล้ว”
โอดูหงุดหงิดยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินฉัน
“ย่ะ เล่นแบบนี้ก็ได้” เสียงทุ้มต่ำเป็นเอกลักษณ์ของเขาแต่การพูดนั้นดูมีจริต ไม่เข้ากับรูปร่างของโอเลย
เด็กหญิงเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ในมือยื่นมีดปลายแหลมให้โอ
ฉันรู้สึกใจคอไม่ดีเลย…..ในเมื่อคนของเรายังตกอยู่ในการควบคุมของอีกฝ่าย….ยังไงก็เสียเปรียบ
“ส่งกุญแจมาไม่งั้นไอ้หล่อนี่ตาย” โอเอามีดที่ได้มาจี้ไปยังคอตนเอง
อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ…..ใช่โอมันจี้ตัวเอง
“อย่าบ้าน่ะ ถ้าแกทำอะไรโอ แกก็เจ็บด้วย” ฉันว่าไปตามเนื้อผ้า
“คริ….ฉันก็แค่แยกออกมาก่อนตายก็เท่านั้น” ดูจากน้ำเสียงคงจะทำได้จริง
พี่โก้กับฉันมองกันอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร
เอาวะลองดูสักตั้ง……อาจจะเสี่ยงไปหน่อย
“ได้ฉันจะให้” ฉันเดินเข้าไป พี่โก้ดึงแขนรั้งไว้เล็กน้อย
ฉันส่ายหัวบอกกลายๆ……พี่แกจึงปล่อยมือ
“ช้าๆ อย่างนั้นล่ะ” โอพูดแต่ไม่ยอมปล่อยมือออกจากมีด
“เอามีดออกมาก่อน” ฉันต่อรอง
“หล่อนไม่มีสิทธิ์พูด” โอตวาดกลับ
“โอ…..เรารู้นายยังอยู่”
“พูดอะไร ไร้สาระ” ในน้ำเสียงดูสั่นไหว เอาล่ะอาจได้ผล
“โอ…..นี่เราคีน่าไง”
มือของโอสั่นระริก
“โอ กลับมานะ” ได้ผลฉันเข้าไปจับมือเขาได้แล้ว
มีดถูกปลดจากมือ ฉันรีบเก็บใส่กระเป๋าสะพายสีชมพูใบเก่งของฉัน
“คี….คีน่า……ช่ะ…ช่วย…..ด้วย” คำพูดที่ขาดเป็นช่วงๆของเขาบ่งบอกความทรมาร
ฉันโอบโอเอาไว้
“โอ นายต้องสู้นะ…..ไล่มันออกมา”
“ไม่ได้……ไม่ได้……กุณแจ……อย่า” เขาเหมือนเสียสติมือข้างหนึ่งคว้าเข้าที่คอเสื้อปักดิ้นทองของฉันมั่น
แต่อีกมือกลับต้านแรงตัวเองไว้ไม่ให้ทำร้ายฉัน
“โอ….”
ไม่นานเขาทรุดลงนั่งบนเข่าตัวเองศีรษะตกลง เหมือนคนไร้สติ
“โอ….นายใช่มั้ย” ฉันแอบลองทักดู
เขาเงยหน้าขึ้นมา…..ใบหน้าเรียบเฉย
ตอนนี้เขาเป็นใครกันแน่
“คีน่า” เสียงนุ่มทุ้มต่ำพูด
“นาย…..โอใช่ไหม”
เขายิ้มอย่างอ่อนโยนจับไหล่ทั้ง2ข้างของฉันก่อนจะเอ่ยคำตอบ
“ใช่”
“ซะที่ไหนยะ”
มือหนารวบเข้าที่คอของฉันแน่น อากาศหายใจติดขัด
“แก ปล่อยนะ” พี่โก้ทำทีจะเข้ามาช่วย
ฉันยกมือห้าม
“ส่งกุญแจมา” เด็กหญิงที่ยืนข้างๆร้องบอก
ฉันค้นในกระเป๋าสีชมพูข้างกายนั้น
ได้เวลาตัดสินแล้ว
มีดเล่มเดิมอยู่ในมือของฉันแล้ว
“ขะ ขอโทษนะโอ”
อะไรมันช่างรวดเร็วเกินกว่าใครจะตามทัน
“น้องคิน” พี่โก้ตะโกนลั่น
เลือดสีแดงสดไหลลามลงจากอกเปลือยเปล่าของโอลงสู่หน้าท้อง ก่อนที่จะลงไปสู่พื้น
“กรี้ดดดดดด…..ออกมาเร็ว” เด็กหญิงร้องอย่างขวัญเสีย
โอล้มลงในท่านอนคว่ำ เลือดของเขาแผ่กว้างขยายออก
มีดในมือของฉันเปรอะไปด้วยของเหลวสีแดง…….มือไม้สั่นรัว
เจ้ากระเทยนั่นออกจากร่างโอแล้ว
“ตกใจหมด….” ดูท่าชีเองก็คาดไม่ถึงว่าฉันจะทำแบบนี้
“พี่โก้” ฉันพยายามจะห้ามแต่สายไปเสียแล้ว
ตึง
แรงกดอัดเจ้ากระเทยน้อยไปนอนกองอยู่กับพื้น ดูท่ากระดูกคงหักหลายท่อน
“แก……” พี่เขาไม่วายไปหาเรื่องเด็กหญิงอย่างเหลืออด
“อย่าพี่”ผมขวางไว้
“เธอทำอะไรเราไม่ได้หรอก”
“คิน ทำแบบนี้ได้ยังไง”
“ทำอะไร”
ฉันไม่สนใจคำด่าทอของพี่เขาอีกต่อไป งานยังไม่เสร็จ
ฉันตรงไปหาร่างของโอที่นอนกองอยู่ตรงนั้น
น้ำ(เลือด)แตก……แล้วแยกค้า
-
ค้างอ่ะ :o
ทำกันได้ ทำกันได้ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
คีน่าคนสวย............อิอิ.......................สนุกเหมือนเดิมเลย
-
อุตส่าห์ตื่นเต้นเห็นชื่อตอนอะไรแตกๆน้ำๆ
:jul1:
ฮุฮุ
พี่โก้ดูดเลือด เอ๊ยห้ามเลือดให้โอด่วน
อย่าปล่อยคีน่าลงมือเอง
เดี๋ยวเลือดโอหมดตัว
อ๊ากกก
v
v
Kirimanjaro vs Tifa
รุ่นใหญ่เค้าชวนกันตีฉิ่ง..ตีฉาบ
รุ่นเล็กอย่างเราก็ต้องยืนรอให้น้ำ
แอร๊ยยยยย...
(อันนี้ออกเสียงยังไง อยากพูดได้มั่ง)
มุมแดงกะมุมน้ำเงิน..เชียร์มุมไหนดีน๊า..
-
:o :serius2: เกิดอะไรขึ้นกะคีน่าเนี่ยยยยย.....
แล้วตอนต่อปายยย ก็เป็งคิวกายแง....T^T ค้างอีกนานนนนน......
:sad2:
ลุ้นดีๆครับเอก มาต่อเร็วๆนนะ... ใกล้จะปิดเทอมรึยังน๊า.......
-
ค้างอ่ะ :o
ทำกันได้ ทำกันได้ :o12: :o12: :o12: :o12:
ชอบแบบค้าง อะ ชั่วคราวไม่เอา อิอิ
คีน่าคนสวย............อิอิ.......................สนุกเหมือนเดิมเลย
แอร๊ยยยยย ถูกใจมากค้า.....จุ้บๆ
อุตส่าห์ตื่นเต้นเห็นชื่อตอนอะไรแตกๆน้ำๆ
:jul1:
ฮุฮุ
พี่โก้ดูดเลือด เอ๊ยห้ามเลือดให้โอด่วน
อย่าปล่อยคีน่าลงมือเอง
เดี๋ยวเลือดโอหมดตัว
อ๊ากกก
v
v
Kirimanjaro vs Tifa
รุ่นใหญ่เค้าชวนกันตีฉิ่ง..ตีฉาบ
รุ่นเล็กอย่างเราก็ต้องยืนรอให้น้ำ
แอร๊ยยยยย...
(อันนี้ออกเสียงยังไง อยากพูดได้มั่ง)
มุมแดงกะมุมน้ำเงิน..เชียร์มุมไหนดีน๊า..
เอ่อ เดี๋ยวกายเป็นกรรมการให้ละกัน
:o :serius2: เกิดอะไรขึ้นกะคีน่าเนี่ยยยยย.....
แล้วตอนต่อปายยย ก็เป็งคิวกายแง....T^T ค้างอีกนานนนนน......
:sad2:
ลุ้นดีๆครับเอก มาต่อเร็วๆนนะ... ใกล้จะปิดเทอมรึยังน๊า.......
ใกล้ปิดเทอมละจ้า คาดว่าคงได้ลงบ่อยๆละ
-
ความจริงที่ซ่อนไว้
ฉันตรงไปหาร่างของโอที่นอนกองอยู่ตรงนั้น
ร่างที่นอนนิ่งไม่ไหวติงนองไปด้วยเลือดแดงสดไปทั่ว
“คินทำแบบนี้ได้ไง” พี่โก้ยังคงไม่วายตามมากระชากเสื้อของฉันไปคุยกันให้รู้เรื่อง
เสียงกรี้ดของเด็กหญิงแว่วมาเป็นช่วง……เธอก้มลงดูอาการเพื่อนสาวเธอ….ไม่คิดหนี
“พี่โก้อย่าพึ่งใจร้อน” ฉันพยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“คินแทงโอมันทำไม” แต่เหมือนไม่ได้ผล พี่เขากระชากเสื้อนั้นแรงกว่าเดิม
“โอ้ย” ลูกไม้ชายขอบเสื้อบดขยี้กับผิวเนื้อ….ฉันจ้องพี่โก้เขม็ง….มันเจ็บนะ
“ปล่อยนะพี่โก้ คีน่าเจ็บ”
“แล้วที่คินทำกับโอล่ะ”
“พี่โก้ฟังคีน่าก่อน”
“ว่ามาสิ” แต่แกไม่ปล่อยมือ แรงกระชากยังคงส่งผลให้เกิดความเจ็บแสบ
“โอ้ย พี่โก้ปล่อยก่อน”
“ไม่…..”
ก่อนที่อะไรจะไปไกลกว่านี้……………
มือข้างหนึ่งจับเข้าที่ข้อมือของพี่โก้…………………
ฉันยิ้มอย่างยินดี
ตรงข้ามกับรุ่นพี่…..ที่ตกใจจนเผลอปล่อยมือออกไป
“เฮ้ยยยยย….โอ”
ไอ้ตัวใหญ่ที่มีแผลกับเลือดที่เปรอะไปทั่ว ยิ้มให้อย่างยียวน……ก็ดีกว่าทำหน้าเฉยๆล่ะน้า
“นี่มันอะไรกัน” พี่เขางงเป็นไก่ตาแตก
“คริๆ พี่โก้น้อ พี่โก้……พี่ได้กลิ่นคาวเลือดมั้ยคะ”
“น้องคิน……นี่มัน…..”
ฉันลบภาพนั้นออกไป
มีดที่เปื้อนเลือดสลายไปพร้อมกับรอยแผลและเลือดที่ไหลริน……ทุกอย่างกลับมาสภาพเดิม
พี่โก้เองได้แต่กระพริบตาปริบๆ
“ใช้แบบนี้ก็ได้หรอ น้องคิน”
“แบบนี้ก็ได้นะคะ แอร้ยยยยยย” ฉันสร้างภาพจำลองพี่โก้ในร่างเปลือยออกมา…..ตรงนั้นน่ะไม่เคยเห็นหรอก มั่วไปก่อนละกัน คาดว่าน่าจะแค่นี้นะ แอร้ยยยยยยย
“เฮ้ย…..พอเลยน้องคิน” พี่เขายิ้มอายๆ ก่อนจะกระซิบบอกว่า
“ตรงนั้นไม่ใช่นะ ต้องอวบกว่านี้แล้วสีก็ไม่ได้คล้ำขนาดนั้น 555”
กลายเป็นฉันหน้าแดงไปซะงั้น
หลังจากที่เรื่องวุ่นวายต่างๆจบลง โอรับหน้าที่เคลื่อนย้ายพวกเด็กน้อยนั่นกลับสมาคมไป
“แต่น้องคินก็เก่งนะ คิดได้ไงแผนนี้เล่นเอาขนลุกเลย”
“แหม พี่โก้ก็พูดเกินไป อร้าย” ทำเขินอายสักหน่อยพอเป็นพิธี
“ถ้าพี่ยังไม่มีแฟนนะ พี่จะจีบน้องคินแน่ 555”
เอ่อ พี่คะไอ้ที่หัวเราะต่อท้ายน่ะไม่ต้องก็ได้
“อร้ายไม่เอาค่ะ คีน่าไม่อยากแย่งกาย”
“พี่ก็ไม่อยากแย่งโอมันเหมือนกัน…..นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี ตายยากจริงๆ”
โอเคลื่อนย้ายกลับมาข้างฉันตั้งแต่เมื่อไรนี่ เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ เหมือนผีเลย
ตัวรับสัญญาณของโอที่ฉันและพี่โก้ทิ้งไปเมื่อกี้ก็เก็บกลับมาเรียบร้อย
“กลับกันเหอะ อยากเปลี่ยนชุดแล้ว”
ก็แหงล่ะ กระโปรงสุ่ม เสื้อลูกไม้ คอร์เซ็ทรัดท้องไว้อีก อึดอัดจะตายอยู่แล้วนี่ล่ะน้าที่เขาว่า
เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก
หลังจากที่เราทั้ง 3 อาบน้ำแต่งตัวกันอย่างปกติแล้วก็ตกเย็นพอดี ชักหิวละสิ
“น้องคิน วันนี้เราไปกินข้าวข้างนอกกันนะฉลองหน่อย” พี่โก้เสนอ ซึ่งฉันก็เห็นด้วย
ส่วนไอ่โอน่ะหรอ มันเคยขัดใครมั้ยน่ะ
“โหย ร้านนี้น่ารักจัง” ฉันเอ่ยปากชมแหงล่ะ ร้านเล็กๆตกแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลผสมสีครีม ดูอ่อนหวานและอบอุ่น
ภายในมีลูกค้าไม่มากนัก เราเลือกนั่งกันริมหน้าต่างเพื่อชมวิวไปด้วย
อากาศเย็น แทบเรียกได้ว่าหนาวเลยก็ว่าได้ ลืมไปว่าช่วงนี้อากาศเย็น ฉันก็ดันใส่ขาสั้นมาอีก
เราลงมือสั่งอาหารกันอย่างเต็มที่ (พี่โก้ออกตัวเลี้ยงนี่)
“เดี๋ยวพี่ออกไปโทรศัพท์นะ” พี่เขาปลีกตัวออกไปขณะรออาหาร
เหลือแค่ฉันกับโอ…..จะพูดกับใครนิ
เขาหัวเราะเบาๆ
พรึบ
อ่าวทิ้งกันซะงั้น…ไปไหนกัน
พรึบ
อ่าวกลับมาละ
แต่ก่อนที่ฉันจะได้ถามอะไรออกไป โอมันโยนเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ของมันมาให้
ฉันรับไว้แล้วสวมเข้าทันที……..อุ่นจังเลย
มันยิ้มให้อีกละ……..เป็นเอามากนะนี่วันนี้ยิ้มทั้งวันเลย
แล้วเราก็เข้าโหมดเงียบต่อไป
(คุณปิงรับอะไรเพิ่มมั้ยครับ)เสียงเด็กหนุ่มโต๊ะข้างๆพูด…..เรียกร้องความสนใจให้หันไปมอง
พระเจ้าช่วยกล้วยทอดเด็กน้อยเอ๋ย น่าล่อเสียจริงๆ ซี้ดดดดดดด
(ไม่ล่ะ น็อทกินเถอะ)ชายอีกคนที่มาด้วยกันส่ายหัวเล็กน้อย
อร้ายยยยยยย โคแก่กินหญ้าอ่อนค้า………..อยากกินบ้าง แอร้ยยยยย
ดูจากสถานการแล้วคงไม่ใช่แค่เพื่อนกันแน่แท้……ทางเด็กหนุ่มนั่นดูเอาใจและคอยหยอดคำหวานใส่เสียทุกที
ชิ…….อิจฉา
ตายละๆ ไอ้หนุ่มนั้นมองมาทางเราด้วย หลบก่อนๆ
ฉันเบี่ยงหน้าออกไปอีกทางหนึ่ง
แต่ก็ไม่พ้นที่จะได้ยินเสียงหัวเราะ คิกๆคักๆ จากโต๊ะนั้น
พอหันไปอีกที เจ้าคนที่ชื่อปิงนั้นจ้องมาที่ฉันซะไม่กระพริบตาเลย……ชิอิจฉาที่เห็นฉันสวยกว่าล่ะสิ
วุ้ยมองอยู่ได้ไปห้องน้ำดีกว่า
“โอเดี๋ยวมานะ” ฉันลุกไปทันที
“อ้ะ” แรงกระทบจากด้วนหลังเล่นเอาเสียหลักไปเล็กน้อย
“ขอโทษครับ” คนๆนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม
กลิ่นหอมลอยมาจากเขาคนนั้น คนที่ชื่อปิง……มิน่าล่ะเด็กหนุ่มถึงดูหลงหัวปักหัวปำ
ฉันยิ้มตอบ…..ถึงแม้จะอิจฉาก็เหอะ
พลางขอตัวเข้าห้องน้ำไป
เอาล่ะเติมแป้งสักหน่อยดีกว่า ลันล้า……..
ฉันหยุดตรงกระจกเงาใบใหญ่ มือความหากระเป๋าคู่ใจ
เอ๋ๆๆๆๆๆๆ
เมื่อกี้สะพายมาแล้วนี่นา
ฉันสำรวจดูในห้องน้ำอีกครั้ง…….ไม่มี
กลับไปที่โต๊ะ……..ไม่มี
“เป็นไรน้องคินหน้าตื่นเชียว” พี่โก้ที่กลับมาแล้วทัก
ไอ่โอมองตามอย่าง งงๆ
“โอเมื่อกี้เราสะพายกระเป๋าสีชมพูของเราไปมั้ย”
มันพยักหน้า
……………….ไปห้องน้ำ
………………..ไม่มีใครอีก
………………..นอกจาก
………………..คนที่ชนกันเมื่อกี้
………………..โต๊ะข้างๆ….ทั้ง 2 หายไปแล้วเหลือเพียงจานเปล่ากับอาหารที่เหลือเพียงน้อยนิด
………………..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“เอากระเป๋าชั้นมานะ”
-
Kirimanjaro vs Tifa
รุ่นใหญ่เค้าชวนกันตีฉิ่ง..ตีฉาบ
รุ่นเล็กอย่างเราก็ต้องยืนรอให้น้ำ
แอร๊ยยยยย...
อ้าปากรอ :laugh:
-
ว๊าาาาาาาากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนนี้แหล่ลลมมมมเลย :m4:
กล้าคิดนะจ๊ะ สามารถแท้ๆ ออริจิ ขอชม ฮ่าๆๆๆๆๆ :jul3:
แต่สองคนนั้นฝากบอกมาว่าเปิดกระเป๋ามาขายอะไรไม่ได้ซักกะอย่าง สีชมพูล่อตาอย่างเดียว :serius2:
~~หายแต่กระเป๋านะ ผู้ชายไม่หาย ตาโอยังนั่งอยู่ด้วย เชียวนะ~~ ฮึ :m12:
-
o13 o13 o13 เจ๋งจิงๆ เอก อิอิ แล้วจะมาอ่านต่อน๊า.......... :t2:
-
ทั้งปีน้องคีน่า
เจอเดะๆไม่ได้
ต้องเผลอโดนทุกที
เจ็บใจมั้ยอ่ะ
มันฉกไปแต่กระเป๋าอ่ะ
อย่างอื่นไม่ยักกะฉก :laugh:
ขอกอดโอ :man1:
Kirimanjaro vs Tifa
รุ่นใหญ่เค้าชวนกันตีฉิ่ง..ตีฉาบ
รุ่นเล็กอย่างเราก็ต้องยืนรอให้น้ำ
แอร๊ยยยยย...
อ้าปากรอ :laugh:
โห..พี่
ข้างเวทีเลยดีกว่า
:m8:
-
ทั้งปีน้องคีน่า
เจอเดะๆไม่ได้
ต้องเผลอโดนทุกที
เจ็บใจมั้ยอ่ะ
มันฉกไปแต่กระเป๋าอ่ะ
อย่างอื่นไม่ยักกะฉก :laugh:
ขอกอดโอ :man1:
Kirimanjaro vs Tifa
รุ่นใหญ่เค้าชวนกันตีฉิ่ง..ตีฉาบ
รุ่นเล็กอย่างเราก็ต้องยืนรอให้น้ำ
แอร๊ยยยยย...
อ้าปากรอ :laugh:
โห..พี่
ข้างเวทีเลยดีกว่า
:m8:
นะๆ นิยายตัวเองอะไปต่อได้แล้ว
อ้าว.....แอบมีมาโพสเรื่องใหม่
......เดี๋ยวแอบไปอ่านก่อน
-
.
เดี๋ยวตรองต้องพาไปซื้อกระเป๋าใหม่อีกแล้วสิเนี่ย ..
:เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1:
-
วีรสตรียากฝ่าด่านชายงาม
:jul3:
-
:m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
Tifa อย่าลืมไปจ่ายค่าตัวนักแสดงรับเชิญที่ คุณ The Living Rive ด้วยนะ อย่าเนียนให้เค้าทวงล่ะ :laugh: :laugh:
-
แอบมา :กอด1: คนตัวหอม
สงสัยคีน่าต้องไปตามหากระเป๋าที่แถวคอนโดเรสซิเด้นท์ :t2:
-
Tifa อย่าลืมไปจ่ายค่าตัวนักแสดงรับเชิญที่ คุณ The Living Rive ด้วยนะ อย่าเนียนให้เค้าทวงล่ะ
สงสัยคีน่าต้องไปตามหากระเป๋าที่แถวคอนโดเรสซิเด้นท์
TF กับ คีน่า โดนแก้แค้นแล้วที่เรสซิเด้นท์ ฮ่า ฮ่า ฮ่า :oni1:
-
ว๊าาาาาาาากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนนี้แหล่ลลมมมมเลย :m4:
กล้าคิดนะจ๊ะ สามารถแท้ๆ ออริจิ ขอชม ฮ่าๆๆๆๆๆ :jul3:
แต่สองคนนั้นฝากบอกมาว่าเปิดกระเป๋ามาขายอะไรไม่ได้ซักกะอย่าง สีชมพูล่อตาอย่างเดียว :serius2:
~~หายแต่กระเป๋านะ ผู้ชายไม่หาย ตาโอยังนั่งอยู่ด้วย เชียวนะ~~ ฮึ :m12:
ใจจ้า.....ระวังเรื่องใหม่ไว้ให้ดีล่ะ ถ้าออกมาเศร้าอีกล่ะก็เดี๋ยวคีน่าจะเข้าไปร่วมแสดง คริๆ
o13 o13 o13 เจ๋งจิงๆ เอก อิอิ แล้วจะมาอ่านต่อน๊า.......... :t2:
จ้าเชิญอ่านต่อโลด
ทั้งปีน้องคีน่า
เจอเดะๆไม่ได้
ต้องเผลอโดนทุกที
เจ็บใจมั้ยอ่ะ
มันฉกไปแต่กระเป๋าอ่ะ
อย่างอื่นไม่ยักกะฉก
กรี๊ดดดด ดีละค่ะที่เอากระเป๋าไปน่ะ ถ้าเอาโอไปนะ เคือง
.
เดี๋ยวตรองต้องพาไปซื้อกระเป๋าใหม่อีกแล้วสิเนี่ย ..
:เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1:
เอากระเป๋าลาย สติ๊ซ นะจ้ะ จุ้บๆ
วีรสตรียากฝ่าด่านชายงาม
:jul3:
คีน่าไม่ผ่านหรอกค่ะชายงามน่ะ ผ่านชายหล่อดีกว่า แอร๊ยยยย
Tifa อย่าลืมไปจ่ายค่าตัวนักแสดงรับเชิญที่ คุณ The Living Rive ด้วยนะ อย่าเนียนให้เค้าทวงล่ะ :laugh: :laugh:
แอบมา :กอด1: คนตัวหอม
สงสัยคีน่าต้องไปตามหากระเป๋าที่แถวคอนโดเรสซิเด้นท์ :t2:
Tifa อย่าลืมไปจ่ายค่าตัวนักแสดงรับเชิญที่ คุณ The Living Rive ด้วยนะ อย่าเนียนให้เค้าทวงล่ะ
สงสัยคีน่าต้องไปตามหากระเป๋าที่แถวคอนโดเรสซิเด้นท์
TF กับ คีน่า โดนแก้แค้นแล้วที่เรสซิเด้นท์ ฮ่า ฮ่า ฮ่า :oni1:
อร๊ายยยยย.......ไม่มีคนเห็นใจคีน่าเลย เรื่องนี้คีน่าเสียหายนะคะ ซิกๆ
-
สั่น………………….
ผมยังนอนไม่หลับ ถึงแม้จะเคยชินกับการที่มีคนนอนด้วยก็เถอะ
แต่นี่…..คนละคน…..คนละสถานที่
คนข้างหลังผมคงหลับไปแล้ว…..ในห้องที่เงียบกริบมีแต่เสียงลมหายใจเบาบางเท่านั้น
แต่อีกเสียงที่ดังก้องอยู่ตลอด เสียงหัวใจของผมที่ตอนนี้มันเต้นรัวอย่างไร้เหตุผล
ทุกครั้งที่เข้าใกล้ว่านเมื่อไรผมต้องมีอาการแบบนี้ทุกที……..ความรู้สึกเหมือนพี่โก้
พี่โก้……ความคิดหยุดลงที่เขา…….ผมนึกสมเพชตัวเองนัก
มือที่พาดตัวผมนั้นถูกเคลื่อนย้ายอย่างแผ่วเบาวางไว้บนเตียงนุ่ม
ผมลุกขึ้นมาจากเตียง คืนนี้ไม่มืดเท่าไรนักอาจเนื่องจากเป็นคืนวันเพ็ญ แสงจันทร์พอที่จะทำให้เห็นอะไรรางๆ
นั่นไงโซฟา…………
ตัวที่นอนลงไปสัมผัสกับพื้นผิวที่แตกต่างไปจากเตียง…..แน่ล่ะมันใช้นั่งไม่ได้ให้นอนนี่
ว่านยังคงนอนนิ่งสงบอยู่……..อยู่บนเตียงนั้น
หันหน้าไปทางอื่นดีกว่า….ยิ่งเห็นหน้าไอ้หมอนี่ละยิ่งคิดมาก…..
พี่โก้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมตื่นมายามเช้าก็พบว่าตนนอนอยู่บนเตียงนอนซะแล้ว
“อ้าวตื่นละหรอ” ว่านออกมาจากห้องน้ำทัก
ตัวที่มีน้ำเกาะทั่ว…….ผมเปียกลู่ลงปรกหน้า…..ผ้าเช็ดตัวที่พันไว้ต่ำกว่าที่มันควรจะเป็น
สิ่งต่างๆเหล่านี้ทำให้ผมจ้องเขาไม่กระพริบ
“ดีขึ้นยัง” แต่เขาหาได้สนใจในสายตาของผม คำถามได้ตั้งขึ้นมา
“อืม” ผมตอบไป……ไปอาบน้ำดีกว่า
ฉับพลันที่ลุกขึ้นนั้น โลกที่เคยนิ่งสงบกลับเคลื่อนไหวหมุนวนเวียนจนผมทนยืนต่อไม่ไหว
“กาย” ว่านตรงเข้ามาดูอาการคนที่ล้มลงนั่งกับพื้น
ผมนั่งนิ่งสักพัก…..ทุกอย่างกลับเข้าสู่สภาพเดิม
“กาย” ว่านเขย่าตัวผมเมื่อเห็นนิ่งไป
ผมเงยหน้าไปมองเขา……เราอยู่ใกล้กันมาก…….อาการกำเริบอีกแล้ว…..ใจสั่น……รัว
เขาค่อยๆโน้มตัวมาอีก……มากเกินไปแล้ว
ผมเบนหน้าไปทางอื่น ได้ยินเสียงเขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะฉุดผมขึ้นไปนั่งบนเตียง
“ยังไม่หายดีเลย”
“…….ไม่เป็นไรสักหน่อย” ทำปากดีไว้ก่อนละกัน
“ยานั่นจะดึงพลังไปใช้มาก…..อีกสักพักคงจะฟื้นตัว….นอนพักก่อน”
ว่านไม่ยอมให้ผมทำอะไรอีกนอกจากนอนอยู่เฉยๆ ข้าวปลาอาหาร น้ำดื่ม ขนม นม เนย มีพร้อม
เรียกได้ว่าอยากได้อะไรหามาให้หมดเลย 555
“กินข้าวนะ” ว่านยกชามข้าวต้มมา ควันลอยฟุ้งส่งกลื่นหอมยั่วน้ำลายเสียกระไร
ผมดันตัวนังพิงหัวเตียงไว้
“อ้ะ” ช้อนที่เต็มไปด้วยข้าวลอยมาจ่อตรงปาก
ผมมองหน้าเขา………..
แววตาที่เป็นห่วงของเขา…..อยากดูแลผมงั้นหรอ………
“เอาวางไว้นั่นล่ะเดี๋ยวกินเอง” ผมบอกปัดไป
คนป้อนค่อยๆชักมือกลับไป
โต๊ะตัวเล็กถูกกางบนเตียง ชามข้าวต้มพร้อม ช้อนพร้อม น้ำพร้อม….โซ้ยโลด
“เดี๋ยวพวกคินจะมาหาตอนเย็น” เมื่อเก็บข้าวของเรียบร้อยว่านก็เอ่ยปากบอกผม
“จริงง่ะ”
“อืม”
“มาทุกคนใช่ไหม” ผมพยายามเลี่ยงคำถามว่า พี่โก้จะมามั้ย
“อืม” คำตอบสั้นๆจากเขา…..แต่เท่านั้นมันก็ทำให้ผมดีใจซะแทบกระโดดลงจากเตียงเสียให้ได้
ตลอดวันนั้นเราแทบไม่คุยอะไรกันอีก ว่านเงียบลงมากกว่าที่เป็น
ผมเองก็สบายใจที่เขาไม่ตามติดผมเหมือนเคย
จนตกเย็น
“กาย” พี่โก้เป็นคนแรกที่ผมเห็น เขารีบเข้ามาแทบจะเรียกได้ว่าพุ่งเข้ามาเลยก็ว่าได้
“พี่โก้อะ หนักนะ”ผมบ่นอุบอิบ แต่กลับห้าให้ตัวเองหุบยิ้มแทบไม่ได้
“เป็นอะไรมากมั้ย” พี่เขาลูบหัวผมอย่างที่เคยทำประจำ
“ไม่เป็นไรสักหน่อย”
“ไม่เป็นได้ไงดูสิ ปากซีดหมดเลย….มามะเดี๋ยวพี่ช่วยให้มีเลือดฝาดสักหน่อย” ว่าจบพี่เขาก็ค่อยๆโน้มตัวลงมา
“พี่โก้ ไม่……….” ไม่ทันเสียแล้ว
พี่เขาไม่รอให้ผมปัดป้อง
“เห็นมั้ย ค่อยดูมีเลือดหน่อยละ 555”
จะให้ผมว่าอะไรหรอ ก็อายน่ะสิให้ห้องไม่ได้มีแต่ผมสักหน่อย ว่านที่ทำหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา ไอ่โอที่จ้องมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามแบบของมัน และสุดท้าย
“กรี๊ด……พี่โก้คะก้นคีน่าก็ซีดค่ะ”
คนนี้ล่ะ……เฮ้อ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตกดึกหลังจากที่ตกลงเรื่องห้องพักกันได้แล้ว (ความจริงก็แค่ไปเปิดห้องอีกห้องก็เท่านั้นล่ะ)
แน่นอนผมก็ต้องอยู่กับพี่โก้ ส่วนอีก 3 คนที่เหลือก็ออกไปอีกห้องตามระเบียบ
ขณะที่พี่โก้กำลังอาบน้ำนั้น ผมเกิดหิวขึ้นมาเลยคิดว่าไปหาอะไรกินที่ห้องนู้นซะหน่อย
ผมตะโกนบอกพี่โก้แล้วออกมาจากห้องเดินไปตรงทางแยกนั้น (ห้องไม่ได้ติดกันครับ)
แต่ก่อนที่จะเดินถึงแยกนั้น….การสนทนาของใครบางคนก็ดังขึ้น….ผมหลบเข้าแนบกับผนัง
“แล้วแกจะทำไงต่อ” เสียงของคินนี่……
“ไม่รู้ว่ะ” อันนี้ว่าน
“ตัดใจเหอะ”
“……….”
“เฮ้อ…..แล้วแฟนของแกล่ะไปไหนล่ะ”
“เลิกกันแล้ว”
“แกก็แบบนี้ตลอด……เดี๋ยวรัก เดี๋ยวเลิก”
“แต่คนนี้……..”
“ไม่ต้องเลย ฉันฟังคำนี้มาเยอะแล้ว”
“โถ่คิน ช่วยเราหน่อยสิ”
“ไม่ย่ะ….ตัดใจซะ”
ความหิวที่เคยมีถูกความรู้สึกบางอย่างทับถมกดให้มันหายไป
ผมเดินกลับมาที่ห้องเมื่อไหร่ไม่รู้
“อ้าวไหนว่าไปห้องพวกนั้นไง”
ผมโกหกไป…….พี่เขาสวมกอดไว้ปากก็พร่ำบอกว่าคิดถึง
แต่ความคิดของผมนั้นวนเวียนอยู่กับคำพูดของ 2 คนนั้นมากกว่า
………………………..ไม่น่าได้ยินเลยเรา
ซ่ากันแบบ......สั่นๆ.......ก็ยังไม่ค่อยมันใจ
-
เอ่อ TF ยังไงเนี่ย ว่านไม่ดียังไง อุตส่าห์อยู่ชุดฟอร์มเตรียมตัว เข้าที ระวัง แต่ไม่ได้ไป นี่ยังไงกัน o12
ยัยคีน่า ทำตัวไม่เป็นประโยชน์เลยสักนิดจริงๆเชียว ขอให้หล่อนก้นซีดต่อไป ฮึ :a14:
-
ไม่เอา..
กายอย่าหวั่นไหวสิ
แต่ถ้าเป็นโอ
จะโยกจะแกว่งแค่ไหน เราก็เชียร์
.
.
ปากซีด ดูดให้แดงได้
แต่ก้นซีด :m29:
แถมเป็นก้นคีน่า
:m15:
-
รู้สึกว่า คู่โอกับคีน่าลุ้นกว่านะ ไอ้กายเฉดหัวไปไกล ๆ เลย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
"ซ่ากันแบบ......สั่นๆ.......ก็ยังไม่ค่อยมันใจ"....
แบบว่าบอก พ.ศ.เกิดเป็ง นัยๆสินะ คริคริ :jul3:
...รู้สึกว่าตัวเรานิสัยจะคล้ายๆว่านเรยอะ ... -*-
เรื่องนี้จะเป็งความรักแบบงูกินหางมั้ยน๊า... (คนนู้นรักคนนี้ คนนี้รักคนนั้น ไม่มีคู่ไหนลงตัว... เฮ่อ....)
-
:a5:
ป่วงชิบเป้งว่ะ เรื่องนี้
คนอ่านก็ป่วงเหมือนกัน
ฮา :laugh:
-
"ซ่ากันแบบ......สั่นๆ.......ก็ยังไม่ค่อยมันใจ"....
แบบว่าบอก พ.ศ.เกิดเป็ง นัยๆสินะ คริคริ :jul3:
...รู้สึกว่าตัวเรานิสัยจะคล้ายๆว่านเรยอะ ... -*-
เรื่องนี้จะเป็งความรักแบบงูกินหำมั้ยน๊า... (คนนู้นกินคนนี้ คนนี้กินคนนั้น ไม่มีคู่ไหนลงตัว... เฮ่อ....)
:laugh: :laugh:
เห็นด้วยกับพี่อาร์ว่าคนอ่านก็ป่วง
:oni2:
-
ปวดหัวแทนกาย คนเนื้อหอมนี่ก็ลำบากเหมือนกันนิ :เฮ้อ:
-
เอ่อ TF ยังไงเนี่ย ว่านไม่ดียังไง อุตส่าห์อยู่ชุดฟอร์มเตรียมตัว เข้าที ระวัง แต่ไม่ได้ไป นี่ยังไงกัน o12
ยัยคีน่า ทำตัวไม่เป็นประโยชน์เลยสักนิดจริงๆเชียว ขอให้หล่อนก้นซีดต่อไป ฮึ :a14:
แหมๆ ช่างกล้าว่า ทีตัวเองล่ะ ภัทรไม่ดียังไง อุตส่าห์อยู่ชุดฟอร์มเตรียมตัว เข้าที ระวัง แต่ไม่ได้ไป โดนน้องบ่าวคาบไปเฉยเลย ชิ
ไม่เอา..
กายอย่าหวั่นไหวสิ
แต่ถ้าเป็นโอ
จะโยกจะแกว่งแค่ไหน เราก็เชียร์
.
.
ปากซีด ดูดให้แดงได้
แต่ก้นซีด :m29:
แถมเป็นก้นคีน่า
:m15:
ทำไมคะ ก้นคีน่ามันเป็นยังไง ถึงได้อยากดูกันนัก อร๊ายยยย
รู้สึกว่า คู่โอกับคีน่าลุ้นกว่านะ ไอ้กายเฉดหัวไปไกล ๆ เลย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
พูดผิดแล้วจ้า ต้องบอกว่าคู่คีน่ากับ ว่าน ต่างหาก คริๆ
ปล. เดี๋ยวสักตอนอยากให้พวกนางฟ้ามาบุกบ้าง น่าสนุกดี
"ซ่ากันแบบ......สั่นๆ.......ก็ยังไม่ค่อยมันใจ"....
แบบว่าบอก พ.ศ.เกิดเป็ง นัยๆสินะ คริคริ :jul3:
...รู้สึกว่าตัวเรานิสัยจะคล้ายๆว่านเรยอะ ... -*-
เรื่องนี้จะเป็งความรักแบบงูกินหางมั้ยน๊า... (คนนู้นรักคนนี้ คนนี้รักคนนั้น ไม่มีคู่ไหนลงตัว... เฮ่อ....)
