-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
admin
thaiboyslove.com
****************************************************************************
ก่อนอื่นก็ต้องสวัสดีทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ^^
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวไหนทุกคนคงทราบกันดีอยู่แล้วใช่มั้ย ฮ่าฮ่า :laugh:^__^
ภาษาในเรื่องก็อาจจะหยาบคายบ้าง ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยคะ
ยังไงก็ขอให้สนุกและมีความสุขกับเรื่องวุ่น วาย ของพวกเขานะคะ^_______________^จูจุ๊ฟ
ตอนที่ 1
“หน้ากูเหมือนบิดามารดามึงรึไง มองอะไรนักหนาวะ แม่ง” ผมก้มหน้าบ่นพึมพัมเป็นหมีกินผึ้ง แหะๆขืนพูดออกไปให้ไอ้พวกเด็กวิศวะได้ยินละก็ตีนเรือนหมื่นเรือนแสนอาจรุมตื้บหน้าผมได้
ไอ้ที่ผมทำได้ก็แค่ก้มหน้าก้มตาเดินจนจะกลายเป็นวิ่งอยู่แล้ว
ผมรู้สึกประหม่าจนขาแทบขวิดเพราะม้านั่งหน้าตึกวิศวะมีคนนั่งกันเต็มไปหมด มิหนำซ้ำพวกมันก็เอาแต่จ้องผม ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เหอะผมก็ทำตัวไม่ถูกอยู่ดีที่ถูกมอง
แถมบางคนยังซุบซิบแล้วก็ยิ้มๆอีกต่างหาก พวกคุณเข้าใจใช่มั้ยว่าความรู้สึกผมเป็นยังไงเวลาที่เราต้องตกอยู่ท่ามกลางสายตาของคนหมู่มาก
“น้องครับ ชื่ออะไรหรอ น่ารักจังเลย” เสียงของไอ้เวรไหนซักตัวที่ซ่ากล้าแซวผมจากนั้นก็มีเสียงสัมพเวสีร้องโห่โหยหวนตามมันมา ไอ่เชี่ยยย มึงช่วยแหกตาดูได้มั้ยกูผู้ชายเว้ย มึงแซวทำหอกไรวะ ผมรู้ผมเข้าใจว่าคณะนี้ผู้หญิงมีน้อยแต่จำเป็นมั้ยที่ต้องมาแซวผมเนี่ย ไอ่ฟวยยยย
“พี่ชื่อดินนะคร้าบบบ 085487xxxx ว่างๆก็โทรมาได้นะจ๊ะที่รัก” แค่นั้นแหละเสียงวี้ดวิ้วผิวปากก็ดังยังกับขบวนแห่สิงโต ไอ่สัดที่รักพ่อที่รักแมร่งมึงสิ อ๊ากกก :serius2: ผมอยากจะบ้าถูกผู้ชายด้วยกันแซว
คิดดูว่ามันอัปยศอดสูแค่ไหน แอ๊กกก ตูจะฟ้องแม่ตู แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมถูกผู้ชายแซว หนักๆเลยนะเคยถูกจีบมาแล้ว เหอๆ แต่ก็ใช่ว่ามันจะชินกันง่ายๆนะครับไอ้เรื่องแบบนี้
ผมอยากจะกู่ร้องให้ก้องโลกกกกกกกก กูแมนเว้ย ผู้ชายทั้งแท่ง สัด
“ไอ้พีม พีมมมมมม ทางนี้ๆ” ในที่สุดผมก็เจอแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ผมรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปหาไอ้แทนเพื่อนรักสุดหล่อจนแทบจะกลายเป็นกระโจนเข้าหามัน ไอ้เพื่อนชั่วมึงไปอยู่ไหนมาถึงปล่อยให้กูเผชิญนรกเพียงลำพัง
แต่ดูจากสีหน้าและน้ำเสียงเหมือนไอ้แทนจะเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่เพราะมันกำลังยิ้มขำและมีแววล้อเลียนผมอยู่ ไอ้นี่วอนตีนกูซะแล้ว
“ทำไมมาช้าวะ กูหิวจนไส้จะขมวดเป็นปมแล้วเนี่ย แล้วเป็นอะไร ไม่สบายหรอหน้าแดงๆ” ขอบใจ ขอบใจจริงๆที่เว้นช่องไฟไว้ให้กูพูด ผมเหนื่อยมากแถมอารมณ์เสียเลยไม่ตอบแต่จริงๆไม่มีแรงด่าแต่ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็คงไม่ใช่ไอ้พีม
ถึงจะยังด่าไม่ได้กูขอแลบลิ้นใส่ให้รู้ว่านอยส์ก็ยังดีวะ ก็เพราะมันนี่แหละทำให้ผมต้องเดินถ่อสังขารมาหาเพื่อจะแดกข้าวด้วยกันและยังทำให้ผมถูกพวกผีนรกนั่นข่มขืนทางสายตาและคำพูด
“เฮอะ” ผมส่งเสียงในลำคอแล้วกรอกตามองทางอื่น มันยังมีอารมณ์มากวนตีนผมอีกนะ ทั้งที่รู้ๆอยู่ว่าผมอารมณ์ไม่ดี แต่ดูสิ ดูมันยิ้ม เดี๋ยวพ่อกระโดดฉีกปากขาดเลยแม่ง ต้องใช้คำว่ากระโดดครับเพราะส่วนสูงของผมกับมันเป็นอะไรที่ห่างไกลกันเหลือเกิน
จนบางครั้งก็ให้นึกสมเพชเวทนาตัวเองอยู่ลึกเพราะๆหัวของผมอยู่แค่ระดับอกมัน พูดแต่ละทีต้องเงยหน้าอย่างว่ามันอ่ะ186 แต่ผม 168 ทำบุญมาน้อยจริงๆกู
“โอ๋ๆกูล้อเล่นๆ มึงก็รู้คณะกูมันชิบหายแค่ไหน นานๆทีถึงจะมีของสวยๆงามๆมาให้ชม มึงอย่าถือเลยนะคิดซะว่าทำบุญทำทาน” ป๊าดดดดดโธ่ มึง มึงเป็นเพื่อนกูป่ะเนี่ยไอ้เชี่ยแทน
“งั้นมึงลองบ้างมั้ยละสัด อยากทำบุญมั่งมั้ย ก่อนที่กูจะส่งมึงไปลงนรก”
“ก็อยากอยู่อ่ะนะ แต่กูมันหล่อวะ ไม่ได้น่ารักแบ๊วๆอย่างมึง”
“ไอ้แทน มึงได้แดกตีนกูแทนข้าวเที่ยงแน่” ผมชักจะโมโหจริงๆแล้วนะ เชี่ยแทนแมร่งกวนไม่เลิก มันก็แบบนี้ตลอด ชอบก่อกวนให้องค์อารมณ์โมโหของผมแรงกว่าเดิมเห็นเพื่อนเหวี่ยงแล้วมันมีความสุข โครตโรคจิตเหอะ
“ฮ่าๆ กูล้อเล่นๆ ไปกินข้าวกันเดี๋ยวเสี่ยแทนเลี้ยงเอง”เอาของกิน+ฟรีมาล่อกูหรอมึง เฮอะ ถ้าคิดว่ามันจะได้ผลละก็มึงคิดถูกแล้ววะ วะฮะฮะฮ่า^_^
“เหอะ ลองไม่เลี้ยงดูสิ กูเอามึงเดี้ยงแน่” ผมคาดโทษมันระหว่างเดินไปโรงอาหารของวิศวะ บริเวณนี้เป็นอาณาจักรของวิศวะครับ กว้างโคตรพ่อโคตรแม่เหอะ มีทั้งตึกเรียนรวมที่อลังการงานสร้างมาก แล้วก็มีตึกยิบย่อยของภาควิชาแต่ละสาขาเป็นสิบๆได้มั้ง คนเยอะเลยใหญ่ เข้าใจ เห็นแบบนี้แล้วก็สำเหนียกว่าคณะของผมก็ลูกเมียน้อยดีๆนี่เอง
“ทำไมมึงต้องให้กูถ่อมาถึงที่นี่ด้วยวะ” ลืมบอกไปครับว่าผมอยู่ปีสองคณะศิลปกรรม ผมเรียนที่มหาลัยชื่อดังอันดับต้นๆของเมืองไทยเลยนะ ภูมิใจๆ^_^แต่ที่ไม่เข้าใจคือไอ้แทนมันจะทรมานผมด้วยการให้มาหาทำไม ศิลปกรรมกับวิศวะไม่ได้ใกล้กันเลยนะครับพี่น้องครับ เดินจนขาแทบหลุด
“ก็กูอยากกินข้าวกับมึง” หลับตาฟังยังรู้เลยว่ามันตอแหล
“แล้วทำไมมึงไม่ขับรถไปหากูละ ให้กูเดินมาหา เหนื่อยนะเว้ย”
“รถกูถูกยึด”
“ยึด?ใครยึด”บ้านมันก็ออกจะรวย รถก็ซื้อเงินสดแล้วโดนยึดได้ไง
“ป๊า”อ๋ออออออออออ ที่แท้ก็บุคคลท่านนี้นี่เอง
“หึ สมน้ำหน้ามึงพาผู้หญิงเข้าบ้านละสิ” ” ป๊าไอ้แทนไม่เคยด่าไม่เคยห้ามลูกชายคนเล็กของบ้านเรื่องมันจะควงใคร เอาใครขออย่างเดียวอย่าพาเข้าบ้านจนกว่าคนคนนั้นจะเป็นแม่ของลูก ซึ่งคาดว่าถ้าเหี้ยแทนไม่รอบครอบถุงยางละก็ ป๊ามันคงได้หลานเป็นกุรุดแล้วมั้ง
“แหะๆมึงอ่ะ อย่าบ่นกูเลยนะ แค่ป๊าด่ากูก็เซ็งจะแย่” ผมเหล่ตามองไอ้แทนที่หัวเราะ แหะๆแห้งๆ แล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆ ไอ้แทนเป็นมนุษย์ที่หนังหน้าหล่อมากถึงมากที่สุดคนหนึ่ง แถมบ้านยังเสือกรวยอีกต่างหาก
สมัยม.ปลายมันเคยถ่ายแบบนิตยสารวัยรุ่นหลายครั้ง แต่พอเข้ามหาลัยแล้วเฮียแกก็ไม่ขอทำเพราะเอาเวลาไปทำกิจกรรม(บนเตียง) แน่นอนครับรูปหล่อพ่อรวยโคตรอย่างมันย่อมมีคนเข้ามาหาไม่เคยขาด(เตียง) จนผมกลัวว่าเอดส์จะแดกคอมันเข้าซักวันถึงมันจะป้องกันและคัดเกรดผู้หญิงก็เหอะ
“ฮ่าฮ่า สมน้ำหน้าแมร่งกูสะใจโว้ย โรงแรมเยอะแยะเสรือกพาเข้าบ้าน มึงมันควายขนานแท้เลยวะเพื่อน”
“ก็คนนี้กูจริงจังหวังแต่งนิหว่าแต่ไอ้ห่าเทนมันเอาไปฟ้องป๊า” อ๋อ จะโทษว่าพี่เทนผิดว่างั้น สันดานจริงๆเพื่อนกู พี่เทนคือพี่ชายของเชี่ยแทนครับ พี่แกเป็นอะไรที่อยู่เหนือคำบรรยายมากเพราะฉะนั้นผมจะไม่บรรยาย โปรดติดตามต่อไปในภายภาคหน้านะครับ
“ถุ๊ย จริงจังตอนหวังฟันล่ะสิมึง”
“มึงอย่ามองกูแบบนั้นดิวะคนนี้กูเอาจริง”
“อืม กูเชื่อว่ามึงเอาเค้าจริงๆ” ยักคิ้วกวนตีนมันหน่อยค่อยผ่อนคลายอารมณ์ เลยโดนมันตบกบาลกลับ
“สัด คนละเอาเว้ย” ไอ้แทนโวยวายผมยักไหล่ หน้าอย่างมันมีแค่เอาเดียวเท่านั้นแหละครับ
“เออๆ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน กูขอเคลียร์เรื่องที่มึงไม่เดินไปหากูแต่ให้กูเดินมาหา ขอบอกว่ากูเหนื่อยโคตร” ยังไม่จบครับยังไม่จบ เหนื่อยสัดแบบนี้ก็ขอโวยหน่อยเหอะ
“โถ่ ไอ้คุณเพื่อนครับ มึงก็รู้กว่ากูจะไปถึงตึกคณะมึง ต้องผ่านทั้งบัญชี นิเทศน์ เศรษฐศาสตร์ ถาปัตถ์ เด็กกูอยู่ตรึมแล้วถ้ากูเดินไปหามึงนะ หึ คงอยู่รอดปลอดภัยไปถึงมือมึงหรอก” หืม? อิคณะอื่นไม่ว่าหรอก แต่ไอ้แทนมีกิ๊กอยู่ถาปัตถ์ด้วยหรอ
“อ่อกูลืมไปว่ามึงมันหล่อ มึงมันฮอท แล้วไหนข้าวจะให้กูแทะผนังตึกมึงรึไง”
“ ครับๆเพื่อนครับ หูยยแมร่งดุยังกับปอบนะมึง”
“เออ กูมันปอบเดี๊ยะปั๊ดจกกินตับมึงคนแรก คนยิ่งหิวๆอยู่” ผมกับมันเดินไปบ่นไปก็มาถึงโรงอาหารวิศวะครับ บร๊ะเจ้า!!! นี่คนหรือรังมดตะนอย เยอะชิบหาย จะเกิดมาเยอะแยะอะไรนักหนาวะรกโลก ถึงผมจะเคยมาที่นี่ไม่ถึงสามครั้ง(บอกเพื่อ)
แต่ก็พอจะบอกได้ว่าโรงอาหารวิศวะเป็นอะไรที่เสื่อมมากครับ บรรยากาศยังกับสวนจตุจักรวันเสาร์อาทิตย์ คือคนเยอะ วุ่นวาย เสียงดัง ที่สำคัญร้อนสัดๆ
“กินไรมึง” ไอ้แทนพาผมมาหยุดยืนคิดว่าเราสองคนจะแดกอะไรเป็นพระกระยาหารในกลางวันนี้ มันกัดปากมองร้านต่างๆพลางทำหน้าครุ่นคิดหนักจนเกินจำเป็น อะไรวะแค่จะเลือกร้านข้าวมึงต้องทำหน้าเครียดขนาดนี้เลยหรอแทน
ไอ้แทนมันจับมือผมไว้เพราะกลัวจะถูกคนอื่นเบียดล้ม นี่ขนาดมีมือไอ้แทนจับไว้ยังมีไอ้ยักษ์ตัวใหญ่จากไหนไม่รู้เดินมาชนไหล่ผมจนแทบเอาหน้าลงไปคิสซิ่งกับพื้นโรงอาหาร เออ กูรู้พวกมึงมันสูง ล่ำ บึก ทึนทึก แต่ช่วยสงสารกูบ้างอะไรบ้าง ตอนนี้ผมเหมือนยืนอยู่ท่ามกลางต้นไม้ใหญ่กลางป่าทึบที่ขึ้นบดบังจนมิดหัว แว้กก กูหายใจไม่ออกเว้ย บริจาคออกซิเจนให้กูบ้างงงงง
“ข้าวมันไก่” ผมคิดไรไม่ออกนอกจากอยากออกไปจากดงคน เลยบอกอะไรที่ไม่ต้องคิดมาก กูจะตายแล้วเพื่อนแทน
“แล้วมายืนทำส้นตีนอะไรหน้าร้านข้าวขาหมูวะ” เอ๊า ไอ้นี่ ได้ข่าวว่ามึงนะพากูเดิน ลากกูมาแล้วพากูหยุด จะด่ากูทำไม กูผิดอะไร สาดดดด แต่สุดท้ายมันก็พาผมฝ่าคลื่นอมนุษย์ออกมาจากร้านข้าวขาหมูได้สำเร็จ หึ ร้านข้าวมันไก่ไม่ต่างจากร้านข้าวขาหมูเลยวะ
“มึงรออยู่นี่นะ เดี๋ยวกูไปซื้อเอง” ผมพยักหน้ารับคำมันและระหว่างรอไอ้แทนไปหาเสบียงผมก็พยายามมองหาที่นั่ง คนเยอะจริงวุ้ย แล้วคนจะมองกูทำไมวะเนี่ยเดี๋ยวพ่อเอาส้อมจิ้มตาแตก สงสัยด้วยการแต่งตัวของผมที่เข้าขั้นเซอร์(ซกมก)แล้วพวกเด็กวิศวะอาจจะดูออกว่าผมอยู่คนละสังกัดกับพวกมัน แล้วไงวะสาวนิเทศน์ สาวบัญชีถ่อมากินมาอ่อยถึงนี่มึงก็มองกันไปซี้ อย่ามองกู กูประหม่า เดี๋ยวลมบ้าหมูกูขึ้น ยิ่งร้อนๆอยู่ เกิดชักละมึงเอ๊ย มันส์พะยะคะ
“ป่ะมึง หาที่นั่ง”
“อ้าว ทำไมเร็วจังวะ”
“หึหึ กูหล่อไง” เกี่ยว??ผมเบ้ปากแล้วฟาดกะโหลกมันไปดังๆ หมั่นไส้ จริงๆแอบเห็นว่ามันเก็กหน้าขรึมใช้เด็กปีหนึ่งซื้อให้ นี่แหละที่เค้าเรียกว่าเลวไร้ที่ติ
“กูไม่ขำ กูหิว เข้าใจ๊” มันบ่นอุบอิบพลางหาโต๊ะนั่งและไม่นานเราก็หาที่นั่งได้สำเร็จครับเพราะไปเบียดเบียนน้อง แหะๆคือโต๊ะมันยาวอ่ะครับแต่น้องนั่งกันแค่สามคน เห็นมันพอเหลือๆเลยไปขอแจม แต่พอน้องเห็นหน้าไอ้แทนก็แทบยกโต๊ะให้
ก็ไอ้เวรนี่มันเป็นพี่ว้าก กลุ่มมันทั้งกลุ่มเลยมั้งได้ข่าว ตอนแรกผมไม่เชื่อมันเลยนะ ก็ดูหน้ากับนิสัยมันดิใครเค้าจะกลัว กะล่อนตอแหลสาระแนขนาดนั้น แต่ส่วนมากเนื้อแท้(สันดาน)ของพวกพี่ว้ากก็มีแต่รั่วๆฮาๆทั้งนั้นแหละครับ
“เออ กูลืมถามไอ้คิวไปไหนวะ ทำไมไม่มากับมึง”โห เพิ่งคิดจะถามถึงเพื่อนนะมึงนะ กินข้าวจะหมดครึ่งจานแล้ว
“ไปแดกข้าวกับเมีย”
“เมีย?คนเดิมป่ะ”
“คนเดิม แต่ก็มีมาเพิ่มเรื่อยๆเหมือนมึง”มันหัวเราะถูกใจแทบกดไลค์ให้ผม
“โหยยย ไอ่ห่านี่เลววะกูว่าแล้วพี่เจนเอามันไม่อยู่หรอก เหี้ยคิวเจ้าชู้จะตาย” พี่เจนคือแฟนของไอ้คิวครับ ไอ้คิวคือเพื่อนอีกคนของพวกผม เราห้าคน ผม ไอ้แทน ไอ้คิว ไอ้ปัน แล้วก็ไอ้เชนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.1
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าจะรู้เช่นเห็นชาติ หมาๆของกันและกันขนาดไหนรักไม่รักก็คิดดูเหอะว่าพวกผมตกลงปลงใจจะไม่พรากจากกัน ถึงขั้นจูงจมูกกันเอ็นทรานส์ที่เดียวหมด เดชะบุญว่านรกยังไม่อยากให้พวกผมต้องพรากจากกันเลยติดที่นี่ทุกตัว
ไอ้แทนติดวิศวะ ไอ้เชนเป็นหมอฟันไอ้นี่มันฟันสมชื่อคณะจริงๆครับ ไอ้คิวกับผมเรียนศิลปกรรม
ส่วนรายสุดท้ายไอ้ปันเรียนรัฐศาสตร์พ่อมันเป็นนักการเมืองน่ะ พวกผมจะเจอกันทุกศุกร์สุดสัปดาห์หรือถ้าเป็นไปได้ก็จะพยายามให้มากกว่านั้น
ยกเว้นผมกับไอ้คิวที่เจอกันทุกวัน เพื่อนผมอย่างกับเอฟโฟ หล่อสุดตับสุดไตกันทุกนาย สนใจคนไหนบอกได้นะครับเดี๋ยวติดต่อให้ แต่ระวังนะพวกมันหล่อรวยก็จริง แต่พวกนี้มันนับถือลัทธิฟันแล้วทิ้งนะครับสาวๆ มีแต่ผมนี่แหละรักจริง ^__^พวกมันเลยบอกว่าผมเป็นจุดด้อยของกลุ่ม ชิชะ
“มึงกับมันต่างกันมาก” ผมดันจานข้าวไปไว้ข้างๆแล้วคว้าแก้วแป๊ปซี่มาดูด อ่า อิ่มแล้วอารมณ์ดีจังเลย
“ไรๆ กูไม่เคยเจ้าชู้เว้ย คบใครก็เปิดเผยตลอด” อยากจะเอาช้อนหนีบลิ้นมันจริงๆ แล้วที่ให้กูช่วยเคลียร์ตอนรถไฟใต้ดินชนกันเมื่อวันก่อน คือไอ้ควายป่าที่ไหนวะ ดูๆ ดูมันยิ้มภูมิใจ
“แล้วไอ้เชนล่ะ วันศุกร์นี้มันเอาไง” ผมถามถึงไอ้หมอฟันดะ ฟันดะคือฉายาที่ไอ้ปันตั้งให้ไอ้เชนครับ เหมาะมาก ฮ่าฮ่า
“ก็ไม่ว่าไง ก็ไป”
“มึงโทรหามันแล้วหรอ”
“เปล่า คุยในเฟช เออพีม ตอนบ่ายมึงมีเรียนมะ เอี๊ยวไอ่อะอูอ๋อย” พอมันเห็นว่าผมอิ่มแล้วมันก็รีบจ้วงเลยครับ คนหล่อแต่แดกข้าวไร้มารยาทดูแล้วก็อนาถจิตได้เหมือนกัน ทีอยู่ต่อหน้าสาวละแทบจะจัดระเบียบเม็ดข้าว
“ช้าๆก็ได้มึง กูไม่รีบ” แต่ดูเหมือนไอ้แทนจะรีบโกยใหญ่เลย ยี๊ มีหนังไก่แผล่มออกมาจากปากมันด้วย พอมันกวาดข้าวจนเรียบก็เอาจานวางซ้อนจานของผมแล้วเอาน้ำไปกระเดือก สัด แล้วมึงจะเอาหลอดมาทำด๋อยอะไรวะ
“ไปดูกูซ้อมบาสมั้ยมึง”
“หือ??” ร้อยวันพันปีมันไม่เคยชวนผมไปดูมันทำกิจกรรมอะไรเลย จนผมแทบจะไม่รู้จักเพื่อนพ้องน้องพี่ในคณะมัน ต่างกับมันที่ซี้กับเพื่อนในคณะผมแทบทุกคนแม้กระทั่งลุงยาม ป้าแม่บ้านมันก็ตีซี้หมด
“ทำไมมึงทำหน้างั้นวะ กูชวนไปดูบาสนะเว้ยไม่ได้จะพาไปรุมโทรม”
“ไอ้เวร กูแค่สงสัยว่าทำไมอยู่ดีๆจะพากูไปดูมึงซ้อม” แล้วมันก็ฉีกยิ้มกว้างจนปากจะขยายไปถึงหางคิ้ว แถมยังบิดไปบิดมายังกับสาวน้อยแรกรุ่นถูกมดคันไฟกัดผมขมวดคิ้วมองมันงงๆ อย่าบอกนะว่าผิดสำแดงน้ำซุปข้าวมันไก่
“ก็ ไม่มีอะไร ก็แบบว่าจะพาไปรู้จักกับเพื่อนสะใภ้” มันหยิบหลอดขึ้นมาม้วนๆ เออเว้ยดูไม่จืดจริงๆจนน้องปีหนึ่งมองมันอึ้งๆอย่าว่าแต่น้องเลยครับ พี่ก็ชักกลัวๆเพื่อนตัวเองแล้วเนี่ย
“เพื่อนสะใภ้?เมียใหม่มึง?”
“อื้อออ ก็คนที่กูพาเข้าบ้านอ่ะมึง คนที่กูบอกว่ากูจริงจังไง” เห็นมันเป็นแบบนี้ก็แปลกแฮะ ไอ้แทนอาย แบบนี้ต้องกระจาย!!! แต่สงสัยมันจะจริงจังอย่างที่พูดละมั้ง ชักอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงที่ทำให้ไอ้แทนเป็นแบบนี้แล้วสิ แต่เดี๋ยวก่อนผมยังไม่ปักใจเชื่อมันร้อกกก ลายเสือใช่ว่ามันจะลบกันง่ายๆ
“มึงคบใคร ก็บอกจริงจังทุกรายพอได้ฟันแล้วแม่งก็ทิ้ง”
“โหยยยพีม กูพูดจริงนะเว้ยมึง กูจริงจัง”
“เออๆ กูจะพยายามเชื่อมึงละกัน ว่าแต่สวยมั้ยมึง”
“น่ารัก”^_^
“มากมั้ย”
“โคตรของโคตร สุดใจอ่ะมึ้ง”><
……………………………………………..
หลังจากนั่งฟังไอ้แทนพรรณนาความน่ารักของว่าที่เมียเสร็จ มันก็พาผมมาที่สนามบาสของคณะวิศวะแต่ไม่เห็นจะมีใครเลย นอกจากพี่ปีไหนไม่รู้ประชุมอะไรซักอย่าง ไอ้แทนมองหาเพื่อนมันเลิ่กลัก พอดีกับโทรศัพท์มันแหกปากลั่น
“ฮัลโหล ว่าไงมึง”
“เออ กูอยู่หนามบาสแล้วเนี่ย”
“อ้าวไอ้เวร แล้วเสรือกบอกกูมานี่”
“เออๆ ”
“เอ้อ เดี๋ยวกูไป” มันวางสายแล้วทำหน้าเซ็งๆ
“มีไรมึง เมียมึงท้องหรอ” บทลงโทษของความปากหมาคือถูกซัดกบาลไปหนึ่งดอก เหี้ยมือหนักชิบ
“เพื่อนกูอยู่สนามบอล”
“อ้าว แล้วบอกให้มึงมานี่ทำไม”
“มันเสือกเปลี่ยนใจกระทันหันน่ะ พีมมึงไปรอกูที่สนามบอลนะ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายจะเห็นคนเยอะๆนั่งรอกูอยู่ตรงนั้นแหละ”
“อ้าว แล้วมึงจะไปไหน พากูมาแล้วจะปล่อยเกาะหรอ ไมมึงทำงี้วะ” ผมก็โวยสิครับ จะทิ้งกูไปเรอะ
“เออน่า กูไปรับเมียก่อน มึงไปรอตามที่กูบอกนะ”
“เชี่ยแทน ไอ้เพื่อนเลววววว!!!” ผมก็ได้แต่ตะโกนตามหลังมันไป จนพี่ๆเค้าหันมามอง ผมเลยยิ้มแหะๆก้มหัวขอโทษกลับไปไอ่เพื่อนชั่วมันก็วิ่งหนีหายอย่างเร็ว มึงนะมึงเห็นเมียดีกว่าเพื่อน
ผมโวยวายในใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินไปตามทางที่มันบอก เดินมาซักพักผมผ่านสนามเทนนิส มีสนามบาสกลางแจ้งเมื่อกี้ที่ไอ้เวรแทนพาผมไปคือโรงยิมครับ รวยจังนะคณะมึงเนี่ย และในที่สุดผมก็เห็นสนามฟุตบอลอยู่รำไรมีคนเล่นเต็มเลย ข้างสนามมีต้นไม้มีม้าหินอ่อนด้วย โอเคไปนั่งรอมันตรงนั้นละกันท่าทางจะร่มรื่นเย็นสบาย
ตุ๊บ!!!
“โอ๊ย!!!” อะไรไม่รู้กระแทกใส่กลางหลังผม ก็ไม่แรงมากเจ็บนิดหน่อยแต่ตกใจมากกว่าผมมองหาสาเหตุ หันซ้ายหันขวาไม่กี่ทีลูกกะตาผมก็ไปกระแทกกับลูกฟุตบอล อ๋อ ที่แท้ลูกฟุตบอลนี่เองสงสัยพวกในสนามจะเตะมาละมั้ง และด้วยความที่ผมเป็นคนดีจัดเลยจะไปเก็บบอลให้
ถ้าไม่มีเสียงนี้ และ คำนี้
“เฮ้ย ไอ้เตี้ย เก็บบอลให้หน่อยดิ๊”
เตี้ย!!!! คำๆนี้ฟินนาเร่สำหรับชีวิตกู มวากกกก
เตะบอลโดนกูกูไม่ว่า เพราะมันคงเป็นอุบัติเหตุกูเข้าใจ แต่เรียกกูว่าเตี้ยกูยอมไม่ด๊ายยยยย
ผมหันไปมองไอ้นั่นกะว่าจะเอาเรื่องเต็มที่ แต่โอ้วววววว ชิบหาย บนโลกใบนี้ยังมีคนหน้าตาดีหล่อโคตรพ่อเท่ห์โคตรแม่ขนาดนี้อีกหรอวะ ความหล่อของไอ้เพื่อนรักสี่ตัวไม่ได้ทำให้ผมชินต่อหน้าตาไอ้เวรนั่นที่กำลังเดินเข้ามาหาเลย สัด สูงมากก็แบ่งให้กูบ้าง เฮ้ย ไม่ได้ๆหลุดประเด็นๆ ถึงมึงหล่อ ถึงมึงเท่ห์ ถึงมึงขาว ถึงมึงสูง กูก็ไม่กลัวเว้ย
“เฮ้ย กูบอกให้เก็บบอลให้ ไม่ได้ยินรึไง เตี้ย” คำก็เตี้ย สองคำก็เตี้ย เออเตี้ยแล้วไง กูรู้ว่ากูเตี้ย แต่กูไม่ต้องการให้ใครมาย้ำ
“พ่อมึงสิเตี้ย” แค่นั้นแหละไอ้สัดหน้าหล่อก็กระโจนเข้าขย้ำคอเสื้อผมทันที จนขาผมแทบลอยขึ้นจากพื้น
“มึงกวนตีนกูหรอห๊ะ ไอ้เปี๊ยก!!!”
“ เฮ้ยพวกมึง!!! มีเรื่องอะไรกันวะไอ้พีม ไอ้ภูมิ”
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
.....................................................................
อ่า ผ่านไปแล้วคะสำหรับตอนแรก ชอบหรือไม่ชอบก็ติได้เลยคะ^_^ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
-
ตอนที่2
"เฮ้ย!!!มีเรื่องอะไรกันวะ ไอ้พีม ไอ้ภูมิ"
ผมหันไปมองไอ้แทนที่ตะโกนแกมวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเพราะมันเห็นว่าผมกำลังจะมีเรื่อง ใช่ไง ผมก็กำลังจะมีเรื่องชกต่อยไง แต่เมื่อกี้ถ้าผมหูไม่เพี้ยน ผมได้ยินมันเรียกชื่อไอ้เวรนี่ นี่มึงรู้จักกันหรอ
"มึงรู้จักไอ้เตี้ยนี่ด้วยหรอแทน" โอ้เย้ มึงกับกูใจตรงกันมากแต่ใช่ว่ากูจะปลื้ม ตอนนี้วิศวะมุงกำลังให้ความสนใจผมกับมันอย่างล้นหลาม
แม้จะเป็นมวยคนละรุ่น กระดูกคนละเบอร์แต่ผมไม่กลัวเพราะอย่างน้อยก็มีไอ้แทน ถึงเพื่อนไอ้หล่อจะเดินรุมเข้ามาสามสี่คนก็เหอะ ไม่กลัวเว้ยว่าแต่พวกมึงพิจารณาคัดหน้าตาในการคบเพื่อนใช่มั้ยวะแต่ละคนนึกว่ามาจากแคทวอร์ค
"รู้จักดิ มันเป็นเพื่อนสนิทกูมึงปล่อยมันก่อนเหอะภูมิ" หืออออ นักเลงเก่าที่ยกพวกตีกันแทบจะสามเวลาหลังอาหาร กลับไปขอร้องไอ้เหี้ยนั่น แทนที่มึงจะช่วยกูด้วยการต่อยปากมันนะไอ้ควายแทน
แล้วแม่งไอ้นั่น ไอ้…มันชื่ออะไรนะ อ่อ ไอ้นรกภูมิยังเสรือกกำคอเสื้อผมยังกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายมือแมร่งก็เหนียวติดทนทานยังกับทากาว มึงไม่เอาเข็มกระสอบมาเย็บมือติดกับคอเสื้อกูเลยละห๊ะ
ผมดิ้นๆแต่ก็ไม่หลุดจากมันซะที ดิ้นเองเหนื่อยเอง
มันจ้องหน้าไอ้แทนแล้วก็หันกลับมาจ้องหน้าผมแล้วก็หันไปหาไอ้แทน มึงจะดูว่าหน้าใครมีเกลื้อนเยอะกว่ารึไง
"มันด่าพ่อกู"มันหันไปฟ้องไอ้แทน
"มันด่ากูเตี้ย" เอาซี้มึงฟ้องได้กูก็ฟ้องได้
"เอ่อ...." ไอ้แทนทำหน้าราวกับถูกบังคับให้หลับนอนกับกระเทยอินเดีย "คือ...."
"
มึงเป็นเพื่อนกูนะ!!!!" แล้วยังตะโกนพร้อมกันอีกต่างหาก เห? มันเป็นเพื่อนไอ้แทนหรอ เพื่อนฝ่ายไหนทำไมผมไม่รู้จัก
"ภูมิ มึงใจเย็นดิวะ" ใครซักคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆไอ้แทนพูดขึ้น มันเจาะคิ้วด้วย ฮึ๋ย มึงจะเทห์ไปทำถ้วยรึไง ควายยย อิจฉาเว้ย กูอยากสูงชะลูดตูดปอดยอดแฟชั่นแบบนี้บ้างงงงงง
"คนมองกันใหญ่เลยนะเว้ย มึงจะกล้าทำไอ้เปี้ยกนี่ลงหรอวะ" ผมสะบัดคอกลับไปมองไอ้คนที่มันกล้าเรียกผมว่าเปี๊ยก พ่องเอ๊ย เดี๋ยวเปี๊ยกเดี๋ยวเตี้ย พ่อกับแม่กูยังไม่เคยเรียกกูแบบนี้เลยนะพวกมึง
"สัด มึงว่าใครเปี๊ยกวะ ห๊ะ!!!" ผมหันไปจะกระโดดเข้างับคอไอ้หัวทอง แต่ไอ้นรกภูมิปล่อยคอเสื้อผมแล้วเอามือมายันหน้าผากผมไว้ ผมเลยทำได้แค่ยื้อแขนสั้นๆไปหมายจะตีจะต่อย แต่ก็ได้แค่ดิ้นกะแด่วๆเหมือนพวกโจรหน้าโง่ในละครหลังข่าว ผมได้ยินเสียงพวกมันหัวเราะ จะไม่ปรี๊ดแตกเลยถ้าไอ้แทนไม่เป็นไปกับพวกสวะนี่ด้วย
"มึงหัวเราะกูหรอแทน!!" ไอ้แทนรีบปิดปากแล้วโบกไม้โบกมือปัดความผิดสุดตัว แต่สีหน้ามึงมันฟ้อง ไอ้ควาย
"หึหึ เปล่าๆ ไอ้พีมมันก็บ้าๆบอๆมึงอย่าถือสามันเลยนภูมิ ปล่อยมันเหอะมีอะไรก็ค่อยๆคุยกันดีกว่ามึง" ไอ้อรูปภูมิเบะปากใส่ไอ้แทน แล้วก็ขยุ้มคอเสื้อผมอีกหน โอยยยย มึงเป็นเหี้ยอะไรกับเสื้อกูมากป่ะเนี่ย สาดด ปล่อยกู๊
"ไม่ต้องไปขอร้องมัน" ผมจ้องหน้าท้าทายไอ้นรกภูมิ(เค้าชื่อน้องภูมิคะน้องพีมขา อย่าเปลี่ยนชื่อให้พระเอกพี่บ่อยนักสิคะ)
"ถือว่าเห็นแก่ไอ้แทนกูจะปล่อยมึงไปก็ได้ แต่มึงต้องขอโทษกูก่อน" ถุ๊ย รอไปเหอะรอให้เกลือสินเทาหวานเท่าน้ำตาลมิตรผลก่อนเหอะ กูถึงจะยอมขอโทษมึง
"เฮอะ เรื่องดิ มึงเตะบอลอัดหลังกูแล้วยังจะให้กูขอโทษอีกหรอ ไอ้ปลวก"
แล้วมันก็ก้มหน้าหล่อๆมาพูดใกล้ๆหน้าผม
"หึ ปากดีนิ อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วกูจะไม่กล้าทำอะไรนะ"OoO
O__O
>O<
o22
ลูกตาผมแทบจะออกมาเต้นระบำแซมบ้า ไอ้แทนนี่หน้าเหวอไปแล้วครับ และไม่ต้องรอให้ศาลสั่งหรืออัยการส่งฟ้อง ผมก็ตัดสินความผิดของมันด้วยการ
เตะผ่าหมากครับ!!!!!!!
"โอ๊ยยยยย!!!!!!เชี่ยยยยย"
ไอ้เวรนั่นทรุดฮวบลงไปกุมจูโมะโกะพร้อมกับแหกปากร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาหน้ามันเปลี่ยนสีเป็นเฉดๆประหนึ่งใช้เมเบลีนิวยอร์ก ทุกคนดูจะตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด ฟาดหนักซะด้วยสิหน้าเขียวเลย
เพื่อนมันกรูเข้าไปดูอาการ ไม่ต้องดูหรอก รับรองว่าไม่มีทางชูคอขึ้นมาขันได้อีกนานแส๊นนาน ฮ่าฮ่า มันเอาแต่ชี้หน้าผมเหมือนอยากจะลุกมาฆ่าให้ตายคามือ สม สมน้ำหน้าขอให้มึงสิ้นไร้น้ำยา ระบบสืบพันธ์จงสิ้นสุดตลอดกาลมันก็สมควรแล้วกล้าดียังไงมาว่ากูเป็นผู้หญิง เอาตาคนหรือตาปลาบู่ดูวะ สัดเอ๊ย
"มึงดูปากกู กู -เป็น- ผู้- ชายโว้ยไอ้งั่ง" ผมชี้ปากตัวเองแล้วพูดเน้นย้ำชัดๆทีละคำ พวกมันหน้าซีดเหมือนกับว่าถูกยึดบ้านพร้อมที่ดินแต่รายของไอ้เลวนั่นซีดอยู่แล้ว อย่าบอกนะว่าไอ้พวกนั้นก็คิดว่าผมเป็นผู้หญิง แม่งเอ๊ย ลูกกระเดือกกูไม่ออกมาเต้นบีบอยทิ่มเรติน่ามึงบ้างรึไง
ผมยืนมองมันนั่งหายใจรวยรินอยู่สองวิ ก่อนจะรีบเดินหนีออกมา ไม่สนใจเสียงอาฆาตของไอ้เลวภูมิ เสียงเรียกให้รอของไอ้แทน อ๊ากกกกกกกก กูอยากฆ่าคน กูอยากฆ่าโค๊นนนนนนนน หงุดหงิดว้อยยยยย
....................................................
จากเหตุการณ์ระทึกขวัญในวันนั้น ก็เป็นเวลาสองวันมาแล้วที่ผมพอจะลืมเรื่องซวยๆที่ฆวยมันสร้างไว้ให้ แต่ในใจลึกๆก็แอบกลัวว่ามันจะมาเอาคืนเหมือนกันครับ แหะๆแต่ว่าคิดแล้วก็โมโหไอ้แทนจริงเชียว มึงนะมึงกระแดะอยากอวดเมียแล้วเรียกผมไปกินข้าวจนทำให้เกิดเรื่อง
แต่จะไปโทษไอ้แทนคนเดียวมันก็คงไม่ถูก ต้องโทษไอ้เวรนั่น แมร่ง พูดมาได้ว่าผมเป็นผู้หญิง ไม่รู้มันโง่หรือบื้อ หรือทั้งบื้อทั้งทื่อทั้งโง่ หลังจากเกิดเรื่องผมก็มารู้ทีหลังว่าไอ้ภูมิมันเป็นเพื่อนซี้ปึ้กของไอ้แทนพวกมันรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลาย
ประมาณว่าพ่อแม่ร่วมหุ้นทำทุนด้วยกันลูกก็เลยพลอยรู้จักมักจี๋กันด้วย แต่ไอ้แทนมันบอกว่าที่ทำให้สนิทกันจริงๆเพราะเรื่องผู้หญิง เรื่องชกต่อย แข่งรถ
แค่นั้นแหละผมก็เลยผ่านบางอ้อ ไอ้แทน ไอ้เชน ไอ้คิวมันเป็นตัวพ่อก่อตั้งแก๊งเด็กเหี้ยคุมแถวสยามและพวกพวกไอ้ภูมิก็อยู่อีกโรงเรียนนึงซึ่งเป็นอริกับโรงเรียนผม ไอ้แทนบออกว่าไอ้ภูมิคือความเลวของเลว
มันสองคนเคยต่อยกันตัวต่อตัวจนไอ้ภูมิเข้าไอซียูส่วนไอ้แทนต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่เกือบเดือน และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ศัตรูคู่แค้นกลายมาเป็นเพื่อนรักนักเลงมาจนถึงทุกวันนี้ อ๋ออออ ที่กูต้องวิ่งรอกเข้าออกโรงพยาบาลตอนม.5ก็เพราะสาเหตุนี้ใช่มั้ย
รู้งี้แม่งปล่อยให้ตายๆไปซะก็ดี ไม่น่าไปปรนิบัติพัดวีมันเล้ย ชิชะได้ข่าวว่าไอ้ภูมิมันจบจากโรงเรียนคุณหนูคุณชายแต่ทำไมทำตัวเหี้ยแบบนี้วะ แต่จะว่าไปโรงเรียนเก่าผมก็ไฮใช่ย่อยนะ แต่อย่าดูแค่เปลือกนอกเลยครับ สถาบันเด่นๆดังๆมีคนเก่งคนดีเยอะก็จริง แต่ที่แห่งนั้นก็มักจะรวบรวบเอาความมืดอีกด้านของสังคมไว้เช่นกัน
ป๊าป
"โอ๊ย เหี้ย กูเจ็บ" ผมหันไปโวยใส่ไอ้เพื่อนตัวดีไม่ใช่ไอ้แทนครับมือหนักแบบนี้ไอ้คิวแน่ๆ มันยักคิ้วกวนตีน ก่อนจะวางกระดานรองเขียนรูปลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นหูกวางข้างๆตึกคณะศิลปกรรม
"ตั้งแต่ไปอ่อยเด็กวิดวะ กลับมาก็เชื่องเลยนะมึง" พอไอ้คิวรู้ว่าผมมีเรื่องมันก็แทบจะเหาะไปยำตีนสดให้ไอ้พวกนั้นแดก แต่พอมันรู้ว่าคู่กรณีผมเป็นใครมันก็แหกตาคมๆของมันให้ขยายใหญ่จนแทบจรดท้ายทอย
แล้วก็เอาแต่ถามซ้ำๆซากๆว่าผมทำยังไงถึงรอดมาได้ ผมบูชาเกจิอาจารย์วัดไหน หรือแอบเล่นของเขมรรึเปล่า อะไรมันจะขนาดนั้นแค่ผมมีเรื่องกับไอ้หล่อนั่นมันมหัสจรรย์ขนาดนั้นเลยรึไงวะ
"สัด ปากหมา กูไปอ่อยใครที่ไหนกัน"
"ไอ้ภูมิไง อ่อยกันท่าไหนวะถึงกับไส้เลื่อนเลย ฮ่าฮ่า"
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันเป็นไส้เลื่อน" ผมก็บ้าจี้ไปกับมัน แต่นึกไปแล้วก็ขำนะครับ หน้าหล่อๆแถมอายุยังน้อยแบบมันต้องมาเป็นไส้เลื่อนเหอๆ แรงรักจากฝ่าเท้าผมสินะ
"ฮ่าฮ่า ไอ้แทนมันบอกกูเว้ย นี่ถือเป็นตำนานเลยนะมึ้งที่มีคนกล้าแหย่ไอ้ภูมิ แต่ระวังไว้เหอะไอ้ภูมิมันเป็นปีศาจในคราบเทพบุตร มึงทำมันเจ็บขนาดนั้นมันเอามึงตายแน่พีม"
"กูไม่กลัว ยังไงก็มีพวกมึง"
"หึ กูไม่ช่วยมึงหรอกเพราะกูยังไม่อยากตายก่อนฮุบสมบัติพ่อ มึงรู้มั้ยคนสุดท้ายบนโลกที่กูอยากจะมีเรื่องด้วยก็คือไอ้ภูมิ" ไอ้ฟาย พูดซะกูใจแป้วนี่ขนาดตัวพ่ออย่างไอ้คิวยังขยาดแสดงว่าไอ้ภูมิมันต้องเลวร้ายมากแน่ๆ แว้กกก :serius2:
เกิดมันอยากแก้แค้นผมขึ้นมาแล้วสั่งให้คนมาดักฆ่าผมจากนั้นก็หั่นศพเป็นชิ้นๆ ผมจะทำไงดี ไม่นะไอ้พีมยังไม่มีลูกมีเมีย ยังไม่อยากตาย คิดแล้วก็ไม่น่าทำซ่าเลยกู แต่ก็ช่วยไม่ได้ตอนนั้นมันโมโหเป็นใครก็ต้องของขึ้นกันทั้งนั้น
แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมก็คงไม่ทำรุนแรงแบบนั้น ผมไม่ชอบมีเรื่องมีราว ชอบชีวิตที่สงบๆ แต่ผมรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างบอกว่าต่อจากนี้ไปชีวิตของผมจะไร้ซึ่งความสงบสุข
"อะ อะ อะ กลัวละสิมึงกลัวละซี้ ไม่ต้องกลัวๆ ไอ้ภูมิมันรอบคอบ รับรองว่ามึงตายแบบไร้ร่องรอย" ไอ้คิวพูดเสร็จมันก็หัวเราะชอบใจ
"หมาคิวมึงช่วยกูได้เยอะเลยวะ โอ๊ยเหี้ย ใครแม่งตบหัวกูอีกวะ" ตบเข้าไปตบให้สมองกูไหลเลยนะพวกมึง
"ไงมึงได้ข่าวว่าไปสร้างวีรกรรมกับเจ้าพ่อมาหรอ จองวัดยังวะ" เสียงกวนส้นเท้ายันปลายตีนแบบนี้มีคนเดียวครับ ไอ้เหี้ยเชน ข่าวเร็วเชียวนะ
"รอจองพร้อมมึงแหละ สัด" มันยักไหล่ ยักคิ้วเป็นการทักทายผมกับไอ้คิวก่อนที่มันจะอันเชิญตัวเองนั่งลงข้างๆผม
"ระวังไว้เถอะมึง ไอ้ภูมิไม่เอามึงไว้แน่ หึหึ ใช่มั้ยวะคิว"สรุปว่าพวกมันรู้จักกับไอ้ภูมิทุกคนเลยใช่มั้ยเนี่ย
"จริงที่สุดครับเพื่อนเชนครับ" ไอ้ลูกคู่นี่ก็ทำงานดีจริงๆ ได้ใต้โต๊ะมาเท่าไรล่ะ ไอ้คิวมันยิ้มแป้นแล้น ยักคิ้วกวนตีนผมต่อไป
"โถๆน่าสงสารลูกเมียก็ยังไม่มีเสรือกต้องมาตายเพราะความเตี้ยเป็นเหตุ"
"มึงก็พูดไปไอ้เชนไอ้พีมมันไม่มีหรอกเมียมันจะเอาผัว" โว๊ยยย อยากลุกขึ้นล้มโต๊ะจริงๆติดว่ามันเป็นโต๊ะม้าหินอ่อน แว้กกกกกกกก เพื่อนปากหมาจริงๆเลยพวกมึงเนี่ย หน้าผมต้องฮาแน่เลยพวกมันถึงหัวเราะขนาดนั้น
"พวกมึงเป็นเพื่อนมันหรือเป็นเพื่อนกูกันแน่ ห๊ะ!!!!" กูยิ่งเครียดอยู่ อย่ามาไซโคจะได้มั้ย ไอ้เพื่อนเวรตะไล แล้วแมร่งควายที่ไหนจะเอาผัว สัดเอ๊ย พวกมันหัวเราะงอหงายสลับกับล้อผม ศพอืดๆๆๆๆ ใครก็ได้มาฆ่าไอ้สองตัวนี้ให้ที
"แล้วมึงไม่มีเรียนรึไง ถึงได้ถ่อมาที่นี่" ผมพยายามคุมสติให้มั่นแล้วเบี่ยงประเด็นถามถึงการศึกษาของไอ้เชนก่อนที่อารมณ์ผมจะเสียจนอาจจะเผลองับหัวเพื่อนตัวเองได้ อย่าบอกนะว่ามึงมาจีบสาวศิลปกรรม โอ้ว สเป็คมึงเปลี้ยนไป๋ จากขาว สวย หมวย เอ็กซ์ เป็น เซอร์แล้วหรอเนี่ย
"กูก็มาทุกวันพฤหัสฯ สมองลาจริงๆนะมึง" เออ กูมันโง่ กูมันลา ใครจะไปฉลาดอย่างมึงกันไอ้หมอฟันดะ ผมลืมไปครับว่าไอ้เชนจะมาขลุกอยู่กับพวกผมที่คณะทุกเช้าวันพฤหัสฯ
พอกินข้าวเที่ยงด้วยกันเสร็จมันก็กลับไปเรียน ผมละสงสัยจริงๆว่ามันไม่ยุ่งทำรายงานอ่านหนังสือเหมือนพวกเรียนหมอคนอื่นๆบ้างรึไง เพราะนอกจากมันจะไม่ยุ่ง มันยังมีเวลาว่างอย่างมากมายมหาศาล
"ใช่ๆ มึงอ่ะ ลาๆๆๆๆๆ" ไอ้คิวก็ยังสติลล้อตีนผมต่อไป ผมเลยเตะขามันที่อยู่ได้โต๊ะไปหนึ่งดอก
"มึงไม่ต้องขำมันเลยไอ้คิวเมื่อวานไปทำเชี่ยไรที่คณะกู อย่า อย่าปฏิเสธเพราะ- กู-เห็น"ผมโคตะระสะใจมากถึงมากที่สุดที่ไอ้เชนหันไปบี้ไอ้คิวแทนการย่ำยีอารมณ์ผม ไอ้คิวเหยียบเบรคอารมณ์จนหัวทิ่ม จากที่ลั่นล้าฮาเฮกลายเป็นหน้าเซ็งๆทันที
ตายแน่มึงไอ้คิว ไอ้เชนมันเป็นลูกครึ่งคนกับหมาครับมันเป็นพวกกัดไม่ปล่อย ถ้าพี่แกอยากรู้อะไรไม่ต้องพยายามปิดครับเพราะจะเสียแรงเปล่า
นั่นเป็นข้อดีของมันแต่เป็นข้อควรระวังของพวกผม
"แม่งกูนึกว่ามึงมีเรียนแลป" ไอ้คิวกำลังพยายามยื้อชีวิตตัวเองครับ ฮ่าฮ่า ฆ่ามันเลยเชน อยากกดดันกูดีนัก ไงล่ะมึงเจอหมาพันธ์แท้ถึงกับจอด
"อย่ามาลีลา พูดมามึงไปทำไร" มันไปทำอะไรน่าสนใจครับ แต่ที่น่าสนกว่าคือใครให้มันเข้าตึกคณะทันตแพทย์ คือว่าสภาพไอ้คิวดูยังไงก็ยาจกอ่ะ ถึงมันจะหล่อเซอร์ตรงสเปคสาวแท้สาวเทียม ด้วยเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ซีดๆขาดๆบาดใจสาวที่ชอบหนุ่มหล่อมาดเซอร์ แต่พี่ยามคงไม่หวั่นไหวกับมันแน่นอน แต่งตัวผิดระเบียบตั้งแต่หัวจนตีนแบบนี้เข้าคณะทันตะได้เยี่ยงไร
"กูไปกินข้าว"
"โรงอาหารคณะมึงปิดทำการวันหวยออกแหงะ" อืม เมื่อวานวันที่หนึ่งครับเข้าใจประชดมากเพื่อนกู
"กูอยากเปลี่ยนบรรยากาศ"
"สัด ตอแหล แล้วทีกูชวนมึงไปกินที่คณะไอ้แทนทำไมไม่ไป" ผมช่วยไอ้เชนทำการง้างปากเหี้ยครับ อีกอย่างถ้ามันไปกับผมก็คงไม่เกิดเรื่องไอ้ภูมิ
"เออๆบอกก็ได้ กูไปกินข้าวกับน้องมิ้ง"แต่เมื่อวานมันบอกผมว่าไปกินข้าวกับเมีย เมียมันชื่อพี่เจน แล้วมิ้งมาไงวะ
"มิ้ง ? เฮ้ยย มิ้งที่เป็นดาวปีหนึ่งอ่ะนะ" ไอ้เชนทำหน้าหมาอยู่ซักพักก็ร้องอ๋อ ส่วนไอ้คิวก็เผยรอยยิ้มชั่วทำหน้าภูมิอกภูมิใจยังกับว่ามันพิชิตดาวอังคารสำเร็จ ที่แท้มันอมพะนำอยากให้ถามเพราะอยากจะอวดว่ากำลังจีบดาวคณะทันตะอยู่ ควายยยย
"น้องเค้าเป็นดาวซินโดมรึปล่าววะ หรือน้องเค้าเมายาคลูถึงยอมคบมึงหรือมึงเอามีดไปจี้เค้าห๊ะ บอกกูมานะ"
"เชี่ยพีมพูดซะกูเสียหายเลยมึง"
"มึงจีบน้องมิ้งหรอ ทำไมไม่บอกกูวะกูจะได้ช่วย" แต่หน้ามึงฟ้องว่าเสียดายวะเชน
"ช่วยคาบไปแดกเองละสิมึง แต่ซอรี่นะครับเพื่อนครับ กูแดกแล้วเว้ย" ไอ้คิวกอดอกยักคิ้วยิ้มโชว์เหงือกอย่างภูมิอกภูมิใจส่วนไอ้คุณหมอฟันก็ได้แต่ฟึดฟัดๆ
"แดกไร แห้วน่ะหรอ ฮ่าฮ่า "ผมก็เพิ่งรู้ตัววันนี้แหละครับ ว่าตัวเองเป็นพวกชอบซ้ำเติมคน
"มึงปลูกไว้ซดเองเหอะระดับท่านคิวไม่มีแห้วครับเพื่อน พูดแล้วจะหาว่าคุยเสร็จกูตั้งแต่สองวันแรกที่คบกันแล้วเว้ย" แม่เจ้าดาวไถไวไปไหนครับ
อันนี้ไม่ได้เข้าข้างพวกเดียวกันนะครับแต่เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวคงไม่เสียวจนได้กัน ผู้หญิงเองก็นะดูเอาไว้เถอะครับต่อหน้ามันอาจบอกรักหลับหลังก็อย่างที่เห็น สันดานผู้ชายอย่างพวกผม มันก็เหี้ยอยู่วันยังค่ำ
"แม่งเร็วชิบหายเห็นหงิมๆติ๋มๆแอบแรงนี่หว่า"
"หึหึ อย่าให้พูดยิ่งเวลาอยู่บนเตียงนะยังกับคนละคน ถึงใจสัดๆ"
"จริงหรอวะ"
"อะแนะๆ หูตั้งเชียวนะมึงไอ้พีม" บทสรุปของประเด็นนี้คือผมกับไอ้เชนกำลังนั่งฟังไอ้เชี่ยคิวบรรยายฉากรัก เหอๆคุณว่าคนฟังกับคนเล่าใครโรคจิตกว่ากัน ถ้าเวลาพรีเซนต์งานมึงบรรยายได้เห็นภาพขนาดนี้นะเอตัวใหญ่ๆเลยเหอะ แมร่งยังกับนั่งดูในคลิป
"แล้วพี่เจนล่ะ มึงทำแบบนี้พี่เค้าจะไม่เสียใจหรอวะ"
"ก่อนจะคบกันกูก็บอกเจนแล้วว่าสันดานกูเป็นยังไง" อันนี้จริงครับถึงไอ้คิวมันจะเลวยังไงจะเจ้าชู้ขนาดไหนแต่ก่อนที่มันจะคบกับใครมันก็บอกให้รู้หมดว่านิสัยมันเป็นแบบไหน ถ้ารับได้ก็คบทนไม่ไหวก็จบ
แต่ทฤษฎีที่ว่าผู้หญิงชอบคนเลวและทฤษฎีผู้หญิงชอบความท้าทายจะจริงครับ ทุกคนคิดว่าแน่คงเอาพวกมันอยู่ แต่เท่าที่ผ่านมาเหมือนจะมีแต่คนคิดผิด เพราะไอ้คิวมันก็คบๆเลิกๆฟันแล้วทิ้ง ทิ้งทั้งที่ยังไม่ฟัน
ผู้หญิงที่เข้าหามันก็มีหลากหลายแบบ ก็นะรูปหล่อพ่อรวยใครก็คงอยากควงได้ทั้งหน้าได้ทั้งเงินมีแต่ได้กับได้เสียอย่างเดียวคือตัวกับใจ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีผู้หญิงดีๆเข้ามาในชีวิตพวกมันนะครับ คนที่รักพวกมันด้วยใจจริงคิดว่ารักแท้และความดีจะช่วยยืดเวลาให้ แต่เปล่าเลย ก็หัวใจคนเราไม่ได้เอาไว้รักคนดี แต่มีไว้รักคนที่ใช่ต่างหาก
ผมก็ได้แต่หวังว่าซักวันพวกมันจะเจอกับคนที่ใช่จริงๆแล้วหยุดไว้แค่นั้น ซักวันพวกมันก็จะได้เจอคนของตัวเอง
แล้วถ้าวันนั้นมาถึงพวกมึงยังจะยังสนใจเพื่อนอย่างกูรึเปล่าวะ
"แล้วทำไมมึงไม่เลิกๆกันไปจะได้จบ" ไอ้เชนคิดเหมือนผมเด๊ะพี่เจนเป็นคนที่คบกับไอ้คิวได้นานที่สุด ในบรรดาสาวๆทั้งหลายที่มันเคยควง อาจจะเป็นเพราะพี่เจนเป็นคนมีเหตุผลไม่ตามซักตามจิกให้ไอ้คิวมันรำคาญ แต่ดูจากรูปการณ์ในวันนี้ผมว่าพี่เจนคงอยู่ได้อีกไม่นาน
"กูไม่อยากให้เลว กูอยากให้เจนเป็นคนพูดอย่างน้อยจะได้บอกใครได้ว่าเป็นฝ่ายทิ้งกู" อึหือ แมนสัด แมนโคตร เป็นคนดีจริงจริ๊ง
" ยังกับว่าทำแบบนี้แล้วพี่เค้าจะไม่เสียใจ" ไอ้เชนเหมือนจะเริ่มมีสาระครับ แต่
"อย่ามาทำเป็นพูดดี มึงกับมันก็เลวพอกันแหละ" ผมหันไปกัดไอ้เชนบ้าง มันแหละตัวดีเลยลองบวกลบคูณหารความเจ้าชู้ความกะล่อนความเลวของไอ้คิวซักสามสี่พันครั้งผลลัพธ์จะออกมาเป็นหน้าหล่อๆของไอ้เชนครับ
"อ้าว อะไรๆ กูเลวตรงไหนกูยังไม่มีโซ่ตรวนคล้องคอเว้ย กูมีสิทธิคั่วใครหน้าไหนก็ได้ แล้วมึงก็ควรจะชินได้แล้วไอ้พีมเพราะกูเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด" ใช่มึงมันเหี้ยมาแต่กำเนิด หางแดงสองแฉก
"เลิกๆซะบ้างเถอะไอ้สันดานเหี้ยๆเนี่ย พวกมึงหัดเอาอย่างไอ้แทนบ้าง"
"เอาอย่างไอ้แทน เอาพร้อมกันหลายๆคน เช้าคน กลางวันคน เย็นคนน่ะหรอ"
"มันบอกกูว่ามันมีคนที่จริงจังแล้วเว้ย"
"ถุ๊ย" มันสองคนพ่นน้ำลายหยามเหยียดไอ้แทนอย่างพร้อมเพรียงครับ แว้กก เกือบโดนหัวกู
"ไอ้พีมมมม!!!!" ระหว่างนั้นเสียงของบุคคลที่สี่ก็ดังเข้ามา ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ ไอ้แทนคนที่พวกผมกำลังพูดถึงนั่นเอง ผมหันไปกะจะด่ามันซักหน่อยที่เสือกเรียกเสียงดัง กลัวลืมชื่อกูรึไง
แต่ว่าบุคคลที่เดินหน้าโหดตามหลังมันมานั้นทำเอาผมอ้าปากค้าง
OoO
ไอ้ภูมิ!!!
"ไอ้เตี้ย!!!!!"
ผมแทบจะลืมหายใจ ไอ้ภูมิตัวเป็นๆ เดินแบกหน้าหล่อๆเข้ามาในคณะและยังไม่ทันที่สมองของผมจะได้สั่งการใดๆ ไอ้ภูมิก็เดินมาคว้าคอเสื้อผมให้ลุกขึ้น ตกลงมึงจริงจังกับคอเสื้อกูใช่มั้ย ส่วนไอ้แทนรีบไปยืนซ้อนหลังไอ้คิว ผมหันไปจิกตาอาฆาตใส่ไอ้แทน มันทำหน้าราวกับจะร้องไห้
อย่ามาสำออยไอ้เวรแทน มึงพามันมาใช่มั้ย
"ทำกูไว้แสบมากนะมึง มานี่!!!" ไอ้ภูมิก้มลงกระซิบเสียงรอดไรฟันแบบว่าน้ำเสียงมันชวนเสียวสันหลังมาก แถมมันยังกัดกรามกรอดๆๆ ตายกู ตายแน่ๆ และยังไม่ทันจะเรียกให้ใครช่วยมันก็ลากผมหัวซุกหัวซุน จนขาแทบจะเกี่ยวม้าหินอ่อนล้ม
"เฮ้ย มึงจะพากูไปไหน กูไม่ป๊ายยย ปล่อยกูๆๆๆ" เพื่อนพ้องน้องพี่ในคณะต่างมองไอ้ภูมิเป็นตาเดียวเห็นคนหล่อไม่ได้เลยนะผู้หญิงคณะนี้ มีใครคิดจะช่วยกูบ้างมั้ยเนี่ย อย่าเพิ่งไปเคลิ้มหนังหน้าใสๆของมัน ช่วยกูก๊อน ส่วนไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสามก็สามัคคีชุมนุมซุ่มทำตัวนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง พวกมึงช่วยกูด้วยสิโว๊ยย จะรอให้มันเชือดกูให้ดูต่อหน้ารึง๊ายย
"เฮ้ยภูมิ จะพาเพื่อนกูไปไหนวะ" ดีมากๆไอ้คิว กูรักมึงที่สุด
"กูไม่ฆ่ามันหรอก พวกมึงไม่ต้องห่วงและไม่ต้องยุ่ง" เอ่อนี่ควรจะนับเป็นเรื่องดีใช่มั้ยครับ มันบอกว่าจะไม่ฆ่าผม เออไม่ฆ่ากูก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีแต่จะดีกว่านี้ถ้ามึงจะไม่ทำอะไรกูเลย
"มึงอย่าทำอะไรไอ้พีมมันเลยนะภูมิ มันก็ปากกล้าขาสั้น เอ๊ย ขาสั่นไปงั้นเอง"ไอ้แทนช่วยกล่อมหมาบ้าอีกแรง ไอ้แทนมึงไม่ได้สำเหนียกเลยใช่มั้ยว่ามึงเป็นผู้ให้ความช่วยเหลือคนร้ายสมควรตายจากโทษสองในสาม
"มึงไม่ต้องมาพูด มึงพามันมาใช่มั้ยไอ้เหี้ยแทนไอ้เพื่อนเลว" มันยกมือไหว้ผมประหลกๆ
"กูขอโทษษษษษ~~~ ก็กูไม่มีทางเลือก " มึงเลยเลือกที่จะฆ่ากู
"มึงไม่ต้องไปโทษคนอื่น มึงเตรียมตัวรับโทษจากกูดีกว่า มานี่!!!" แล้วมันก็กระชากๆๆๆแขนผมให้เดินตาม ผมก็ดิ้นสิครับ
"เฮ้ยพวกมึง ช่วยกูด้วย ไอ้เชนนนนน ช่วยก็ด้วย"
"ไม่เป็นไรหรอกพีม มันบอกว่าไม่ฆ่ามึงก็ไม่ตายแน่นอน" มันตะโกนไล่หลังมา ไอ่เชี่ยเชนมึงเป็นเพื่อนกูรึเปล่าไอ่ฟายยยยยยยยยยย
"สัดกูเจ็บนะเว้ย ปล่อยกู ไอ้เพื่อนเหี้ยพวกมึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้นะโว๊ยยยยย " ในที่สุดผมก็ห่างจากพวกเพื่อนๆและคณะออกมาเรื่อยๆ ผมทั้งดิ้น ทั้งแหกปาก ทั้งสลัดไอ้เวรนี่แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นผลซักอย่าง โอ๊ะโอผมนึกอะไรดีๆออกหล่ะ
"
มึงๆ กูขอโทษก็ได้ นะๆ ปล่อยกูไปเหอะ"ผมหยุดดิ้นแล้วลองใช้ไม้อ่อนกับมันดู
แต่ว่า
"หึ สายไปวะ กู -ไม่ -รับ"
คำว่าไม่รับของมันทำเอาผมแทบลมจับราวกับว่าชีวิตของผมได้ดับสิ้นลงแล้ว ก่อนที่มันจะยัดผมเข้าไปในเมอร์ซิเดสเบนซ์สีบรอนเงาวับ แล้วขับกระชากออกตัวจนหัวผมแทบโขกคอนโซล
อ๊ากกกกก ใครก็ได้ช่วยไอ้พีมที
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>
............................................
แม้ว่าจะสอบในอีกสองวันข้างหน้าแต่อิบ้านี่ก็ยังมีอารมณ์มาอัพฟิคคะ :laugh:
ใครที่จะสอบก็ขอให้โชคดี เอๆๆๆๆๆทุกตัวนะคะ^_^
-
ตอนที่ 3
"ปล่อยกูลงไอ้เหี้ยมึงหูแตกรึไง บอกว่าให้ปล่อยกูลง จอดรถ จอดๆๆๆจอดสิโว๊ยยยยย"
"โว้ยยย แมร่งเงียบซักทีได้มั้ยกูรำคาญ เดี๋ยวปั๊ดถีบลงรถ" แค่นั้นแหละครับ ผมรีบยกขาขึ้นมากอดบนเบาะแล้วเอามือปิดปากตัวเองไว้แทบจะทันที ทั้งที่เมื่อกี้อยากจะลงแทบตาย
และคาดว่าผมคงจะตายจริงๆถ้ามันจะยันผมลงรถอย่างที่มันพูด เพราะความเร็วของรถตอนนี้ก็คงพอๆกับจรวดลำล่าสุดของรัสเซีย พูดเหมือนเคยนั่งจรวดเลยกู
ถนนบางนาตราดที่โล่งมวาก เหมาะสำหรับให้ตีนไอ้เวรนี่เหยียบไม่มียั้ง ถ้าหน้าปัดมีถึงพันเข็มมันคงชี้ แต่เดี๋ยวก่อน บางนาตราด บระเจ้า!!!!!! นี่มันพาผมมาไกลถึงขนาดนี้เลยหรอวะ หรือมันจะพาผมไปฆ่าแล้วโยนศพลงทะเลให้ปลาดาวตอดกิน
หรือมันจะฆ่าอำพรางแล้วทิ้งศพผมไว้ข้างทาง แอ๊กกก ผมเริ่มหลอนแค่คิดเหงื่อเม็ดเล็กๆก็ผุดมาเกาะซะเต็มหน้า ผมเหลือบมองไอ้คนที่นั่งข้างๆอย่างหวาดๆแล้วก็ต้องลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆฝืดๆลงคอ มันหันมาทำหน้าโหดใส่ มึงไม่ต้องทำกูก็กลัวจนฉี่จะแตกแล้ว สัด
"นั่งเงียบๆถ้าไม่อยากตาย"มันหันมาสั่งเสียงดุหน้าเหี้ยม
"ถ้ากูเงียบ กูจะไม่ตายใช่มั้ย มึงพูดจริงๆนะ" มันหันมากัดฟันกรอดๆใส่ผม เฮ้ย กูไม่ได้กวนตีนมึงนะเว้ย จริงๆนะผมไม่ได้กวนตีนมันนะ ก็ถ้าผมเงียบแล้วผมรอด อย่าว่าแต่พูดเลยครับแม้แต่เสียงลมหายใจผมก็จะไม่ปล่อยให้ไปสร้างความระคายเคืองต่อกระดูกค้อนของมันเลย
"หึหึ กูก็นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็กลัวตายเหมือนกันนี่หว่า ไอ้เตี้ย"
"ไอ้ สะ..." เกือบแล้วครับ เกือบไปแล้วดีที่ยั้งคิดทัน ไม่งั้นผมก็คงไม่เหลือแม้แต่ชื่อกลับไปให้แม่ได้ดูต่างหน้า มันคงชักปืนมายิงผมทิ้งในวินาทีนี้แน่นอน ไอ้ภูมิมันยิ้มเลวๆ ดูไปเหมือนเป็นการแสยะมุมปากซะมากกว่า
แถมลีลามันดีครับยักคิ้วกวนตีนผมอีกหนึ่งดอก ดูเหมือนว่าการทำให้ผมโกรธจะเป็นสิ่งที่ชีวิตมันถวิลหา อารมณ์มันดูจะสดใสขึ้นมาทันตา แม่รงเอ๊ยอย่าให้กูรอดไปได้นะมึ้ง
หลังจากที่นั่งรถมาไกลจนรู้สึกได้ว่าก้นเริ่มชา ตอนนี้ก็เข้าสู่เขตจังหวัดสมุทรปราการแล้วครับ แต่อยู่ดีๆมันก็หักเมอร์ซิเดสคันงามเลี้ยวซ้ายลงสู่ถนนเส้นเล็กๆซึ่งแม่งโคตรเปลี่ยว
น่ากลัวมากทางเข้าก็สุดแสนจะวังเวง มีป่าดงพงหญ้าสูงมิดปิดสองข้างถนนนๆ หึหึ คุ้นๆเนอะถ้าใครคิดบรรยากาศที่ผมกำลังเผชิญไม่ออกละก็ ลองนึกถึงรูปที่พาดหัวข่าวในหนังสือพิมพ์นะครับ
ที่มีชาวบ้านมายืนมุง มีตำรวจมาทำแผนและมีรถร่วมกตัญญูช่วยกันยกห่อผ้าสีขาว ถ้าพรุ่งนี้เดินผ่านแผงขายหนังสือพิมพ์ก็ช่วยเหลือบมองด้วยนะครับ เผื่อจะเห็นข่าวฆาตกรรมอำพรางแล้วมีภาพประกอบเป็นหน้าหล่อๆของผมก็ได้
"ลงมา" หัวใจผมเต้นตุ่มๆต่อมๆเมื่อไอ้ภูมิจอดรถ มันเปิดประตูเดินลงไปก่อนแล้วก้มลงมาสั่งผม
ผมหันซ้ายหันขวา นอกจากจะไม่เจอใครที่พอจะขอความช่วยเหลือได้ ผมยังมองไม่เห็นทางที่จะรอด ซ้ำหนักเมื่อเรติน่าของผมปะทะกับชายฉกรรค์สองคนที่กำลังเดินออกมาจากโกดังร้าง
โอ้วววว พ่อแก้วแม่แก้ว ป้าทองลุงเพชรลุงพลอยช่วยไอ้พีมด้วย มันจะทำอะไรผม ร่างกายผมไม่ยอมขยับเขยื้อนอวัยวะส่วนใดๆทั้งสิ้น ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยพบเคยเจอเหตุการณ์ระทึกขวัญแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต นี่กูต้องมาตายที่นี่จริงๆหรอวะ มันจะฆ่าผมใช่มั้ย มันจะฆ่าผมทำไม แม่งเอ้ย ถ้ากูตายกูจะมาหลอกมึงคนแรกไอ้ภูมิ
"เฮ้ย กูบอกให้ลงมา หูหนวกรึไง ทีเมื่อกี้ละอยากลงจะเป็นจะตาย ลงมา!!!" มันกระชากเสียงแถมตะคอกด้วย กูไม่ลงได้ป่ะ รถมึงแอร์เย็นดีวะ มึงก็ขับรถนุ๊มนุ่มปาดซ้ายแซงขวา หวิดจะสอยท้ายสิบล้อหลายครั้ง ที่สำคัญไม่เคยหยุดรอสัญญานไฟ กูช้อบชอบ
แต่สุดท้ายผมก็ต้องข่มจิตข่มใจแล้วก้าวลงจากรถ เพราะไอ้ภูมิมันยืนจ้องซะตาขวาง แดดร้อนพิษหมาบ้ามันกำเริบ ด่าออกปากไม่ได้ก็ด่าแม่งในใจนี่แหละ
กระบวณการต่างกันแต่ความพึงพอใจเหมือนกัน ก็ไหนมันบอกว่าถ้าผมนั่งเงียบๆมันจะไม่ทำอะไรผมไงผมก็เงียบตามที่มันบอกแล้วนะ เสียงมดอึ้บกันยังได้ยินเหอะ มึงมันคนไม่รักษาสัญญา ไอ้ฆาตกร (ตกลงเค้าฆ่าแกแล้วเรอะ)
"เข้าไป" ไอ้ภูมิผลักหลังผมให้เดินเข้าไปในโกดัง โดยมีลูกสมุนของมันตามมา ในนี้ไม่มืดไม่เหม็นอับอย่างที่คิด มันปล่อยให้ผมมองสำรวจสถานที่ที่จะใช้ในการตาย เฮ้ย ไม่สิๆยังไงผมก็ต้องรอด เพราะถ้ามันฆ่าผม มันต้องถูกตำรวจจับไปยิงเป้าอย่างแน่นอนเพราะมีพยานเห็นเพียบว่ามันลากผมออกมา
พยานพวกนั้นก็คือเพื่อนเลวๆของผมนี่เอง ฮึ๋ย คิดแล้วแค้นอยากจะเอามีดไปเฉาะหัวไอ้เพื่อนชั่วๆพวกนั้นแต่ตอนนี้ผมกำลังคิดหาทางหนีทีไล่ เหลือบไปมองพี่บึ้กกับพี่เบิ้มสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่ตรงประตู ก่อนจะหันกลับมามองไอ้เหี้ยภูมิที่นั่งไขว่ห้างแกว่งมีดในมือเล่น ขอให้มันแกว่งปาดนิ้วตัวเองขาด สัดเอ๊ย เฮี้ยนได้ใจกูจริงๆ
ผมไม่เคยมองใครแล้วนึกอยากเอาตีนไปเหยียบหน้าอย่างไอ้นี่มาก่อน เรื่องนี้ ถ้าเอามาคิดดูจริงๆมันไม่มีเหตุผลเลย ผมทำร้ายร่างกายมันก็จริง แต่ก็ไม่ได้หนักหนาถึงขั้นต้องมาฆ่ามาแกงกัน หรือมันทำเพื่อความสะใจ คิดจะฆ่าจะทำร้ายใครก็ได้งั้นหรอ
ถ้ามันเห็นชีวิตคนอื่นไร้ค่าขนาดนั้น งั้นผมยอมตาย ผมจะไม่ก้มหัวขอร้องคนอย่างมันเด็ดขาด แมนมากกู แลดูเป็นคนรักศักดิ์ศรี แต่…….ผมแค่ทำเท่ห์ไปงั้นเองครับ กร๊าก เอาจริงๆเลยนะ ตอนนี้มันให้ทำอะไรผมก็ยอม
"
มึงคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาซ่าส์กับกู" โหยยย ไอ่ปลวกแล้วมึงคิดว่าตัวเองเป็นลูกประธานาธิบดีอเมริการึไงถึงได้ทำเหมือนใครๆต้องสิโรราบให้มึงอ่ะ ผมละคันปากยิกๆอยากสวดมันซักฉาด เก็บกดมาตั้งแต่อยู่บนรถแระ และคาดว่าผมคงต้องเก็บและกดอารมณ์ต่อไป ที่ทำได้จริงๆ คือ เงียบ
"..............."
"เฮ้ย !!! ถาม ก็ตอบเด้!!! "
"ก็มึงบอกให้กูเงียบ อนุญาตให้กูพูดแล้วหรอ" กูขอหน่อยเหอะด่าไม่ได้ขอกัดขอกวนก็ยังดี ไม่งั้นไอ้พีมนอนตายตาไม่หลับ ว่าแต่ทำไมผมชอบวกไปหาคำว่าตายอยู่เรื่อยเลยละเนี่ย สงสัยจะว๊อน
"แม่ง อยากลองของใช่มั้ย เฮ้ย มึงสองตัวจับมันไว้ดิ๊" พอไอ้เหี้ยภูมิสั่งลูกน้องผมก็ใส่เกียร์หมาเตรียมโกยเถอะกู แต่ก็ยังช้ากว่าไอ้พี่บึ๊กกับพี่เบิ้มที่เข้ามาล็อกแขนผมคนละข้างผมก็ดิ้นสิครับ แต่สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์เหนื่อยเปล่าแถมหอบฟรี
"กูไม่ฆ่ามึงหรอก คนอย่างกูพูดคำไหนคำนั้น"
"เออ !!!ไม่ฆ่าก็ปล่อยกูไปซักที แมร่งหลอนกูอยู่ได้ สนุกนักรึไงกับการทรมานคนอื่นน่ะ"มันเหยียดปากยักไหล่ ดูสบายใจจนน่าถีบ
"กูปล่อยมึงแน่ แต่กูมีข้อแลกเปลี่ยน" ผมหรี่ตามองไอ้ภูมิ ทั้งที่ยังหอบหายใจ เหนื่อยโคตร กูจะตายจริงๆเพราะฆ่าตัวเองนี่แหละ ไม่ดิ้นแม่งแล้วเหนื่อยชิบ
ผมหันไปจิกตาใส่ไอ้ยักษ์ปักลั่นสองตัวที่ทำให้ผมต้องเหนื่อยฟรี ไอ้หล่อเลวนั่นลุกจากบัลลังพิพากษาแล้วมาหยุดยืนหน้าตาดีอยู่ตรงหน้าผม มันเอาโลหะเย็นๆปลายแหลมๆมาแตะแก้มผม ผมเย็นวาบตั้งแต่หัวยันปลายตีนมันยิ้มมุมปากอีกแล้ว โอยยยยย กูเกลียดมึง ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้โหด ดิบ เถื่อน
"ละ แลก แลกแปลี่ยน อะไร"
"มาเป็น "เบ๊" กูสองเดือน"
เปรี้ยง!!!!!
o22
เหมือนเสียงฟ้าผ่าลงกลางกะบาล
T__T
จอ โอ๊ะ บอ อ่านว่า จบ หอ เอ เห ไม้เอก เห่ รวมกันเป็นจบเห่ เป็น Adverb ครับ ทำหน้าที่ขยายคำว่าจบให้ดูบัดซบยิ่งขึ้น ไม่ตายก็เหมือนตาย ไม่ฆ่าก็เหมือนข้า
นั่นแหละครับคือจุดจบของชีวิตไอ้พีม จบลงด้วยการที่ผมต้องไปทำหน้าที่อันใหญ่หลวงเพื่อไถ่ตัวเอง ผมต้องเป็นเบ๊ไอ้ภูมิครับ พูดง่ายๆฟังสบายๆภาษาบ้านๆ ก็คือการไปเป็นคนรับใช้มันนั่นเอง
มันบอกว่าไม่มีอะไรมากแค่คอยทำทุกอย่างตามที่มันสั่งเท่านั้นเอง เท่านั้นเอ๊ง ไม่มีไร๊ สัญญาทาสระหว่างผมกับมันมีระยะเวลาสองเดือนโดยประมาณ คือถ้าโลกร้อนขึ้นหรือมีการชุมนุมสัญญาอาจมีการเปลี่ยนแปลงตามความพอใจของมัน เลวดีมั้ยละ
แต่ก็ยังดีที่มันยังเหลือความเป็นคนอยู่บ้าง ที่ยอมทำตามคำขอของผมว่าอย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด โดยเฉพาะไอ้พวกเพื่อนๆ ซึ่งกว่าจะขอร้องอ้อนวอนมันได้ ผมก็เกือบร้องไห้เป็นภาษาเยอรมัน
สรุปคือวันนั้นมันไม่ได้สร้างความเจ็บปวดทางร่างกายให้ผมเลยแม้แต่ปลายก้อย แถมยังพามาส่งถึงป้ายรถเมล์ ย้ำว่า ป้ายรถเมล์ โปรดฟังอีกครั้งหนึ่งว่าไอ้เหี้ยภูมิมันมาส่งผมแค่ป้ายรถเมลล์ ไม่ใช่หน้าบ้านอยากที่หลายๆคนจิ้นกัน
แถมไปส่งผมแถวไหนก็ไม่รู้ ขึ้นรถเมล์ผิดสายตั้งสองครั้ง ผมไม่ได้โง่นะแต่แถวนั้นผมไม่คุ้นจริงๆ กว่าจะหาทางกลับถึงบ้านได้ก็ปาไปเกือบห้าทุ่มและผมจะจำไว้จนวันตายว่ารถเมล์สาย554 มันไปรังสิตไม่ใช่อนุสาวรีย์ สาดดดดดดดดดดดดดดY__Y
...........................................
เมื่อวานหนีเสือวันนี้ผมเลยมาป๊ะจรเข้แคระหรือเหี้ย ซึ่งก็คือเพื่อนของผมนั่นเอง ฮ่าฮ่า สายตาของพวกมันจะทะลุละทวงไส้ผมอยู่แล้ว ทั้งที่ตอนแรกผมเป็นฝ่ายฟ้อนเล็บคิดบัญชีพวกมัน
เรื่องเมื่อวานที่พวกมันทั้งสามตัวได้แสดงออก ถึงความเป็นมิตรแท้ให้กระผมได้รู้สึกประทับใจไม่รู้ลืม แต่ตอนนี้พวกมึงจะสแกนกูทำห่าอะไรเนี่ย คนยิ่งโกหกเก่งๆอยู่โกหกทีไรก็ถูกจับได้ทู้กที แม่ม ผมเลยต้องงัดทุกกระบวนท่าขึ้นมายืนยันและสร้างความน่าเชื่อถือให้กับคำพูดของตัวเอง
อันดับแรก จ้องตาเพื่อให้รู้ว่ากูจริงใจ ทั้งที่ความจริงผมกลัวจะตายห่าอยู่แล้ว ถ้าพวกมันรู้ว่าท่านพีมผู้ไม่เคยเกรงฟ้าเกรงดิน ต้องไปเป็นเบ๊ให้ไอ้เหี้ยนั่น มันจะเป็นอะไรที่ดับชีวิตผมมาก ผมยอมตายแต่จะไม่ยอมอาย ถ้าพวกมันรู้พวกมันจะล้อจนผมคลั่งจากนั้นผมก็จะเลือดออกแปดทาง แล้วผมก็จะค่อยๆทรมานท้ายที่สุดผมก็จะเสียศูนย์และหมดสิ้นซึ่งศักดิ์ศรี แว้กกกก
ยอมไม่ได้ๆๆๆ กู -ยอม -ไม่ด๊ายยย :serius2:
ตอนนี้แค่พวกมันตัวเดียวผมก็ไม่รู้จะรอดมั้ย แล้วนี่แม่งเสือกมาอยู่รวมกันได้ไงวะ ได้ข่าวเรียนกันคนละคณะนี่หว่า ไอ้เชี่ยปันที่ร้อยวันพันทางไม่ค่อยจะเห็นหัวก็เสร่อมานั่งหน้าเอ๋อสอบปากคำผมกับเค้าด้วย ไอ้นักปกครองหน้าม่อเอ๊ย
"กู -ไม่ -เชื่อ" วงประสานเสียงยังไม่พร้อมเพรียงเท่าพวกมันสี่ตัวเลยครับ จนผมเกือบจะส่อพิรุธ มือไม้เริ่มอยู่ไม่นิ่ง เริ่มกรอกตา ถ้าผมอ้าปากพูดคาดว่าจะติดอ่างอย่างแน่นอน
"เป็นไปไม่ได้ไอ้ภูมิจะไม่ทำอะไรมึงได้ไง ไม่ใช่วิสัยของมันอย่างแรวง" แล้วมึงจะมาทำซาวด์เป็นพี่บ่าวชาวใต้ทำไมนิ แล่งต๋ายทำพรือ เชี่ยคิว กูติดเลยเห็นมั้ย
"ช่าย บอกพวกกูมามันทำอะไรมึง" คือตอนแรกก็นั่งถาม นั่งซักดีๆนี่แหละ แต่สงสัยของขึ้นไอ้แทนมันเลยปีนโต๊ะขึ้นมานั่งจ้องหน้าผมใกล้ซะจนขนจมูกมันจะทิ่มขี้ตาผมแล้ว
ตกลงพวกมึงอยากให้ไอ้ภูมิทำอะไรกูใช่มั้ยห๊ะ
"เอ๊าพวกมึงนี่ก็แปลก ก็ถ้ามันทำอะไรกู กูจะได้มานั่งหล่อให้พวกมึงเห็นเป็นบุญตาแบบนี้หรอครับเพื่อนครับ" โทษฐานที่พูดอะไรโดยไม่เจียมหนังหน้า เลยถูกฝ่ามือไอ้เชนไปหนึ่งฉาด อะไรวะ ถึงกูจะหล่อสู้พวกมึงไม่ได้แต่กูก็เข้าข่ายผู้ชายหน้าตาดีนะเว้ย
"กูพูดจริงๆ มันไม่ได้ทำอะไรกูจริงๆ" แค่เกือบๆ เกือบจะฆ่ากูเลย พอได้รับคำยืนยันอันหนักแน่นแต่แสนเบาหวิว?? พวกมันสี่ตัวก็เริ่มมองหน้ากันไปมา เหมือนกำลังปรึกษากันทางจิต ผมเลยพอมีเวลาถอนหายใจที่แอบกลั้นเอาไว้ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
เหี้ยเอ๊ย เพราะไอ้ภูมิคนเดียว ผมถึงต้องมีชีวิตอย่างหวาดระแวงแบบนี้ ไม่นานพวกมันก็กลับมาสแกนผมอีกครั้ง ด้วยสายตาที่แบบว่า เอ่อ ไม่ค่อยจะสู้ดีและปกติสักเท่าไร ดูจิตๆยังไงชอบกล เวลาปกติพวกมึงก็เหมือนคนโรคจิตยิ่งมาทำ โอยยยกูหลอน แล้วผมจะรอดมั้ยเนี่ย
"มึงแน่ใจนะพีม" ไอ้ปันถามย้ำอีกครั้ง
"เออสิวะ" ไอ้ปันมันยิ้มแปลกๆแล้วหัวเราะเอียงข้างเหมือนพี่ตุ๊กกี้ สาธุขอให้บรรดาแม่ยกมึงมาเห็น ไม่ใช่แค่ไอ้ปันแต่พวกมันทั้งหมดกำลังมองผมแปลกๆ นี่อย่าบอกนะว่าพวกมันเสรือกรู้แล้ว โอ้วววม่ายยยย
"อะ อะ ไรวะ มองกูทำไม"
สาบานได้ถ้าย้อนเวลากลับไปผมจะไม่ถามคำถามนี้
"มึงเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ตัวเองรอด ใช่มั้ย" ผมอึ้ง ทึ่ง และฟวยยยยยยย พวกมึงคิดได้ยังไง :fire: หน้าผมคงคล้ายภูเขาไฟฟูจิแน่ๆ พวกมันลุกฮือแตกหนีตีนผมที่กำลังไล่หั่นตูด
ไอ้เพื่อนแต่ละตัวหัวเราะจนน้ำหู น้ำตา น้ำลายเล็ด เหี้ยเอ๊ยแกล้งกู สุดท้ายพวกมันก็ยอมเชื่อ แต่ก็มิวายตบหัวแล้วเอาตีนลูบหลังผมด้วยการบอกว่า ถ้าไอ้ภูมิเกิดทำอะไรผมขึ้นมาจริงๆละก็ พวกมันก็จะไม่ไว้หน้าไอ้ภูมิเหมือนกัน
โหยยยยยย กูซึ้ง ประทับใจเหี้ยๆ ไม่พูดตอนกูถูกโยนลงทะเลเลยละ เฮอะ แลดูดีเสมือนว่าห่วงใยกูจริงจริ๊งพวกมึง มันยังมีหน้าไปชื่นชมไอ้ภูมิอีกนะว่าเป็นสุภาพบุรุษมั่กมากเป็นคนซื่อสัตย์พูดคำไหนคำนั้น กูอยากตีลังกากลับหลังแล้วอ้วกออกทางท้ายทอย !!!!ถ้าคนอย่างมันดี โลกใบนี้ก็ไม่มีอะไรเหลือแล้วล่ะ
เช้าวันนี้ผมเข้าเรียนด้วยสติที่ไม่ค่อยจะเต็มเท่าไร ทั้งง่วง ทั้งเพลีย ก็วิ่งไล่ไอ้เวรตะไลทั้งหลายนั่นแหละ แม่ง คิดได้ไงว่าผมเอาร่างกายเข้าแลก
ผมทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด โว้ย!!! คิดแล้วแค้น แค้นก็ต้องดับแค้น ผมหันไปมองไอ้ตัวการแล้วจัดการตบหลังไอ้คิวป๊าปหนักๆ จนอาจารย์หันมามองหน้า ผมเลยยกมือไหว้ขอโทษอาจารย์ ส่วนไอ้คิวที่ถูกฝ่ามืออรหันต์ของผม ก็หันมาใช้สายตาอาฆาต แต่ทำอะไรไม่ได้ ฮ่าฮ่า สะใจ
ผมยักคิ้วใส่มัน รู้ซะมั่งไผเป็นไผ ผมเริ่มจะอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยนึงหลังจากนึกได้ว่าตอนบ่ายไม่มีเรียน เย้ดเข้ ผมว่างผมจะกลับบ้านไปนอน ไม่เอาๆไปนอนคอนโดไอ้คิวดีกว่า ผมอยากไปงีบเอาแรง รู้สึกว่าสองสามวันมานี้ดวงตก ราหูอมชีวิตยังไงไม่รู้
แต่ก่อนที่จะได้เอ่ยปากชวนเพื่อนรักที่กำลังเสกคุณไสยณ์ใส่พี่ปีสาม ไอ้นี่เผลอไม่ได้จริงๆ เสียงเพลงคิดฮอดที่เป็นเสียงเรียกข้าวของผมก็ดั่งลั่น เวร ลืมปิดเสียง พี่ตูนเป็นไอดอลของผมครับ ถ้าไม่มีพี่ตูนในวันนั้นก็ไม่รู้ว่าไอ้พีมคนนี้จะไปหากางเกงขาลีบหนีบไข่ได้ที่ไหน
ไอ้คิวหันมาทำหน้าสายตาหม่นๆใส่ผมที่ปล่อยให้เอี้ยยศิริพรคิดฮอดนานเกินไปรวมทั้งอาจารย์หันมามองหน้าผมเลย
เบอร์ใครวะ
"ฮัลโหล" ผมก้มลงไปรับโทรศัพท์ได้โต๊ะด้วยเสียงกระซิบยังกล้าที่จะรับ
"กูให้เวลาสิบนาทีมาหากูที่คณะ ถ้าสิบนาทีกูยังไม่เห็นหัว มึงโดน!!!"
เหี้ยภูมิ!!!! แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m31: :m31: :m31:
OoO
Y_Y
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
.........................................................
^___^ หายไปนานเพราะตันมากคะ เลยออกมาแบบเบๆ งง มึน งง อย่างที่เห็น ฮ่าฮ่า ตอนหน้าพระนายน่าจะได้ คลุกคลีกันมากขึ้นคะ
-
สนุกมาก อยากอ่านต่อ
สงสารน้องพีม :laugh:
+1 เป็นกำลังใจนะ writer
-
พีมเป็นอะไรที่ให้ความฮาตลอด :jul3: :m20:
พีมคงจะมีลูกมีเมียไม่ได้เหมือนที่เพื่อนว่าจริงด้วย :laugh:
เจอภูมิโหดซะขนาดนั้น
ว่าแต่ภูมิคิดไรกับพีมปะถึงได้เอาพีมไปเป็นเบ้ :m12:
+1 ให้เป็นรางวัลที่มาลงใหม่ :กอด1:
-
นู๋พีม จะรอดมั้ยเนี่ย
:z1:
-
เป็นคนรับใช้ :m20: :m20: :m20: :m20:
-
ฮาสุดตรีนดีจริงๆค่ะ 555
พีมกวนทีนได้โล่
สนุกมากๆเลยค่ะ อ่านไป ยิ้มไป ทำหน้าแปลกๆไป เอิ๊กๆๆ :really2:
มาต่อไวๆนะคะ
-
สนุกค่ะ.
มาฝากตัวด้วยคนค่ะ. :L2: :L2: :L2:
-
คืออยากถามว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นที่มหาวิทยาลัยไหนกันแน่ครับ.....เพราะเท่าที่ทราบมามหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของเมืองไทย อย่าที่ได้เล่าไว้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นที่นั่น ไม่มี คณะ วิศวะ ศิลปกรรม เภสัช นิเทศ ทันตะ....ไม่มีคณะเหล่านี้อยู่ด้วยกันในมหาวิทยาลัยไหนเลย....หรือว่ามีจริงๆๆ เลยทำให้ไม่อิน เพราะนึกตามบริบทในเรื่องไม่ออกครับ.....
-
เท่าที่นึกออก.... จุฬาฯ ไม่มีมนุษย์
ธรรมศาสตร์ ไม่มี นิเทศ มีแต่ วารสาร และไม่มี เภสัช
มศว ไม่มี ทันตะ
เกษตร ไม่มี นิเทศ ทันตะ ศิลปกรรม
หรือว่าผมตกหล่น ยังไงก็ขอโทษไว้ด้วยครับ
-
ไม่เมนท์หายไปว้า...ไม่เป็นไร...ชอบคร้า....มาต่อไวๆน้า ขอสัก 3-4ตอนได้มะ..มันลุ้น..อิอิ
-
อ่านแล้ว สนุกมากมาย มาต่ออีกนะ
-
ติดตามค่ะ :L2:
-
:mc4: เรื่องใหม่
หนูพีม ท่าจะรอดยากซะแล้ว :z2:
-
อาจจะไม่ใช่เพื่อนก็ไำด้นะคะ 555
เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เราก็เคยเจอ แบบเค้ามานั่งกินข้าวกินสองคน (แค่กินข้าว อินี่ก็คิดไปได้ ~ แหมก็เค้าหน้าตาดีทั้งคู่เลยอ่ะ ถ้าเป็นแฟนกันจริงก็เลิศเลย 55)
แล้วก็มีเหตุการณ์ไรอีกไม่รู้ที่ทำให้เราคิด แต่จำไมไ่ด้ แฮ่ะ ๆ ก็เลยสะกิดๆ เพื่อน
เดินผ่านหน้าร้าน 3 รอบได้มั้ง จนเค้าเริ่มมอง ๆ อินี่จะผ่านไรหนักหนา คงรู้แหละั ว่าเรามองอยู่
ตื่นเต้น มากมาย ความรู้สึกแบบ
"อ๊ายยย ><"
เอาล่ะ เข้ามาถึงนิยาย ฮ่า ๆ
ช๊อบชอบพระเอกเถื่อนดี ชอบบังคับเลยทำให้นายเอกดูไร้ทางสู้ดู หนูชอบบ แถมนายเอกยังปากดี กวนตรีนอีก
แถมยังสนุก และ ฮามากมาย
รออ่านตอนต่อไปค้า ^^
-
แบบว่าดิบเถื่อน รักแบบเริ่มต้นของเด็ดวิดวะ
แต่ว่าน้องภูมิจะเถื่อนไปไหม อย่าบอกนายจะจีบน้องพี เลยหาเรื่องให้เป็นเบ้ให้ เพราะเห็นพระเอก
หลายรายเด็ดวิดวะ มักใช้มุกนี้จีบนายเอกในบอร์ดนี้อยู่เรื่อย แต่งานนี้มีลุ้นอะ
เพราะร้ายมารักทุกรายไป
-
ตอนที่ 4
หลังจากที่ผมรับโทรศัพท์สายมรณะผมก็ช็อกไปสามวินาที ไอ้ภูมิมีเบอร์กูได้ไงฟระ ไอ่ห่านี่นอกจากโหดแล้วมันต้องแอบเล่นของแน่นอน
เมื่อตั้งสติได้สมองผมก็ค่อยๆประมวลผลช้าๆ มันพูดว่าสิบนาที ไม่เห็นหัว โดนแน่ แค่นั้นแหละผมคว้าเป้ประจำกายแล้วทะยานออกสู่ห้วงนรกอเวจี
จนอาจารย์และเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ตั้งหน้าตั้งตาใส่อารมณ์กับศิลปะยุคเรอเนซองต้องหันมองเป็นตาเดียว ไอ้คิวเองก็ดูจะตกใจผมได้ยินเสียงมันตะโกนไล่หลัง แต่ผมไม่มีเวลามาตอบคำถามหรือไขข้อสงสัยให้ใครทั้งนั้น เพราะนรกขุมแรกกำลังรอประหารผมอยู่
“แฮ่ก แฮ่ก มะ แมร่ง เหนื่อย” ผมมาถึงหน้าตึกวิศวะในสภาพที่ลิ้นห้อยเหมือนหมาหอบแดด มือข้างหนึ่งกุมท้องเพราะจุก ส่วนอีกข้างใช้ค้ำเข่า
คุณรู้มั้ยครับว่าตึกศิลปกรรมของผมมันเป็นอะไรที่ห่างไกลชาวบ้านมากจะว่าไปก็เหมือนลูกเมียน้อยอ่ะครับ อยู่หลังอยู่ลึกสุดส่วนวิศวกรรมน่ะเหรอ ชิชะ พวกมันวังหน้า ตั้งโดดเด่นเป็นสง่าสร้างราศรีให้มหาวิทยาลัย
แล้วคิดดูว่าสถานที่ตั้งของตึกมันไกลขนาดนี้ผมต้องวิ่งมาอ่ะครับพี่น้องครับ ภายในเวลาสิบนาทีซะด้วย เหอๆ พรุ่งนี้กูจะไปสมัครวิ่งมาราทอนทีมชาติ ผมปาดเหงื่อพลางมองหาพิกัดของไอ้ภูมิมันไม่ได้บอกด้วยสิว่าอยู่ส่วนไหนของคณะ แล้วกูจะหามึงเจอมั้ย สาดดด
“มึงจะยืนทำตัวเตี้ยอีกนานมั้ย”
"ไม่ได้ทำโว้ยมันเตี้ยของมันเอง" หือ? กูพูดกับใครฟระ ผมหันขวับไปตามเสียงก็เห็นไอ้ภูมิยืนเก๊กเท่ห์ทำโหดอยู่ข้างหลัง ห่าเอ๊ยกูตกใจหมด นอกจากมันจะเล่นของแล้ว ผมว่ามันต้องแอบฝึกกำลังภายในหายตัวได้ด้วย เมื่อกี้ยังไม่เห็นมีหมาอยู่แถวนี้ซักตัวแต่ตอนนี้มีแล้วหนึ่งตัว หมาภูมิไงครับ ฮ่าฮ่า
“มึงสติไม่เต็มหรอเตี้ย ยิ้มบ้าอะไรคนเดียว” ผมถลึงตาใส่มัน นี่ผมเผลอแสดงความยินดีเวลาได้ด่าไอ้ภูมิออกทางสีหน้าเลยหรอเนี่ย สงสัยจะแค้นแรงแฮะเรา มันน่าแค้นไม่หล่ะ อยู่ๆก็มีใครไม่รู้มาควบคุมชีวิตเรา เป็นคุณคุณจะไม่แค้นหรอ ไอ้ภูมิมันชั่วร้ายอย่างที่ไอ้พวกนั้นบอกจริงๆ
ผมไม่สนใจมัน แต่กำลังชะเง้อมองหาไอ้แทน ก็ไอ้แทนกับไอ้ภูมิอยู่กลุ่มเดียวกัน เกิดมันเสร่อมาด้วยไอ้ที่ผมพยายามโกหกจนสำเร็จก็ต้องเสียเปล่า
“นอกจากจะเตี้ย สติไม่เต็ม มึงยังเป็นโรคหวาดระแวงด้วยหรอ” อยากจะสวนนักว่าที่กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมึงแหละ ไอ้โหด
“ไอ้แทนหล่ะ”
“มันก็ไปเรียนดิ”
“แล้วมึงไม่เรียนไง” การที่เราเกลียดใครซักคนมากๆแต่ต้องมายืนคุยดีๆด้วยมันก็เป็นความทรมานอีกรูปแบบหนึ่งนะครับ ถ้าทำได้ผมล่ะอยากกระโดดตบกะโหลกมันซักร้อยครั้ง
“มึงหล่ะ ไม่เรียนรึไง”
“ตอนแรกก็กำลังเรียน แต่เหี้ยที่ไหนไม่รู้โทรเรียกกูมา” เป็นอะไรที่กล้ามากครับ ไอ้ภูมิมองผมตาขวางเลย แอบกลัวมันนิดนึง แต่ที่อาจหาญชาญชัยขนาดนี้เพราะที่นี่มหาลัยมันไม่กล้าทำอะไรผมแน่นอน อิอิ
“เฮ้ย ลุกดิ๊” มันสั่งเด็กปีหนึ่งที่นั่งอยู่สองสามคนให้ลุกเพื่อที่มันจะได้นั่ง บอกได้คำเดียว เลวมาก แต่น้องๆพวกนั้นก็รีบก้มหัวเก็บของลนลานลุกให้มันแทบจะทันที
ที่บอกว่ามันไม่กล้าทำอะไรเป็นความคิดที่ผิดมหันต์เลยครับเพราะตอนนี้คุณชายภูมิก็กำลังเปรมกับเพียวริขุรสทับทิมขวดที่ห้า มันกระเดือกลงไปห้าขวดโดยผมเป็นคนไปซื้อทีละขวด กวนตีนกูดีเหลือเกิน
ซุ้มขายน้ำก็ใช่ว่าจะใกล้ๆ ตอนแรกมันบอกว่าหิวน้ำ เลยใช้ผมไปซื้อผมปฏิเสธได้หรอครับ เบ๊ๆๆๆท่องไว้พีมท่องไว้ ขัดไม่ได้ก็เลยได้แต่ก้มหน้ารับกรรมรับเวร และแอบสาบแช่งมันตลอดทาง ใครมีพริกมีเกลือเอามาบริจาคให้ผมที
รอบแรกผมซื้อน้ำเปล่าคริสตัลมาครับเพราะมันไม่ได้บอกว่าจะแดกน้ำอะไรผมเลยเลือกน้ำเปล่าไว้ก่อน แต่คุณชายภูมิมันบอกไม่ชอบเพราะขวดมันกลม เหี้ยครับ ผมแทบเอาขวดคริสตัลยัดรูจมูกมัน อะรอบแรกผ่านไป รอบสองผมก็เดินกลับไปซื้อใหม่ มับอกว่าเอาอะไรก็ได้ที่ขวดไม่กลม เหตุผลควายตอแหลอะไรของมึงเนี่ย><
รอบนี้ผมเลยได้โออิชิ โอเคขวดไม่กลมเพราะผมเลือกแบบกล่องเลยได้น้ำชารสฮันนี่เลม่อนมาถวายไอ้ภูมิ น่าจะซื้อธูปมาจุดด้วยเนอะ ฮ่าฮ่า มันมองหน้าผมสลับกับกล่องโออิชิ
“ผู้หญิงคนที่อยู่ข้างกล่องหน้าตากวนตีน กูแดกไม่ลง”
นี่คือคำพูดของมันครับ ทำเอาผมแทบสลบ มึงเอาสมองส่วนไหนคิดไอ่ฟาย :angry2: ผมพ่นลมหายใจด้วยความโมโห พยายามควบคุมสติสัมปชัญญะที่มีอยู่น้อยนิด ไม่ให้พลั้งเผลอต่อยปากคน ผมกระแทกกล่องโออิชิที่มีผู้หญิงผมหยิกๆแปะอยู่ข้างกล่องลงบนโต๊ะ แอบเห็นมันยิ้มเลว มันแกล้งผมชัวร์ (เอ่อ เพิ่งรู้ตัวหรอคะ)
รอบที่สามผมเลยเหมาทุกอย่างที่เป็นขวดเหลี่ยมๆ อามิโน บิอิ้ง เซปเป้ เพียวริขุ กระทิงแดง ถ้าคราวนี้มันไม่แดกผมนี่แหละจะแดกเอง
เฮอะ เดินตากแดดร้อนๆตอนเที่ยงทำเอาผมกระหายน้ำคอแหบคอแห้ง สุดท้ายไอ้ภูมิก็ยอมเสวยเพียวริขุ มันบอกว่าชื่อน่ารักเหมาะกับน่าตามันครับ เออ เข้ากับหน้าตามึงมากกก
-__-
ตอนนี้ผมก็ไม่ได้เดินไปเดินมาให้แดดเลียผิวแล้วครับ แต่ผมกำลัง นวด!!!ให้ไอ้ภูมิ คุณฟังไม่ผิดหรอกครับผมกำลังทำตัวเหมือนไอ้ตัวเข้าไปทุกที แม่ง แค้นครับแค้น
ไหนจะคอยหลบสายตาสงสัยของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาไหนจะต้องคอยระวังกลัวไอ้แทนมาเจออีก ถึงไอ้ภูมิจะบอกว่าไอ้แทนกับเพื่อนมันคนอื่นๆไปเรียนที่ภาคก็เหอะ เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้หรอกครับระวังภัยไว้ก่อน
ว่าแต่ผมยังไม่เข้าใจเรื่องที่ไอ้ภูมิมันไม่เข้าเรียนแล้วกระแดะเรียกผมมาคอยรองมือรองตีนมันเลย ตกลงมึงขี้เกียจเรียนหรือแค่อยากแกล้งกู
“โอ๊ย เบาๆดิวะ กูให้เอามือนวดไม่ใช่เอาตีนเหยียบ” ผมแอบลงแรงอารมณ์โมโหใส่ไหล่มัน อยากเอามือไปชุบยาพิษแล้วให้พิษซึมเข้าผิวหนังมันจริงๆหรือจะทำเหมือนหนังจีนดีที่แอบเอาปิ่นปักผมเสียยบคอให้มันตายๆไปซะ
“ทำเบาๆมันจะไปถึงเส้นได้ไง มันต้องแรงๆจะได้สะใจ” สะใจกูนี่ไง ตาย ตาย ฮึ่ม
“ซาดิสต์” มึงนั่นแหละซาดิสต์ มันหันมาทำตาดุๆแล้วก็สะบัดๆไหล่ออกจากมือผม ทำเหมือนว่ารังเกียจอ่ะครับ
“พอแล้ว กูหิวข้าว ไปซื้อข้าวมา” มันควักตังแบงค์พันยื่นให้ผม โอยย ไอ้รวยเมื่อตอนซื้อน้ำก็แบงค์พัน ไปห้ารอบก็ห้าแบงค์ ผมรับมาแล้วตั้งหน้าตั้งตาจะเดินไปโรงอาหาร ไปๆมาๆผมนี่แหละจะตายก่อนมัน เหนื่อยตายน่ะครับเคยได้ยินมั้ย
“เดี๋ยว!! กูเปลี่ยนใจแล้วจะไปกินข้างนอก” ดี ไปเลยๆกูจะได้กลับบ้านซะที
“งั้นกูกลับบ้านล่ะ บ๊าบบาย โชคดี” ผมอยากกลับไปนอนคร้าบ
“อะ –ไร- นะ” มันทำหน้าเหมือนผมบอกว่าผมจะข่มขืนป้ามัน
“กูจะกลับบ้านไง”
“กูบอกตอนไหนว่าจะให้มึงกลับ มึงต้องไปกับกู”เวร ผมไม่ไปได้มั้ย อยู่กับมันยังไม่ถึงชั่วโมงประสาทก็จะแดกแล้วอย่าให้ไปร่วมโต๊ะกินข้าวเลย
“กูไม่ไป จะกลับ”
“อยากตายรึไง กล้าขัดคำสั่งกูหรอ มองเหี้ยอะไรกันวะ” มันแหกปากใส่ผม ก่อนจะหันไปด่ากราดคนที่มองมัน ส่วนใหญ่คนมักจะมองไอ้ภูมิด้วยสายตาชื่นชมซึ่งผมแอนตี้มาก(อิจฉา) ถ้าเป็นผู้ชาย(แท้)มองก็ออกแนวชื่นชมผสมเกรงๆ
แต่ถ้าผู้ชาย(ไม่แท้)และผู้หญิงมองก็มองแบบเพ้อฝันเหมือนอยากจะกลืนกินมัน เฮอะ ผมก็อยากถูกมองแบบนี้บ้างนะ แต่ตอนนี้ผมอยากไปให้พ้นๆมันมากกว่า
………………………………
สถานที่กินข้าวที่มันพาผมมาคือมาบุญครอง ให้ตายเถอะซาร่ามึงหาที่อื่นไม่ได้แล้วใช่มั้ย กูเบื่อเว้ย และตั้งแต่เดินลงรถมาผมกับมันก็กลายเป็นเป้านิ่ง เอ้ย เป้าสายตาของปุถุชน
จะพูดให้ถูกคือไอ้ภูมิคนเดีนวซะมากกว่า ก็มันเล่นหล่อเท่ห์ซะเว่อร์ไม่เผื่อแผ่กูบ้างเลยนะ เดินกับมันผมกลายเป็นคนแคระไปเลย แต่ก็ชินแล้วหละครับเดินกับพวกไอ้คิวไอ้แทนก็ไม่ต่างกันคนก็มองแบบนี้แหละ แต่อาจจะไม่มากเท่านี้
“มึงเดินหาเต่ารึไง เร็วๆ” ทำไมต้องเสียงดังด้วยวะก็ไม่อยากเดินข้างมึงมีไรมั้ย เดินใกล้มันแล้วรัศมีผมถูกมันบดบังเดี๋ยวสาวไม่มอง ฮ่าฮ่า
แต่ดูเหมือนว่าไอ้ภูมิมันไม่สนใจเลยว่าตัวเองเด่นแค่ไหน มีคนมองมากเท่าไร พอเห็นมันทำท่าเหมือนเตรียมจะเหวี่ยงผมเลยรีบก้าวไปเดินข้างมัน
ชอบสั่ง เอาแต่ใจ เอาใจยาก
หลังจากทั้งเดินทั้งคิดว่าจะกินอะไรดีสุดท้ายมันก็ตัดสินใจได้ มันพาผมเข้าร้านอาหารอิตาเลียน ร้านนี้ผมเดินผ่านบ่อยมากแต่ไม่เคยเข้าเพราะมันหรูเกินไปกินแล้วกลัวปากพอง ฮ่าฮ่า
“สวัสดีคะร้าน …ยินดีต้อนรับคะ เชิญด้านในเลยคะไม่ทราบว่ากี่ที่คะ” โหยยพี่ แค่ถามลูกค้าไม่ต้องทำตาหวานเชื่อมขนาดนั้นก็ได้มั้ง
“สองครับ” ดูเหมือนไอ้นี่ก็ไม่ได้รับรู้อะไรเล้ยว่าถูกแทะโลมทางสายตา หรืออาจจะรู้แต่มันไม่สนใจ พี่พนักงานคนสวยเดินนำพวกผมไปที่โต๊ะด้านใน พร้อมกับยื่นเมนูให้โดยที่สายตายังไม่ละไปจากหน้าไอ้ภูมิ ฮึฮึ กินมันเลยพี่ ผมจะได้เป็นอิสระซะที
“เอาสปาเก็ตตี้ซอสบร็อคโคลี่ แล้วก็… มึงกินไร” มันก้มมองดูเมนูแปบเดียวก็สั่ง มันถามผม เอ เบ๊มีสิทธิกินข้าวกับเจ้านายด้วยหรอ สงสัยผมจะอินกับบทบาทมากไปใช่มั้ยเนี่ย
“งั้นเอาสปาเก็ตตี้มิโสะหมูหวานอีกที่ครับ” ผมเหวอไปเลย มันสั่งให้ผมโดยไม่รอฟังคำตอบเลยอ่ะ พี่พนักงานทวนรายการอาหารอีกรอบ
“รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”
“เป๊ปซี่ครับ”
“กรุณารอสักครู่นะคะ” พี่พนักงานยิ้มหวานมากกว่าปกติส่งท้ายก่อนจะเดินจากไป ไอ้ภูมิกอดอกจ้องผมหน้านิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมไม่อยากสนใจมันเลยมองออกไปข้างนอก
มองเด็กน้อยร้องไห้แย่งของเล่นกันยังดีกว่าต้องมองหน้ามัน กูนอยส์ กูเซ็ง ไม่นานเป๊ปซี่เย็นๆสองแก้วก็มาเสิร์ฟผมก้มดูดน้ำในแก้ว อยู่ๆก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกที่ต้องนั่งให้มันจ้องกูไม่ใช่ภาพวาดในแกลลอรี่นะมึง จ้องทำห่านอะไรวะ
“มึงชื่ออะไร” แป๊ปซี่แทบออกรูจมูกครับ จี๊ดขึ้นสมองเลยผมเงยหน้าขึ้นมองมันแบบรังเกียจสุดๆ สั่งอาหารโดยไม่ถามความสมัครใจก็รอบนึงแล้ว นี่มันยังไม่รู้จักชื่อผมอีกงั้นหรอ
มันสมควรมั้ยเนี่ย ฮึ่มๆ :m16:
“พีม”
“ชื่อโหล”
“ชื่อมึงสองโหล” มันยักไหล่
“มึงเป็นเบ๊” ไอ่นี่หน้าตาดีซะเปล่าแต่เหมือนมันจะพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องนะผมว่า มันคิดอะไรก็พูดเลยใช่มั้ยเนี่ย ประโยคน่ะหัดเติมส่วนขยายให้มันบ้าง กูงง
“เออ รู้แล้วไม่ต้องย้ำกูมันเบ๊มึงมันเจ้านาย” จะย้ำทำส้นตีนอะไรวะ แค่นี้ก็จะบ้าอยู่แล้ว
“ต่อไปนี้มึงมีหน้าที่คอยทำตามที่กูสั่ง” แล้วที่กูทำอยู่มันเรียกว่าอะไรล่ะ ไอ้งั่ง “ไม่ต้องแอบด่ากูในใจหน้าที่ใหม่ของมึงคือต้องไปทำความสะอาดคอนโดกู ซักเสื้อผ้า ทำกับข้าว งานบ้านทุกอย่าง”
ผมอ้าปากค้างเป็นรอบที่เท่าไรของวันแล้วก็ไม่รู้ ถ้าผมกระโดดขึ้นโต๊ะไปตีลังกาหลังใส่หน้าไอ้ภูมิจะดังมั้ย
“มันไม่มากไปหน่อยหรอวะ”ผมเริ่มมีน้ำโหครับ ไม่ใช่ว่ารังเกียจงานที่มันให้ทำนะก็แค่มันมากเกินไป ผมรู้ว่าเรื่งทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพราะมันแค้น ที่ผมทำภูมิน้อยของมันเสียสมดุล แค่ผมต้องคอยรองรับอารมณ์มันก็น่าจะพอแล้ว อีกอย่างผมก็ผู้ชายจะให้ไปทำกับข้าว ซักผ้า หึ กูทำไม่เป็นเว้ย
“งั้นกูโทรหาไอ้แทน” มันทำหน้าเหนือกว่าจนน่าหมั่นไส้มันถือไพ่ตายนิ ผมลืมบอกอะไรคุณๆไปใช่มั้ยครับ คือวันที่มันลักพาตัวผม(ลักพาตัวหรอ)ไปโกดังร้างอะ มันอัดคลิปไว้แบล็กเมล์ผมด้วย ไม่ต้องตกใจครับไม่ใช่คลิปอย่างว่าแค่มันให้ผมนั่งหลับตาแล้วพูดไม่กี่ประโยค
“ผมนายพีระณัฐ เรืองสิริวงศ์ จะรับใช้และเชื่อฟังคุณภูมินทร์ เจริญเกียรติวานิชพ์เป็นเวลาสองเดือน บลาๆๆๆ ห่าเหวอีกมากมายแล้วแต่มันจะนึกออกแล้วบอกให้ผมพูดร้องหมอลำยังมีเลย ฮึ๋ย คิดแล้วแค้น
“เออ!!!ก็ได้ๆ” อยากลุกขึ้นร้องไห้ให้น้ำตาเป็นสายเหล้า ดีที่ว่าพี่พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟก่อน ผมก็เลยได้แต่ข่มจิตข่มใจ ไม่ดง ไม่แดกแม่งแล้วสปาเก็ตตี้เนี่ย
คุณคิดว่าผมจะได้ทำตามใจอยากมั้ยครับ ไม่มีทางเหอะอะไรที่ผมต้องการไอ้ภูมิจะคอยตามไปสกัดดาวรุ่งทันทีอาหารมื้อนี้เลยเหมือนอาหารมื้อสุดท้ายของนักโทษที่เตรียมตัวไปแดนประหารแต่ว่าที่ผมเจอมันยิ่งกว่าอีกนะ T_T Y_Y :m15:
กินเสร็จท่านชายภูมิก็เกิดแรดอยากจะซื้อของซะงั้น เพราะเพิ่งนึกได้ว่ามะรืนนี้เป็นวันเกิดหลานชายฝาแฝด ผมก็ต้องเดินตามมันต้อยๆ
คนก็ยังให้ความสนใจไอ้ภูมิเช่นเคยครับ มีหนักๆเลยคือน้องผู้หญิงม.ปลายกลุ่มหนึ่งยืนกรี๊ดมันอ่ะ แล้วแบบว่าน้องแมร่งกล้าไง เข้ามาขอถ่ายรูป ไอ้ภูมิมันก็ให้ถ่ายนะแต่หน้าแบบไม่ได้ยิ้มมากมายแต่ก็ไม่ถึงขั้นบึ้งจนน่าเกลียด ผมเลยได้รู้อะไรใหม่ๆว่า
ไอ้เชี่ยภูมิเป็นคนขี้รำคาญ
ถ่ายรูปเสร็จมันก็เดินลิ่วๆไม่รอผมเลย จนผมต้องรีบพาขาสั้นๆของตัวเองวิ่งตาม มันบอกว่าจะมาซื้อรถบังคับให้หลาน แต่นี่อะไร เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า แอคเซสเซอรี่อื่นๆอีกล้านแปด
มึงจะเหมามาบุญครองใช่มั้ย รู้ครับว่ามึงรวย จะซื้อก็ไม่ได้ว่าแต่ช่วยเมตตากูบ้าง ก็ผมต้องถือให้มันอะครับไอ้ภูมิเดินเข้าร้านนู้น ออกร้านนี้ โดยมีผีถุงช้อปปิ้งอย่างผมคอยวิ่งตามพะรุงะรังมากครับ กูเหนื่อยนะเว้ยสัด
“อ้าวภูมิ มาทำอะไรหรอคะ” เสียงหวานๆดังขึ้นระหว่างที่ไอ้ภูมิยืนเลือกจิวอยู่ ผมเลยหันไปมองก็เห็นสาวสวยในชุดมหาลัยฟิตเปรี๊ยะกระดุมแทบจะหลุดออกมาทิ่มลูกตาไอ้ภูมิแล้วมั้ง เธอไม่ได้ใส่เข็มมหาลัยเดียวกับผม แต่เป็นอีกสถาบันที่ค่อยข้างมีชื่อเหมือนกัน
“มาซื้อของ หมิวละ”
“หมิวมาทานข้าวคะ ไม่ได้เจอภูมิซะนานเลย เป็นไงบ้าง”
“ก็ดี หมิวล่ะ”
“ก็ดีคะแล้วภูมิมากับใครหรอ” หืม? ไม่นะ อุตส่าห์ทำตัวแปลกแยกแล้วแท้ๆ อย่ามายุ่งกับโผ้ม ไอ้ภูมิเงียบไปซักพัก มันจะตอบว่าอะไรวะ เพื่อน คนใช้ คนรู้จัก แล้วถ้าไม่รู้จักจะมาเดินด้วยกันได้หรอผมนี่ก็คิดอะไรเพี้ยนๆเนอะ คึคึ
“หมิวล่ะ มากับใคร”หมิวล่ะ พูดคำอื่นเป็นมั้ยมึง แต่ไหวพริบมันเป็นเลิศครับ ไม่ตอบแต่ถามกลับ แต่ดูจากท่าทางแล้ว สาวสวยคนนี้ก็ไม่ได้อยากจะรู้หรอกว่ามีใครมากับไอ้ภูมิมั้ยเพียงแต่เธอคงอยากจะแน่ใจว่ามันมาคนเดียว จากการคาดคะเนและดูจากความน่าจะเป็นหมิวคนนี้น่าจะเคยเป็นอะไรกับไอ้ภูมิแน่นอนครับ คอนเฟิร์มครับ
“
หมิวมากับเพื่อนแต่เพิ่งแยกกัน งั้นเราไปเดินด้วยกันมั้ยคะ นานๆทีได้เจอภูมิ” โห เห็นๆอยู่ว่าเพื่อนยืนรออยู่นอกร้านอ่ะ ผมว่าไอ้ภูมิต้องปฏิเสธชัวร์
“ก็ดี ไปสิ” o_Oแป่ว แว่ว แว่ว คุณ คิด ผิด นะคร้าบบบ ผมก็เอ๋อแดกสิครับผมต้องไปกับมันมั้ยเนี่ย แล้วสภาพผมของเต็มมืออ่ะนะ เดินด้วยคงไม่ไหวแน่ๆ อาจจะไหวแต่ต้องโทรเรียกรถพยาบาลมารอนะ ผมเป็นหอบหื่น เอ้ย หอบหืดครับ แค่นี้ก็จะตายแล้ว
“อ้าว นี่ใครอ่ะคะภูมิ” สาวสวยนามว่าหมิวดูจะตกใจ ที่เห็นผีถุงกระดาษอย่างผมโผล่มายืนข้างๆไอ้ภูมิ คือเมื่อกี้ยืนหลบๆอ่ะครับ แอ๊บดูจิว ดูต่างหูไปเรื่อย
“น้อง” หือ??? อะเกนพลีสสสส น้องหรอ น้องอะไร อะไรคือน้อง กูไปเป็นน้องมึงตั้งแต่เมื่อไร เอาซะกูงง
“น้องรหัสผมน่ะ” มันคงเห็นเธอคนนั้นกับผมคนนี้ทำหน้ามึนๆเลยช่วยขยายความให้ ก็ยังดีที่มันหาสถานะที่ดูโอเคมากกว่าคำว่าเบ๊มาหลอกหมิว เอาวะน้องก็น้อง
“พี่ชื่อหมิวยินดีที่ได้รู้จักนะน้องชื่อไรคะ” ชิบหายแล้วชีวิตไอพีม อยู่ๆก็ถูกคนรุ่นเดียวกันยัดเยียดให้เป็นน้อง ผมใช้หางตาฟาดไปที่ไอ้ภูมิมันยืนยิ้มสะใจอยู่ ไอ้เลว
“เอ่อ ชื่อ พีมครับ” แล้วยัยคนนี้ซื่อหรือโง่กันแน่ที่ดูไม่ออกว่าผมรุ่นราวคราวเดียวกับเธอรึผมหน้าเด็กหว่า ฮ่าฮ่า ใช่ๆผมคงจะหน้าเด็ก^^
จากนั้นหมิวก็ไม่ได้สนใจอะไรผมอีก นอกจากจะบ่นว่าอิจฉาผมที่โชคดีได้เป็นน้องรหัสไอ้ภูมิ หึหึ ผมว่าโชคร้ายมากกว่าถ้าผมได้เป็นน้องรหัสมันจริงๆ ผมคงจะกลั้นใจตายวันหลายๆรอบ
หมิวเดินเคียงคู่กับไอ้ภูมิ เป็นภาพที่สร้างความอิจฉาครหาของมวลประชาทั่วไป คนหล่อคนสวยใครๆก็มองแหละครับ สองคนนั่นเข้าร้านนู้นออกร้านนี้เหมือนที่ไอ้ภูมิเพิ่งทำ ผมก็หอบของวิ่งตามพวกเขาไปเหนื่อยอ่ะ ข้อนิ้วผมแดงไปหมดแล้ว มันสองชั่วโมงแล้วนะ ถ้าจะสวีทกันก็ช่วยปล่อยกูกลับเห้อ
“ไอ้เตี้ย มึงรออยู่นี่นะ กูจะไปส่งหมิว” ไอ้ภูมิเดินมาบอกผมที่นั่งหมดแรง หอบแฮ่กๆ
“ทำไมต้องรอวะ กูก็จะกลับเหมือนกัน” มันทำหน้าเอือมๆ ก็ทำไมต้องให้ผมรอก็ต่างคนต่างกลับดิ
“มึงต้องไปทำความสะอาดห้องกูไง”
“วันเนี้ยะ” มันจะเร็วไปมั้ย ให้กูได้กลับไปพักหายเหนื่อยบ้างเหอะ มันยักไหล่เหมือนกับว่าคำพูดของผมเป็นเพียงลมตดที่ไร้ค่า
“รอ -ตรง - นี้”ย้ำคำสั่งเสร็จมันก็เดินควงไปกับหมิวเลย ปล่อยให้ผมอ้าปากค้างอึ้งกับความอัปปรีย์ของมัน เชี้ย แล้วผมจะทำอะไรได้ละครับ นอกจากนั่งรอตามที่มันบอกแล้วก็เฝ้าของที่กองเป็นภูเขาเลากา
หนึ่งชั่วโมงแล้วที่ผมนั่งมองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา
สองชั่วโมงผ่านไป ผมย้ายที่นั่งใหม่
สามชั่วโมงผ่านไปผมไปซื้อน้ำกินพร้อมกับหอบของพะรุงพะรังไปด้วยเพราะกลัวว่าของขวัญของหลานไอ้ภูมิจะหาย
สี่ชั่วโมงผ่านไปผมแอบงีบหลับด้วยความเพลีย ทั้งที่มือยังจับถุงทุกใบไว้แน่น
ตอนนี้คนเริ่มเหลือน้อย จนเหลือแต่พนักงานของร้านต่างๆ ผมยกนาฬิกาขึ้นดู
สี่ทุ่ม ผมรอไอ้ภูมิตั้งแต่ทุ่มกว่าๆ จนตอนนี้สี่ทุ่ม ผมรอมันเกือบสี่ชั่วโมง
ผมไม่ใช่คนบ่อน้ำตาตื้น ผมไม่ใช่ผู้ชายขี้แย ผมก็แค่ไม่เข้าใจ ว่าทำไมไอ้ภูมิไม่กลับมา
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>
.................................................
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ ตอนนี้เบลอๆงงๆก็ทนๆหน่อยนะคะ แล้วถ้าอยากให้ปรับปรุงแก้ไขอะไรยังไงบอกได้นะจ๊ะ^__^
-
ไอ้ภูมิ!!!! :m16:
แกล้งให้รอแบบไม่บอกไม่กล่าวงี้มันเกินไปนะ
ใช้ชีวิตเกินร้อยไม่มีลิมิตไปไหม วุ้ย :fire:
***
นิดนะคะ ทุ่มกว่าๆถึงสี่ทุ่มมันห้าชั่วโมงตรงไหนหว่า :confuse:
ไม่โกรธเน้อ
-
เอ่อๆๆทำไม่ลงตอนที่สี่ตั้งสามครั้งอ่ะน่าจะลงตอนที่ห้าหรือหกไปเลยดีกว่าจะได้อ่านกันยาวหน่อย :m20: :m20:
หลอกให้รอกันแบบนี้มันเกินไปมั้ยมึงไอ้ภูมิ คนนะมึงเขาก็มีชีวิตส่วนตัวของเขาเองเหมือนกันถึงจะเป็นเบ้ของมึงตอนนี้ก็ตาม
โรคจิตเหรอมึงได้แกล้งคนแล้วสบายใจ แล้วมึงนึกใจคนอื่นบ้างเปล่าว่ะ ว่าการรอคอยมันทรมานยิ่งคนแบบมึงคนที่เขาไม่ต้องการที่จะอยู่ด้วยแล้วมันทรมานมากขนาดไหน :m16:
-
กำลังเข้มข้นเลย มาต่อเร็วๆนะ เป็นกำลังใจให้จ๊ะ
-
สงสารพีม : :sad11: :sad11:
ชอบมากคะ :L2: :L2:
-
ใจร้ายจริง ๆ แกล้งพีม :beat: :beat: :beat:
-
ลงซ้ำป่ะ
-
ไร้สาระ
-
ภูมิแกล้งพีม
ใจร้ายมาก
-
หนูพีมน่าสงสารจัง T^T
-
5 ด่วนเลยค่ะ ^^
-
เพิ่งตามอ่านรอติดตามนะคะ...ชอบๆๆ o13
-
สงสารพีม... ภูมิก็นะคนเหนื่อยจะตายแล้วแทนที่จะให้กลับบ้าน
-
อิภูมิ :z6:
แกจะแกล้งพีมไปถึงไหน :angry2:
พีมน่าสงสารง่ะ :m15:
ต่อตอน 5 อย่างด่วนค่ะ
:กอด1:
-
อ่านแล้วชอบ เนื้อเรื่องสนุกดี รีบมาต่ออีกนะไรท์เตอร์ แต่ว่าหน้าแรกตอนที่ 4 ซ้ำกันนะคะ
-
หนูพีมสู้ๆ พวกเราไม่กลัว อุตส่าห์หนีผัวมาเชียร์หนูพีม อิอิอิ
อย่าไปยอมอีตาภูมินะ หนูพีมสู้ๆ
-
ภูมิใจร้ายกับพีมอะ ทิ้งให้น้องพีมรอตั้งห้าชั่วโมง แอบร้ายอะ สงสารน้องพีมอะ
เป็นเลดี้ รอใครไม่เกินสองชั่วโมงหลังจากนั้นทางใครทางมันเถอะ ตรูไม่รอ
เพราะไม่ชอบรอใครนานยิ่ง ผิดเวลามา แม่ด่าเปิง แต่น้องพีมรอได้นับถือมากๆๆๆ
-
เเต่ละตอนยาวสะใจดี เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากกกกอ่า :sad4:
-
ปัด ๆ ๆ ที่นั่ง รอ..................
-
บวกหนึ่งและรออ่านอะนะ
-
ตอนที่ 5
ผมเดินหอบหิ้วของออกมาเพราะพี่ยามบอกว่าห้างกำลังจะปิดแล้ว จากเมื่อตอนกลางวันที่ผู้คนเดินพลุกพล่าน ตอนนี้แทบจะไม่มีคนเลย
ผมเม้มริมฝีปากแน่น ผมโกรธ ผมโมโห ไอ้นั่นมันเป็นใคร มันใหญ่มาจากไหนถึงได้กล้าทำกับผมแบบนี้ผมโกรธมัน โกรธไอ้ภูมิ โกรธที่มันให้ผมนั่งรอ แต่ที่ผมโกรธยิ่งกว่าคือตัวเองที่โง่นั่งรอมัน
พอโกรธก็พาลพอพาลก็อารมณ์เสีย พออารมณ์เสียก็อยากจะเขวี้ยงของที่อยู่ในมือทิ้งยิ่งพอนึกได้ว่าเป็นของไอ้ภูมิผมก็อยากจะกระทืบให้พังคาตีนแต่ถ้าผมทำแบบนั้นมันก็อาจจะมากระทืบผมให้ตายคาตีนมันเช่นกัน เฮ้ออ สุดท้ายชีวิตไอ้พีมก็ต้องตกเป็นเบี้ยล่างคนอย่างไอ้ภูมิจริงๆหรอเนี่ย
นี่เพิ่งวันแรกผมก็ร่อแร่ ต่อไปกูจะรอดมั้ยวะ ~_~
"อ่อนนุชครับพี่" ผมบอกพี่แท็กซี่หลังจากตะเกียกตะกายเอาถุงช้อปและตัวเองเข้ามาในรถได้เป็นผลสำเร็จ โอยยย ตัวไม่อยู่ยังอุตส่าห์ทิ้งของไว้รังควาญกูเนาะ เชี่ยภูมิ
"โหน้อง เป็นผู้ชาย ซื้อของเก่งเหมือนกันนิ" พี่แท็กยิ้มพร้อมกับเอ่ยแซวผมผ่านกระจกมองหลัง
"ไม่ใช่ของผมหรอกพี่ แหะๆ"
"อ๋อ ของแฟนล่ะสิ" ผมแทบสำลักน้ำลายตัวเอง ของแฟน??เหอๆ ยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย ไม่ใช่ของผมแล้วก็ไม่ใช่ของแฟนผมคร้าบบเพ่
"สงสัยจะรักแฟนมากใช่มั้ยน้อง ซื้อให้แถมเอากลับบ้านให้ รักกันใหม่ๆก็งี้แหละ สมัยที่พี่ยังหนุ่มยังหล่อเหมือนน้องพี่ก็แบบนี้" หืม?? หล่อเหมือนผม เอ่อ ก็ไม่ได้เข้าข้างตัวเองอ่ะนะ แต่หน้าผมกับหน้าพี่แท๊กมีสิ่งเดียวที่เหมือนกันคือตาดำ
ผมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ ขี้เกียจปฏิเสธพี่แก ผมทั้งเพลียทั้งง่วงแถมต้องมาเจอพี่แท็กที่อารมณ์ดีสีฟ้าใส กูอยากงีบอย่าชวนคุยจะได้ม้ายยคร้าบบบ ผมสลึมสลือบอกทางมาบ้านถูกได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ผมรีบจ่ายเงินแล้วรีบปีนออกมาทันที ผมว่าพี่แท็กคนนี้เลิกขับแท็กซี่แล้วไปจัดเดี่ยวแข่งพี่โน๊ตท่าจะรุ่ง คนไรวะฝอยไม่มีพัก
"กลับมาแล้วคร้าบบบ" ผมตะโกนบอกเบาๆพอเป็นพิธี ดึกป่านนี้จะมีใครอยู่อีกละ อาปุ้ยคงเข้านอนตั้งแต่สองทุ่มแล้วมั้ง ผมลากสังขารขึ้นห้องตัวเอง เดินไปก็แทบจะหลับไปครับ
"เฮ้ยยย!!!" ผมกระโดดหลบผีสังขยาหน้าเขียวที่โผล่มาจากห้องน้ำ จากที่ผมง่วงๆตอนนี้หายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ
"อะไรกันจ๊ะหลานชายสุดหล่อ นี่อาปุ้ยคนสวยเอง ตกใจไปได้" ผมมองคน เอ่อ ไม่แน่ใจนะว่าคน เอาเป็นว่าอะไรซักอย่างที่มีโคลนเขียวๆทาเต็มหน้าเหลือเพียงลูกกะตาเวลาพูดก็เหมือนจะขยับปากได้แค่นิดหน่อย ร่างนั้นแอบอ้างว่าเป็นอาของผม
"อาจริงดิ" ผมยังไม่ปักใจเชื่อครับ
"ก็ใช่นะสิย๊ะ แกอย่าทำเหมือนกลัวชั้นจะได้มั้ย แล้วนี่ไปไหนมาถึงกลับบ้านเอาซะป่านนี้ ถ้าแม่แกรู้นะคงเหาะมาฉีกอกชั้นแน่ๆ"
อาปุ้ยทำสะบัดสะบิ้งให้เหมือนกับสตรีเพศมากที่สุด บอกแค่นี้คงพอจะรู้ใช่มั้ยครับว่าคุณอาของผมเพศไหน แต่อาผมจะเป็นอะไรหรือเพศไหนก็ช่างแต่อาปุ้ยเป็นคนดี คนดีมากด้วย^^แถมความรั่วก็ไม่ได้น้อยกว่าความดีเลย ส่วนรายละเอียดเกี่ยวกับครอบครัวผม เอาไว้ว่างๆจะเล่าให้ฟังนะครับ^__^
"พีมไปกินข้าวกับเพื่อนมา" อาปุ้ยเหล่มองผมอย่างสำรวจ
"แล้วหอบหิ้วอะไรมาซะเยอะ"
"เอ่อ ของเพื่อนพีมน่ะ มันฝากไว้" ไหลไปพีม ไหลต่อไป ผู้หญิงอย่าหยุดสวยผู้ชายก็อย่าหยุดไหลและแถ แต่จะรอดมั้ยก็ต้องลุ้นครับ
"แหมๆเพื่อนจริงหรอจ๊ะ หื้ม แฟนก็บอกมาเห้อ อาไม่แซวหรอก" แล้วที่ยืนส่งสายตาล้อเลียนอยู่นี่ไม่เรียกแซวหรอครับคุณอา แล้วทำไมใครๆต้องคิดว่าของนี่เป็นของแฟนผมด้วยวะ
"เพื่อนจริงๆคร้าบ โห่อาแฟนเฟินอะไรพีมไม่มีหรอก" อาปุ้ยทำหน้าทำตาเหมือนไม่เชื่อเชื่อเถอะครับเพราะนี่ถือเป็นความจริงเพียงเรื่องเดียวที่ผมพูดออกไป เรื่องไม่มีแฟน จริงแท้ที่สุด
"แน่นะ ไม่ใช่ซื้อฝากสาวหรอกนะจ๊ะพ่อหนุ่มน้อย" อาปุ้ยจีบปากจีบคอพูดแล้วหัวเราะคิกคัก
"โหยยอา ไม่มีจริงๆ พีมง่วงแล้ว ไปนอนแล้วนะ ฝันดีครับคนสวย"
"แน่จริงอย่าหนีสิย๊ะ" ผมหันหลังมายักคิ้วให้อาปุ้ยแล้วรีบเปิดประตูเข้าห้องอย่างรวดเร็ว
เฮ้อออออออออ
ผมทิ้งของลงกับพื้นห้องแล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ทั้งที่เพลียและเหนื่อยมาทั้งวันแต่เอาเข้าจริงๆตาผมกลับหลับไม่ลง
เอาแต่คิดเคียดแค้นไอ้ภูมิไม่หาย ผมเป็นคนนะมีความรู้สึก เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยต้องรอใครนานขนาดนี้ คิดแล้วอยากซัดปากแม่ง ไอ้สัดหมา
ฟึดฟัดอยู่ได้ซักพักสังขารก็ชักไม่ไหว ตาเริ่มปรือๆแต่ก่อนที่ผมจะหลับผมก็มีบางเรื่องที่จะสารภาพ คือว่าผมนายพีมสุดหล่อ จะ จะ จะไม่อาบน้ำครับ กร๊ากกก ก็เหนื่อยอ่ะนอนเลยละกันเนอะ ฝันดีครับ^_^
~~แหละยังคิดถึง นะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ~~
อ๊ากกก ใครแม่งโทรมาตอนนี้เนี่ยผมที่เพิ่งหลับก็ถึงกับสะดุ้ง ควานหาโทรศัพท์ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว กูเหนื่อยกูอยากนอน
"ฮาโหลลล คราย"ใจจริงอยากด่าออกไป ครวยเอ๊ยโทรมาทำส้นตีนไรวะ
(กูเอง)
"กูไหน ไม่มีเพื่อนชื่อกู"
(สัดพีมอย่ากวนตีน กูคิวเว้ย)อ่อ ไอ้คิวนี่เอง ผมลุกขึ้นพิงหัวเตียงแล้วสบัดหัวไล่อาการง่วง
"ฮ้าววว มีไรมึง กูง่วงจะตายห่า "
(มึงไปไหนมา) ผมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินคำถาม
"ไปไหน อะไรของมึงวะ"
(ก็ที่อยู่ๆมึงวิ่งออกจากห้องไงไอ่ควาย กูตกใจหมดนึกว่าเกิดเรื่องอะไร แถมโทรไปมึงก็ไม่รับ)
"อ๋อออออออ" ที่อ๋อยาวคือเพิ่งเข้าใจว่าไอ้คิวมันสื่อถึงเรื่องอะไรแต่อีกเหตุผลคือผมอ๋อเพื่อถ่วงเวลาคิดหาคำโกหก อ่า หลังๆมานี่ผมโกหกเพื่อนบ่อยเกินไปรึเปล่านะ
"ไม่มีไรหรอกมึง คือว่า เอ่อ พอดีว่าเพื่อนอาปุ้ยเพิ่งกลับจากปาปัวนิวกินีนะ" ชิบ -หาย ออกทะเลแล้วกู :a5: ผมคิดไม่ออกเว้ย ยิ่งดึกๆง่วงๆแรมผมยิ่งต่ำจะประมวลผลอะไรแต่ละทีก็ช้า
(ปาปัวนิวกินี?แล้ว?) เสียงไอ้คิวแบบว่าไร้เยื่อใยมาก ประมาณ เพื่อนอาปุ้ยมาแล้วเกี่ยวเหี้ยไรกับมึง
"แล้ว กูก็ต้องไปรับเค้าไง" น่าจะรอดนะ"กูขอโทษนะเว้ยคิว ที่ไม่ทันได้บอกมึง คือกูรีบมากเลย กลัวว่าเพื่อนอาปุ้ยจะรอนาน" พอเห็นมันเงียบผมก็รีบพูดเลยครับ
(เออๆ กูก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกละกัน ห่า ตกใจหมดนึกว่าญาติเสีย)
"พ่องมึงดิ"ผมยิ้มแม้กำลังจะด่ามัน ยิ่งรู้ว่าไอ้คิวเป็นห่วงผมก็ยิ่งรู้สึกผิดที่โกหกมัน "คิว กูขอโทษนะ" ขอโทษที่โกหก ให้ตายสิผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย
(เฮ้ย ขอโทษไมวะกูไม่ได้โกรธกูก็แค่เป็นห่วง ไอ้แทนแม่งก็โทรมาด่ากูว่าไม่ดูแลมึง มันจะชวนมึงกับกูไปแดกข้าวเย็นไง แล้วพอมันถามว่ามึงไปไหน กูบอกไม่รู้มันก็ด่ากูใหญ่)โหหห เพื่อนผมแม่งซึ้ง
"พวกมึงรักกูขนาดนี้เลยหรอวะ"ผมถามออกไปด้วยหัวใจที่พองโต ก๊าก สำนวนนิยายได้อีกผม
(รักดิ ก็มันจะให้มึงเลี้ยง ฮ่าฮ่า)
"พ่อ มึงตายไอ้คิว แค่นี้นะ กูจะนอน" ไอ้เพื่อนเวร หัวใจผมแฟ่บลงในบัดดล ไอ้คิวมันยังหัวเราะไม่เลิกไม่รา ห่า พูดซะผมประทับใจที่ไหนได้จะหลอกแดก ฮึ๋ย บอกลากันอีกไม่กี่คำ ผมก็ตัดสายมันไปตอนแรกว่าจะไม่อาบน้ำแต่ไหนๆก็ตื่นแล้ว อาบให้สบายตัวหน่อยละกัน
คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมหลับฝันดีมาก ผมฝันว่าได้จระเข้ฟาดหางฟาดใส่ปากไอ้ภูมิ หึหึ แม่รงสะใจเหี้ยๆและนี่ก็ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมอยากจะทำฝันให้เป็นจริง
^________^
..........................................
จากที่สาบานตนไว้ว่าถ้าเจอหน้าไอ้ภูมิผมจะซัดปากมันเอาให้เลือดกบปาก ผมจะขย้ำคอมันให้หายแค้น แต่ตอนนี้ผมต้องชักรอกความคิดนั้นลงไปให้ลึกที่สุด เพราะเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้าผมในตอนนี้
ไอ้ภูมิมันบอกให้ผมมาหาที่โรงยิมเก่าหลังภาคโยธา ผมมาถึงได้ซักพักแล้วแต่ไม่กล้าเดินเข้าไปได้แต่แอบดูอยู่ไกลๆ โผล่แค่หัวส่วนตัวแอบอยู่หลังประตู
ไอ้ภูมิยืนดูดบุหรี่ดูลูกสมุนมันกระทืบคนอยู่เห็นหน้ามันแล้วของขึ้นวะ โมโห แต่พอเห็นสิ่งที่มันกำลังทำอยู่ ถ้าผมฉลาดก็ควรจะอยู่เฉยๆน่ะนะ แล้วพวกห่านี่ก็ไม่ได้เกรงกลัวอะไรเล้ยนี่มันในมหาวิทยาลัยนะ ยังกล้ามีเรื่องทะเลาะวิวาท
"เฮ้ย พอๆเดี๋ยวแม่รงตายเร็ว มันไม่สะใจกู" มันใช้ปลายตีนขยี้บุหรี่ที่มันเพิ่งทิ้งลงพื้นก่อนจะเดินเข้าไปเอาเท้าข้างเดียวกันเหยียบหน้าอกไอ้คนโชคร้ายคนนั้นที่นอนเลือดอาบหมดสภาพ
จากการคาดคะเน ผมว่าแม้แต่น้ำข้าวต้มไอ้นั่นก็ไม่มีปัญญาแดกอ่ะปางตายเลยนะนั่นน่ะ ไอ้ภูมินั่งยองๆลงข้างๆไอ้คนนั้นโดยมีไอ้แทน ไอ้หัวทองแล้วก็ไอ้รูปหล่อเมื่อคราวก่อนที่ผมเคยเจอพวกมันยืนดูเหมือนเป็นเรื่องปกติ
"จำใส่หัวเน่าๆของมึงไว้ว่าอย่ามาซ่าส์กับกู และฝากบอกพี่สาวมึงด้วย ว่าเลิกตอแยกูซักทีก่อนที่กูจะ-ทน-ไม่-ไหว" น้ำเสียงเย็นๆนิ่งๆของไอ้ภูมิเป็นอะไรที่ชวนสยองมากผมได้ยินแบบนั้นก็ขนหัวลุกชันอย่างพร้อมเพรียง ถ้าเกิดมันทำกับผมเหมือนที่ทำกับไอ้นั่นผมต้องตายแน่ๆ
ต่อไปกูจะทำหน้าที่เบ๊ให้ดีที่สุดกูสัญญานะภูมินะ เอาวะเป็นเบ๊สองเดือนก็ดีกว่าต้องตายใต้ตีนมันภายในสองชั่วโมง
Y_Y !__!
พูดจบมันก็ให้ลูกสมุนหิ้วปีกไอ้เด็กนั่นออกไป
"มิค กี่โมงแล้ว" มันหันไปถามไอ้หัวทอง อ่อไอ่นี่ที่เรียกผมว่าเปี๊ยกเมื่อคราวก่อนมันชื่อมิคนี่เอง
"สี่โมงสี่นาทีเวลาดีมีคนคิดถึงวะมึง คิกคิก" ไอ้คนที่ชื่อมิคตอบพร้อมกับทำหน้าทำตาแช่มชื่น ไอ้นี่ดูท่าทางกะล่อน ขี้เล่นเหมือนไอ้ปันเลยแฮะ
"กูก็นึกว่ามีอะไรๆสนุกให้ดู ห่า มีแค่เนี๊ยะ" ไอ้แทนทำหน้าเบื่อๆเซ็งๆ เห็นไอ้แทนกับไอ้ภูมิอยู่ด้วยกัน มันก็ชวนให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง
"ทำเป็นเซ็ง เมื่อกี้กูนึกว่ามึงจะเข้าไปรุมไอ้เด็กนั่นอีกคน"ไอ้รูปหล่อมาดคุณชายยิ้มเลวให้ไอ้แทน
"มึงก็ไม่ต่างจากมันร้อก เบียร์" ไอ้หล่อมาดคุณชายชื่อเบียร์สินะ ห่านเอ๊ยหน้าก็หล่อชื่อก็เพราะ อยุติธรรมไปมั้ยชีวิตมนุษย์โลก
"พอๆเลิกกัดกันแล้วก็กลับไปได้แล้ว"ไอ้ภูมิมันโบกไม้โบกมือไล่เพื่อน
"อ้าว แล้วมึงอ่ะ"
"กูมีนัด" เฮือกกกกกก อย่านะอย่าพูดนะมึง อย่าบอกใครว่ามึงนัดกูไว้น๊า แค่นี้ผมก็ทำตัวลีบเล็กจนจะแทรกเป็นเนื้อเดียวกับผนังแล้ว
"นัดใครวะ" แทนเอ๊ย ได้โปรดรีบๆไปเหอะขอร้องและสาบานได้ผมไม่ได้คิดไปเองด้วยว่าไอ้ภูมิมันเหลือบมามองตรงที่ผมยืนอยู่แต่ก็แค่แวบเดียวแค่นั้น
"เออน่า นัดใครก็เรื่องของกู พวกมึงไปได้แล้วไป"
“โห่ สาดดด เปลี่ยนบรรยากาศหรอมึง อืมจะว่าไปที่แบบนี้มันก็น่าตื่นเต้วดีเหมียนกาน" ตกลงว่าไอ้คนชื่อมิคมันลิ้นไก่สั้นหรือเป็นโรคปากแหว่งเพดานโหว่ถึงได้พูดไม่ชัดเนี่ย ไอ้เบียร์ไอ้แทนยิ้มเลวอมก้อนเลศนัยไว้เต็มปาก ก่อนจะผลักไหล่ไอ้ภูมิ อะไรของพวกมันเนี่ย
ไอ้มิคเบ่งหน้าอกแล้วยกกำปั้นไอ้ภูมิมาทุบลงหน้าอกตัวเอง มันพูดว่า เพื่อนกูๆ ไม่นานไอ้สามตัวนั้นก็เดินกอดคอกันออกไป จนเมื่อแผ่นหลังไอ้แทนหายไปจากสายตาผมถึงกับเป่าปากรู้สึกโล่งไปทั้งอก
"มึงมาช้า"
"เฮ้ย!!! สัด ตกใจ" ไอ้ภูมิมายืนข้างหลังผมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ พอเห็นว่าผมตกใจมันก็ทำหน้าสะใจซะเต็มสตรีม
"หน้าซีดๆ เป็นไตวายหรอ " คือไอ้ที่หน้ากูซีดเนี่ยเพราะตกใจมึงแหละ แต่อีกสาเหตุคือภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ไอ้ภูมิมันทำกับเด็กคนนั้น ก็ชวนให้ผมตัวสั่นได้เหมือนกัน
ผมชักสงสัยว่าทำไมมันถึงไม่กระทืบผมแบบไอ้คนนั้น ทำไมเอาผมมาเป็นเบ๊ หรือเป็นเพราะผมเป็นเพื่อนไอ้แทนมันเลยเกรงใจ โหยยยเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคบไอ้แทนก็มีประโยชน์เหมือนกันหรือการที่มันได้แกล้งผมอาจจะสะใจกว่า ฮึ๋ย ผมว่าเพราะเหตุผลนี้แหละ
"เมื่อวานกูบอกให้รอ แล้วเป็นส้นตีนอะไรถึงไม่รอกู" ผมหันขวับ เงยหน้าขึ้นมองไอ้เชี่ยภูมิจนคอแทบเคล็ด มันว่าไงนะ ไอ่เหี้ยเอ๊ย ผมฟิวขาดแล้ว
"สัด พูดมาได้ว่ากูไม่รอ กูนั่งรอมึงสี่ชั่วโมงรอจนห้างปิด เหี้ย ทีหลังจะไปปี้กันก็ไม่ต้องเสือกบอกให้กูรอ ของของมึงก็ไม่ใช่น้อยๆกูทั้งหอบทั้งหิ้ว ทั้งเพลียทั้งหิว แล้วยังกล้าพูดอีกหรอว่ากูไม่รอ แม่งเอ๊ย"
ชุดใหญ่ไม่แถมเป๊ปซี่มีแต่น้ำลายล้วนๆกว่าจะนึกได้ ความเย็นก็แล่นผ่านกระดูกสันหลังผมเรียบร้อย นี่ผมทำอะไรลงไปปากจะพาซวยไหมเนี่ยอุตส่าห์ไม่วีนแล้วเชียว คราวนี้ตายแน่กู ผมกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ไม่กล้ามองหน้ามันแต่รับรู้ได้ว่ามันแผ่รัศมีออกมา
"หึหึ" หือ? หัวเราะ ใครมาหัวเราะแถวนี้วะตรงนี้มีผมกับไอ้นรกภูมิ อารมณ์ผมตอนนี้ห่างไกลคำว่าหัวเราะมากเพราะงั้นก็ต้องเป็นไอ้ภูมิ ผมเงยหน้ามองมันอีกรอบ ใช่จริงๆด้วย
"ขะ ขำไรวะ" หรือมันโดนด่าจนบ้าไปแล้ว ผมคิดว่ามันจะประเคนตีนใส่หน้าผมหรือไม่ก็ตบบ้องหูซักฉาดหรืออาจจกไส้มาฉีกเล่น แต่ผมก็ไม่เข้าใจอารมณ์มันสักเท่าไร พูดง่ายๆคือผมตามอารมณ์มันไม่ทัน
"ขำหมาในปากมึง" จบคำพูดมัน ทั้งกระเป๋า เสื้อแจคเก็ต หนังสือก็ถูกไอ้ภูมิโยนมา สัด กูไม่ใช่ตระกร้านะเว้ยโยนมาได้แต่เดชะบุญว่าผมรับของของมันไว้ได้ทุกอย่าง นี่ถ้าผมทำของมันร่วงแม้แต่ชิ้นเดียวนะ ผมคงกลายสภาพเป็นเหมือนเด็กที่ถูกมันซ้อมเมื่อกี้แน่นอน
ไอ้ภูมิมันเดินตัวปลิวลิ่วไปหารถแต่ผมนี่เดินเอียงเซแถ่ดๆแล้ว สงสารกูบ้างมั้ยเนี่ย หึ ถ้าคนอย่างมันสะกดคำว่าสงสารเป็นคงไม่ทำกับผมแบบนี้หรอก
"ไอ้เตี้ย เดินให้มันเร็วๆหน่อยแมร่งขาคนหรือขาหอยทากวะ สั้นได้ใจกูจริงๆ" สัดหมา ด่ากูอีกแล้ว พวกคุณดูดิไอ้ภูมิมันด่าผม มันว่าผมอ่ะ คับข้องหมองใจไม่มีใครให้ฟ้องฟ้องคนอ่านนี่แหละวะ
"เชี่ยถ้ามึงรีบมากนักทำไมไม่ไปตั้งแต่เมื่อวานวะ"
"บ่นไรกู"
"เปล๊า แฮ่ๆ" ผมส่งยิ้มตอแหลให้มันแต่ใจยังแอบด่าต่อไป หูดียังกับหูหมา หุหุ
"อย่าให้รู้นะมึง กูเอาเลือดหัวออกแน่" โอยยย ไอ้โหด ไอ้ซาดิส ไอ้ชั่วช้า สามาน สามหาว
"มึงขับรถเป็นมั้ยเตี้ย" พอเดินมาถึงเมอร์ซิเดสคันงามคันเดิมที่เคยพาผมไปแอ่วแถวสมุทรปราการ อึ๋ย คิดแล้วขนลุก ผมยืนมองมันงงๆ ก่อนสมองที่บรรจุเมมน้อยๆของผมจะเริ่มทำงาน ถามแบบนี้แสดงว่ามันต้องให้ผมทำหน้าที่คนขับรถแน่นอน เพราะงั้น
"ฮื่อ ขับไม่เป็น" ส่ายหน้าจนคอแทบหลุดแต่จริงๆผมขับเป็นครับ ฮ่า แต่เรื่องไรต้องขับรถให้มันอ่ะ สู้นั่งเชิดหน้าสบายๆเป็ยคุณนายเอ๊ยคุณชายดีกว่าเยอะ
"กูน่าจะรู้ว่าสมองกุ้งอย่างมึงคงขับไม่เป็น แล้วจะยืนเซ่อทำซากอ้อยไร ขึ้นรถเด้!!" ไรวะแค่นี้ก็ต้องตะคอกด้วย แต่ผมไม่แคร์แค่นี้ไม่เป็นไร ถูกมันด่าเพื่อแลกกับการไม่ต้องขับรถก็ถือว่าคุ้มละนะ
^_^
................................
-
ค่ายมวย
OoO
ไอ้ภูมิเลี้ยวรถเข้ามาในสถานที่ๆที่มีป้ายเบ้อเริ่มเทิ่มว่า ค่ายมวยส.สักยิม ผมก็ตาเหลือกแทบจะทันทีจากที่นั่งเงียบกันมาตลอดทาง ผมหันไปมองมันแต่มันยังหน้านิ่งเหมือนเดิม
"ขนเป้กับน้ำที่อยู่ท้ายรถมาให้กูด้วย" มันดับเครื่อง สั่งเสร็จคุณชายท่านก็โยนกุญแจรถให้ผม พร้อมกับกำชับให้ล็อคให้เรียบร้อยแล้วให้รีบตามคุณชายไป ผมได้แต่นั่งเอ๋อ ยังไม่ทันได้ถามมันเลยว่าพาผมมาที่นี่ทำไม มันก็เดินเข้ายิมไปแล้ว คงไม่ใช่ อ๊ากกกก ไม่จริงๆๆๆ มันคงไม่ได้เอาผมมาเป็นคู่ซ้อมใช่ม๊ายยยยยย :serius2:
>o<
"ช้า"
ไอ้ภูมิหันมาทำตาเหวี่ยงๆใส่ผมทันทีที่เงาหัวผมโผล่เข้ามาในยิม โอย มึงก็ดูของที่กูหอบมาก่อนเหอะ ทั้งเยอะทั้งหนัก ใช่ซี้ก็ตัวเองเดินแกว่งไข่ตัวเปล่าสบายชิลล์ๆนิ ผมรีบวางของทั้งหมดลงม้านั่งข้างๆมันแล้วจะรีบถาม
"มึงพากูมาค่ายมวยทำไม"มันเงยหน้าขึ้นมามองผมซึ่งยืนค้ำหัวมันอยู่ สายตามันหมือนรำคาญผมสุดๆ
"อย่าสำคัญตัวผิด กูไม่ได้พามึงมา กูมาออกกำลังกายมึงเป็นเบ๊มีหน้าที่ต้องคอยรับใช้กู ลืมไปแล้วแหงะ" หางเสียงกระแดะมากภูมิขอบอก อ่อ เอากูมาเป็นเด็กให้น้ำ
"อีกอย่าง มาค่ายมวยคงไม่ได้มาดูหมีแพนด้าหรอก" แน๊ะ มีเหน็บมีแนม
"เหรอ กูนึกว่ามึงมาดูบุญบั้งไฟ" ผมก็ประชดกลับบ้างดิ มันเลยผลักหัวผมไม่รู้ว่ามันตั้งใจหรือกะเอาให้ตายแม่รงมือหนักหัวแทบจะทิ่มลงพื้น พอมันกระทำชำเราร่างกายผมจนสาแก่ใจก็คว้าเป้เดินไปทางห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมสังเกตว่านักมวยคนอื่นๆที่กำลังซ้อมหรือแม้แต่พวกพี่เลี้ยงพวกครูฝึกก็แสดงท่าทีเคารพมัน อะไรกันวะ
ระหว่างรอมันผมก็มองนั่นมองนี่ไปเรื่อย โหหห มีเวทีมวยเกือบสิบแนะ กว้างเว่อ ได้ยินเสียงเตะเสียงต่อยก็รู้สึกมันส์ดี โอ๊ะ เด็กตัวเล็กๆก็มี เด็กผู้หญิงด้วยเว้ยเท่ห์ดีแฮะ
จริงๆผมก็ชอบดูมวยนะ มวยไทย มวยสากล มวยโลก มวยปล้ำดูได้หมด แต่ถ้าชอบจริงๆก็มวยไทยนั่นแหละทั้งได้ออกกำลังกาย ใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ แถมเป็นการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยด้วย เจ๋งสุดๆไปเลยน้องสาว
แต่รายของเชี่ยภูมิผมจะจัดมันไว้อีกกลุ่ม จะถือซะว่าที่มันมาชกมวยเป็นเพราะมันชอบความรุนแรง อิยะฮะฮ่า กร๊ากๆ :laugh:
"ตกลงมึงสติไม่สมประกอบจริงๆสินะเตี้ย" นั่นไงแค่คิดนิมิตถึง มันก็มา
"ไร ก็ กู..." ผมหันไปกะด่าแต่ว่าอึ้งไปสามสิบวิครับ ไอ้ภูมิในชุดเสื้อยืดคอวีสีเขียวเข้มเนื้อบาง กับกางเกงขาสั้นสีกรม แค่ชุดออกกำลังกายยังแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดตีน เท่ห์สัดๆ
แต่เฮ้ย อย่าชื่นชมมัน ก็งั้นๆแหละว๊า แค่สูง แค่ขาว แค่หล่อ ไม่เห็นมีไรเลย เฮอะ จารึกไว้ในประวัติศาสตร์ชาติไทยเลยนะครับว่าไอ้ภูมิเป็นนักมวยที่หล่อที่สุดในโลกา มันขมวดคิ้วนิดๆที่อยู่ๆผมก็อึ้งแล้วเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้ง คงงงกับผมมั้ง กูก็งงตัวเองวะมึง
"กูจะไปซ้อม มึงนั่งเฝ้าของอยู่นี่ เข้าใจ๊"
"เออ แม่งสั่งกูอยู่ได้ เฮ้ย!!" สั่งจบมันก็โยน ย้ำว่ามันโยนไอโฟนกับลาคอสจระเข้แท้ ที่ในนั้นบรรจุเงินไว้อย่างมากมายมหาสารมาให้ผม หัวใจแทบหลุดไปกองกับพื้น
สาดดด เกิดกูรับไอโฟนมึงไม่ได้ มึงยินดีรับบีบีกูไปใช้แทนมั้ย โอยย ขวัยเอ๊ยขวัญมาขวัญอุษามณีจงเป็นของพี่พีม คริคริ มึงเห็นไอโฟนเป็นขนมครกรึไงถึงคิดจะโยนก็โยน ห่า หลายหมื่นนะนั่น
วันนี้ผมก็ได้รู้อะไรใหม่ๆเกี่ยวกับไอ้ภูมิ นอกจากมันจะเอาแต่ใจ เอาใจยาก ขี้รำคาญ ขี้โมโห มันยังชอบโยนของด้วย อยู่กับมันคงช่วยเพิ่มทักษะในด้านต่างๆให้ผมได้อ่ะนะ
มันสั่งเสร็จก็เสด็จไปซ้อมมวย มันใส่นวมสีดำ มันไม่มีคู่ซ้อมหรอกครับซ้อมกับกระสอบทรายก็เตะก็ต่อยกันไป แต่ดูท่าตีนกับมือมันหนักไม่ใช่เล่นนะนั่นโดนเข้าไปแต่ละที บรื่อ น่ากลัวๆ
ผมก็แปลกใจเหมือนกันที่คนอย่างมันจะสนใจกีฬาหรือการออกกำลังอย่างการชกมวย คิดว่าหล่อๆไฮโซๆอย่างมันจะชอบกีฬาประมานออกรอบไดฟ์กอล์ฟ ไม่ก็ตีเทนนิส เล่นสคอส ไรงี้ แสดงว่ามันก็คนไทยหัวใจช้างเหมือนกันนี่หว่า
ระหว่างที่รอคุณชายภูมิมันโชว์พาวว์ผมก็ฆ่าไอ้เวลาด้วยการนั่งกดบีบีคุยกับเพื่อน ไอ้เชนแมร่งตั้งสถานะบีบีได้กากมาก “ไม่สั้นไม่น้อยแถมซอยถี่ยิบ” เสื่อมได้อีกเพื่อนกู เล่นได้ซักพักก็ชักเบื่อแฮะ หันซ้ายหันขวาเจอไอโฟนไอ้ภูมิ วะวะว้าว หึหึ คลิปผมอยู่ในนี้สินะ เสร็จกูละ
ผมชะเง้อมองมันเห็นตั้งหน้าตั้งตาทะเลาะกับกระสอบทรายไม่ได้สนใจอย่างอื่น ดีทางสะดวก ผมรีบคว้าไอโฟนมันขึ้นมากดแต่ปรากฏว่า เหี้ย มันตั้งล็อคเครื่องไว้ต้องใส่รหัสก่อน หึ๋ยรอบคอบจังนะไอ่ชั่ว
อะไรวะ เซ็งโว๊ย ไปเดินเล่นระงับบำบัดอารมณ์เสียๆหน่อยละกัน ไหนๆก็มีวาสนาได้มาค่ายมวยเป็นครั้งแรกขอไปชื่นชมให้เป็นบุญตาหน่อยเถอะว่ามันมีอะไรบ้างแต่ถ้าจะไปเดินเล่นก็ต้องหอบโทรศัพท์ กระเป๋าสตางค์ กุญแจรถของไอ้ภูมิใส่เป้ผมไปด้วย ชิ วุ่นวายๆ
ผมก็เดินดูคนอื่นซ้อมอะไรไปเรื่อย ปล่อยไอ้ภูมิมันชกลมชกแล้งไปคนเดียวได้ยินเสียงตุบตับ ตุบตับแล้วรู้สึกเสียวไส้ เกิดวันดีคืนดีมันผีเข้าหมั่นไส้ผมขึ้นมา เตะป๊าปเข้าซี่โครงผม คงอ๊าก จุกๆเจ็บๆนี่แค่คิดนะเนี่ยยังสัมผัสได้ถึงความทรมานเลยครับ
"ไอ้หนู มาใหม่เหรอ ลุงไม่เคยเห็นหน้า"ผมสะดุ้งนิดๆที่มีคนเรียกก็กำลังลุ้นพี่กล้ามโตกับพี่ลายสักรูปมังกรว่าใครจะสอยใครร่วง หันมาเจอคุณลุงที่ดูจะห้าสิบปลายๆแต่ยังดูแข็งแรงยืนหน้าโหดอยู่
"อ่อ ครับ"
"มาซ้อมมวยหรอ"
"เอ่อ เปล่าครับ เพื่อนชวนมาเป็นเพื่อนน่ะครับ" เหอๆ ไม่ใช่เพื่อนครับ อีกอย่างมันก็ไม่ได้ชวนด้วยแต่มันบังคับแล้วลากคอผมมา
"ก็ว่า ดูท่าทางหน่วยก้านอย่างเอ็งตีปิงปองยังจะไม่รอด" ผมแทบสะดุดตีนตัวเองล้ม
"อ้าวลุง ทำไมพูดงี้อ่ะครับ อย่ามาดูถูกผมนะ ลองหมัดสะท้านโลกของผมปะล๊า ลองป่าว" ผมตั้งการ์ด เตรียมแย๊บซ้ายแย๊บขวา แต่คุณลุงมองผมยิ้มๆปนทุเรศลูกตาแต่ผมยังตั้งหมัด ขยับเท้าไปมาคือเตรียมพร้อมเต็มที่ว่างั้น
"ไอ้เตี้ย!!! มึงไปเชิดหุ่นกระบอกอะไรตรงนั้น มานี่ดิ๊" o_O ผมเกือบสำลักน้ำลายตัวเองผมหยุดการกระทำทุกอย่าง มุมปากผมกระตุกๆ แล้วกัดฟันหันไปหาไอ้ภูมิที่ยืนเท้าเอวมองผมเอือมๆ เชิดหุ่นกระบอกพ่องมึง สาดด กูจะโชว์พลังหมัดเว้ย เสียหมดเลย
"เพื่อนผมเรียกแล้ว ถือว่าลุงโชคดีไปละกัน ไปแระ" ลุงแม่รงขำไรวะ ผมเปล่าชิ่งนะ ก็ไอ้ภูมิมันเรียก ให้คนรอนานมันไม่ดี(เหรอออออออ)
"มีไร" ผมเดินหน้าเป็นตูดไปหาไอ้ภูมิ
"น้ำกูละ" หือ?น้ำมึง ผมแอบอมยิ้มคิดทะลึ่ง น้ำมึงก็อยู่กับมึงดิ ก๊าก
"มึงคิดเหี้ยไรเนี่ย กูหมายถึงน้ำดื่มไปเอามา" นี่มันรู้ความคิดผมด้วยหรอเนี่ย อ่า ไอ้นี่น่ากลัว แต่ผมว่าผมกลัวตัวเองมากกว่า ฮ่าฮ่า ก๊ากๆ
"เออๆ" ผมเดินไปหยิบน้ำเปล่าและสปอนเซอร์มา ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าอย่าเดาใจไอ้ภูมิว่ามันจะเอาอะไรทางที่ดีควรจะเตรียมของมาให้มันเลือกแดกเองจะดีกว่า
"มึงไปคุยอะไรกับลุงสัก" มันกระเดือกน้ำด้วยท่าทางสุดเท่ห์ มันคงไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองกินน้ำได้เท่ห์แค่ไหน อิจฉาเว้ยยย แล้วมันถามว่าอะไรนะ ลุงสัก ?
"ลุงสัก ใครวะ"
"ก็คนที่มึงคุยด้วยเมื่อกี้ไงลุงสักเจ้าของค่าย"
"ห๊า!!!เจ้าของค่าย!! ">o<เหี้ยมั้ยละมึงไอ้พีม เกือบมีเรื่องกับเจ้าของค่ายมวย เกือบกลายเป็นศพแล้วมั้ยล๊า ไอ้ภูมิมองผมงงๆมันส่ายหน้าเอือมๆ แล้วกลับไปซ้อมต่อผ่านไปเกือบๆชั่วโมง มันก็เลิกแล้วก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ก่อนกลับลุงสักแวะมาคุยกับมันแถมเดินมาส่งด้วย ผมละอายแทบไม่กล้ามองหน้าแกแต่ก็ถือโอกาสขอโทษลุงสัก ลุงแกใจดีผิดกับหน้าโหดๆมากครับแกบอกว่าผมตลก น่ารักดี จะไม่ปลื้มก็ตรงนี้แหละ -_-
"เพื่อนคุณภูมิตลกดีนะครับ"
"หึ มันไม่ค่อยเต็มน่ะ" ถึงผมจะเก็บของอยู่หลังรถผมก็ได้ยินนะครับเชี่ยภูมิครับ
"คุณท่าานสบายดีมั้ยครับ" ทำไมต้องนอบน้อมถ่อมตนกับไอ้เด็กโหดอย่างไอ้ภูมิด้วยลุง
"ก็ดีครับ ลุงสักก็ไปหาพ่อบ้างสิ บ่นอยากเจอเหมือนกัน" ผมเบะปากเลียนเสียงไอ้ภูมิ ก็ดีครับ ได้ครับ แหยะๆๆ
"ลุงก็อยากไปครับ แต่ช่วงนี้เด็กในค่ายเดินสายแข่งเยอะ ลุงเลยยุ่งๆยังไงก็ฝากสวัสดีคุณพ่อด้วยนะครับ"
"ครับ งั้นผมกลับแล้วนะ"
"ครับ ว่างๆก็มาอีกนะครับคุณภูมิ"
"ครับ เฮ้ยไอ้เตี้ย เสร็จยัง ชักช้า"
"เออๆเสร็จแล้วๆ แม่รงดุจังวะ แฮ่ๆผมกลับแล้วนะคร้าบ ขอโทษอีกครั้งนะครับคุณลุง"ผมรีบวิ่งมาหามันก่อนที่ระเบิดอารมณ์มันจะลงใส่กบาลผม
"อุบะ ไอ้หนูนิ บอกว่าไม่เป็นไร ว่างๆก็มาได้นะเดี๋ยวลุงฝึกมวยให้"
"คร้าบบ งั้นกลับนะครับ สวัสดีครับ" ไอ้ภูมิกับผมไหว้ลาลุงสัก แล้วขึ้นรถกลับบ้าน ฮ้าาา เพิ่งเคยมาค่ายมวยครั้งแรก สนุกดีแฮะเกือบชกกับเจ้าของค่าย เหอๆ แรงตลอดนะมึงไอ้พีม
"มึงๆ"นั่งรถมาได้ซักพัก กระเพาะผมก็ยื่นอุทธรณ์ร้องขอความเป็นธรรม หิวๆๆๆๆ
"มีไร" มันขานรับสั้นๆโดยไม่หันมามองผม
"หิวข้าว" คราวนี้มันยอมหันหน้ามามองผมแล้ว แต่ถ้ามองดุๆอย่างนี้ก็หันไปมองถนนต่อเหอะ ก็ผมหิวอ่ะ นี่มันจะสองทุ่มแล้วนะ ผมกำลังกินกำลังโตนิ(แต่คงจะไม่โตไปกว่านี้แล้วมั้ง)
"เรื่องมาก"
"ก็กูหิว งั้นมึงก็จอดเดี๋ยวกูกลับเอง"
"นี่มึงคิดว่ากูจะไปส่งหรอ"
"อ้าว" ผมเหวอเลยครับ ใช่ครับผมคิดว่ามันจะไปส่ง แต่รู้แล้วหล่ะว่ากำลังคิดผิด คิดผิดก็คิดใหม่ มันจะไปยากอะไรกลับเองก็ได้เว้ย
"จะกินไร" ผมหันไปมองมันอีกครั้งด้วยความงงและมึน ผมก็ขอยืนยันคำเดิมนะครับว่าตามอารมณ์คุณชายแกไม่ทันจริงๆ
"บะหมีเกี๊ยว นั่นๆ ร้านตรงนั้น" ผมมองไปเห็นคล้ายๆจะเป็นโต้รุ่งขนาดย่อมๆอยู่ริมถนน
"สกปรก" จี๊ด คำๆนี้จี๊ด
"เออ!! ของข้างทางมันสกปรกสำหรับคุณชายอย่างมึง งั้นจอดรถกูจะลง"
"กูหมายถึงมึงต่างหากสกปรก น้ำยังไม่อาบกล้าลงไปกินข้าวท่ามกลางผู้คนอีกหรอ"
“อ้าว เอ่อ ก็… ก็ไม่เห็นเป็นไรนิ" บทสนทนาจบลงพร้อมๆกับไอ้ภูมิตบไฟเลี้ยวเข้าจอดริมฟุตบาทและหน้าผมที่แหกและชาไม่รู้ว่าควรโกรธมันที่ด่าผมสกปรกหรือควรอายหรือควรดีใจที่จะได้กินข้าวหลากหลายอารมณ์จริงๆอยู่กับไอ้บ้านี่เนี่ย
และก็อย่างที่คิดครับพอเดินลงมาคนที่นั่งอยู่ก็มอง แม้แต่คนที่นั่งอยู่ร้านข้าวมันไก่ข้าวขาหมูที่อยู่ถัดไปยังมีสะกิดบอกกันมองด้วย เอ่อ ผมกับมันไม่ใช่คนเหล็กสามนะครับ
ร้านนี้มีแค่สี่ห้าโต๊ะเอง ก็นะบะหมี่เกี๊ยวริมถนนจะให้มีอะไรเยอะแยะผมเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่ด้านใน กลัวว่าถ้าเลือกนั่งติดถนนไอ้ภูมิจะไม่กล้าแดก
"เอาไรพ่อหนุ่ม"
"บะหมี่เกี๊ยวต้มยำเพิ่มเกี๊ยวด้วยนะป้า"ผมตะโกนสั่งเสร็จก็หันมาถามไอ้ภูมิ ที่เอาแต่เงียบ
"มึงกินไร"
"......"ก็ยังเงียบ
"เฮ้ยมึง ป้าเค้ารอ"
"กูสั่งไม่เป็น" มันพูดเสียงเบา แล้วเสหน้าไปมองถนน เฮ้ย ไอ่ห่านี่ใครวะมันแอบแดกไอ้ภูมิเข้าไปใช่มั้ย คายไอ้โหดออกมานะเว้ย
"ห๊ะ??"
^_^
>_<
"กูสั่งไม่เป็น!!" คราวนี้มันทำหน้าเหมือนโกรธๆผมที่หลุดขำเลยรีบกลั้นยิ้ม
"เอาเหมือนกันอีกชามครับป้า แล้วก็เป๊ปซี่สองขวดน้ำแข็งสองแก้วครับ" ผมมองหน้ามัน ทั้งอยากจะหัวเราะแต่ไม่กล้ากลัวมันต่อยฟันร่วง เลยได้แต่ยิ้มกลั้นหัวเราะจนท้องแข็ง ไอ้ภูมิชูกำปั้นใส่ผมแล้วถลึงตาโหดๆใส่อีก ปกติผมก็คงจะหงอกับท่าทางแบบนี้ของมัน แต่ตอนนี้ดูยังไงก็เหมือนเด็กเอาแต่ใจแค่นั้น
"มันไม่มีเมนู กูไม่รู้ว่าต้องสั่งยังไง" มันเก๊กเสียงเย็นชา โห่ ไอ้ฟอร์มจัด ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย
"แสดงว่ามึงไม่เคยกินบะหมี่เกี๊ยว" นาทีทองครับเมื่อมีโอกาสผมเลยต้องคว้าไว้ ผมรีบทำตัวเป็นบอใบไม้ ทับทม หึหึ
"
ควาย กูเคยกินเหอะแต่ไม่เคยนั่ง เอ่อ ร้านแบบนี้หรือถ้าอยากกินก็บอกให้คนใช้ที่บ้านไปซื้อให้" โหหห มันคุณชายกว่าที่ผมคิดอีกนะเนี่ย เออเว้ยไอ้เราก็นึกว่าจะมีแต่ในหนังในละคร สงสัยที่เขาว่ากันว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าละครจะจริง หึหึ
"เออๆก็แค่บอกว่าสั่งไม่เป็นก็จบไม่เห็นต้องโวยวาย" ผมยิ้มขำมัน ผมไม่ได้ขำเยาะเย้ยมันที่สั่งไม่เป็น แต่แค่คิดว่า
มันก็เป็นอะไรที่น่ารักดี
"อ่ะ ได้แล้วพ่อหนุ่ม "
"ขอบคุณครับ เอ่อป้าขอน้ำซุปด้วยนะ" คุณป้ายิ้มใจดีแล้วก็กลับไปตั้งน้ำซุปชามโตมาให้ ไอ้ภูมินั่งจ้องชามบะหมี่ตาปริบๆ
"อ่ะ" ผมยื่นช้อนกับตะเกียบให้มัน "มานี่กูปรุงให้" แค่สั่งมันยังไม่เป็น ก็ไม่ต้องหวังว่ามันจะปรุงเป็น
"กูทำเป็นน่า ไม่ต้องยุ่ง" เมื่อมันยืนยันแบบนั้นผมก็ปล่อยมันทำไป แต่ผมแอบเห็นนะว่ามันจะตักตามที่ผมตัก หึหึ ไอ้ฟอร์มจัดเอ๊ย จริงๆผมไม่ค่อยชอบปรุงหรอกเพราะบะหมี่เกี๊ยวมันอร่อยอยู่แล้ว ก็เลยจัดการโซ้ยให้ว่องส่วนไอ้ภูมิมันก็กินของมันไป
"อะอ่อยอั๊ยอึง" ผมพยายามเงยหน้าขึ้นคุยกับไอ้ภูมิทั้งที่เส้นคาปากและอีกส่วนอยู่ในชาม ไอ้ภูมิมองผมเหมือนรับไม่ได้ ผมยักไหล่ไม่แคร์ ผมไม่ใช่สาวน้อยขี้อายที่ต้องมานั่งดัดจริตจกร้าน กินคำเล็กคำน้อยเรียบร้อยต่อหน้าชายหนุ่มนะ ก็เป็นของผมแบบนี้ ไม่สนเว้ย ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินไม่ได้สนใจไอ้ภูมิเท่าไร
"เผ็ด!!!"
"หืม" ผมก็งงสิครับเลยเงยหน้าขึ้นมอง เฮ้ย!! สภาพไอ้ภูมิแบบว่าปากมันแดงเจ่อ แก้มก็แดง หูยิ่งแดง เหงื่อก็ออกซะเต็มหน้า ผมอยากจะปล่อยก๊าก ไอ้ภูมิกินเผ็ดไม่ได้
"มึงกินเผ็ดไม่ได้หรอ"
"ไม่ใช่ !!!กู แค่ แค่ กูแค่ไม่ชอบ" ทั้งที่จริงผมอยากระเบิดเสียงหัวเราะ(เยาะเย้ย)และอยากจะสมน้ำหน้ามันนะ แต่ก็อดสงสารไม่ได้ มันเหมือนเด็กเลย ผมเอามือไปแตะก้อนน้ำแข็งที่ป้าเอามาเสิร์ฟเกิน จนรู้สึกว่ามือชาแล้วยื่นไปแตะปากไอ้ภูมิ
อาจเป็นเพราะผมไม่ทันได้คิดอะไร อาจเป็นเพราะผมแค่อยากจะช่วยมันให้หายเผ็ด แต่เหมือนใครกดปุ่มอะไรซักอย่างให้หยุดทุกสิ่งรอบๆตัวของผม ความรู้สึกบางอย่างตอนที่ผมสบตากับดวงตาคมสีดำขลับของมัน ความรู้สึกบางอย่างวิ่งชนผม มันรวดเร็วมาก อะไรกัน อะไรที่ทำให้หัวใจผมกระตุกจนรู้สึกอุ่นๆในอกแบบนี้
"เอ่อ คือ โทษที คือ" ผมรีบชักมือกลับทันทีที่ตื่นจากภวังค์บ้าๆนั่น มันจะซัดปากผมรึเปล่านะที่บังอาจไปแตะต้องร่างกายมันแต่ดูเหมือนไอ้ภูมิเองก็มึนๆกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น มันสบัดๆหัวแต่หลังจากนั้นมันก็
"แหวะ มือเค็มวะ หึหึ" มันพูดทั้งที่พยายามมเป่าปากไล่ความเผ็ด
^__^
"เหี้ย คราวหลังกูไม่ช่วยแล้ว แมร่งบรรยากาศเสียหมด" ไอ้ประโยคแรกอะด่ามัน แต่ประโยคหลังผมพึมพำกับตัวเอง แต่!!! เมื่อกี้นี้มันยิ้ม ไอ้ภูมิยิ้ม OoOผมอยากได้กล้องซักแปดล้านพิกเซลเพื่อเก็บชอตหายากแห่งปี
ผมเพิ่งเคยเห็นมันยิ้มแบบเต็มปากเต็มแก้มครั้งแรก จะพูดให้ถูกต้องบอกว่าเป็นครั้งแรกที่เห็นมันยิ้ม อาจเป็นเพราะรอยยิ้มของมันหรือเพราะอะไรผมก็ไม่อาจรู้ได้ที่ทำให้ผมนิ่งค้างอีกรอบ
แต่สิ่งที่ผมรู้ในตอนนี้คือรอยยิ้มของไอ้ภูมิก็สวยดีแฮะ^___^
TBC>>>>>>>>>>>>>>>
...........................................
เชิญด่าและสาปแช่งที่ข้าพเจ้าหายไปได้ตามใจชอบคะ หึหึ แต่ยาวสะใจใช้ได้ทีเดียวเนอะ หรือจะเอายาวกว่านี้ เค้าสามารถนะเออ^_^
ปล.1 ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและทุกๆกำลังใจนะคะ ขอบคุณคร๊า อิอิ
ปล .2 นายเอกกรุณาครองสติให้มั่น อย่าเป๋นะพีม หึหึ เจอกันหลังสอบเสร็จคะ
-
สับสนแทน
-
หึหึ หายไปนานนะเนี่ย
มีใจกันเเล้วสินะ >..<
-
พระเอกเฮงซวย :z6:
-
สงสารพีม อยากให้พีมแรงมั่ง
-
มาต่อเรื่อยๆดิเรื่องกำลังสนุก
-
เริ่มมีตอนหัวใจเริ่มหวิวๆอย่างประหลาดของน้องภูมิกะน้องพีมแล้ว แต่น้องภูมคะช่วยนิดได้ไหม
น้องช่วยอย่าใช้งานเบ้อย่างน้องพีมมากไป สงสารอะ แค่นี้ก็จะตายแล้ว แต่อยากรู้อะ ไงให้พีมรอนานน และยังบอกว่าไม่รอ
หรือว่านายน้องภูมิวงกลับไปอะ แต่อย่างว่ามาดคุณชายมากอะ แต่ตอนนี้รอยยิ้มนี้อาจบอกอะไรหลายอย่างจะเปลี่ยนไป
-
มาจิ้มจุ่มเรื่องใหม่
-
เย้ๆ มาต่อแล้ว
-
สนุกมาก
พีมตลกดี จะรอต่อไปว่าภารกิจเบ้ของนายพีมจะทำให้นายภูมิก็ขี้เก็ก หลุดมาดเจ้าพ่ออย่างไรบ้าง
-
มาอ่านต่อ ไม่รู้เลยว่าแอบมาอัพ ><
-
นู๋พีม รั่ว ตลอด ตลอด
-
มารออ่านต่อค่ะ สนุกดี
พระเอกร้ายมาก นายเอกก็กวนสุดๆ น่ารักดีค่ะ
-
เกลียดพระเอก
-
อิอิ ชอบจังเลยอ่ะ
-
น้องพีมน่ารักจัง
สงสัยคงมีอะไรซักอย่างไปกระตุกหัวใจภูมิจี๊ดๆแล้วมั้ง
-
แปะไว้ก่อน
ยังไม่ได้อ่าน
:pig4:
-
ตอนที่ 6
เผลอแปบเดียวเทศกาลสอบไฟนอลก็เข้ามาเซไฮ อะไรกันเนี่ย หนังสือยังไม่ได้อ่านซักตัว ผ่านมาเทอมนึงแต่รู้สึกเหมือนไม่มีอะไรลงไปในสมองเลยครับ ทว่าผมก็ไม่ซีเรียสกับการสอบอยู่แล้ว
เพราะเรียนศิลปกรรมเอกทัศนศิลป์งานปฏิบัติก็ถือเป็นแหล่งสะสมคะแนนชั้นยอด บางวิชาทำโปรเจคท์พรีเซนต์ก็ถือเป็นการสอบ ไม่ต้องท่องหนังสือมาก(เหรออออ) เฮ้ยโปรเจคท์!!!งาน!!! ตายห่าละกู ลายเส้นก็ยังไม่ส่ง เขียนแบบก็ยังไม่เสร็จ ตาย ตาย Y__Y T_T :m31:
"พีมกูยืมคัตเตอร์หน่อยดิ๊" ผมเงยจากการร่างภาพมามองหน้าไอ้คิว มันเดินอ้อมสระน้ำข้างตึกวิทยาศาสตร์มาหาผมที่อยู่อีกฝั่งเพื่อจะมายืมคัตเตอร์เนี่ยนะ โหย ไอ่โง่ จะถ่อมาไกลเพื่อ ผมส่ายหน้าหน่ายๆแล้วยื่นคัตเตอร์สีขาวให้มัน
"กะอีแค่คัตเตอร์มึงยืมใครก็ได้นิหว่า เดินมาซะไกล"
"ทำมะ ก็กูอยากยืมมึง มีปัญหาหรอไอ่งก" มันตั้งอกตั้งใจเหลาดินสอและต่อว่าผมไปด้วย ผมยักไหล่แล้วก้มลงเขียนภาพต่อ ซักพักก็ได้กลิ่นบุหรี่ ผมเงยหน้ามองหาที่มาของกลิ่นก็เจอไอ้คิวยักคิ้วกวนตีน มือมันกำลังคีบบุหรี่ส่วนปากมันก็พ่นควันสีขาว ว่าแล้วไง แม่รงเดินหาที่อัดบุหรี่นี่เอง
"เอามั้ยมึง" มีรึจะปฏิเสธ ผมรับซองบุหรี่กับไฟแช็คมาอย่างว่อง ซองบุหรี่ไอ้คิวเป็นอะไรที่กิ๊บเก๋มาก เคยเห็นใช่มั้ยครับข้างซองที่มันจะมีรูปชวนสยอง แต่เพื่อนผมคิดใหม่ทำใหม่ ใช้ความรู้ด้านศิลปะที่ร่ำเรียนมาให้เกิดประโยชน์ มันตัดกระดาษแข็งทำเป็นซองขนาดมาตฐานซองบุหรี่ แต่มีคำว่าลดโลกร้อน อีกด้านเป็นนางแบบปฏิทินเบียร์ข้างล่างเขียนว่า ควันมหาเสน่ห์ สร้างสรรค์จริงๆ
ผมจัดการจุดและอัดมะเร็งเข้าปอด ไม่เป็นไรหรอกน่าพวกผมไม่ได้ติด สูบแค่ตอนกินเหล้ากับตอนเครียดๆหรือเวลาเขียนรูปสร้างอารมณ์ติสให้สมอง ไม่นานเท่าไรก็เหมือนแมลงวันได้กลิ่นขี้ ไอ้เพื่อนทั้งหลายที่ได้กลิ่นนิโคตินหลอนนาสิกประสาท ก็เดินมาหลบมุมสูบกันยกคลาส
สรุปคือผมได้มุมนั่งที่อับเหมาะแก่การซ่องสุม ปกติพวกผมไม่ค่อยแคร์หรอกครับ อยากสูบก็สูบแต่วันนี้มานั่งเขียนรูปนอกสถานที่ ก็ต้องให้เกียรติคณะอื่นเขาบ้าง
"ไงมึงถึงไหนแล้ว โหสวยดีนี่หว่า มุมกูต้นไม้บังวะ" ไอ้โจเพื่อนร่วมคลาสของผม มันยืนจ้องกระดาษของผมนิ่ง ไอ้นี่มันอาร์ตตัวพ่อหนุ่มศิลปกรรมตัวจริง ผมยาวมาเลย
"ต้นไม้บังมึงก็บอกมันหลบดิวะ"ไอ้หนึ่งที่นั่งยองๆอัดบุหรี่เอาเป็นเอาตายเงยหน้าขึ้นมายิ้มตอแหลใส่ไอ้โจ
"เออว่ะ กูก็นั่งโง่ตั้งนานคนจะเขียนรูปเสรือกมายืนบังอยู่ได้ ถุยเหี้ยหนึ่ง" พวกผมขำเอิ้กอ้ากกันตามประสา ไอ้หนึ่งมันเป็นพวกกวนตีน
จริงๆแล้วเพื่อนรุ่นผมก็แบบนี้กันหมดแหละ แม้แต่ผู้หญิงยังเป็นเลย หรือจะพูดให้ถูกคือเป็นกันทั้งเอก คนอื่นมักมองว่าพวกผมแปลก คิดอะไรทำอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน ติส สกปรก ซกมก พูดจาไม่รู้เรื่อง
หารู้ไม่พวกผมนี่แหละบรรพบุรุษแห่งความเป็นมนุษย์ผู้เข้าใจในธรรมชาติ สิ่งที่เที่ยงแท้และเป็นจริง???การอยู่ร่วมกันของสรรพสิ่งความสมดุลของหยินหยาง???ท้องฟ้ากับทะเล?? ความเวิ้งว้างไร้แก่นสารของจักรวาล???(ปกติมาก)
"ไอ้คิว ได้ข่าวแดกเด็กทันตะหรอมึง" ไอ้โจหันไปถามไอ้คิวที่ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วเอาปลายเท้าขยี้ มันหันมายิ้มมุมปากเลวๆอวดความแน่ให้เพื่อนๆอิจฉา ห่า อย่าให้กูมีบ้างแล้วกัน
"กูว่าไอ้เชี่ยคิวจะกินครบทุกคณะแล้ววะ แบ่งๆพวกกูบ้างเหอะไอ้หล่อ"
"หึ คือคนมันหน้าตาดีอ่ะครับเพื่อน ไม่ได้หาด้วยครับ มาเองครับมึง" พวกผมโห่มันเลย ไอ้หนึ่งทนไม่ไหวเตะขาไอ้คิวด้วยความหมั่นไส้
"ห่าเตะมาได้เดี๋ยวกางเกงกูเปื้อนเมียซักรีดให้นะเฟ้ย"
“เมียคนไหนวะ สงสัยคงแบ่งรีดคนสองเซนถึงจะครบ”
"หมั่นไส้ว่ะแม่รง รวยแต่ไม่หล่ออย่างกูเมื่อไรจะได้ซั่มสาวสวยๆบ้างวะ" คราวนี้ไอ้หนึ่งโดนโห่ยิ่งกว่าไอ้คิวอีกครับ
"พูดมาได้ไม่อายปาก แล้วเมื่อวานวรนุชที่ไหนมันหิ้วเด็กขึ้นคอนโดวะ" พอไอ้โจพูดจบพวกผมก็หันมาไล่บี้ไอ้หนึ่งทันที ไอ้หนึ่งตีหน้าโหดยังกับจะจกไส้ไอ้โจมาแดก ถึงไอ้หนึ่งมันจะไม่หล่อจนคนเหลียวหลัง แต่เงินมันถึงแถมคารมณ์ดีอีกต่างหาก ไอ้ที่มันบอกว่าไม่เคยซั่มอ่ะมันตอแหลครับ
"อุบอิบพวกกูหรอมึง"
"อิ๊บห่าไร กูแค่ชวนน้องเค้าไปศึกษาสไตล์การตกแต่งห้องแล้วก็ลายกระเบื้องโว้ย"
"ส้นตีน" ผมด่าแล้วผลักหัวไอ้หนึ่งขำๆ ห่า คิดได้นะมึง
"แล้วเป็นไง ลายลูกไม้หรือจีสติง"
"ลูกไม้สีขาววะ หึหึ"
"สาดดดดดดดดด" ทุกคนร่วมลงแขกด่ามันครับ
"เด็กมันสวยมั้ยวะโจ"ไอ้คิวนี่ก็เสรือกเหลือเกิน
"สวยห่าไรละผู้ชายเว้ย แต่ก็น่ารักดีอ่ะนะกูว่าไม่ม.5ก็ม.6ใช่มั้ยหนึ่ง"
"เหี้ย กินเด็ก" กินเด็กมันจะคล้ายๆอินเดกครับศูนย์รวมเฟอร์นิเจอร์ที่ใหญ่ที่สุด กร๊ากกก ไม่เกี่ยวแระๆพวกผมไม่แปลกใจหรอกครับที่ไอ้โจบอกว่าไอ้หนึ่งพาผู้ชายขึ้นห้อง เพราะไอ้หนึ่งมันประกาศอย่างแมนๆ(?)เลยว่ามันบริโภคได้ทั้งชายและหญิง ใช่ครับมันเป็นไบ
"ระวังจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์นะมึง หึหึ”ไอ้คิวเตือนสติไอ้หนึ่งในฐานะที่มันเป็นผู้คร่ำหวอดในวงการการซั่มเด็ก
“แหมมึง ขาวๆซิงๆเป็นมึง มึงทนได้หรอวะ อีกอย่างกูว่าจะลองคบน้องเขาดู นิสัยน่ารักดีกูชอบ” เออเว้ยบทจะลงหลักปักฐาน ก็มาแบบไม่บอกกล่าวล่วงหน้าเลยเพื่อนผม แถมเป็นเด็กผู้ชายอีกต่างหาก แน่มาก
พวกผมก็เฮฮา ฝอยแตกจนลืมไปว่ามาเขียนรูป เหอๆ มัวแต่เล่นจะมีงานกลับไปส่งอาจารย์มั้ยเนี่ย ภาพสระน้ำที่มีฉากหลังเป็นตึกคณะวิทย์ของผมเพิ่งได้แค่30เปอร์เซนต์เอง สงสัยวันเสาร์อาทิตย์นี้ต้องมามอซะแล้ว ไม่งั้นไม่มีงานส่งแน่ๆ
"มึงๆนั่นไอ้ภูมิเดือนวิศวะป่ะ" แกร๊ก ดินสอแทบร่วง
ผมหันมองตามวิถีปลายนิ้วที่ไอ้โป้งมันชี้ไป เวร ใช่มันจริงๆด้วย โลกกลมหรือผมซวยวะเนี่ย อุตส่าห์รอดมาได้ตั้งหลายวัน ตั้งแต่วันที่ไปค่ายมวย และหลังจากกินหมี่เกี๊ยวเสร็จมันก็ไปส่งผมที่บ้าน ไม่ต้องตาโตหลงผิด คิดว่ามันพิศวาสอะไรผมหรอกนะ มันแค่ไปเอาของมันที่ผมหอบกลับบ้านเมื่อคราวก่อน
แต่คุณชายท่านก็ไม่ยอมเสด็จลงจากรถนะครับ ต้องให้กระผมเอาลงมาถวายให้ถึงรถกันเลยทีเดียว แต่ดีหน่อยที่มันเริ่มมีวิวัฒนาการเข้าใกล้ความเป็นคน เพราะรู้จักขอบใจ ถึงจะห้วนและสั้นแต่ก็สมเป็นมัน
ก็อย่างที่บอกหล่ะครับ ว่าหลังจากวันนั้นมันก็ยังเรียกผมไปสนองปากสนองมือเหมือนเดิม แต่ก็มีบางครั้งที่ผมตอแหลรอดไปได้อย่างสวยงาม จนหลังๆมันไม่ค่อยเรียกใช้แล้ว คงเพราะช่วงนี้ใกล้สอบด้วยมั้ง มันเลยเอาเวลาไปท่องหนังสือ วิศวะนะครับไม่ใช่ศิลปกรรมถึงจะมาชิลล์แบบผมได้
ผมเองดีใจจนน้ำตาแทบไหลที่ได้กลับมาใช้ชีวิตแบบปกติ แล้วทำไมเวลาแห่งอิสรภาพมันช่างน้อยนิดเหลือเกิน ว่าแล้วผมก็ทำการหลบครับ เอาหลังไอ้ต๊ะเป็นป้อมปราการด่านสุดท้ายในการรักษาชีวิต
"คนอะไรจะเพอร์เฟคขนาดนี้วะ หล่อเหี้ย แถมรวยอีกต่างหาก ถ้ากูได้ซักเซี้ยวมันนะกูจะฟันหญิงแล้วทิ้งวันละสามคนเลย" ผมเบ้ปากทำท่าสำรอก หมั่นไส้เว้ย ทำไมไอ้ภูมิมันดังขนาดนี้วะเนี่ย
ขนาดพวกชนบทหลังเขาเต่ามะเฟืองแห่งเกาะกาลาปากลอสอย่างไอ้โจยังรู้จัก แล้วคนอื่นในมหาลัยไม่รู้ไปถึงเจ้าคุณปู่คุณหลวงของไอ้ภูมิเลยหรอ
"มันเป็นเพื่อนมึงนิ ใช่มั้ยคิว"
"อืม"
"เขาร่ำลือกันหนักหนาว่ามันโหด จริงหรอวะ หน้าใสๆแบบนั้นอ่ะนะ" อึหือออออ อย่าให้เซด พรรณาสามวันยังไม่หมดไอ้ความเชี่ยโหดเลวทรามของมันเนี่ย กูเจ็บกูเจอมาเยอะ
"หึ กูไม่รู้ว่ะ แต่มีคนไปพิสูจน์มาแล้ว มึงลองถามดูดิ" ห่าคิว มันยักคิ้วแล้วพยักหน้ามาทางผม ไอ้สันขวานเอ๊ย พอมันทิ้งระเบิดไว้ให้ผมเสร็จแม่งก็เดินเข้าไปหาไอ้ภูมิเฉยเลย สาดดดดดดดดด กูหลบมันอยู่เนี่ย
"ไอ้พีม มึงไปพิสูจน์อะไรไอ้ภูมิวะ เงียบเชียวนะมึง"
"พิสงพิสูจน์เหี้ยไร เชื่อไอ้คิวก็หมาแล้ว ไอ้หนึ่งมึงมานี่ดิ๊ แสงเข้ากูแรเงาไม่ถูก" บ้าแล้วมึงไอ้พีมวาดยังไม่เสร็จแรเงาแมร่งเลยแล้วกันแถมใช้ไอ้หนึ่งบังแสงอีกต่างหาก ไอ้ภูมิจะได้มองไม่เห็นผม ส่วนไอ้หนึ่งมันก็บ่นอุบอิบตามประสา คนอื่นๆก็กลับไปเขียนรูปต่อกันหมด
"มึงจะแรเงาทำส้นตีนไรเนี่ย ป๋าให้ลงแค่ลายเส้น”
“อ้าว เหรอๆ กูแค่ลองดู เออน่าบังให้กูแปบเดียว”
“แต่กูจะไปทำงานของกูต่อ"
"เออๆแปบๆ" ผมแอบเหล่ไอ้ภูมิกับไอ้คิว โอย เมื่อไรจะไปวะ คุยห่าอะไรกันนักหนา ข้างๆไอ้ภูมิมีสาวสวยคนหนึ่งยืนอยู่ ดูจากโหงวเฮ้งคงเรียนหมอชัวร์ เพราะขาวสวยสะอาดบริสุทธิ์ซะขนาดนั้น
ไอ้ภูมิตบไหล่ไอ้คิวสองสามที ในที่สุดพวกมันก็ได้ฤกษ์ร่ำลากัน แต่มิวายไอ้ภูมิเสือกหันกลับมามองทางนี้ซะงั้น ผมเสียวเยี่ยวแทบราด ลุ้นยิ่งกว่าบอลโลกตอนเยอรมันแข่งกับสเปนอีก
"มึงเป็นไรวะพีม ทำหน้าทำตาตอแหล"
"หน้ามึงดิตอแหล จะไปไหนก็ไปเลยไป"
"อ้าวไอ่ห่านี่ เมื่อกี้ละขอกูยิกๆ" โดนไอ้หนึ่งโบกกบาลผมอีกรอบ แต่ก็ถือว่าคุ้มเพราะรอดจากไอ้ภูมิ เฮ้อ จะรอดไปได้ซักกี่น้ำวะไอ้พีมเอ๊ย เมื่อไรจะสองเดือนแว๊ ปวดจิตโว้ยยยยยยยยยยย
…………………………………………………
วันนี้เป็นวันศุกร์วันปล่อยผีของพวกผมครับ ลืมไปเลยว่าอยู่ในช่วงสอบ หึหึ ชิลล์ไปมั้ยชีวิตเยาวชนไทย วันนี้ผมจะเมาจะเอาให้ลืมเรื่องเครียดๆไปเลยวันนี้ไม่เมาไม่ต้องเรียกผมว่าไอ้พีม แล้วเรียกไรฟระ ฮ่าฮ่า
ผับเดิมที่พวกผมมาจนสนิทกับพี่เจ้าของร้านแต่จริงๆพี่แกเป็นญาติไอ้ปันด้วยแหละพอก้าวเข้ามาก็เจอกับแสงสีเสียงและบรรดาผีกลางคืนทั้งหลายทำเอาผมเริ่มยิ้มออก อยากดิ้นอยากดริ้งเว้ย
"พี่ไนล์!!! พี่ไนล์!!! หวัดดีพี่!!!"พวกผมตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่ดั่งฮึ่มๆ
"อ้าว ไอ้เด็กเวรเพิ่งมาหรอกูนึกว่าโต๊ะพวกมึงจะเป็นหมันซะอีก" ทั้งที่อยู่ใกล้ๆแต่ก็ต้องตะโกนอยู่ดีพี่ไนล์หนุ่มฮิพฮอพเจ้าของผับถึงจะได้ยินเสียงเรียกของไอ้ปัน
"รถติดนะพี่ ฮั่นแน่คนใหม่หรอพี่ไนล์ แม่รงแจ่มวะ" ไอ้ปันแซวพี่ไนล์ถึงสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ เฮียแกก็ยักคิ้วเจ้าเล่ห์ตามสไตล์หนุ่มเพล์บอย
"เออๆ แก้วแตกได้ ล้มโต๊ะได้ แต่อย่าให้แขกคนอื่นเจ็บ โอเค๊"
"รับทราบครับผม"
"เออ ขอให้สนุกมีไรก็บอกเด็กๆละกัน"พูดเสร็จพี่ไนล์ก็โอบเอวสาวสวยหุ่นอึ๋มไปนอกผับ พวกผมก็เดินไปนั่งโต๊ะประจำ
แต่พอมาถึงโต๊ะ ผมแทบเก็บความคิดทั้งหมดที่จะมันส์ที่จะเมา เอาพับเก็บกลับบ้านทันที นรกเหอะ ไอ้ภูมิตัวหล่อๆนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำของพวกผม
ทั้งที่ผมหลบมันทั้งวัน อุตส่าห์ดีใจที่ไม่มีโทรศัพท์มันเข้ามาก่อกวน สุดท้ายก็ต้องมาเจอจนได้ มิน่าตาขวากระตุกยังกับรัวกลองยาว ไอ้ภูมิมันเงยหน้ามามองผมนิ่งๆแต่แค่เสี้ยววินาที สาบานให้ไอ้คิวจู๋เล็กผมเห็นมันเหยียดยิ้มชั่วร้าย คืนนี้ความลับของผมจะแตกมั้ยครับคุณๆทั้งหลาย
"ไงพวกมึง มานานยังวะ" ไอ้เชนทักไอ้ภูมิกับเพื่อนมันอีกสองคน ผมจำได้มันคือไอ้เบียร์กับไอ้มิค
"ก็ซักพัก ว่าแต่พวกมึงมัวทำไรอยู่วะ มาช้าโคตร" ไอ้มิคหันมาถามไอ้เชน ไอ้เชนนั่งข้างไอ้หล่อคุณชายที่ชื่อเบียร์ ไอ้คิวนั่งข้างไอ้ภูมิ ผมกับไอ้ปันนั่งตรงข้ามกับพวกมัน แจ๊คพอต ผมได้นั่งตรงกับไอ้ภูมิ แล้วพวกมันก็ไม่พูดพร่ำทำสากกระเบือจัดการเรียกหาแก้วเหล้าทันทีทำเหมือนไปตายอดตายอยากมางั้นแหละทั้งที่แดกกันวันเว้นวัน
"จะไม่ช้าได้ไงก็รอคุณชายพีมแต่งตัวกว่าจะออกจากบ้านได้นานเป็นชาติ" ไอ้คิวกระแทกแก้วเปล่าลงเพราะมันเพิ่งกระเดือกเหล้าเพียวๆลงท้องไปก่อนจะหัดมาทำหน้าง๊องแง๊งใส่ผม ช่างกล้านะมึง กูไม่ใช่หรอที่รอมึงเซตผมน่ะ
"อ้าว ตัวเธอคนนั้นนิ" ไอ้มิคหันมามองผมตาโตแล้วหันไปมองไอ้ภูมิ ประมานจะถาม ใช่ไอ้ที่อัดมึงวันนั้นป่าวไอ้ภูมิมันทำหน้าเอือมๆเซ็งๆ หึหึ อายละซี้มึง
"พวกมึงยังไม่รู้จักกันใช่มั้ย มาๆเดี๋ยวป๋าแนะนำนี่ไอ้พีมเพื่อนพวกกู พีมนี่ไอ้มิคกับไอ้เบียร์เพื่อนกูเหมือนกันและพวกมึงก็เป็นเพื่อนกันซะ ส่วนไอ้ภูมิมึงสองคนคงรู้จักกันดีแล้ว…ใช่มั้ย"พวกมันห้าตัวหัวเราะลั่น ผมอยากเอาขวดโซดายัดปากไอ้คิวจริงๆแมร่ง
“หวัดดีๆ กูชื่อมิค มึงคงเห็นใช่มั้ยว่ากูหล่อแค่ไหน ไม่ต้องเสียใจนะที่หล่อสู้กูไม่ได้ กูไม่อยากรู้สึกผิด” เอ่อ สีหน้ามันจริงจังมากจนผมด่าไม่เป็นเลยครับ ไม่อยากบอกว่ากูรู้จักมึงเคยเจอมึงแล้ว ตอนที่มึงยืนดูลูกน้องซ้อมคนน่ะ
“หวัดดี กูเบียร์” ไอ้รูปหล่อมาดคุณชายหันมายิ้มทักทายผมอย่างเป็นมิตรดูใกล้ๆยิ่งหล่อ ผู้ชายเหี้ยไรวะทำให้ผู้ชายด้วยกันประหม่าเขินได้เนี่ย มันยิ้มให้ผมยิ้มทั้งปากยิ้มทั้งตายิ้มแมร่งทั้งหน้า ถึงผมจะแมนทั้งลำแต่มาทำตาเยิ้มตาหวานใส่ก็เขินนะเว้ยเฮ้ย
“อืม หวัดดี กูพีม”
“ดีๆๆเป็นเพื่อนกันไว้ ไอ้พีมมันเป็นเพื่อนสนิทพวกกูนี่แหละ แต่มันเป็นคนแคระท่ามกลางเทพบุตร พวกกูเลยไม่พกมันไปที่ๆอันตรายๆไม่งั้นพวกมึงคงรู้จักกันนานแล้ว” ไอ้ปันพูดด้วยความชื่นมื่นแต่มันคือประโยคบอกเล่า หยามเหยียด ดูถูก หรืออะไรวะปัน ผมควรโกรธมันมั้ยเนี่ย
“นั่นน่ะสิ กูก็นึกว่ามีพวกมึงแค่สี่คน ที่แท้ก็แอบซุกไข่ไว้ด้วยอีกฟอง” ภาษามึงห่างไกลคำว่าปกติมากเลยมิค มิน่าถึงคบกับไอ้ปันได้
ผมได้แต่นั่งฟังพวกมันฝอย พยายามไม่สนใจสายตาดุๆของไอ้ภูมิ บรรยากาศแบบนี้ผมรู้สึกทำตัวไม่ถูกเลยให้ตาย ตอนนี้ผมกับมันคงเหมือน เหมือนอะไรนะ อ๋อ คนแปลกหน้าที่รู้จักกันดีหรือไม่ก็ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ
"เออ พูดถึงเรื่องไข่ มึงรู้มั้ยภูมิกูโคตรเซอไพร์เลยว่ะ ที่มึงไม่เอาเรื่องไอ้พีม มึงนี่คนดีจริงๆเลยเพื่อนรัก" ไอ้ปันปั้นยิ้มชื่นชมไอ้ภูมิยกใหญ่ ห่า ใครบอกว่ามันไม่ทำอะไรกู แล้วมึงเอาโคโมโซมตัวที่เท่าไรคิดถึงได้เห็นว่ามันเป็นคนดีอ่ะ
แล้วทำไมพูดเรื่องไข่แล้วต้องคิดถึงไอ้ภูมิด้วยวะ โว๊ย ตอนนี้ผมโคตรเซ็งจิตเลยอยากกลับบ้านมากๆไม่มีอารมณ์กินเหล้าแม่รงแล้ว ขืนอยู่ต่อไปคาดว่าผมอาจจะฆ่าล้างโคตรเพื่อนตัวเองได้ไม่ยาก
"หึ มึงเพิ่งรู้หรอ "ไอ้นั่นก็ยื่นหน้ามารับคำชมแถมยังตวัดสายตามาที่ผมอีก ฟวยยย ดีตายแหละมึงอ่ะ
"กูว่าถ้าเป็นคนอื่นไอ้ภูมิเอาตาย ดีนะที่ตัวเทอเป็นเพื่อนไอ้พวกนี้ จริงๆกูเคยฟังเรื่องตัวเทอจากไอ้พวกนี้นะ ตัวจริงไม่หล่อเท่าที่คิดไว้ แต่น่ารักกว่าที่คิดเยอะเลย ตัวเทอ…"
"สัด เลิกเรียกกูตัวเทอซักที" ไอ้มิคเอ๋อแดกเลยครับ มันเหวอเลยที่โดดผมด่า ก็ตั้งแต่มามันก็เอาแต่เรียกผม ตัวเธอๆ ช่วยเบิ่งตาได้มั้ยว่ากูใส่กางเกง กูระเบิดหู กูมีลูกกระเดือก กูมีดุ้น
"ไงละมึง เพื่อนกูปากหวานอย่างที่กูเคยบอกไว้มั้ย หึหึ" ไอ้เชนยิ้มๆแล้วยกแก้วเหล้ากรอกปาก ไอ้มิคแลบลิ้นใส่ผม ไอ้นี่ท่าทางจะติงต๊องกว่าที่คิดแฮะ
จากนั้นพวกมันก็ดื่มก็คุยกันไป ผมก็ดื่มบ้าง คือมันไม่มีอารมณ์ ถึงแม้ว่าโต๊ะของพวกผมจะกลายเป็นจุดสนใจของสาวแท้สาวเทียมก็ตาม ก็ดูหนังหน้าแต่ละคนดิ จะถูกปล้ำทางสายตาอยู่แล้ว
"เป็นไรมึง ทำหน้าเหมือนเมนไม่มา"ไอ้ปันหันมาถาม
"เมนหน้ามึงดิ กูเบื่อ อยากกลับ"เหวี่ยงครับเหวี่ยง
"อ้าว ไหนบอกวันนี้ไม่เมาไม่กลับไง เป็นไรของมึงเนี่ย"
"ไม่รู้ กูอยากกลับ ปันมึงไปส่งกูหน่อยดิ"
"มึงหงุดหงิดที่ถูกผู้ชายจีบหรอ ฮ่าๆยังไม่ชินอีกแหงะ เอาน่าๆอย่าไปสนใจ ชนแก้วกับกูนี่มา" มันจับแก้วยัดใส่มือผมแล้วเอามาชนกัน ผมเลยยกรวดเดียวหมดแก้ว
เรื่องที่ถูกผู้ชายจีบก็ส่วนนึง คือว่ามีผู้ชายเข้ามาขอเบอร์ผม ดูออกเลยว่าเก้งตัวแม่ แต่ประเด็นที่ทำให้ผมนอยส์แด๊กคือไอ้หน้าหล่อที่นั่งหน้านิ่งตรงข้ามต่างหาก
ถึงมันจะหันไปยิ้มให้กับสาวสวยที่เดินมาชนแก้วบ้าง แต่บางครั้งผมกับมันก็เผลอจ้องตากัน มันมองเหมือนผมทำความผิดอะไรซักอย่างบอกตามตรงผมไม่ชอบแล้วก็อึดอัดมากๆด้วย แต่จะให้โวยวายคงดูไม่ดีเดี๋ยวจะพาลทำให้เพื่อนเสียบรรยากาศเปล่าๆ เอาวะ ทนๆหน่อยไอ้พีม
"ห่าแทน มันไปมุดหัวอยู่ไหนวะ เมื่อไรจะมา"ไอ้เชนเริ่มเอะอะ เออจริงสิมัวแต่อารมณ์เสียลืมเลยว่าเพื่อนหายไปหนึ่งชีวิตไอ้แทนไปไหนวะ
"เดี๋ยวมันก็มา"ไอ้เบียร์บอกแล้วหันไปโปรยยิ้มหวานต่อไอ้นี่ก็เซอราวคอตัวเองแจกยิ้มทั่วผับ เอาเข้าไปบ้ากันซะให้พอนะพวกมึง
"ห่าเบียร์ หล่อนะมึง ยิ้มมั่วๆเดี๋ยวก็ติดกลับบ้านเป็นฝูงหรอกมึง" ไอ้คิวบอกแล้วชงเหล้าให้ไอ้เบียร์ อี๋ มันเอานิ้วคนเหล้าอ่ะครับ แต่ไอ้เบียร์มันก็ยกซด เพราะกำลังเมายิ้มตัวเอง เลยไม่ดูว่าไอ้คิวได้กระทำการอุบาทว์ลงในแก้วของมัน
และระหว่างที่ไอ้เชนกำลังวิจัยก้อนน้ำแข็งว่าจะทำปฏิกิริยากับฟันซี่ไหนมากที่สุด ไอ้เบียร์ที่โปรโมทโฆษนายาสีฟันตรายิ้ม ไอ้มิคที่ทดลองประสิทธิภาพของโซดา ด้วยการแหย่นิ้วลงไปในขวดแล้วเอาขึ้นมาจิบ
ไอ้คิวที่แอบเอานิ้วจุ่มแก้วชาวบ้าน ไอ้ปันที่กำลังจะอภิปรายการเปิดสมัยประชุมและไอ้ภูมิที่กำลังจะประสาทแดกเพราะถูกไอ้ปันบังคับให้เป็นฝ่ายค้าน มันก็มีเหตการณ์นี้เกิดขึ้นครับ
"มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะฟ่าง" เสียงคุ้นๆเหมือนต้นเสียงจะอยู่ใกล้ๆพวกผมหันไปมอง บิงโกไอ้แทนมาแล้วแต่ว่ามากับใครก็ไม่รู้เหมือนกำลังทะเลาะกันอยู่
"มึงรู้หรอ ว่ากูคิดอะไร" คนคนนั้นพูดแบบเหวี่ยงๆ
"โธ่~ฟ่าง~" เฮ้ย ทำไมต้องจับมือวะ แล้วทำไมไอ้แทนต้องทำเสียงอ่อนเสียงหวานกับผู้ชายด้วย
ตอนนี้ทั้งโต๊ะเงียบครับeverybodyกำลังเพ่งกระแสจิต วิญญานและสายตาไปที่ไอ้แทนและผู้ชายคนหนึ่งซึ่ง ขาวมาก ในผับมืดๆ
แต่ผู้ชายคนนั้นเหมือนมีแสงออกมาจากตัว ขาวเว่อร์ที่สำคัญหล่อลาก สูงแต่เตี้ยกว่าไอ้แทนนิดหน่อย มันสองตัวยืนจ้องหน้ากัน แต่สีหน้าต่างกันมากคือผู้ชายคนนั้นมองไอ้แทนนิ่งๆส่วนไอ้แทนทำเหมือนจะลงไปกราบตีนเค้าอยู่ทุกวินาที
"ฟังแทนก่อนดิฟ่าง"
"เงียบเหอะแทน กูไม่อยากฟัง"
"ข้าวฟ่างครับ"
"กูบอกว่าหุบปากไง แม่ง สัดคิวหลบดิ" พวกผมได้แต่มองไอ้แทนตาปริบๆไม่ใช่สิต้องบอกว่ามีแค่ไอ้เชน ไอ้ปัน ไอ้คิว แล้วก็ผมที่ดูจะงงๆ ไอ้สามตัวนั้นก็ยังปกติดี
ผู้ชายคนนั้นเข้าไปนั่งแทรกระหว่างไอ้คิวกับไอ้เบียร์ ส่วนไอ้แทนก็เดินหน้าหงอยๆมานั่งข้างๆผม ระหว่างที่พวกผมกำลังมึนว่าเกิดอะไรขึ้น ประโยคเด็ดของไอ้มิคก็ช่วยให้อะไรๆมันชัดเจน จนแจ่มแจ้งแดงแจ๋แบ๋ไต๋ไก่แจ้แก้ (เฮ้ย พอ เอาฮาไปไหนวะ)
"สม ถูกเมียเมินละสิมึง หึหึ สมไอ้แทน"
"เมีย!!???!" พวกผมแหกปากตะโกนพร้อมกัน
"สัดมิค ไอ้ผีเจาะปากมาพูด" ไอ้คนที่พวกผมกำลังเข้าใจว่าเป็นเมียไอ้แทนเขวี้ยงน้ำแข็งใส่ไอ้มิค เฮ้ย โหดไปป่ะโดนขึ้นมาจริงๆเจ็บใช่เล่นนะนั่น
แต่ดีที่ไอ้มิคมันหลบทันแล้วหัวเราะคิกคัก พวกผมเลิกสนใจไอ้มิคแล้วหันมาจ้องหน้าไอ้แทน มันก็หันมามองพวกผมด้วยสีหน้าแบบอยากขอลาตาย
"พวกมึง กู คือ กู…"
"มึงไม่ต้องพูดเลย สัดแทน!!" ไอ้ปันชิงพูดก่อน ไอ้นี่มันจะอ่อนไหวกับเรื่องเพื่อนมาก แล้วอยู่ๆมารู้ว่าไอ้แทน เอ่อ คบผู้ชายผมก็ไม่แน่ใจน่ะนะ แต่มันก็น่าจะเป็นอย่างที่คิดแหละ
ไอ้ปันมันก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา ผมเองยังงงๆเลย แล้วบรรยากาศฮาเฮเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นอึมครึมทันที ไอ้ปันชะโงกหน้าข้ามผมไปจ้องหน้าไอ้แทนอย่างเอาเป็นเอาตาย
ไอ้คิวก็ก้มหน้าคนน้ำแข็งในแก้วเล่น ส่วนไอ้เชนมันกอดอกแล้วแสร้งมองไปทางอื่น ผมก็ไม่รู้จะเอาสายตาไปวางไว้ตรงไหน ยอมรับว่าตกใจมาก จะหันไปมองไอ้แทนที่นั่งข้างๆก็ไม่กล้า มองไปที่ไอ้เบียร์ไอ้มิคพวกมันก็ดูปกติดี ส่วนคนที่เป็นชนวนก็เหมือนไม่สนใจโลกนั่งซดเหล้าอย่างเดียว สุดท้ายผมก็เผลอไปสบตากับไอ้ภูมิ หน้ามันยังคงนิ่งแต่เสรือกแลบลิ้นใส่ผม ห่า ใช่เวลามั้ย
"ปัน กู กูขอโทษ คือ"
"ขอโทษ? ขอโทษทำไม มึงทำไรผิด" ไอ้นี่ก็เหลือเกิน ฟังมันก่อนเหอะ ไอ้คิวเอื้อมมือมาผลักหัวไอ้ปัน แล้วพยักหน้าให้ไอ้แทนพูดต่อ
ไอ้แทนกับไอ้คิวเป็นดูโอ้ที่ซ่าส์พอกัน พวกมันแค่มองตาก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร ไอ้ปันมันขี้โวยวายเป็นเด็กๆ ไอ้เชนก็จะออกแนวนิ่งซะมากกว่า ส่วนผมนะเหรอบางครั้งก็ยอมรับนะว่าเอ๋อๆตามพวกมันไม่ค่อยทันอาศัยว่าปากหมาเลยพอจะข่มพวกมันได้บ้าง ผมไม่ได้โกรธที่ไอ้แทนมีแฟนเป็นผู้ชาย(แต่ตกใจมากกว่า)
ผู้ชายที่เรียกได้ว่าเพอร์เฟก มีสาวล้อมหน้าล้อมหลังไม่เคยเว้น แล้วอยู่ๆมาบอกว่าคบผู้ชาย อีกอย่างมันก็บอกผมว่าเพิ่งจะพาคนที่มันจริงจังเข้าบ้าน เฮ้ย อย่าบอกนะว่าคนๆนั้นคือผู้ชายหน้าหล่อผิวโอโม่คนนี้
ผมไม่โกรธมันก็จริง แต่ที่ผมไม่พอใจเพราะมันไม่ยอมบอกว่าคบใคร ทั้งที่พวกเราจะคุยกันทุกเรื่อง ไม่เคยมีความลับต่อกัน (แต่ผมกำลังทำอยู่ งามไส้จริงๆ) ถึงแม้จะเป็นเรื่องขี้เล็บเล็กแค่ไหนพวกผมก็จะปรึกษากันตลอด แล้วนี่ไอ้แทนมันคิดส้นตีนไรอยู่ถึงมาปิด
"ที่กูไม่บอก เพราะ…กูกลัว" มันก้มหน้า แต่สุดท้ายก็ยอมเงยขึ้นมาสบตา
"กลัวเหี้ยไร" คราวนี้เป็นผมที่ดีดหน้าผากไอ้ปัน จะสอดทำซากไรวะ ไอ้ปันลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆแล้วก็ยื่นหน้าไปจ้องหน้าไอ้แทนอีกครั้ง ไอ้แทนมันถอนหายใจแล้วหันไปมองหน้าไอ้คนที่นั่งไขว่ห้างกอดอกมองหน้ามันนิ่งเช่นกัน
"กลัวว่าพวกมึงจะรับไม่ได้ ที่กู…กูคบผู้ชาย กูกลัวว่าพวกมึงจะเลิกเป็นเพื่อนกับกู"เสียงเพลงในผับยังคงครึกครื้นบีบจังหวะหัวใจแต่ภายในโต๊ะกลับเงียบ นานทีเดียวที่ไม่มีใครพูดอะไรเหมือนกำลังอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
"คิดได้แค่นี้ใช่มั้ย" ไอ้คิวพูดโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองไอ้แทน
"แต่กูไม่ได้คิดจะปิดบังนะเว้ย ก็รอให้พร้อมก่อน กูตั้งใจว่าจะบอกพวกมึง จริงๆวันนั้นกูจะพามาให้ไอ้พีมรู้จัก แต่ก็เกิดเรื่องไอ้ภูมิซะก่อน"
ไอ้แทนมันพูดเสียงอ่อนไม่เหลือน้ำเสียงที่ชอบกวนประสาทฟังแล้วขัดหูแปลกๆผมไม่ชอบเลย แล้วโต๊ะก็เงียบอีกครั้งจนน่าอึดอัด หวังว่ามิตรภาพที่พวกผมบูชารักษากันมาหลายปีคงไม่จบลงเพราะไอ้แทนมีแฟนเป็นผู้ชายหรอกนะ
"มึงดูถูกพวกกูมากนะแทน กะอีแค่มึงมีแฟนเป็นผู้ชายที่หล่อสูสีกับกู ทำไมกูจะรับไม่ได้" อยู่ๆไอ้ปันก็พูดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มทำเอาหัวใจผมโล่งเบาไปทั้งอก
"กูจะรับไม่ได้ก็ตรงนี้แหละ" ไอ้เชนส่ายหน้าขำๆพวกผมรุมเล่นหัวไอ้ปัน มันหัวเราะคิกคักแล้วโต๊ะเราก็กลับมามีสีสันอีกครั้ง ผมหมั่นไส้ไอ้แทนเลยหันไปตบหลังมันแรงๆโทษฐานปิดบังมาได้ตั้งนาน มันกอดคอผมล็อกซะแน่น แล้วก็เริ่มยิ้มได้
-
"พวกมึงไม่โกรธกูแล้วใช่ป่ะ" น้ำเสียงสดใสของมันเริ่มกลับมาแล้ว
"ถ้าโกรธ แล้วมึงจะยอมเลิกกับไอ้ฟ่างมั้ย"พวกผมหันพรึ่บไปมองหน้าไอ้เชน
"สัด ปากหมา" ไม่ใช่เสียงไอ้แทนครับ แต่เป็นเสียงของผู้ชายหน้าหล่อพ่วงตำแหน่งแฟนไอ้แทน เพื่อนผมก็ยิ้มร่าเลย สงสัยจะลืมมั้งว่ายังทะเลาะกันอยู่ แต่ไอ้เชนนี่ลงไปนอนขำ
“หน้ามึงฮามากฟ่าง เสร็จไอ้แทนแล้วดิ”
“จะเหลือไว้ทำพ่อหรอ” เป็นเสียงไอ้มิคครับ เลยโดนตีนไอ้ฟ่างซะหนึ่งดอก
"ถ้าพวกมึงโกรธกู กูก็จะง้อจนหาย แต่จะไม่ยอมเลิกกับไอ้ฟ่างเด็ดขาดเพราะกูรักมัน" พวกผมโห่เลยครับ แต่ผมก็แอบจั๊กจี๋นิดหน่อยเพราะคนที่ไอ้แทนพูดคำว่ารักด้วย มีทุกอย่างเหมือนผม หมายถึงเป็นผู้ชายเหมือนกันน่ะครับ แต่แววตาและน้ำเสียงไอ้แทนจริงจังซะจนผมต้องยิ้มออกมา คนคนนี้คงใช่สำหรับมึงแล้วสินะเพื่อน
"เออๆ คราวหน้าคราวหลังมีอะไรก็หัดง้างปากบอกพวกกูซะบ้าง รู้ทีหลังแม่งอดแซว" พอไอ้คิวพูดจบไอ้แทนก็กระโดดกอดทุกคน ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วยิ้มให้แทน
เหตุผลเดียวที่ผมไม่โกรธมันเพราะเราเป็นเพื่อนกัน แค่นี้พอมั้ยครับ^______^
"คร้าบบเพื่อน กูรักพวกมึงนะ พวกมึงด้วย แต่รักข้าวฟ่างมากกว่า" มันบอกพวกผม พวกไอ้ภูมิแล้วก็ไปจบที่สุดที่รักมัน ยิ่งดูหน้าไอ้ฟ่าง จริงๆมันชื่อข้าวฟ่างแต่เพื่อนชอบเรียกฟ่างเฉยๆ มันหล่อมากเลยนะครับ
ไอ้แทนนี่บอกไปหลายรอบแล้วว่าหล่อแค่ไหน แล้วแบบมันมาคบกันเองอ่ะ แม่ง
พระเจ้าจอชช่วยทอดกล้วย ทรัพยากรชายที่น่าหวงแหนและน่าเสียดายที่สุดมาแดกกันเอง ผมอยากจะบ้า เฮ้อ แต่ไอ้แทนมันบอกว่ามันไม่ได้มีอารมณ์กับผู้ชายคนอื่น คือถ้าไม่ใช่ไอ้ฟ่างมันบอกว่ามันเอาไม่ลง
แล้วมันก็พร้อมที่จะเอาผู้หญิงเหมือนเดิม แต่ต้องรอให้ไอ้ฟ่างเผลอ ซึ่งผมคิดว่าถ้าไอ้แทนแอบไปมีหญิงตอนไอ้ฟ่างไม่เผลอละก็อาจมีการตายเกิดขึ้นได้ครับ
"กูว่าผู้ชายคนสุดท้ายที่จะเป็นเกย์คือมึงเลยนะฟ่าง" ไอ้เชนพูดขึ้น ผมก็เพิ่งรู้ว่าไอ้ฟ่างมันเป็นเพื่อนอีกคนในกลุ่มไอ้ภูมิแต่ที่ผมไม่เคยเห็นเพราะมันเพิ่งกลับจากงานศพญาติที่อิตาลี
"หึ แล้วไง แสดงว่ากูไม่ใช่คนสุดท้ายใครจะเป็นก็รีบๆนะมึงเดี๋ยวโลกแม่งแตกก่อน" ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรที่บรรยายยากมากมันเป็นคนที่นั่งอยู่เฉยๆก็ทำให้คนรู้สึกกลัวได้ ยิ่งตาโตๆคู่นั้นมองแต่ละที ยังกับรู้ทุกอย่าง
"ห่าเอ๊ย ผู้ชายหล่อๆสองคนมาเอากันเอง ไม่สงสารผู้หญิงบ้างหรอมึง"
"ให้กูเอาผู้หญิงตอนนี้ก็ได้นะ"
“น้อยๆหน่อย เห็นหัวกูบ้างไอ่สัด” ไอ้ฟ่างเอาเสื้อแจ๊คเก็ตที่ถอดออกก่อนหน้านี้อุดปากไอ้แทนแล้วก็หันไปสนใจเหล้าต่อ
"แล้วแบบพวกมึงเค้าเรียกอะไร เพราะเกย์คือผู้ชายที่ชอบผู้ชายรู้สึกกับผู้ชายด้วยกัน"
"เรียกอะไรก็ช่างแม่รงเหอะ สนทำไม กูรักไอ้ฟ่างไอ้ฟ่างรักกูรู้แค่นี้พอ" ซึ้งเหี้ย เท่ห์โคตรวะแทน
"มึงเปลี่ยนไปเยอะเลยว่ะแทน มิน่าหลังๆมานี่ก็ชวนไปติดอ่าง ชิ่งกูตลอด" ไอ้แทนไหวไหล่ แล้วโอบไหล่ไอ้ฟ่างแทน มันเนียนไปนั่งข้างกันตอนไหนเนี่ย แต่จะว่าไปไอ้แทนก็เปลี่ยนไปเยอะ ไปในทางที่ดี ไอ่แทนยิ้มแป้น ส่วนไอ้ฟ่างก็เบนสายตามาที่ผม ตามันสวยมาก แต่ดุไปหน่อย แต่ดูคุ้นๆวะ
"
นี่ใคร"
"อ๋อ กูลืมแนะนำ พีมนี่ไอ่ฟ่างเป็นเพื่อนพวกเราแต่เป็นแฟนกู ฟ่างนี่พีมเพื่อนกูที่เคยเล่าให้ฟัง"
"พีม? คนนี้ใช่มั้ยที่สอยไอ้ภูมิร่วง ฮ่าฮ่า” อืม กูสอยมันร่วง เลยถูกมันด้นถอยหลังอยู่นี่ไง ไอ้ภูมิหันมองไอ้ฟ่างตาขวางแล้วเอาแต่ฟึดฟัด ซึ่งผมค่อนข้างจะแปลกใจเพราะถ้าเป็นปกติมันต้องประเคนตีนไปให้แล้ว
“กูพีม ยินดีที่รู้จัก”
“กูฟ่าง มึงนี่เจ๋งดีวะ หึหึ แต่หน้าหวานไปนิด ไม่งั้นกูจะยัดเมียไอ้ภูมิให้มึงเลย" มาว่ากู หน้ามึงนี่ไม่หวานเลยเนอะฟ่าง จากนั้นพวกผมก็กินก็คุยกันไป จนผมเริ่มสนิทกับเพื่อนใหม่อีกสามคน ก็ผู้ชายน่ะนะเหล้าเข้าปาก คุยถูกคอแปบเดียวก็จูนกันติด
และแม้ว่าผมจะสนิทกับไอ้มิค ไอ้เบียร์ ไอ้ฟ่างภายในเวลาอันรวดเร็ว แต่ผมกับไอ้ภูมิกลับไม่ได้คุยกันแม้แต่คำเดียว ไม่รู้จะมีใครสังเกตเห็นรังสีมาคุระหว่างผมกับมันรึเปล่า บรรยากาศระหว่างผมกับมันเป็นอะไรที่อึดอัดมาก
หรือบางทีอาจจะมีผมคนเดียวก็ได้ที่รู้สึกแบบนั้น เพราะไอ้ภูมิก็ดูปกติดี ถึงจะอย่างงั้นก็เหอะจะให้ผมคิดน้อยได้ไงละ ผมกลัวความลับแตกนิ เกิดมันบ้าเลือดขึ้นมาสั่งผมตอนนี้ไม่จบหรอชีวิต
พอพวกผมเริ่มกึ่มได้ที่ไอ้มิคไอ้คิวไอ้เชนก็ออกล่าเหยื่อ ทั้งที่มีเหยื่อเดินมาหาถึงที่แต่ไม่เสือกแดก บอกไม่ใช่แนว ชอบออกหาเอง
เหลือไอ้เบียร์ที่นั่งตาหวานโปรยเสน่ห์หายาแฝดบ้าบอของมันไป ปกติตามันก็หวานน่าหลงอยู่หรอก แต่พอมีแอลกอร์ฮอลเข้าร่าง ตามันเชื่อมยังกับดูดเนื้อมา หวั่นว่ามดจะกัดตามันได้
ส่วนไอ้ปันก็อ้อแอ้ชวนไอ้ภูมิถกปัญหายุบสภา ไอ่นี่เมาทีไรวิญญานนักปกครองออก ส่วนไอ้ฟ่างกับไอ้แทนจะสิงกันแล้วครับ ผู้หญิงครึ่งผับนั่งซับน้ำตากันเป็นแถวดูผู้ชายหล่อลากสองคนไซร้กัน
"อื้อ แทนอย่ากัด ไอ่แทนกูเจ็บ เหี้ยแทน!!" ไอ้ฟ่างถีบไอ้แทนออกจากคอ ฟ่างมันดุจริงเว้ยมิน่าถึงเอาไอ้แทนอยู่ ไอ่ฟ่างมองไอ่แทนตาขวางแต่ไอ้แทนมองไอ้ฟ่างตาเยิ้มเริ่มเมาแล้วมั้งมัน
"เพื่อนมึงเป็นหมา มึงรู้มั้ย" ไอ่ฟ่างหันมายักคิ้วให้ผม
"กูรู้มานานแล้ว แต่เพิ่งรู้ว่าเป็นหมาบ้าเซกส์"ไอ้แทนไม่ได้สนใจที่เพื่อนกับแฟนรุมด่าเพราะมันมัวแต่เอาหัวไปซุกคอไอ่ฟ่าง รอบนี้อาจจะไม่ใช่แค่ถีบแต่อาจเจอเตะก้านคอด้วยก็ได้นะเพื่อนแทน
ผมเลิกสนใจฉากเรทเบาๆของมันสองตัว มองสาวๆโยกย้ายส่ายสะโพกแจ่มลูกตากว่ากันเยอะ แอบเห็นไอ้คิวป้อสาวอยู่มุมใกล้ๆด้วย
"พีม" ไอ้เบียร์เรียกผมเสียงหวานพอๆกับตามัน นี่ถ้าผมเป็นผู้หญิงนะคงอ่อนระทวยยอมเป็นเมียมันแม้มันจะไม่เอ่ยปากขอ ไม่แปลกใจเลยที่พี่ท่านจะได้เบอร์สาวๆทั้งที่นั่งอยู่กับที่
"ไรมึง อยากได้แซมบัคทาตาหรอ"
"เชี่ย กูจะถามมึงว่าผู้หญิงโต๊ะนั้นมองกูหรือมองไอ้ฟ่าง"
"ไหนวะ โต๊ะไหนๆ"ผมก็มองตามพิกัดที่ไอ้เบียร์มันบอก
"นั่นไง ที่นั่งกันอยู่สามคน เห็นมั้ยคนที่ใส่เสื้อกล้ามน่ะ"
"อ๋อออ อืมกูว่ามองทั้งคู่มองไอ้ฟ่างแบบเสียดาย แต่มองมึงแบบอยากเสียตัว" สาวสวยผมยาวเป็นลอนคลื่น หุ่นดีแต่หน้าอกไซส์ประถมกำลังนั่งทอดสะพานจนเหลืองเกรียมไว้รอไอ้เบียร์ข้ามไปแดก
"หึหึ ตาถึงๆ นั่นเมียเก่าไอ้ภูมิ" น้ำแข็งเกือบติดคอผมครับ ไอ้เจ้าของชื่อก็เลิกมองโต๊ะที่ไอ้ปันใช้เป็นศาลเตี้ยพิณาร่างรัฐธรรมนูญ มันหันมามองไอ้เบียร์
"เรียกกูหรอ"
"เปล่า กูแค่ชี้เมียเก่ามึงให้ไอ้พีมดู พี่ไอซ์ดาวบัญชีปีสาม คุ้นมะ" ไอ้ภูมิขำหึในคอ มันมองผ่านไปยังผู้หญิงโต๊ะนั้น แล้วหันมามองหน้าผม ผมอ่านสายตามันไม่ออกเลยจริงๆคงจะอวดมั้งว่าเมียเก่าเด็ด เฮอะ ไม่เห็นแคร์
และแล้วราตรีแห่งสีสันก็ผ่านพ้นไปช้าๆทว่าเต็มไปด้วยความสุขสนุกสุดเหวี่ยง ยิ่งดึกก็ยิ่งมันส์ ยิ่งมันส์ก็ยิ่งมั่ว จนเข็มนาฬิกาชี้มาที่เลขหนึ่งแล้ว ได้เวลาบอกลาน้ำเมาและสาวสวยแล้วสิ
"เฮ้ยคิว มึงขับรถไหวมั้ยวะ" ไอ้เชนหิ้วปีกไอ้ปันที่ชี้ไม้ชีมือพยายามพูดกับกระเป๋าเสื้อตัวเองหมดสภาพมาก ไอ่คออ่อนเอ๊ย ส่วนไอ้มิคลงไปนอนเกาะขาไอ้ฟ่าง มันท่องสูตรแคลห่าไรไม่รู้ ผมกับไอ้เบียร์ต้องดึงมันขึ้นมายืน
ไอ้คิวมันไม่เมาเท่าไรแต่ก็ไม่น่าจะขับรถไหว เพราะมันกำลังโก่งคออ้วกอยู่ข้างๆล้อบีเอ็มคันงามของตัวเอง มีอย่างเดียวที่ทำให้มันไม่เหมือนหมาคือการยกมือขึ้นมาสบัดกลางอากาศ เป็นสัญญานว่ากูไม่ไหว
“เอาไงดีวะพวกมึง” ไอ่ฟ่างที่พยุงไอ้แทนและต้องแกะไอ้มิคออกจากขามองหน้าคนที่ยังเหลือสติอยู่อย่างขอความเห็น
“มึงพาไอ้ปันกลับคอนโดนะเชน ส่วนไอ้คิวกับไอ้มิคเดี๋ยวกูจะพากลับเอง ส่วนพวกมึงสองผัวเมียก็กลับไปได้แล้วไป ห่าแทนจะตายแล้ว” ไอ้เบียร์เสนอ ปกติไอ้แทนไม่ใช่คนที่จะเมาง่ายๆ แต่วันนี้มันดีใจที่ได้เปิดตัวแฟนให้เพื่อนรับรู้แถมเพื่อนยังเข้าใจอีก มันเลยฉลองให้ตัวเองยังกับอาบเหล้าความซวยเลยมาตกที่ไอ้ฟ่าง
"อ้าว แล้วกูละ" คือผมมากับไอ้คิว ไอ้ปันมากับไอ้เชนแล้วแบบนี้ผมจะกลับยังไง
“มึงก็กลับกับไอ้เบียร์ดิ เบียร์มึงไปส่งไอ้พีมด้วยนะ”
"เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง" อยู่ๆคนที่เพิ่งกลับจากการเคลียร์บิลล์ก็ออกมาพูดประโยคเด็ดทำเอาทุกสายตาจับจ้องไปที่มันอย่างไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะผม มันเมาหรือเปล่าวะ
“ทำไม มองไร” ไอ้ภูมิมองกราด มันรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่าตัวเองพูดอะไรออกมา
“เออๆงั้นเอาตามนี้ ไอ้พีมมึงกลับกับไอ้ภูมินะ ปัน ไอ้ปันลุกเว้ย” ไม่นะเชน มึงอย่าปล่อยกูไว้กับปีศาจนะเพื่อน ผมพยายามส่งสายตาอ้อนวอนขอความเมตตาไปให้ไอ้เชน แต่มันก็ไม่สนใจเพราะมัวแต่จะแงะไอ้ปันออกจากประตูผับ ไอ้ฟ่างกับไอ้แทนก็ขึ้นรถขับออกไปแล้ว ตัดช่องน้อยแต่พอตัวจริงๆไอ้คู่นี้
ไอ้เบียร์ก็ต้องรับศึกหนักทั้งหิ้วไอ้มิคไหนจะต้องลากไอ้คิวขึ้นรถอย่างทุลักทุเล ผมเลยต้องเข้าไปช่วยยัดเพื่อนใส่ในรถ ลากันสองสามคำไอ้เบียร์ก็ต้องรีบออกรถ เพราะไอ้มิคจะกระโดดลงมาเตะบอล เฮ้อ กูเหนื่อยแล้วนะไอ้พวกเพื่อนเวร แต่ผมยังไม่ได้กลับง่ายๆหรอกครับเหลือไอ้ปันที่ยังไม่ยอมพรากจากประตูผับง่ายๆ ผมกับไอ้เชนอายคนที่เดินผ่านไปผ่านมาจนอยากกระทืบไอ้ปันให้มันนอนตายอยู่ตรงนี้
“ปัน ไอ้ปันเว้ย ลุกดิวะ เร็วๆกลับบ้าน”ผมคุกเข่าลงข้างๆมันแล้วตบแก้มมันแรงๆ
“อือออออ”
“ปันลุก ไม่งั้นกูปล่อยไว้นี่จริงๆนะ” ไอ้เชนใช้เท้าเขี่ย สารพัดวิธีที่พวกผมใช้ปลุกไอ้ปันแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่ามันจะลืมตาขึ้นมาแต่อย่างใด
“เออ ไม่ตื่นใช่มั้ยมึง พีมหลบ” คราวนี้ไอ้เชนถีบเลยครับ แต่ไอ้ปันก็ยังไม่หลุดจากประตูผับไอ้ภูมิที่เพิ่งไปเอารถมาเลยต้องมาช่วยอีกแรงแต่ก็ไม่เป็นผล พวกเราสามคนถึงกับหอบแดกกันเลย นี่หรอที่เค้าเรียกว่าฤทธิ์คนเมา พวกผมเลยได้แต่ยืนดูไอ้ปันทำปฏิกิริยากับประตู จนปัญญากับมันจริงๆ
“ปัน ไอ้ปัน …อ่าวเฮ้ย” ไอ้เชนมันเหนื่อยเลยเอานิ้วชี้จิ้มไหล่ไอ่ปันแต่มันเสืรอกหลุดจากประตูซะงั้น ไอ่ควายยยยยยยยยยย ทีตอนถีบตอนดึงละไม่สะดุ้งสะเทือนหรอกแต่พอถูกสะกิดดันหลุดซะได้ หรรษาดีจริงๆชีวิต เพื่อนกูแต่ละคน หรือจะจริงที่มันไม่นิยมความรุนแรง
แต่กว่าจะพามันขึ้นรถได้ผมสามคนก็เพลียไปตามๆกัน ไอ้เชนโบกมือให้ผมกับไอ้ภูมิแล้วขับรถออกไป ผมก็ได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วง แต่พอคิดได้ผมกลับรู้สึกห่วงตัวเองมากกว่า ให้ผมกลับด้วยก็ได้นิหว่า ทำไมทิ้งกันแบบนี้วะ
“จะกลับได้หรือยัง ยืนเป็นกุมารทองขวางทางชาวบ้านอยู่ได้” ไอ้ภูมิยืนเท่ห์กอดอกพิงรถ เฮอะถ้าผมเป็นกุมารทองจริงๆผมจะสิงมันคนแรกเลย
“เออ”
“พี่ครับ ซื้อดอกกุหลาบให้แฟนมั้ยครับ” ก่อนที่เรา แหวะ เปลี่ยนๆ ก่อนที่ผมกับมันจะก้าวขึ้นรถก็มีน้องผู้ชายตัวเล็กหอบกุหลาบมายื่นขาย เล่นเอาผมกับไอ้ภูมิงง คิ้วไอ้ภูมิเริ่มขมวดนิดๆผมละสงสารน้องตัวเล็กนี่จริงๆ
ไอ้ภูมิมันต้องตะเพิดเด็กแน่ ผมกำลังจะอ้าปากบอกให้น้องรีบไปก่อนจะถูกไอ้ภูมิแดกหัว แต่อยู่ๆมันก็ยกมือขึ้นลูบหัวน้อง เฮ้ย ผมเมาจนตาลายป่ะวะ
“พี่ไม่มีแฟนหรอก”
“ก็พี่คนนั้นไง” เฮ้ย!!!น้องแมร่งชี้มือมาที่ผมเว้ย OoO
“เฮ้ย ไม่ใช่ๆ พี่เป็นผู้ชายครับน้องพี่ไม่ใช่แฟนมัน” ผมรีบโบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน เชี่ยภูมิมันเหยียดยิ้มแล้วควักตังแบงค์พันเพื่อแลกกับดอกกุหลาบสิบกว่าดอก
“พี่เหมาหมดเลยแล้วกัน”
“หมดนี่แค่สองร้อยครับพี่”
“ไม่เป็นไร วันนี้พี่ถูกหวย” น้องยื่นดอกกุหลาบให้ไอ้ภูมิ แถมยังยกมือไหว้ก่อนรับเงินพร้อมกับกล่าวคำขอบคุณ ผมมองน้องด้วยความสงสารและชื่นชมตัวเล็กแค่นี้แต่ต้องมาทำงานหาเงินดึกๆดื่นๆ เห็นแล้วก็นึกถึงตัวเองโตเป็นควายขนาดนี้ยังไม่เคยหาตังเองเลยซักบาท แต่ภาพไอ่ภูมิกับเด็กก็น่ามองไปอีกแบบแฮะ น้องไหว้ไอ้ภูมิอีกครั้งก่อนจะวิ่งจากไป อยากให้น้องเจอลูกค้าแบบไอ้ภูมิทุกวันจัง
“อ่ะ” อยู่ๆมันก็ยื่นดอกกุหลาบมาตรงหน้าผม งงสิครับ
“อะไร”
“ดอกกุหลาบไง มึงไม่รู้จักหรอ”
“รู้จักโว้ย แต่มึงเอามาให้กูทำไม”
“ขี้เกียจเดินไปทิ้งขยะ หรือไม่เอาจะได้ทิ้ง”ปากกับมือมันไวพอกันเลยครับ ไอ้ภูมิทำท่าจะเขวี้ยงดอกกุหลาบลงพื้นผมคว้าไว้แทบไม่ทัน
“เฮ้ยๆเอาๆทิ้งได้ไงวะสงสาร”ผมรีบตะครุบดอกไม้กำนั้นมาไว้ในกำมือ มันยิ้มมุมปากเลวๆแบบที่มันชอบทำก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ
.............................................
ตลอดทางกลับบ้านไอ้ภูมิก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรกับผมเลยซักคำ ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าจริงๆแล้วมันเป็นคนยังไงกันแน่ แต่ถ้าพวกไอ้คิวไอ้แทนคบมันเป็นเพื่อนได้ ก็แสดงว่ามันก็น่าจะดีพอตัว ซึ่งบางครั้งผมเองก็พอจะสัมผัสได้แหละนะ
อย่างตอนที่มันซื้อดอกกุหลาบจากน้องคนนั้น ทั้งแววตาที่ดูอ่อนโยนและการลูบหัวเหมือนเอ็นดูที่ทำเอาผมอึ้งไปสามสิบแปดวินาที แต่บางทีมันก็เย็นชา บางครั้งก็กวนตีน หรือบางทีมันก็น่ากลัวจนแทบคาดไม่ถึง เฮ้อ แล้วทำไมผมต้องมาทำความเข้าใจมันด้วยละเนี่ย
หรือเป็นเพราะดอกกุหลาบสิบดอกในมือนี่แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที่ทำให้ผมอยากเข้าใจภูมิผมว่ามันก็คงไม่สำคัญมากไปกว่าดอกกุหลาบในมือที่ทำให้ผมยิ้มได้และยอมรับตรงๆเลยว่าผมกำลังปลื้มใจมากๆ
"มองไร"
"หา?"
"กูถามว่ามองกูทำไม"
"กูเปล่ามองเหอะ อย่าหลงตัวเอง"
"หึ หลงความหล่อกูแล้วละสิ" ผมหันไปจ้องหน้ามัน ที่ทำหน้ายียวนกวนตีนอยู่
"อื้มมมม หล่อมาก หล่อที่สุด สุดจะหล่อแล้วมึงน่ะ" มันยักไหล่ผมเลยหันออกไปมองนอกรถ ไม่มองก็ได้ ชริส์แค่นี้ทำเป็นหวง
"เฮ้ย ไม่ใช่ทางกลับบ้านกูนิ"
"ใช่ก็แปลกเพราะกูจะกลับคอนโดกู"
"งั้นมึงจอดเลยๆ กูจะกลับบ้าน ไอ่เวรแล้วก็ไม่บอก กูจะได้ลงตั้งแต่ราชเทวีแม่รงเลยมาซะไกล อ่าวเฮ้ยจอดดิวะ"ผมโวยวายลั่นรถที่ไอ้ภูมิไม่ยอมจอดให้ผมลง มันขับเลยมาตั้งไกลกว่าผมจะหารถกลับได้คงถึงบ้านตอนหกโมงเช้า
"กูบอกตอนไหนว่าจะให้มึงกลับ"
"อ่าว"ผมงงมากเลยตอนนี้ แรมอืดแล้ว ไม่ให้ผมกลับแล้วจะให้ผมไปไหน
"คืนนี้ไปนอนคอนโดกู" OoO เย้ดเข้ ผมถูกผู้ชายหิ้วขึ้นคอนโด กูว่าแล้วทำมาเป็นให้ผมเป็นเบ๊งั้นงี้ ที่จริงมันแอบชอบผมแล้วหวังฟันผมแหง แสรดดดดดดดดดดดดด เลว
"เลิกทำหน้าบ้าเหมือนพวกเมากัญชาซะที ที่กูให้มึงไปนอนคอนโดกูเพราะวันหลังจะได้มาถูก มึงต้องมาทำความสะอาดห้อง อย่าบอกนะว่าลืม"
ผมกัดฟัดกรอดๆอายสิครับงานนี้คิดอารายออกไปไอ้พีม ห่าภูมิก็นะยังกับมันนั่งทางใน แม่งรู้ไปซะทุกเรื่อง ก็ในเมื่อมันต้องการแบบนี้ผมจะค้านอะไรได้ละครับ เลยต้องโทรไปบอกอาปุ้ยว่าจะนอนห้องเพื่อนเพราะต้องอยู่ทำรายงานตอนเช้า หึหึ โกหกอีกแล้ว แถมผมยังเลือกใช้topicยอดฮิต ติดทำรายงาน อาครับพีมขอโทษ Y__Y
ไม่นานเมอร์ซีเดสคันงามก็เข้ามาจอดในลานจอดรถของคอนโดหรูใจกลางย่านธุรกิจ ผมพาร่างกายที่มึนๆอึนๆเดินตามไอ้ภูมิขึ้นลิฟต์ ดีว่ามีผู้หญิงสองคนเข้ามาด้วยผมเลยไม่ต้องทนอึดอัดเท่าไร พี่ผู้หญิงสองคนกดชั้นหกแต่ผมเห็นไอ้ภูมิกดชั้นสิบห้า ว้าว อยู่ชั้นสูงสุดเลยนะมึง
ติ้ง~~
แล้วลิฟต์อันไฮโซโก้หรูก็เปิดออกให้เท้าของผมได้สัมผัสกับพื้นคอนโดชั้นสิบห้า
"ออกมาดิ หรือจะนอนในลิฟต์" ไรวะก็คนมันง่วงขอพักสายตาบ้างสิ คือผมไม่เมาก็จริงครับ แต่รู้สึกมึนเวียนหัวและง่วงชิบหาย เลยเดินตามคุณชายภูมิไปแบบงงๆจนมาถึงห้องที่มีตัวเลข1501 แกะสลักไว้กลางประตูบานใหญ่
"โหหหหหห หรูเหี้ย" ทันทีที่มันเปิดประตูเข้ามาผมก็ต้องตะลึง คือรู้แหละว่าไอ้ภูมิรวยแต่ไม่รู้ว่าจะขนาดนี้ นี่มันอะไรกัน มันห้องอะไรทำไมทั้งหรูทั้งกว้างขนาดนี้ ผมแอบทุบหัวมันแล้วยกเค้าคงรวยไปสิบชาติ ฮี่ฮี่ มัวแต่ยืนชื่นชมความหะหรูหะหรา อยู่ๆก็มีอะไรซักอย่างลอยมาปิดหน้า ชะรอยว่าจะเป็นผ้าเช็ดตัวและแล้วผมก็เดาถูก มันใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มกลิ่นอะไรวะหอมอ่ะ
"ยืนเอ๋ออยู่ได้ ไปอาบน้ำดิ นั่นเสื้อผ้า"ผมเบะปากใส่มัน แล้วเดินไปหาแจกันปักดอกกุหลาบ ก่อนจะหยิบชุดนอนซึ่งน่าจะเป็นของมันเข้าห้องน้ำ โอ้วว ผมว่าห้องน้ำไอ้ภูมิใช้เป็นที่จัดงานกาล่าดินเนอร์ได้สบายๆเลยนะเนี่ย
ที่ขี้ของคนรวยมันสวยอย่างนี้เลยหรอวะ เมื่อชื่นชมความงามของห้องน้ำจนสาแก่ใจผมจึงจัดการเปลื้องผ้า อิอิ เลือกใช้คำได้แหล่มมากมึงไอ่พีม กรั่กๆ^o^
ผมใช้เวลาอาบน้ำเกือบๆยี่สิบนาที น้ำอุ่นๆช่วยคลายอาการแฮ้งค์สุราได้ดีมากเลยครับ รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ อาบเสร็จก็ขอยืนชื่นชมความหล่อของตัวเองหน้ากระจกอีกนิดหน่อยละกัน ผมมองตัวเองในคราบชุดนอนที่สะท้อนอยู่ในกระจก โคร่งมากต้องพับแขนเสื้อกับขากางเกงสามสี่ทบ ทำไมผมต้องตาโตด้วยวะ ทำไมต้องปากสีแดงๆส้มๆด้วย ทำไมต้องตัวขาวด้วย ทำไมต้องเตี้ยด้วย ทำไมกูไม่หล่อ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆ อ๊ากกกกกกก :serius2:
ปัง ปัง
“เฮ้ย ไอ้เตี้ยตายยังวะ” ก่อนที่ผมจะบ้าก็มีเสียงมารมาขัด ฮึ๋ย
“เออๆเสร็จแล้ว”ผมตะโกนตอบพร้อมกระชากประตูออกมา ไอ้ภูมิก็อยู่ในคราบชุดนอนเหมือนกัน มันก้มลงมองผมดุๆ
“นาน”
“กูขี้อยู่ แล้วนี่มึงเปลี่ยนชุดนอนอาบน้ำยังวะ ยี้ ซกมกน้ำไม่อาบแต่เปลี่ยนชุด โอ๊ย ตีกูทำไม”ไอ่ภูมิดีดหน้าผากผม แรงไปแล้วนะเฟ้ย
“กูอาบแล้วเหอะ ห้องน้ำในห้องนอนกูมี บ้านนอก”
"เออกูมันบ้านนอกแล้วไม่ทราบว่าคุณชายจะให้ไอ้บ้านนอกอย่างกูนอนไหนครับ" นิ้วชี้ยาวๆขาวๆเรียวๆของเชี่ยภูมิเลยผ่านหน้าผมไปในระดับสายตาผมค่อยๆหันมองตามนิ้วมันอย่างสโลโมชั่น เพื่อ??
รู้มั้ยครับว่านิ้วชี้กระแดะๆของมันไปหยุดไว้ตำแหน่งไหนของห้องสุดหรูแห่งนี้ โซฟาครับพี่น้อง ตามที่ผมคิดไว้เปะ ก็ยังดีละว๊า โซฟามันออกจะนุ่มจะกว้าง ผมนอนได้สบายๆอยู่แล้ว
“งั้น บ๊ายบายราตรีสวัสดิ์” ผมตบหน้าอกมันสองสามทีประกอบกับทำหน้ากวนตีนอีกเล็กน้อย แล้วค่อยลอยละล่องมาปิดไฟแต่เสือก กดผิดสวิชต์กลายเป็นเปิดไฟห้องครัวซะงั้น แอบได้ยินเสียงหมามันหัวเราะเยาะด้วย ทำไมละ ก็ไม่ใช่ห้องผมอ่ะ หน้าแตกอีกแล้วกู งั้นไม่ปิดแล้ว แม่ง
ผมล้มตัวลงนอน อายครับอาย ไม่นานนักไฟห้องนั่งเล่นก็ดับลงพร้อมๆกับเสียงปิดประตูไอ่ภูมิมันคงเข้าห้องนอนไปแล้ว ทั้งที่ง่วงแต่ผมกลับนอนไม่ค่อยหลับอาจเพราะมันแปลกที่มั้งครับอีกอย่างคือหนาวด้วย ผมเป็นพวกความดันต่ำขี้หนาวแล้วห่าภูมิแม่รงเปิดแอร์ยังกับมันเป็นนกแพนกวิน สาดด มึงจะบิ้วว่าอยู่ขั้วโลกเหนือรึไง
ผมปรับสายตาให้ชินกับความมืด ซึ่งจริงๆก็ไม่มืดเท่าไรเพราะมีแสงเหลืองนวลจากโคมไฟตรงบาร์ห้องครัวพอทำให้เห็นว่าอะไรเป็นอะไร ผมเดินไปปรับแอร์แล้วกลับมานอนก็ยังนอนไม่หลับ หมาภูมิ ใจคอมึงจะไม่เอาผ้าห่มให้กูเลยใช่มั้ย ตอนแรกผมแค่หนาวซักพักผมเริ่มหนาวสั่น จนต้องโอบกอดตัวเอง รู้สึกว่าตัวผมเย็นเฉียบ
~ฟลุ่บ ~
อยู่ๆก็มีผ้านวมผืนนุ่มลอยมากองบนตัวผม ผมลุกขึ้นมองเห็นไอ้ภูมิยืนกอดอกพิงประตูอยู่
"เดี๋ยวมาตายในห้องกู"
"เพิ่งคิดได้นะมึง ไอ้คนใจดำ ใจร้าย"
"มึงกล้าด่า..."
" เฮ้ย!!!/เฮ้ย!!!" ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือไอ้ภูมิมันเดินเข้ามา จะเอาเรื่องผมแล้วจากนั้นก็มีอะไรนิ่มๆมาโดนแก้มผม แว้ก ปากไอ้ภูมิ หัวใจผมเต้นจนแทบระเบิด มันสูบฉีดยังกับไปวิ่งรอบสนามมาสิบแปดรอบ
แล้วต่อจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ผมก็ไม่รู้รู้ แต่ตอนนี้ไอ้ภูมิล้มมาคร่อมอยู่บนตัวผม แล้วปากหรือไม่ก็จมูกมันทิ่มแก้มผมเต็มๆ จากนั้นก็เหมือนฉากในละครน้ำเน่าหลังข่าวทั่วไป คือเราสบตากัน ผมสบตาคมโตสีดำขลับคู่นั้นแล้ว เหมือนใจมันเต้นแปลกๆ มันเต้นแรงมากและที่สำคัญผมละสายตาไปไหนไม่ได้เลย
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไรที่หัวใจผมยังเต้นคร่อมจังหวะ นานเท่าไรที่ผมกับภูมิไม่คิดจะผละออกจากกัน มัน นาน เกิน ไปแล้วโว้ยยยยยยยย
"ละ ละ ลุกดิสัด กูหนัก แมร่งทับมาได้" พอได้สติผมก็ผลักมันออกทันทีดีนะที่มีผ้านวมผืนโตกั้นเราเอาไว้ ไม่อย่างนั้นละก็ไอ้พีมเอ๊ย ตัวต่อตัว
ห๊ะ? เมื่อกี้ผมคิดอะไรนะ ผมรู้สึกอะไรวะ
เวรแล้วไง ผมใจเต้นกับผู้ชายด้วยกัน ผมใจเต้นกับไอ้ภูมิ โอ้ก๊อด เกิดอะไรขึ้นกับโผ้มมมมมมมมมมY __Y
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
...............................
อ่านกันตาแหกเลยทีเดียว ยาวยิ่งกว่ารางรถไฟแม่สาย-สุไหงโกลกอีกนะคะพี่น้อง :laugh:
ตอนนี้นายพีมของเราชักจะยังไงๆแล้วสิคะ ส่วนตอนที่แล้วแอบฮามีแต่คนด่าพระเอก ไอ้คุณภูมิมันเครียดนะนั่นเห็นบ่นๆว่ากลัวรีดเดอร์จะเอาเปลือกทุเรียนดักปาหัวแล้วลากไปข่มขืน ฮ่าฮ่า แต่คงไม่ใช่ใช่มั้ยคะ เพราะคนอ่านเค้าออกจะเรียบร้อย มาแบบนิ่งๆกันทุกคนหรือซุ่มวะคะ หึหึ
สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยอ่านไปก็ฮาไปแต่ละคนใส่อารมณ์ยิ่งกว่าคนแต่งซะอีก แล้วพบกันใหม่เมื่อชาติต้องการนะคะ ^__________^
-
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
อย่้าลืมแก้เลขตอนที่หัวกระทู้ด้วย อิอิ
-
ภูมิ กับ พีม อิอิ
-
เค้าจะรักกันเมื่อไหร่อะ
-
อ๊ะ อ๊ะ หัวใจเต้นผิดจังหวะเหรอจ๊ะพีม
ภูมิล่ะ เป็นไง อยากรู้ถึงความรู้สึกของภูมิจัง เกิดอาการเดียวกันกะพีมป่ะ
คาดว่าภูมิน่าจะยืดเวลาการลงโทษพีมต่อนะเนี่ย
-
o13 สนุกงะ เรื่องนี้สนุกมากเลย
พีม รั่วมาก น่ารักมาก และเพื่อนๆพีมก็คงจะรักพีมมากด้วย
และคาดว่าอีกไม่นาน คนใกล้ตัวพีม คงมาเป็นคนใกล้ใจพีมแน่นอน
ภูมิ ครบสูตรพระเอก ภูมิของเราแอบมีมุมน่ารัก
และคาดว่าจะออกมาเรื่อยๆ
และเราชอบ ทุกคาเร็ตเตอร์ของทั้งเพื่อนพีม และเพื่อนของภูมิ
-
มาต่อซะที
แต่ตัวเองไม่เปลี่ยนหัวอะ
เลยต้องเข้ามาดูบ่อย ๆ
-
มาต่อเร็ว คิดถึงภูมิ
-
5555555555+ ยอมเปลี่ยนหัวแล้ว
ขอบคุณจ้า แวะมาให้กำลังใจอีกที :กอด1:
-
เย้ยยยยย
-
น่ารักดีค่ะ ชอบนายพีมจริงจัง เอ๋อๆถูกใจมากกกกกก
เพื่อนๆทั้งสองกลุ่มก้อน่ารักดี
อ่านมาถึงตอนนี้ ก้อแอบสงสัยความสัมพันธ์ของนายภูมิกับฟ่างนิสสสส นึง
คงไม่มีไรมากกว่าเพื่อนกลุ่มเดียวกันใช่มั้ยคะ
สาธุให้ภูมิหลงนายพีมเร็วๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ยาวซะใจ (แต่อยากได้อีก 5555)
ขอบคุณค้า อิอิ จะเป็นไงต่อน้า
-
สนุกครับ
ดีใจที่ได้มาอ่าน แต่ดูเพื่อนไม่ค่อยห่วงพีมเลยอ่ะ ปล่อยให้โดนลากไปได้
-
แทนกับฟ่าง อยากอ่านคู่นี้เนอะ ดูฟ่างโหดดีง่ะ ชอบ
-
น่ารัก ปน โหด ชอบๆๆ
-
ในที่สุดเหตุการณ์ก็สร้างรักซะ อุบัติเหตุรักชัดๆๆ งานนี้อีกไม่นานน้องพีม
เสร็จน้องภูมิแน่นอน งานนี้เลดี้ฟันธง
-
ตอนที่ 7
แม้เหตุการณ์ระทึกขวัญเขย่าระบบประสาท ชวนสยองหลอนสภาพจิตใจของผมได้ผ่านไปซักพักใหญ่ๆแล้ว แต่ไอ้หัวใจตอแหลมันยังคงเต้นจังหวะแปลกๆอยู่เลย ทำให้ผมตาแข็งหลับไม่ลง สงสัยจะได้ออกอัลบั้ม sleepless society รวมพลคนนอนไม่หลับ
โว๊ยยย นี่ผมเป็นห่านไรวะเนี่ย หงุดหงิดมากๆเข้าก็จิก ดึง ทึ้งหัวตัวเอง พลิกซ้ายก็แล้ว พลิกขวาก็แล้วก็ยังนอนไม่หลับ ผมเลิกนับแกะมานับหมีแพนด้าก็ไม่ทีท่าว่าหนังตาบนกับหนังตาล่างมันจะสมานฉันท์กันสักที ก็ใครมันจะหลับลง
อ่ะสมมุตินะ คุณลองคิดว่าคุณเป็นผมนะครับ กาลครั้งหนึ่งคุณถูกคนคนหนึ่งกดขี่ข่มเหงทางเพศ เฮ้ย ไม่ใช่ ผมหมายถึงแค่กดขี่ข่มเหงเฉยๆ หึหึ แต่มันเข้าขั้นทารุณกรรม จิกหัวใช้ แบล็กเมล์ แกล้งนู่นนั่นนี่ สารพัดสารเพสารเลวที่จะเจอ
แม้นิสัยคุณจะเป็นคนที่ไม่อะไรกับใครเป็นคนยังไงก็ได้ ชิลล์ๆ แต่คุณก็กล้ายืดอกรับเลยว่าคุณเกลียดมันมากถึงมากที่สุด แต่อยู่มาวันหนึ่งคุณจับไต๋ตัวเองได้ว่าคุณใจเต้นเมื่อได้รับสัมผัสจากคนคนนั้นที่สำคัญเสือกเป็นเพศเดียวกันซะด้วย เหอๆ ถ้าไม่เครียดจนหัวแทบปริเหมือนผมในตอนนี้ยอมให้เหยียบหน้าเลยครับ
เฮ้อ ผมอาการหนักขนาดนี้อยากรู้จังว่าไอ้เวรหน้าหล่อนั่นมันจะรู้สึกยังไงบ้าง เอ๊ะแล้วผมจะไปสนใจมันทำไมวะว่ามันรู้สึกยังไง โอยเอาอีกแล้วมึงไอ้พีมคิดในทางผิดผีอีกแล้ว เมียมึงต้องเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย โอเค ผู้หญิง ผู้หญิง ผู้หญิง ผู้… แม้มันจะเลือนลางแต่ผมก็พอจะจำได้เลาๆว่าหลับไปพร้อมกับการย้ำบอกตัวเองด้วยคำเพี้ยนๆ
“เตี้ย ไอ้เตี้ย ไอ่เตี้ยโว๊ยยย ตื่น” เหมือนมีเงามืดๆมายืนบดบังแสงและมีแรงเขย่าผ้าห่ม
“อืออออ” กูจะนอนใครแม่งขัดวะ
“ขี้เซายังกับหมา ตื่นซักทีสิวะ กูหิว”
“อื้ออออ” ใครมาหิวตอนนี้ ไปไกลๆได้มั้ย ผมหรี่ตามองพยายามปรับสายตาแข่งกับแสง สิ่งแรกที่ผมเห็นคือสิ่งมีชีวิตหนึ่งตัวยืนค้ำหัวอยู่ แค่เห็นหน้าใสๆของมันใจผมก็สบัดตัวเองรัวจังหวะจนแทบลืมความง่วงเป็นปลิดทิ้ง ผมรีบคว้าผ้าห่มโตโต้เอ๊ะรึซาตินวะ
เออนั่นแหละซาตินลายหมีพูห์ผืนโตขึ้นคลุมหัวขดตัวอยู่บนโซฟา แม้มันจะมืดอึดอัดอากาศที่ใช้หายใจมีน้อยผมก็จะอดทน ไม่อยากมองไม่อยากเห็นหน้าไอ้ภูมิ ทำไมกูต้องทำเหมือนเสียตัวให้มันแล้วละเนี่ย
“อ้าวเฮ้ย ตื่นแล้วก็ลุกดิวะแล้วนั่นมึงจะมุดลงไปเล่นผีผ้าห่มรึไง”
“เออ” พ่องดิเล่นผีผ้าห่มคนเดียว
“มึงอย่าลีลาไอ้เตี้ย ลุก!!!”คราวนี้มันมันใช้อะไรบางอย่างยันๆแถวขาผม จากการตั้งสมมุติฐานสิ่งนั้นน่าจะเป็นฝ่าตีน
“กูง่วงงงงงงง ขอนอนต่ออีกนิดน๊า”
“กล้าต่อรองหรอมึง จะลุกไม่ลุก ไม่งั้นกูปล้ำ!!”
“เฮ้ยยย!!!”ผมดีดตัวเองออกจากผ้าห่มขึ้นมายืนบนโซฟา หน้ามืดแทบวูบเลือดไปเลี้ยงสมองไม่ทันอีกอย่างสมองกำลังประมวลผลคำขู่เมื่อสักครู่ แว้กกกก มันจะปล้ำผม ผมแหกตาจ้องไอ้ภูมิ มันยืนหัวเราะสะใจเหมือนกับว่าผมกำลังโชว์ฮาระดับเทพให้มันดู
“หึหึ ดูหน้ามึงดิ คิดไรกับกูป่ะเนี่ย คิดว่ากูจะปล้ำมึงจริงๆรึไงสัด” ครวยยยยย ควันออกหูหน้าก็ร้อนผมชูนิ้วกลางใส่หน้ามันก่อนรีบกระโดดข้ามโซฟา
“เฮ้ย มึงจะไปไหน”
“แดกน้ำ”
“ครัวอยู่ทางโน้น ทางนั้นห้องน้ำ หึหึ” ผมเกือบสะดุดตีนตัวเองหัวคว่ำคะมำก่อนจะค่อยๆก้มหน้าเดินผ่านไอ้ภูมิด้วยความรู้สึกว่าตัวผมคงหดเล็กเท่าลูกกรอก ไอ่แสรดดดดดดดดดดด (ด่าทั้งมันและตัวเอง)
ผมเปิดเอาขวดน้ำในตู้เย็นยกกินโดยไร้แก้ว อยากให้ความเย็นของน้ำช่วยดับความอับอายขายขี้หน้า แล้วไอ้ตัวก่อเรื่องยังมีหน้าเดินตามมานั่งมองผมตรงเคาเตอร์ที่กั้นครัวอันหรูหราออกจากห้องนั่งเล่นอันไฮโซ
“กูหิว ทำไรให้กินดิ๊” ผมเลิกคิ้วมองมันผ่านขวดน้ำ ให้ กู -ทำ -กับข้าว หึนรกดีๆนี่เอง
“มึงจะกินไร”
“มึงทำไรเป็นมั่ง”
“ไม่เป็นซักอย่าง”
“เยี่ยม”
“เงินก็มีอยากแดกไรก็โทรสั่งดิ อย่าเอาชีวิตมาเสี่ยงกับกูเลยวะ”ผมส่ายหัวปลงๆยังคงไม่กล้ามองหน้ามันตรงๆ
“มึงทำไม่เป็นก็เรื่องของมึงแต่ภายในสิบนาทีกูต้องมีอาหารตกถึงท้อง โอเค๊” มันทำหน้าหยิ่งยโสสารคามขอนแก่นมาก ตอนออกคำสั่ง สงสัยมันมีความใฝ่ฝันอยากเป็นตำรวจจราจรถึงซ้อมแจกใบสั่งคนอื่นไปทั่ว ตั้งแต่เกิดจากท้องพ่อท้องแม่มาจนครบยี่สิบปี
บริบูรณ์ ผมก็เพิ่งเคยพบเคยเจอผู้ชายเอาแต่ใจชนิดผู้หญิงยังอายก็มันนี่แหละรายแรก
“เรื่องดิ ใครหิวก็โทรสั่งเองสิวะ กูจะกลับ”
“จะกลับ?เฮอะ สงสัยจะยังฝันอยู่สินะ” มันยักคิ้ว เท้าคาง เคาะนิ้วกับเคาเตอร์ ผมเหรอได้แต่ยืนกัดฟัดจนปวดฟันคุดแล้ว แม่งแพ้ทางเป็นยังไงกูเพิ่งซึ้งใจก็วันนี้ละวะ
ผมเดินกลับไปกระชากตู้เย็นที่สูงใหญ่ยังกับตู้คอนเทนเนอร์อีกครั้ง แต่ข้างในแม่เจ้า!!!OoOเมื่อกี้มัวแต่จิตหลุดลืมดูว่าในตู้เย็นมีแต่สัตว์ป่านานาชนิดทั้งช้างเอย สิงห์เอย ม้าวัวควายเต็มไปหมด มีทั้งแบบขวดแก้วแตกได้พาสเจอร์ไรส์ลดโลกร้อน แบบกระป๋องหยิบง่ายพกพาสะดวก
รู้สึกจะเห็นช็อกโกแลตยี่ห้อดังอยู่สามสี่กล่อง ผมปิดตู้เย็นแรงๆจนเสียงดังสนั่นหวั่นไหวแล้วหันมามองหน้ามันแบบกวนตีนไม่แพ้กันจะให้ผมทำกับข้าวแต่ไม่มีอะไรซักอย่าง ผมคงนิมิตขึ้นมาได้หรอก
“งั้นกระผมขอแนะนำเมนูแกงลีโอ ต้มยำไฮนีเก่น ผัดเผ็ดสิงห์แล้วกันเนอะคุณชาย” มันทำท่ายกตัวยืดคอมองมายังตู้เย็น เชี่ยมึงคงเห็นหรอกกูปิดไปแล้ว
“มึงก็ไปซื้อดิคาร์ฟูร์อยู่ใกล้ๆ”
“ตลกหล่ะ กูยังไม่ได้อาบน้ำเสื้อผ้าจะเปลี่ยนก็ไม่มี”
“แล้วไง”
“ห๊ะ”คราวนี้ผมกล้ามองหน้าสบตามันตรงๆด้วยความตกตะลึงพรึงพรืด”แล้วไงงั้นหรอ มึงถามมาได้ว่าแล้วไงจะให้กูไปซื้อของสภาพเนี๊ยะ หึ เทศบาลได้หามกูส่งศรีธัญญา” มันมองเหมือนจะบอกว่าผมใส่อะไรก็เหมือนมาจากศรีธัญญา
“ทำไม คนใส่ชุดนอนเดินซุปเปอร์ผิดตรงไหน มึงไม่แคร์ใครจะทำอะไรได้”
“บังเอิญว่ากูแคร์วะ” บ้าสิให้ผมเดินโท่งๆลงไปคาร์ฟูร์ในสภาพนี้ แค่คิดยังสัมผัสได้ถึงความอับอายเล้ย
“จึ๊” มันจิ๊ปากขัดใจ “เรื่องมากจะเอาไรมั่ง” มันมองผมด้วยสายตามืดหม่นราวกับว่ามันถูกขัดอกขัดใจอะไรนักหนา ผมเลยส่งสายตาระแวงเคลือบแคลงกังวนปนสงสัย(สายตามึงสื่อความหมายเยอะไปไหม)ไปให้มัน ผมจำได้ว่าไอ้ภูมิคุณหนูแค่ไหน แค่ก๋วยเตี๋ยวมันยังสั่งไม่เป็นแต่นี่ให้ไปซื้อของมาทำกับข้าว แล้วมันจะรอดมั้ยวะ
“มึงรู้จักคะน้ามั้ย”
“รู้”
“ผักกาดละ”
“รู้”
“ต้นหอมละ”
“คล้ายๆกะหล่ำปลีใช่มะ” พ่องดิ ต้นหอมคล้ายกะหล่ำปลี Y_Y T_T
“โอเค กูไปซื้อเอง”
……………………………………………………
สรุปคือผมกับมันมาด้วยกันทั้งคู่ มันแต่งตัวเหมือนจะไปเดินแบบงาน Bangkok Fashion Week ส่วนผมมีวาสนาได้แค่แปรงฟัน น้ำก็ไม่ได้อาบ แต่ดีหน่อยที่ไอ้ภูมิมันยังพอมีความเมตตาจิตให้ผมยืมเสื้อโคตรโค๊ท ที่ยาวไปถึงหน้าขา
คนนี่มองกันให้ควั่กคงกลัวว่าผมจะไปปล้นธนาคารไม่ก็ร้านทองมั้ง นี่หน้าตากูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยหรอวะครับ หน้าเหมือนโจรมากเลยใช่มั้ย
ยิ่งเข้ามาในคาร์ฟูร์โซนผักผลไม้ของสดทั้งหลายแหล่ คนนี่แบบว่ามองกันซะไม่กลัวกูอายเลยเนอะชาวโลก(พูดเหมือนมาจากนอกโลก)
คนมองไม่แปลกหรอกครับถ้าไม่มองสิแปลก เป็นผมผมก็มองวะ คนบ้าอะไรใส่ชุดนอนมาเดินคาร์ฟูร์ แต่ก็ใช่ว่าเค้าจะมองต่างด้าวอย่างผมคนเดียวนะ อีกหนึ่งสิ่งที่ดึงดูดสายตาประชากรโลกก็คือผู้ชายโคตรหล่อ ที่เดินหน้านิ่งเหมือนปวดขี้ที่กำลังเข็นรถอยู่ข้างๆผมนี่แหละ ผมจะขอวิเคราะห์ลักษณะการณ์มองที่ผมกับไอ้ภูมิกำลังเผชิญออกเป็นสามประเภทใหญ่ๆ มึงใช้ศัพท์ได้วิชาการมากพีม
ลักษณะที่หนึ่ง คือ มองความหล่อไอ้โหดภูมิซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติวิสัยของบุรุษและสตรีเพศทั่วไปข้อนี้ผมเข้าใจและเริ่มจะชินหลังๆเริ่มมีเสียงเอฟเฟคประกอบเป็นระยะๆด้วยนะครับ“อ๊าย หล่อโครต” “ดารารึเปล่า” “หน้าเหมือนนักร้องเกาหลีเลย” ถุ๊ย(เข้าโหมดอิจฉา)
ลักษณะที่สองคือมองผมแบบงงๆปนรังเกียจอันนี้ก็เข้าใจ “พม่าหนีมาลี้ภัยแน่ๆ” “กะเหรี่ยงเผ่าไหน” “หน้าตาก็ดีแต่ดูแต่งตัวสิ” ฮึ่ม(โหมดรับความจริงไม่ได้)
ส่วนแบบที่สามคือมองพวกผมสองคนไปในคราเดียวแถมมีกระซิบกระซาบกันด้วย ถ้าจะกระซิบกันเสียงดังขนาดนี้ก็เดินเข้ามาคุยเลยก็ได้ครับพี่ๆน้องๆน้าๆทั้งหลาย มันมีคำๆนึงที่ดังมาเข้าหูผมบ่อยมากมันคือคำๆนี้ครับ “เสียดายอ่ะ” หืมห์? เสียดาย เสียดายอะไรกันวะครับ เสียดายอะไรก๊านนนน(โหมดร้อนตัว)
“ภูมิ กูว่ามึงเดินไปซื้อข้าวกินไม่ง่ายกว่าหรอวะ พิชซ่า ชาบู ฟูจิ เชสเตอร์เยอะแยะ ดีกว่ามารอกูทำนะเว้ย” มือก็ขนไอ้พวกผักสารพัดชนิดลงรถเข็น ไม่ค่อยได้ใส่ใจดูหรอกครับเห็นอันไหนรูปร่างหน้าตาแปลกๆผมขนลงหมด
ถามสิกูเคยทำอะไรแบบนี้มั้ย ผมก็เพิ่งแยกแยะแมงรักกับโหระพาได้เมื่อไม่กี่วันมานี่เอง ปากก็บ่นไปมือก็เลือกของไปไอ้ภูมิมันก็เข็นรถตามหลัง ทำไมมันให้อารมณ์คู่ผัวตัวเมียมาซื้อของเข้าบ้านจังวะ
แล้วผมก็พาลคิดไปถึงเรื่องที่มันพูดเมื่อเช้าใจยิ่งเต้นแปลกๆ ถึงมันจะแค่พูดเล่นเพื่อแกล้งผมก็เถอะ แต่สาบานได้ผมไม่เคยใช้มุข “ปล้ำ”เพื่อจะปลุกเพื่อนคนไหนเลย ลองพูดสิ ไอ้พวกเพื่อนเวรทั้งหลายได้ถีบยอดหน้าผมแบบไม่ยั้งแน่ๆ
“……………….”