เพลงนี้เราไม่เคยได้ยินนะ แต่พี่ที่เรียนด้วยเขาร้องให้ฟังน่ะ คริๆ
:a5:
ป่วงชิบเป้งว่ะ เรื่องนี้
คนอ่านก็ป่วงเหมือนกัน
ฮา :laugh:
คนอ่านก็ป่วง......แต่กำลังอินเลิฟ......ชิชะ
เรื่องนี้จะเป็งความรักแบบงูกินหำมั้ยน๊า... (คนนู้นกินคนนี้ คนนี้กินคนนั้น ไม่มีคู่ไหนลงตัว... เฮ่อ....)
:laugh: :laugh:
เห็นด้วยกับพี่อาร์ว่าคนอ่านก็ป่วง
:oni2:
แอร๊ยยยยย งูแทนย่าหรอคะ......งูเขียวหางไหม้น่ะ อร๊ายยยย
ปวดหัวแทนกาย คนเนื้อหอมนี่ก็ลำบากเหมือนกันนิ :เฮ้อ:
คีน่ายอมลำบากค่ะแบบนี้
-
^
^^
^^^
^^^^
^^^^^
^^
^^
^^
^^
^^
จิ้มเอก อิอิ
-
ขัดแย้ง
“คินไปส่งซื้อของหน่อยสิ”
ฉันมองไปตามต้นเสียง….ว่านที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยกำลังเก็บกระเป๋าเงินยัดเข้ากางเกง
“โอไปมั้ย” แน่ล่ะถ้าไม่ถามมันก็คงไม่บอก
โอส่ายหน้าไปมา
“ตามใจ…..ไปว่าน”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อีกแล้ว
ความรู้สึกเดิมกลับมาอีกแล้ว
เหมือนจะคุ้นๆนะ……ที่ว่านเดินล้ำหน้าฉันไปเล็กน้อย
ไม่สิที่ฉันทำเป็นเดินช้าลง……เพื่อจะได้มองเขา……โดยที่เขาไม่รู้ตัวต่างหาก
ที่ตรงนี้ยังคงเป็นมุมเดิม ที่ฉันคงนี้ได้แต่มอง……….แต่เขาไม่เคยมองกลับมาสักที (และคงไม่คิดจะหันกลับ)
เอาเถอะฉันเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเท่าไร ทั้งๆที่เป็นแบบนี้….แต่ทุกครั้งที่ได้เจอผู้ชายคนนี้มันก็ทำให้ฉันยิ้มได้ทุกครั้ง
และก็ทำให้ฉันมีน้ำตาได้ในเวลาเดียวกัน
“คิน เราว่าเราชอบกายว่ะ” อยู่ว่านมันก็หยุด ก่อนจะถึงทางแยกออกไปด้านนอก
“……รู้แล้ว….ดูก็รู้”
“แต่เขามีพี่โก้แล้ว”
เราเงียบกันอีกอึดใจ…..ฉันไม่ชอบเลยคำถามแบบนี้
“แล้วแกจะทำไงต่อ” ฉันกลั้นใจถามไปต่อ
“ไม่รู้ว่ะ”
“ตัดใจเหอะ”
“……….”
“เฮ้อ…..แล้วแฟนของแกล่ะไปไหนล่ะ”
“เลิกกันแล้ว”
“แกก็แบบนี้ตลอด……เดี๋ยวรัก เดี๋ยวเลิก”
“แต่คนนี้……..”
“ไม่ต้องเลย ฉันฟังคำนี้มาเยอะแล้ว”
“โถ่คิน ช่วยเราหน่อยสิ”
“ไม่ย่ะ….ตัดใจซะ”
ฉันหันหลังเดินตรงออกไปที่ร้านสะดวกซื้อทันทีโดยไม่รอเขา
ไม่อยากให้เขาเห็นใบหน้าที่อ่อนแอแบบนี้…..ไม่อยากให้เห็น
ทำไมต้องมาคุยกันเรื่องนี้………….ทำไมต้องมาถามฉัน
ทำไมต้องให้ฉันช่วย…………ช่วยในสิ่งที่ไม่อยากทำ
ทำไมถึงไม่อยากช่วยล่ะ
………เพราะกายกับพี่โก้เป็นแฟนกันอยู่แล้ว
หรือว่า
เพราะฉัน…………ไม่อยากให้เขารักใครคนอื่น
ฉันได้แต่ยิ้มน้อยๆให้กับซองมาม่าหมูสับ
“หิวอีกแล้วหรอ”
“อะ…อืม” ฟู่….มาเมื่อไรนิตั้งตัวไม่ทันเลย
เราต่างเลือกซื้อของกันจนได้ครบตามที่ต้องการพากับไปจ่ายเงิน
“ทั้งหมด 75 บาทค่ะ รับถุงยาง KY เจลเพิ่มมั้ยคะ” กรี๊ดดด มีแต่รับขนมจีบซาลาเปาไม่ใช่หรอคะ…. แรงได้ใจค่ะร้านนี้พนักงานสาวดูคันอี๋ ในชุดหนังสีดำดีนะที่เธอไม่มีแส้และเทียนด้วย ไม่งั้น หุหุ
“ไม่เอาครับ” ว่านตอบไป แต่มันก็แทบหุบยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นความแรงของชี
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“คินน่าจะมาสมัครเป็นพนักงานร้านนี้นะ” ว่านค้นข้าวของในถุงออกหาขนมที่ซุกไว้ออกมานั่งเคี้ยวเอื้อง
“ก็ว่าอยู่ แอร๊ยยยย…..เดี๋ยวไปซื้อของกันนะคะโอ คริๆ” ฉันกับว่านพากันหัวเราะ
ทิ้งให้ไอ่โอ งงเป็นไก่ตาแตกอยู่อย่างนั้นล่ะ
ตั้งแต่กลับมาว่านมันก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย……..จนเวลาล่วงเลยมาครึ่งราตรี
“นอนได้แล้ว” ว่านเรียกฉันซึ่งนั่งทาครีมอยู่หน้ากระจก
“เดี๋ยวดิ” อืม….ต่อไปก็โรลผม
“……….”
อ่าวเงียบไปละ สงสัยหลับกันหมด
ไอ่โอน่ะคนแรกหลับอยู่บนเตียงริมหน้าต่าง
ส่วนว่านนอนอีกเตียงหนึ่ง เว้นที่ข้างๆไว้ให้ฉัน
ร่างที่ค่อยๆสอดตัวเข้าในผ้าห่มนั้นสัมผัสโดนตัวเขาโดยบังเอิญ
ฉันชักมือกลับทันที……เขาหันหน้ามาทางนี้
แบบนี้อีกแล้ว
แบบที่เคยทำประจำ
รอให้ว่านหลับก่อน เพื่อที่จะได้……..มองใบหน้านั้นได้อย่างเต็มตา
ไม่ต้องคอยหลบซ่อน……หรือมองจากด้านหลัง….จากมุมที่มองไม่เห็น
ไออุ่นจากร่างกายเขามันช่างยั่วยวน…….อยากเข้าไปสัมผัสนัก
อยากอยู่ในอ้อมกอดนั้น…..อยากให้เขาโอบกอด
ทั้งๆที่รู้…….เป็นไปไม่ได้
น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว……แย่จริง ครีมลอกหมด
ฉันตัดสินใจ ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากตรงนั้น……….เช็ดคราบน้ำตาออกไป
“โอ” ฉันเขย่าเขาเบาๆ
เขาค่อยๆลืมตามา ส่งเสียงต่ำในลำคอ บอกความไม่พอใจนักที่ถูกปลุกกลางดึก
“ขอนอนด้วยคนสิ”
ขัดแล้วแยง แอร๊ยยย แย้งค่า
-
:jul3:
ประจำ
งี้ประจำ
คนอ่านลุ้นจน...แข็ง
ทำไมคะ ก้นคีน่ามันเป็นยังไง ถึงได้อยากดูกันนัก อร๊ายยยย
ไม่ได้อยากดู๊เล๊ย แต่ถ้าเติมตัวด.เด็กอีกตัวล่ะ..ไม่แน่ :m22:
เรื่องนี้จะเป็งความรักแบบงูกินหำมั้ยน๊า... (คนนู้นกินคนนี้ คนนี้กินคนนั้น ไม่มีคู่ไหนลงตัว... เฮ่อ....)
พี่แทน..ผมโหวตให้พี่รางวัลหื่น ก็เพราะหยั่งงี้แหละ :man1:
-
อนิจจา คีน่ามีโอกาสแค่นี้
/me ยืนไว้อาลัยให้คีน่า 1 วิ o7
-
เอ่อ TF ยังไงเนี่ย ว่านไม่ดียังไง อุตส่าห์อยู่ชุดฟอร์มเตรียมตัว เข้าที ระวัง แต่ไม่ได้ไป นี่ยังไงกัน o12
ยัยคีน่า ทำตัวไม่เป็นประโยชน์เลยสักนิดจริงๆเชียว ขอให้หล่อนก้นซีดต่อไป ฮึ :a14:
แหมๆ ช่างกล้าว่า ทีตัวเองล่ะ ภัทรไม่ดียังไง อุตส่าห์อยู่ชุดฟอร์มเตรียมตัว เข้าที ระวัง แต่ไม่ได้ไป โดนน้องบ่าวคาบไปเฉยเลย ชิ
แก๊ง ! ชกได้
/me รีบวิ่งออกจากกระทู้อย่างร่าเริง :oni1: :oni1: :oni1:
-
:t2:
คีน่า เด็ดสาระตี่แน่ๆๆๆ :t2:
เล่นอะไรงูกินหำ อ่านะ
ใครเป็นพ่องู ใครเป็นแม่งู เป่ายิงฉุบมา
55555 :laugh: :jul3:
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆตรู๊ดดดดดด mist
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
วิ่งเข้าหา อย่างร่า(น)เริง
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆตรู๊ดดดดดด mist
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
วิ่งเข้าหา อย่างร่า(น)เริง
โฮะ ๆๆๆๆ พลาดซะแระ คราวหน้าเอาใหม่นะ :m14:
:oni1:
-
^
^
คราวนี้ไม่พลาดแระ
ตื่นมาจิ้ม mist ตรงๆแต่เช้า
จรึ๊ยยยยยยยย
เจี๋ยว
:man1:
-
แหมๆ ช่างกล้าว่า ทีตัวเองล่ะ ภัทรไม่ดียังไง อุตส่าห์อยู่ชุดฟอร์มเตรียมตัว เข้าที ระวัง แต่ไม่ได้ไป โดนน้องบ่าวคาบไปเฉยเลย ชิ
ดูเถอะ คนเราช่างยอกย้อน เรานั้นทำได้แค่เพียง บัดนั้น เชิดดดดดดดด
* mist รีบวิ่งออกจากกระทู้อย่างร่าเริง
จะรีบวิ่งร่าเริงไปไหน แก๊ง! มาหามเค้าออกไปที
อีตาโอ อย่ามาทำหน้างง เลิกมึน แล้วจัดการยัยมนุษย์ไฟฟ้าสีชมพูนี่ซักที
-
มนุษย์ไฟฟ้าสีชมพู :a5:
:jul1:
โอ๊ะ ขอแค่นอนด้วยเหรอ หึหึหึ
กระทู้นี้นี่ฮาจริง ๆ ครับ
ทั้งนิยายทั้งคนอ่าน
ผมนั่งดู(ด)เฉย ๆ ดีกว่า
:o8:
-
ลุ้นแทบตาย ได้นอนจริง ๆ ด้วยย :a5:
เสียรมณ์ที่ซู้ดดด :a14:
-
TF ตัวเองอู้หรือยัยกระเป๋าชมพู (แบนๆ) แฟนไม่มีจะทิ้งอู้กันแน่เนี่ย :oni1:
-
หะหะ.....ไม่มีคำแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น
พึ่งสอบเสร็จครับ มีความสุขกับวันหยุด 2 อาทิตย์
ก่อนที่จะต้องเข้าโหมดเรียนอีก
คาดว่าปิดเทอมนี้คงจะจบนะนี่ คริๆ (ว่าจะจบตั้งนานก็ไม่เห็นจบซักที)
เลือก
อ้อมกอดแบบนี้ที่คุ้นเคย
พบเจอเธอทุกครั้งที่ลืมตา
ไม่รู้สิ บางครั้งแค่ผมตื่นขึ้นมาเจอพี่เขานอนโอบกอดเราไว้ข้างๆแบบนี้
วันนั้นทั้งวันก็ดูจะมีความสุขไปเสียหมด
ผมยิ้มให้คนที่หลับตาอยู่…….เห็นละมันเขี้ยวนัก
ขอกัดเล่นหน่อยเหอะ…….อืมนุ่มจังเลยหึหึ
เสียงพี่เขาพ่นลมหายใจเป็นระรอกที่ผมเข้าไปรบกวนการนอนอันแสนสุขนั้น
รอยแผลพกช้ำเป็นจุดๆ กระจายตามแขนขา…..พวกที่สู้ด้วยคงเก่งเอาเรื่อง
ขอจิ้มเล่นได้มั้ยนี่
นิ้วของผมค่อยๆวางลงบนผิวสีเขียวช้ำที่หัวไหล่นั้น ก่อนจะออกแรงกดลงไป
อ้ะ
ตัวของพี่เขาพลิกมาทับด้านบนทันที มือทั้ง 2 ข้างของผมโดนกดแนบกับเตียง
แสยะยิ้มแฝงไว้ด้วยเล่ห์กล
“ชอบจริงเลยนะ เล่นทีเผลอนี่น่ะ” ผู้ที่อยู่ข้างบนไม่พูดเปล่า ก้มใบหน้าซุกไซร้ไปตามตัวคนข้างล่าง
“อ้ะ…พี่โก้ไม่เอานะ” ผมออกแรงดิ้น แต่พี่เขายิ่งกดเอาไว้ แขนที่ถูกกดไว้เริ่มออกสี
พี่เขาไม่ยอม…..เล่นแบบนี้ก็ได้
“ปลด” มือทั้ง2ของเขาดีดออกจากข้อมือทันที
แต่เหมือนเจ้าตัวใหญ่จะรู้แกว (แหงล่ะ โดนมาบ่อยแล้วนี่)….พี่เขาเพิ่มแรงโน้มถ่วงให้ตัวเอง
เตียงลั่นดังเปรี้ยะ…….
หนัก…..
ใบหน้าที่ไซร้ไล่ลงไปเรื่อยๆ….มันทำให้ความรู้สึกต่อต้านค่อยหายไป
“กาย…..”
“ครับ”
“เรารักกายนะ”
คำพูดนั้น…..ใบหน้านั้น…..น้ำเสียงนั้น……………….ไม่ใช่พี่โก้
ว่าน………
ว่านค่อยๆก้มลงมาประทับรอยจูบไว้……ที่ริมฝีปาก
เมื่อสัมผัสนั้นถอนออกไป ผมลืมตาอีกครั้ง
พี่โก้……….
ผมผลักหน้าอกพี่เขาออกไป…..แน่นอนพี่เขาไม่ยอมก้มลงหมายจะจูบอีกครั้ง
ผมเบือนหน้าหนี
“กายเหนื่อยอยู่พี่โก้….”
คำแก้ตัวที่คิดว่าคงเข้าท่าที่สุดในตอนนี้……โกหกออกไปเสียแล้วเรา
“ไม่เปนไรครับกาย….เรื่องแค่นี้เอง” พี่โก้สวมกอดจากด้านหลังไว้
น้ำตาไหลลงมาเอง….ความชื้นที่เพิ่มขึ้น…..ตัวที่สั่นเทา…..พี่เขาจะรู้ไหม
“ไม่เอาน่ากาย….พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” เขาคนนั้นลูบหัวอย่างเอ็นดู
ไม่ใช่ครับพี่…..ไม่ใช่เรืองนั้น
ไม่ใช่เพราะพี่…….เพราะตัวผมเองต่างหาก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แล้วใครจะไปทำงานต่อนิ” เมื่อสายพวกเราทั้งหมดก็รวมตัวกันอีกครั้ง
แต่ปัญหามันก็เกิดอีกจนได้นั่นล่ะ
“ก็ต้องพวกน้องๆ นั่นล่ะ เดี๋ยวพี่ต้องเฝ้ากาย” พี่โก้ที่ดูหงุดหงิดขึ้นทันตาเมื่อรู้ว่าว่านจะเป็นคนเฝ้าไข้ให้
“แล้วพี่รู้เรื่องการผสมยาหรือครับ” ว่านกล่าวเรียบๆ แต่กระแสไฟนั้นกัลบแล่นไปมาระหว่าง 2 คนนั้น
“……….” ส่วนไอ่โอไม่ว่าอะไร ยืนอิงกรอบประตูทำหน้าตายของมันไป
“เอ่อ ไปกันทั้งหมดนั่นล่ะ กายอยู่คนเดียวได้”
“ไม่ได้” ทั้ง 2 ประสานเสียงดังลั่น
นังคินส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายข้างๆโอ
การโต้วาทียังคงดุเดือด มีเสียงนังคินคอยเบรกเป็นระยะ แต่ดูเหมือนไม่ช่วยอะไรมากนัก
“ไปกันให้หมดนั่นล่ะ” ผมตะโกนเสียงดัง…..น่าหงุดหงิดมั้ยล่ะมาทำงานแท้ๆกลับต้องมาเกี่ยงกันแบบนี้
“ไม่ได้นะกาย ร่างกายนายยังไม่หายดี” ว่านให้เหตุผล
“พี่ไม่ให้กายไปหรอกนะ” พี่โก้เสริม
“งั้นกายอยู่คนเดียว”
“ไม่ได้ ต้องมีคนดูแล” พี่โก้ยังยืนยันคำเดิม
เฮ้อ……ทำไงดีวะ
“เอางี้มั้ยคะ…..ให้กายเป็นคนเลือกว่าจะให้ใครอยู่เฝ้า” นังคินเสนอ
โอ้…..พึ่งเห็นหล่อนคิดเป็นเรื่องเป็นราวก็ครั้งนี้ล่ะ
“ได้” ทั้งสองหนุ่มรับคำ
แต่…….จะเลือกใครดีอะ
พี่โก้มองมาด้วยสายตามั่นใจยังไงก็ต้องเป็นเขาอยู่แล้ว
กาย………อีกแล้วสายตาแบบนั้นไม่ชอบเลย
“ว่าไงกาย” พี่โก้เร่ง
ตัดสินใจยากจัง
ผมรู้เหมือนการเลือกครั้งนี้จะเป็นการบ่งบอกว่า…..ใครกันแน่ที่ผมชอบ
สายตาเชือดเฉือนกันระหว่าง 2 คนนั้น…….น่ากลัว
ผมควรจะเลือกพี่โก้ใช่ไหม
แต่อีกครึ่งใจกลับได้ยินเสียงเขาอีกคน……..
“เลือกเรานะกาย……”
แววตาอ่อนโยนนั้นทำใจผมสับสน
“กาย” พี่โก้เร่งอีกครั้ง
“พี่โก้ครับ”
พี่เขายิ้มอย่างมีชัย หันไปยิ้มเยาะอีกคนที่เบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“พี่ไปทำงานนะครับ”
………..
….
“กาย” ทุกคนให้ห้องเรียกผมพร้อมกันแต่ด้วยคนละอารมณ์
“เราจะดูแลนายให้ดีเลย” ไอ้ว่านยิ้มระรื่น
พี่โก้กำหมัดแน่น ตัวสั่นเทิ้ม
“ว่านก็ต้องไปกับพี่โก้………กายจะอยู่กับ……”
ผมมองไปทางเขาคนนั้น
“คิน”
เลือกตั้งผู้ว่า กทม กันเถอะครับ
-
:jul3:
ในที่สุด คีน่าก็ได้รับเลือก...
ให้เป็นมิส adventure universe
:mc4: :mc4:
-
แหม ดีนะที่ไม่ดีใจไปก่อนล่วงหน้า โถโถ่ น้องว่านเอ๋ย คราวนี้สงสารไปถึงพี่โก้ด้วยอ่ะ ทำไมไม่รู้
น้องกาย well-played, well-played
ปล. แฮ็ปปี้ สองอาทิตย์ เลยนะ อิอิ
-
นั่นปะไร ซื้อหวยไม่ถูกอย่างงี้มั่งน้อ
-
:a1: โป๊ะเชะ เป็นดังคาด... ไปแทงหวยดีก่า อิอิ....
เพราะถ้าเป็นเราก็คงเลือกเพื่อนที่ไม่ได้คิดอะไรด้วยจะดีกว่า อิอิ
พอเลือกแล้วจะเป็นยังไงต่อไปน๊า..... อิอิ
-
:jul3:
ในที่สุด คีน่าก็ได้รับเลือก...
ให้เป็นมิส adventure universe
:mc4: :mc4:
อร๊ายยยย.....บ้าสิคะ คีน่าเป็นนางงามสวนแตงค่ะ
แหม ดีนะที่ไม่ดีใจไปก่อนล่วงหน้า โถโถ่ น้องว่านเอ๋ย คราวนี้สงสารไปถึงพี่โก้ด้วยอ่ะ ทำไมไม่รู้
น้องกาย well-played, well-played
ปล. แฮ็ปปี้ สองอาทิตย์ เลยนะ อิอิ
ไม่ต้องสงสารหรอก....เทียบกับภัทรโดนมันยังน้อยนัก ซิกๆ น่าสงสาร
นั่นปะไร ซื้อหวยไม่ถูกอย่างงี้มั่งน้อ
เพราะว่า.....คีน่าไม่ได้เข้าฝัน อิอิ
:a1: โป๊ะเชะ เป็นดังคาด... ไปแทงหวยดีก่า อิอิ....
เพราะถ้าเป็นเราก็คงเลือกเพื่อนที่ไม่ได้คิดอะไรด้วยจะดีกว่า อิอิ
พอเลือกแล้วจะเป็นยังไงต่อไปน๊า..... อิอิ
แต่ถ้าเป็นเราจะเลือกโอนะ.....จะได้เก็บสำรองไว้เยอะๆ โฮะๆๆๆ
-
สนทนา
“ไม่ต้องพูดกันแล้ว ทั้งคู่เลย ไปกันได้แล้ว” กายส่งเสียงไล่กรายๆ
ฉันได้แต่โบกมือลาผู้คนที่เดินออกจากห้องไป…
พี่โก้……ยังคงทำหน้าเครียด
ว่าน…..ไม่รู้ไม่กล้ามอง
โอ……ไม่ต้องบอกก็รู้กันมั้ง
“โอ…งานหนักหน่อยนะ” ฉันกระซิบบอกเขา…..โอเห็นด้วย ฉายแววหนักใจเล็กน้อย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“จะทำอะไรกันต่อดีล่ะ” ไอ้กายถามอย่างเบื่อๆ หลังจากที่เราต่างเล่าเรื่องระหว่างที่แยกกันไปทำงานเสร็จแล้ว
“อืม….เดี๋ยวเย็นค่อยออกไปข้างนอกละกัน”
เงียบ
ไม่รู้จะพูดอะไร กายมันก็นอนเงียบ คิดอะไรของมันก็ไม่รู้หน้ามุ่ยเชียว
เอาเหอะ เราก็งีบสักหน่อยดีกว่า เมื่อคืนกว่าจะได้นอน………
“คิน” แต่ยังไม่ทันที่จะได้เข้าสู่ห้องนิทรา เจ้ากายก็เรียกเสียก่อน
“ไรยะ” ทำไมมีแต่คนขัดฉันเสียจริง
“รู้จักว่านมันนานยัง” กายที่นอนบนเตียงถาม…..แต่เขาไม่ได้มองมาทางนี้….เหมือนไม่อยากให้เห็นสีหน้า
“ก็ตั้งแต่เรียนน่ะ”
“เอ่อ…….”
คิดอยู่แล้ว…..สักวันต้องโดนคำถามนี้…….
“มีอะไร”
“ว่านเป็นคนยังไงอะ”
“………ก็…….ดี”
“อะไรก็ดี” กายหันหน้ามาทำหน้าอยากู้เสียเต็มที่
“ก็….เป็นผู้นำดี…เก่ง…..อะไรประมาณนี้ล่ะ” หรือจะให้บอกว่าหล่อ เท่ห์ หุ่นดี ของยาว แอร๊ยยยยย
“อืม….” กายตอบสั้นๆ….ก่อนพลิกตัวไปนอนหงายเหมือนเดิม
ถามทำไม
หรือว่า กายมันก็ชอบว่านเหมือนกัน
แล้วพี่โก้ล่ะ
หมายความว่าไง
“กาย…..ชอบว่านหรอ”
มันหันมาทำตาโต
“บ้าดิ คิน”
ทำไมต้องเสียงดังด้วย
“แล้วพี่โก้ล่ะ”
ดวงตาที่เลื่อนต่ำลง…..เสียงอันแผ่วเบา
“ก็รักกันดี”
“ความรู้สึกของนายตอนนี้ล่ะ เป็นยังไง”
กายไม่ตอบ ดูเหมือนมันกำลังสับสน
“คิน….เราจะทำไงดี”
ฉันได้แต่ถอนหายใจ…….
“อย่าหวั่นไหวกาย…..”
ไม่แน่ใจเลย……คำตอบนั้นมาจากอะไร
ระหว่าง…..เหตุผลที่มันควรเป็น หรือ…….ความรู้สึกของฉันกันแน่
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยามค่ำคืน…..เวลาที่ฉันชอบที่สุด….เวลาแห่งความมืด….เวลาที่ฉันจะแฝงตัวอยู่ในความมืดนั้น
เวลาแห่งความเงียบ…….เวลาแห่งความหนาวเย็น…..มันเป็นแบบนี้เสมอ…..รัตติกาล
กายหลับไปแล้วด้วยฤทธิ์ยาที่ทานไป
ฉันมองหน้าที่หลับอย่างมีความสุขนั้น
อิจฉา
ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว……ช่างน่ากลัวนัก
แต่มันเป็นความจริง……
ถ้าว่าน….จะมองฉันบ้างสักแค่ครึ่งหนึ่งของกายก็คงดี
เหนื่อยจัง……ทุกคืนที่ต้องเก็บเรื่องเหล่านี้มาคิด…….ความเหงาที่เข้ามารุมเร้า
มือที่ยังเย็นเฉียบรอการสัมผัสจากใคร……ใครอีกคนที่ไม่มีวันมีตัวตน
การขอพรที่ไม่มีจริง
เราไม่มีทางมีใครรัก
นี่เป็นสิ่งที่ท่องจนจำขึ้นใจฉัน……นานแล้วพอดูที่ฉันไม่ได้เปิดใจรับใครเข้ามาอีก
ตั้งแต่เรื่องของว่าน……
ไม่ใช่เพราะปักใจรักเขาคนเดียว
แต่เพียงเพราะ………………………………..ไม่อยากเจ็บเหมือนเดิมอีก
ถ้าอยู่แบบนี้แล้วมันเหงา
กับ มีความรักอีกครั้ง……แล้วมันต้องเจ็บอีก
ฉันขออยู่อย่างเหงาๆแบบนี้ดีกว่า
ไม่รู้ฉันเลือกถูกหรือไม่…….เพราะไม่ว่าตัวเลือกไหนฉันก็เสียน้ำตาทุกคืน
แค่คนละความรู้สึกกัน
แค่อยากมีใครสักคน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
‘ได้รับการติดต่อจาก ธัส…..ต้องการสนทนาหรือไม่’
เสียงธัส ดังก้องในหัว……….เขาติดต่อมา
‘ว่าไงธัส’ ฉันรีบเช็ดน้ำตา ไม่รู้สิทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่ได้เห็นก็เหอะ….แต่มันก็ยังเช็ดออกไป
‘ทำไรอะ คงไม่ใช่ไปนั่งร้องไห้คนเดียวอีกล่ะ’
ทำไมเดาเก่งวุ้ย
‘บ้าดิ แล้วแกมีอะไร’
‘ไม่มีไร รู้ว่าแกคิดถึง หึหึ’
บ้าเอ้ย……ไอ้ หึหึ เนี่ยจริงใจม๊ากกกก…..แล้วใครคิดถึงแก…..เข้าใจผิดแล้วมั้ง
‘ไม่มีไรวางสายละนะ ง่วง’ ฉันตัดบท….คนกำลังเศร้าทำมาเล่นอีกไอ่นี่
‘เห่ย…..ให้วางจริงง่ะ’ มันย้อน
‘เออ’
‘ได้ งั้นแค่นี้นะ’
แล้วเขาก็เงียบหายไป
ชิ……บอกให้วางก็วางจริงๆ……ไม่รู้รึไงว่าหมายถึงอย่าพึ่ง
แต่ฉันหงุดหงิดได้ไม่นานนัก
‘ได้รับการติดต่อจาก ธัส…..ต้องการสนทนาหรือไม่’
‘มีไรอีก’
‘ยิ้มอยู่ล่ะสิ’
ฉันล่ะงงกับมันจริงๆเลย
นี่มันเป็นหมอดูหรือยังไงนี่
สนทนาประสา สาวๆ
-
อย่าเพิ่งท้อ ต้องมีสักวันที่เป็นของเรา คีน่าสู้ ๆ ฮึบ :a2:
ป.ล. นั่นปะไร ซื้อหวยไม่ถูกอย่างงี้มั่งน้อ
เพราะว่า.....คีน่าไม่ได้เข้าฝัน อิอิ
อา ถ้าฝันเห็นคีน่า ก็คงเป็น...ฝันร้ายง่ะ :m29:
-
ไม่ต้องสงสารหรอก....เทียบกับภัทรโดนมันยังน้อยนัก ซิกๆ น่าสงสาร
นั่น ดูเถิด คนเรา ผูกใจเจ็บ ช่างบาดลึก o7
แต่แหมตอนนี้ ยัยคีน่า คนสวยเนี่ย มีมุมเหงากะเขานะจ๊ะ ฮึ :o
เดินเรื่อยเปื่อย ไม่มีจุดหมาย
หมดเปลวไฟ ไร้ความสว่าง
หมดกำลัง ไขว่คว้าตามทาง
อยู่อย่างอ้างว้าง
เพราะเขาคนเดียว
-
:a12: พอถึงกลางคืน คีน่าดูเดียวดายจัง.... สงสัยผ้าห่มจะอุ่นมะพอ... :man1:
............ ตัวละครตัวนี้ สะท้อนตัวของ tifa ออกมารึป่าวน๊า ..............
:L2: :L2: :L2: มาตามอ่านเรื่อยๆนะครับ เอกอิอิ
-
ง่า กระเด็นมาอยู่หน้า 2แร้ว ดันขึ้นมาใหม่ดีก่า อิอิ
เอกรีบมาต่อนะเดี๋ยวจะตกอันดับไปไกล ^^ :t2:
-
ไล่…..
ผ่านไป 2 วัน ทางกลุ่มพี่โก้ไม่ยักมีท่าทีว่าจะกลับมาหรือติดต่อกลับมาแต่อย่างไร
ความกังวลเริ่มเข้าครอบงำ ไม่เว้นแม้แต่คินที่ดูเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“คิน เราไปหาพวกพี่โก้กันเหอะ” ผมเร่งเร้า…ในใจกระวนกระวายไม่เป็นสุข
“อืม…..รอเย็นนี้ยังไม่กลับเราจะออกเดินทางกัน”
คินมันคงเห็นอาการของผมดีขึ้นแล้วมั้ง จึงเห็นดีเห็นงามด้วย
ทว่าการเดินทางนั้นคงไม่จำเป็นอีกต่อไป………
“กรี๊ดดด…..ว่านเกิดอะไรขึ้น”
เสียงกรีดร้องของคินทำหัวใจผมหล่นไปถึงตาตุ่ม……เป็นอะไรกัน
ผมวิ่งออกไปด้านนอก
“ว่าน”
สภาพร่างกายที่โชกไปด้วยเลือด บาดแผลกรีดยาวตามแขนขา….ลำตัว
โอกับพี่โก้ที่หิ้วปีกว่านลงนอนกับโซฟานั้น
“ว่าน….เป็นอะไรไป….ยาล่ะ…เอายามาสิ” ผมรี่เข้าไปดูเขา….
เขายิ้ม….ไม่สิพยายามจะยิ้ม….ไม่มีเสียงใดลอดผ่านออกมา
“ว่านยาอยู่ไหน” ผมไม่เสียเวลาค้นกระเป๋าของเขาโดยไม่รอช้า……
ไม่มี…..ไม่เหลือเลยสักขวด
คินร้องไห้สะอึกสะอื้น……โดยมีไอ่โอคอยปลอบใจข้างๆ
ยา……ยา……จริงสิ
ผมกลับเข้าไปในห้อง….จำได้ว่าว่านเคยเก็บไว้ให้ก่อนจากไป
เจอแล้ว
บาดแผลค่อยๆสมานเข้าหากัน…..ถึงแม้จะไม่ดีนักแต่ก็คงดีขึ้นแล้ว
อย่างน้อยเลือดก็หยุดไหล
“โฮ…..ขอบใจมากกาย” นังคินดีใจใหญ่กระโดดเข้ากอดผมเต็มรัก
“น่า…คินปล่อยได้แล้ว….กระดูกมันทิ่ม” ผมแกะมือมันออก….โหร้องซะตาแดงเลยวุ้ย
“โหคิน….ร้องซะเครื่องสำอางค์เลอะหมดเลยดูดิ”
“ชิ…..ว่าเขาร้อง…ตัวเองก็ร้องล่ะว้า” สาวเจ้าดึงผ้าเช็ดหน้ามาซับหยดน้ำบนหน้าของหล่อนก่อนจะหันไปสนใจคนอื่นต่อ
อ้ะ..นี่ผมร้องไห้หรอ
“โอ…เป็นอะไรมั้ย” คินหันไปถามโอ ที่นั่งหมดแรงอยู่ข้างๆว่าน
มันส่ายหัว…..แต่ดูจากสภาพแล้วคงเจอมาหนักแน่ ถึงจะมีรอยเลือดเล็กๆน้อยๆก็เหอะ
เออ…..ผมลืมอะไรไปหรือเปล่า
รังสีอำมหิตแผ่ซ่านอยู่เบื้องหลัง…..แรกสัมผัสเล่นเอาเย็นวาบไปทั้งหลัง
“พี่โก้”……เสียงอ่อยเลยเรา
แกไม่ตอบอะไรนั่งปั้นหน้าเครียด
“พี่โก้เป็นอะไรมั้ยครับ”
พี่เขานั่งเฉย…..ไม่มีรอยเลือดให้เห็น…..ทุกอย่างดูโอเค
ผมเข้าไปนั่งข้างๆหวังเอาใจ
แต่สิ่งที่ได้รับ
พี่เขาเดินเข้าห้องไป……..เสียงปิดประตูดังสนั่น
“พี่โก้…..เปิดประตูให้ผมหน่อย” ผมเคาะเรียก….แน่ล่ะผมเปิดเข้าไปเองได้แต่มันคงไม่ดีนัก
ไร้การตอบรับ
“งั้นผมเข้าไปแล้วนะ”
แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร…..พี่โก้ก็ชิงเปิดประตูออกมาก่อน
“เขามาสิ” พี่เขาว่าแบบนั้นด้วยท่าทีเรียบเฉย
ผมไม่เคยเห็นพี่เขาเป็นแบบนั้นมาก่อน………แน่ล่ะผมเดินเข้าห้องไปได้ยินเสียงคินแว่วมาเบาๆ
(มาแปลกนะวันนี้)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พี่โก้เป็นอะไรมั้ยครับ” ผมรี่เข้าไปนั่งข้างๆพลางเอามือไปจับมือพี่เขาไว้
พี่โก้ชักมือออก
“ไม่เป็นไร”
เงียบ
พี่เขาไม่แสดงอาการใดๆอีก
ความอึดอัดเริ่มรุมเร้าเข้ามา
“เหนื่อยมั้ยครับ”
“เหนื่อย….พี่ขออยู่คนเดียว…จะพักผ่อน”
“เดี๋ยวกายช่วยนวดให้นะ”
“บอกว่าไง….ไม่ได้ยินหรอ” เสียงกึ่งตะคอกเล่นทำผมตกใจ
“พี่ไม่อยากเห็นหน้ากายตอนนี้”
หน้าผมไร้ความรู้สึก…..เหมือนถูกตบอย่างแรงจนมันชา
พี่โก้ไล่ผม
“กาย….” เสียงนังคิน….นี่ผมเดินออกมานอกห้องแล้วงั้นหรือ
“คิน…..พี่…พี่โก้…ขะ..เขา……ฮึก”
“ไม่เป็นไรนะกาย…..ไม่เป็นไร” คำปลอบโยนนั้นไม่ได้ช่วยให้ผมสบายใจขึ้นเลย
เพราะอะไรน่ะหรอ…….เพราะผมรู้น่ะสิ
ว่าครั้งนี้
ใครผิด
ขับไล่….ไสหัว
-
o12ใจร้าย
:กอด1: :pig4: :L2:
-
ลืมตอบๆ
อย่าเพิ่งท้อ ต้องมีสักวันที่เป็นของเรา คีน่าสู้ ๆ ฮึบ :a2:
ป.ล. นั่นปะไร ซื้อหวยไม่ถูกอย่างงี้มั่งน้อ
เพราะว่า.....คีน่าไม่ได้เข้าฝัน อิอิ
อา ถ้าฝันเห็นคีน่า ก็คงเป็น...ฝันร้ายง่ะ :m29:
ต๊าย ตาย....อย่า้ให้เม้าท์เลยค่ะพี่ขา เพื่อนหนูมันบอกว่าฝันถึงหนู......ถูกหวยกันหมดเลยค้าาาา....เฮงจริงๆ โฮะๆๆๆ
ไม่ต้องสงสารหรอก....เทียบกับภัทรโดนมันยังน้อยนัก ซิกๆ น่าสงสาร
นั่น ดูเถิด คนเรา ผูกใจเจ็บ ช่างบาดลึก o7
แต่แหมตอนนี้ ยัยคีน่า คนสวยเนี่ย มีมุมเหงากะเขานะจ๊ะ ฮึ :o
เดินเรื่อยเปื่อย ไม่มีจุดหมาย
หมดเปลวไฟ ไร้ความสว่าง
หมดกำลัง ไขว่คว้าตามทาง
อยู่อย่างอ้างว้าง
เพราะเขาคนเดียว
จ้าคนเราก็ต้องมีหลายมุม เหมือนตัวเองนั่นล่ะเรื่องที่แล้วเป็นมุมเศร้า
เรื่องใหม่เป็นมุมน่ากลัว..........เหมือนคนแต่ง อร๊ายยยยย คริๆ
:a12: พอถึงกลางคืน คีน่าดูเดียวดายจัง.... สงสัยผ้าห่มจะอุ่นมะพอ... :man1:
............ ตัวละครตัวนี้ สะท้อนตัวของ tifa ออกมารึป่าวน๊า ..............
:L2: :L2: :L2: มาตามอ่านเรื่อยๆนะครับ เอกอิอิ
เอ่อ....ผมไม่นอนห่มผ้าครับ......เพราะแก้ผ้านอน อิอิ
แอร๊ยยย คีน่าต้องหาคน hot hot มาให้ความอบอุ่นค้า
ผมว่าจับเผาเลยดีกว่า
-
เรื่องใหม่เป็นมุมน่ากลัว..........เหมือนคนแต่ง อร๊ายยยยย คริๆ
ม่ายยยยย ไม่เหมือน คนแต่งน่ากลัวกว่าเยอะ วะฮะฮ่า :jul3:
ดีสม เลิกสงสารอีตาพี่โก้ ลิงได้แก้ว ไก่ได้พลอย ก็ดีแล้ว เสร็จน้องว่านได้แล้ว กายน่ะ :a11:
ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)
-
อะไรวะอีพี่โก้ ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย
ถ้าผมเป็นกายนะ จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง ฮุๆๆๆ
-
งานนี้จะมีใครผิด ก็พี่โก้น่ะสิ หึงตะพึดตะพือ กายทิ้งพี่โก้ไปหาโอดีกว่า โอรออยู่
ป.ล.
ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)
:โหลๆ: เจ้าข้าเอ้ย The Living Rive ใส่ร้ายหนู เค้าไม่ได้พูดจริง ๆ นะ Tifa แค่คิดดัง ๆ เอ๊ง :m13:
-
อะไรวะอีพี่โก้ ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย
ถ้าผมเป็นกายนะ จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง ฮุๆๆๆ
ยืนยันความหื่น อิอิ
-
:a5: ง่า.... มาตอบแต่ยังไม่มาลงรึ อิอิ
-
เรื่องใหม่เป็นมุมน่ากลัว..........เหมือนคนแต่ง อร๊ายยยยย คริๆ
ม่ายยยยย ไม่เหมือน คนแต่งน่ากลัวกว่าเยอะ วะฮะฮ่า :jul3:
ดีสม เลิกสงสารอีตาพี่โก้ ลิงได้แก้ว ไก่ได้พลอย ก็ดีแล้ว เสร็จน้องว่านได้แล้ว กายน่ะ :a11:
ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)
เจ้ากล้าดีเยี่ยงไรมาว่าข้า....เดี๋ยวจับส่งเข้าเป็นฝ่ายในเสียเลย คริๆ
อะไรวะอีพี่โก้ ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย
ถ้าผมเป็นกายนะ จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง ฮุๆๆๆ
คีน่าได้แค่ของขบเคี้ยวหรือคะ......นึกว่าของขบเจี๊ยว อิอิ
งานนี้จะมีใครผิด ก็พี่โก้น่ะสิ หึงตะพึดตะพือ กายทิ้งพี่โก้ไปหาโอดีกว่า โอรออยู่
ป.ล.
ปล. (ล้วนๆ) ถูกหวย....กิน...สิไม่ว่า เนอะ (mist กระซิบมา เสียงดังมากกกก)
:โหลๆ: เจ้าข้าเอ้ย The Living Rive ใส่ร้ายหนู เค้าไม่ได้พูดจริง ๆ นะ Tifa แค่คิดดัง ๆ เอ๊ง :m13:
โอ๋ๆ....อย่าพึ่งว่าไป กายมันกำลังอุทรอยู่ครับ ศาลอาจยกฟ้องได้
อะไรวะอีพี่โก้ ก็คนมันอาการหนักจนเห็นได้ชัดเอ็งจะหวงแฟนก็ดูสถานการณ์หน่อยสิเฟ้ย
ถ้าผมเป็นกายนะ จะต่อยพี่โก้แล้วก็ตุ๋ย จากนั้นค่อยไปถวายตัวให้ว่านแล้วตามด้วยโออีกคน ส่วนคีน่าเก็บไว้เป็นของขบเคี้ยวยามว่างทีหลัง ฮุๆๆๆ
ยืนยันความหื่น อิอิ
หุหุิ ระดับนี้คงไม่ต้องยืนยันแล้วล่ะมั้ง
:a5: ง่า.... มาตอบแต่ยังไม่มาลงรึ อิอิ
เง้อ....ต่อแล้วนาลองดูหน้าที่แล้วดิ
-
1 คน 2 บท
เสียงร้องสะอื้นยังคงดังต่อเนื่อง
แรงสั่นจากตัวของอีกคนนั้นมันทำให้ใจของฉันสั่นไปด้วย
โอเองก็มองมาอย่างหมดหนทางที่จะช่วยได้….มันก็โดนหมายหัวจากพี่โก้เหมือนกัน
ฉันเอามือน้อยๆนั้นตบเบาๆที่หลังอันสั่นเทานั้น
ตายละ….ฟองน้ำเสริมนมของฉันต้องชื้นหมดแน่เลย
แต่เอาเหอะ….เห็นเพื่อนร้องไห้แบบนี้ละก็ไม่เป็นไร ซื้อใหม่ก็ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“มีอะไรจะเล่าให้ฟังมั้ย”
หลังจากพากายที่ร้องไห้จนสลบไปนอนที่ห้องแล้ว….(แน่นอนห้องอีหห้องหนึ่ง)
ฉันกลับมาถามโอทันที
มันลืมตามาอย่างเพลียๆ…..แถมยังมองมาต่อว่า…..ประมาณว่า ‘นี่จะไม่ให้เราพักใช่ไหม’
“น่า โอ เรื่องนี้มันรุนแรงเกินจะปล่อยไว้ได้อีก….นายไม่สงสารกายมันหรอ”
ไอ่โอขมวดคิ้ว…..แต่มันก็ยอมเล่าแต่โดยดี
“สองคนนั่น….ไม่ถูกกัน” เขาเล่าอย่างเนือยๆ…..ไม่เร้าใจเลยวุ้ย
“แล้ว”
“ไม่ร่วมกัน….ทำงาน”
“แล้ว”
“แตกคอ”
“แล้ว”
“…….จบแล้ว” แล้วไอ่โอก็เอนตัวลงนอนต่อ
นี่มันจะให้ฉันต่อเรื่องเอาเองใช่มั้ยนี่
“เดี๋ยวก่อนแล้ว กุญแจล่ะ”
มันล้วงกระเป๋ากางเกงหาของบางอย่างก่อนจะโยนมาทางฉัน……แล้วหลับตาลง
กุญแจตัวปัญหานอนนิ่งสงบอยู่ตรงพื้นนั้น……ถึงตรงนี้ฉันคิดว่าถ้าไม่มีกุญแจดอกนี้เสียทุกคนคงจะมีความสุขกว่านี้…..กายไม่ต้องทะเลาะกับพี่โก้…..ว่านไม่ต้องเจอกับอันตราย……ฉันเองก็ไม่ต้องมาเจอว่าน
แล้วโอ……….เอ่อ….คงไม่ต่อง…เอ่อ…..มานอนที่โซฟาแบบนี้
เอาเถอะ อย่างน้อยงานนี้ก็สำเร็จ……หมดงานนี้จะขอพักยาวเลยคอยดู
เสียงดังกุกกักในห้องพี่โก้ยังคงดังเป็นครั้งคราว……ยังไม่นอนอีกหรือ
ช่างเหอะ….เข้าไปหาตอนนี้เท่ากับฆ่าตัวตายเปล่าๆ เคยฟังใครซะที่ไหนกัน
ฉันหันมาสนใจคนเจ็บที่นอนอยู่ตรงนี้แทน
รอยแผลยาวเป็นทางสีแดงยังคงมีให้เห็นอยู่….เอานะอดทนหน่อยว่าน….เดี๋ยวพรุ่งนี้อาการนายดีขึ้นคงจะได้ไปโรงพยาบาลกัน ใจจริงอยากจะให้โอเคลื่อนย้ายกลับซะเดี๋ยวนี้….แต่กลัวร่างกายของว่านจะทนไม่ไหวเสียก่อน
ดูสิหน้าซีดไปเลย…..ฉันลูบเอาผมที่ปรกหน้าออกไป…..เขาหลับตาอย่างมีความสุข….มืออีกข้างกุมเข้ากับมืออันเย็นชืดของเขาไว้…หวังว่าคงรู้สึกอุ่นขึ้นนะ……ว่าน
ถึงแม้ต่อหน้าจะไม่ได้ทำอะไรให้นายก็ตาม…..แต่อยากให้นายรู้นะว่าฉันอยาก…….อยากที่จะช่วยงานนาย…….อยากที่จะอยู่ข้างๆ……อยากที่จะร่วมแชร์ความรู้สึก…..แต่ทำไม่ได้
คงทำได้แต่อยู่อย่างหลบซ่อนต่อไป……
ว่านขยับมือ…..เขากุมมือฉันไว้มั่น….รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นบนใบหน้าที่ซีดจางนั้น
ฉันเองก็เผลอยิ้มออกมาด้วยสิ…….โอ้ยจะน่ารักไปถึงไหน
“กาย”
เสียงพึมพำหลุดลอดไรฟันออกมา
หัวใจที่เคยพองโตกลับถูกบีบอัดเข้าอีกครั้ง……รอยยิ้มที่มีค่อยๆหดหาย……..ความร้อนที่ตากำลังก่อตัว
เสียงหัวเราะหลุดออกมาจากปากของคนคนหนึ่ง……ทั้งๆที่เขาไม่ได้ยิ้ม…..ทั้งๆที่ใจของเขาเต็มไปด้วยความหมองมัว…..ฉันเหมือนคนเสียสติไปแล้ว…..มือที่เชื่อมต่อกับเขา……แต่ไม่ใช่มือของเรา……เป็นอื่นไป
ฉันนี่ก็แปลกคนนะ…..เวลานี้กลับร้องไห้แทบเป็นแทบตาย
แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นล่ะก็ถึงจะเจ็บแค่ไหน….รู้สึกอย่างไรก็จะเก็บเอาไว้
ไม่อยากให้ใครรู้ว่าที่จริงแล้ว…..ใจฉันเปราะบางเพียงใด….ไม่ได้หนาเหมือนหน้านักหรอก
อยากจะดึงมือกลับ……แต่เขาจับไว้มั่น…..ไม่มีแรงดึงงั้นหรอ…..ไม่หรอกเราไม่อยากดึงออกเอง
ความรู้สึกครึ่งๆกลางๆมันรุมเร้า…….
ไหนว่าตัดใจแล้วไง…….แต่การกระทำมันไม่ไปทางเดียวกัน……ทรมารเหลือเกินว่าน……
………เราไม่น่าเจอกันอีกเลย
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหนผ่านแก้มลงสู่พื้นพรม……..เสียงสะอึกสะอื้น…….
“เจ็บ…..แล้วทำแบบนี้เพื่อ”
มือที่ใหญ่กว่ากระชากมือของฉันออกจากมือที่พัธนาการไว้……..ฉันเงยหน้ามองเขา
โอ
โอฉุดฉันขึ้นมา….สารรูปฉันคงไม่ดีนักหรอกพลางรีบเช็ดน้ำตาให้หมด
“เบาๆ สิ…..ตาบวมหมด” เสียงนุ่มนั้นคอยเตือน….พลางบรรจงใช้นิ้วบาดน้ำตาออกไป
แต่ว่าน้ำตายังคงไหลริน……ความพยายามที่จะกลั้นไว้นั้น……ยากนัก…..คงดูตลกน่าดูคนตัวผอมกระหร่องยืนสะอึก….น้ำตาไหลอยู่อย่างนี้
เขาโอบตัวฉันไว้…….
ความอดทนสิ้นสุดลงที่อ้อมกอดของเขา…..น้ำตาพร้อมเสียงสะอื้นพรั่งพรูออกมา
“นายต้องฝืนขนาดนี้เชียว”
เขาลูบหัวฉันเบาๆอย่างนุ่มนวล แต่เสียงที่พูดน่ะเหมือนจะตำหนิ
“.....ต่อหน้าอย่างหนึ่ง…..ลับหลังอีกอย่าง”
“ทีหลังห้ามทำแบบนี้”
“อย่างน้อย…..กับเรา”
เปลี่ยนเป็น 1 รู 2 ดุ้นดีมั้ยคะ แอร๊ยยยยยยย
-
:m15:
สงสารคิน
:m16: หมั่นไส้ยัยทิฟา............. รู้อื่นว่าง ก็มีนะจ๊ะ อย่าโหมรูเดียว
เดี๋ยวฉีกนะคร้าบ
เอิ๊กๆๆๆ :laugh:
-
ว้าย โอ-คีน่า กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
:o8:
:o8:
:o8:
เขียร์คู่นี้สุดใจ
-
โถ คีน่า น่าสงสารจัง :m15:
โอเท่มากมาย :man1:
-
วี๊ดวิ้ววววววว โอโซ้ยเลย ยัยคีน่า สีชมพู รสสตรอเบอร์รี่ :m11:
-
ชอบโออ่ะ เจนเทิลแมนมั่ก ๆ :m1:
-
กำลังซาบซึ้ง จบด้วยความหื่นตามแบบฉบับคีน่าเช่นเคย
-
:m15:
สงสารคิน
:m16: หมั่นไส้ยัยทิฟา............. รู้อื่นว่าง ก็มีนะจ๊ะ อย่าโหมรูเดียว
เดี๋ยวฉีกนะคร้าบ
เอิ๊กๆๆๆ :laugh:
ว้าย......ฉีกก็เย็บซ่อมได้ค้า คริๆ
ว้าย โอ-คีน่า กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
:o8:
:o8:
:o8:
เขียร์คู่นี้สุดใจ
เค้าก็เชียร์คู่แทน กะ เจซซี่สุดใจ
โถ คีน่า น่าสงสารจัง :m15:
โอเท่มากมาย :man1:
สงสารก็มาช่วยดามอกให้หน่อยสิจ้ะ
วี๊ดวิ้ววววววว โอโซ้ยเลย ยัยคีน่า สีชมพู รสสตรอเบอร์รี่ :m11:
ต๊าย.....ใครจะเป็นรสช้อคโกแลตล่ะทีนี้
ชอบโออ่ะ เจนเทิลแมนมั่ก ๆ :m1:
ผู้ชายแบบนี้มักจะน่ากลัวนะครับ......มันมีอะไรซ่อนอยู่กำลังซาบซึ้ง จบด้วยความหื่นตามแบบฉบับคีน่าเช่นเคย
หื่นตรงไหน.....ตีความผิดเองต่างหาก เอิ้ก
-
1 คน 2 รัก
วันรุ่งขึ้นผมตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่สมาคมเรียบร้อยแล้ว….นางคินบอกว่า
“ว่านอาการดีขึ้นแล้ว ตอนนี้อยู่ที่อาคารพักฟื้น”
แต่เรื่องของพี่โก้ คินมันเองก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน….ตั้งแต่กลับมาแกก็เดินหนีไป…..ผมโทรหาก็ไม่รับสาย
ยังดีนะที่คินกับไอ่โอรับปากว่าจะช่วยหา
เอาล่ะยังไงวันนี้ก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องให้ได้
เป้าหมายแรก….ห้องของพี่โก้….อยู่ตึกถัดไป….อืมๆ เจอละห้องนี้ล่ะ
เอาวะ….รวบรวมความกล้าแล้ว….กดกริ่ง
เสียงกริ่งดัง แล้วเงียบลง…..ยังไม่มีเสียงตอบรับ….ลองอีกทีน่า
เงียบยังเหมือนเดิม…..คิดจะหลบหน้ากันหรอพี่โก้
ปลด
ประตูเจ้ากรรมเปิดออกอย่างว่าง่าย…..ในห้องดูเงียบงัน….เหมือนไม่มีใครอยู่จริง
ห้องทางซ้าย….ของพี่โก้….ปิดสนิท
ปลด
ประตูเปิดออกอีกครั้ง เผยให้เห็นเขาคนนั้นคนที่นอนหลับอย่างมีความสุข…..ที่รอบแขนมาผ้าพันไว้
เลือดซึมออกมาเล็กน้อย…..แต่เมื่อวานผมไม่เห็น…..หรือผมไม่สังเกตเอง
เตียงที่ยวบลงตามน้ำหนักที่ผมนั่งลงไม่ทำให้เขาตื่นขึ้นมา…..ผมสัมผัสต้นแขนนั้น…..พี่โก้เจ็บมากมั้ยครับ
ความรู้สึกผิดเข้ามารุมทำร้ายจิตใจอีกครั้ง......ทุกครั้งที่ผมเจ็บ….ไม่สบาย…..พี่เขาจะเป็นคนแรกเสมอที่เข้ามาดูแล…..แต่ผม…..กลับ
กลับไม่ได้ทำอะไรเพื่อเขาเลย
“ขอโทษนะครับ”
พี่ดูแลผมอย่างดีมาตลอด…….ทำไมผมจะทำแบบนั้นบ้างไม่ได้……สิ่งที่แล้วมา…….ขอโทษนะครับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมปล่อยให้พี่โก้นอนพักต่อไป……ผมยังมีเรื่องสำคัญต้องเคลียให้เสร็จ
เป้าหมายอยู่ที่อาคารพักฟื้น
“อ้าว กายมาแล้วหรอ” นังคินที่นั่งอยู่ทักขึ้น
“กาย” เสียงร้องอย่างยิดีอันนี้คงไม่ใช่ใครนอกจากธุระของผม
“เอ่อ…..ขอเราคุยกับว่านได้ไหม” ผมหันไปขอพอเป็นพิธี….พวกคินกับโอมันคงรู้แล้วล่ะ เลยเดินออกห้องไป
ว่านนั่งอยู่บนเตียง….ยิ้มจนแก้มปริ…..แบบนี้คงไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะ
“กายเมื่อวานขอบใจนะ” เจ้าตัวดียิ้มแฉ่ง
แต่ผมไม่ได้ยิ้มไปด้วย
“อืม ไม่เป็นไร……….คือว่า……..ว่าน”
ผมก้มหน้าลง….ไม่อยากมอง…..สายตานั้นทำผมใจอ่อน
“ตอนนี้เสร็จงานแล้ว……เรา…..มาลา”
“กายว่าไงนะ”
“เรามาลา….เดี๋ยวนายก็กลับไปสมาคมของนาย……นายเข้าใจที่เราพูดนะ”
พอแล้วล่ะ….อยู่นานกว่านี้ไม่ได้แล้ว…..ก่อนจะใจอ่อนไปเสียก่อน
ผมหันตัวกลับ
“เดี๋ยวสิ กาย”
เขากระโดดจากเตียงมายังผม…..โดนรวบตัวไว้จากด้านหลัง
“กายหมายความว่าไง”
“ปล่อย…ว่าน….เราหมายความตามที่พูด…..จะไม่มีการพบเจอกันอีก”
“ได้ยังไง….กาย…ว่านรักกายนะ”
รัก
รัก
รัก
น้ำตามันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว…..ไม่ใช่…..ไม่ได้รัก
“เราไม่ได้รักนาย”
“กายโกหก…..ว่านดูก็รู้แล้ว…..ว่ากายก็รักว่าน” เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เจ็บมาจะมีแรงได้มากถึงขนาดนี้……หลังของผมทาบกับอกของเขา….หัวใจของเขาเต้นรัว………รัก….งั้นหรือ
“เราไม่ได้รักนาย” ผมกลั้นใจย้ำไปอีกครั้ง
ได้โปรดเถอะว่าน……ไม่อยากผิดไปมากกว่านี้แล้ว
“ว่านไม่เชื่อ…..เรื่องเมื่อคืนก็เห็นๆอยู่ว่ากายห่วงว่านมาก”
“ตอนนั้นใครก็ห่วงหมดล่ะ….อีกอย่างนายเข้าใจผิดไปนะ…..ห่วง….ไม่ใช่รัก”
“เพราพี่โก้ใช่มั้ย”
“……เราไม่ควรจะเจอกันตั้งแต่แรกแล้วล่ะ”
“กาย…….เราไม่เชื่อนะว่ากายไม่รักเรา”
ความนุ่นจากริมฝีปากของเขาสัมผัสเข้าทันทีที่บิดตัวผมประจันหน้า……ความเคลิบเคลิ้ม……เย้ายวน
เนิ่นนานเหลือเกิน…….ความหวานหอมอันนี้…..ไม่สามารถต้านทานมันได้เลย
คำตอบของมันเห็นได้ชัดอยู่แล้ว….ทั้งความคิด…..ทั้งการกระทำมันแสดงออกไปในทางเดียวกัน
แต่…….ความรู้สึกผิด…….ผิดต่อคนอีกคนที่เราก็รัก
มันก็มากพอที่จะทำให้ผมต้องตัดใจเสีย…….แต่อีกครึ่งใจมันก็พร่ำร้อง…..มันผิดหรอที่เราจะรัก
ความรัก…….เข้าใจยากนัก…….
ความรักของพี่โก้คืออะไร…….ของว่านล่ะ…….เป็นอย่างไร
สับสนเหลือเกิน……..อย่าทำให้ผมสับสนไปมากกว่านี้ได้ไหม
เสียงประตูเปิดเข้ามา
เราถอนปากออกจากกัน
“คำขอโทษเมื่อเช้าน่ะ…..ถือว่าพี่ไม่ได้ยินเสียแล้วกัน”
2 รักฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 ใจให้ไปตั้ง 2 รักทั้งเขาและฉัน…….
(2 ดุ้นฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 รูโดนไปตั้ง 2 ดุ้นทั้งเขาและฉัน)
-
ต๊าย อีพี่โก้ เลือกจังหวะเข้ามาได้พระเอ๊กพระเอกช่องเจ็ดสีจริง ๆ (เหมือนอีแบ่ดเลย โง่ววววเหมือนกัน ฮ่าๆๆ)
-
น้องว่านนนนนนนน :o12:
ตัดใจจะเดินหนี กลับยิ่งทุรนทุราย
จะอยู่จะไป ช้ำพอกัน
เรื่องเดิมๆ ที่ต้องเจอทุกวัน
ต้องทนช้ำใจ
เกลียดตัวเองจริงๆ ที่ยังทน ยังรักเขาอีก
เมื่อตัวจริงมาเจอก็ต้องหลีก
ยังไม่ซึ้งอีกหรือไง
เกลียดจริงๆ ที่ยอมรับได้ทุกอย่าง
ทำไม ทำไม ไม่รักตัวเองบ้างหรือไร
ทำไมไม่ห้ามใจ
.
ทำไม
.
.
.
..ทำไม...
-
กะลังเคลิ้มๆ มัวๆหม่นๆ กับจูบซึมๆของนังกายกะไอ่ว่าน
มาเจอประโยคทิ้งท้าย
2 รักฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 ใจให้ไปตั้ง 2 รักทั้งเขาและฉัน…….
(2 ดุ้นฉันรับไม่ไหว เธอมี 1 รู
โดนไปตั้ง 2 ดุ้นพร้อมกันทีเดียวทั้งเขาและฉัน)[/size]
(http://upic.me/i/ji/kapook173353382.gif) (http://upic.me/show.php?id=d9430ba410761fb911ff9ba651a5d7a2)
(http://upic.me/i/ji/kapook173353382.gif) (http://upic.me/show.php?id=d9430ba410761fb911ff9ba651a5d7a2)
(http://upic.me/i/ji/kapook173353382.gif) (http://upic.me/show.php?id=d9430ba410761fb911ff9ba651a5d7a2)
-
เวรกรรม กรรมของคนเนื้อหอม o7
-
:a1: แสดงว่ามีคนตีความไอ้รูกะดุ้นๆ ตอนท้ายผิดเหมือนเราสินะ 555+
หรือไม่คีน่าก็หื่นจิงแต่แกล้งเฉไฉ อิอิ
คราวนี้คงจะเคลียร์กันได้ซะทีอิอิ สงสารก็แต่คีน่า.... เอ๊ะไม่สิ คีน่ากะโอ อิอิน่าจะได้นะ^^
ป.ล. เอกเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยเอ็มเลยครับ^^
-
ต๊าย อีพี่โก้ เลือกจังหวะเข้ามาได้พระเอ๊กพระเอกช่องเจ็ดสีจริง ๆ (เหมือนอีแบ่ดเลย โง่ววววเหมือนกัน ฮ่าๆๆ)
ไม่ใช่ช่อง 7 นะ พี่เขาเป็นพระเอกช่อง3ต่างหาก
The Living Rive : มาเป็นเพลงเลยนะตอนนี้
kurugmin : ทำไมหรอ....ก็ไม่มีอะไรนี่อิอิ
mist : กายมันเนื้อหอม....ส่วนคีน่าก้นหอมนะคะ
alien : ช่วงนี้สบายดี...ไม่มีงานมากวนใจ อิอิ เลยมาลงได้บ่อยๆแบบนี้ไง จะได้จบเสียที
-
mist : กายมันเนื้อหอม....ส่วนคีน่าก้นหอมนะคะ
อ้าว ไม่ใช่ก้นซีดเหรอ เห็น The Living Rive เค้าว่ามางั้นน่ะ :m26:
-
mist : กายมันเนื้อหอม....ส่วนคีน่าก้นหอมนะคะ
อ้าว ไม่ใช่ก้นซีดเหรอ เห็น The Living Rive เค้าว่ามางั้นน่ะ :m26:
ว้าย.....โดนปาด........
คู่แข่ง…..กลุ่มใหม่
“เอ่อ…..ขอเราคุยกับว่านได้ไหม”
กาย….ขอคุยกับว่านส่วนตัวงั้นหรอ……
ไม่รู้ว่าฉันแสดงสีหน้าไปอย่างไร….รู้ตัวอีกทีก็โดนโอลากออกมาเสียก่อนแล้ว
ใจมันลอย….คิดไปไกล…..ถ้าเขาทั้ง 2 ลงเอยกันล่ะ…..มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีใช่ไหม
หรือเป็นเพียงเรื่องเสียใจของคนบางคนเท่านั้น…….นั่นสิมันน่าจะง่ายนะ…..เท่าที่ดูทั้งคู่ก็ต่างมีใจ
แล้วฉันล่ะ………………ก็แค่คนที่รักเขาข้างเดียว
“อ้ะ” แก้วน้ำเย็นเฉียบประทับเข้ากับแก้มของฉัน….ความเย็นนั้นดึงเอาสติกลับมากับตัว
เขายื่นแก้วน้ำมาให้
“ขอบใจ” ฉันบอกสั้นๆพร้อมหยิบแก้วจากมือเขา…..ดูดน้ำสีดำนั้นขึ้นมาค่อยทำให้สดชื่นได้บ้าง
อีกคนไม่พูดว่าอะไร….นั่งดูดน้ำของมันไปอย่างสบายใจ
เฮ้อ…..ช่างเหอะตอนนี้ขอมีความสุขกับน้ำเย็นๆข้างหน้านี่ก่อนดีกว่า….ฮ้าสดชื่น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พี่โอคะ….ตรงนี้มีใครนั่งมั้ยคะ” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มนางหนึ่งทักเขา…..ข้างหลังเธอมีคนอีก 2 คงเป็นเพื่อนกันนั่นล่ะ
ไอ่โอส่ายหัวไปมา…..(ไม่รู้มันหมายความว่าไม่มีใครนั่ง….หรือไม่ให้นั่ง อิอิ)
“ขอบคุณค่ะ” ทั้ง 3 ตอบเป็นเสียงเดียวกัน…..ต๊ายยยยย…..ใครบอกให้หล่อนนั่งยะ
ทั้ง 3 สาวนั่งลงทันที…..มาถึงก็คุยกันซะเหมือนนกกระจอกออกรัง…..นี่แม่คุณไม่ใช่ตลาดสดนะยะ
“พี่โอคะ กินขนมมั้ยคะ” สาวน้อยผมยาวตรงรวบไว้ด้านหลังอย่างสวยงามชวน (ชิดูก็รู้ว่าหนีบมา ดูสิตรงซะ)
“หรือว่าอยากให้หนูป้อนคะ” สาวผมดัดเสริมทัพ (ดัดผมได้เริ่ดมากค่ะนางนี้ เกาหลีมากถ้าหน้าหล่อนให้นะ)
“นี่พวกแกอย่าแกล้งพี่เขาสิ ดูดิ พี่เขาอายจะแย่แล้ว” นางสุดท้ายเหมือนจะดูดีถ้าหล่อนไม่ทำสีผมซะแดงแปร๊ด
ไอ่โอได้แต่นั่งนิ่ง…ส่ายหน้าไปมา
“พี่โอคะ….”
“ตรงนี้นะคะ”
“เมื่อเช้านะคะ…..”
นี่พวกชะนีดงนี้คิดจะสนใจฉันบ้างมั้ยนี่…..ไม่ใช่ตอไม้นะยะ
“คิดถึ้ง….พี่โอมากเลยค่ะ”
“ไม่เจอกันนาน….คิดถึงจังเล้ย”
“ว้าย….พี่โอมีแผลด้วย”
เออรุมกันเข้าไป…..ไปหาไรกินดีกว่าเสียรมณ์….ลุกไปดื้อๆงี้ล่ะ
“อ้ะ”…ไอ่โอมันดึงชายเสื้อฉันไว้
ไม่ได้คิดไปเองนะว่ารู้สึกเหมือนมีสายตาพิฆาตจากทั้ง 3 ชะนีน้อยพุ่งมาเป็นทิศเดียวกัน
ก่อนที่ทั้ง 3 จะเปลี่ยนสีหน้าใหม่เป็นยิ้มแย้ม……
“ต๊าย….สวัสดีค่ะคุณพี่เรายังไม่รู้จักกันเลย….น้องน้ำหยดค่ะ” สาวผมตรงเริ่มแนะนำตัว
“ดีจ้า….น้องน้ำหยาดจ้ะ” ต่อด้วยนางพญาผมแดง
“สุดท้ายของซีรี่….น้องน้ำย้อยค่ะ” ตบท้ายด้วยนางผมดัด
“เอ่อ….แล้วคุณพี่”
“อ่อ…..พี่ชื่อคีน่าจ้ะ” เอาเถอะ เด็กมันพูดดีเราก็ดีตอบ ใช่มั้ยจ้ะ
“ต๊าย….ชื่อหญิงจริงนะคะ”
“นั่นสิ พี่เขาดูออกผู้ญิ้ง….ผู้หญิง……ก็ต้องชื่อคีน่าสิ”
“แน่ล่ะ จะให้ชื่อ คิน….ได้ไง ไม่ไหวๆ….ชายเกิน”
ปรี๊ด……อีนังพวกนี้ไม่อยากตายดีใช่ไหม
“พี่จะไปซื้อของใช้มั้ยคะ น้ำหยาดฝากซื้อขนมหน่อยนะคะ…อืมเอาขนมชั้นละกัน…ไม่รู้เป็นไรอยู่ใกล้พี่โอละอยากให้เป็นของชั้น"
“หยดฝากซื้อทองหยอดละกัน….อยู่ใกล้พี่โอล่ะก็….อดหยอดไม่ได้ซักที”
“ย้อยขอข้ามต้มมัดนะคะ…..เห็นแล้วเหมือนเราถูกมัดไว้ด้วยกัน”
แล้วทั้งสามก็พากันหัวเราะคิกๆคัก……ได้ๆอยากกินใช่มั้ยเดี๋ยวคีน่าจัดให้
“ได้สิจ้ะ รอเดี๋ยวนะจ้ะ” กัดฟันไว้นังคิน…..เดี๋ยวพวกหล่อนจะรู้สึก….เรามันกระดูกคนละเบอร์
ฉันเดินออกมาจากที่นั่งตรงไปร้านขนมไทยทันที พลางเลือกหาของที่ตั้งใจจะซื้อ
“ป้าเจ้า….ขอคะหนมนี่ละก่อนี่….ซาวบาทเจ้า ละก่ออันนี่โตย สิบ” ต้องพูดเหนือเสียหน่อยเผื่อจะได้แถม (คนขายร้านที่เป็นคนเหนือแต้ๆเจ้า….มีลูกชายโตย…ขาวน่ากิ๋นขนาด)
ป้าเขายิ้มอย่างยินดี บอกว่าแถมให้อย่างละอัน….น่าเสียดายที่วันนี้ลูกชายป้าไม่มาไม่งั้นล่ะก็ หุหุ
ถุงขนมถูกคว้าไปจากมือของป้า….ฉันมองไปอย่างเอาเรื่อง…..จะแย่งขนมชั้นหรือไง
“นี่….อ้าวโอ” เป็นไอ่โอไปเสียเกือบโดนด่าไปแล้วมั้ยล่ะ
มันยิ้มให้ อืมๆ….คงหลบยัยพวก 3 น้ำนั่นมา……ดูสิทั้ง 3 ตัวมองมาใหญ่เลย คริๆ สะใจโว้ย
“โอเนี่ย….บอกว่าไม่เป็นไรแค่นี้เอง…เดี๋ยวคีน่าก็ง่อยกินหรอก….เล่นมาช่วยตลอด” เมื่อเข้าใกล้โต๊ะฉันก็เริ่มแผนตอบโต้….อ๊ะอย่าได้คิดว่าฉันจะใช้หลักอหิงสานะคะ…..ใครแรงมาแรงตอบค่ะ
“ไหนคะพี่…ขนมของน้องๆน่ะ” ดูซิมันทวง
“นี่จ่ะ….อันนี้ของน้องน้ำย้อย…..ข้ามต้มมัดไม่มีนะจ้ะ เอาขนมจากไปก่อนละกัน”
“ส่วนอันนี้….ของน้องหยด…ทองหยอดไม่มีอะ….เอานี่แทนละกัน…ทุเรียนกวน…..แหมๆ พี่รู้ว่าน้องชอบนะทุเรียนเนี่ย….น่าเสียดายที่ไม่มีเปลือกทุเรียนกวน”
“สุดท้าย…..น้องน้ำหยาด….ไม่มีขนมชั้นเอาเป็นขนมอันนี้ไปก่อนนะคะ”
ฉันยื่นขนมก้อนกลมๆให้ไป เธอทำหน้าสงสัยเล็กน้อย
“อะไรคะพี่”
“ขนมไข่หงษ์จ้ะ”
ดูเธอจะดีใจที่อย่างน้อยก็ไม่โดยตอกหน้ากลับเหมือนเพื่อนอีก 2 คน……หารู้ไม่ของหล่อนน่ะ แรงสุด
“น้องน้ำหยาดสวยเหมือนชื่อขนมไง…..พี่เลยซื้อให้” ฉันเอ่ยปากชมพร้อมรอยยิ้ม
เธอยิ้มจนแก้มปริ…..เพื่อนอีก 2 นางต่างพากันแบะปากใส่
“งั้นพี่ไปก่อนนะ…..เนี่ยได้เวลาไปออกกำลังกายกันแล้วนะโอดูสิ” ฉันจับมือของเขาแล้วจูงออกมาทิ้งให้ 3 สาวส่งสายตาจิกกัดมาไม่ว่างเว้น……ส่วนไอ่โอ…..บื้อไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม
ฉันหันกลับไปทางเดิมที่เดินมา
“อ้อ ขนมไข่หงษ์น่ะแถวๆบ้านพี่เรียกกันอีกอย่างนะคะ”
ทั้ง 3 นางทำหน้างง…..คงไม่รู้จักล่ะสิ
“เรียกว่า……”
“ขนมไข่เหี้ยค่ะ”
น้ำหยด….น้ำหยาด…..น้ำย้อย
-
^
^
^
ปาดไม่พอ จิ้มด้วยเลยละกัน :laugh:
ว่าแต่ นายแน่มาก o13 ป่านนี้ชะนีน้อยมิร้องจนชาวบ้านแถวนั้นขว้างของใส่แล้วเรอะ :t2:
-
จิ้มอะไรกันจ๊ะ เค้าจิ้มต่อ mist นี่แหละ :oni1:
น้ำปิงยืนทำตัวหอม มองอยู่ให้ห่างไกล คีน่า เวอร์ชั่น ป๊ะกันแหม แลงงงงงงงงงงงงงงงซ์
-
“ป้าเจ้า….ขอคะหนมนี่ละก่อนี่….ซาวบาทเจ้า ละก่ออันนี่โตย สิบ” ต้องพูดเหนือเสียหน่อยเผื่อจะได้แถม (คนขายร้านที่เป็นคนเหนือแต้ๆเจ้า….มีลูกชายโตย…ขาวน่ากิ๋นขนาด)
ชอบๆ อันนี้น่ารักดี^^ ประกาศให้รู้ว่าอยู่เชียงใหม่สินะ 555+
เรื่องขนม3อย่างนี่เคยทำ... แบบว่าอ้างอิงจากชีวิตจริงที่เคยทำสินะ 555+ :t2:
ไข่เหี้ย..... (ว่าแล้วก็เปิด ซีเปียฟังซะหน่อย 555+)
-
^
^
^
ปาดไม่พอ จิ้มด้วยเลยละกัน :laugh:
ว่าแต่ นายแน่มาก o13 ป่านนี้ชะนีน้อยมิร้องจนชาวบ้านแถวนั้นขว้างของใส่แล้วเรอะ :t2:
ว๊้าย....แถวนี้เขาห้ามรังแกสัตว์ป่าค่ะ
จิ้มอะไรกันจ๊ะ เค้าจิ้มต่อ mist นี่แหละ :oni1:
น้ำปิงยืนทำตัวหอม มองอยู่ให้ห่างไกล คีน่า เวอร์ชั่น ป๊ะกันแหม แลงงงงงงงงงงงงงงงซ์
อยู่ทำไมไกลจ๊ะ.....มามะ....มาใกล้ๆ....จะได้ตบถูก แอร๊ยยยย
“ป้าเจ้า….ขอคะหนมนี่ละก่อนี่….ซาวบาทเจ้า ละก่ออันนี่โตย สิบ” ต้องพูดเหนือเสียหน่อยเผื่อจะได้แถม (คนขายร้านที่เป็นคนเหนือแต้ๆเจ้า….มีลูกชายโตย…ขาวน่ากิ๋นขนาด)
ชอบๆ อันนี้น่ารักดี^^ ประกาศให้รู้ว่าอยู่เชียงใหม่สินะ 555+
เรื่องขนม3อย่างนี่เคยทำ... แบบว่าอ้างอิงจากชีวิตจริงที่เคยทำสินะ 555+ :t2:
ไข่เหี้ย..... (ว่าแล้วก็เปิด ซีเปียฟังซะหน่อย 555+)
วุ้ย...บ่าแม่นคนเจียงใหม่เน่อเจ้า.....คีน่าเป๋นคน แพรีส แต้ๆเจ้า คริๆ
-
เรื่องรัก….ของ 3 คน
“คำขอโทษเมื่อเช้าน่ะ…..ถือว่าพี่ไม่ได้ยินเสียแล้วกัน”
ความรู้สึกเย็นชานี่มันอะไรกัน….สายตาแบบนั้น…..ท่าทีเฉยเมยแบบนั้น
“พี่โก้…ไม่ใช่นะครับ” ผมเข้าไปหาเขา……แต่พี่เขากลับไม่สนใจ
“น้องว่านพี่ซื้อของมาเยี่ยม”
ตุบ
ของในถุงถูกโยนลงเบื้องหน้าของว่าน
“พี่โก้” ผมจับแขนเขย่าหวังให้เขาสนใจ
“พี่ว่าพี่คงมาขัดจังหวะ….งั้นพี่ไปก่อนนะ”
ไม่……พี่โก้อย่าทำแบบนี้……อย่าทำเหมือนไม่มีผมอยู่แบบนี้…..อย่าเฉยแบบนี้…..ด่าผม….ต่อยผม…
“ไม่นะพี่โก้…..ฟังก่อน” ผมเข้าไปกอดพี่เขาไว้แน่น…..น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลออกมาอีกแล้ว
“ปล่อยพี่” น้ำเสียงเย็นชากล่าว
“พี่โก้มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่คิด”
“ปล่อย”
ผมกอดแน่นปากก็พร่ำอธิบาย…..แต่ดูเขาไม่ตอบรับเลย…..เหมือนพูดกับก้อนหิน….เขาไม่รับรู้….ไม่ตอบรับ
แขนทั้ง 2 ถูกแกะออกอย่างรวดเร็ว….แรงผลักที่หน้าอก……แรงกระแทกที่ก้นของผม….ระยะทางที่ห่างไกล
“เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก” พี่เขาพูดเพียงเท่านี้แล้วเดินจากไป
เพียงเท่านี้…..พี่โก้….พี่ไม่รู้สึกอะไรสักนิดจริงหรือ…..ผมเจ็บเสียจนทนไม่ได้…..แค่ได้ยินคำนั้น
พี่ทำได้อย่างไร…..พูดมันออกมาได้อย่างไร…..ฮึก……
ผมทรุดอยู่ตรงพื้น….ไม่คิดแม้แต่จะยืน….ทุกอย่างมันจบแล้ว…..ทั้งๆที่มันไม่ควรจบลงแบบนี้
“กาย” ว่านมันลงมานั่งข้างๆผม…….เอามือมาปาดน้ำตา
ผมปัดมือว่านออก……..เขามองกลับมาด้วยความสงสัย
“มันจบแล้ว……เห็นมั้ยว่านมันจบแล้ว” เสียงที่ค่อยๆดังขึ้น…..แน่ล่ะสติผมเริ่มไม่คงที่
“กาย….” เขายังพยายามจับผมไว้
แต่ไม่มีอีกแล้ว…..ไม่เอาแล้ว….พอกันที….ผมปัดมือเขาออก….ลุกขึ้นยืน
“เราอย่าเจอกันอีกเลย……”
“ไม่นะกาย อย่าทำแบบนี้” เขายังตามมา
ผนึก
ประตูปิดลงลั่นกลอนอย่างแน่นหนา….อย่าตามมาเลย…..แค่นี้ต่างคนก็เจ็บกันมากแล้ว
ขอให้จบเพียงเท่านี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เสียงเพลงช้า…..เนื้อร้องที่เกี่ยวกับความรัก…..สมหวังบ้าง…..ผิดหวังบ้าง…ลอยล่องเข้ากระทบโสตประสาท
กระตุ้นให้ความรู้สึกมันครุกรุ่น….น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย…..น้ำแข็งถังใหม่ถูกยกมาวางแทนที่เป็นครั้งที่ 3
โซดาและน้ำเปล่าผสมเข้ากับของเหลวสีอำพัน……ก่อนที่จะไหลผ่านลงคอไป….หมุนเวียนแบบนี้เรื่อยมา
พี่โก้…..ฮึก…..พี่โก้
ผมจ้องโทรศัพท์ที่โทรออก….ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางที่พี่เขาจะรับ….แต่ก็ยังโทร….หรือหวังว่าพี่เขาจะโทรกลับบ้าง
ผมยกแก้วดื่มอีกครั้ง…..