“อ้าว เป็นไรมึง มองหน้ากูไมวะ กูยังไม่ได้ว่าอะไรมึงเลยนะเว้ยมึงจะวีนกูไม่ได้นะ” มัวแต่คิดอะไรเพลินๆพอนึกได้ว่าไอ้ภูมิมันเงียบเลยเงยหน้าขึ้นดูก็เห็นมันทำหน้านิ่งสนิทแล้วก็เอาแต่จ้องผมตาไม่กระพริบ ผมพูดอะไรขัดหูคุณชายแกอีกละเนี่ย
“มึงเรียกชื่อกู”
“อ้าว ไอ่นี่” เหวอเลยกู "ชื่อมึงต้องคำสาปรึไงกูถึงจะเรียกไม่ได้”
“ครั้งแรก” ฟิ้ววววววววววววว ขอประกาศให้ทราบโดยทั่วกันแอร์ในคาร์ฟูร์ไม่มีคุณสมบัติดูดซับอาการใจเต้นแรง อยู่ที่ไหนใจก็สั่นไหวได้ถ้ามีไอ้ภูมิ กริ้ววว(สโลแกนคุ้นๆวะ)
“เอ่อ มึง…ก็…เรียกชื่อกูบ้างเหอะเรียกเตี้ยอยู่ได้” ไปแล้วกู ไปหมดแล้ว สมงสมองไม่สั่งงานแล้ว หยิบอาหารหมามาทำไมวะ
“
กูพอใจ ที่จะพูดความจริง มีไรมั้ยไอ่เตี้ย หึหึ” แสรดดดดด หักดิบอารมณ์กูจังนะไอ่เวรเ อามันฝรั่งยัดปากคนผิดไหมวะ มันหัวเราะเลวๆยิ้มร้ายๆให้ผมก่อนจะเดินจากไปอย่างแมนๆ
อยากจะวิ่งไปกระโดดกัดหูมันให้ขาดเป็นชิ้นๆ แต่น้ำอะไรเย็นๆมาโดนมือผมวะยังไม่ได้กัดหูไอ้เห๊ภูมิเลยนะเลือดมันไหลแล้วเรอะ แต่พอก้มลงดูมือตัวเอง ชิบหาย กูบีบมะเขือเทศแหลกคามือ แม่งเอ๊ยผมก็นึกว่าตัวเองถือมันฝรั่ง โมโหเลยเผลอกำสุดแรงที่ไหนได้โตเมะโตะนี่หว่า แหยะๆ เช็ดมือกับเสื้อมันซะเลย
ไอ้ภูมิมันหายหัวไปไหนไม่รู้ครับ ปล่อยให้ผมเดินคนเดียว เลยเลือกของที่จำเป็นต่อห้องครัวจนเกือบล้นรถ ผัก หมู กุ้ง ไก่ ปลา น้ำตาล มาม่า บลาๆ เรียกว่าช้อปแหลกเอาให้ขนหน้าแข็งไอ้ภูมิกระดิกเพราะของแค่นี้คงไม่ถึงกับร่วง
ผ่านไปซักพักใหญ่ๆ ผมชักจะหิวข้าวแล้วสิ แต่ทำไมผมยังไม่เห็นเงาหัวไอ้ภูมิเลย ไปไหนของมันวะ ผมลองเดินตามหามันตามล็อกต่างๆก็ไม่มี วนกลับมายืนรอมันที่โซนของสดก็ไม่มี รอแล้วรออีกจนแล้วจนรอดก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะโผล่มา
ไม่เอานะ ไม่เอาเหมือนคราวที่แล้วที่มันทิ้งผมให้รอนะ คราวนั้นมันซื้อของจ่ายเงินแล้วแต่นี่ผมไม่มีเงินติดตัวซักบาท โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามา อ๊ากกก แล้วกูจะทำยังไงกับของทีกองเป็นภูเขารถเข็นนี่
เริ่มหันซ้ายหันขวา ถ้ามันไม่กลับมาผมจะทำยังไง นี่ผมถูกมันแกล้งอีกแล้วใช่มั้ย ไอ้ไก่อ่อนพีมเอ๊ย เมื่อไรมึงจะทันเล่ห์จิ้งจอกร้อยเก้าสิบเก้าอย่างไอ้ภูมิซักที ไอ่โง่ ไอ้เหี้ยภูมิ ทิ้งกู
“ไอ้เตี้ย ชะเง้อมากๆคอจะยาวเป็นกะเหรี่ยงนะ” ผมหันหลังทันทีที่ได้ยินเสียงดุๆกวนๆที่เริ่มคุ้นเคย เพียงแค่เห็นหน้าไอ้ภูมิ เห็นคาตาว่ามันยืนอยู่ตรงนั้น ทำไมต้องรู้สึกโล่งใจ ดีใจขนาดนี้
“พีม รอพี่อยู่ตรงนี้นะ”
“พี่พัทจะไปไหน”
“พี่จะไปช้อนลูกปลามาให้พีมไง รออยู่ตรงนี้นะ”
“ไม่เอา พีมจะไปด้วย”
“ไม่ได้ น้ำมันลึก พี่ไปแปบเดียว”
“ก็ได้ฮะ พี่พัทรีบกลับมานะ พีมจะรออยู่ตรงนี้”
“อื้ม เดี๋ยวพี่กลับมานะ”
“ช่วยด้วยมีเด็กจมน้ำ มีเด็กจมน้ำ ช่วยด้วยๆ”
และพี่ชายอันเป็นที่รักก็ไม่กลับมาอีกเลย ไม่มาตามที่เคยสัญญา
ผมเข็นรถเข็นเข้าไปหามัน ความรู้สึกตอนนี้ราวกับถูกซ้อนทับกับภาพในอดีต ขนอ่อนตามแนวกระดูกสันหลังลุกชันมันเยียบเย็น เงียบเหงาจนน่ากลัว เมื่อใกล้ถึงผมปล่อยมือจากรถก้าวแล้วไปยืนต่อหน้ามัน เรายืนห่างกันก้าวเดียว ผมมองหน้ามันเรียกว่าจ้องจะดีกว่า มันกระพริบตามองผมงงๆ
-
“ไอ้เหี้ย!!! มึงหายหัวไปไหนมาห๊ะ ไอ้ควายเอ๊ย มึงรู้มั้ยว่ากูกลัวแค่ไหน” ไม่รู้ว่ามือผมไปกำคอเสื้อมันได้ยังไง ไม่รู้ว่าเผลอตะโกนตอนไหน และพูดแบบนั้นออกไปได้ยังไง ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงตัวสั่นจนแทบควบคุมไม่ได้ รู้แค่ว่าผมกลัว กลัวการถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว
ผมจ้องตาโตๆของมันในระยะประชิด โดยอาศัยการเขย่งอย่างมากทีเดียว กว่าหัวของผมจะไปอยู่ในระดับเดียวกับคางมัน รู้สึกอยากชกหน้าขาวๆให้แม่งเป็นรอย ดวงตาคมกล้าสีดำดูจะตกใจกับการกระทำของผมไม่น้อย
แต่ไม่นานมันก็กลายเป็นดวงตาขี้เล่นวาววับ นั่นแหละผมถึงได้รู้สึกตัวผลักมันออก และแม่เจ้า คนมายืนดูอะไรกัน ชิบหายละกู ผมส่งยิ้มแหยๆให้ทุกคนอย่างทั่วถึงแล้วรีบเข็นรถไปที่ช่องจ่ายเงิน ผมพยายามสูดลมหายใจให้ถึงปอด พยายามไล่ภาพของอดีตออกจากความคิด แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมทิ้งไม่ได้คือความรู้สึก อายยยยย กูอายยยย สมาคมแม่บ้านคงได้นินทากันไปสามบ้านแปดบ้าน
“หนุ่มนักศึกษาทะเลาะวิวาทกลางคาร์ฟูร์สาเหตุเพราะคิดว่าถูกเพื่อนทิ้ง”
“ด่าแล้วหนีหรอมึง ห๊ะ” ไอ้ตัวต้นเหตุมันตามมาติดๆแต่ไม่คิดจะหยิบของขึ้นมาวางให้พี่แคชเชียร์คิดเงิน ผมเลยต้องก้มๆเงยๆอยู่คนเดียว
“เสือก” ผมหงุดหงิด ทั้งหงุดหงิดมันแต่มากกว่านั้นผมกำลังโมโหตัวเองที่อารมณ์ปรวนแปรแมร่งกว่าผู้หญิงมีวันนั้นของเดือน ผมไม่ชอบที่ไอ้ภูมิมันมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของผม ไม่อยากให้หัวใจสั่นไหวเพียงเพราะเห็นมันยิ้ม ผมไม่ชอบความรู้สึกที่กำลังมีต่อมัน ได้โปรดเถอะ ผมชอบผู้หญิง ชอบผู้หญิงจริงๆนะ
“ทั้งหมดสี่พันสามร้อยเก้าสิบเจ็ดบาท ห้าสิบสตางค์คะ” เสียงพี่สาวแคชเชียร์ปลุกผมออกจากโลกบ้าๆปัญญาอ่อน ไอ้ภูมิยื่นธนบัตรใบละพันห้าใบให้พี่แคชเชียร์ อะไรวะแค่ผักกับผงชูรส ปาไปสี่พันเลยหรอ แม่งบวกค่าแอร์กับค่าบันไดเลื่อนด้วยป่ะวะ พาลครับพาล
รับเงินทอนเสร็จมันก็ช่วยผมยกถุงใส่ลงรถเข็น โอ๊ะ ผมไม่ได้ตาฝาดใช่มั้ยผีคุณชายออกแล้ว เออดีหัดช่วยกูบ้างไรบ้าง แม่งเงินเดือนก็ไม่ได้ต้องมาคอยรับใช้มันงกๆ
มาคิดๆดูแล้ว ผมยอมให้พวกไอ้แทนเห็นคลิปติงต๊องนั่นกับการทนเป็นเบ๊ไอ้ภูมิอันไหนมันอัปปรีย์กว่ากัน หรือผมจะแข็งข้อกับไอ้ภูมิดี มันอยากทำอะไรก็ปล่อยมันทำไป ช่างหัวมัน แต่เดี๋ยวก่อนนะครับ ถ้าเป็นแบบนั้นไอ้สิ่งที่ผมทำมาก็เสียเปล่าอ่ะดิ ไม่ได้ๆทนหน่อยพีมเดี๋ยวก็จะครบเดือนแล้ว สู้โว๊ยยยย
…………………………………………………….
กว่าจะขนของเสร็จไหนจะจัดเข้าตู้เย็นอีกเล่นเอาลิ้นแทบห้อย เหนื่อยสัด และแล้วก็มาถึงวินาทีชีวิตครับนั่นก็คือการหุงข้าว มันต้องใส่ข้าวหรือใส่น้ำก่อนวะ แล้วใส่น้ำเยอะแค่ไหน หม้อหุงข้าวมันใช้ยังไงต้องตั้งเวลาเหมือนไมโครเวฟป่ะ ไม่ต้องหรอกมั้ง เสร็จจากทำสงครามกับหม้อหุงข้าวผมก็มาเปิดศึกกับการทำกับข้าวให้ท่านชายเสวย
เมนูวันนี้ได้แก่ ไข่เจียวหมูสับ ยำปลากระป๋อง ผัดผัก ผมทำได้ขนาดนี้ก็นับว่าเทพสุดๆแล้วอยู่บ้านอย่างมากผมแค่เคยเป็นลูกมือหั่นอะไรเล็กๆน้อยๆให้แม่ ผมทำได้นะกับข้าวคือถ้าให้ทำอะไรง่ายๆอาหารที่ใครๆก็ทำได้ แต่ผมไม่ชอบ ขี้เกียจ ก็ถ้าจะให้กูทำกินเองแล้วกูจะจ้างแม่บ้านมาทำแป๊ะอะไร อีกอย่างหนุ่มหล่อวัยขบเผาะอย่างผมจะให้ทำกับข้าว เฮอะ หายากครับถ้าไม่ใช่พวกเรียนคหกรรมหรือใจรัก
เดชะบุญว่าเครื่องครัวมันมีแต่ของดีๆเทฟล่อนยกครัวเลยไม่ต้องห่วงเรื่องไหม้หรือติดกระทะ ไม่ต้องใส่น้ำมันเยอะ ดูแลทำความสะอาดง่ายราวกับมีเวทมนต์ และหากคุณโทรมาภายในสามสิบนาทีนี้ เรายินดีขายในราคาแปดร้อยบาดแต่เดี๋ยวก่อนหากคุณ…
พอแระๆมึงจะเยอะไปแล้วพีม แต่เหมือนเครื่องครัวมันไม่เคยผ่านการใช้งานเลย นี่แหละที่เค้าเรียกว่ามีไว้ประดับฝาบ้าน
โอเคหุงข้าวก็เสร็จแล้ว กับข้าวก็เสร็จแล้วไปเรียกสามีมากินได้แล้ว เฮ้ย ไม่ใช่ๆไปเรียกไอ้ภูมิมากินได้แล้ว
“อ่ะ” เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นก็ได้เวลากลับบ้านซะที แต่พอจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไอ้ภูมิก็ยื่นถุงอะไรไม่รู้มาตรงหน้า ตั้งแต่กลับมามันกับผมยังไม่คุยกันเลยครับ “อ่ะ” คือคำแรก
“อะไร” คือคำที่สอง ผมมองมันอย่างไม่ไว้ใจ ไม่อยากมองหน้าด้วยรู้สึกโมโหไม่หายก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเคืองมันไปทำไม
“มึงเป็นญาติกับเจ้าหนูจำไมรึไงห๊ะ ถามได้ถามดีอยากรู้ก็เปิดดูสิวะ” ผมรับถุงกระดาษใบโตลายสวยมาแล้วก้มลงส่องของในถุง งูยางป่ะวะหรือตุ๊กแกปลอม แต่ไม่ใช่ครับในนั้นมีเสื้อกับกางเกง บ๊อกเซอร์ก็มีกางเกงในก็มา เฮ้ย รู้ไซส์กูได้ไงวะ
“เสื้อ? กางเกง?”
“เห็นเป็นปืนลูกซองรึเปล่าละ มีเสื้อผ้าแล้วก็ไปอาบน้ำซักที เหม็น แหวะ”
“มึงไปเอามาจากไหน”
“คงไปขอบริจาคมามั้ง” มันพูดเสียงห้วนๆแต่ถึงอย่างงั้นก็เหอะผมกลับรู้สึกอยากจะยิ้มยังไงก็ไม่รู้ ลืมไปเลยว่าเคยเคืองมัน แมร่งใจง่ายวะพีม
“ที่มึงหายไปเพราะไปซื้อของพวกนี้มาให้กูหรอวะ” เคยได้ของขวัญ ของฝากดีๆแพงๆกว่านี้มาก็เยอะแต่ผมไม่เคยดีใจเท่าครั้งนี้เลย มันเกิดอะไรกับผมกันแน่นะ
“อย่าถามมากได้มั้ย กูหิวข้าว” เขินอะดิ๊ คึคึ
“หิวก็ไปกินดิ กูทำเสร็จแล้ว”
“มึงต้องกินด้วยเกิดวางยากูขึ้นมาทำไง” กำลังอารมณ์ดี หมดกันความสุนทรีย์ มันบ้ารึเปล่าคิดได้ยังไงว่าผมจะวางยามัน
“มึงอย่าบ้าภูมิไม่มีใครคิดชั่วๆแบบมึงหรอก อีกอย่างกูจะไปเอายาอะไรจากไหนมาวางมึง ปัญญาอ่อนแระสัด” มันตบหัวผม ข้อหาอะไรไม่รู้ ตบคืนเลยแมร่ง
“มึงกล้าตบหัวกูหรอ” ตาคมๆของมันลุกวาวน่ากลัวแต่ทำไงได้มันเป็นปฏิกิริยารีเฟล็กชั่นเวลาเราโดนตบหัวก็ต้องโต้กลับ ก็ผมตบไปแล้วอ่ะมันเอาคืนมาไม่ได้แล้ว
“เออดิ ทีมึงยังตบกูเลย” ตอนนี้ผมเริ่มก้าวถอยหลังมันก็สาวเท้าก้าวตาม
“หนอยไอ้เตี้ย กูทำดีด้วยหน่อย แมร่งซ่าส์ใช่มั้ย” ผมไม่รอให้มันลากผมไปกระทืบ เลยรีบใส่เกียร์หมาวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างว่องไว ฮ้ารอดตัวไป หึหึ
ผมหันมองกระจกในห้องน้ำ เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังส่งยิ้มสดใสอยู่ในกระจกบานนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขารู้สึกดีขนาดนี้หรืออาจจะเป็นเพราะผู้ชายอีกคน ที่ยืนทุบประตูห้องน้ำเสียงดัง พร้อมกับตะโกนสั่งลั่นว่าให้เวลาอาบน้ำแค่สิบนาที ไม่อย่างนั้นจะพังประตูเข้ามาฆ่าหมกส้วม
แต่แล้วเขาก็หุบยิ้มลงเมื่อนึกถึงโลกของความเป็นจริง พร้อมกับคำว่า
มันเป็นไปไม่ได้
ผมสะบัดหัวพยายามไล่บรรดาความคิดบ้าๆออกไปจากสมอง กูคือไอ้พีมนักศึกษาปีสอง กูเป็นผู้ชายธรรมดาที่บังเอิญซวยเลยกลายมาเป็นเบ๊ไอ้ภูมิ ผู้ชายที่ขี้โมโหเอาแต่ใจ อีกไม่นานทุกอย่างก็จะจบลง เราจะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ใช่ นั่นแหละสิ่งที่ผมควรจะคิดและรู้สึก อย่างงั้นเหรอ
แต่ให้ตายเถอะ ผมไม่ชอบโกหกตัวเองว่ะ
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จด้วยชุดใหม่เอี่ยมอ่องชนิดที่ผงซักฟอกยังไม่ได้ผ่านป้ายราคาก็ดึงกันสดๆตอนจะใส่ ผมรู้แล้วว่าไอ้เงินสี่พันกว่ามันค่าอะไร ไม่ใช่ค่าหมูหมากาไก่แต่เป็นราคาเสื้อผ้าของผมนี่เอง
“ช้า ลีลา โยกโย้” ไอ้ภูมิเงยหน้าจากจานข้าวมาเหวี่ยงผม โด่ ไหนบอกกลัวกูวางยาไงกินไม่รอเลยนะ ผมนั่งลงตรงข้ามมันรู้สึกดีเหมือนกันที่มีคนกินกับข้าวฝีมือเรา
“ภูมิมึงรู้ได้ไงว่าเอ่อ คือกูหมายถึงมึงเก่งเนอะซื้อให้กูได้พอดี ขอบคุณนะ” แม้จะกระดากที่ต้องพูดแต่ผมก็ควรจะขอบคุณมันที่อุตส่าห์ไปซื้อหาเครื่องนุ่งห่มมาให้ แถมได้ไซส์ที่พอดีเป๊ะ สุดยอดๆ
“กางเกงในนะหรอ มึงใส่พอดีหรอ”
“อือ ทำไมวะ”
“ไซส์เด็กเล็กที่สุดแล้วนะ หึหึ ลูกหนอน” ครวย สัด เห็บหมาเอาคำขอบคุณกูคืนมาแต่ดูเหมือนว่ามันจะพออกพอใจซะเหลือเกินที่ได้ถากถางผมในประเด็นนี้ ฮึ่มใจร่มๆไว้พีม พุธโธ พุธโธ ยุบหนอพองหนอ ปากหมาหนออย่าแคร์หนอ
“อร่อยมั้ยมึง”ผมกัดฟันถามก่อนที่จะเผลอกัดหัวมันขาด
“ไม่รู้กูลิ้นจระเข้”
“จระเข้หรือเหี้ย”เย้ดเข้ผมเก็บแต้มคืนแล้วหนึ่งดอกมึงชงมาเองนะเฟ้ย มันตวัดตาโตๆดุๆขึ้นมองผม ผมยักคิ้วให้มันแล้วเริ่มลงมือกินข้าวฝีมือตัวเอง
“พรวด!!!แค่ก แค่ก ใครทำรถขนเกลือคว่ำในจานผัดผักกูวะ!!!” ผมคายผัดผักคำแรกทิ้งแทบไม่ทัน ต้องรีบคว้าแก้วน้ำมากระเดือกล้างปากอย่างเร่งด่วน นี่มันผัดผักหรือผัดเกลือ ผมใส่น้ำปลานิดเดียวเองนะเว้ย ทำไมมันเค็มงี้วะ
แล้วนี่มันข้าวสวยหรือโดโซะเคี้ยวแล้วกรุบกรอบเชียวแมร่งแข็งเหมือนยังไม่ได้หุงเลย แต่ทำไมไอ้ภูมิถึงได้กินแบบหน้าตาเฉยขนาดนั้นหรือมันลิ้นจระเข้จริงๆ มันเลิกคิ้วมองแล้วก็กินต่อ ผมรีบคว้ามือมันแล้วดึงช้อนออกจากมือขาวๆนั่น
“อะไรของมึงห๊ะ อยากตายใช่มั้ย ปล่อยกูจะกินข้าว”
“ไม่ต้องกินแล้วรสชาติส้นตีนขนาดนี้ มึงไม่ต้องกลัวกูเสียใจหรอกไปกินข้างนอกเหอะกูเลี้ยงเอง” ผมรู้สึกผิดโคตรๆ จริงๆนะ ผมจ้องตามันพยายามสื่อให้เห็นถึงความรู้สึกผิดที่มันล้นปรี่อยู่ในทุกซอกหลืบหัวใจ โธ่พ่อคุณลิ้นมึงฉาบด้วยยางมะตอยรึไงถึงแดกอาหารพวกนี้ลงไปได้
“ปล่อยมือกูได้รึยัง เมื่อย”
“หะ หา อ๋อ เออๆโทษที”ผมรีบปล่อยมือไอ้ภูมิเหมือนเป็นของร้อนต้องห้าม “มึงกินเข้าไปได้ยังไงวะ”
“ทำไม ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนิ”
“แต่มันเหี้ยมากเลยนะเว้ย กูขอโทษนะ ไปกินข้างนอกกัน” เป็นครั้งแรกที่ผมมีความตั้งใจอยากจะหัดทำกับข้าว อย่างน้อยก็เพื่อจะไถ่โทษให้ไอ้ภูมิ ที่อุตส่าห์กินอาหารรสชาติชั้นต่ำโดยไม่ปริปากโวยวายซักคำ ถ้าเป็นผมนะพ่อจะสั่งฆ่าแมร่งซักเจ็ดชั่วโครต
“งั้นไปบ้านมึง”
“ห๊ะ”
“ไอ้คิวบอกกูว่าบ้านมึงเปิดร้านกาแฟ กูจะไปดื่มกาแฟ” ไอ้คิว มึงดัดหลังกูไอ้ฟายมึงไปให้ประวัติกูกับบุคคลต้องห้ามทำไม ไอ้เพื่อนnegative
“เอ่อ ไม่ดีมั้งกูว่า คือแบบเราเพิ่งรู้จักกันจะให้พาเข้าบ้านเลยมันก็ยังไงๆอยู่” ไอ้ภูมิขมวดคิ้วเอียงคอมองผมแบบงงสุดชีวิต “เอ่อ กูหมายความว่า…” ว่ากูพูดเหี้ยอะไรออกไป กู้ข้อมูลคืนได้มั้ยวะ ดีนะที่ไอ้ภูมิมันงง เกิดมันตีความหมายออกละมึงเอ๊ย อายกันแบบไม่ได้ผุดได้เกิด
และยังคิดถึงเธอนะ อ๊ะ อ๊ะ ชีวิตที่มีเธอ
วันคืนเหล่านั้นช่างมีความหมาย
วอนท้องทะเล ขอบฟ้าแสนไกลบอกเธอได้ไหม
ยังคอย
ย๊าฮู้ เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิต ผมรีบควานหาโทรศัพท์ตัวเองเมื่อคืนผมวางไว้ไหนวะ อยู่ไหนๆ แต่ทำไมมันดังมาจากใกล้ๆ ยู้ฮู้
พี่ตูนอยู่ไหน ผมกำลังจะหันไปถามไอ้ภูมิว่าเห็นโทรศัพท์ผมมั้ย อ้าว มันกดรับโทรศัพท์พลางเลิกคิ้วมองว่าผมหาอะไร
เฮ้ย เสียงเพลงเมื่อกี้มาจากไอโฟนมันหรอครับ คุณชายฟังบอดี้ด้วยแถมใช้เพลงเรียกเข้าเดียวกันกับผม กูคิดนะกูคิด คิดว่าควรลำดับความอายความง่าวของตัวเองจากไหนไปไหนดี
“ครับแยม มีไร”
“ ผมอยู่ห้อง”
“ อืม ว่าง”
“ได้ เดี๋ยวผมไปรับ แล้วเจอกัน”มันวางโทรศัพท์เสร็จก็หันมามองหน้าผม พลางทำหน้าครุ่นคิดอะไรซักอย่างเหมือนจะบอกเป็นนัยว่าจะหิ้วผมไปด้วยดีมั้ย ผมจึงรีบตัดไฟแต่ต้นลม
“กูว่ามึงคงไม่ได้ดื่มกาแฟหรอก ไปแดกนมเหอะ” ผมยักคิ้วให้มัน แล้วไปหากระเป๋าตังกับโทรศัพท์เพื่อกลับบ้านดีกว่า
“กูกลับแล้วนะ บาย”มันทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่สนใจคำบอกลาของผม เดินเข้าห้องนอนเฉยเลย ป๊าดดกูไม่ใช่สัมพะเวสีนะมึง ช่วยมองเห็นหัวกูบ้าง ตอนแรกว่าจะเก็บจานล้างให้ ไม่ทำแมร่งแล้วเดี๋ยวแม่บ้านก็ขึ้นมาทำ
ผมปิดประตูพร้อมกับ ผมเป่าปากโล่งอก รอดไปได้อย่างหวุดหวิดแฮะ ถ้าเกิดไอ้ภูมิมันมาที่บ้าน ผมต้องประสาทแดกแน่ๆ แค่หนึ่งคืนกับอีกครึ่งวัน ผมก็จะบ้าแล้วอย่าให้ต้องมาอาศัยอากาศหายใจใกล้ๆกันนานกว่านี้เลย
ไม่ใช่ว่ารำคาญหรือโกรธเกลียดมัน แต่ผมไม่อยากจะสับสนไปมากกว่านี้ ขอเวลาไปสำรวจความคิด ความรู้สึกตัวเองหน่อยแล้วกัน ถึงผมจะเป็นคนที่เข้าใจตัวเองยอมรับความจริงได้แต่เรื่องนี้ก็ไม่ง่ายเลยที่จะเข้าใจ
แต่เหมือนจะมีเสียงเล็กๆจากที่ไกลแสนไกลคอยกระซิบผมตลอดทางกลับบ้านว่า
“ถ้าเจอคนที่ใช่ หัวใจมันจะอ่อนเอง”
ผมเจอคนที่ใช่แล้วใช่มั้ย หัวใจของผมถึงไม่มีแรงต้านทานมันเอาซะเลย
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………………………
ไม่มีคำแก้ตัวในการหายหัวคะ หุหุ ด่าได้แช่งได้แต่ห้ามสาปเพราะเค้าเหม็นสาบอยู่แล้ว กร๊ากกก
เห็นมีคนชอบเรื่องนี้ก็ขอบคุณจริงๆนะจ๊ะทุกคน ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปนะคะ คงไม่ดองนานแบบนี้อีกแล้ว(มั้ง) ตอนที่แล้วคู่แทนฟ่างได้รับกระแสตอบรับดีมาก ทำให้ไม่เป็นที่พอใจต่อไอ้ภูมิ มันเหวี่ยงคะกลัวคนอ่านจะรักคนอื่นมากกว่ามัน เด็กขี้อิจฉา
ปล นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างจะยืดเยื้อ(มาก)ต้องทำใจกันหน่อยนะคะ สุดท้ายขอบคุณคนอ่านทุกๆคนคร๊า จุ๊บุๆ
:bye2:
-
มาต่อวักที ลืมไปแล้วนะเนี่ย
นั่งอ่านย้อนตอน 6 ตั้งนาน 5555+
ดีใจที่มาต่อ สู้ ๆ ๆนะ o13
-
ต้องย้อนไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นเลยอะ มันลืมเนื้อเรื่องหลักไปหมดแย้วว :o12:
-
พีมรั่ว น่ารักเหมือนเดิม :laugh:
ชอบตอนพีมย้อนภูมิเรื่องลิ้นจระเข้ แหมๆปากดีนะจ๊ะตัวเอง :z1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.หายไปนาน คิดถึงเลยเนี่ย ^ ^
-
ต่ออีกนะ พีมชอบภูมิเข้าจริงๆซะแล้ว
-
:L1: :L1:
:pig4: :pig4:
-
น่ารักค้ะ คู่นี้
555555555555555555
-
รอคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:call: :call: :call:
-
เย้ๆๆมาต่อแล้ว
อย่าหายไปแบบนี้บ่อยๆๆนะเค้าคิกถึง
พีมน่ารักได้อีก
-
สุดท้ายก้อหวาน
+1
-
ติดตามต่อ
:กอด1: :กอด1:
-
:L2:
-
หายไปนายคู่นายพีมกะนายภูมิ ทำเอาจำเนื้อเรื่องเเทบไม่ได้
แต่น้องพีมท่าจะหลงรักนายภูมิแล้วนะ เนี่ย อาการเลยแปลก แต่นายภูมิไม่รู้อะ
แล้วพัทนี้ใครอะ พี่ชายเหรอ โผล่มาแบบตกใจ นึกว่าพิมพ์ผิด แต่ไงก็แปลว่าน้องพีมมีไรในใจแน่
-
:L1:
-
:L2: :L2: :L2:เอามาฝากความน่ารักของที่งคู่
-
ต่อด้วย
-
มาต่อได้แล้วนะคร๊าบๆๆ
กำลังสนุกเลย
:-[ :-[ :-[
-
:z10:
-
เข้ามาพลิกหาตอนที่ 8 อย่างไว -.-
-
ตอนที่แปดหายไปครับ กำลังสนุกเลย แล้วสองคนนี้จะได้กันมั้ยอะ
แล้วจะมีมุมมองของภูมิบ้างมั้ยอ่ะ อยากอ่านสลับในมุมของภูมิบ้าง
เรื่องนี้สนุกดีนะครับ เดินเรื่องไปเรื่อยๆๆๆ ชอบบบ
-
ตอนที่ 8
กลับมาจากห้องไอ้ภูมิ ผมกะว่าจะนอนหลับพักผ่อนเอาแรงแต่พอหัวแตะหมอน ไอ้เพื่อนเวรก็โทรมาราวกับว่ามันตั้งนาฬิกาไว้
(วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำคึกคะนอง ท่วมตลิ่ง เราทั้งหลายชายหญิง ดี้ทอม กระเทยไปลอยกระทง ลอยกระทง ลอยกระทง)
“อะไรของมึงคิว”
(ลอยกระทงไง วันนี้วันลอยกระทง)
“แล้วเกี่ยวไรกับกู กูไม่ลอยเว้ย”
(โอเค เจอกันทุ่มนึงมารับกูด้วย ซ้อมกีต้าร์มือบวม เจ็บ ขับรถไม่ได้ เสื้อลายสก๊อตนะ)
“เฮ้ย คิว …” ตุ๊ดๆๆๆๆผมทำหน้างงใส่โทรศัพท์อยู่ประมานสามวิ ตกลงว่ากูส่งสารผิดหรือคนรับสารมันเมาวะแล้วเมื่อกี้มันพูดเรื่องเหี้ยอะไร ผมไม่เข้าใจอะไรเลยนะได้ยินคำสุดท้ายก๊อตๆ ก๊อตซิล่าหรือเปล่าวะ เมื่อทนความบกพร่องทางภาษาของมันไม่ไหวผมก็ต้องเสียตังโทรกลับไปหามัน
(วอทซับ เกิร์ล)ดูมันรับโทรศัพท์(ใส่สำเนียงตอแหลๆนะครับ ม้วนลิ้นเยอะๆ)
“เกิร์ลพ่อง ทุ่มนึงดึกไป หน้าม.รถยิ่งติดอยู่”
(คัมม่อนเกิร์ล ไปเร็วก็ลอยดึกเหมือนเดิมนั่นแหละ หรือมึงอยากไปดูขบวนแห่ ฮ่าฮ่า)
ได้ยินคำว่าขบวนแห่แล้วมันจี๊ดครับ เพราะเมื่อปีที่แล้วผมได้เป็นตัวแทนคณะร่วมขบวนของมหาลัยเป็นเจ้าเมืองด้วยนะ แต่งองค์ทรงเครื่องเต็มยศแต่เสือกเตี้ยกว่ามเหสี อายชิบหาย ไอ้เวรคิวนั่นแหละเสนอชื่อผม ส่วนมันก็ไปโชว์หล่อเรียกคะแนนจากสาวๆด้วยการขึ้นร้องเพลง
“เออแม่ง ทุ่มก็ทุ่ม มึงนัดพวกนั้นแล้วใช่มั้ย”
(โอ้วเยส เกิร์ล ไม่น่าถามก็ลอยด้วยกันทุกปี แสรดดดดดด) เห็นบ้าๆห่ามๆ แบบนี้แต่พวกผมมักจะฉลองเทศกาลด้วยกันนะครับ เรามักจะเลือกเพื่อนก่อนเสมอแม้วันนี้อาจมีใครซักตัวหิ้วแฟนมาด้วย ยกเว้นวาเลนไทน์ที่พวกมันจะหายหัวไปสามสี่วัน ทิ้งผมไว้คนเดียว เชี่ย
“เออๆเดี๋ยวกูไปรับ”
(โอเคเกิร์ล เสื้อลายสก๊อตเด้อ จุ๊บุๆเลิกกันๆ)ห่าทำเป็นวอตำรวจไปได้ ไอ้ที่ผมได้ยินก๊อตสิล่าไม่ใช่ครับ ฮ่าฮ่า มันบอกว่าเสื้อลายสก๊อตต่างหาก
ไอ้คิวมันเป็นโรคเรื้อรังชนิดหนึ่งซึ่งไม่เคยรักษาให้หายขาดได้ นั่นคือการชอบให้คนในกลุ่มใส่เสื้อเหมือนกันซึ่งคนปกติเนี่ยเขาจะทำเสื้อรุ่นเสื้อกลุ่มก็ต่อเมื่อจะเรียนจบหรือตอนจะจากกันใช่มั้ยครับ แต่เพื่อนผม โนวว
พี่แกคึกช่วงไหนแม่งก็ทำมันตอนนั้นเลย ผมจะไม่มีเงินซื้อสีซื้อพู่กันก็เพราะต้องคอยจ่ายค่าสกรีนเสื้อให้มันนี่แหละ แล้วผมจะมีมั้ยไอ้เสื้อลายสก๊อตเนี่ย -_-
……………………………………………..
ผมกับไอ้คิวมาถึงมหาลัยตอนสองทุ่มกว่า รถติดไม่เท่าไรครับแต่หาที่จอดเนี่ยสิ รู้งี้มาบีทีเอสดีกว่า แต่เหตุผลจริงๆที่ผมมาช้าก็เพราะรอไอ้คุณชายคิวมันแต่งองค์ทรงเครื่องต่างหาก ไม่รู้มันจะสำอางอะไรหนักหนา กลิ่นน้ำหอมมันทำเอาผมแทบเป็นลม แต่ว่าเสื้อลายมันเจ็บมากครับ ม่วงแดง
ในมหาลัยคนเยอะมาก อย่างกับปลวกเดินกันยั๊วเยี๊ยะ ทั้งร้านค้า ขนม น้ำ ซุ้มเกมส์ซึ่งก็เป็นเพื่อนพ้องน้องพี่ชาวนิสิตนักศึกษานี่แหละครับ ที่ร่วมมือร่วมใจกันออกร้านจัดกิจกรรมเป็นสีสันของงาน ทั้งเสียงพิธีกร เสียงพลุ เสียงเพลง ลิเก เรกเก้ หมอลำ
ฮิพฮอพ ลำตัด มโนราห์ มึงจะนานาชาติไปไหนครับ มิกซ์ซะกูแยกไม่ออก ไม่รู้เสียงไหนเป็นเสียงไหน
“ฮัลโหล!!! ฮัลโหล ได้ยินกูมั้ย!!!” ไอ้คิวแหกปากใส่โทรศัพท์ มันหันมามองผมให้รีบเดิน ก็คนมันเบียดนี่ ผมหายใจไม่ออกโว้ย อากาศข้างล่างแม่งก็ต่ำต้อยชิบหาย อากาศข้างบนสดชื่นมั้ยคิว
“เออ กูกับไอ้พีมถึงแล้ว พวกมึงอยู่ตรงไหนวะ ฝั่งไหนของสระ อ๋อ เออๆเดี๋ยกูเดินไป ”
“มึงเดินเร็วๆดิ” เร่งอยู่ได้ อย่าให้กูสูงบ้างนะมึง ที่ไอ้คิวมันดี้ด๊าเป็นพิเศษเพราะในค่ำคืนนี้มันจะได้ออกล่าเหยื่อ มันคงอยากช่วยวัยรุ่นไทยทำลายสถิติยอดการเสียตัวในวันลอยกระทง ถ้านางนพมาศรู้ว่าวัตถุประสงค์ของวันลอยกระทงมันเปลี่ยนไปในทางเสื่อมๆพระนางคงเสียใจที่คิดประเพณีขอขมาแม่น้ำนี้ขึ้นมา
“นั่นไงๆ พวกไอ้แทน”จะหาพวกไอ้เชนไอ้แทนหาไม่ยากหรอกครับ ตรงไหนหญิงรุมเยอะๆตรงนั้นก็จะมีเปรตสามสี่ตัวยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ แต่คราวนี้พวกมันดูโดดเด่นสะดุดตาดูมีออร่าน่าหลงใหลกว่าครั้งไหนๆคงเป็นเพราะผู้ชายที่ใส่เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีน้ำเงินขาว คงเพราะ
“ไอ้ภูมิ”
แค่เห็นมันในระยะสิบเมตรสติผมก็เริ่มโบกมือลา สมองได้แต่ตะโกนบอกว่ายังไม่พร้อมที่เจอ มันอธิบายไม่ถูก ก็คงเหมือนที่ผมทำตัวไม่ถูก มันตื่นเต้น งงๆ ไม่ได้กลัวความลับจะแตก ไม่ได้กลัวว่าใครจะรู้เรื่องคลิปติงต๊องของผม แต่กลัวใจตัวเอง ยิ่งมันหันมามองจนเหมือนจ้อง ผมยิ่งไม่รู้ว่าจะต้องก้าวขาไหน ต้องเดินยังไง ขาจะพันกันล้มแล้ว
แม้ไม่ใช่คำสั่งของสมองแต่ผมก็อยากส่งยิ้มให้มัน แต่พอเหลือบไปเห็นไอ้เบียร์ยิ้มมุมปากส่งมาทางนี้ ผมก็รีบหุบยิ้มทันที ห่าเบียร์ยิ้มมึงน่ากลัวมาก
พอมาใกล้ๆ ผมถึงได้รู้ว่าไอ้คิวมันแน่มากครับ มันสามารถบงการชีวิตผู้ชายหกคนให้ทำตามความต้องการของมันได้ เพราะทุกคนมาในตีมเชิ้ตสก๊อตยกแผง แล้วรู้อะไรมั้ยครับ ผมกับไอ้ภูมิใส่สีเดียวกัน น้ำเงินขาว บังเอิญไปม๊ายยย
ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างก็ดูโอ้คู่รักขาวดำมาเลยถ้าหน้าตาไม่ดี ไม่เท่ห์ ใส่แล้วอาจจะเสี่ยวแดกได้ แต่มันสองตัวรอดครับ
คุณชายเบียร์ก็เขียวขจีหล่อขยี้หัวใจ ม้าม ตับปอดเลยครับ ไอ้เชนมาแบบลายเยอะจัดผมแยกไม่ออกว่าสีอะไรเอาเป็นว่ามันคงคอนเซปลายหมากรุกไว้
แต่รู้สึกว่าเพื่อนผมหายครับไอ้ปันกับไอ้มิคไปไหน เหลือไว้แค่สาวสวยสองคนที่ยืนขนาบข้างไอ้เชนกับไอ้ภูมิ ทั้งสองคนส่งยิ้มให้ผมกับไอ้คิวอย่างเป็นมิตร ไอ้คิวแซวไอ้เชนสนุกปากส่วนผมแค่ยิ้มตอบแฟนเพื่อน(ซึ่งเมื่อวานที่มันพามากินข้าวไม่ใช่คนนี้ ขอให้รถไฟเจอกันสักครั้งนะมึง)
แต่สำหรับสาวสวยตาโตมาดคุณหมอที่ยืนจับมือกับไอ้ภูมิ ผมไม่แน่ใจเลยว่ารอยยิ้มที่ผมให้เธอนั้นมันมาจากใจจริงหรือเปล่า พวกเราทักทายกันเล็กน้อย แฟนไอ้เชนชื่อแบมเรียนบัญชีแต่ไม่ใช่ที่นี่ ส่วนแฟนไอ้ภูมิชื่อหม่อมเรียนแพทย์มหาลัยเดียวกับพวกผม
ผมไม่กล้ามองหน้าไอ้ภูมิเท่าไร ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ไม่ใช่เหตุผลเดียวกับที่รู้สึกในตอนแรก ที่ไม่มองไม่ใช่ตื่นเต้น
แล้วกูเป็นเหี้ยอะไรวะ
“ไอ้ปันกับไอ้มิคละ”
“ไปลอยกับเมีย เดี๋ยวก็ตามมา” ไอ้ฟ่างตอบหน้าเซ็งๆ ผมจะพยามยามทำใจให้ชินภาพผู้ชายหล่อบรรลัยโอบไหล่กัน
“ไม่ต้องไปถามถึงคนอื่นกูนัดสองทุ่ม มึงมาตรงเวลากันมาก”คุณชายเชนผู้จงรักภัคดีต่อเข็มนาฬิกา เวลาและปฏิทินก็ออกอาการเหวี่ยงครับ
“ก็ไอ้พีมแม่งขับช้า” เวรแล้วไง ไอ้ภูมิตวัดตามองผมดุๆก็ผมเคยโกหกมันไว้ว่าขับรถไม่เป็น
“แล้วให้พวกกูใส่เสื้อเหี้ยอะไรใส่คนเดียวกูไม่ว่าแต่นี่เป็นกลุ่ม แม่งอย่างกับลิเก คอนเซปอะไรของมึ้ง ไอ้คิว”
“ผู้ชายลายสก๊อตถึงจุดสุดยอดแบบเบาๆ”
“ค.....ย” ไอ้คิวได้รับการแจกจ่ายนิ้วกลางอย่างทั่วถึง แต่ก็น่าแปลกที่พวกผมก็บ้าจี้ใส่ตามที่มันบอก ไม่รู้สิแต่เหมือนไอ้คิวมันมีของถ้ามันบอกว่าวันนี้คอนเซปนี้ก็ต้องตามนั้น
“พูดอะไรกันวะพวกมึง เกรงใจแบมกับหม่อมบ้าง จริงมั้ยครับ” ไอ้คิวยิ้มประจบแบมกับหม่อม แต่มึงไม่ใช่หรอที่เปิดประเด็น สาวๆเขาก็ยิ้มหัวเราะไปไม่ถือสาคนบ้าไม่เต็มอย่างมัน
“แมนสัดอะเพื่อนกู ” ไอ้แทนยื่นตีนไปเตะตูดไอ้คิว แต่มือยังคงเกาะไหล่ไอ้ฟ่างอย่างเหนียวแน่น
“แล้วเอาไง จะเที่ยวงานก่อนหรือจะลอยเลย แบมอยากเดินเล่นก่อนมั้ยคะ” ไอ้เชนถามเพื่อนแต่ให้ความสนใจกับแฟน จัดการระบบความสัมพันธ์ได้ยอดเยี่ยมมากเพื่อนผม
“แบมยังไงก็ได้คะ แล้วแต่เพื่อนๆเชน”
“แล้วหม่อมละครับ” ไอ้คิ๊ว แฟนเขาก็ยืนอยู่ข้างกันมึงจะเสนอหน้าอะไรนักหนา
และก็เป็นครั้งที่สองที่ผมเผลอมองหน้าและสบตาไอ้ภูมิ วันนี้มันดูสดใสมีความสุขกว่าทุกครั้งที่ผมเคยเจอ เวลามีแฟนอยู่ใกล้ๆเป็นใครก็คงมีความสุขทั้งนั้น
มันยิ้มมุมปากเล็กๆให้ผมแต่ผมทำได้แค่มองไปทางอื่น ไม่รู้ว่าเสียมารยาทมั้ย ไม่รู้ว่ามันจะว่ารึเปล่า ผมไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลย พี่เป้สเลอได้อีกกู
“ภูมิว่าไง หม่อมก็อย่างงั้นคะ”เสียงแซวจากไอ้คิวทำให้แก้มสีชมพูของหม่อมน่ามองกว่าเดิม ไอ้ภูมิเองก็ยิ้มเอ็นดูแฟน ไหนใครบอกว่ามันเจ้าชู้ ก็ดูจะรักจริงนี่หว่า เฮอะ
“ไอ้เบียร์ไอ้คิว พวกมึงจะเล่นดนตรีตอนไหน”
“สี่ทุ่มมั้ง แต่กูต้องไปสแตนบายก่อนครึ่งชั่วโมง”
“งั้นก็แยกย้ายเป็นคู่ มาเจอกันตรงหน้าเวทีอินดี้ตอนสี่ทุ่ม โอเค๊”ไอ้แทนเป็นคนเสนอไอเดีย ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย ไอ้เชนไม่รอช้าพาแฟนเดินลิ่วเข้าซุ้มทันตะอย่างไวว่อง แต่เดี๋ยวก่อนนะ ไปกันเป็นคู่ แล้วกูละ
“ไอ้พีมมึงมากับกู”เป็นไอ้แทนที่ดึงแขนผม
“เฮ้ย ไม่เป็นไร มึงก็ไปกับไอ้ฟ่างไง กูไม่อยากเป็น กขค สส อบต ศอฉ(แรว๊ง)กูไปรอไอ้คิวที่ซุ้มศิล…. อ้าว…” ไอ้คิวหาย ผมหันซ้ายหันขวาหาเพื่อนชายนายคิวแล้วก็เห็นหลังมันไวๆมุ่งไปตรงซุ้มนิเทศ ไอ้ฟายยยย
“มันไปตั้งแต่พูดคำว่าสแตนบายจบแล้ว” มึงชวนกูมาแล้วทิ้งกูแบบนี้หรอ เชี่ย- คิว
“มึง…….”
“เดี๋ยวกูเดินกับพีมเอง” ผมหันไปมองไอ้ภูมิเพราะเมื่อกี้เหมือนมันจะพูดอะไรซักอย่างกับผมแต่ไอ้เบียร์ดันชิงเสนอตัวเป็นผู้อุปการะรายใหม่ซะก่อน
“จะจีบเพื่อนกูหรอมึง” ไอ้แทนยิ้มล้อเลียนกวนตีนผมกับไอ้เบียร์ เลยได้กินฝ่ามือผมเน้นๆสองทีติด
“ห้าม เพราะกูจองมันเป็นน้องสะใภ้” แต่มิวายไอ้ฟ่างก็แก้แค้นแทนแฟนมัน ผมไม่กล้าตบหัวมันครับเลยได้แต่ปล่อยเหี้ยไปเลียขา
“พูดเรื่องเหี้ยอะไรของพวกมึงวะ กูเดินคนเดียว จบ” ผมหันหลังเดินจ้ำอ้าวอย่างกับจะไปตามควายหายมีเพียงเสียงหัวเราะแบบปีศาจของไอ้คู่ผัวตัวเมียไล่หลังมาพร้อมกับมีแขนยาวๆหนักๆของไอ้เบียร์ที่พาดผ่านคอผมและประโยคสุดท้ายจากปากหม่อมที่แว่วๆมาเข้าหู
“ภูมิ เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมหน้าเครียดๆ”
“เดินห่างๆกันก็ได้เบียร์ กูร้อน”
“แต่กูหนาว” ผมขอคิดใหม่ ทำใหม่ พูดใหม่ ว่าไอ้เบียร์ไม่ใช่หนุ่มหล่อนัยน์ตาเศร้าเจ้าของรอยยิ้มหวานฉบับคุณชายอีกต่อไป แต่มันคือ ผู้ชายมาดดีที่ปากหมาคนหนึ่ง
-
ผมกับไอ้เบียร์เดินเที่ยวงานแบบอึนๆมึนๆไร้เป้าหมาย จะว่าไปผมกับมันก็เพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน แต่ทำเหมือนกับรู้จักกันมาสักสิบชาติ ผมสืบความได้ข่าวว่า ที่มันต้องมาลอยกระทงเดียวดาย ก็เพราะเมียงอนยังง้อไม่สำเร็จ สมน้ำหน้า :pigha2:
เดินกันไม่เท่าไร ผ่านซุ้มไหนไอ้เบียร์มักจะถูกรุ่นพี่รุ่นน้องสาวๆ(สาวเทียมก็มี)ลากเข้าไปเล่นเกมส์ในซุ้ม จนมันต้องฝากโทรศัพท์ไว้ที่ผม ผมเลยต้องยืนแกร่วคนเดียวรอมันอีก ไม่ต่างจากเดินคนเดียวเล้ย เซ็งโว้ย เบื่อโว๊ยยย
แถมไอ่ห่าเบียร์ก็ชอบพูดอะไรแปลกๆ อย่าง“กูรู้นะมึง” “เล่นแม่งเลย เดี๋ยวกูช่วย” “ช้า อดนะ” เหี้ยไรของมันก็ไม่รู้อย่าไปสนใจเลยครับ
มาสนใจเรื่องนี้ดีกว่า ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนรู้จักผมด้วย ฮะๆ^_^ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนครับไอ้พวกสถาปัตย์ฯเพื่อนบ้านเรานี่เอง พวกนี้มันรั่วฮาบ้าจริงๆ ผมถูกมันลากไปปาหนุ่มน้อย(มั้ง)ตกน้ำ ได้ตุ๊กตาผีเสียกระบาลมาด้วย
“เฮียคร้าบบบบบบ”เ ฮือก ขาผมหยุดชะงึก ระบบปฏิบัติการของร่างกายส่งสัญญานเตือนภัย ไม่ใช่มั้งพีม ไม่มีเสียงอะไรทั้งนั้น มึงหูฝาด มึงหูแว่ว มึงฝันพีม ผมสูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกสุดขั้วแล้วก้าวขาต่อไป
“เฮียพีมมมมมม” สงสัยจะไม่ใช่ฝันแล้ววะ หมดกันวันลอยกระทงที่แสนสวยของไอ้พีม ผมค่อยๆหันหลังกลับมา
ไอ้เต้ยตัวเป็นๆ
ไอ้ผู้ชายตัวขาวหน้าหล่อ มันแต่งตัวเหมือนเพิ่งมาจากสยามไ ม่บอกก็รู้ว่าไปเต้นบีบอยมา มันวิ่งกระดิกหางชูคอหูตั้งยิ้มแฉ่งมาเกาะแข้งเกาะขาผมเหมือนหมาเห็นเจ้าของ
“เฮียมาลอยกระทงด้วยหรอ มากับใคร ทำไมไม่ชวนเต้ย หรือว่ามาเชียร์เต้ยเต้น โหย โคตรประทับใจเลยอ่าแต่เต้ยเต้นเสร็จแล้ว สาวเยอะโคตรอะเฮีย แต่ไอ้แมทมันไม่อยู่ดูเต้ยอ่ะ มันไปลอยกระทงกับแฟน ไอ้ลูกหมา ว่าแต่เฮียแวะซุ้มไหนแล้วบ้าง ไปซุ้มคณะเรายัง ปะๆเดี๋ยวเต้ยพาไปดูนะ ทางนี้เฮีย^^”
คงไม่ต้องสงสัยแล้วใช่มั้ยครับว่าทำไมผมถึงได้จิตหลุดที่มาเจอไอ้เด็กหน้าขาวๆปากแดงๆนี่ ก็เพราะ มันเป็นตัวป่วนกวนตีนขี้วีนหน้าม่อและจ้อได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อหนึ่งวัน
“เฮ้ย ไอ้เต้ย มึงจะลากกูไปไหน” ผมเพิ่งตั้งสติได้ก็ตอนที่มันยื้อยุดฉุดกระชากลากแขนผม
“
ไปดูซุ้มศิลปกรรมของเราไงเฮีย ปีนี้เจ๋งกว่าปีที่แล้วอีกนะ” ไอ้เด็กเวร มึงจะบอกว่าปีกูห่วยกว่ารุ่นมึงงั้นสิ
ไอ้เต้ยมันเป็นรุ่นน้องในคณะผมเอง ผมกับมันสนิทกันมากจนคนคิดว่าเป็นพี่น้องแท้ๆที่สนิทกันขนาดนี้ก็เพราะมันเป็นเพื่อนของน้องรหัสผมและที่สำคัญไอ้เด็กนี่เป็นน้องรหัสไอ้คิว
เดือนคณะทั้งพี่ทั้งน้อง แสบซ่าบ้าก็พอๆกัน เลยทำให้พี่รหัสกับน้องรหัสไม่กินเส้นกันซักเท่าไร เต้ยมันเลยมาซี้กับผมซะมากกว่า แต่ถึงจะสนิทกันยังไงผมก็ไม่พร้อมที่จะเจอมันเพียงลำพัง แล้วไอ้เบียร์จะหาผมเจอมั้ยเนี่ย ไหนจะโทรศัพท์มันที่อยู่กับผมอีก
“หลบๆพวกมึงเห็นมั้ยว่ากูพาใครมา” ในที่สุดมันก็ลากผมมาจนได้ ไอ้เต้ยมันแหวกวงเพื่อนมันที่เต้นแรงเต้นกาเชิญคนที่ผ่านไปมาเข้ามาเล่นเกมส์แต่ดูแล้วคงไม่มีใครกล้าเข้าเพราะแม่งน่ากลัวกันชิบหาย ใครใช้ให้มึงทำคอนเซปวันฮาโลวีน นี่มันวันลอยกระทงไอ้เด็กเปรต
“อ้าวเฮียพีม หวัดดีคร้าบบบ ” พวกรุ่นน้องยกมือไหว้ผมแบบลวกๆผมก็เลยรับไหว้แบบส่งๆกลิ่นเหล้าเคล้าบุหรี่ลอยมาติดจมูกผมคลุ้งไปหมด เออดี วันลอยกระทงก็ไม่มีเว้นนะพวกมึง กูรู้นะไอ้ขวดน้ำนั่นมันบรรจุอะไรไว้ ทำไมไม่ใช้กระติกวะสะดวกกว่ากันเยอะ หึหึ
“ทำไมมาคนเดียวครับเฮีย สามีไปไหน ฮิ้วววว” พวกเด็กเวรทั้งหลายมันชอบแซวผมกับไอ้คิวว่าเป็นผัวเมียกันเพราะตัวติดกันตลอด เฮอะ แค่คิดก็จะอ้วกออกทางเล็บเท้า
“ปากหมา เอาตีนกูไปเลี้ยงหมาในปากมั้ยพวกมึง” ไม่ใช่ผมนะครับ ไอ้เต้ยๆ มันกางปีกออกตัวปกป้องผมเยี่ยงชายชาตรีและเป็นไปตามหน้าที่ที่น้องชายพึงกระทำ(ภาษามึงหลายระดับมาก)
“หวงจังนะมึง ตกลงมึงเป็นน้องรหัสพี่คิวหรือพี่พีมกันแน่ไอ้เชี่ยเต้ย”
“เรื่องของกู เฮียไม่ต้องไปสนใจพวกมัน มาเล่นเกมส์ทางนี้ดีกว่า”
“ไอ้เต้ย กูมากับเพื่อน”ผมฝืนตัวไม่ไปตามแรงมัน ตัวก็ไม่สูงกว่าผมเท่าไรทำไมแรงเยอะจังวะ
“ใคร พี่คิวหรอ”
“ไอ้คิวมันจะขึ้นร้องเพลง กูเลยมาเดินกับเพื่อนรอ แต่ก็ถูกมึงลากมาพวกกูหลงกันแล้วเนี่ย”
“อ้าวหรอ แฮะๆแล้วทำไมเฮียไม่รีบบอกละ”
“อึหือ มึงเว้นจังหวะให้กูบอกมาก ฟังกูมาก มาถึงก็ใส่ไม่ยั้งห่า”ไอ้เต้ยยิ้ม แหะๆ หัวเราะตอแหลไปตาม
ปะสา ผมเลยขอตบหัวมันสักฉาด “ถ้ามึงอยากเที่ยวงาน ไว้ดูไอ้คิวร้องเพลงเสร็จเดี๋ยวกูพาเดิน”
“เย้จริงหรอๆ เลี้ยงขนมเต้ยด้วยนะเฮีย ว่าแต่พี่คิวร้องเพลงเวทีไหน”
“ฝั่งอินดี้ เดี๋ยวมันก็ขึ้นแล้วเนี่ย มึงจะไปดูกับพี่มั้ยละ”
“ไปดิๆ ”และตลอดทางตั้งแต่ซุ้มคณะศิลปกรรมยันเวทีอินดี้ ไอ้เต้ยก็วิ่งซนไปทั่วและผลาญเงินในกระเป๋าผมไปเยอะเลย กว่าจะถึงเวทีผมละเหนื่อยแทนมัน
“สายไหมมั้ยเฮีย อร่อยดี” ^___^
“เลอะเต็มปาก กินดีๆหน่อย”มันส่งยิ้มกว้างวิ่งซนต่อไป ปากเชิดๆรั้นๆบอกได้ดีว่าเจ้าของมันโคตรเอาแต่ใจแค่ไหน และเหมือนมันจะไม่รู้ว่ามีคนมองมันเหมือนอยากจะเก็บใส่กระเป๋ากลับบ้านด้วย ถ้าไม่ติดว่าผมรู้สันดานมันหมดเปลือก ผมก็คงคิดว่าไอ้เต้ยเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักมากๆคนหนึ่ง แต่
“เมื่อไรเฮียพีมจะโตวะ ชอบแอ๊บเด็กตลอดเลยนะ กินๆจะได้เลิกเตี้ย” พี่รหัสมันสอนมาดีจริงๆ
“ไอ้เด็กเวร เอาค่าน้ำ ค่าปาลูกโป่ง ค่าขนม ค่าตุ๊กตากูคืนมา”
“ให้แล้วทวง นิสัย เฮียแทนนนนนน” ไอ้เต้ยตะโกนเรียกไอ้แทนในระยะหลายหลา คนที่ถูกเรียกกำลังยืนกอดอกโยกหัวเบาๆตามเพลง ไอ้แทนเอี้ยวคอกลับมามองเป็นจังหวะเดียวกันที่ไอ้เต้ยกระโดดกอดคอมัน เดี๋ยวเถอะมึง เดี๋ยวไอ้ฟ่างมาเจอโดนหักคอแน่ไอ้เต้ย ไอ้แทนไม่ใช่เฮียแทนคนเดิมที่เคยพามึงม่อสาวไปวันๆแล้วนะ
“อ้าว มึงไปเก็บไอ้เด็กนี่มาจากไหนพีม”
“เจอข้างถังขยะ เห็นนั่งร้องไห้อยู่สงสารเลยเก็บมา”
“รุมวะ เฮียไม่รักน้อง เต้ยจะฟ้องเฮียเชน”
“ไอ้เชนมันไปกับเมียแล้ว หึหึ หมาหัวเน่าแน่มึงไอ้เต้ย”ไอ้เต้ยมันยื่นสายไหมสีฟ้าให้พี่มัน ไอ้แทนหยิบกินนิดเดียว แล้วเอามือเหนียวๆไปเช็ดเสื้อไอ้เต้ย ไอ้เด็กแสบมันก็ร้องโวยวายลั่นแข่งกับเสียงลำโพง
พวกไอ้คิวที่กำลังเช็คซาวว์ เซ็ตกลอง กีร์ต้าบนเวที สงสัยมันจะได้ยินเสียงน้องรหัส เลยหันมาด่าแบบไร้เสียงจับใจความได้ว่า เหี้ย ไอ้เต้ยมันทำแก้มป่องเป่าลมพัดคำนั้นกลับไปหาไอ้คิว พี่รหัสมันหัวเราะชอบใจส่วนไอ้น้องรหัสมันก็เลียสายไหมในมือต่อ
“
ไอ้เชนนิ!!!มันขึ้นไปทำไมวะแทน!!!” ผมยืนอยู่ตรงกลางระหว่างไอ้แทนกับไอ้เต้ยยังต้องตะโกนแข่งกับเสียงร้องลิเกที่อยู่ใกล้ๆกับเวทีอินดี้ งานนี้คงมีสับสนกันบ้างละวะ
“
ไอ้เคมือเบสเมาถูกตำรวจเรียกเป่าป่านนี้ยังนอนอยู่โรงพักอยู่เลย ไอ้เชนมันเลยต้องเล่นแทน ฮะๆ โคตรฮา”
“ไอ้เคเด็กถาปัตอ่ะนะ หึหึ แม่งซ่าส์จริงวะ แต่ไอ้เชนมันไม่ได้ซ้อมจะไหวหรอวะ”
“ก็คงได้ มันเทพ”
“ทำไมเฮียแทนไม่เล่น”
“กูแขวนไม้กลองแล้วไอ่น้อง” ไอ้เต้ยพยักหน้างึกหงักเข้าใจแล้วเล็มสายไหมในมือต่อ ถ้ามีของกินล่อมันก็จะนิ่งแบบนี้แหละครับ
ตอนอยู่มัธยมพวกผมฟอร์มวงเล่นดนตรีในโรงเรียน ไอ้คิวกีต้าร์ร้องนำและเครื่องดนตรีอีกล้านแปดที่มันเล่นได้ ไอ้เชนเบส กีต้าร์ได้หมด ไอ้แทนตีกลอง กีต้าร์มันก็เล่นได้ ผมกีตาร์อย่างเดียว และไอ้ปันเป็นผู้จัดการ จัดการกับชีวิตพวกผมให้คอยช่วยมันหาเสียงตอนสมัครเป็นประธานนักเรียนจนมันได้ดั่งใจปรารถนา
“ไอ้ฟ่างละแทน”
“คุยโทรศัพท์” ไอ้แทนพยักเพยิดหน้าไปทางด้านหลัง ไอ้ฟ่างกำลังป้องปากคุยโทรศัพท์เพราะตรงนี้เสียงดังมากครับจะไม่ดังได้ไงพวกผมยืนซะข้างเวที กลัวเพื่อนไม่เห็นครับว่ามาเชียร์ จะไปอยู่ตรงหน้าเวทีก็ไม่ได้ คนยืนกันเต็มแล้ว โดยเฉพาะพวกสาวๆเบียดกันจนแทบไม่มีที่จะยืน ก็บรรดาแฟนคลับไอ้พวก นักร้องวง FunFun นั่นแหละ
FunFun เป็นชื่อวงของพวกผมตั้งแต่สมัยมัธยม จนเข้ามหาลัยไอ้คิวก็ยังใช้ชื่อนี้หากินอยู่ แต่มันหาเพื่อนต่างคณะมาเล่นเพราะพวกผมไม่เล่นแล้ว นานๆครั้งถึงจะจับกีต้าร์ เหลือมันคนเดียวที่ยังรักการเล่นดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ
FunFun ไม่ได้มาจาก Funny ที่แปลว่าสนุกสนานนะครับ เข้าใจใช่มั้ยว่าฟันไหน มันเป็น verb ครับ หึ ไอ้แทนมันคิดเสื่อมได้อีก
เสียงลองกีต้าร์ของไอ้เบียร์เรียกเสียงกรีดร้องของสาวแท้สาวเทียมดังกระหึ่ม
“สวัสดีคร้าบ สาวๆจำกันได้มั้ยครับ คนที่เคยFunทั้งหลาย” พี่สาวหน้าเวทีกรีดร้องดิ้นกระแด่วๆแทบละลายไปกับรอยยิ้มและคำพูดไอ้คิว “ไหนใครยังไม่มีคู่ลอยกระทง พี่เบียร์มือกีต้าร์ของเรายังว่างนะครับ”เสียงกรี๊ดกับเสียงตะโกนเรียกพี่เบียร์ น้องเบียร์ดังลั่น ไอ้คุณชายยิ้มสวยก็แจกยิ้มหวานบาดใจอย่างทั่วถึง
“แต่พี่เชนมือเบสไม่ว่างนะครับเพราะพี่ชินมือกลองจองแล้ว”ไอ้ชินตีกลองรับมุขไอ้คิว เรียกเสียงสาวแท้สาวเทียมจนอื้ออึงไปหมด ไอ้เชนหัวเราะแล้วหันไปด่าไอ้คิว
เสียงเคาะไม้กลองเป็นการให้จังหวะเริ่มต้น เพลงแรกพวกมันมาแบบชิวๆ หวานเย็นของวง mind เสียงไอ้คิวยังคงเท่ห์คงสไตล์มันไม่เปลี่ยน จะมีก็กีต้าร์ที่หนักแน่นขึ้น
คนฟังโยกพร้อมร้องคลอตาม แต่ส่วนมากจะเพ้อหน้านักร้องนักดนตรีเสียมากกว่า เฮอะ ร็อคบอยแบนชัดๆ ช่วงกลางเพลงเหมือนสายแจ๊คเบสไอ้เชนจะมีปัญหาเพราะมันจับบ่อยๆแล้วหันไปพูดอะไรซักอย่างกับไอ้ชิน
แต่ทุกอย่างก็โอเคเมื่อเข้าเพลงที่สองมันข้ามไปร้องLinkin Parkเลยทีเดียว เชี่ย มึงกล้ามาก มันเอาเวลาไหนไปซ้อมวะ ที่สำคัญภาษาอังกฤษมึงแข็งแรงวะคิว หึหึ มันส่งยิ้มเท่ห์ให้พวกผมเหมือนจะเย้ย ว่ากูแน่ มันแจกยิ้มหล่อกราดอย่างทั่วถึง ถ้าสาวที่มันหมายตาไว้ไม่ติดกลับห้องคงไม่ใช่ไอ้คิวละวะ แต่คนอื่นก็ใช่จะน้อยหน้ามีเสียงเรียก น้องเชน พี่เบียร์ พี่ชินกันเซงแซ่ รวมทั้งพวกผมก็โยกมันส์ไปกับเพื่อนด้วย
“เฮียเบียร์โคตรเท่ห์!!!!” ไอ้เต้ยแหกปากตะโกนเชียร์ลั่น ทำเอาผมกับไอ้แทนตกใจนึกว่าใครเหยียบตีนมัน และสงสัยว่าไปรู้จักไอ้เบียร์ตอนไหน
“ไอ่น้อง มึงรู้จักไอ้เบียร์ด้วยหรอ!!!” ไอ้แทนตะโกนถาม
“ รู้จักดิเฮีย!!! ก็พี่เบียร์เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าเต้ย!!!” ไอ้เต้ยแหกปากตอบ
“อ้าว!!! มึงเลือดขาวแดงหรอ!!!” ไอ้แทนตะโกนอีกครั้ง กูขอชื่นชมในความพยายามของพวกมึงมากๆ ตะโกนคุยกัน เยี่ยม เยี่ยมมาก เยี่ยมจริงๆ
“เยสสสส เฮียเบียร์เป็นประธานสีสีเต้ยด้วย กลุ่มนี้เขาดังมาก เต้ยก็สนิทกับพวกเฮียเขานะ แต่พอเขาจบไป ก็ไม่ค่อยคุยกันเท่าไร แถมเต้ยมาอยู่กับพวกเฮีย เสียเด็กเลย เฮ้อ” อันนี้เริ่มเข้าโหมดเสียงระดับปกติ เพราะพวกไอ้คิวเล่นจบเพลงที่สามพอดี มันพักให้พวกป้าๆกับพวกขาโดดทั้งหลายได้พักหายใจหายคอ
“น้อยๆหน่อย จบโรงเรียนไฮโซแล้วทำซ่าส์หรอมึง”ไอ้แทนล็อคคอไอ้เต้ยไว้ใต้รักแร้ แล้วจัดการตีหัวน้อง
“โอ๊ย ปล่อยๆ เฮียเต้ยเจ็บ พี่รหัสเต้ยสุดยอดกว่าอยู่แล้ว”
“หึ ซื้อพวงมาลัยไปคล้องพี่มึงเลยดิ” ไอ้แทนปล่อยน้องเป็นอิสระ ไอ้เด็กแสบยู่ปากทำหน้าคิดเหมือนจะทำจริงๆไอ้แทนขำแล้วตบหัวไอ้เต้ยจนหน้าทิ่ม ไอ้นี่ชอบแกล้งน้องแรงๆ
บรรยากาศรอบตัวผมเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความสุข ครึกครื้นสนุกสนาน แต่ทำไมหัวใจผมมันถึงรู้สึกหนักๆหน่วงๆแบบนี้ ใครโยนก้อนหินกับท่อนซุงใส่หัวใจผมวะ มันเป็นเพราะอะไร ทำไม ทำไมต้องมีแต่หน้าไอ้ภูมิลอยผ่านหัวผมตลอดเวลาวะ ทำไมๆๆๆๆๆ
"พีม กูออกไปรับพวกไอ้ปันไอ้มิคนะ มันหาเราไม่เจอ ถ้าฟ่างกลับมาบอกมันด้วย”
“อือๆ” เสียงไอ้แทนเรียกผมออกจากความคิดสีหม่นๆ
“เฮียไปไหน”
“รับเพื่อน เดี๋ยวมา”
ไอ้เต้ยโยกไปตามจังหวะอินโทรเพลงที่เปลี่ยนไมค์จากไอ้คิวเป็นไอ้เบียร์ เสียงดีนี่หว่าแต่น่าจะไปร้องเพลงรักมากกว่าเพลงร็อค ไอ้เต้ยส่งเสียงทั้งร้องทั้งเชียร์ไอ้เบียร์แถมยังพยายามชูมือผมให้กระโดดตามมันอีก พอผมไม่กระโดดมันก็เอาหัวที่มีผมสีน้ำตาลอ่อนมาโขกไหล่ผมเล่น กูเจ็บ แต่อยู่ๆไอ้เต้ยมันก็หยุดเต้น
“เหมือนพี่เบียร์มองเฮียพีมของเต้ยเลย” หืม??? มองงั้นหรอ
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน
รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอเป็นใคร และฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป
คงไม่มีทางจะเป็นไปได้ ก็เรานั้นมันต่างกัน
ทำได้แค่เพียงเจียมตัวมันไป วัน วัน ฉันเข้าใจ
เหี้ยเบียร์ มึงอย่ามองกูแบบนั้น สัดขนลุก
แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ หรืออันที่จริงฉันนั้นจงใจ
เวลาที่เธอมายืนใกล้ ใกล้ ก็ยังเผลอไปสบตา
รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา คงไม่มีหวัง ไม่อยากจะเหลียวมอง
มันมองผมก็จริง แต่ไม่ใช่แววตาพิศวาส
เหมือนมันกำลังล้อผมมากกว่า
ฉันคอยบอกตัวเอง แต่ยังทำไม่ได้ ไม่อยากจะสนใจ
รู้ว่าไม่มีทาง แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า
เวลาเจอหน้าไอ้ภูมิ ผมก็ไม่รู้ว่าต้องทำตัวแบบไหน
ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร ผมหวั่นไหวกับมันตั้งแต่ตอนไหนกันนะ
ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายังหวั่นไหว ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน
ฉันต้องคอยหักห้ามใจ (มันยังอดใจไม่ได้ มันยังห้ามใจไม่ได้)
อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ เพียงแค่แอบเผลอมองตา
จะผิดไหม เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน ฉันต้องทำตัวเช่นไร ช่วยบอกได้ไหมเธอ
กูต้องทำยังไง มึงช่วยบอกกูทีสิภูมิ
“ไอ้เตี้ย”
อยู่ๆก็มีแรงดึงคอเสื้อจากข้างหลัง ผมเสียหลักเดินถอยหลังตามแรงดึง พยายามหันหน้าไปมองคนที่มันกล้าทำการอุกอาจลากคอผมแบบไม่เกรงใจและก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้ภูมินี่หว่า
“เฮ้ย มึงจะลากกูไปไหน”
“ไปกับกู”
“เดี๋ยวๆรถกู เต้ย!!!เฮียฝากกุญแจให้ไอ้คิวด้วย” ผมขว้างกุญแจรถตัวเองไปให้ไอ้เต้ยที่ยืนทำหน้าเง๋อ(เอ๋อ+งง)และพอผมมองขึ้นไปบนเวที ไอ้เบียร์กำลังยิ้มเหมือนมันได้ครองโลก นั่นคือภาพสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนที่จะถูกไอ้ปีศาจภูมิลากห่างออกมาจากฝูงคนเรื่อยๆ
ไอ้เบียร์มึงรู้อะไรใช่มั้ยไอ้ควาย
-
“มึงจะพากูไปไหน แล้วหม่อมละ แฟนมึงอยู่ไหน มึงทิ้งผู้หญิงไว้คนเดียวหรอ แม่งเลว ทำไมมึงสันดานเหี้ยแบบนี้วะ แล้วน้องกูมันจะอยู่กับใคร ไหนจะโทรศัพท์ไอ้เบียร์ที่มันฝากกูไว้อีก” ผมโวยวายเป็นไอ้บ้าอารมณ์ร้ายตั้งแต่ถูกไอ้ภูมิลาก ถูกมันยัดใส่รถจนนั่งมาได้ซักพักแต่ผมยังไม่หยุด ชักจะเหมือนไอ้เต้ยแล้วสิกู
“ห่วงมันมากหรอไอ้เบียร์น่ะ ห๊ะ!!!” ผมสะดุ้งตกใจเสียงตะคอกกับดวงตาคมของมันที่เหมือนมีไฟลุกอยู่ในนั้น ผมกำมือจนเกร็ง อย่านะพีม ถ้ามึงชกมัน เรื่องอาจจะวุ่นวายกว่านี้
“………………………” ผมเงียบ
“…………………………” มันก็เงียบ แม่งอึดอัดชิบ ปกติผมไม่ใช่คนอารมณ์ร้อน ไม่ใช่คนชอบใช้อารมณ์ อะไรที่พอยอมได้ก็ยอมแต่บางครั้งการที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ต้องมาถูกไอ้ภูมิทำพฤติกรรมเหี้ยๆใส่ผมก็ไม่อยากจะทน
“จะพากูไปไหน จะฆ่ากูหรอ ก่อนฆ่าช่วยบอกความผิดของกูด้วยนะ เผื่อยมบาลถามจะได้ตอบถูก”
“……………………………” มันไม่ตอบ เอาแต่เงียบและเยียบคันเร่งลูกเดียว ผมหันออกไปมองนอกกระจก รถแม่งวิ่งเร็วจัดเสาไฟไหลจนผมตาลาย
"มึงเป็นเบ้ใคร" อยู่ๆไอ้ภูมิก็ถามอะไรแปลกๆขึ้นมา เล่นเอาผมถึงกับงงเลยทีเดียวสำหรับคำถามนี้ มันจะมาไม้ไหนอีกวะ
"อะไร เมาเนื้อรึไง " ผมมองหน้ามันแบบไร้ความเข้าใจใดๆทั้งสิ้น
"ถามก็ตอบ ไม่ใช่มาย้อน เดี๋ยวปั๊ดชกตาหลุด" เอะอะจะทำร้ายร่างกายกูตลอด ถามว่ากลัวมั้ย กลัวครับ กร๊าก(กูก็นึกว่าแน่)
“มึงถามว่าไงนะ” ผมขอทวนคำถามอีกรอบแต่มันหันมามองตาเขียวแถมส่งเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจ
“มึงเป็นเบ๊ใคร”
"กูเป็นเบ้มึง พอใจรึยัง"
"หึ ดี แล้วจำไว้ด้วย ว่ากูไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร" แค่เนี๊ยะ แล้วจะมาบอกผมทำไม ฮึ๋ย อะไรของมันวะ ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจความหมายของมันนักแต่ผมก็พยักหน้าส่งๆให้มันจบๆเรื่องไป
และแล้วก็มาถึงสถานที่หนึ่งซึ่งผมไม่คิดว่าชาตินี้คนอย่างไอ้ภูมิจะรู้จัก วัดอรุณราชวรารามครับคุณผู้อ่านโปรดฟัน(ฟังดีกว่ามั้ย)อีกครั้งหนึ่ง ที่นี่คือวัดอรุณฯครับ
บรรยากาศที่นี่ดีดีกว่าที่มหาลัย อาจจะเป็นเพราะว่าดึกแล้วคนเลยไม่วุ่นวายแต่ก็ถือว่ายังเยอะอยู่ดี มีออกร้าน ขายของคาว ขนมหวาน อาหารแห้ง ต้นไม้ดอกไม้ สินค้าOTOP คล้ายที่อื่นๆ
แต่ความรู้สึกมันสงบ สบายใจกว่า อาจจะเป็นเพราะมีพระปรางค์ยอดสวยทำให้รู้สึกถึงความเป็นไทย ให้ความรู้สึกดี นึกถึงตอนปีหนึ่งที่อาจารย์ให้ออกเขียนรูปนอกสถานที่ วัดอรุณฯนี่แหละครับที่ทำให้ผมคว้าB+ วิชา drawing1 มาได้อย่างทุลักทุเล เหอๆ
“ที่นี่จัดงานลอยกระทงด้วยหรอ”
“อ้าว กูนึกว่ามึงรู้ นี่มึงไม่ได้ตั้งใจจะพากูมาแต่มาแบบเดาๆว่างั้น”
“เออ อย่าพูดมาก จะเที่ยวมั้ย”เมื่อไรจะเลิกเหวี่ยงซักทีวะ
“สะ…” จะด่าสัดแล้วครับแต่นึกได้ว่าอยู่ในวัดเลยต้องสำรวมหน่อย ถึงมันจะไม่ได้ตั้งใจพาผมมาที่นี่แต่ผมก็ไม่คิดว่าไอ้ภูมิจะเลือกเลี้ยวเข้ามาในสถานที่ที่เรียกว่าวัด คนอย่างมันน่าจะไปรักษากระแสใหม่ของวันลอยกระทงอย่างทำให้ผู้หญิงเสียตัวสักคนสองคนมากกว่า
ไอ้ภูมิบอกแล้วเดินเบียดไปกับฝูงคน ผมได้แต่มองตามแผ่นหลังนั้น กี่ครั้งแล้วนะที่ผมมักจะมองมันจากข้างหลัง มองมันด้วยสายตาที่ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่ามันสื่ออะไร หมายถึงอะไร รู้สึกยังไงกันแน่
“ยืนบื้ออยู่ได้ เดินมาดิ” แต่คราวนี้มันหันกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ มันหันมามองและรอผมก้าวไปหา
ได้ กูจะเดินไปหามึงเอง
พวกผมก็เดินดูอะไรเรื่อยเปื่อย คุณชายมันก็บ่นนู่นบ่นนี่ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวคอแห้ง เดี๋ยวรำคาญที่คนมอง แต่คนก็ไม่รู้จะมองมันทำไมกันนักกันหนา ไม่เคยเห็นคนรึไงวะ หน้าไอ้ภูมิก็มีปาก มีตาตาสองข้างมีจมูกสองรู เหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ หงุดหงิดเว้ย
“เป็นไร ทำหน้าเหมือนจะตาย”
“กูหิวน้ำ”
“ไปซื้อสิ”
“พาไปหน่อย”
“อย่าสำออย” เหี้ย ด่ากูตลอด
“ทีมึงหิวกูยังพาไปซื้อเลย” ให้ไปคนเดียวหรอ ไม่เอาหรอก เดี๋ยวมันก็ทิ้งผมอีก
“เรื่องมาก” มันดึงข้อศอกผมให้ก้าวตาม ขามันยาวก็ก้าวฉับๆได้ดิ แต่ผมแม่งต้องซอยเท้าถี่ยิบเหมือนแข่งเดินเร็วถ้าทำเอวด็อกแด็กๆอีกนิดใช่เลยนะเนี่ย
“น้ำขวดนึง” มึงจะซื้อน้ำหรือท้าชกปากชาวบ้าน ห้วนได้อีก
“อ้าว พี่ภูมิ มาลอยกระทงที่นี่ด้วยหรอพี่”
“อืม แล้วมึงมาทำอะไร”
“ขายน้ำ หึหึ” ไอ้เด็กนั่นตอบทำหน้ากวนตีน เรียกเสียงหัวเราะจากผมและไอ้ภูมิ มันทะเล้นเหมือนไอ้เต้ยเลยแฮะ ภายในร้านมีนักศึกษาเกือบยี่สิบคนถ้าให้เดาน่าจะเป็นพวกชมรมพุทธศาสนาของมหาลัยผม มันมาออกร้านถึงที่นี่กันเลยหรอ และไอ้เด็กที่กล้าเล่นกับไอ้ภูมิคงไม่ธรรมดา
“แล้วมากับใครอ่ะพี่ ฮั่นแน่ แฟนหรอพี่ภูมิ” ไอ้เด็กเวร เห็นๆอยู่ว่ากูเป็นผู้ชาย
“มึงอย่ากวนตีนไอ้เจย์ เอาน้ำมา เร็วๆ”
“ฮี่ฮี่ ไม่กวนๆ ใครจะกล้ากวนพี่รหัสสุดหล่อละคร้าบบบ นี่ครับน้ำ” อ่อ ที่แท้ก็น้องรหัส หน้าตาไม่น่าอยู่ชมรมพระชมรมเจ้าเลยนะมึง แบบนี้คงตามเมียมา ไอ้หน้าตี๋มันยื่นขวดน้ำให้ไอ้ภูมิแถมแจกยิ้มมาเผื่อผมด้วย
“แต่พี่หน้าคุ้นๆวะ หน้าเหมือนแฟนเก่าผมเลย” เย้ดเขร้ มามุขนี้หมาในปากไอ้พีมไม่ทำงานเลยครับ แล้วเชี่ยภูมิแม่งทำหน้าเหมือนเชื่อ มันก้มลงมองหน้าผมตาเขียวปั๊ด อะไรอี๊ก ไม่พอใจอะไรกูอีกครับมึง ส่วนไอ้ตี๋ฟันเหล็กแม่งก็หัวเราะคิกคักมันถูกอกถูกใจอะไรนักหนาวะ
“แฟนเก่าพี่เพิ่งถูกยิงตายวันก่อนนี่เอง น้องจำคนผิดแล้วละ ภูมิไปเหอะ” ผมไม่รออยู่ดูหน้าตี๋ๆของไอ้เด็กนั่น
เหวอนานนัก รีบลากไอ้ภูมิออกมา
“หึหึ”
“ขำเหี้ยไร น้องมึงน่าเอาส้นเท้าตรวจสุขภาพช่องปากมาก”
“หึหึ แต่มันก็แพ้มึง อ่ะน้ำ”ไอ้ภูมิยังขำต่อไปผมรับน้ำมากระดกดับกระหาย เมื่อไรผมถึงจะหลุดพ้นจากการถูกผู้ชายเกี้ยวพาราสีซักที จะพูดเล่นพูดจริงพูดแซวพูดขำๆก็ไม่ชอบ เข้าใจมั้ยสาดดด
“ห่า ทำไมไม่เปิดฝาวะ” มิน่ายกจนก้นขวดตั้งฉากเก้าสิบองศาแต่น้ำไม่หยดลงมาซักแอะ
“มากไปแล้วไอ้เตี้ย เจียมบอดี้บ้างกูเจ้านายนะ”
“ไหนวันนี้มึงบอกว่าจะงดหน้าที่เบ๊ให้กูไง”
“เออกูลืมไป กะว่าจะทำบุญทำทานวันลอยกระทงซักหน่อย หึ เอาขวดมาดิ” แล้วมันก็รับขวดคริสตัลราคาสิบบาท(ขึ้นราคาหน้าเทศกาล)ไปแกะพลาสติกพร้อมเปิดฝาให้ผมเสร็จสรรพ
“เฮอะ ขอบพระคุณนะครับเจ้านายยยยยย”ไ ด้ดื่มน้ำเย็นๆอารมณ์ก็พลอยดีไปด้วย เลยเดินเที่ยวกันต่อ แต่คราวนี้คนเริ่มน้อยลงก็มันจะเที่ยงคืนแล้วครับระหว่างเดินก็มีรุ่นพี่รุ่นน้องที่มหาลัย ทักทายไอ้ภูมิไม่ขาด กว้างขวางจริงๆพ่อคุณ มันก็แค่ยิ้มให้ ทักบ้าง แต่หลายครั้งเหมือนมันไม่รู้จักอีกฝ่าย
เราซื้อขนมโป๊งเหน่งกินกันคนละไม้แต่ผมกินได้แค่สองคำดันมีเด็กวิ่งชนจนขนมหลุดมือ ไอ้ภูมิหัวเราะสะใจหน้าดำหน้าแดงแต่มันก็ยอมแบ่งให้ผมกินด้วย มีร้านขนมโบราณหน้าตาแปลกๆเยอะแยะพวกผมเลยเดินว่อนทั้งงาน
ได้ลองปั่นสายไหมด้วยครับ สนุกดี แล้วก็ได้ทำขนมหม้อเงินหม้อทองคุณยายเจ้าของร้านบอกว่าเป็นขนมมงคลใช้ในพิธีแต่งงาน ไม่รู้ว่าคำพูดคุณยายไปสะกิดต่อมอะไรเข้าผมกับไอ้ภูมิถึงได้เงยหน้ามามองตากัน เกิดมาเพิ่งสะกดคำว่า เขิน จริงๆจังๆก็ครั้งนี้ละวะ
ผมกับมันเข้าร้านนู้นออกร้านนี้ เล่นเกมส์สารพัด ปาลูกโป่ง สอยดาว โยนห่วง ส่วนมากจะหนักไปทางล่ารางวัล เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคุณชายก็ปาลูกโป่งแม่นเหมือนกัน
“เอาตัวนี้ๆ ตัวนั้นอ่ะพี่ ตุ๊กตาควาย นั่นแหละๆ”ผมชี้บอกพี่เจ้าของร้านปาลูกโป่ง หลังจากไอ้ภูมิมันปาลูกดอกลูกที่เจ็ดสังหารเจ้าลูกโป่งโชคร้ายแตกจนครบ“มึงนี่สุดยอดเลยวะ ไอ้แทนเซียนๆยังไม่เทพเท่ามึงเลย กูขอนะ ชอบ”^_^
“เอาไปดิ หน้าเหมือนมึงดีออก”มันหัวเราะแล้วกดหัวผมบี้ลงกับไอ้ตุ๊กตาที่เพิ่งได้มากอด แหม ไอ้คนหน้าตาดีไอ้คนหล่อ มันว่าผมหน้าควายอ่ะ
เมื่อมันสาแก่ใจในการทำร้ายร่างกายผมแม่งก็เดินตัวปลิวไปเฉยเลย จะช่วยกูถือหน่อยก็ไม่ได้ คนไทยรึเปล่า น้ำใจมีบ้างมั้ย เมื่อมันไม่คิดจะช่วย ผมคงต้อง
“เฮ้ยมึง ช่วยกูถือหน่อยดิ”มือขวามีตุ๊กตาหมีตัวเท่าควาย มือซ้ายมีตุ๊กตาควายตัวเบ้อเร่อ จริงๆไม่ได้ไซส์นี้หรอกครับแต่ผมเลีย
แข้งเลียขาขอเจ้าของร้าน เขาเมตตาสงสารเห็นว่าดึกแล้วเลยให้มา ไอ้ภูมิมันส่ายหน้าเอือมระอาคงอายมั้ง ทำไมละ ก็อยากได้
“อยากได้ก็ถือเองสิ”
“ก็กูหนัก”
จึ๊ มันจิ๊ปากทำหน้างอ
“น่ารำคาญวะพีม” ไม่ได้อึ้งที่มันช่วยเอาตุ๊กตาควายไปถือ แต่ผมกำลังควบคุมหัวใจไม่ให้หวั่นไหวไปกับการได้ยินชื่อของผมที่หลุดออกจากปากมัน เข้าใจอารมณ์มันตอนที่ผมเรียกชื่อมันครั้งแรกแล้ว
“
มองหน้าทำไม จะลอยมั้ยกระทง”
“หะ เออๆ ลอยๆ”ไอ้ภูมิพาผมเดินไปร้านขายกระทงที่เหลือแค่ร้านเดียว เพราะตอนนี้แทบจะไม่มีคนแล้วครับผมหันซ้ายหันขวา รวงร้านต่างๆทยอยเก็บของกันแล้ว บรื่อ มืดๆในวัด ผี อ๊ากกก
“ป้ากระทงหมดแล้วหรอครับ”
“เหลืออันนี้อันเดียวแล้วลูก”กระทงอันสุดท้ายแถมสวยมากด้วย สงสัยว่าจะแพงคนเลยไม่ซื้อ ผมกับมันมองหน้ากัน ใครจะได้ครอบครองกระทงอันนี้ มาลุ้นกันครับ
“เท่าไร/เท่าไรครับ”
“ป้าขายสามร้อย แต่มันดึกแล้เดี๋ยววป้าลดให้นะ ”ถึงคุณป้าไม่ลดมันก็สมราคาครับ ประณีตสวยงามขนาดนั้น ผมวางไอ้หมีโข่งไว้ว่าจะล้วงกระเป๋าตัง
“สามร้อยใช่มั้ย นี่ครับ” ไอ้ภูมิยื่นแบงค์สีม่วงๆให้คุณป้า แม่งตัดหน้า ผมฟึดฟัดใส่มันแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากคว้าไอ้หมีขาวขั้วโลกขึ้นมาแบกไว้ในอ้อมแขนเหมือนเดิม“ไม่ต้องทอนครับ แต่ช่วยทำกระทงอีกอันได้มั้ย”ผมเงยหน้ามองไอ้ภูมิ และเผลอกอดรัดไอ้หมีจนแน่น
“แต่ใบตองหมดแล้วนะพ่อหนุ่ม เหลือแต่ต้นกล้วยกับดอกไม้” มันแรงก็ตรงนี้แหละ ลองคิดสภาพกระทงของผมคร่าวๆสิครับ แต่ก็เอาเถอะของฟรีมีเสี่ยจ่ายตังให้
“ยังไงก็ได้”
“งั้นก็รอเดี๋ยวนะ”คุณป้าลงมือทำกระทงที่ไร้ใบตองมีแต่ต้นกล้วยเพียวๆผมเหลือบมองกระทงกลีบมรกตของไอ้ภูมิก็หมั่นไส้มันนิดๆ ไอ้กระทงอันนี้มันไม่มีคนซื้อหรือว่าสวรรค์เก็บไว้รอไอ้ภูมิวะ อิจฉาๆๆๆ
“อยากได้หรอ”มันหันมาถามผมด้วยใบหน้าระรื่น ออกแนวเย้ยมากๆ
“หืม เปล๊า”
“อยากได้ก็บอกว่าอยากได้สิ จะเอาให้”
“กูไม่ได้อยากได้ แค่หมั่นไส้มึง คนอะไรวะเกิดมาโชคดีชิบหาย ดูดิดึกป่านนี้ยังมีกระทงสวยๆเหลือ รอให้มึงมาลอยเลย”
“แต่มีบางอย่างที่กูอยากได้ แต่ไม่รู้จะได้รึเปล่า”
“อะไรวะ” ในโลกนี้มีอะไรที่คุณชายภูมิอยากได้แล้วไม่ได้ด้วยหรอ แมวดำหกขารึเปล่าวะ
“ก็….” ผมรอฟังคำตอบของมัน แววตาสีดำไหวระริกเหมือนไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ นี่ผมสบตากับไอ้ภูมิอยู่หรอเนี่ย มิน่าใจสั่นหวั่นไหวอีกแล้ว
“กระทงเสร็จแล้วลูก ป้าไม่คิดเงินหรอกจ๊ะ เอาไปลอยเถอะ เด็กหนุ่มๆสมัยนี้ดีนะที่ยังไม่ลืมประเพณีของไทย ดูสิดึกป่านนี้ยังพาน้องมาลอยเลย”ไม่ใช่น้องคร้าบบบ เห็นเตี้ยๆหอบตุ๊กตาแต่อายุก็ยี่สิบแล้วนะครับป้า
“อ่อ ครับ ขอบคุณนะครับคุณป้า” นึกว่าจะดูกสูบวิญญาณเข้าไปในดวงตาไอ้ภูมิแล้วซะอีก ผมรับกระทงพร้อมเงินทอนสองร้อยยื่นให้มัน
“หึหึ” ไอ้ภูมิมันหัวเราะเยาะกระทงผมครับ ผมก็อยากจะขำนะแต่แม่งขำไม่ออก สงสารตัวเอง นึกภาพตามนะครับต้นกล้วยที่เกือบกลมแผ่นเล็กๆมีดอกดาวเรืองปักรอบๆสามสี่ดอกตรงกลางมีกลีบกุหลาบโรยเบาๆพร้อมธูปเทียนปักไว้
หรูได้อีก ประหยัดได้อีก พอเพียงสุดๆ ประยุกต์สุดๆทำไมสวรรค์ต้องทำกับไอ้พีมสุดหล่อแบบนี้ ลอยกระทงทั้งทีปีนึงมีหนเดียว แล้วทำไมๆๆโถ่กระทงพิการของพ่อ
“เอาน่า ทำด้วยใจ หึหึ”
“ใจกูโคตรเป็นกุศลเลยวะ” กว่าคุณป้าจะทำกระทงเสร็จในเขตบริเวณนี้ก็แทบไม่มีมนุษย์หลงเหลืออยู่แต่ก็ยังดีที่มีหลอดไฟประดับประดาตามทางเดินไปจนถึงท่าน้ำ เลยไม่ค่อยมืดไม่น่ากลัวเกินไป พวกผมเอาน้องควายกับน้องหมีนั่งชมพระจันทร์รอที่ศาลาริมแม่น้ำเจ้าพระยา
“มึงมีไฟแช็คป่ะภูมิ”
“มี” มันล้วงเอาไฟแช็คในกระเป๋ากางเกง ห่านี่ สูบบุหรี่นี่หว่า
“เอามือบังลมไว้ดิพีม” เมื่อไรผมถึงจะชินกับการถูกมันเรียกซะทีว๊า ไอ้ภูมิวางกระทงของตัวเองแล้วจุดเทียนในกระทงให้ผม เพราะมันมัวแต่จดจ่อกับการจุดไฟ เลยไม่รู้ว่าผมมองมันอยู่ สีหน้าท่าทางที่ดูตั้งอกตั้งใจของมันก็ดูมีเสน่ห์ดีแฮะ
“จ้องมากๆคิดว่ากูเขินไม่เป็นรึไงเตี้ย” มันช้อนตาขึ้นมองพร้อมกับยิ้มมุมปากที่แม่งโคตรอ่อนโยนชิบหาย และก่อนที่ผมจะกระโดดน้ำเจ้าพระยาตายเพราะอายที่ถูกจับได้ว่าแอบมองมัน ไอ้ภูมิก็หันไปจุดเทียนในกระทงของมันบ้าง แม้ลมจะแรงแต่คนมันมีไฟไงครับ เทียนเลยไม่ดับ(อวยตัวเองตะร๊อดๆ)
“
ขาสั้นๆระวังสะดุดตกน้ำละ”
“รู้ ไม่ต้องย้ำ เฮ้ยเดี๋ยว จะลอยเลยรึไง มึงต้องอธิฐานก่อนสิ หลับตาแล้วก็อธิฐาน” มันทำหน้าไม่เก็ทผมเลยสาธิตให้ดู ด้วยการนั่งยองๆลงตรงท่าน้ำหลับตาถือน้องกระทงพิการ ก่อนที่จะขอพร ผมขอบคุณพระแม่คงคา ขอบคุณน้ำทุกหยดแม่น้ำทุกสาย ทะเลทุกแห่ง ขอบคุณที่หล่อเลี้ยงทุกชีวิตบนโลกใบนี้ ส่วนคำอธิฐานในปีนี้ ผมไม่ได้ขออะไรมากมายที่มากไปกว่าการได้เห็นรอยยิ้มของผู้ชายที่อยู่ข้างๆในตอนนี้
ขอให้ไอ้ภูมิมีความสุขนะครับ
“นานวะ”
“เฮ้ย” ผมตกในแทบตกน้ำจริงๆก็ตอนที่ลืมตาขึ้นมาแล้วหน้าไอ้ภูมิอยู่ใกล้ๆ“เออ เสร็จแล้วๆ ลอยดิ”เราวางกระลงบนผืนน้ำพร้อมกัน คลื่นค่อนข้างแรงกระทงอันเล็กๆของผมจะจมมั้ยเนี่ย
“มึงว่ากระทงของกูจะจมมั้ยวะ”
“ไม่จมหรอกเพราะกระทงกูให้มึงเกาะ”
“หึ เออวะ” กระทงอันเล็กของผมล่องลอยฝ่ากับคลื่นของแม่น้ำโดยมีกระทงแสนสวยอย่างไอ้ภูมิลอยเคียงอยู่ข้างๆให้พึ่งพิง ผมกับมันยืนมองกระทงจนแสงไฟริบรี่ห่างไปไกลเรื่อยๆ เรายืนรับลมเย็นๆโดยไม่มีใครพูดอะไรเป็นนานสองนานกว่าจะหอบไอ้ควายกับไอ้หมีขึ้นรถกลับ
วันนี้ผมสนุกมาก มีความสุขมาก ได้ตุ๊กตา ได้กินขนม ได้เล่นเกมส์
และได้ลอยกระทงตอนตีหนึ่งกับไอ้ภูมิ
……………………………………………..
“ภูมิ” ผมเรียกมันเมื่อนั่งรถมาได้ซักพักใหญ่ๆ ถนนโล่ง ไฟสีส้มก็สวย สบายตาดี ผมเห็นเงาสะท้อนของผู้ชายคนหนึ่งในกระจกรถ เขาดูมีความสุขจนน่าอิจฉา
“อืม”ไอ้ภูมิหันมามองผม มันรอให้ผมพูดแล้วก็หันกลับไปขับรถต่อ ผมหันมองเซี้ยวหน้าคมด้านข้างของมัน
วิ
นาทีนี้ผมรู้แล้วว่าไอ้ที่ผมมักจะถามตัวเองว่า ทำไม เพราะอะไร คำถามทั้งหลายที่คั่งค้างอยู่ในใจผมได้คำตอบแล้ว ว่า
ผมชอบมัน
ผมชอบไอ้ภูมิ
“กูไปค้างที่ห้องมึงนะ”
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………………..
บอกได้คำเดียวว่าไอ้พีม แรว๊ง รุกฆาตคะ ^____^ และแล้วพีมของเราก็รู้ใจตัวเองซะที ว่าแต่เมื่อไรพระเอกถึงจะมีใจน๊า ต้องติดตามตอนต่อๆไปนะจ๊ะ และแม้จะล่วงเลยเทศกาลลอยกระทงมาเป็นสัปดาห์แต่เราก็หาได้แคร์ไม่ จะลงอ่ะ หึหึ ยาวเว่ออีกแล้ว ตัดตอนไม่เป็นยกมาทั้งแผงเลยคะ เหอๆ
(http://image.ohozaa.com/i/b2d/catsfty.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=abb202366e69ff41505f1360fb627d40) ของฝากคะ
ขอโทษที่ลงผิดนะคะ อ๊ากกกก อยากกระทืบตัวเอง สรุปว่าที่ลงไปเกือบอาทิตย์มีแค่ชื่อตอน ขอบคุณทุกคอมเม้นที่คอยเตือนเค้านะคะ โอยยย อินี่มันบ้าจริงๆ
-
ก๊าก ๆ ๆ ๆ เขาเข้ามาหาตอน 8 แทบจะกรี๊ด ><
ตามไปดูคนนอนด้วยกันดีฟ่า
-
ขอบคุณค่ะ รอตอนหน้า อิอิ :z1:
-
อร้ายส์น้องเจ้แรงส์ค่ะเสนอตัวไปนอนด้วยเลยหรอเนี่ย
เจ้ว่านายภูมิเนี่ยก้มีใจและก็อยากครอบครองน้องอยู่นะเนี่ยเพราะหึงน้องกับเบียร์อยู่
แต่จะจริงใจพร้อมที่จะหยุดเหรอเปล่าเจ้คิดหนักเพราะด้วยสันดารความเจ้าชู้มันก็มีอยู่ในสายเหลือด
เจ้กลัวจริงๆค่ะว่าน้องจะเสียใจเสียน้ำตา ถ้าไม่จริงใจก็หยุดไว้แค่เพื่อนเถอะไม่งั้น........
-
ลุ้นๆๆๆ ให้น้องพีมรุกฆาตภูมิเลย อิอิ..... :L2:
มาเป็นแฟนขับ..เอ้ยแฟนคลับ น้องพีมอีกคน
-
มานอนรอ
-
แล้วมาต่อไวไว นะครับ กำลังสนุกเลย
-
จะยังติดตามต่อไปนะครับ
-
:z1: :z1: :z1: รออ่านนะครับ
-
ตอนที่ 9
หลังจากยอมรับกับตัวเองว่าคงหลงชอบไอ้บ้าสุดโหด ถึงขั้นขอมันมานอนที่ห้อง มาถึงห้องแทนที่จะได้นอนเพราะเข็มนาฬิกาบอกเวลาตีสองแล้ว ผมคิดว่าตัวเองหลับตั้งแต่เดินเข้าลิฟท์ ถึงห้องกะนอนเลย แต่ไอ้ภูมิก็ยังคงเผด็จการไม่สร่างซาบังคับขู่กรรโชกให้ผมไปอาบน้ำ
ถึงผมจะคัดค้านหัวชนฝาเสียงดังโป๊กๆว่ากูจะนอนโซฟากูไม่อาบมึงก็ไม่เดือดร้อน แต่เหมือนแจ็คพ๊อตลงครับ สงสัยมันอยากเสียตัว บอกว่าให้ผมไปนอนในห้อง
เหตุผลน่ะหรอ มันไม่อยากเปิดแอร์หลายตัวกลัวจะเปลืองไฟ แถมยังช่วยชาติไทยประหยัดพลังงานหารสองลดโลกร้อนได้อีกต่างหาก ก็เขาว่ามาซะขนาดนั้นไอ้เราจะปฏิเสธก็ยังไงๆอยู่ใช่มั้ยละครับ^^ ก็เลยเอาวะนอนก็นอน อาบก็อาบ ชุดนอนก็ชุดเดิมที่ใส่เมื่อคืน
แต่จะนอนยังไงให้หลับ นี่แหละครับปัญหา เลยได้แต่นอนเอามือก่ายหน้าผาก ถ้าเอามือล้วงเข้าไปจับหัวใจให้มันเลิกเต้นจังหวะสามช่าได้ผมก็อยากจะทำ แม่งจะตื่นเต้นอะไนหนักหนาวะ
“เตี้ย” เสียงทุ้มๆของคนที่นอนอยู่ข้างๆผมโดยไม่มีหมอนข้างกั้น แล้วจะกั้นเพื่ออะไรละครับ ผู้ชายทั้งคู่นะเว้ยเฮ้ย
“กูชื่อพีม”
“เตี้ย” โอเค ความต้องการของผมไม่ได้รับการตอบสนอง เอาเถอะไหนๆมันก็เรียกผมแบบนี้มาทั้งชีวิตแล้ว งั้นมึงก็เรียกต่อไปเถอะ
“ อือ มีไร”
“กูมาคิดๆดูแล้วนะ มึงทำตัวดี เดี๋ยวกูร่นเวลาให้ไม่ต้องอยู่ถึงสองเดือน”
“ไม่เป็นไร”
“หืม” เหมือนมันจะหันหน้ามามองผม แต่ผมไม่กล้าหันไปหามัน เดี๋ยวหวั่นไหวแล้วไอ้ภูมิจะไม่ปลอดภัย คิดอะไรอีกเนี่ยกู >_<
“คือกู กูลูกผู้ชายพอ คำไหนคำนั้นสองเดือนก็สองเดือน” อ๊ากกกก พูดบ้าคิดบออะไรเนี่ย แค่เสียงปริศนาที่มาจากมุมเล็กๆของความคิดกระซิบว่าอยากอยู่ใกล้ๆมัน ก็สามารถเอาชนะสิ่งชั่วร้ายทั้งปวงที่มันเคยทำกับผมและคงจะทำอีกในอนาคตจนกว่าจะครบสองเดือน
“หึ ก็ดี ถือว่ากูให้โอกาสแล้วนะ อย่ามาร้องไห้เสียใจทีหลังละ”
“ไม่มีวันนั้นแน่นอน ส่วนมึงก็นอนได้แล้ว กูง่วง”
“กล้าสั่งกูหรอ”อยู่ๆไอ้ภูมิก็ลุกพรวดพราดขึ้นมานั่งจ้องหน้าผม ในห้องมืดก็จริงครับแต่เพราะสายตาผมปรับเข้ากับความมืดได้แล้วเลยเห็นหน้ามันชัด
“อะไรของมึง ฮู่ว์ นอนๆ โอ๊ย ทำเหี้ยไรวะ กูเจ็บ”มันเอาหมอนฟาดใส่หน้าผมเต็มแรงเลยครับ แม่งเอ๊ยกูชักมีอารมณ์แล้วนะ ผมลุกขึ้นนั่งแล้วฟาดคืนบ้าง เน้นๆกลางกบาลเลยครับ
"ไอ้เตี้ย!!! มึงอยากลองดีกับกูใช่มั้ยห๊ะ" ไอ้ภูมิโมโหง้างหมอนที่อยู่ในมือเตรียมจู่โจมผมเต็มสูบ
"เออ กูอยากรู้เหมือนกันว่ามึงมีดีอะไรให้กูลอง" ผมก็พร้อมรบทุกสถานการณ์
แล้วศึกหมอนปะทะหมอนก็ถือกำเนิดขึ้น ตอนแรกผมค่อนข้างเสียเปรียบด้านสรีระ แต่อาศัยความไวเอาคืนมันได้สองครั้งติด ไอ้ภูมิมันเปลี่ยนแผนพยายามคลุกวงในเอาหมอนปิดหน้าผมกะว่าให้หายใจไม่ออก นี่จะเล่นกูถึงตายเลยใช่มั้ย
ผมก็ดิ้นสิครับ เห็นกูตัวเล็กกว่าจะใช้กำลังกับกูหรอมึง ฮ่าฮ่า รู้จักไอ้พีมน้อยไปซะแล้ว ผมกัดฟันสู้ยิบตาฟัดกันไปฟัดกันมาไอ้คนไม่ค่อยออกกำลังกายวันๆมีแต่กินกับนอนอย่างผมก็ชักหมดแรง
แล้วไม่รู้ผมไปทำอิท่าไหนถึงพลั้งพลาดถูกมันเอาหมอนดันลงไปนอนกับเตียงเสียงดัง อั๊ก อ๊ากก กระดูกสันหลังกู แต่ความเจ็บทั้งหลายก็ถูกพัดหนีหายไป เมื่อไอ้ภูมิเสียหลักล้มลงมาคร่อมเกยอยู่บนตัวผม
เราสบตากันตามสัญชาตญาณ ผมเห็นเงาตัวเองอยู่ในตาคู่นั้น แล้วใครมันจับโลกให้หยุดหมุนวะ ดวงตาคมสีดำของมันสะกดทุกอย่าง ไม่รู้นานเท่าไรก่อนที่ใบหน้าหล่อใสไร้ที่ติของมันจะโน้มต่ำลงมาเรื่อยๆ
เหมือนสมองผมไม่ทำงานจะหลบตามันหรือจะกระพริบตาดี จะหยุดหายใจหรือควรหายใจให้เร็วกว่านี้ ผมหลับตาปี๋กลั้นหายใจ(ทำไมกูไม่ขัดขืนวะ)รับรู้ถึงปลายจมูกคมๆที่เฉียดแก้มไปยังใบหูและ
“พรุ่งนี้ซักผ้าให้กูด้วยนะเตี้ย หึหึ”
เหี้ยยยยเอ๊ย คราวนี้ผมถีบมันออกแบบไม่ต้องรีรอเลยครับ สาดดด เหมือนมีคนมาเล่นรอบกองไฟไว้บนหน้าผม ร้อนไปหมดทั้งโกรธทั้งอายยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะหึหึของมันผมก็อยากจะมุดลงไปนอนตายที่แกนโลก
ผมคว้าผ้าห่มผืนโตขึ้นคลุมโปงแถมทับส่วนที่เหลือมาไว้คนเดียวไม่ให้ไอ้สารเลวนั่นห่มด้วย แล้วทำไมกูต้องโมโหด้วยวะ มึงเป็นอะไรไอ้พีม มึงหวังอะไร แม่งเอ๊ย
“หึหึ แบ่งผ้าห่มให้กูด้วยดิ” ยังครับมันยังไม่เลิก แถมยังดึงผ้าห่มผมอีก“พีมครับ ภูมิขอห่มผ้าด้วยคนนะ”ไอ้เวร เสียงมึงตอแหลมาก
“เลิกแกล้งกูซักที สนุกมากใช่มั้ยที่เห็นกูอารมณ์เสีย มึงสนุกมากใช่มั้ย ห๊ะ”
“ก็มากนะ หึหึ”
“สัด เอาไปเลย กูไม่ห่มแล้วแม่ง” ผมโยนผ้าห่มใส่หัวไอ้ภูมิ แล้วพลิกตัวหันหลังนอนตะแคงหนีมัน พอน้องผ้าห่มไม่อยู่พี่แอร์ก็เล่นกูเลยครับ หนาวสัด อ่อ ผมลืมไปว่าในห้องนี้มีนกแพนกวินอาศัยอยู่ถ้าอากาศไม่ติดลบเขาใช้ชีวิตไม่ได้
อาศัยความเพลียที่ออกกำลังกายกับไอ้ภูมิ น่าน เด็กพวกนี้คิดอะไรกันผมหมายถึงที่เปิดศึกฟาดหมอนใส่กันต่างหากผมเลยหลับได้
แต่ก่อนที่ผมจะหลับสนิท ตอนที่ผมกึ่งหลับกึ่งตื่นเหมือนจะเป็นความฝัน แต่มันก็คล้ายความจริงผมรับรู้เหมือนมีผ้านุ่มๆหนาๆมาคลุมตัว แล้วความรู้สึกอุ่นซ่านตรงหน้าผากมันคืออะไรนะ แต่ไม่ว่ายังไงมันก็อุ่นไปถึงหัวใจและทำให้ผมฝันดี :) ^_^
ตื่นเช้ามาผมก็เมื่อยขบไปทั้งตัว อ่ะแนะ คิดอะไรก๊านนน เจ็บเพราะศึกหมอนต่างหากครับ ไอ้ภูมิมันยังไม่ตื่นเลย แอบฆ่าปาดคอตอนมันหลับดีมั้ยฮึ
ผมหันมองคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ หล่อแม้กระทั่งตอนหลับนะมึง มันนอนคว่ำเหมือนเด็กเลยวะ หึหึ หน้าแม่งโคตรตลกแอบถ่ายรูปมันดีกว่า แล้วผมก็แชะรูปมันตอนนอนคว่ำ ปากเผยอนิดๆได้สามสี่รูป เสร็จกูละมึ้ง ประจานโว๊ยยยย
ผมสะบัดผ้าห่มออกจากตัว เมื่อคืนผมไม่ได้ห่มผ้านี่หว่า แล้วผ้ามาได้ไงวะ คงละเมอไปดึงมาจากไอ้ภูมิละมั้ง ผมเหลียวมองสำรวจห้องมัน
แม่เจ้า!!!!!!!!OoO เท็ดดี้แบร์!!!เต็มห้อง o22
เมื่อคืนผมคงง่วงจัดเลยไม่ได้สนใจมองอะไรตื่นมาเลยตกใจที่มีตุ๊กตาหมีทุกสีทุกไซส์ทุกขนาดและทุกอิริยาบถอยู่บนเตียง โต๊ะ ตู้ ทีวีในห้องของไอ้ภูมิ มึงเปิดพิพิธภัณฑ์ได้เลยนะเนี่ย ผมหันกลับไปมองไอ้เจ้าของห้องที่หลับอยู่อย่างไม่อยากจะเชื่อ พาผมมาผิดห้องรึเปล่าครับคุณภูมินทร์ ชายโหดโฉดหยิ่งอย่างไอ้ภูมิชอบตุ๊กตาหมีครับพี่น้อง!!! กูอยากกู่ร้องบอกคนให้ก้องโลก
แวรี่อิมพอสสิเบิ้ล :a5:
ผมทำใจกับปรากฏการณ์เท็ดดี้แบร์ในห้องมันอยู่ซักพักก่อนจะสำรวจห้องต่อ กว้างเว่อร์ ห้องมันไม่ถึงกับรกเป็นรังหนูแต่ก็ไม่ถึงขั้นเป็นระเบียบทุกตารางนิ้ว ก็เหมือนห้องผู้ชายวัยรุ่นทั่วๆไป จอยส์เกมส์ โน๊ตบุค แผ่นเกมส์ PSP
ซากแก้วเป็บซี่กับกล่องพิซซ่า โซนนี้เริ่มเหมือนที่เก็บขยะแล้วครับ มีโปสเตอร์พี่ตูนแปะไว้ที่ประตู ชอบ bodyslam ซะด้วย มีกีตาร์นอนตายอยู่ข้างๆกองซีดีเพลง
และกรอบรูป ไอ้ฟ่าง ทำไมมีรูปไอ้ฟ่างอยู่บนหัวเตียงไอ้ภูมิ หัวใจผมวูบไหว ในรูปคือเด็กผู้ชายสองคนใส่ชุดนักเรียนกอดคอยิ้มหล่อให้กล้อง รอยยิ้มที่สว่างสดใสราวกับมีความสุขที่สุด ไอ้แทนหรือมึงจะถูกสวมเขา
“มองไรไอ้เตี้ย”ไอ้ภูมิตาปรือ ขยี้หัวยุ่งๆ มันลุกมานั่งพิงหัวเตียงถามผม
“ทำไมมีรูปไอ้ฟ่างในห้องนอนมึง หรือว่ามึง…” น้ำเสียงผมตอนนี้มันดูเรียบๆนิ่งๆยังไงก็ไม่รู้
“สัด คิดเหี้ยอะไรของมึง กูจะมีรูปพี่ชายอยู่ในห้องผิดตรงไหนวะ”
“ห๊ะ!! พี่ชาย!!OoO” โอ้มายบุดด้า เรื่องนี้ช็อคยิ่งกว่ามันมีตุ๊กตาหมีเต็มห้องอีกครับพี่น้องครับ!!!!ไอ้ภูมิกับไอ้ฟางเนี่ยนะเป็นพี่น้องกัน ตาผมคงแหกไปแล้วแน่ๆ ปากก็อ้าค้างหุบไม่ลง
“จริงดิ เฮ้ย เล่าให้กูฟังหน่อย”
“ขี้เกียจ มึงไปซักผ้านู่นไป” แล้วมันก็ไม่สนใจผมและไม่รอช้าโทรลงไปออฟฟิศของคอนโดให้คุณแม่บ้านเอากะละมัง ผงซักฟอก น้ำยาปรับผ้านุ่มขึ้นมาบนห้อง มึงเอาไปส่งซักเหมือนเดิมไม่ง่ายกว่ารึไง ควายเอ้ย
สรุปผมก็ไม่ได้รายละเอียดเรื่องที่มันบอกว่าเป็นพี่น้องกับไอ้ข้าวฟ่าง ไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายก็ไม่มีใครบอกกูเล้ยว่าไอ้ฟ่างกับไอ้ภูมิเป็นพี่น้องกัน คิดว่ากูมีญานหยั่งรู้ด้วยตัวเองรึไงวะ ถึงว่าทำไมไอ้ภูมิไม่ค่อยกล้าหือกับไอ้ฟ่างเท่าไรแล้วผมก็ไม่แปลกใจเลยที่ไอ้ฟ่างมันจะดุๆโหดๆกับไอ้แทน แม่งนิสัยเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง
ผมกระแทกเท้าอารมณ์เสียไปรับของจากคุณป้าแม่บ้านที่กดกริ่งเรียกอยู่หน้าห้อง ก่อนจะเดินหัวฟูเข้าห้องน้ำ ตอนที่ผมเดินออกมาเอาตะกร้าผ้า ไอ้ภูมินั่งยิ้มตาหยียกนิ้วโป้งให้ผม ผมเลยแจกนิ้วกลางกลับไปให้มัน ไม่มีการแยกผ้าขาวผ้าสีใดๆทั้งสิ้นครับซักแม่งรวมกันหมดนี่แหละ แยกแค่เสื้อนักศึกษากับเสื้อช้อปออก นอกนั้นก็ใช้ฝ่าตีนลงเหยียบในกะละมัง คิดว่าเป็นน่าไอ้ภูมิ กระทืบๆๆๆๆ ฮ่าๆๆสะใจโว้ยยย
ซักตากผ้าเสร็จ ก็ต้องปัดกวาดเช็ดถู ทำกับข้าวอีก ไอ้ภูมินี่ก็บ้ามันยังกล้าใช้ผมทำกับข้าวอีกเนาะ สงสัยไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เมื่อวานอาหารอาจจะเค็มไปหน่อย(ใช่เหรอ)วันนี้ผมเลยเอาขวดน้ำปลากับเกลือไปไว้ห่างๆมือเดี๋ยวไอ้ภูมิจะเป็นโรคไตตายก่อนจะใช้ผมครบสองเดือน
คิดไปคิดมาเหมือนเมียทาสทำงานใช้หนี้เลยกู
“เตี้ย กางเกงในกูละ”
“ไอ่ฟาย กูจะไปรู้กับมึงมั้ย ไข่ใครไข่มันโว้ย” ผมตะโกนด่ามันกลับไป เพราะกำลังจัดระเบียบขวดน้ำในตู้เย็น เสร็จงานนี้ผมก็กลับได้แล้วครับ ใช้เวรใช้กรรมหมดแล้วสำหรับวันนี้
“กูหาไม่เจอ มาหาดิ๊ เร็ว กูจะดูโคนัน” ผมกระแทกฝาตู้เย็นดังโครม เดินไปหามันในห้องนอน มันนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวโชว์หุ่นแมนๆซิกแพคเท่ห์ๆเดินวนรอบห้อง สีหน้าหงุดหงิดขยี้หัวเปียกๆอย่างอารมณ์เสีย แล้วกูจะรู้มั้ยว่ามึงเอาน้องลิงไปเก็บไว้ที่ไหน ผมก็เปิดๆรื้อๆตู้เสื้อผ้ามันมั่วซั่วเลยครับ
“นี่ไง หาของน่ะหัดใช้ตาหาซะบ้างอย่าใช้แต่ปากหา แม่ง หมดเรื่องแล้วใช่มั้ย กูจะกลับบ้าน” ห่าเอ๊ยได้กางเกงในแล้วก็ไปใส่เสื้อผ้าซักทียืนโชว์ผิวขาวอมชมพูเป็นพรีเซนเตอร์ซิสต้าอยู่ได้ กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะมึง
“ก็กลับดิ ใครมัดขามึงไว้”มันแต่งตัวสบายๆเหมือนจะไม่ออกไปไหน กวนตีนผมเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียง ผมจ้องหน้ามันซักพักอย่างระงับความหงุดหงิด ผู้ชายคนนี้มีความสามารถในการปั่นอารมณ์ผมจริงๆ มันนอนกอดลูกหมีพร้อมส่งยิ้มกระดิกตีนมองผม กูคิดผิดหรือคิดถูกที่ชอบมึง สงสัยต้องกลับไปคิดใหม่แล้ววะ
ผมออกจากห้องมันด้วยอาการนอยส์แดก ห้องนี้แม่งมีอาถรรพ์มาครั้งแรกเสียหอม มาครั้งที่สองเกือบเสียจูบ กูมาครั้งที่สามจะเสียอะไรวะ
………………………………………………
ระหว่างทางกลับบ้านทั้งตอนนั่งรถเมล์แบบเบียดๆและตอนต่อบีทีเอสแบบเบียดกว่า ผมก็เฝ้าถามตัวเองว่า ชอบไอ้ภูมิได้ยังไง มันทำอะไรให้ประทับใจหรือก็เปล่า ผมต้องตอบตัวเองให้ได้ว่าไอ้ที่รู้สึกอยู่ตอนนี้มันคืออะไร ผมชอบมันจริงๆหรือแค่อารมณ์หวั่นไหวแบบเด็กๆ ผมชอบมันหรือแค่ความผูกพัน ชอบมันหรือแค่ใกล้ชิดจนคิดไปเอง
และแม้จะยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ แต่ก็มีคำหนึ่งมานั่งยิ้มเล่นในหัวผมว่าเรื่องระหว่างผมกับมันคง “เป็นไปไม่ได้” การที่เราจะยอมรับกับตัวเองว่ามีความรู้สึกดีๆให้กับอีกคนที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ผมคิดจนหัวจะระเบิด สมองตื้อไปหมด ห่าเอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งสับสน กูปวดหัวโว้ยยย
ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปผมต้องบ้าตายแน่ๆ ต้องระบาย กูต้องหาใครซักคนมารับฟัง แล้วจะปรึกษาใครดีวะ ไอ้คิว ไม่ไหวๆ ไอ้นั่นยิ่งจะทำให้ผมประสาทแดกหนักกว่าเดิมอีก ไอ้เชน ป่านนี้คงนอนหลับคาอกใครซักคน ไอ้ปันยิ่งไม่ได้เดี๋ยวมันโวยวายเป็นเด็กๆอีก ไอ้แทนยิ่งแล้วใหญ่ถ้ามันเล่าให้ไอ้ฟ่างฟังเกิดไอ้ฟ่างเอาไปบอกน้องมันผมก็ซวยดิ
โลกใบนี้มีใครเหลืออีกมั้ยคร้าบบบบบ ช่วยผมด้วยหรือกูจะออกบวชดี ควายเอ๊ย เอ๊ะ ควายหรอ ไอ้เบียร์!!!ใช่ ไอ้ควายเบียร์นี่แหละตัวช่วยของผม
โทรศัพท์มันอยู่กับผม เอาอันนี้เป็นข้องอ้างก็แล้วกัน ว่าแต่ว่าบ้านไอ้เบียร์อยู่ไหนน๊อ
(ฮัลโหล)ผมฟังเสียงพี่ป้าง นครินทร์ร้องเพลงรอสายไม่นานปลายสายก็รับ แต่เสียงใครวะไม่ใช่เสียงไอ้แทน
“ฟ่างหรอ”ได้ยินเสียงไอ้ฟ่างผมก็อยากถามเรื่องไอ้ภูมิ แต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อน
(เออ กูเอง ไอ้แทนอาบน้ำอยู่มีไรมึง) นี่พวกมึงหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปอยู่ด้วยกันแล้วใช่มั้ย
“กูจะถามว่าบ้านไอ้เบียร์อยู่ไหน”
(หึหึ ลอยกระทงด้วยกันคืนเดียว จะตามถึงบ้านเลยหรอมึง)
“เชี่ย กูมีธุระเว้ย จะเอาโทรศัพท์ไปคืนมัน”
(โอ๊ย!!!แทน กูหนัก ไอ้เหี้ยลุก)(คุยกับใคร หื้ม)มึงจะเล่นหนังสดให้กูฟังใช่มั้ย(คุยกับเพื่อนมึง อื้อออ แทนปล่อยกู)บอกที่อยู่ไอ้เบียร์มาเห้อ กูจะได้วางแล้วพวกมึงจะทำอะไรกันก็ค่อยไปทำ ไอ้ฟ่างโวยวายซักพักก็มีเสียงเหมือนคนตกเตียง(แม่งถีบทำไมวะ กูเจ็บนะฟ่าง)
(กูบอกให้มึงปล่อยดีๆไม่ชอบ เออพีม บ้านไอ้เบียร์อยู่นวมินทร์ยี่… โอ๊ยยไอ้แทน พ่อเป็นหมาหรอสัด กัดกู อื้อออ)โอเค กูวางก็ได้ มันอยู่ห้องนอนหรืออิรักวะ ครึกโครมชิบ เกือบไปแล้วพีมเกือบได้ฟังหนังสดแล้วกู
-
ผมเปลี่ยนจุดหมายปลายทาง ลงจากรถไฟใต้ดินเตรียมบินสู่นวมินทร์ แม่งไกลวะ แต่ไม่ช้าไม่นานผมก็มายืนอยู่หน้าบ้าน ซึ่งเหมือนวังเก่าเสียมากกว่า บ้านร่มรื่นดูเงียบสงบมีเสียงนกร้องสบายหูตัวบ้านเป็นบ้านไทยเก่าสไตล์โคโลเนียล(เป็นที่นิยมในสมัย ร.5 -ร.6 ดีนะครับที่เรียนด้านศิลปะ)
ทำไมบรรยากาศมันผู้ดี๊ผู้ดีจังวะ ผมเงยหน้ามองป้ายที่สลักเป็นตัวหนังสือลายไทยสลักไว้ที่ประตูสีขาวสูงตระหง่านอย่างวิจิตรงดงาม นามสกุลไอ้เบียร์ติดโลโก้ ณ วันนี้มีเรื่องทำให้ผมเซอร์ไพร์ได้ทุกๆยี่สิบนาทีจริงๆ
“สวัสดีคะ มาหาใครคะ”
“มาหาไอ้ เอ่อ มาหาเบียร์ครับ ผมเป็นเพื่อนมัน”
“อ่อคะ งั้นเชิญด้านในเลยคะ” แค่แม่บ้านยังแต่งตัวเหมือนแม่บ้านของพวกผู้ดีสมัยเก่าเสื้อสีขาวนุ่งผ้าถุงสีน้ำเงิน แม่เจ้า กูหลุดเข้ามาในบรรยากาศมาลัยสามชายป่ะวะ อย่าให้เจอทองไพรรำนะมึง พ่อจะซัดให้หายอยาก
“นั่งรอสักครู่นะคะอิชั้นจะไปเรียนคุณชายว่าเพื่อนมาพบ” อื้อหื้อออ คุณชายเลยหรอ ผมก้มหัวกล่าวขอบคุณจนหัวแทบจรดหัวเข่า นอกบ้านว่าผู้ดีแล้ว ในบ้านยิ่งหนักครับ รูปท่านเจ้าปู่เจ้าคุณถือไม้เท้าเรียงกันเป็นรุ่นๆ ผมมองสำรวจบ้านไอ้เบียร์ฆ่าเวลา พูดแล้วขนลุกครับนี่ผมรู้จักมักจี่กับคนชนชั้นสูงหรือนี่ ป๊าดด ชีวิต
“อ้าวเฮ้ย มึง มาได้ไงวะ”ไอ้เบียร์ทำหน้าตกใจโชว์รอยยิ้มแบบคาดไม่ถึง “เฮ้ย กูเซอร์ไพร์ส์นะเนี่ย ป่ะๆขึ้นห้องๆมาได้ไงวะ มึงรู้จักบ้านกูได้ไง นมนวลครับเดี๋ยวเอาของว่างขึ้นมาให้ชายด้วยนะครับ”
“คะคุณชาย”คุณแม่บ้านมีสีหน้าตกใจคำพูดของผมกับไอ้เบียร์อย่างเห็นได้ชัดก่อนที่เธอจะหายไป ส่วนไอ้เบียร์มันพาผมเดินขึ้นมายังชั้นสองของบ้าน
“บ้านมึงแม่งผู้ดีโคตรๆ”พอหลุดมาอยู่สองคนผมก็เผยความเป็นผู้ดี(น้อย)ทันที
“ผู้ดีตรงไหนวะ ก็ชาวบ้านธรรมดา”
“ชาวบ้านห่าไร นามสกุลมึง ณ ตัวเป้งๆ มีเชื่อเจ้าเชื้อผู้ดีเก่านี่หว่า”
“ทำไมวะ แค่นามสกุล ณ ต้องมีเชื้อเจ้าต้องเป็นผู้ดีด้วยหรอ”
“ก็มันจริงนี่หว่า แล้วนี่มึงอยู่บ้านคนเดียวหรอ”มันเปิดประตูให้ผมเข้าห้องไป ก่อนจะปิดประตูตามหลัง ลมเย็นเอื่อยๆที่พัดผ้าม่านสีขาวลูกไม้บางๆพลิ้วไหว ให้ความรู้สึกเย็นสบาย ผมนั่งลงปลายเตียงส่วนมันนั่งบนโต๊ะเขียนหนังสือเอาเท้าเหยียบเก้าอี้ มันจะไม่เป็นผู้ดีก็ตรงนี้แหละ ไม่นานคุณแม่บ้านก็เอาน้ำแดงกับขนมไทยมาให้
“อือ พ่อกับแม่กูไปทำงาน พี่สาวกูแต่งงานแล้วก็ไปอยู่บ้านแฟนเขา ว่าแต่มึงเถอะมาหากูถึงบ้านมีอะไร อย่าบอกนะว่ามาเพื่อชื่นชมนามสกุลกู”
“เชี่ยจะเอามั้ย C7ของมึงน่ะ แต่กูชอบห้องมึงวะ สว่างดี”
“เอ๊าไอ่นี่ ไม่จบซักที ย้ายมาอยู่เลยมั้ย” มันยืดตัวมารับโทรศัพท์จากผม
“ไม่เอา เดี๋ยวเสนียดติดบ้านมึง มึงไม่ค่อยอยู่บ้านหรอวะไม่ค่อยมีของเยอะ” มีหนังสือไม่กี่เล่มเองมั้ง ถ้าไม่นับของตกแต่งอย่างอื่นน่ะนะ
“อืม จริงๆกูไม่ค่อยอยู่บ้านหรอก อยู่คอนโดใกล้ๆม. ขืนขับรถไปกลับเปลืองน้ำมันตายชัก ดีไม่ดีกูเหนื่อยตายก่อนเรียนจบ นี่มึงโชคดีนะเว้ยที่มาแล้วเจอกูอยู่บ้าน”
“เออวะ เนอะโชคดี แหะๆ” มาถึงตรงนี้ผมก็นึกขึ้นได้ว่าจุดประสงค์หลักที่ผมมาหามันถึงบ้านคืออะไร แต่เอาเข้าจริงไม่กล้าวะ
“ตกลงมึงมาแค่นี้ แค่เอาโทรศัพท์มาคืนกู” มันยิ้มหวานปานจะย้อย แต่มีแววรู้ทันล้อเลียนอยู่ในตาคมๆคู่นั้น ผมไม่ชอบคนแบบไอ้เบียร์ ไม่รู้สิผมไม่ไว้ใจมันเท่าไร ชอบทำหน้ารู้ทัน ผมไม่ชอบเพราะมันจะทำให้ผมดูเหมือนโง่
“ว่าไง ตกลงมีอะไรครับคุณมึง”
พอถูกถามผมก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง ทั้งที่อยากจะระบายให้ใครซักคนฟัง เผื่อไอ้ที่อัดกันอยู่ในหัวมันจะทุเลาเบาบางลงบ้าง แต่พอเอาเข้าจริงๆผมก็ไม่แน่ใจว่าควรจะพูดดีมั้ย
“เฮ้อออ” ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงสีขาวสะอาด มองออกไปยังหน้าต่าง เห็นทิวทัศน์ภายนอกเท่าที่กรอบหน้าต่างจะอำนวย ต้นปีปสูงใหญ่ออกดอกสีขาวส่งกลิ่นหอมอบอวลเต็มต้น เห็นท้องฟ้าสีฟ้าเกือบสดใสและไร้ก้อนเมฆสีขาว โลกร้อนทำให้อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไปจริงๆสินะ
“มึงมีเรื่องไม่สบายใจใช่มั้ยพีม”
“…………………………”
“ ถึงมึงกับกูจะรู้จักกันไม่นาน แต่เราก็แปะคำว่าเพื่อนใส่หน้ากันแล้วนะ มีอะไรบอกกูได้ ไม่ใช่สิ มาถึงนี่แล้ว ก็บอกกูเถอะ”ผมหันกลับมาวางสายตาไว้ที่หน้าไอ้เบียร์ที่ไม่เหลือความล้อเล่น แต่หน้ามันยังเจือรอยยิ้มเสมอ
“กูก็ไม่รู้วะ กู….ไม่รู้ว่าต้องเริ่มยังไง”
“เรื่องไอ้ภูมิใช่มั้ย” ผมถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้ารับ
“ชอบมันละสิ” หัวใจผมเต้นแรง แต่ไม่นานก็สงบลงเป็นปกติ ผมคิดไว้แล้วว่าไอ้เบียร์มันคงรู้ เพราะจากหลายๆคำพูดและหลายๆการกระทำของมันเมื่อวานที่ทำเหมือนรู้อะไรบางอย่าง
“กูเป็นเพื่อนไอ้ภูมิมาไม่รู้กี่ปี ทำไมจะไม่รู้ว่ามันเป็นคนยังไง แล้วมันจะจัดการกับคนที่กล้าหยามมัน หึหึ อีกอย่างเมื่อวานกูเห็นมึงออกมาจากคอนโดมัน ก็พอจะเดาได้ ไอ้ภูมิเป็นคนดูออกง่ายจะตาย”
“กูสับสนวะ กูชอบผู้ชายรึเปล่าวะเบียร์”ผมลุกขึ้นนั่ง แต่ตากลับมองไปยังกองหนังสือไม่กี่เล่มของมัน
“อยากรู้เหรอ”
“อืม เฮ้ย!!!” ไอ้เบียร์กระโจนลงมาคร่อมผม มือกับตีนผมทำงานอย่างอัตโนมัติทันที
“โอ๊ยยย!!!”
“สัด!! ทำเหี้ยไรวะ!!!”
“ตีนหนักวะพีม”
“กูไม่ถีบขาคู่ก็บุญหัวมึงแล้วไอ้เวร เล่นอะไรพิเรนๆ”
“ก็มึงอยากรู้ไม่ใช่หรอว่าชอบผู้ชายรึเปล่า กูก็จะช่วยพิสูจน์ไง หึ ถ้ามึงชอบผู้ชายนะ มึงไม่ถีบหน้ากูออกมาแบบนี้หรอก”มันกุมท้องตัวเอง ส่วนผมกระเถิบหนีมาติดหัวเตียงตอนไหนก็ไม่รู้
“มึงจะทำอะไรก็บอกกูก่อนเหอะ แม่งตกใจชิบหาย”ผมหอบหายใจด่ามัน ยิ่งมองหน้ามันแล้วอยากจะถีบยอดหน้าแม่งอีกซักครั้งสองครั้ง มีอย่างที่ไหนอยู่ๆก็กระโดดมาปล้ำผม โอยยย ชีวิต ส่วนมันก็ยิ้มโชว์ฟันแบบไม่สะทกสะท้าน
“เราลองจูบกันมั้ย”
“ห๊ะ” คราวนี้ผมหันคอเป็นวงกลมกลับไปจ้องหน้าไอ้เบียร์
“จะได้รู้” เพราะผมมัวแต่อึ้งเลยลืมวิ่งหนี ไอ้เบียร์มันล็อคหน้าผมไว้ หน้าขาวใสของมันเคลื่อนคล้อยเข้ามาใกล้เรื่อยๆ หัวใจผมยิ่งเต้นหนักเมื่อมือมันรวบข้อมือผมไว้ ผมหลับตาพยายามตั้งสติถ้าผมสามารถยอมให้ปากมันมาแตะปากผมได้ผมก็จะยอมรับทุกอย่างแต่ตัวผมกลับเกร็ง
ยิ่งมันเข้ามาใกล้มากเท่าไรผมก็ยิ่งพยายามฝืนคออกจากมือมันอีกข้างที่รั้งท้ายทอยผมไว้มากเท่านั้น อยู่ๆหน้าไอ้ภูมิก็ลอยเข้ามาในหัว ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนย้อนเข้ามาในความคิด หน้าไอ้ภูมิที่ก้มมาใกล้ๆใบหน้าของผม มันเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมผลักไอ้เบียร์ออกเต็มแรง
“กูทำไม่ได้วะ จะอ้วก” เหมือนไอ้ที่อยู่ในท้องผมมันดันขึ้นมา ทั้งคลื่นไส้ทั้งขนลุก ไอ้เบียร์ก็ดูพะอืดพะอมไม่ต่างกันเลย นี่พวกผมทำอะไรลงป๊ายยย อั๊ววววววก
“เคราะห์ดีที่มึงหน้าตาน่ารัก กูเลยพอหลับหูหลับตาข่มความสยองได้วะ”
“ถ้ากูไม่ห้าม มึงจะจูบกูจริงๆมั้ยเบียร์”
“หึหึ กูรู้ว่ายังไงมึงก็ห้าม มึงไม่ได้ชอบผู้ชายหรอกพีม มึงแค่ชอบไอ้ภูมิ”
“มันก็ไม่ได้ทำให้กูรู้สึกแย่น้อยลงเลยวะ” ผมขอมันเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา ขนแขนลุกยังไม่ยอมนั่งเลยครับ บรึ๋ยๆๆๆ สยองวะ ทำไมกับไอ้ภูมิไม่เห็นรู้สึกรังเกียจแบบนี้บ้างวะ มีบทบาทกับชีวิตกูจังนะมึง ผมออกมาจากห้องน้ำก็เจอไอ้คุณชายชาตแบตโทรศัพท์ เออใช่แบตมันหมดตั้งแต่เมื่อคืน
“ประมวลกฎหมาย? มึงมีด้วยหรอวะเบียร์”
“มีดิก็กูเรียนนิติ ไม่มีประมวลกฎหมายจะเรียนยังไง”
“อ้าวมึงไม่ได้เรียนวิศวะหรอ”
“ฮื่อ ทำไมวะ หน้ากูมีคำว่าแคลคูลัสกับตรีโกนโชว์หรอมึง ”
“ก็กูเห็นมึงอยู่กับไอ้แทน กูนึกว่ามึงเรียนวิศวะ”
“กูเรียนนิติ พวกเรียนวิศวะก็มีไอ้ภูมิ ไอ้แทน ไอ้มิค ส่วนไอ้ฟ่างเรียนถาปัตถ์” ถึงว่าไอ้ฟ่างดูติสๆแถมผมกับมันยังจูนกันง่าย ว่ากันว่าถาปัตกับศิลกรรมเป็นญาติกัน มีอะไรคล้ายๆกัน แต่มีข้อสังเกตครับสถาปัตย์เขาจะเซอร์ ติส แนว ศิลกรรมจะซกมก สกปรก ไม่เต็ม
“มึงอยากเป็นผู้พิพากษาว่างั้น แต่หน้ามึงดูคดโกงไร้ความยุติธรรมมากเบียร์ ฮ่าๆๆ”
“เชี่ยพีม พ่อกูเป็นเว้ยสัด เขาอยากให้กูเรียน แต่กูยังไงก็ได้เรียนกฎหมายก็สนุกดี” ผมหัวเราะพยักหน้ารับรู้ จะว่าไปก็น่าเห็นใจมันเหมือนกัน ไม่ใช่เวลาแค่สี่ปีที่ต้องทนอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบ แต่มันหมายถึงทั้งชีวิตในสายงาน
แต่ก็ช่างเถอะจบนิติก็ใช่ว่าต้องเป็นแค่อัยการผู้พิพากษาชีวิตคนเราไม่แน่นอนนิครับ ผมถือว่าโชคดีมากที่ได้เลือกทางเดินให้กับตัวเอง ได้เรียนในสิ่งที่ชอบ แต่ไส้แห้งชิบหาย เกาะพ่อเกาะแม่กินดีมั้ยเนี่ย
“เออเบียร์ กูมีเรื่องจะถามไอ้ภูมิกับไอ้ฟ่างเป็นพี่น้องกันหรอวะ”
“อ้าว มึงไม่รู้หรอ ไอ้ฟ่างเป็นพี่ชายไอ้ภูมิ”
“เล่าให้กูฟังหน่อยดิ มันเป็นฝาแฝดหรอแต่หน้าก็ไม่เหมือนกันแล้วทำไมมันเรียนอยู่ปีเดียวกันได้วะ”
“แหมๆสนใจจังนะ ฮ่าๆไม่ต้องมองกูแบบนั้นเลยมึง เออๆจะเล่าให้ฟัง ไอ้ฟ่างมันแก่กว่าพวกเราปีนึง จริงๆตอนนี้มันต้องอยู่ปีสาม ครอบครัวไอ้ภูมิมีพี่น้องสามคนพี่ข้าวโอ๊ต ไอ้ข้าวฟ่าง แล้วก็ไอ้ภูมิ ถ้าจะถามว่าทำไมมันถึงชื่อต่างจากพี่ๆอันนี้กูไม่รู้ รู้แต่ว่าพวกมันเป็นลูกหัวปีท้ายปี
ไอ้ภูมิมันติดพี่มาก พอไอ้ฟ่างเข้าอนุบาลต้องไปโรงเรียนไอ้ภูมิก็ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ใครพูดอะไรก็ไม่ฟังไม่ยอมท่าเดียว พ่อกับแม่มันก็ไม่รู้จะทำยังไง จะให้ไอ้ภูมิไปเรียนพร้อมไอ้ฟ่างอายุไอ้ภูมิก็ไม่ถึงเกณฑ์ เลยให้ไอ้ฟ่างมาอยู่บ้านเรียนโฮมสคูลแล้วก็เข้าโรงเรียนพร้อมไอ้ภูมิ”
“เอาแต่ใจตั้งแต่เด็กเลยว่างั้น”
“การที่คนๆหนึ่งจะมีนิสัยบางอย่าง มันย่อมมีเหตุผลทั้งนั้น”
“มึงรู้เรื่องมันละเอียดเลยวะ เป็นgoogleป่ะเนี่ย”
“เชี่ย พวกกูหัดคลานมาด้วยกัน ตอนที่มันร้องไห้ตามไอ้ฟ่างกูยังต้องแบ่งช๊อกโกแลตปลอบมันเลย”เด็กมีอันจะกินเขาแบ่งช็อคโกแลตครับ ถ้าเป็นผมคงแบ่งขนมครกไม่ก็น้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋
“
ที่มึงเห็นไอ้ภูมิมันไม่ยอมคน มันเอาแต่ใจ จริงๆแล้วมันเป็นคนอ่อนไหวง่ายจะตาย ถ้ามึงรู้จักมันจริงๆจะรู้ว่าทั้งหมดก็แค่เปลือกภายนอกที่มันสร้างป้องกันตัวเอง มันถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก มีช่วงนึงไม่รู้พ่อมันคิดเหี้ยไรให้ลูกไปอยู่เมืองนอก มึงคิดดูเด็กที่เคยมีเพื่อน ติดแม่ติดพี่ชาย ต้องไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง เขาพูดอะไรกันก็ฟังไม่รู้เรื่อง มันเลยเป็นเด็กเก็บกด เก็บตัว อยู่ในห้องกับตุ๊กกตาที่แม่ซื้อให้ไว้ดูต่างหน้า”
“ตุ๊กตาหมีใช่มั้ย”
“หึ ได้เข้าห้องมันแล้วละสิ ไวนี่หว่า”
“เชี่ย เล่าต่อดิ” หูผมรับฟังเรื่องราวจากปากไอ้เบียร์แต่ใจผมกำลังรับรู้ถึงความอ้างว้างเจ็บปวดของเด็กชายอีกคน
“พอตอนป.3 หรือป.4วะ เออนั่นแหละไอ้ภูมิก็กลับมาอยู่เมืองไทย แต่พ่อแม่มันก็ไม่มีเวลา ทำงานปล่อยให้เงินเลี้ยงลูก หึ แต่เงินมันไม่มีเลือดไม่มีแขนหรืออ้อมกอดอุ่นๆนี่หว่า ถึงจะมีพี่โอ๊ตไอ้ฟ่างคอยดูแลก็เถอะมันก็ไม่เหมือนพ่อกับแม่อยู่ดี กูก็ไม่แน่ใจหรอกนะแต่คิดว่าเรื่องแหละนี้ที่ทำให้มันให้เป็นคนแบบนี้”
บางครั้งเหมือนผมจะรู้จักไอ้ภูมิดี แต่เพิ่งรู้ตอนนี้ว่าผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย ถ้าผมเป็นมันผมจะยังเข้มแข็งอยู่มาได้ขนาดนี้มั้ย ครอบครัวผมอบอุ่น เราเข้าใจใกล้ชิดกันมาก ถ้าผมเป็นแบบไอ้ภูมิ แค่คิดเล่นๆยังรู้สึกเหงาจนหัวใจมันหวิวแปลกๆเลย
“ที่มึงชอบมัน คงเพราะมึงเป็นคนดี กูหมายถึงใจมึงมันบริสุทธิ์น่ะ เคยมีคนบอกมึงมั้ยพีม ตามึงโคตรใส คงเพราะมึงเป็นคนดี มึงอาจจะสัมผัสกับความโดดเดี่ยวของไอ้ภูมิก็ได้” ผมเกาหัวเขินๆ แม่งมาชมกันซึ่งๆหน้า ตาสงตาใสอาร๊ายยย
“มึงเรียนจิตวิทยาควบคู่กฎหมายป่ะเนี่ย” ไอ้เบียร์พยักหน้ารับพร้อมกับบอกว่าเรียนเป็นวิชาโท อ้าวเวรผมแค่ประชด มันดันเรียนจริงๆซะได้ บ๊ะ กูซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างวะ
“แต่จะพูดให้ง่ายกว่านี้ ไอ้ภูมิคงเป็นคนที่ใช่สำหรับมึง”
“คนที่ใช่หรอ เฮอะ ทั้งด่าทั้งแกล้ง ทั้งทำเรื่องเหี้ยอะไรสารพัด มันมีตรงไหนเหลือไว้ให้ใช่สำหรับกูอีกวะ อีกอย่างกูก็เพิ่งรู้จักมันไม่นาน แม่งไม่มีเหตุผลเลยวะ” ผมขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ยิ่งคิดยิ่งพูดก็ยิ่งกลุ้ม
“ถ้าการที่เรารักใครซักคนมันต้องใช้เวลาต้องมีเหตุมีผล แล้วจะมีคำว่ารักแรกพบหรอวะ”
“ห่าเบียร์ กูไม่ได้รักมัน แค่ชอบ”
“เออ ชอบเป็นขั้นแรกของรัก ตอนนี้ชอบอีกหน่อยก็รัก”
“มึงกับมันก็สนิทกันมากเลยสิ” ลองนึกภาพผู้ชายตัวควายๆสองคนมานั่งพูดเรื่องรักๆใคร่ๆนะครับ มันก็ยังไงๆอยู่นะ อีกอย่างสมองผมก็ไม่อยากจะคิดอะไรอีก เลยพามันเปลี่ยนเรื่อง
“มันมากกว่าคำว่าสนิท โตมาด้วยกัน เรียนเล่นมาด้วยกัน ทั้งมัน กู ไอ้ฟ่างไอ้มิค ก็เหมือนมึงกับพวกไอ้แทน มันยิ่งใหญ่กว่าคำว่าเพื่อน”
“แม่งเท่ห์วะ รวมกลุ่มเราเข้าด้วยกันกี่คนวะ”
“เก้า”
“ตั้งวงบอยแบนด์ได้เลยนะเว้ย ฮ่าๆมึงว่ามั้ย”
“หึหึ เออจริงวะ กูเป็นหัวหน้านะเพราะกูหล่อสุด”มันอวยตัวเองครับ
“ฟายย ถ้ามึงเป็นหัวหน้ากูว่าตั้งวงหมอลำดีกว่าวะ ท่าจะรุ่งกว่า ฮ่าๆๆๆ”
“หึ ยิ้มได้แล้วสิมึง แม่งทำหน้าอมทุกข์แล้วไม่เข้า ยิ้มแบบนี้แหละดีแล้ว”
“อือ ขอบใจมึงนะเบียร์ เดี๋ยวกูหาสาวแจ่มๆมาเซ่น”ผมยักคิ้ว ตบไหล่มันปุๆสองสามที ผมรู้สึกขอบคุณมันจากใจจริงๆ แม้มันจะไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาทั้งหมดแต่มันก็ทำให้ผมสบายใจขึ้นมาก
“ไม่คิดว่ากูอยากได้ผู้ชายเจ๋งๆบ้างหรอ”
“หึหึ เชี่ยย เหลือไว้ให้ผู้หญิงบ้างเถอะ เฮ้อออ กูคงตัดใจวะมึง เดี๋ยวก็จะครบสองเดือนแล้ว จะได้เป็นเพื่อนกันรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ตัดใจทำไมวะไอ้ภูมิมันไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร มึงก็รู้”
“อืม แต่กูกับมันก็คงเป็นไปไม่ได้ มึงก็…น่าจะรู้”
“งั้นก็ตามใจมึงแล้วกัน แล้วมันใช้งานมึงหนักมั้ยวะ ให้ทำไรบ้าง”
“ก็แล้วแต่มันจะนิมิตได้ เมื่อเช้ากูยังต้องหากางเกงในให้มันเลย แม่งคิดไปคิดมามันโคตรเด็กอ่ะมึง”
“ฮ่าๆๆ จริงหรอวะ นั่นแหละภูมิตัวจริง ไอ้ที่เห็นหล่อๆทำหน้าขรึมๆโชว์สาว ฟอร์มทั้งน้านน”
“เออกูก็ว่างั้นวะ เฮ้อออ งั้นกูกลับแล้วนะเบียร์ ขอบใจมึงมากนะเว้ยที่รับฟังกู”
“เออ มีไรก็บอกกูได้เสมอ” มันตบไหล่ให้กำลังใจผม ผมยิ้มรับ เราคุยเล่นอีกซักพักมันก็เดินลงมาส่งผมหน้าบ้าน ตอนแรกมันจะให้คนไปส่งผมที่บ้าน ไอ้เรามันคนเดินดินธรรมดาที่มีปัญญากลับบ้านเองถูก เลยไม่ขอรบกวน
“เจอกันที่มหาลัยนะมึง ว่างๆไปจิบกาแฟที่ร้านกูก็ได้กูเลี้ยง”ผมโบกมือให้มันก่อนจะโบกพี่แท็กที่นานมากกกถึงจะผ่านมา ย่านผู้ดีเก่าเขาคงไม่ค่อยนั่งพี่แท็กเท่าไร ไอ้เบียร์ยิ้มพยักหน้ารับ
“พีม”
“ว่าไงมึง” ตอนที่รถยังไม่มาก็ไม่เสือกเรียกหรอก ขากูก้าวไปอยู่ในรถข้างนึงแล้ว
“ถ้าเจอใครอีกซักคนแบบมึงคงดีวะ”
ผมยิ้มให้ไอ้เบียร์ ยิ้มเหมือนที่ยิ้มให้พวกไอ้คิว
“คนดีๆอย่างมึง ต้องเจอคนที่ดีแน่นอน เพื่อน” และผมก็ได้รับรอยยิ้มแบบเดียวกันกลับมา
ตลอดทางกลับบ้านผมก็ยังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ทั้งเรื่องของภูมิที่เพิ่งได้รับรู้จากเบียร์ ทั้งเรื่องความรู้สึกของตัวเอง ไอ้การที่ผมไม่เกลียดมันแม้จะถูกมันแกล้งสารพัด ไอ้ความรู้สึกที่อยากอยู่ข้างๆและความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นจนหาต้นสายปลายเหตุไม่เจอ คือผมสัมผัสถึงตัวตนไอ้ภูมิงั้นเหรอ
แล้วจะเอายังไงต่อ จะทำยังไงต่อไป ตัดใจดีมั้ย ใช่ ตัดใจซะพีม มึงต้องตัดใจ นี่มันแค่เริ่มต้นจะตัดใจตอนนี้ก็ไม่สาย ยังทัน มะเร็งระยะเริ่มแรกเขายังรักษาหาย ประสาอะไรกับความรู้สึกดีๆที่เพิ่งเริ่มมี เฮ้ออ ขอให้เราเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกันก็พอนะ
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………………………..
ตอนนี้ปล่อยมุมมืดของภูมิมาให้สาวๆได้เห็นคะ จะให้น้องภูมิเล่าเองก็ไม่ได้เพราะภูมิเขาเงียบชอบทำมากกว่าพูดคะ เลยฝากน้องเบียร์(ของเจ้ หุหุ)เพื่อนสนิทเป็นคนเล่าให้ฟัง ฮ่าฮ่า ส่วนพีมก็สับสนต่อไป ความรักมันก็เข้าใจยากแบบนี้แหละเนอะ เจอกันตอนหน้านะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้น ทั้งที่ให้กำลังใจและมารอ ขอบคุณมากๆคะ^__^
-
ขอเข้ามาอ่านนะค่ะ :L2:
-
สงสารพีม
-
ดีใจและขอบคุณจ้า ที่มาอัพให้ได้อ่านต่อ เพราะหายไปนานจริงๆ
เห็นใจพีมนะ การตัดใจจากคนที่เรารักเราชอบเนี่ยมันยากอยู่นะ
ไม่งั้นสุนทรภู่ท่านจะว่าไว้ในนิราศอิเหนาหรือจ๊ะ ท่านว่าไว้ว่า
"จะหักอื่นขืนหักก็จักได้ หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สารพัดตัดขาดประหลาดนัก แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ"
พีมเอ้ย...ถ้ามันตัดยากนะ และถ้าภูมิเค้ามีใจตรงกับเรา ก็รักไปเลยลูก
-
กรี้ดดดดดดดดดดด ><
ภูมิน่ารักมาก ๆ ฮ่าๆ
ฟอร์มเยอะเนอะคนเรา ขอให้ภูมิกับพีมรักกันอย่างราบรื่น
-
"จะหักอื่นขืนหักก็จักได้ หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สารพัดตัดขาดประหลาดนัก แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ"
พี่แก้วเล่นยกนิราศเลยทีเดียว
ชอบฟ่างกะแทนอ่ะ
สงสารพีม แต่ภูมิก็ดูจะยังไงอยู่นะ
-
ชอบน้องพีม :-[ :กอด1:
-
ลุ้นไปกับน้องพีมขอให้นายภูมิมองเห็นค่า แต่ขออย่าทำร้ายกันถ้าไม่รัก
แอบจิตตกไปก่อนเรื่องแบบนี้พระเอกชอบควงชะนีต่อหน้านายเอก แถมยังชวนไปเที่ยวด้วย
อย่างนี่อ่ะเจ็บโคตรเลย............................
-
จะให้น้องพีมสู้ก็กระไร
แบบว่าภูมิเองก็มีชะนีน้อยเคียงข้างแล้วอ่ะ
-
อร้ายยยยยยยยย จะเป็นไงต่อไปล่ะทีนี้
-
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
รอเรื่องราวในตอนต่อไปอยู่นะครับ
อยากรู้ความรู้สึกของภูมิบ้างอ่ะ ว่าตอนนี้รู้สึกยังไง กับ พีมบ้าง จะได้ลุ้นให้รัก
ชอบอ่ะสนุกดี
-
จะอ่านต่อ แง้...............................
-
พีมจะตัดใจ? มาม่าแหงๆแบบนี้
-
ตอนที่ 10 กาแฟและการตัด(สิน)ใจ
ผมมามหาลัยในเช้าวันจันทร์ด้วยสภาพ เบลอมึนโทรม จะไม่ให้เบลอได้ไงละ ผมเล่นนอนถ่างตาถึงตีสี่ ถามว่าเพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะมัวคิดเรื่องไอ้ภูมิไงครับ
แถมยังต้องตื่นตั้งแต่หกโมงอาบน้ำแต่งตัวมาเรียน เรียนตอนเก้าโมงก็จริง แต่ต้องมาเวลานี้ถึงจะทัน มาถึงแทนที่จะได้งีบแต่ต้องมานั่งทนฟังไอ้คิวบ่นจนหูแทบชา ก็เรื่องที่อยู่ๆผมหายหัวเหลือแต่กุญแจรถไว้ให้มัน
ตอนแรกก็หลงดีใจคิดว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่ฟังไปฟังมาไม่ใช่ครับ ที่มันเหวี่ยงเพราะผมปล่อยให้มันต้องทนฟังไอ้เต้ยพล่ามพรรณนาเรื่องไร้สาระบ้าบอร้อยแปด และมันก็โทษว่าเป็นเพราะผมมันถึงต้องมีชะตากรรมแบบนั้น
หึ สม เจอบ้างเถอะมึง
พวกผมเรียนคาบเช้าเสร็จ ก็มาซ่องสุมหัวกันที่โต๊ะเก่าเวลาเดิม ณ สถานที่เดิมใต้ต้นหูกวางหลังตึกศิล สถานที่ที่พวกผมสามารถแสดงความเป็นอมนุษย์ ความไม่เต็มออกมาได้อย่างเต็มที่ โดยที่ไม่สร้างความตื่นตระหนกแก่ประชาชนทั่วไป
มหาลัยผมมีต้นไม้เยอะ(มากกกก)มันก็ร่มรื่นเย็นสบายดี แต่ตึกคณะของพวกผมยิ่งกว่านั้นอีกครับ บางครั้งก็ให้อารมณ์เหมือนมาเรียนกลางป่าดงดิบในถ้ำฤษี วิเวกวังเวง สมแล้วที่พวกสติไม่ดีจะมารวมตัวอยู่ที่นี่ ถัดไปก็เป็นคณะสถาปัตซึ่งก็ไม่ต่างกันเลย
และตอนนี้เพื่อนๆผมกำลังแย่งกล้วยกันกินครับ บรรยากาศโต๊ะจีนลิงเป็นยังไงพวกมันก็แบบนั้นเลย ที่สำคัญไม่ใช่กล้วยเป็นหวีนะครับ เป็นเครือ มันไปเอามาจากไหนวะ สงสัยไปแอบตัดหลังตึกศิลเก่า เดี๋ยวก็โดนน้ายามตามมาปาดคอหรอกพวกมึง
นอกจากจะแย่งกันแล้วพวกมันยังเซ็ตฉากว่ากล้วยคือคริสปี้ครีม อนาถได้อีก มีการต่อแถวรอฉีกกล้วยทีละคนซะด้วย โดยมีไอ้คิวแปลงร่างเป็นนักข่าวสัมภาษณ์ความรู้สึก
“คุณหนึ่งมีความคิดเห็นยังไงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครับ”
“ครับ โดยส่วนตัวแล้วเนี่ยกระผมก็ค่อนข้างที่จะเห็นด้วยนะครับ เพราะการแดกสังขยา สาคู เม็ดขนุนมาเป็นเวลาช้านานก็สมควรแล้วครับที่จะมีคริสปี้ครีมมาให้พี่ไทยได้ลิ้มลอง”
“แล้วคุณหนึ่งได้ลองรึยังครับ”
“ก็มีโอกาสแล้วครับ ไปยืนรอจนกูดอแข็ง”
“ฮ่าๆๆมึงอยากแดกเองหรือคำสั่งเมียไอ่สัด”
“กร๊ากกกก”
“เออ มึงรู้มั้ย กูบอกว่าจะพามันไปกินอย่างอื่นก็ไม่ยอมเว้ย ถ้าไม่ได้คริสปี้จะตายให้กูดู แม่งบ้า กูซื้อมาแปดกล่องเอาให้แม่งหาบขายเลยสัด”
“ฮ่าๆนี่แหละน๊าเขาถึงว่า รักเด็กให้อดทน ยิ่งเป็นเด็กผู้ชายยิ่งต้องทนให้มาก” พวกมันก็บ้า เฮฮากันต่อไปจากหัวข้อคริสปี้ครีม ตอนนี้เปลี่ยนประเด็นมาเป็นคิวปี้ใคร ซึ่งอันนี้ได้รับความมสนใจกว่าเป็นไหนๆ
แต่ละคนก็ลงความเห็นต่างกันไป มีทั้งปี้ไอ่ด่างข้างวัดเลียบ ไอ้ทุยเขาหัก และพอหนักๆเข้าพวกมันก็เอาเปลือกกล้วยมากองรวมกัน แล้วนั่งไหว้ขอหวย ช่วยบอกกูทีว่านี่คือนักศึกษาปัญญาชนปี2
ไอ่พีมกล้วยมั้ยมึง กูลงทุนชูหน้าหล่อๆแบกเครือนี้มาถึงคณะเลยนะเว้ย สาวมองกูตรึมคงคิดว่ากูโคตรเท่ห์ ฮ่าฮ่า มึงว่ามั้ยเพื่อน”เขาอาจจะคิดว่ามึงบ้าก็ได้นะคิว คนปกติที่ไหนจะมาเดินแบกกล้วยกลางมหาลัย
“กินไปเหอะ บุหรี่ตัวดิ๊”
“เป็นไรวะ วันนี้สามมวนแล้วนะมึง เมนมา อยากมีผัว หรือเมียจะคลอด”
“มึงจะเอาให้กูดีๆ หรืออยากแดกส้นตีนกูก่อน เอามา” มันบ่นงึมงัมๆแต่ก็ยอมตะโกนขอบุหรี่จากพวกเพื่อนๆมาให้ มีของแถมเป็นฮอลล์รสตะไคร้อีกต่างหาก
ผมนั่งดูดบุหรี่มองพวกเพื่อนเวรทั้งหลายที่เลิกแย่งกล้วย แล้วหันมาแปรสภาพสนามบาสเป็นสนามฟุตบอลผมมองพวกมันเล่นบอลด้วยทักษะปัญญาอ่อนสลับกับมองควันขาวๆที่ตัวเองพ่นออกมา
ทั้งที่พยายามไม่คิด ทั้งที่บอกตัวเองให้ตัดใจจากความรู้สึกทั้งหลาย แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ซักอย่าง ผมยังคิดถึงมัน ยังมีหน้าหล่อๆของไอ้ภูมิแวะมาทักทาย และยังมีท่าว่าจะหนักกว่าเดิม
แม่งเอ๊ย จะทำยังไงดีวะ
ผมก็จมอยู่กับประโยคเดิมๆถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไมถึงชอบมัน หรือที่ว่ารักไม่มีเหตุผลจะจริง มันเกิดขึ้นได้ยังไงผมก็ยังงงตัวเองอยู่ หึ แม่งน่าสมเพชสิ้นดี ริจะเจอคนที่ใช่ก็ดันเป็นผู้ชายซะงั้น แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะสมหวังอีกต่างหาก สัมปทานไร่แห้วตั้งแต่เริ่มเลยกู
“เชี่ยพีม”
“หื้ม มีไรมึง เลิกเตะแล้วหรอวะ” ไอ้คิวนั่งลงข้างๆผม หน้าขาวๆของมันแดงเพราะถูกแดดเลียแถมยังมีเหงื่อไหลเต็มหน้า เสื้อนักศึกษาก็เปียกแนบหลัง
“มึงมีอะไรปิดบังกูใช่มั้ย” เอาแล้วไงกู เอาแล๊ว งานช้างเข้าแล้ว อยู่ดีๆไอ้คิวมันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกถึงได้มาสแกนผมหรืออาการผมมันฟ้อง
“หะ หืม ไม่มีนิ”ผมทิ้งก้นบุหรี่ลงกับพื้นไม่ลืมที่จะใช้ปลายตีนบี้ให้ไฟมอดดับ เอาไงดี ผีคิวเริ่มออกอาละวาดแล้วผมจะต้องทำยังไงถึงจะรอด
“แน่ๆ กูว่าแน่ๆ บอกกูมา เร็ว” น่าน เสือกแม่นอีกนะมึง
“อะไร๊ มึงเป็นไรมากมั้ยคิว กูจะมีอะไรให้ปิดวะ”หงุดเงี่ยน เอ๊ย หงุดหงิดกลบเกลื่อนครับ
“อย่าตอแหลพีม มึงไม่รู้เหรอว่ามึงดูออกง่ายโคตร”ก็เพราะว่ารู้นี่แหละกูเลยต้องใช้วิชามารพลางแววตา
“ไอ่นี่ กูบอกไม่มีก็ไม่มีสิวะ แม่ง”
“เออ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ใช่ซี้ กูมันก็แค่เพื่อนนิ ชิ”พอด่าผมเสร็จ ไอ้คิวก็ปัดตูดไปเล่นบอลต่อ เอ๊า อะไรของมันไอ้นี่ เดี๋ยวผีเข้าผีออก เป็นแบบนี้บ่อยๆกูอาจหัวใจวายตายได้นะมึง
ผมได้แต่มองตามหลังไอ้คิว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากให้มันรู้เรื่องนี้ ทั้งที่ผมกล้าคุยเปิดอกกับไอ้เบียร์แต่กับไอ้คิวไอ้แทนไอ้เชนผมไม่อยากให้พวกมันรู้เลยแม้แต่นิดเดียว เพราะเรื่องบางเรื่องมีไว้พูดกับคนบางคนหรือเพราะผมกลัวอะไรกันแน่
…………………………………………
“ฮัลโหล ครับอาปุ้ย”
(น้องพีม น้องพีมเลิกเรียนกี่โมงลูก)
“เดี๋ยวก็เลิกแล้วอา ตอนนี้อาจาย์พักเบรคคงซักห้าโมง อาปุ้ยมีไรครับ”
(อาต้องไปสัมมนาที่กระบี่สามวัน อาก็เพิ่งรู้เรื่องเมื่อกี้เอง เลยไม่ได้บอกพีม พีมอยู่บ้านคนเดียวได้ใช่มั้ย)
“โห่ นึกว่าเรื่องอะไร ทำอย่างกับว่าอาอยู่กับพีมบ่อย”
(นี่ไอ่หลานตัวดี ที่อาไม่อยู่บ้านเพราะอาต้องไปทำงานย๊ะไม่ได้หายไปเมาหัวราน้ำอย่างแก)
“เหรออออครับ”
(ไอ่พีม อย่าๆ ตกลงว่าอยู่ได้นะ จะชวนพวกน้องเชนน้องแทนมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ แต่ขวดเหล้ากินแล้วก็เก็บๆซะบ้าง)
“โห่ เหล้าเล่อที่ไหนไม่มีเหอะ พวกพีมไม่กิน อามั่ว”
(หรอย๊ะ พวกแกไม่กินหรอก ลงอาบลงแช่เอา เรื่องกับข้าวอาบอกหนิงมันไว้แล้ว”
“ครับ ไม่ต้องห่วง พีมดูแลตัวเองได้”
(จร้าๆพ่อคนเก่ง งั้นเจอกันวันพุธนะหลานรัก)
“ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับอาปุ้ย”
ถือเป็นเรื่องปกติที่ผมจะอยู่บ้านคนเดียวสามสี่วันในหนึ่งเดือนเพราะอาต้องเดินทางไปนู่นไปนี่ตามหน้าที่การงาน รู้สึกเหมือนผมไม่เคยเล่าอัตชีวประวัติให้ฟังใช่มั้ยครับ งั้นก็เล่าซักหน่อยเป็นไง ถือซะว่าฆ่าเวลาระหว่างรออาจารย์พักเบรค งั้นขยับมาใกล้ๆนะครับ
ผมนายพีมเป็นคนเมืองกรุงโดยกำเนิด พ่อเป็นคนกรุงส่วนแม่เป็นสาวชาวเหนือ มาป๊ะกันได้จะไดนั้น มันเป็นเพราะคุณแม่ของผมถูกคุณตาจับคลุมถุงชนให้แต่งงานกับลูกชายเถ้าแก่โรงสี ซึ่งตามความนิยมของสมัยนั้นแม่ผมต้องยอมเพราะลูกสาวไม่มีสิทธิ์ออกเสียง ห้ามมีความคิดเป็นของตัวเอง พ่อแม่ว่าคำไหนก็รับคำนั้นไป
แต่บังเอิ๊ญบังเอิญว่าแม่ผมท่านเป็นสาวซ่าส์ นางแรง ไม่ยอมแต่งเลยหนี โบกมือลาตำแหน่งลูกสาวกำนันเข้ากรุงเทพมาเป็นสาวโรงงาน จนพรหมลิขิตบรรดาลชักพาให้มาเจอกับพ่อผม ที่มีตำแหน่งลูกชายเจ้าของโรงงาน เข้าตำราลูกสมภารกินไก่วัด
หลังจากพ่อเรียนจบติดดาวเป็นนายร้อยตามหวัง แม่ก็พาพ่อไปกราบตานับวันเวลาผ่านไปได้เก้าเดือนผมก็ออกมาลืมตาดูโลก อะไรนะครับ มันละเอียดไปหรอ เอาน่าผมเป็นพวกใส่ใจในรายละเอียด
ผมใช้ชีวิตที่กรุงเทพจนถึงป.3 ด้วยความที่พ่อเป็นตำรวจ ความแน่นอนที่สุดของอาชีพนี้คือ โยกย้าย โยกย้าย ส่ายสะโพกโย้กย้าย (มึงจะฮากันอีกนานมั้ย)
พ่อก็ย้ายไปรับตำแหน่งที่ลำปาง ผมกับแม่เลยต้องตามไปด้วย จนผมอยู่ ป.6 เหตุการณ์สะเทือนใจที่สุดในชีวิตของผมคือการสูญเสียพี่ชาย แม้พี่พัทจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของผม พี่พัทเป็นลูกพี่ลูกน้องแต่พวกเราก็รักและสนิทกันมาก
ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจคำว่าตาย แต่ใครๆก็เอาแต่บอกว่าพี่พัทไปเที่ยวที่ไกลๆและคงไม่กลับมาเล่นกับผมอีก จนผมกลายเป็นโรคซึมเศร้า พ่อก็เลยตัดสินใจย้ายกลับมาที่กรุงเทพเพราะไม่อยากให้ผมเหงา ช่วงนี้แหละครับที่ผมได้รู้จักไอ้เพื่อนสี่ตัวในรั้วโรงเรียนชายล้วน
เราใช้ชีวิตที่กรุงเทพกันอย่างหรรษาฮาเฮตามแบบฉบับครอบครัวสติเฟื่อง จนผมอยู่ ม.5แม่ก็เกิดไอเดียอยากกลับไปลัลล๊าที่บ้านเกิด บวกกับคุณพ่อก็เบื่อมหานคร อยากไปดมดอมอากาศอันแสนบริสุทธิ์กลางป่าดงพงไพรเลยขอทำเรื่องย้าย
จุดไคลแม็กมันอยู่ตรงนี้ครับ พ่อบอกว่าอีกไม่นานผมก็ต้องเอ็นทรานซ์ และเพื่อให้ผมได้เป็นผู้ชายที่แข้มแข็ง ได้แสดงความเป็นลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดง ควรให้ผมลีฟอโลน จงอยู่ที่นี่คนเดียวไปซะ พ่อกับแม่จะบินหลา แว้กกกก :serius2:
ผมที่ติดแม่ก็ถึงกับหน้ามืดโวยวายเหมือนถูกสั่งประหารหัวสุนัข จะไม่ยอมท่าเดียว ยังไงก็จะไปอยู่เชียงใหม่ จนพ่อควัก .38ออกมาขู่ ถึงยอมลงเป็นอันว่าทั้งสองท่านก็ได้มุ่งสู่ชีวิตคู่และปล่อยผมไว้ตามยถากรรม
โนนนนว เปล่าหรอกครับ ผมไม่ได้อยู่คนเดียว ผมอยู่กับอาปุ้ยน้องชายแท้ๆของพ่อที่ได้กลายเป็นน้องสาวตัวอ้วนขาวจั๊ว อาปุ้ยเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาเอกชนแห่งหนึ่ง อาปุ้ยดูแลผมดีมากๆเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งเพื่อน พ่อซื้อที่ปลูกบ้านใหม่พร้อมกับเปิดร้านกาแฟให้อาเป็นค่าตอบแทนที่คอยดูแลผม
ผมกับอาปุ้ยอาศัยใช้ชีวิตในบ้านสีขาวน่ารักที่ร่มรื่นมาก บรรยากาศแบบบ้านสวนสีเขียวขจียิ่งกว่าป่าดิบชื้นเพราะมีทั้งพวกมอส พวกเฟิร์นข้าหลวงไอ้ที่ใบใหญ่ๆไหนจะพลูด่างยักที่เลื้อยพันต้นกฤษณาเหมือนอนาคอนด้าในยุคจูราสิกปาร์ค จนผมหวั่นใจว่าจะมีไดโนเสาร์โผล่มางับคอเราสองคนอาหลาน
บ้านผมต้นไม้เยอะมากบางครั้งก็เหมือนอยู่กลางสวนองคชาต เอ๊ย สวนรุกขชาติ เรียกว่าถ้าแดดส่องถึงหลังคาบ้านวันไหนผมแทบจะจัดงานฉลองเลยทีเดียว ข้อดีของการมีต้นไม้ล้อมรอบทั่วบ้านนอกจากจะร่มรื่น มองแล้วทำให้เรารู้สึกสดชื่น มันยังเป็นแนวป้องกันเสียงโวยวายเวลาผมพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้าน ไม่ให้เล็ดลอดไปรบกวนชาวบ้านชาวช่องมากนัก^__^
อาปุ้ยเป็นคนรักต้นไม้ รั้วบ้านยังเป็นรั้วพุ่มไม้เลยครับ แต่ถัดเข้ามาจะมีรั้วเล็กๆสีขาวสูงเหนือเข่าล้อมบ้านไว้อีกชั้น ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไว้เพื่อ? และงานประจำของผมคือต้องตื่นมารถน้ำต้นไม้ ดอกไม้หน้าตาน่ารัก จนบางทีผมนึกว่าตัวเองอยู่บ้านการ์ตูน เหตุผลที่อาทำทุกอย่างให้คิขุโนะเนะ คือ “น้องพีมจะได้ไม่เบื่อไงลูก” ^^
นี่แหละครับชีวิตผม ละเอียดยิ่งกว่าทรายซาอุ
“พีม เลิกเรียนแล้วไปบ้านมึงนะ คิดถึงเอสเปรสโซ่เข้มๆวะ”
“เออ ไปดิ ค้างก็ได้ อาปุ้ยไม่อยู่”
“วะ วะว้าวววว ดีเลยๆคราวทีแล้วเหล้าเหลือใช่มั้ยวะ งั้นกูโทรบอกไอ้เชนให้มันซื้อโซดามานะ”
“สัด พรุ่งนี้มีเรียนเช้า” เมื่อกี้มันบอกว่าคิดถึงเอสเปรสโซ่ หึ คิดถึงพี่เบนกับลุกจอร์นก็บอกมาเหอะ
“ไรว๊า ไม่แนวๆ มีเรียนก็ตื่นมาเรียน กินเหล้าก็ส่วนกินเหล้า”
“ไม่ต้องเลย มึงไม่เคยตื่นมาเรียนได้หรอกคิว ไว้วันศุกร์ค่อยกิน” มันทำหน้าฟึดฟัดขัดใจอยู่ซักพัก อาจารย์ก็เริ่มสอนต่อ จริงๆวิชาประวัติศิลปะตะวันตกมันต้องเรียนวันศุกร์ แต่ศุกร์ที่แล้วคณะจัดนิทรรศการภาพถ่ายผลงานของพวกเด็กปีหนึ่ง พวกผมเลยไม่ได้เรียน อาจารย์เลยขอสอนเสริมวันนี้ หึ ครูไทยใจเกินร้อย ขยันที่สุดในโลกา
…………………………………………………..
ตอนแรกไอ้คิวจะมาร้านพร้อมผม แต่มันดันทะเลาะกับแฟนเลยต้องไปหาแฟนก่อน โดยเอารถผมไปครับ ตอนพวกมึงสุขกูก็ไม่ได้ร่วมเสพย์ แต่พอมึงทุกข์ทำไมต้องมาเดือดร้อนกูด้วยวะ
ผมมาถึงบ้านไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า ถอดรองเท้าได้ก็เดินลัดเลาะแมกไม้ไปรอไอ้คิวที่ร้าน เพราะร้านอยู่หน้าบ้านมีทางเดินเล็กๆเชื่อม มีซุ้มดอกกระดังคาโค้งเป็นหลังคาตลอดทางด้วยนะ เพราะคุณนายปุ้ยจะไม่ยอมโดนแดดเลยครับ
“พี่หนิง หวัดดีคร้าบบบบ” ผมทักทายพี่หนิงที่เป็นทั้งผู้จัดการและบาริสต้ามือทองของร้าน วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะแฮะ มีลูกค้าประจำสองสามโต๊ะ แล้วก็น้องๆผู้หญิงม.ปลาย ที่มาทานเค้ก ทานนมรอเรียนพิเศษ
"อ้าว น้องพีม ไม่เจอหน้าตั้งหลายวัน หายไปไหนมาคะ"
“คิดถึงพีมอ่ะดิ พี่อ้อมหวัดดีคร้าบ”ผมหันไปสวัสดีพี่อีกคนที่ถือถาดบราวนี่กลิ่นหอมออกมา
“ว้าวสุดหล่อ ว่าไงคะ ไม่เห็นหน้าสามวัน เรียนหนักหรอน้องพีม”พี่อ้อมผู้อยู่เบื้องหลังเค้ก คุกกี้และขนมอร่อยๆหน้าตาน่ารักในร้าน เธอยิ้มสดใสทักทายผมเช่นกัน
พี่หนิงกับพี่อ้อมอยู่มาตั้งแต่อาปุ้ยเปิดร้านใหม่ๆจึงไม่แปลกที่ผมจะสนิทกับพวกเธอ เหมือนเป็นพี่สาวน้องชายมากกว่าเจ้านายกับลูกจ้าง
ส่วนพนักงานเสิร์ฟในร้านอีกสี่ห้าคนก็เป็นกันเอง แต่ยังไม่ทันได้สนิทก็ลาออกรับคนใหม่เข้ามา ทั้งที่ร้านก็เงินดีแต่เค้าคงชอบงานโรงแรมหรืองานภัตคารมากกว่าละมั้ง
“ก็นิดหน่อยครับ” เรียนไม่หนักหรอกครับ แต่โดนจิกหัวใช้เวลาจะหายใจยังแทบไม่มี
“คงหนักมากสิ บ้านกับร้านห่างกันสามก้าว ยังไม่ยอมเดินมาหา พี่อุตส่าห์ทำเค้กรอ”
“โอ๋ๆๆพีมยุ่งจริงๆ แต่วันนี้ก็มาช่วยพี่อ้อมแล้วไงครับ ไหนๆเอาผ้ากันเปื้อนมาจะช่วยเสิร์ฟ”
“พี่ล้อเล่นน้องพีมก็ อะ น้องคิวมานู่นแล้วคะ”เสียงกรุ๊งกริ๊งของโมบายตรงประตูดังขึ้นพร้อมกับไอ้คิวที่เดินหน้าหล่อเซอร์ เสื้อนักศึกษากางเกงยีนส์อีแตะเข้ามาในร้าน แต่แค่นี้ก็เป็นที่สนใจของพี่สาว น้องสาวแล้ว
ภายในร้านตกแต่งสไตล์โมเดิร์น ใช้โทนสีขาวทั้งร้าน บวกกับภาพวาดฝีมือผม แม้มันจะไม่เข้ากันนักเพราะส่วนมากผมชอบวาดรูปทะเล ท้องนา ผืนฟ้า แผ่นน้ำแต่อาปุ้ยก็ยังให้เอามาเป็นส่วนหนึ่งในการตกแต่งร้าน ลูกค้าที่เข้ามานั่งจิบกาแฟมองไปเห็นแก้วกาแฟและทุ่งนาพร้อมกัน คงมีสับสนในอารมณ์ตัวเองบ้างละวะ
ส่วนด้านนอกเป็นบรรยากาศร้านกาแฟในสวนสวยร่มรื่น สมกับชื่อ ร้านสวนกาแฟ เพราะอาเป็นคนที่รักธรรมชาติมาก ผมเองก็ชอบบรรยากาศสีเขียวสดชื่นของแมกไม้ แว่วเสียงสายน้ำ เสียงนกร้อง เหมาะสำหรับคนที่ชอบดื่มด่ำกาแฟกลางธรรมชาติและต้นไม้ใบหญ้า
นอกจากกาแฟที่ร้านจะมีรสชาติถูกปาก ขนมอร่อยเป็นที่ถูกใจของงลูกค้า บรรยากาศของร้านยังถือเป็นจุดขายที่สำคัญ ลูกค้าที่มาก็ได้ทั้งพักสมองผ่อนคลายอารมณ์ ได้รับอากาศสดชื่นบรรยากาศร่มรื่นที่หาได้ยากในเมืองที่แสนวุ่นวายแห่งนี้
ถ้าใครว่างๆก็อย่าลืมแวะมาอุดหนุนกันบ้างนะครับ^^
-
ไอ้คิวมันยักคิ้วเป็นการทักทายผมก่อนจะโปรยยิ้มแผ่เสน่หาคาริสม่าของมัน มึงทะเลาะกับแฟนจริงรึเปล่าวะ มันทักทายพวกพี่ๆด้วยความสนิทสนมผสมกะล่อน ก่อนที่เราจะขอตัวไปนั่งข้างนอกใกล้ๆน้ำตกสาริกา กร๊ากกก จริงๆมันเป็นน้ำตกจำลองครับ
“กินไรมึง" ผมยืนค้ำหัวถามไอ้คิว
"ส้มตำ ลาบเป็ด ข้าวเหนียวแล้วก็ต้มแซ่บ"
"สัด นี่ร้านกาแฟ" ผมยิ้มขำแล้วผลักหัวไอ้คนที่นั่งดูเมนูอมยิ้มไปด้วย กวนตีนทุกเวลาจริงๆ
"อันนี้รสชาดเป็นไงวะมึง" มันชี้รูป ไอซ์มอคค่า อืม ผมชอบกาแฟลาเต้มากกว่า แต่มอคค่าก็นุ่มลิ้นดีถ้าคุณเป็นคนที่ชอบกลิ่นกาแฟผสมช๊อกโกแลตน่ะนะ ปกติไอ้คิวมันจะดื่มเอสเปรสโซ่เข้มๆแต่วันนี้กระแดะมั้ง
ไอ้คิวมันเป็นลูกค้าประจำของร้าน มันสนิทกับพี่ๆที่ร้าน ก็พวกผมเป็นเพื่อนกันมากี่ปีละ มันมาร้านนี้กี่พันครั้งแล้วก็ไม่รู้ อ่อ ไอ้เพื่อนอีกสามตัวก็เหมือนกัน
"ไม่รู้ แดกที่มึงเคยแดกนั่นแหละ"
"พูดจากับลูกค้าดีๆหน่อย เดี่ยวบอกผู้จัดการไล่ออกเลยสัด"
"เสียใจ กูหลานเจ้าของร้านเว้ย" ผมชอบมาขลุกอยู่ที่ร้าน มานั่งเขียนรูปมุมนั้นมุมนี้บ้าง บางครั้งก็หอบรายงาน หอบคอมฯมานั่งทำ ส่วนเรื่องช่วยก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอกครับ เคยพยายามที่จะชงกาแฟแล้ว แต่เป็นอะไรที่กากมาก แก้วแตกไปเกือบโหล รสชาดแบบว่าเลียเสาหินยังรู้สึกดีกว่า
ก็เลยผันตัวเองมาคอยช่วยเก็บโต๊ะ ช่วยเสิร์ฟบ้าง รับลูกค้าบ้าง แม้พี่ๆในร้านจะบอกว่าแค่น้องพีมนั่งเฉยๆก็เป็นกำลังใจให้ทุกคนได้แล้ว ก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ หรือมีนัยแอบแฝงว่า มึงอยู่เฉยๆเห้อ
"อืม เอาอันนี้แหละ"
"แค่นี้หรอ เอาเค้กด้วยดิ พี่อ้อมได้สูตรมาใหม่นะมึง ลองๆ"
"มึงเลี้ยงป่ะเนี่ย"
"เออ ถามมาก ไม่ต้องแดก" ผมดึงเมนูออกจากมือไอ้คิวแล้วเอาเคาะหัวมัน คนจะเลี้ยงทำเป็นลีลา จริงๆไอ้คิวมันก็กินฟรีตลอด ก็ใครจะเก็บตังค์เพื่อนรักของหลานเจ้าของร้านละครับ ^^
"พี่หนิงสุดสวยคร้าบ ไอซ์มอคค่าไม่ใส่วิปปิ้ง เค้กส้มแล้วก็…."
"ลาเต้ร้อนใช่มั้ยคะ"
"ถูกต้องนะคร้าบบบ รู้ใจพีมอีกแล้ว นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่หนิงหมั้นแล้ว พีมจีบนะเนี่ย"
"ปากหวานไปทั่วแหละน้องพีม เจ้าชู้แบบนี้พี่ไม่ชอบหรอก"
"โหยย เจ้าชู้ที่ไหนกัน พีมออกจะจริงใจ" พี่หนิงยิ้มให้ผมก่อนจะไปทำหน้าที่บาริสต้าหลังเครื่องชงกาแฟ พี่หนิงเป็นบาริสต้าที่เก่งมาก อาร์ตลาเต้แต่ละถ้วยที่พี่หนิงทำเรียกว่ามาจากหัวใจเลยละครับ ส่วนฝีมือการทำขนมของพี่อ้อมก็หาตัวจับยากเพราะพี่อ้อมถนัดทั้งขนมเทศขนมไทย
"อ้าวน้องพีม มาตั้งแต่เมื่อไรคะ"
"โหยยย อะไรกันครับคนสวย ผมมาตั้งนานแล้ว น้อยใจวะไม่เห็นเรา"
"แหม น้องพีม ก็พี่ไปเสิร์ฟลูกค้าข้างนอกนิคะ แล้วน้องแทนมามั้ยอ่ะ"
"ยัยแนน" พี่หนิงเรียกน้องสาวเสียงดุแต่พี่แนนหันมายิ้มซุกซนให้ผม พี่แนนเธอปลื้มไอ้แทนครับ มาร้านทีไรสองคนนี้ก็แซวกันตลอด ก็แค่เล่นๆขำๆเพราะพี่แนนมีแฟนแล้ว พี่แกคงเห็นว่ามันหล่อเลยเอ็นดูละมั้ง แต่ไม่แน่นะถ้าไอ้แทนมันพาแฟนมา พี่แนนอาจจะชอบแฟนไอ้แทนก็ได้ หึหึ
"ไอ้แทนไม่มาครับ มาแต่ไอ้นั่นอ่ะ ดูแก้ขัดก่อนดิพี่" ผมเท้าศอกพิงหลังกับเคาร์เตอร์ พยักหน้าบุ้ยปากไปทางไอ้คิวที่กำลังคุยโทรศัพท์หน้าเครียดอยู่นอกร้าน ตอนนี้ไอ้คิวแทบจะมุดเข้าไปในโทรศัพท์ตะโกนใส่หูคนปลายสาย มันคุยกับใครวะ
"หล่อขั้นเทพอย่างน้องคิวพี่ไม่ชอบหรอกคะ พี่ชอบหล่อใสๆแบบน้องแทนมากกว่า" พี่แกหัวเราะคิกคักแล้วเดินเข้าหลังร้าน
"ได้แล้วคะลาเต้ร้อน ไอซ์มอคค่าแล้วก็เค้กส้มของน้องพีมสุดหล่อ"
"ขอบคุณคร้าบ เดี๋ยวกินเสร็จพีมมาช่วยนะ"
"ตามสบายเถอะคะน้องพีม ไม่ต้องช่วยหรอก"
"อ่ะมึง" ผมวางแก้วกาแฟกับจานเค้กลง ไอ้คิวเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้ารับ แล้วก็คุยโทรศัพท์ต่อ ผมทำปากพะงาบๆถามมันว่าคุยกับพี่เจนหรอ มันส่งเสียงอือในลำคอ
“ผู้หญิงที่ไหนเจน คิวอยู่กับเพื่อน”
“เฮ้ย พูดอะไรก็เชื่อกันบ้างดิ อย่าชวนทะเลาะ”
“อยู่กับไอ้พีม เจนจะฟังเสียงมันมั้ย” ผมเงยหน้าจากแก้วลาเต้อุ่นๆหอมๆขึ้นมามอง เพราะได้ยินชื่อตัวเองในบทสนทนา หน้าไอ้คิวหงิกได้ ผมก็ได้แต่นั่งฟังมันไปเรื่อยๆ ปัญหาของตัวเองยังไม่มีปัญญาแก้ จะเอาสมองที่ไหนไปช่วยเพื่อนแก้ปัญหา
“ถ้าคิวเลวแล้วเจนทนทำไม ทำไมไม่ไปรักคนดีๆ”
“คิวไม่ได้ไล่ จึ๊บ อย่าร้องไห้ดิ” มันเริ่มดราม่าขึ้นทุกทีๆแล้วครับ มันจิ๊ปากส่งเสียงขัดใจไม่เว้นเลย เหมือนฝั่งสาวเจ้าจะเริ่มเล่นบทโศก ผู้ชายเหี้ยๆเลวๆอย่างมัน สุดท้ายก็มาตายเพราะน้ำตาผู้หญิงทุกที ใจนึงผมก็สงสารพี่เจนนะ ที่พี่เค้าทนเจ็บอยู่แบบนี้ก็คงเพราะรักไอ้คิว
แต่บางทีพี่เจนก็น่าจะคิดได้ ว่าที่ถืออยู่มันคือไฟรู้ว่ามันร้อนมันอันตรายก็ควรจะปล่อยมือ ตัดใจแล้วหันมารักตัวเองดีกว่า มันอาจไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่น่าจะยากเกินความสามารถของมนุษย์นะผมว่า
สร้างยานอวกาศยากกว่านี้หลายล้านเท่าเขายังทำได้ แค่เลิกรักคนที่เขาไม่รักเราก็น่าจะทำได้อาศัยความตั้งใจและเวลาอีกนิดหน่อยน่าจะเวิร์คนะ
“เจนเลิกร้องไห้ ก็ได้ๆเดี๋ยวคิวไปหา อืม แค่นี้ก่อนนะ” ไอ้คิวกดวางสายพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ มันซัดน้ำเปล่าที่ผมยกมาให้หมดเกือบครึ่งขวด ร้อนหรือคอแห้งวะเพื่อน
“ไงมึง”
“เลิก!!! กูจะบอกเลิกเจนวันนี้ แม่งเซ็งโว๊ยยยย เดี๋ยวกูคบผู้ชายเลยสัด”
“แค่ก แค่ก เชี่ย มึงพูดไรวะ”
“ทำไมวะ ทีไอ้แทนกับไอ้ฟ่างมันยังคบกันได้เลย มึงไม่รู้อะไรพีม มึงว่าพวกกูเจ้าชู้เสือผู้หญิง มึงเจอไอ้ฟ่างนะ พวกกูเด็กๆเลยเหอะ แล้วไง มันยังกลายมาเป็นเมียไอ้แทนเลย” มึงอย่าพูดเป็นเล่นไปไอ้คิว เดี๋ยวผีผลักมึงอาจจะมีเนื้อคู่เป็นผู้ชายก็ได้
“แล้วมึงจะไปเป็นเมียใคร เป็นเมียกูหรอ หึหึ” มันเหยียดปากมองผมแบบดูถูกดูแคลน
“อย่างกูไม่มีวันลดตัวลงไปเป็นเมียใครโว๊ย อีกอย่างพูดแล้วอย่าโกรธนะพีม มึงหน้าตาน่ารักก็จริง แต่มึงเป็นสิ่งมีชีวิตสิ่งสุดท้ายบนโลก ที่กูคิดจะผสมพันธุ์ด้วย ฮ่าฮ่า”
“ฆวย” เกิดมาไม่เคยรู้สึกเสียเซลฟ์มากเท่านี้มาก่อนในชีวิตครับ ไอ้คิวที่ขึ้นชื่อว่าคลำไปไม่มีหางมันฟันหมด ยังไม่แลเหลียวผมเลย มันหัวเราะชอบใจทั้งที่เค้กเต็มปาก มึงเปลี่ยนโหมดอารมณ์เร็วมาก
“คิว มึงคิดยังไงเรื่องไอ้แทนวะ” อยู่ๆผมก็อยากรู้แต่ก็กลัวในเวลาเดียวกัน ผมอยากรู้ว่าไอ้คิวมันคิดยังไงกับเรื่องแบบนี้
“คิดอะไรยังไง ไอ้ที่มันคบกับไอ้ฟ่างนะหรอ”
“อืม”
“กูก็ตกใจสิ มึงสนิทกับไอ้แทนใช่มั้ย แต่กูสนิททั้งไอ้แทนทั้งไอ้ฟ่าง แล้วแม่งวันก่อนกูยังเห็นมันแดกเหล้าเอาหญิง เห็นมันวิ่งเตะกัน พอมาอีกวันมาบอกว่าได้เสียเป็นเมียผัวกันซะแล้ว เฮอะ กูอยากจะชกหน้าแม่งซักหมัด”
“มึง โกรธมัน?”
“โกรธดิ โกรธที่ไอ้แทนไม่เลือกมึงแต่เลือกไอ้ฟ่าง”
“เหี้ยคิว”
“ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรนะพีมนะ เดี๋ยวกูหาผู้ชายดีๆคนใหม่ให้” ไอ้คิวตบโต๊ะ ปล่อยฮาและก้มลงดูดมอคค่าด้วยกิริยาสถุน โบราณว่าอย่าถือคนบ้า ผมเลยต้องบอกตัวเองว่าอย่าถีบหน้ามัน
“แล้วถ้า…วันนึงกูเกิดเรื่องแบบไอ้แทนละ มึงจะว่าไง”
“หมายถึงมึงจะมีแฟนเป็นผู้ชายนะเหรอ”
“ก็ ประมาณนั้น”
“นั่นแหละคือความตั้งใจสูงสุดในชีวิตกู กร๊ากกก เอาเลยกูสนับสนุน ฮ่าฮ่า กูขอแนะนำไอ้ภูมิ” ลาเต้แทบออกจมูกครับ ทำไมต้องไอ้ภูมิวะ เหี้ยเอ๊ยยย ไอ้คิวมึงแทงใจดำกู
“สัด ตกลงมึงจะบอกเลิกแฟนช่วงลอยกระทงเลยใช่มั้ย”ผู้นำด้านการเปลี่ยนเรื่องต้องยกให้เขาละ นายพีมมือวางอันดับหนึ่งแห่งลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา
“เออ เก๋าดี ไทยๆ เชี่ยพีม กูมีเรื่องจะถามเหมือนกัน กูสงสัยมานานแล้วมึงไม่ชอบไอ้ภูมิหรอวะ”
พรวดดดดด แค่ก คราวนี้ลาเต้พุ่งออกทั้งปากทั้งจมูกเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
"เฮ้ย อะไรวะ ถามแค่นี้มึงถึงกับพ่นลาเต้ใส่หน้ากูเลยหรอ”
“ทำไมมึงถามแบบนั้นวะ” มันยักไหล่
“ก็เวลามึงเจอไอ้ภูมิที่ไร มึงดูเงียบๆหน้าก็หงิก ทำไมวะหรือเป็นเพราะเรื่องศึกรักแรกพบ”
“สัด มึงเอาอะไรมาพูด กู ก็ ก็ปกติ”
ที่กูไม่ปกติไม่ใช่กูไม่ชอบมัน แต่เพราะกูชอบมันต่างหากโว้ย
“มีใครว่ามึงไม่ปกติรึไง อย่างมากก็แค่โรคจิตอ่อนๆฮ่าฮ่า"
“ถ้ากูโรคจิต มึงก็วิตถารแล้วสัด”
“เออๆไม่มีอะไรก็ดีแล้ว ยังไงก็เพื่อนๆกันทั้งนั้น ไอ้ภูมิมันก็ไม่ได้ทำอะไรมึง….หรือมันทำ” ไอ้คิวหรี่ตาโน้มตัวข้ามโต๊ะ ยื่นหน้ามาจ้องตาผม ผมก็ชักจะเริ่มหลุกหลิกอยู่ไม่นิ่ง กูอยากร้องไห้ T_T
“
เปล่า ก็คนเพิ่งรู้จักกัน จะให้คุยอะไรวะ”
“แน่นะ”
“เอ๊อออ มึงเซ้าซี้วะคิว กูปวดฉี่ เดี๋ยวมา” ไม่ได้ปวดฉี่แต่อยากหลบหน้าไอ้คิว แม่งถามตรงประเด็นชิบหาย
ผมเลี่ยงไปทำใจ คุยเล่นกับพวกพี่ๆนิดหน่อย ตั้งสติได้เลยกลับมาหามัน ไอ้คิวกำลังกดโทรศัพท์ผมเล่น
“พีม เมื่อกี้มีคนโทรมา”
“ใครวะ”
“ไม่รู้ เห็นชื่อเจ้านาย กูรับแล้วแต่แม่งไม่คุย”
“ห๊า” ชิบโหง เจ้านาย ก็ไอ้ภูมิน่ะสิ มันไม่ได้บังคับผมให้เมมชื่อมันว่าเจ้านายหรอกครับ แต่มันเอาไปเมมเองเลย ถึงจะลบมันก็เอาไปเมมใหม่ เลยปล่อยแม่งเลยตามเลย ส่วนมันจะเมมชื่อผมไว้ว่าอะไร ใครแฮกผ่านรหัสไอโฟนมันได้ ก็อย่าลืมมากระซิบบอกผมด้วยนะครับ
“มึงตกใจอะไรวะ”
“อ่อ เปล่าๆพอดีเขาเป็นลูกพี่สาวแม่ของน้าสะใภ้ลุงกูน่ะ”เกิดไควชั่นมาร์คประมาณสามร้อยโหลบนหนังหน้าไอ้คิว
“งั้นเดี๋ยวกูไปโทรศัพท์แปปนะ มึงแดกเค้กรอไปก่อน” ผมรีบวิ่งไปหลังร้าน หามุมสงบแล้วกดโทรออกหาเบอร์ที่รับล่าสุด พร้อมกับหัวใจที่เต้นโครมคราม แล้วกูจะตื่นเต้นทำไมวะเนี่ย แค่คุยโทรศัพท์เองนะพีม นอนร่วมเตียงกับมันมึงก็เคยมาแล้ว
รอเสียงสัญญานดังสามสี่ครั้งก็มีเสียงดุๆทักทายผม
(ทำไมไม่รับโทรศัพท์กู)
“กูเข้าห้องน้ำ มึงมีไร”
(ถ้าไม่มีอะไร เจ้านายจะโทรหาคนรับใช้ไม่ได้รึไง) ผมพอจะรู้แล้วว่ามันเมมชื่อผมว่าอะไร
“เออ แล้วเจ้านายมีอะไรให้กระผมรับใช้ขอรับ” ชักหมดอารมณ์ยินดีเพราะเสียงโคตรกวนตีนของมันนี่แหละ
(ดีมาก)
“เชี่ยภูมิ มึงว่างมากหรอห๊ะ เอาเวลาไปเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียมึงไป” ดีกว่ามาปั่นหัวกูให้ใจกูสั่นเล่นๆ
(หึหึ)
“ขำไรวะ กูไม่ใช่ก่อนบ่ายคลายเครียดนะเว้ย”
(มึงโกหกกู)
“โกหกเรื่องไรวะ”ไอ้นี่แม่งเปลี่ยนน้ำเสียงและหัวข้อสนทนาเร็วเกินไปมั้ย กูตามอารมณ์ไม่ทันโว้ย
(เรื่องที่มึงขับรถไม่เป็น) ป๊าดดดด กูนึกว่ามึงลืมไปแล้ว
“ก็กู กูไม่ได้ตั้งใจ แล้วมึงเพิ่งนึกได้หรอวะ”ผมเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายรุกบ้าง ไอ้ภูมิมันรู้เรื่องตั้งแต่วันก่อนโน้นนน แต่เพิ่งมาทวงความผิด
(มึงจะโดนไม่ใช่น้อยพีม)
“เออ รู้”
“………….…..” เงียบ
(……………….)และเงียบ
(เลิกเรียนแล้วทำไมไม่มาห้องกู) อีกครั้งที่มันพูดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ซอ ระนาดขิมอะไรทั้งสิ้น แม่งนึกคึก นึกอะไรได้มันก็พูด กูก็งงเป็นนะมึง
“อ้าว กูจะไปรู้เหรอ มึงไม่ได้บอกกูนี่หว่า”
(แค่นี้ต้องให้บอก คิดเองไม่เป็นรึไงวะ หน้าที่น่ะหน้าที่)เสียงมันไม่มีความดุหลงเหลืออยู่ แต่เป็นน้ำเสียงกวนประสาทมาแทน
“เออๆพรุ่งนี้กูจะทำโอทีชดเชยให้ ยันสว่างเลยมั้ย”
(อย่าดีแต่ปาก) กูไม่ใช่บิ๊กแอส
“………………..”ผมเงียบ
(……………………..)มันก็เงียบ
(เงียบทำไม)
“แล้วมึงเงียบทำไม”
(ไม่มีไรจะคุย)
“แล้วทำไมไม่วาง บ้านผลิตบัตรเติมเงินหรอมึง” พูดไปผมก็ต้องอมยิ้ม นึกหน้าไอ้ภูมิตอนนี้คงหงิกๆคิ้วขมวดอยากตบกบาลผมแน่ๆที่ย้อนมัน
(ไม่ได้ผลิต แต่กูยังไม่อยากวาง) ไปแล้วววววววว ไปหาไอ้ภูมิแล้วใจไอ้พีม เจอประโยคนี้เข้าไปถึงมึงไม่ตั้งใจแต่กูขอคิดอะไรหน่อยก็แล้วกัน
“ภูมิ” กูตัดสินใจแล้ว ในเมื่อเก็บความรู้สึกไว้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ในเมื่อรู้ใจตัวเองขนาดนี้ ไอ้พีมขอเสี่ยงซักครั้งเถอะว๊ะ กูจะสารภาพความรู้สึกกับมึงภูมิ
(มีไร)
“มากินกาแฟบ้านกูมั้ย”
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………………………
แป่ว จะบอกทั้งทีมันต้องต่อหน้าสิคะถึงจะแมน วะฮะฮ่า ตอนนี้มาแบบเบาๆปล่อยพีมเล่าวงเวียนชีวิตมันไป แต่อีกไม่นานของจริงกำลังมาแล้วนะคะ ส่วนตอนที่แล้วมีคนถามเรื่องเบียร์เยอะมาก
ก็ได้ไปปลุกปล้ำ เค้นคอถามมาแล้วว่าตกลงเบียร์คิดซัมติงกับพีมรึเปล่า น้องเบียร์ถึงกับเหวอเลยคะ เบียร์บอกว่าแค่มีความรู้สึกดีๆให้ไม่จำเป็นต้องคิดในเชิงชู้สาว ก็คิดกับพีมแบบเพื่อนแค่นั้นเองคะ ไม่มีอะไรในกอไผ่ กอกล้วยแน่นอน คอนเฟิร์มมมม
ตอนหน้าถึงตาน้องภูมิชี้แจงแถลงไขถึงเรื่องราวต่างๆบ้าง ปล่อยพีมรุกอยู่ฝ่ายเดียวท่าจะไม่ไหว อดทนรออีกไม่นานเกินรอ คลอเคลียแน่นอนคะ ^___^
-
:mc4: แมนมากๆน้องพีม คราวก่อนขอไปนอนกะเค้า
คราวนี้ชวนมากินกาแฟที่บ้าน ให้มันได้งี้ดิ :z1:
น้องภูมิ อย่าทำให้คนอ่านผิดหวังนะ จัดเต็มด่วนๆๆๆๆ :impress2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
พีมนี่น่ารักดีนะ ดูก๊งๆๆ เอ๋อๆๆ ว่าแต่ภูมิไม่รู้สึกอะไรกับพีมมั้งเลยเหรอ
-
อ่านสามตอนรวด น้องพีมชอบน้องภูม อ่านตอนสิบก็ลุ้นว่า น้งพีมจะบอกรัก น้องภุมิไหงมาชวนกินกาแฟซะงั้น
-
รอลุ้นต่อไป...... สนุกอะครับ
-
ติดตามทั้งใน Dek-D และ TBL ค่ะ สู้ๆ สนุกมากเลย ชอบมากค่ะ
-
ตอนนี้อ่านแล้ว อยากกินกาแฟ :z1:
ร้านพีมอยู่ไหนหว่า............ จะตามไปชิมกาแฟ
ขอเป็นมอคค่าเย็นกับเค้กส้ม หรือเอสเปรสโซกับเคกชอกโกแลตดีนะ o13
รอตอนต่อไปครับผม :bye2:
-
แวะมาจองที่รอตอนต่อไป 555 สนุกดีค่ะ
-
เต้นรอสวยๆ :z2:
-
ตอนที่ 11…. By PooM
“พ่อมึงสิเตี้ย ไอ้สัด” ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าด่าผมแบบนี้ แล้วไอ้เตี้ยนี่เป็นใคร ผมกำคอเสื้อมันแน่น ข่มอารมณ์โมโหที่อยากจะซัดหน้ามัน ผมจ้องตามันด้วยดวงตาแข็งกร้าวชนิดที่ใครมองต้องหัวหด แต่มันก็ไม่มีวี่แววว่าจะกลัวเกรงอะไรเลยแถมจ้องผมกลับอีกต่างหาก
แล้วผมก็นึกอะไรดีๆขึ้นมาได้ แค่เรียกมันว่าเตี้ยยังของขึ้นขนาดนี้ แล้วถ้า…..
“หึ ปากดีนิ อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วกูจะไม่กล้าทำอะไรนะ” ได้ผล ตาโตๆของมันเบิกกว้างกว่าเดิม ผมรู้ว่ามันเป็นผู้ชาย ถึงไอ้หมอนี่จะเตี้ยกว่าคนปกติ ถึงมันจะตาโตๆปากส้มๆ แต่ผมก็ไม่ได้โง่ตาถั่วจนแยกแยะเพศไม่ออก ผมยิ้มกวนตีนมันและยังไม่ทันได้ตั้งตัว ตีนไอ้เตี้ยก็เตะน้องชายสุดที่รักของผมเต็มแรง
สองวันเต็มๆที่ผมต้องขาดเรียนเพื่อรักษาร่างกายให้คงสภาพเดิม แค่นึกถึงหน้าไอ้เตี้ยผมก็อยากจะฆ่ามันให้ตายคามือ
ผมบังคับขู่เข็ญไอ้แทนให้พาไปหาไอ้เตี้ยนั่น แต่มันก็ไม่ยอมบอก เอาแต่ปกป้องเพื่อนอยู่ได้ แล้วกูไม่ใช่เพื่อนมึงหรอสัด
ผมเลยต้องงัดไม้ตายเอาพี่ชายมาอ้าง ก็ข้าวฟ่างนั่นแหละ ถ้าไอ้แทนไม่ยอมพาผมไปหาไอ้เตี้ยก็อย่าหวังว่าจะได้ใกล้ไอ้ฟ่างอีก หึ ไอ้แทนมันไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว
ผมไม่ได้คิดวางแผนอะไรไว้ว่าจะแก้แค้นไอ้เตี้ยยังไง แต่ไม่กระทืบมันหรอก ไม่อยากรังแกลูกหมาตาดำๆ แค่อยากจะเอาคืนให้สาสม วันที่ผมลากมันไปโกดังที่สมุทรปราการ จริงๆแล้วผมแค่แวะมาดูว่าลูกน้องพ่อเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยรึเปล่า เพราะผมเพิ่งเอาคนมากระทืบที่นี่ ไอ้เวรนั่นอยากกวนตีนดีนัก ป่านนี้ยังนอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่มั้ง
ไอ้เตี้ยมันดูหลอนๆคงคิดว่าผมจะพามันมาฆ่าหมกป่า ตอนแรกแม่งโวยวายลั่นรถแต่พอผมตวาดเข้าหน่อย หัวหดเงียบเป็นเป่าสาก หึ
พอมาถึง ผมก็นึกอะไรดีๆออก อยากซ่าส์นักใช่มั้ย งั้นก็มาซ่าส์ใกล้ๆมือใกล้ๆตีนกูดีกว่า ตอนนั้นหน้ามันโคตรตลก ผมบอกให้พูดให้ทำอะไรก็ทำ สะใจดีชิบหาย มันคงกลัวผมมาก หึ ก็สมควรแล้วมันอยากริลองของกับคนอย่างไอ้ภูมิดีนัก
แต่จะว่าไปไอ้เตี้ยมันก็ไม่ใช่คนขี้ขลาดตาขาวอะไรหรอก แต่ที่มันยอมคงเป็นเพราะมันไม่ชอบมีปัญหา ถ้าเป็นผมเหรอ หึ อย่าฝันเลย อยู่ๆต้องมาคอยรับใช้ใครก็ไม่รู้ แต่ไอ้เตี้ยมันก็ทำ มันคงไม่ค่อยขัดใจใครหรือจะพูดง่ายๆ มันเป็นพวกปฏิเสธคนไม่เป็น แม้กระทั่งกับผมที่แกล้งมันสารพัด
วันนั้นผมไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งมันไว้ที่ห้างหรอกนะ แต่ผมกับหมิวเราใช้เวลารำลึกความหลังกันนานไปหน่อย พอนึกได้ หน้าเอ๋อๆของไอ้เตี้ยก็ลอยเข้ามาในหัว ผมบึ่งรถกลับมาแต่รู้ว่าคงไม่ทันเพราะมันสี่ทุ่มกว่าแล้ว ห้างคงปิดแล้ว และได้แต่หวังว่ามันคงไม่บื้อรออย่างที่ผมบอกจริงๆ
แต่วันต่อมาผมก็ได้รู้ว่ามันนั่งรอผมสี่ชั่วโมงเต็มๆ
ผมพามันมาค่ายมวย ผมชอบมาซ้อมมวยเพราะเบื่อพวกกีฬากิ๊กก๊อก อีกอย่างงานอดิเรกผมก็มีเรื่องชกต่อยเป็นประจำ ก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมตลอดเวลา ถึงจะเรียนคาราเต้ ยูโด เทควันโด้ก็เหอะ ก็บอกแล้วว่ามันน่าเบื่อ
ไอ้เตี้ยดูจะตื่นเต้นกับสถานที่แปลกใหม่ ระหว่างซ้อมผมก็มองมันที่นั่งเล่นโทรศัพท์ ไอ้เตี้ยเป็นคนที่แสดงอารมณ์ออกทางสีหน้าชัดเจน เดี๋ยวมันก็ยิ้ม เดี๋ยวทำหน้าบึ้ง บางทีก็หัวเราะเหมือนถูกใจอะไรนักหนา
มันคงคิดว่าผมไม่เห็นมั้งถึงได้หยิบไอโฟนของผมขึ้นมา แต่แล้วมันก็ทำหน้าหงุดหงิด บ่นงึมงำๆแล้วก็เหมือนจะหันมาด่าอะไรผมซักอย่าง หึหึ เวลาไอ้เตี้ยมันโมโหหรือถูกผมขัดใจ หน้ามันตลกดีครับ
ตอนกลับมันบอกว่าหิวข้าว เลยแวะกินบะหมี่เข้างทาง จริงๆผมไม่ใช่คุณชายติดหรูอะไรหรอก ผมชอบชีวิตแบบธรรมดาๆอะไรก็กินได้ทั้งนั้น แต่บางอย่างที่มันอาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนอื่น แต่สำหรับผมบางครั้งมันก็ไม่ชิน เวลามากินอะไรแบบนี้ ข้าวฟ่างไม่ก็ไอ้เบียร์จะสั่งให้
ไอ้เตี้ยมันอยากหัวเราะผม ผมรู้ ทำไมวะ ก็คนมันไม่เคย ผิดเหรอ สั่งก๋วยเตี๋ยวไม่เป็นมันผิดรึไง พอได้บะหมี่มาไอ้เตี้ยแม่งก็โซ้ยใหญ่เลย ผมก็เงอะงะ เห็นมันใส่อะไรก็ใส่ๆตามมันไป แต่แค่คำแรก แม่งเอ๊ย เผ็ดชิบหาย ไม่ได้ใส่พริกเยอะซักหน่อย
ผมกลัวไอ้เตี้ยมันจะรู้ว่าผมกินเผ็ดไม่ได้ มันต้องหัวเราะเยาะผมแน่ๆ แต่มันแค่ยิ้มแล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มันยื่นมือที่เย็นเฉียบมาแตะริมฝีปากผมเพื่อช่วยบรรเทาอาการเผ็ด
ผมสบตากับมัน ดวงตากลมๆสีดำ ตามันใสแจ๋วบริสุทธ์
และเป็นมันที่ตั้งสติได้ก่อนแล้วรีบชักมือกลับไป มันหน้าเอ๋อเหรอหราทำตัวไม่ถูก ส่วนผมยังรู้สึกเผ็ดและรู้สึกแสบที่ริมฝีปาก แต่ว่าร่องรอยของความเย็นกลับถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นที่ทำให้ผมรู้สึกดี
ไอ้เตี้ยดูจะหงุดหงิดที่เห็นผมนั่งอยู่ในผับ ตลอดเวลามันไม่มองหน้าผม คงกลัวว่าผมจะประจานคลิปลับของมันมั้ง ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้เตี้ยมันเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มไอ้แทน เพราะตั้งแต่รู้จักพวกไอ้แทนไอ้คิวมาเวลามีเรื่องก็จะเห็นไอ้แทน ไอ้คิว ไอ้เชน ส่วนไอ้ปันมันก็โผล่มาบ้างเป็นบางครั้ง จนผมคิดว่ากลุ่มมันมีแค่สี่คนไม่เคยเห็นไอ้เตี้ยโผล่หัวมาซักครั้ง สงสัยมันจะรักสงบจริงๆ
พวกมันช็อคเรื่องไอ้แทนกับข้าวฟ่างไม่น้อย แต่สุดท้ายคำว่าเพื่อนก็ทำให้มันมองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆและยอมรับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้
ก็เหมือนผมตอนที่รู้แรกๆ พวกมันเป็นคนใกล้ตัว คนนึงคือเพื่อนสนิทอีกคนเป็นทั้งเพื่อนและพี่ชาย แล้วแม่งพวกมันทั้งเจ้าชู้ เสเพล เพลย์บอย แต่อยู่ๆกลับมารักกันเอง แต่ผมจะว่าอะไรได้ละ หนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสองแต่ถ้าข้าวฟ่างบอกว่าสามมันก็ต้องเป็นสาม
ใครๆก็อิจฉาผม บอกว่าชีวิตผมแม่งโคตรเพอร์เฟค อยากได้อะไรก็ได้ มีพร้อมทุกอย่าง แค่เอ่ยปากของที่ต้องการก็มากองอยู่ตรงหน้า แต่จะมีใครรู้บ้างว่าจริงๆแล้วผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ผมก็เจ็บเป็น ร้องไห้เป็น สิ่งของพวกนั้นมันอาจจะสนองความต้องการของผมก็จริง แต่มันก็แค่ชั่วคราว มันไม่ได้ทำให้ผมมีความสุขจริงๆเลยซักนิด
จนหลายครั้งที่ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนที่ไม่มีอะไรเลย
ส่วนความรักน่ะเหรอ หึ เหมือนผมจะเคยมี แต่มันก็นานมาแล้ว และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะได้เจอมันอีกสักครั้ง
ผมสงสารเด็กที่ต้องมาทำงานดึกๆแบบนั้น พวกเขายังเป็นเด็ก เป็นวัยที่ต้องได้รับการปกป้องดูแลจากพ่อแม่ ไม่ใช่ถูกทอดทิ้งให้อยู่คนเดียว ผมรู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหนและมันยังฝังใจผมเรื่อยมา ผมเหมาดอกกุหลาบจากเด็กคนนั้น ถึงจะถูกเด็กคนนั้นเข้าใจผิดคิดว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน แต่ผมกลับไม่ปฏิเสธ ไอ้เตี้ยมันมองผมงงๆ ผมเลยยื่นกุหลาบให้มัน
มันนั่งอมยิ้มมองดอกกุหลาบเฉาๆกำนั้นตลอดทาง
มันคงไม่รู้หรอกว่าผมก็แอบยิ้ม
และมันก็คงไม่รู้อีกเหมือนกันว่าผมตั้งใจจะซื้อให้มัน
ผมยอมรับว่าสับสน แต่ผมมันพวกไม่ชอบหลอกตัวเอง รู้สึกยังไง คิดยังไง ผมก็จะไม่โกหกตัวเอง
จะไม่โกหกใจตัวเองว่าผมคงชอบมันเข้าแล้ว ผมคงชอบไอ้เตี้ยนี่แล้วจริงๆ
แม้จะยังไม่แน่ใจว่าชอบแบบไหนก็เหอะ
คืนนั้นผมแค่อยากจะแกล้งมันแต่ดันซุ่มซ่ามสะดุดขาโต๊ะ ล้มลงไปทับไอ้เตี้ยที่นอนอยู่บนโซฟา ผมสบตากับมันอีกแล้ว ตากลมๆของมันดูตื่นๆ ผมไม่รู้ว่าเราสบตากันนานเท่าไร แต่ที่รู้คือถ้าไม่มีผ้าห่มกั้นมันคงได้ยินเสียงหัวใจของผมที่เต้นแปลกไป
และถ้ามันไม่ผลักผมออก ผมก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าจะไม่ทำอะไรมัน
ผู้ชายห่าไรวะขนตาโคตรยาว หน้าเวลาปกติของไอ้เตี้ยว่าฮาแล้วแต่ตอนหลับยิ่งตลก มันนอนดูดปากเสียงดังแจ๊บๆ แถมยังน้ำลายยืดอีก ยี้ ผมยืนมองท่านอนแปลกๆของมัน ก่อนจะตัดสินใจเอาเท้าเขี่ยๆ แต่แม่งขี้เซาชิบ
“ไอ้เตี้ย ตื่น” ผมยังใช้เท้าเขี่ยๆมันต่อไป แต่เรื่องเมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาหา ทำให้ผมยิ้มอย่างไม่มีสาเหตุ
“ไอ้เตี้ย มึงจะลุกไม่ลุก ไม่งั้นกูปล้ำ” ได้ผล มันดีดตัวลุกขึ้นมามองผมตาโต มันรีบเดินแบบเซๆไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ผมยิ้มหน้าบานที่เห็นมันหน้าแดง
ผมรู้แล้วว่าชอบมันแบบไหน
ผมแค่อยากจะทำอะไรให้มันประทับใจนิดหน่อยเลยแอบไปซื้อเสื้อผ้าให้ แต่พอกลับมาผมก็งงที่ไอ้เตี้ยมันโวยวาย โกรธเป็นบ้าเป็นหลัง มันกลัวว่าผมจะทิ้งมัน
และครั้งนั้นก็ทำให้ผมรู้ว่า ผมจะไม่มีวันปล่อยให้มันอยู่คนเดียวเด็ดขาด
ไอ้เตี้ยมันก็ผู้ชายทั่วไปที่ไม่ถูกกับครัวเท่าไร ที่ผมกินไม่ใช่เพราะผมมีลิ้นจระเข้ แต่เพราะเห็นสีหน้ามันตอนทำ จับนู่นหั่นนี่วุ่นวายไปหมดทั้งที่มันทำไม่เป็น ผมก็เลยอดทนกระเดือกลงคอ รสชาติมันก็ไม่แย่ขนาดนั้นหรอกแต่ถ้าเลือกได้อย่ามีครั้งที่สองจะดีกว่าวะ
วันลอยกระทงถ้าไม่ถูกข้าวฟ่างบังคับ จ้างให้ก็ไม่ออกจากห้องหรอก ผมไม่อยากไป ไม่ชอบคนเยอะ วุ่นวาย ร้อนก็ร้อน หงุดหงิดน่ารำคาญ เดี๋ยวผมก็แพ้อีก ที่ผมต้องชื่อภูมิก็เพราะไอ้โรคภูมิแพ้ห่านั่น
ตอนเด็กๆผมขี้โรค แพ้ฝุ่น แพ้อากาศ แพ้กุ้ง แพ้พริก แพ้นั่นแพ้นี่แพ้แม่งทุกอย่าง คุณย่าเลยเปลี่ยนชื่อให้เป็นเคล็ด ชื่อผมคือข้าวปั้นต่างหาก แต่ก็ช่างแม่งเหอะใช้ชื่อนั้นแค่สามปีเองมั้ง
เพราะวันนั้นผมพาหม่อมมาด้วยเลยหมดโอกาสที่จะเดินกับไอ้เตี้ย แต่ผมไม่เข้าใจว่าแค่เห็นไอ้เบียร์โอบคอไอ้เตี้ยผมก็หงุดหงิด มันเป็นเบ๊ผมนิ เป็นคนของผมถึงเบียร์จะเป็นเพื่อนสนิทก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับของๆผม
ผมลากคอมันที่ยืนฟังเพลงของไอ้เบียร์ ชอบมันรึไงวะ สัดเอ๊ย ผมอยากจะตะโกนถามมันดังๆแต่ก็ทำไม่ได้ มันก็โวยวายรถแทบแตก ไอ้เตี้ยมันปากหมา มันด่าหมดใครพูดอะไรไม่เข้าหู ไอ้เจย์น้องรหัสผมที่ว่าแน่ยังน็อคเอ๊า ผมไม่รู้จะไปไหน เห็นวัดก็เลยเลี้ยวเข้ามา สาบานได้ ผมคงหน้ามืด
ผู้ชายจะชอบตุ๊กตาไม่แปลกเพราะผมก็ชอบเท็ดดี้แบร์มันมีเหตุผลและที่มาหรอกน่า แต่ไอ้เตี้ยมันชอบตุ๊กตาควาย หึหึ แต่ก็หน้าคล้ายมันนะ หน้าโง่ๆไง ฮึ
มันดูชอบอกชอบใจเวลาผมเล่นเกมส์ชนะ เพราะมันจะเอาของรางวัล มันจะยิ้มกระโดดดีใจทุกครั้งที่ลูกโป่งแตก รอยยิ้มของมันที่ส่งมาให้ผมดูสดใสจริงใจเสมอ จนบางครั้งมองแล้วอยากจะยิ้มตาม ทำไมมึงถึงยิ้มให้คนที่ทำไม่ดีกับมึงได้วะเตี้ย
แต่ไม่ว่ายังไง ตอนนี้ผมก็ชอบรอยยิ้มนั่นไปแล้ว
“แต่มีบางอย่างที่กูอยากได้ แต่ไม่รู้จะได้รึเปล่า”ผมกับมันสบตากัน ครั้งนี้ผมพยายามสื่อความรู้สึกผ่านดวงตาให้มันได้รับรู้ แต่เชี่ยพีมแม่งเอาแต่หลบตา
“อะไรวะ”
“ก็……..” มึงไง
กระทงของไอ้พีม แม่งไม่ชินวะที่ต้องเรียกชื่อมัน กระทงมันหน้าตาอัปลักษณ์ มันลอยเอียงๆฝ่ากับคลื่นแรงของแม่น้ำเจ้าพระยา แต่มันก็ไม่จมเพราะผมคอยช่วยพยุงอยู่ข้างๆ เหมือนที่ได้ยืนอยู่ข้างๆมันแบบนี้ ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเอง ผมว่าไอ้พีมมันคงชอบผมบ้างละว๊า
แต่ผมก็ไม่กล้าถามตรงๆ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่ว่าผมจะชอบใคร ถูกใจใครไม่นานก็ได้ หรือบางครั้งยังไม่ทันได้ทำอะไรก็มีมาเสนอให้ถึงที่ แต่กับไอ้พีม ผมแม่งป๊อดชิบหาย
“กูไปค้างห้องมึงนะ” มันคงไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา
ไอ้พีมมันคงนอนไม่หลับถึงยุกยิกไปมา ผมเองก็นอนไม่หลับ จะข่มตาหลับได้ยังไง มีมันมานอนข้างๆแบบนี้งั้นขอแกล้งมันลดความประหม่าหน่อยเถอะ ผมกับมันทำสงครามหมอนจนเหนื่อย แม่งตัวเท่าลูกหมาแต่แรงเยอะชิบ ผมแกล้งปล่อยให้มันเอาคืนบ้าง ถ้าผมเอาจริงมันได้ตายกันพอดี หึหึ แต่มันพลาดตรงไหนไม่รู้ ผมกับมันถึงได้ล้มลงไปนอนเกยกัน
มันเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรซักอย่างเวลาที่ผมกับมันสบตากัน ดวงตาของมันเหมือนลูกแก้วแวววาว เหมือนดวงดาวที่ระยิบเป็นประกายบนฟากฟ้ายามค่ำคืน หัวใจผมเต้นโครมคราม อย่างกับพวกไก่อ่อนไม่เคยเรื่องบนเตียง ห่าภูมิ มึงจะสั่นอะไรนักหนา ไอ้พีมมันก็แค่ผู้ชายยิ้มสวย ที่มีกลิ่นเหมือนนมสดอยู่รอบตัวแค่นั้นเอง
ผมเพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่า ห้ามใจ ก็ตอนเลี่ยงไม่สัมผัสปากสีส้มๆของมัน แล้วก้มไปกระซิบคำสิ้นคิดปัญญาอ่อนที่หูมันแทน
แต่คืนนั้นมันจะรู้มั้ยนะ ว่าผมแอบแตะปากลงบนหน้าผากมัน
ผมเจอผู้คนมามากมาย มีแฟนมาไม่รู้เท่าไร แต่ผมรู้ว่าทำไม เพราะผมเกลียดความเหงา ผมกลัวที่ต้องอยู่คนเดียว แต่สุดท้ายแม้จะมีคนรายล้อมอยู่รอบกาย ผมก็ยังรู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้างเหมือนเดิม เวลาเดียวที่ผมไม่รู้สึกแย่ๆแบบนั้นคือเวลาที่อยู่กับมัน เวลาที่มีไอ้เตี้ยทำหน้าบื้อๆอยู่ใกล้ๆ
ตั้งแต่มีมันผมก็ไม่เหงา
ตั้งแต่รู้จักมันผมก็ไม่มีเวลามองหาผู้หญิงคนไหน
อยู่กับมันผมคือตัวผมเอง คือไอ้ภูมิที่ไม่ต้องแสร้งเข้มแข็งไปทุกเวลา
อยู่กับมันผมยิ้มมากขึ้น
ตั้งแต่มีมันผมก็มักจะหัวเราะบ่อยๆแม้จะไม่มีเรื่องน่าขำอะไรนักหนา
พีมมันก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ผมก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
แล้วถ้าผู้ชายธรรมดาคนนี้ จะชอบผู้ชายธรรมดาๆอย่างมัน จะผิดมั้ยวะ
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………………
เล่นเอาหืดขึ้นคอเลยทีเดียวคะสำหรับพาร์ทของน้องภูมิ เก็บทุกเม็ดเช็ดทุกรายละเอียด เมื่อใจตรงกันจะรักจะชอบกันมันก็ไม่ผิดหรอกค่าสุดหล่อ หึหึ
-
ได้กันเร็วๆ
-
อยากให้เป็นแฟนกันซักที :impress2:
:กอด1: +1 เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ เราอ่านแล้วติดเลย ชอบๆๆๆๆ
-
น้องภูมิลุยเลยๆๆๆๆ สู้ๆๆๆๆ :m4:
ชอบบบบบบบบบบบบบ +1 นะจ่ะ
-
อิอิ...บอกตรงๆไปเลย.... :o8:
-
เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกานอ่า
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมาก ชั้นพลาดเรื่องนี้ไปได้งัยเนี่ยะ
-
อ่านรวดเดียวเลยสนุกดี แล้วมาต่อไวๆ นะ
-
เลดี้ขอบอกว่า งานี้ขอบอกเห็นด้วย ที่ผู้ชายะรรมดาอย่างภูมิจะชอบผู้ชาย
ธรรมดาอย่างน้องพีม ได้มองผ่านน้องภูมิ งานนี้น้องพีมไม่ต้องลุ้นมาก
ใส่เกียร์ดับเครื่องชน บอกไปเลย
-
เรื่องนี้น่ารักจังเลย :-[
นายภูมิก็ฟอร์มเยอะจริงๆ แกล้งน้องพีมมากๆระวังเค้าน้อยใจนะ
อยากอ่านต่อจังค่ะ 5555 อ่านรวดเดียวแล้วติดลม
สู้ๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ :L2:
-
ภูมิกับพีมใจตรงกันแล้ว :กอด1:
-
ตอนที่ 12
หลังจากที่ผมทำซ่าส์ใจกล้าหน้าด้านชวนไอ้ภูมิมาบ้าน แต่ก็ต้องแห้วเพราะถูกมันปฏิเสธ เล่นตัวนักนะมึง อย่าให้ไอ้พีมต้องโหด เดี๋ยวกูดักฉุดเลยแม่ง อ๊ากกกก ผมจะฉุดผู้ชาย และก่อนที่ผมจะบ้าพ่อก็โทรมาพอดีเวลาเดิมสองทุ่มเป๊ะๆ
“ฮัลโหล พีมสุดหล่อพูดครับ”
(อ่อ สงสัยโทรผิด)
“โหยยยพ่อ นี่ลูกชายพ่อเอง”
(ก็กูไม่มีลูกชายหล่อนี่หว่า มีแต่ลูกพิการซ้ำซ้อน)
“แรงวะหนวด โทรมาทำไมจะโอนตังค์ให้หรอ”
(มึงใช้หรือมึงผลาญไอ้แมว กูเพิ่งโอนให้)
“ฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่า ไม่ได้จะขอหรอก พ่อมีไรคร้าบบบ”
(อั๊วจะไปเที่ยวโว๊ย)
“จริงดิ ไปไหนอ่ะ”
(ภูเก็ต กูจะพาเมียไปฮันนีมูน) ตำรวจไทยแรงไม่แพ้ชาติใดในโลก
“พีมไปด้วย”
(มึงเข้าใจคำว่าฮันนีมูนมั้ยแมว) พ่อทั่วๆไปจะเรียกลูกชายว่าไอ้เสือใช่มั้ยครับ แต่ที่พ่อเรียกผมว่าแมวเพราะ เสือมันตัวใหญ่ แต่ตัวผมมันไม่อำนวยเลยลดระดับจากเสือเหลือแค่แมว เข้าใจคิดมากพ่อกู
“เออ จำไว้ ปิดเทอมจะไม่กลับเชียงใหม่ อย่าคิดถึงก็แล้วก๊านนน”
(กูจะสั่งจรวดไปลงร้านกาแฟอามึง ตายมันทั้งอาทั้งหลาน แล้วนี่ไอ้ปุ้ยมันไปไหน)
“ไปสัมมนาที่กระบี่”
(แล้วมึงอยู่บ้านกับใคร)
“ก็อยู่คนเดียวดิ แต่เดี๋ยวจะโทรเรียกพวกไอ้คิวมานอนเป็นเพื่อน พ่ออ่ะให้พีมไปด้วย”
(อยากแดกลูกปืนกูหรอ พูดไม่รู้เรื่อง)
“ตลอด รักเมียมากกว่าลูก”
(แน่นอน ลูกกูทำใหม่ตอนไหนก็ได้ แต่เมียหาใหม่ให้เหมือนเดิมยาก หึหึ)
“ฮะๆชอบวะพ่อ แล้วเมียพ่อไปไหน”
(เผาข้าวหลาม เก็บใบโพธิ์) แม่กูไพ่ตลอด เมียตำรวจของแท้ต้องเล่นไพ่เป็นงานอดิเรก
“คร้าบๆบอกแม่ด้วยว่าพีมคิดถึง ยายด้วย คิดถึงพ่อด้วย ของฝากด้วยนะหนวด”
“(เออ ตั้งใจเรียนละ ถุงยางน่ะรู้จักพกบ้าง อย่าให้ผู้หญิงเขาซื้อยาคุมฝ่ายเดียว)
“ฮ่าๆ โห่ ระดับนี้ป้องกันเป็นอยู่แล้วพ่อ”
(เออดี อย่าให้มันเสียชื่อกู แค่นี้แหละจะไป ส.น.แล้ว)
“ครับ หวัดดีครับพ่อ”
ไอ้ตอนคุยกับพ่อมันก็สบายใจดีหรอกนะ แต่พอวางสายจากพระบิดาผมก็จิตตกอีกรอบ คืนนี้กูอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ โทรเรียกบรรดาเพื่อนสนิทมิตรสหายมานอนเป็นเพื่อนดีกว่า
รายแรกที่ผมหวังพึ่งใบบุญคือไอ้เชน แต่มันดันมาไม่ได้เพราะพรุ่งนี้มีสอบย่อย หมอก็งี้ เดี๋ยวสอบ เดี๋ยวงานไม่เป็นไรกูเข้าใจ รายที่สองไอ้ปันก็มาไม่ได้เพราะหมาบ้านข้างๆคลอดลูก เชี่ยปันแม่ง มึงเป็นพ่อหมารึไงวะ ถึงต้องไปอยู่เฝ้าตอนหมามันคลอดลูก ทำตัวเป็น ส.ส. คอยช่วยเหลือทุกข์ชาวบ้านเวลาหาเสียงไปได้
รายที่สามไอ้คิวก็มาไม่ได้เพราะต้องช่วยน้องรหัสมันปั่นโปรเจค ผมเกือบช็อค แม่เจ้า!!!ไอ้คิวช่วยงานไอ้เต้ย มันจะฆ่ากันตายมั้ยวะ กว่างานจะเสร็จอาจมีการ์ดงานศพมาแจกผมถึงบ้าน ผมเลยต้องฝากความหวังอันริบรี่ไว้ที่รายสุดท้าย
“แทน มานอนเป็นเพื่อนกูหน่อย”
(อ้าว เป็นไรอีกมึง ไม่สบายหรอวะ)
“เปล่า คือ กูมีเรื่องจะปรึกษาวะ เอ่อไม่ใช่ๆคือกู กูกับมึงไม่ได้เล่นเกมส์ด้วยกันนานแล้วกู กูเพิ่งซื้อแผ่นเกมส์มา….”
(พอๆ ไม่ต้องชักแม่น้ำมาหรอก ห่า แปปนึงนะมึง) ผมฟังเสียงกุกกักๆอยู่ซักพัก ไม่นานเสียงไอ้แทนก็ตะโกนลั่น (ฟ่าง!! ไอ้ฟ่างกูไปค้างบ้านพีมนะ) และผมก็ได้ยินเสียงผู้ชายอีกคนตะโกนกลับมาว่า
“จะไปตายที่ไหนก็ไป”
………………………………………..
“ไอ้ฟ่างไม่ว่าอะไรใช่มั้ยวะ”ผมกับแทนนั่งอยู่ระเบียงห้องของผม ในมือมีเบียร์คนละกระป๋องนิ้วคีบบุหรี่คนละมวน จิบเบียร์เคล้าบุหรี่แม่งชุ่มคอชิบหาย แถมลมเย็นๆยังหอบกลิ่นหอมของดอกโมข ดอกแก้ว ดอกลั่นทม ดอกปีบ(ทำไมบ้านผมมีหลายดอกจังวะ) สารพัดดอก เยอะจัดจากหอมๆจะกลายเป็นฉุนแล้ว
“อือ มันจะว่าอะไรวะ กูมาหาเพื่อน”
“ก็ไม่รู้ เห็นมันดูหวงๆมึง” พูดเอาใจมันหน่อย(ตอแหลนั่นเองครับ)
“คึคึ จริงหรอวะ”ไอ้แทนอารมณ์ดี ยิ้มแฉ่งทันที เออวะตั้งแต่มันคบกับข้าวฟ่างเหมือนมันจะเชื่อคนง่ายแฮะ แต่จะว่าไปไอ้ฟ่างก็หวงมันจริงๆนะ ได้ข่าวว่าตามไปเฝ้าไอ้แทนถึงคณะ
“หึ มึงรักมันมากเลยหรอแทน”
“มาก”น้ำเสียงไอ้แทนทั้งหนักแน่นและมั่นคง
“แล้วมึง…..ไม่กลัวหรอวะที่คบกับข้าวฟ่าง” ผมยกเบียร์ที่เหลือค่อนกระป๋องขึ้นจิบ
“หึหึ กลัวอะไรวะ ฟ่างไม่ใช่งูจงอางนะมึง อาจจะมีกัดบ้างแต่มันไม่มีพิษ”
“ฮะๆ ไอ่เชี่ย”
“……………………..”
“……………………..”
“แทน เล่าให้กูฟังบ้างดิ ทำไมพวกมึงถึงได้คบกัน” ไอ้แทนมองผมเหมือนพยายามค้นหาคำตอบ ว่าผมเป็นเชี่ยไร ถึงได้อยากรู้เรื่องของมัน มันไม่ได้มองผมด้วยแววตาตำหนิหาว่าก้าวก่ายแต่เป็นแววตาห่วงใย เหมือนมันรู้ว่าผมกำลังไม่สบายใจเรื่องอะไรบางอย่าง แต่มันก็ไม่ได้ถาม
“กูกับมันรู้จักกันตั้งแต่ม.5 ตอนงานกีฬาจตุรมิตร มันเป็นเฮดเชียร์ร่วม”
“โห นานแล้วนี่หว่า แต่มึงเป็นนักฟุตบอลแล้วเจอกันได้ไงวะ”
“เออ กูก็จะเล่าอยู่เนี่ย ตอนนั้นไอ้ฟ่างแม่งกวนตีน คือหน้ามันหยิ่งๆอ่ะ มองแล้วอยากเตะปากมาก” กูอยากอัดเสียงไว้จริงๆ
“มันมาถามหาไอ้ปาล์มประธานเชียร์โรงเรียนเรา กูเลยตอบกวนมันไป แม่งเดินมาต่อยปากกูเฉยเลย มึงคิดดูนะพีม ทั้งนักกีฬาโรงเรียนเรา ไหนจะสต๊าฟที่อยู่ในห้องเกือบร้อยชีวิต แต่มันคนเดียว แม่งกล้ามาก กูก็ต่อยคืน ซัดกันปากแตกทั้งคู่ ก็เพราะเรื่องนี้แหละทำให้กูกับพวกไอ้ภูมิไม่ถูกกัน”
ผมขำ ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างหนักกว่าผมกับไอ้ภูมิอีก ก็อย่างว่าพวกมันเลือดร้อนทั้งคู่ เอ๊ะ แล้วกูจะเปรียบเทียบทำติ่งอะไรวะ ผมกับไอ้ภูมิไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย ผมยกเบียร์ขึ้นกระดกรวดเดียวหมดกระป๋องแก้บ้า
“หึหึ มึงขำไรวะ เออ หลังจากวันนั้นกูกับพวกมันก็มีเรื่องกันตลอด จนมีครั้งนึงกูไปเจอมันกับไอ้ภูมิถูกเด็กช่างรุม แม่งหมาหมู่ สิบต่อสอง กูเลยช่วย”มันหันมามองผมเหมือนจะบอกว่า มึงคงรู้นะว่าเหตุการณ์ต่อไปเป็นยังไง กูจำได้มึงโดนทัณฑ์บน
“พระเอกโคตร”
“ธรรมด๊า” ผมหมั่นไส้เลยยื่นตีนไปถีบเอวมัน เชี่ยแทนแม่งใส่ไข่ให้ดูดีป่ะวะ เรื่องตีเรื่องต่อยก็มีไอ้แทนไอ้คิวไอ้เชน สมัยนั้นพวกผมเกเรมากเรียกว่ารักไม่ยุ่งมุ่งแต่หาเรื่อง
ส่วนไอ้ปันมันเป็นประธานนักเรียนจะไปมีเรื่องชกต่อย หึ ฝันไปเถอะ(แต่มันมีแอบไปบ้าง) ส่วนผมก็มีบางครั้งที่พวกมันไม่ไหวก็ต้องช่วย แต่ส่วนใหญ่จะถูกห้ามแหละถูกใช้ให้เป็นหน้าม้าสับขาหลอกอาจารย์ เวลาพวกมันออกนอกโรงเรียน
“พวกกูก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่วันนั้น จนเข้ามหาลัย” โดยที่ไม่พามาให้กูรู้จักเลยนะ
“มึงเริ่มชอบมันตอนไหนวะ” ไอ้แทนเขี่ยขี้บุหรี่ลงข้างล่าง ห่า ถ้าโดนดอกกล้วยไม้คุณนายปุ้ย หัวมึงหลุดจากบ่าแน่ มันหันมายิ้มให้ผมก่อนจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดมิด ใบหน้าหล่อๆของมันเจือไปด้วยความสุข เมื่อกำลังนึกถึงวันเวลาเกี่ยวกับข้าวฟ่าง
“กูก็……ไม่รู้วะ รู้ตัวอีกที แม่งก็มองแต่มัน คิดถึงแต่มัน กูเครียดมาก มึงก็รู้กูเชี่ยวผู้หญิงขนาดไหนแล้วอยู่ๆกูรู้สึกดีกับผู้ชาย แถมยังเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก แม่งโคตรเครียดอ่ะ มึงเข้าใจกูใช่มั้ยพีม” อือ กูเข้าใจมึง เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแดงแจ๋เลย อารมณ์นี้แหละที่กูกำลังอยากเตะมันออกจากสมอง
“อืม”
“ฟ่างมันเป็นคนแข็งนอกอ่อนใน แต่พี่น้องบ้านนี้แม่งก็เป็นโรคนี้กันทั้งบ้าน” งั้นก็รวมไอ้ภูมิด้วยสินะ
“……..........……”
“กูรู้ว่ามันไม่ได้ชอบผู้ชาย กูก็ไม่ได้ชอบนะเว้ย ชอบแค่มันคนเดียว ไอ้ฟ่างมันเจ้าชู้ คั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ก็แม่งหล่อนี่หว่า ไม่แปลกหรอก”
“เหมือนมึงทุกประการ”
“กูหล่อหรอพีม ทำไมฟ่างชอบด่ากูว่าหน้าปลาบู่วะ” ถ้ามึงหน้าปลาบู่แล้วกูละ ไอ้แทนขมวดคิ้ว ทำหน้าขัดใจสงสัยเหมือนเด็ก
“เออ ก็เหมือนอยู่วะ ฮะๆ”
“เชี่ย ถึงไหนแล้ววะ เออ ก็อย่างที่บอก กูไม่รู้ว่ารักมันตอนไหน เคยเล่นด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เมาด้วยกัน”
“เอากันเอง”
“สัด กูไม่เล่าแล้ว”
“ฮะๆ เออ เล่าต่อๆ”
“มึงจำได้มั้ย มีอยู่พักนึงที่กูชอบกอดชอบซบมึง เพราะกูสับสน กูเริ่มรู้ตัวว่าชอบมัน กูเลยลองพิสูจน์ดูว่ากูชอบผู้ชายรึเปล่า กูต้องกินยานอนหลับเลยนะเว้ยช่วงนั้น ปรึกษาใครก็ไม่ได้ จะบอกพวกมึงก็ไม่กล้าอีก ก็ช่วงที่มึงทักว่ากูดูโทรมๆ”
ผมตบหัวไอ้แทนเต็มๆฝ่ามือ คำว่ายานอนหลับทำหัวใจผมแกว่ง มีสมองเอ็นฯติดตั้งวิศวะแค่ชอบผู้ชายเสือกคิดอยากตาย
“มึงเอากูเป็นหนูทดลอง ไอ่สัด”
“ฮ่าๆก็กูไม่รู้จะทำยังไงนี่หว่า แต่มันก็ทำให้กูรู้ล่ะนะว่า สะอิดสะเอียนมันเป็นยังไง”ลุกขึ้นกระทืบไอ้แทนไส้แตก ต้องติดคุกมั้ยครับ
“แล้วทำไมมึงถึงกล้าบอกมัน ไม่กลัวเสียเพื่อนรึไงวะ”
“นั่นแหละสิ่งที่กูกลัวที่สุด แต่ทำไงได้วะ ยิ่งนับวันกูก็ยิ่งห่วงยิ่งหวงมัน เห็นมันควงผู้หญิงไปกินข้าวดูหนัง
กูอยากจะกระชากหนังหัวหลุดแม่งทั้งคู่” โอ้ววโหด
“มึงเลยปล้ำมันว่างั้น”
“ไอ้ฟายย ไม่ใช่โว๊ย กูก็บอกแม่งตรงๆเลย” แมนได้อีก กูทำมั่ง
“แล้วเป็นไงวะ”
“โดนมันชกเลือดกบปาก แต่ก็คุ้ม เพราะกูจูบมันคืน” พิศาล อัครเศรณีมากๆ ชกจูบๆ “ แล้วที่ทำให้กูรู้ว่าความสุข แม่งหน้าตาเป็นยังไง ก็ตอนที่มันตะโกนใส่หน้ากูว่า “ไอ้เหี้ยแทนกว่าจะพูดได้นะมึง สัดเอ๊ย” ฮ่าๆมันก็ใจตรงกับกูวะ หน้ามันตอนนั้นกูยังจำได้ติดตาเลย แม่งโคตรขำ” หวังว่าผมคงไม่โดนไอ้ภูมิชกหน้าหงายกลับมานะ
“แล้ว แล้วมึงรู้ได้ไงว่าใคร เอ่อ กูหมายถึง”
“ใครผัว ใครเมียนะเหรอ หึหึ ของแบบนี้มันอยู่ที่ชั่วโมงบินเว้ยสัด ที่ผ่านมากูยอมรับนะว่าบางครั้งกูใช้เซกส์ระบายอารมณ์ เอามันส์ฟันสนุกๆ แต่กับไอ้ฟ่างมันไม่ใช่วะ ถึงจะตกลงคบกันเป็นแฟนแต่กูแทบไม่กล้าแตะมันด้วยซ้ำ”
“ทำไม กลัวเจอตีน”
“เชี่ยพีม กูอยากถนอมมันเว้ย ไม่รู้วะ คือไม่ต้องมีอะไรกัน แค่ได้อยู่ด้วยกัน แค่เห็นหน้ามันทุกวันกูก็มีความสุขแล้ว แต่ครั้งแรกของกูกับมัน…. มึงอย่าเล่าต่อนะเว้ย กูไม่เคยบอกใครเลยนะพีม”
“เออน่า” ผมไขว้นิ้วไว้ข้างหลังเรียบร้อยแล้วครับ
“หึหึ ไอ่ฟ่างมันคิดว่ามันจะล้มกู ฮะๆ กูกับมันก็โชกโชนมาเยอะใช่มั้ยละมึง แต่ของจริงคือกูครับ มันก็เสร็จไปตามระเบียบ เช้ามาแม่งโวยวายเขวี้ยงโทรศัพท์กูเละ เห็นหล่อๆแบบนั้นแต่เวลาอยู่กับกูน่ารักจะตาย”
เห็นไอ้แทนยิ้มกว้าง ตามันทอประกายความสุข ผมก็ยิ้มตาม
“ดีใจด้วยวะมึง”
“อืมขอบใจ แล้วมึงละ เมื่อไรวะ ไอ้คิวบอกกูว่ามีสาวตามส่งขนมหรอสัด งุบงิบนะมึง”
“สาวไหน ไม่มีเหอะ เชี่ยคิวแม่งใส่ไฟกู”
“เออ แล้วมึงจะบอกกูได้รึยัง ว่าเครียดเรื่องอะไร บอกตรงๆหน้ามึงเวลาอมทุกข์โคตรอุบาทวะพีม”ผมถอนหายใจยาว แล้วแหงนหน้ามองฟ้า ว่ากันว่าคนที่ชอบมองท้องฟ้าเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี แต่ผมตอนนี้เพราะไม่รู้จะมองอะไรดีก็เลยได้แต่มองท้องฟ้า
“แทน กูรู้สึกว่าชีวิตกูมันกลวงๆวะ มันไม่มีอะไร มันว่างเปล่า ไม่มีความสุข” ไอ้แทนวางกระป๋องเบียร์ลงก่อนจะยัดก้นบุหรี่ลงในกระป๋อง มันหันมามองหน้าผมพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ
“มึงรู้อะไรมั้ยพีมว่าบนโลกนี้ คนที่ชอบพูดว่าไม่มีความสุขมีอยู่สองพวก คือคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกับคนที่ไม่ทำตามความต้องการของตัวเอง ส่วนมึงก็จัดเองแล้วกันว่าอยู่พวกไหน”
“……………………………” ผมนั่งคิดตามคำพูดของไอ้แทน สิ่งที่ต้องการงั้นเหรอ
“……………………………”
“พีม”
“อืม ไรวะ”
“พร้อมเมื่อไรก็บอกกูนะเพื่อน” มันตบไหล่ผมเบาๆ มันทำให้ผมรู้สึกดีจนยิ้มกลับไปให้มันได้
“อื้อ ขอบคุณเด้อบักแทน ฮ่าฮ่า” ผมกับมันคุยเล่นเรื่องบ้าบอไปเรื่อย แถมโทรไปแกล้งไอ้เชนอีก โดนมันด่ากลับ หาว่าแดกเบียร์ไม่ชวน ศุกร์นี้เลยขอจัดปาตี้เล็กๆที่บ้านผม ซึ่งก็เซย์เยสเรียบร้อยเพราะสัญญากับหมาคิวไว้เหมือนกันเดี๋ยวมันจะลงแดงตายซะก่อน
เข็มนาฬิกาบอกเวลาเกือบตีหนึ่ง ผมกับไอ้แทนช่วยกันเก็บซากกระป๋องเบียร์ไปซุกไว้มุมห้อง ก่อนจะปีนขึ้นเตียงปิดไฟแล้วหลับเป็นตายทั้งคู่
คืนนี้ที่ดาวไม่เต็มฟ้า คืนที่แสงจันทร์แพ้แสงไฟในเมืองใหญ่ ผมมีเพื่อนดีๆนอนอยู่ข้างๆ ผมไม่อ้างว้าง ไม่เหงา ไม่เดียวดาย ขอบคุณวะแทน กูรู้แล้วว่ากูต้องการอะไร และกูก็จะทำอย่างที่ใจกูต้องการ
รอกูก่อนเถอะมึง ไอ้ภูมิ :z1: :z1:
-
…………………………………………………………
และแล้ววันศุกร์ที่รอคอยก็เดินทางมาถึงครับ แถมวันนี้มีนัดชุมนุมใหญ่(ระวังๆคำพูดด้วยนะ กำกวมนะเรา)พวกผมจัดปาตี้ย่อมๆกลางสนามหญ้าหน้าบ้าน เพราะคุณนายปุ้ยมีโปรแกรมทัวร์เกาะพีพีต่อ อีกสามวันถึงจะกลับ เราเลยทำการยึดสนามซะเลย คาดว่าพรุ่งนี้เช้าหญ้าอาจตายหมดครับ
ที่สำคัญวันนี้ไอ้แทนยังหอบไอ้ฟ่าง ไอ้ภูมิ ไอ้มิค ไอ้เบียร์มาด้วยและที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือน้องรักของผมก็มาครับ ไอ้เต้ย งานนี้เลยมีแต่เหล้างดเคล้านารี และค่ำคืนนี้ก็เป็นมหกรรมแห่งการฉลอง เริ่มที่ไอ้คิวฉลองความโสด ไม่โสดก็เหมือนโสดแหละมึง เชี่ยคิว
ไอ้ปันฉลองที่มันเป็นดีเจครบร้อยวัน ทำไมฟังดูทะแม่งๆวะ เหมือนทำบุญครบรอบร้อยวันหลังฌาปนกิจศพเลยวะ ไอ้ปันมันเป็นดีเจของมหาลัยครับ แต่ผมว่ามันไม่เหมือนจัดรายการเพลงเท่าไร เหมือนมันปราศรัยชวนเพื่อนๆนิสิตไปเดินขบวนเสียมากกว่า
ส่วนไอ้เชนฉลองให้กับการสอบย่อยที่ผ่านไปแบบชวนอ้วก ก็นะเรียนหมอ(ฟัน)ต้องทำใจ ไอ้เบียร์มันฉลองให้กับความโง่ที่ทำโทรศัพท์หายเป็นเครื่องที่สองของต้นเดือน สมควรไปกินแบรนด์ แล้วที่กูถ่อเอาไปคืนมึงถึงบ้านมันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย
ไอ้มิคฉลองให้กับความเสล่อที่ไปจีบเมียชาวบ้าน แถมแฟนของเธอคนนั้นยังเป็นผู้หญิงอีกต่างหาก งานนี้ไอ้มิคโดนพวกไอ้แทนยำสะใจไปหลายอยู่
ส่วนไอ้แทนกับไอ้ฟ่างฉลองลูกรักตัวใหม่ ไอ้ฟ่างไม่ได้ท้องแต่อย่างใด(ถ้ามันท้องได้กูก็ลาบวชละครับ) ไอ้แทนมันไปซื้อปลาหมอสีตัวใหม่มา หลังจากตัวเก่าตายได้สามวัน
สาเหตุการตายนั้นเนื่องมาจากการทะเลาะวิวาท แล้วฟ่างมันขว้างโทรศัพท์ไปโดนตู้ปลาแตก ถ้าตู้ปลาไม่แตกคาดว่าน่าจะเป็นหัวไอ้แทนที่แตกเลือดอาบ ได้ข่าวว่าข้าวฟ่างตามง้อไอ้แทนสามวันเต็มๆเพราะแทนมันโกรธจนไม่คุยด้วย
ส่วนผมไม่ได้ฉลองอะไรกับเขาหรอก แค่กินย้อมใจให้กล้าพูดอะไรบางอย่าง(ที่พวกคุณๆเชียร์กันนั่นแหละครับ) และตั้งแต่เห็นไอ้ภูมิเดินแบกหน้าหล่อๆเข้ามาในบ้าน ผมก็อยากได้ผ้าคลุมล่องหนมาคลุมตัวแล้วแอบไปทุบหัวมันลากเข้าห้อง เฮ้ย ไม่ใช่ครับ ตลกแระๆ
ผมแค่อยากแอบมองหน้ามันโดยที่มันไม่เห็นหน้าผมแค่นั้นเอง ก็คนมั่นสั่นนี่หว่า แต่ไม่ว่ายังไงซะวันนี้ ไอ้พีมจะเล่นของสูงโว๊ยยย(แม่งสูงจริง ร้อยแปดสิบห้าแปดสิบหกได้มั้งมันน่ะ)
ถ้ามันใจตรงกับผมคงดีเนอะ แต่ถ้าไม่ ก็อาศัยความเมานี่แหละบังหน้ามันจะได้ไม่ถือสาหาความ
สู้ตายโว๊ยยยย
…………………………………………………….
ช่วงนี้เป็นช่วงรำลึกความหลังในวงเหล้าของพวกไอ้ฟ่างกับเชี่ยเต้ย จำกันได้ใช่มั้ยครับที่ไอ้เต้ยมันเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเก่าพวกไอ้ฟ่าง และจากที่ฟังๆมาพวกมันสนิทกันมากเพราะอยู่ชมรมบาสด้วยกัน
แถมไอ้เต้ยมันยังเป็นเด็กสร้างไอ้ภูมิอีกต่างหาก มิน่า ลีลากวนตีนมันคุ้นๆอาจารย์ดีนี่เองเรียกว่างานนี้เป็นการพบเจอกันของพี่ชายน้องชายที่พรัดพรากจากกันไปหลายปี
“กูไม่รู้ว่ามึงเอ็นฯเข้าที่นี่ ไหนมึงบอกจะไปเรียนต่อที่ออสเตรียไง”ไอ้ฟ่างยังคงไม่ห่างน้องรักมันไปไหน
“ถ้าพวกเฮียสนใจเต้ย เอาใจใส่เต้ย ติดต่อเต้ย เฮียก็คงรู้” ไอ้เต้ยมันทำแก้มป่องๆหลับตาปริบๆ วอนโดนตีนไอ้ฟ่างมาก
“อ้าว ไอ้นี่ กูติดต่อมึงแล้วเหอะ แต่แม่งหมาที่ไหนมันเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนเมลล์วะ” ไอ้ฟ่างเริ่มฉะ
“เออ มึงอย่ามาโทษพวกกู ไอ้ภูมิเคยไปหามึงที่บ้านก็ไม่เจอ” ไอ้เบียร์จี้ต่อ
“จริงดิเฮีย โคตรประเสริฐอ่ะ รักเฮียภูมิวะ” ไอ้เต้ยมันออเซาะเข้าไปบีบๆนวดๆไอ้ภูมิ เมื่อกี้มันยังเกาะไอ้เบียร์หนึบที่ช่วยเล่นไพ่อยู่เลย เปลี่ยนสีเร็วนักนะมึงไอ้เด็กเวร
“แล้วมึงเรียนอะไร”ไอ้ภูมิถามน้องมัน
“ศิลปกรรมเอกจิตรกรรม รับเวรรับกรรมเป็นน้องรหัสพี่คิว”
“เชี่ย พอแบคเยอะ ก็ปากดีนะมึง” ไอ้คิวปาเฟรนซ์ฟรายใส่หัวไอ้เต้ย แต่มันหลบได้แถมหัวเราะสะใจใส่หน้าไอ้คิว ไอ้เต้ยคลานวนชนแก้วพี่ๆทุกคนจนครบ เป็นอันจบช่วงรำลึกความหลังวัยขาสั้นคอซอง แต่มาคิดๆดูแล้วมันก็เป็นเรื่องน่ารักดีนะครับ ที่ไอ้เต้ยเคยเป็นรุ่นน้องไอ้ภูมิ
แต่ตอนนี้มันกลายมาเป็นรุ่นน้องผม แต่พวกมันก็กลับมาเจอกันอีกครั้ง ผมรับรู้ได้ถึงความรักความเอ็นดูที่พวกไอ้ฟ่างมีให้ไอ้เต้ย ก็คงจะเหมือนพวกผม ถึงเชี่ยเต้ยมันจะกวนตีน ขี้วีนเหมือนเด็กแต่ถ้ามีมันก็มักจะมีแต่ความสดใสและเสียงหัวเราะ เพราะมันคือน้องชายคนหนึ่งของพวกเรา
และในตอนนี้แม้พวกผมจะยังไม่ดัง แต่แยกวงกันแล้วครับ หนึ่งวงเหล้า สองวงไพ่โดยมี ไอ้ฟ่าง ไอ้เต้ย ไอ้มิค ไอ้เชนกำลังตีป๊อกเด้งกันมันส์กระจาย เสียงไอ้เต้ยโวยวายมาเป็นระยะๆหาว่าถูกเฮียๆรุมโกง ตาละสองบาทมันจะโวยวายอะไรนักหนา
ส่วนวงเหล้าของผมกำลังกึ่มได้ที่
“มึงไปตายอด ตายอยากมาจากไหนพีม” ไอ้คิวมันด่าพร้อมใช้หางตามองผม
“หึหึ ทำไมวะ มึงหวงเหล้าหรอสัด”
“เออ กูขี้เกียจออกไปซื้อ”
“กูเอามาเยอะ มึงจะอาบสามวันสามคืนก็ไม่หมด แดกไปๆ ไม่ต้องสนใจไอ้พีม” เพื่อนแทนรู้ใจวะ
ชงมาเพื่อนชงมา กูจะได้รีบเมารีบทำการใหญ่ให้มันเสร็จๆ ดูสิเด็กกูนั่งหล่อมองกูตาปริบๆเชียว เอิ๊กๆ เมาแล้วกู
ไอ้คิวขึ้นไปเอากีต้าร์บนห้องผมมาเล่น ไอ้ปันมันไปได้จานสังกะสีมาจากไหนไม่รู้เคาะเป็นดนตรีประกอบแต่โดนไอ้ฟ่างถีบกระเด็นออกมาเพราะมันรำคาญ บอกว่าแฟนกูตีเพราะกว่ามึง ไอ้แทนแทบลอย
พวกที่เล่นไพ่กลับมารวมตัวเป็นวงเดียวกันในวงเหล้าอีกครั้ง บรรยากาศเลยโคตรกุ๊ยชิบหาย เมื่อกี้ไอ้เต้ยมันไปซื้อข้าวเหนียวส้มตำมา เชี่ย มึงกินส้มตำกับเหล้า เดี๋ยวได้อ้วก
แถมเพลงที่ร้องแต่ละเพลง บัวลอยเอย แม่สายเอยลูกเทวดาก็มี คนบ้านเดียวกันก็มา มีไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์ที่ทำหน้างง แต่นอกนั้นแทบลุกขึ้นถอดเสื้อแกว่ง
ยิ่งดึกพวกผมยิ่งบ้า หมูกระทะก็สุกบ้างไม่สุกบ้าง ทำเป็นหลอกตัวเองบ้างว่ามันสุก ทำเป็นมองไม่เห็นก็กินแม่งเลยเหอะ ผมกรอกเหล้าเหมือนเป็นแฟนต้า กูอยากเมาเร็วๆแต่เสือกคอแข็งซะงั้น ผมเห็นหน้าไอ้ภูมิแล้วคันปาก
แต่ถ้าผมไม่ได้เมาจนมึน ผมรู้สึกว่าวันนี้ไอ้ภูมิก็มองผมบ่อยๆ ที่ผมรู้เพราะผมก็มองมันบ่อยเหมือนกันฮ่าๆๆ เรียกว่าแอบส่งสายตาให้กันว่างั้นเถอะครับ
และตอนนี้ผมคิดว่าได้เวลาอันสมควรแล้ว กูเมาแล้ว เต็มที่แล้ว ได้เวลามิชชั่นพอสสิเบิ้ล
“พวกมึง กูมีเรื่องจะบอก!!!” ผมตะโกนแทรกกลางปล้องขึ้นมา จนไอ้คิวเลิกหาเศษขนมจีนในจานส้มตำ ไอ้มิคก็เลิกเอาตะเกียบเคาะขวดโซดา และทุกสายตากำลังจับจ้องมาที่ผมรวมทั้งไอ้ภูมิ เอ่อ เงียบมาก เงียบไปมั้ย มีแค่เสียงหัวใจของผมที่เต้นรัว ตึก ตึก และเสียงร้องของแมลงอะไรซักอย่างดัง อิ๊ด อิ๊ด
“เอ่อ…. กู… กู……..”
“อะไร๊ จะพูดอะไรก็พูดๆมา” ไอ้เชนมองผมเคืองๆมันคงหงุดหงิดที่โดนขัดเวลาสนุก ส่วนผมยังคงมองไอ้ภูมิและมันก็มองผมอยู่เหมือนกัน
“กู…… ขออีกแก้ว” แม่งเอาเข้าจริงไม่กล้าวะ ขอไปบอกมันหลังไมค์สองต่อสองดีกว่า
“เชี่ยพีม แม่งพูดซะพวกกูหลงให้ความสนใจ เอาแก้วมา”โทษฐานของความป๊อดเลยถูกไอ้ปันตบหัวจนหน้าทิ่ม ที่บังอาจขัดเวลาเคาะจานของมัน เฮอะ มึงเคาะไม่ตรงจังหวะมาตั้งแต่เพลงแรกแล้วปัน
แล้วบรรยากาศวงเหล้ากุ๊ยก็กลับมาอีกหน คราวนี้บ้าหนักกว่าเดิมครับ เพราะเชี่ยเต้ยแอบเอาสี่สิบดีกรีรินใส่แก้วเฮียๆทุกคน หน้าตาฐานะก็ดีแต่แดกสี่สิบดีกรีกันหน้าตาเฉย
นี่แหละครับมันถึงจะเรียกว่าจิตวิญญาณที่แท้จริงของชายไทย สาเกเป็นเหล้าประจำชาติญี่ปุ่น เหล้าแคมปารีของอิตาลี โซจูของเกาหลี พี่ไทยเราก็มีสี่สิบดีกรีน้ำบริสุทธิ์จากรวงข้าว กูจะผลักดันให้เหล้าขาวเป็นเหล้าประจำชาติไทยโว๊ยย แม่งขมบาดคอดีชิบหาย
“พวกมึง!!! กูก็มีเรื่องจะบอก” อยู่ๆไอ้ภูมิก็พูดขึ้น ก๊อปคำพูดผมซะด้วย แต่ไม่เป็นไรครับคนเรามันคิดคล้ายๆกันได้ แหม๊ ยามรักเข้าตาอะไรก็ว่าดีไปหมด เพราะสำหรับพี่พีม น้องภูมิถูกเสมอนะครับ คึคึ
หน้าไอ้ภูมิชักเลือนลาง แต่ผมว่ามันไม่เมานะ เห็นกินนิดเดียว คงเป็นผมนี่แหละที่ตาลาย ผมงัดตัวเองขึ้นมาจากพื้น มานั่งโคลงเคลง นั่งสะอึก เพ่งมองหน้าน้องภูมิ หึหึ สงสัยจะเมาจริงๆแล้วกู อยากอ้วกชิบ จะไม่อ้วกได้ไง ทั้งเหล้านอก เหล้าไทย ไหนจะเบียร์ เมื่อกี้ถูกไอ้มิคเอายาดองกรอกอีก (มันไปเอามาจากไหนวะ)
ตอนนี้สายตาทุกคู่กำลังพุ่งไปที่เป้าไอ้ภูมิเฮ้ย ไม่ใช่ๆ พุ่งเป้าไปที่ไอ้ภูมิต่างหาก ผมยังสะอึกไม่หาย โงนเงนจะล้มแหล่มิล้มแหล่
“ไอ้นี่ก็อีกคน อารายยยอีกวะ” ไอ้ฟ่างขมวดคิ้วจ้องหน้าน้องชายมัน แต่เสียงไอ้ฟ่างไปแล้วครับ นั่งคอพับคออ่อน เมื่อกี้ยังแหกปากหนุ่มนาข้าวสาวนาเกลือกับไอ้แทนอยู่เลย เชี่ยแทนโคตรแรดแอ๊บเป็นสาวนาเกลือดัดเสียงซะ
ภูมิมันมองเพื่อนทีละคนเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก ก่อนจะมาหยุดสายตาไว้ที่หน้าผม เล่นเอากูเกือบหายมึนหัวมีแต่หัวใจที่เต้นตุ๊มๆต๊อมๆ ฮิ้วววว กูหยอดบ่อยขนาดนี้มึงจะรู้ตัวมั้ยวะ
แต่ก็ยังเงียบ และเงียบ เงียบกว่าตอนผมอีก มีแค่เสียงแมลงร้อง อิ๊ด อิ๊ด แม่งใช่ไอ้ตัวเดิมมั้ยวะ ไม่ไปหลับไปนอนหรอมึง มาฟังคนเมาคุยกันอยู่ได้ กูจับมาย่างไฟเลยสัด(อาการหนัก เริ่มทะเลาะกับแมลงแล้วครับ)
“พีม”
“หะ หืม มี... มีรายคร้าบบ” ลิ้นอ่อนพูดเพราะเชียวกู ผมถึงกับติดอ่าง(จริงๆเมา ลิ้นพันกัน) อยู่ๆมันก็เรียกชื่อผมแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง จะเปิดเผยตำแหน่งเบ๊กูหรอ อย่าเพิ่งๆให้กูบอกบางอย่างกับมึงก๊อนนนน
ทุกคนใจจดใจจ่อรอฟังคำพูดจากปากไอ้ภูมิ ส่วนผมทั้งลุ้นทั้งรอ เรียกแล้วก็พูดดิเฮ้ย หัวกูจะทิ่มแล้วภูมิ
“ว่าไงมึง มีราย”
“กู ชอบ มึง”
“ห๊า!!!!!!”
สั้น กระชับ ได้ใจความ
มึง ชอบ กู ?
พระเจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!
:m31: :m31: :m31:OoO!!!!
> <
:o!!!!!!!!!!!
-o-
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เหมือนถูกไม้หน้าสามฟาดแสกกลางกบาลสามทีติด ผมสร่างเมาทันที ไอ้คิวนิ่งค้างปล่อยปูนาลงไปอยู่ในจานส้มตำตามเดิม ไอ้เชนทั้งหยิกแขนทั้งดึงผมตัวเอง ส่วนไอ้ปันกับไอ้มิคจับมือกันนอนตายหงายท้องขาชี้ฟ้าลงไปนอนมองดาว ไอ้เบียร์คุกเข่าคำนับผมเหมือนคนจีนคารวะศาลเจ้า
ไอ้แทนเทเหล้าในแก้วใส่มือแล้วเอามาลูบหน้า ส่วนไอ้เต้ยมันคลานเข้าไปดมฟุดฟิดตามตัวไอ้ภูมิ เหมือนหาความผิดปกติ และไอ้ฟ่างที่กำลังพยายามเขย่าตัวผมอยู่
ผมเอาสติที่วิ่งไปตีลังกาหลังอยู่ตุรกีกลับมาไว้กับตัว ผมจ้องตาไอ้ภูมิแน่วแน่ ความรู้สึกตอนนี้แม่งยิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งก็ไม่ปาน รูปคดีอาจจะพลิกนิดหน่อยเพราะผมไม่ได้เป็นฝ่ายบอกแต่คนที่ได้ผลประโยชน์เต็มๆคือกูเองครับ ทุกคนหันกลับมามองผมเหมือนอยากจะถามว่า มึงยังไม่ตายใช่มั้ยพีม
ผมพยายามใช้ความสงบสยบความดีใจที่อยากตะโกนชื่อไอ้ภูมิให้ดังๆให้มันดังไปถึงสี่แยกราชประสงค์ แต่กูต้องนิ่งไว้
ภูมิเองก็มองผมนิ่งเช่นกัน มันไม่กระพริบตาแม้แต่นิด แม้หน้ามันจะนิ่งแต่แววตามันบอกผมว่ากำลังกังวนกำลังลุ้นและกลัว เหมือนมันกำลังรอคำสั่งศาล ว่าจะถูกประหารหรือปล่อยตัว แต่เสียใจนะพวก กูปล่อยมึงไปไม่ได้จริงๆวะ
“ภูมิ”
“อือ”
“มึงชอบกูจริงๆหรอวะ”
“อือ ชอบ”
“ถ้ามึงชอบกูจริง ก็จีบกูให้ได้แล้วกัน”
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………..
Talk: แอร๊ยยยยย สะใจๆๆๆ ผิดคาดกันมั้ยคะ ชอบก็จีบเลยชอบก็จีบเลยเซ่ กร๊ากกก เพลงน้องริทช่างเข้ากับนิยายของพี่อะไรเช่นนี้ ผ่านไปเป็นสิบตอนไอ้น้องภูมิเพิ่งทำในสิ่งที่พระเอกพึงกระทำคะ หึ ต่อไปก็ต้องลุ้นและเอาใจช่วยภูมิกันนะจ๊ะว่าจะจีบคนที่ชอบ(ตัวเอง)ยังไง แถมตอนนี้ยังได้เห็นเบื้องหลังของแทนกับฟ่างด้วย คู่นี้ก็รุนแรงไม่แพ้กัน ฟ่างมันโหดนี่เนอะ
ปล 1ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะจ๊ะ ขอบพระคุณจริงๆทั้งที่ให้กำลังใจและให้คำแนะนำ(กราบลงงามๆกลาง-อก) หลังๆมานี่คอมเม้นชักจะยาวกว่านิยายแล้ว ฮ่าๆ เอาไว้จะตอบคอมเม้นตอนที่พีมกับภูมิเค้าอิ๊อ๊ะจิ๊จ๊ะจุ๊กกรู๊ว กันแล้วนะคะ
ปล 2ไม่ต้องตกใจนะคะที่ลงฟิคถี่ยิบ อิชั้นไม่ได้คึกเมายาแดงอะไรทั้งสิ้นคะ แค่วันนี้รู้สึกดี สงสัยคงเป็นวันดีๆละมั้ง หึหึ เลยอยากให้ของขวัญสมนาคุณแก่ท่านผู้อ่านคะ (ดีใจกันไปเถอะจ๊ะตัวเทอทั้งหลาย เพราะมันจะไม่มีแบบนี้บ่อยๆ กร๊ากกกก) เพราะของใกล้จะหมดสต๊อกแล้วเด้อ ฮ่าๆๆ
:bye2: :bye2:
-
:z13:
กรี๊ดดดดดดดดดดดด รุ่นนี้ไม่ต้องจีบแล้วมั้งนู๋พีม
ท่าทางจะยอมนายภูมิตั้งแต่เค้าเอ่ยปากแล้วแหละ :-[
-
พีมเอ้ย...ทำไปเหอะ ทำไปความต้องการของหัวใจไปเลย ถ้าทำแล้วมีความสุข จะรออะไรอีกเล่า
-
:laugh: โชคช่วยซะงั้น เค้าดันบอกชอบก่อนอะน้องพีม อิอิ
เลยเล่นตัวเลยเนาะ จริงๆแทบไม่ต้องเสียเวลาจีบก็ติดแล้วไรงี้ ฮ่าๆ
อยากอ่านเวลาเค้าสวีทๆกันบ้างจังเลยค่าาา
อยากเห็นเวลาภูมิทำอะไรเปิ่นๆให้พีมสนใจไรงี้ :-[ คงน่ารักน่าดู คิคิ
-
จะบอกรักเขาอยู่ไม่ใช่เหรอหนูพีม
พอภูมิบอกก่อนเล่นตัวให้เขาตามจีบซะงั้น :m20:
-
ส่งตัวเข้าห้องหอเลยดีกว่ามั้ย พีม ไหนๆๆ ว่าที่เจ้าบ่าวเขาก็เสนอตัวมาแล้ว ช้าอยู่ทำไม :z1: :haun4:
-
“ถ้ามึงชอบกูจริง ก็จีบกูให้ได้แล้วกัน”
อิหนูพีมแกล้งพูดแก้เขินอะดิ 555
ทามมายหนูไม่พูดว่า
"เออ..กูก็ชอบมึง"ล่ะ
จะให้ภูมิไปเสียเวลาจีบอยู่ทำไมจ๊ะ
-
*ตบเข่าฉาด* แหม๊... ให้มันได้อย่างงี้ดิ :laugh:
นับว่าเป็นโชคของน้องพีม ตัวเองย้อมใจเมาหัวจะทิ่มยังไม่กล้าบอก
แต่เพราะภูมิชิงสารภาพก่อน เลยเข้าทางเด็กปากดีอย่างนู๋พีมทันที
ว่าแล้วต้องไปเปิดเพลงน้องริทฟังซะแล้ว :laugh:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ่อ ชอบตอนพ่อลูกเค้าคุยโทรศัพท์กันด้วยค่ะ น่ารักดี ^^
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยย !
พีมจ๋า ทำไมไม่เซย์เยสเลยค่ะ
แมวน้อย ><
-
ชอบก็จีบ เลยชอบก็จีบเลยเซ่!!! 5555
-
อร้ายส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ OMG!!!!!!!!!!!!!!!!!
เอาไปหนึ่งบวก :กอด1:
-
ทำเป็นพูดดีนะพีม
เด๋วก็เส็ดภูมิหรอก
อิอิ
-
พีมรอดตัวไป ไม่ต้องพูดก่อนล่ะ
-
นึกว่าจะตอบว่า "สาดดดด มรึงแย่งกรูพูดทำม๊ายยยยยย"
-
เล่นตัวนะจ๊ะน้องพีม กริ้ดดด ชนะเลิศ ๆ รอภูมิจีบพีมดิว่าจะเป็นไง 55
-
อ๊ายยยยยยยย
แล้วเมื่อไหร่จะจะจะ อิ๊อ๊ะจิ๊จ๊ะจุ๊กกรู๊ว หล่ะค้า
:L2:
-
อ๊ายยยยย อารายกานนนน :m11:
พีมจ๋าพลิกวิกฤติเป็นโอกาสใช้ม้าาา หุหุ
แหมคุณภูมิค่อยทำตัวสมกับเป็นพระเอกซะที
แทนกะข้าวฟ่างน่ารักจริงจังอ่ะ :-[
-
ชอบก็จีบ... เข้าทางเลยใช่ไหมไอ้แมว :laugh3:
http://www.youtube.com/watch?v=-pOSu2SMdtQ&feature=related
ปล. นึกหน้าพีม เป็นริทเลยได้มั้ยเนี่ย ตัวเล็กๆ เหมือนกัน
-
อะจ๊ะจีบให้ได้แล้วกัน ก๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวับ ชูวับ!! ตอนแรกนึกว่าพีมจะเป็นคนบอก กลายเป็นภูมิซะงั้น แต่แอบฮาตรงเหล้าประจำชาติอะ 555+
-
:mc4: :mc4: จุดพลุฉลองคร่า
แต่ตอนนี้รุสึกว่า พี่คิวกะน้องเต้ย มีอารยๆๆยุในกอไผ่ป่าวหว่า กิกิ :z1:
-
นึกว่าจะตอบว่า "สาดดดด มรึงแย่งกรูพูดทำม๊ายยยยยย"
อยากกดไลค์ประโยคนี้คะ ฮี่ฮี่ โดนได้อีก
-
ว้าวๆๆๆๆ สารภาพว่าชอบแล้ว แต่ภูมิต่องจีบให้ได้แล้วกัน แต่คงม่ายอยากหรอก เพราะ พีมก็ชอบภูมิ 55555
สนุกอ่ะ.....฿ )
-
อร้ายยยยยยยยย ให้มันได้อย่างงี้สิ อิอิอิ
-
กร๊ากกกกกกกกกก สะใจจริงๆ :z2:
-
อย่างงี้สิน้องพีม
โดนตาภูมิมันรังแกมาเยอะ ก็ต้องเล่นตัวเยอะๆหน่อยเนอะ :laugh:
-
จะจีบกันยังอ่ะคับ ตื่นเต้น
-
เข้าใจเล่นนะพีม
+1
-
น้องพีมไว้เชิง ทั้งที่ในใจนะอยากบอกกูก็ชอบมึงนะ แต่เพราะไม่กล้า หรืออยากมีช่วงเวลาแบบโรแมนติกเลยไปอย่างนั้น
แต่ให้ตีความหมายบอกว่า กรูก็ชอบมึงอะนะ
-
ตอนที่ 13 คนนี้ >////<
กูชอบมึง
กูชอบมึง
กูชอบมึง
กูชอบมึง
กูชอบมึงๆๆๆๆๆๆๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกก ผมกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง ซุกหน้าลงกับหมอนแล้วร้องลั่นบ้าน ถ้าผมเป็นผู้หญิงผมคงกรี๊ดไปแล้ว แต่ผมเป็นผู้ชาย ที่สำคัญกูกรี๊ดไม่เป็น เลยมีปัญญาทำได้แค่เอาหมอนปิดหน้าแล้วแหกปากแก้เขิน
กูชอบมึง
เกมส์มันพลิกชนิดที่ผมนอนมึนอยู่สามคืนเต็มๆ เพราะงงกับชีวิตตัวเองมาก ทำไมบทพลิกฟระ ตูต้องเป็นฝ่ายบอกมันนะเฟ้ย แต่ก็เอาเถอะ ถึงภูมิจะเป็นคนบอกก็ไม่เป็นไร เพราะไม่มีใครเสียเปรียบอยู่แล้ว มีแต่ได้กับได้ทั้งสองฝ่าย ???