ปิ๊ป
ผมคว้าโทรศัพท์กดรับทันที
“ครับพี่โก้…..คินหรอ” ที่แท้ก็นังคิน……..
“กายอยู่ไหนน่ะ….รู้ไหมว่าเป็นห่วง” เสียงร้อนรนแบบนี้ท่าจะรู้เรื่องจากว่านแล้วสิ
“ขอเราอยู่คนเดียวนะคิน”
ผมกดวางทันที……ปิดเครื่องแล้วโยนทิ้งไว้ข้างๆ…..ยังไม่อยากเจอใครในตอนนี้นอกจาก…พี่โก้
สุราผ่านคอผมไปได้กว่าค่อนขวดแล้ว……ความมึนเมาค่อยๆแทรกเข้ามา….สมองไม่นึกถึงเหตุผลอีก….ตอนนี้รู้เพียงอยากเจอ……พี่โก้……พี่โก้
“พี่โก้ครับ…พี่โก้ผมขอโทษ ฮึก….”
คนแถวนั้นต่างมองมาด้วยสายตาสมเพช…..แน่ล่ะคนเมาที่ร้องไห้…เพ้อเสียงดัง….พูดแต่คำเดิมๆ
อีกสักแก้วน่า….กินเข้าไปกาย…..กินเข้าไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“กาย” เสียงเรียกอย่างดีใจดังขึ้นแข่งกับเสียงเพลง
นังคิน…..ไอ่โอ…..แล้วก็ว่าน……กำลังเดินเข้ามา
ผมผุดลุกทันที……เดินเซไปเซมา…..ผมไม่อยากเจอเขาตอนนี้
“กายจะไปไหน” เป็นคินที่ฉุดผมให้กลับมานั่ง ซึ่งมันคงไม่ยากนักหรอก…จะเอาอะไรกะคนเมา
“คิน…..เอามันออกไป” ผมสั่งเสียงแข็ง…..ไม่มองเขา…..ผสมเหล้าเพิ่มอีก 2 แล้วให้เพื่อน
“กาย…อย่าทำแบบนี้เลย” ว่านพูดเสียงสั่น
“คิน…เราไม่อยากเห็นหน้ามัน”
ผิดที่เราเจอกันช้าไป….
“ว่าน….นายออกไปก่อนเหอะ”
“ปล่อยนะคิน”
ไม่มีทางจะมารักกัน…..
เขาเข้ามาโอบผมไว้อีกครั้ง
ความรู้สึกเกลียดเข้ามาในจิตใจอีกครั้ง……เกลียดตัวเองเหลือเกิน
ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ…..ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร
“ปล่อยเรานะ”
“กาย….ว่านรักกายนะ”
“…..อย่าว่าน…..”
และผลสุดท้าย…..คนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว
“ได้โปรดว่าน….อย่าทำร้ายเราไปมากกว่านี้เลย” น้ำตาที่ไหลออกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
เขาค่อยๆคลายมือออก….น้ำตาเอ่อล้นเช่นเดียวกัน….เขาเดินออกไปไม่ได้พูดอะไรอีก…..ผมควรดีใจใช่ไหมที่เขาจากไปแล้ว…..แต่ไม่เลยมันยิ่งตอกย้ำให้ใจมันตกต่ำลงไปอีก……น้ำตาเมื่อไรเจ้าจะแห้งไปเสียที
“โอ….เราฝากดูกายนะ…เดี๋ยวเราไปดูว่านมัน” นังคินบอกอย่างเร่งรีบ
“…..”
“….ไม่เป็นไรเดี๋ยวเรามา”
“….”
“ไม่เป็นไรจริงๆ โอเชื่อเราสิ”
คินเดินออกไปอีกคน…….ผมยังจ้องแก้วเหล้าแก้วเดิม….ที่ตอนนี้มันเหลือแต่น้ำแข็งแล้ว
ไอ่โอถอนหายใจ….หยิบแก้วผมไปชงเหล้าให้…..
“นานแล้วนะที่เราไม่ได้มาดื่มกันแบบนี้” อยู่ๆไอ่โอมันพูดขึ้นมาเอง….ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“นั่นสินะ อ่ะมา…ชนกันหน่อย” ผมยื่นแก้วไป
วันคืนเก่าๆย้อยกลับมาให้คิดถึงอีกครั้ง…..นานแล้วเหมือนกันนะตั้งแต่ก่อนที่นังคินจะมา….ผมมักจะมาดื่มที่ร้านนี้กับโอมันทุกครั้ง…..มาแอบดูพี่โก้ที่มักมากับเพื่อนของเขา…..พี่โก้
“เอ้าอีกแล้ว…..วันนี้ไม่เมาไม่เลิก” ผมชงให้โอมันอีก….ซึ่งดูมันก็ไม่ได้ขัดอะไร
“อร๊ายยยย…..นี่จะไม่รอกันเลยใช่มั้ยยะ” นังคินโผล่มาจากไหนเนี่ยตกใจหมด
เธอไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า….จับแก้วมาชงเองอย่างช่ำชอง
“เอ้า…ชน” เราทั้ง 3 ดื่มกันอย่างเมามัน
……………………….
…………….
……
..
.
โอย….มึนหัวจัง…..ที่ไหน….มืดจัง….ใครกัน
ผมกอดใครไว้อยู่…..พี่โก้ใช่ไหม
“พี่โก้ครับ….พี่กลับมาแล้ว”
ผมกระชับอ้อมกอดนั้นแน่น…..อ้อมอกของพี่โก้ยังอบอุ่นเสมอ
“พี่โก้….ผมขอโทษครับ”
กาย…… คีน่า……. โอ
-
TF ตัวเองเอาเพลงของป้ามัมมาเรียกน้ำตาเค้า :o12:
แค่ชู้ทางใจที่ทำได้ เมื่อหัวใจเธอไม่ให้
จะเก็บไว้ให้คนที่เธอรักกันมานาน
ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง
เพราะเธอกับฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน
ฮือๆๆๆๆ แต่เอ๊ะ! แล้วอ๊ะ! ทำไมมันจบด้วย ทรี สั้น แบบนั้นล่ะจ๊ะ วะฮะฮ่า กูมาววว :m4:
-
พอกายตื่นขึ้นมา ก็พบคีน่านั่งสะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ พร้อมตัวเปล่าเปลือย :oni1:
-
เหมือนจะกอดผิดคนเลยอ่ะกาย :m21:
-
:m29: งานนี้ผิดแน่ๆ... เผลอๆมี สวิงกิ้งกันไปแล้ววววววว :laugh:
ดีจังเอกขยันลงชอบๆ ^^ :man1:
จะแวะมาอ่านเรื่อยๆน๊า.........
-
TF ตัวเองเอาเพลงของป้ามัมมาเรียกน้ำตาเค้า :o12:
ฮือๆๆๆๆ แต่เอ๊ะ! แล้วอ๊ะ! ทำไมมันจบด้วย ทรี สั้น แบบนั้นล่ะจ๊ะ วะฮะฮ่า กูมาววว :m4:
อย่าพึ่งตัดสินใจไปสิจ๊ะ......อาจจะเป็นผู้หมวดก็ได้นะ แอบมากอดกาย แอร๊ยยย
พอกายตื่นขึ้นมา ก็พบคีน่านั่งสะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ พร้อมตัวเปล่าเปลือย :oni1:
เปล่าค่ะ....กายสะอึกสะอื้น....ส่วนคีน่านั่งสูบบุหรี่อยู่ข้างเตียง คริๆ
เหมือนจะกอดผิดคนเลยอ่ะกาย :m21:
ผิดคนไม่เป็นไร....แต่อย่าผิดตำแหน่งละกันครับ อิอิ
:m29: งานนี้ผิดแน่ๆ... เผลอๆมี สวิงกิ้งกันไปแล้ววววววว :laugh:
ดีจังเอกขยันลงชอบๆ ^^ :man1:
จะแวะมาอ่านเรื่อยๆน๊า.........
ช่วงนี้ว่างไง เลยรีบลงให้จบก่อนเปิดเทอมอีกรอบ
-
แค่คนอีกคน
“หมดแก้ว”
นี่ล่ะน้า…..เป็นยังไงล่ะ หมดแก้ว….หมดแก้ว….เฮ้อรู้ว่ากินไม่ได้เยอะก็ยังทนกินเข้าไปอีก
แขนของกายข้างหนึ่งอยู่ที่ฉัน…..ส่วนอีกข้างอยู่กับโอ
แต่ก็เอาเหอะ……น่าเห็นใจกายมันเหมือนกัน…..ดูสิยังบ่นงึมงำมาตลอดทาง……
“โอฝากกายหน่อยเดี๋ยวเราเปิดประตูให้” แขนข้างนั้นถูกปลดออกเอาไปพาดไว้รอบคอของโอเสีย
ฉันรีบเปิดประตูทั้งหน้าห้องและส่วนของห้องกาย
“อืม…..” กายมันยังอือ ออ ไปตามประสา
“พี่โก้ครับ….พี่กลับมาแล้ว”
ไอ่โอทำหน้าตื่น อยู่ๆกายมันก็กอดซะแน่นแถมยังเรียกมันว่าพี่โก้อีก
“พี่โก้….ผมขอโทษครับ”
ไอ่กายมันพูดซ้ำวนอยู่อย่างนั้น…..น้ำตาไหลพราก….โหยวันนี้ก็ร้องทั้งวันละนะ
โอมันก็ไม่รู้จะทำไง…ยืนบื้ออยู่อย่างเดียวเป็นขอนไม้…..แถมยังงัดมือของกายออกอีก
“ไม่เอา….กายไม่ปล่อยพี่โก้ไปไหน…..พี่โก้ยกโทษให้กายนะครับ” เจ้าตัวยังร้องไห้ลั่น
ขอโทษ……..คำๆนี้ถ้าพี่เขาได้ยินจริงๆก็คงดี
“โอ ปลอบกายมันหน่อยสิ” ฉันสั่ง…..อดเห็นกายมันเป็นแบบนี้ไม่ได้
“….” เจ้าตัวทำเงอะๆงั่นๆ ไม่รู้จะเอามือไปวางที่ไหนดี
“นี่ เร็วๆสิ”
กายมันสงบขึ้น…..อาจเป็นเพราะร้องไห้จนเหนื่อยก็เป็นได้…..แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากโอ….แม้ว่าจะหลับไปแล้วก็ตาม…..ใบหน้านั้นดูมีความสุข….ในอ้อมกอด…..ที่เจ้าตัวหารู้ไม่ว่าไม่ใช่คนที่ต้องการ
โอโน้มตัวลง จัดแจงให้กายมันได้พักผ่อน….แต่จนแล้วจนรอดกายก็ไม่ยอมปล่อย….(มันคงผนึกมือมันไว้แน่เลย) เป็นอันตกลงว่าคืนนี้โอมันคงต้องนอนกับกาย
“คิน” เสียงทุ้มทักก่อนที่ฉันจะกลับห้องตน
“นายไม่เป็นไรนะเรื่อง………..” มันทิ้งไว้ในฐานที่เข้าใจกัน
“อืม” ฉันตอบปัดๆไป….ยังไม่อยากคิดถึงมันมากนัก
เขาเงียบไปอีก….คงไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับตัวอีกครั้ง
“คิน”
“อะไรอีก” ฉันหันกลับมาเป็นรอบที่ 2 นี่ฉันไม่ใช่นางแบบนะจะได้มาหมุนตัวโชว์
“เรา…….”
“เราไม่ได้คิดอะไรกับกายแล้วนะ” เสียงสุดท้ายทำไมมันเบาๆหว่า
“อืม”
โอมันจะบอกฉันทำไม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ว่าน…..เดี๋ยวก่อน” ฉันที่ออกวิ่งตามเขาไล่มาติดๆ….ทว่าคนที่ถูกเรียกไม่ยักจะตอบรับ
“ว่าน….จะไปไหน” ฉันไล่จนทัน มีเสียงหอบเล็กน้อย
เขาไม่ว่าอะไรเดินเหม่อไรเรื่อยๆตามทาง…..คราบน้ำตายังมีให้เห็น
ตั้งแต่รู้จักกันมา….ว่านมันไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร
ฉันเดินเคียงเขาไปเรื่อยๆ
อยากปลอบใจเธอเหลือเกิน…….เป็นฉันได้ไหมคนนั้น…..นี่ฉันหวังอะไรกันแน่…….รอให้เขาหันมามองเราไง…….หึ เห็นชักอยู่แล้ว…..ว่ามันไม่มีวัน…..แม้ว่าเขาจะไม่เหลือใครก็ตาม
ความคิดบ้าๆพวกนี้กรีดเข้าที่กลางอกของฉันอยู่ร่ำไป…..อยากร้องไห้……แต่ต้องทนไว้….นี่ไม่ใช่เวลามาร้องไห้
เขาทรุดตัวนั่งที่ริมอ่านเก็บน้ำใกล้ๆสมาคม….มันมืดแล้วก็ไม่ค่อยมีใครจะมาแถวนี้นัก
ฉันนั่งลงข้างๆเขาโดยเว้นระยะเอาไว้…….กลัวใจตัวเอง….กลัวจะอดใจไม่ได้
ใบหน้าเขาหมองเศร้า….เหม่อมองไปด้านหน้าอย่างไร้จุดหมาย…..แววตาที่เคยมีประกายกลับหมองหม่น
ฉันตัดสินใจเอื้อมมือข้างที่ติดกับเขานั้นจับมือเขาไว้……และบีบมันไว้แน่น
“แกเป็นนางเอกเจ้าน้ำตาตั้งแต่เมื่อไร” น้ำเสียงกวนๆ ดังมาจากข้างหลัง
ฉันรีบเช็ดน้ำตาทันที……ความคิดถูกดึงกลับมายังปัจจุบัน
ธัสจังยิ้มร่า…..เข้ามานั่งด้วยข้างๆ……ที่ตรงนี้….ที่นั่งกลางสวน
“ไม่เจอกันนาน…..คิดถึงมั้ยจ้ะ” เจ้าธัสยังไม่วายก่อล้อต่อ
“แหวะ”
“ดูไม่ค่อยดีนะ….” เขามองมา….ฉันหลบหน้าเขาก้มดูพื้นอีกแล้ว
“อืม”
“แกไม่เป็นไรนะ”
“อืม”
“อย่าอืมอย่างเดียวสิ”
“งืม”
“อ๊ะ แกนี่”
เรื่องราวต่างๆถูกถ่ายทอดออกไป…..ธัสมันก็ยอมรับฟังแต่โดยดี…..เขาเป็นผู้ฟังที่ดีไม่ได้ขัดเสียแม้แต่น้อย….ถึงแม้บางทีเขาจะส่ายหน้าไปกับการตัดสินใจของฉันที่เดินตามว่านมา…..ที่กล้าเข้าไปกุมมือที่อ่อนล้าคู่นั้น
แต่เขาก็ไม่ได้ว่ากล่าว……เขาบอกว่ามันเป็นการตัดสินใจของฉัน….เขาไม่มีสิทธยุ่งเกี่ยว
“แล้วมันจะลงเอยยังไงกัน” ธัสเองก็ได้แต่ถอนหายใจ
“ไม่รู้”…….
มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉัยเสียหน่อย
“แล้วแกล่ะ…..ไม่เป็นไรแน่นะ”
“อืม”……นี่ต้องโกหกอีกกี่คนกันนะ
“ปากแข็ง” มันสวนกลับทันควัน
“ดีกว่าหัวแข็ง”
“หัวอะไรจ๊ะ…” นี่…มาทำตาเจ้าชู้ใส่อีกเดี๋ยวจับทำผัวซะเลย
“หัว……เข่า”
เราหัวเราะกันอย่าสนุกปากและเถียงกันอย่างเมามัน เรื่องราวในวัยเด็กถูกยกมาพูดกันอย่างคะนองปาก….
นี่ล่ะน้าเขาว่าคนแก่ชอบพูดเรื่องอดีต…..สงสัยจะเป็นเรื่องจริง…..อ๊ะหมายถึงธัสจังคนเดียวนะ ชั้นไม่เกี่ยว
ติ๊ดๆ
ใครมาส่งข้อความให้ตอนนี้กัน นี่มันตี 1 กว่าแล้วนะ
อยู่ไหน…..ทำไมไม่อยู่ห้อง…..กลับห้องด่วน
...........................................โอ
โถๆ โอจ๋าขนาดมือถือนี่ยังไม่คิดจะพูด…..ใช้ส่งข้อความแทน….เออเอากะมันสิ
แต่พอกำลังจะหันไปบอกลาธัส….มันก็ชิงบอกเสียก่อน
“เดี๋ยวนี้นอกใจกูหรอ” มันแกล้งทำขึ้นเสียง….แต่กลับยิ้มกรุ้มกริ่ม
“เสียมารยาท…แอบอ่านของคนอื่น”
“แล้วไอ่ชู้ที่ชื่อโอนี่มันใคร” เขาไล่ต้อน
“เพื่อน” ฉันแก้ให้ใหม่
“คนที่ตัวใหญ่ๆนั่นเปล่า”
“อืม นั่นล่ะ”
มันยิ้มไม่หุบ…..ชิเห็นแล้วมันน่าจับจูบชะมัด ยิ่มมึนๆอยู่
“ไป๊….กลับได้แล้วเดี๋ยวกิ๊กจะว่าเอา” แนะมีการไล่
“หึงล่ะสิ แก….”
“เปล๊า” เสียงสูงเลยนะแก
“ปากแข็ง” คริๆ เอาคืนบ้าง
“หัวก็แข็งนะจ๊ะ” อร๊าย….อย่าทำท่าแอ่นแบบน้าน
“ไหนดูหน่อยซิ” ฉันก้มหน้าลงไปใกล้ๆเป้ามัน
“ได้สิ…..”
“กรี๊ด อีนี่แกล้งกัน” ก็มันเล่นยกหัวแม่เท้ามาซะเกือบโดนหน้าเลยนี่นา
"แต่เราหัวใจอ่อนนะ"มันว่าอย่างนั้น
กว่าจะถึงห้องก็เล่นเอาเหนื่อยเพราะเถียงกันมาตลอดทาง
ประตูเปิดออก…..ห้องมืดสนิท…..โอคงกลับไปแล้ว
“ขอบใจนะ….วันนี้” คำขอบใจเหมือนเช่นเคยทุกครั้งที่เราต้องลากัน……เขายิ้มตอบ โบกมือไปมา
ประตูปิดลง
“ไปกับใครมา” เสียงทุ้มต่ำเป็นเอกลักษณ์ดังมาจากความมืดนั้น
แค่คนอีกคน…..คนหนึ่งคน….คนที่รักเธอไกลๆ….คนที่ไร้ตัวตนในสายตา
-
โอต้องเริ่มชอบคีน่าแน่เลย อ้ายยย :m1:
-
รักแท้แพ้ใกล้ชิด ในที่สุดก็เริ่มมีคนเห็นความแปลก เอ้ย ความดีของคีน่า :m1:
-
โอ กะ คีน่า :m1:
ท่าทางจะลุ้นขึ้นนะเนี่ย :oni2:
-
กร๊าซซซซซซซซซซซซ..โอเข้ม
คีน่าจ๋า..อย่าไปเอาเลยคนชื่อว่านอ่ะ
เอาโอดีกว่า
คนพูดน้อยๆนี่
จะทำเยอะ
..นะ
(ใครเคยพูดไว้หว่า..??คุ้นๆ)
-
ผมพูดเองครับ แหะแหะ :o8:
เพราะเคยเจอกับตัว :jul1:
ลุ้นโอ-คี ต่อ (หมายถึง 'คี'รีมันจาโร นะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ)
-
โอ โอ โอ :m1: อย่าปล่อยให้ยัยคีน่าลอยนวล :m13:
ว่านน่ะของกายเค้า ส่วนอีตาพี่โก้ ลอยแพไป เชอะ
-
ใช่ ๆ เห็นด้วยกะรีบนเลย
-
โอต้องเริ่มชอบคีน่าแน่เลย อ้ายยย :m1:
กว่าจะชอบได้นะ....ปาไปเกือบจบละ หึหึ
รักแท้แพ้ใกล้ชิด ในที่สุดก็เริ่มมีคนเห็นความแปลก เอ้ย ความดีของคีน่า :m1:
ต๊าย.....ถ้าแปลกล่ะโอชอบก็ยอมแปลกล่ะค้าาาาาา
โอ กะ คีน่า :m1:
ท่าทางจะลุ้นขึ้นนะเนี่ย :oni2:
ขึ้นอะไรคะ......ขึ้นครูคีน่าไม่ไปนะคะ....แอร๊ยยยย
กร๊าซซซซซซซซซซซซ..โอเข้ม
คีน่าจ๋า..อย่าไปเอาเลยคนชื่อว่านอ่ะ
เอาโอดีกว่า
คนพูดน้อยๆนี่
จะทำเยอะ
..นะ
(ใครเคยพูดไว้หว่า..??คุ้นๆ)
ผมพูดเองครับ แหะแหะ :o8:
เพราะเคยเจอกับตัว :jul1:
ลุ้นโอ-คี ต่อ (หมายถึง 'คี'รีมันจาโร นะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ)
กรี๊ด.....ยอมรับเองเลย.......อย่ามาแย่งของเค้านะ...กว่าจะหลุดมาสักคน
โอ โอ โอ :m1: อย่าปล่อยให้ยัยคีน่าลอยนวล :m13:
ว่านน่ะของกายเค้า ส่วนอีตาพี่โก้ ลอยแพไป เชอะ
ใช่ ๆ เห็นด้วยกะรีบนเลย
โอ๋ๆ....น่าสงสารพี่โก้จังเลยนิ ไหงเป็นแบบนี้ไปได้
-
ยอมรับ……
“พี่โก้ครับ”
ตัวกระตุกขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ ดวงตาเปิดกว้าง…….มือควานหาเขาคนนั้นข้างกาย……แต่ไม่มีเลย
เมื่อคืนล่ะ…..พี่โก้ใช่ไหม……เขาต้องมาสิ
ผมรีบลุกออกไปยังนอกห้อง……ไม่มี
“คินๆ” ร้องเรียกพร้อมรัวกำปั้นไปที่ประตูห้อง
ยัยคินทำหน้าพึ่งตื่น…..ผมรีบถามทันที
“พี่เขาไม่ได้มาหรอก……” คินบอกเสียงเศร้า
พี่เขาไม่ได้มา…..พี่เขาไม่สนใจเราแล้วจริงๆ
คินมันตกใจที่อยู่ๆผมก็เงียบไป…..มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาบวมๆ…..ไม่มีเสียงสะอึก….มันไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว….ได้แต่ปล่อยให้ตัวเองอยู่เฉยๆอย่างนี้
“กายไม่เอานะ….ไหนว่าเมื่อวานจะร้องไห้เป็นวันสุดท้ายไง”….เห่ยกูบอกตอนไหน
“นะกายนะ….ใจเย็นก่อนเดี๋ยวพี่เขาก็หายโกรธ….คีน่าช่วยเองรับรอง”
“โถ่กาย………..เดี๋ยวเราเอาของกินมาให้นะ”
แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่คินพูดหรือทำอะไรลงไปมันไม่ได้เข้าไปในหัวเลย……มันว่างเปล่า
“โอ….ช่วยหน่อยสิ” คินมันลากโอเข้ามาช่วยเมื่อเห็นว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้
“…..”
นั่นล่ะที่มันทำได้แค่นั่งจ้องหน้า……….
เมื่อเห็นว่าไม่เป็นผล ทั้ง 2 ทิ้งให้ผมอยู่ในห้อง……พวกเขาจากไปเพื่อไปหาพี่โก้…..เขาบอกให้รออยู่ตรงนี้
แต่ผมไม่อยากรออีก
เท้ามันพาเดินออกไปที่ไหนไม่รู้…..มันเดินไปเรื่อยๆ……ตาคอยสอดส่อง…..ไม่มี
ถ้าเจอแล้วจะทำอย่างไรล่ะ
คำถามนี้ทำให้ผมหยุดไปชั่วขณะ……
เคยขอโทษไปแล้ว…..พี่เขาไม่ยอมรับฟัง…..แล้วคิดหรอว่าครั้งนี้จะยอม
กลัว……กลัวต้องผิดหวังอีก
“พี่โก้ช่วยฟังหน่อยสิคะ”
“พี่ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
“เดี๋ยวค่ะ…..พี่ไม่สงสารกายมันหรอคะ”
พวกเขาอยู่ตรวนั้น……อีกมุมหนึ่งของฟากเสา…..พี่เขาอยู่ตรงนั้น
อยากเจอ……แต่ก้าวขาไม่ออก
อยากพบ……แต่กลัวต้องผิดหวัง
“กายมันร้องไห้ตลอดเลย….นะคะพี่โก้” คินที่พยายามหว่านล้อม
“ไม่ครับ” แต่คำตอบที่ได้ก็คือ……ไม่
“พี่โก้…..ทำไมพี่เป็นคนแบบนี้…..พี่คิดถึงกายมันหน่อยสิ”
นังคินคงจะสุดทนแล้ว เธอกรี๊ดออกมา…..บรรดาพนักงานต่างพากันแอบดูแล้วส่งเสียงกระซิบกระซาบ
“กายมันเสียใจมากเลยนะคะที่พี่ทำแบบนี้”
“คำขอโทษก็ให้ไปแล้ว….พี่จะเอาอะไรอีก”
“พี่ไม่คิดถึงกายมันหรอคะ”
คำต่อว่าต่างๆ…..ถ่ายทอดออกมายาวเหยียด……เขาไม่ตอบโต้…..ไม่ได้ยินเสียงเขาเลย
“จบยังน้องคิน”
“พวกน้องห่วงแต่ความรู้สึกกายมัน…..แต่ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกพี่บ้างมั้ย”
“ทำไมพี่จะไม่สงสารกาย”
“ทำไมพี่จะไม่อยากเจอน้องเขา”
“ทำไมพี่จะไม่อยากคืนดีกับน้องเขา”
“ทำไมพี่จะไม่คิดถึง”
“แค่มองตาก็รู้แล้ว…..กายน่ะชอบไอ้ว่าน”
“แล้วพวกน้องๆจะให้พี่ทำยังไง……พี่พยายามดึงไว้แล้ว…..รั้งไว้จนเหนื่อย”
“มาถึงจุดนี้…..พี่เห็นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะดึงน้องเขาไว้”
“สู้จบๆกันไปแบบนี้ดีกว่า”
ให้มันจบไปแบบนี้ดีกว่า
“ถ้าพี่โก้ว่าอย่างนี้…..ผมคงไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
เท้าที่ก้าวผ่านมุมเสานั้นไป……ปากที่พร่ำน้ำคำ……สายตาที่จดจ้อง……โสตที่รอรับฟัง
“กาย”….ทั้งคินและพี่เขาต่างตกใจที่อยู่ผมก็โผล่มาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
พี่เขาเดินเข้ามาแล้ว
บอกสิครับว่าที่พูดเมื่อกี้มันไม่จริง…..ที่บอกว่ามันจบแล้วน่ะไม่จริง…….บอกสิครับ
“กาย”
มือที่พยายามจะวางลงบนหัวของผม…..มันได้แค่เกือบ…….ได้โปรดยกโทษให้ผมเถอะ
เขาชักมือกลับไป
“กายเข้าใจก็ดีแล้ว…..พี่ไปก่อนนะ”
“ครับ….โชคดีครับ”
เราต่างเดินไปข้างหน้าของตนเอง…….พี่เขาปวดร้าวไม่ต่างจากผม…..ผมรู้สึกได้…….เมื่อก่อนอาจไม่รู้
ผมไม่นึกถึงความรู้สึกของพี่เขามากนัก…….ไม่รู้ว่าพี่เขาเจ็บขนาดไหน…….ที่ผม……ทำลงไป
ผมจะไม่ทำให้พี่ต้องเจ็บอีกแล้ว
น้ำตาที่ไหลหลั่ง……เพื่อนอีก 2 คนที่คอยปลอบประโลม……เหนื่อยเหลือเกิน
………………..
…………..
……….
…..
..
.
ใครน่ะ……ใครจับมือผมไว้…….มันอุ่นเหลือเกิน
พี่โก้……..
หึ….คงไม่ใช่หรอก
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในที่แปลกตา……..ที่พักฟื้นนี่…..แล้วคนที่จับมือผม
ว่าน
“กายฟื้นแล้ว….กายฟื้นแล้ว”น้ำเสียงดีใจดังลั่นห้อง
ครู่เดียว คินกับโอก็วิ่งมาจากหน้าห้อง……ดูนังคินสิร้องไห้ทำไม
“คินแกจะร้องไห้ทำไมฉันไม่ได้ตายเสียหน่อย”
เอาเป็นว่าทุกคนต่างดีใจที่ผมฟื้นขึ้นมา…..คินบอกว่าเมื่อตอนเช้าอยู่ๆผมก็ล้มลงไปชักอยู่กับพื้น…..เล่นเอาทุกคนเป็นห่วงกัน…………แล้วคนนี้ล่ะมันเกี่ยวอะไรด้วย
ผมดึงมือออกจากการเกาะกุมของว่าน……มันชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“นายกลับไปได้แล้ว”
“กาย”….เขาทำเสียงเศร้า
“บอกว่ากลับไปได้แล้ว”
“ไม่กลับ” เขานั่งลงข้างเตียง….ไม่ยอมลุกไปไหน
“ไม่ว่านายทำอะไร…..เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้….ว่าน”
“เราไม่ใช่คนที่ยอมอะไรง่ายๆด้วยสิ”
แต่ไม่ยอมรุกนะ
-
เปิดเรื่องมาเป็นโอ ต่อมาเป็นพี่โก้ สุดท้ายไหงกลายเป็นว่านไปได้หว่า o7
-
กายไม่ยอมรุก งั้นก็พาดขามาที่ไหล่ว่านซะดีดี ยี้ฮ้าาาาา :o8: :oni3:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เย้.... :a2: มองเห็นทางรำไรๆ อิอิ...
แต่ฉากพี่โก้นี่ก็สะเทือนอารมณ์จังT^T
ว่าแต่จะเกิดศึกชิงนัง(คิน) ระหว่าง ธัส กับ โอ มั้ยน๊า อิอิ :t2:
รออ่านต่อน๊า..... ช่วงปิดเทอมนี่ดีจังได้อ่านหลายตอนติด คริคริ
-
เปิดเรื่องมาเป็นโอ ต่อมาเป็นพี่โก้ สุดท้ายไหงกลายเป็นว่านไปได้หว่า o7
เอาน่าๆ.....ทีน้ำปิงตอนแรกยังเป็น พชร....ภัทร.....แต่ไหงกลายเป็นน้องบ่าวเฉยเลย
กายไม่ยอมรุก งั้นก็พาดขามาที่ไหล่ว่านซะดีดี ยี้ฮ้าาาาา :o8: :oni3:
พาดแล้ว พลาด ด้วยมั้ยจ๊ะ
:mc4: :mc4: :mc4:
เย้.... :a2: มองเห็นทางรำไรๆ อิอิ...
แต่ฉากพี่โก้นี่ก็สะเทือนอารมณ์จังT^T
ว่าแต่จะเกิดศึกชิงนัง(คิน) ระหว่าง ธัส กับ โอ มั้ยน๊า อิอิ :t2:
รออ่านต่อน๊า..... ช่วงปิดเทอมนี่ดีจังได้อ่านหลายตอนติด คริคริ
แง......ว่าจะให้จบก่อนเปิดเทอม.....แต่คงไม่ทันซะละ
-
รุก
“เราไม่ใช่คนที่ยอมอะไรง่ายๆด้วยสิ”
น้ำเสียงของเขาฟังดูหนักแน่น……เขาไม่เคยจริงจังในเรื่องของความรักมาก่อน…..กับคนที่คบมาก่อนหน้านี้….ก็เพียงคบไปเรื่อยๆ…..เบื่อก็เลิก…..เป็นแบบนี้เรื่อยมา
และแน่นอน…..ทุกครั้งก็จะมีคนที่เจ็บอยู่เสมอ……อย่างน้อยก็ฉันนี่ล่ะคนหนึ่ง……ที่ต้องทนไม่ได้ที่เห็นเขาทำดีกับคนอื่น…..ทนไม่ได้ที่เห็นเขายิ้มให้ใคร……ที่ไม่ใช่เรา
เคยได้ยินคำที่ว่า “ความรักคือการปล่อยให้คนที่เรารัก…….มีความสุข……ไม่ใช่การเป็นเจ้าของ”
เคยคิด…..เคยเห็นด้วย…….จากตอนนั้น……ตอนที่ยังไม่รู้จัก…….ความรัก
พอรู้แล้วล่ะ……..ยังเหมือนเดิม……….ไม่เลย
มันทนไม่ได้…….แค่ได้รับรู้มันก็ทนไม่ไหว……..ฉันมีความรักแบบนั้นไม่ได้
ครั้งนี้มันยิ่งแย่กว่าครั้งไหนๆ
ความรู้สึกเดิมๆเข้ามาจู่โจมอีกครั้ง
“ไปซื้อของกินกัน” เสียงเรียบพูดขึ้นมา
ทุกคนมองมา…….กายมันส่ายหน้าบอกเป็นนัยว่าอย่าทิ้งมันไป
“แต่เราจะอยู่เป็นเพื่อนกาย” ไม่สิ……ฉันอยากจะหนีไปให้ไกลๆต่างหาก
โอขมวดคิ้ว……
“คินไปซื้อ….เราอยู่” ใบหน้าที่เรียบเฉยเริ่มออกอาการไม่พอใจ
เอาอีกแล้ว
“ย่ะ….ไปก็ได้ เอาไรบ้างล่ะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไปกับใครมา”
“โอ ตกใจหมดเลย”……ไฟนีออนค่อยๆกระพริบจนสว่าง…..เขานั่งอยู่ตรงโซฟาทำหน้ามุ่ย
“ไปคุยกับเพื่อนมา…..มีไร” ฉันตอบห้วนๆกลับไปบ้าง
ไม่ชอบเลย….อยู่ๆก็มาทำเสียงแบบนั้นใส่….อย่างกับเราทำอะไรผิด
“เปล่า…..แค่อยากถาม….คินไม่เป็นไรนะ”เขาปรับโหมดอีกครั้ง…..กลับมาเฉยเหมือนเดิม
“ก็…..ไม่เป็นไรนี่”
“โกหก” เขาเดินมาใกล้
“ตาแดงขนาดนี้” นิ้วมือที่สัมผัสขอบตาช่างนุ่มนวล….ไม่เหมาะกับตัวใหญ่ๆแบบโอสักนิด
“บอกแล้วไง….อย่าทำแบบนี้อีก”
แล้วคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ฉันร้องไห้ให้เขาเห็น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉันเดินวนในร้านขายของเสียนาน……..ยังไม่อยากกลับไป
“อ๊ะ…..สวัสดีค่ะพี่คีน่า” เสียงเล็กๆทั้ง 3 ประสานกันอย่างพร้อมเพรียง…..พวก 3 น้ำนี่เอง
“วันนี้พี่โอไม่มีหรือคะ” นี่นังน้ำหยาด…..ไม่ไต้องทำท่าเสียใจขนาดนั้นก็ได้ที่เจอหน้าฉันแทนโอมันน่ะ
“ว้า….แย่จัง” ย่ะนังน้ำหยด…..ขอโทษที่ฉันมันแย่
“เซ็งอะ” เอออีน้ำย้อย…..ฉันมันน่าเบื่อ
“แต่ก็ยังดีนะคะ…..แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย อิอิ” ทั้ง 3 กระซิบกันเบาๆ…..แต่ฉันได้ยินนะยะ
“โถ่….ที่แท้ก็ไม่มีอะไร”
“คงแค่เพื่อนล่ะ”
“ก็งี้ล่ะ…ใครจะสู้พวกเราพี่โอ FC ได้”
เอออีพวกนี้ยังไม่เข็ดใช่มั้ย…..เดี๋ยวจัดให้
ฉันคว้าโทรศัพท์ออกมาแกล้งทำเป็นกดแล้วโทรออก
“โอจ๊ะ…..คีน่าเลือกไม่ถูกน่ะ….โอมาช่วยเลือกหน่อยสิ”
ได้ผลๆ ทั้ง 3 หน่อหันมามองเป็นตาเดียวกัน…..คริๆจะต่อล่ะนะ
“แหมๆ ก็มื้อเย็นนี้พิเศษนี่คะ…..คีน่าก็อยากให้เป็นความทรงจำที่ดีระหว่างเราสองคน”
“จ้า…..คีน่าจะรอนะจ๊ะ”
หึ…..ไงล่ะชะนีน้อย ตกกิ่งไม้ตายกันเป็นแถบ
“จริงหรอแก”
“ไม่น่าจะนะ”
“สตอเบอร์รี่”
นี่พวกหล่อนเข้าใจความหมายของคำว่ากระซิบมั้ยนี่
ฉันไม่สนใจทำอารมณ์ดีเดินเลือกของรอการมาของโอต่อ……อีกพวกเด็กน้อยก็ไม่มีทีท่าจะกลับไป
“เห็นมั้ยแก….แกล้งโทรแน่”
“ใช่….นานแล้วยังไม่มาเลย”
“สตอเบอร์รี่ คอนเฟิร์ม”
แย่ล่ะสิไม่นึกว่าพวกนี้มันจะอดทนได้ขนาดนี้ ของก็ได้ครบหมดแล้วด้วย
“พี่คีน่าคะ ไหนว่าพี่โอจะมาไงคะ” อึก….น้องจ๋าพี่พลาดไปแล้ว
“นานแล้วนะคะ” แบบว่ารถติดน่ะ
“พี่มั่วเปล่านี่…….อ๊ะ” เออรู้ก็ดี…….แต่ไอ่ “อ๊ะ” นี่มันอะไร
“พี่โอ” 3 ประสานเรียกชื่อเขาออกมาจนผมต้องหันไปมองข้างหลัง
เขาขมวดคิ้ว….อีกแล้ว
“ดีเลยโอมาแล้ว…..มาเลือกของกันต่อเร็ว” ฉันลากเขาไปอีกทางให้พ้นเหล่าชะนีดงเหล่านั้น
“นายทิ้งกายมาได้ไง” เมื่อเห็นว่าลับตาแล้วฉันจึงถามเขา
“นายหายไปนาน”
“แค่เนี๊ยะ…..โถ่…..ไปเร็วรีบกลับกัน……”
“ไปก่อนนะจ๊ะน้องๆ” ฉันกับโอโบกมือลาให้น้องๆ ซึ่งยิ้มกลับมาให้ฉันแบบกินเลือดกินเนื้อ
ซึ่งไอ่โอก็ได้แต่สงสัย……เกิดอะไรกับพวกนี้กัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไปซะนานเลย” พอเข้าห้องมากายมันก็บ่นทันที…..ผิดกับอีกคน
“อ้าวมาเร็วจัง”
เฮ้อ….ปล่อยไว้ 2 คนสักเดี๋ยวก็ไม่ได้
ตกลงว่ากายมันไม่ต้องนอนที่อาคารพักฟื้น…..ทุกคนจึงได้กลับไปที่ห้องอย่างสบายใจ….แน่นอนว่านมันบ่นใหญ่ที่ไม่ได้เฝ้ากายมัน……
ฉันอยู่เป็นเพื่อนกายมันจนกายหลับไป……กายเงียบลงอย่างเห็นได้ชัด…..ถึงแม้จะยังพูดบ้างแต่มันก็ดูไร้ชีวิตชีวา……คงต้องใช้เวลาสักพัก
เมื่อเดินออกจากห้องก็เจอเจ้าเงียบนั่งดูทีวีอยู่……
“นี่เราจะนอนแล้วโอ…..กลับห้องได้แล้ว”
เราเดินมาจนถึงหน้าห้อง
เขาหันมาใช้มือขวางประตูที่กำลังจะปิด
“ฝันดีนะ”
คีน่ายอมรุกเองค้า
-
นึกว่าจะชวนไปนอนด้วยกันซะอีก :o8:
-
ไหนฟระ..บทน่ารัก????
มีแต่โอน่ารัก
ได้โอกาสแล้วคีน่า ให้โอลองของแปลกคืนนี้
(คีน่าฝันดี แต่โอ...ผีหลอกวิญญาณหลอน...กร๊ากกก)
-
บทน่ารักยังไม่พอ เอาบทโอตบ คีน่าจุ๊บ บ้างเซ้ค้าาาาาา :a4:
-
โอน่ารักจัง :m1: น่าเสียดาย ไม่น่าตกบ่วงสวาทคีน่าเลย :เฮ้อ:
-
เปิดเรื่องมาเป็นโอ ต่อมาเป็นพี่โก้ สุดท้ายไหงกลายเป็นว่านไปได้หว่า o7
เอาน่าๆ.....ทีน้ำปิงตอนแรกยังเป็น พชร....ภัทร.....แต่ไหงกลายเป็นน้องบ่าวเฉยเลย
นั่น เพิ่งเห็น พาดพิง อย่างแรงงงงงนิ :m16:
-
:m14: ที่แท้โอก็ชอบของแปลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ :m22:
-
มาให้หายคิดถึงกายกับว่าน โอกับคีน่า ซักตอนสิจ๊ะคนจ๋วยยยยย :oni3:
-
นึกว่าจะชวนไปนอนด้วยกันซะอีก :o8:
นั่นสิโอนี่ไม่ไหวเลย
ไหนฟระ..บทน่ารัก????
มีแต่โอน่ารัก
ได้โอกาสแล้วคีน่า ให้โอลองของแปลกคืนนี้
(คีน่าฝันดี แต่โอ...ผีหลอกวิญญาณหลอน...กร๊ากกก)
คีน่าไม่ทำเรื่องบัดสีค่ะ.....คีน่าเป็นกุลสตรีศีสยาม คริๆ
มาให้หายคิดถึงกายกับว่าน โอกับคีน่า ซักตอนสิจ๊ะคนจ๋วยยยยย :oni3:
บทน่ารักยังไม่พอ เอาบทโอตบ คีน่าจุ๊บ บ้างเซ้ค้าาาาาา :a4:
มาละจ้า.....อู้ไปนานเลยมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ
โอน่ารักจัง :m1: น่าเสียดาย ไม่น่าตกบ่วงสวาทคีน่าเลย :เฮ้อ:
นี่ตกลงไม่มีใครเชียร์คีน่าชิมิคะ......ชิ
-
อีกนานไหม
นานเท่าไรแล้ว………ที่ผมอยู่เงียบๆแบบนี้……กลางคืนที่เคยอบอุ่นกลับกลายเป็นหนาวเหน็บ
กี่คืนแล้วที่ผ่านพ้น…..กี่ราตรีแห่งความเสียใจ……ความเหงามันเป็นอย่างไร…….รู้ซึ้งแล้ว
หลายครั้งที่เราพบกัน…..ทุกครั้งที่ทั้งผมและเขาต่างหลบหน้า
หลายครั้งที่คิดถึง……..ทุกครั้งที่ต้องกลั้นใจ
หลายครั้งที่ฝันไป……..ทุกครั้งที่ตื่น
หลายครั้งที่หัวใจคิดไปไกล……..ทุกครั้งที่มันต้องเจ็บ
“กาย…..กินข้าวกัน”
เขานั่นเอง……ว่านตกลงย้ายมาทำงานที่สมาคมเดียวกับผม (แน่ล่ะมันย้ายมาโดยไม่ได้บอกใคร)…..เขาตามดูแลผมตลอด….บอกปัดไปกี่รอบก็เหมือนไม่มีผล
“คิน….โอ กินข้าวกัน”
และผมมักจะทำเป็นไม่ใส่ใจเสมอ………………….
แต่เขาก็ยังตามอยู่เรื่อยมา…….ตามมาด้วยรอยยิ้มเสมอ
“นี่กายดูคนนู้นดิ…..แอร๊ยยยย….หล่อมาก” นังคินชี้มือไม้ไปอีกฟากของโรงอาหาร….ตาดีจริงๆนังนี่
“อืม….ก็ดีนะ”
“แกนี่…มีอารมณ์ร่วมหน่อยสิยะ” นังดินแหววให้
“มัวแต่ดูคนโน้นคนนี้…..ระวังคนใกล้ตัวโกรธล่ะ”
หึหึ……พูดไม่ออกไปเลยนังคิน
เห็นมันเงียบแบบนี้ค่อยน่าลุ้นหน่อย…..เสียดายที่โอมันไม่ค่อยรุกเหมือนไอ่คนข้างๆนี่
“แล้วมันแต่พูดถึงคนอื่น…..ไม่กลัวคนใกล้ๆคนนี้น้อยใจหรือครับ”
ว่าแล้วมันต้องมาแบบนี้……ไม่สนใจกินข้าวดีกว่า
เสียงคุยเสียงหัวเราะยังคงดังอยู่รอบตัว…..ทั้งคิน…..ว่าน…..โอ พยายามที่จะดึงผมให้ยิ้มได้อีกครั้ง…..
ผมก็พยายามเหมือนกัน……แต่มันฝืนเหลือทน……การทำอะไรตรองข้ามใจมันยากนัก
“พี่โก้”…..เขาอยู่ตรงนั้นตรงข้ามกับผม…….นั่งทานข้าวกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มเดิม
อะไร ๆ เดิม ๆ ที่มีอยู่
……..อะไร ๆ เดิม ๆ ที่คุ้นตา
อะไร ๆ ที่เราเคยเสาะหา
……..อะไร ๆ ที่ทำให้เราต้องเปลี่ยนไป
อะไร ๆ เดิม ๆ ที่เคยมี
………..อะไร ๆ เดิม ๆ ที่เข้าใจ
อะไร ๆ เดิม ๆ จากไปไหน
…….อะไร ที่ทำให้เราไม่รักกัน
เมื่อไรผมจะตัดใจจากเขาได้เสียที…….มันนานเท่าไรแล้ว
อย่าบอกฉันว่ามันหายไป
.....อย่าบอกว่าใจ เปลี่ยนไปไม่รักกัน
ไม่อยากรู้เรื่องเธอและฉันที่เคยมีกัน .........วันนั้นแค่ฝันไป. . .
คิดถึงเหลือเกิน……..คนที่เคยอยู่เคียงข้าง…….คนที่เคยดูแล
…….แต่ตอนนี้ได้แค่มองจากตรงนี้
และฉันจะทำอย่างไรต่อจากนี้
.......วันเวลาดีดี ที่มีหมดความหมาย
จะให้ผมทำอย่างไรล่ะ……ในเมื่อเราไม่เหมือนเดิมกันอีกแล้ว……ทั้งผมและเขา
และฉันจะทนได้นานสักแค่ไหน
.......กับช่วงเวลาที่มันเดียวดายไม่มีเธอ
พี่รู้ไหมมันยากเหลือเกินที่ต้องทนอยู่กับความรู้สึกเหล่านี้…….กับความเหงาเพียงลำพัง
และฉันต้องรออีกนานสักเพียงไหน
.........ใจที่มันละลายจนเริ่มชินกับความเหงา
ได้แต่รอวัน…..วันที่ใจผมจะแข็งแรงพอ…..พอที่จะกล้ายอมรับ
และฉันต้องทน ต้องทรมานกับความปวดร้าว
.............กับเรื่องของเราอีกนานเท่าไร. . .
แต่มันอีกกี่วันล่ะ……….หรืออีกกี่เดือน……..อีกนานเท่าไร
ว่านคงสังเกตเห็น…..ฉับพลันเขาฉุดมือผมออกไป…..เจ้าคินกำลังตามมาด้วย
“ขอเราอยู่สองคนนะคิน” ว่านบอกไว้แค่นั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เขากุมมือไว้ตลอด……ผมเองก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะรู้…เขาไม่มีทางปล่อย
เขาเคยบอกไว้…….นานเท่าไร……เขาไม่มีทางปล่อยมือ
ผมจะเชื่อได้ไหม
คำเหล่านี้เคยผ่านหูมาไม่รู้กี่ครั้ง…..ตั้งแต่รักแรก…….แล้วก็พี่โก้
“พี่รักกายนะ……เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”
ไม่อยากเชื่ออีกแล้ว
“นายไม่น่ามาเสียเวลากับเราแบบนี้” เรานั่งอยู่ริมอ่างเก็บน้ำ…..แสงแดงอ่อนๆยามเย็นไม่แรงไปนัก
“ใครว่าเราเสียเวลา” เขาเถียงทันที
“ยังไง…..”
“เรารอได้เสมอ…….อย่าพูดว่ากายไม่รักเรา” เขาดักคอผมไว้เสียก่อน
“ว่านรู้…..กายยังไม่ยอมเปิดใจ”
เราต่างเงียบ……เขากุมมือไว้อย่างเดิม
เมื่อไรถึงจะลืม
……..เมื่อไรถึงจะเปิดใจ
อีกนานไหม
ไม่นานเกินตอนหน้า อิอิ
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2CCDGC4P0&Autoplay=1
-
แง่มๆๆ ว่านจะจับแต่มือทำไมเนี่ย ขัดใจจริงๆเลย
ว่าแต่ที่ว่าไม่เกินตอนหน้าเนี่ย ไม่มีอีตาพี่โก้มาแทรกกลางใช่ไม๊เจ้าคะ :o12:
-
:m1:
ชอบเพลงนี้อะเอก เพราะดีๆ...
เวอร์ชั่นที่เป็น ออริจินัล ก็ชอบ :oni2:
:n1: ตอนนี้มี มิวสิคประกอบด้วยวุ้ย อิอิ พัฒนานะเนี่ย คิคิ
:c5:เอกสบายดีนะ?...
-
ดูจากรูปการณ์แล้ว สงสัยงานนี้นายว่านจะได้กินแห้วซะล่ะม้างงงงงง
-
เข้าใจความรู้สึกกาย แต่ไม่เข้าใจพี่โก้ ทำไมสรุปเองเออเอง
ปล่อยไปล่ะดีแล้ว ส่วนกายค่อยดูเป็นพระเอกหน่อย อย่าใจอ่อนกะไอ้ว่านนะเว้ย
-
เข้าใจความรู้สึกกาย แต่ไม่เข้าใจพี่โก้ ทำไมสรุปเองเออเอง
ปล่อยไปล่ะดีแล้ว ส่วนกายค่อยดูเป็นพระเอกหน่อย อย่าใจอ่อนกะไอ้ว่านนะเว้ย
แล้วตกลงว่าคุณคีรีฯเชียร์ใครล่ะเนี่ย
พี่โก้ก็บอกให้ปล่อย ว่านก็ไม่ให้ใจอ่อน
เชียร์คีน่าล่ะเซ๊
จะเอาโอไว้กินคนเดียวแชะแมะ :laugh:
(แบ่งให้ผมด้วย)
-
เพลงเพราะ :m1:
ถึงจะไม่ถูกใจว่านก็เถอะ แต่จะเชียร์ละกานนนน :a4:
รึจะเชียร์กายให้คู่กะคีน่าดีน๊า :laugh:
เชียร์ไม่ถูกเลย แต่อยากได้โอมาเป็นของตัวเองจัง :man1:
-
:m14: ช่วงนี้เริ่มไม่ว่างอีกแล้วล่ะสิ ....
เอกมาต่อเร้วววว ขาดช่วงแล้ววววว :a11:
-
แง่มๆๆ ว่านจะจับแต่มือทำไมเนี่ย ขัดใจจริงๆเลย
ว่าแต่ที่ว่าไม่เกินตอนหน้าเนี่ย ไม่มีอีตาพี่โก้มาแทรกกลางใช่ไม๊เจ้าคะ :o12:
แอร๊ยยยย พี่โก้ไม่ชอบอยู่ตรงกลางค่ะ....พี่แกขอหลังสุดเท่านั้น คริๆ
ตรงกลางนั้น คีน่า ขออยู่เองค้า........ให้โออยู่หน้าสุด แอร๊ยยยย
ชอบเพลงนี้อะเอก เพราะดีๆ...
เวอร์ชั่นที่เป็น ออริจินัล ก็ชอบ
:n1: ตอนนี้มี มิวสิคประกอบด้วยวุ้ย อิอิ พัฒนานะเนี่ย คิคิ
:c5:เอกสบายดีนะ?...
:m14: ช่วงนี้เริ่มไม่ว่างอีกแล้วล่ะสิ ....
เอกมาต่อเร้วววว ขาดช่วงแล้ววววว :a11:
หะหะ....ก็เปิดเทอมแล้วนี่นาแต่ก็มาลงอยู่นี่นะ
เรื่องเพลงของช่วยเพื่อนมันหน่อย....เพลงดี....นักร้องหล่อ ครับ555
ดูจากรูปการณ์แล้ว สงสัยงานนี้นายว่านจะได้กินแห้วซะล่ะม้างงงงงง
ง่าไหงเป็นแบบนั้นล่ะ
เข้าใจความรู้สึกกาย แต่ไม่เข้าใจพี่โก้ ทำไมสรุปเองเออเอง
ปล่อยไปล่ะดีแล้ว ส่วนกายค่อยดูเป็นพระเอกหน่อย อย่าใจอ่อนกะไอ้ว่านนะเว้ย
นั่นดิสรุปแล้วกายจะได้กับใครนี่
เข้าใจความรู้สึกกาย แต่ไม่เข้าใจพี่โก้ ทำไมสรุปเองเออเอง
ปล่อยไปล่ะดีแล้ว ส่วนกายค่อยดูเป็นพระเอกหน่อย อย่าใจอ่อนกะไอ้ว่านนะเว้ย
แล้วตกลงว่าคุณคีรีฯเชียร์ใครล่ะเนี่ย
พี่โก้ก็บอกให้ปล่อย ว่านก็ไม่ให้ใจอ่อน
เชียร์คีน่าล่ะเซ๊
จะเอาโอไว้กินคนเดียวแชะแมะ :laugh:
(แบ่งให้ผมด้วย)
อ๊ะ ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง....ร้ายกาจๆ
เพลงเพราะ :m1:
ถึงจะไม่ถูกใจว่านก็เถอะ แต่จะเชียร์ละกานนนน :a4:
รึจะเชียร์กายให้คู่กะคีน่าดีน๊า :laugh:
เชียร์ไม่ถูกเลย แต่อยากได้โอมาเป็นของตัวเองจัง :man1:
อร๊ายยยย....ช่วยด้วยค่ะ คีน่าโดนแย่ง
-
หวั่น……….
“ดูช่วงนี้แกอารมณ์ดีขึ้นนะ”
“ก็เหมือนเดิมนี่”
บทสนทนายามค่ำคืน……ที่สวนแห่งนี้…..ที่นั่งตัวเดิม……กับคน 2 คน ที่ยังคงเวียนมายังสถานที่แห่งนี้ทุกคืน
ธัส…..เขานั่งคุยกับฉันเสมอ……ทุกคืน….ทุกคืน
ฉัน…..รู้สึกดีขึ้น……ทีละน้อย
“ทำใจได้ล่ะยัง” ธัสมักถามแบบนี้เสมอ…….ซึ่งฉันไม่เคยตอบเขาไป….แต่ใครจะสนเมื่อคำตอบมันรู้อยู่แก่ใจ
“ยิ้มแบบนี้ไม่บอกก็รู้ 555” นั่นไงมันสรุปเอาเองจนได้
“เอาน่าก็ดีแล้วนี่” ฉันตอบปัดไป….ไม่ค่อยอยากคุยเรื่องนี้เท่าไรนัก
เพราะว่า
“สงสัยได้คนช่วยรักษาแผลใจ อิอิ” นั่นไง…..โดนเข้าจนได้
“……..ใคร”
“ไอ้เงียบนั่นไง” เจ้าตัวพูดไปยิ้มไป…..ยิ้มไมยะ
“เพื่อนกัน” ฉันตอบไป……แต่ทำไมเสียงเบาจัง
“โหยขนาดนี้ยังเรียกเพื่อนอีกหรอ” มันท้วง…..นี่คิดจะหาผัวให้ใช่มั้ยนี่
เรื่องโอเป็นเรื่องใหม่ที่ฉันคิดซ้ำไปซ้ำมา……..เขาทำดีกับฉัน…….แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย
หวั่นใจ……..กับความดีของเขา
หวั่นใจ……..กับการมีใคร
หวั่นใจ……..กับเรื่องที่ผ่านมา
หวั่นใจ……..กลัวเรื่องมันซ้ำรอย
“แกว่าเรื่องนี้มันจะเป็นไปได้หรอธัส” คิดสิ…..คนอย่างฉันหรอจะมีใครรัก
ธัสส่ายหัวไปมา
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ” ธัสก็ยังเป็นธัส……มองโลกในมุมบวกเสมอ
“ฉันก็เคยคิดแบบนั้น”
เคยคิด……….
ถึงแม้ความรู้สึกต่อว่านนั้นจะลดลงไปบ้าง……แต่ฉันก็ไม่เคยลืม……เรื่องราวที่เต็มไปด้วยความสุข…..และน้ำตา
ทุกอย่างมันเริ่มมาจากคำว่าเพื่อน……จนมันเกินเลย……แน่ล่ะมันเป็นเพียงความรู้สึกผ่ายเดียวของฉัน….ไม่ใช่เขา…….แต่เขาก็ดีเหลือเกิน…..คอยดูแล…..เป็นห่วงเป็นใย…….ซึ่งนั่นก็เพียงเพื่อนที่ดีควรทำให้กัน
มันเหมือนกันเกินไป……ถ้ามันเกิดขึ้นอีกครั้งล่ะ…….ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก…..ฉันเกลียดความรู้สึกแบบนั้น……ฉันไม่อยากร้องไห้อีก……ถ้าจะซ้ำรอยเดิม
ฉันขออยู่คนเดียวแบบนี้ดีกว่า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ขอบใจนะธัส” คำขอบคุณเดิมกล่าวขึ้นก่อนการลาจาก
ประตูห้องปิดลง
เขานั่งอยู่ที่เดิม……นี่ก็เดือนหนึ่งได้แล้วที่เขานั่งอยู่ตรงนั้น……เพื่ออะไรกัน…….แค่เพียงมานั่งทำหน้าเฉยแล้วพอฉันกลับมาก็เดินกลับห้องพร้อมบอก “ฝันดี” แค่นี้น่ะหรอ
และคืนนี้ก็เช่นกัน
“ฝันดีนะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ดูหนังกัน” เมื่อถึงวันหยุด……เขามักชวนไปนู่นไปนี่เสมอ
“เดี๋ยวเราชวนกายกับว่านก่อน” และฉันก็มักจะลากกายและว่านไปด้วยเสมอ
แน่ล่ะ…..กายมันบอกปัดเป็นเรื่องเป็นราว…..บอกว่าไม่อยากขัดคอใคร
“แหมๆ อยากจะอยู่กับว่าน 2 คนล่ะสิ” ชิเอาคืนมั่ง
“ใครว่า….ดูหนังใช่มั้ยได้” หึหึ….สุดท้ายมันก็ต้องไปอยู่ดี
ที่นั่งดูหนังนั้นฉันนั่งริมสุดตามมาด้วยกาย….โอ…..แล้วก็ว่าน (ซึ่งเจ้าว่านบ่นใหญ่เลย)
แต่พอดูได้ไม่เท่าไรกายมันก็ลุกไปห้องน้ำ
เขาเปลี่ยนที่มาทันที
“นี่เดี๋ยวกายมันกลับมาแล้ว” ฉันกระซิบเบาๆ….ในโรงหนังนี่นา
มันขมวดคิ้ว…..อีกละ
ส่วนว่านยิ้มน้อยยิ้มใหญ่…..ดีใจล่ะสิได้นั่งใกล้กายมัน
บ่อยครั้งที่มือของเราสัมผัสกัน…..หนังที่ฉายนั้นเรื่องราวไปถึงไหนไม่รู้แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา……ใจฉันสั่น
มันเหมือนเหลือเกิน……ความรู้สึกเดียวกับว่าน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ต๊าย…..สวัสดีค่ะพี่โอ”…..ย่ะใครตายกันยะ
“อ้อ สวัสดีพี่ๆด้วยค่ะ” พวก 3 สาวทำทีเป็นเห็นพวกเราจึงกว่าวทัก…..ชิอยากทักโอมันคนเดียวต่างหาก
ไอ่กายหัวเราะคิกคัก
“มาเที่ยวเหมือนกันเลยนะคะ” ใช่สิยะนังน้ำหยด…..มาซักผ้ามั้ง
“ใจตรงกันเลยนะคะ” ย่ะ…..พวกหล่อนตามมาล่ะสิ
“สงสัยจะเป็นคู่กัน อิอิ” แอร๊ยยยย……ใครคู่หล่อนกัน
ไอ่กายมันยังไม่เลิกหัวเราะ…..อะไรของมัน
“พี่โอคะไปเที่ยวกันต่อมั้ยคะ”
“คืนนี้เราจะไปกันน่ะค่ะ
“ไปนะคะ”
ฉันรอฟังคำตอบของเขา……แต่คนตอบกลับไม่ใช่เขา
“ไอ่โอมันไม่ว่างหรอกครับน้องๆ” เป็นกายนั่นเอง มันยิ้มเจ้าเล่ห์
“มันต้องนั่งรอคนบางคนที่ห้อง 555”
เง้อ….นังกายอย่าให้พลาดมั่งล่ะ
สาวเจ้ายังคงไม่ยอมแพ้….กลายเป็นชวนไปเดินห้างแทน…จนฉันชักเบื่อ
“กายเรากลับก่อนนะ” ฉันบอกอย่างเซ็งๆ แล้วก็เดินปลีกออกมาเลย
“คิน”เสียงนุ่มที่คุ้นเคยดีแว่วตามหลังมา…….ตามมาด้วยเสียงกรี๊ด…..และเสียงหัวเราะของกายมัน
เราเดินไปเงียบๆ…….เขาอยู่ข้างๆ…….
ฉันเป็น แค่เพียง
......พวกอารมณ์อ่อนไหว
รักใคร ใจก็ไป
.......เจ็บกลับมาง่ายดาย
เฮ้อ…….โอ……นายคิดอะไรอยู่กันแน่
อย่ามองตาได้ไหม ถ้าเธอไม่แคร์
........อย่าจูงมือได้ไหม ถ้าเธอไม่รัก
นายคิดแค่เพื่อนกันใช่ไหม
อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้ามันไม่จริง
........โปรดอย่าทำให้ฉันรักเธอ
หรือนายคิดมากเกินไปกว่านั้น
ฉันขอ ขอเธอ
.......ได้โปรดมองผ่านฉัน
เมื่อเจออย่าทักกัน
.......ช่วยเดินเลยฉันไป
ถ้ามันเป็นได้แค่เพื่อนกัน………ขอได้ไหม…….อย่าทำแบบนี้
อย่ามองตาได้ไหม ถ้าเธอไม่แคร์
โปรดอย่าทำให้ฉันรักเธอ
เพราะฉันกลัวที่จะรักเธอเสียจริงๆ
ขอเป็นน้องบัวหน่อยละกัน แอร๊ยยยย
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2AB4AB4PA0&Autoplay=1
-
อยากจะรักแต่กลัวเสียใจ
ความรู้สึกของคีน่าอ่านแล้วได้อารมณ์หวั่นไหวดีจัง
บอกไม่ถูก
ตอนอ่านเรื่องของกาย ว่าน โก้ มันไม่อินน่ะ
ไม่มีความรู้สึกว่ากายกับโก้รักกัน
กายเศร้าก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าด้วย
แต่ตอนของคีน่านี่ ได้แฮะ
มันวูบๆไหวๆตามอ่ะ
เอ๊ะๆๆๆๆๆ
รึว่าเราจะ
:man1:
ที่จริงจะบอกว่า เขียนได้ดีขึ้น นะ
-
ความรักมันก็เหมือนซื้อหวยแหละ ถ้าไม่ซื้อแล้วจะหวังถูกได้ไง
me/ ตัดใจยกโอให้คีน่า o7
-
ยัยคีน่า ฟังเสียงหัวใจของตาเงียบมันมั่งป่ะเนี่ย
มีแต่เธอ แต่เธอ
ก็ไม่คิดมีใครที่ไหน ที่ไหน ที่ไหน
ทุกอย่างก็ทำด้วยใจ ด้วยใจ ด้วยใจ
ด้วยรักที่มีแต่เธอเท่านั้น
ด้วยรักที่มีแต่เธอผู้เดียว
อยากให้เธอรัก..
กายด้วย ฟังว่านมันมั่งเซ้.....นอย...คนอ่าน...นอย
ปล. TF ตัวเองอย่าให้คีน่าเป็น สส นะ เค้ารับไมไ่ด้ อี๋อี๋อี๋ :serius2:
-
คีน่าขอเป็น น้องบัว"แร้งทึ้ง"หรอครับ :laugh: :laugh: :laugh: 555+
งั้น โอคงเป็ง เก้ง AB(nor-man)555+
เดี๋ยวนี้มีเพลงประกอบตลอดเลยนะ อิอิ
ป.ล. เพลงอีกนานไหม นั้นของเพื่อนเอก เหรอชอบมากๆอะ โดยเฉพาะเวอร์ชั่นที่เป็น ออริจินัลอะ ^^
-
เง้อ….นังกายอย่าให้พลาดมั่งล่ะ
ว้าย เพิ่งรู้นะคะนี่ว่ากายเค้าก็เป็นน้องสาวของพวกเราด้วย
อยากจะรักแต่กลัวเสียใจ
ความรู้สึกของคีน่าอ่านแล้วได้อารมณ์หวั่นไหวดีจัง
บอกไม่ถูก
ตอนอ่านเรื่องของกาย ว่าน โก้ มันไม่อินน่ะ
ไม่มีความรู้สึกว่ากายกับโก้รักกัน
กายเศร้าก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าด้วย
ผมว่าของกายกะพี่โก้กะว่านนี่สปาร์คกันเพราะหน้าตาอ่ะ ไม่เหมือนของคีน่ากับโอที่ตอนแรกไม่มีใครสเปคใครเลยและเราได้เห็นความรู้สึกก่อร่างสร้างตัวมาทีละน้อย ไม่เหมือนคู่โน้นที่เป็น L A F S ไปหมด
-
คีน่า หวั่นหรอ...
ง้านนน ส่งโอมาทางนี้เลยมา เด๋วเค้ารับผิดชอบเอง :m13:
-
kurugmin : ขอบคุณมากครับ...ดีใจจังมีคนชมว่าน่ารักด้วยเอิ้ก.....ที่จริงแล้วประสบการณ์ของผมเหมือนของคินมันมากกว่าอะครับก็เลย
เขียนได้ง่ายกว่ามั้ง......แต่ยังไงก็จะพยายามอีกครับ
mist : ผมน่ะซื้อ แต่โดนเจ้ามือแดกเรียบทุกครั้งน่ะสิคร้าบ
The Living Rive : ตายแล้ว.....ถ้าโอมันพููดอะไรบ้างก็คงจะได้ยินแล้วล่ะ...เล่นเงียบตลอดนี่เนอะ....คินมันเลยไม่ได้ยิน อิอิ
alien : มีแค่ 2 ตอนนี่ล่ะ เปลี่ยนบรรยากาศมั่งเนอะ คริๆ
Kirimanjaro : เอ่อ อะไรคือL A F S หนูไม่เข้าใจ
nOn†ღ : เตรียมรับนะคะ......เปลือกทุเรียนนะ แอร๊ยยยย
-
ฝัน
“เห็นคินมันบอก….ว่ากายฝันร้าย”
เราอยู่กัน 2 คนบ่อยขึ้น……ไม่ใช่เพราะอะไร…..ผมก็อยากให้โอมันมีโอกาสได้อยู่กับคินมันบ้าง……แม้ว่าจะต้องอยู่กับคนนี้ 2 ต่อ 2 ก็เหอะ……..ก็ไม่ได้เลวร้ายนักนี่…..ก็แค่ทำเป็นหูทวนลมไปวันๆ
“กายฝันอะไรหรอ” เขาไม่เคยเบื่อที่จะพูดกับผม…..แม้คำตอบที่ได้รับอาจไม่ตรงกับคำตอบนัก
อยากรู้มากหรือไง
“ให้ว่านช่วยนะ”
“ไม่ต้อง” คำปฏิเสธหลุดออกมาจากปากโดยไม่ต้องคิด
เขาหน้าเสียไปเล็กน้อย……แต่ก็กลบเกลื่อนมันไปได้เสมอ……ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าอย่างว่านเนี่ย…..จะทนได้กี่น้ำกันเชียว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มืด……ดำมืดไปหมด…….ผมอยู่ที่ไหน……มือ…..ขา…….ขยับไม่ได้……โซ่ตรวนขนาดใหญ่พันรอบกายไว้แน่น……ปลด…..บอกให้ปลดไง…….ไม่ได้ผลแม้ว่าจะพยายามกี่ครั้งมันก็คงรัดแน่นอยู่อย่างนั้น
พี่โก้…..เขายืนอยู่ข้างหน้า….รอบตัวเขาเรืองแสงออกมาพอให้เห็นสภาพรอบๆตัว
ผมโดนจับมัดติดเก้าอีกไว้…..พี่เขายิ้มเย็นยะเยือก
ใกล้เข้ามา…..ใกล้เข้ามา
มือเขาจับเข้ากับปลายโซ่……..
“พี่โก้…..ปล่อยผมเถอะครับ” คำอ้อนวอนคำแล้วคำเล่าหลุดออกมาจากปาก…..เขานิ่งเฉย
แรงกระชากฉุดให้ตัวโถมไปยังด้านหน้ากระแทกเข้ากับพื้นเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง
“พี่ไม่ปล่อยกายไปไหนหรอก” ทว่าเสียงของเขามันเย็นยิ่งกว่า
“พี่โก้”
เหงื่อที่ผุดขึ้นมาทั่วร่างเปียกโชก……หัวใจเต้นสั่นรัว…..ม่านตาขยายเต็มที่…..ที่นี่มัน…..ห้องของผม
“กาย….เป็นอะไรไป….กาย” เสียงนังคินเคาะประตู ปัง ปัง ปัง….ตะโกนเรียกอย่างตกใจ
ผมลุกไปเปิดประตูอย่างเลี่ยงเสียไม่ได้
“กาย….ฝันร้ายอีกแล้วหรอ”
คินเองดูตกใจถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็น……แต่มันไม่เคยห่างหายเกิน 1 อาทิตย์ เลย…..และคินยังยืนยันที่จะลากผมไปหาหมอจนได้….แต่มันก็แค่ฝัน….แค่ฝันร้ายในช่วงที่อ่อนแอก็เท่านั้น
“เดี๋ยวฉันมานอนด้วย” เธอไม่รอคำตอบ เดินลิ่วเข้าไปหอบผ้าหอบของหนีเข้าห้องผมเสียอย่างนั้น
แต่ก็ดี…..ไม่อยากนอนคนเดียว
หมอนสีเขียวกับสีชมพูอยู่เคียงกันบนเตียง…..คนทั้ง 2 ยังไม่มีใครที่จะข่มตาลงนอน…..ผมไม่นอนเพราะยังไม่อยากนอน…..ส่วนคิน…..ยังไม่ใช่เวลานอนของมัน…..เวลานี้ต้องออกไปข้างนอก
“คิน….เพื่อนนายไม่ว่าหรอ”
“หืม….เราบอกธัสแล้วล่ะว่าวันนี้ไม่ไป” คินตอบเสียงใส….ท่าจะยังไม่ง่วงนิ….ดีเลยชวนคุยต่อ
“แล้วบอกคนที่มานั่งรอรึยังจ๊ะ อิอิ”
“อืม”
“นี่คินถามจริงเหอะ…..นายกับธัสนี่ตกลงยังไง”
นั่นสิ….ทำไมถึงต้องไปคุยกันทุกคืน…..มีเรื่องอะไรมากมายขนาดนั้นเชียว
“อืม….ก็เพื่อนกันนี่”
“จริงอ๊ะ”
“อ๊ะ อีนี่จะเอาไง” คินเริ่มวีน….ตายละเปลี่ยนคำถามด่วน
“แล้วโอล่ะ….ตกลงยังไง”
“……..”