แต่ที่ผมสงสัยและไม่เข้าใจอย่างแรวงคือไอ้ภูมิมันชอบผมตอนไหน ชอบได้ยังไง ต่อมบ้าส่วนไหนของผมไปสะกิดมัน แล้วคนชอบกันมันต้องใช้แรงงานทาสแบบที่มันทำกับผมด้วยหรอ ไอ้นี่แสดงความรักแบบแปลกๆเว้ยเฮ้ย
สามสี่วันมานี้เลยมีแต่คำๆนี้ลอยเต็มอยู่รอบๆตัวผม ไม่ว่าผมจะเรียน จะนอน จะเดิน จะขี้ ก็มีแต่เสียงของไอ้ภูมิที่บอกว่าชอบผม มีแต่หน้าของมันตอนที่พูดลอยเต็มหัวไปหมด
เรื่องราวต่างๆระหว่างภูมิกับผมแพร่สะพัดโบกสะบัดไวยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง หึหึ พูดให้มันเว่อร์ๆไปงั้นเองครับ จริงๆแล้วก็มีแต่คนในกลุ่มเท่านั้นที่รู้
หลังจากค่ำคืนแห่งประวัติศาสตร์และความทรงจำ ที่ภูมิบอกชอบผมและผมบอกให้มันจีบ ได้ผ่านพ้นไป ผมก็ยกระดับฐานะจากอีเย็นเมียทาส กลายมาเป็นคุณหญิงละอออร(คนละเรื่องรึเปล่าวะ)
สัญญาทาสระหว่างผมกับมันก็สิ้นสุดลง จบกันทีหน้าที่เบ๊ที่ไม่ถึงสองเดือน จากที่เคยถูกไอ้ภูมิจิกหัวใช้แกล้งนู่นนั่นนี่ ผมก็เอาคืนบ้าง งั้นเหรอ หึหึ คุณคิดผิดแล้วครับ ภูมิก็คือภูมิ มันก็ยังคงเป็นไอ้ภูมิคนเดิม เคยเอาแต่ใจยังไงก็ยังเอาแต่ใจไม่เปลี่ยน แต่ที่เปลี่ยนไปคือความสัมพันธ์ของผมกับมันที่อยู่ในช่วง “จีบ”
สงสัยตอนนั้นวิญญาณ กบ สุวนัน ไม่ก็ แอนทองประสมคงเข้าสิงผม ผมถึงได้พูดอะไรแบบนั้นออกไป ถ้าไม่ลีลาท่ามากป่านนี้ผมกับมันก็คงได้คบกันแล้ว แต่ไม่เคยได้ยินหรอครับ อะไรที่ได้มาง่ายๆมันมักไร้คุณค่า ผมเลยสร้างมูลค่าเพิ่มให้ตัวเองไงละ หึหึ
ก็เล่นตัวนิดนึงพอหอมปากหอมคอ แต่จริงๆผมช็อคคิดอะไรไม่ออก ปากมันไปก่อน ก็ต้องเลยตามเลย ฮา ทั้งที่ใจผมตอนนี้แทบจะยกใส่พานไปถวายไอ้ภูมิ(ปานนั้นเลยทีเดียว)
ส่วนเพื่อนๆของผมแทบจิตหลุดกันหมดครับ พวกมันรู้เรื่องทั้งหมด(เรื่องที่ผมเป็นเบ๊ไอ้ภูมิ)ผ่านปากไอ้เหี้ยเบียร์ เดี๋ยวจะบอกว่าทำไมผมถึงเรียกมันว่าเหี้ย และนับจากวันนั้นเพื่อนๆแต่ละตัวของผมก็มีอาการแปลกๆดังต่อไปนี้ครับ
เริ่มที่ไอ้แทน “เหี้ยเอ๊ย กูแทบหัวใจวายตาย มึงเล่ามาให้หมดเลยนะพีม แม่งทำไมกูตกข่าววะ เรื่องนี้ใช่มั้ยที่มึงกลุ้มแล้วมาปรึกษากู เชี่ยพีมจำไว้เลยนะมึง ปิดกู บลาๆๆๆๆๆ” มันก็จะบ่นเหมือนสวดมนต์แบบนี้เวลาเจอหน้าผม แหม ตอนมึงกับไอ้ฟ่างนี่ มึงเปิดเผยมาก บอกกูมาก กูไม่ตกใจเลยเนอะสัด
ต่อมาไอ้ปัน เวลามันเจอหน้าผมมันชอบทำหน้าเอ๋อๆตาลอยๆและจะพูดประมานนี้ครับ “บองเค๊อ สะแร็กเฮา ตรึมจั๊ด พะรวดโอนเมียง” ภาษาเหี้ยอะไรของมึงก็ไม่รู้ จะเขมรก็ไม่ใช่ จะพม่าก็ไม่เชิงหรือเวียดนามวะแต่เอาเป็นว่ามันพูดไม่รู้เรื่อง
ส่วนไอ้ฟ่าง ไอ้นี่จะมาแบบจูออนคอยหลอกหลอนครับ โผล่มาแบบเงียบๆ เสียงมันจะเย็นๆ “เรียกค่าสินสอดเท่าไรละ กูจะได้บอกพ่อเตรียมไว้ มึงลูกโทนใช่มั้ย หึหึ คงหลักล้าน” --_--
ไอ้มิค เหมือนเอาไอ้ฟ่างกับไอ้ปันรวมกันแต่มันจะออกแนวพูดคนเดียว “คงเพราะโลกร้อนหรือมันเครียด ใช่ๆ พวกมันคงเรียนหนัก ไม่จริงวะ แต่ก็ดี มันคงเรียนหนัก ใช่ๆ คิกคิก ” เอ่อ มันคงบ้าไปแล้วครับ
ต่อมาไอ้สองตัวนี้ที่ผมอยากจะกระทืบมันให้ตายคาตีนทั้งคู่ ไอ้เชนกับไอ้(เหี้ย)เบียร์
“จ่ายมาๆเบียร์ มึงอย่าลีลา”
“มึงโกงกู มึงรู้ผลก่อนไอ่สัด”
“รู้เหี้ยอะไร กูแค่ฉลาดเว้ย บอกแล้วว่าไอ้ภูมิต้องเป็นฝ่ายบอกก่อน ไอ้พีมมันป๊อด มึงอย่าพูดมากจ่ายมา”
ไอ้เบียร์ฟึดฟัดหัวเสียแต่ก็ยอมยื่นแบงค์ร้อยสองใบให้ไอ้เชน
“ฮ่าๆ กูมีเงินเติมน้ำมันแล้วโว้ย” ผมหลับตาพยายามข่มอารมณ์อาฆาตทั้งหลายแล้วแผ่เมตตาในใจ ตัวกูมีค่าแค่สองร้อยใช่มั้ย มีความสำคัญเทียบเท่าน้ำมันเบนซินสองสามลิตรใช่มั้ยไอ้เพื่อนเวร ส่วนใครที่เคยชื่นชมไอ้เบียร์ว่าเป็นคนดีอย่างโน้น พ่อพระอย่างนี้ ถุ๊ย กรุณากลับคำแล้วกลืนน้ำลายตัวเองด้วยครับ เพราะจริงๆแล้วมันเลว
ไอ้เชนกับไอ้เบียร์มันสงสัยและพอมองออกว่าผมกับภูมิน่าจะมีความลับบางอย่าง มันเลยแอบสืบจนรู้นั่นแหละว่าผมต้องเป็นเบ๊ไอ้ภูมิ แผนซ้อนแผนว่างั้นเถอะ แล้วกูจะปิดบังไปเพื่ออะไร เสียแรงเปล่าจริงๆ
แถมสมองพวกมันยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น เสือกเซ้นส์ดีมโนภาพได้ว่าผมกับภูมิต้องคิดซัมติงรองต่อกัน และพอผมไปปรึกษาไอ้เบียร์ยิ่งเข้าทาง มันสองตัวเลยเอาไปพนันกันว่าผมกับภูมิใครจะเป็นฝ่ายบอกชอบก่อน เหี้ยมั้ยละ พวกใช้ความฉลาดในทางมิชอบ ฮึ๋ย
มาถึงสองรายสุดท้าย อันนี้อาการหนักสุดในบรรดาเพื่อนทั้งหมด ผมเพิ่งเห็นไอ้คิวกับไอ้เต้ยมันสามัคคีก็คราวนี้แหละ ใครที่ผ่านไปผ่านมาเวลาเที่ยงกว่าๆหลังตึกศิลก็ต้องทำใจกับเหตุการณ์นี้ด้วยนะครับ
“โห……. ฮิ๊ …….โห……… ฮิ๊ ……….โห….. ฮิ๊….. โห่ …..”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววว”
“โห……. ฮิ๊ …….โห……… ฮิ๊ ……….โห….. ฮิ๊….. โห่ …..ฮิ้ววววว ใครมีหนุ่มหล่อ มาแลกเพื่อนกู ใครมีอีหนู เพื่อนกูไม่เอา มันได้หนุ่มหล่อทำผัวแล้วโว๊ยยยยย”
“ฮิ้ววววววววววววว” พวกอมนุษย์ทั้งหลายมันถือก้านกล้วย ใบหูกวางกับกิ่งจามจุรี ตั้งขบวนแห่รับโห่จากไอ้คิวเป็นทอดๆ เพื่อนคนอื่นๆมันไม่รู้หรอกครับว่าที่ไอ้คิวกับไอ้เต้ยทำมันมีจุดประสงค์อะไร(ผมเองก็ยังไม่รู้เลย) คงคิดว่าไอ้คิวแค่แกล้งกวนตีนผมเล่นๆ พวกมันก็เอาด้วย ก็ทำตามไอ้คิวบ้าๆบอๆกันไป พวกมึงช่วยสงสารกูเห้อ กูอาย Y_Y -///-
ว่าแต่ไอ้พวกนี้มันไปตัดต้นอ้อยมาจากไหนวะ เอาซะเต็มตำราขบวนขันหมาก เสียงโห่ใกล้เข้ามาแล้ว อีกไม่นานพวกมันก็จะเดินวนรอบโต๊ะม้าหินอ่อนที่มีผมนั่งปลงกับชีวิตอยู่
นี่แหละครับชีวิตสามวันที่ผ่านมาของผม
อ่า พล่ามมาเยอะแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า พรุ่งนี้มีสอบแต่รู้สึกว่าจะไม่เครียด ก็คนมันอารมณ์ดี ก็งี้แหละครับ อย่าอิจฉาผมเล๊ย หึหึ ^^
อาจจะเป็นคนนี้ เธอหยุดลงตรงนี้ มาเติมวันดีๆ ต่อจากนี้ไป
อาจจะเป็นคนนี้ ถ้าหากเป็นคนนี้ โลกที่เคยว่างเปล่า มันไม่เหมือนเดิม
ฉันอยากให้เธอบอก บอกฉันก่อนจะสายเกินไป
หากคิดว่าฉันนั้นใช่ อย่าเก็บไว้ในใจคนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
เปลี่ยนเพลงเรียกเข้าแล้วนะครับ เพลงนี้ตั้งให้มันคนเดียว คนที่โทรมา คนนี้ ชื่อ ภูมิ สามวันแล้วที่ผมมักจะได้รับโทรศัพท์เวลานี้ เวลาสี่ทุ่มนิดๆจากคนที่ชื่อภูมิ ผ้าเช็ดตัวยังพาดอยู่บนไหล่แต่ผมไม่ได้เดินเข้าห้องน้ำ ผมเดินมากดรับโทรศัพท์พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนคว่ำบนเตียง
“อืม ว่าไงมึง” พูดสามคำแต่ยิ้มจนเมื่อยแก้ม บอกตรงๆผมโคตรจะเขินไอ้ภูมิเลย ก็มันไม่ชิน
(นอนยัง)
“ยัง”
(อยู่ไหน) เอ๊าไอ่นี่ ดึกป่านนี้กูจะอยู่ไหนละเฮ้ย ถ้าไม่ใช่บ้าน
“อยู่บ้านดิ ถามแปลกๆ”
(แล้วอยู่ส่วนไหนของบ้าน) นี่มึงอยากรู้จริงๆหรือกวนตีนกูวะครับ
“อยู่ห้องนอนครับ กูนอนคุยโทรศัพท์กับมึงอยู่บนเตียงกูเนี่ย มีอะไรสงสัยอีกมั้ยครับ” ผมคว้าไอ้ตุ๊กตาควายสีน้ำตาลมาฟาดลงบนเตียง นึกถึงหน้าไอ้คนที่มันปาลูกโป่งจนได้ตุ๊กตาตัวนี้มา ใครก็ได้บอกผมให้เลิกยิ้มซะที
(กูหิวข้าว)
“อ้าว หิวก็ไปกินสิ บ้านกูไม่ได้เปิดกิจการข้าวราดแกงเดลิเวอรี่นะมึง”
(ไปกินเป็นเพื่อนหน่อย”) อ้อนตลอดๆ>_<
“ตลกแล้วมึง นี่มันสี่ทุ่มแล้ว”
(สี่ทุ่มแล้วไง อย่าพูดมาก เดี๋ยวกูไปรับ)
“แม่งบังคับกู”
(กูไม่ได้บังคับ แค่อยากเจอหน้ามึง) ถึงเสียงมันจะดุๆ ไร้ความอ่อนโยน แต่ผมก็
“……………>//////<………………” โว๊ยยยยยยยยยยยยย กูเขิ๊นนนนน
(มึงยังไม่อาบน้ำใช่มั้ย ไม่ต้องอาบ กินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับมาอาบ)
“กูยังไม่ได้ตกลงว่าจะไปกับมึงเลยนะภูมิ”
(เร็วๆ ยุงกัดกู) ) รู้สึกเหมือนจะพูดกันคนละเรื่อง และเสียงมันก็เริ่มดุขึ้นทุกทีๆ
“หือ? คอนโดหรูๆมียุงด้วยหรอวะ”
(คอนโดกูไม่มียุง แต่หน้าบ้านมึงมีเป็นฝูง)
“หน้าบ้านกู!!!” ผมวิ่งออกไปโผล่หัวที่ระเบียง ชิบ ไอ้ภูมิตัวเป็นๆยืนอยู่ข้างๆรถคันงามของมัน ในมือกำโทรศัพท์แนบหู มันกำลังมองขึ้นมาที่ห้องของผมพร้อมกับย่ำตีนไปมา แม่งเอ๊ย จะไปจะมาเคยคิดจะบอกกูก่อนมั้ย
ในที่สุดผมก็ให้มันเอารถเข้าไปจอดในบ้าน แล้วพามันขี่น้องซีสีขาวรับลมเย็นๆ สรุปก็ไม่ได้ไปกินที่ไหนไกลครับ ร้านข้าวต้มปลาปากซอย
แถมเมื่อกี้โคตรซวยไอ้เต้ยเสือกมาเจอ เพราะบ้านมันอยู่แถวนี้ ถัดจากบ้านผมไปสามซอย มันเพิ่งกลับจากเล่นสเก็ตบอร์ดกับเพื่อนๆ งานอดิเรกมันคือไปซ้อมเต้น ซ้อมสเก็ตบอร์ดที่สวนสาธารณะใกล้ๆนี่เอง ผมก็เคยถูกมันลากไปดูบ้าง เท่ห์ใช่หยอก
แต่ทั้งสายตาและการทักทายของเชี่ยเต้ย ทำเอาผมอยากกระโดดลงหม้อน้ำซุปข้าวมันไก่ร้านข้างๆ
“อ้าว ย้ายของเข้าบ้านเฮียพีมแล้วหรอเฮีย หึหึ” มันแสยะยิ้มมุมปากและหรี่ตาโตๆจ้องหน้าผมสลับกับภูมิ เลยโดนไอ้ภูมิป๊าบกะโหลกเข้าให้ กว่าจะไล่มันไปได้เล่นเอาเหนื่อย และผมรู้ชะตาชีวิตตัวเองเลยว่าพรุ่งนี้กูต้องเละแน่ๆ เรื่องนี้ต้องถึงหูเพื่อนผมทุกคนอย่างแน่นอน พร้อมกับผ่านการตีไข่ใส่สีเรียบร้อย ถ้าอังกฤษมีBBC จีนมีCCTV ไอ้เต้ยก็ไทย PBS ดีๆนี่เอง
“
กินไรมึง”ผมถามไอ้ภูมิพลางดูเมนูรอน้องพนักงานเสิร์ฟมารับรายการอาหาร
“ไม่รู้ มึงสั่งดิ”
“อ้าว ไหนมึงบอกหิวไง”
“กูหิว แล้วมึงสั่งไม่ได้รึไง” เชื่อมันเล๊ย ไอ้เรื่องเอาแต่ใจ ใช้อารมณ์ และบังคับคนเนี่ย ผมมองมันด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์ รอไม่นานน้องพนักงานก็มายืนรอรับออเดอร์
“รับอะไรคะ”
“เอาข้าวต้มกุ้งครับ แล้วก็…”
“กูแพ้กุ้ง”
“อ้าวหรอ”
“งั้นเอาข้าวต้มปลากระพงสอง ยำปลา ต้มยำรวมมิตร ลวกจิ้ม ผักบุ้งไฟแดง น้ำตก ไก่ผัดขิงแล้วก็ปลาราดพริกสามรสครับ” ไอ้ภูมิมองหน้าผมอึ้งๆ คงคิดว่าแร้งลง ก็มันบอกให้สั่ง ผมก็เลยสั่งแบบไม่ยั้ง น้องเขาจดทันมั้ยวะ
“น้ำไรพี่” ผมมองหน้าใสๆของภูมิ ดึกแล้วแดกแป๊บซี่คงไม่ดีเท่าไร
“น้ำเปล่าครับ”
ระหว่างรอข้าวต้ม ผมก็ไม่รู้จะทำอะไร มองไปที่ไอ้คนตรงข้ามมันก็เอาแต่ยิ้มเลวๆ ผมเลยหาจุดโฟกัสสายตาไปทางอื่น กูดูพ่อครัวก็ได้วะ ผมเอาหลอดทิ่มๆน้ำแข็งในแก้วเล่น ไม่กล้ามองหน้าสบตาไอ้ภูมิเลย
ให้ตาย ไอ้ภูมิแม่งก็นะ รู้ว่าคนไม่กล้ามองยังจะจ้องหน้าอยู่ได้
“หึหึ มึงเป็นไรเตี้ย”
“กูไม่ชินวะ”
“ไม่ชินอะไร”
“ก็ที่เรา ก็มึงกับกูแบบนี้” มันยิ้มนิดๆแล้วปาซากทิชชู่ใส่หัวผม
“ทำไม มึงไม่ชอบเวอชั่นนี้หรอ ชอบแบบโหดๆว่างั้น ซาดิสต์นะมึง”
“สัด ไม่ใช่ ก็กู เออช่างเหอะ แล้วเกิดบ้าอะไรถึงชวนกูกินข้าวตอนสี่ทุ่มวะ”
“มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ ก็บอกแล้วไงว่าอยากเจอ ”
“ห่า มึงอย่าพูดบ่อยได้มั้ยภูมิ กูเขิน” มันพูดออกมาหน้าตาเฉยมากๆ แต่ผมคนฟังแทบจะเอาหัวโขกโต๊ะ>////<
“หึหึ เขินกูหรอ”
“ก็นั่งอยู่กับมึงสองคน กูคงเขินพอลล่ามั้งไอ่สัด”
“ถ้าเขินกู ก็แสดงว่ากูจีบมึงติดแล้วสิ” มันก้มลงดูดน้ำในแก้ว แต่ตากลับช้อนขึ้นมามองผม สาดดดด มึงไปหัดท่านี้มาจากไหน เท่ห์เว่อร์ พิฆาตใจกูชัดๆ
“ฮึ อีกนานครับมึง” ผมยิ้มกวนๆให้มันและก่อนที่เราสองคนจะหลุดเข้าสู่โลกส่วนตัว ข้าวต้มปลากระพงชามโตก็มาวางตรงหน้า และอาหารที่สั่งไปก็มาเสิร์ฟเรื่อยๆ นี่กินสองคนหรือสั่งมาเผื่อกุมารที่มึงแอบเลี้ยงไว้วะภูมิ แม่งเต็มโต๊ะ แต่ได้ข่าวผมนะที่สั่ง คึคึ แต่ผัดเผ็ดมาได้ไงวะ ใครสั่ง เชี่ยภูมิตอแหลสั่งมาแน่ๆ
“มึงกินเผ็ดได้แล้วหรอ ถึงสั่งผัดเผ็ดมา”
“สั่งให้มึง”
“ถามกูซักคำมั้ย มึงน่ะกินได้แน่นะ เกิดตายขึ้นมา กูทำคืนพ่อกับแม่มึงไม่ได้นะเว้ย”
“เออ แดกๆเข้าไปเหอะ อย่าพูดมาก”
ผมกับภูมิกินข้าวได้สถุนมาก ทั้งแกล้งกันไป มันด่าผมบ้าง ผมก็ก็กวนตีนมันกลับ เหยียบตีนใต้โต๊ะก็มี ผมก็แย่งเนื้อปลาในชามข้าวต้มมัน ศึกแย่งอาหารย่อมๆเกิดขึ้นตลอดมื้อ ข้าวต้มปลาร้านนี้ก็ไม่ได้อร่อยเลิศเลอกว่าร้านอื่นๆ
แต่คืนนี้ผมรู้สึกว่ามันพิเศษ จนไม่น่าเชื่อว่าไอ้ที่วางเต็มโต๊ะจะหายเกลี้ยง กินเสร็จตอนเช็คบิลล์ผมบอกว่าช่วยกันจ่ายหารสอง แต่โดนไอ้ภูมิตบบ้องหูจนตาลาย
“หมาตัวเดียวกูเลี้ยงได้” สั้นๆง่ายๆ ได้ด่ากูฟรีๆ
-
ผมเดินลูบท้องมาหาน้องซีสุดที่รักที่จอดไว้ริมฟุตบาทเยื้องๆกับร้านข้าวต้ม แต่พอผมจะพาดขาเตรียมแว้น ไอ้ภูมิก็คว้ากุญแจไปถือ
“กูขับเอง” ขามาผมเป็นคนขับ มันซ้อน แต่รอบนี้มันอยากขับ ผมมองไอ้ภูมิอย่างชั่งใจ คุณชายจะขับมอไซต์ได้หรอวะ
“อืม เอาดิ” ก็ดีเหมือนกัน กินอิ่มๆนั่งรถสบายๆ แต่หวังว่ามันคงไม่พาผมไปวัดระดับถนนหรอกนะ
ลมเย็นๆปะทะหน้าผมไม่แรงนักเพราะภูมิขับช้าๆ รถซีคันเล็กๆกับผู้ชายสองคนบนถนนเวลาห้าทุ่มกว่าๆ สายลมเย็นๆพัดมาทำให้รู้สึกสบาย มีเพียงเสียงเจ้าซีและเสียงรถยนต์ที่นานๆทีจะวิ่งผ่าน ไฟสีส้มกับถนนโล่งๆบนถนนเส้นนี้ ที่ผมเคยผ่านเพียงลำพัง ผมเคยเหงากับบรรยากาศเหล่านี้มานานจนชินชา
แต่คืนนี้ทุกอย่างกลับดูมีชีวิตชีวาในความรู้สึกของผม มันเป็นเพราะผมกินอิ่มจนอารมณ์ดี หรือเพราะผมมีภูมิเข้ามาเป็นองค์ประกอบใหม่ในเส้นทางเดิมๆเส้นนี้ คงเป็นเพราะมันที่เข้ามาทำให้ชีวิตผมไม่เหงาเหมือนที่ผ่านมา
ชายเสื้อนักศึกษาของมันปลิวน้อยๆตามลมและแรงขับช้าๆ ผมมองเส้นผมของมันที่ถูกลมพัด มองแผ่นหลังที่ควรจะกว้างกว่านี้ ภูมิมันสูงแต่ตัวมันผอมๆบางๆเหมือนหุ่นพวกนายแบบวัยรุ่นที่เขากำลังนิยม คงเป็นเพราะโครงกระดูกมันเล็ก และอยู่ๆผมก็ยิ้ม แค่ได้มองมันก็ยิ้มก็อุ่นใจ จนอยากให้ทางเส้นนี้ทอดยาวไกลออกไปเรื่อยๆ
“ภูมิ” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้บ่ามันจนได้กลิ่นน้ำหอม ผมไม่ต้องตะโกนแข่งกับลมมากเพราะรถติดไฟแดง
“อือ”
“มึงชอบกูจริงๆหรอ”
“ก็ คิดว่างั้น” กูขอคำตอบที่มันดูมั่นคงกว่านี้หน่อยได้มั้ย ฮึ่ม :m16:
“แล้วจะจีบกูจริงๆหรอ”
“ก็จีบอยู่นี่ไง” มันเอี้ยวหน้ากลับมานิดๆ ก่อนจะออกรถเมื่อสัญญานไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว เกิดมาผมเคยจีบสาวสามครั้ง ครั้งที่สี่ถูกจีบซะงั้น
“มึงชอบกูตรงไหนวะ”
“ตรงที่มึงชอบถามนู่นถามนี่ สมองช้า ชอบทำหน้าบื้อๆ แปลกดีกูชอบ” หาข้อดีไม่ได้เลยกู แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังยิ้ม อย่างน้อยมึงก็ชอบกูละว๊าไอ่ภูมิ^^
“ขอบคุณวะมึง”
“เรื่องอะไร”
“ก็ทุกเรื่อง เออ เรื่องข้าวด้วยที่วันนี้มึงเลี้ยงกู”
“อือ ถ้าสำนึกบุญคุณได้ ก็รีบมาเป็นแฟนกูเร็วๆละ”
ภูมิพาผมกับเจ้าซีมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ผมลงมายืนอยู่ข้างๆรถ แต่ภูมิยังนั่งอยู่บนน้องซี มันเอาขาตั้งลงแล้วเอาเท้าเหยียบไว้บนที่วางเท้าก่อนจะหันหน้ามาคุยกับผม
“มึงจะกลับเลยมั้ย”
“หึ ทำไมถามแบบนั้น กูไม่กลับแล้วจะให้นอนไหน” มันยิ้มมุมปาก ทำตาวิบวับ ห่า มึงคิดไรเนี่ย ความหมายของผมคือ จะแดกน้ำ แดกไรในบ้านก่อนกลับมั้ย
“นอนโรงจอดรถนี่ไง”
“เฮอะ”
“…………………………….”
“…………………………….”
เราเงียบกันไป แต่ไม่ใช่บรรยากาศอึดอัดเหมือนทุกครั้ง แต่มันเป็นเหมือนช่วงเวลาที่เรากำลังซึมซับความรู้สึกดีๆ
“อามึงกลับวันไหน”
“อีกสองวันมั้ง เอาแน่เอานอนไม่ได้หรอกอาปุ้ยน่ะ”
“อือ อยู่คนเดียวก็ล็อคบ้านดีๆ ได้ยินเสียงอะไร ก็อย่าสเล่อออกมาละ”
“อ้าว แล้วถ้าเกิดขโมยขึ้นบ้านกูละ”
“มึงก็โทรหากูดิ”
“หึหึ คุณภูมิเป็นตำรวจหรอครับ”
“ถึงไม่ใช่ กูก็มั่นใจว่ากูจะมาถึงบ้านมึงก่อนตำรวจ”
“เออๆ แถวนี้ปลอดภัย ไม่ค่อยมีเรื่องหรอก”ผมยิ้มให้มัน แกล้งเตะขามันเบาๆ ภูมิมันก็พยักหน้าเข้าใจ
“พรุ่งนี้มีสอบมั้ยภูมิ”
“มี สอบเช้า มึงละ”
“อือ เช้าเหมือนกัน งั้นมึงก็กลับไปนอนพักผ่อนเถอะ ดึกแล้ว”
“อือ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมารับ”
“เฮ้ย ไม่ต้องๆ กูไปเองได้” เมื่อถูกผมปฏิเสธ มันก็เริ่มมองผมด้วยสายตาอำมหิตผิดมนุษย์ ผมเลยต้องรีบกลับคำให้มันมารับ แล้วรีบเดินไปเปิดประตูรั้วบ้านให้มัน ผมยืนรออยู่ตรงนั้นเพื่อให้คุณชายท่านขับรถออกไปจะได้ปิดทีเดียว แลดูเหมือนผมยังทำหน้าที่คนใช้ให้มันเลยเนอะ
“พีม มานี่ดิ” ไอ้ภูมิกวักมือเรียกผม มันเปิดประตูรถแล้วแต่ยังไม่เข้าไป มันเท้าแขนซ้ายกับขอบประตูพลางมองมาทางผมนิ่งเหมือนจะบอกให้รู้ว่า ถ้ามึงไม่อยากตายก็เดินมาซะดีๆ อะไรของมันวะไอ้นี่ ผมไม่อยากเห็นคนเหวี่ยงเลยยอมเดินกลับไปหามัน
“มีไรมึง”
และยังไม่ทันได้ตั้งตัว มันก็ดึงผมเข้าไปใกล้ แล้วก้มลงแตะปากกับปากของผม
OoO
>//////<
“ค่าข้าวครับ” ^^ เสียงทุ้มน่าฟังบอกผมด้วยรอยยิ้มหวานๆ แต่ผมยืนแข็งเป็นหินไปแล้ว ไม่รู้ว่ายืนค้างแบบนั้นอยู่นานเท่าไร ผมได้ยินเสียงรถออกไปนานแล้ว แต่ผมยังคงยืนนิ่งอยู่เหมือนเดิม อ๊ากกกกกกกกก เมื่อกี้เราจุ๊บกัน กูกับมัน ผมกับไอ้ภุมิ มันจุ๊บผม
ค่าข้าวต้มปลามื้อนี้ผมจ่ายแพงไปมั้ย แต่ไม่เป็นไร ถือว่าคุ้มค่า เพราะว่ามัน อร่อยดี^_^
ว่าแต่บันไดขึ้นบ้านกูอยู่ทางไหนวะ
-
ทันทีที่ผมเดินมานั่งที่โต๊ะประจำ เพื่อรอสอบวิชาแรก ไอ้คิวก็มองผมด้วยสายตาทิ่มแทงที่แสนกระแดะ มันผิวปากก่อนจะแกว่งปากหาส้นตีน
“แค่เขาบอกรัก ก็ใจอ่อนยอมนอนทอดกายให้เขาเชยชม เมื่อเขาดอมดมชมจนสมใจ ก็สิ้นไร้ค่าไร้ราคา บทกวีในหลวง นิรันดร” กูจะเปลี่ยนชื่อมึงจากนายนิรันดร เป็นนาย ตายตอนนี้
ผมได้แต่ส่ายหน้าปลงๆให้กับอาการเพ้อหนักของมัน ปล่อยมันพล่ามไปเถอะพูดกับหมาหมาเลียปากเปล่าๆ แม้ใจจริงผมอยากจะตะโกนใส่หน้ามันว่า กูกับไอ้ภูมิยังไม่ได้ผ่านพิธีกรรมชุบตัวโว๊ยยยยยยย :angry2:
ก็แค่………………..>o<
“ใช่ซี้ เดี๋ยวนี้มีเบนซ์ มีบีเอ็มมาตามรับตามส่ง รถเต่าเก่าๆของกูก็ไร้ความหมาย” ที่ไอ้คิวมันแซวผมออกนอกหน้านอกตาขนาดนี้ได้ เพราะเพื่อนคนอื่นๆกำลังขะมักเขม้นติวหนังสือหลักสูตรเร่งรัด สิบนาทีก่อนเข้าห้องสอบ หึ มัวแต่วินนิ่ง ตีดอท เป็นไงละพวกมึง
“มันก็เป็นธรรมดาแหละมึง สมัยนี้เงินทองมันหายาก อะไรดีกูก็ต้องคว้าไว้ก่อน จะให้มาจมปลักกับมึงก็ไม่ได้หรอกนะคิว ฮะๆ”
“แหม๊มมมม ทีเมื่อก่อนหน้าไอ้ภูมิมึงก็แทบไม่อยากจะมอง แต่เดี๋ยวนี้…หึ… มึงมันใจง่าย ไอ้แคระ”
“ใจง่ายตรงไหน กูออกจะหวงเนื้อหวงตัว ให้โอกาสมันเริ่มจากจีบ”
“ระวังมันไม่ง้อกูจะขำให้” ผมลุกขึ้นผลักหัวไอ้คิว ก่อนจะลากมันขึ้นลานประหาร สู้โว้ยยยย
ผมออกมาจากห้องสอบแบบเบลอๆ ข้อสอบไม่ยากครับ แค่ผมอ่านโจทย์ไม่ค่อยจะรู้เรื่องแค่นั้นเอง โจทย์ก็เป็นภาษาไทยนี่แหละ แต่โคตรงงชิบหายไม่รู้จะต้องการอะไรจากชายไทยอย่างผม
ไอ้คิวมันออกมานั่งฟุบดมยาดมโป๊ยเซียนรอผมตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้ว ผมไม่แปลกใจที่คิวออกจากห้องสอบเร็ว แต่ที่ทำให้ผมใจเต้นแปลกๆเพราะโต๊ะประจำไม่ได้มีไอ้คิวแค่คนเดียว แต่มีไอ้ภูมินั่งอยู่ที่โต๊ะด้วย
“ไงมึง สอบเสร็จแล้วหรอวะ” ผมเอ่ยทักมัน แล้วเลือกนั่งฝั่งไอ้คิว
“อืม ไงทำได้มั้ย”
“ก็ได้บ้าง แล้วมึงละ หน้าบานเลยนะไอ่สัด”
“บานเพราะเจอหน้ามึงต่างหากไอ้เตี้ย”
“……………………..”
“……………………..”
“อ้าวเหรอ นึกว่ามีกูคนเดียวที่ดีใจเวลาเจอหน้ามึง” แกล้งทำเหมือนพูดเล่น แต่ขอโทษ กูพูดจากความรู้สึกจริงๆทุกคำครับ แมนป๊ะล๊า ไอ้ภูมิขำพรืดเมื่อเจอผมหยอดกลับ
“มึงสองตัวช่วยออกจากโลกสีชมพูอมม่วง มาดูสภาพกูหน่อยได้มั้ย” ไอ้คิวงัวเงียนั่งตาปรือเอายาดมยัดรูจมูก สภาพศพของมันอนาถมากครับ ผมเพิ่งรู้ว่าการสอบก็ฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นได้เหมือนกัน
สอบเสร็จเหนื่อยๆ ก็ได้เวลาหม่ำๆข้าว ซึ่งวันนี้พวกผมได้รับการบังคับให้ไปกินข้าวที่โรงอาหารกลาง เป็นสารสั่งจากไอ้ฟ่างใครหน้าไหนก็ห้ามขัด
“กว่าจะเสด็จมาได้นะพวกมึง” ไอ้มิคทักเสียงห้วนๆ สงสัยมันจะมึนข้อสอบ
“เชี่ยภูมิ เช้าถึงเย็นถึงเลยนะมึง ไม่พาเพื่อนกูไปจดทะเบียนเลยละ” ไอ้เชนยักคิ้ว ยิ้มกวนตีนให้ภูมิทันที ที่พวกผมหย่อนก้นลงนั่ง ไอ้ภูมิมันก็ยิ้มรับไปตามประสา และไอ้เชนก็ได้นิ้วกลางจากผมไปตามระเบียบ
ไอ้แทนกับข้าวฟ่างกำลังเดินถือขวดน้ำมา ส่วนคนอื่นๆไปซื้อข้าวมั้ง มีแค่ไอ้เชนกับไอ้มิคที่นั่งเป็นผีเฝ้าโต๊ะ
“อ้าวคิว ไอ้คิว” ไอ้แทนเขย่าไหล่ไอ้คิวที่แนบหน้าลงกับโต๊ะ “มันเป็นไรพีม”
“เมาข้อสอบ” ไอ้แทนส่ายหน้าขำๆแถมเคาะหัวไอ้คิวอีก พวกไอ้เบียร์ที่ไปซื้อข้าวกลับมา พวกผมก็เปลี่ยนกันไปซื้อบ้าง ไอ้ภูมิก็ทำเนียนเอาแขนพาดคอผมเฉยเลย กูหนัก
ปกติอยู่กันห้าคนก็เสียงดัง นี่เก้าคนโต๊ะผมเลยเหมือนตลาดแตก ตอนแรกก็เหมือนจะเครียดอยู่หรอกนะไอ้เรื่องสอบ แต่ซักพักก็เปลี่ยนโหมดอารมณ์เร็วมาก
“สอบเสร็จฉลองที่ไหนวะ” เสียงนี้มาจากบุคคลที่ทำเหมือนจะตายเพราะข้อสอบเมื่อสิบนาทีที่แล้วครับ แต่ตอนนี้มันกลับสู่สภาวะปกติแล้ว
“เชี่ยคิว นี่เพิ่งสอบวันแรกนะมึง”
“กูวางแผนล่วงหน้าไง เพื่ออนาคต”
“กูก็ไม่รู้ ไปไหนดีวะพวกมึง”
“ผับพี่ไนล์”
“ไม่เอาวะ กูอยากแดกจนเมาแล้วนอนได้เลย อ๋อ กูรู้แล้ว” ไอ้คิวหันมายิ้มปีศาจให้ภูมิ
“อะไร” ไอ้ภูมิเหมือนจะรู้ชะตาว่า ราหูกำลังจะแดกคอมัน
“ไปห้องมึงนะภูมิ ห้ามปฏิเสธ ไม่งั้นกูจะยึดเพื่อนกูคืน” ไม่ได้หมายถึงกูใช่มั้ย กูไม่เกี่ยวใช่มั้ย
“เออๆ ก็ไปสิ”
“แม๊ ว่าง่ายวะ มีแววว่าจะถูกเมียข่มนะมึงเนี่ย ฮ่าๆ” ไอ้คิวหันไปแท็กมือหัวเราะสะใจกับไอ้มิค ไอ้ภูมิก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเชี่ยคิวกับเวรมิคอยู่สุดโต๊ะอีกฝั่ง
“เออ มึงพูดเรื่องนี้ก็ดีแล้วคิว ไอ้ภูมิไอ้พีมตกลงว่าตอนนี้ พวกมึงสองตัวมีความสัมพันธ์แบบไหน อยู่ในฐานะอะไรวะ” ไอ้มิคยื่นตะเกียบมาจ่อที่ปากผม เป็นไมค์มาสัมภาษณ์ว่างั้น มึงว้อนใช่มั้ย ได้ กูจัดให้
“คือผมเป็นผู้ชาย พูดมากไปภูมิอาจจะเสียหายน่ะครับ ตอนนี้ก็เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องครับ ก็คุยๆกันอยู่ครับ” ไอ้เบียร์ถึงกับขำจนสำลักความเทพในการเป็นเซเลปของผม ได้อีกนะกู
“แล้วเมื่อไรจะถึงจะเรียกว่าแฟนละครับ”
“ก็ต้องดูกันไปเรื่อยๆครับ มันเป็นเรื่องของอนาคต”
“ได้ข่าวว่าถูกน้องกูหิ้วขึ้นคอนโดจริงมั้ยครับ” ไอ้ฟ่างก็เอาด้วย
“ไม่จริงครับ”
“โกหก!!!”
“มึงรู้ได้ไงว่ากูโกหก”
“เพราะดีเอ็นเอที่อยู่บนหนังหน้ามึงมันฟ้อง” ทั้งโต๊ะฮากับการปรักปรำของไอ้มิค
“หึหึ เชี่ยมิค กูไม่ได้ทำใครท้อง”
“ไอ้ภูมิ มึงมีอะไรจะพูดอีกมั้ย”ทุกคนหันไปจ้องไอ้ภูมิว่ามันจะรับมุกรึเปล่า รวมทั้งผมที่นั่งอยู่ข้างๆมัน
“ไม่มีครับ พีมเค้าพูดไปหมดแล้ว”
“สาดดดดดดดดดดดด” ไอ้คิวเป่าปากถูกใจอย่างกับเชลซีได้แชมป์พรีเมียร์ลีก หึ มึงเอาเชือกไปดึงไอ้แมวฟ้าให้ขึ้นมาจากที่สี่ของตารางก่อนเถอะแล้วค่อยมาฝัน เพราะปีนี้ผีชูถ้วยเว้ย
“ตอนแรกก็ไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง ตอนนี้ก็ไอ้ภูมิกับไอ้พีม ดีแล้วๆพวกมึงรักกันน่ะดีแล้ว ต่อไปนี้ก็จะไม่มีใครมาแย่งสาวๆจากกู ผู้หญิงทั้งมหาลัยก็จะเป็นของกูคนเดียว ฮ่าๆ มึงไม่เอาบ้างหรอเบียร์ ไอ้เชนไอ้คิวก็เหลือ เลือกเลย”
ตีนเบอร์สี่สิบกว่าๆ หกข้างพุ่งไปที่ไอ้มิค ส่วนไอ้เบียร์ ไอ้คิว ไอ้เชนมองหน้ากันแล้วหันไปโก่งคออ้วกคนละทาง
“จะว่าไปพวกมึงน่ารักดีวะ กูไม่เคยเห็นไอ้ภูมิเป็นแบบนี้เลยนะพีม มันยิ้มบ่อยมาก รู้ตัวมั้ยไอ่สัด” ไอ้เบียร์ผลักหัวไอ้ภูมิเอนมาพิงที่ไหล่ผม ผมเลยโน้มหน้าไปมองหน้ามัน ไอ้ภูมิกำลังยิ้มอยู่จริงๆด้วย มันถูกพวกนั้นรุมแซวไปอีกหลายฉาด ผมเลยช่วยภูมิด้วยการยกมือขึ้นบังหน้ามันไว้
“กูถามจริงๆเถอะภูมิ มึงชอบไอ้พีมตรงไหนวะ เตี้ยก็เตี้ย ปากก็หมา หน้าตาก็จืดๆ ดีหน่อยว่าขาว” หลายปีที่เราคบหากันมา ในสายตามึงกูดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอปัน
“กูไม่รู้ ไม่มีเหตุผล รู้แค่ว่ากูชอบพีม”
“ฮิ้วววววววววววว” พวกผีห่าซาตานร้องระงมโหยหวน ตบโต๊ะ โห่แซวอย่างถูกใจ ไอ้ฟ่างอินจัดเป็นหนักถึงขั้นยืนขึ้นปรบมือให้น้องชาย จนไอ้แทนต้องรีบดึงให้แฟนมันนั่งลง
ส่วนผมได้แต่นั่งก้มหน้ากินข้าวขาหมูเงียบๆ กูไม่น่าช่วยมึงเล้ยยยย
บางทีมึงก็ทำให้หัวใจกูทำงานหนักเกินไป รู้มั้ยภูมิ
……………………………………………
วันนี้ภูมิหอบหนังสือมาติวที่บ้านผม พรุ่งนี้จะสอบตัวสุดท้ายแล้ว แถมเรียนอีกไม่กี่วันก็หยุดยาว ปีใหม่แล้วโว๊ยยย และที่มันต้องถ่อมาอ่านไกลขนาดนี้เพราะมันบอกว่าบ้านผมร่มรื่น ต้นไม้เยอะ อากาศดีทำให้สมอง(โล่ง)โปร่ง สบาย :laugh:
อ่านหนังสือในบรรยากาศแบบนี้ทำให้จำสูตรได้ง่ายและที่สำคัญยังสามาถจีบผมได้ถนัดๆอีกด้วย มันก็ช่างคิดได้แต่ก็ดีเหมือนกันผมก็ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว มีมันมาอยู่เป็นเพื่อนก็ดี
ผมต้องยกโซฟานุ่มๆในห้องนั่งเล่นให้คุณชายเขานั่ง ส่วนผมก็นอนทะเลาะกับ verb adverbอยู่แทบเท้าคุณเขา เด็กศิลกรรมกับภาษาอังกฤษไม่ใช่ของคู่กันต้องทำใจ
ส่วนเด็กวิศวะ แค่เห็นหนังสือที่มันหอบมาผมก็แทบอ้วก ปกหนังสือเรียนของมันผมยังอ่านไม่ออก แม่งเรียนอะไรกันวะ เรียนทำไมนักหนา ซื้อข้าวต้องใช้สูตรรึไง
วันนี้ภูมิใส่แว่นด้วย แปลกตาดี หล่อกระซวกไส้ แบบนี้ต้องไม่ให้มันใส่ออกนอกบ้าน ฮ่าๆ
“อ่านไปดิ มองหน้าทำไม หน้ากูไม่มีสูตรฟิสิกส์นะเว้ย” ปกติผมก็อ่านหนังสือไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ยิ่งรู้สึกว่ามีคนจ้องก็ยิ่งประหม่า ผมแหงนหน้าขึ้นมาด่าไอ้ภูมิที่เอาแต่มองหน้าผม แม่งมองบ่อย มองนานแล้วนะมึง เดี๋ยวกูคิดค่าชั่วโมงเลยนิ
“หน้าจืดๆอย่ามาทำเป็นหวง”
“เออ อย่าให้กูหล่อแบบมึงบ้างละกัน กูจะส่งชิงโชคโออิชิไปเกาหลี กูจะไปทำศัลยกรรม”
“ทำไปก็เท่านั้น เสียดายยาสลบเปล่าๆ หึหึ”
“เออ อ่านไปเลยนะมึง เชี่ยภูมิ” ได้ทีขี่บีเอ็มไล่เลยนะ ผมไม่อยากต่อปากกับมัน เลยกลับไปนอนกลิ้งวิวาทกับแกรมม่าเหมือนเดิม
“ภูมิๆ ไอ้ in กับ เหี้ย at เวลาใช้กับสถานที่มันใช้ต่างกันยังไงวะ” ใครจะหาว่าผมโง่ผมก็ไม่โกรธครับ ไอไม่ถูกกับอิ้งลิช ไอ ด้อน แคร์
“หืม ไหนเอามาดูซิ” ผมลุกขึ้นขยับไปนั่งขัดสมาธิอยู่ใกล้ๆตีนไอ้ภูมิ มันวางหนังสือเล่มยักษ์ลงก่อนจะเอาหนังสือภาษาอังกฤษของผมไปดู มันก้มลงมองหน้าผมแล้วยิ้ม คงดูถูกดูแคลนที่ผมโง่แถมยังต้องนั่งกับพื้นส่วนมันฉลาดเป็นคนชนชั้นสูงนั่งสบายอยู่บนโซฟา เฮอะ เพราะกูเสียสละหรอกไอ่ฟาย
“in มันใช้กับสถานที่ใหญ่ๆ ส่วน at ใช้กับสถานที่เล็กๆ”
“ยังไงอ่ะ”
“ก็ประมาน in Bangkok in England พวกเมือง จังหวัด ประเทศ”
“อ๋ออออ”
“ส่วน at ก็ใช้กับบ้าน หมู่บ้าน อย่าง at home ประมาณนี้”
“อ๋อออ”
“ที่อ๋อเนี่ย มึงเข้าใจมั้ยเตี้ย”
“ก็นิดนึง แต่มึงเก่งวะ”
“กูไม่ได้เก่ง แต่เรื่องนี้ รู้สึกว่ากูจะเรียนตอนอยู่ ป.5 มั้ง” ฉึก เหมือนถูกมีดปักลงกลางอก เจ็บกว่าถูกด่าว่าโง่อีกครับ หนอยไอ้คุณชายมึงหลอกด่ากู
ตอนป.5 ผมยังวิ่งแก้ผ้าเล่นน้ำที่เชียงใหม่อยู่เลย จำได้ลางๆว่าเคยเรียนนะ แต่มันเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้ว ผมเป็นคนไม่ค่อยยึดติดกับอดีตไงครับ เลยทิ้งๆลืมๆมันไปบ้าง
กร๊ากกกกกก :P
“ภูมิ ทำไมมึงถึงเรียนวิศวะ”
“ไม่รู้”
“อ้าว”
“แล้วมึงละ ทำไมเรียนศิลปกรรม”
“ก็กูชอบศิลปะ ชอบวาดรูป มึงไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย บอกกูมา ทำไมมึงถึงเรียนวิศวะ”
“ที่กูเรียนวิศวะเพราะว่ากู......”
“………...........”
“หึหึ ทำไมมึงต้องทำหน้าอยากรู้ขนาดนั้นด้วยพีม”
“ก็กูอยากรู้ ทีกูยังยอมมึงง่ายๆเลย บอกมา เร็วๆ”
“ที่กูเรียนวิศวะเพราะ……”
“เพราะ………….”
“กูกรอกรหัสคณะผิด”
“ห๊า!!!!!!” OoO :o แม่เจ้า :a5: กรณีแบบนี้ก็มีหรือนี่ ผมมองหน้าไอ้ภูมิด้วยความอึ้งสุดชีวิต แต่มันแค่ยิ้มชิลล์ๆผมฝากถึงน้องๆทุกคน ที่กำลังจะเอนทรานซ์ในปีนี้ด้วยนะครับ
จำเรื่องนี้ไว้เป็นวิทยาทาน ว่าตอนกรอกรหัสคณะหรือพูดง่ายๆคือขั้นตอนที่สำคัญมากที่สุด ก็ช่วยละเอียดรอบคอบมากๆ ดูให้ดีๆว่าลงถูกคณะรึเปล่าอย่าทำเหมือนผู้ชายคนนี้ แต่คะแนนมันต้องสูงมากแน่ๆ ขนาดลงผิดยังติดวิศวะ
“แล้วจริงๆมึงอยากเรียนอะไรวะ”
“ถ่ายภาพ”
“ว่าว สุโค่ย หล่อ รวย ติส ติดเซอร์ ครบสูตร” มันหัวเราะพร้อมกับยื่นมือมาผลักหัวผมแทบหงายหลัง ภูมิถอดแว่นตาออกแล้วนวดคลึงหัวตา
“แล้วเรียนวิศวะ ยากป่ะ” ผมยังทำตัวเป็นพิธีกรเรียลลิตี้ซักประวัติไอ้ภูมิต่อไป
“ยาก”
“พวกมึงเก่งเนอะ เป็นกูคงตายคาหนังสือแน่ๆ ฮะๆ”
“พูดดีนิ” มันยิ้มอีกแล้ว เวลาภูมิยิ้มมันดูสว่างสดใสน่ามอง อยากให้มันยิ้มแบบนี้บ่อยๆ^^ยิ้มให้ผมบ่อยๆแบบนี้ สงสัยผมคงเผลอจ้องมันมากเกินไป จนภูมิก้มลงมาสบตาด้วย มันยื่นมือขาวๆมาแนบกับแก้มของผม ก่อนที่หน้าหล่อใสเจ้าของรอยยิ้มที่ผมชอบนักชอบหนาจะโน้มลงมาใกล้
ผมเริ่มเห็นหน้าภูมิไม่ชัดเพราะมันอยู่ใกล้จนเกินไป ผมหลับตาเมื่อรับรู้ว่าปลายจมูกเราสัมผัสกัน จมูกโด่งคมนั้นเอียงกดลงกับแก้มของผม และไม่นานความรู้สึกนุ่มๆอุ่นๆก็ประทับลงกับริมฝีปากของผม มันไม่ได้อุ่นแค่กาย แต่ความรู้สึกอบอุ่นนั้นยังผ่านลึกลงไปถึงหัวใจ
จูบกันแล้ว ผมกับภูมิ เราจูบกันไปแล้ว
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………….
อ่านเองยังเขินเองคะ แอร๊ยยย นี่มันอะไรกันคะ หนุ่มๆสมัยนี้เค้าไวไฟแบบนี้แล้วหรอเนี่ย ตอนหน้าจัดหนักๆเลยซะดีมั้ยฮึ ฮ่าๆๆๆ บ้าหรอ นิยายเค้าใสๆนะตัว
อ๊อ น้องพีมฝากมาบอกว่า เล่นตัวได้แค่นี้จริงๆคร้าบบ จีบกันยังไม่ถึงสามวันมันจะยอมเป็นแฟนภูมิแล้วอ่ะ ไวดีจริงๆ แล้วพบกันใหม่ปีหน้านะคะ^__^
:bye2: :bye2:
-
เริ่มหวานกันแล้ว :m3:
-
หวาย....จูบกันแล้ว หวานหยดเลยเน้อ
โอ๊ย....ตาร้อนผ่าวๆ
-
สวีทไม่เกรงใจคนอ่านเลย 555 แต่ที่คนเขียนบอก พบกันปีหน้า? มันนานไปไหมอ่ะ
อีกตั้งเกือบครึ่งเดือนเชียวนะ....
PS.ถ้ามาอัพคราวหน้า รบกวนช่วยใส่วันที่ให้หน่อยได้หรือเปล่า จะได้รู้ว่าตอนใหม่มาแล้ว
-
:-[ :impress2:
+1
-
มากกว่าจูบเมื่อไหร่ ???
-
:L2:...ขอมอบให้สำหรับตอนที่น่ารักๆ ตอนนี้
ชอบภาษาที่คุณไรเตอร์ถ่ายทอด ออกมาผ่านตัวละครทุกตัวเลย
โดยเฉพาะ เจ้าเตี้ย เนี่ย..น่ารักเป็นที่สุด :กอด1:
....เจอกันหลังปีใหม่??....
......................นานไปมั้ยอ่ะ.
-
o13 สนุกมาก
:o8: เริ่มหวานกันแล้ว
cnn ของสหรัสอเมริกาไม่ใช่เหรอ ส่วนจีนน่าจะเป็น cctv นะคะ
-
o13 สนุกมาก
:o8: เริ่มหวานกันแล้ว
cnn ของสหรัสอเมริกาไม่ใช่เหรอ ส่วนจีนน่าจะเป็น cctv นะคะ
อร๊ายยยยยย อยากจะมุดลงไปที่ใจกลางโลกคะ อายชิหายวายวอด คิดว่าอ่านดูหลายรอบ แต่มันเล็ดรอดมาได้ยังไง :laugh: :laugh:
ขอบคุณมากนะคะที่บอก ก้มกราบที่อกสองครั้งงามๆคะ แล้วก็แก้ไขแล้วนะคะ อิอิ :pig4: :pig4:
-
เริ่มหวานกันแล้วคู่นี้ น้องภูมิกะน้องพีม
+1คะ :sad4:
-
ตีตั๋วรอตอนหน้าหนึ่งใบคร้าบบบบบบบบบ
-
:m3: น่ารักถูกใจเจ๊จริงๆเลย นู๋พีมชายภูมิ
อ่านไปยิ้มไป เมื่อยแก้มหมดแล้วเนี่ย
รอตอนหน้าตาปริบๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >///<
-
มีมากกว่าจูบช่ายป่ะ
-
สนุก!!!อะนะ เริ่มหวาน :impress2: :impress2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบจริงๆ อ่านไปยิ้มไป
พีมน่ารักแบบกวนๆ เอ๋อด้วย แสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน
อ่านไปก็ฮาไปยิ่งตอนที่พีมะบอกรักภูมินี่ลุ้นสุดๆเลยส่วนภูมิก็
ตอนแรกเหมือนจะโหด ซาดิสต์ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่โหดมาก
แถมเพื่อนแต่ของแต่ละคนนิสัยรักเพื่อนกันจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ตามทันแล้ว น่ารักอย่างร้ายกาจ ตอนร้ายก้ได้ใจ ตอนดีก็น่ารัก
รอลุ้นต่อไปค่า
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย อ่านไปเขินไปครับ :-[ :o8: :-[ :-[ :-[
ชอบมากมายครับเรื่องนี้
แต่ว่า คนเต่งครับ
หลังปีใหม่นี่นานไปไหมอ่ะตัว
แต่ก้อรอเสมอนะคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :กอด1:
-
ว้าวๆ จีบกันแล้ว
ตอนหน้าจัดหนักเหรอครับ?
จะรอนะครับ อิอิ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !
น้ำตาลไม่ต้องค่า คู่นี้เค้าหวานเกิน 5555
ภูมิพีมน่ารักค่า ><
-
แหม ๆ ๆ ก็จุ๊บกันไปหลายทีแล้วนิตัวเธออออ
-
ภูมิ น่ารักไปแล้ว :-[ :serius2:
-
ปีหน้าเลยเหรอ งั้นสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเลยแล้วกันนะ
-
อร็ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันหวานมากคะ
-
หวานมากกกกกกกกกกกก
จูบแล้ว มีต่อจากจูบไหมอ่ะะะะะะะะะะะะ
อิอิ :impress2:
ปล เจอกันปีหน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:z3: :serius2:
-
:m25: ขอมากกว่านี้อีกยาว ๆ ค่า :jul1:
-
เรื่องนี้น่ารักจัง (น่ารักแบบเถื่อน ๆ) 555+ เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ติดใจ
มาต่อไว ๆ นะคะ จะรอ อิอิ
-
หวานจนน้ำตาลเรียกพี่ :-[
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้แบบยิงยางยันตอนล่าสุดเลย
อ่านไปก็บิดม้วนตัวไปอายแทนพีม แล้วฮากับมุกเกือบทุกมุขเลย
เนื้อเรื่องอ่านแล้วสนุกดี ไม่เครียดเท่าไหร่ด้วย+1ให้เลยแล้วจะติดตามตอนต่อไปนะ
-
หวานจริง ๆ ^^
-
อิกม่ายนานต้องมีncแน่ๆเลย
ชอบตอน ทำขันหม่กกันอ่ะ
“โห……. ฮิ๊ …….โห……… ฮิ๊ ……….โห….. ฮิ๊….. โห่ …..ฮิ้ววววว ใครมีหนุ่มหล่อ มาแลกเพื่อนกู ใครมีอีหนู เพื่อนกูไม่เอา มันได้หนุ่มหล่อทำผัวแล้วโว๊ยยยยย”
ชอบมากก o13
-
ปลาบปลื้ม ปิติ ยินดี ที่น้องเจ้มีฟามสุก แต่ก็ขอให้ความสุขอยู่กับน้องเจ้ตลอดไป
นายภูมิก็อย่าออกลายแล้วกัน ส่วนเพื่อนส่งเสริมให้น้องพีมมันมีผัว
ก็ต้องดูแลไม่ให้ผัวมันทำร้ายจิตใจด้วย ไม่งั้นเจ้จะโกรธ แล้วหาผัวใหม่ดีๆให้แทน
-
แสร่ดดดดดดด
ฮามากกก
หวานไปไหนงานนี้ภูมิรุกสุดๆๆ
พีมเขิลสุดติ่งชอบแล้วก็ยอมๆๆไปเถอะเล่นตัวพองามพอ
ฮ่าๆๆๆเด๋วชะนีจะคาบไปกิน
-
แสร่ดดดดดดด
ฮามากกก
หวานไปไหนงานนี้ภูมิรุกสุดๆๆ
พีมเขิลสุดติ่งชอบแล้วก็ยอมๆๆไปเถอะเล่นตัวพองามพอ
ฮ่าๆๆๆเด๋วชะนีจะคาบไปกิน
-
เพิ่งมาอ่าน รอต่อนะคะ o13
น่ารักมาก สนุกดี อยากอ่านรูทแทนกับฟ่างจังค่ะ :-[ หนุ่มๆน่ารักทุกคนเลยนะคะ
-
:o8: น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนชื่อภูมินี่หน้าตาดีเนอะคะ 555 (ไม่เกี่ยวแล้วววว)
-
อะไรจะเรียบง่าย และหวานหยดย้อย แบบผู้ชายขนาดนี่อ่ะ
-
ชอบมากอ่ะ ฮามาก ตอนล่าสุดนี่เขินนนอิอิ รอเสมอจ๊ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด เค้าจูบกันแน่แล้ว :-[
-
น่ารักทุกคุ่เลย
ลุ้นคู่นี้ด้วย คิว เต้ย อิอิ
-
เค้ารอ อยากเห็นฉากหวีดหวานอีก วิ้วๆๆๆ
-
:laugh: :laugh:ฮาได้อีกพีมรั่วอ่ะ คู่นี้เค้าเร็วจริงๆ น่ะ
-
ตอนที่ 14 We ^^
วันนี้วันศุกร์ ผมกับเดอะแก๊งมานั่งแกร่วอยู่แถวๆโรงอาหารวิศวะ ในเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆ บรรยากาศโรงอาหารยามเย็นไม่วุ่นวาย มีนักศึกษาไม่กี่กลุ่มที่ยังไม่กลับบ้าน
รวมทั้งพวกผมถึงแม้จะเรียนเสร็จกันหมดทุกนายแล้ว ก็ยังไม่กลับ เหตุก็เพราะว่าเชี่ยแทนมันต้องรอไอ้ฟ่างเพราะฟ่างยังเรียนไม่เสร็จ มันเลยบังคับพวกผมมาอยู่เป็นเพื่อน
แถมสู่รู้อีกต่างหากว่ายังไงผมก็ต้องรอไอ้คนที่มันกำลังจีบผมอยู่แล้ว ใช่ครับผมต้องรอภูมิเพราะมันสั่งไว้ ตกลงว่าภูมิจีบผมหรือผมจีบมันกันแน่วะ แต่สิ่งที่รู้ตอนนี้คือไอ้ภูมิมันจะเรียนเอาโล่แข่งกับพี่ชายมันครับ
“ไอ้ภูมิกับไอ้มิคเรียน แล้วทำไมมึงไม่เรียนวะแทน มึงเรียนวิดวะด้วยกันจริงป่ะเนี่ยหรือมึงโดด”
พวกมันทั้งสี่ตัว ไอ้ปัน ไอ้เชน ไอ้แทน และไอ้คิว มองผมเหมือนผมเป็นเศษถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว โดยเฉพาะไอ้แทนมองเหมือนผมมีความผิดติดตัวมาแต่กำเนิด
“กูน่ะวิดวะเต็มตัวไอ่สัด แต่กูเรียนวิดวะคอม ส่วนไอ้มิคกับว่าที่ผัวมึงมันเรียนโยธา วิชานี้กูไม่ได้เรียนกับมัน ทีนี้มึงเก็ทรึยังครับ เพื่อนตัวเองเรียนอะไรยังไม่รู้ ห่า”
ไอ้คิวชูนิ้วโป้งให้ไอ้แทน และเอียงหัวด็อกแด็กๆแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผมทั้งที่ลูกชิ้นเต็มปาก ไอ้นี่มันมีหัวใจสี่ห้องและมีสี่กระเพาะ จะบ่ายจะค่ำมันก็ต้องมีของกระแทกปาก และอันต่อไปที่จะฟาดปากมันน่าจะเป็นลำแข้งผมนี่แหละ
“เออกูรู้ แต่กูแค่ลืม”ผมก็ลืมนึกไป เลยโดนไอ้แทนด่าซ้า แทนมันก็พูดนั่นพูดนี่กวนตีนผมไปเรื่อย ส่วนไอ้เวรคิวพอเยาะเย้ยผมจนสาแก่ใจมันก็กลับไปกินเกาเหลาเนื้อเปื่อยต่อ ไอ้เชนมันก็เล่นเกมส์ในมือถือ
ส่วนไอ้ปันนั่งพิมพ์งานแต่เท่าที่ผมเห็น หน้าต่างที่มันเปิดตอนนี้หน้าตาไม่เหมือน Word 2007เลยครับ เหมือนมันกำลังโหลดอะไรบางอย่างที่อาจจะทำให้พวกผมน้ำลายฟูมปากได้ทั้งโต๊ะ
“กูสงสัยมานานแล้ว”อยู่ๆไอ้คิวก็เงยหน้าจากชามเกาเหลามามองหน้าพวกผม
“ว่า”
“ทำไมเราต้องกินของคาวกับของหวานคนละครั้งด้วยวะ” มันก้มลงคุยสบตากับชามเกาเหลาและถ้วยน้ำแข็งใสของตัวเอง
“หือ???” เชี่ยคิวมึงจะทำอะไรอี๊ก
“มึงไม่สงสัยหรอเชน มึงเรียนหมอ”
“กูเรียนหมอฟัน” ไอ้เชนส่ายหน้าเอือมๆไม่สนใจ แล้วหันไปเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ต่อ
“จะหมออะไรมันก็เหมือนกันแหละ แล้วมึงอ่ะปัน สงสัยมั้ยวะ”
“อือ สงสัยๆ” เอ๊าไอ่นี่ดันบ้าจี้ไปกับมันซะงั้น แต่จริงๆมันก็น่าสงสัยนะครับ เพราะกินไปก็ไปอยู่ในกระเพาะเหมือนกัน เวลาออกก็มาทางเดียวกัน แล้วทำไมเราไม่กินมันพร้อมกันเลยละ อืมมันก็น่าคิด
“กินเข้าไปก็ไปอยู่ในกระเพราะเหมือนกัน” น่าน เสือกคิดตรงกูอีก ใครที่คิดอะไรเหมือนไอ้คิว ร้อยละเก้าสิบเก้าฟันธงเลยครับว่าใกล้บ้าแล้ว แสดงว่าผมก็ใกล้แล้วสินะ ไอ้คิวมันเลื่อนชามเกาเหลากับถ้วยน้ำแข็งใสมาใกล้กัน “จริงๆมันก็เป็นของกินทั้งคู่”มันพูดกับชามเกาเหลาไปเอียงคอไปครับ
“มันก็น่าจะกินพร้อมกันได้” มันพยักหน้าให้กับตัวเอง
และ
พรึ่บ
“เฮ้ย!!!” :a5: เย้ดเข้ มันเทน้ำแข็งใสลงไปรวมกับเกาเหลาครับ เสร็จแล้วมันก็คนๆจนเกือบเป็นเนื้อเดียวกัน มันเงยหน้ามายิ้มอวดเขี้ยวและสบตากับพวกผมทีละคน
“อ่ะ แดก!!!”
ผมไอ้ปัน ไอ้เชน ไอ้แทนส่ายหัวพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย พวกเราก้มเอาหัวชนกันเพื่อดูชามตราไก่ใบนั้น กูพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเราต้องกินของคาวกับของหวานคนละครั้ง ก็นี่มัน อ้วกชัดๆ
“ประหยัดเวลา ประหยัดน้ำล้าง เป็นการช่วยลดโลกร้อน แหม่ นักศึกษาตัวอย่างจริงๆกู หึหึ มากินเร็วเพื่อนๆ”
“แดกไปคนเดียวเหอะ แค่ดูกูก็คลื่นไส้” ไอ้ปันยี้หน้าลูบคอ มันรีบลากแมคสีขาวบางๆขยับออกห่างจากไอ้คิวแทบจะทันที
“เฮอะ เรียนรัฐศาสตร์แล้วหยิ่งหรอเชี่ย ภายภาคหน้ามึงจะเป็นส.ส.นะเว้ยปัน ถ้าไปเจอชาวบ้านมึงก็ต้องปรับตัวให้ได้ ต้องอยู่ง่าย กินง่าย” แต่ที่มึงทำมันก็ง่ายเกินไปนะคิว
“ครวย ใครบอกมึงว่ากูจะเป็น ส.ส. กูเรียนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศกูจะสมัคร อบต ต่างหาก ฮะๆ” เอา เอาเข้าไป เพี้ยนกันให้หมด เมื่อไอ้คิวล่อลวงไอ้ปันไม่สำเร็จมันก็เริ่มมองหาเหยื่อรายใหม่ และผู้โชคดีคนนั้นก็คือ
“เชน มึงเห็นไอโฟน4ดีกว่าเพื่อนมึงหรอ เงยหน้า แดกเกาเหลาผสมน้ำแข็งใสแล้วไปตายซะ” มันต้องเป็นดื่มวีต้าแล้วไปนอนซะไม่ใช่หรอคิว
“ฮุ” ไอ้เชนส่งเสียงเซ็งๆ “ใครจะแดกลง ดูหน้าตาอาหารมึงดิ ทับทิมกรอบลอยคู่ถั่วงอกเลยสัด”
“มึงก็อย่าดูแค่หน้าตามันดิวะ สังขารมันเป็นสิ่งไม่เที่ยง ทุกอย่างล้วนอนิจจัง ไม่จีรัง พระพุทธองค์ทรงสอนว่าอย่ายึดติดรูปกายภายนอก” หน้าไอ้คิวเหมือนคนที่เข้าถึงรสพระธรรมมาก
“ซอรี่วะ พอดีกูเป็นคริสต์ไม่ค่อยสนิทกับพระพุทธองค์” พอถูกไอ้เชนปฏิเสธ ไอ้คิวก็บ่นงุบงิบๆคล้ายท่องคาถาแล้วเป่าใส่หน้าไอ้เชน
“เชี่ยแทน!!! มึงชื่อแทน มากินแทนเพื่อน” ไอ้แทนที่กำลังแอบย่องออกไปถึงกับสะดุ้ง มันส่ายหน้าคอแทบหลุด
“
ฮื่อ กูรักฟ่าง กูอยากอยู่กับฟ่าง กูไม่อยากให้มันเป็นหม้าย” กลัวตายเหมือนกันนี่หว่า เมื่อบังคับไอ้สามตัวนั้นไม่ได้ ไอ้คิวก็เริ่มเบนเข็มมาที่ผม ชิบหายแล้วกู
“งั้นมึงแดกเลยไอ้พีม แค่ดูให้มันเป็นศิลปะ”
“กูดูไม่ได้วะคิว ใครจะไปกินลงวะหรือมึงกินลง ลองกินให้กูดูหน่อยสิ เลิกเล่นๆเอาไปทิ้งไป”
“ฮึ๋ย พวกไม่เห็นคุณค่า” แล้วมันก็บ่นๆก่อนจะยอมเอาชามไปเก็บ ผมกับไอ้แทนได้แต่มองหน้ากันปลงๆ
กูอยากพาเพื่อนไปบำบัดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
หลังจากอาการคุ้มคลั่งของไอ้คิวกลับสู่สภาวะปกติทุกอย่างก็กลับสู่สภาพเดิม พวกผมก็นั่งเล่นไปเรื่อย
ซักพักปันก็ต้องไปจัดรายการวิทยุของมหาลัย ส่วนไอ้คิวผมเห็นมันคุยโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จากนั้นไม่นานมันก็เดินผิวปากควงกุญแจรถออกไป
เลยเหลือผมที่นั่งขีดๆเขียนๆรูปในสมุดสเก็ต กับไอ้เชนไอ้แทนที่นั่งแชทคุยกันทั้งที่มันนั่งข้างๆกัน
“เชี่ย หึหึ”
“ไอ่เวร” พวกมันเป็นแบบนี้มาซักพักใหญ่ๆแล้วครับ มันด่าออกอากาศทีไร ผมก็ตกใจทุกที ก็อยู่เงียบๆพอมันสองตัวด่าโพล่งขึ้นมา ผมก็ถึงว่าแม่งด่าผม แต่ไม่ใช่ครับมันด่ากันเองเพราะพิมพ์ไม่ทัน
ห่า สร้างสรรค์จริงๆ
“ไงแทน รอกูนานมั้ยวะ” เสียงคุณชายข้าวฟ่างทักมาแต่ไกลพร้อมกอดคอไอ้เชนแล้วยิ้มกวนตีน เชี่ยแทนมองตาเขียวปั๊ด เหมือนอยากจะขว้างโทรศัพท์ใส่หน้าหล่อๆของไอ้ฟ่าง “อ้าวผิดคน โทษทีๆเชน กูเห็นหน้าคล้ายๆ นึกว่าแทน ฮ่าๆ” ฟ่างมันหัวเราะชอบใจ อามรมณ์ดีจังนะมึง ที่ให้พวกกูต้องมานั่งรอมึงเนี่ย
“เดี๋ยวจะโดนฟ่าง เดี๊ยะๆ” ไอ้แทนส่งสายตาพิฆาตให้แฟนมัน ฟ่างมันยังหัวเราะไม่สนใจ แต่ก็ยอมย้ายมานั่งข้างๆไอ้แทน จริงๆแล้วถูกไอ้เชนถีบไป
“พวกมึงนั่งรอกูหรอวะ”
“เออดิ นานเป็นชาติ จะกลับไปนอนอ่านหนังสือก็ไม่ได้กลับ พรุ่งนี้กูสอบโคตรตระกูลฟันทุกซี่”
“ตกลงมึงจะไปนอนหรือจะไปอ่านหนังสือ เอาให้แน่ เนอะแทนเนอะ”ไอ้ฟ่างดึงแก้มแฟนมันที่ดูจะนอยส์กับเรื่องเมื่อครู่ไม่หาย ไอ้แทนมันปัดมือไอ้ฟ่างออก ฟ่างเลยล็อคคอไว้
“ไปอ่านหนังสือเว้ย กูเครียดวะมึง แม่งเรียนหนักขึ้นทุกวัน”
“เออน่า ทนๆหน่อย กว่ามึงจะสอบเข้ามาได้ แถมเรียนมาได้ตั้งสองปี อีกแค่สี่ปีจิ๊บๆ แต่ถ้ามึงเครียดก็ฟันแก้เครียดไปพลางๆดิ ถนัดไม่ใช่หรอวะ”
“หึหึ เลวนะมึงเชี่ยฟ่าง เออๆงั้นกูกลับแล้ว เจอกันพรุ่งนี้ว่ะ พีมมึงกลับพร้อมกูมั้ย อ่อ ลืมไปรถกูมันก็แค่มินิ คงสู้เมอร์ซิเดสไม่ได้ งั้นกูไปนะ ฮะๆๆๆ” สาดดดดดดดดเชน
“กูขอแช่งให้ฟันมึงร่วงหมดปาก ไอ้หมอฟันดะ”มันหัวเราะยักไหล่พร้อมโบกมือให้พวกผม ผมมองตามไอ้เชนอยากลุกไปตบหัวแม่ง แต่พอหันกลับมาผมแทบจะมุดโต๊ะหนี ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างจะสิงกันแล้ว อายคนบ้างเถ๊อะ
“เออ ไอ้ภูมิละ น้องกูอยู่ไหน มึงแดกน้องกูแล้วใช่มั้ย” ขอบใจนะที่ยังมีกะจิตกะใจนึกถึงกู ผมชูรูปสัตว์สี่เท้าเล็มหญ้าที่ผมเพิ่งวาดเสร็จใส่หน้าพวกมัน มันสองตัวขำคิกคัก
“เราอย่าไปสนใจพวกมันเลยฟ่าง ป่ะ กลับบ้าน” แล้วแม่งก็กอดคอกันไปเฉยเลย เฮ้ยทำไมทิ้งกูไว้แบบนี้วะ หมา มึงมันหมาชัดๆไอ้แทน ทำคุณบูชาโทษโปรดเหี้ยแล้วอารมณ์เสียจริงๆเลยกู
“ไอ้ปัน ไอ้เชี่ย สาดดดดด กูจะฆ่ามึง ” ความวัวยังไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก ไอ้มิควิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามา “อยู่ไหนวะ พวกมันละ ไอ้เชี่ยปันมันไปไหน บอกกูมาพีม”
“เฮ้ย อะไรมิค มึงเป็นไร”
“กูมาฆ่าไอ้ปัน มันอยู่ไหน”
“ไอ้ปันมันไปจัดรายการแล้ว มึงมีเรื่องอะไรกันวะ”
“โธ่ ก็กูอยากฆ่ามัน ทำไมมันไม่รอวะ” ไอ้มิคทรุดตัวลงนั่งและดึงทึ้งผมตัวเองแล้วดิ้นพล่านๆ
“ว่าไง มึงมีเรื่องไรกันถึงต้องแหกปากตามฆ่ามันแบบนี้” ไอ้มิคตวัดตามามองผมแบบเคืองๆ
“เลว ไอ้เพื่อนเลว มันแกล้งกู มัน มัน ให้กูจีบผู้หญิงปลอม ฮึ๋ย” แล้วไอ้มิคก็ก้มหน้าไม่กล้าสู้สายตาผม
“ห๊ะ ผู้หญิงปลอม?”
“เออ”
“ผู้หญิงปลอมคืออะไรวะ หุ่นหรอมึง”
“หุ่นพ่อง กระเทยโว๊ยยย มึงรู้จักมั้ย สาดดดดดดดด กูอยากตาย กูจะเอาหน้าไปเก็บไว้ไหนพีม กูอายยยยย” วินาทีนี้ผมอยากจะหัวเราะให้ดังๆ เรื่องแกล้งคนไอ้ปันเป็นหนึ่งในใต้หล้า แต่ผมไม่คิดว่ามันจะแกล้งไอ้มิคที่บ้าๆเหมือนมันได้ลงคอ แถมวิธีนี้ ฮ่าๆๆๆ ไอ้เชนก็เคยเจอมาแล้ว
“มึงไม่ดูดีๆก่อนวะ หึหึ” ผมพยายามกลั้นก๊ากสุดชีวิต เพราะถ้าหัวเราะมันตอนนี้ไอ้มิคคงของขึ้น แล้วอาจเตะปากผมก็เป็นได้
“ก็ใครจะเป็นรู้วะ แม่งสวยเว่อร์ สวยโคตรๆ นางเอกละครยังอายอ่ะมึ้ง พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจกูหรอกพีม พี่เค้าโคตรตรงสเป็คกูเลย อกเป็นอก เอวเป็นเอว ที่สำคัญ….” มันหันมาทำหน้าจริงจัง มันเอามือช้อนใต้หน้าอกตัวเองทำท่าประกอบยกขึ้นยกลง “ใหญ่มว๊าาก มึงขีดเส้นใต้ ทำตัวหนาเลยสัด ว่าใหญ่มากๆ” นี่คือประเด็นใช่มั้ยมิค
“หึหึ เออน่าหาใหม่ หล่อๆอย่างมึงไม่นานก็ได้ เออ แล้วทำไมมาคนเดียว ไอ้ภูมิละ” มัวแต่ฟังไอ้มิคเพ้อ ผมก็เพิ่งนึกได้ว่ามันมาคนเดียว
“อ้าว มันออกมาก่อนกูนิ คงไปเข้าห้องน้ำมั้ง งั้นกูนั่งรอไอ้ภูมิเป็นเพื่อนมึงนะ กูจะได้ปรับทุกข์ด้วย เนี่ยๆมึงรู้ป่าวคราวที่แล้วกูจีบดี้ คราวนี้กูไปม่อกระเทย แม่งโลกเอียงไม่เข้าใจกู ”
ผมยิ้มฝืดๆอย่าว่าแต่โลกเลยมิค ตัวกูเองยังไม่ค่อยจะเข้าใจมึงเท่าไรเลย สมแล้วที่มันกับไอ้ปันจะเป็นดูโอ้คู่เพี้ยน แต่กลับโดนเล่นซะงั้น หึหึ แม่งฮาวะ อยากเห็นหน้าพี่คนนั้นคงสวยมากแน่ๆ
ถ้าเรื่องนี้ถึงหูพวกไอ้คิว ไอ้มิคคงเละไม่เหลือซากแน่ๆ ผมเลยต้องกลั้นไว้ค่อยไปขำทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆ(เลว) แต่มีไอ้มิคก็ดีเหมือนกัน ผมไม่ต้องนั่งรอภูมิคนเดียวแล้ว เพราะมีมันที่นั่งจิตหลุดเสียเซลฟ์อยู่เป็นเพื่อนผม ตอนแรกก็เหมือนจะดี แต่ตอนนี้มันชักจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วครับ
“พีม กูว่าช่วงนี้ดวงเนื้อคู่กูคงถูกดาวเสาร์โคจรเข้าแทรกวะ แล้วถูกดาวหางฟาดเคราะห์ใส่ ตามมาด้วยดาวหมีใหญ่ สงสัยจะออกนอกทางช้างเผือกแล้วไปโดนดาวนพเคราะห์” และอีกสารพัดดาว ตั้งแต่ดาวลูกไก่ยันดาวซินโดมไอ้มิคลากเข้าสู่วงโคจรชีวิตมันหมด
จากที่มันพล่ามเรื่องดาวอยู่ดีๆ ตอนนี้แม่งเปลี่ยนไปถึงเรื่องแห่นางแมวแล้วครับ ผมไม่คิดเลยว่ารอบตัวผมจะมีเพื่อนเพี้ยนๆอยู่ยั๊วเยี๊ยะขนาดนี้
ภูมิมึงอยู่ไหน เมื่อไรมึงจะมา ภูมิช่วยกูด้วย กูรับไอ้มิคไม่ได้ กูรับเพื่อนมึงไม่ได้ แต่ไอ้มิคก็ไม่ได้สนใจอาการหวาดกลัวของผมเลยแม้แต่น้อย มันยังสติลบ่นงุ้งงิ้งของมันต่อไป
“พีม” เสียงเรียกไม่ดังมาก แต่ผมก็ได้ยินชัดเจน ผมหันหลังกลับไปหาเสียงนั้น ไอ้ภูมิมาแล้ว มันถือหนังสือกับสมุดแลคเชอร์สองสามเล่มเข้ามา แต่ไอ้มิคมันยังไม่หยุดพล่ามเลยครับ ไม่รู้ด้วยว่าเพื่อนตัวเองมาแล้ว
“กูว่านะถ้าแห่แมวไม่ได้ผล เราน่าจะแห่สิงโต จับสิงโตมาแล้วก็แบกรอบหมู่บ้าน คราวนี้ละมึงเอ๊ย ฝนตกเจ็ดวันเจ็ดคืน รับรองไม่มีแล้ง ฮี่ๆ” นอกจากจะไม่แล้งแล้วก็น่าจะไม่เหลือด้วย หมายถึงคนนะที่ไม่เหลือ ตายหมดแหละกูว่า ถูกสิงโตฉีกกินทั้งตำบล
“มึงเป็นไรมิค” ไอ้ภูมินั่งลงข้างๆผมก่อนจะถามอาการเพื่อนมัน นั่นแหละไอ้มิคถึงได้รับรู้ถึงการมีตัวตนของไอ้ภูมิ
“เชี่ยภูมิ สาดดดด มึงรู้มั้ยกูไปเจออะไรมา มึงต้องช่วยกูนะเว้ย กูเสียใจ” ไอ้มิครีบฟ้องเลยครับ ภูมิมันส่ายหน้าเหมือนเห็นเป็นเรื่องปกติ ก่อนจะหันมามองหน้าผม
“รอนานมั้ย"
“ไม่น๊าน กูรอได้ ก็แค่เกือบๆสองชั่วโมงเอง”
“หึ เว่อร์แล้ว” มันจะเอาหนังสือเคาะหัวผม แต่ผมหลบทันแล้วยิ้มยักคิ้วกวนตีนมัน แต่
“ภูมิ!!! หน้ามึงไปโดนอะไรมา” ผมเพิ่งสังเกตหน้าไอ้ภูมิ ผมจับหน้ามันมาดูใกล้ๆ มุมปากมันแตกช้ำเลือด
“ไม่มีอะไร แค่มีเรื่องนิดหน่อย” มันฝืนหน้าออกจากมือผม
“ทำไมทำแบบนี้วะ ที่นี่มหาลัยนะเว้ย มึงเป็นนักศึกษาไม่ใช่นักเลง ”
“มันควบสองสถานะมึงไม่รู้หรอ” ไอ้มิค มึงไม่ต้องสอดได้มั้ย ไอ้ภูมิเงียบมันถอนหายใจเหมือนรำคาญ กล้ารำคาญกูหรอ กูนั่งรอมึงแต่มึงกลับไปมีเรื่องมา สมควรมั้ย
“กูจะไม่ห้ามเพราะไม่มีสิทธิ์ แต่กูขอได้มั้ยวะ”
“ชีวิตเพื่อฆ่า หัวใจเพื่อเธอ ถ้ามันจะหยุดมันก็หยุดตั้งแต่แม่มันบอกแล้วมึง” ไอ้นี่ก็ทำหน้าที่ตัวประกอบได้ดีสมราคาค่าตัวจริงๆ
“ได้มั้ยภูมิ” ผมไม่สนใจไอ้มิค ยังคงจ้องหน้าไอ้ภูมินิ่ง
“ก็ไอ้เหี้ยนั่นมันกวนตีน แม่งมองหน้ากู”
“เชี่ยเอ๊ย นี่หรอเหตุผลของมึง ทำไมมึงไม่คิดบ้างว่ามันอาจจะถูกชะตา หน้ามึงเหมือนพ่อมัน มึงหล่อ มันอยากรู้จักเลยมอง ถ้าแค่มองหน้ากันแล้วต้องมีเรื่อง คนไม่ยิงกันทิ้งวันละหลายหมื่นหรอวะ ถ้างั้นตอนนี้ที่กูมองหน้ามึง มึงก็จะต่อยกูงั้นสิ”
“ถึงต้องตาย ก็จะไม่ทำร้ายเธอให้เจ็บแม้แต่ปลายเส้นผม”
“มึงหุบปากไปเลยมิค เดี๋ยวกูลากคอไปให้ผู้หญิงปลอมลงแขกเลยสัด”
“เชี่ยปากหมา กูเกลียดมึงแล้วไอ้พีม ไอ้เบียร์ละภูมิ มันไปช่วยมึงใช่มั้ย มันอยู่ไหนมันจะกลับพร้อมกูมั้ย”
ไอ้มิคมองผมตาเขียว มันลุกขึ้นยืนแล้วรีบถามหาตัวช่วย อ๊อ ไอ่เบียร์ก็เอาด้วย เรียนนิติซะเปล่าแม่งชอบใช้กำลัง หรือมันคิดจะใช้อำนาจกฎหมายหาช่องทางรังแกชาวบ้าน
“มันเคลียร์ซากไอ้พวกนั้นอยู่ มึงกลับไปก่อนไปมิค”
“เออก็ดี กูจะรีบไปเผาบ้านไอ้ปัน แม่ง” ตอนนี้เหลือแค่ผมกับภูมิ และนักศึกษาวิศวะอีกประปรายที่นั่งทำรายงาน บางคนก็ใส่ชุดเหมือนเตรียมไปเตะบอล ไปออกกำลังกาย แต่ไม่มีใครสนใจผู้ชายสองคนที่กำลังนั่งจ้องหน้ากันอยู่
“ภูมิ”
“……………………….”
“วันนี้แค่ชก มึงอาจจะแค่ปากแตก แต่ถ้าวันนึงมันมากกว่านี้ละ ถ้าพวกมันลอบกัดอยากเอาคืนมึงบ้าง ถึงขั้นเอาชีวิต แล้วจะทำยังไง คิดบ้างดิวะ”
“เออๆ กูไม่รับปากแต่จะพยายาม กลับบ้านได้แล้ว” มันพูดเสียงเรียบๆแล้วลุกขึ้นยืนเดินไปที่รถ ผมได้แต่มองแผ่นหลังของมันแล้วก้มหน้าพูดกับตัวเอง
“กูก็แค่ห่วงมึง” ขาที่ก้าวได้แค่ก้าวเดียวของมันหยุดลง ภูมิหันกลับมาหาผมพร้อมกับดึงแขนให้ลุกเดินไปด้วยกัน
“อย่าห่วงเลย เพราะถ้ากูยังไม่ได้บอกรักมึง กูไม่ตายง่ายๆหรอกพีม”
แล้วถ้ากูกลั้นใจตายเพราะประโยคนี้ของมึงล่ะ แสรดดดดดดดด กูไม่ห้ามก็ได้ กูตามใจมึงทุกอย่างเลย
-
ช่วงนี้ชีวิตสามในสี่ของผมติดแหง๊กอยู่กับไอ้ภูมิแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง เลยทำให้ผมได้รู้ได้เห็นในอีกหลายๆด้านของมัน มุมที่สาวสวยทั้งหลาย ที่เคยอะบะซะระแฮ่มกับมัน ไม่มีวันได้รับรู้ด้านนี้แน่นอน ผมจะแฉครับ หึหึ เชี่ยภูมิมันติดการ์ตูนทั้งช่องเก้าโมเดิร์นไนน์ ทรู เคเบิ้ลทั้งหลายแหล่มันดูหมด
ที่สำคัญมันคลั่งเท็ดดี้แบร์ และมุมนี้คงถือเป็นมุมน่ารักของมันละมั้ง มันชอบมีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว ชอบความเร็ว ชอบแข่งรถมันจะลากผมไปด้วยหลายครั้งแต่ผมปฏิเสธเต็มที่ เคยไปกับพวกไอ้แทนไอ้คิวครั้งนึง ตอนปีหนึ่ง รู้สึกว่าผมจะไม่ถูกกับกลิ่นควันยางเท่าไร
ภูมิมันจะเงียบขรึมดูน่ากลัวเมื่ออยู่ท่ามกลางคนไม่รู้จัก เหมือนมันสร้างกำแพงบางอย่างกั้นตัวเอง แต่มันมักจะมีรอยยิ้มเวลาอยู่กับเพื่อน มันปากร้ายแต่ก็ใจดี มันไม่รังแกใครก่อนแต่ถ้าถูกระรานมันก็สู้แค่ตาย
สำหรับผมไอ้ภูมิไม่ถือว่าเป็นคนเจ้าชู้ ไม่รู้สิ คำว่าเจ้าชู้ของผมคือคนที่คบใครหลายคนในเวลาเดียวกัน(อาทิเช่น ไอ้เชน ไอ้คิว ไอ้มิค เป็นต้น) ผมก็ไม่เจ้าชู้นะครับ แค่ชอบมองสาวน่ารักๆแค่นั้นเอง หึหึ ส่วนภูมิ ผมก็เห็นมันคบทีละคน แต่อาจจะเปลี่ยนคนเร็วไปหน่อยเพราะมันเป็นคนขี้เบื่อ
ที่สำคัญผู้หญิงก็เป็นฝ่ายเข้าหามันก่อน แล้วชายภูมิเขาเป็นคนถนอมน้ำใจคนไงครับ เสนอมาอ้ายก็สนองตอบ แต่ถ้าดูจากคุณสมบัติของมันจะทำแบบนั้นก็คงไม่เสียหาย รูปหล่อพ่อมีเงิน จะฟันทีเดียวสามคนติดก็ย่อมได้
ไอ้แทนบอกว่าเมื่อไม่นานมานี้ มีนิตยสารดาราแนวกอสซิบฉบับนึง ลงข่าวว่านางเอกสาวดาวรุ่งควงหนุ่มหล่อไฮโซดูหนัง กินข้าว จู๋เล็กเอ๊ยจู๋จี๋กลางห้างดัง หึ ไอ้หนุ่มคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ
ก็เชี่ยภูมินั่นแหละ
และเรื่องนี้ก็ทำผมหวั่นๆอยู่เหมือนกัน ภูมิมันเคยเปลี่ยนแฟนไม่ซ้ำหน้า มีคนเข้าหาตลอด แม้แต่ตอนนี้ที่มันบอกว่าชอบผมก็มีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังไม่ขาด
แล้วผมมันก็แค่คนธรรมดา ภูมิมันจะจริงจังกับผมซักแค่ไหนกันนะ นี่กูชอบมันจนลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลยหรอวะ แม่งเรื่องสำคัญซะด้วยสิพีมเอ๊ย
แต่พักเรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเพราะตอนนี้ผมกับมันกำลังจะฆ่ากันตาย คืออย่างนี้ครับวันนี้วันเสาร์ภูมิมันพาผมมานั่งๆนอนๆ เล่นเกมส์อยู่ที่คอนโดมัน แต่พอผมจะกลับมันก็ไม่ให้กลับ ยกเว้นว่าจะให้มันไปด้วย
ไม่ใช่ผมรังเกียจไม่อยากให้มันไป แต่แค่นี้ก็โดนพวกไอ้คิวแซวจนไม่เหลือพื้นที่จะอายแล้ว พวกมันหาว่าผมทำของใส่ไอ้ภูมิจนมันไม่ยอมห่าง ผมเลยอยากห่างมันบ้างซักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ยังดี
“มึงจะไปทำไม กาแฟแถวนี้ก็มี ขับรถไปขับรถมาเหนื่อยเปล่าๆนะเว้ย”
“ก็กูจะไป กูจะกินกาแฟร้านมึงอ่ะมีปัญหามั้ย มึงยอมกูดีๆซักครั้งมันจะตายให้ได้เลยใช่มั้ยพีม แม่งเรื่องมากน่ารำคาญวะ”
“มึงก็ตลอด ด่ากูตลอด” สาบานเถอะ ว่าคนจีบกันเขาพูดกันแบบนี้
“แล้วมันน่าด่ามั้ย จะขัดใจกูทำไม ก็รู้ว่าถ้ากูโมโหคนที่ซวยก็คือมึง”
พูดจาดูดีมีเหตุผล เสมือนว่าห่วงใยในตัวกู แต่สรุปคือเอาผลประโยชน์เข้าตัวเอง ตั้งแต่เกิดมาผมค่อนข้างจะมั่นใจว่าไม่เคยใช้สายตาเอือมระอาในเลเวลสูงขนาดนี้มองใครหน้าไหนมาก่อน แค่กาแฟมึงต้องถ่อไปกินไกลขนาดนี้เลยหรอ จะตามไปบงการชีวิตกูมากกว่าละมั้ง
มึงอย่าทำให้กูรู้สึกว่าขาดมึงไม่ได้เลยนะภูมิ
แต่ในที่สุดผมก็ต้องยอมลงให้มัน ไอ้ภูมิดี๊ด๊าลากผมลงคอนโดแทบไม่ทัน คำว่าตกเป็นเบี้ยล่างมันเป็นแบบนี้นี่เอง
นี่แหละครับการจีบของภูมิ วันธรรมดาถ้าอยู่มหาลัยมันก็จะโทรมาจิกทุกๆครึ่งชั่วโมง ตอนเที่ยงมากินข้าวด้วย ตอนเย็นมารับ ส่วนเสาร์อาทิตย์ถ้าผมไม่มาคอนโดมัน มันก็จะไปหาผมที่บ้าน จากนั้นมันก็ขลุกอยู่กับพี่ๆที่ร้าน
เพราะตอนนี้มันได้กลายเป็นที่นิยมของคนในร้านมากถึงมากที่สุด โดยเฉพาะอาปุ้ยเอ็นดูมันมาก แหงละ นางแพ้ทางคนหล่อ กับไอ้ภูมิเลยเข้าแกวกันถึงขั้นได้ขึ้นหิ้งเป็นหลานรักแล้วครับ มึงตกกระป๋องแล้วเชนเอ๊ย
ผมแนะนำว่าภูมิเป็นเพื่อนไอ้แทน รู้จักกันนานแล้วแต่ไม่เคยพามา ผมก็พูดความจริงนิ ไม่ได้โกหกแค่บอกไม่หมดว่า มันจีบผมอยู่ ขืนบอกไปได้หัวใจวายกันทั้งร้าน ครั้งแรกที่อาปุ้ยเจอไอ้ภูมิ เธอก็เป็นแบบนี้ครับ
“โอ้ววววคุณพระช่วย เสด็จลงมาจากสวรรค์ชั้นไหนจ๊ะ หื้มพ่อคุณ ถึงได้หล่อลากมากด้วยออร่าเช่นนี้ลูก”
ส่วน พี่ๆในร้านก็รักและเอ็นดู ดูแลมันราวกับไข่ในหินงอกหินย้อย น้องๆวัยมัธยมหรือแม้กระทั่งสาวมหาลัยก็หลั่งไหลมาใช้เวลาว่างหลังเลิกเรียน นั่งจิบนมชื่นชมบาริสต้าหน้าหล่อคนใหม่ เรียกว่ามีไอ้ภูมิคนเดียวช่วยให้กิจการรุ่งเรืองยิ่งกว่านางกวักสิบองค์อีกครับ
และคงไม่แปลกถ้าตอนนี้น้องภูมิจะกลายเป็นขวัญใจมหาชนชาวร้านสวนกาแฟ ผมเองก็ปลื้มจนไม่รู้จะปลื้มยังไงเลยเปลี่ยนเป็นหมั่นไส้แม่งเลย
-
“พีมมาแล้วคร้าบบบ สาวๆ”
“อ้าวน้องภูมิ พวกพี่กำลังบ่นคิดถึงอยู่พอดีเลยคะ” ผมเหวอแดกเลยครับ ผมเดินเข้ามาก่อนภูมิ ผมเป็นคนที่ยกมือไหว้ทักทายพี่ๆก่อนมัน แต่สาวๆเขาดันเห็นแค่หัวไอ้ภูมิ เห่อกันเข้าไป๊ เมื่อไรจะเลิกเห่อว๊ะ เห็นหล่อๆหน่อยรักไวจริงๆ แม่ง
“ว๊ายยย ลูกชายสุดหล่อของอามาแล้ว” อาปุ้ยปรี่เข้ามาลูบหัวลูบหางไอ้ภูมิเหมือนมันเป็นลูกหมาตัวน้อยๆ สรุปมีใครเห็นผมบ้างมั้ย
“มาๆนั่งลูกนั่ง อากำลังจะออกไปหาเพื่อนพอดี ไม่งั้นคงอยู่เล่นกับน้องภูมิด้วย”อาปุ้ยดึงแก้มมันเล่น มันก็ไม่ว่าอะไรเอาแต่ยิ้มประจบอย่างเดียว ตอแหลวะ ชิชิชิ >o<
อาปุ้ยคุยนั่นนี่สั่งงานกับพี่หนิงเสร็จ ล่ำลาไอ้ภูมิเสร็จ ซักพักก็ออกไป อาผมช่างมีบุญญาบารมีได้บริวารอุปถัมภ์ดีจริงๆ ถ้าลูกน้องไม่ดีมีเจ้งนะครับเพราะเจ้าของอยู่ไม่ติดร้าน
ขณะนี้น้องภูมิของทุกคน ได้สวมใส่ผ้ากันเปื้อนลายลูกหมีสีขาวน่ารักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันพร้อมแล้วที่จะช่วยพี่ๆในร้าน ผมเห็นมันเดินไปเดินมา เสิร์ฟบ้าง คิดเงินบ้าง พยายามชงกาแฟด้วย และยังทำบุญทำทานทางสายตาให้แก่เด็ก ผู้หญิง คนชรา และสตรีมีครรภ์ได้ชื่นชมความหล่อของมัน
ช่างเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อ ว่าคนอย่างมันจะมาทำอะไรแบบนี้ ตอนนี้มันกำลังยืนดูพี่หนิงชงกาแฟ ท่าทางตั้งอกตั้งใจน่าดู ส่วนผมน่ะหรอก็นั่งสิงสถิตอยู่แถวๆเคาเตอร์ใกล้ๆมันนี่แหละ กำลังเล่นเกมส์ในคอมฯอาปุ้ยไงละ เต่าเก็บเหรียญ ฮ่าๆ
“น้องภูมิทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก นิสัยก็ดี ใครได้เป็นแฟนคงโชคดีมากเลยคะ” มือผมชะงัก เต่าผมถูกดอกไม้ปีศาจงับตายเลยครับ ตรงไหนที่น่ารัก ตรงไหนที่นิสัยดีครับ พี่หนิงถูกมันเสกมนต์ดำบังตาแน่ๆ
“หรอครับ แต่ภูมิว่าไม่จริงหรอก ไม่งั้นคนแถวนี้คงรับภูมิเป็นแฟนแล้ว”มันตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จกับพี่หนิงแต่เหล่ตามามองหน้าผม ชริส์ เยอะนะมึงน่ะ
“น้องภูมิหมายถึงพี่หรอคะ ลองขอสิพี่จะถอนหมั้นแฟนเลย ฮะๆ” พี่หนิงหัวเราะอารมณ์ดี หยิกแก้มด้วยความหมั่นไส้ แล้วเสียงสรรเสริญเยินยอน้องภูมิก็มีมาเข้าหูผมเรื่อยๆ กูไม่สนใจกูจะผจญภัยกับน้องเต่า
“อ่ะ” อยู่ๆก็มีแก้วกาแฟหอมๆมาวางลงต่อหน้าผม
“หืม อะไรมึง”กาแฟแก้วเล็กน่ารักมีรูปหัวใจบนฟองนมด้วย
“ชงให้” ผมเงยหน้ามองภูมิ มันถูจมูกตัวเองเบาๆ แต่ไม่ยอมมองหน้าผม เฮ้ย ไอ้ภูมิเขิน แม่เจ้า น่ารักวะ
“หึหึ กินได้แน่นะ มึงวางยากูรึเปล่าวะ” อย่าว่าแต่มันเลย ผมเองก็แถแก้เขินอยู่เนี่ย
“ปากดี ไม่ต้องกิน” มันทำท่าจะดึงแก้วกลับ ไอ้แก้มแดงๆหายไปแล้วเหลือแต่ตาคมดุๆ
“ฮ่าๆๆ อะไรวะให้แล้วให้เลยดิ เอามาๆ ชิมหน่อย เผื่อฝีมือเข้าท่าจะได้รับเข้าทำงาน” ผมลองจิบกาแฟที่มันชงให้ รสชาติก็ธรรมดาประสาคนไม่เคยชงเอาไปสองเต็มสิบ แต่ว่าคะแนนพิศวาสคนชงเอาไปสิบเต็ม หึหึ
“อืม รสชาติก็โอเค ชื่ออะไรนะเรา ได้ยินพี่ๆเขาเรียกน้องภูมิใช่มั้ย งั้นน้องภูมิช่วยไปเอาบัตเตอร์เค้กให้พี่พีมหน่อยสิครับ”
“มากไปๆ”มันเขกหัวผมก่อนจะนั่งลงข้างๆแล้วยื่นหน้ามามองในจอว่าผมทำอะไร “หึ ปัญญาอ่อนว่ะพีม”
“เขาเรียกว่าผ่อนคลายสมองเว้ย มึงดูๆ กูเก็บเหรียญได้แสนกว่าแล้ว” แล้วมันก็แย่งผมเล่น แม่งโคตรเทพ
แต่เมื้อกี้หมาตัวไหนมันด่ากูปัญญาอ่อนฟระ
“น้องพีมคะ ช่วยไปซื้อนมสดที่แฟมิลี่มาร์ทให้พี่หน่อยได้มั้ยคะ”พี่อ้อมเดินหน้ายุ่งมาหาผมกับภูมิ
“อ้าว ของหมดหรอครับ”
“คะ เมื่อวานพี่ยังเห็นเหลือตั้งสองแพ็ค มาดูอีกทีหมดแล้ว รบกวนน้องพีมไปซื้อให้หน่อยนะคะ”
“โหย ไม่รบกวนหรอกครับ แล้วจะเอาเท่าไรอ่ะพี่อ้อม”
“ห้ากระป๋องก็พอคะ เพราะพรุ่งนี้พี่ต้องไปซื้อของเข้าร้านอยู่แล้ว วันนี้รบกวนหน่อยนะคะน้องพีม”
“คร้าบๆ ไม่เป็นไร” ผมรับเงินจากพี่อ้อม แต่พอเดินไปได้สองก้าวก็รู้สึกเหมือนมีสายตาใครซักคนมองตาม ผมเลยหันกลับไปมองผู้ชายหน้าหล่อที่ทำหน้าเหมือนหมาเหงา “ไปด้วยกันมั้ยภูมิ”
“อื้อ ไป”แล้วหมาตัวนั้นก็ตาวาว ถอดเสื้อกันเปื้อน แล้ววิ่งชูหางอารมณ์ดีมากอดคอผม
“ไปจักรยานนะ อยู่ใกล้แค่นี้”
“อืม กูปั่นเอง”
จักรยานโบรานฮ่างๆ(ซับไตเติ้ล ฮ่าง เป็นภาษาแถบตะวันออก(เฉียงเหนือ)เป็น adjectiveแปลว่า เก่าหรือพัง ฮ่างๆจึง=เก่าๆพังๆ) ต้องมารับน้ำหนักผู้ชายสองคน ทนหน่อยนะน้องนะ
พอได้ซ้อนท้ายจักรยานยามเย็นๆแบบนี้ ผมขอร้องเพลงนี้ได้มั้ยครับ อ้ายคนจนจำต้องปั่นรถถีบ จะไปจีบอิน้องคนงาม พอไปถึงอ้ายก็เพ้อเอิ้นถาม อิย๊ะ โดนได้อีก กรั่กๆ ผมก็ฮัมเพลงนี้ไป ไอ้ภูมิมันก็ขำไป
ลมเย็นๆพัดเอากลิ่นน้ำหอมเท่ห์ๆจากตัวภูมิมาติดจมูกผม ผมมองแผ่นหลังมัน คราวที่แล้วขี่ซี คราวนี้ขี่จักรยาน หวั่นใจว่าคราวต่อไปอาจมีเดินครับ ตั้งแต่มีไอ้ภูมิเข้ามาชีวิตผมดูถดถอยเนอะ แต่เหมือนจะเป็นผมมากกว่านะที่พามันมาลำบาก มึงก็ทนหน่อยนะภูมินะ อ้ายมันจนจำต้องทนปั่นรถถีบ กร๊ากกก ชอบวะ :jul3:
“ไม่กอดเอวกูละ”
“หึหึ เชี่ย เดี๋ยวฟ้าได้ผ่ากลางถนน” ผมแค่จับชายเสื้อมัน แค่นี้คนก็มองแล้ว มองออร่าไอ้ภูมิมั้ง คงคิดว่าลูกเศรษฐีที่ไหนมาตกอับตกยากปั่นจักรยานให้ยาจกซ้อนท้ายแบบนี้ “เหนื่อยมั้ยมึง เปลี่ยนกันก็ได้นะ”
“นั่งเฉยๆไปเหอะ”มันไขว้แขนกลับมาข้างหลังแล้วผลักหัวผม “แฟมิลี่มาร์ทไกลมั้ย”
“ไม่ไกล นู้น เห็นป้ายอยู่ลิบๆ เฮ้ย เชี่ยภูมิ ขี่ดีๆ” อยู่ๆมันก็หักรถเลี้ยวไปเลี้ยวมาซิกแซกเหมือนโชว์เอ็กซ์ตรีมขี่จักรยานผาดโผนเล่นกายกรรมกวางเจา พอผมโวยวายมันก็ยิ่งทำ ถึงมันจะเป็นซอยเล็กๆไม่ใช่ถนนใหญ่ แต่ก็มีรถสวนมาเป็นระยะ กูยังไม่อยากตายนะเฮ้ย
“จะได้ถึงไวๆ”
“ถึงนรกไวนะหรอ ห่า” มันหัวเราะเลิกแกล้งผมแล้วกลับมาปั่นในจังหวะปกติ แม่งใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรวะ หอมติดจมูกกูดีแท้
“ภูมิมึงชอบกูจริงๆหรอ”
“ทำไมชอบถามบ่อยๆวะ กูทำขนาดนี้ ถ้ามึงไม่โง่ก็น่าจะดูออก” นี่ตกลงกำลังบอกชอบกูหรือจะด่ากูกันแน่
เรื่องที่ผมควรจะใส่ใจมันกำลังตกเป็นตะกอนในใจผมแล้วตอนนี้ ถึงผมจะชอบมันแล้วมันเองก็บอกว่าชอบผม แต่โปรไฟล์ความเป็นมาอันโชกโชนของมัน หนึ่งในบรรดาคนฟันแล้วทิ้ง ไอ้ภูมิก็เป็นหนึ่งในตองอู
แล้วผมจะมั่นใจอะไรได้ ไอ้เรื่องฟันแล้วทิ้งผมไม่กลัวหรอก กลัวแต่จะถูกทิ้งทั้งที่ยังไม่ได้ฟันนี่สิ ฮ่าๆ เลอะเทอะวะพีม
“แล้วแฟนมึงละ มาบอกว่ชอบกูจีบกู แต่ยังคบผู้หญิงเป็นฝูงก็ไม่ไหวนะเฮ้ย”
“กูไม่มีแฟน”
“อ้าว แล้วหม่อมละ”
“เลิกกันแล้ว”
“เพราะกูรึเปล่า” ผมก้มลงมองมือตัวเองที่กำชายเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนของมัน ถึงผมจะมีความสุขแต่ถ้ามันต้องแลกด้วยน้ำตาผู้หญิง ผมก็คงเหี้ยเกินไป หน้าสวยๆแก้มใสๆของหม่อมผมยังจำได้ดี
“ก็มีส่วน”
“กี่ส่วน”
“ส่วนน้อย”
“น้อยเท่าไร คิดเป็นเปอร์เซ็นต์ดิ๊”
“เจ็ดสิบ สามสิบ”
“สัด พ่อมึงสิน้อย ตั้งเจ็ดสิบ”
“ถึงจะไม่ใช่เพราะมึง กูกับหม่อมก็ต้องเลิกกันอยู่ดี แต่ดีแล้วละที่เป็นมึง”
“……………………..”
“กูเลิกหมดแล้วพีม เคลียร์ทุกอย่าง”
“แน่ใจแล้วหรอ ว่าเป็นกู”
“แน่ซะยิ่งกว่าแช่ผ้า”
“แช่แป้งมั่งเหอะภูมิ มุกหรือโง่วะ ฮะๆ”
“……………….” มันเงียบแสดงว่ามันโง่จริงๆ ฮ่าๆ
“แอบหัวเราะกูใช่มั้ย ห๊ะ”
“เปล่าค๊าบบบ” ไอ้ภูมิพยายามยื่นมือกลับมาผลักหัวผม ผมหัวเราะลั่นเอียงตัวหลบมันได้อย่างสบายๆก็มันไม่มีตาหลังนี่ หึหึ
“พีม” ไอ้ภูมิเลิกยุ่งกับหัวผมเพราะมีมอไซต์สวนมามันเลยต้องจับจักรยานให้มั่น
“หึหึ เออๆ ไม่ได้หัวเราะมึงหรอก”
“พีม”
“หื้ม”
“พีม”
“อือ”
“พีม”
“เออ”
“เป็นแฟนกูนะ”
“…………………”
หัวใจผมทำงานหนักอีกแล้ว มันเต้นถี่รัวไร้จังหวะ ตอนนี้ระบบประสาท ระบบหายใจ ระบบเลือด ระบบสืบพันธ์กำลังประสานงานกันมั่วซั่วไปหมด
“นะพีม”
“อืม”
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ภูมิมันทำหน้ายังไง แต่ผมอมยิ้มจนปวดแก้ม แม่งเขินโว้ยยยย ผมโขกหัวลงกับหลังมันซ้ำๆอย่างคนที่ไม่รู้จะแก้เขินยังไง ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะ หึหึ ในลำคอของมันแว่วๆก็ยิ่งเขิน และเหมือนมันจะจอดจักรยาน
“เฮ้ยๆอย่าจอดนะมึง ห้ามจอดนะ ขี่ไป อย่าหันมาด้วย”
“ก็กูอยากมองหน้าแฟนกู”
“เชี่ย แม่ง”
ผมกลิ้งหน้าอยู่บนหลังภูมิ เสียงหัวเราะของมันเหมือนสียงดนตรีที่ไพเราะ คนเล่นก็มีความสุขคนฟังก็สุขใจ
“เป็นแฟนกันแล้วนะ”
“เออ”
“สำนึกไว้ด้วยว่ากูขี้หวง”
“มึงบอกตัวเองเถอะ ถ้านอกใจกู มึงจะเจอจุดจบสองอย่าง คือตายกับตายสนิท” ไอ้ภูมิชูนิ้วโป้งกลางอากาศเลยครับ เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือทาทายังมีตุ๊กกี้ เหนือภูมินทร์ยังมีพีระณัฐมั้ง
อ๊ากกกกก แฟนหรอ แฟน เราเป็นแฟนกัน ผมกับภูมิเป็นแฟนกันแล้วครับ
“จับมือกันนะ” ภูมิยื่นมือซ้ายกลับมาข้างหลังอีกครั้ง ผมก้มมองมือเรียวขาวข้างนั้น เรื่องราวต่างๆระหว่างเราย้อนกลับมาในความคิด แม้จะเป็นช่วงเวลาไม่นาน แม้ผมกับมันจะไม่ได้เรียนรู้กันมากนัก
แต่ผมก็ไม่ได้อยากเรียนรู้มันให้นานหรือมากไปกว่านี้ เพราะผมอยากใช้เวลาต่อจากนี้เพื่ออยู่ข้างๆภูมิและอยากรับรู้เรื่องราวต่างๆไปพร้อมกัน ผมยื่นมือข้างขวาวางลงบนมือซ้ายของภูมิ ก่อนที่มือนุ่มๆของมันกับมือของผมจะจับกันไว้แน่น
อุ่นดีแฮะ
ผมเองก็ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเจอกับอะไรอีกบ้าง แต่วันนี้ผมเลือกแล้ว เลือกคนที่กำลังปั่นจักรยานให้ผมซ้อนท้าย คนคนนี้ที่ทำให้ผมอยากจะอยู่กับมัน อยากอยู่ข้างๆ ไม่อยากให้มันเจ็บ ไม่อยากเห็นมันเหงา และผมก็โคตรโชคดีที่มันก็คิดแบบเดียวกัน นับจากนี้ไปเราจะจับมือกันและก้าวเดินไปด้วยกันนะภูมิ :n1:
^_^
แต่หล่อๆอย่างมันจะรู้มั้ย ว่าผมชอบมันก่อนที่มันจะมาจีบผมอีก หึหึ
ใครกันแน่ที่บื้อ หมาภูมิเอ๊ย^^
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………………….
ป็นแฟนกันแล้วคร๊า เร็วไปมั้ย ไม่เร็วหรอกเนอะ ถ้าอย่างงั้นเรามากระโดดดีใจกับทั้งคู่ดีมั้ยคะ ปีใหม่นี้อิชั้นคงได้รับสินปัจจัยค่าเหนื่อยจากน้องภูมิหลายตังค์ที่ทำให้มันสมหวังซะที ฮ่าๆ เป็นแฟนกันแล้ว แฮปปี้เอนดิ้งแล้ว ก็จบแค่นี้ดีมั้ยคะ ฮ่าๆ บ้าเหรอตัว ชีวิตนี้ยังอีกยาวไกล ยังไงก็ติดตามต่อไปด้วยนะคะ
ปล1 หนุ่มสาวชาวเล้าฉลาดมาก เค้าเก็บซ่อนอะไรไม่ได้เลย หึหึ แล้วอิชั้นจะเอาอะไรหากินคร๊า
ปล2 ขอโทษที่เสียคำพูดนะคะ ทั้งที่บอกว่าจะมาหลังปีใหม่ ฮี่ฮี่ แอบหลบหนังสือสอบมาลงคะ อร๊ายย เยาวชนไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างเน้อ สอบเสร็จ 28 ตอนหน้ามา 30 จร้า
ขอบคุณทุกคอมเม้นอีกครั้ง อยากจะจิ้มทุกคน จึกจึก นี่แน่ะๆ
:z13: :z13: :bye2: o13
-
ไม่เร็วจ้า กำลังน่ารักเลยหล่ะ วิ้วๆๆๆ
ดีจริงหนอ ดูท่าทาง ขี้หวง กะ ขี้หวงมาก
จะมาเจอกันนะเนี่ยะ 555+ มาลงอีกนะ
จะรอจ้า :z2:
-
รอน๊า
:call: อย่ามีมารมาขัดขวางเลย
-
:L1:
-
ดีใจมากที่ต่ออ่ะเพราะจะไม่อยู่บ้าน
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้วดีใจสุดๆ
เพื่อนๆแต่ละคนสุดๆจริงๆเลย
ภูมิเคลียร์ตัวเองแล้วขออย่าให้
มีปัญหาตามก็แล้วกัน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !
หวานไปแล้ว น้ำตาลไม่ต้อง แค่ภูมิกับพีมก็พอ
ขอเป็นแฟนได้น่ารักมาก ><
พีมเขินน่ารักเกิน รอตอนต่อไปค่ะ
หวังว่าจะไม่มีอะไรร้าย ๆ หรอกใช่ไหม
-
น้องพีมสมหวังแล้วล่ะซิ....หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อนะอยากรู้แล้ว :L2:
-
เป็นแฟนกันแล้ว รักสองคนนี้ก็มาถึงการขอเป็นแฟนจากนายภูมิ
แต่ก็อย่างน้องพีมว่าเรื่องต่อไปแล้วแต่อนาคต คิดมากไปก็ปวดหัว
รอมันมาก่อน ค่อยคิด :-[ :L1:
-
:mc4: เย้ดีใจด้วย พีมรับปากแล้ว
รักกันดีๆนะ
เพื่อนๆทั้งคู่ก็ฮามาก ไม่ไหวแล้ว อ่านไปหัวเราะไป
-
:o8: เขินอ่ะ
*เอาหัวโขกโต๊ะ* ภูมิพีมเป็นแฟนกันแล้ววววว อย่างนี้ต้องฉลองงงงง :mc4:
ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ น่ารักมากกกกก เป็นกำลังใจให้ค่ะ เก็ทเอ นะคะ
-
เป็นแฟนกันแล้ว....เย้...ดีใจ ไม่เร็วไปหรอกค่ะ
รอติดตามน้องพีมและเพื่อนพ้องกันต่อไป
+1 ขอบคุณค่ะ
-
เป็ยแฟนกันแล้ว คริ คริ คริ
-
น่ารักจังเลย :-[
ชอบนิสัยแบบทั้งภูมิแล้วก็พีมเลยอะค่ะ
น่าร๊ากกกก
เป็นแฟนกันแล้วด้วยอะ อิจฉาๆ
แน่จริงหวานกว่านี้อีกสิคะ 555
คนแต่งสู้ๆนะคะ ได้คะแนนเยอะๆจะได้รีบมาลงต่อนะ อิอิ :L2:
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว ฮิ้วววววว :-[
-
เป็นแฟนกัน้ว
แต่นอกใจมีสองอย่างคือตายกับตายสนิท
โหดสุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เป็นแฟนกันแล้ววววว
โรแมซมากๆๆ
คนอ่านนี้จะเขิลตายไปข้างนึงและ
:impress2: :man1:
-
น่ารักมากเลย จุ๊บๆๆ :กอด1:
ขอให้สอบได้ ทำได้สบายมากกกกกกกกกกกกกก
ว้าวๆ เป็นแฟนกันแล้ววว อิอิ
:L2:
-
รออ่านต่อจ้า ว่าหลังจากเป็นแฟนกันแล้วเนี่ยจะหวานแค่ไหน
ปล...ขอให้สอบได้จ้ะ
-
หวานหนักเลยนะตอนนี้ รอวันที่ 30 นะตัวเอง
-
เราคงต้องเ็นแฟนกัน
-
:o8: เขินอ่ะ
*เอาหัวโขกโต๊ะ* ภูมิพีมเป็นแฟนกันแล้ววววว อย่างนี้ต้องฉลองงงงง :mc4:
ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ น่ารักมากกกกก เป็นกำลังใจให้ค่ะ เก็ทเอ นะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจคะ :pig4: แม้เอจะอยู่ไกลรำไร :serius2: :z3: แต่ชะนีไทยไม่ไหวหวั่นแน่นอนคะ สู้โว้ยยยยย :angry2:
-
ไม่มีคำบรรยายใด ๆ แทนความรู้สึกตอนนี้ คิดออกแค่สองคำนี้เท่านั้น
สนุกและมีความสุขจังคร้าบบบบบบบบบบ :กอด1:
-
เขียนบรรยายได้ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก..
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8: :L2: :3123: :L1: :-[
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :really2: :really2:
เปนแฟนกันแล้ว :-[ :-[ :-[ :-[
มาเร็วๆน้า เค้าจะรอ :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องสนุกมากกกกกกกกกกชอบมากๆเลยค่ะ :m3:
ชอบน้องพีมที่ซู๊ดดดดดดดดดดดน่ารักอ่ะดูแบ๊วๆแล้วก็กวนโอ๊ยดีน่ารักอิอิ
ตอนแรกโกรรธภูมิอ่ะชอบใช้ชอบแกล้งพีมแต่ที่ไหนได้เค้าทำเพราะรักตะหากแต่ตอนที่ทิ้งให้พีมอยู่คนเดียวเคืองจิงๆนะ
ยิ่งได้รู้ว่าน้องกลัวเวลาโดนให้อยู่คนเดียวยิ่งสงสารแต่ตอนนี้เค้าเข้าใจกันแระสบายใจ :-[
น้องภูมิสุดหล่อยังเหลือว่าที่พ่อตานะจ๊ะสู้ๆเน้ออิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
ขอให้สอบได้สอบผ่านนะค่าสู้ๆ :a2:
-
เค้าได้กันแล้ว เอ้ย!!! มะช่าย เค้าเป็นแฟนกันแล้ววววววว :-[
-
เป็นการขอ เค้าเป็นแฟน ได้โรแมนติคมากกกก
-
เขินแทนพีมอ่ะ :-[ :o8:
นายภูมิน่ารักมากกกกก
-
เรื่องสนุกนี้จัง อ่านแล้วทั้งอมยิ้ม ทั้งหัวเราะ ตัวละครน่ารัก+กวน กันทุกคนเลย โดยเฉพาะภูมิกับพีม น่ารักมากกกกกกก
-
อ่านตอนนี่แล้วยิ้มไม่หุบเลยแหละ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:-[
-
น้องพีม เก็บอาการหน่อย :laugh:
+1
-
มาต่อไวๆนะครับ คิดถึงคนแต่ง
-
โอ้ย ......เป็นแฟนกันแล้วอ่ะ
ทั้งคู่น่ารักดีจัง หวานแบบไม่เลียน 55555
มาต่อไวไวนะครับ
-
รอตอนต่อไปคะ
-
เขาขอเป็นแฟนกันน่ารักดีเนอะ
พีมก็เขินน่ารักเหมือนกัน
:z1:
-
ตอนที่ 15 วันดีๆ
“เออ ว่าไงวะ ไอ้หมอฟัน”
พีม มึงโทรหาไอ้ปันดิ๊ กูติดต่อมันไม่ได้ กูจะเข้าเรียนแล้วเนี่ย)
“อ้าว มีเรื่องอะไรกันวะ”
(มันให้กูซื้อของมาบริจาค มันจะไปช่วยชาวบ้านที่ถูกน้ำท่วมอ่ะมึง)
“เออ ก็ดีแล้วนิ ไปวันไหน กูฝากด้วยดิ”
( มันก็คงจะดีกว่านี้ ถ้ามันไม่หยิบกล่องถุงยางกูติดไปด้วยสัด โทรบอกมันว่าให้เอามาคืนกู ก่อนที่กูจะถูกลุงป้าน้าอาด่าสาปแช่ง) OoO ฮ่าๆๆๆ ผมปล่อยเสียงหัวเราะลั่นตึก
(หึหึ เชี่ยพีม มึงหัวเราะอะไรไอ่สัด ฮ่าๆ) แล้วผมกับไอ้เชนก็ฮาแตกกันอยู่สองคน (แม่ง กูอยากตบกบาลไอ้ปันชิบหาย มันไม่ดูอะไรเลยนะมึง กูไปซื้อของกับแม่ใช่มั้ย พอกลับมาถึงบ้านมันก็มาหอบเอาๆ)
“ฮ่าๆ กูปวดท้องวะเชน ฮะๆ เออๆเดี๋ยวกูโทรบอกมันให้ แล้วมึงเรียนเสร็จกี่โมง”
(คงเกือบทุ่ม กูสอบว่ะ)
“อ๋อ เออๆ” ผมวางสายจากไอ้เชน แล้วนั่งขำอยู่คนเดียว เชี่ยปัน มึงแน่มาก
“แหม๊ ตั้งแต่มีเมีย เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าผัวถึงจะถูก มึงก็กระแต๊แว๊ดขึ้นเยอะเลยนะเชี่ยพีม นั่งขำคิกๆคักๆคนเดียว กิ๊วๆ” ปากหมาๆแบบนี้มีมันคนเดียวไอ้เชี่ยคิว ผมหันไปตั้งท่าว่าจะถีบมันแรงๆแต่แม่งหลบได้
มันเดินนำขบวนพวกเพื่อนๆที่ไปเข้าห้องน้ำ(ดูดบุหรี่)กลับมาสิงสถิตที่เดิม พวกผมรอเรียนคาบบ่าย เวลานี้พวกเดนมนุษย์ทั้งหลายเลยมานั่งทำตัวเป็นลูกครึ่ง ส่วนใหญ่แม่จะเป็นนกเขา พ่อเป็นหมาคอยเห่าคอยหอนแซวสาวๆคณะอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมา
“กระแต๊แว๊ดอะไรของมึง”
“มันเป็นการสมาสระหว่างคำว่าตอแหลกับคำว่ากระแดะ แล้วสนธิกับคำว่าแรด ฟีชเจอริ่งกันจนกลายเป็นกระแต๊แว๊ด”มันโยกหัวออกไม้ออกมือประกอบการพูด เหมือนเป็นนักวิชาการผู้แตกฉานด้านภาษา แต่ผมว่ามันน่าจะมีปัญหากับภาษาไทยมากกว่านะ เป็นพวกชอบบัญญัติศัพท์ขึ้นใช้เอง แต่แค่นี้คนก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องกับมึงแล้วนะคิว
“ฮึ แล้วมึงรู้มั้ย ว่าทำไมไอ้ภูมิถึงเอามึงเป็นแฟน” ยังครับ มันยังไม่จบ มันยักคิ้วทำหน้าถือไพ่เหนือกว่า ประมานว่ายังไงผมก็ต้องง้อต้องอ้อนวอนขอฟังความคิดเห็นจากมัน
“ทำไม” ด้วยความสงสาร ผมเลยตามน้ำถามมันกลับไป อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะสรรหาอะไรปัญญาอ่อนมาย่ำยีอารมณ์ผมให้เสียมากไปกว่านี้
“ก็เพราะว่าไอ้ภูมิมันมีเมตตาจิต” มันทำเสียงซาบซึ้งพร้อมยกมือขึ้นไหว้เหนือศีรษะ ตอนที่พูดชื่อไอ้ภูมิ
มึงไปแต่งตั้งมันเป็นเจ้าตอนไหนวะ " มันกลัวว่ามึงจะสูญพันธ์ เลยต้องอนุรักษ์ไว้ พันธุ์นี้หายากซะด้วยสิ ได้ข่าวว่าเหลือตัวเดียวแล้วนิ โถๆ ดูสิงวง งาด้วนหมดแล้ว แปร๊น ฮ่าๆ” พ่องมึงตายไอ่คิว
“เชี่ยแม่ง มึงไปไกลๆตีนกูเลยไป” เชี่ยคิวมันขำบ้าบอตอแหลกระแต๊แว๊ดของมันไป ก่อนจะเดินไปเล่นหมากฮอสกับพวกไอ้หนึ่งที่อยู่อีกโต๊ะ
“เฮียยยพีมมมม เฮีย เฮี้ยยยย ” เสียงสิบแปดหลอดของไอ้เต้ยดังหลอนประสาทผมมาแต่ไกล เชี่ยเต้ยมึงอย่าขึ้นเสียงสูง มันเพี้ยนจากเฮียจะเป็นเหี้ยแล้ว
“แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อยวะ เฮียๆทุกคนหวัดดีครับ”
“หนีเมียมาหรอมึง” ไอ้หนึ่งทักไอ้เต้ย ที่ยืนหอบหน้าดำหน้าแดง
“เฮียหนึ่งอย่ามารู้ทัน เต้ยวิ่งสุดกำลังเลยนะเนี่ย ผู้หญิงเวลาโกรธ แม่งน่ากลัววะ บรึ๋ย”
“ผู้หญิงน่ากลัวก็คั่วผู้ชายเลยมึง เดี๋ยวกูเทรนให้” ไอ้หนึ่งยิ้มหวานทำตาเยิ้มใส่ไอ้เต้ย พวกผมก็พร้อมใจกันหัวเราะ ส่วนไอ้เต้ยมันยิ้มแหยะๆส่ายหัวจนคอแทบจะหลุดจากบ่า
“ไม่เห็นหน้าสามวัน ทำไมมึงตัวซีดๆวะเต้ย เอาน้ำออกเยอะหรอสัด”
“หึหึ ช่วงนี้ก็นิดหน่อยเฮีย” ไอ้เต้ยยิ้มเลวแล้วแถตูดนั่งลงข้างๆผม ส่วนไอ้โจมันตบเข่าถูกใจฉาดใหญ่ อะไรที่ทะลึ่งๆขอให้บอก เชี่ยโจจัดให้ได้เสมอ ไอ้เต้ยนี่ก็ใช่ย่อยซะที่ไหน ถ้าขึ้นชื่อว่าเป็นน้องรักไอ้ฟ่าง ไอ้ความม่อ ความเจ้าชู้ไม่ต้องสืบ ที่มันวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิตแบบนี้คงเจอรถไฟชนกันแน่ๆ
“แล้วที่วิ่งเป็นม้าเร็วมาสามพันลี้ มีเรื่องอะไร”
“อ๋อ เต้ยจะชวนเฮียพีมไปดูเต้ยเต้น เฮียว่างป่ะ เย็นๆ”
“ฮะๆ” ผมกำลังจะอ้าปากตอบแต่ไอ้คิวเสือกหัวเราะขึ้นมาซะก่อน ไอ้เต้ยหันไปมองแบบเอาเรื่อง
“มึงเนี่ยนะเต้น เต้นอะไรวะ ถ้าบอกว่ารำไทเก็กหรือกระโดดลอดห่วง เออค่อยน่าเชื่อหน่อย”ไอ้คิวตะโกนกวนตีนน้อง ตอนนี้มันอันเชิญตัวเองขึ้นไปนั่งขัดสมาสธิเป็นเจ้าพระ เจ้าพระยาบนโต๊ะสูงกว่าใครเพื่อน คนอื่นก็ขำตามไอ้คิว ยกเว้นไอ้เต้ย
“เต้ยไม่ใช่กบนะพี่คิว”
“พี่หมายถึงหมาครับน้อง”
“เต้ยคุยกับเฮียพีม พี่คิวอย่าเสือกดิ”
“อ้าวเฮ้ย กูเป็นรุ่นพี่มึงนะ เป็นพี่รหัสมึงด้วย เคารพกูบ้าง” แล้วมันสองตัวก็เปิดศึกสายเลือดรหัสกันต่อไป ไอ้เต้ยก็ปากหมา ไอ้คิวก็กวนตีน ถือว่ามวยคู่นี้สูสี แต่สุดท้ายไอ้เต้ยก็แพ้ทุกที
ระหว่างที่เพื่อนๆผมเล่นหมากฮอส จนเริ่มจะเหมือนวงไฮโลเข้าไปทุกที ระหว่างที่ไอ้คิวกับไอ้เต้ยกำลังสาดน้ำลายใส่กันโดยมีหัวผมเป็นที่รองรับ เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิตก็ดังขึ้น ไม่ต้องดูก็รู้ว่าใครโทรมา แฟนหมาดๆของผมเอง ^_^ ผมกดรับก่อนจะลุกออกมาคุยอีกโต๊ะ
“อือ ว่าไง”
(อยู่ไหน)
“อยู่คณะ มีไรวะมึง”
(เปล่า ไม่มีอะไร)
“เอ๊า แล้วโทรมาทำไม”
(ก็คิดถึง)
ฮิ้วววว มีเสียงแซวโหวกเหวกแว่วมาตามสาย ทำนายได้ว่าน่าจะเกินสิบเสียง และไม่ต้องเดาผมก็รู้ว่ามีไอ้มิคเป็นแกนนำ เชี่ยภูมิมึงเปิดเผยเกินไปแล้ว สาดดดดดด
>////<
“หึหึ หมาภูมิ ไร้สาระว่ะ ถ้าไม่มีอะไรกูวางนะเว้ย จะไปเรียนแล้ว” ผมไม่รู้จะวางมือไว้ไหน ไม่รู้จะทำอะไรดี เลยขว้างพู่กันใส่หัวไอ้คิว มันทำหน้าหมางงที่อยู่ๆก็ถูกทำร้ายร่างกาย แต่ก็ไม่ได้สนใจจะเอาคืนเพราะมันกำลังถูกไอ้เต้ยแย่งเทสโต้
และในที่สุดไอ้เต้ยก็ทำสำเร็จ ไอ้เด็กแสบมันหอบถุงขนมวิ่งขึ้นตึกไปหาเพื่อนได้อย่างสวยงามชนิดที่ไอ้คิววิ่งตามไม่ทัน
(เดี๋ยวดิ อย่าเพิ่งวาง วันนี้กูไม่มีรถนะ มากับฟ่าง)
“อ๋อ เออ วันนี้กูก็มาบีทีเอส”
(งั้นกูจะให้ฟ่างกลับกับไอ้แทน มึงเรียนเสร็จก็โทรมาด้วยละ กูจะไปรับ)
ผมยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธก็มีเสียงเพื่อนๆมันตะโกนแทรกเข้ามา
(อยากเห็นหน้าแฟนเพื่อนกูโว้ย)
(ชื่อโต้งนะครับ เพื่อนไอ้ภูมิ)
(เมื่อไรจะพามาเปิดตัวว๊า)
(หนุ่มวิศวะรักจริงนะจ๊ะ จุ๊บๆ)
(ไอ้ภูมิโดนของ) เสียงเชี่ยมิค และอีกสารพัดเสียงที่แซวมาไม่หยุดหย่อน ภูมิมันก็ไม่ห้ามอะไร มีก็แค่หัวเราะ ส่วนผมก็นั่งยิ้มบ้าอย่างเดียว
“หึหึ บอกเพื่อนมึงเลิกเห่าดิ๊ กูหนวกหูว่ะ” ผมกับมันคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง จนไอ้คิวต้องถีบผมออกจากโทรศัพท์เพื่อลากผมขึ้นไปเรียน ช่วงโปรโมชั่นก็แบบนี้แหละครับ ^^
และตอนเย็นมันก็มารับผมตามที่บอกไว้ พร้อมกับเอาคำด่าสาปแช่งจากไอ้ฟ่างมาฝากผมด้วย
“เชี่ยพีม มึงทำคุณไสยใส่น้องกู ระวังมึงจะได้เจอของดี หึหึ”
……………………………………………….
ภูมิมาส่งผมที่ร้าน เรานั่งคุยนั่งเล่นจนพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ ผมเลยชวนมันมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆบ้าน เพราะตั้งใจจะมาดูไอ้เต้ยด้วย แล้วสิ่งที่ผมคาดคิดไว้ก็เกิดขึ้นจริง จากรถซีสู่จักรยาน จนปัจจุบันลดเหลือแค่เดิน หึหึ ตกต่ำดีชิบหายชีวิต
อากาศยามเย็นในสวนร่มรื่นกำลังเย็นสบาย เหล่าสมาคมแม่บ้านกำลังจับกลุ่มคุยกันระหว่างรอเต้นแอโรบิค สนามเด็กเล่นเต็มไปด้วยเด็กๆที่จับจองเครื่องเล่น ส่งเสียงกันอย่างสนุกสนาน มีบรรดาคุณแม่นั่งมองอยู่ใกล้ๆ ตามทางเดินมีคนวิ่งจ็อกกิ้งบ้าง ปั่นจักรยานบ้าง หรือไม่ก็ออกกำลังกายในแบบที่ชอบ วัยรุ่นหนุ่มสาวหลายกลุ่มกำลังนั่งคุยกัน
ส่วนโซนเต้นของไอ้เต้ยอยู่อีกฝั่งของสระ ผมกับภูมิเพิ่งไปนั่งดูมันโชว์หล่อเล่นสเก๊ตบอร์ดอวดสาว แต่เหมือนไปนั่งให้มันฟอกมากกว่า
ไอ้เต้ยทั้งแซว ทั้งแหย่ สารพัด มันคงรู้เรื่องจากไอ้แทนพี่ชายสุดที่รักของมัน ว่าผมกับภูมิเป็นแฟนกัน หึ เมื่อไรจะชินกับคำๆนี้ซักทีวะ
แถมมันยังอ้อนให้ไอ้ภูมิโชว์ลีลาสเก๊ตบอร์ด ปลุกปล้ำกันอยู่นานในที่สุดไอ้ภูมิก็ยอมเล่น แม่งอย่างเท่ห์ นี่มันใส่ชุดนักศึกษานะยังพลิ้ว เชี่ยเต้ยแม่งปากดีมันไล่ผมไปเล่นมอญซ่อนผ้ารอพวกมัน หึ ผมไม่อยากจะคุยผมก็เล่นเป็นเหอะแต่ไม่อยากโชว์ โด่
ผมกลัวว่าไอ้เต้ยจะมัวแซวผมจนทำให้เพื่อนมันคนอื่นๆเสียสมาธิในการซ้อม ผมเลยชวนภูมิมานั่งใต้ต้นปาล์มริมสระน้ำกลางสวน
“หิวข้าวยังมึง”
“ยัง มึงหิวแล้วหรอ”
“เปล่า พอดีอาปุ้ยโทรมาบอกให้มึงอยู่กินข้าวด้วยกัน”
“อ่อ”
“อยู่มั้ย”
“อืม” เราสองคนก็นั่งคุยอะไรไปเรื่อยเปื่อย เรื่องเกมส์บ้าง เรื่องเรียนบ้าง เรื่องผู้หญิงบ้าง ไอ้ภูมิถามใหญ่เลยว่าแฟนเก่าผมสวยมั้ย หึหึ แฟนเก่าของผมก็เก่าจนเกือบจำหน้าไม่ได้แล้ว คนสุดท้ายรู้สึกจะตอน ม.6 มั้ง
“ก็ไม่สวยนะ ธรรมดา ออกแนวน่ารักมากกว่า”
“แล้วทำไมถึงเลิกกัน”
“จริงๆกูกับพลอยก็ไม่เชิงคบกันหรอก แค่คุยๆ พอช่วงปิดเทอมไม่ค่อยได้เจอกัน มาเจออีกที เด็กหัวเกรียนโรงเรียนมึงก็คาบไปแดกแล้ว”
ผมโยนเศษกิ่งไม้ลงไปในน้ำ ทำไมไม่มีเสียงจ๋อมวะ แสดงว่าน้ำไม่ลึก ถ้าผมลงไปว่ายจะมีใครว่าอะไรมั้ย (ว่ามึงบ้าไง) ผมเลิกสนใจกิ่งไม้ที่จมหายลงไปในน้ำ และหันไปยิ้มให้ภูมิเพราะรู้สึกว่ามันจะจ้องผมซะเหลือเกิน “มีไรวะ”
“มึงไม่ถามกูบ้างหรอ”
“หึ จะให้กูเริ่มจากไหนล่ะครับคุณภูมิ แม่งเป็นขโยง อีกอย่างกูไม่สนใจเรื่องอดีตหรอก” ผมยิ้มยักคิ้วให้มันผมไม่แคร์เรื่องเก่าๆของภูมิอีกแล้วล่ะ
“หึ มึงน่ารักวะเตี้ย”
“เอ๊า พึ่งรู้หรอ แต่ถ้ามึงดูดีๆมึงจะเห็นความหล่อขั้นเทพ ที่กระจายอยู่ทั่วทุกอนูรูขุมขนบนหนังหน้ากู”
“กูไม่ได้หมายถึงหน้าตา กูหมายถึงคำพูดมึงต่างหาก ฮะๆ อย่าหลงตัวเองดิพีม” ไหนๆมันก็ใกล้มืดแล้ว ผมฆ่าไอ้ภูมิแล้วโยนลงสระให้ปลาตอดกินคนคงไม่เห็นมั้ง แม่งจะชมก็ไม่ชมให้ครอบคลุมนะมึง
ผมกับภูมิก็คุยกันไป กวนกันไปจนฟ้ามืด ภูมิเอนตัวลงนอนกับเนินหญ้านุ่มๆ ซึ่งทำให้ผมแปลกใจมากที่คุณชายอย่างมันจะกล้านอน บางครั้งมันก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าจริงๆแล้วภูมิก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่อยากมีชีวิตเรียบง่ายเหมือนคนทั่วไป ไม่ใช่ชีวิตอันแสนวิเศษตามที่พ่อแม่คาดหวังและพยายามให้มันเป็น
“มึงเคยมานั่งที่แบบนี้มั้ยภูมิ”
“เคยดิ สวนแถวคอนโดเยอะแยะ”
“โห่ โกหกกูก็ได้มึง แบบหลอกให้กูดีใจ ว่ามึงพึ่งเคยมาครั้งแรกกับกูไรงี้”
“หึ มึงนี่ชอบหลอกตัวเองวะ กูเคย แต่ก็ไปคนเดียว ถ้ามาเป็นคู่ก็กับมึงคนแรก”
“เออ แบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย เฮ้ยภูมิกินไอติมป่ะกูเลี้ยง เดี๋ยวมานะเว้ย”
-
ผมเห็นรถไอติมกะทิอยู่ไกลๆ ผมรีบวิ่งไปดักหน้ารถคุณลุง ดีว่ามีคนเรียกลุงแกไว้ เพราะเธอก็ซื้อเหมือนกัน ผมเลยโชคดีไม่ต้องออกแรงวิ่งไกลให้เหนื่อย
ผมยืนต่อรอคิวถัดจากเธอที่กำลังอุ้มเด็กผู้ชายแก้มยุ้ยๆวัยกำลังซน แล้วน้องก็หันมามองผมตาแป๋วพร้อมกับยื่นมือเล็กๆป้อมๆมาหา อ้าวเวร กูเล่นกับเด็กไม่เป็น >_< ถ้าผมยิ้มให้น้องน้องจะร้องไห้ฝันร้ายมั้ยวะ ยิ้มๆไปเถอะเนอะ ผมก็เลยยิ้มให้น้อง
^^
“ปะป๊า” ชิบหาย น้องพยายามยื้อมือมาหมายให้ผมอุ้ม จนคุณแม่น้องหันกลับมามองแล้วยิ้มให้ผมก่อนจะกล่อมลูกชายของเธอว่าผมไม่ใช่ปะป๊า >_< พี่ยังไม่มีลูกคร้าบบบ
เธอจ่ายเงินค่าไอติมพร้อมกับหันมายิ้มให้ผมอีกครั้ง และแม่ลูกคู่นั้นก็เดินจากไป ถ้าไอ้ภูมิมาด้วยมันคงหัวเราะผมแน่ๆ นี่กูหน้าแก่ขนาดนั้นเลยหรอวะ
“ใส่ถ้วยครับ สองถ้วย ใส่นมกับถั่วเยอะๆนะครับลุง” รอไม่นานไอติมกะทิก็มาอยู่ในมือผมเรียบร้อย ผมจ่ายเงินคุณลุง และรีบวิ่งกลับมาหาภูมิที่นั่งรออยู่
“อ่ะ” ผมยื่นถ้วยไอติมให้มันก่อนจะนั่งลงข้างๆ “อาจจะไม่หรูเท่าเซเวนเซ่น แต่ก็อร่อยเหาะไม่แพ้กันแน่นอน หมอพีมคอนเฟิร์ม”
“หึหึ ขอบใจนะที่เลี้ยง” ผมยิ้มให้มัน และเริ่มตักไอติมเย็นๆหวานๆเข้าปาก ไอ้ภูมิมันก็กินของมันไป ผมก็คว้านหาข้าวเหนียวลูกเดียว กูจะเป็นนักสู้พันธุ์ข้าวเหนียว หึหึ แต่อยู่ซะลึกเลยนะเมิง
“หืม?” อยู่ๆภูมิก็ขยับเข้ามานั่งใกล้ๆผม จนไหล่เราชิดติดกันพร้อมกับตักขนุนและถั่วมาใส่ในถ้วยของผม
“เดททั้งทีจะนั่งห่างแฟนได้ไงล่ะ” ผมขำหึกับความคิดและคำพูดของมัน ใครกันแน่ที่ชอบพูดคำน่ารัก
ไอ่เด็กน้อยเอ๊ย
ถึงแม้ผมกับภูมิจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง ไม่ได้มองพระอาทิตย์ค่อยๆตกดิน ไม่มีดวงดาวหรือพระจันทร์คอยสร้างบรรยากาศโรแมนติก มีแค่เดทเรียบๆกับไอติมกะทิคนละถ้วย ในสวนสาธารณะกลางเมือง แต่เพียงเท่านี้ผมก็พอใจแล้ว แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว ผมจะไม่มีวันลืมเดทดีๆในวันดีๆนี้เลย
เดทครั้งแรกระหว่างผมกับภูมิ ^__^
……………………………………………………..
ผมกับภูมิเดินกลับบ้านด้วยกัน เราเดินเล่นเรื่อยๆ แหกปากร้องเพลงเตะกระป๋อง เตะก้อนหินมาตามทาง มีวิ่งแข่งกันบ้าง ไอ้ภูมิพยายามจะขี่หลังผมด้วย ผมวิ่งหนีมันแทบตาย พอเหนื่อยก็เดินจับมือกัน กว่าจะถึงบ้านก็เกือบสองทุ่ม
“น้องภูมิอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะ วันนี้อาโชว์ฝีมือเต็มที่เลย ใกล้จะเสร็จแล้วด้วย” ทันทีที่ผมกับภูมิเดินเข้าบ้าน อาปุ้ยก็ถลาออกมาหาหลานรัก(ไอ้ภูมินะ ไม่ใช่ผม ผมตกขอบไปนานแล้ว) ทั้งที่มีตะหลิวคามือ
“ฝีมือการแกะกล่องอาหารสำเร็จรูปเข้าไมโครเวฟหรออา”ภูมิมันยืนขำผมกับอาปุ้ยแหย่เล่นกัน
“ไอ้พีม ปากดี น้องภูมิอย่าไปฟังนะลูก เจ้าพีมมันเพ้อเจ้อ พีมพาน้องภูมิไปเล่นข้างบนไป ถ้ากับข้าวเสร็จอาจะขึ้นไปเรียก”
“ครับ งั้นพีมไปเล่นเกมส์นะ” ผมวิ่งขึ้นชั้นสองอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องรีบวิ่งกลับลงมาเพราะเสียงนางพญาตะโกนลั่นบ้าน
“พีม!!!! ทำไมไม่ชวนน้องภูมิขึ้นไปเล่นด้วย ทำไมนิสัยแบบนี้ห๊ะ!!!!”
“อ้าว ก็นึกว่ามันเดินตามพีมมา ขึ้นมาดิมึง เห็นมั้ยกูถูกอาปุ้ยด่าเลย ป่ะแล่นเกมส์กัน” ผมดึงไอ้ภูมิที่ยืนงงให้รีบวิ่งหลบตะหลิวคุณนายปุ้ย ก็ใครจะไปรู้ว่ามันจะยืนบื้ออยู่ที่เดิม
“ห้องรกหน่อยนะ แหะๆ” ห้องผมก็เหมือนห้องเด็กศิลป์ทั่วๆไป กลิ่นสีและกาวแป้ง กลิ่นปูนปลาสเตอร์ ทินเนอร์ กาว ม้า กัญชา ไอ้อันหลังไม่ใช่แล้ว ฮ่าๆ
ไหนจะกระดานเขียนรูป กระป๋องสี และมีขาตั้งกระดานรองเขียนรูปอยู่ตรงระเบียง เผื่ออยากนั่งวาดรูปใกล้ๆธรรมชาติ อีกอันก็ตั้งไว้กลางห้อง มีทั้งรูปที่เขียนเสร็จแล้ว ยังไม่เสร็จ และบางอันคงไม่วาดต่อ หนีบซ้อนกันเป็นตับๆ
“มึงชอบสีขาวหรอ” ภูมิมันคงเห็นว่าทั้งเตียง โต๊ะ ผ้าม่าน ของต่างๆภายในห้องเป็นสีขาวเกือบทั้งหมด หารู้ไม่ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังของเหล่านี้คืออาปุ้ย
“อือ พอดีว่ากูเป็นคนจิตใจบริสุทธิ์ผุดผ่องนะ หึหึ”
“เหรอออ” ภูมิส่ายหน้าขำๆมันก็เดินสำรวจห้องผมไปเรื่อย ส่วนผมก็เปิดคอมฯออนเอ็ม เลี้ยงหมูไปตามประสา “กูนอนเตียงมึงได้มั้ย”
“เอ๊า ก็นอนไปสิ แต่ห้ามหลับนะมึง เดี๋ยวอาปุ้ยเรียกไปกินข้าว”
“อืม เก็บไว้ด้วยหรอ” ผมหันกลับไปมองภูมิที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง ผมเลิกคิ้วไม่เข้าใจว่ามันถามถึงอะไร มันเลยชี้มาที่แก้วทรงสูงมีดอกกุหลาบที่มันเคยซื้อให้ปักไว้ ตอนนี้มันแห้งกรอบเหมือนชุบแป้งทอดแล้ว แต่ผมก็ยังเก็บตั้งไว้ข้างๆคอมฯ
“อ๋อ ดอกกุหลาบนี่น่ะเหรอ กูลืมทิ้งว่ะ”
“ถ้ามึงทิ้ง กูกระทืบไส้แตก”
“ฮะๆ เออๆไม่ทิ้งหรอก” ผมหันกลับมาขโมยหมูชาวบ้านต่อ ใครเอาผักบุ้งให้อินเตอร์เน็ตกูกินวะ ช้าเป็นเต่าเลยแม่ง รู้สึกเหมือนภูมิมันจะลุกออกไปยืนที่ระเบียง แต่ผมไม่สนใจมองตาม ระวังถูกกระถางต้นไม้ทับคอนะครับน้องภูมิ
“พีม นี่รูปกูหรอ”
“เฮ้ยยย!!!” ชิบหาย ผมรีบวิ่งออกไปที่ระเบียง แม่งเอ๊ยลืมเก็บ กระดาษปอนด์สีขาวแผ่นบนสุดที่อยู่บนกระดานเขียนรูปตอนนี้คือรูปใบหน้าของภูมิ ถึงผมจะยังไม่เก็บรายละเอียด แต่ดูก็รู้ว่าเป็นมันแน่นอน
“เอ่อ ” ตอนนี้ตัวผมคงหดลีบลงเหลือไม่ถึงสองนิ้ว กูอยากจะมุดหายไปในกระดาษจริงๆ ให้ตายเถอะ ผมไม่กล้ามองหน้ามันเลย แต่ภูมิก็ไม่ได้พูดอะไรให้ผมอายมากไปกว่านี้ มันไม่ได้ถามว่าผมวาดตั้งแต่เมื่อไร ไม่ได้ถามว่าทำไมผมถึงวาดรูปมัน
ภูมิแค่ยืนดูรูปตัวเองที่ผมยังวาดไม่เสร็จสมบูรณ์ แล้วมันก็ยิ้ม มันจะเดาได้มั้ยว่าผมวาดรูปนี้ก่อนที่มันจะจีบผม กูเตรียมตัวอายแล้วภูมิ
“หล่อสู้ตัวจริงก็ไม่ได้” นั่นคือคำพูดแรกของมัน ทำให้ผมรู้สึกหายใจโล่งขึ้นมานิดนึง
“กูก็ว่างั้น แหะๆ เข้าห้องเถอะวะ ยุงเยอะ ป่ะๆ”
“วาดเสร็จ กูขอได้มั้ย”ภูมิไม่ยอมเดินตามแรงดึงของผม มันยังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้รูปตัวเอง ไอ้นี่ท่าจะบ้า
“หืม อ่อ ได้ๆ เดี๋ยวกูใส่กรอบให้ด้วย”
“ให้กูจริงๆนะ”
“เอ้อ ใส่กรอบแล้วก็เอาไปตั้งไว้ในห้องพระ หาดอกไม้ธูปเทียนมาจุดไหว้บูชาซะ ฮ่าๆ”
“เชี่ย” ภูมิตบหัวผมไม่แรงแต่กูเจ็บ ถึงมันไม่พูด ผมไม่พูด แต่มันคงรับรู้ได้ว่าทำไมผมถึงวาดรูปมัน วาดโดยไม่มีแบบ ไม่มีรูปมาให้ดู ก็เพราะหน้าภูมิอยู่ในหัว แค่นึกแล้วก็วาดลงบนกระดาษ
“พีม”
“อืม”
“ขอบคุณนะที่ยอมเป็นแฟนกู”
“อือ” สาดดดดดดด มึงมาพูดอะไรแบบนี้ตอนนี้วะ >///<
“พีม”
“เอ้อ”
“ขอกอดหน่อยสิ”
ถึงจะงงๆว่าภูมิมันมาอารมณ์ไหน แต่ตาเศร้าๆคู่นั้นก็ทำให้ผมปฏิเสธคำขอของมันไม่ลง ผมเดินเข้าไปหาภูมิ และเป็นฝ่ายยื่นแขนไปโอบกอดมันไว้ ภูมิกอดผมแน่นเหมือนคนที่กำลังหนาว เมื่อก่อนผมก็ไม่ได้เดือดร้อนกับส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบนิดๆของตัวเองหรอก แต่ตอนนี้อยากสูงกว่านี้อีกหน่อยวะ ไอ้ภูมิจะได้ไม่ต้องก้มมาก
“กูจำไม่ได้แล้ว ว่าครั้งสุดท้ายที่กูได้รับกอดอุ่นๆแบบนี้ มันนานเท่าไรแล้ว”
“อืม ตอนนี้กูกอดมึงแล้วนี่ไง” ผมลูบหลังปลอบภูมิให้มันได้คลายเหงา ผู้ชายที่ดูเหมือนเข้มแข็งแต่ความจริงแล้วภูมิก็ไม่ต่างจากใคร ซ้ำยังอาจจะเปราะบางกว่าใครๆด้วยซ้ำ
สำหรับผมที่ได้รับกอดของพ่อกับแม่เสมอ มันอุ่นก็จริง แต่ก็เหมือนมันยังเติมไม่เต็มบางอย่างที่หัวใจผมต้องการ เหมือนชีวิตมันยังขาดๆ จนตอนนี้ที่ได้ยืนกอดกับภูมิแบบนี้ ผมรู้แล้วว่าสิ่งที่หามาตลอดมันคืออะไร และผมก็อยากจะมอบความรู้สึกเดียวกันนี้ให้ภูมิ
เรื่องราววัยเด็กของภูมิที่ผมเคยรับรู้จากไอ้เบียร์ ผมยังจำได้ขึ้นใจ มันคงเหงามาก คงเจ็บปวดกับสิ่งที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ของภูมิจะเคยกอดมันหรือเปล่า แต่ถ้าหากอ้อมกอดของผมจะอุ่นพอ ก็ขอลบวันเวลาที่อ้างว้างของภูมิด้วยกอดนี้ ให้ความรู้สึกดีๆของผมได้กอดหัวใจของภูมิเอาไว้
“กูขอโทษนะพีม สำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมา ขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับมึง” ภูมิถูหน้าลงกับไหล่ของผม
“เออ คิดไรมากวะ” ผมตบหลังมันเบาๆสองสามสามครั้ง ก่อนจะดันตัวออก ไอ้ภูมิหน้าหงอยๆผมไม่ค่อยชิน หมั่นเขี้ยววะ ผมเขย่งตัวขยี้หัวมันเล่น ฮะๆ มันจิ๊ปากก่อนจะปัดผมออก เออ หน้าดุๆแบบนี้ค่อยดูง่ายหน่อย
“ป่ะกินข้าว อาปุ้ยรอ”
“เดี๋ยวพีม” ผมหยุดเดินและหันกลับมามองหน้าภูมิอีกครั้ง มันดึงมือผมไปกุมไว้ ดวงตาสีดำของมันดูหวาดหวั่นและกังวน
“กูเป็นคนหวงของ ยิ่งเป็นของรักของสำคัญ กูจะยิ่งหวง ถ้าเกิดบางครั้งกูงี่เง่า มึงจะทนได้มั้ย”
ผมยิ้มให้ภูมิและบีบมือมันแน่นให้มันได้มั่นใจ
“กูจะไม่ใช้ความอดทน แต่กูจะพยายามเข้าใจ เป็นไงกูเท่ห์ละสิ”
“อือ เท่ห์มาก หึหึ” ยิ้มสวยๆของภูมิทำให้ผมสบายใจได้ทุกครั้งเวลาที่ได้มอง
มึงไม่ต้องกลัวหรอกภูมิ ถึงไม่มีใครกอดมึงกูจะกอดเอง ถ้ามึงเหงากูก็จะกอดมึงไว้ ถ้ามึงร้องไห้หรือเสียใจอ้อมกอดของกูจะคอยโอบกอดมึงเสมอ
-
ผมจูงมือภูมิลงมาข้างล่าง อาปุ้ยกำลังตักข้าว จัดโต๊ะวุ่นวาย
“มาแล้วครับ เดี๋ยวช่วย”
“อ้าวหนุ่มๆไม่ต้องช่วยๆไปล้างมือมาทานกัน น้องภูมิทานได้ใช่มั้ยลูก”ที่อาปุ้ยถามแบบนี้เพราะอารู้ถึงเทือกเขาเหล่ากอไอ้ภูมิว่าผู้ดีแค่ไหน
“ได้ครับ”
“ไอ้ภูมิมันกินได้หมดแหละอา ขอแค่อย่าเผ็ดเป็นพอ มันเป็นเด็กน้อยน่ะ หึหึ” เพราะมีอาปุ้ยอยู่ด้วย ภูมิเลยไม่กวนผมกลับ เสร็จกูละมึง ฮ่าๆ ระหว่างทานข้าวอาปุ้ยก็หาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคุย ภูมิมันก็เป็นผู้ฟังที่ดี ยิ้มบ้าง ครับบ้าง
“พีม อาทิตย์หน้าอาไปดูงานที่สิงคโปร์นะ”
“ดูงานหรือเคาท์ดาวน์อา”
“ฮ่าๆ ฉลาดมากหลานชั้น รู้ทันๆ แล้วพีมจะอยู่ไหนปีใหม่ จะขึ้นเชียงใหม่รึเปล่า”
“ไม่อ่ะครับ ปีนี้พีมคงอยู่กรุงเทพกับเพื่อนๆ เนอะภูมิ” ภูมิตอบอืมพร้อมกับยิ้มรับ เห็นมันยิ้มได้ผมก็เบาใจ ไม่ชอบเลยไอ้หน้าหงอยๆของมันตอนที่อยู่บนห้อง
“ถ้าน้องภูมิว่างก็มาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าพีมมันบ้างนะลูก”
“ครับ” น่ะ ยิ้มอีกแล้ว อืม มันชักจะยิ้มบ่อยจนผิดสังเกตแล้วแฮะ อาปุ้ยใส่กัญชาลงในแกงจืดยัดไส้รึเปล่าวะ
ทานข้าวเสร็จอาปุ้ยก็ขอลาขึ้นไปนอนเลย อาไม่ใช่เด็กอนามัยนอนก่อนสามทุ่มแต่อย่างใด แต่เพราะสังขารไม่ไหวเลยรีบนอน ฮ่าๆ ส่วนผมกับภูมิก็ช่วยกันเก็บโต๊ะเก็บจานมาล้าง จริงๆต้องเรียกว่าผมทำแล้วมีไอ้ภูมิพยายามช่วย
“เดี๋ยวกูล้างเอง มึงไปดูทีวีเหอะ เบนเทนกำลังมานะมึง”เอาการ์ตูนเข้าล่อ
“กูอยากช่วย”
“มึงทำเป็นหรอ”
“ไม่เป็น แต่อยากทำ” ถึงกูไม่ให้ทำ มึงก็จะทำอยู่ดีแหละภูมิ
“งั้นมึงล้างน้ำสะอาดนะ” มันมองงงๆ ผมเลยต้องอธิบายให้คุณชายเขาเข้าใจ “มึงทำยังไงก็ได้ให้ไอ้ฟองน้ำยาล้างจานหลุดออกให้หมดจนมันไม่ลื่น ทำได้มั้ย”
“อืม” ถึงผมไม่ค่อยไว้ใจมันเท่าไรแต่ก็ต้องปล่อยให้มันทำ และก็เป็นการล้างจานที่ทุลักทุเลที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา เพราะไอ้ภูมิ!! เดี๋ยวก็เร่งน้ำ เดี๋ยวแม่งผ่อน ซักพักก็ทำจานหลุดมือ ล้างจานควรจะเปียกแค่มือ แต่ผมเหมือนไปเล่นสงกรานต์มา ทนไม่ไหวเลยไล่ตะเพิดมันออกไปรอที่ห้องนั่งเล่น ก่อนไปมันยังเอามือเปียกๆมาจับหัวผมอีก
และตอนนี้ ได้ยินเสียงแว่วๆเหมือนสกูปปี้ดูดังคลอเสียงหัวเราะของภูมิ
“อ่ะมึง ฝรั่ง สาลี่ ลิ้นจี่ ส้ม ช่วยกันกินให้หมด ก่อนที่อาปุ้ยจะลงมาเจอแล้วฟาดกบาลกู โทษฐานไม่สวาปามวิตามินจากธรรมชาติ” ไอ้วิตามินมันช่วยให้ส่วนสูงเพิ่มได้มั้ยวะ ทำไมอาถึงได้บังคับขู่เข็ญให้ผมกินทุกครั้งหลังอาหาร
ภูมิมันยิ้มบอกว่าอาปุ้ยน่ารักดี ใช่สิเดี๋ยวนี้ซี้กันแล้วนิ ผมกับมันนั่งกินผลไม้ที่อาปุ้ยบรรจงปอกไว้ให้จนหมด สกูปปี้ดูก็จบพอดี มีแฟน(นิสัย)เด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกายและปรับตัวให้ชินกับการดูการ์ตูนเป็นงานประจำ ดูเสร็จพวกผมเลยขึ้นมานั่งๆนอนๆบนห้อง
………………………………………..
ผมชวนมันเล่นเกมส์แต่มันไม่เล่น บอกว่าเจ็บนิ้ว แม่งคนอุตส่าห์ต่อจอยส์ให้ ภูมิมันนอนอ่านหนังสือรถแข่งอยู่บนเตียง ส่วนผมที่ถูกมันปฏิเสธการดวนวินนิ่ง ก็ต้องมานั่งคุยเอ็มกับผองเพื่อนแก้เซ็ง
แค่เห็นสถานะไอ้คิวผมก็เริ่มฮา มันขึ้นสถานะว่า กูจะฆ่าน้องรหัส ส่วนไอ้เต้ย กูจะแจ้งความ ผมเลยลากมันสองตัวมาคุยกัน ฮ่าๆๆ ในเอ็มมันยังกัดกันได้ สุดยอดมากเพื่อนเลิฟ น้องรัก
แต่ที่แรงกว่าใครในสามโลกคือสถานะไอ้ฟ่าง รักแทนครับ สาดดด ส่วนของผมน่ะหรอ P&P ^^ หึหึ บรรดาเพื่อนเวรทั้งหลายเข้ามาแซวให้รึ่ม ไอ้ปันบอกว่าเหมือนชื่อขนมเค้ก อันนั้นมัน S&P โว้ย
“ฮ่าๆ อ๊ากก ฮ่าๆๆ”
“พีม”
“ฮะๆ เออ มีไรมึง ฮะๆ” ผมยังฮาไอ้คิวกับไอ้เต้ยโต้ตอบคารมผ่าน MSN
“ขำอะไรนักหนาวะ”
“หึหึ กูขำไอ้คิวกับไอ้เต้ย แล้วก็พี่ชายมึงอ่ะ แม่งขึ้นสถานะรักแทนครับ”
“คงไปทำอะไรให้ไอ้แทนโกรธละสิ”
“อ้าวหรอ แต่มันก็รักกันดีเนอะ”
“คนเป็นแฟนกันก็ต้องรักกัน” ประสาทสัมผัสทุกส่วนของผมสะดุดกับคำว่า “รัก” แฟนกันต้องรักกัน ผมกับภูมิเป็นแฟนกัน แสดงว่า เราก็….
“ภูมิ ชอบกับรักมันต่างกันยังไงวะ” ผมเอ่ยถามโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองคนข้างหลัง
“ไม่รู้”
“แล้วทำไมมึงถึงชอบกู” ผมเคยถามคำถามนี้กับมันหลายครั้ง ทั้งที่ผมก็รู้ว่าคำตอบ แต่ครั้งนี้ผมอยากจะเปลี่ยนคำถามเป็นอีกคำ ผมอยากจะถามทั้งมันและตัวผมเอง
ว่าตอนนี้ความรู้สึกของผมกับภูมิที่มีให้กัน มันเรียกว่าอะไร
“ไม่รู้ ไม่มีเหตุผล”
“อืม งั้นเหรอ” แล้วเราก็เงียบกันไป ผมออกจากเอ็ม มาเล่นเกมส์สิ้นคิดตีปังย่า แต่ทำไมผมถึงเห็นแต่หน้าภูมิเต็มจอคอมแพคก็ไม่รู้ ทั้งที่ผมหันหลังให้มัน
“พีม”
“อือ” ผมหันกลับมา ก็เห็นไอ้ภูมิกำลังนั่งกอดกีต้าร์อยู่ปลายเตียง ทำให้ผมต้องเลิกคิด แล้วเลิกคิ้วมองมันด้วยความสงสัยแทน
“มานั่งนี่ดิ๊” มันตบลงข้างๆตัวเอง
“ทำไม มึงจะปล้ำกูหรอ” ผมยิ้มถามกวนตีนมัน แต่ก็ยอมเดินไปนั่งที่ปลายเตียงข้างๆมันตามที่มันบอก
“หึ ถ้ากูทำจริง มันจะเรียกว่าสมยอม”
“หราาาา แล้วเรียกทำไมวะครับ”
“จะร้องเพลงให้ฟัง”
“โหหห แฟนกูจะโชว์โรแม้นเว้ยเฮ้ย”
ภูมิผลักหัวผมเบาๆ ผมยิ้มแซวมันก่อนจะเปลี่ยนขึ้นไปนั่งขัดสมาธิ หันหน้าเข้าหากัน เพื่อรอฟังว่าภูมิจะร้องเพลงอะไร ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่รู้ว่าความรู้สึกที่ผมกับภูมิมีให้กันเรียกว่าอะไร แต่มันก็คงไม่สำคัญมากไปกว่าการได้อยู่ด้วยกันแบบนี้หรอกเนอะ
“ตั้งใจฟังนะเตี้ย” มันอมยิ้มเขินๆ
“คร้าบบบ”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ฟังอินโทรให้รู้ ว่ามันจะร้องเพลงอะไร เสียงนุ่มทุ้มของภูมิก็ร้องท่อนแรกของเพลง ทำเอาผมต้องรีบกลั้นรอยยิ้มและข่มความเขินไว้อย่างสุดความสามารถ
http://www.4shared.com/embed/65549259/1ac74423
(จิ้มเพลงเบาๆ ร้องคลอไปทีละบรรทัดตามเพลง เพื่อเพิ่มอรรถรสนะคะ)
รัก... การที่เราจะหลงรักใคร สักคนหนึ่งนั้น
มันต้องมีเหตุผลสักเท่าไร
เพราะเขาคุยเก่ง เพราะเขาน่ารัก
หรือเขาสวยมาก อ่อนโยนสดใส
ผมไม่รู้หรอก และก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ
ภูมิไม่หลบตาผมเลยแม้แต่วินาทีเดียว นอกจากว่ามันจะก้มลงดูกีต้าร์บ้างบางครั้ง รอยยิ้มอ่อนโยนของมันกับดวงตาที่มีแต่ความจริงใจถูกส่งมาให้ผม จนผมไม่สามารถกลั้นรอยยิ้มไว้ได้อีกต่อไป
รัก... รู้ใช่ไหมว่าผมรักคุณ
คุณคือคนนั้น แต่ถ้าคุณจะถามว่าทำไม
เพราะรอยยิ้มคุณช่างดูคุ้นเคย
เพราะความใจดี ไม่มีอ่อนไหว
กี่ร้อยพันคำตอบ มันก็ยังไม่ตรงกับหัวใจ
ก็มันรัก... รักโดยไม่มีเหตุผลได้หรือเปล่า
มันเหงาเมื่อคุณไม่อยู่ตรงนี้ไม่รู้ทำไม
บอกว่ารักเพราะใจเรียกร้อง แค่นี้ได้ไหม
ไม่รู้ต้องใช้คำใด อธิบาย ต่อความรู้สึกนี้
คำใดจะเหมือนหัวใจที่รู้สึกรัก... ก็ผมแค่รู้ว่าใช่
มันก้มลงจูบแก้มผม ที่กำลังกำผ้าปูที่นอนจนแทบจะกระชากเตียงหลุดติดมือ อย่าว่าแต่เอาไฟมาลนเลย แค่เอาไฟฉายมาส่องผมก็พร้อมจะละลายแล้ว ภูมิเองก็ไม่ต่างกัน มันเขินและเริ่มไม่กล้าสบตาผม แถมยังจับคอร์ดผิดตั้งสองสามครั้ง ทำให้ผมต้องหัวเราะออกมา และเอื้อมไปตบแก้มมันเบาๆ
ก็มันรัก... รักโดยไม่มีเหตุผลได้หรือเปล่า
มันเหงาเมื่อคุณไม่อยู่ตรงนี้ไม่รู้ทำไม
ก็มันรักเพราะใจเรียกร้อง แค่นี้ได้ไหม
ไม่เห็นต้องคิดมากมาย
บอกว่ารัก... รักโดยไม่มีเหตุผลได้หรือเปล่า
มันเหงาเมื่อคุณไม่อยู่ตรงนี้ไม่รู้ทำไม
บอกว่ารักเพราะใจเรียกร้อง แค่นี้ได้ไหม
ไม่เห็นต้องมีคำใด ไม่เห็นต้องคิดมากมาย
ก็ความรักนั้นใช้หัวใจ...อธิบาย
เพลงของภูมิจบลงแล้ว เราสบตากันนิ่ง ความรู้สึกมากมายคงไม่อาจถ่ายทอดให้หมดภายในเพลงๆเดียว แต่เรารับรู้มันได้จากดวงตาของกันและกัน ภูมิก้มลงจูบที่ริมฝีปากของผมผมเพียงแผ่วเบา และผละออกมาเพื่อส่งรอยยิ้มเขินๆและแววตาจริงใจให้ผม ผมก็ยิ้มให้มันเช่นกัน
“กูไม่รู้จริงๆว่าทำไมถึงรักมึง รู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว ไม่ใช่กูไม่ลองหาคำตอบ แต่หาแล้วมันไม่เจอ ต่อไปไม่ต้องถามแล้วนะ ว่าทำไมกูถึงรักมึง เพราะกูไม่มีเหตุผลจะให้ รู้แค่ว่ากูรักมึงก็พอ”
สาดดดดดดดดดดดดดดดดด ตายเลยมั้ยกูเนี่ย
“หึ”
^_^
ผมพยักหน้ารับรู้ และเรายิ้มให้กันได้ไม่นาน หน้าของผมกับภูมิก็ค่อยๆเคลื่อนเข้าหากัน ริมฝีปากเราสัมผัสกัน เรารับรู้ลมหายใจของกันและกัน
ภูมิขบกัดริมฝีปากผมซ้ำๆย้ำๆจนผมรู้สึกวาบหวิวในอก แต่ผมก็ไม่คิดจะยอมมันฝ่ายเดียว ลิ้นเรายังหยอกล้อเกี่ยวกันไม่ห่าง มันเป็นรสจูบที่อ่อนหวานและหนักหน่วงอยู่ในที และทำให้ผมรู้สึกดีจนต้องจูบไปยิ้มไป
ผมกับภูมิจูบกันอีกครั้งและอีกครั้ง
ภูมิบอกกับผมว่า
ไม่เห็นต้องมีคำใด ไม่เห็นต้องคิดมากมาย
ก็ความรักนั้นใช้หัวใจ...อธิบาย
นั่นสิเนอะ
ขอบคุณนะภูมิ ที่มึงใช้หัวใจ เพื่ออธิบายให้กูรู้จักคำว่า “รัก”
หวังว่ามึงก็คงจะเข้าใจคำว่า "รัก" ที่กูอธิบายด้วยหัวใจให้มึงฟังนะ
TBC>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………………
ผิดสัญญาอีกแล้วคะ ผู้หญิงคนนี้ชอบปล่อยของก่อนกำหนดตะร๊อดๆ ตอนนี้เลยมาแบบชิลล์ๆ เบาๆ แต่อยากจะกรี๊ดดด สอบเสร็จแล้วโว้ยยยยย
มีฉากกุ๊กกิ๊กบ่อยก็อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ ต้องไปโทษน้องภูมิกับน้องพีมคะ (เฮ้ย ผมไม่เกี่ยวนะ ไอ้ภูมิเลย มันคนเดียวเลย : ไอ่พีมแกอย่าร้อนตัว)
พีมเอ๋ยคงรู้แล้วใช่มั้ยจ๊ะ ว่าความรักมันไม่มีเหตุผล คึคึ แอบเห็นมีคนชอบไอ่น้องมิคด้วย เหอๆ ของแบบนี้นานาจิตตังเนอะ (มองข้างๆ ภูมิก็ภูมิเถ๊อะ เจอนิชมิคมีหนาวครับ : มิคเมิงอย่าถือหางตัวเอง)
ปล ขอบคุณไอ้น้องชายที่เป็นแรงบันดาลใจในการแต่ง (ถ้ามันรู้ตัวอาจมีกระทืบ ฮี่ฮี่ มีพี่สาวขาวายก็ซวยไปนะเมิง)
ปลอีก ขอบคุณทุกๆคอมเม้น ที่คอยเชียร์ภูมิกับพีมนะคะ สองคนนั้นคงปลื้มใจแน่ๆ แต่ปีใหม่นี้คาดว่าคงไม่เหลือสติมาลงอ่ะคะ เพราะตาลจะตามไปส่องภูมิกับพีมว่าพากันไปฉลองปีใหม่ที่ไหน
(จะตามพวกผมทำม๊ายยย แค่นี้ก็หลอนแล้ว+_+ อย่าบ่นๆไอ่หนู) แล้วก็จะตามฟ่างกับแทนต่อ (ใครให้ตาม คนเค้าจะใช้เวลาส่วนตัว มารยาทน่ะมีมั้ย >=< เออ ไม่ตามก็ได้ ดุจริงมึง) งั้นตามไอ่คิวกับ…ดีกว่า(เจอกันในวงเหล้านะป้า ฮ่าๆๆ โอ๊ย #เขกกบาลมัน# ป้าพ่อง )
คงหลังปีใหม่ซักสามวันเราค่อยมาเจอภูมิกับพีมเนอะ งั้นตาลก็ขอถือโอกาสนี้สวัสดีปีใหม่พี่ๆน้องๆแฟนนิยายทุกคนล่วงหน้านะคะ ขอให้ได้แฟนหล่อๆรวยๆ(แล้วมาแบ่งให้เค้าบ้างเน้อ) สุขภาพแข็งแรง ขอให้โชคดีตลอดปีตลอดไปนะจ๊ะ Happy New Year จ้า^__^
:bye2: :bye2:
-
ได้ฤกษ์งามยามดี มาคุยกับพี่ๆน้องๆในเล้าซะที แต่กว่าจะได้มีโอกาสได้เม้าท์มอยกันก็ปาไปตอนที่15แล้วคะ แต่ไม่เป็นเนอะมาช้ายังดีกว่าไม่มา เอาเป็นว่า ทำเนียน ซุยมาตอบคอมเม้นตอนล่าสุดเลยแล้วกันนะคะ
คุณ pinkky_kiku สรุปไม่เร็วไปใช่มั้ยคะ ตาลก็ดีใจที่มีคนชอบภูมิกับพีมคะ เลยกลัวว่าถ้าเป็นแฟนกันช้ากว่านี้ อาจจะมีชะนีแอบคาบน้องภูมิไปแซ่บซะก่อน เลยให้พีมมันรวบหัวรวบหางซะเลย (ผมเปล่านะคร้าบบบ #พีมเอาหัวโขกโต๊ะ#
คุณ pita ฮ่าๆๆๆ แอบหวาดระแวงนะคะเนี่ย เรื่องมารผจญมันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่มันยังไม่มาในเร็ววันนี้หรอกคะ(แสดงว่าจะมาใช่มั้ย) ปล่อยให้ภูมิกับพีมมันเริงรัก เอ๊ย เริงร่ากันไปก่อน ไว้ค่อยเชือดนิ่มๆ กร๊ากกกก สปอยเฉยๆเน้อ
คุณ roseen ให้ดอกไม้มาช่อใหญ่เลย ขอบคุณจ้า
คุณ @StaR@ เรื่องเพื่อนๆของทั้งคู่ มันก็สุดๆทุกคนจริงๆแหละคะ ปวดหัวแทน ส่วนพฤติกรรมของน้องภูมิ ตาลได้ส่องกองสอดแนมพิเศษไปประกบแล้วคะ นอกลู่นอกทางเมื่อไร ตาลเสียบ ฮ่าๆๆๆๆๆ
คุณ iaxezier บางครั้งก็หวานจนน่าหมั่นไส้คะ ชิ ขูดไขกระดูกมันสองคนไปสกัดเป้นน้ำตาลเทียมยังได้เลยคะ ฮ่าๆๆๆรู้สึกว่าจะมีคนหวาดกลัวอนาคตของภูมิกับพีมเยอะเลยนะคะ ไม่ต้องกลัวๆนิยายเรื่องนี้ใสๆคะ ใช่มั้ยภูมิ -_- # มันไม่สนใจ ไม่ตอบ#
คุณ hahn ใช่คะพีมสมหวังแล้ว เย้ๆๆ ตอนแรกนึกว่าจะซดน้ำแห้วผสมใบบัวบกซะแล้ว เดชะบุญว่าน้องภูมิมันไหวตัวทัน เลยได้คู่กันด้วยเอวังประการฉะนี้แล
คุณ hotladyanyavee ตาลได้ฝากความห่วงใยและข้อคิดเตือนใจไปให้น้องพีมแล้วนะคะ มันฝากขอบคุณมาก แต่จริงๆพีมมันก็ไม่ค่อยคิดอะไรเท่าไรนะตาลว่า เห็นไร้สาระไปวันๆ (อ้าวป้า ไมพูดงี้วะ โอ๊ย #ตบกบาลมัน ข้อหาปากเสีย# ป้าพ่อง)
คุณ milky way อิอิ หัวเราะดังระวังคนข้างๆตกใจนะคะ เดี๋ยวจะไปบอกทั้งคู่ให้นะคะว่ามีคนฝากอวยพรให้รักกันนานๆ ส่วนเรื่องเพื่อนๆเนี่ย ชอบคนไหนก็ช้อปเลือกได้ตามใจอยากเลยคะ มีเยอะ แปลกๆก็เยอะ
คุณ pattybluet อย่าเพิ่งทำร้ายตัวเองคะ เขินเบาๆ เดี๋ยวตาลเสียทรัพยากรแฟนนิยาย ฮ่าๆ ฉลองที่ไหนดีคะ ร้านกาแฟน้องพีมดีมั้ย ถ้าไปก็นัดล่วงหน้าซักสามวันนะคะ ตาลจะไปดูลาดเลาให้ว่าภูมิมารึเปล่า จะไปส่องออร่าพระเอก เอิ๊กๆ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรคร๊า แต่ข้อสอบยากมว๊ากกกกกก ไม่ต้องถึงเอ ขอผ่านก็พอคะ หึหึ
คุณ van ขอบคุณจ้า ยังไงก็ฝากหนุ่มๆไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ส่วนเรื่องน่ารักชมใครหรอคะ ถ้าไม่ระบุชื่อ ตาลยกผลประโยชน์เข้าตัวเองละเน้ออออออ ฮ่าๆๆ
คุณ iforgive เขาเป็นแฟนกันแล้วววว เราก็ได้แต่อยู่ห่างๆอย่างอิจฉาตาร้อนอ่ะคะ อย่าประเจิดประเจ้อนะพวกแกน่ะ
#ยืนกอดอกกระดิกเท้าคุมเด็ก โฮะๆๆๆ#
คุณ Églantier✿ ว๊ายย อย่าไปท้าเชียวคะ ภูมิมันยิ่งยุขึ้นง่าย เกิดทำหวานขั้นเทพกว่านี้ เหอๆๆ กลัวโรงงานมิตรผลจะเจ้งเอาได้ ส่วนเพื่อนชายในแก็งชอบคนไหน ปลื้มใคร ก็รวบตึงไปเก็บไว้ได้ตามใจชอบเลยจ้า
คุณ dukdikdukdik เขาเป็นแฟนกันแล้ว แล้วเราจะช้าอยู่ทำไมละคะ ไปส่องโลดดดดดดดดดดดดด
คุณ 4559 ไอ้เรื่องความโหด พีมมันก็ไม่น้อยหน้าภูมิซักเท่าไรหรอกคะ เผลอๆอาจจะอารมณ์แรงกว่าด้วยซ้ำ ใครที่คิดจะทำอะไรก็คิดดีๆ รอบคอบๆนะจ๊ะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน หึหึ Y_Y # ภูมิลอบกลืนน้ำลาย#
คุณ kokikung อย่าว่าแต่คุณผู้อ่านเลยคะ คุณผู้เขียนก็เขิลบิดม้วนไปกับแป้นพิมพ์(นางเรียกแป้นพิมพ์คร๊า) อิจฉาหนุ่มๆเค้า มันจะสวีทกันไปถึงไหนก็ไม่รู้
คุณ monoo ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำอวยพรคะ ขอให้สมพรปากส๊าธุ แต่ตาลเพิ่งกลับจากห้องสอบสดๆร้อนๆคะ(ร้อนรนทำข้อสอบไม่ได้ ฮ่าๆๆ) มันยากมว๊ากก
คุณ bbyuqin ขอบคุณสำหรับคำอวยพรดีๆคะ มีคนใส่ใจสุขภาพการเรียนของตาลเยอะเลย ซึ้งงงงๆๆๆๆๆ คาดว่าเป็นแฟนกันแล้ว มันคงไม่หวานไปกว่านี้แล้วละคะ เพราะแค่นี้ภูมิมันก็พลิกวิถีชีวิตมามากอยู่ ต่อไปน่าจะกลับสู่สภาวะปกติ โหดเอ้วตามเดิม ฮ่าๆๆ
คุณ TONG จะโกรธมั้ยถ้าตาลผิดสัญญามาก่อนวันที่สามสิบ แอร๊ยยยย ผิดคำพูดตลอดๆๆ ขอบคุณมากๆเลยคะที่จะติดตามภูมิกับพีมต่อไป สัญญาแล้วนะ กิ๊วๆๆๆ
คุณ ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ถึงขั้นนี้มันไม่คงแล้วคะ เป็นแฟนกันแล้วเรียบร้อยโรงเรียนตาล ฮ่าๆๆๆ
คุณ Solar cell เป็นสองคำที่โดนใจมากคะ คนอ่านมีความสุขคนเขียนอย่างตาลก็มีความสุขจ้า^___^ แต่คนที่สุขกว่าเราน่าจะเป็นไอ้คู่แฟนหมาดๆเนอะ ว่ามั้ยคะ อิอิ
คุณ kubkamsoda ขอบคุณสำหรับคำชมคร๊า เขินๆๆๆๆ แต่ถ้าเห็นข้อผิดพลาดตรงไหน หรืออยากแนะนำ ติเรื่องอะไรก็บอกตาลได้นะคะ จะได้เอาไปปรับปรุงให้มันดีกว่านี้เนอะ^_^
คุณ stormphoenix ไม่ต้องรอแล้วจ้า มาแล้วๆภูมิกับพีมร้อนๆมาเสิร์ฟแล้วค่า แถมมิกซ์เซอร์เป็นผองเพื่อนรั่วๆด้วยคะ คึคึ
คุณ meduza ว้าววววว คอมเม้นยาวได้ใจมากเลยคะ มากอดหนึ่งที อิอิ ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้นะค๊า โหย ตาลก็เคืองเหมือนกันที่ภูมิมันทิ้งพีมไว้แบบนั้น จะไม่กลับมาก็น่าจะเอาค่าแท็กซี่ไว้ให้ก่อน (นี่ไม่ห่วงผมเลยหรอ#พีมมองเราด้วยความผิดหวัง#)
ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตามแล้วก็แทงกิ้วสำหรับกำลังใจในการสอบจ้า
คุณ a_tapha ว้าย ตาเถร ยังค๊าเค้ายังไม่ได้ฟีชเจอริ่งกันแต่อย่างใดคะ เพราะยังไม่สามารถตกลงบทบาทและหน้าที่ได้ กร๊ากกก
ภูมิ : มันก็ว่ามันชัดเจนแล้วนะ
พีม : พ่อง ชัดยังไงวะ
คุณ ChiOln ตาลเองก็ใฝ้(ขั้นกว่าของใฝ่) ใฝ้ฝันอยากจะมีโมเม้นถูกขอเป็นแฟนแบบโรแม้นๆแบบนี้เหมือนกันคะ เมื่อไรจะมีผู้ชายดีๆหลุดมาถึงมือเค้าบ้างน๊า
คุณ araya โอ้ว ว้าว น้อยคนนักที่จะเห็นความน่ารักของภูมิ ที่มันซ่อนอยู่ในกระดูกเชิงกรานท่อนล่างฝั่งขวา(ลึกลับไปมั้ย) แต่อย่างน้อยก็มีคนหามันเจอแล้วค๊า โฮ ปลาบปลื้มๆๆๆ
คุณ dahlia คนอ่านมีความสุข ตาลก็แฮปปี้เช่นกันจ้า ไอ้เรื่องหัวเราะ มีคนบอกหลายคนแล้วเหมือนกันว่าตาลควรเข้าสังกัดพี่เอาะขายหัวเราะมากกว่าเขียนรักใสๆ ฮา บ้าหรอ เค้าออกจะเรียบร้อย (ถุ๊ย) ใครถุยน้ำลายใส่หัวตูฟะ เห็นหลังไวๆชะรอยว่าจะเป็นไอ่คิว ฮึ่ม ส่วนเรื่องเพื่อนๆ ชอบแบบไหนก็เลือกไปเลยจ้า แต่อย่าหยิบผิดไปโดนน้องแทนล่ะ อาจเจอ….ฟ่างเตะ ฮ่าๆ
คุณ dearmeepooh อ่านคอมเม้นนี้แล้วก็ยิ้มไม่หุบเหมือนกันจ้า มีความสุขกันทั่วทุกคนเนาะ พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน(อะไรของมัน)
คุณ ken_krub ขอบคุณคร๊า ตาลขอรวบตึงกำลังใจมากอดไว้แล้วเน้อออ
คุณ สมุนไพร ฮั่นแน่ เขิลอะไรคะ หึหึ
คุณ Little Devil กร๊ากกกก พีมมันเก็บไม่ทันแล้วละคะ ถ้ามุดล้อจักรยานได้มันคงทำ ฮ่าๆๆ แต่เป็นใครก็ต้องเขิลอ่ะเนอะ ชายภูมิเล่นขอแบบไม่ให้ตั้งตัว แอร๊ยยย (สปอยตัวเอง) หึหึ
คุณ wowhaha มาต่อแล้วคร๊า อะ อะ อะ ว่าแต่คิดถึงคนแต่งรึคิดถึงภูมิกับพีมกันแน่คะ หึหึ ตาลก็คิดถึงคนอ่าน
คุณ dragonnine หวานแบบเบาๆคะ(singular พี่ซิน แอร๊ยยย) มาต่อแล้วคะ มาแล้วๆๆๆ ถ้าหนุ่มๆเค้าน่ารัก ก็ต้องรักและติดตามไปนานๆนะคะ
คุณ hotladyanyavee ไม่ต้องรอแล้วคะ เพราะมาลงให้หายคิดถึงพีมกับภูมิแล้วจ้า จุ๊ฟๆ
คุณ krappom ความตั้งใจสูงสุดในชีวิต ก็อยากจะมีผู้ชายมาขอเป็นแฟนแบบน่ารักกุ๊กกิ๊กเหมือนน้องภูมิอ่ะคะ แต่ชาตินี้คงจะได้แต่นั่งพิมพ์นิยาย ดูผู้ชายรักกันอยู่บนคานนี่แหละคะ เหอๆเห็นยอดโพสของคุณ krappomหกพันกว่า อ๊ากกแม่เจ้า อิจฉาๆๆๆ อยากมียอดโพสเยอะๆแบบนี้บ้างอ่ะ คืนนี้จะอ่านนิยายทั้งเล้า จะเม้นทุกอย่างที่ขวางหน้า จะได้มียอดโพสเยอะๆอยากเป็นเป็ดซ่าส์บ้างอะ อิอิ เดินเตาะแตะมานานแระ
โอ้ววววว หมดแล้วๆๆๆๆๆ คะ ถ้าตกหล่นของใครไปก็กราบประทานอภัยงามๆนะคะ แต่อยากให้รู้ว่าอ่านทุกคอมเม้นและขอบคุณทุกๆคนมากเลยคะ พบกันไม่ปีหน้านะคะ (คุ้นๆเหมือนเคยบอกแล้วรอบนึง อิอิ)
Happy New Year
:bye2: :bye2: :3123:
-
พีมน่ารักอ่ะ น่ารักที่ใจ ว่าแต่ตอนนี้ชักอยาก้ห็นภูมิหวงของแล้วว่ะ
-
ประโยคบอกรักซึ้งมาก :-[
นี่ถ้ามีคนมาบอกแบบนี้บ้างนะ ยอมถวายชีวิตเลย :z3:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานเกิ๊น มดกัด :laugh:
กิกิ แอบเห็นว่าตอบเม้นเราด้วย แอบดีใจนะเนี่ย :L2: :กอด1:
-
คุณคนแต่งครับ(ชื่อตาลใช่ป่ะครับ)
คุณทำผมเขินอีกแล้วนะครับ :-[
แอร๊ยยยยยยยยยย มามากอดแน่นๆหนึ่งที :กอด1:
หวัดดีปีใหม่เช่นกันครับผม :L1: :L1:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานเกิ๊น มดกัด :laugh:
กิกิ แอบเห็นว่าตอบเม้นเราด้วย แอบดีใจนะเนี่ย :L2: :กอด1:
พิตต้า เค้าเห็นของพี่ด้วยอ่ะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
มาช่วยเขิน :o8: :o8: :o8: :o8:
-
หวานอีกแล้วมดขึ้น ๆ ๆ
อ่านไปคันแขนคันขาไปคะ อิอิ
-
ตอนนี้มาแบบหวานๆน่ารักดีจริงๆ
คิวกับเต้ยจะคู่กันหรือเปล่าน้า
ส่วนพีมนี่น่ารักจริงๆข้าใจภูมิดี
อยากเห็นภูมิหวงของบ้างจัง
:กอด1: :L2: :pig4:
-
น้องพีมน่ารักอีกแล้ว
ว่าแต่พี่รหัสกับน้องรหัสคู่นั้นเขาจะมีซัมติงกันรึเปล่านะ
:z1:
-
คู่พระนางเค้าน่ารักอีกแล้ว :-[
-
จะหวานอะไรมากมายขนาดนั้น...
อ่านไปเขินไป.....นึกว่าตัวเองเป็นพีม!!!! :jul3:
-
เรียกเค้าว่า "ปุ่น" ก้ได้ค่ะ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !
เขินเกิน ตอนนี้เขินจริง ๆ > //// <
หลังปีใหม่ขอแบบหวานนนนนนนนนนนนนนนนนน !
แต่เริ่มหิวมาม่าน่ะค่ะ อยากกิน 55555
เค้าล้อเล่น เพลงเพราะมาก คิดว่าตัวเองเป็นพีมนั่งบิดไปบิดมา คึคึ
-
หวานสุด ๆ
-
หวานกันจริงๆ ทำเอาคนอ่านแอบอิจฉา
-
ไม่น่าเชื่อ ภูมิเป็นคนโรแมนซ์ o22 o22
เหมาะกะดิบเถื่อนมากกว่านะเนี่ยะ พีมเขินกร๊ากก
ทำอย่างกะตัวเองเป็นพีม งั้นหล่ะ โอ๊ย กุ๊กกิ๊กดีแล้วค่า
ชอบน่ารักดี หวานๆ ชีวิตเราขาดน้ำตาลนะช่วงนี้
ช่วยได้เยอะเลย :z2: :z2:
-
น้ำตาลขึ้น :-[
มดขึ้นจอ :laugh:
+1
...................
... :mc4: Happy New Year 2011.. :L2:
-
มดมาทั้งฝุงและ
หวานมว๊ากกกกกกกกกกก
หวานเกิ๊นไปแล้ววววววว
คนอ่านแมร่งนั่งยิ้มเป้นบ้าไปคนเดียวเลยงานนี้
หวานสุดติ่งได้อีก
-
อย่างที่ภูมิว่า บางทีความรักก็ไม่มีแม้สักเหตุผล แต่แค่เรารู้ว่ารักันก็พอ ขาดกันไม่ได้ก็พอ
ไม่จำเป็นต้องรู้ว่ารักกันแบบไหน แค่รุ้ว่าตอนนี้มีกันก็พอ แ
ตแต่อีกคู่เลดี้อยากจิ้น ให้มารักัน ก้เต้ยกับคิวจอมติส
-
รักพีม กับภูมิ จนจะละลายเพราะความหวาน แบบกวนๆ ของทั้งสองคนแล้วอ่ะ
โอ้ยยยยยย..... อยากอ่านต่อไวไวจัง บ้าบอนะเราเนี่ย
สวัสดีปีใหม่นะครับ คุณ.......
-
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่คิว น้องเต้ยเมื่ือไหร่จะลงเอยกันอ่า เชียรคู่นี้ น่ารักดี
ส่วนคู่พีมภูมิ หวาน มวากกกกกกกกก
-
อ่านแล้วหน้าร้อนผ่าวๆ เขินแทน *0*
:-[ :-[
-
อิอิ อย่างน่าร๊ากกกกกกกกกกก ยาวมากๆ ค้า :กอด1:
แต่ว่า พีมโทรไปบอก ปันยังอ่ะ เห็นคุยแต่กะแฟนนน :-[
เดี๋ยวได้เอาถุงยางไปบริจาคเน้อ :laugh:
-
คุณคนแต่งครับ(ชื่อตาลใช่ป่ะครับ)
คุณทำผมเขินอีกแล้วนะครับ :-[
แอร๊ยยยยยยยยยย มามากอดแน่นๆหนึ่งที :กอด1:
หวัดดีปีใหม่เช่นกันครับผม :L1: :L1:
ใช่ค่า ชื่อ ตาลคะ คนอ่านก็แปะชื่อบอกกันไว้ก็ได้นะคะ ^__^
ใครก็ได้ช่วยบอกวิธีจัดช่องไฟ ใส่สีตัวหนังสือ ทำตัวเอียงให้ตาลหน่อยสิคะ ทำไมมันคลุมแถบดำไม่ได้ เคอเซอร์มันอยู่ไม่นิ่งเลยอ่า
จัดในwordมันก็สวยนะคะ แต่พอเอามลงก้ติดกันเป็นพรืดไอ้ที่ทำตัวหนา ตัวสีไว้ก็หายไปหมดเลยอ่ะ
ตาลอยากให้นิยายสวยๆจะได้อ่านสบายตากว่านี้ ยังไงใครกรุณาก็ช่วยบอกด้วนะคร๊า :pig4: :pig4:
-
อ่านนิยายเชื่อมรับปีใหม่ หวานหยาดย้อยจริงๆนะจ๊ะ
มาเร็วไม่ว่า แต่มาช้าเค้าจะงอนนะ ^^
-
กรีส ส สส นี่เราไม่อยู่ไหน มา เนี่ย
ทำไม เราเพิ่ง จะเห็นเรื่อง นี้
สนุกมาก เรย ค่ะ หวานได้ น่ารัก มาก
ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
เพลงของใครอ่ะครับ มันโดนมากครับ อยากจะเอาไปเปิดให้แฟนฟังบ้างครับ
-
เพลงของใครอ่ะครับ มันโดนมากครับ อยากจะเอาไปเปิดให้แฟนฟังบ้างครับ
ชื่อเพลง "ไม่มีเหตุผล" ของ พี่บอย ตรัย ภูมิรัตนคะ
ถ้าแฟนฟังแล้ว มีอาการเขิลๆน่ารักๆยังไง ก็เอามาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ แอร๊ยยยยยยยยยย :-[ :-[
-
รักเรื่องนี้จัง หวานๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆ
happy new year ไรท์เตอร์ สู้ๆๆๆ
-
โอ๊ยยยยยยยย ละลายเจ้าค่ะ :m3: :m3: :m3: :m3:
หวานมากกกกกกกกกกกกก
ยิ้มแก้มแทบแตกแน่ะ
-
ฮิ้ว น่ารักมาก หวานมาก
P&P ภูมิกับพีม รักกันตลอดไปน่ะ
อีกล่ะ เป็นอีกแล้ว อ่านเรื่องนี้แล้วนั่งอมยิ้มคนเดียว
ขอบคุณสำหรับความสุขน่ะ
:L2: สวัสดีปีใหม่
-
เปิดเพลงให้แฟนฟังแล้วครับ มันว่า "เป็นไรของเมิง ทำให้กุเขินเนี่ย เมิงเลี้ยงข้าวกุเลยนะ" T_T ขอบคุณสำหรับเพลงดีๆ happy new year to writer !
-
เข้ามาอ่านด้วยคน รักหวานหวาน
-
พีม ... ยืมภูมิซักวันน่อ :impress2:
-
กรี๊ดกร๊าด น้องเขินแทนเลยอ่า~
มาม๊ะพี่ตาลมากอดที :กอด1: (น้องขอโมเมเรียกพี่ล่ะนะ)
ชอบเพื่อนภูมิพีมทุกคนเลยค่ะ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแปลกดี
แล้วนี่ภูมิจะได้รู้ไหมคะว่าพีมตัดหน้าชอบก่อนที่จะถูกจีบอีก
น้องว่าถ้าภูมิรู้พีมคงเขินตัวแดงจนภูมิอยากจับฟัดสักรอบแน่ๆเลย :o8:
รอตอนต่อไปค่ะ~
(http://i.kapook.com/glitter/2010/th/12/T021210_12C.gif)
-
กร้ากกกกกกกกกก น่ารักปนฮามากๆ ชอบจังงงง มาต่อเร็วๆนะ
-
:o8:
-
เรื่องนี้น่ารัก
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบนิสัยภูมิ กะ พีม อ่ะ
คือภูมิดูแบบว่าเอาแต่ใจ นิสัยเด็กๆ น่ารัก น่าเอาใจ
ส่วน พีมก็ กวนตีน แบบน่ารักๆ ชอบ.........
ฮ่าฮ่า ส่วนแทนฟ่างนั้น สุโคล่ย ย ยย ย ย
อยากอ่านสเปคู่นี้ ^^
จะมีคู่อื่นโผล่มาอีกมั้ยค่ะ ๕๕
+1 ค่ะ สำหรับนิยายน่ารักๆ ><
-
นักอ่านหน้าใหม่ค่ะ เข้ามาอ่านรวดเดียว 15 ตอนเลย
บอกได้คำเดียวว่าสุดยอดมาก o13 อ่านไปยิ้มไป มีเขินแทนพีมด้วย แอร๊ยยยยยยย ภูมิบทจะน่ารักก็ทำเอาหลงอ่ะ
โชคดีมากที่กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่านข้ามวันข้ามคืนเลยทีเดียว ฮ่าๆ อยากเห็นคู่อื่นๆเหมือนกันนะคะ(มาเป็นกันซะให้หมด ปล่อยไปซะผู้หญิงน่ะ)
สวัสดีปีใหม่ไรท์เตอร์ด้วยนะคะ ><
-
มาต่อเร็วๆนะคะ >..<
-
ทะเลจ๋า กลับมาเถอะ ปีใหม่แล้ว อยากอ่านนนนนน เอาหวานนนนนนนะ!!!
-
:-[
กรี๊ดดดดดดด .. เม้นไม่ออกเยยยยยยย
เขินตายไปแย้ววววววววว~
-
อ่านไป เขินไป :o8: เหมือนเป็นพีม ซะเอง :laugh:
-
:กอด1: พีม แทนคำขอบคุณที่นายกอดภูมิเอาไว้กับอกอย่างอบอุ่น
:กอด1: ภูมิ แทนคำขอบคุณที่นายรักพีม
:กอด1: ไรเตอร์ แทนคำขอบคุณที่มอบความสุขกับเรา
-
เข้ามารอจ้า
me/จุดธูป
-
พี่/น้อง/เพื่อน ตาลค้าบบบบบบบบบบบ
มาลงต่อได้แล้วแหละ เค้าคิดถึงแล้วน้าคร้าบบบบบบบบบบบ :call: :call:
แต่คิดถึงเบียร์นะ หาให้เบียร์สักคนด้วยซีตะเอง :pig4: :pig4:
:กอด1:ตาล ผู้ที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่านจรรโลงใจ o13 o13
อ่านไปเขินไปขอบตาร้อนผ่าวๆ อร๊ายยยยยยยยยยยยย :o8: :o8: :o8:
-
อ่านแล้วเขินเลย
-
ตอนที่ 16 Happy New Year
วันนี้วันที่31ธันวาคม เป็นวันสุดท้ายของปี 2553 ปกติผมจะฉลองเทศกาลปีใหม่กับครอบครัวกับญาติๆ แต่หลังจากที่พ่อกับแม่ไปอยู่เชียงใหม่ ปีแรกคุณปะป๊าม่าม๊าก็กลับมาฉลองกับผมที่กรุงเทพ ปีที่สองผมก็หอบเพื่อนๆขึ้นเหนือไปฉลองที่เชียงใหม่
ปีที่สามเริ่มดีแตก แยกทางเพราะห่างเหิน พ่อไปทางแม่ไปทางลูกก็ไปเมาอีกทาง ปีที่แล้วผมเลยเคาท์ดาวน์กับพวกเพื่อนสี่ตัวที่บ้านไอ้แทน แต่ปีนี้ผมไม่ได้อยู่กับครอบครัว ไม่ได้เมาหัวทิ่มกับเพื่อนๆ ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหน ผมอยู่บ้าน อยู่ฉลองคืนที่พิเศษกับคนที่พิเศษ
ผมรอส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กับภูมิแค่สองคน
ใครๆก็ให้ความสำคัญกับวันปีใหม่ จัดกิจกรรม งานฉลองมากมาย แต่พอผมได้อยู่กับภูมิ ทำให้ผมรู้ว่าวันนี้ก็ไม่ได้ต่างจากวันอื่นๆเลย เพราะทุกวันที่มีภูมิ มันก็เป็นวันที่แสนพิเศษของผมแล้ว
“กูหิวข้าวว่ะภูมิ”
“โทรสั่งสิ” เชี่ยภูมิตอบ แต่ใจมันคงหลุดไปช่วยน้องหนูโคนันไขคดีแล้วมั้ง มันสนใจโคนันมากกว่าผมอ่ะ จ้องทีวีตาไม่กระพริบเลยนะมึง ขอให้ไอ้หนูโคนันยิงเข็มยาสลบทิ่มตามึงบอด
“กูขี้เกียจรอ อยากทำกินเอง มึงไปช่วยกูหน่อยดิว๊า เดี๋ยวกูทำอาหารภัตตาาคารตำรับฮ่องเต้ให้กิน มาด้วยกัน เร็ววววว” สุดท้ายผมก็สามารถลากมันมาในครัวได้สำเร็จ
ไม่อยากจะคุยว่าผมไปเรียนทำอาหารมาด้วยนะ สอนโดยอาจารย์หมึกพอล (ญาติห่างๆของคุณหมึกแดงครับ) ฮ่าๆ ความจริงอาปุ้ยสอนให้ เมนูที่ผมทำแล้วรุ่ง ทำแล้วเกิด นั่นก็คือ อือ อือ อือ ต้มมาม่าใส่ไข่และผักบุ้งนั่นเองคร้าบบบบ หร่อยจั่งฮู้แต๊ๆเด้อ
“ไหนมึงบอกจะทำอาหารตำรับฮ่องเต้ไง นี่แค่ต้มมาม่าเนี่ยนะ” ไอ้ภูมิยืนเขกหัวผมตั้งแต่ผมเริ่มแกะซองมาม่ายจนเส้นสุก ป่านนี้สมองผมคงบวมแล้วมั้ง
“แค่มาม่ามึงก็ทำให้ได้เหอะภูมิ เสร็จแล้วๆ ถือน้ำตามมา” ผมวางหม้อลงบนโต๊ะเตี้ยๆในห้องนั่งเล่น ภูมิถือตะเกียบ ช้อน ขวดน้ำตามมานั่งลงข้างๆ ผมขอกินในหม้อเลยแล้วกันขี้เกียจล้าง
ไอ้ภูมิแม่งนิสัย แย่งหมูกับไข่ไปกินคนเดียว ผมเลยต้องงัดวิชามารเอาหัวยื่นไปในหม้อเพื่อไม่ให้มันแย่งผมได้ แต่มันก็ไม่ยอมเพราะยื่นหัวมาเหมือนกัน เลยกินมันท่านี้แหละ หัวชนกันนี่แหละ แย่งกันตั้งแต่คำแรกจนเส้นสุดท้าย แต่ก็อิ่ม กินเสร็จผมกับมันก็กลับไปนอนเล่นเกมส์ ดูการ์ตูนบนห้องรอเคาท์ดาวน์
“กี่ทุ่มแล้วพีม” ไอ้ภูมินั่งเล่นเกมส์อยู่ปลายเตียง ส่วนผมนั่งพิงหัวเตียงเล่นไอโฟน 4 ของมัน ผมได้ยินมันเรียก แต่ไม่อยากตอบเพราะกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง
“พีม หมาพีม กูถามว่ากี่ทุ่มแล้ว” เชี่ยภูมิแม่ง หัวกูไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์นะจับอะไรได้ก็ขว้างมาหมด ผมเอาสติออกจากไอโฟนมาดูเวลาให้มัน
“สี่ทุ่ม ภูมิ เครื่องมึงไม่มีเบอร์กูอ่ะ”
“ก็มึงไม่สำคัญไง หึหึ” ไม่สำคัญ? ป๊าด ป๊าด ป๊าดดด มันหันมายิ้มกวนตีนให้ผมโดยที่ไม่กดหยุดเกมส์
ผมเขวี้ยงหมอนใส่หัวไอ้ภูมิด้วยความหมั่นไส้ แม่ง มันหัวเราะไม่สนใจแล้วหันกลับไปฟาดฟันกับไอ้พวกแมลงต่างดาวอย่างมีความสุข
“พีม ไปเล่นไฟเย็นกัน”
“มึงรีบหรอ หรือลูกกับเมียรอกินข้าว” ใครน้อยใจ ใครเหวี่ยง ไม่มี๊ จริงจริ๊ง เสียงสูงได้อีกกู
“กวนตีนว่ะพีม”
“เฮ้ย!!!” ภูมิกระชากข้อเท้าผมจนไถลลงไปนอนแอ้งแม้งบนเตียง อูยย เจ็บๆๆ หัวโขกหัวเตียงเลยกู เชี่ยภูมิรุนแรงกับกูขึ้นทุกวันนะมึง ผมถีบหลังมันกลับด้วยความแค้น มันขำและดึงแขนผมให้นั่งข้างมัน
“กูไม่มีเบอร์มึงเพราะกูจำเอาไงไอ้เตี้ย แล้วก็สำนึกไว้เลย ว่าบนโลกนี้กูจำเบอร์มึงได้แค่เบอร์เดียว”
ภูมิมันปิดเกมส์ ปิดไฟ ดึงไอโฟนไปจากมือผม และดึงมือผมออกไปนั่งที่ระเบียง เตรียมจุดไฟเย็น นี่เพิ่งสี่ทุ่มมึงจะรีบไปไหน แต่ไม่เป็นไรตามใจมันหน่อยก็ได้ อุตส่าห์จำเบอร์โทรศัพท์ผมได้เลยนี่ ทั้งที่ผมจำเบอร์มันไม่ได้ ฮ่าๆๆ(อย่าไปบอกมันล่ะ เดี๋ยวผมจะโดนกระทืบเอา)
“กูเลิกเล่นเล่นไฟเย็นตั้งแต่ป.6แล้วนะภูมิ”
“ก็กูจะเล่น เมื่อไรจะเที่ยงคืนพีม”
“เอ๊า หึหึ เออน่าเดี๋ยวก็ถึง” ภูมิกับผมนั่งเงียบๆมองดาวเล่น รอเวลาเที่ยงคืนจะได้เล่นไฟเย็น ผมมองไฟสีฟ้าที่ประดับเต็มต้นไม้หน้าบ้านที่พวกพี่หนิงจัดตกแต่งไว้ให้ ได้ยินเสียงบ้านข้างๆร้องเพลงแทบจะไม่เป็นคำ
คิดถึงพวกไอ้คิวแฮะ ป่านนี้พวกมันคงไปถึงดาวนาเม็กแล้วมั้ง เพราะแม่งพร้อมใจกันออกต่างจังหวัดหมด ไปดีเถอะนะเพื่อน
“หนาวหรอภูมิ”
“นิดหน่อย”
“เอาเสื้อแขนยาวมั้ย” ภูมิส่ายหัว มันยกไวตามิ้ลค์ขึ้นดื่ม ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมกับภูมิดื่มไว-ตา-มิ้ลค์ ปีใหม่ก็ไม่อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยเหล้า
ผมเลยลงไปหยิบนมไวตามิ้ลค์ในตู้เย็นมานั่งดริ้งกับภูมิคนละขวด นั่งหย่อนขารอเคาท์ดาวน์ที่ระเบียงให้ยุงดูดเลือดเล่นๆ ยุงนี่ก็เข้าใจกัด มันไม่กัดเจ้าของบ้าน สงสัยจะเป็นยุงตัวเมียมีเชื้อแรดแรงเลือกกัดคนหล่อๆ ผมเลยต้องทาซอฟเฟลให้ภูมิสามรอบแล้ว
ยุงว่าเข้าใจยาก แต่ไอ้ภูมิเข้าใจยากยิ่งกว่า ปกติมันเป็นคนตรงๆ อยากทำอะไรก็ทำ มันเอาแต่ใจตัวเองเป็นหลัก แต่วันนี้ ตอนนี้มันมีท่าทางแปลกๆ ผมเห็นมันก้มมองมือผมนานแล้ว ทำยึกๆยักๆเหมือนจะจับก็ไม่จับ บอกตรงๆรำคาญว่ะ
“มือกูว่างจะจับก็ได้นะ” เหมือนชี้เล้าไก่ให้เหี้ย ไอ้ภูมิยิ้ม มันรีบเลื่อนมือมาจับมือผมทันที “นาทีแรกสามบาท นาทีต่อไปนาทีละยี่สิบห้าสตางค์ทั้งมือซ้ายและมือขวา”
“หึ โปรดีวะ เสียค่าสมัครเท่าไร”เออ มึงก็เล่นกับกูเนอะ
“เห็นว่าหล่อ กูลดให้ แต่ต้องเอาใจมาแลก” สมาคมเสี่ยวแดกแห่งประเทศไทยขอรายงานตัวครับ พูดเองก็อยากจะอ้วกเอง
“ให้แล้วห้ามคืนนะ”
“อือ รับประกันตลอดการใช้งาน” ผมกับมันหัวเราะพร้อมกัน สงสัยจะเมานมถั่วเหลือง เรายิ้มให้กัน มันพูดอะไรไม่รู้ตอนที่ริมฝีปากของเราแนบชิดคลอเคลียกันไม่ห่าง ไม่รู้ว่านานเท่าไร แต่ที่รู้คือผมหายใจไม่ทัน ก็จูบรสนม มันหอมหวานนุ่มลิ้นดีนี่
“วู้ววววว วี้ดวิ้วววว” เสียงโห่แซว เป่าปากดังมาจากสนามหน้าบ้าน ผมกับภูมิรีบผละออกจากกัน แม่เจ้า !!!ตัวอะไรไม่รู้อยู่ข้างล่าง มันมาเป็นขโยงอย่างกับค่ายอพยพสู่ประเทศที่สาม
ผมเพ่งมองจนเห็นเต็มตาว่ามีมนุษย์ผู้ชายนับสิบกำลังส่งยิ้มและเสียงแซวมาที่ผมกับภูมิ ในมือพวกมันมีลังเบียร์ กล่องเหล้า น้ำแข็ง ของกินอีกเป็นสิบๆถุง ไหนบอกออกต่างจังหวัดไงวะ สาดดดดดดดด ตลบหลังกู
“น้ำตาลแดงริมระเบียงเลยนะพวกมึง”
“กูถ่ายคลิปไว้ ถ้าไม่อยากดังในยูทูปก็จ่ายมาสองร้อย” พวกมันยังตะโกนแซวไม่เลิก จากที่คิดไว้ว่าวันนี้จะโนว์แอลกอฮอล์ ผมคงต้องผิดคำพูดแล้วละ
……………………………………………………….
สรุปคือพวกมันเซอร์ไพร์ผมกับภูมิ แกล้งอำว่าจะไปเที่ยวเขาใหญ่แต่ที่ไหนได้หลบไปกบดานอยู่คอนโดไอ้เบียร์ สภาพมันแต่ละคนคงดื่มมาก่อนหน้านี้แน่ๆ เดินสายเลยนะพวกมึง
พวกผมจัดสถานที่ในการฉลองที่สนามหญ้าตามเดิม(ที่ประจำ ย้ายไปมุมอื่นแล้วไม่ค่อยชิน) พวกผมหามโต๊ะยาวมาวางของกิน ตั้งคอมกับชุดเครื่องเสียง ส่วนคนปูเสื่อนั่งล้อมวงที่พื้นเหมือนเดิม
ผมเพิ่งเห็นไอ้น้องแมทธิวคู่หูไอ้เต้ย สงสัยเพิ่งกลับจากออกค่ายของคณะ แมทมันสนิทและเป็นน้องรักของพวกผมเหมือนไอ้เต้ย แต่มันมีสาระกว่าไอ้เต้ยเยอะ ไม่น่าเชื่อว่ามันสองตัวจะเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันมานานตั้งแต่เด็กๆ
ตอนนี้ไอ้แมทเลยถูกพวกไอ้ฟ่างไอ้มิคลากไปรุมประชาทัณฑ์ โทษฐานหายหัวไปแบบเดียวกับไอ้เต้ย เชี่ยเต้ยก็ไม่คิดจะช่วยเพื่อนแถมยังนั่งหัวเราะสมน้ำหน้าอีกต่างหาก
ไอ้แทนบอกว่ามันจะโชว์ความเป็นเด็กวิศวะคอม เชี่ย แค่เซ็ตคอมร้องคาราโอเกะ ต่อลำโพงมึงเทพตรงไหนวะ พวกผมยังเตรียมอะไรไม่ทันจะเสร็จดี ไอ้คิวมือชงเหล้าอันดับหนึ่งแห่งที่ราบราชเทวีก็ได้เวลาแสดงอิทธิฤทธิ์ มันชงเหล้าพร้อมเดินแจกทุกคน ขนาดผมที่กำลังจุดเตาบาร์บีคิวไม่มีมือรับแก้ว มันยังใจดีป้อน(กรอก)ใส่ปาก
“เต้ย มึงอยู่นิ่งๆซักสองนาทีได้มั้ย กูเวียนหัว” ไอ้เต้ยมันเดินพันแข้งพันขาไอ้แทนที่กำลังวุ่นวายกับคอมพิวเตอร์ทั้งที่คนอื่นนั่งกันหมดแล้ว
“เต้ยจะช่วยไงเฮีย”
“มึงมาช่วยกูย่างปลาหมึกดีกว่ามา” ไอ้เบียร์กุ๊กจำเป็นของวันนี้ ตอนแรกไอ้ภูมิอาสาไปช่วยย่าง แต่ดันสำลักควันไฟไอเกือบตาย ไอ้เบียร์เลยเนรเทศเพื่อนรักมันมาช่วยผมขนแก้ว ขนจาน
“เออ ไปช่วยไอ้เบี่ยร์นู่น แม่งสายไฟจะพันขามึงล้มหัวแตก”
ผมกับภูมิช่วยกันถือกระติกน้ำแข็งออกมาเป็นอย่างสุดท้าย พอพ้นชายคาบ้านพวกมันก็นั่งกันหมดแล้ว แถมยังแกล้งก้มกระซิบกันประหนึ่งว่ากำลังนินทาผมกับภูมิ กะว่าจะทำให้ผมประหม่าว่างั้น มุกนี้เล่นกันบ่อย ไม่ได้แอ้มกูหรอกมึง ผมไม่ประหม่าเลยซักนิด เพราะเริ่มจะด้านแล้ว จริงๆก็ด้านมานานแล้วล่ะ
“มองไรกันวะไม่เคยเห็นคนหล่อเดินคู่กันหรอ เนอะภูมิ” ผมวางของลงบนโต๊ะ เดินมานั่งลงข้างๆไอ้เชนที่เว้นที่ไว้ให้ ภูมิก็ตามมานั่งข้างๆ
“คบกับไอ้ภูมิไม่ถึงเดือนมึงเริ่มซึบซั่ม(ซึมซับดีกว่านะมิค)นิสัยพี่ชายมันแล้วหรอพีม”
“นิสัยอะไร”ผมกับไอ้ฟ่างตะโกนใส่หูไอ้มิคพร้อมกัน
“ก็ไอ้ที่ชอบหลงตัวเอง โวยวาย ด่ากราดไปทั่วไง ฮ่าๆ”
“กูก็เห็นไอ้พีมมันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิดนะ” ถ้ามึงจะช่วยกูแบบนี้มึงก็อยู่เฉยๆเถอะเชน
“พวกเฮียจองที่พักรึยัง” อยู่ดีๆไอ้เต้ยก็โผล่หน้ามาแทรกระหว่างผมกับภูมิ
“ที่พัก?? จองทำไมวะ ใครจะไปไหน”
“อ้าว ก็เห็นสวีทๆ เต้ยนึกว่าเฮียจะไปฮันนีมูนแถวลุ่มแม่น้ำอะเมซอน” พวกมันฮาครืน แต่ไอ้เต้ยถูกเฮียภูมิของมันตบกบาลไปเน้นๆ มันรีบวิ่งไปเกาะไอ้เบียร์ช่วยถือจานกุ้งย่าง ปลาหมึกย่างมาวางในวงอย่างรวดเร็ว เออไอ้นี่ชอบความรุนแรงว่ะ ใช้ดีๆไม่ไปต้องให้ลงไม้ลงมือ
“นี่กะจะไปถึงแม่น้ำอะเมซอนเลยหรอ อือ ก็ดีนะ” ยังอีกๆ ไอ้เชน
“พ่องดิ ไปให้อะนาคอนด้าแดกคอกูเหรอ อีกอย่าง จะไม่มีฮันนีมูนใดๆเกิดขึ้นทั้งสิ้น เพราะกูยังไม่ได้ค่าสินสอด” ผมแบมือไปตรงหน้าไอ้ภูมิ “เอามาดิ ค่าสินสอดกูอ่ะ” พวกเพื่อนๆก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่ “จ่ายสดงดเชื่อนะครับมึง”
“เอาเท่าไร” ไอ้ภูมิยิ้ม มันเล่นด้วยเว้ย
“เท่าไรดีวะ” ผมขอความคิดเห็นจากมิตรรักแฟนเพลง พวกมันก็ช่วยกันคิดใหญ่เลย ไอ้ฟ่างล้วงโทรศัพท์มากดคิดเลขด้วย มึงกลัวน้องมึงขาดทุนหรอฟ่าง
“อย่างพี่พีม เงินสามพัน กับมันสำปะหลังสองกระสอบก็หรูแล้วพี่” หืออ นั่น คือ สิดสอดหรอวะแมทไอ้น้องชั่ว
“พีม มานี่ๆ”
อยู่ๆไอ้คิวก็เดินมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นยืน ผมกำลังงงว่ามันจะทำอะไร มันเอาที่คีบถ่านมาเคาะโต๊ะสามครั้ง
“โหลเทส โหลเทส พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย วันนี้เรามีสินค้าพรีเมี่ยมมานำเสนอครับ มีชิ้นเดียวในโลก ออฟชั่น ฟังก์ชั่นเพียบ อะไรที่ไอโฟน 4 ทำได้ สินค้าเราทำได้เจ๋งกว่านั้นอีกครับ กำจัดวัชพืชเอย เลี้ยงนกเอี้ยงเอย ทำได้หมด ขอแค่ท่านเอ่ยปาก และผมขอเริ่มประมูลสินค้าตัวนี้ที่ราคา 99 บาทครับ” ผมเข่าอ่อนแทบทรุด
เชี่ยยยยยยยยยยยย :z6:
“สองร้อยๆ” ไอ้มิครีบยกมือก่อนใครเพื่อน หน้าผมคงเต็มที่มาก พวกมันแม่งหงายหลังลงไปขำกลิ้งที่พื้นแล้ว สัดคิวทำกูได้นะมึง แถบล็อคคอผมซะแน่นจะหนีกลับไปนั่งก็ไปไม่ได้
“สองร้อยครั้งที่หนึ่ง มีใครให้มากกว่านี้มั้ย” พวกมันหัวเราะตัวงอ คลานไปกับพื้น ส่วนไอ้ภูมิก็นั่งกอดเข่าดูการประมูลขำไปกับเขาด้วย กูไม่ใช่โก๊ะตี๋ นะโว้ยยยยยย
“พี่คิว ห้าร้อยพี่” เชี่ยเต้ยทีแบบนี้ละเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะมึง
“แปดร้อย แล้วปกติกินหญ้าหรือรำวะ” ไอ้เชน กูจะเลาะฟันมึง
“แปดร้อยแล้วครับ แปดร้อยครั้งที่หนึ่งครับ อย่าลืมนะครับนี่สินค้าลิมิเต็ดอิดิชั่น ชิ้นเดียวหมดแล้วหมดเลย” เชี่ยคิวนี่ก็เล่นสมบทบาทดีเหลือเกิน อย่าให้กูหลุดไปได้นะ แม่งเอ๊ยดิ้นยังไงก็ไม่หลุด มันเล่นกำคอเสื้อข้างหลัง หิ้วจนขาผมจะแตะไม่ถึงพื้นแล้ว สาดดดดดดดดดดด ปล่อยกูๆๆ
“พันสอง ทำปุ๋ยใส่ต้นไม้ได้มั้ยมึง” ไอ้เบียร์ กูไม่ใช่มูลสัตว์
“กูให้ห้าพัน” เอออันนี้ค่อยเริ่มสมราคาหน่อยนะเพื่อนแทน ผมไม่เรื่องมากครับ ห้าพันหกพันก็ไปแล้ว ฮ่าๆๆ
“ยี่สิบ” เอาเป็ด เชี่ยปัน เริ่มที่99 นี่ก็ราคาตลาดนัดแล้วนะมึง นี่ยังตีค่ากูอยู่แค่ระดับคลองถมอีกหรอ
“หุบปากครับไอ้ปัน ประมูลเค้าให้ขึ้นข้างบน มึงอย่าวนลงไอ่สัด ห้าพันจากคุณแทน มีใครให้เยอะกว่านี้มั้ยครับ ห้าพันครั้งที่หนึ่ง ห้าพันครั้งที่สอง ถ้าไม่มีงั้นก็….”
“ห้าสิบล้าน” ไอ๊ย๊ะ เสียงหล่อๆเท่ห์ๆจากไอ้ภูมิที่นั่งยิ้มอยู่นาน
“ฮิ้ววววววววววววววว” และเสียงของกองกำลังฝ่ายแซวพีมภูมิอย่างเป็นทางการก็กระหึ่มขึ้นอีกครั้ง ภูมิจะพูดจะทำอะไร แม่งถูกแซวหมด พวกมึงมีหน้าที่แซวก็แซวไป กูมีหหน้าที่เขินกูก็จะเขินต่อไป มึงกล้าที่จะแซวกูก็กล้าที่จะอาย เออ เอาสิ
แต่ห้าสิบล้านงั้นหรอ โอเค ไปครับ ผมสะบัดตัวออกจากมือไอ้คิว แถลงไปนั่งขัดสมาสเข้าสิงร่างไอ้ภูมิทันที พ่อครับแม่ครับเราสบายแล้วครับ เรารวยแล้ว นอนแดกไปทั้งชาติ
“จ่ายมาดิ” ไอ้คิวทำหน้ากวนตีน แบมือขอเงินจากไอ้ภูมิ
“ตอนนี้มีไม่พอ พรุ่งนี้จะเซ็นเช็คให้ วันนี้ขอเอาใจค้ำประกันก่อน” สาดดดดดดดดดดดดด ใครแดกไอ้ภูมิกู เอาคนเดิมคืนมา ไอ้ฟ่างลุกไปล้มโต๊ะเลยครับ ถูกใจมาก
“แล้วกูอ่ะฟ่าง สิดสอดกูล่ะ กูไม่ยอมนะ กูจะเอามากกว่าไอ้พีม” โหมดวอนโดนส้นตีน กระแดะแดกแล้วเพื่อนผม
“มึงนั่นแหละ เอากิจการบ้านมึงมาเป็นชื่อกูให้หมดไอ้แทน”
“มึงแหละจ่ายค่าสินสอดกูมา” พวกผมนั่งขำไอ้สองตัวที่กวนกันไม่เลิก
“เอาตีนกูไปสอดก่อนมั้ย สัด ได้กูแล้วยังจะให้กูจ่าย”
“มึงก็อย่ายอมมันฝ่ายเดียวดิฟ่าง รู้จักเอาคืนบ้าง” ตอนนี้คนอื่นเริ่มพุ่งประเด็นไปที่ไอ้ฟ่าง เออดี เปลี่ยนคนถูกคุกคามซะบ้าง กูเจ็บมาเยอะแล้ว ขอพักหน่อย
“มึงอย่าไปเสี้ยมมันไอ้เชน เมื่อวานกูนอนอยู่ดีๆกำลังจะหลับ ไม่รู้มันเกิดบ้าอะไร แม่งลุกพรวดพราดมาคร่อมกูเว้ย ดีนะที่กูไหวตัวทัน” ฮ่าๆๆพวกผมพร้อมใจกันขำไอ้ฟ่าง
“แล้วมึงทำไงวะแทน” ผมเสนอหน้าเข้าไปถามไอ้แทนด้วยความอยากรู้อยากเห็น เลยถูกไอ้ภูมิตบหัวแล้วดึงกลับมานั่งดีๆ
“หึ กูก็ทำให้ข้าวฟ่างเนี่ย” มันโอบไหล่ฟ่างพร้อมลูบหัวเหมือนฟ่างเป็นอีหนูนั่งดริ้ง แต่จะว่าไปก็เหมือนนะเพราะเชี่ยฟ่างแม่งนั่งก้มหน้าอย่างเดียว ไม่รู้ว่าโกรธหรืออาย แต่มันคงเสียเซลฟ์น่าดู(รู้สึกจะเสียตัวด้วยมั้ง)
“กูก็ทำให้ฟ่างได้สำนึกสถานะตัวเอง จัดไปเบาๆ11 ทีต้อนรับปี 2011” แม่เจ้า!!! ดีนะที่ไอ้แทนมันนับตามปีคริสตศักราช ถ้ามันนับเป็น พ.ศ.ละมึงเอ๊ย ฟ้าเหลืองแน่มึงไอ้ฟ่าง ฟ่างมันก็ก้มหน้าก้มตาต่อไป ได้ยินมันบ่นพึมพัมๆว่า “มึงอย่าเผลอก็แล้วกันไอ้แทน” ฮ่าๆๆ โหดๆแน่ๆอย่างไอ้ฟ่างต้องมาหงอเพราะไอ้แทน เห็นแล้วก็แปลกตาดี
“อ้าว มึงได้ไอ้ฟ่างแล้วหรอแทน” พวกผมสะบัดหน้าไปมองไอ้ปันสองที(เหมือนที่ตลกชอบทำ) เอ่อ คือมึงโง่หรือมึงดีเลปัน
-
ตอนนี้เวลาห้าทุ่มโดยประมาน พวกผมกำลังเมาได้ที่ แหกปากร้องเพลงบ้าบอสนุกแบบลืมเหนื่อย วันนี้มีไมค์สี่ตัวแต่มีคนได้ร้องเพลงแค่สามคน เพราะเชี่ยปันเอาไปครองคนเดียวสองอัน
ไอ้นี่เห็นไมค์ไม่ได้ ถึงจะไม่ได้ร้องไม่ได้พูด ขอแค่ได้จับได้ไอใส่ก็ยังดี แต่ตอนนี้มันเริ่มจะยืนไม่อยู่ เริ่มร้องไม่รู้เรื่อง เมาทั้งเหล้าเมาทั้งลม เพราะพูดมาก ลมเข้าท้องเยอะ
ส่วนไมค์อีกสองตัวไอ้คิวกับไอ้แมทก็แบ่งกัน ไอ้น้องแมทมันเป็นลุกครึ่ง อิตาลีขอนแก่น หน้าลูกครึ่งหล่อเหมือนมาริโอ้ แต่เลือดขอนแก่นมันเข้มข้นมาก ถ้าไม่จำเป็นมันจะไม่พูดกลางเลย เวลาคุยกับแม่เห็นมันพูดอีสาน น่ารักดี บางครั้งมันประชุมสายคุยกับพ่อแม่พร้อมกัน อิตาลีอีสานมิกซ์แดนซ์แถมมีอังกฤษแทรกแซงบ้างประปราย แม่งงงปนฮาอย่าบอกใครเชียว
“พีม ไปเอาบันไดมาให้ไอ้ปันดิ๊”
“บันได เอามาทำไมวะ”
“เอามาให้มันปีนคีย์”
“ฮ่าๆกูว่าไม่ทันแล้วแทน มันตกคีย์ไปนานแล้ว” พวกผมขำไอ้ปันที่ยืนแทะไมค์ไล่อ่านตัวหนังสือเพลงเบาเบา ของพี่ๆsingular แต่เหมือนมันจะวิ่งนำหน้ากลองนะ ไม่มีทำนอง ไม่มีจังหวะ และไม่เพราะ ไอ้ปันเป็นผู้ชายหล่อแต่เสียงเหี้ย เรื่องนี้จึงเป็นข้อพิสูจน์ให้พวกผมได้รู้ว่า คนเราไม่ได้สมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่างหรอก ฮ่าๆ
ปันมันเป็นคนชิลล์ๆ มันไม่แคร์จังหวะเลยมักจะปล่อยจังหวะไปก่อน ทำนงทำนองมันก็ไม่สน มันอะแด็ปเอง คิดเองร้องเอง เสียงควายออกลูกยังฟังรื่นหูกว่าเสียงมัน แถมมันยังเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเสียงดีร้องเพลงเพราะด้วยนะ
“คิดถึงฉันสากครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึ้งคร๊ายย
ทำตัวตามสบ๊าย แล้วเจอกันในความฝั่น
มีเวลาดี๊ดี ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไป ดังนั้นค่อยๆ รักกันเบ่าเบ้า”
โอยยย จบซักที ขี้หูกูป่วยแล้วปัน
“ขอเสียงปรบมือด้วยคร้าบบบ เพราะมั้ย กูว่าปีหน้ากูจะไปประกวดเดอะสตาร์ว่ะ”ร้องจบมันก็อวยตัวเองทรุดลงนั่งจิบเหล้า แต่ไม่ยอมวางไมค์เพราะหวงมากกลัวถูกไอ้แทนแย่งไป กูเชื่อมติดมือให้มั้ยปัน
“เผื่อมึงจะลืมไปนะปัน เดอะสตาร์เค้าค้นฟ้าหานักร้อง ไม่ใช่พวกพิการทางหลอดลมและกล่องเสียง”
“หมาพีม มึงโกหก อิจฉากูละสิ หึหึ ไอ้แมท โซโล่” มันกลับไปเห่าไปหอนต่อแบบดูโอ้กับไอ้แมท คราวนี้มาในแนวเพื่อชีวิต ฟังไปฟังมามันน่าจะเป็นวงเวียนชีวิตมากกว่านะ
พวกผมนั่งขำกับการฟีชเจอเพลงเพื่อชีวิตของไอ้ปันกับไอ้แมท ระหว่างนี้ไอ้เต้ยก็ป่วนไปทั่ว มันเมาแล้วไฮเปอร์ วิ่งไปกวนไอ้เบียร์กับไอ้ฟ่างที่ย่างของกินบ้าง ไปเด็ดดอกไม้(อาปุ้ยกินตับมึงแน่ไอ้เต้ย)มาให้ไอ้ปันกับไอ้แมทบ้าง
เดี๋ยวก็ไปนั่งแทรกไอ้เชนกับไอ้แทนที่ดวลออนเดอะร็อคกันอยู่ หรือบางทีมันก็มานั่งจ้องหน้าภูมิกับผมแล้วยิ้ม แต่ไม่เห็นมันจะแกล้งพี่รหัสมันเท่าไรสงสัยจะกลัวโดนแกล้งกลับ
“ต่อไป ขอเชิญผู้ชายที่เคยสละตำแหน่งเดือนมหาลัยด้วยเหตุผล กรรมการหน้ากวนตีน ฮ่าๆๆ คุณภูมินทร์ครับ เชิญมาร้องเพลงให้เป็นเกียรติเป็นศรีต้อนรับปีใหม่หน่อยเร้ววว มาๆ” เฮ้ย จริงดิ ไอ้ภูมิเคย(เกือบ)เป็นเดือนมหาลัยหรอ แต่เหตุผลที่มันไม่ได้เป็น ก็สมแล้วละที่เป็นมัน ฮ่าๆ
ภูมิมันไม่รับไมค์จากไอ้ปัน เหมือนลังเลว่าจะร้องหรือไม่ร้องดีจนเพื่อนๆต้องกดดันให้มันร้อง พี่ชายมันแหละตัวดี
“นั่งร้องอยู่ตรงนี้ได้มั้ย”
“ตามสะดวกครับมึง เอาเพลงไร”ภูมิหันหน้ามามองผมเหมือนคิดตัดสินใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะบอกชื่อเพลง
“มากกว่ารัก” เชี่ยเอ๊ย ผมแทบจะมุดลงไปขดตัวในแก้วเหล้า
ภูมิมันดึงมือผมไปจับและสบตากันทำราวกับที่ตรงนี้มีผมกับมันแค่สองคน ผมก็คงจะเชื่อแบบนั้นอยู่หรอกถ้าไม่มีเสียงเชียร์ เสียงแซว เสียงตะโกนของพวกผีขอส่วนบุญดังสนั่นขนาดนี้
เชี่ยภูมิแม่งสวีทไม่ดูผู้ดูคน กูเขินมั่งเหอะ แต่ก็มิได้นำพามันยังร้องและสบตาผมต่อไป
คนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า
เคยมองหาความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกิน มีผู้คนอยู่มากมาย
แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที
แต่เมื่อฉันได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ใบเดิม กลับไม่เคยต้องเหงาใจ
แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้
เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
หากว่าเธอนั้นคือความรัก ก็เป็นรักที่ดีจนไม่มีคำบรรยาย
ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย
ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย
เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
เธอเป็นมากกว่ารัก เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
จากนี้ทุกลมหายใจ...ฉันคือเธอ...
เพลงจบลงพร้อมกับเสียงเป่าปาก โห่ร้อง และหัวใจของผมที่พองจนจะแทบจะพาตัวลอย
“แม่งแจ่มเว้ย เตียงมั้ยครับเพื่อนครับ”ไอ้คิว
“น้องกูจะแดกไอ้พีมลงท้องแล้วมึ้ง”คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
“ภูมิร้องให้มึง มึงก็ร้องให้มันบ้างสิ”ไอ้เบียร์ มึงได้ซองใต้โต๊ะจากไอ้ภูมิเท่าไรวะ
“ไม่เอา กูเสียงไม่ดี”ผมปฏิเสธไมค์ที่ไอ้ปันพยายามยัดเยียดให้ จะร้องเพลงอะไรวะ ไม่ร้องๆๆ แค่นี้ก็อายจะแย่
“เออน่า ร้องหน่อย นะ นิดเดียวนะมึง” ทำไมต้องเซ้าซี้กูด้วยเนี่ย สายตาคาดหวัง เหมือนเด็กผู้หิวโหยนับสิบคู่กำลังกดดันผมอย่างหนัก
“เออๆ”
“เพลงไรพี่ เดี๋ยวผมกดให้” กระตือรือร้นจังนะมึงไอ้แมท ผมมองหน้าทุกคนและมาหยุดสายตาไว้ที่หน้าผู้ชายคนข้างๆ มันหลุดยิ้ม กูขอเอาคืนบ้างเถอะทำกูเขินดีนัก ผมเอาไมค์มาจ่อที่ปาก และร้องเพลงเดียวที่คิดได้ในตอนนี้
“ไปๆ ไปลงนรกซะเถอะที่รักฉันจะลงโทษเธอ” กร๊ากกกกก ไอ้ภูมิหุบยิ้มฉับ มันแทบจะลุกมากระทืบดั้งผม ไอ้พวกนั้นหงายหลังฮากันไป ผมรีบลูบหัวปลอบใจไอ้ภูมิ ก่อนจะเรียกไอ้น้องแมทมากระซิบบอกชื่อเพลง และไม่นานอินโทรเพลงก็ขึ้น พร้อมกับเสียงกองกำลังแซว และรอยยิ้มหล่อบาดใจของไอ้ภูมิ
http://www.youtube.com/v/Ii7LqIVGCnM?
เหม่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย
ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกับฉัน
มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
ฉันขอได้ไหม
เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน
แต่พอได้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น
มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
ฉันขอได้ไหม
คนมีอีกเป็นล้านคน ไม่มีเหตุผล ที่เธอต้องเลือกฉัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย
ฉันขอได้ไหม
“กูว่า หาโฟมมาเขียนชื่อไอ้พีมกับไอ้ภูมิติดข้างหลังนี่งานแต่งเลยนะ” ไอ้เชนเสนอไอเดียและเรียกชนแก้วจากทุกคน ผมยกคิ้วให้ภูมิและคืนไมค์ให้ปัน
“ครับ คู่บ่าวสาวก็ได้ร้องเพลงแทนใจให้กันแล้ว ต่อไปก็ตัดเค้กเลยครับ อะไรนะ ไม่มีเค้กมีแต่ขนมหม้อแกง แหมเราคนไทยก็ต้องใช้ของไทยกินของไทย งั้นเชิญครับหม้อแกงก็หม้อแกง” แม่งไอ้ปันพูดคนเดียวอ่ะ มันพูดรู้เรื่องด้วย เฮ้ยกูกลัวมึงนะเนี่ยปัน และเหมือนมันจะทำงานกันเป็นทีม พอไอ้ปันชงไอ้มิคก็เดินมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างหลังระหว่างผมกับภูมิ
“คู่บ่าวสาวคำนับฟ้า” สาดดด กูยังไม่แต่ง ถึงแต่งกูก็ไม่แต่งแบบจีน ไอ้มิคกดหัวผมกับไอ้ภูมิคะมำลงดินแต่พอจะเงยขึ้น “อย่าเพิ่งเอาขึ้นมาสัด”มันก็กดลงอีกครั้ง “คำนับดิน”
“ซินเจียยู่อี่ซินนี่ฮ่วดไช่นะอาตี๋อาหมวย” ตรุษจีนแล้วหรอเบียร์ ยังไม่ปีใหม่เลยนะ
“เลื่อนตำแหน่งแล้วก็รวยๆนะ ขอให้ได้มงกุฎเพชรไวๆ” เชี่ยคิวกูไม่ได้เครื่องกรองน้ำ
“เฮ้ยๆ เอาไมค์มา กูจะร้องเพลงให้ฟ่าง ปล่อยไอ้ภูมิกับไอ้พีมเกิดมานานแล้ว เอามาๆ” ไอ้แทนเดินเอียงๆไปแย่งไมค์จากไอ้ปัน มันหันมายิ้มให้ไอ้ฟ่างที่นั่งส่ายหน้าเอือมๆ
“ข้าวฟ่างคร้าบบบบบบบ” ไอ้แทนเรียกแฟนมันเสียงอ่อนเสียงหวาน(เสียงคนเมา)ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกมันถึงชอบโห่ ชอบแซวผมกับภูมิ เพราะตอนนี้ผมกำลังส่งเสียงแซวไอ้แทนกับไอ้ฟ่างดังกว่าใครเพื่อน ยิ่งเห็นไอ้ฟ่างอมยิ้มทำหน้าไม่ถูก กูยิ่งชอบ
“อย่ามาทำเลี่ยนแถวนี้แทน” ฟ่างมันหัวเราะ ยิ้มเขินๆ ไอ้ภูมิคงหมั่นไส้พี่ชายเลยปาฝาโซดาใส่หัวไอ้ฟ่าง
“ฟ่าง ฟ่างคร้าบบบบ” ไอ้แทนยังพร่ำเพ้อเรียกชื่อแฟนไม่หยุด ไอ้ฟ่างมันก็ไม่ได้ว่าอะไร นอกจากนั่งดูไอ้แทนที่สติเหลือ70ต่อ30 70นี่คือใช้การไม่ได้ ส่วนอีก30ที่เหลือก็จะล้มแหล่มิล้มแหล่ คงเป็นผลมาจากการดวลออนเดอะร็อคกับไอ้เชน เพราะรายนั้นก็นั่งยิ้มหวานหัวจะทิ่มแล้ว
“ฟ่างจ๋า แทนอาจจะร้องเพลงไม่ค่อยเก่ง แต่แทนก็จะตั้งใจร้องเพื่อฟ่าง ฟ่างคร้าบบบ แทนรักฟ่างนะครับ”
“ฮิ้ววววววว”
“เหี้ยแทน กูอายมั่งเหอะ ควาย พอได้แล้ว” ไอ้ฟ่างหลุดหัวเราะความติงต๊องของไอ้แทน ไอ้นั่นมันก็ไม่สนใจอะไร หันไปบอกไอ้แมทกดเพลงให้ เห็นแมทมันอมยิ้ม พวกผมก็ลุ้นกันใหญ่เลยว่าแทนมันจะร้องเพลงอะไร
แต่พออินโทรเพลงขึ้นเท่านั้นแหละครับ พวกผมแตกฮือ หามุมปล่อยก๊าก ระเบิดเสียงหัวเราะกันคนละทาง
“งึกๆงักๆมันเป็นงึกๆงักๆ งึกๆงักๆมันเป็นงึกๆงักๆ
มันเป็นกะอึ่กกะอั่ก มันเป็นจึ๊กๆจั๊กๆ
มันเป็นอยากได้จั๊กกั๊ก มันเป็นบ่คึกบ่คัก ตึ่ง....ต๊อก.....
จั่งซี่มันต้องถอน... จั่งซี่มันต้องถอน... จั่งซี่มันต้องถ๊อนนนนนนน”
บระเจ้า ปอยฝ้ายมาเอง ไอ้ฟ่างแทบจะลุกเอาขวดแบล็คไปฟาดหัวไอ้แทน กว่าไอ้แทนจะร้องจบพวกผมมก็ขำจนกรามเกือบค้าง
-
“พี่พีม ขอเข้าห้องน้ำหน่อยดิพี่ ผมปวดฉี่”
“ก็ไปดิ ทำเหมือนไม่เคยมานะมึง”
“ผมกลัวอ่ะพี่ ไอ้เต้ยก็ไม่ไปเป็นเพื่อน พาไปหน่อย”
“เรื่องมากวะ ไปๆลุก” ผมลุกพาไอ้แมทไปเข้าห้องน้ำ เชี่ยวิ่งกุมเป้าไปก่อนผมอีก แล้วบอกกลัวนะมึง ผมก็เปิดหาของกินในตู้เย็นไปให้พวกข้างนอก รอไอ้แมทไปพลางๆ แต่รอไม่นานก็ได้ยินเสียงมันวิ่งออกมา
“เสร็จแล้วๆพี่”
“ไมเร็วจังวะ”
“แฮะๆ ผมกลัว พลูด่างในห้องน้ำยาวเฟื้อยพี่พีม”
“โตจนหมาเลียไข่ไม่ถึงยังจะกลัวผีอีกนะมึง” ไอ้แมทหัวเราะ แหะๆของมันไป ผมโยนแอปเปิ้ลเขียวให้มัน อ้าวไม่ใช่ แม่งพุทรานี่หว่า ทำไมลูกใหญ่จังวะ ผมชักจะตาลายแล้วสิหรือกูเมา ผมให้ไอ้แมทช่วยปอกมะม่วงที่คุ้ยได้ในตู้เย็นสี่ห้าลูก กินของเปรี้ยวๆน่าจะช่วยให้หายแฮงค์ได้
“อ้าวเฮ้ย เชี่ยภูมิกูตกใจ มาเงียบๆนะมึง” ไอ้ภูมิมายืนอยู่ข้างหลังผมกับไอ้แมทตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ผมตกใจเกือบทำจานมะม่วงหลุดมือ “เป็นไรวะ หน้าบึ้งเชียว”มาถึงก็ไม่พูดไม่จา ยืนทำหน้าโหดมองผมกับไอ้แมทสลับไปสลับมา
“ทำไมเข้ามานาน”
“เอ๊า ก็น้องมันเข้าห้องน้ำอยู่”
“แล้วก็ปอกมะม่วงด้วยพี่ พี่ภูมิกินป่าว”
“ไม่ ของในบ้านแฟนกู ถ้าอยากกินกูจะกินเอง”ไอ้แมทเหวอไปเลย ผมนี่งงแดก
“มึงเป็นไรภูมิ น้องมันพูดดีๆนะเฮ้ย”
“ก็ทำไมต้องมาด้วยกันสองคน ไม่ชอบ” ผมกับไอ้แมทหันมองหน้ากัน ก่อนที่ไอ้เด็กหน้าลูกครึ่งมันจะระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
“ฮ่าๆพี่หึงผมกับพี่พีมหรอ โอยยย ให้ฟรียังต้องคิด” ผมสำลักพุทราและเสียงหัวเราะตัวเอง ก่อนจะเตะตูดไอ้แมทออกจากครัว มันก็วิ่งแหกปากลั่นไปตามทาง “พี่ภูมิขี้หึง พี่ภูมิขี้หึง” พวกข้างนอกคงรู้หมดแล้ว ดีไม่ดีคงได้ยินไปถึงหัวลำโพง
ผมมองหน้าดุๆของไอ้ภูมิด้วยรอยยิ้มขำ ผมเอื้อมมือไปจับมือภูมิและบีบมือมันเบาๆ ผมยังจำได้ที่มันเคยบอกว่าหวงของ ยิ่งของรักของสำคัญยิ่งหวง ผมดีใจที่ได้เป็นสิ่งสำคัญของมัน เพราะฉะนั้นผมก็อยากให้มันได้รู้อะไรบางอย่างว่า
“ชีวิตนี้ถ้าไม่ใช่มึง กูไม่มีวันพิศวาสผู้ชายคนไหนอีกเด็ดขาด จำไว้ด้วยนะ ไอ้ขี้หึง”
…………………………………………..
“เล่นไพ่พระราชา” เกมส์เดิมๆที่ไอ้ปันเอาไว้แกล้งมนุษย์ที่เรียกว่าเพื่อน “มีสิบเอ็ดคนต้องเล่นทุกคน มาๆ รู้กติกากันดีใช่มั้ย ใครได้คิงคือเจ้าโลก สั่งได้ทุกอย่างถามได้ทุกเรื่อง โอเค๊”
“กูจำได้ว่าเล่นครั้งสุดท้าย ไอ้คิวเต้นรูดเสา ก๊ากกก มึงจำได้มั้ยพีม ฮ่าๆๆๆ”ไอ้คิวปาถั่วใส่หัวไอ้แทนที่ยังไม่หยุดขำ ไพ่หนึ่งใบต่อหนึงคน
ทุกคนหยิบไพ่ขึ้นไปเปิด แม่งโคตรลุ้น คนเล่นเยอะอัตราเสี่ยงน้อยก็จริง แต่ถ้าซวยขึ้นมาเราไม่สามารถอุทธรณ์ร้องขอความเมตตาได้ เพราะพวกมันจะรุม แต่ผมไม่ค่อยโดนเท่าไร จากที่เล่นๆมาไอ้ปันนั่นแหละเจอบ่อย พวกผมมองหน้ากันเลิกลั่ก รอดูว่าเชี่ยตัวไหนได้คิง ระแวงกันชิบหาย แม้แต่ไอ้ภูมิมันยังไม่ให้ผมดูไพ่มันเลย ผมได้เลข 3 ตื่นเต้นวะ
“กูได้คิง” เชี่ยมิค มันยิ้มกว้าง แต่พวกผมเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง “กูขอสั่งเลข….7 เต้นเพลงโนบอดี้ วางไพ่!!!” คนที่โดนคือ ไอ้แทน กร๊ากกกก อาศัยว่าเมาไอ้แทนเลยหลับหูหลับตาเต้น เต้นเสร็จวิ่งไปหลบหลังพุ่มไม้ คงอาย
ตาต่อมา “กูคิง” เหี้ยเอ๊ย ไอ้คิวได้คิง กูจะรอดมั้ยเนี่ย มันเหลียวมองทุกคนรอบวงด้วยรอยยิ้มเลวๆ “เลข10 จูบหน้าผากเลข 1 วางไพ่” เย้ดเข้ ไอ้เบียร์กับไอ้ปัน
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดด” ไอ้เบียร์แทบก้มลงกราบเท้าไอ้คิวให้เปลี่ยนคำสั่ง ส่วนพวกผมรีบควักมือถือเตรียมพร้อม
“ให้ใครจูบใคร” ไอ้ปันถามด้วยใบหน้าระรื่น มันไม่สะทกสะท้านอะไรหรอก มันชอบเกมส์แบบนี้จะตาย คล้ายจะซาดิส แต่หน้าไอ้เบียร์โคตรน่าสงสาร จุ๊บกันเสร็จไอ้เบียร์มันวิ่งไปเปิดก๊อกน้ำล้างหน้าผาก ส่วนไอ้ปันมันก็นอนหัวเราะชอบใจ
เกมส์ต่อมาไอ้เชนเป็นคนแจกไพ่
“มึงได้อะไร” ผมกระซิบถามไอ้ภูมิ
“ถ้าบอกแล้วมันจะเป็นเกมส์หรอ” ผมส่งสายตาชิงชังให้ไอ้ภูมิ ฮึ๋ย บอกแค่นี้ก็ไม่ได้
“อ๊ากกก พี่ๆ ผมเป็นคิง” ไอ้แมทมันแหกปากร้องดีใจเหมือนสอบได้ตำแหน่งปลัด(ได้ข่าวว่าไอ้แมทมันเรียนเศรษฐศาสตร์) แต่ไอ้เต้ยบ่นว่าทำไมมันไม่ได้บ้าง เชี่ยแมทมันทำหน้าครุ่นคิดว่าจะสั่งอะไรดี แต่พวกผมนี่ก้มหน้ากันหมด
“ผมขอถามเลข 9” ชิบหายแล้วกู หัวใจผมเต้นตึกตักๆเพราะผมกำลังกำเลข 9 ข้าวหลามไว้ในมือ มึงอย่าเล่นอะไรแผลงๆนะแมทพี่ขอร้อง
“จูบครั้งแรกที่ไหน วางไพ่!!!” เหมือนฝ่าผ่าลงกลางหน้าผาก ตายแน่กู พอผมวางไพ่เสียงโห่ก็ดังขึ้น พวกมันรีบขู่ทันที
“โกหกลิ้นกุด”
“ลูกผู้ชายหน่อยนะมึง”
“เจ๋งวะแมท กูเป็นเพื่อนไอ้พีมมาเกือบทศวรรษยังไม่เคยถามมันเลย”
“ตอบดิวะ เร็ว” นอกจากผมจะถูกกดดันจากเพื่อน ผมรู้สึกว่าผู้ชายคนที่หล่อๆ ที่นั่งเงียบข้างกัน ก็กดดันเหมือนกัน ผมกัดปากอย่างใช้ความคิดและมองหน้าเจ้าเล่ห์ของพวกเพื่อนๆ
ใครก็ได้เอาถุงดำคลุมหัวไอ้คิวไว้หน่อย แม่ง ลอร์ดโวลเดอมอร์ ยังไม่มีออร่าตัวร้ายเท่ามึงเลยคิว มันเหยียดยิ้มมุมปากพลางจิบเหล้ามองผมผ่านแก้ว
“จูบแบบไหนวะ” ผมพยายามถามหาทางรอดแบบมุดดินมาก
“จูบปากนะสัด อย่าแอ๊บแบ๊ว” อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะเชี่ยคิว ผมสูดลมหายใจลึก ก่อนจะตอบเสียงดังฟังให้ชัดๆนะ
“ห้องนั่งเล่น”
วันที่ภูมิมาติวหนังสือที่บ้าน นั่นคือจูบครั้งแรก ผมได้ยินเสียงขำ หึ ของไอ้ภูมิแต่ผมไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน มึงจะหลุดขำทำม๊ายยย กลัวพวกมันไม่รู้หรอว่ามึงเป็นคนได้ไป
>//////<
“ห่า มึงเอาในห้องนั่งเล่นเลยหรอภูมิ เพื่อนกูลูกมีพ่อมีแม่นะมึง”
“เชี่ยคิว กูแค่จูบ ไม่ได้ทำแบบนั้นเว้ย” ผมรีบแก้ตัว
“………………….” เงียบ เงียบทำไมวะ
“ฮิ้วววววววววววววววว เสียหมาแล้วมึง ฮ่าๆๆๆ” ไอ้คิว ไอ้มิคเป่าปากวัดความดังได้ประมาน8.7ริกเตอร์ กว่าผมจะนึกได้ว่าตัวเองโง่กว่าควายก็ตอนที่สายไปเสียแล้ว
สาดดดดดดดดด กูปล่อยไก่ฟ้าพระยาลอ ไอ้คิวมึง มึง มึง ทำกู ม่ายยยยยย พวกมันทั้งโห่ ทั้งฮาจนผมไม่สามารถทนรับความอายได้ จึงได้แต่ซุกหน้าเข้าไปหลบหลังภูมิ
“หึหึ” ไอ้ภูมิก็ไม่ทำอะไรเลย นั่งอมยิ้มอย่างเดียว ผมแอบอยู่หลังภูมิ ได้กลิ่นน้ำหอมเคล้ากลิ่นเหล้าจากตัวมัน กับเสียงหัวเราะ เหมือนพอใจอะไรนักหนา ทำเอาผมอยากจะก้มลงไปเล่มหญ้าให้รู้แล้วรู้รอด
“นั่งดีๆสิพีม”
“นี่ ไอ้น้องสะใภ้ เอาหน้าออกจากหลังน้องกูได้แล้ว เดี๋ยวมันสึก”
กว่าผมจะทำใจเอาหน้าออกมาเผชิญโลกกว้างพวกมันก็แจกไพ่เสร็จพอดี ภูมิเอานิ้วคีบแก้มผมเล่น คนอื่นกำลังลุ้นไพ่ภูมิถึงได้ก้มกระซิบที่หูผม
“ขอบคุณนะครับ สำหรับจูบแรก” อาศัยความมืด และอะไรอีกร้อยแปดก็ไม่อาจรู้ได้ ทำให้เราสองคนจูบกันแผ่วเบา โทษความเมาก็แล้วกันที่ทำให้ผมกล้า
“อะแฮ่ม ที่นี่หน้าบ้าน ไม่ใช่ห้องนั่งเล่น ถ้าจะไม่เปิดไพ่ ก็ไปเปิดห้องไป” ไอ้แทนรีบขัดจังหวะ นี่ไงคนที่กล้าแสดงความรักทุกเวลาทุกสถานการณ์
ตานี้ไอ้เบียร์เป็นคิง คนที่โดนคือไอ้ฟ่างต้องบอกรักและจูบฝ่าตีนตัวเอง จูบเสร็จทำท่าจะจูบไอ้แทนต่อ ไอ้ตัวดีมันก็วิ่งหนี ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไงวะ โด่
“เย้สสสสสสสสสส กูเป็นคิง กูอยากเห็นคนจูบกัน”ไอ้ปันกัดปาก ดิ้นพั่บๆตาเป็นประกาย ความคิดมึงแต่ละอย่างนะปันเอ๊ย
“สัด ในนี้มีแต่ผู้ชาย และอีกอย่างเผื่อมึงจะลืมนะปัน นั่งอยู่นี่เพื่อนกันครับมึง”ไอ้เบียร์โวยวาย สงสัยจะกลัวเรื่องนั้นไม่หาย น่าสงสารมันเนอะ ฮ่าๆๆๆ
“ทำไมละ ทีไอ้ภูมิกับไอ้พีมมันยังจูบกันเลย” เอ๊า มายุ่งอะไรกับพวกกู
“ก็มันเป็นแฟนกัน มึงอย่าบ้าปัน”
“ไม่รู้เว้ย กูขอสั่งหมายเลข 2 หอมแก้มเลข 6 วางไพ่!!!” พอเห็นว่าไพ่ที่ว่าเป็นของใคร พวกผมก็เงียบยิ่งกว่าป่าช้า เพราะเลขที่ออกคือ ไอ้คิวกับไอ้เต้ย ป๊าดโธ่ ข่าวใหญ่แห่งปี มันสองตัวยังนิ่งไม่ไหวติง ได้เวลาเอาคืนแล้วกู มึงตายแน่ไอ้คิว
“ฮ่าๆๆๆๆ กูขออัดวิดีโอเลยนะ” ดีมากฟ่าง
“เร็วดิ ลูกผู้ชายหน่อย” ผมใช้คำพูดมันทำร้ายมัน สะใจโว้ย ไอ้เต้ยตัวซีดหน้าเหวอมาก ถ้าเป็นคนอื่นเต้ยมันคงถลาเข้าไปหอมจนต้องถีบออก แต่ไอ้คิวคนที่ทะเลาะกันแทบทุกวินาทีอย่าว่าแต่หอม แค่พูดดีๆด้วยยังยาก
“เร็วดิวะ” เป็นครั้งแรกที่ภูมิช่วยผมทำมาหากิน มันดันหลังไอ้เต้ยให้ลุกไปปฏิบัติภารกิจสะท้านโลก
“เฮียปัน อย่างอื่นเหอะนะ นะ” โอ๊ะ มีอ้อนวอน มีขอร้อง แต่ขอผิดคนแล้วเต้ย ไอ้ปันมันกระหายการแกล้งมนุษย์มึงไม่รุ้เหรอ
“มึงจะหอมหรือจูบเลือกเอา โทษฐานที่กล้าต่อรองกูขอสั่งให้ผลัดกันหอมสามครั้ง” หึหึ อยากให้เห็นหน้าไอ้คิวครับ จากซีดเป็นแดงตอนนี้เขียวเข้มแล้ว ไอ้เต้ยจำใจเดินกระแทกเท้าไปนั่งยองๆเบียดไอ้เบียร์กับไอ้คิวโดยมีเสียงเชียร์จากพวกผม และเสียงเพลงปลุกใจจากไอ้แมทเพื่อนรักของมัน
“พี่คิวหันหน้ามาดิ” ไอ้เต้ยสั่งไอ้คิว
“มึงเอาจริงหรอปัน” ไอ้คิวหันไปขอความเมตตาจากไอ้ปัน
“มึงกล้าต่อรองหรอคิว” เด็ดขาดเข้าไว้ปัน
“เร็ว แม่งลีลาวะคิว” เล่นมันเลยเชน
“เออวะ แม่งป๊อด”
ผมก็ช่วยไอ้เชนเต็มที บอกแล้วว่าอย่าให้ถึงทีกู ไอ้คิวมันไม่ใช่คนยุขึ้นผมรู้ มันเป็นพวกทำอะไรที่ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ แต่ไอ้เต้ยนี่สิ หึหึ ท้าไม่ได้ ไอ้น้องเต้ยมันก้มลงหอมแก้มไอ้คิวแทบจะเซี้ยววินาที
คราวนี้พวกผมเป่าปากแซวลั่น ไอ้คิวก็หอมไอ้เต้ยกลับ สลับกันจนครบ มันสองตัวเมาหรือโกรธหรืออายก็ไม่รู้หน้าแดงไปหมด แต่ไม่เห็นโวยวายเหมือนตอนไอ้เบียร์ถูกไอ้ปันกระทำชำเราเลยวะ
ยิ่งดึกยิ่งหนาว หมอกก็ลง ผมเลยเอาผ้าห่มมาแจกพวกมันคนละผืนเหมือนช่วยภัยหนาวเลยวะ ยกเว้นไอ้ฟ่างกับไอ้แทนห่มด้วยกัน ผมกับภูมิก็ห่มผืนเดียวกัน มือนึงถือแก้วเหล้า อีกมือกุมมือกันไว้ใต้ผ้านวมผืนอุ่น ไอ้แทนนอนหนุนตักฟ่าง ไอ้ฟ่างก็ก้มมาคุยอะไรกันกระหนุงกระหนิงเหมือนพวกจีบกันใหม่ๆ นานๆมันสองตัวถึงจะหันมาสนใจพวกผมบ้าง
ไอ้แมทไอ้ปันยังแทะไมค์ไม่เลิก ส่วนไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็ไปทะเลาะกันที่เตาบาบีคิวแย่งไก่กันแดก คงลืมเรื่องหอมไปแล้วมั้ง
“เชน มึงจีบเด็กไอ้เบียร์หรอ” ภูมิถามไอ้เชนที่นั่งพิมพ์ข้อความเตรียมส่งให้สาวๆในปกครองของมัน
“เออ แม่งโคตรเซ็ง กูให้เพื่อนไปขอเบอร์ก็ให้ พอโทรไปบอกกูว่าโบว์มีแฟนแล้วคะ กูก็ถามต่อ บอกแฟนชื่อเบียร์ ถามไปถามมาเบียร์เดือนนิติ เชี่ยเพื่อนกูนี่เอง กูเกือบแย่งแฟนมึงแล้วมั้ยละไอ้เบียร์” ไอ้เชนทำหน้าเซ็งๆ เบียร์มันก็หัวเราะ เมาแบบคุณชาย
“โบว์บัญชีน่ะนะ กูไม่ได้คบเว้ย เขาดูแรงไปวะ”
“ไอ้พวกแรงๆกูอยากให้เจอไอ้ภูมิ รับรองนิ่งทุกราย แต่ไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้มันจะสเป็คต่ำลงไปเยอะ มึงว่ามั้ยเบียร์ หึหึ” แล้วมันก็ขำชนแก้วกันสองคน ไอ้แทนที่นอนสบายหนุนตักไอ้ฟ่างก็ยังอุตส่าห์มาออกความคิดกับเขา บอกว่าไอ้ภูมิรู้จักคบคนที่ส่วนสูงไม่ใช่หน้าตา ผมเจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ปล่อยพวกมันไปก่อน
“ไปเที่ยวกันมั้ยพีม” ภูมิปล่อยมือที่เคยจับมือผม แล้วเลื่อนลงไปกอดเอวผมแทน ดีว่ามีผ้านวมคลุมเลยไม่มีใครเห็น แต่ถึงเห็นก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“เที่ยวที่ไหนวะ”
“ทะเล”
“หน้าหนาวอ่ะนะ”
“อืม หรืออยากไปที่อื่น แล้วแต่มึง” ผมกระแทกไหล่มันเบาๆ ถ้ากินเหล้าแล้วตามใจ วันหลังมอมไอ้ภูมิดีกว่า
“กูยังไงก็ได้ ทะเลก็ได้”
“เฮ้ย ห้าทุ่มห้าสิบแล้ว พลุอยู่ไหน เอามาๆ” พอไอ้คิวเรียกพวกผมก็ลุกเตรียมไปจุดพลุที่หน้าบ้าน จุดตรงนี้ไม่ได้ เดี๋ยวเศษดินปืนหล่นใส่เสบียง ไอ้ปันไอ้มิคเดินนำหน้า ไอ้คิวกับไอ้เต้ยแย่งถุงพลุกันตามไปติดๆ ผมกับภูมิเดินรั้งท้าย ส่วนไอ้แทนกับไอ้ฟ่างนั่งพลอดรักกันไม่มาด้วย ไอ้เชนกับไอ้เบียร์ก็เตรียมโทรหาเมีย ไอ้แมทสลบไปแล้ว
“มึงทำอะไรมิค” ภูมิตะโกนถามไอ้มิคที่เดินถอยหลังหันหน้ายิ้มให้พวกผม
“กูถอยหลัง สู่ปีใหม่ ฮี่ๆ”
“อ้าวหรอ กูนึกว่ามึงถอยหลังลงคลอง” พอถูกหมาในปากไอ้คิวกัด ไอ้มิครีบหันไปเดินปกติทันที
“หูยยย เต้ยตื่นเต้นอ่ะเฮีย จะปีใหม่แล้ว”
“ก็เต้นสิ” ไอ้คิวกวนน้องมัน
“ประสาท”
“ก็ไม่เท่ามึงหรอก”
“เต้ยปกติ พี่คิวแหละบ้า”
“หรอครับ น้องกูปกติมาก ยืนคุยกับกระติกน้ำแข็งได้เป็นวรรคเป็นเวรมึงปกติมากไอ้เต้ย” พวกผมมองหน้าไอ้เต้ยแล้วขำ เรื่องจริงครับ เต้ยมันชอบพูดกับสรรพสิ่งที่ไม่มีชีวิต จะว่าไปมันก็บ้าด้วยกันทั้งคู่
“เฮ้ยๆจะเที่ยงคืนแล้ว กูจะนับพวกมึงจุดนะ 9 8 7 6 5 4 3 2 1…ปีใหม่แล้วโว้ยยยยย”
เสียงพลุดังสนั่นไปทั่วทุกสารทิศของกรุงเทพ ดอกไม้ไฟหลากสีบานเต็มท้องฟ้า เสียงโห่ร้องยินดีต้อนรับปี2554 ดังกึกก้อง พวกผมก็เป็นอีกหนึ่งกลุ่มที่ร่วมสร้างสีสวยๆให้ท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ ปีใหม่แล้วสินะ
“สุขสันวันปีใหม่นะพวกมึง” ไอ้คิวบอกก่อนจะลากไอ้มิคกลับไปกินเหล้ากันต่อ
“Happy New Year วะเพื่อน” ไอ้ปันบอกผมกับภูมิ
“อือ หวัดดีปีใหม่มึง”
“หวัดดีปีใหม่เฮีย” พวกผมยิ้มรับและรุมขยี้หัวไอ้เต้ย ก่อนที่มันจะลากเฮียปันไปแทะไมค์ ผมหันกลับไปมองตามไอ้เต้ย เห็นไอ้แทนกับฟ่างกำลังจูบกันรับปีใหม่ ผมหันกลับมาสนใจคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“Happy New Year ว่ะภูมิ ขอให้มึงมีความสุขมากๆเจอแต่สิ่งที่ดีๆนะ”
“อืม กูก็ขอให้มึงเป็นสิ่งดีๆในชีวิตกูแบบนี้ไปทุกปีๆนะ”
พวกผมยิ้มให้กัน เราแหงนหน้ามองพลุสีสวยบนท้องฟ้า บ้างก็เห็นอยู่ไกลลิบๆ บ้างก็อยู่ใกล้ๆในละแวกนี้ แต่ไม่ว่าจะที่ไหนสีสันเหล่านั้นก็สวยงามไม่แพ้กัน
ภูมิจับมือผมไว้ ถึงหมอกจะลง แม้อากาศจะหนาว แต่ผมกลับรู้สึกอุ่นเมื่อได้จับมือนี้ ผมกับภูมิยืนจูบกันใต้แสงดอกไม้ไฟสว่างไสว มีเสียงเพลง I’m Yours สำเนียงขอนแก่นของไอ้แมท
เสียงโวยวายของไอ้เต้ยที่ขอยืมโทรศัพท์พี่รหัสมัน เสียงไอ้เชนแซวไอ้แทนกับฟ่าง เสียงไอ้เบียร์ด่าไอ้มิคกับไอ้ปันให้เลิกเคาะขวดโซดา
และเสียงหัวใจของผมกับภูมิที่เต้นคลอเป็นจังหวะเดียวกัน
Happy New Year นะครับทุกคน ^^
:L1:
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………………………..
สวัสดีปีใหม่อีกรอบคะ ปีนี้กระต่ายมาแรง ชาวมะเส็งอย่างตาลจะเฮงมั้ยน้อ แต่เขาว่าปีนี้ดีนะคะ ก็ขอให้เป็นปีดีๆของบ้านเมืองเราเนอะ ใครไปเทียวไปฉลองที่ไหนกันบ้างคะ มีใครนอนยาวส่งท้ายปีเหมือนตาลมั้ย ฮ่าๆๆ ชาตแบตให้ร่างกาย เลยมีแรงแอบไปส่องหนุ่มๆเขาเคาท์ดาวน์กัน
คู่แทนฟ่างก็ไม่ต้องเดาหรอกคะ ปล่อยมันหวานกันไป ส่วนไอ้พี่คิวกับไอ้น้องเต้ยนี่มันยังไงละหืม มีอะไรให้ลุ้นมั้ยน๊อ อิอิ ส่วนคู่พีมกับภูมิ เบาๆชิลล์ๆ แต่ตอนหน้าได้ข่าวว่าจะพากันไปเที่ยว จะหนักจะเบาก็รอลุ้นนะคะ แต่ถ้าไปเสม็ด คงรอดยากวะพีม กร๊ากกก
ปล.สำหรับคนอ่านที่ไม่รู้ว่าจะเรียกตาลว่าพี่หรือน้อง จริงๆพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องอายุนะคะ กร๊ากกกก แต่เพื่อให้เราสื่อสารตรงกัน ลำดับญาติได้อย่างถูกต้อง ตาลจะใบ้ให้นิดนึงว่า ใครที่เกิดหลังปี1989 เรียกตาลว่าพี่ก็ได้คะ แอร๊ยยยยยยย (แก่มั้ยอ่ะ)แต่ถ้าใครเผลอเรียกน้องก็เรียกต่อก็ได้เน้อ ฮ่าๆๆๆ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:z13:
แอร๊ยยยย .. นับวันคู่นี้ยิ่งหวีทหวานเนอะ :-[
จุ๊ฟๆกันบ่อยขึ้นด้วย คิคิ
ภูมิขี้หึง น้องพีมก็ขี้อาย(เหรอ?)
เอาอีกค่ะๆๆๆ อ่านทีไรยิ้มแก้มแตกตล๊อดดดด ชอบมากกกก :o8:
-
ยาวจุใจมั่กๆค๊าา แอบรั่วกันยกแก๊ง แรกๆ เราว่าดีนะ
ปีใหม่ไมมีของมึนเมามีแต่ไวตามิลค์ 555+
แต่ไหง๋ โดนขู่จ่าย 200 ค่าคลิปจูบหล่ะเนี่ยะ
ฮาตลอดอ่า น่ารักดีแก๊งนี้ มาต่ออีกนะค๊าา :laugh:
-
ตอนสิบห้า สิบหก อ่านแล้วน้ำตาลขึ้นพรวดๆ
น่ารักมากๆค่ะ ยิ้มจนปวดแก้ม ขำจนพี่สาวหันมามอง กร๊ากกกกกกกกก ก้อคนมันชอบอ่ะ
เลิฟๆทุกคู่ค่ะ ตอนนี้เหมือนมีให้ลุ้นอีกคู่รึป่าว พี่คิวน้องเต้ย :z1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ บวกให้สองตอนที่น่ารักมากๆๆๆๆ ค่ะ
-
พี่ตาลลลลลลล ! หนูเขิล อันนี้เขิลจริง ๆ
แบบตอนเห็นว่า อัพรีบคลิกเข้ามาอ่านเลย ดีใจจริง ♥
ขอบอกว่ามีความสุขมาก รักเรื่องนี้จริง ๆ
ภูมิกับพีมหวานจริง ๆ หวานมาก คู่นี้เค้าน่ารักจริง ๆ ค่าแบบมีแอบมาเค้าท์ดาวน์กันสองคน
โอ้ยยยยย ! อิจฉาเกินไม่ไมีคนเค้าท์ดาวน์ด้วย T^T
แบบหลาย ๆ อย่างทำให้คู่นี้หวานเกินไป :D
พีมเป็นคนที่เอาใจใส่ดูแลภูมิดีมาก ๆ ค่ะแอบมีหยอกกันด้วย
มีงอนตอนที่รู้ว่าไม่มีเบอร์ตัวเองบนไอโฟนของภูมิ อ๊ากกกกกกกก ๆ เขิลมาก ๆ
เพื่อน ๆ พีมน่ารักกันทุกคนเลย คึคึ
ขอบอกว่าตอนร้องเพลงนี้เขินจริงอะไรจริง แบบนั่งบิดกระโปรงตัวเองอยู่
อยากให้มีใครมาร้องเพลง "มากกว่ารัก" ให้ฟังบ้าง เขิลแทนพีมค่า ส่วนพีมไม่น้อยหน้าอ่ะ
พรหมลิขิต อ๊ากกกกกกกก ๆ เขิลมากกกกกกก 55555 >////<
หึงได้น่ารักมาก ๆ ค่ะภูมิ ขอบคุณที่มาอัพให้อ่านค่า
รักพี่ตาลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล ♥♥♥
ปล.เม้นด้วยความบ้า อย่างงน่ะค่ะถ้ามันรั่ว ๆ
ปล2.บวกหนึ่งค่า จุ๊บๆ
-
ยาวสะใจมากกก
หวานสุดๆอ่ะ^^
-
จุใจ หวานนิด ๆ กำลังดี
-
โอ้วว วว ว ว วว พี่ตาล
หนูขอหนุ่มๆทั้งหมดเลยได้มั้ยค่ะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
แต่ยกเว้นคนมีคู่ กลัวสามีเค้าเตะ T^T
ภูมิหึงได้น่ารักน่าหยิกมากอ่ะ?
กร๊าก กก ก ก ก ก ก
ตอนหน้าพีมจะเสร็จ?รึเปล่าหน้อ อ อ อ
อัพยาวมากอ่านสะใจ ตอนแรกๆบรรยากาศหว๊านหวาน
พอเพื่อนมาเท่านั้นแหละ หว๊าน หวาน กระเด็นตกท่อไปเลย
ฮ่าฮ่า
ปล,HNY ย้อนหลังนะค่ะ ^^
ปล, ข้าวฟ่างจ๋า 11ครั้งนั้นนะ ><"
+1 ด้วยค่ะ อิอิ
-
น่ารักอะน้องพีมกับน้องภูมิ ได้จูบต้อนรับปีใหม่กันด้วย แต่เลดี้วันปีใหม่ทั้งฝาละมี
และเลดี้ทำงาน ฉลองปีใหม่กันในงานกาลาดินเนอร์ของโรงแรม และก็ไม่มีปีใหม่แบบคนอื่น
เช่นทุกปี(เพราะวันหยุดคนอื่น คือวันทำเงินของเรา) แต่อ่านแล้ว ก็เป็นการฉลองปีใหม่ แบบฉบับบ้านๆที่เลดี้แสวงหา
-
เข้ามาอ่านแล้วก็ยิ้มจนเมื่อยแก้มมากๆ
น่ารักกันทุกคนเลยเรื่องนี้แถมมาคราวนี้
ได้เจอภูมิหึงพีมด้วยชอบๆ ท่าทางจะ
โหดมิใช่น้อยเลย ชอบตอนเล่นไพ่มากๆ
ได้รู้ได้เจออะไรน่ารักเยอะเลย ยิ่งตอนหน้า
จะไปทะเลคาดว่าทะเลคงหวานน่าดูเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อย่างฮา :laugh:
-
ดิฉันเผลอแป๊บเดียว น้องภูมิน้องพีมมาไกลตั้งหลายตอนแระ
และทุกตอนหลังจากตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ก็เนอะ คนเค้ากะลังข้าวใหม่ปลามัน
หวานกันซะคนอ่านอย่างดิฉัน อ่านไปยิ้มกับหน้าจอไป จนปวดแก้มอ้ะ
แล้วตอนวันปีใหม่นะ เป็นอะไรที่อ่านแล้วได้หลากหลายรสชาติมาก
มีทั้งหวานแหวว น่ารัก เฮฮา ขำกลิ้ง ที่ชอบสุดๆคือ ความรักและมิตรภาพอันแน่นแฟ้นระหว่างเพื่อน
(ส่วนความรักของคู่รักสองคู่นั้น ละไว้ในฐานที่เข้าใจว่ามันเป็นอะไรที่อดอิจฉาไม่ได้น่ะ)
-
บรรยากาศปีใหม่กลุ่มนี้สนุกสนานเฮฮา และ วุ่นวายมากกกค่ะ :laugh:
พีมภูมิ ยังน่ารักเช่นเคยนะจ๊ะตัวเอง :o8:
ปล.งั้นเราก็ต้องเรียกคนแต่งว่า น้องตาล ล่ะสิเนี่ย แก่แล้วชั้น :o12:
-
:-[ :-[ หวานไปแล้ว
เขาว่ากันว่า หวานๆแบบนี้ มักจะมีอาไรตามมาเสมอ o22
-
หวานเกินไปแล้วนะ ผมเสียค่าหมอรักษาอาการขอบตาร้อนผ่าวๆไปหลายบาทแล้วนะครับ คุณน้อง
ตอนหน้าพีมจะเสร็จภูมิมั้ยอ่ะ เค้ารออยู่นะ :z1: :z1:
แต่ว่าอยากให้รักกันแบบนี้นานๆมากกว่า
ปอลอจุดมาตามสัญญาแล้วก็ยาวแบบจุใจจริงครับ :pig4:
:กอด1:แน่นๆเป็นกำลังใจครับ o13
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย
สนุกมากค่ะ
น่าติดตามทุกตอนเลย
o13
-
:-[ เพื่อนๆ น่ารักมาก
ขอบคุณนะ writer ..อ่านยาวสะใจ
+1
-
อูยยยยย ปีใหม่หวานปนรั่ว ฮาได้อีก อยากอ่านข้าวฟ่างมั่งคงหวานซ๊า
-
น่ารักอ่ะ อิจฉาเด้...อิอิ
-
คู่ฟ่างนี่หวานตลอดเลยนะ
:z1:
-
มาต่อยาว ๆ แบบนี้ชอบจัง
ตอนหน้าขอแบบหวาน ๆ นะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว....โคตรมีความสุขเลยครับ
.
ตอนหน้าให้ได้กันซะทีเน๊าะ 5555
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ปีใหม่ ก็ได้อ่านตอนใหม่
ขอบอกเลยว่า สนุกมากเลย
ภูมิกับพีม หวานมาก น่ารักมาก และกวนมาก
เพื่อนๆ ก็ฮาทุกคน
ตอนนี้คงต้องลุ้นคู่เต้ยกับคิว ว่าจะ ยังไรต่อ
-
น่ารักดีอะ มาต่อเร็วๆนะ อยากให้เต้ยคู่กะคิวจังเรยหุๆ
-
หวานกันตลอดเวลา อิอิ....น่ารักจังเลย...
-
เข้ามาอ่านตอนนี้แล้วยิ้มแก้มแทบแตกอ่ะ :impress2:
-
หวานกันตลอดอ่ะ โดยเฉพาะฟ่างกับแทน ตอนนี้ฮามากค่ะ
-
:z1: :z1: หวานกันทั้ง2คู่เลยนะ
รอลุ้นคู่คิว-เต้ยต่อไป ชักยังไงๆๆแล้วนาาาาาาา :oo1:
ปล.แฮปปี้นิวเยียร์พี่ตาลย้อนหลังค้าาาาาา :mc4:
-
หวานแบบยาวพิเศษ ถูกใจเจ้สุดๆ ทั้งฮาแตก ขำกร๊าก หวานไม่แคร์ส์่อกันเลยทีเดียว :กอด1:
-
ผ่านตาไปได้อย่างไรว่าน้องตาลอัพตอนใหม่แล้ว
หวานกลางวงเหล้า เก๋ดีค่า
-
คิวได้เมียเด็กละ งานนี้ คุคุ
---------
ปัน เบียร์ หุหุ(ทำหน้ามีเลศนัย)
จับคู่กันไปเลย อย่าให้เหลือมาถึงชะนี555
น่ารักกันทุกคู่เลย ตอนนี้ลุ้นให้น้องเต้ยกะไอ้พี่ิคิว ตกร่องปล่องชิ้นกันเร็วๆ
-
ตอนที่ 17 Our Trip (Part 1)
ปกติเวลาแปดโมงกว่าๆของวันเสาร์ ผมคงนอนหลับสบายมุดผ้าห่มอยู่บนเตียง แต่เพราะเสาร์นี้ไม่ปกติผมเลยมานั่งหาวหวอดๆท่ามกลางผู้คนมากมาย เสียงจอแจดูวุ่นวายเพราะเตรียมตัวเดินทาง
แล้วผมอยู่ที่ไหนน่ะหรอครับ ผมให้เดาเล่นๆ สุวรรณภูมิ? หรูไปๆ หมอชิต? อืม ยังไม่ใช่ หรือเขาดิน? โอยยย จะไปทำอะไรที่เขาดิน
ตอนนี้ผมกับภูมิกำลังนั่งสะลึมสะลือกอดเป้อยู่ ณ หัวลำโพง ถูกต้องนะคร้าบบบ ก็ตอนปีใหม่ภูมิมันชวนผมไปเที่ยว วันนี้ได้ฤกษ์งามยามดีก็เลยแพ็กกระเป๋าหนีตามกัน คึ แต่วันหยุดยาวปีใหม่ก็ผ่านไปแล้ว จะให้ถ่อไปถึงกระบี่ ภูเก็ตตามที่ใจอยากก็คงใช้เวลาไม่คุ้ม
แล้ว เวลาแค่สองวันคือเสาร์กับอาทิตย์ คิดว่าพวกผมจะมีปัญญาไปไหนได้นอกจาก จาก จาก หัวหิน สถานที่คลาสสิก ไปง่าย คลายสมอง รับรองไม่เสร็จเหมือนไปเสม็ดแน่นอนครับ ^^
และที่ผมต้องพาไอ้ภูมิมานั่งหล่อเด่นเป็นจุดสนใจของผู้คนที่หัวลำโพง ก็เพราะว่าพวกผมจะเดินทางโดยการบินไทย ฮา ล้อเล่น ผมอยากนั่งรถไฟ ชิลล์ๆต่างหาก อีกอย่างไปเที่ยวก็ไม่อยากขับรถให้เหนื่อย ดีไม่ดีไอ้ภูมินั่นแหละจะใช้ผมขับ เราก็เลยตกลงกันว่าจะนั่งรถไฟ
“พีมหิวมั้ย”
“ไม่หิว มึงหิวหรอ กูไปซื้อแซนวิชให้เอามั้ย”
“ไม่ต้อง มึงนั่งรออยู่นี่แหละ” แล้วมันก็เดินข้ามไปเซเว่นที่อยู่อีกฝั่ง ผมปรือตามองตามหลังภูมิด้วยรอยยิ้มคิดแล้วก็ตลกมัน คุณชายต้องมานั่งรถไฟมันคงกังวนน่าดู แต่ภูมิก็ไม่ขัดไม่บ่นผมซักคำที่อยากเดินทางด้วยการถไฟแห่งประเทศไทย อิย๊ะ
“โห มึงเหมาเซเว่นหรอภูมิ” ภูมิวางโคตรถุงเซเว่นลงข้างๆผม ซึ่งเยอะมาก นี่จะไปทะเลหรือจะไปเดินป่าครับ
“เผื่อมึงหิวบนรถ”
“โหยย เขามีคนขึ้นมาขายเว้ย ของกินเยอะแยะ มีทั้งข้าวเหนียวไก่ย่าง สากกระเบือยันเรือจักรีนฤเบศร”
“เออ แล้วกูจะรู้มั้ย เคยนั่งที่ไหน อีกอย่างเรือรบต่างหากไม่ใช่เรือจักรี อยากพูดก็พูดไม่ถูก”
“อ้าว แล้วเรือจักรีมีไว้ทำไม”
“รบ”
“ก็นั่นไง แล้วกูพูดผิดตรงไหน ฮ่าๆๆๆ”
“คิดว่ากูรักมึง แล้วจะไม่กล้ากระทืบมึงหรอพีม กินเข้าไป ปากจะได้ไม่ว่าง” มันยัดซาลาเปาทั้งลูกใส่ปากผม อ๊ากกก ร้อนๆๆๆ
ผมนั่งกินซาลาเปา กินไส้กรอกชีสที่ภูมิซื้อมาให้ กวนมันบ้าง แซวเรื่องที่มีแต่คนมองมัน
วันนี้ภูมิก็ไม่ได้แต่งตัวอะไรมากมาย ออกแนวสบายๆซะด้วยซ้ำ เสื้อกล้ามสีขาวทับด้วยเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำทะเล กางเกงสามส่วน หนีบแตะ แต่….. หล่อไปดาวพลูโต คนมองมันเหมือนอยากทุบหัวแล้วลากกลับบ้าน
ผมก็มาแนวคล้ายๆมัน แต่ใส่เสื้อยืดคอวีสีเทา นั่งกับมันเลยดับแบบไม่มีวันเกิด อิจฉาโว้ยยย อยากให้สาวมองแบบมันบ้าง
เสียงหวูดรถไฟพร้อมควันสีขาวพวยพุ่งมาแต่ไกล เป็นเหมือนระฆังห้ามผมกับภูมิให้เลิกกัดกัน พวกผมรีบเก็บถุงของกิน สะพายเป้ขึ้นบ่า เห็นนายสถานีโบกธงอยู่ไกลลิบ ผู้คนต่างหิ้วของ ถือสัมภาระของตัวเองเตรียมพร้อม
ทันทีที่ขบวนรถหยุดนิ่งคนก็รีบขึ้น แต่ก็ไม่ถึงขั้นเบียดเสียดเหมือนรถไฟไฮเทคลอยฟ้าหรือใต้ดินที่ผมพบเจออยู่ทุกวัน
“คุณตา ผมช่วยถือนะครับ” ผมเห็นคุณตาที่น่าจะเจ็ดสิบกว่าถือทั้งกระเป๋า มีถุงกระดาษแถมยังมีลังอีกก็เลยอาสาช่วย
“ขอบใจมากพ่อหนุ่ม” คุณตายิ้มให้ผมและเดินขึ้นไปก่อน ผมก็หิ้วลังกระดาษตามหลัง มีภูมิเดินตามมาติดๆ พอหาที่นั่งได้ผมก็คืนของให้คุณตา ท่านขอบอกขอบใจผมใหญ่
ส่วนพวกผมก็ต้องเดินหาที่นั่งกันต่อไป เพราะโบกี้หน้าๆเต็มหมดแล้ว เดินไปโบกี้เกือบสุดท้ายกว่าจะได้นั่งรถไฟฉึกฉักก็เริ่มเคลื่อนขบวน ผมกับภูมิเรานั่งหันหน้าเข้าหากัน วางเป้ไว้ข้างๆ
“ยิ้มอะไรภูมิ” ไอ้นี่ท่าจะบ้า นั่งมองหน้าผมแล้วยิ้ม
“เปล่า”
“พูดมา”
“ปลื้ม”
“ปลื้มอะไร”
“มีแฟนใจดี” อ๋อที่ผมช่วยคุณตาคนนั้นถือของอ่ะนะ โอยย เป็นใครเขาก็ทำกันทั้งนั้น ผมเลยเปลี่ยนเป็นจ้องหน้ามันแล้วยิ้มบ้าง
“ยิ้มอะไรพีม” ภูมิถามผมด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“เปล่า” ขอก๊อปปี้คำพูดมันนะ
“พูดมาพีม” มันก็คัดลอกคำพูดผมเหมือนกัน
“ก็ตลกมึงอ่ะ ไอ้คุณชายตกยาก”
“ก็มึงพากูมาลำบาก”
“เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ววะ ฮ่าๆ” รถไฟออกจากเขตกรุงเทพแล้ว จะถึงหัวหินก็คงบ่ายๆ ผมมองทิวทัศน์ที่วิ่งผ่านตาอย่างรวดเร็วตามความเร็วของรถไฟ ได้กลิ่นสดชื่นของต้นไม้ ผ่านหมู่บ้าน ทุ่งนา ป่าเขา ผมไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้นั่งรถไฟไปเที่ยวกับแฟน
ผมยิ้มให้ภูมิที่นั่งแงะนั่งแกะกล้องไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสนใจผมเลย ผมที่ไม่ได้เอากล้องมาก็ต้องนั่งชมนกชมไม้ไป เพราะภูมิบอกว่ามันจะถ่ายเอง มาสองคนจะเอากล้องมาสองตัวทำไม
“พีม ยิ้มหน่อย” ภูมิยกกล้องขึ้นเตรียมถ่ายรูปผม มันบอกให้ยิ้มผมก็ยิ้ม ถ่ายเสร็จมันก็ก้มดูรูปผมแถมเบะปากใส่ด้วย หนอยแหนะ
“ไหนขอดูหน่อย หล่อมั้ยวะ อื้อหือ ณเดชชัดๆ” ผมย้ายมานั่งฝั่งเดียวกับภูมิ เพื่อดูรูปตัวเอง หึ หล่อใช้ได้เลยนะเนี่ย
“ณเดชไหน ชู้หรอ” ไอ้นี่ ไปๆมาหึงแม้กระทั้งดารา แต่สงสัยมันคงไม่รู้จัก กว่าจะอธิบายให้มันเข้าใจได้ผมก็ต้องงัดโทรศัพท์มาเปิดพี่เกิ้ลหารูปณเดชให้มันดู ถึงจะยอมเชื่อว่าคนชื่อนี้เป็นดารา
“เอาหัวเข้ามาภูมิ” เชี่ยภูมิแม่งยื่นหัวออกไปนอกหน้าต่างเพื่อถ่ายรูป ทั้งที่ตอนนี้รถกำลังผ่านช่องเขา เดี๋ยวหัวก็หลุดจากบ่าแบบไม่รู้ตัวหรอกมึง
“ก็อากาศเย็นสบายดี” เออ ถ้าราวสะพานตัดคอมึงขาดจะดีมั้ย มันยอมเชื่อที่ผมบอกกลับมานั่งดีๆตามเดิม ซักพักมันก็หลับ จนรถไฟมาเทียบชานชลาที่สถานีเพชรบุรี มีแม่ค้าพ่อค้าขึ้นมาขายของกินบนรถ จริงๆก็มีมาตลอดทาง ผมซื้อไข่นกกระทา ถั่วต้มกิน แต่ถ้าผมรู้ล่วงหน้าว่าต้องปลอกไข่และแกะถั่วให้ไอ้ภูมิแดก ผมจะไม่ซื้อเด็ดขาด
“พีม ถั่วติดคอ ขอน้ำหน่อย” เห็นมั้ยว่ากูอ่านการ์ตูนอยู่
“ง่อยแดกหรอ น้ำอยู่ข้างๆกินเองดิ”
“กูเดินไปซื้อให้ถึงเซเว่น มึงแค่หยิบขึ้นมาให้กูกินมันลำบากมากใช่มั้ย” รู้สึกบุญคุณข้อนี้จะไม่จบไม่สิ้น มันอ้างแบบนี้ตั้งแต่อยู่ราชบุรีจนตอนนี้จะเข้าประจวบ มันพูดแบบนี้เป็นรอบที่แสนสองแล้วมั้ง
ด้วยความรำคาญผมก็ต้องวางการ์ตูนขายหัวเราะ ไปทำหน้าที่เป็นสนมเอกนั่งข้างๆมัน หยิบน้ำขึ้นมาเอาหลอดจ่อใส่ปากให้มัน มันก็ยิ้มหล่อกวนตีนไป
เด็กที่เอาแต่ใจถ้าผู้ใหญ่ไม่สนใจซักพักมันก็จะลืมจะเลิกดื้อไปเอง แต่ไอ้ภูมิไม่ใช่ มันไม่ใช่คนเอาแต่ใจแบบธรรมดา แต่มันเป็นประเภทที่ว่าถ้าต้องการต้องได้ นี่ผมมีแฟนหรือมีลูกชายกันแน่วะ
“นั่งตรงนี้แหละ” ผมป้อนน้ำมันเสร็จจะกลับไปนั่งที่เดิม แต่ภูมิจับแขนผมไว้ มันโยนกระเป๋าของมันให้ไปนั่งเป็นเพื่อนกระเป๋าผม ส่วนคนก็นั่งด้วยกัน ลมเย็นๆกินอิ่มๆผมก็เริ่มอยากนอน หนังสือขายหัวเราะหลุดจากมือตอนไหนก็ไม่รู้
“ง่วงหรอพีม”
“อือ” ผมพยักหน้าทั้งที่ตาจะปิด ภูมิกดหัวผมให้พิงลงกับไหล่มัน
“ง่วงก็นอน ใกล้ถึงแล้วจะปลุก”
“อืม” ผมนั่งหลับพิงไหล่ภูมิ ความรู้สึกสุดท้ายก่อนที่จะหลับไป เหมือนมีบางอย่างมาสัมผัสที่แก้ม
………………………………………….
“ถึงซักทีโว้ยยยย” ผมสูดเอาอากาศสดชื่นให้เต็มปอด ก่อนจะผมแหกปากลั่น และโบกมือลารถไฟที่วิ่งห่างออกไป ได้ยินเสียงฉึกฉักๆ ปู๊นปู๊นเบาลงเรื่อยๆ ไอ้ภูมิมันรีบจับมือผมให้อยู่นิ่งๆ เพราะคนมอง อายทำไมวะเจอกันแค่ครั้งเดียว ไม่มีใครเดือดร้อนเพราะการโบกมือของผมซะหน่อย(หรือมี คงเป็นภูมิ หึหึ)
แต่แทนที่มาถึงหัวหินแล้วจะรีบเข้าที่พัก แม่งมัวแต่ถ่ายรูปป้ายหัวหินอยู่นั่นแหละ กูรู้ครับว่าสวย แต่กูเหนื่อย นั่งรถไฟได้กินลมชมวิวสบายตาชื่นหัวใจก็จริง แต่เมื่อยชิบหาย ไอ้ภูมิมันยังมีอารมณ์อาร์ตถ่ายรูปต่ออีก ผมเป็นเด็กศิลป์ยังไม่ติสเท่ามันเลย
กว่าภูมิจะพอใจกับการถ่ายรูป ผมก็เกือบหลับคาม้านั่งเป็นรอบที่สอง เราเดินไปโบกสองแถวเพื่อไปรีสอร์ทที่จองไว้ ทริปนี้บอกแล้วว่าชิลล์ แม้รีสอร์ทที่ผมกับภูมิจองไว้จะมีบริการรับส่งถึงที่ แต่พวกผมขอนั่งสองแถวเข้าไปดีกว่า ฝรั่งเต็มรถเลย ไอ้ภูมิก็ไปสปีคอิงลิชบอกทางให้คู่รักตาฟ้าๆตามประสาคนไทยน้ำใจงามและสามารถสื่อสารได้
ลงจากสองแถวก็เดินเข้ามาอีกนิดหน่อย ว้าว ที่นี่บรรยากาศโคตรดี ตอนเช็คอินพนักงานสาวๆมองไอ้ภูมิแทบจะแดกหัวมัน มีแอบเรียกให้เพื่อนดูด้วย แล้วก็กรี๊ดๆกัน อย่างกับมันเป็นพระเอกหนังงั้นแหละ
ผมเลยได้แต่ยืนขำเพราะภูมิมันหน้างอไปแล้ว พนักงานพาพวกผมมาห้องพักที่จองไว้ เป็นบ้านพักที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวดี ต้นไม้เยอะ เงียบสงบ ที่สำคัญติดทะเลด้วยถูกใจๆ
ผมโยนกระเป๋าลงพื้น กระโดนขึ้นเตียงนุ่มๆ อ๊ากกกก สบายๆ ภูมิเดินไปเปิดประตูระเบียงรับลม ได้กลิ่นทะเล ได้ยินเสียงคลื่นแล้วรู้สึกสดชื่น
“มึงนอนพักก่อนก็ได้ เย็นๆค่อยไปเดินเล่น”
“อ้าว มึงไม่นอนหรอ”
“ไม่ กูจะออกไปถ่ายรูป มึงนอนเถอะ เพราะคืนนี้อาจจะไม่ได้นอน หึหึ” หืมม พูดอะไรเป็นลางนะมึง ไม่นอนแล้วจะทำอะไร ทำวิจัยหรอสัด ผมไม่อยากสนใจปล่อยมันเริงรื่นกับการถ่ายรูปไป ไอ้พีมขอนอนเอาแรงก่อนแล้วกัน เผื่อคืนนี้จะไม่ได้นอน เอ๋า บ้าตามมันแล้วกู
ผมงัวเงียตื่นมาหรี่ตามองไปรอบๆห้องเพื่อปรับสายตาให้ชิน เห็นภูมินอนหลับอยู่ข้างๆหัวมันซุกไหล่ผมอยู่ ทำไมมันชอบนอนคว่ำวะ หึหึ เหมือนเด็กเลย ดูสิปากสีชมพูอมส้มก็เผยอด้วย ตลกดีแฮะ
ด้วยความหมั่นเขี้ยว ผมเลยลูบผมมันเล่น เวลานอนก็ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรนี่หว่า แต่ทำไมเวลาตื่นมาถึงเอาแต่ใจชะมัด ผมจับแก้มจับผมมันเล่น ซักพักไอ้ภูมิก็เริ่มยุกยิกขยับตัว ผมรีบชักมือกลับทำเป็นจะลุกไปห้องน้ำ
“ตื่นแล้วหรอ” เออ ตื่นก่อนมึงตั้งนาน นอนดูหน้ามึงตั้งนานด้วย >o<
“อือ แล้วมึงมานอนตอนไหน”
“ซักพักแล้ว ไปล้างหน้าดิ ออกไปเดินเล่นกัน”
“อืม”
“หิวมั้ย”
“ก็นิดหน่อย แล้วเราจะไปไหนกัน”
“ไปเดินเล่น ไปหาข้าวกินร้านแถวชายหาด”
……………………………………………….
“อะไรวะ” เดินออกมาจากรีสอร์ทไม่ถึงสองเก้าภูมิก็เอาอะไรไม่รู้วางไว้บนหัวของผม
“ใส่ไว้ กูไม่ชอบคนดำ” อ๋อ ที่มาคบกับกูเพราะกูขาวสินะ ผมจับมาดูเป็นหมวกสานใบขนาดกลางๆ แดดไม่แรงซะหน่อย แต่ใส่ไว้ก็ได้เดี๋ยวคนให้เขาจะเสียน้ำใจ ^^
ภูมิพาผมเดินเลาะมาตามแนวชายหาด และในที่สุดก็เจอร้านอาหาร มีเก้าอี้ผ้าใบยาวเป็นแถวตามแนวต้นสน แต่ขอกินข้าวก่อนเถอะ ยังไม่อยากนอนกินลมชมวิว หิวข้าวววว
ผมกับภูมิสั่งอาหารมาไม่กี่อย่างเพราะคนบางคนแพ้อาหารทะเล ถ่อมาไกลถึงหัวหินแต่ผมก็ต้องมานั่งกินหมู กินไก่ที่ไร้พริกปนเปื้อนเหมือนเดิม กินเสร็จท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสีจากฟ้าสดใสเป็นสีส้มอ่อนๆดูโรแมนติกดี
ภูมิกับผมถอดรองเท้าแตะมาถือไว้ ส่วนมือมันอีกข้างก็จูงมือผมเดินเล่นไปตามชายหาดให้ฟองคลื่นเซาะฝ่าเท้า เวลาที่ผิวได้สัมผัสน้ำทะเลเย็นๆ ผืนทรายละเอียด ก็ทำให้รู้สึกดีไปอีกแบบ แต่ภูมิมันเตะน้ำใส่ผมด้วย ผมเตะกลับไม่ได้ ก็กล้องตัวละครึ่งแสนห้อยอยู่บนคอมันใครจะกล้า เกิดเตะน้ำไปโดนเข้าคงไม่มีปัญญาจ่าย ได้แต่วิ่งไล่เตะก้นมัน ฮ่าๆๆ
เราหยุดยืนมองออกไปยังทะเลกว้าง เห็นเรือหาปลากำลังจะเข้าฝั่ง เห็นภูเขา ดวงตะวัน และทะเลไกลสุดหูสุดตา และมีผู้ชายที่รักการถ่ายรูปคอยถ่ายรูปผมตอนเผลอ มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ ตอนผมแหกปากตกใจซากแมงกะพรุนไฟ มันคงถ่ายไว้ด้วยแน่ๆ
ถึงน้ำทะเลที่นี่จะไม่ใสเป็นสีเขียวมรกตเหมือนฝั่งอันดามัน แต่เอกลักษณ์ของทะเลหัวหินที่ครองใจผู้คนเรื่อยมา คือความเงียบสงบและวิถีชีวิตเรียบง่ายของผู้คน สมกับเป็นที่พักตากอากาศแห่งแรกของเมืองไทย และเป็นทะเลที่ผมกับภูมิได้มาด้วยกันครั้งแรก
“มึงขี่ม้าเป็นมั้ยภูมิ” ผมเห็นคนจูงม้าชวนให้นักท่องเที่ยวขี่อยู่ไกลๆ อยากขี่วะ
“เป็น” ไม่น่าถามมันเลย มีอะไรที่คนอย่างไอ้ภูมิทำไม่ได้ อ๋อ สั่งก๋วยเตี๋ยวไง ฮี่ๆ “มึงอยากขี่หรอ”
“ก็อยากลอง แต่กลัวตกวะ ไม่เอาดีกว่า”
“กูอยู่ทั้งคนจะกลัวอะไร ขี่มั้ย เดี๋ยวสอนให้”
“อืม ลองดูก็ได้” ไหนๆก็ได้มาทั้งที่ ลองขี่เป็นบุญให้ชีวิตสักครั้ง ^^ภูมิมันเดินเข้าไปคุยกับเจ้าของม้า ซักพักก็กวักมือเรียกผม
“ตัวเดียวก็พอครับ พวกผมจะขี่ด้วยกัน”
“เฮ้ย ไม่เอา” ผมรีบปฏิเสธทันที พี่เจ้าของม้าก็มองยิ้มๆ ถึงจะเย็นแล้ว แต่มันคงไม่น่าดูเท่าไรที่ผู้ชายสองคนจะขี่ม้าตัวเดียวกัน ภูมิมองดุๆ ให้ผมหุบปากไปซะ
“กำหนดเวลามั้ยครับ”
“ปกติก็สิบห้านาทีหรือครึ่งชั่วโมง แต่ถ้าน้องจะขี่นานกว่านั้นค่อยจ่ายเพิ่มก็ได้” ตกลงราคากันเรียบร้อยพี่เขาก็เดินไปหาเพื่อนที่จูงม้าอยู่อีกทาง พี่ไม่กลัวพวกผมขโมยม้าหรอครับ
“มายืนใกล้ๆ มันไม่กัดหรอก” เออรู้ว่าไม่กัด แต่กลัวมันถีบ ภูมิดึงผมให้ไปยืนใกล้ๆน้องใบตอง พี่เขาบอกว่ามันชื่อใบตอง (ม้าห่าอะไรชื่อใบตองวะ ตอนที่พี่เขาบอกผมเกือบกลั้นขำไม่อยู่ ฮ่าๆ) แล้วมึงจะจับเอวกูทำไมเนี่ยจั๊กจี๋นะโว้ย
“จับบังเหียนไว้ เหยียบโกรน เอามือขวาดึงอาน พาดขากวาดไปตามหลังม้า ค่อยๆทำ” เฮ้ย แรพเป็นไทเทเที่ยมเชียว กูเพิ่งเคยครั้งแรก สอนช้าๆหน่อยได้มั้ย กว่าผมจะขึ้นม้าได้เล่นเอาเหนื่อยทั้งคนสอนและคนถูกสอน เหมือนสอนลาขี่ม้าก็ไม่ปาน ถ้าม้ามันพูดได้มันคงด่าผม ว่าถ้ามึงจะลำบากขนาดนี้ก็อย่าขี่กูเล้ย ไอ้โง่ :laugh:
“มองตรง หน้าตรง แอ่นหลัง หน้าตรงไม่ใช่เชิ่ดหน้าพีม” อ้าวก็บอกให้หน้าตรงผมก็แหงนเต็มที่ ม้าเริ่มเดิน
ภูมิก็จูงม้าไปเรื่อยๆ ผมก็แกล้งแซวมันว่าเป็นคนรับใช้ ส่วนผมเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาว โดนมันหลอกด่ากลับว่าเลิกเป็นเพื่อนสโนไวท์ก่อนเถอะค่อยคิดจะเป็นเจ้าชาย สาดดด กูไม่ใช่คนแคระ แต่ม้ามันก็เชื่องดีนะ อย่าพาพี่วิ่งนะใบตอง แต่ตอนนี้เหมือนม้ามันจะเดินเร็วขึ้น
“ภูมิ มันจะวิ่งมั้ยวะ” ภูมิไม่ตอบ แต่พาม้าหยุด ผมก็นึกว่ามันจะให้ผมลงที่ไหนได้มันขึ้นมานั่งซ้อนหลังผม กว่าผมจะขึ้นม้าได้เกือบตาย แต่เชี่ยภูมิทำเหมือนง่ายมาก ภูมิสอดมือมาจับสายบังเหียน ตอนนี้ก็เลยเหมือนกับว่ามันกอดผมไว้ทั้งตัว พูดก็พูดเถอะนะ แม่งโคตรเขินเลย
“เจ็บว่ะ” ขี่มาได้ซักพักผมเริ่มเจ็บเนื้อเจ็บตัว ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าขี่ม้าจะเจ็บแบบนี้ อีกอย่างผมก็ไม่อยากนั่งให้ไอ้ภูมิมันกอดนานกว่านี้ ถ้ามันกอดเฉยๆผมคงไม่ว่าหรอก แต่นี่มันชอบเอาปากเอาจมูกมาป้วนเปี้ยนแถวซอกคอผม โอยย อายทะเลบ้างอะไรบ้างได้มั้ยมึง
“เจ็บหรอ ลงมั้ย” ผมรีบตอบตกลง สุดท้ายก็ลงมาเดินจูงม้า อยากทำเท่ห์เป็นคาวบอยดีนัก เป็นไงละกู ภูมิจูงม้ามาส่งคืนพี่เจ้าของ อีกมือก็จูงมือผม มันบอกว่าจูงควายคู่ม้า ผมรีบสะบัดมืออก ตบหัวไอ้คนที่มันขำจะเป็นจะตาย
ตอนนี้ชายหาดเริ่มเงียบเพราะคนเริ่มบางตา ผมกับภูมินั่งดูพระอาทิตย์ตกน้ำด้วยกันเงียบๆ มองลำแสงสีส้มสุดท้ายก่อนที่พระอาทิตย์ดวงโตจะโบกมือลาและหายลงน้ำไป ทะเลคงเป็นสถานที่เดียวที่เราจะเห็นเส้นขอบฟ้า เห็นท้องฟ้าบรรจบกับพื้นดิน
ท้องฟ้ากับท้องทะเลสองสิ่งที่แตกต่างกันเหลือเกิน แต่กลับช่วยเติมเต็มกันและกันเพื่อให้โลกและสิ่งมีชีวิตดำรงอยู่ ท้องฟ้ากับท้องทะเลจะอยู่คู่กันไปจนถึงวันสุดท้ายของดาวเคราะห์ดวงนี้
ไม่ว่าจะอีกกี่เดือน กี่ปี หรือจนกว่าวันที่โลกใบนี้จะดับสลาย วันนั้นท้องฟ้ากับท้องทะเลก็จะยังอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………………………………………..
โฮะๆๆ ใสเจียเสียใจด้วยนะคะพี่ๆน้องๆทุกคน เพราะวันหยุดมันน้อยเลยไปไม่ถึงเสม็ด
ตอนที่แล้วยาวยิ่งกว่าทางรถไฟสายใต้ ตอนนี้เลยมาแบบสั้น กระชับ ฮี่ๆ อยากไปเที่ยวทะเลโว้ยยย ไปมั้ยๆตาลว่าพีมกับภูมิมันหวานกันมานานได้แล้วนะ ถึงเวลาแล้วหรือยังที่จะ….ซดมาม่า ฮ่าๆ
ช่วงนี้งานเยอะมาก เอะอะอาจารย์ให้ พรีเซ้นตลอดๆ ต่อไปคงจัดเวลาอัพนิยายเป็นสัปดาห์ละครั้ง นิยายรายสัปหาห์ ฮ่าๆๆ แต่ยังไงก็จะอัพบ่อยๆแน่นอนจ้า
ขอบคุณทุกคอมเม้นมากๆนะคะ ที่คอยเป็นกำลังใจให้ คนอ่านมีความสุขคนเขียนก็ดีใจ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:impress3: :impress3:
-
ใจร้ายๆๆ เอะอะก็มาม่าๆๆๆ นอยด์ล่วงหน้าล่ะนะ
-
สวีตหวาน @ หัวหิน หรอค่ะP&P
-
:serius2:อย่ามาม่าเลยนะ แงๆๆๆ
อ้ายๆๆตอนนี้จะหวานกันไปไหน อ่านแล้วก้ออยากไปเที่ยวบ้างจัง :impress2: :impress2:
-
ตาลสปอยเฉยๆ ฮ่าๆๆๆ แหมชีวิตมันก็ต้องมีทุกรสชาติใช่มั้ยละคะ(หว่านล้อม) :m20: :m20:
คงไม่ใช่ในเร็ววันหรอกคะ อีกนาน
ไม่ต้องเครียดๆๆๆ :z2: :z2:
-
ไม่เอาไม่กินมาม่า เค้าจะเอาncจะมีอ่ะป่าวอยากอ่านอ่ะ
-
โถ่ นึกว่าจะมีฉากเสียตัว :m16:
กร๊ากกกกกกกกกก ล้อเล่น :z2:
-
เราก็กำลังรอตอนกลางคืนอยู่เลย เห็นโดนขู่ไว้ว่าจะไม่ได้นอน
ว้า แย่จัง จบแล้วอ่ะ :z3: ไม่เอามาม่านะคะ กินเยอะแล้วขอพักบ้างอะไรบ้างน๊า
-
:o8: ยังหวานกันเหมือนเดิมเลย
ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปน่ะ
ถึงไม่ได้ไปเสม็ดก็เสร็จได้555
ส่วนอะไรเสร็จ ก็คงแล้วแต่ความสามารถของภูมิ
-
ไปเสม็ด เสร็จทุกราย
ถึงไม่ไม่ไปก็ไม่ต่างนะคะ อิอิ :laugh:
เพราะ... ไปหัวหิน โดนกินทุกราย อร๊ายยยยยย :o8:
-
หวานเบา ๆ นะตอนนี้แต่ตอนหน้าขอหนัก ๆ ล่ะกัน
-
โหยๆๆๆๆ ยังไม่หวานถึงใจเลย รอคืนนี้ของภูมิดีกว่าว่าน้องพีมจะได้นอนมั้ย :laugh:
ปล. ทำไมเราไปทะเลทีไรไม่เห็นได้บรรยากาศงี้เลยอะคะ? ได้แต่กลิ่นเค็มทะเล 55555
สงสัยเพราะเราไม่มี "แฟน" มาด้วยเหมือนเพื่อนสโนว์โนวท์แถวนี้แหงเลย :o8:
-
ไม่ชอบกินมาม่า
แต่ถ้าถูกบังคับ ก็ขอรสจืดๆหน่อยนะจ๊ะ
-
อ่านแล้วมีความสุข
หวานทดแทนความหวานที่ขาดหายในชีวิตจริงได้ดีเลยค่ะ
:o12: :o12:
-
เพิ่งไปอ่านเรื่องนี้มาจากเด็กดี แต่เห็นว่าเอามาลงที่นี่ด้วย เลยขอเม้นที่นี้แล้วกันนะคะ ^^
เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆเลย อ่านแล้วชอบมากๆ พีมน่ารักมากกกกกกกกกกกกก >/////<
ส่วนเพื่อนๆทุกคนก็โคตรเฮฮานะ 55+ คืออ่านเวลาอยู่รวมๆกันแล้วขำมาก
สองคนนี้(P&P)พอคบกันก็เหมือนจะเขินๆ แต่เอาจริงๆคือไม่นะ หยอดกันได้ตลอด น่าร๊ากกก
ลงเรื่อยๆสม่ำเสมออย่างนี้ต่อไปนะค้า อ่านแล้วแฮปปี้มากๆ ฮี่
-
ไปทำให้น้ำทะเลเขาไม่เค็มซะ
แต่ได้ข่าวว่า
ไปหัวหินก้อเสร็จทุกรายเหมือนกันนะ
-
ทะเลหวานเจี๊ยบเลยอะ ^^
-
อ่นตอนนี้แล้วบอกว่าใจละลาย สวีทหวานไปไหนคะพีมภูมิ
-
จะมาม่าแล้วเหรอ เร็วไปไหม หืออออ
-
หัวหิน.... เป็นถิ่นมีหอยยยย อ้าววว ไม่มีนี้หว่า :laugh:
เมื่อไหร่จะกลางคืนอ่ะ :-[
:L2:
-
น่าจะไปเสม็ด จะได้เสร็จภูมิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
โรแมนติกเชียวตอนนี้
-
ขอบคุณที่พาเที่ยว ชอบตอนนี้มาก
อยากไปทะเล :serius2:
+1
-
อ่านเรื่องนี้กี่ที ทั้งฮา ทั้งซึ้ง ทั้งน่ารัก สรุปว่า อ่านแล้วอารมณ์ดี ต้องชมว่า คนเขียนเก่งค่ะ
-
น้องพีมทั้งฮาทั้งน่ารักจริงๆ ตอนนี้เลยหวานปนฮา
อยากให้ถึงตอนกลางคืนไวๆจัง เพราะ...........
เห็นคุณZakuPz เค้าบอกว่า "ไปหัวหิน โดนกินทุกราย"
อยากรู้ว่าน้องพีมจะโดนกินรึเปล่า 555
-
โรแมนติคแบบกวนๆ นะ
คุณตาลเขียนจากเรื่องจริงมั้ยคับเนี่ย มโนภาพตามแล้ว ตัวละครแต่ตัวเหมือนมีตัวตนอยู่จริงๆ ชอบบบบ
-
อ่านกี่ทีกี่รอบก้อมีความสุข :impress2: :impress2:
เก่งมากเลยครับคุณน้อง o13 o13
-
ตอนที่ 18 Our Trip <part 2> ^o^
หลังจากขี่ม้าและดูพระอาทิตย์ตก ภูมิกับผมก็กลับมาอาบน้ำเตรียมออกไปย่ำราตรีของเมืองหัวหิน จะไปผับ คลับ บาร์หรือว่าอาโก้โก้ดีน้อ หึหึ
ที่พล่ามๆมาไม่ได้ไปซักที่หรอกครับ เพราะพวกผมจะไปเดินตลาดโต้รุ่ง ฮ่าๆ พอดีไปถามพี่พนักงานว่ามีที่ไหนน่าไป เขาก็แนะนำว่าไปเดินตลาดโต้รุ่งสิ สงสัยหน้าผมคงดูเหมือนพวกไม่เคยเดินตลาด(บ้านอยู่หลังเขา)
รีสอร์ทนี้มีบริการให้เช่าจักรยานด้วยนะ ผมจะขยับตัวไปไหนหรือทำอะไรก็ต้องเสียเงินเสียทองไปซะหมด รู้งี้เรียนบริหารดีกว่า แต่ติดปัญหาตรงที่เกรดวิชาคณิตศาสตร์ของผมไม่เคยได้เกิน2 จะบวกเลขเกินสองหลักต้องใช้กระดาษทด เพราะฉะนั้นก็เล่นสีอยู่กับศิลปะนี่แหละถูกต้องแล้ว
พวกผมปั่นจักรยานแข่งกัน มันส์มาก เข้าโค้ง ลงเขา เหมือนมีอ้ายแลนซ์อาร์มสตรองสิงร่าง ผมหวิดจะสอยเสาไฟหลายรอบ ไอ้ภูมิก็เกือบจะแหกโค้งอยู่หลายหน แต่ก็หาได้กลัวไม่ ดีนะที่มาถึงตลาดแบบครบสามสิบสองทั้งสองคน
มาถึงตลาดผมก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เอาที่ล็อคล้อจักรยานมาด้วย จะจอดไว้ก็กลัวจักรยานเขาหาย จะให้ปั่นกลับไปเอา หึ ฝันไปเถอะ เหนื่อยขนาดนี้ถ้าให้ปั่นกลับไป ผมคงไม่กลับมาอีกแน่นอน ภูมิมันบอกว่าจอดไว้แบบนี้แหละ จะหายก็ปล่อยแม่งหายเลย เพราะมันจะซื้อทั้งรีสอร์ทก็ยังได้ โอเค จบ
ตลาดโต้รุ่งหัวหินคนเยอะครึกครื้นดี ส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ของกินเยอะมาก ของฝากของที่ระลึกก็มี แต่ผมไม่ซื้อหรอก เอาไว้วันกลับค่อยซื้อแล้วกัน
ผมซื้อนมปั่นดื่มแก้กระหาย แต่ไอ้ภูมิก็มาแย่งกิน ทีตอนถามว่าจะกินมั้ย เสือกไม่ตอบ แล้วก็มาแย่งของผม แถมยังเอาไปถือด้วย เวลาผมจะกินต้องขอ มันถึงจะเอาหลอดมาจ่อที่ปาก มาเดินต่างถิ่นหน่อยเอาใหญ่เลยนะมึง ช่วยอายบ้างได้มั้ย
พวกเราเดินผ่านโซนของกินมาถึงโซนของฝาก ส่วนมากเป็นของแฮนด์เมด ผมหยุดดูพวกงานไม้แกะสลัก
“พีม รอกูอยู่ตรงนี้นะ ไปดูรูปก่อน”
“อืม” ภูมิเดินไปร้านขายโปสการ์ด เวลาไอ้ภูมิมันเจอรูปถ่าย เจอกล้อง มันก็พร้อมจะสลัดผมทิ้งแบบนี้ล่ะครับ ผมก็ดูของไปเรื่อยๆ แล้วก็สะดุดตาที่ห้อยโทรศัพท์ตุ๊กตาเด็กผู้ชายแกะจากกะลามะพร้าว ผมหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ เออ เท่ห์ดี
ถ้าซื้อห้อยคนละอันกับไอ้ภูมิมันจะยอมห้อยมั้ยวะ ไอโฟนมึงจะมีความเป็นไทยก็คราวนี้แหละภูมิเอ๋ย ผมถามราคาคนขาย ก็ไม่แพง แต่แพงมาก ฮา ก็นะที่นี่เป็นเมืองท่องเที่ยว ก็ต้องตั้งราคาเผื่อพี่ฝรั่งด้วย แต่ถ้าดูจากความประณีตและฝีมือก็ถือว่าคุ้มอยู่
“พีม แฮ่ก ชะ ใช่ พีมมั้ยคะ” ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกำลังยืนหอบแฮ่กๆ เหมือนเพิ่งไปวิ่งผลัดสี่คูณร้อยมาหยกๆ เธอพยายามสูดอากาศเข้าปอดให้ทันตามที่ร่างกายต้องการ
จนผมเผลอลุ้นหายใจยาวๆไปด้วย กลัวมีคนตายต่อหน้า เธอมองผมอย่างไม่แน่ใจ อาจจะคิดว่าไอ้นี่มันบ้ารึเปล่า แต่เหมือนเมื่อกี้สาวสวยคนนี้จะเรียกชื่อผม ผมก็มองเธอด้วยความงง หน้าคุ้นๆ แต่นึกชื่อไม่ออกมันติดอยู่ตรงปุ่มเหงือก
“พีมใช่ป่ะ”
“เอ่อ ใช่ครับ แล้วคุณ…” เธอรู้จักผมด้วย แต่สาวคนนี้จะเสียใจมั้ยที่ผมจำเธอไม่ได้ แต่หน้าคุ้นมากๆ แม่งคิดไม่ออกโว้ย ปกติความจำเรื่องผู้หญิง ยิ่งหน้าตาน่ารักโนเนะแบบนี้ไอ้พีมเป็นเลิศไม่เคยพลาด
“เนสไง เพื่อนพลอยอ่ะ พีมจำเราไม่ได้หรอ”เธอยู่ปากเล็กๆให้รู้ว่าน้อยใจแต่คงจะแค่แกล้งงอนมากกว่า เนสเนสไหน เนส พลอย เฮ้ย เพื่อนเก่านี่หว่า
“อ๋ออออ เนส เฮ้ย สวยขึ้นอ่ะเราเกือบจำไม่ได้” อาจจะสงสัยว่าผมเป็นเพื่อนกับเนสได้ยังไง ในเมื่อผมจบชายล้วนส่วนเธอจบหญิงล้วน พวกเรารู้จักกันตอนเรียนพิเศษ
สถานที่ที่เป็นแหล่งเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างพวกผมที่กระหายมนุษย์ผู้หญิง เพราะเบื่อหัวเกรียนๆกางเกงดำๆ ส่วนพวกเธอที่เปรียบเหมือนดอกฟ้าที่น่ามอง ก็ได้พบเจอฝูงแมลงวันจากชายล้วนอย่างพวกผม
“คิกๆ เหตุผลเข้าท่า น่าให้อภัย โหยย เราดีใจมากเลยที่ได้เจอพีมอ่ะ ถ้าเล่าให้พลอยฟังมันต้องอิจฉาเราแน่ๆ” เนสมองผมด้วยแววตาซุกซนปนล้อเลียนเหมือนจะแซว เธอยังคงร่าเริงสดใสไม่เปลี่ยน อาจจะมีความน่ารักที่มากขึ้น
“อืม เราก็ดีใจ แล้วเนสกับพลอยเป็นไงบ้าง ไม่เจอกันเกือบสองปีแล้วมั้ง”
“เราสบายดี แล้วพีมเรียนที่ไหน เชียงใหม่ป่ะ”
“เปล่าๆเราก็อยู่กรุงเทพเหมือนเดิม”
“อิจฉาเด็กกรุงเทพอ่ะ เราอยู่ติดทะเล ตัวดำหมดแล้วเนี่ย” ถ้าเนสดำผมก็ถ่านแล้วมั้ง ผมว่าผิวของเนสขาวจนเหมือนเรืองแสงแล้วนะ “แล้วพีมมากับใคร อ่ะแหนะ หรือว่าพาแฟนมาเที่ยว” อยากจะตอบว่า ใช่ มากับแฟน แต่ก็รู้ว่าถ้าพูดไป คง….ไม่เหมาะ
“เรามากับเพื่อน มันไปดูรูปอยู่ แล้วเนสล่ะ วิ่งมาแบบนี้ แฟนไม่ตามหาแย่หรอ”
“บ้า แฟนเฟินอะไร ไม่มีเหอะ เรามาเที่ยวกับครอบครัว กำลังซื้อของอยู่ทางนู้น เราเห็นพีมแว่บๆ เลยรีบวิ่งตามตอนแรกก็กลัวจะทักผิดคน แต่โชคดีที่เป็นพีมจริงๆ ไม่เจอกันนานพีมยังตัวเท่าเดิมเลยเนอะ ฮ่าๆ”
“พูดแบบนี้ ต่อยเราเลยดีกว่า” ผมว่าเนสด้วยรอยยิ้มไม่ได้ถือสาอะไร
“ฮ่า ล้อเล่นๆ เออ เราขอเบอร์พีมไว้หน่อยสิ เดี๋ยวกลับกรุงเทพจะแวะไปหา จะชวนพลอยไปด้วย” เนสยักคิ้วให้ผม ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบ เรื่องของผมกับพลอยก็เป็นแค่เรื่องในอดีต ถ้าผมได้เจอกับเธออีกครั้ง ความสัมพันธ์ของเราก็คือเพื่อน แค่เพื่อนเท่านั้น ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น
ผมยืนบอกเบอร์โทรศัพท์ตัวสุดท้ายเสร็จ ก้รู้สึกเหมือนมีเงาอะไรบางอย่างมายืนซ้อนหลัง
“พีม” เสียงเย็นๆและใบหน้านิ่งๆของภูมิ ทำเอาผมเกร็ง อย่าเพิ่งหึงนะมึง กูอธิบายได้ เนสยิ้มให้ภูมิอย่างเป็นมิตร แต่มันเอาแต่จ้องหน้าผม
“เอ่อ ภูมิ นี่เนสเพื่อนสมัยม ปลาย เนสนี่ภูมิ เป็น เอ่อ เพื่อน” ถึงเราจะไม่ใช่เพื่อน แต่ผมก็ต้องพูดคำว่าเพื่อน ผมได้กลัว ไม่ได้อายที่จะบอกใครว่าภูมิกับผมเป็นอะไรกัน
แต่มันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องประกาศให้ใครรับรู้ แค่เรารู้ว่าเรารักกันก็น่าจะพอแล้ว ผมหวังว่าภูมิก็คงคิดเหมือนกัน แต่แววตาคู่นั้นกำลังมองผมด้วยความผิดหวัง ผมรีบจับแขนภูมิไว้
“หวัดดีคะภูมิ เราเนส เพื่อนหล่ออ่ะพีม” ประโยคแรกเนสทักทายภูมิ แต่ประโยคหลังเธอกระซิบกับผม แต่ไอ้ภูมิน่าจะได้ยิน
“เอ่อ ภูมิ เนสบอกว่ามึงหล่อวะ”
“ขอบคุณครับ” มันยิ้มให้เนสพอเป็นมารยาท แล้วก็กลับมาจ้องหน้าผมต่อ เอ่อ เอาไงดีวะกู
“พีม เดี๋ยวเนสต้องไปแล้ว”
“อ้าวกลับแล้วหรอ” ถึงจะถามแบบนั้น แต่ใจจริงผมก็แอบโล่งใจ เราขอโทษนะเนส
“จ๊ะ แม่เราคงซื้อของเสร็จแล้วมั้ง เดี๋ยวเนสจะโทรหานะพีม แล้วเจอกัน บายๆคะภูมิ”
“ครับ แล้วเจอกัน” ผมบอกลาเพื่อนเก่า เนสแกล้งทำมือเป็นสัญลักษณ์โทรศัพท์ให้ผม แล้วก็หันไปทำใส่ภูมิด้วย ผมก็ยิ้มขำกับความขี้เล่นของเธอ แต่พอผมหันกลับมา ภูมิกำลังมองผมอยู่ก่อนแล้ว ทำเอาผมยิ้มค้าง หุบปากแทบไม่ทัน
“เพิ่งรู้ ว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกัน”
“ภูมิ กูขอโทษษษษษ ก็…..”
“อือ ช่างเถอะ ไปกินข้าวกัน” มันหันหลังให้ผม เดินกลับไปที่โซนร้านอาหาร มันก้าวยาวๆไม่รอจนผมต้องรีบวิ่งตามมัน
“ภูมิโกรธหรอวะ” ผมจับแขนภูมิให้หยุดเดิน มันไม่ยอมหันมาหา ผมก็ต้องเดินอ้อมไปยืนข้างหน้า “ภูมิ มึงโกรธกูหรอ”
“อืม โกรธ”
“ขอโทษนะ กู…”
“กูไม่ได้โกรธมึง แต่โกรธตัวเองที่ทำให้มึงบอกใครไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน แค่โกรธที่กูทำให้มึงพูดกับใครได้ไม่เต็มปากว่าเรารักกัน”
“ภูมิ”
“กูเข้าใจพีม ไม่ได้โกรธจริงๆ แค่รู้สึกว่าอยากทำเพื่อมึงได้มากกว่านี้”
“ขอบคุณนะ ขอบคุณมาก มึงอย่าโกรธตัวเองเลย ไม่ใช่กูไม่กล้าบอกใครว่าเราเป็นอะไรกัน ให้กูบอกคนทั้งโลกว่าเราเป็นแฟนกันกูก็ทำได้ แต่มันจำเป็นด้วยหรอที่ต้องทำแบบนั้น คำว่ารักของกูพูดให้มึงฟังคนเดียวมันก็มีค่าแล้วไม่ใช่หรอ ไม่จำเป็นต้องพูดต่อหน้าใครหรอก”
ภูมิยิ้มให้ผม มันยิ้มอีกครั้ง จากนี้ไปผมขอสัญญากับตัวเอง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะปกป้องรอยยิ้มของภูมิ จะดูแลหัวใจของภูมิ จะรักษารอยยิ้มนี้ให้อยู่กับคนๆนี้ คำว่าตลอดไปอาจจะฟังดูเกินตัวไร้ที่สิ้นสุด ถ้าอย่างนั้นผมขอแค่ได้ทำเพื่อมันทุกวันก็พอ
ความรักของผมกับภูมิ ไม่จำเป็นต้องมีใครมาเข้าใจ ไม่จำเป็นต้องได้รับการยอมรับจากคนอื่น
เพราะหัวใจไม่ใช่เรื่องของสังคม
-
กว่าจะปั่นจักรยานกลับมาถึงรีสอร์ทผมก็แทบอ้วกกลางทางหลายรอบ จะไม่อ้วกได้ไง ผมกินอะไรต่ออะไรจนจุกหลอดลม แถมต้องปั่นจักรยานขึ้นเขา อนาถมากชีวิต
กลับมาถึงพี่ๆพนักงานบอกว่า รีสอร์ทมีปาตี้ดนตรีในสวนให้แขกที่มาพักได้มานั่งผ่อนคลายอารมณ์ พวกผมก็ละเลยห้อง ขอไปนั่งแจมจิบเบียร์เบาๆ และไม่ว่าจะโผล่ไปที่ไหน ไอ้ภูมิก็มักจะตกเป็นจุดสนใจของผู้คนเสมอ ผมมากับมันเลยพลอยได้อานิสงค์ไปด้วย มีผู้หญิงเข้ามาทำความรู้จักกับมันหลายคน มันก็แค่ยิ้ม ชนไวน์กลับพอเป็นพิธี
พอเริ่มดึกอากาศก็เริ่มหนาว งานเลี้ยงใกล้เลิกรา คนก็เริ่มกลับไปห้องพักของตัวเอง
“ไปเดินเล่นกันมั้ย” ภูมิหันมาชวนผม แล้วก็ฉุดแขนให้เดินตาม ทีหลังก็ไม่ต้องถามนะภูมิ ลากเลยกูชินแล้ว
“ทำไมชอบจูงมือกูวะ กูไม่ใช่หมานะ” ผมถอดไอ้แตะขึ้นมาถือตามภูมิเพราะมันพาผมเดินมาถึงชายหาดแล้ว
“อ้าว นึกว่าใช่ ขอขาหน้าหน่อย” มันปล่อยมือผมแล้วแบมือยื่นมาตรงหน้า ผมก็วางกำปั้นลงบนมือมัน แลบลิ้นแฮ่ๆเหมือนหมา มันก็หัวเราะใหญ่
“หึหึ กูไม่ใช่หมาเว้ย”
“เออ รู้ว่าไม่ใช่ แต่กูจะจับมือแฟนกู มึงมีปัญหาหรอวะ”
“ไม่มีครับพี่ครับ เชิญจับได้ตามสบายเลยครับ”
ทะเลตอนกลางคืนจะว่าน่ากลัวก็น่ากลัว แต่ก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ คงแล้วแต่คน แล้วแต่มุมมอง และแล้วแต่ว่าเราได้มองทะเลยามค่ำคืนกับใคร สำหรับผมตอนนี้คงบอกว่า ทะเลตอนกลางคืนก็โรแมนติกดี มีไฟสีเหลืองนวลจากรีสอร์ททำให้ไม่มืดมาก แต่เพราะภูมิพาผมเดินมาไกลเลยค่อนข้างมืด
“นั่งตรงนี้เหอะมึง เดินมาไกลแล้ว”
“อืม เอาสิ” พวกผมใช้รองเท้ารองนั่ง เห็นเรือตกหมึกของชาวเลอยู่ไกลลิบ พรุ่งนี้ชวนไอ้ภูมินั่งเรือไปตกปลาดีกว่า
เรานั่งเงียบๆปล่อยให้ลมทะเลพัดผิว ฟังเสียงระรอกคลื่นซัดเข้าหาฝั่งครั้งแล้วครั้งเล่า มองดาวดวงโตบนท้องฟ้า ที่ผมไม่มีโอกาสได้เห็นนักในกรุงเทพทั้งที่ผมเป็นคนชอบมองดาวเป็นชีวิตจิตใจ
“พ่อส่งกูไปอยู่เมืองนอกตอนกูเด็กๆ” อยู่ๆภูมิก็พูดขึ้น ผมหันไปมองหน้ามัน ภูมิไม่ได้มองผมแต่มันกำลังส่งรอยยิ้มเหมือนเย้ยหยันตัวเองให้ดาวบนฟ้าได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดมากมายที่อยู่ในใจของมันตลอดมา
“จนตอนนี้กูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงทำแบบนั้น กูทั้งเหงา ทั้งกลัว กูร้องไห้ทุกวัน กูคิดว่าพ่อไม่รักถึงได้ส่งกูไปอยู่ไกลๆ พี่โอ๊ตกับฟ่างแอบโทรหากูดึกๆ คอยปลอบกูว่าเป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งอย่าร้องไห้ แต่มันสองคนดันร้องซะเอง หึ”
เสียงมันเริ่มสั่นจนผมต้องขยับเข้าไปใกล้ ผมกอดภูมิไว้และคอยลูบหลังปลอบ ภูมิก็กอดผมแน่น มันซุกหน้าลงกับไหล่ของผม
“แต่ที่กูเกเร มีเรื่องไปทั่วไม่ใช่เพราะกูประชดพ่อหรอกนะ กูทำตัวแย่ๆก็เพราะกูเลวของกูเอง” ภูมิเป็นลูกที่ดี เป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่โยนความผิดจากการกระทำของตัวเองให้พ่อกับแม่ แม้พวกท่านจะมีส่วนอยู่บ้างในความคิดของผม
“พอกูกลับมาอยู่เมืองไทย เหมือนเขาจะรู้สึกผิดมั้ง พ่อตามใจกูทุกอย่าง แต่ไม่เคยถามว่าจริงๆแล้วกูอยากได้อะไร แต่ถึงรู้พ่อก็คงให้กูไม่ได้ แค่เวลาที่จะอยู่ด้วยกันเหมือนคนอื่น พ่อก็ให้กูไม่ได้ แต่เรื่องนั้นมันก็ไม่สำคัญอะไรอีกแล้ว”
มันดันตัวผมออก จนเราสามารถสบตากันได้ ดวงตาคมสีดำมองผมอย่างสื่อความหมายมากมาย
“เพราะตอนนี้ถ้าจะมีอะไรที่มีค่าสำหรับกู ก็คือมึง”
ผมพูดอะไรไม่ออก อยู่ๆก็รู้สึกจุกที่คอ ทำได้แค่มองสบตากับภูมิในอ้อมกอดของกันและกัน
“ใครจะมองกูเลว กูไม่ดียังไง กูไม่เคยแคร์ไม่เคยคิดจะสนใจ แต่พอมาเจอมึง กูคิดแค่ว่าอยากจะทำอะไรดีๆบ้าง” ผมไม่ได้หวังว่ามันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีเลิศเพื่อผม
ผมไม่ได้ต้องการคนดีอะไรมากมาย แค่เป็นมัน เป็นภูมิคนนี้ก็ดีที่สุดสำหรับผมแล้ว ผมยิ้มให้ภูมิ และโน้มตัวไปหอมแก้มมันและกอดมันไว้อีกครั้ง ไอ้ภูมิถึงกับหลุดยิ้ม พนันกันมั้ยว่าหน้าผมตอนนี้อาจจะแดงกว่าแตงโมจินตรา ดีนะที่มันมืด
“พีม” เสียงนุ่มทุ้มกระซิบเรียกชื่อผมอยู่ข้างหู
“อืม”
“กูไม่รู้ว่าการเป็นแฟนหรือคนรักที่ดีต้องทำยังไง เพราะกูไม่เคยรักใคร ไม่เข้าใจด้วยว่ารักคืออะไร”
“อือ” อืออย่างเดียว ภูมิโหมดนี้ ทำเอาผมไปไม่เป็น ไม่คิดว่าคนนิ่งๆเถื่อนๆอย่างมันจะอ่อนไหวขนาดนี้ แล้วใครใช้ให้มึงลูบหัวกู เดี๋ยวกูละลายให้ดูเลยแม่ง
“เพราะงั้นกูจะทำเท่าที่กูทำได้ กูจะทำให้มึงมีความสุขที่สุดเท่าที่ผู้ชายอย่างกูจะทำได้”
ความรักของภูมิคือความสุขของผมสินะ
“มึงเป็นแฮปปี้จากดีแทคหรอวะ งั้นกูจะเป็นไทยประกันชีวิต อยู่เคียงข้างดูแลชีวิตคุณ” ภูมิขำและเขกหัวผม
มันดันตัวผมออก สบตากันได้ไม่นานมันก็แนบริมฝีปากลงกับปากของผม จูบที่อยู่ท่ามกลางท้องฟ้าผืนน้ำ ดวงดาวเป็นดั่งสักขีพยานให้กับความรักของเราทั้งสอง
ไม่รู้ว่านานเท่าไรที่เราแลกสัมผัสหอมหวานให้กัน จนแผ่นหลังของผมสัมผัสกับผืนทรายนุ่มละเอียด หัวใจผมเต้นแรงแข่งกับเสียงคลื่น ผมเห็นภูมิที่ตามมาคร่อมผมไว้แค่เลือนลาง ก่อนที่ตาผมจะปิดลงเพื่อรับสัมผัสอันคุ้นเคยจากภูมิ มือนุ่มๆของมันสอดเข้ามาในเสื้อยืดหลวมๆของผม
“ภูมิ” ผมเรียกภูมิทั้งที่ริมฝีปากเราทั้งคู่ แนบชิดกันไม่ห่าง
“หื้ม” มันขานรับ และเปลี่ยนตำแหน่งมาซุกไซร้ที่ลำคอของผม
“ไปที่ห้อง…ได้มั้ย กู …กลัวฉลามกัด”
-
ผมรู้สึกตัว พยายามลืมตามองห้องฝ่าความมืด คงตีสามแล้ว ผมรู้สึกหนักๆตัว เหมือนมีอะไรมาทับ พอหันไปมองข้างๆ ชัดเลย แขนไอ้ภูมิรัดตัวผมอยู่ ผมกำลังใช้สมองประมวลผลว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
พอทุกอย่างที่เพิ่งผ่านไปสดๆร้อนๆ แจ่มชัดในความคิด ผมก็อยากจะข่วนหน้าหล่อๆที่นอนหลับด้วยใบหน้าดูมีความสุขเหมือนกำลังฝันดี สาดดดดดด มีความสุขจังนะมึง ฮึ๋ย
แต่ตื่นมาเห็นมันหลับก็คงจะดีกว่าตื่นมาแล้วเห็นมันนั่งหันหลังให้ กำลังติดกระดุมเสื้อ หันมามองผมนิดๆวางเงินไว้ข้างโคมไฟ แล้วเดินจากไป ฮา ไม่ใช่ละครหลังข่าวนะเฟ้ย
ผมค่อยๆยกแขนภูมิออกจากตัว ควานหาชุดคลุมอาบน้ำมาใส่ ก่อนจะพาตัวเองเข้าห้องน้ำด้วยความทุลักทุเล
ผมยืนมองสภาพตัวเองในกระจกแล้วอยากเอาหัวโขกชักโครกตาย ผมก็ไม่ใช่คนขาวอะไรมากมายแต่ถ้าเทียบกับผู้ชายทั่วๆไปผมก็ถือว่าขาว แล้วเสือกเป็นคนที่ผิวเป็นรอยง่าย แม่งเอ๊ย จ้ำแดงเต็มตัว ทั้งรอยยจูบ ดูด รอยฟันตามเนินอก กูอยากจะบ้า เชี่ยภูมิ ไม่ออมมือเลยนะมึง สาดดดดดดดดดดด :m31: :m31:
ผมยืนจ้องตัวเองด้วยสายตาและหัวใจเหม่อลอยอยู่นาน พาตัวเองเดินออกมายืนรับลมที่ระเบียงตอนไหนยังแทบไม่รู้สึกตัว
ผมปล่อยความคิดให้ไหลผ่านสมอง มันก็จริงที่ผมเป็นผู้ชาย เสียหายก็คงไม่ท้อง
แต่อะไรบางอย่างก็ทำให้ผมรู้สึกหนักๆหน่วงๆในหัวใจ ทั้งที่ผมรู้ว่าภูมิมันรักผม และผมก็ไม่เถียงหรอกว่ารักมัน แต่ก็อดคิดไม่ได้ ไอ้ภูมิเป็นยังไงก็รู้ๆกันอยู่ ตำนานได้แล้วทิ้ง ไม่จริงจัง แล้วมันจะทิ้งกูมั้ยเนี่ย
“ร้องไห้ทำไม หื้ม” ผมสะดุ้งเพราะเสียงทุ้มๆที่ดังขึ้นใกล้ใบหู แรงกอดรัดจากข้างหลังทำให้ร่างกายที่ยืนตากความหนาวของลมทะเลอยู่นานรู้สึกอุ่นขึ้นมาทันที
“ร้องไห้ ใครร้อง มั่วแล้วมึง”
“แล้วน้ำตามาจากไหน” ผมลองเอามือจับแก้มตัวเอง คลำไปทั่วหน้า ก็ไม่มีอะไรชื้นๆแฉะๆนิ ได้ยินเสียงขำของไอ้คนที่มันกอดเอวผม แถมยังพาดคอมาหอมแก้มอีก ชักจะค้ากำไรเกินควรแล้วนะมึง
“เชี่ย หลอกกู”
“ก็กลัวมึงร้อง เสียใจหรอพีมที่เป็นของกู”
“………………....”
“………………....”
“ภูมิ…..มึงจะทิ้งกูมั้ย”
“กลัวกูฟันแล้วทิ้งหรอ หึหึ” แล้วมันก็หัวเราะไม่ลืมหูลืมตา
“ขำหาพ่อง ก็มึงมีประวัติยาวเป็นหางว่าว” มันหยุดหัวเราะและเพิ่มแรงกอดผมแน่นมากขึ้น
“มันอาจจะฟังดูเลว แต่มันคือความจริง กูไม่เคยมีอะไรกับใครเพราะรัก มึงจะเป็นคนแรกและคนเดียว” อาการหนักและหนาวในหัวใจของผมดูจะหายวับไปกับคำพูดของภูมิ คนใจง่ายอย่างผมไม่เรื่องมากหรอกแค่คำว่ารักเพียวๆมีกอดอุ่นๆเป็นมิกซ์เซอร์ก็พอแล้ว เฮ้อออ ทำไมผมต้องมาคิดมากด้วยวะเนี่ย ถึงจะถูกทิ้งกูไม่ท้องหรอก แต่ไม่ทิ้งดีกว่าเนอะ
“เออ ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน”
“กูทำได้อยู่แล้ว งั้นมาทำต่อนะ” ผมขมวดคิ้วงงๆกับคำพูดของมัน หันกลับไปมองไอ้ภูมิก็ทำตาวาวอยู่ มะ ไม่ นะ
“เฮ้ยยย ไม่ เชี่ยยยยภูมิ ปล่อยกู๊ มะ อื้อออ” แล้วมันยังมีหน้ามาบอกว่าผมเป็นผู้ชายคนแรกของมัน มึงทำกับผู้ชายคนแรกของมึงแบบนี้หรอห๊ะ มึงก็เป็นผู้ชายคนแรกของกู แต่กูยังไม่ได้ทำมึงเลย
โลกนี้ไม่ยุติธรรมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :serius2: :serius2:
ตื่นเช้ามาผมรู้สึกว่าตัวเองเพิ่งผ่านการแข่งขันไตรกีฬาบวกสงครามคูเสด ทั้งเมื่อยตัว ปวดตัวตั้งแต่หัวจดตีน เพราะเมื่อคืนผมกับไอ้คนที่มันกำลังนอนกอดผม เราทำวิจัยเกือบเช้าเลยครับ สู้ยิบตาเรียกว่าดับเครื่องชนเอาให้ตายกันไปข้าง ดุเดือดเลือดพล่านยิ่งกว่าองค์บากภาคสาม
ผมทำใจไว้อาลัยให้กับร่างกายตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไอ้ภูมิที่นอนหลับพริ้มหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ฮึ่ย ผมอยากจะบีบจมูกโด่งๆนั้นที่เมื่อคืนดอมดมร่างกายผมจนแทบละลาย ปากบางๆสีชมพูที่ตีตราเป็นเจ้าของผมไปทุกส่วน
ผมอยากฆ่ามันให้ตายคามือเผื่อจะหายแค้น หรือเอามีดมาปาดคอมันตอนหลับซะดีมั้ย แม่ง ไม่คิดจะออมมือซักนิด ระหว่างการทำวิจัยครั้งที่เท่าไรผมก็ลืมนับ ผมดันหน้ามันออกก่อนจะถามมันว่า ”มึงเป็นไอร่อนแมนหรอวะ” เพราะมันทนทานมาก ไม่มีเหนื่อย
แต่ผมนี่สิจะตาย ต่อไปนี้ผมจะเรียกมันว่าไอ้ไอร่อนแมน ใส่ถ่าน ชาร์ตแบตแล้วสู้ต่อได้ คราวนี้มึงอาจจะชนะ แต่คราวหน้ากูจะประกาศศักดาดิ์โว้ยยยยยยย กูจะไปศึกษาวิชาให้แก่กล้า มึงเสร็จกูแน่ไอ้ภูมิ หึหึ หึหึหึ ฮ่าๆ ฮา แค่ก แค่ก สำลักน้ำลาย หัวเราะมากไปหน่อย
“อ๊ะ”
“มอร์นิ่งคิส” ผมตกใจที่ไอ้ไอร่อนแมนมันตื่นมาจูบผมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว “ขำอะไรคนเดียว หรือเสียตัวจนเสียสติไปแล้ว” จูบเบาๆของมันมาพร้อมกับเสียงกวนตีนล้อเลียนดังขึ้นบนหัว ผมเงยหน้ามองไอ้ภูมิที่กำลังยิ้มหน้าบานเป็นจานบิน
“ยังมีหน้ามาพูดนะมึง กูเป็นแบบนี้เพราะใครละ แม่ง กูมีแต่เสียกับเสีย”
“เราจะได้หรือนายจะเสีย ตอนนี้ก็ถือว่าเราเป็นผัวเมียกันอยู่ดีนั่นแหละ”
จบครับ ผมไปต่อไม่เป็นเลย สาดดดดดดดด พูดจาหมาๆ ใครเป็นเมียมึ้ง ผมปัดมือมันที่เริ่มไต่ไปตามหลังผมและเริ่มต่ำลงไปเรื่อยๆ จะทำวิจัยตอนเช้าอีกหรอวะ กูไม่ไหวแล้วนะเว้ยแค่นี้กูก็เห็นท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสลับเหลืองแล้ว
ผมจ้องมันด้วยตาดุๆแต่เชี่ยภูมิก็เอาแต่ขำ มีอะไรตลกวะ มันยกตัวมาคร่อมผมและก้มลงมาจูบ ตอนแรกผมก็ทั้งดิ้นทั้งถีบทั้งผลักมัน ตอนหลังแทบจะล็อคท้ายทอยมันติดมือ แต่มันก็ทำแค่จูบ จูบต้อนรับคำว่าเราและคำว่ารัก
พวกผมอาบน้ำเสร็จ ก็ลงมาทานอาหารเช้าที่ทางรีสอร์ทเตรียมไว้ให้ วันนี้ผมกับมันมีแพลนจะไปเที่ยวกันหลายที่ แต่เมื่อคืนไม่เจียมบอดี้ไงครับ ไม่ถนอมร่างกายเลยกู แต่สุดท้ายไอ้ภูมิมันจะไปทุกที่ตามที่วางแผนไว้ ไอ้หมาภูมิมึงเคยคิดที่จะสงสารกูบ้างมั้ยห๊า
จากที่ไม่เอารถมาสุดท้ายก็ต้องเช่ารถขับอยู่ดี พวกผมเริ่มโปรแกรมแรกที่หมู่บ้านช้าง ไปให้อาหารช้าง แล้วก็ขี่ช้างด้วย อยากบอกว่ากูทรมานมาก แค่ลำพังจะเดินผมก็เจ็บ นี่มาขี่ช้าง ตอนนี้คำว่าระบมอาจจะฟังดูดีเกินไปสำหรับผม
แต่ก็ทนได้ครับเพราะมีคนดูแลดี หึหึ น้ำท่า ผ้าเย็นไม่เคยขาด(ไม่ขาดเพราะมาเต็มผืน แป้ก) อย่างกับพี่เลี้ยงเข้าน้ำนักมวย เออดี เมื่อวานขี้ม้า วันนี้ขี่ช้าง คงได้โชคได้ลาภก้อนยักษ์
จากนั้นก็ไปไหว้หลวงพ่อโต เห็นภูมิมันอธิฐานตั้งนานไม่รู้มันขออะไร ผมถามก็ไม่ตอบ บ่ายๆก็ไปกินข้าว ต่อด้วยไปเที่ยวสวนสัตว์(พาไอ้ภูมิกลับบ้าน ฮ่าๆ) ไปดูลิง ดูจระเข้ ญาติไอ้ภูมิ มันเป็น เหี้ย ฮ่าๆ ก่อนกลับผมก็แวะซื้อของฝากให้พวกพี่ๆที่ร้านกับพวกเพื่อนๆแต่ก็ซื้อไม่เยอะเพราะผมกลัวว่าจะถือกลับไม่ไหว
ผมกับภูมิโบกมือลาทะเลหัวหินในเวลาสองทุ่มกว่า ขากลับเรานั่งรถทัวร์เพราะผมไม่สามารถนั่งรถไฟได้ เหอๆ พวกผมหมดสภาพมากครับ เหนื่อยสัด นั่งหลับเอาหัวซุกกันตลอดทาง
มีเสียงเพลงรักเพราะๆจากไอพอดของผม ที่แบ่งหูฟังกันคนละข้าง กล่อมพวกเราให้หลับสบาย แต่ผมรู้สึกเหมือนจะไม่สบายเท่าไร เพราะเจ็บคอ แถมเมื่อยตัว คาดว่ากลับไปถึงบ้าน ไอ้เวรไข้ต้องมาเยี่ยมผมแน่นอน ฟันธง
ทริปของเรา ทริปของผมกับภูมิ การมาเที่ยวด้วยกัน ทั้งสนุก ประทับใจแม้จะเจ็บตัว(เจ็บตรงไหนและเพราะใครคงไม่ต้องบอกนะครับ) กลับไปผมอาจจะไม่สบาย แต่มันก็คุ้มค่าที่ผมกับภูมิได้มาสร้างความทรงจำดีๆด้วยกัน
การเดินทางมาเที่ยวหัวหินอาจจะจบลงแค่นี้ แต่การเดินทางชีวิตของผมกับภูมิยังอีกยาวไกล
แต่ไม่ว่าทางเส้นนี้มันจะไกลสักแค่ไหน ผมก็พร้อมจะก้าวไปพร้อมๆกับภูมิ
จะจับมือกัน ตราบใดที่มีมันก็จะมีผมอยู่ข้างๆเสมอ
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………………….
ลงนิยายเสร็จตาลแทบจะเก็บกระเป๋าหนีตามตัวเองไปเที่ยว ชิชะ อิจฉาคนมีแฟน(หล่อ) แอร๊ยยยยยยยย ปล่อยภูมิกับพีมมันไป มาคุยเรื่องของเราดีกว่า อย่าสงสัยว่าอิชั้นใช้คำว่าเรากับใคร ใครที่หลงเข้ามาอ่านก็มาใช้คำว่าเราให้หมด ฮ่าๆ
ตอนที่แล้วหลายคนเครียดกับคำว่ามาม่าของตาล อยากบอกว่า อย่าได้แคร์ อย่าได้เครียดคะ มันไม่มีอะไรหรืออาจจะมีบ้างคงนิดๆหน่อยๆพอกรุบกริบ? เพราะตาลไม่ถนัดทางนั้นอยู่แล้ว ถ้ารั่วๆไร้สาระก็ว่าไปอย่าง อิอิ ส่วนเรื่อง NC มันคืออะไรอ่ะคะ ไม่รู้จัก กร๊ากกกก อย่าว่าแต่เขียนเลยนะคะ ให้อ่านตาลยังไม่ค่อยกล้า มันเขินๆยังไงไม่รู้(ความจริง เขียนไม่เป็น ฮ่าๆ ได้เท่าที่เห็นนั่นแหละจ้า)
ใครที่อยากอ่าน nc อาจจะต้องผิดหวัง เพราะนิยายเรื่องนี้คงไม่มีเอ็นซีแน่นอนอ่ะคะ คนอ่านคงต้องใช้จิตอันเป็นกุศลจิ้นเอาเองนะคะ อิย๊ะ วันนี้พล่ามมาก เพราะคิดถึง สุดท้ายขาดไม่ได้ ต้องขอบคุณทุกคนที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ มีคนชมด้วย แอร๊ยยยยย(อาย ม้วนเข้าใต้เตียง) แต่ถ้ามีอะไรอยากแนะนำ อยากติก็บอกได้นะคะ เพราะตาลก็อยากจะปรับปรุงที่มันยังไม่ดีให้ดีๆกว่านี้เนอะ
อ่อ มีอิมเมจหนุ่มๆมาให้ดูด้วย จริงๆเรื่องอิมเมจตาลไม่ซีเรียสนะคะ คนอ่านอาจจะมีภาพของแต่ละคนต่างกันไปเนอะ เอาเป็นว่าดูเล่นๆเป็นอาหารตาก็แล้วกันนะจ๊ะ
:bye2: :bye2:
(http://www.uppicweb.com/z/ie/cutetey.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=154c0347b5f79372003494204f748831)
Thanks: ฝากรูป (http://www.uppicweb.com) ประกันภัยรถยนต์ (http://www.dinsurebroker.com)
(http://www.uppicweb.com/z/iv/u6bgd.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=dba0b3c6a606894bc0e66a79d0ca703a)
Thanks: ฝากรูป (http://www.uppicweb.com) ประกันภัยรถยนต์ (http://www.dinsurebroker.com)
-
:L1:เพราะหัวใจไม่ใช่เรื่องของสังคม :L1:
หุๆๆๆๆๆๆๆๆถูกใจมากๆๆๆๆๆ
-
บอกได้คำเดียว สุดยอด!!!
-
คิดได้นะพีม ฉลามกัดอ่ะ ...(ฉลามชื่อภูมิอ่ะไม่พลาดแน่ๆ ) :z1:
-
ภูมิทำซึ้งอยู่ดีๆพีมมาทำฮาซะงั้น ไรท์เตอร์มาต่อเร็วๆนะค๊ค้างอยู่
-
กลัวฉลามกัด 555555555
อารมณ์หื่นสะดุดตรงนี้ค่ะ พออ่านคำอธิบายแล้วเข้าใจเลยนะเออ ชอบจริงๆค่า
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
-
:o8: :o8: :pig4:
-
ไม่ต้องไปเสม็ด ก้อเสร็จจนได้เนอะ ฮ่าๆๆๆ(แซวนู๋พีม)
มาซึ้งๆฮาๆ ตามสไตล์นายพีมเนอะ อ่านแล้วก้อชื่นใจ :o8:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
หูยยยยย นี่เรามาช้าไปอีกแล้วสิเนี้ย
แต่หวานกันดีจริงๆน่ารักกุ๊บกิ๊บด้วย
อ่านไปก็ยิ้มไปอยากจะไปเที่ยวบ้าง
อยากไปแบบเลิฟๆบ้างแต่ยังหาคู่ไม่ได้
แต่ไม่ว่ายังไงพีมก็เสร็จภูมิจนได้รอมานานแล้ว
มีมาม่าแต่อย่าเยอะเลยขอร้องชีวิตมาม่ามากพอแล้ว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
แค่รู้ว่า รักกัน ก็พอแล้วหล่ะเน๊อะ กรี๊ดๆๆ เสียประตูซะแล้ว :z1: :z1:
-
:man1: เสร็จจนได้
กร๊ากกกกกก
ทั้งซึ้งและตลก ฮ่าๆๆๆ
มีการสำลักน้ำลายด้วยนะ
ฮ๋าๆๆๆๆๆ
-
จะหวานไปไหนคะ หวานมาก จนอยากไปหัวหินบ้างกับฝาละมี เพราะอาจมีทริปหวานบ้าง
-
น่ารัก หวานกำลังดี
แต่ฮามาก
ไอ้เอ็น.ซี. เอ็นเชอร์ คืออะไรเหรอคะ
อีป้าแก่ๆ ก็ไม่รู้จักเหมือนกันค่ะ แต่แบบนี้ก็โออยู่รู้ว่าสองคนเล่นการพนันกันยันเช้าโดยที่ภูมิเป็นเจ้ามือกินหมดหน้าตักเลยหุๆๆ
-
จะน่ารักไปไหนเนี่นะ
โมโหแล้วนะมาไม่เคยทันเม้นแรก :seng2ped:
มามงมาม่าไม่เคยสนใจครับมาต่อเรื่อยๆนะครับเอาแบบเรืองนี้ไม่มีตอนจบแต่งต่อไปเรื่อยๆๆๆๆ
ภูมิได้พีมแล้งอะไรแล้วก้อดูแลรักษเค้าดีๆหน่อยนะ
สุดท้าย :กอด1: :pig4: :L2:ให้น้องตาลผู้เขียน
สำหรับเรื่องราวดีๆที่ทำให้เขินทุกทีที่ได้อ่าน o13 o13
-
น่ารักมาก
+1
-
พีม เสร็จภูมิแล้ว
ยินดีด้วย ก้าวหน้าไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว
-
ทะเลกลายเป็นน้ำตาลแล้วค่าาาาาาาาาา :o8: :o8: :o8:
พีมมันรั่วได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆอ่ะ :laugh: บ่นในใจตลอดเลยนะหนู :m20:
-
กลุ่มโสดเนี่ยเจ้รวบหมดได้ไหมค่ะ อร้ายส์
-
กร๊ากก สงสัยคงจะรบกันทั้งคืน
ภูมิไม่ปราณีเลยจริงๆ น่ะ ยิงเอายิงเอา ประตูแตกไปกี่รอบละท่านภูมิสงสารน้องพีมมั่งเหอะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เชน เบียร์ มาเป็นของเจ๊เถอะ :oni3:น่ารักอ่ะ :-[
คิวเต้ยเผลอมาเจอกัน :laugh:
-
คิดถึงพี่ตาลค่า !
ตลอดอ่ะ ภูมิพีม หวานกันตลอดอิจฉาเนอะ ><
ก็คนมันไม่มีคู่ ๆๆๆๆๆๆ
มาม่าไม่กลัวหรอกค่า :D แหม ! ชีวิตใครจะเฟอร์เฟคขนาดนั้น ต้องมีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อย
เอ็นซีไม่มีไม่เป็นไรค่า แค่มาต่อบ่อย ๆ ให้ชื่นหัวใจก็พอแล้ว อิอิ
-
เอา แบบสั้นๆ ง่ายๆ เลยนะ
เรารักเรื่อง นี้
-
ไปหามาจากไหนนะรูปประกอบอ่ะ แต่ละคนน่ารัก น่าหยิก น่ากอดทั้งนั้นเลยอ่ะ
ตอนนี้มายาวสะใจมั่ก ๆ ชอบสุด ๆ
-
:pig4: :pig4:
-
เลือกอารมณ์ไม่ถูกระหว่าง หื่น :m25: กะ ฮา :laugh:
-
หวานกันจังนะภูมิกับพีม :-[
-
พีม โดน "ซั้ม" จนได้ 5555
ผ่านมา 18 ตอน อ่านแล้วมีความสุขทุกตอน จริงๆครับ เลยไม่อยากให้มี มาม่า เลย (ถ้าจะมี ช่วยจบในตอนเดียวด้วยนะครับ มันทรมาน)
-
ภูมิน่ารักว่ะ
-
:o8: เขินแทนทั้งคู่
หวานกันจนทะเลแทบจะหวานตามไปด้วย
-
อ่านตอนนี้แล้วเราจิ้นไปไกลถึงสามโลกอ่ะ :z1:
-
งานวิจัยที่พีมทำร่วมกับภูมิที่หัวหิน คงยังไม่เสร็จหรอกใช่ปะ
ต้องมาทำต่อที่กรุงเทพ ให้คนอ่านอย่างอิฉันตาร้อนอีกแน่เลย
-
อยากดูวิธีการวิจัย แต่ไม่เป็นไรแค่นี้ก็หวานแหละ :o8:
:L2:
-
เย้ อ่านทันแล้ว ไม่หลับไม่นอน :laugh:
อยากบอกว่าอย่าง่วง (แล้วเมิงอ่านทำมายยยยย 555)
เรื่องนี้น่ารักมา่กเลย นายเอกอย่างฮา พระเอกก็เท่ รักแฟนมากด้วย ชอบพวกเพื่อนๆด้วยค่ะ ฮาดี มีบุคลิกกันทั้งน้านนนน
แล้วมาต่ออีกนะคะ รออ่านจ้า :กอด1:
-
พีมน่ารักอ่ะ เวิ่นเว้อได้ใจมาก ชอบแฮปปี้ดีแทค กับไทยประกันชีวิตสุดๆ :jul3:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยคะ ติดใจภูมิ♥พีม
พีมน่ารักไปไหนหนิ
รอดูว่าเพื่อนจะล้อกันยังไงบ้าง 5+
-
ติดใจภูมิกับพีม เหมือนกัน
มีรูปคนอื่นแล้วรูปภูมิกับพีมอยู่ไหนอ่ะคร้าบบบบบบบบบบบ
-
image น่ารักทุกคนเลยอะค่ะ อยากไปอยู่ในกลุ่มนี้มั่ง คงมีความสุข :o8:
แล้วภูมิกะพีมอะคะ?
อ่านกี่ทีก็น่ารักอะ เฮ้ออ เวลาเครียดๆมานั่งอ่านอะไรหวานๆก็ยิ้มได้เน๊อะ
ขอบคุณมากจ้าา : )
-
:-[ :-[
-
อ่านไปฮาไปแต่ก็มีแอบซึ้งด้วยนะ o13
-
มีงานส่งพรุ่งนี้ แต่ไม่ไหวจริงๆตั้งงานไว้ ขออ่านภูมิกะเตี้ยก่อน กร๊ากๆๆ
เพิ่งแวะเข้ามาอ่าน ติดงอมแงมไปเรียบร้อยแล้ว
ชอบภาษางับ อ่านเรื่องนี้ได้ศัพท์เยอะมากจริงๆ ยิ่งอ่านก็ยิ่งฮา 555+
-
ดันไว้เด๋วหาไม่เจอ
-
ตอนที่ 19 ไม่สบาย >_<
หมอดูสำนักไหนจะแม่นเท่าหมอพีมไม่มีอีกแล้ว ผมทำนายว่าตัวเองจะเป็นไข้ ก็เป็นจริงๆ วันนี้เลยนอนซมหยอดน้ำข้าวต้มอยู่บ้าน แถมเมื่อเช้ายังได้ฟังเทศน์สวดก่อนเป็นศพจากอาปุ้ยอีก
คุณเธอบ่นที่ผมไม่ดูแลตัวเอง ไม่รู้จักกินยากันไว้ ใคร๊มันจะไปรู้ว่าสิ่งที่ไอ้ภูมิมันทำกับผมจะต้องกินยากันไว้ก่อน หึ แต่ถึงอาปุ้ยจะบ่น อาก็ยังอุตส่าห์ทำข้าวต้มไว้ให้ผมก่อนออกไปทำงาน
ผมมีหน้าที่ลุกไปกิน มื้อเที่ยงก็อุ่นเอง จัดการหาผ้าชุบน้ำมาวางแปะหน้าผาก ผมก็แค่เป็นไข้ไม่ได้ผ่านการผ่าตัดไส้เลื่อน ยังดูแลตัวเองได้ครับ แหม๊ คนอะไรหล่อแล้วยังมีความสามารถอีก หึ เทพจริงๆ แต่ตอนนี้เทพขอไปนอนก่อนนะ ยาแก้หวัดชวนง่วงมาก
“อือ” ผมนอนไม่สบายตัวเลย หลับๆตื่นๆ เจ็บคอว่ะ ปวดหัวด้วย แต่อะไรอุ่นๆแตะหน้าผากผมอ่ะ หรือผีอำกูวะ o_o เวลาป่วยร่างกายมักไม่มีพลังงาน แล้วผมจะเอาพลังที่ไหนไปต่อสู้กับผีร้ายที่อำผมละเนี่ย
ทำไงดีๆ ผมพยายามหรี่ตาขึ้นมอง ในใจก็กลัวว่าถ้าลืมตาไม่ได้จะทำยังไง จะต้องแผ่เมตตาให้ใครบ้างเพราะรู้สึกว่าเจ้ากรรมนายเวรจะเยอะซะเหลือเกิน แต่ดีที่ผมลืมตาได้สำเร็จ แม้ว่าภาพตรงหน้าจะไม่ชัดก็เถอะ
แต่สัมผัสอุ่นๆที่ผมได้รับมันชัดเจนในความรู้สึก แม้ไม่เห็นหน้าผมก็รู้ว่าคนที่ลูบหัวผมตอนนี้เป็นใคร ถุ๊ย ฟังดูดีมั้ยครับ ดูโรแมนติ๊ก โรแมนติกเนอะ แต่ที่ผมรู้สึกจริงๆคือ ไอ้หล่อนี่มันเข้ามาได้ยังไง ผมล็อกบ้านล็อกห้องแล้วนะเว้ย
“ภูมิ เข้ามาได้ไงวะ” ภูมินั่งลงบนเตียง มันใช้หลังมือแตะหน้าผากผม ตอนแรกที่เห็นมันยื่นหลังมือมา ผมก็นึกว่ามันจะหลังแหวนใส่กบาลผมซะอีก -_- (ผมก็คิดได้เนาะ)
“มึงเป็นไงบ้าง ตัวอุ่นๆนะ ปวดหัวมั้ย กินยารึยัง ไปโรงพยาบาลเถอะ” แรพใส่กูอีกแล้ว กูจะปวดหัวก็เพราะคำถามของมึงนี่แหละ
“กูไม่เป็นไร แค่ปวดหัวนิดๆ” แต่เสียงขึ้นจมูกเลย แหบอีกต่างหาก “แล้วมึงมาได้ไง ไม่เรียนหรอวะ”
“มี แต่โดด กูเป็นห่วงมึง กูจะมาหามึงตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ฟ่างห้ามไว้บอกว่าให้ไปเรียนก่อน มึงคงไม่ตายง่ายๆหรอก” จะว่าไอ้ฟ่างมีเหตุผลมันก็ใช่ จะว่าเห็นเรื่องของการศึกษาสำคัญมันก็ถูก แต่แช่งกูทำไมวะครับ
ไอ้ภูมิยังลูบหัวลูบหางผมเหมือนผมเป็นหมา หน้าตามันดูกังวน มันคงเป็นห่วงผม รึใครจะเถียง คึคึ
“อืออออ ภูมิมม~~~” เอาละสิไอ้พีม ป่วยหน่อยแม่งทำอ้อน หือ? อ้อน? เมื่อกี้ผมอ้อนมันอ่ะ กูอ้อนไอ้ภูมิ แม่เจ้า!!! แล้วจะทำไมล่ะ ก็คนมันป่วย ร่างกายมันก็ต้องรวนบ้างอะไรบ้าง จะให้ผมทึนทึกอย่างเดียว อ่อนแอไม่ได้รึไง อิจฉาเค้าอ๊ะดิ๊ อิจฉาผมที่มีแฟนหล่อๆให้อ้อนละสิ กิ๊วๆๆๆ (สงสัยต้องพาตัวเองไปส่งหลังคาแดงแล้วกู)
“หื้ม ว่าไงครับ” ไอ้นี่ก็ตามน้ำ แม่งยิ้มหล่อถามอยู่ได้ ห่า พอเหอะ กูสยอง
“กูทุเรศตัวเองวะ” ผมไอโขลกๆพูดเสียงขึ้นจมูก ภูมิมันก็หัวเราะไปตามประสา
“หึหึ ทุเรศตรงไหน ออกจะน่ารัก” ผมปาน้องตุ๊กตาควายใส่หน้าไอ้ภูมิ ข้อหาปากเปราะ แต่เชี่ยนั่นเสือกหลบได้และรับไอ้ตุ๊กตาควายไว้ทัน “ไอ้คิวไอ้มิคก็มานะ มันกินข้าวต้มมึงอยู่ในครัว เดี๋ยวคงขึ้นมา” ไอ้พวกเพื่อนเวร ของเยี่ยมไข้ไม่เคยมีติดมือ แถมมาแดกข้าวที่บ้านกูอีก เจริญแท้แท๊
ผมยังเจ็บคอ ยังปวดหัว แต่ก็ไม่รู้สึกแย่เหมือนตอนที่นอนคนเดียว แม้จะเจ็บกายแต่ถ้ามีภูมิอยู่ด้วยผมก็อุ่นใจ
เห็นมันโดดเรียนมานั่งยิ้มอยู่ข้างๆอาการผมก็เกือบจะหาย แต่จะว่าไปมันก็มีส่วนทำให้ผมป่วยนี่หว่า เฮอะ หวังเฉา หม่าฮั่น เครื่องประหารหัวสุนัข โทษครั้งนี้คือตายสถานเดียว
ผมพยายามแย่งไอ้ควายจากมือไอ้ภูมิ แต่แรงคนป่วยหรือจะสู้แรงตะกวดได้ มันเอาตุ๊กตามาบี้ๆลงกับแก้มผม กูป่วยนะเว้ย แกล้งคนป่วย บาปแน่มึงไอ้ภูมิ
“จุ๊กกรู๊ววว ยู้ฮู้ วิ๊ดวิ๊ว ปิ๊ดปิ๊ว สยิวกิ๊ว อิ๊วๆๆๆๆ” ไอ้คิวเปิดประตูเข้ามาพร้อมไอ้มิค มันเดินสโลโมชั่นเหมือนกำลังถ่ายทำหนัง มันยิ้มเลวๆมุมปากให้ผมกับภูมิ มันยกคิ้ว เด้งหงึกๆเป็นท่าประกอบ แม่ง เสื่อมโคตร ใครก็ได้เอาไอ้คิวออกไปจากห้องกูที Y_Y
:m31:
แต่จะให้ผมเขินหรอ เฮอะ เมินซะเถอะ กูด้านแล้ว ไหนๆไอ้ภูมิมันก็ได้ไปหมดแล้วนี่ ก็ถือซะว่าผมขายขาด ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว จะแซวจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ อ๊ากกก ใช่ซะที่ไหน ผมรีบมุดผ้าห่มหนีแต่เชี่ยคิวก็ถลาเข้ามาคว้าไว้ทัน
ไอ้คิวผลักภูมิออกจากเตียง มันหย่อนก้นนั่งลงแทนที่ มันลูบหัวผมเบาๆ ผมก็ได้แต่มองมันตาปริบๆ กำลังคิดหาทางหนีทีไล่
ส่วนไอ้มิคมันกระโดดขึ้นมานอนบนเตียงกับผมอีกฝั่ง มันดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง ซักพักตัวมันก็สั่น ครางหงิงๆเหมือนหมาถูกน้ำร้อน เชี่ย หลายกิจจริงๆนะพวกมึง แล้วไอ้ภูมิมันจะเดินหนีไปไหน กลับมาช่วยกูก่อน
“เป็นไงบ้าง หื้ม โดนจัดหนักหรอเรา หรือน้ำที่หัวหินเย็น กลับมาถึงไข้แดกเนี่ย”
“เออ น้ำเย็นมาก น่าเอามากรอกปากมึง”
“แหมๆ สงสัยน้ำจะดีว่ะ ขนาดป่วย หมาในปากยังเห่าได้ มึงว่ามั้ยมิค”
“ช่ายยยย ดูสิ สงสัยจะแพ้น้ำด้วย เป็นจุดแดงเต็มตัวเลย ฮ่าๆๆๆ”
“ภูมิ!! กลับมาเตะปากไอ้เชี่ยสองตัวให้กูที” ไอ้มิคกับไอ้คิวร่วมด้วยช่วยกันหัวเราะผมอย่างเมามันส์ ผมเอาหมอนฟาดมันสองตัวให้ลุกออกจากเตียง แต่เหมือนหนีเสือปะวรนุช พอไล่ไอ้คิวออกไปได้ ก็มีสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งที่ผมยังไม่พร้อมให้มันมาใกล้ในเวลานี้ มันส่งเสียงลั่นเมาก่อนตัว
“เฮียยย พีมมมม โอ๊ย” ไอ้เต้ยยืนลูบหัวตัวเองป้อยๆ เพราะมันวิ่งชนหลังพี่รหัสมัน พอรู้ว่าใครเป็นเจ้าของแผ่นหลังที่มันเอาหน้ามาทิ่ม ไอ้เต้ยก็หน้าหงิกเป็นตูดทันที “พี่คิว มายื่นบื้อทื่อขวางทางเต้ยทำไม หลบดิ”
“อ้าว ไอ้เด็กเวร กูยืนของกูดีๆ มึงต่างหากที่วิ่งมาชนกูเอง”
“หึ ตัวเท่าควาย ไม่ตายง่ายๆหรอก เฮียพีมใกล้จะตายยังไม่บ่นเลย” เชี่ยเอ๊ย แม่งสันดานเลวพอกันทั้งพี่ทั้งน้อง “เฮียพีม เต้ยซื้อของดองมาฝาก” ไอ้เต้ยเลิกสนใจไอ้คิวที่จะแดกหัวมัน ไอ้เด็กแสบมันชูถุงผลไม้ดองของเปรี้ยวนับสิบถุงให้ผมดู มันอวดรอยยิ้มหล่อจนเกือบเห็นฟันครบ 32 ซี่
“เอาของดองมาฝากกูทำไม กูเป็นไข้นะมึง”
“อ้าว ก็เฮียปันโทรหาเต้ย บอกว่าเฮียพีมอ่ะแพ้ท้อง ให้เต้ยซื้อของเปรี้ยวๆมาให้” ระยำเอ๊ย ผมอยากจะบ้า กูต้องฆ่าใครก่อนระหว่างไอ้ปันที่ปากหมากับไอ้เต้ยที่แกล้งโง่ มันสามตัวหัวเราะคิกคักที่เห็นผมอาย โกรธ นี่พวกมึงมาเยี่ยมไข้หรือมาทำให้ไข้กูขึ้นกันแน่วะ
“เต้ย มึงมาฟังน้องดิ้นสิ” ไอ้มิคไอ้เวร
“จริงหรอ ไหน ขอเต้ยฟังน้องดิ้นหน่อย” ผมไอจนแสบคอ แถมต้องคอยกระเถิบหนีไอ้เต้ย แต่สุดท้ายผมก็หมดแรงจะขัดขืน ปล่อยแม่งทำไปเถอะ เชี่ยเต้ยเอาหูลงมาแนบที่ท้องผม กูขอลาตายและไว้อาลัยให้ชีวิตอันอาภัพและรันทด
“ไม่เห็นได้ยินอะไรเลย หรือน้องหลับ” น้องไม่ได้หลับ แต่กูไม่มีมดลูก กูไม่ได้ท้อง กูไม่มีน้อง มึงจะได้ยินอะไรละสัด
“น้องยังตัวเล็กอยู่ ยังไม่ดิ้นหรอกเต้ย” เอาเข้าไป รุมกูกันเข้าไป พอเป็นเรื่องเลวๆทีไรไอ้พี่น้องรหัสมหาประลัยแม่งเข้ากันได้ดีจริงๆ
“เฮ้ย พวกมึงทำอะไรกันวะ น้องสะใภ้กูเพิ่งคลอด อย่าให้มันกระทบกระเทือนสิ” อาร์ตตัวพ่อมาแล้วครับ มันมาแล้ว กูอยากตาย ไอ้ฟ่างเดินเหยียดยิ้มล้วงกระเป๋ากางเกงเข้ามา มีไอ้แทนเดินอมยิ้มกวนส้นตีนตามมาติดๆ
ตอนนี้ไอ้มิคมันกลับมานอนเท้าแขนตะแคงอยู่ข้างๆผมเหมือนเดิมแล้ว แถมมันยังลูบท้องผมผ่านผ้าห่มอีก พวกมึงนัดกันมาฆ่ากูใช่มั้ย แล้วพ่อเด็กไปไหน เฮ้ย ไม่ใช่ แล้วไอ้ภูมิไปไหน มาช่วยกูที
T_T
“น้องเต้ยหลบ ขอเฮียดูอาการน้องสะใภ้เฮียหน่อยสิ” ไอ้เต้ยลุกออกไปยืนหัวเราะข้างๆไอ้แทนที่ยืนยิ้มมีความสุขมองผมอยู่ ส่วนเชี่ยฟ่างก็มานั่งแทนที่ มันจ้องหน้าผมแล้วก็ขำอยู่ในลำคอ แต่ละตัวนี่มาแบแจ่มๆกันทั้งนั้น
“เอาแขนมานี่ซิ” ผมงงกับคำสั่งไอ้ฟ่าง มันจะมาไม้ไหนอีกวะ ตอนนี้ผมไม่ไว้ใจใครในห้องนี้ทั้งนั้นแหละ ก็ตั้งแต่เข้ามาไม่มีไอ้ตัวไหน คิดที่จะห่วงใยถามอาการกูซักคน ไม่ทักว่าท้อง ก็ทักว่าคลอดลูก สัดหมา ทำไมรอบตัวกูมีแต่คนจัญไรวะ
“มึงจะทำอะไร”
“เออน่า บอกให้เอามาก็เอามาสิวะ” ไอ้ภูมิว่าดุ แต่ไอ้ฟ่างยิ่งกว่าอีก ผมก็เลยจำใจเอามืออกจากผ้าห่มยื่นให้มัน ไอ้ฟ่างดึงมือผมไปจับ ผมก็งงว่ามันจะทำอะไร
ซักพักผมรู้สึกเย็นๆที่ข้อมือ “กูให้ รับขวัญน้องสะใภ้” พอไอ้ฟ่างปล่อยมือผมเป็นอิสระ ผมเอามือตัวเองมาดูใกล้ๆ
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!!!!
OoO
>o<
o22
ทองคำครับพี่น้องครับ !!!!
สร้อยข้อมือทองคำอยู่บนข้อมือผม แม่งทองอ่ะทอง
ผมมองหน้าไอ้ฟ่างด้วยความอึ้งปนงง ส่วนมันกำลังยิ้มหล่ออารมณ์ดี คนอื่นนี่จะลงไปขำที่พื้นแล้ว
“มองหน้าทำไมวะ ไหนล่ะหลานกู เอามาอุ้มหน่อยซิ”
“ทองแท้หรอมึง”
“ก็เออสิวะ คิดว่าหน้าอย่างกูจะเอาทองเก๊ให้หรอ”
“ทองแท้เฮีย จากร้านป๊าเต้ยเอง เต้ยช่วยเฮียฟ่างเลือกด้วย” บ้านไอ้เต้ยเป็นร้านทอง อยู่ย่านเยาวราช
“แล้วมึงเอามาให้กูทำไม กูไม่เอา” ประสาทสิ อยู่ๆเอาทองมาให้ทำไม ผมจะแกะออก แต่ไอ้ฟ่างดึงมือไว้
“กล้าคืนของที่กูให้หรอ มึงคงไม่เคยตายสินะ หึ” นี่กล้าขู่กูเหรอ กูเป็นแฟนน้องชายมึงนะเฟ้ย ห่าเอ๊ยเอาแต่ใจทั้งพี่ทั้งน้อง
“เอาน่าพีม ถือซะว่าเป็นแต๊ะเอียจากกูกับเมีย ไว้ลูกมึงโตก็บอกว่าลุงแทนกับลุงฟ่างซื้อให้” สาดดดดด คือหนึ่งกูไม่ได้ท้อง สองกูไม่มีลูก และสาม กู อายยยยยยยยยยย
ผมเหลียวมองคนนั้นทีคนนี้ที พวกมันก็เอาแต่หัวเราะ ไอ้มิคจับมือผมไปพลิกดูทอง มันทำปากจู๋ๆหน้างงๆและมันพยายามที่จะเอาฟันกัดทองบนข้อมือผมเพื่อพิสูจน์ว่าทองคำแท้หรือเปล่า
“แล้วนี่ไอ้ภูมิมันหายหัวไปไหน ไม่มาดูแลเมียวะ” เหมือนเชี่ยภูมิแม่งกะเวลามาล่วงหน้า มีคนถามหามันก็โผล่มาทันที แถมยังถือถาดข้าว น้ำ ยา เข้ามาด้วย ทุกคนหันไปมองมัน ไอ้นั่นก็ขมวดคิ้ว ทำหน้างง คงสงสัยว่าจะมองมันทำไม
“ฮิ้วววววววววววววววว”
“คุณผัวเอาข้าวมาให้คุณเมียแล้ว ก็อย่าลืมซักผ้าอ้อมให้คุณลูกด้วยนะมึง”
สิ้นเสียงไอ้คิวผมก็มุดลงไปอยู่ใต้ผ้าห่ม มุดแล้วมุดอีกมุดจนไม่รู้จะมุดยังไง
พอถูกรุมมากๆหมาในปากผมมันสับสนจนเห่าไม่ทัน
แสรดดดดดดดดดดด
พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด กูจะให้นมลูก
กร๊ากกกกกกกกกกกก
………………………………………………….
อาจเป็นเพราะผมมีบุรุษพยาบาลดี อาการผมก็เลยดีขึ้นอย่างรวดเร็ว วันนี้ก็เลยมาเรียนได้ตามปกติ แต่ที่กำลังจะไม่ปกติก็เพราะ
“พีมขา อร๊ายย พีมมี่ของจีจี้ มามะ มาให้จี้สำเร็จความใคร่ที” ผมกำลังถูกล่วงละเมิดทางเพศจากไอ้เจมส์กระเทยอ้วนที่ผันตัวมาเป็นจีจี้ แต่ก็ใช่ว่าผมจะโดนชะตากรรมนี้คนเดียว ไอ้หนึ่งที่นั่งอยู่ม้ายาวอีกฝั่งก็กำลังซวย
“หนึ่งขา เคที่คิดถึ้งคิดถึงหนึ่งขาม๊ากมากคะ” อีเคที่หรือไอ้เค กระเทยไทยแท้ ที่คลั่งไอ้หนึ่งมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ยิ่งรู้ว่าไอ้หนึ่งเป็นไบมันยิ่งเพ้อหนัก
ไอ้จี้กับไอ้เคที่มันอยู่คณะเดียวกับผมแต่คนละภาควิชา มันอยู่ภาคนาฎศิลป์ พวกผมทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยเลยรู้จักและสนิทกัน คณะผมคนไม่เยอะด้วยมั้ง เป็นคณะไม่ใหญ่เลยค่อนข้างจะรู้จักกันทั่วถึง
เวลาไม่มีเรียนหรือช่วงพัก แก็งอีจีจี้ชอบแว่บมาเล่นกับพวกผม แต่วันนี้มาแค่สอง ปกติแก๊งมันมีห้าคน มีแต่ตัวจี๊ดๆทั้งนั้น
พวกมันก็ไม่อันตรายอะไร นิสัยดี เรียนเก่ง เป็นพี่สันทนาการที่น่ารักของน้องๆ และเป็นเพื่อนที่ดีของพวกผมด้วย เสียแต่มันมือไวไปหน่อยและคนที่ซวยบ่อยๆก็ไม่พ้นผม ไอ้หนึ่ง แล้วก็เพื่อนๆในกลุ่มผม
ส่วนไอ้คิวตอนแรกมันเป็นขวัญใจกระเทยทั้งคณะ แต่เพราะปากมันมีหมาหลายตัวมันเลยกลายเป็นคู่กัดกับพวกไอ้จี้ มันกับไอ้หนึ่งชอบจับก้น บิดนมไอ้จี้กับเคที่เพราะมันตัวขาวๆอวบๆ น่าแกล้ง จับแต่ละทีมันกรี๊ดลั่นมหาลัย แต่เหมือนมันก็ชอบนะ
จริงๆแล้วพวกผมกับพวกไอ้จี้ก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเพื่อนทั่วๆไป พวกมันก็บ้าผู้ชายไปตามประสา ไม่ได้คิดอะไร อีกอย่างเวลามีพวกไอ้จี้ก็รู้สึกว่าจะมีแต่เสียงหัวเราะเสมอ
“ลมอะไรสูบพวกมึงมาถึงภาคกูวะ” ไอ้หนึ่งถามเคที่ ที่กำลังเกาะแขนมันแน่น เหมือนตุ๊กแกหวงผัว
“จี้กับที่มีข่าวดีมาบอกคะ จี้ได้เป็นนายกสมาคมกระเทยสากลคร๊า กรี๊ดดๆๆๆๆ” แล้วมันสองคนก็กรีดร้องเอาหน้าถูไหล่ผมกับไอ้หนึ่ง ส่วนพวกผมก็ได้แต่งงสิครับ
“สมาคมอะไรนะ” ผมเป็นคนถามบ้าง
“สมาคมกระเทยสากลไงค๊า นี่พวกผัวๆไม่รู้จักหรอคะ” ไม่รู้จักน่ะไม่แปลกหรอก แต่ถ้าพวกกูรู้จักนิสี่ น่าคิด เหอๆ
“เพื่อให้ผู้ชายเก๊ท เดี๋ยวกระเทยจะอธิบายนะคะ สมาคมกระเทยสากลเนี่ย ก็คือสมาคมที่รวบรวมกระเทยพันธุ์ดี เกรดเริ่ดมาตรฐานสากล ผ่านการรับรองจาก ISO 9002 ไงคะพีมมี่ รู้แบบนี้แล้วผัวขาภูมิใจมั้ยคะที่เมียขาเป็นนายกสมาคมกระเทยสากล”
“หนังหน้าอย่างมึงได้แค่นายกชมรมกระเทยเหนียงยานก็หรูแล้วอีพงษ์เทพ” กร๊ากกก ชื่อจริงไอ้จีจี้ครับ เป็นอะไรที่แตะไม่ได้ ถือเป็นคำต้องห้าม มีแต่ไอ้คิวนี่แหละที่กล้า
“อีเหี้ยคิว ถ้ามึงไม่หล่อนะ กูจะเอามึงนี่แหละเป็นรองประธานสมาคม” อีจี้แว๊ดใส่ไอ้คิว และเตรียมเข้าไปจิก แต่ไอ้คิวมันถอยหนีไปสุดม้านั่ง พวกผมก็ขำมัน
“มึงอย่าเข้ามาใกล้กูนะอีพงษ์เทพ เดี๋ยวน้ำหนอง น้ำเหลืองกระเด็นใส่กู แหยะๆ”
“โอ๊ยยยย ใครอยากใกล้มึงอีคิว กูมาหาพีมขาย๊ะ ต๊ายตาย กรี๊ดด พีมขาไปให้อีชะนีตัวไหนมันกัดมาคะ คอแดงมาเชียว” ชิบหายละกู ไอ้จี้มันพยายามจะแหวกเสื้อนักศึกษาของผมแต่ผมเบี่ยงตัวหลบทัน คนอื่นก็มองด้วยความสงสัย มีไอ้คิวที่ขำคิกๆคนเดียว
“กูกัดเองแหละ จริงมั้ยคะพีมขา”
“แรงนะมึงอีเคที่ อีสะดือทะเล พีมมี่(กูชื่อพีมเฉยๆโว้ย)ของกู ผัวมึงไอ้คิวนู่น” เคที่มันเบะปากเหยียดๆใส่ไอ้คิว
“ถ้าให้ดูแค่หน้ากูก็อยากได้มันทำผัวหรอกนะ แต่กูกลัวเอากันอยู่ดีๆ หมาในปากมันจะกัดคอกูนะสิ เชอะ”
“ใครจะเอากับมึ้ง อีเค ถ้าให้กูเอากับมึง กูยอมปี้อึ่งภูเขายังจะทำใจได้ซะกว่า”
“อึ่งภูเขามันไม่เอาหนอนหัดคลานอย่างมึงหรอก” ไอ้จี้ก้มมองเป้ากางเกงไอ้คิว มันหลิ่วตากัดปากทำท่าเซ็กเสื่อม จนทั้งโต๊ะพากันขำ
“พอดีว่าหนอนกูเป็นหนอนจีเอ็มโอ ผ่านการตัดต่อทางพันธุกรรมมาแล้วเรียบร้อย ถ้ามึงนึกภาพไม่ออก มึงเคยเห็นงวงช้างมั้ยวะ หึหึ นั่นแหละ”
“ถุ๊ย!!!” ไม่ใช่แค่เสียงของไอ้จี้กับไอ้เค แต่เป็นเสียงของคนทั้งโต๊ะ ห่าคิว งวงช้างน้อยละสิมึง
“แล้วสรุปพวกมึงมาร่อนอะไรแถวนี้” ไอ้ชายถามบ้างเป็นการห้ามมวยระหว่างกระเทยนางรำกับผู้ชายปากหมา
“มาหาผู้ชายทำผัว”เคที่ลอยหน้าลอยตาตอบ มือมันยังคงเกาะแขนไอ้หนึ่งไว้อย่างเหนียวแน่น เช่นเดียวกับไอ้จี้ที่ควงแขนผมไว้อย่างแน่นเหนียวเหมือนกัน
“ภาคมึงไม่มีผู้ชายหรอจี้” เป็นคำถามที่รู้คำตอบกันอยู่แล้ว ฮ่าๆ
“แหม ถ้าภาคกูมีผู้ชายแมนทั้งเลา กูก็คงไม่มาหาแดกไกลขนาดนี้หรอกอีโจ”
“มึงอย่าเสียเวลาหาให้เหนื่อยเลยวะจี้ เพราะต่อให้มึงตายแล้วกลับชาติมาเกิดใหม่อีกสิบชาติมึงก็หาไม่ได้หรอกผัวน่ะ เสียเวลาเปล่าๆว่ะ เอาเวลาไปบูรณปฏิสังขรป์หนังหน้ามึงให้เหมือนคนก่อนดีกว่านะกูว่า”
“อ๊ายยยยยยยยยยยย พีมมี่ขาอีคิวมันด่าจี้คะ พีมมี่จัดการให้จีจี้หน่อยสิคะ”แม้แต่กระเทยปากกรรไกรยังทำอะไรฝูงหมาในปากไอ้คิวไม่ได้
“เชี่ยคิว มึงอย่าพูดความจริงสิวะ จี้มันรับไม่ได้ ฮ่าๆ”
“กวนตีนนะคะมึง ไอ้คุณผัว ที่กูมาจะมาบอกว่า พรุ่งนี้บ่ายโมงตรงกรุณาเข้าประชุมสโมฯด้วยนะคะ ไม่งั้นกูจะยัดเยียดความเป็นเมียให้พวกมึงทั้งกลุ่ม โดยเฉพาะมึงอีชาย เป็นว่าที่นายก ก็หัดเสนอหน้าเข้าประชุมซะบ้าง ส่วนวันนี้อีเคที่ถอยทัพ แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ ผู้ชาย แอร๊ยย” มันกัดปากหลิ่วตามองผม แล้วสะบัดตูดเดินบิดๆกลับไป
พวกผมน่าจะรู้ ว่าอีจีจี้ไม่เคยมาพร้อมเรื่องดีๆ
…………………………………………
หลังจากสู้รบปรบมือกับจีจี้ เที่ยงนี้ผมก็มากินข้าวเติมพลังกับพวกไอ้ภูมิที่โรงอาหารวิศวะ มันไปซื้อน้ำ แล้วให้ผมยืนรอผัดกระเพราหมูไข่เจียวสองจาน กินข้าวก็ต้องกินเหมือนกัน แล้วแบบนี้จะแย่งกับข้าวใครละเนี่ย
ป้าบ
“โอ๊ย!!!” ผมกำลังยื่นมือไปรับจานเข้าจากป้า แต่อยู่ๆก็มีมือดีตบกบาลผมจนจานข้าวเกือบหลุดมือ คุณป้าร้านข้าวยังตกใจอ่ะ คิดดูสิครับว่ามือมันจะหนักแค่ไหน
“เชี่ยกี้ แม่งไม่รอกู” ผมวางจานข้าว เอามือข้างนึงกุมหัว รีบหันไปดูว่าไอ้ระยำตัวไหนแม่งตบหัวกูจนหน้าทิ่มวะ ไม่ไอ้เชนก็ไอ้แทนแน่ๆ แต่
“เฮ้ย!!!”
ผู้ชายตัวสูงหน้าคมคนนี้มันเป็นใครวะ ไอ้นั่นมันตกใจหน้าเหวอ ผมก็งงเหมือนกัน ไม่เคยมีเพื่อนหน้าตาแบบนี้แล้วมาโบกกบาลกูทำไม
“เอ่อ โทษที เรานึกว่าเพื่อน เห็นข้างหลังเหมือนกัน ขอโทษนะ” ไอ้หมอนั่นยิ้มแหะๆก้มหัวขอโทษขอโพยผมยกใหญ่ ห่าเอ๊ยที่แท้ก็จำคนผิด ผมเลยต้องเจ็บตัวฟรี ถ้าเป็นไอ้เชนนะผมโบกคืนคว่ำแน่ แต่ทำไงได้ละ ถือซะว่าเป็นอุบัติเหตุก็แล้วกัน มันก็คงไม่ได้ตั้งใจ
“เออ ไม่เป็นไร แต่จ่ายค่าข้าวให้กูด้วย เพราะมึงทำให้กูเจ็บ” ตบหัวมันคืนไม่ได้ก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ แต่มันอึ้งกว่าเดิมอีก
งงอะไรวะ ก็จ่ายเป็นค่าเสียหายให้ผมไงที่มันทำผมเจ็บตัว หรือว่ามันไม่มีเงินจ่ายวะ สองจานหกสิบบาทเองนะเว้ย
“มึงมีเงินจ่ายให้กูมั้ยเนี่ย”
“เอ่อ มีๆ เดี๋ยวจ่ายให้”
“เออดี ป้าครับ คิดเงินกับไอ้นี่นะครับ” ผมมองหน้าไอ้นั่นพร้อมส่ายหน้าเอือมๆ ผมถือจานข้าวออกมา ไอ้แทนก็ถือจานข้าวของมันกับฟ่างออกมาจากร้านข้าวขาหมูพอดี
“ไอ้ภูมิละ”
“มันไปรอที่โต๊ะแล้ว เมื่อกี้มีไรวะพีม”
“เปล่า แค่ไอ้นั่นมันทักคนผิด แม่งตบหัวกู”
“ฮ่าๆๆ มีใครเตี้ยเท่ามึงให้คนเค้าจำผิดอีกหรอวะ น่าสงสารเนอะ” ผมอยากเอาคอนเวิร์สเน่าๆอุดปากไอ้แทนจริงๆ ผมเดินออกมาไกลจากร้านข้าวแล้ว แต่ก็ยังได้ยินเสียงของใครบางคนดังไล่หลังมา
“มึงมายืนหล่ออะไรตรงนี้ พวกกูรอแดกข้าวตั้งนาน
“……………………….”
“เฮ้ย ได้ยินกูพูดป่ะเนี่ย แม่งมองอะไรวะ ไอ้คลื่น”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………….
มาแบบเบลอๆคะ ช่วงนี้ชีวิตไม่ฮาพาตัวเองเครียด (นี่เครียดแล้วใช่มั้ย กร๊ากกกก)
เห็นมีคนเชียร์ หนุ่มโสดที่เหลือให้แซ่บกันเอง หึหึ พวกนั้นตะโกนดังๆฝากมาบอกว่า “ไม่มีทาง!!!” อย่างพร้อมเพรียง เชียร์ไปก็เสียแรงเปล่าคะ สามคู่นี่แหละกำลังดี เก็บไว้ให้ชะนีบ้างเนอะ
และนี่คืออิมเมจ พีมกะภูมิ ขอย้ำอีกครั้งว่าอย่าซีเรียสนะคะ อิอิ ดูเล่นๆ หน้าภูมิโหดมั้ยคะ ชอบผู้ชายโหดๆ แอร๊ยยย
(http://image.ohozaa.com/i/d25/nuytr.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=57ec2f817ccca6d3d797fd1a7ab6878b)
-
คลื่น จะมาเป็นมือที่สาม รึป่าวนะ
-
สงสารพีมโดนภูมิจัดหนักเลยป่วยเลย
พวกเพื่อนนี่สุดยอดเลยปากนี่สุดๆแล้ว
จิกกัดได้ใจคนอ่า่นมากๆอ่านไปฮาไป
ฟ่างมีรับขวัญน้องสะใภ้ด้วยอิจฉาจริงๆ
แต่คลื่นนี่สิจะเป็นคนพามาม่าพาหรือหว่า
อิมเมจพีมกับภูมิน่ารักกับหล่อดีจริงๆเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อิมเมจน่ารักเนอะ แต่ว่า ไอ้ที่เข้ามาทักนู๋พีมเนี่ย จะเป็นประเด็นอะไรอีกหรือเปล่า
-
อ่านไปยิ้มไป
+1
-
:L2:
-
อ่า เหมือนจะมีคลื่นน้ำร้อนมารอต้มมาม่าให้ทานยังไงชอบกล 5555
น้องพีมน่ารัก คุณพี่ฟ่างมีรับขวัญด้วยนะ ฮ่าๆ คิดได้
ปล. ชอบอิมเมจมากๆค่ะ โดยเฉพาะพีม (ซองเจน่าร๊ากกกกกกกกกก :-[)
-
วิ้ววววววววววววววววววว !
จัดหนักเกินไปริป่าว ถึงกับเป็นไข้เลนทีเดียว
เอิ่ม .... ลางร้ายเริ่มมา
สงสัยจะได้กินมาม่า อิอิ
-
ต้องมีมือที่สามมาพิสูจน์ความรัก
-
กำลังคิดอยู่เลยว่า ไรท์เตอร์ไม่เคยเปิดเผยโฉมหน้า เอ้ย อิมเมจภูมิกับพีมให้ดู
มาวันนี้ได้เห็นเลย หนุ่มๆกลุ่มนี้น่ากินทั้งกลุ่มเลยเนอะ :z1:
อ่านแล้วก้อเขินแทนน้องพีม ไม่สบายแบบนี้ เค้าก้อเลยรู้กันหมดเลย :o8:
น้องคลื่น... เป็นบุคคลที่น่าจับตาใช่มั้ยคะ ^^
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
คลื่นนี่ จะมาเป็นคลื่นใต้น้ำของน้องภูมิกับน้องพีมหรือเปล่านี่
-
โหพีมได้ทองจากพี่สามีเรยเห้ย
รวยกันจริงๆๆๆๆๆๆ
ฮ๋าๆๆๆ
แต่นายคลื่น กลิ่นตุๆๆแล้วไง
-
อะจั๊ยยย
ท่าทางจะมีมือที่สามมาแว้วววว
-
ไอ่คลื่น นี่ต้องมาหลงพีมแน่ๆ แต่อิมเมจพีมน่ารักขนาดนี้ ผมก็จีบค้าบ 555+
-
แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้คลื่น(ชื่อน่ารักอ่ะ) มาแล้วๆๆๆมือที่สาม o18
-
รับขวัญน้องสะใภ้ !!! เฮียฟ่างทำแบบนี้ ได้ใจสุดๆไปเลย เฮียฟ่างงข๋า
กรี๊ดด ขอสมัครเปนแม่ยกเฮียฟ่าง กึ๊ดๆๆๆ 555
แล้วนี่อะไร เปิดตัว..นายคลื่น มือที่สามมาแล้ว
สนุกล่ะแน่งานนี้ หึหึ
ปล1.อิมเมจ P&P น่าลากกทั้งคู่เลย :-[ :-[
ปล2.ขอสนับสนุนให้พี่น้องรหัสมหาประลัยได้กันเองสุดๆจ้า โฮ๊ะๆๆ
-
แซวพีมกันรุนแรงจริงๆ อ่านแล้วฮามากขอรับ
-
พีมน่ารักแฮะ
-
เป็นการเยี่ยมไข้ที่ฮามากๆ
พี่แทนท่าจะปลื้มกับน้องสะใภ้คนนี้มากนะเนี่ย
คลื่นเป็นไผ
-
พวกลุงๆ มารับขวัญหลานกันใหญ่เลยแหะ
น่าภูมิใจแทนพีมมี่นะค่ะเนี๊ย :laugh: :laugh:
-
ชอบน้องเต้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องเต้ยน่ารัก
ชอบคู่นี้ คิว เต้ย เมื่อไหร่ จะรักกัน ๆๆ อยากอ่านตอนของสองคนนี้ อิอิ
ตอนนี้ฮาดีอะ สงสารพีม 55555 โดนรุม
-
คลื่นนี่จะมือที่สาวป่าวอ่ะ
-
คลื่นจะมาแอบติดใจพีมหรือป่าวเนี่ย
-
อย่ามามีทือที่ 3น๊า....
กำลังน่ารักเลย...
+1ให้จ้า
-
คลื่นเปงครายน้า สงสัยหน้าตาเหมือนพีมแน่เลยอะ ดดนทักผิด2รอบซ้อนแบบนี้ :really2:
ปวดกะบาลกะเพื่อนพีมแต่ละคน ก๊ากกก ฮามากกก :z3: :m20:
-
มาแล้วเหล่าผองเพื่อนของพีมมาแล้ว
ยังคงฮาไม่เปลี่ยนแปลง
คิดได้ไง ให้นมลูก 555 :laugh:
เอาละซิ เปิดตัวหนุ่มคนใหม่
จะคู่ใคร หรือจะมาให้คนมีคู่แตกแยก
จะรออ่านน่ะค่ะ
-
กดไล้รีบนอิมเมจพีมน่ารักสุดๆแต่ไม่ตรงกะที่ตั้งไว้ แต่ไม่เป็นไรเนอะ
ยังไงเบียร์ก้อมาที่หนึ่งอยู่ดีแต่คิวก้อ :z1:
:laugh: :laugh: :laugh:
ไอคลื่นนี่ใครเด๋วก้อมีเรื่องกะไอ้ไอร่อนแมนของน้องพีมอีกหรอก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อัพบ่อยเน้ออาทิตย์ละครั้งมันนานไป :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รอเสมอครับ :กอด1: :L2: :L1:
-
คลื่น จะมาเป็นมือที่สามเหรอ ไม่เอานะ :serius2: :serius2:
ชอบเรื่องนี้ น่ารักทุกคนเลย นิดนึง แอบลุ้นคิวกับเต้ย คู่หูดูโอ้ มีโอกาสเป็นคู่กับเขามั๊ย :z1: :z1:
-
ต่อไวๆ
-
กรี๊ดพี่ภูมิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กอดๆพีมค่ะ 555 น่ารักจิงๆคู่นี้ รวมถึงพ้องเพือนปากหมาและชวนฮาทั้งหลายด้วย 555 เรื่องนี้อ่านทีไร ฮาตลอดเลยอะ
ว่าแต่คลื่นนี่ใครเนี้ย จะมาเปนมือที่สามป่าวเนี่ย o22
-
ทักคนผิดยังไม่เท่าไหร่ :z3: แต่ตบหัวพีมทำไม
:z6: คลื่นแทนภูมิ
-
คลื่นลูกนี้จะซัดแรงกลายเป็นสึนามิหรือเปล่าหว่า :a5:
-
มีตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่ง จะเป็นมือที่สาม ของพีมกับภูมิหรือป่าวเนี่ย อย่านะ....
-
คิดถึงจังเลย มาต่อไวไวนะคะ
-
:call: :call: :call:
-
ตอนที่ 20 เพื่อนใหม่
การเป็นนักศึกษาที่ดีต้องรู้จักแบ่งเวลา เวลาเรียนก็ต้องตั้งใจเรียน เวลาเล่นก็ต้องตั้งใจเล่น เหมือนตอนนี้ไงครับ ที่พวกผมกำลังนั่งสุมหัวเอาตัวด้วงสู้กัน สร้างสรรค์มั้ยล่ะ
ตอนอยู่เชียงใหม่ผมก็เคยจับมาเล่น แต่ไม่คิดว่าเด็กกรุงเทพฯออริจินัลอย่างพวกไอ้ชายไอ้หนึ่งจะรู้จัก ที่สำคัญมันไปเอามาจากไหนวะ แต่อย่าไปสนใจเลยว่ามันไปเอามาจากไหน
เพราะเวลานี้พวกผมมันส์ยิ่งกว่าเชียร์ศึกเจ้ามวยไทยอีกครับ ด้วงตัวไหนเอียงทีพวกผมก็เฮที นี่ถ้านักอนุรักษ์สัตว์และแมลงมาเจอ พวกผมมีสิทธิ์ซวยได้นะ แต่ไอ้คิวกับไอ้โจมันอินมากลงไปนั่งเชียร์ ตบมืออยู่กับพื้น
“เอ้อออ เอิ้ววว เอิ้ววว” เสียงเชียร์ เหมือนเชียร์สมจิต จงจอหอตอนโอลิมปิคก็ไม่ปาน
“เอามันเลยลูก”
“แย็บซ้าย ตั้งกาดร์ซิวะ แม่ง”
“ฟันศอก นั่นแหละ เอ้อ แทงเข่า” ด้วงบ้านพ่อมึงมีศอกหรอหนึ่ง แล้วมันตั้งกาดร์ได้หรอคิว ถึงจะงงกับพวกมันแต่ผมก็นั่งยองๆแหกปากเชียร์อยู่ข้างๆไอ้คิวแหละครับ
“พวกมึงเจ็ดแปดตัวที่สุมหัวกันอยู่ตรงนั้น จะเข้าประชุมสโมฯดีๆหรือจะแดกผ้าใบกูก่อน ห๊ะ!!!” เสียงแหลมๆสิบแปดหลอดดังขึ้น เกือบทำพวกผมวงแตก ผู้หญิงหน้าสวยมาดเซอร์ตามแบบฉบับเด็กศิลป์ กำลังยืนเท้าเอวมองมาที่พวกผมอย่างเอาเรื่อง
“แม่มึงมาแล้วไง” ไอ้โจพำพึม พวกผมเลยเซ็งไปตามๆกัน ไอ้ชายรีบเก็บตัวด้วงของมันเข้ากล่อง ส่วนไอ้หนึ่งอารมณ์เสียกว่าใครเพื่อนเพราะมันกำลังจะชนะ
“ประชุมสโมฯ แม่งนรกชัดๆ” ผมบ่นเบาๆ พวกนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย แต่ต้องรีบลุก ก่อนจะถูกอดีตเฟรชชี่สุดสวยของคณะแดกหัวเอา
“มึงบ่นอะไรกู ไอ้พีม”
“เปล๊า มึงหูไม่ดีแล้วฝ้าย” มึงหูดีเกินไปต่างหากครับคุณเพื่อน ไอ้ฝ้ายมองหน้าอาฆาตผม โอ้ เกือบไปแล้ว เกือบถูกสมุนในปากมันกัดซะแล้ว
ฝ้ายมันเป็นอดีตเฟรชชี่ศิลปกรรม ตอนแรกผมก็หลงงมงายไปกับรูปร่างหน้าตามัน ก็มันสวยนิ อีกอย่างผมจบจากชายล้วน เข้ามหาลัยก็หวังใจเอาไว้ว่าคงได้เจอผู้หญิงสวยๆให้หัวใจได้ชุ่มชื่นบ้าง
เทอมแรกทุกอย่างก็ปกติดีเป็นไปตามที่หวัง มีสาวๆให้มองเพียบ แต่พอนานๆเข้าผมก็เริ่มเกรงๆ จนมาปี2 พวกผมกลายเป็นโรคหวาดระแวงผู้หญิงคณะตัวเองขั้นโคม่า เพราะว่าเริ่มเห็นด้านมืดของผู้หญิงก็ตอนนี้แหละครับ
โดยเฉพาะฝ้าย มันพลิกจากหน้ามือเป็น…..…. เอาเป็นว่าสุภาพบุรุษไม่ควรนินทาผู้หญิงครับ เห็นตัวอย่างจากไอ้ฝ้ายแล้ว ก็ตามที่เห็นนั่นแหละ ดูเอาเอง
“ไอ้คิว มึงจะไปไหน ไม่ต้องคิดหนี วันนี้พวกมึงหนีกูไม่พ้นหรอก” ไอ้คิวที่แอบย่อง ทำเนียนจะหลบไปห้องน้ำ ต้องหยุด มันเต้นฟุตเวิร์คแบบไมเคิล แจ็กสันถอยหลังกลับมา
“แล้วพวกมึงจะยืนมองหน้ากูอีกนานมั้ย ไปประชุมดิวะ แม่ง” เพราะไม่มีใครขยับขา ไอ้ฝ้ายมันเลยตะวาดอีกรอบ เหมือนไม่ได้ใช้แรงมากนะ แต่เสียงโคตรดังพวกผมนี่สะดุ้งกันเป็นแถบๆ
“ปากแบบนี้ไง มึงถึงหาผัวไม่ได้”
“หาได้หรือไม่ได้ก็เรื่องของกู จู๋ประถมอย่างมึง อย่า เสือก” พวกผมพากันขำไอ้คิวกับไอ้ฝ้ายปะทะฝีปากกัน
ก่อนจะถูกมันกวาดต้อน เข้ามาในห้องสโมฯโดยที่ไอ้ฝ้ายเดินคุมอยู่ท้ายแถว อย่างกับผู้คุมนักโทษ พี่ๆสโมฯทีมเก่าและเพื่อนๆทีมใหม่นั่งหน้าสลอนมองมาที่พวกผมด้วยความสังเวชใจ ต่างจากอีจีจี้กับเคที่และผองเพื่อนแก็งค์มัน ที่ดี๊ด๊าโบกไม้โบกมือให้ผมกับไอ้หนึ่ง
“พี่ๆคะ ฝ้ายพานักโทษมาให้แล้วคะ เชิญเชือดได้ตามสบาย” มันเหยียดยิ้ม เดินไปนั่งข้างๆพี่เจตนายกสโมฯพวกผมก็จับจองที่นั่งที่ยังว่าง ไอ้จี้รีบแถย้ายที่เข้ามานั่งข้างผมทันที
“อีกหน่อยพวกแกต้องมาทำหน้าที่ต่อจากพวกพี่ ช่วยสนใจงานหน่อยได้มั้ย คณะเราก็มีกันอยู่แค่นี้ หน้าตาดี สมองก็ต้องดีตาม” ดูเอาเถอะแม้แต่นายกสโมฯยังเป็นขนาดนี้ พี่เจตแกเข้มได้ไม่นานหรอก
“โดยเฉพาะแก ไอ้ชาย พวกพี่จะวางมือแล้ว พวกแกต้องมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ คุยงาน ประสานงานกันให้เป็น ไม่งั้นงานมันจะไม่เดิน”แกก็บ่นของแกไปครับ พวกผมก็ทำเหมือนตั้งใจฟัง
พวกพี่เจตเป็นทีมสโมสรนักศึกษาชุดเก่า ชุดใหม่ก็คือพวกผมปี 2 เพิ่งเลือกตอนสิ้นปี แต่พี่ๆทีมเก่าก็ต้องทำงานต่อจนกว่า พวกผมจะขึ้นปี 3 ปีการศึกษาหน้านู่นถึงจะได้ทำงานกันจริงๆ
ระหว่างนี้ก็ต้องเรียนรู้ ศึกษางาน ช่วยๆพี่เขาไปก่อน แต่ก็อย่างที่เห็นแหละครับ สนใจงานกันมาก รับผิดชอบกันม๊ากมาก รับรองว่าปีหน้ารุ่งแน่นอนศิลปกรรมเอ๋ย เหอๆ
ส่วนนายกสโมฯก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไอ้ชายเพื่อนผมเอง คนเดียวกับที่เอาตัวด้วงสู้กันเมื่อกี้ และเป็นคนที่เดินเข้ามาคนสุดท้ายพร้อมกล่องตัวด้วง กูเริ่มเห็นแววล่มจมของคณะอยู่รำไรแล้วชายเอ๊ย อุปนายกสองคนมาจากภาคดุริยางกับนฤมิต แต่ละหน้าที่ แต่ละตำแหน่งก็กระจายๆกันไป
แต่มีอยู่ตำแหน่งนึงที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ประธานฝ่ายพัฒนาสังคมและบำเพ็ญประโยชน์ ได้แก่
นายนิรันดร ยศวาทิน ไอ้คิวครับ กร๊ากกกก ตอนที่รู้ว่ามันถูกเลือก คือ กูฮามาก
หัวข้อประชุมวันนี้ก็เรื่องหาอาสาสมัครไปช่วยงานกีฬามหาลัย ส่วนใหญ่พวกผู้หญิงรีบอาสาเพราะว่าจะได้เจอผู้ชายมหาลัยอื่น ไอ้ฝ้ายนี่แกนนำเลยมั้ง ระวังจะเสียดุลเพราะไม่รู้จักบริโภคของในชุมชนนะพวกมึง
ต่อมาก็เรื่องออกค่ายสอนน้องเล่นสีที่ทำร่วมกับสถาปัตย์ ปีนี้จัดที่กาญจนบุรี น้องๆม ปลายที่สนใจสมัครมาจนครบแล้ว (พี่เตยเลขาสโมฯเพิ่งพูดไป จำได้ๆ) แต่ประเด็นคือสถาปัตย์ยังไม่ส่งรายชื่อพี่ค่าย เวรกรรม
เรื่องสุดท้าย พี่ๆก็อบรมพวกผม พูดถึงการแบ่งงาน เตรียมงานสำหรับรับน้องในปีการศึกษาหน้า ให้เริ่มคุยกันได้แล้ว ซึ่งพวกผมก็ตั้งใจฟังอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ยกเว้นไอ้คิวกับอีกรีนที่ปลุกปล้ำกัน (อีกรีนพยายามปล้ำไอ้คิว ไอ้คิวเป็นฝ่ายขัดขืน)
จนพี่เจตต้องดุหลายครั้ง แต่จะว่าไปพวกผมก็เป็นการเป็นงานเหมือนกันนะเนี่ย ประชุมเสร็จห้องก็เริ่มวุ่นวาย เสียงดังมาก ไม่รู้ใครคุยอะไรกับใครบ้างล้งเล้งลั่นห้อง
“มึงติดสัดหรอห่ากรีน นั่งใกล้กูแล้วครางเนี่ย” ไอ้คิวบ่นไอ้กรีน กระเทยคนเดียวที่กล้าเข้าใกล้และใฝ่ปองในรสสวาทของเชี่ยคิว
“ถ้าสัดอย่างคิว กรีนยอมติด” มันเกาะแข้งเกาะขาไอ้คิวและส่งเสียงครางต่อไป
“เออ กูลืมนึกไปว่ามึงไม่สะเทินน้ำสะเทินบก ชอบเอากับสัตว์เป็นงานอดิเรกอยู่แล้ว” ไอ้คิวว่าพลางแกะมือตุ๊กแกไอ้กรีนออก
“ปากมึงนี่ กระเทยอย่างกูยังอาย ขอให้มึงได้เมียเป็นผู้ชายทีเทิ้ดดด เจ้าประคู๊นนน” กรีนยกมือไหว้ท่วมหัวผมนั่งขำมันสองตัวที่กำลังจะสมสู่กัน ดีนะที่จี้มันไปคุยเรื่องงานกับพวกพี่ๆ ไม่งั้นผมคงมีสภาพเดียวกับไอ้คิว
“ไอ้เตี้ย กูมีงานให้มึงช่วย” ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้ฝ้ายที่มายืนหน้านิ่งต่อหน้าผม นรกมาเยือนกูแล้วไง อยากด่าสวนว่ามึงสูงนักหรอวะ แต่มันดันสูงมาตรฐานซะนี่
“มีไร”ผมตอบห้วนๆ
“ไปเอารายชื่อคนที่จะไปค่ายสอนน้อง ของพวกถาปัตย์ให้กูหน่อย”
“เรื่องดิ ทำไมต้องเป็นกู”
“มึงเป็นผู้ชายและผู้ช่วยกู อย่าปฏิเสธ” ไม่เกี่ยวว่าผมเป็นผู้ช่วยหรือเป็นผู้ชาย แต่เป็นเพราะไอ้ฝ้ายผมเลยต้องทำตาม
มันยืนเท้าเอวมองผม สายตามันส่งสัญญานว่า ถ้ามึงไม่ทำตามคำสั่ง ตายแน่ แล้วสุภาพบุรุษอย่างผมจะกล้าปฏิเสธคำขอร้องของผู้หญิงหรอครับ
“ไปเอาที่ไหน กับใคร”
“ที่ห้องสโมฯถาปัต กูโทรไปบอกเค้าแล้ว ว่าจะให้คนไปเอา”
“แม่งส่งแฟกซ์ ส่งเมลล์ไม่เป็นรึไงวะ”
“แล้วแม่งเดินไปเอาให้กูมันจะตายมั้ยวะ”ผมจ้องตากับไอ้ฝ้ายได้ไม่นาน กลัวมันจะกินตับ ดุเหมือนหมาเลยเพื่อนกู
“เออๆ เดี๋ยวเอามาให้”
“ดีมากจ๊ะสุดหล่อ ขอให้ได้เมียสวยเหมือนกูนะ ฮ่าๆๆ” มันหัวเราะแบบตัวร้ายเดินเฉิดฉายไปหาพี่เจต สวยแบบมึงนะกูเอา แต่ถ้าปากแบบมึงกูขอผ่านวะฝ้าย
“คิว ไปถาปัตเป็นเพื่อนหน่อยดิ” ผมสะกิดไอ้คิวที่เล่นเกมส์ในมือถือ มันเล่นตั้งแต่เริ่มประชุมแล้ว มันเงยหน้ามามองผม ก่อนจะขมวดคิ้ว เหมือนงง มันหันซ้ายหันขวา
“คุณเป็นใครครับ เรารู้จักกันมาก่อนด้วยหรอ ผมว่าคุณคงจำคนผิดแล้วล่ะ บาย” มันเดินออกไปเฉยเลย ไอ้ เพื่อนทรพี แม่ง
สุดท้ายผมก็ต้องเดินมาคณะสถาปัตคนเดียว แล้วห้องสโมฯมันอยู่ส่วนไหนละเนี่ย เออ โทรถามไอ้ฟ่างดีกว่า
“ เฮ้ นาย รอด้วย นาย” เสียงเรียกใครซักคนของใครซักคนดังมาจากข้างหลัง ผมหยุดเลื่อนหาเบอร์ไอ้ฟ่าง หันกลับไปทางต้นเสียง ผู้ชายตัวสูง เซอร์ๆเท่ห์ๆกำลังเดินแกมวิ่งมาทางผม ทรงผมแบบนี้ หล่อแบบนี้ เหมือนเคยเจอที่ไหน ผมมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นมีใคร หรือเมื่อกี้มันจะเรียกผมหว่า
“เรียก กู?” ผมชี้เข้าหาตัวเอง เมื่อมันมายื่นหอบแฮ่กๆอยู่ตรงหน้า กูต้องเงยหน้าพูดอีกแล้วใช่มั้ย พวกมึงไม่คิดจะเตี้ยเป็นเพื่อนกูบ้างหรอวะ
“เออ มึงนั่นแหละ” เมื่อกี้มันยังเรียกนายอยู่เลย “จำกูได้มั้ย ที่เคยตบหัวมึงน่ะ” มันน่าจดจำมากเลยเนอะ ผมนึกอยู่ซักพัก หน้าคมๆหล่อๆที่เคยฟาดกบาลผมกลางโรงอาหารก็มายืนอยู่ตรงหน้าผม อ๋อ ไอ้คนนั้นนิโบกคืนให้หายแค้นดีมั้ยเนี่ย
“อือ จำได้ แล้วเรียกกูทำไม”
“ก็ไม่ทำไม เห็นคุ้นๆเลยเรียก แล้วมาทำอะไรที่คณะกู”
“มึงเรียนถาปัตหรอวะ” มันยิ้มหล่อพยักหน้า “กูมาเอารายชื่อ คนที่จะเข้าค่ายศิลปะ”
“ต้องมาเองเลยหรอ”
“เออสิ คณะมึงไม่ส่งไปซักที ทวงแล้วทวงอีก แม่งส่งเมลล์ไม่เป็นมั้ง” ไอ้เซอร์นั่นยิ้มขำ นี่กูด่าบุคลากรคณะมึงนะ ยิ้มทำซากไรวะ แต่เจอมันก็ดีจะได้ไม่ต้องโทรถามไอ้ฟ่าง “ห้องสโมฯคณะมึงอยู่ตรงไหนวะ”
“เลี้ยวซ้าย ตรงไป แล้วซ้ายอีก ก็ถึง” ผมกำลังมึนๆ กูไม่ได้เรียนถาปัตนะถึงจะนึกภาพอาคารก่อสร้างได้เป็นฉากๆจากคำบอกเล่าเนี่ย “ให้กูพาไปมั้ย” เออ แบบนี้ค่อยน่าฟัง เข้าใจง่ายหน่อย
“ก็ดี ถือเป็นการไถ่โทษที่มึงตบหัวกู”
“อย่ามาซุย กูจ่ายค่าข้าวให้มึงแล้วไง แม่งอยู่ดีๆต้องเสียเงินฟรี”
“เออ กูอยู่ดีๆก็ถูกตบหัวฟรีเหมือนกัน” มันหัวเราะ เอื้อมมือมาผลักหัวผม “เชี่ย ลามปามนะมึง”
“อะไร แค่นี้ทำหวง มึงชื่อไรวะ กูคลื่น” ผมหันไปขมวดคิ้วให้มัน คนอะไรชื่อคลื่น หึ
“พีม”
“มึงเรียนศิลกรรมหรอ หน้าไม่ให้เลยวะ” มันคุยไประหว่างพาผมเดินไปห้องสโมฯ
“อ้าว แล้วหน้าอย่างกูต้องเรียนอะไร”
“ก็เรียนหมอไม่ก็เภสัช พวกหน้าอ่อนๆชอบเรียน”
“ขอบใจที่ชม หน้าแก่ๆอย่างมึงเรียนถาปัตก็เหมาะแล้ววะ”
ไอ้คลื่นมันยิ้มเก่ง ผมพูดอะไรมันก็ยิ้ม ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน แถมครั้งแรกที่เจอยังทำร้ายร่างกายผมอีก แต่ตอนนี้มันกลับคุยจ้อเหมือนเป็นเพื่อนกันมานานซักสามชาติ
พี่เลขาสโมฯ ขอโทษผมใหญ่ที่ลืมส่งรายชื่อให้จนต้องเดินมาเอง แต่พี่เค้าสวย ผมไม่โกรธครับ ผมให้อภัยผู้หญิงเสมอ ผมเปล่าหน้าม่อนะ อย่างน้อยก็มีไอ้ฝ้ายคนนึงล่ะที่ผมไม่ให้อภัย
“ขอบใจนะเว้ย” ผมเอ่ยขอบคุณไอ้คลื่น เมื่อเดินออกมาถึงหน้าคณะ
“อืมไม่เป็นไร แทนคำขอโทษที่เคยตบหัวมึง เอ่อ พีม มึงไปเข้าค่ายครั้งนี้มั้ย”
“ไม่รู้วะ กูอยากไป แต่เพื่อนกูมันไม่ไป”
“หรอ งั้นกูขอเบอร์มึงหน่อยดิ เผื่อไป จะได้ถามรายละเอียด” ผมให้เบอร์กับไอ้คลื่น และย้ำว่าให้มันรีบตัดสินใจเพราะจะไปค่ายต้นเดือนหน้าแล้ว มันก็รับปากว่าจะรีบคิดให้เร็วทีสุด
“พีม คืนนี้กูโทรหานะ”
ไอ้คลื่นตะโกนตามหลัง ผมหันกลับไปพยักหน้าให้มัน ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มึง
-
วันนี้ภูมิมารับผมเร็วกว่าปกติ เพราะคืนนี้จะมีเทศกาลเมาที่ห้องมัน เลยต้องรีบกลับไปเตรียมของ
เราแวะซื้อเสบียงก่อนกลับคอนโด กลับมาถึงยังไม่ทันที่ผมจะจัดของเสร็จมันก็ลากผมเข้าห้อง ไปเปลี่ยนชุด แหนะๆ คิดอะไรกันเนี่ย ^^
“เฮ้ยภูมิ มึงสักลายด้วยเหรอ”
ผมถามด้วยความแปลกใจ มองภูมิที่หันหลังให้ มันถอดเสื้อนักศึกษาและกำลังรื้อหาเสื้อใส่ ทั้งที่แม่บ้านเค้าจัดไว้เป็นระเบียบเรียงตามสี มันก็รื้อซะเละเทะ ภูมิหันมามองผมที่นอนดูทีวีอยู่บนเตียง มันขมวดคิ้วมุ่น หน้าตาเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง
“เพิ่งเห็นหรอ” มันถามเสียงนิ่งๆ
“อืม” งอนอะไรอีกละเนี่ย หรือ ไม่ชอบให้คนทักเรื่องรอยสัก
“ตอนที่มีอะไรกัน มึงไม่ได้ดูกูเลยเหรอ” สาดดดดดดดดดดดดด ถามห่านไรเนี่ย
“ก็….. ก็… ตอนนั้นมันมืด กูมองไม่เห็น” มันถอนหายใจส่ายหัว กลับไปรื้อตู้ต่อ สรุปว่าน้อยใจกูที่ไม่สังเกตมึงว่างั้น ก็…โว๊ะ ใครจะมีสติไปจำอะไรได้วะ
ผมมองหลังขาวๆเนียนๆของมันที่มีรอยสักที่สะบัก เท่ห์ดีวะ ผมเคยคิดที่จะสักเหมือนกัน แต่กลัวพ่อจะตัดออกจากกองมรดกเลยไม่กล้าทำ ไอ้ภูมิแม่งเท่ห์เกินคำบรรยายจริงๆ
“ขอดูใกล้ๆหน่อยสิ” มันหันมองหน้าผม มือที่กำลังจะสวมเสื้อก็หยุดค้าง และเดินมานั่งที่ขอบเตียง ผมกระเถิบไปดูใกล้ๆ อดที่จะลูบไล้ไม่ได้ นกอินทรีย์กำลังกางปีก ไม่ใช่ลายสักแบบไทย แต่เป็นกราฟฟิก ที่ดู มีพลัง มีอำนาจ
“สักนานรึยัง”
“ม.6”
“ไม่เสียดายหรอ ผิวมึงสวยมากเลยนะ เฮ้ย!!!” อยู่ๆแม่งก็ผลักผมลงกับเตียง อีกนิดเดียวหัวผมฟาดหัวเตียงแน่นอน แล้วมันก็ตามมาคล่อมผมไว้ พร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย
“ผิวมึงสวยกว่ากูอีกพีม มีตำหนิไม่กี่ที่เองมั้ง หึหึ” เกลียดเสียงหัวเราะแบบจิ้งจอกของมันจริงๆ
“สัด ลุก” ผมทั้งหนักทั้งอาย ใครจะไม่อายล่ะ ภูมิมันยังไม่ใส่เสื้อ ตัวมันก็มาแนบอยู่บนตัวผม ตาคมคู่นั้นมันจงใจทำให้หวานกว่าปกติ
“กูก็รุกแล้วไง”
“หมาภูมิ กูหมายถึงลุกออกไปจากตัวกู แล้วตำหนิเชี่ยไรวะ แม่ง กูหนัก” ผมดิ้นอยู่ใต้ร่างไอ้ภูมิ มันทับมาทั้งตัวแบบนี้ คิดว่าผมจะหนักมั้ยครับ
“หึ กูจำได้หมด ว่ามึงมีไฝอยู่ตรงไหนบ้าง ให้กูบอกมั้ย” มันยิ้มมุมปาก ใช้ตาคมๆ เจ้าชู้ของมันมองผม
“ไม่ต้อง เชี่ยภูมิแม่ง กูหนัก ลุกกกกกกกก” มันหัวเราะและยอมลุกออกไปใส่เสื้อ ผมมองมันด้วยความอาฆาต หอบหายใจ แต่ยังไม่ทันที่จะอ้าปากด่ามันก็กระโดดขึ้นมาทับผมบนเตียงอีกครั้ง ผมเตรียมจะโวยวาย แต่มันเอามือมาแตะหน้าผากซะก่อน อารมณ์แปรปรวนง่ายนะมึง
“ปวดหัวมั้ย” ผมส่ายหัวเมื่อภูมิใช้หลังมือวัดไข้ให้ มันไร้วี่แววการแกล้งหรือกวนตีน ผมเลยได้แต่นอนนิ่งๆให้มันกอด รอดูสถานการณ์ไปก่อนครับ ยังไม่ไว้ใจมันหรอก
“ขยับไปดิ กูอึดอัด เดี๋ยวติดไข้นะมึง” เสียงผมคงฟังดูงึมงำ เพราะถูกกดหน้าให้แนบกับอกของภูมิ กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม หอมอ่อนๆทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย
“ติดก็ติดสิ ถ้ามึงไม่เป็นไข้ รู้มั้ยว่ากูจะทำอะไร” มันถาม แต่ปากก็มาป้วนเปี้ยนแถวๆแก้มกับหน้าผากของผม แขนนี่ก็รัดแน่นได้อีก เป็นงูเหลือมรึไงวะ
“กูพอจะเดาออก” หน้าอย่างมันก็คิดอยู่เรื่องเดียวแหละ
“รู้ก็ดี งั้นก็รีบๆหาย เพราะกูคิดถึง” มันยกหัวมาจูบผมทันทีที่พูดจบ ทำเอาตัวกับใจผมอ่อนไปถึงไหนต่อไหน
กูมีภูมิคุ้มกันมึงต่ำมากรู้ตัวมั้ยภูมิ
เสียงโวยวายทำให้ผมตื่น ไอ้พวกนั้นคงมาแล้ว แต่ไอ้คนที่มันกอดผมแน่นจนผมหลับคาอก มันหายหัวไปไหนวะ ผมเดินสลึมสลือแบบเบลอๆ นอนตอนหัวค่ำนี่ทำเอามึนหัวเลยแฮะ ออกมาพวกมันก็ตั้งวงกันเรียบร้อยแล้ว
“เขาว่าผู้หญิงที่เสียบริสุทธ์ จะดูมีทรวดทรงขึ้น ดูดีขึ้น สวยขึ้น พวกมึงว่าทฤษฎีนี้ใช้กับผู้ชายได้มั้ย” ทันทีที่ไอ้ปันมันเห็นหน้าผม มันก็รีบพูดเสียงดังลั่นห้อง
“ทำไมวะ” ไอ้เชนก็รีบถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นจนเกินจำเป็น ทั้งที่มันกำลังมองหน้าผมพร้อมรอยยิ้มชั่วๆ
“กูว่าไอ้พีมมันดูมีน้ำมีนวลกว่าเดิม ดูเปล่งปลั่ง มันน่ารักขึ้นวะ”
“เชี่ยปัน แม่งพูดห่าไรวะ” ผมเดินเข้าไปตบหัวมันที่นอนเหยียดยาวบนโซฟา มีถุงเลย์วางอยู่บนพุง และแก้วเหล้าอยู่บนพื้น อภิสิทธิ์ชนจริงๆ คนอื่นเค้านั่งกินบนพื้น ห่านี่นอนแดกบนโซฟา
“หรือมึงจะเถียง” มันรีบกลืนขนมและรีบลุกขึ้นนั่ง “แม่งถ่อไปไกลถึงหัวหิน พวกมึงคงไม่ไปก่อเจดีย์ทรายเฉยๆหรอกมั้ง แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง กูจะพาไอ้ภูมิไปบวช ฮ่าๆ”
“เอาเต็มที่เลยปัน เมื่อวานพวกกูเล่นมันแล้ว” ไอ้แทนออกปากอนุญาต พวกมันพากันหัวเราะ แล้วหัวเดียวกระเทียมลีบอย่างผมจะทำอะไรได้นอกจากหาตัวช่วย ผมเดินไปหาภูมิที่นั่งยิ้มจิบเหล้าอยู่ มันขยับและดึงมือผมให้นั่งลงข้างกัน
“ไอ้คิวละ” ผมถามถึงไอ้ตัวดี ที่ไม่มีแม้เงา
“มันมีแฟนก็ต้องไปอยู่กับแฟนสิ จะมาอยู่กับหนุ่มโสดอย่างเราทำไม” ไอ้เชนตอบและถูกไอ้ฟ่างด่าสวนกลับว่า โสดเฉพาะตอนลงจากเตียงล่ะสิมึง เรียกเสียงหัวเราะจากพวกผม ไอ้เชนมันยิ้มรับคำสรรเสริญพร้อมยื่นแก้วให้ผม
“เอามั้ยมึง”
“ไม่วะ เจ็บคอ กลัวเป็นไข้อีกรอบ”
“ดี งั้นมาชงเหล้าให้พวกกู” โห กูก็นึกว่าจะเป็นห่วง ส่วนไอ้คิวนี่ก็ไวจริงๆ เมื่อวานเพิ่งพามาเปิดตัวที่คณะยังบอกว่าเพื่อน ตกเย็นของอีกวันกลายเป็นแฟนกันซะแล้ว แต่เด็กมันสวยจริง ผมยังเผลอมองจนไอ้คิวมันด่า
“แล้วไอ้เต้ยกับไอ้แมทมันมารถจักรยานรึไงวะ แทนโทรตามน้องดิ”ไอ้ฟ่างสั่งแฟนมัน
“แม่งใช้กู”
“จะโทรไม่โทร” มีหรือที่แทนจะขัดฟ่างได้ ระหว่างที่ไอ้แทนโทรถามไอ้เต้ยว่าอยู่ไหน ไอ้ปันก็ลากคอไอ้มิคไปใกล้ๆ ทำท่าจะกระซิบแต่เสียงดังมาก
“ไอ้แทนเป็นโรคเกลียมัว”
“โรคเกลียมัวคืออะไรวะ มึงอธิบายซิสหาย” เออเว้นย คนไม่เต็มคุยกัน มันก็ดูดีไปอีกแบบ
“โรคเกลียมัวมันก็คล้ายๆโรคลูคิเมียแหละ แต่อาการหนักว่า มันดื้อยาแต่ไม่ดื้อกับเมีย รักษาไม่หาย อาจตายได้ถ้าดื้อมากๆ” แล้วมันก็หัวเราะกันคิกคักสองคน เลยโดนไอ้ฟ่างตบหัวไปคนละฉาด พวกผมก็พากันขำ สงสัยไอ้แทนจะเป็นโรคเกลียมัวระยะสุดท้ายวะ หึหึ
รอไม่นาน เสียงเคาะประตูรัวๆแบบกวนตีนก็ดังขึ้น กริ่งมีทำไมไม่กดวะ แบบนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร ไอ้เบียร์ลุกไปเปิดประตู ไอ้แมทยิ้มหน้าบานหอบถุงของกินมาเต็มมือ ต่างจากไอ้เต้ยที่หน้าบึ้งเหมือนไปกัดกับหมามา
“โทษทีๆ พี่ รถติดน่ะ” ไอ้แมทนั่งลงข้างๆผม มันคงว๊อนมากคว้าแก้วเหล้าไปกระดกรวดเดียว หมดแก้ว ไปอดอยากมาจากไหนไอ้น้อง
“ติดไรวะ กูมาถนนยังโล่งอยู่เลย”ไอ้ฟ่างถาม
“ติดไฟแดงไงพี่ ฮ่าๆ”
“ไปตายซะ” ไอ้ฟ่างถีบไอ้แมท แต่มันหลบทัน
“แล้วไอ้ตัวนี้เป็นอะไร ซึมอะไรมึง” ไอ้เต้ยนั่งลงข้างๆไอ้เชน มันเอนหัวพิงไอ้เชน
“เต้ยจะเมา” พวกผมส่ายหัวกับนิสัยเด็กๆของไอ้เต้ย ดีนะที่ไอ้คิวไม่มา ไม่งั้นไอ้เต้ยคงประสาทเสียกว่านี้
ผู้ชายกับเหล้าคงเป็นมิตรแท้ต่อกัน ผมได้แต่นั่งเฝ้าพวกมัน ไม่ใช่ไม่อยากกิน แต่ไอ้ภูมิมันไม่ยอมให้แก้วเหล้าเฉียดเข้าใกล้ผมเลย เลยได้แต่นั่งชงให้พวกมัน น้ำลายผมคงหยดลงในแก้วหลายใบ เป็นโรคสุนัขบ้าแน่พวกมึง โดยเฉพาะไอ้เต้ย ผมชงให้แทบไม่ทัน
“มันต้องลองสถานที่ใหม่ๆเว้ยมึง เร้าใจค่อดๆ” ประเด็นตอนนี้คือสถานที่เมคเลิฟ ผู้เสนอไอเดียไม่พ้นไอ้ปัน
“ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างแม่งทุกมุมห้องมั้งกูว่า” ไอ้เบียร์พูดบ้าง ผมหันไปมองหน้าไอ้ฟ่าง เพราะถ้าไม่หนักหนาสาหัสจริงๆไอ้เบียร์มันไม่พูดหรอก แต่แทนที่ไอ้ฟ่างมันจะอาย แม่งยักคิ้วยิ้มเลว ส่วนไอ้แทนยืดตัว ตบอกตัวเองเหมือนคิงคอง พวกมึงภูมิใจอะไรกันวะ
“เหลือแค่หลังตู้กับหลังทีวีที่ยังไม่เคยใช่มั้ยพี่” ไอ้น้องแมทออกความเห็น
“นั่นมันจิ้งจกแล้วสัด”
“แต่กูว่าน่าลองนะฟ่าง” ไอ้แทนนี่ก็บ้ายุ ทำตาหวานซบหน้าลงกับบ่าข้าวฟ่าง
“เชิญมึงไปลองคนเดียวเหอะ กว่าจะปีนขึ้นหลังตู้ได้กูหมดอารมณ์พอดี ดีไม่ดีตกลงมาคอหักตาย”
“นี่พวกมึงกะเอาจริง” ผมถามมันสองตัวผัวเมีย พวกมันพากันหัวเราะ ยิ่งดึกพวกมันก็เริ่มรั่วหนัก คนเมานี่ก็ตลก ชอบทำอะไรเพี้ยนๆ ไอ้ปันมันยืนคุยอะไรไม่รู้กับผนังห้องน้ำ ผมที่สติยังครบสมบูรณ์ต้องไปลากมันออกมา
ตอนนี้มันสลบไปแล้ว ไอ้แทนตามไปติดๆ ไอ้มิคก็อีกราย นอกนั้นยังสู้ได้อยู่ แต่ที่น่าเป็นห่วงสุดคือไอ้เต้ย ปกติมันไม่ดื่มหนักขนาดนี้ วันนี้มันไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยกวนตีนเหมือนทุกครั้ง
ถามว่าเป็นอะไรมันก็บอกว่าเปล่า และนับครั้งได้ที่ไอ้เต้ยจะสูบบุหรี่ แต่ตอนนี้มันไปนั่งสูบที่ระเบียงไม่รู้หมดไปกี่มวนแล้ว ไอ้เต้ยโหมดนี้ไม่ค่อยได้เห็นหรอกและพวกผมก็ไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนี้ด้วย
“ฟ่าง กูว่าน้องมึงแปลกๆวะ” ผมมองไปที่ไอ้เต้ย ไอ้ฟ่างพยักหน้าเห็นด้วย
“มันอกหักหรอวะ” ไอ้เบียร์เดา
“อย่างมันหรอจะอกหัก เจ้าชู้น้องๆไอ้เชน ไม่มีทางอกหัก” ไอ้ฟ่างโยนขี้ให้ไอ้เชน
“อ้าว ทำไมมึงพูดแมวๆวะเชี่ยฟ่าง เออ ใครมันจะรักเดียวเสียวไม่เลือกอย่างมึงละครับ”
“พวกมึงอย่าเพิ่งกัดกันดิวะ ไอ้ภูมิถามไอ้แมทดิ ว่าเพื่อนมันเป็นอะไร” ไอ้เบียร์บอก ภูมิมันสะกิดไอ้แมทที่นั่งสัปหงกอยู่
“แมท ไอ้แมท”
“คร้าบเพ่” ไอ้แมทเสียงอ้อแอ้เต็มที่ จะไหวมั้ยวะ
“ทำไมไอ้เต้ยมันซึมๆ มันเป็นอะไร มึงรู้มั้ย” ภูมิล่อลวงถามไอ้แมทที่เมาไม่รู้เรื่อง มันสะอึกมองหน้าพวกผม และเริ่มชี้นิ้วมั่วๆ
“จะไม่ให้มันซึมได้ไงเพ่ คนมันเจ็บปวด เพื่อนผมมันเจบบบ”
“มึงพูดเบาๆสิแมท ไอ้เต้ยเจ็บเรื่องอะไร” ผมบอก เพราะเดี๋ยวไอ้เต้ยได้ยิน
“นี่พวกพี่แกล้งโง่ หรือโง่จริงๆห๊า”
“อ้าว ไอ้เชี่ยแมท”
“ไอ่ฟ่าง น้องมันเมา โง่อะไรหรอแมท บอกพี่หน่อย” ไอ้เชนเกลี่ยกล่อม
“ก็เจ็บที่เห็นพี่คิวควงสาวววว มางายย” พวกผมงงเป็นไก่ตาแตก มองหน้ากันเลิ่กลัก ไอ้คิวมากับแฟน แล้วทำไมไอ้เต้ยต้องเจ็บ ไม่เห็นมันจะเกี่ยวกันตรงไหนนี่หว่า
“กูงง แล้วไอ้คิวมันเกี่ยวอะไรด้วยวะ” ไอ้เชนถามได้โดนใจกูมาก ไอ้แมทขมวดคิ้วใส่พวกผมหนักกว่าเดิม
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็ไอ้เต้ยมันรักพี่คิว”
OoO
>o<
UoU
“ห๊า!!!!” พวกผมแหกปากลั่นคอนโด ไอ้ปันที่หลับไปแล้วยังสะดุ้งตื่น ผมมองออกไปที่ระเบียงไอ้เต้ยยังคงเหม่ออยู่เหมือนเดิม
ไอ้เต้ย รัก ไอ้คิว เป็นไปได้ยังไง
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………………….
กรี๊ดดดดดดดดด น้องเต้ยรักไอ้พี่คิวหรือนี่
ตาลเพิ่งรู้ว่าที่มีคนใส่ +1 คือกดเพิ่มให้ตาล แอร๊ยยยย ขอบคุณทุกรีไพมากๆนะคะ
แล้วคะแนนของคนที่ให้จะลดลงใช่มั้ยคะถ้ากดให้ตาล ซึ้งงง :o8:
ปล เห็นมั้ย คลื่นไม่ได้ร้ายอย่างที่คิด ก็แค่เพื่อนใหม่แค่นั้นเอง หึหึ :z1:
และนี่คือรอยสักเท่ห์ของภูมิคะ
(http://www.uppicweb.com/z/if/imagescapef93xcvg.jpg) (http://www.uppicweb.com/show.php?id=4bbc32ed714996cd872a1edc7ba012e2)
Thanks: ฝากรูป (http://www.uppicweb.com)
-
....ค้าง.. :serius2:
อยากรู้.....
+1
-
นายคลื่นมาแรงงงง นายภูมิอยู่ไหนมาเก็บด่วน :angry2: :serius2:
-
ตอนนี้แค่เพื่อนใหม่แต่ต่อๆไปนี้สิ
กลัวจะมาแบบคลื่นใต้น้ำอะไรแบบนั้น
แต่น้องเต้ยชอบคิวจริงๆด้วยว่าแล้วเชียว
เศร้า เหงา เงียบไปเลยน้องเต้ยเรา
ภูมิดูแลพีมดีๆน่ะระวังจะมีผู้ไม่หวังดี
:กอด1: :pig4: :L2:
-
เอาแล้วไงน้องเต้ย ไปรักคิวแล้ววว
สงสัยคิวได้มีแฟนเป็นผช.ตามปากกรีนแน่ๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆ
แต่คลื่นมาแบบเนียนๆๆจริงๆๆๆๆ
สามีพีมขี้หึงนะโว้ยระวังตัว
-
:L1:
-
พีมมีหนุ่มมาขอเบอร์แบบนี่เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก
-
ว่าแล้วว่าเต้ยคงชอบคิว
ขอฉากหวานๆของภูมิกับพีมอีกนะ :กอด1: :กอด1:
-
ขอให้คลีนเป็นเพียงเพื่อนใหม่จริงๆเถอะ
อย่ามาทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉานนะ
-
ค้างอ่ะ มาต่อไวๆ เน้อ
-
นายคลื่นมาเนียนๆเลยนะ เด๋วก้อโดนภูมิกัดหัวขาดหรอก ฮ่าๆๆ :laugh: o18
อร้า้้้ยย ว่าแล้วเชียว สงสารน้องเต้ยอ่าาาาาา :m15:
พี่คิวว่าไงเนี่ย ให้โอกาสมาแก้ตัวตอนหน้านะ :z3:
-
ขอให้คลื่น เป็นแค่เพื่อนพอนะ อย่ามาเป็นมือที่สามให้คนอ่านร้าวรานใจเล่นเลย :call: :call:
คิวกับเต้ย นี่็ก็น่ารักน่าลุ้นอีกคู่ ว่าแล้วว่าต้องใครมีใจให้กันบ้างหล่ะ แต่แอบเชียร์ให้เต้ยสมหวังนะ o13 o13 o13
-
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
แต่ก็แอบค้างนะ T________T
-
นายคิวไม่รอดน้องเต้ยแน่ๆ
ส่วนคลื่นอย่านะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน
ส่วนโรคเกลียมัวนี่รักษาไม่หายหรอกต้องตายอย่างเดียว :laugh: :laugh: :laugh:
ตาลต่อบ่อยๆนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
พี่จะขาดใจตรงคที่มันค้างนี่แหละ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:เฮ้อ: โล่งนึกว่าคลื่นจะมาเป็นมือที่สามซะแว้ว
ค้างอย่าแรง :serius2:
-
น้องคลื่นมาแบบเบาๆนะเราน่ะ แต่ถึงอย่างนั้นคนอ่านอย่างเราก้อจะจับตาดูต่อไป หึหึ
แต่ตอนนี้เซอร์ไพรส์มากกกก น้องเต้ยออกอาการ o22 เฮียคิวมารับผิดชอบด่วนนน !!!!
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตามอ่านทันแย้วววววววววววววววววววว
ภูมิกับพีมน่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ส่วนตาคลื่นนั่น! หวังว่าจะไม่กลายเป็นซึนามินะ อิเจ๊เกลียดดราม่า~~~
ไม่อยากให้โลกนี้มีดราม่า!!
ตอนหน้าพีมอาจถูกทำโทษขอหาให้เบอร์โทรศัพท์โดยประมาท กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จัดหนักเลยน้องภูมิ!! อิหนูพีมเขาหายแล้วถึงไปซ่าที่ถาปัดได้
ชอบอิมเมจของทุกคนเลย เห็นแล้วอิเจ๊ใจละลาย~~~
โดยเฉพาะรอยสักของน้องภูมิ เป็นอะไรที่เท่โฮก~~ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หนุ่มๆในเรื่องนี้ทำอิเจ๊จะบร้า~~ จะน่ารักกันไปไหนค้า~~
ป.ลิง เห็นอิหนูเต้ยทำมิวสิกแล้วอิเจ๊แอบฮามากกว่าสงสาร
ป.แฝดลิง อิเจ๊ของ +1 ให้เด็กๆด้วยความรักเจ้าค่ะ โฮะๆๆๆ โฮะๆๆๆๆๆๆ
-
:serius2: เต้ยรักคิว มันเป็นไปแล้ว
ค้างค่ะ อยากอ่านต่อ
-
โธ๋ๆๆๆๆ ไอพี่คิวมันควงสาวให้ซ้ำใจเหรอลูกกกกกกกก
สะบัดบ๊อบใส่มันเลย อย่าได้แคร์นะนู๋เต้ยยยยยยยยย
ช่างหัวเผือก เชอะ อย่าไปง้อมัน เราก็เชิด ๆ อย่าได้สน ไม่ต้องสนใจเลย เชิดใส่ๆๆๆๆ ไม่คุยไม่เล่นหัว ไม่หือไม่อือ เย็นชาเชิดใส่ ดูซิมันจะทำไง
คนอ่านอยู่ข้างเต้ยเสมอลูกกกก เป็นไปได้ควงหนุ่มมาเย้ยเลย
ถ้ามันมีใจ(แต่ไม่รู้ใจตัวเอง) แต่ยังไปแรด ๆๆ กะชะนีก็อยากเห็นไอ้พี่คิวมันซ้ำใจเหมือนกัน เอิ้กกกกกกกกก
มาต่อไว ๆๆ เน้!
-
ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ด้วยคน :laugh:
กัดกันไปกัดกันมา เดี๋ยวก็ได้กันเองแหละจ้ะ ดูคู่พีม-ภูมิ เป็นตัวอย่างนะเต้ย :m20:
-
ว่าแล้วเชียว รุ้สึกได้ว่า เต้ยกะคิวมีsomethingกันอยุ่ อิอิ...เชียร์ๆ
-
คุคุ คู่นี้เป็นอีกคู่ที่ลุ้น
น้องเต้ยตกหลุม(รัก)คิวไปซะแล้ว 55
-
หลายคนหวั่นวิตก กลัวคลื่นจะมาป่วนพีมกับภูมิ
และถ้าเผื่อมันจะเป็นจริง ก็อยู่ที่ความมั่นคงหนักแน่นไม่หวั่นไหว
ของพีมกับภูมิล่ะ ว่าจะมีสติตั้งมั่นรับมือกับปัจจัยภายนอกได้ผ่านฉลุยรึเปล่า
-
เต้ยรักคิวววววววววว
-
เอาแล้วไง คุ่กัดหลายคุ่ ก็เริ่มจากไม่ลงรอย กัดกัน
แล้วก็รักกัน และที่กัดกัน เพราะอยากให้อีกคนสนใจ
และงานนี้น้องเต้ย ก็คงแบบนั้น แต่ที่เจ็บสุดตรงที่อีกคน ไม่คิดแบบเดียวกัน
และทำอะไรที่เราเจ็บ ไงก็เชียร์ให้คิว รู้ไวๆๆนะ น้องเต้ยจะได้สมหวัง
ส่วนคลื่นจะทมาเป็นคลื่นแทรกระหว่างภูมิพีมไหมนี่นะ
-
คลื่นต้องเป็น มือที่สามแน่นอน...เชื่อขนมกินได้เลย
:c3: รักคนแต่ง 55+ :o8:
พีมเนี่ย ไม่ทันนะเนี่ย คลื่นเค้าจะจีบนายอ่ะ
อึ๊งกับเรื่องคิวเต้ยนิดๆ เห็นทะเลาะกัน แปปๆเต๊ยไปรักคิวซะงั้น
+1 คิวเต๊ย โฮ๊ะๆ
น่ารักจังเลยคู่ภูมิพีม อิจฉาๆ :oni2:
-
+1 ค้าง!!!!!!
-
ผิดมั้ยที่เราอ่านตอนนี้แล้วร้องไห้ :o12:
สงสารเต้ยอ่ะ
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
ม่ายน่าเชื่อ เต้ยรักคิว ......
คิดถึงภูมิกับพีมจัง
-
พีมเสียทีคนจะมาจีบเลย โดนหลอกขอเบอร์ซะงั้น >< มือที่สามอีสคัมมิ่งซูน!!!
คราวนี้ภูมิความดันคงขึ้นแน่ มีคนมาจีบสุดที่รัก แถมชื่อ คลื่น ยังเหมือนจงใจมาเป็นอุปสรรคอีกแน่ะ(ประมาณว่าพัดทั้งคู่ให้แยกกัน)
คิวกับเต้ยนี่แอบๆคิดอยู่เหมือนกันนะคะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้จริงๆ OwO ขอให้สมหวังนะเต้ย! เชียร์อยู่
-
ในที่สุดด...พี่น้องสายรหัสมหาประลัย ก๊ โจ๊ะกัน
เอ้ย ยัง ก่อน รอ อีก นิด :z1:
ปล. รู้สึกถูกใจคลื่นเป็นพิเศษ ดูมีสเน่ห์ดี 5555+
-
ถ้าคลื่นยังไม่ได้แฟนผู้หญิง ก็ยังไม่สบายใจ -_-"
-
ว่าแล้ว ตะหงิดใจกับคู่พี่น้องรหัสคู่นี้
เต้ยอกหัก พี่คิวทราบแล้วเปลี่ยน
แล้วเพื่อนๆพี่ๆ จะช่วยอะไรเต้ยได้บ้างนี่
ภูมิ โปรดทราบ มีคนมาขอเบอร์แฟน
และมีแนวโน้มจะมาหลงเสน่ห์พีมอีกราย
จัดการด้วยเลยพี่
-
ว่าแล้ว มันกัดกันไม่ยอมกันขนาดนี้
ต้องมีใครแอบรักใคร เหอเหอ
เต้ยสู้ๆ ผู้ชายหน้าตาดีจงรักกัน ฮ่าๆ
-
ก็สงสัยคู่นี้อยู่แล้วละ ตามเชียร์ประกอบไปด้วยเลยเจ้าค่ะ
-
+1 เพิ่งอ่านจบ น่ารัก ฮาทั้งก๊วน :กอด1: ปลอบน้องเต้ย :กอด1:
-
โห้ยยยย ตามทันซะที 555555
เรื่องนี้สนุกมากค่า เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งเน้อ (:
-
มาเป็นกำลังใจให้ไอ่เตย สู้เว้ยยยยยยยยยยย
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ให้คลื่นคู่เตยดีมะแล้วให้ไอ่พี่คิวมันหึงเล่น กร๊ากกกกกกกกก
คิดไปด้ายยยยยยยย แต่ถ้าได้ก็ดีนะ คริคริ
-
เต้ย รุกด่วนๆๆ
รอคลื่นโทรหาพีม อิอิ งานนี้ภูมิได้หึงลมออกหูแน่ๆ
+1จ้า
-
ง่ะ น้องเต้ยหลงผิด :laugh:
ตอนนี้คู่หลักไม่หวานเลย เอิ๊กๆ นึกว่าตอนนี้จะเปิดตัวมือที่สามแล้วซะอีก
-
คลื่นโทรมา ภูมิหึง+น้อยใจ พีมง้อแบบเอาตัวเข้าแลก ภูมิใจอ่อนยอมแลกตัวเหมือนกัน 555+ เพ้อๆๆๆ
-
คู่นี้เชียร์สุดใจ 555+
-
โห้ . มาส่องทุกวันนะ TT
-
รอ ร้อ รอ เมื่อหร่ายจะมาซะทีน๊าาาาาาา
-
เน๊าะ
-
คลื่นโทรมา ภูมิหึง+น้อยใจ พีมง้อแบบเอาตัวเข้าแลก ภูมิใจอ่อนยอมแลกตัวเหมือนกัน 555+ เพ้อๆๆๆ
ชอบเม้นนี้ครับ
แต่ว่าน้องตาลครับตอนนี้อาทิตย์กว่าแล้วนะเมื่อไหร่จะมาสักที :monkeysad: :monkeysad:
:กอด1: :กอด1:ไว้แน่นๆมาเร็วๆนะครับ
แล้วมานั่งรออย่างมีความหวัง
-
มารอน้าาาาาาาาาาาาาา
-
ขอให้คลื่นเป็นแค่เพื่อนใหม่จริงๆ เถอะ o18
-
กะจะมาหวานอีกทีวันวาเลนไทน์เลยใช่มั๊ยค้าบบ.....(..เงียบ) T T
-
ตอนที่ 21 ก๊วนกามเทพ
เรื่องระหว่างไอ้เต้ยกับไอ้คิว ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าเรื่องที่ไอ้เต้ยรักไอ้คิวกลายเป็นทอคออฟเดอะแก็งค์ในเช้าวันใหม่เลยครับ ลึกๆแล้วผมแอบหวังว่าไอ้แมทมันเมาพูดจาเพ้อเจ้อไปเอง พอตื่นมามันก็จะกลายเป็นแค่เรื่องล้อเล่น
แต่ท่าทางอาการของมันตอนที่ถูกถาม บอกพวกผมได้ดีว่าเรื่องที่มันพูดเมื่อคืนคือเรื่องจริง ส่วนไอ้เต้ยเจ้าของข่าวฮอท ภูมิพาไปส่งบ้านตั้งแต่เมื่อคืนเพราะมันต้องไปไหว้เจ้าไหว้บรรพบุรุษตามประเพณีจีนของมัน
ไอ้แทน ไอ้มิค ไอ้ปันที่หลับไปก่อนก็แหกปากตกใจเพิ่งรู้เรื่องที่ไอ้เต้ยชอบไอ้คิว
“คิวไหน ตะ เต้ย จรินทร์พรใช่มั้ย แม่งเกิดเหี้ยอะไรกับเพื่อนกูอีกวะ” ไอ้ปันกำลังตกมันได้ที่ มันบอกว่าตัวเองกำลังฝัน ให้พวกผมพาออกจากความฝันซักที ห่า นี่ไม่ใช่พี่เลโอนาโด้ใน Inception นะมึง ที่แอบไปขโมยความฝันชาวบ้าน
ส่วนเชี่ยแมทก็รักเพื่อนเกิ๊นนน เรื่องนี้ไอ้เต้ยคงให้มันเก็บเป็นความลับสุดยอด แม้จะถูกไอ้ฟ่างแดกหัวอยู่รอมร่อ ไอ้แมทยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรซักคำ แม่งส่ายหัวลูกเดียว ไอ้เบียร์เลยเล่นจิตวิทยาขั้นข่มขู่ว่า “มึงจะบอกดีๆหรือจะให้กูไปถามไอ้เต้ยเอง” แค่นั้นแหละ ไอ้น้องแมทก็รีบรัวออกมาเป็นชุด
“พวกพี่ไม่รู้จริงๆเหรอว่าไอ้เต้ยรักพี่คิว” ชุดที่มันรัวก็วนเวียนอยู่แต่ประโยคนี้จะสองชั่วโมงแล้ว
“เออ!!!!”
“ถ้ากูรู้ กูจะมาเค้นคอมึงแบบนี้เหรอไอ้แมท แล้วถ้ามึงยังลีลาอีก กูจะหักคอทิ้งเลยแม่ง” ไม่รู้ว่าที่ไอ้ฟ่างมันรนๆ เป็นเพราะมันห่วงไอ้เต้ยหรือมันหงุดหงิดที่ไอ้แมทไม่ยอมพูดซักที
“ไอ้เต้ยมันรักพี่คิวมานานแล้ว”
แมทมันมองหน้าพี่คนนั้นทีคนนี้ที พวกผมก็มองหน้ากันเอง คำว่าไอ้เต้ยรักไอ้คิว ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้ง ได้ยินกี่หนก็เหมือนบอกว่า ภูเก็ตหิมะตก มันเป็นไปได้ยังไง มันไม่น่าเชื่อ โคตรเหลือเชื่อ เป็นไปไม่ได้ แต่ถึงไม่มีหิมะตกที่ภูเก็ด ไอ้เต้ยก็คงรักไอ้คิวไปแล้ว
“แม่ง ใครก็ได้ปลุกกูที ถ้าบอกว่าไอ้เต้ยแย่งเมียไอ้คิว กูยังจะเชื่อซะกว่า” ไอ้มิคเริ่มโวยวาย คิ้วมันตีกันยุ่งไปหมด
“กูบอกตรงๆนะ คือตอนนี้กูงงมาก ใครที่ยังไม่เปิดเผยรีบบอกกูมา แม่งกูหัวใจจะวาย” ไอ้ปันก็รีบแสดงความคิดเห็นต่อจากคู่ซี้มัน แถมมันยังหันไปมองไอ้เชน ไอ้มิค ไอ้เบียร์ เลยโดนถีบออกมา
“แต่ไอ้เต้ยมันมีแฟนแล้วนิ หลายคนซะด้วย” ผมออกความคิดบ้าง
“แฟนกับคนที่รักไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดียวกันนิพี่พีม” แฟนกับคนที่รักเป็นคนละคนก็ได้หรอ กูเริ่มงงแล้วนะ ผมหันไปมองหน้าไอ้ภูมิ มันขมวดคิ้วใส่ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้คนทั้งห้องอยากตีลังกาหลังใส่หน้ามัน
“มึงเป็นแฟนกู แล้วกูก็รักมึงไอ้เตี้ย”
“อ้วกกกกกกกกกกกกก”
ป๊าบ นี่ กูขอซักทีเหอะ ไอ้โรคปากเปราะแล้วเสือกไวของมึงเนี่ย มึงพูดแบบนี้ แล้วเคยคิดบ้างมั้ยว่าใครเขินไอ้ห่า
“อ้าว แบบนี้ผู้หญิงที่เป็นแฟนไอ้เต้ยก็ช้ำใจตายสิ คบกับคนที่ไม่ได้รัก”
“ก็แล้วแต่คนอ่ะพี่ ว่าที่เข้ามาคบกับมันต้องการอะไร ถ้าต้องการความรักก็เจ็บ แต่ถ้าหวังอย่างอื่นก็ win-win ผมว่าพวกพี่น่าจะเข้าใจดีนะเรื่องนี้ ฮ่าๆ”
“เออใช่ เหมือนพวกมึงไง ไม่รักก็คบได้ คบไม่เลือก” ผมชี้นิ้วกราดรอบวง ไล่ตั้งแต่ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้ภูมิ และตัวพ่ออย่างไอ้เชน ฝ่ามือใหญ่ๆสี่ข้างเลยพร้อมใจกันฟาดลงที่หัวผม อูยยย แม่งเจ็บนะเว้ย
“ปากดีนะมึง”
“แล้วไอ้คิวมันไม่รู้เลยหรอพีม มึงอยู่กับมันตลอดนิ” ไอ้เบียร์ถามหน้าเครียด ตอนนี้บรรยากาศเหมือนประชุมหกฝ่าย ไม่ก็เอเชี่ยนซัมมิท
“มันจะไปรู้อะไรล่ะ ขนาดพวกเรายังไม่รู้เลย กูก็เห็นมันกัดกับไอ้เต้ยทุกวัน”
“แล้วจะเอาไงต่อ”อยู่ๆไอ้ปันก็ถามขึ้นมา แต่มันก้มหน้า กูเริ่มได้กลิ่นอะไรตุๆแล้วว่ะ
“เอาไงอะไรของมึงปัน”
“ก็ช่วยไอ้เต้ยไง พวกเราจะเป็นคิวปิ๊ด เป็นกามเทพ”
^_____________^ ไอ้ปันเงยหน้าขึ้นมาฉีกยิ้มจนปากจะจรดใบหู
“โอยยย ฮะๆ กามเทพ?อย่างมึงไม่เป็นกามตายด้านก็กามโรคว่ะปัน ฮ่าๆๆ”
“สัดเชน มึงเห็นความรักเป็นเรื่องตลกหรอห๊ะ ไอ้มนุษย์น้ำแข็ง มึงมันรักใครไม่เป็น” ฮ่าๆ ตั้งแต่คบกันมา มีครั้งนี้แหละที่ไอ้ปันมันพูดความจริง
“แล้วมึงรักเป็นแล้วหรอปัน” ไอ้เชนถามกลับทั้งที่พยายามกลั้นหัวเราะ
“กำลังจะเป็น” ไอ้ปันทำหน้าจริงจัง แต่ดูยังไงก็ฮาว่ะ “กูอ่ะศึกษาอยู่เว้ย ถ้าหาคู่ได้เมื่อไรนะ หึ กูนี่แหละจะเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านความรัก” ฟังดูเหมือนพวกศาลาคนเศร้าเลยเนอะ
“มึงเอาเพื่อนมึงไปเก็บไกลๆดิ๊มิค”
“แต่กูว่าที่ไอ้ปันพูด มันก็ถูกนะเว้ย ไอ้เต้ยก็เป็นน้องเรา ไอ้คิวก็เพื่อน เพื่อนกับน้องได้กัน เรือล่มในกลุ่มมรสุมจะไปไหนเสีย เนอะปัน”
???????????????? คือหน้าของพวกผมตอนนี้ เอ่อ สำนวนนั้นท่านได้แต่ใดมาท่านมิค
“ช่ายยยย มิค มึงพูดได้ถูกใจกูมาก เดี๋ยวกูแต่งตั้งมึงเป็นที่ปรึกษา” แล้วไอ้บ้าสองตัวนั่นก็หัวเราะคิกคัก ตาลอยๆ พวกผมก็ได้แต่กุมขมับ
กามเทพอย่างพวกมัน จะแผลงศรรักหรือลูกดอกอาบยาพิษ โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ
……………………………………….
ถึงวันนี้จะเป็นวันเสาร์แต่ผมก็ไม่ได้พักผ่อนอยู่บ้าน เพราะผมกับไอ้คิวมาเขียนรูปที่หอจดหมายเหตุฯ(หอจดหมายเหตุแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช)
ด้วยความที่อยากเป็นกามเทพตามที่ไอ้ปันมันบอกไว้ ผมเลยชวนไอ้เต้ยมาด้วย แม้จะหนวกหูหรือรำคาญเสียงทะเลาะกันของพี่รหัสน้องรหัส แต่มันก็เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกดีที่ถูกมันสองตัวแกล้ง แกล้งด้วยการให้ผมเป็นคนขับรถแล้วมันสองคนก็ไปนั่งกัดกันอยู่เบาะหลัง กว่าจะถึงคลองห้าผมคงต้องเรียกรถร่วมกตัญญูมารอที่หอจดหมายเหตุละมั้ง
“โหหห สวยเว่อร์อ่ะเฮีย เงียบดีด้วย” ตอนที่เห็นในรูปว่าสวยแล้ว พอได้มาเห็นจริงๆ มันบรรยายไม่ถูกเลยครับ เหมือนวิมานบนสวรรค์ ดูเงียบสงบแทบจะไม่มีคน หรืออาจจะเป็นเพราะที่นี่คือสถานที่ของพระองค์ท่าน ทำให้ผมรู้สึกดี
“เออ รู้แล้วว่าสวย แต่ช่วยกูขนของบ้างก็ดีนะ” ไอ้เต้ยเบ้หน้า แต่ก็ยอมเดินมาช่วยพี่รหัสมันถือกระดานรองเขียนรูป ผมกับไอ้คิวก็เป็นไอ้บ้าหอบฟาง มีทั้งม้วนกระดาษเต็มมือ อุปกรณ์เขียนรูป แถมมีกล้องห้อยระโยงระยางเต็มคอ
“คิวมึงไปถามเจ้าหน้าที่ดิ นั่งเขียนรูปแถวนี้ได้มั้ย”
ผมกับไอ้เต้ยยืนรอไอ้คิว และผมอดไม่ได้ที่จะมองไอ้เต้ย ภายใต้หน้าหล่อๆตาใสๆกับรอยยิ้มร่าเริง มันเก็บซ่อนความรู้สึกอะไรไว้บ้างนะ
“มีไรหรอเฮียพีม เห็นมองเต้ยบ่อยๆ อ่ะแหนะ อย่าบอกนะว่าหลงรักเค้าอ่ะ อย่าๆสงสารเฮียภูมิ อีกอย่างนะ เต้ยหล่อเลือกได้ว่ะ ฮ่าๆ” ผมยิ้ม มันคงแปลกใจที่ผมไม่ด่ากลับ ไม่ตบหัวมัน กูไม่อยากทำให้มึงเจ็บกว่านี้ว่ะเต้ย
“เต้ย มีไรให้เฮียช่วยก็บอกนะ” มันทำหน้างง
“เฮียมาแปลกแฮะวันนี้ งั้นช่วยไปฆ่าเพื่อนซี้เฮียให้เต้ยหน่อยสิ” ไอ้เต้ยหัวเราะอารมณ์ดี กระดกเป๊ปซี่ในมือ
“ฮะๆ ไอ้คิวน่ะเหรอ”
“อือ”
“ถ้าฆ่ามัน มันก็ตายน่ะสิ”
“ใช่”
“ถ้าไอ้คิวตาย มึงก็ไม่มีพี่รหัสที่รักสิ” ไอ้เต้ยหันมาจ้องตาผม มันขมวดคิ้วจนแทบจะชนกัน ผมไม่ได้อยากก้าวก่าย แค่อยากจะฟังจากปากมัน แค่อยากเป็นพี่ชายที่ดีให้มันระบายเรื่องราวต่างๆให้ฟัง ไอ้เต้ยพยายามจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ไอ้คิวเดินออกมาซะก่อน
“อ้าว เป็นไรไอ้ดื้อ หน้าซีดๆนะมึง”
“มันคงแพ้เป๊ปซี่มั้ง แล้วเจ้าหน้าที่ว่าไงมึง”
“เลือกที่ได้เลย เออพี่เค้าบอกว่าให้ไปชมนิทรรศการด้วย ก่อนกลับค่อยไปแล้วกัน”
ผมกับไอ้คิวก็นั่งเขียนรูปอยู่ใกล้ๆกัน เพราะมีแค่มุมนี้ที่ร่ม อีกฝั่งแดดร้อนมาก ที่ผมกับมันต้องมาเขียนรูปไกลขนาดนี้เพราะสถาปัตยกรรมไทยประยุกต์ สมัยรัชกาลที่๙ ไม่ค่อยมีคนเลือกทำ (กะจะเอาความแปลกเข้าแลกคะแนนอะครับ) แต่ที่จริงอยากมาเที่ยวด้วย เห็นเพื่อนมันเล่าให้ฟังว่าสวย แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย
ส่วนไอ้เต้ย มันหอบกล้องไปเก็บรูปวนเวียนอยู่แถวนี้ ถ่ายดอกลั่นทมขาวๆที่ร่วงอยู่บนพื้นหญ้าเขียวๆจะครึ่งชั่วโมงแล้วมั้ง ไม่รู้มันจะอาร์ตอะไรหนักหนา ทั้งหมอบ ทั้งก้ม มีนอนถ่ายด้วยนะ เมื่อกี้มันไปเข้าห้องน้ำ ได้เบอร์เจ้าหน้าที่นำชมมาด้วย เหอๆ กูละเชื่อเลย
“คิว”
“อืม”
“ไอ้คิว”
“อื้อ”
“คิว”
“ถ้ามึงเรียกกูอีกครั้ง แล้วไม่พูด กูจะถีบหน้าแม่ง” ไอ้คิวเหน็บดินสอไว้ที่หู มันหันกลับมามองหน้าผม เหมือนจะลุกมาถีบจริงๆในวินาทีใดนาทีหนึ่ง
“มึงรักอิงมั้ย” อิงคือแฟนคนล่าสุดที่ไอ้คิวคบอยู่ตอนนี้
“ถามทำไม”
“ก็กูไม่เห็นมึงคบใครนานแล้วไง ตั้งแต่เลิกกับพี่เจน แล้วทำไมถึงจะคบอิงวะ”
“…..ไม่รู้ แต่อิงก็น่ารักดี คบๆไปอาจจะรักก็ได้” คิดง่าย พูดง่าย ทำจริงๆอาจจะไม่ง่ายนะมึง
“มึง เอ่อ มึงมีอะไรกันรึยัง”
“เชี่ยพีม ถึงกูจะเลวกู ก็ไม่ได้คิดแต่เรื่องอย่างว่านะสัด”
“เออ ดีแล้วๆ สงสารผู้หญิง พ่อแม่เลี้ยงดูเค้ามาอย่าไปทำลายเค้าเลยเนอะ”
“มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย ทำไมพูดอะไรแปลกๆ ไอ้ภูมิเอาอะไรให้มึงกิน” ความรักไง ขากถุย ถ้าผมตอบออกไปไอ้คิวคงได้ลุกมาเหยียบหน้าด้วยความหมั่นไส้ผมแน่ๆ
“ถ้าสมมุติ แค่สมมุตินะเว้ย แบบว่ามีผู้ชายชอบมึง มึงจะรังเกียจมั้ย”
“ใคร”
“ไอ้ ตะ เอ่อ สมมุติไงมึง สมมุติ” เชี่ย เกือบหลุดแล้วมั้ยล่ะ ไอ้คิวแม่งฉลาดเกิน
“ไร้สาระว่ะพีม”
กว่าจะวาดรูปเสร็จก็ปาไปบ่ายสามกว่า ที่จริงยังไม่เสร็จ ได้แค่ร่างๆ ผมถ่ายรูปไว้เอากลับไปวาดต่อที่บ้าน ตอนนี้ผมกับไอ้สองตัวนั้นขึ้นมาชมนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติ ข้างนอกว่าสวยแล้ว ข้างในสวยยิ่งกว่าครับ พวกผมถ่ายรูปแทบจะทุกมุม
เข้ามาเห็นพระราชกรณียกิจของพระองค์ท่านทำให้ผมรู้สึก มันบอกไม่ถูก ไม่รู้จะอธิบายยังไง คือมันอบอุ่นหัวใจ ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นคนไทย เป็นลูกของพ่อ พ่อที่ยิ่งใหญ่และใจดีกว่าใครๆ คราวหน้าพาไอ้ปันมาดีกว่า เลือดรักชาติในตัวมันจากเข้มคงข้นกว่าเดิม
“เต้ยเหนื่อยอ่ะ พักก่อนได้ป่ะ” ไม่ต้องขอหรอกเต้ยในเมื่อมึงนั่งแล้ว
“อ่อนวะ ไหนบอกเป็นนักเต้นไง เดินแค่นี้ทำเหนื่อย”
“เต้ยไม่ถึกแบบพี่คิวนิ”
“ไอ้เต้ยนี่ก็น่ารักดีเนอะ มึงว่ามั้ยคิว” ทั้งไอ้คิวและไอ้เต้ย จ้องผมเขม็ง ทำไมอ่ะ กูพูดไรผิดวะ
“น่าลักไปฆ่า มึงนี่ท่าจะเป็นเอามากนะพีม เบื่อหล่อขั้นเทพแบบไอ้ภูมิแล้วรึไง กูบอกแล้วคุณชายแบบมันน่าเบื่อ ต้องหล่อใสไร้ที่ติแบบกูนี่ หึหึ หล่อลาก หล่ออมตะ หล่อตลอดกาล หล่อแบบนิรันดร ฮ่าๆ”
“หล่อไร้ที่ติหรือไร้ที่ชม” ไอ้คิวขำค้างก่อนกระโดดเข้าไปล็อคคอไอ้เต้ย มันดิ้นกระแด่วๆเพราะสู้แรงไอ้คิวไม่ไหว ฮ่าๆๆ เสร็จกูล่ะ ผมรีบยกกล้องขึ้นถ่ายพวกมันสองตัว
“เฮ้ย พวกมึง เบาๆ ไม่ใช่บ้านเรานะเว้ย สำรวมหน่อย” มันชักจะเล่นกันแรงเกิน ไอ้คิวก็เล่นซะไม่กลัวน้องจะเจ็บเลย “มาๆถ่ายรูปกัน” มันเลิกแกล้งกัน เดินหามุมถ่ายรูป
“ตรงนี้แหละ สว่างดี อ้าวน้องรหัสพี่รหัสกอดคอกันหน่อย เออนั่นแหละ” มันสองตัวมองหน้ากัน แขนไอ้คิวพาดอยู่บนไหล่เต้ย ไอ้เต้ยมันสูง แต่เตี้ยกว่าไอ้คิวมากอยู่ แสดงว่าไม่ได้มีแค่กูหรอกว๊าที่เตี้ยอ่ะ คึคึ
“คิวขยับไปหาน้องอีก” มันก็ขยับไปตามที่บอก “ชิดอีกนิดนึง” มันจะขี่คอกันแล้วครับ แต่ผมยังไม่สะใจ ฮ่าๆนานๆได้แกล้งพวกมัน ตอนนี้ไหล่ไอ้เต้ยเกยอกไอ้คิวแล้ว “อีกนิดดิวะ”
“เชี่ยพีม ให้กูเอามันให้ดูเลยมั้ยแม่ง”
“ได้ก็ดี”
!!!!!!!
ไอ้เต้ย มึงอย่าแรง
……………………………………..
ตอนนี้ผมมาเดินเล่นที่ฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต ไม่ได้มากับไอ้สองตัวนั้นหรอกเพราะมันกลับไปด้วยกันแล้ว แล้วผมมากับใครน่ะเหรอ มันคือคนที่มารับผมถึงหอจดหมายเหตุ จนถูกแซวว่าเป็นคนขับรถประจำตัว แล้วมันก็บ่นหิวข้าว อยากแดกไก่ผู้พันจนต้องแวะที่นี่ รู้รึยังว่าผมมากับใคร
“เอาคอมโบเซทครับ” เอ่อ พี่ฟังผมพูดรึเปล่าครับ เอาแต่จ้องหน้าไอ้คนที่ยืนซ้อนหลังผมอย่างเดียวเลยอ่ะ
“ทานที่นี่หรือกลับบ้านคะ”
“ทานนี่ครับ”
“เอาปีก” อยู่ๆไอ้คนข้างหลังผมบอกสั้นๆแต่ดูเหมือนพี่สาวเสื้อเขียวจะสนใจมันมากกว่าผม มึงไปนั่งรอเลยไป ฮึ๋ย
“พอดีว่าปีกหมดคะ ต้องรออีก5นาที เปลี่ยนเป็นน่องกับเนื้ออกได้มั้ยคะ” เสียงแนะนำหวานๆมาพร้อมรอยยิ้มสวยๆ แต่
“ไม่เอา จะกินปีก”
:m16:
“เอ่อ” ผมกับพี่สาวคนนั้นเอ๋อแดกกันเลยทีเดียว คนที่รอคิวข้างหลังก็มอง
“พีม กูจะเอาปีกอ่ะ” นี่กูมากับนักศึกษาคณะวิศวะอายุ20 หรือเด็กประถมวัยกันแน่วะ อ่อ ลืมไปว่าไอ้ภูมิยังไม่ยี่สิบเต็ม เด็กปี 91 แม่ง เลี้ยงยาก
“ปีกหมดแล้ว มึงหิวไม่ใช่เหรอ ถ้าจะกินต้องรอนะ เราเอาน่องก็ได้เนอะอร่อยเหมือนกัน” ผมหันมาเจรจาต่อรองกับมัน
“ไม่!!” มันกอดอก หันหน้าไปมองทางอื่น โอยยย มึงคิดว่ามันน่ารักรึไง โรคเอาแต่ใจมาอีกแล้ว
“งั้นก็เปลี่ยนที่ ไปกินที่เซนทรัลมั้ย”
“ไม่ไป กูจะกินปีก แล้วก็จะกินที่นี่ด้วย” ตอนนี้พี่สาวเสื้อเขียวเป็นใบ้ไปแล้ว คนที่รอคิวข้างหลังก็ไปสั่งอีกช่อง สุดท้ายด้วยอำนาจเงิน พี่ผู้จัดการสาขาต้องโทรสั่งKFCที่อยู่อีกชั้นให้เอาปีกมาส่ง
“อยากมากใช่มั้ย แดกให้หมดเลยนะ กระดูกก็อย่าให้เหลือซักชิ้น อื้อ อำไออ๋องอึง” เชี่ยภูมิแม่งเอาไก่ทั้งน่องยัดใส่ปากผม
“หนวกหูว่ะ น่ารำคาญด้วย” มันยิ้มร่า มีความสุขที่ทุกอย่างได้ดั่งใจมัน วันหลังมึงก็ลากลงไปแดกในน้ำด้วยนะ ฮึ๋ย ถ้าจะกินดีๆคงไม่ใช่ผมกับภูมิ เพราะผมทั้งถีบขากันใต้โต๊ะ แย่งแก้วน้ำ เสือกอยากกินแก้วเดียวกันไง แล้วมันชอบเอากระดูกมาวางในจานผมอีก กูไม่ใช่หมานะเว้ย
“ภูมิ ซอสๆ”
“อะไร”
“ซอสเปื้อนแก้ม”
“เช็ดให้หน่อยสิ” ผมหันมองรอบๆ ถึงจะเป็นโต๊ะที่อยู่ในๆ ก็กลัวคนเห็นนะเฟ้ย ไอ้ภูมิยิ่งเด่นๆอยู่
เมื่อทางสะดวกผมก็เอื้อมมือไปเช็ดให้มัน มีเสียงหัวเราะคิกคักมาจากโต๊ะข้างๆ ได้ยินแว่วๆว่า
“พี่สองคนนั้นน่ารักอ่ะ”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………….
ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ(กราบงามๆ) :m15: ช่วงนี้เรียนหนัก จะสอบอาทิตย์หน้าแล้ว แถมพรีเซ้นงานก็จ่อรอคิวเกือบทุกวิชา สงสัยว่าอาจารย์คงไปนัดแนะกันสั่งงานพร้อมกันแน่ๆ เหอๆ ช่วงนี้ตาลคงงดอัพนิยายซักพักนะคะ (อาจจะเหมือนแก้ตัว แต่มันคือความจริง แอร๊ยยย) :o12: :o12:
ถ้าสอบเสร็จตาลจะรีบมาเคลียร์ปัญหาให้น้องเต้ยกับไอ้พี่คิวอย่างแน่นอนคะ ขอบคุณที่ทุกคนยังรออ่านนะคะ เห็นมารอด้วย (ซึ้ง)ช่วงนี้ก็อ่านเรื่องอื่นรอไปก่อนนะตัวเทอ กร๊ากกกก
มีรูปหอจดหมายเหตุมาฝากด้วยคะ อย่าลืมไปเยี่ยมชมกันนะคะ สวยมาก
ปล ตอบเม้นขอติดไว้ก่อน
ปล ใครเป็นศิษย์เก่า Harvard บ้างคะ ขอข้อมูลไปทำรายงานหน่อยสิ อ๊ากก ยากเว่อร์ :serius2: :z3:
(http://image.free.in.th/z/ib/69431_103075796425075_100001679651268_19984_4441535_n.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=29ef1b9427a4f9c43a64b1f0ce892149)
(http://www.free.in.th)
(http://image.free.in.th/z/in/33674_103076349758353_100001679651268_19997_101036_n.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=30b8fb983229418f2447943478f894b2)
(http://www.free.in.th)
(http://image.free.in.th/z/iv/66549_103355183063803_100001679651268_21916_3097887_n.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=34e9e499cbbeb153c98bfff89c3272c1)
(http://www.free.in.th)
(http://image.free.in.th/z/ig/68473_103355826397072_100001679651268_21927_4096627_n.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=f84f03d80a35ed2d7e42b24cdeca1517)
(http://www.free.in.th)
-
ลุ้นๆๆๆๆ คู่คิวกะเต้ย ให้สมหวังดังจินต์ ภายในเร็ววัน
กินไก่ที่ใด และตอนไหนก็ไม่อร่อยเท่ากับได้กินไป เย้าแหย่กันไปกับน้องพีม ใช่ปะภูมิ
ส่วนของหนูตาล ได้เลยจ้ะหนูตาล งดก่อนก็ได้จ้ะนิยายน่ะ
หนูไปเตรียมการพรีเซนต์งาน และเตรียมตัวสอบให้ต็มที่เลย
ป้าส่งใจมาช่วยเป็นกำลังใจจ้ะ ให้ผลออกมาเยี่ยม ทั้งงานทั้งสอบนะจ๊ะ
-
คุณหนูเอาแต่ใจจิงๆๆนายภูมิ รอคู่คิวกะเต้ยนะจ๊ะ
แล้วขอให้ทั้งงานที่จะพีเซนต์และสอบออกมาเป็นอย่างที่ตั้งใจนะจ๊ะ
-
สงสารเต้ยจัง ไม่รู้ว่าคิวรู้แล้วจะเป็นไงเนอะ!!!พีมกับภูมิน่ารักเหมือนเดิม
-
กรี๊ดดดดดดดดดด หวานไม่แคร์สื่อ :-[
-
:laugh:ที่ตั้งก๊วนกามเทพมาช่วยเหลือคู่ของเต้ยกับคิวให้สมหวังเนี่ยเพื่อให้เพื่อนกลุ่มกับน้องกลุ่มได้กันเองจะได้ไม่เสียดุลย์ให้กับคนนอกกลุ่มใช่ไหมคะ
:-[ส่วนพีมกับภูมิก็สวีทหวานอ่ะ กลางร้านไก่ผู้พันซะด้วย อ๊ายอายอะไรคนเยอะแยะ
-
มาแล้ว มาแล้ว
-
ถึงวันนี้จะเป็นวันเสาร์แต่ผมก็ไม่ได้พักผ่อนอยู่บ้าน เพราะผมกับไอ้คิวมาเขียนรูที่หอจดหมายเหตุฯ(หอจดหมายเหตุแห่งชาติเฉลิมพระ เกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช)
อิตอนแรกก็งง จริงๆ นะ รูอะไร อะไรรู พออ่านไปอ่านมา อ๋อ รูปเหรอ สงสัยรีบไปหน่อย แต่ ไปเขียนรูเนี่ย น่าคิดนะอ่านตอนแรกตกใจหมดเลย 5555+
ว่าแต่ภูมิเกิดปี 91 เหรอ -0- เด็กกว่าเบลล์อีก 555+ อย่างนี้เวลาโพสเบลล์ต้องเรียกว่าน้องภูมิแล้วดิ เพราะเบลล์เด็ก 90 แถมต้นปีด้วยอ่ะ กร๊ากกกก
-
คู่คิวกับเต้ยจะลุ้นขึ้นป่าวเนี่ย
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดด !
ภูมิพีมยังหวานได้อีกค่า
ไม่เป็นไรค่ะพี่ตาล เข้าใจน้าๆ
ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างราบรื่น ๆ แล้วก็มาอัพนิยายต่อเหมือนเดิมน่ะค่ะ
-
ถึงวันนี้จะเป็นวันเสาร์แต่ผมก็ไม่ได้พักผ่อนอยู่บ้าน เพราะผมกับไอ้คิวมาเขียนรูที่หอจดหมายเหตุฯ(หอจดหมายเหตุแห่งชาติเฉลิมพระ เกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช)
อิตอนแรกก็งง จริงๆ นะ รูอะไร อะไรรู พออ่านไปอ่านมา อ๋อ รูปเหรอ สงสัยรีบไปหน่อย แต่ ไปเขียนรูเนี่ย น่าคิดนะอ่านตอนแรกตกใจหมดเลย 5555+
ว่าแต่ภูมิเกิดปี 91 เหรอ -0- เด็กกว่าเบลล์อีก 555+ อย่างนี้เวลาโพสเบลล์ต้องเรียกว่าน้องภูมิแล้วดิ เพราะเบลล์เด็ก 90 แถมต้นปีด้วยอ่ะ กร๊ากกกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาตัวเอง ขอบคุณคุณน้องเบลล์มากๆเลยคะ อีพี่ทั้งฮาทั้งอาย ผิดคำไหนไม่ผิด มาผิดคำนี้ :laugh: :laugh:
ที่จริงไม่ได้รีบคะ แต่พี่สะเพร่าเอง แก้แล้วนะจ๊ะ :pig4:
-
รอได้จ้ะ
ขอให้ผ่านฉลุยทุกอย่างนะ
-
สวยมากอ่า
-
:L1:
-
เชียร์น้องเต้ย สู้ ๆ
-
ขอกอดคนเขียนก่อน :กอด1: คิดถึงๆ
เค้าว่านะ ความจะแตก ศรรักจะเป็นลูกดอกอาบยาพิษก้อเพราะนายพีมนี่แหละ พิรุธเกิ๊นนนน :laugh:
ส่วนภูมิ ถึงจะเอาแต่ใจ แต่หล่ออ่ะ ทำไรก้อไม่น่าเกลียด :z1:
ปล.1 รูปสวยมากค่ะ
ปล.2 ขอให้เรื่องงานสำเร็จด้วยดีนะคะ สู้ๆ
-
ฮากับกลุ่มกามโรค เอ้ย กามเทพจริง
ตอนนี่ก็กามเทพพีมออกโรง
ขอให้สำเร็จทีเถอะ
ภูมิกับพีมก็น่ารักเหมือนเดิมเลย
-
เนื้อเรื่องน่ารักมาก ๆ ค่ะ อ่านแล้วฮาได้ทุกตอนจริง ๆ
ขำ นายภูมิเอาแต่ใจจะกินปีกไก่ ตกลงนายพีมได้แฟนหนุ่ม หรือ ลูกชายกันแน่?
-
ลุ้นๆ คิวกับเต้ย ลุ้นสุดใจ :L1: :L1: o13 o13
ภูมิ พีม น่ารักกก :impress2: :impress2:
-
:mc4: คิว เต้ยๆๆ แนะนำให้น้องเต้ย
จับพี่คิวทำสามีเลย เหอๆๆ
-
อ่านไปก็ตามลุ้นคู่คิวเต้ยดีกว่า
ถึงกัดกันตลอดก็ตามทีแต่อย่างว่า
ทะเลาะกันบ่อยๆเนี้ยแหละเดี๋ยวก็รักกันเอง
เป็นกำลังใจทั้งสอบทั้งพรีเซ็นต์ผ่านไปได้ด้วยดี
:กอด1: :L2: :pig4:
-
รูปปลากรอบสวยมากคับ ชอบคู่พีมกับภูมิจริงๆ น่ารักดี ตอนท้ายมีแอบหวาน 555
คู่คิวกับเต้ยเหรอ น่าจะแรงดี ไม่มีตก ดูไฮเปอร์ๆพอๆกัน :laugh:
-
:z10: :z10: :z10:กระดืบ ๆ มาเชียร์ ดิวกะเต้ย :z10: :z10:
-
มาเชียร์พี่รหัสน้องรหัส
+1
-
ไปเตรียมงาน ส่งงานให้เต็มที่เลยนะจ๊ะน้องตาล รอได้ชิวๆ แต่ก็รีบมาต่อด้วยละกัน
หอจดหมายเหตุสวยมากน่าไปจัง แต่ก็ไกลเกิน เอาไว้หาคนขับรถส่วนตัวได้ก่อนจะตามไปชม
-
ง่าๆๆๆแอบสงสารเต้ยอ่า
อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
คู่นี้เสียวดราม่าจริงๆๆ
แต่คงไม่มีหรอกใช่ไหม
คงหวานแหววตามพีมและภูมิ
-
อ่านแล้วอึ้งที่ไม่ค่อยได้มาต่อนิยายแต่ยังไงการเรียนก้อต้องมาก่อนนะครับน้องตาล :L1: :L1:
สุขใจและคืนนี้สงสัยฝันดี
ขอให้เรื่องพรีเซ้นงานผ่านไปด้วยดีนะครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
สนุกมากเลยอ่านไปขำไป ฮากร๊ากกกกกกกกก
พีมรั่วมากอ่ะ แต่ก็น่ารัก ส่วนภูมิแกจะเก๊กไปไหนวะคะ
-
อยากเห็นดราม่าเต้ยคิว อ่า 5555
สงสารเต้ย ชิส์
-
เต้ยอ่ะ ไม่อยากคิด แต่อยากอ่านต่อ
เรื่องเรียนพยายามเข้า สู้ๆๆ
-
เต้ยกับคิว นี่จะไหวมั้ย??
แต่ก็ลุ้นอยู่นะ
-
ประโยคสุดท้ายของหนูเต้ย แรง!ค่า~~
ภูมิกับพีมน่ารักอ่ะ โต๊ะข้างๆเป็นสมาชิกเล้าแน่ๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
ขอบคุณที่มาต่อจ้า อ่านซ้ำ ๓ รอบแล้วค่ะ
น่ารักทุกตอนเลยเหอะ :impress2: :impress2: :impress2:
-
น่าสงสารน้องเต้ยจัง
-
ลุ้นคิวกะน้องเต้ยอะ อยากให้สมหวังกันอีกคู่อะ
แน้องภูมิน้องภีมน่ารักอะ
-
อ่านทันแล้วววววววววววว
น่ารักมากเลย ภูมิเวลาหวาน อ่อนโยนมากเลย
ตอนนี้ก็เชียร์คิวเต้ยรอให้สมหวังล่ะ
-
ขอให้เต้ย สมหวังน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
แฟนกับคนที่รักไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดียวกัน >> กดไล๊ o13
คิกๆๆ คิวกะเต้ยยย
เต้ยกะคิววว รักกันไวๆ เพี้ยงๆๆๆๆ
อยากอ่านแล้วว อิอิ
-
อยากเห็น คิว ตามง้อเต้ยชะมัด
ภูมิ เนี่ยตั้งแต่คบกับพีม มีแต่มุมน่ารักง๊องแง๊งหนุงหนิงตลอดเลย ชอบอะ :m3:
-
Special Valentine Day แทนฟ่าง
สวัสดีครับ ผมแทนนะครับ เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยเนอะ เชี่ยพีมแม่งชอบพล่ามคนเดียว ตามประสาคนปัญญาอ่อน หึ แล้วเราจะคุยอะไรกันดีล่ะครับ ผมพูดไม่เก่ง เขินนะเนี่ย ว่าแต่แฟนผมไปไหน ตื่นมายังไม่เห็นหน้าเลย
“ฟ่าง”
“…………....” เงียบ
“ข้าวฟ่าง”
“………………” ก็ยังเงียบ
“ไอ้ฟ่าง!!!”
“โว้ยย ตะโกนอะไรนักหนาวะ หนวกหู”
“ไปไหนมา”
“ไปเผาถ่านมามั้ง นุ่งผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำเนี่ย มึงไปอาบน้ำไป เดี๋ยวไปเรียนสาย” มันเช็ดผมไป เดินหาของไป ขาวชิบหายเมียกู
“มองอะไร” มันสบตาผมผ่านกระจก ในมือมีไดร์เป่าผมที่เพิ่งหาเจอ
“มองนมมึง”
“เสี้ยนหรอสัด ของมึงก็มี …ไปอาบน้ำ” ผมเดินไปจูบไหล่มัน แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ เพราะขวดโรออนหรืออะไรไม่รู้ลอยตามหลังผมมา เฉียดหัวไปนิดเดียว หึหึ ถึงมันจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทุกเช้า แต่ผมก็ไม่เคยเบื่อ ใครจะเบื่อความสุขของตัวเองล่ะครับ
ผมไปส่งฟ่างที่คณะสถาปัตเสร็จ ก็กลับมาคณะตัวเอง วันนี้บรรยากาศในมหาลัยดูสดชื่นสดใส มองไปทางไหนก็เห็นกล่องของขวัญ ช่อดอกไม้ รอยยิ้มและความรัก ก็วันนี้เป็นวันแห่งความรัก แต่ผมกับฟ่าง เราไม่ได้รู้สึกว่ามันต่างจากวันอื่นๆ เราไม่ได้ให้ของขวัญกัน ไม่มีดอกไม้ ไม่มีแม้แต่คำบอกรัก
แต่เราก็รู้ว่าเรารักกัน รู้สึกอยู่ทุกวัน
ตอนเย็นผมไปรับข้าวฟ่างมาดูผมเตะฟุตบอล ตอนปี1ผมเป็นนักฟุตบอลของมหาลัย พอขึ้นปีสองขี้เกียจซ้อม ไม่อยากเก็บตัวด้วย เพราะผมไม่ได้จริงจังขนาดนั้น ที่เล่นก็เพราะชอบ เล่นสนุกๆกับเพื่อน ตอนนี้ก็เลยเล่นแค่เป็นการออกกำลังกายทุกเย็น
ตอนผมไปรับไอ้ฟ่างมันกำลังหัวยุ่งได้ที่ ผมรู้ว่าพวกถาปัดมันกินมันนอนไม่เป็นเวลา ยิ่งใกล้สอบแบบนี้แทบจะใช้ชีวิตสวนทางกับชาวโลก บางคืนไอ้ฟ่างนี่แทบจะสมสู่กับโต๊ะเขียนแบบ ไม่หลับไม่นอน
บางทีก็พูดคนเดียว ผมกลัวว่ามันบ้าแบบไอ้ปัน คืนไหนที่มันโต้รุ่งก็มีกระทิงแดง เอ็มร้อยอยู่เป็นเพื่อน ส่งงานเสร็จก็อย่าคิดว่าจะได้เจอหน้า เพราะมันจะนอนข้ามวันข้ามคืน พวกถาปัดมันถึงยึดคติที่ว่าเวลานอนสำคัญกว่าแฟน สำหับคนอื่นอาจจะใช่ แต่อย่าฝันว่าผมจะยอม
ผมก็ลากมันมานั่งดูผมเตะบอลกับเพื่อนทุกวัน มันก็บ่นทุกวัน แต่ก็มาทุกวันอยู่ดี ฮ่าๆ ผมไม่ได้อยากบังคับมันเลยนะ แต่ผมแค่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองรักตอนที่มีคนรักอยู่ใกล้ๆ
ฟ่างก็หอบโต๊ะดราฟ(โต๊ะเขียนแบบนั่นแหละครับ แต่ได้ยินฟ่างเรียกแบบนั้น) มีคัตเตอร์ สเกล กระบอกแบบกระจายเต็มโต๊ะ เหมือนกูทารุนแฟนตัวเองยังไงไม่รู้
เพื่อนๆที่เล่นบอลด้วยกันก็พอรู้ว่าผมกับฟ่างเป็นอะไรกัน ส่วนมากก็เพื่อนสมัยมัธยม พวกโรงเรียนในเครือ เคยเจอกันบ้างเวลาแข่งวิชาการหรือแข่งกีฬา พวกมันก็แซวๆ ไม่อยากจะบอกว่าที่เห็นวิ่งหล่อๆเท่ห์ๆในสนามน่ะ ครึ่งทีมมั้งที่แฟนกัน
“เหนื่อยว่ะ” ผมวิ่งลิ้นห้อยมาหาฟ่างที่ข้างสนาม
“อย่ามาใกล้ เหม็น” มันไม่เงยหน้ามาสนใจผมซักนิด อุตส่าห์อยากให้ป้อนน้ำเย็นๆ กินเองก็ได้ว๊ะ ผมกินเสร็จก็เทน้ำราดหัว สะบัดๆ
“เชี่ยแทน แม่งโดนงานกู สัด ไปไกลๆเลย” โห ไม่โดนซักหน่อย แค่เกือบๆ เพราะถ้าโดนจริงๆมันคงยิงผมทิ้งคาที่ รักงานยิ่งชีพ
“อย่าไล่ดิ อยากอยู่ใกล้ๆ”
“กูเหม็น” แม่งหมั่นไส้ว่ะ ที่งี้ทำเหม็นนะมึง เมื่อคืนล่ะซุกเอาๆ
“เหม็นตรงไหน”
ฟอดด ผมหอมแก้มไอ้ฟ่าง มันหน้าเหวอไปเลย “หอมดีออก” ฮ่าๆๆ ขโมยหอมแก้มมันในที่สาธารณะถือว่าผมเสี่ยงตายมากนะครับ
“ไอ้ลูกหมา อายบ้างเหอะมึง” มันว่าผมตาขวาง โยนผ้าขนหนูใส่หน้า หึหึ เขินก็เป็นนิหว่า
“มาเฝ้าไอ้แทนทุกวันไม่เบื่อหรอครับข้าวฟ่าง” มันมาแล้ว ศัตรูหมายเลขหนึ่งของฟ่าง
“เบื่อสิ เบื่อที่เห็นหน้ามึงไงไอ้กริช”
“อะไร กูถามดีๆ ปากแบบนี้ระวังจะถูกผัวทิ้งนะเว้ย ฮ่าๆ ใช่มั้ยแทน” ผมขำมันสองตัว กริชเป็นเพื่อนสมัยเรียนม ปลาย อยู่คนละห้องไม่ค่อยสนิทกัน แต่ก็พอจะจำหน้ามันได้ มาเจอกันอีกทีก็ตอนเป็นนักฟุตบอลของมหาลัย เลยเริ่มสนิทกัน เห็นบ้าๆอย่างนี้มันเรียนหมอนะครับ ไอ้กริชมันกะล่อน ชอบกวนตีนข้าวฟ่าง ให้ตัวเองโดนด่าเล่น
“ว่าแต่น้องมึงคนนั้นมีแฟนยังวะ”
“คนไหน”
“ที่ชื่อเต้ยอ่ะ”
“ถามทำไม”
“กูชอบว่ะ เป็คเลย จีบให้หน่อยดิว๊า” ชิบหายแล้วไง ผมกับไอ้ฟ่างมองหน้ากัน เรื่องไอ้เต้ยมันยังไม่เคลียร์ มึงอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลยกริช
“น้องกูไม่เอามึงหรอกไอ้หมอบ้ากาม”
“น้อยกว่าผัวมึงล่ะกัน” มันสองตัวก็ทะเลาะกันไม่หยุด เพื่อนคนอื่นเริ่มทยอยลงสนามอีกครั้ง “วาเลนไทม์พวกมึงไปฉลองที่ไหนวะ”
“เรื่องชาวบ้านนี่เสือกจังนะ”
“ชาวบ้านหน้าแบบมึงก็น่าเสือกนิครับเชี่ยฟ่าง” ไอ้กริชพูดจบมันรีบวิ่งลงสนาม แลบลิ้นส่ายตูดใส่ฟ่าง ผมกลับลงมาเตะบอลได้เกือบสิบนาทีแล้ว แต่ยังมีเสียงของฟ่างตะโกนด่าอยู่เลย ไอ้กริชถึงกับส่ายหน้า
“เมียมึงแดกร็อตไวเลอร์เป็นอาหารหลักรึไงว่ะ แม่งดุชิบหาย” ผมก็ได้แต่ยิ้ม ถึงดุก็รักว่ะ
……………………………………….
ถึงจะบอกว่าไม่ได้ใส่ใจกับวันที่ใครๆเรียกว่าวันวาเลนไทน์หรือวันแห่งความรัก แต่ผมก็อยากทำอะไรให้ฟ่างบ้าง ผมไม่ใช่ผู้ชายโรแมนติก ผมแค่อยากทำให้คนที่ผมรักประทับใจอยู่ทุกเวลาแค่นั้นเอง ผมเลยพามันมากินข้าวแถวสะพานพุทธ มันก็บ่นว่าไกล ดึกก็ดึก ผมบอกเหตุผลว่าอยากได้กางเกงยีนส์ กินเสร็จจะได้เดินดู
และตอนนี้คนที่เคยบ่นผมเมื่อชั่วโมงที่แล้ว มันกำลังเมามันส์กับการเลือกกางเกงยีนส์ขาดๆ เซอร์ๆตามสไตล์มัน ตอนนี้สี่ทุ่มแล้วอีกเดี๋ยวพ่อค้าแม่ค้าคงเก็บของ แต่ไอ้ฟ่างก็ไม่กลัวตลาดจะวาย มันเลือกนั่นเลือกนี่แบบโคตรใจเย็น ทั้งที่ปกติมันเป็นพวกใจร้อน เวลาเดียวที่มันใจเย็นก็คือตอนช้อปนี่แหละครับ
ไอ้ฟ่างกับไอ้ภูมิถึงจะเป็นพี่น้องกัน แต่รสนิยมต่างกันคนละขั้วเลย รายนั้นน่ะเป็นคุณหนูคุณชายของจริง และคนอื่นก็มักมองว่าฟ่างคงเป็นคุณชายติดหรู หยิ่ง ทำอะไรไม่เป็น ซึ่งไม่จริงเลย ฟ่างมันเป็นคนลุยๆอยู่ง่าย ติดดิน บางทีติดมากจนแทบจะมุดลงไปอยู่ในดิน (คนหรือแย้วะ)
มันเข้มแข็งแต่จะเข้มแข็งเพื่อภูมิเท่านั้น ฟ่างรักภูมิมากถึงพยายามปกป้องน้องอยู่เสมอเรื่องครอบครัว ทั้งที่ความเป็นจริงข้าวฟ่างของผมเปราะบางกว่าภูมิซะด้วยซ้ำ
ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา มองเราสองคนด้วยสายตาที่ต่างกัน บางคนก็คงเห็นว่าหล่อเลยมอง แต่บางคนพอเห็นมือของเราที่จับกันสายตานั้นก็เปลี่ยนไป
จะว่าผมไม่แคร์สายตาคนอื่น ไม่สนใจสังคมก็คงไม่ใช่ ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดา แค่คนธรรมดาก็ย่อมรู้สึกบ้าง แต่สิ่งเหล่านั้นก็ไม่ได้สำคัญสำหรับผมเท่าข้าวฟ่าง ผมต้องเข็มแข็ง ต้องปกป้องมัน ผมคิดแค่นี้
ผมเอาของไปเก็บที่รถเสร็จ ก็พาฟ่างมาเดินเล่นบนสะพานพุทธ ลมเย็นสบาย อากาศดี
“แทน ทำไมวันนี้ใจดีจัง”
“หืม ปกติกูใจร้ายกับมึงเหรอ” ผมดึงมือฟ่างมาเดินใกล้ๆเพราะสะพานมันสั่นตอนรถบรรทุกวิ่งผ่าน
“ใช่ มึงชอบใจร้ายกับกู” มันยักคิ้วยิ้มกวนๆ ผมหัวเราะและเปลี่ยนจากจับมือเป็นโอบเอว ไม่ใช่เพราะไม่มีคนผมถึงกล้า แต่รู้สึกอยากกอดก็เลยกอด รถราเริ่มบางตาจนแทบไม่มี ยิ่งคนยิ่งไม่ต้องพูดถึงเที่ยงคืนกว่าแล้ว ใครมันจะบ้ามาเดิน หึ
เราเดินเล่นกันเรื่อยๆ ผมกับฟ่างสูงพอๆกัน แต่มันตัวบางกว่า ไม่ได้เป็นคู่แคระอย่างไอ้พีมกับไอ้ภูมิ พูดถึงพวกมัน ผมมีเรื่องฮาๆจะเล่าให้ฟังครับ ไอ้เชนเพิ่งโทรมาเล่าเมื่อกี้ จำได้ใช่มั้ยครับว่าเชี่ยพีมมันชอบต้นไม้ แล้วไอ้ภูมิอยากเซอร์ไพร์แฟน มันเลยไปซื้อต้นไม้มาให้ไอ้พีม ต้นอะไรรู้มั้ยครับ ฮ่าๆ ต้นไม้ที่ไอ้ภูมิซื้อให้ไอ้พีมเป็นต้นรักแทนใจ คือ
ว่านหางจระเข้ครับ กร๊ากกก ผมกับฟ่างขำจนน้ำตาไหล
ไอ้เชนบอกว่าไอ้พีมลงไปฮากับพื้น ไอ้ภูมิเลยงอน ตอนนี้คงง้อกันอยู่มั้ง ภูมิเอ้ย มึงเอาอะไรคิดวะ แต่ก็อย่างว่า คุณชายเอาแต่ใจอย่างไอ้ภูมิสะกดคำว่าโรแมนติกถูกรึเปล่าก็ไม่รู้
เราหยุดเดินเมื่อมาถึงกลางสะพาน ผมเท้าแขนกับราวสะพาน ก้มมองพื้นน้ำเจ้าพระยาเบื้องล่างที่กระทบกับแสงไฟ เรายืนเงียบๆต่างซึมซับบรรยากาศดีๆ ซักพักผมหันไปมองคนข้างๆที่เอาแต่จ้องผม ผมยิ้มให้ฟ่าง เลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามีอะไรรึเปล่า
“อากาศดีเนอะ” มันพูดพร้อมรอยยิ้ม ผมเอื้อมมือไปขยี้หัวมัน “โหยแทน ผมกูยุ่ง” ลมพัดขนาดนี้ก็ต้องยุ่งอยู่แล้วครับที่รัก
“ฟ่าง”ผมหันหลังพิงราวสะพาน ดึงข้าวฟ่างมาใกล้ให้มันยืนอยู่ระหว่างขาของผม เท่านี้ก็เท่ากับว่าผมกอดมันไว้ทั้งตัว คนในอ้อมกอดของผมไม่ก้มหน้าแต่ก็ไม่สบตา เวลาฟ่างเขินไม่อยากบอกเลยว่า แม่งน่ารัก
“ฟ่างรู้มั้ยครับว่าวันนี้วันอะไร”
“วันวาเลนไทน์ แล้วมึงเลิกพูดเพราะได้มั้ยสัด กูทำตัวไม่ถูก”
“ฟ่างไม่ชอบหรอครับ” แกล้งมันๆ ฮ่าๆ
“เชี่ยแทน”
“ฮะๆ กูไม่มีดอกไม้ให้ โกรธรึเปล่า” ฟ่างตอบกลับมาว่าให้ทำไม กินก็ไม่ได้ ฮ่าๆหมั่นเขี้ยวว่ะ “แต่แทนมีเพลงนึงจะร้องให้ฟ่างฟัง”
“ไม่ฟังได้มั้ย”
“ทำไมล่ะ”
“ไม่อยากเขิน”
“ไม่เขินหรอก นะ ฟังหน่อย” ผมดึงฟ่างมากอด คางมันเกยอยู่บนไหล่ผม และผมซุกหน้าลงกับคอขาวๆของมัน “ไม่เห็นหน้าแล้ว ไม่เขินหรอกเนาะ” ผมได้ยินเสียงตอบรับในลำคอ กับแรงกอดที่เพิ่มขึ้น ผมกอดตอบและลูบหลังฟ่างเบาๆ ก่อนจะร้องเพลงที่แทนความรู้สึกของผมต่อคนที่ชื่อ ข้าวฟ่าง
http://www.youtube.com/v/E_a9KkVaQCY?
รู้ตัวหรือเปล่า เธอทำอะไรให้ชีวิตของฉัน
มากมายเท่าไร ที่ได้จากการที่มีเธออยู่ข้างกัน
เป็นความอบอุ่นในหัวใจ เป็นความยิ่งใหญ่ของทุกวัน
เป็นจุดมุ่งหมาย และเรี่ยวแรงใจอันสำคัญ
เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน
ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ
ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ตลอดไป
รู้สึกหรือเปล่า เธอเติมอะไรให้วันคืนเหล่านั้น
เนิ่นนานเท่าไร ได้สุขจากการที่มีเธออยู่ใกล้กัน
เป็นความอบอุ่นในหัวใจ เป็นความยิ่งใหญ่ของทุกวัน
เป็นจุดมุ่งหมาย และเรี่ยวแรงใจอันสำคัญ
เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน
ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ
ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ตลอดไป
เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน
ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ
ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน
ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ
ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน
ขอเพียงยังมีเธอเดินเคียงข้างฉัน
ขอเพียงยังมีเราอยู่ด้วยกัน ฉันก็สุขใจ
เพลงของผมไม่มีดนตรี มีเพียงเสียงหัวใจของเราสองคน ที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน มันไพเราะพอที่จะแทนเสียงของเปียโนได้มั้ย
ผมคงไม่รักข้าวฟ่างมากไปกว่านี้ มือที่กุมมือฟ่างก็คงไม่อุ่นกว่าที่เป็นอยู่ เพราะผมรักจนหมดหัวใจแล้ว รักเกินนี้ไม่ได้แล้วจริงๆ คงได้แต่ทำทุกวันให้ดี ทำเพื่อกันและกันไปแบบนี้
“ฟ่างบอกรักแทนหน่อยสิ” ฟ่างยังกอดผมแน่น มืออีกข้างก็กำเสื้อผมแน่นไม่แพ้กัน มันซุกหน้าซบกับบ่าผม เหมือนมีอะไรอุ่นๆซึมผ่านเสื้อด้วยแฮะ
“ต้องบอกด้วยหรอ ดูเองไม่รู้รึไง” ฟ่างเป็นพวกไม่ชอบพูดคำว่ารัก ตั้งแต่คบกันมา นับครั้งได้เลยที่มันพูด ยกเว้นเวลา เอ่อ …..ที่ผมแกล้งจนมันยอมพูด
“ไม่รู้ นะ บอกหน่อย อยากฟัง”
“บอกตรงนี้หรอวะ”
“หรือจะให้ปีนลงไปต่อม่อสะพานก็ได้นะ”
“เออๆ รัก”
“ห๊ะ”
“รักมึง” มันดันตัวออกมากอดผมหลวมๆ และเริ่มมองทางอื่น บิดข้อมืออกจากมือผม
“มึงไหน แล้วใครรักว่ะ”
“แม่ง อย่าโง่ได้มั้ย กูรักมึงได้ยินรึยัง”
“กูไหน ไม่รู้จัก”
“ข้าวฟ่างรักแทน พอใจรึยัง”
“หึหึ พอใจแล้วครับ แทนก็รักฟ่างนะ” ผมดึงมันมากอดอีกครั้ง
“ขอบคุณนะแทน”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ก็ทุกเรื่อง ขอบคุณที่อดทนกับคนไม่เอาไหนอย่างกู คนนิสัยเสีย ขี้โวยวายเอาแต่ใจ ขอบคุณที่มึงไม่ทิ้งกู”
“อย่าคิดมากสิ” ก็เพราะเป็นฟ่าง ผมรักมันที่เป็นมัน เราสองคนไม่เคยปรับตัวเข้าหากัน เพราะตอนที่รักกันก็รักที่มันเป็นแบบนี้ ฟ่างเองก็คงรักผมที่เป็นตัวผมเหมือนกัน
ถ้าต้องให้ปรับตัวเข้าหากันก็ไม่รู้ว่าจะปรับตรงไหน ปรับยังไง ปรับไปแล้วหาจุดตรงกันไม่เจอกันล่ะ ก็อยู่กันไปแบบนี้ มีรัก มีทะเลาะ บางครั้งไม่เข้าใจ มีแอบไปคุยกับใคร แต่สุดท้ายคำว่ารักก็จะดึงเรากลับมาหากัน
ฟ่างอาจจะไม่ใช่คนสุดท้ายของผม แต่มันจะเป็นคนสุดท้ายที่ผมจะรัก
“อื้ออ ทำไรฟ่าง” มันดูดคอผม เล่นอะไรไม่ห่วงความปลอดภัยตัวเองเลยนะครับข้าวฟ่าง
“ทำความเป็นเจ้าของ มึงเป็นของกู ตาก็ของกู จมูกนี่ก็ของกู ปากนี่ก็ของกู ของกูหมดทั้งตัว รู้ไว้ด้วยไอ้หล่อ” หึหึ เด็กขี้หวง
“ครับ ของฟ่างทั้งตัวทั้งใจ” อีกสามนาทีผมอาจสำลักความหวานตาย รับน้ำตาลเกินขนาด “กลับกันมั้ย ลมแรง” ผมจับมือฟ่าง แต่มันไม่ยอมเดินตามแรงดึงของผม ผมเลยหันกลับไปมอง
“แทน”
“ว่าไงครับ”
“กูรักมึงมากกว่าเมื่อวานอีก”
“หึ เคยเสียตัวบนสะพานมั้ยฟ่าง ป่ะ กลับบ้านเรากันนะ” ผมยื่นมือกลับไปให้ฟ่างจับ คราวนี้มันวางมือลงบนมือผม และจับไว้แน่นพร้อมรอยยิ้มที่ผมชอบ เราก้าวเดินไปบนฟุตบาท แม้บางจังหวะ บางก้าวอาจจะไม่พร้อมกัน แต่เราก็จะเดินไปด้วยกัน
สุขสันต์วันแห่งความรักนะครับทุกคน
:L1: :L1: :L1:
………………………………………………
แหวะเลี่ยน อิจฉาๆๆๆๆๆ ผู้ชายแบบแทนมีขายมั้ยคะ ตาลจะไปกว้านซื้อมาเก็บไว้ซักสองโหล :laugh: 555ว่าแต่คู่นั้นพากันไปสหวีวี่วีที่ไหนน๊อ ได้ข่าวว่าให้ต้นไม้สื่อรักกันด้วยหรอจ๊ะ คุณภูมิ กร๊ากกกกก :m20: :m20:
ฉลองๆ ได้เป็นเป็ดซุกซนแล้ว ไม่รู้ว่ามีใครจำได้มั้ย ที่ตาลเคยลบนิยายตัวเอง(โง่) :m15: :m15: ตอนนั้นกำลังจะลงตอนที่หกมั้งแล้วไม่รู้ไปกดอะไรมันหายวับไปเลย ต้องลงใหม่ เฮ้อ พูดแล้วก็เสียดาย แต่วันนี้เป็นเป็ดซุกซนแล้วคะ เมื่อไรจะกดบวกได้อ่ะ อยาก(กด)บวก ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่อวยพรและเป็นกำลังใจให้นะคะ :-[ :-[
-
อู้ววววว
คู่นี้รักกันไม่อายฟ้าอายดิน
ฮ่าๆๆๆ
หวานไป4โลกเลย
จัดเน้นๆๆมากๆๆๆๆ :L1: :L1:
-
คู่ฟ่างกับแทนหวานกันจัง
แต่คู่พีมกับภูมิอย่างฮาให้ว่านหางจรเข้วันวาเลนไทน์ :jul3:
-
สะพานมหขึ้นหรือเปล่าไปดูหน่อยสิ
แล้วนะอยากรู้ความหมายของต้นว่านหางจระเข้ว่าคืออะไร
คิดได้นะ
-
อ่านแล้วน้ำตาลทะลุเส้นเลือด ว่าแต่มีคู่พี่แล้วขอคู่น้องด้วยนะ
-
เขินจริงอะไรจริง :o8: :o8: :o8: :o8:
จะเอาคู่คนน้องกับน้องพีมอ่ะ จะเอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
เพลงเพราะมากเลยค่ะ :impress2:
เห็นอะรัยมั้ยคะ นั่นๆ มดขึ้นจอคอมบ้านเราแล้วว :laugh:
แทนฟ่างหวานเกิ๊น ภูมก็นะจะไม่หั้ยขำได้ไงอ่ะ ต้นว่านหางจระเข้แทนใจอ่ะนะ :jul3: :jul3:
-
แค่ก แค่ก สำลักความหวานแทนกับข้าวฟ่าง อื๊ย....อิจฉาด้วยแหละ
-
หวานกันกลางสะพานเลยทีเดียว :impress2:
นานๆจะมีโมเมนต์หวานๆ(แบบปกติ)ให้เห็น ทุกทีเอาแต่หวานแบบหื่น โหด ฮา กันตลอดๆ :z1:
ปล.ชอบต้นไม้แทนใจของภูมิอ่ะ กะให้พีมไว้ใช้รึไงคะ :laugh:
บวกให้แทนฟ่าง ข้อหาหวานถูกใจ o13
-
อ่านไปก็โดนหมดกัดไปด้วย
หวานกันจนน่าอิจฉามากไปแล้ว
แต่ที่แน่ฮากับคู่ภูมิพีมจริงๆเลย
ภูมิช่างคิดจริงเลยอยากจะเซอร์ไพรส์พีม
แล้วก็มีคนมาชอบน้องเต้ยของเราแล้ว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เอ่อ! คนอ่านต้องกินยาลดความหวานแล้ว
แถมต้องเอารถดับเพลิงมาฉีดดวงตาที่ร้อนผ่าวจนลุกเป็นไฟ
มันอิจฉารู้ไหม
-
หวานจริงวุ้ย อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆ :3043:
-
คู่นี้หวานเกิน :-[
แล้วคู่ว่านหางฯ อยู่ไหน
ต้องโพสท์ 250 ครั้งก่อน ปุ่ม +- จะมาเอง
+1
-
ชอบข้าวฟ่างงงงงงง
สะพานพุทธเชื่อม ยุงตอม เอ๊ย มดไต่
พากลับห้องด่วน---เชี่ยแทน (ต้องบนเตียงเท่าน้านนนนน)
-
เสียตัวบนสะพานเก๋จริงๆเลยนะเนี่ย
-
อ่านตอนนี้แลล้วเบาหวานขึ้นปาก สำลักรอยยิ้ม แต่ที่ตาร้อนเป็นไฟ
อิจฉามากมาย อิจฉาแทนฟ่างอะ
-
โอ้ว สวืทกันใหญ่เลย แต่อยากอ่านอีกคู่ด้วยอะ 555 ภูมิอย่างฮา :laugh:
-
:-[+1ให้กับความหวานของแทนกับฟ่างจ้า
แต่ก็อยากอ่านคู่ของพีมกับภูมิเหมือนกันอ่ะค่ะ อยากจะรู้ว่าวาเลนไทน์จะหวานหรือฮา :laugh:
-
สิบล้อขนน้ำตาลคว่ำ หวานซ้าาาาา
กรีชชอบน้องเต้ยเหรอ เอาดิไปจีบเลย
จะได้มีตัวกระตุ้น ส่วนคนอ่านจิรอนั่งสมน้ำหน้าอิพี่คิวมัน
-
ซึ้ง จนเราอ่านไปร้องไห้ไปอ่ะ
:o12: :o12: :sad11:
-
หวานจริงๆ :-[ :-[ พีมกับภูมิก็ยังน่ารักเหมือนเดิมแม้จะมานิดเดียว :กอด1: :กอด1:
เหลือน้องเต้ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
555 หวานเชียว
-
+1 อิอิ เบลล์กดได้แล้ว
ต้องโพสข้อความไม่ต่ำกว่า 250 ข้อความครับ ^^
หวานมากอะไรมาก :z3: :z3:
โอ๊ยอิจฉา เมื่อไหร่ไอ้ตัวดำของผมมันจะหวานแบบนี้มั่งนะ
แบบว่าไม่คิดว่าเปิดมาจะเป็นวาเลนไทน์ของคู่นี้ 55+ สำลักความหวานกันให้สะใจเลย
ส่วนอีกคู่นึงฮาอ่ะ ให้ว่านหางจระเข้น้องภูมินี่ไร้เซ้นต์ความหวานจริงๆ สู้พี่ชายไม่ได้
คิดแล้วขำวาเลนไทน์ที่แล้ว มีคนเอากล้วยหนึ่งเครือ(ย้ำทั้งเครือ) มาให้เพื่อนเบลล์เป็นของขวัญวาเลนไทน์ด้วยอ่ะ
บอกว่าทำไรจะได้กล้วยๆ 555+ สรุปต้องแจกเพื่อนทั้งห้อง เพราะเครือมันใหญ่มาก หลายหวีเลย
-
โอ๊ย น้ำตาลติดคอ ติดตา อิจฉา..........
-
รู้สึกวาเลนไทน์ มีแต่อะไรหวานๆ โอ้ยยยย อิจฉาตาร้อนที่สุดค่ะ...
-
ปื๊ดดด ดดดดดด...ปื๊ดดด ด ด ดดดดด...เอาไบรกอนไล่ฉีดมดแทบไม่ทัน
ก็เล่นหวานกันซะขนาดนี้เลยอ่ะ...อร๊ายยยยย ย ยยยยย ยยย...เขิลแทนข้าวฟ่างบ้างอะไรบ้าง...คริคริ
เพลงเพราะมาก ๆ เลยฮะ...ชอบเพลงนี้ที่ซู้ดดดดดด ด ดดดเลยอ่ะ...เหมาะกับเทศกาลไปโลกหน้าแล้ว
+1 ให้คุณตาลนะฮะ...รอคู่หวีทภูมิพีม...ว่าเค้าจะไปหวานกันที่ไหน...แต่ต้นไม้ที่ภูมิให้พีมเนี่ย
เล่นเอาฮาน้ำตาเล็ดจริง ๆ นะ...ถ้าไปออกคดีเด็ด คงได้ยินเสียงคุณพิสิษฐ์พูดว่า "แหม๋...ทำไปได้" 555555555+
-
หวานในสามโลก :-[
-
ภูมิน่ารักอ่ะ ชอบคู่นี้ ดูเหมาะกันดี ภีมก็เรื่อยๆเอื่อยๆปากหมา ภูมิใจร้อน แต่เป็นพวกแสดงความต้องการตัวเองออกมา ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อยากให้รักกันนานๆ
ปล.คลื่นแมร่มต้องกลายมาเป็นคลื่นแทรกแหงมๆ
-
หวานกันซะ อิจฉา
-
หวานก็เป็นนะคู่นี้ ^^ น่ารักๆ ชอบจัง
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย :-[
แต่น่าสงสารพีม :laugh: ได้ว่านหางจระเข้
-
อ่านแล้วสำลักความหวานของ คู่นี้จังเลย ไม่คิดว่าฟ่างจะน่ารักได้ขนาดนี้ ^^
พีม กับ ภูมิ ก็น่ารักอ่ะ กวนๆดี แล้วยิ่งเวลามารวมตัวกัน
ความสนุกก็ยิ่งเพิ่ม
+1 ให้เรื่องน่ารักๆๆ แบบนี้
-
:z3: :pighaun: สำลักความหวานตายยยยย :L2: :L2:
ปล.ชอบของขวัญภูมิจัง คิดได้นะ "ต้นว่านหางจระเข้" ก๊ากกกกก โรแมนติกโคดดดด o13 o13
-
คิดถึงน้องเต้ยยยยยยยยยยยย
อยากอ่าน ๆ อยากอ่านคู่นี้
อยากรู้ข่าวคราวของเต้ย ไิ้้ีอ่พี่คิว อิอิ
-
กว่าจะตามอ่านทันนน~
สนุกมากกกกกกกก
หวานกันจริงๆ
:o8:
-
แทน! ทำไมถามฟ่างแบบนั้น ปฏิบัติเลยค่ะ ไม่ต้องถาม เดี๋ยวอิเจ๊จะไปเกาะตอหม้อดู หุหุ
(เผลอแสดงความหื่นไม่มีลิมิตออกไปซะแล้วตรู :-[)
ว่าแต่น้องภูมิเข้าใจเลือกนะคะ 'ว่านหางจระเข้' เนี่ย
สรรพคุณ :
ใบ - รสเย็น ตำผสมสุรา พอกฝี
ทั้งต้น - รสเย็น ดองสุราดื่มขับน้ำคาวปลา
ราก - รสขม รับประทานถ่ายโรคหนองใน แก้มุตกิด
ยางในใบ - เป็นยาระบาย
น้ำวุ้นจากใบ - ล้างด้วยน้ำสะอาด ฝานบางๆ รักษาแผลสดภายนอก น้ำร้อนลวก ไฟไหม้ ทำให้แผลเป็นจางลง ดับพิษร้อน ทาผิวป้องกันและรักษาอาการไหม้จากแสงแดด ทาผิวรักษาสิวฝ้า และขจัดรอยแผลเป็น
เนื้อวุ้น - เหน็บทวาร รักษาริดสีดวงทวาร
เหง้า - ต้มรับประทานแก้หนองใน โรคมุตกิด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โรแมนซ์มว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
ตามมาอ่านค่ะ
ในที่สุดก็ตามทัน
แทนกับฟ่าง หวานกันได้อีกอ่ะ
รักกันไม่แคร์สื่อ^^
เหมือนคู่เต้ยกับพี่คิวนี่ จะมีมือที่3ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยแฮะ
-
เอาเลยให้กริชจีบเต้ยเลย
เผื่อว่าไอ่คิวจะเผยบางอย่างในใจออกมา -#-
-
แทนฟ่างหวานนนนนนนนนนนนนนเกิ๊น
จะละลายเอาตอนฟังเพลงนี่แหละ
ไหนบอกไม่ใช่คนโรแมนติกไงแทน นี่ทำเอาคนอ่านแทบละลาย
แล้วฟ่างล่ะจะไม่ให้แสดงความน่ารักออกมาได้ไง
น้องตาลจ๊ะ ขอภูมิกับพีมด้วยสิจ๊ะ อยากจะอ่านความฮาของภูมิ :laugh:
-
แทนฟ่างหว๊านหวาน
นานๆจะได้เห็นคู่นี่หวานกันสักที
แต่อยากเห็นคิวเต้ยหวานแล้วอะ
:z1:
-
ตอนที่ 22 คนพิเศษ
สุขสันต์วันแห่งความรักย้อนหลังนะครับ ได้ข่าวว่าไอ้เชี่ยแทนมาทำเสี่ยวหรอครับ อย่าไปหลงมันจนลืมผมล่ะ แล้วผมได้อะไรจากแฟนในวันวาเลนไทน์น่ะเหรอครับ พูดแล้วโคตรฮา ขอฮาก่อนนะ กร๊ากกกกกกก
ผมได้ต้นไม้ครับ อยู่ในกระถางน่ารักน่าชังเชียว วันนั้นไอ้ภูมิมาหาผมที่บ้านบอกจะพาไปกินข้าว พอผมเข้าไปนั่งในรถปุ๊บ ภูมิก็ก้มหน้า ทำตัวแปลกๆ ไม่ยอมออกรถ ซักพักมันก็ยื่นของบางอย่างมาให้ผม พร้อมกับพูดประโยคที่ผมจะจำไปชั่วชีวิต
“ของขวัญวันวาเลนไทน์ นี่ต้นรักของกู ดูแลดีๆนะ”
ผมรับกระถางว่านหางจระเข้มาถือไว้แบบงงๆ มันขียวๆลายๆหางยาวหนามแหลมมาเลย ตอนนั้นบอกตรงๆผมไม่รู้ว่าจะซึ้ง อึ้ง ฮา หรือจะอะไรดี ภูมิมันคงเอามาไว้ให้ผมทาแผล ไม่ก็พอกหน้ามั้ง
แต่ แม่เจ้า!!! แฟนกูเห็นว่านหางจระเข้เป็นต้นรัก พอนึกได้ผมก็ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นรถ มันก็งอนหน้างอ ผมก็ขำจนน้ำตาน้ำลายไหล ปวดลิ้นปี่กับกรามมาก แต่พอถามไปถามมา เล่นเอาฮาไม่ลง
“กูรู้ว่ามึงชอบต้นไม้ แต่ไม่รู้ว่าชอบต้นอะไร ไม่กล้าถามเพราะอยากเซอร์ไพร์ คนขายบอกว่าให้ซื้อต้นไม้ที่เหมือนแฟน กูบอกเค้าว่าแฟนกูใจดี เป็นคนง่ายๆอยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุข ว่านหางจระเข้ดูแลง่าย โตเร็ว แล้วก็อายุยืน กูอยากให้ความรักของเราเป็นแบบนั้น ถึงมันจะดูเรียบง่าย แต่ก็มีคุณค่า ก็อยากให้เราเป็นแบบนี้นานๆ”
กุหลาบ เดซี่ ลิลลี คาเนชั่นดูจืดไปเลยละสิเมื่อเจอน้องว่านจระเข้ ผู้ชายอย่างไอ้ภูมิโรแมนติกได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ผมสัญญานะว่าจะดูแลต้นรักต้นนี้อย่างดี แต่ถ้าสิวขึ้นวันไหนพ่อจะเด็ดให้หางขาด เอามาทาหน้าซะให้เข็ด คึ
ส่วนผมก็ให้ที่ห้อยโทรศัพท์ ที่เป็นตุ๊กตาเด็กผู้ชายแกะจากกะลามะพร้าว ซื้อตอนไปเที่ยวหัวหินนั่นแหละครับ ตั้งใจว่าจะให้นานแล้ว
พอได้ของไอ้ภูมิก็หายงอน มันคงชอบมาก บอกว่าประหลาดดี ผมเห็นมันชอบจับไอ้ตุ๊กตาไม้ขึ้นมาดู แล้วยิ้มคนเดียว เหมือนเป็นเพชรเก้าสิบกะรัต นี่แหละครับ วันแห่งความรักของผม
…………………………………..
วันนี้นัดรวมพลผ่อนคลายสมองก่อนสอบในวันพรุ่งนี้ ก่อนสอบหนึ่งวันพวกผมมักไม่อ่านหนังสือ แต่จะหาความสำราญให้ชีวิต เลยมาสุมหัวกันที่ร้านกาแฟของผม เราเลือกนั่งข้างนอก เพราะอยากใกล้ชิดต้นไม้ใบหญ้า ความจริงคือกลัวลูกค้าโต๊ะอื่นรำคาญ เพราะพวกผมคุยกันเสียงดัง
สาวๆที่ร้านก็สดชื่นกันถ้วนหน้า นอกจากจะมาลัลล้าแล้ว พวกผมจะมาปรึกษาวางแผนเป็นกามเทพให้ไอ้น้องเต้ย วันนี้เลยไร้เงาหัวหล่อๆของไอ้คิว
ระหว่างรอคาปูชิโน่ของไอ้แทน โทรศัพท์ผมก็แผดเสียงลั่น เบอร์ใครวะ
“สวัสดีครับ” ผมรับโทรศัพท์พร้อมกับจัดแก้วกาแฟร้อน กาแฟเย็นแปดแก้วให้อยู่ในถาดเดียว พี่หนิงทำปากบอกว่า เอาไปทีละครึ่งเดี๋ยวหก
“……………….”
“ฮัลโหล ได้ยินมั้ยครับ”
(พูดเพราะจัง) อ้าว เวลารับโทรศัพท์เบอร์แปลกๆ ก็ต้องพูดเพราะสิ
“ใครอ่ะ”
(ผมเป็นพนักงานจากธนาคารไทยพานิชย์ โทรมาสอบถามความพึงพอใจของลูกค้าครับ) ผมหลุดขำ เชี่ยตัวไหนอำกูเนี่ย
“ไอ้หนึ่ง”
(พอใจกับบริการของเรามั้ยครับ) มันยังเล่นต่อ แสดงว่าไม่ใช่
“เชี่ยโจ”
(ปกติฝากเป็นออมทรัพย์หรือรายวัน)
“แม่งใครวะ ไม่บอกกูวาง”
(หึหึ กูเอง คลื่น) คลื่น? คลื่นไหนหว่า อ๋ออออ
“สัด ว่างมากหรอมึง” เกือบลืมมันไปเลยแฮะ
(หึ น้อยใจว่ะ จำกูไม่ได้)
“เอ๋า ก็เสียงจริงๆกับในโทรศัพท์มันไม่เหมือนกันนี่หว่า”
(เหรอออ แล้วทำไรอยู่)
“คุยกับหมา”
(โห เก่งเนอะ พูดกับหมารู้เรื่อง ระวังมันเลียปากนะ ฮ่าๆ)
“เชี่ย ตกลงมีไร”
(จะบอกเรื่องไปค่าย ลงชื่อให้ด้วย สามคน)
“อ่อ ได้ๆ”
(แล้วมึงไปมั้ย)
“ไปดิ”
(เหรอ ดีจัง) หืม ดีงั้นเหรอ มันคงหมายถึงไปด้วยกันคงสนุกดีล่ะมั้ง
“คุยกับใคร” อ้าวเวร ไอ้ภูมิมาตอนไหนวะ
“คุยกับเพื่อน….เออมึง เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ พอดีกูมีธุระว่ะ”
(อ๋อ อืมๆ งั้นเจอกันวันเข้าค่ายนะ)
“อืม เจอกัน บาย” ผมวางสายจากไอ้คลื่นแล้ว แต่ภูมิก็ยังจ้องหน้าผมอยู่ ไรวะ เมื่อกี้มันยังยิ้มหวานให้พี่อ้อมอยู่เลย มาหน้าบึ้งใส่กูทำไม
“ไมมองงั้นอ่ะ คุยกับเพื่อนจริงๆคร้าบบบ มันโทรมาบอกเรื่องไปค่าย” ผมเขย่งตัวโอบไหล่ภูมิ โดนมันเขกหัวกลับ
“อย่าให้รู้นะว่ามีชู้ กูฆ่าทิ้งแม่งทั้งคู่”
“โหย โหดว่ะ ไม่มีครับพี่ครับ มาช่วยกูยกถาดกาแฟเร็ว”
“เฮ้ย ตัวอะไรเข้าฝันมึงวะปัน” ทันทีที่วางถาดกาแฟลง ไอ้แทนก็ร้องทัก พวกผมหันไปตามเสียงทักของมัน เห็นไอ้ปันกำลังเดินยิ้มหน้าบานมายืนกอดอกโชว์ หัวสีดำของมันกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนและถูกเซ็ทมาอย่างดี “กูนึกว่าพระเอกหนังเกาหลี”
“ไอ้แทนแม่งตาถึง กูบอกพี่เค้าว่าให้เอาแบบเกาหลี” นี่ไม่รู้หรอว่าพวกกูประชด หึหึ ไอ้มิคมือซนจับผมไอ้ปันมาดูใกล้ๆ แล้วก็เบะปาก พวกผมก็นั่งขำ
“เหรอ ร้านไหนวะ พรุ่งนี้กูจะได้ไปตัดมั่ง” …..ตัดน้ำตัดไฟแล้วเผาร้านทิ้ง ไอ้เชนก้มมากระซิบกับผมสองคน ฮ่าๆ
“แถวสยามซอยสี่ เดี๋ยวกูพาไปก็ได้ พี่เค้าบอกว่าหน้ากูอินเตอร์ ทำแล้วเหมือนซีวอน” ไอ้ปันทำหน้าจริงจังมาก ไม่รู้ว่ามันเชื่อคนง่ายหรือหลงตัวเอง ถึงผมจะไม่ค่อยสันทัดเรื่องเกาลงเกาหลีเท่าไร แต่ก็มั่นใจว่าไอ้ปันมันไม่เหมือนแน่นอน
“ซีวอนไหนวะ”
“ไอ้ฟ่างแม่งลาว มึงไม่รู้จักซีวอนหรอ เค้าเป็นนักร้องวงดงบังชินกิ วงเดียวกับนิชคุณไง”
“ใช่หรอพี่ปัน” ไอ้แมทรีบแย้ง
“ใช่สิ ใช่แน่นอน แล้วพี่เค้าก็บอกว่ากูทำทรงนี้แล้วเกิด” มันยังเพ้อต่อไป
“ก่อนมีเกิด มันต้องมีดับนะปัน มันเป็นสัจธรรม แล้วอีกอย่างถ้ากูจำไม่ผิด ไอ้คนที่ชื่อซีวอนอะไรเนี่ยมันอยู่คนละวงกับนิชคุณนะ” ไอ้แทนส่ายหัวเอือมระอา แต่ไอ้ปันมันก็ไม่สะท้าน มันเอาหน้าไปใกล้ๆภูมิเหมือนจะเทียบกัน
“กูหล่อมั้ยพีม”
“หล่อ” ผมกัดฟันพูด ไอ้หล่อหลบใน หล่อบาดาล(หล่อลึก) มองด้วยตาเปล่าไม่ค่อยเห็น ที่จริงมันหล่ออยู่หรอกนะ ทำสีนี้หน้ามันก็สว่างดี แต่ผมกลัวว่าผมจะทิ่มตามันบอดซักวัน แล้วกูจะรอดูว่ามึงจะขยันเซ็ทผมมาเรียนได้ซักกี่วัน
…………………………………….
“โอ๊ย กูเจ็บนะฟ่าง” พอผมเล่าให้พวกมันฟังว่า วันที่ไปหอจดหมายเหตุผมพูดอะไรกับไอ้เต้ยไปบ้าง ไอ้ฟ่างก็ซัดกบาลผมซะมึนเลย เชี่ย กูจะฟ้องน้องมึง โอย เจ็บอ่ะ
“สมควรโดนแล้วมึงน่ะ” ไอ้พระเอกเกาหลีรีบทับถมผมต่อ “ ทำอะไรไม่คิด มึงไปพูดแบบนั้นไอ้เต้ยก็รู้ตัวสิวะ มึงแม่งโง่ บื้อ ดักดาน สเล่อ สแหร๋นแต กระแต๊แว๊ด ไม่มีสะ…”
“พอๆ กูผิด ขอโทษ จบมั้ย แล้วจะให้ทำยังไง”
“ขั้นแรก ไปพาไอ้เต้ยมาให้กูสอบสวน” เชี่ยฟ่าง แล้วทำเป็นด่ากู
เมื่อตกลงกันได้ว่าคงไม่มีวิธีไหนดีไปกว่า พูดกับไอ้เต้ยตรงๆ ฟ่างเลยให้ไอ้แมทโทรเรียกเพื่อนซี้มันออกมา บอกว่าเฮียแทนเลี้ยงกาแฟ รอไม่ช้าไม่นานไอ้เต้ยก็มาถึง ได้ยินเสียงมันทักทายพี่หนิงกับพี่อ้อม ก่อนจะโผล่ออกมาหาพวกผมที่นอกร้าน
“เฮียๆ หวัดดีคร้าบบ ทำไรกันอ่ะ นินทาเต้ยหรอ” ไอ้เต้ยยังคงยิ้มหล่อ ร่าเริงเหมือนอย่างเคย เห็นแล้วก็ไม่อยากพูดเรื่องที่จะทำให้มันไม่สบายใจเลยว่ะ
“เต้ยมานั่งนี่มา นั่งข้างเฮียนี่” ไอ้เต้ยก็เดินมานั่งกับไอ้แทนอย่างว่าง่าย แต่ไอ้น้องแมทนี่หน้าซีดแล้ว มันคงกลัวเพื่อนโกรธ
“ไอ้แมท ไหนมึงบอกว่าวันนี้จะไปหากูที่บ้านไง ทำไมมากับพวกเฮียได้วะ”
“อ่อ กู พอดีพี่พีมเรียกกูมา” ไอ้แมท ไอ้น้องเวร โยนอะไรมาให้กูเนี่ย
“อืม กูชวนมันมากินเค้ก เลยให้มันโทรเรียกมึงมาด้วยไง เฮ้ยแทนมึงมีเรื่องจะคุยกับน้องไม่ใช่เหรอ คุยดิ”ไอ้แทนตวัดตามาจ้องผม ช่างแม่ง โยนให้พ้นตัวกูเป็นพอ
“ไอ้เบียร์คุยสิ มึงจบโรงเรียนเดียวกันไม่ใช่เหรอ”
“อ้าว ไอ้มิค ไอ้ฟ่าง ไอ้ภูมิก็เป็นรุ่นพี่มันเหมือนกัน มึงพูดดิภูมิ”
“เฮ้ย ให้ไอ้เชนดิ มันเรียนหมอ” มึงแถไม่ได้เรื่องเลยภูมิ
“เชี่ยภูมิ กูเรียนหมอแล้วเกี่ยวไรวะ” ไอ้เต้ยก็มองหน้าคนนั้นที คนนี้ที มันคงงง
“พอๆกูพูดเอง” นี่ๆพระเอกข้าวฟ่างออกโรงเองครับ
“เอ่อ พวกเฮียเป็นไรกันเนี่ย จะแกล้งเต้ยหรอ เต้ยสู้นะบอกไว้ก่อน ฮ่าๆ”
“ไม่ได้แกล้งแต่มีเรื่องจะถาม”
“ถามไรหรอ ยากป่ะ”
“ไม่ยาก แต่ตอบตรงๆนะ”
“โอเค”
“เต้ย”
“ครับเฮีย”
“กูจะพูดตรงๆนะ”
“เอ่อ ครับ”
“มึงรักไอ้คิวใช่มั้ย” เงียบ บรรยากาศวิเวกวังเวงขึ้นมาทันที
ไอ้เต้ยนิ่งแข็งอ้าปากค้าง หน้าซีด ก่อนจะหันไปมองไอ้แมท หน้าไอ้น้องแมทเหมือนอยากตายมาก
“กูขอโทษนะเต้ย กูไม่ได้ตั้งใจบอกพวกพี่ๆนะ กูเมา….แล้ว แล้วมันหลุดปากไป”
“อย่าไปโกรธไอ้แมทเลย พวกเฮียอยากช่วยมึงนะ แต่ถ้าเต้ยไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร เฮียไม่บังคับ แค่อยากให้รู้ ว่าพี่ชายอย่างพวกกูเอาใจช่วยมึงเสมอนะ”
คิดว่าคำพูดดีๆแบบนี้เป็นของใคร ไม่ใช่ไอ้ปันแน่นอน คุณชายเบียร์สุภาพบุรุษของเรานั่นเอง ไอ้เต้ยยังคงก้มหน้านิ่งเงียบ พวกผมก็ได้แต่มองหน้ากัน เงียบตามไปด้วย
“ไอ้เต้ย!!!!!” แต่อยู่ๆไอ้ปันก็โผล่พรวดไปตะโกนใส่หน้าน้อง ไอ้เต้ยผงะตกใจกระโดดไปเกาะแขนไอ้แทน อย่าว่าแต่ไอ้เต้ยเลยที่ตกใจ พวกผมก็สะดุ้งกันเป็นแถบๆ
“มึงจะตะโกนหาพ่อหรอสัด อยู่ใกล้กันแค่นี้” ไอ้ฟ่างถีบขาไอ้ปัน ส่วนไอ้เต้ยก็นั่งหน้าตื่นอยู่ท่ามกลางเหล่ากามเทพทั้งหลาย เหอๆ กูก็ช่างกล้าเรียกตัวเอง
“อิอิ กูเห็นมันนั่งเงียบๆ อยากทำให้เสียขวัญเล่น” เอากับมันสิ คิดได้เนอะ
หลังจากนั้นก็เงียบกันไปอีก ไอ้เต้ยมันคงไม่อยากพูด เฮ้อ พวกผมก็ไม่น่าไปจู่โจมน้องมันแบบนั้นเลย
“มึงไม่ต้อง….”
“เต้ยรักพี่คิว”
พวกผมอึ้งกันหมด ไม่มีเสียงอะไรเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำนี้จากปากเจ้าตัวจริงๆ
“เต้ยกับพี่คิว เราเคยเป็นคนพิเศษของกันมาก่อน”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………….
รักใสๆซึ้งๆในอดีตของน้องเต้ยกับพี่คิวกำลังจะมา บรรดาเฮียๆทั้งหลายก็ช่วยน้องด้วยนะจ๊ะ แต่ไอ้ตัวต้นเรื่องมันยังไม่รู้ชะตาชีวิตมันเล้ย คึคึ อีกสี่วันจะสอบเสร็จ เมื่อนั้นแหละ ที่การลงนิยายจะกลับมาเป็นปกติ คึคึ
-
้โอ้ย ๆๆ อยากรู้ๆ น้องเต้ยพี่คิวเคยเป็นคนพิเศษมันเกิดอะไรขึ้น
-
ฮะ หวายๆ
อะไร ยังไง มึน = [ ] =
-
:jul3: :jul3:ค้างงงงงงงงงงงงงสุดริสสสสส
-
ค้างงงงงงงงงงค่า :sad4:
อิพี่คิวเนียนมาตลอดเลยสินะ เนียน เนียน เนียน สงสารน้องเต้ย
ฮาภูมิ แต่ฟังความหมายแล้ว อื้มมมม นายแน่มาก ฮาๆ แถมจะฆ่าทั้งคู่เลยเรอะ โหดมากกกก
เกือบลืมไปแล้วว่าภูมิเคยโหดมาก่อน หลังๆเหมือนจะเกียมัว :laugh:
-
:undecided: .............. :serius2: ค้างคาาาาาาาาา
คนพิเศษของกันและกัน รักใสๆในอดีต แต่ทำไมรู้สึกเหมือนจะเป็นดราม่า :m17:
รอตอนหน้าจ้าาาาา...
ปล.คิดถึงคลื่น คลื่นก้อมา เหอๆ สงสัยงานนี้ไม่ใครก้อใครได้ใช้ว่านหางจระเข้แน่ๆ
-
ฮะ หวายๆ
อะไร ยังไง มึน = [ ] =
ช่วยงง แต่ถ้าคิวทำไรให้เต้ยเสียใจล่ะก้อ :fire: :fire: :fire:
:กอด1: :กอด1:น้องตาลตั้งใจทำข้อสอบนะครับ :L1: :L1:
-
ฮะ หวายๆ
อะไร ยังไง มึน = [ ] =
ช่วยงง แต่ถ้าคิวทำไรให้เต้ยเสียใจล่ะก้อ :fire: :fire: :fire:
:กอด1: :กอด1:น้องตาลตั้งใจทำข้อสอบนะครับ :L1: :L1:
ขอบคุณมากคะ จะตีสามแล้วยังไม่นอน ฮ่าๆ งงอะไรกันคะเนี่ย ไม่ต้องงงคะ
แฮปปี้ๆๆ คึคึ กอดกลับคะ :กอด1: :กอด1:
-
:a5: :a5:
ชอคตาตั้ง เย้ย เต้ย คิว โอ๊ว ไม่นะ :z3:
-
อืมมเคยเป็น แต่ว่าปัจจุบันคนอ่านก็ยังอยากให้เป็นมากกว่าคนพิเศษอยู่นะคะ สงสารเต้ยจัง ขอให้คนเขียนทำข้อสอบได้นะคะ
-
ซึ้งกับความหมายดีดีของต้นรักว่านหางจระเข้จริงๆ :pigha2: :pigha2:
เต้ยคิว กลับมาเป็นเหมือนเดิม กลับมาเป็นคนพิเศษของกันและกันอีกนะ :3123: :3123:
โชคดีในการสอบนะคะ :mc4: :mc4:
-
เคยเป็นคนพิเศษแล้วทำไมเลิกกันละ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
ปล.โชคดีในการสอบนะค่ะ :L2:
-
ฮู้ยยยยยยย ค้างมากอยากรู้เรื่องของชาวบ้าน
พี่คิวน้องเต้ยเคยเป็นคนพิเศษกันมาก่อน
ไม่บอกไม่มีทางรู้แน่ๆเล่นกัดกีนซะขนาดนั้น
แต่ที่อยากรู้มากกว่าทำไมถึงเลิกกันน่ะ
เป็นกำลังใจให้เรื่องสอบ สู้ๆๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เอ้อ อ อ อ อ อ
พี่คิวกะน้องเต้ย
เคยเป็นนพิเศษกันมาก่อน นน
ว้าก ก ก ก ก
ทำไมพวกพีมไม่ยักรู้เรื่อง
ปิดเงียบเชียวนะ
หึหึ
-
ค้างอ่ะ ---เคยเป็นคนพิเศษของกันและกัน ไหง๋เลิกกันหว่า
แล้วใยมาเจ๊าะแจ๊ะไม!?
โชคดีในการสอบแล้วมาต่อนะ รออยู่
-
แว๊กกกกกก เอาใจช่วยเต้ย
-
:L1:
-
พี่คิวฟันแล้วทิ้งแหง ๆ
-
งงล่ะสิ อะไรกัน?
-
จริงดิ...... อึ้งไปสามล้านวินาที
เต้ยกับคิวเคยมีซัมติงกันมาก่อน >////<
-
อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มันค้างนะเนี่ย
อยากรู้อยากเห็นมากมาย
-
เอาใจช่วยน้องเต้ย ให้กดพี่คิวสำเร็จ o22
เอาใจช่วยไรท์เตอร์ให้สอบเสร็จ จะได้อ่านนิยายต่อได้ :laugh:
-
ลึกลับซํบซ้อนเ้ว้้ยคู่นี้
รอเฉลย
-
เคยเป็นคนพิเศษเหรอ กริ๊ดดดดดด น่าติดตามเข้าไปใหญ่เลย
-
เต้ยกับคิวมีความหลังกันมาก่อน
แล้วเป็นคนพิเศษแบบไหนกัน
ทำไมถึงเลิกกันได้ อยากรู้ และอยากถาม
กลุ่มก๊วนกามเทพ ช่วยสอบสวนให้หน่อย
ภูมิกับพีมก็ยังหวานกันได้อยู่
คุณชายภูมิของเรา ช่างกล้า เราว่านหางจระเข้มาให้
แต่ฟังความหมายแล้วซึ้งมาก
แต่ภูมิระวังไว้ให้ดีน่ะ พีมเสน่ห์แรง
ถึงเจ้าตัวไม่คิดอะไร แต่มีคนมาแกะเกะแล้ว
-
ต้องให้ถ่านไฟเก่าคุให้ได้นะ
เอาใจช่วย
-
คิวเอ้ย~~ ไปล่อลวงอะไรนน้องมันเข้าล่ะเนี่ย :jul3:
-
เหยยยย >///////<
อยากกรี้ดอ้ะ!!!!!
-
:z3: มันเรื่องอะไรกันเนี่ย แหล่วๆๆๆ ที่แท้ก้อคนคุ้นเคยกันหรอกหรอเนี่ยน้องเต้ย :serius2:
-
“เต้ยกับพี่คิว เราเคยเป็นคนพิเศษของกันมาก่อน”
รีบ :z13:+1เลย อิอิ :z2: เต้ย กด เฮียคิวเลย :impress2:
-
เอาชิบหายแล้วเคยเป็นคนพิเศษกันมาก่อนด้วยยยยย
ฮ๋าๆๆๆ
อยากอ่านอ่าตอนของ2คคนนี้
-
:z3:
ค้างได้อีก
แต่ก็O :mc4:
-
แอร๊ยยย์ มิใช่อกหักรักคุดแต่อย่างใด
สองคนนั้นเค้ามีอดีตกันมาก่อน ฮิ้ววววว อยากรู้วววว
-
คำว่า "คนพิเศษ" ต้องค้างอยู่ในใจอีกตั้งสี่วันแหนะ :z3:
โหดร้ายเหลือเกิน คนอะไรไร้ความปราณี
โชคดีในการสอบนะจ๊ะ
-
ห๊ะ!!!!!!!!!! ค้างมากกกกกกกกกกกกกกก 555555+ งงเลยทีเดียว
ขอบอกว่าเพิ่งไปตามอ่านจากเด็กดี ชอบสนุกดี คู่พีมภูมิน่ารักมากกก กำลังหลงภูมิอยู่ อ๊ายยยยย
แล้วก็เพิ่งเห็นว่ามีมาลงในนี้ด้วยเหอะๆ อ่านในเล้ามานานแต่มัยเพิ่งเห็นฟระเนี้ยยยย งงตัวเอง หึหึ
เอาเป็นว่าสนุกจ้า น้องภูมิแกตลกแต่จิงใจ น่ารักมากให้ว่านหางจระเข้ อิอิ คิดได้เนอะ หุหุ
ว่าแต่ นายคลื่นเนี้ยยย จะมาแบบชื่อตัวเองแน่ๆเลย พีมระวังตัวด้วยเน้อออออ แล้วภูมิสั่งเก็บจะงานเข้า กร๊ากกกก
-
เรียกได้ว่าหัวแทบจะถิ่มเข้าไปในกระทู้ ก๊ากๆ
โหยยยยยยยยยยยย ๆ มันสั้นมากกกก : D
แต่ดีใจที่มาอัพน้ะค้ะ ><
ภูมิพีม หวานตลอดกาลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล ♥♥♥
-
“เต้ยกับพี่คิว เราเคยเป็นคนพิเศษของกันมาก่อน”
o22
-
น้องเต้ยน่ารักมากอ่ะ :-[ ตอนนี้ลุ้นคู่นี้มากๆ แต่ก็ยังเป็น FC พีมภูมิ ฟ่างแทน เหมือนเดิมน๊าาาาา :sad4:
แต่น้องมันน่ารักจนเจ๊อดใจรักไม่ไหวจริงๆ :o8:
-
ค้างงงงง
เต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิวเต้ยคิว
วนอยู่ในหัวหลังจากอ่านจบตั้งแต่เมื่อเช้า จนตอนนี้กลับมาอ่านอีกรอบ รู้สึกอยากร้องไห้
ถ้าเต้ยยังรักคิวอยู่ ตลอดเวลาที่ต้องแสดงออกออกมาอย่างนั้น จะเจ็บขนาดไหน
ต้องทำเหมือนไม่รู้จัก ไม่รัก ไม่ถูกใจ ทั้งๆ ที่รักขนาดนั้น T^T (ตูอินมาก)
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากกกกกกกกกกกกก แต่ค้างค่ะ ค้างมากมาย กดบวก เป็นยาแก้ค้างนะคะ
น้องเต้ย สู้ ๆ นะ เอาชนะเจ้าคิวให้ได้นะ พี่เอาใจช่วย
-
อยากให้ถึงตอนออกค่ายเร็ว ๆ ๆ ๆ
-
อยากอ่าน อยากรู้ว่าทำไม ทำไม ทำไม ออกมาในรูปแบบนี้
คิดดูแล้วก็สงสารน้องเต้ย
ทำไมอิพี่คิวมันเฉยเมยแบบนั้น
แล้วยิ่งควง ญ เอาไม่ซ้ำแบบนั้น คิดดูแล้วเต้ยจะเจ็บมากขนาดไหนเนี่ย
-
อยากรู้น้องเต้ยเคยเป็นพิเศบกับคิวมาก่อน เป็นไงมาไงอะ
รอจะไม่ไหวอะ จะรอได้ไหมนี่
-
มารอแล้วอ่ะ ต่อเหอะ ค้างงงงงง
นะคนพิเศษนะๆๆๆ
-
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชอบๆ น่ารักมาก ^^
จะรออ่านต่อนะคะ
-
เจอคำนี้แล้วจุกอ่ะ :z10:
-
ตอนที่ 23 ความหลังของเรา
พวกผมย้ายฐานทัพมาจากที่ร้านมาห้องรับแขกในบ้าน เพราะจะให้ไปคุยเรื่องแบบนี้กลางร้านมันก็ยังไงๆอยู่ ไอ้เต้ยก็ยังเงียบอยู่ท่ามกลางวงล้อมของพวกผม ทุกคนนั่งบนโซฟา ยกเว้นไอ้ปันที่ไปนั่งกับพื้น แหงนหน้ามองไอ้เต้ย คือ มึงเป็นอะไรมากมั้ยปัน อะไรมันจะอยากรู้ขนาดนั้นวะ
“ปัน มึงเอาป๊อบคอร์นกับเป๊บซี่มั้ย” ไอ้ฟ่างประชดครับ แต่ไอ้ปันพยักหน้า
“ไม่เล่าก็ได้นะเต้ย พวกกูรู้แค่นี้ก็ได้” ไอ้แทนโอบไหล่ไอ้เต้ย มันเงยหน้ามามองคนนั้นที คนนี้ทีแล้วก็ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ดูฝืนๆ
“ไม่เป็นไรเฮีย ยังไงก็รู้กันแล้ว ก็รู้ให้หมดเถอะ เต้ยก็เหนื่อยที่ต้องปิดบังมานาน”
พวกผมยิ้มให้มัน เต้ยสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะค่อยๆผ่อนออกไอ้ปันกับไอ้มิคก็ทำตามน้อง อะไรของพวกมึ้ง
“ตอนเต้ยอยู่ม.4 เฮ้ย เฮียอย่าทำหน้าเครียดดิ รีแร็กซ์ๆ” มันยิ้มให้พวกผม ก็เพิ่งรู้ตัวนี่แหละว่าเผลอทำหน้าเครียดกัน
“แม่ง ก็มึงบิ้วพวกกูซะขนาดนี้” ผมโวยวาย
“บิ้วตรงไหน พวกเฮียแหละ คิดมากกันเอง”
“อย่าเพิ่งขายยา เล่าต่อดิเต้ย” ไอ้มิค มึงเห็นเรื่องเล่าของน้อง เป็นหนังขายยาหรอสัด แต่ไอ้มิคก็ทำให้บรรยากาศก็ดีขึ้นกว่าตอนแรก เพราะไอ้เต้ยมันก็ดูผ่อนคลาย
ผมเห็นไอ้แมทพยักหน้าให้กำลังใจไอ้เต้ย ไอ้น้องแมทมันคงรู้เรื่องต่างๆมาตลอด และคงเป็นที่ปรึกษาเพียงคนเดียวของไอ้เต้ยด้วยมั้ง
“ตอนอยู่ ม.4 หลังเลิกเรียนเต้ยต้องไปรอแฟนที่ร้านกาแฟ เอ่อ ตอนนั้นเต้ยคบเด็กเซนฟรังน่ะ” ได้ยินเสียงไอ้ภูมิกับไอ้เชนขำหึ ผมเลยหันไปมอง คงประสบการณ์เดียวกันล่ะสิพวกมึง
เรื่องเล่าจากน้องเต้ย
ตอนที่ผมอยู่ม.4 หลังเลิกเรียนผมไปนั่งรอแฟนที่ร้านกาแฟร้านนึงที่สยามทุกวัน เพราะร้านนั้นใกล้ที่เรียนพิเศษของเรา เธอชอบทานเค้ก ส่วนผมชอบนมปั่น เราเรียนพิเศษด้วยกัน เรียนเสร็จก็เดินเที่ยวต่อนิดหน่อย ก่อนจะส่งเธอกลับบ้าน
ร้
านนั้นเป็นกึ่งแกลลอรี่กึ่งร้านกาแฟ เพราะพี่เจ้าของร้านเป็นจิตรกร ผมมักมองดูผู้คน ผ่านกระจกใสของร้าน และทุกวันผมก็จะเห็นเด็กผู้ชายคนนึง เขาเดินผ่านร้านนมที่ผมนั่ง เขาถือกระดานเขียนรูป กระเป๋าอุปกรณ์ ใบหน้าที่เหมือนอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา มันดูอบอุ่น มีความสุข คงเพราะเขาได้ทำในสิ่งที่รัก
ผมเห็นเขาทุกวันแต่ไม่รู้ว่าเขาจะเดินไปไหน อาจจะกลับบ้าน หรืออาจจะไปนั่งเขียนรูปที่ไหนซักแห่ง วันนึงผมกับแฟนเดินผ่านไปเห็นเขาคนนั้นกำลังนั่งเขียนรูป
ทั้งที่อายุเราคงรุ่นๆเดียวกัน แต่ทำไมเขาถึงได้ดูมีอิสระ เรียบง่ายมีความสุขต่างจากผมที่ยังหาสิ่งที่ตัวเองชอบไม่เจอ เอาแต่ใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆ ผมเผลอยิ้มเมื่อเขาใช้กิ่งไม้ไล่หมาสองตัวที่กัดกันและมันบังแบบที่เขาวาด
วันนั้นพอกลับมาถึงบ้าน ผมล้มตัวลงนอนและก็เริ่มถามตัวเองว่า อนาคตอยากจะทำอะไร ผมเริ่มอยากจะมีฝัน คงเพราะเด็กผู้ชายคนนั้นที่เขาเป็นแรงบันดาลใจให้ผมได้เริ่มคิด
ผมไปที่ร้านนั้นบ่อยจนเริ่มสนิทกับพี่โอ้เจ้าของร้าน วันนึงระหว่างที่ผมนั่งรอแฟนเหมือนทุกวัน ผมดันทำนมปั่นหก พี่โอ้จะเรียกพนักงานมาทำความสะอาด
แต่ผมอาสาจะทำเอง ผมก้มลงไปใต้โต๊ะจะเช็ดทำความสะอาดพื้น และบังเอิญเหลือบไปเห็นกล่องดินสอตกอยู่ซอกกระถางต้นไม้ มันเป็นกล่องดินสอรูปร่างหน้าตาประหลาดๆทำจากไม้
“พี่โอ้ ผมเจอไอ้นี่มันตกอยู่อ่ะครับ”
“อ่อ เฮ้ย หาเจอที่ไหนวะ ของน้องชายพี่เอง มันหาจนแทบพลิกร้าน”
“ฝากคืนพี่เขาด้วยนะพี่ น้องชายแท้ๆหรอ”
“เปล่า บังเอิญไปเจอกันที่แกลลอรี่น่ะ คุยถูกคอเลยสนิทกัน รูปที่โชว์ที่แขวนในร้านก็มีแต่ฝีมือมันทั้งนั้น มันยังเรียน มปลายนะ น่าจะรุ่นๆแกมั้ง”
“โห เก่งจัง เด็ก ม ปลายทำได้ขนาดนี้เลยหรอพี่” ผมรู้สึกทึ่ง เพราะแต่ละรูปก็สวยๆทั้งนั้น และผมก็นึกไปถึงเด็กผู้ชายคนที่เดินผ่านหน้าร้านทุกวัน เขาจะวาดสวยเท่านี้รึเปล่านะ
“เออถ้าตั้งใจ อยากทำอะไรก็ทำได้หมดแหละ เดี๋ยวพี่จะบอกมันให้ว่าแกเก็บได้ มันคงอยากมากราบแกเลยล่ะ กล่องดินสอนี่ของรักของหวงมัน”
เย็นของวันต่อมา ผมก็ไปที่ร้านนมเหมือนทุกวัน แต่วันนั้นพี่โอ้บอกว่ามีคนฝากของไว้ให้ เป็นกระดาษปอนด์ขนาดA4 มีรูปดินสอกำลังยิ้มและพูดคำว่าขอบคุณให้แก้วนมปั่น ทันทีที่เห็นรูปผมก็เผลอยิ้ม ก่อนจะหัวเราะ มันน่ารักดีตลกดี ดินสอคงแทนตัวพี่เขา และแก้วนมปั่นก็คงแทนตัวผม
“เฮ้ย สวยอ่ะพี่”
“อืม ไอ้เจ้าของกล่องดินสอที่แกเก็บได้มันฝากไว้ให้ บอกว่าขอบคุณมาก”
“พี่โอ้ วันนี้พี่เขาจะมาป่ะ” ผมอยากอยู่รอเจอพี่เขา อยากคุยกับพี่เขามากๆ แต่แฟนผมก็มาซะก่อนและผมต้องไปเรียนพิเศษ
“มาสิ มันมาทุกวันอยู่แล้ว”
“ผมฝากขอบคุณพี่เขาหน่อยดิ เรื่องรูปอ่ะ”
“พวกแกนี่ท่าจะบ้า ขอบคุณกันไปขอบคุณกันมา”
“ผมเขียนโพทอิทไว้ ฝากบอกพี่เขาด้วยนะพี่ อยู่หลังกรอบรูป ห้ามแอบดูนะพี่โอ้”
“เออๆ ถ้าไม่ลืมจะบอกให้” พี่โอ้ง่วนอยู่กับการล้างแก้ว ไม่ได้สนใจผมเท่าไร
ผมแปะโพสอิทสีฟ้าที่เขียนคำว่า “ขอบคุณ รูปตลกมากอ่ะพี่ ^^ จากนมปั่น” ไว้หลังกรอบรูปที่แขวนอยู่ผนังร้าน
วันต่อมาผมไปพลิกดูหลังกรอบรูป โพสอิทสีฟ้าของผมหายไป แต่มีโพสอิทสีเขียวแปะไว้แทน ก็ไม่รู้ทำไม แต่มันดีใจที่เห็นลายมือหวัดๆเขียนไว้สั้นๆว่า
“วาดให้ได้เท่ากูก่อนเหอะ : จากพี่ดินสอ” และหลังจากวันนั้น การเขียนข้อความผ่านโพสอิทระหว่างผมกับพี่ดินสอก็เริ่มขึ้น ผมจะมาร้านประมาน5 โมงเย็น ออกจากร้าน 5 โมงกว่าๆไปเรียนพิเศษ ส่วนพี่ดินสอเข้ามาที่ร้านประมานสามทุ่ม เราเลยไม่มีโอกาสได้เจอกัน
“ไม่เอาไม่อยากแข่งพี่ว่ะ เดี๋ยวพี่ไม่ดัง 555 พี่อยู่โรงเรียนไรอ่ะ”
“กูเป็นสุภาพบุรุษ ตึกกูเลยยาว แล้วมึงล่ะ ปล ช่างกล้าหลอกตัวเองนะมึง”
“ยาวแต่ตึกหรอพี่ ก๊าก ปล อยู่โรงเรียนวัดฝรั่ง กางเกงผมสีสวยเว้ย”
ผมกับพี่ดินสอเหมือนค่อยๆเรียนรู้ และทำความรู้จักันทีละนิด เพราะเราจะได้คุยกันแค่วันละไม่กี่ประโยคแค่นั้น จากที่เคยรีบมานั่งรอแฟน ผมก็มาลุ้นโพสอิทว่าวันนี้พี่ดินสอจะเขียนอะไรไว้
มันก็สนุกดี ได้คุยกับใครซักคนที่ไม่รู้จัก ปรึกษากับใครซักคนที่แปลกหน้า จนมันกลายเป็นความคุ้นเคย อยากคุยทุกวัน นานๆเข้าเลยเขียนเป็นกระดาบพับไว้ว่าวันนี้ไปเจออะไรมา ทำอะไรบ้าง ก็เหมือนได้คุยกับพี่ชาย มีครั้งนึงผมอกหักยังปรึกษาพี่ดินสอเลย
ตอนนั้นมันก็ไม่ได้รู้สึกชอบหรืออะไรหรอก เวลาคุยกับพี่ดินสอก็เหมือนคุยกับพี่ชาย เพราะผมเป็นลูกคนเดียว บางครั้งก็อยากมีพี่ เล่นด้วยกัน จีบสาวด้วยกัน คุยกัน เล่นเกมส์เป็นเพื่อน
“สาวทิ้งว่ะพี่ แม่ง อยากได้อะไรนักหนาเวลา”
“มึงก็ซื้อนาฬิกาให้มันดิ เอาแบบลูกตุ้มเลย แจ่มสาดดด”
ผมเศร้าทั้งวันตอนที่ครีมบอกเลิก แต่พอมาเจอข้อความของพี่ดินสอในตอนเย็น ผมก็ยิ้มออก หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้มาที่ร้านเพื่อรอครีม แต่มาที่ร้านเพื่อรอโพสอิทของพี่ดินสอ จนผมก็เริ่มรู้สึกดีๆกับคนที่ไม่เคยเจอหน้า ผมว่ามันเป็นอะไรที่ดีมากๆเลยล่ะ ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ มันจะดูแปลกๆก็เถอะ
“พี่ดินสอ ผมคงชอบพี่แล้วว่ะ พี่ชอบผมป่าว”
“ชอบมั้ง แม่งแก่แดดนะมึง เป็นเด็กเป็นเล็กมาบอกรักผู้ชาย ก๊าก”
“แล้วเราจะเป็นอะไรกันดี พี่มีแฟนแล้ว เล่นชู้มั้ย คึ”
“ไว้หน้ามึงเหมือนเป้ยปานวาดก่อนเถอะ ค่อยฝันจะมาเป็นชู้กู มึงน่ะเป็นคนพิเศษของกูก็พอ ไอ้นมปั่นบูด”
“อืม ก็ได้ นมปั่นจะเป็นคนพิเศษของพี่ดินสอ พี่ดินสอก็เป็นคนพิเศษของนมปั่น เราเป็นคนพิเศษของกันและกันนะ^^”
“ไอ้สามเหลี่ยมไม่มีฐานสองอันมันคืออะไรวะ เอาเป็นวงกลมสิ จ๊าบนะมึง”
“สัญลักษณ์แทนหน้ายิ้มเว้ย ไอ้พี่ดินสอโง่ บ้า ฮ่าๆๆ”
และเราก็กลายเป็นคนพิเศษของกันและกัน
จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นหลายเดือน จนเป็นปีที่ผมยังเขียนโพสอิทกับพี่ดินสอ และก็ยังเห็นผู้ชายคนนั้นเดินผ่านหน้าร้านทุกวันเหมือนเคย บางครั้งผมก็แอบคิดไปว่า เขาคนนั้นจะวาดรูปเก่งเท่าพี่ดินสอมั้ยนะ
ผมกับพี่ดินสอสนิทกันมากคุยกันทุกเรื่อง ทุกอย่างพัฒนาขึ้นมาทีละนิด ผมรู้ว่าพี่เขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร จนผมโสดอีกครั้ง พี่ดินสอก็โสดเหมือนกัน แต่เราก็ไม่เคยเจอหน้ากันเลย
“พี่ดินสอ ป๊าของนมปั่นไปเที่ยวจีน มีหนมมาฝาก ทวงกับพี่โอ้นะ”
“ขนมเหี้ยไรของมึงว่ะ บอกป๊ามึงเปลี่ยนรสนิยมได้แล้ว เอาขนมจากอังกฤษไปแดกซะไอ้น้อง ห้าๆ”
วันนั้นผมก็หอบถุงขนมเบ้อเร้อไปเรียนพิเศษ และก็เดินสยามในสภาพแบบนั้น
วันเวลาผ่านไปผมขึ้นม.5พี่ดินสอก็ขึ้นม.6เตรียมสอบเอ็นทรานซ์ พี่เขาอยากเข้าคณะศิลปกรรม เห็นบอกว่ามีเพื่อนสนิทก็สอบเหมือนกัน ยิ่งใกล้วันสอบพี่ดินสอก็ยิ่งไม่ค่อยมีเวลา
“พี่ดินสอ จะเข้าที่ไหน คณะไร คณะลิเกหรือคณะละครลิงพี่ ห้าๆ”
“เมื่อวานมีคนถามกูแบบนี้ ตอนนี้เข้าน้ำเกลืออยู่โรงบาลว่ะ”
“พี่ดินสอ แม่ของนมปั่นจะให้สอบชิงทุนไปออสว่ะพี่ ไม่อยากไป”
“ไปเลยๆ แผ่นดินไทยจะได้สูงขึ้น ฮ่าๆ”
“ซีเรียสเว้ย ไม่อยากไป ถ้านมปั่นไปอย่าคิดถึงแล้วกัน”
“มึงจะคิดมากทำไมวะ คิดว่าตัวเองจะสอบได้รึไง๊ ไอ้นมปั่นเน่า”
“อยากเรียนหมอ อยากอยู่ไทย อยากอยู่กับพี่ดินสอ”
“กูไม่อยากอยู่กับมึ้งงงงง ฮ่าๆ หมอไรวะ หมอลำ หมอตำแย”
ไม่ว่าเรื่องอะไรที่ผมเครียดพี่ดินสอก็ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ
“ไม่อยากไปออส จริงๆนะ ไม่อยากห่างพี่ดินสอด้วย”
“มึงจะอยู่ที่ไหน หรือทำอะไร รู้ไว้ว่าพี่เป็นกำลังใจให้เสมอ”
แต่แล้ววันนึงโพสอิทที่ผมเคยได้ทุกเย็นก็หายไป ตอนนั้นคิดว่าพี่ดินสอคงอ่านหนังสือสอบหนัก คงไม่มีเวลามาที่ร้าน ถ้าสอบเสร็จแล้วคงได้คุยกันเหมือนเดิม แต่ผมก็ยังไปแปะโพสอิททุกวัน บอกคิดถึงบ้าง ให้กำลังใจบ้าง อวยพรให้สอบติด
แต่ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์พี่ดินสอก็ยังไม่มา จากสองอาทิตย์ เป็นเดือน สองเดือน จนวันเวลาผ่านไปเกือบปี พี่ดินสอจะรู้มั้ยว่าแต่ละวันคนรอมันรู้สึกยังไง เจ็บปวดแค่ไหน พี่ดินสอหายไปพร้อมๆกับพี่คนนั้นที่เคยเดินผ่านหน้าร้านก็หายไปด้วย ผมไม่เจอพี่เขาอีกเลย
ผมยังมานั่งที่ร้านเหมือนเดิม พี่โอ้ก็ทักว่าทำไมช่วงนี้ดูซึมๆ ไม่ไปแกะกรอบรูปแกอีกหรอ ผมก็ได้แต่ยิ้ม มองออกไปนอกร้าน แล้วสายตาก็สะดุดเข้ากับคนที่ไม่เห็นมาหลายเดือน
พี่คนนั้นวันนี้ไม่ได้ถือกระดานเขียนรูป เขามายืนอยู่หน้าร้าน เสื้อพี่เขามีรอยปากกา รอยสีละเลงเขียนข้อความเต็มเสื้อ มีดอกกุหลาบหนึ่งดอกเหน็บอยู่ในกระเป๋าเสื้อนักเรียน คงเรียนจบแล้วสินะ ผมรู้สึกยินดีไปกับพี่เขาด้วย แล้วพี่ดินสอล่ะ ก็คงจบแล้วเหมือนกัน คิดถึงอีกแล้ว
“อ้าว ไอ้คิวนิ มันไปยืนอะไรหน้าร้าน” ผมได้ยินพี่โอ้พูด อยู่ๆก็รู้สึกว่าร่างกายมันเกร็งๆ แล้วพี่คนนั้นก็เดินจากไป
“พี่โอ้ รู้จักพี่คนนั้นด้วยหรอ”
“คนไหนวะ”
“ก็คนที่ใส่ชุดนักเรียนยืนอยู่หน้าร้านเมื่อกี้ไง”
“ฮ่าๆ มึงก็ถามอะไรแปลกๆ ทำไมจะไม่รู้จัก นั่นไอ้คิวคนที่วาดรูปให้ร้านพี่ไง คนที่มึงเคยเก็บกล่องดินสอมัน จำได้มั้ย วันนี้วันปัจฉิม มันโทรมาบอกว่าจะมาเย็นๆนี่หว่า ทำไมโผล่มาตอนนี้ อ้าว หายไปไหนแล้ว ไอ้นี่นี่ทำตัวประหลาดยันจบม.6เลยเว้ย”
ผมได้ยินเสียงพี่โอ้ แต่ไม่รู้ความหมาย สมองผมไม่รับรู้อะไร มือผมตัวผมมันเย็นจนชาไปหมด เจ้าของกล่องดินสอกับคนที่ผมยกให้เป็นไอดอลคือคนๆเดียวกัน คนที่ผมรู้จักมาตลอดสองปีแต่ไม่เคยเห็นหน้า กับคนที่ผมเจอหน้าทุกวันแต่ไม่รู้จักคือคนๆเดียวกัน
พี่ดินสอของผม
เขา ชื่อ พี่คิว
มันคือเรื่องบังเอิญ หรืออะไรกันแน่
ผมได้รู้ความจริงในวันสุดท้าย ไม่รู้ว่าต้องดีใจหรือเสียใจดี จากนี้ไปพี่เขาคงไม่มาที่นี่อีกทั้งพี่ดินสอกับพี่คนนั้น ก็พี่เขาเป็นคนเดียวกัน แล้วสอบได้ที่ไหนก็ไม่รู้
ปิดเทอมผมต้องไปซัมเมอร์ที่ออสเตเรีย เลยมาลาพี่โอ้ และอดไม่ได้ที่จะไปดูหลังกรอบรูปอีกครั้ง ที่ๆมีความทรงจำมากมายระหว่างผมกับคนพิเศษ
และสิ่งที่อยู่หลังกรอบรูปในวันนั้น ทำให้ลูกผู้ชายอย่างผมยิ้มทั้งน้ำตา
เพราะว่าดอกกุหลาบเฉาๆดอกเดียว
จนผมขึ้นม.6 ชีวิตผมก็ยังดำเนินต่อไป แม้จะเรียนหนัก ไหนจะอ่านหนังสือสอบ เพราะผมอยากเรียนหมอ เลยต้องขยันให้มาก ทั้งเรียนพิเศษตามโรงเรียนกวดวิชา แม่ก็จ้างครูมาสอนพิเศษที่บ้านอีก แต่ผมก็ยังมีเวลาไปที่ร้านของพี่โอ้ทุกวัน แม้จะแค่ไม่กี่นาทีก็ยังดี
แล้ววันนึงก็มีค่ายแนะแนวน้อง รุ่นพี่ที่จบไปรุ่นที่แล้วจัดค่ายกลับมาแนะแนวน้องๆ ว่าคณะที่อยากเรียน การเตรียมตัวสอบ วางแผนอ่านหนังสือยังไง วันนั้นมีพี่บางคนที่ไม่ใช่ศิษย์เก่ามาด้วย
หนึ่งในนั้นคือคนที่ผมคิดถึงอยู่ทุกวัน คนที่เคยเขียนโพสอิทนับพันให้ผม คนที่เคยบอกว่าผมเป็นคนพิเศษ คนที่ทำให้ผมรู้จักกับความรัก แล้วก็จากผมไปโดยไม่บอกเหตุผลซักคำ
ผมเจอพี่คิวอีกครั้ง ตอนนั้นจำได้ว่าร้องไห้เลย พี่เขาดูเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน หล่อขึ้น เซอร์ๆเหมือนพวกเด็กศิลป์ทั่วไป แต่พี่ดินสอก็จำผมไม่ได้ ก็นะ เขาไม่เคยรู้ว่าผมเป็นใคร จะจำได้ยังไงล่ะ
ไอ้แมทกมันก็ตกใจ ถามว่าผมเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ผมบอกว่า
นั่นไงพี่ดินสอ เจอพี่ดินสอแล้ว เจอพี่คิวแล้ว
ครั้งแรกที่ผมเจอเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขาทำให้เริ่มค้นหาตัวเอง ค้นหาความฝันจนเจอ
แต่วันนี้ผมเลือกที่จะทิ้งความฝันของตัวเอง ความฝันที่อยากจะเป็นหมอ ผมเริ่มหัดวาดรูป เริ่มเรียนศิลปะ แม้ไม่มีพรสวรรค์ด้านนี้เลยก็ตาม แต่ผมก็พยายาม จนที่สุดก็ได้เข้ามาเป็นรุ่นน้อง และเป็นน้องรหัสของคนที่ผมรัก รักมาตลอดสามปี
ความรักช่างยิ่งใหญ่และเป็นอะไรมากมายกว่าที่เราคิด
และถ้ามีโอกาสซักครั้ง ผมก็อยากจะถามพี่ดินสอว่า
ทำไมถึงทิ้งน้องนมปั่นไป
http://www.youtube.com/v/wG09T1PrNbQ?
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>
...........................................
มาก่อนกำหนด คึ
-
refresh ตั้งหลายรอบ ได้อ่านซะที ดีใจจัง ^^
อยากรู้เหตุผลของพี่ดินสอ พี่ดินสอต้องจำน้องเต้ยได้แน่ๆ แต่พี่เขาคงมีเหตุผลแหละ
ขอสมัครเป็น FC พี่ดินสอ & น้องนมปั่น ค่ะ ^^
-
โอ้ยยยยยยยย สงสารน้องเต้ยมากค่ะ เป็นความรักที่แบบว่า...
ทนได้ยังไงเนี่ย...สุดยอดจริงๆๆๆ ขอให้สมหวังกับคิวนะคะๆๆๆ
จะเอาใจช่วยค่ะ ^^
ปล. เข้ามาอ่านแบบเบลอ พิมพ์เต้ยเป็นคิวซะงั้น >//<
-
refresh ตั้งหลายรอบ ได้อ่านซะที ดีใจจัง ^^
อยากรู้เหตุผลของพี่ดินสอ พี่ดินสอต้องจำน้องเต้ยได้แน่ๆ แต่พี่เขาคงมีเหตุผลแหละ
ขอสมัครเป็น FC พี่ดินสอ & น้องนมปั่น ค่ะ ^^
โอ้ยยยยยยยย สงสารน้องคิวมากค่ะ เป็นความรักที่แบบว่า...
ทนได้ยังไงเนี่ย...สุดยอดจริงๆๆๆ ขอให้สมหวังกับคิวนะคะๆๆๆ
จะเอาใจช่วยค่ะ ^^
ตีสี่คะ แต่สองคนนี้ยังไม่นอน ฮ่าๆ มาอยู่เป็นเพื่อนน้องเต้ยหรอคะ
-
ทำไมพี่ดินสอถึงได้ทิ้งน้องนมปั่นไป
:m15:
-
อ่านหนังสือสอบค่ะ อ่านเสร็จต้องแวะมาเชคนิยายก่อนนอน ว่าเรื่องที่ตามอัพบ้างรึป่าว นั่ง refresh ตั้งแต่ตี 4 ครึ่ง ^-^
ปล. ฟังเพลงแล้วปวดใจมากมาย น้ำตาแทบไหลอ่ะ Y_Y
-
:m15: :m15: :m15:เศร้า ว่ะ เต้ย รัก คนที่ไม่รู้ จักมาม่ะ :กอด1:
-
T^T
เพลงบาดจิตใจมากค่ะ
-
ตอนรัก ยังไม่ต้องการเหตุผลเลย
แล้วตอนนี้ จะต้องการเหตุผล ไปทำไม
-
จากที่เคยเห็นเต้ยฮาๆ กลายมาเป็นเต้ยเหงาหงอยซะงั้น :sad11: :sad11:
แล้วตกลงคิวรู้มั๊ยว่าเต้ยคือน้องนมปั่น :call: :call:
-
ตกลงคิวก็ไม่รู้ว่าเต้ยคือน้องนมปั่นใช่ปะ
เฮ้ยยยยยยย เต้ยสุดยอกจริงๆๆนะเนี่ย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:ทำไมเรื่องของเต้ยมันปวดจิตแบบนี้ล่ะ
แต่ทุกคนก็ต่างมีเหตุผลของตัวเองเสมอ คิวก็มีเหตุผลของคิวเต้ยก็มีเหตุผลของเต้ย
เชื่อว่าที่สุดแล้วเวลาจะช่วยทำให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางอย่างที่ควรจะเป็น
ให้เต้ยสมหวังทีเถอะครับสงสารน้องมัน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น้องตาลคนสวยตอนหน้าเอาแบบฮาๆนะครับตอนนี้มันบีบจิตเกินไป
:กอด1: :กอด1:คนแต่ง :L1: :L1:
-
กดบวกให้เลย ถ้ากดได้ร้อยจะให้ทั้งร้อย
โทษฐานที่ทำให้น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว
อุตส่าห์มาต่อให้อย่างเร็ว ขอบคุณมากๆนะจ๊ะ
ขอให้สอบได้เอช้วนจ้า
-
เต้ย ...ตัวเอ๊งงงงง
ทำเค้า :m15:
-
อกอีแป้นจะแตก อะรัยมันจะซึ้งมากมายขนาดนี้ ทำไม ทำไมพี่ดินสอถึงทิ้งน้องนมปั่นที่น่ารักของนู๋ไปป???
-
:กอด1: น้องนมปั่น โอ๋ๆๆๆ แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว เฮียดินสอหนีไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ :laugh3:
ร่วมเป็นหนึ่งในขบวนการจับคู่พี่ดินสอกับน้องนมปั่น :L2:
-
อ่านแล้ว...อยากร้องไห้แทนเต้ย
แต่ พอกดเพลง...น้ำตาไหลเลยครับ
.
เพลงใครครับ?
-
:m15:
อ่านแล้ว...อยากร้องไห้แทนเต้ย
แต่ พอกดเพลง...น้ำตาไหลเลยครับ
.
เพลงใครครับ?
เพิ่งเคยฟังเหมือนกันค่ะ ร้องไห้เลยอะ TT
ดูตามคลิปแล้วคนร้องชื่อ Akera (อะกิระ) เราโหลดมาเก็บในทำเนียบเรียบร้อยเลยอะค่ะ TT
คุณทะเลหัวใจก็สู้ๆนะคะ สอบได้เยอะๆน้าาา
-
...อ่านไปอีกรอบ รู้สึกเองว่า
..พี่ดินสอก็คงรู้ว่าน้องนมปั่นเป็นใคร..รึป่าว?
-
เศร้าง่ะ :o12:
-
NCM เลยงานนี้
เล่นมาซะหวาน
แต่จบแล้วจุกเลย
-
น้องเต้ยเห็นสนุกสนานเฮฮาพออ่านตอนนี้เข้าไป
น้ำตาจะไหลยังไงก็ไม่รู้อ่ะ แต่เอาใจช่วยน่ะ
เหล่ากวนกามเทพอย่าลืมทำงานกันหล่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:z3: :m15: สงสารน้องนมปั่นงะ ทำไมพี่ดินสอหายไปเงียบๆเเบบนั้นละ
คนคอยอย่างไม่มีจุดหมายนี่มันทรมาน :m16:
-
พี่ดินสอ - น้องนมปั่น และ Post-it สื่อรัก :o8:
โรแมนติกกว่าการใช้ face book, BB, twistter, MSN ฝากข้อความเป็นไหน ๆ
คิดว่าพี่คิวรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคน ๆ นั้น คือ น้องเต้ย ( รู้ด้วยว่าน้องชอบกินนมปั่น )
แต่น้องเต้ยสิ รักพี่เค้าโดยที่ไม่รู้จักและเก็บความรู้สึกนั้นมาตลอด ( ซึ้ง ~ :m15:)
เหตุผลกลใดคู่นี้จึงไม่มาสานต่อ? แล้วก๊วนกามเทพจะปฏิบัติการสานรักให้คู่นี้ยังไง?