อ่าวเงียบไปซะงั้น…….หลับไปซะละอดเลย……เอาเหอะครั้งหน้าค่อยถามใหม่ก็ได้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“กาย….เราให้” เขายื่นถุงผ้าใบเล็กสีหม่นมาให้…..
ผมเหลือบมองแวบหนึ่ง…..ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเล่นเกมต่อดีกว่า
“กายเอาไว้ข้างเตียงนะครับ” เขาวางมันไว้ข้างๆ
“อย่าลืมนะครับ”
แต่ผมก็ทำเป็นลืมเดินหนีไปเสียดื้อๆ หลังจากที่เกมจบลงที่โดนบอสตบนอนจมกองเลือด……
“กาย….ลืมของนะ” เขาทักวิ่งเมามายัดเยียดให้
“ไม่เอา” ผมตอบสั้นๆห้วน….คิดจะเอาของมาล่องั้นหรอ….คิดตื้นไปมั้ง
หลังจากวันนั้น….วันที่เราอยู่ด้วยกัน 2 คน…..วันที่เราจับมือ…..เขารุกหนักขึ้นเหมือนได้ใจที่ผมเริ่มอ่อนลง
“กาย เรื่องแค่นี้เอง” เขาไม่ยอม ยัดถุงบ้าๆนั้นเข้ามือผม น้ำเสียงเจือด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว
นั่นไง…..เริ่มแสดงธาตุแท้ออกมาแล้ว
“บอกว่าไม่เอาไง” ผมไม่ยอมแพ้เดินหนีไปทางระเบียง…..ฝนที่สาดกระเซ็นมากระทบ….หนาว
“กาย”
“เมื่อไหร่กายจะยอมเปิดใจเสียที”
ละอองฝนชโลมร่างทั้ง 2 ให้ชุ่มไปด้วยน้ำ…..แต่มันก็ไม่ได้ช่วยพรางสายน้ำจากตาของชายคนนี้ไปได้
เขาร้องไห้
อย่ามองนะ……ผมก้มหน้าลง…..ไม่อยากเห็น….ไม่อยากใจอ่อน…..ไม่อยากซ้ำรอยเดิม
“รู้ไหม….ว่านไม่อยากให้กายเป็นแบบนี้”
ปลายเท้าเขาเดินเข้ามาใกล้…..มือนั้นยื่นมาช้าๆ…..กุมมือของผมไว้…..ถุงผ้าชิ้นน้อยถูกยัดเข้ามาในมือของผมอีกที……แต่แค่ครั้งนี้ผมไม่ได้ปฏิเสธ…..ที่จะอยู่ในอ้อมกอดนั้นอีกครั้ง
เปรี้ยง
เสียงฟ้าฝ่าดังลั่น ผสมกับเสียงกรี๊ดของนังคิน
เราผละออกจากกัน
“นายกลับไปเถอะ”
“แต่…กาย”
“กลับไปก่อน…ว่าน” ผมย้ำอีกครั้ง
“อย่าลืมวางไว้ข้างเตียงนะ” เขาบอกเพียงเท่านั้นแล้วจากไป
แน่ล่ะตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมก็ไม่ฝันร้ายอีกเลย
ไม่ได้โกหกนะ มีทั้งฝัน…..ละก็ฝนตกจนเปียกด้วย อิอิ
-
:laugh:
กะแล้วว่าต้องมาไม้นี้
:laugh:
ซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้ฟะ
Ps. LAFS stand for Love at first sight a' kub
-
พอถามถึงโอ ทำเป็นหลับ
จะรีบไปฝัน แล้วก็ตากฝนเปียกมั่ง
ใช่มั้ยหละ
:a12:
-
ตัวเองแอบเศร้าอ่ะ TF :sad2: สงสารว่านจริงๆเลย กายไม่เอา เค้าเอาเอง คิกคิก :a4:
-
คนเขียนก็ช่างทำได้น้อ :m29:
-
Kirimanjaro : แหมซื้อแล้วถูกก็ไม่ใช่หวยสิจ๊ะ
kurugmin : หุหุ....เปียกน้ำฝนหรอ.....ม่ายอาวๆจะเปียกน้ำอื่น
The Living Rive : โอ๋ๆ ว่านเขาบอกว่าไม่สนน่ะ แอร๊ยยยย
mist : ทำอะไรหรอ.....เค้าเปล่านะ
-
ได้ไหม
“นี่คินถามจริงเหอะ…..นายกับธัสนี่ตกลงยังไง”
“แล้วโอล่ะ….ตกลงยังไง”
คำถามของกายยังคงดังก้องในหัวถึงแม้ว่าจะหลับตาลงไปแล้ว…..แต่ใจมันไม่หยุดตาม
เสียงคนข้างๆเงียบไป…..เหลือเพียงลมหายใจเบาๆ….กายมันคงหลับแล้ว….แต่ฉันยัง….ใจมันวนเวียนหาคน 2 คน…..คนที่เกี่ยวข้องกับคำถามนั้น
“ดีใจนะที่ได้คุยกะแก”
คำพูดของธัส…..เรามีเรื่องที่ถ่ายทอดให้กันมากมาย….ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงมันสามารถทำให้ฉันสบายใจ…..อย่างน้อยก็ได้ระบายสิ่งที่ค้างคา….ธัสเองก็ยอมรับฟังอย่างดี
“แกมันชอบเก็บปัญหาไว้กับตัว”
เขามักบ่นแบบนี้เสมอ………ไม่รู้สิฉันไม่ชอบเรื่องเศร้า…..ไม่อยากให้ใครต้องมารับรู้ถึงเรื่องราวสีดำนั้น…..ไม่อยากให้ใครต้องคิดมาก….ไม่อยากทำลายรอยยิ้มของคนอื่น…..ฉันคิดแบบนั้น
“อย่าโกหกตัวเองเลย…..ความจริงแกก็อยากมีคนคอยรับฟังแก”
ไม่รู้ทำไม…..เขาเข้าใจฉันไปเสียทุกเรื่อง…..แต่ฉันก็ดีใจ…..ที่อย่างน้อยยังมีคนที่เข้าใจ
ขอแค่คนเดียวก็พอแล้ว
“ฝันดีนะ”
อีกเสียงที่นุ่มนวลแทรกเข้ามาในความคิด…..เสียงจากคนที่ไม่เคยคาดคิด….ว่าจะทำให้ใจฉันกลับมาเต้นแรงได้อีกครั้ง…..หลังจากที่มันแผ่วเบาลงไปทุกที…….ทุกที
“ทีหลังห้ามทำแบบนี้”
“อย่างน้อย…..กับเรา”
อ้อมกอดของเขามันทำลายความเข้มแข็งทีฉันสร้างไว้เสียจนหมดสิ้น…..คำสัญญาว่าจะไม่ให้ใครเห็นน้ำตา…..ใช้กับเขาไม่ได้…..แค่ได้สัมผัส….เท่านั้น
อ๊ะ….นี่เราเผลอตัวยิ้มออกมาตั้งแต่เมื่อไรกัน…….มือหนึ่งสัมผัสริมปาก….มันยกขึ้นเล็กน้อย…..อีกมือวางกลางอก……เสียงหัวใจเต้นรุนแรง
นานเท่าไรแล้วนะที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้
หึ…….มันคงเป็นได้แค่ความรู้สึกของฉันผ่ายเดียวเท่านั้นล่ะมั้ง
ฉันผลักความรู้สึกนั้นออกไป…..ข่มตานอน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เปรี้ยง
เสียงฟ้าผ่าดังลั่น….ฉันเผลอกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ….โอมองมา….มันอมยิ้ม….ตลกอะไรนักหนา
ว่านเดินคอตกมาจากอีกทาง….จากระเบียงห้องของกาย
“ว่าน….โอเคไหม” ฉันวางหนังสือลง….เขาดูไม่ดีเลย
เขาไม่ตอบ…..ก้มหน้าก้มตาเดินออกจากห้องไป….ฉันลุกขึ้นไปตามทันที
“คิน” แต่อีกคนทักเอาไว้เสียก่อน
เขาจ้องฉันตาไม่กระพริบ…..ดูก็รู้ว่าไม่พอใจ…..แต่จะเรื่องอะไรเล่า…..ว่านมันดูแย่นี่
อย่าห้ามละกัน
“เราไปด้วย”
การปลอบใจครั้งนี้แทบจะเรียกได้ว่าแปลกประหลาดที่สุดก็ว่าได้…..แต่มันก็ได้ผล….ว่านมันยิ้มได้โดยใช้เวลาแค่ 1 นาทีเท่านั้น……เริ่มต้นเลยน่ะหรอ
“ว่านไม่เอานะ…..ใจเย็นๆ”ฉันกับโอก้าวเข้ามาในห้องของเขา….เขานั่งก้มหน้าก้มตาตรงมุมห้อง
กำลังที่จะจับมือเขา….กำลังจะโอบไหล่เขา….ด้วยความรู้สึกเป็นห่วง…….
“…..”
เป็นเจ้าเงียบที่ชิงลงมือไปเสียก่อน….มันตบที่หลังของว่าน 2 – 3 ที พลางส่งสายตามา….บอกว่าไม่ต้อง
ฉันถอยออกมามองดูภาพที่ชายร่างใหญ่ 2 คนโอบไหล่กันแล้วอดขำไม่ได้
ว่านมันก็ยิ้มตาม……เอาเป็นว่าสุดท้ายก็จบลงด้วยดี
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นายกลับห้องก่อนเลยนะ”
ฉันบอกเจ้าเงียบ…..เขาก้มดูนาฬิกา……มันบอกเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว….ไปหาธัส
“คิน” เขาเรียกฉันไว้
ฉันหยุดเดิน……เขาไม่พูดอะไรอีก……ใบหน้าบ่งบอกถึงความลำบากใจ…..ปากเขาอ้าออกหลายต่อหลายครั้งแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมา……
“ถ้าไม่มีอะไรงั้นไปก่อนนะ” ฉันหมุนตัวกลับ….ออกเดิน
“ไม่ไปได้ไหม”
เขาเอ่ยออกมาในที่สุด
“นายมีอะไรรึเปล่า”
“………”
เขาส่ายหน้า……แล้วเดินกลับไปในที่สุด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ขอบใจนะธัส”
อีกคืนที่ผ่านพ้นไป……ฉันเดินเข้ามายังในห้อง…..ที่ไม่เหมือนเดิม
เขาไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ไม่มีคำกล่าว “ฝันดีนะ” เหมือนเคย
ฉันล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรง
ได้เวลาร้องไห้อีกแล้วสิ
อย่าไป
-
^
^
^
^
^
^จิ้มเอก จิ้มคีน่า55+ .....อิอิ
จะเป็นัยงไงต่อน๊า... คีน่านี่ไม่เข้าใจเจ้าเงียบเรยน๊า...
อุตส่าห์โพร่งออกมาแล้ว... เฮ่อม่ายไหวๆ
ป.ล.
(ตอนที่แล้ว--ของกาย--ไม่ได้มาอ่านอิอิ)
ประโยคสุดท้ายนี่พยายามจะเอาฝันกะเปียกมาโยงกันใช่มะ 555+
-
เศร้าไปกับยัยคีน่าด้วย ขอเวลาไปเดินตากฝนทำมิวสิคก่อน แล้วทำไมวันนี้แดดมันเปรี้ยงตั้งแต่เช้าล่ะเนี่ย ฮ่วย :oni1:
คนมันอ่อนล้า
ทั้งใจหวั่นไหว
อยากมีใครดูแลหัวใจ
ในวันที่เหงา ในวันที่เศร้า
และคอยให้ความรัก
ช่วยเป็นแรงกำลังให้หัวใจ
อีกนานสักเท่าไร
หนึ่งคนที่หัวใจ..ฉันรอ
-
คีน่าจ๋า ยิ้มหวานได้ไม่กี่ตอน กลับมานอนร้องไห้อีกแล้วหรออ :a6:
-
อย่ากลัวฝน เพราะฝนนั้นเย็น..ฉ่ำ
อย่ามัวทำตัวเองมืด..มน
ขอเอาเพลงเก่าๆมาให้คีน่านะจ๊ะ
ตามนั้น
โดนน้ำฝนของโอไม่ว่ายังไง ก็เปียก
(http://upic.me/i/1f/4a46b55d02000toe.gif) (http://upic.me/show.php?id=d0d9f9207861ae779b9388bfcf3fdcd2)
-
อา คีน่าก็มีวันแบบนี้กับเค้าเหมือนกันน้า วันที่มีคนมาให้เลือก :m12:
-
.
.
.
แฮ่ แฮ่ ..
หายไปนาน ..
ขอโทษทีนะครับพี่เอก ..
คีน่าเค้าคิดถึงตรองมั่งป่าวเนี่ย ?? ? ..
:*)) )
-
alien : ไม่ใช่ไม่เข้าใจ.....แค่ไม่มั่นใจเฉยๆนา
The Living Rive : ก็เดินกลางแดดนั่นล่ะจ้า....อย่าลืม block นะเดี๋ยวดำ คริๆ
nOn†ღ : ก็นางเอกนี่เนอะ...ต้องร้องไห้เยอะกว่าเพื่อนเลย
mist : ว้ายยยย คีน่าเลือกตั้งทุกครั้งนะเคอะ....ใครว่าคีน่าเลือกไม่ได้
G.NORT : ไม่ลืมหรอกจ้ายังอ่านเรื่องของน้องตรองเสมอล่ะ
-
คนใหม่
การวางตัวของว่านมันนับว่าทำได้ดีมาก……ตั้งแต่เหตุการณ์วันฝนตกนั้นเขาก็กลับมาเหมือนเดิม…..คือไม่ได้ดูเสียใจ….หรือไม่ได้เข้าประชิดผมมากจนเกินไป…..จนทำให้ผมเสียอีกที่รู้สึกผิดที่ไปทำกับว่านมันแบบนั้น
“มื้อนี้เราเลี้ยง”
ในร้านอาหารเล็กๆใกล้กับสมาคม……เรา 2 คนนั่งอยู่ด้านในสุด…..เที่ยงนี้คนเต็มร้านพนักงานต่างวิ่งวุ่นกันขวักไขว่…..เห็นแล้วก็เหนื่อนแทน……แต่ไอ้คนที่นั่งยิ้มตรงข้ามนี่สิ
“เลี้ยงขอบใจ….เรื่องถุงนั่น….อย่าเข้าใจผิด” ผมตีหน้าเข้มทำเสียงดุไป
“คร้าบ” มันยิ้มกลับมาเฉย
เง้อ…..ไม่ยักกลัว
กับข้าวค่อยๆทยอยมาทีละอย่างจนเต็มโต๊ะ…..พนักงานกว่าขอโทษที่ทำให้รอ….ก็แอบหงุดหงิดเหมือนกัน….แต่ช่วยไม่ได้นี่คนมันเยอะจริงๆวันนี้
“นี่ครับ กาย ของชอบ” เจ้าว่านตักนั่นตักนี่มาให้อยู่เรื่อยจนต้องคอยห้ามเป็นระยะ
“นี่เราตักเองได้” ว่านหัวเราะ หึหึ เป็นอันรับรู้แต่พอผมเผลอทีไรเป็นต้องตักมาให้อีกทุกที
แต่ก็เอาเหอะ…..ของชอบเราทั้งนั้นเลยนี่
“น้องๆ มีโต๊ะว่างอีกมั้ย”
ผมหันไปตามเสียงเรียกพนักงานนั้นทันที……ไม่ผิดแน่….เสียงนี้…..เสียงที่ผมเคยได้ยินทุกค่ำคืน……เขาอยู่ด้านหน้าห่างออกไปเล็กน้อย……ที่สำคัญเขาไม่ได้มาคนเดียว
กระเพาะที่ยังจุอาหารได้ไม่ถึงครึ่งกลับส่งสัญญาณบอกปฏิเสธการกลืน…..การเคลื่อนไหวของผมถูกสะกดไม่ให้เคลื่อนไหว……ว่านได้แต่งงที่เห็นผมหยุดไป…..เขาหันกลับไปถึงได้รู้สาเหตุ
“ด้านในเลยรับพี่” พนักงานคนหนึ่งรีบพาแขกผู้มาใหม่ทั้ง 2 ตรงเข้ามาถึงโต๊ะด้านใน….ไม่ไกลโต๊ะผมมากนัก
พี่โก้เห็นผมแล้ว…..เขาหยุดยืนนิ่ง
“โก้เป็นอะไร…อยู่ๆก็หยุด” ชายหนุ่มอีกคนซัก…..พลางฉุดมือที่จับกันมาให้เข้านั่งที่
พี่เขาเบนสายตาจากผมไป….ยิ้มให้คนที่มาด้วยกันก่อนที่จะนั่งลงแล้วลงมือสั่งอาหารกัน
ช้อนซ่อมถูกรวบแล้ววางลงข้างๆกองข้าวที่ยังลดลงไม่ถึงครึ่ง……ผมยังมองเขาอยู่….ที่นั่งตรงนี้เราหันหน้าเข้าหากัน…..แต่พี่เขากลับไม่คิดที่จะมองมา…..ใบหน้ายังยิ้มแย้ม….หยอกล้อเล่นกับใครคนนั้น….เขาไม่แคร์ผมเลยแม้แต่น้อย
“กาย….กลับกันเถอะ”
ผมส่ายหน้ากับคำชวนนั้น…..ในเมื่อเขาไม่คิดที่จะแคร์ผม…..แล้วทำไมผมต้องไปสนใจเขาด้วย…..มันเห็นชัดอยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร…….เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม…..คำพูดหวานๆเหล่านั้นผมจำมันได้ดี
แต่วันนี้….ไม่ใช่ผมที่ได้สัมผัสอีกต่อไป
มือที่สั่นเทาคว้าช้อนขึ้นมาอีกที…..เม็ดข้าวที่ร่วงหล่นกระจัดกระจายตามแรงสั่น……ผมยัดมันเข้าปากไปแล้วเคี้ยว……ช่างเป็นอาหารที่ไร้รสเสียอย่างไร…..กว่าจะกลืนลงไปได้ต้องใช้เวลาสักพัก….มันฝืดเหลือเกิน….น้ำใสๆหยดลงบนจานหยดแล้วหยดเล่า……ผมเอื้อมไปตักปลาทอดมาเพิ่ม
“น้องๆ เก็บตังค์” ว่านไม่ได้สนใจคำพูดของผมอีกรีบเรียกพนักงานมาเก็บเงิน
“มะ…ไม่กลับ ยังไม่หมดเลย” ผมฝืนพูดไป….และแน่ใจด้วยว่าพี่เขาต้องได้ยิน….แต่พอผมเหลือบตาไปสังเกต
พี่โก้ยุ่งอยู่กับการตักอาหารให้เขาคนนั้น…….
“ไม่ต้องทอนนะน้อง….ไปกาย…กลับได้แล้ว”
“ไม่ไป” ผมยังมองเขาอยู่……พี่โก้
พี่ไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้วใช่ไหม……ไม่มีเยื่อใยเหลืออยู่แม้น้อยนิด…..เห็นกันอยู่ว่าผมเสียใจแค่ไหน
“บอกแล้วไง….ไม่ไป”
ทุกคนบริเวณนั้นมองมาที่ผมเป็นจุดเดียว…..สภาพที่เห็นคงไม่น่าดูนักหรอก…..คนที่น้ำตานองหน้ารั้นที่จะนั่งอยู่กับที่….กับอีกคนที่ตัวใหญ่กว่าฉุดมือข้างหนึ่งหวังให้ลุกขึ้น
เสียงกระซิบดังไปทั่ว……แต่เขาเงียบ……แล้วเบือนหน้าหนีไปคุยกับคนนั้นต่อ
ผมกำหมัดแน่น…..อยากให้มันเจ็บ…..เจ็บให้มากกว่าใจที่มันถูกบีบให้แหลก…..แหลกไปกับคำที่บอกว่า…..เขามีคนใหม่แล้ว…..และเรื่องของผมมันคงเป็นไปไม่ได้อีก
ทั้งๆ ที่ผมยังหวัง…..ว่าสักวันพี่เขาจะเห็นใจและยกโทษให้เสียที
กลิ่นหอมของเหล่าบุบผาโชยมา…….ผมเงยหน้าขึ้นมอง……ว่านถือขวกน้ำยาไว้…..ใบหน้าเขาเศร้าหมอง…..หอมจังเลย………หอมจัง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่ห้องของตัวเองแล้ว….นอกจากนี้ยังรู้สึกหนักๆที่เอวอีกด้วยก็แน่ล่ะว่านเล่นโอบเอวผมไว้นี่
ผมยกมือเขาออกไป…….แต่เขารู้ตัวเสียก่อน
“กาย….ว่านขอโทษ” เขาเด้งตัวออกจากเตียงทันที รีบขอโทษใหญ่
ผมมองหน้ามัน…..จะขอโทษทำไม…..
“กายอย่าโกรธว่านนะ……ว่าขอโทษที่ทำแบบนี้”
“ช่างมันเหอะ…..นายกลับไปก่อน”
“กาย…ว่านขอโทษ”
“อืม…ไม่โกรธแต่อยากอยู่คนเดียว….เข้าใจเรานะ”
ภาพที่เห็นเมื่อตอนเที่ยงยังคงตราตรึง……ความรู้สึกมันยังสานต่อ…..น้ำตาเริ่มไหนรินอีกครั้ง
“กาย”
เขาสวมกอดจากด้านหลัง…..กอดรัดไว้แน่น….น้ำตาร่วงหล่นไปยังแขนคู่นั้น…..ในอ้อมกอดนี้ผมยิ่งร้องหนักกว่าเดิม……แต่เขาไม่ปล่อย…..และผมสัมผัสถึงน้ำตาของเขาด้วยเช่นกัน……ต่างคนต่างร้อง
“ปล่อยตัวเองเสียทีเถอะกาย” น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ….
“อย่าผูกมัดตัวเองแบบนี้เลย”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เที่ยงคืนกว่าแล้วผมยังไม่ง่วงเลย…..ยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ตรงโซฟา…..ห้องนี้มันเงียบจังเลย…..คินมันคงไปข้างนอกแล้วเวลานี้……คิน…..โอ…..เป็นไงบ้างนะ…..ทำไมวันนี้ไม่มานั่งนอคินมัน
มีเรื่องอะไรกัน
ผมกดกริ่งหน้าห้องของโอมัน…..สักพักมันก็มาเปิดให้
“วันนี้ไม่มารอคินหรอ” ผมยิงคำถามโดยไม่รอให้มันตั้งตัว…..ถามมันหน้าห้องนี่ล่ะ
มันส่ายหน้าไปมา….ขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง…..ต้องมีเรื่องกันแน่แบบนี้
“ทำไมล่ะ ทะเลาะกันหรอ”
มันส่ายหน้าอีกรอบอย่างรวดเร็ว….ผมไม่แน่ใจว่ามันบอกไม่….หรือไม่อยากบอกกันแน่
“แล้วทำไมล่ะ” ผมไม่ยอมแพ้….จะพูดกับโอต้องเค้นมันแบบสุดๆ
มันถอนหายใจ
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
คนเก่า
-
หักหลังแฟนคลับ โอ-คี(รี) อย่างแรง :a5:
-
..............ง่า....
ท่าทางช่วงนี้สมาคมจะหยุดยาวนะครับ.....
dramaกันซ้ะ..... แต่ก็ดีอิอิ ลุ้นไปอีกแบบ :L1:
-
:angry2: โอ ทำไมรีบถอดใจล่ะ
ไม่ได้ดั่งใจเจ้อ่ะ :m31:
เด๋วปั๊ด ตบจูบซะเรยยย :laugh3:
-
คาดว่าพี่โก้มาแกล้งเย้ย
สงสัยงานนี้มีรีเทิร์น
อยากอ่านมุมของโอมั่งอ่ะคร๊าบ น้องไต่ฝา คนจ๋วย :man1:
หักหลังแฟนคลับ โอ-คี(รี) อย่างแรง :a5:
งั้นถ้าเป็น คี-โอ ล่ะ เง้อๆๆๆๆๆ
-
คนอกหัก กะคน อกหักมาเจอกัน อย่ากระนั้นเลย เปลี่ยนเป็น โอ - กาย แทนดีกว่า :oni1:
-
Kirimanjaro + kurugmin : นี่คือที่มาของการประกวดหนุ่ม คี - โอ คริๆ
alien : ขอสักหน่อย....ไร้สาระมาเยอะละ
nOn†ღ : ถอดใจดีแล้วจ้า....ไม่งั้นเดี๋ยวจบง่ายเกิน
mist : วุ้ย.....รู้ทันเค้า
-
คำตอบที่ไม่อยากได้ยิน
“แกเลิกโกหกตัวเองซะทีเหอะ” ธัสพูดมาอย่างเหลืออด……เราคุยกันเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว
“เมื่อวานเขาก็อุตส่าห์ขอไม่ให้แกมา…..แกก็ยังมา…..แกนี่มัน…ได้เกรด 3.80 ได้ไงวะ”
ดูเขาจะหยุดหงิดกับการตัดสินใจของฉัน….นี่ถ้ามหาลัยมามีวิชา วิธีอ่านใจ 101 ฉันก็จะลงเรียนอยู่หรอกย่ะ
…..แล้วใครจะรู้ใครจะแน่ใจว่าโอมัน…….มันคิดที่จะชอบคนอย่างเราจริงๆ
ดูคนที่มันชอบสิ……กาย…..
…..แล้วลองมาดูตัวเอง…..มันเทียบกันไม่ได้เลย….กายดูดีกว่าทุกอย่าง….แล้วฉันจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาชอบ….มันแทบจะไม่มีทางเลย
“ไม่ได้ถามถึงความรู้สึกของไอ้เงียบนั่น…..แกต่างหากรู้สึกยังไง” ธัสมันยังไม่เลิกถาม
รู้สึกยังไงหรอ…..ก็รู้สึกดีที่มีคนคอยห่วง….คอยแคร์ความรู้สึกเรา……เอ่อ….โอ้ยจะรู้มั้ยฉันไม่ได้ลงวิชารู้ใจตนเอง 201 มานะยะ (ทำไมมหาลัยไม่เปิดสอนบ้างนะ)
“แกน่ะชอบไอ้เงียบมันเข้าแล้วล่ะ” เขายิ้มแก้มปริ….ดีใจมากรึไงยะ
“ไม่ได้ชอบ” ฉันเถียงไป
“แล้วเมื่อคืนร้องไห้ทำไม”
“……” ฉันตอบไม่ได้…..อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา…..
“คินยอมรับเหอะ…..ถึงแกจะบอกไม่มาตลอด…..แต่ใจแกค่อยๆเปิดรับไอ่โอมันเข้าไปแล้ว”
“แต่เขา…..” ถ้าเขาไม่ได้รักฉันล่ะ…..ถ้ามันซ้ำรอยว่านล่ะ
“ถ้าแกกลัว…..แกไม่มีวันได้ในสิ่งที่หวัง”
“แต่…..”
“เอาเป็นว่า…..แกชอบโอมันมั้ย”
เขาตัดบท……
“เอ่อ….”
“ชอบ”
รอยยิ้มของเขาฉีกกว้าง(เห็นมั้ยเล่า)
“เมื่อรู้ใจตัวเองแล้วจะอยู่ทำไมตรงนี้…..ไปได้แล้วไป้” พลันสบัดมาเหมือนไล่หมาซะงั้น
“แต่…”
“เชื่อตัวเองสิ…..ไม่อยากให้แกเสียใจทีหลังนะ”
“เราจะไปกับแก”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอจะชอบเรางั้นหรอ……เป็นไปได้ไหม…..ที่เขาพูด….ที่เขาโอบกอด…..สายตาของเขา….มันน่าเชื่อถือแค่ไหน…..ถึงตอนนี้ฉันก็ยังหวั่นใจ……ใจหนึ่งก็อยากรู้….อีกใจก็อยากปล่อยให้เป็นแบบนี้เรื่อยไป
ให้มันรู้ๆไปเลยก็ดีเหมือนกัน
“ทำไมล่ะ ทะเลาะกันหรอ” เสียงเจ้ากายดังผ่านทางเดินมา เขาอยู่ตรงสุดทางเดินนี้กับโอ….ฉันก้าวช้าลง
“แล้วทำไมล่ะ”
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
ทั้ง 2 คนไกลออกไป…..ฉันถอยหลังออกมา…..ธัสเองก็ตามมา….แต่ในอารมณ์ที่ตรงข้ามกับขามา
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
ตลอดเวลา ฉันได้แต่เฝ้ารอเธอมานานแสนนาน
เพื่อมาพบกับคำตอบที่ฉันไม่อยากได้ยิน
นี่ไงล่ะ…..รู้แล้วใช่ไหม….ว่าเขารู้สึกอย่างไร
หลับไม่ลง เพราะทุกอย่างมันพังลงไปทุกสิ่ง
ไปกับความจริง ที่ใจไม่เคยรู้
หวัง……ความหวังที่มีอยู่ดับมืดลง…..แสงเทียนริหรี่ของเขา…..เขาดับมันลงกับมือ
ปล่อยทิ้งฉันไว้ในความมืดมิด
ที่แท้เข้าใจผิดเอง ทึกทักไปเองทุกอย่าง
ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอไม่รัก ไม่เคยพิเศษกว่าใคร
สุดท้ายมันก็ซ้ำรอยเดิมอีกจนได้…..นั่นสินะหน้าอย่าเราใครจะชอบ…..ความรักที่ได้แต่คิดไปเอง…..ความรักที่มีได้แต่ความฝัน…..ความรักที่อยู่ในจินตนาการ…..เราคงเป็นได้แค่นั้น
ก็เป็นแค่คนผ่านมา ในช่วงเวลาที่เราต่างก็เหงาใจ
แค่เธอมาทำห่วงใย ก็คิดไปไกลถึงไหนว่าเธอรักนั้นกัน
ที่เคยพร่ำขอ…..หากเขาไม่มีใจก็อย่ามาใกล้ชิด…..เพราะเรามันคิดลึก….ลึกลงไปในใจ…..คิดว่ารักกัน
ฉันนั่งร้องไห้เงียบๆ….ที่สวนแห่งนี้….ธัสยังนั่งข้างๆวางมือที่ไหล่ฉัน…..แต่ฉันไม่รู้สึกหรอก
มันไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว
ที่แท้เข้าใจผิดเอง ทึกทักไปเองทุกอย่าง
ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอไม่รัก ไม่เคยพิเศษกว่าใคร
ก็เป็นแค่คนผ่านมา ในช่วงเวลาที่เราต่างก็เหงาใจ
แค่เธอมาทำห่วงใย ก็คิดไปไกลถึงไหนว่าเธอรักนั้นกัน
เพราะมันคิดไปไกล…..ไกลเกินกว่าจะกลับตัวได้….จึงต้องมานั่งเจ็บแบบนี้
พอได้แล้ว
เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง…..หยุดเสียที…..อย่าทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้เลย
ฉันทำร้ายตัวเอง…..ความรักของฉัน….มันคือการทำร้ายตัวเอง
ไม่เอาอีกแล้ว
จบกันทีกับความเจ็บปวด
จะไม่มีความรักอีก…..จะไม่มีการทำร้ายหัวใจอีก
ฉันเลือกแบบนี้
เพราะฉันรักตัวเอง
พอกันที….ความรัก
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2CF7DC0PA0&Autoplay=1
-
:เฮ้อ:
อ่านแล้วสะท้อนใจให้หวิวๆไงไม่รู้แฮะ
:sad2:
:L2: :กอด1:
-
............................
:jul1:...................
จะมีวันเข้าใจกันมั้ยเนี่ยคิน.... :sad2:
-
อีกแล้ว
คำนี้อีกแล้ว
เป็นแค่เพื่อนกัน
กรูจะบ้า!!!!
Kirimanjaro + kurugmin : นี่คือที่มาของการประกวดหนุ่ม คี - โอ คริๆ
:a5:
ทำไมให้พี่ Kiri มา + พี่ kurug ล่ะคร๊าบ
ขอเป็น kurug x Kiri ได้มั้ย
:oni1: :oni1:
-
christiyaturnm : ไม่หรอกครับ อาร์ โดนมาเยอะล่ะ....ถึงขั้นช้ำเลือดช้ำหนองเลยก็ว่าได้....แค่นี้เด็กๆเนอะ
alien : อาจไม่เข้าใจ....หรือเข้าตา....ต่เข้าอย่าอื่นแทนได้มั้ย แอร๊ยยย
kurugmin
ขอเป็น kurug x Kiri ได้มั้ย
แอร๊ยยยย....ต้องผ่านด่านคีน่าก่อนค่ะ....ก่อนจะถึงตัวแม่ คริๆ
-
เพิ่มขึ้น……ลดลง
บรรยากาศภายในห้องพักที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ….คำด่าทอ….เสียงหยอกล้อ….กลายเป็นเพียงอดีตที่ผ่านพ้น…..หลงเหลือไว้เพียงความเงียบงัน…..ปกติผมก็ค่อนข้างเงียบอยู่แล้ว…..คินเองก็มาช่วยเงียบอีกคนเลยพากันเงียบไปใหญ่…..สงสัยติดโรคไอ่โอมัน
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
ผมยังหาคำตอบของประโยคนี้ไม่ได้ว่า….ทำไม….แน่ล่ะมันไม่ยอมบอกปิดปากเงียบลูกเดียว…..ถึงถามไปก็เท่านั้นคงไม่ได้อะไรมาเท่าไร….จนกว่ามันจะยอมพูดเองนั่นล่ะ
คินเองดูเงียบลงอย่าเห็นได้ชัด…..ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทั้ง 2 คนมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า….ปกติทั้งคู่มักไปไหนด้วยกันเสมอ….แต่วันนี้คินกลับแยกไปอีกทาง….ถึงแม้ไอ่โอมันจะเหมือนเดิมของมัน ชวนไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปเที่ยว…..คินมักอ้างนู่นอ้างนี่เสมอ
แต่ผมก็ไม่มีเวลาคิดมากเรื่องนี้เท่าไร….เรื่องของตัวเองยังไม่รอด….ผมเจอพี่โก้บ่อยขึ้นและแทบทุกครั้งเขาคนนั้นจะอยู่ข้างๆพี่เขาเสมอ…..ซึ่งมันน่าจะเป็นผมที่อยู่ตรงนั้น…..ที่สำคัญพี่เขาดูเหมือนไม่ได้สนใจทางนี้เลย
เหมือนไม่เคยมีความสำคัญ
ว่าน….เขาอยู่ข้างๆเสมอไม่ว่าจะมีน้ำตาหรือรอยยิ้ม…..เป็นคนที่คอยปลอบใจทุกครั้งไป….และนั่นมันค่อยๆกัดกร่อนกำแพงที่ผมสร้างขึ้นมา…..เพื่อกั้นความสัมพันธ์ที่ไม่ควรเกิด
“แกไม่รักว่านมันหรอ” นังคินเคยถามเมื่อนานมาแล้ว
และคำตอบในตอนนั้นผมบอก “ไม่” ออกไป…..ทั้งที่ในใจก็ยังสับสน…..ใช่รักหรือเปล่า….เขาเข้ามาผิดเวลา….มาตอนที่หัวใจของผมมอบให้กับพี่โก้ไปแล้ว…..เขาเข้ามาสั่นคลอนความรู้สึกนั้น…..ในเวลาเพียงไม่กี่วัน….เขาทำให้ผมหวั่นไหวได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ถ้าผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับพี่โก้……ถ้าเรามีเวลาด้วยกันนานกว่านี้
ก็นี่ไงล่ะ….ตอนนี้อะไรๆมันก็ลงตัว….พี่โก้มีคนใหม่แล้ว…..เวลาก็มีเหลือเฟือ…..
ทำไมไม่ลองดูใหม่ล่ะ
ผมเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใด…..เพราะผมยังติดกับเขาคนเก่า…..ความรู้สึกผิดที่คิดนอกใจ…..ความคาดหวังการกลับมาของเขา….หรือเพราะผมเสียใจจนกว่าจะมีความรักได้อีกครั้ง…..มันผสมปนเปกันไปหมด
มือของว่านยังคงอุ่นอยู่เสมอ…..ความอบอุ่นที่ค่อยๆแผ่เข้ามาทำให้ใจชื้นขึ้นบ้าง….เวลาที่ท้อใจ….เวลาที่เห็นอดีตของตัวเองผ่านเข้ามาหลอกหลอน
เราทั้ง 2 คนไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น….จนแทบจะเกือบทุกวันเลยก็ว่าได้
“กาย….กินข้าวกัน” คำชวนประจำตัวของเขาพร้อมรอยยิ้มที่เตรียมไว้เพื่อละลายใจของหลายๆคน
“อืม…..” ผมเก็บของเข้ากับที่เตรียมออกไปข้างนอก
“เดี๋ยวเราชวนคินกับโอก่อน” เขาออกไปชวนอีก 2 คนที่ต่างคนต่างนั่งอ่านหนังสือของตนเอง
“เอ่อ กาย 2 คนนั้นเขาไม่หิวน่ะ อืม…..กายจะไปกับเรามั้ย” เขาถามอย่างไม่มั่นใจ…..