-
เศร้ามากจริงๆ อยากให้เต้ยสมหวัง :m15: อยากรู้เหตุผลของคิว :sad11:
-
อยากรู้จัง..พี่ดินสอ ทิ้ง น้องนมปั่น ทำไม
-
ตอนนี้ปวดใจจังครับ
-
สงสารเต้ยอ่ะ
หรือว่าพี่คิวรู้จักเต้ยแต่ไม่กล้าเข้ามาทักกัลแน่อยากรู้อ่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
-
โห ความหลังอันค้างคาใจของน้องเต้ย
มันต้องลากพี่คิวมาเคลียร์
-
นี่มันน่ารัก+เศร้าปนซึ้งแซงคู่หลักไปถึงไหนต่อไหนแล้วนี่
อยากอ่านต่อ ทำไงดี
-
มาตามอ่านด้วยคนค่า เอาไปก่อน+1
*****edit*****
ลืมไปว่าเพิ่งบวกไปเมื่อเช้าให้ผัวเทวดาอ่ะ ติดไว้ก่อนน้า
-
กีสๆ น้องนมปั่น
:impress2:
-
น้องเต้ยสุดยอดเลยครับ นมปั่นสู้ ๆ นะ
-
:o12: :o12::o12:
-
:o8: น่ารักมาก อ่านแล้วดูอบอุ่น
ละมุนละไมดีจัง
น้องนมปั่นกับพี่ดินสอ
ไม่คิดว่า พี่คิวจะมีมุมแบบนี้
ขอให้กลุ่มกามเทพทำสำเร็จทีเถอะ
-
เจ็บปวดค่ะ สงสารน้องนมปั่น
-
อ่านพาร์ทนี้จบแล้ว...ตอนนี้เป่าปี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว น้ำตาท่วมบ้านกันเลยทีเดียว
ทั้งเรื่องราวของน้องนมปั่นกะพี่ดินสอ และเพลงประกอบ...ทำเอาน้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัว
จากนั้นก็เป่าปี่แบบเป็นวรรคเป็นเวรกันเลยทีเดียว T^T
ขอยกย่องให้น้องเต้ยเป็นผู้ที่มีความอดทนสูงสุดในโลกหล้า...ความรักทำให้เราเปลี่ยนแปลงได้ทุกสิ่งจริง ๆ
เชื่อว่าสักวันน้องเต้ยจะสมหวัง...แต่ตอนนี้ที่อยากรู้มากที่สุด คืออยากฟังพี่คิวพูดบ้าง...
อยากรู้ว่าพี่คิวจะจำน้องนมปั่นได้มั้ย...เค้าว่ามันต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นแน่ ๆ...
บางทีคนเราก็มีเหตุผลของตัวเอง ที่ไม่สามารถบอกให้ใครรับรู้ได้เหมือนกัน T^T
อยากจะกด + ให้คุณตาลสักสิบครั้งร้อยครั้ง...ตอนนี้กระแทกใจมากเหอะ...อ่านไปก็น้ำตาซึมไป
ยิ่งพอมาฟังเพลงประกอบด้วยนะ...ไม่ต้องพูดถึง นั่งเป่าปี่เป็นพระอภัยมณีแล้วอ่ะ...ฮืออออ อ อ อ อออออ
+1 ให้คุณตาลนะฮะ...โทษฐานทำให้เค้าเสียน้ำตาอ่ะ TT__________TT'
-
สงสรน้องเต้ยอะ สงสารมากมายเลย สงสารว่าทำไมคนเรารอมานานขนาดนี้กับคนที่ไม่รู้จัก
ตอนน้องเต้ย กวนมึนโฮสองยินดีที่ไม่รู้จัก
-
โหลดมาแล้ว เพลงของAKERA หรือเอก สุรเชษฐ์
วันนี้ นั่งอ่านนิยาย ดูดนมปั่น ฟังเพลงนี้...ร้องไห้รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ 55+ ฮือๆ T T สงสารเต้ยว่ะ ว่างก็รีบมาต่อนะครับ
-
:m15: :monkeysad: :m15:
-
รักเล็กๆที่ยิ่งใหญ่
พี่คิวเป็นบุคคลลึกลับเนาะ
-
พี่คิวก็คงรู้ว่านมปั่นเป็นใครเหมือนกันล่ะมั้ง..
มันก็น่าจะได้เห็นแว้บไปแว้บมาเหมือนกัน แต่อาจจะด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้บอกความจริงไม่ได้
-
คิดว่าพี่ดินสอคงมีเหตุผลที่ทำอย่างนั้นลงไป ชิมิ o18
-
เรื่องของเต้ยมันน่าเศร้า แต่ว่า คิดได้ไงเนี่ยจีบกันผ่านโพสอิทอ่ะ o13
+1 ให้กำลังใจจะได้มาต่อเร็วๆ
ป.ลิง คิดถึงภูมิกับพีม
-
แอร๊ย รักของน้องเต้ยทั้งโรแมนติกและเศร้าจับใจ น้องขา เจ้เอาใจช่วยนะคะ
ไอ้พี่คิวคงยังไม่รู้ตัว (หรืออาจจะรู้ตัวแล้ว) แต่สุดท้ายเจ้หวังว่าทั้งสองใจจะมาบรรจบกัน (กรี๊ด แหวะ พูดอะไรเลี่ยนอีกแระ)
อยากอ่านๆๆๆ ขอเรื่องน้องเต้ยกับพี่คิวก่อนได้ไหมคะ รักภูมิกับพีมนะคะ แต่ตอนนี้ร๊ากน้องเต้ยกับพี่คิวมากกว่า ชอบผู้ชายปากจัด หุหุ
กอดคุณ ทะเลหัวใจนะเคอะ :กอด1:
-
คิดว่า พี่คิว คงมีเหตุผลในใจแน่ๆๆๆ แต่ความหลังของเต้ย ทำเอาเราซึ้ง+เศร้าเลยนะเนี่ย :sad4:
-
พี่คิว~ ทามไมอะ ทามมายยยยย
ซึ้งมากอะ น้ำตาคลอ :sad4:
***************************
ชื่อตอนต่อไป..
ความในใจของ คิว
5555555
-
วันนี้อ่านเรื่องนี้ทั้งวันเลยค่ะ อ่านแล้วก็หยุดไม่อยู่
เขียนได้น่ารักชะมัด ลุ้นไปกับน้องเต้ยเลยค่ะสำหรับตอนล่าสุดนี้
อย่่าให้น้องต้องร้องไห้อีกเลยนะค๊ะ
-
เราว่าพี่คิวต้องมีใจให้น้องเตัยบ้างล่ะ
รอพี่คิว มาพูดอยู่นะจ๊ะ :monkeysad:
-
เข้ามารอพี่ดินสอ กับเป็นกำลังใจให้น้องนมปั่น
-
เรื่องของน้องเต้ยสุดยอดมากค่ะ ตอนที่บอกว่าสุดท้ายก็ทิ้งความฝันที่อยากจะเป็นหมอแล้วมาหัดวาดรูปจนได้เข้ามาเป็นรุ่นน้องคิว อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอ่ะ :o12:
แถมเรื่องแปะโพสอิทคุยกันอยู่เป็นปีก็น่ารักมากๆด้วย คิดว่าคิวคงรู้ว่าน้องเต้ยคือน้องนมปั่นอยู่แล้วรึป่าว ถึงไม่เคยเข้ามาในร้านตอนน้องอยู่ แต่ทำแค่เดินผ่านเฉยๆ
โอ้ย อ่านแล้วลืมภูมิที่รักไปเลย งานนี้ น้องเต้ยชนะเลิศ :L2:
ปล.แอบต๊กกะใจกะชื่อรร.ตัวเองที่โผล่เข้ามาด้วย พูดถึงรร.ละก็คิดถึงก๋วยเตี๋ยวเรือ :z2:
-
หวัดดีค่าคุณตาล
เพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ ตามมาสองวันค่ะ ทันแล้วววว ^^
สงสารน้องเต้ยจังเลย
คิดว่าเป็นคนรั่วๆฮาๆไม่อะไร แต่จริงๆก็อ่อนไหวเหมือนกันนะ :กอด1:
-
น้องเต้ยของพี่จ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :o12: :o12: :o12:
-
รอตอนต่อไป นะครับ รักษาสุขภาพด้วยคร้าบบบบ ไรท์เตอร์
-
ตอนที่ 24 คำถาม
ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่าภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสที่วันๆเอาแต่หัวเราะกวนตีน จะซ่อนเรื่องราวและความรู้สึกมากมายไว้ ซ่อนความเจ็บปวด อยู่กับความรักที่ไม่เห็นทางสมหวัง
ผมฟังเรื่องราวของไอ้เต้ยด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มันทั้งเศร้า ซึ้ง น่าประทับใจ อาจจะเจ็บปวดกับการรอคอยที่ไร้จุดหมาย แต่มันก็เต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆ เวลาที่ไอ้เต้ยเล่ามันคงไม่รู้ตัวว่ามันกำลังยิ้ม รอยยิ้มที่เหมือนมีความสุขที่สุด
ไอ้เต้ยเล่าจบพวกผมก็ได้แต่เงียบ มีแค่เสียงแอร์ดัง หึ่งๆ กับเสียงสะอื้นสูดขี้มูกของไอ้ปัน
“มึงเป็นไรวะปัน ซึ้งเหรอ” ไอ้แทนที่กำลังลูบหัวไอ้เต้ย เอ่ยถามไอ้ปัน
“เปล่า เชี่ยเต้ยเหยียบมือกู”
“ไอ่สัด” ก๊ากก พวกผมที่กำลังซึ้งถึงกับฮาแตก ไอ้เต้ยรีบยกตีนออกจากมือไอ้ปัน เต้ยมันนั่งบนโซฟาไง แต่ไอ้ปันนั่งขัดสมาธิอยู่แทบเท้าไอ้เต้ย เผลอไปเหยียบมือกันตอนไหนก็ไม่รู้
ไอ้เต้ยหัวเราะขอโทษเฮียปันของมัน ไอ้เต้ยยิ้มทั้งน้ำตา รอยยิ้มของมันยังสดใสเหมือนเดิม ตาของมันยังมีประกายดูซุกซนเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกไม่เหมือนเดิม ผมสงสารน้องว่ะ อยากช่วยแต่ไม่รู้จะช่วยยังไง
“มึงสุดยอดเลยว่ะเต้ย ทนได้ไงวะ”
“ใช่ เป็นกูนะ กูจะเดินไปบอกแม่งตั้งแต่วันที่เจอกันที่ค่ายแล้ว” พวกศิษย์เก่าโรงเรียนเดียวกับไอ้เต้ยก็เริ่มโวยวาย ไอ้มิคหน้าหงิกไปแล้ว ไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิยังนิ่ง ส่วนไอ้ฟ่าง
“มิน่าตอนนั้นกูเรียกมึงมาหา ไม่ยอมมา เอาแต่ไปหลบหลังไอ้ภูมิ” มันบ่นอย่างเดียวครับ
“ก็มันทำอะไรไม่ถูกนิเฮีย อยู่ๆพี่คิวก็โผล่มาที่โรงเรียน”
“เออ กูเพิ่งสังเกตว่ามึงเรียกพวกกูเฮีย แต่เรียกไอ้คิวว่าพี่”
เออว่ะ ผมก็เพิ่งนึกได้ มึงฉลาดมากเบียร์ ไอ้เต้ยมันมีเชื้อจีน ที่จริงพวกผมที่นั่งๆกันอยู่ก็มีเกือบหมด แต่ไอ้เต้ยมันชัดเจนสุดที่บ้านมันก็เรียก อาม่า อากง อาเจ็ก อาเฮีย มันเรียกพวกผมที่เป็นพี่ชายว่าเฮียก็ไม่แปลก แต่เพิ่งนึกได้ในวินาทีนี้ว่าไอ้เต้ยเรียกไอ้คิวว่า พี่คิว
“ก็พี่คิวเป็นคนพิเศษ เต้ยเลยอยากให้เขาพิเศษกว่าคนอื่น ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆก็ยังดี” ผมจุกอีกรอบ มันเป็นสิ่งเล็กๆที่ไอ้เต้ยได้ทำให้คนที่มันรัก แม้ฝ่ายนั้นจะไม่รู้ตัวก็ตาม
“เต้ย มึงทำเพื่อความรักได้ขนาดนี้เลยหรอวะ”
“มันก็บอกไม่ถูกอ่ะเฮียเชน เต้ยก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรมากมายนะ แค่อยากทำก็เลยทำ”
“ฮึก ฮือออ” มันมมาอีกแล้วครับ ไอ้ปันมันสะอื้น ตอแหลเหอะ แม่งไม่มีน้ำตาซักหยด สะอื้นได้ไงวะ ไอ้ภูมิหมั่นไส้ทนไม่ไหวเลยปาหมอนใส่หัวไอ้ปัน
“โอ๊ย มึงทำกูทำไม เชี่ยภูมิ”
“เป็นไรอีก ไอ้เต้ยเหยียบขาหน้ามึงอีกรึไง”
“เปล่า เหน็บแดก มิค พยุงกูลุกดิ” พวกผมส่ายหน้าขำ อยากจะเครียดเรื่องไอ้เต้ย ก็เครียดได้ไม่เกินสองนาที เพราะความปัญญาอ่อนของไอ้ปันนี่แหละ
“ขาไหนวะ”
“สัดพีม อย่า อย่า อ๊ากก กูเจ็บ” ฮ่าๆๆ ผมลุกไปบีบขามันทั้งสองข้างไอ้ปันแหกปากลั่น ก่อนที่มันจะเบียดไอ้แทนออกแล้วนั่งลงข้างๆไอ้เต้ย
“เต้ย”
“ครับเฮีย”
“รุกแม่งเลย” ดู ดูคำแนะนำของคนที่เรียกตัวเองว่ากามเทพ ไอ้เต้ยยิ้ม พลางส่ายหน้า
“ตอนที่เต้ยรอ ไม่รู้ข่าว ไม่เห็นหน้า ไม่รู้ว่าพี่คิวอยู่ที่ไหน ทรมานกว่านี้เยอะ แค่นี้สิวๆ”
“มึงไม่คิดจะบอกไอ้คิวจริงๆหรอ มันคงรักมึงเหมือนกัน” ตอนนี้ผมเริ่มจะแน่ใจแล้วว่ารักครั้งแรกและครั้งเดียวที่ไอ้คิวเคยบอก
คือใคร
“รักของกู มันมหัศจรรย์ คนโง่ๆอย่างพวกมึง ไม่เข้าใจหรอก”
คำพูดกึ่งเล่นกึ่งจริงของไอ้คิวในวันปัจฉิม ใช่ ความรักมันมหัศจรรย์ เป็นแรงผลักดันให้ใครคนหนึ่งทำอะไรได้มากมายเพื่อใครซักคนที่เรารัก
“ใช่ๆ กูว่าไอ้คิวก็รักมึงนะเต้ย”
“อือ ช่วงก่อนจบ ม.6 มันดูเศร้าๆ ใจลอยๆพวกมึงก็เห็นใช่ป่ะ” พวกผมพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้ปัน
“ถึงว่า แม่งชอบพกโพสอิท” ไอ้เชนก็เริ่มคิด
“กูนึกออกแล้ว พวกมึงจำได้มั้ย ไอ้คิวมันชอบสั่งนมปั่นมากินทุกวัน แต่มีช่วงนึงที่มันซื้อมาแต่ไม่กิน มันซึมๆด้วยเนอะพีมเนอะ”
มาน้งมาเนอะอะไรกับกูเนี่ย แต่ก็จริงอย่างที่ไอ้ปันมันบอก ตอนจะจบม .6 ไอ้คิวก็ซึมๆ ช่วงนั้นมันไม่ควงใครเลยทั้งที่ไม่เคยขาดหญิง
ไอ้คิวมันจะไปวาดรูปทุกเย็นหลังเลิกเรียน พวกผมรู้ ร้านพี่โอ้พวกผมก็รู้จัก เคยไปกับไอ้คิวบ้าง แต่ไม่บ่อย มันน่ะไปทุกวัน แม่งติสท์เข้าเส้น แต่สิ่งที่พวกผมไม่รู้ คือ มันได้สร้างความทรงจำดีๆไว้ที่นั่นมากมาย
“ถ้ารักแล้วทำไมถึงหายไปล่ะ” ไอ้เต้ยก้มหน้า เหมือนจะถามตัวเองมากกว่า
“มันคงมีเหตุผลของมัน ไอ้คิวกลัวความรัก” ทุกคนหันไปมองภูมิ คงเพราะภูมิเคยกลัวเหมือนกันถึงได้รู้ ผมยิ้มให้ภูมิ เอื้อมมือไปจับมือมันไว้
“ตอนนี้มึงไม่ต้องกลัวแล้ว”
“อืม ไม่กลัวแล้ว”
ผมรู้ว่าไอ้คิวเคยทำให้คนอื่นเจ็บมามาก อาจจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ถ้าให้ผมเดาใจเพื่อนว่าเพราะอะไรมันถึงเลือกที่จะทิ้งความรักของตัวเอง อาจเป็นเพราะว่ามันไม่เคยรักใคร มันคงกลัวตัวเองจะเจ็บ
ที่สำคัญมันคงกลัว “คนพิเศษของมัน” จะเจ็บเพราะมัน และถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าระหว่างคนที่ทำเพื่อความรักอย่างไอ้เต้ย กับคนที่กลัวความรักอย่างไอ้คิว ใครน่าสงสารมากกว่ากัน
………………….…………………
ไอ้เต้ยกลับบ้านไปแล้ว ไอ้เบียร์กับไอ้มิคไปส่งเพราะไอ้เบียร์ต้องไปทำธุระกับพ่อมันต่อ แต่ความจริงพวกผมให้มันแยกไอ้มิคออกจากไอ้ปัน เพราะถ้ามันสองตัวอยู่ด้วยกันแล้ววางแผนช่วยไอ้เต้ย บอกได้คำเดียวว่า วิบัติฉิบหาย พวกผมเลยมาวางแผนกันต่อว่าจะเอายังไง
“มึงโคตรเก่ง ปิดพวกกูซะมิด” พวกผมกำลังรุมกินโต๊ะไอ้น้องแมท ตัวแปรสำคัญในการช่วยไอ้เต้ยและไอ้คิวเพราะมันเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องทุกอย่าง แต่เสือกเงียบ
“แหะๆ ก็ช่วยเพื่อนน่ะพี่เชน”
“มึงไม่ต้องห่วง มีกูอยู่ทั้งคน” ไอ้ปันกอดอก ทำหน้าทำตามีสาระ
“กูห่วงเพราะมีมึงนี่แหละปัน” เจอไอ้แทนสกัดดาวรุ่ง มันก็หน้าเป็นตูดทันที ดีนะว่าแยกไอ้มิคออกไปแล้ว ไม่งั้น เหอๆ
“ผมรู้ว่าพวกพี่อยากช่วยไอ้เต้ย แต่มันก็ทนมาได้ตั้งหลายปี ปล่อยให้เป็นแบบเดิมน่ะดีแล้ว ”
“แต่น่าสงสารมันนะเว้ย ต้องเห็นคนที่รักทุกวัน แต่แสดงออกไม่ได้”
ผมอยู่กับไอ้เต้ยไอ้คิวเกือบตลอดเวลา เวลามันเจอหน้ากันที่คณะมันทะเลาะกัน แกล้งกัน แหย่กัน ต่อไปผมคงจะมองภาพนี้ด้วยรอยยิ้มเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว เพราะความจริงที่เพิ่งได้รู้ ไอ้เต้ยที่สดใส ไอ้เต้ยที่ร่าเริงเสมอ มีอีกมุมอีกด้านที่คงทรมานไม่น้อย
“มันแกล้งทะเลาะกับไอ้คิวหรอแมท”
“ก็ไม่ได้แกล้งหรอกพี่ ตอนที่มันคุยโพสอิทกันก็กวนๆแบบนี้แหละ อีกอยากพี่คิวก็กวนตีน ไอ้เต้ยก็กวนตีน คนแบบนี้มาเจอกันถ้าไม่กัดกันสิแปลก” พวกผมพยักหน้าเข้าใจ
“ผมเคยยุให้มันสารภาพกับพี่คิวนะ แต่มันบอกว่าไม่จำเป็น มันพอใจแค่นี้ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว”
“กูว่ามันคงกลัวเสียพี่เสียน้อง กลัวมองหน้ากันไม่ติดว่ะ”
“เออน่า พวกมึงไม่ต้องห่วง กูบอกแล้วว่าจะเป็นกามเทพให้ แถมเรายังมี นี่ครับ ผู้เชี่ยวชาญตั้งสี่ตัวสองคู่” ไอ้ปันผายมือมาที่ไอ้ภูมิกับผม และไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง อ้าว วนมาลงที่กูซะงั้นนะมึง
“พวกพี่อย่าไปบอกพี่คิวนะ ไอ้เต้ยมันต้องฆ่าผมแน่”
“แล้วจะปล่อยไว้แบบนี้หรอ มันเจ็บนะมึง”
“เต้ยมันชินแล้วพี่แทน แต่ที่พวกพี่เห็นมันซึมๆวันที่เราไปกินเหล้า เพราะมันไปเจอพี่คิวกับแฟนกำลัง เอ่อ ในรถอ่ะ มันเลยหงอยๆ” ผมไม่อยากจินตนาการความรู้สึกของไอ้เต้ยเวลาที่เห็นคิวอยู่กับแฟนเลย
“ในรถหรอวะ วะวะว้าวว สุดยอด คิวแม่งเด็ดสัด แล้วไง มันถ่ายคลิปไว้”
“เชี่ยปันใช่เวลามั้ย”
“เออ กูรู้น่า เอาเป็นว่ากูจะลองคุยกับไอ้คิว”
“โหยพี่ปัน ผมขอร้องล่ะ อย่าไปบอกพี่คิวนะ ปล่อยไว้แบบนี้แหละ”
“เราต้องบอกไอ้คิว บอกมัน”
“ไอ้ปันมึงเข้าใจภาษาไทยป่ะวะ หรือต้องให้กูแปลไทยเป็นไทย น้องมันบอกว่าอยู่เฉยๆไงไอ่ควาย”
“พวกมึงอย่าห้ามกูเลย กูเกิดมาเพื่อเป็นพระเอกขี่ผ้าขาวม้ามาช่วยไอ้เต้ย”
“ม้าขาวเถอะปัน”
โอยยยย ดูจากคนช่วย ผมก็อยากจะกินพารากันไว้ซักสองแผง กามเทพบ้านไหนมันจะบ๊องขนาดนี้
“ก่อนอื่นต้องเรียกไอ้คิวมาสอบสวน รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะสักครั้งก็ยังดี ”
“คำสอนของใครว่ะปัน” แม้แต่ไอ้ภูมิยังงง
“เอี้ยก๊วย” หือ??? เอี้ยก๊วย บระเจ้า!!!! นั่นมันพระเอกหนังมังกรหยกไม่ใช่หรอ “มึงไม่รู้จักเอี๊ยก้วยหรอภูมิ แฟนเซียวเหล่งนึ่งไง มังกรหยกอ่ะ กูเอี้ยปัน”
“…..เอ่อ” พวกผมได้แต่มองหน้ากันตาปริบๆ คือ…. เราคุยเรื่องไอ้เต้ยกับไอ้คิวอยู่ แล้วไปโผล่ที่สำนักช้วนจินก่า มังกรหยกของกิมย้งได้ยังไง แถมไอ้ปันยังสถาปนาตัวเองเป็นอีกหนึ่งตัวละคร แต่อย่าชื่อเอี้ยปันเลย กูว่าเปลี่ยนเป็นเหี้ยปันดีกว่า เหี้ยปันมันเป็นญาติห่างๆของเอี้ยก๊วย ไม่ได้เล่นมังกรหยกนะ แต่เล่นอีกภาคนึงชื่อเรื่อง มังกรหยอก หึ
“เอาไงดีวะ” พวกผมเลิกสนใจไอ้ปัน หันมาปรึกษากันอย่างจริงๆจังๆ
“ถ้ามันพอใจแค่นี้ ก็ปล่อยมัน” ทุกคนมองไอ้ฟ่าง อึ้งๆ
“มึงใจร้ายมากข้าวฟ่าง ไอ้ใจยักษ์ ใจมาร ปีศาจ ซาตาน” ไอ้ปันมันก็ของขึ้น
“กูว่าเราช่วยมันหน่อยก็ดีนะ กูสงสารน้องว่ะ” ไอ้เชนก็คิดเหมือนผม “ผีร้าย ซอมบี้……” และยังมีเสียงของไอ้ปันสอดแทรกมาไม่หยุด ไอ้เหี้ยก้วยเอ๊ย
“ช่วยยังไง จะไปบังคับ ขู่ไอ้คิวให้เลิกกับแฟน แล้วมาคบไอ้เต้ยรึไง” พวกเรามองไอ้ฟ่างงงๆ อีกครั้ง ไอ้เต้ยเป็นน้องรักมัน แต่ทำไมมัน
“มึงเป็นไรฟ่าง ไม่อยากเห็นน้องมีความสุขหรอครับ หื้ม” ไอ้แทนบีบจมูกโด่งๆของแฟนมันเหมือนหมั่นเขี้ยว ไอ้ฟ่างฟึดฟัด สะบัดหน้าออก
“กูไม่คิดว่ามันจะมีความสุขหรอกนะ ถ้าถูกไอ้คิวเมิน” พวกผมเงียบอีกรอบ “มึงลองคิดเล่นๆนะ” ไอ้ฟ่างหันไปหาไอ้แทน “วันนึงไอ้พีมเดินเข้ามาบอกมึงว่า แอบรักมึงมานานแล้ว มึงจะมองหน้ามันมั้ย จะรู้สึกยังไง อย่างน้อยก็เข้าหน้ากันไม่ติด หนักหน่อยก็เลิกเป็นเพื่อนกัน”
ผมกับไอ้แทนหันมองหน้ากัน ตาปริบๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจนะ แต่ปากมันเบ้ไปเอง รู้สึกว่าอยากอ้วกมาก ผม รัก ไอ้แทน แม่งช่างเปรียบได้นะมึงไอ้ฟ่าง แค่คิดก็เสียวเล็บขบแล้ว
“แต่มันไม่เหมือนกันนะฟ่าง ไอ้คิวมันก็เคยรักไอ้เต้ยมาก่อน”
“มันไม่ได้รักไอ้เต้ย มันรักคนที่ชื่อนมปั่น คนที่เขียนโพสอิทกับมัน” ผมเริ่มจะเข้าใจในสิ่งที่ฟ่างต้องการสื่อ มันก็จริง ถ้าไอ้คิวกล้าที่จะทิ้งนมปั่นมาทั้งที่ยังรัก มันก็คงกล้าที่จะปฏิเสธไอ้เต้ยเหมือนกัน
“แต่กูยืนยันที่จะช่วยพวกมัน” เจตนารมมึงแรงกล้ามากปัน
“ไม่ใช่กูไม่อยากช่วย กูแค่อยากให้เราค่อยๆทำไปทีละขั้น ไม่ใช่เดินไปบอกไอ้คิวเลย มึงเขาใจมั้ยปัน”
“อ๋ออออ เข้าใจๆ งั้นกูโทรหาไอ้คิวนะ”
ไอ้ฟ่างลุกขึ้นวิ่งไล่เตะไอ้ปันรอบห้อง เฮ้ออออ กามเทพจะฆ่ากันตายก่อนแผลงศรซะละมั้ง
………………………………………..
หลังจากปรึกษาหารือกันแบบไม่ค่อยได้อะไรเท่าไร พวกมันก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เตรียมตัวสู้สงครามสอบไฟนอล คงต้องพักเรื่องไอ้คิวกับไอ้เต้ยไว้ก่อน แต่ ตอนนี้เหลือไอ้คุณชายภูมิที่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องครับ มันตามผมขึ้นมานอนกลิ้งบนเตียง
“ภูมิกูร้อน อึดอัดนะเว้ย จะกอดทำไมวะ” มันกอดไม่เท่าไร แต่เอาขามาก่ายด้วย หนักโว้ยย
“ร้อนก็ไปปรับแอร์ดิ”
“เปลืองไฟ 25 องศาช่วยลดโลกร้อน มึงอ่ะปล่อยกู สาดด” ผมก็ดิ้นสิ
“ถ้าไม่อยู่นิ่งๆ กูจะทำมากกว่ากอด” ไม่ต้องมีรอบสองครับ ผมนิ่งทันที หายใจแรงยังไม่กล้า ไอ้เชี่ยนี่ก็ได้ใจใหญ่ หัวเราะมีความสุข กอดผมซะแน่น โอยยย กูอึดอัด เห็นกูเป็นตุ๊กตาหมีของมึงรึไง
“พีม”
“เออ”
“ใส่น้ำหอมหรอ”
“อืม”
“วันหลังไม่ต้องใส่นะ ชอบกลิ่นเดิม”
“กลิ่นแป้งเบบี้มายด์อ่ะนะ”
“อืม” เพื่อเป็นการยืนยันคำพูดว่ามันชอบจริง ไอ้ภูมิก็ก้มมาหอม มาซุกไซร้ผมทันที
“ฮ่าๆ เชี่ยภูมิ กูจั๊กจี๋ ฮ่าๆ พอ หยุดๆ” ไอ้ภูมิมันไว้เคราแพะเคราแกะอะไรไม่รู้แถมไรหนวดอีก พอมันก้มมาซุกคอผม ก็จั๊กจี๋อ่ะดิ “พะ พอ เชี่ยกูหายใจไม่ทัน” กว่ามันจะยอมหยุดผมก็หอบแฮ่กๆ มันยิ้มใส่ตาผมได้ไม่นาน ก็ก้มลงมาจูบ เมื่อกี้ว่าหายใจไม่ทัน ตอนนี้ใจจะขาดเลยครับ
“หมาภูมิ มึงไปตายอดตายอยากมาจากไหน แม่งเอ๊ย กูเกือบตาย” ผมผลักมันออกจากตัวแล้ว รีบโกยออกซิเจนเข้าปอด ก่อนจะลุกไปนั่งที่โต๊ะคอม ปล่อยมันนั่งยิ้มบ้าคนเดียวบนเตียง
“จูบแค่นี้ทำเป็นโวยวาย ถ้าสอบเสร็จมึงจะเจอมากกว่านี้อีกไอ้เตี้ย” ผมขว้างพู่กันใส่ไอ้หน้าหื่น
“สันดานนะมึง”
“หึหึ มานั่งนี่มา” มันตบเตียงปุๆ ให้ผมไปนอนด้วย ฝันไปเถอะ “เร็ว กูไม่ทำอะไรหรอก” ผมยังมองมันแบบไม่ไว้ใจ “ถ้ากูลุกไป มึงจะไม่รอดถึงวันสอบนะพีม มานี่ เร็วๆ”
“เออ แม่ง ชอบบังคับกู ไอ้ฮิตเล่อ” สุดท้ายผมก็เดินไปนอนให้มันกอด เรานอนกอดกันอยู่เงียบๆไม่มีใครพูดอะไร อีกไม่นานก็สอบ ถ้าสอบเสร็จก็คงปิดเทอม ผมก็ต้องกลับไปเชียงใหม่ คงไม่ได้เจอภูมิอีกหลายเดือน แค่คิดก็เหงาๆ จนผมเผลอขยับตัวเข้าไปซุกมัน
“หืม? เป็นไรพีม”
“เปล่า คิดเรื่องไอ้เต้ยน่ะ…ภูมิ มึงว่าไอ้คิวจะยังรักไอ้เต้ยมั้ยวะ”
“ไม่รู้”
“แล้วถ้ามันรู้ว่าไอ้เต้ยคือน้องนมปั่น มันจะเป็นยังไง”
“ไม่รู้” นั่นสิ ภูมิจะไปรู้ได้ยังไง
ในเมื่อคำถามนี้มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่รู้คำตอบ
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>
………......………………………
แอร๊ยย ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนที่ชอบตอนที่แล้วนะคะ เห็นซึ้งกันใหญ่เลย แล้วก็สวัสดีนักอ่านคนใหม่ๆด้วย ยินดีต้อนรับค่า เมื่อวานตาลว่างเลยนั่งอ่านนิยายในเล้า ไม่รู้จะอ่านเรื่องไหนเลยเข้าทู้แนะนำ แม่เจ้า มีคนแนะนำนิยายของตาลด้วย ต้องขอบคุณ คุณ ToeyTato และ คุณ aim มากๆนะคะ :pig4:
:กอด1:กอดทุกคน จ๊วฟฟฟฟ
-
มุก "เอี้ยก๊วย" ทำเอาหัวเราะจนแทบลงไปกลิ้งกะพื้นกันเลยทีเดียว...จนคนข้าง ๆ หันมาถามว่า "มึงเป็นบ้าอะไรของมึงเนี่ย" = ='
ทำเอาแอบปลื้มเฮียปันแบบไม่รู้ตัว...แต่ถ้าจะให้ดีนะฮะ...ไหน ๆ เฮียมิคกะเฮียปันเค้าก็เข้าขากันอยู่แล้ว ไม่จับเค้าเป็นคู่ขากันเสียหน่อยหล่ะฮะคุณตาล กร๊ากกกกกกกก ก กกกกก
มาที่น้องเต้ยบ้าง...ยิ่งฟังน้องพูดแบบนี้ยิ่งรู้สึกสงสารน้องจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ถึงแม้ว่าน้องจะพอใจแค่ได้แอบรักแบบนี้ แต่ก็อยากให้น้องสมหวังกะพี่คิวจริง ๆ นะ
พี่คิวเอง...ถึงแม้จะมีเหตุผลอะไรก็ตาม ทำไมถึงไม่คิดจะตามหาและเปิดใจดูบ้างสักครั้งหล่ะฮะ...บางทีความรัก มันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเสมอไปเสียหน่อย
อกหัก ดีกว่ารักไม่เป็นนะฮะ...แล้วอย่างน้องเต้ย รักมากหลงมากขนาดนี้แล้ว คงไม่ทำให้พี่คิวต้องเจ็บปวดเพราะความรักเป็นแน่...
หวังว่าเหล่ากามเทพจะยิงศรรักครั้งนี้ไม่พลาดนะฮะ...แต่ขออย่าง อย่าให้เฮียปันกะเฮียมิคเป็นคนแผลงศรนะ เค้ากลัวว่าจากศรรัก มันจะกลายเป็นศรพิศดารอ่ะ กร๊ากกกกก ก ก กกกก
+1 ให้คุณตาลนะฮะ ^^~*
-
สงสารไอ้น้องเต้ยจริงๆๆๆ
อยากรู้อ่าคิวคิดยังไงกันแน่
คารวะน้องมันเลยทนเก่งจริงๆๆอ่านแล้วน้ำตาแอบจะซึม
-
อะโห ตาล เล้าเปิดนิลงเลย ชิมิ
จะว่าไปก้สงสารเต้ยเนาะ
เฮ้อ เข้าใจเต้ยเลยอ่ะ
บางครั้งคนเราก็ขอแค่นี้แระ
ขอแค่อยู่ใกล้ๆคนที่เรารักก็พอ
-
เธอยัง..
โดนโฮก แบบฟังไป แล้วอ่านไป :sad4:
นี่แหละ แค่ได้เห็นเขามีความสุข..
เราก็มีความสุขแล้ว..
-
อะโห ตาล เล้าเปิดนิลงเลย ชิมิ
จะว่าไปก้สงสารเต้ยเนาะ
เฮ้อ เข้าใจเต้ยเลยอ่ะ
บางครั้งคนเราก็ขอแค่นี้แระ
ขอแค่อยู่ใกล้ๆคนที่เรารักก็พอ
ฮ่าๆๆ ไม่ใช่คะ ตาลลงได้แป๊ปนึง เล้าก็ป่วย โชคดีไป :-[
-
ตี๋น้อยเต้ยสู้ ๆ นะ อย่ามักน้อยสิเอาหัวใจของพี่คิวมาให้ได้
-
เย้ๆ มาต่อแล้ว แต่....สงสารน้องนมปั่นรักเค้าแต่ก็บอกไม่ได้แล้วอีกฝ่ายคิดยังไงก็ไม่รู้
-
น้องเต้ยสุดยอด
-
เห็นด้วยกะฟ่างนะ คิวมันหลงรักน้องนมปั่น ไม่ได้หลงรักเต้ย
อย่างคิวมันต้องน้ำซึมบ่อทรายอะนะ
-
อ่านไปขำปันไป เฮ้อ รู้สึกผิดกับน้องเต้ยเลยนะเนี่ย :laugh:
ส่วนคิวเนี่ย ติสต์เนอะ แต่ยังไงล่ะ...ในมุมที่มานั่งคิดถึงน้องนมปั่นเนี่ยก้อดูแบบ...ให้ความรู้สึกที่พิเศษดีเหมือนกันนะ
-
เม้นท์สองบอร์ดเลย อิอิ
ปลื้มน้องเต้ยม๊ากมากกกกกก เซ็ง! พี่ดินสอโง่วววว :beat: XD
ภูมิพีมมมมมมมมมมมมมมม :impress2: คิดถึงจังเลย ตอนนี้หวานด้วย ฮิฮิ
แต่!! เอี้ยปัน นายเจ๋งมาก โคตรรั่ว
คุณตาลสอบสวนอิพี่คิวบ้างงงงๆๆ ><
-
ปันคะ ฮาได้อีกค่ะ
:z6:
-
สอบเสร็จแล้วเหรอครับน้องตาล เอทุกตัวเลยนะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ซึ้งมากมายเลยตอนนี้ อยากบอกว่าอ่านแล้วสงสารเต้ยมากแต่ถ้าเป็นพี่ พี่ก้อทำแบบเดียวกับเต้ยนี่แหละมีคววามสุขแค่นี้พอ :sad4: :sad4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:คนแต่งเก่งจังเลย
-
ไม่หวังอะไรมาก ขอแบบเต้ยสักคนในชีวิตได้ไหม :L2:
-
คิวกับเต้ย พี่กับน้อง :sad11: :sad11: คิวจะรู้ความจริงมั๊ยนี่ แล้วถ้ารู้จะยังไงหนอ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ส่วนตัว ไม่คิดว่าพวกพีมไม่ควรยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องของเต้ยนะคะ
มันเป็นเรื่องของ "คน2คน"
มีคนที่3 ที่4 ที่5 เข้าไปยุ่ง มันก็มีแต่จะยิ่งยุ่ง ยิ่งแย่ขึ้น ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอกค่ะ
หากทั้งคู่พอใจแค่นั้น มันก็เรื่องของเต้ยกับคิว
ที่คนอื่นไม่ควรเข้าไปสอด ไปกะเกณฑ์อะไรทั้งสิ้นเลยนะคะ
ไม่ควรมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ข้าวฟ่างดูจะเข้าใจและละมุนละไมถนอมความรู้สึกของทั้งคู่มากเลยเน๊าะ
อ่านตอนนี้แล้วชอบข้าวฟ่างมากๆ นายเท่ห์สุดๆ เลยว่ะ
เอาน่า...บรรดากามเทพตัวป่วน ตามลุ้นอยู่นะ
-
เป็นนิยายที่เห็นมุมมองความรักได้หลากหลายมาก
แล้วยังฮาอีกต่างหาก ชอบปันมากเลย มุขตลกทุกอันอ่านแล้วขำ ไม่แป้กเลยจ้ะ
-
:sad11: ซึ้งจัง เอาใจช่วยขอให้รักกันเร็วๆนะ :call:
-
ชอบปันฮาดี :m20:
-
พี่ชอบแทนฟ่างมากๆๆเลยอะน้องตาล
เอาออกมาบ่อยๆๆนะ หรือ มีตอนพิเศษมาเลยก็ได้นะค่ะ
:m1:
-
อ่านแล้วมีหลากหลายความรู้สึกมาก :m3:
ซึ้งเต้ย :monkeysad:ขำปันฮาได้อีก :m20:
งืมๆอยากให้คิวรู้เร็วๆจังสงสารเต้ยมากเลย
มาต่อเร็วๆนะคะ :L2: :pig4: :m5:
-
สู้ๆนะ พ่อนมปั่น
-
อยากรู้ว่าคิวยังรักและยังจำน้องนมปั่นได้หรือเปล่าอ่ะ
-
เอี๊ยปัน!! ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ญาติห่างๆจนสุดสายสกุลของเอี๊ยก๊วยเลยอ่ะดิ
สุโค่ยเนะ...คิดได้ หึหึ
ว่าแต่เดี๋ยวน้องพีมกลับเชียงใหม่คงเหงาแย่ ภมูจ๋าตามไปเซอร์ไพซิ่งน้องเขาหน่อยก็ดีนะ หุหุ หวานๆช่วงหน้าหนาวคงอบอุ่นน่าดู ฮุฮุฮุ :haun5:
-
ปันแย่งซีนนนนนนนนนนนนนนนนนนน กระจุย กร๊ากกกกก ฮาไปมั้ยปันแก สติมันดีป่าวเนี้ยยย
อยากอ่านต่อ อยากรู้ว่าคู่น้องเต้ยกะพี่คิวจะเป็นงัย อีคุณปันจะทำเสียเรื่องมั้ยย 5555+
-
งานนี้น้องเต้ยจะสมหวังหรือเปล่าเนี่ย กามเทพตัวป่วนกันทั้งนั้น
-
เอาใจช่วยน้องเต้ยนะคะ
สู้ๆนะไอ้น้อง
-
เอาใจช่วยบรรดากามเทพ ให้ทำงานสำเร็จอย่างสวยงาม
-
ตกลงตอนนี้่จะเอาฮาหรือจะเอาเศร้า เอี้ยปัน ขัดจังหวะตลอด บิ้วรมณ์ไม่ขึ้นเลย :angry2:
-
N'นมปั่น กะ P'ดินสอ Only : )
-
ชอบน้องเต้ยมากมายไร้จุดสิ้นสุด :กอด1:
ความรักของน้องเป็นอะไรที่น่ารักมาก สมกับที่คิวนิยามไว้ว่ามันมหัศจรรย์จริงๆนั่นแหละ
แต่มุกเอี้ยปันนี่ไม่ไหวนะ ขำบ้านแตกอ่ะ หมดซึ้งเลย :m20:
-
อยากอ่านคิว-เต้ยค่ะ ลุ้นมาก
ขอให้ happy นะค๊ะ
-
เห้อ ยิ่งอ่านก็ยิ่งสงสารเต้ยมากถึงมากที่สุด อยากให้คิวกะเต้ยรักและคู่กันนะครับ นะครับ นะครับ กร็อบ!แกร๊บ!(เสียงเคี้ยวฮานามิ555!)
-
น้องเต้ยยยยย
:dont2:
-
ค่อยๆเอานมปั่นไปซึมใส่คิว หุหุ..ก็อาจจะมีหวังก็เป็นได้...
เพิ่งรู้ว่าเอี้ยก้วยมีญาติด้วย 555
-
เฮ่อดูท่ารักของน้องเต้ยจะเป็นเรื่องที่ซับซ้อน และยากจะเข้าใจอะนะ
เรื่องรักแบบกลัวๆ อีกคนขออยู่แบบนี้ อีกคนก็อยู่อย่าไงไม่รู้ว่าจะเป็นไง
หายากแต่จริงๆก็มีนะ อยู่ในสถานะที่เขาขีดให้ ไม่ก้าวลำ แค่กลัวมองหน้าไม่ติด
เขาทำอะไรกับแฟน ก็แค่เสียใจบ้าง แต่แสดงออกมากไม่ได้ เดี๋ยวเขารู้ สุดท้ายทรมาน
สงสารน้องเต้ย รอลุ้น แต่มุกเหี้ยปัน เด็ดมากคะ
-
แอบมาอ่านทีเดียว 3 ตอนรวด
แห่ะๆ
สงสารเต้ยยยย จับพี่คิว ข่มขื่นเเม่มเลยยย
-
ช่วงนี้เริ่มฝึกงาน แต่อ่านเรื่องนี้สามวันรวด อ่านไปแอบหลับไป แต่มีรอยยิ้มติดแก้ม อิอิ
เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกก ยิ้มแก้มแทบแตก
-
สนุกมาก ต่อได้แล้ว
-
โหยยย สงสารเต้ยยยย เจ็บขนาดไหนเนี่ย ที่เห็นฉากแบบนั้น
ชิส์ งอนไอ้พี่คิวววววววว
เชิดใส่เลยน้องเต้ย เชอะ
-
:call: :call: :mc4:
-
เฮ้ออ กามเทพ แต่ละคน :laugh:
:กอด1:เต้ย
-
ตามอ่านมาหลายวัน ทันแล้วเย้...
สนุกมากคะ เอาใจช่วย
พี่ดินสอกับน้องนมปั่น
ในเมื่อความรักเกิดจากโพสอิท
งั้นก็ ต่อตำนานรักโพสอิทกันต่อสิค่ะ
หุหุ
-
อ่านไปกำลังซึ้งเลยน่ะพอเจอมุขเอี้ยก้วยเข้าไปฮากระจายเลย
ปันเป็นคนที่มุ่งมั่นในการเป็นกามเทพมากๆเลยปัน
ไม่ว่ายังไงก็เอาใจช่วยเต้ยต่อไปอยู่แล้ว
แต่ภูมินี่ไม่ค่อยหื่นเลยน่ะภูมิ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อ่านทันแล้ว Y..Y
แบบ แอบสงสารเต้ยน่ะ เอาใจช่วย
น้องนมปั่นสู้ๆ
-
:m15:
พี่ดินสอ กับ น้องนมปั่น มันช่างดราม่า !!!!
:z13:
จิ้มคนเขียนๆ ๆ ๆ
-
อ่านทันแล้ว
ชอบอ่ะ เขิน :-[ ขำ :pigha2:
เหมือนตัวเองจะเป็นบ้าไงไม่รุ้
บางทีจะเศร้าแล้วมันก้มีอะไรมาให้หลุดยิ้มตลอดเลย
ชอบๆๆๆ :man1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลยครับ ชอบ
อยากรู้จังกลุ่มกามเทพจะช่วยน้องได้ยังไง
-
แปลกจัง
-
อ่าน 24 ตอนรวด สนุกมากๆๆ ค่า โอ๊ยยยย ชอบพีมจังเลย กวนได้ใจ น่ารักได้โล่ :-[ :-[
ตอนนี้ชอบน้องเต้ยอ่ะ แอบรักพี่ดินสอมาข้างเดียวตั้งหลายปี ซึ้งมากๆ เลย :monkeysad: :monkeysad:
มาติดตามต่อนะคะเรื่องนี้ ชอบมากๆ o13
-
ตอนที่ 25 อีกคน
ช่วงนี้เหมือนพวกผมแต่ละคนถูกตัดออกจากโลกภายนอก ตะบี้ตะบันอ่านหนังสือลูกเดียว เหลืออีกสองวิชาผมก็จะสอบเสร็จแล้วครับ แต่มีบางคณะที่สอบเสร็จก่อนแล้ว แล้วก็บางคณะที่จะสอบเสร็จหลังพวกผม อาทิเช่น วิศวะ กับพวกคุณหมอทั้งหลาย เลยไม่มีใครติดต่อใคร
ส่วนไอ้ภูมิ ผมคุยกับมันวันละสิบนาทีได้มั้ง นอกนั้นก็ส่งข้อความเอา แล้วใครที่คิดว่าคนหล่อๆอย่างมันจะกวนตีนไม่เป็น หึ ไอ้ภูมินี่แหละครับตัวพ่อ
“อ่านหนังสือดึก ระวังขาสั้นกว่าเดิมนะ ฮ่าๆ”
“พักผ่อนด้วยนะตัวเตี้ย กูยังไม่อยากได้เมียเหมือนหลินฮุ่ย^^”
“คิดถึงมึงว่ะ ไอ้ผู้ชายโหลดต่ำ”
“ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับที่รัก (ห้ามยิ้ม แหนะๆบอกว่าอย่ายิ้ม):D”
“ไอ้บ้าภูมิ” ผมด่าไอ้เจ้าของข้อความปัญญาอ่อน มันบอกว่าห้ามยิ้ม แต่ผมกลับหุบยิ้มไม่ได้ เลยตัดสินใจว่าจะส่งข้อความกลับไปหรือโทรไปด่ามันดี โทรหามันดีกว่า ผมปิดหนังสือประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันออกที่อ่านทบทวนรอบสองจบ แล้วกดโทรหาไอ้ภูมิ
“รักนะคะคนดีของฉัน”
“จะวันไหนก็รักเพียงเธอ”
“และจะบอกว่ารักเธอที่สุด”
“ใจดวงนี้ของฉันหยุดที่เธอ”
“รักนะคะคนดีของฉัน……”
อื้อหื้อ เพลงรอสายไอ้ภูมิ ผมละลายเลยดีมั้ยเนี่ย เมื่อวานยังเป็นเพลงหวานเย็นอยู่เลย วันนี้พี่บี้มาเองซะงั้น
(ครับเตี้ย) แม่งพูดจาสุภาพ แต่น้ำเสียงกวนทีนมากมาย
“เพลงเพราะเนอะ” ผมทิ้งตัวลงนอนแผ่กับเตียง แล้วยิ้มให้เพดาน ได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้คนปลายสายดังมาแว่วๆ
(เอาไว้ให้แฟนฟังน่ะ ตั้งไว้ให้เบอร์พิเศษ คนพิเศษแค่คนเดียว)สงสัยว่ามันจะเครียดกับการสอบ สมองเลยสั่งการแปลกๆ
“เหรอ คงรักแฟนมากเลยเนอะ”
(อืม รักมาก ถึงแฟนกูจะโง่แต่มันก็เตี้ย ฮ่าๆ)
“ไอ้ฟายยย ด่ากู”
(กูด่าแฟนกู ไม่ได้ด่ามึง มายุ่งอะไรเนี่ย) เสียงหัวเราะของภูมิ ยังมีไม่หยุด
“หมาภูมิ เอ้อ กูมันไม่ดี ใช่ซี้” ผมแกล้งต่อว่าและหลุดขำ มือก็เผลอกำเขาไอ้โง่(ตุ๊กตาควายที่ไอ้ภูมิปาลูกโป่งให้น่ะครับ มันชื่อโง่ ผมตั้งเอง ไอ้ภูมิบอกว่า ชื่อนี้บอกความเป็นตัวตนของผมมาก เฮอะ) ผมก็ซื้อให้มันเหมือนกันแต่สีน้ำตาล ชื่อไอ้บื้อ ไม่ต่างกันเลย ฮ่าๆ
(ก็ใช่มั้ยล่ะ มึงไม่ใช่แฟน แต่เป็นเมีย เมียอ่านหนังสือเสร็จแล้วเหรอ)
“สัด ระดับกูไม่ต้องอ่าน กูก็ทำได้โว้ย”
(เหรออออ)
“เออดิ แล้วมึงอ่านจบยัง กูโทรมากวนรึเปล่า”
(จบแล้ว กำลังคิดถึงมึงเลย)
“สงสัยจะอ่านหนังสือมาก แล้วเบลอใช่มั้ยเนี่ย”
(เบลอว่ารักแถบ)
“ฮ่าๆ ช่างกล้านะภูมิ มึงนี่เป็นเอามาก อาการหนักแล้วนะกูว่า”
(หึ เพิ่งรู้รึไง แล้วพรุ่งนี้มึงสอบเช้าหรือบ่าย ให้ไปรับมั้ย)
“สอบเช้า ไม่ต้องมาเพราะเดี๋ยวไอ้คิวมารับ”
(ทำไมไอ้คิวต้องมารับ มึงไม่อยากเจอกูเหรอเตี้ย)
“ไม่อยากเจอหรอก มึงหน้าโหล กูเบื่อ” ถ้าอยู่ใกล้กันผมมีสิทธิ์ถูกมันเตะเลยนะ คึ
(ครับ ผมมันหน้าโหล คุณเตี้ยหน้าอินเทรน หล่อมาก หล่อได้อีก)
“ฮ่าๆ มึงไม่ต้องพูดความจริงก็ได้ภูมิ กูรู้ตัวดีว่ากูหล่อ”
(ถ้ากูรู้สึกหมั่นไส้แฟนตัวเองจนอยากจะกระทืบ กูจะบาปมั้ยพีม) สันดานเก่าเริ่มโผล่ หวานได้ไม่นาน ความโหดโฉดชั่วก็กลับมา แต่หวังว่ามันจะพูดเล่นนะ เพราะผมก็แอบกลัวอยู่ อิอิ
ผมคุยกันอีกไม่กี่คำก็วาง ไปล้างหน้าแปรงฟันอีกรอบแล้วก็เข้านอน ก่อนนอนผมได้รับข้อความสุดท้ายของคืนนี้
“ฝันดีนะครับ ไอ้เตี้ยของกู”
ผมยิ้มให้โทรศัพท์ราวกับมันเป็นหน้าของคนที่ส่งข้อความมา แล้วผมก็ส่งกลับไป
“ฝันดีเหมือนกันนะครับ ไอ้เหี้ยของกู แบร่ ฮ่าๆ”
ผมนั่งมองมือถือจนหน้าจอบอกว่า ข้อความที่ส่งไปถึงมือผู้รับเรียบร้อยแล้ว ผมวางโทรศัพท์ไว้ข้างโคมไฟ ปิดไฟและล้มตัวนอน ยังไม่ทันจะหลับตาเสียงสัญญานเตือนว่ามีข้อความเข้าก็ดังลั่น ผมรีบคว้ามาดูพร้อมรอยยิ้ม ไอ้ภูมิคงส่งกลับมาด่า
แต่ว่าไม่ใช่ภูมิ กลับเป็นใครอีกคน
“หลับฝันดี พรุ่งนี้ตั้งใจสอบนะครับ…”
ไอ้คลื่น
……………………………………..
“เฮ้ย หน้ากูเหมือนจัสติน บีเบ่อเหรอวะ แม่งจ้องอยู่ได้” ไอ้คิวโวยวายเพราะตั้งแต่สอบเสร็จผมก็เอาแต่นั่งจ้องหน้ามัน ไม่ใช่แค่ผมซะด้วย รวมถึงไอ้ภูมิ ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้มิค ส่วนพวกที่เหลือมีสอบบ่าย ยังไม่ออกจากห้องสอบครับ
คนอื่นจ้องธรรมดานะครับ แต่เชี่ยมิคชะโงกเข้าไปจ้องใกล้ๆ จนแทบจะแดกขนคิ้วไอ้คิวอยู่รอมร่อ ไอ้ปันไม่มาก็ใช่ว่าคนประหลาดจะหมดไป ไอ้มิคก็น้อยหน้าซะที่ไหน
“มึง……หล่อดีเนอะ” ผมชมไอ้คิวแบบเบลอๆ มันขมวดคิ้วใส่ทันที
“เชี่ยพีม กูขนลุก ไอ้ภูมิมึงลากเด็กมึงไปไกลๆกูเลยนะ บรึ๋ย แหยะๆ” นี่กูน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอคิว ผมเอาเท้าสะกิดไอ้แทนใต้โต๊ะ ให้มันดำเนินการตามแผนก่อนที่ไอ้มิค จะทำให้เสียการใหญ่
“คิว ใครตั้งชื่อให้มึงวะ” คงไม่ทันแล้วล่ะครับ “กูว่าจริงๆแล้วมึงต้องชื่ออิคคิว เฮ้ยพวกเราต่อไปนี้เรียกไอ้คิวว่าอิคคิวนะ ดีมั้ยเพื่อน” ไอ้ภูมิลากคอไอ้มิคมานั่งข้างๆเหมือนเดิม สงสัยจะเหยียบเท้าด้วย ไอ้มิคถึงได้ทำหน้าเจ็บปวดแบบนั้น
“หน้ากูดูเหมือนเณรนักรึไงห๊ะ กูชื่อไอคิวโว้ย ไม่ใช่อิคคิว”
“มึงไม่ต้องไปสนใจไอ้มิคหรอกคิว มึง เอ่อ มึง มึงยังไปร้านพี่โอ้อยู่มั้ย” ไอ้แทนถามได้ตรงประเด็นมาก แผนที่พวกผมคุยกันไว้ สิ่งแรกคือเช็คความรู้สึกของไอ้คิวว่ายังเหมือนเดิมหรือเปล่า หมายถึงมันยังรักยังรู้สึกกับน้องนมปั่นของมันอยู่มั้ย พวกผมจะได้เดินเกมส์ถูก และเหมือนจะได้ผล
“ถามทำไม” มันสวนกลับไอ้แทนทันที เซี้ยววินาที ที่ดวงตาคู่นั้นของไอ้คิววูบไหวและเหมือนจะหลบตา
“ก็ถามดู พี่โอ้สบายดีรึเปล่าวะ”
“ก็ดี”
“มึงยังไปบ่อยเหรอ”
“มึงอยากพูดอะไร ก็พูดตรงๆเลยดีกว่าแทน” ไอ้คิวเริ่มหงุดหงิด เหมือนไม่อยากจะคุยแล้ว
“เปล๊า ก็ถามดู นึกถึงสมัยก่อนไง ที่มึงชอบไปบ่อยๆ ไม่รู้แม่ง มีอะไรดี” สงสัยไอ้แทนมันจะอยู่กับไอ้ฟ่างมากเกินไป เลยถูกไอ้ฟ่างออสโมซิสรังสีความน่ากลัวใส่ สายตงสายตา คำพูด แม่งดูเจ้าเล่ห์ไปหมด
ไอ้คิวไม่ตอบ มันควงปากกาในมือเล่น เวลาที่มันแก้ปัญหาไม่ได้ หรือตกอยู่ในสถานการณ์กดดัน ไอ้คิวมักจะเงียบ นิ่ง ไม่ตอบสนองสิ่งเร้า ผมกับไอ้แทนมองหน้ากันเพราะรู้ดี
แต่ยังไม่ทันที่จะง้างปากไอ้คิวให้สำเร็จ เสียงหลอนประสาทของไอ้ปันก็ดังแทรกมาซะก่อน ฮึ่ม พวกกูกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เชี่ยปันมาเสียหมด
“พวกมึงงงงง กูสมเสร็จแล้วววว” ไอ้ปันวิ่งโร่แหกปากมาแต่ไกล สมเสร็จเหี้ยไรของมึงเนี่ย สมเสร็จมันสัตว์ป่าสงวนใกล้สูญพันธ์เว้ย
“สอบเสร็จบ้างเหอะปัน” ผมบอกมันตอนที่ถูกมันเบียดจนเกือบตกม้านั่ง ดีที่ภูมิคว้าแขนผมไว้ทัน
“เออน่า มันก็เหมือนๆกันแหละ เอ้อคิว กูมีของมาฝาก นมปั่นเย็นๆ ส่วนของพวกมึง วีต้าพรุนสกัดจากรังนกแท้”
“วีต้าพ่อมึงสิ สกัดจากรังนก”
“อิอิ แล้วคุยอะไรกันอยู่ น่าสนุกจัง เล่าให้กูฟังบ้างสิ ว่าไงๆ” มึงเอาขนตาเส้นที่เท่าไรดู ถึงเห็นว่าบรรยากาศตอนนี้สนุก ห๊ะ ปัน
“พวกกูกำลังคุยกัน ว่าถ้ากูเตะปากมึง จะเป็นยังไง ใช่มั้ยครับแทน” ฮ่าๆ ไอ้ฟ่าง เอาคางเกยไหล่ไอ้แทน ลอยหน้าลอยตาตอบ กวนตีนมาก แต่ภูมิถึงกับส่ายหน้าให้กับความเลวของพี่ชายมัน
“เตะปากกู กูก็เจ็บสิ”
“เออ ไม่อยากเจ็บก็หุบปาก”
“ไอ้แทนถ้าเมียมึงคลอดลูก กูขอซักสองตัวนะ จะเอาไปเฝ้าบ้าน แม่งดุชิบหาย”
“ฮ่าๆ” พวกผมพร้อมใจกันหัวเราะไอ้ฟ่างที่ถูกไอ้ปันหลอกด่าเป็นหมา ไอ้แทนนี่คงสะใจมากตบมือตบโต๊ะซะเว่อร์ เลยถูกไอ้ฟ่างตบหัวกลับ เออ มันรักกันด้วยลำแข้งจริงๆ
“มึงนั่งจ้องแก้วทำไมวะคิว แดกสิแดก แดกเลย” ไอ้ปันคะยั้นคะยอ
“พวกมึงเป็นเหี้ยไรกันวะ ทำไมทำตัวแปลกๆ”
“แปลกยังไง แปลกตรงไหน ไม่เห็นแปลก เนอะภูมิ”
“อืม” เออ มึงก็เออ ออ ไปกับมันนะภูมิ
“อยู่ดีๆ ซื้อ…นมปั่นให้กูทำไม”
“อ้าว ก็กูจำได้ว่าเมื่อก่อนมึงชอบกินไง พอดีกูเดินผ่านเห็นมันน่ากินเลยซื้อมาฝาก กูหวังดีนะคิว ดื่มนมจะได้ฉลาด มึงอยากสมองนิ่มแบบไอ้พีมหรอ”
“เชี่ยปัน แม่งเกี่ยวอะไรกับกูวะ” แค่นั้นแหละ ไอ้คิวเลิกระแวง คว้าแก้วนมปั่นมาดูด ยิ้มเลวยักคิ้วให้ผม สรุปต้องเอากูเข้าแลกใช่มั้ย ไอ้ตัวข้างๆนี่ก็ขำไปกับเขานะ
“หัวเราะอะไรภูมิ พ่อมึงเสียหรอสัด”
“อ้าว พ่อมันก็พ่อกูนะเชี่ยพีม โอ๊ะโอ เป็นพ่อสามีมึงด้วยนะนั่น ฮ่าๆ” ไอ้ฟ่าง มึงนี่เหนือคำบรรยายเกินไปแล้ว
“พ่อเมียกูด้วยใช่มั้ยฟ่าง”
“ไม่เสือกซักเรื่องก็ไม่มีใครรู้หรอกว่ามึงจัญไรไอ้แทน”
กำลังแหกปากสาดน้ำลายใส่กันมันส์ๆ แบบไม่มีไอ้หน้าไหนฟัง มีแต่คนจะพูด เสียงโทรศัพท์ไอ้ภูมิก็ขัด มันยกมาดู
“ไอ้เบียร์น่ะ” พวกผมพยักหน้า มันก็รับโทรศัพท์เพื่อนซี้มัน
“เออ…. อยู่คณะกู มึงจะมามั้ยหรือจะกลับบ้าน… อือ…. แล้วไอ้เชนล่ะ…. อืมเดี๋ยวกูโทรหา” ไอ้ภูมิคุยกับไอ้เบียร์เสร็จก็หันมาจ้องหน้าผม หลังๆมานี่ผมเริ่มเข้าใจภาษาตาของมันมากขึ้นครับ เรียกว่าไม่ต้องพูดแค่มองตาก็เข้าใจว่างั้นเถอะ เหอๆ ส่วนมากดวงตาไอ้ภูมิจะตั้งโปรแกรมคำสั่งไว้อย่างเดียว
อย่างตอนนี้ตามันบอกผมว่า “กูจะกลับบ้าน มึงต้องกลับกับกู” งี้แหละครับมีแฟนหล่อพูดน้อยโลกส่วนตัวสูง เข้าถึงยาก ไอ้พีมเลยต้องมีความสามารถพิเศษเยอะหน่อย นี่ถ้าเอาผมไปฝึกมากๆอาจจะกระโดดลอดห่วง หรือดมหายาบ้าได้ก็เป็นได้นะครับ
“ไอ้ฟ่างงง อ้าว พวกมึง ไอ้พีม ไอ้คิว ไอ้แทน ไอ้ปันปัน มาทำอะไรที่นี่” เพื่อนสุดสวย แต่ปากกรรไกรของผม มายืนงงอยู่หัวโต๊ะ
“อ้าวฝ้าย มึงรู้จักกันด้วยเหรอ” ไอ้มิคถามงงๆ
“เออ นั่นสิ มึงรู้จักพวกไอ้ฟ่างด้วยหรอฝ้าย” ไอ้คิวงงบ้าง
“หึ น้อยไปสิ ฝ้ายอ่ะเมียเก่ากู”
“เชี่ยฟ่าง ปากหมานะมึง กูเป็นเมียน้องมึงต่างหาก จริงมั้ยคะภูมิ” ไอ้ฝ้ายยิ้มหวาน สไลด์ตัวลงนั่งข้างไอ้ภูมิ จะว่าไปโลกมันก็กล๊มกลม ที่ฝ้ายมันจะรู้จักพวกผมทั้งสองกลุ่ม แต่ตอนนี้เป็นกลุ่มเดียวกันแล้วนิเนอะ
“อ้วกกก ส้นตีนเหอะ พวกมึงดูดิ ได้ยินไอ้ฝ้ายพูดคะ กูขนลุกเลย” ไอ้คิวยื่นแขนมากลางวง
“อ้วกทำไม ตีนใครติดคอมึงห๊ะ มึงก็เหมือนกันไอ้แทน อย่าหล่อให้มันมากนัก เดี๋ยวกูอดใจไม่ไหว ฮ่าๆ”
สรุปคือไอ้ฝ้ายกับไอ้ฟ่างเคยคบกันจริงสมัยเมื่อนานมาแล้ว แต่บังเอิญด้วยความปากหมาระดับตำนานทั้งคู่ คบกันอยู่ดีๆกลายเป็นเพื่อนรักซะงั้น ผมก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ ปกติมีแต่เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟน นี่เปลี่ยนแฟนมาเป็นเพื่อน
แต่ก็เล่นเอาอึ้งเหมือนกันกับความจริงที่ว่าไอ้ฝ้ายสุดยอดแห่งความปาก…กับไอ้ฟ่างเจ้าพ่อความเลวเคยคบหากัน มันจีบกันยังไงวะ ไอ้แทนมันก็คงรู้มาก่อน เพราะมันดูไม่ตกใจ ไม่ตื่นเต้นเท่าไร
“แล้วสามีสุดที่รักกูไปไหน”ไอ้ฝ้ายย้ายที่มานั่งเบียดไอ้มิค แถมคว้าแก้วนมปั่นไอ้คิวไปดูดเสียงดัง ภาพพจน์อดีตเฟรชชี่ศิลปกรรมไม่เหลือแล้ว
“สามีมึง?ใครวะ”
“ก็พี่เชนกับพี่เบียร์ไง ไม่อยู่กับพวกมึงเหรอ”
“ตกลงจะเชนหรือจะเบียร์”ไอ้ปันถาม แต่มันก็ไม่สนใจจะรอเอาคำตอบ เพราะกำลังช่วยไอ้มิคเลี้ยงทามาก็อต โอ้ววว นี่ศตวรรษที่ 21 แล้วนะ ยังมีทามาก็อตเล็ดรอดเหลือมาอีกเหรอ
“น้องฝ้ายของสองคะ เอ๊ะ ขอหมดนี่เลยแล้วกัน พวกมึงนี่ก็เข้าใจคบเพื่อนนะ แม่งกูนึกว่ารวมคนหล่อ”
“มึงพูดถูกใจว่ะ”
“ถูกใจก็เรียกใช้บริการได้นะคะคุณแทน”
“บริการขัดส้วม ถูบ้าน อะไรประมานนี้รึเปล่าวะฝ้าย” ฮ่าๆ ไอ้ฝ้ายหน้างอ หน้าบึ้ง แต่พวกผมกลับหัวเราะสะใจ นานๆทีจะมีเหตุให้ฝ้ายด่าไม่ออก ต้องรีบสมน้ำหน้ามัน สุภาพบุรุษกันมาก รุมแกล้งผู้หญิง ฮ่าๆ
“หึ” เสียงไอ้ฟ่างครับ ถ้าฝ้ายจะสังเกตซักนิดนึง คงจะเห็นมือไอ้แทนที่โอบเอวไอ้ฟ่างอยู่
“แล้วตกลง มึงมาทำอะไรแถวนี้วะ”
“พี่กูคุมสอบ เลยมารอมัน” พี่ไอ้ฝ้ายเป็นอาจายร์สอนในคณะวิศวะครับ “เออ พีม เรื่องค่ายตกลงมึงไปใช่มั้ย”
“อืม ไปดิ ไอ้คิวไอ้เต้ยก็ไป”
“ค่ายอะไรพีม” เสียงเย็นๆจากคนที่นั่งข้างๆ แม่งนรกมาเยือนแล้วกู ผมลืมบอกไอ้ภูมิว่าจะไปออกค่าย หน้ามันตอนนี้เลยคำว่าหงิก บึ้ง ไปไกลแล้ว
“เอ่อ ค่ายศิลปะ กูว่าจะบอกมึงนะ แต่มันยุ่งๆน่ะ เอ่อ คือ กูลืม”
“มึงอยากไปหรอภูมิ” ไอ้ฝ้ายยื่นหน้ามาถามตาแป๋ว ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แต่ไอ้ภูมิก็หาได้สนใจไม่ มันยังเอาแต่จ้องผมตาไม่กระพริบ อย่าเพิ่งแดกหัวกูนะภูมิ “หึ เสียใจนะจ๊ะที่รัก ครั้งนี้มีแค่ถาปัดกับศิลปกรรม นอกนั้นหมดสิทธิ์จ๊ะ เออ มึงไม่ไปเหรอฟ่าง”
“ไม่ว่ะ กูกลัวมึง”
“กลัวเหี้ยไร กูไปค่ายครั้งนี้ก็เพื่อการนี้แหละมึง คอยดูกูจะหาแฟนถาปัด กลับจากค่ายกูคงได้ผู้ชายเป็นพรวน” น่ากลัวเกินไปแล้วเพื่อนผม เข้าใจนะว่าจบหญิงล้วนมา แต่ช่วยทำอะไรที่มันเข้ากับหน้าตาหน่อยเถอะฝ้าย
“ไอ้คิว ไอ้พีม พรุ่งนี้สอบเสร็จไปเจอกันที่ห้องสโมฯนะ พี่เจตจะแจ้งกำหนดการ พวกถาปัดก็จะมา ผู้ชายถาปัดอ่ะมึ้ง สเป็คกู”
“น้อยๆหน่อยมึงไอ้ฝ้าย ผู้ชายคณะกูก็เลือกเหอะ อย่างมึงนี่ หึ ใครเค้าจะเอา เฮ้ยพีมมึงเอามั้ยวะ แบบไอ้ฝ้าย” ไม่บอกไม่เชื่อนะครับ ว่ามันสองตัวเคยเป็นแฟนกัน กัดกันขนาดนี้
“ให้ฟรีหรอวะ ขอกูคิดดูก่อนนะ”
“ไอ้พวกเชี่ย ที่กูยังไม่มีแฟนเพราะกูมีมาตรฐานโว้ย”
“ฐานเจดีย์หรือฐานข้อมูลวะ ฮ่าๆ” ไอ้คิวหัวเราะเสียงดัง พร้อมผลักหัวฝ้ายอีก
“ระวังนะมึง เลือกมากๆจะตายบนคาน ผู้ชายสมัยนี้ยิ่งมีน้อย”ไอ้มิคพูดโดยที่ตาอยู่ที่ทามาก็อตในมือไอ้ปัน
“หึ มีน้อยกูไม่ห่วงว่ะมิค แต่เสือกแดกกันเองนี่สิ” มันมองไอ้ฟ่างยิ้มๆ ผมก็ร้อนๆหนาว ๆ ภูมิก็ยังนั่งหน้านิ่ง ไม่มีอารมณ์ร่วมกับใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมกับมันคงมีคุยกันยาวแน่ๆเรื่องที่ผมจะไปค่าย
“อะไร มองทำไม” ไอ้ฟ่างถามกลับนิ่งๆ ไม่ได้สะทกสะท้าน และไม่ขยับออกจากไอ้แทนด้วย
“มึงกับไอ้แทนคบกันใช่มั้ย”
“ใช่ แล้วไง” กูนึกว่าไม้บรรทัด ตรงมากอะไรมากครับฟ่าง ส่วนไอ้แทนยกนิ้วโป้งให้กับความเจ๋งของแฟนมัน
“ฝ้ายย มึงรู้ได้ไงวะ” ไอ้คิวมันสงสัย
“โอ๊ย ให้กูบอกเลยมั้ยว่าในกลุ่มพวกมึงเก้าคนสิบคนเนี่ย ใครผัวใครเมีย มันจะไปดูยากอะไรก็ดูตาไอ้แทนที่มองไอ้ฟ่างสิ เพื่อนกันมันไม่มองแบบนั้นหรอก ไอ้ปัน ไอ้มิค ยังเป็นความหวังของชะนีได้ ส่วนมึง” มันชี้มาที่ผม “เป็นของใครระหว่างไอ้คิวกับไอ้ภูมิ” ไอ้คิวรีบคว้ากระดาษขึ้นมาโบก เป็นสัญลักษณ์ว่า กูยกธงขาว ไอ้ฝ้ายหันมามามองผมแบบเคืองๆ
“หล่อ… รวย… เก่ง แม่งก็กลายพันธุ์กันไปหมด” มันพ่นคำว่าหล่อใส่หน้าไอ้ภูมิ รวยมันก็ด่ากราด เก่งมันก็สาดใส่อย่างทั่วถึง “แล้วดูเหลือไว้ให้พวกกูแดกดิ มีแต่กากๆ แม่ง” ผมอยากด่ามันกลับเหมือนกัน แต่ถึงมันจะเป็นเพื่อน มันก็เป็นผู้หญิงผมคงด่าไม่ลง อย่าใส่กระโปรงสิวะ พ่อจะปล่อยหมากัดให้หมด
“เฮ้ย พี่กูคุมสอบเสร็จแล้ว ไปก่อนนะเว้ย ค่อยเจอกัน ไอ้คิวไอ้พีมอย่าลืมนะพรุ่งนี้ห้องสโมฯ” ไอ้ฝ้ายถลกกระโปรงพีทกระโดดข้ามโต๊ะ ผมล่ะเสียวแทน มึงจะแมนแข่งกับพวกกูใช่มั้ยฝ้าย
“ชาตินี้จะมีผู้ชายคนไหนเอามันวะ”
“หึหึ อย่างน้อยมึงก็เคยคบมันแหละฟ่าง”
“มึงเงียบไปเลยมิค”
.............................
-
เย้ สอบเสร็จไปอีกหนึ่งตัวแล้ว พรุ่งนี้ก็จะสอบวิชาสุดท้าย แต่วันนี้ผมยังกลับบ้านไปพักผ่อนไม่ได้เพราะต้องไปฟังกำหนดการเรื่องออกค่าย ผมนั่งรอไอ้เต้ยกับไอ้คิวที่ม้านั่งหน้าคณะ ไอ้เต้ยไปซื้อของกิน ส่วนไอ้คิวไปเข้าห้องน้ำ
“พีม” มีเสียงเรียกจากข้างหลัง
“อ้าวคลื่นมึงมาทำไรแถวนี้” เออ มันก็เก่งเนอะ มองข้างหลังยังจำได้ว่าเป็นผม แล้วทำไมคราวก่อนมันตบหัวกูได้วะ
“ก็มาประชุมเรื่องไปออกค่ายไง พี่คณะมึงนัดมา” ผมขยับให้ไอ้คลื่นกับเพื่อนมันนั่งร่วมโต๊ะ
“อ๋อ แหะๆ กูก็ลืม” ผมก็เพิ่งสังเกตว่ามีพี่ๆเพื่อนๆต่างคณะเดินขึ้นตึกไป ก็นะ ถาปัดกับศิลปกรรมบางทีมันก็ดูกลมกลืน แยกไม่ค่อยออกหรอกครับ ไอ้คลื่นยิ้มให้ผม ก่อนจะแนะนำเพื่อนมันให้ผมรู้จัก
“พีม นี่ไอ้กี้ ไอ้เคเพื่อนกู เค กี้ นี่พีม” ผมพยักหน้า ยิ้มทักทายเพื่อนของคลื่น รู้สึกคุ้นๆหน้าไอ้คนที่ชื่อเค
“หึ มิน่า มึงถึงเพ้อนัก” ไอ้กี้หันไปยักคิ้วให้ไอ้คลื่น
“เงียบไปเลยมึง” คลื่นทำหน้าโหดใส่กี้ แต่ไอ้กี้แค่ยักไหล่หัวเราะกับไอ้เค อะไรของพวกมันวะ
“เฮียยยยพีมมมมมม อะ อ้าว ใครอ่ะ” ไอ้เต้ยร้องลั่นมาแต่ไกลแต่ก็ต้องเหวอเมื่อเห็นคนแปลกหน้า มันมองหน้าคนนั้นที คนนี้ที
“เต้ย นี่พี่คลื่น พี่กี้ พี่เค เพื่อนเฮีย พวกมึง นี่ไอ้เต้ย น้องกู” ไอ้พวกนั้นก็พยักหน้า แต่ไอ้เต้ยนี่สิ มนุษยสัมพันธ์มึงจะดีไปไหน
“หวัดดีครับ เต้ยชื่อเต้ยนะ เป็นน้องเฮียพีม พวกเฮียเรียนถาปัดเหรอ เท่ห์ดีว่ะ เรียนภาคไรอ่ะ หน้าตาดูดีเนอะ ข๊าวขาว แล้ว…..”
“ไอ้เต้ย พอแล้ว มึงรู้จักเค้ารึไง เอ่อ ขอโทษนะเว้ย ไอ้นี่มันพูดมากน่ะ”
“ไม่เป็นไร ดูบ๊องๆดี” ไอ้กี้ว่ายิ้มๆ
“เต้ยไม่ได้บ๊องซะหน่อย อ๊ะ พี่คิวมาแล้ว เต้ยไปก่อนนะ เฮียๆหวัดดีครับ”
“เฮ้ย มึงไม่เข้าประชุมเหรอเต้ย” ไม่ทันแล้ว ไอ้เต้ยวิ่งไปนู่นแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมสัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ไอ้เต้ยถึงต้องคอยวิ่งหลบไอ้คิว รู้แค่ว่าเป็นคำสั่งไอ้ปัน ไว้สอบเสร็จผมจะไปสอบปากคำมันเอง ไอ้คิวมาถึงก็วางแขนพาดคอผม ทิ้งน้ำหนักลงมาให้ผมรับเต็มๆ
“เชี่ยคิว กูหนัก”
“อย่าสำออย”
“ อ้าวไอ้เค/ไอ้คิว” มันสองตัวเรียกชื่ออีกคนพร้อมกัน
“รู้จักกันเหรอ” ผมหันไปถามไอ้คิว
“เออ ก็ไอ้เคมันเล่นเบสให้วงกู” อ๋ออ มิน่า หน้าคุ้นๆ ไอ้เคคนนี้นี่เองที่วันลอยกระทงปีที่แล้วมันเมาถูกตำรวจจับ จนมาขึ้นคอนเสิร์ตไม่ได้ จนไอ้เชนต้องไปเล่นแทน
“กูก็ว่ากูคุ้นหน้าไอ้พีม แม่งเพื่อนมึงนี่เอง เออคิวนี่คลื่นกับกี้ เพื่อนกู” รู้จักกันแล้วก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องแนะนำ พวกมันทักทายกัน แล้วเราทั้งหมดก็ลุกไปเข้าห้องสโมฯไอ้คิวกับไอ้เคมันกอดคอกันพูดเรื่องดนตรีมีไอ้กี้เดินตามหลัง ผมกับคลื่นเดินรั้งท้าย
“เป็นไง ทำข้อสอบได้มั้ย”
“ได้สิ……. ได้เดาว่ะ ฮ่าๆ แล้วมึงเป็นไงบ้างวะ”
“ก็ดี…. เอ่อ… วันก่อนได้รับข้อความมั้ย” มันเกาท้ายทอยแล้วยิ้มๆ ไอ้คลื่นเป็นคนที่ยิ้มเก่งมาก เวลามันพูดก็เหมือนยิ้มอยู่ตลอด แล้วก็ยิ้มทั้งปากทั้งตา นี่ถ้าไม่ติดว่ามันยังพูดจาปกตินะ ผมคงคิดว่ามันดูดเนื้อมาแน่ๆ คนบ้าอะไรจะมีความสุขยิ้มได้ยิ้มดีแบบนี้มั่งวะ
“อ่อ ได้รับแล้ว ขอบใจนะเว้ย พอดีกูตังค์หมดเลยไม่ได้ส่งกลับ แหะๆ” ผมตบหลังขอบคุณมัน
“อืมไม่เป็นไร เออพีมพาไปซื้อน้ำหน่อยสิ คอแห้งว่ะ” เชี่ย มาแห้งอะไรตอนจะถึงห้องสโมฯวะ แต่ด้วยความที่อยากเป็นเจ้าบ้านที่ดี ก็จะไม่ด่ามันออกสื่อครับ
“ไปดิ เฮ้ยคิว ไอ้คิว เดี๋ยวกูพาไอ้คลื่นไปซื้อน้ำนะ มึงเข้าไปก่อนเลย”
“เออๆ” ถ้าตาผมไม่ฝาด ผมเห็นไอ้กี้มันยิ้มๆด้วย แต่สายตาไอ้คิวที่มองคลื่น ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่ามันเป็นสายตาแปลกๆ เหมือนหยั่งเชิงอะไรกันซักอย่าง
“มึงจะกินอะไรมั้ย” คลื่นมันหันมาถามผมที่มองหาของกิน ซุ้มโค้กกำลังจะปิดต้องรีบคิด
“ป้าครับ เอานมตราหมีรสน้ำผึ้งกล่องนึง” มีคนบางคนชอบกิน คนๆนั้น คลั่งเท็ดดี้แบร์เลยชอบนมตราหมีด้วย มันสอบเสร็จรึยังนะ มันบอกว่าวันนี้จะมาคิดบัญชีที่ไม่บอกมันเรื่องไปค่าย
“หึ ชอบกินนมเหรอพีม แล้วทำไมไม่สูงล่ะ”
“สัด มันเป็นยีนส์เด่นโว้ย ไม่รู้อะไรอย่ามาพูด” ของขึ้นครับ เหวี่ยงเลย แม่งแตะปมกู แต่เชี่ยคลื่นกลับหัวเราะซะตาปิด นี่ไม่กลัวกูเลยเหรอ
“ฮ่าๆ ผมขอโทษนะครับ กระผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณพีมเลยนะ ดีกันๆ” ผมไม่สนใจไอ้คลื่นที่ปากพูดว่าขอโทษแต่แววตายังดูสนุก ผมทำเนียนไม่จ่ายเงินแล้วเดินหนีมา ผมไม่ได้โกรธอะไรมันหรอกแค่จะให้มันจ่ายค่านมให้ ฮ่าๆ
“เจ้าเล่ห์นักนะ หลอกให้กูเลี้ยง” มันวิ่งมาจนทันผม ผมยักไหล่ ดูดนมตราหมีในมือ มันหวานๆหอมๆ มิน่าไอ้ภูมิถึงชอบทั้งที่ปกติมันแทบจะไม่แตะของหวาน เฮ้อ คิดถึงมันอีกแล้ว
ผมกับคลื่นเปิดประตูเข้ามาก็ตกเป็นจุดสนใจของคนในห้อง ผมค้อมหัวขอโทษที่มาช้า รีบเดินไปนั่งกับไอ้คิวไอ้ฝ้าย ไอ้คลื่นก็ตามมาติดๆเพราะพวกไอ้กี้ก็อยู่ตรงนั้นด้วย
สาวๆคณะผมมองไอ้คลื่นแบบน่ากลัวมาก เก็บน้ำลายด้วยครับ
พี่เจตกำลังพูดเรื่องหน้าที่ ว่าใครอยู่ฝ่ายไหน มีพี่ผู้ชายอีกคนที่ผมไม่คุ้นหน้ายืนอยู่ใกล้ๆคอยเสริม
“คิวๆพี่คนนั้นใครวะ”
“พี่อาร์ท นายกสโมฯถาปัด ไอ้เคบอกว่าพี่แกเมียเยอะมาก ของเค้าดีนะมึง” กูขอแค่ข้อมูลกายภาพ ไม่ต้องให้ข้อมูลเชิงลึกก็ได้
พี่เจตบอกว่า ที่ต้องเลื่อนกำหนดการจากต้นเดือนมาเป็นกลางเดือน เพราะน้องบางคนยังสอบไม่เสร็จ น้องมาจากต่างโรงเรียน ถ้ากลางเดือนน้องๆก็คงปิดเทอมกันแล้ว น่าจะสะดวกกว่า
พี่อาร์ทก็พูดต่อว่าไปครั้งนี้สามวันสองคืน สองวันนั้นจะทำกิจกรรม แต่อีกวันสุดท้ายก่อนกลับจะไปเที่ยว แล้วก็แบ่งหน้าที่แต่ละฝ่าย คิดว่าผู้ชายออกศอกกว่าอย่างผมอยู่ฝ่ายอะไรครับ สวัสดิการ เหอๆ
ฝ่ายโปรแกรมก็ไปเตรียมงาน แต่ละฝ่ายต้องมีคนทั้งสองคณะคละกันไป แต่ก็ไม่เป็นปัญหาเพราะบางคนก็รู้จักกันอยู่แล้ว เหมือนไอ้เคกับไอ้คิว มันสองตัวอยู่ฝ่ายวิชาการครับ ต้องสอนน้อง แม่งใครจัดวะ แต่แทนที่มันจะไปคุยเรื่องงาน ไอ้คิวกลับให้ไอ้เคไปขอเบอร์รุ่นน้องคนนึงอยู่ถาปัด
“พีมๆ คนที่เดินเข้ามาพร้อมมึง ใช่เดือนถาปัดอินเตอร์ปีที่แล้วป่ะวะ” ไอ้ฝ้ายสะกิดแขนผมยิกๆ ฝ้ายมันก็อยู่สวัสดิการ(ขี้ข้า ฮ่าๆ)เหมือนผมนี่แหละ มันชี้ไปที่ไอ้คลื่น ซึ่งตอนนี้ถูกพี่อาร์ทลากไปคุยงาน บรรยากาศในห้องเหมือนตลาดวันจ่ายตรุษจีนมาก ใครที่รู้จักกันแล้วก็คุย ใครที่เพิ่งรู้จักกันก็คุย แล้วใครที่อยากรู้จักใคร(ไอ้คิวไอ้เคเป็นต้น)ก็ยิ่งคุย
“หืม ไอ้คลื่นน่ะนะ ไม่รู้ดิ มึงไม่ไปถามมันล่ะ”
“โหย แม่งใครจะกล้าวะ เห็นแบบนี้กูแพ้คนหล่อนะมึง”
“อ้าว งี้มึงก็แพ้กูดิ อย่าลืมกินยาแก้แพ้กันไว้ด้วยนะครับฝ้าย” ผมดึงแก้มใสๆของฝ้ายอย่างหมั่นเขี้ยว แต่มันเหยียดปากเหยียดตามองผมแบบรังเกียจมาก
“เจียมบอดี้บ้างนะพีม เดี๋ยวปีหน้าเจ้จะส่งมึงเข้าประกวดมิสทีนไทยแลนด์ ฮ่าๆ”
“เชี่ย”
“ว่าแต่คนนั้นชื่อคลื่นใช่มั้ย ถ้างั้นก็คนนี้แหละที่เป็นเดือน แม่งหล่อสมคำร่ำลือ ทริปนี้กูมีอาหารตาแล้วโว้ย” ผมส่ายหน้าเอือมระอากับไอ้เพื่อนคนสวย สงสัยว่าไอ้ฝ้ายจะจ้องคลื่นมากไปจนเจ้าตัวหันมามอง คลื่นสบตากับผมแล้วส่งรอยยิ้มตามแบบฉบับของมันมาให้ ไอ้ฝ้ายรีบโบกไม้โบกมือยิ้มหวานกลับไป ไอ้คลื่นก็ยิ้มรับเขินๆ
“ไหนมึงบอกอาย มึงแพ้คนหล่อไงฝ้าย นี่โบกมือจนจะทิ่มตากูแล้ว”
“กูเช็คความรู้สึกเว้ย ถ้ากูเขินแสดงว่ากูชอบเค้า นี่กูปลื้มเฉยๆเลยกล้าโบกมือให้เค้าไง” ทฤษฎีอะไรของมัน
“กูติดต่อให้เอามั้ย” ผมยักคิ้วกวนมัน
“ไม่ดีกว่าวะ หล่อเกิน แม่งไม่ปลอดภัย อีกอย่างดูท่าว่าเค้าคงอยากให้หมาแถวนี้คาบไปแดกว่ะ ไอ้พีมมึงอ่ะ ตลอด ผู้ชายมันเป็นอะไรไปหมดวะ กูเซ็ง” ไอ้ฝ้ายมันก็บ่นของมันไป ไม่ได้เพ้ออะไรถึงคลื่นอีก มันบอกมันเป็นคนเบื่อง่ายเบื่อเร็ว เอ่อ นี่ก็เร็วไปนะครับเพื่อน
…………………………………………
ออกจากห้องสโมฯผมก็มองหาเพื่อนชายนายคิว เพราะมันบอกว่าจะไปส่ง แต่ผมเพิ่งรู้จากไอ้เคเมื่อตะกี้ว่าไอ้คิวไปส่งน้องรหัส แม่เจ้า!!!
มันไปส่งกันได้ไงวะ วอทแฮปเพ่น ไหนไอ้เต้ยบอกว่ามันจะกลับไปก่อนไง
เกิดอะไรขึ้นกูอยากรู้ อย่าบอกนะว่ากามเทพปันทำภารกิจแรกสำเร็จ ตอนแรกว่าจะโกรธไอ้คิว แต่ผมเปลี่ยนใจ ไม่โกรธก็ได้ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นดู กำลังชั่งใจว่าจะโทรหาภูมิดีมั้ย แต่ก็กลัวว่ามันกำลังสอบ งั้นกลับเลยแล้วกัน ถ้ามันสอบเสร็จคงโทรมาเองละมั้ง
“พีม กลับไงวะ” เสียงของไอ้คลื่นทำให้ผมหันกลับไปมอง มันเดินมาหยุดยืนใกล้ๆผม
“รถไฟฟ้ามาหานะมึง ฮ่าๆ แล้วมึงละ” คลื่นมันยิ้มและผลักหัวผมเบาๆ
“พอดีวันนี้เอารถมา งั้นให้กูไปส่งนะ”
“เฮ้ยไม่เป็นไร บ้านกูไกล”
“คงไม่ไกลเท่าไปสงขลาหรอกใช่มั้ย น่านะ ไปด้วยกันประหยัดพลังงาน” ไม่รอฟังคำตอบไอ้คลื่นก็ลากผมไปที่รถมัน เห็นหน้าตาใจดี ไม่คิดว่าจะมีนิสัยชอบบังคับเลยนะมึง
“โห บ้านมึงโคตรน่าอยู่ ป่าดงดิบจำลองชัดๆ”
“เชี่ยคลื่น มึงชมหรือมึงด่าวะ”
“ก็ชมสิ ใครจะกล้าด่ามึง”
“อ่ะนะ ป่ะ ไปกินกาแฟ ตอบแทนที่มาส่ง” ผมให้คลื่นนั่งรอที่ห้องรับแขก ผมเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บ ถอดถุงเท้า หนีบแตะแล้วพามันลัดเลาะมาตามซุ้มดอกไม้ที่เชื่อมหน้าบ้านกับหลังร้าน เส้นทางสายไหมของผมครับ คึ
“พี่หนิงพี่อ้อมหวัดดีคร้าบบ คลื่นนี่พี่สาวกู พี่ๆครับไอ้คลื่น เพื่อนพีม”
“สวัสดีครับ” มันยกมือไหว้พี่ๆ
“สวัสดีคะน้องคลื่น เพื่อนน้องพีมมีแต่คนหล่อๆเนอะ พามาบ่อยๆนะคะ พี่ชอบ” พี่หนิงพี่อ้อมรับไหว้ไอ้คลื่น พร้อมกับแซว ไอ้คนที่ยืนหล่ออยู่ข้างผมก็ยิ้มเขินตามประสา
“จะฟ้องพี่ก้อง ว่าคู่หมั้นอยากกิ๊กเด็ก”
“ถ้าได้แบบน้องคลื่น พี่จะยอมทะเลาะกับก้องซักครั้ง” พี่อ้อมพูดเองก็ขำตัวเอง ผมสั่งเมนูของตัวเองแล้วก็ของไอ้คลื่นเสร็จก็พามันมานั่งนอกร้าน
“พี่สาวแท้ๆเหรอ หน้าไม่ค่อยเหมือนกันเลย”
“เปล่า พี่เค้าเป็นพนักงานที่ร้าน”
“อ่อ ร้านมึงเตกแต่งสวยดีนะ ดูเรียบง่ายสบายตาใช้ธรรมชาติเป็นจุดเด่น” เอ่อ วิญญานความเป็นสถาปนิกเริ่มมาแล้วครับ
“มาแล้วคะ อัลม่อนคอฟฟี่ครีม ลาเต้คาราเมล แล้วก็ไวท์ช็อคชีสเค้กคะ ครบมั้ยเอ่ยน้องพีม”
“ครบครับคนสวย” ผมยิ้มให้พี่แนนที่ยกของมาบริการถึงที่ ปกติผมไม่ชอบให้พี่ๆเค้ามาเสิร์ฟแบบนี้ แต่เพราะมัวคุยกับไอ้สถาปนิกเพลินเลยลืมไปยกเอง พี่แนนยิ้มให้ผมสองคนก่อนจะเดินเข้าร้านไป
ผมกับคลื่นนั่งคุยอะไรกันเรื่อยเปลื่อย เราคุยถูกคอมาก เพราะมันเป็นคนที่คุยสนุก มีมุขตลกแปลกๆมาเล่า คลื่นเป็นผู้ชายง่ายๆสบายๆ มันกับผมชอบอะไรคล้ายๆกันด้วย แต่เสียอย่างเดียว มันชอบจ้องตาผมนานเกินไป ผมเลยทำตัวไม่ถูกเวลาที่เผลอมองตาคมๆคู่นั้น ถ้าสบตากันปกติก็คงไม่เป็นไร แต่นี่เหมือนสายตาของคลื่นมันมีอะไรมากกว่านั้น
“พีมถ้าสอบเสร็จ จะทำอะไรเหรอ”
“กูคงกลับเชียงใหม่ว่ะ มึงล่ะ”
“กูยังไม่ได้คิดเลย คงช่วยพ่อทำงานมมั้ง”
“…………………..”
“………………….” แล้วจู่ๆ ผมกับมันก็เงียบโดยมิได้นัดหมาย
“เอ่อ….พีม…”
“หืม อะไรเหรอ” ผมตักเค้กคำสุดท้ายเข้าปาก และรอฟังไอ้คลื่น ที่มันเงียบไปพักใหญ่ ผมเห็นมันจับแก้วกาแฟแน่น แล้วก็หลุบตามองโต๊ะ
“มึง…เอ่อ….”
“ฮะๆ เฮ้ย เป็นไรวะ เมื่อกี้ยังคุยดีๆอยู่เลย ทำไมติดอ่างล่ะ”
“พีม… มึง มีแฟ….….”
อาจจะเป็นคนนี้ จะอยู่ตรงตรงนี้
มาเติมวันดีๆ ต่อจากนี้ไป
อาจจะเป็นคนนี้ ถ้าหากเป็นคนนี้
โลกที่เคยว่างเปล่า มันไม่เหมือนเดิม
“เฮ้ย เดี๋ยวกูรับโทรศัพท์แปปนะ” ผมบอกคลื่น แล้วรีบเดินออกมารับโทรศัพท์ ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเผลอยิ้มรึเปล่าตอนที่เห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา ก็ไม่ได้รอโทรศัพท์จากมันนะ ผมไม่ได้รอจริงๆนะ เชื่อมั้ยเนี่ย หึหึ
“อืม ว่าไง สอบเสร็จแล้วเหรอ”
(เสร็จแล้ว กำลังขับรถไปหา อยู่บ้านใช่มั้ย)
“อยู่ เฮ้ยโทรศัพท์ห้ามขับนะมึง” ผมบอกมันด้วยรอยยิ้ม มืออีกข้างก็ปัดดอกกล้วยไม้เล่น ได้ยินเสียงภูมิหัวเราะด้วย
(เป็นห่วงเหรอ)
“ก็นิดนึง บังเอิญเป็นคนดีน่ะ เลยมีเมตตาต่อสัตว์โลกทั่วไป”
(หึ ปากดีให้ตลอดนะพีม กูไปถึงแล้วมึงจะโดน)
“แม่งหื่นวะ”
(หึ เดี๋ยวก็รู้ว่าหื่นหรือไม่หื่น งั้นแค่นี้ก่อนนะพีม)
“อืม ขับรถดีๆล่ะ”
ผมวางสายจากภูมิ มองไปที่ไอ้คลื่น มันกำลังส่งยิ้มมาให้ ผมก็ยิ้มตอบกลับไป ก็คลื่นเป็นเพื่อนอีกคน ภูมิมาเจอคงไม่เป็นไรหรอก
TBC >>>>>>>>>>>>>>
……………………………..
ร่างกายและจิตใจรวนคะ อิอิ เลยไปปรับให้มันปกติ พี่ๆน้องๆสอบเสร็จรึยังคะ เก็ทเอถ้วนหน้าเน้อ
มีรูปไอ้ดื้อ กับไอ้โง่มาให้ดูด้วยคะ หุหุ
(http://image.ohozaa.com/i/20c/1b004.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=cbf552d04fb1b64eb9b5b0ea5128adf7)
-
ตอบรีไพ รวบรวมมาตั้งแต่สมัยก่อนโน้นคะ ฮ่าๆ พอกไว้นาน
คุณ iranen ตอนนี้รู้ความหมายของต้นว่านหางจระเข้แล้วใช่มั้ยคะ ^_^
คุณ bellity เฮ้ย จริงหรอคะ ให้กล้วยเป็นเครือในวันวาเลนไทน์เนี่ยนะ แม่เจ้า เพื่อนน้องเบลล์คงอยากให้ทำอะไรกล้วยๆจริงๆ พี่ก็เคยได้พวกกุญแจเป็นรูปแคน แคนที่ใช้เป่าของอีสานบ้านเฮาอ่ะคะ มันบอกว่าจะได้ไม่ขาดแค(ล)น เกือบเลิกเป็นเพื่อนมัน ฮามาก
คุณ patty_b009 เย้ ดีใจด้ วยคะที่ตามอ่านทัน อย่าลืมดื่มวีต้าเบอรี่ด้วยนะ ตาจะได้ใสแจ๋วไม่แสบ นอกจากจะแต่งนิยายแล้วอิชั้นยังใส่ใจสุขภาพของคนอ่านนะคะ อะหุอะหุ
คุณ SK26 จะลงทุนไปเกาะตอม่อสะพานดูแทนกับฟ่างเลยคนเรา แต่ดูจากรุ่น 26 ก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณพี่ กร๊ากกกกก แล้วอิสรรพคุณว่านหางจระเข้เนี่ย ตาลฮาจนน้ำแทบออกจมูก กร๊ากกกกกกกกกก แก้หนองในเอย แก้ฟกช้ำเอย จะว่าไปภูมิมันก็มองการณ์ไกลนะเคอะ
คุณ NASS.NET เป็นอีกหนึ่งบุคคลที่ตามทัน มาๆตาลจะเข้าน้ำ นวดให้ คลายเหนื่อยคะ
คุณ kwangun sometime ตาลก็เกือบลืมเหมือนกันว่าครั้งหนึ่งคุณภูมิมันเคยโหดมาก่อน กร๊ากก
คุณ pattybluet ตาลเพิ่งจะเห็นว่ามีคนชอบคลื่นด้วย เหอๆ นานาจิตตังคะ แต่ผู้ชายถาปัดมันแซ่บจริงอะไรจริง แอร๊ยยยย
คุณ stormphoenix กอดคุณพี่กลับคะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรเรื่องสอบคะ มันผ่านไปแล้ว ช่างมัน ฮ่าๆ ตาลเห็นด้วยคะ คนทุกคนย่อมมีเหตุผลของตัวเอง ปล รู้ได้ยังไงคะว่าตาลสวย หรือสัมผัสได้จากตัวหนังสือ กร๊ากก
คุณ donutnoi อย่างน้อยก็มีคนซึ้งกับต้นว่านหางจระเข้แล้วคร๊า เอาไปใช้กับแฟนก็ได้นะคะ ตาลไม่คิดค่าลิขสิทธิ์ แต่ระวังแฟนจะขว้างกลับมาล่ะ เพราะฉะนั้นเราต้องชิงบอกความหมายก่อน กรั่กๆๆๆ
คุณ Akamei ที่พวกพีมไม่รู้เรื่องของเต้ย เพราะน้องมันปิดไงคะ เนียนเนอะ
คุณ Whatever it is ตกลงจะให้เต้ยกดคิวว่างั้น คึ ตาลว่าใครเป็นพี่คนนั้นมีสิทธิ์กดดีกว่า หึหึ
คุณ ToeyTato ขอบคุณมากๆเลยคะที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอด แต่อ่านสองบอร์ดเลยเหรอ หลายใจอ่ะ คึ
คุณ iaxezier คิดภาพตามว่าตกใจจนหัวทิ่มเข้าไปในกระทู้ เออ เห็นภาพอ่ะ ฮามาก
คุณ mamichan วะว้าวววว ภูมิกับพีมมี FC แล้ว
คุณ iforgive ฮั่นแน่ ทำไมอยากอ่านตอนออกค่ายล่ะคะ หรือรู้ว่ามันต้องมีอะไรดีๆ ทำไมคนอ่านฉลาดแบบนี้เนี่ย
คุณ pichayakamon เต้ยกับคิวก็ไม่น้อยหน้ามี FC กับเค้าด้วย เหลือแทนกับฟ่าง ฮ่าๆ ตาลจำได้ว่าลงตอนนี้ตอนตีสี่กว่า แต่ว่าคุณpichayakamon ก็รีในเวลาไล่เลี่ยกัน ขอบคุณมากเลยคะ จะเช้าวันใหม่แล้วยังอ่านนิยายอยู่เลย
คุณ EunJin จะไม่เบลอได้ไงคะ ก็เล่นอ่านตอนที่คนอื่นเค้านอนแล้ว ความอดทนเป็นเลิศคะ ฮ่าๆ
คุณ kokikung เห็นความสุดยอดในการทนของเต้ยแล้ว ก็น่านับถือใช่มั้ยคะ แต่อีกไม่นาน ทุกอย่างก็เคลียร์แล้วล่ะคะ
คุณ araya อดใจรออีกไม่นานคะ ก็จะได้รู้แล้วว่าทำไมพี่ดินสอถึงทิ้งน้องนมปั่นไป
คุณ badcow โอ๋ๆๆ กอดคุณbadcow ไม่ร้องนะคะ เด็กดี โอ๋ๆ ฮ่าๆ เพลงของพี่เอก สุรเชษคะ ตาลก็ชอบเพลงนี้ ความหมายอาจจะไม่ตรงกับชีวิต แต่มันเพราะเลยชอบ งื้ออ กินนมปั่นพร้อมฟังเพลง เศร้าเนอะ สงสารเต้ย ปล อะไรแปลกคะ ฮ่าๆ
คุณ Églantier✿ โอ๋ๆ ร้องไห้อีกคนแล้ว อีกสามสี่ตอนเต้ยมันก็จะกลับมาซ่าส์ได้เหมือนเดิมแล้วคะ ปล ขอบคุณสำหรับคำอวรพรค๊า สาธุ เอ ตัวใหญ่ๆ
คุณ Smirnoff แสดงว่าเคยรอใครแบบไร้จุดหมายใช่มั้ยคะ ดูมีอารมณ์ร่วมมากๆ ฮ่าๆ
คุณ Cherry Red เห็นด้วยสุดๆเลยคะ โพสอิทสื่อรัก มันโรแมนติกดูจริงใจ ประทับใจกว่าเทคโนโลยีออนไลน์ ส่วนไอ้พี่คิวก็ได้รู้กันแล้วว่า คิวไม่รู้จักเต้ยคะเพราะคิวก็ไม่เคยเห็นน้องนมปั่น
คุณ seaz ปวดใจเหมือนกันคะ สงสารเต้ย แต่คิวก็มีเหตุผลของคิวเนอะ
คุณ meduza ขอบคุณสำหรับคะแนนบวกจ้า ถ้าตาลกดได้วันไหน ตาลจะรีบกดกลับเลย ฮ่าๆ
คุณ insomniac คู่นี้มาทีหลังดันแรงแซงคู่หลักซะงั้น
คุณ ChCh13 ฮ่าๆ ผัวเทวดาจบแล้วคะ บวกให้ทั้งสองเรื่องเลยหรอคะ แอร๊ยยย ขอบพระคุณค่า
คุณ milky way ตาลก็หวังว่าเหล่ากามเทพจะทำงานได้สำเร็จ ต้องสำเร็จอยู่แล้วล่ะ
คุณ TONG อีกไม่นานนมปั่นก็จะไม่เจ็บแล้วคะ ปล ชอบดิสคุณTONG มาก อย่างฮาอ่ะ ช้างๆ
คุณ Nabee กรี๊ดดดดดดดด คุณนาบีเป็นบุคคลที่เม้นได้ยาวเกือบเท่านิยายเลยคะ ขอบคุณมากๆเลย ตกลงว่าเสียน้ำตาเพราะน้องเต้ยหรือเพราะตาลกันแน่ ห้ามหลายใจ ฮ่าๆ ทำไมน้องเต้ยจะไม่สมหวังล่ะคะ หึหึ
คุณ hotladyanyavee มิบังอาจเทียบกวนมันโฮคะ แต่ตาลว่ามันน่าจะเป็น กวนมึนเบลอมากกว่านะแต่ละคน ทนสงสานน้องเต้ยอีกไม่นานคะ อิอิ ทุกอย่างก็จะโอเค
คุณ sukie_moo รักเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ โอ้วว คุณพระ กดlike ระรัวเลยคะ ชอบประโยคนี้
คุณ bbyuqin บางทีคิวอาจจะไม่รู้จักเต้ยก็ได้นะคะ คึคึ
คุณ a_tapha ถูกต้องนะคร้าบ พี่ดินสอมีเหตุผลที่ทำแบบนี้คะ
คุณ Wordslinger กอดกลับสองทีเลยคะ อิอิ ชอบผู้ชายปากจัดหรอคะ อืม เดี๋ยวตาลแนะนำให้ พวกที่ปราศรัยบนเวทีถือว่าจัดมั้ยคะ(รีบหาที่หลบ) ฮ่าๆ
คุณ pita คิวไม่ใช่แค่มีใจ แต่รักเลยคร๊า
คุณ FiZZ น่านนน พอน้องเต้ยมาโกยคะแนน ลืมภูมิกับพีมซะงั้น คอยดูตาลจะไปฟ้องภูมิ
คุณ พระสนมฝ่ายซ้าย สวัสดีคะคุณพระสนมฝ่ายซ้าย ชอบชื่ออ่ะแลดูมียศมีตำแหน่ง อิอิ ยินดีด้วยคะที่ตามอ่านทัน แล้วก็ขอบคุณมากๆที่ชอบเรื่องนี้นะคะ จุ๊ฟฟฟฟ
คุณ dragonnine ขอบคุณคะ คนอ่านก็เช่นกันนะคะรักษาสุขภาพด้วย
คุณ krappom ทำไมมีแต่คนชอบปันล่ะคะ หรือสมัยนี้หนุ่มเพี้ยนมาแรง กร๊ากก(ใครเพี้ยน ผมไม่ได้เพี้ยนนะ แค่อารมณ์ดี<<<ปัน)
คุณ Piaanie นั่นสิ แล้วคิวคิดยังไงกับน้อง คึ
คุณ ChiOln คนอ่านก็สุดยอดคะ
คุณ Sabaijai อยากได้แบบเต้ยหรอคะ ตาลก็อยากได้ ใครหาเจอก่อนก็เอามาแบ่งๆกันบ้างเน้อ ผู้ชายมีน้อยใช้สอยให้ทั่วถึง คึคึ
คุณ ZakuPz อืม ตาลเห็นด้วยคะ ว่าความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคน แต่พวกพีมมันคงอยากให้น้องสมหวังละมั้ง รับรองว่าจะค่อยเป็นคนไปนะคะ ฮี่ฮี่
คุณ puppyluv ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยล่ะคะว่าข้าวฟ่างสุดโหดจะมีมุมที่เข้าอกเข้าใจคนอื่น นี่แหละคะ เสน่ห์ของปู้จายโหดเอ้ว แอร๊ยยย อยากเจอ
คุณ yeyong มาอีกแล้ว แฟนคลับปัน ฮ่าๆ ว่ากันว่าคนเราจะมีอะไรคล้ายๆคนที่เราชอบนะคะ เพี้ยนเหมือนปันรึเปล่าเนี่ย ส่วนเรื่องมุมมองความรัก ตาลเห็นด้วยคะว่ารักมีหลายแบบ รักของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน มันเลยเป็นเสน่ห์อีกอย่างนึงความความรักมั้ง แหะๆ
คุณ ao16 ถ้าอยากให้เค้ารักกันเร็วๆเราต้องไปลากคอคุณคิวมาคะ ฮ่าๆ
คุณ n2 แม่ยกปันมาอีกแล้ว ของเค้าดีจริงๆ
คุณ Chagene คุณพี่ก็ได้สถาปนาตัวเป็นแฟนคลับแทนฟ่างแล้วเรียบร้อย ฮ่าๆ ตอนพิเศษหรอคะ เอามา30 ธรรมดา25
คุณ Forever_Love คิวมันจำเต้ยไม่ได้หรอกคะ ก็ไม่เคยเจอหน้าอ่า งื้อออออ
คุณ yayee2 ขอบคุณที่เอาใจช่วยบรรดากามเทพนะคะ ปล เวลาตาลเห็นรูปดิสของคุณyayee2 มันให้ความรู้สึกเคารพยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูกอ่ะ ดูสูงศักดิ์ไรงี้ ฮ่าๆ
คุณ flyingploy ฝึกงานสู้ๆนะคะ ตาลเป็นกำลังใจให้
คุณ WhatLoveIs ฮ่าๆขอโทษที่ทำให้ค้างและเสียน้ำตาคะ แต่คงไม่ค้างแล้วเนอะ มาต่อแล้ว ปล ว่าแต่อ่านสองรอบเลยหรอคะตอนนั้น อั๊ย ปลื้มมม
เย้ ตอบเสร็จแล้วคะ ถ้าตกหล่นของใครหรือตอบใครสองครั้งตาลก็กราบขอประทานอภัยงามๆนะคะ ดินพอกหางหมูแบบนี้แหละ เบลอๆ ฮ่าๆ แต่อยากให้รู้ว่าตาลอ่านทุกรีไพจริงๆนะคะ บางทีอ่านไปก็ฮาน้ำตาน้ำลายเล็ด แล้วก็อยากมาคุยกับคนอ่านบ่อยๆแต่กลัวว่าจะเป็นการปั่นกระทู้ คึ ต่อไปจะพยายามตอบรีไพแบบสม่ำเสมอนะคะ สุดท้ายก็ขอบคุณทุกคนอีกครั้งคะที่เป็นกำลังใจให้ และคอยติดตามหนุ่มๆแก็งค์นี้ กอดดดดด
:กอด1: :กอด1:
-
น้องโง่และน้องบื้อน่ารักมาก สมที่เป็นของแทนใจภูมิกับพีมจริงๆ :laugh:
สงสารคลื่นอะค่ะ จัดให้นายเบียร์ไปแทนได้มั้ยอะ ให้รู้ๆไปเลยว่าน้องพีมมีเจ้าของแล้วจะได้ไม่เสียเวลา อิอิ
แล้วคิวกะเต้ย???? ลุ้นกันต่อไป~~~
ปล. เมื่อวานเพิ่งนั่งอ่านย้อนเรื่องนี้เองค่ะ ชอบตอน P&P เค้าจีบกัน 5555
-
อยากจะไม่ชอบคลื่นเหมือนกันที่เข้ามาเป็นมารความสุข แต่ทำใจไม่ได้ อร๊ายย ก็เค้าเป็นปู้จายถาปัดอ่ะ
แพ้ปู้จายคณะนี้ คลื่นผมยาวรึป่าวอ่ะ ขอผมยาวหยิกแบบดัดธรรมชาติ เป็นผู้ชายในแสงแดดอ่อนๆ :impress2: พอๆ เพ้อแระ
ปล่อยคลื่นไปก่อน ดูท่าจะเป็นคลื่นมรสุมลูกใหญ่ แต่ตอนนี้เราสนใจคิวสุดๆ สงสัยว่าคิวจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วแน่ๆ ว่าเต้ยคือน้องนมปั่น เมื่อก่อนก็เดินผ่านร้านทุกวัน คงเ็ห็นอยู่ว่าน้องหน้าตาแบบไหนแต่มันคงกลัวแบบที่เพื่อนๆ บอก
แล้วตอนนั้นก็คิดว่าเต้ยจะไปออสด้วยก็เลยยิ่งต้องตัดใจ(รึป่าว)
อยากอ่านเรื่องของสองคนนี้ในปัจจุบันแล้วอ่า ทั้งเรื่องตอนไปช่วยทำโปรเจคที่กลับมาแล้วด่ากันในเอ็ม แล้วยังเรื่องวันนี้อีก ไปส่งกันได้ยังงายยย
ปล. ชอบฝ้าย ชอบปัน แอบจิ้นคู่ปันมิค บรื้อออ สยอง โลกนี้คงไม่มีวันสงบสุข
ปลล. พี่น้องยังสอบไม่เสร็จเลยค่าคุณตาล แถมยังไม่อ่านหนังสืออ่านแต่นิยาย กรรมของเวร เวรของกรู จะเรียนจบมั้ยเนี่ย
ปลลล. งงตรงอิคคิวอ่ะ ยังไม่เก็ท ??
-
คลื่นเมื่อเจอกะภูมิแล้วจะกลายเปงพายุมั้ยนิ :z3: :z2:
อยากรุ้เรื่องน้องนมปั่นอ่า ลุ้นๆ ปวดกะบาลกะกามเทพทั้งหลายจิงๆเลย แต่ละคน
ตัวพ่อทั้งนั้น ก๊ากกกกก :laugh:
-
ตอนแรกว่าจะทวงแล้วแหละ เอฟห้าไปหลายรอบ อิอิ
เป็นเพื่อนอีกคนที่ภูมิเจอคงไม่เป็นไร(เหรอ)
ตื่นเต้น มันจะเกิดไรขึ้น
แล้วน้องเต้ยกะพี่คิว กีสสสสสสสสสสสสสเป็นไปได้อย่างไร
:กอด1: :กอด1: :กอด1:เรื่องนี้ไร้ซึ่งคำบรรยาย o13 o13 o13
-
Ho Ho Ho!!! น้องคลื่น ชอบน้องคลื่นค่ะ.. แบบว่าแพ้คนหล่อ (หุหุ) แล้วเท่าที่ดูตอนนี้น้องก้อยังน่ารักอยู่นะคะ
แต่ไม่รู้ว่าตอนเจอกับน้องภูมิ จะยังน่ารักอย่างนี้อยู่รึป่าว :laugh3:
ตอนนี้ยาวสะใจมากค่ะ ค่อยหายคิดถึงนิดนึง จิ้มบวกให้เลย
ปล.ชอบความปากหมาระดับตำนานมากค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย :laugh:
-
พีมจ๋า! พายุกำลังมา...
อย่าไว้ใจภูมิ! เพราะอาจเจอแผ่นดินไหวซ้ำซ้อนนะจ๊ะ หึหึ
ว่าก็ว่าตาคิวกับหนูเต้ยเป็นไงมาไงตกล่องป่องชิ้นกลับด้วยกันได้เนี่ย
-
จริงแท้อย่างแน่นอนครับ 55+ แบบว่าดังโคตร(มีหน้าิยิ้มภูมิใจนะ บอกถึงจนก็จริงใจ)
แล้วมันมีหน้ามาบอกเพื่อนด้วยนะว่าชอบความแตกต่างคน(สาว)ได้จำได้ 555+
อืม ในที่สุดก็จะเจอกันซักทีระหว่างภูมิกับคลื่น(ตอนหน้ามาเร็วหน่อยก็ดีนะครับ ลุ้นตัวเกร็งหมดละ)
แต่ขำฝ้ายอ่ะ เธอจะแมนไปไหนครับ แบบว่าเอิ่ม แมนได้ใจ แต่ก็นะ ลุคเด็กวิศวะ(เอ หรือถาปัตย์หว่า เริ่มสับสน)ก็ประมาณนี้
จะมามัวเป็นคุณหนูคุณนายมันก็ไม่ใช่(หรือใช่) รู้แต่มอที่เบลล์เรียนอ่ะโคตรเถื่อนสำหรับสาวคณะนี้ ดูแต่หน้าไม่ได้จริงๆ ส่วนหนุ่มก็ถ้าไม่หล่อเวอร์ ก็เซอร์และซกมก
(วิศวะนะ รวมถึงที่รักเบลล์ด้วย จำกัดความไม่ถูกว่ามันหล่อเซอร์ หรือเซ่อแอบซกมก)
พีมเสน่ห์แรงจริงๆ ไปทำนะหน้าทองที่วัดไหนเนี่ย หนุ่มๆ จะตีกันตายเพราะแย่งพีมหมดละ คุคุ ศึกชิงนาย
แต่ดูท่าคลื่นจะอดแดร๊ก เพราะพีมกับภูมิเค้ารักกันปานจะกลืนกิน(??)
หาคู่ให้คลื่นหน่อยนะครับ เด๋วหงอย 555+
อยากดูภูมิหึงโหด ท่าจะเป็นค่ายนองเลือด(แต่จะก่อนหรือหลังแค่นั้นแล) อ่านแล้วเริ่มได้กลิ่นมาม่า สำหรับ WE ของพีมและภูมิ
รวมถึงเริ่มจะได้กลิ่นของ WE ของเต้ยกับคิว เค้าเริ่มจะมีซัมติงรอง กันอีกรอบละ ขนาดหนีแล้วยังต้องมีส่งสงสัยเกิดเอ็กซิเด็น หึหึ
ว่าแต่รอบนี้พีมจะโดนกี่ยกก็มาลุ้นกัน :jul1:
ได้ข่าวว่าทำวิจัยรอบที่แล้วถึงกับจับไข้ รอบนี้จะเป็นจับไข่แล้วสั่น(สู้) เอ๊ย ไข้จับสั่นรึเปล่ารึเปล่านะ :laugh: :laugh:
ปอลิง อ่านแล้วเพ้อจับใจความไม่ได้ไม่ต้องแปลกใจครับ ดูเวลาที่เบลล์โพส 55+ เลิกเรียนมาแล้วยังไม่ได้นอนเลย ง่วง -..-
ปอลิง 2 +1 เป็น 130 ครับ ^^
-
คุณ pita คิวไม่ใช่แค่มีใจ แต่รักเลยคร๊า
:กอด1: ตาล1ที อย่าเรียกคุณเลยจ๊ะ อิอิ เขิล ปกติไม่เคยมีใครเรียก :jul3:
อ่านตอนนี้แล้ว :m31: :m31: :m31: :m31: อยากพ่นไฟ
ขอบ่นนิดนึงนะ ทำไมความรักต้องมี "อีกคน" ด้วยก็
ไม่รุเนาะ ทำไมต้องมีคนหนึ่งที่เจ็บเสมอ ไม่เข้าจวยเลย :z3:
ปล อันนี้พูดในฐานะที่ตังเองก็ไม่ต่างจากไอ้คลื่นเท่าไหร่
คลื่นเอ้ย ถอนตัวออกมาเถอะ รักคนมีเจ้าของนะ
เจ็บสัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะ เว้ย
เด๋วจะหาว่าไม่เตือน :serius2: :o12:
ปล สุดท้าย รักพี่ภูมิ (อ้าววววววววว) รักตาลด้วย อิอิ :L2:
ขอบคุณสำหรับนิยายหนุกๆนะจ๊ะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ภูมิเจอคลื่นจะเป็นยังไงหนอ ลุ้นๆ แล้วน้องเต้ยหลบพี่คิวอยู่หลายวัน ทำไมให้พี่คิวไปส่งได้หล่ะนี่
:เฮ้อ: ทุกคู่นี่ลุ้นตัวโก่งเลย :3123: o13
-
อร๊ายยยยย รถไฟชนกัน หุหุ
ตอนนี้แอบน้อยใจนะ พูดถึงน้องเต้ยกะพี่คิวนิดเดียวเองง่าาาาา
เค้าคิดถึงน้องเต้ยกะพี่คิววววววว หวังว่าตอนหน้าจะได้อ่านนะจ๊ะ ^^
-
อูยยยยย แย่แล้ว พีมนี่บทจะซื่อก็ซื่อซะนะ ชาวบ้านทั้งสโมเค้ารู้กันหมดแล้วมั้ง ว่าคลื่นมาจีบเนี่ย :laugh: :laugh: :laugh:
-
o18งานจะเข้าพีมไหมล่ะคะเนี่ย ทีนี้
-
ตายแน่ ไอ่พีม
-
งานจะเข้าอยู่แล้ว
ยังไม่รู้ตัวอีกนะพีม :laugh:
-
:mc4: :L1:
-
แหมะ งานนี้คงมีเคลียร์ข้ามคืน พีมเอ๊ยยย เตรียมตูดไว้รอเหอะ
สงสารก็แต่คลื่น โอ๋ ๆ มามะ เดี๋ยวเจ๊ปลอบขวัญเอง กร๊ากกกกก
-
งานกำลังจะเข้าพีมแล้ว..เตรียมตัวให้ดีนะเตี้ย
-
ชอบปันจริงๆนะ
ไม่มีความรู้สึกว่าปันเพี้ยนเลย แต่รู้สึกว่าฮาดี
:laugh:
-
พีมน่ารัก โดนภูมิกวนซะ
ทำไงได้ สามีพีมมันเด็กโข่งอะนะ ทำใจ
ตอนนี้ชอบปันอ่า ใสดี
:L1:ขอบคุณที่ตอบเม้นท์ ยังโปรดข้าวฟ่างที่สุดเหมือนเดิม อิอิ
-
กำลังจะเกิดศึกชิงนายเอก :monkeysad:
-
แต่ปลลล. งงตรงอิคคิวอ่ะ ยังไม่เก็ท ??
อ๋อ อิคคิวซังไงคะ อิตาลมันมุขแป้กหรือนี่ กร๊ากกกกก อิคคิวซังจ้า
-
เดี๋ยใจะมีคนได้งานใหญ่เข้าแน่ๆ พาผู้ชาย (ที่ไม่ใช่แฟน) เข้าบ้าน หึหึ
-
พีมตายแน่กระทงแรก ไปออกค่าย ยังไม่ได้สะสาง
ยังจะมาทำกระทงสองด้วยการ พาชายหนุ่มรูปงานมานั่งจิบกาแฟในบรรยากาศหวาน ฉองต่อฉอง ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยแน่พีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม 5555 :laugh:
-
ไอย๊ะ !
อะไรจะฮอตขนาดนี้ค่ะ พีม :D
แต่พีมกับภูมิน่ารักมาก ๆ ฮาตอนส่งข้อความอ้ะ !
มาต่อไว ๆ น้ะค้ะ พี่ตาล ...
คิดถึงงงงงงงงงงงง ♥♥
-
คดีแรกยังไม่เคลียร์ คดีที่สองกำลังมาแบบไม่รู้ตัว
สงสัยพีมจะไม่รอด 555+
-
งานงอกละพีม
-
พีมเพิ่มข้อหาโดยไม่รู้ตัวนะเนี่ย (หรือรู้) :z1:
-
พีมทำงานเข้าตัวเองชัดๆเลยน่ะพีม
ดูดิขนาดฝ้ายยังมองออกเลยคลื่นรู้สึกยังไง
แล้วนี่พาเข้าบ้านอีกไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ
ว่าจะมีพายุเข้าพีมลูกมันใหญ่ขนาดไหน
ปันเนี้ยสุดยอดของความฮาจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อยากรู้เรื่องเต้ยกับคิวอ่ะ
-
สงสารน้องเต้ยยย
คอยหลบหน้าอิพี่คิว หมั่นไส้อิพี่คิว
อยากรู้อิพี่คิวมันคิดยังไงกะเต้ยบ้าง
-
อาการนี้รถไฟกับเครื่องบินชนกันแน่ๆ วินาศสันตะโรชัวร์
หาคนเก็บศพภีมดีกว่านะเนี่ย
-
ยังยืนยันว่า อยากให้ภูมิงอนๆๆ ให้พีมง้อๆๆ แบบเอาตัวเข้าแลก 555+
-
พีมงานเข้าแน่เลย สองเรื่องแล้วนะ :z3:
-
:z3: :serius2: :a5: :laugh: :pigha2: :angry2:
เห็นอีโมแบบนี้ ไม่ได้ผิดหวังกะเนื้อเรื่องนะคะ แต่ออยากอ่านเยอะกว่านี้อ่ะ แง๊ๆๆ
เพิ่งมาอ่านค่ะ เลยอ่านทีเดียวรวดเลย เรื่องนี้สนุกมากจริงๆ
มันได้อารมณ์ความเป็นเพื่อนกันด้วยอ่ะ ชอบเวลาพวกนี้คุยกัน ตลกมากกกกกกกกกก
บางทีเพิ่งรู้ว่าพวผู้ชายเค้าคุยกันแบบนี้นะ ไรแบบนี้อ่ะค่ะ
ภูมิกับพีม ก็น่ารักมากๆเลย แทนกับฟ่างก็ด้วย น่ารักมากกกกกกกกก
อยากกอ่านเรื่องของเต้ยกะคิวด้วย ลุ้นมากมายค่ะ อยากให้สมหวังสักที
รีบๆมาต่อนะคะ อยากอ่านอ่า สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า :กอด1:
-
ว้าววววววววตอนนี้มาแบบเยอะได้ใจมากๆๆค่ะ
อ่านไปก็อิจฉาพีมอ่ะ..มีแต่หนุ่มหน้าตาดีมาสนใจ กิกิ
แต่ตอนต่อไป...ถ้าภูมิมาหานี่ สงสัยได้มีเคลียร์กันยาว
ไหนจะเรื่องค่าย ไหนจะเรื่องคลื่น.. ^^
-
:z3:
-
งานจะงอกพีมมั้ยเนี้ย สงสัยคงจะดนจัดหนักแน่ๆ นายคลื่นก็เป็นเดือนผู้ชายหล่อๆหลงพีมกันหมดเลย รอตอนต่อไปนะคะ~~~
-
โง่กับบื้อ :m20: ช่างสมกันมาก
พีมกับภูมิ รักกันแบบผู้ชายๆ ดี ไม่ต้องหวานมาก
แต่เหล่าเพื่อนๆ ก็ยังขยันแย่งซีนกัน
ตอนนี้ฝ้ายชีชนะเลิศมาก หาใครแรงเท่า
คลื่นก็น่ะ ถึงกับเพ้อ ไม่รู้ไม่เป็นไรน่ะคลื่น
แต่ถ้าเห็นรตัวจริงของพีมแล้ว ก็ขอให้ห่างออกมาแล้วกัน
อย่าพยายามตีท้ายครัวคนอื่นเลยน่ะ
-
สายตาผู้ชายด้วยกันย่อมดูออก
เชื่อว่าภูมิเห็นคลื่นปุ๊บต้องเดือดทะลุร้อยแน่ๆ
มันมาเป็นมดแดงแฝงพวง(ไข่)เมียกู
แล้วไหนจะต้องไปค่ายด้วยกันอีก
งานนี้น้องพีมตายแน่ๆ
-
คุณ kokikung เห็นความสุดยอดในการทนของเต้ยแล้ว ก็น่านับถือใช่มั้ยคะ แต่อีกไม่นาน ทุกอย่างก็เคลียร์แล้วล่ะคะ
รอๆๆวันที่มันคลี่คลายน้าคุณ
แต่ตอนนี้น่ารักมากอ่า ภูมิบ้าบอตามเมียไปแล้ววว 555+
ถ้าภูมิมาเจอคลื่นจะเป็นยังไงคิวคงตะหงิดๆๆแว้วมั้งนะ
-
มาเจอกันเลยยย
คลื่นจะได้รู้ว่าพีมเป็นของใคร อิอิ
:L2:
-
คลื่นเป็นเพื่อนอีกคน ภูมิมาเจอคงเละ :m31:
-
พีม ซวยเเล้วสึนามิจะเข้าเเล้ว ><
-
ตลอดอะนู๋ พีม +1 พี่คิวอย่าปล้ำเต้ยระหว่างทางไปส่ง น่ะอิอิ :impress2:คืนนี้จะ :z2:ครั้งจ๊ะพีม
-
โหคนหล่อ เสร็จน้องพีมอีกหนึ่ง(แต่คงผ่านด่านท่านภูมิจอมโหดไม่ได้อะ) แต่เสร็จในที่นี้ คงหมายถึงเสร็จรูปแบบเพื่อน
เพราะน้องพีมมีแฟนขี้หวง และรักกันวื่อวึนมากมายๆ แต่คู่คนนึงก็รัก แต่พูดโง่(น้องพีม) นอีกคนก็มามุกตอดรักแบบเบลอ(ภูมิ)
แต่เหมาะกันดี แต่งานนี้น้องพีมน่าจะซวยนะ เรีกว่าแย่ๆ เพราะงานงอกเต็ม น้องพีมไม่รุ้เหรอคะ นองภูมิแม้จะเบอล แต่ขี้หึงระดับประเทศ งไม่รู้ไรเสียเลย ดูออกหมดว่า ใครคิดไงกะพีม ซึ่งน้องพีม คนเดียวอีกแหละที่ไม่รู้ไง สมแล้วที่มีไอ้โง่เป็นของขวัญ
เพราะวื่อวึนจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พีมเอ้ย งานเข้าแน่ ถึงจะบอกว่าเป็น "เพื่อนอีกคน" ก็เถอะ นึกเหรอว่าภูมิมันจะยอม มันยิ่งหวงของมันอยู่
ชอบปันที่สุด รั่วได้ รั่วดี เพื่อนแบบนี้มีขายที่ไหนเนี่ย จะหาซื้อไว้ซักตัวเอ้ย คน ชีวิตนี้หายเครียดแน่ :laugh:
-
แว่วมาเหมือนไอ้คลื่นตะไม่ตายดี :laugh:
คิวเต้ย ได้เสียมั้ยนิ :-[
-
พีมเอ๋ยงานเข้าแน่ๆ
-
น้องคลื่นเข้ามาตีสนิทหวังจะจีบพีม เพราะ ไม่รู้ว่าพีมเป็นแฟนภูมิ ซึ่งถ้ารู้แล้ว อาจจะไม่เข้ามาก็ได้
แต่ถ้ารู้แล้วยังไม่เลิก น้องคลื่นคงเป็น "คลื่นลมพายุพัดกระหน่ำ" ในชีวิตคู่ ภูมิ-พีม สมชื่อคลื่นเลยล่ะ ~ :sad4:
-
เสร็จแน่พีม งานเข้าสองเด้ง งานเก่าไม่เคลียร์ งานใหม่จะมาแล้ว เอิ๊กกกก
-
ภูมิ vs. คลื่น
-
ตอนที่ 26 อย่างน้อย
วันนี้มีการประชุมใหญ่ของเหล่ากามเทพครับ วาระการประชุมได้แก่ จับไอ้เต้ยใส่พานทองถวายไอ้คิว ฮ่าๆ
ที่ประชุมก็บ้านผมนี่แหละครับ คงมีใครหลายคนอยากรู้เรื่องที่ไอ้เต้ยต้องหลบหน้าไอ้คิว แล้วก็เรื่องที่ไอ้คิวไปส่งไอ้เต้ยใช่มั้ยครับ งั้นก็ขยับมาใกล้ๆผมจะเล่าสู่กันฟัง แต่เล่าเรื่องของผมก่อนดีกว่าเนอะ
ก็วันนั้นที่ไอ้คลื่นมันมาบ้านผม มันกับภูมิก็ไม่เจอกันหรอกครับ เพราะพ่อไอ้คลื่นโทรมาบอกว่าที่บ้านเกิดเรื่อง ให้มันรีบกลับ ก็ไม่รู้ทำไมที่ลึกๆแล้วผมแอบโล่งใจที่คลื่นกลับไปก่อนที่ภูมิจะมาถึงบ้านประมาณห้านาที เรียกว่าเส้นยาแดงผ่าแปดเลยทีเดียว
พอภูมิมันมาถึงก็ให้ผมเก็บเสื้อผ้าไปค้างกับมันที่คอนโด มันบอกจะรีบเก็บเวลก่อนปิดเทอม สาดดดด แต่ก็ไปนอนเฉยๆนะครับ ไม่มีอะไรในกอไผ่ กอไก่ ขอไข่ กอแก้ว กอกล้วยแต่อย่างใด
ส่วนเรื่องที่ไอ้เต้ยต้องหลบหน้าไอ้คิว ก็เพราะไอ้ปันมันขู่ว่าถ้าไม่ทำตามจะไปบอกไอ้คิว ส่วนเหตุผลคือต้องการให้ไอ้คิวแปลกใจ ประหลาดใจ อย่างน้อยมันก็จะได้คิดเรื่องไอ้เต้ย ว่าทำไมน้องหลบหน้า เต้ยเป็นอะไร ประมาณนี้อ่ะครับ ก็ได้ผลนะ เพราะไอ้คิวมันก็ถามผมอยู่ ว่าน้องรหัสมันขาดยาหรือเปล่าทำไมทำตัวแปลกๆ
แล้วเรื่องที่ไอ้คิวต้องไปส่งไอ้เต้ย ก็เพราะว่าเอ่อ ถ้ารู้แล้วอย่ากรี๊ดนะครับ คือมีเพื่อนไอ้แทนที่เรียนหมอชื่อกริชหรือกรีกนี่แหละมารอไอ้เต้ย แล้วประมาณว่าจะชวนมันไปกินข้าว ไอ้เต้ยมันก็กำลังหาทางเลี่ยง
แล้วพี่คิวของเราก็ขี่ควายเผือกมาช่วยไว้ทันครับ ด้วยการสมอ้างเป็นแฟนไอ้เต้ยแล้วก็ไปส่งครับพี่น้อง พอไอ้เต้ยเล่าให้ฟัง ไอ้ปันกับไอ้มิคแทบจะซื้อประทัดมาจุดฉลอง
“กูว่าแล้ว กูว่าแล๊ว ถ้าไม่คิดอะไรไอ้คิวไม่พูดแบบนั้นหรอก”
“มึงว่าไงเต้ย คราวนี้จะยอมเชื่อพวกกูรึยัง จะรุกไอ้คิวมั้ย” ไอ้ปันนี่ก็เร่งน้องจังนะ
“จริงๆเต้ยก็อยากลองดูนะเฮีย แต่ถ้าทำแล้วต้องเสียพี่คิวไปอีกล่ะ” ไอ้เต้ยมองไอ้แทนตาละห้อย เหมือนหมาน้อยอยากมีที่พึ่ง ไอ้แทนกอดคอไอ้เต้ยและยิ้มให้กำลังใจ
“ถ้าไม่ลองมันจะไปรู้ได้ไงวะเต้ย นี่อย่างเฮียนี่ เดินไปบอกเฮียฟ่างแบบแมนๆเลย ถ้ามึงมัวแต่กลัวก็ต้องเจ็บแบบนี้ไปเรื่อยๆ แต่ถ้าถูกไอ้คิวปฏิเสธ มึงอาจจะเสียใจในสิ่งที่ทำ แต่ก็แค่ครั้งเดียว ดีกว่าเสียดายที่ไม่ได้ทำตามที่อยากไปตลอดชีวิต เกิดเป็นลูกผู้ชายทั้งทีก็ต้องลองดีให้สุดๆเลยสิวะ จะกลัวเหี้ยไร”
ไอ้แทนกอดคอน้องมัน ไอ้เชนที่นั่งอยู่ข้างๆก็ผลักหัวไอ้เต้ยเบาๆ มันคงเป็นวิธีแสดงความรักของพี่ชายที่มีให้น้องชาย พวกผมก็ส่งยิ้มให้มัน
“ตั้งแต่กูเป็นแฟนกับมึงมานะแทน กูเพิ่งรู้สึกว่ากูไม่ได้คิดผิดก็วันนี้แหละ”
“อ้าว แล้วที่ผ่านมาละฟ่าง” ไอ้ฟ่างอมยิ้ม ยักไหล่
ไอ้เต้ยเม้มปาก ก้มดูมือตัวเองบนตักที่จับกันแน่น พวกผมปล่อยให้มันจมอยู่กับความคิดของตัวเอง คราวนี้ถ้าไอ้เต้ยเลือกแบบไหน ผมก็จะเคารพการตัดสินใจของน้อง ถ้ามันพอใจที่จะอยู่แบบนี้พี่ชายอย่างพวกผมก็พร้อมจะเข้าใจ
“งั้น….ถ้าเต้ยออกตัวแรง ก็อย่าว่ากันนะเฮีย”
เฮฮฮฮฮฮฮ พวกผมเฮลั่น
“มันต้องแบบนี้สิวะ ถึงจะสมเป็นน้องกู” ไอ้เต้ยยิ้ม ดวงตามันดูมาดมั่น สิ่งที่มันกำลังจะทำ ถึงแม้ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าจะสำเร็จสมหวังหรือไม่ แต่อย่างน้อยมันก็จะไม่เสียใจที่ครั้งหนึ่งมันเคยทำตามความต้องการของหัวใจตัวเอง
“กูมั่นใจว่าไอ้คิวมันมีเหตุผลพอ ถึงมึงไม่ได้มันมา มึงก็จะไม่เสียมันไป แค่ทำใจรับตำแหน่งน้องชายมันก็พอ” ไอ้เชนลูบหัวไอ้เต้ยอีกครั้ง
“ครับ เต้ยขอบคุณพวกเฮียมากเลยนะ”
“ห่า อย่าร้องไห้นะ กูทุเรศลูกกะตา” ไอ้ข้าวฟ่างครับ ตั้งแต่เกิดมามึงเคยปลอบใจใครดีๆบ้างมั้ยเนี่ย
“ถ้าพวกพี่ช่วยไอ้เต้ยสำเร็จแล้ว ช่วยผมต่อด้วยนะ”
“อ้าว มึงไปแอบรักใครอีกละไอ้แมท อย่าบอกนะว่ามึง มึง….แอบรักกูใช่มั้ย”
“โหยยยพี่มิค เห็นแบบนี้ผมก็เลือกนะพี่ อีกอย่างคนที่ผมชอบอ่ะผู้หญิง”
“เหรอ งั้นก็แล้วไป ช่วงนี้กูยิ่งมีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันอยู่ด้วย ไอ้ภูมิเป็นพยานได้ เนอะภูมิ”
“มึงหมายถึงไอ้เฉาก๊วยกับไอ้ก๋วยจั๊บน่ะเหรอ”
“ช่าย มีแต่มึงนี่แหละภูมิที่เข้าใจกู เชี่ยเบียร์แม่งอิจฉา หาว่าหมากูเป็นตุ๊ด” สรุปกำลังพูดเรื่องหมาเหรอมิค เอาเป็ด กูก็อุตส่าห์ตั้งใจฟัง ไอ้เบียร์ดึงไอ้ภูมิไปกระซิบอะไรไม่รู้แล้วมันก็ขำกันอยู่สองคน แต่เพราะภูมิกับผมอยู่ใกล้กันมาก ผมเลยได้ยินด้วย ไอ้ภูมิมันซุกหน้าวางหน้าผากพิงหลังของผม มันเล่นเกมส์ในมือถือด้วย
“กูเห็นไอ้เฉาก๊วยตามปี้ไอ้ก๋วยจั๊บ แม่งอาการหนักทั้งคนทั้งหมา”
สมัยนี้แม้แต่หมาตัวผู้ยังเล่นกันเอง เหอะๆสงสัยเพราะโลกมันร้อนละมั้ง
“เอาหล่ะๆ มาวางแผนต่อไปดีกว่า” ได้เวลาของไอ้ปันแล้วครับ มันกางแผนที่ประเทศไทยซะเต็มโต๊ะ ซึ่งผมอยากจะรู้ว่า มึงเอาแผนที่มาเพื่อ? ไอ้เต้ยไม่ได้หลงทางหรือไปลาดตระเวนตามหาไอ้คิวนะเว้ย
“ไอ้ปัน มึงเอาแผนที่ประเทศไทยมาทำไมวะ อย่าบอกนะว่าแผนการที่มึงวางคือวางแผนที่” ผมแทบสลบครับ ถ้าเป็นแบบที่ไอ้เชนว่า กูขอเป็นลมนะ แม่เจ้า!!! วางแผนคือวางแผนที่ลงกับโต๊ะเนี่ยนะ ไอ่ฟายยยยยยย
“มันจะได้ดูเป็นพิธิการไงเชน ให้อารมณ์เหมือนห้องประชุมลับของนาซี มึงอย่าโง่สิ ฮุ” เอ่อ คือ …กูว่าไอ้เชนมันไม่ได้โง่หรอก มันเป็นคนปกตินี่แหละปัน ถ้าจะมีใครซักคนที่โง่หรือไม่ปกติ กูว่าน่าจะเป็นมึงมากกว่า
“แล้วแผนของมึงคืออะไร” ผมยื่นหน้าไปถาม
“ถ้าไอ้คิวควงคนอื่นได้ ไอ้เต้ยก็ควงได้ ตาต่อตาฟันมาฟันกลับ ฉึกๆ” มันมีซะที่ไหนภาษิตบทนี้อ่ะปัน
“อ่อ หมายถึงไปหาสาวมาซักคนแกล้งเป็นแฟนไอ้เต้ยให้พี่คิวหึงใช่มั้ยพี่ปัน”
“ถูกต้องนะครับน้องแมทครับ” มันเอาปากกา วงๆที่แผนที่ด้วย เหมือนฮิตเล่อร์วางแผนการรบของพวกนาซี แต่ไอ้ปันมันออกแนวนาข้าว นาเกลือซะมากกว่า
“ไอ้คิวจะหึงไอ้เต้ยได้ยังไง มันไม่ได้เป็นอะไรกัน” ไอ้ภูมิเงยหน้าจากเกมส์และจากหลังของผมมาออกความคิดเห็น
“เออ ใช่” ไอ้เบียร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย
“ถึงไม่ได้เป็นอะไรก็หึงได้โว้ย หวงน้อง หวงเพื่อน อารมณ์ประมานนั้นแหละ เออเต้ย ปกติมึงพาแฟนเข้าคณะมั้ย”
“ไม่เคย เต้ยกลัวพี่คิวเห็น” นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันมึงก็ซ้อมเกรงใจไอ้คิวแล้วเหรอเต้ย เป็นผมนะไม่กลัวไอ้ภูมิหรอก เชื่อมั้ยครับ หึหึ คิดอยู่ดีๆผมเผลอหัวเราะออกมาซะงั้น
“ขำอะไรพีม” ภูมิกระซิบข้างหูผม
“ขำขัน ฮ่าๆ”
“เหรอ อยากไปขำต่อในนรกมั้ย”
“โอ๊ยเชี่ย กัดกู” ไอ้ภูมิมันกัดไหล่ผม
“อะไรกันสองตัวนั้น กลัวคนไม่รู้รึไงว่าได้กันแล้ว” ไอ้ฟ่าง มึงนี่เล่นกูทุกช็อต อย่าให้ไอ้แทนกัดมึงบ้างนะ ไอ้พวกเพื่อนเวรทั้งหลายก็รุมหัวเราะสะใจผม
“ไอ้ภูมิไอ้พีมมึงอย่าขโมยซีนกู มึงแน่ใจนะเต้ยว่าไม่เคยควงใครไปคณะ”
“แน่สิเฮีย”
“นั่นไง ถ้าไอ้คิวเห็นมันอาจจะไม่พอใจก็ได้” มึงเมาหรือกูงงวะปัน นั่งเทียนนิมิตเอาเองแท๊แท้ หน้าไอ้แทนไอ้เชนไอ้ฟ่างเหมือนเบื่อหน่ายเอือมระอาไอ้ปันมาก
“แล้วตอนนี้มึงคบกับใคร” ผมถาม ก็นะ เห็นอย่างนี้ไอ้เต้ยมันก็ศิษย์น้องไอ้เชน มั่ว คั่ว สาวไม่ซ้ำเหมือนกัน
“เต้ยไม่คบใครมาเกือบเดือนแล้ว”
“เยี่ยม แล้วเราจะไปหาผู้หญิงที่ไหนมาให้ไอ้เต้ยควง” ไอ้มิคเสนอหน้าถาม
“เอาผู้หญิงมาทำไม ไอ้เต้ยต้องควงผู้ชายโว้ย”
“……………..”
แอ๊บแอ แอ๊บแอ เหลือแค่เสียงตุ๊กแก และมีแค่เสียงแอร์ดึงฮึ่มๆ คือเงียบมาก บรรยากาศวิเวกวังเวกสุดๆครับ
“เต้ยไม่เอา ถ้าไม่ใช่พี่คิว เต้ยไม่เอาผู้ชายคนอื่น” ไอ้เต้ยที่ตั้งสติได้ก่อนพวกผม รีบปฏิเสธส่ายหน้าทันที
“กูไม่ได้ให้มึงเอา แค่ให้ควงไปเย้ยไอ้คิว”
“มึงบ้าเหรอปัน จะมีผู้ชายที่ไหนยอมให้ผู้ชายควงวะ มึงอย่าเพ้อ” ไอ้แทนส่ายหัว ปลงกับชีวิต
“มีสิ ทำไมจะไม่มี” สายตากับรอยยิ้มของไอ้ปันน่ากลัวมาก เหมือนพวกฆาตกรโรคจิต พวกโจรขโมยชุดชั้นใน มันเหยียดรอยยิ้มมุมปากทำเอาพวกผมเสียวสันหลัง เริ่มเห็นเงาความหายนะกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้มันมองสบตามองผมทีละคน ทีละคน และแล้วสายตามันก็ไปหยุดที่
ไอ้เบียร์
เย้ดเข้ งานเข้ามึงแล้วไอ้คุณชาย แจ๊คพ็อตลงไอ้เบียร์ครับ
“เฮ้ย อย่ามองกู ไม่ๆๆๆๆ ดูปากกูนะ ไม่” ไอ้เบียร์สะดุ้ง กระโดดหนีเกือบตกโซฟา เสียภาพพจน์ราชนิกูลหมด
“น่า ถือว่าช่วยน้องช่วยนุ้งนะมึง” ผมไม่สามารถหาคำมานิยามความสยดสยองของรอยยิ้มไอ้ปันได้ว่ามันดูจิตๆหลอนๆแค่ไหน ต้องมาเห็นเองครับ ทุกสายตากำลังจับจ้องมองไอ้เบียร์ ถ้ามันร้องไห้ได้คงร้องแล้ว
“กูขอเหตุผลสามข้อ ทำไมต้องเป็นกู”
“หนึ่งคือ มึงหล่อ” เหตุผลมึง มุดดินมากปัน
“ไอ้เชน ไอ้มิคก็หล่อ” ไอ้นี่ก็จะหาทางรอดอย่างเดียว ไอ้ภูมิยังมีหน้าไปขำมันอีก
“สัดเบียร์ อย่าโยนมาให้กู” ไอ้เชนปาหมอนอิงใส่หัวไอ้เบียร์ มันรีบปัดขี้ให้พ้นตัว ส่วนไอ้มิคนั่งกอดอกยิ้มภูมิใจที่ถูกชม ถ้าไอ้ปันเป็นคนคิดแผน แล้วไอ้มิคเป็นคนเล่นตามแผน บอกได้คำเดียวว่างานนี้มีแต่ เหลว แน่นอน
“ข้อสอง มึงโสด” ได้ยินไอ้เบียร์บ่นเบาๆว่า ไม่น่าเลิกเลยกู “และสาม มึงฉลาด”
“เชี่ยปันมึงว่ากูโง่เหรอ”
“โอเค ไอ้เชนแสดงตัวแล้ว มึงคงอยากช่วยน้อง งั้นตกลงว่าไอ้เชนนะเต้ย” สงสัยชะตาไอ้เชนจะถึงคราวซวย มันไม่น่าปากไวตอนนี้เลย ผมได้ยินเสียงไอ้ภูมิขำ หึ มึงพลาดแล้วเชนเอ๊ย
ไอ้ปันนี่ก็สุดยอดมาก ผมว่ามันตั้งใจจะให้ไอ้เชนตั้งแต่แรกแล้ว เพราะประสบการณ์ความเลวโชกโชนกว่า สุภาพบุรุษอย่างคุณชายเบียร์ เอาไอ้เบียร์มาคงมัวแต่เป็นผู้ชายใจเย็น
“หรือมึงอยากเลือกเองเต้ย ตามสบายนะ จะเชนหรือเบียร์ เลือกเอา เต็มที่เลยน้อง หึหึ” ไอ้เต้ยยิ้มแหยะๆ เหมือนถูกบังคับให้กินระหว่างเหยี่ยวหมากับน้ำลายคางคก
“มึงไม่ต้องเลยปัน กูไม่เกี่ยว ก็ไหนตกลงกันแล้วไงว่าให้ไอ้เชนช่วย” ยังไม่มีใครตกลงนะเบียร์ หึหึ
“ชิ่งเลยนะมึง” ไอ้เชนมองไอ้เบียร์ด้วยความแค้น เหอๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อไอ้ปันมันชี้ขาดแล้ว อีกอย่างคำว่าพี่ชายก็ค้ำคอ ถ้าไม่ช่วยน้องก็ดูจะใจร้ายเกินไป คลาสโนว่าถึงคราวซวยแล้วจริงๆ ฮ่าๆ กูสะใจว่ะเชน
“มึงเป็นไรข้าวฟ่าง” ไอ้ภูมิถามพี่ชายมันที่นั่งไขว่ห้าง กอดอก มองหน้าไอ้เต้ยแล้วยิ้มเลวๆ
“กูมีลางสังหรณ์ว่ะภูมิ”
“สังหรณ์อะไร”
“กูรู้สึกว่า ไอ้เต้ยจะมีผัว ฮ่าๆๆ” พวกผมก็ขำตามไอ้ฟ่าง “หึ ฟันหญิงมาเยอะ คราวนี้มึงเจอดีแน่ไอ้เต้ย”
“อ้าว มึงด่าตัวเองทำไมวะฟ่าง” กร๊ากกกกกก กูกดไลค์ได้มั้ยมิค
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………………
มาน้อยๆแต่จะมาบ่อยๆคืนกำไรให้คนอ่านคะ :laugh: คึกจัด ลงวันเว้นวัน แล้วก็จะหายไปอีกหลายวัน กร๊ากกกก :m20: ปิดเทอมแล้ววู้ๆๆๆ
เหล่ากามเทพเริ่มทำงานแล้วคะ จะรอดมั้ยเนี่ย คลาสโนว่าเชนมาเองเลย ก็หวังว่าจะแผลงศรรักปักกลางใจพี่คิวได้นะจ๊ะ ฮี่ฮี่
เพลง อย่างน้อย จากพี่ๆ BigAss คะ ดูเข้ากับน้องเต้ยดี ทำตามนโยบายเล้า เอาลิ้งมาให้จิ้มคะ ^___^
http://www.youtube.com/watch?v=4DaqiCbnfoI
-
:m20: ฟ่างเอ้ย เข้าตัวจนได้ 555
เอาใจช่วยน้องเต้ยกะเหล่ากามเทพรั่วๆทั้งหลายนะ สู้ๆๆๆ :L1: :L1:
-
“กูรู้สึกว่า ไอ้เต้ยจะมีผัว ฮ่าๆๆ” พวกผมก็ขำตามไอ้ฟ่าง “หึ ฟันหญิงมาเยอะ คราวนี้มึงเจอดีแน่ไอ้เต้ย”
“ทำไมมึงต้องด่าตัวเองด้วยฟ่าง” แต่คราวนี้พวกผมฮากว่าเมื่อกี้อีก กูกดไลค์ได้มั้ยมิค
ขำแทบตกเก้าอี้ค่ะ :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
ลุ้นไปกับน้องเต้ยจริงๆ
-
อ้าววววว น้องคลื่นกับภูมิไม่เจอกันซะงั้น เสียดาย ?!?
แต่เรื่องนั้นปล่อยไปก่อน เพราะว่า...น้องเต้ยจะรุกพี่คิวแล้ว อร๊ายยยย ขอเขินล่วงหน้าเลยละกันนะคะ :-[
ปล.สงสัยตอนที่แล้วจะยาวไป พออ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า อย่างน้อย เลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
จิ้มบวกให้คนแต่ง ข้อหาน่ารัก... มาอัพตอนใหม่ไวมากๆ
-
มาตอนนี้ทั้งตอนเล่นเอาฮากระจายมากมาย ปวดท้องเลย
แต่โล่งใจไปกับพีมด้วยที่ภูมิไม่เจอกับคลื่นไม่งั้นระเบิดอาจลงได้
ส่วนเต้ยไหนๆก็บกว่าจะรุกแรงแล้วก็จัดหนักไปเลยน่ะเต้ย
คนอ่านเอาใจช่วยเต็มที่เลย ส่วนมิคพูดได้ถูกใจมากๆๆๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ฮามากตอนนี้ :pig4:
-
กร๊ากกกกกก ฟ่างเอ๊ย :m20:
ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเอง :laugh:
-
ตอนนี้มาเร็วดีนะครับน้องตาล
ดีนะที่หมาภูมิไม่เจอคลื่นไม่งั้นล่ะก้อ หึหึ แต่บางทีอาจไม่มีอะไรก้อได้เนอะ
เพื่อนๆในกลุ่มรั่วได้ใจจริงๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:เป็นกำลังใจครับ
-
แผนของปันจะได้ผลมั้ยเนี่ย
:z2:
-
+1 รอลุ้น น้องเต้ยจะได้สามีหรือป่าว งานนี้ขออย่าให้พลาดนะ น้องอุตสาห์รุกแล้ว
-
ไม่เจอกัน ชริเซ็ง :m16:
อยากเห็นภูมิจัดหนักซักหน่อย(เรียกเลือดน้อยๆ แต่สม่ำเสมอ) 55+
หนูเต้ยรุกเลยครับ คนเรามันต้อมีจังหวะ เราลุกไปเค้ารุกกลับเราก็ต้องตั้งรับอย่างยั่วยวนนะ(??)
ปอลิง รั่ว :laugh:
ปอลิง 2 มาโพสดึกขึ้นทุกวัน TT^TT
-
มาวันเว้นวันก็วันเว้นวันสิค้าบบบบ อย่าหายไปหลายวันนะ 5555555555
-
:m20: ขำไอ่ปันกับไอ่มิค ของเค้าฮาจริง
แล้วคำอุทานของเธอนี่มันอะไรกันนายพีม เดี๋ยวเอาเป็ด เดี๋ยวเย้็ดเข้ คนของตัวเองก็มีไปเอาทำไมเป็ด โฮะ!
เป็นกำลังใจให้น้องเต้ย :กอด1: รักเสมอ รอวันน้องมีััผัว กร๊ากกก
ปล. ปิดเทอมแล้วก็มาอัพบ่อยๆ สิ จะหายไปไหนล่ะ :angry2:
-
เรื่องคลื่น พักไว้ก่อนยังไม่ถึงเวลาเครียด
คิว-เต้ย น่ารักน่าลุ้นมาก กลุ่มกามเทพฮาได้ใจจริงๆ ว่าแต่น้องเต้ยจะออกตัวแรงขนาดไหนนี่ อยากรู้ :call: :call:
-
ข้าวฟ่างของตรู โดนเชรี่ยมิคย้อน
ตอนนี้ฮาดิ กามเทพว่างงานพวกนี้มันก็รักเพื่อนดีเน๊อะ
เต้ยสู้ๆ พยายามเพื่อสามีในอนาคต ต้องแย่งมาซะ
แต่พวกนี้ก็คิดถูกเรื่องให้มีผู้ชายควง เพราะมีหมอกริช(ชะมะ) คิวถึงหลุดปากเป็นแฟนเต้ยซะเองน่ะ
-
แต่ละคน ฮาซะ ตอนนี้รอวันพีมเข้าค่าย อิ อิ
-
ฮาม๊ากกกก รอดูว่าเต้ยกะเชนจะทำสำเร็จมั้ย แล้วเต้ยจะได้ผัวหรือเปล่า อิอิ มาต่อด่วนๆเลยนะคะ~~~
-
:m20: :m20:
-
:z13:เต้ยจะโดนจิ้มแล้วหรอ
-
ออกตัวแรงๆๆไปเลยน้องเต้ย
แต่แอบจะฮาตินนี้
เบียร์ผู้น่าสงสารสู้ๆๆๆๆ
-
สู้ๆน้องเต้ย :กอด1:
-
ตอนนี้ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกก หัวเราะจนหน้าย่นแล้วววววววววววววววว :laugh:
-
กามเทพแรง ๆ กันทั้งนั้นงานนี้จะได้คู่รักใหม่หรือได้คู่เดือดกันแน่
-
5555 ข้าวฟ่างไม่พ้นตัวนะันั้นอ่ะ
เต้ย สู้ ๆ คร้าบเอาให้หึงโหดกันไปเลย
-
เฮ้อ...จะช่วยน้องรอดไหมเนี่ย?
-
ขำจนปวดท้อง ฮาแทบทุกช็อต ต้องชมว่า คนแต่งเก่ง สงสัยจะเป็นคนเฮฮาหรือเปล่าค่ะ มุขถึงได้กระจายมากขนาดนี้
เป็น เชน นั่นแหละดี ถึงจะรับมือกับ คิว ได้ งานนี้ท่าทางมีเฮ :m11:
-
:m20: :jul3: :laugh:
ขอกดไลท์ให้ปันได้ป่าว
อ่านมากี่ตอนก็ฮาได้ใจมาก
แอบคิดว่าถ้าปันเจอกับตัวบ้างจะเป็นไง? :m12:
แค่นี้แต่ล่ะคนจะทิ้งระเบิดทีไรก็เข้าตัวเองทั้งนั้น
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ขำไอ่มิค กะ ไอ่ปัน
.
มาต่อบ่อยๆก็ดีใจ
แต่อ่านตอนนี้แล้วก็ยังอึนๆอยู่อ่ะ อยากให้เคลียร์เรื่องไอ่คลื่นไวๆ เอาให้มันตัดใจทีเดียวขาด แบบว่ามาเจอ p&p กะลัง featuring กันอะไรแบบนี้ 555 หื่นว่ะ (บอกตัวเอง)
-
อยากรู้ว่าอิตาคิวจะเป็นยังไงเมื่อเห็นน้องเต้ยควงเชน หุหุ
แถมเป็นคนรู้จักดีซะด้วยสิ 5555
กระอักๆๆ
-
ก๊วนกามเทพนี่มาเมื่อไร ก็ฮา ~ :laugh:
โชคดีที่คลื่นกลับบ้าน ก่อนภูมิจะมา ( พีมเอ้ย...เส้นยาแดงผ่าแปด )
ไม่งั้นเรื่องของ "ภูมิกับพีมและคลื่น" คงเป็น "วาระเร่งด่วน" ของก๊วนกามเทพไปโดยปริยาย
จะรอดูลีลาคาสโนว่าตัวพ่ออย่างหนุ่มเชนควงน้องเต้ย ว่าคิวเห็นแล้วจะหึง หรือจะฮา???
-
พูดไปพูดมาเข้าตัวเลยฟ่าง ฮ่าๆๆๆ
-
งานนี้จะออกหัวรึออกก้อยน้อ :laugh:
-
ออกหัวหรือก้อยอ่างานนี้
-
ถูกใจ เห็นเธอแล้วต้องกดไลค์~ :z2:
-
แอร๊ย คุณพี่ปันน่ารักค่ะ งานนี้จะล่มหรือเหลว (ไม่สักอย่าง)ก็ต้องรอดูกันอีกที
แต่อีตาพี่ปันเนี่ยมีขายตามจตุจักร? ตะวันนา? เดี๋ยวไปหาซื้อ :laugh:
คุณพี่เชนทำตัวเป็นแฟนกำมะลอดีๆล่ะ อย่าเผลอชอบจริงนะคะ
ปล. ปิดเทอมแล้วหรือคะ? ดีเลยค่ะ ส่วนดิฉันยังเหลืออีกตั้งเดือน กรี๊ด สอบค่ะสอบ
-
+1 ให้ไรเตอร์ .. เอาใจช่วยพี่ดินสอ+น้องนมปั่น :L2:
-
คุณน้องคนแต่งค่ะ "พี่ชอบ ข้าวฟ่างกะแทน มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
แวะมาบอกแค่นี้แหละค่ะ
:m4:
-
ก๊ากกกกกกกก บทนี้ ปัน ขโมยซีนที่สุด
แค่วางแผน(ที่)ก็กินขาดแล้ว
ตกลงอยากดูปฎิกิริยาของคิว
ว่าจะหึงเต้ยกับเชน ไหม
ขอให้หึงทีเถอะ เต้ยรอมานานมากแล้ว
-
กร้ากกกกกกก ขำทุกซ็อต ทุกตอนจริงจัง
กดไลท์ๆๆๆ
-
พีชโชคดีน่ะเนี่ยที่คลื่นกะภูมิไม่เจอกัน 555
กดไลค์ +1เลยค่ะ
“กูรู้สึกว่า ไอ้เต้ยจะมีผัว ฮ่าๆๆ” พวกผมก็ขำตามไอ้ฟ่าง “หึ ฟันหญิงมาเยอะ คราวนี้มึงเจอดีแน่ไอ้เต้ย”
“ทำไมมึงต้องด่าตัวเองด้วยฟ่าง” แต่คราวนี้พวกผมฮากว่าเมื่อกี้อีก กูกดไลค์ได้มั้ยมิค
555กดไลค์ +1เลยค่ะ
ขำเเตก
-
like ด้วยคนดิ มิค 5555+
ขำจริงไม่ไหวแล้ว
555555+
-
น้องเต้ยน่ารักน่ารักน่ารัก :กอด1:
อิพี่คิวถ้าไม่แล จะเชิ่ดใส่ให้ :m19:
ทำไมไม่มีคนเชื่อปันกับมิคเลยยยยยย XD
ก่อนหน้านี้น้องพีมหาเรื่องนะคะ เดี๋ยวอิน้องภูมิเอา(?)ตายเลยนะคะ :z3:
-
เต้ยสู้ๆ :a2: :ped149:
-
:m18: มาเชียร์เต้ยให้มีผัว :m22:
-
การพบกันระหว่างภูมิกับคลื่น คลาดแคล้วไปช่วงเวลาหนึ่ง
ตอนนี้ต้องมาลุ้นรักของเต้ยกับคิวแทน เต้ยจะมีสามีแล้ว เชียร์กันหน่อย
-
ว้าววววว แผนรักจะเริ่มจริงๆแล้วสินะคะ
เต้ยจะสมหวังมั้ยน้อออ
ส๊าาาาาธุ พี่คิวรักน้องทีเถอะนะ
พี่เชนสู้ๆค่ะ ปฏิบัติภาระกิจให้สำเร็จนะ^^
-
+1 :z1:เต้ย ที่รัก เสร็จ แน่ๆ :mc4: :mc4:
-
คู คิว เต้ย หวาน
คู่หลักอย่าง ภูมิ พีม มาม่าชัวร์ ชิมิๆๆ
ปล ตาลอบ่าหายไปนานนะ เราคิดถึงพี่ภูมิ :m20:
-
ตลกมุกวางแผนมากๆ คิดได้เนอะเอาแผนที่มาวาง
อีกอย่างตอนที่บอกให้เลือก "เยี่ยวหมากับน้ำลายคางคก เปรียบได้เห็นภาพมากๆ"
-
เย้ๆๆ ตามทันจนได้...สนุกมากๆ :L2: :L2: :L2:
ชอบตอนที่เต้ยเล่าความหลัง...ซึ้งมากๆคะ :sad11: :sad11: :sad11:
-
ตอนที่ 27 ความสมหวัง 30 %
เย้ สอบเสร็จแล้วครับ ปิดเทอมได้สามวันแล้ว แต่สอบเสร็จงานยังไม่เสร็จ เหลือเขียนรูปชิ้นสุดท้ายส่ง กำหนดส่งหลังสอบ เพราะฉะนั้นผมก็ต้องไปมหาลัยอยู่ดี
ต้องเข้าใจนะครับว่างานศิลปะบางทีไม่มีอารมณ์ นั่งจ้องผ้าใบทั้งวันก็วาดไม่ได้ซักเส้น แต่บางวันนั่งไม่ถึงชั่วโมงก็วาดเสร็จ
อาจารย์ท่านเข้าใจครับ ก็เรามันพวกเดียวกัน ไม่เข้าใจกันแล้วใครจะเข้าใจเราล่ะครับ เหมือนจะดูดีใช่มั้ย แต่ความจริงที่ต้องส่งงานหลังสอบเพราะพวกผมขอร้องอาจารย์ต่างหากครับ มันทำไมทัน กร๊ากกกกกกก
ส่วนเรื่องไอ้เต้ย มันแรงสมกับที่มันบอกไว้เลยครับ คือโดยพื้นฐานไอ้เต้ยมันก็เป็นคนแรงอยู่แล้ว มันบอกว่าอย่าให้มันต้องแสดงอิทธิฤทธิ์เพราะต่อจากนี้ไปมันจะคิดทบต้นทบดอกสิ่งที่มันเก็บกดไว้มาสามปี เหอๆ ผมละห่วงไอ้คิวจริงๆ
แล้วแฟนกำมะลออย่างไอ้เชนก็ดี๊ดี ขับรถมารับมาส่ง มารับไปกินข้าวบ้าง ทำทีเป็นมาเฝ้าบ้าง ทำเหมือนเวลามันจีบสาวนั่นแหละครับ ไม่ต้องสอนอะไรให้ยุ่งยากเพราะจระเข้มันว่ายน้ำเก่งอยู่แล้ว
“พีมๆ ไอ้เชนกับไอ้เต้ยมันแปลกๆรึเปล่าวะ” ไอ้คิวเอาพู่กันที่ยังไม่จุ่มสีสะกิดผมให้ดูไอ้เชนกับไอ้เต้ยที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่โต๊ะข้างๆ ไอ้เต้ยมาปั้นงานของมัน ได้ยินว่าจะเลือกเรียนประติมากรรม
“อ้าว นี่มึงไปอยู่ไหนมา ไม่รู้เหรอมันสองคนคบกัน”
“ห๊า!!! คบกัน? ไอ้เชนเนี่ยนะ กูไม่เชื่อ” ไอ้คิวอ้าปากเหวอมองไอ้เชนกับไอ้เต้ยไม่วางตา ไอ้เชนมันคงได้ยิน รีบกระเถิบเข้าไปนั่งชิดไอ้เต้ย และมีโอบเอวด้วยเว้ย ห่าเต้ยแม่งสะดุ้งเหมือนจะขยับหนี ดีที่มันยั้งตัวทันแล้วรีบป้อนขนมใส่ปากไอ้เชน เชี่ยเอ๊ย ตุ๊กตาทอง ออสก้า
“ไง เชื่อรึยังกอดกันซะขนาดนั้น มึงไม่ไปแสดงความยินดีกับพวกมันล่ะ” บ่าวช่างยุอย่างผมก็ทำตามบทที่ไอ้ปันมันให้มาครับ
“ไอ้เชนเนี่ยนะ แล้วกับไอ้เต้ยเนี่ยนะ” ไอ้คิวยังคงงงวยต่อไป
“เออสิวะ มึงตกใจอะไร ไอ้แทนยังคบไอ้ฟ่าง กูกับภูมิก็เป็นแฟนกัน แล้วทำไมไอ้เชนกับไอ้เต้ยจะคบกันไม่ได้”
“ไม่ใช่ไม่ได้ แต่มันไปสปาร์คกันตอนไหนวะ อย่างมึงกับไอ้ภูมิกูพอดูออก แต่ไอ้เต้ย…ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย” ผมไม่ได้คิดไปเองนะว่า ไอ้คิวทำหน้าเหมือนขัดใจ
“ก็มึงไม่ได้สนใจมัน มึงจะรู้ได้ไง”
“ใครบอกไม่สนใจ”
“ห๊ะ” ผมสะบัดหน้ามองไอ้คิวสองที โอ้ว จอร์จมันยอดมาก ไอ้คิวสะดุ้งเมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา มันดึงสายตากลับมาจากไอ้เชนไอ้เต้ย
“เอ่อ ก็มันเป็นน้องรหัสกู กูก็ต้องสนใจห่วงมันเป็นธรรมดาไง” รอยยิ้มของผมตอนนี้อาจจะดูร้ายในสายตาไอ้คิวก็ได้ มึงมีพิรุธแล้วคิว เต้ยเอ๊ยมีหวังแล้วไอ้น้อง
“มึงจะห่วงทำไม ไอ้เชนไม่ใช่คนอื่น ก็เพื่อนเรา”
“ก็เพราะมันเป็นเพื่อนกูไง สันดานมันเป็นยังไงกูรู้ดี”
“ก็สันดานเดียวกับมึงนี่หว่า ฮ่าๆ”
“เออ สันดานเก่า ผัวมึงด้วย ระวังไว้เถอะ”
“สัด วาดของมึงไปเลยนะ เหี้ยแม่ง” ฮ่วย กูอยากพ่นไฟ ทำไมทุกคนต้องยอกย้อนผมด้วย ทำไมต้องใช้วาจาทำร้ายผู้ชายแสนดีอย่างผม น้องพีมว่ามันไม่ใช่ อะฮึ๋ย พีมรับบ่ได๋ พอแระๆ ชักจะฮาเกินไปแล้วชีวิตกู
ไอ้คิวผสมสีไปก็หันไปมองไอ้เชนกับไอ้เต้ย มันเอาพู่กันแต้มรูปบนผ้าใบได้สองสามครั้งก็หันไปมองคู่รักจำเป็น เรียกว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลยครับ สมาธิไม่เหลือแล้ว แล้วแม่งก็กระแทกพู่กันลงกับจานสี เดินดุ่มๆเข้าไปหาไอ้สองตัวที่กำลังสร้างโลกส่วนตัวแบบปลอมๆ
“เฮ้ย มึงสองคนเป็นแฟนกันเหรอวะ” ไอ้คิวยืนค้ำหัวไอ้สองคนนั้น ไอ้เชนก็รีบยกแขนขึ้นมาโอบไหล่ไอ้เต้ย เหมือนจะประกาศว่า เด็กกู something like that แปลว่า บางอย่างชอบไอ้นั่น กร๊ากกก ไม่ใช่เว้ย แปลว่า อะไรประมานนั้น ใครว่าพีระณัฐโง่อิ้ง ไม่จริงครับ วงเล็บเปิดอย่าเอาไปเปรียบเทียบกับไอ้พระเอกวงเล็บปิด(มึงใส่วงเล็บเลยจะง่ายกว่ามั้ยวะ)
“ใช่ เต้ยเป็นแฟนเฮีย เอ่อพี่เชน” ไหมล่ะ ไหมล๊า เจ้าบทบาทมั้ยละน้องผม ในเมื่อคำว่าพี่ไอ้เต้ยเอาไว้เรียกเชี่ยคิวคนเดียว เพื่อให้พิเศษกว่าคนอื่น เลยให้ไอ้เต้ยเรียกไอ้เชนว่าพี่และให้ไอ้เชนแทนตัวว่าพี่เหมือนกัน เพื่อลดความสำคัญของไอ้คิวลง ให้ไอ้คิวรู้สึกว่าถูกแย่งความสำคัญแม้ว่ามันอาจจะไม่รู้ตัวก็ตาม แล้วผมจะช้าอยู่ใยเล่า รีบเสนอหน้าเข้าไปหาพวกมันสิครับ มาๆตามมา
“เออ กูลืมบอกมึงว่ะคิว ก็อย่างที่น้องเต้ยบอก กูกับมันคบกัน” รางวัลสุพรรณหงส์สาขาดารานำชาย ปีหน้าขอเสนอชื่อไอ้เชนกับไอ้เต้ยครับ
“มึงแค่อยากลองรึเปล่าเชน” ผมกับไอ้เชนแอบเหล่มองตากัน ไอ้เต้ยนี่ลอบอมยิ้มเลวไปแล้ว คิวเอ๊ย ชะรอยว่าคำสาปของไอ้กรีนจะเป็นผล มึงคงอยากได้เมียเป็นผู้ชายแบบไม่รู้ตัวแล้ววะเพื่อนรัก หึหึ
“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่เต้ยมันใช่สำหรับกู” ป๊าดโธ่ สมแล้วที่มึงเป็นมือวางอันดับหนึ่งเรื่องฟันหญิงไอ้เชน เพราะคารมแบบนี้นี่เอง
“มึงจะไม่ทำให้มันเสียใจ จนเสียพี่เสียน้องใช่มั้ย” มันถามไอ้เชน แต่เหลือบตามองหน้าไอ้เต้ย
“ไม่หรอกคิว เพราะถ้าเต้ยจะเสียใจ คงไม่ใช่เพราะกู” เหมือนมีกระแสไฟพาดผ่านสายตาไอ้เชนกับไอ้คิว คิวมันคงไม่ได้หึงไอ้เต้ยหรอกผมว่า มันคงเป็นอารมณ์น้อยใจที่ไม่มีใครบอกมันมากกว่าเพราะไอ้เชนก็เพื่อนสนิทไอ้เต้ยก็น้องรหัส แต่ถ้ามันหึง หึหึ อันนี้ก็คงเหนือความคาดหมายของพวกผม
“ก็ดี งั้นกูก็ยินดีด้วย”
“ขอบใจเพื่อน เต้ยคะ เฮีย เอ่อ พี่เชนว่าเรากลับบ้านกันดีกว่า เดี๋ยววันนี้พี่จะพาไปทานอาหารอิทาลี่อร่อยๆ” เชี่ยเอ๊ย สำเนียงภาษาอังกฤษของมึงเสียดแทงหูกูมากไอ้หมอ เชนมันพูดคะกับสาวๆของมัน แต่สงสัยมันจะลืมมั้งว่าไอ้เต้ยเป็นผู้ชาย
“ครับพี่เชน งั้นรอเต้ยเก็บของแปปนึงนะ”
“คะ ถ้าเป็นเต้ย นานแค่ไหนพี่ก็รอได้” ผมกับไอ้เต้ยแอบเบะปาก เบือนหน้าหนีไปโก่งคออ้วก ไอ้เชนตอนแรกแม่งก็โวยวายไม่อยากทำนะ แต่ตอนนี้สงสัยมันจะสนุกมั้งที่ได้แกล้งไอ้คิว ก็ดูสิ ยืนนิ่งหน้าจ๋อยอยู่นู่น
“เฮ้ยคิว มาทำงานของเราต่อดีกว่าว่ะ อยู่ตรงนี้ก็เป็น กขค คนรักเขาเปล่าๆ”
“เออ!!” ไอ้คิวฟึดฟัดเดินกลับไปลงสีรูปต่อ ผมกับไอ้เชนหันมาแท็กมือกัน ส่วนไอ้เต้ย ยืนเป็นโรคบิดอยู่ข้างๆนี่แหละ ไม่ว่าไอ้คิวจะมีอาการแบบนี้เพราะอะไร แต่ก็ถือเป็นนิมิตหมายอันดี ดีเกินคาดซะด้วย มึงได้เสียเป็นเมียผัวกับไอ้เต้ยเมื่อไร กูขอสาบานต่อบัตรเหลืองที่กูพกแทนบัตรประชาชน ว่าจะไม่ให้หมาในปากกูว่างงานเลยคิว ฮ่าๆๆ
ด้วยเหตุนี้สองสามวันมานี่ พวกผมก็เริ่มชินตากับภาพคุณหมอเชนรูปหล่อกับน้องเต้ยควงกันไปในทุกที่ที่มีไอ้คิว ฮ่าๆ แต่ก็แปลกอยู่อย่างนะครับ ไอ้คิวมันชอบแซวไอ้แทนกับฟ่าง บางครั้งก็กวนตีนผมกับภูมิ แต่เชื่อมั้ยว่ามันไม่แซวไอ้เชนกับไอ้เต้ยเลย น่าคิดนะเนี่ย แหล่ว แหล่ว แหล่ว แล้วว ชักยังไงๆแล้วโว้ย
คืนนี้ไอ้คิวมันบอกจะมาค้างกับผมที่บ้านเพราะต้องเร่งทำงานให้เสร็จ ก็กำหนดส่งคือมะรืนนี้แล้วครับก่อนไปค่าย มันบอกจะเข้ามาตอนดึกๆเพราะพาเด็กไปช้อปปิ้งก่อน
ผมเลยกะว่าจะไปง้อภูมิที่ห้องมันซะหน่อย เรื่องค่ายนั่นแหละครับ มันดื้อจะไปด้วย ถ้าไม่ให้มันไป มันก็จะไม่ให้ผมไปเหมือนกัน ไม่งั้นมันก็จะเอาระเบิดไปวางรีสอร์ทที่พวกผมจะไปพัก กูปวดตับกับมึงมากไอ้ภูมิ
แต่ผมก็ไปหาภูมิไม่ได้เพราะไอ้ปันมันนัดไอ้เต้ยมานั่งชิลล์ดริ้งกาแฟที่ร้านผมเพื่อสอบถามความคืบหน้าเรื่องไอ้คิว
“เห็นมั้ย ไอ้คิวมันต้องชอบมึงแน่นอนเต้ย ไม่งั้นมันไม่มีอาการแบบนี้หรอก กูเป็นเพื่อนมันกูรู้ดี” ไอ้ปันว่า ก่อนจะคายก้อนน้ำแข็งที่มันอมไว้ลงในแก้วเดิม ยี๊ นี่มึงเป็นทายาทนักการเมืองจริงหรือเปล่าวะ
“กูว่าถ้ามึงบอกไอ้คิวไปตั้งแต่แรก อาจจะได้คบกันไปแล้วก็ได้” ผมก็รีบให้กำลังใจไอ้เต้ยต่อ
“จะบอกเมื่อวานหรือวันนี้ไอ้คิวก็ต้องเป็นของมึง เชื่อกูเต้ย”
“ไม่รักไม่เป็นไรหรอกเฮีย ขอแค่อย่าไปจากเต้ยอีกก็พอ”
“เอาน่า อย่าเพิ่งกลัวไปก่อนสิวะ มีป๋าปันอยู่ทั้งคน ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะน้อง” ผมกับไอ้ปันหัวเราะร่า ไอ้เต้ยก็พลอยยิ้มไปด้วย
“ใช่ เต้ยต้องทำได้ พี่ดินสอต้องกลับมาหาน้องนมปั่นคนนี้ ใช่มั้ยเฮีย”
เพล้ง!!!!!!!
พวกผมหันไปมองทางต้นเสียง แก้วใบหนึ่งที่เคยสวยตอนนี้มันแตกละเอียด เศษแก้วกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น
“พ..พี่คิว”
……………………..
เอาไป 30 % ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวจิรีบมาต่อให้เน้อ ไปปั่นสปีดก่อน รีบมาลงเพื่อรักษาคอนเซปวันเว้นวัน ฮ่าๆๆๆ
ปล กทม หนาวมาก
-
เชียงใหม่ ก็หนาวมาก
-
เอาแล้วไง ความแตกแล้วงานนี้ นอกจากความแตกแล้วจะมีหัวใครแตกอีกไม๊เนี่ย ตายๆงานนี้มีเสียเลือด :jul1:
ปล. สวีเดนหนาวกว่าๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
-
จะดราม่าแล้ววว ตื่นเต้นๆๆ
-
มาม่ากำลังจะมาเยือนหรือเปล่าเนี้ย
คิวนี่ก็ปากแข็งเหมือนกันน่ะแล้วยิ่ง
มารู้เรื่องแบบนี้จะไม่เข้าใจเต้ยผิดใช่มั้ย
ไม่ว่าจะยังไงขอให้เต้ยสู้ๆๆๆๆๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
กรี๊ด อะไรจะเกิด จะเกิดอะไร
นอกจากแก้วแตกแล้วใครบางคนหรือใครหลายคนอาจหัวแตก!
อยากอ่านต่อค่า เดี๋ยวไปช่วยปั่นไหมคะ?
-
o22ต้องเตรียมตัวกินมาม่าเปล่าเนี่ยยยยยยยยยยยย
อ๊ากกกกกลัวคิวจะโกรธจะเกลียดเต้ยอ่า
มาต่อไวไวเน้ออีก70อ่า
-
ขณะนี้กระทู้นิยายได้กลายพันธุ์เป็นกรมอุตุฯรายงานสภาพภูมิอากาศแล้วคะ กร๊ากกก :laugh: :laugh:
ทำไมทุกคนถึงคิดว่ามันจะดราม่า :z3: :z3: นิยายเรื่องนี้ใสคร๊า อิอิ
-
งานงอก
-
เพล้งกันล่ะงานนี้ :sad4:
คิวกระโดดชาจเต้ย ขอหาเป็นนมปั่นไม่บอกปล่าว คึคึ :z1:
-
งานเข้าละซิทีนี้ :เฮ้อ:
-
:o
-
อ๊ากกก ค้างมากค่าาา พี่คิวจะเป้นยังไง น้องเต้ยจะเป็นเช่นไร ขอ 70% ที่เหลือค่าาาา :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เอาแล้วไง คิวรู้แล้วจะเป็นไงต่อไปล่ะ ติดตามๆค่ะ มาต่อเร็วๆนร้า~~~
-
มีงานเข้าๆ อะไรเนี่ย คิวจะได้ยินเปล่า?
ยังไงก็อย่าโกรธเต้ยเลยนะ :call:
-
ค้างมาก :z3:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: ค้างมากกกกกกกกก....
:L2: :L2: :L2: สู้ๆนะคะ
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อิ่มจริง ๆ เพราะฤดูกาลนี้หลาย ๆ เรื่องในดวงใจของเรา พร้อมใจกันต้มมาม่าตลอด
T^T
-
:z3: ค้างงงงงงงง แงๆๆพี่คิวจะได้ยินรึป่าวเนี่ย :sad4:
-
something like that.... :laugh: จิ้มบวกๆ ชอบมากกกกกกกกก
หยุดฮาแล้วหันมาเอาใจช่วยน้องนมปั่นก่อน น้องนมปั่นชะตาจะขาดมั้ยเนี่ย :try2:
-
ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
ทำไมรู้เร็วอย่างนี้เนี่ยอิพี่คิว หึง(?)นานกว่านี้ก็ไม่ได้ ยังไม่ทันหายสงสารน้องเต้ยเลยยยย
something like that แปลว่าอย่างนี้นี่เอง :z2:
-
เล่นตัดฉับกลางซีนระทึกขวัญ(?) แบบนั้น มันให้ความรู้สึกดราม่ากำลังจะมานี่ค่ะ ~ :a5:
งานนี้ถ้าถูกพี่คิวจับได้ น้องเต้ยคงแย่ ก๊วนกามเทพงานเข้ากันหมดแน่ ๆ
-
o11 o11 o11
-
งานงอกทั้งแก๊งค์ ๕๕๕๕
มีแวว ว่า น้องเต้ยต้องจับพี่ทะสามี จิงๆ
ซะล่ะม้างเนี่ย
บอกแล้วว่านอนคุยอ่ะเข้าใจง่ายกว่านั่งคุย ชิมิ ตาลลลลลลลลล
-
ทำไมความแตกไวจัง ยังไม่สะใจเลย อยากเห็นคนทุกข์
-
ขอให้แก้วแตกเพียงอย่างเดียว อย่างอื่นอย่าได้ให้แตกเลย :serius2: :serius2: :serius2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ
ยกมือสนับสนุนภูมิให้ไปวางเพลิงเลยถ้าไม่ได้ไปด้วย คริคริ :m16:
-
คิวอาจจะร้อน ก็คราวนี้ :fire: ว้าว ๆ :haun4:เต้ย
-
รอลุ้นอีก 70% ขอรับ พี่คิวออกอาการขนาดนี้มีลุ้นนะน้องเต้ย
-
แหล่ว แหล่ว แหล่ว
พี่คิวมาได้ยินเข้า
งานจะงอกมั้ยอ่ะ แก็งค์กามเทพ^^?
-
o22
-
ใครจะยังไงเราไม่รู้ แต่ติดใจตรงอิปันเป็นลูกนักการเมืองนี่แหละ แม่มสถุนมาก
-
เอ๊าทำไมหัวทู้ว่าอัพแล้วอ่า งง
-
o22
-
:a5:
ว่างเปล่าเจ้าค่าเอ๊ย~~
-
“พ…พี่คิว” เสียงครางบางเบาจนเหมือนคนเพ้อละเมอหลุดออกจากปากไอ้เต้ย มันค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาไอ้คิวเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง ผมกับไอ้ปันก็ได้แต่อ้าปากค้าง ลุกขึ้นยืนตามไอ้เต้ย ไอ้คิวมาตั้งแต่เมื่อไรคงไม่สำคัญเพราะมันคงได้ยินสิ่งที่พวกผมพูดหมดแล้ว
ไอ้คิวตอนนี้ เหมือนไม่ใช่คิว หน้ามันขาวซีดยิ่งกว่านมปั่นสีขาวที่เลอะเต็มพื้น ไอ้เต้ยก็ไม่ต่างกัน แววตาของคิวไม่สะท้อนภาพของพวกผม มันว่างเปล่าไม่มีเงาของใครอยู่ในนั้น แม้แต่ไอ้เต้ยที่ยืนอยู่ตรงหน้ามัน
“…หยุดแค่นั้น อย่าเข้ามาใกล้” แม้จะเป็นคำสั่งแต่เสียงของไอ้คิวกลับสั่นพร่า
“…พี่…พี่คิว ฟังเต้ยก่อน …..เต้ย”
“กูบอกให้หยุด!!!!” ไอ้คิวตะวาดลั่น พร้อมกับถอยหนีมือไอ้เต้ยที่เอื้อมไปหา ผมเป็นแค่คนที่ยืนมองยังปวดใจแทนภาพตรงหน้า ไอ้คิวขบกราบแน่น ตามันแดงแต่ไม่ได้ร้องไห้เหมือนไอ้เต้ย
“คิว มึงใจเย็นๆนะฟังน้องมันก่อน” มันยกมือห้ามเป็นเชิงบอกให้ผมหุบปาก คิวไม่ใช่คนโมโหร้าย แต่มันก็เป็นผู้ชายที่อารมณ์ร้อนคนหนึ่งเหมือนกัน
“ทำแบบนี้ทำไม” ไอ้คิวจ้องหน้าไอ้เต้ยที่เอาแต่ก้มหน้าให้น้ำตาหยดลงที่พื้น
“…………....”
“กูถาม ว่าทำแบบนี้ทำไม!!!”
“เพราะเต้ยรักพี่คิว!!! ได้ยินมั้ยว่าเต้ยรักพี่คิว นมปั่นรักพี่ดินสอ ฮึก รักมาตลอด” ไอ้คิวกัดกรามจนเป็นสัน มันเบือนหน้าไปมองทางอื่นเหมือนพยายามสะกดกลั้นอารมณ์
เสียงสะอื้นของไอ้เต้ยกับอาการปาดน้ำตา ทำเอาผมกับไอ้ปันจุกจนพูดไม่ออก น้ำตาลูกผู้ชายไม่ใช่สิ่งที่จะเห็นกันง่ายๆ
บรรยากาศชวนอึดอัด มันเงียบเกินไป พี่หนิงจะเดินเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมส่ายหน้า พี่หนิงเลยเดินกลับเข้าร้านไป
“พีม กูง่วง ไปอาบน้ำนอนก่อนนะ”
“เอ่อ อืม” ไอ้คิวหันหลังเดินกลับไปที่บ้าน ไอ้เต้ยที่น้ำตาเต็มตาก็ยกแขนเสื้อเช็ดน้ำตาตัวเอง มันคงอยากจะมองไอ้คิวชัดๆ แม้จะเห็นแค่แผ่นหลังที่ห่างออกไปทุกที
“เต้ย” ผมเรียกไอ้เต้ย เอื้อมมือไปบีบไหล่มันเบาๆ
“เฮีย ฮึก เต้ยเจ็บ” ไอ้เต้ยพลิกตัวมากอดผม น้ำตามันซึมผ่านเสื้อยืดของผม ไอ้ปันก็ซึมเหมือนกัน มันลูบหัวปลอบไอ้เต้ย “พี่คิวเกลียดเต้ยแล้วใช่มั้ยเฮีย ฮึก พี่คิวจะไม่คุยกับเต้ยแล้ว ฮือออ”
ผมได้แต่กลืนน้ำลายฝืดๆลงลำคอแห้งๆ อยากจะปลอบใจน้องแต่ก็พูดไม่ออก เชี่ยปันก็ตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้ตามไปอีกคน มันคงคิดว่าเป็นเพราะมัน ผมส่ายหน้า ยิ้มให้ไอ้ปัน และยื่นมือไปผลักหัวมันไม่ให้คิดมาก อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เรื่องนี้ไม่มีใครผิด ทางที่ดีมาหาวิธีแก้ปัญหาจะดีกว่า
…………………………..
ผมให้ไอ้ปันไปส่งไอ้เต้ยที่บ้านไอ้เชนเพราะถ้ามันกลับบ้านไปป๊ากับม๊าไอ้เต้ยคงช็อคที่เห็นสภาพลูกชาย ผมโทรเรียกไอ้แมทให้มาอยู่เป็นเพื่อนมัน ก่อนจะขึ้นมาดูอาการของอีกคน
ผมเปิดประตูเข้ามากลิ่นบุหรี่ก็ฟุ้งเต็มห้อง ไอ้คิวไม่ได้อยู่ในห้องมันกำลังเท้าแขนกับราวระเบียงด้านนอก ในมือคีบบุหรี่ มันไม่ใส่เสื้อมีแค่เดฟสีดำกับผ้าเช็ดตัวพาดไหล่ มันมองฝ่าความมืดไปยังที่ไหนซักแห่ง ผมผ่อนลมหายใจ และเข้าไปยืนข้างๆมัน
“หิวข้าวมั้ยมึง”
“…………...”
“คิว ไอ้คิว”
“หะ หืม มึงว่าไงนะ” มันหันมาถามผม ตาไอ้คิวแดงก่ำ ผมไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ แม้แต่ตัวมันก็อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังคิดอะไร รู้สึกยังไง
“มึง โอเคมั้ยวะ”
“ไม่รู้ว่ะ”
“โกรธน้องมันเหรอ”
“………………………” มันส่ายหัว ก็ยังดีที่ไม่โกรธ ไอ้คิวลูบหน้าตัวเองอย่างคนที่ทำอะไรไม่ถูก
“อย่าโกรธมันเลยนะคิว”
“…………………………” มีเพียงความเงียบเท่านั้นที่ย้อนกลับมาหาผม ในเมื่อมันไม่พูด ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ยืนเงียบยืนเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆมัน
“เต้ยคือนมปั่นจริงๆเหรอพีม”
“อืม”
“หึ หัวใจกูอยู่ข้างๆกูมาตลอดสินะ” ไอ้คิวแค่นหัวเราะ แต่เสียงมันทั้งสั่นและเบาเหลือเกิน
“………......……”
“พวกมึงรู้เรื่องนี้ด้วยใช่มั้ย” ไอ้คิวหันมาถามผม
“อืมก็เพิ่งรู้ แล้วก็รู้ด้วยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกมึงสองคน แต่มึงก็รู้ใช่มั้ยว่าพวกเราคือเพื่อนกัน” ผมกอดคอมันไว้ ไอ้คิวหันมามองหน้าผม ก่อนจะโผมากอด มันซบหน้าลงกับไหล่ของผม ไม่มีเสียงสะอื้น มีแค่อาการสั่นไหวและความเปียกชื้นจากหยดน้ำตาที่ผมรับรู้ได้ ว่ามันกำลังร้องไห้
“มันทำแบบนี้ทำไม ทำเพื่อกูทำไม”
“เพราะมันรักมึง น้องน่าสงสารนะคิว มึงไม่สงสารน้องเหรอ ไม่รักน้องนมปั่นของมึงแล้วเหรอ”
“ก็เพราะรัก กูถึงได้ทำแบบนี้ แต่…แม่งเอ๊ย” ไอ้คิวสบถเสียงดัง ดันตัวออกจากผม มันเท้าเอวแหงนหน้ามองฟ้าเหมือนอยากให้น้ำตาไหลย้อนกลับสู่ที่เดิม มันทรุดลงไปนั่งชันเข่าพิงผนังเหมือนคนหมดแรง ผมก็ตามไปนั่งข้างๆมัน
“ไอ้เต้ยมันเล่าให้พวกกูฟัง ที่จริงมันถูกพวกกูบังคับน่ะ เพราะไอ้แมทมันหลุดปากว่าไอ้เต้ยชอบมึง พวกกูเลยไปขู่ให้มันพูด”
ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไอ้คิวฟัง ทั้งเรื่องโพสอิทที่ไอ้คิวก็คงรู้ดี เรื่องที่ไอ้เต้ยเห็นไอ้คิวเดินผ่านร้านทุกวันแต่ไม่รู้ว่าเป็นคนเดียวกันกับพี่ดินสอ เรื่องที่ไอ้เต้ยให้มันเป็นไอดอล เรื่องที่ไอ้เต้ยเรียกไอ้คิวว่าพี่เพราะเป็นคนพิเศษ และเรื่องที่ไอ้เต้ยไม่เรียนหมอ ไอ้คิวซบหน้าลงกับเข่า มันใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำมูก
“แต่มีเรื่องนึงที่พวกกูไม่รู้ และไอ้เต้ยเองก็คงอยากจะรู้เหมือนกัน ทำไมมึงถึงทิ้งมัน…. คิว บอกกูได้มั้ยวะ” ไอ้คิวผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ มันมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
เวลาที่คนเราไม่สบายใจถ้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าก็จะทำให้รู้สึกดีขึ้น แต่ผมไม่รู้ว่าไอ้คิวจะรู้สึกดีขึ้นหรือเปล่าเพราะฟ้าคืนนี้ไม่สวยเอาซะเลย มันดูมืดครึ้มอึมครึมกว่าทุกวัน มันถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะเริ่มพูดกับผมด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก
“กูรู้สึกดีกับคนที่กูไม่เคยเจอหน้า………………….” มันเงียบไป ก่อนจะเริ่มเล่าต่อ
“กูผูกพัน มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันเริ่มจากกล่องดินสอไม้อันนั้น ที่ปู่ทำให้กูก่อนที่ปู่จะเสีย”
คุณปู่ของไอ้คิวเป็นศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป์ ไอ้คิวชอบวาดรูปก็เพราะท่าน มันอยู่กับศิลปะมาตั้งแต่เด็กๆ ไอ้คิวคลุกคลีและเติบโตมาในครอบครัวศิลปิน แม้พ่อของมันจะไม่ได้ดำเนินรอยตามปู่เพราะท่านเลือกที่จะเป็นนักธุรกิจ แต่พ่อก็สนับสนุนไอ้คิวทุกอย่าง
“ตอนที่กล่องดินสอหายไป มึงก็เห็นว่ากูร้องไห้ มันสำคัญกับกูมาก ตอนที่พี่โอ้เอามาคืน บอกว่ามีน้องคนนึงเก็บได้ กูบอกไม่ถูกเลยว่าดีใจแค่ไหน กูถามว่าใครเก็บได้ เก็บได้ที่ไหน พี่โอ้บอกเป็นเด็กผู้ชายม.ปลาย น้องมันทำนมปั่นหกก้มเช็ดพื้นเลยมองไปเห็นพอดี”
ไอ้คิวเริ่มจะมีรอยยิ้มบ้าง ตอนที่ไอ้เต้ยเล่ามันก็มีรอยยิ้มแบบเดียวกับคิว รอยยิ้มที่เหมือนกับมีความสุขที่สุดแม้ดวงตาของมันจะมองเหม่ออกไปอย่างไร้จุดหมาย
“กูอยากตอบแทนน้องเค้า แต่แค่คำขอบคุณมันอาจจะน้อยไปเลยวาดรูปให้ด้วย รูปดินสอหมายถึงตัวกู และ…..แก้วนมปั่นก็หมายถึงตัวน้อง” ผมฟังอย่างตั้งใจ เหมือนได้เห็นอีกมุม อีกด้านจากเหตุการณ์เดียวกัน
“มึงก็รู้กูไปร้านพี่โอ้เพราะที่นั่นก็เหมือนบ้าน มันเป็นครั้งแรกที่ภาพเขียนของกูได้โชว์โดยไม่ต้องใช้นามสกุลกูเป็นใบเบิกทาง กูใช้ความสามารถของกูเอง พี่โอ้ก็เหมือนพี่ชาย กูเขียนรูปเสร็จก็แวะมาหาแกทุกครั้งมาคุยเล่น กินขนมอย่างที่มึงเคยไปด้วยนั่นแหละ
แต่ครั้งนั้นมันมีบางอย่างที่ต่างไป พี่โอ้บอกกูว่ามีเด็กฝากโพสอิทไว้ให้ คนที่เก็บกล่องดินสอกูได้ หึหึ มันเอาไปแปะไว้ที่ข้างหลังรูป ตลกชิบหาย ยิ่งพอได้อ่านกูรู้เลยว่าเชี่ยนี่แม่งกวนตีน จากวันนั้นมากูกับน้องนมปั่นก็คุยกันผ่านโพสอิท
แรกๆกูก็คิดว่ามันปัญญาอ่อน ที่เด็กม.5มาทำอะไรแบบนี้ แต่พอนานไปกูกลับรู้สึกว่ามันพิเศษ มันเป็นสิ่งที่กูกับมันทำร่วมกัน มีแค่เราสองคนที่รับรู้เพราะพี่โอ้แกไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว”
“มึงไม่คิดอยากจะเจอหน้ามันบ้างเหรอ”
“เจอหรือไม่เจอมันก็มีค่าเท่าเดิม เพราะความรู้สึกกูมันพิเศษไปแล้ว ต่อให้มันหน้าตาเป็นยังไงความรู้สึกกูก็ไม่เปลี่ยน ถ้าไม่นับพวกมึงกูไม่เคยรอใคร ไม่เคยศึกษาเรียนรู้คนอื่น พอได้เรียนรู้นมปั่นผ่านโพสอิทมันบอกไม่ถูกว่ะ มึงรู้มั้ยพีมมันบอกกูทุกเรื่อง เมียทิ้ง หมาตาย ขี้ไม่ออก แม่งบอกหมด หึหึ
ผ่านไปเป็นปี น้องนมปั่นของกูก็พูดถึงเรื่องเรียนมากขึ้น เรื่องความฝัน เรื่องอนาคต มันเริ่มเครียดกับชีวิต กูทำได้แค่ทำให้สบายใจไปวันๆ แล้ววันนั้นมันบอกกูว่าจะไปสอบชิงทุนไปเมืองนอก หม่าม๊ามันอยากให้สอบ มันเองก็อยากไปแต่ไม่อยากห่างกู
ตอนนั้นบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง กูรู้สึกเหมือนกำลังถ่วงอนาคตของนมปั่น ถ้าไม่มีกูมันจะดีกว่ารึเปล่ากูอยากให้คนพิเศษของกูได้เรียนรู้โลกใบใหญ่ อยากให้มันไปเจอสิ่งดีๆได้ทำตามความฝัน กูเลยเลือกที่จะจากมา แต่มึงรู้มั้ย….ว่าตอนนั้นกูรักนมปั่นไปแล้ว ”
ผมเอื้อมมือไปตบไหล่ไอ้คิว ไม่ใช่ไม่อยากรักแต่ไม่กล้าที่จะรัก เรื่องราวระหว่างไอ้คิวกับไอ้เต้ยมันคงเป็นอะไรที่มากเกินกว่าคำว่ารัก มันคงไม่มีคำมาจำกัดหรือนิยามสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ว่าคืออะไร
“รักแล้วทำไมมึงไม่คบกับมัน มึงก็รู้ว่าไอ้เต้ย เอ่อ น้องมันรักมึงแค่ไหน”
“น้องต้องมีอนาคตที่ดี แต่ถึงจะไม่เกี่ยวกับเรื่องอนาคตของมัน กูมันก็แค่ผู้ชายเหี้ยๆคนนึง กูกลัวว่าซักวันมันต้องเจ็บเพราะกู”
“มึงเลยชิ่งทำมันเจ็บซะตั้งแต่วันนั้นว่างั้น”
“………………………”
“ฟังนะคิว ไม่มีผู้ชายเหี้ยๆคนไหน กลัวว่าจะทำให้คนรักเจ็บ ไม่มีคนเลวคนไหนห่วงใยอนาคตคนรักหรอก มึงเป็นคนที่ดีพอสำหรับมัน เชื่อกูสิ”
“กูกลัวมันเจ็บ” ไอ้คิวพูดย้ำประโยคเดิมอีกครั้ง
“กลัวน้องเจ็บหรือกลัวตัวเองเจ็บ ความรักมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่มึงคิดหรอกนะคิว ถ้ามัวแต่กลัวแล้วเมื่อไรมึงถึงจะได้รักซักที” มันถอนหายใจแล้วเราก็เงียบกันไปพักใหญ่
“พีม กูรู้สึกดีกับไอ้เต้ย” คราวนี้ผมหันหน้าไปมองไอ้คิวอย่างไม่เชื่อหู ผมแอบหวังให้มันรู้สึกกับไอ้เต้ยก็จริง แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นจริง ผมไม่ใช่ไอ้เต้ยผมยังรู้สึกดีใจแทนเลย
“ถึงกูจะชอบทะเลาะกับมัน แต่เหมือนมีบางอย่างในตัวมันที่ทำให้กูรู้สึกดี ไม่ใช่ความรู้สึกรักหรือชอบ กูอาจจะมีเซ้นมั้งว่าสายตามันเวลาที่มองกูต่างจากเวลามองพวกมึง เวลาอยู่ใกล้ๆมันให้ความรู้สึกสบายใจ เหมือนยืนอยู่ในทุ่งหญ้ากว้างๆ ท้องฟ้าใสๆ อากาศดีๆ มึงเข้าใจมั้ยพีม”
“อืม เป็นความรู้สึกที่พิเศษใช่มั้ย ในเมื่อมึงก็รู้สึกดีกับไอ้เต้ยกูว่าไปคุยกันเถอะ ไปเคลียร์กับน้องให้เข้าใจ”
“กูขอเวลาหน่อยนะพีม บอกตรงๆ ตอนนี้กูโคตรสับสน กูยังไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าเป็นเรื่องจริง หรือกูฝัน หึ กูฝันอยู่ใช่มั้ยพีม มึงปลุกกูหน่อยสิ” คิวเองก็คงสับสน คงตั้งตัวไม่ทันที่รู้ว่าคนที่อยู่ในใจมาตลอดจะเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัว
สำหรับผม เรื่องระหว่างไอ้คิวกับไอ้เต้ย เป็นความสัมพันธ์ที่คนอื่นยากจะเข้าใจ แม้แต่ผมที่เป็นเพื่อนสนิท ของพวกมัน ไอ้คิวกับไอ้เต้ยเหมือนคนแปลกหน้าแต่ว่าผูกพัน เหมือนคนที่ไม่รู้จักกันแต่ก็รู้จักดีกว่าใคร เหมือนคนที่อยู่ไกลแสนไกลแต่ก็ใกล้แค่เอื้อม
จะว่าไม่รู้จักก็คงไม่ถูกเพราะเต้ยมันรู้มาตลอดว่าคนที่มันรักเป็นใคร ผมไม่อยากจินตนาการความรู้สึกมันเวลาที่เห็นไอ้คิวอยู่กับแฟน และความรู้สึกของไอ้คิวที่แม้จะมีใครเข้ามาในชีวิตมากมาย แต่มันยังคิดถึงรักครั้งแรก รักที่สัมผัสจับต้องไม่ได้ รักของคนที่กลัวความรัก สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็คงขึ้นอยู่กับพวกมันสองคน
…………………………….
-
เรื่องเล่าจากน้องเต้ย
“มึงก็เสน่ห์แรงนี่หว่า สมแล้วที่เป็นน้องกู ฮ่าๆ” พี่คิวพูดกวนตีนผมตอนที่รถติดไฟแดง พี่คิวเพิ่งช่วยผมจากพี่หมอบ้าคนนั้น พี่คิวบอกพี่กริชว่าเป็นแฟนของผมด้วย ผมดีใจมากๆเลย แต่มาว่าผมแบบนี้ผมไม่ยอมหรอก ผมมองรอยยิ้มของพี่เขาพร้อมกับคิดหาคำด่ากลับ คนอะไรชอบหลงตัวเอง มีคนมาชอบผมก็เพราะผมเอง ไม่เกี่ยวกับเป็นน้องรหัสพี่คิวซะหน่อย
“นี่ถ้าหน้าพี่คิวไม่ด้านจริง ไม่กล้าหลงตัวเองแบบนี้นะเนี่ย ที่เต้ยเสน่ห์แรงก็เพราะเต้ยหล่อเว้ย”
“อ่ะจ่ะ หล่อ หล่อมากหล่อจนมีผู้ชายมาเฝ้าถึงคณะ มึงจะเดินตามรอยเท้าไอ้พีมเหรอวะ ฮ่าๆๆ”
“พี่คิวก็อย่าเดินทางเส้นเดียวกับเฮียภูมิเฮียแทนแล้วกัน” พี่คิวยิ้ม ยักไหล่ ก่อนจะออกรถเมื่อสัญญานไฟเป็นสีเขียว
ถึงผมจะพยายามทำตัวปกติกับพี่คิว ทำเหมือนเฮียคนอื่น แต่ใครจะรู้ดีเท่าผมล่ะ ว่ามันไม่เหมือนกัน จนมันกลายเป็นช่องว่างเล็กๆของเราสองคน ผมไม่กอด ไม่อ้อนกับพี่คิวเท่าไรผมรักพวกเฮียพีมเฮียแทนแบบพี่ชายเลยสนิทใจที่จะทำแบบนั้น แต่สำหรับพี่คิวบังคับให้ตายผมก็คิดเป็นพี่ชายไม่ได้
“พรุ่งนี้มึงมีสอบมั้ยน้องรัก”
“สอบบ่ายครับพี่รัก”
“เหรอ ไม่รีบกลับใช่มั้ยเดี๋ยวกูพาไปเลี้ยงหนม” ผมหันไปมองพี่คิวจนคอแทบเคล็ด คงไม่ได้หูฝาดหูแว่วใช่มั้ย
“ไม่ใช่เลี้ยงลูกอมเม็ดเดียวเหมือนคราวก่อนนะ” จะมีพี่รหัสคนไหนเลี้ยงน้องด้วยลูกอมเม็ดเดียวบ้างมั้ยครับ ผมจำได้ไม่เคยลืม วันที่พวกผมได้สายรหัสเพื่อนผมคนอื่นๆพี่รหัสพวกมันพาไปเลี้ยง MK KFC ฟูจิ ชาบู
แต่พี่คิวต้อนรับผมด้วยลูกอมผมเม็ดเดียว ฮาร์ทบีตสีชมพู แล้วยังมีหน้ามาบอก พี่ให้หัวใจเลยนะน้อง ได้ข่าวว่าบ้านก็รวย ลูกชายเจ้าของโรงแรม รีสอร์ท มีปัญญาเลี้ยงผมแค่นั้นอ่ะ
แต่ลูกอมเม็ดนั้นก็ยังอยู่ในกล่องบนหัวเตียงของผมจนถึงทุกวันนี้ แม้พี่คิวจะพูดด้วยความกะล่อนกวนตีนหรือแกล้งว่าให้หัวใจ แต่ผมว่ามันก็เหมาะสมแล้ว ในเมื่อผมได้มอบหัวใจให้พี่คิวไปแล้ว ผมก็ควรได้หัวใจกลับมาแม้ว่าจะเป็นหัวใจปลอมๆก็ตามที
และหัวใจผมก็แทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกอก เมื่อเห็นร้านที่พี่คิวพามา เป็นร้านของพี่โอ้ ทำไมถึงพามาที่นี่ล่ะ
“นี่คุณน้องเต้ยครับ มึงจะรอพรมแดงมาปูที่ประตูรถก่อนรึไง ลงมาสิเฮ้ย”
“เอ่อ..ครับ”
“พี่โอ้ หวัดดีพี่” พี่คิวส่งเสียงทักทายพี่โอ้ ที่กำลังตั้งใจชงกาแฟ
“อ้าวไอ้คิวไอ้เต้ยทำไมมาด้วยกันได้ อ๋อพวกมึงเรียนที่เดียวกันนิ ใช่มั้ย” พี่คิวหันมามองหน้าผมงงๆ คงแปลกใจที่เห็นว่าผมกับพี่โอ้รู้จักกัน
“ครับ แล้วพี่รู้จักไอ้เต้ยด้วยเหรอ”
“โหยย ลูกค้าวีไอพี มันน้องรักกู” ผมยิ้มให้พี่โอ้ เรื่องกล่องดินสอในวันวานพี่แกคงลืมไปแล้ว ส่วนเรื่องโพสอิทพี่โอ้ก็ไม่ได้รู้เรื่องด้วย
“สบายดีป่าวพี่ ราศีเสี่ยจับนะช่วงนี้ ฮ่าๆ”
“มึงพูดเหมือนมึงไม่เจอกูนานเลยนะเต้ย มาบ่อยจนคนคิดว่าเป็นเด็กกูแล้วเนี่ย”
“ฮ่าๆ จริงดิพี่โอ้ ก็งี้แหละเต้ยมันคนหน้าตาดี ไปไหนก็เป็นข่าว”
“นี่ถ้าหน้าไม่ด้านจริง ไม่กล้ายกหางตัวเองแบบมึงนะเต้ย” พี่คิวเอาคำพูดผมมาย้อนกวนตีนผม แล้วพี่คิวกับพี่โอ้ก็รุมหัวเราะผม ผมทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ยืนหน้าบูด
“แล้วนี่ลมอะไรหอบพวกมึงมาร้านกูเนี่ย”
“พาน้องรหัสมาเลี้ยงก่อนปิดเทอมน่ะพี่ ยังไม่เคยเลี้ยงมัน เดี๋ยวจะเอาไปนินทาว่าพี่รหัสไม่ดูแล ซึ่งมันไม่จริง ฮ่าๆ ของผมเอานมปั่นเหมือนเดิม เต้ยมึงจะกินไรวะ”
แค่ได้ยินพี่คิวพูดว่านมปั่น หัวใจผมก็เหมือนจะพองเต็มอก จนทำให้ผมต้องเผยรอยยิ้มแต่มันก็แค่รอยยิ้มชั่วครั้งชั่วคราว หัวใจของผมก็ต้องกลับมาเหงาเหมือนเดิม
“เหมือนพี่คิวก็ได้”
“เออ เลี้ยงง่ายโว้ยน้องกู” ผมบอกพี่คิว แล้วเดินมานั่งรอ ผมเลือกนั่งโต๊ะเดิมเหมือนทุกครั้งที่มาที่นี่ ตั้งแต่ม4 จนตอนนี้อยู่ปี 1 ผมก็ยังนั่งที่เดิม มุมเดิม ถึงจะเข้ามหาลัยผมก็ยังกลับมาที่นี่บ่อยๆ มาคุยกับพี่โอ้ มานั่งเงียบๆคนเดียว มองผู้คนผ่านกระจกใสเหมือนที่เคยทำ นั่งคิดถึงพี่ดินสอ คนรักที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ก็ช่างไกลแสนไกลเกินจะไขว่คว้า
“เป็นไรวะ ซึมเหมือนหมาป่วยเลยนะมึง” พี่คิวตบหัวผม ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามพร้อมกับจานเค้กสองจาน พี่คิวเลื่อนจานเค้กช็อคโกแลตมาให้ผม
“เต้ยกลัวสึนามิเข้าไทย เพราะพี่คิวพาเต้ยมาเลี้ยง”
“เออใช่ กูก็ลืมถาม มึงกินเค้กกินนมได้ใช่มั้ย เพราะปกติต้องกินอาหารเม็ดนิ ฮ่าๆ”
“เต้ยก็อยากเปลี่ยนดูบ้าง แล้วพี่คิวล่ะ ปกติเล็มหญ้า แล้วทำไมวันนี้มากินเค้กได้ กินในจานได้ด้วย เก่งว่ะเห็นลากไปกินในน้ำตลอด ฮะๆ”
ผมแลบลิ้นใส่พี่คิวแล้วเริ่มลงมือกินเค้กหน้าตาน่ารักตรงหน้า
“ลามปามนะมึง เดี๊ยะๆ”
ผู้ชายหน้าหล่อมาดเซอร์เอาซ่อมเล็กๆชี้หน้าผม แล้วก็ตักเค้กกินต่อ แม้ผมจะคุยกับพี่โอ้ปกติ แม้จะกวนตีนพี่คิวเหมือนเดิม แต่หัวใจผมกลับต้องทำงานหนัก
ผมไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มานั่งร้านนี้พร้อมพี่คิว บรรยากาศเก่าๆ ความทรงจำดีๆที่เราได้สร้างมาด้วยกัน กรอบรูปที่เป็นที่แปะโพสอิทยังแขวนอยู่ที่เดิม กระถางต้นไม้ที่ผมเก็บกล่องดินสอพี่คิวได้ก็ยังคงอยู่ แล้วคนตรงหน้าล่ะ ยังเห็นนมปั่นเป็นคนพิเศษเหมือนเดิมอยู่มั้ย
“นมปั่นได้แล้วคะ” พนักงานของร้านยกนมปั่นสองแก้วมาเสิร์ฟ พี่คิวยิ้มหวานขอบคุณแบบคนเจ้าชู้ ผมชินแล้ว ผมก็ยอมรับว่าตัวเองเจ้าชู้ แต่ไม่ได้มีเซ็กส์กับทุกคนที่เคยคบ ซึ่งต่างจากคนตรงหน้า ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพี่คิวไม่เคยผ่านเลยไปโดยที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางกาย
“กูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามึงก็ชอบมาร้านนี้เหมือนกัน ทำไมเวลากูมาไม่เคยเจอมึงวะ”
“ก็มาคนละวันคนละเวลาคงเจอกันหรอก ก่อนจะถามอะไรพี่คิวใช้สมองคิดก่อนได้มั้ย”
“เอ๊า นี่มึงด่ากูเหรอเต้ย เชี่ยนิ” ผมหัวเราะพี่คิวเพราะปกติสมองพี่คิวจะมีต่อมที่เอาไว้ผลิตคำด่า มันจะส่งข้อมูลตรงลงมาที่ปาก ซึ่งไอ้ต่อมที่ว่าผมก็มีเหมือนกัน
“ไม่ได้ด่าซักหน่อย เต้ยออกจะเคารพยำเกรงพี่รหัสเต้ยจะตาย”
“เกรงมาก จะเล่นหัวกูอยู่แล้วมึงน่ะ”
“อืม พี่คิว ทำไมพี่คิวพาเต้ยมาเลี้ยงร้านพี่โอ้”
“ถูกดี” พี่คิวยิ้มร้ายๆยักคิ้วกวนๆให้ผม
“โหยแม่งพี่คิว เอาดีๆดิ”
“ก็กูชอบมาที่นี่ มึงเห็นรูปพวกนั้นมั้ย พี่รหัสมึงวาดเลยนะเว้ย ตั้งแต่สมัยยังละอ่อน จะว่าไปกูนี่ก็เก่งเนอะ หึหึ” พี่คิวชี้ให้ดูรูปที่แขวนโชว์อยู่ผนังร้าน ผมตักเค้กเข้าปาก ได้แต่ก้มหน้ายิ้มกับตัวเอง อยากจะบอกพี่คิวเหลือเกิน ว่าเต้ยรู้ รู้ดีทุกอย่าง ทุกเรื่องของพี่คิว
“โม้ว่ะ”
“โม้เหี้ยไร ไม่เชื่อก็ตามใจ แล้วมึงล่ะ ทำไมถึงชอบร้านนี้ พี่โอ้บอกมึงมาบ่อย” มือของผมที่จับซ่อมมันสั่นจนยากจะควบคุม ผมเงยหน้ามองพี่คิว พี่คิวก็มองกลับมาแต่ดวงตาคู่นั้นไม่ได้แฝงความนัยอะไรไว้ คงมีแค่ความสงสัยว่าผมจ้องหน้าพี่เขาทำไม
“เมื่อก่อนเต้ยมารอแฟน แต่หลังจากที่เลิกกับแฟน….. เต้ยก็มาเพราะใครบางคน” ผมสบตากับพี่คิวอีกครั้งอย่างตั้งใจ แต่พี่เขาไม่เข้าใจความหมายที่ผมสื่อ พี่คิวพยักหน้าเหมือนจะให้ผมเล่าต่อ
“เต้ยรู้จักคนๆนึงที่นี่ เราผูกพันกันมาก มากจนมันกลายเป็นความรัก” ผมมองไปที่รูปนั้นที่ผมเคยแปะโพสอิท รูปหมาน้อยสองตัวกำลังคลอเคลียกัน มันเป็นรูปวาดที่ไม่ได้ลงสี คนที่วาดก็คือพี่คิว
“แล้ววันนึงเขาก็หายไป แต่เต้ยก็ยังมารอทุกวัน และได้แต่หวังว่าซักวันเขาจะกลับมาหาเต้ย แต่เขาก็ไม่เคยกลับมา เต้ยไม่โกรธเขาหรอกนะ เพราะเต้ย…รักเขามาก” พี่คิวพยักหน้ารับฟังอย่างตั้งใจ โดยไม่ได้รู้เลยว่า ใครคนนั้นที่ผมพูดถึงคือตัวเอง
“อืมเศร้าว่ะ มึงก็มีมุมแบบนี้หรอวะเต้ย หึหึ เหมือนเรื่องของกูเลย สงสัยร้านพี่โอ้มีมนต์ขลัง ฮ่าๆ” ผมเห็นความเศร้าอยู่ในดวงตาคู่นั้น แต่มันก็ไม่นาน พี่คิวก็กลับมายิ้มเหมือนเดิม
“เล่าเรื่องของพี่คิวให้เต้ยฟังบ้างสิ” พี่คิวมองหน้าผม เหมือนลังเล เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น ไม่ว่ามันจะทุกข์หรือจะสุข ผมก็มีไอ้แมทที่คอยรับฟัง ผมได้ระบายให้มันได้รับรู้และร่วมแบ่งปัน แต่พี่คิวคงไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเฮียคนอื่นเลย ถ้าพี่คิวยังรู้สึกแบบเดียวกับผม พี่คิวอาจจะทรมานกว่าผมก็ได้
“ก็ไม่มีอะไร กูมีความทรงจำดีๆกับคนๆนึงที่นี่ ทุกครั้งที่กลับมาจะรู้สึกอบอุ่นผูกพัน แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วละ เพราะกูได้ทำลายความรู้สึกดีๆของคนนั้นไปแล้ว” น้ำเสียงพี่คิวราบเรียบปกติ แต่ดวงตาก็เก็บซ่อนความรู้สึกไม่ได้หรอก ถ้าเจ็บแล้วจากไปทำไม
“แล้วทำไมพี่คิวไม่ไปบอกเขาละ ว่าเพราะอะไรถึงทำแบบนั้น บางทีเขาอาจจะรอพี่คิวอยู่ก็ได้ เขาอาจจะไม่โกรธพี่คิวเลยก็ได้” พี่คิวยิ้มบางๆให้ผม ก่อนจะมองเหม่อออกไปด้านนอก
“เรื่องบางเรื่องถ้าเก็บเอาไว้ ก็อาจจะดีกว่าพูดออกไป”
“แล้วพี่คิวไม่คิดบ้างเหรอ ว่าคนนั้นจะรักพี่คิวมากแค่ไหน จะเจ็บปวดมากเท่าไร กับการที่เฝ้ารอคอยทุกวัน อยู่กับความรักความหวังเพียงลำพังโดยไม่รู้อะไรเลย” ผมไม่ได้ใส่อารมณ์ในน้ำเสียง กลับกัน เสียงของผมกลับเบาเหลือเกินที่จะเปล่งคำพูดแต่ละคำออกมา
“ถึงกูจะยังไม่รู้จักความรักดีพอ แต่สำหรับกูความสุขสมหวังในรักไม่ได้ถูกจำกัดว่าต้องจบลงด้วยการอยู่คู่กันเสมอไป ถึงกูไม่ได้อยู่กับเขา แต่หัวใจที่มีความรักก็ยังอยู่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน นานเท่าไร กูก็รักเขาได้ เพราะมันคือรักแท้”
ผมกระพริบตาถี่ๆ เพราะกลัวว่าน้ำตาจะไหลให้พี่คิวเห็น ผมกลืนไอ้ก้อนอะไรบางอย่างที่มันจุกจนแน่นหน้าอก มันบอกไม่ถูกเลยว่าความรู้สึกของผมตอนนี้เรียกว่าอะไร ตื้นตัน ดีใจและเจ็บปวดไปพร้อมกัน ดีใจที่รู้ว่าพี่คิวยังเหมือนเดิม แต่ก็เสียใจที่เราสองคนจะไม่มีวันได้คู่กัน
นั่นสินะ ลึกๆแล้ว ผมยอมรับ ว่าผมแอบหวังที่จะได้อยู่คู่กับพี่คิว หวังว่าซักวันอาจจะได้เป็นแฟนกัน ได้คบกัน หวังทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ และผมเพิ่งจะเข้าใจว่าถึงแม้เราจะไม่ได้คบกัน ความรักที่ผมมีให้พีคิวก็ไม่ได้ลดน้อยลงไป มันยังมีอยู่ ยังอยู่ตรงนี้ อยู่ในใจของผมเสมอมาและคงตลอดไป
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………
ก่อนไปมีเพลงให้ฟังด้วยคะ คิดภาพพี่คิวเกากีต้าร์ร้องเพลงนี้ให้น้องเต้ยนะ ฮืออออออออออ :o12:
http://www.youtube.com/v/itVtopgd55E?
งื้ออ พี่คิวน้องเต้ย ก็อย่างที่ไอ้คุณคิวมันบอกอ่ะคะว่าการสมหวังในความรักไม่ได้จบลงด้วยการคบหาเป็นแฟนเสมอไป ชิมิเคอะ อิอิ มีความสุขได้ถ้ายังมีรัก วิ่งหลบฝาหม้อพ่อยกแม่ยกคิวเต้ย ขอลาไปทำใจซักหลายวันหน่อยนะคะ แอร๊ยยย
ปล ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวร้อน 1วันมี3ฤดู ยังไงก็ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ
ปลล แม้คิวเต้ยจะมาแรง แต่ก็อย่าเพิ่งลืม P&P เด้ออออ
-
^
^
จิ้มทะลวงล้วงไส้
*******edit*******
:a5: อ้าว! นี่พี่คิวไม่รู้หรอเนี่ยว่าเต้ยคือนมปั่นอ่ะ หลงเข้าใจผิดมาตลอดนะเนี่ย
โอ๊ย โว้ย โฮ้ย ฮ่วย สงสารทั้งสองคนเลย :serius2: เชียร์คู่นี้เต็มที่ P&P นี่คืออะไรหรอคะ ไม่รู้จัก มีในเรื่องด้วยหรอ :laugh:
อยากอ่านคู่นี้ เข้าค่งเข้าค่ายอะไร อย่าเพิ่งมา เลื่อนไปก่อน :m31:
ปล. ดูแลสุขภาพเช่นกันนะคะ คุณตาล
-
:เฮ้อ: โล่งอกนึกว่าคิวจะเกลียดและโกรธน้องมันสะแล้ววววว
คิวสับสนอย่านานนะสงสารน้องมันจะแย่แล้ว
พีมนี่มีสาระจริงๆๆนะเนี่ยตอนนี้
คิวเต้ยสู้ๆๆๆรอวันที่จะรักกัน
-
แงงงงงงงงง :sad11: เค้าไม่เอามาม่านะ :m15: :monkeysad: :sad4: :o12:
-
ตายๆ อ่านไปน้ำตาไหลไป จะเศร้าอะไรกันนี่ แง๊ คนแต่งใจร้ายยยยยยยยยยยย กระซิกๆ (แต่ก็ +1 ให้อยู่ดี) อย่ากลั่นแกล้งน้องเต้ยของเค้าสิ :o12:
-
ก็อยู่กันไปแบบนี้แหละน้องเต้ย รู้แล้วว่ารักแต่จับต้องไม่ได้
มันเจ็บๆคันๆที่หัวใจทั้งสองคนดีแท้
เห็นด้วยมั้ยพี่คิว
:o12: :o12: :o12:
-
โหย~~ แบบนี้มันชอกช้ำระกำทรวงด้วยตัวเองนะคะเฮียคิว น้องเต้ยก็น่าสงสาร เฮ้อ~~
ว่าแต่อยากลุ้นระทึกคู่พีมภูมิแล้วอ่ะ หึหึ คลื่นจะโถมจนเกิดซึนามิมั้ยน้า~~
-
ถึงจะเชียร์ค้วเต้ยขนาดไหนก็ไม่ลืมภูมิพีมแน่นอน
ตอนนี้สงสารทั้งคิวทั้งเต้ยพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
แต่ไม่อยากได้มาม่าเลยกินจนจนหัวจะล้านแล้วอ่ะ
จริงๆอยากให้ทั้งคู่ใช้เวลาคิดให้ดีๆก่อนจะตัดสินใจ
แล้วใจจริงอยากให้ทั้งคู่คบกันน่ะแต่ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร
เดี๋ยวเราไปจินตนาการต่อเอาเองดีกว่า :laugh:
:L2: :pig4: :กอด1:
-
โห!!! ที่หนุ่มอื่นๆ ยังมีคู่กันทั้งนั้น
แล้วจะปล่อยให้คิวกับเต้ยรักกันในใจเหรอ
ไม่เอานะ ไม่ชอบ ชอบเห็นคนรักกัน แสดงความรักต่อกัน :sad4:
-
:z3: :sad4: :o12: อ่านไปก้อเศร้า น้ำตาโปรย สงสารทั้งคู่เลยอะ
-
พระเจ้า ทำไมมันเศร้าเยี่ยงนี้ :monkeysad: :call:อย่าเศร้านานเลย
:3123:
ภูมิพีชอย่ามีปัญหาเลยเถอะ
-
ให้เต้ยกับคิวเข้าใจกันเร็วๆเลยนะคะ รอคู่ภูมิพีมอยู่ค่ะ มาต่อเร็วๆเน้ออออ~~~
-
น้ำตาคลอเเล้ว สงสารทั้งคิวทั้งเต้ย :m15: :m15: :m15:
:z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ยยยย มีบีบเหลือเกินนนนน ไอ้พี่คิวววววว :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ให้เวลาทำใจ 3 วิแล้วกลับไปหาเต้ยเลยนะ ไม่งั้นเค้าไม่ยอมมมมม :o12:
-
:sad11: :sad11:
-
อ่านแล้วก้อบอกไม่ถูก มันเหมือนๆอยากร้องไห้พอๆกับที่อยากจะยิ้มเลยค่ะ
แต่ไม่ว่ายังไง ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยน เวลาอาจจะทำให้ทุกอย่างคลี่คลายได้ :monkeysad:
ปล. :กอด1:ภูมิพีม (น่ารักขนาดนี้ คนอ่านไม่กล้าลืมหรอกค่ะ ^^)
-
ฮึกๆๆ กลับมาทำให้เต้ย คิวสมหวังกันเด๊วนี้ ฮือๆๆ
-
แอร๊ย ต้องขอบอกว่าเป็นตอนที่อ่านแล้วปวดหนึบในอกมากเลยค่ะ
มันเหมือนตอนถ่ายเบาน่ะค่ะ แบบถ่ายไม่สุดสักที ยังคงค้างๆคาๆไม่ยอมออกมาให้หมด o22
ใจจริงก็คือ อยากให้พี่คิวรักน้องเต้ยสักที จะได้มีความสุข รักกันก็จริงอยู่ รักแท้ก็จริงอยู่ แต่ถ้ารักได้มาบรรจบ มันก็จะดีกว่า หรือมิใช่?
พี่คิวรักน้องเต้ยเถอะนะ สงสารน้องตัวน้อย ต้องทนทุกข์มานาน นะคะนะคะนะคะ :impress2:
ปล. บวกหนึ่งนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ เห็นเพื่อนบอกว่าที่ไทยกำลังหนาว ไอ้เราก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ ที่ไทยหนาวเป็นด้วย???
-
ถึงคนสองคนจะรักกัน ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องอยู่คู่กันเสมอไป
แต่ อย่างไง ๆ ก็ยังอยากให้ คิว - เต้ย ได้อยู่คู่กันสมกับที่ผูกพันกันมานาน
ตอนนี้ไม่เศร้า ไม่ดราม่า แต่มันซาบซึ้งและอบอุ่นใจอ่ะ ~ :monkeysad:
-
เรื่องราวความรักของทั้งคิวและเต้ย ถึงจะดูเจ็บปวด แต่มันก็มีความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาให้เราได้รับรู้ด้วย ไม่ว่าพี่คิวจะคบกับเต้ยหรือไม่ ก็อยากให้ได้คุยกัน อย่าปล่อยทิ้งเอาไว้แบบนี้เลย
-
:3123: เข้ามาซูฮกไรเตอร์ เราเเอบตามอ่านมาอย่างเงียบ ๆ เเต่วันนี้เราขอเปิดเผยตัว
จะบอกว่าชอบเรื่องนี้มาก o13
ตอนล่าสุดเศร้ามาก สงสารน้องเต้ย สงสารพี่คิว
อ่านเเล้วปวดหัวใจ ในเมื่อคนสองคนใจตรงกัน
มาคบกันไม่ดีกว่าหรือคะ อยากให้คู่นี้คบกัน :z3: :z3: :z3:
(ดิ้นนนนนน)
*ปาดน้ำตาไปกอดปลอบน้องเต้ย*
ป.ล. แอบเห็นด้วยว่าพีมมีสาระมากตอนนี้ 5555
-
มันก็จริงอ่ะนะที่ว่า บางครั้งความรักก็ไม่จำเป็นต้องลงเอยกัน
แต่ว่า คู่นี้ ขอเถอะ :L2:
ปล หนายบอกไม่มีมาม่างายยยยยยยยยยยยยยยอใจร้ายๆๆๆๆๆๆๆ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ทำเขาร้องไห้อีกแล้ว
-
บอกไม่ถูกครับเหมือนจะร้องไห้ตามเต้ย
แต่ก้อแอบคิดเหมือนกันนะว่ารักกันไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันก้อได้
ไม่ว่าจะยังไงก้อให้กำลังใจเต้ยและทุกคนทุกคู่รวมทั้งน้องตาลผู้แต่งสุดสวยด้วยครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล.พิตจะปาดพี่เพื่อ????????????? :sad4: :sad4:
-
มันสมหวังตรงไหนค๊าาาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4:
-
รักแท้...ที่ไม่หวังการครอบครองหรือนี่ :monkeysad:
-
:monkeysad: :m15: :z10:
-
ไม่อยากให้คิวเต้ยเป็นรักในใจ :sad11: :sad11: รักต้องแสดงออกสิ :m15: :m15:
พีมกับภูมิก็ขอให้เจอคลื่นเฉยๆอย่าได้กลายเป็นสึนามินะ :serius2: :serius2:
-
:o12:
-
เศร้าาาา มากกก อ่ะ T T
สงสารทั้งคู่เลย
-
สรุปคือ คิวไม่รู้ว่าน้องนมปั่นคือใครเพราะยังไม่เคยเจอหน้า
รักแรกคือน้องนมปั่น
รักครั้งที่สองคือเต้ย(จากที่ดูอาการที่หึงตอนรู้ว่าเต้ยเป็นแฟนเชน และจากที่หลุดปากที่บอกว่าใครบอกว่าไม่ได้สนใจเต้ย)
V
V
แล้วคนแรกกับคนที่สองก็ครือคนๆเดียวกัน
-
อยากจะบอกว่าปกติอ่านเรื่องนี้
แล้วจะอมยิ้ม หัวเราะ มีความสุขกับทุกเรื่องราวในนี้
แต่มาพอเป็นเรื่องคิวกับเต้ย มันซึ้ง เศร้า และสุขในบางครั้ง
มันก็เป็นปกติของโลก ที่ มีสุขบ้าง เศร้าบ้าง
ตอนแรกสงสารเต้ยแล้ว แต่เรากลับสงสารคิวมากกว่าอีก
สู้ สู้ แล้วกันทั้งสองคน
-
สงสารน้องเต้ยจัง :monkeysad:
-
จะได้เป็นแฟนกันหรือเปล่าเนี่ย สงสารทั้งคู่เลยต่างก็รักกัน
-
"ถึงกูไม่ได้อยู่กับเขา แต่หัวใจที่มีความรักก็ยังอยู่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน นานเท่าไร กูก็รักเขาได้ เพราะมันคือรักแท้"
มันก็ดีนะถ้าอีกฝั่งคือเต้ยก็ไม่ได้รักพี่คิว แต่นี้ทั้งคู่รักกัน แต่มาเก็กว่ารักข้างเดียว เป็นรักแท้
ไม่กล้าบอกอีกฝั่ง กลัวสารพัด แล้วมาว่าเป็นรักแท้ ปอดนี้ว่าอีพี่คิว ชิส์
-
อ่านกี่รอบๆ ก็....ไหนบอกว่านิยายใสๆไงค้าบบ .
คิวก็รู้แล้วว่าเต้ยทำเพราะรักคิวขนาดไหน ถึงเวลาที่คิวจะทำเพื่อเต้ยบ้างแล้ว.
-
อ่านตอนนี้แล้วเกลียดไรเตอร์อ่ะ ขอ :z6: ให้หายแค้น
-
รักกันนานนานนะ
-
ฮือออออออออออออออออ
ไม่เอานะคะ
อยากให้เต้ยสมหวังแบบได้อยู่คู่กันอ่ะ
เจ็บกันมาเยอะแล้วอ่ะ
อย่าต่างคนต่างคิดแทนกันเลยนะ
คุยกันเถอะ รักกันเถอะ คู่กันไปเถอะ^^
-
เฮ้อ...จะยังไต่อไปเนี่ย
-
ฮือออออออออออออออ TT'
น้ำตาท่วมบ้าน ดราม่าแบบนี้มันปวดใจเกินไป ฮือ ๆ
ชอบความผูกพันของสองคนนี้ แต่ชอบคำพูดของพีมมากกว่า
จบดราม่าเมื่อไรขอหวาน ๆ ของภูมิกับพีมหน่อยน้ะค้ะพี่ตาล !
พักนี้น้ำหวานในเส้นเลือดไม่พุ่งเลย วะฮะฮ่า 555
อ่านนิยายเรื่องไหนมีแต่ดราม่า tt'
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >///<
มากจริงๆ สนุกมาก ชอบตัวละครทุกตัวเลย โดยเฉพาะพีมและภูมิ
พีมน่ารักมากและตลกมาก เอาจริงๆคือทุกคนตลกมาก
บ้าสุด อ่านแล้วบรรยากาศมันจริงมาก นึกถึงเพื่อนตัวเอง
เวลาเล่นพวกมุกควายหรือมุกประหลาดๆกัน ฮา ชอบๆๆ
เวลาฮาก็ฮา เวลาเขินก็เขินมากกกกกกกก เวลาซึ้งก็ดราม่าจริงจัง
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า มาต่อตอนต่อไปเร็วๆน้า จะติดตามค่ะ : )
-
แอบอ่านมานาน เห้อ,,, เป็นความรักแปลกๆๆ ที่ไม่เคยเห็น
ชอบค๊ะ,,,,
-
ต่อได้แล้วนะคับ อยากอ่านต่อมาก ๆ
-
555 ชอบเรื่องนี้มาก มาทุกตอน ฮาทุกตอน
กดไลค์พี่มิคด้วยอีกคน :laugh:
-
อย่าบอกว่าจะจบแบบนี้นะคู่นี้ เค้ารับบ่ได้ น่าน ติดเชื้อบ้าพีมมา เหอะๆ
อยากให้สมหวังอะไรท์เตอร์ แง่งๆ
-
เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก
สนุกดีครับ บางตอนอ่านไปน้ำตาก็ไหลมา ฮ่าๆๆ
มารอตอนต่อไปครับผม
-
ตอนที่ 28 การเปลี่ยนแปลง
“แม่งอะไรกันนักหนาวะ ไอ้คิวรักไอ้เต้ย ไอ้เต้ยก็รักไอ้คิว ทำไมมันไม่คบๆกันไปวะ หรือต้องให้กูจุดธูปจุดเทียนทำพิธีอัญเชิญผูกดวงวิญญานก่อน แม่ง กูเซ็ง”
“เออ มึงก็ใจเย็นๆดิมิค จะโวยวายทำไมวะ ห่า”
“ก็กูหงุดหงิดอ่ะมึง ไม่หล๊ายหลั่งใจ” มงกุฎดอกส้มมาแล้วครับ ไอ้แทน ไอ้มิค ผมนั่งสุมหัวกันอยู่ในห้องรับแขกบ้านไอ้เชน ไอ้เต้ยมันถูกไอ้ฟ่างบีบคอบังคับให้กินข้าวอยู่ในครัว มีไอ้เชนช่วยอีกแรง
ส่วนไอ้ปัน เหอๆ มันไปนั่งหลบมุมบ่นพึมพำๆอะไรไม่รู้คนเดียว ไอ้เบียร์ ไอ้ภูมิ ไอ้แมทไปดูอาการไอ้คิว เรียกว่าใช้บุคลากรที่มีอยู่อย่างจำกัดให้เกิดประโยชน์สูงสุดอ่ะครับ
จั่งซี่มันต้องถอน จั่งซีมันต้องถอน ผมกับไอ้มิคขมวดคิ้วใส่ไอโฟนไอ้แทน เสียงเรียกเข้าทำเอาผมหมดศรัทธาในไอโฟนเลยทีเดียว
“ฮัลโหล ว่าไงเบียร์ ..ก็ดีเมียกูป้อนข้าวป้อนน้ำมันอยู่ ดีนะที่ปิดเทอมแล้ว ไม่งั้นคงไม่เป็นอันเรียน แล้วเพื่อนกูมันเป็นไงบ้างวะ …..เออ ยังไม่ตายก็ดีแล้ว… เออๆ มึงก็ดูมันดีๆล่ะ…… อะไรนะ อ๋อได้ …พีมๆ ไอ้ภูมิฝากคิดถึง ฮ่าๆ”
ได้ยินเสียงไอ้ภูมิโวยวาย แล้วก็เสียงไอ้เบียร์กับไอ้แมทหัวเราะเล็ดลอดออกมา พวกมันรู้ว่าผมกับภูมิกำลังอยู่ในช่วงปฏิบัติภารกิจ งองู งอนกับง้อ เหอๆ
เย็นนี้ผมต้องไปรับโทษทัณฑ์จากไอ้ภูมิครับ อึ๋ย แค่คิดก็สยองแล้ว เมื่อเช้าผมโทรไปหาภูมิ กะว่าพูดเพราะๆให้มันอารมณ์ดี
ผมถามว่าจะกินอะไรมั้ยเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้ หรืออยากไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า มันตอบกลับมาว่าไงรู้มั้ยครับ “ไปตายซะ” ผมนี่วิ่งหามีด หาเชือกแทบไม่ทัน อะไรจะงอนฝังหุ่นขนาดนั้น
ผมชูนิ้วกลางใส่หน้าไอ้แทน แล้วเดินมาดูพวกในครัว ไอ้เชนกำลังจับสปาเก็ตตี้ยัดปากไอ้เต้ย
“กูกราบล่ะครับน้องเต้ย มึงแดกซักทีเห้อ กูเหนื่อย แม่งจะดื้อไปไหนวะ” ไอ้เชนนั่งกราบนั่งไหว้ไอ้เต้ย ที่เอาแต่นั่งนิ่ง มือปิดปากตัวเองแน่น ไอ้เต้ยมันเป็นตัวป่วน ปากหมาก็จริง แต่ว่าอีกหนึ่งสันดานของมันคือ ดื้อ
“มันไม่แดกก็ปล่อยมันเชน ตายไปไอ้คิวก็ไม่สนใจหรอก” ไอ้ฟ่างที่กำลังยืนผัดอะไรซักอย่างหันมาด่า ไอ้เต้ยก็ทำตาขวางใส่ แต่ก็ต้องรีบหลบ ก็นั่นน่ะไอ้ฟ่างนะครับ มันจับกะทะเขวี้ยงใส่หัวขึ้นมาแล้วจะซวย
“มึงทำเป็นหรอฟ่าง” ผมเดินเข้าไปส่องกะทะ ถามไอ้ฟ่าง มันกำลังทำซอสสปาเกตตี้หมูสับมะเขือเทศสด
“มีหมาบางตัวชอบแดกกูเลยต้องทำ หน้าอย่างกับเกิดที่ปอยเปด เสือกกระแดะชอบสปาเก็ตตี้ แม่ง” ที่ไอ้แทนเดินเข้ามาในครัวเมื่อกี้ คงมาสั่งให้ข้าวฟ่างทำสปาเกตตี้ให้ แต่ถ้าหน้าไอ้แทนปอยเปด กูก็พนมเปญดีๆนี่เอง ไอ้ฟ่างมันก็บ่นไปตามประสาแหละครับแต่มันก็ตั้งอกตั้งใจทำ
“ทำกระเพราไก่ไข่ดาวให้กูด้วยดิ” ผมยิ้มแฉ่ง สะกิดแขนไอ้ฟ่าง มันหันมาทำตาลอร์ดโวลเดอมอร์ใส่ผม เห็นภาพมั้ยครับ
“กูทำเป็นอย่างเดียว จะแดกก็แดก ไม่แดกก็นู่น ส้มตำปูปาร้าปากซอย” เหี้ยฟ่างมึงชี้ตะหลิวเฉียดคิ้วกูไปนิดเดียว
“เฮอะ มึงอย่าไปขอมันเลยพีม แม่งทำเป็นแค่ของโปรดไอ้แทน เอาไว้มัดใจผัว”
“ถึงไม่มัดเพื่อนมึงก็ไปไหนไม่รอดหรอก หึ อ้าวไอ้เต้ยมึงนั่งมองหน้ากูมันจะอิ่มมั้ยห๊ะ มึงอยากได้มั้ยไอ้คิวน่ะ ถ้าอยากได้ก็รีบแดก สมองจะได้แล่นมีรอยหยักไปคิดหาทางเอามัน แล้วมึง จะยืนเตี้ยเป็นปมด้อยให้ชีวิตน้องกูอีกนานมั้ย ไปหยิบจานมาให้กูเซ่”
“เอ่อ ครับฟ่าง หมาแม่ลูกอ่อนยังไม่ดุเท่ามึงเลย” ผมเดินไปหยิบจานมาให้ฟ่างแบบมึนกับคำด่า เจอหมาในปากไอ้ฟ่างทีไรหมาในปากผมตกงานทุกที ไอ้เต้ยมันก็รีบจ้วงข้าวเข้าปากจนตาเหลือก คงรีบเอาแรงไปพิชิตไอ้คิว
………………………………………
“ไอ้คิวรู้แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หรือมึงว่าไงเต้ย” หลังจากที่ไอ้ปันมันไปนั่งทางในมา ก็กลับมาพร้อมแผนการอีกครั้ง นี่มึงยังไม่เข็ดไม่หลาบอีกใช่มั้ย พวกผมก็นั่งมองไอ้เต้ย รอดูว่ามันจะมีปฏิกิริยายังไง เพราะตั้งแต่เช้ามามันเงียบมาก พูดแทบจะนับคำได้ ตาก็ดูจิตๆยังไงไม่รู้ เหมือนคนที่มีความคิดชั่วๆในหัวอ่ะครับ เออ ประมานนั้นแหละ
“เต้ยจะรุกคิว”
“ห๊ะ!!!!”
พวกผมตะโกนลั่นบ้าน คุณแม่บ้านบ้านไอ้เชนวิ่งเข้ามาถามว่าเป็นอะไร เหอๆ ไม่มีอะไรครับ แค่ตกใจที่น้องพวกผมเสียสติไปแล้ว
“แค่ก แค่ก ฟ่าง กูขอน้ำหน่อย” ไอ้แทนถึงกับสำลัก ไอ้มิคนี่คาบส้อมค้างคาปาก
“เฮียพีมบอกว่าพี่คิวรู้สึกดีกับเต้ยใช่มั้ย” มันถามผมก็จริง แต่ตามันจ้องอยู่ที่จอทีวีที่ไม่ได้เปิด ชนิดไม่กระพริบตาเลย
“อะ เอ่อ ใช่ มันบอกว่าเวลาอยู่ใกล้มึงแล้วรู้สึกสบายใจ”
“หึ ดี” ไอ้เต้ย ยิ้มมุมปาก แบบเดียวกับที่ไอ้ฟ่างชอบทำและมันก็กำลังทำอยู่ พวกผมลอบกลืนน้ำลายอย่างกล้าๆกลัว ไอ้ฟ่างมึงแอบไปเสี้ยมสอนวิชาอะไรให้มันรึเปล่าวะ
“ละ แล้วมึงจะเอาไงต่อ” แม้แต่ไอ้เชน ยังพูดอะไรไม่ออกครับ
“เต้ยคิดดีแล้ว เต้ยจะไม่ปล่อยพี่คิวไปอีก ลองดูซิว่าแค่ผู้ชายคนเดียวเต้ยจะเอามาไม่ได้”“เต้ย!!!”
“ไอ้เต้ย มึงแดกอะไรผิดสำแดงรึเปล่าวะ ไอ้เชนมึงเอาอะไรให้น้องกูกิน” ไอ้แทนหันไปถาม
“เปล่านะเว้ย กูก็อึ้งอยู่เนี่ย”
“ดีมากเต้ยน้องรัก เราจะดำเนินแผนการเดิมต่อ ยิ่งรู้ว่าไอ้คิวมีใจแบบนี้ยิ่งสนุก มันหึงมึงแน่ ไอ้พีมมึงแน่ใจนะว่าไม่ได้เผลอหลุดปากบอกไอ้คิวไปเรื่องที่ไอ้เชนเป็นแฟนปลอมๆกับไอ้เต้ย”
“เออ กูก็พูดเท่าที่เล่าให้พวกมึงฟังนั่นแหละ”
“เอาล่ะแผนต่อไป ต้องทำให้ไอ้คิวมันรู้ใจตัวเอง” ไอ้ปันมันเอามือประสานกันบนตัก เหมือนจะพยายามขรึมนะครับ แต่ผมกับไอ้ฟ่างหลุดขำ ดูยังไงก็ฮาวะแม่ง กูคิดเป็นอื่นไม่ได้จริงๆปัน
“กูว่ามันรู้แล้วนะ แค่ไม่กล้ายอมรับ” ไอ้แทนพูด
“นั่นแหละ เราต้องกระตุ้นมัน อาจจะเหมือนเร่งไอ้คิวไปบ้าง แต่ก็เพื่อความสุขในบั้นปลายของมัน พวกมึงไม่ต้องห่วง” มันน่าห่วงตรงที่มึงเป็นคนคิดแผนนี่แหละปัน ไม่รู้ผมบ้าทำตามมันไปได้ยังไง
“กูว่าให้เวลาไอ้คิวอีกหน่อยดีกว่านะ มันคงสับสน พวกมึงลองคิดดูนะเว้ย อยู่ๆรู้ว่าคนที่กวนกันทุกวันคือรักแรก มึงจะทำยังไง ต่อให้ยังรักยังแคร์อยู่ ใช่มั้ยเต้ย” จากสภาพไอ้คิวที่ผมเห็นเมื่อคืน มันน่าสงสารนะครับ
“ไม่” ไอ้เต้ยตอบแบบเสียงดังฟังชัดมาก ถ้าต่อใส่ลำโพงนี่จะแจ่มมาก ไม่ใช่แระ ฮ่าๆ
“อ้าว ทำไมวะ”
“เต้ยเจ็บมาตั้งหลายปีนะเฮีย ก็ในเมื่อพี่คิวรักเต้ยเหมือนกัน จะช้าทำไมละ เสียเวลา”
“โอ้วววววว แรงครับน้อง อะไรสิงมึงวะ” ไอ้มิคเข้าไปจับ ลูบๆคลำๆแขนไอ้เต้ย เหมือนเป็นของแปลกสุดแสนมหัสจรรย์แห่งยุค
“เหนือฟ้ายังมีฟ้า กูว่าไอ้ฟ่างน่ากลัว เจอไอ้เต้ยเข้าไป มึงเป็นคนดีเลยว่ะฟ่าง” ไอ้ปัน มึงพูดอะไรนี่ไม่ได้กลัวชีวิตจะหาไม่เลยว่ะ กูเจอมาแล้วสองดอกตอนอยู่ในครัว ยังเกร็งมันไม่หาย
พวกผมนั่งมองหน้ากัน พร้อมกับส่งยิ้มเจื่อนๆให้ไอ้เต้ย มีแค่ไอ้ฟ่างที่เหยียดยิ้มมุมปาก ผมว่าคนที่อยู่เบื้องหลังแล้วผลักดันให้ไอ้เต้ยเป็นแบบนี้คือไอ้ฟ่างนี่แหละ แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาแค่ข้ามคืนไอ้เต้ยถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เหอๆ ขอให้มึงโชคดีว่ะคิว
“ในเมื่อพูดกันดีๆไม่ชอบ จากนี้ไปพี่คิวจะได้รู้ซักทีว่าของจริง มันเป็นยังไง”
ไอ้เต้ย มึงเปลี๊ยนไป๋
………………………………………..
“กูไปค่าย ไม่ได้ไปเที่ยว มันไม่สนุกหรอก จริงๆ”
“กูจะไปกับมึง จะไป จาปายยย” ไอ้ภูมิลงไปดิ้นพล่านๆอยู่บนโซฟา มันเงยหน้ามามองผมค้อนๆแถบปากก็ยื่นๆ โอ๊ยย กูอยากได้กล้องมาอัดวีดีโอ
“ภูมิ มีเหตุผลหน่อยสิ”
“ไม่มี ไม่รู้ ไม่เอา ไม่ฟัง” มันกอดอกมองผมด้วยหางตา ผมขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ ลูบหัวมันด้วย คิดซะว่ากำลังโอ๋ลูกชาย
“กูไปเข้าค่าย อีกสามวันก็กลับแล้ว ไม่ใช่กูไม่อยากให้มึงไป แต่นี่มันงานของคณะคนนอกไปไม่ได้ เข้าใจมั้ยครับ” หลักจิตวิทยาที่เคยร่ำเรียนมา ทั้งจิตวิทยาโน้มน้าวใจ จิตวิทยาชักจูง จิตวิทยาเด็กพิเศษ เหอๆ ผมงัดมาใช้หมดเลยครับ จนกูจะเป็นโรคจิตแล้วเนี่ย
“มึงจะไปหากิ๊กละสิ จะทิ้งกูละสิ” มันยังกอดอก ท่าทางฟึดฟัดใส่ผม ถ้าเป็นเด็กหรือสาวน้อยวัยใสทำมันก็คงน่ารักน่ะนะ แต่นี่ไอ้ภูมิตัวอย่างควายนอกจากจะไม่น่ารัก มันยังน่าถีบอีกต่างหาก แต่ก็ถีบไม่ลง มันคงอยากอยู่กับผม
“กิ๊กเกิ๊กอะไรว๊า ที่ไปก็เพื่อนกันทั้งนั้น มีแต่ผู้ชายด้วย”
“พูดเหมือนตอนนี้คนที่คบกับมึงเป็นผู้หญิง”
“ก็บอกแล้วไง ว่ามีแต่พวกเพื่อนๆ”
“ทุก 10 นาที” มันหันมาบอกผมแบบเอาแต่ใจ
“ห่ะ? 10 นาทีอะไรวะ”
“กูจะโทรหามึงทุกๆ10นาที” แม่เจ้า!!!! พ่อมึงเป็นเจ้าขององค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทยรึไง ไอ่ฟายยยยยย กูฝากถามเรื่อง 3G หน่อยสิ ทำไมเพิ่งมี ใครโกงใครกินไปบ้างกว่าจะประมูลได้ เอ่อ เปลี่ยนเรื่องดีกว่านะครับ เหอๆ
“10นาที? มึงจะไม่ให้กูขี้กูเยี่ยวเลยเหรอครับที่รัก” ไม่เป็นอันทำอะไรพอดี เพราะมัวแต่รับโทรศัพท์ไอ้ภูมิ ผมต้องผูกติดหูเลยมั้ยครับคุณภูมินทร์ครับ
“งั้น 15”
“20 ได้มั้ย” ผมต่อรองครับ
“17” มันก็ไม่ยอม สู้ราคาไม่ถอยเหมือนกัน
“19เหอะกูไม่ได้อะไรเลยนะเนี่ย ไม่ได้บอกผ่านด้วย”
“งั้นคืนนี้ ไม่ต้องนอน”
“จัดไป”
สุดท้ายนิทานเรื่องงองอนและงอง้อก็จบลงที่เตียงฮะ แบบว่าป๋มเด็กชายพีมต้องยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อยุติปัญหา
ก็เป็นที่น่าพอใจของทั้งสองฝ่ายครับ เด็กๆจำเอาไว้นะครับว่า ทุกปัญหามีทางออก ส่วนจะออกมากหรือออกน้อยอันนี้ก็ลืมนับ
เอาเป็นว่าผมได้ฆ่าลูกตัวเองไปหลายล้านชีวิต พ่อขอโทษนะลูกนะที่ทำให้พวกเจ้าไม่มีโอกาสลืมตามาดูโลก กร๊ากกก
ผมอ่วมอรทัยไปทั้งตัว สะบักสะบอมลุกมากินข้าวไม่ได้เลยละฮะ และแล้วนิทานเรื่องนี้ก็จบลงด้วยเอวังละประการฉะนี้แล
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………..
สั้นมั้ยคะ สั้นเนอะ สั้นว่ะ แม่งสั้น (เอ้ออ รู้แล้วว่าสั้น) อีนังตาลมันอดใจไม่ไหวคะ มันกะว่าจะละทางโลกไม่แตะต้องคอม ไม่สนใจนิยาย แต่มันทำไม่ได้ เพราะมันเปิดมาดูคอมเม้นอีกที โอ้ววว ทำไมทุกคนต้องเครียดดด
ก็บอกแล้วว่านิยายเรื่องนี้สดใสสบายคลายเครียด แต่ แต่ แต่ ทำไมตอนที่แล้วทุกคนถึงคิดว่ามันเศร้า แอร๊ยย แค่ซึ้งนิดหน่อยเองคะ อิอิ :z1:
นี่มันนิยายสดใส ลัลล๊า ฮาเฮนะคร๊า อิอิ ตอนหน้าจะพาหนุ่มๆไปเที่ยวสวนสนุกคะ หึหึ เจอกันวันพุธ เพราะติดภารกิจนางงาม ของดคอนเซปวันเว้นวันคะ ฮ่าๆ :laugh: :laugh:
-
^
^
What's up มาอัพเร็วมาก
-
รอลุ้นว่าเต้ยจะรุกคิวยังไง ฮิ้วๆๆ
ถ้าง้อกันแล้วจบแบบนี้ก็น่าจะง้อบ่อยๆ ฮิฮิ
-
^
^
What's up มาอัพเร็วมาก
ไม่ชอบให้มาเร็วหรอคะ ว๊า งี้ก็ต้องนานๆมาทีสิ :z1:
-
แอร๊ย โหดร้าย
สั้น!!!
สั้นเป็นอย่างยิ่ง สั้นจนมิรู้จะกล่าวคำใด
ิอิน้องเต้ยก็แรงอย่าบอกใครเชียว มองดูหน้าบ้านเห็นสิบล้อวิ่งความเร็วสูง น้องเต้ยยังแรงกว่า อย่างนี้พี่คิวเตรียมวิ่งหนีขึ้นตึกได้เลยนะเคอะ :laugh:
มาสั้นแบบนี้แสดงว่า ต้องมาเร็ว หุหุ นอนรอเลยค่ะดิฉัน เดี๋ยวขอชะแว้บไปซื้อเต๊นท์กัับที่นอนหมอนมุ้งมากางเฝ้ากระทู้ (มากไปย่ะหล่อน) :laugh:
-
^
^
What's up มาอัพเร็วมาก
ไม่ชอบให้มาเร็วหรอคะ ว๊า งี้ก็ต้องนานๆมาทีสิ :z1:
:dont2: ม่ายยยย เค้าแค่สงสัยเฉยๆ ช่วงนี้ขยันผิดหูผิดตาผิดปากผิดตูด
อย่าหายไปนานนะ อยากรู้เหมือนกันว่าของจริงมันเป็นยังไง o18
-
จะสั้นยังไงก้อมาเหอะครับน้อง สั้นๆแต่ทุกวันพี่โอเคเลยนะ สัญยาจะเป็นคนอ่านที่ดีตั้งใจอ่านทุกบรรทัดเลย :pigha2: :pigha2: :pigha2:
รอวันพุธอย่างใจจดใจจ่อ :-[ :-[ :-[
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:แน่นๆเอาใจช่วยเรื่องภาระกิจนางงามนะครับ
-
สั้นๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3:
เต้ยจะรุกคิว *0* คิวจะกลายเป็นรับใช่มิ 555+
ปอลิง ชอบฟ่างด่าจัง มึงจะยืนเตี้ยเป็นปมด้อยน้อยชายกูอีกนานไหม ขอยืมคำนี้ไปใช้หน่อยนะครับ 555+
ปอลิง 2 เจอกันวันพุธครับ :กอด1: :กอด1:
-
สั้น.....ค้าง....อยากรู้ๆจะรุกยังไงละคุณน้องเต้ย จะไปจับพี่เค้ากดก็คงยากไม่มีทาง :เฮ้อ: แง๊ๆ อยากรู้ :o12:
-
เต้ย สู้ สู้ !!!
แรงใจล้มหล่าม
แรงเชียร์ท่วมท้น
o13
-
จะสั้นจะยาวไม่ว่า..ขอแค่ท่านมาเราก็ดีใจ..... :z2:
เป็นกำลังใจให้เต้ย สู้ๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
-
:เหอะ1: :เหอะ1:สู้ๆๆๆๆนะเต้ย
-
สู้ๆๆๆๆๆๆๆน้องเต้ย
-
สั้นกุดดเลยยย เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอดูเต้ยรุกคิว :laugh:
-
กร๊ากก พีมเอาตัวเข้าแลกแล้วว
ภูมิอย่าลืมทำคิสมาร์กชัดๆให้ไอ่คลื่นเห็นด้วยนะ555
-
ฮาพีมตอนท้ายอ่ะ
เอาตัวเข้าแลก :m20: :m20:
-
อย่างฮาอ่าพีม
เอาตัวเข้าแลกเลยหรอ
-
สั้นไม่เป็นไรค่ะ ขอให้มาบ่อยๆ :3123: :3123:
-
5555 ซะใจ น้องเต้ยสู้เค้า
-
อร๊ายยยย เต้ยจะทำอารายยคิวอ่ะ รอลุ้นค่ะ พีมเอาตัวเข้าแลกช่างน่าฉงฉานนน555รอตอนต่อไปค่ะ~~~
-
ลงทุนสุดๆ เลย ไม่หลับไม่นอน
-
เต้ย!! เปลี่ยนไป
แต่ถ้าเปลี่ยนแล้วทำให้พี่คิวยอมได้ ก็เชียร์เต้ยนะ
ถึงแม้จะเสียใจนิดๆ ที่พี่คิวแมนๆ กลายมาเป็นรับ (จริงป่าวอ่ะ)
-
จัดไป ฮาไอ้ภูมิเด็กน้อยเอาแต่ใจไปแล้ว
จะพอมั้ย ตั้ง3 วันเชียวนะ อาจลงแดงได้นะเมิง ว่าแต่จะมีแรงที่ไหนไปค่ายฟะ 555
ส่วนเต้ย เปี๊ยนไป๋จริงแหละ เอาให้สำเร็จนะ ก๊ากกกก จะรอดู 555
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆ เต้ยจะรุก 555
ว่าแล้วว่าพีมต้องเสียตัวเื่พื่อชาติ ไม่งั้นไม่ได้ไปแหงๆ :laugh:
-
:o8: เด็กชายพีมโดนซะสะบักสะบอมเลยเหรอ 555
ภูมิสุดยอดเหมือนเดิม 19 นาที โทรครั้ง หวังว่า คลื่นใต้น้ำ
ที่กะจะจีบพีม ต้องไม่มีเวลาขายขนมจีบแน่นอน
เต้ยจะรุก โอ้ แม่เจ้า ถ้าหมายถึงการเดินหน้ารุกฆาตคิว
ก็คงมีหวัง
แต่ถ้ารุกหมายถึงเป็นฝ่ายกระทำ เราว่าเต้ยเสร็จคิวแน่ 555
-
เออวุ้ย เต้ยเปลี่ยนไปจริงๆด้วย
คิวคงต้องรับศึกหนักแน่นอนเลย
ส่วนภูมิมาแบบน่ารักน่ะแต่นี้ขนาดน่ารัก
พีมยังโดนจัดหนักซะลุกไม่ไหวเลยอ่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ฟ่างไปทำอะไรเต้ยมันหล่ะ เต้ยถึงได้เปลี๊ยนไป๊แบบนี้ :m20: :m20:
ส่วนกรณีP&P นี้ คิดซะว่าทำเพื่อค่ายนะคะพีม ไม่งั้นงดไปแน่ ว่าแต่ใครก็ได้บอกเราทีว่าไอ้เด็กสามขวบที่มันงอนอยู่นั้นตือคุณชายภูมิสุดโหดในตอนต้น แม่งงอนได้น่ารัก น่าถีบสุดๆอ่ะ :laugh:
-
ฮ๋าๆๆๆๆเคียดดีไหมเนี่ย
เต้นแร๊งไปไหนว๊ะสู้ๆๆรุกคิวให้ได้เลยน้า
-
เต้ย นี่ได้ใจจริง ๆ เลย คิวเอ้ย เสร็จแน่ ๆ
มาต่อเร็ว ๆ นะ
-
like อย่างแรง จัดไป น้องเต้ย :z1: ตอนจบก็สุดยอด :jul1: ขำ ๆ ปนหื่น ๆ+1 ไป :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อยากรู้แผนของเต้ยว่าจะรุกพี่คิวได้ยังไงแต่เอ๊ะหรือว่าจะโดนพี่คิวรุกกันแน่หว่า
-
เต้ยจะรุก เสร็จแน่คิวเอย.... :oo1:
ปล. สงสารน้องพีม...... :jul3: ภูมิมันหาเรื่องงอนบ่อยๆแน่
-
ตามทันแล้วว สนุกมากๆเลยค่า ลุ้นๆๆๆๆ :-[
:really2:
-
พีมมมมมมมมมมมมมมม ยอมง่ายมากกกกกกกกกกกกกก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จัดไป! ชอบคำนี้จริงจัง โฮะๆๆๆ
ว่าแต่หนูเต้ย รุก ของหนูเนี่ยหวังว่าจะเป็นรุกเข้าหา มิใช่ รุกกุ๊กกิ๊กดุ๊กดิ๊กงุ้กงิ้กพี่คิวเค้าน้า โฮ้ๆๆๆๆ
-
:laugh: :laugh: :m20:
เต้ยจะรุกคิว........รอๆๆ
:mc2: :mc2: :mc2:
-
เต้ยจัดหนัก!!
สงสารพีม :laugh:
-
ตั้งหน้ารอ วันพุธ^^ฮี่ๆๆ
เต้ยฮึดขึ้นมาซะแล้วสิ
พี่คิวไม่รอดแน่แล้ว^^
พีมมีลูกชายซะแล้ว งอแงซะด้วย
-
เต้ยเอาเลยย รุกเลยย
ก่อนจะโดนพี่คิวรุกคืน 5555
พีมน่าเป็นห่วง กลัวคลื่นคลุกวงในแล้วพีมไม่รู้ตัวนี่สิ
-
:z3: ฟ่างเสี้ยมเต้ยได้แจ่มมาก o13 น้องเต้ยสู้ๆ รุกเลยๆพี่คิวแม่งมันแต่ลีลาชักช้าอยุ่ใย 5555 :laugh:
ฮ่าๆ ภูมิงอนน่ารักดีอะ เหมือนเด็กเลย พีมถึงกับต้องเอาตัวเข้าแลก :m20:
-
จริงนะตาลไม่มาม่าจริงๆนะ
อย่าโกหกน๊า :monkeysad:
ปล แค่ชีวิตจริงพิตก็เศร้าจะตายยุแล้วถ้านิยายเศร้าอีกคงตาย
:L2: สู้ๆนะตาลจ๋า รออ่านบทอัศจรรย์ ระหว่าง คิวกะเต้ยนะจ่ะ
-
อ๊าย...น้องเต้ยจะรุกพี่คิว ความตั้งใจของน้องเต้ย ถูกใจดิฉันมากเลยค่ะ ~ :a2:
ใช่แล้ว พี่ดินสอต้อง(ตก)เป็นของน้องนมปั่นเท่านั้น !!!
แต่ละตอน มีแต่เรื่องเหนือความคาดหมาย ฉนั้นถึงเด้ยจะรุกคิว(?) คงไม่แปลกใจ(มั้ง!?)
-
เย่ ต้องใช้ร่ายกาย เข้ามาช่วยคุยแล้วจะดีเอง
-
โทรหาทุก 10 นาที อยู่บ้านเถอะน้องพีม
นึกภาพภูมิดิ้นและพูดแบบนั้น แล้วฮาจริงๆอะ
-
ต่อได้แล้วอยากอ่าน
-
รอเชียร์ เต้ยรุกคิว
-
น้องเต้ยสู้ๆ :L2:
-
สงสารน้องพีม
ทำงานหนัก
+1
-
ช่วงนี้พี่ตาลขยันมากค่า !
5555555555 งานนี้พีมเปลืองตัวเกิ๊น :D
แต่ภูมิงอนได้ฮามาก ๆ
เต้ยเปลี่ยนไปเยอะเลยเนอะ อิอิ
-
คิวจะอยู่ๆขนลุก แบบหนาวสันหลังหรือป่าวอ่ะ แบบเต้ยนายแรงมาก เต้นเปี๋ยนไป๋จริงๆ ฟ่างใส่ไรให้เต้ยกินอ่ะ
2P พีม ภูมิ จะฮาไปไหนเนี่ย
-
มาตั้งหน้าตั้งตารอตอนต่อไป :call:
:impress: :impress: :impress: :impress: :impress:
-
น้องเต้ยเเรงเเบบนี้ ถูกใจเจ้ที่สุด 5555 :z1: :z1: :z1:
ถือพู่เชียร์น้องเต้ย!~
ป.ล. กดไลค์น้องพีม 5555 :man1:
-
ช่างบรรยายชีวิตที่ราบสูงได้สวยงามจริงๆ ครับ .. เหมือนอย่างที่คุณเก่งบอกไว้เลย .. 555
สนุกคับๆ .. ^ ^ มาปูเสื่อรอต่อไป
-
พึ่งอ่านถึงตอน แฮับปี้นิวเยีย ครับ จะรีบตามให้ทันครับ. ฮามากเรื่องนี้ อ่านไปขำไป อารมณ์ดีทั้งวัน ชอบวิธีการเขียน. ชอบพี่ตาลด้วยครับ ถ้าผมมีพี่สาวแบบพี่คงรักและหวงตายเลย
ขอบคุณอีกครั้งครับ!
-
เต้ยสู้ๆ รุกหนัก หนัก เต็มที่ 55555
แต่พีมของเราโดนจัดเต็มไปและ หุหุหุหุ เอาซะอ่วมเลย ภูมิสุดยอด 5555
-
เต้ยจะรุกยังไงน้าาาาาาา
สู้ๆ o13
-
หายไปหลายวันเนื่องจากไปทำโปรเจคงานมา เครียด วันนี้เลยเข้าบอร์ดมานิดหน่อย ก่อนกลับไปเครียดงานต่อ เพราะยังไม่ถึง
40%เลย แต่มาอ่านพีมภูมิ งานนี้บอกคำเดียวชีวิตดราม่า ปนตกล ไม่มีตอนไหนไม่หยอดมุข กวนตรีนตลอด งานนี้บอกคำเดียว ปันฮาสุดๆๆๆๆๆ แต่น้องเต้ยจะรุกคิว งานนี้คิดได้เมียเห็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พีชเอ๋ยมีแฟนยังกับมีลูกชายน่ะ
เต้ยสู้ๆ รุกๆ
-
จะมา ไม่มาหน๊อ?
-
นี่มันนิยายสดใส ลัลล๊า ฮาเฮนะคร๊า อิอิ ตอนหน้าจะพาหนุ่มๆไปเที่ยวสวนสนุกคะ หึหึ เจอกันวันพุธ เพราะติดภารกิจนางงาม ของดคอนเซปวันเว้นวันคะ ฮ่าๆ :laugh: :laugh:
วันนี้วันพุธ
ไม่ได้ทวงนะแค่บอกกล่าวกันเฉยๆ หุๆๆๆ
-
นั่นสินะ..
วันนี้วันพุธ นี่นา
-
อ่านทันแล้ว
สนุกสานมากมาย
เป็นกะลังใจให้นะคับ
มาต่อไวๆ นะ
o13 o13 o13
ปล. ถามนิดนึงคับ รูปของเบียร์ที่ writer เอามาให้ดู นั่นใช่น้องคิมอ่ะป่าวคับ
-
มาทวง เอ๊ย..รอด้วยคนน้า o11
-
:call: :pig2: :m31: :t3:
-
...คงไม่ใช่พุธนี้สินะครับ T T
-
ตอนที่ 29 เผชิญหน้า
ผมจะออกเดินทางไปค่ายวันพรุ่งนี้แล้วครับ จัดกระเป๋าเรียบร้อย ไปประชุมนัดแนะโปรแกรมต่างๆมาแล้วเรียบร้อย เพราะฉะนั้นวันนี้เลยมาเที่ยวฉลองปิดเทอมกับเดอะแก๊งค์
และสถานที่ที่พวกผมเลือกมาก็คือ อือ อือ อือ ดรีมเวิร์ล!!!! ไร้ซึ่งคำอธิบายว่าทำไมผู้ชายตัวควายๆสิบคนถึงมาเที่ยวดรีมเวิร์ล อยากรู้ก็ไปถามไอ้ปันดูนะครับ เพราะมันเป็นคนคิด
วันนี้ทุกคนมาแบบชิวๆ แต่ไอ้คุณเชนก็ยังรักษาคอนเซปผู้ชายสอง ส ( สำส่อนกับสำอาง) มันก็มาเต็มครับ ร้อนจะตายห่าเสือกใส่เดฟกับฮู้ด
ส่วนไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง เหอๆ บอกแล้วไงครับ ข้าวฟ่างไม่แค่มัลติมีเดีย(สื่อ มุขพี่อิ๊ด ฮ่าๆ) ใส่เสื้อคู่รักครับพี่น้อง ไอ้ฟ่างใส่คำว่า คนนี้ ไอ้แทนใส่ กูจอง เดินไปด้วยกันมันก็จะได้สองประโยคนี้ครับ คือ คนนี้กูจอง กับ กูจองคนนี้
ไอ้ภูมิก็ไปอ้อนพี่ชาย ว่าก่อนกลับพาไปทำด้วย แล้วไม่ต้องสงสัยครับว่ามันจะเอาไปใส่กับใครถ้าไม่ใช่ผม แต่ถ้าไม่ใช่ผมละก็…. หึหึ งานนี้จะได้รู้ว่าคนอย่างไอ้พีมก็โหดเป็น
แต่ประเด็นนั้นมันก็ไม่น่าสนใจเท่าเรื่องที่ว่า นี่เป็นการเผชิญหน้ากันครั้งแรกของไอ้เต้ยกับไอ้คิว ซึ่งก็ตามคาดครับ เฉยเมยและเย็นชา แถมไอ้คิวยังควงอิงมาด้วย ไอ้เต้ยก็หน้าหดเหลือแค่สองเซน แต่ซักพักมันก็กลับฟื้นคืนชีพเพียงเพราะไอ้ฟ่างไปกระซิบอะไรซักอย่าง จากนั้นไอ้เต้ยกับไอ้เชนก็ไม่ห่างกันเลย
ไอ้เบียร์กับไอ้มิคก็ควงแฟนมาเปิดตัวเหมือนกัน ไหนไอ้เบียร์มันบอกว่าเลิกกันแล้วไงวะ สงสัยตอนนั้นจะงอนแต่ตอนนี้คงคืนดีกันแล้ว
แฟนไอ้คุณชายเบียร์ดูเรียบร้อยดีครับ เธอยิ้มเก่ง ไม่ถึงกับสวยมากแต่ก็ดูได้เรื่อยๆ จะอธิบายยังไงดีวะ คือเธอดูมีเสน่ห์ ดูได้ไม่เบื่อ แบบนี้แหละสเป็กผมเลย อิอิ ไอ้ภูมิกระแอมเรียกผม ตอนที่ผมเผลอมองใบปอแฟนไอ้เบียร์บ่อยและนานไปหน่อย แหะๆ
แฟนไอ้มิคก็สวยเปรี้ยวมาเลย ก็นะสเป็กมันก็ไม่มีอะไรมาก ขาว สวย หมวย และ…. เหอๆ ก็ตามนั้นครับ เธอชื่อ น้ำขิง ไอ้แทนแซวใหญ่ว่าคอแห้ง อยากดื่มน้ำขิงให้ชุ่มคอ
พอน้ำขิงกับไอ้มิคเดินไปซื้อของกิน ไอ้ฟ่างก็ถามไอ้แทนว่าเอาน้ำใต้ศอกกินรอไปก่อนมั้ย เพราะมันมีเยอะ ไอ้แทนยิ้มร่าตอกกลับว่า ไม่อยากได้น้ำใต้ศอกขอน้ำใต้หว่างขาข้าวฟ่างละกัน เสื่อมมาก ไอ้ฟ่างแทบกระอักเลือด ปกติไอ้แทนไม่ใช่คนลามก แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับถ้ามีข้าวฟ่างอยู่ใกล้ๆมัน
รายของไอ้ปันกับไอ้แมทบอกว่าหล่อเลือกได้พวกมันเลยฉายเดี่ยว มาหาเอาข้างหน้า หึ
สาวๆเค้าก็สนิทกันเร็ว ผู้หญิงนี่ก็แปลกนะครับ ไม่รู้จักกันมาก่อน แค่ถามเรื่องเครื่องสำอางว่าใช้ยี่ห้อไหน ดันเม้าท์ติดลมซะงั้น ไอ้เบียร์กับไอ้คิวต้องช่วยกันแงะแฟนพวกมันออกจากกัน
……………………………….
แผนการกระชากความรู้สึกไอ้คิวก็เริ่มมาได้ซักพักแล้วครับ ไอ้เชนกับไอ้เต้ยนี่แทบจะทำให้น้ำตาลท่วมดรีมเวิร์ล มันจูงมือกันอ่ะครับตั้งแต่ลงจากรถ แม่งอย่างแนว คนนี่มองกันเหลียวหลัง เพราะมีผู้ชายหล่อสองคนเดินจูงมือกันให้ดู
มีสาวๆกลุ่มนึงกรี๊ดพวกมันด้วย เข้ามาขอถ่ายรูป เห็นชมว่าเหมาะสมกันมาก หล่อทั้งคู่ ถามกันใหญ่ใครเคะใครเมะ พวกผมก็งงกันตาแตก ก็พวกเธอพูดไทยอยู่ดีๆทำไมกลายเป็นภาษาญี่ปุ่นไปได้ คือผมไม่มีความรู้ภาษาญี่ปุ่นอ่ะครับ รู้จักแต่ โออิชิ ฟูจิ ฮาจิบัง อาโออิ มิยาบิ อิคึ
พอถ่ายรูปจนสาแก่ใจ สาวๆกลุ่มนั้นก็อวยพรให้ไอ้เต้ยกับไอ้เชนให้รักกันนานๆ ผมกับภูมิมองหน้ากันแล้วหันไปยิ้มคนละทาง เชี่ยเอ๊ย ผู้หญิงสมัยนี้คิดอะไรแปลกๆ ผมเขินไปด้วยเลยเห็นมั้ย
แต่ไอ้คิวเพื่อนรักของผมนี่สิ มองไอ้เต้ยซะตาขวาง ผมไม่คิดว่ามันจะออกอาการขนาดนี้ พวกไอ้ภูมิคงไปใส่ใฟไว้แน่ๆ
“เป็นไรวะมึง หน้าเป็นตูด ขี้ไม่ออกเหรอวะ” ผมนั่งลงข้างๆไอ้คิวระหว่างรอไอ้เบียร์กับภูมิไปซื้อบัตร วันนี้เสี่ยฟ่างเลี้ยงครับ มันบอกทำบุญให้เด็กกำพร้าสติปัญญาบกพร่อง หึ ส่วนสาวๆเค้าก็ไปถ่ายรูปหน้าทางเข้า มีไอ้น้องแมทเป็นตากล้องให้ มากันสิบกว่าคนก็ขนกล้องมายังกับร้านกล้องดิจิตอลเคลื่อนที่
“เปล่า” เสียงนิ่งมาก ตาก็มองไอ้เชนกับไอ้เต้ยที่เดินสวีทไม่กลัวฟ้าผ่าอยู่หน้าดรีมเวิร์ล
“เต้ยร้อนมั้ยคะ” ไอ้เชนซับเหงื่อให้ไอ้เต้ยระหว่างเดินผ่านม้านั่งของผมกับไอ้คิวไป ไอ้เชนมันใส่แว่นกันแดด ผมเลยไม่เห็นว่ามันทำสายตายังไง แต่ไอ้เต้ย มีขยิบตาให้ผมด้วย เฮียฟ่างมึงสอนมาดีหรือว่าสันดานมึงเป็นแบบนี้อยู่แล้ววะเต้ย
“หึ วันก่อนหมาตัวไหนมันตะโกนบอกรักใส่หน้ากูวะ” ไอ้คิวแค่นหัวเราะ มองตามไอ้เชนกับไอ้เต้ยด้วยหางตา หึหึ เก็บอาการบ้างครับเพื่อน นี่แหละนะเค้าถึงบอกว่า ของบางอย่างกว่าจะเห็นค่าก็ตอนจะเสียมันไป ดีนะที่ไอ้คิวมันจะเสียไอ้เต้ยไปแบบปลอมๆ
“ก็มึงถามมันว่าตามมึงมาเรียนที่นี่ทำไม ก็เพราะมันรักมึง แต่ตอนนี้ก็อย่างที่มึงเห็น กูว่าไอ้เต้ยกับไอ้เชนก็ไปกันได้ดีนะ มึงว่ามั้ย” คิดว่าไอ้เต้ยกับไอ้เชนแสดงเป็นแค่สองคนเหรอ แอ็คติ้งผมก็ไม่น้อยหน้าใครนะครับ
“ไม่รู้โว้ย ไม่ได้สนใจ แม่งประเจิดประเจ้อ” นี่ขนาดมันไม่สนใจนะครับ โอยยย ไอ้ปากแข็ง ฟอร์มจัด ปากหนัก แม่งหมั่นไส้โว้ย
“คิว มึงอย่าพาลดิวะ ถึงยังไงพวกมึงก็เคยรู้สึกดีต่อกันมาก่อน”
“เออ เคยรักแล้วไงวะ ก็แค่อดีต”
“คิว มึงพูดอะไรก็กลัวน้องมันเสียใจบ้าง อีกอย่างมึงระวังอดีตกับปัจจุบันจะเป็นคนๆเดียวกันล่ะ”
“เชี่ยพีม ไปไกลๆตีนกูเลยสัด นู่นไปหาที่รักมึงนู่น ห่าภูมิหล่อขึ้นทุกวันนะมึง” ไอ้คิวด่าผมแล้วชิ่งหนีไปหาแฟนมัน เชี่ยเอ๊ย ด่าเฉยๆไม่ได้ ต้องตบหัวกูด้วยใช่มั้ย ไอ่ฟายยยย
“เป็นไร แหกปากทำไม” ไอ้ภูมิเอาบัตรปึกนึงตีหน้าผากผม มันยื่นบัตรให้ทุกคนยกเว้นผมเพราะมันใจดีเก็บไว้ให้ พอผ่านประตูดรีมเวิร์ลเข้ามาไอ้ภูมิก็ลากผมเข้าร้านเสื้อผ้า อย่าบอกนะว่าจะซื้อเสื้อผ้าที่ดรีมเวิร์ล
มันเดินดุ่มๆไปที่โซนหมวก ยืนมองอยู่สองวิแล้วก็หยิบหมวกทรงฟักทองมาสองใบ แล้วก็ไปจ่ายเงิน แล้วก็เอามาวางแหมะไว้บนหัวผมหนึ่งใบ อีกใบมันก็ใส่เอง มันทำภารกิจทั้งหมดนี้ภายในเวลาไม่ถึงห้านาทีครับ ก่อนจะลากผมออกมาหาพวกเพื่อนๆที่รออยู่ข้างนอก
“ใส่ไว้ บอกแล้วไงไม่ชอบคนดำ”
“ไม่ดำหรอกน่า กูไม่ชอบใส่หมวก มันเกะกะ” ผมดึงหมวกออกจากหัว แต่ภูมิก็ยื้อไว้ สรุปก็ต้องใส่ บอกแล้วว่าคนอย่างไอ้ภูมมิถ้ามันต้องการ มันต้องได้
……………………………………
อาจเป็นเพราะช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมคนเลยเยอะ พ่อแม่ก็พาลูกๆมาเที่ยว วัยรุ่นอย่างพวกผมก็เยอะเหมือนกัน ทั้งไทยทั้งเทศ เสียงดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์ของดรีมเวิร์ลก็ยังคงส่งเสียงไปทั่วบริเวณเหมือนทุกครั้ง ไอ้เต้ยกับไอ้แมทกอดคอกันวิ่งนำหน้า เหมือนเด็กสิบขวบ
ไอ้เบียร์กับแฟนก็เดินแบบผู้ดีกันไป คู่ของไอ้มิคนี่ยังกับตลกคาเฟ่ ไอ้มิคพูดน้ำขิงฮา น้ำขิงพูดไอ้มิคฮา ไอ้ปันก็เดินเล่นกับอิง คุยเรื่องกฎหมายระหว่างประเทศ เห็นสาวหน่อยแม่งทำเป็นโชว์พาว โด่ เมื่อวานมันยังถามผมอยู่เลย สงคราโลกครั้งที่สองเยอรมันอยู่ฝ่ายไหน แม่งถามมาได้ มันเรียนรัฐศาสตร์นะ
ส่วน ไอ้เชน ไอ้คิว ไอ้ภูมิ ผม และคู่รักแห่งปีแทนฟ่างเดินรั้งท้าย ไอ้คู่รักแทนฟ่างก็แหย่กันไป ส่วนมากไอ้แทนเป็นคนแกล้ง บิดนมไอ้ฟ่างบ้าง จี้เอวบ้าง ขัดขาบ้าง ไอ้ฟ่างก็ทำได้อย่างเดียวครับ ด่า หึหึ ไอ้ภูมิก็ไม่ทำอะไรเดินหล่อกอดคอผม
“เต้ยมันน่ารักเนอะ มึงว่ามั้ย” ไอ้เชนถามพลางกอดคอไอ้คิว เหอๆ บางทีคนที่ร้ายเงียบอย่างไอ้เชนก็อาจจะอันตรายที่สุดก็ได้นะครับ
“หึ”
“กูรู้เรื่องของพวกมึงสองคนแล้วนะ กูเข้าใจว่าพวกมึงเป็นแค่อดีต มึงเป็นเพื่อนกู มึงเจ็บกูก็เจ็บ แล้วก็ดีใจด้วยที่มึงเจอรักใหม่อย่างอิง”
“กูไม่เคยมีรักใหม่” ไอ้คิวหันไปมองหน้าไอ้เชนตรงๆ ไอ้เชนทำหน้ากวนส้นมาก นี่มึงเรียนทันตะหรือนิเทศเอกการแสดงวะ ไอ้ฟาย และก่อนที่ไอ้เชนจะปั่นหัวไอ้คิวจนสติแตกมากไปกว่านี้ ไอ้ตัวแสบมันก็มาได้เวลาเหมือนเจตนา
“พี่เชน ไปถ่ายรูปคู่กับเต้ยเร็ว” ไอ้เต้ยลากแขนไอ้เชนไปนั่งตรงซุ้มประตูหัวใจ ให้ไอ้แมทถ่ายรูปให้ ปล่อยให้พี่คิวของมันยืนสงบนิ่งไว้อาลัยให้หัวใจตัวเองอยู่กับที่
“หึ ไงมึง ถูกหมาเพื่อนรักแย่งไปแดก ซึมเลยสิ” ไอ้ภูมิผลักหัวไอ้คิว มันก็หันมาชักสีหน้าใส่
“ซึมเหี้ยไร กูปกติเหอะ”
“อ๋อ ใช่ ตอนนี้มึงปกติ ถึงไอ้เชนจะเอาไอ้เต้ยให้ดูมึงก็ไม่เป็นไร” ไอ้แทนโผล่เข้ามากอดคอไอ้คิวแทนไอ้เชน พวกกูไม่ได้ตั้งใจจะรุมมึงนะคิว ที่ทำอยู่นี่ก็เพื่ออนาคตมึงทั้งนั้น หึหึ
“สัดแทน แล้วมึงจะ…” ผมสะกิดไอ้คิวให้มันเลิกพูดเพราะอิงเดินมาแล้ว
“คิวไปถ่ายรูปกัน ไปถ่ายรูปด้วยกันมั้ยคะ” อิงดึงแขนไอ้คิว แล้วหันมาชวนพวกผม
“ไม่เป็นไรครับ ตามสบาย ถ่ายรูปกับคนสวยแล้วกลัวใจสั่น” อิงหัวเราะมุขเสี่ยวๆของไอ้แทน แล้วขอตัวไอ้คิวไปถ่ายรูป แทนมึงจะพูดอะไรก็ช่วยดูคนข้างหลังมึงบ้างนะ ด้วยความปรารถนาดีจากกู
“กูแม่งหมั่นไส้ไอ้คิว ทำไมมันปากแข็งแบบนี้วะ” ไอ้ปันถอยลงมาเดินข้างพวกผม
“เออน่า คนมันสับสน แค่วันสองวันมึงจะให้มันยอมรับได้รึไงวะ” ไอ้แทนกับไอ้ปันถึงกับส่ายหน้า ผมรู้ว่ามันอยากเห็นไอ้เต้ยสมหวังและอยากให้ไอ้คิวมีความสุข แต่ทุกอย่างมันก็ต้องใช้เวลา และเราก็กำลังใช้เครื่องทุ่นเวลาอย่างไอ้เชนช่วยอยู่ไง
“กูว่ามันก็เกินคาดแล้วนะ ออกอาการซะขนาดนี้” อยากตะโกนเป็นภาษายาวี ไอ้ฟ่างคิดเหมือนผม
“ทีกูรู้ตัวว่ารักฟ่าง กูยังบอกแม่งวันนั้นเลย จะรออะไร ใช่มั้ยภูมิ ไอ้พีมมันเป็นเบ๊อยู่ดีๆ มึงยังเลื่อนขั้นเอามันมาทำเมียได้ ฮ่าๆๆ” หมาที่ไหนมันจะชัดเจนต่อความรู้สึกตัวเองแบบมึงล่ะแทน ไอ้เหี้ยยยยย
………………………………………
ขณะนี้มีบางคนกำลังจะเป็นลมเพราะไวกิ้งครับ ถือยาดมไม่วางเลย ไอ้น้องแมท ฮ่าๆ ตอนแรกมันจะไม่เล่นแต่ไอ้เต้ยวิ่งรอบตัวมันพร้อมกับตะโกนว่า ไอ้แมทน้องพี่ป๊อด ไอ้แมทน้องพี่ป๊อด เชี่ยแมทก็ลมออกหู หลับหูหลับตาขึ้นไปนั่งเรือเหาะ ลงมาแบบขาสั่นหน้าซีดมาก ฮ่าๆ น้ำขิงเลยเอายาดมให้มัน
“ควายตัวไหนบอกกูว่านั่งหัวเรือจะไม่เสียว สาดดดดดดด หัวใจกูแทบหยุดเต้น” สาวๆหัวเราะไอ้ปันกันใหญ่ มันก็เป็นอีกหนึ่งรายที่น่าสงสารครับ มันนั่งข้างผม เชี่ยปันกรี๊ดตุ๊ดแตกมาก
“ไอ้ภูมิมันบอก จัดการมันเลย มันแกล้งมึง” ผมชี้ไอ้ภูมิ มันหัวเราะแล้วผลักหัวผม
“มึงเงียบไปเลยเตี้ย มึงก็เกาะกูแน่นเหมือนกันเหอะ”
“โม้ กูจับมึงตอนไหนไอ้แห้ง” ผมไม่ได้เกาะแขนมันนะ ผมโดยใส่ร้าย
“พอๆ เรื่องผัวเมียเก็บไปเคลียร์ที่บ้าน สาวๆอยากเล่นอะไรต่อครับ” ถุย เชี่ยมิคทำแอ๊บเป็นสุภาพบุรุษ บรรดาสาวๆก็บอกว่าแล้วแต่
“งั้นเต้ยขอเสนอรถไฟตะลุยอวกาศ ป่ะๆ” ไอ้เต้ยนี่ก็บ้าพลังเกิน เล่นไอ้นี่เสร็จก็จะต่อไอ้นั่น นอกจากมันจะไม่กลัว มันยังขอเล่นอีกรอบ ก่อนจะมาเล่นไวกิ้งพวกผมประเดิมเฮอริเคน เล่นเสร็จทุกคนต้องยืนรอไอ้เต้ยเล่นต่ออีกสามรอบ คือรอบเดียวผมก็มึนๆแล้ว
“มึง เออ พี่ว่าพักก่อนดีกว่า” ไอ้เชนคงมึนๆ เลยลืมบทคนรักผู้แสนดี ผมว่าอันนี้ไม่ใช่การแสดงแล้วล่ะ ฮ่าๆ
“โหยย พักทำไม เต้ยอยากเล่น ปะๆ” ยิ่งไอ้นี่ นิสัยแบบนี้ ไม่ได้แกล้งทำ มันดื้อ มันซนโดยสันดานครับ
“เอาแต่ใจ” ไม่ใช่เสียงไอ้เชนครับ หึหึ พี่คิวของไอ้เต้ยนั่นแหละ
“ทำไมล่ะ ก็ใจเต้ย ไม่เกี่ยวกับพี่คิวซะหน่อย”
“เออ ก็ไม่ได้อยากเกี่ยวหรอกโว้ย แต่กูสงสารเพื่อนกู ต้องคอยเอาใจเด็กดื้อๆอย่างมึง” อิงสะกิดแขนไอ้คิว เธอคงคิดว่าพวกมันจะทะเลาะกัน แต่พวกมันไม่รู้ตัวหรอกว่ากำลังเป็นตัวของตัวเอง เหมือนทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน ไอ้คิวกับไอ้เต้ย มักจะเป็นแบบนี้เสมอ
“ถึงเต้ยจะดื้อ เต้ยก็ดื้อกับพี่เชน พี่เชนเต็มใจจะเอาใจเต้ย พี่เชนไปกับเต้ยนะ เต้ยไม่อยากอยู่ใกล้พี่คิว” พอไอ้เต้ยมันคว้ามือไอ้เชน หันหลังให้ไอ้คิว ก็ยักคิ้วให้พวกผม ใบปอที่ไม่รู้เรื่องก็ถึงกับงง ไอ้คิวก็กัดฟันกรอดๆ
สุดท้ายก็ไปต่อรถไฟตะลุยอวกาศตามที่ไอ้เต้ยแนะนำ ชื่อน่ารักนะ แต่แม่งหัวใจกูแทบวาย ผมไม่เคยเล่นเพราะมาทีไรไอ้เครื่องเล่นนี้ก็มีปัญหา เลยไม่เคยลอง ตอนนี้ได้ยินแต่เสียงไอ้เต้ยกับไอ้ฟ่างตะโกนมันส์สะใจ
ภูมิบอกว่าอย่าหลับตาเพราะมันจะเสียว มันเหมือนเวลาเราขับรถลงสะพาน หรือเนินสูงๆ หัวใจเหมือนหยุดเต้น แบบมันวูบไปเลยครับ ผมก็แหกปากแข่งไอ้ปันที่ตะโกนเป็นภาษาอะไรไม่รู้ ผมจำได้ประมาน “ไอ้เหี้ยยยย ปล่อยกูลง”
“เฮ้ย อิง ไหวป่าวเนี่ย” พวกผมแซวอิงขำๆ เธอหน้าซีดมาก แต่ก็พยายามยิ้มให้พวกผม
“อิงเกือบช็อคอ่ะ ไม่ไหวแล้ว ขอไปนั่งรอที่ฟู้ดสเตชั่นนะ น้ำขิงกับใบปอไปด้วยกันมั้ย”
“อืมก็ดีนะ ปอไปกับอิงนะเบียร์ ร้อนอ่ะ”
“เอางั้นเหรอ ให้เบียร์ไปด้วยมั้ย” ราชนิกูลเบียร์ไม่อยากจากแฟน แต่ตามันก็ว้อนอยากเล่นกับพวกผมมาก
“ไม่เป็นไร เบียร์เที่ยวกับเพื่อนเถอะ แต่ถ้าจะเข้าเมืองหิมะ ไปเรียกด้วย” แล้วสามสาวเค้าก็ไปรอที่ฟู้ดสเตชั่น ไอ้คิวไอ้เบียร์ไอ้มิคก็เดินไปส่ง พร้อมหอบกระเป๋า หอบเป้ทั้งของแฟนและของพวกผมไปด้วย
พวกผมก็ยืนรอพวกมันกลับมา พลางคิดว่าจะเล่นอะไรต่อ
“พวกมึงเล่นไรต่อวะ”
“ขออะไรเบาๆนะพี่ ตับไตไส้พุงผมย้ายที่หมดแล้ว”
“หึหึ มึงเล่นไม่ได้แล้วจะเสือกเล่นทำไมว่ะแมท ถ้าเล่นมันต้องเล่นเอามันส์ดิวะ”
“ก็น้องพี่แทน แม่งท้าผม”
“ก็กูอยากให้มึงเล่นด้วย ดูดิพวกเฮียเค้ามีเพื่อนตั้งหลายคน กูมีมึงคนเดียว กูก็อยากเล่นกับเพื่อน เพื่อเพื่อนมึงทำไม่ได้เหรอวะ”
“ไอ่สัด กูซึ้งมาก มึงก็เล่นกับพี่เชนของมึงไง รักมากไม่ใช่เหรอ” อื้อหือ ไอ้แมทมันเชือดนิ่มๆ ปากว่าตาขยิบ คือปากด่าไอ้เต้ยแต่ตามองไอ้คิว พวกผมขำมันสองตัว เลยตกลงกันว่าจะต่อที่ซุปเปอร์สแปช ผมก็ถอดหมวก ถอดรองเท้าเตรียมเปียกแล้วก็เปียกจริงๆ
อย่างมัน อันนี้ผมกับไอ้ภูมิขอสองรอบ แต่ไอ้เต้ยสี่รอบ ไอ้เชนเกือบอ้วกเพราะต้องเล่นด้วยทุกรอบ
“หนาวมั้ย”ภูมิจับไหล่ผม ตอนที่เราเดินไปหาเครื่องเล่นอันใหม่ ไอ้เต้ยวิ่งนำหน้าไปนู่นแล้ว
“ไม่ มึงหนาวเหรอ”
“ถ้าได้กอดคนแถวนี้ก็คงหาย” ไอ้ภูมิอมยิ้ม เหล่มองผม สาดดด
“ให้มากกว่ากอด เอาป่ะ”
“อย่าท้าพีม”
“หึหึ ครับ คุณภูมิท้าไม่ได้ ลดๆลงบ้างนะความหื่นมึงน่ะ”
“แฟนน่ารัก ลดไม่ได้”
“ใครก็ได้หยิบกระโถนให้กูหน่อย กูอยากสำรอก” เชี่ยมิคพอแฟนไม่อยู่ต่อมรั่วก็ทำงานเลยนะมึง ไอ้ฟ่างผลักหัวผมแล้วกอดคอน้องมัน ชวนกันเหล่สาวจีนด้วย
“มีแฟนหล่อก็ต้องทำใจนะ” ผมตบไหล่ไอ้แทน ยิ้มกวนๆ
“อืม จะว่าไป สูงๆหล่อๆแบบไอ้ฟ่างกูก็เอาบ่อยแล้ว ขอลองเตี้ยๆขาวๆซักครั้งเถอะวะ” มันเลียปาก ทำตาอุบาท ผมก็ถอยสิครับ
“เหี้ย อย่าเข้ามานะ กูถีบจริงๆนะเว้ย”
“หึหึ”
“อ๊ากกก ภูมิช่วยกูด้วย ไอ้แทนจะปล้ำกู” ผมวิ่งดักหน้าดักหลังไอ้ภูมิ พวกเชี่ยนั่นก็ดันหัวเราะ
“เฮ้ย อย่าไปรังแกมัน ปล่อยมันกลับสู่ธรรมชาติ”
“ไอ้ภูมิ ไอ้ลูกหมา” มันผละจากฟ่างมากอดคอผมเดินไปต่อที่สกายโค้ดเตอร์ วัดใจแล้วสินะ
“เอาแล้วไงกู” ไอ้ปันพึมพำแหงนหน้ามอง คนที่กำลังเล่นสกายโคทเตอร์ เสียงกรี๊ดนี่สุดๆเลยครับ “พีมถ้ามึงรอดไปได้ ฝากบอกพ่อบอกแม่กูด้วยนะ กูรักพวกท่านมาก” ถึงกับสั่งเสียเลยเพื่อนกู
“มึงกลัวแล้วจะเล่นทำไมวะ”
“ศักดิ์ศรี” ถุย เหตุผลแมนมาก ไม่ใช่กลัวโดนล้อว่าป๊อดเหรอวะ
สกายโคทเตอร์ก็นั่งเป็นคู่ พวกผมก็ส่งซิกให้ไอ้เชนไปนั่งคู่ไอ้ปัน แล้วไอ้คิวจะนั่งไหนได้ละครับ ถ้าไม่คู่ไอ้เต้ย ไอ้ปันกับไอ้เชนคู่หน้าสุด กลัวแล้วเสือกไปนั่งหน้านะปัน ถัดมาก็ไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง ไอ้คิวกับไอ้เต้ย แล้วก็ผมกับภูมิ ไอ้เบียร์นั่งกับไอ้มิค ส่วนไอ้แมทมันขับรถคุณปู่รออยู่ข้างล่าง
“มองหน้าทำไม ผิดหวังเหรอที่ไม่ได้นั่งกับพี่เชนของมึง” เอาแล้วเว้ย ระหว่างรอให้คนเต็ม ไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็เปิดศึกครับ
“พี่คิวนั่นแหละที่ผิดหวัง พี่คิวเกลียดเต้ย”
“เป็นหมอดูเหรอหรือเป็นบ้า ถึงได้คิดแบบนั้น”
“ก็จริงมั้ยล่ะ พี่คิวไม่คุยกับเต้ย พี่คิวไม่เหมือนเดิม”
“ใครกันแน่ที่ไม่เหมือนเดิม” เอ้ววว ผมกับไอ้ภูมิคงยิ้มชั่วพอกัน คิวเอ๊ยมึงรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่าอดีตกับปัจจุบันของมึงมันซ้อนทับกัน
เจ้าหน้าที่ส่งสัญญานว่าให้เช็คดูความเรียบร้อย ภูมิก็ก้มดูเช็คความปลอดภัยให้ผม โอเค พร้อม
“กลัวมั้ย” ภูมิหันมาถามผม
“แค่นี้สบ๊าย พี่เทพครับน้อง”
“หึหึ หลังๆมานี่มึงชอบมาเป็นแพ็กเกจนะพีม”
“แพ็กเกจไรวะ”
“น่ารักแถมฮาด้วย แบบนี้รักตายเลย” จุก ไอ้แสรดดดดดดดด
“ภูมิ”
“หื้ม”
“ไอ้เหี้ย กูเขิน อ๊ากกกกกกกก” ผมด่ามันก็ตอนที่ไอ้เครื่องเล่นมันออกตัว หัวแทบหลุด มึงจะแกว่งไปไหนครับ แต่มันส์มาก ตะโกนจนเสียงแหบ
-
“เหี้ยเอ๊ย ใครคิดไอ้เคื่องเล่นนรกนี่วะ” ไอ้ปันลงไปนั่งยองๆแขนเกยหัวเข่า มันเมาครับ ไอ้เชนบอกว่าไอ้ปันร้องไห้ด้วย เพราะมันอยากลง พวกผมก็วนเกือบทุกอย่าง เล่นแบบลืมตาย ไอ้เต้ยเล่นแต่ละอย่างไม่ต่ำกว่าสองรอบ ตอนนี้ได้เวลาไปรับสาวๆมาเล่นเมืองหิมะ
“แม่งหนาวสัด” ไอ้แทนกอดอกปากสั่น มันจะไม่หนาวขนาดนี้ถ้าพวกผมไม่ได้เปียกก่อนเข้ามา เพิ่งไปเล่นแกรนแคนยอร์น ไอ้คิวเรียกซะเสีย ล่องแก่ง อิงใส่เสื้อขาวมา พอโดนน้ำก็เลย อ่านะ คิวมันก็ถอดเสื้อเชิ้ตของมันคลุมให้ มันใส่เสื้อยืดอีกตัวข้างใน ไอ้เต้ยทำหน้าทำตาเหมือนอยากจะกระโดดงับเสื้อ ฮ่าๆ
“พี่เชนนนน” อยู่ดีๆ ไอ้เต้ยก็เอาหัวไปวางบนอกไอ้เชน ไอ้คิวหันไปมองแทบจะทันที
“หื้ม ว่าไง จะเอาอะไรคะ”
“เต้ยคอแห้ง หิวน้ำ”
“พี่บอกแล้วว่าอย่าซนไง หื้ม ทำไมเต้ยไม่ฟังคะ ไว้ออกไปค่อยกินนะ”
“ครับ เต้ยไม่หิวแล้วก็ได้”
“บ๊ะ ได้ใจกูจริงๆ” ไอ้แทนก้มมากระซิบข้างหูผม หน้าไอ้ฟ่างที่รักมึงก็เลวได้ใจกูเหมือนกัน ไปสอนวิชากันเพิ่มอีกรึเปล่าวะ
ไอ้เชนจับแก้มไอ้เต้ย ห่าเชนจะเล่นอะไรไม่บอกไม่กล่าว ไอ้เต้ยกระพริบตาปริบๆสองครั้งด้วยความงง มันรีบซ่อนรอยยิ้มเลวๆ เข้าไปยืนใกล้ๆไอ้เชน ไอ้คิวก็ได้แต่กำมือแน่น กว่ามึงจะยอมรับใจตัวเอง ไอ้เชนกับไอ้เต้ยต้องสมสู่กันให้มึงดูมั้ยวะคิว
ผมกับไอ้แทนทนไม่ไหวต้องไปลากคอมันมาคุย ปล่อยคนอื่นเล่นสไลด์น้ำแข็งไป มีอันนี้แหละที่ไอ้น้องแมทมันเล่นแบบไม่ฝืนใจ มันบอกเห็นน้ำแข็ง เห็นหิมะแล้วคิดถึงแดดดี๊ เออ ไอ้ลูกกตัญญู
“คิว กูถามอีกครั้ง มึงรักอิงเหรอ” ผมเปิดประเด็น
“เปล่า” ผมกับไอ้แทนมองหน้ากัน จริงๆก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
“รักไอ้เต้ยเหรอ” สมกับเป็นแฟนไอ้ฟ่าง ตรงได้ใจกูมาก
“กู…….”
“คิดก่อนตอบ เอาให้แน่”
“
กูไม่รู้ แต่ไม่ชอบที่มันไปอี๋อ๋อกับไอ้เชน”
“หึง?”
“น่าจะหวงมากกว่า”
“แม่งแล้วทำเก๊กนะสัด” ไอ้แทนตบหัวไอ้คิวเน้นๆ “ไอ้เชนกับไอ้เต้ยเพิ่งเริ่มคบกัน กูว่าใจมันยังไม่ลืมมึงหรอก รีบไปทวงคืนตอนนี้ไม่สาย” ไอ้แทนมันพยายามจะบอกว่า รักแท้ต้องแย่งชิง รักไม่จริงต้องเสียสละ กูพูดถูกมั้ยแทน คึ
“มึงบ้าเหรอแทน กูไม่เอาของเพื่อน” คราวนี้เงียบกริบ เออ ก็จริง เห็นเจ้าชู้แบบนี้ แต่พวกมันไม่เคยทับทางกันเลยนะครับ ของๆเพื่อนไม่แตะ แม้จะมีกรณีมาเสนอให้เอง ไอ้คิวเจอบ่อย เด็กไอ้แทน เด็กไอ้เชน ชอบมาหลังไมค์กับมัน เพราะเจอเซอร์ๆ ติสๆแบบไอ้คิวคงโดนใจ วันต่อมาถูกไอ้แทนไอ้เชนสลัดทิ้ง โทษฐานรบกวนเพื่อนมันให้รำคาญ
“ไอ้เต้ยยังไม่ได้เป็นของไอ้เชนนี่หว่า น่าเชื่อกู” ผมตบไหล่ไอ้คิว ยิ้มให้กำลังใจมันด้วย พวกมันกอดคอกันโดยมีผมอยู่ตรงกลางจะหนีบกูแบนแล้วสาดดดด
“เราจะเห็นคุณค่าของบางอย่างก็ต่อเมื่อเสียมันไป แต่นี่มึงยังไม่เสีย มึงรักมัน มันรักมึง สองคนรักกัน แฮปปี้ อึ๊บๆ” ผมเตะขาไอ้แทน ตลอดนะมึง ใต้เข็มขัดตลอด
“คิดดีๆนะคิว คิดไม่ออกก็บอกพวกกู แค่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง ลองรักคนที่มึงรักมันไม่ยากหรอก เชื่อกูนะเพื่อน” ไอ้แทนตบไหล่ไอ้คิวอีกครั้ง พวกผมก็เดินออกมาให้เวลามันได้คิด ไอ้ภูมิโบกไม้โบกมือเรียกผมให้ดูมันกับไอ้ปัน ไอ้ฟ่าง กำลังจะสไลด์แข่งกัน
“มันว่าไง” ไอ้เชนปรี่มาถาม
“ไม่นานเกินรอ เตรียมส่งตัวไอ้เต้ยเข้าหอ” ผมยืดอกตอบ
“ดีมาก ถึงเตี้ยแต่ก็มีสาระ มิน่าไอ้ภูมิถึงหลงมึงนัก ฮ่าๆ” มันสองตัวกอดคอกัน หันหลังให้ผม โมโหแม่ง ปากดีนักใช่มั้ยไอ้หมอฟันดะ ผมคว้าเกร็ดน้ำแข็งปาใส่หลังพวกมัน ไอ้เชนยอมคนซะที่ไหน มันก็ปากลับ ไอ้เหี้ย เต็มเบ้าตากูเลย
พวกผมเล่นสไลด์ไปหลายรอบมาก ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างแทบจะสิงกัน เล่นรอบไหนมันก็นั่งซ้อนกอดเอวกันตลอด แต่ผมกับภูมิยังไม่กล้าขนาดนั้น เราเล่นคนละอันแล้วจับมือกันแค่นั้น
เล่นไปเล่นมาไอ้ภูมิตาดีชี้ให้ผมดูไอ้คิว มันกำลังปัดน้ำแข็งออกจากผมไอ้เต้ยครับ ประหนึ่งว่าเป็นเกร็ดหิมะโปรยปรายกลางกรุงโตเกียว เฮ้ย ไม่เอา ไม่ไปญี่ปุ่น เปลี่ยนเป็นหิมะโปรยปรายกลางกรุงโซล เออค่อยเข้าท่าหน่อย
แล้วมันก็ลากกันไปหลังสโนว์แมนตัวใหญ่ที่ไร้ผู้คน ผมกับภูมิมองตากันแล้วรีบไปแอบดู ซักพักมนุษย์อีกหนึ่งคู่ก็ตามมา ไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง แม่งเสือกตลอด (ผมไม่เสือกเลยเนอะ แหะๆ)
“พี่คิว เต้ยเจ็บ” เห็นได้ชัดว่ากำลังตอแหล แต่อาจจะเจ็บจริงก็ได้เพราะไอ้คิวบีบข้อมือมันซะขนาดนั้น
“เออ กูมันไม่อ่อนโยนเหมือนไอ้เชน” พระเอกกำลังประชด
“แล้วพี่เชนเกี่ยวอะไรด้วย ห้ามว่าพี่เชน” นางเอกก็ประชดกลับ คุณประจักษ์กับโสรยา (น่าจะคนละเรื่องนะ)
“หึ แตะต้องไม่ได้เลยนะ ทำไม มันก็เพื่อนกูทำไมกูจะว่าไม่ได้”
“เพราะพี่เชนเป็นแฟนเต้ย เต้ยไม่ชอบให้ใครมาว่าพี่เชน โอ๊ย เจ็บนะโว้ย พี่คิวปล่อยสิวะ” ไอ้คิวมันแรงควาย มึงดิ้นไปเถอะเต้ย ดิ้นให้ตายก็ไม่หลุด เพราะเฮียเจอมาเยอะ กูรู้ดี
“ขึ้นวะกับกูเหรอ แล้วไปเรียกมันว่าพี่ทำไม” เน้ เป็นไงล๊า มีเรียกร้องสิทธิ์ด้วยแหละ
“ทำไมจะวะไม่ได้”
“พูดจาไม่น่ารักเลยนะ” ไอ้ฟ่างทุบหลังไอ้แทนดัง อั๊กๆ มันคงสะใจ ที่ผลงานออกมาดี
“ก็ไม่ต้องมารัก ปล่อยยยย”
“ไอ้เต้ยแม่งแรด” ผมว่า พร้อมอมยิ้มมีความสุข ไม่รู้สิ แต่ผมว่ามันสองคนน่ารักดีว่ะ ไอ้เต้ยมันนิสัยเด็กละมั้ง
“เหมือนมึง” ไอ้แทนด่าผม
“เหมือนเมียมึงแหละสัด” ไอ้ภูมิด่ามันกลับ พี่ชายมันเลยมองแทบจะกัดหัวน้องตัวเอง
……………………………………
เล่นจนเหนื่อยก็ได้เวลาพักกินข้าวเอาแรง มื้อนี้ขอฝากท้องไว้กับผู้พันแล้วกัน กินข้าวเสร็จก็ต่อด้วยคาร์บั้ม ผมก็ดันลืมว่าพวกไอ้ภูมิ มันนักแข่งรถ แม่งแค้นอะไรกูมากมั้ย ชนเอาๆ แทบอ้วกเอาไก่ออก
“ไอ้แทน นั่นบ้านผีสิงนะมึง ไม่ใช่โรงแรม เข้าไปรีบออกมาล่ะ อย่ามัวแต่ทำไอ้ฟ่างครางแข่งกับเสียงครวญของผี ฮ่าๆๆ” พวกผมกำลังเมามันส์กับการแซวไอ้ฟ่าง แต่บางทีก็เซ็ง แซวอะไรไปมันก็ไม่เขินไม่อาย ร้ายกว่านั้นมันดันหอมแก้มกันโชว์
คือ พวกกูอ่ะรับได้ แต่ช่วยเกรงใจสาวๆเขาบ้าง ไอ้ฟ่างบอกว่า ถ้ารับเพื่อนแฟนไม่ได้ ก็อย่าคบต่อเดี๋ยวจะจบไม่สวย นี่มึงจะติสแตกไปไหนข้าวฟ่าง
ไอ้เบียร์กับแฟนเข้าไปก่อน ตามด้วยไอ้แทนกับฟ่าง ไอ้มิคกับน้ำขิงขอบายเพราะกลัวผีทั้งคู่ แต่ที่เรียกเสียงฮือฮาแบบลับๆของพวกผม ไอ้คิวกับไอ้เต้ยครับ มันเข้าไปด้วยกัน ออกมาไอ้เต้ยหน้าแดง ก้มหน้าก้มตาเดิน ไอ้คิวก็หน้าตายหน้านิ่งเกินปกติ ผมส่งสายตากวนตีนมัน ไอ้คิวก็ยักไหล่ แม่งมันทำอะไรกันวะ
“จะเข้ามั้ย” ภูมิถาม
“เข้าดิ ทำไม หรือมึงกลัว” ผมยิ้มล้อไอ้ภูมิ
“กลัวจะอดใจไม่ไหว ฆ่าปาดคอมึงในนั้นว่ะ”
“แหม ตัวเอง ตัวเองกล้าฆ่าเค้าหรอ”
“หึหึ ขนลุกว่ะพีม” มันดึงมือผมเข้ามา มีลูกบอกลูกมีหลานบอกหลานนะครับว่าผมกับภูมิจูบกันในบ้านผีสิง
……………………………………
เที่ยวมาทั้งวัน ตอนนี้สภาพแต่ละคน ปวกเปียกมากจะขับรถกลับไหวรึเปล่าก็ไม่รู้ พวกผมถ่ายรูปบ้าๆบอๆก่อนกลับบ้าน ระหว่างรอสาวๆไปเข้าห้องน้ำ
“ภูมิ โอ๊ตจะคุยด้วย” ไอ้ฟ่างยื่นโทรศัพท์ให้น้องมัน ไอ้ภูมิยิ้มรีบรับมาคุย”
“หวัดดีครับ…. ภูมิอยู่สวนสนุกมาเที่ยวกับเพื่อน…. สนุกสิ แล้วโอ๊ตอยู่ไหน… ใช่ฟ่างมากับแฟน …เคยสิ โอ๊ตเคยเจอแล้ว …..ภูมิก็มากับแฟน อยากเห็นก็กลับบ้าน แม่บอกว่าโอ๊ตไม่คิดถึงบ้าน…. อื้อภูมิปิดเทอมแล้ว โอ๊ตกลับมาหาภูมินะ… ไม่เอาหรอก ภูมิไม่ชอบอยู่ในป่า ….ภูมิก็คิดถึงโอ๊ต ฟ่างชอบแกล้งภูมิ …ก็ได้ เดี๋ยวภูมิโทรหา” ไอ้ภูมิคุยโทรศัพท์กับพี่ชายได้น่ารักมาก
“ใส่ไฟกูตลอด กูไปแกล้งมึงตอนไหนไอ้น้องเวร เดี๋ยวไอ้โอ๊ตก็มาด่ากูอีกแม่ง”
“ช่วยไม่ได้ มึงบอกแม่ทำไมเรื่องที่กูไม่กินข้าว”
“ก็เพราะเวลามึงปวดท้อง กูจะซวยไง เป็นกระเพาะแล้วไม่เจียม” ไอ้พี่น้องสองคนก็งุ้งงิ้งๆใส่กัน ซักพักพี่ชายพวกมันก็โทรกลับมาอีก ไอ้ภูมิแย่งโทรศัพท์ไอ้ฟ่างมาคุย
“กูจะไปเข้าห้องน้ำ ไปป่าว” หันไปมองใครก็ไม่มีใครสนใจ แกล้งไม่ได้ยินอีกต่างหาก ฮึ๋ย ไอ้ภูมิก็คุยโทรศัพท์ “ไม่มีหมาตัวไหนมีน้ำใจจะไปเป็นเพื่อนกูเลยใช่มั้ย กูไปคนเดียวก็ได้โว้ย” ผมเดินแกมวิ่งมาห้องน้ำคนเดียว ไอ้พวกเพื่อนเวรจำไว้เลยนะ จำไว้ๆ
“พีม พีม” เสียงเรียกชื่อผม ติดจะสั่น เหมือนคนเหนื่อย พอหันกลับไปมองผมก็แปลกใจ ทำไมมันบังเอิญจัง
“ไอ้คลื่น มึงมาทำอะไรวะ” คลื่นมันยืนหอบแฮ่กๆ ยกมือโบกไปมาเพราะอ้าปากพูดไม่ได้ ผมเลยหลุดขำท่าทางตลกๆของมัน มึงคงไม่ได้วิ่งตามกูมาใช่มั้ย
“มาสวนสนุก….กูคงมาปลูกป่ามั้ง”
“ห่า กวนตีนนะมึง”
“หึหึ กูพาน้องมาเที่ยว นั่งกินข้าวอยู่เห็นมึงเดินผ่านน่ะเลยวิ่งตาม นึกว่าไม่ใช่ซะอีก”
“คงกะจะวิ่งมาตบหัวชาวบ้านเค้าไปทั่วล่ะสิ”
“โหยย อย่าเจ้าคิดเจ้าแค้นดิวะ กูขอโทษมึงไปหลายรอบแล้วนะ”
“เออๆ ล้อเล่นหรอก เฮ้ย กูปวดฉี่ เดี๋ยวมาคุยต่อ”
“เหรอ เออไปดิ เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”
“อ๊ากกก แม่งจะราดแล้ว สาดดด” ผมวิ่งไปรูดซิบไปแทบไม่ทัน พอถึงที่หมายก็ปล่อยเต็มที่ เฮ้อออ โล่ง ความสุขเกิดขึ้นได้เสมอ อิอิ
“ไม่ไปฉี่ในห้องน้ำวะ” ผมหันมามองไอ้คลื่นที่ยืนก้มหน้าให้กระจก
“กูแค่ฉี่ ไม่ได้ขี้ เข้าห้องน้ำทำไม” ผมจัดการเก็บน้องพีมเข้าที่เข้าทาง ล้างมือเรียบร้อย ไอ้คลื่นก็ยังยืนก้มหน้า หูแดงๆ
“เฮ้ยเป็นไรวะคลื่น ตัวแดงๆนะมึง เมาแดดเหรอ”
“เอ่อ เปล่าๆ”
“เออ วันนั้นที่มึงรีบกลับ ที่บ้านมีเรื่องอะไรเหรอ โอเคยัง”
“อ๋อ น้องกูขับรถเฉี่ยวคนว่ะ พ่อเลยเรียกไปดู”
“เหรอวะ แล้วเป็นอะไรมากมั้ย”
“โอเคแล้ว คนที่โดนเฉี่ยวก็ไม่เป็นอะไรมาก น้องกูก็ไม่เป็นไรมั้งเห็นมันเล่นไวกิ้งไปหลายรอบ” มันพูดด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนเดิม
“อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แล้วมึง เฮ้ย!!!….” ผมกับไอ้คลื่นตะโกนพร้อมกัน ที่ผู้ชายคนนึงทำเป๊ปซี่หกใส่ผม เพราะมีเด็กวิ่งไล่กันเข้ามาในห้องน้ำ เลยชนพี่เขา แล้วพี่เขาก็เซมาโดนผมอีกที
“เฮ้ยน้อง พี่ขอโทษ” พี่คนนั้นรีบขอโทษผมใหญ่ ส่วนเด็กน้อยสองคนวิ่งหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“ไม่เป็นไรครับ” อ่า เป๊ปซี่เต็มเสื้อกูเลย พี่เขาขอโทษผม แล้วไปจัดการธุระของตัวเอง ก่อนไปก็ยังมาขอโทษอีก เหอๆ อุบัติเหตุ ผมเข้าใจ ไม่เป็นไรครับพี่ ผมก้มมองสภาพตัวเอง เสื้อเลอะตั้งแต่ตรงหน้าอกลงไป เซ็งเลย จะกลับบ้านแล้วแท๊แทไอ้พีมเอ๊ย ผมรองน้ำมาลูบๆเสื้อ ถึงจะล้างคราบไม่ได้แต่อย่างน้อยจะได้ไม่เหนียว
“มากูช่วย”
“ไม่เป็นไร จิ๊บๆ กูจัดการได้”
“ทำแบบนั้นเดี๋ยวก็เปียกทั้งตัว มานี่ กูช่วย” คลื่นมันก็ใจดีช่วยผมเช็ด
“แม่งเหนียวว่ะ กูถอดซักเลยดีกว่า”
“เฮ้ย ไม่ต้องๆ จะเป็นชีเปลือยรึไง เดี๋ยวกูเช็ดให้ มึงยืนเฉยๆเหอะน่า”
“โหยมึง ก็แม่งเหนียวอ่ะ”
“เออ อยู่นิ่งๆดิพีม….” ไอ้คลื่นมันทำตาดุๆ ใส่ แถมยังจับแขนผมไม่ให้ยุ่งกับเสื้อด้วย คลื่นมันเปิดน้ำมาลูบเสื้อผม แล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าของมันมาเช็ดให้ด้วย ผมก็เลยต้องยืนนิ่งๆให้มันช่วยเช็ด
“มึงปล่อยเมียกูได้รึยัง” น้ำเสียงเย็นๆดังขึ้น ทำให้ผมกับคลื่นหันไปมองคนที่ยืนอยู่ที่ประตู
“ภูมิ”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………..
คึคึ หลบหน่อยพระเอกมา ขอโทษที่มาช้านะคะ แต่ช้าก็ดีกว่าไม่มา ชิมิ อิอิ
ไอ้น้องเต้ยสำนึกไว้ด้วยว่าตัวอ่ะเป็นน้องอย่าริอาจไปรุก กรั่กๆ
รักแบบอุดมคติมันก็ดีคะ แต่ตาลมิปลื้ม ยังไงมันก็ต้องมีสามคู่ เอ๊ะ รึสี่คู่ดีน๊า หึหึ เลขสามนี่แหละกำลังดี ตาลว่าจะทำบทสัมภาษณ์หนุ่มๆมาให้อ่าน ใครจะฝากถามอะไรคนไหนมั้ยเอ่ย เดี๋ยวตาลหอบไปถามมาให้ หุหุ
ปลๆ สองตอนที่แล้วมีคำผิดเกลื่อนกลาด ทำไมไม่เตือนตาลบ้างละคร๊า แอ๊ อับอาย
ส่วนเรื่องรูปอิมเมจที่มีคนถามว่าพวกเขาเป็นใคร ตาลไม่รู้จักเลยคะว่าเขาแต่ละคนเป็นใคร ยกเว้น รูปของภูมิ พีม แล้วก็น้องเต้ย(เอ็นดูน้องเต้ยเป็นพิเศษ เพราะชอบมาหลายปี) นอกนั้นเก็บได้ตามเว็บ หน้าตรงตามที่ตัวเองคิดไว้เลยเอามาให้ดูคะ อิอิ หล่อ ถูกใจมั้ยคะ
(http://image.ohozaa.com/i/31d/9yurr.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=af3fea6e1b9f89c8dfff7295d0c3b2f1)
(http://image.ohozaa.com/i/3ed/ucats.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=49d8a0ed7b421ea53ae36c67ec9e6fda)
(http://image.ohozaa.com/i/080/catsnhgfd.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=359370147526338fd39dfcd1ee085765)
คิดซะว่าวิ่งตามพีม อิอิ
(http://image.ohozaa.com/i/fbc/6_mg_5922_2.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=1f497f11b890278afad844750f7306ee)
-
พึ่งอ่านถึงตอน แฮับปี้นิวเยีย ครับ จะรีบตามให้ทันครับ. ฮามากเรื่องนี้ อ่านไปขำไป อารมณ์ดีทั้งวัน ชอบวิธีการเขียน. ชอบพี่ตาลด้วยครับ ถ้าผมมีพี่สาวแบบพี่คงรักและหวงตายเลย
ขอบคุณอีกครั้งครับ!
แอร๊ยยย เขินคะเขิน มีผู้ชายบอกรักบอกชอบ (ก้มหน้ากัดปาก บิดไปมาแต่พองาม อิอิ) อยากได้พี่เป็นพี่สาวเหรอคะ ยินดีคะ แต่พี่มีน้องชายแล้ว สนใจมาเป็นน้องสะใภ้พี่มั้ยเอ่ย ถึงน้องชายพี่จะไม่หล่อ แต่มันก็บ้าดีเดือดนะคะ อยู่ม.5 สูง 185 น้ำหนักจำไม่ได้ แต่มันผอม ล่าสุดที่พาไปซื้อกางเกงรู้สึกจะเอว 29 มั้ง (พรีเซ้นมาก ฮ่าๆ) พี่ทั้งผลักทั้งดันทั้งถีบมันให้คบผู้ชาย จนหวิดจะถูกมันเตะปากมาหลายครั้ง ฮ่าๆ สนมั้ยๆ
-
นี่มันนิยายสดใส ลัลล๊า ฮาเฮนะคร๊า อิอิ ตอนหน้าจะพาหนุ่มๆไปเที่ยวสวนสนุกคะ หึหึ เจอกันวันพุธ เพราะติดภารกิจนางงาม ของดคอนเซปวันเว้นวันคะ ฮ่าๆ :laugh: :laugh:
วันนี้วันพุธ
ไม่ได้ทวงนะแค่บอกกล่าวกันเฉยๆ หุๆๆๆ
เธอคนนี้ ชีแรงคะ ตามอิชั้นได้ทุกกระทู้ อิพี่หมูอีกคน ยัยพิตต้านี่จิกข้ามบอร์ด นั่งทางในรึเปล่าเนี่ย
ปล คือว่าเวลาที่ไทยกับปารีสมันไม่ค่อยตรงกันอ่ะคะ ตาลเลยหลงวันหลงคืน :laugh: :laugh:
-
ตายแน่ๆ ไอ่พีมเอ้ย
.
แต่ก็ดีจะได้เคลียร์คลื่นไปเลย
-
งานเข้าพีมแล้วคราวนี้
-
เจ้าของเค้ามาตามแล้ว
ปล่อยเมียเค้ากลับบ้านเหอะ
o18
-
อ๊ะๆๆๆ ลืมถามว่า ตอนหน้าไคลแมกซ์ จะมาต่อเมื่อไหร่ครับ ลู้นๆๆๆๆ กว่าภูมิ พีม ซะอีก 555+
-
ขอตามด้วยคนนะคะ^^
อ่านแล้วชอบมากๆๆเลย
มีมุกให้ฮาได้ตลอด
อ่านแต่ละตอนยิ้มแก้มแตกเลย^^
อยากจะบอกว่าอันรวดเดียวสองทุ่มยันตีสี่เลยค่ะ
ชอบมากๆๆๆ
ขอเป็น FC เรื่องนี้ด้วยคนนะคะ
.
.
.
ปล.อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจสภาพพี่ปันที่สุดเลยค่ะ^^
-
ภูมิตอนนี้น่ารักมากๆเลยอ่ะ หยอดพีมตลอดเลย
แต่เข้าใจภูมิน่ะมีแฟนน่ารักก็อยากหยอดเป็นธรรมดา
แต่เต้ยกับเชนนี่เอารางวัลตีบทแตกไปเลยดีกว่า
เล่นกันได้เนียนมากๆ
ประโยดที่ภูมิพูดนี่เอาใจไปเลยไม่ค่อยหวงเลยภูมิ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
พีมงานงอกแล้วววววว :laugh:
ภูมิมาได้จังหวะพอดีเลย :laugh:
คลื่มจะรอดจากตรีนภูมิมั้ยนั่น :serius2:
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :L2:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
ขอแสดงความยินดีกับอิพี่คิววววววว ยอมรับซักที หึหึ
เจอกันจนได้ . . อย่าหึงโหดนะภูมิ สงสารน้องพีม
:กอด1: :กอด1:คุณตาล
-
น่ารักมาก ๆ ฮาด้วย อยากอ่านต่อแล้ว
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:เป็นไงล่ะพีมชวนไปห้องน้ำไม่มีคนไป
น้องตาลครับพี่ไปตามจิกนิยายตอนไหน ไม่เค้ยไม่เคย
โดยส่วนตัวเป็นคนเรียบร้อยนะให้ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก
ตอนนี้ทั้งเขินทั้งมีความสุขแล้วจะพาชะนีมาเพื่อ????
แล้วตอนนี้อยู่ปารีสเหรอนึกว่าเสียมราฐซะอีก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:ขอบคุณที่ยังมาต่อช้าไปหน่อยแต่ไม่เป็นไร
นี่นี่ถ้าจะบอกว่าเปลี่ยนใจมาชอบคลื่นแทนเบียร์จะเป็นไรไหม :-[ :-[ :-[
-
โอ้วววววว ยาวจุใจเลยทีเดียววววววววว
-
แอร๊กกกก ป๊ะกันแล้ว เวลาที่รอคอย แล้วแบบนี้พีมจะยังได้ไปค่ายอยู่มั๊ยเนี่ยะ
-
เห็นด้วยกะเฮียหมู :laugh: จะเอาคลื่น แอร๊ยยยย อยากได้ๆ o9 o9
ตอนนี้น่ารักอ่ะ ปลื้มทุกคนเลย น้องตาลเขียนได้ดีมากค่ะ พระเจ้าได้ให้พรสวรรค์มาทดแทนหน้าตาที่บกพร่อง :laugh:
(พี่ล้อเล่นนะ อย่างอนนะนางงาม555)
ฝากถามน้องปัน ตอนสอบแกเอาอะไรสอบเข้าอ่ะ ใช้เส้นพ่อแกใช่มั้ย เรียนรัดสาดไม่รู้ว่าเยอรมันอยู่ฝ่ายไหน :z6:
พึ่งอ่านถึงตอน แฮับปี้นิวเยีย ครับ จะรีบตามให้ทันครับ. ฮามากเรื่องนี้ อ่านไปขำไป อารมณ์ดีทั้งวัน ชอบวิธีการเขียน. ชอบพี่ตาลด้วยครับ ถ้าผมมีพี่สาวแบบพี่คงรักและหวงตายเลย
ขอบคุณอีกครั้งครับ!
แอร๊ยยย เขินคะเขิน มีผู้ชายบอกรักบอกชอบ (ก้มหน้ากัดปาก บิดไปมาแต่พองาม อิอิ) อยากได้พี่เป็นพี่สาวเหรอคะ ยินดีคะ แต่พี่มีน้องชายแล้ว สนใจมาเป็นน้องสะใภ้พี่มั้ยเอ่ย ถึงน้องชายพี่จะไม่หล่อ แต่มันก็บ้าดีเดือดนะคะ อยู่ม.5 สูง 185 น้ำหนักจำไม่ได้ แต่มันผอมล่าสุดที่พาไปซื้อกางเกงรู้สึกจะเอว 29 มั้ง (พรีเซ้นมาก ฮ่าๆ) พี่ทั้งผลักทั้งดันทั้งถีบมันให้คบผู้ชาย จนหวิดจะถูกมันเตะปากมาหลายครั้ง ฮ่าๆ สนมั้ยๆ
ตายๆๆๆ พี่จะเป็นลม ทำไมน้อง A. marcoถึงคิดไปได้ ทุกวันนี้น้องแท้ๆ ของชียังอยากตัดพี่ตัดน้องใจจะขาดเลยค่ะ
ไม่เอาๆ อย่าหลงผิดนะ ไม่ดีไม่งาม
-
อ่านจุใจมาก
เพื่อนๆก็ทั้งพลักทั้งดันกันจนตกลงเต้ยกับคิวโอเคกันแล้ว
ใช่ไหมคะ
ซะงั้นตอนนี้คลื่นขโมยซีนทาก
ออกมา 2 วิ ก็ทำให้ภูมิหึงได้
อยากรู้ตอนต่อไปแล้วซิ
-
อ่านแล้วบิดไปบิดมาอยู่หน้าคอม แอร๊ยยยยยยย :m25: เขินมาก โดยเฉพาะภูมิพีม/แทนฟ่าง จะน่ารักน่าหยิกไปไหน
คู่พี่คิวกับน้องเต้ยอีกไม่นานคงจะลงล็อคกันแล้วสินะคะ อิอิ อยากรู้จังทำอะไรกันในบ้านผีสิง(เข้าไปเล่นผีผ้าห่ม?)
คลื่นจ๊ะ.. เสร็จแน่ 555
ชั้นหวง ชั้นมาทวงของชั้นคืนนนนนนนน
รักเรื่องนี้ที่สุด รอตอนต่อไปค้า
-
อ่านแล้วว ยาวดีจังเลยยยย
มาบ่อยๆละกัน
คลื่น ตายแน่ 55+
-
หลบหน่อยพระเอกมา :laugh: กลัวว่าจะไม่ใช่พระเอกซะแล้วค่ะ เสียงเย็นมาเลย
อร๊ายยยย นึกว่าน้องคลื่นจะได้ไปหามุมสวีทกับน้องพีมที่ค่ายซะอีก มาแบบนี้อดเลย :กอด1: ปลอบน้องคลื่น
(นี่ถ้าไม่มีน้องภูมิอยู่แล้ว จะว่าเป็นพรหมลิขิตนะคะ เจอกันบ่อยเกิ๊นนน เอ๊ะ รึว่ามีคนจงใจ)
แต่ชอบตอนภูมิคุยกับโอ๊ตอ่ะค่ะ นี่จิ้นไปถึงตอนโอ๊ตได้เจอกับพีมแล้วนะคะเนี่ย :impress2:
ส่วนคิวเต้ย :z1: สงสัยน้องเต้ยจะสมหวังในเร็ววันแน่ๆ
-
อ๊า ยยยย ต ามทันซะที
ไม่เอาคลื่นนะ เค้าจาเอาภู มิๆๆๆๆ
มะไหร่คิวจายอมรับอ่าา
รอคิวก่าเต้ย อยุน๊ าาา
-
บ้านผีสิงรอบนี้ ผีคงเป็นตากุ้งยิงแน่ๆ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
คิวเต้ยน่ารักอะ... :m3: :m3: :m3:
-
ยาวถึงใจเลย
น่ารักมากๆเพื่อนนๆลุ้นกันน่าดู
-
คิวรีบๆตัดสินใจเร็วๆเดี๋ยวเชนมันเคลิ้ม 555
แต่เอ้้!!! คิวทำไรเต้ยในบ้านผีสิงอ่ะ น้องหน้าแดงออกมาเลย ทำเหมือน P&P หรือป่าวอ่ะ ผี เผอ แตกตื่นหมดแล้วมั้งนะ
งานเข้าแล้วพีม แล้วงี้จะมาแรงไปค่ายไหม
-
อยากรู้เกิดอะไรขึ้นในบ้านผีสิง 555+
//งานเข้าพีมอย่างแรง
-
งานเข้าแล้วมั๊ยหล่ะพีมเอ๊ยยยย
แต่ว่าเต้ยนี้ แรดได้ใจมากค่ะ แถมตีบทแตกอีกต่างหาก :laugh: :laugh: :laugh:
-
นั่นๆ ป๊ะกันแร๊ววว พี่ภูมิหึงโหดแน่ๆ แต่ชอบคู่พี่คิว+น้องเต้ย รอลุ้น
-
ตายแนพีมมมมมมมมมมมมมมม
-
ระเบิดลง
กรี๊ด กระโดดเอาปากกระแทกแก้มคุณตาล ขอบคุณค่ะ ตอนนี้อ่านไปแก้มปริเป็นหน้าดินฤดูแล้งไป แบบน่ารักกันจังเลยค่ะ ถ้าจะแอบคิดว่าสัญญาณดีๆกำลังเกิดตอนน้องเต้ยกับพี่คิวออกมาจากบ้านผีสิง หูย อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ
ปล. งั้นดิฉันขอสมัครเป็นน้องสะใภ้คุณตาลด้วยคนได้ไหมคะ ถึงแป้งจี่จะไม่ใช่ผู้ชาย แต่แป้งจี่เป็นดี้ค่ะ ดี้ชอบผู้ชาย แอร๊ย :laugh:
-
งานเข้าแล้วน้องพีม
-
:jul3: ตายเเน่ค่ะพีม ไอ้คุณภูมิเอาตายเเน่ งานเข้าาาาาาา
-
ใจเยนๆๆนะพี่ภูมิ อย่าใช้อารมณ์
ใช้อาวุญ โลด :z6:
ปล มาต่อเร็วๆๆนะจ๊ะตาล อิอิ
-
จนได้นะพีมนะ
-
งานงอกซะแล้วหมูพีร์
น้องเต้ย สมหวังซะทีนะ 555
-
พีมงานเข้าแล้วเว้ยเฮ้ย :laugh: :laugh:
-
อร๊ายยย ติดงอมแงม มาต่อน้องเต้ยอย่างไว หรือให้อิพี่คิวเล่าก็ได้ อยากรู้ๆ เกิดอารายในบ้านผีสิง พี่คิวสิงน้องเต้ยรึป่าว(แอบแรง 555+) เอ่อ...ยังรักภูมิกับพีมเหมือนเดิมนะจ๊ะ แต่ตอนนี้เจ๊ขอเชียร์น้องเต้ยก่อนน้าาาาา หมั่นไส้อิพี่คิวมัน ฮึ่ย !!!
ปล. ตอนนี้ยาวได้ใจ แต่ตอนต่อไปขอยาวกว่านี้ นะจ๊ะ จุ๊บๆ ^-^
-
งานเข้าอย่างแรงเลยพีม o18
-
ศึกชิงนายกำลังจะมา
กร๊ากกกกก
ความซวยของคลื่นมาเยือนแล้ววว
หรือพีมจะซวยกว่ากว่า
แต่คิวปากแข๊งแกร่งมากกกกกกกกกกกกก
เต้ยก็แอคติ้งเอาไป100เลยฮ่าๆๆๆๆ
รอๆๆๆภูมิพีมคงมีมาม่าเล็กน้อยละงานนี้
แต่คิวเต้ยเมื่อไหร่จะสมหวังกันสะที
-
ชอบๆ อิอิ :L2:
-
งานงอกแล้วแฮะคุณพีม
สามีมา!!!^^
อย่าวางมวยกันนะ
สงสารคลื่น ม้วนเสื่อเหอะจ้ะ
เกิดอะไรกับพี่คิวน้องเต้ยในบ้านผีสิงเอ่ยยย ฮี่ฮี่ฮี่^_________^
-
ไม่ได้ไปค่ายแน่พีม
สามีสั่งห้าม :laugh:
-
ตามอ่านมา3วันแล้ว ยังอ่านได้ไม่เท่าไหร่เลย
แต่จะตามอ่านให้ทันค่ะ สนุกดี
-
+1ตอนนี้สุด ๆ ชอบมาก อิอิ พี่คิวทำไรน้องเต้ย ในบ้านพี่สิงอ่ะ :z1: :z1:
งานเข้าหนูพีมซะแหละ โอกาสเคียร์ ใช่ไหม :z2: :z2: :impress2:ชอบ ตนเขียน เหอะ ตอนนี้ :L2:
-
ของฟ่างเค้าแรงจิงๆ เสี้ยมสอนได้ดี ไม่มีบกพร่อง ก๊ากกกกกกก o13
อ่าวๆๆ หลบหน่อย คนหล่อมานะจ่ะคลื่น เอิ้กกกกก :m20:
-
ได้ยินคำว่าเมียกู
คลื่นคง ณ จังงัง
ได้เผชิญหน้ากันจริงๆแล้ว
ว่าแต่ว่าพี่คิวทำอะไรน้องเต้ยเนี่ยยย :-[
-
ยาวได้ใจไปเลยค่ะ.... อิมเมจน้องเต้ยนี่.. อร๊ากกก
แทจุนโอป้า.. น่ารักสุดๆๆไปเลยค่ะ ^^
-
อ่านเรื่องเพื่อนฝูงก๊วนนี้แล้วฮาจริง ๆ จัง ๆ ขำกลิ้งได้ตลอด
คิว-เต้ย มีเปอร์เซ็นต์สมหวังสูง ก็ น้องเต้ย-เฮียเชน จัดเต็มขนาดนั้น
แต่พี่คิวเนี่ย หึงเค้าแต่ดันปากแข็ง ไม่ได้ดั่งใจเลย ~ o12
จบตอนมีค้างอีกแล้ว ภูมิกับพีมและคลื่น งานนี้มีเคลียร์ !!!
-
ไอ้ภูมิขี้หึง อ๊ายย :o8:
-
เต้ย คิว :oo1:
พีม ภูมิ :กอด1:
ภูมิ VS คลึ่น :z6:
-
ตอนนี้มาแบบยาวๆๆๆๆๆ ถูกใจจริงๆ แต่ตอนจบยังแอบค้างอีกนะคะ
ภูมิจัดมาอย่างนี้เลยก็ดีค่ะ ตรงจัดชัดเจน ตัดไฟ ตัดปัญหาไปเลยทีเีดียว
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ ^^
-
งานเข้าแล้วพีม ถ้าทางจะเป็นงานหนักด้วยอ่ะ
-
อดไม่ได้ที่ลุ้น คู่คิวเต้ย...
ยอมรับซะทีเหอะพี่คิว
คนอ่าน จะลงแดง
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยตายแล้ว
สามีมาตามภรรยาย น่ารักจริ๊ง อิอิ
-
กรี๊ดดดด อิมเมจเต้ยโดนใจ น่ารักกกกกกกกกกก
น่ารักขนาดนี้อิพี่คิวมันยังชักช้าก็โยนมาทางนี้เถอะ กร๊ากกก
-
แอบสงสัยไอ่พี่คิวพาน้องเต้ยไปทำอะไรในบ้านผีสิง :impress2:
ยอมรับหัวใจตัวเองสักทีสิไอ่พี่คิว หึงน้องเต้ยถึงขั้นนี้เเล้ว
รู้มั๊ยว่ามั๊ยว่าเเม่ยกลุ้นจนหัวใจจะวายเเล้ว!!:z3:
ตอนนี้น่ารักมากทุกคนเลย!!
เเต่ชะลอยเหมือนสึนามิจะถล่มพีม :z1:
มีสามีขี้หึงก็เเบบนี้ละน้องพีม~ (อิมเมจภูมิหล่อจนทำเพ้อเลย~)
อยากอ่านตอนต่อไปเเล้วคะไรเตอร์ :call:
-
ไอ้พี่คิวไปทำอะไรน้องเต้ยโชว์ผีในบ้านผีสิงป่าวเนี่ย
:z1:
-
โอ้ววววววววววววววววววววววว
ภูมิมาได้จังหวะมาก หลังจากนี้จะมีเหตุการณ์นองเลือดมั้ยนะ
จะได้เตรียมกรุ๊ป B ไว้หลายๆถัง
อะฮุ้ อะฮุ้~ :z1:
-
มาอ่านรวดเดียว แล้วอยากบอกคนแต่งว่า สนุกมากค่ะ มุกเยอะดี กลุ่มนี้ฮากลิ้งเลยอ่ะ
ขอเม้นท์ตอนล่าสุดล่ะกันว่า จะตามอ่านต่อว่าน้องภูมิหึงโหดแค่ไหน อิอิ น้องคลื่นจะสู้หรือถอยล่ะเนี่ย
ขอบคุณสำหรับเนื้อหาน่ารัก (สนุกโคตร) :pig4: :pig4:
-
เกิดอะไรขึ้นกับคู่เต้ยคิวในบ้านผีสิง
555555555.
เอาละเหว๋ย งานใหญ่เข้าแล้วไหมนั่น
คลื่นนี่ก็นะ เฮ้ออ ดันหลงรักคนมีเจ้าของ
ยังไงก็รักและเชียร์ภูมิอยู่ดี
แอร๊ยยยยยยยยย >< ฮ่าๆ
+1 ให้จ้า รอตอนต่อไปอยู่น้า
-
:z2: เอาเลยภูมิ ประกาศให้โลกรู้ ว่านี่แหละ เมียกู :z2:
:pig4: :pig4:
-
อิมเมจน้องเต้ยน่ากิน เอ๊ยยย น่ารักมากกกกกกก
ไม่รักไงไหวเนี่ย อิอิ
หุหุหุ
อยากอ่านพาร์ท คิวเต้ย แบบเต็มๆจัง
-
เค้าทำอะไรกันในบ้านผีสิง หุหุ
-
มาแบบจุใจเลย อ่านซะเพลิน ลืมนอนเลย
เขียนแต่ละคู่ได้น่ารักมากๆเลย แถมเอารูปมาให้จิ้นตามอีก ขอบคุณนะค่ะ + :L2:
-
ลุ้น คิวเต้ย....
แล้ว พีมงานเข้าแบบนี้
จะมีปัญหาอะไรไหมนิ
-
งานนี้ขอ+ 1 ให้เชน เจ้าพ่อการแสดง คงจะเกลียดเครื่องเล่นไปอีกนาน
น่าสงสาร เนื้อไม่ได้หนังไม่มี แถมเอาอิเต้ย มาห้อยคออีก ภาระจริงๆ 5555+
อยากบวกอีกหนึ่งให้ ฉากที่คลื่น ป๊ะ ภูมิ แต่มันบวกไม่ได้แล้ว มันเป๊ะจริงๆ
ไม่น่ารีบบอกเลยว่าเมีย เสียดายคลื่น ฮือๆๆ
รอตอนต่อไป อ๊ากกกกกกกก รอๆๆๆๆๆๆ
-
ข้าวฟ่างมันเสี้ยมน้องวิธีไหนเนี่ย ~ 55555
-
ลุ้นยิ่งกว่า ภูมิเจอคลื่น ..คือจะมาลงเมื่อไหร่หว่า?
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ทำไมยิ่งอ่าน ยิ่งรัก ตัวละครทุกคนในนี้นะม่ายเข้าใจ :กอด1::impress2:
โดยเฉพาะ พีม กับภูมิ แต่จะว่าไป ชอบแทนกับฟ่าง เหมือนกันนะ อิอิ เปิดเผย จริงใจดี ไม่แคร์ สื่อ 555
ขอให้น้องเต้ยสมหวังเร็วๆ นะ........ สู้ๆๆๆๆ
แต่ท่าทาง พีม งานจะเข้าแล้วล่ะมั้งเนี่ย :เฮ้อ:
คุณตาลเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างกับเขาเรื่องจริงมาเขียนแน่ะ .....ชอบบบบนะครับ
รออ่านตอนต่อไปครับผม
-
อยากอ่าน side story ของคู่แทนกับข้าวฟ่างมากๆ
....เพราะชอบคู่นี้สุดๆ :กอด1:
ป.ล. อยากทราบว่ารูปน้องที่เป็นอิมเมจของนุ้งพีมเป็นใคร..และชื่อ?น้องน่ารักมั๊กๆๆ :-[
-
o13
งานเข้า.. o18
-
:call: :call: :pig4:
-
บอกตรงๆเลยนะ มาทวงอ่ะ o11 o11 o11
รอไม่ไหวแล้วนะ จะลงแดงอ่ะ :monkeysad:
-
งานงอกน้องพีมแล้วละคะ
-
+1 ค่าา
มาสมัครเปนแฟน P&P อิอิ
มาต่อไว ๆ เน๊อะ
-
:serius2: โอ้ย โอ้ย คิด ถึงน้องเต้ย :m15:พีม
-
คุณเมื่อไหร่จะมาต่ออ่าเนี่ยยยยยยยย
ลุ้นคู่เต้ยกับคิวมากมายเมื่อไหร่จะบรรจบกันสะที
มาต่อไวไวน้าคุณ
-
ใครจะเละ ระหว่าง คลื่น กับ พีม :laugh:
-
ลุ้นไอ่พี่คิวกับน้องเต้ยจนหัวใจจะวายเเล้วคะ :m15:
ตัวเองมาต่อเถอะ :z13:
-
:t3: :t3: :call: :call: :call:
-
พีมจะรอดไมน่า แบบนี้มีหวัง 19 นาทีที่ขอท่าทางจะอด
-
ดีใจมากกกกกกก ที่อ่านตามทันแล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สนุกมากค่าาาาาา ขอเปงแฟนคลับเลยยย o13 o13
อยากรู้ว่า ไอพี่คิวมันทำไรน้องเต้ยในบ้านผีสิงหว่า ฮ่าๆๆๆ :z1: :z1:
อยากอ่านบทซั่มของ ภูมิพีม จิงจังค่ะ :haun4: :haun4:
อิจฉา ทั้งเรื่องมีแต่คนหล่อ โฮกกกกกกกกกก :m25: :m25:
ปล.ขอคลื่นได้มั้ย ถ้าพีมไม่เอา เพราะภูมิึคงหวงน่าดู กร๊ากกกกกกกกกก o18 o18 o18 o18
-
ดูท่าทางคนเขียนโดนคลื่นหอบไปไกล...ยังไม่มาต่อเลย
รอน่ะเจ้า
-
ตามมาอีกที่ 55555 รออ่านอยู่ค่าาาาาาาาา : )
-
เฮ้ย! ชั้นว่าชั้นหายไปจากเล้านานแล้วนะ นึกว่ากลับมาแกต้องมาต่อไว้ซักสองตอน นี่มันอาร๊ายยยย
หรือว่าโดนน้ำซัดไปจริงๆ เป็นอะไรรึป่าวววว ตอบด้วย เป็นห่วงเน้อ
(ไม่ได้ห่วงตาลหรอกนะ ห่วงอิน้องเต้ยกะอิปัน คุๆๆ)
ที่บอกว่าจะมีบทสัมภาษณ์ขอฝากคำถามจากแฟนคลับค่า
- ถามแทน-ฟ่าง ถ้าต้องเลือกใครซักคนในกลุ่มมา 3P นี่แทนกับฟ่างจะเลือกใครคะ
- ถามภูมิกับแทน สมมตินะคะสมมติเฉยๆ..สมมติจริงๆ ถ้าเกิดเห็นพีมกับฟ่างกำลัง.....นั่นแหละ..ได้กันอยู่..
ทั้งสองคนจะทำยัังไง
ปล. ฝากถึงคนเขียน รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆเน้อ
-
:z12: ยู้ฮู......
ภูมิ-พีม แทน-ฟ่าง พี่คิว-น้องเต้ย น้องตาล
หายไปไหนกันหมดเนี่ย ทุกคนรออยู่กลับมาได้แล้วนะ
คืดถึงอ่ะ o15
-
ไม่มาเด๋วแต่งเอง อ่านเองเลยนะครับ 555+
.
ขอหอมแก้มพีมสัก(หลาย)ครั้งจะได้มั๊ย 555+
-
อ๊ายยยย คิวกับเต้ยเข้าไปทำรายกันอ่าในบ้านผีสิง :o8:
ว่าแต่ พีมงานเข้าซะแล้ว :laugh:
-
:angry2: ยัยตาล อย่านะ อย่าหายไปนะ
คิดถึงพี่ภูมินะ
มาอัพเถอะ คนอ่านให้อภัยแล้ว :monkeysad:
ปล ทุกคนยัยตาลขู่ว่าจะงดอัพนิยาย2เดือนแระ :z3:
-
อ่านตอนนี้สะใจมากมาย ลุ้นตามตลอด
แต่แอบอยากรู้ตอนที่อยู่ในบ้านผีสิงของคิวกับเต้ยอ่า
ตอนสุดท้ายนี่งานเข้าพีมแล้ววววววว
ภูมิหึงโหดแน่นอน
-
ระหว่างรอไรท์เตอร์มาอัพ เด๋ววางแผนไปเที่ยวดรีมเวิร์ลตามรอยพีมดีกว่า
-
เปิดดูทุกวัน วันละหลายๆรอบเลย .. ยังไม่ได้ตอนต่อไปซะทีเน้ออ
คุณคนเขียนเป็นอะไรรึป่าวนะไม่เคยหายไปนานขนาดนี้เลย
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
:z2: :z2:
-
ประกาศจ้าประกาศ คุณนังส์คนเขียนไม่เป็นไร และบอกว่าจะมาต่อพรุ่งนี้ ขอให้ทุกคนร่วมกันเป็นสักขีพยาน หากคุณนังส์คนเขียนไม่มาภายในพรุ่งนี้ก็ขอให้ร่วมมือร่วมตรีนประณามกันด้วยนะคะ^^
-
OK รับทราบจ้า ร่วมด้วยคนนะ รอมานานล่ะ มาเร็วๆน้า o15
-
โอม~ คุณตาล จงมา จงมา
:call: :call: :call: :call:
-
ประกาศจ้าประกาศ คุณนังส์คนเขียนไม่เป็นไร และบอกว่าจะมาต่อพรุ่งนี้ ขอให้ทุกคนร่วมกันเป็นสักขีพยาน หากคุณนังส์คนเขียนไม่มาภายในพรุ่งนี้ก็ขอให้ร่วมมือร่วมตรีนประณามกันด้วยนะคะ^^
:m26:หวังว่าคงจะไม่ใช่ April fool's day.
....จะรอน้า :sleep2:
-
เห็นหัวเรื่องเปลี่ยนแล้วเลยแว่บมานั่งรอจ้าา :]
:L2:
-
ตอนที่ 30 He is Mine
“มึงปล่อยเมียกูได้รึยัง”
ผมกับคลื่นหันไปหาต้นเสียง ไอ้ภูมิตัวเป็นๆยืนหน้าโหดเหมือนไปแดกพญาแตนมาซักแปดรัง พอตั้งสติได้ผมก็ถอยออกมาจากมือของคลื่นแบบอัตโนมัติ ไอ้คลื่นมันขมวดคิ้วเลิกจ้องหน้าภูมิและหันมามองหน้าผมแทน
แววตาคู่นั้นที่เคยสดใส ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม ตาคมๆของมันมีแต่ความเศร้าความสงสัยปนเปกันไปหมด จนทำให้ผมรู้สึกผิดทั้งที่ไม่รู้เลยว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น แต่ด้วยความฉลาดอันเลิศล้ำของผม ผมต้องแนะนำพวกมันให้รู้จักกัน เพื่อลดความตึงเครียด ใช่ๆ
“เอ่อ ภูมิ นี่คลื่นเพื่อนกู คลื่นนี่ภูมิเป็น…..”
“แฟน” เสียงไอ้ภูมิโคตรเย็น
“กูไม่ได้ถาม” เสียงไอ้คลื่นยะเยือกกว่า
“แต่กูมีสิทธิ์ตอบ” ภูมิตอบพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ มันยืนห่างจากคลื่นแค่ก้าวเดียว ไอ้คลื่นก็ไม่ถอยหลบ แต่คนที่ถอยหลังน่ะคือผม กูล่ะงงตัวเอง ทำไมมันสองคนต้องสร้างบรรยากาศเครียดๆแบบนี้ด้วยวะ
“ภูมิ… คือ…”
“มึงหุบปากพีม” ผมเงียบทันที แม่ง ตะคอกทำไมว้า
“เฮ้ย ทำไมต้องตะโกนด้วยวะ พูดกันดีๆก็ได้”
“อย่าเสือก ผัวเมียเค้าจะคุยกัน” ภูมิผลักอกคลื่นจนเซมาชนผมเต็มๆ ไอ้ผมที่ยืนอยู่ข้างหลังเลยล้มไม่เป็นท่า สาดด ก้นกูจูบกระเบื้อง เจ็บโคตร
“พีม!!!” แป่ว จับมือไหนดีวะ ผมมองมือของภูมิกับมือไอ้คลื่นที่อยู่ตรงหน้า มันสองตัวหันไปจ้องหน้ากันอีกครั้ง ทำไมบรรยากาศมันวังเวงน่ากลัวชวนขนหัวลุกจัง งั้นกูขอยืนด้วยลำแข้งตัวเองแล้วกันนะ
แต่ด้วยความเร็วของไอ้คลื่นมันเลยช่วยดึงแขนผมก่อน แต่ก็แค่นั้นเพราะในวินาทีถัดมาภูมิก็ดึง ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่ากระชากแขนผมออกจากมือของคลื่น สรุปผมเจ็บทั้งขึ้นทั้งล่อง อะไรของพวกมึงวะเนี่ย
“เอ่อ กูว่าเราออกไปข้างนอกกันมั้ย มายืนดมเยี่ยวอยู่ได้เหม็นเนอะ ชะอุ่ย แหะๆ…..” ผมรีบเอามือปิดปากตัวเองทันทีที่ตาดุๆสองคู่ตวัดมามองผมพร้อมกัน ขนหัวลุกเลยกู เงียบก็ได้ว๊า
“กูหวังว่ามันจะไม่มีครั้งที่สาม ที่มึงอยู่ใกล้แฟนกูเกินจำเป็นอีก” หืม? สามครั้งเหรอ แสดงว่าภูมิเคยเห็นผมกับคลื่นอยู่ด้วยกันเหรอ ตอนไหนวะ มิน่าถึงได้ทำท่าเหมือนโกรธนักหนา
ผมมองคลื่นด้วยสายตาแบบไหนผมก็ไม่แน่ใจ แต่มันกำลังมองผมเหมือนกำลังเจ็บ ภูมิไม่ปล่อยให้ผมตีความหมายของสายเหงาๆคู่นั้นของคลื่นนานนัก มันก็ดึงมือผมออกจากห้องน้ำ แต่มืออีกข้างของผม
“พีม” ถูกไอ้คลื่นคว้าไว้
“ปล่อย” ภูมิพูดรอดไรฟัน กรามกับขมับไอ้ภูมิเต้นตุบๆ ทั้งที่หันหลังให้คลื่น ส่วนผม อ๊ากกกก เชี่ยภูมิบีบข้อมือผม แม่งเจ็บสาดดด
“พีม”
“ปล่อย-มือ-แฟนกู” คราวนี้ไอ้ภูมิหันกลับไปเผชิญหน้ากับคลื่นอีกครั้ง คลื่นค่อยๆปล่อยมือจากผม แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดไม่คาดฝันก็ฟาดหน้าผมเต็มๆ
“พีม…..กูชอบมึง”
ยังไม่ทันที่ผมจะกระพริบตาหรือพูดอะไร หมัดไอ้ภูมิก็ลอยไปกระแทกหน้าไอ้คลื่น คลื่นก็สวนกลับ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วมากจนผมเผลอกลั้นหายใจตอนไหนก็ไม่รู้
ผมไม่ใช่พระเอกละครหลังข่าวที่จะโง่จนดูไม่ออกว่าใครรู้สึกอะไรยังไงกับผม ผมพอจะรู้ว่าคลื่นมันคิดกับผมเกินคำว่าเพื่อน แต่พอมาได้ยินเองเต็มๆสองรูหู หึ
เข้าใจคำว่า ซึ่งๆหน้ามั้ยครับ นั่นแหละ กูช็อค ถึงผมรู้แต่จะให้ทำยังไงจะเดินไปบอกมันว่า เฮ้ยคลื่น มึงชอบกูเหรอวะ กูมีแฟนแล้ว มึงเลิกยุ่งกับกูเถอะ มันก็ใช่เรื่อง
ผมไม่อยากให้คลื่นออกไปจากชีวิตผมเพียงเพราะมันชอบผมแต่ผมมีแฟนแล้ว คลื่นเป็นคนดีเป็นเพื่อนที่ดี ผมอยากให้เรารักษามิตรภาพดีๆนี้ไว้ ผมถึงได้ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ความหวังดีเกินหน้าที่เพื่อน ที่คลื่นมันมอบให้
“เฮ้ย!!! ภูมิ คลื่น หยุด พวกมึงเป็นเชี่ยไรว๊ะ!!!” กว่าผมจะแยกพวกมันออกจากกันได้ก็ปากแตกทั้งคู่ นี่กูยังไม่เข้าใจเลยนะว่าพวกมึงจะชกกันทำไม แม่ง ไอ้คลื่นเช็ดเลือดที่มุมปาก ส่วนภูมิก็เอาแต่ยืนจ้องหน้าคลื่นเหมือนแค้นกันมาซักร้อยชาติ ผมเลยต้องเช็ดให้ ทำไมบรรยากาศเหมือนเวลาผัวตามจับได้ว่าเมียเล่นชู้เลยแม่ง
“มึงได้ยินแล้วใช่มั้ย” ไอ้ภูมิถามผม อ้าวเวร ได้ยินอะไรวะ
“หะ หา อ๋อ เออๆได้ยินๆ” แม้จะไม่เข้าใจคำถามว่ามันพูดถึงเรื่องเหี้ยอะไร ผมก็ต้องเออ ออไปก่อน กลัวตายครับ หน้าแม่งโคตรน่ากลัว พวกมึงอย่าแดกหัวกูนะเฟ้ย
“มึงชอบไอ้พีมใช่มั้ย”
“ใช่กูชอบพีม” แค่นั้นแหละไอ้ภูมิก็กระโจนเข้ากระชากคอเสื้อไอ้คลื่นอีกครั้ง ไอ้นี่ก็ไวเหลือเกิน ดีที่ผมมือไวกว่าคว้าไว้ทัน โอย กูเหนื่อย
“หึ กล้าพูดตรงๆก็ดี แต่ไว้มึงเกิดเป็นลูกตากูก่อนเถอะค่อยคิดจะมองไอ้พีม” ผมไม่เห็นไอ้ภูมิน่ากลัวแบบนี้มานานแล้ว ไอ้อาการเหมือนจะฆ่าคนได้
“คลื่น คือ กูขอบใจนะ แต่…..” ผมที่ยืนเอ๋ออยู่นาน ก็มีบทให้ขยับปากซักทีแต่ก็พูดไม่ออกเพราะ ไอ้ภูมิหันมาจ้องหน้าผม ผมก็มองกลับ พอรู้สึกว่าไอ้คลื่นมันมอง ผมก็มองกลับ แล้วมันสองตัวก็จ้องผมพร้อมกัน ผมเลยต้องมองพวกมันสลับไปสลับมา เวียนหัวดีชิบหาย
“เอ่อ กู…..”
“พีม มึงออกไปรอข้างนอกไป แมนๆเขาจะคุยกัน” อื้อหือ ผมกระพริบตาปริบๆกำลังงงกับคำสั่ง หนอยยย แมนมากพวกมึงสองตัวกำลังจะตีกันเพราะกู พวกมึงแมนมาก แมนจริงๆ สาดดกูก็แมนมั่งเหอะ
“พวกมึงจะคุยไรกันว๊า กูหิวข้าว อยากกลับบ้าน กลับบ้านไปกินข้าวกันนะภูมิ คลื่น” แต่เสียงแมงวี่แมงวันของผมคงไม่สามารถเรียกร้องความสนใจของพวกมันได้ จ้องกันเข้าไป ท้องเมื่อไรกูจะเอาเด็กไปเลี้ยง
………………………………….
กว่าจะลากภูมิออกจากไอ้คลื่นได้ ก็ตอนที่ไอ้ฟ่างไปตาม ดีที่ไม่มีใครถามอะไรเพราะผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง พวกผมแยกย้ายกันกลับ ซึ่งผมก็นั่งเป็นจำเลยรักหน้ารถคันงามของไอ้ภูมิ ตั้งแต่ออกจากดรีมเวิร์ลจนจะถึงคอนโดมันยังไม่พูดอะไรซักคำ อยู่ในลิฟท์ก็หน้าโหดๆ
มาถึงห้องก็เดินเข้าห้องนอนไม่สนใจผมเลย นอกจากความเอาแต่ใจ ไอ้ภูมิยังดื้อเงียบ ถ้ามันโกรธแล้วโวยวายเหมือนทุกครั้งผมยังจะพอรับมือได้ แต่แบบนี้ ผมไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง และก็ยังไม่แน่ใจว่าผมทำอะไรผิด นานเกือบยี่สิบนาทีภูมิออกมาจากห้องน้ำ ผมเลยเข้าไปอาบบ้าง ออกมาก็เจอมันนั่งกอดออกพิงหัวเตียงอยู่
“ภูมิ กูไม่….”
“ไปใส่เสื้อผ้า แล้วค่อยมาคุย” เออว่ะ ทั้งตัวผมมีแค่ผ้าเช็ดตัวพันเอวผืนเดียว คุยกันในสภาพนี้คงไม่ดีเท่าไรผมรีบใส่เสื้อผ้า ตากผ้าเช็ดตัว กระโดดขึ้นเตียงไปนั่งเจี๋ยมเจี้ยมใกล้ๆไอ้ภูมิ
“นานรึยัง” คำถามแรก ทำเอาผมแทบหงายเงิบลงเตียง มึงช่วยใส่ภาคประธานกับกรรมให้ประโยคหน่อยได้มั้ย กูงง
“อะไรนานวะ”
“แอบคบกับมันนานรึยัง” จี๊ด คำนี้แม่งจี๊ด
“กูไม่ได้แอบ กูคบกับคลื่นในฐานะเพื่อน ทำไมต้องแอบ”
“งั้นเหรอ แต่กูเจอมันที่บ้านมึง” ว่าไงนะ ผมอ้าปากค้าง ภูมิเจอคลื่นเจอตอนไหน เมื่อไร อะไร ยังไง “หึ อึ้งเลยหรอ กูเห็นมึงกับมันนั่งกินเค้กด้วยกัน เห็นมันมองมึง ยิ้มให้มึง กูอยากจะเดินไปซัดหน้าแม่ง แต่กูไม่อยากให้พวกพี่ๆที่ร้านหรืออาปุ้ยไม่สบายใจ กูเลยโทรหามึง โกหกมึงว่ากูกำลังขับรถทั้งที่กูยืนดูมึงกับมันอยู่ด้วยกัน กูต้องขับรถออกไปอีกรอบ แล้วเข้ามาใหม่ตอนเห็นรถมันออกไปแล้ว กูพยายามไม่คิดอะไร แล้วนี่มันยังตามมึงมาถึงดรีมเวิร์ล มากไปรึเปล่าพีม”
“ภูมิมึงเข้าใจผิดนะ ไอ้คลื่นไม่ได้ตามกูไป มันพาน้องมาเที่ยวแล้วบังเอิญเจอกันไง กูไม่ได้คิดอะไรกับคลื่นนะ จริงๆนะเว้ย”
“แต่มึงรู้ใช่มั้ยว่ามันคิดยังไงกับมึง”
“ก็ ตอนแรกก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้รู้แล้ว แต่มันก็แค่ชอบ ยังไงก็เพื่อนกันทั้งนั้น ไม่มีอะไรจริงๆเชื่อใจกูนะ”
“เชื่อใจกับหวงมันคนละเรื่อง กูอยากกลับไปฆ่ามันแม่ง” แล้วภูมิก็ซักประวัติไอ้คลื่น ยังกับจะเอาไปเขียนอัตชีวประวัติ ผมก็ตอบไปเท่าที่รู้ ยิ่งพอรู้ว่าคลื่นก็ไปค่าย ไอ้ภูมิก็งอแงอีกรอบ จะไม่ยอมให้ผมไป จะทำไงได้ล่ะครับ ก็ต้องง้อด้วยวิธีเดิมๆ ก่อนนอนภูมิบอกว่า
“มึงจำใส่หัวไว้ด้วยนะพีม ว่ามึงเป็นของกู”
………………………………….
ภูมิมาส่งผมที่หน้าคณะเกือบหกโมง บรรยากาศวุ่นวายได้ที่ น้องก็ทยอยมาเยอะแล้วเหมือนกัน พวกสันทนาการกำลังทำกิจกรรมละลายพฤติกรรม
“ไงมึง เขียนขอบตามาเหรอวะ” ไอ้คิวกวนตีนผมแต่เช้า ในมือมันมีไมโลสองกล่อง ผมเลยยิ้มเหยียดๆให้มัน
“เขียนเป็นเพื่อนมึงแหละไอ้ห่า” สภาพมันก็เหมือนคนอดหลับอดนอน ไอ้คิวยักไหล่ หันไปทักภูมิที่เพิ่งเดินตามผมลงมา พวกคณะผมก็จ้องไอ้ภูมิแทบพรุน หล่อตลอด เด่นตลอด บอกว่าไม่ต้องมาส่งๆ
“น้องกูล่ะ” ไอ้ภูมิถามไอ้คิว ทั้งที่เห็นๆอยู่ว่าเชี่ยเต้ยมันกำลังเต้นเมียงูให้น้องที่มาสายดูเป็นตัวอย่าง เพื่อทำโทษ
“ไม่รู้ ไม่ได้ผูกจู๋ติดกัน”
“หึ ไม่ใช่ติดตั้งแต่อยู่ในบ้านผีสิงแล้วเหรอวะ” ไอ้คิวหันมาทำตาเหวี่ยงๆใส่ภูมิ
“สงสัยโรคปากหมามันติดต่อกันทางเพศสัมพันธ์ ฝากให้น้องมึงด้วย บอกว่าของเหลือแดก” ไอ้คิวโยนไมโลให้ผมกล่องนึง และมันก็เดินไปช่วยพวกพี่เจตยกกลองขึ้นรถ
ผมก็ดันตาดี หันไปเจอคลื่น มันส่งยิ้มให้ ผมก็ยิ้มกลับไปเหมือนทุกครั้ง ด้วยความลืมตัวว่ามียมทูตยืนอยู่ข้างๆ ภูมิยื่นมือมาปิดปากผมไม่ให้ยิ้ม ก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่คลื่น มึงอย่ามาเปิดศึกเจ้ามวยไทยกันแถวนี้นะเว้ย
“เฮียยยยย” ไอ้เต้ยวิ่งหน้าตรงคอตั้งเข้ามาเกาะแขนภูมิ วันนี้ไอ้เต้ยหล่อเป็นพิเศษ “เฮียมาด้วยเหรอ เต้ยว่าแล้วว่าเฮียภูมิต้องมากับเฮียพีม ไปเที่ยวด้วยกันป่าว ไปมั้ยๆ” มึงเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าเต้ย เราไปค่ายไม่ได้ไปเที่ยว
“คนนอกไปได้เหรอ”
“เออว่ะ เต้ยก็ลืม เฮียภูมิเรียนวิดวะนี่ งั้นขอตังค์ค่ารถหน่อย”
“ได้ข่าวว่างบมหาลัยเหอะ” ผมเขกหัวไอ้เต้ยไปทีนึงด้วยความหมั่นไส้ ไม่ได้หมั่นไส้ไอ้เต้ยนะ หมั่นไส้พี่รหัสมันที่แอบมองมาบ่อยๆ
“ก็เผื่อเต้ยหิว จะได้ซื้อหนมกลางทางไงเฮีย”
“เดี๋ยวก็มีคนเลี้ยง”
“ใครอ่ะ”
“พี่รหัสสุดที่รักมึงไง ตกลงมันทำอะไรมึงในบ้านผีสิงวะเต้ย”
“แวมไพร์”
“แวมไพร์?” ผมกับภูมิมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ
“ใช่ พี่คิวเป็นแวมไพร์ กัดเต้ยด้วย” เย้ดเข้ เชี่ยคิว ไอ้ห่าเอ๊ย ไอ้แด๊กคิวล่า(ล่าไอ้เต้ย)ฮ่าๆ
“มันกัดมึงตรงไหน กัดปากหรือกัดคอ”
“เฮียพีมทะลึ่งว่ะ ไม่รู้ เต้ยจำไม่ได้ เฮียภูมิเอาตังค์มา” มันเปลี่ยนเรื่อง มาแถเงินไอ้ภูมิแก้อาย ผมกับภูมิพร้อมใจกันส่ายหน้า ไอ้เด็กแสบหน้าหล่อที่หน้าแดงไปถึงหู หึหึ เพื่อนกูกลายร่างเป็นผีดูดปากไปแล้วเหรอนี่
“นี่ค่าขนม แล้วก็ค่าจ้าง ดูแลแฟนเฮียด้วย” ไอ้ภูมิควักตังค์ให้ไอ้เต้ย บระเจ้าโจ๊ก!!!!0o0 ห้าพัน กูขอมั่ง ไอ้เต้ยทั้งไหว้ทั้งโค้งคำนับจนแทบลงไปกราบ มันรับเงินจากภูมิ แถมสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะดูแลผมชนิดมดไม่ให้ไต่ตะไคร่ไม่ให้ขึ้น ก่อนจะวิ่งโห่ร้องดีใจไปหาเพื่อนมัน
“โหยย กูไม่เห็นได้แบบไอ้เต้ยเลยว๊า มากู้ซักสองหมื่นดิ”
“มึงน่ะ กูเลี้ยงทั้งชีวิต”
“หึ ลิเกมากครับมึง” ไอ้ภูมิผลักหัวผม ล่ำลากันเสร็จผมก็ไล่มันกลับ ก่อนกลับยังหันไปมองไอ้คลื่นอีก ผมต้องรีบลากมันมาส่งที่รถ
“ขับรถดีๆนะ ถึงที่พักแล้วจะโทรหา”
“อืม อย่าปล่อยฟีโรโมนมากนะ เพราะกูไม่อยากฆ่าคน”
“คร้าบผม ครับๆ” ผมปิดประตูรถให้ภูมิ ยืนดูจนรถมันหายไปจากสายตา ถึงเดินกลับเข้ามา รถปรับอากาศสองชั้นสองคันมาพร้อมแล้ว ไอ้ฝ้ายยื่นป้ายชื่อที่เขียนว่า P^ พีม มาให้ผมห้อยคอไว้ วันนี้รุ่นพี่คณะศิลปกรรมใส่เสื้อสีฟ้า คณะสถาปัตย์ใส่สีดำ ส่วนน้องๆใส่สีชมพู มีป้ายชื่อทุกคน
“พีม พี่เจตเรียก” พี่ใบเตยเลขาสโมฯเดินมาบอก ผมพยักหน้า ไม่ลืมที่จะฝากไมโลของไอ้คิวไปให้ไอ้เต้ย หึหึ
“พี่เจตมีไรครับ”
“พีม คือพี่จะให้แกขับรถพี่ตามไปได้มั้ย ตอนแรกพี่ว่าจะให้ไอ้คิวมันขับ แต่ไม่มีใครตีกลอง”
“อ่อ ได้พี่ แต่หาเพื่อนให้หน่อยสิ ไอ้ฝ้ายก็ได้”
“กูจะไปดูน้องโว้ย” แหม เห็นเด็กไม่ได้เลยนะมึง ไอ้ฝ้ายรีบปฏิเสธเดินหนีไปหน้าตาเฉย กูซึ้งน้ำใจมึงจริงๆเพื่อน
“อืม เอาไงดี เตยไปเรียก……”
“พี่เจตครับ ผมไปกับพีมก็ได้ครับ” ผมกับพี่เจตหันไปมองคนมาใหม่
“เออ ดีๆ งั้นคลื่นไปกับพีมนะ เผื่อเหนื่อยจะได้เปลี่ยนกันขับ” พี่เจตสั่งผมกับคลื่นเสร็จ ก็เรียกรวมบูมหาลัย ทุกคนก็พร้อมใจกันเตรียมบูมเอาฤกษ์เอาชัยก่อนออกเดินทาง เหลือแต่ผมกับคลื่น
“ไง”
“เอ่อ อืม”
“หึหึ เป็นอะไร อึดอัดเหรอ” ผมไม่ได้อึดอัด แค่รู้สึกไม่ค่อยดีที่ทำให้คนดีๆอย่างคลื่นเสียใจ
“เปล่า คือกูขอโทษนะเว้ยเรื่องเมื่อวาน มึงเป็นไงบ้างวะ”
“ก็…เจ็บ กูไม่น่ามาช้าเลยเนอะ”
“คลื่น”
“แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย แฟนมึงนี่หมัดหนักเหมือนกันนะ”ผมมองรอยช้ำที่มุมปากของคลื่น มันแค่ไหวไหล่ และส่งรอยยิ้มสดใสให้ผมเหมือนเดิม
“กูขอโทษแทนมันด้วยนะ ภูมิมันใจร้อน”
“ภูมิ? เดือนวิศวะรึเปล่า เหมือนเคยเจอตอนประกวด”
“อืม เป็นเดือนเหมือนมึงไง ไอ้เดือนอินเตอร์”
“โห เดือนล้อมดาวเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ”
“ไอ้ฟายคลื่น กวนตีนนะมึง”
ผมยิ้มให้คลื่นได้เหมือนเดิม ตอนนี้คลื่นอาจจะเจ็บ แต่อีกไม่นานหรอก มันก็จะหายดี
ไม่ว่าคลื่นจะมาเร็วหรือมาช้าผมก็มั่นใจว่าผมคงให้มันได้แค่ความเป็นเพื่อน
เพราะผมคงรักผู้ชายคนไหนไม่ได้อีกแล้วนอกจาก
“ภูมิ”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………….
อยากจะขอ ขอโทษ ให้เธอหาย หายโกรธ ล๊า ลา ลา (ก้มหน้า กัดปาก น้ำตาคลอ) :m15:ตาลขอโทษที่หายไป แต่แหม นิยายมันก็มีหลายเรื่อง เรื่องนี้ไม่อัพก็อ่านเรื่องอื่นรอไงจ๊ะ เป็นการกระจายทรัพยากรย์ด้วย(มันกำลังแถคะ) กร๊ากกก เอาจริงๆคือ ขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่ให้รอ คือมันเขียนไม่ออก ดราม่าไม่เป็น แง๊ ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยโดนใจเท่าไร เอาไว้แก้มือตอนหน้าแล้วกันนะคะ
ปล คลื่น หัวใจนายหล่อ มากกกกกกก แอร๊ยย ตาลเลิกปลื้มเบียร์แล้วมาหาคลื่นดีกว่า
ปลล บทสัมภาษณ์ยังไม่เสร็จนะค๊า รอหน่อยๆ
ปลอีก คุณพี่ช่อ ยัยพิต คุณพี่หมู คุณพี่ badcow และคนอ่านทุกคนใช้จิตวิทยากดดันตาลคะ ทำให้ตาลรู้สึกผิด(ปิดหน้าชี้ตัว)กร๊ากก ขอบคุณมากนะคะที่คอยติดตาม(จิก) อิอิ ต่อไปไม่หายไปไหนแล้ว หุหุ
:z1:
-
ตบคุณตาลก่อนกอดด้วยรัก เพราะหล่อนมาช้าเหลือเกินค่ะ :กอด1:
เอางี้ ถ้าคลื่นเสียใจ ก็มาเค้าได้นะตัว อิอิ :impress2:
พีมเป็นของภูมิคนเดียวน่ะดีแล้วล่ะ อย่าไปหาใครเลยนะคะลูก o18
-
ภูมิหึงโหดมาก แต่ดีนะมีเหตุผลไม่เอะอะโวยวายเอาเรื่องตลอด
อย่างน้อยก็ฟังพีมบ้้าง รอบ้าน คิว เต้น ต่อไป 5555
-
คลื่นจ๋า..
-
อย่าเขียนดราม่าเลยครับ แบบนี้แหล่ะดีแล้ว หวานๆ หล่อไปขำไป 555+
-
+1 :กอด1: o13
-
สงสารคลื่นว่ะ
-
หาคู่ให้คลื่นทีค่า ดูท่าทางน่าฉงฉานเหมือนหมาน้อยถูกทิ้งเลยอ๊าาาาา :sad4:
-
ภีมหาเรื่องให้ภูมิหึงได้ตลอด
:เฮ้อ:
-
ไม่ต้องดราม่าหรอกจ๊ะ เอาแบบสบายๆเรื่อยๆฮาๆไปแบบนี้แหละดีแล้ว
-
เเหม๋ประโยคสุดท้าย ถ้าเจ้เป็นภูมิจะคว้าน้องพีมมาดูดปาก(เเบบที่ไอ่พี่คิวทำกะน้องเต้ย)เเรง ๆ :o8: :o8:
น่ารักจริง ๆ รักใครไม่ได้เเล้วนอกจากภูมิเนี่ย > <
สรุปไอ้คู่พี่หรัสน้องรหัสลงเอยกันเเล้วใช่มั๊ยคะ :mc4:
กำลังน่ารักเลยคุณตาล ชอบมากๆ เลยคะ
อย่าหายไปนานอีกนะตัวเองเค้าคิดถึง :impress2: :impress2:
ปอกะลอ คลื่นน่าสงสาร จะมีสึนามิพัดให้คู่ P&P ง้อกันเเบบวิธีเดิม ๆ อีกมั๊ยน้อ :haun4: :haun4:
เจ้ปลื้ม !!
-
ว่าแล้วว่าต้องต่อยกันบ้างแน่ๆ
ภูมินี่ทั้งขี้หึง ขี้หวงเลยนะเนี้ย
แต่อย่างว่าแหละก็เค้ารักของเค้า
ไม่ต้องดราม่าหรอกอ่านแล้วเครียด
ชอบแบบที่คนเขียนแต่งแบบฮาๆ กวนๆมากกว่า
แอบมีคิวเต้ยมาให้ลุ้นอีกด้วย
ส่วนคลื่นเวลาจะช่วยเยียวยาให้คลายเจ็บน่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อยากเป็นพีมเจงๆเลย :เฮ้อ:
มีแต่คนหล่อๆมารุมล้อม :เฮ้อ: เดือนคณะกันทั้งนั้น :o8:
ประโยคสุดท้ายดีจัยแทนภูมิจิงๆเลยค่ะ :-[ :impress2:
รอๆๆๆตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :L2:
-
เหอะๆพีมเอ๋ย ภูมิหึงโหน่ะเนี่ย
ถ้าภูมิรู็ว่าพีมไปกับคลื่น พีมจะเหลืออะไรไมเนี่ย :laugh:
โน ๆ ไม่เอาดร่าม่า ไม่เอา o18
-
ระวังนะพีม ให้คลื่นขับรถ เดี๊ยวมันเลี้ยวเข้าโรงแรมจะแย่ 5555+
-
สนับสนุนเรื่องหาคู่ให้คลื่นครับ 555+
-
ดราม่าไม่เป็นก็ดีแล้วค่ะ
เอาแบบนี้ดีกว่า
น่ารักดี^^
.
.
.
ปล.ดิสคนแต่งน่ารักมากๆๆเลยชอบๆๆ^^
-
เหมือนว่าคลื่นจะเจ็บ แต่กลับสงสารภูมิมากกว่า ทั้งๆที่เห็นว่าเค้านั่งด้วยกัน ยังเก็บอารมณ์ยอมได้ขนาดนี้ คงเจ็บน่าดู เนอะๆ
-
ไม่ต้องดราม่า ก็สนุกแล้วค่ะ o13 o13 แค่นี้ก็หายใจไม่ทั่วท้องแล้ว ไม่อยากให้ภูมิกับพีมมีปัญหา
ขอคิวกับเต้ยแบบเคลียร์ๆหน่อยก็ดีนะคะ :3123: :3123:
-
แวมไพร์พี่คิวกับเต้ยย่า (คู่แข่งเบลล่า) :oo1:
อยากจิกรี๊ดดังดัง ผีดูดปากกกกก
จากไปด้วยความค้าง :z3: เค้าำไม่ได้มาแค่ชื่อ แต่มาตัวเป็นเป็นเลยสินะ
อย่าทำอะไรน้องคลื่นเลยนะภูมิ เก็บไว้ให้ปันกับมิค 3P :laugh:
หายไปนาน คิดถึงจังเลยค่ะ ตอนหน้าขอพรุ่งนี้เลยนะ โฮะๆๆๆ :กอด1:
-
:-[
-
สนุกมากๆ รอตั้งนาน พี่แดร็กคิวล่า
-
ไม่อยากได้ดราม่าเหมือนกันค่ะ เอาแบบนี้แหล่ะ ดีแล้ว
อ่านแล้วสบายใจ ^^
:กอด1: :pig3:
-
ต๊าย~ :-[ ภูมิยอดมากค่า ถึงจะหึงโหดแต่ก็ฟังเหตุผลน้า แบบนี้สิอิเจ๊รักตายเลย
แต่ อะโฮะ~ นุงพีอดนอนสินะเมื่อคืน :m25: :laugh:
-
คู่P&P ก็หวานกันซ้าาาาาาาาาาาา
หุหุ ส่วนคิวเต้ย นี้ เขินแทนเต้ยแหะ
-
คลื่น หล่อทั้งตหน้าทั้งใจ
กร๊าซซซซ...ใจหล่อจริงป่าว???
ดีให้จริงนะจ๊ะ มิฉะนั้นอาจกลายเป็นศพ
รอตอนต่อไปค่ะ
อยากรู้เรื่องแวมไพร์คิว กับเต้ยน้อย^^
-
+1 ให้ อิอิ
แต่อยากอ่านต่อแล้วอ่าาา
ภูมิรู้ละแย่แน่้เลยย โดนทั้งขึ้นทั้งร่อง
-
:z3: โอ้ พ่อยอดขมองอิ่มคลื่น น่าสงสารแฮะ :เฮ้อ: แต่ทำไงได้ ภูมิเค้าก้อหวงของเค้าอะ
จะมีคนดีๆซักคนมาช่วยปลอบใจคลื่นรึป่าวน้อ :z2:
ต้ายๆ พี่คิวกัดตรงไหนของเเต้ยอะ กิ้วๆ :-[
-
ภูมิหวงพีมมากไปเปล่าเนี้ย
แต่รักมากก็ห่วงมากอ่ะนะ :laugh:
-
ชอบภูมิตอนนี้ ไม่ต้องดราม่าหรอกค่ะ
ชอบแบบหวานๆ น่ารักดีกว่านะ
อ่านแบบนี้แล้วมีความสุขดี
-
ภูมิหึงโหดดีแท้
แสดงออกชัดเลยว่าหวงพีมแค่ไหน
รอบหน้าเอาเป็นพีมหึงมั่งดีมั้ยเนี่ย 555+
-
จะบอกตาลว่าถ้าพีมไม่เอาคลืนพี่ขอก้อได้นะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
อย่ามาทำสำออยบีบน้ำตา ทำหน้าน่าสงสาร พี่ไม่สงสารหรอกนะ ตามจิกอยู่แบบนี้แหละ :m20: :m20: :m20:
นี่นี่จะถามว่าถ้าภูมิขับรถตามพีมกะคลื่อนไปแล้วไปต่อยกันกลางทางจะทำไงอ่ะ o18 o18
:mc4: :mc4:จุดประทัดฉลองมาได้สักที :กอด1: :กอด1: :L2: :L1: :L2: :L1:
-
ชอบตอนนี้อ่ะ
-
อ่านทันแล้ว :a2:
สนุกมากกกกกค่ะ ครบทุกอารมณ์เลยเรื่องนี้
แต่ละมุขนี่ทำเอาฮาท้องแข็งเลย แบบว่าคิดได้ไงเนี่ย ฮ่าๆ
แล้วก็หลงรักพีมสุดๆ คนอะไรรั่วได้ใจ :laugh:
ขอบคุณพี่ตาลมากๆนะคะ ที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้ได้อ่านกัน :กอด1: :pig4:
-
:z2: ช้าไปแล้วจ๊ะ คลื่น :z2:
:pig4: :pig4:
-
เอ้อหึงได้โหดดีแท้ 555
-
ขับรถไปด้วยกันเดี๋ยวก็โดนอีกหรอก ภูมิแแอบตามไปแน่ o18
:pig4: :pig4:
-
o22 ภูมิ คร๊าบ o13 ชอบอ่ะ นู๋ พีม อิอิ :a5:ครั้งที่สาม ซะแล้วอิอิ :z2: :z2:อิอิ อยากเห็น คิวดูดเลือดเต้ย เลยกระหน่ำ กด +1 vbvb :z2: :z2:ไม่ได้ ติดสินบน แต่จากใจค่ะ
-
อร๊ายยยยยยย :impress2: อยากโดนกัดมั่ง อร๊างงงงงง :impress2:
+1 จ้า :กอด1:
-
เดือนล้อมดาวจริง... เดี๋ยวภูมิก็ได้งอลอีกหรอกกกกกก
-
:m31: :m31: :m31:
คลื่นคะ เค้ายังว่างอยู่นะ............. :o8: :o8: :o8:
-
ไอย๊ะ ! เห็นชื่อตอนปุ๊บ ! หัวพุ่งเข้ามากระทู้นี้เลย :X
อ๊ากกกกกกก ๆ เค้าเคลียร์อะไรกันหนูอยากรู้ หึหึ
ภูมิน่ารักเว่อร์ ๆ น่ารักสุด ๆ อยากมีไว้ที่บ้านสักคน แต่พีมน่ารักกว่า
PP ♥♥♥
ปล.พี่ตาลมาอัพบ่อย ๆ น้า TT'
-
ภูมิตอนคำสุดท้ายนี่คือ นายภูมิมาตัวเป็นๆ เลยหรอ???
จะไหวหรอว้า...
ภูมิก็หึงเกินไป แต่ก็เข้าใจความรู้สึกภูมินะ อย่างงี้ก็ต้องบอกว่านายพีมอย่าปล่อยฟีโรโมนมากแหละถูกแล้ว
ส่วนนายคลื่นก็แมนๆ หน่อยนะ เค้ารักกันชอบกัน เมิงมาทีหลังก็อย่ายุ่ง
-
น้องพี่มรักเดียวใจเดียวววววว นะว้อย คลื่นอย่าริอาจเชียว :beat: :beat:
คราวนี้จะยุให้ภูมชิฆ่าหมกส้วมเลยกรั่กกก รอตอนต่อไปค่าา :กอด1:
-
น้องเต้ยทำงานไม่คุ้มเงินที่ได้เลยนะเนี้ย o18
-
หวานหมูเจ้าน้องเต้้ย ได้ค่าขนมตั้งห้าพัน
จะทำงานคุ้มค่าจ้างหรือเปล่าน้ออออออ
แหมๆๆ อยากรู้จริงๆเรื่องแดกคิวล่าเนี่ย หุหุ
-
คนเราไม่เข็ด ..เฮ้อ
เรื่องเก่าเพิ่งจบ หางานเข้าใหม่อีกแล้ว
-
พีม ... เอ็งแน่มาก ทำให้เกิดปรากฏการเดือนล้อมดาวได้ ฟีโรโมนแรงสุดๆ
คลื่น..... อกหักซะแล้ว เร็วไปป่ะเนี่ย เดือนอินเตอของเรา :sad4: :sad4:
ต้องการ ไหล่ มาซบทางนี้ได้ แม่ยกพร้อมเสมอ ฮิ้ววววววว
ภูมิ.... สุดยอดสปิริตสุดๆ ชอบตอนที่ถามว่า "แอบคบกับมันนานรึยัง”
ที่ภูมิเห็นทุกอย่าง รู้ว่า อิหนูมันโกหกแต่เก็บก็ไว้ อุตส่าห์ขับรถเวียนออกอีกรอบ แบบนี้แหละแมนจริงๆ
อิหนูเต้ย กะเฮียคิว ยังไม่กระจ่าง โปรดติดตามตอนต่อไป ฮี่ๆๆ
ส่วนตอนนี้ เฮียฟ่างหายไปหนายยยยย :serius2: :serius2: :serius2:
+ 1 จ้า
-
ขอกรี๊ดดังๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
-
หึงโหด เพราะรักจริงๆๆ 55555 ขอตีมือให้่ภูมิ ในความรักและความมีเหตุผล
-
ก็ยังไปขึ้นรถคันเดียวกันอีก เดี๋ยวได้มีเรื่อง
-
ให้พี่ภูมิเอาตังค์คืนเลย น้องเต้ยไม่ได้เรื่อง แค่ขาไปก็ปล่อยให้พี่พีมไปสองต่อสองกับคลื่นแล้ว :angry2:
หวังว่าภูมิคงไม่แอบขับรถตามไปดูนะ ตายยยยยแน่พีม :z10:
-
ร้ากกกก เชรี่ยภูมิขี้หวงชิกหาย 555
หวงได้ใจมาก หื่นด้วย พีมเป็นหมีแพนด้ามาเล้ย
-
รู้สึกว่าจะสั้นกว่าทุกตอน
แต่ไม่เป็นไรน่ะค่ะ ดีกว่าไม่ได้อ่านเลย
ตกลงครั้งที่แล้วภูมิก็เห็นสิ นึกว่าพีมโชคดีซะอีก
คลื่นน่าสงสารมากเลย แต่คนเค้ามีเจ้าของแล้วน่ะ
ตัดใจซะเถอะ
-
เปิดศึกชิงพีม >< ถ้าไม่ใช่ห้องน้ำสาธารณะ คลื่นอาจจะหมดหล่อกว่านี้รึเปล่าเนี่ย ภูมินายสุโค่ยมาก ปกป้องภรรยาด้วยหมัด
เห็นใจคลื่นค่ะ เป็นคนตรงไปตรงมาแล้วสุภาพบุรุษดี แต่ยังไงก็เชียร์ภูมินะ :impress2:
เต้ยได้ไปห้าพัน ขอบ้างสิค้าภูมิ //โดนตบ!
คู่คิวเต้ยอยากรู้จังเลยว่าตอนนี้ไปถึงไหนกันแล้ว แวมไพร์ต้องไปแอบกัดในที่มืดๆด้วยนะ อิอิ
-
คลื่นนี่รอเสียบอยู่ร่ำไป คนเค้ามีเจ้าของแล้วเข้าใจม่ะ มาเสียบเจ้ดีกว่า อิอิ
หนูเต้ยหายไปไหนเนี่ยไม่มาทำหน้าที่ เดี๋ยวพีมเคลิ้มจะทำไง ล้อเล่นๆ
อย่างพีมต้องรักเดียวใจเดียวอยู่แล้ว ไม่งั้นได้มีการฆาตกรรมโหดเกิดขึ้นแน่
ตาภูมิยิ่งหึงโหดอยู่ แต่ครั้งนี้ถือว่าใจเย็นนะเนี่ย ไม่อาละวาดมากนัก o13
หวังว่าการไปค่ายในครั้งนี้คงไม่เกิดเรื่องอะไรอีกนะ
รอตอนต่อไปจ๊ะ มีเต้ย-คิว หวานๆป่ะ :impress2:
-
อืมม อย่ามาม่าเลยค่ะ หาคนดามใจคลื่นด้วย 555 เราชอบอ่านเรื่องนี้นะ ฮาดี เพราะงั้นขอเว้นมาม่าซักเรื่องนะคะ อิๆ :กอด1:
-
“มึงจำใส่หัวไว้ด้วยนะพีม ว่ามึงเป็นของกู”
แอร้ยยยยยยยยยยเขิลว่ะ :o8: :o8:
อยากมีใครมาพูดแบบนี้บ้าง
ปล ดิฉันโดนยัยตาลพาดพิงคร่า
พิตออกจะใสใส กดดันใครไม่เป็นหรอกคร่า แก้ข่าวๆๆๆๆ
อย่าเชื่อยัยตาลนะคะ
-
หึงน่ากลัวแต่แอบสงสารภูมิอ่า
ภูมิชัดเจนจริงๆๆๆ
พีมอ่าทำไรให้ชัดเจนไปเลยยยยย
-
น้องคลื่น...ความรักมันไม่ได้สมหวังทุกกรณีหรอกนะคะ ~
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่มาช้า มาเร็วด้วย แต่อยู่ที่ใช่หรือไม่ใช่ต่างหาก
น้องภูมิ...อดทนอดกลั้นเกินกว่าที่คาดไว้นะ นึกว่าจะระเบิดลง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นพีมอยู่กับคลื่นแล้ว
ไม่ยกพวกมารุมกระทืบเหมือนตอนต้น ๆ เรื่องด้วยสิ พอคบกับพีมแล้ว ทำตัวสมกับเป็นพระเอกเลย~ :-[
-
เอ่อ ภูมิหึงโหดมาก แต่คลื่นก็ดีนะ หน้าชื่นอกตรม
-
กรี๊ด ตามมาเม้นท์ในนี้ด้วย เป็นกำลังใจ 555 เผื่อตอนหน้าจะมาไวขึ้น :call:
เด๋วพี่จะเป็นคนดามใจให้้น้องคลื่นเองนะ่ค่ะ ปล่อยพีมเค้าไปอยู่กับภูมิเถอะ 555
ขำเต้ยกับคิวอ่ะ แม่งตอบจริงใจกันทั้งคู่ กรีดร้อง แบบนี้ดูตอนหน้าท่าจะมีสิทธิ์สานสัมพันธ์อันดี
ให้คนอ่านได้เห็น :L2:
ปล... คิดถึงแทนกับข้าวฟ่างและผองเพื่อน :z3:
-
เต้ยอ่ะ รับไปตั้งห้าพัน
รีบมาทำหน้าที่เร็วสิ o18
-
"น้องพีมน่ารักที่สุด แต่ไปค่ายคราวนี้จารอดมั้ยเนี่ย"
[/color]
-
กดบวกให้น้องตาลนะคะ
สนุกมากเลยค่ะ
ได้ทุกอารมณ์จริงๆ ค่ะ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกครับ
-
เหมือนงานจะเข้าพีมนะ
-
คลื่นจะคู่กับใครน๊อ อิอิ
มารอตอนต่อไปครับ
ชอบมากมายเรีองนี้
-
น้องเต้ย & พี่คิว มีไรกันน๊า เผลอไปดูฉาก คนต่อยกันในห้องน้ำ เลยอดดูช้อตเด็ดเลย อิอิ
:L2:
-
น้องพีมเสน่ห์แรงไม่มีเปลี่ยน วู้ อิจฉาจริงๆ :L2:
-
อ่านตามทันจนได้ ตาลายไปหมด o2
บางทีเราคิดว่า ถ้าคลื่นมันตบหัวพีมก่อนภูมิเตะบอลอัดพีม คลื่นมันจะได้เป็นพระเอกไหมนะ?
หรือว่างานนี้มันหวยล็อกไว้แล้วว่าต้องภูมิเท่านั้น!?
-
:impress2: เต้ย คิว
-
รอแต่เธอ หลงละเมอเผลอรอแต่เธอ
เข้ามาทุกวันยังไม่มีวี่แววนางามจะกลับมาปฏิบัติภาระกิจทั้งเรื่องนี้และเรื่องโน้น
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:ไม่สบายหรือเปล่าเค้าเป็นห่วงน้องสาวนะ
-
ตอนที่ 31 ดีใจ 20%
เรื่องเล่าจากน้องเต้ย
“ไอ้กาย ไหนที่นั่งกูล่ะ” ผมถามหาที่นั่งของตัวเองจากไอ้กาย เพื่อนในกลุ่ม เพราะผมให้มันเอาเป้ผมไปจองที่นั่งไว้ให้
“ข้างหลังๆ” มันมัวแต่ห่วงพีเอสพี เลยไม่เงยหน้ามาสนใจผม ผมเดินเบียดพี่ๆน้องๆที่ร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนานไปหาที่นั่งของตัวเอง ตอนนี้บนรถกำลังวุ่นวายเพราะน้องๆก็เดินหาที่นั่งทั้งถามชื่อ ถามโรงเรียนเพื่อนใหม่กันเซ็งแซ่
และในที่สุดผมก็หาที่นั่งของตัวเองเจอ เชี่ยกายมึงเอาซะหลังสุดเลยนะ ผมเอาเป้ขึ้นไปเก็บตรงที่วางของ หลังจากนั่งได้ซักพักรถก็เคลื่อนตัวออกพร้อมกับเสียงเพลงเสียงกลอง
ถ้าจำไม่ผิดคนที่กำลังตีกลองชื่อเคอยู่ถาปัด คนร้องเพลงก็มีหลายคนทั้งพี่กรีนที่อยู่ภาคนาฏศิลป์ พี่แกเป็นเฮดสันทนาการของสโมฯ รู้สึกว่าพี่คนนี้จะปลื้มพี่คิวด้วยมั้ง เวลาพี่กรีนนัวเนียพี่คิว ผมว่ามันตลกดี
ผมก็ร้องเพลง ปรบมือไปกับพี่ๆน้องๆ มีน้องผู้หญิงสองคนถูกจับทำโทษให้ออกไปเต้น แต่ผมไม่ได้สนใจใครนักเพราะมัวแต่มองคนที่พี่เจตเรียกออกมาตีกลองแทนพี่เค
พอพี่คิวยืนขึ้น ก็มีเสียงน้องๆผู้หญิงกับพวกผู้หญิงคณะถาปัดกรี๊ด เรียกน้องคิวพี่คิวไม่ขาดปาก เฮอะ ผมชักจะไม่ปลื้มแล้ว ผมรีบหันหน้าไปมองทางอื่นทันทีที่พี่คิวมองมาที่ผม
พี่เจตแนะนำว่ารีสอร์ทที่พวกเราจะไปพักเป็นของครอบครัวพี่คิว คราวนี้เสียงกรี๊ดยิ่งดังกว่าเดิม มิน่างบฯก็ไม่ได้เยอะ ดันได้พักโรงแรมกึ่งรีสอร์ทห้าดาว ที่แท้เพราะมีสปอนเซอร์เป็นถึงลูกชายเจ้าของรีสอร์ทนี่เอง
ผมเลิกสนใจกระแสพี่คิวฟีเว่อร์ เพราะกลัวจะควบคุมตัวเองไม่ได้ลุกขึ้นตะโกนว่า นั่นพี่คิวของเต้ยนะ เลยเสียบหูฟังไอพอดใส่หูทั้งสองข้าง ปล่อยหัวใจ ปล่อยสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้รถวิ่งอยู่ส่วนไหนของประเทศไทย รู้แค่ว่าสองข้างทางไม่ได้มีตึกสูงให้รู้สึกอึดอัดอีกแล้ว มีเพียงทุ่งนา ภูเขา เห็นสีเขียวๆของต้นไม้แล้วก็สบายตาจนรู้สึกสบายใจ ผ่านไปนานแค่ไหนผมก็ไม่รู้ที่เสียงเพลงเสียงกลองถูกตัดออกจากประสาทการได้ยินของผม
“ขยับไปหน่อย นั่งด้วย” ผมเงยหน้ามองคนที่สะกิดไหล่ ทันทีที่เห็นว่าเขาเป็นใคร หัวใจผมก็เต้นแรงมากเลย ผมขยับให้พี่คิวนั่งด้วยทั้งที่กำลังตื่นเต้นแทบจะทำอะไรไม่ถูก
“ฟังเพลงอะไรวะ” พี่คิวถือวิสาสะยึดหูฟังอีกข้างของผมไปเสียบหูตัวเอง ผมเลยย้ายหูฟังข้างซ้ายมาใส่ข้างขวา ผมคงเผลอมองหน้าพี่คิวนานเกินไป เลยถูกนิ้วมือยาวๆดีดหน้าผาก
“โอ๊ย พี่คิวตีเต้ยทำไม เจ็บนะเว้ย”
“มึงจ้องหน้ากูทำไมล่ะหรืออยากถูกกัดอีก หึหึ”
“พี่คิวบ้า” พอถูกว่าเรื่องนี้ ผมก็พูดไม่ออก เมื่อเช้าก็ถูกเฮียภูมิกับเฮียพีมล้อ เอ๊ะ ว่าแต่เฮียพีมอยู่ไหนเนี่ย คงอยู่ที่รถอีกคันละมั้ง ผมถลึงตาใส่พี่คิวแต่ก็ต้องรีบหลบหน้าหันมองออกนอกหน้าต่างอีกครั้ง พี่คิวจะรู้มั้ยว่ากำลังมองผมด้วยสายตาแบบไหน สายตาแบบนั้นมันหวานเกินไป
ตอนที่อยู่ในบ้านผีสิง ผมไม่ได้กลัวผี ให้เข้ามาคนเดียวก็ได้สบายมาก แต่มีข้อแม้ว่าต้องเปิดไฟ แหะๆ เพราะผมไม่ถูกกับที่มืดๆเท่าไร และต่อให้ผีจริงๆมาผมก็ไม่กลัวหรอก เพราะพี่คิวจูงมือผมตลอดนี่ ตอนนั้นน่ะทั้งดีใจ ตื่นเต้นไปหมด ผีเผอผมไม่สนใจเลย พอเดินไปได้ซักพักพี่คิวก็หยุดเดิน ผมพยายามมองฝ่าแสงสลัวๆว่าพี่คิวจะทำอะไร
“มึงรู้มั้ยว่ากูไม่ใช่มนุษย์” พี่คิวถามคำถามแปลกประหลาดที่สุดที่คนธรรมดาอย่างผมจะเข้าใจ ถ้าเป็นเฮียปันผมจะไม่ว่าเลย ตอนนั้นผมก็คิดไปต่างๆนาๆว่าพี่คิวจะแกล้งอะไร
“ไม่ใช่คนแล้วพี่คิวเป็นอะไร กระหังหรือกระสือ”
“กูเป็นแวมไพร์”
“ฮ่าๆ พี่คิวดูหนังมากไปรึเปล่า”
“มึงไม่เชื่อเหรอ” สีหน้าพี่คิวเจ้าเล่ห์กว่าครั้งไหนๆที่ผมเคยเห็น กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่พี่คิวผลักผมชิดผนัง พร้อมกับยกแขนข้างหนึ่งกั้นผมไว้ ก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ ถึงมันจะมืดแต่ผมก็เห็นหน้าพี่คิวชัดเจน ชัดซะจนหัวใจของผมจะกระโดดออกมาเต้นข้างนอกทุกวินาทีที่หน้าหล่อๆเข้ามาใกล้เรื่อยๆ สัมผัสนุ่มๆอุ่นๆที่ริมฝีปาก ยังทำให้ผมรู้สึกใจหวิวๆทุกครั้งที่นึกถึง
ต่อให้ผมโง่กว่าควาย ผมก็รู้ว่าสิ่งที่พี่คิวแสดงต่อผม มันหมายถึงพี่คิวก็ชอบผมเหมือนกัน ไหนจะหึงผมกับเฮียเชน แล้วไหนจะจูบอีก หึหึ แผนของพวกเฮียๆนี่สุดยอดเลยแฮะ
เฮียฟ่างพูดกรอกหูผมตลอดว่า “ผู้ชายน่ะ ต่อให้ฟันไม่เลือก มั่วไม่ซ้ำหน้าหรือว่าเจ้าชู้แค่ไหน แต่คนที่เรารักก็มีเพียงคนเดียว” เพราะฉะนั้นพี่คิวก็ต้องเป็นของผมคนเดียวทั้งตัวและใจ
ผมเป็นเด็กขี้สงสัย มีอะไรอยากรู้ก็ต้องถาม อีกอย่างเฮียฟ่างบอกว่า อยากทำอะไรก็รีบทำเดี๋ยวโลกแตกก่อน แล้วจะอด ผมสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง ผมจะทำตามที่หัวใจต้องการ
“พี่คิว เริ่มชอบเต้ยบ้างรึยัง”
พี่คิวดูจะอึ้งไปที่ผมถามตรงๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้ม และวางมือลงบนหัวของผมพร้อมกับโยกไปมา
“กูไม่จูบคนที่ไม่ชอบ แต่กูก็ไม่ชอบแย่งแฟนเพื่อนเหมือนกัน”
อ๊ากกกกก อยากจะตะโกนให้ลั่นรถ ดีใจโว้ย ในที่สุดก็สำเร็จซักที พี่คิวชอบผมแล้ว พี่คิวชอบผม ถ้ากระโดดกอดพี่คิว คนบนรถจะตกใจมั้ยวะ ผมอยากจะบอกพี่คิวซะตอนนี้ว่าผมกับเฮียเชนไม่ได้เป็นอะไรกัน
แต่เอาไว้ถึงรีสอร์ทค่อยสารภาพดีกว่า จะได้ปรึกษาเฮียพีมด้วย ฮ้า ดีใจเว้ย พี่คิวเอ๋ยมาเป็นทั้งอดีตปัจจุบันและอนาคตของเต้ยซะดีๆ คึคึ พี่คิวเอนหัวพิงกับเบาะก่อนจะหลับตาลง ผมเลยถือโอกาสนั่งจ้องซะเลย พี่คิวหล่อจัง
“อ๊ะ…..” อยู่ๆพี่คิวก็ลืมตาขึ้นมา หน้าเราอยู่ใกล้กันมาก มากจนพี่คิวจุ๊บผมได้ โดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
“เพลงนี้เพราะดีว่ะ” พี่คิวหยิบหูฟังที่ผมทำหล่น มาใส่หูผมอีกครั้ง
รักไม่ได้ ไม่ใช่ไม่รัก
http://www.youtube.com/v/V_NX8h5xJOo?
อยู่ตรงกลางระหว่างเสียงหัวใจกับเหตุผล
คนไม่ควรรัก เราทำไมรักไปทั้งหัวใจ
ไม่ใช่ไม่รู้ ว่าฉันและเธอต่างกันเท่าไร
มองไกลๆ แล้ว ลืมเธอไปคือเรื่องที่ควรทำ
อยากรักเธอโดยไม่ผิด อยากคิดว่าเป็นแค่ฝัน
อยากทิ้งอะไรทุกอย่าง ที่คั่นระหว่างเราไว้
อยากลบเลือนวันที่ผ่าน แต่ฉันก็เจ็บในหัวใจ
และสุดท้าย แค่อยากให้เธอได้ฟัง
ที่รักไม่ได้ ไม่ใช่ไม่ได้รัก
ที่สองเราต้องจาก ไม่ใช่ไม่เสียใจ
ที่รักไม่ได้ ฉันเองก็ทรมานแทบตาย
แต่ฉันจะมีเธอเก็บไว้
อยู่ส่วนลึกสุดในหัวใจ แค่คนเดียว
หากไม่มี สิ่งที่ฉันจำเป็นต้องแบกไว้
เราคงไม่เสียใจไม่มีเรื่องใด มากีดขวาง
ก็อย่างที่รู้ เรื่องที่มีที่มันกั้นกลาง
เป็นกำแพงสูง เกินที่เราสองคนจะทำลาย
อยากรักเธอโดยไม่ผิด อยากคิดว่าเป็นแค่ฝัน
อยากทิ้งอะไรทุกอย่าง ที่คั่นระหว่างเราไว้
อยากลบเลือนวันที่ผ่าน แต่ฉันก็เจ็บในหัวใจ
และสุดท้าย แค่อยากให้เธอได้ฟัง
ที่รักไม่ได้ ไม่ใช่ไม่ได้รัก
ที่สองเราต้องจาก ไม่ใช่ไม่เสียใจ
ที่รักไม่ได้ ฉันเองก็ทรมานแทบตาย
แต่ฉันจะมีเธอเก็บไว้
อยู่ส่วนลึกสุดในหัวใจ แค่คนเดียว
ที่รักไม่ได้ ไม่ใช่ไม่ได้รัก
ที่สองเราต้องจาก ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจ
ที่รักไม่ได้ ฉันเองก็ทรมานรู้ไหม
แค่ขอได้มีเธอเก็บไว้
อยู่ส่วนลึกสุดในหัวใจ ก็เพียงพอ
อยู่ส่วนลึกสุดในหัวใจ แค่คนเดียว
เพลงที่พี่คิวให้ผมฟัง มันบอกความรู้สึกได้ดีว่าเราต่างก็เจ็บปวดทั้งคู่ ที่ผ่านมาไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่เสียใจ ผู้ชายคนที่นั่งอยู่ข้างๆผมก็คงทรมานไม่แพ้กัน แต่ต่อจากนี้ไปมันจะไม่มีน้ำตาอีกแล้ว
“พี่คิว เต้ยง่วง” ผมเขย่าแขนพี่คิวหลังจากที่ฟังเพลงนั้นจนจบ
“ง่วง ก็นอน” พี่คิวปรือตาขึ้นมามองหน้าผมก่อนจะจับหัวผมให้ซุกซบลงกับไหล่ของพี่คิว ถ้ามีใครมาเห็นอาจจะคิดว่าผมบ้าก็ได้ที่นอนอมยิ้มจนปวดแก้มแบบนี้
นมปั่นรักพี่ดินสอที่สุดเลย
…………………………..
ต่อหน้า 40 นะคะ :-[
-
หวาๆพี่คิววววน้องเต้ยยยยยย น่ารักอ่า :o8:
ฟังเพลงแล้วก็อ่านไปด้วย ซึ้งมากเลยค่ะ
เข้าใจความรู้สึกของทั้งคู่เลยอ่ะ
รออีก80%ที่เหลือนะคะ :L2: :กอด1:
-
รออีก 80เปอร์เซ็นที่เหลือ เพื่อความกระจ่าง ถ้าสารภาพเรื่องไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วเรื่องมันจะดีขึ้นจริงๆป่าวน๊อ รอลุ้นๆ
-
รอตอนที่เหลือนะค่ะ :L2:
-
โอ๊ยๆๆน่ารักจัง
รอที่เหลือนะคะ^^
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
มาแว้ววววววว
คิวสุดๆๆไปเลย
เต้ยรุกไปเรยคิวเปิดขนาดนี้แล้ว
หวังว่าบอกความจริงไปคงไม่โกรธน้องนะ
ปล.มารอคืนนี้ต่อ คึคึคึ
-
รออ่านที่เหลือนะคะ
ซึ้งจังอ่ะคู่นี้ :impress:
-
ชอบเพลงมากกก
ได้อารมณ์มากๆ เห็นภาพน้องเต้ยพี่คิว
เห็นถึงความรู้สึกของทั้สองคนเลยอะ
โอยยย อยากร้องไห้และยิ้มไปพร้อมๆกัน :เฮ้อ:
เคลียร์ด่วนๆเลยน้องเต้ย
จับพี่คิวมัดติดกับตัวด่วนนนนนน ฮ่าๆ
+1 ให้จ้า
-
นางงาม อย่ามัวแต่ไปดูผู้ชาย มาต่อให้เร็วๆเลยค่ะ รออยู่ :laugh:
เค้าเรียกว่าการกัดจิกและทวงถาม
แอร๊ย พี่คิวกับน้องเต้ยนี่น่ารักกันจริงๆ อ่านแล้วหวานพร้อมกับหวามเข้าไปในอกเลยค่ะ งึม ทำไมอ่านแล้วรู้สึกเหมือนพี่คิวจะมีเขี้ยวงอก พร้อมจะจัดการขย้ำน้องเต้ยได้ทุกวินาที อิอิ แอร๊ย กอดคุณตาลค่ะ :กอด1:
-
อ่า รอตอนดึกๆ
ดูหนังให้สนุกนะคะ :L2:
-
น้องเต้ยจะสมหวังแล้วใช่มั๊ยนี่ :mc4: :mc4:
จะนั่งรอนอนรอคิวเต้ยนะ :3123: แล้วภูมิกับพีมอีก จะมีหึงโหดมั๊ย :z1: ลุ้นๆ
-
คุณทะเลหัวใจครับ มาต่อวันละ 1% แต่ลงทุกวันได้ป่าว? 555+ เด๋วไปโหลดเพลงก่อน
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:-[ :-[ :-[
-
คู่นี้เริ่มน่ารักแล้ว แต่ก็อยากรู้ว่าพีมกับเต้ยจะเป็นยังงัย
จะโดนภูมิสะกดรอยตามหรือเปล่านะ ไม่อยากจะคิดเลย
-
หนูเต้ยค่ะ ระวังสามีคุณพีมจะมาเเหกอกเอาน่ะค่ะได้ข่าวว่าให้ดูเเลด้วย เอาเเต่สวีทกับพี่คิวเดียวก้อโดนหรอกค่ะ
-
เต้ยเอ้ยย เฮียฟ่างสอนเอ็งมาดีจริงๆ
ใครมีปัญหาอะไร แนะนำให้เข้าคอร์สกะเฮียแก
เอาอยู่ 5555555555
ปล. + 1 ให้คนแต่งสำหรับเพลงค๊า โดนจริงๆ : ) :L2: :L2: :L2:
-
น้องเต้ยน่าจะ บอกคิว ไปเลยเนอะ ว่าไม่ได้เป็นแฟน กับ พี่เชน
จะรอ นะคะ
-
กว่าจะลงเอยได้นะคู่นี้ แย่งซีนพระเอกนายเอกไปหลายตอนเหลือเกิน 555
-
นมปั่นรุกให้สุดใจไปเลย 5555
-
:-[ รอหวานๆ ที่เหลือนะจ๊ะ :-[
:pig4: :pig4:
-
+1 นู๋ เต้ย ตอนบอกพี่คิวว่า ไม่ใช่แฟน พี่เชน ต้อง มีกองหนุนด้วยน่ะ :z2: เดี๋ยว เล่ายังไม่จบ จะมีสามี ก่อน :z1: :z1:
น่ารัก มาก ๆ นู๋เต้ย พี่ คิว :impress2:
-
กี๊ซซซซซซซซ
หวานโก๊ดๆ
อยากให้พี่คิวรู้ว่าไม่ได้แย่งเพื่อนซักหน่อย
-
คิวกัดไปทีนึงเปลี่ยนจากพี่รหัสน้องรหัสกวนๆมาเป็นหวานหยดเลยน้า >.<
-
:impress2:
-
:o8:
-
เอ๊ะ!!? รีสอร์ทของคิว อย่างนี้ภูมิแอนด์ชาวคณะเดอะแก็งค์จะตามไปเฝ้าพีม เอ๊ย ไปป่วนค่ายป่าว555
-
แหะๆ ค่อยๆอ่านตามๆมาค่ะ :))
น้องเต้ยน่ารักมากกกกๆค่ะ >< เราชอบ แอบร้ายนะลูก -..-
-
:o8:
เต้ยๆพี่คิวๆ
:o8:
-
เอ๊ะ!!? รีสอร์ทของคิว อย่างนี้ภูมิแอนด์ชาวคณะเดอะแก็งค์จะตามไปเฝ้าพีม เอ๊ย ไปป่วนค่ายป่าว555
เราอ่านข้ามไปได้ยังไง กรั่กกกกกก เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งง
อย่างนี้ภูมิบุก(รุก) ง่ายเลย :laugh:
รอมาต่อนะฮ๊าบบบ :impress2:
-
น้องเต้ยน่ารักมากมายยยย :กอด1:
รออีก 80% ค่าา
----
ตีสามกว่า นี่ก็ดึกจนจะเช้าแล้ว ไม่มาต่อจริงๆหรอ :monkeysad:
-
แหมๆๆๆๆ อิพี่คิวก็เคลมเร็วเหมือนกันนะเนี่ย นี่ขนาดไม่ชอบแย่งแฟนเพื่อนนะเนี่ย กินปากเค้าไปซะแล้ว
ว่าแต่..นี่มันก็ดึกมากแล้วนะเออ ไหนอ่ะอีก 80 ที่เหลือน่ะ
-
นั่กินมาม่ารอ
มาเมื่อใดนิจะตีสองแล้วววววววววววว
-
รักกันๆ :o8:
-
ผมขับรถออกจากกรุงเทพจนมาถึงนครปฐมไอ้คลื่นก็เปลี่ยนมาขับบ้าง ระหว่างทางผมกับมันก็ชวนกันคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ มันก็แซวก็หยอดคำเลี่ยนๆบ้าง ให้ผมด่ากลับพอเป็นกระสัย มันก็จะหัวเราะอารมณ์ดี โรคจิตชัดๆ
“พีมมึงหิวรึยัง แวะปั๊มมั้ย”
“ก็ดีนะ กูชักจะเมื่อยแล้วว่ะ”
“น้อยๆหน่อยเหอะ มึงนั่งเฉยๆอย่ามาบ่น กูสิที่ต้องเหนื่อย”
“อย่าว่ากูสิ เดี๋ยวกูจะอ่อนแอ” ผมหลับตาปริบๆ ดัดเสียงเหมือนคนไม่มีแรงกวนตีนไอ้คลื่น มันถึงกับส่ายหน้าเพราะรับไม่ได้ ฮ่าๆ
มันรถจอดปุ๊บก็วิ่งเข้าห้องน้ำปั๊บ แถมยังสั่งให้ผมซื้อของกินไปบริการอีก แม่งขี้โกงอ่ะเงินก็ไม่ให้ ผมเลือกขนมขบเคี้ยว เป๊บซี่ แบรนด์ เอ็มร้อย ชีสไบส์อีก น้ำและขนมอีกร้อยแปด ไม่ลืมหยิบนมหมีรสน้ำผึ้งของโปรดใครบางคน หึหึ
ระหว่างรอคลื่นผมก็ยืนอ่านหนังสือเกมส์ในเซเว่นรอ ไม่อยากออกไปรอข้างนอก แม่งโคตรร้อน ผมอ่านได้ซักพักก็มีเสียงเคาะกระจก ไอ้คลื่นกำลังยืนส่งยิ้มหล่อๆมาให้ ในมือมันคีบบุหรี่ แล้วไม่สูบในห้องน้ำนะ
“เอามั้ย”
“ตามสบายว่ะ กูขี้เกียจคายหมากฝรั่ง” ผมปฏิเสธซองบุหรี่ที่มันยื่นให้ คลื่นมองถุงเซเว่นในมือผม
“แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะ ไหนบอกไม่หิวไง”
“หมามันสั่ง เลยเอามาเยอะ”
“หึหึ คร้าบ เป็นพระคุณอย่างยิ่งนะครับ” มันผลักหัวผม ทิ้งบุหรี่ที่เหลือเกือบครึ่งมวนก่อนจะเดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับ
“เฮ้ยคลื่น เดี๋ยวกูขับเอง เปลี่ยนกัน”
“นั่งหล่อไปเถอะ กูขี้เกียจบอกทาง” หนอย กูไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะเว้ย
“เออดีว่ะมากับมึงนี่โคตรสบาย” ผมยักคิ้วให้คลื่นพร้อมกับคาดเบลล์
“คบกับกูยิ่งสบายนะ จะเลี้ยงดีๆเลย”
“งั้นกูขอลำบากละกัน สาดดดด แม่งหยอดตลอด ถ้ากูท้องได้คงเป็นโหลแล้วมั้ง”
“หึหึ ถ้าลูกออกมาแล้วแม่งหน้าเหมือนกู ไอ้ภูมิมันจะเลี้ยงมั้ยวะ ฮะๆ” ผมก็บ้าจี้หัวเราะไปกับมัน
“มันจะฆ่าทิ้งทั้งกูทั้งลูกน่ะสิ” หยึ๋ย คิดแล้วสยอง
……………………………………
พอมาถึงที่พัก ผมก็เข้าใจอะไรหลายๆอย่าง ไอ้เราก็นึกว่าจะไปนอนค้างอ้างแรมที่ไหน ที่แท้ก็ธุรกิจในเครือตระกูลยศวาทินนี่เอง แม่งคงเหมาทั้งโรงแรม งดรับแขกชั่วคราว นี่มาออกค่ายหรือว่ามาออกทริปกันแน่ครับพี่เจต
บ่ายนี้โปรแกรมคือพาน้องๆไปวาดรูปที่อุทยานประวัติศาสตร์เมืองสิงห์ พอมาถึงอุทยานพี่เจตก็กล่าวเปิดค่าย จุดประสงค์ของการจัดค่ายก็เพื่อให้น้องๆที่รักในศิลปะ ได้มาทำกิจกรรมร่วมกัน ได้มาเห็นว่าพี่ๆที่เรียนศิลปกรรม เรียนสถาปัตถ์เป็นยังไง ซึ่งจะต่างจากค่ายเภสัช ค่ายหมอ เพราะพวกนั้นวิชาการกันมาก
ส่วนค่ายของพวกเรา เป็นแบบเบาๆ ชิวๆ (ไร้สาระ)แต่สิ่งที่น้องๆจะได้รับก็คือเพื่อน มิตรภาพ ความประทับใจ และจะได้รู้ว่าตัวเองรักในกลิ่นสี กาวแป้ง ดินสอ ผ้าใบ รักที่จะเรียนศิลป์จริงๆหรือเปล่า
น้องๆที่มาวันนี้ก็ค่อนข้างจะเป็นพวกเดียวกับพวกผม แต่ละคนดูมีโลกส่วนตัวกันทั้งนั้น หึหึ พี่ๆน้องๆก็สนิทกันเร็ว ก็นะ เรามันพวกติสเข้าเส้นเลยคุยกันง่าย ผมอยากใส่ ปล ให้ด้วยว่าน้องแต่ละคนกวน…สุดๆ
ตอนนี้น้องๆก็กระจายไปหาที่ชอบๆ หามุมสงบปลงสังเวช เฮ้ย ไม่ใช่ ไปหามุมวาดรูปครับ แล้วก็จะมีพี่บัดดี้คอยประกบ ซึ่งบัดดี้ของผมเนี่ย อายุไขมันคงไม่ได้แก่ตายแน่ๆ
“นี่พี่ ทำไมชื่อพี่ถึงเป็น พอพาน ทำไมไม่เป็น ภีม” ไอ้น้องวอเตอร์มันเลิกสนใจกระดาษตรงหน้าหันมาถามผมที่นั่งวาดรูปอยู่ใกล้ๆ หน้ามันก็จี๊นจีน เสือกชื่อวอเตอร์ ชื่อมึงก็ไม่ได้ดูดีไปกว่าพี่นักหรอก
“อ๋อ มันพ้องกับชื่อจริงพี่ไง พีม พีระณัฐ อีกอย่างแม่พี่บอกว่าชื่อนี้เป็นมงคล ตั้งกันหมาถาม แต่สงสัยคงไม่ใช่แล้วว่ะ” หึหึ กวนตีนผิดคนแล้วน้องเอ๊ย
“โห พี่เล่นแรงว่ะ คนหล่อเซ็งเลย”
“เฮ้ย นี่ถ้าไม่ด้านจริงไม่กล้ายกหางตัวเองแบบนี้นะเนี่ย สุดยอดว่ะเตอร์”
“พี่พีม แม่งปากหมาว่ะ”
“ลามปามๆ วาดไปเลย” ไอ้น้องวอเตอร์มันก็เลิกกวนผม กลับไปตั้งอกตั้งใจวาดรูปปราสาทหินเหมือนเดิม
ส่วนไอ้พี่รหัสน้องรหัสเค้าก็ไม่ค่อยห่างกันเท่าไรครับ เมื่อกี้เชี่ยเต้ยสวมวิญญาณพี่อั้ม พัชราภา มันโทรหาไอ้เชน คุยกันงุ้งงิ้งๆ ไอ้คิวแม่งเตะกระป๋องสีเกือบโดนหัวไอ้กรีน อีกรีนกรี๊ดจนปราสาทหินแทบถล่ม มันด่าบรรพบุรุษไอ้คิวย้อนกลับไปประมานเก้าชั่วโคตร ทำเอาฮาไปตามๆกัน และซักพักพอแฟนไอ้คิวโทรมา ไอ้เต้ยก็ทำเสียงหมาเสียงแมวเห่าหอนใกล้ๆ
เสียงเรียกเข้าเพลงคนนี้ดังลั่นพร้อมกับรูปที่โชวร์หราอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของผม รูปผมที่ถูกไอ้ภูมิมันบังคับให้หอมแก้ม ภูมิน่ะตั้งเป็นรูปหน้าจอ แล้วก็หน้าเดสทอปคอมด้วย แต่ผมยังไม่ด้านขนาดนั้น เลยตั้งไว้เป็นรูปเวลามันโทรเข้า
“แหนะๆ แฟนโทรมาอ่ะดี๊”
“วาดรูปไปครับน้องวอแว” ผมลุกออกไปคุยโทรศัพท์ไกลๆจากไอ้น้องบัดดี้ที่จ้องจะแซวผมอยู่
“ฮัลโหล ภูมิ”
(ทำไมรับช้า ทำอะไรอยู่)
“ไม่ได้ทำอะไร กูให้มึงฟังเสียงรอสายไง”
(ตุ๊ด ตุ๊ด เนี่ยนะเพลงรอสายของมึง)
“ทำไมล่ะ ออกจะคลาสสิก ภูมิไม่ชอบหรอครับ”
(หึหึ อย่ากวนตีนเตี้ย เอาดีๆ อยู่ไหน ทำอะไร กับใคร) ไอ้ตรงกับใครนี่เน้นจังนะ
“อยู่อุทยานประวัติศาสตร์เมืองสิงห์ กำลังวาดรูป อยู่กับน้องๆ น้องภูมิไปกับพี่มั้ยจ๊ะ”
(ไปเถอะ ไปดีมาดี ไปที่ชอบๆนะที่รัก)
“ไอ้แห้ง มึงแช่งกูเหรอ” ผมเขี่ยดินเขี่ยหญ้าเล่น ไม่รู้เป็นอะไร เวลาคุยโทรศัพท์กับภูมิแล้วผมมักจะอยู่ไม่นิ่ง
(หึหึ เปล่าครับไอ้ลิง แล้วมึงทำอะไรบ้างเหนื่อยมั้ย)
“ไม่เหนื่อย กูก็วาดรูปเล่นกับน้องๆ”
(น่าสนุกว่ะ)
“โคตรสนุก ไม่ต้องตากแดดร้อนๆ วัดถนนวัดสะพานแบบพวกมึง ฮะๆ” เวลาผมไปหาภูมิที่คณะผมเคยเห็นมันกับเพื่อนส่องกล้อง วัดระยะถนน ห่าไรไม่รู้ เห็นแล้วเหนื่อยแทนแต่พวกวิศวะ(โยธา)มันเป็นกำลังที่สำคัญของประเทศชาตินะครับ แบบว่าสร้างชาติ(สร้างถนน) กร๊ากกก
(อ๋อ ชอบสบาย ตากแดดไม่ได้เลยอยากอยู่กับสถาปนิกว่างั้น)
“ก็ประมานนั้น อยู่กับนายช่างมันลำบากนี่หว่า มึงก็ต้องเข้าใจนะภูมิ”
(เหนื่อยมั้ยคนดีมีพี่เป็นแฟน)
(กร๊ากกกกกกกกกก เชี่ยภูมิ ไอ้ฟาย ถ้ากูกินน้ำอยู่สำลักแน่ ฮ่าๆ มึงรู้จักพี่ไมค์ ภิรมพรด้วยเหรอวะ”
(เอ๊าทำไมจะไม่รู้จัก เพลงพี่เค้าออกจะดัง ได้ยินปันมันร้องบ่อยๆ) ผมนั่งหัวเราะน้ำตาเล็ด จนน้องวอเตอร์หันมามอง เลยต้องเดินออกไปคุยไกลกว่าเดิม คือถ้าเป็นไอ้ปันร้องน่ะไม่เท่าไร เราก็รู้ๆกันอยู่ใช่มั้ยล่ะ แต่ลองคิดหน้าภูมิตอนมันร้องเพลงนี้ แม่ง ฮาสาดดด
(หึหึ มึงเลิกหัวเราะได้แล้วลิง กูมีเรื่องสำคัญจะบอก)
“อะไร จะขอกูแต่งงานหรอ ฮะๆ สินสอดร้อยล้าน”
(เพ้อเจ้อแล้วเตี้ย เพี้ยนขึ้นทุกวันนะมึง)
“ก็สร้างสีสันให้ชีวิตไง เดี๋ยวมึงเบื่อกู”
(สีสันหรือศรีธัญญา…. น่ะ กูเลยลืมเลยว่าจะพูดอะไร แม่ง แค่นี้นะ)
“เอ๊า อะไรวะ เพิ่งคุยนิดเดียวเอง”
(จะไปดูโปเกม่อน)
“ตลอดอ่ะมึง แม่งเห็นการ์ตูนดีกว่ากูตลอด ไปปี้กับปิกาจูเลยไป”
(หึ ปี้ปิกาจู แล้วถ้ามันเอาไฟฟ้าช็อตกูทำไงอ่ะ)
“ไอ่ฟายยย แม่งคิดได้นะ เออ แค่นี้ก็ได้ คืนนี้โทรมาด้วยนะ สวัสดี สะวีดัส”
(หึหึ ไปแล้วสติแฟนกู)
…………………………………….
คืนนี้มีปาตี้ดนตรีในสวน อภินันทนาการโดยลูกชายคนเล็กแห่งบ้านยศวาทิน ไอ้คิวมันก็แอบบ่นพี่เจตเหมือนกันที่ไปบอกทุกคนว่ามันเป็นใคร มันอยากเป็นพระเอกติดทองหลังพระไงครับ
งานดนตรีจะเริ่มตอนสองทุ่ม ตอนนี้ก็เพิ่งหกโมงกว่าๆ ช่วงนี้เลยเป็นเวลาแห่งการพักผ่อน ผมกับไอ้คิวนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ส่วนคนที่จะนอนร่วมห้องอีกสองคนได้แก่ ไอ้เต้ยกับไอ้คลื่น ไอ้คลื่นมันไปดูแลเวทีกับพวกพี่ๆตามหน้าที่ ส่วนไอ้เชี่ยเต้ย ไปวิ่งเล่นมั้งไม่ก็ไปหาเพื่อนมันที่อยู่ห้องข้างๆ ไหนใครมันบอกว่าจะดูแลกูวะ เดี๋ยวบอกไอ้ภูมิยึดเงินคืนซะเลย
แต่อะไรก็ไม่น่าห่วงเท่า เพื่อนผมที่นอนถอนหายใจทิ้งอยู่ข้างๆ วันนี้ผมกับมันไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร เพราะต่างก็ยุ่งๆ
“เป็นไรวะ ถอนหายใจเหมือนคนอมทุกข์เลยนะมึง”
“อือ กูใกล้จะบ้าแล้ว”
“บ้าเรื่องอะไร ไอ้เต้ยเสียตัวให้ไอ้เชนแล้วเหรอ”
ป้าบ
“สัดคิว แม่งกูเจ็บ”
“ปากจัญไรจริงๆนะมึงไอ้แคระ แหม พ่อคนเสน่ห์แรง ฮอทในหมู่ผู้ชายหน้าตาดี อย่าคิดว่ากูไม่กล้าบอกไอ้ภูมินะ”
“บอกไร กูไม่ได้ทำไรซะหน่อย”
“มึงไม่ได้ทำ ก็ไม่ได้หมายความว่าไอ้คลื่นมันไม่คิด เชี่ยภูมิยิ่งไม่เหมือนชาวบ้าน หึงขึ้นมาพ่อคงฆ่าล้างโคตร”
“เออ มันรู้แล้ว ต่อยกันเมื่อวาน”
“ศึกครานี้ไอ้คลื่นคงปราชัยเป็นแน่แท้ ไอ้ภูมิจักครอบครองมึงแต่เพียงผู้เดียว กาพีม” คงคล้ายๆกากี สาดด
“เจ้าก็เช่นกันนะสหาย จงไปช่วงชิงเชี่ยเต้ยกลับมาให้จงได้ ประกาศให้ไพร่พลได้รู้ว่ามึงเป็นยอดชาย” ผมกับไอ้คิวหัวเราะบ้าอยู่สองคนและก็นอนเงียบๆมองไฟระย้าบนเพดาน
“ความรักของกูโคตรมหัสจรรย์เลยว่ะ มึงว่ามั้ยพีม ตั้งแต่ตอนนมปั่น จนตอนนี้ กูก็ตกหลุมรักคนๆเดิมถึงสองครั้ง”
“จะบอกว่า รักกี่ครั้งก็ยังเป็นเธอว่างั้น”
“อะไรประมานนั้น”
“ห่า โคตรเน่า”
“ใช่ โคตรเน่า กว่าจะรู้ตัว มันก็กลายเป็นแฟนเพื่อนรักของกูไปซะแล้ว”
“ไอ้เต้ยยังไม่ได้บอกมึงเหรอ ว่า…….”
“เฮียยยยยยย เล่นไพ่ๆ” ไอ้เต้ยกระโดดขึ้นมาแทรกระหว่างผมกับคิว เลยถูกพี่คิวของมันซัดกบาลไปสองที
“อูยย ตีเต้ยอีกแล้ว เจ็บนะ”
“ทำไมมึงมีปัญหารึไงห๊ะ จะเข้าจะออกหัดเคาะประตูซะบ้าง” ไอ้เต้ยนั่งแบะขา ปากยื่นปากยาว ลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ
“เคาะทำไมล่ะ ในเมื่อห้องนี้มีแค่พี่คิว เฮียพีม ส่วนเฮียคลื่นก็ไม่อยู่ เอ๊ะ หรือว่าพี่คิวกับเฮียพีม….”
ป้าบ ป้าบ
มือผมกับมือไอ้คิวซัดมันพร้อมกัน
“คิดเหี้ยไรของมึง เอากับไอ้พีมให้กูเอาตะกวดดีกว่า” ไอ้เหี้ยคิว พ่อมึงตาย เห็นตะกวดดีกว่ากูได้ไง
“แล้วถ้าเป็นเต้ยล่ะ” อื้อหือ ไอ้ฟ่างตามมาสิงร่างมึงรึเปล่าเต้ย ไอ้คิวถึงกับพูดไม่ออก
“ไหนพี่คิวบอกว่าชอบเต้ยไง”
“แล้วไง มึงชอบกู กูชอบมึง แต่มึงเป็นแฟนเพื่อนกู แล้วกูก็มีแฟนแล้ว”
“ก็ช่างหัวแฟนพี่คิวดิ เต้ยเจ็บมาตั้งหลายปี ให้เขาเจ็บบ้าง ไม่ตายหรอก” สุดยอดครับน้อง เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ พี่ก็เพิ่งเห็นนี่แหละ
“มึงนี่….ไม่เปลี่ยนเลยนะนมปั่น” ไอ้คิวจะขำก็ไม่ใช่ ออกแนนอึ้งมากกว่า บางทีไอ้เต้ยก็ตอบโจทย์ตัวเองตรงเกินไปนะผมว่า ฮ่าๆ
“เออ พูดกันตรงๆแบบนี้ก็ดี แต่เอาไว้ค่อยคุยทีหลังได้มั้ย คืนนี้จะนอนยังไง”
“โง่อีกแล้วเพื่อนกู นอนยังไง ก็นอนบนเตียงไงครับคุณพีม”
“กูหมายถึงใครจะนอนกับใคร สี่คนกับสองเตียง” ไอ้คิวกับไอ้เต้ยสบตากัน แหม กูรู้นะว่าพวกมึงว้อน
“เต้ยสัญญากับเฮียภูมิไว้ว่าจะดูแลเฮียพีม งั้นเต้ยจะไปนอนกับเฮียคลื่นเอง”
“ไม่ได้” คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเสียงใคร
“หืม”
“เอ่อ”
“หวงเต้ยอ่ะดิ”
“มึงนี่ร้ายกว่าที่กูคิดไว้อีกนะเต้ย” ผมผลักไอ้เต้ยหงายหลังลงเตียง ไอ้คิวก็รีบเอาหมอนไปปิดหน้าน้อง จนไอ้เต้ยดิ้นพล่านๆ
“เฮ้ย คิว พอๆเดี๋ยวมันตาย” ไอ้นี่ก็รุนแรงซะ
“กูหมั่นไส้ ถ้าตบะแตกแม่งจับปล้ำซะหรอก”
“แบร่ ปล้ำดิๆ ไม่กลัวหรอก เต้ยจะฟ้องเฮียฟ่าง ฟ้องพี่เชนด้วย” ไอ้เต้ยหัวยุ่งๆ ลุกมากอดหมอน แลบลิ้นใส่ไอ้คิว
สรุป มันสองตัวก็ได้นอนร่วมเตียงเคียงหมอน ผมว่าจะไปหากลีบกุหลาบมาเรียงเป็นรูปหัวใจบนเตียงไว้ให้พวกมันดีมั้ยครับ
งานดนตรีในสวนของค่ำคืนนี้ก็เป็นไปอย่างสนุกสนานและประทับใจ ทั้งการแสดงของน้องๆ การเล่นเกมส์เพี้ยนๆของพวกพี่ๆและพิธีกรดีเด่นอย่างไอ้กรีนที่ได้สถาปนาตัวเองเป็นสะใภ้ตระกูลยศวาทินไปแล้วเรียบร้อย แต่มันก็แอบปันใจไปหาไอ้คลื่นบ้างบางครั้งคราว
“พีม ไปเดินเล่นกันมั้ย” คลื่นสะกิดเรียกผม วันนี้มันเป็นช่างภาพประจำงาน ไอ้กรีนถึงกับแสดงเจตนารมออกอากาศว่าอยากถ่ายนู้ดกับช่างภาพคลื่น ฮ่าๆ
“อืม เอาดิ” ผมว่าจะบอกไอ้เต้ยว่าจะออกไปเดินเล่นแต่ไอ้น้องเวรก็มัวแต่ตะเวนหาของกินรอบงาน ส่วนไอ้คิวก็เตรียมตัวขึ้นร้องเพลงกับพวกน้องๆ
คลื่นพาผมเดินออกมาไกลจากงานพอสมควร แต่ก็ไม่มืดเพราะมีคบไฟจุดไว้เป็นระยะๆ สายลมเย็นๆพัดกลิ่นหอมอ่อนหวานของดอกลั่นทมลอยอบอวลไปทั่วบริเวณ
“พากูมาฆ่ารึเปล่าเนี่ย”
“พามาปล้ำต่างหาก”
“ก็ดีนะ กลางธรรมชาติดี”
“หึหึ ไปนั่งตรงนู้นกันดีกว่า” ผมกับคลื่นนั่งเงียบๆซึมซับบรรยากาศดีๆ วันนี้มีดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า
“อากาศดีเนอะ”
“อืม เหมือนที่บ้านกูเลย”
“เชียงใหม่น่ะเหรอ”
“ใช่ ที่นู่นน่ะอากาศก็ดี บรรยากาศก็สวย เวลากลางคืนกูก็ชอบมองดาวแบบนี้แหละ พูดแล้วคิดถึงพ่อกับแม่ว่ะ”
“แล้วทำไมไม่กลับบ้านล่ะ ปิดเทอมแล้วนี่”
“ก็มาค่ายไง กูกะว่ากลับจากค่ายก็คงไปเชียงใหม่เลย”
“แล้วบอกที่รักมึงยัง”
“เออว่ะ ยังไม่ได้บอกเลย แม่งโดนด่าอีกแน่กู”
“หึหึ พวกมึงน่ารักดีเนอะ” ผมหันไปมองคลื่น แต่มันกำลังสนใจรูปในกล้องอยู่
“……………………..”
“……………………..”
“คลื่น ทำไมมึง….ถึงชอบกูวะ”
“….ไม่รู้เหมือนกัน” คลื่นเลิกสนใจกล้อง มันหันมามองผมแทน “เหมือนมึงมีความสุขอยู่รอบตัว เวลาอยู่ใกล้ๆเลยรู้สึกดีไปด้วย มึงคงแผ่รังสีความสุขได้มั้ง” มันยิ้มให้ผม ก่อนจะเงยหน้ามองดาว ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเลยได้แต่เงียบ
“พีม มึงเคยสงสัยมั้ย ทั้งที่คนเรามีตาสองข้าง มีแขนสองแขน มีหูสองหู ไต ตับ ปอดก็มีสองข้าง แต่ทำไมเรามีหัวใจแค่ดวงเดียว” ผมค่อยๆคิดตามคลื่น เออ มันก็จริงนะ
“เออว่ะ ทำไมเหรอ” คลื่นยิ้มให้ผม ตามันเป็นประกายแต่ก็ดูเหงาๆ
“ก็เพราะว่า เราต้องตามหาหัวใจอีกดวงให้เจอเพื่อให้มาอยู่คู่กัน แต่สำหรับกูคงมีโอกาสแค่ได้เจอแต่ไม่ได้ครอบครอง”
“เอาน่า ก็ดีกว่าหาไม่เจอนะ” ผมตบไหล่ให้กำลังไอ้คลื่น
“พีม กูชอบมึงจริงๆนะ มันอาจจะทำให้มึงอึดอัด อาจจะทำให้มึงมีปัญหากับแฟน กูขอโทษจริงๆ ตอนที่รู้ว่ามึงมีเจ้าของแล้ว ไม่ใช่กูไม่ตัดใจนะ กูพยายามแล้ว กูบอกตัวเองว่าให้คิดกับมึงแค่เพื่อน ให้เลิกชอบมึง แต่แม่งโคตรเจ็บเลยว่ะ ยิ่งพอเจอหน้ามึงกูยิ่งทำไม่ได้ กูไม่ได้ขอให้มึงชอบกู ไม่ได้ต้องการให้มึงเลิกกับไอ้ภูมิมาคบกับกู กูขอแค่ได้รักมึง…..ได้มั้ย”
“ได้สิคลื่น มึงรักกูได้อยู่แล้ว แต่ถ้าวันไหนเจ็บจนทนไม่ไหว มึงต้องรักกูแบบเพื่อนนะ” คลื่นยิ้มกว้าง ทั้งที่ตาเหงาๆคู่นั้นมีน้ำตาคลออยู่
“ขอบคุณนะพีม ก็เพราะมึงเป็นแบบนี้จะไม่ให้กูรักได้ยังไง เฮ้อ เพิ่งเคยรักผู้ชายครั้งแรกก็ซดแห้วเลยกู มึงไม่ลองคิดใหม่เหรอครับคุณพีม รูปหล่อ พ่อรวย เรียนดี กิจกรรมเด่นแบบกูหายากนะมึง”
“ไอ้ภูมิก็หล่อ”
“เออ แม่งภูมิตลอดอ่ะ น้อยใจว่ะ”
“หึหึ เพ้อแระๆ เข้าไปในงานเถอะ”
เมื่อก่อนผมยังไม่ได้สัมผัสกับความรัก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนมากมายถึงยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ เป็นสุขและเป็นทุกข์เพราะคำว่ารักคำเดียว ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเรื่องแบบนี้ถ้าไม่เจอกับตัว ก็ไม่มีทางเข้าใจ
เรื่องของความรักความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ ถ้าเราควบคุมจิตใจตัวเองได้ว่าใครที่ควรรักหรือห้ามรักใครได้ ความรักก็คงเหมือนความโกรธ ความหิว ความง่วง เหมือนอารมณ์อื่นๆที่เวลาเรารู้สึกก็สามารถห้ามมันได้โดยง่าย
ถ้าเป็นแบบนั้นความรักมันก็คงไม่ต่างจากความรู้สึกทั่วไป มันก็คงไม่พิเศษกว่าสิ่งใดๆ และคงไม่มีความหมายจนคนทั้งโลกอยากรู้จักแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เข้าใจยากที่สุดก็ตาม
…………………………………………
“สุดยอดมากคะ สำหรับละครเวทีเรื่องยิ่งใหญ่แห่งปีที่เพิ่งผ่านไป ถ้าโมนาลิซ่าชีได้มีโอกาสมาชม คงช้ำในบ้างนะคะ และก็ไม่น่าเชื่อว่าพี่เจตนายกสโมของเราจะเป็นได้ถึงเพียงนี้ กะเทยแท้อย่างน้องขอคารวะจริงๆคะท่านพี่ เซอไพร์สุดๆค๊า” พี่เจตโบกไม้โบกมือให้เลิกแซว เรียกเสียงหัวเราะจากชาวค่าย
“เฮียพีมไปไหนมา เมื่อกี้พี่เจตโคตรฮา” ไอ้เต้ยลากเก้าอี้มานั่งข้างผมทันที มันมองคลื่นที่นั่งลงถัดจากผม “เฮียพีมคบชู้ เต้ยจะฟ้องเฮียภูมิ”
“กูก็จะฟ้องไอ้ภูมิว่ามึงไม่ดูแลกูให้สมกับค่าจ้าง”
“ก็ เต้ยให้อิสระกับเฮียไง”
“เหรอ ไม่ใช่มัวแต่เฝ้าพี่คิวของมึงรึไง”
“อะไร ไม่ใช่ซะหน่อย เต้ยไม่คุยกับเฮียแล้ว” ผมผลักหัวไอ้เต้ยที่เถียงไม่ได้ก็ชิ่ง โรคเดียวกับไอ้คิว
“ต่อไปเป็นการแสดงที่อิชั้นตั้งหน้าตั้งตารอคอยเลยคะพี่แพรขา” เสียงอีกรีนพิธีกรของงานในค่ำคืนนี้ จ้างมันมาสามพัน ทำงานไปสามหมื่นแปด แม่งคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม พูดมากลมเข้าท้องจนพุงป่องแล้วมั้ง ฮะๆ
“ถ้าพี่กรีนรอ แสดงว่าต้องมีผู้ชายใช่มั้ยคะ”
“ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาคะ ผู้ชายของกรีนด้วยคะพี่แพรขา รับรองว่าแซ่บมาก กรีนคัดมาเองกับมือ” น้องผู้ชายถาปัตโต๊ะหน้าถึงกับออกอาการกลัว เหอๆ
“ปานนั้นเลยหรือคะพี่กรีน”
“แน่นอนคะ โชว์นี้รับรองว่าต้องถูกอกถูกใจสาวๆชาวค่าย เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ขอเชิญพบกับวงฟันฟัน” เสียงปรบมือกับเสียงกรี๊ดของสาวๆ ดังต้อนรับไอ้คิว ไอ้เคแล้วก็มีน้องอีกสองคนมาช่วยตีกลองกับกีต้าร์
“
สวัสดีครับ สวัสดีทุกคน ขอบคุณสำหรับเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดจากหน้าม้า จ้างยี่สิบกรี๊ดซะสามหมื่น สงสัยสาวๆโต๊ะหน้า โดนมดกัด กรี๊ดไม่หยุด ฮะๆ” น้องหนุ่มตีกลองรับมุกไอ้คิว มันแจกยิ้มหล่อๆเลวๆ หว่านเสน่ห์ไปทั่ว
“
แหวะ ไม่เห็นหล่อเลย ยิ้มอยู่ได้” ผมกับคลื่นหันไปมองหน้าไอ้เต้ย คลื่นอาจจะสงสัย แต่ผมหมั่นไส้ มึงพูดไปเถอะเต้ย ถ้าเจอเซอร์ไพร์ชุดใหญ่แล้วจะพูดไม่ออก
“พีมๆ น้องเต้ยกับคิวไม่ถูกกันเหรอ” ไอ้คลื่นมากระซิบถามผม
“เปล่า มันงอนกันนิดหน่อยน่ะ” คลื่นพยักหน้าเข้าใจ และหันกลับไปสนใจบนเวทีต่อ
วันนี้ไอ้คิวเลือกร้องเพลงแนวสบายๆ ฟังแล้วเย็นๆเข้ากับบรรยากาศ และรู้สึกว่ามันจะมองมาทางนี้บ่อยๆ คนที่นั่งอยู่ข้างๆผมก็หักมีด หักช้อนเล่นแก้เขิน จนผ่านไปสามเพลงไอ้เคกับน้องๆก็ลงจากเวที เหลือแค่ไอ้คิวกับกีต้าร์โปร่ง มันเลยกลายเป็นจุดสนใจของทุกคน
“ครับสำหรับเพลงสุดท้าย เพลงนี้ผมอยากจะร้องให้คนๆนึง เขาเป็นคนพิเศษของผม” เกิดเสียงกรี๊ดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเงียบลงจนกลายเป็นเงียบมากเพื่อรอฟังว่ามันจะทำอะไรต่อ
“ผมอยากจะขอโทษที่เคยทำให้เขาเสียใจ เสียน้ำตา อยากขอบคุณที่ได้พยายามทุ่มเททำเพื่อผมมาโดยตลอด ขอบคุณที่ยังรักผมไม่เปลี่ยนแม้ว่าผมจะไม่ได้ตอบแทนให้เขาเลยก็ตาม ผมฝากเพลงนี้ไปบอกเขาคนนั้นว่า เขาจะเป็นทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคตของผมตลอดไป”
http://www.youtube.com/v/WXI4KyasqdQ?
นี่คือทำนองแห่งความหลังระหว่างเรา
ได้ยินเมื่อไร ยิ่งนึกถึงวันเก่า
เนิ่นนานแค่ไหน แต่เพลงนี้ของเรา
ยังทุ้มอยู่ในใจ
เพลงแห่งความรัก ที่เธอร้องเป็นอย่างไร
วันที่เงียบเหงา เธอจะคิดถึงเพลงของใคร
ตั้งแต่จากกัน วันนี้เธอเป็นไงฉันอยากจะรู้
เมื่อนาฬิกามันไม่เคยขี้เกียจเดิน
และวันเวลาทำให้ทุกๆ สิ่งเปลี่ยนไป
แต่ความทรงจำดีๆ ทุกอย่างยังคงเก็บไว้
ยังคงมีแต่เธอ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ยังมีแต่เธอ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป
ยิ่งเวลาอ้างว้างทีไร ในใจก็ยิ่งโหยหา
ยังคงมีบทเพลง ของเราเมื่อวันวาน
ได้ยินเมื่อไร หัวใจยังเป็นอย่างนี้
ให้เวลามันหมุนไปนานเป็นปี
แต่เพลงนี้ยังทุ้มในใจ
วันที่ความฝันมันไม่เห็นเป็นอย่างใจ
กระเจิดกระเจิงผิดๆ เพี้ยนๆ กันไปใหญ่
เพียงแต่อย่างน้อย ฉันก็ยังชื่นใจที่เคยมีเธอ
ก็นาฬิกามันไม่เคยขี้เกียจเดิน
และวันเวลาทำให้ทุกๆ สิ่งเปลี่ยนไป
แต่ความทรงจำดีๆ ทุกอย่างยังคงเก็บไว้
ยังคงมีแต่เธอ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ยังมีแต่เธอ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป
ยิ่งเวลาอ้างว้างทีไร ในใจก็ยิ่งโหยหา
ยังคงมีบทเพลง ของเราเมื่อวันวาน
ได้ยินเมื่อไร หัวใจยังเป็นอย่างนี้
ให้เวลามันหมุนไปนานเป็นปี
แต่เพลงนี้ยังทุ้มในใจ
ยังคงมีแต่เธอ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ยังมีแต่เธอ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป
ยิ่งเวลาอ้างว้างทีไร ในใจก็ยิ่งโหยหา
ยังคงมีบทเพลง ของเราเมื่อวันวาน
ได้ยินเมื่อไร หัวใจยังเป็นอย่างนี้
ให้เวลามันหมุนไปนานเป็นปี
แต่เพลงนี้ยังทุ้มในใจ
ต่อให้เราไม่พบไม่เจอเป็นปี
เพลงนี้ยังทุ้มในใจ
คิวมองมาที่เต้ย น้องผมสบตาพี่รหัสมันได้ไม่นานก็ก้มหน้าเช็ดน้ำตา ไอ้เด็กขี้แย
“นี่ของมึง พี่รหัสมึงฝากไว้ให้” ผมยื่นดอกกุหลาบสีขาวสามดอก ที่คิวฝากไว้กับผม ให้มอบให้ไอ้เต้ยตอนที่มันร้องเพลงนี้ ดอกกุหลาบสีขาวหมายถึงความรักที่บริสุทธิ์ สามดอกก็แทนคำสามคำ ที่ไอ้คิวมันเขียนไว้ในโพสอิทสีฟ้าที่ติดอยู่กับก้านกุหลาบ ผมก็ไม่รู้ว่าคำนั้นมันคือคำว่าอะไร รู้แค่ว่าเต้ยอ่านมันด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………….
ตาลขอโทษษษษษ ที่เมื่อคืนไม่ได้ลง เห็นบางคนรอถึงตีสามยิ่งรู้สึกผิด :m15: :m15:
แต่ตาลก็นั่งพิมพ์ถึงตีห้าเลย ขอโทษนะค๊าและขอบอกแบบแมนๆเลยว่าตาลไม่เคยคิดฝันเลยว่าจะแต่งพิเศษคิวเต้ย แต่เห็นกระแสแรง(บุ่ย) มีแฟนคลับคู่นี้เรียกร้องมาเยอะ ตาลก็เลยเข็นตอนนี้ออกมาสู่สายตาชาวโลก ผิดพลาดประการใดอิชั้นขอน้อมรับไว้ทุกประการเจ้าคะ คึคึ แต่ว่าแต่งเองก็หลงน้องเต้ยเอง เด็กอะไร อั๊ย น่ารัก
ปล แฟนคลับแทนฟ่างอย่าได้น้อยใจนะคะ ของดีต้องรอนานๆ ฮี่ฮี่
สุดท้ายที่ขาดไม่ได้ ขอบคุณทุกรีพลายทุกกำลังใจทุกคำติชมนะคะ ขอบคุณจริงๆคะ ตั้งใจว่าเรื่องนี้จะจบที่สามสิบตอน แต่นี่ คงอยู่ด้วยกันอีกยาว อย่าเพิ่งเบื่อหนุ่มๆแก็งค์นี้นะคะ จุ๊ฟ
รูปนี้ ก็คิดซะว่าพีมคุยโทรศัพท์กับแฟนนะคะ คึ
(http://image.free.in.th/z/iv/11885668762561b25b11jh1.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=8f055b7c1bc0b1c0ec7343bd1bc2b630)
(http://www.uppicweb.com)
ส่วนรูปนี้เค้าก็ซบกัน แอร๊ยย
(http://image.free.in.th/z/it/img_6970.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=5393539f28c65ba199ebdc582e8a9c33)
(http://www.uppicweb.com)
-
:L2:
-
แง๊วๆ หวานซ๊า แต่พี่คิวก็ยังไม่รู้ความจริงเรื่องน้องเต้ยกับเฮียเชน ซะที พลาดกันไปคลาดกันมา ว๊าาา :เฮ้อ:
-
ยาวแค่ไหนไม่ว่า ขอแค่มาบ่อยๆก็พอ นะจ๊ะ ตาลคนสวย
-
:กอด1:ซึ้งจัง
-
กรี๊ดดดดดด น่ารักที่สุด
-
น้องตาลค้าบบ มีทิ้งท้ายให้คิดอีกแล้วอ่ะ ภูมิมีเรื่องสำคัญอะไรจะบอกพีมอ่ะ? พี่คาใจมว๊าก?
-
:o8: รัก เต้ย คร๊าบ :impress2: ใช่ไหม คำ สาม คำ :o8: :o8: :m20: พีมกะภูฒิ คุยโทรศัพท์ กันหวานมากๆ เหอะ :z1: เต้ย คิว
-
พี่คิวมาแบบซึ้งๆ :-[ เมื่อไหร่เต้ยจะบอกความจริงนี่ อยากให้คู่นี้ลงเอยแบบจริงจังสักที :serius2:
-
สาม คำนั้น มัน อะไรน้ะ (คนอ่านอยากรู้เรืองชาวบ้านเต็มที่ แบบว่า สุดๆอ่ะ)
5555+ อิหนูเต้ยก็ บอกเฮียเค้าได้แล้วลูก ว่าตัวแค่เฟคน่ะนะ
ก่อนที่เฮียเค้าจะจับกด เอ้ย เคืองงงงงงง :laugh: :laugh: :laugh:
ปล. เต้ยนอนกะคิว พีมมันก็ต้องนอนกะคลื่นอ่าดิ รอภูมิรู้นะตายแน่ๆๆๆๆ งานนี้ o22 o22
-
ถ้าเกิดว่าเต้ยบอกความจริงว่าไม่ได้เป็นแฟนกันเชน คิวจะโกรธหรือว่าดีใจคะเนี่ย
เต้ยก็น่ารักสงสัยอยู่กับฟ่างมากเลยติดนิสัยกันมาแน่ๆ
คิวทำซึ้งหลายรอบแล้วนะเขินแทนเต้ยอ่ะ
คลื่นน่าสงสารดีแท้
รอตอนต่อไปค่ะ~~~
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก หวาน
-
:pighaun:
-
:o8: :o8:เขินมากมาย :กอด1: :กอด1:น้องตาลขอบคุณครับ ตีห้ายังมานั่งพิมพ์ให้อ่านแบบนี้รักตายเลย :L1: :L1:
-
คิวกับเต้ยซึ้งมากเลยค่ะ ฟังเพลงคลอไปด้วย โฮกกกมาก ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ส่วนพีมน่ารักอ่ะ เปป็นภูมิดีใจตายเยได้แฟนน่ารักแถมรักเดียวใจเดียวแบบ
ไม่มีเผื่อให้ใคร :o8: คลื่น คนอื่นยังมีนะคะ ตัดใจได้วันไหน คิดว่าคลื่นต้องเจอคนที่ใช่และชอบมากกว่าพีม :z2:
รอตอนต่อไปค่าาา :-[
-
ดีใจกับน้องเต้ยด้วย สมกับชื่อตอนจริงๆ +1
-
:-[
-
พี่คิวหวาน ๆ อิิอิ
-
ดีค่ะยังไม่ต้องรีบหรอกเราชอบหนุ่มๆในเรื่องมากๆ
นอกจากความหล่อที่มีแล้วยังมีความกวนความฮาด้วย
แต่มาตอนนี้ทิ้งความอยากรู้ไว้ให้อีกแล้วอยากรู้ว่า
ภูมิจะบอกอะไรกับพีมอ่ะอยากรู้มากๆๆๆๆๆ
คิวเต้ยดีขึ้นเยอะเลยแต่มันจะมีปัญหาตรงแฟนคิวเนี้ยแหละ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เต้ยยยยย คิวววววว :impress2:
-
มาอ่าน(อีก)รอบสาย
ยังยืนยันเจตนาเดิมให้น้องตาล หาคู่คนใหม่ให้"คลื่น"ทีดิ่
-
แฟนคลับ แทนฟ่าง เข้ามารอเจ้าคร๊า
:impress3:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่คิวกับน้องเต้ย ซึ้งได้อีก :give2: :give2: :give2:
-
:haun4: :z2:
จะมีแทนฟ่าง อีกเหรอค่ะ ไรท์เตอร์ o18 o18
-
ชอบคู่ของพีมจัง P&P คู่รักคู่ฮาแห่งปี
ตอนที่ภูมิร้องเพลงไมค์ ภิรมพรนะ นึกภาพมาแล้วฮาก๊ากเลยอะ
ไม่ไหวๆ ฮ่าๆๆ
พีมน่ารักมากกก งี้แหละถึงได้เสน่ห์แรง
อยู่ด้วยแล้วมีความสุขตายเลย ภูมิอย่าให้หลุดมือนะ เอิ๊กกก
เสียใจด้วยนะคลื่น ถึงเราจะชอบนาย แต่รักภูมิมากกว่าว่ะ ก๊ากก
(ซ้ำเติมคนเสียใจอีกแล้วกู - -')
พี่คิวน้องเต้ยย แอร๊ยยยยยย >/////////<
เขินแทน มีมาร้องเพลงให้กันอีก
ตอนที่พี่คิวพูดถึงน้องเต้ยกับภีมนะ อื้อหือออ โคตรเน่า (แต่ก็โคตรน่ารัก 55)
-
คุณตาลหาคู่ให้คลื่นคนนึงจิ แบบว่าสงสารอ่ะมาช้าไปหน่อย :เฮ้อ:
แต่เต้ยกะคิว นี่ฮามากอ่ะ กวนกันได้ตลอดเลยเน๊อะ :กอด1:
-
:o8: อั๊ยยย~ เขิน !!~(ทึ้งหมอน) ต้องยกความดีให้หนุ่ม ๆ ทั้งเเก็งค์ที่ทำให้คู่พี่น้องรหัสได้ลงเอยกัน(สักที)
น้องพีมน่ารักจริงๆ ยิ่งอ่านยิ่งหลง :-[
สงสารก็เเต่คลื่น อย่างน้อยฉันก็ได้รักเธอ อารมณ์ประมาณนั้นสินะคะ T^T คลื่นน่าสงสาร
:กอด1: :กอด1: คุณตาลน่ารักมากเลย ยิ่งอ่านยิ่งชอบ อย่าพึ่งให้หนุ่ม ๆ จบเลยนะคะ *ถือพู่เชียร์*
เอาสักร้อยตอนไปเลย 5555
-
:m15:น้องตาลทำซึ้ง :m15:
โถ~ แม่คุณนั่งพิมพ์จนถึงตีห้าเพื่อให้พวกเราได้อ่านกัน :m15:
ใจของแม่ช่างงามแท้ :m15:
.
.
ทีหลังก็มาบอกสิว่าคืนนี้ไม่มาแล้ว มาพรุ่งนี้แทน ง่ายแค่นี้ก็คิดไม่ได้ :laugh:
-
:3123:
คิวกับเต้ย ขอให้เคลียร์กันลงตัวทีเถอะ
อย่าเข้าใจกันผิด อย่าโกรธ อย่างอนกันอีกเลย
พีมก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
เราชอบที่พีม ไม่ทำตัวเป็น กาพีม 555
เราชอบมุขกาพีมมาก
สงสารคลื่น :o12: โปรดส่งใครมารักคลื่นที
-
:o8: :-[ :impress2:
-
กรี๊ดด กรี๊ดด เขิน เขิน,,,
-
:กอด1: :L2: :pig4:
-
พีม แล้วแกนอนกับใครน่ะ
ถ้าสามีแกรู้ โดนยิงไส้แตกแน่ :laugh:
-
เรื่องระหว่างพี่คิวกะน้องเต้ย กำลังจะไปได้สวย แต่ถ้าเกิดอิพี่คิวรู้ว่า น้องเต้ยแกล้งเป็นแฟนกะเพื่อนตัวเอง จะเป็นไงหว่า แอบกลัวนะเนี่ย :m21:
-
เมื่อไหร่เต้ยจะบอกความจริงกับคิวซักที สงสารคิวแล้ว
-
:o8:เมื่อไหร่จะลงเอยตกลงปลงใจกันสะทีน้า คิวเต้ยเนี่ยยยยย
เต้ยบอกความจริงเร็วๆๆๆๆๆ
แต่แอบสงสารคลื่นเนอะหาคู่ให้คลื่นไหมจะได้ตัดใจได้
-
น้องพีมนี่น่ารักจริงๆเลย ใจดีแบบนี้ ไม่รักได้ไง :m1:
น้องคลื่นสู้ๆ ขอให้ทำใจได้เร็วๆ มาๆมากอดที :กอด1:
แต่นะ... นาทีนี้ใครจะหวานเกินคิวเป็นไม่มี โอ๊ยยยย... อ่านแล้วเขินแทน :o8:
ปล.เรื่องสำคัญของน้องภูมิ? อยากรู้ๆๆๆ
-
ขอบคุณคุณตาลมากเจ้าค่ะ ขอตบด้วยความรักนะคะตอนนี้ หวานมากค่ะ :กอด1:
อ่านเรื่องนี้แล้วมันคลิ๊กไปหมด รักน้องพีมมากค่ะ น้องเต้ยก็รักนะ แต่รักพีมมากกว่า แต่ที่รักมากที่สุดนี่ก็คงน้องกรีนเลยค่ะ ชีแรงเหลือใจ :laugh:
-
เต้ยปล่อยให้เฮียคิวเครียดอยู่ทำไมจ๊ะ
มาหวานให้ภูมิกับพีม อิจฉากันดีกว่า
-
พี่คิวน่ารักโคตรๆอ่ะ
เต้ยมันคงรอพี่คิวเลิกกะแฟนอยู่รึเปล่า ถึงจะบอกความจริง
แต่เต้ยบอกพี่คิวไปเหอะ ว่าพี่เชนมันเป็นกิ๊กจอมปลอมเท่านั้น
ถ้ามีใครมาร้องเพลงนี้ให้ อิฉันก็ปล่อยโฮ ด้วยความตืนตันค่ะ!!!!!!
-
กำลังคิดว่า ตราบใดที่พี่คิวไม่เลิกกับแฟน เต้ยก็คงไม่บอกความจริงมั้ง 555+
-
ไรเตอร์ค่ะ เราน่าจะหาคู่ให้คลื่นนะคะ พ่อคนดีของเจ้ รักเค้าข้างเดียวให้ช้ำชอกทำไม หาใหม่ดีกว่า
แถมต้องคอยระวังตาภูมิหึงโหดฆ่าล้างโคตรตามที่คิวบอกอีก ปล่อยพีมมันไปเถอะ หาที่เตี้ยกว่านี้ก็คงมีบ้างแหละ :laugh:
ส่วนคู่เต้ย-คิว จะเริ่มหวานกันแล้วใช่ม่ะ แต่ความจริงอีกอย่างยังไม่เปิดเผย ยังมีอุปสรรคอี๊ก :serius2:
สู้ๆนะทุกคน ทุกคู่ ไรเตอร์ก็สู้ๆน้า
-
:z3: :impress2: หวานมากกกกกก
พี่ตาลเอาเพลงลงตรงกับใจเราเลยอะ :L2: อ่านไปกำลังฟังเพลงนี้อยุ่พอดี เหมาะกับเต้ยคิวมากกก :man1:
สงสารคลื่นอะ :monkeysad:
ให้คลื่นคู่กับปันไปเลยพี่ตาล รับรองไม่มีวันเสียใจแน่ ก๊ากกกกก :z2:
-
ซึ้งและน่ารัก
-
><
อร๊ายยยย
:L1:
-
ไม่มีอะไรทำ มาปั่นกะทู้ตัวเองเล่น กร๊ากกกกกก
:laugh:
อยากอ่านนิยายคร๊า :serius2:
-
^
^
^
^
จิ้มให้ปวดใจเล่น
ถ้าไม่มีอะไรทำก็ไปต่ออีกเรื่องสิคะเธอ โฮะๆๆๆๆๆๆ
-
เต้ย คิว หวานมาก :กอด1:
แต่ถ้าพีมต้องนอนกะคลื่น แล้วภูมิรู้นะงานเข้าแน่ทีนี้
-
:-[ อั้ย~~ ไม่ยากนักรักนี้ โฮะๆๆๆ :haun5:
คิดถึงภูมิ~
-
:pig4: ขอบคุณนะครับที่ไปเม้นท์ให้ผม
ตามมาเม้นท์คืน
เรื่องน่ารักจังเลยครับ
-
:m11: อ๊ายยย อ่านตามจนทันแล้ววว ชอบๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งตามอ่านทัน
เรื่องนี้น่ารักจังเลยค่ะ
น้องเต้ย มาแรงมาก ฮ่าๆๆ น่ารักจัง
^^
ชอบภูมิ !! เพื่อนกลุ่มนี้ตลกดี
-
อย่างงี้เมื่อไหร่คิวจะรู้ความจริงน้อ ว่าเต้ยกับเชนไม่ได้เป็นแฟนกัน :เฮ้อ:
-
ตอนนี้คิวเต้ยน่ารักจริงๆ
คิวทำซึ้งมากมาย
แอบอยากรู้ภูมิจะบอกไรพีม
-
กรี๊ดดดดด เขินแทนน้องเต้ยมากกกกกกกกกก :o8:
หวานที่สุด น่ารักที่สุด
ภูมิตามมาซะทีสิ
-
พี่คิว แอบไปรับจ๊อบเล่นหนังเป็นคุณไตรภูมิ หรอค่ะ แหมเนียนนะ ว่าแต่แค่กัดพอหรอค่ะ อิอิ (ฉากเนี่ยน่ารักดี)
ปล. ขอยืมประโยคนี้ไปโพสในเฟซ หน่อยนค่ะ ชอบ โดนใจ
ม มึงเคยสงสัยมั้ย ทั้งที่คนเรามีตาสองข้าง มีแขนสองแขน มีหูสองหู ไต ตับ ปอดก็มีสองข้าง แต่ทำไมเรามีหัวใจแค่ดวงเดียว” ผมค่อยๆคิดตามคลื่น เออ มันก็จริงนะ
“เออว่ะ ทำไมเหรอ” คลื่นยิ้มให้ผม ตามันเป็นประกายแต่ก็ดูเหงาๆ
“ก็เพราะว่า เราต้องตามหาหัวใจอีกดวงให้เจอเพื่อให้มาอยู่คู่กัน แต่สำหรับกูคงมีโอกาสแค่ได้เจอแต่ไม่ได้ครอบครอง”
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
+1
-
เหมือนจะลงเอยอย่างมีความสุข...
ถ้าคิวรู้ความจริงเรื่องเต้ย-เขนจะเป็นอย่างไรกันนะ รอลุ้นค่า
-
หนุกจิง ไรจิง น่ารักมากมาย เมื่อไรพี่คิวกะน้องเต้ยจาลงเอยกัน
o13 o13 o13 o13 o13
-
ตอนนี้พีมแมนจังค่ะ ๕๕
น้องเต้ยกับพี่คิวหว๊านนหวาน เขินแทน-////-
-
มาต่อแล้ว >< ขอบคุณค่ะไรท์เตอร์
คลื่นดูเป็นสุภาพบุรุษชนจริงๆ ชอบก็บอกชอบ ถึงจะเป็นคนรักจริงๆไม่ได้ แต่ก็ยังคุยยังเล่นกันได้ ไม่ใช่แบบเข้าหน้ากันไม่ติด
นับถือๆ แต่ตาเต้ยรู้สึกจะไม่ปฏิบัติหน้าที่เลยนะ ห้าพันเอามาแล้วทำอะร้ายยยยย 5555
น้องเต้ยพี่คิวนี่หวานกันไปละนะ ขนาดยังไม่บอกเรื่องเชนยังขนาดนี้ ถ้าบอกจะขนาดไหน อิอิ
-
อ่านตอนภูมิพีมเค้าคุยโทรศัพท์กันแล้วนั่งขำอยู่คนเดียว คู่รักคู่ฮาจริงๆอ่ะ
ส่วนน้องเต้ยรุกหนักมากค่ะตอนนี้ แต่ยังไงก็น่ารักกก :-[
-
ตามอ่านทันแล้วเจ้าข้าเอ้ย !! :m11:
สนุกมากค่ะ ชอบสุดๆ อ่านแล้วทั้งเขิน ทั้งขำ ปนกันไป ภาษาก็โดนใจมากๆ เจ๋งค่ะคุณตาล o13
แต่ละคู่น่ารักในแบบของตัวเองมากๆ เพื่อนๆ ก็เฟี้ยวเงาะ
อ่านแล้วชอบ "ปัน" สุดๆ 5555
คนอะไรว่ะ..............................โคตรบ้า น่าเลี้ยงเอาไว้ดูเล่นจริงๆ 5555
ขอบคุณสำหรับฟิคสนุกๆ นะคะ
ถึงไม่มีเอ็นซีให้เลือดพุ่ง แต่ก็สัมผัสได้ถึงความหื่นค่ะ (?!!!)
ขอบคุณด้วยที่ไม่ดราม่าเยอะให้เจ็บจี๊ด ยิ่งเป็นพวกขึ้อินอยู่เลยรอดตัว
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ และจะคอยเป็นกำลัีงใจให้นะคะ :กอด1:
-
เรื่องนี้น่ารักสุดๆ
ชอบพีมกับภูมิจัง :m1: :m1:
แล้วจะปล่อยให้พีมนอนกับคลื่นจริงดิ เดี๋ยวภูมิรู้ก็เป็นเรื่องหรอก
:L2: :L2:
-
:กอด1: พีม
:mc4:เต้ย
:L2:
-
ม่ายเบื่อเรื่องนี้หรอกคร้าบบบบบบบบบ ไรท์เตอร์
พี่คิวเราสารภาพความในใจแล้ว น้องเต้ยเฉลยความจริงได้แล้วนะ ว่าม่ายได้เป็นไรกับเชน หุหุ
-
โอ้ย โรแมนติกอ้ะ กำลังชอบเพลงนี้มากๆอยู่เหมือนกัน
ให้ดอกกุหลาบขาวกันด้วยอ่ะ หวานเกิ๊นนนนน :3123:
-
ตกหน้าแล้วเธอจ๋า ..มาดันรอกลัวหากระทู้ไม่เจอ
-
ไม่คิดจะมีตอนพิเศษ ให้ชาวคณะเดอะแก็งค์พาไปเล่นน้ำสงกรานต์ตัวเปียกๆหน่อยหรอครับ อยากอ่าน 555
-
คิดถึงภูมิอะ
-
ให้คู่นี้ลงเอยกันซะืที
สงสารคลื่นอะ :monkeysad:
-
ไม่คิดจะมีตอนพิเศษ ให้ชาวคณะเดอะแก็งค์พาไปเล่นน้ำสงกรานต์ตัวเปียกๆหน่อยหรอครับ อยากอ่าน 555
^
^
จิ้ม ๆ รีนี้ เห็นด้วยค่าา
อยากเห็นหนุ่ม ๆ เล่นน้ำสงกรานต์ > < o18
-
มารอตอนต่อไปครับ
^^
-
คิว บทจะหวานขึ้นมานี่เล่นเอาละลายเลยนะ
-
งื้อออ คู่คิวเต้ย เค้ามีแววรุ่งพุ่งไกล
แต่พีมเนี่ยค่ะ ระวังระเบิดที่ชื่อภูมิให้ดี
-
ตกหน้าแล้วเธอจ๋า ..มาดันรอกลัวหากระทู้ไม่เจอ
เห็นด้วยกะรีนี้อย่างยิ่ง
เธอจ๋ามาตอนหน้าขอตอนพิเศษเล่นสงกรานต์+จัดยาวๆได้ไหมอ่ะ :monkeysad: :monkeysad:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อยากเล่นน้ำกะพีมอ่ะ
-
สงกะสัย ยัยตาลอยากอ่านหนุ่มๆเล่นสงกรานต์อะ
จัดให้หน่อยจิ นะๆๆๆๆ :monkeysad: :monkeysad:
-
ตามมาอ่านด้วยคนนะ :z2:
-
เป็นเรื่องแรกที่อ่านทันในบีบี คึคึ
สนุกดีนะ บทจะหวานก็หวานซะ บทจะเศร้าก็เจ็บปวด
จะรออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้ :-)
-
มามั๊ย มามั๊ย
-
ไปเล่นสงกรานต์กันที่หนาย
มารอพีมและเดอะแกงค์
-
สงกรานต์วันสุดท้ายแล้ว
มาต่อไวๆนะ
-
รอตอนต่อไปนะคะ
-
จิ้ม :z13:
-
มาปูเสื่อรออีกคนนะคับ :impress3:
-
อ่านตั้งกะเที่ยงคืนยันหกโมงเช้า ครบรสมาก ขากรรไกรแทบค้าง
ฮาไม่ไว้หน้าประชาชี น่ารักทุกคนทุกคู่ จิงๆๆ o13
กด+ให้แบบไม่มีข้อแม้
-
มาสารภาพก่อนเลยว่าอ่านรวดเดียวจนถึงตอนนี้
พอดีว่าไปแอบดูใครบ้างคนอัพว่าพีมภูมิอัพแล้ว
เรื่องน่ารักมาก เลยเข้ามาอ่าน
แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆนะ เรื่องน่ารักมากมาย
อ่านแล้วรมณ์ดี หลงรักตัวละครทุกตัวเลย
ถึงจะไม่มีอิมเมทของแต่ละคนให้เห็นก็เดาเอาอ่ะนะ
ชอบค่ะชอบมากๆเลย
อ่านมาถึงตอนนี้ก็ลุ้นมากๆเลย กลัวภูมิจะฆ่าคลื่นจริงๆเลย
แต่ใจจริงอยากให้ภูมิตามมาด้วยมากกว่า น่าจะมีอะไรสนุกๆเกิดขี้นแน่นอน
ลุ้นน้องเต้ยกับพี่คิวด้วย อยากให้น้องเต้ยบอกความจริงเร็วๆจัง
ปล. คุณตาลชอบซีวอนหรือป่าวค่ะ เห็นมีเอ่ยถึงด้วย
เค้าก็ชอบเหมือกันนะ ตอนแรกที่เอามาอ้างนี้แบบว่ากรี๊ดเลยอ่ะ
-
มีอิมเมจให้ดูช่วงตอนแรกๆนะครับ พีมน่ารักมากครับ 555
.
สงกรานต์หายไปเลยนะครับไรท์เตอร์
-
ตามทันแล้ว
น่ารักมากอ่ะ
-
ในที่สุดก็ตามทัน (ปาดเหงื่อ นวดหัวคิ้ว)
พี่คิวกับน้องเต้ยจะหวานไปไหนคะ
เป็นพีมจะกระโดดขาคู่ให้
คนนอกห้ามมา แต่คนในกลับหวานกันซะงั้น
อิจฉาสุดๆ
-
o13 ตามเรื่องนี้มาจากในเด็กดีงับ แต่จำได้ว่ายังไม่เม้นที่นี่เลย เอิ๊กกกกก
ชอบรูปนี้มากๆเลย ได้มองมุมมองความรักไปหลายแบบ
เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ชื่นชอบมากๆ ความรักค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะช้าแต่ก็ไม่หยุดนิ่ง
ตอนนี้แอบลุ้นคู่เต้ยคิวเป็นพิเศษ 555555+
แต่ก็ชอบให้ภูมิหึงบ่อยๆจัง ก๊ากกก คลื่นจะไม่มีคู่จิงอ่า อยากให้มีคนมาดามใจนะ o13
-
เข้ามารอ นางงามหายไปไหนน้อออออออออออออออออออออออออออออออออ
ชักเริ่มเป็นห่วงแล้วล่ะสิ
-
^
^
นั่นสิเฮีย ยิ่งช่วงสงกรานต์ด้้วย ไม่รู้จะโดนรุมสาดน้ำมนต์ ปาข้าวสารเสกใส่รึเปล่า ป่านนี้ไปเกิดแล้วมัง
-
ยังไปไม่ได้นะต้องมาต่อนิยายที่แต่งไว้ให้จบ พี่ไม่ยอมหรอก
อย่าให้ต้องทำพิธีเรียกวิญญาณกันเลย :laugh: :laugh: :laugh:
-
ยังไม่มาหรออ ชักจะไม่ดีใจแล้วอ่ะนะ
-
หายไปนานเลย เข้ามารอด้วยคน
-
หายไปกับน้ำสงการต์ หรือเปล่าค่ะ 555
-
มารอกับเค้าด้วยคนค่ะ^^
-
อ่านในเด็กดี เปิดมาเฮ้ย~~นายเอกชื่อเหมือนตัวเราเลย อิอิ
อ่านนึกว่าตัวเองเป็นพีมในเรื่องจริงๆเลย
เขิล :o8: เวลาที่อ่านมันรู้สึกเขิลมากกกก
กิ๊บกิ้ว เค้าชอบบบบบบบ
ชอบคู่ของเต้ยด้วย มาไว้ๆน้าพีมรอ
-
ยัยตาลหาย :m31: :m31: :m31: คิดถึงพี่ภูมิ :m31: :m31:
: 222222: : 222222:เต้นเรียกวิญญาณ :amen: :amen: :amen:
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
คิดถึงก๊วนสุดฮาของ คุณ พีม และ คุณ ภูมิ อ่ะ เหง๊าเหงา เข้ามาดันค่าาาาาาาาาา :t3: :t3:
-
จ้อยเลยนะ
-
มารอพีมและพี่ภูมิ
-
นานจังงง รอน้องเต้ยอยู่นะ
-
นานจัง
-
มารอพีมกับภูมิ :L2: :L2:
-
อ่านทันแล้ว!!!
พีมตลกอ่ะ! แต่ ณ จุดนี้ ใครจะฮาข้ามหน้าปันไปเป็นไม่มี๊!
เต้ยคิว ให้ไวๆ อย่ากั๊ก รักแล้วลุยเลย!
-
ดันจากหน้าสามค้าบบบ
เมื่อไหร่จะมานะ หายไปนานจังเลย
-
ยังแต่งอยู่รึป่าวน๊อ???
-
นานเกินไปแล้ว...เกิดอะไรขึ้นกับคุณน้องคนแต่งรึเปล่าหนอ :เฮ้อ:
-
มาอ่านจนทันแล้ว >_< อยากบอกว่ารัก P&P ม๊ากกมาก
แต่ก้แอบปันใจให้แทนกับฟ่าง แล้วก้คิวกับเต้ยนะ :-[
อุ๊ย! เขาหลายใจจังเลย >///< :o8:
-
รออ่านอยู่นะคะ :3123: :3123: :3123:
-
เข้ามารอตอนต่อไปด้วยจ้า
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมวากกกกกกกก o13
ภูมิจะโหดไปไหน พ่อเป็นมาเฟียรึไงฟะ!
พีมบอบบางซะขนาดนี้ ใช้งานหนักได้ยังไง๊! :angry2:
พ่นไฟใส่ภูมิ! :m31:
-
ภูมิกะพีม น่ารัก
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้เข้าใจคำว่าเขินตาย... >//////<
-
รออ่านตอนต่อไป...
-
ตามอ่านอีกรอบจนจบแล้วค่า รอตอนต่อไปอยู่นะค่า T^T
-
เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ :impress:
-
ฮิ้ววววว อ่านทันล่ะ!
และแล้วคลื่นก็พัดมาแล้วก็ผ่านปายยยย
ลุ้นน้องเต้ยกะคิวต่อ
สองพีน่ารักไปนะ! พีภูมิ ขี้หึงสุดใจ พีพีมก็หว่านเสน่ห์แบบไม่รู้ตัว
แทนฟ่างคู่แรงแห่งปี 55555
รออยู่นะค้าาาาา o18
-
มาต่อ นะ นะ นะ นะ นะ :sad4:
-
มาเฝ้ารอตอนใหม่นะคร้าบบบ..........
-
เห็นจั่วหัวตอนใหม่ ตอนที่ 32 แล้ว
แต่ว่ายังไม่เห็นนิยายนะคะ
-
ตอนที่ 32 กอด
หลังจากไอ้คิวโชว์สวีทหวานให้ไอ้เต้ยท่ามกลางสักขีพยานชาวค่ายนับร้อย โดยมีอีกรีนกรีดร้องหวีดสยองด้วยความอิจฉาอยู่ข้างๆผม และคงมีแต่โต๊ะกับจานละมั้งที่จะดูไม่ออกว่าไอ้คิวมันร้องเพลงให้ใคร
“ผัวขา มึงแอบไปแซ่บกับน้องเต้ยตั้งแต่เมื่อรัย แอร๊ยยย ผู้ชายของกูเป็นของชายอื่นไปแล้ว” และอีกนานาประการที่อีกรีนมันพร่ำเพ้อละเมอ กูว่าว่างๆมึงก็ไปเข้าวัดปลงสังเวชให้สังขารมึงบ้างนะกรีน
และตั้งแต่ไอ้คิวมันร้องเพลงแทนใจ มอบดอกกุหลาบให้ไอ้เต้ย มันสองคนก็เหมือนหลุดเข้าไปสู่โลกคนบาป เรื่องแฟนของไอ้คิวไม่ใช่ประเด็นเพราะมันบอดผมว่า บอกเลิกแล้วเรียบร้อย
จะมีก็แต่ไอ้เต้ยที่หาทางบอกไอ้คิวว่าความจริงมันกับไอ้เชนเป็นแค่แฟนฉบับสำเนา พี่คิวกับน้องเต้ยก็เลยมีสภาพเหมือนอดัมกับอีฟ อยากแดกแอปเปิ้ลทั้งที่รู้ว่ามีพิษ มันผิดแต่ก็รักอะไรประมานนั้น
ผมเองก็อยากให้ไอ้เต้ยบอกไอ้คิวเร็วๆ เพราะในเมื่อไอ้คิวก็ใจตรงกัน มันควรคบกันจริงๆจังๆซักที
แต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจคนเดียว ถึงผมจะมั่นใจว่าไอ้คิวมีเหตุผล แต่ก็ไม่มีอะไรมายืนยันว่ามันจะไม่โกรธแล้วผมก็จะซวยอยู่คนเดียว ถ้าจะตายก็ขอตายเป็นหมู่คณะดีกว่า เลยโทรถามพวกกามเทพเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ไอ้ปันบอกว่าไงรู้มั้ยครับ
“ให้ถุงยางช่วยสารภาพความจริง หนึ่งกล่องต่อชั่วโมง รับรองไอ้คิวเข้าใจแน่นอน” ไอ้เต้ยก็หน้าซีด ฮ่าๆ ไหนว่าแน่ แค่นี้ทำป๊อด โด่ สรุปก็คือรอให้กลับกรุงเทพก่อน ค่อยบอกพร้อมเซอร์ไพร์จากไอ้ปัน มันคงเด็ดมากแน่ๆ เพราะเห็นไอ้เต้ยคุยโทรศัพท์ไป ยิ้มมุมปากไป ไม่ใครก็ใครละวะงานนี้
เมื่อได้เวลาพวกผมก็แยกย้ายมานอนพักผ่อนเอาแรง แต่
“ไอ้เหี้ย ป๊อกเก้าสองเด้ง กูแดก เอามาๆ ฮ่าๆ วู้ รวย รวย รวย” เสียงไอ้คิวดังโหวกเหวก ผมที่อาบน้ำอยู่ยังได้ยินมันพูดทุกคำ ถึงจะเป็นโรงแรมพ่อมึง แต่ช่วยเกรงใจห้องข้างๆบ้างได้มั้ยวะ
จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงไอ้เต้ยโวยวายและเสียงไอ้คลื่นนับเหรียญ หึหึ ทั้งที่มันเพิ่งทำซึ้งกันไป แต่ตอนนี้ช่วยลืมภาพเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วไปได้เลยครับ เพราะไอ้คิวมันก็คือไอ้คิว ไอ้เต้ยก็คือไอ้เต้ย สงสารก็แต่ไอ้คลื่นที่หลงกลไปเล่นกับเซียนพนันอย่างเชี่ยคิว
“เฮียพีมมมม เสร็จยัง เต้ยปวดฉี่” ผมกำลังพันผ้าเช็ดตัว ไอ้เต้ยก็ทุบประตูห้องน้ำเสียงดังลั่น ถ้ามันพังก็โรงแรมของที่รักมึงนะ
“เออๆ เสร็จแล้ว” ผมเปิดประตูออกมาเจอไอ้เต้ยในคราบชุดนอนลายสติสกำลังยืนกุมเป้า บิดไปบิดมา ขอแกล้งแม่งซะหน่อย ผมผิวปากยืนเช็ดผมขวางประตูไม่ให้มันเข้ามา คึคึ แต่ไอ้เต้ยกลับยิ้มแบบชั่วร้าย กลายเป็นผมที่ต้องระแวง
“อะไร มองไรวะ”
“ให้มันเป็นสีชมพู แค่ให้หัวใจของเราได้รู้ ว่านมเฮียพีมเป็นสีชมพู” เพลงพี่ตูนกูเสียหมด สาดดดด มันเบียดผมจนเซออกจากห้องน้ำพร้อมกับร้องเพลงที่มันแต่งเอง “เฮียพีมนมชมพู เฮียภูมิก็แฮปปี้”
“ไอ้เต้ย ไอ้เหี้ย” เสียหมดอารมณ์กู
ผมเช็ดผมที่ยังมีน้ำหยดติ๋งๆมานั่งที่ปลายเตียง ดูไอ้คิวกับไอ้คลื่นดวนป๊อกเด้งกัน ถึงว่าผ้าเช็ดตัวหายไปผืนนึง ที่แท้แม่งเอามาปูรองไพ่นี่เอง เชี่ยคิวแอบเปิดไพ่ไอ้เต้ยด้วย หึ สมน้ำหน้ามันอยากล้อกูดีนัก
“สามขายังอุตส่าห์เล่นนะพวกมึง”
“คนเดียวกูยังเล่นได้ ประสาอะไร นี่ๆดวงกูกำลังขึ้นรีบหารายได้โว้ย เชี่ยคลื่นแม่งโคตรอ่อน”
“ก็มึงกับไอ้เต้ยทำไพ่ พีมมึงช่วย…” ไอ้คลื่นหันมาฟ้องผมแต่มันชะงัก “ไปใส่เสื้อผ้าดิ รกหูรกตา” มันรีบหันกลับไปดูไพ่ในมือ ไอ้คิวมองหน้าผมพร้อมกับยิ้มกวนส้นตีน ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยเดินไปถีบหลังมัน ก่อนจะใส่ชุดนอน และกลับมานั่งล้อมวง ก็นะ นิดหน่อยครับ ถือเป็นการกระชับความสัมพันธ์กับเพื่อนๆเนอะ ^_^
“มาแล้วๆ” ไอ้เต้ยกระโดดขึ้นมานั่งระหว่างผมกับไอ้คิว หึ ที่ว่างข้างๆไอ้คลื่นก็มี ไม่เสือกนั่งนะครับน้อง
“เฮียคลื่นเฝ้าไพ่ให้เต้ยมั้ย”
“เอ่อ เฝ้าครับ” แต่ก็ปล่อยให้ไอ้คิวดู กรั่กๆ
“พี่คิวไม่ได้แอบดูใช่ป่ะ”
“ใครจะอยากดูไพ่มึ้ง แต่ถ้าไม่ไว้ใจ จะเล่นตาใหม่ก็ด๊าย กูแฟร์ๆอยู่แล้ว” ไอ้คิวมันได้แต้มน้อยกว่าไอ้เต้ยอ่ะดิ ใครโง่ให้มันเป็นเจ้ามือวะ
“หึหึ รู้ทั้งรู้ว่าถูกโกงก็ยังจะนั่งเล่นนะมึง” ผมว่าคลื่นตอนที่รอไอ้คิวสับไพ่ และมีไอ้เต้ยนั่งงงอยู่ข้างๆ มึงยังไม่เก็ทอีกเหรอเต้ยว่าถูกโกง
“ก็เล่นสนุกๆน่ะ รอมึงมาช่วยเล่นด้วยไง”
“นี่ไอ้คลื่น มึงจะจีบเพื่อนกูเหรอวะ” ไอ้ควาย ถามส้นตีนไรวะ ผมตบหัวไอ้คิวไปป้าบใหญ่ๆ โทษฐานปากดี
“จีบแล้ว แต่เจ้าของมันหวง”
“หึ ได้ข่าวว่าพวกมึงต่อยกันด้วยนี่หว่า เพื่อนกูมีดีตรงไหนวะ กูว่าไอ้แคระแม่งแอบไปทำวรนุชลิ้นทองมาแหงๆ” สาลิกาโว้ยไม่ใช่วรนุช ปากมันก็พูดไปมือมันก็สะบัดไพ่แจกแบบชำนาญ
“ถ้ามึงอยากได้ใจเพื่อนกูนะ กูจะบอกวิธีให้ แต่ต้องจ่ายล่วงหน้ามาห้าร้อยรับรองเห็นผล” เงินซื้อคำว่าเพื่อนได้ใช่มั้ยคิว สำหรับมึงทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองหมดใช่มั้ยไอ้เลว ไอ้คนขายเพื่อน กูจะด่ามึงว่าอะไรดีวะ ไอ้คลื่นหันมามองผมแล้วก็หันไปหาไอ้คิว มึงอย่าซื่อไปเชื่อมันนะคลื่น คนดีๆอย่างมึง ไม่ทันไอ้คิวหรอก
“แหนะๆสนใจอ่ะดิ๊ แต่มึงต้องตอบคำถามกูก่อน มึงเป็นคนดีมั้ยวะ”
“หืม เอ่อ คนดีมั้ยเหรอ ก็ดีบ้างไม่ดีบ้าง”
“ถ้ามึงจะจีบไอ้พีมนะ มึงพยายามอย่าเป็นคนดี เพราะถ้ามึงเป็นคนดี บทพระรองจะถามหามึงทันที มึงต้องเลวเข้าไว้ ทำสันดานเหี้ยเยอะๆ แล้วจะได้เป็นพระเอก จริงๆเชื่อกู” ไอ้คลื่นส่ายหน้า ปลงในชะตา
“เต้ยว่า พี่คิวต้องได้เป็นพระเอกต่อกันซักสิบชาติ เพราะสันดานเหี้ยม๊ากมาก ฮ่าๆ”
“แหม ถึงจะเหี้ยแค่ไหน แต่ก็มีคนแอบรักจนหัวปักหัวปำล่ะว๊า จริงมั้ยจ๊ะแคระเพื่อนรัก” ไอ้คิวอมยิ้มให้ผม แต่เหลือบตามองไอ้เต้ย ไอ้น้องเต้ยก็นั่งหน้าแดงตัวแดง ไงล่ะมึง คิดจะวัดฝีปากกับไอ้คิวมึงรอไปอีกสามชาติ เพราะหมาในปากมันไม่อนุโลมให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น แม้ว่ามึงจะอยู่ในฐานะว่าที่หวานใจมันก็เถอะเต้ย
ผมเล่นได้สามสี่ตาก็เดินออกมาคุยโทรศัพท์ ที่จริงชิ่งเพราะผมได้เงินไอ้คิว ฮ่าๆ เลยโทรหาไอ้โฟโต้ลูกพี่ลูกน้อง กะว่าจะชวนมันไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วย คุยไปซักพักก็มีสายซ้อน ห้าทุ่มเป๊ะ ไอ้ภูมินี่หว่า ผมรีบวางสายไอ้โฟโต้แทบไม่ทัน
“เออ ภูมิ”
(ทำไมขึ้นรอสาย) เป็นเรื่องจนได้กู
“คุยกับน้องอยู่”
(มึงลูกคนเดียว มีน้องผุดมาตั้งแต่เมื่อไร)
“น้อง ลูกพี่ลูกน้องน่ะ”
(ผู้หญิง ผู้ชาย)
“ผู้ชาย” เชื่อเถอะว่าเพศไหนไอ้ภูมิมันก็หึงได้
(เอาเบอร์มา) อะไรของมันวะ พอมันได้เบอร์ไอ้โฟโต้ มันก็วางสายไป ซักพักไอ้โฟโต้ลูกลุงผมก็โทรกลับมาบอกว่า มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้โทรไปถามมันว่าพ่อชื่ออะไร นามสกุลอะไร เกี่ยวข้องยังไงกับผม นี่มึงหึงหรือมึงประสาทหลอนกันแน่ภูมิ
“ไง สบายใจรึยัง”
(ไม่ได้บอกว่าไม่สบายใจซะหน่อย หึหึ) เสียงแบบนี้ เมาชัวร์
“มึงอยู่ไหนภูมิ กินเหล้าใช่มั้ย”
(อืม กินกับพวกไอ้เบียร์ เพิ่งกลับบ้าน) ซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างวะ แอบไปกินไม่มีชวน จำไว้ๆ
“อ้าว มึงกลับบ้านเหรอ ทำไมไม่นอนคอนโด”
(กูมีพ่อมีแม่นะ ก็ต้องกลับมาให้เค้าเห็นหน้าบ้างสิ)
“ครับ คุณภูมิสุดยอดลูกกตัญญู แล้วอาบน้ำยัง”
“ยัง”
“แหวะ เหม็นคนไม่อาบน้ำ”
(แอบมาดมกูเหรอถึงรู้ หึหึ แปบนึงนะพีม) ผมได้ยินเสียงเหมือนมันเคาะประตู
(พี่ฟ่าง ข้าวฟ่าง ไอ้ฟ่างเปิดประตูดิ๊ มึงเป็นไร) เพิ่งเคยได้ไอ้ภูมิเรียกไอ้ฟ่างว่าพี่ คึ น่ารักดี
(พีมครับ แปบนึงนะ อย่าเพิ่งวาง)
“อื้ม เคลียร์กับพี่มึงก่อนเถอะ” อย่าห่วงกูเลย ห่วงตัวเองก่อนเถอะ สงสัยไอ้ฟ่างกำลังองค์ลง ผมกลัวไอ้ภูมิจะได้รับอันตราย
(มึงทะเลาะกับแทนหรอฟ่าง) ผมก็ทำหน้าที่เป็นเครื่องดักฟังต่อไป
(เออ มึงคุยกับใคร ไอ้พีมใช่มั้ย บอกมันด้วยว่ากูเกลียดเพื่อนมัน ไปตายซะ) เสียงไอ้ฟ่างดังลอดมาในสาย เหอๆ อะไรกันอีกละพวกมึง เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย
“มีไรวะภูมิ”
(ฟ่างทะเลาะกับแทน มันเลยมานอนห้องกู) เห็นห้องน้องเป็นที่ลี้ภัยรึไง
(ภูมิ ไอ้น้องภูมิ)
(เออ ได้ยินไม่ต้องตะโกน แล้วมายุ่งกับเสือน้อยทำไม ของๆภูมินะ) เด็กน้อยของผมก็เริ่มงอแง ผมขอใช้ตำแหน่งแฟนบังเกิดเกล้าของไอ้ภูมิ เดาว่าเสือน้อยที่มันพูดถึงคือตุ๊กตาหมีตัวใดตัวหนึ่งของมันแน่นอน คอนเฟิร์ม
(กูให้เวลามึงคุยโทรศัพท์กับผัวหรือเมียวะ เออนั่นแหละสิบนาที แล้วโทรไปบอกไอ้แทนให้โทรมาง้อกู ไม่งั้นกูจะฉีกไอ้ตุ๊กตาหมีของมึง) แม่นอีกแล้วกู แต่ไอ้ฟ่างโคตรพาลเลยอ่ะ ที่ผมได้ยินมันพูดทุกคำ ก็ไม่ใช่เพราะผมหูดีอะไรนักหนาหรอกนะครับ แต่เพราะไอ้ฟ่างมันตะโกน(แหกปาก)ต่างหากเลยได้ยิน
(มึงก็โทรไปหาไอ้แทนเองสิ ยุ่งอะไรกับกู โอ๊ยฟ่าง กูเจ็บนะ)
(เถียงกูเหรอ กล้าเถียงกูใช่มั้ย)
(โอ๊ย เจ็บนะเว้ย มึงแกล้งน้อง แม่ครับ แม่ ไอ้ฟ่างตีภูมิ)
(ไอ่ลูกหมา ไอ่ขี้ฟ้อง ตะโกนให้คอหอยพังแม่ก็ช่วยมึงไม่ได้หรอก แม่ไปออกงานได้สามชาติแล้ว เอาโทรศัพท์มานี่ เอามาภูมิ เอามา) ผมยืนขำฟังเสียงมันสองพี่น้องทะเลาะกัน มีเสีงตุบตับเหมือนคนตบหัว เสียงโครมครามเหมือนโยนของใส่กัน ไอ้ฟ่างแม่งอารมณ์ร้าย ตายแน่เด็กน้อยของกู มึงอย่าเพิ่งเป็นอะไรนะภูมิ รอกูกลับไปดูใจก่อนนะที่รัก
(เชี่ยฟ่าง เอาโทรศัพท์กูคืนมา หมาฟ่างเปิดประตู ป้าอร ป้าอรครับเอากุญแจมาให้ภูมิหน่อย ใครอยู่ข้างล่างเอากุญแจสำรองมาดิ๊ ฟ่างงง กูจะบอกโอ๊ต) ตามมาด้วยเสียงทุบประตูและโวยวายคล้ายจะงอแงของไอ้ภูมิ
(ฮัลโหลพีม) ชิบหายแระ เสียงนี้
“อะ เออ ว่าไงฟ่าง มีเรื่องอะไรวะ” มันแย่งโทรศัพท์น้องมาได้แล้วครับคุณผู้อ่าน
(มึงรักน้องกูมั้ย)
“ห๊ะ ……..เอ่อ”
“ถ้ามึงรักน้องภูมิ มึงต้องโทรบอกเพื่อนมึงว่า อีกห้านาทีถ้ามันไม่โทรหากู กูจะไปเผาคอนโดมัน โชว์รูมรถ สนามกอล์ฟกูจะเผาแม่งให้หมด)
“เอ่อ ฟ่าง แล้วมันเกี่ยวกับกูรักไอ้ภูมิตรงไหน” เสี่ยงตายมากผม
(กูบอกว่าเกี่ยวก็เกี่ยวสิวะ หรือมึงอยากลองของ)
สุดท้ายผมก็ต้องโทรไปบอกไอ้แทนว่าแฟนมันกำลังตกมัน เชี่ยนั่นยังไม่รู้ตัวเลยว่าถูกไอ้ฟ่างโกรธ ป่านนี้มันคงเคลียร์กันอยู่มั้ง เฮ้อ กว่าผมกับภูมิจะได้คุยกันดีๆก็เกือบเที่ยงคืน
ผมวางสายจากภูมิ กลับเข้ามาในห้องไอ้สามตัวนั้นก็ปิดไฟนอนกันหมดแล้ว แสงสีส้มอ่อนของโคมไฟหัวเตียง ทำให้ผมเห็นสิ่งที่มหัศจรรย์อันดับเก้าของโลก ไอ้คิวกับไอ้เต้ยนอนกดเอ้ยกอดกันครับ แม่เจ้า!!!แม่ยก พ่อยกคิวเต้ยไปซื้อประทัดมาจุดฉลองกันได้เลยครับ ถ้าพวกไอ้ปันมาเห็นภาพนี้ มีเฮ
ไอ้เต้ยซุกอกไอ้คิว กอดกันซะกลมเลย
ผมแอบถ่ายรูปพวกมันไว้สามสี่รูป แล้วก็ย่องไปนอนเตียงตัวเอง ผมค่อยๆเอนตัวลงนอน เพราะกลัวจะรบกวนไอ้คลื่นจนมันตื่น
“กูยังไม่หลับ”
“อ้าว ทำไมยังไม่หลับอีกวะ ดึกแล้วนะมึง”
“ตื่นเต้น”
“ตื่นเต้นเรื่องอะไร”
“ได้นอนกับมึงไง โคตรปลื้ม”
“อ่ะนะ” ถึงจะไม่คิดอะไร แต่ผมก็เขินเป็นนะครับคุณคลื่น ผมสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผื่นใหญ่ผืนเดียวกับไอ้คลื่น ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโคมไฟที่อยู่ตรงกลางระหว่างสองเตียง
“คิวกับน้องเต้ยคบกันเหรอพีม”
“อืม… ก็ประมาณนั้น”
พวกผมหันไปมองเตียงข้างๆ คนสองคนที่นอนกอดกันใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ คงอุ่นน่าดู นี่กูยิ้มเพราะมองคนกอดกันเหรอเนี่ย
“พีม”
“หื้ม”
“……………………”
“………………….”
“เปล่า นอนเถอะ”
“อย่าแอบลักหลับกูนะ ฮ่าๆ” อาจจะพูดเล่น แต่ลึกๆผมก็แอบกลัวครับ แหะๆ
“ถ้าจะทำ ขอตอนที่มึงมีสติดีกว่า”
“เชี่ย นอนๆ” ไอ้นี่ เผลอไม่ได้ หาช่องหยอดตลอด
“หึหึ ฝันดีนะพีม”
“อืม ฝันดีคลื่น”
………………………………………
วันนี้พวกผมจะเดินทางกลับกันแล้วครับ แต่ก่อนกลับก็ต้องไปเที่ยวกันหน่อย มากาญฯทั้งทีไม่ไปน้ำตกก็เหมือนมาไม่ถึง แต่ก่อนที่จะไปถึงน้ำตก อาจมีเลือดตกยางออกครับ
“พี่คิว นั่นมันแว่นเต้ยนะ เอาคืนมา”
“แว่นเต้ย? ไม่เคยได้ยินว่ะ กูรู้จักแต่แว่นแก้ว”
“……………..” แอ๊บแอ ฮากริบ
“มุกไม่ฮา พากูเครียดอีกต่างหาก” ไอ้เต้ยหันหน้าออกไปกัดฟันพูดพึมพำ
“หมายเหตุ แว่นแก้วเป็นพืชชนิดหนึ่ง ลักษณะคล้ายๆใบบัวบก ไอ้ปันเคยซื้อผิดมาต้มกินในวิชาคหกรรมตอนม.6 สรรพคุณช่วยขับปัสสาวะ แก้ช้ำใน แก้บวม แก้พิษไข้ ท้องอืด ท้องเสีย กินกับน้ำพริก ส้มตำ โอ๊ยแซ่บหลายครับ”
ผมกับไอ้เต้ยมองหน้ากัดอย่างอดสู กูขอไว้อาลัยให้มุกมึงสามนาที
ทั้งที่นั่งเบาะเดียวกันมันก็กวนกันอยู่แบบนั้น วันนี้พี่เจตขับรถเองครับ มีไอ้ฝ้ายนั่งเป็นตุ๊กตาเสียบกบาลหน้ารถ ผมว่าสองคนนี้ชักจะยังไงๆแล้วนะ ผมกับคลื่นเลยได้มานั่งบนรถทัวร์กับเพื่อนๆน้องๆ
พวกถาปัดมันร้องเพล่งห่าอะไรไม่รู้ กำลังเปรียบเทียบข้อแตกต่างระหว่างศิลปกรรมกับสถาปัตย์ มันร้องประมานว่าถาปัดเท่ห์ ศิลปกรรมซกมก ถาปัดเซอร์ ศิลกรรมสกปรก ถาปัดแนว ศิลกรรมโสโครก
ก็จริงอย่างที่พวกมันว่าแหละครับ แต่ก็มีเฉพาะภาคผมนะ พวกดุริยางค์ ก็สวยก็หล่อกันไป พวกนาฏศิลป์ยิ่งมีแต่หล่อๆสวยๆ เวลามันรำ แต่งหน้าเป็นตัวพระตัวนาง แยกแทบไม่ออกว่าใครพระแท้พระเทียม บางทีผู้ชายสวยกว่าผู้หญิงก็มี อย่างพวกอีกรีน อีจีจี้ เป็นต้น เหอๆ
“ผัวขา มึงเงียบได้มั้ยคะ กูรำคาญ” อีกรีนมันลอยมาแล้วครับ มายืนค้ำหัวไอ้คิวกับไอ้เต้ย
“ใครจุดธูปเรียกมึงมาวะ อีเล็บอุทัยเทวี เออกรีน เมื่อคืนมึงนอนห้องไหนวะ กูจะได้โทรบอกพ่อ ให้บอกพนักงานเอาเป็ดโปรมาล้างทำความสะอาด เพราะน้ำหนองของมึงมันมีเชื้ออหิวา เดี๋ยวติดแขกคนอื่น”
“แหมๆ อีคุณผัว อย่ามาปากดี เมื่อคืนกูรู้กูเห็นนะย๊ะ หวานจนมดสำลักน้ำตาล น้องเต้ยว่ามั้ยค้า” ผมนั่งเบาะถัดจากไอ้คิวกับไอ้เต้ยเลยไม่รู้ว่าไอ้เต้ยมีสภาพเป็นยังไง แต่ดูจากความสยดสยองสะใจบนหน้าอีกรีนแล้ว ไอ้เต้ยคงแย่ ฮ่าๆ
“ใครพาด้วงผสมแย้แม่เป็นค้างคาวอย่างมึงขึ้นรถมาด้วยวะ” หูยยย พี่คิวของเรามีออกโรงปกป้องด้วย
“กรี๊ดดด ถ้ากูไม่มา พวกจิตรกรไส้แห้งจู๋เหี่ยวอย่างพวกมึงมีปัญญาเอนเตอร์เทนน้องมั้ยคะผัวขา ไอ้อีแต่ละตัวกว่าจะหลุดออกจากโลกของตัวเอง กูน่ะนางฟ้าผู้แสนดี” น้องๆที่นั่งอยู่ใกล้ๆก็พลอยขำไปด้วย
“อีปลิงเขมร อย่างมึงได้เป็นนางพญาปลวกก็บุญท่วมหัวแล้ว กูถามจริงๆเถอะกรีน ที่นมมึงเหี่ยวเนี่ย เพราะมึงแดกฮอร์โมนจนมันย้อย หรือมันแฟ่บเองตามแรงโน้มถ่วงของโลกวะ ฮ่าๆ”
“อ๊ายยย อิคิว กูไม่ผิดหวังจริงๆที่เลือกมึงเป็นผัว คิวรู้มั้ยค๊า ว่าคิวเป็นแรงบรรดาลใจในการหาผัวของกรีนเลยนะ ยิ่งคิวด่ากรีนก็ยิ่งร้าก”
“กูต้องรู้สึกดีใช่มั้ยกรีน” ไอ้คิวกับไอ้กรีนก็นัวเนียกันจนกระทั่งกรีนมันหันมาเจอกับ
“ว๊าย คลื่น อ๊ายยย คลื่นมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรคะ อีคิวจ๋า เราเลิกเป็นผัวเมียกันซักเพลานะ” แล้วกรีนก็ลอยละล่องมาหาไอ้คลื่น ที่นั่งข้างๆผมนี่แหละ
โชคดีว่ะคลื่น ฮ่าๆ
TBC >>>>>>>>>>>>>>
………………………………..
สวัสดีจ๊ะชาวโลก เรยากลับมาแล้วนะคะ คิดถึ้งคิดถึงทุกคน อิอิ
-
กรี๊ดดดดดด จิ้มไว้ก่อน
......
เต้ยนอนซุกอกคิว !!
กรี๊ดดดดดดดด ไม่ไหวจะรอตอนต่อไปเลย เค้าจะอะจึ๊ยๆกันแล้วใช่มะ (คือหมายถึงคบกันนะ)
ส่วนพีม แกกลายเป็นหมาหัวเน่าละล่ะ มีแต่คนปลื้มน้องเต้ยทั้งนั้นน
-
:z2:
น่าร๊ากกกกกกกกก :-[
-
:mc4: :pig4:
-
มาแล้ว เย้ :mc4: คิดถึงที่สุด
อ่านไปฮาไป แต่งได้สนุก น่ารัก มากเลย ตอนนี้ก็เป็น คู่พี่คิว & น้องเต้ย แล้วต่อไปจะเป็นคู่ใคร :กอด1:
-
นึกว่าคืนที่ผ่านมาคลื่นจะอะไร ๆ พีมซะอีก
-
:laugh:
ติดเรยาแน่เลยอ่ะ
-
ขำภูมิขนาดหนัก หวงพีมเว่อร์ๆอ่ะ ฮา :m20: :m20: :m20:
พี่คิวน้องเต้ย โว้วววววววววววว o18 o18 o18
-
กว่าจะมาต่อได้เนอะคนเรา ปล่อยให้คนเค้ารอ คลื่นอยู่ตั้งนาน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สวยหายไปไหนมาค่ะ พี่นึกว่าหายไปกะน้ำท่วม สึนามิ กัมมันตะรังสี หรือวันไหลสงกรานต์ซะแล้ว
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:มียาวๆกว่านี้ไหมอ่ะ อยากอ่านต่อ :z2: :z2: :z2:
-
ขำบ้านพี่น้องฟ่างกับภูมิมาก 5555555555555555 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: สุดๆ น่ารักอ่ะ ถึงจะตีกันก็เถอะ :o8:
กับอีกคนนึงที่ขาดไม่ได้คือกรีนฮร่ะ ฮาได้ใจมาก ชอบๆๆ :m20:
-
มาแล้ว ตอนที่รอคอย
ถ้าพี่คิวรู้ความจริงว่าเต้ยไม่ได้เป็นแฟนกับเพื่อนจริงๆ จะเป็นอะหยัง
อยากเห็นคู่นี้สวีทกันมากกว่านี้ :-[
-
ภุมิน่ารักเวลาอยู่กะข้าวฟ่าง
ฮ่าๆๆๆๆๆ
แต่ฮาจริงขี้หึงเว่อร์มากมายละเอียดที่สุด
แต่คลื่นนิแอบลวนลามพีมปะวะนั่น
แอบน่าสงสารเบาๆๆนะ
แต่อีกคู่นึงก็หวานสะแต่อย่าโกรธเรยนะคิวถ้ารู้ความจริง
-
โถ สงสารคลื่น555
เอากรีนก็ดีนะ ท่าทางจะฮาทุกวัน^^
-
มาแล้ววววว 555 พีมน่ารักสุโค่ยย
มุกไม่ฮาพาเต้ยเครียด ฮ่าๆ คนอ่านก็เครียด เอิ๊กกกก
พีมภูมิน่ารักเหมือนเดิมม แว๊ ไอ้ขี้หึง ! ฮ่าๆๆ
ชอบภมิง้องแง้งกับฟ่างอะ ได้ใจมากก ตุ๊กตาหมี อิ๊อิ๊
55555 รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1ให้น้า จุ๊บๆๆ ♥
-
+1 ค่ะ
ชอบคู่นี้จัง เศร้า ซึ้ง ฮา
ครบรสจริงๆ ค่ะ o13
-
ฟ่างฮาอ่ะ ขู่ทำร้ายเด็กในสังกัดของเด็กน้อยภูมิ :laugh:
คิวเต้ย เค้าเชียร์ตัวอยู่นะ รีบๆจัดซะที :z1:
ปอลอ น้องคลื่นน่ารักที่สุดในสามโลกกกกกกกกกกก
-
555+ ชอบภูมิอ่ะ!!!!!
-
กรีนฮาได้อีก ชอบอะ
จะรอดูตอนที่คิวรู้ความจริงนะ ถ้าจะมันสน์
-
+1เค้ากอดกันแล้ว คิวเต้ย :z1: ฮ่า ๆ ภูมิโครตน่าสงสาร :m20: ฟ่างแกล้งน้อง :pigha2:
-
มาแร้วๆๆ พีมจะกลับเชียงใหม่ นี่จะเอาตัวเข้าแลก หรือหนีบเขยไปฝากพ่อกะแม่ล่ะนี่
-
:mc4: เย้ๆ เขากอดกันแล้ว ต่อไปเขา(คิว-เต้ย)จะทำอะไรกันต่อ :z1: :z1:
-
บวก หนึ่งงงงงงงงงงงงงงง
เฮียภูมิน่ารักอ่ะ ทะเลาะกันน่ารัก ฮ่า ๆ
รีบมาไว ๆๆๆ คิดถึงงงง
-
555 คิวปากร้ายได้อีก
-
ตบด้วยความคิดถึงนางงาม
ไปอยู่ไหนมาคะเธอว์???
ชอบตอนนี้มากค่ะ อ่านไปนี่ดิฉันขำท้องคัดท้องแข็ง
เอาอีก
ชอบกรีนเจ้าค่ะ คลื่นเสร็จแน่ๆๆ ฮ่าาๆๆ
-
คุ้มค่าแก่การรอคอยคับ ชอบๆ คิคิ
o13 o13 o13 o13 o13
-
มาแ้ล้วววววววว o7
คิวเต้ยชักจะน่ารักขึ้นทุกวันนะ ปลื้มๆ แต่ปากหมานดีจริงๆอิพี่ิคิว
น้องภูมิ ดูแลไอ้เสือน้อยดีดีนะ =='
-
มาแล้วววววววววว เย้ๆ :mc4: :mc4: :mc4:
ยอมแพ้กับปากคิว คนอะไรปาก.....มากกกกกกกกกกกกก
-
:กอด1:
รักเรื่องนี้จัง ลงทุนสมัครเพื่อมาเม้นเลย ^^
รออยู่นะ
-
>< หวานไปไหนน้องเต้ย พี่ชอบ ๕๕
คลื่นจะมีคู่มั๊ยค่ะนี่แอบเห็นใจนิดๆ -..-
เรารีเควสแทนฟ่างด้วยนะค่ะ~ ชอบคู่นี้♥
-
มาแล้วๆๆ กรี๊ดดดดดดดด
-
กว่าจะมาต่อได้เนอะคนเรา ปล่อยให้คนเค้ารอ คลื่นอยู่ตั้งนาน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สวยหายไปไหนมาค่ะ พี่นึกว่าหายไปกะน้ำท่วม สึนามิ กัมมันตะรังสี หรือวันไหลสงกรานต์ซะแล้ว
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:มียาวๆกว่านี้ไหมอ่ะ อยากอ่านต่อ :z2: :z2: :z2:
นั่นแระต้องการบอกแบบพี่หมูเลยต่างกันตรงที่ฉันคิดถึงพี่ภูมิขาของฉันย้ำของฉัน :laugh:
-
แหมๆๆ นอนกอดกันด้วย อิน้องเต้ยน่ะไม่เท่าไหร่
แต่อิพี่คิวเนี่ย ทั้งๆ ที่คิดว่าเป็นของเพื่อนน้อ ไม่มีเกรงใจพี่เชนอ่ะ เต็มที่เชียว
ปล. เรยาหายไปนานเชียว คิดถึง มาให้เด่นจันทร์กอดทีซิ โฮะๆๆ
-
สาวกรีนกับพี่คิวกัดกันได้สูสีดีจริง ๆ เต้ยกับคิวก็น่ารัก +1
-
เต้ยกับคิวน่ารักอีกแล้วๆรอๆเมื่อไรน้องเต้ยจะบอกรักพี่คิวเนี้ย รากงอกแล้วค่ะ หุๆ
รอตอนต่อไปค่ะ~~~
-
ตอนนี้ฮาไม่ยั้งจริง :m20:
-
เวลาที่แทนกับฟ่างทะเลาะกันนิ เดือดร้อนไปทั้งน้องชาย+ภรรยาน้องเลยวุ้ย
กรีนปากเธอช่างสรรสร้าง ประทับใจสุดๆ 555
แหมะ! ตอนนี้คิวกับเต้ยก็นะ..กอดกันกลม หวานกันจริงเชียว ><
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
o13
-
เรยากลับมา?!?!? 555
สนุกดีคับ รออ่านต่อนะ
-
:-[ พึ่งเข้าไปตามอ่านในเด็กดีมาเมื่อตอนเช้า ก็แว่บเข้ามาเม้นในนี้อีกรอบ
55+ อยากให้เต้ยรีบบอกคิวไปไวๆ ว่าไม่ได้เป็นแฟนพี่เชน จะได้สมหวังซักที :z3:
ว่าแต่คลื่น ก็อยากให้หนุ่มคนนี้มีคู่จิงๆ คู่กับใครดี ปันดีไหม ก๊ากกก จะได้ส่งความบ้า
ฮามาให้พ่อหนุ่มจิงจังจิงใจคนนี้ด้วย :call:
-
:mc4: เย้ จุดประทัดฉลองได้อ่านต่อแล้ว
กับดีใจกับความสัมพันธ์ของคิวกับเต้ย
และยังคงฮาเหมือนเดิม
แต่ขำมุข เรยาที่สุด :laugh:
-
หายไปนาน คิดถึงน้องเต้ยจะแย่ 555
พี่คิวกะน้องเต้ยเค้าหวานกันแบบเกรียนๆเนอะ
ขำข้าวฟ่าง กะภูมิ รั่วดีจริงๆพี่น้องคู่นี้
-
น่ารัก น่ารัก :m1: :m1:
ตอนหน้าขอพีมกับภูมิเยอะๆนะจ๊ะ
-
“ถ้ามึงจะจีบไอ้พีมนะ มึงพยายามอย่าเป็นคนดี เพราะถ้ามึงเป็นคนดี บทพระรองจะถามหามึงทันที มึงต้องเลวเข้าไว้ ทำสันดานเหี้ยเยอะๆ แล้วจะได้เป็นพระเอก จริงๆเชื่อกู”
:jul3: ดูคิวเเนนะนำดิ
ภูมิเด็กน้อยของพีม ขี้หวงขี้หึง งอเเงง มากๆ :jul3: พีมแฟนบังเกิดเกล้า เอาพีมกับภูมิอีกน่ะค่ะ :กอด1:
-
รูปพี่คิวกะน้องเต้ยมันต้องขยายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh:
คลื่นเผลอเป็นหยอด กรั่กๆๆๆๆ แต่หยอกบ่อยแค่ไหนก็เปลี่ยนใจพีมไม่ได้หรอกนะจ๊ะ
ชอบเจ๊กรีนว่ะค่ะ o13
-
ถ้าขาดพี่เขียว เอ้ยย พี่กรีนไปซักคนงานนี้ไม่มีสีสันนะเนี่ย :laugh: :laugh:
-
ถ้าภูมิรู้ว่าพีมนอนเตียงเดียวกับคลื่นจะเกิดอะไรเนี่ย 555
แต่แอบขำตอนภูมิกับฟ่างทะเลาะกัน น้องภูมิโดนรังแกใหญ่เลย :laugh:
-
โฮกกกก....กอดกันกลม
อยากเห็นช็อตนั้นบ้างงงงงงงงง
ถ้าพี่คิวรู้ว่าเต้ยไม่ได้อะไรๆกับพี่เชน
พี่คิวอย่าโกรธเต้ยน้าาาาา
-
กรี้ดด กวางเรยาจะกลับมา ชายใหญ่รอนานมากเลยรู้มั้ยครับ ฮาๆๆ
ฮาตอนนี้มากอ่ะ ดูรั่วๆดี แต่ คำพูดคิดอยากกระทืบไลค์สิบแปดรอบ อ้ายยย ฮาๆ รอตอนต่อไป
-
ตามทันแล้ว :o8:
คลื่นไม่มีใครมาหาเราก็ได้นะ ยินดีเสมอ o18
:pig4:
-
:man1:
-
น่ารักดีค่ะ
แต่คู่หลักคือคู่เต้ยใช่มั้ยคะ แต่อาศัยพีมเป็นคนเล่าเรื่อง เห็นคู่ภูมิพีมบทน้อยลงทุกที
-
อ่านแล้วขำ คิวกับกรีนกัดกันมันดี ขำแทบตกที่นอน
แต่คิวก็แอบหวานน้องเต้ย แต่ภมิงานนี้คู่แข่งคนสำคัญ
น้องพีทอย่าเขวนะ
-
มาอ่าน ตอนน เกือบจะหวาน ของคิวกับเต้ย แบบกวนๆ
สมกับการรอคอย........อิอิ
-
จะเป็นไรไหมถ้าจะบอกว่าคิวปากนายมันๆๆๆๆ :laugh:
แต่เค้าเป็นเต้ยคิวเอฟซี อิอิ
น่ารักมากกกกกกกกกน้องเตยยยยยยยยย
-
โอ๊ยยย จำไม่ได้ ต้องไปย้อนอ่าน :serius2:
5555 ความจำสั้น แต่สันหลังยาวจริงๆกรุ
ไอ้คลื่น ๆๆ ออกไปไกลๆพีม ชิ๊ว ๆ :3125:
แอบหวงแทนพี่ภูมิ ๆ อิๆๆ ช่วยไม่ได้เขาเป็นแฟนคลับพี่ภูมิ พี่ภูมิๆๆๆๆ :-[
-
คิวเต้ย นอนกอดกันกลม ก็น่ารัก
พีม นมสีชมพู ก็น่ารัก
แต่..............................น้องภูมิ.......................โคตรน่ารัก :-[
ขอบคุณสำหรับ "กอด" ค่ะ อ่านแล้วมีความสุข :กอด1:
-
รอตอนนี้นานมากกกกกกกก :z3:
คำด่าแต่ละคำของคิวเนี่ยฮามากกกกก สารพัดจะคัดสรรมาด่า ปากหมาได้ใจจริงๆ
พี่ฟ่างกะน้องภูมิก็น่ารัก ทะเลาะกันเป็นเด็กๆ นานๆ จะเจอภูมิในโหมดเด็กน้อยซักที
แล้วมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะค้า :กอด1:
-
ชักอยากจะให้ คิว คู่กับ กรีน แทนซะแล้ว 55555555555 เหมือนคู่สร้างคู่สมส่งตรงจากนรกมากมาย ชอบอะ ฮามาก :laugh:
-
ฮามากตอนอ่านคิวกับกรีนคุยกันเนี้ย
แต่อยากรู้จริงๆถ้าคิวรู้เรื่องมันจะเป็นยังไง
แต่ที่แน่ภูมิแอบน่ารักน่ะตอนนี้แถมหึงได้ใจมาก
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:z1: กรี๊ดๆๆ
งานนี้น้องเต้ยกับพี่คิวโดนล้อไม่เลิกแน่นอน
ว่าแต่แทนกับฟ่างทะเลาะอะไรกันค่ะเนี่ย
เดือดร้อนเด็กน้อยภูมิของพีมเลยนะนั้น
-
คุณมาต่ออีกไวไวเน้อ
อยากอ่านตอนของเต้ยกะคิวอ่า
น้องจะบอกยังตอนหน้าอ่า
-
ฟ่างกับภูมิ...เพิ่งรู้ว่าพี่น้องคู่นี้ตีกันได้อนุบาลขนาดนี้ แต่ขำอ่ะ 555
-
คิดถึงแคระกะเด็กน้อยแล้วอ่ะ
-
ก๊ากกก อ่านตอนนี้แล้วขำน้ำตาเล็ด o13 แต่ละคน ฮามากกก :m20: :laugh:
-
ชอบกรีน อย่างฮา
ถ้าคิวรู้เรื่องชิน สงสัยเต้ยจะโดนจัดหนัก
แต่พีมคงโดนก่อน
ถ้าภูมิรู้ว่าเมื่อคืนพีมนอนกับใคร
-
อ่านอีกรอบ 555 ไปนอนก่อนแระ ง่วงแล้ว :t3:
-
หนุกมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮะ
สุดๆอ่ะ ภูมิอย่างแบ๊วอ่ะ สุดๆ น่ารักอ่ะ
คิวเต้ยก็ได้ใจอู๊ย ไม่รู้จะเชียร์คู่ใหนดีอ่ะ เอาเป็นว่าขอเหมาเลยได้ป่าวค่ะ อิอิ
ปล.+1 จ๊า
-
ภูมิโหมดคุยกะพี่ๆน่ารักอ่ะ
ส่วนคิวกะเต้ยก็นะ เขินๆๆๆ^^
-
ในที่สุด....น้องพีม็กลับมา!!
หายไปนานม้ากกกกกกก
ป้าคิดถึง
-
ครบรอบสองแล้ว มะไหร่จะมานิ :z3:
-
อ่านตอนไหนก็ฮาอ่ะ พี่คนแต่งใช้คำฮามากๆตลอดเลย ฮ่าๆๆๆ รอตอนต่อไปฮับ>< :impress2:
-
อ๊าย~~ ภูมิน่ารักไม่ไหวแล้วอ่ะ มีตระโกนฟ้องพี่ฟ้องแม่ด้วย ฮะฮะฮะ :laugh:
ส่วนคิว-กรีน สองคนนี้โคตรฮา ถ้าจับคู่ทีนี่ ยิ่งกว่าสิ่งมหัศจรรย์ของโลก!! :m20:
-
สุดยอดเลยจร้า สนุกมากๆเลย
ตอนแรกภูมิออกแนวโหดเถื่อน (เท่มากๆ)
แต่พอรู้นิสัยจริงๆ อ๊ายยยยย ทำไมถึงได้น่ารักเช่นนี้น๊า (อ๊าก โดนพีมเตะกระเดน)
คลื่นจะได้คู่กับใครน๊า ต้องรอลุ้นกันต่อไป ฮ่าๆ
-
อ๊ายยยยยย ภูมิขี้อ้อนจังเลย แถมนิสัยยังเด็กๆอีกด้วย
ปลื้มมมมมม
-
รออยู่
-
ตอนที่ 33 ละครชีวิต
พวกผมกลับถึงกรุงเทพก็เกือบสองทุ่ม เพื่อนๆน้องๆที่ไปออกค่ายก็ช่วยกันขนของ ยกกระเป๋าลงจากรถ เสร็จก็แลกเบอร์ แลกเฟช แลกพินแลกแคน อิอิ
ผมในฐานะสวัสดิการก็ต้องแบกหามเยอะกว่าชาวบ้าน ผมแบกกล่องใส่สีใส่พู่กันเข้าไปเก็บในห้องสโมเป็นอย่างสุดท้าย ก็มีรุ่นน้องมาไหว้ลาหลายคน รวมถึงเพื่อนๆที่จะไม่ได้เจอกันหลายเดือนในช่วงปิดเทอม
“ไอ้วอเตอร์ มานี่ดิ๊” ไอ้น้องบัดดี้ตัวดีของผม โบกมือลาสาว รีบวิ่งหน้าตั้งมาหาผมตามคำสั่ง “ขายหม้อตลอดนะมึง”
“แหม เพื่อนกันน่ะพี่”
“หึ ตอบเหมือนดาราเลยนะมึง แล้วนี่กลับยังไงวะ”
“พ่อมารับ นั่นไงมาแล้ว งั้นผมไปนะพี่พีม เดี๋ยวจะโทรหา”
“เออ เจอกันปีหน้า มาเป็นรุ่นน้องพี่ให้ได้นะเว้ย”
“คร้าบบบ รอรับผมเป็นน้องได้เลยพี่” ไอ้วอร์เตอร์ตะเบะท่าเหมือนตำรวจ มันวิ่งถอยหลังโบกมือให้ผม หึหึแล้วเจอกันนะว่าที่เด็กศิลปกรรม
“พีม กระเป๋า”
“เฮ้ย ว่าอยู่ทำไมตัวเบาๆ ลืมกระเป๋านี่เอง แหะๆ ขอบใจเว้ยคลื่น”
“หึหึ ไอ้บ๊อง” ผมรับกระเป๋าจากคลื่น เรายืนคุยกันก่อนจะไม่เจอกันอีกหลายเดือน ตอนนี้คนอื่นๆทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องต่างก็ทยอยกลับใกล้จะหมดแล้ว
“งั้นกูกลับแล้วนะ เจอกันเปิดเทอม”
“เออ เจอกันเปิดเทอมเว้ย”
“ร่ำลากันเสร็จรึยัง”
ซวยแล้วกู ไอ้ภูมิแม่งโผล่มาได้เวลามาก ชะรอยว่าชะตาผมใกล้จะขาด เพราะไอ้ภูมิมายืนทำหน้าทศกัณฑ์อยู่ใกล้ๆ ถ้าจะใกล้ขนาดนี้ก็ขึ้นขี่คอกูเลยเถอะ แถบยังโอบไหล่ผม
เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของอีกต่างหาก
“ว่าไงล่ะ ลากันเสร็จรึยัง”
“ยัง…. เหลือจูบลา” ไอ้คลื่นก็ยอมซะที่ไหน มันยิ้มที่กวนไอ้ภูมิได้
“มึงเป็นเหี้ยไรกับแฟนกูนักหนาวะ ห๊ะ”
“เฮ้ยๆหยุด หยุดเลย ถ้ามึงสองตัวชกกันอีก กูจะชกด้วย เอาดิ” ผมถลกแขนเสื้อเตรียมพร้อม คราวนี้ไอ้พีมเอาจริงนะเว้ย “โอ๊ย เชี่ยแม่ง พวกมึงตีกูทำไมวะ อูยย เจ็บๆ”
“เตี้ยแล้วอย่าซ่ามาขู่กู”
“ใช่ ขาสั้นๆอย่าซ่า”
“เออ ทีอย่างนี้ล่ะสามัคคีกันนะพวกมึงอ่ะ” เหมือนพวกมันเพิ่งระลึกชาติได้ จากยิ้มๆ รีบหุบปากหันหน้าไปคนละทาง อะไรกัน พวกมันต้องทำร้ายร่างกายผมก่อนใช่มั้ยถึงจะสมานฉันท์ได้ เหอๆ แบบนี้ก็ไม่ไหวนะครับ ผมไม่เสียสละเพื่อชาติขนาดนั้น
“เอาน่า ยังไงก็เพื่อนๆกันนะ พวกมึงเป็นแบบนี้กูไม่สบายใจนะเว้ย ไหนบอกว่ารักกูไง อยากเห็นกูไม่สบายใจเหรอ” ต้องเอาจุดอ่อนพวกมันมาต่อรอง คึคึ
“มันบอกรักมึงเหรอ” อ้าว ทำไมไอ้ภูมิมันไม่คล้อยตามวะ ผมได้แต่เกาหัว เกาคิ้ว ไม่รู้จะพูดยังไง ปล่อยให้แม่งจ้องหน้า แยกเขี้ยวแฮ่ๆใส่กันไปเหอะ
“เฮ้ยพีม กูลับก่อนนะ ฝากบอกแฟนมึงด้วย ว่ากูก็ทำได้แค่บอก” คลื่นสะพายเป้ โบกมือลาและยิ้มให้ผม ตบท้ายด้วยการหันไปยักคิ้วใส่ภูมิอีก ก่อนจะเดินไปขึ้นรถของที่บ้านที่มารอรับ ส่วนคนของผมเนี่ย ปากยื่นจนจะถึงจมูกแล้ว
จนผมต้องจับมันไว้ไม่ให้กระโดดไปงับหัวไอ้คลื่น โอยยยย ผมเลิกวาดรูปแล้วไปฝึกเป็นกรรมการห้ามมวยท่าจะรุ่งกว่ามั้ยเนี่ย ไปออกค่ายสามวันยังไม่เหนื่อยเท่าอยู่กับมันสองตัวสามนาทีเลยครับพี่น้องคร้าบ
“ภูมิ ไหนเมื่อคืน มึงบอกว่าเข้าใจไง” เมื่อคืนผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ภูมิฟัง ทั้งเรื่องที่คลื่นสารภาพรัก เรื่องที่นอนเตียงเดียวกัน เพราะผมไม่อยากมีความลับกับภูมิ แม้ว่าเรื่องที่บอกอาจจะทำให้ภูมิไม่สบายใจ แต่ผมว่ามันก็มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ ก็ในเมื่อเราเป็นแฟนกัน เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกันและกัน ผมกับมันก็ต้องแชร์กันได้ทุกเรื่อง
เราก็เหมือนคนๆเดียวกัน
“เออเข้าใจ แต่กูหมั่นไส้มัน แม่งชอบทำตัวหล่อเวลาอยู่กับมึง” เด็กมากภูมิ
“เอ๊า ก็มันหล่อจริงๆ”
“ชมชู้ต่อหน้าผัว อยากตายใช่มั้ย ห๊ะ” เชี่ย ผมกระโดดตะครุบปากมันแทบไม่ทัน
“อ้าว แอบมาพลอดรักอยู่นี่เอง กูล่ะเดินหาซะทั่ว มาเร็วไอ้ปันจะทำพิธีแล้ว” คุณชายเบียร์โผล่มาได้เวลาพอดี แต่ผมไม่สนใจ กระโดดเกาะหลังไอ้ภูมิ ฮ่าๆ นานๆทีจะได้แกล้งมันต้องเอาให้คุ้ม แต่จริงๆคือผมหมั่นเขี้ยว ไม่เจอกันแค่สามวัน ภูมิมันหล่อขึ้นนะนั่น แฟนใครว๊า คึคึ
“อื้อ อ๋อย อู ไอ่เอี้ย” ไอ้ภูมิพยายามดิ้นออกจากมือผม ทั้งจะสลัดผมให้ตก แต่ไสเจียเสียใจนะเฟ้ย กูอ่ะเหนียวพอๆกับตุ๊กแกเลยล่ะภูมิ ฮ่าๆ แล้วอะไรมันเย็นๆวะ เฮ้ย เชี่ยภูมิถุยน้ำลายใส่มือผม ไอ้ฟายยย แหยะๆ
“ด่ากูเหี้ยเหรอ ห๊ะ กล้าด่ากูเหี้ยใช่มั้ย” งับหูแม่งเลย
“โอ๊ย เจ็บนะพีม กูพูดว่าเตี้ยโว้ยไม่ใช่เหี้ย แม่ง ทั้งหูหนวกทั้งมือเค็ม อี๋”
“เฮ้อ มีคู่ไหนปกติบ้างมั้ยเพื่อนกู”
“ทำบ่นนะมึงไอ้เบียร์ แล้วกูจะรอดูคู่ของมึง ขอให้ปกตินะเว้ย ฮ่าๆ”
…………………………………………
ภูมิมันมารับผมที่มหาลัย ไม่ได้มาคนเดียวด้วย หอบกันมาทั้งโขยง มึงจะมาทำไมกันเยอะแยะเนี่ย กูแค่กลับจากกาญจนบุรีไม่ใช่เฮติ ไม่ต้องมาต้อนรับ หรือว่าจะมาดำเนินการตามแผนรุกฆาตของไอ้ปัน เออๆสงสัยจะใช่ ว่าแต่คู่รักแห่งปีแทนฟ่างก็มาแบบ เหี้ย จูงมือ ทีเมื่อคืนแทบจะเป็น2499อันธพาลเผาเมือง
“ไง ดีกันแล้วเหรอ”
“หึหึ นี่ใครครับ แทนไทนะครับ จัดหนักแปบเดียวข้าวฟ่างขี้คร้านจะใจอ่อน จริงมั้ยจ๊ะที่รัก”
“กร๊ากกกกกกกก” พวกผมพร้อมใจกันขำ ไอ้ฟ่างเหมือนมีไฟลุกท่วมตัวครับ ฮ่าๆ สะใจโว้ย
“จัดหนักบ่อย ระวังช่วงล่างไม่ดีนะฟ่าง”
“ปากแบบนี้ระวังจะตกเป็นเมียพี่ชายผัวแบบไม่รู้ตัวนะไอ้เตี้ย”
“หึ กูไม่เล่นเลสกับมึงให้เปลืองตัวหรอก….ข้าวฟ่าง” ผมยื่นหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆไอ้ฟ่าง อยากทำร้ายไอ้ภูมิดีนัก กูแก้แค้นแทนมึงแล้วนะภูมิ ฮ่าๆ ไอ้ฟ่างเงียบเลย
ให้มันรู้ซะบ้างว่าไอ้พีมก็เคยเข้าใกล้ความตายมาแล้ว คำเตือน ไม่ควรลองดีกับไอ้ฟ่างเกินปีละ2ครั้งเพราะอาจจะทำให้คุณตายเร็วกว่าอายุไขจริง
“สะวักลีเพี่ยนๆ กูคิกเถือนพวกเมืองที่สวด” เชี่ยปันมาถึงแม่งก็ทักทายเป็นภาษาเหี้ยไรไม่รู้ ช่วงนี้ไอ้ปันมันคลั่งพี่แอนนา ชวนชื่น คนที่เล่นหนังตลกแล้วพูดสำเนียงจีนๆอ่ะครับ น้าแกพูดไม่ชัด
ไอ้ปันมันเลยยกให้เป็นไอดอล เหตุผลคือ น้าแอนนาพูดไม่รู้เรื่องแต่คนฟังกลับเข้าใจ มันเลยอยากทำมั่ง หารู้ไม่ว่าที่มันเป็นอยู่ทุกวันนี้พวกผมก็แทบจะแปลจากไทยเป็นไทย ไอ้ปันมันพูดรู้เรื่องครับ แต่ไม่ค่อยมีใครเข้าใจแค่นั้นเอง
“แล้วพระเอกล่ะ ไอ้คิวอยู่ไหน” ไอ้มิคถามถึงไอ้คิว พวกผมถึงได้มองหา เห็นมันกำลังคุยกับน้องๆกลุ่มสุดท้ายก่อนที่น้องจะโบกมือบ๊ายบายกัน ว่าแต่ ไอ้เชนล่ะเหมือนผมจะเห็นมันแวบๆ หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“เฮ้ย หาที่ซ่อน เร็ว”
เพราะตอนนี้มืดแล้วและเป็นช่วงปิดเทอม ในมหาลัยเลยเงียบยิ่งกว่าป่าช้า ผมมั่นใจว่าหน้าตึกคณะศิลปกรรมตอนนี้มีแค่พวกผมสิบเอ็ดคน ว่าแต่กูมาแอบซุ่มอะไรอยู่หลังพุ่มไม้วะ สาดดดด อ๋อมาแอบดูละครชีวิตเรื่องยาว เรียลลิตี้แห่งปี ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้เชน
“พวกมึงคอยดูนะ องค์บากต้องชิดซ้าย ทรานฟอเมอร์ต้องหลีกทาง เพราะนี่คือตำนานรักนักล่ากบ บทประพันธ์ในท่านปัน”
“เรื่องเหี้ยอะไรของมึงไอ้ปัน”
“ชู่ว์ ซินกูล่าหน่อยดิวะไอ้ภูมิ”
“ซินกูล่าอะไร”
“เบาๆ”
ป้าบ สามป้าบ มือไอ้ภูมิ มือผม มือไอ้เบียร์ รุมสะกำหัวไอ้ปัน มันหันมาทำตาเหวี่ยงใส่ก่อนจะคลานไปหาพวกไอ้ฟ่างไอ้แมทไอ้แทนที่แอบอยู่หลังรถ รู้สึกจะลงทุนกันมาก ไอ้มิคนี่ถึงกับปีนต้นไม้ มึงเป็นห่วงน้องจนลืมสวัสดิภาพของตัวเองเลยเหรอมิค
“พี่เชน” มาแล้วครับ มาแล้วๆ ไอ้เชนเดินออกมาจากมุมมืดมุมหนึ่งซึ่งคงจะนัดแนะกับไอ้เต้ยไว้แล้ว เออดีว่ะ เหมือนได้ดูละครเวทีแบบไม่ต้องเสียเงิน นักแสดงพร้อม บท ฉาก บ็อกกิ้งแต่ละจุดก็เปะ สงสัยจะซ้อมมาดี
“ว่าไงคะ เหนื่อยมั้ย” แสรดดดด มียีหัวไอ้เต้ยด้วย สุดยอดดด ไอ้เชนมึงเอาสันดานจริงมาเล่นป่ะวะ ถ้าให้ไอ้เบียร์นะป่านนี้ไอ้เต้ยคงต้องเริ่มเอง
“ไม่เหนื่อยครับ แต่ง่วง เต้ยนอนดึก”
“เด็กซน แล้วไหนกระเป๋า”
ตุ้บ กระเป๋าของไอ้เต้ยหล่นลงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้น ไอ้คิวมันทิ้งลงพื้น พวกผมก็ยิ้มซิ เออ สนุกๆ
“อ้าวคิว มึงเป็นไรวะ ทำไมไม่วางดีๆ เกิดมีอะไรแตกทำไง”
“ไม่เป็นไรหรอก มันไม่ใช่ของกู” อะแหนะ แอบมีความหมายแฝง มันไม่ใช่ของกู อะโด่
“อ้าว แล้วของใคร”
“ของเต้ยครับพี่เชน พี่คิวช่วยถือ”
“อ๋อ งั้นก็ขอบใจนะที่ช่วยถือให้แฟนกู เต้ยคะ วันนี้ไปค้างบ้านพี่นะ มันดึกแล้ว พ่อกับแม่พี่ก็ไม่อยู่”
“ไอ้เชนแม่ง ตีบทแตกเกิ๊น” ไอ้เบียร์พึมพำๆ กูก็ว่างั้นแหละเบียร์ ถ้าให้มึงเล่นนะ ป่านนี้ไอ้เต้ยคงต้องทั้งเล่นเองชงเอง
“แล้วทำไมไอ้คิว มันทำหน้าส้นตีนแบบนั้นว่ะ” จริงครับ หน้าไอ้คิวเหมือนโมโหอะไรมา
“ไอ้เชนมันแกล้งคุยโทรศัพท์กับสาวให้ไอ้คิวได้ยิน ตามบทก็ประมานว่า มันยังไม่มีแฟน คนที่คบอยู่ก็แค่เล่นๆ ไอ้คิวก็เลยฉุนแทนไอ้เต้ย แบบที่มึงเห็น”
“เฮ้ย แม่งแจ่มว่ะ ใครคิดวะ”
“กูเอง”
“แล้วถ้าให้มึงเล่น มึงทำได้ป่ะว่ะ”ไอ้ภูมิถามซี้มัน
“ทำด๊าย พอดีมีพรสวรรค์”
“มันแรงก็ตรงนี้แหละเบียร์” ผมส่ายหัวเซ็งๆ กับความมั่นใจเกินเหตุของคุณชายเบียร์ หันกลับมาดูละคร ตอนนี้ไอ้เชนหิ้วกระเป๋า จูงมือไอ้เต้ยเดินเคียงไหล่กันไปแล้วครับ ตอแหล แหลทั้งพี่ทั้งน้อง
“เฮ้ยเชน เดี๋ยว” แค่นั้นแหละครับ ทันที่ไอ้คิวเรียกไอ้เชนไว้ เชี่ยเต้ยแม่งหันมาขยิบตาให้พวกผม
แรว๊ง กูจะปั้นลูกโลกทองคำไว้ให้มึงสองคนนะ
“อืม มีไรวะ”
“กูไปค้างด้วยดิ กู เอ่อ ไม่มีใครมารับว่ะ”
“อ้าว แล้วพวกไอ้พีมล่ะ”
“มันคงกลับไปแล้วมั้ง มึงก็เห็นว่าเหลือแค่เราสามคน”
“งั้นกูไปส่งมึงที่บ้านก่อนก็ได้”
“เฮ้ยไม่ต้อง จะวนรถกลับไปกลับมาให้เสียเวลาทำไมวะ ไปบ้านมึงเลยง่ายดี” แหม จะตามไปเฝ้าไอ้เต้ยอ่ะดิ
“อยากไปค้างกับกูหรืออยากไปอยู่กับไอ้เต้ย มึงคิดว่ากูโง่เหรอ ที่กูไม่พูดเพราะมึงเป็นเพื่อนรักกู มึงกับกูไม่เคยผิดใจกันเพราะเรื่องผู้หญิง” ผมเกือบหลุดหัวเราะคำพูดของไอ้เชน ตอนนี้พวกมึงก็ไม่ได้ทะเลาะกันเพราะผู้หญิงนะไอ้สัด กร๊ากกกก
“เงียบทำไมล่ะ มึงรู้มั้ยกูผิดหวังแค่ไหน ที่เพื่อนสนิทคิดสวมเขาให้กู มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอคิวว่ามึงกับไอ้เต้ยทำอะไรลับหลังกู”
“แล้วมึงล่ะ มีแฟนแล้วยังนอกใจไปหาคนอื่น” อันนี้ไอ้คิวมันน่าจะได้ยินที่ไอ้เชนแกล้งคุยโทรศัพท์ละมั้ง
“เต้ย คือพี่…”
“เต้ยไม่อยากฟัง พี่เชนโกหก คนโกหก” ว่าไอ้เชนเล่นดี ไอ้เต้ยยิ่งกว่าครับ มันถอยหลังออกห่างจากไอ้เชน มองไอ้เชนด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ สาดดดด กูฮา
“เชน…ถ้ามึงไม่ได้รักไอ้เต้ยจริง อย่าทำแบบนี้ได้มั้ยวะ” ประโยคพระเอกชิบหายว่ะคิว
“แล้วมึงเสือกอะไรด้วย” ไอ้นี่ก็ตัวโกงได้อีก แต่จะมีใครลำบากเท่าผู้ชมอย่างผมมั้ยครับ ที่ต้องคอยปิดปากไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์ที่หัวเราะคิกๆ
“ก็กู กู กูเป็นพี่รหัสมัน” โอยยยไอ้นี่ก็ปากแข็ง แล้วที่มึงร้องเพลงให้กัน นอนกอดกันพี่รหัสที่ไหนเค้าทำกันไอ้คิว หน้าไอ้เต้ยเหมือนพยายามระงับอารมณ์มากครับ อารมณ์โมโห เหอๆ
“ก็แค่พี่รหัสมีสิทธ์อะไรมาห้ามถ้ามันจะรักใครชอบใคร ”
“มึงก็รู้กูหมายถึงอะไร กูขอได้มั้ยเชน”
“ขออะไร ขอร้อง ขอไอ้เต้ยหรือขอความรักของมึงคืน” แม่เจ้า!!!วาทศิลป์เป็นเลิศเพื่อนกู แต่ขออย่างเดียวอย่าต่อยกัน ถ้าเปลี่ยนไอ้เชนเป็นไอ้แทน ป่านนี้มีชกกันปากแตก เพราะเลือดร้อนทั้งคู่
“เออ…ไหนๆ ก็ไหนๆ กูเองก็ค้างคามานาน วันนี้ก็ให้มันเคลียร์ไปเลยก็ดี กูรู้ว่ากูเจ้าชู้ เอาไม่เลือก แต่กูก็รักเป็น และคนที่กูรัก คือเต้ย”
“…………” สะอึกครับ กูขนลุกเลยห่าเชน ไม่ใช่อะไร ปวดขี้ กร๊ากก
“พี่เชน”
“พี่รักเต้ยนะ แต่เหมือนตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ได้แค่ร่างกายเต้ย ถ้าการมีเต้ยอยู่ๆข้างแล้วมันทำให้คนที่พี่รักเจ็บปวด พี่ก็จะไม่รั้งเต้ยไว้” สาดดดดดดดดด ตอแหล แหลแม่งทั้งพี่ทั้งน้อง ไอ้ภูมิมันคงฮามากเพราะเห็นกุมท้องแถมทุบหลังผมดัง อั๊กๆ
“พี่เชน เต้ย…”
“เต้ยไม่ต้องขอโทษ ไม่ต้องโทษตัวเอง ขอแค่เต้ยมีความสุขพี่ก็ดีใจแล้ว เข้าใจมั้ยคะ ไอ้ดื้อ” เหี้ยเอ๊ย ผมกลั้นขำจนปวดท้อง ฮ่าๆ ไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิแทบจะโก่งคออ้วก ส่วนไอ้คนที่มันพูด ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าไอ้เชนมันแอบอมยิ้มเหมือนมันสนุก
“เชน”
“ส่วนมึงไอ้คิว ถึงกูจะรักเต้ยแค่ไหน แต่ระหว่างเพื่อนกับแฟนกูเลือกเพื่อนอยู่แล้ว กูขอถามมึงแค่อย่างเดียว….”
“มึงยังรักเต้ยอยู่มั้ย”
“ไคลแมกแล้ว”
“
เฮ้ยเชี่ย ควายปันมึงมาตั้งแต่เมื่อไร” ไอ้ปันมันมานั่งยิ้มหลอนอยู่ข้างหลังพวกผม ทำเอาตกใจหมด แล้วมันไม่ได้มาตัวเปล่าด้วยครับ หอบถังดินที่มีธูปปักอยู่เต็ม
“แล้วนั่นจุดธูปทำส้นตีนไรวะ”
“สร้างบรรยากาศไง กูหาน้ำแข็งแห้งไม่ได้ เอาควันธูปนี่แหละ คลาสสิกสุดๆ” เวรแล้วไง คิดดูนะครับ บรรยากาศมืดๆในมหาลัยเงียบๆไร้ผู้คน แล้วมหาลัยผมเรื่องเล่า ตำนานเฮี้ยนๆมันน้อยซะเมื่อไร ยิ่งมีกลิ่นธูปควันธูปอีก
“เอาไปไกลๆเลย ไอ้พีมแพ้ควันธูป” ภูมิกดหน้าผมลงกับอกมัน กูจะตายเพราะหายใจไม่ออกนี่แหละภูมิ
“เออว่ะ กูลืมงั้นไปหาไอ้แทนดีกว่า” หลังจากสาปส่งไอ้ปันให้ไปไกลๆ พวกผมก็กลับมาดูฉากไคลแม็กต่อ
“กู คือ กู” ไอ้คิวยังอ้ำๆอึ้งๆอยู่ ผมชักจะอารมณ์เสียแล้วว่ะ แม่งแค่บอกว่ารัก มันจะยากอะไรนักหนาวะ
“พี่เชน เรากลับกันเถอะ” เน้ นางเอกออกโรง บทดีมั้ยล่ะน้องผม พิศมัย สุวนันท์มาเจอมีหนาวครับ
แต่ถึงมึงจะนางเอ๊กนางเอก กูก็เห็นนะว่ามึงแอบยิ้มสะใจเชี่ยเต้ย
“เดี๋ยวพี่ไปส่งนะคะ…ไอ้คิว ถ้ามึงยังเคลียร์ตัวเองไม่ได้ กูจะดูแลเต้ยเอง”ไอ้เชนดึงมือไอ้เต้ยออกมา
“เต้ย!!!” ไอ้คิวตะโกนตาม ทำเอาพวกผมลุ้นจนเยี่ยวเหนียว พูดสิ พูดสิคิว
“กู เอ่อ” ไอ้เชนกับไอ้เต้ยค่อยๆหันหลังสโลโมชั่นกลับมาหาไอ้คิว ก่อนที่ไอ้เชนจะจูงมือไอ้เต้ยเข้าไปยืนใกล้ๆไอ้คิว
“กูจะถามอีกครั้ง มึงรักเต้ยมั้ย”
เรื่องเล่าจากน้องเต้ย
เฮียเชนพูดจบ ทุกสรรพสิ่งก็เหมือนหยุดนิ่ง แม้แต่ลมหายใจของผมเองก็ดูเหมือนจะหยุดไปด้วย
พี่คิวยังยืนนิ่ง ผมไม่เข้าใจว่าพี่คิวกลัวอะไร หรือเพราะอะไรทำไมถึงไม่พูด ก็แค่พูดออกมาว่ารู้สึกยังไงกับผม มันยากมากนักรึไง อย่าให้ไอ้เต้ยต้องพิโรธนะ
“กูจะถามอีกครั้งมึงรักเต้ยมั้ย”
“……………………….”
“รัก”
“ว่าไงนะ”
“กูรักไอ้เต้ย”
“……………….”
เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เสียงพวกเฮียๆที่แอบซุ่มตะโกนเฮลั่น พร้อมกันอย่างกับวงคอรัสประสานเสียงของมหาลัย
“ก็แค่นั้นแหละไอ้สัด แม่ง ทำพวกกูเหนื่อยเป็นเดือน” เฮียเชนผลักหัวพี่คิว ก่อนจะกอดคอหัวเราะร่า
“เฮ้ย ดะ เดี๋ยวๆ นี่มันเรื่องอะไรกันว่ะ กูงง” พี่คิวมองเฮียคนอื่นๆที่ออกมายืนยิ้มกันครบทีม
“โดน โดนแล้วล่ะ เจอบิ๊กเซอร์ไพร์เบาๆนะเพื่อน” เฮียเบียร์กับเฮียแทนก็เข้ามากอดคอพี่คิว
“นี่ มึง พวกมึงหลอกกู”
“กว่าจะรู้ ก็เปื่อยซะแล้ว”
“ไอ้เหี้ยยยยยย แม่ง เชี่ยเอ๊ย” พี่คิวถึงกับทรุดลงไปนั่งเลย ฮ่าๆ เข้าอ่อนเลยว่ะ พวกเฮียภูมิรุมเตะพี่คิว อ่า อย่าเตะแรงนะ แล้วอยู่ๆพี่คิวก็ลุกขึ้นและมองตรงมาที่ผม อ่ะ เอ่อ สายตาแบบนั้นคงไม่โกรธใช่มั้ย
“ฝีมือใคร”
“นี่ๆ เอาไปเคลียร์เลย พวกกูกลับล่ะ บ๊ายบาย” เฮียพีมผลักผมให้เข้าไปเผชิญหน้ากับพี่คิว แล้วพวกเฮียก็เดินจากไปจนเหลือแค่ผมกับพี่คิว เฮียพีมแม่ง ทำไมทิ้งกันแบบนี้วะ ถ้าเต้ยถูกฆ่าหมกส้วมใครจะช่วย
ผมก็เลยทำได้แค่ก้มมองปลายรองเท้าแตะตัวเองสลับกับรองเท้าผ้าใบของพี่คิว ผมทำอะไรไม่ถูก เอาเข้าจริงๆผมก็กลัวเหมือนกัน ถึงจะรู้ว่าพี่คิวรัก แต่โดนเพื่อนอำแบบนี้ เป็นใครก็คงเคืองหรืออาจจะโกรธเลยก็ได้
เหมือนรอบๆตัวผมจะเงียบสงัด ยิ่งทำให้รู้สึกกดดันเข้าไปอีก
“มึงเห็นกูเป็นอะไร ตัวตลกหน้าโง่รึไง” พี่คิวไม่ได้ตะคอก ไม่ได้ตะโกน แต่เป็นเสียงปกติ ฟังดูนิ่งเรียบ ดูห่างเหินเสียจนผมรู้สึกใจหาย
“พี่คิว เต้ย เต้ยขอ…”
“สนุกพอรึยัง ก้มหน้าทำไม ตีนกูน่ามองกว่าหน้ากูใช่มั้ย” ผมเผลอกัดปากตัวเอง ทำใจกล้าให้เงยหน้ามองพี่คิว เห? ทำไมอมยิ้ม
“นี่พี่คิวแกล้ง…”
“หึ คิดว่ามึงอำกูได้ฝ่ายเดียวเหรอวะ”
พี่คิวดึงผมไปกอด กอดที่รอคอยมาเกือบสี่ปี สัมผัสแผ่วเบาตรงขมับยิ่งทำให้ผมยิ้ม มันรู้สึกดีจนต้องกอดพี่คิวแน่นๆ
“พี่คิว”
“มึงรู้มั้ยเต้ยว่าบางที กูก็เคยคิด…..ถึงมึงกับนมปั่นจะเป็นคนละคน แต่กูก็มั่นใจว่าซักวัน
…….คนที่กูรักต้องเป็นมึง”
พี่คิวจะรักผม ไม่ว่าจะเป็นคนไหน
“เต้ยก็รักพี่คิว” ไม่ว่าจะเป็นพี่คนนั้นที่เดินผ่านร้านทุกวัน พี่ดินสอ หรือผู้ชายตรงหน้าที่กำลังกอดผมอยู่ เขาก็คือคนที่ผมรัก
ความรักของผม สมหวังซักที ขอบคุณเฮียๆ และทุกคนที่เอาใจช่วยผมกับพี่คิวมาตลอดนะครับ
ส่วนคำสามคำที่พี่คิวเขียนใส่โพสอิทพร้อมดอกกุหลาบขาวที่ให้ผมวันนั้น อยากรู้มั้ยครับว่าพี่คิวเขียนว่ายังไง ถ้าอยากรู้ผมจะบอกก็ได้ พี่คิวของผมเขียนคำว่า
สามดอกสิบ
สมกับเป็นพี่คิวมั้ยล่ะ
TBC >>>>>>>>>>>>
………………………….
กรี๊ดดดดดดด คิวเต้ยสมหวังซักที แถมคนแต่งยังสวยอีกต่างหาก เริ่ดเนอะ ต้องรีบจบประเด็นคิวเต้ยคะเพราะแฟนคลับภูมิพีมเริ่มประท้วง กลัวคิวเต้ยจะเป็นคู่หลักเพราะภูมิกับพีมมันดูเหมือนตัวประกอบเข้าไปทุกที อิอิ ขอสปอยไว้นิดนึงว่าตอนหน้าเตรียมกระโถนมาไว้ใกล้ๆคอมด้วยก็ดี
แล้วก็สวัสดีแฟนนิยายคนใหม่ๆที่หลงเข้ามาอ่านนะจ๊ะ ตาลก็เบื้อเบื่อคนเก่าๆแระ อิอิ แหมรักดอกจึงหยอกเล่น มีคนถามว่าหนุ่มๆไปเล่นสาดน้ำสงกรานต์กันที่ไหน บอกใบ้ว่าอยู่ใน กทม นี่แหละคะ ไว้สงกรานต์ปีหน้าตาลจะเล่ารายละเอียดให้ฟังนะ ฮา
เห็นมี We are… FC ด้วยแหละ กรี๊ดๆๆๆ แต่ฟังดูคล้ายๆ ชลบุรี FC ทหารเรือ FC มั้ยคะ กร๊ากก แต่ยังไงก็ต้องกราบขอบพระคุณทุกคนงามๆ ที่เป็นกำลังใจให้เรยา(ตอนนี้ที่บ้านก็เรียกตาลว่าอีเรยา สงสัยเราจะสวยเหมือนอารยา ชิมิ)
ปล ตาลอยากให้คนอ่านเรียกตาลว่า พี่ตาล น้องตาล(ถ้ามี) คุณตาล หญิงตาล เรยาตาล อีตาล บลาๆ มันดูสนิทกว่าการเรียกไรเตอร์ แบบว่าเค้าเขินอ่ะตัว คึ
-
:z13: :z13: ไปอ่านก่อน ><
..........................................................
น่ารักจางงงงงงงงงงงงง
ในที่สุดก้อสมหวังกานสักทีคู่นี้
รอตอนต่อไปนะคะ
-
สมหวังกันซะทีลุ่นคู่นี้นานมาก :กอด1:
-
จ๊ะ แม่เรยา สวยได้อีกนะยะ (:เฮ้อ: โกหกเพื่อให้คนอื่นสบายใจเนี่ยเหนื่อยเนาะ )
ปล ฝากบอกพี่ภูมิของฉันด้วยนะว่า พี่ภูมิ ขาาาาาาาาาาาาาาา พิตคิดถึง อิอิ
-
ลุ้นจนตัวโก่งอิอิ สมหวังสักที :m20:+1 อิอิ :z1:จะมี NC เต้ย คิวไหม อยากเห็น เต้ยอาย ๆๆ :haun4:
-
ก๊ากกกกก ชอบควายปันวะเห้ย ปันจะมีคู่มั้ยพี่ตาล :z3: :-[
ตอนนี้เปนอิปันๆๆFC แล้ว มันฮา+ต๊องมากเหลือเิกิน :m20: :laugh:
แหมนะ ชอบจริงเลย อิสามดอกสิบเนี่ย 5555 :z3: o13 :laugh:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านไปกรี๊ดไปเขินไป
โอ๊ยๆๆ ชอบตอนนี้สุดๆ เลย
ยิ้มแก้มแทบฉีก
ชอบๆๆๆๆๆๆ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รักเต้ยคิว คร๊าาาาา (P&P เป็นตัวประกอบต่อไปก่อนนะจ๊ะ ^^)
-
เรยามาเองกันทั้งนั้น อร๊ายยยยย น้องเต้ยสมหวังซะที :จุ๊บๆ:
ฮากับปัน แหม... สร้างบรรยากาศด้วยธูป ก้อทำไปได้เนอะ :laugh:
สุดท้ายกอดน้องคลื่น :กอด1: โอ๋ๆๆถึงไม่ได้พีม แต่ก้อหล่อนะเออ...
รอตอนหน้านะคะตาล :impress2:
-
อ๊ายยยยย เค้ารักกันได้เปิดเผยแล้วววววววววววว
:impress2:
-
ที่นึกไว้ คำสามคำ= รักนมปั่น
ความเป้นจริง คำสามคำ=สามดอกสิบ o22 เหอะๆ
-
อีตาล!
ปกติพี่ไม่พูดคำหยาบนะเนี่ยแต่เห็นว่าน้องขอ..ก็จัดไป ดูสนิทพอป่ะ :laugh:
ที่ต้องเรียกนี่ไม่ใช่อะไร มันเจ็บ ชั้นไม่เคยสงสัยเรื่องคำสามคำนั้นเลยนะแก
วินาทีแรกที่อ่านก็เชื่อสนิทใจว่าต้องเป็นคำบอกรัก ไม่เคยข้องใจเลยซักนี๊ดดด
พอมันกลายเป็นอีสามดอกสิบนี่เจ้เลยเจ็บมาก :z6:
ช่วงนี้หายหน้าหายตาไปนะ เข้าใจว่าเรยากระแสแรงกลายเป็นวาระแห่งชาติไปแล้ว
แต่กลับมาให้เห็นหน้าบ้าง เค้าคิดถึง :-[
ปล. บวกให้ด้วยแรงพิศวาส เพลาๆ ลงบ้างนะเรื่องผู้ชายน่ะ
ปลล. ไหนอ่ะบทสัมภาษณ์??
-
กดบวกให้น้องตาลค่ะ
ในที่สุดก็สมหวังซะที
เสียน้ำตาแทนน้องเต้ยไปซะหลายหยด
ยินดีด้วยนะคะ
คิว&เต้ย :L2:
-
สามดอกสิบ...... :a5:
ฮึ้ย หลอกให้เราคิดไปเองงงง
-
กว่าจะลงตัว ลุ้นกันจนเหนื่อย ปากแข็งกันจริงๆ :m4: :m4:
+1 เป็นกำลังใจในให้ตอนต่อไปมาไวไว คิดถึง ภูมิ พีม
-
โอ๊ยตายห่าไปเลยเหอะ
อ๊ากกกสมหวังสะทีน้องเต้ยยยยยยยย :mc4:
โดนเอาคืนสะแอบใจหายเลยอ่า
ทีนี้สมหวังกับเขาสะที2คนนี้
เด๋ว2คนนนี้มาแข่งหวานกะภูมิพีมและแทนฟ่างแน่ๆๆๆ
ปล.ของสเปคู่นี้ด้วยน้าคุณ ชอบๆๆๆๆ
-
โอ้ยยยยยยยย ในที่สุดก็สมหวังแล้ว
หลังจากลุ้นจนตัวโก่งมาหลายตอน
แต่ที่แน่ตอนนี้ฮาปันมากที่สุดแล้ว
แต่ละอย่างพี่ท่านช่างกล้าคิดกล้าทำ
แล้วเชนเนี้ยเล่นได้เนียนมากๆขอบอก
ตอนหน้าขอเป็นภูมิพีมน่ะคุณตาล
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ขอหัวเราะสิบวิ ก๊ากกกกกกกกกกกก
ฮาได้อีกนั่งอ่านไปฮาไปแทนที่จะซึ้งไปกับพี่คิว ฮ่าๆๆๆ
ปันปันฮาได้อีก ฮาวะ ไม่ไหวแล้ว คิดได้ไงเอาควันธูปมาสร้างบรรยากาศ ก๊ากก
สุดท้ายย ก็ลงเอยกันด้วยดี เย้ ! ><
ภูมิพีมก็ยังน่ารักก เหมือนเดิม เอิ๊กกกกกกกกก
คุณตาลมาจุ๊บบบหน่อยเร้วว เดี๋ยวจะ+1ให้ ฮา..
จุ๊บบบบบบบบบบบบบบ ♥
-
คุ้มค่าการรอคอย สมหวังกันซะทีเนาะ :กอด1:
-
กว่าจะลงเอย รากแทบงอกเลยอ่า :laugh:
น่ารักๆๆๆๆ น่ารักหมดทุดคู่เลย :-[
-
อ๊ายยยย ตุ๊กตาทองคนละตัวไปเลยค่ะ
ในที่สุดก็สมหวัง
รอตอนหวานๆตอนต่อไปอยู่นะคะ^^
-
ในที่สุด ในที่สุด :o12:
ในที่สุดทั้งสองก็ครองรักกันอย่างมีความสุขที่ป้อมอัศวิน(เพ้อ)
ลุ้นมาหลายตอนหลายเดือน(เพราะคนแต่งดอง 55+) ในที่สุดก็รักกันซักที
แต่ฮาพีมมากเลยอ่ะ คืออารมณ์เหมือนลูกลิง 55+ นี่เป็นคำจำกัดความของพีมสำหรับเบลล์เลยนะ
ส่วนที่คะแนนสูสีกันก็คือปัน อยากเห็น(น้ำ)หน้าแฟนปันอ่ะว่าจะเป็นยังไง กร๊ากก ตุ๊กกี้คงเหมาะกับปันอ่ะ คู่หูคู่ฮา คู่รักคู่รั่ว 555+
ปอลิง เม้นนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ กร๊ากก
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสส ในที่สุด พี่คิวกับน้องเต้ยก็สมหวังแล้ว :impress2: :impress2: :impress2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ตาล
-
:z3: โหยยยยยยยย พี่คิวแม่งเล่นตัว กว่าจะพูดได้นะ ให้หลับเลย 55+
เฝ้ารอใช้กระโถนสำหรับตอนหน้า คิดถึงคู่หลัก ฮาๆ อยากให้คลื่นมีคู่จัง
เชน เบียร์ ปัน มิค ด้วยยยยยยยย ก๊ากกกกก เยอะไปไหม ง่ายๆ ถ้าไม่อยากสร้างตัวละครใหม่
เล่นกันเองเลยค่า~ :z13:
-
:-[
-
น่ารักมาก :-[พอมาเจอ 3ดอก10 เข้าไปไม่เปนเลยทีเดียวo22
-
ฮิ้วววววววว ในที่สุดคิว-เต้ยก็ลงเอย :mc4: :mc4: ขอหวานๆคิวเต้ยอีกสักตอนนะคะ
ก๊วนกามเทพฮาได้ใจมาก น่าจะได้รางวัลทุกคนเลย อ่านไปลุ้นไปเลยตอนนี้ o13
-
กิส!!!!!
ยิ่งกว่าสาระแน อีก
+1 ให้เชน ชนะเลิศ
-
ในที่สุด ที่สุด ที่สุด ที่สุดดดดดดดดดดดดดด..........................
:laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5:
:110011: :z7: :z7: :z7:
ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้นอยู่ตลอดกาล ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้นเป็นรักนิรันดร์
:กอด1: ขอบคุณมากนะคะ
-
เย่ๆ ลงเอยกันซะทีคู่นี้ 555 แต่ขำพีมอะ กว่าละครจะจบคงจะน่วม ภูมิทุบเอาๆ 555 ว่าแต่จะมีฉากหวานๆมั้ยเนี่ยคู่นี้ คิดอีกทีคงจะยาก :laugh:
-
รักกันแล้ว เย้ๆๆๆ
-
เต้ย-เชนเนียนได้อีกจริงๆ ถ้าอ่านแต่บทพูด ไม่เอาบรรยายนะรับรองว่าไม่รู้ว่าเป็นแผน
ดีใจที่คู่นี้สมหวังกันสักที จะได้ไปอ่านพีม ภูมิ ต่อ 55
-
สามดอกสิบ :z3:
อ่านตอนนี้แล้วโคคะระขำ
พี่เชนเล่นอย่างเนียน พี่คิวนี่ก็ซื่อ+บื้อ :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ :z2:
-
น่ารักจังเลย^^
-
พี่คิวมาวินนนน!!!! น้องเต้ยลุ้นเยี่ยวเหนียวเลยนะ โห้ะๆ
สามดอกสิบ สามคำนี้มันตราตรึงก่อเกิดเป็นความรักใช่มะอิหนูเต้ย :z3:
ว่าแต่ เตรียมกระโถนทำไมเนี่ย เอามารองเลือดหรือรองอ้วก :laugh:
-
โหยย ลุ้นจยตัวโก่ง อย่างกับเปงเพื่อนซะเอง ฮ่าๆๆๆ :jul3:
คิวกับเต้ยลงเอยกันได้แบบ เกาหลีที่สวดดดดดดดด ฮ่า o13 o13
ปล. ภูมิพีม ก้ออยากอ่านเร็วๆแล้ววววว :-[
ปล.2. อยากรู้ว่า เชน เบียร์ ปัน จะมีแฟนเปงผู้ชายมั้ยอ่า หรือ ปกติธรรมดาจ๊ะ กิ้วววววววววววววว o18 o18
-
งานนี้ต้องฉลอง
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:3123: :3123: :3123: :3123:
-
ตอนหน้าภูมิพีมกลับมาแสดงนำแล้วสินะ อ๊าย~~ อิเจ๊รอมานานแสนนาน ฮุฮุ
-
เล่นเนียนขนาดนี้ เอาออสการ์ไปเลยดีก่า คิคิ
o13 o13 o13 o13 o13
-
น่ารักอ่ะ ชอบบบบบบบบบ ^^
-
ฉลองงงงง
ในที่สุดก็สมหวัง
ชอบปันมากกก ฮา บ้อง เอ๋อ
อยากอ่านพีม ภูมิ แล้ว
ถ้ารีบมา ขอให้คนเขียนสวยเหมือนเรยา
-
ลุ้นแทบตาย นึกว่าพี่คิวจะโกรธน้องเต้ยซะแล้ว สมหวังซะทีนะพี่ดินสอ กับน้องนมปั่น :กอด1:
ปันฮาได้ฮาดี ขโมยซีนเพื่อนตลอด :m20:
-
ลุ้นเรื่องคิวกะน้องเต้ยจนเหนื่อย แต่ก็ในที่สุดก็สมหวังสักที อยากกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆมาก
-
กรี้ด!!! ยอมพูดซักทีนะอิพี่คิว ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวตามพีม&เดอะแก็งค์ไปแล้ว 555
น้องตาลเขียนตอนนี้น่ารักโพดๆ
-
อ่านแล้วหัวเราะไปกะพีมด้วยเลยค่ะ คิดว่าถ้าเราไปแอบดูอย่างนั้นต้องขำก๊ากแน่ๆ ฮ่าๆ
o13
-
ไม่แน่อาจมีแมวมองมาชวนเต้ยกับเชนไปแสดงละครซักวัน แหม่ะๆ ตีบทแตกกันจริงๆเล้ยยยยย!! คิวก็เล่นตัวจริงๆ กว่าจะพูดออกมาได้ ลุ้นแทบตาย
แต่อ่านไปฮาแตกไป สมมติเราเป็นคนแอบดูกับพวกพีมคงปล่อยก๊ากไปตรงนั้นแล้ว 555
ตอนแรกนึกว่าคิวโกรธจริง แต่รักชนะทุกสิ่งค่าาาาาาาา!!