……..เขารู้ถ้าเป็นไปได้ผมจะไม่ยอมไปไหน 2 ต่อ 2 กับเขาเด็ดขาด
แต่มันได้เปลี่ยนไปแล้ว
“ไปสิหิวจะตายอยู่แล้ว” ผมยิ้มตอบไป
รอยยิ้มของเขาในตอนนั้นยังคงติดตาผมมาจนถึงทุกวันนี้……รอยยิ้มที่มาจากใจ…..เขาดูมีความสุข….และรอยยิ้มนั่นก็ทำให้ใจช้ำๆของผมได้ยิ้มออกมาบ้าง
เรามาทานกันที่ร้านเดิม….ร้านที่ผมเจอพี่โก้….กับคนสำคัญของเขา
แต่ค่ำนี้คนไม่เยอะมาก…..พนักงานเดินไปมาถือจานชามสวนสนามกันใหญ่
“วันนี้ว่านมีความสุขจัง” รอยยิ้มเขายังไม่จางหาย….บ่งบอกความจริงในสิ่งที่พูดได้ดี
“ถูกหวยรึไง” นั่นสิวันนี้วันที่ 16 เสียด้วย
“โอ้ย….ถูกหวยน่ะจิ๊บๆ……เพระกายต่างหาก” สายตาหวานนั้นว่งประกายวิบวับมา….(แสบตานะ)
“เรา….ทำอะไร”
“ไม่รู้สิวันนี้กายยอมออกมากับว่านไง”
“เห่ย….ครั้งที่แล้วก็มาแล้ว” ขี้ตู่จริงๆ….แต่เห็นมันยิ้มแบบนี้ละก็น่ารักดีเหมือนกันนะ
“นั่นเพราะกายเลี้ยงตอบแทนต่างหาก”
“ต้มโคล้งได้แล้วครับ”
บทสนทนาถูกขัดไปกับต้มโคล้งถ้วยใหญ่ที่ถูกวางลงกลางโต๊ะพร้อมด้วยหลากเมนูที่คัดสรรโดยผมเอง หุหุ บริกรตักข้าวมาให้เสียเยอะจนว่านต้องบอกให้พอ…….รู้ดีนักนะ
“นี่ครับ ของชอบ” เนื้อปลาทับทิมทอดกรอบชิ้นโตถูกวางตรงจานของผมอย่างรู้งาน
แน่ล่ะแล้วของอื่นๆก็ตามมาโดยที่ผมไม่ต้องออกแรงยื่นมือไปข้างหน้าเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“กาย…..เดินเที่ยวกันไหม” เขาถามหลังจากที่เถียงกันนานว่าใครจะเป็นคนจ่ายมื้อนี้ก็เล่นเอาพนักงานแอบยิ้มไปตามๆกัน….สรุปได้ว่าผมจ่ายเพราะครั้งที่แล้วว่านมันออกไปแล้ว (ทั้งๆที่ผมบอกจะเลี้ยง)
“อืม” ผมกับเขาเดินออกไปข้างนอก สวนทางกับอีก 2 คนกำลังจะเข้ามา….ทั้ง 2 เบี่ยงตัวหลบ…..พี่โก้นั่นเองเขายังคงเฉยไม่คิดที่จะทัก….ส่วนอีกคนก็มัวแต่คุยกันเรื่องออกเที่ยววันหยุดครั้งหน้าจนไม่ได้สังเกตอะไร
“กาย มาเถอะ” ว่านออกแรงดึงผมให้พ้นจากประตูร้าน…..นี่ผมหยุดเดินงั้นหรอ
“กลับห้องก่อนมั้ย” น้ำเสียงอันอ่อนโยนถาม…..ไม่มีรอยยิ้มบนหน้าเขาอีก….ผมเศร้าเขาก็เศร้า
“……ไม่เราไปเดินเที่ยวกัน” ผมยิ้มออกมา…..ถึงแม้มันออกจะฝืนๆ….แต่ก็นับว่าเริ่มต้นได้ไม่เลว
รอยยิ้มน้อยๆผุดขึ้นระหว่างที่เราทั้ง 2 เดินจับมือไปตามถนนที่ทอดยาว…..
อ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่สะท้อนภาพท้องฟ้าสีนิลที่ประดับไว้ด้วยดาราพราวแสง….ถึงแม้จะเป็นคืนเดือนมืด….แต่มันก็ไม่ได้มืดเสียจนมองไม่เห็น…..ริมอ่างเก็บน้ำเต็มไปด้วยคู่รักที่พากันมานั่งรับลมกันเป็นคู่ๆ…..ผมกับว่านนั่งลงที่ริมขอบด้านใน……มีคู่อีก 2 – 3 คู่นั่งถัดไปอีก
“สวยดีเนอะ” นานๆทีจะได้ออกมาดูอะไรแบบนี้เสียที….ไม่นึกว่าสิ่งใกล้ตัวจะมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่
“ถ้ากายชอบก็มาทุกวันก็ได้….ว่านมาเป็นเพื่อน” เขารีบออกตัวใหญ่
“อืม….มาทุกวันก็เบื่อแย่สิ”
“ไม่เบื่อหรอก…..แค่มีกายอยู่ด้วย”
เหวอ…..เล่นเอาพูดไม่ออกเลย….ผมมองไปข้างหน้ายังผืนน้ำสีดำนั้น…..ไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ….มือของเขายังจับไว้แน่น……
“เมื่อยจังเลย” เขาบ่นให้ผมได้ยิน พร้อมสะบัดคอไปมาเสียงลั่นดังกร๊อบ
“ขอพักหน่อยนะ”
ไม่รอคำตอบศีรษะของเขาซบลงกับไหล่ของผม……ทำไมถึงไม่ขยับหนีล่ะ…….ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมควรลุกหนีแล้วสิ…..สมองมันบอกอย่าทำแบบนี้…..แต่หัวใจมันอิ่มเอมกับความรู้สึกที่ได้รับ
“คิดถึงตอนที่เราตัวติดกันเลยนะกาย”
ผมค่อยๆเอนศีรษะชนกับเขาบ้าง
ไม่ว่าสมองมันจะสั่งห้ามยังไงก็ตาม…….ขออยู่กับความรู้สึกแบบนี้เถอะ……กับเขาคนนี้
สายลมเย็นพัดโชยมาเป็นระรอก…..ขนแขนลุกชูชันจนต้องกอดตัวเองไว้แน่น….ว่านเขาคงรู้จึงชวนกลับ….ตามทางเดินที่มืดสลัวคู่รักหลายคู่กำลังดื่มด่ำบรรยากาศแห่งรักอยู่ (บางคู่นี่ถึงขั้นไม่อยากมองเลย….อิจฉาอะ)
“แกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ” อ๊ะเสียงนี่มันคุ้นๆนะ
คู่รักคู่หนึ่งที่นั่งอยู่เบื้องหน้า ผมและว่านมองหน้ากัน ด้วยเสียงที่ว่ามันคุ้นเคยจนรู้ว่า……คิน
แต่นังคินมากับใคร
ความมืดทำให้มองเห็นไม่ชัดถึงกระนั้นรูปร่างแบบนี้ คงไม่ใช่ไอ่โอแน่แท้…..คงเป็นธัสเสียมากกว่า
ผมรีบดึงว่านที่ทำท่าจะเข้าไปทัก
“จะบ้าหรือไง….เขาคุยกันอยู่” ผมกระชิบบอกพร้อมดึงมาจนถึงทางออก
ดูท่าว่านมันจะเสียดายเล็กน้อยที่ไม่ได้ออกปากแซวคินมัน
งานนี้สงสัยจะมีเรื่องกับโอแน่เลย
“อ้าวพี่กายสวัสดีค่ะ…..แหมๆมาเป็นคู่เลยนะคะ”
“ต้าย….ใจตรงกันเลยพวกหนูๆก็พึ่งมาถึงนี่ล่ะค่ะ”
“แบบว่ามาคุยกันเล่นๆน่ะค่ะ”
สามสาวส่งเสียงเจื้อยแจ้วเมื่อพบเจอ……แต่คนที่มากับพวกเธอนี่สิ
“ไอ่โอ”
การเริ่มต้นของบางคน….อาจเป็นจุดจบของอีกคนหนึ่ง
-
ว้าย!!!
นังโอควงชะนี
จะเปลี่ยนรสนิยมเหรอยะหล่อน :laugh: :laugh:
-
หนึ่งต่อสาม
โอสู้ๆ
อิอิ
-
โอย ปวดหัว เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว o2
-
อิอิ ดีๆ จะเป็นยังไงต่อน๊า....
เคลียร์ไปหนึ่งคู่แล้ว...
เอ่อ ชอบคำตอนจบจัง... "การเริ่มต้นของบางคน….อาจเป็นจุดจบของอีกคนหนึ่ง" .....
:L2: :L2: :L2: เอามาลงอีกนะ ติดตามอยู่เสมอ^^
-
Kirimanjaro : จะได้ไม่เบื่อไงจ๊ะ
kurugmin : โอฝากบอกว่าแค่นี้ จิ๊บๆ ครับ
mist : โอ้วๆ.....อย่าพึ่งมึนใกล้จบละครับ
alien : ก็ใกล้จบแล้วล่ะครับเลยต้องลงเอยกัน อิอิ เกี่ยวมั้ย
ขอขอบคุณทุกแรงใจเลยนะครับที่ทำให้มาถึงตรงนี้ได้ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้........รักเด็กค่ะ คริๆ
-
โลก……ของคิน
กายกับว่านออกไปแล้ว ทิ้งให้ฉันอยู่กับโอเพียง 2 คน
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
สิ่งที่เขาพูดยังคงติดตรึงในใจ…..กลายเป็นกำแพงหนาที่กั้นความรู้สึกของฉันเอาไว้….ไม่ให้รักชายคนนี้….แต่เขาสิกลับทำตัวเหมือนเดิม….ยังชวนไปไหนต่อไหน….ก็เพื่อนกันนี่นะแค่ชวนไปไหนคงไม่ผิดอะไร
แค่ผิดที่ความรู้สึกของฉันมันต่อต้านตัวเขาไปแล้วล่ะสิ
ความใกล้ชิดเป็นสิ่งที่ฉันกลัวที่สุด…..ความใกล้ชิดเป็นบ่อเกิดของรัก….และมักเกิดแบบไม่รู้ตัวเสียด้วย….ความใกล้ชิดนำพาให้ฉันคิดฝันไกล……และความใกล้ชิดนี่เองที่ทำให้น้ำตาไหลริน…..ในตอนท้าย
ฉันปิดหนังสือลงหลังจากที่อ่านซ้ำบรรทัดเดิมเป็นรอบที่ 3 พลันลุกเดินออกจากห้องไป
“ฝากปิดห้องนะโอ” ฉันบอกเขาแค่นั้น
ทำไมถึงออกมาน่ะหรอ…..ก็แค่ไม่อยากอยู่…..เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด….เขาคิดแค่เพื่อน….ก็ควรตอบแทนเขาแค่เพื่อน….แต่ในตอนนี้มันทนไม่ได้……ขอหนีออกมา
หนี……อีกแล้ว
ในชีวิตนี้ฉันต้องหนีอีกกี่รอบกัน……..ทุกครั้งเลยสินะ
“ทำไมแกไม่สู้ปัญหานะ” ธัสมันชอบบ่นใส่ฉันตลอด……ก็มัน……มันทำไม่ได้นี่
จะให้ฉันทนทำหน้าตายทั้งๆที่ในใจมันร้องไห้จนเจียนตายน่ะหรอ……มันก็ทำได้
แต่สุดท้าย……ฉํนก็ต้องร้องไห้คนเดียวอีกตามเคย
ฉันเรียกธัสออกมาคุยเร็วกว่ากำหนดในคืนนี้…..อีกทั้งยังเปลี่ยนสถานที่จากที่สวนเป็นอ่างเก็บน้ำ…..มันเบื่อๆนี่
เปลี่ยนมานั่งดูชาวบ้านจู๋จี๋กันมันก็ดีไปอีกแบบ…..ได้ตอกย้ำตัวเองดี….ความรัก
เมื่อก่อน…..ความรัก…..คือการจูงมือ…..การกอด…..การสัมผัส
เมื่อพบเจอ….ความรัก…..คือความรู้สึก…..
ยามลาจาก…..ความรัก……คือน้ำตา
แล้วตอนนี้ล่ะ……ความรักของฉันเปรียบเสมือนการห้ามใจ……ห้ามใจตัวเองก่อนที่จะปักใจกับใคร….ชอบได้มองได้หลงได้…..แค่อย่าใกล้ชิด….อย่าได้ปล่อยใจ….อย่าได้พูดคุย…..อย่าได้รู้ใจ……………..เหมือนฉํนรักได้แค่คนที่ไม่มีตัวตน…..คนที่อยู่ในฝัน……ในนั้นไม่เคยมีใครทำร้าย….ในนั้นมีรอยยิ้มเสมอ
แม้ว่ามันไม่มีจริง
แต่แค่นั้นมันก็คอยหล่อเลี้ยงชิวิตฉันมาโดยตลอด…..ความเหงามันค่อยๆกัดกร่อนชีวิตฉันไปวันละนิด…..หัวใจที่เต้นช้าลงไปทุกที….ทุกที……ลมหายใจอันแผ่วเบา…..ยังคงพอดำรงชีวิตไปได้…..แต่ไม่มีจิตวิญญาณ….ก็ได้ความฝันเหล่านั้นล่ะที่คอยประคับประคองให้ฉันมีแรงที่จะอยู่ต่อไป……อย่างน้อยในฝันนั้นขอฉันได้รักใครสักคนและเขาคนนั้นก็รักฉันก็พอ
“คิน…แกต้องคุยกับโอมันนะ” ธัสที่นั่งข้างๆเสนอมา……ต้องคุยงั้นหรอ
“ทำไม….ในเมื่อเขาก็บอกอยู่ชัดเจน”
“แกจะหนีอีกแล้วหรอ”
“แกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ”
เขาเงียบไอชั่วอึดใจ
“แกต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” เขายืนยันคำเดิม
“ถ้าฉันบอกว่าไม่อีกรอบล่ะ”
“อย่าเลยคิน…..แกก็รู้ว่าความคิดของเรา 2 คนน่ะเหมือนกัน”
เขาพูดถูก
ความคิดที่จะพูดกับโอนั้นมีอยู่จริง……มว่าตอนนี้มันโดนครอบงำด้วยความเสียใจ…..ยังไม่อยากพูดตอนนี้
“พี่โอคะมานั่งตรงนี้ดีกว่าค่ะ”
“ตรงนี้วิวดีนะคะ”
“เดี๋ยวน้ำหยาดปูเสื่อให้ก่อนค่ะ”
เสียงสามประสานดังแว่วมา….ฉันรีบหันซ้ายหันขวา….นั่นไงพวกนั้นอยู่ถัดไปไม่ไกล
“เรากลับกันเหอะ”
ธัสสั่นหัวไปมา…..แต่ก็ยอมลุกโดยดี…..แต่จะทำไงล่ะเราต้องเดินผ่านพวกนั้นไป….หวังว่าคงไม่ทันสังเกตนะ
“อ้าวพี่คีน่านี่คะ” กรี๊ดอีน้องน้ำหยดคะ….กินวิตตามินเอมารึไงคะตาดีเชียว
“ฮั่นแน่มากะใครคะ….หล่อเชียว” ไอ้ตี๋เนี่ยนะ…..อืมมันก็หล่อจรงนี่นา
“แฟนพี่คีน่าหรอคะ….สมกันดีค่ะ”
ฉันพูดทักทายไปสัก 2 – 3 คำแล้วขอตัวกลับก่อน โอเองมองตามมาตลอด
“กรี๊ด พี่โอจะไปไหนคะ”
“อ้าว…พึ่งมาถึงเองนะ”
“อะไรนี่”
เสียงกรี๊ดลั่นของน้อง 3 น้ำเล่นทำคู่รักทั้งหมดหัวมามองเป็นจุดเดียว……ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น…..ที่หันกลับไป…..แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว……โอหายไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อย่าลืมไปพูดกันให้รู้เรื่องล่ะ”
เมื่อถึงห้องธัสก็ย้ำอีกครั้ง….เขายังยืนยันว่าเป็นสิ่งที่ควรทำที่สุด
“เข้ามาทั้ง 2 คนนั่นล่ะ” เสียงทุ้มสั่ง…..โออยู่ในห้องพร้อมทั้งกายและว่าน
“บอกให้เข้ามาไง” น้ำเสียงเจือไปด้วยความไม่พอใจ
ฉันไม่ขยับตัวไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้…..ยัไม่พร้อมที่จะพูด…..ยิ่งให้ธัสมาเกี่ยวแบบนี้ยิ่งไม่ได้
“ธัสแกกลับไปก่อน”
“จะรีบไปไหน….” เขาลุกมาดึงผมเข้าไปนั่งข้างๆ ธัสเดินเข้ามาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ใจเย็นสิโอ” ยังดีที่มีกายกับว่านช่วยปรามมันไว้บ้าง….ดูสภาพแล้วโอในตอนนี้เปลี่ยนไปความสุขุมที่มีจางหาย
เป็นโอที่แสดงออกได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ธัส….นายชอบคินใช่หรือไม่” เขาไม่รอช้ายิงคำถามทันที
“เราเป็นเพื่อนกัน” ฉันชิงตอบแทน…..ไม่งั้นเรื่องยุ่งแน่……
“เราถามธัส….”
ในใจฉันร้อนรน…..ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้……ฉันไม่อยากให้พวกเขารับรู้…..ได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากว่าน
แต่ว่านหาได้สนใจไม่
“ทำไมไม่พูด” โอลุกพรวดทำท่าเข้าไปหาธัสอย่างหงุดหงิด
ฉันเร็วกว่าขวางทางไว้
“อย่าโอ….อย่าทำแบบนี้”
“นายมานี่คิน” ว่านออกแรงดึงฉันเข้าไปกอดไว้ให้พ้นทาง
มือของโอยื่นไปหมายคว้าคอเสื้อของธัสมาไว้……เพียงแต่ว่า
“เฮ้ย”
การจับต้องนั้นดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้……เขาลองอีกที….ซ้ำแล้วซ้ำเล่า…..ผลที่ได้เหมือนเดิม
ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย…..มันจบแล้ว……ความลับสุดท้าย….สิ่งสุดท้ายที่ฉันเก็บไว้
สิ่งที่ไม่อยากให้ใครรับรู้
ภาพชายหนุ่มหน้าตี๋ยังคงอยู่ตรงหน้า……เขากำลังเศร้า
“ไม่เป็นไรคิน…..ไม่เป็นไรนะ…..ไม่มีใครว่าแกหรอก”
คำปลอบโยนที่ฉันคงได้ยินเพียงผู้เดียวดังก้องในหัว
“คิน…..คินต้องอยู่กับความจริงนะ” ว่านที่โอบกอดฉันไว้กระซิบข้างหู
กายยังคงสับสนกบเรื่องที่เกิด
ส่วนโอ
“มันเกิดอะไรขึ้น…..คิน”
โลกในจินตนาการ
-
ว๊ากกกกก...
ธัสเป็น..
เป็น..
จู๋อ่อน
(http://upic.me/i/7u/1188222583.gif) (http://upic.me/show.php?id=4c069df8712426ca80e8d5141ad5ddc0)
(http://upic.me/i/7u/1188222583.gif) (http://upic.me/show.php?id=4c069df8712426ca80e8d5141ad5ddc0)
กร๊ากกกก
เซ่ออออออออ................พร๊ายยยยยย จริงเนี่ย
ธัสเป็นแค่ร่างปลอม
คินน่าสงสารมากเลย
ต้องสร้างร่างปลอมมาเป็นเพื่อน
แสดงว่าคุยกับตัวเองมาตลอด
งั้น..โอก็...
หึง คีน่า เพราะคิน(ธัส)
+1 ให้คร๊าบ
-
ตกลงว่าคีน่าเป็นคนขี้เหงา ถึงขนาดที่ต้องสร้างใครสักคนให้มาสนใจใช่มะ เศร้าจัง แกล้งทำเป็นร่าเริงเพื่อปิดบังความเหงา ความเศร้าไว้ :m15:
-
ฮึ ยัยกระเป๋าสีชมพู จะเศร้าไปไหน จะเศร้าไปไหน :o12:
-
^
^
^
รีบนน่ะ ถ้ากลับมาแล้ว กรุณากลับไปประจำการที่กระทู้ของตัวเองด้วย :angry2:
คนอ่านคิดถึง :กอด1:
-
โถ สงสารคินสุดใจ อย่าใจร้ายกับคินนักสิ :o12:
-
o13 o13 o13 o13 o13
โหยเจ๋งอะ.... เจ๋งมากๆ วางไว้ตั้งแต่แรกหรือด้นสดเนี่ยสุดยอด.... (นึกถึง 6th sense เลยอะ)
พลิกล็อคอย่างแรง ให้ ++++++++++++++++++++++++ พิเศษไป ^___________^
น่าติดตามในโค้งสุดท้ายจริงๆ ..... เอกวางตัวคีน่าได้เอกลักษณ์มากเลยอะ ทั้งความสามารถ ทั้งความรู้สึก... รักษาconcept ได้ดีจริงๆ (นึกว่าจะเอาแต่ ตะแล๊ดแต๊ดแต๋ ไปวันๆ 55+) :t2:
-
เศร้าอ่ะ จะเศร้าไปถึงไหนจ้ะเนี่ย :sad2:
-
ยัย คีน่า เอ้ย แก.....................................................
.
.
.
.
ทำฉันน้ำตาร่วง :o12:
o7
:sad2:
:m15:
ร้องให้ เป็น เผาเต่าเลย
-
kurugmin ธัสไม่อ่อนนะ....ตัวจริงแข็งมากขอบอกๆ คริๆ
mist ถ้าคีน่าเล่นเอ็มเป็นก็คงไม่มีธัสเนอะ
The Living Rive ไปเที่ยว กทม.....เหมือนใครดีมั้ยน้า
น้ำค้าง งั้นก็หาผู้ชายให้หน่อยสิคะ ซิกๆ
alien ใจมากจ้า
nOn†ღ อะๆ ไม่เศร้าละ
rebug เดี๋ยวโอช่วยปลอบนะจ้ะ
-
kurugmin ธัสไม่อ่อนนะ....ตัวจริงแข็งมากขอบอกๆ คริๆ
บ้า!!ตัวเองอ่ะ
จู๋อ่อน ที่เค้าว่า หมายถึง ผีอ่ะ ผีญี่ปุ่น ตะหากล่ะ ไม่ใช่อ่อนแบบน้านนนนน
แล้วธัสมีตัวจริงด้วยเหรอ ถึงได้มีแข็งมีอ่อน
ไหน
มาให้สัมผัส จั๊กกาหน่อยเด๊ะ :o8:
มารอ ซ้ำเติม ความผิดพลาดของ...ว่าน
-
เรื่องราวตอนที่แล้ว
“แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ”
ผมมองไปยังต้นเสียงอันคุ้นเคย…..ใช่เลยนังคินเจ้าเก่า…..แถมยังอยู่กับธัสเสียด้วย…..นานแล้วนะเรื่องเหล่านี่
นานมาแล้ว
คินในสมัยก่อนไม่ใช่คนช่างพูด ไม่ใช่คนร่าเริง คินมักเก็บตัวอยู่คนเดียวเสมอ…..ไม่มีเสียงกรี๊ดกร๊าด…..ไม่มีเสื้อสีชมพูสดใส….ไม่มีแม้กระทั่งสีสันที่แต่งแต้มอยู่ตามใบหน้า…..มีเพียงแววตาเศร้าๆคู่นั้นเท่านั้น…..
“คิน….ไปเที่ยวกันมั้ย” ทุกครั้งที่ผมมีโอกาส…..ผมมักชวนคินไปนั่นมานี่เสมอ
แน่ล่ะคินมักจะไม่ยอม แต่มีรึคนอย่างผมจะยอม
ยังไงผมก็ลากมันไปจนได้นั่นล่ะ…..จะให้ทิ้งคินไว้คนเดียวน่ะหรอ….คงไม่ได้….ในเมื่อเพื่อนทุกคนเขาก็ไปกันหมด……เหงาแย่เลย
บรรยากาศในร้านเต็มไปด้วยความครึกครื้น…..ทุกคนต่างดื่มกินและปลดปล่อยอารมณ์ที่สะสมความเครียด….ต่างคนต่างเต้น…..ดื่มกันเต็มที่แต่ไม่ใช่คิน
เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนตัวเล็ก….คอยรับแก้วเปล่าจากเพื่อนๆแล้วบรรจงรินเครื่องดื่มต่างๆกลับเข้าไปแทนที่ก่อนที่จะส่งคืนกลับไป…..เพื่อนๆก้มหัวขอบคุณกันทั่วหน้า…..นานๆจะมีใครยอมทำหน้าที่นี้ซะที
“ไม่ดื่มหน่อยหรอ” ผมเข้าไปนั่งเพื่อพักให้เหงื่อได้ระบายออกไปบ้าง พลางจับแก้วชนกับคินอย่างจงใจ
“ชนแล้วไม่ดื่มถือว่าเสียมารยาทนะ”
คินทำหน้าเบ้ก่อนจะหยิบแก้วมาจิบเพียงน้อยนิดก่อนจะวางแก้วลง….แล้วเข้าโหมดพนักงานเสริฟอีกครั้ง
“ไม่เบื่อหรอ” ผมเข้าไปใกล้คินมากขึ้น….การสื่อสารในผับเช่นนี้เป็นเรื่องลำบาก
เธอส่ายหน้าไปมา…..แต่แววตาเธอมันบ่งบอก…..ว่าเบื่อ
“คินจะโทรไปชวนเพื่อนคนนั้นมาด้วยก็ได้นะ….เออ ธัสน่ะ”
ตั้งแต่รู้จักกันมาคินมักจะนั่งคุยกับชายหน้าตี๋คนหนึ่งเสมอ…..รู้ทีหลังว่าชื่อธัส…..กว่าจะรู้ได้ก็เล่นต้องบังคับเอายกใหญ่……นานๆครั้งที่ผมจะไปนั่งคุยด้วย…..และทุกครั้งที่ได้เจอทั้ง 2 คินมันมักจะเลี่ยงไปทางอื่นเสีย
เหมือนไม่อยากให้ผมได้คุยด้วย……คงเป็นแฟนกันซะล่ะมั้ง
จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังเดินไปโรงอาหารนั้น…..ผมเห็นทั้ง 2 นั่งคุยกันอยู่ที่เดิม…..ทั้ง 2 มักนัดเจอกันตรงนี้เสมอ…..แกล้งสักหน่อยดีกว่า
ก้าวแต่ละก้าวค่อยๆย่างเหยียบลงไปให้เกิดเสียงน้อยที่สุด…ดีที่พื้นถูกปูด้วยหญ้านุ่ม…..เธอไม่ได้ยิน
เป้าหมายอยู่ตรงหน้าแล้ว
“มาจีบกัน…..เหวอ”
แขนที่ควรจะเกี่ยวเข้ากับเข้ากับคอของธัสถลาไปเบื้องหน้า…..ลำตัวที่เสียการทรงตัวพุ่งไปตามแรงโถม…..แรงกระชากจากแขนอีกข้างนำพาให้ดึงร่างผอมบางนั้นตามมาด้วย……ท่าจบไม่สวยเลยนะเรา
ผมพยุงเธอลุกขึ้น คินหน้าซีด…..ผมมองไปยังเป้าหมายทันที
“อธิบายมา…คิน”
เธอเอาแต่ร้องไห้……ผมเองเห็นแล้วยังอดสงสารไม่ได้…..นี่คินมันเหงาถึงขนาดนี้……แต่กลับไม่แสดงออก
นั่นนับเป็นการกอดครั้งแรกของผมเลยก็ว่าได้
นับแต่วันนั้นผมก็ไม่เคยปล่อยให้คินมันอยู่คนเดียวอีก….คอยลากไปนั่นไปนี่ตลอด….ที่จริงคินมันก็ไม่ได้ขรึมอะไรมากมายเลย….ยิ่งนานวันความบ้าและความสวยของมันก็เริ่มจะออกลายมาทีละน้อย…..จากคนที่แววตาช่างหม่นหมอง กลับกลายมีประกายได้……จนนานวันผมเห็นธัสน้อยลงๆ…..จนเหมือนว่าเขาจะหายไปแล้ว
เรานี่ดีจังเลย….ช่วยเพื่อนให้มีความสุข
ความคิดในตอนนั้นยังคอยหลอกหลอนอยู่ทุกวัน…….ผมคิดผิด
ยิ่งนานวันคินมันยิ่งสนิทกับผมมากเกินไป…….จนผมเริ่มรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมา…..แต่พอผมมองไปกลับเบนหนี……รอยยิ้มที่มีให้……ผมว่าคินมันชอบผมเข้าแล้ว
“เฮ้ยว่าน……แกคิดยังไงกับนังคินมันวะเห็นไปไหนด้วยกันบ่อยๆ”
คำถามเหล่านี้ผมโดนถามจนชินไปเสียแล้ว…..และมักตอบไป……..เป็นเพียงเพื่อนกัน
ผมก็ยังคงเป็นผม…..คนที่ไม่ยอมให้คนอื่นมาบังคับ…..ได้ทำอะไรตามใจ…..ใจมันบอกว่า…..เป็นได้แค่นั้น…..และผมก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว…..และดูเขาก็มีใจให้อยู่ไม่น้อย
ทุกครั้งที่ผมชวนเขาคนนั้นไปด้วยกัน……คินมันซึมลงอย่างเห็นได้ชัด….แม้จะไม่แสดงออกมา….แต่ผมรู้สึกได้…..ว่ามันรู้สึกอย่างไร
จนผมคบกับคนนั้นเป็นแฟน…….คินมันก็ยังทำตัวเหมือนเดิม…..แม้มันจะแสดงอาการออกมาบ้างแต่ไม่มาก…..ผมคิดว่าคินคงพอทำใจได้แล้ว
ผมคิดผิดรอบที่ 2
จนกระทั่งเราได้ทำงาน
กลางดึกคืนหนึ่งผมไปเที่ยวมากว่าจะกลับก็ปาเข้าไปเที่ยว……ก่อนที่จะเข้าห้อง…..เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นเล็ดลอดออกมาจากซอกประตูบานนั้น……บานที่ผมเข้าออกประจำ……ผมแนบหูเข้าฟังทันที
“ธัส…..ว่านมันไม่เคยสนใจเราเลย ฮึก……”
“เราทนไม่ได้”
“ยังไงเราก็จะไป ธัสอย่าห้ามเราเลย”
“เราคุยกันหลายครั้งแล้วนะธัส”
ผมทรุดลงนั่งกองกับพื้น……ผมทำผิดมาตลอดเลยงั้นหรือ…….ผมทำร้ายคิน……
คืนนั้นผมไม่ได้กลับเข้าห้องอีก…..และนั่นก็เป็นอีกสิ่งที่ผมตัดสินใจพลาดไป…..เพราะว่า
วันต่อมา…..คิดย้ายที่ทำงาน…..ผมไม่ได้เจอคินอีกเลย
จนกระทั่งวันนี้…..เราได้พบเจอกันอีกครั้ง……แต่คินยังเหมือนเดิม…..ยังอยู่กับฝันของตัวเอง…..อยู่กับจินตนาการที่สร้างขึ้น…….ผมอยากแก้ตัวอีกครั้ง…..จากที่เคยกรีดรอยแผลรอยใหญ่ไว้ให้คิน
แต่ครั้งนี้…..คนที่มีหน้าที่นี้อาจไม่ใช่ผม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“โอ….เรามีเรื่องจะคุยด้วย….เรื่องคินกับธัส”
ใช่คนนี้ล่ะที่น่าจะเปลี่ยนอะไรให้ไปในทางที่ดีขึ้น……แต่ก่อนอื่นผมต้องตรวจสอบให้แน่ใจเสียก่อน
กายมันทำหน้าสงสัยมาได้นานพอดู แต่ผมก็ยังไม่ยอมบอกอะไรไป…..รอให้ถึงเวลาดีกว่า
นั่นไงงอนไปนู่นอีกละ……ต้องตามง้ออีกแล้วสินี่
โอมาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้…..เรานั่งกันกลางห้อง……ผมไม่รอช้าชิงถามเขาก่อน
“โอชอบคินมั้ย”
กายมันโน้มตัวไปหาโอ รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
ผมได้แต่แอบยิ้มอยู่ในใจ…….เริ่มแผนการได้แล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อย่า โอ” เสียงกรีดร้องของคนในอ้อมร้องดังลั่น ออกแรงดิ้นไปมาแต่ยังไงผมก็ไม่ปล่อยหรอก
เธอร้องไห้อย่างหนัก…..ปากก็พร่ำบอก…..มันจบแล้ว….มันจบแล้ว
“คิน…..คินต้องอยู่กับความจริงนะ” ผมกระซิบบอกเขาไป
ให้มันจบไปเสียที……กับการหลอกตัวเอง
แต่ไอ้คนที่ควรจะทำอะไรสักอย่างนั้น……ยืนบื้ออบู่….ผมขยิบตาบุ้ยปากเป็นนัยว่ามาสิ
กายหัวไวกว่ารีบดึงโอเข้าไปหาคินโดยไว
ผมปล่อยมือออก…..คินยืนอยู่นิ่งน้ำตายังไหลริน
โอทำหน้าที่แทนผมแล้ว……ขอให้นายโชคดีนะทั้งคู่เลย
ขอสวรรค์……อย่าได้ทำร้ายคินอีกเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นั่งอยู่ตรงนี้ข้างกายฉันก็มีเธออยู่
ก็ลองมาคิดดู เรานั้นโชคดีกว่าใคร
“ดูนายเป็นห่วงคินมันจังนะ” คนข้างกายส่งเสียงถาม
เรากลับมาอยู่ที่อ่างเก็บน้ำอีกครั้ง…..ปล่อยให้อีก 2 คนอยู่ในห้องเพียงลำพัง
“หึงหรอครับ หึหึ”
“บ้าดิ” กายตอบด้วยท่าทีขัดๆ…..แต่ก็น่ารัก
“ว่านแค่อยากแก้ตัว…..” ผมเอื้อมไปสัมผัสใบหน้านั้น……
อยากแก้ตัว…..เรื่องของคิน และ
“ทั้งเรื่องของคิน…..และเรื่องของเรา”
เพราะมีเธอคนนี้เป็นที่รัก .............
........และฉันไม่ได้ฝันไป ขอให้ลมช่วยพัดพาหัวใจ
สองเราให้ลอยไป ในคืนนี้ ..............
กายนิ่งไม่ไหวติง…..ใบหน้านั้นน่าดูเสมอ….มันน่าหลงไหลนัก
“ให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ”
เปรียบดั่งความฝันในเวลานี้
......เมื่อฉันมีเธออยู่แนบชิดกาย
ด้วยสายตาและสัมผัสด้วยรักที่เรามีให้กัน
...............................โอ้ฉันจะจูบเธอ
รสสัมผัสจากทั้งสองช่างหอมหวานนัก……เวลานี้มีเพียงสองเรา…..ต่างที่จักต้องเรียนรู้…..และเดินคู่ไป……ไม่รู้วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร……แต่รู้ไว้ว่าวันนี้……..
ผมรักคุณ
ผมรักคุณ
-
สุดยอดจริง ๆ ครับ
อึ้งพูดไม่ออก
การหักมุมครั้งนี้สุดยอดที่สุดในจุดหักมุมทุกเรื่องเท่าที่เคยอ่านในเล้า
รวมทั้งเรื่องของผมด้วย
จริง ๆ ครับ
ปลื้มมาก
ชอบ ๆๆๆ
-
ว่านเลือกแก้ไขความผิดพลาดเก่าๆได้ดีทีเดียว
ขึ้นอยู่กับว่า โอ มันจะเลิกเป็นไอ้เงียบได้รึเปล่า
คีน่า สู้ๆ
:a1:
หงึๆๆๆๆ
ยังคงไม่รู้สึกถึงความรักของกายกับว่านอยู่ดีแหละ
(กรูมันตายด้านเปล่าเนี่ย)
-
เค้าว่าคนเงียบ ๆ มักจะรุกเร็ว และแรง :a2: มาคอยดูโอรุกกันดีกว่า :oni2:
-
เยี่ยมมาก ๆ เลย o13
รอดูว่าโอจะช่วยรักษาแผลใจให้คีน่าได้รึป่าว :m1:
ตอนหน้าขอหวาน ๆ แบบมดขึ้นเลยนะจ้ะหรือเอาแบบเลือดพุ่งก็ไม่ว่ากัน :m13:
-
กายว่าน กายว่าน กายว่าน
โอคีน่า โอคีน่า โอคีน่า
TF ตัวเองอย่าทำให้ฟ้าผิดหวังนะ จ๋าขอ :o8:
-
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
o13happyๆ หวังว่าจะลงตัวกันซะทีนะ^^
คู่ผู้บรรยายก็หวานซ้ะ น่าอิจฉาเจงๆ :o8:
-
Kirimanjaro ชอบนี่ชอบคนแต่งใช่มั้ยจ๊ะ คริๆ
kurugmin แบบว่าคนแต่งยังไม่มีประสบการ์แบบนี้ล่ะ.....kurugminช่วยมาติวให้หน่อยสิจ๊ะ เราขาสวยมือสวยแบบที่ชอบเลยนะ คริๆ
mist รุกเร็ว.....และเสร็จเร็ว อิอิ
nOn†ღ ไม่รู้จะโดนใจมั้ย.....ลองอ่านเลยละกัน
The Living Rive ฟ้าไม่ผิดหวังแต่ฟ้าจะผ่าเอาน่ะสิ
alien ขอบใจจ้าที่มาอ่าน
ก่อนอื่นก็ขอบคุณทุกแรงใจเลยนะครับ.......อีกเพียง สอง ตอนเรื่องนี้ก็จะจบลงแล้ว
ความจริงเรื่องราวทั้งหมดมันก็จบลงบทนี้แล้วล่ะ เรื่องมันก็ดำเนินไปตามเรื่องราว
แต่มันดูค้างๆเนอะ.....เลยตบบทส่งท้ายให้อีกคนละบท กาย กะ คิน
รออ่านกันนะครับ
-
คืนที่หนึ่ง
ทั้ง 2 คุยกัยอย่างออกรส……รอยยิ้มที่มีมันมากกว่าปกติที่เคยเป็น……มันทำให้ผมรู้สึกไม่พอใจ
ผมอยู่ตรงนี้….ซุ่มดูการกระทำของทั้ง 2 ได้หลายคืนแล้วโดยที่เขาไม่เคยรู้…..เขาไม่ได้สนใจนี่รู้แค่ผมจะคอยอยู่บนห้องรอบอกลาเท่านั้น
คุยเรื่องอะไรกัน…..ทำไมถึงหัวเราะกันแบบนั้น….อยากรู้….เผื่อผมจะได้เอาไปใช้บ้าง…..อยากให้คินทำแบบนี้กับผมบ้าง……แต่
ไม่อยากพูดนี่
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เรากับคินเป็นได้แค่เพื่อนกัน”
นานวันเข้าจากสัปดาห์กลายเป็นเดือน…..คินก็ยังเหมือนเดิม
“ไม่ไปได้ไหม”
อยากจะหยุดเขา…..อยากดึงเข้ามากอดไว้…..อยากจับมัด……ไม่ให้ไปไหน…..โดยเฉพาะกับเขาคนนั้น
แต่มันจะมีประโยชน์อะไรถ้าเขาจะไป…..ได้มาแต่ตัว…..มันจะไปมีค่าอะไร
เขาเดินจากผมไป
มันเป็นไปไม่ได้งั้นหรือ….แล้วท่าที่หวั่นไหว…..ท่าทีมีใจนั่นล่ะ….หรือว่าผมคิดไปเองฝ่ายเดียว….บางครั้งเขาก็เหมือนจะมีใจ….แต่บางครั้งก็หนีไปเฉยๆเสีย…..เขาคิดอะไรกันแน่
ภายนอกที่ถูกฉาบไว้ด้วยรอยยิ้มนั้นปิดความคิดภายในได้อย่างดี…..ผมต้องยอมรับอย่างหนึ่งล่ะว่าคินมันเป็นนักแสดงที่เก่งมาก…….หลอกคนอื่นให้เชื่อได้เสมอ…..