ในที่สุดก็สมหวังแล้ว พี่ดินสอกับน้องนมปั่น >< ต้องขอบคุณท่านผู้กำกับปันสินะ อิอิ
แว้บมาเรื่องคลื่นหน่อย คำพูดสุดท้ายเหมือนจะไม่มีบทอีกเลยง่า T^T ไม่ได้เชียร์นะ แต่ชอบเวลาคลื่นอยู่กับภูมิพีม มันแสบๆคันๆดี 55
-
กว่าจะลงเอยกันได้ แหม๋ต้องให้เหนื่อยลุ้นกันตัวโก่ง หึหึ ว่าแต่ 3 ดอกสิบนี่เจ๊จะขอแปลความเอาเองว่า ให้ 3 ดอกขอกด 10 ที ได้ไม๊เนี่ยน้องตาล หึหึ :haun4:
-
สามดอกสิบ คืออะไร
แปลภาษาต่างดาวให้ฟังหน่อย
-
งั้นขอเรียกน้องตาลล่ะกันเน๊อะ
-
:L1: :L1:
สมหวังกันสักที >< รอมานาน พี่คิวแอ๊บปากแข็งไปได้ :P
ฮิฮิ ตอนนี้ภูมิภีมเหรอค่ะ จะรอค่ะ คิดถึง ๕๕
แต่เรารีเควสแทนฟ่างนะค่ะ (ขอตลอด ๕๕) ชอบ~ :impress2:
-
พี่น้อง เชน - เต้ย แอคติ้งเริ่ด สุดยอดดดดดดดดดด o13
แต่มาดิ้นตายตรง “เอาไปไกลๆเลย ไอ้พีมแพ้ควันธูป” ภูมิกดหน้าผมลงกับอกมัน เนี่ยแหละค่ะ
ภูมิจ๋า จะน่ารักไปไหนคะ :-[
แล้ว "สามดอกสิบ" ชิบเป๋ง o22 สมกับเป็นไอคิวจริงๆ
แต่ทั้งนี้และทั้งนั้ืน ก็ยังเทใจให้ยอดชาย นายปัน เสมอ
จุดธูป แทน น้ำแข็งแห้ง .....ถ้าไม่ใช่ปันที่รัก คงคิดไม่ได้จริงๆ :m29:
ขอบคุณสำหรับ ละครชีวิต ค่ะ เข้มข้นสุดๆ เชือดเฉือนไม่แพ้ดอกส้มสีทองเลยทีเดียว :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด,,,,
บอกสักที วู้!!!!
-
แหม...กว่าจะสารภาพออกมาได้นะไอ้คู่นี้ เล่นเอาปาดเหงื่อไปตามๆกัน
ว่าแต่น้องน้ำปั่นนี่คือไรยังไงอ่ะ งงแฮะ ขอกลับไปอ่านใหม่ก่อนนะ^^
-
เสร็จไปคู่เเล้ว เอาภูมิพีช ต่อน่ะ ๆ
-
:haun4:ซึ้งจัง 3 ดอกสิบเนี่ย
-
เต้ย & คิว ตำนานรักสามดอก 10 สุดท้าย คู่แล้วไม่แคล้วกัน :impress2:
-
กร๊ากกก ปันยังฮาเสมอต้นเสมอปลาย!!! 5555 แกจะเอากระถางธูปมาทำม๊าย 55
-
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด
คู่นี้ก็ลงเอยกันจนได้ เย้ๆๆๆ
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....................เชน
ขอพิเศษเชนบ้างสิ
-
น้องเต้ยยยย ในที่สุดๆก็สมหวังแล้วววว เย้ๆๆ :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดด เค้าดีใจกับน้องเต้ยอ่ะ :man1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ว่าจะอ่านๆหลายทีแล้วไม่ได้เข้ามาอ่านซักที
เมื่อวานได้ฤกษ์เลยมานั่งอ่าน ความรู้สึกแบบว่า แม้เจ้า!ทำไมกุเพิ่งมาอ่าน อย่างฮา! ฮ่าๆ
แต่เมื่อวานดันเริ่มอ่านซะดึกจวนเจียนจะเที่ยงคืน อ่านไปจนเกือบจะตีห้า
ยังตามไม่ทันแต่ไม่ไหวเลยไปนอน ตื่นมาได้ก็อ่านอีก จนตอนนี้ตามทันแล้วฮ๊า~
สรุปวันทั้งวันไม่ต้องทำมาหากินอะไรมันแล้ว นั่งอ่านอย่างเดียว ฮ่าๆ
ชอบมากก ชอบทุกคู่ และทุกคนในเรื่อง ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวละครไม่มีใครเต็ม
คนเขียนก็อาจจะไม่เต็ม และคนอ่านก็อาจจะไม่เต็มหนักเข้าไปอีก ฮา ล้อเล่นๆ
จะรออ่านตอนต่อไปนะฮ๊าฟฟฟ~*
-
อ่านๆไปก็คิดว่าถ้าเกิดไอ้เจ้าพีมอยากจะรุกภูมิขึ้นมา จะฮาขนาดไหน? 555+
-
ขอติดตามอ่านต่อไปนะครับ
-
:impress2: ละครชีวิตแต่ฮามากๆๆ คิว เต้ยน่ารักอ่ะ
อ่านแล้วชอบทุกคู่เรยอ่ะ o13
+1 เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ฮาไม่หวาด ไม่ไหวเลยค่ะ ~ :m20:
เชนเป็น acting ตัวพ่อ ชิมิค่ะ? ฮีสามารถมาก ๆ
ในที่สุด ตำนานรัก Post-it พี่ดินสอ-น้องนมปั่น ก็เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
คราวนี้คาดว่าจะป่วนกว่าเดิมแน่ เพราะ มีก๊วนกามเทพคอย support
-
ดราม่า มากกกก คุณตาล
แต่ก็ทำให้คนสมหวัง อิอิ ชอบบบบบบ
คิดถึงหนุ่มๆ ทุกคนมากกกกก
-
ในที่สุด!!!! o18
ลุ้นซะตับบิด อิพี่คิวก็ยึกยักเหลือเกิ๊นนนนนน
เกือบจะโรแมนติกละ ถ้าไม่มี สามดอกสิบ ขอบคุณนะอิพีคิว! 55555555555555555
-
นี่นี่ นังเรยาหล่อนจะมาลงนิยายต่อเมื่อไหร่ย่ะ ชั้นอยากได้คลื่นคืนแล้วอ่ะ(ก้อพีมมันไม่เอานี่ :z2: :z2: :z2:)
รีบๆมาต่อเลยนะ อย่าให้ต้องมีน้ำโห :laugh: :laugh: :laugh:
ปล.บวกหนึ่งให้ไว้ก่อน เคน่ะ? ???? :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
^ :z13: :z13:
ฟ้าจะฟ้องคุณใหญ่ ฟ้าไม่ยอมนะคะ ฟ้าไม่มีของเหลือในสต็อก
อาทิตย์หน้าฟ้าก็จะสอบแล้ว ฟ้าปั่นไม่ทัน กร๊ากกกกกกก
ตีสามแล้วไม่หลับไม่นอนนะคะคุณพี่ อิอิ ขอบคุณที่กด(บวก)คะ :กอด1:
ตาลมีเรื่องมาเม้ามอยด้วยแหละ อย่างที่รู้ใช่ม่ะว่าตาลลงนิยายสองที่ ที่เด็กดีกับที่เล้า
เมื่อเดือนก่อนมีน้องคนนึงเป็นแฟนนิยายในเด็กดี พีเอ็มมาบอกว่า น้องไปเจอนิยายเรื่องนึงที่มีเนื้อหาคล้าย we are...
แล้วน้องก็ไปเตือนคนแต่งเรื่องนั้น น้องคนแต่งก็เลยเข้ามาขอโทษตาล จริงๆตาลไม่ได้โกรธอะไรเลย (นางงาม อิอิ)
เพราะตาลก็เข้าใจว่าเราเวลาอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วชอบมากๆมันก็อาจจะติดสำนวนก็ได้ ก็ให้กำลังใจน้องไป
แล้วเมื่อวานนางเจอแจ็กพอตค๊าท่านผู้ชม
นางก็หานิยายอ่านแล้วเห็นนิยายเรื่องนึงติดอันดับที่คนเข้าอ่านมาก ก็เลยคลิกเข้าไป คิดว่ามันน่าจะสนุก แต่พอฉากแรกแค่นั้น เหมือนนั่งอ่านนิยายตัวเอง
อ่านไปก็ขำไป คิกๆคักๆ เหมือนแม้กระทั่งชื่อตอน คิดแบบนางงามก็คงพูดได้ว่า "คนเราอาจจะคิดเหมือนกันได้" เนอะ
ไปแระๆ พรุ่งนี้มีนัดทานข้าวกับคุณใหญ่ หุหุ :laugh: :laugh:
-
งั้นจะยอมให้แขก(?? :laugh: :laugh:)ปั่นงานไปก่อน สอบเสร็จรีบเอาคลื่นชั้นคืนมานะ ไม่งั้น :beat: :beat: :beat: :beat:
พูดถึงเรื่องสอบ อาทิตย์หน้าชั้นก้อมีสอบนี่หว่า :z3: :z3: :z3:
-
ตอนที่ 34 แค่มีเรา
ตำนานรักระหว่างพี่คิวกับน้องเต้ยก็จบลงด้วยเอวังและประการฉะนี้ พอพวกมันกอดกันพวกผมก็กรูเข้าไปรุมตบหัวมันอีกรอบ ไอ้คิวแสดงความแมนด้วยการวิ่งหนี ปล่อยให้ไอ้เต้ยรับกรรมเพียงลำพัง ฮ่าๆ
แต่พอมันสำนึกได้ก็วิ่งกลับมาไล่เตะพวกผมทีละคนโทษฐานรวมหัวเล่นละครตบตามัน คนที่โดนหนักสุดก็เห็นจะเป็นไอ้ปัน แต่คนที่เละคือไอ้เชนโดนไอ้คิวล็อกคอตบหัวไปหลายที
ส่วนวิธีที่ไอ้คิวมันเอาคืนได้เจ็บแสบที่สุดคือ พอถึงทีไอ้ฟ่าง ไอ้คิวมันไม่เตะครับแต่มันกระโดดกอด แกล้งทำท่าเหมือนจะไซร้คออีกต่างหาก ไอ้แทนแม่งตีลังกาหลังเตะมันออกแทบไม่ทัน ไอ้เต้ยก็ของขึ้น
“พี่คิว เดินมานี่” เอาแล้วโว้ย ไอ้เต้ยเริ่มออกคำสั่งตั้งแต่ยังไม่เข้าหอเลยว่ะ กรั่กๆไอ้คิวก็เดินไปหาไอ้เต้ยแบบงงๆ “มานี่ มาใกล้ๆเต้ย” แล้วเชี่ยเต้ยแม่งดึงคอไอ้คิวลงไปประกบจูบ พวกผมหันหลังพรึบพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย
“น้องมึงแรงมากพีม”
“มันก็แรงเหมือนมึงแหละฟ่าง”
……………………………
หลังจากส่งตัวไอ้คิวไอ้เต้ยเข้าหอพวกผมก็แยกย้าย กลับแหล่งกบดานของใครของมัน และไม่ต้องเดาครับว่าคืนนี้ผมจะนอนไหนถ้าไม่ใช่คอนโดไอ้ภูมิ เมื่อกี้ลองแกล้งมันเล่นๆว่าผมจะกลับไปนอนบ้าน มันเกือบโยนกระเป๋าใส่หน้าผม นี่ถ้ามันถอดรองเท้าทันมันก็คงเขวี้ยงตามกระเป๋ามาแน่ๆ
เราแวะกินข้าวที่เซ็นทรัลเวิร์ล แล้วก็เดินเล่นอีกนิดหน่อยก็กลับเพราะผมเหนื่อยมาทั้งวัน อยากกลับไปนอนใจจะขาดแล้ว
แต่เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา ผมก็ถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก สามวันก่อนห้องของภูมิยังเป็นสีเทา ของที่ใช้ตกแต่งอย่างพวกโซฟา โต๊ะ ผ้าม่านก็ออกโทนสีเทา สีดำ สีเบจ แต่ตอนนี้ห้องที่เคยคุ้นตาถูกตกแต่งใหม่จนแทบไม่เหลือเค้าเดิม
ทุกอย่างถูกเปลี่ยนเป็นสีขาว สีที่ผมชอบและที่สำคัญผมนึกว่ามีใครย้ายป่าเต็งรัง ทุ่งหญ้าสะวันนาป่าชายเลนมาไว้ในห้อง เพราะต้นไม้เยอะมาก ใส่ไม้ยมกด้วยนะครับเพราะมันเยอะจริงๆ
“ไง ชอบมั้ย” ผมหันไปมองคนที่เข้ามากอดซ้อนหลัง มันทำเนียนหอมแก้มผมอีกต่างหาก
“อือ ชอบสิ ชอบมากด้วย มึง….ทำให้กูเหรอ”
“เปล่า กูทำให้แฟน”
“หึหึ กวนตีนและ”
ภูมิพาผมเดินดูมุมนั้นมุมนี้ตั้งแต่ห้องนั่งเล่น ห้องครัว พร้อมอธิบายนั่นนี่ว่าเลือกเองนะ อย่างกับนายหน้าจะขายคอนโด หรือบางทีมันก็อวดว่า แจกันอันนี้อ่ะจัดเองเลย กระถางต้นไม้ก็ย้ายเองด้วย อย่างกับเด็กๆแหนะ ฮ่าๆ
ผมก็แกล้งปรบมือชื่นชม น้องภูมิเก่งจังเลย ไม่น่าเชื่อว่าเวลาแค่สามวันมันจะเปลี่ยนห้องได้อลังการขนาดนี้ กลิ่นสียังมีอยู่เลย ก็นะ อำนาจเงินบันดาลได้ทุกสิ่ง จริงมั้ยภูมิ
และที่สุดท้ายที่ภูมิมันภูมิใจนำเสนอมากก็คือ ห้องนอน ซึ่งก็ทำให้ผมอึ้งรอบสอง ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยืนมองด้วยความมึน
เตียงนอนจากสีดำก็กลายเป็นสีขาที่มีเสาสี่มุม มีผ้าม่านบางๆผูกไว้ หลายตังค์นะนั่น
ส่วนภายในห้องก็มีโต๊ะไม้กลมๆมีกระถางต้นไม้ตั้งไว้เต็มไปหมด วันดีคืนดีมีงูออกมารัดคอเราสองคนจะทำไงวะภูมิ หรือนอนอยู่ดีๆหัวใจวายตายเพราะต้นไม้แย่งอากาศตอนกลางคืนล่ะ คึคึ ผมก็ช่างคิดเนอะ
และตรงระเบียงมันจัดเป็นสวนเล็กๆ มีต้นไม้ประมานสามล้านสายพันธุ์ ปูพื้นด้วยกรวดและหินเพื่อให้อารมณ์ธรรมชาติมากยิ่งขึ้น ภูมิมันโม้ว่าถึงมันไม่ได้เรียนสถาปัตย์ก็ออกแบบได้ หึ นิดๆหน่อยๆขอให้ได้กัดมันก็เอา แต่ผมว่าไอ้ภูมิมันคงหมดเงินไปกับค่าจ้างคนออกแบบเยอะอยู่เหมือนกัน อย่างมันน่ะเหรอจะปลูกต้นไม้ เหอๆ กูเชื่อมึงมากภูมิ
“ขอบคุณนะภูมิ” ผมลองนั่งเตียงใหม่ นุ่มโคตรๆ แต่ถึงจะเปลี่ยนห้องเปลี่ยนเตียง แต่ผ้าปูที่นอนกับปลอกหมอนก็ยังเป็นลายมิกกี้เม้าการ์ตูนตัวโปรดของไอ้ภูมิอยู่ดี ตกลงกูกับไอ้หนูหูกลมนั่นใครสำคัญกว่ากันว่ะภูมิ
“คิดซะว่าเป็นเรือนหอ” มันมาอีกแล้วครับ ภูมิมากอดข้างหลังผมอีกหน
“งั้นกูกับมึงก็อยู่ก่อนแต่งอ่ะดิ”
“อ่าฮะ อินเทรนดีออก ใครๆเค้าก็ทำ”
“แต่กูรักวัฒนธรรมไทย ไม่ชิงสุกก่อนห่าม” ผมยักคิ้วให้ไอ้คนที่เริ่มกอดเริ่มหอมผมจนแทบจะหลบไม่ทัน ผมว่าไอ้ภูมิมันเป็นโรคบ้าอะไรซักอย่าง ทุกครั้งที่มันกอดผมจากข้างหลัง มันจะงับแก้ม งับหูผมทุกครั้ง และครั้งไหนถ้ามันบ้ามากๆจากงับเล่นๆมันจะกัดเลย เหตุผลของมันมีสั้นๆคือหมั่นเขี้ยว เจ็บฟรีๆเลยสิไอ้พีม
“แล้วที่หัวหิน มึงห่ามรึยัง” ฉึก วาจาเชือดเฉือด
“อันนั้นกูไม่นับโว้ย มันแค่พลาดเพราะบรรยากาศพากูไป”
“หึหึ เหรอออออ”
“ฮ่าๆ ไอ้ภูมิ กูจั๊กจี๋ ปล่อย ๆ จะไปดูต้นไม้ใกล้ๆหน่อย”
“ก็ไปดิ”
“มึงก็ปล่อยกูสิครับ” มันยอมปล่อยผมตามคำขอ ไม้กระถางน่ารักๆทั้งนั้น สีเขียวๆตัดกับสีขาวของห้องดูแล้วก็สบายตา ถ้าไม่มีไอ้ว่านหางจระเข้มาปนมันจะดีมาก ฮ่าๆ แต่ว่าต้นที่มันซื้อให้ผมเมื่อวาเลนไทน์ก็อยู่ในห้องนอนผมเหมือนกัน อยู่หัวเตียงด้วย แหะๆ
ผมคงดีใจยิ้มจนหน้าบานเท่าฝาบ้านแล้วมั้ง ก็ภูมิอุตส่าห์ทำให้ขนาดนี้ มันยอมเปลี่ยนห้องตัวเอง เปลี่ยนสิ่งที่มันชอบเพื่อทำในสิ่งที่ผมชอบ แม่งน่ารักว่ะ
ผมทิ้งตัวนอนแผ่กับเตียง อยากจะนอนแล้ว ไม่อาบน้ำได้มั้ย
“พีม”
“หื้ม”
“มาลองเตียงใหม่กัน”
“??????????????????” หือ?ผมลืมตา มามองหน้าไอ้ภูมิด้วยความงง
แต่งงได้ไม่นานไอ้ภูมิก็ขยับมาคร่อมผมไว้ และผมกับมันก็ปอกเปลือกกันได้สำเร็จ แล้วจะนอนดูตากันให้เสียเวลาไปใยล่ะครับ
งั้นขอความกรุณาคุณผู้อ่านช่วยโฟกัสกล้องไปที่อื่นก่อนได้มั้ยครับ จะโคมไฟหัวเตียง หน้าต่าง หรือพระจันทร์ก็ได้นะ คึคึ
เพื่อเป็นการฉลองให้กับเรือนหอใหม่ ไอ้ภูมิก็ได้แสดงความเป็นชายเหนือชายคือยอดชายให้ผมได้รู้อย่างภาคภูมิและสมเกียรติ
แต่ผมกลับต้อนรับเช้าวันใหม่ด้วยการเป็นไข้ซะนี่ สงสัยจะเพราะตากฝนตอนไปออกค่าย แล้วแบบว่าแดดก็แรงไง แล้ว เอ่อ คือ ก็เดี๋ยวแดดเดี๋ยวฝน หรือจะเป็นเพราะการอดหลับอดนอนเฉลิมฉลองเตียงใหม่เมื่อคืนวะ
“พีม โผล่หัวมากินข้าว จะได้กินยา” นี่ไง นี่ไงตัวต้นเหตุที่แท้จริง “อย่าให้กูต้องจับกรอกปากนะพีม เร็วๆ” กูป่วยนะเว้ยมึงช่วยอ่อนโยนหน่อยสิ อ่อนโยนน่ะอ่อนโยน ทำเป็นมั้ยไอ้ฟาย
สุดท้ายผมก็ต้องหอบสังขารออกมากินโจ๊กที่ไอ้ภูมิมันอุตส่าห์เติมน้ำร้อนใส่คนอร์คัฟโจ๊กไว้ให้ ฮืออออ
ช่วยหาน้ำตาเทียมให้ผมหน่อย ผมน้อยใจชีวิต กูอยากร้องไห้ กูอยากเศร้า แต่บ่อน้ำตาอยู่ลึก Y_Y
……………………………..
เป็นอันว่าวันนี้ทั้งวันผมกับภูมิก็นอนกก เอ๊ย นอนเฉยๆนี่แหละครับ อยู่ที่ห้องไม่ได้ออกไปไหน ดูการ์ตูนเน็ตเวิร์คตั้งแต่เช้าจนตาแฉะ
และสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตชายไทยวัยเกณฑ์ทหารอย่างผมคงเป็นการดูบาบี้ ถ้าโคนัน วันพีช เบนเทนกูจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่บาบี้แม่งเป็นเงือกด้วย แหยะๆ ผมเกลียดอะไรก็ตามที่ไม่มีขาและเงือกก็เป็นหนึ่งในนั้น
แต่ก็ว่าอะไรไม่ได้ครับ ต้องดูกับมัน ไอ้ดูน่ะไม่เท่าไรแต่ดูไปมีคนมานอนซุกอกด้วยนี่สิ เหน็บกินไปหมดแล้ว ฟังไม่ผิดหรอกครับ
เวลาไอ้ภูมิมันดูการ์ตูน ดูหนังมันชอบนอนมุดอกผม มือมันก็จะล้วงมาจับวันแพ็ค(พุง)ของผม ปากมันก็คาบหลอดนมกล่องตราหมีของมัน แล้วก็ชอบกัดหลอดเล่น จนผมต้องว่ามันถึงยอมกินดีๆ
บางทีก็หลับไปทั้งที่หลอดคาปากอยู่แบบนั้น แล้วเวลามันนอนผมก็ชอบลูบหัวภูมิเล่น ก็ผมมันนุ่มเหมือนขนแมวเลย แต่พอผมแกล้งจะขยับหนีมันก็จะส่งเสียงประท้วง อื้อ เป็นอันว่าห้ามไปไหนทั้งนั้น จะมีใครรู้บ้างมั้ยว่าหน้าหล่อๆอย่างมันเวลาอยู่กับผมจะเป็นเด็กได้ขนาดนี้
แต่เอาเข้าจริงๆผมก็ไม่รู้ว่ามันน่ารักหรือน่าสงสารมากกว่ากัน ที่ภูมิมันติดการ์ตูน มีนิสัยเหมือนเด็กเวลาอยู่กับคนที่สนิทๆ ถึงแม้ภูมิจะไม่เคยบอกกับผมตรงๆ
แต่ผมพอจะรู้ว่าเพราะอะไร (ไปสืบมาจากพี่ชายมัน)ตอนที่พ่อไอ้ภูมิส่งมันไปอยู่เมืองนอก การ์ตูนคงเป็นเพื่อนคนเดียวของภูมิ
ตอนนั้นมันอาจจะฟังภาษาอังกฤษไม่ออกไม่รู้เรื่อง แต่เด็กกับการ์ตูนมันก็จูนกันด้วยสัญชาตญาณ บางทีสิ่งที่เราเป็นอยู่ในปัจจุบัน ก็อาจจะเป็นผลมาจากเรื่องราวบางอย่างในวัยเด็ก ซึ่งภูมิก็คงไม่ต่างกัน
เป็นไงล่ะเด็กผม น่ารักมั้ย^__^
แล้วก็ผ่านไปอาทิตย์กว่าๆที่ผมใช้ชีวิตอยู่กับภูมิเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อหนึ่งวัน ตั้งแต่กลับจากค่ายผมก็แทบจำทางกลับบ้านตัวเองไม่ถูก เพราะฝังตัวอยู่กับไอ้ภูมิที่คอนโดตลอด
ตอนนี้ตู้เสื้อผ้ามัน มีเสื้อผ้าผมแขวนอยู่เกินครึ่ง เมื่อก่อนก็พอมีติดห้องมันบ้าง เวลามาค้างแต่ตอนนี้ก็อย่างที่บอกครับ เสื้อผ้าไอ้พีมครองตู้ ฮ่าๆส่วนของใช้อย่างอื่นก็ไม่ต้องพูดถึง เหมือนย้ายมาอยู่ด้วยกันเลย คิดดูโต๊ะเขียนแบบผมยังขนมา ถังสี กระดาษที่ใช้เขียนรูปมีหมด
วันไหนอากาศดีๆ เราก็ออกไปเดินห้าง ดูหนัง กินข้าว ซื้อต้นไม้มาปลูก ตกเย็นมาภูมิมันก็ไปออกกำลังกาย เล่นเทควันโดบ้าง ยิงปืนบ้าง ว่ายน้ำมันก็ทำบ่อย
ทุกๆกิจกรรมเราทำร่วมกันหมด ยกเว้นว่ายน้ำ เพราะมันไม่ให้ผมลงว่าย ขอใส่กางเกงขาสั้นมันก็ไม่ยอม มันบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปว่ายที่บ้าน เพราะกลัวผมฉี่ใส่สระของคอนโด สาดดด ผมก็นั่งทำหน้าส้นตีนเฝ้ามันอยู่ริมสระนั่นแหละ ฮึ๋ย
บางวันผมก็กลับไปช่วยอาปุ้ยที่ร้าน ทุกครั้งก็จะมีน้องภูมิขวัญใจพี่ๆน้องๆติดสอยห้อยตามไปด้วยอย่างกับแฝดสยามคู่ที่สอง
ผมก็ไม่แน่ใจว่าอาปุ้ยจะรู้อะไรมากน้อยแค่ไหน แต่อาจะยิ้มๆ ชอบบอกว่า ชวนภูมิมาค้างที่บ้านเราบ้างสิสลับกัน แล้วอาก็จะเพ้อๆประมานว่า หลานอาออกเรือนแล้ว ทำเอาผมนึกถึงอีกรีนเลย เหอๆ
เสียงเรียกเข้าเพลงค่าน้ำนม ดังขัดจังหวะการดูการ์ตูน ไม่ต้องดูก็รู้ว่าใครเพราะเพลงนี้ผมคงไม่ตั้งไว้ให้พ่อหรอกครับ ฮ่าๆ ภูมิหันมามองนิดหน่อยก่อนจะยอมคลายอ้อมแขนที่กอดผมออกให้ผมรับโทรศัพท์แม่
“ฮัลโหล ว่าไงครับคุณแม่คนสวย” ผมออกมาคุยที่ระเบียงเพราะไม่อยากกวนไอ้เด็กน้อยมันดูการ์ตูน
“ว่าไงพ่อลูกชายสุดหล่อ ทำอะไร ไม่เห็นโทรหาแม่บ้าง”
“เพิ่งโทรเมื่อวานเหอะ”
“ฉันหมายถึงวันนี้ย๊ะ”
“อ้าว อยากให้โทรไปก็ไม่บอก งั้นแม่ก็วางดิ เดี๋ยวพีมโทรกลับ ฮ่าๆ”
“เดี๋ยวเถอะ เจ้าพีมนิ แล้วนี่ปิดเทอมหรือยัง”
“ปิดแล้วครับ ได้อาทิตย์นึงพอดี”
“แล้วจะขึ้นมาวันไหน”
“……...ก็” ผมมองไอ้ภูมิที่นอนดูดนมกล่อง ดูสกูปปี้ดู ผมยังไม่ได้บออกมันเรื่องที่จะกลับเชียงใหม่เลย
“คงอีกสองสามวันครับแม่ คิดถึงเค้าอ่ะดิ๊”
“ก็คิดถึงสิ ไม่ให้คิดถึงลูกจะให้คิดถึงใคร พ่อก็บ่นแล้วว่าทำไมพีมยังไม่กลับหรือว่าติดสาว มาคราวนี้จะพาลูกสะใภ้มาฝากแม่รึเปล่า หื้ม” แซวผมเสร็จแม่ก็หัวเราะชอบใจ ลูกสะใภ้เหรอ สูงๆขาวๆหล่อๆอย่างไอ้ภูมิจัดเป็นลูกสะใภ้ได้มั้ยแม่
“แม่ก็พูดไป”
“ไม่ต้องอายหรอกน่าคุณลูกชาย พีมโตแล้ว จะมีฟงมีแฟนแม่ก็ไม่ได้ว่าซักหน่อย”
“ฮ่าๆ เดี๋ยวพาไปจริงๆแล้วจะอึ้ง”
“ฉันรับได้ทุกสถานการณ์ยะ”
ผมกับแม่ก็คุยกันสัพเพเหระ ส่วนมากแม่จะเม้าท์เรื่องพ่อ แม่ถามถึงลูกแทน ลูกปัน ลูกเชนลูกคิว บอกให้ผมชวนพวกมันไปเที่ยวด้วย แล้วก็บอกให้ผมไปหาคุณย่าก่อนค่อยกลับเชียงใหม่ ซึ่งไม่บอกก็จะไปอยู่แล้ว
“แม่ยายกูว่าไงบ้าง”
“บอกให้พาลูกสะใภ้ไปกราบที่บ้าน”
“แล้วได้บอกแม่มั้ยว่ามึงเป็นลูกสะใภ้บ้านกูไปแล้ว หึหึ”
“เชี่ย”
“พูดมากน่า มานี่” ผมก็ลงไปนอนให้มันกอดอีกรอบ ภูมิก็มุดดุ๊กๆเข้ามาซุกอกผมอีกครั้ง
……………………………..
“เป็นไร” ไอ้ภูมิหันมาถามผมที่เหม่อเผลอเทน้ำราดต้นกระบองเพชร บวมน้ำแน่มึงไอ้หนาม เช้าๆแบบนี้ก็ช่วยกันรดน้ำต้นไม้ครับ ผมยังไม่กล้าบอกภูมิว่าอีกสองวันผมจะกลับบ้าน จะกลับเชียงใหม่ อีกซักสามเดือนค่อยเจอกัน ผมกลัวว่าจะเห็นหน้าเหงาๆของมัน
ก็เราไม่เคยห่างกัน
“พูดมาเตี้ย เป็นอะไร เห็นเหม่อหลายครั้งแล้ว”
“เปล่า”
“จะพูดดีๆหรือต้องให้กูง้างปาก” ใช้กำลังตลอดนะมึง
“ภูมิ มึงเคยบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกกูไม่ใช่เหรอ” ผมนึกขึ้นได้ว่าตอนที่ไปออกค่าย ภูมิเคยพูดว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก
“………………”
“ว่าไง มึงมีเรื่องอะไรเหรอ”
“กูจะไปอิตาลี” อะไรลี่ๆนะ สาลี่ สำลี ไอ้ภูมิมันพูดบ้าอะไร
“ไปทำไม”
“ไปเยี่ยมคุณทวด”
“ทำไมคุณทวดมึงต้องไปอิตาลี”
“ก็เค้าเป็นคนอิตาลี”
“เห งั้นพ่อมึงเป็นฝรั่งเหรอ”
“เปล่า พ่อเป็นลูกเซี้ยว”
“มึงเป็นเศษเซี้ยวอ่ะดิ ฮะๆ……แล้ว” ฮาไม่ออกว่ะ จากที่คิดว่าภูมิจะเป็นคนเศร้า ก็กลายเป็นผมที่กำลังทำตัวทำใจไม่ถูก อิตาลีเลยเหรอ ทำไมไม่เห็นบอกกันบ้าง
“ไปนานมั้ย” ภูมิส่ายหน้า มันจับหัวผมไปซุกอก
“เปิดเทอมก็กลับมาแล้ว”
“อืม”
“ไปด้วยกันนะ”
“ไม่ได้หรอก”
“ทำไม แทนยังไปกับฟ่างเลย”
“กูก็ต้องกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่เหมือนกัน แล้วมึง….. ไม่ไปไม่ได้เหรอวะ” ผมงี่เง่ามั้ย งี่เง่าเนอะ แต่ก็ ไม่อยากห่างมัน บอกตรงๆว่าผมยังตั้งตัวไม่ทัน อิตาลีนะครับ ไม่ใช่ปัตตานี ไกลกันคนละซีกโลก
“ห่างกันแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน”
“ภูมิ”
“หื้ม”
“มันคนละเรื่องไอ้เหี้ย ฮ่าๆ” ใครก็ได้ช่วยผมจับไอ้ภูมิไปหาครูลิลลี่หน่อย รู้สึกว่ามันจะมีปัญหากับหลักภาษาไทยอยู่เรื่อย จากซึมๆเลยฮาเลยกู
คือมันตั้งใจจะปลอบใจผมนั่นแหละแต่แม่งพูดผิด พอเห็นผมหัวเราะมันก็หน้าบึ้งผลักผมจนกระเด็น ทำโมโหกลบเกลื่อน ภูมิกระโดดขึ้นเตียงไปนอนคลุมโปง ผมก็ได้แต่มองตามมันด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
จากกันครั้งนี้กูคงคิดถึงมึงน่าดูว่ะภูมิ
TBC >>>>>>>>>>>>>>
……………………………..
แหม น้องพีมคะ ก็ห่างกันบ้างเถอะ ห่างบ่อยๆค่อยๆชินนะ (-_- <พีม) ชีวิตจะได้มีรสชาติ จริงมั้ยคะทุกคน ฮี่ฮี่
สอบอีกแล้วววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชีวิตที่น่าเศร้าของชะนีไทย
ปล คุณพี่ badcow ถามมาว่าถ้าพีมอยากรุกภูมิบ้างมันจะฮาแค่ไหน แล้วคุณพี่รู้ได้ยังไงคะว่าพีมมันไม่เคย
everything is possible หึหึหึ
นางงามตาลมีรูปเรือนหอมาฝากด้วยคะ แอร๊ยยย อิจฉาๆๆๆๆ
(http://image.ohozaa.com/i/57c/catsklltyrrtg.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=44465527dac8d926dbf042f3366f57e5)
-
กรี๊ด เรือนหอน่ารักมากจริงจัง แถมฉลองห้องใหม่แล้วโด้ย น่ารักฝุดๆ
-
โห เรือนหอหลังใหม่ มันก็น่าฉลองอย่างที่ภูมิทำจริง ๆ นั่นแหละ
-
รูปน่ารัก ถ้าได้แบบนี้นะจะไม่ออกจากห้องซักอาทิตย์เลย ชิมิภูมิ :z1:
-
เรือนหอน่ารักจริงๆ
ดีจังน้า... มีแฟนแบบภูมิเนี่ย (แอบอิจฉา 555)
-
ห่างกันซะได้ เหงาง่ะ (ป๊าดดด เค้ายังไม่ห่างกันเลยอีนี่)55 ไหนคนเขียนบอกจะเอาหวานๆมาไหง เอาเหงาๆมาล่ะเนี่ย น้อยใจคนเขียน โป้งๆ 55
-
คุณน้องตาลขา ขอฉากอย่างว่าของน้องเต้ยกับพี่คิวบ้างสิ แบบว่า แฮปปี้แล้วแต่ยังค้างยังไงไม่รู้
ภูมิกับพีมจะต้องห่างกันรึนี่ :serius2: แม้จะเป็นระยะสั้นแต่ก็คงคิดถึงกันน่าดู ทำไมไม่ทั้งไปอิตาลี แล้วก็เชียงใหม่ด้วยกันเลย เปิดตัวเลย
:L2:ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้มากเลยนะคะ :L1: :pig4:
-
โธ่ น้องพีมจ๋า เดี๋ยวเปิดเทอมก็เจอกันแล้ว
-
ปิดเทอมจากกันชักหวั่นๆ
.
หาคู่ให้คลื่นทีซิครับ
-
เห็นแบบห้องแล้วอยากได้อย่างนี้บ้างจังเลย
แต่ที่แน่ัทั้งภูมิทั้งพีมมีเหตุให้ต้องห่างกัน
คงได้อ่านอะไรสนุกๆจากทั้งภูมิและพีม
:กอด1: :L2: :pig4:
-
หวานแต่ก็รู้สึกใจหายที่จะต้องจากกัน แต่เดี๋ยวก็ได้กลับมาเจอกันตอนเปิดเทอมแล้วนะ
นางงาม นางอย่าแจกมาม่านะคะ ถ้าแจก เดี๋ยวดิฉันไปรับถึงบ้านเลย รับและตบ :beat:
ปล. สอบให้ได้นะคะเธอ(ว์) :กอด1:
-
เรือนหอสุดยอดดดด o18
บอกแม่ไปสิพีม ว่าจะพาลูกชายไปกราบ พีมนี่ทูอินวัน เป็นทั้งเมียทั้งแม่
แถมต้องคอยสอนภาาไทยให้อีกตะหาก :laugh:
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมนะคู่นี้ ><
แต่แอบใจหายวาบ ตอนที่รู้ว่าภูมิไปอิตาลีแล้วนังหนูต้องกลับเชียงใหม่
อย่ามาม่านะคะ คนแต่งคนสวยยยย
จริงๆก็ดีแหละคะ อยู่ด้วยกันทุกวันตัวติดกันตลอด
ห่างกันบ้างอาจจะเจอมุมอะไรดีๆก็ได้ เย้ !
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 จุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ ♥
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !
เขิลลลล >///< เอาหัวซุกอกพีม
แอร๊กกก ! โดนภูมิถีบออกมา 55555
หวานนนนน น้ำตาลไม่ต้อง สองพีมาเอง อิอิ
น่ารักที่สุดในสามโลกเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
+1 ให้พี่ตาลค่า ♥♥
-
อิตาลี
....................
:L2: :3123:
-
แง๊๊ๆๆๆๆ ทำไมพีมกับภูมิต้องห่างกันด้วย :sad4:
โซแซดดดดดดด
-
แอร๊ยยยยยยย อย่าดราม่าให้มากนะคะ ลงทุนสร้างเรือนหอขนาดนี้แล้ว :serius2: :monkeysad:
-
ห่างกันนานคงไม่มีดราม่าตามมานะจ๊ะ :serius2:
-
อ๊ากกนึกว่าจะมีตามไปเชียงใหม่ แต่ภูมิต้องกลับอิตาลีซะนี่ :serius2:
อ่า..คุรแม่น้องพีมอยากไดลูสะใภ้ แต่รับได้ทุกสถานการณ์เอ๊ะยังไง กรั่กก
ไม่ใช่รับภูมิได้ แต่ให้ภูมิมาเป็นลูกสะใภ้หรอกนะ ฮาาาาาาา :laugh:
เรื่อนหอน่ารักมากกกกกกก เสียดายอยู่ด้วยกันแป๊บเดียวเอง
อย่างนี้คนอ่านต้องรอให้เปิดเทอมเร็วๆเอ๊กกกกกกกกกกกก :impress2:
อยากอ่านคู่เบียร์มั่งอ่ะคุณตาลลลล ปล่อยอีกสักคู่ได้ม๊ายยย :z3: :z3: :z3:
พี่เบียร์กะน้องแมทธิวไรงี้ กรั่กกกกกกกกกกกกกกกกกก :z2: :z2:
หรือเบียร์กะคลื่นก็ยังดี ฮ่่าๆๆๆ นะนะนะนะ :call: :call: :call: :call: :call:
-
น่ารักจัง มีสามคู่แล้วสิ
ว่าแต่จะมีคู่อื่นเพิ่มอีกมั้ยคะ
-
มาได้ซะทีนะยัยตาล
ปล่อยให้ฉันรอพี่ภูมิตั้งนาน :z3:
ปล ตั้งใจอ่านหนังสือล่ะ สู้ๆ :L2:
-
:-[ เรือนหออออออออออออ
:serius2: ห่างกันอย่ามีอารายนะ
-
:impress2: เรือนหอน่าอยู่มากๆค่ะ แต่ทำไมได้แยกกันแล้วล่ะ T^T ภุมิห้ามนอกใจพีมนะ :angry2:
-
+1ให้น้องตาลค่ะ
ห่างกันไกลตั้งสามเดือนไม่เหงาแย่หรือจ๊ะ
-
ต้องห่างกันแบบนี้ จะวุ่นวายแค่ไหนละเนี่ยแหม๋ น่าจะเอาไปอิตาลีด้วย จะได้เหมือนไปฮันนีมูน งาย :haun4:
-
เดี๋ยวเปิดเทอมก็ได้เจอกัน
-
ภูมิคงแหล่ไม่ได้หรอกตอนอยู่อิตาลีนะ
แทน ฟ่างก็อยู่
ทนหน่อยเดี๋ยวเดียวก็ครบ 3 เดือน
:L2:
-
อิอิน่ารักกันทั้งคู่เลย
-
สามเดือนเองแปปเดี่ฃยว อย่าได้กังวล :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แต่ความจริงพีมน่าจะไปด้วยแหละจะได้เหมือนไปฮันนีมูนกัน :o8: :o8: :o8:
โชคดีกะการสอบนะนังแขก :m20: :m20: :m20:(ความจริงแกชื่อแขกใช่ไหมไม่ใช่ฟ้า) :laugh: :laugh: :laugh:
-
ลืมทวง..
แล้วบทสัมภาษณ์หนุ่มๆล่ะครับ??
-
ง่าต้องจากกันอีกแล้วววววววว
คงคิดถึงกันน่าดู
แต่แทนไม่ยอมห่างฟ่างเลยจริงๆๆๆๆ
น้องเต้ยแรง ของเขาดีจริง :laugh:
-
OMG
เสร็จแน่พีม โดนพวกนังอั้งม้อฉกไปกินแน่ โฮะๆๆ
ปล. ถ้าพีมเคยรุกภูมิแล้วมันสำเร็จมั้ยอ่ะ??
ฝากไปถามด้วยนะว่าตูดน้องภูมิฟิตมากป่าว :laugh:
ปลล. ไม่มีฉากเข้าหอเต้ยคิวเหรอตัว(เค้าป่าวหื่นนะแค่อยากแน่ใจว่าลงเอยกันด้วยดีจริงๆ) :m17:
-
เรือนหอน่าอยู่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:z3: :z3: :z3: อิจฉาพีม
-
ห่างกันไกล,,,,
-
เรือนหอน่ารักไปไหนคะ อิจฉาเจ้าพีมจริงๆเล้ย เค้าอยากได้บ้างนะ :serius2: //โดนถีบ
ตอนแรกนึกว่าภูมิจะต้องเศร้า สรุปพีมเศร้าซะงั้น ห่างกันนิดหน่อย เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว(ฮาตอนเปรียบปัตตานีกับอิตาลี 5555)
อยากให้พีมพ่วงลูกสะใภ้(?)กลับไปด้วย อยากรู้ปฏิกิริยาจากคุณพ่อและคุณแม่ คุณพ่อคงไม่สั่งจับข้อหาชิงสุกก่อนห่ามใช่มั้ย..
คิดถึงแทนฟ่างงงงงงง และอยากเห็นคิวเต้ยสวีทๆค่ะ *ทำตาปิ๊งๆ*
-
เรือนหอน่าอยู่อ่าาาาาาาาาาา
-
ห้องหอสวยมว๊ากกกว่าแต่ ต่างคนต่างไปงี๊ แล้วน้องต้นไม้ในห้องทำไงอ่ะคะ
น่าระยะทางไม่ใช่อุปสรรคของักแท้หรอก
คนเรามันตัวติดกันตลอดเวลาไม่ได้หรอกนะในความเป็นจริงอ่ะ
-
ตอนนี้น่ารักมากๆๆ เลยค่ะ :-[
เวลาภูมิ-พีมคลอเคลียกันอยู่ในรังรักเนี่ย จะบร้าตาย อย่าต่อเวลาไปเรื่อยๆ :m1:
น้องภูมิเด็ดพีมโคตรน่ารักอ่ะ อ่านแล้วต้องอมยิ้มอยู่ตลอด (ฟันผุพอดี...555)
ขอบคุณสำหรับอีกตอนหวานๆ น่ารักๆ ค่ะ
ตอนหน้าจะต้องห่างกันซะแล้ว เป็นกำลังใจให้ภูมิพีม และคุณตาลด้วยนะคะ :กอด1:
่ป.ล. เต้ยจ๋า.......แร๊งงงงงงมากหนูเอ้ย :z2:
-
ห้องหอ น่ารักมากกก สวยมากกก โว้วๆๆ
เวลาภูมิอยู่กับพีมแล้วน่ารัก เด็กน้อยยย อิอิ
ภูมิพีมห่างกันไม่ใช่แค่สองคนนี้นะที่เศร้า
คนอ่านก็เศ้รานะเนี่ย อย่ามาม่านะเค้ากลัว :dont2: คึคึ
-
น่ารักจนน่าอิจฉา
-
น้องภูมิน่ารักมากมาย :กอด1:
ไม่อยากให้ห่างกันเลยอะ ชอบอ่านคู่ภูมิ-พีมมากสุดเลย มันเข้ากั๊นเข้ากัน อ่านเวลาเค้าคุยกันแล้วฮาดีอะ ยิ่งมีผองเพื่อนอยู่ครบนะ อ่านไปยิ้มไป :o8:
-
อ่า จะกลายเป็นห้องหอรอ(คน)รักซะแล้ววว
ต่างคนต่างไม่อยู่
ภูมิก็ไปซะไกลเชียว
อย่านอกใจล่ะ!!!
เอ๊ะ....หรือต้องบอกพีมมากกว่า^^
-
มาดังแรงๆอีกทีตามมาจากเด็กดี 555555
แบบว่าห้องหอก็โรแมนซ์ได้อีก :serius2:
-
+1 ร่วมฉลองเรือนหอหลังใหม่ อิอิ :m20: แต่ชอบ ตอนที่ภูมิ ติดการ์ตูน อ่ะ เราก็เป็น แม่ว่าโตขึ้น คงเลิกชอบ อ่ะ
แต่ทุกวันนี้ การ์ตูนตลอด ยิ่งSlam Dunk ดูทุกครั้งที่มีโอกาส แถว มีชุดหนังสือการ์ตูนอ่าน และสะสม แยกต่างหาก :impress2: :impress2:
-
แอบย่องมาดูเรือนหอสีขาวครับ
หวังว่าคงไม่ใช่ สามวันจากนารีเป็นอื่นนะครับ :serius2:
-
ไม่เอาดราม่านะค่ะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
น้องพี มม ม
มีแฟนหรือมีลูกกันแน่ค่ะเนี่ย
กร๊าก ก กก กก ก
-
เค้าต้องคิดถึงทั้งคู่แน่ๆเลย :monkeysad:
อย่าลืมสวีทข้ามซีกโลกด้วยนะ :impress2:
ปล.พีมรุก อร๊ายยยย :z1:
-
อยู่ไกลกันระวังมีคน
แอบมาจีบหนูพีมนะ
-
ฟินนาเล่จริงๆ อ่านฉากสวีทหวานๆแบบนี้แล้วชื่นใจจ๊ะ
-
เรือนหอหลังใหม่ ภูมิจัดหนักให้น้องพีมเลย แต่งานนี้ไปไกลไปไหม น้องภูมิ ไปไกลยังอิตาลี
งานนี้จะอย่างไง น้องพีมตามไปไหม หรือเกิดอะไรให้รักเขวไหม
-
ว้า ภูมิจะไปอิตาลี ใจหายแทนพีมจิงๆ เลย
o13 o13 o13 o13 o13
-
ง่า,,,ไปด้วยกันเลย
ไปเชียงใหม่ก่อนแล้วค่อยบินไปอิตาลี ^^
-
ขาดกันไม่ได้ซะแล้วว สะใภ้ภูมิจะทิ้งพีมไปได้เหรออ
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบๆ นิยายเรื่องนี้อ่านแล้วมีความสุขมากอ่ะ
likeeeeeeeeeeeeeeee !!!!!!!!!
-
ง่า~~~ไปด้วยกันเลยยย
อย่าห่างกันดิคนอ่านไม่ชอบเลยอ่ะ
มันๆๆๆเจ็บปวด
-
ห่างไม่ว่านะ
แต่อย่ามีมือที่สาม สี่ ห้า หก เจ็ด มาเกาะแกะก็แล้วกัน :pigangry2:
ชะนี เก้ง ก้าง กวางป่า ที่ไหนมายุ่งกับ2Pคู่นี้ เจอกระซวก o18&กระโดดก้านคอแน่ค่ะ :z6:
:z4: :z4: :z4:
-
OMG
เสร็จแน่พีม โดนพวกนังอั้งม้อฉกไปกินแน่ โฮะๆๆ
ปล. ถ้าพีมเคยรุกภูมิแล้วมันสำเร็จมั้ยอ่ะ??
ฝากไปถามด้วยนะว่าตูดน้องภูมิฟิตมากป่าว :laugh:
ปลล. ไม่มีฉากเข้าหอเต้ยคิวเหรอตัว(เค้าป่าวหื่นนะแค่อยากแน่ใจว่าลงเอยกันด้วยดีจริงๆ) :m17:
555 สนับสนุน เรื่องฉากเข้าหอของ คิว-เต้ย เพื่อความแน่ใจจริงจริ๊ง
-
นิยายน่าฮักขนาด :pig4:
-
น่าร้ากกกก เรือนหอกุ๊กกิ๊กมากเลย มีแฟนแบบนี้รักตายเลย
ไม่รู้ชาติที่แล้วพีมทำบุญด้วยอะไร เราจะไปทำมั่ง เผื่อจะได้แบบน้องภูมิสักคน o18
-
กำลังอ่านอยู่นะคะ
แต่อยากเข้ามาเม้นว่า...
ชอบเรื่องนี้จัง แต่งได้น่ารักมากๆ ^^
-
ห่างกันไปแล้วอย่าเกิดอะไรขึ้นนะ...อย่าให้ใครมาแทรกกลาง ขอร้องงงงงงงงงงงงง :z3:
-
ช่ายยยยยยย ไปด้วยกันดิ ไปเชียงใหม่ แล้วค่อยอิตาลี่
กำลังหวานกัน ห่างกันแบบนี้เหงาตายเลย
-
ดีใจกับคู่คิว เต้ย
โอววว ต้องห่างกันไกล T_T
-
อิจฉาพีม ฮ่าๆๆ P&P คู่นี้ไปไกลแล้ว
อยากอ่านคิวเต้ยต่อแล้วง่ะ :-[
-
:z13: :z13: :z13:
:z2: :z2:อยากทำอ่ะมีไรไหม นังแขก :laugh: :laugh: :laugh:
-
มาเม้นให้พี่ตาลจำมาโค่ได้ อิอิ
หยุดอ่านไปตั้งแต่ตอนที่ 27 เนื่องจากคิดว่ามันคงจะราบรื่อนดีแล้ว แต่จะตามให้ทันนะครับ คิดถึง
-
เค้าไม่อยากดูโคมไฟ หรือพระจันทร์ เค้าอยากฉลองด้วยอ้ะะะะะ :serius2:
ขัดรมณ์กันค่อดอะพีม- -
-
ตามทันแล้วๆๆๆ
ไม่ใช่ว่าไปอิตาลี กลับมาปัญหาเกิดละ
-
ใส ใส นะ ใส ใส
-
แม้ตัวห่าง แต่ใจยังเคียงข้างเสมอ ชิมิคะน้องภูมิ
-
คิดถึงตอนต่อไปแล้วนะคะ
อย่ามัวไปกินเด็กอยู่ :z2:
-
เพิ่งได้กลับมาเจอกัน ต้องไกลกันอีกแล้ว :sad4:
-
เน่ เน่ พี่ยังรอตอน 'พีมรุกภูมิ' อยู่นะ กรั๊กๆๆๆ (ผลก็รู้อยู่แต่อยากอ่าน55+)
-
ห่างกันตั้ง 3 เดือนแถมระยะทางยังไกล คนละทวีปเลย จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยเนี่ย :serius2:
รออ่านต่อนต่อไปนะค่ะ ลุ้นๆ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
กำลังตามอ่านอยู่จ้า
ภูมิ พีม กวนๆดีสมน้ำสมเนื้อ แต่ยังงัยภูมิก็แรงกว่าอยู่แล้ว
ชอบๆตามลุ้นคู่ของพี่คิวกับน้องเต้ยอยู่
แทนกับข้าวฟ่างก็แรงและเจ้าชู้ไม่แพ้กัน แต่มาแพ้ใจกันซะแล้ว
เดอะแก๊งมีแต่หน้าตาเทพบุตร แต่อย่าพูดถึงนิสัย ละไว้ในฐานที่เข้าใจละกัน
:yeb: :yeb:
-
^
^
^
^ :z13:
ตามต่อไปคะที่รัก ขอให้ทันในเร็ววัน
ฮืออออออออออ ดอกทองสีส้มจบแล้ว แล้วนางงามจะดูอะไร
นัท นัทกลับมาหาตาลนะ อย่าทิ้งตาล :m15: :m15:
-
รอคะ
อยากรู้เรื่องภูมิพีมต่ออะ
-
ถ้าน้องตาลไม่มาลงเร็วๆในวันสองวัน หึ...
......
ขอให้นัท..ได้กับซีเค !! 555+
-
ดีใจที่น้องเต้น กะ อิพี่คิวลงเอยกันซ้าที อิอิ
ตายแล้วแยกจากกัน คงไม่มีมือที่สามสี่ห้า เข้ามาวุ่นวายหรอกนะคู่ของ p+p
-
คิดถึงภูมิพีมแล้วนร๊า
-
ลอยคอ รอคอย
:a3: :a11:
-
Special แทนฟ่าง
ขณะนี้เวลาห้าทุ่มครึ่งโดยประมานเวลาที่ชาวบ้านตาดำๆคนธรรมดาทั่วไปกำลังนอนหลับสบาย แต่กระผมไอ้แทนคนนี้กำลังจะบินครับ เพราะขับรถแบบเหยียบจมเข็มไมล์ ยิ่งถนนโล่งๆผมแทบจะดริฟโชว์แต่กลัวจะตายก่อนไปง้อเมีย นี่แหละครับสาเหตุที่ผมยังไม่นอน
ไอ้พีมมันโทรมาบอกผมว่าฟ่างกำลังอาละวาด((เดี๊ยะๆไอ้เตี้ย มาว่าที่รักกู เดี๋ยวมึงจะโดนมิใช่น้อย) พอผมโทรกลับหาฟ่างมันก็พูดกับผมแค่คำเดียว
“ไอ้เหี้ย” สรรพคุณสุดแสนจะพรรณนาหาความหมาย แล้วพ่อท่านก็ตัดสายไปเลย ผมงงมาก ตลอดเวลาที่ขับรถจากบ้านตัวเองจนมาถึงหน้าคฤหาสน์หลังนี้ ผมก็ยังคิดไม่ออกว่าผมทำอะไรให้ฟ่างไม่พอใจ
“อ้าวคุณแทน มาดึกจังครับ” พี่จักร รปภ.ของบ้านไอ้ฟ่างก้มทักผมด้วยรอยยิ้มทันทีที่ผมกดเลื่อนกระจกลง
“พอดีมีธุระกับข้าวฟ่างนิดหน่อยน่ะครับ” พี่จักรยิ้มพยักหน้า ไม่นานประตูอัลลอยสูงตระหง่านก็เลื่อนเปิดอัตโนมัติ ผมบอกขอบคุณและยิ้มให้พี่เขาก่อนจะขับรถเข้าสู่วัง เหอๆ ก็มันไม่เหมาะที่จะเรียกว่าบ้านนิครับ
ประตูหน้าบ้านกับตัวบ้านห่างกันเกือบสามกิโลได้มั้ง เคยมีละครมาขอถ่ายทำตรงห้องรับแขกด้วย ก็ธรรมดาแหละครับบ้านประธานธนาคารนิ ไม่อลังการก็ให้มันรู้ไป ไหนจะส่งออกเครื่องหนัง อัญมณีอีก ไม่นับธุรกิจยิบย่อยอีกร้อยแปด พรรณนาทั้งวันก็ไม่หมด
“พี่นิ่ม สวัสดีครับ”
“สวัสดีคะคุณแทน มาซะดึกเลย มาหาน้องฟ่างเหรอคะ”
“ครับ พี่นิ่ม แล้วฟ่างนอนแล้วเหรอครับ” จริงๆอายุพี่นิ่มก็น่าจะเรียกว่าน้าถึงจะถูก แต่เพราะเป็นพี่เลี้ยงมาตั้งแต่พี่โอ๊ต เลยเรียกว่าพี่ ผมเองก็มาบ้านนี้บ่อยจนสนิทกับพี่ๆรปภ แม่บ้าน คนสวนแล้วล่ะครับ
“เมื่อกี้พี่นิ่มได้ยินเสียงเอะอะมาจากข้างบน น้องภูมิร้องลั่นบ้านเลย” เหอๆไอ้ฟ่างคงแผลงฤทธิ์ใส่คุณหนูภูมิแน่ๆ
“มันคงเล่นกันมั้งพี่นิ่ม งั้นผมขอตัวไปหาฟ่างก่อนนะครับ”
“คะ เชิญคะ” ผมรีบขึ้นมาชั้นสอง และเลือกที่จะไปห้องไอ้ภูมิก่อน เคาะประตูสองสามครั้งไอ้ภูมิก็เปิดประตูในสภาพหน้างอหูมันมีโทรศัพท์แนบ คงคุยกับเชี่ยพีมนั่นแหละ
“ภูมิ พี่มึงล่ะ”
“กลับห้องมันแล้ว กุญแจสำรองอยู่ข้างคอม แม่ง มีเรื่องกันทีไรกูเดือดร้อนทุกที”
“เออน่า เป็นนน้องเมียอย่าริมาว่าพี่เขย” จะว่าไปผมกับไอ้ภูมิก็คบกันหลายสถานะนะครับ มันเป็นทั้งเพื่อน แฟนเพื่อน น้องแฟน บ๊ะ เยอะแฮะ
ผมเบียดไอ้ภูมิเข้าไปหยิบกุญแจ มันก็กลับไปคุยโทรศัพท์ต่อ ทำไมต้องมีกุญแจสำรองน่ะเหรอครับ ก็เพราะเวลาทะเลาะกับไอ้ฟ่างมันชอบล็อคห้องไงครับ มันรู้ว่าผมจะมาและต่อให้เป็นเป็นเทพเจ้ามาจากไหนมันก็ไม่เปิดให้หรอก
ผมค่อยๆไขประตู ค่อยๆเปิด ปิดและล็อคให้เบาที่สุด แอบย่องเข้าห้องลูกชายเค้าผมจะโดนจับมั้ยเนี่ย
ในห้องค่อนข้างมืดเพราะมีแค่แสงจากโคมไฟหัวเตียง เมื่อสายตาผมเริ่มชินกับความแสงสลัว ผมก็เจอไอ้ตัวดีนอนหลับพริ้ม หายใจฟี้ๆ
ผมค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงของฟ่าง ผมเอื้อมมือไปลูบแก้มมันเบาๆ คิดอะไรอยู่ครับคนดี มึงโกรธกูเรื่องอะไร ทำไมถึงได้หลับทั้งที่คิ้วยังขมวดมุ่นอยู่เลย ยิ่งมองยิ่งหล่อนะหมาฟ่าง แม้แต่ตอนนอนก็ยังหล่อนะมึง แต่ดูไปดูมาผมว่าแฟนผมมันน่ารักมากกว่าหล่อนะ คึ
ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่ผมเริ่มมองว่าฟ่างมันน่ารัก ถึงใครต่อใครจะชมว่ามันหล่อแต่ในสายตาผมข้าวฟ่างมันน่ารัก
ผมปัดเส้นผมออกจากหน้าใสๆนั่นอย่างเบามือ ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากและคิ้วมันให้คลายออก ทำไมมึงหลับลึกจังฟ่าง ถ้ามีโจรขึ้นบ้านจะเหลืออะไรมั้ย หื้ม ฟ่างขยับตัวนิดๆที่ถูกรบกวนเวลานอน แต่มันก็ไม่ตื่นยิ่งมันไม่ตื่นผมยิ่งได้ใจ ลักหลับแม่งเลย ฮ่าๆ อยากนอนยั่วดีนัก ผมระดมจูบมันตั้งแต่หน้าผาก ปลายจมูก แก้ม คาง และ ริมฝีปากสีส้มๆ ยิ่งจูบยิ่งหวาน จนไม่อยากห่าง
“อื้อออ” คนหลับลึกเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ผมยอมถอนจูบแต่ยังไม่ผละออกจากปากฟ่าง “แทน” มันลืมตามามองผมตาแป๋วเลย
มันมองผม ทำหน้างงๆ ฟ่างมันเป็นโรคประหลาดอยู่อย่างนึงคือ สมองไม่ทำงานหลังตื่นนอน ต้องผ่านไปซักสองสามนาที ร่างกายมันถึงเริ่มปกติ รับรู้ข้อมูล ตอนนี้มันไม่ค่อยรู้ตัวหรอก อาจจะคิดว่าตัวเองฝันอยู่ล่ะมั้ง
ช่วงนี้ถือเป็นนาทีทอง ผมสั่งผมแกล้งมันยังไงก็ได้ มีครั้งนึงมันตื่นมา งงๆ ผมก็สั่งให้เต้นเพลงช้าง มันก็ลงจากเตียงไปร้อง ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า แม่งฮาจนผมเหนื่อย
แต่ที่ผมชอบแกล้งบ่อยสุดคือหากำไรให้ชีวิต จะจูบ จะกออด จะหอมทำได้หมด ผมชอบกลิ่นของฟ่าง มันหอมเหมือนกลิ่นแอปเปิ้ล ยิ่งได้อยู่ใกล้ยิ่งสดชื่น มันเป็นกลิ่นธรรมชาติแบบผู้ชายที่ไม่ต้องปรุงแต่ง ไม่ใช่หอมจนน่าเวียนหัวแบบน้ำหอมของผู้หญิง
ก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันตั้งแต่ผมเป็นแฟนกับฟ่าง ผมรู้สึกไม่ค่อยถูกกับกลิ่นเครื่องสำอางเท่าไร มันยังไงไม่รู้ เหม็นๆน่ะ
“แทน”
“หืม”
“ฟ่างง่วง”
“อืม นอนสิ เดี๋ยวกูนั่งเฝ้าเอง”
“แทน”
“ครับ ว่าไง”
“ง่วง”
“อืม นอนซะนะ แทนอยู่กับฟ่างแล้ว”
“อื้ม” แล้วมันก็หลับไปอีก เคสตื่นมาเพื่อหลับไม่ค่อยเป็นเท่าไร แต่เป็นแบบนี้มันโคตรน่ารักเลยว่ามั้ยครับ ทั้งที่ฟ่างก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย คงเพราะความเป็นธรรมชาติของฟ่างคือสิ่งที่ทำให้ผมหลงรัก ไม่ต้องพยายามทำตัวให้น่ารัก เป็นฟ่างแบบนี้แหละดีแล้ว เพราะสำหรับผมไม่ว่าฟ่างจะเป็นยังไง ผมก็รักมันอยู่ดี
เพราะฉะนั้นวันนี้ขอนอนกอดก่อนนะฟ่าง เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาเคลียร์ หึหึ
………………………………
ตุ้บ
“โอ๊ย เชี่ยแม่ง”
“ใครให้มึงเข้ามา แล้วใครใช้ให้มานอนกอดกู” ผมพยุงตัวลุกขึ้นคลำก้นตัวเอง กระดูกสะโพกกูหักมั้ยวะ โฮยยย ผมจำได้ว่าเมื่อคืนผมนอนกอดไอ้ฟ่าง จนหลับไปด้วยกันทั้งคู่ ตื่นเช้ามาทำไมกูตกจากเตียงแบบไม่รู้ตัวได้วะ
“มึงถีบกูเหรอฟ่าง”
“เออ” มันลอยหน้าลอยตาตอบ แต่ผมเห็นนะว่ามันแอบกระถดตัวถอยหนี
“มึงเป็นอะไร โกรธกูเรื่องอะไร” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ค่อยๆนั่ง ค่อยๆเอื้อมมือไปหาเหมือนพวกเกลี้ยกล่อมคนเมายาจะฆ่าตัวตาย
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมช่วงหลังๆไอ้ฟ่างมันถึงงอแงนัก อะไรไม่ได้ดั่งใจ พ่ออาละวาดหมด
“อย่ามาใกล้นะ ไปให้พ้น ไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้า” พลั่ก หมอนเต็มๆหน้าผมเลยครับ ผมอาศัยจังหวะที่มันเผลอ และใช้ความไวส่วนตัวกระโดดทับไอ้ฟ่างไว้ได้ทั้งตัว คิดว่ามันจะทำไงล่ะครับ มันก็ดิ้นสิ เห็นตัวบางๆอย่างนั้นมันแรงเยอะนะครับ กว่าจะเอาอยู่หอบแดกเลยว่ะ
“สัด ปล่อยกู” ไอ้ฟ่างยังดิ้นขลุกๆแม้ว่าจะถูกผมทับ ข้อมือมันก็ถูกผมกดไว้กับที่นอน เหงื่อเม็ดเล็กๆเกาะตามไรผม หน้าใสๆของมันก็เป็นสีชมพูเข้ม คงทั้งเหนื่อยทั้งโกรธ แต่สรุปยังไงก็น่ารักล่ะว๊า “ปล่อยนะ ปล่อยๆๆ”
“ไม่ จะไม่ปล่อยจนกว่ามึงจะบอกกูก่อนว่าโกรธกูเรื่องอะไร” ไอ้ฟ่างเลิกดิ้นทันทีที่น้ำเสียงผมเปลี่ยนไป ไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่อยากใช้เสียงเย็นๆนิ่งๆแบบนี้มาขู่มันหรอกนะ เดี๋ยวก็ได้ร้องกันพอดี น่ะ พูดยังไม่ทันขาดคำ มันเริ่มเบะปากแล้ว ไม่เกินสิบวิ มันร้องแน่ๆ
“เป็นอะไร ไหนบอกแทนซิ หื้ม”
“………………..” ไอ้ฟ่างกัดปาก มันเอียงหน้าหลบสายผม
“ฟ่างครับ ฟ่างโกรธแทนเรื่องอะไร บอกแทนได้มั้ยคนดี แทนไม่รู้จริงๆว่าทำอะไรให้ฟ่างไม่พอใจ” มันตวัดตาโตๆมามองผม แล้วก็หลบตาในเวลาอันรวดเร็ว
“มึงอ่ะสันดาน ฮึก มึงมีคนใหม่”
“เฮ้ย มีตอนไหน กูอยู่กับมึงยี่สิบสี่ชั่วโมง” เวรแล้วไง กูมีตอนไหน อย่าว่าแต่ทำเลย แค่คิดก็ไม่เคย
“มึงไปเอามาจากไหน ว่ากูมีคนใหม่” ผมจับคางไอ้ฟ่างให้มันหันมาสบตา มันยอมหันมาแต่หลุบตามองอกมองท้องไปเรื่อย
“ฟ่าง บอกมา มึงเห็นกับตาหรือว่าไอ้เวรหน้าไหนมันพูด” ผมก็เริ่มมีอารมณ์ อารมณ์โกรธนะครับอย่าคิดเป็นอื่น ก็แน่ล่ะผมไม่ได้ทำอะไรผิดนิ แล้วอยู่ๆก็มาถูกโกรธแบบนี้
“ข้าวฟ่าง”
“….ในเฟช”
“ห๊ะ ในเฟชเนี่ยนะ” โบรานว่าคนเราถึงคราวซวย อยู่เฉยๆมันก็ซวย
“ใช่!! มีคนมา ฮึก ทักมึงตั้งเยอะ มีแต่ ฮึก คนชอบมึง” มันตวัดตาโตๆมามองผม น้ำตาใสๆหยดเบ้อเร่อจะร่วงแหล่ไม่ร่วงแหล่ ผมเลยชิงจูบซับขนตาให้ก่อน โกรธเพราะเรื่องนี้เนี้ยนะ กูขอไปลาตายสามนาทีนะครับที่รัก
“โถ่ นึกว่าเรื่องอะไร พวกนั้นก็แค่เข้ามาทักทายเฉยๆ”
“มึงเม้นตอบด้วย!!”
“ก็มันเป็นมารยาทไง เดี๋ยวเค้าจะหาว่ากูหยิ่ง เลยตอบๆไป แล้วก็ไม่กี่คำด้วย มีแค่ ขอบคุณครับ หวัดดีครับ เช่นกันครับ แค่นี้เอง” ไอ้ฟ่างเริ่มมีท่าทีออ่อนลง มันมองผมแบบจับผิด
“จริงนะ”
“อือ จริงสิ กูเคยโกหกมึงเหรอ”
“บ่อยไป”
“ฟ่างงงง”
ตั้งแต่ผมกับฟ่างคบกันจนถึงวันนี้ ฟ่างมันเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน ไม่ได้หมายความว่ามันแสดงอาการกระตุ้งกระติ้ง กรี๊ดวี๊ดดว๊ายอะไรนะครับ ถ้ามันทำสิคงแปลกพิลึก หึหึ
ในด้านกายภาพมันก็ยังเป็นไอ้ฟ่างของผมแบบปกตินี่แหละ เป็นผู้ชายธรรมดาทั่วๆไป แต่ด้านนิสัย มันขี้วีนนี่ที่สองขี้งอนเป็นที่หนึ่ง อ่อ ขี้แยกับขี้อ้อนขึ้นด้วย
“ยังไงตรง Relationship Status กูก็ Married to DevilArt Fang คนเดียวนะ”
“ลองไปกับคนอื่นสิ กูจะยำให้”
“คร้าบบบบ เอาเป็นว่าเคลียร์แล้วนะ คราวหลังจะงอนจะเหวี่ยงก็ถามกูก่อน เข้าใจ๊” ไม่รู้ว่ามันเข้าใจหรือเปล่า แต่ฟ่างผวาคว้าตัวผมไปกอดเพื่อซ่อนใบหน้าตัวเอง คงเขินมั้ง ฮ่าๆ แต่ว่ามันยังไม่หยุดร้องไห้ สะอื้นฮักๆ ผมทั้งปลอบทั้งจูบ กอดก็แล้ว หอมก็แล้ว ไอ้ฟ่างยังไม่เลิกร้องเลย
ไอ้ภูมิ เดินงัวเงียมายืนกอดอกพิงประตู มองพวกผมก่อนจะส่ายหน้า แล้วทำปากพะงาบๆใส่พี่ชายมัน ถ้าผมเดาไม่ผิดน่าจะเป็น
“สำออย”
“ฮึก สัดภูมิ ไปให้พ้น”
“หึหึ”
“มึงทนมันได้ไงวะแทน กูล่ะเชื่อเลย ทิ้งๆแม่งเหอะ คนงี่เง่า”
“ปากหมา ตัวเองดีนักนิ”
“ดีกว่าตัวแล้วกัน”
“หยุดๆ พอเลยทั้งคู่ หยุดทำศึกสายเลือดกันได้แล้ว มึงไปนอนต่อไปภูมิ เออภูมิ เมื่อคืนไอ้พีมฝากบอกว่ามันนอนกับชู้ว่ะ ฮ่าๆ”
มันหน้างอชูนิ้วกลางใส่ผมก่อนจะเดินปังๆกลับห้องไปเลย พอ กขค อย่างคุณหนูภูมิไปแล้ว ผมก็กลับมาฟัดไอ้ฟ่างต่อ ผมพลิกตัวให้ฟ่างมานอนเกยบนอก มันตาแดง จมูกแดงไปหมด ผมรวบกอดเอวมันไว้หลวมๆ
“มึงจะหึงกูไม่ว่า แต่ทีหลังต้องถาม ต้องคุยกันก่อน เข้าใจมั้ย” มันพยักหน้างึกๆ ทำหน้าหงอยๆ เฮ้อ ทำไงได้ครับดันรักคนเอาแต่ใจ ใครๆอาจจะคิดว่าผมกลัวเมีย ซึ่งจริงๆแล้วไม่ใช่นะครับ
ความจริงผมก็ไม่ได้กลัวหรอกครับ แต่เพราะรักมากเลยไม่อยากขัดใจ อะไรที่พอทำได้ ทำแล้วฟ่างมันมีความสุข ทำได้ผมก็ทำ ยอมได้ก็ยอม(ดูดีว่ะแทน) เหมือนสุภาษิตที่ว่า ความต้องการของเมียย่อมสำคัญเหนือสิ่งอื่นในปัฐพี ไงครับ แฮ่ๆ
“ทำไมมึงผอมจังฟ่าง ผอมลงใช่มั้ย หื้ม”
“ไม่รู้” ไม่รู้ของมันคือใช่นั่นแหละครับ กลัวจะโดนผมดุ
“ต้องกินข้าวเยอะกว่านี้ กูชอบกอดคน ไม่ใช่กระดูกเข้าใจมั้ย”
“ฮึก มึง…ไม่อยากกอดกู”
“โอ๋ๆไม่เอา ไม่ร้องนะครับ แทนขอโทษนะ นะครับคนดี ไม่ร้องนะ” มันหยุดร้องแล้วก็มุดเข้ามาซุกอกผม เฮ้อ อดไม่ไหวเลยก้มลงหอมแก้ม แล้วจูบมันแรงๆ
“อื้อออ เจ็บ”
“หึหึ อะไร แค่นี้ทำเจ็บ มึงจะเจ็บกว่านี้อีกฟ่าง โทษฐานงอนไร้สาเหตุ”
“ไอ่ ไอ้บ้า ไอ้หน้าด้าน”
“ด้านไหนก็หล่อใช่มั้ยครับ” หึหึ ถ้าหน้าไม่หนาจริง อย่าเอาไปเล่นนะครับ
“เชี่ยแทน ปล่อยกู อื้อออ….”
นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของไอ้ฟ่างก่อนที่จะถูกผมสำเร็จโทษ หึหึ
……………………………………
พวกผมมาเลี้ยงฉลองปิดเทอม แล้วต่างคนก็ต่างจะแยกย้าย ไอ้ภูมิกับฟ่างก็จะไปเยี่ยมญาติๆมันที่อิตาลีซึ่งผมก็จะไปส่งแล้วก็กะไว้ว่าจะพาฟ่างเที่ยวรอบยุโรปซักอาทิตย์แล้วค่อยกลับเมืองไทย
วันนี้เลยมาผับเดิม ตอนนี้กำลังมันส์สะเด็ด เพราะเข้าวันใหม่มาได้ชั่วโมงกว่าๆแล้ว กะว่าเอายันเช้า ผับนี้ปิดเที่ยงวันน่ะครับ
สภาพแต่ล่ะคน ไอ้ปัน ไอ้มิค ไอ้เต้ย ไอ้พีมกำลังรั่วได้ที่ วิญญาณจิ๊กโก๋เข้าร่าง นานๆไอ้แคระมันถึงจะเมาเพราะคอแข็งขั้นเทพ มันน่ะคอนานาชาติ เหล้าไทยเหล้านอกเหล้าขาว สาโท ยาดองมันได้หมด แดกเหมือนแก้วรั่ว แถมพี่แกโชว์พาวชนแก้วกับสาวโต๊ะข้างๆด้วย ไอ้ภูมิแทบจะยื่นพระบาทาให้ใส่หน้ามัน
และตอนนี้มีแค่ผม ไอ้ฟ่าง ไอ้ภูมิ ไอ้คิวที่นั่ง ส่วนไอ้เชนกับไอ้เบียร์ หึ มันไปม้อสาวอยู่อีกฝั่งครับ
นอกนั้นลุกไปโชว์ลีลาขาแดนซ์ ไอ้ปันแม่งอย่างฮา คือมันถือแก้วเหล้า แล้วก็เต้นเฉพาะส่วนล่าง เต้นแรงมากแบบว่าโคตรมันส์ แต่มันทำหน้านิ่งๆ ประมานว่าตั้งแต่ช่วงเอวลงไปขยับแต่ไม่สะเทือนถึงแก้วเหล้า กร๊ากกก
ส่วนไอ้พีม ลองคิดภาพตามนะครับ เพลงตับ มันย่อตัวเตี้ยๆของมันลงนิดๆ เอียงๆแอ่นหลังหน่อยๆ ชูแขนขึ้นทั้งสองข้าง แล้วก็โยกเอวตามจังหวะ ตับ ตับตับ ตับ ตับ แม่งฮา แต่ล่ะท่ามึงคิดได้ไงวะพีม
แฟนมันก็ถึงกับส่ายหน้า คุณหนูภูมิรับไม่ค่อยได้ ฮ่าๆ ล้อเล่น มันก็มองยิ้มๆขำๆแฟนมันไป เข้าใจนะว่าเด็กศิลปกรรมมันไม่ค่อยปกติเท่าไร อาศัยความเป็นเพื่อนกัน ผมเลยพอเข้าใจพวกมันบ้าง กรั่กๆ
ส่วนไอ้คู่รักหมาดๆ พี่คิวน้องเต้ย กว่าจะได้คบกันว่าเหนื่อยแล้ว แต่พอมันได้เป็นแฟนกันเหนื่อยยิ่งกว่าครับ ตะวันยังไม่ทันตกดินมันจะเลิกกันวันล่ะสามครั้ง ไอ้เต้ยมันไม่เคยสะกดคำว่าอยู่นิ่งๆ มันเป็นเด็กโคตรไฮเปอร์ ไอ้คิวก็ขี้รำคาญ มันติสไงแบบว่าโลกส่วนตัวสูง แถมปากหมากวนตีนทั้งคู่ แค่มดตายมันยังเอามาทะเลาะกันได้ คิดดู
“พี่คิวๆ พี่คิวววว”
“เอ้ออออ อะไรของมึงวะเต้ย เรียกแม่งทั้งวัน กลัวลืมชื่อผัวรึไง”
“พี่คิว”
“พูดมา กูฟังอยู่”
“พี่คิว”
“โอยย ใครก็ได้ พาไอ้เต้ยไปไกลๆกูที ปวดกบาลโว้ยยย”
“พี่คิววววว”
เฮ้อออ กูล่ะปวดหัวแทนมึงจริงๆคิว
“แทน ไปข้างนอกกัน”
“อืม เฮ้ยคิว กูไปข้างนอกแปบนะมึง”
ผมพาฟ่างเบียดผู้คนออกมาข้างนอก เพราะมันอยู่ในที่อากาศน้อยๆ แออัดนานๆไม่ได้ ต้องออกมาสูดอากาศข้างนอก เราเลยเดินฆ่าเวลามาเซเว่นหาอะไรแก้แฮงค์ ผมปล่อยให้ฟ่างเข้าไปซื้อของเอง ผมก็ยืนดูดบุหรี่รอข้างนอก
เห็นมันได้เครื่องดื่มแก้แฮงค์แทนที่จะไปจ่ายเงิน มันก็มายืนอ่านหนังสือบ้านและสวน
ผมเลยแอบมองแฟนตัวเองผ่านกระจก วันนี้ฟ่างเขียนตาด้วย ตามันยิ่งโตๆอยู่ พั้งค์ได้อีกที่รัก แอบมองอยู่นาน ผมเลยเคาะกระจกเรียก อยู่ๆก็รู้สึกอยาก… ไอ้ฟ่างมันเงยหน้ามาส่งยิ้มให้ผม ก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ผมกวักมือเรียก ฟ่างก็เดินมาหาผมก่อนจะก้มลงเพราะพื้นในเซเว่นสูงกว่าข้างนอก ผมเอามือเช็ดๆกระจกก่อนจะจูบลงไปแล้วยักคิ้วให้ฟ่าง ผมพูดโดยไร้เสียง
“จูบกัน” ฟ่างยิ้มมุมปาก มองซ้ายมองขวา แฟนผมมันแรงก็จริงแต่ใช่ว่ามันจะอายไม่เป็นนะครับ
ฟ่างก้มลงแนบริมฝีปากลงกับกระจก ผมก็ยื่นหน้าไปจูบตำแหน่งเดียวกัน เราสบตากันในระยะประชิด มีเพียงกระจกใสกั้นเท่นั้น ก่อนที่ฟ่างจะหลุดหัวเราะ
จูบผ่านกระจกเซเว่น หึ รู้สึกดีไปอีกแบบว่ะ
“บ้า” ว่าผมเสร็จมันก็เดินไปจ่ายเงิน ออกมามันก็ยิ้มเขินๆให้ผม
“มองไร”
“มองแฟนตัวเอง ไม มองไม่ได้แหงะ”
“…………กวนตีนนักนะมึง หมาแทน อ้าวฝนตกซะงั้น” พอฟ่างเดินมาใกล้ มือผมก็โอบเอวมันแบบอัตโนมัติ
“เออว่ะ มัวแต่มองมึง ฝนตกตั้งแต่เมื่อไรวะ” ไอ้ฝนนี่ก็บ้า พอทักเสร็จจากที่ตกแค่ปรอยๆคราวนี้เทลงยังกับฟ้ารั่ว
“เอาไงฟ่าง ยืนรอมั้ย หรือจะวิ่งฝ่าไปเลย”
“ไม่อยากเปียก แต่ก็ไม่อยากรอ” มันเอาตาโตๆมาเป็นตัวประกันในการอ้อนผม เฮ้อ แพ้ตลอด
ผมถอดเสื้อแจ็คเก็ตเพื่อคลุมเราสองคน “ป่ะ ไม่ต้องรอแล้วก็ไม่เปียก” ฟ่างยิ้มกว้าง มันใจดียื่นหน้ามาจูบผมเบาๆ
“รักมึงนะ” เราสองคนออกวิ่งฝ่าสายฝนที่เทกระหน่ำลงมา ไม่ว่าจะร้อนหรือหนาว จะฝนตก หรือพายุ ผมก็ไม่กลัว เพราะผมมีฟ่างอยู่ข้างๆ และไม่ว่าในวันข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไร ผมก็พร้อมจะดูแลมันไปแบบนี้
ตลอดชีวิต
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………..
เบื่อรึยังเอ่ย แบบว่าช่วงนี้อีตาลติสแตกมากคะพี่น้อง ฮ่าๆ ชีอาร์ตมาก ดราม่ากับชีวิตสุดๆ แต่งไม่ออก พยายามอย่างที่สุด เลยมีปัญญาทำได้แค่ตอนพิเศษ แม่ยกแทนฟ่างคงพอแก้ขัดได้นะคะ หุหุ
รูปคุณฟ่าง เห็นเด็กถาปัตย์เค้าชอบถ่ายรูปอาร์ตๆ เท่ห์ดีเนอะ
(http://image.ohozaa.com/i/ed6/8juyt.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=46c15ef539e03be0a0f6ebf83377e002)
-
จิ้มพี่ตาล
-
มีตอนใหม่มาขอบคุณคร้าบ
.
น้องตาล ใจเย็นๆนะ ถ้าแต่งไม่ออก แต่งแล้วดราม่า ก็พักสักนิด หรือไปหย่อนใจ ส่องหนุ่มๆตามห้าง หรือที่ต่างๆหาแรงบันดาลใจ 555+
-
แทนฟ่างน่าร้ากกกก คู่นี้ยิ่งอ่านยิ่งปลื้ม :m1:
ปล.อย่าเครียดกับชีวิตมากนะะคะพี่ตาล สู้ๆค่ะ
-
ว่าไงค่ะเรยา ไม่สบายใจเรื่องไรหว่า ไปส่องหนุ่มกันป่ะ :z1: :z1:
อย่าเครียดนักซีตัวเธอ เค้าเป็นห่วงนะ
ปล.ตอนพิเศษนี่มัน :-[ :-[ :-[ วิเศษจริงๆ o13 o13
-
'อีตาล' ? แหม เรียกตัวเองได้เพราะพริ้งอะไรเช่นนั้นคะนางงาม!
อ่านตอนนี้แล้วข้าวฟ่างน่ารักนะคะ หุหุ ส่วนน้องพีม เต้นท่า ตับ ตับ ตับ? แอร๊ย อิมเมจน้องพีมของดิฉัน!!!!!!! สลายหายไปกับสายลม! o22 :a5:
-
มีตอนใหม่มาขอบคุณคร้าบ
.
น้องตาล ใจเย็นๆนะ ถ้าแต่งไม่ออก แต่งแล้วดราม่า ก็พักสักนิด หรือไปหย่อนใจ ส่องหนุ่มๆตามห้าง หรือที่ต่างๆหาแรงบันดาลใจ 555+
..ชอบอีตรงที่ ส่องหนุ่มๆหาแรงบันดาลใจนี่แหละ 555+
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับ special แทน ฟ่าง ...แบบว่าปลื้มคู่นี้เป็นพิเศษ :กอด1:
-
ตามมาให้กำลังใจต่อ จากเด็กดี ชอบมากอ่ะ ไม่รุ้จะบอกว่าไรนอกจากชอบมากๆ :กอด1:
ไปส่องหนุ่มสร้างแรงบันดาลใจอย่างที่เพื่อนๆว่าก็ดีนะคุณตาล ฮาาาาาาาา เราทำประจำ
เวลาอารมณ์ไม่ดี ขับรถไปแถวสยามส่องเด็กนักเรียนกางเกงขาสั้น แล้วก็จะค้นพบว่า
เวลาอารมณ์ไม่ดีหรือนอยดราม่า นี่คือสิ่งที่ใช่..... สิ่งที่สวรรค์สร้างมาให้คนมีอายุแบบเรา 5555
ช็อตใน 711 ก็กระชากรอยยิ้มคนอ่านเหลือเกินอ่ะ โอ้ยสรุปว่าชอบทุกตอน :z3:
-
ฟ่างน่ารักอ่ะ :กอด1:
-
ฮาปันอะ :m20: :m20:
แทน-ฟ่างน่ารัก :-[
-
ถึงพีมจะรั่ว แต่เราก็..รักนะคะ...
มาอ่านตอนพิเศษของแทนฟ่างแล้ว รู้สึกห่างเป็นคนอ่อนไหวง่ายมากเลยแหะ น่ารักจริง ๆ
-
:m20:พีม :m20:+1
-
เย้ๆ ตอนใหม่มาแล้ว :mc4: เห็นด้วยกับการหาแรงบันดาลใจของreply ข้างบนทุกคน o13
ว่าแต่ขอพี่คิว-เต้ย บ้างนะคะ ลุ้นรักมานานแล้ว หลังคบกันแล้วยังไม่มีแบบขยายเลย :กอด1:
-
พี่ฟ่างน่าร๊ากกกกกกกกกกก แต่ขี้หึงนะเนี่ยยยยย
ส่วนพี่แทนข้ออ้างรึป่าววววว กลัวเมียแต่ไม่ยอมรับนะคนเนี่ย :m20:
-
เอาสู้ๆนะคะน้องตาล
อุตส่าห์เข็นตอนพิเศษมาให้ ถูกใจจริงๆ
-
กรี๊ดดดดด สเปน่ารักมากกกก
อ่านแทนฟ่างได้ยิ้มแก้มปริ แล้วยังได้กรี๊ดน้องพีม ฮาพี่คิวน้องเต้ยด้วย ครบรสจริงๆ
บวกเป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ
-
กดบวก
ชอบๆ ค่ะตาล
น่ารักจังนะคะแทน-ฟ่าง
-
แม่ยกแทนฟ่าง มารายงานตัวคร๊า
น้องตาล ปล่อยลูกชายทั้ง 2 ของแม่ออกมาแย้วๆๆๆๆๆ น่ารักมาก ชอบ ชอบ
o13
-
ถุย ฟ่าง แกงอนเรื่องนี้เนี่ยนะ
ป๊าดดดดดดดดดดดดดด แต่ก็นะ :-[น่ารักอ่ะ
ไม่เป็นไรค่ะ คุณตาล รอมีอาร์รมแต่งต่อเมื่อไหร่ เค้าก็จะรออ่านเมื่อนั้นนะคะ ไม่อยากกดดันเป้นกำลังใจจ๊า
ปล.แต่เป็นปกติเร็วๆก็ดีนะคะ แหะๆ
-
โถ่ๆๆๆๆๆข้าวฟ่างนึกว่างอลเรื่องไร อย่างฮาอ่า
แต่หวานจริงๆๆๆคู่นี้มากมายเวิ้นเว้อสุดๆๆๆๆ
ของเอาไปทำบ้างได้ปะจูบกันตรง7เนี่ยยยยย
บทจะหวานก้หวานได้อีกพีมภูมิแพ้ไปเลยเหอะ
-
:-[
-
:-[
-
o13
รูปข้าวฟ่างติสท์ได้อีก เท่ห์มากอ่ะ
หึงแม้กระทั่งโลกออนไลน์ที่รู้จักบ้างไม่รู้บ้าง
เอาน่า ยังงัยแทนก็รักข้าวฟ่างจนไม่เหลือใจไปให้ใครอีกแล้วล่ะ
แทนเขาบอกแล้วว่าจะดูแล ตลอดชีวิต :กอด1:
-
:o211:
:freeze:
:undecided:
-
อ่า ก็พอแก้ขัดได้คับ แต่อยากได้ตอนคู่หลักมากมาย อิๆ :o8:
-
แทนฟ่างน่ารักกันอีกแล้ว
ตอนแรกนึกว่าจะไม่มีตอนที่แทนฟ่างทะเลาะออกมาซะอีก
พอมีตอนพิเศษแบบนี้ดีใจมากๆเลยนะค่ะ
แต่ว่าคู่นี้หวานอ่ะ
ทำไมน่ารักกันแบบนี้ พูดจาภาษาดอกไม้ไม่ได้
แต่อ้อนกันน่าดูเลยอ่ะ น่ารักสุด :-[
ตอนต่อไปจะมีน้องพีมน้องภูมิใช่ไหมค่ะ
ช่วงนี้คุณตาลไม่ว่างไม่เป็นไร
รอได้ ยังไงก็ยังรักนิยายเรื่องนี้อยู่ค่ะ
นานแค่ไหนก็จะรอ
ไว้ให้คุณตาลมีอารมณ์แต่งได้
-
:กอด1: มีตอนแทนฟ่างแล้ว~
ฟ่างงอนแล้วร้องไห้น่ารักกมากค่ะ , ขัดกับบุคลิก 55
ร้องไห้บ่อยๆนะ :o8:
ส่วนภูมิ...ทำเป็นหมั่นไส้พี่เค้า ดูตัวเองซิ o18
:3123: :3123: เป็นกำลังใจให้ค่ะ~
-
คู่นี้ก็น่ารัก :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับคู่แทนฟ่างครับ :pig4:
-
โหดๆอย่างฟ่างก็มีมุมน่ารักๆนะเนี่ยยย
งอนได้น่ารัก ขัดจากบุคลิกมาก 555+
-
"รักมึงนะ" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[
-
:call:
-
โฮกกกกกกกกก ฟ่างมุมหวาน
ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอฮีมุมนี้^^
น่ารักเว่อร์ๆเลยแฮะ
-
ข้าวฟ่างน่ารักมากกกกกกกกกกกกก
-
ฮาดีฟ่างกะแทน แต่ขอรอตอนหลักต่อนะคะ
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สวดดดด ยอดดดด จิงๆ เลย คู่นี้ น่ารักสุดๆ
o13 o13 o13 o13 o31
-
อ่าจตอนนี้ ไม่คิดว่าฟ่างจะน่ารักมากๆ เห็นแบบนี้ ต้องมีตอนพิเศษ ของคู่นี้บ่อย ๆ นะค่ะ ไม่งั้นคิดถึงฟ่างแย่เลย :pig4:
-
เขินแทน ฮ่า ฮ่า :laugh: :laugh:
-
คู่นี้น่ารักเจงๆๆ :L2:
-
พักบ้างก็ได้น่า ตาล เรารอได้เสมอ :o12:
เนาะๆๆ
มาๆ :กอด1: ให้กำลังใจ
-
รูปติสท์ดีเนอะ
ลักษณะเหมือนอยากยา
-
ยิ่งอ่านตอนพิเศษ รู้สึกเลยว่า คู่นี้เขารักกันไม่แคร์สื่อเจงๆๆๆๆๆ :m1:
เวลาอยู่ด้วยกันแล้วเหมือน โลกนี้มีเพียงแค่สองเรา
สิ่งมีชีวิตอื่นแทบไม่อยู่ในสายตาเลยทีเดียว
แต่น่ารักมากๆ ค่ะ น่ารักไม่ไหวแล้ว จะละลาย :impress2:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษแทนฟ่างค่ะ :กอด1:
-
คู่นี้ไงเค้าก็น่ารักตลอดกาลอยู่แล้วอ่ะ :กอด1:
-
แทน กะ ฟ่าง น่ารักเหมือนกันเนอะ
-
:-[อุ๊ยยยยยย...........หวานซะ
-
กรี้ดดดดดดดดด หนุกมากเลยค่า
ตามอ่านทันแล้ววว สองวันเลย ๕๕๕
-
:-[ :-[ :-[ หวานจังคู่นี้
-
ฟ่างน่ารักจัง อยากแย่งอ่ะ
-
ฟ่างเวลาอยู่กับแทนแล้วน่ารักจัง 55555
แบบคนละลุคกะเวลาอยู่กับเพื่อนๆเลย
-
อ๊ายยย น่ารักจังเลยค่ะ
อยากอ่านตอนหนูภูมิบินไปอิตาลีเร็วๆจัง รักแท้จะแพ้ระยะทางไหมน๊อ
คู่น้องเต้ยกะคิวน่าเป็นห่วงแฮะ ดูท่าจะไปไม่รอดเกินหนึ่งปี นิสัยต่างกันแถมทะเลาะกันบ่อยซะ...ถ้าเต้ยเป็นผู้หญฺิงนี่คงลูกดกแฮะ555
-
อ๊ายยยย อ่านตอนนี้แล้วชักหลงข้าวฟ่าง อ้อนได้น่ารักเกินน :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ขอคู่"แทน-ฟ่าง" แบบเต็มๆยกไปอีกหนึ่งเรื่องได้ป่ะคับ แบบว่าน่ารักจนอยากอ่านกว่าตอนพิเศษ อิอิ
-
คงอีกน๊านนนน
-
ฟ่างน่ารักมากอ่ะ
ยิ่งมองในมุมของแทนยิ่งน่ารัก
แอร๊ยยยไม่ไหวขอกอดทีจิข้าวฟ่าง (โดนแทน :z6:)
-
ตามอ่านทันแระ
ชอบอ่ะ อย่างฮาเลย :m20: :m20:
-
บวกหนึ่งรอพีมภูมิ
-
แทน ฟ่างน่ารักมากค่ะ
รอภูมิกะพีมด้วยจ้า
:a11:
-
เข้ามารอๆ :z13: :z13:
-
ไม่ได้มาอ่านนาน มารอตอนต่อไปครับ
-
หนังเกาหลียังอาย คู่แทนกับฟ่าง ฮิ้ววววววววววว :m12: :m12: :m4: :m4:
พีม มึงกล้ามาก อ่านไปยังขำอ่ะ เต้นได้เสี่ยวมากกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o17 o17
มาอีกไวๆ คิดถึงๆๆ :impress2: :impress2:
-
คิดถึง "แคระ" กะ "แห้ง" แล้วอ่ะ
-
:call: :call: :call:มารอทุกคู่ น่ารักหมดเลย
+ 1ให้เจ้าพีมจอมรั่ว :laugh:
-
ตอนที่ 35 ในวันที่เราต้องไกล
ผ่านไปสองอาทิตย์กว่าๆแล้วที่ผมกลับมาอยู่เชียงใหม่ และก็เป็นสองอาทิตย์กว่าที่ภูมิไปอิตาลี จะว่าไปก็ไม่เคยห่างกันไกลๆแบบนี้เลยแฮะ รู้สึกโหวงๆหวิวๆเหมือนกัน
จริงๆแล้วผมก็อยากไปกับภูมินะ แต่ไม่รู้จะเอาเหตุผลอะไรไปบอกพ่อกับแม่ เพราะปีที่แล้วผมก็เพิ่งไปมา พ่อพาทัวร์ยกครอบครัว แห่กันไปรั่วมาสามพ่อแม่ลูก
ท่านนายพลฯก็สปีคอิ้งลิชเทพมวาก ฮ่าๆ ผมชอบประเทศอิตาลีมาก หลายๆอย่างเหมือนมีมนต์เสน่ห์ให้อยากกลับไปที่นั่นอีก สำหรับผมอิตาลีก็เหมือนจุดกำเนิดของศิลปิน นครแห่งศิลปะ
ปิดเทอมผมก็กลับบ้านที่เชียงใหม่อย่างทุกปี อาปุ้ยก็บ่นๆว่าทำไมไม่อยู่ช่วยดูแลร้าน ที่จริงไม่ใช่อะไรหรอก ลูกน้องลากลับบ้านแล้วนางจะไปช้อปที่ฮ่องกง ไม่มีคนรดน้ำต้นไม้ให้ ฮ่าๆ ปีนี้พีมรู้ทันแล้วครับอา
ซัมเมอร์นี้บรรดาเพื่อนๆของผม ก็พากันอพยพออกนอกประเทศกันหลายตัว ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างก็หอบกันไปทัวร์รอบโลก คงโซนยุโรปแหละ พอกลับมาไอ้แทนมันก็รับจ๊อบ พระเอกโฆษณาบ้าง พระเอกเอ็มวีบ้าง วีเจ ดีเจบ้าง ได้ข่าวว่าข้าวฟ่างวิดีโอลิ้งมาควบคุมพฤติกรรมด้วย ฮ่าๆ ของเค้าแรงจริงๆ
ไอ้น้องแมทธิวมันก็ไปอยู่กับพ่อมันที่อิตาลี ไปไฟล์เดียวกับภูมิ ไอ้มิคก็ไปเรียนภาษาอังกฤษคอร์สแม่บังคับที่ออสเตรเลีย
ส่วนคนที่สบายสุดๆน่าจะเป็นไอ้เต้ย มันอยู่เฉยๆเกาะพ่อเกาะแม่กิน(เหมือนผม อิอิ) แต่ได้ข่าวว่ามันเดินสายประกวดเต้นบีบอย เล่นกีฬาเอ็กตรีมของมัน โดยมีใครบางคนตามคุมไม่ห่างเลยล่ะ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร หรือใครไม่รู้ครับ หึหึ
ส่วนไอ้ปันก็ออกค่ายอาสาอย่างเดียว กับพรรคพวกรัฐศาสตร์เพื่อมวลชนของมัน ขึ้นเหนือล่องใต้ไปช่วยเหลือพี่น้องทุกภูมิภาค คุณชายเบียร์ก็ออกค่ายเหมือนกันแต่เป็นค่ายติวน้องที่อยากเรียนนิติ อันนี้ก็มีสาระกันไป
ไอ้เชนกับเชี่ยคิวก็ถูกท่านพ่อของพวกมันเรียกไปช่วยงานธุรกิจของใครของมัน แต่ไอ้คิวมันแข็งข้อ ขนาดว่าพ่อเอาฮาเล่ย์เดวิสันมาล่อมันยังไม่ยอมเฉียดเข้าใกล้รีสอร์ทเลย
แล้วมันทำอะไรน่ะเหรอ ถ้าไม่นับการไปเฝ้าเด็กเต้น ตอนกลางวันมันก็หอบกล้อง หอบกระดาษเดินทางหาที่วาดรูป ถ่ายรูปไปเรื่อย ตกเย็นก็ไปเล่นดนตรีที่ผับ และก็มีคนที่คุณก็รู้ว่าใครไปเฝ้าทุกคืน
ส่วนผมตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านก็ไม่เคยได้อยู่บ้านจริงๆจังๆซักที เพราะต้องไปงานเลี้ยงรุ่น เลี้ยงลูกน้องของพ่อ อะไรไม่รู้เยอะแยะ พ่อก็หนีบผมกับแม่ไปออกงานด้วยตลอด เพื่อนพ่อ ลูกน้องพ่อก็ชม ลูกชายท่านนายพลหล่อเหมือนพ่อเลยนะครับ ไอ้ตอนนั้นพ่อก็ยิ้มรับ แต่พอขึ้นรถกลับแล้วอยู่ด้วยกันเท่านั้นแหละ
“กูหน้าตาทุเรศแบบมึงหรอแมว” จุกมากอะไรมาก อายศลูกน้องคนสนิทของพ่อและก็เป็นคนขับรถ ก็ขำใหญ่ บอก คุณพีมหล่อสู้ท่านไม่ได้หรอก ใช่ซี้ กับคนอื่นพ่อจะดูเกรงขาม น่ากลัว เพราะหน้าพ่อนิ่งๆ บุคลิกพ่อก็นะ ไม่น่าเข้าใกล้เท่าไร แต่พออยู่กับลูกกับเมียนี่คนละเรื่อง
“มึงมีแฟนรึยังพีม”
“ให้เดา”
“จะตอบดีๆหรือต้องเจอตีนก่อน” อย่าคิดว่าพ่อไม่กล้านะครับ เหอๆ ทำไมชีวิตผมต้องเจอแต่คนโหดๆด้วยฟระ
“มีแล้ว หล่อด้วย” ผมยักคิ้วให้พ่อ
“ถึงว่า หน้าอย่างมึงสาวไม่มอง ต้องอาศัยพวกเดียวกัน” พ่อขำหึและผลักหัวผมเบาๆ ท่านคงคิดว่าผมพูดเล่น ผมยิ้มหัวเราะให้พ่อ แต่ลึกๆแล้วผมก็อยากขอโทษ ขอโทษที่ลูกชายคนนี้ทำให้ผิดหวัง พ่อครับพีมรักพ่อนะ แต่มันคงน่าภูมิใจพิลึกถ้ามีใครรู้ว่า ลูกชายคนเดียวของท่านผู้บัญชาการมีแฟนเป็นผู้ชาย
แต่ก็ขอให้รู้ไว้เถอะว่าผู้ชายคนนั้นมันก็รักผมไม่น้อยไปกว่าใครหรอกครับ
…………………………………
ผมโผล่หัวออกมาจากห้องนอน ก็ไม่เจอใคร รู้แค่ว่าพ่อไปต้อนรับท่านรัฐมนตรีอะไรซักอย่างที่มาประชุมที่เชียงใหม่ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
“พี่กิ่ง แม่ไปไหนเหรอครับ”
“อยู่ในครัวน่ะคะ คนงานในไร่เอาส้มกับแอปเปิ้ลมาให้เมื่อเช้า น้าลินก็เลยทำพาย” พี่กิ่งบอกผมด้วยรอยยิ้มสดใส พี่กิ่งเป็นแม่บ้านก็จริงอยู่ แต่ผมก็นับถือพี่กิ่งเหมือนญาติคนนึง รวมถึงน้าสงบคนขับรถก็ด้วย
“อ้าวตื่นแล้วก่าพ่อลูกจาย แม่กำลังจะออกไปตังนอกพอดี พีมไปกับแม่ก่อ”
“ไปไหนอ่ะแม่”
“ไปฝึกสมองไงจ๊ะลูกจ๋า ไปกับแม่ก่อ ถ้าบ่ไป๋ก็อยู่บ้านคนเดียวเน้อ”
“โหแม่ ไหนบอกว่ากึ๊ดเติงหาลูกไง พอปิ๊กมาหากะบ่าอยู่กับลูกหรอก”
“แหม เวลาแม่อยู่โต้ย กะหันพีมเอาแต่อู้โทรศัพท์ก่าแฟน” แม่ทำหน้าล้อเลียนผมด้วยอ่ะ
“แม่ฮู้ได๊จะไดว่าพีมอู้โทรศัพท์กับแฟน” ชักจะเทพเกินไปแล้วแม่ผม ฮ่าๆๆ
“ถ้าไม่รู้แล้วชั้นจะเป็นแม่แกได้เหรอย๊ะ บอกว่าให้พามาดูตัวก็ไม่พามา แม่ก็อยากเจอหน้าลูกสะใภ้เหมือนกันนะ” ปกติผมกับแม่ไม่ค่อยพูดคำเมืองหรอกครับ นานๆถึงจะพูดเพราะผมก็พูดไม่ค่อยได้ แม่บอกว่าผมพูดแล้วเสียสถาบันคำเมือง ไทยคำเหนือคำ แต่ผมฟังออกหมดนะอย่าแอบมาด่าแล้วกัน คึ
“หึหึ สวยสะเด็ดเลยครับแม่” หน้าไอ้ภูมิช่างห่างไกลคำว่าสวยไปหลายร้อยโยชน์
“ไม่สวยเท่าชั้นห้ามพาเข้าบ้านนะพีม” ชมตัวเองเสร็จแม่ผมก็ขำคิกๆคักๆอยู่คนเดียว ผมกับพี่กิ่งได้แต่ยิ้มแหะๆ แม่กูบ้าป่ะวะ “นี่พีม แม่ให้เงินกินหนมห้าร้อย แล้วถ้าพ่อแกโทรมาช่วยบอกว่าแม่ไปทำผมนะจ๊ะลูกจ๋า" บ้านไหนไม่เคยเห็นก็รีบมาดูซะนะครับ แม่สอนให้ลูกโกหกเนี่ย
“แม่คร้าบบบ ทำอย่างกับพ่อโง่ ยังไงพ่อก็รู้อยู่ดีอ่ะว่าแม่ไปไหน”
“น่า เจื่อแม่แล้วจะดีเอง กิ่งจ้วยดูขนมหื้อน้าโต้ยเน้อ ถ้าเสร็จแล้วก่อเอามากิ๋นกับเจ้าพีมนั่นแหละ ไปแล้วนะจ๊ะ”
“อยากทำโล่แม่ดีเด่นให้คุณนายลินลดาจริงๆเล้ย สอนลูกได้เยี่ยมมากพี่กิ่งว่ามั้ย” ผมก็ได้รอยฝ่ามือเป็นของฝากจากแม่ ก่อนที่คุณนายท่านจะออกไปลัลล้าข้างนอก ปล่อยให้ลูกชายผู้หล่อเหลาอย่างผมอยู่บ้านเพียงลำพัง
“น้องพีมจะทานข้าวเลยมั้ยคะ พี่จะได้จัดโต๊ะ”
“อืมม ไม่เป็นไรครับ พีมรอกินพายแอปเปิ้ลพร้อมพี่กิ่งดีกว่า” พี่กิ่งยิ้มให้ผมก่อนจะเดินเข้าครัวไป อยู่คนเดียวแล้วสิเรา เฮ้อ อยากโทรหาภูมิจังแต่ที่อิตาลีคงเพิ่งตีสามตีสี่ ภูมิคงนอนอยู่มั้ง แล้วผมก็ต้องหักห้ามใจแม้ว่าจะคิดถึง หรืออยากได้ยินเสียงแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากโทรไปกวนเวลาพักผ่อนของมัน เลยเดินโต๋เต๋ออกมานั่งศาลาในสวนหน้าบ้าน
“เฮ้ยเชี่ย” ใจลอยอยู่ดีๆ บีบีในมือผมก็แผดเสียงลั่น สาดดดด ตกใจหมด แต่พอเห็นชื่อคนโทรมาแค่นั้นแหละ นิ้วผมยังกับโปรแกรมกดรับอัตโนมัติ
“ภูมิ”
(หึหึ ทำไมต้องทำเสียงดีใจขนาดนั้น) ก็กูดีใจ มึงจะให้กูร้องไห้ใส่โทรศัพท์รึไง ไอ่ฟายยยย
“……….” งอนครับ งอนมัน
(อ้าวเงียบซะงั้น พีม พีมครับ)
“……………………….”
(นี่คุณเตี้ยครับ ค่าโทรศัพท์มันแพงรู้มั้ย กูขอโทษก็ได้อ่ะ พูดหน่อยเร็วอยากได้ยินเสียง)
“เออ”
(หึหึ ถ้าอยู่ใกล้มึงเสร็จแน่ไอ้เตี้ย)
“อยู่ไกลก็เสร็จได้มึง อิอิ”
(ปากดี แล้วทำอะไรอยู่) เสียงไอ้ภูมิฟังดูงัวเงีย น่ารักดี
“ไม่ได้ทำอะไร แต่ตอนเย็นจะไปเก็บแอปเปิ้ลที่ไร่คุณตา”
(หรอ น่าสนุกเนอะ อยากไปด้วยจัง)
“มาสิ เดี๋ยวรอ” เราสองคนหัวเราะ ไม่รู้ว่าเพราะระยะทาง เพราะความห่างไกลหรือเปล่าเลยทำให้ผมกับภูมิเหมือนจะอ้อนๆกันยังไงไม่รู้เวลาคุยโทรศัพท์
(กินข้าวยัง)
“ยัง แต่กินนมไปแล้ว แล้วมึงกินยัง”
(ที่นี่ตีสี่นะพีม)
“เออว่ะ แหะๆกูก็ลืม ภูมิมึงโทรเวลากลางวันของที่นั่นก็ได้นะ” ผมสงสารมัน ตั้งนาฬิกาไว้ลุกขึ้นมาโทรหาผม แบบนี้ก็ไม่ได้พักผ่อนกันพอดี
(สมองอ่อนๆอย่างมึงเอาไว้คิดถึงกูก็พอ ไม่ต้องสะเออะคิดมาก) ถูกมันด่าแต่ว่าผมรู้สึกเหมือนกำลังอมยิ้ม “คิดถึงกูมั้ยลิง” พ่อเรียกแมว เพื่อนเรียกแคระ ผัว เอ๊ยแฟนเรียกลิง ผมนี่เป็นสัตว์หลายสายพันธุ์จริงๆ
(ว่าไงคิดถึงกูมั้ย)
“ก็นิดหน่อย”
(เหรอออออ) ลากเสียงยาวทำไมวะ ไม่เชื่อรึไง กูคิดถึงมึงนิดเดียวจริงๆ คิดถึงแค่ตอนกินข้าว ตอนนั่ง ตอนนอน ตอนตื่น แค่นั้นเอ๊ง
“แล้วเจอไอ้แมทบ้างมั้ย”
(ไม่เจอ แมทมันอยู่โรม กูอยู่ฟลอเรนซ์ แต่ฟ่างว่าจะนัดมันไปเที่ยวพรุ่งนี้มั้ง)
“เหรอ …ก็ดีแล้ว มึงจะได้ไม่เหงา”
(ไม่มีมึงกูก็เหงาอยู่ดี ….มึงเหงาหรอพีม) เสียงภูมิดูเป็นห่วง ผมไม่อยากให้มันกังวล ถามว่าเหงามั้ย มันก็เหงาบ้าง แต่ก็ไม่ได้มากเท่าความคิดถึง บางทีการที่เราอยู่ห่างกันไกลๆนานๆ มันก็ทำให้เรารู้ว่าคนคนนั้นสำคัญมากแค่ไหน
“ก็….อืม แต่ไม่เป็นไรหรอก อย่าลืมของฝากนะเว้ย”
(ทวงทำไมทุกวัน)
“ภูมิ….จะกลับเมื่อไร” ได้ยินเสียงมันหัวเราะ
(เพิ่งมาไม่กี่วันจะให้กลับแล้วเหรอ ไหนบอกไม่คิดถึงไง)
“ก็……..” ก็อะไรไม่รู้ กูถามออกไปได้ยังไงยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ เป็นเอามากแล้วไอ้พีม
(ก็อะไร)
“ก็…… กอ ก่อ ก้อ ก๊อ ก๋อ”
(ฮ่าๆๆๆ ไอ้เตี้ยเอ๊ย)
“ฮ่าๆไงล่ะ แฟนมึงเทพป่ะ คิดจะต้อนพี่ไว้ชาติหน้าเย็นๆนะน้อง”
(ครับพี่เตี้ย ไปกินข้าวได้แล้วไป)
“เออๆงั้นแค่นี้นะ มึงก็ไปนอนต่อเหอะ เดี๋ยวกลับมาจากบ้านตาจะโทรหา”
(ครับ คิดถึงนะ)
“อื้อ คิดถึงเหมือนกัน แค่นี้นะ บ๊ายบาย” เฮ้อ ได้คุยกันมันก็ดีอยู่หรอกแต่มันยิ่งทำให้คิดถึงกว่าเดิมนี่สิ
ยิ่งนึกถึงวันก่อนที่มันจะบินไปอิตาลี ยิ่งทำให้ผมยิ้ม วันนั้นมันบอกว่าจะไปดูของแต่งรถ ไม่ให้ไปด้วย ผมก็ว่าง่าย ไม่ให้ไปก็ไม่ไปถึงจะแอบแปลกใจนิดๆก็เถอะ เพราะปกติไอ้ภูมิมันไม่ให้ผมห่างจากมันเกินสามก้าวเรียกว่าตัวติดกันเกือบตลอดเวลา
วันนั้นผมก็นั่งๆนอนๆรอมันที่ห้อง รอจนห้าทุ่ม ตอนนั้นก็เริ่มโมโหแล้ว เพราะมันไปตั้งแต่ห้าโมงเย็น อยู่ไหน จะกลับหรือไม่กลับก็ไม่โทรมาบอก แถมโทรไปก็ไม่รับ ถ่างตารอจนจะเที่ยงคืน ผมก็นอนก่อน ไม่รอแม่งแล้ว
มารู้สึกตัวก็ตอนที่อะไรไม่รู้นุ่มๆมาเขี่ยแก้ม
“เตี้ย ตื่นเร็ว”
“อือออ”
“พีม ตื่นๆ”
“อื้อออ เฮ้ย ปีศาจบุกห้อง” ผมลุกพรวดด้วยความตกใจ ก็จะไม่ให้ตกใจได้ไง เป็นคุณจะตกใจมั้ยครับถ้าลืมตาขึ้นมากลางดึกแล้วเห็นสัตว์ประหลาดสีครีมตัวเบ้อเร่ออยู่ตรงหน้า
“เดี๋ยวชกปากแตก ตุ๊กตาหมีโว้ย ไม่ใช่ปีศาจซะหน่อย” ผมขยี้ตาดูอีกที เออว่ะ ตุ๊กตาหมีจริงๆด้วย แต่มันใหญ่ไปมั้ย แบบว่าตัวอย่างกับควายมากครับ น่าจะสองคนโอบ ผมเงยหน้ามองไอ้ภูมิที่อุ้มตุ๊กตาหมียักษ์ คือลืมเรื่องที่โกรธมันไปแล้ว เหลือแค่ความสงสัยว่าหอบไอ้หมีนี่มานั่งทับกูทำไม หนักมากขอบอก
“อะไรของมึงว่ะภูมิ”
“ตุ๊กตาหมีไง เอาไว้กอดตอนคิดถึงกู”
“ห๊ะ”
“ก็เราต้องห่างกัน กูคงไม่ได้กอดมึง ก็คิดซะว่าไอ้นี่เป็นตัวแทนกูก็แล้วกัน”
อย่าบอกนะว่าที่หายไปทั้งวันเพราะไปตามล่าไอ้หมีนี่มาให้กูอ่ะ
“แล้วนั่นอะไร” ผมชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีอีกตัวบนหัวไอ้หมียักษ์ ที่ตัวทำกำปั้นได้มั้ง
“ลูกมันไง มีพ่อก็ต้องมีลูก” พ่อ? ลูก? เย้สเข้ มิราเคิล วันเดอฟลูมั่กมาก ผมจะมีลูกแล้วครับหน้าตาแอ๊บแบ๊วเชียว
“แล้วทำไมมันตัวเล็กจังวะ”
“เอ๊า ก็มันเป็นหมีทารก ก็ต้องตัวเล็กๆแบบนี้แหละ”
ไอ้ภูมิยืนยิ้มเขินๆเกาท้ายทอย คือว่าพ่อหมีตัวใหญ่มากอย่างที่บอก เหมือนหมีควาย แล้วลูกมัน แม่งตัวกระจึ๋งนึง เอ่อ สงสัยจะเป็นโปลีโอหรือไม่ก็คลอดก่อนกำหนด พ่อกับลูกเลยไม่สมดุลกันเท่าไร ผมมองไอ้ภูมิและพยายามกลั้นรอยยิ้มไว้อย่างสุดความสามารถ แต่พอมันทำหน้าดุๆใส่กลบเกลื่อนความเขินเท่านั้นแหละ ผมก็ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นห้อง
เชี่ย มึงน่ารักไปมั้ยภูมิ
“หึหึ น่ารักเกินไปแล้วมึง มานี่ดิ๊”
ผมก็เลยให้รางวัลมันแถมโบนัสก่อนจากให้อีกด้วย ก็ไม่รู้ว่าผมกับภูมิใครใจดีกว่ากัน เนอะ^_^
TBC >>>>>>>>>>>>
………………………….
ตอบคำถามก่อนนะคะ เพื่อคลายความสงสัย
พีมมันเป็นเด็กกรุงเทพโดยกำเนิดจ้า คุณพ่อเป็นคนเมืองกรุงแต่คุณแม่เป็นคนเชียงใหม่แล้วมาพบรักกัน อิอิ และด้วยความที่พ่อเป็นตำรวจ พอพ่อย้ายไปรับตำแหน่งพีมก็เลยย้ายไปอยู่เชียงใหม่ด้วยจนม.1 ก็ย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพและได้เป็นเพื่อนกับพวกคิวพวกเชน
พอพีมขึ้นม.5คุณแม่ก็อยากกลับไปอยู่บ้านเกิดคุณพ่อก็พาย้ายกลับ พีมเลยโดนทิ้ง ฮ่าๆ ทุกปิดเทอมพีมก็ต้องกลับไปอยู่กับพ่อกับแม่ แต่บ้านเกิดพีมจริงๆก็กรุงเทพนั่นแหละจ้า หายงงกันมั้ยเอ่ย :z2:
ก่อนอื่นต้องสวัสดีและยินดีต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ทุกคนนะจ๊ะ มาๆเร่เข้ามา :pig2: ส่วนหน้าเก่าๆเนี่ยก็อย่าริคิดหนีไม่งั้นนางงามตาลจะตามไปสิงถึงบ้าน ฮ่าๆ :jul3:
ขอบคุณทุกคำชมและทุกกำลังใจนะจ๊ะ ขอโทษที่ให้รอนานๆ ไม่ได้อยากจะดองจริงๆคะ แต่เหมือนสมองเบลอๆ สงสัยต้องโด๊ปเด็กเป็นอาหารสมอง กระดูกอ่อนๆคงแคลเซียมเยอะเนอะ ฮี่ฮี่ :haun4:
สุดท้ายก็ขอช่วยเล้ารณรงค์เรื่องใช้คำว่าคนเขียน-คนอ่านแทน reader writer คะ เราเป็นคนไทยก็ควรใช้ภาษาไทยดีกว่าเนอะ น่ารักน่าชังดีออก กินของไทย เที่ยวเมืองไทย รักชายไทย ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องจ้า o13 ปล รักเด็กไทยด้วย กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
มีรูปน้องพีมตอนไปออกงานกับคุณพ่อมาให้ดูด้วยคะ แล้วก็รูปน้องหมียักษ์สื่อรักแทนใจ อิอิ :-[
(http://image.ohozaa.com/i/fa3/big_and_little_bear.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=27804c116d43e361b2654f0593a0b9cf)
(http://image.ohozaa.com/i/112/3v608.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=215236c7e288df142c1760ff1309903f)
-
ภูมิ พีม น่าร้ากกกกก
ภูมิรีบกลับมาด่วน ไม่งั้นพีมอาจจะมีชู้ :laugh: :laugh:
ปล.สู้ๆนะคะพี่ตาล
-
อ๊ะ ๆๆ มาต่อให้จริงๆด้วย น้องตาลน่ารักที่สุดเลยครับ
-
ตอนนี้น่าร๊ากกอ่าตาล :o8:
แต่เมื่อไหร่พี่ภูมิจากลับมาอ่า คิดถึง :monkeysad:
ปล อย่ามัวไปกินเด็กจนลืมอัพนิยายนะยะแม่นางงอมเอ้ยนางงาม :bye2:
-
กลับมาเร็วๆนะภูมิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนหน้า ภูมิจะมาเซอร์ไพรซ์พีมที่เชียงใหม่มั๊ยครับ
-
คุณตาลเห็นรูปพีมที่ไหร่อิจฉาภูมิตลอดอ่ะ
ตอนนี้ภูมิน่ารักเอาใจไปเลยจริงๆหวานตลอด
จะมีเซอร์ไพส์อะไรจากภูมิอีกมั้ยเนี้ย ลุ้นน่ะ
แต่ที่แน่ๆชอบแม่พีมมากเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ภูมิเอาหมีพ่อไว้ให้พีมกอดตอนไม่อยู่ แล้วเอาหมีลูกไปกอดที่อิตลี ใช่ม๊าาา ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ :กอด1:
+1
-
เห็นภาพแล้วอย่างฮาอ่ะ
ลูกหมีมันคลอดก่อนกำหนดท่าจะจริงแฮะ
อยากให้กลับมาเร็วๆ เปิดเทอมเร็วๆ ได้มั้ยคะ
-
:z13: :z13:
----------------------------------------
พีมรูปนี้โคตรน่ารักเถอะ ภูมิเห็นเข้าคงหลงตาย
ชีวิตปิดเทอมที่ดำเนินไปเรื่อยๆ แต่ยิ่งนานวัน ยิ่งทวีความคิดถึงกันและกัน
ภูมิน่ารักเนอะ หาตัวแทนมาให้นอนกอดตอนไม่ได้เจอกันด้วย :กอด1:
-
อ๊ายยย ครอบครัวหมี
น่ารักไปแล้วตาภูมิ :o8:
-
กรี๊ดดด ตอนนี้ภูมิน่ารักมากอ่าค่ะ กลับมาหาพีมเร็วๆนะ อยากรู้จังว่าถ้าพ่อแม่รู้แล้วมันจะเป็นยังไง
รอตอนต่อไปนะคะ^^
-
โอ๊ยย อยากให้เปิดเทอมเร็วๆจิงๆ อยากให้อยู่พร้อมกัน :impress2: :impress2:
อยากให้คึกคัก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
น่ารักที่สุด
-
กอดคนเขียน
ภูมิโรแมนติก แต่พีมแอบดราม่าเล็กๆ อยากดูตอนพีมพา'สะใภ้'เข้าบ้านจัง 55+
ปอลิง เด็กแคลเซียมสูงกระดูกกรุบกรับจริงนะครับพี่ แต่ข้อแลกเปลี่ยนมันก็เยอะเป็นเงาตามตัวนะ 55+
-
+1 น่ารักไปมั๊ยคะคุณภูมิ
คุณเป็นรุกที่น่ารักที่สุดเลย
รู้ตัวมั๊ย :จุ๊บๆ:
-
เอิ่ม จากรูปนั่นลูก ภูมิแน่เหรอจ๊ะ ไม่ใช่ลูกชู้แน่นะ แหม๊ เอาซะคนละสี แต่ภูมิน่ารักมากๆ มีหาตัวทงตัวแทน อิอิ
-
คิดถึงภูมิเหมือนกัน รีบกลับมานะ :กอด1: :กอด1:
-
คู่นี้เขาหวานเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
-
คุณพ่อพูดกับคุณลูกแมวอย่างงี้ได้ไงคะ :m20:
น่ารักกันทั้งบ้านเลยครอบครัวนี้
ปล.เห็นด้วยว่าตุ๊กตาพ่อหมีตัวใหญ่มากกก และไม่สมดุลกับตัวลูกเอาซะเลย :laugh:
ปล.2 น้องพีมในชุดสูทน่ารักมากกก :m3:
-
อิคู่นี้จะหวือหวานกันหน่อยก็ไม่ได้กวนกันตลอดเว 55555++++
ภูมิรีบๆๆกลับมาก่อนที่พีมจะเฉาตาย
-
คุณตาลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล :กอด1: :mc4:
ไม่กลับซักทีอะภูมิ เดี๋ยวยุให้น้องพีมมีชู้ โฮ้ๆๆๆๆ //หัวเราะนางมาร
-
จะหวานให้อิจฉาไปถึงไหน :z3:
-
แวะมาดันอีกที อิอิ :3123:
จริงๆตอนอ่านไปก็พูดบทสนทนาสองแม่ลูกเป็นสำเนียงคนเชียงใหม่ตามสองแม่ลูก
แล้วก็นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว ฟิคเรื่องนี้ทำเราชักจะบ้า ฮ่าๆๆๆ
-
:o8: :-[ :o8: :-[
-
:-[
-
ป๊าดดดดดด พีมขาวขนาด :o8:
-
ชอบรูปพีม :กอด1:
-
อยากกอดพีม เอ๊ย หมี 5555
-
+1มาแล้ว สั้น ๆ แต่น่ารัก อิอิ :impress2:วันที่เขาได้ไกลห่าง กัน ภูมิ ยอมได้ไง เดี๋ยวความน่ารักของพีมก็เข้าตาชาวบ้านอีกน่ะ ฮ่า ๆ กลับมาเฝ้าด่วนเลยน่ะ :m20: คิวไม่หวงน้องเต้ยเลย แค่ตามตลอด :z2:
-
พีมมันจะฮาไปไหน แถมยังดูรั่วๆ ติ๊งต๊อง ปากจัดอีกต่างหาก แต่ก็น่ารักขาดใจ
ส่วนภูมิก็น่ารักเหมือนกัน เป็นผู้ชายอบอุ่นมากๆ มีซื้อพี่หมีให้เป็นของแทนใจยามคิดถึงอีก
แต่ตลกตรงหมีตัวลูกนี่แหละ เป็นโปลีโอหรอ น่าสงสารจัง :laugh:
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเลย :L1:
-
ตัวห่างกันไม่เป็นไรคับ อย่าให้ใจห่างกันก็พอ คิคิ เน่า...
ปล.เป็นกำลังใจให้นักเขียนคับ
-
ภูมิ กลับมาซะทีจิ คิดถึงจะแย่แล้ว (พีมมันไม่กล้าบอก แต่เรารู้ 5555555)
-
หวานปนเหงาอ่ะ
อยากให้ภูมิกลับมาหาพีมที่เชียงใหม่จัง
แบบว่ามาไหว้พ่อตาแม่ยายไง๊ :laugh:
-
คู่นี้ทำไมน่ารักไม่เปลี่ยนเลยเนอะ แต่ถ้าพ่อพีมรู้เรื่องลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชายอะ
จะเป็นไง ขอรอลุ้น
-
คิดฮอดคนเขียนขนาด นึกว่าจะยังไม่มาต่อ อิอิ พอมาแล้ว จัดเต็มเลย ขอบคุณหลายๆ เด้อค่ะ
-
น้องหมีตัวใหญ่มว๊ากกกกก :laugh:
-
ภูมิ-พีมมาแล้ววววววววว :mc4:
น่ารักไม่ผิดจากที่คิดไว้เลยค่ะ
ตอนแรกก็แอบกลัวว่าจะมีอะไรให้แซ้ดๆ เปล่า
แต่ "ความเหงา" กับ "ความคิดถึง" เนี่ยยังโอเคอยู่ค่ะ
สัมผัสได้ถึงความสำคัญของกันและกัน น่ารักสุดๆ ในแบบภูมิ-พีมเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับอีกตอนเหงาๆ แต่ก็ยังทำให้ยิ้มได้ :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ
คุณพ่อคุณแม่ก็น่าฮักขนาด
ไม่รู้ถ้ารู้ว่ามีลูกเขยไม่ใช่สะใภ้จะยังน่ารักอยู่มั้ย
-
ไม่มีความคิดเห็น :laugh: :laugh:
เขินมากมายก่ายกอง :-[
ปล.อยากได้ตุ๊กตา :z2: :z2:
-
เพิ่งมาอ่านเพราะเพื่อนแนะนำมา ชอบมากกกกกกกกกก ><
รักทุกคู่เลยจริงๆนะ
-
อยากให้คุณแม่เจอลูกสะใภ้ในจินตนาการเร็วๆจัง คงจะเหวอ
ส่วนคุณพ่อ คงไม่เอาลูกตะกั่ว เป็นของขวัญให้แฟนลูกชายหรอกนะ
-
ตามมาที่บ้านก็ดีสิ จะได้นั่งเฝ้าให้เขียนตอนต่อไปให้เลย
หมีน่ารัก คนละไซส์จริงๆ แล้วนี่พีมพากลับเชียงใหม่หรือเก็บไว้ที่กทมล่ะเนี่ย
ส่วนลูกหมีภูมิคงพาไปอิตาลีด้วยใช่ปะ
-
พ่อหมีแย่งนมลูกกินหมด 555555555555555
-
คู่นี้ขนาดห่างกันก็ยังหวานตลอด :-[
-
เห็นรูปพีมแล้วอยากจะกรี๊ดดดดด
ถ้าภูมิมาเห็นนะเสร็จแน่ จะน่ารักไปไหนเนี่ย
-
ครอบครัวอบอุ่นเนอะพีม
-
:z1: ก่อนไปภูมิยังน่ารักอยู่เเน๊าะ ไม่คิดว่าจะน่ารักได้อย่างนี้
น้องหมีไซส์ไม่สมส่วนกันสุด สงสัยพ่อหมีแย่งกินข้าว ๕๕
เมื่อไหร่ภูมิจะกลับมาน้อ~ พีมเหงาจะตายแล้ว(คนอ่านก็รอค่ะ ฮี่ฮี่)
:L2: :L2: กอดคุณตาลค่ะ~
-
ตุ๊กตาน้องหมีของเค้า(ของพีม)น่ากอดมากกกกกกก
ทำให้รู้ว่าความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรคสำหรับคู่นี่เลย อิอิ
น่ารักมากกกกพีมจ๋าาาาาา
-
ถึงอยู่ห่างกันก็หวานได้
น่ารักจริงๆ รีบกลับมานะภูมิ
สงสารพีมอดทนรอหน่อยนะ
-
:impress2:พีมน่ารัก
-
น่าฮัก ! :-[
-
เห็นรูปแล้ว... ลูกเป็นโปลิโอจิงๆด้วย :m20:
-
:m3: :m1:
-
ภูมิกลับมาเร็วๆๆน๊าพีมคิดถึงเเย่เเล้ว
จะเป็นไงต่อน๊า
มาต่อเร็วๆๆน๊า
-
น้องเรยา น้องนางงามคนสวยคร๊า
เค้าอยากตามไปดูตอนลูกชายที่รักแทนฟ่างของอิฉานหอบกันไปทัวร์ยุโรปอะค่ะ
เอาแบบทุกซอก ทุกมุม ทุกรูขุมขนเลยนะค่ะ ^_^
จาก แม่ยก No.1
:z2:
-
ภูมิเดียวนี้หวานมากกกกกกกกกกกกก
มีตุ๊กตาแทนตัวด้วย :-[
ส่วนรูปน้องพีมนี้น่ารักไม่ไหวแล้ววววววว :man1:
-
เขินอะ!!! :o8: :-[
โอ๊ยยยยยยยยยย คิดถึงทั้งคู่เหมือนกันนะ! TT
-
น่ารักหวานๆครับ รอลุ้นต่อไป
-
น่าฮักเป็นที่ซู้ดดด
-
:z2: หมาภูมิน่ารักเว้ยยยยยยยยย :oo1: :oo1:
-
อย่างงี้เขาเรียกหมีควายใช่มะเนี่ย :laugh:
ใหญ่มวกกกกกกกกกกก o17
-
หวาน กวนๆ กันจริง คู่นี้ อิจฉานะเนี่ยยย
ทั้งคู่คงจะคิดถึงกันมากกสินะ ต้องห่างกันเป็นเดือนเลยอ่ะ
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
ภูมิเอาลูกไปด้วยใช่ป่าว หวังว่ากลับมาลูกคงตัวโตขึ้นมามั่งนะ 555
มารอตอนภูมิกลับมาค๊าบบบ
-
ง่ะ คุณน้องภูมิคุณน้องพีมน่ารักกันอีกแล้ว
เหมือนพีมงอแงไม่อย่ายอมห่างจากภูมิยังไงก็ไม่รู่อ่ะ
ว่าแต่พ่อแม่พีมถามเรื่องแฟนนี้
เค้าจะผิดหวังมากไหมอ่ะ ไม่อยากคิดถึงอนาคตเรื่องนั้นเลยจริงๆนะเนี่ย
ปล.แอบผิดหวังน้องหมีนิดถึง นึกว่าจะเป็นน้องหมีขนฟูซะอีก
ปล.2น้องพีมน่าฮักจริงๆเลย :impress2:
-
ภูมิ รีบกลับมาเหอะ เดี๋ยว พีม จะไม่สบายเอาได้นะ ไข้ใจ รักษายากกกกกกกกกกกก ว่าแต่น้องหมีน่ารักอะ อยากได้ :o8:
-
ภูมิจะน่ารักไปใหนเนี่ยะ อิอิ :z2:
-
อ่านรวดเดียวจบบบบ
อ่านไปยิ้มไป แก้มเราจะปริแล้ววววว
-
นี่มันเลยมาอทิตย์กว่าแล้วนะเธอ เมื่อไหร่จะมาต่อล่ะ เค้าจะบ้าตาย :jul1: :jul1:
-
มาต่อเร็วๆนะ รออยู่
-
ตอนที่ 36 รอ
สองเดือนแล้วที่ผมใช้ชีวิตเป็นหนุ่มเชียงใหม่ สองเดือนที่อยู่กับพ่อแม่ แบบว่าเอาให้หายคิดถึงกันไปข้าง พ่อบอกว่า”เมื่อไรมึงจะเปิดเทอมซักทีไอ้แมว กูเหม็นขี้หน้า” ฮ่าๆ หนวดก็ทำเท่ไปงั้นแหละ เวลาผมกลับไปอยู่กรุงเทพ แม่บอกว่าพ่อน่ะซึมไปหลายวัน
ช่วงที่ผ่านมาผมก็ยังไปออกงานกับพ่อบ้าง เป็นคนขับรถพาแม่ไปสมาคมแม่บ้านตำรวจบ้าง บางวันไปนอนตีพุงกินผลไม้ในไร่คุณตา
ทุกๆวันก็มีความสุขดีครับ แต่บางครั้งผมก็รู้สึกเหงาเพราะที่นี่ไม่มีไอ้พวกเพื่อนๆตัวป่วนคอยกวนคอยแกล้ง และอีกอย่าง ผมไม่ได้รับการติดต่อจากไอ้ภูมิมาหนึ่งสัปดาห์เต็ม เจ็ดวันเต็มๆที่ผมเฝ้ารอโทรศัพท์
บางครั้งก็เหม่อลอยบ่อยจนแม่สงสัย ผมโทรกลับไปหามัน ปลายสายก็ติดต่อไม่ได้ ลองโทรหาฟ่างก็เหมือนกัน จากความเป็นห่วงว่ามันเป็นอะไรรึเปล่า ผมก็เริ่มน้อยใจ ทำไมไม่โทรกลับมาบ้าง
ผมไม่ใช่คนขี้น้อยใจ แต่ผมแค่ไม่ชินที่ภูมิไม่มีเวลาให้
บางคืนผมก็ออนเอ็มรอพร้อมกับจ้องโทรศัพท์รอจนเกือบเช้า คืนนี้ก็เหมือนกัน คืนที่พายุฝนกระหน่ำเทลงมาตั้งแต่หัวค่ำ จะสี่ทุ่มแล้วยังไม่มีวี่แววว่าฝนจะหยุดตก แต่ไม่ว่าจะยังไงผมก็ยังรอภูมิ
ผมนึกไปถึงวันสุดท้ายที่คุยกับภูมิ มันยังถามอยู่เลยว่าตั้งชื่อให้ไอ้หมีทารกนี่รึยัง ผมบอกว่าตั้งแล้วชื่อไอ้ขี้โรค มันก็ด่าซะยับ หึหึ แม่งบอกว่าผมไร้เซ้นต์ในการใช้ชีวิตร่วมกับตุ๊กตาหมี แล้วมันก็บังคับให้ผมเปิดกล้ง
(พีมเปิดกล้องดิ๊)
“ไม่อ๊าววววว กูอยากนอนคุย”
(แต่กูอยากเห็นหน้า)
“เมื่อเช้าก็เห็นแล้ว ไมต้องเปิดบ่อยๆด้วยวะ” ผมกำลังต่อรองกับคนปลายสาย ทะเลาะกับไอ้ภูมิจะเป็นสิบนาทีแล้ว ก็มันจะให้ผมออนเอ็ม เปิดกล้องคุยกัน แต่ผมขี้เกียจอ่ะ อยากนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงมากกว่า
(เร็วๆ ไอ้ลิง)
“เออๆ เปิดคอมฯแปบ” สุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายแพ้สงคราม “มึงไม่ต้องหัวเราะเลยภูมิ ไอ้แห้ง ไอ้เลว” พอบังคับกูได้นี่ แหม๊ มีความสุขนักนะ
(ด่าผัว ระวังจะไม่เจริญ) งั้นไอ้ฟ่างคงตกต่ำทั้งชาติเพราะด่าไอ้แทนเป็นงานอดิเรก
“ห่า ปัญญาอ่อน เมาพิชซ่าเหรอมึงน่ะ”
(อย่าพูดมาก มึงเปิดยังวะ เตี้ยแล้วยังชักช้าอีก)
“กูชักไวอยู่นะภูมิ กร๊ากกก” โดนมันด่าว่าทะลึ่งอีก ผมเปิดเอ็มปุ๊บ ไอ้ภูมิก็ส่งคำขอเปิดกล้องปั๊บ มึงกะไม่ให้ MSN กูตั้งหลักก่อนเลยหรอวะ และแล้วเราสองคนก็เห็นหน้ากันแม้จะอยู่คนละขอบฟ้า มันทักทายผมด้วยการแลบลิ้น อมยิ้มกวนตีนใส่ แต่ซักพักมันก็เริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวด จ้องหน้าผมเหมือนไม่เคยพบเคยเห็น
(พีม มึงไปทำอะไรกับหัวมึงมา) เสียงมันนิ่ง และเย็นยะเยือกชวนขนหัวลุกมาก
“กูไปตัดผมมา เท่ห์ป่ะ” ผมก็ทำใจดีสู้ นี่แหละครับคือสาเหตุที่แท้จริงที่ผมไม่อยากเปิดกล้องคุยกับไอ้ภูมิ เมื่อตอนบ่ายหลังจากที่คุยกับภูมิเสร็จ แม่ก็ขอร้องอ้อนวอนให้ผมไปตัดผม แม่บอกว่ามันรุงรัง กลัวว่าวันดีคืนดีพ่อกลับบ้านมาดึกๆ เข้าใจผิดคิดว่าลูกเป็นโจรขึ้นบ้านแล้วอาจจะชักปืนมายิงได้ (กรรม)
ถึงผมจะพยายามอธิบายว่ามันเป็นสไตล์ มันแนว ผมเป็นตัวของตัวเอง แม่ก็ไม่ฟัง แถมยังบอกอีกว่า “ตัวมึง แต่เงินกูส่งเรียน ถ้าไม่ตัดผมก็จะตัดออกจากกองมรดก” เอาซี้ มีรึผมจะขัดได้ ก็เลยต้องไปตัด โคตรเสียดายอุตส่าห์ไว้มาตั้งแต่ปี1 จะรวบได้อยู่แล้ว จะเป็นไอ้หนุ่มผมยาวอยู่แล้วเชียว
ไอ้ภูมิมันมองผมนิ่ง ไม่พูดไม่จา ไอ้นี่ก็เป็นอีกรายที่ไม่ชอบให้ผมปรุงแต่งร่างกายตัวเอง คราวก่อนผมแอบไปเจาะหู ยังโดนมันบ่นจนรูหูผมรู้สึกผิด ผมเลยไม่อยากให้มันรู้ว่าไปตัดผมมา แต่ว่าคงไม่ทันแล้วล่ะ
“เฮ้ย ช่วยวิจารณ์หน่อย อย่างเงียบดิภูมิ” กูเสียเซลฟ์นะเฟ้ย
(ใครให้ไปตัด)
“ก็ แม่บอกให้ตัด กูว่าจะบอกมึงก่อนนะเว้ย แต่….” แต่กูลืม เหอๆ
(มึงห้ามออกจากบ้าน)
“แย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ” ผมคว้ากระจกมาส่องๆ ปัดๆดู มันก็โออยู่นะ ทำไมไอ้ภูมิถึงต้องซีเรียสขนาดนี้ด้วยวะ “มันก็ไม่แย่มากนี่หว่า มึงไม่ชอบเหรอ” ผมพยายามโน้มน้าวไอ้หล่อหน้านิ่งให้มันคล้อยตาม มันหลิ่วตา กอดอก เอนหลังพิงเก้าอี้
(ที่ไม่ให้ออกจากบ้านเพราะมึงน่ารัก เดี๋ยวคนอื่นมาชอบ กูหวง) เอ่อ…….ฟายยยย พูดซะขนาดนี้กูก็เขินสิ
“หล่อเว้ยหล่อ น่ารักเอาไปใช้กับน้องเสือน้อยมึงนู่น” ด่าแก้เขินไปงั้นแหละ ภูมิมันไปอิตาลีแบบตัวเปล่า มันบอกว่าที่นู่นมีครบทุกอย่าง และในกระเป๋าเป้มันเลยมีแค่ไอ้หมีเน่าๆที่มันนอนกอดทุกคืน
ส่วนไอ้ลูกหมีโปลิโอก็ติดสอยตามผมมาถึงเชียงใหม่ ทิ้งพ่อหมียักษ์ให้นอนเฝ้าห้องกับสมุนอีกนับร้อย ที่จริงก็ไม่ได้อยากจะเอามาหรอกนะ แต่แบบว่ากระเป๋ามันโล่งไง เลยจับๆยัดๆมา แล้วตอนนั่งเครื่องผมก็เซ็งไรงี้ ก็เอาไอ้ขี้โรคมาเล่น ไม่ได้อยากเอามาด้วยจริงจริ๊ง
“นี่ เลิกจ้องกูซักที อายเป็นนะเว้ย”
(หึหึ มึงอายเป็นตั้งแต่เมื่อไรวะเตี้ย) ห่า ยังมาจ้องอีกถึงจะเป็นการจ้องผ่านกล้องแต่สายตาไอ้ภูมิก็มีอานุภาพทำลายล้างหัวใจผมอยู่ดี
ผมหันมองกระจกบานเลื่อนที่กั้นห้องกับระเบียง ฝนหยุดตกไปแล้ว มีไอน้ำบางๆเกาะกระจกใส เงาที่สะท้อนกลับมามันทำหน้าหงอยๆ ยิ้มเหงาๆ ผู้ชายคนนั้นนอนตะแคงกอดตัวเอง
ผมคว้าไอ้ลูกหมีโปลิโอมากอด มันมองหน้าผมตาแป๋วเชียว
“จ้องหน้ากูทำไม คิดถึงพ่อล่ะสิ พ่อมึงนอนอืดอยู่กรุงเทพนู่น” ไอ้ลูกหมีทารกก็เอาแต่ยิ้มตาแป๋ว ผมยิ้มเหงาๆให้มัน และกัดหัวไอ้ขี้โรคด้วยความหมั่นไส้ แต่ถึงมันจะถูกผมทำร้าย มันก็ยังยิ้มให้ผมเหมือนเดิม
“ที่นี่กับกรุงเทพเวลาคงไม่ต่างกัน แต่ที่นี่กับอีกซีกโลกมันต่างกันมาก มึงว่ามั้ย”
ผมมองเพดานฝ่าความมืดสลัว มองมือถือที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆ ผมได้แต่มองและรอให้มันส่งเสียง ผมรออยู่แบบนี้ แต่เบอร์ที่ผมรอก็ไม่ปรากฏบนหน้าจอเลย
“ภูมิ …..มึงไม่รู้รึไง ว่าแฟนมึงขี้เหงา”
ผมบอกกับตัวเองเบาๆ คงมีเพียงไอ้ขี้โรคเท่านั้นที่รับรู้และได้ยินว่าผมกำลังรู้สึกอย่างไร
ผมปล่อยให้ตัวเองถอนหายใจครั้งที่เท่าไรไม่รู้ของชั่วโมงนี้ และสายตาผมก็เหลือบไปเห็นกีต้าร์ที่วางอยู่ใกล้ๆชั้นซีดี
ผมถือกีต้าร์มานั่งที่นอกระเบียง ลมเอื่อยๆที่พัดละอองฝนปรอยๆมากระทบผิว ทำให้รู้สึกหนาว ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้า คงเพราะฝนตกคืนนี้เลยไม่เห็นดาวซักดวง ผมเกากีต้าร์เบาๆ ดีดเล่นไปเรื่อยๆ
ผมอยากจะบอกความรู้สึกของผมในตอนนี้ให้คนที่อยู่อีกโค้งขอบฟ้าได้รับรู้
http://www.youtube.com/v/tYh0iXy_uk4?
กาลเวลา ยิ่งนานยิ่งเปลี่ยนใจคน
เปลี่ยนรักของคนเมื่อไกลห่าง
ยังกังวล ว่าเธอเปลี่ยนไปหรือยัง
ความหวังนับวันยิ่งเลือนลาง
เธอบอกให้ฉันรอ สักวันจะย้อนมา
ยังเชื่อในสัญญา ว่าคงไม่นาน
จะพบกันใหม่
ได้แต่หวังถึงการกลับมา
ทั้งที่เธออยู่ไกลสุดฟ้า
และอาจไม่เหมือนเดิม
ได้แต่รอรักคืนกลับมา
ทุกคืนช่างเหน็บหนาวเหลือเกิน
กลัวเธอจะผิดคำสัญญา
อยู่ลำพัง เฝ้ามองแต่นาฬิกา
เพื่อนับเวลาที่เลยผ่าน
เธอบอกให้ฉันรอ สักวันจะย้อนมา
ยังเชื่อในสัญญา ว่าคงไม่นาน
จะพบกันใหม่
ได้แต่หวังถึงการกลับมา
ทั้งที่เธออยู่ไกลสุดฟ้า และอาจไม่เหมือนเดิม
ได้แต่รอรักคืนกลับมา
ทุกคืนช่างเหน็บหนาวเหลือเกิน
กลัวเธอจะผิดคำสัญญา
ได้แต่หวังถึงการกลับมา
ทั้งที่เธออยู่ไกลสุดฟ้า และอาจไม่เหมือนเดิม
ได้แต่รอรักคืนกลับมา
ทุกคืนช่างเหน็บหนาวเหลือเกิน
กลัวเธอจะผิดคำสัญญา
เฝ้าคอยการกลับมาของเธอ
ต่อให้นานแค่ไหน ฉันรอ
“กูยังรอมึงนะภูมิ”
………………………………………..
RRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
ง่า ใครแม่งโทรมาแต่เช้าวะ ผมควานหามือถือ สะเปะสะปะไปทั่ว เออ กูจะรับแล้ว ร้องอยู่นั่นแหละ
“ฮาโหลล ครายยย”
(หึหึ ยังไม่ตื่นอีกเหรอ จะเที่ยงแล้วนะ)
“อือ เที่ยงแล้วเหรอ แล้วกินข้าวเที่ยงยัง” ทำเนียนถาม ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าคุยกับใคร ผมนี่เทพจริงๆ “ว่าแต่ ใครอ่ะ”
(จำกูไม่ได้อีกแล้ว) ผมขมวดคิ้วใส่โทรศัพท์ทั้งที่ยังหลับตาหน้าซุกหมอน เสียงใครวะ
“ไอ้เชนเหรอ”
(กูเป็นคนที่รักมึง อย่าเสือกตอบว่าไอ้ภูมิล่ะ)
“พ่อเหรอ”
(กวนตีน)
คนที่รักผม ไม่ใช่ภูมิงั้นเหรอ กูชักจะหายง่วงแล้วมีผู้ชายมาบอกรักหลังตื่นนอน ผมเงยหน้าจากหมอน เอาโทรศัพท์ออกห่าง เพื่อนดูหน้าจอที่โชว์ชื่อ
“ไอ้คลื่น”
(ไง รู้ด้วยว่ากูรักมึง หึหึ) คราวนี้ตาสว่างเลยครับ ไอ้คลื่นโทรหาผม เสียงของคลื่นยังคงสดใส อบอุ่นอยู่เสมอ ไม่ได้คุยกับมันนานแล้วเหมือนกัน
“กูเก่งอ่ะ รู้เห็นทุกอย่าง ฮ่าๆ”
(ครับ พ่อคนเก่ง พ่อคนดี พ่อคนสูงโปร่ง) ไอ่ฟายยย ห้ามประชดปมด้อยกู
“แล้วโทรมาไม ว่างหรอสัด”
(โหหห ทำร้ายน้ำใจกูอ่ะพีม กว่ากูจะทำใจกล้าโทรหามึงได้)
“ฮะๆ ทำไมต้องทำใจด้วยวะ กลัวเสียงรอสายกูกินตับมึงรึไง”
(ยิ่งกว่านั้นอีก มึงอยู่ไหนวะ)
“อยู่บ้านดิ ถามโง่ๆ ฮ่าๆ”
(เชี่ยพีมแม่งกวนตีน มึงอยู่เชียงใหม่ใช่มั้ย)
“เยสเซ่อ”
(อยากไปเที่ยวเชียงใหม่จัง)
“หืม มาสิ เดี๋ยวกูเป็นไกด์ให้คิดค่าตัวไม่แพงหรอก สนป่าวๆ”
(ให้ไปจริงเหรอ)
“จริงสิ จะมาวันไหนก็บอกละกัน กูจะพาเหล่สาว สาวเชียงใหม่มีแต่แจ่มๆทั้งนั้น เดี๋ยวป๋าพีมจัดให้”
(งั้นพรุ่งนี้เจอกัน ฮ่าๆ) แหม หัวเราะระรื่นเชียวนะมึง
“พรุ่งนี้เลยเหรอ” ใจร้อนไปไหนครับท่าน
(อืม พอดีกูมาทำธุระกับพ่อที่แม่ฮ่องสอน เดี๋ยวแวะไปหา)
“ไอ่ฟาย มึงตั้งใจจะมาอยู่แล้วอ่ะดิ”
(ฮะๆ รู้ทันอีก แล้วถ้ากูจะค้างด้วยซักสองสามคืนละ ได้มั้ย)
“โหยเชี่ย แม่งทำเป็น มึงจะอยู่เป็นเดือนก็ไม่มีใครว่าหรอก ตกลงมาจริงๆใช่มั้ย” ผมจะมีเพื่อนแล้ว จะไม่เหงาแล้ว
(ครับ)
“เออๆ รีบมาๆ งั้นกูไปบอกแม่ก่อนนะว่าเพื่อนจะมาเที่ยวบ้าน แม่กูคงจัดงานต้อนรับมึงเลยว่ะคลื่น ฮ่าๆ”
(งั้นเหรอ ฝากขอบคุณคุณแม่ล่วงหน้าด้วยนะ)
“อืม ได้ๆ ว่าแต่มึงจะมาพรุ่งนี้จริงๆนะ” ได้ยินเสียงมันหัวเราะเสียงสดใส
(อยากให้กูไปขนาดนี้ มึงเหงาละสิไอ้เปี๊ยก)
“ก็……” ถ้าจะบอกว่ามาก เหงามาก มันจะว่าผมอ่อนแอมั้ย
(พีม)
“หื้ม”
(…..คิดถึงนะ)
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………….
ภูมิเอ๊ย แกมันอยู่ไกล ใครบางคนเค้าใกล้กว่า :laugh: :laugh:
ต้องขอโทษเรื่องภาษาเหนือของตอนที่แล้วด้วยนะคะ ตาลไม่ใช่คนเหนือก็เลยให้เพื่อนที่อยู่เหนือช่วย อาจจะทำให้เจ้าของภาษารู้สึกไม่ดี ตาลต้องขอโทษจริงๆคะ :m15: ยังไงก็จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้น ขอบคุณทุกคำติชมนะคะ^^
ปล กรุณาอย่าถามตาลว่า”จะรวมเล่มไหม” แต่ควรถามว่า “มึงจะแต่งจบมั้ยคะอีตาล” กร๊ากกกกกกก
วันนี้นางงามมีรูปพีมหลังตัดผมมาให้ดูด้วยคะ ภูมิไม่หวงก็บ้าแล้ว แต่ว่าหวงไปก็เท่านั้นแหละ คึคึ
(http://image.ohozaa.com/i/4a2/sungjecopy.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d657b696cb51e73cae1bcd47c8532c1a)
อันนี้แถมคะ อิอิ
(http://image.ohozaa.com/i/d1a/196723_190123537697336_111226192253738_496444_522655_n.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5cf167d1f94c00a2f3c52a2662604b4e)
-
:z13: :L2:
อั๊ยยะ ได้เป็นคนแรกเหรอ :sad4: :sad4: ปลาบปลื้มเป็นที่สุด
ภูมิเอ้ย เป็นอะไรไป เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ ยุ่งอะไรนักหนา ถึงไม่โทรมาหาแฟนขี้เหงาเลย
คนทางนี้ เขารออยู่ทุกคืนทุกวันนะ :เฮ้อ:
ไม่คิดว่าพีมมันจะเปลี่ยนใจไปชอบคลื่นหรอก
แต่ถ้าให้เป็นได้แค่ คนแก้เหงา มันไม่น่าสงสารนายคลื่นไปหน่อยเหรอ
ภูมิๆๆ ติดต่อมาด่วนๆๆ คนที่เขาอยู่ใกล้กว่ากำลังทำแนนแล้ว :z3:
-
อิภูมิงานงอกแล้วนะ เหอๆๆๆ o18
-
ไอ้พี่ภูมิหายหัวหล่อ ๆ ไปไหนค่า ข้าศึกจะโจมตีท้ายครัวแล้วนะค่า
-
ทำพีมเหงามิงตายซะเถอะอิภูมิ :z6: :z6:
พีมระวังโดนฉุดนะ :z1:
ปล.พี่ตาลจะแต่งจบมั้ยเนี่ย :laugh:
ล้อเล่นจ้า :z2:
-
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!
ไอภูมิ เอ็งอยู่ไหน รีบกลับมาดูลูกดูเมียด่วนน !!
ความเหงามันทำได้ทุกอย่างนะเว้ยเห้ย !!!
:fire: :fire: :fire:
-
เชียร์คลื่นเต็มที่ :a2: :a2:
-
ไหงเงี้ยยย :angry2:
:serius2:มาบอกคิดถึงกันซะงั้น
-
ภูมิหายไปไหน รีบมาด่วนนนนนน :angry2:
พีมเหงามากกกกกกก ระวังโดนคลื่นแย่งไปด้วยไม่รุตัว
-
คลื่นมาแรงแล้วงานนี้ซัดไปถึงเชียงใหม่เลย
ภูมิอยู่ไหนติดต่อกลับด่วนนนนน
-
เมื่อไหร่ภูมิจะกลับมา
สงสารคนขี้เหงาอย่างพีมบ้างเหอะ
+1 ค่ะ
-
เอาหละซิ คลื่นจะมาทำคะแนนแล้วนะภูมิ
มุดหัวอยู่ไหนเนี่ย ไม่ใช่หาย ๆ นี่ กำลังเดินทางมา ชม. นะจ๊ะ
ลุ้นตอนหน้าค่ะ พีมจะใจอ่อนกับคลื่นป่าว :z3:
-
ถ้าภูมิรู้ว่าคลื่นมาหาพีม หึหึ ไม่อยากคิด ก็ใครบอกให้ไม่ติดต่อพีมหล่ะ
-
น้องพีมน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :man1:
คลื่นมาแล้ววว อย่าให้คลื่นลูกใหญ่ตามมานะ
แต่งจบสิคะคุณตาล โธ่! :monkeysad: สู้สู้ค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
เอาแล้วไง ข้าศึกบุกฐานที่มั่นแล้ว เจ้าของดันไปอยู่อีกซีกโลกนึง เสร็จแน่ๆ :m20:
-
การที่ภูมิไม่ติดต่อมาต้องมีเหตุผลดีๆนะ
แต่ภูมิไม่เคยที่จะหายไปแบบนี้นะ
กลัวดราม่าจัง
-
แอบซุ่มอ่านความหวานมาตลอด
วันนี้ออกมาเพราะกลัวมาม่า ไม่มีช่ายม๊ายยยยยย
-
:กอด1: พีม
ตาภูมิหายไปไหนเนี่ย ปล่อยพีมให้เหงาแบบนี้ได้ไงงง :angry2:
-
ภูมิใ..แกหายไปไหน :beat: :beat: :beat:
-
:laugh: ภูมิแกหาย ระวังไว้ให้ดี!
-
ภูมิ...........
ท้ายครัวยังอยู่ดีรึป่าว???
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
คงไม่มีไรหรอกเนอะ กับคลื่นนะ 5555++
แต่ภูมิรีบๆๆกลับมาได้ปะนานไปปะเนี่ยยย
ไปนานเหลือเกินนนนน
-
อยู่ไหนเนี่ย หมากะลังจะขึ้นเชียงใหม่มาคาบชิ้นเนื้อไปอยู่แล้วนะภูมิ
-
ไกลไม่ว่า แต่ติดต่อไม่ได้นี่เคืองแทนพีมว่ะภูมิ :m16:
-
ภูมิ แกหายไปไหนตั้งอาทิตย์
เห็นมะ? พีมเหงาเลย
แต่ขอร้องนะพี่คลื่น อย่าไปทำให้พีมหวั่นไหวและสับสนเน้ออออ เค้าฉงฉานพระเอก 555 :z2:
-
อย่าหวั่นไหว :serius2:
-
นี่หล่ะ ภูมิจะได้กลับมาจากอิตาลีเลยทีเดียว 555
-
อร๊ายยย น้องคลื่น มาหล่อๆอีกแล้ว คิดถึงจัง :o8:
รอเที่ยวเชียงใหม่พร้อมน้องพีมกับน้องคลื่นดีกว่า :z1:
-
อ้าว!! เฮ้ย!! ไอ้พี่คลื่น แอบเล็งไว้แล้วดิ ถ้าพี่ภูมิรู้ เฮือก!!
อ่ะ!! แต่ก็ดีนะ ภูมิจะได้รีบกลับมา 555+
-
ภูมิหาย.....
-
ระวังรถไฟจะชนกันที่เชียงใหม่อะสิ
-
หายไปไหนวะคะ ไอ้คุณภูมิ !?!?!? :angry2:
เดี๋ยวปั๊ดแม่ง หันไปเชียร์คลื่นซะหรอก
มานานๆที เรียกเรตติ้งตลอด -.-
รอออออออ อ่านตอนต่อไปเหมือนที่พีมรอภูมิ
+1 จ้า
-
งานนี้ถึงเวลา คลื่นทำคะแนนแล้ว คิคิ
ว่าแต่ภูมิหายไปไหนนะ
o13 o13 o13 o13 o13
-
พีม....อย่านะเว้ย
อย่าให้"ความเหงา" ตัวเดียวทำร้ายใครหลายคน ทั้งตัวเอง ทั้งภูมิ ทั้งคลื่นเองด้วย
อย่าให้ความไว้ใจของภูมิต้องสั่นคลอน :o12:....ความไว้ใจมันมีให้ได้แค่ครั้งเดียวนะ :sad11:
-
เชียร์คลื่นเต็มที่ :a2: :a2:
ขอคัดค้านความเห็นนี้ครับ เพราะจะเก็บคลื่นไว้เป็นของเราเอง :laugh: :laugh:
ภูมิหายไปไหนหว่า รีบกลับมานะเมิงอย่าปล่อยให้พีมวอกแวก เดี๋ยวคลื่นเค้าเสียบนะ o18 o18
ส่วนน้องพีมที่รัก จำได้นะว่าเคยบอกว่าคิดกับคลื่นแค่เพื่อน เพราะงั้นอย่าให้มากกว่านี้ไม่งั้น :beat:(คนแต่ง) :m20:
-
ต้องมีเซอร์ไฟร์จากภูมิแน่ๆ รอดูกันไป
-
ว้าย!!! พีชน่ารักขึ้นเยอะเลย ถ้าภูมิหวงก็รีบมาดิ ใครใช่ให้หาย คลื่นกำลังมาเเล้ว
-
โหยยพีมไมเป็นงี้พีมนะพีม อย่าโลเลๆๆท่องไว้ๆๆเธอก็แค่เหงา :z3:
อิภูมิไปอยู่ไหนฟร่ะ กลับมาดูที่รักแกดิ้
:m16:คลื่น
เค้าไม่อยากดราม่าเลยอ่าาคนแต่งอ่าาาาาาา :angry2:
-
กลับมาทำเซอร์ไพรส์หวานแหววเดี๋ยวนี้ไอ้แห้ง
-
อย่านะเว้ยย อย่านะเว้ยยย...
อย่ามีมาม่านะกรี๊ดดดด
ภูมิหายไปไหนนน
แอร๊!มัวไปทำเซอร์ไพร์รึเปล่า
หยุดทำอะไรอย่างนั้นแล้วมาดูพีมก่อนเร๊วววว
-
ง่ะ ไอ้ภูมิแกมัวแต่หายหัวไปอยู่ไหนวะ
-
สงสัยมาก คนหวงเมีย แบบภูมิ ทำไม หายเงียบไปเลย หายไปอย่างนี้ ระวัง มดแดงแอบเอาไปกินไม่รู้ด้วยะ นะ
ขอบคุณนะค่ะ
-
ตอนหน้า ท่าจะเป็นตอนที่ดราม่า สินะครับ คุณตาล
คลื่น..... มาหา.... มาเที่ยวบ้านพีม
ส่วนภูมิคนเป็นแฟน ไม่มาบ้านพีม แต่อาจจะมา เซอร์ไพรส์ แต่ต้อง แจ๊คพล๊อต เพราะมาเจอพีมอยู่กับคลื่น
ผมคิดไปเองนะครับ คุณตาล 555555 จะได้ดราม่า อ่านแล้วน้ำตาซึมม
-
:z3: ไอ้ภูมิ ไปยุไหนว่ะ :angry2:
ยัยตาล ห้ามมาม่านะ :call:
-
ก่อนอื่นขอตบนางตาลก่อนนะคะ :beat:
แล้วก็กระโดด...ตบน้องภูมิด้วย...ปาก :laugh: ไปทำอะไรอยู่คะเธอว์ เดี๋ยวน้องพีมก็โดนคาบไปเสียหรอก ชิส์
นางงาม มาต่อโดยไว ไม่เช่นนั้นชั้นจะตามตบหล่อน :laugh:
-
เหงา คำนี้มักตามมาด้วยกิ๊กนะ ไอ้แมว
-
คริคริ คลื่นมาซึดแระนะภูมิ ถ้ามัวหายหัว หัว(ใจ)จะหายนะจ้ะ อิอิ
-
คึคึ ภูมิจ๋าไมไม่โทรหาเตี้ยบ้างน้อ o18
-
555+ภูมิตายแน่ ทำหนูพีมเหงานแบบนี้แย่แน่นอน
เดี๋ยวจะยุให้พีมปันใจไปหาคลื่นซะเลยนิ
ทำไมถึงหายไปแบบนี้หละค่ะน้องภูมิ
สงสารน้องพีมเค้านะ
-
น่ารักทุกคู่เลย..
โดยเฉพาะ ข้าวฟ่าง กับ แทน...พอทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ข้าวฟ่างดูขี้อ้อน น่ารัก ชอบบบบบบบบบบบบ
มีทั้งมุมโหด มัน ฮา บ้าบอ ขี้อ้อน งอแง ง๊องแง่ง ชอบอ่ะ น่ารักอ่ะ หุหุ
พีม กับ ภูมิ ก็ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอ๊ะอะ อะไรก็ขู่พีมตลอด เดียวปั๊ด เชียร์ให้คลื่นมันตีท้ายครัวเลย..รีบโทรหาพีมเลยนะท่าไม่อยากให้พีมไข้วเข้ว คริคริ
พี่คิว กับ น้องเต้ย...
กว่าจะลงเอ๋ยกัน เชนและพ้องเพื่อนเกือบได้รางวัลออสก้าปีนี้ไปครองแระ สาขานักแสดงนำยอดเยี่ยม นักแสดงสมทบยอดเยี่ยม กำกับยอดเยี่ยม บทยอดเยี่ยม ต้องตกเป็นของพวกนี้แน่..ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักกันนะดีแล้ว..คู้กันแล้วไม่แคล้วกัน..
เอวัง...
:pig4: :L2: :pig4:
-
ง่ะ นายภูมินี่ดีได้ไม่นานเล้ยยยยยยยยยยยย :z6:
-
น่ารักกกกกกกกกก
-
ภูมิหายไปไหนหว่า
รีบๆ โทรมาเน้อ อิอิ
มารอตอนต่อไปครับ อยากอ่านอย่างแรง
-
งามไส้แล้วเว้ยเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แล่วๆๆๆๆๆๆ แล้วววววววววววว
อิภูมิหายไปไหน๊!!!!!!!!!!!!!
มีคนเหงากำลังจะเขวไปตามกระแสคลื่นแล้ววววววว
กลับมาด่วนนนนนนนนนนนนนนน
-
อืม ระหว่าง ภูมิมาเซอร์ไพรซ์แล้วเจอพีมและคลื่น กับ คลื่นมาหาพีม แต่มาเจอภูมิที่มาเซอร์ไพรซ์พีม คนเขียนจะเลือกแต่งแบบไหนครับ เห้อ (แล้วมันแตกต่างกันม่ะ)
-
:laugh: ตามน้องตาลมาถึงห้องนี้ (ตามมาจากเด็กดี)
:z3: ภูมิ อยู่ไหน กลับมาหาแมวด่วน เดี๋ยวเจอคลื่นแทรก
:sad4:ไม่เอามาม่านะตัว เขาชอบไวไว 555
-
o18
-
พีมน่ารักมากง่ะ
-
สงสัยที่ภูมิหายไปจะแอบบมาเซอร์ไพร์พีมรึเปล่า
แต่กลัวจะมาป๊ะกับคลื่นแล้วจะได้ของเซอร์ไพร์เองนี่สิ
-
คลื่น ลูกนี้ ชักจะมาแรง แล้วนะ ภูมิรีบกลับมาได้แล้วมั้ง แค่น้องหมีคงเอาไม่อยู่แล้วละ :o11:
-
ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
ความเหงามันทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากได้เยอะมากเลย
สงสัยต้องเตรียมต้มน้ำ น้องตาลจะแจกมาม่าแล้วมั้ง
-
เน้ๆๆๆๆๆๆ หาคู่ให้'คลื่น'ซักทีเซ่ะครับ ขัดใจ!
-
ไม่ติดต่อมาเลยแบบนี้ มันน่าน้อยใจ :fcuk: หรือว่า
ถ้าภูมิคิดจะมาเซอร์ไพร์พีมด้วยวิธีนี้ แบบว่าจู่ๆโผล่มาหาที่บ้านพีม
หึ หึ ระวังจะเจอเรื่องเซอร์ไพร์เองนะจ้ะ o21
-
พี่ภูมิ o18
-
ไม่อยากให้ทะเลาะ หรืองอนกันเลย แต่เขียนให้คลื่นบุกมาซะขนาดนี้ก็คงไม่พ้นล่ะนะ
-
เน็ตที่บ้านล่ม กูจะเผาแคท แม่งมาซ่อมแจ้งนานเป็นอาทิตย์ สาธารณูปโภคเมืองท่อเที่ยวอย่างกระบี่แย่มากๆๆๆๆๆ
แต่อ่านตอนนี้แล้วภูมิไปเที่ยวไหนนี่ ทำให้น้องพีมต้องเหงาอะ หรือไปติดสาว แต่ไงก็อย่าเพิ่งมีอุปสรรคมาขั้นรักนะ
แต่ก็นะว่าจะไม่มี แต่ท่าคลื่นนี้ดิตัวดีกำลังเป็นตัวที่มาบั่นกลางรักของสองคนนี้ แต่ไงพีมก็ไม่วอกแวก เลดี้เข้าข้าง
-
^
^
^
ใจเย็นๆคะคุณพี่ขา แต่สงสัยจะองค์ลงจริง ถึงกับจะเผาผีกันเลยทีเดียว :laugh: :laugh:
ไม่อยากให้ทะเลาะ หรืองอนกันเลย แต่เขียนให้คลื่นบุกมาซะขนาดนี้ก็คงไม่พ้นล่ะนะ
ผู้ชายคนนี้มารีให้น้องตาลสามรีต่อหนึ่งตอน รับโล่นักอ่านยอดเยี่ยมหลังไมค์นะคะ หน้าไมค์รับบวกเบาๆสองบวกเมื่อวานกะวันนี้ อิอิ :กอด1:
-
^
^
^
555 น้งอตาล พี่เข้ามาอ่านเกือบทุกวันแหล่ะครับ พี่ชอบอ่านย้อนหลัง เป็นการฆ่าเวลารอตอนใหม่
.
.
ว่าแต่ ตอนใหม่เสร็จรึยังล่ะ?
-
เห็นรูปพีมอยากจะตามไปฉุดถึงบ้านเลย
จะน่ารักไปถึงไหนกันเนี้ย อิจฉาภูมิโคตรๆอ่ะ
คลื่นจะมาหาพีมที่บ้านแล้วนะภูมิรีบกลับมาให้ไวเลย
ไม่งั้นจะเชียร์ให้พีมกิ๊กกับคลื่นซะเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
รอน้องพีมกะภูมิตอนหน้าอย่าดราม่านะ คู่นี้ยิ่งอนกันเก่ง
-
ตอนที่ 37 ท้องฟ้ากับพระจันทร์
วางสายจากไอ้คลื่นผมก็หลับต่อ ตื่นมาอีกทีก็เกือบบ่ายโมงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็รีบไปบอกแม่ว่าเพื่อนจะขึ้นมาหา
แม่ผมดีใจดี๊ด๊าใหญ่ ที่จะมีเพื่อนลูกชายมาบ้าน ตอนที่พวกไอ้คิวมาเที่ยวบ้านผม แม่ปลื้มมาก รักพวกมันมากเพราะแม่ชอบคนหล่อๆอีกอย่างเวลามีเพื่อนผมมา คุณนายจะได้ล้วงความลับของผมด้วย-_-
“แล้วเพื่อนจะมาถึงตอนไหนล่ะ แม่จะได้ให้กิ่งเตรียมอาหารอร่อยๆไว้ต้อนรับ”
“คงทุ่มสองทุ่มมั้งครับ พีมก็ไม่แน่ใจ”
“มีเพื่อนมาอยู่ด้วยก็ดีแล้วล่ะ แม่เห็นพีมซึมๆมาหลายวันแล้ว”
“พีมเปล่าซึมซะหน่อย แค่มันเซ็งๆไม่มีอะไรทำ” การโกหกเพื่อให้แม่สบายใจ ผมคงไม่บาปหรอกใช่มั้ย
“แล้วน้องคลื่นนี่เป็นเพื่อนในคณะพีมเหรอ ไม่เห็นเคยเล่าให้แม่ฟังเลย เห็นเล่าแต่เรื่องของน้องภูมิ” น้ำพริกอ่องแทบออกจมูก
“คลื่นมันอยู่คนละคณะ แต่ทำกิจกรรมด้วยกันไง เลยรู้จักกัน แล้วพีมเล่าเรื่องไอ้ภูมิตอนไหน แม่อ่ะมั่ว”
“ฉันไม่ได้มั่วย่ะ ก็เวลาแม่โทรหาทีไร พีมก็บอกว่าอยู่กับภูมิ ภูมิพาไปนั่นไปนี่ แม่ก็อยากเจอเพื่อนสนิทลูกเหมือนกันนะ พีมน่าจะชวนภูมิมาเที่ยวบ้านเราบ้าง เห็นบอกว่าหล่อด้วยนิ ฮะๆ”
“ก็งั้นๆ” หล่อมั้ยไม่รู้ รู้แต่ว่า… อย่าพูดเรื่องมันตอนนี้จะได้ม๊ายยยยยยย :serius2: พีมกินข้าวไม่ลงนะแม่ ฮึ่ย เพื่อนสนิทงั้นเหรอ เหอๆ สนิทกายสนิทใจน่ะสิ
“น้องพีม พี่ได้ยินเหมือนเสียงโทรศัพท์บนห้องน้องพีมน่ะคะ” ระฆังช่วยชีวิต ผมลุกจากโต๊ะกินข้าวทันทีที่พี่กิ่งเรียก ปล่อยแม่กินข้าวไปคนเดียวเลย
คนที่โทรมาคือไอ้คลื่น แล้วทำไมผมถึงรู้สึกผิดหวังนิดๆด้วยนะ คงเพราะผมหวังว่าจะเป็นภูมิที่โทรมา
นี่มึงไม่คิดจะติดต่อกูจริงๆเหรอภูมิ
ไอ้คลื่นมันโทรมาถามเส้นทางมาบ้านผม เพราะคนขับรถของมันไม่ชินเส้นทางเลยถามเพื่อความแน่ใจอีกรอบกันหลงทาง
หลังจากกินข้าวเสร็จแม่ชวนผมมาเดินห้างตากแอร์เย็นๆเพราะกลัวผมจะเบื่อ(จริงๆเอาผมมาถือของให้) ได้เที่ยวกับแม่ อยู่กับแม่ก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ผมไม่คิดถึงใครบางคนจนเหงามากเกินไป
………………………………..
“แม่ สวัสดีครับ” ผมกับแม่กลับจากช้อปไม่นาน ไอ้คลื่นก็มาถึง มันพาหน้าหล่อๆของมันมาสวัสดีแม่ผมแถมยังหันมายิ้มหน้าบานให้ผมอีก
“สวัสดีจ๊ะลูก ต๊าย หน้าตาผิวพรรณเหมือนพระเอกหนังเลย” แม่กำลังบ้าพระเอกละครคนนึง เห็นใครสูงๆหล่อๆไม่ได้ เป็นต้องบอกว่าเหมือนเขาไปหมด เห็นผู้ชายคนไหนแม่ก็บอกว่าเหมือน
ไอ้คลื่นก็ยิ้มเขินๆ ชริส์ ไม่เห็นจะหล่อเลย ถ้าหน้าอย่างงี้เรียกหล่อนะอย่างผมคงพี่โดม ปกรณ์แล้วล่ะ หึหึ “แล้วน้องคิวน้องแทนไม่มาด้วยกันเหรอ”
“ครับ พอดีผมมาทำธุระกับพ่อที่แม่ฮ่องสอนน่ะครับเลยแวะมาหาพีม ยังไงก็รบกวนคุณแม่ด้วยนะครับ”
“โอ๊ย รบกงรบกวนอะไรกันลูก ไม่ต้องเกรงใจจ๊ะ อยู่กันเยอะๆสนุกจะตาย เอ…แต่พีมบอกแม่ว่ามีคนขับรถมาด้วยนิ”
“ใช่ครับ แต่ว่าน้าแกต้องตีรถกลับไปทำธุระให้พ่อต่อน่ะครับ”
“อ๋อ” ดูเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว แล้วไอ้คลื่นก็เอาของฝากมาประเคนให้แม่ผม ว่าแต่นั่นของฝากหรือมึงล้างสต็อกกันแน่วะ เยอะโคตรๆ
“ขอบใจมากนะลูก แต่คราวหลังไม่ต้องลำบากก็ได้ งั้นหนุ่มๆก็คุยกันไปก่อนนะ แม่ไปบอกให้กิ่งจัดโต๊ะก่อน ตามสบายนะจ๊ะ”
“ครับ ขอบคุณครับ” แม่ผมเดินเฉิดฉายเข้าครัวไป ทิ้งไว้แค่ผมกับมันสองคน ทำไมรู้สึกว่าทำตัวไม่ถูกล่ะเนี่ย
“ไง นั่งเงียบเลยนะ ไม่ดีใจรึไง กูอุตส่าห์มาหา” พอลับหลังแม่ ไอ้คราบชายหนุ่มแสนดีก็หลุดลอยตามแม่ไปด้วย เหลือแต่ไอ้ปีศาจกวนตีนตัวเดิม
“กูต้องจัดขบวนสิงโตแห่ต้อนรับมึงด้วยมั้ย” ถึงจะพูดอย่างนั้น ผมก็ยิ้มให้มัน ก็ใครใช้ให้มันยิ้มก่อนล่ะ “เอาของไปเก็บก่อนป่ะ” ผมพาไอ้คลื่นขึ้นมาชั้นสอง มันก็ชมไม่ขาดปากว่าบ้านผมสวยอย่างโน้น น่าอยู่ยังไงงี้ มันบอกว่าชอบบ้านไม้สักทองแบบนี้มาก
วันนี้พ่อกลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน เพราะรู้ว่ามีเพื่อนลูกชายมาเยี่ยม ไอ้คลื่นเป็นคนที่เข้ากับผู้หลักผู้ใหญ่ได้ดีมาก ทั้งที่พ่อผมเป็นคนที่เข้าถึงยาก เป็นคนอื่นคงเกร็ง แต่คลื่นมันชวนพ่อคุยจ้อเชียว
เรากินข้าวเสร็จ ต่อด้วยข้าวเหนียวมะม่วงฝีมือหญิงแม่ เล่นเอาผมเกือบเป็นงูเหลือม อิ่มจนกระดิกตัวไม่ได้ผมนั่งดูทีวีที่ห้องรับแขกซักพักแม่ก็ไล่ให้มานอน เพราะคลื่นนั่งรถมาเหนื่อย ให้รีบพักผ่อน
ผมกับมันเปลี่ยนกันอาบน้ำ แต่แทนที่อาบเสร็จจะรีบนอนมันกลับชวนผมลงมานั่งเล่นที่โต๊ะไม้หน้าบ้าน ดอกกาสะลองที่บานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ บางทีก็ได้กลิ่นหอมเหงาๆของดอกลั่นทม ดอกไม้ทุกต้นที่เบียดกันขึ้นในรั้วบ้าน เป็นฝีมือการปลูกของคุณพ่อผมเองครับ เจ๋งป่ะละ
“ดูมึงไม่ค่อยสดชื่นเลย มีเรื่องอะไรรึเปล่า” ไอ้คลื่นเอ่ยถามทันทีที่เราทั้งคู่นั่งลง นี่ผมดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
“ก็นิดหน่อย”
“หึ ทำไม แฟนไม่โทรหารึไง”
“สู่รู้นะมึง แล้วนี่คิดไงถึงมาหากูได้วะ” เราต้องชิงเปลี่ยนเรื่องก่อนที่ศัตรูจะจู่โจมมากไปกว่านี้ ผมเท้าคางถามไอ้คนที่นั่งตรงข้าม ไม่เจอกันเกือบสามเดือน เชี่ยนี่หล่อขึ้นเป็นกอง มันใช้โฟมล้างหน้ารกแกะ รกแพะรึไงวะ ใสกิ๊งเลย
“คิดว่าคิดถึง ก็เลยมา” เอ่อ…มันยิ้มเท่ห์ๆมาให้ผม พร้อมกับเอนหลังพาดแขนไปตามแนวม้านั่ง จะพูดจะจาอะไรเคยคิดถึงใจก็บ้างมั้ย ห๊า
“อ่ะนะ” แม้ว่าผมจะไม่ได้คิดอะไร แม้ว่าเราทั้งคู่จะบริสุทธิ์ใจต่อกัน แต่ผมก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าลึกๆแล้วผมกังวล กังวลว่าถ้าภูมิรู้เรื่องนี้ รู้ว่าคลื่นมาหาผมถึงเชียงใหม่มันจะรู้สึกยังไง ไอ้มันรู้สึกยังไงยังไม่น่าห่วงเท่า ถ้ามันรู้แล้วกูจะมีสภาพ(ศพ)แบบไหน นี่สิที่น่าคิด เหอๆ
แต่ก็ช่างเถอะ ก็มันเล่นหายไปเป็นอาทิตย์คงไม่ห่วงผมแล้วละมั้ง “แล้วทำไมมาคนเดียววะ กูนึกว่ามึงจะหนีบสาวมาด้วยนะเนี่ย” ผมแซวมันหวังว่าจะได้เห็นไอ้คลื่นอาย แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะนอกจากมันจะไม่อายมันยังกวนตีนต่ออีกต่างหาก
“เอามาทำไม มาหาเอาข้างหน้าดิ”
“หึหึ ไอ้บ้า สาวนะเว้ยไม่ใช่ปั๊บน้ำมันจะได้มาหาเอาดาบหน้า แล้วปิดเทอมมึงเป็นไงบ้างวะ”
“ก็ดี ช่วยงานที่บ้านน่ะ แล้วมึงล่ะ” ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้เชี่ยคุณชายคลื่นบ้านมันทำเกี่ยวกับพวกอสังหาฯ รวยได้อีกไอ้ฝัด(ฟายฟีชเจอริ่งกับสัดน่ะครับ)อิอิ
“อยู่บ้านเฉยๆ กินกับนอน แม่งโคตรสบาย”
“เออ ถึงว่า กูเห็นมึงตอนแรกนึกว่าเด็กคนที่มันนั่งขัดสมาธิถือขวดซีอิ๊วขาวซะอีก” หน๊อย จะว่ากูอ้วนใช่มั้ย จะว่ากูเป็นเด็กสมบูรณ์ใช่มั้ย
“มึงออกจากบ้านกูไปเลยป่ะ แม่ง” คิดดูนะครับ คือผมก็ไม่ใช่คนสูงมากใช่มั้ยละ แล้วถ้าผมอ้วนด้วยมันจะเป็นยังไง กูไม่อยากคิดเลย Y_Y
“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า มึงก็ตัวเท่าเดิมนั่นแหละ แต่ตัดผมใช่มั้ย น่ารักดี” แล้วทำไมต้องจ้องขนาดนั้นด้วย แล้วทำไมต้องยิ้มหวานขนาดนั้น ผมเคยบอกใช่มัยครับว่าคลื่นเป็นคนที่ยิ้มเก่งมาก รอยยิ้มของมันสดใสจริงใจเสมอเพราะมันไม่ได้ยิ้มแค่ปากแต่ตามันก็ยิ้มด้วย ถ้าจะบอกว่าคลื่นเป็นผู้ชายอบอุ่นก็คงไม่ผิดนัก
“เอ่อ ก็อยากลองเปลี่ยนดูบ้าง ไว้ยาวๆแล้วมันร้อนน่ะ”
“อืม แล้วตกลงมึงซึมเรื่องอะไร บอกกูได้นะ” ผมมองหน้าไอ้คลื่น ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันผมจะรู้สึกสบายใจ แต่ผมไม่เคยคิดว่าจะใช้ความรู้สึกดีของคลื่นที่มีให้ผม ให้มันมาเป็นที่ปรึกษา ผมรู้ว่ามันต้องเจ็บ แต่ตอนนี้ผมอยากให้ใครซักคนรับฟังความรู้สึกของผมบ้าง
“…………………………..”
“พูดมาเถอะ กูยินดีรับฟังมึงทุกเรื่องนะพีม”
“……ภูมิมันไม่โทรหากูหลายวันแล้ว”
“………………มึงก็โทรหามันสิ”
“โทรไปแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้”
“มันมีเพื่อนอยู่ที่นู่นมั้ย ลองโทรหาเพื่อนมันดูสิ”
“เพื่อนมันก็เพื่อนกูนี่แหละ”
“งั้นเหรอ มันอาจจะติดธุระอะไรก็ได้มั้ง หรือไม่ก็อาจจะทำมือถือพัง มึงก็อย่าคิดมาก คิดมากส่วนสูงลดนะพีม หึหึ”
“ไอ้เชี่ยคลื่น สาดด หลอกด่ากู”
“หึหึ ตอนเด็กแม่มึงเอาเขียนยักษ์ฟาดปากมึงบ่อยหรอพีม”
“อือ ฟาดเสร็จกูก็กินสดๆทั้งตัวเลย ถุย ตลกแระๆ” คนยิ่งเซ็งๆมากวนประสาทอยู่ได้ มึงเป็นที่ปรึกษาที่แย่มากไอ้คลื่น
“ไม่งั้นมึงก็ลองอีกวิธี โทรไปบอกมันว่ากูมาหา กูว่าแม่งคงเหมาเครื่องบินกลับมาแทบไม่ทัน”
“หึ มึงก็เว่อ”
“เอาน่า อย่าคิดมาก กูก็มาอยู่เป็นคนแก้เหงาให้มึงตั้งสามวันเลยนะ ยิ้มหน่อยสิ” อยู่ๆมันยื่นมือมาลูบหัวผมก่อนจะผลักเบาๆ
“หึหึ แต๊ะอั๋งกูเหรอ^___^” ไอ้คลื่นหัวเราะและผมยิ้มได้อีกครั้ง การมีเพื่อนหรือใครซักคนอยู่ข้างๆเวลาที่เรารู้สึกเหงา แม้ความเหงานั้นอาจจะไม่หายไป แต่ก็ทำให้เราลืมมันได้ชั่วระยะหนึ่ง ขอบคุณมึงมากนะคลื่น
“ที่เชียงใหม่ ดาวสวยดีเนอะ ดวงเบ้อเร่อเลย กูจำได้ว่ามึงชอบมองดาวนิ” มันแหงนหน้าคอตั้งมองดาว วันนี้ท้องฟ้าเปิดไม่มีเมฆมาบังแสงดาว คืนนี้ดาวสวยมากเลย
“อื้ม ไม่ว่าดูดาวที่ไหน ก็ไม่สวยเท่าบ้านเราหรอก” แล้วจู่ๆคลื่นก็ลุกมานั่งข้างผม มันจับมือผมให้ยื่นไปกลางอากาศ แล้วทำเหมือนกำลังจับดวงดาวไว้ได้
“แปลกดีเนอะ ดาวมันอยู่ตั้งไกลกูยังคว้ามาให้มึงได้ แต่หัวใจมึงอยู่ใกล้แค่นี้ทำไมกูไปไม่ถึง” ผมได้แต่บีบมือคลื่น กูขอโทษที่ใจแคบนะคลื่น ขอโทษจริงๆ
“หึหึ มึงอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ กูน่ะไม่เป็นไรหรอก” เวลาแบบนี้รอยยิ้มของมันก็ยังมี เราทั้งคู่ต่างก็นั่งเงียบๆ มือคลื่นก็ยังจับมือผมไว้เช่นเดิม
“พีม มึงรู้ตัวมั้ยว่ามึงน่ะเหมือนท้องฟ้า”
“หืม?” คลื่นหันมายิ้มอ่อนหวานให้ผมเมื่อผมขมวดคิ้วใส่มัน ก่อนที่มันจะเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง
“เวลาที่กูอยู่ใกล้ๆมึง กูรู้สึกเหมือนได้มองท้องฟ้า มันอิสระ สดใส โปรดโปร่ง เวลาที่ได้มองมึงกูสบายใจจนรู้สึกว่าอยากจะยิ้ม…. พีม กูขอเป็นพระจันทร์ของมึงจะได้มั้ย”
คลื่นบอกกับกับผมว่า ผมเป็นท้องฟ้าและคนที่อยู่คู่กันคือพระอาทิตย์นั่นคงหมายถึงภูมิ ในขณะที่มันคือพระจันทร์ พระจันทร์ที่อยู่กับท้องฟ้าตลอดเวลา แม้ว่าไม่มีใครมองเห็นเพราะพระจันทร์ถูกแสงพระอาทิตย์บดบังไว้ในวันที่ฟ้าแจ่มใส
แต่ไม่ว่ายังไงพระจันทร์ก็ไม่เคยหายไปไหน ยังอยู่ที่เดิม อยู่กับท้องฟ้า แม้จะมีค่าแค่เวลาที่ฟ้ามืดก็ตาม
ผมพูดอะไรไม่ออก ความอบอุ่นจากมือข้างนั้นที่กุมมือผมไว้ ผมรับรู้มันด้วยใจ และคลื่นเองก็น่าจะรู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นท้องฟ้าก็ต้องมีพระจันทร์อยู่แล้ว
“คลื่น ….มึงจะเป็นคนพิเศษของกูเสมอนะ” คนเป็นแฟนกันบางทีอาจจะเลิกรากันไป ความสัมพันธ์นั้นก็จบลง แต่คนพิเศษไม่ว่านานแค่ไหน ไม่ว่าจะนานเท่าไร คลื่นก็จะเป็นคนพิเศษของผมตลอดไป
………………………………
เมื่อคืนหลังจากได้คุยหลายๆอย่างกับคลื่น ผมยอมรับว่ารู้สึกดีกับมันมาก ผมอยากขอบคุณคนดีๆอย่างมันที่มอบความรักที่สวยงามให้ผม แม้ผมจะให้กลับไปได้ไม่เท่าที่รับมาก็ตาม
เช้านี้ผมเลยเอาสาเป็นไกด์พาไอ้คลื่นเที่ยวเมืองเชียงใหม่ ก็ไม่ไปไหนไกลหรอกครับ วนๆเวียนๆอยู่ในตัวเมืองนี่แหละ เพราะคลื่นมันก็เคยมาเที่ยวแล้ว
อีกอย่างวันนี้พวกผมก็หนักไปทางของกินซะมากกว่า ร้านไหนว่าอร่อยผมสองคนตะเวนไปหมด ไล่มาตั้งแต่ร้านข้าวซอย ข้าวมันไก่ ไอศกรีมสมุนไพร ร้านเค้ก พักเบรกด้วยการไปไหว้เสาอินทขิลหรือหลักเมืองนั่นแหละครับเป็นศิริมงคลให้ทริปเบาๆชิลๆของเราซะหน่อย
แล้วก็ไปต่อที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเชียงใหม่ พวกผมใช้เวลาอยู่ที่นี่นานพอสมควรเพราะไอ้คลื่นดูจะสนใจหุ่นขี้ผึ้งเป็นพิเศษ แต่ที่ใช้เวลาแบบว่าคุ้มจริงๆคุ้มสุดๆก็ตอนเดินฮิปสตรีทนี่แหละครับ ถนนนิมมานเหมินทร์ที่ทุกคนคุ้นเคยกันดี แต่คงไม่ใช่ไอ้คลื่น เพราะมันจะหยุดถ่ายรูปทุกๆสามก้าว
ก็อย่างที่รู้ว่าแถวนี้ขึ้นชื่อเรื่องสถาปัตยกรรมเก๋ๆของร้านต่างๆที่ต่างก็มีเอกลักษณ์โดดเด่นจนสดุดตาไอ้หนุ่มสถาปัตย์ไปซะทุกร้าน แค่เสาไฟกับป้ายบอกทางมันยังถ่ายคิดดู
แต่จะว่ามันฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกครับ เพราะผมก็ขังตัวเองในแกลลอรี่เป็นชั่วโมงเหมือนกัน ถึงจะเคยมาแต่ว่าก็ไม่ได้มาบ่อยนี่ นานๆมาทีขอชื่นชมศิลปะล้านนาหน่อยละกันนะครับ
พอเดินจนเหนื่อยก็ได้เวลาหม่ำๆแล้ว และพวกผมก็ตกลงกันว่าจะไปฝากท้องที่ถนนคนเดิน กูเดินแม่งทั้งวันอ่ะ เชี่ยคลื่นจะจ่ายค่าเหนื่อยให้เท่าไรวะเนี่ย ฮ่าๆ
“ไง เหนื่อยเลยดิ”
“ไม่เหนื่อยมั้ง วิ่งรอบจังหวัด”
ไอ้คลื่นมันสละเวลาดูทางมาถามผม ขามาผมขับรถ แต่ขากลับนี่ไม่ไหวจริงๆครับ เหนื่อยมากแต่ว่าก็สนุกมากเหมือนกัน มีสาวเหนือมาขอเบอร์ไอ้คลื่นด้วยตอนที่อยู่ถนนคนเดิน มันก็ให้นะแต่ให้เบอร์เพื่อนมัน เลวจริงอะไรจริงคนเรา
แล้วผมกับมันก็เพ้นเสื้อคนละตัวด้วย แบบว่าก็ไม่ได้อยากโชว์อะไรหรอกนะครับ ผมก็เด็กศิลปะใช่มั้ย ไอ้คลื่นแน่นอนว่าเรียนถาปัตย์เรื่องวาดรูปก็ต้องเทพ เลยมีการประชันกันนิดหน่อย
ตอนคนอื่นวาดคนก็ไม่เห็นมามุงนะ พอผมกับไอ้คลื่นนั่งวาดไปได้ซักพักคนเริ่มมามุง และแล้วไอ้คลื่นก็ชนะไปเหตุผลเพราะว่ามันวาดรูปที่คนเข้าใจ แต่ว่ารูปของผมเป็นabstract รูปนามธรรมน่ะครับ ชาวบ้านชาวช่องเขาไม่เข้าในนิว่ามันคืออะไร เลยแพ้ไอ้คลื่นวะได้ ไม่น่าเล้ย
“หึหึ หิวมั้ย ขนมอยู่หลังรถเอามากินดิ”
“ไม่ไหวแล้วว่ะ มึงหิวเหรอกูหยิบให้เอามั้ย”
“อืม ขอน้ำหน่อยละกัน คอแห้ง” ผมก็หยิบขวดน้ำมาเปิดฝาให้มัน ไอ้คลื่นขับรถ ผมก็เลยต้องป้อน เชี่ยคลื่นแม่งขยิบตาเจ้าชู้ใส่ผมอีก เอาน้ำกรอกจมูกซะหรอก ห่านี่ ผมเก็บขวดน้ำ ตาก็เหลือบไปเห็นกาละแม กูขอกินหน่อยละกัน อิอิ
“กินมั้ยมึงกูแกะให้”
“หึหึ เมื่อกี้หมาตัวไหนบอกกูว่าอิ่มจนท้องจะแตกวะ”
“เมื่อกี้กับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน” ผมยักคิ้วให้มัน มัวแต่คุยกาละแมหลุดมือมันหล่นลงตรงเกียร์ ผมรีบหยิบขึ้นมาเข้าปากอย่างไวว่อง ไอ้คลื่นหันมามองผมตาโต ผมก็ยิ้มโชว์ฟันให้มัน “เชื้อโรคมันหลับไม่เห็นหรอกเนอะ”
“ยี้ เชี่ยพีม แม่งซกมก”
“ฮ่าๆ กูเป็นตัวของตัวเองไง รับไม่ได้เหรอจ๊ะ”
“กูชอบมึงได้ไงวะเนี่ย ” มันทำหน้ายี้ มองผมแบบรังเกียจ กร๊ากกก เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ทันนะมึง
ระหว่างที่ผมกับคลื่นคุยกันว่าพรุ่งนี้จะไปไหนดี อยู่ๆก็มีรถกระบะขับออกมาจากซอยเร็วมาก เร็วจนรถเราหลบไม่ทัน หัวใจผมเหมือนหยุดเต้น ผมจำได้ว่าตัวเองตะโกนเรียกไอ้คลื่นสุดเสียงก่อนที่…..
“คลื่นนนน!!!!!” ไอ้คลื่นหักพวงมาลัย ผมรู้สึกว่ารถมันหมุนได้ยินเสียงยางบดกับพื้นถนนดังก้องไปหมดทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ร่างผมนิ่งเกร็งไปทั้งตัว เหมือนจะลืมว่าต้องหายใจยังไง สมองผมไม่รับรู้อะไร วินาทีเฉียดตาย นี่ผมตายไปแล้วรึยัง ผมมีชีวิตอยู่ใช่มั้ย ผมพยายามตั้งสติ ผมยังนั่งอยู่ในรถ ผมไม่เจ็บตรงไหน แสดงว่าไม่เป็นอะไร แล้วคลื่นล่ะ
“พีม พีม ได้ยินกูมั้ย พีม” มันจับไหล่ผมทั้งสองข้าง ทั้งตะโกนเรียก
“ค… คลื่น”
“พีม เจ็บตรงไหน มึงได้ยินกูมั้ย” มันกระชากผมเข้าไปกอด คลื่นกอดผมแน่นมาก ทั้งที่ตัวมันสั่นแต่มือมันยังลูบหัวลูบหลังผม
ตามสัญชาตญาณ เวลาเกิดอุบัติเหตุรถชนคนขับต้องหักฝั่งตัวเองออก มันเป็นสัญชาตญาณการรักษาชีวิต แต่…. คลื่นกลับหักฝั่งของผมออก ถ้าเมื่อครู่รถชน มันหลบไม่ทัน คนที่จะไม่รอดคือมัน นั่นหมายถึงชีวิต ชีวิตของมัน มันยอมแลกกับผม
หลังจากตั้งสติอยู่ซักพักเราลงมาดูรถ ทั้งคนทั้งรถไม่เป็นอะไร แต่ผมยังสั่นไม่หาย ก็คนมันตกใจนิครับ พอกลับเข้ามาในรถ คลื่นมันก็กอดผมอีกครั้ง
“กูขอโทษ ขอโทษนะพีม ถ้ามึงเป็นอะไรไป กู…”
“เฮ้ย อย่าคิดมากดิ ไม่ใช่ความผิดมึงซะหน่อย เราขับมาดีๆ ไอ้นั่นมันโผล่มาเอง อีกอย่างกูก็ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย” ผมเป็นฝ่ายตบหลังปลอบใจคลื่นบ้าง มันเองก็คงขวัญเสียเหมือนกัน ทั้งที่ตอนนั้นเป็นวินาทีแห่งความเป็นความตาย มันยังคิดปกป้องผม “แต่ว่าคลื่น มึงอย่าทำแบบนี้อีกนะ ชีวิตมึง……..”
“สำหรับมึง มากกว่าชีวิตกูก็ให้ได้”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………….
เอิ้วววว สมาคมคนรักคลื่นเริ่มแสดงจุดยืนแล้ว ฮ่าๆๆๆ ตอนหน้าถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ใครจะอยู่ใครจะไป(ใครจะตาย) โปรดติดตามตอนต่อไป โฮะๆๆๆ
คิดซะว่ากำลังเดินฮิฟสตรีท คึ
(http://image.ohozaa.com/i/fbc/6_mg_5922_2.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=1f497f11b890278afad844750f7306ee)
-
^
^
^ จิ้มๆ
เกือบไปแล้วไงคลื่น :z3: :z3: :z3:
ภูมิหายไปไหน ระวังจะเสียพีมไป
“คลื่น ….มึงจะเป็นคนพิเศษของกูเสมอนะ” คนเป็นแฟนกันบางทีอาจจะเลิกรากันไป ความสัมพันธ์นั้นก็จบลง แต่คนพิเศษไม่ว่านานแค่ไหน ไม่ว่าจะนานเท่าไร คลื่นก็จะเป็นคนพิเศษของผมตลอดไป
หึหึ....
-
ภูมิหายไปนานเกินไปแล้วมั้ง
เดี๋ยวเปลี่ยนใจไปเชียร์คลื่นซะเลย
คลื่นนี่สุดยอดมากนิสัยแบบพระรองเกาหลีเลย
ไม่เป็นไรนะคลื่นถึงจะไม่ได้เป็นคนรักแต่ได้เป็นคนพิเศษ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อิจฉาพีมที่สุดดดดดดดดดด โอ้ยยยยยยยยย ไม่ไหวววว :serius2: :serius2: :serius2:
แมร่ง ผู้ชายสองคนมีมาให้เลือกเนี่ย อยากจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ้างงงงงงง อ๊างงงง :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
ภูมิก้อแมนๆ ห้าว ส่วน คลื่นพระเอกหนังเกาหลีมากกกกกกกกก มึงเหมาะกับบทพระรองสุดๆๆๆ โอ้ยย ไอภูมิ ไปอยู่ที่ไหนนนนนนนนนนน :m27: :m27: :m27:
-
โกรธภูมิ โกรธพีม โกรธคลื่น โกรธไอ้รถกระบะบ้าคันนั้น
-
เมื่อไรเมิงจะมาฮะอิภูมิ :angry2:
เด๊วปั๊ดเชียร์คลื่นเลย :-[
-
ทุกคนโปรดอยู่ในความสงบ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :pigha2:
-
ตกลงให้น้องคลื่นเป็นพระเอกใช่ไหมอีน้องภูมิ :angry2: มาให้ไวเลยย่ะ
ไม่งั้นน้องคลื่นจะกลายเป็นทั้งพระจันทร์ พระอาทิตย์ ดาว มเฆ ดาวเคราะห์แคะ ของท้องฟ้านะยะ :a14:
-
เปลี่ยนพระเอกดีมั้ยเนี่ยยยยย :m16: :m16:
ป่านนี้แมร่งยังไม่มาอีกอีภูมิ
-
คลื่น น่ารักเกินไปละ :กอด1:
-
คนพิเศษอยู่ยาวกว่าคนเป้นแฟนอีกน่ะค่ะ ภูมิค่า 555
รีบๆโผ่ลก่อนอีฉันจะเชียร์ คลื่นพีม
-
พระอาทิตย์มันร้อนนะพีม อยู่ใกล้จะดำเปล่าๆ
พระจันทร์สวยกว่าตั้งเยอะ สบายตา เย็นใจ
ชอบพระจันทร์จังเล้ยยยย
K&P โว้วๆๆๆ
ปรากฏว่าอิภูมิแค่อยากเซอร์ไพรส์ อยู่ๆ ก็โผล่มา เจอเมียมีชู้ :o
-
กรี๊ดดดด น้องคลื่นมาหล่อๆอีกแล้ว :impress2:
อย่าว่างั้นงี้เลยนะ แต่เค้าเป็นท้องฟ้ากับพระจันทร์กันด้วยแหละ ซึ้งอ่ะ :กอด1:
หวังว่าน้องภูมิมาตอนหน้า คงไม่พกพาความดราม่ามาฝากนะจ๊ะ
-
คลื่น ไดอะล็อคแก มันพระรองว่ะ
ถึงจะเคืองไอ้เชรี่ยภูมที่หายหัว แต่ก็ยัง stillให้มันะพระเอกอยู่นะเออ
-
อิภูมิ ถึงแกจะเป็นพระเอก แต่ปล่อยให้นายเอกอยู่กับพระรองที่โคตรเพอเฟคร์อย่าง พ่อคลื่น ก็ไม่ไหวนะ
เป็นชั้นคงมีหวั่้นไหว
แอร๊ยยยยยย :impress2
แอบหวั่นใจ ถ้าภูมิมันรู้ พีมคงจะ..... แต่กรณีนี้ เชียร์คลื่นฮับ ภูมิเล่นหายไปเองงะ
-
:m16: ทำไมไอ้คำท้ายมันชวนมาม่าล่ะยัยตาล
ไม่เอานะ ไม่ตายนะ :monkeysad:
-
ทำไมคลื่นดีจังวะ ดีมากกกแอบเสียดายเลยอ่า
ไอ้ภูมิเด๋วเถอะระวังไว้ ไม่กลับมาสะที :เฮ้อ:
-
ไม่ได้จะอะไรหรอกนะ แต่ภูมิ หายหัวไปไหนวะ !!??!!
เดี๋ยวเถอะ คลื่นมาแรงแล้วนะเว้ยตอนนี้
ถ้าพีมใจอ่อนขึ้นมาทำไง เขาว่าตอนคนเหงามันน่ากลัวนะเว้ย
รีบๆกลับมาได้แล้วนะ ก่อนที่ฉันจะไม่เชียร์แกรู้เปล่า!!
เฮ้ออออออออ อย่าเพิ่งหวั่นไหวนะพีม
รออ่านตอนต่อไปนะคะ +1 จ้า
-
พระรองมักจะแสนดีเสมอ
มามะน้องคลื่น...มาให้พี่ปลอบใจมา
:กอด1:
-
เอาแล้วไงหละคลื่นมาทำคะแนนตอนภูมิไม่อยู่แล้วไงหละ ครึครึครึครึ
-
เอาสะสิ !!!!
งานนี้ภูมิกลับมาจะทำยังไงดี : )
ตื่นเต้นและลุ้นไปพร้อม ๆ กับ อิอิ
มาต่อไว ๆ น้ะค้ะ +1 ให้ค่า
-
คลื่นมาแร๊งงงส์
ผิดที่เราเจอกันช้าไปนะจ๊ะ o18
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22
โหหหหหหหหหหหหหหหหหห
จะเป็นไรหรือเปล่าเนี่ย
พีมรอภูมิแปปหนึงนะ เดี๋ยวมันก็กลับมา
ถ้าไม่กลับมาก็เหมารถบัสไปรับมันเลย
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกๆ
-
กรี๊ดๆๆ คลื่นเสียสละขนาดนี้ แล้วน้องพีมว่าไงค่ะ
ภูมิเอ้ย รีบกลับมาเถอะ เดี๋ยวก็เสียน้องพีมไปหรอกนะ
-
สงสารคลื่นอ่ะ เป็นคนดีเกินไปแล้วว :o12:
ถ้าอิภูมิยังไม่กลับมา จะหันไปเชียร์คลื่นแล้วนะ :m16:
-
แต่ตอนนี้คลื่นเป็นพระเอกนะ
-
ภูมิไปไหนนี่ :serius2: :serius2: ถ้าเหตุผลไม่ดีพอนะ :beat: :beat:
คลื่นนี่ดีไปหมดเลย เสียดายมาช้าไป :เฮ้อ:
-
กรี้ด!!!!!!!! ภูมิถ้าภูมิยังหายเงียบไปแบบนี้
เราจะยุให้พีมมารักกับคลื่นนะ
ผู้ชายอะไรทั้งหล่อทั้งอบอุ่นทั้งแสนดี :-[
-
ไอ้พี่ภูมิคะ ถ้าตอนหน้ายังไม่โผล่มาอีกละก็ จะเชียร์คลื่นแล้วนะค่ะ
-
เมื่อไหร่พี่ภูมิจะกลับ ? จะหันไปเชียร์พี่คลื่นแล้วนะคะนะคะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ไอ้คลื่นเอ้ย อย่าเป็นคนดีนักสิ เดี๋ยวอิชั้นจะหวั่นไหวแทนหนูพีมแล้ว :กอด1:
ภูมิ คู่แข่งแกน่ากลัวมากเลย รู้ไหม :z3:
รีบๆกลับมาเคลียร์อะไรๆซะที :z10:
-
หวาน ซึ้ง เศร้า กระชากอารมณ์ จริงๆ ถ้าใจไม่มั่นคง คงได้เอนเอียงกันบ้างละ :กอด1:
-
เฮ้ออออ :เฮ้อ:
อ่านตอนนี้แล้วยังไงไม่รู้
ถึงรู้ว่าคลื่นเป็นคนดี
แต่ไม่คิดจะหยุดแบบนี้ก็เหมือนดีไม่จริงนั่นละ
แต่นะที่คลื่นทำไปก็เข้าใจ แล้วช่วงนี้พีมเหงา
ถ้าไม่มั่นคงพอ ต่อไปงานหนักภูมิละ
(คิดว่าพีมมั่นคง แต่มาเจอประโยคสุดท้ายนี่เดาไม่ออกเลย)
-
แล้วจะยังไงล่ะเนี่ย
....................
-
ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมภูมิถึงหายไป หากเป็นเหตุผลที่ภูมิไม่ได้ทำอะไรให้เกิดปัญหาความรักระหว่างกันแล้ว
ถ้าเราเป็นภูมิแล้วรู้ว่าแฟนมีใครคนหนึ่งเป็นคนพิเศษอยู่ในใจ
เราคงเจ็บมาก นั่นหมายถึงความรู้สึกเต็มร้อยของพีมแบ่งให้คนอื่นแล้วส่วนหนึ่ง
-
ถ้าภูมิไม่มีเหตุผลดีๆ
ประมาณอุบัติเหตุ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด
แต่หายไปมีคนอื่น
คงได้ฤกษ์เชียร์พระเอกคนใหม่
-
มันอึมครึมๆ ไงไม่รู้แหะ ไม่อยากให้เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเล้ย :sad4:
-
ภูมิเจอศัตรูหัวใจที่น่ากลัวซะแล้ว
อย่าเพิ่งหวั่นไหวกับระยะทางไกล และความใกล้ชิดนะคะพีม
รอภูมิก่อน
-
มาช่วยดันในนี้อีกดอก
ภูมิระวังเหอะ คลื่นแรงสูง คลื่นกำลังแรง กำลังพัดมาทางพีมละ o18
หายไปอีกตอนกลับมาเปลี่ยนพระเอกแล้วนะ :monkeysad:
-
+1 ให้กับพระรองเกาหลีแบบคลื่น
ตอนนี้คลื่นชนะเลิศมาก o13
ภูมิ อยู่ไหน กลับบ้านด่วน ผู้อ่านให้อภัยแล้ว
-
บางครั้งคนที่เรารัก ก็ไม่ได้มาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายในชีวิตทั้งหมด แต่เค้าคนนั้นเข้ามาทำให้ช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดหายไป แต่อาจจะมีช่องว่างเล็กๆๆช่องหนึ่งที่เรามองว่าไม่สำคัญ แต่พอได้รับความรู้สึกบางอย่างจากอีกคน เรากลับกลับรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด
พระจันทร์ก็คงเหมือนกัน
-
ถ้าภูมิรักพีมจริง มีอะไรทำไม่บอกหายเงียบไปเลย เหมือนมีอะไรปิดบัง
พีมมั่นคงนะ แต่ที่พูดแบบนั้น เพราะว่ารู้สึกว่ารักคลื่นจริง ๆ แต่รักได้ไม่เกินเพื่อน
-
มารอตอนต่อไปครับ
ภูมิรีบๆ มานะ
ยังไงก็เชียร์ภูมิ
-
แอบอิจฉาพีมจังเลย คริคริ
ตอนหน้ามีดราม่าแน่ๆ เตรียวตัว เตรียมใจรับค๊าบ
-
อั๊ยยะ!!! คลื่นคนดีที่โลกรอ!!
คลื่นหล่อขึ้นอีกล้านเท่าเลยอะ กรี๊ดดดดดดดดดดดด :-[
นังภูมิหายหัวไปหนายยยยยยยยยยยยยยย
คลื่นจะมาฉุดพีมไปแล้วนะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
จังหวะลงตัวสุดๆ ภูมิหายไปไหนนะ
-
โถ่ ... พ่อคลื่น พ่อยอดขมองอิ่ม
-
พี่ภูมิ หายๆไปไหนอ่ะ ปล่อยให้คลื่นมาทำคะแนนอ่ะ
แต่ว่าตอนนี้ จิตใจเอนเอียงไปหาคลื่นแล้วอ่ะ :z3:
-
แทบช็อค นึกว่าจะเปนไรกาน
ภูมิหายไป รีบกลับมาเลย คลื่นทำคะแนนซะ
-
คลื่นดีเกินไปแล้วอะ แต่ผู้ชายแบบนี้ชวิตจริงจะมีได้สักคนไหมอะ เพราะเท่าที่เห็นมันดีแต่ตอนไม่หลอกแดก
พอได้แดกหน้ามือเป็นหลังตีน(ความคิดส่วนตัวล้วนๆ)แต่ก็อย่างน้องพีมว่า คลื่นเหมาะเป็นคนพิเศษ
คนที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันเปลี่ยนไปเป็นอีกสถานะ แต่เป็นคนสำคัญที่ไม่ว่าอย่างไงจะอยู่กับเราได้
แต่ตอนหน้าห้ามดราม่านะ แต่อิตาภูมิไปไหนนี่ หายไปไหน อยากรู้แล้วอะ
ปล่อยน้องคลื่นทำคะแนนมากไปแล้ว เดี๋ยวน้องพีมก็เปลี่ยนใจเลย
เดี๋ยวเลดี้ยุน้องพีมเลิกซะเลยนี่
-
ยัยตาล รูปซ้ำอ่ะ ชั้นจำได้นะว่ารูปนี้มันตอนคลื่นวิ่งตามพีมที่ดรีมเวิลด์ :laugh: :laugh:
นี่นี่ แล้วพีมจะเปลี่ยนใจไหมอ่ะ คลื่นยอมแม้กระทั่ง เอ่อ....
ไม่พูดดีกว่า แต่ว่าถึงจะดียังไง ชั้นก้อยังหนับหนุนภูมิพีมอยู่ดีแหละ o18 o18
-
ภูมิไปไหนนนนนนนน
กลับมาได้แล้วววววนะ
ไม่งันน้องพีมจะหวั่นไหว เพราะคลื่นเค้าก็ดดีจิงๆๆอะ
ภูมิอะ มาอยู่คุ่กะพพีมเถอะนะ
ไม่อยากดราม่าอะ
:call: :call:
-
วันนี้ไปแล้วคะ พรุ่งนี้จะมาดูใหม่ตอนที่สามสิบแปดจะโผล่มาใหม่
อวยพรคนในบอร์ดนักอ่านที่น่ารักเหมือนเลดี้ นอนหลับฝันดีคะ
+1
-
มาเป็นกำลังใจให้ คนแต่ง
:กอด1: :กอด1:
-
ยิ่งทำตัวดีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งได้แค่บทพระรองนะคลื่น~ ฮ่าๆ
ตอนหน้ามาทวงบัลลังก์พระเอกคืนได้แล้วตาภูมิ!!หายไปนานเกินละ!
เป็นกำลังใจให้นู๋ตาล :กอด1:
-
ง่ะ พระเอกหายไปไหน เด๋วพีมหวั่นไหว o22
-
ช่วงเวลาอันแสนน่ากลัว :call:
-
โห คลื่นพัดมาอย่างแรง o22
ภูมิกลับด่วน
-
ตอนนี้ อ่านกี่ทีๆ ก็โคตรอึดอัดเลยครับน้องตาล เห้อออ
-
พอดีว่างแอบโโดเข้ามา นึกว่าน้องตาลใจดีอัพให้อีกตอน
-
คลื่นได้ใจพ่อยกแม่ยกแถวนี้ไปหมดแล้วมั้งนี่
ภูมิรีบๆ กลับมาทำคะแนนให้ไวเลยนะครับท่าน
เดี๋ยวจะหาว่าพ่อยกไม่เตือน
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากให้คลื่นเป็นพระเอกจัง
-
โอ้...พลังรักของคลื่น ช่างน่ายกย่องนับถือ
พีมกำลังเหงา จะยังไงๆคะเนี้ย
-
คึคึ ชอบผู้ชายอบอุ่น :กอด1:
-
คลื่น นายเท่ห์อ่ะ
-
ภูมิ รีบกลับมาเหอะนะ คู่แข่ง เขายอมเอาชีวิตเข้าแลกแล้วนะ แก รีบมาได้แล้ววววววววววว :beat:
-
พี่คลื่นมาเป็นของหนูเถอะ :sad4:
-
มารอนายภูมิอีกคน
-
:o8:
อ่านรวดถึงหน้าแปด
ชอบมาก ชอบมาก ชอบมากกกกกกกกกก
จริง ๆ ครับ อ่านตอนจุ๊บกัน เป็นแฟนกันแล้ว
เลือดออกจะหมดตัวแล้ว แอร้ยยยยย ><
พรุ่งนี้จะมาอ่านต่อนะครับ ><"
..
-
ตอนที่ 38 ความรัก(ครึ่งแรก)
“จะว่าไปมึงก็สติดีเหมือนกันนะคลื่น เป็นกูนะคงหลบไม่ทันแน่ๆ แม่งสวนมาเร็วขนาดนั้น” จะเที่ยงคืนแล้วแต่ผมกับคลื่นยังนอนคุยกันเสียงใสแจ๋ว ตอนแรกผมเร่งมันให้ปิดไฟนอนเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน แต่พอล้มตัวลงนอนก็ดันตาสว่างคุยกันจนหายง่วง ตอนนี้สายตาเริ่มชินกับความมืดแล้ว
“เพราะเราโชคดีมากกว่า” ไอ้คนที่นอนก่ายหน้าผากอยู่ข้างๆผม มันหันมายิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบ
“แต่ยังไงก็ขอบคุณมึงมากนะ ที่พากูรอดมาได้ ฮ่าๆ”
“ทำเป็นพูดดีไป สุดที่รักมึงโทรมาหารึยัง” ไอ้ฝัด ไอ้เลว ไอ้เชี่ยคลื่นเปลี่ยนเรื่องกระทันหันชนิดที่ว่าผมเกือบหัวทิ่ม
“ยัง”
“หึหึ ป่านนี้มันมีแฟนใหม่ไปแล้วม้าง” ฉึก เหี้ยเอ๊ย เจ็บใจดำชิบหาย ไอ้เรื่องที่ว่าภูมิไม่โทรหา ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ออนเอ็ม ผมยอมรับว่าทั้งน้อยใจทั้งห่วงและกลัว กลัวว่ามันจะป่วยรึเปล่า แต่ที่ผมกลัวมากกว่านั้นคือกลัวว่าภูมิจะไปเจอคนใหม่ กลัวจะมีใครมาแทนที่ผม
“พีม ไอ้พีม เฮ้ย กูพูดเล่น อย่าทำหน้าอย่างงั้นดิ โกรธเหรอ กูขอโทษ” ไอ้คลื่นเขย่าแขนผมเบาๆ ทั้งสายตาและน้ำเสียงดูเป็นห่วงผมจนน่าหมั่นไส้ ใครจะไปโกรธเพราะเรื่องแค่นี้วะ ไอ้นี่ชักจะเป็นคนดีเกินไปแล้ว
“เปล่าๆ กูจะโกรธมึงทำไม กูแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ เออคลื่น มึงไม่มีแฟนเหรอวะ” ผมถามสิ่งที่เคยสงสัยมานานแต่เพิ่งมีโอกาสได้ถาม
“หืม?” ไอ้คลื่นหันมาเลิกคิ้วใส่ผมที่มองมันอยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่มันจะหันกลับไปก่ายหน้าผากมองเพดานเหมือนเดิม “ทำไมอยู่ดีๆมาถามล่ะ หรือว่าชอบกูแล้ว”
“มึงนี่…. ก็กูอยากรู้ไง เพอร์เฟคแมนอย่างมึงไม่น่าจะอยู่รอดมาได้นะ”
“หึ ไอ้พีม กูไม่ใช่สัตว์ป่าหายากนะเว้ย….กูก็มีคุยๆบ้างแต่ไม่ได้คบจริงจัง”
“หล่อเลือกได้ว่างั้น”
“แต่คนที่กูเลือกเขาไม่เลือกกู” มันหันมายักคิ้วทำตากรุ้มกริ่มใส่ผม ไอ้นี่นิ
“โห่หหห” ผมเบะปากยิ้มล้อมัน แม่งแซวตลอด หยอดกูตลอด แต่ถ้ามันทำแล้วมีความสุขก็ปล่อยมันทำไปเถอะ ถึงผมต้องทนกับความอายความเขินก็จะไม่บ่นเลยครับท่าน “เอาดีๆดิวะ กูอยากรู้นะเนี่ย ไหนบอกจะยอมกูทุกอย่างไง”
“ได้ทีขี่ควายไล่เลยนะมึง กูก็ตอบจริงๆ กูไม่มีแฟนกูเป็นหนุ่มโสดในฝัน มึงเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะครับคุณพีม ฮะๆ”
“ท่าทางจะฝันร้าย แต่ทั้งหล่อทั้งรวยอย่างมึงเนี่ยนะไม่มีแฟน อืม….เหลือเชื่อ”
“ถ้ากูมีแฟนกูคงไม่มาจมปลักอยู่กับมึงแบบนี้หรอกไอ้เปี๊ยก หึ” ดูแม่งใช้คำ เหมือนกูชั่วช้าเลวทรามมาก ไอ่เชี่ย
“เอ่อ… ก็… ก็จริงอ่ะเนอะ แหะๆ” ผมก็ดันบ้าจี้ไหลไปกับมัน ไอ้คลื่นมันหัวเราะอย่างสาแก่ใจ
“เมื่อเดือนก่อนน่ะมี แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว”
“ห๊ะ มึงเพิ่งเลิกกับแฟนเหรอวะ” ผมพลิกตัวตะแคงมาหาไอ้คลื่นทันที ข่าวใหม่ที่เพิ่งรับรู้ทำเอาผมตาเหลือก มันเพิ่งอกหักเหรอเนี่ย ไอ้คลื่นหันมายิ้มน้อยๆ มือที่ก่ายหน้าผากเปลี่ยนมาผลักหัวผมคล้ายจะหยอกล้อแต่คอผมเกือบหัก
“อืม แล้วมึงจะตกใจอะไรขนาดนั้นพีม หื้ม”
“ก็ตกใจดิเพื่อนอกหักทั้งคนนะเว้ย กูว่านะคลื่นผู้หญิงคนนั้นต้องมีปัญหาทางจิตแน่ๆๆถึงกล้าทิ้งมึงน่ะ”
“กูบอกเหรอว่าเค้าทิ้งกู”
“อ้าว นี่อย่าบอกนะว่า…. เฮ้ย จริงดิ ทำไมมึงถึงเลิกล่ะ”
“มึงแน่ใจนะว่าอยากฟังเหตุผล”
“เอ่อ”
“จะเลิกเพราะอะไรก็ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าตอนนี้กูโสดสนิท แต่เฉพาะในนามนะ เพราะหัวใจกูมีคนจองแล้ว”
คลื่นยังบอกผมด้วยรอยยิ้ม แม้จะมองฝ่าแสงสลัวแต่มันก็เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นเช่นเคย เพราะอะไร ทำไมผู้ชายอย่างมันถึงมารักคนธรรมดาอย่างผม ทำอะไรเพื่อผมมากมาย
เมื่อวานคำว่าตายแทนได้ของมันทำให้ผมร้องไห้ในรอบหลายปี ทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรดีๆให้มันเลยสักครั้ง ถึงผมจะรู้สึกดีหรือให้คลื่นเป็นคนพิเศษแต่ความรู้สึกนั้นมันต่างกับที่ผมมีให้ภูมิ
ผมมั่นใจว่าไม่ได้รักคลื่นแบบคนรัก พื้นที่ในหัวใจของผมยังเป็นของภูมิคนเดียว และสำหรับคลื่นมันคือความรู้สึกดีที่โอบล้อมอยู่รอบๆ เหมือนใยบางๆที่คอยห่อหุ้มหัวใจเอาไว้
“คลื่น มึงเจ็บมากมั้ยที่กู…..…” รักมึงเกินคำว่าเพื่อนไม่ได้
คลื่นพลิกตัวนอนตะแคงหันมาหาผม มันส่งยิ้มแบบของมันมาให้
“มึงอย่าคิดมากเลยพีม กูไม่ได้เจ็บมากมาย ถึงกูได้มึงมากูก็เอามารัก แต่ถึงไม่ได้มา กูก็รักมึงได้อยู่ดี ไม่เห็นต่างกันตรงไหน กูเจ็บแค่เรื่องเดียวที่มึงมีแฟนแล้วกูไม่อยากเลวเพราะว่าแย่งแฟนใคร แค่มึงให้กูเป็นคนพิเศษ ให้กูได้รักมึง ให้กูได้ยืนอยู่ข้างๆมึงตรงนี้ก็ดีที่สุดแล้ว อย่าสงสารกูนะพีม อย่าปันใจมาให้กูเพราะสงสาร เพราะถ้ามึงทำแบบนั้นคนที่จะเจ็บที่สุดก็คือมึงเอง”
“อื้ม ขอบคุณมึงอีกครั้งนะสำหรับทุกๆอย่าง”
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย”
“อะไร”
“ต่อไปถ้ามึงมีเรื่องที่ไม่สบายใจหรือมีปัญหากับมัน กูหมายถึงแฟนมึงน่ะ ถ้ามึงไม่รู้จะปรึกษาใคร ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ขอให้บอกกูเป็นคนแรกได้มั้ย”
“อือ ได้สิ ได้อยู่แล้ว ก็มึงเป็นคนพิเศษของกูนิหว่า”
“แล้วไอ้คนพิเศษนี่มันทำอะไรได้บ้างวะ” มันยิ้มกว้าง มึงต้องยิ้มแบบนี้แหละคลื่น ยิ้มเหงาๆแบบเมื่อกี้กูไม่อยากเห็นเลย
“ไปกินข้าว ไปดูหนัง ไปเที่ยว ติวหนังสือ”
“
เฮอะ เพื่อนชัดๆ”
“กูยังพูดไม่จบห่านี่ ก็แบบว่า กูมีอะไรก็จะบอกมึงเป็นคนแรกๆไง”
“หึหึ มึงอย่าใจดีมากสิพีม แค่นี้กูก็รักจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”
“………………………………”
“………………………………”
“กูว่าเรานอนดีกว่าเนอะ”
“พีม กูติดหมอนข้าง”
“อย่ามา เมื่อคืนกูเห็นมึงนอนได้ จะหลอกกอดกูอ่ะดิ๊ ฮ่าๆ”
“ว๊า รู้ทันอีก”
“อย่าลีลา นอนได้แล้ว พรุ่งนี้กูเดี๋ยวพาไปเที่ยวน้ำตกที่ไร่ตากู ใกล้ๆเดินไปแปบเดียวถึง”
“เหรออออ เดินแปบเดียว มึงไม่ต้องเลยพีม เมื่อวานไปตลาดก็บอกใกล้ๆ เหี้ย กูเดินจนขาแหลม”
“ฮ่าๆๆ เออ คราวนี้ใกล้จริงๆ นอนๆง่วงแล้วพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นแต่เช้า”
“………………………………”
ผมหลับตาปิดกั้นแสงจันทร์นวลที่สาดส่องเข้ามาในห้อง สายลมเย็นพัดเอากลิ่นหอมของดอกไม้ยามราตรีมาแตะจมูกจนเคลิบเคลิ้ม
“พีม”
“หื้ม” ผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง และหันไปมองคลื่น มันก็มองผมอยู่ก่อนแล้วเหมือนกัน
“ขอกอดมึงได้มั้ย”
“นอนกอดน่ะเหรอ”
“อืม แค่กอด”
“กอดแปบเดียวแล้วต้องปล่อยนะ นอนกอดคงไม่ได้ กูให้ได้แค่….แค่จับมือได้มั้ย” ไม่ใช่ไม่ไว้ใจคลื่น ไม่ใช่ไม่ไว้ใจตัวเอง แต่ผมไม่มีสิทธิ์นอนกอดใครถ้าไม่ใช่ไอ้โหดคนนั้น
“อืม แค่นี้ก็ดีแล้ว” คลื่นขยับเข้ามาใกล้ แขนของมันโอบกอดรอบตัวผมไว้ กอดของคลื่นอบอุ่น แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรในทางแบบนั้นเลย นอกจากความรู้สึกของคำว่า “มิตรภาพ”
สัมผัสแผ่วเบาที่ประทับไว้บนหน้าผากของผมก่อนที่คลื่นจะผละออกไปและกุมมือผมไว้ตลอดทั้งคืน
“ขอบคุณนะพีม แค่นี้ก็ดีเกินพอสำหรับกูแล้ว ฝันดีนะไอ้ความรักตัวเตี้ย”
……………………………………
เช้าวันนี้อากาศแจ่มใสแต่ทำไมตาขวาผมกระตุกวะ แต่ก็ช่างมันเถอะคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง หลังจากอิ่มแปล้กับมื้อเช้าที่แสนอร่อยฝีมือพี่กิ่ง ผมกับคลื่นก็ออกไปเที่ยวน้ำตกท้ายไร่คุณตา ด้วยว่านี่เป็นหน้าฝนไอ้พวกสัตว์ทั้งหลายที่ชอบความชื้นมันก็ออกมาลัลล้ากันทั้งไส้เดือนเอย หอยทากเอย กิ้งกือ
และมันก็ทำให้ผมรู้ว่าไอ้คลื่นกลัวหอยทาก แม่งแหกปากร้องลั่นป่าแทบแตก กร๊ากกกก พวกเราเดินเล่นชมนกชมไม้จนบ่ายก็แวะไปกินข้าวที่บ้านคุณตา มื้อนี้ยกขันโตกกันเลยทีเดียว
กินข้าวเสร็จผมก็ออกไปเก็บผลไม้ในไร่กับคนงาน วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมรู้สึกสนุกและหวังว่าคลื่นก็คงรู้สึกเหมือนผม เรากลับถึงบ้านก็เกือบหกโมง พอดีแม่ไปซื้อต้นกุหลาบมา เลยให้ผมกับคลื่นช่วยกันปลูกแต่ดูสภาพตอนนี้ต้นกุหลาบจะแหลกคามือแล้วครับ
“นี่ มึงเคยปลูกต้นไม้มั้ยคลื่น มึงก็ใส่ปุ๋ยลงไปก่อนดิวะ”
“เอาดินลงไปก่อนค่อยใส่ แล้วมึงจะปลูกแบบไม่แกะถุงดำให้มันรึไง”
“มึงก็ใส่ปุ๋ยซักทีเด้”
“มึงก็เอาต้นไม่ลงก่อนเด้” เห็นได้ชัดว่าผมกำลังถูกมันกวนตีน หนอยแหนะ
“ไอ้คลื่น”
“หึ อะไรไอ้พีม”
“ไอ้เตี้ย”
“หนอยมึงกล้าเรียกกูตะ…. เตี้ยเหรอ” เตี้ยงั้นเหรอ ไม่มั้ง ผมคงหูฝาดหูแว่ว ไม่ใช่เสียงมันหรอกมันอยู่ที่อิตาลีจะมาเรียกผมที่เชียงใหม่ได้ยังไง ผมมองหน้าไอ้คลื่นเพื่อให้มันช่วยยืนยันทีว่าข้างหลังผมไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆอยู่ทั้งนั้น แต่คลื่นกลับหลบตาผม
“ไอ้เตี้ย”
คราวนี้ตาขวาผมเริ่มเต้นระบำ เสียงนี้ คนที่เรียกผมด้วยคำนี้ ผมปล่อยมือจากต้นไม้ ค่อยๆหันกลับไป ผมรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทัน มือเย็น เท้าเย็น ขนหัวลุก กูกำลังจะสติแตกครับพี่น้อง
“ภูมิ” คุณพระ!!! o22 มันจริงๆด้วย ไอ้ภูมิตัวเป็นๆยืนอยู่ตรงนั้น พร้อมกับไอ้พวกเพื่อนตัวดีทั้งหลายเกือบสิบชีวิต พวกมันยิ้มร่าให้ผม และรอยยิ้มนั้นก็เริ่มหายไป ยิ่งภูมิเดินเข้ามาใกล้ผมเท่าไรหน้าตามันก็ยิ่งนิ่งมากขึ้นเท่านั้น
“กูว่าตายแน่ๆ งานนี้ตายอย่างเขียดแน่มึง ไอ้แคระ” เสียงไอ้เชี่ยคิว
“กูว่าตายทั้งคู่ว่ะ” น่าจะเป็นไอ้เบียร์
“เชี่ยนั่นใครวะ หน้าตาด้อยกว่ากูมากอ่ะ” ไอ้ปันมึงช่างกล้าที่จะเอ่ยนะว่าไอ้คลื่นหน้าด้อยกว่ามึง
“หึ เดือนคณะกูนี่หว่า ก็ถือว่าสูสีกับน้องชายกูล่ะนะ” เย็นยะเยือกมาแต่ไกลเลยไอ้ฟ่าง
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง มันก็ยืนขึ้นแล้ว และภูมิก็หยุดยืนอยู่ใกล้จนบังแสงไฟ ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน
ใบหน้าที่คุ้นเคย คนที่ผมคิดถึง คนนี้ไม่ได้เจอมาหลายเดือน มันอยู่ตรงหน้าผมแล้ว มันกลับมาแล้ว
“กลับมาแล้วเหรอ”
“ใครจะตายก่อน มึงหรือมัน เลือกเอา”
……………………………………….
-
:z13: อิอิ
-------------------
คุณพระ !! ตาเถรหก มาถึงได้ก็ถามใครจะตายก่อนเลยเรอะ
งั้นน้องคลื่นตายก่อนแล้วกันเนอะลูก เดี๋ยวพีมเคลียร์เสร็จแล้วตามไป XD
-
คำเดียวสั้นๆ "ค้าง"
เอิ่ม งานนี้สงสัยมีหลุมคู่แน่นอน
-
งานเข้าแล้วพีม
ดูท่าจะเป็นงานช้างด้วยแหละ
สู้ๆ คับ
o13 o13 o13 o13 o13
-
กรี๊ด ทำไมภูมิกลับมากระทันหันแบบนี้ค่ะ พร้อมพลพรรคครบทีมเลย
แล้วแบบนี้พีมหรือคลื่นจะตากก่อนกันค่ะ
โอ้ยๆๆๆ ลุ้นค่ะลุ้น
ปล.ไม่เป็นไรค่ะคุณตาล พักผ่อนๆๆ จะได้ไม่ปวยหนักนะค่ะ
ยังไงคนอ่านก็รอได้ค่ะ
-
ภูมิ กลับมาแล้ววววว
:mc4:
-
:angry2: :angry2: :angry2: นั่นไงภูมิมาแล้ว ใครจะซวยละทีนี้
-
โหภูมิ
ถามได้ตรงจุดมาก o18
ว่าแต่หายไปไหน อธิบายมาเดี๋ยวนี้ :m16:
-
อย่ามาโหดน่าภูมิ แค่นี้พีมก็ขนหัวลุกแระ :laugh:
แต่นับถือความมั่นคงทางจิตใจของพีมจริงๆนะ ทั้งภูมิทั้งคลื่นภูมิใจเหอะที่ได้รักนู๋พีมน่ะ
รออีกครึ่งค่ะ หวังว่าคงไม่รุนแรงกันมากนักนะ เค้าสงสารน้องคลื่นอ่ะ :o12:
-
5555++พ่อภูมิมาถึงก็ให้เลือกเลยนะ :laugh:
มาเซอร์ไพรส์เขาแต่เจอเซอร์ไพรส์เองเลย
แต่ว่า ฟังพีมก่อนก็ดีนะ อย่าเวิ้นไปเอง
-
o22 นั่นสิ ใครจะตายก่อนกันอะ
-
ความรักที่บริสุทธุ์ สุดท้ายก็ทำให้คนรักเค้ากำลังจะทะเลาะกัน ดีนะดีมากๆเลย
.
.
น้องตาลพักผ่อนเยอะๆนะครับ พี่ก็ขอไปพักบ้างอ่านอินอึนอึดอัด...
-
พีมตายแน่ๆๆ แต่ไม่เป็นไรกองเชียร์เยอะ
-
อ่ะภูมิ :z2:หายไปแล้ว :m16: !1พีมคนเดียว เหอะ
-
ค้างมากกกกกก :m31:
-
มาถึงก็ตาย แหมม ภูมิ หายไปใหน บอกมาก่อนเดะ
:m16:
:กอด1:
-
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกก :z3: :z3:
แต่ภูมิก็กลับมาซะที รู้ไหมว่าน้องพีมรอนานขนาดไหนเนี่ยยย
อย่าเพิ่งทำร้ายน้องพีมนะ
ดีใจที่พีมรู้ใจตัวเองว่ามีให้คลื่นได้เท่าไหน ขอบคุณที่คลื่นเป็นคนดีได้ขนาดนี้นะ
-
ป๊าดดดด คุณภูมิ!!!
ตัวเลือกไม่น่าเลือกซักข้อ555+
แหม่ะ...เงียบไปนาน มาถึงก็เซอร์ไพรส์เลยไง^^
รอครึ่งหลังค่ะ
-
“มึงอย่าคิดมากเลยพีม กูไม่ได้เจ็บมากมาย ถึงกูได้มึงมากูก็เอามารัก แต่ถึงไม่ได้มา กูก็รักมึงได้อยู่ดี ไม่เห็นต่างกันตรงไหน "
ประโยคนี้ โดนใจพี่ o13
-
ไม่ตายได้ไหม 5555555+
-
ภูมิมาสักทีนะพ่อคุณ ให้คลื่นเรียกคะแนนอยู่ไ้ด้ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ชอบคลื่นนะ :เฮ้อ:
มาพร้อมเดอะแก๊งค์ซะด้วย เตรียมตัวรับความฮาได้ใช่มั๊ยคะ
-
ก่อนจะมีใครตาย เมิงตอบมาก่อนว่าเมิงหายหัวไปไหนมาาาาาาา
-
งานนี้ท่าจะรอดยากอ่ะพีม อุณภูมิเดือดขนาดนี้งานนี้มีเจ็บ :เฮ้อ:
-
หายหัวไปตั้งนานนนนนนนน กลับมาถึงก็จะทำร้ายพีมกับคลื่นเลยเร๊อะ :angry2:
หัดฟังเหตุผลคนอื่นก่อนเส่ !
-
ในฐานะที่เราเปนแฟนคลับคลื่น
ผิดมั๊ยถ้าจะเห็นแก่ตัว ไม่อยากให้คลื่นมีใคร...นอกจากพีมคนเดียว คนเดียวจริงๆ
ไม่ต้องการ ไม่รีเควส ไม่ว้อน ใครมาดามใจคลื่นทั้งนั้น
เพราะเรารู้สึกว่ารักของคลื่นที่มีตอนนี้มันดูบริสุทธิ์ ดูจะยั่งยืนกว่าภูมิด้วยอ่ะ
น่ารักเกินไปแล้วคลื่น อร๊ายๆๆ
ปล. เจ้าของกลับมาแล้ว ตายแน่เตี้ยยเอร้ยย
-
มึงนี่มันไม่เคยฟังอะไรเลยใช่มั้ย สัด ภูมิ :z6:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
“ใครจะตายก่อน มึงหรือมัน เลือกเอา”
ภูมิ คุณมึงถามงี้เลยเหรอ ฟังเหตผลหรือถามอะไรกันก่อนไหม :เฮ้อ:
แล้วเวลาพีมมันเหงา กังวล และมั่นคงขนาดนี้ ใครคอยอยู่ข้างๆมัน ฮึ :m16:
-
แหมะมาถึงก็โหดใส่เลยนะ
ฟังบ้างอะไรบ้าง
เดี๋ยวปั๊ด ยุพีมให้มารักคลื่นซะเลย :m16:
-
:angry2:
-
งานเข้าซงั้นอะ พีม แต่อย่าไม่ยอมนะ
จัดหนักให้ภูมิเลย หายไปไหนตั้งนาน
พอมาก็ไม่ถามไรสักอย่าง ไม่เชื่อใจกันหรือไง
เคืองๆๆๆๆ ภูมิ แต่ก็รัก ภูมิ-พีม นะ
-
น้องพีม...งานงอกอย่างแรงเลย o22
-
ขอบคุณคัฟฟ :impress3: :impress3:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
Toภูมิ :: แสรดดดดดภูมิ ถ้าแกทำอะไรพีมและคลื่น(ของฉันนะ) ฉันจะ... :z13: (จิ้มตูดแก 5555)
มาสั้นๆแต่ค้าง!!!!
ต่อด่วนๆนะคะ
+1 ค่ะ
-
ไม่มีใครจะตายหรอกภูมิทั้ง ภีมทั้งคลื่นอ่ะ
คนที่จะตายก็มึงอ่ะแหละ
-
กระดึ๊บๆๆ เข้ามาบอกว่า
กำลังตามอ่านอยู่คะ แต่ว่าก็ทำอย่างอื่นไปด้วย
แล้วทีนี้ว่า เห็นว่าอัพตอนใหม่ สติที่รวบรวมมาเพื่อสิ่งอื่นนั้นนนนนนนนนนนน
แตกกระเจิงไปแล้ว เดี๋ยวขอไปอ่านก่อนนะคะ
อย่างอื่นช่างมันก่อน อิอิ
...........................
ภูมิก่อนถามว่าใครจะตายก่อน ควรบอกก่อนดีไหมว่าหายเศียรไปอยู่ไหนมา
มาถึงก็แผ่อำนาจมืดซะแล้ว นิสัยไม่ดีนะเราเนี้ย
ไม่รุ้หรือไงว่าคลื่นเนี้ยมีพระคุณแค่ไหน ป๊าดให้ข้าวฟ่างสังสอน (แต่ฟ่างก็แผ่อำนาจแฮะ)
-
มาฝากตัวเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคน
อ่านแล้วหัวเราะอยู่คนเดียว แต่ละคน กวนติ...ง :laugh:
แต่ละคู่น่ารักมาก อยากให้มีอีกสัก(หลาย)คู่ o18
-
พีมเอยเลิกกับไปเลย เลิกเลยๆ
คลื่นรักพีมไม่เคยทำร้ายให้เสียใจ
มีแต่เสียสละให้แม้แต่ชีวิต
ภูมิไม่มีอะไรดีสักอย่าง
เลิกกับภูมิมารักคลื่นดีกว่า
-
ความรักที่บริสุทธุ์ สุดท้ายก็ทำให้คนรักเค้ากำลังจะทะเลาะกัน ดีนะดีมากๆเลย
.
.
น้องตาลพักผ่อนเยอะๆนะครับ พี่ก็ขอไปพักบ้างอ่านอินอึนอึดอัด...
^
^
รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน
คิดแทนภูมินะว่า ถ้ารู้ว่ามีคนมาชอบแฟนเรา แถมเราก็รู้จักด้วย ถึงแฟนจะบอกว่ามิตรภาพแบบเพื่อนก็เถอะ แต่คำพูดกับพฤติกรรมที่แสดงออกมันคงทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดอ่ะ มันมีความรู้สึกว่ามาพัวพันแบบสองต่อสองตลอด
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
จะรอดไหมพีม
ภูมิมาอย่างโหด
-
เริ่มไม่ชอบพีมอ่ะใจดีกับคลื่นเกินไป
คลื่นก็หยอดเกิ๊น กะให้เค้าใจออ่อนว่างั้น
-
มาถึงก็โหดเลยนะ
พีมอย่าไปยอม ถิ่นเราจัดหนักเลย :beat:
-
มาถึงก็โหดเลยนะ คุณชายภูมิ
-
กรี๊ด...ภูมิมาแล้ว
แต่...พีมจะรอดมั๊ยเนี่ย
ภูมิมันยิ่งขี้หวงอยู่
-
ตายคาอกได้มั๊ย....
-
^
^
^
ชอบความเห็นข้างบนมาก นึกภาพอินู๋พีม คาอก ภูมิ แล้ว ฮาอ่ะ เอาแบบคาอกนะ นะ นะ จะได้ไม่เครียด
-
มารอครึ่งหลังค่ะ^^
-
ก่อนจะฆ่าใครช่วยตอบคำถามก่อนนะภูมิ
ว่าหายหัวไปอยู่ที่ไหนมา อย่าเอาแต่อารมณ์ตัวเอง
ชีวิตคู่มันจะไม่รอดก็เพราะอย่างนี้แหละ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
มารอดูว่าใครจะตายก่อนใคร
หรือว่าภูมิจะตายเพราะโดนสองรุมหนึ่ง อิอิ
-
"ไอ้ความรักตัวเตี้ย"
อร๊ายยยย เค้าเรียกภีมว่าความรักแหละ กรี๊ดดดดดดด :oni2:
รักผู้ชายคนนี้
K&P :ped149:
K&P :ped149:
K&P :ped149:
ปล. สังเกตว่าเราจะไม่พูดถึงตัวประกอบอีกคนนึง วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
ขำปันอ่ะ ถึงจะมาแค่ประโยคเดียว "หน้าตาด้อยกว่ากูมากอ่ะ” :laugh: ได้ใจเจ้จริงๆ มั่นมากพ่อคณ
ว่าแต่คุณชายภูมิ หายหัวไปเป็นอาทิตย์เพราะจะมาเซอไพรซ์พีมใช่ม่ะ แต่ดันเจอเซอไพรซ์กว่า เมียมีชู้ กร๊ากกกกกกก พีมเสร็จแน่
-
ภูมิหึงโหด
-
มีความรู้สึกว่า พี่คลื่นจะมายืนมาข้างหน้า แล้วพูดเท่ห์ๆ ว่า "มึงอย่าทำอะไรพีม กูกับมันไม่มีอะไรกัน แต่คนที่จะมีคือ มึงกับกูต่างหาก"
กรี๊ดดดดดดดดด
ไม่รู้ใครคิดยังไง แต่เข้าใจความรู้สึกพี่คลื่นสุดๆๆ จากคนสถานะเดียวกัน
-
ไอ้พี่ภูมิมาถึงก็โหดเลยนะ ไม่กอดน้องพีมเล่าเว๊ ขัดใจจริง :angry2:
-
รอครึ่งหลังจ้า :กอด1:
หวังว่าภูมิมันคงมีเหตุผลบ้างนะ :เฮ้อ:
-
อ๊ากกกก ขอกระโดดถีบไอ้ภูมิหน่อยเหอะ :z6:
ไอ้สาดดดดด ถามจริงเหอะ หายหัวไป
มาถึงก็อาละวาด อะไรของแกวะภูมิ ถ้าแกไม่เป็นไอ้โหดของพีม
ฉันจะเกลียดแกคอยดู!!
=______________________=ll
เห้ออออ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
+1 จ้า
-
รอครึ่งหลัง :sad4: :sad4: :sad4:
-
“ใครจะตายก่อน มึงหรือมัน เลือกเอา”
ตายๆๆๆ ไอ้เตี๊ยตูโดน :z6:แน่
-
ตอนนี้บ้านผมเหมือนกำลังจัดงานขึ้นบ้านใหม่ผสมเชงเม้งเข้าไปทุกที คงสมใจคุณแม่แล้วเพราะมีลูกชายถึงสิบกว่าคนมาเยี่ยม ปาตี้ขนาดย่อมหน้าบ้านกำลังครึกครื้น สนุกสุดเหวี่ยง คือผมเดาเอาน่ะครับ เดาจากการได้ยิน
เพราะร่างผมอยู่บนห้อง นั่งอยู่ปลายเตียง มีไอ้ภูมิยืนปล่อยกระแสจิตสังหารอยู่ตรงหน้า ผมก็ทำอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกจากก้มหน้า เกือบยี่สิบนาทีที่มันลากผมขึ้นมาแล้วก็ยืนจ้องหน้าแบบนี้ ปล่อยกูไปขี้ไปเยี่ยวบ้างเถอะพ่อคุณ พ่อมหาจำเริญ กูกดดันนะเฟ้ย
ตอนแรกผมคิดว่ามันจะต่อยไอ้คลื่นด้วยซ้ำแต่มันคงสำนึกได้มั้งว่าที่นี่เป็นบ้านผม มันเลยมาลงที่ผมคนเดียว ตอนมันลากขึ้นมาบีบแขนผมกระดูกแทบหัก ช้ำเลย อ๊ากกก ไอ้ซาดิสต์
พอขึ้นมาถึงห้องมันก็ผลักอกผมจนเซ ดีนะหัวไม่ฟาดประตู ไม่งั้นพรุ่งนี้คงได้ขึ้นหน้าหนึ่งไทยรัฐ “ดับอนาถคาบ้านตัวเอง หนุ่มไฮโซหึงโหด จับแฟนหนุ่มทุ่มใส่ประตู ตายคาที่” เหอๆ คงดังข้ามจังหวัดเลยมั้งไอ้พีม
“กูรีบข้ามน้ำข้ามทะเลมาหา เพื่อมาเจอมึงกับไอ้ห่านั่นอยู่ด้วยกันใช่มั้ย ห๊ะ”
“ก็บอกแล้วว่ามันมาทำธุระที่แม่ฮ่องสอนเลยแวะมาเยี่ยม”
“แม่ฮ่องสอนเหี้ยไร นี่เชียงใหม่ บ้านมึงทำโฮมสเตย์รับคนเข้าพักฟรีรึไง” ห่า มึงก็หาคำมาด่ากูจนได้ “ไอ้นั่นก็เป็นไรนักหนาวะ ทั้งที่รู้ว่ามึงเป็นเมียกู ยังเสือกมายุ่งอยู่ได้ ต้องให้เอากันให้ดูเลยมั้ย มันถึงจะหยุด”
แรว๊ง!!! แต่กูผิดเหรอ นี่ผมเป็นคนผิดใช่มั้ย แล้วผมทำอะไรผิด คนที่ผิดน่ะมันไม่ใช่รึไง คนที่อยู่ๆก็เงียบหายไป ปล่อยให้ผมเหงา ผมรอ ผมห่วง ผมคิดมากสารพัด พอมันกลับมาก็มาด่ามาว่า กูไม่ใช่อีเย็นนางทาสนะ ที่ต้องมารองรับอารมณ์คุณหลวง บ๊ะ ผมช่างเป็นคนที่เปรียบเทียบได้เห็นภาพเสียนี่กระไร
“แล้วมึงล่ะ ที่อยู่ๆก็หายไป มึงไม่คิดบ้างล่ะว่ากูจะรู้สึกยังไง” ใช่ มันควรจะคิดบ้างว่าผมรู้สึกยังไง คือ ณ จุดนี้กูสติแตกจนเริ่มสปอยตัวเองแล้วครับ
“อ๋อ นี่ความผิดกูใช่มั้ย เพราะกูไม่โทรหามึงเลยมีชู้ได้งั้นสิ ถึงกูจะไม่ติดต่อมึงเป็นเดือน เป็นปีหรือสิบปี มึงก็ไม่มีสิทธ์เปลี่ยนใจไปหาใครทั้งนั้น ถ้ามึงยังเป็นคนของกู เป็นแฟนกู เป็นคนรักของกู เว้นแต่ว่ามึงไม่รักกูแล้ว”
“มันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะภูมิ กูบอกรึไงว่าไม่รักมึงน่ะ หัดฟังเหตุผลคนอื่นบ้างสิ” ตั้งแต่คบกันมานี่เป็นครั้งแรกที่ผมกับภูมิทะเลาะกันแรงขนาดนี้ ไอ้นิสัยขี้หึง ขี้หวงของมันผมเข้าใจ ไม่รักคงไม่หึงไม่หวงแต่มันก็น่าจะฟังผมบ้าง อย่างน้อยก็เชื่อใจคนที่มันบอกว่ารักบ้าง ในห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง ได้ยินเสียงไอ้คิวตะโกนด่าไอ้เต้ยกับไอ้ปันดังมาแว่วๆ
“มันมาตั้งแต่เมื่อไร”
“สองวันแล้ว”
“มันทำอะไรมึงบ้าง” คราวนี้ผมเงยหน้ามองไอ้ภูมิ รู้สึกว่าคำถามนี้ทำให้คนใจเย็นอย่างผมต้องข่มความโกรธ
“ไม่ต้องมามองแบบนั้น ตอบมามันทำอะไรมึง” อูยยยย ไม่ต้องกัดฟันพูดก็ได้ครับพี่ครับ
“ก็ จับมือแล้วก็กอดตอนรถชน” ส่วนเรื่องเมื่อคืนไม่บอก หลอกให้งง เหอๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของผมด้วย คิดว่าถ้าผมบอกมันเรื่องเมื่อคืน ผมจะมีโอกาสรับออกซิเจนให้ชีวิตในชาตินี้ได้ซักกี่วินาทีเหรอครับ
“ชนที่ไหน แล้วมึงเป็นอะไรมั้ย” เสียงไอ้ภูมิอ่อนลงกว่าเดิม(นิดนึง) ผมเองก็เริ่มตั้งสติใหม่ เมื่อมันร้อนผมก็ควรจะเย็น ไม่ใช่เต้นตามอารมณ์มัน ร้อนกับร้อนเจอกันบ้านผมไฟไหม้พอดี อีกอย่างการปะทะอารมณ์กันนอกจากจะไม่มีอะไรดีขึ้นเราอาจจะทะเลาะกันไปไกลกว่านี้
“เปล่าไม่ได้เป็นอะไร คลื่นมันหักหลบทันน่ะ มันเห็นกูช็อคเลยกอดเรียกสติ”
“หึ ถุ๊ย กอดเรียกสติ เจอตีนเรียกขวัญหน่อยมั้ย แม่ง”
“มึงเลิกโวยวาย แล้วฟังเหตุผลกูบ้างได้มั้ยภูมิ” จริงๆไอ้เรื่องหึงหวงก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้นนะครับ คนอื่นที่เข้ามาหาผม ไอ้ภูมิก็ดูไม่อะไรมาก มันแค่โทรไปแล้วจากนั้นพวกนั้นก็จะค่อยๆหายไปจากสารระบบชีวิตของผมทีละคนสองคน เหอๆ แต่ไม่รู้ทำไมไอ้ภูมิมันถึงมาไล่บี้เอาแต่ไอ้คลื่น
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” มันลงมานั่งข้างๆและดึงผมไปกอด ผมก็กอดตอบแบบปรับอารมณ์ไม่ทัน นี่มันจะไม่ฆ่าผมแล้วใช่มั้ย เย้ รอดแล้วกู ทั้งที่ได้กลับมาหากันแท้ๆ เรากลับต้องทักทายกันด้วยการทะเลาะ ผมน่าจะใจเย็นกว่านี้ เฮ้อ
“รู้มั้ยว่ากูคิดถึงมึงมากแค่ไหน รอวันที่จะกลับมาหา แต่กูก็ต้องมาเจออะไรแบบนี้ กูบอกตรงๆนะพีม กูคิดจะฆ่ามึงจริงๆ” ผมเกร็งขึ้นมาทันที แสรดดด กูกลัว “หึ กลัวรึไง ตอนทำทำไมไม่คิด กูเป็นยังไงมึงน่าจะรู้ดี กูรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง กูโกรธ โมโห แต่เรื่องอะไรจะฆ่าพวกมึงให้ไปเสพสุขในนรกด้วยกัน” มึงนี่คิดการไกลเนอะ ฮือออ กูมีแฟนเป็นยมทูตรึเปล่าวะเนี่ย
“กูขอโทษ” เอาเข้าจริงๆผมก็มีส่วนผิดอยู่เหมือนกัน ถึงจะบอกว่าระหว่างผมกับคลื่นมันคือความรักในแบบเพื่อน แต่คนอย่างไอ้ภูมิมันไม่มีทางเข้าใจแน่ๆ
“ภูมิ มึงเกลียดไอ้คลื่นเหรอ” ผมมุดอกไอ้ภูมิ แอบสูดกลิ่นน้ำหอมจากตัวมัน รู้สึกว่ามันก็กำลังจูบผมของผมเหมือนกัน ไอ้ภูมิมันเงียบไปนาน ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
ผมก็ได้แต่นิ่งรอฟังคำตอบอยู่ในอ้อมกอดของมัน เมื่อยนะไม่ใช่ไม่เมื่อย ลองให้คนกอดคุณแน่นๆแบบว่ารัดเลยนะซักห้านาที ลองดูว่าจะเป็นยังไงกระดูกผมจะหักอยู่แล้ว แต่กลัวมันด่าเลยเงียบไว้ เฮอะ
“เปล่า กูไม่ได้เกลียดมัน” เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายมากจนน่าจะเอาไปลงกินเนสส์บุ๊ค ผมคิดว่าภูมิมันเกลียดคลื่นซะอีก
“แล้วทำไมมึงถึงโกรธทุกครั้งที่เจอมันล่ะ ภูมิ คลื่นมันไม่ได้จะแย่งกูไปจากมึงนะ มันขอแค่รักกู มันเป็นคนดีนะภูมิ แล้วก็…..”
ผมเงยหน้ามองภูมิ ตั้งแต่มันกลับมาก็เพิ่งมีโอกาสได้มองชัดๆนี่แหละ มันขาวขึ้น ผมก็ยาวขึ้นนิดหน่อยและมันคงไปทำสีผมมา ออกสีน้ำตาลอ่อนๆ หล่อลาก หล่อไร้เทียมทานจริงๆ แบบนี้เวลาเดินกับมันผมคงดูจืดไปเลย อ๊ากกก ไม่ยอมๆ มันจับหัวผมกดลงกับไหล่มันเหมือนเดิม
“ก็เพราะมันเป็นคนดีไง กูถึงได้กลัว”
“หืม?”
“กูไม่ได้เกลียดมัน กูเชื่อว่ามันคงดูแลมึงได้ดีไม่แพ้กู เพราะพวกกูไม่ได้ยืนคนละมุม แต่ยืนบนจุดเดียวกัน คือ รักมึง แต่ถ้าเทียบระหว่างกูกับมัน เป็นใครก็คงเลือกไอ้คลื่น บางครั้งกูก็เคยคิดว่าถ้ากูเป็นคนที่มาทีหลังแล้วเกิดรักมึง กูคงแย่ง ไม่เป็นคนดีอย่างมันหรอก กูเลยกลัวว่ามึงจะรักมัน”
นี่คือเหตุผลของคนที่ผมเพิ่งด่าว่ามันไม่มีเหตุผล ผมลืมว่าไอ้ภูมิไม่เคยรักใคร ลืมว่ามันหวงความรักของมัน มันกลัวที่จะเสียไป ผมคงลืมว่ามันรักผมมากแค่ไหน ได้ยินว่ามันไม่ได้เกลียดคลื่นผมก็สบายใจ คงไม่ยากที่จะทำให้พวกมันเป็นเพื่อนกัน(ยากไปมั้ง)
“คิดอะไรแบบนั้นวะ ถ้ากูจะรักคนดีๆกูคงไปรักแม่ชีแล้ว แล้วก็ช่วยจำไว้ด้วยว่ากูรักคนเลว ไอ้โง่”
“หึ ด่าใครโง่ ห๊ะ มึงมีความผิดหลายกระทงนะเตี้ย” มือมันเริ่มอยู่ไม่สุข ลูบจะทั่วหลังผมอยู่แล้ว
“ไม่ต้องเลย บอกกูมาก่อนว่ามึง หาย- ไป- ไหน –มา กูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้ว” มันมองผมตาขวาง ปล่อยมือปล่อยแขนออกจากตัวผม แถมขยับไปนั่งซะไกล ที่สำคัญมันไม่สบตาด้วย เอาแล้วโว้ย กูจะจับคนบูชายัญก็วันนี้แหละวะ เกมส์มันพลิกแล้วครับพี่น้อง
“ภูมิ บอกมา”
“………..คุด”
“ห๊ะ อะไรคุดๆนะ”
“ผ่า…….”
“พูดดังๆกูไม่ได้ยิน”
“กูผ่าฟันคุด ได้ยินชัดรึยัง ห๊ะ!!!”
เย้สสสสสสสสสสสสสสเข้ ผ่า ฟัด คุด แม่เจ้า กูไปไม่เป็นเลย ที่หายไปไม่โทรไม่คุยเนี่ยเพราะไปผ่าฟันคุดเรอะ ผมแข้งขาอ่อนเลยครับ คือ จะว่ายังไงดีล่ะ ใครที่บอกว่าชีวิตนี้เจอเรื่องร้ายๆช่างเจ็บปวด ถ้าคุณไม่เคยปวดฟันคุดคุณไม่รู้หรอกว่าเจ็บและปวดจริงๆมันเป็นยังไง
ไอ้เหี้ย สรุปแม่งไปผ่าฟันคุดมา แสรดดดดดดดดดดดดดด
“หึ หึ หึหึ ฮะ ฮ่าๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกก” :jul3: ผมกลั้นไม่ไหวแล้ว กูขอฮาก่อนนะ ผมหัวเราะจนน้ำตาไหลกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง โอยหายใจไม่ทัน ต้องทุบเตียงตีขาสลับไปมา ฮ่าๆ ไอ้ภูมิมันกอดอกกัดปากถลึงตาใส่ผม โอย ไม่ไหวกูฮามากครับ ณ จุดนี้
“หัวเราะไร อยากตายใช่มั้ย ห๊ะ หุบปาก ห้ามหัวเราะกู”
“กร๊ากกกกกกกกกก เชี่ยผ่าฟันคุด ไหนๆ อ้าปากให้พี่พีมดูหน่อยสิครับ โอ๋ๆเจ็บมั้ยๆ” ผมกระดึบๆเข้าไปหาไอ้ภูมิและก้มลงแตะปากกับปากมันเบาๆ ไอ้ภูมิยิ้มแก้มแทบแตก “แต่มึง ฮะๆ มึงก็น่าจะบอกกูบ้างนะเว้ย โทรมาบอกนิดนึงก็ได้”
“อย่าว่าแต่คุยโทรศัพท์เลย แค่จะหายใจกูยังเจ็บ”
“คุยทางเอ็มก็ได้นิ”
“แก้มกูบวม กูไม่อยากให้มึงเห็น” โถ จะตายยังห่วงภาพพจน์
“งั้นก็น่าจะให้ไอ้ฟ่างบอกกูซักคำก็ได้”
“ไอ้ฟ่างกลับมาได้เดือนกว่าแล้ว มันไปเที่ยวบาหลีกับไอ้แทนคงเปิดโทรศัพท์หรอก” เออเจริญจริงๆเพื่อนกู ผมก็ไม่รู้ว่าจะโกรธ จะขำหรือจะสงสารมันดี แม่ง
“แล้วนี่หายปวดรึยัง”
“หายแล้ว ปกติดีทุกอย่าง เมื่อกี้ได้ยาดีด้วย มาเป่าอีกทีดิ”
“พอๆ เดี๋ยวจะยาว ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ จะเป็นอะไรก็ขอให้บอกกันบ้าง กูไม่ชอบเลยที่มึงหายไปแบบนี้” มันจับหัวผมไปวางบนอกอีกครั้ง ภูมิไม่ได้กอดแค่ลูบหัวผมเบาๆแค่นั้น
“ขอโทษนะ ต่อไปนี้กูสัญญาว่าจะไม่ให้มึงเหงาอีกแล้ว”
“รักษาสัญญาด้วยละ ไอ้แห้ง” เอ รึไม่แห้งแล้วเพราะมันดูมีเนื้อมีหนังมีกล้ามกว่าเดิมนะ คราวนี้ห้องก็เงียบอีกครั้งแต่ไม่ใช่เงียบด้วยความตึงเครียด เงียบแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ เอ่อ แล้วมือมันจะสอดเข้ามาในเสื้อผมทำไมไม่ทราบครับ
“กู กูว่าเราลงไปข้างล่างหาไอ้พวกนั้น อื้ออ” ไม่ทันแล้วครับ ผมคงต้องขอตัวสักครู่ เพื่อรำลึกความหลังนิดหน่อย ห่างกันหลายเดือน ก็นะ แหะๆแต่ภูมิมันกระซิบอะไรไม่รู้ ผมก็ไม่มีสติฟังเท่าไร
“เตี้ย”
“หื้ม”
“Ti amo”
………………………………
“เห้ย มึงคุยกันอิท่าไหนวะดูเพลียๆนะ กร๊ากกก” ไอ้เชนส่งลูกสมุนมันมากัดผมกับภูมิทันทีที่หย่อนคัวลงนั่งในวงเหล้า
“สงสัยจะหลายท่าวะ กูว่า ฮ่าๆ” ไอ้แทนก็เป็นลูกคู่ที่ดีจริงๆ ผมเหลือบมองคลื่น มันก็ยิ้มบางๆให้ ผมก็ยิ้มตอบ
“ไงมึง ไม่เจอกันนาน มาหาเฮียหน่อยซิ” เชี่ยคิว แม่ง กูไม่ใช่เด็กนั่งดริ้งนะเว้ย พวกมันแต่ละคนกำลังกรึ่มได้ที่ วงเหล้าขนาดใหญ่บนพื้นหญ้านุ่มๆ ดีที่พี่กิ่งปูผ้าใบให้ ของกินก็เยอะได้อีก
“โจรที่ไหนมาเรียกกูว่ะ” ผมลุกไปตบหัวมันพลางกวาดตามองไอ้เพื่อนรักทั้งหลาย คิดถึงพวกมันเหมือนกัน แต่ละคนก็มีอะไรเปลี่ยนไปนิดหน่อยจากที่ไม่เจอกันหลายเดือน ไอ้คิวผมยาวและเซอร์ขึ้นมาก ถ้ามันข้ามเส้นคำว่าเซอร์อีกนิดมันจะดูซกมกทันที แต่หน้าตาดีเลยรอด
ไอ้เชนผอมลงนิดนึง แล้วผมมันจากสีน้ำตาลก็กลายเป็นสีดำ หน้ามันเลยดูผ่องสมกับเป็นนักศึกษาแพทย์ ไอ้แทนมาแบบเถื่อนเลย หูมันเป็นราวใส่ต่างหูรึไง ที่สำคัญมันตัดสกินเฮดครับ ไม่ไหวจะหล่อ
ส่วนไอ้ฟ่างก็ขาวโอโม่ยิ่งกว่าเดิมสงสัยเพราะไปอยู่เมืองหนาวมาไม่ค่อยเจอแดด ไอ้มิคไอ้แมทก็หัวทองมาแต่ไกล ราชนิกุลเบียร์ คนมันคุณชายอ่ะครับมันก็ไม่ค่อยเปลี่ยนเท่าไรหล่อยังไงก็หล่ออย่างงั้น ส่วนคนที่ไม่เปลี่ยนเลยน่าจะเป็นไอ้ปัน เหมือนเดิมทุกกระเบียดนิ้ว ไอ้เชี่ยน้องเต้ย มันก็หล่อใสไร้สาระเหมือนเดิม แต่เพื่อนผมคงหวงน่าดู
แต่ตอนนี้คนที่น่าห่วงคงเป็นไอ้คลื่น
“นี่ แถวบ้านมึง นิติพลกับวุฒิศักดิ์ยังเข้าไม่ถึงรึไงวะ หัดไปดูแลหน้าบ้างนะ จะได้หล่อเหมือนกู” ไอ้ปันกำลังยิ้ม ยักคิ้วใส่ไอ้คลื่น เหอๆ มึงเจอของเล่นชิ้นใหม่แล้วใช่มั้ย นิ่งๆอย่างมึงนี่ซวยว่ะคลื่น
ไอ้ฟ่างก็ทำตัวเป็นคนดีช่วยแงะไอ้คลื่นออกจากการรังควานของไอ้ปัน ฟ่างกับคลื่นก็คุยกันถูกคอเพราะเรียนคณะเดียวกัน รู้สึกว่าจะเล่นรักบี้ทั้งคู่ด้วยมั้ง และไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า แต่เหมือนบรรยากาศระหว่างคลื่นกับภูมิจะดูเป็นมิตรขึ้นมานิดนึง(นิดเดียวจริงๆครับ)เพราะมันก็ด่ากันข้ามหัวผมนี่แหละ
“พี่คิววววววววววว” ไอ้เด็กเวรนี่มาอีกแล้วครับ เมื่อกี้มันเพิ่งไปวิ่งไล่ลูกหมาบ้านข้างๆโดยมีไอ้แมทเป็นลูกคู่(ถูกไอ้เต้ยบังคับไป)
“เออ มีไร” ไอ้คิวเงยหน้ามองแฟนมันที่มายืนค้ำหัว
“ปวดฉี่ๆ เต้ยปวดฉี่”
“ปวดมึงก็ไปฉี่สิวะจะมาบอกทำไม หรือต้องให้กูไปถือค…ให้” พวกผมก็หัวเราะ มึงรักกันได้ฮาร์ดคอร์มากว่ะคิว
“บ้านเฮียพีมใหญ่เว่อร์ เต้ยหาห้องน้ำไมเจอ ขอฉี่หน้าบ้านได้ป่ะ” มึงขี้เกียจเดินก็บอกมาเหอะ พวกผมก็รอดูว่าไอ้คิวมันจะจัดการชีวิตมันยังไง พอไอ้คิวพยักหน้าถอนหายใจ ไอ้เต้ยมันก็หันมายิ้มให้ผม แล้วแม่งก็วิ่งไปฉี่ใส่โคนต้นลั่นทมหน้าบ้าน
“ไอ้เด็กเปรต มึงเลือกโลเคชั่นซะเหนือลมเลยนะ พวกกูต้องดมเหยี่ยวมึงเนี่ย” เวลาสองเดือนกว่าๆไม่ได้ทำให้นิสัยของไอ้ตัวไหนเปลี่ยนไปซักคน ไอ้คลื่นก็ดูจะเข้ากันดีกับพวกเพื่อนๆผม เพราะอย่างไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็รู้จักกันแล้วตอนไปค่าย ไอ้เชนคงเห็นไอ้คลื่นมันดูใจดี ชงเหล้าให้แบบไม่พัก มึงกะมอมมันรึไง
“แดกเยอะๆมึง คนดีกว่าไอ้พีมยังมีอีกเยอะ เดี๋ยวกูหาให้” อ๋อ ย้อมใจแล้วทำไมต้องเอากูเป็นเกนณ์ฟระ
“พี่เชน ให้ผมบ้างดิพี่”
“มึงแดกกับแกล้มไปเลยไอ้แมท ส้มตำมึงน่ะ ที่อิตาลีไม่มีให้แดกไม่ใช่รึไง” แต่มันก็รับแก้วเปล่าของไอ้แมทมาชงเหล้าอยู่ดี
“พีมๆ มึงดูไอ้แทน ฮ่าๆ” ไอ้เบียร์มันก้มมากระซิบผม ไอ้แทนกำลังใช้ปากงับไหล่ไอ้ฟ่างให้หันมาหามันครับ โคตรเหมือนหมาเลยเพื่อนผม
“เมาแล้วอยู่เฉยๆได้มั้ยแทน ไอ้เหี้ย เดี๋ยวเสื้อขาด”
“ฟ่างงงง ทำไมเล่นแต่บีบี บีบีหน้าเหมือนผัวมึงเหรอ ฟ่างงงงง”
“สัส”
“มึงอ่ะ ไม่สนใจกู พวกมึงดูมัน เมียกูไม่สนใจกู” แต่ไอ้ฟ่างก็หาได้สนใจไม่ แค่ถีบไอ้แทนออกมาด้วยความรักและกำลังเมดเล่ย์ด่าไอ้แทนจนพวกผมฟังแทบไม่ทัน แต่เชี่ยแทนแม่งกวนตีน ทำหน้าสลดแต่เสือกยกมือมาพนมไหว้แนบอก เฮ้อ แต่ละคน
“เพิ่งผ่าฟันคุด กินเหล้าได้เหรอ” ผมถามไอ้คนที่นั่งข้างๆ
“หึ ตัวมึงกูยังกินได้ทั้งตัว ประสาอะไรแค่เหล้า” ลุกขึ้นตีหลังกาหลังซักสามม้วนดีมั้ย
“เป็นไรพีม เมาแล้วเหรอหน้าแดงๆ” ไอ้เบียร์มึงนี่ก็ช่างสังเกต
“เปล่าๆ กูร้อน” ไอ้คนข้างๆนี่ก็หัวเราะพออกพอใจ อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ ยิ่งดึกแอลกอฮอล์ในเลือดก็ทำให้สติพวกผมเริ่มเลือนราง พอเมาแล้วความบ้าก็เริ่มมา ยิ่งคนที่มันบ้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้วอย่างไอ้ปัน แม่งนั่งร้องไห้ จับใจความที่มันคร่ำครวญได้ว่า ถูกสาวทิ้ง
“ฮือออ แม่ง กูไม่ดีตรงไหน พวกมึงบอกกูซิ กูมีอะไรไม่ดีบ้าง หน้ารึก็หล่อ พ่อกูก็มีอิทธิฤทธิ์”
“อิทธิพลปันอิทธิพล ใจเย็นๆเพื่อน”
“เออ ๆ ฮือ แม่ง กูต้องเป็นฝ่ายบอกเลิกดิวะ มาขอคบกูแล้วขอเลิก ฮือออ พีม มึงโทรไปหามันดิ” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ผมก็รับมางงๆ ตอนนี้สงสารก็สงสารอยู่หรอกแต่มันก็ฮาไง
“เบอร์ไหนมึง”
“ที่ชื่อครกน่ะ”
“ผู้หญิงบ้าอะไรชื่อครก” ไอ้คิวคิดเหมือนผมเลย แต่เดี๋ยวก่อนผมกดเลื่อนดูรายชื่อในโทรศัพท์ไอ้ปัน แม่ง
“อะไรของมึงเนี่ยปัน ครก สาก กระทะ กะชอน หม้อ” ในมือถือมันมีแต่ชื่อแบบนี้ครับ
“กูเมมชื่อผู้หญิงเป็นเครื่องครัว เก๋ใช่มั้ยละ มึงโทรยัง โทรดิวะ ฮือ”
“เออๆ โทรอยู่ เฮ้ยติดแล้วๆ” เสียงเพลงรอสายของพี่รุจดังกรอกหูผมเต็มๆ ฉันไม่มีวันที่จะรับสายเทออีก
“เอ่อ เค้าไม่รับว่ะปัน”
“หื้ม”
“มันไม่รับ”
“ทำไมมันไม่รับ” เชี่ยคิวสอดปากบอกว่า มันเป็นรุกรึเปล่า ฮ่าๆ ไอ้นี่ก็
“กูไม่รู้”
“ทำไมมึงไม่รู้”
“เอ๊า ก็กูไม่รู้ รู้แค่ว่ามันไม่รับ”
“เอ๊า แล้วทำไมมันไม่รับล่ะ”
“เอ๊า แล้วกูจะรู้มั้ย”
“ทำไมมึงไม่ถามมัน”
“ก็บอกว่ามันไม่รับ ไม่รับ กูจะถามมันได้ไง ไอ้ฟาย” มันหยิบโทรศัพท์คืนไป แล้วก็เอาแนบหู จากนั้นมันก็……. คุยครับ คุยโทรศัพท์คนเดียว พวกผมก็ฮา คือว่าเมามากตอนนี้ แม่ออกมาถามว่าจะเอาอะไรอีกมั้ย หน้าตาคุณนายแม่แลดูแฮปปี้มากและเหมือนจะปลื้มไอ้ภูมิน่าดู
“แม่หวัดดีคร้าบบบ” ไอ้มิคยกมือไหว้แม่ผม รอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แม่ผมก็หัวเราะ พวกผมเป็นพวกเมาแล้วจะรั่วอ่ะครับ
“ฮะๆไหว้บ่อยจังลูก”
“อึก คนไทยครับแม่ ไหว้วววว” และแล้วมันก็นั่งพับเพียบ กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ แต่ขอโทษ เชี่ยมิคแม่กูอยู่ข้างหลังมึงนู่นมึงกราบกระติกน้ำแข็งแล้ว กร๊ากกก
แม่ก็ถูกไอ้ฟ่างกับไอ้คิวมอมเบียร์ไปสองแก้ว คุณนายแม่ก็ขึ้นไปนอนโดยมีไอ้ภูมิเดินไปส่ง พวกมันทั้งหลายก็โห่ เชี่ย เดี๋ยวแม่กูสงสัย ก่อนไปแม่ยังบอกอีกว่า “ยันเช้าก็ได้นะลูกชายทั้งหลาย”
กินเหล้าแม่ไม่ว่าหรอกครับ บางครั้งตั้งวงกันสองคนกับผมก็มี ขอแค่กินอยู่ในบ้าน เมาแล้วไม่ไปอาละวาดสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน แม่ก็พร้อมจะประเคนมิกเซ่อให้แทบไม่ทัน
กินกันไปเมากันไปร้องเพลงบ้าบอได้ซักพัก ก็มีรถสาดไฟส่องใส่ตาพวกผม นึกว่าใคร วันนี้หนวดกลับดึกแฮะจะเที่ยงคืนแล้ว
“ใครวะ” ไอ้แทนยืดคอขึ้นมอง
“พ่อกูเอง” ผมบอกแทนแล้วหันไปมองคนข้างๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ผมยื่นมือไปจับมือภูมิและยิ้มให้มัน พ่อผมลงจากรถ อายศก็ขับรถไปเก็บ พอพ่อเดินมาพวกมันก็พร้อมใจกันยกมือไหว้แม้เสียงจะโหยหวนก็ตามที
“คุณพ่อ ส่าหวาดดีคร้าบบบ” พวกไอ้แทนน่ะรู้จักกับพ่อผมเป็นอย่างดี โดยเฉพาะไอ้เชนลูกรักเขาล่ะ พ่อบอกหน้าเหมือนพ่อสมัยเป็นหนุ่ม ถุย หนวดโครตโม้เลยวะ
“พ่อครับ คิดถึ้งคิดถึง” ไอ้ปันไอ้สาระแน พ่อผมก็ตบหลังมันด้วยความเอ็นดูเสียงดังป๊าบ
“เออ มาถึงตั้งแต่เมื่อไรกันล่ะเนี่ย”
“ก็เย็นๆน่ะครับ พ่อนั่งก่อนครับ” ไอ้เชนมันทำหน้าที่ลูกชายคนโปรด ขยับให้พ่อนั่งพร้อมชงเหล้าเสิร์ฟด้วย และดูท่าเหมือนพ่อก็กรึ่มๆมาเหมือนกัน ไหนบอกไปตรวจเวรครับท่าน
“เออ ไม่เจอกันนานเลยนะเป็นไงสบายดีมั้ย แล้วไอ้หนุ่มห้าหกคนนี่ ไม่คุ้นหน้าเพื่อนไอ้แมวเหรอ”
“หึหึ แมวเหรอ” ไอ้ภูมิมันก้มหน้าพูดเบาๆแต่ผมหูดีไงเลยได้ยิน จะเอามาล้อกูล่ะสิ
“ครับ ผมชื่อข้าวฟ่าง นั่นไอ้เบียร์ ภูมิ มิค น้องแมทแล้วก็น้องเต้ย เป็นเพื่อนพีมครับ” พ่อพยักหน้า ยกเหล้าขึ้นจิบ
“อืม ตามสบายนะ อยากได้อะไรก็บอกพี่กิ่งเค้าได้ พ่องานเยอะไม่ค่อยอยู่บ้าน ไอ้แมวมึงก็ดูแลเพื่อนด้วยล่ะ”
“คร้าบบบ”
“แล้ว เราเป็นไงบ้าง ไปเที่ยวน้ำตกสนุกมั้ย” พ่อหันไปถามไอ้คลื่น ซวยแล้วกูในที่สุดไอ้ภูมิมันก็รู้จนได้ เสียวสันหลังแปลกๆ
“ก็สนุกดีครับ”
“พรุ่งนี้ก็ไปเที่ยวกันสิ ไปเยอะๆจะได้สนุก” พ่อก็นั่งเฮฮาดริ้งเหล้ากับพวกผม โดยมีไอ้เชนที่คอยเซอร์วิสเต็มที่ และมีไอ้ภูมิที่พยายามจะดูแลพ่อบ้าง เหอๆ พ่อก็นะเวลาเมาก็ไม่รู้ไปสรรหาเรื่องตลกอะไรมาเล่า อย่างกับคดีเด็ด ไอ้มิคพยายามที่จะอู้คำเมืองกับพ่อผมด้วย
“กูพูดกลางได้ ไอ้เสือ แต่ไอ้หนุ่มนี่หน้ากวนดี ท่าทางจะได้เมียหลายคน” เกิดความเงียบขึ้นทันทีที่พ่อชี้มาที่ภูมิ มันก็ดูจะตกใจอยู่เหมือนกันแต่….
“ผมรักเดียวใจเดียวครับ”
“โห่หหหหห” ไอ้ภูมิโดนโห่ ผมหัวเราะท่าทางเขินๆของมัน ผมก็แอบมองคลื่นเป็นพักๆ มันก็ยังยิ้มหัวเราะได้ หวังว่ามันคงไม่เป็นไรนะที่เห็นผมกับภูมิอยู่ด้วยกันแบบนี้ มันหันมาเจอผมมองอยู่ก็ยักคิ้วให้ แล้วมันก็ชูมือสัญลักษณ์โอเค ผมถึงได้ยิ้มออก แต่คนข้างๆมันส่งเสียงไอ ค่อกๆแค่กๆ เลยต้องรีบหุบยิ้ม
“เออดีๆ รักเดียวใจเดียวน่ะดี เหมือนพ่อรักแม่คนเดียว หึ” ชักรั่วแล้วครับท่านพ่อ
“ไอ้แมว จะว่าไปเพื่อนมึงมีแต่คนสูงๆ ไม่อายที่ต้องเข้ากลุ่มหรอวะ” และแล้วก็วกเข้าประเด็นนี้จนได้
“อย่ามาๆหนวด เค้าคบกันที่จิตใจไม่ใช่ส่วนสูง”
“มันไม่มีคนคบพ่อ พวกผมสงสารเลยให้มันอยู่ด้วย”
“สัดปัน พ่ออ่ะ นี่ลูกนะ ลูก”
“ฮ่าๆ เรื่องเตี้ยปมด้อยไอ้แมว พวกมึงย้ำบ่อยๆนะ ฮะๆ” ทุกคนหัวเราะ มีแต่ผมนั่งหน้าบึ้งอยู่คนเดียว
“พ่อแค่ล้อเล่น พีมมานี่ๆ” ผมก็ลุกไปนั่งกับพ่อ“ย่าบอกว่าพีมไม่ค่อยไปหาหรอ ทำไม”
“อาปุ้ยไม่พาไป”
“นี่มึงโง่ถึงขนาดขับรถไปฝั่งธนไม่ถูกหรอแมว ต่อไปต้องไปหาย่าบ่อยๆรู้มั้ย แม่กูเหงา ที่สำคัญสมบัตินะมึง ฮ่าๆ” พวกผมก็ฮากันอีกรอบ ต่อไปนี้ต้องไปหาย่าบ่อยๆซะแล้ว
“ไอ้หนุ่มนี่ชื่ออะไรนะ” พ่อพยักหน้าไปที่ไอ้เบียร์
“ชื่อเบียร์ครับ”
“หน้าคุ้นๆ ลูกใครวะ” นี่ตำรวจหรือมาเฟียครับ และแล้วโลกใบนี้ก็กลมตามทฤษฎี พ่อผมกับพ่อไอ้เบียร์เป็นนักเรียนนายร้อยรุ่นเดียวกัน เออเว้ย กลมได้อีกนะโลก ไอ้เบียร์เอาเบอร์พ่อมันให้พ่อผม หนวดก็โทรไปคุยน้ำไหลไฟดับ ขึ้นบ้านไปเม้าท์ต่อ คนแก่กับเรื่องเก่าเข้ากันดีที่สุด อิอิ
“พี่คิว เต้ยง่วง” ผมสังเกตมาซักพักแล้วว่าไอ้เต้ยมันจะรายงานอาการต่างๆของมันให้ไอ้คิวรับรู้ทุกๆห้านาที จะขี้จะเยี่ยว มดกัด ปวดแขน มันบอกหมด ไอ้คิวก็ตอบสนองแฟนมันดีมาก
“ง่วงหรือเงี่ยน หึหึ”
“ง่วงงงงงเว้ย เต้ยเมาว่ะพี่คิว ง่วงด้วย” ไอ้คิวพยักหน้าแล้วจับหน้าไอ้เต้ยพิงไหล่มัน แต่ลิงมันก็คือลิงแหละครับ ซบกันได้ไม่ถึงสามสิบวิ ไอ้เต้ยก็ลุกไปหาคนโน้นคนนี้ กูล่ะเหนื่อยแทน
“มันต้องเขียนแบบนี้โว้ย” เสียงไอ้มิคกับไอ้ปันเถียงอะไรซักอย่าง พวกมันก้มดูอะไรไม่รู้ ไอ้ปันน่ะก้มผมมั่นใจ แต่ไอ้มิคนี่ฟุ่บหลับหรือเปล่าผมก็ไม่ขอฟันธง
“อะไรอ่ะภูมิ”
“หึ ไอ้ปันมันจะส่งเมสเสจหาสาว แต่มันพิมพ์คำว่ารามเกียรติ์ไม่ถูกเลยเถียงกับมิค” เอ่อ แล้วรามเกียรติ์มาเกี่ยวอะไรด้วย แฟนมันเป็นนางสีดารึไง
“มึงเชื่อกูปัน เชื่อกู ถูกชัวร์ เดี๋ยวกูเปิดหาในพี่เกิ้ลให้” แล้วมันก็งกๆเงิ่นๆหรี่ตาดูมือถือ “นั่นไง เชื่อกูรึยัง รอเรือสระอามอม้า ไม่ใช่รอเรือสระอำ” แบบนั้นมันก็รำเกียรติ์น่ะสิ
“อ้าวหรอ กูจบนอกน่ะ ภาษาไทยเลยไม่แข็งแรง” ถุ้ย จบนอก
“นอกไหนว่ะ นอกชายแดนหรือนอกเขตเทศบาล” ถูกใจที่สุดภูมิ
เข็มนาฬิกาบอกว่าเข้าสู่วันใหม่แล้ว ไอ้ฟ่างหอบไอ้แทนไปนอนมีไอ้คลื่นช่วยแบกคนละข้าง ไอ้ปันก็ฟุ่บกอดกระติกหลับ ไอ้แมทไปโก่งคออ้วกอยู่หน้าบ้าน นอกนั้นก็เข้าไปนอนเรียบร้อย วันนี้ก็นอนกองกันในห้องโถงข้างล่างนี่แหละ
“แมท เป็นไงบ้าง มึงเอายามั้ยวะ”
“ไม่เป็นไรพี่ อิดออไรท์”
“หึ เออๆ งั้นพี่ปิดไฟนะเว้ย” ผมปิดไฟและกลับมานอนข้างๆภูมิ การนอนก็เรียงแบบนี้ครับ ผม ไอ้ภูมิ ไอ้มิค ไอ้เบียร์ ไอ้เต้ย ไอ้คิว ไอ้คลื่น ไอ้แมท ไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ไอ้ปัน เชี่ยมิคกรนเสียงดังมาก พอผมเริ่มจะหลับ ก็มีสิ่งแปลกปลอมมาป้วนเปี้ยนแถวปากแถวแก้ม
“อื้อ ภูมิ นอนได้แล้ว” ผมกระซิบบอกเสียงเบาเพราะกลัวคนอื่นจะตื่นมาได้ยิน
“สามเดือนเลยนะ” ผมหรี่ตามองมัน คือทั้งง่วงทั้งเมา พูดอะไรมาผมไม่ค่อยจะรับรู้หรอก
“ทำไม”
“ไม่ได้กอดมึง”
“แล้วที่กำลังรัดกูแน่นจนกระดิกตัวไม่ได้นี่ไม่เรียกกอดเหรอ”
“กอดน่ะกอด กอดแบบที่เรากอดตอนเย็นไง”
“มึงจะบ้าเหรอ เพื่อนอยู่เต็มห้อง”
“หลับตาไว้ นอนเฉยๆเดี๋ยวกูจัดการเอง”
“ไอ้หื่น พอเลย นอนได้แล้ว”
“หึหึ” สรุปมันแกล้ง ใครจะกล้าครับเพื่อนนอนเต็มห้องขนาดนี้ แถมกลางบ้านอีกต่างหาก เลยแค่คิสเบาๆก่อนนอน พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำบุญแต่เช้า คืนนี้ผมคงมีความสุขที่ได้อยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคย
ฝันดีนะครับทุกคน :bye2:
TBC >>>>>>>>>>>>>>
………………………….
ขอโทษที่ทำให้รอคะ เพิ่งแงะสังขารขึ้นมาได้ ตาลอยากดราม่าเหมือนกันแต่ทำไม่เป็น :laugh: แต่งไม่ได้อ่ะคะ หวังว่าคงไม่ทำให้เสียอารมณ์เนอะ มีรูปน้องเต้ยกับเฮียพีมมาให้ดู ประชันกันตัวๆไปเลย อิอิ
อันนี้น้องเต้ย เด็กอะไรน่าร้ากกกกก
(http://image.ohozaa.com/i/9f2/106129171.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=60f1481694d5f09d97bfcd3b663ebcc2)
เห็นบ่อยก็อย่าเพิ่งเบื่อพีมเน้อออ
(http://image.ohozaa.com/i/404/6ad9d53a7b1c4030aa3574d1ff736127.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=00709f01359749c16c3c1fcced03e5e0)
-
เย้ ๆ พีมรอดแล้ว
-
อ่านจบแล้วคุณตาลแต่เด๋วกลับมาเม้นท์นะต้องไปธุระแล้ว
แต่ขอบอกว่าชอบมากกกกกกกกกก กะถล่มภูมิเต็มที่เลยนะ
แ่ต่อ่านแล้วด่าไม่ออก ได้แ่ต่นั่งขำจนปวดท้อง ฮ่าๆๆๆๆ
edit*****************************************
เดย์ แบ๊ค !! ในที่สุดทุกคนก็กลับมา เปิดเทอมสักที ฮู้ววววว
คิดถึงแทนฟ่างมากกกก คิดถึงทุกคนจริงๆ
ต้อนรับการกลับมาของหนุ่มๆด้วยกันกัดกันเบาๆของทุกคนและทุกคู่
โดยเฉพาะพี่คิวกับน้องเ้ต้ย จะฮาไปไหน นั่งขำจนปวดท้อง
ปันก็ฮาาาเกิ๊นนน :jul3: แต่ยังมีกลิ่นอายของความดราม่าระหว่างรักสามเศร้าอยู่
เข้าใจภูมิเลยว่าทำไมถึงหึงนัก แต่อย่างที่บอกพีมชอบคนเลว o18
ปล รออ่านตอนต่อไปไม่ไหวจะเคลียร์ละ T_________________T
-
จะบอกว่าดีใจที่ไม่ดราม่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
แต่เหตุผลผ่าฟันคุตนี่ไม่น่าให้อภัย กร๊ากกกกกกกกกกกกก
น้องแมทมากับเข้าด้วยหรอเนี่ย เอิ๊ก
รอตอนต่อไปค่าาา
-
แต่งมาแบบนี้ น้องตาลนี้ น่ารักที่สุดเลย
ขอบคุณนะค้าบ
.