แต่ผมไม่เชื่อ
ภาพที่เหนตอนนี้มันบ่งบอกด้วยตัวของมัน…..ว่าคินเปราะบางแค่ไหน….เขายืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น….กับร่างเงาอีกตนที่ยืนอยู่ข้างๆ…..ปากของธัสขยับแต่หาได้มีเสียงลอดผ่านมา….คงกำลังปลอบใจอยู่
ผมดึงตัวคนทียืนนิ่งเข้ามานั่ง……ผมโอบรอบตัวเขาไว้……คินร้องสะอึกแต่ก็ยอมนั่งแต่โดยดี……ธัสยืนน้ำตาไหลอยู่ห่างๆ…..ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ……คิน……หยุดร้องเหอะ……ไม่ชอบเลยรู้มั้ย…..ผมกระชับวงแขนเข้าไปอีก…..คนตัวผอมถูกกดเบียดเข้าติดกัน……ร่างของคินสั่นตามแรงร้อง……นิ่งเสียนะคิน
“นั่งก่อนสิ” ผมบอกไอ้ธัสที่ยืนอยู่ตรงนั้น…..เขามองมาด้วยความแปลกใจชี้นิ้วเข้าที่ตัวเอง
ผมพยักหน้า….เอ่อแกนั่นล่ะนั่งลงก่อนมันยืนค้ำหัวอยู่ได้
คินเองมันก็คงตกใจ…..จนลืมร้องไห้ไปเสีย
จนแล้วจนรอดธัสมันก็นั่งลงจนได้……เขานั่งตรงข้ามกับผมและคิน
“โอ….โอไม่ขอให้ธัสหายไปหรอ” เจ้าตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดถามพร้อมน้ำตาที่ไหลริน
ผมส่ายหน้า…..จะมีประโยชน์อะไรถ้าต้องฝืนใจ
“ถ้าคินอยากทำก็ทำ……ถ้าคินมีความสุข”
ผมรู้คินอยู่กับความขัดแย้งของตนมานาน….อยากทำอะไรอยากชอบใคร…..แต่ต้องฝืนทำตรงข้าม….คินเป็นแบบนั้นมาตลอด…..จะปิดกั้นตัวเองไปถึงไหนกัน……
เจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดผมทำเงียบ…..แต่ธัสกลับยิ้มกว้างชูนิ้วโป้งให้ผม……
“แอบยิ้มหรอ” ผมกระซิบถามที่ข้างหู……เล่นเอาคนในอ้อมกอดหูแดงซ่าน
“บ้าดิ” เขาตอบมาแบบนั้น
แต่ธัสเองกลับหน้าแดงจัด…..หึ…..ปากแข็งจริงไอ้ตัวเล็ก
“โอขออะไรอย่างหนึ่ง”
เขาหันหน้ามามอง…….ผมจ้องกลับไปอยากมองให้เต็มตา…..อยากให้เขารู้ว่าผมไม่ได้โกหก…..
“ถ้าคินมีเรื่องไม่สบายใจ…..นอกจากธัสแล้ว…..บอกเราอีกคนได้ไหม”
หยดน้ำตาเอ่อล้นมาจากนัยตาดวงนั้นอีกครั้ง ทว่ามีรอยยิ้มปนเปื้อนกับรอยน้ำตานั้น…..ผมโอบเข้ากับตัวคินอีกครั้ง…….ปล่อยให้น้ำตาของเขาช่วยชะล้างความเสียใจออกไปเสีย…..ผมจะอยู่กับคินเสมอ……
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เจ้าตัวเล็กหลับไปแล้ว…….ธัสเองก็หายไปพร้อมกับสติของคิน…….ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน…..เปราะบางขนาดนี้หากรีบใช้ไม้แข็งบังคับจะพากันไปกันใหญ่….ดีไม่มีจะหนีหายเหมือนที่ว่านเล่าไว้อีก
ผมอุ้มร่างเล็กนั้นเข้าไปยังห้องนอนสีชมพู……ตุ๊กตาหลากขนาดกองอยู่เต็มเตียง…..ผมวางเขาลงบนนั้น…..กวาดสิ่งขวางทางลงไปกองกับพื้น…….คราบน้ำตายังเกาะที่แก้มเป็นทาง
เจอกันทีไรต้องร้องไห้ทุกทีเลยสิ
นิ้วมือของผมที่ค่อยเช็ดรอยน้ำตาออกไปอย่างแผ่วเบา…….ก่อนที่จะบรรจงประทับริมฝีปากไว้กับแก้มของเขา
ให้คืนนี้ของเราเป็นคืนที่หนึ่ง ไม่ใช่หนึ่งคืนเท่านั้น
ผมเอนกายลงข้างเขาคนนั้น…..ค่ำคืนนี้มีเพียงเราสองคน…….และเป็นคืนแรกที่ผม…..ได้ใกล้คินมากขนาดนี้
มากจนหัวใจมันเต้นรัว…….
อยากให้เธอรู้ว่าฉันเห็นเธอสำคัญ และมีความหมายเพียงใด
รู้ไหมตั้งแต่เราได้พบกัน……คินก็เข้ามาในหัวใจทีละน้อย…….จนมันเอ่อล้นใจ…..จนมันทนไม่ไหว….จนต้องทำตามที่มันบอก
ให้มันเป็นคืนหนึ่งที่ได้โรแมนติก กับเธอก็พอรู้ไหม
ขอกอดหน่อยนะ…….ขออยู่ใกล้ๆแบบนี้ได้ไหม……อยากอยู่ข้างๆตลอดเวลา…….แบบนี้ได้ไหม
เพราะรักของเรายิ่งใหญ่ มากกว่า One Night Stand
พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นอยู่ข้างๆกัน…….อย่าให้เป็นแค่ฝันเลย
ให้คืนนี้ของเราเป็นคืนที่หนึ่ง ไม่ใช่หนึ่งคืนเท่านั้น
อยากให้เธอรู้ว่าฉันเห็นเธอสำคัญ และมีความหมายเพียงใด
ให้มันเป็นคืนหนึ่งที่ได้โรแมนติก กับเธอก็พอรู้ไหม
เพราะรักของเรายิ่งใหญ่ มากกว่า One Night Stand
-
ดีใจจัง คินไม่เหงาแล้ว :oni1: :oni1:
-
อร๊ายยยยยย โอนี่เห็นนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ก็ไม่เบาเหมือนกันน้า :m1:
-
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2CFCF40PA0&Autoplay=1
ลืมแปะเพลงให้.......ขอโทษทีจ้า
-
^
^
^
^
^
จิ้มเอก อิอิ...
โหยพ่อเงียบ... ปริปากเล่าเองแบบนี้ ดอกพิกุลไม่ร่วงท่วมบ้านเมืองรึ...
ยินดีที่ได้มาอ่านจนโค้งสุดท้ายครับ...
รออ่านถึงคนสุดท้ายที่มาเล่าแหละ^^...
ก็เหลือกาย รึปล่าวหว่า...???
จบเรื่องนี้จะมีเรื่องใหม่มั้ยอะอิอิ
-
คีน่าน่ารักอ่ะ
ร้องไห้ในอ้อมอกของโอ
อ๊ากกกกก
รุกคืบ..ดื๊บๆๆๆๆแบบนี้ไม่แรงและไม่เสร็จ..เร็วนะ mist :a2:
kurugmin แบบว่าคนแต่งยังไม่มีประสบการ์แบบนี้ล่ะ.....kurugminช่วยมาติวให้หน่อยสิจ๊ะ เราขาสวยมือสวยแบบที่ชอบเลยนะ คริๆ
:a5:
:m29:
:m15:
-
ว้ายอีตาเงียบ อย่าปล่อยให้ยัยกระเป๋าสีชมพูรอดไปได้เชียวนะ จะคอยทนฟังเสียงฟ้าผ่า ผ่ามาเล้ยยยยยย (แว้กกกกก) วะฮะฮ่า :5779:
-
มารออัพบทส่งท้าย
จ๊วบๆๆๆๆๆ
-
มารออัพบทส่งท้าย
จ๊วบๆๆๆๆๆ
เหอๆ เปลี่ยนชื่อเร็วไปนานโขเลย มาแล้วนะคร้าบ
ดีใจจัง คินไม่เหงาแล้ว :oni1: :oni1:
คินไม่เหงาแต่คนแต่งยังเหงานะจ้ะ ซิกๆ
อร๊ายยยยยย โอนี่เห็นนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ก็ไม่เบาเหมือนกันน้า :m1:
อะไรเบาอะไรหนัก....กรี๊ดดดดดรู้ได้ไงว่าของโอหนัก
^
^
^
^
^
จิ้มเอก อิอิ...
โหยพ่อเงียบ... ปริปากเล่าเองแบบนี้ ดอกพิกุลไม่ร่วงท่วมบ้านเมืองรึ...
ยินดีที่ได้มาอ่านจนโค้งสุดท้ายครับ...
รออ่านถึงคนสุดท้ายที่มาเล่าแหละ^^...
ก็เหลือกาย รึปล่าวหว่า...???
จบเรื่องนี้จะมีเรื่องใหม่มั้ยอะอิอิ
เรื่องใหม่อาจจะยังครับ.....ช่วงนี้งานเยอะ.....แต่คาดว่าคงมี และน่าจะเป็นแนวแฟนตาซีจ๋าเลยล่ะทีนี้
kurugmin แบบว่าคนแต่งยังไม่มีประสบการ์แบบนี้ล่ะ.....kurugminช่วยมาติวให้หน่อยสิจ๊ะ เราขาสวยมือสวยแบบที่ชอบเลยนะ คริๆ
:a5:
:m29:
:m15:
หมายควาว่า ซึ่งจนอยากจะแขวนคอใช่มั้ยคะ คริๆ
ว้ายอีตาเงียบ อย่าปล่อยให้ยัยกระเป๋าสีชมพูรอดไปได้เชียวนะ จะคอยทนฟังเสียงฟ้าผ่า ผ่ามาเล้ยยยยยย (แว้กกกกก) วะฮะฮ่า :5779:
ไม่หลุดหรอก คีน่าติดกาวตราช้างไว้แล้วค่ะ คริๆ
-
บทส่งท้าย
“ช้าจริง” กายบ่นกับตัวเองอย่างเบื่อหน่าย…..เมื่อเขานั่งรออยู่ตรงร้านกาแฟได้สักพักใหญ่
สายฝนข้างนอกตกลงกระทบกระจกไหลรินลงตามแรงโน้มถ่วงโลก…..มองหาคนที่รอ
“กาย” เสียงชายคนหนึ่งเรียกเขาข้างหลัง
“พี่โก้” ผู้อ่อนกว่ากว่าทัก เชื้อเชิญให้คนแก่กว่านั่งลง
พี่ชายมองกายด้วยสายตาห่วงใย นานเหลือเกินที่ไม่ได้คุยกัน…..กายดูเปลี่ยนไปทั้งผมเผ้าที่ยาวขึ้น…..สีผมน้ำตาลอ่อนขับให้ใบหน้าดูเด็ก…….หน้าตาที่ดูสดใส…..และนั่นล่ะมันทำให้เขายิ้มได้
“กายเป็นไงบ้าง” พี่โก้เริ่มต้นบทสนทนาก่อน…..และเรื่องราวต่างๆค่อยๆหลุดออกมาจากคำพูดของทั้ง 2 ที่ไม่ได้พูดคุยกันนาน………..พี่ชายดีใจที่เห็นกายร่าเริงขึ้น…..แค่นี้ก็หมดห่วงเสียที
“อะ แฮ่ม” เสียงกระแอมดังข้างๆ พร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มอีกคนหนึ่งซึ่งตอนนี้ทั้งตัวของเขาชุ่มไปด้วยน้ำ……ผมที่ลู่ลงบังหน้าตาทำให้ดูลึกลับ…..แต่ก็น่าค้นหาไปในตัว
“นึกว่าจะมาชาติหน้า” กายเองก็อดต่อว่าไปเสียไม่ได้……ก็แน่ล่ะเล่นมาสายไปเสียชั่วโมงกว่าแบบนี้ใครก็ต้องโกรธ……
“โห กายว่านก็โทรมาบอกแล้วนี่ อย่างอนดิ”
อีกคนรีบเข้านั่งประชิดตัวทันที ทำเอากายรีบร้องห้าม….ด้วยกลัวจะเปียกจากน้ำที่เกาะตามตัวชายหนุ่ม…..ปล่อยให้พี่โก้นั่งหัวเราะอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะไปผู้เดียว
1 เดือนแล้วที่กายเองตัดสินใจคบกับว่านอย่างจริงจัง…..
“พี่ไปก่อนนะครับ”
พี่โก้หันหลังจากไป……เขาไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้วเรื่องกาย…..ก็เขามีคนดูแลอย่างดีแล้วนี่……หลายครั้งที่เขากังวล…..หลายครั้งที่เขาเสียใจ……ทุกครั้งที่เห็นใบหน้าเศร้าๆของน้องชายสุดที่รัก……หลายครั้งที่ถามตัวเอง
เราทำถูกหรือเปล่า
ชายหนุ่มในเสื้อโปโลเหลืองโบกมือไปมา…..เขานั่งอยู่ด้านในของร้าน……
พี่โก้ยิ้มให้…….ตอนนี้เขาก็มีคนที่ต้องดูแลเหมือนกัน
ในร้านกาแฟร้านเดิม……ว่านบ่นถึงเรื่องดินฟ้าอากาศใหญ่ว่าทำให้เขามาสาย…..แต่กายเองก็ดูไม่สนใจในข้อแก้ตัวนั้นทำเล่นตัวแกล้งคนตัวเปียกเล่น ถือเป็นเรื่องสนุกอย่างหนึ่งที่กายชอบ
กว่าที่คนตัวเปียกจะหาวิธีง้อจนเป็นที่พอใจของกายก็ทำให้ตัวแห้งพอดี……เขาพากายไปยังตึกใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างๆร้านกาแฟแห่งนี้……แน่ล่ะว่านไม่พลาดที่จะจับมือของกายไปด้วย…..เล่นเอากายบ่นว่าอายคนอื่นเขา (แต่ก็ยอมให้จับ) แต่ใครจะสนล่ะทำแล้วมันมีความสุขนี่ ว่านคิดแค่นั้น
“กรี๊ด ว่าน…..ไม่มาชาติหน้าเลยล่ะยะ” เสียงแหลมกรีดร้องดังไปทั่วลานกิจกรรมของห้างชื่อดัง
คินที่วันนี้มาในชุดสีประจำตัวเธอเช่นเดิม…..เธอกรี๊ดออกมาอย่างหงุดหงิดที่ต้องรอ…..ทั้งที่นัดเวลากันอย่างแน่นอนแล้ว…..ลูกค้าที่เดิมเที่ยวต่างหันมามุงดูด้วยเกรงว่าเกิดเหตุการณ์ตบแย่งผัวกัน แต่เมื่อเห็นว่าเป็นแค่เรื่องไร้สาระพวกเขาจึงแตกตัวออกไป…….แน่ล่ะว่านรับบทหนักที่ต้องแก้ตัวอีกตามเคย
ไม่น่าเลยเรา….ว่านพูดในใจด้วยความเหนื่อยอ่อน…..เขาเองก็ตื่นสายเนื่องจากงานที่ได้รับนั้นหนักเอาการพอตื่นมาก็ไม่เจอกายเสียแล้ว…..ทิ้งไว้แต่โน๊ตใบเดียว…แถมโทรหาก็เร่งให้ไปหาอีก…..แล้วทำไมไม่รอกันนะ
ย้อนกลับไปตอนเช้า
“คิน วงนี้ใช้ได้ไหม” กายเลือกชี้แหวนเกลี้ยงวงหนึ่งในตู้โชว์…..มันดูธรรมดาแต่ก็สวยในแบบของมัน
“แจ่มเลย….นี่ล่ะไอ้ว่านมันชอบของเรียบๆ”
ทั้งสองยืนเลือกแหวนกันอย่างสนุกสนาน….วันนี้วันเกิดว่าน…..กายเองก็คิดที่จะซื้อแหวนให้……จะได้ใส่คู่กัน
เขายืนถือกล่องของขวัญในมือแล้วยิ้มกร่มอย่างมีความสุข
คินเองก็เต็มใจมาช่วยเลือก…..ความจริงคินก็อยากได้เหมือนกัน…..ทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนกับพวกกาย…..จะเห็นได้ว่าว่านดูแลอย่างดี…..มีหวานกันบ้างตามประสา…..มีดอกไม้…..มีของขวัญ
แต่เมื่อลองดูคนข้างๆล่ะ……โอก็ยังคงเป็นโอ……ถึงแม้จะเริ่มพูดมากขึ้นแต่ส่วนมากก็ยังคงเงียบ…..คินเองก็ได้แต่อิจฉากายกับว่านมัน…..ไม่ใช่ว่าโอไม่ได้ดูแลคิน…..เพียงแต่ความหวานมันน้อยเหลือเกิน
เฮ้อ…..แค่มีเขาอยู่ข้างๆก็พอแล้วล่ะมั้ง……..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ตกลงดูเรื่องอะไร”
“007”
“โปรแกมหน้า”
“………”
“ปืนใหญ่”
แต่ละคนต่างเลือกหนังที่ตัวเองอยากดูยกเว้น 1 เสียงที่ดูอะไรก็ได้ (คงไม่ต้องบอกว่าใคร) สุดท้ายก็ต้องใช้การสุ่มเลือก…..และเรื่องที่ได้รับเลือกคือ………….
“กร๊ดดดดดดด”
เสียงกรีดร้องลั่นระงมทั่วโรงหนัง…..ยามเมื่อเสียงดนตีโหมดังขึ้นทันที……ร่างวิญญาณโผล่ออกมาด้วยท่าทางแปลกสุดจะหาคำบรรยาย
กายนั่งตัวแข็งอยู่กับเก้าอี้…..มือจับแน่นอยู่กับมือของว่าน…..ซึ่งก็ดูนั่งเกร็งอยู่เหมือนกัน ส่วนคินแหกปากกรี๊ดลูกเดียว มีปิดตาบ้างบางฉาก ซึ่งโอมันก็อดหัวเราะสภาพของเพื่อนๆแต่ละคนไม่ได้
“น่ากลัวเนอะ” เจ้าเงียบเอียงจัวเข้าหาอีกคนที่เอามือปิดตาอยู่…….โอโอบไปข้างหลังสัมผัสร่างนั้นไว้มั่น…..มันสั่นเล็กน้อย…..เขาได้แต่ยิ้ม……กลัวแล้วยังจะเสนอให้ดูเรื่องนี้อีกนะ
“น่ากลัวชิบ”
“โอ ช่วยด้วยขามันสั่น”
“คืนนี้นอนไม่หลับแน่”
นั่นล่ะหลังจากที่ดูหนังจบแล้วกายนั่งหอบราวกับวิ่งมาสัก 10 กิโลได้…..คราวหลังจะไม่ดูอีกแล้ว…..กายให้สัญญากับตัวเองด้วยเกรงจะตกใจตายเสียก่อน……กล่องของขวัญยังอยู่ในกระเป๋าของเขา…..ได้เวลาแล้วมั้ง
“ว่านไปด้วยกันหน่อยสิ”
คำชักชวนที่เตรียมพร้อมมาก่อนแล้ว….ทำให้คินกับโอรู้ดีว่าถึงเวลาที่ต้องแยกกันแล้ว…..ปล่อยให้คนทั้ง 2 ได้อยู่ด้วยกันในวันพิเศษ
กายเลือกกลับมาที่อ่างเก็บน้ำ…..ที่ๆเขากับว่านได้เริ่มต้นความสัมพันธ์ที่เกินคำว่าเพื่อน……
ว่านเองก็คงพอเดาได้ว่ากายต้องมีอะไรให้แต่ก็ทำเป็นเฉย…..มองนั่นมองนี่ไปเรื่อย
“อะ…..สุขสันต์วันเกิดนะ” กายยื่นกล่องใบเล็กมาให้โดยที่ไม่หันมามองเพราะว่านกลัวจะรู้ว่าหน้าเขาแดงแค่ไหน
เจ้าคนที่เกิดในวันนี้ยิ้มกว้างรับกล่องนั้นมาอย่างดีใจ
กายแอบดูด้วยหางตา…..เขาจะชอบไหมนะ
ว่านเองไม่ปล่อยให้ความอยากรู้ของกายเสียเปล่า…….เขาโน้มตัวเข้าจูบริมฝีปากบางนั้นทันที…….เนิ่นนาน….แผ่วเบา….อ่อนหวาน………….
อ่อนโยน
“ต๊ายยยยย……โรแมนติกจัง” เจ้าคินได้แต่แอบกรี๊ดเบาๆในพุ่มไม้ใกล้ๆ…….แน่ล่ะทั้งคินและโอตามมาดูว่าทั้งคู่จะเป็นอย่างไร (โอห้ามแล้วแต่คินไม่ยอม)
น้ำตาแห่งความดีใจซึมมาตรงขอบตา……คินรีบเช็ดออกก่อนที่โอจะสังเกตุ……
ถ้าโอทำแบบนี้บ้างก็คงจะดี……….
“กลับเหอะ ยุงเยอะ” เจ้าเงียบทำหน้ายุ่งโบกมือไล่ยุงที่คอยกัดตามขาไปมา………
เฮ้อ…….สงสัยคงจะไม่มีวัน
โอพาคินเคลื่อนย้ายกลับมาถึงห้องเพียงพริบตา…..เขารู้คินเองก็อยากให้เขาทำแบบว่านบ้าง……แต่เขาก็ไม่กล้า…..แค่รู้ว่าตัวเองต้องใส่ชุดขาวถือช่อกุหลาบแดงในมือก็รับสภาพแทบไม่ไหว…..มันไม่ใช่ตัวเขา
ไฟหัวเตียงถูกปิดลง……โอเอนตัวลงนอนข้างๆคนตัวเล็กที่ตอนนี้ดูเงียบผิดปกติ…..สงสัยยังคิดเรื่องเดิมอยู่….
โอควานมือไปตามความมืด คว้าเข้ากับสิ่งที่ตั้งใจ
“คิน…..” เสียงทุ้มๆของเขาพูดขึ้นในความมืด
อีกคนตอบรับ……คินขยับตัวเข้าใกล้โอมากขึ้นจนสัมผัสลมหายใจของเขาได้…..แต่ก่อนจะได้พูดอะไร….วัตถุโลหะเย็นๆก็ถูกสวมบนนิ้วเรียวนั้นเสียก่อน
“โอ…..นี่มัน”
“เห็นอยากได้นี่…..ดูใหญ่เลยตอนเช้า”
โอตอบไป…..ดีนะที่ปิดไปแล้ว….ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าพูดไปหรอก
ริมฝีปากนุ่มๆบรรจงลงยังแก้มของคนตัวเล็ก…..เล่นทำคินน้ำตาไหล…….แล้วก็เป็นโออีกครั้งที่เช็ดมันไป
เป็นนายเสมอเลยนะโอ………
“อยู่กับเราแล้วร้องตลอดเลยนะ………”
คินกระชับแหวนวงนั้นเข้ากับนิ้วของตน ถึงแม้มันจะหลวมไปแต่มันจะเป็นอะไรไปล่ะในเมื่อคนข้างๆเขาให้มา
ถึงแม่มันจะไม่โรแมนติก
ถึงแม้มันไม่เหมือนในหนัง
แต่เพียงเท่านี้…………………ก็มีความสุขมากแล้ว…………………….
“ฝันดีนะ”
-
เหอ เหอ เหอ เจ้าเงียบ ทำเอา อึ้ง ต่อไปถ้าคินต้องร้องไห้ก็เป็นเพราะความสุขที่ได้อยู่กับโอแล้วนะ :m1:
กายว่าน บ้า บ้า บ้า ไม่มีฉาก จืดดึดจือดึดหรอกเหรอ แหม คนแต่งใจร้ายยยยย
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะจ๊ะ เขียนดีขึ้นตามลำดับ แฟนตาซีเรื่องหน้า เขาจะมาวุ่นวายใหม่
ฝันดีนะจ๊ะ TF ขอให้นิ้วสำคัญข้างนั้น มีคนมาจับจองสวมแหวนให้โดยเร็ว
-
ส่งท้ายได้หวานเบาๆ
แต่ละคู่ มีความสุขกันไป
ขอบคุณ
สำหรับสมาคมคนแปลก
ที่ตอนหลังๆไม่ค่อยแปลกแระ
เพราะคนอ่านแปลกกว่า :laugh:
กายว่าน บ้า บ้า บ้า ไม่มีฉาก จืดดึดจือดึดหรอกเหรอ แหม คนแต่งใจร้ายยยยย
ไม่มีฉาก..??
ไม่ใช่มั้ง
โอควานมือไปตามความมืด คว้าเข้ากับสิ่งที่ตั้งใจ
:a2:
“อยู่กับเราแล้วร้องตลอดเลยนะ………”
:m25:
ถึงแม้มันจะหลวมไป แต่มันจะเป็นอะไรไปล่ะในเมื่อคนข้างๆเขาให้มา
:a5:
แค่นี้ก็จิ้นได้ กรูหนอกรู :m23:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หวานอย่างงี้ฝันดีแน่นอน :m1:
-
.
.
.
เย้ย บทส่งท้ายแล้วเหรอ !?? ? .
ขอเวลาหาวันว่างตามเก็บก่อนนะพี่เอก .
แล้วคีน่าผมจะโดนเก็บไปไว้ไหนวะเนี่ย ??
XD
-
^
^
^
^
^
จิ้ม..... ซีตรองอิอิ หายไปนานเลยนะ งุงิ
เอกจบซะหวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เชียว
แล้วจะรออ่านนิยายแนวแฟนตาซี(บนเตียง)เรื่องใหม่นะ ^^
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ว้าย! หลวมไป :jul3:
จบดีครับ แต่เสียดายที่หลัง ๆ ไม่ค่อยมีกลิ่นแฟนตาซี กลายพันธุ์เป็นดราม่าไปซะงั้น หึหึหึ
-
กายว่าน บ้า บ้า บ้า ไม่มีฉาก จืดดึดจือดึดหรอกเหรอ แหม คนแต่งใจร้ายยยยย
ไม่มีฉาก..??
ไม่ใช่มั้ง
คว้าเข้ากับสิ่งที่ตั้งใจ
ร้องตลอดเลยนะ
หลวมไป
แค่นี้ก็จิ้นได้ กรูหนอกรู
นะ ใช่มะ สินะ โอเค :a6:
-
ทั้งบทหักมุม บทจบน่าประทับใจมาก ๆ เลยจ้า o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องแฟนตาซีสนุก ๆ นะ
แล้วจะคอยติดตามผลงานเรื่องใหม่จ้า :L2:
-
ทั้งเรื่อง สงสารคีน่า(คิน)อยู่คนเดียวเรยย :sad4:
แต่ว่าตอนจบมีความสุขดีแล้วอ่ะชอบบ o13
-
หนุกดีครับๆ ชอบๆ
-
อร๊ายยย ชอบคู่โอ ไม่หวานแต่สม่ำเสมอ
-
เป็นการเปลี่ยนคู่ที่ผิดคาดการณ์ไว้เลยฮิฮิ แต่ในเรื่องชอบโอม๊ากมาก
-
กรีส ชอบโออ่ะ พระเอกในอุดมคติ :impress2:
-
น้ำตาไหลล
น่าจะต่ออีกนะฮะ
-
โอ้ นานๆ ได้เข้ามาดูทีหนึ่ง ไม่คิดว่ามีคนมาตามอ่านด้วย ซึ้งใจๆ
น้ำตาไหลล
น่าจะต่ออีกนะฮะ
อืม......ไม่รู้จะต่อตรงไหนเเล้วอะจ้า ปม คลายออกหมดเเล้ว เอาเป็นติดตามเรื่องใหม่ ได้เน่อ
ขอบคุณทุกคนจริงๆนะคะ ที่คอยติดตาม ซึ้งใจๆ
-
เสียน้ำตาให้กับคินไปสองครั้ง :monkeysad:
ครั้งแรกตอนที่รู้ว่าธัสเป็นแค่จินตนาการ น้ำตามันทะลักทลายเลย อินจัด
ที่แท้ ความสดใสร่าเริง วี๊ดว๊าย ทำเป็นไม่แคร์ตลอดเวลานั่น มันก็คือหน้ากากปกปิดความเศร้าในใจ :o12:
คินหลอกตัวเองได้เนียนมาก มีการขอเบอร์โทรธัสด้วย คนอ่านยิ่งนึกไม่ถึงไปกันใหญ่ o13
แต่คิดอยู่ว่าธัสนี่ว่างมาหาคินได้ทุกคืน ไม่มีแฟนหรือ หน้าตาก็ดี
ครั้งที่สองตอนโอสวมแหวนให้ อันนี้น้ำตาซึมด้วยความสุขใจไปด้วยกับคิน
ในที่สุดก็ได้เป็นนางเอกกับเขาซะที :กอด1:
หมั่นไส้กาย :a14: มีหนุ่มๆมะรุมมะตุ้มรุมรัก ขณะที่คินแทบไม่มีใครใส่ใจกันเลย
-
ชอบคินมากอ่ะ บางครั้งก็ตลก บางครั้งก็เศร้า :m15:
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต กด *103*0# โทรออก
ดีแทค เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)
ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)
ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 42บ./1วัน กด *104*68*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต กด *103*0# โทรออก
ดีแทค เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)
ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)
ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)
-
ทรู ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตทรู 1 เม็ก 27บ./1วัน กด *900*3704*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 49บ./2วัน กด *900*3709*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 59บ./3วัน กด *900*3783*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก+โทรทรู 65บ./3วัน กด *900*3765*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 129บ./7วัน กด *900*3714*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 129บ./7วัน กด *900*8880*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก+โทรทรู 139บ./7วัน กด *900*3767*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก+โทรทรู 268บ./15วัน กด *900*3769*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 375บ./30วัน กด *900*3720*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 375บ./30วัน กด *900*8886*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก+โทรทรู 407บ./30วัน กด *900*3771*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 803บ./90วัน กด *900*1794*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 1,284บ./180วัน กด *900*9959*17907808#
เน็ตทรู 1 เม็ก 1,926บ./365วัน กด *900*9960*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 24บ./1วัน กด *900*1307*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 30บ./1วัน กด *900*3705*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 81บ./3วัน กด *900*3784*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 129บ./7วัน กด *900*1318*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 161บ./7วัน กด *900*8881*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 161บ./7วัน กด *900*3715*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก+โทรทรู 139บ./7วัน กด *900*1323*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 482บ./30วัน กด *900*3721*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 482บ./30วัน กด *900*8887*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก+โทรทรู 380บ./30วัน กด *900*8561*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 1,070บ./90วัน กด *900*8346*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 1,605บ./180วัน กด *900*9738*17907808#
เน็ตทรู 2 เม็ก 2,782บ./365วัน กด *900*9737*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 35บ./1วัน กด *900*3706*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 35บ./1วัน กด *900*3888*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 64บ./2วัน กด *900*3710*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 102บ./3วัน กด *900*3785*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทรู 107บ./3วัน กด *900*3766*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 236บ./7วัน กด *900*3716*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 193บ./7วัน กด *900*8882*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทรู 246บ./7วัน กด *900*3768*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 391บ./15วัน กด *900*3770*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 149บ./30วัน กด *900*9954*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 696บ./30วัน กด *900*3722*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก 696บ./30วัน กด *900*8888*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทรู 470บ./30วัน กด *900*8562*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทุกค่าย 150บ./30วัน กด *900*9840*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทุกค่าย 165บ./30วัน กด *900*9836*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทรู 1,284บ./90วัน กด *900*1795*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทรู 2,247บ./180วัน กด *900*9961*17907808#
เน็ตทรู 4 เม็ก+โทรทรู 3,852บ./365วัน กด *900*9962*17907808#
เน็ตทรู 5 เม็ก 107บ./5วัน กด *900*1962*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 49บ./1วัน กด *900*3707*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 91บ./2วัน กด *900*3711*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 81บ./3วัน กด *900*1328*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 252บ./7วัน กด *900*1324*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 289บ./7วัน กด *900*3717*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 289บ./7วัน กด *900*8883*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 910บ./30วัน กด *900*3723*17907808#
เน็ตทรู 6 เม็ก 910บ./30วัน กด *900*8889*17907808#
เน็ตทรู 8 เม็ก 150บ./30วัน กด *900*1207*17907808#
เน็ตทรู 8 เม็ก+โทรทุกค่าย 175บ./30วัน กด *900*9750*17907808#
เน็ตทรู 10 เม็ก 59บ./1วัน กด *900*3708*17907808#
เน็ตทรู 10 เม็ก 107บ./2วัน กด *900*3712*17907808#
เน็ตทรู 10 เม็ก 300บ./7วัน กด *900*8884*17907808#
เน็ตทรู 10 เม็ก 354บ./7วัน กด *900*3718*17907808#
เน็ตทรู 10 เม็ก+โทรทุกค่าย 220บ./30วัน กด *900*9837*17907808#
เน็ตทรู 12 เม็ก 193บ./7วัน กด *900*8565*17907808#
เน็ตทรู 12 เม็ก 482บ./30วัน กด *900*8566*17907808#
เน็ตทรู 15 เม็ก+โทรทุกค่าย 200บ./30วัน กด *900*1243*17907808#
เน็ตทรู 20 เม็ก 161บ./3วัน กด *900*8118*17907808#
เน็ตทรู 20 เม็ก 354บ./7วัน กด *900*8119*17907808#
เน็ตทรู 20 เม็ก 200บ./30วัน กด *900*1005*17907808#
เน็ตทรู 30 เม็ก 240บ./30วัน กด *900*1338*17907808#
เน็ตทรู 30 เม็ก 300บ./30วัน กด *900*1103*17907808#
ยกเลิกเน็ต กด *190*1# โทรออก
เช็คเน็ตทรูมูฟคงเหลือ กด *900# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเองทรูมูฟ กด *933# โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ ทรูมูฟ กด 1242 โทรออก
#โปรเน็ตทรูมูฟเอชทั้งเติมเน็ตและโทรถูกๆคุ้มสุดๆ #prothaiphonetrue #pronetkaideeโปรเน็ตทรูมูฟเอชทั้งเติมเน็ตและโทรถูกๆคุ้มสุดๆ #prothaiphonetrue #pronetkaidee #โปรเน็ตรายวัน #โปรเน็ตทรูมูฟเอช #เน็ตทรูไม่ลดสปีด #สมัครเน็ตทรู #โปรเน็ตทรูไม่ลดสปีด #เน็ตไม่อั้นทรูมูฟ #เน็ตไม่อั้นสำหรับซิมเก่าทรูมูฟ #เน็ต10mbpsไม่อั้นไม่จำกัดจำนวน #เน็ต4mbpsไม่อั้นไม่จำกัดจำนวน #เน็ตไม่อั้นทรูมูฟ #เน็ตถูก
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.2343011569300198 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.2343011569300198)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว True ทรู ระบบเติมเงิน เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=2pK1LldEjmc (https://www.youtube.com/watch?v=2pK1LldEjmc)
ทรู ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=0YeTqGL-B4s (https://www.youtube.com/watch?v=0YeTqGL-B4s)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว true ทรู ระบบเติมเงิน เมษายน 2567
https://www.facebook.com/100063871243003/posts/903736818432018/?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v (https://www.facebook.com/100063871243003/posts/903736818432018/?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v)
-
เอไอเอส ระบบเติมเงิน #ได้ทุกเบอร์
เน็ตไม่อั้น #เน็ตไม่ลดความเร็ว (เน็ตอย่างเดียว)
เร็ว 4 Mbps(เม็ก) ราคา 43 บาท นาน 1 วัน
*777*7721*117010# แถมโทรฟรีทุกค่าย 10 นาที
เร็ว 4 Mbps(เม็ก) ราคา 75 บาท นาน 2 วัน
*777*7724*117010#
เร็ว 4 Mbps(เม็ก) ราคา 113 บาท นาน 3 วัน
*777*7719*117010#
เร็ว 6 Mbps(เม็ก) ราคา 59 บาท นาน 1 วัน
*777*7722*117010#
เร็ว 6 Mbps(เม็ก) ราคา 97 บาท นาน 2 วัน
*777*7725*117010#
เร็ว 6 Mbps(เม็ก) ราคา 140 บาท นาน 3 วัน
*777*7720*117010#
เร็ว 10 Mbps(เม็ก) ราคา 70 บาท นาน 1 วัน
*777*7723*117010#
ต่ออายุอัตโนมัติ
#ไม่ลดความเร็ว #ห้ามใช้โหลดบิท
ร้านสราวุธคอมพิวเตอร์ สตูล
สาขามะนัง 0826499917
ไลน์ sarawutcomputer
เฟซบุ๊ก sarawutcomputer
www.sarawutcomputer.lnwshop.com
เปิดทุกวัน 09.00 – 20.00 น.
ท่านเต็มใจมา ร้านฯ เต็มใจบริการ
#AIS5G #AISOne2Call5G #AISเติมเงิน #เน็ตไม่อั้น #โปรเน็ตส่งท้ายปี #เน็ตไม่ลดสปีด
http://sarawutcomputer.lnwshop.com/b/757 (http://sarawutcomputer.lnwshop.com/b/757)
.
https://web.facebook.com/photo/?fbid=902402371898796&set=a.496909265781444 (https://web.facebook.com/photo/?fbid=902402371898796&set=a.496909265781444)