.
ช่วยหาคู่ให้คลื่นทีดิ่ จะได้ไม่มีมาคุๆอีก
-
:เฮ้อ:
-
พีมเอ๊ย ตายแน่ 555555
-
รอดตายหวุดวิด
-
5555++นึกว่าจะดราม่าน้ำหูน้ำตาไหล 5555+
ฮาเข้าจนได้แต่ดราม่าไม่เข้ากับเรื่องนี้จริงๆๆๆ
ฮาๆๆๆนั้นละเข้าสุด
แต่ภูมิมาถึงก็จัดสะ1ดอกเลยนะ 55555+
-
“ก็เพราะมันเป็นคนดีไง กูถึงได้กลัว”
ประโยคนี้ กระทืบไล๊ไปเลย 555
ส่วนภูมิก็นะ เหตุผลเอ็งจังไรมว๊าก หายไป เพราะผ่าฝันคุด
อ่านแล้วก๊าก ง๊องแง๊งได้ที่ 5555+
ตอนนี้ชอบปันอ่ะ เวลามันเมา รั่วมาก เพิ่งรู้ว่ามันรั่วขนาดนี้ ><
ปล. ลุงหนวดอ่ะจู่ๆก็ทักภูมิแบบนั้น ตกใจหมดเลย จะดูออกมั๊ยว่านั่นน่ะ..ลูกเขย 555
-
จะสมัครเป็นแฟนขับปันได้มั้ย ทั้งหล่อทั้งพ่อมีอิทธิฤทธิ์ 55555555555
กลัวจะทะเลาะกัน ที่ไหนได้ ดีนะไม่รุนแรงและดราม่าซะงั้น
ชอบจริงๆเวลาตอนไหนที่มารวมกันเนี่ย มันนึกบรรยากาศออก
อ่านแล้วยิ้มดี ^^ :mc4:
:really2:
-
พีมน่ารักที่สุดเลย เย็นและรั่วได้เสมอต้นเสมอปลาย ภูมิเลยร้อนไม่ได้เลย :กอด1:
แล้วพี่คิวกับน้องเต้ย จะมีพิเศษสักตอนมั๊ยคะนี่ :3123:
-
น่าร้ากกกกก
-
คึคึ เค้าหายใจทั่วท้องแล้ว กลั้นไว้ตั้งนาน :laugh:
-
:o8: :o8:นึกว่าจะมาม่าซะแล้ว :เฮ้อ: รอดตัว
ปันปัน ยังฮา+รั่วไม่เปลี่ยนแปลง555
-
โหยยยยยยยยยยย ผ่าฟันคุดแล้วนิ้วกุดเหรอค่ะคูรภูมิ รุจักม๊ะ SMS อ่ะ
แต่ดีกันแล้วก็ดีเน๊ฮะ โล่งไปเปราะจ๊ะ
จะบอกว่า คิวเต้ยน่ารัก จะฉี่ก็ยังไปคนเดียวไม่ได้ 555+
-
อ่านวุฒิเสร็จ แช้วมาอ่านภูมิ ปรับอารมณ์ไม่ทัน โคตรกลัวเรื่องนี้จะดราม่าเลย
ผู้ชายก๊กนี้โคตรจะน่ารักเลย น่าเลี้ยงไว้ดูเล่นทั้งกลุ่ม :z2: :110011: :110011: :110011: :z2:
รูปเต้ยโคตรเข้าเลย ท่าจะกวนจัดด้วย
-
ว๊ากกก กลับมาจัดหนักเลยหรอภูมิ :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เย้ๆ มาต่อแล้ว
ตอนนี้เฮฮากันดีนะนเนี่ยๆ
-
ภูมิกลับมาเย้ว แต่ครึ่งแรกจะร้ายไปไหม จะมาถึงก็คิดจะฆ่าเมียตัวเอง
นายนี่เองที่หายไป แต่สาเหตุที่หายไป ฮาวะ ผ่าฟันคุด แต่นะเรื่องนี้ฮารั่วๆ
และเพราะนายภูมิรักเมีย น้องพีมเลยไม่ตาย แต่สงสารคลื่นอะ ต้องมาใจใจเห็นภาพ
แต่ไงได้นะ ก้เรามาทีหลัง แต่นายภูมิขี้หวงอะ แต่งานนี้พ่อตาแม่ยายมาพร้อม ต้องรอลั้นไรจะเกิด
-
โอ้ยยยยยยยย น่ารักมากๆเลยค่ะ หนุ่มๆน่ารักทุกคนเลยจริงๆๆ
-
ไม่มาม่าก็ดีแล้ว ดีกันรักกันๆ
เต้ยน่ารักเว่อร์อ่ะ
-
ผ่าฟันคุด!!! ไอ้เราก็นึกว่าไปทำเซอร์ไพร์อะไร
นี่เราประเมินภูมิสูงไปใช่มั้ย o6 ฮาว่ะ ฮ่าๆ
-
โล่งอกไป จบลงด้วยดี ฮิ้วๆ รั่วกันจริงๆหนุ่มๆ ขี้เมา :m20:
-
ภูมิเอ้ย ตัวเองเป็นฝ่ายไม่ติดต่อมาเองแท้ๆ
และคลื่นก็มาอยู่เป็นเพื่อนพีม
ถามมาได้ว่าใครจะตายก่อนกัน :เฮ้อ:
-
น่ารักจัง อิอิ
ชอบรูปเต้ยอ่ะ น่ารักดี
-
อ่านแล้วฮามาก ชอบมุขปันเมมเบอร์สาวเป็นเครื่องครัว คิดได้ไง
หรือคนแต่งมีประสบการณ์ตรง
-
ขำเชี่ยปัน พ่อมันมีอิทธิฤทธิ์
กร๊ากกกกก
ปล. รักคลื่นเสมอ ถ้าไม่เจอคนอื่น วะฮ่าๆๆ
-
กริ้ดดด ไม่มาม่าด้วย นึกว่าไอ้พี่ภูมิจะแน่ กร้ากกก เหตุผลฮากร้ากเลย :laugh:
-
เกือบตายแล้ว... 55+
"รักเดียวใจเดียว" อยากได้มั้งจังคำนี้
-
น้องพีมน่ารักจัง
-
มันฮาตรงผ่าฟันคุดนี่แหละ ! 55555555555555
-
ดีนะไม่ทะเลาะกันรุนแรง ค่อยๆคุยแบบนี้เยี่ยมสุดๆ
แอบชอบประโยคนี้ "รักเดียวใจเดียว"อยากได้บ้างอะ
-
โธ่ ภูมิ นึกว่าจะแน่ (คนอ่านทำปากดีไปงั้นเอง จริงๆก็ไม่ชอบให้น้องตีกันหรอก หุหุ)
ยินดีต้อนรับน้องคลื่นสู่กลุ่มรั่วของหนุ่มๆสุดฮอท
แต่ท่าทางปันจะแอบหมั่นไส้ความหน้าตาดีของน้องคลื่นจริงจังนะเนี่ย แอบจิกเรื่องหน้าตาน้องตลอดๆ :laugh:
-
อยากรู้ว่า พ่อของปัน เป็นอะไรอะ มีอิทธิฤทธิ์ด้วย โอ๊ย ขำไม่ไหวแล้ว :m20: :m20:
-
:กอด1: น่ารักจิ๊งจิงงงงงงงงง ภูมิกัลบมาแล้ว แต่แอบฮาฝ่าฟันคุด ก๊ากกกก
ว่าแต่แอบหวั่นไหวกับคลื่นอ่า หาคู่ให้คลื่นเถอะ เอาปันก็ได้ กวนตีนดี 55+
-
:laugh: :laugh: ขาดการติดต่อ เพราะภูมฺมันไปผ่าฟันมา
เออเนอะ ห่วงหล่อจริงนะคุณมึง
ให้อภัยได้ เพราะภูมมิมันมีหูเอาไว้ฟังเหตุผลกะเขาบ้าง
ไม่ได้มีไว้กั้นหัวอย่าวเดียว o13
-
ภูมิมาโหดเชี่ยวน๊า พีมไม่กล้านอกใจหรอกจ๊า รักซะมากมายนิ
อยากรู้ว่าพ่อหนวดจะทำไงกับว่าที่ลูกเขย คิคิคิ
-
เน่ เน่ น้องตาล จะว่าไป อ่านมาอ่านไป ยังไม่เคยเห็นอินู๋พีมมันหึงภูมิ แล้วก็ภูมิง้อพีมด้วยอ่ะ อยากอ่านๆๆๆๆ
-
อูยยไอ้เตี้ยรอดตาย :z2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดพีมค้วยคน
-
ในที่สุดก็อ่านจบจนถึงปัจจุบันแล้ว
:z2: :z2:
มาเป็นกำลังใจให้ทุกคู่ เมื่อไหร่ปันกับมิคจะได้กันเนี่ย 555+ จะได้กลายเป็นคู่รั่วแห่งปี
:z1:
-
ไปเที่ยวต่างประเทศ คงจะสนุกันเนอะ
o18 :z6:
-
ภูมิ เอ้ย มาถึงก็สอบโหดเชียวนะ
แถมได้ค่าทำขวัญปลอบใจจากการบาดเจ็บสาหัสไปอีก กำไรเห็นๆ
และสาเหตุการหายตัวไปมันช่างน่าสงสาร
ชีวิตรันทดน่าดู 5555
เหมือนได้เห็นมุมเด็กน้อยขี้อายเลย
ชอบจังเลยคะ
-
โถไอ้ภูมิ หายไปเพราะผ่าฟันคุด :jul3:
ปล่อยให้พีมเหงาซะหลายวัน
:กอด1: เต้ย ฟ่าง หายไปตั้งนาน คิดถึงงง
-
นึกว่าจะมาม่าน้ำตาท่วมจอ
สรุปอย่างฮาเลยแต่ละคน
น้องเต้ยก็ยังน่ารักน่าหยิกตลอด
-
ลุ้นแทบแย่ คิดว่าคลื่นจะไม่รอดซะแล้ว
แต่เป็นพีมโดนขึ้นเขียงแทน :z1:
คุณแม่ได้ใจมากค่ะ ชอบ :L1:
-
หวานชื่นกันไป
ทีแรกนึกว่าจะเกิดการฆาตกรรมขึ้นแล้ว คริคริ
เอาใจช่วยกันต่อไป
o13 o13 o13 o13 o13
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นึกว่าจะต้องไปต้มมาม่ากินซะหลายวันซะแล้ววว
ขอบคุณที่ภูมิยังพอฟังอยุ่บ้าง
แต่ผ่านฟันคุดนี้ บอกกันก็ได้นะ มันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยยย
คลื่นเป็นคนดีจิงๆๆ ภูมิก็สมควรจะกลัวอะเนอะ
แต่อย่างว่าน้องพีมเค้าชอบคนเลว
เต้ยกะคิวน่ารักอะ น้องเต้ยจะรายงานครบทุกอาการไปหรือป่าวว
555555555555555
-
ดีแล้วหล่ะที่ไม่ดร่าม่า เรื่องที่มีแต่รอยยิ้มก็อ่านแล้วสบายใจดีออกค่ะ ชอบๆ
ภูมิพีมรีเทิร์น แอบอ้อนเหมือนกันนะภูมิ แต่ยังไงก็ฮาแทนฟ่าง! ชอบบบ
-
มากันครบก็เมารั่วกันทั่วหน้า
+1 ค่ะ
-
คลื่นจ๋า มาหาป้ามามา
-
กลับมารักกันเหมือนเดิมแระ :m4: นึกว่าจะได้กินมาม่าชามใหญ่ซะแล้ว :m29:ตอนที่แล้วเราเปิดมาดูผ่านๆไม่กล้าอ่านรออัพตอนนี้ให้จบก่อน เพราะไม่ชอบกินมาม่าอ่ะ :z3: :z2:
-
เมาแล้วรั่วได้ฮามาก :m20:
-
ภูมิฟังคุด -0- อยากตีซักร้อยรอบทำไมขี้อายในเรื่องที่ไม่น่าจะอายล่ะคุ๊นน~♥
-
ภูมิโคดโหด!! แหม ถามอย่างนั้นตูขอกัดลิ้นตายเองละกัน- -
หึหึหึ อยากรู้ก่อนลงมาเล่นท่าไรบ้าง 555555555
แต่ละคนเมาแล้วเรื้อน ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่เป็นไรนะคลื่น โอ๋เอ๋ :กอด1:
-
แต่ละคน เมาแล้วรั่วจริงๆ :m20:
ดีนะที่ภูมิมันรู้จักฟัง แต่เหตุผลของภูมิเราก็เห็นด้วยนะ คลื่นเพอเฟ็คเวอร์ๆๆๆๆๆๆ รักคลื่น :กอด1:
-
ปันเนี่ย ใครไม่เอาเค้าขอนะ ฮาได้ทุกสิ่งอย่าง อกหักยังฮา :m20:
-
อ่านตั้งนาน นึกว่าคุณภูมิเขาหายไปไหน ใยจึงหนีหน้าเมีย ที่แท้ก็ผ่าฟันคุด
อายมั้ยนั่นนน
ตาคลื่นน่าสงสารอะะะ คุณนักเขียน หาคู่ให้คลื่นนะคะะะ น้องแมทก็ได้ น่ารักดี อิอิ
-
:กอด1: :กอด1:นู๋พีม
-
ภูมิ กลับมาแล้ว แต่จากที่อ่านแล้วคนที่ห่างกัน สามเดือน
แค่นี้ยังไม่น่าจะหายคิดถึงนะเนี่ย จัดหนักไปเลยได้มั้ยคุณตาล 55555
อ่านไปขำไป หนุ่มๆ กลุ่มนี้ มีเรื่องให้ฮา ตลอด ชอบบบบบบ
-
5555 ตลกดีเนอะรวมกันทั้งกลุ่มแล้วรั่วได้ดีจริงๆ
นี่นี่ยัยน้องตาล อย่าทำร้ายคลื่นของชั้นนักสิ สงสารเค้า หาให้คลื่นสักคนด้วยสิจะได้สมน้ำสมเนื้อกัน
-
ชอบคู่เต้ยคิว อิอิ
เต้ยจะน่ารักไปไหน
-
โล่งอกกันไป :เฮ้อ:
คลื่นเอ้ยมองคนอื่นบ้างเหอะ
แล้วภูมิว่าไงพ่อตาแม่ยายก็อยู่จะเปิดตัวเลยมั้ย :laugh:
-
คือจะบอกว่าอยากได้ตอนต่อไปอะคะ
-
ครึ่งแรกเหมือนจะดราม่า ครึ่งหลังฮามากซะงั้น 5555555
-
ใครก็ได้ช่วยบอกทีน้องที่ใช้เป็นอิมเมจน้องพีมเนี่ย ชื่ออาไร
มันน่ารักมวากกกกกอ่ะ :m3:
ใครรู้ช่วยกระซิบบอกหน่อยน๊าาา :m26:
-
หนุกหนานๆๆๆๆ
-
:L2:
ภูมิๆ ฝากบอกคุณตาลหน่อยดิ
อิชั้นคิดถึงพีมมันอ่ะ
-
เมาแล้วรั่วกันได้เด็ดมาก มีทั้งไหว้กระติก สะกดคำ
ภูมินี่เข้าทางแม่ยาย หวังขอลูกชาย(?) เอามาเป็นเมีย แถมยังจะให้คำมั่น รักเดียวใจเดียวกับพ่อตาอีก
:z1:
อย่างนี้พ่อตาแม่ยาย ไม่ยกพีมให้ไม่ได้แล้วววววว
-
special คิว-เต้ย ฟันธง!
-
ตามอ่านทันแล้ว ชอบมั่ก
อ่านไปฮาไป แอบยิ้มจนเพื่อนข้าง ๆ บอกเป็นห่าไร
ชอบ พีม กับ เพื่อน ๆ ทุกคนเลย
-
ตอนที่ 39 เปิดเทอม
เช้านี้ท่านแม่มาปลุกพวกผมแต่เช้าให้ไปทำบุญที่วัด แต่มีคนตื่นไปได้แค่ห้า เพราะไอ้เชนกับไอ้แมทเป็นคริสต์ไปไม่ได้อยู่แล้ว(แต่ถ้าไปเที่ยวชมหรือถ่ายรูปอะไรแบบนี้พวกมันก็ไปได้นะ แค่ไม่ประกอบพิธีกรรมทางพุทธศาสนาแค่นั้นเอง) เลยมีแค่ไอ้ฟ่าง ไอ้คิว ไอ้เบียร์ ไอ้ภูมิ ผม
แต่ผมต้องไปส่งคลื่นที่ท่ารถ ตอนแรกผมก็ตกใจที่อยู่ๆมันบอกว่าจะกลับวันนี้ ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมมันถึงรีบกลับ ผมเองก็พอเข้าใจ แต่ก็พยายามล่อลวงและเกลี้ยกล่อม(???)ให้มันอยู่เที่ยวด้วยกันต่อ แต่มันก็ยืนยันว่าจะกลับ ผมเลยห้ามอะไรไม่ได้
แถมคุณชายท่านไม่ยอมให้ที่บ้านมารับ พ่อผมจะให้คนไปส่งมันก็ไม่เอา นั่งเคื่องบินมันก็เซย์โนบอกว่าเบื่อ มันอยากลองนั่งรถทัวร์กินลมชมบรรยากาศ ตอนแรกมันจะกลับรถไฟด้วยซ้ำ แต่ผมกับแม่ห้ามไว้ทัน กว่าจะถึงกรุงเทพรับรองว่าระบมไปทั้งตัวแน่มึง ฮ่าๆ
ส่วนพวกไอ้ปันมันยังนอนสลบกองกันอยู่ในบ้าน เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านผมลองแกล้งมัน
“ปัน ตื่นเว้ย น้ำท่วมๆ” ผมตะโกนใส่หูมันทั้งเขย่าตัวมัน ไอ้พวกกองหนุนก็ยืนหัวเราะอยู่ข้างหลัง ไอ้ปันมันก็กลิ้งหนีเอาหมอนปิดหน้า แต่มันยังอุตส่าห์ส่งเสียงตอบผม
“น้ำท่วมเหรอ ขนของๆ”
“เฮ้ย ไฟไหม้ปันไฟไหม้”
“ไปเอาน้ำที่ท่วมเมื่อกี้มาดับไฟ” กร๊ากกก สัญชาตญานมึงดีมากเพื่อน
“ปัน แผ่นดินไหว”
“เอ้อออ แผ่นดินน่ะไหว แต่กูไม่ไหวแล้วโว้ยยย ง่วง อย่ามายุ่งกับกู” มันถีบขาสะเปะสะปะไปทั่ว เลยพลาดไปถูกไอ้แมทที่นอนอยู่ข้างๆ
แต่ที่เด็ดสุดคือไอ้เชี่ยพี่คิวครับ มันคงคิดว่าผมไม่เห็นมั้ง แอบหอมแก้มไอ้น้องเต้ยก่อนออกจากบ้าน โว้ยยย หวานก็เป็นนะมึง
แม่ก็พาพวกไอ้ฟ่างไปวัด
ผมก็แยกไปส่งคลื่นที่สนานีขนส่งเชียงใหม่ โดยมีใครบางคนนั่งหน้าโหดมาด้วย อย่าบอกนะครับว่าพวกพี่ๆน้องๆคิดว่าผมกับไอ้คลื่นจะมาด้วยกันตามลำพัง เหอๆ บรรยากาศในรถเลยเงียบ เงียบมาก เงียบฉี่ เงี๊ยบเงียบ
“ภูมิ แวะเซเว่นหน่อยดิ หิว” ผมชะโงกหน้าไปบอก เพราะผมนั่งเบาะหลังครับ ไอ้ภูมิขับไอ้คลื่นก็นั่งข้างหน้า แต่ว่ามันไม่คุยกัน บรรยากาศมาคุมากๆ กูกลัวววววววววว
“จะหิวอะไรแต่เช้า เดี๋ยวก็ปวดท้อง กินไม่เป็นเวลา” บ่นเสร็จมันก็หันมามองผมนิดนึงก็หันกลับไป มึงขี้เกียจจอดก็บอกมาเถอะ ไอ้บ้า
“ก็กูหิวอ่ะ คลื่นมึงก็หิวใช่ป่ะ”
“หึ ยังไงก็ได้” ไอ้ภูมิถึงกับส่งเสียงไม่พอใจ แต่มันก็ย้อมเลี้ยวเข้าเซเว่นตามคำขอของผม ฮี่ฮี่
แล้วเราสามคนก็เข้าเซเว่นไปให้อาหารตาแก่ประชาชนทั่วไป สาวๆพนักงานเซเว่นมองไอ้ภูมิกับไอ้คลื่นจนเหลียวหลัง เฮ้ พี่ มองผมด้วยคร้าบบบ
“สโมกกี้ไบส์สาม ฟุตลองชีสสาม แซนวิชแฮมชีสอีกสาม แล้วก็……”
“พอแล้วพีม เดี๋ยวปวดท้อง พูดอะไรก็ฟังบ้าง” ไรวะ แค่นี้ก็ต้องดุด้วย ผมเลยหันไปยิ้มให้พี่พนักงานที่ตอนนี้มองแต่หน้าไอ้ภูมิ ชริส์ หมั่นไส้โว้ย ผมสั่งข้าวไก่กระเทียมให้ไอ้คลื่นเผื่อมันหิวบนรถ ตอนเช้าแม่ให้พี่กิ่งทำข้าวต้มให้ มันก็ไม่กินเพราะยังเช้าอยู่มันไม่หิว
ผมก็ได้ขนมมาอีกร้อยแปดอย่าง ซื้อนมหมีน้อยให้ภูมิด้วย(มันน่ะเป็นคนจ่าย อิอิ)
“กินเยอะ เดี๋ยวก็อ้วน” ทันทีที่ขึ้นมาบนรถ ไอ้คลื่นก็แขวะผม ในมือมันมีน้ำอัดลมกระป๋องสีน้ำเงิน ข้าวไม่กิน แต่แดกเป๊บซี่ ลำไส้มึงเคลือบคอนกรีตเหรอวะ
“ไม่กลัวเว้ย กูออกกำลังกาย”
“หึ”
“ขำไรภูมิ” ไอ้พวกสองตัวนี้ แม่งชอบหัวเราะเจ้าเล่ห์เหมือนหัวเราะเยาะ
“เปล่า เอาแซนวิชมากินดิ๊” ผมก็เลยต้องยื่นแซนวิชไปป้อนมัน “เลี้ยวซ้ายหรือขวา” ไม่รู้ทางยังอยากขับ ไม่เข้าใจมันเล้ย
ผมเห็นจากหางตาว่าคลื่นมองตอนผมป้อนภูมิ มันเลยหันหน้าออกมองข้างทางแทน
“ซ้าย เออคลื่น อ่ะนี่กูซื้อมาให้มึงด้วย เผื่อหิวบนรถ คิดซะว่าเป็นของฝากจากเชียงใหม่ ฮะๆ”
“กูจะจำไว้ว่า ข้าวกล่องเซเว่นเป็นของฝากได้” ของแบบนี้เราต้องดูที่เจตนาว่ะเพื่อน ฮ่าๆ มาถึงท่ารถพวกผมก็ไปซื้อตั๋ว ได้เที่ยวเจ็ดโมงครึ่ง คลื่นเลยมีเวลานั่งชิลล์กับผมอีกยี่สิบกว่านาที
“พีม ไปเอามือถือให้หน่อย กูลืมไว้ในรถ” อยู่ๆไอ้ภูมิก็หันมาสั่ง มันนั่งเล่นมือถือผม ผมก็นั่งคุยกับคลื่น
“ไปเอาเองดิ ไมต้องใช้กูอ่ะ….. เออ งั้นไปด้วยกัน…. เออไปคนเดียวก็ได้ แม่งใช้แต่กู” พูดเองเออเองเคยเห็นมั้ยครับ ผมเดินกลับไปที่รถ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันหลังมามองมันสองคน ปล่อยให้อยู่ด้วยกันคงไม่ฆ่ากันตายนะ แต่ด้วยเซ้นอะไรบางอย่าง หลังจากได้มือถือของภูมิ ผมเดินอ้อมมาอีกทางข้างหลังพวกมัน
“ขอบใจ ที่ดูแลมันให้กู”
“กูไม่ได้ดูแลให้มึง กูทำเพราะอยากทำ”
ก่อนหน้านั้นพวกมันคุยอะไรกันผมไม่รู้ แม้บรรยากาศการคุยกันจะไม่สู้ดีนัก แม้ไม่มีการมองหน้าระหว่างคุย แต่สิ่งที่ได้ยินก็ทำให้ผมยิ้ม คนที่ผมรัก แม้จะรักต่างความหมายกัน แต่พวกมันก็เป็นคนสำคัญของผมทั้งคู่
กูก็ดีใจที่ได้รักพวกมึง
“ปิดเทอมหน้ามาเที่ยวบ้านกูอีกนะคลื่น แล้วเจอกันเปิดเทอมเว้ย”
“เออ เจอกัน ไปนะ” คลื่นหันมายิ้มให้ผมก่อนจะก้าวขึ้นรถ ที่นั่งของมันติดหน้าต่างตรงที่ผมยืนพอดี พอมันแหวกผ้าม่านมาเห็นว่าผมยังไม่ไปไหน มันก็ยิ้มกวนๆให้ แล้วไล่ ชิ่วๆๆ ผมหัวเราะ ยืนรอต่ออีกไม่นานรถก็เริ่มเคลื่อนออก เราโบกมือลากัน
“ถ้าถึงบ้านแล้วโทรบอกด้วยนะ เดินทางปลอดภัยว่ะมึง”
“อื้ม เดี๋ยวโทรหา”
“โชคดีเพื่อน” ผมตะโกนบอกพร้อมกระโดดโบกมือให้มันด้วยมือทั้งสองข้าง คลื่นเองก็ยังมองผมผ่านหน้าต่างรถ มันยิ้มเหงาๆให้ผม ก่อนจะเป็นยิ้มกว้างสดใส และเหมือนพูดอะไรบางอย่าง ที่ผมอ่านปากได้ว่า
“ขอบคุณมาก….เพื่อน” แล้วมันก็ชี้ใส่หัวใจ คงประมาน “เพื่อนใจ” น่ะครับ ห่า เสี่ยวมาก ผมมองมันจนรถลับตา
ไม่ว่าวันนี้ พรุ่งนี้หรือวันไหน ไอ้คลื่นก็จะเป็นเพื่อนรักอีกคนของผมตลอดไป
“จะอาลัยอาวรณ์อะไรนักหนา นี่ขนาดต่อหน้านะ ไปขึ้นรถได้แล้วไอ้เตี้ย”
ลืมไปว่าพายมทูตส่วนตัวมาด้วย
o22
จากวันนั้นจนวันนี้ไอ้ภูมิมันอนุญาตให้ผมกับคลื่นคุยกันได้ครับ แต่มีข้อแม้ว่า มันต้องอยู่ด้วยที่สำคัญมันเรียกไอ้คลื่นว่า
“ไอ้คลื่นไส้” แค้นฝังหุ่นจริงๆ เหอๆ
……………………………………….
หลังจากไปส่งคลื่นเมื่อวันก่อน พวกผมก็ออกเที่ยวซะรอบจังหวัด ไปสวนสัตว์เชียงใหม่ พาไอ้ปันไปหาญาติ ฮ่าๆ ขึ้นดอยสุเทพเดินขึ้นบันไดพระธาตุดอยสุเทพสามร้อยกว่าขั้น ลมแทบจับ แต่พอขึ้นไปถึงก็หายเหนื่อยเลยครับ
คู่รักในตำนานแทนฟ่างเค้าก็ไปไหว้พระขอพรอธิฐานจิตด้วยกัน ไม่รู้ขอไร ไอ้เชนแซวว่าขอลูกรึเปล่าเพราะขอนานมาก กร๊ากก แล้วก็ไปต่อที่หมู่บ้านชาวเขา ไปใส่ชุดชาวเขาถ่ายรูปด้วย ไอ้น้องแมทติดใจบอกว่าครั้งหน้าจะมาแดดดี้มาเที่ยวบ้าง
วันนี้ก็ได้เวลาอันเป็นสมควรแล้ว ที่พวกมันจะเดินทางกลับภูมิลำเนา ซึ่งผมก็จะกลับพร้อมพวกมันด้วยเพราะอีกสามวันก็จะเปิดเทอมแล้ว แม่ก็บ่นว่าน่าจะอยู่ต่อนานกว่านี้เพราะคนเยอะบรรยากาศเหมือนทำบุญขึ้นบ้านใหม่ แม่ชอบ ครึกครื้นดี เหอๆ ไอ้เต้ยก็ขึ้นทำเนียบลูกรักคนใหม่ไปแล้วเรียบร้อยแต่ก็น้อยกว่าภูมิ เพราะรายนั้นแม่ผมเรียกมัน ลูกภูมิ ทุกคำ ฮึ๋ย
“น้องเต้ย มีแฟนรึยังลูก แม่จองให้หลานสาวได้มั้ย” แม่ถามไอ้เต้ยระหว่างที่พวกเราขนของเตรียมตัวขึ้นรถ
“เต้ยมีแฟนแล้วครับ แล้วเต้ยก็รักแฟนเต้ยมากด้วย” ไอ้คิวยิ้มจนปากแทบฉีก
ระหว่างที่ขนกระเป๋า ขนของฝากขึ้นรถ ไอ้ภูมิก็เดินตามแม่ผมต้อยๆ ช่วยถือนั่น ยกนี่ตลอด หึ มาถูกทางแล้วมึง เข้าหาผู้หลักผู้ใหญ่ กร๊ากก
“แม่ เดี๋ยวภูมิช่วยครับ”
“จ๊ะ ลูกภูมินี่ทั้งหล่อทั้งนิสัยดี เห็นพีมมันชอบเล่าเรื่องภูมิให้ฟัง ” หน้าบานแล้วมึง หมั่นไส้โว้ย แม่นะแม่ พีมเคยเล่าเรื่องมันซะที่ไหน ก็แค่เวลาแม่ถามว่าอยู่ไหนกับใครทำอะไร คำตอบคือ ภูมิแค่นั้นเอง แหะๆ “แล้วฟ่างกับลูกภูมิเป็นพี่น้องกันหรอลูก”
“ครับ”
“หล่อกันทั้งบ้านเลยเนอะ ถ้าแม่มีลูกสาวจะยกให้เป็นสะใภ้บ้านนี้ซักคน” ผมถึงกับสะอึก ไอ้พวกนั้นก็กลั้นขำกันหน้าดำหน้าแดง ไอ้ภูมิยิ้มจนเหมือนคนสติฟั่นเฟือนเข้าไปทุกที มึงทำเสน่ห์ใส่แม่กูป่ะเนี่ย
“ลูกชายก็ได้ครับแม่ ไอ้ภูมิมันไม่ถือ” แม่ผมหันมามอง สัดคิว มึงนะมึง
“ว่าไงพีม สนมั้ย”
“จัดไปแม่ ฮ่าๆ” เล่นกับเค้าหน่อย
“เดินทางปลอดภัยนะลูก รถก็อย่าขับเร็ว ค่อยๆไป ยังไงก็ถึง ใครเหนื่อยก็เปลี่ยนกัน แล้วอย่าลืมมาเยี่ยมแม่บ่อยๆนะ”
“ครับแม่ พวกผมกลับแล้วนะ ไว้จะมาหาแม่บ่อยๆนะครับ รักแม่นะจุ๊บุๆ” ไอ้ปันตอแหลก่อนใครเพื่อน พวกมันร่ำลาแม่ผมเสร็จ ก็ทยอยขึ้นรถ คนขับคนแรกคือไอ้เชน พวกมันขับรถตู้มาน่ะครับ เปลี่ยนกันขับ เหนื่อยก็พัก ชิลล์ได้อีก
“พีมไปนะครับแม่ ดูแลตัวเองด้วย บอกพ่อด้วยนะ” ผมกอดแม่แน่นๆ เฮ้อไม่อยากกลับแล้วสิ คิดถึงแม่
“จ๊ะลูก พีมตั้งใจเรียนนะ แล้วเดี๋ยวกลางเดือนแม่จะลงไปหา พ่อจะไปเยี่ยมคุณย่าด้วย” คุณนายแม่เริ่มน้ำตาซึม
“ครับ แล้วเจอกันนะ รักแม่นะครับ แต่..อย่าลืมสองหมื่นค่าจ้างพีมอยู่บ้านสองเดือน เอามาเลย ฮ่าๆ อย่ามาทำซึ้งกลบเกลื่อน” รู้จักแม่ผมน้อยไปซะแล้ว อาทิตย์หน้าก็จะตามผมไปกรุงเทพ ไม่เห็นต้องเศร้าขนาดนี้ อิอิ รู้ทันเฟ้ย
“ไอ่พีม แกนี่ไม่ได้เลยนะ ชั้นเอาเข้าบัญชีให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แล้วอย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ที่คุณย่ากับไอ้ปุ้ยเปิดอีกบัญชีให้นะ รายได้แกแต่ละเดือนครึ่งแสนใช่มั้ย”
“อย่ามาเว่อ ครึ่งแสนไร ไม่อยากคุยกับแม่ว่ะ บ้า ไปแล้วนะ พี่กิ่งบ๊ายบายครับ” ผมหอมแก้มคุณนายแม่ให้เต็มปอด โบกมือให้พี่กิ่งที่ออกมาส่ง ก่อนกระโดดขึ้นรถ
เจอกันซัมเมอร์หน้านะเชียงใหม่
…………………………………..
และแล้ววันนี้ก็มาถึงครับ เปิดเทอมแล้วโว้ยยยยยยยยยยย เย้เฮ้ (ที่จริงเปิดมาได้สี่วันแล้ว) เปิดเทอมใหม่ก็มาพร้อมกับอะไรใหม่ๆ ผมตั้งปณิธานอันแน่วแน่เอาไว้ว่า
ผมจะอ่านหนังสือทุกวัน อาจารย์ให้งานอะไรก็จะรีบทำไม่พอกไม่ดอง จะไปหอสมุดทุกครั้งที่มีโอกาส จะเลิกเล่นเกมส์ เลิกกินเหล้า ผมจะเป็นเด็กดีครับ
ป๊าดดดด อะไรมันจะเลิศเลอขนาดนั้น อย่าบอกนะครับว่าคุณๆเชื่อผม กร๊ากกกกกกกก ทำขนาดนั้นไปบวชดีกว่า ถ้าทำได้มันก็ดี แต่ผมทำดีไม่ค่อยได้น่ะสิ ฮ่าๆ พอๆชักจะพล่ามเยอะเกินไปแล้ว คนอะไร๊หล่อแล้วยังเวิ่นเว้ออีกเนาะ คึ
เปิดเทอมใหม่ก็มาพร้อมกับน้องใหม่ไงครับ วู้ววววว ยินดีต้อนรับน้องๆเฟรชชี่ปีหนึ่งที่น่ารักหน้าใสทุกคนครับ เวลาเห็นเด็กปีหนึ่ง เฟรชชี่นี่มันก็สดใสกระชุมกระชวยดีนะ สาวๆเพียบ(คณะอื่น)
พอเห็นแบบนี้ก็นึกถึงวันที่ผมก้าวเข้าสู่ชีวิตในรั้วมหาลัยครั้งแรกเมื่อสามปีที่แล้ว รู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านมาไม่กี่วันนี่เอง ตอนนี้ก็อยู่ปีสามแล้วสินะไอ้พีม แก่แล้วสิเนี่ย หึ
ทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมาเสียงกลอง เสียงเพลงรับน้อง เสียงไอ้พวกรุ่นพี่ตัวแสบแกล้งน้อง ดังกึกก้องไปทั่วมหาลัย รวมถึงคณะศิลปกรรมของผมด้วย ไอ้คิวกำลังแกล้งน้องผู้หญิงกลุ่มนึง ให้ไปขอน้ายามแต่งงานเพื่อแลกกับลายเซ็น ฮ่าๆ
คาบนี้คาบสุดท้ายพวกผมมีเรียนแต่อาจารย์ไปดูงานที่ออสเตรีย กลับอาทิตย์หน้า ผมก็เลยว่าง เลยลงมาดูพวกน้องๆ บรรยากาศหน้าคณะกำลังสนุกสนาน วุ่นวาย น้องกำลังขอลายเซ็นรุ่นพี่ บางคนก็ถูกแกล้ง เต้นบ้าง พูดอะไรบ้าๆบ้าง ตลกดี
พวกไอ้กรีนไอ้จีจี้ ช่วงนี้เรียกว่าช่วงนาทีทอง น้ำขึ้นให้รีบตัก เด็กมาให้รีบกิน น้องผู้หญิงไม่ค่อยโดนเท่าไร แต่พอน้องผู้ชายมามันดักจับหมด แต่น้องๆคงรู้จักพวกมันตั้งแต่วันปฐมนิเทศแล้วละ พวกมันอยู่สันทนาการ กลุ่มมันเป็นประธานเชียร์ด้วย เรียกว่าเจอพวกมันที่ไหนได้ฮาแน่นอน ผมกับพวกไอ้หนึ่งก็นั่งอยู่กับพวกมัน รอแกล้งน้อง (ถูกมันลากมา บอกว่าไม่เจอนานคิดถึงผัวขา)
“น้องชื่ออะไรคะ” อิกรีนถามเสียงหวาน น้องกลุ่มนี้รู้สึกจะมีบางอย่างที่เหมือนพวกไอ้กรีน เพราะเป็นผู้ชายที่หน้าขาวมาก แก้มชมพู ปากแดงๆ
“ชื่อป่านคะ” น้องผูกไทด์ใส่สแล็คนะครับ แต่พูดคะ ฮ่าๆ จริงๆแล้วชื่อน้องก็แขวนอยู่คอ มีป้ายชื่อ แต่พวกผมแค่อยากถาม น้องๆก็เริ่มแนะนำตัว จนมาถึงคนสุดท้าย
“ชื่อน้องกวางคะ”
“อื้อหือ ชื่อบอกสังกัดเลยว่ะ” ไอ้หนึ่งทำตาวาวทันที แหม น้องกวางนี่ดูเรียบร้อยๆ ดูผ่านๆนึกว่าผู้หญิง เป็คมึงเลยดิไอ้เสือใบ
“น้องเป็นอะไรคะ” อีจีจี้เลิกลวนลามผมแล้วยืนขึ้นถาม ผมก็งง น้องเป็นอะไร ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่หว่าหรือว่าน้องไม่สบาย แล้วผมกับพวกผู้ชายถึงกับหงายหลังเมื่อน้องกลุ่มนั้นตอบพร้อมกันว่า
“เป็นตุ๊ด”
“เป็นอะไรนะ”
“เป็นตุ๊ด”
“ดังๆอีกครั้ง เป็นอะไร”
“เป็น…..” น้องก็หัวเราะเหมือนจะเขินๆตัวเอง “เป็นตุ๊ดคะ” อีคนถามมันยังขำ
“เริ่ดค๊า ลูกสาวชั้นแรงมั้ยกรีน”
“ที่สุดจ่ะหนู ปีนี้ลูกสาวเยอะเลย ดีๆเดี๋ยวเจ้พาแซ่บผู้ชายคะลูก แต่สองคนนี้ไม่ได้นะคะ พี่พีมนิของพี่จีจี้ พี่หนึ่งของพี่เคที่ และไอ้นู่นที่แหกปากอยู่ ของเจ้คะลูก” อีกรีนชี้ไปที่ไอ้คิว เลยถูกไอ้หนึ่งถีบเบาๆด้วยความหมั่นไส้ “พวกพี่ปีสองเค้าสั่งมาทำอะไรคะ”
“มาขอลายเซ็นทำความรู้จักรุ่นพี่ปีสามคะ” การขอลายเซ็น น้องก็จะมีสมุดประจำตัว เวลาเจอพี่คณะตัวเองก็เข้าไปสวัสดี แนะนำตัว พี่ก็จะเขียนชื่อ สาขาที่เรียน ชั้นปีให้
พี่บางคนก็อาจจะแกล้งอะไรนิดๆหน่อยๆก่อนให้ เหมือนที่พวกอีกรีนทำ แล้วก็จะมีลายเซ็นบังคับ ก็พวกประธานเชียร์ นายกสโม เดือน ดาว ก็ว่าไป ก็เพื่อให้น้องๆได้รู้จักรุ่นพี่ รุ่นพี่เองก็จะได้จำน้องๆได้
“น้องเค้าอยากรู้จักพวกเรา พี่ๆอยากรู้จักน้องมั้ยคะ”
“อยากคร้าบบ” พวกผมก็เป็นลูกคู่ตอบอีกรีนอย่างพร้อมเพรียง
“แต่ก่อนจะให้ลายเซ็นเนี่ย มันต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน พี่ๆอยากดูน้องเต้นมั้ยคะ อยากดูมะหมี่ อยากเห็นลูกสาวขูดมะพร้าว ได้มั้ยคะ”
“ได้คะ” ดูท่าว่าจะแรง แต่แรงในทางสร้างสรรค์พี่สนับสนุนครับ
“พร้อมมั้ยจ๊ะ”
“พร้อมคะ”
“พี่พีม พี่พีมช่วยตีกลองให้หน่อยนะคะ”
“ครับผม”
“มะหมี่พร้อม”
“พร้อม”
“สาม สี่” ผมก็ช่วยตีกลองให้ น้องก็มาเต็มเลยครับ
“มะหมี่ มะหมี่ มะหมี่ขูดมะพร้าว ทำกับข้าวอยู่ในครัว
มะหมี่ไม่รู้ตัวถูกคนชั่วลากเอาไป เอาไม้แหย่รู
ถูๆไถๆ แสบๆ คันๆมันๆปนกันไป
เอาออกก็ไม่ได้ใครมาช่วยเอาออกที”
แล้วมันก็เร่งจังหวะ น้องก็เต็มที่ พี่ก็ร้องสุดเสียง ฮ่าๆ สนุกดีครับ
“เริ่ดคร๊า คืนนี้พี่พาไปขูดมะพร้ามแถว อตก ดีมั้ยลูก แต่จะให้เต้นเพลงเดียวมันไม่ได้อ่ะ เต้นแมงมุมได้มั้ยคะ” น้องก็ส่ายหัว คือ แมงมุมเนี่ย มันต้องเต้นสองคน ท่ามันจะส่อนิดนึง คือคนนึงนอนหงาย คนนึงคลาน แล้วไอ้คนคลานต้องไปขยุ้มๆไอ้คนที่มันหงาย
“พี่หนึ่งขา กับพี่เคที่มาสาธิตหน่อยสิคะ”
“เฮ้ย ไม่เอา” ไอ้หนึ่งโวยวาย อีเคที่ก้มลงกราบอีกรีนแล้วครับ ฮ่าๆ
“สปีริต สปีริต สปีริต” เจอคำนี้เข้าไป มีรึมึงจะรอดไอ้หนึ่ง ตอนนี้ตรงที่พวกผมนั่งเริ่มเป็นจุดสนใจแล้วครับ ไอ้หนึ่งก็มาคลาน อีเคก็หงายรอเลย กร๊ากก
"...แมงมุมมันมี 4 ขา เดินไปเดินมา ขยุ้มๆ...
....แมงมุมตัวเมียเดินมา มันเดินทำท่า ขยุ้มๆ...
....แมงมุมตัวผู้เดินมา มาเจอตัวเมียกำลังขยุ้ม...
....แมงมุมตัวผู้เดินไป โดดใส่ทันได ขยุ้มๆ ขยุ้มๆ ขยุ้มๆ...
....แมงมุมตัวเมียเดินไป ท้องป่องทันใด ขยุ้มๆ..."
แต่ที่ฮายิ่งกว่า คืออีเคที่มันไม่ถอย นอกจากไม่ถอยมันยังเป็นฝ่ายเข้าหาไอ้หนึ่งอีก อีกรีนเห็นท่าจะได้โอกาสมันเลยรีบฉวย ลงไปเป็นแมงมุมรอไอ้หนึ่งขยุ้มๆซะงั้น ฮ่าๆ แต่ก็ไม่ได้ให้น้องทำหรอกครับ แค่สร้างสีสันเฉยๆ
“อีห่ากรีน นั่นแมงมุมเหรอ กูนึกว่าแมงสาบเมายาฉีดยุง” ไอ้คิวโผล่มากวน แอบได้ยินเสียงพวกน้องกวางกรี๊ดด้วย
“สาบลูกเข้าท้องมึงสิ ร่างกูออกจะงาม”
“งามมมม งามที่สุด โถ อีผีดิบเวียดนาม มึงอย่าเผลอไปส่องดูเงาตัวเองในน้ำล่ะ เกิดตกใจแล้วสิงตัวเองอีกรอบ สิงซ้อนออกไม่ได้นะมึง กร๊ากกก”
ระหว่างที่ให้ลายเซ็นน้อง ไอ้คิวกับอีกรีนก็ปะฉะดะกันไป
“คิวขา เมื่อวานกรีนไปดูหนังผีมา น่ากลั๊วน่ากลัว อีผีนั่นมันชาติชั่วเหมือนมึงเลยคะคิว”
“มึงเนี่ยนะกลัวผี กลัวน้ำหนองน้ำเหลืองตัวเองก็พอแล้วมั้ง”
“อีนี่ ได้ลิ้มชิมรสน้ำหนองกูแล้วจะติดใจ ฮะๆ”
“เดี๋ยวกูเตะติดตึกคณะ”
“กูชักจะกลัวมึงแล้วนะ รุนแรงแม้แต่กับสตรีเพศผู้น่าสงสาร”
“มึงจะกลัวกูทำไม ขนาดผัวมึงกระทืบเช้ากระทืบเย็นมึงยังไม่กลัว หรือกลัวน้ำมนต์”
“กรี๊ดดดดดดด อีดอก อีขยะเปียก อีผู้ชายเชิงกรานต่ำ ได้กูเป็นเมียไม่ทันข้ามวัน มึงกล้าหักหาญน้ำใจกูถึงเพียงนี้เชียวรึ” แล้วมันก็วิ่งไล่ปล้ำไอ้คิวครับ ไม่ไหวจะฮา
ซักพักปีสองมันก็เรียกรวมปีหนึ่ง เหอๆปีสามก็อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ วันปฐมนิเทศน้องอาจจะชล่าใจ มีแต่พี่สันทนาการมาให้ความสนุกสนาน มีพี่ๆคอยช่วยดูแลเทคแคร์อย่างดี แต่ต่อไปนี้ หึหึ คุณจะได้รู้รสชาดของคำว่าประชุมเชียร์และ พี่ว๊าก
มหาลัยผมมีนโยบายไม่ให้รับน้องรุนแรง ซึ่งปกติคณะผมก็ไม่มีอะไรมาก เน้น บ้าๆฮาๆแปลกๆ มันจะมีอยู่คณะเดียวเท่านั้นแหละที่มันสืบทอดการรับน้องแบบโหดๆ ใช่แล้วครับ วิศวะนั่นเอง
(อยู่ไหน) แค่นึกถึง มันก็โทรมา
“อยู่หน้าคณะ มึงเรียนเสร็จแล้วเหรอ”
(อืม มึงล่ะ)
“กูไม่ได้เรียน อาจารย์ไปประชุมต่างประเทศน่ะ กำลังดูปีสองรับน้อง”
(มาหาที่คณะด้วย ตึกภาคโยธานะ)
“ตอนนี้เลยเหรอ”
(อืม เร็วๆนะ)
ก็อย่างที่รู้ผมอพยพมาอยู่กับภูมิที่คอดโด เอารถมาใช้ด้วย มาเรียนพร้อมกันบางวันเอารถมันมา บางวันก็รถผมแล้วแต่อารมณ์ แต่มันจะเป็นคนขับทุกวัน มาถึงมหาลัยก็ไปส่งมันก่อน แล้วผมค่อยผมขับรถมาคณะตัวเอง ตอนเย็นก็ไปรับมัน
ผมถามว่าทำไมมันไม่มาส่งผมก่อนแล้วเลยไปคณะมันเลย มันบอกว่า ถ้าผมเรียนเสร็จก่อนจะได้ไม่แอบหนีไปไหน เพราะติดภารกิจไปรับมัน มันจะคำนวณจากเวลาที่โทรหาผมว่าโทรตอนกี่โมง แล้วผมไปถึงคณะมันกี่โมง จากศิลปกรรมไปวิศวะใช้เวลาเท่าไร ไม่บ้าจริงคิดไม่ได้นะเว้ย
…………………………………..
วันนี้คุณชายภูมิมันก็ทำหน้าที่แฟนที่ดี ด้วยการพาผมมาเดินตลาดนัดหลังมหาลัย ช่วงเปิดเทอมใหม่ ของเยอะมากคนยิ่งเยอะ ส่วนมากจะมีของแฮนเมดซะส่วนใหญ่ ก็เป็นพวกนักศึกษาพี่ๆน้องๆนี่แหละครับมาเปิดร้านขายกัน
ผมกับภูมิได้น้ำปั่นคนละแก้ว ก็เดินยาวเลยทีนี้ แต่ไอ้ภูมิแม่งเลว ตัวเองสั่งแตงโมปั่นแล้วมาแย่งชาเขียวปั่นของผมอีก ไม่น่าให้มันชิมเลย ดูดสามทีหมดเกือบครึ่งแก้วอ่ะ ผมมองมันตาขวางให้รู้ว่ากูไม่พอใจ :m16:
“อะไร แค่นี้หวงหรอ” มันยิ้มหล่อโชว์เขี้ยว ไอ้ภูมิกวนตีนว่ะ คนแม่งก็มองกันจัง
“ลองให้กูดูดของมึงบ้างมั้ยสัด พอเลยนะอยากกินไปซื้อเอง”
“หึหึ จะดูดของกูหรอ” เจ้าเลห์ทั้งนัยตาและรอยยิ้ม
“เสื่อมแล้วมึง เดินดิ กูร้อน” พูดอะไรก็เข้าตัวตลอด ผมกับมันก็เดินดูของไปเรื่อย เบียดกับฝูงมนุษย์อีกแสนแปด แล้วผู้หญิงบางคนก็แกล้งเบียดเข้ามาซะจนแทบหายไปในอกไอ้ภูมิ เหอะ ทำบุญทำทานจริงนะมึง
ตอนไหนที่คนติดเดินไม่ได้เราสองคนก็จับมือกัน ช่วงไหนที่พอเดินคู่กันได้มันก็โอบ คือพี่ท่านไม่แคร์เลยครับถ้าคนที่เขาไม่คิดอะไรก็คงคิดว่าเพื่อนผู้ชายกอดคอ เวลาผู้หญิงจับมือกันกอดกันคนเห็นก็บอกน่ารัก คงสนิทกันมาก ถ้าผู้ชายทำล่ะ อุบาท เก้ง แต่บางคนก็…
“แกๆ ดูพี่สองคนนั้นดิ พี่ผู้ชายเสื้อช้อปอ่ะหล่อโคตรเลย พี่คนตัวเล็กก็น่ารัก แฟนกันแน่ๆเลยแก๊ อร๊ายยยยย”
น้องผู้หญิงสองคนที่กำลังเลือกสร้อยคอมือ หันมากรี๊ดใส่ผมกับไอ้ภูมิในระยะประชิด เล่นเอาพวกผมทำอะไรไม่ถูก เลยยิ้มให้น้องเขาไป คราวนี้น้องเพ้อไปเลย อะไรเนี่ยผู้หญิงสมัยนี้ไม่เสียดายผู้ชายกันบ้างเลยหรอครับ
“อยากได้อะไรมั้ย” ภูมิก้มลงมาถาม อาจจะด้วยตั้งใจหรือผีผลักไม่รู้ จมูกคมๆของมันก็เฉียดแก้มผมไปแล้ว
“จะซื้อให้เหรอ”
“ก็เออดิ พามาเดินขนาดนี้กูคงปล่อยให้แฟนซื้อของเองมั้ง”
“กูอยากได้กระต่าย”
“อย่าแม้แต่จะคิดพีม ตัวมึงเองมึงยังดูแลไม่ได้เลย”
“ไหนบอกจะซื้อให้ไง แม่งโม้”
ผมก็ตอแหลแกล้งมันไปงั้นเอง เป็นแฟนกันก็ใช่ว่าจะต้องคอยจ่ายเงินให้หมดทุกอย่าง ไอ้เสี่ยเอ๊ยมิน่าผู้หญิงถึงรักถึงหลงมึงนัก เดินเล่นกันจนเริ่มเมื่อยได้แหวนกันคนละวง เหมือนกันทุกอย่างต่างแค่ไซส์ เลยไปหาอะไรกินข้างมหาลัย วันนี้เลือกกินก๋วยเตี๋ยว ในร้านก็มีนักศึกษามานั่งกินสี่ห้าโต๊ะ และตอนนี้ไอ้ภูมิมันพัฒนาแล้วนะครับ สั่งก๋วยเตี๋ยวเป็นแล้ว
ความจริงมันไม่ใช่คุณชายไฮโซติดหรูแบ่งชนชั้นหรอก เพียงแต่พ่อแม่เลี้ยงมันมาแบบนี้ แต่มันไม่เคยดูถูกใคร ไม่เคยทำตัวกร่างอวดรวย พอได้รู้จักมันจริงๆถึงได้รู้ว่ามันก็(ต้องการ)ติดดินและได้ทำจริงๆก็ตอนมาเป็นแฟนกับผมนี่แหละ ฟังไปฟังมาเหมือนผมฉุดมันต่ำลงยังไงก็ไม่รู้เนอะ ฮ่าฮ่า
“ภูมิ มีอะไรเข้าตากูป่ะ มันแสบๆวะ” ระหว่างรอ ผมก็สะกิดไอ้ภูมิให้มันดูตาให้แล้วใช้มือดึงใต้ตา เพราะรู้สึกแสบๆขัดๆ
“ขี้ตาเต็มเลย”
“เอาดีๆสัด กูแสบ” มันโน้มตัวข้ามโต๊เพื่อมาดูผมใกล้ๆ
“ไหน มีฝุ่นวะ ลืมตาไว้เดี๋ยวกูเขี่ยให้ อย่าขยี้ตาเดี๋ยวอักเสบ”
“ก็กูแสบ”ไม่ฟังมันห้ามแล้ว หลังมือนี่แหละขยี้แม่งเลย
“พีม!!!กูบอกว่าอย่าทำ นั่งนิ่งๆดิ” สุดท้ายหลังจากที่ปลุกปล้ำกันอยู่นาน ไอ้ภูมิมันสามารถมากครับ เขี่ยไอ้เหี้ยฝุ่นออกจากตาผมได้ น้ำตาไหลอีกต่างหากเคืองหัวตาด้วย
“ตาแดงเลย กูบอกว่าอย่าขยี้ๆ รีบกินจะได้ไปซื้อยาหยอดตา เดี๋ยวอักเสบ” มันใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาตอแหลลำเอียงที่ไหลข้างเดียวให้ผม ตาไอ้ภูมิที่กำลังมองผมตอนนี้ มันทั้งห่วงทั้งหวงยังไงไม่รู้ รู้แต่ว่าเขินนนนนนน
พอดีพี่คนเสิร์ฟยกก๋วยเตี๋ยวมาวางขวางช่วงสบตามารธอนซะก่อน
“ดูแลคนอื่นก็เป็นนี่หว่า” แม้จะหลิ่วตาข้างเดียว แต่ผมก็พยายามแซวมันครับ มันเงยหน้าจากชามก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ มองผมแล้วยักไหล่
“กูดูแลคนอื่นไม่เป็นหรอก ดูแลมึงได้แค่คนเดียว”
เย้สสสสเข้ เจอดอกนี้เข้าไปไอ้พีมขอนอนตายตาหลับ สิโรราบแทบเท้าไอ้ภูมิเลยทีเดียว กูอยากมุดโต๊ะลงไปม้วนกับพื้นสักสิบแปดรอบได้มั้ย
“หึหึ มัวแต่เขิน รีบกินดิ”
“กลับไปกินที่ห้องกันมั้ย”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>
……………………………….
แอร๊ยย กลับไปกินไรที่ห้องอ่ะตัว
จากตอนที่แล้ว มีการทำโพลสวนสลิดปรากฏว่ามีแม่ยกคุณคลื่นเพิ่มขึ้นร้อยล่ะยี่สิบ (แกซวยแน่ภูมิ) แต่ตาลยังปักใจรักแค่คุณชายเบียร์นะ (อย่ายุ่งกับผมเลยพี่<<ชายเบียร์) ไม่หวั่นไหวโลเลให้ใครทั้งนั้น
ก่อนจากก็ต้องขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดนะคะ ทั้งคนที่อ่านหลายรอบ คนที่อ่านหลายบอร์ด คนที่เม้นสองรอบก็มี น้องตาลคนงามอยากบอกว่าซึ้งจิตจนเสียจริตเลยคะ :L2:
ปล้ำลิง….. อย่าลืมไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งกันนะคะหนุ่มๆสาวๆ เลือกคนดีเข้าสภาน่ะไม่ยาก แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ว่า คนดีเขาไม่เล่นการเมืองนี่สิ กร๊ากกก :laugh:
ปล้ำลิงอีกซักที เห็นมีคนสนใจพีมเยอะ อิมเมจพีมคือ น้องซองเจนะคะ น่าร้ากกกก
ติ๊ต่างว่าพีมกำลังดูดชาเขียว :laugh:
(http://www.picpostclub.com/uploads/622282d.jpg) (http://www.picpostclub.com/view.php?c=622282d)
-
+1
จากประโยคนี้''เต้ยมีแฟนแล้วครับ แล้วเต้ยก็รักแฟนเต้ยมากด้วย” น้องเต้ยน่าฟัดสุดๆๆฮ่าๆๆๆ
น่ากเว่อร์ๆๆๆอยากอ่านสเปคู่นี้บ้างงงงงง
พีมภูมิก็หวานเบาๆๆ สงสารคลื่นหาคู่ให้คลื่นที ภูมิจะได้โล่งอกกะเขาบ้าง
-
ภูมิเริ่มอ่อนโยนขึ้นทุกวันทุกวันนะ พีมน่ารักและกวนสม่ำเสมอ :L1: :L1: :L1:
-
หึหึ วันนี้พีมมันโดนหยอดจนชวนกลับห้องเลยเฟ้ย :impress3:
เอาน่า เข้าใจคู่นี้เขาหน่อย ไม่ได้กอดกันเป๊นเดือนแล้วอ่ะ :-[
-
กินไรกันอ่ะค่ะ...
สงสัยกิน ตับ แน่เลย..
:z1: :L3:
-
ภูมิทั้งขี้หึงขี้หวงเลยอ่ะ แต่ก็รักพีมคนเดียว อิจฉา
สงสารคลื่น โปรดส่งใครมารักทีน๊า
-
สงสารคลื่น แต่พีมก็ทำถูกและ ไม่ให้ความหวังอะไร
จัดคู่ให้คลื่นบ้างเน้ออออออออออ
น้องเต้ยน่ารัก ชัดเจน พี่คิวชั้นเห็นนะแกรยิ้มปากถึงหูละ
พาทนี้แทนฟ่างไม่ค่อยมีบทเลย ตอนหน้าขอหน่อยเนอะ
ภูมิ พีม หวานมั่ก ๆ
"กูดูแลคนอื่นไม่เป็นหรอก ดูแลมึงได้แค่คนเดียว”
เจอประโยคนี้เข้าไป ชวนกลับไปกินที่ห้องเชียว :z2:
กินไรกันพีม ขยายความด้วยจ้ะ
-
ถูกใจให้เป็ดพี่ภูมิกับน้องเต้ยไปเลยตอนนี้ ! o13 o13 o13 o13
-
อร๊ายยย คู่นี้น่ารัก ยังไงเราเชียร์ภูมิ + พีม :กอด1:
-
ฮาปันมาก :laugh: :laugh:
-
คู่รักในตำนาน...
-
“กลับไปกินที่ห้องกันมั้ย”
จากินไรกานอ่ะ :z1:
-
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มตามตลอดเลย o13
มีทั้งหวานทั้งน่ารักและก็ทั้งฮา
-
พีม ชวนผุ้ชายกับไปกินที่ห้องด้วย...
เดียวนี้เป็นนะเธอว์.. :z1:
:pig4: :L2: :pig4:
-
คุณตาลชอบเอารูปพีมมาล่ออ่ะ
ยิ่งเห็นยิ่งอิจฉาภูมิที่มีแฟนน่ารัก
อ่านแล้วได้อารมณ์เปิดภาคเรียนมาก
แถมตอนนี้เค้าพัฒนาย้ายไปอยู่ด้วยกันอีก
อิจฉาตาร้อนผ่าวกันทีเดียว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:กอด1:นู๋พีม
-
มีความสุขอ่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มมมมมมมมมม :-[
-
เค้าชอบปัน มันตลกมากกกกกกกก
ถ้าปันคู่กับคลื่นมันจะเป็นจั๋งใด
-
แวะมาดันในเล้าด้วย :mc4: ตอนนี้น่ารักอ่ะ :กอด1:
ชอบภูมิหวาน พีมก็หวาน ดูดกันไปดูดกันมา เอร็ดอร่อย :laugh:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !
คลื่นค้ะมานี้ม้ะ ! ตรงนี้ยังว่าง หลอกๆ
ให้คลื่นเค้าเป็นเพื่อนใจพีมไปเถอะค้า : )
น่ารักจังตอนนี้ อ่านแล้วมีความสุข
เพิ่งทำการบ้านเสร็จ ๆ กำลังเครียด ๆ อย่าเสร็จยิ้มหน้าบานเลย
+1 ให้เบา ๆ ค่า
-
ลงตัวแล้วอ่ะสามคู่นี้
น่ารักทั้งสามคู่
เพื่อน ๆ ก็น่ารักทุกคน ฮาดี :pig4:
-
ภูมิหวานเกิ้น อิจฉาพีมอะ
ตอนนี้ปันออกน้อย แต่ก็ยังฮา เสมอต้น เสมอปลาย :laugh:
-
รักกันจร้ง หวานกันเอาโล่เลยทีนี้ น่ารักอ่ะ
-
ภูมิพีมกลับมาหวานต้อนรับเปิดเทอมกันอีกแล้ว :o8:
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มตลอดเลย น่ารักทั้งภูมิพีมและเพื่อนๆเลยค่ะ :กอด1:
-
จะได้กินร้ออออ ก๋วยเตี๋ยวน่ะ :-[
-
เหว่ยๆ คิดได้ไงเนี่ย ดูแลคนอื่นไม่เป็น เป็นแต่ดูแลเตี้ยคนเดียว
:-[
-
:impress2:
กินที่ห้องกันเตอะ อิอิ
:L2:
-
กลับไปกินที่ห้องด้วยได้มั้ยครับ อิอิ
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
กลับไปทำอะไรกันอ่าาาาาาาาาาาาาาาาา คนอ่านคิดนะเนี่ย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
+!1 :o8:หวานมาก ๆ อ่ะ น้องพีมอิอิ ไปกินไร ที่ห้องน่ะ :z2:
-
ความจริงก็สงสารคลื่นนะ แต่อย่างที่ว่าคลื่นเหมาะเป็นเพื่อน
และน้องพีมก็ทำถูกแล้วที่เลือกรักแบบเพื่อน และน้องภูมิก็กลับมาหวานเสี่ยว
ใส่น้องพีมเช่นเดิม แต่คู่นี้ก็รักกันหวานะคะ หวานแนวๆๆๆๆๆๆๆ
-
อรั๊ยยยยยยย จะกลับไปกินอะไรกันค่ะ เป็นสาวเป็นนาง(?)ไปพูดแบบนี้กับชายหนุ่มได้ยังไง ไม่งามๆ
สงสัยคืนนี้ พีมคงโดนจัดหนักแน่ :z1:
ใครจะเป็นแฟนคลับใครก็ตาม แต่เราจะเป็นแฟนคลับปันเท่านั้น ผู้ชายอะไรจะฮาหลุดโลกขนาดนี้ แถมเหมือนไม่ค่อยเต็มด้วย :laugh:
-
อิจฉาคนมีแฟนมากกกกกกกกก
-
ชอบน้องภูมิ
-
กร๊าซซซซ มีชงมีชวนผู้ชายกลับห้อง555+
-
จะกลับไปกินอะไรที่ห้องล่ะพีม :z1:
-
น่ารักมากมาย
รักภูมิกะพีมจังเลย คริคริ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อยาดกัดแก้มซองเจ แก้มยุ้ยมากกกกกกก :o8: :o8: :o8:
-
กลับไปกินอารัยที่ห้องอ่า อิอิ
-
กลับไปกินที่ห้องกันมั้ย=กลับไปกินกันที่ห้องมั้ย? อิอิ
-
กลับไปกินอะไรที่ห้องง่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
พีมมันน่ารักมวากกกกกกกกกก
+1 ให้ความน่ารักของพีมแอนด์เดอะแกงค์
-
มันจะหวานกันไปไหน :-[ :-[
ป้าๆแถวนี้อิจฉาเฟ้ย :m31:
-
พีม กะภูมินี่เป็นคนรุ่นใหม่กันจริงๆ อยู่ก่อนแต่งกันซะแล้ว :laugh: :laugh:
น้องตาลสุดสวยที่สุดในสามโลก เมื่อไหร่คลื่นกะเบียร์จะได้กันอ่ะ :-[ :-[ :-[
ปล.ที่เธอบอกว่าเธอเสียจริตน่ะ พี่ว่าเรื่องจริงแน่เลย o18 o18
-
ภูมิน่ารักมากอ้ะตอนนี้ ชอบเวลาอยู่ด้วยกันแบบ วันธรรมดา มันน่ารักมากๆ จริงๆ ><
-
“กูดูแลคนอื่นไม่เป็นหรอก ดูแลมึงได้แค่คนเดียว”
กรี๊ดดดดด ด้วยยย ขอลงไปกลิ้งที่พื้นพร้อมน้องพีมเลยได้มะ น้องภูมิบทจะหวานนี่มันเริ่ดดีจริงๆ :-[
-
ก๊ากกกกก นุ้งพีม หลุดแล้วค่ะๆหวานจิงๆ
-
>< กินก๋วยเตี๋ยวที่ห้องง งง ~
ก๋วยเตี๋ยวใส่ตับหรือเปล่าค่ะเนี๊ยย >///<
-
o13 พีมน่ารักจังอะ
-
+1 ให้พี่ภูมิ หวานตลอดกาล :-[
-
หาคู่ให้คลื่นเถอะ น้องตาล โคตรสงสารมันเลยอ่ะ หรือ ว่าแต่งเป็นอีกเรื่องเลยดีล่ะ 555 T_T
-
แหม๋ กลับไปกินอะไรที่ห้องคะพีม แอร่กกกกกก >////<
-
+1 ชอบอ่ะตอนนี้
น่ารักโคตร
อิจฉาหนูพีมสุดๆ มีแต่คนมะรุมมะตุ้มมารุมรัก :กอด1:
-
เปิดเทอมมาก็หวานไม่แคร์สื่อเลยวุ๊ยยยยยย
ฮา กรีนปะทะคิวมากกกกกก :z3: :z3: :z3:
-
โอ้ย ตอนนี้หวานชนะเลิศ ไอ้พี่ภูมิน่ารักมากกกก :-[
-
:o8: สงสารคลื่น แต่ชอบภูมิมากกว่า พีมภูมิน่าร๊ากกกก :z2:
-
นับวันยิ่งรักผูกพันธ์กับตัวละครทุกตัวเลย ภูมิกับพีมน่ารักขึ้นทุกวัน :กอด1: แต่ยังไงก็รอพิเศษคิวเต้ยอยู่นะ
-
:o8:หวานซ๊าาาาอิน้องพีมกะน้องภูมิเนี่ย..แต่แอบสงสารคลื่นจริงๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด อิพีมแร๊งงงง
อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงสมัยก่อน ทั้งมะหมี่ทั้งแมงมุมอ่านแล้วน้ำตารื้น กระซิกๆ
ฝากบอกน้องคลื่นด้วยว่า คลื่นจะเป็นพระเอกในใจพี่เสมอ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป
ปล. น้องตาลบอกว่าซึ้งจนเสียจริต
เสียจริตหรือวิกลจริตอ่ะ กร๊ากกก กั่กๆๆ
-
น่ารัก
-
น้องภูมิ น่ารักกอะ หวานๆๆใส่อีกแล้ว
เป็นน้องพีม นี้คงเอียนอะ
ว่าแต่ ไปกินก๋วยเตี๋ยวบนห้อง จะกินกี่ชามดีละจ๊ะ 555555
:o8: :o8:
น่ารักกกกกกกกกกเนอะ
ดีใจที่ภูมิเข้าใจเรื่องคลื่นอะ
-
:pig4:
-
โอะ กรี๊ด ด ด ด ด
อยากไปอยู่ในสถานการณ์นั้น อยากเห็นภูมิพีม
อะคึๆๆ
-
เอาแบบหวานจนน้ำตาลเรียกพี่อะ อยากได้แบบนั้น
ภูมิง้องแง้ง เป็นเด็กน้อย อ้อนพีมเยอะๆอะชอบ
-
:-[
-
กรี๊ดๆๆๆ ทำไมน้องพีมทำอย่างงี้หละคะลูกขา
ไปให้ท่าผู้ชายแบบนั้นคุณแม่ไม่ปลื้มนะลูก
ช่วนผู้ชายกิน(ก๋วยเตี๋ยว)ที่ห้องเนี่ย ร้ายกาจที่สุด
ว่าแต่ภูมิคุยอะไรกับคลื่นหรอ อยากรู้จริงๆเลย
อ่านบรรยากาศตอนเปิดเทอมมหาลัยแล้วก็แอบนึกย้อยไปถึงตัวเองสมัยนั้น(แก่เหมือนกันนะเนียเรา) กว่าจะล่ารายเซ็นพี่แต่ละคนได้ ทำอะไรๆตลกสาระพัด
-
:z13:
จิ้มให้ทะลุไปถึงรีที่สองพัน เค้าจะเอารีที่สองพัน มาแย่งเค้าทำไมอ่ะ จะเอาๆๆๆๆๆ o9 o9 o9
จะหาอะไรมาฉลองดีน๊า อิอิ
เอาเป็น
คำว่า
ขอบคุณมากคะ
:pig4:
ขอบคุณ
ทั้งเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคน ที่คอยติดตามเรื่องราวของหนุ่มๆมาโดยตลอด
ขอบคุณทุกกำลังใจ คำติ คำชม (และจิกกัดหาว่าเค้าวิกลจริต ชิชิ ทั้งที่เค้าจริตจะกร้านออกจะงามเลิศ) :laugh:
ขอบคุณอีกครั้งจริงๆคะ มามะมากอดกัน :กอด1:
เอ.....แต่จะว่าไปพวกไอ่พีมมันก็เริ่มลงตัวแล้วเนอะ แล้วอยากจะอ่านต่อซักกี่ตอนดีคะ :z2:
-
จะกลับไปกินอะไรกันหรอ
ขอไปด้วยได้มั้ย :impress2:
-
อยากอ่านมากกว่านี้นะ อยากเห็น คู่เชน คู่เบียร์ คู่ปัน ด้วยย อ่อ ลืมมิค ฮ่าๆๆ
ปล.ไอ้ท่าแมงมุมนี่ได้ใจจิงๆ กร๊ากกก มหาลัยเค้าก้อเต้น อายมาก แต่ก้อชอบ กร๊ากกกกกกกกกกกก
-
รออ่านต่อไป
-
ตลาดแถวไหนฟะ จะไปส่อง
หวาน น่ารักเกินไปแล่ว :o8:
เอาหลายๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอน (ไม่นับ)
-
หวานๆ พี่ภูมิพูดซะ :-[
-
อร๊ายอร๊ายจะกลับไปกินไรกันที่ห้องเนี่ย
รออ่านตอนตอไปๆ
:L2:
-
เปิดเทอมแล้ว...
กลับมาสนุกสนานกันเหมือนเดิม
ชอบเรื่องนี้มากๆ *-*
-
หวานอ่ะ คนอ่านจะเป็นเบาหวานตายแล้ว แต่อย่าบอกว่า ชอบมากเลย น่ารักอ่ะ ตอนนี้
-
ทำไมโพสตอบไม่ได้.... :z3:
-
ฮาแผ่นดินไหวมากอ่ะ ขำจนปวดท้องเลย :m20:
ภูมิน่ารักมากมาย ยิ่งรู้สึกว่าบ๊องๆเหมาะกะพีมที่สุดละ :-[
-
เวลาพีมมันเอาใจภูมิมันบ้าง น่ารักดี
ไม่ต้องให้ภูมิมันคอยหึงคอยหวงอย่างเดียว
:L2: :กอด1:
-
:call: :call: :call:
-
คิดถึงภีมจัง :call: :call: :call:
-
กลับไปกินไรกันหว่า อิอิอิ แอบคิดนะนี่ คุณตาล
หรือว่า ก๋วยเตี๋ยวมันไม่อิ่ม
-
เสร็จน้องภูมิเขาละ ฮ่าๆ โดนไปหนึ่งดอกเต็ม ๆ อิอิ
-
:z2: :z2: :z2:มารอออออออออออออออออออออ
-
กรี้ดดดดกรีดร้องเบาๆ(?) น้องภูมิน่ารัก ชวนน้องพีกลับห้องไปกินตับเหรอค๊า 5555555
การชวนกลับห้องเป็นการขอกดอย่างสุภาพ ~
ป.ล ชองน้องคลื่น มันหล่อออออ ยิ่งตอนที่ปกป้องน้องพีมตอนรถชน แม่เจ้าอย่างสิงร่างน้องพีม 55555 :z1:
ดังนั้นจองน้องคลื่นค่ะถ้าน้องคลื่นไม่มีคู่ แต่ถึงมีก็จะจองค่ะ 55555
-
ตอนที่ 40 น้องรหัส
การรับน้องผ่านพ้นไปพร้อมๆกับกีฬาเฟรชชี่ และอีกไม่กี่สัปดาห์กีฬามหาลัยก็จะมาถึงแล้วครับ แต่ละคณะก็ซุ่มเตรียมพร้อมทั้งนักกีฬา กองเชียร์ หลีด และในฐานะสมาชิกสโมฯ ผมก็ต้องเตรียมงานให้คณะเหมือนกัน หนึ่งเดือนที่ผ่านมาเลยต้องแบ่งเวลาให้ดีหน่อยครับ ทั้งเรียน กิจกรรม ดูดีมั้ย ฮ่าๆ คนอื่นน่ะใช่แต่ผมน่ะ เรื่อยๆ ชิลล์ๆว่ะ
มีแต่ไอ้ภูมิแหละที่มามหา’ลัยแต่เช้า กลับก็ดึกเพราะมันทั้งรับน้องทั้งซ้อมบาส (จะไม่ว่าอะไรเลยถ้ามันไม่ลากผมไปด้วย)คณะมันคงหวังแชมป์ล่ะสิท่า
ช่วงที่ผ่านมาผมกับไอ้พวกเพื่อนๆเลยแทบจะไม่เจอกัน เพราะแต่ละคนก็ทั้งเรียนหนัก มีภาระหน้าที่ อย่างไอ้ปัน พรรคมันชนะการเลือกตั้งเป็นคณะกรรมการบริหารองค์การนักศึกษา
มันเลยกลายเป็นคนมียศมีตำแหน่งไปแล้ว ตำแหน่งของมันก็ คือ….อุปนายกองค์การนักศึกษาเชียวนะครับ ฮ่าๆ ไม่ใช่ขี้ๆนะนั่น ก็ไม่รู้ว่าพรรคนี้เขามีเกณฑ์ในการเลือกยังไง หรือรัฐศาสตร์ไม่ค่อยมีบุคลากร หรือมหาลัยผมเปลี่ยนวิสัยทัศน์หว่า :jul3:
ส่วนคุณชายเบียร์ที่ควบตำแหน่งประธานรุ่นนิติศาสตร์และประธานชมรมกฎหมาย ซึ่งควรจะงานยุ่งแต่มันก็ยังแวะเวียนมาหาไอ้ภูมิที่ห้องเกือบทุกวัน มาก็ไม่เห็นมีสาระอะไร ดูหนัง เล่นเกมส์ รวมหัวกันแกล้งผม จนผมชักจะสงสัยแล้ว ว่ามันสองตัวมีซัมติงรองอะไรกันอ่ะป่าว ฮ่าๆ กูนี่ก็คิดได้เนาะ
ไอ้ฟ่างก็เป็นโค้ชคุมพวกนักกีฬาคณะมันนั่นแหละ ได้ข่าวจากภูมิว่ามันมีรุ่นน้องมาชอบมันเยอะมาก เลยเป็นฉนวนให้ทะเลาะกับไอ้แทน ไอ้ฟ่างถึงขั้นทุ่มฮกลกซิ่วสูงเกือบๆเมตรแตกละเอียดอ่ะครับคิดดู เอิ่ม ไอ้คู่นี้มีปากเสียงทีไร ข้าวของเป็นได้วิบัติชิบหายทุกที
ส่วนคนที่ไม่เห็นหัวเลยคือไอ้หมอเชนครับ มันหายสาบสูญไปเลยจนพวกผมคิกว่ามันตายไปอยู่โลกอื่นแล้ว คงเพราะปีหน้ามันจะเข้าสู่ชั้นคลินิกแล้ว ตอนนี้มันเลยเข้าแลปแบบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน
มันบอกว่าเห็นแต่ฟันปลอม กับอาจารย์ใหญ่ (ผมก็เพิ่งรู้ว่าทันตะก็มีอาจารย์ใหญ่) เชนมันเลยเรียนหนัก(มาก)เมื่อวานมันขึ้น status BB ว่า “เรียนทันตะ ไม่ได้มีแต่ “ฟัน” อย่างเดียว” ฮ่าๆ สู้ๆเพื่อน ไหนๆก็มาถึงครึ่งทางแล้ว อีกสามปี จิ๊บๆ
คงมีแต่ผมกับไอ้คู่รักฮาร์ดคอร์นี่แหละ ที่เจอกันทุกวันและยังลัลล้าทุกวัน แต่รู้สึกว่าวันนี้พวกมันจะไม่ค่อยลัลล้าเท่าไรนะ
ไอ้เต้ยเดินหน้าหงิกมาแต่ไกลมีไอ้คิวเดินส่ายหัวเซ็งๆตามหลังมาห่างๆ พวกมันตรงมาหาพวกผมที่กำลังนั่งสุมหัวรอแซวน้องๆปีหนึ่งที่เดินผ่านไปผ่านมาให้ทานอาหารตาแก่พวกสัมภเวสี
“ไอ้เต้ย นั่นหน้าหรือตูดว่ะ” ไอ้โจถามได้ตรงใจพวกผม เลยมีเสียงหัวเราะ ตบมือถูกใจ
“พี่คิวแม่งเจ้าชู้” ไอ้เต้ยโวยวายพร้อมกับกระแทกตัวลงนั่ง ม้านั่งตัวถัดจากพวกผม
“อ้าว มึงพึ่งรู้เหรอวะ กูว่าถ้าไอ้คิวมันเป็นผู้หญิง ป่านนี้คงท้องสามครอกแล้วมั้ง เอ….แต่มึงกับมันก็ไม่ต่างกันนะเต้ย”
“ฮ่าๆๆๆๆ” พวกผมพร้อมใจรุมหัวเราะ หน้าไอ้เต้ยแม่งฮาชิบหาย
“เต้ยแค่คุยนะ แต่พี่คิวเอาด้วย”
“มึงก็เอาบ้างดิ” ผมตะโกนบอกไอ้เต้ย
“เสี้ยมๆ” ไอ้คิวเดินมาผลักหัวผม และก็กลับไปนั่งกับไอ้เต้ย พวกผมก็ได้แต่ส่ายหัว ปลงกับมันสองตัว สามวันดีสี่วันทะเลาะ ไม่เชื่อคอยดูนะครับ อีกเดี๋ยวสถานการณ์ก็พลิก
“เมื่อก่อนกัดกันแทบตาย พอได้กันแล้วก็ยังไม่พัฒนาอีกเหรอวะ แม่งรีบๆเคลียร์แล้วไปเรียนด้วยละ” พวกไอ้หนึ่งไอ้โจและคนอื่นๆทยอยเดินเข้าคอก อย่าตกใจครับ คอกมันคืออาคารเล็กที่แยกออกจากตึกคณะ ใช้เรียนพวกวิชาปฏิบัติและเป็นที่สิงสถิตของพวกว่าที่จิตรกรทั้งหลาย
ห้องโถงนี้เต็มไปด้วยซากปรักหักพังของรูปปั้น กรอบรูปขนาดใหญ่ ไม้อัด ถังสี ปะติมากรรมหน้าตาประหลาดที่พวกผมกลั่นออกมาจากจิตวิญญาณ แต่ชาวโลกก็ไม่เข้าใจ มันเป็นห้องที่รกมากเกินกว่าที่คนธรรมดาจะจินตนาการได้(ถึงต้องเรียกว่าคอกไงครับ) ฮ่าๆ คนที่จิตไม่แข็งอย่าได้เข้ามาใกล้โดยเด็ดขาดครับ
ถึงเพื่อนคนอื่นจะไปเรียนกันหมดแล้ว แต่ผมก็ต้องนั่งรอไอ้คิว ไม่รู้มันไปทะเลาะอะไรกันมา แต่ว่าเอาแน่เอานอนไม่ได้หรอกครับคู่นี้ บอกแล้วว่าแค่มดตายมันก็เอามาเป็นประเด็นได้ เหอๆ
“เต้ย มึงโตแล้วนะ เพลาๆความดื้อลงหน่อยเหอะ กูเหนื่อย” เริ่มแล้วครับ ไอ้คิวเริ่มเปิดฉากก่อน มันหันมามองผมเหมือนจะบอกว่าให้รอก่อน เออ มึงเคลียร์กันไปเถอะ กูรอได้ ขอแค่อย่าฆ่าอย่าแกงอย่าใช้ความรุนแรงแบบไอ้แทนกับไอ้ฟ่างเป็นพอ
“เหนื่อยได้ไง พี่คิวต้องง้อเต้ยสิ พี่คิวไปกับผู้หญิงคนนั้น พี่คิวผิด”
“ผู้หญิงที่มึงว่า คือพี่สาวกูนะเต้ย แล้วอีกอย่างตั้งแต่กูเป็นผัวมึง กูไม่เคยไปปี้ใครหน้าไหนทั้งนั้น” เอ่อ คือ เกรงใจกูบ้างมั้ย หรือช่วยอายกูหน่อยก็ได้ แต่ว่าไอ้คิวมันอายไม่เป็นนี่หว่า ปากกับใจเพื่อนผมตรงซะยิ่งกว่าตลับเมตร
“จะไม่ง้อเต้ยใช่มั้ย”
“แล้วคิดว่ากูทำอะไรอยู่ล่ะ”
“ก็ได้ พี่คิวไม่ง้อ ไม่ตามใจเต้ย เต้ยไม่แคร์หรอก ไปให้คนอื่นง้อก็ได้” แล้วไอ้น้องเต้ยก็หอบสัมภาระ เดินลิ่วๆออกจากคณะไปเลยครับ เชี่ยเต้ยแม่งพูดจริงทำจริงเว้ยเฮ้ย นี่กูดูเรื่องจริงผ่านจออยู่รึเปล่าวะเนี่ย
“มึงไม่ตามมันไปหรอคิว” ผมหันกลับมามองไอ้คิวที่นั่งส่ายหน้าเซ็งๆ
“ฮื่อ ปล่อยแม่งบ้าไปเหอะ”
“ไอ้นี่ แฟนมึงจะไปหาคนอื่นนะเว้ย”
“ฮุ่ มันจะไปไหนได้อย่างมากก็ไอ้แมทที่ซวยโดนมันเหวี่ยง”
“เกิดไอ้เต้ยมันไปกับคนอื่นจริงๆล่ะ มึงจะทำไง”
“กูก็ฆ่าทิ้งแม่งทั้งคู่เลยไง ถามมากนะมึงไอ้แคระ ไปหาผัวมึงนู่นไป เดินหล่อมาเชียว สัดภูมิมาบ่อยขนาดนี้ มึงย้ายคณะเลยมั้ย”
แล้วไอ้เวรคิวมันก็เดินตามไอ้เต้ยไปครับ โด่ กูนึกว่าจะแน่
เอ๊ะ แต่เมื่อกี้มันว่าไงนะ ไอ้ภูมิเหรอ ผมกลับหลังหันหลังสามร้อยหกสิบองสา เพื่อมาเจอกับผู้ชายในคราบเสื้อยืดคอวีสีดำทับด้วยช้อปวิศวะและเดฟสีเดียวกับเสื้อ ในมือมีถุงลายน่ารัก แล้วมันมาได้ไงว่ะเนี่ย
“มาไม” ผมแกล้งถามทันที่มันเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า มันยิ้มหวานก่อนจะก้มหน้าลงมาเกือบชิดหน้าผม แม่ง หลบไม่ทันนี่ โดนมันจูบเลยนะ คือช่วยอายสถานที่บ้างไรบ้างครับคุณภูมินทร์ “ถามไม่ตอบนะ มาไม”
“มาหาเมีย” ไอ้สัส แล้วดูแม่งยิ้มดิครับ ตาก็วาว ปากก็แสยะ
“เหรอ ไหนล่ะ หาเจอยัง” ผมก็เล่นกับมัน เหอๆ บ้าบอพอกันทั้งคู่
“ยัง ช่วยไปตามให้หน่อยสิ มันอยู่คณะนี้แหละ ตัวเตี้ยๆ ตาโตๆ แก้มป่อง หน้าจืด ปากหมา ขาสั้น”
ไอ้ฟาย บรรยายกูซะเสีย เอ๊ะ แต่ผมไม่ใช่เมียมันนะ บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้พูดผัวๆเมียๆ ไอ้หอก
“หึหึ เงียบทำไม”
“ไม่อยากเสวนากับมึง เบื่อขี้หน้า แม่งเจอบ่อยทั้งเช้า สาย บ่ายเย็น ก่อนนอนกูเอียนว่ะ ฮะๆ” ดูสิ ด่าขนาดนี้มันยังจะหน้าด้าน ลงมานั่งเบียดผมอีกแหนะ ไอ้หมาภูมิมึงจะยิ้มมุมปากทำส้นตีนไรวะ “แล้วตกลงมาทำไมเนี่ย มีไรรึเปล่า”
“ไม่มีไรแล้วมาหาไม่ได้รึไง”
“ก็มาได้ แต่วันนี้มึงเรียนเช้าบ่ายเลยนิ หรือโดดมา”
“เปล่า กูออกไปกินข้าวข้างนอกกับเพื่อน เลยซื้อนี่มาให้” ผมรับถุงกระดาษมา พอแกะดู มันคือเค้กครับ เค้กมะพร้าวอ่อนร้านดังซะด้วย
“ให้เนื่องในโอกาสอะไรเนี่ย”
“กูเห็นมันขาวๆ นุ่มๆเหมือนมึงเลยซื้อมา อ๋อ หอมเหมือนมึงด้วย” แสรดดดดดด ใครสั่งใครสอนให้มึงพูดจาแบบนี้ห๊ะภูมิ ถ้าผมเอาหัวโขกโต๊ะจะช่วยดับความเขินได้มั้ยวะ ฟายยยย มึงจะมาสหวีวี่วีอะไรตอนนี้ครับคุณแฟน
“น่าอร่อยเนอะ แล้วนี่เอารถใครมา” ไปไม่เป็นเลยไอ้พีม เจออุปมาอุปไมยเวอชั่นไอ้ภูมิ ผมกับเค้กมะพร้าวอ่อนเนี่ยนะ มึงช่างกล้าที่จะคิด
“รถไอ้มิค แล้วเมื่อกี้คิวมันเป็นไร”
“ทะเลาะกับไอ้เต้ย วงจรชีวิตประจำวันของพวกมันนั่นแหละ”
“เหรอ มีแต่คนทะเลาะกันเนอะ ไม่เหมือนเรา”
“มึงเป็นไรมากมั้ยภูมิ หัวไปกระแทกชักโครกมารึเปล่าวะ เอาพาราซักแผงมั้ยจ๊ะที่รัก ฮ่าๆ ..เฮ้ย ทำไรวะ” มันจูบปากผมอ่ะครับ จูบอ่ะจูบ แม่งกลางวันแสกๆกลางคณะผมเลย ถึงจะไม่ใช่ดีฟคิสก็เถอะ แต่นี่ในมหาลัย เกิดมีคนเห็นทำไง
“จูบไง ทำทุกวันยังไม่ชินเหรอเราน่ะ หึ”
“กวนตีนกูแระ กลับไปเรียนเลยไป” อยู่ๆก็เขินว่ะ แม่งมองผมซะตาหวานตาเยิ้ม เชี่ยภูมิเมาเนื้อมาแน่ๆ
………………………………………..
หลังจากเรียนเสร็จก่อนที่จะไปรับภูมิ ผมก็หาอะไรสนุกๆทำครับ นั่นก็คือ การแกล้งเด็ก หึ มีไอ้คิวนั่งเป็นฝ่ายสนับสนุนอยู่ใกล้ๆ ไม่ใช่ว่ามันเป็นคนดีอยากอยู่เป็นเพื่อนผมหรอกนะครับ แต่เพราะไอ้เต้ยไปรับญาติที่สุวรรณภูมิ ไอ้คิวมันเลยไม่มีที่ไป
“ผมชื่อนายทิวากร!!!! ฉัตรสกุล!!!! จบจากโรงเรียน… ชื่อเล่นชื่อดินครับ!!!!” หลานรหัสผมกำลังตะโกนแหกปากอยู่หน้าตึกคณะ เป็นที่สนใจของคนทั่วไปและเป็นที่สะใจของผมมาก ฮะๆ
ที่จริงผมไม่มีน้องรหัสครับ เพราะมันซิ่วไปเรียนที่อื่น ไอ้เด็กดินแทนที่จะเป็นหลานรหัส เลยกลายมาเป็นน้องรหัสผมไปโดยปริยาย ท่าทางมันก็เอาเรื่องน่าดู สะกิดเฮด เจาะหู จัดฟัน เถื่อนมาก
เห็นครั้งแรกนึกว่าศิษย์น้องไอ้แทน ไอ้น้องดินมันยืนห่างจากผมประมานสิบเมตรได้ ส่วนผมนั่งอยู่บนโต๊ะ คือถ้านั่งม้านั่งมันดูไม่แรงไง เดี๋ยวข่มมันไม่ได้ กรั่กๆ
“กูไม่ได้ยินโว้ย แม่งดินไรวะ ดินทรายหรือดินเหนียว แล้วมึงถือสัญชาติอเมริการึไงถึงมีแค่ชื่อ นามสกุลหายไปไหน ห๊ะ” ผมตะโกนสั่งอีกรอบ
“ผมชื่อนายทิวากร นามสกุลฉัตรสกุลครับ ชื่อเล่นชื่อดิน ดินเฉยๆครับ!!!!” กร๊ากกก ดินเฉยๆ มึงจะซื่อไปไหนเนี่ย แต่มันก็สมควร คนอื่นเขาตามหาพี่รหัสเจอไปสามชาติแล้ว ไอ้น้องผมมันเพิ่งจะมารู้วันนี้ ก็ยังดีที่มันหาเจอ เพราะสายรหัสขาดมันคงหายากกว่าคนอื่น
“พอๆ มึงเดินมานี่ดิ๊ ….รู้มั้ยกูชื่ออะไร”
“พี่พีมครับ”
“ชื่อจริง”
“เอ่อ ไม่รู้ครับ”
“ไม่อยากได้กูเป็นพี่ใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ครับ”
“แล้วทำไมไม่รู้”
“…………….”
“เอามือถือขึ้นมา” แล้วผมก็ร่ายยาวตั้งแต่ชื่อจริง ชื่อเล่น เบอร์ พิน เมลล์ เฟช สไกด์ ทวิต ทุกสิ่งอย่างที่สังคมออนไลน์ในโลกนี้พึงมี ที่จะทำให้ผมติดต่อกับไอ้เด็กนี่ได้ มันเมมทันรึเปล่าวะ
“พรุ่งนี้ตอนเที่ยงไปเจอกูที่ร้านสวนกาแฟ รู้จักมั้ย” จะเลี้ยงน้องรหัสทั้งทีนอกจากจะไม่เสียเงินแล้ว ผมยังช่วยอาปุ้ยโปรโมทร้านอีกต่างหาก แหล่มเลย
“เคยได้ยินอ่ะพี่ แต่ไม่เคยไป” เมื่อกี้มันยังทำหน้าสลดนะ แต่ตอนนี้แววความกวนตีนเริ่มมาล่ะ
“บ้านอยู่ไหน มึงน่ะ” ไอ้คิวถามบ้าง
“สุขุมวิทครับพี่” ก็ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไร ผมก็อธิบายบอกทางไอ้ดิน แต่ดูเหมือนมันจะงงๆยังไงไม่รู้
“มึงจะงงอะไรวะ ทำอย่างกับบ้านอยู่อำเภอบางกะปิงั้นแหละไอ่ควาย”
“เขตมั่งเหอะคิว” เชี่ยคิว คงหงุดหงิด ด่าน้องกูซะงั้น
“เออ แม่งก็เหมือนกันแหละ กูจะเรียกเพื่อสร้างความแตกต่าง อำเภอบางกะปิ อำเภอบางเขน อำเภอปทุมวัน ตำบลลาดพร้าว ตำบลสยาม มีไรมะ”
“เปรี้ยวสัด” มึงอารมณ์ค้างจากไอ้เต้ยใช่มั้ย ถึงพาลแบบนี้ “ไอ้ดิน พรุ่งนี้ถ้ามึงมาถูกก็จะได้กินของฟรี แต่ถ้าไม่มีปัญญามาก็อด โอเค๊”
“ของฟรีเหรอพี่ ผมไปถูกแน่นอนครับ” ตาโต หูตั้งเชียวนะมึง ผมนั่งคุยกับมันพักใหญ่ๆ ไอ้ดินมีเลือดศิลปินสูงมาก บ้าๆ เพี้ยนๆ เรียกว่าถูกชะตากับไอ้คิวเลยครับ ตกลงมึงเป็นน้องใครวะดิน พวกผมคุยกันเพลินแทบลืมเวลาจนมีโทรศัพท์สายมรณะโทรตามนั่นแหละถึงได้แยกย้าย
“เออ ไอ้ดิน มึงสูงเท่าไรวะเนี่ย” เหี้ยคิวมึงกะจะกวนตีนกูใช่มั้ย :m16: มันกอดคอไอ้ดินเดินนำหน้าผมไปเอารถที่จอดไว้หลังคณะ
“183ครับ” ไอ่เวร เพิ่งปี1มึงจะรีบสูงไปไหนนักหนาวะ ไอ้คิวก็ขำพรืดหันกลับมาเหล่มองผม
“แล้วมึงรู้มั้ยว่ามาตรฐานชายไทยต้องสูงเท่าไร” มันคงกลัวว่าไอ้ดินจะไม่ได้ยิน เลยเสือกตะโกนเสียงดังแล้วหันมายิ้มชั่วๆให้ผม
“แปบนะพี่ผมขอคิดก่อน อืมม น่าจะ…..”
“168” ผมชิงตอบพร้อมยักคิ้วใส่ไอ้คนที่มันเหล่มอง ใครจะเท่าไรกูไม่รู้ แต่168 นี่แหละมาตรฐานสุดๆ
“กร๊ากกกก 168? กูถามส่วนสูงของคนปกติเว้ยแคระ ไม่ใช่พวกพิการซ้ำซ้อนอย่างมึง เฮ้ยไอ้ดิน บอกพี่รหัสมึงไปสอยพริกแดกเถอะไป” แล้วมันสองตัวก็รุมหัวเราะเยาะผม อ๊ากกก :m31: :m31: สอยพริกแดกเหี้ยไร ไอ้เลวคิว
“ขำไร เดี๋ยวกูตัดสายรหัสตั้งแต่วันแรกซะหรอก แม่ง”
“สูงน้อยก็ไม่เป็นไรหรอกพี่ ช่วยลดโลกร้อนไง ประหยัดทรัพยากรได้ตั้งหลายอย่าง ฮ่าๆ”
“กร๊ากกกกกก เชี่ยดินแม่งเด็ดว่ะ ป่ะกูพาไปเลี้ยงเหล้า” กระโดดถีบยอดหน้าแบบขาคู่ทั้งสองตัวซะดีมั้ย
ไอ้พวกสารเลวววววววววววววว :fire:
กว่าผมจะสงบสติอารมณ์ได้ ก็เกือบพ่นไฟใส่หน้าพวกมัน แค้นเว้ยแค้น ฮึ่ม ไอ้พวกลูกหมา สูงกว่ากูแค่ยี่สิบเซนทำมาเป็นคุย ชริส์
ผมพาอารมณ์เดือดๆมาถึงภาคโยธา หาที่จอดรถได้ ก็เดินไปแหล่งซ่องสุมของไอ้ภูมิ ได้ยินเสียงตะโกน เสียงเหมือนกำลังทำโทษที่ผมเริ่มคุ้นเคยเพราะจะได้ยินทุกครั้งตลอดหนึ่งเดือนที่มารับภูมิ
“ใครสั่งให้หยุด ห๊ะ ร้องต่อไป ใครไม่ไหวออกมา ใครจะตายออกมา” เสียงพวกรุ่นพี่นับสิบตะโกนโหวกเหวก
“มีแรงแค่นี้ใช่มั้ย กูบอกให้มึงมาสอนปีหนึ่ง ดูแลปีหนึ่ง แล้วนี่อะไร ผ่านมาเดือนนึงเพลงก็ร้องไม่ได้ คนก็มาไม่ครบ มึงดูน้องประสาอะไร” ตอนนี้พวกปีสามกำลังลงโทษปีสอง กอดคอลุกนั่งพร้อมร้องเพลง น่าจะเป็นเพลงของวิศวะ น้องแต่ละคนแบบใกล้ตายเต็มที
ไอ้รุ่นพี่คนนั้นมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้แทนครับ ปกติที่ผมมาดูพวกมันรับน้อง จะเป็นปีสองที่ดูแล แต่ได้ข่าววงในมาว่าจะมีการเชือดไก่ให้น้องดู เพราะจะให้เกียร์ให้รุ่นน้อง วันนี้ปีสามเลยมาเอง
“มิค” ผมเรียกไอ้มิคเบาๆ มันหันมาแล้วกวักมือเรียกผมไปนั่งด้วย พวกเพื่อนๆมันพยักหน้าทักทายผม ผมก็ทำแบบเดียวกันมาบ่อยจนพวกมันคุ้นหน้าแล้ว
“พอ” ไอ้แทนสั่งน้องหยุด “พวกคุณ ปีหนึ่งดูไว้นะครับ ผมยังไม่รับพวกคุณเป็นน้อง น้องผมมีแค่ปีสองเท่านั้น พวกนี้ต่างหาก พวกที่เจ็บแทน รับผิดชอบแทนพวกคุณน่ะคือน้องผม” ห่าแทน กูเกลียดมึง สงสารน้องอ่ะ คณะผมไม่เถื่อนแบบนี้ น้องผู้ชายก็หน้าเสีย แต่น้องผู้หญิงก๊อกแตกครับ เสียงสะอื้นก็มี มันคงกดดันและคงสงสารพี่ที่ต้องมารับกรรมแทน
“แค่ความร่วมมือ ความสามัคคีของคนไม่กี่ร้อย พวกคุณยังทำไม่ได้ เรื่องรุ่นก็อย่าหวังเลยว่าจะได้” ไอ้แทนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ น้องก็ยิ่งนิ่งยิ่งเงียบนั่งก้มหน้า เสียงหายใจยังได้ยินอ่ะ นี่ประชุมเชียร์หรือฝึกหน่วยจู่โจมพิเศษวะเนี่ย กูกดดันแทนเลยนะเฟ้ย
หลังจากเงียบกันเกือบนาทีก็มีผู้ชายอีกคนที่แต่งตัวถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า มันแอบไปเปลี่ยนชุดตอนไหนวะ เดินเข้ามาพร้อมกับพาบรรยากาศอันตึงเครียดมาด้วย ทุกสรรพสิ่งเงียบ อึดอัดโคตรๆ
“พวกคุณผ่านSOTUS มาแล้ว เข้าใจความหมายของมันมั้ย” ไอ้หล่อคนนั้นถาม เสียงแบบว่ายะเยือกมากครับ มันก็ไม่ใช่ใครอื่น ไอ้ภูมินั่นเอง ถูกแล้วครับมันก็เป็นพี่ว้ากเหมือนไอ้แทน บอกตรงๆขนาดผมเป็นแฟนมัน ผมยังรู้สึกกลัว มึงใช่คนที่เอาเค้กไปบรรณาการกูเมื่อตอนกลางวันป่ะเนี่ย
“ถามก็ตอบเด้ เข้าใจ SOTUS มั้ย!!!!!” ไอ้แทนตะโกนใส่ เสียงดังมากเลยครับ น้องผู้หญิงถึงกับสะดุ้ง
“เข้าใจครับ/คะ”
“เข้าใจแล้วทำไมถึงทำไม่ได้ เวลาหนึ่งเดือนที่ปีสองสอนคุณ เพลงคณะ เพลงมหาลัย บางคนยังร้องไม่ได้ เพราะอะไรครับ……”
“………………………………”
เงียบ
“ผมถามว่าเพราะอะไร ทำไมปีหนึ่งร้องเพลงไม่ได้ ไม่สามัคคี ไม่อดทน หรือปีสองไม่ได้เรื่อง เลยสอนพวกคุณไม่ดี ใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ครับ พี่ไม่ผิด” น้องตะโกนพร้อมกัน ขนลุกว่ะ
“งั้นปีหนึ่งผิด”
“น้องก็ไม่ผิดครับ” ปีสองก็รีบตอบ
“หึ เข้าข้างกันนี่หว่า ปีสองผู้ชายรวม!!!” สิ้นเสียงไอ้แทน ผู้ชายปีสองก็วิ่งไปตั้งแถวต่อหน้ามันอีกครั้ง ผู้หญิงก็วิ่งไปอีกทางที่มีผู้หญิงปีสามเรียกไป ปีสามที่นั่งอยู่ก็ลุกไปยืนล้อมน้องปีหนึ่งแทน
“พีม ลุกๆ” ไอ้มิคสะกิดผมให้ลุกไปด้วย แต่กูไม่ได้อยู่วิดวะนะเฟ้ยยย
“ห๊ะ กูด้วยเหรอ”
“เออ ไปด้วยกัน หรือมึงอยากเด่น นั่งคนเดียว”
“มาเหอะน่า เนียนๆ” เพื่อนอีกคนบอก ผมก็เลยเดินไปด้วย ไอ้ภูมิมันหันมาทางผมสบตากัน ปิ๊งๆ แล้วมันก็หันไปมองน้องต่อ
“ห้าสิบ หนึ่งร้อย ร้อยยี่สิบ สองร้อย เฮ้ย มึงจัดแถวไม่เป็นรึไง”
“เตรียมวิดพื้น” คือเข้าใจคำว่าเตรียมวิดพื้นมั้ยครับ ค้างอยู่ในท่าเตรียมแต่ไม่ได้วิด เป็นอะไรที่ทรมานยิ่งกว่าวิดพื้นอีก มันฝังใจมาตั้งแต่สมัยเรียน ร.ด ผมถูกทำโทษด้วยวิธีนี้บ่อยมาก จนพวกไอ้แทนมันล้อว่าท่าหากิน
“รู้มั้ยทำไมกูถึงลงโทษ”
“เพราะพวกผมสอนน้องไม่ดีเองครับ” จริงๆปีสามกับปีสองมันเตี๊ยมกันมาแล้ว แต่พออยู่ในสถานการณ์จริงอารมณ์จริงมันจะมาครับ ไอ้ภูมิไอ้แทนก็เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆมันจะเดินเก็กหน้าโหดเข้ามาด่านะครับ คือมันต้องบิ้วอารมณ์ ทำสมาธิก่อนเข้าว้าก บางครั้งกลับไปห้องแม่งอารมณ์ค้าง ผมอยู่ใกล้ๆมันยังตะวาดเรียกซะเสียงดัง
บางคนบอกว่าการว้ากน้องมันไร้สาระ ทำไมต้องใช้ความรุนแรง ทำไมต้องด่า พูดกันดีๆก็ได้
ผมว่ามันก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย ถ้าสมมุติว่าไม่มีการว้ากแล้วน้องยังอยู่ในระเบียบของมหาลัยมันก็ดี แต่นี่ไม่ใช่ การมีพี่ว้ากมันทำให้กิจกรรมออกมาเป็นระบบ มันมีคนที่สามารถควบคุมน้องให้อยู่ในกฎในระเบียบได้
ผมรู้สึกว่าวิศวะมันดูเป็นทีม อาจเป็นเพราะมันเรียนอะไรที่เป็นระบบ มองเห็นปัญหาในมุมกว้าง และการว้ากก็เหมือนเป็นการสร้างสถานการณ์กดดันในชีวิต ในการทำงาน บางครั้งเจอเจ้านายด่าเพื่อนร่วมงานว่าจะอดทนได้หรือเปล่า การว้ากไม่ใช่การทำร้ายร่างกาย ไอ้ภูมิไม่เคยแตะตัวน้องเลยด้วยซ้ำ แค่สร้างความกดดัน แค่นั้นเอง
บางอย่างที่คนอื่นมองว่าไร้สาระแต่มันอาจจะเป็นประสบการณ์ดีๆของคนที่ทำก็ได้
“พวกคุณยังไม่ใช่น้องผมไม่ต้องทำ” ภูมิหันมาตะโกนบอกน้องปีหนึ่งที่จะช่วยพี่รับผิด “สองคนนั้นคุยอะไรกัน” น้องเงียบ ไอ้แทนสั่งพวกที่กำลังถูกทำโทษให้หยุด มีคนกล้าคุยกันด้วยเหรอวะ “ผมถามว่าคุยอะไรกัน!!!” ไอ้ภูมิตะโกน คือปกติมันต้องนิ่ง ไอ้แทนจะเป็นคนแรง
“ผม เอ่อ ผมคุยกันว่า ว่าพี่คนนั้นน่ารักดีน่ะครับ” เย้ดเฮ้ แจ็คพอตแตกที่กูครับพี่น้อง น้องคนนั้นชี้มาที่ผมครับ ทุกสายตาเกือบห้าร้อยคู่ก็หันมามองผม เอ๋อแดกเลยสิกู ไอ้มิคมันก็ขำพรืด
“เล่นของสูงแล้วมึงไอ้ปีหนึ่ง” เพื่อนภูมิคนหนึ่งพูดขึ้นเบาๆ
“ริแตะของต้องห้าม กูว่าตายยกรุ่น” ไอ้มิคพึมพำ ไอ้ภูมิมันก็หน้านิ่งยิ่งกว่าเดิม
แต่สิ่งที่ผมอยากรู้ คือ ภูมิมันจะทำยังไงต่อไป ส่วนผม บอกคำเดียว กูอายมากกกกกกกกกก ถ้าเป็นผู้หญิงชมมันก็ไม่อะไรไง แต่นี่มีแต่ผู้ชายสี่ห้าร้อยคน กูอยากจะบ้า ผู้ชายวิศวะ คณะที่เป็นดั่งความหวังของผู้หญิง แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น น้องมามองพี่ทำไมคร้าบบบบ
“ปีสองกำลังถูกทำโทษ คุณยังมีอารมณ์มามอง…..” ไอ้ภูมิมันหันมามองผมแล้วก็พูดอะไรไม่ออกซะงั้น
”มองอะไรแบบนี้อีกเหรอ วิดพื้นร้อยครั้ง กอดคอลุกนั่งร้อยครั้ง!!!!” ไอ้อะไรแบบนี้ของมึงนี่คืออะไรวะ แม่งคาดว่าพรุ่งนี้ภูมิคงไม่ให้ผมมาดูมันรับน้องอีกเป็นแน่แท้
การเชือดปีสองให้ปีหนึ่งดู ผ่านพ้นไปพร้อมเสียงสะอื้น และความกดดัน ยิ่งตอนปีสี่มาลงโทษปีสามอีก น้องนี่แบบว่าเป็นลมไปหลายคน แต่นั่นมันก็แสดงถึงความมีสปีริท ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
ไอ้มิคกระซิบบอกผมว่านี่อ่ะแค่เบาๆ ปีมันน่ะโหดกว่านี้เยอะ แต่พอผ่านมาได้ จะเข้าใจความหมายของคำว่าพี่น้องมากขึ้น
วันนี้น้องอาจจะยังไม่เข้าใจ บางคนอาจจะเกลียดไอ้ภูมิก็ได้ที่มันต้องมาเก๊กหน้าโหด(ไม่เก๊กก็โหด) ตะโกนด่าปาวๆ แล้ววันนึงน้องจะรู้ว่าที่ผู้ชายคนนี้ทำ มันทำเพื่อใคร………
“พวกคุณทุกคนก็เป็นแค่ฟันเฟืองเล็กๆ ถ้าไม่รวมกันจนแข็งแกร่ง ไม่ประกอบเข้าเป็นเกียร์มันก็เคลื่อนไปไม่ได้ แค่ความสามัคคีมันไม่พอหรอก ผมจะให้เกียร์พวกคุณตอนนี้ก็ได้ แต่คุณภูมิใจแล้วเหรอ ทำเต็มแล้วเหรอ เสียสละอะไรเพื่อคณะบ้าง ทำอะไรเพื่อพี่ๆที่เค้าดูแลพวกคุณมาตลอดตั้งแต่วันแรกที่พวกคุณก้าวเข้าสู่บ้านแห่งนี้
และสิ่งที่สำคัญที่สุด คุณลองมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆคุณซิ พวกคุณอาจจะอยู่ต่างภาค ต่างสาขาแต่ว่าทุกคนก็คือวิศวะเลือดสีแดงเลือดหมูเหมือนกัน คือพี่ คือน้อง คือเพื่อน วันพรุ่งนี้พวกคุณจะได้รับรุ่นหรือไม่ จะได้เป็นอีกหนึ่งฟันเฟืองที่ขับเคลื่อนเกียร์ตัวนี้หรือเปล่า ก็อยู่ที่ตัวพวกคุณเอง”
พูดจบ ภูมิก็เดินออกไป เป็นสัญญานให้ปีสามทุกคนออกไปได้
ขอให้น้องทุกคนจงเป็นฟันเฟืองที่แข็งแกร่ง ช่วยประคองกันตลอดสี่ปีในที่แห่งนี้
…………………………………..
“โอ๊ยยย เจ็บ ภูมิกูเจ็บ ไอ้เหี้ย” อย่าเพิ่งคิดลึกครับ ผมนอนอ่านการ์ตูนอยู่โซฟา แล้วไอ้ภูมิมันคงบ้า มานั่งทับท้องผมเฉยเลย แถมยังบิดแก้มผมด้วย มึงติดวิญญานพี่ว้ากมาใช่มั้ย
“พูดไม่เพราะ พูดใหม่ซิ”
“เออ ไอ้คุณเหี้ยวรนุชภูมิครับ ลุก กูหนัก” มันหัวเราะ ยิ้มร่า ยอมลุกออกไปจากตัวผม แม่ง ผมเขวี้ยงตุ๊กตาหมีสุดที่รักของมันใส่กบาลมันเลย โมโหอ่ะ ชอบเล่นอะไรให้ผมเจ็บตัว ไอ้โรคจิต ไอ้ซาดิสต์ ยังจะยิ้มอีก มึงมันบ้า ไอ้บ้า
“อยากสนใจหนังสือการ์ตูนมากกว่ากูทำไมล่ะ” หนอยยย แล้วทีตัวเองดูเบนเทน ดูโปเกม่อน เคยเห็นหัวกูบ้างมั้ย
“ไอ้พาล ไม่มีเหตุผล เลว”
“หึ ถ้าไม่รู้ว่าเลวจริงๆเป็นยังไง อย่าปากดีพีม”
“ทำไม จะทำไรกู น้องภูมิจะทำอะไรพี่พีมเหรอครับ” ผมยักคิ้ว แลบลิ้นใส่
“จะทำอะไรงั้นเหรอ อยากรู้มั้ยล่ะ หื้ม” มันย่างสามขุมเข้ามาหาผม ชิบหายแล้วกู
“มึงจะ…… จะทำไร เฮ้ย”
“จะหนีไปไหน มาทำวิจัยกันนะพีม”
ม่ายยยยยยย กูไม่อยากทำวิจัยตอนนี้ :sad4:
ผมจะคลานหนี แต่ภูมิมันคว้าข้อเท้าผมไว้ทันแล้วก็กระชากกลับมา หน้าเกือบทิ่มไปจูบพื้น และหลังจากนั้นไม่ถึงวิ ผมก็ไม่มีโอกาสแลบลิ้นใส่ไอ้ภูมิเลย เพราะมันแย่งลิ้นผมไป ไอ้ภูมิจูบเก่ง ผมรู้ แต่มันก็ไม่น่าจะแย่งอากาศผมนานขนาดนี้
“แฮ่ก มึง อื้อออ” คราวนี้ไอ้สารเลวภูมิ ไม่ได้จูบเฉยๆ มือมันยังเข้ามาซนใต้เสื้อนอนของผม เลิกดิ้นก็ได้วะ
และแล้วชั่วโมงกว่าๆก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก อิอิ ผมเข้าไปอาบน้ำอีกรอบหลังจากการทำวิจัยเสร็จสิ้นลง พอหัวแตะหมอนผมก็แทบจะฝัน ก็มันเพลีย เอ๊ย ก็มันง่วงนี่ครับ กำลังเคลิ้มๆ เสียงเพลงจากโทรศัพท์ของภูมิก็ทำให้ผมสะดุ้ง ใครโทรมาวะเนี่ยยยยยย ถ้าเป็นไอ้เบียร์พ่อจะด่าให้หูเกรียม
“ฮาโหลลล”
(……………………….)
“ฮัลโหล ใครครับ” ไม่รู้ว่าฝันหรือเปล่า มันกึ่งหลับกึ่งตื่น ผมเบลอๆ เลยไม่ได้ดูว่าเป็นใคร แค่สไลด์กดรับถูกนี่ก็เทพแล้วนะ
(…………………….) เงียบ ใครแม่งกวนวะ
“ไม่พูด งั้น……”
(เอ่อ ภูมิ ใช่ภูมิรึเปล่าคะ)
ผมเริ่มตื่นเต็มตา ผู้หญิงโทรมาหาภูมิและคราวนี้ก็กลายเป็นผมที่เป็นฝ่ายเงียบแทน ผมพลิกตัวนอนหงาย หยีตามองหน้าจอว่าคนในสายคือใคร แต่ภูมิไม่ได้เมมชื่อไว้
(ภูมิคะ)
“เอ่อ ภูมิอาบน้ำอยู่ครับ”
(อ๋อ เหรอคะ งั้นช่วยฝากบอกภูมิได้มั้ยคะ ว่าให้โทรกลับหาเราด้วย)
“….ครับ แล้วจะให้บอกว่าใครโทรมาครับ”
“หม่อมคะ”
หม่อมเหรอ
แฟนเก่าภูมิใช่มั้ย
TBC >>>>>>>>>>
…………………………….
อยากโดนพี่ภูมิว้ากจัง อิอิ เค้าจิยอมทุกอย่างเลย แอร๊ยยยย :impress2:
ตอนที่แล้วมีสาวๆบอกว่า พีมกับภูมิมันชักจะเรื่อยๆเปื่อยๆ ตาลก็เลยปล่อยของซะเลย กร๊ากกกกก จะได้มีสีสันเนอะ
แอบกรี๊ดดดด จะมีคนวาดรูปให้พีมกับภูมิด้วยล่ะ คุณboji ต้องขอบคุณล่วงหน้าเลย ตาลจะรออย่างใจจดใจจ่อ พีมภูมิและผองเพื่อนจะมีแฟนอาร์ตแล้ว เย้ๆๆๆๆ
ตาลอยากตอบทุกรีพลายมาก แต่ไม่มีเวลาเลยคะ จะพยายามลงให้บ่อยๆชดเชยการไม่ได้ตอบ แต่ขอสาบานด้วยเกียรติภรรยาหมายเลขหนึ่งของพี่จอร์นนี่เด็ป(อิอิ)
ขอยืนยันว่าอิชั้นอ่านทุกรีคะ และก็มีความสุขทุกครั้ง ที่เห็นพี่ๆ น้องๆบอกว่า “น่ารักมากเลยคะ, สนุกจัง” หรืออะไรก็ตามแต่
ตาลก็อยากจะบอกเหมือนกันว่า “ขอบคุณมากๆเช่นกันคะที่ทุกคนเข้ามาอ่านเรื่องราวเรื่องนี้ ชีวิตธรรมดาของผู้ชายธรรมดาๆสิบกว่าคน ความรักของพวกเขา ถ้ามันสร้างความสุขให้คนอ่านได้ ตาลก็ยิ้มได้แล้วคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”^___^ :pig4:
-
ไม่ต้องทิ้งระเบิดไว้แบบนี้ก็ได้ค่ะ
ภูมิตอนมันเป็นพี่ว๊ากเนี่ย เท่ห์มากเหอะ แต่ไอ้น้องนั่นมีแววชะตาขาด
ดันเล่นของบนหิ้งอย่างไอ้พีมมัน :laugh:
ขอบคุณคุณตาลเช่นกันค่ะ ที่แต่งเรื่องราวสนุกๆมาแบ่งปันกัน
ปอลอ เค้าคิดถึงน้องฝันอ่ะ
:pig4: :3123:
-
:z13: :z13: :z13:
-
กรี๊ดดดดด เค้าจุ๊บกันกลางมหา'ลัย ภูมิมันแน่จริง อะไรจริง :o8:
ว่าแต่ว่าตอนนี้น้องปันไม่มีบทเลยอะ คิดถึง
-
อ้าวๆ เรื่องกำลังจะจบด้วยดี
มีซัมติงมาอีกแล้ว
สู้ๆนะพีม
-
อ่านมาเรื่อยๆเรียงๆ มีความสุขมาก
อ่านไปยิ้มไปเลยทีเดียวเชียว
ชอบตอนรับน้องอ่านแล้วทำให้นึกถึง
การรับน้องเลยบรรยายเห็นภาพมาก
แต่อยากถามหม่อมเลิกกันไปนานแล้ว
พี่ท่านแกจะกลับมาสร้างความร้าวฉานหรือเปล่า
ถ้าภูมิทำพีมเสียใจแม่ยกคนนี้จะหันไปเชียร์คลื่นจริงๆด้วย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
พีมสู้ๆ อย่าให้ใครมาแย่งภูมิไป
+1 :กอด1: มีความสุขทุกครั้งที่อ่าน
-
“ริแตะของต้องห้าม กูว่าตายยกรุ่น”
สงสารน้องชิหาย ตายยกรุ่น ว่าแต่ชะนีหม่อม
กลับมาทำไม ภูมิลืมมันไปหมดแล้ว อ๊าก อย่ามาทำให้น้องพีัมของเจ้เสียใจนะ
ไม่งั้นจะหันไปเชียร์คลื่นแทน จริง ๆ แอบเทใจให้คลื่นมากกว่าภูมินะ
เพราะคลื่นเท่ห์มากกกกกก ใจละลายยยแว๊วววววว :m31: :m31: :m31:
เต้ยน่ารักอ่ะ งอนตลอดเวลา พี่คิวนึกว่าจะแน่ ฮ่า ฮ่า
เหนือคิวยังมีเต้ยยยยย ใครไม่รักก็บ้าแล้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น้องตาล จัดให้หมอเชนซักคู่จิ ชอบตอนหมอเชนพูดค่ะ อ่ะน่ารักมาก
เต้ยค่ะ พี่บอกแล้วว่าอย่าซน กริ๊ดดดดดดด :z3: :z3: :z3:
-
ขอบอก...อ่านตอนรับน้องแล้วคิดถึง ตอนที่รับน้องเลย โหดกว่านี้ประมาณ 1 สเต็ป
วิ่ง วิดพื้น หมอบ กลิ้ง คลาน วิ่งขึ้นตึก 6 ชั้น นี้มีหมดเลย (อารมณ์ประมาณฝึก รด.)
คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ น้องตาล เขียนได้อารมณ์มากกก...
ปอลิง. เราไม่ได้เรียนวิด-วะนะ แต่รับน้องโหดเหมือนกัน
-
อ้าว หวานอยู่ดี ๆ จะมีมาม่าซะงั้นอะ จะกลับมาทำไมยะยัยหม่อม :angry2:
-
งานจะเข้าภูมิไหม
คงไม่มีอะไรมั้งแค่แฟนเก่าโทรมาหายามวิกาล o22
-
หวานๆ กันอยู่ดีๆ น้องตาลจะมาแทรกความขมทำไม :sad4:
-
เริ่มต้นด้วยคู่กวน ทะเลาะกันเป็นกิจวัตร
ตามมาด้วยความหวานปนเลี่ยนของพี่ภูมิกับพีม
แต่ลมท้ายอึมครึม หม่อม หม่อม มากวนจิตใจพีม
และเราด้วย ตอนหน้าจะมาม่าป่ะเนี่ย :z13:
-
นับวันภูมิยิ่งน่ารัก น่าใคร่ :impress2: ว่าแต่หม่อมโทรมาทำไมนี่ :m16:
คิดถึงผองเพื่อนพีมภูมิทุกคนเลย ดีนะที่พีมเล่าให้ฟังว่าแต่ละคนเป็นยังไง ค่อยหายคิดถึงไปบ้าง :pig4:
-
จะเป็นยังไงต่อเนี่ย
เชียร์พีมกับภูมิเสมอ อิอิ
-
โปรดอย่าให้สิ่งใกมาทำลายความหวานนี้เลย
:sad4:
-
กรี๊ดดดดดดดดด (กรีดร้องเหมือนโดนน้ำมนต์) อิพี่ภูมิงานเข้า o22
-
โอ้ววววววววว....มาละ
แววยุ่งยากเริ่มมาละ
ชะนีเก่า เธอจะมาปรากฎทำม๊ายยยยยย
-
งานเข้า แล้ว ภูมิอยู่ไหนเนี่ย
-
อย่ามาม่ามากนักเน้ออออ
-
"หม่อมจะโทรมาบอกภูมิว่า หม่อมจะแต่งงานค่ะ"
อย่ามาม่า น๊า
-
เอาแล้วสิภูมิงานเข้าซะแล้ว
อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศตอนรับน้องเลยค่ะ โหด มันส์ ฮา
-
:m16:หม่อมที่ไหนอีกเนี่ยยยย พีมรีบกำจัดออกไปเลยนะ
-
รับน้อง อร๊าง อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศ >////<
แบบว่าโคตรๆ อ่ะพี่ เบลล์เองก็เป็นหนึ่งในพี่ว๊าก ปีสองทำสันฯ เป็นพี่โอ๋ พี่ฮา
ปีสามมาเป็นพี่วินัย 55+ นั่นดิแบบเข้าใจอารมณ์เลยนะ ถึงคณะเบลล์จะไม่โหดเท่าวิศวะ
(แน่ละมันไม่เอื้อเท่าวิศวะหรอก อ้อเบลล์เรียนนิติศาสตร์ครับ ^^)
พอเราปี 1 เนี่ย เกลียดพี่ว๊ากมากเลยนะ รู้สึกว่าทำไมต้องเข้าห้องเชียร์อ่ะ ทำไมต้องมาว๊าก เป็นใครเหรอ
ญาติไม่ใช่ คนรู้จักก็ไม่ใช่ มาั่สั่งได้ไงอ่ะ เป็นแค่รุ่นพี่ มีรุ่นแล้วจะได้เกียรตินิยมเหรอ(เกรียนแตกโคตรๆ )
ถึงจะคิดแบบนี้นะแต่เบลล์ก็ไปรับน้องทุกวันไม่เคยโดด พอเรามาปี 2 ด้วยความฝังใจกับพี่ว๊าก เลยมาเป็นพี่สันฯ พี่โอ๋น้อง
แล้วก็เรียนรู้ว่าอีพี่สันเนี่ยเวลาเตือนอะไรน้องเนี่ย มันไม่ฟัง อืม สงสัยคงเป็นเพราะเล่นกับน้องไงมันเลยไม่เกรง
ปี 3 เลยถูกทาบทามจากสโม 55+ หัวหน้ากิจกรรม(เพื่อนกันแหละเบลล์ทำส่วนของเหรัญญิก) ให้ไปเป็นพี่วินัย
(อะไรกันเค้าออกจะใจดี) ฝึกสันมา 1 ปีเต็ม(ก่อนเข้ารับน้องต้องไปฝึกซ้อมด้วยหลังเลิกเรียนอ่ะ)
พอปี 2 ขึ้นปี 3 ปิดเทอมไม่ได้กลับอีกละ ต้องไปฝึกวินัยอีก พี่ก็ขยันลงโทษได้ทุกวัน เลยเข้าใจว่าจนกว่าจะไปว๊ากได้เนี่ย ไม่ใช่แค่
กระโหลกกะลา อยู่ๆ ขึ้นไปด่าได้นะ มีการสอบจากพี่(ถ้าไม่ผ่านก็ว๊ากไม่ได้/สันก็เหมือนกัน) มีการสอบวินัยมหาลัย และอีกสารพัด
แถมจะไปว๊ากเนี่ยมีตารางเวลาชัดเจน อยู่ๆ เรียกน้องมาว๊ากไม่ได้ ไม่งั้นมีปัญหากับมหาลัย เอิ่ม เยอะ 555+
แต่เราได้อะไรกับการเข้าห้องเชียร์นี้เยอะนะ คืออย่างน้อยก็ได้เพื่อนแหละแน่ๆ มองหน้ากันก็แบบ ...
ยิ่งเพื่อนนั่งใกล้เรา 8 ทิศด้วยนะจะสนิทกันเป็นพิเศษเพราะถ้าใครใน 8 ทิศไม่มาแล้วติดต่อไม่ได้นะ เอิ่ม ตายครับ 55+
ถ้าเห็นใกล้เวลาแล้วยังไม่มาเนี่ย โทรจิกได้เลยยกเว้นจะป่วยมาก
อ่านความรู้สึกของพีมมาแล้วพาลจะสื่อไปว่าพี่คนเขียนคงไม่แอนตี้ระบบรับน้อง(ซึ่งในปัจจุบันหลายคนเป็น)
โดยส่วนตัวเบลล์เอง คิดว่าถ้าคนทำมันไม่ใส่แต่อารมณ์ให้น้องแบบเอาความแค้น(อย่างที่หลายคนบอก)
มาลงน้อง การว๊ากที่ดีคุณต้องบิ้วอารมณ์น้องได้ และต้องไม่ไร้เหตุผล(ยกเว้นการสร้างสถานะการณ์)
ไม่พูดหยาบ(มหาลัยเบลล์ห้ามอ่ะ เรียกน้องนี่คุณ แทนตัวเองว่าผม พูดมึงกูไม่ได้)
ห้ามทำร้ายน้อง แตะต้องเนื้อตัวหรือทำให้น้องบาทเจ็บทางกายภาพ(เลือดออกแหละ)
น้องเป็นลมซักคนนึงนี่เครียดจะตายห่าแบบว่าคนเป็นพี่วินัยที่มหาลัยเบลล์นะเหมือนเอาขาข้างนึงก้าวไปที่เหวอ่ะ หมิ่นเหม่สุดๆ
แล้วรับแล้วสร้างสถานะการแล้วน้องเข้าใจรักการสามัคคีกันเบลล์ว่าการรับน้องเนี่ยประสบความสำเร็จนะ
ส่วนพี่ว๊ากหรือวินัยในสายตาผมเนี่ย เป็นเหมือนผู้ใหญ่ที่คอยตักเตือนน้องเลยต้องทำตัวให้น่าเชื่อถือ
คุณด่าน้องว่าแต่งตัวไม่เรียบร้อย คุณก็ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อย คุณห้ามอะไรน้องคุณต้องไม่ทำแบบนั้น และตักเตือนน้อง
ในสิ่งที่น้องทำแล้วไม่ดี แน่นอนครับคนเป็นวินัยจะได้มีวุฒิภาวะพอสมควรให้น้องเชื่อถือได้คุยกันด้วยเหตุผล ไม่ใช่อารมณ์
มาปล่อยสารพัดสัตว์ เอิ่มอินมากไปกับการรับน้อง
ปอลิง คู่เต้ยคิวก็ยังงอแงใส่กันได้อย่างน่ารักสุดๆ อ่ะ ><
-
เอ่อ ตาลจ๋าไม่อยากจะบอกว่าเรื่อยๆมาเรียงๆก็ได้
ไม่อยากได้มาม่าอ่ะ :sad4:
-
ถ่านไฟเก่าหรอ
-
อ่านแล้ว ใจลอยไปอยู่คณะวิศวะทันทีทันใด
แวบไปดูเขารับน้องหลังตึกบ้างดีกว่า ก้ากกกก
เดินผ่านทีนี่ขนลุกเกรียว ตะโกนกันตึกสะเทือน
จริงๆเราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยศรัทธาในระบบนี้นัก
แต่ว่าสำหรับบางคณะเราว่าเป็นข้อยกเว้น ควรจะมีระบบแบบนี้คงอยู่
เพื่อให้เกิดความกลมเกลียว เป็นพี่น้อง และเป็นระบบระเบียบอย่างที่ว่า
แต่บางคณะอื่นๆนี่ ไม่จำเป็นต้องมีหรือหนักขนาดวิศวะ สถาปัตย์ ก็ได้
แต่รับน้องของวิศวะนี่ .. เป็นอะไรที่เราชื่นชมมากๆเลยล่ะ
อยากเจอว๊ากเกอร์แบบภูมิจัง อั๊ยย
ว่าไป .. เหมือนจะมีอยู่ในใจคนหนึ่งนะ วิศวะเครื่องกล 5555555555
ตอนอ่านภูมิว๊ากนี่ หน้ามันลอยเข้ามาก่อนคนแรกเลย ใช่เลย
-
คุณแฟนเก่าท่าทางจะว่างงานจัด ไม่มีที่ไป :m16:
-
:sad4:เค้าไม่อยากกินมาม่านะ อย่ายัดเยียดให้เค้าน๊า
-
ชื่อตอนน้องรหัส แต่ทำไมมีคุณแฟนเก่าโผล่อ่ะ
ไม่รับมาม่าทานเพิ่มนะ :m31:
-
อ๊าก แฟนเก่าจะโทรมาทำไมครับพี่น้อง
คนเค้ากำลังรักกันหวานชื่นแท้ๆ เออหรือจะให้
ภูมิมีเรื่องแฟนเก่า ส่วนพีมก็มีเด็กน้อยปีหนึ่งมาตาม
จีบ สร้างสีสันในชีวิตดี 555
-
นั้นสิ เธอคนนั้นโทรมาหาภูมิทำไม หวังว่าคงไม่ต้องต้มน้ำน๊า
-
ทำไมทำงี้อะภูมิ !! ปีสามแล้วยังดูเบนเทนอีกเหรอ. . (เหมือนจะผิดประเด็น)
คิวเต้ย 'น๊ารักอ้ะ' ตีกันบ่อยลูกดกนะ o18
-
ลืม วีน จากตอนที่แล้วเลย
ทำไมน้องตาลไม่บอกว่า ตอนที่แล้ว เตี้ยกะแห้งเค้ากลับมา'กิน'ที่ห้องอะไรยังไงล่ะค้าบ อยากรู้ หุหุ
-
คุณชายย ย ย
หญิงมาอีกแระ
ชิๆๆๆ
ภูมิเคลีด่วน น นน!!
-
อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงตอนตัวเองอยู่ปีหนึ่ง
เข้าใจทั้งอารมณ์กดดันของรุ่นน้อง และอารมณ์ทำเพื่อน้องของรุ่นพี่เลย ก็ผ่านมาหมดแล้วนี่ กรั่กๆ
แอบสงสารรุ่นน้อง ซวยบรรลัยเล่นกับของๆใครไม่เล่น ฮ่าๆ
ตอนจบคุณตาลดันมาทิ้งของไว้ซะงั้น
หญิงหม่อมเธอจะมาดีรึมาร้ายกันเนี่ย :serius2:
-
:call: จงหวานตลอดกาล :z3:
มีงานเข้าอีกและ เค้าอาจจะโทรมาเฉยๆไม่มีไรแอบแฝงกันแล้วมั้งอย่าคิดมากๆพีม ไงภูมิก็รักพีมคนเดียวอ่ะนะ :m16:
:pig4: :L2:
-
เอาแว้ววววว
งานเข้าแล้วคับภูมิ
o13 o13 o13
-
5555+++ฮาคุ๋คิวเต้ยมากกก อยากอ่านตอนสเปคู่นี้อ่า
แต่งานเข้าอีกหรือเปล่า แฟนเก่าโผล่ขึ้นมาอีก :z3:
แต่ก็ดีนะสีสันในคู่นี้กะเขาบ้าง
-
เอาแล้วอิน้องพีมไม่ทันไรไปเข้าตาน้องปี1ซะแล้ว..ระวังเจอภูมิจัดหนักนะ :z6:อิอิ
หวังว่าถ่านไปเก่าจะไม่ลุกโชนน๊า..สงสารไอ้เตี๊ยยยย
-
โอ้ งานเข้า o22 o22
-
ท่าทางพี่ตาลจะไม่ได้ปล่อยของธรรมดานะคะ เพราะมันเป็นของเก่า :laugh:
-
ถ้าได้พี่ภูมิเป็นพี่ว้าก จิขอยอมให้พี่ภูมิว้ากใส่และเฆี่ยนตี(?)~ :o8:
กลับมาโหมดมาม่า หม่อมโทรมาทำไมห๊ะ! คิดถึงวันวาน อยากสร้างความร้าวฉาน? :angry2:
หรือให้หม่อมกลับมา เพราะภูมิพีมมันไร้สาระเลยหาสาระให้มันงานเข้ากันเล่นๆ เขย่าคอน้องตาล* (โหดเถื่อนตามพี่ภูมิ อร๊าง) 5555
ป.ล ทำไมรู้สึกว่าข้อความที่ตัวเองเม้นท์มันชิดขวา งง ถ้าน้องตาลมาอ่านช่วยตอบทีนะคะว่ามันชิดขวามั้ย หรือเห็นคนเดียว = ="
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด จะทิ้งปริศนาไว้ทำไมอีกปมนึงคะนุ้งตาล ป้าละเพลี้ยเพลีย ไม่ไหว ๆ กว่าจะได้แอบมาอ่านแต่ละตอน ทรมานคนแก่ชัด ๆ ชิสสสสสสสสสสสสสสส์
-
เรื่องยุ่งกำลังจะมาใช่ไหม
-
ยัยน้องตาลที่รักยิ่ง เธอตอบเม้นได้นางงามมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ส่วนชะนีหม่อม ไม่ทราบว่ากลับมาทำไมครับ หรือยัยน้องตาลชวนมาเพื่อสร้างเรื่องมาม่า
ถ้ามีมาม่าจริงๆโดนตบทั้งน้องหม่อม น้องตาลนะค่ะ ที่รัก จุ๊บบบบบบบบ
-
ว้ายยยย หม่อม เป็นชื่อ หรือยศเนี่ยยย
-
ไม่รับม่าม่าน่ะค่ะไม่น่า อย่าปล่อยของน่ะค่ะ เดี๋ยวของเข้าตัว o18
พีมน่ารัก :o8:หลงพีม :o8:(วิ่งหนีภูมิ)
ฮ่าอย่างแรงตอนที่ปี1ชมพีม ยังฮ่า ภูมิก็ลงโทษปี1ซะเยอะ
-
ชอบอันเนี๊ย กูเห็นมันขาวๆ นุ่มๆเหมือนมึงเลยซื้อมา อ๋อ หอมเหมือนมึงด้วย
น่ารักจริงให้ดิ้นตายเลย
ตอนกลางคืนเลยต้องมาทำวิจัยพีมว่านุ่มเหมือนเดิมรึเปล่าใช่ม่ะ น่ารักอ่ะ
-
อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศรับน้องจริงๆ :o8:
แต่แหม ถ้าโดนพี่ว๊ากหน้าตาดีๆอย่างน้องๆกลุ่มนี้ สงสัยคนอ่านก็คงไม่ค่อยสลดเหมือนกัน กร๊ากกกก
-
แวะมาดันด้วยความรัก :กอด1:
ฝากบอกหมอเชน ประธานรุ่นนิติฯเบียร์ อุปนายกสมาคมปันปัน ศิลปินฟ่างและน้องแมทที่น่ารัก
ว่า...
..............
.................................
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนหน้าโผล่มาให้หายคิดถึงหน่อยน้าาาาาาาาา :m15:
-
อร๊ากกกกกกก จบค้างงงงป่ะหว่าาา
ชอบตอนคิวเต้ยทะเลาะกัน
ฮาตอนรับน้องชิหาย มอง...อะไรแบบนี้ อะไรนี่มันอะไรย่ะภูมิ ฮ่าๆๆๆๆ
แก้ไข เห็นด้วยกะข้างบนมากๆๆๆ :o12:
แวะมาดันด้วยความรัก :กอด1:
ฝากบอกหมอเชน ประธานรุ่นนิติฯเบียร์ อุปนายกสมาคมปันปัน ศิลปินฟ่างและน้องแมทที่น่ารัก
ว่า...
..............
.................................
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนหน้าโผล่มาให้หายคิดถึงหน่อยน้าาาาาาาาา :m15:
-
อยากเห็นหน้าน้องสองคนนั้น ท่าทางจะโดนพี่ว๊ากภูมิจัดหนักไปอีกนาน 555
แต่ท่าทางพี่ว๊ากภูมิิอยากจะโดนคนข้างตัวจัดหนักบ้าง ภรรเมียเก่าโทรมาให้สะดุ้งเล่นซะงั้นล่ะ =''=
สนุกมากเลยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ ^^
ปล.ตอนเป็นปี 1 ก็เกลียดพี่ว๊ากเหมือนกันค่ะ พอผ่านมาได้แล้วก็รู้สึกชิว
แต่หารู้ไม่... การเป็นพี่ว๊ากนั้น เครียดกว่าถูกว๊ากเองซะอีก T_T
-
:เฮ้อ: เธอมาทำไม
-
การรับน้องนี่เป็นอะไรที่วิเศษที่สุด คิดถึงทีไรพี่ว๊ากโหดเหมือนภูมิเลย
แต่พอผ่านมาอย่างพีมว่า รักพี่โคตรๆๆ แต่งานนี้น้องพีมก็โนพีมรับน้องไปซะ
แต่ว่ายัยหม่มแฟนภูมิมันมาไงอีกนี่อะ อย่าเข้ามาให้งานเข้าคู่นี้นะ แต่ก็เนอะ รักต้องมีอุปสรรค
เอาใจช่วยพีมภูมิค่ะ
-
555+ คือแบบว่าแอบซุ่มอ่านมาประมาณ 2- 3วัน
สนุกมากๆค่ะ คู่ P&P น่ารักมากๆค่ะ :o8: คู่แทนฟ่างก็แนวๆดี
เพื่อนในกลุ่มก้ตลกดีค่ะ โดยเฉพาะปันกับมิค 2 คนนี้ฮามากๆค่ะ o13
ยังไงก็อย่าโกรธเค้านะ เค้าเพิ่งเคยสมัครบอร์ด ต่อไปจะตามเม้นให้บ่อยๆนะค่ะ
-
เราเรียนวิดวะเหมือนกันอะ เข้าใจอารมณ์ บรรยากาศการเชียร์เลยอะ
อ่านแล้วนึกถึงวันเก่าๆ
ถึงจะเหนื่อย น่าเบื่อ แต่พอผ่านมาแล้วภูมิใจมากๆๆๆ
เวิ่นมามะเกี่ยวกะน้องพีมเลยเนอะ 55555555
น้องพีมน้องภูมิ จะมีบงานเข้าหรือป่าวอะ
เป้นปัญหาจิงๆๆ กะกรณีแฟนเก่าเนี่ยยย
คุยกันให้เข้าใจนะ อย่าทะเลาะกันเลย :m15: :m15:
เค้ามะอยากกินมาม่า เบื่อแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แหม...ภูมิ-พีมกำลังชิวๆ หวานๆ น่ารักๆ เหนื่อยๆ (อันนี้เพราะอารายก็มะรู้ ?? อิอิ)
เจอพายุดราม่าเข้าซะแล้ว สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ภูมิ-พีม เสมอค่ะ :o8:
แต่ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่า พี่ปันของหนูเป็นถึง....อุปนายกองค์การนักศึกษา!!! อุกรี๊ดดดดดดดด :m3:
แล้วมหาลัยจะไปในทิศทางไหนล่ะคะเนี่ย...น่าเป็นห่วงที่สุด เหอๆ
ขอบคุณคุณตาลสำหรับอีกตอนน่ารักๆ ก่อนพายุเข้าค่ะ :กอด1:
-
ปล่อยของ ทีนึง ..... งานเข้าเต็มๆเลย 5555555555+
ดูท่าจะเข้าทั้งภูมิทั้งพีม ซะด้วยสิ
ชอบตอนนี้จัง อ่านแล้วครบทุกอารมณ์ ฮาม๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตบท้ายด้วยระเบิด ตุ๊มมมมมม :a5: :a5:
+ 1 ให้ใจคนแต่งไปเลย
-
เจ๊ แกมาไงว่ะ ยัยตาล
-
รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดนไทย ก๊ากกกกกกก
ไม่เอามาม่านะจุ๊ ไม่ชอบบบบบ
พีมภูมืเรื่อยๆแบบนี้ก็ดีแล้ว รักกันเบาๆ อิอิ
-
ไอ่พี่ว๊ากภูมิเกือบได้ฆาตกรรมน้องวิดวะตัวเองซะแล้นนน
คราวหลังอย่าปล่อมพีมเพ่นพ่านแถวรับน้องนะ สมาธิแตกซ่านกันพอดี
แต่ชอบดิน-ทิวากร ชื่อคนรู้จักพอดี อิอิ
มันห้าว เกรียน และชอบของฟรี 555 o18
-
งานเข้าแล้วเว้ยเฮ้ย! คราวนี้ตาคุณชายภูมิโดนเชือดมั่งหล่ะ คิคิ
-
อะไรคะเนี่ย? หม่อมไหนอ่ะ?????
-
คงไม่มีเรื่องให้ชวนปวดกะโหลกอีกนะ คู่พี่คิวกับน้องเต้ย น่ารักดีอะ งอนกันไปงอนกันมา 555
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก ภูมิงานเข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
มาติดตามอ่านด้วยคนนะจ๊ะ
o13 o13 o13 o13
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลย o13 o13
ภูมิขี้หึงมากๆ o22 o22 o22
พีมก็น่ารักมากๆ :o8: :o8: :o8:
ชอบคู่คิวกะเต้ยมากมาย :impress2: :impress2: :impress2:
แล้วก็ชอบคลื่นมากๆเป้นพระรองที่เท่ห์มาก แอบปันใจไปให้หลายครั้งอยุ่นะ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
สุดท้ายนี่ตอนล่าสุด
อีแฟนเก่าจะโทรมาทำไมฮะ
:angry2: :angry2: :angry2:
-
น้องตาลปล่อยของ!!!
อยู่ๆ แฟนเก่าก็โผล่มาวุ้ย อย่าตกใจไปพีม เค้าอาจจะโทรมายืมตังก็ได้นะ
-
ซวยแล้ว มีชะนีมาเป็นมารผจญแหละ >O<
-
มาม่าได้ แต่อย่านานนะคะ สงสารพีม :o12:
-
น้องภูิมิทำวิจัยซะเพลียเลย นั่น ๆ
แล้วแฟนเก่าโทรมาอีก โอยยย
จะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นมั้ยอะ
-
คุณเธอคนนี้กลับมาแบบนี้
จะต้องมีเรื่องแน่เลยๆ แววทะเลาะมีมาแต่ไกล
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ร้องไห้ไว้ก่อนนน
-
กิ๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตามอ่านเรื่องนี้ทันแล้วว :m11:
หลังจากนั่งๆนอนๆปลุกปล้ำกับคอมมานาน ในที่สุดก็มีเวลามาอ่านเรื่องนี้ซักที
ยิ่งอ่าน ยิ่งชอบ แอร๊ยยยยยย! ภูมิพีมน่ารักมากๆ :o8:
พี่ตาลแต่งเรื่องนี้ออกมาได้น่ารักสุดๆ เนื้อเรื่องราบเรียบแต่ก็หน้าอ่านอยู่ในที
ปลื้มๆ เรื่องนี้ที่ซู้ดดดดดดดดด
และสุดท้าย กอดดดดดดดด พี่ตาลเบาๆ คึคึ :กอด1:
ปล.ตอนนี้เค้าติดพูดหรือพิมพ์คำว่า ...คึคึ... ตามบักพีมไปเลย แฮร้ยยยย มาต่อไวๆนร้าาาา พี่ตาล :impress2:
-
เค้กมะพร้าวววววววววว ปลุกตัฒหาในการกินเค้กอีกแล้วคร้า :sad4:
พูดถึงการรับน้อง แล้วก็คิดถึงเป็นที่สุด แม้ที่เจอจะไม่โหดขนาดนี้ก็เหอะ แต่บรรยากาศเก่าๆกลับมาเพียบเลย โดยเฉพาะวันสุดท้ายของการรับน้อง
แล้วภูมิ??? มีคดีต้องสะสางนะนี้ งานนนี้ 555 ภูมิโดนเช็คบิลแน่ๆ
-
ง่ะ งานเข้า o22
แต่ขำตอนที่น้องที่กำลังโดนว้ากบอกว่ากำลังคุยว่า พีมน่ารักดี ฮาอะ :laugh:
อ่า แต่ออกตัวก่อนว่าเราไม่เชื่อเรื่องระบบ sotus เพราะเปนพวกที่หงุดหงิดง่ายมาก ถ้ามีคนมาขึ้นเสียงใส่ ยกเว้นว่า คนนั้นเป็นเจ้านาย หรือลูกค้า หรืิอคนจ่ายเงินเดือน :m20:
-
หม่อมนี่คือแฟนเก่า? งั้นก็รีบๆ กลับหลุมไปเลยนะคะ
ถ้าแจกมาม่า ดิฉันจะตบหล่อนนะคะยัยตาล! ตบไม่เลี้ยงเลยค่ะ :m16:
-
:call: :call: :call:
-
:z3: ระิเบิดดดดดด :serius2:
:L2:
-
เรื่อยๆ ก็ดีแล้วค่าาาา โผล่มาทำไมมมมม ;A;
-
งานจะเข้าภูมิมั้ย :m31: :m31: :m31:
-
เห็นพี่ภูมิว้ากก็นึกขึ้นได้ว่า...
พรุ่งนี้ตูก็จะโดนว้ากเหมือนกันนี่หว่า o22 ม่ายอาววววววววววววววววววววววว TTOTT
แต่ถ้าพี่ภูมิมาว้ากก็ยอมนะ 555555555555555
ผู้หญิงคนนั้นคือใคร!! ตึง! งานมาแล้วพี่ภูมิเอ๊ยยยย
-
ตามทันแล้ววว
เฮ้ยไอ้ดิน บอกพี่รหัสมึงไปสอยพริกแดกเถอะไป
:laugh: :laugh:
คิวโคตรตลกอ่ะ
-----
แม่นางคนนั้น โทรมามีเรื่องอะไร o22 o22
เหมือนจะได้กลิ่นมาม่า :z3:
-
เข้ามาย้ำ ว่า...
...
...
ไม่ เอา มาม่า !!
-
:call: :call: :call:
-
ขอย้ำตอนหน้าคงไม่ดราม่า น้ำตาพรากนะ รอค่ะ
-
รู้สึกเหมือนงานขะเข้าไอ้ภูมิ
-
อิน้องตาลคนงามเมื่อใดจะปิ๊กมาต่อคะ
รอจะอ่านจนนมจิยานถึงเข่าแล้วเถอะแม่นางงามรักเด็ก(ผู้ชาย)
-
ตอนที่ 41 วันแรกที่รักกัน
หม่อมวางสายไปแล้ว แต่ผมก็ยังคงมองวอลเปเปอร์รูปตัวเองที่นอนหลับ เผยอปากดูน่าเกลียด รูปนี้ภูมิมันแอบถ่าย ถึงผมจะลบไปไม่รู้กี่ครั้งแต่มันก็จะกลับมาอีกในเวลาไล่เลี่ยกัน ไม่รู้ว่ามันเซฟไว้ในโฟลเดอร์ไหน ผมเหนื่อยที่จะลบเลยปล่อยเลยตามเลย
แต่เรื่องนั้นพับเก็บไว้ก่อน ประเด็นร้อนตอนนี้คือหม่อมโทรหาภูมิทำไม จะปลุกถ่านไฟเก่างั้นเหรอ ไม่ต้องห่วงไป ผมเตรียมถังดับเพลิงแสตนบายไว้แล้วเรียบร้อย อย่าได้หวังว่าจะมีโอกาสติดไฟอีกรอบ หึหึ แต่เราก็ไม่ควรชะล่าใจใช่มั้ยครับ
เสียงน้ำในห้องน้ำเงียบลง ผมวางโทรศัพท์ของภูมิไว้ข้างโคมไฟตามเดิม แล้วทำไมกูต้องแกล้งหลับด้วยวะ
“อ๊ะ” ไอ้ภูมิมันเอาจมูกเย็นๆมาชนแก้มผม สะดุ้งเกือบตกเตียง ไอ้นี่นิ “เล่นไร เย็นนะเว้ย”
“หอมแก้ม เค้าไม่เรียกเล่นหรอก” มันก้มลงหอมแก้มผมอีกข้าง ก่อนจะเดินฮัมเพลงไปใส่เสื้อผ้า ขอให้ได้ปู้ยี่ปูยำร่างกายกู นิดๆหน่อยๆมึงก็อารมณ์ดีเชียวนะ
ผมมองตามหลังขาวๆด้วยหัวใจที่ไม่ค่อยปกติ แม้จะบอกตัวเองว่าคงไม่มีอะไร แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยและมีคำถามมากมายเกิดขึ้นในหัว ผมจะบอกภูมิดีมั้ยว่าหม่อมโทรมา แล้วหม่อมโทรมาทำไม มีอะไรสำคัญถึงขนาดต้องโทรมาดึกๆแบบนี้ หรือผมจะคิดมากไป แล้วผมกำลังคิดอะไร
“มองขนาดนี้ อยากทำวิจัยอีกรอบใช่มั้ย หื้ม” เพราะมัวแต่เหม่อมอง ผมเลยไม่รู้ว่าภูมิมันปิดไฟกลับมานอนข้างๆตั้งแต่เมื่อไร โหยไอ้หื่น หน้ากูดูเหมือนเครื่องกระตุ้นอารมณ์มึงรึไง คิดอยู่แต่เรื่องเดียว
มันวาดแขนโอบดึงผมเข้าไปกอดแนบอกเหมือนทุกครั้งก่อนนอน ตุ๊กตาหมีนับสิบวางเต็มเตียงหลังใหญ่แต่เรากลับมีหมอนแค่ใบเดียว หมอนหนึ่งใบที่เราสองคนหนุนนอนด้วยกันทุกคืน ผมขยับตัวเข้าซุกอกภูมิและกำเสื้อมันแน่น
ผมเชื่อใจภูมินะ แต่ผมไม่รู้ใจหม่อม
“ภูมิ เมื่อกี้มีคนโทรมา บอกให้โทรกลับ”
“ใคร”
“หม่อม” มืออุ่นๆของภูมิที่กำลังลูบหลังของผมเพลินๆหยุดชะงัก
“เหรอ” มันเอี้ยวตัวไปหยิบมือถือ ภูมิขมวดคิ้วมองหน้าจอ มันกดอะไรซักพัก ผมหวังว่ามันคงไม่………………
“ครับหม่อม มีอะไรรึเปล่า” ภูมิจูบผมเบาๆก่อนจะเดินออกไปนอกระเบียง ปกติถ้ามีผู้หญิงโทรมาภูมิจะไม่รับ ไม่เคยโทรกลับ หรือถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆมันก็ให้ผมรับแทน แต่นั่นคงไม่นับรวมครั้งนี้
ผมไม่ได้จะว่าถ้าจะคุย แต่ทำไมต้องออกไปคุยข้างนอก
เมื่อตอบคำถามตัวเองไม่ได้ ผมก็กลิ้งไปนอนอีกฝั่งเตียง ผมกอดไอ้หมียักษ์ที่ภูมิซื้อให้ก่อนไปอิตาลี ไอ้ขี้โรคลูกของมันนั่งทำหน้าแอ๊บแบ๊วอยู่บนหัวเตียง แขนผมไม่ยาวพอที่จะโอบไอ้หมียักษ์ได้ทั้งตัว ขนมันนุ่ม ตัวมันก็นิ่ม แต่ไม่อุ่น ไม่อุ่นเหมือนเวลาภูมิกอด
ผมปล่อยใจปล่อยความคิดให้ล่องลอย แต่มันก็วกกลับมาคิดแต่เรื่องนี้ สองคนนั้นเคยเป็นแฟนกัน เขาคุยอะไรกัน มันเป็นความลับถึงกับให้คนปัจจุบันอย่างผมรู้ไม่ได้เลยเหรอ ผมซุกหน้าลงกับพุงไอ้หมี
เฮ้อออ เป็นคนอยากรู้อยากเห็นตั้งแต่เมื่อไรวะกู
“ไปนอนอะไรตรงนั้น” ภูมิกลับเข้ามาหลังจากหายออกไปพักใหญ่ๆ มันดึงผมให้กลับไปหนุนหมอนใบเดียวกันตามเดิม ผมพยายามขืนตัวไว้ แต่ได้ไม่เท่าไรมันก็ดึงผมไปกอดจนได้
“หึงเหรอ” มึงช่วยอ้อมค้อมซักนิดได้มั้ยภูมิ ถามแบบนี้แล้วกูจะตอบยังไง
“เปล่า”
“ก็ดี เพราะมันไม่มีอะไร หม่อมแค่โทรมาชวนไปงานวันเกิด”
“เหรอ แล้วมึงไปมั้ย”
“ไม่ คนเยอะ วุ่นวายไม่ชอบ อีกอย่างกลัวคนแถวนี้งอนตุ๊บป่องเพราะหึง” ไอ้หมาภูมิ กูก็บอกแล้วว่าไม่ได้หึงโว้ย กูแค่……..
หวง
“ใครหึงไม่มีเหอะ นอนได้แล้ว กูง่วง” ว่าแล้วผมก็หลับตาไปดื้อๆแม่งเลย “โอ๊ย กัดทำไม”
“พอใจ หึหึ พีมกูดีใจนะที่มึงหึง พรุ่งนี้ไปซื้อของขวัญให้หม่อมเป็นเพื่อนกูนะ” แฟนเก่าจำเป็นต้องให้ของขวัญวันเกิดให้กันด้วยเหรอ
“อืม นอนเถอะ”
ผมไม่ใช่คนใจกว้าง แต่ถ้าจะห้ามก็คงดูใจแคบเกินไป แค่ให้ของขวัญแฟนเก่าคงไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
ใช่มั้ย
…………………………..
เวลาหกโมงเย็นกว่าๆภูมิก็พาผมมาโผล่สถานที่ที่มันนัดหม่อมไว้ ทั้งที่ผมไม่ได้อยากมาเลย ผมไว้ใจภูมิ ให้มันมากับหม่อมตามลำพัง แต่มันสิดันลากผมมาด้วย
ผมเลยต้องเลื่อนนัดไอ้น้องดินเป็นวันอาทิตย์หน้า มันก็โวยวาย จากที่จะเลี้ยงแค่กาแฟเลยต้องพามันไปเซนด้วย ไอ้น้องรหัสเวร สูบเลือดสูบเนื้อกู
“ไปรอหม่อมที่กริลเลยมั้ย”
“ไหนบอกจะไปดูหนังสือที่คิโนะไง”
“ก็หิวอ่ะ ไปกินก่อน”
“สุภาพบุรุษมากพีม”
“แน่นอน หึหึ โอ๊ยยยย เจ็บนะเว้ย เชี่ยแม่ง” แก้มผมขาดติดมือมันไปรึยัง ถึงมือภูมิจะนุ่ม แต่ลองให้มันบิดแก้มดูนะ เนื้อแทบหลุด
“ฮะๆหมั่นไส้”
ซาดิสต์เสมอต้นเสมอปลายจริงนะมึง
ณ เพลานี้พวกผมก็มานั่งชิล รอหม่อมที่ร้านอาหารญี่ปุ่นเพราะหม่อมอยากทาน เอาใจกันจริงๆทีผมนะแค่ขอให้มันไปซื้อน้ำให้ยังโดนด่า เฮ้อ แต่ผมก็รู้ว่ามันเป็นนิสัยของภูมิ ถึงมันจะเอาแต่ใจไร้เหตุผล โหดโฉดแค่ไหนแต่กับเพื่อนผู้หญิงมันจะเป็นสุภาพบุรุษมาก
แล้วนี่ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าเจอหม่อมผมจะทำหน้ายังไง ทำตัวแบบไหน เธอจะรู้มั้ยว่าผมกับภูมิเป็นอะไรกัน แล้วถ้ารู้เธอจะเสียใจรึเปล่า คิดแล้วก็ได้แต่…..เฮ้อออ
“เป็นไร” ภูมิกอดอกหรี่ตามองผมแบบจับผิดสุดๆ นี่แฟนนะไม่ใช่ผู้ต้องหาไม่ต้องมาสอบปากคำ
“อะไรเป็นไร”
“ก็มึงน่ะ เป็นอะไรถอนหายใจทำไม”
“เปล่า กูแค่คืนอากาศให้โลก”
“อย่ากวนตีนพีม”
“ไม่มีอะไรจริงๆ หม่อมอยู่ไหนแล้ววะ มึงลองโทรตามหน่อยดิ”
“ใกล้จะถึงแล้วมั้ง มึงมานั่งนี่มา” คือมันจะให้ผมไปนั่งข้างๆอ่ะครับ ไม่ไปหรอก เดี๋ยวโดนมันแกล้งอะไรอีก
ผมก็ส่ายหัวลูกเดียว
“จะมาดีๆมั้ยหรือให้กูเดินไป แต่ไม่รับรองนะว่า…..”
“เออ ไม่ต้องขู่ แม่ง กับกูนี่เอะอะใช้กำลัง ทีกับผู้หญิงสุภาพนัก” ไอ้ฮิตเลอ ไอ้มุโสลินี ไอ้ ไอ้บ้าอำนาจ
“แล้วมึงเป็นผู้หญิงรึไง หึหึ”
“เออ กูมันไม่ดีหรอก” เกิดมาก็ไม่ใช่คนขี้งอนขี้ประชดหรอกครับ แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรแค่ไอ้ภูมิหายใจผมยังหงุดหงิด ปลิดชีวิตแม่งทิ้งซะดีมั้ยฮึ ผมย้ายมานั่งข้างมันก็จริงแต่ผมเลือกที่จะมองไปทางอื่น เห็นหนังหน้ามันแล้วคันฮ่องกงฟู้ต
แล้วอยู่ๆมันก็เอาหูฟังมายัดใส่หูผม ผมหันไปขมวดคิ้มใส่
“ทำไร”
“กูพูดไม่เก่ง แต่ก็อยากให้มึงฟังไว้”
http://www.4shared.com/embed/658222021/4c0f16d
จะบอกอีกทีว่าฉันรักเธอ
จะบอกให้ฟังว่าฉันค้นเจอ
ความหมายของการมีชีวิตอยู่
ก็รู้จากเธอไม่ใช่ใคร
จะบอกอีกทีถ้าไม่เชื่อกัน
จะบอกอีกทีว่าความสำคัญ
เธอนั้นเป็นที่หนึ่ง เหนือผู้ใด
และไม่มีใครนอกจากเธอ
อย่ากลัวกับคนที่เขามานินทา
อย่ากลัวว่าในแววตาฉันมีใคร
เชื่อในรักเรา เชื่อในหัวใจที่ฉันให้เธอได้ไหม
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร
ถ้าใจเรายังผูกกัน
ใครจะพยายามยุยงให้สั่นคลอน
รู้ไว้นะทุกครั้งฉันนอนหลับตาฝัน
เห็นแค่ภาพเรารักกันยาวนาน
จนถึงวันที่ฉันแต่งงานกับเธอ
จับผิดระแวงกันทุกวี่วัน
นั่นมันยิ่งทำให้ความสัมพันธ์
มันเริ่มที่จะจืดจางหายไป
แค่ไว้ใจกันได้ไหมเธอ
อย่ากลัวกับคนที่เขามานินทา
อย่ากลัวว่าในแววตาฉันมีใคร
เชื่อในรักเรา เชื่อในหัวใจที่ฉันให้เธอได้ไหม
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร
ถ้าใจเรายังผูกกัน
ใครจะพยายามยุยงให้สั่นคลอน
รู้ไว้นะทุกครั้งฉันนอนหลับตาฝัน
เห็นแค่ภาพเรารักกันยาวนาน
จนถึงวันที่ฉันแต่งงานกับเธอ
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร
ถ้าใจเรายังผูกกัน
ใครจะพยายามยุยงให้สั่นคลอน
รู้ไว้นะทุกครั้งฉันนอนหลับตาฝัน
เห็นแค่ภาพเรารักกันยาวนาน
จนถึงวันที่ฉันแต่งงานกับเธอ
“เข้าใจรึยัง ว่ากูรักจริงหวังแต่ง” ภูมิดึงหูฟังออก มันจับหัวผมบิดไปหาเพื่อสบตา ก็อยากจะเก็กหน้าขรึมนะ แต่อมยิ้มมากก็ปวดแก้ม เลยต้องยิ้มจนได้
“ใครจะแต่งกับมึ้ง” ขึ้นเสียงสูงทำไมล่ะกู ไม่ได้เจตนานะมันไปของมันเอง
“อ้าว มึงยังไม่รู้เหรอ นี่กูกะว่าเรียนจบจะให้พ่อไปขอเลยนะเนี่ย ปีนี้ก็หมั้นไว้ก่อนแล้วกัน”
“ค่าตัวกูแพงนะ”
“สำหรับมึงเท่าไรกูก็ยอม”
“ห้าสิบล้าน” กะว่าเอาไปตั้งตัวกันเลยทีเดียวนะฮ๊าฟฟฟ ฮ่าๆ
“ความรักของกูที่ให้มึง มีค่ามากกว่านั้นอีก” เอาตะเกียบเหนียบลิ้นไอ้ภูมิเลยแม่ง รู้ทั้งรู้ว่าผมขี้เขินมันยังจะพูดแบบนี้อีก
จะไม่มีตรงกลางระหว่างเรา จะไม่มีใครมาแทรกเราได้ เนอะภูมิ^^
“ภูมิคะ” ผมกับไอ้หล่อหลุดออกจากโลกของเราสอง พร้อมๆกับการปรากฏตัวของสาวสวยคนหนึ่ง หม่อมในเดรสสีโอรส ผมของเธอถูกม้วนเป็นลอน แก้มใสๆสีชมพูอ่อนดูน่ารักเป็นธรรมชาติ ไม่แปลกเลยที่จะมีคนมองเธอทั้งหญิงและชาย
“รอนานมั้ยคะ ขอโทษที่ทำให้รอนะ หม่อมให้น้องมาส่งน่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็เพิ่งมา”
“คะ อ้าวพีม มาด้วยเหรอ เป็นไงบ้างไม่เจอซะนาน” หม่อมนั่งลงและหันมาทักทายผม ครู่หนึ่งเธอดูเหมือนจะมีสีหน้าที่ผิดหวัง แต่ไม่นานก็ยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร เธอจำผมได้ด้วย
“ก็ดีครับ หม่อมจำเราได้เหรอ”
“จำได้สิ ก็เราเจอกันวันลอยกระทงปีที่แล้วไง หม่อมความจำดีนะ ยิ่งเป็นหนุ่มหล่อๆอย่างพีมหม่อมจำได้อยู่แล้ว ฮะๆ”
“หึ” เชี่ยภูมิ มึงจะหัวเราะเพื่อ
เธอยิ้มสดใส ผมก็ยิ้มตาม อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองภูมิ มันเองก็ยิ้มให้เธอเหมือนกัน แค่เขายิ้มให้กันกูจะจี๊ดหน้าอกทำไมวะเนี่ย
“โห ชมแบบนี้ผมก็เขินแย่สิ อ่อเกือบลืม สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะครับ”
“ขอบคุณจ๊ะ แต่ถ้าพีมไปงานวันเกิดหม่อมจะดีมากเลย ลากภูมิไปด้วยนะ ใจแข็งมากหม่อมชวนยังไงก็ไม่ยอม”
“ไอ้ภูมิมันดื้อ หม่อมอย่าสนใจเลย”
“คะ หม่อมก็ว่างั้นแหละ ใช่มั้ยภูมิ”
ตลอดมื้ออาหารเสียงหวานใสของหม่อมเจื้อยแจ้ว ชวยผมคุยเหมือนเราเป็นเพื่อนกันมานาน หม่อมคุยเก่ง ตาโตๆคู่นั้นบ่งบอกถึงความจริงใจเสมอ หลังจากอิ่มแปล้กับซาชิมิ ซูชิ ก็ได้เวลาตามหาของขวัญให้หม่อม ภูมิถามหม่อมว่าอยากได้อะไรเป็นพิเศษมั้ย คำตอบของหม่อมทำเอาผมใจแป้ว
“แค่ได้เจอภูมิ ก็เป็นเรื่องพิเศษแล้วคะ หม่อมไม่อยากได้อะไรแล้ว”
หรือผมจะลืมไป ว่าก่อนที่ภูมิจะมาคบกับผม เราทั้งคู่ได้ทำร้ายหัวใจของผู้หญิงคนนี้ ทำให้เธอเจ็บ ผมแย่งภูมิมาจากหม่อมรึเปล่า
สายตาที่หม่อมมองภูมิเป็นสายตาแบบเดียวกันกับที่ผมมองภูมิ มันเต็มไปด้วยความรัก ความชื่นชมและหวงแหน แต่ต่างตรงที่ตาโตๆของหม่อมแฝงด้วยความเศร้า
ตอนเดินดูของผมไม่รู้ว่าจะเดินยังไง จะเดินคู่ภูมิแล้วทิ้งหม่อมก็ไม่ได้ แต่จะเดินสามคนมันก็ไม่ใช่ ผมเลยเลือกที่จะเดินตามหลังพวกเขา ภูมิมันมองกลับมาบ่อยๆ ผมก็ได้แต่ยิ้มให้มันสบายใจ
ถ้าเป็นคนอื่นผมคงไม่รู้สึกกลัวแบบนี้ แต่นี่หม่อม เธอเป็นคนที่คู่ควรกับภูมิทุกอย่าง
“พีม เหม่อบ่อยจัง ไม่สบายรึเปล่าคะ”
“หืม เปล่าครับ คุณหมอนี่ช่างสังเกตจัง ฮะๆ” หัวเราะเจื่อนๆ มันเป็นแบบนี้นี่เอง ยิ้มให้หม่อมแล้วผมก็ต้องหลบสายตาของภูมิ ที่จ้องมองมา
กูเชื่อใจมึงนะภูมิ แต่กูห้ามใจไม่ให้คิดไม่ได้จริงๆ ว่าคนที่มึงควรรัก ใช่ กู หรือเปล่า
“เหม่อบ่อยๆเดี๋ยวหมอจับฉีดยานะคะ เนอะภูมิ”
“ครับ”
พวกเราเดินเล่นกันนานพอสมควร หม่อมก็ได้ของไปหลายอย่าง ทั้งกระเป๋า เสื้อผ้า และกระเป๋าตังค์ที่ภูมิซื้อให้เป็นของขวัญและก็เป็นมันอีกนั่นแหละที่จะถือถุงพวกนั้นให้หม่อม จากนั้นก็ไปดูหนัง
ผมสาบานได้เลยว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยดูหนังเรื่องไหนแล้วไม่รู้เรื่องเท่าครั้งนี้มาก่อน แม้ว่าผมกับภูมิจะเคยจูบกันในโรง แต่การที่มันกุมมือผมโดยที่มีหม่อมนั่งอยู่อีกข้าง เกิดหม่อมเห็นขึ้นมาจะทำยังไง
เวลาสามทุ่มกว่าที่เราออกจากโรงหนัง เพื่อจะมาเจอเรื่องที่ไม่น่าเป็นปัญหาแต่ก็กำลังจะเป็นปัญหา
“หม่อมกลับเองได้คะ เกรงใจ ภูมิกับพีมเที่ยวเป็นเพื่อนมาทั้งวันแล้ว”
“หม่อมถือของเยอะขนาดนี้จะกลับเองได้ยังไง”
“แต่ถ้าภูมิไปส่งหม่อม พีมก็ต้องรอสิ” ผมกับภูมิสบตากันอย่างอัตโนมัติ เมื่อเช้าภูมิอยากพาเฟอรารี่เปิดประทุนลูกรักของมันมาเที่ยว รถสปอตสองที่นั่งมันเลยสร้างปัญหาให้คนสามคน
“เฮ้ยไม่เป็นไร เดี๋ยวผมกลับเอง หม่อมไม่…..”
“ไม่ต้อง มึงรออยู่นี่ เดี๋ยวกูกลับมารับ” เป็นอันว่าตามคำของมัน
“เอางั้นเหรอภูมิ” หม่อมก็ดูจะเกรงใจ ส่วนผมน่ะเหรอ บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกยังไง ตอนแรกก็คิดว่าทำใจได้นะที่เขาสองคนจะอยู่ด้วยกันตามลำพัง แต่พอเอาเข้าจริงๆ ผมก็หวงของๆผมเหมือนกัน
“ครับ หม่อมขึ้นรถเถอะ”
“งั้นหม่อมไปนะพีม ขอบคุณสำหรับวันนี้ หม่อมมีความสุขมากๆเลย”
“ครับ สุขสันวันเกิดอีกครั้งนะ” ผมยิ้มพร้อมโบกมือลา
“เดี๋ยวกลับมารับนะ”
“อื้อ ขับรถดีๆล่ะ” ผมยิ้มให้ทั้งคู่ ภูมิเอาแต่มองผมไม่ยอมขึ้นรถไปซักที จนผมต้องพยักหน้าให้มัน
กูรู้ว่ามึงกับหม่อมเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน เพราะฉะนั้น
“รีบกลับมานะ”
………………………………….
ภูมิมันบอกไว้ว่าจะกลับมาภายในครึ่งชั่วโมง ผมเลยนั่งรอมันอยู่หน้าห้าง เพราะถ้าผมเข้าไปเดินข้างใน กลัวว่าไอ้ภูมิมันกลับมาเร็ว แล้วจะต้องมาคอยผมอีก ผมเลยนั่งที่นี่แหละ ไม่อยากให้มันต้องเป็นฝ่ายรอ ผมน่ะรอได้^^
“เอ๊า เชี่ยเอ๊ย โทรศัพท์กู” ผมสบถหัวเสียอยู่คนเดียว เมื่อระลึกชาติได้ว่าบีบีคู่ใจได้ไปนอนตอแหลอยู่ในรถไอ้ภูมิ ที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นคือกระเป๋าตังค์ก็ไปกับมันด้วยครับ ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีเงินอยู่แค่สิบบาท
จำได้ว่าใส่กางเกงตัวนี้ไปดูหนังกับภูมิคราวก่อน ผมแลกเหรียญเอาไปเล่นเกมส์ มันคงติดกระเป๋ามา คุณป้าแม่บ้านร้านซักรีดก็ช่างซื่อสัตย์ทิ้งไว้ให้ผมด้วย กูอยากจะร้องไห้ เฮ้อ
ผมก็ได้แต่นั่งมองสรรพสิ่งรอบตัวไปเรื่อยเปื่อย ดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา ดูรถไฟฟ้า ดูรถราที่วิ่งขวักไขว่ เด็กวัยรุ่นกลุ่มใหญ่เดินผ่านไป เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ ดูมีชีวิตชีวา
คุณแม่ยังสาวจูงมือลูกน้อยที่มัวแต่ห่วงไอศกรีมในมือ ทั้งที่ปากเลอะชอคโกแลตดูน่ารักน่าชัง คู่รักหลายคู่จูงมือกันเดินผ่านผมไป บ้างก็หยุดถ่ายรูปกับไฟสีสวยที่ประดับประดาไว้
รถติด อากาศแย่ ฟ้ามืดครึ้มกำลังหอบฝนมา มันอาจจะทำให้คนเราหงุดหงิด ไม่มีใครสนใจจะหยุดมองสิ่งสวยงามที่ซ่อนอยู่ในความวุ่นวาย ทุกคนเร่งรีบ ถ้าหากเราลองหยุดบ้าง ใช้ชีวิตให้ช้าลงบ้าง หรือลองมองเรื่องน่าเบื่อให้เป็นเรื่องดีๆ โลกก็คงน่าอยู่ขึ้นเยอะ ผมก็ได้แต่ยิ้มเหงาๆให้ตัวเอง อยากได้กระดาษกับดินสอมาวาดรูปจัง
ห้างปิดแล้ว
ผมก้มมองดูนาฬิกา ครึ่งชั่วโมงแล้ว ภูมิยังไม่กลับมาเลย
ผมนึกไปถึงครั้งก่อน ตอนที่ผมยังเป็นเบ๊ภูมิ ผมก็เคยรอมันแบบนี้ อาจจะต่างกาล ต่างสถานที่ แต่เหตุการณ์แบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน ผมยังไม่ได้รักมัน
วันนั้นที่ผมรอภูมิจนห้างปิด รอตั้งสี่ชั่วโมง หวังว่าครั้งนี้คงไม่เป็นแบบนั้น
ผมนั่งจนเมื่อยเลยลุกเดินล่นไปเรื่อยเปื่อย ดึกดื่นรถราบางตา ผู้คนเร่งรีบเมื่อลมเย็นเมื่อครู่เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นกระแสลมแรง ผมเริ่มคิดที่จะกลับแต่มีเงินแค่สิบบาท ขึ้นรถเมล์ธรรมดาคงแปดบาท หรือจะรอรถเมล์ฟรี แต่ถ้าภูมิกลับมารับแล้วไม่เจอล่ะ นั่นสิถ้ามันมาแล้วไม่เจอผม มันคงเป็นห่วง
กูจะรอมึงนะภูมิ รีบมานะ
-
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
ผมรู้สึกเกลียดเฟอรารี่สีแดงเพลิงราคาหลายสิบล้าน ที่มันนั่งได้แค่สองคน เกลียดที่ตัวเองเสร่อลืมโทรศัพท์ไว้บนรถ เกลียดที่มีเงินติดตัวแค่สิบบาท
แต่ผมก็ไม่ได้โกรธภูมิ จะว่าหึงก็ไม่ใช่ แต่ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าไม่ได้คิดมาก หม่อมสวย หม่อมใจดี เธอเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกอย่าง เป็นผู้หญิงที่ผู้ชายคนไหนได้เป็นแฟนคงจะโชคดีไปทั้งชีวิต
ต่างกับผู้ชายธรรมดาอย่างผมเหมือนฟ้ากับเหว
ผมเลือกที่จะนั่งรอที่ป้ายรถเมล์ ลมพัดแรงขึ้น คนที่เคยนั่งกับผมเริ่มขึ้นรถไปทีละคน จนตอนนี้ไม่มีใครเลย มีแค่ผมนั่งอยู่เพียงลำพัง ผมยังไม่อยากลุกไปไหน แม้ละอองฝนจะเริ่มพัดสาดเข้ามา แขนผมเปียก รองเท้าก็เริ่มเปียก ผมขยับหลบฝนจนสุดม้านั่ง
ปกติแล้วผมเป็นคนที่ชอบหน้าฝน มันทำให้สดชื่น แต่ตอนนี้มันหนาวเกินไป ไม่มีที่ให้หลบแล้ว ผมเปียกไปทั้งตัว แต่ภูมิก็ยังไม่กลับมา ไม่เป็นไรบ้านหม่อมคงอยู่ไกล
ฟ้าร้องเสียงดังลั่น พายุฝนยิ่งโหมกระหน่ำเทลงมาไม่ขาดสาย ชั่วโมงกว่าแล้ว แต่ภูมิก็ยังไม่กลับมา ไม่เป็นไรรถอาจจะติดก็ได้
ภูมิ กูหนาวจัง เมื่อไรมึงจะกลับมา
ทั้งที่ผมเปียกไปทั้งตัว หนาวสั่นจนต้องกอดตัวเอง น้ำฝนมันเย็นจนแสบผิว แต่ไม่รู้ทำไมน้ำที่อยู่ข้างแก้มผมกลับอุ่น
ถ้าถามว่าโกรธภูมิมั้ย ผมตอบเลยว่าไม่ ไม่ได้โกรธมันเลย เพียงแค่รู้สึกแปลกๆ มันก็อธิบายไม่ถูก แต่เหมือนมันหนักๆหน่วงๆจนปวดในอก
ผมตัดสินใจกลับบ้านด้วยเงินสิบบาท มีรถเมล์สายที่ผ่านบ้านผม แต่ต้องเดินเข้าซอย ทั้งที่ฝนกำลังตกอย่างบ้าคลั่ง ผมเพิ่งรู้ว่าฝนเม็ดใหญ่มันทำให้เราเจ็บได้เมื่อมันตกกระทบผิว
สภาพผมตอนนี้คงดูไม่จืดเลย
“ต๊าย มิน่าพายุเข้า หลานชายชั้นกลับบ้านนี่เอง” อาปุ้ยกระวีกระวาดทักผมตั้งแต่สิบเมตร ไม่เจอกันหลายวัน คุณอาคนสวยยังตัวขาวจั๊วเหมือนเดิม ครับอา พีมกลับมาบ้านเราแล้ว “ทำไมตัวเปียกเป็นหมาตกน้ำแบบนี้ละลูก”
“พีมเล่นน้ำฝนมา ฮะๆ เย็นดี”
“ทำอะไรเป็นเด็กๆไปได้ รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยนะ เดี๋ยวไข้ก็ได้ถามหา ชั้นล่ะจะเป็นประสาทกับไอ้พวกศิลปินอย่างแกจริงๆเล้ย ไปอาบน้ำ ไปๆเดี๋ยวอาไปหายาแก้หวัดแก้ไข้ให้….” อาปุ้ยบ่นๆๆ แต่ก็ยอมทิ้งพระเอกละครคนโปรด เพื่อไปหายาให้หลานบ้าๆอย่างผม ผมมองหน้าขาวๆของอาที่จริงจังกับการรื้อตู้ยา
“ขอบคุณนะครับอา” ผมได้แต่กระซิบผ่านริมฝีปากสั่นๆซีดๆ ตอนที่ไม่เหลือใคร พีมก็ยังมีบ้านให้กลับมา มีอาที่คอยห่วงใยพีมเสมอ ขอบคุณนะครับ
“กรี๊ดดด ไอ้พีม อย่ามากอดฉันนะย๊ะ อี๋ สกปรก อาเปียกหมดแล้ว” ผมเดินไปกอดอาปุ้ย แต่คุณเธอก็ดิ้นทันที ก็ผมตัวเปียกนี่ครับ คุณนายเธอใส่ชุดนอนแล้ว
“ขอกอดหน่อยนะครับ ไม่ได้เจออาหลายวัน คิดถึง” ผมซุกหน้ากับไหล่อาปุ้ย คิดถึงแม่จัง
“มีอะไรรึเปล่าพีม” อายกมือขึ้นลูบหัวเปียกๆของผม
“เปล่าครับ”
“แล้วพ่อเทพบุตรสุดหล่อไปไหน ปกติถ้าพีมกลับ น้องภูมิต้องมาส่งนิ” พีมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าตอนนี้ภูมิมันอยู่ที่ไหน
“มันไปงานวันเกิดเพื่อนครับ อะไรเนี่ย หลานตัวเองไม่สนใจ ถามถึงแต่คนอื่น งอนอาว่ะ”
“งอนเงินอะไร รีบไปอาบน้ำเลยนะ เดี๋ยวอาเอายากับนมขึ้นไปให้”
“ครับ”
ผมเข้ามาในห้องที่ไม่ได้กลับมานาน แสงจากหลอดไฟที่รั้วบ้าน ส่องมาพอให้เห็นห้องที่สลัว ผมละเลยที่จะเปิดไฟ คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ
ฮัดชิ่ว
หวัดแดกแล้วไงกู
ผมอาบน้ำสระผมไปด้วย จามไปด้วย เอาแล้วไง ปวดหัว ตัวรุมๆ ผมรีบอาบน้ำเป่าผมจนแห้งก็แทบจะคลานขึ้นเตียง ปวดหัวเหมือนจะแตกเลยว่ะ
“พีม หลับรึยังลูก”
“ยังอา” ไมเสียงผมแหบแบบนี้ล่ะเนี่ย เจ็บคออีกต่างหาก ผมพลิกตัวหรี่ตามองอาปุ้ยที่ถือถาดมานั่งข้างๆก่อนจะเอื้อมมือมาแตะหน้าผากผม
“พีม ตัวร้อนจัง เป็นไงล่ะอยากไปตากฝนดีนัก ลุกมาดื่มนมแล้วก็กินยาก่อนมา” อาปุ้ยรอจนผมกินนมกินยาเสร็จก็หาผ้าชุบน้ำมาวางแปะหน้าผากให้ ตอนกินนมอยากจะบอกมามันขมมาก เจ็บคอสุดๆ
“ให้อานอนเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไรครับ เป็นหวัดแค่นี้เอง จิ๊บๆ”
“จ๊ะพ่อคนเก่ง งั้นถ้าดึกๆพีมเป็นอะไรปาแก้วให้แตกนะ เดี๋ยวอาลุกมาดู ฮะๆ” กะจะให้ทำลายข้าวของเลยว่างั้น
“ครับคนสวย” อายิ้มให้ผมแ ลูบหัวผมเบาๆ สายตาที่อามองเหมือนผู้ใหญ่ที่มองเด็กตัวเล็กๆที่กำลังโกหกปิดบังความผิด
“พีม คนเราน่ะ กว่าจะได้เจอคนที่ใช่มันยากมากเลยนะ กว่าจะรักกันได้ก็ยาก แต่ที่ยากยิ่งกว่าคือการประคับประคองความรักให้ไปตลอดรอดฝั่ง คนเป็นแฟนกัน เวลาทะเลาะหรือมีปัญหาก็ลองนึกถึงวันแรกที่รักกัน อาว่าว่านหางจระเข้ต้นนั้น มันยังน่ารักเหมือนวันแรกที่พีมเอามาอวดอาเลยนะ จริงมั้ย”
ผมเหลือบมองว่านหางจระเข้ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง ใช่ มันยังเขียวเหมือนเดิม แต่รู้สึกเหมือนมันจะโตขึ้นนิดๆ ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลง แต่แม้ว่ามันจะเปลี่ยนแปลงมันก็ยังเป็นว่านหางจระเข้อยู่ดี
ก็คงเหมือนความรักของผมกับภูมิที่มันโตขึ้นตามกาลเวลา แต่ว่ามันไม่ได้เปลี่ยนไป เราโตขึ้น เติบโตขึ้นและต้องเข้มแข็งขึ้นด้วย
“
ขอบคุณครับอา” ขอบคุณที่ช่วยเตือนสติพีม อาปุ้ยขยี้หัวผมก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับถาดแก้วนม ผมพยุงตัวลุกขึ้นพิงกับหัวเตียง และเอื้อมมือไปจับกระถางว่านหางจระเข้ที่ไอ้ภูมิซื้อให้ในวันวาเลนไทน์
“ต้นรักของเรา ดูแลมันใด้ดีนะ” วันนั้นมันบอกกับผมแบบนี้
“หึ ไอ้บ้า ต้นรักของมึงหน้าตาทุเรศมาก”ผมจิ้มปลายแหลมๆของมัน อาปุ้ยบอกว่าเมื่อความรักของเราเริ่มมีอาการแปลกๆให้นึกถึงวันแรกที่รักกัน
นั่นสินะ วันแรกที่เป็นแฟนกับภูมิผมมีความสุขมาก แค่นึกถึงตอนที่มันปั่นจักรยานแล้วผมซ้อน จะมีใครขอกันเป็นแฟนตอนขี่จักรยานบ้างมั้ยนะ
“หึหึ”
ที่จริงแล้วผมไม่ได้คิดไปไกลถึงขั้นว่าภูมิจะกลับไปคบหม่อม แต่มันเป็นความรู้สึกถ้าภูมิได้คบกับผู้หญิงดีๆซักคนมันจะมีความสุขมากกว่าอยู่กับผมหรือเปล่า
แต่ผมลืมนึกไปว่า ความสุขของภูมิคือการมอบความรักให้ผม
งั้นไอ้พีมขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าต่อให้มีอีกล้านหม่อม ก็ไร้ผลนะครับ คงได้แต่มองเท่านั้น เพราะจะไม่มีคนไหนหรือใครเอาภูมิไปจากผมได้ แวรี่อิมพอสสิเบิ้ล หึหึ
แต่ตอนนี้สังขารผมไม่ไหวจริงๆ ขอเลื้อยตัวลงนอนก่อนแล้วกัน คิดว่าจะลงไปข้างล่างโทรบอกภูมิ แต่ร่างกายไม่อำนวยเลย
ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไร แต่รู้แค่ว่าผมหลับๆตื่นๆเพราะปวดหัวมาก เหมือนโลกมันเอียงๆ โคลงๆเคลงๆแล้วก็หนาว พอห่มผ้าก็ร้อน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ปวดหัว ปวดตา เจ็บคอ แค่กลืนน้ำลายผมก็เจ็บแสบไปทั่วคอ
มึงอย่าเพิ่งตายนะพีม
ผมหอบสังขารเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำแปะหน้าผากอีกรอบ หลับๆตื่นๆ ครั้งที่เท่าไรไม่รู้ แต่ได้ยินเสียงเหมือนมีใครเดินเข้ามาในห้อง อาจจะเป็นอาปุ้ย มาดูอาการผม ไม่รู้ว่าความจริงหรือผมเพ้อพิษไข้ แต่ก็ลองเรียกออกไป
“อาครับ พีมปวดหัว” อาไม่ตอบ ผมคงจะเพ้อไปเอง ผ่านไปซักพักผมรู้สึกเหมือนมีคนมากอด กอดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ผมพยายามหรี่ตามองให้รู้ว่าใคร ผมไม่แน่ใจว่าฝันอยู่รึเปล่า แต่กอดนี้มันคุ้นเคยอบอุ่นจนรู้สึกปลอดภัย สัมผัสแผ่วเบาที่ข้างขมับอ่อนโยนราวกับฝัน
“กูหามึงเจอแล้ว” เสียงกระซิบแผ่วเบาพร้อมกับการซุกหน้าลงที่ซอกคอผม
“ภูมิ”
“ครับ” ใช่มันจริงๆด้วย
“มาแล้วเหรอ” ตาผมมองไม่ชัดเพราะมันมืดมากแต่ผมก็พยายามก้มลงมองคนที่นอนกอดผมแน่น
“อืม”
“…………………………..”
“…………………………..”
“…………………………..”
“…………………………..”
เงียบ ไม่รู้เลยว่าควรจะพูดอะไร
“กูขอโทษนะที่กลับมาก่อน กูตากฝนด้วยว่ะ เลยเป็นไข้น่ะ ฮะๆ” เสียงผมแหบพร่า แทบจะไม่ได้ยิน ภูมิยิ่งกอดผมแน่น มันซุกหน้ามุดเข้ากับซอกคอผม และ….
ร้องไห้
ภูมิร้องไห้ แม้ไม่มีเสียงสะอื้น แต่ความอุ่นชื้นอยู่ที่ซอกคอผมบอกได้ดีว่าผู้ชายคนที่กอดผมอยู่ตอนนี้กำลังร้องไห้
“ร้องไห้ทำไม” ผมกอดภูมิไว้ หัวใจผมวูบโหวง ภูมิเป็นอะไร ใครทำคนรักของผมมีน้ำตา มันคนนั้นกล้าดียังไง “ภูมิ มึงเป็นอะไร บอกกูมาใครทำอะไรมึง”
“พีมมึงรู้มั้ย กูแทบเป็นบ้าตอนที่กลับไปแล้วไม่เจอมึง กูวิ่งหาจนทั่ว พอตามไปที่คอนโดก็ไม่มี โทรศัพท์กระเป๋าตังค์ก็อยู่กับกู…… พีม….. อย่าทำแบบนี้อีก อย่าทำแบบนี้ มึงจะโกรธ จะน้อยใจอะไรกูก็ตาม ให้พูดออกมา จะด่าจะโวยวายอะไรก็ได้ แค่มึงบอกมาคำเดียวกูยอมทุกอย่าง แต่อย่าหนีไปแบบนี้ อย่าทำร้ายตัวเองจนป่วยแบบนี้ มึงเจ็บเพราะกู กูยิ่งเจ็บกว่า”
คนที่ทำภูมิร้องไห้ ก็คือผมเอง
“ขอโทษ”
เราสองคนพูดคำนั้นพร้อมกัน เหมือนมีก้อนหินมาจุกตรงคอ มันปวดไปทั้งอก ผมคงไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ผมไม่รู้ว่าภูมิขอโทษผมเรื่องอะไร แต่ผมอยากจะขอโทษภูมิที่ระแวงในความรักของมัน ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง ขอโทษจริงๆ
เวลาเกือบปีที่ผมกับภูมิคบกันมาในฐานะ “คนรัก” เราไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน อย่างมากก็แค่ไกลกัน สำหรับเราสองคน อุปสรรคที่ทดสอบความรักนี่ถือเป็นครั้งแรก ผมน่ะไม่เท่าไร แต่ภูมิสิ คนหวงความรักอย่างมันคงกลัว
“หม่อมขอคืนดีกับกู แต่กูปฏิเสธเพราะมีคนรักแล้ว” ภูมิมส่ายหน้าเหมือนเช็ดน้ำตากับไหล่ผม แต่คำปฏิเสธของมันทำเอาผมไข้ขึ้น รู้สึกหน้าจะร้อนๆยังไงไม่รู้
“เหรอ แล้วหม่อมว่าไงบ้าง”
“ก็บอกว่าอิจฉาคนรักของกู เพราะตลอดเวลาที่คบกันกูไม่เคยบอกรักหม่อม ที่จริงกูไม่เคยบอกรักใครเลยนอกจากมึง” จะถือว่าเป็นคำบอกรักของมันก็แล้วกัน
“กูเชื่อใจมึงนะภูมิ ขอโทษที่คิดมาก แต่กูรู้แล้วว่ามึงรักใครไม่ได้หรอกนอกจากกู จริงมั้ย”
“ไม่มีอะไรจริงกว่านี้แล้วพีม”
“เนอะ” มันเงยหน้ามาสบตาผม ก่อนจะก้มลงเอาปลายจมูกคมๆมาเกลี่ยปลายจมูกผม
แล้วมันก็ล้มตัวลงนอนข้างผมพร้อมกับกอดผมไว้ทั้งตัว ผมก็กอดมันไว้เต็มแขน หนาวเนื้อห่มเนื้อ ไม่สบายต้องแก้พิษไข้ด้วยกาย ^^
ทุกๆคืนผมมักจะขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรืออะไรก็ตามแต่ ที่ทำให้ผมได้พบกับภูมิและทำให้เราได้รักกัน แม้ว่าจุดเริ่มต้นมันจะไม่ได้สวยงามนัก เรียกว่าเป็นการเริ่มต้นที่เหี้ยมาก แต่ก็ช่างเถอะถือว่าแปลกไม่ซ้ำใครดี
ผมชินกับการมีมันนอนอยู่ข้างๆ ผมชอบที่เราจะกอดและหลับไปในอ้อมแขนของกันและกัน ผมเขินที่ต้องจุ๊บมันก่อนนอน แต่มันก็เป็นการบอกฝันดี ที่ดีที่สุดสำหรับเรา
คืนนี้ ผมอยากขอให้ความรักของเรา มีแต่เรื่องดีๆตลอดไปนะครับ
“รักมึงนะ”
จบ
ซะเมื่อไร กร๊ากกก(วิ่งหลบฝาหม้อ)
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………..
ชายภูมิเค้าก็บอกแล้วว่ารักเดียวใจเดียว
นี่คุณๆทั้งหลายคะ อิชั้นก็บอกแล้วเหมือนกันว่าภูมิมันรวยมันไม่กินมาม่า เรื่องของพวกมันไม่ดราม่าแน่นอน แม้ตาลจะพยายามให้มีก็เถอะ ฮ่าๆจึงเรียนมาเพื่อทราบว่าอย่าได้วอรี่คะ อิอิ
ส่วนตอนที่แล้วมีคนอินกระแสรับน้อง แต่พวกที่ผ่านมานานมาก อาทิเช่น ยูสที่ขึ้นต้นด้วยตัว b s c w y คงไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วม กร๊ากกกก ปล่อยป้าๆลุงๆเค้าไป
ตอนหน้าไว้เจอกันหลังสอบเสร็จนะคะ มาพร้อมเดอะแก๊งค์
ปล แฟนคลับปันเยอะกว่าพระเอกของเราอีกนะเนี่ย ฮ่าๆ ชอบของแปลกกันรึไง
:laugh:
วอลเปเปอร์มือถือคุณภูมิรูปนี้แหละคะ อิอิ
(http://image.ohozaa.com/i/fd2/dimnh.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=f1cb1196d7c3073d4fa69e43735402ae)
มีคนเรียกร้องอยากเห็นหน้าพระเอก ก็แนวๆนี้อ่ะคะ โหดๆ
(http://image.ohozaa.com/i/30f/n42018032697_1100128_870.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9fe9b49413eb51da405f818baf5f4524)
-
:z13:ยัยตาล อ่านเสร็จแล้วมันมันเอ่อ...... :sad4: :sad4: ไม่มีคำบรรยาย
เรื่องชะนีหม่อมหมดไป คราวหน้าพาคลื่น(ของเค้า)มาด้วยนะ :z2: :z2: :z2:
ปล.ชอบที่อาปุ้ยสอนพีมอ่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วอารมณ์แบบ.. :m15:
สงสารภูมิอ่ะ คงใจหายน่าดูตอนกลับมาแล้วไม่เจอพีม
เฮ้อ ดีแล้วที่ปรับความเข้าใจกันได้ ทีหลังก็อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่นอีกนะพีม
ยังไงภูมิมันก็รักแกคนเดียวแหละ :กอด1:
-
ทำไมกดอ้างถึง(กอปเม้นคนอื่นอ่ะคะ) ทำไมมันไม่ขึ้นสีฟ้าๆเหมือนเมื่อก่อนล่ะ :z3:
ว่าจะแซวคนนมยานซะหน่อย ว่าที่มันยานนะเพราะใช้งานหนักรึเปล่าคะ ไม่เกี่ยวกับรอน้องมั้งคะคุณพี่ :laugh:
ปล เคยมีน้องคนนึงถามว่าข้อความมันชิดขวา ของพี่ตาลอยู่ตรงกลางปกตินะคะ มันเป็นที่คอมหรือเปล่าเอ่ย ไม่แน่ใจ
แก้ไข เข้ามาบวกให้สองคนข้างบนและข้างล่าง และทุกรีที่เม้นตอนนี้ ฉลองคร๊า หยุดเรียนหลายวัน อิอิ
-
อ๊ากก ลงไปกลิ้งๆกับตอนนี้ ไหววูบที่ท้องเลยอ่ะ ตอนภูมิร้องไห้ เข้าใจฟีลอ่ะ คนสำคัญหาย ตามหาเท่าไรก็ไม่เจอ ใจต้องกลัวไปสาระพัดแน่ๆเลยอ่ะ อ๊ากกกก แต่ดีจังที่หากันเจอ โอ้ยยย รอตอนหน้าค่าาาา
-
คู่นี้น่าร้ากกกกกกกก....> <
ชอบตอนที่ภูมิบอกว่าหาพีมเจอแล้ว...เหมือนโล่งใจมากๆเลย...น่ารักอะ...
-
จิ้มก่อนยังไม่ได้อ่านเลย
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่ง
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆค่ะ :pig4:
-
แอบเศร้านิดๆแฮะ
ร้องไห้เลย :sad4:
แต่ที่สุดก็ยิ้มได้
เวลาความรักเราเกิดปัญหา
ลองมองย้อนไปวันแรกที่เรารักกัน แล้วเราจะเจอทางออก
ตรรกะนี้มันใช้ได้ผลจริงๆนะค่ะ :กอด1:
-
:sad11: ทั้งซึ้งและมีความสุขในเวลาเดวกัน
ไม่รู้จะสงสารใครดีเลยภูมิกับพีมเนี่ยยยยยย
แต่ชอบอ่า ตอนนี้
นึกว่าจะได้อ่านแบบมาม่าสะแล้วววว
รักๆๆคู่นี้จริงๆๆ :กอด1:
+1ให้เย้ยยยยยย o13
-
อ่านตอนนี้แล้วเหตุการณ์มันคุ้นๆ ใช่ๆ สมัยเป็นเบ้ พีมมันก็เคยรอภูมิแบบนี้เหมือนกัน
ตอนนั้นภูมิไม่กลับมา...
มาตอนนี้ อ่านแล้ว กระชากอารมณ์สุดๆ อ่านไปต่อมน้ำตาไหล
ตอนท้ายๆ ยิ่งไหล...แต่ไหลพร้อมรอยยิ้ม...
หวาน ซึ้ง อบอุ่นมาก โอ้ย อินๆๆๆ รับผิดชอบมาซ๊าดีๆ ทำเค้าร้องแล้วหยุดไม่ได้ :sad4: :sad4:
ปล1. แอบบอกว่า VRฯ ตอนนี้เป็นตอนที่เราประทับใจที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา
จากที่รักVRฯอยุ่แล้ว ตอนนี้โคตรหลงเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล.ชอบแง่คิดจากต้นรักอ่ะ จะแอบลองเอาไปใช้ดูนะ คู่นี้เค้าหวานพิลึกเนอะ
มีสักร้อยบวกมั๊ย ถ้ามีเราจะโหวตให้คนแต่งวันนี้เลย o13 o13
-
มันคาตรงที่ว่า ชายภูมิมิมาตามนัดหนูพีมมมม
-
อ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกดีมากๆ :m1:
อาจมีดราม่าเล็กๆ มาทำให้หวั่นไหว แต่เราเชื่อมั่นใน "ความหลงพีม" ของภูมิเสมอ o13
ไม่ว่าหม่อมจะดีเพรียบพร้อมแค่ไหน แต่ขอโทษเถอะ ภูมิเขาชอบ "คนแคระ" 5555
ขอบคุณมากๆ นะคะสำหรับตอนนี้
ตอนนี้เขียนได้นิ้งมากอ่ะ อ่านแล้วประทับใจสุดๆ ขอบคุณค่ะ ให้เป็ด 1 ตัว :กอด1:
จาก แฟนคลับพี่ปัน :-[ (เทรนด์ "หล่อเพี้ยน" กำลังมาแรง ช่วยไม่ได้จริงๆ อิอิ)
-
อ่านไปอินไป
ถึงจะรู้ว่ายังไงภูมิมันก็ไม่ทิ้งพีมหรอก
แต่คนแต่งก็บิ้วซะ o13
ปล.คิดถึงปันจัง
-
เห้ย น้องตาลแต่งตอนนี้ พี่น้ำตาไหลเลย ประทับใจ (อีกตอนที่กลั้นน้ำตาไม่ไหวก็โน้น อดีตของเต้ยกะคิว)
ขอบคุณที่ทำให้เรื่องออกมาสวยงามนะครับ
ตอนหน้า เดอะแก็งค์ๆๆๆๆ ไอ้ปันๆๆๆๆ
-
หลังจากอ่านจบ กดบวกให้น้องพีมแทบไม่ทัน ชอบพีมตรงนี้แหละ คิดถึงใจเขาใจเรา :กอด1:
ว่าแล้วก็คิดถึงเดอะแก๊ง คิดถึงมากน้องเต้ยกับพี่คิว มารักกันไปตีกันไปให้ป้าเห็นหน่อยมา
-
แวะมาด้วยรักอีกที :really2:
เป็นนายเอกที่น่ารัก อ่อนโยน เข้าใจอะไรง่ายที่สุดในโลกละพีม :impress2:
ชอบหลายๆช็อตในตอนนี้มากๆ บอกไปแล้วแต่ก็ยังอยากบอกอีกนะ :กอด1:
คุณตาลสามารถแต่งตอนนี้ให้คนอ่านลอยไปกับความโรแมนติคของภูมิที่ให้พีมได้
และกระชากอารมณ์ให้ตกต่ำได้สุดขีดตามพีมที่สั่นคลอนไปกับภูมิ
ตอนเพลงไม่มีตรงกลาง “เข้าใจรึยัง ว่ากูรักจริงหวังแต่ง” ไอเราก้นั่งยิ้มมมมม เหมือนคนบ้า
ตอนนั่งรอที่ป้ายรถเมล์แล้วไม่มา ไอเราก็นั่ง น้ำตาซึม เหมือนคนบ้าหนักกว่าเดิม
จะบอกว่าชอบตอนนี้ที่สุดก็ไม่ได้ เพราะชอบทุกตอน ฮ๋าๆๆๆๆ แต่ก็ชอบมากๆแหละนะ
"กูหามึงเจอแล้ว" เป็นประโยคกระชากอารมณ์คนอ่านจริงๆ :m15:
ตอนนี้หลายๆอย่างทำให้หวนไปนึกถึงอดีตที่ภูมิเคยทำไว้
แต่แค่ครั้งนั้นภูมิไม่กลับมาหาแล้วพีมก็ไม่ได้ป่วย แต่พอเป็นตอนนี้ :sad4:
เจ็บปวดรวดร้าวทรมานและกรีดร้องงงง มันดราม่ามากกก มาม่าสุดๆ
ฉีกซอง เตรียมน้ำร้อนแล้วอ่ะ ยิ่งมีประเด็นชะนีเข้ามาอีกนี่มัน :o12: :sad4:
แต่อย่างน้อยภูมิก็ชัดเจนอยู่แล้ว ว่านหางจระเข้ยังอยู่บำรุง เราก็อุ่นใจ :mc4:
"รักมึงนะ" เขินกับประโยคนี้แทนภูมิ เท่าที่ดูพีมไม่ค่อยบอกรักภูมิเท่าไหร่เลยอ่ะ
นี่เป็นการพูดแบบตรงๆนานๆของพีมเลยเนอะ ชอบจัง >_<
รอสอบเสร็จให้มาต่อไวๆ รออ่านอยู่ค่า คิดถึงหนุ่มๆทุกคนจะแย่ เราก็จะแก้ขัด
โดยการอ่านตอนเก่าๆซ้ำๆไปก่อน หิหิ o13 มีความสุข
-
ขอโทษ ที่พูดออกมาพร้อมกันนั่นน่ะ
เหมือนเป็นการรดนำ้ ใส่ปุ๋ย พรวนดินให้ต้นหางจรเข้ชั้นดีเลยเนอะ :กอด1:
พีมมันมั่นใจว่าภูมิรัก แต่ไม่มั่นใจว่าตัวเองเหมาะสม
มั่นใจเถอะพีมเอ้ย เราไม่ผิด ไอ้ภูมิมันเกิดมารวยเองนี่หว่า :laugh:
-
อ่านๆไปจะร้องไห้ตาม ดีนะมายิ้มได้ตอนสุดท้าย เศร้าและซาบซึ้งมากมาย :pig4:
-
:z3: แอบเสียน้ำตาเลยอ่า!!!! ดีแร้วที่รักกันๆๆ ไม่มาม่า อิอิ
ตอนแรกนึกว่าจบแล้ว ตกกะใจหมด เอิ๊กกกกกกกกก
-
ตอนนี้อ่านแล้วซึ้งมาก :กอด1:
-
ขอเข้ามาอ่านด้วยคนนะคร่า
-
ภูมิเอาตังค์ไป 10 บาท รักเดียวใจเดียวอย่างนี้
หายากมาบนโลกใบนี้
ปลื้ม T_T_T_T เนอะคนเราต่อให้ใมจกว้างแค่ไหน
มันก็ต้องมีคิดบ้างแหละ แต่ชอบที่พีมเชื่อใจภูมิ
ถึงแม้จะระแวงเท่านั้น เหอะ ฮ่าๆๆๆๆ
คิดถึงเบียร์อ่ะคุณตาลลล แต่งเบียร์ให้อ่านบ้างนะคะ
ฮ่าๆๆ รอตอนต่อไปค่าาา :กอด1:
-
ตอนนี้ซึ้งอ่า :monkeysad: ได้ข้อคิดมาด้วย
ชอบแบบหวาน ๆ น่ารัก ๆ แบบเดิมนะดีแล้ว
เรายอมให้มดขึ้นคอมฯเพราะหวานเกินซะดีกว่าขี้เกลือขึ้นคอมฯเพราะคนอ่านน้ำตาซึม
-
ผู้ชายอย่างภูมิหาได้ที่ไหนอ่ะ อยากขอสักคน
-
:L2: :L2:
-
o18 :impress3:
อ่านทั้งสองตอนที่ผ่านมาซึ้งมากๆเลย
เห็นพีมและภูมิเข้าใจกันแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ
ความเชื่อใจสำคัญมากกับคนสองคน :กอด1:
-
ตอนนี้แม๊จะเศร้าแต่ก็ได้ใจไปเต็ม สำหรับความรักของภูมิกับพีม :sad4: :sad4: :sad4:
น่ารักมากภูมิรักจริงหวังแต่งแต่ระวังหนวดจะไม่ยกให้นะ ฮ่า ฮ่า :3123: :3123: :3123: :3123:
-
หม่อม + คลื่น กร๊ากกกกกกกกกก
ซึ้งอ่า น่ารักจังเลยค่ะ
-
ยังงงว่าแล้วทำไมพีมต้องรอน๊านนาน จะบอกว่า งงตั้ังกะตอนที่แล้วตอนพีมเป็นเบ๊ภูมิแระ เหอะๆ ไม่ตั้งใจก็ไม่น่าปล่อยให้คอยนานนิ
-
ขอโดดเตะภูมิก่อนได้ไหมเนี่ย ปล่อยให้น้องพีม รอ ตลอดๆๆๆๆ รอห้างปิดสองรอบ รอตอนอิตาลีด้วย แหมมันน่าในภูมิรอพีมมั่งจริงๆ ดูจิน้องเปื่อยเลย :angry2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งต่อไปค่ะ
-
ซึ้งงง :monkeysad:รักกันแบบนี้ตลอดไปนะภุมิพีม :n1:
-
ดีจัง รักกันๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ่งรักพีมจริงๆ
จะหาได้ที่ไหนเนี้ยอิจฉาภูมิที่สุด
อ่านแล้วได้อารมณ์เศร้าเคล้าน้ำตามานิดๆด้วย
ดีใจที่พีมเชื่อใจภูมิ ดีใจที่ภูมิพีมด้วยใจจริง
แล้วก็ขอให้หญิงหม่อมไปอยู่ในที่ดีๆแล้วกัน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:m15: :m15: :m15: เสียน้ำตาให้ช่วงท้ายๆ
-
ร้องไห้เลย เศร้าบวกซึ้งมากๆ รักกันแบบนี้ตลอดไปนะ พีมภูมิ :L2:
-
ครบทุกรสในตอนเดียวจริงๆ
ได้ทั้งยิ้ม ทั้งน้ำตาซึมไปกับพีม และอบอุ่นไปกับความรักของทั้ง 2 คน
-
เกือบไปๆ
นึกถึงวันแรกที่รักกัน.....ชอบอ่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ชอบตอนนี้ที่สุดเลย :impress2:
รักภูมิอ่ะ (พีมตบหัว)
มันซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:
-
รักกันเหลือเกินคู่นี้
สงสารพีมตอนกลับบ้านคนเดียวมากๆ รู้สึกเศร้าอ่ะ เข้าใจนะ ไม่ได้โกรธ แต่มันหน่วงๆอ่ะ ดีแล้วที่เข้าใจกัน
-
เศร้าเล็กๆ ปวดใจหน่อย แต่สุดท้ายก็หวานมากมาย
เค้าชอบแบบนี้ค่า :man1:
-
อ่านตอนนี้แล้วเกือบจะร้องไห้แหนะ T_T
-
ซึ้งจนน้ำตาซึมเลย
+1 ค่ะ :impress:
-
ไม่ชอบตอนที่พีมรอภูมิที่รถเมล์เลยมันเศร้ามากๆเกือบร้องไห้น่ะ
ทำไมภูมิชอบทำให้พีมรอ หลายครั้งเเล้ว อยากรู้นิดๆ ว่าภูมิไปทำไรมา
เเต่ดีจังที่ภูมิหาพีมเจอ ได้ปรับใจกัน
“กูหามึงเจอแล้ว” เสียงกระซิบแผ่วเบาพร้อมกับการซุกหน้าลงที่ซอกคอผม
“ภูมิ”
“ครับ” ใช่มันจริงๆด้วย
“มาแล้วเหรอ” ตาผมมองไม่ชัดเพราะมันมืดมากแต่ผมก็พยายามก้มลงมองคนที่นอนกอดผมแน่น
“อืม”
อีกคนก็หา อีกคนก็รอ
ดีที่ไม่ม่าม่าน่ะ +1ค่ะ
-
แล้วสรุปแกกลับมาหาพีมมันตอนไหนละยะภูมิ
เห้อนะ ใส่ใจเพิ่มขึ้นอีกนิดจะดีมากนะคะ
-
อ่านไปก็เช็ดน้ำตาไป :monkeysad:
ความรักย่อมมีอุปสรรคมาทดสอบ
-
เข้าใจกันก็ดีล่ะ แต่แบบขอภูมิเคลียร์ด้วย
ทำไมมาช้าชอบปล่อยให้รอ ทิ้งขว้าง(ตรงไหน 555)
ไม่รู้ล่ะทำให้พีมป่วยร้องไห้ไม่ยอม เออหรือพีมจะแกล้ง
มีแฟนเก่ามาหาบ้างดีน้า
มุก ความรักมีค่ากว่าเงินอีกล่ะ ใช้กับพีมได้ แต่จะใช้
กับพ่อพีมได้ไหมอะ เห็นชอบให้ไปขอสมบัติจากย่าตลอด
-
ยาวมากค่ะ คุ้มคาสแก่การคิดถึงจริงๆ ♥
-
:m15:
-
:monkeysad: :monkeysad:
-
:sad4: :sad4: :sad4: อ่านแล้วร้องไห้ตามเลยค่ะ ซึ้งมากกกกกกกกก
รอตอนต่อไปนะคะ // ปาดน้ำตา
-
ทำไมภูมิถึงปล่อยพีมรออีกแล้ว ห๋าาาาาาา
ปล.อิจฉาเพลงประกอบเบาเบา มันหวานมว๊ากกกกกกก
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาคลอเลยอ่ะ ตอนแรกคิดว่าภูมิจะทิ้งพีมไปคืนดีกับหม่อมแล้วซะอีก อิอิ
แต่สุดท้ายก็โนดราม่า ตอนท้ายได้ยิ้มก็ดีใจแล้ว
ขอบคุณสำหรับตอนซึ้งๆค่ะ รอตอนหน้าพร้อมเดอะแก๊งซ์นะ
ปล. แอบอ่านมานานเพราะส่วนใหญ่จะอ่านในเด็กดี วันนี้ได้เห็นรูปพีมภูมิแล้ว น่ารักน่าฟัดสุดๆเลย
และเป็นแฟนคลับปันด้วย อิอิ อยากเห็นอิมเมจปันจังเลย ไม่รู้ว่าจะหล่อแค่ไหน
นักเขียนอย่าลืมเอามาให้อ่านกันนะค่ะ
-
อ่า .. นะ เหตุการณ์มันน่าหวั่นใจ แต่ก็พยายามไม่หวั่นไหว
ทรมานแปลกๆแฮะ พีมก็ไม่ผิดหรอก ดูทุกการกระทำก็ไม่ได้ทำเพราะประชดนี่
ถึงแม้จะมีคิดมากหรือหวั่นไหว แต่ก็อดทนถึงที่สุดเหมือนกัน
ที่ไม่รอจนภูมิกลับมาก็ไม่ใช่เรื่องผิด ฝนตกจั่กๆขนาดนั้น อยู่ต่อก็บ้าล่ะ
อยู่ก็เปียก กลับก็เปียก ยังไงก็หวัดแดกไม่ต่างกัน กลับมาอุ่นใจอยู่บ้านก่อนก้ถูกล่ะ
ถ้าภูมิห่วงก็สมควร แต่ถ้าภูมิโกรธจะกระโดดถีบยอดหน้าให้
ถ้าฝนตกกระหน่ำขนาดนั้นแล้วยังหวังให้พีมตากฝนรอก็เห็นแก่ตัวไปล่ะ
แล้วถ้ารู้ว่าเค้าไม่มีเงินติดตัวฝนก็ตกแล้วยังจะมัวไปเคลียร์อยู่ทำไม ชิร์ ~
-
"นึกถึงวันแรกที่รักกัน"
เป็นกำลังใจให้พีมกับภูมิคับ
o13 o13 o13
-
อยากได้ผู้ชายแบบภูมิเนี่ย
ต้องไปงมที่บ่อไหนคะ? ๕๕๕
โอ๊ยย ยซึ้งมาก
ชอบพีมมากค่ะ
คนเราต้องเชื่อใจกันและกันน่ะถูกแล้ว
อย่างที่อาปุ้ยบอก ให้ลองนึกย้อนไปวันแรกที่รักกัน
-
เครียดนะเนี่ย ตอนอ่านอ่ะ
กลัวภูมิ กลับไปหาหม่อมอ่ะ กลัวพีมนอนหนาวตายคนเดียว
แต่มันไม่ใช่ เพราะฉะนั้น วันนี้เราเลยอารมณ์ดี
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
เกลียดความรู้สึกอย่างนี้อ่ะ
เข้าใจพีม เข้าใจจริงๆว่าตอนนั้นมันเป็นอย่างไร
-
เขื่อนแตกเลยค่ะพี่ตาล
-
ถึงสุดท้ายแล้วมันจะไม่มาม่า แต่ก็เล่นเอาอิเจ๊ใจแป้วเป็นช่วงๆเลยนะคะ TOT
-
ซึ้งจังเลย
เชื่อใจกัน รักกันตลอดไปนะ :กอด1:
-
ต๊ายยยยยยยยย อ่านแล้วก็จี๊ดใจยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ตอนที่ภูมิมาหาพีมที่บ้านอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดด รักกันนานๆๆๆๆๆๆๆนะ
-
เป็นธรรมดาที่คิดมากแหละ ดีนะที่เข้าใจกัน o13
-
o22 นึกว่าจบ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึก..รู้สึกยังไงดีล่ะบอกไม่ถูก
มันหลายอารมณ์มาก ฮ่าๆ เข้าในความรู้สึกพีมนะ
มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก กรี๊ดดด
ดีแล้วที่แค่มาม่าในตอน ถ้ามาม่าข้ามตอนคนอ่านจิขาดใจจจ เอร๊ยยย!
ยิ่งอ่านยิ่งรักภูมิรักพีมมากขึ้นทุกที ไม่สิ รักตัวละครทุกคนเลยยย
-
เฮ้อ~ ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน น้องพีมแอบดราม่าเล็กๆนะคะ
ดีแล้วที่เป็นแบบนี้ มีอุปสรรคกันซะบ้าง จะได้เข้าใจกันมากขึ้น
-
อืมอาปุ้ยพูดดีมากอะนะ ให้นึกถึงรักครั้งแรก แต่อย่างว่ายิ่งรัก
็ก็ยิ่งหวง แต่ก็อย่าหวงมากระแวงมากจนรักเรามีแต่ความไม่เชื่อใจ
แต่อย่างพีมว่า ภูมิอะหน่พีมไม่ได้เนอะ แต่มีไรก็ต้องบอกัน คิอเองเออเอง
เดี๋ยวจะเจ็บเปล่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บวกหนึ่งหใ้ด้วยกับรักแท้ของสองคน
-
เข้ามาอ่านวันนี้แบบรวดเดียวเลยค่ะ
อ่านตอนรับน้องแล้วทำให้นึกถึงช่วงที่อยู่ปี 1(พอมาปี2,3,4 ไปแปบเดียวแล้วก็ชิ่ง)
โดนรับน้องแบบเด่วกับวิศวะเปะเลยอ่า
แต่เค้าบริหารน๊า
ว๊ากได้ลั่นมหาลัยเลย
หึหึหึ
ตอนที่ภูมิทิ้งพีมไว้แล้วไปส่งหม่อม
แอบร้องไห้ด้วยอ่าค่ะ
แบบว่าสงสารพีม
เจอแบบเดิมอีกแล้ว
แถมงวดนี้แทบไม่มีอะไรติดตัวเลย
แล้วยังตากฝนจนไม่สบายอีก(เหมือนเราตอนนี้เลย:บอกเพื่อ???)
-
ดีนะ. ขอคืนดีหายไปเป็นชาติ ฟังคำล่ำลาอะไรจะนานขนาดนี้ :เฮ้อ:
-
น้องพีมช่างน่ารักกกกกกกกกกก
-
มาม่า กำลังพอดี อ๊ายยยยยยย :กอด1:
อย่าเพิ่งจบเลยนะจุ๊บๆ :L2:
-
พี่ตาลใส่ชีวิตจริงเข้ามาด้วยรึเปล่าค่ะ หวานจน
o18
-
อ๊ากกกกกกกกกก ใจหนึ่งก็สงสารหม่อม แต่เรื่องของปัจจุบันสำคัญกว่าอดีต
อาปุ้ยน่ารักจัง ว่านหาง มันก็ยังเป็นว่านหาง ช่ายเลยยยยย
แต่ภูมิ มาคราวนี้หมดคราบคนขับเฟอร์เลย กลายเป็นเด็กน้อยร้องหาผู้ปกครอง
นี้ถ้ามีลำแสงย่อส่วนของโดเรม่อน ภูมิคงน่าฟัดเป็นที่สุด
-
อ่านสองตอนรวด เพราะพึ่งมีเวลา
คิดถึงสมัยเรียนจริงๆ ถึงจะไม่ใช่วิดวะแบบนี้ภูมิแต่วิธีการรับเหมือนกันมากกกกก
อาทิตย์หน้าจะไปรับน้องต่างจังหวัดแล้ว รุ่นพี่ที่จบไปแล้วอย่างเราก็จะไปปล่อยแก่ แกล้งรุ่นน้อง 55+ ว่าแต่คุณตาลอยู่วิดวะป่ะค่ะ ทำไมเขียนเหมือนอยู่ในเหตุการณ์เองเลย^^
ว่าแต่ไมคิวกับน้องเต้ยออกน้อยจัง อยากได้เยอะกว่านี้ได้ป่ะค่ะ (อ่ะล้อเล่น เยอะน้อยไม่สำคัญ ขอให้อัพเรื่อยๆดีกว่า เนอะ)
แล้วตอนที่หม่อมออกมาเนี่ย คนอ่านจี๊ดมาก กลั๊วกลัวน้องภูมิจะเผลอใจจริงๆเลย
รู้นะค่ะว่ารักน้องพีมมาก แต่ก็กลัวพลาดเหมือนกันนะเนี่ย จำได้นะตอนที่น้องภูมิปล่อยให้น้องพีมรอนานอ่ะ จี๊ดมาก
ปล. ตัวอักษรที่บอกว่าแก่เนี่ย มีเค้าด้วยนะ แล้วก็แก่จริง แต่ไม่เยอะนะ :sad4:
-
อ่าวววววววววว นึกว่าจะยืดเยื้อมาม่าหลายตอน 5555
จบแล้ว แต่ก็ดีครับ ให้เป็นนิยายอ่านสบายๆ บ้าง 5555
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ตอนนี้เคลียร์ทุกอย่างสำหรับพีมและภูมิเลย
พีมก็ได้รับความมั่นใจว่าภูมิรักมากจริง ๆ ถึงแม้หม่อมจะอยากกลับมา
แต่ภูมิเคลียร์คัทเรียบร้อย
ต้นกะบองเพชรแห่งความรัก ก็ยังเจริญเติบโตไปอย่างสวยงาม
แอบร้องไห้ตอนภูิมิหายไปนาน คงเคลียร์กับหม่อมอยู่
แต่พีมแอบคิดเยอะ ตากฝนกลับบ้าน ป่วยเลย
ภูมิตามมาให้ความมั่นใจ ดีมากกกกกกกกก ยิ้มได้
อาปุ๊ ปลอบได้ดีมากเลยแหละ ชอบอ่ะ เป็นอาที่น่ารักจริง ๆ :z2:
-
เกือบกรี๊ดแล้วจริงๆตอนเห็นคำว่าจบ //ทึ้งหัว
ภูมิทำให้พีมรออีกแล้ว ฮึ่ม! แต่ไม่เป็นไร กลับมาแล้วมีคำหวานๆมาบอก อิอิ
-
แอบน้ำตาคลอ อ่ะ ภูมิหนักแน่นจริงๆ
แต่ถ้าเราเป็นพีมตกอยู่ในสถานการณ์ แบบนี้เราก็อดคิดไม่ได้อยู่แล้ว
หรือว่าไม่มีใครเป็นแบบพีม......... :sad11:
-
เอาซะซึ้งเลยตอนนี้ :กอด1:
อ่านไปอ่านมา ชักอยากจะหาต้นว่านหางมาปลูกแล้วนะคะเนี่ย
-
สงสารพีมเดินตากฝนกลับบ้านอ่ะ แล้วทำไมภูมิ รู้ว่าจะกลับช้าไม่โทรบอกเพื่อนไปรับแทนอ่ะ :m16: โมโหแทนเลย เดี่ยๆๆ
-
ชอบตอนนี้จัง มันทำให้เห็นถึงพัฒนาการด้านความรักของทั้งคู่
มีครบทุกโหมดอารมณ์ แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องเป็นเชื่อใจและเชื่อมั่นในกันและกันเนอะ
-
อยากกอดคนแต่ง :กอด1: :กอด1:
เขียนได้สนุกมากกกกกก :L2: :L2:
-
:beat: ภูมิวอนซะแล้ว~
พีมป่วนหนักจะทำยังไง ชิชะๆ , ดีนะที่มาง้อที่บ้านให้อภัย :กอด1:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้วค่ะ :mc4:
"กลับไปนึกถึงวันแรกที่รักกัน" ชอบมากๆๆๆๆๆๆค่ะ
ตอนแรกร้องไห้และนั่งสาปแช่งไอ้คุณภูมิซะมากมาย o18
แต่พออ่านไปอ่านมา เค้าขอโต๊ดนะเฮียภูมิ นายเจ๋งสุดอ่ะ!!!
น้องพีมพี่ภูมิ รักกันนานๆนะคะ :กอด1:
รอตอนต่อไปค๊า o13
-
โหยยยยยยยย ! นึกว่าจะดราม่ายาวๆซะแล้ว ! TT
-
ซี้งมากมาย ซี้งก่ายกอง....ดีจริง ๆ นะความรัก
-
:z2: :z2: :z2:
-
ภูมินะภูมิ :o12:
พีมนะพีมมมม :sad4:
-
ทำเอาน้ำตาคลอ
ซึ้งอ่ะ
ว่าแต่ว่านหางจระเข้กะอาปุ้ยนี่ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ
หายไปนานมาก555
ปล. คิดถึ๊ง คิดถึงตอนรับน้องเนอะ(ยังทันมั้ยเนี่ย)
-
ซึ้งงอะ มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจที่พีมยังเชื่อใจภูมิอยู่
ดีใจที่ภูมิตามหาพีมจนเจอ
ชอบคำพูดของอาปุ้ยมากๆๆๆๆๆๆๆๆ มันเตือนสติคนได้เยอะจิงๆ
-
ก็แค่เกือบดราม่า...น้ำตาเลยแค่เอ่อๆ ยังไม่ไหล :laugh:
ดีนะที่ยังมีคนเตือนสติ
ดีที่ภูมิยังมีโอกาสได้อธิบาย
ดีที่พีมยังสงบใจ รับฟังแล้วคิดได้
ดีที่ไม่ปล่อยให้มันสายเกินไป :L2:
-
อ่านไปขำไป รักกันได้น่ารักมากครับ แต่ละคู่นี่มีแบบฉบับของตัวเอง
บอกเลยว่า ต้นรักคู่นี้เเนวมาก 555
-
มารอตอน 42 กรี๊ดดดดดดดดดดด จั่วขึ้นหัวแล้วว วว ว วว ว ว วว ดีนะวันนี้อยู่บ้าน โหะ
-
ตอนที่ 42 เข้าวัด
หลังจากผ่านบททดสอบความรักมาหมาดๆ ผมกับภูมิเลยอยากไปทำบุญ เผื่อผลบุญจะช่วยหนุนนำความรักของเราให้ราบรื่น อีกอย่างพรุ่งนี้ก็เป็นวันเข้าพรรษาด้วย ก็เลยถือโอกาสไปทำบุญเป็นวัยรุ่นตัวอย่างและทำหน้าที่พุทธศาสนิกชนที่ดีครับ
วันนี้ก็เลยไปซื้อของมาจัดถังสังฆทานกันครับ เพราะภูมิมันกลัวว่าอันที่เขาห่อสำเร็จไว้ จะไม่ได้คุณภาพ เลยจัดเองดีกว่า มันบอกว่าเราจะเอาไปถวายพระก็ต้องพิถีพิถันกันหน่อย ไม่ใช่อยากจะทำก็ทำ ผมนี่ถึงกับอึ้งรับประทาน เหอๆ ไม่คิดว่าคนอย่างมันจะธรรมะธรรมโมขนาดนี้ แต่มันก็จริงอย่างที่แฟนผมว่าแหละเนอะ คึคึ
ว่าแต่ว่า ไอ้พวกสิ่งมีชีวิตที่ติดสอยห้อยตามมาขอส่วนบุญนี่มันคืออะไรฟระ
หลังจากแยกย้ายไปปรับตัวให้เข้ากับชีวิตนักศึกษาปี3 พวกมันก็กลับมารวมตัวกันอีกครั้งที่คอนโดผม (เริ่มจะเป็นคอนโดผมแล้ว ฮ่าๆ ก็ไอ้ภูมิมันบอกว่ากำลังจะทำเรื่องโอนย้ายถ่ายทอดกรรมสิทธิ์มาเป็นชื่อผม แต่ผมห้ามไว้ก่อน ขอเป็นเจ้าของแค่พฤตินัยก็พอ ให้มันเป็นบ้านของเราแบบนี้ก็อุ่นพอแล้ว)
โอเค ตอนที่พวกมันมา มันบอกว่าจะไปทำบุญด้วยและจะมาช่วยจัดสังฆทาน แต่ดูสภาพตอนนี้สิครับ พวกมันนอนอืดกองกันเกลื่อนพื้น หนอย แล้วบอกจะมาช่วยกู
ไอ้เชนก็หลับ อันนี้ไม่ว่ากันเพราะมันคงเรียนหนัก ไหนจะสอบอีกคงไม่ได้นอนมาหลายวัน แต่ที่น่าโมโหคือไอ้มิคที่นอนเล่นแมคของภูมิพร้อมกับเปิดเพลงๆนึงมาร่วมชั่วโมงแล้วครับ “คันหู ไม่รู้เป็นอะไร อู๊ อ้า”
แม่งคงอยากไปช่วยเขาเกามั้งเพราะมันดูไปนั่งทำตาลอยไป
ไอ้เบียร์ก็คุยโทรศัพท์อี๋อ๋อ อ้อล้อ ตอแหลกับภรรเมีย ส่วนไอ้แมทไอ้เต้ยได้จอยคนละอันกับps3มันก็ดวนtaken กัน อย่างเมามันส์ส่งเสียงลั่นห้อง ทั้งเสียงเกมส์ทั้งเสียงคนเล่น ทำเอากระดูกค้อนผมเต้นระบำ
“เชี่ยเต้ย มึงแน่นักใช่มั้ย แน่ใช่มั้ยสัส ห๊า!!!!!”
“เออ มึงมา มาเลยไอ้แมท มาตายใต้ส้นเท้าพี่เร็วน้อง อ๊ากก!!!”
“ไอ้พวกเด็กเปรต มึงเบาๆกันหน่อยได้มั้ย เดี๋ยวกูเด็ดหัวทิ้งเรียงตัวเลยแม่ง” ไอ้ฟ่างนี่ก็โหดคงเส้นคงวา แต่ว่ามันก็เสียงดังจริงๆ ผมเข้าใจอารมณ์คนเล่นเกมส์นะ แต่คนข้างห้องเขาจะเข้าใจมั้ยละ พอไอ้ฟ่างด่าและปาหมอนใส่มันก็เหมือนจะเงียบไปซักสามนาทีได้ ก็กลับมาร้องลั่นห้องเหมือนเดิม
เลยมีแค่ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ไอ้คิว ผม แล้วก็ภูมิที่ช่วยกันจัดของ โดยมีไอ้ปันที่พยายามช่วย คือถ้ามันไม่มายุ่งนี่จะถือเป็นการช่วยมากกว่านะ
“ปัน มึงเอาหลอดไฟใส่มาเพื่อ” ไอ้คิวหยิบของแปลกๆที่ไอ้ปันมันจับลงห่อสังฆทานออกเป็นรอบที่ล้านแล้ว เมื่อกี้มันก็เอาแว่นตากันแดดยัดมาอ่ะครับ
“มึงอย่าโง่ดิคิว พระท่านก็ต้องการแสงสว่างนะเว้ย หัดครีเอทซะบ้าง สร้างสรรค์น่ะรู้จักมั้ย” โถ ช่างกล้าที่จะพูด
“ถ้าครีเอทแล้วเป็นแบบมึง กูยอมไม่มีไอเดียในชีวิตเลยว่ะปัน ฮ่าๆ” ผมผลักหัวไอ้ปันด้วยความหมั่นไส้
“แล้วฟิตเน่นี่อีก เขาใส่พวกชาสมุนไพรโว้ย นี่ๆมึงเห็นมั้ย แหกตาดูซะ” ไอ้คิวหยิบชาจีนยื่นไปแทบจะทิ่มตาไอ้ปัน
“ก็เผื่อท่านอยากลดน้ำหนัก จะได้หุ่นดีไง” แทนที่จะได้บุญ นรกจะแดกกบาลก็คราวนี้แหละ การเป็นอุปนายกองค์การนักศึกษาไม่ช่วยให้สติปัญญาของมันกระเตื้องขึ้นเลย
“แทน มึงจะจับตามกูทำไม โว๊ะ รำคาญ” อันนี้ก็อีกคู่ คนนึงก็ขี้แกล้งชอบแหย่ชอบกวนแฟน แต่แฟนดันขี้วีนขี้รำคาญ ภูมิส่ายหน้าให้พี่ชายมัน และยื่นหนังสือธรรมะมาให้ผมจัดลงถังต่อ
“จับของที่จะทำบุญด้วยกัน ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขัน ชาติหน้าเราจะได้เกิดมาเป็นเนื้อคู่กันอีกไงจ๊ะที่รัก”
“อ้วกกกกกกกกกกกกก” พวกผมพร้อมใจกันโก่งคอใส่ไอ้แทน
“เน่าแระสัด” ไอ้คิวถีบไอ้แทนด้วยความเอ็นดู หึหึ แต่มันก็ยังยิ้มตอแหลคอยจับของต่อจากมือฟ่างเหมือนเดิม
“ฟ่าง พรุ่งนี้ตอนใส่บาตรด้วยกัน มึงก็เอามือจับไว้เหนือทัพพีนะ โบรานว่าผัวจะได้กลัวได้เกรง”
“หึ ขอบใจที่แนะนำว่ะคิว แต่ระดับกูการจับทัพพีไม่มีผล” กร๊ากกกกกก ไอ้แทนจ๋อยไปเลย
“อ้าวแทน นี่มึงยังรักษาไม่หายอีกหรอวะ ไอ้โรคเกลียมัวน่ะ”
“สัสพีม เดี๊ยะๆ ปากดีนะมึง” ผมยักไหล่ ยักคิ้วใส่มัน กูก็นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็กลัว……เหมื๊อนเดิม ฮ่าๆๆๆๆ
“เฮ้ย เชี่ยมิค มึงจะสบายเกินไปแล้วนะ มาช่วยพวกกูดิ” พาลครับพาล พอหาเรื่องพวกผมไม่ได้ เชี่ยแทนก็หันไปลงกับไอ้มิคที่อยากเกาหู นอนยิ้มให้จอคอมซะตาเยิ้ม
“โหย ไรวะ ทีไอ้เชนมันยังนอนหลับเลย”
“มันเพิ่งได้นอนในรอบสองเดือน แต่มึงน่ะ แม่งดูไรนักหนา คันเหรอห๊ะ ให้กูเอาตีนเกาให้มั้ย”
“ไอ้แทนแม่ง ภูมิมึงดูมันดิ” ไอ้มิคหน้านิ่วคิ้วขมวดหันมาฟ้องไอ้ภูมิ แต่มันก็ยอมลงมาช่วยพวกผมแพ็คของในที่สุด
“พี่คิววววว ไปสู้กับไอ้แมทให้หน่อยดิ เต้ยผ่านไม่ได้อ่ะ” มันมาแล้วครับ ไอ้เด็กแสบมือไม่พาย เอาปลายเท้าถ่วงน้ำ ฮ่าๆ ไอ้คิวมันก็ไม่ได้สนใจไอ้เต้ยที่ลงมาพันแข้งพันขามันเท่าไร
“มึงก็เล่นดีๆดิ”
“ก็เล่นดีแล้วอ้า แต่มันแพ้ นะพี่คิว น๊า นะๆๆๆไปเล่นให้เต้ยหน่อย”
“มึงเห็นมั้ย ว่ากูทำอะไรอยู่”
“เห็น ไม่ได้ตาบอดนิ”
“มึงติดไอ้คิวเกินไปแล้วนะเต้ย อะไรๆก็พี่คิวๆๆ” ไอ้มิคว่า
“ก็เต้ยต้องเรียกร้องสิทธิเพื่อชดเชยให้กับสิ่งที่เต้ยพึงได้ ระหว่างที่แอบรักพี่คิวนิเฮีย” กูนึกว่านักกฎหมายมาเอง
“มึงไปเล่นให้มันไปคิว กูรำคาญ” ภูมิเขี่ยไอ้คิวหนี ไอ้คิวจิ้มหน้าผากไอ้เต้ยแทบหงายหลังก่อนจะจูงมือกลับไปหาไอ้แมทที่นั่งรออยู่หน้าจอทีวี พอไอ้คิวลุกไป ไอ้ปันก็เข้ามานั่งกลางวง ย้ำว่ากลางวง โปรดฟังอีกครั้งหนึ่งว่าเชี่ยปันมันเข้าไปนั่งตรงกลางวงครับ
“มึงมานั่งอะไรตรงนี้เนี่ย” ผมก็โวยสิครับ มันมานั่งบังอย่างนี้จะหยิบจะจับของยังไง
“กูมีคำถามอะไรเอ่ย มาถาม” มันพูดพร้อมกับวางหวีที่เตรียมจะเอาลงถังสังฆทาน ดีนะที่ผมตาไวเห็นก่อน เลยเอาไปห่างๆมือมัน มันห่วงพูดคงไม่ทันมอง
“แล้วแม่งถามอยู่ที่เดิมไม่ได้รึไงวะ”
“ช้างอะไรเบาที่สุด” แต่มันก็หาได้แคร์ไม่
“กูรู้ๆ” ไอ้มิคทิ้งขวดโอวัลตินลงพื้น เพื่อชูมือเหยียดแขนทั้งสองข้างที่จะตอบ เชี่ยแม่ง เกิดมันแตกมึงจะทำยังไง นี่ปาเก้นะเว้ยไม่ใช่พรม
“จุ๊ๆ มิคให้พวกปัญญาชนมันทาย” ไม่มีใครสนใจตอบมึงหรอกปันนอกจากไอ้มิคน่ะ “เฮ้ยยยย พวกมึงทายมาดิว๊า มึงว่าไงภูมิ ฉลาดๆอย่างมึงตอบได้มะ”
“ช้างเป็นโปลีโอ” ผมดูออกว่าภูมิจำใจตอบให้มันเสร็จๆไป สู้ๆนะภูมิ มึงเสียสละเพื่อที่จะให้พวกเราจะได้หลุดพ้น กูโคตรรักมึงเลย นี่แหละน๊าเค้าถึงว่าเวลาเราจะทำดีมักมีมารมาผจญ กร๊ากกกกก
“ผิด”
“ช้างปลอม”
“ผิด”
“ช้างก้านกล้วย”
“ผิด ยอมยังๆ อิอิ”
“อืม ยอม”
“ยอมจริงหรือยอมปลอม” มีถามย้ำด้วย
“ยอมจริงๆ”
“…ช”
“ห๊ะ” ผม ภูมิ ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง แทบจะห๊ะพร้อมกัน ก็มันไม่ได้ยิน
“……ช…า…”
“อะไรนะ พูดดังๆดิวะ กูไม่ได้ยิน” ผมนี่แหละครับที่อยากรู้ ไอ้ปันมันยิ้มหวานเอียงหน้าหรี่ตามองผมอย่างสมใจ
“ก็ช้างเบาไง พวกมึงเลยไม่ได้ยิน อุวะ อุวะ วะฮะๆฮ่า” แสรดดดดดด เชี่ย ช้างเบา คือมันพูดคำว่าช้างเบาๆอะครับ
ใครก็ได้เอาไอ้ปันไปเก็บให้กูที :z6:
…………………………………
และแล้วเวลาสายๆของวันเข้าพรรษาก็นำพาให้พวกผมขับรถมาถึงวัดกันแล้วครับ ทำไมต้องมาสายๆเพราะเมื่อเช้าเราไปทำบุญใส่บาตรกันที่วัดในกรุงเทพ แต่วัดที่จะมาถวายสังฆทานเป็นวัดป่าแถบชานเมืองเลยกะเวลาที่พระท่านน่าจะฉันเช้าเสร็จ
อีกอย่างไอ้แทนมันเคยมาวัดนี้กับครอบครัว มันบอกว่าที่นี่มีให้อาหารปลาด้วย ก็เลยมาน่ะครับ พอเข้ามานึกว่าหลุดไปอยู่ต่างจังหวัด เพราะบรรยากาศภายในวัดเป็นธรรมชาติมาก ทั้งกว้างขวาง มีพวกนกยูง ไก่ฟ้า กวางก็มี แล้วก็ยังเงียบสงบ ร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ เสียงนกร้องขับขานยิ่งทำให้จิตใจผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก
แต่…………..
เพื่อนผมมันจะมาทำบุญหรือไปเดินแบบกันแน่วะ พวกมันคงได้บุญตั้งแต่เดินเข้าวัดแล้วล่ะครับ เพราะให้ทานทางสายตาแก่เด็ก ผู้หญิง สตรีมีครรภ์ และชายฉะกัน ห้าๆ
“กูกับไอ้แมทรอข้างนอกนะ” ไอ้คุณหมอเชนบอกตอนที่กำลังจะเดินเข้าโบสถ์
“ทำไมวะ พวกมึงเข้าวัดแล้วร้อนเหรอ ฮะๆ” รู้ทั้งรู้ว่าไอ้เชนเป็นคริสต์ มึงก็ยังจะกวนมันนะแทน
“ไอ้สะ….” ไอ้เชนยั้งปากทัน มันคงระลึกได้ว่าที่นี่คือพุทธศาสนสถาน ไม่ควรปล่อยสัตว์เพ่นพ่าน ไอ้เชนกับไอ้น้องแมทมันเป็นคริสต์ แต่คนละนิกาย แต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้ อยู่ร่วมกันได้ เพราะเราเคารพในสิทธิของกันและกัน การที่คนอื่นเขาคิดหรือเชื่อไม่เหมือนเราก็ไม่ได้แปลว่าเขาผิด แม้จะแตกต่างแต่พวกผมก็ไม่แตกแยก ยังเป็นเพื่อนรักกันได้
จะว่าไปเด็กอย่างพวกผมยังคิดได้ ผู้ใหญ่ที่บริหารบ้านเมืองก็น่าจะคิดได้เนอะ หรือว่าขาไม่คิดหว่า พอๆเดี๋ยวจะไม่มีบ้านอยู่ ฮ่าๆ
ระหว่างทางเดินไปโบสถ์ไอ้ปันไอ้มิคก็เดินนำ แต่มันดันทำท่าเดินย่องเหมือนพวกขโมยน่ะสิ เฮ้อ กูอายคนมั่งเหอะ ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างก็เล่นก็หยอกกันไป ไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิก็เดินหล่ออย่างเดียว เคยคิดที่จะช่วยกูถือถังสังฆทานบ้างมั้ยห๊ะ!!!
“มองไร” มันยังมีหน้ามาถามทั้งที่ก็น่าจะรู้อยู่ จะไม่รู้ได้ไงมันยิ้มมุมปากซะขนาดนั้น แล้วแว่นกันแดดเรย์แบนสีชาบังลูกตาเจ้าเล่ห์ของมันไม่ได้หรอกว่ามันกำลังกวนตีนผมอยู่
ถึงจะผ่านเรื่องอะไรมาก็ไม่ได้ทำให้ไอ้ภูมิมันอ่อนโยนกับผมขึ้นแต่อย่างใดหรอกครับ แกล้งได้มันก็แกล้ง กวนได้ก็กวน จนผมจะเป็นประสาทอยู่แล้ว “กูมองคนแล้งน้ำใจ กูหนักจะตายห่า เคยคิดจะช่วยถือบ้างมัย สุภาพบุรุษน่ะรู้จักบ้าง”
“หึหึ ปากมึงนี่นะพีม” มันบีบปากผมก่อนจะคว้าถังไปถือเอง ผมเลยถือโอกาสหันไปมองไอ้คิวกับไอ้เต้ย
แม่เจ้า!!!!คุณพระคุณเณร!!!มันจับมือถือดอกบัวด้วยกันอ่ะครับ พอไอ้คิวเห็นผมมองมันก็ยิ้มกวนตีนยักคิ้วใส่ ไอ้เต้ยก็ยิ้มกว้างจนตาปิด ผมเลยเบะปากทำท่าบรื่อขนลุกใส่ แล้วก็ได้แต่หันกลับมาก้มมองมือตัวเอง
“อยากให้จับมั้ย”ภูมิก้มมาถาม
“หืม” มึงนั่งทางในได้แน่ๆ รู้ไปซะทุกอย่าง แต่ผมก็พยักหน้านะ แม่งแรดว่ะ ลูกใครวะ
“หึ อย่าน่ารักเรี่ยราดได้มั้ยเตี้ย” แขนข้างที่ว่างของภูมิก็ยื่นมาโอบไหล่ผมเดินเคียงกันไปสมใจอยาก กิ๊วๆ
กูเจ๋งกว่ามึงเยอะว่ะคิว หึหึ
พอเข้ามาภายในโบสถ์ ก็มีคุณลุงคุณป้ากับลูกๆหลานๆกลุ่มนึง กำลังถวายสังฆทานอยู่พอดี พวกผมเลยเข้าไปกราบองค์พระประธาน รอถวายต่อ พระประธานสีเหลืองทองสวยมากเลยครับ
น่าจะเป็นประติมากรรมสมัยสุโขทัย ภาพจิตรกรรมผนังโบสถ์แสดงพุทธประวัติก็สวยงามไม่แพ้กันเลย ศิลปะเมืองไทยเราสวยกว่าที่ใดในโลกจริงๆ
“มาใกล้ๆก็ได้คุณโยม อาตมาไม่ดุหรอก” หลวงพ่อท่านบอกด้วยรอยยิ้ม เมื่อถึงคิวพวกผมแล้ว เสียงท่านกังวานใส ผิวพรรณหน้าตาท่านดูอิ่มเอิบ ช่างน่าเลื่อมใสศรัทธา นี่คงเป็นสิ่งที่เรียกว่าบารมีสินะ
พวกผมคลานเข่าเข้าไปนั่งพับเพียบใกล้ๆ มีแค่ไอ้เบียร์ที่นั่งท่าเทพบุตรเพราะมันจะเป็นคนนำอาราธนาศีล
“มาจากที่ไหนกันหล่ะ”
“มาจากกรุงเทพครับหลวงพ่อ”
“อืม ดีๆ วัยรุ่นหนุ่มสาวสมัยนี้ไม่ค่อยจะเข้าวัดกัน พวกคุณโยมน่ะทำดีแล้ว แม้จะเป็นวัยหนุ่มเราก็ต้องหมั่นเข้าวัดฟังธรรม จิตใจจะได้สงบ สติปัญญาก็จะเจริญ เป็นปัญญาชนพัฒนาชาติบ้านเมืองต่อไป”
“ครับ” ไอ้ปันรีบครับก่อนใคร พวกผมเลยหลุดขำ จากนั้นคุณชายเบียร์ก็นำอาราธนาศีล ถวายสังฆทาน รับพร กรวดน้ำตามขั้นตอน
ตอนกรวดน้ำผมเป็นคนถือและภูมิจับข้อศอกผมอีกที รู้สึกเขินๆ เหมือนคู่บ่าวสาวเลยแฮะ คึคึ ผมก็ลืมดูว่าคู่ไอ้แทน มือใครอยู่เหนือใคร เสร็จพิธีพวกผมก็สนทนาธรรมกับหลวงพ่อท่านต่อ ถึงได้รู้ว่าท่านเป็นเจ้าอาวาส แต่จริงๆผมก็พอดูออกนะ
“การสร้างบุญสร้างกุศลร่วมกัน ชาติหน้าภพหน้าจะได้เกิดมาเป็นกัลยาณมิตรที่ดีงาม เป็นมิตรแท้ เพื่อนแท้ต่อกันอีก”
“ครับ แล้วถ้าเราทำบุญกับคนที่เรารัก ก็จะได้รักกันตลอดไปทุกชาติใช่มั้ยครับ” ไอ้แทนมันถามครับ ไอ้ฟ่างถึงกับก้มหน้าไม่รู้ว่าอายหรือระงับอาการอยากวีน
ไอ้แทนมึงนี่ก็นะ… คิดว่าตัวเองเป็นพระรถกับนางเมรีที่ตายแล้วกลับชาติมาเกิดเป็นพระสุธนกับมโนราห์รึไง แต่ไอ้ฟ่างไม่น่าจะเป็นมโนราห์นะ น่าจะเป็นพรานบุญมากกว่า กร๊ากกก
“โลกนี้มันเป็นอนิจจังนะโยม มีเกิดก็ย่อมมีดับ มีสุขก็ย่อมมีทุกข์ มีรักก็ย่อมมีเลิกรัก ทุกอย่างอยู่ที่กรรม การที่โยมได้มาพบเจอกับคู่รักนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า คู่รักจะเกิดความรักต่อกันได้นั้น ย่อมเกิดขึ้นด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ เคยอยู่ร่วมกันมาในกาลก่อน และได้ให้ความเกื้อกูลต่อกันในปัจจุบัน”
“อ่อ งั้นคนที่เคยทำบุญด้วยกันมา ก็จะกลับมารักกันอีก เป็นเหมือนคู่แท้ใช่มั้ยครับ” คราวนี้ไอ้ปันมันถามบ้าง
“คู่แท้นั้นไม่มีจริงหรอกคุณโยม เพราะทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงเสมอ แต่ควรเรียกว่าคู่บุญ คนเราจะเป็นคู่บุญกันได้เพราะ เคยสร้างบุญกุศลมาด้วยกัน ตั้งแต่ภพก่อนกาลก่อนอย่างที่โยมว่านั่นแหละ แต่การจะทำให้รักมีความสุข คือต้องบริสุทธิ์ใจต่อกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
รักจะสุขหรือจะทุกข์ก็อยู่ที่การกระทำของเราเอง แต่การทำบุญก็จะส่งเสริมให้ความรักของโยมเป็นความรักที่ราบรื่น” ผมหันไปยิ้มให้ภูมิ มันก็ยิ้มตอบกลับมา ผมก็ไม่รู้ว่าชาติหน้าจะมีจริงไหม แต่ขอแค่ชาตินี้ได้อยู่กับผู้ชายคนนี้ตลอดไปก็พอ
เราจะเรียนรู้คำว่าตลอดไปด้วยกันนะภูมิ
“แล้ว…. เอ่อ ถ้าเรารักกับคนที่เหมือนกับเราล่ะครับ” หลวงพ่อท่านเงียบไป และมองหน้าไอ้แทนด้วยรอยยิ้ม ด้วยดวงตาแห่งความเมตตาเต็มเปี่ยมด้วยบารมี แต่พวกผมนี่แทบจะมุดศาลาหนี
“ความรักมันไม่มีผิดหรอกโยม ไม่ว่าโยมจะรักใครก็ให้รักคู่ของตน ให้รักเดียวอย่าไปมีคนอื่น ไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็ให้มีคู่คนเดียว ส่งเสริมกันให้ทำแต่ความดี ทำแต่สิ่งที่ดีงาม ตราบใดที่ความรักนั้นอยู่บนพื้นฐานของความดี หากเราไม่เบียดเบียนใคร ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร มีแต่ความปรารถนาดีต่อกัน คิดดี ทำดีให้กัน ก็เพียงพอแล้ว สิ่งนี้สำคัญกว่านะคุณโยม”
“แล้วอย่างผม กับคนนี้อ่ะครับ ก็ไม่ผิดใช่มั้ยครับ โอ๊ย ฟ่าง กู เอ่อ แทนเจ็บนะ” ไอ้ฟ่างบิดแขนไอ้แทน หน้าไอ้ฟ่างนี่แบบว่าแดงมากครับ ไม่รู้เขินหรือโกรธ ฮ่าๆ
“พอได้แล้วแทน กู เอ่อ… ฟ่างอายเค้า” พวกผมหัวเราะความบ๊องของไอ้แทน หลวงพ่อท่านก็ให้พรอีกครั้ง พวกผมก็กราบลาท่าน รู้สึกจิตใจมันพองๆมีความสุขจัง
แต่พอพ้นโฌบสถ์เท่านั้นแหละครับ ไอ้ฟ่างก็ฟ้อนเล็บใส่ไอ้แทนทันที มันยืนเทศนาเมดเล่ย์ด่าไอ้แทนไฟแล่บ ไอ้แทนก็ทำเหมือนทุกครั้ง ยกมือขึ้นพนมแนบอก
“ไอ้แทนมึงพูดบ้าอะไรห๊ะ ไปถามหลวงพ่อแบบนั้นได้ไง”
“ก็กูสงสัยอ่ะ สงสัยก็ต้องถามดิ” เจ้าหนูจำไมว่างั้น
“แม่งบ้า กูฮาชิบหาย” ไอ้คิวกอดคอไอ้เต้ย หัวเราะร่า
“มึงทำเป็นพูดดีไปไอ้คิว ก็ได้อานิสงค์จากกูล่ะว๊า”
“หึ ถ้ากูจะรักนะ บาปก็ห้ามไม่ได้หรอก จริงมั้ยเต้ย”
“จริง พี่คิวพูดดีนะเนี่ย เต้ยรักพี่คิวใส่เลขแปดนอนตะแคงเลย”
“เลขแปดนอนตะแคง? ใส่ไมว่ะ”
“ก็อินฟินิตี้ไง เต้ยรักพี่คิวแบบอินฟินีตี้ รักนี้ไม่มีที่สิ้นสุด”
“อร๊วกกกกกกกกกก” พวกผมพร้อมใจพ่นใส่หน้าพวกมัน แต่ไอ้คิวยิ้มหน้าบานกับคำตอบของเด็กมัน
“กูก็รักมึงใส่ เก้าลอเก้า(ฯลฯ)ด้วย”
“คืออะไรอ่ะ”
“รักนี้มีให้มึงอีกเยอะ”
“ขากกกกกถุย”
“กูว่าเราไปให้อาหารปลากันเหอะ ปล่อยมันสองตัวเกี้ยวกันต่อไป กูเลี่ยน” ไอ้เบียร์เดินส่ายหัว นำหน้าพวกผมไป ฮ่าๆ เวลาไอ้คิวไอ้เต้ยทะเลาะกันก็น่าปวดหัว แต่พอมันจะหวาน ก็ทำเอาความดันขึ้นได้เหมือนกัน
พอได้ยินคำว่าให้อาหารปลาไอ้เต้ยก็ลากไอ้คิววิ่งแซงหน้าไอ้เบียร์ไปที่ท่าน้ำ ที่ไอ้เชนรออยู่ก่อนแล้ว
“ทำบุญแล้วรู้สึกดีว่ะ วันหลังเรามาอีกดีกว่านะภูมิ” ผมกับภูมิที่เดินรั้งท้าย มันรู้สึกดีจริงๆนะครับ เรื่องที่ไอ้แทนถามหลวงพ่อ ก็มีส่วนทำให้ผมสุขใจ ไม่สำคัญหรอกว่าเราจะเป็นอะไร แค่เป็นคนดีก็พอ แล้วทำไมไอ้ภูมิมันถึงเงียบล่ะเนี่ย ไม่ใช่เข้าฌาน บรรลุธรรมแล้วหรอกนะ
“……….…..”
“เห้ยภูมิ เป็นไรวะ เจอพระแล้วซึม ผีออกแล้วหรอ ฮ่าๆ หรืออยากบวชวะ” ผมแซวมัน ไอ้ปันได้ยินเลยถอยลงมาร่วมด้วย
“อะไร ใครจะบวชวะ ไอ้ภูมิหรอ แต่แหมมึงเบียดก่อนบวชเลยนี่หว่า ฮิ้ววววว” ให้มาแซวมัน แต่เหมือนกูโดนหางเลขไปด้วยเลยนะปัน
“อ้าวภูมิ มาวัดวันเดียวเห็นทางธรรมเบื่อทางโลกแล้วหรอว่ะ ใครจะถือหมอนวะ ใช่ไอ้ตัวเตี้ยๆที่เดินข้างมึงป่ะ ฮ่าๆ” แม้แต่ไอ้ฟ่างก็แล่นน้องมัน
“กูแค่จะบอกว่า ปวดฉี่ ห่ารีบแซวจัง พีม ไปเข้าห้องน้ำกัน”
พอผมกับภูมิกลับจากห้องน้ำมาสมทบกับพวกมันที่ศาลาท่าน้ำ เห็นไอ้เต้ยกำลังตาโต กระโดนเหยงๆไปมาด้วยความตื่นตาตื่นใจ
“พี่คิว โหหหห ปลาตัวโคตรใหญ่อ่ะ อ๊ากก พี่คิวมันกระโดดด้วย ดูสิๆ”
“ไอ้เต้ย มึงจะตื่นเต้นอะไรนักหนาห๊ะ ไม่เคยเห็นปลารึไงวะ”
“ปลาน่ะเคยเห็น แต่เต่ายืนสองขาแล้วว่าคนได้เต้ย เพิ่งเคยเจอครั้งแรก ฮ่าๆ” ไอ้แทนวิ่งไล่เตะไอ้เต้ย ที่ด่าว่ามันเป็นเต่า
“แทน ไอ้แทนพอแล้ว เดี๋ยวน้องมันตกน้ำ” ฟ่างมันเรียกให้หยุด แต่พวกมันก็ไม่ฟัง ไอ้เต้ยวิ่งไปหลบหลังไอ้คิว มันเกาะเสื้อแฟนมัน แล้วโผล่หัวมาแลบลิ้นใส่ไอ้แทน “เต้ยยังไม่ได้พูดเลย ว่าเฮียแทนเป็นเต่า เฮียยอมรับเอง แบร่ๆ”
“ไหนๆก็มาวัดแล้ว เผาแม่งเลยดีมั้ยวะ ห๊ะ” พวกมันก็วิ่งไล่กันต่อไป วิ่งรอบพวกผมที่กำลังโยนขนมปังให้ปลากิน
พอมีพวกมันอยู่ด้วย แม้จะทะเลาะกันบ้าง จะวุ่นวายหนวกหูไปบ้าง แต่พวกมันก็เหมือนความสุขที่ลอยอยู่รอบตัวผม
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่พวกผมมีความสุขมาก ทั้งอิ่มบุญ อิ่มใจ และอิ่มรัก ฮิ้วววววววววววววว
TBC >>>>>>>>>>>
……………………………..
มาเร็วแม้จะสั้น อิอิ เพราะยังพอมีเวลาว่างคะ พาเดอะแก็งค์มาส่ง รู้สึกจะเรียกร้องกันเยอะ ตาลก็ชอบคะ ชอบเวลาเห็นผู้ชายอยู่ด้วยกันเยอะๆ เจริญหูเจริญตาดี กร๊ากกกก
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้เสมอนะคะ นักอ่านหน้าใหม่ก็ทยอยมาเรื่อยๆ ส่วนคนเก่าๆ ปิดประตูขังลืม ห้ามออก ฮ่าๆ
แล้วก็เรื่องคำศัพท์เกี่ยวกับศาสนาในตอนนี้ถ้ามีคำใดไม่เหมาะสมก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาจะหลบหลู่ใดๆทั้งสิ้นคะ ถ้ามีตรงไหนบกพร่อง ช่วยแนะนำตักเตือนได้เลย ตาลจะได้แก้ไขให้ถูกต้องเนอะ
ปลลลลล พีมภูมิและผองเพื่อนยังอยู่ด้วยกันอีกนานแส๊นนานคร๊า
และก็มีรูปหนุ่มๆมาฝาก ล็อตสุดท้ายคะ ของหมดแล้ว ฮ่าๆ ใครจะจับจะจองคนไหนก็รีบๆนะคะ ช้าหมดอดนะย๊ะตัวเทอ
(http://image.ohozaa.com/i/08c/catsiop.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=caca01a9069dce627d6ba2a770ff3ec5)
(http://image.ohozaa.com/i/103/4gcats.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5ef41b762f19dcc214c020c78faa6dff)
(http://image.ohozaa.com/i/e82/catshyuio.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=3e76664c903ec6f073a9109d643c56b2)
(http://image.ohozaa.com/i/e92/1ycats.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=14e2b6c415206f36b11434bf14f5125c)
-
มุข" ฯลฯ" แบบได้ใจมากกกกก มีให้กดไลท์ไหมอ่ะ
แล้วก็"ช้างเบา" แบบว่า นั่งกหัวเราะคนเดียวเหมือนเป็นคนบ้าอ่ะ
+1 ไปเลยล่ะกันนนน
-
:z13: :z13: :z13:
-
มุกคิวกับเต้ยนี้กดไลท์เลยอ่า 555555
แต่ละคนนี้ ฮาสร้างสรรค์(?)
อิอิ ชอบจัง อ่านแล้วอมยิ้มมีความสุข
-
ตอนนี้อ่านไป ฉันจะอิ่มบุญแล้วนี่ แต่ตัวฉันทำงาน365วันมาสี่ปีแล้ว ไม่มีวันพัก นอกจะเลตชั่วโมง
ไม่ได้ทำบุญเลย ทางเข้าวัดเป็นไงลืมไปแล้วนะนีื่ แต่อ่านตอนนี้เด็กไทยรักจะเข้าวัดดีๆๆๆๆ หนับหนุน
แต่รูปเหล่าท่านทั้งหลายจะหล่อไปไหน
-
บวกหนึ่งเพื่อเด็กไทยไปวัดเข้าพรรษา
-
ไปวัด พวกท่านยังทำเลี่ยนได้มากมายก่ายกอง
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m1:
-
ตอนนี้แต่ละคนสุด ๆ อ่ะ :jul3: :jul3: :jul3: ชอบ +ขำ :z13:
-
ใช้สติอ่านอย่างเยอะ เพราะอ่านไปก็หยุดยิ้ม หยุดหายใจ แล้วก็หยุดกรี๊ดเป็นระยะๆ ฮ่าๆๆๆ
เป็นตอนที่มีสาระแบบไม่มีสาระ เข้าวัดเหมือนเข้าไปป่วนวัดมากกว่า
+1 สำหรับมุขช้างเบาๆของปัน มุขเลขแปดนอนตะแคงของเต้ย แล้วไอมุข เก้าลอเก้าของพี่คิว
เสี่ยวจน.... ไม่รุ้จะพูดว่าไรละ o22 แต่เราก็ขำมากจริงๆ
ชอบแทนฟ่างมากกกกก :กอด1: น่ารักที่สุดในสามโลก ชอบเวลาฟ่างสวดแทน
ขำตลอดเวลา เทศนาเมดเล่ย์ บ่นๆๆใส่แล้วแทนพนมมือ อย่างฮาาาาาาาาา :laugh:
ภูมิพีมก็น่ารักแบบกุ๊กกิ๊กตลอดเวลา อ่านแล้วเขิน อิจฉาจะขาดใจ (หัวใจสิบดวง)
-
เค้าจะเอาหมอเชนๆๆๆๆ o9
-
เสี่ยวจริงอะไรจริงเลยคิวเต้ย ๕๕
อ่านตอนนี้ความรู้สึกเหมือนจะได้บุญ (??)
วันหยุดสุดท้ายก็ไม่ได้ไปทำบุญสักกะวัน = =;
-
เฮ่อ ลุ้นอยู่ว่าเดอะแกงค์จะมาถึงวัดกันอย่างสงบสุขมั้ย
แต่ละคนน่าปวดหัวแทนพีมเหลือเกิน
มาถึงกันได้ก็ยังจะมีมุขให้คนอ่านได้ฮากันอีก
โดยเฉพาะน้องเต้ย น่ารักจริง ๆ เหมาะกับพี่คิว
ส่วนแทนกับฟ่างคู่รัก โหด มัน ฮา
คู่เมนหวานแบบ เบา เบา :L1: :pig4:
-
อ่านตอนนี้แล้วสดชื่น หนุ่มๆเยอะมาก :laugh:
-
ตอนนี้เป็นตอนที่อ่านแล้วมีความสุขไปกับเด็กๆพวกนี้เนาะ สุขแบบอิ่มใจน่ะ
คู่รักแต่ละคู่ก็น่ารัก ความรักระหว่างผองเพื่อนก็แน่นเหนียว
ป.ล.ชอบใจตรงนี้มากเลยล่ะ
จะว่าไปเด็กอย่างพวกผมยังคิดได้ ผู้ใหญ่ที่บริหารบ้านเมืองก็น่าจะคิดได้เนอะ หรือว่าขาไม่คิดหว่า พอๆเดี๋ยวจะไม่มีบ้านอยู่ ฮ่าๆ
แต่อยากบอกว่า ตอนนี้ความรู้สึกของพวกเธอที่มีต่อกันมันบริสุทธิ์ไง ยังไม่มีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้อง
พวกเธอมีแต่คำว่า"พวกเรา"ไง ไม่มีคำว่า ตัวกู ของกู พวกกูไง หุ หุ หุ
อ้าว ๆ ๆ พากันออกทะเลแระ555
-
คนแต่งช่างหารูปมา
แก็งค์นี้เดินไปไหน ชะนีตายหมด
ว่าแล้วจัดหนุ่มปันให้ทีนะ ชอบมากกก
-
+1เบาๆๆ อิ่มบุญกันทั่วหน้าเรยน้าหนุ่มๆๆ
แต่ฮาแทนสุด โคตรๆๆกล้าเลยฮาสุดและ
แต่สู้อิคู่คิวเต้ยไม่ได้เรย
หวานสุดเลี่ยนสุดและ 555555+++
แต่ละคนเกี้ยวกันเองสุดฤทธิ์
-
กรี๊ดดดด จองปันๆ (พูดก่อนถือว่าได้สิทธิ์ขาดแล้ว พวกมาทีหลังห้ามแย่ง)
ปล. แต่คลื่นก็ไม่ปล่อยนะ เค้าขอสอง5555
***************edit******************
เพิ่งเห็นว่ามีคนชิงเอาปันน้อยไปก่อนแล้ว กระซิกๆ
ให้เกียรติตามความอาวุโส น้องจะเป็นเมียน้อยก็ได้
-
น้องแมทน่ารัก (เลขแปหัวกลับมั่ง ฮ่าๆๆๆๆ )=/////////////////=
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
อ่านแล้วพนมมือคอยสาธุตามพวกหนุ่มๆไป
ของเค้าหวานกันจริงๆนะคะคู้น พีพีเนี่ย
นึกว่าคุณชายภูมิเป็นอันหยัง ทีแท้ปวดฉิ้งฉ่ิอง = ='
ไม่ขอจองใครแต่จะเอาพี่เชน :z1: 555 555
:กอด1:
-
น่ารักทุกคนเลย :กอด1:
-
น่ารักจัง
เข้าวัดกันด้วย
อิอิ o13 o13
-
:กอด1: อ่านแล้วสุขใจแบบเบาๆ น่ารักกันจริงๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วได้ข้อคิดอีกแล้ว
อยากให้เด็กไทยเข้าวัดไปทำบุญกัน
ยืนยันได้ว่าเข้าวัดไม่ร้อน เย็นและเงียบ ก่อให้เกิดสมาธิ
แล้วก็น่ารักกันทุกคู่ ทุกคนกันจริงๆเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
โอ๊ย ตาร้อนว่ะ
มีแต่คู่รักสวีท วี๊ดวิ่วกันทั้งนั้น
โดยเฉพาะคู่คิว เต้ย
โดนมากเลย"เต้ยรักพี่คิวใส่เลขแปดนอนตะแคง" :m20:
-
:impress2:
ค่อยๆรักกันเบาๆน่ะภูมิพีม :กอด1:
ขำก่วนนี้จริงๆ ดื้อมากๆเลยแม้แต่วัดยังไม่เว้น
ฮาที่สุดน่าจะเป็นแทนโดนใจโจ๋เรนเจอร์ :m20: :jul3:
-
สาธุด้วยคนจ้าา ฮ่า ฮ่า
ฮาคู่แทนฟ่างมากก คู่คิวเต้ยก็น่ารัก
ส่วนภูมิพีม น่ารักตลอดดดดดดดด
-
+1จ๊ะ ......... ตอนนี้น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ :o8: :o8: :o8: :o8:
-
+1 ไปทำบุญก็ไม่ชวนกันเลยนะ 555
-
เห็นอิมเมจแล้ว..เอ่อ....
ปันค๊ะ !! ระวังตัวดีๆนะ...
อดใจไม่ไหว หนูจะฉุดปันแล้วนะฮ๊า
-
คุณตาลค่ะ มุขเสี่ยวๆแบบนี้มาจากไหนค่ะ
มาจากคนที่จีบคุณตาลหรอ ได้ใจมากเลย
มุขอ้วกแล้วอ้วกอีก แต่ชอบมากกกก :laugh:
แหม๋ หนุ่มๆสมัยนี้ยังมีจิตใจไปวัดทำบุญ
น่ารักน่าหยิกจริงๆเลย หนุ่มๆกลุ่มนี้อ่ะ
ตอนนี้ถึงจะออกชิวๆแต่ก็น่ารัก เพราะได้รูปหนุ่มๆมาให้กรี๊ด
เจอรูปแบบนี้แล้วหลงรักคิวกับข้าวฟ่างมากกว่าเดิมเลย :impress2:
ปล. น้องคลื่นหายไปไหนอีกแล้ว คิดถึงเด็กชายคลื่น
-
หยอดกันได้น่าหมั่นไส้เกินไปแระ
เห็นใจคนไม่มีแควนหน่อยเด้
:z3: :z3: :z3:
-
เข้ามากรี๊ดดดดด กับตอนนี้ ชอบๆๆ o13
แทน ฟ่าง จงเจริญ 55555
-
:-[ :-[น้องแมทน่ารัก
-
+1 น่ารักกันทุกคน ทุกคู่ :impress2:
-
มุก เลขแปดตะแคงตัว กับ เก้าลอเก้า ...แบบว่าคิดได้อ่ะ
อ่านแล้วอมยิ้มแก้มแตก ฮิฮิ
ป.ลิง รักพีมกะภูมิที่ซู้ดดดดดดดดดดดดด
-
เดอะแก๊งค์ ฮาได้อีก :z2:
-
ทําบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน
น่ารักอ่ะ ทุกคู่เลยอ่ะ หัวใจนักอ่านพองโตหมดแล้ว
o13 o13 o13
-
เหมาหมดได้มั้ยเนี่ย แต่ละคนหล่อน้ำลายไหล ท่าจะแซ่บ อิอิ
เวลาผองเพื่อนมารวมตัวกันนี่ฮาดีจริงๆ เป็นมิตรภาพที่แน่นแฟ้นมากๆ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
เค้าก็อยากจะบอกว่า ทุกคนน่ารักแบบเลขแปดนอนตะแคงข้างเหมือนกัน :m1: :m1:
:pig4: :pig4:
-
อ่านตอนนี้แล้ว อิ่มบุญอิ่มใจไปกับหนุ่มแก๊งค์นี้จริงๆ แต่ละคนน่ารักไปคนละแบบ ชอบทุกคนเลย :กอด1:
ปล. รูปอิมเมจหนุ่มแต่ละคน ทำเอาเพ้อไปเลย o13
-
น่ารักอ่ะตอนนี้ แอบตามไปทำบุญด้วยคน อิอิ
-
ตอนนี้น่ารักมากๆเลยค่ะ
มีทำบุญด้วย
ชอบมุกรัก ฯลฯ
ทำเอาเข็มขัดสั้นไปเลย(คาดไม่ถึง)
5555555+
-
ไปๆ มาๆ ชอบคิวกับเต้ยสุดแล้ว ^^
-
มีความสุขมาก อ่านเเล้วอิ่มบุญ 555
-
สาธุ...
อ่านแล้วก็ได้ยิ้มตลอดๆ เวลาเด็กๆอยู่กันครบแก็งค์ทีไร อ่านแล้วอดยิ้มไม่ได้ทุกที
ปอลอ ชอบมุกจีบกันของพี่คิวน้องเต้ย หวานไม่เกรงใจคนอ่านเล้ยยยยย :impress2:
-
ขำแทนมาก ที่ถามหลวงพ่อ 5555555555555
-
อ่านแแล้วสุขใจอะตอนนี้ ไม่มีมาม่ามาให้เรา ^^
อยากไปทำบุญมั่งจังเลยอ่านตอนนี้ แล้วนึกถึงบรรยากาศวัดเลยอะ
ถ้าแต่ละคนหน้าตาแบบนี้จิง มีกรี๊ดตายกันไปเลยอะ 555555
ปล รูปน้องแทนอะ เปนรุ่นน้องเราเอง 555 คิดว่าน้องมันคงไม่รุ้ว่ามันกลายมาเปนบุคคลิกของแทนซะแล้ว
-
ทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน :L2:
ก็เขาเป็นคู่รักกันนี่ เนอะ
พีมมันไม่ยอม มันต้องหวานแซงหน้าไอ้น้องเต้ยจนได้ :laugh:
-
+1ค่ะ เฮฮาจริงๆตอนนี้ นั่งอ่านแล้วขำไม่หยุดเลย :jul3:
พาเดอะแก๊งค์มาบ่อยๆนะคะ หลงรักทุกคนเลยอ่ะ 555 :กอด1:
ปล.เพลงคันหูนี่ฮิตจริงไรจริง (แถมเสื่อมจริงๆ 55)
-
อยากได้แบบปันปันมาเล่นที่บ้านจัง ทำไงดี
-
แวะมาบวกให้นางงาม(?)ตาล ไม่น่าเชื่อว่าหล่อนจะซาบซึ้งมีจิตสำนึกคิดถึงวัดกะเค้าด้วย
ยังไงก้อขอบคุณนะค่ะน้องตาลสุดสวย สำหรับรูปๆทั้งหลาย
แอบอยากได้หลายคนเลยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปล.อ่านแล้วอยากไปวัดที่ว่ามั่ง เค้าอยากให้อาหารปลา
-
มุข ฯลฯ นี่แบบได้ใจมากอ่ะ
ขออนุญาติลอกไปใช้ต่อได้ป่ะค่ะ
ปล. แอบเครียดไมภูมิอยู่ๆก็เงียบไปหว่า
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
แอบอิจฉาอย่างเปิดเผยกะคนไก้ไปทำบุญนะเนี่ย
-
โอ้ แก๊งป่วนไปวัด พากันทำบุญขอให้ผลบุญส่งผลนะค่ะ
-
น่ารักมากครับ
มาต่อบ่อยๆ นะครับ
-
ว้าวๆ ทันเหตุการณ์สุดๆ แก็งค์หนุ่มๆ เกาะกระแสเข้าพรรษากันเลยทีเดียว o13
น่ารักอ่ะ น่ารักจังเลย "พี่ปันของ FC" :m3: (ซะงั้นอ่ะ 555)
คงไม่มีใครเกรียนเกินพี่ปันอีกแล้ว โถ...ท่านอุปนายก...สมาคมตลก ดูจะรุ่งกว่านะคะที่รัก :m20:
แถมตอนนี้ ทุกคู่ออกมาเรียกความกระชุ่มกระชวยให้หัวใจคนอ่านกันไม่หวาดไม่ไหว
ทั้งภูมิ-พีม , แทน-ฟ่าง , คิว-เต้ย ชอบสุดๆ เลยค่ะ :m1:
ขอบคุณสำหรับตอนสนุกๆ ปนหวานฉ่ำกำลังดีนะคะ :กอด1:
-
ชอบตรงอิหนีพีมอุทาน "คุณพระคุณเณร"! เนี่ยแหล่ะ นึกหน้าตอนอุทานออกเลย 5555
-
ไปอ่านในเด็กดี แต่มาเม้นต์ในนี้นะ
น่ารักมากกกกก อยากให้เลขแปดตะแคงเหมือนน้องเต้ย
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มตลอดเลย...
อยากให้หนุ่มๆที่โสดมีคู่บ้างจัง
ปันปัน...รั่วคงเส้นคงวา :laugh:
-
ปันนี้ตัวป่วนเลยนะ
แต่ฮาดี :m20:
-
แก๊งค์นี้น่ารักกันจริงๆๆๆ..ตัวป่วนตัวฮาต้องยกให้ปันคิดได้น๊อจะเอาหวีใส่ถังสังฆทานด้วยเนี่ย :jul3:
-
เอิ่ม...พี่แทนครับ สมควรโดนฟ่างฟ้อนเล็บใส่นะ ถูกแล้ว 555555
แก๊งนี้ฮายกก๊วนเลยนะครับ
-
สนุกเฮฮาจริงๆ o13
-
เข้าวัดเข้าวาทำบุญกันด้วย
เป็นตัวอย่างที่ดีของวัยรุ่นยุคใหม่ o13
-
น่ารักจริงๆ
-
วันทำบุญก็ยังฮากันได้
-
อยากอ่าน สเปฯของ แทนฟ่าง :กอด1:
-
อ่านไปก็อิ่มบุญตาม ไม่ได้ไปวัดเข้าพรรษาก็รับธรรมฟังเทศน์ได้เนอะ
แ้วก็มาหลงรูปช่วงท้สย ฟ่างยั่วอ่ะ
-
มาสมัครเป็นนักอ่านเรื่องนี้ด้วยคนค่า ^O^
ชอบตอนนี้ๆ น่ารักทุกคู่เลย :impress2:
-
รักเด็กๆๆ กลุ่มนี้ทุกคนเลย น่ารักกันจริงๆ :-[
-
อึ๊บ อึ๊บ ดันกลับหน้าหนึ่ง
-
อร๊ากกกกกไอ้พี่คิวกับน้องเต้ย *ทุบหมอนนนด้วยความเขิน แต่ก็อยากจะอ้วกในความเสี่ยวของมันไปพร้อมๆกัน 5555
คิดได้ยังไง๊ ! ไอ้คู่นี้นี่มัน.....ไร้คำบรรยาย 5555
ส่วนแทน เฮ้ยยจะกล้าไปมั้ยถามพระแบบนั้น ถึงท่านจะปลงกับเรื่องทางโลกแต่มาเจอคำถามแบบนี้ก็สะดุ้งเหมือนกันนะ 555
ส่วนมิคแกอินเทรนด์วะ ฟังเพลงคันดูด้วย กร๊ากกกก
-
:-[
:L2:
-
ตามมาเป็นแฟนคลับพี่คิว และภูมิค่ะ
อ่านเพลิน สนุกมาก แม้จะดราม่าบ้างนิดๆ (นานๆ ที)
แต่ชอบตอนที่เข้าห้องเชียร์มาก อ่านแล้วคิดถึงม.เลย T^T
ส่วนตอนเข้าวัดนี่ก็ฮาได้อีก ปันจะรั่วไปไหน ฮ่าๆๆ
-
ฮาตลอดดดด กรุ๊ปนี้
ยิ่งอ่านยิ่งฮาปัน บวมมไปใหญ่ไปโตแล้ว ฮ่าๆๆ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่า ชอบมากเลยเรื่องนี้ สนุกเกิ๊น อยากหน้าตาดีจริงๆ
-
ตามอ่านทันจนได้ สนุกมาก
อ่านแล้วได้อารมณ์ระหว่างเพื่อนกับเพื่อนดี
ไม่หวานไป ไม่เศร้าไป ที่สำคัญ ผู้ชายกลุ่มนี้มันน่ากินกันทุกคนเลย!!!! :impress2:
-
สนุกและฮามว๊ากกกกกกกกก มาต่อไวๆนะจ้ะ :กอด1:
-
เมื่อไหร่น้องตาลจะรีลีสspecial คิว เต้ย
ตอนแทน ฟ่าง ยังมี special เลยอ่ะ
-
เข้าวัด
ทำบุญ
กุศลแรง
-
ขอจับจองทุอคนเลยถ้าเป็นได้ โลภมาก
แต่คู่คิวกับเต้ยนี่พอหวานแล้วก็น่ารักดีออก
ทะเลาะกันทีง้องแง้งมาก
-
มารอตอนต่อไปค่ะ
-
แอบแวะไปส่องอีกแวปมามีสัมภาษณ์กันด้วย :กอด1:
-
ขนาดอยู่ในวัดยังหยอดได้นะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
+1 สำหรับตอนน่ารักๆค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด น่ารักมากๆๆๆๆๆเลยค่า อ่านแบบรวดเดียว 42 ตอน (แต่ใช้เวลาหลายวัน ฮ่าๆ) เป็นเรื่องความรักใสๆ แอบมีดราม่าบ้าง ชอบน้องๆทุกคู่เลยค่ะ น่ารักกันหมดไปหมเลย มีภาพอิมเมจของแต่ละคนยิ่งทำให้จิ้นง่าย และแต่ละภาพก็ดูเข้ากับตัวละครมากๆเลย คู่ที่ชอบที่สุดเห็นจะเป็นคู่พี่คิวกะน้องเต้ย เรื่องราวคู่นี้น่ารักมากๆเลยค่ะ พี่ดินสอกะน้องนมปั่น แล้วคือพี่คิวก็กวนตีน น้องเต้ยก็กวนโอ๊ย ส่วนพระนายตัวเอกของเรื่องก็น่ารักไปตามเรื่องราว อิน้องภูมิตอนแรกก็โหดมาเชียว สุดท้ายก็ต้องมาแพ้ทางเด็กเตี้ย ฮ่าๆ เป็นคู่ที่น่ารักมากๆเหมืนอกัน ส่วนน้องแทนกะน้องฟ่างนี่ก็น่ารักแบบฮาร์ดคอร์ อ่านแล้วอิจฉาความรักของน้องๆกันมากทีเดียว แล้วคืออยาจะบอกว่าวกมันเลือกคบเพื่อนกันที่หน้าตาจริงๆใช่ไหม คือแต่ละคนนี่หาความขี้เหร่ไม่เจอเลยค่า ภาพอิมเมจนี่สุดยอด ชอบน้องเบียร์มั่กมากกกก ยังไงก็รอติดตามตอนต่อไปนะคะ มาสมัครเป็นแฟนด้วยคนค่า ;]
-
ตอนที่ 43 กลับบ้าน
กลับจากทำบุญพวกผมก็แวะซื้ออาหารประจำชาติ อาหารยอดนิยมของคนไทยมากินครับ นั่นก็คือ…… ส้มตำนะคร้าบบบบบ เป็นร้านเด็ดร้านดังที่ไอ้น้องแมทมันแนะนำ
โอ๊ยไอ่ลูกครึ่ง
ตอนมันสั่งนะ ผมนึกว่าไปยืนอยู่ขอนแก่น เม้าท์แตกฟองกับแม่ค้าได้ฟีลลิ่งมาก พอพวกผมแซวว่าขอซับภาษากลางหน่อย เพราะฟังเสียงในฟิล์มไม่รู้เรื่อง มันก็บอกว่า
“ผมน่ะคนบ้านเดียวกับโตโน่ Tha star นะพี่ ภาษาผมน่ะเป็นภาษากลางสำหรับเซเลป” ถุย ไว้หน้ามึงเหมือนโตโน่เหมือนน้องริทก่อนเถอะไอ้แมท ค่อยเหมารวมตัวเองไปอยู่กับเค้า
มันก็สั่งทุกเมนูที่ร้านมี ทั้งตำไทย ตำมั่ว ตำซั่ว ตำโคราช ตำอุดร ตำปูนา ปูม้า ปูนึ่ง เหี้ย โคตรเยอะ มีทั้งไก่ย่าง หมูย่าง ปลาเผา ต้มแซ่บ น้ำตก ซกเล็ก ขนมจีน ยิ่งกว่าแร้งลง แต่ว่าแซ่บสมคำคุยและการไปรอต่อคิวครับ ไม่ได้ค่าโฆษนานะครับ แต่ลองไปชิมดูแถวแจ้งวัฒนะ คึ
พวกผมก็โซ้ยแม่งทั้งเผ็ดทั้งโคตรแซ่บหยุดกินก็ไม่ได้ และอย่างที่รู้กันว่าภูมิกินเผ็ดไม่ได้ แต่พอพวกผมซื้อส้มตำมา คุณหนูภูมิมันกลัวน้อยหน้า ก็เลยสั่งด้วย แต่มันกินคนเดียวนะครับ
สั่งแบบพิเศษแยกต่างหาก ใส่พริกหนึ่งเม็ด แต่ถึงกระนั้นมันก็เหงื่อแตกพลั่กๆมีน้ำหวานเฮบลูบอยใส่กระบอกน้ำลายหมีน้อยตั้งอยู่ข้างๆ พวกไอ้มิคไอ้แทนก็ล้อมัน ไอ้ภูมิก็ได้แต่ปากยื่นปากยาว กินไปมองเพื่อนๆไป เหมือนเด็กน้อยเลย โคตรน่ารักเลยวะ แฟนใครน๊อ คึคึ :man1:
พอหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนตาม พวกไอ้คิว ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ปลีกวิเวกหลับไปแล้วสามราย เหลือไอ้แทนไอ้มิค ไอ้ปัน ไอ้แมทนั่งนับเลขกัน ตาละสามบาทเหมือนเดิม
ส่วนไอ้เต้ยมันคงติดพันมาตั้งแต่เมื่อคืน นั่งเล่นเกมส์กับไอ้เชน (ไม่มีใครยอมเล่นกับมันครับ ฮ่าๆ มันเลยบังคับเฮียเชนอดีตแฟนปลอมๆมาเล่นเป็นเพื่อน) แหกปากลั่นห้อง แข่งกับวงไพ่ ส่วนไอ้ภูมิกับผมน่ะเหรอ ล้างจานครับ สาดดด กูแฟนเจ้าของห้องนะเว้ย
“แสบมือ” ล้างเสร็จไอ้ภูมิก็ยื่นมือขาวๆของมันมาตรงหน้าผม มือที่เคยขาวกลายเป็นสีชมพูเกือบแดงเพราะคงแพ้น้ำยาล้างจาน ผมเพิ่งรู้ว่าซันไลส์เป็นพิษต่อผิวคุณชาย นี่แค่ให้มันล้างน้ำสะอาดนะ ถ้าให้สัมผัสฟอง คาดว่าอาจมีแอดมิดไปหยอดน้ำเกลือต่อที่โรงพยาบาล
“ไปล้างสบู่ในห้องน้ำป่ะ” ผมรวบมือมันทั้งสองข้าง จูงเข้าห้องน้ำ
“เฮ้ย!!! เชี่ยปัน แม่งไม่ปิดประตูวะ” เข้าห้องน้ำมาผมก็ต้องตกใจเกือบลื่นหัวฟาดพื้นเพราะเชี่ยปันยืนประคองของรักฉี่อยู่ เมื่อกี้มันยังอยู่ในวงไพ่อยู่เลย แม่งมาเข้าห้องน้ำตอนไหน ที่สำคัญไม่ปิดประตูด้วย
“คนกันเอง กูไม่ถือ” แทนที่มันจะอายกลับหันมายิ้มโชว์ฟัน กลายเป็นผมกับภูมิที่ต้องเองอายแทน ก็ไม่เชิงอายหรอก แต่เป็นอารมณ์สมเพชเพราะมันอุจจาดลูกกะตาน่ะ “เป็นไรอีกละมึง” มันหันมาถามภูมิ
“น้ำยาล้างจานกัด”
“เฮ้ย น้ำยากัด ไปทำอิท่าไหนให้มันกัดได้วะ มึงรีบเอาเชือกมารัดเหนือบาดแผลกันพิษแล่นเข้าสู่หัวใจเลยนะ ไม่งั้นตายแน่มึงเอ๊ย” ผมกดสบู่เหลวมาล้างมือให้ภูมิ โดยมีเสียงฉี่และเสียงหัวเราะของไอ้ปันเป็นซาวด์ประกอบฉาก พ่อมึงสิ น้ำยาล้างจานกัดต้องเอาเชือกมารัดกันพิษ ไม่ใช่งูจงอางกัดนะ
“มึงรีบฉี่แล้วรีบไปไกลๆเลยไป กลัวคนไม่รู้รึไงว่ามึงเลี้ยงหนอน ฮ่าๆ” กูขอซักนิดเถอะ ประเด็นนี้อ่อนไหวสำหรับมันครับ เดี๋ยวก็ของขึ้นคอยดูสิ
“สาดดดดดดพีม ไอ้เตี้ย ไอ้แคระ กูขอแช่งให้ไอ้ภูมิเป็นหมัน แม่ง” ฮ่าๆ เห็นมั้ย พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้ปันก็เหมือนมีไฟลุกท่วมตัว มันเบียดผมแทบกระเด็น ล้างมือเสร็จก็เดินงอนหน้าหงิกออกไปเลย ผมกับไอ้ภูมิขำตามหลัง ปันมันมีฉายาที่เป็นเหมือนปมด้อยในชีวิต หึหึ ไอ้คิวตั้งให้ตั้งแต่สมัยมัธยม ฉายามันก็คือ ผีปันจู๋หนอน เป็นเพื่อนกับผีจูออนครับ กร๊ากกก :jul3:
“แสบมากมั้ย” พอกำจัดไอ้ปันออกจากสารระบบชีวิตได้ ผมก็หันมาสนใจอาการไอ้ภูมิต่อ ดูซิพิษน้ำยาล้างจานแล่นไปถึงไหนแล้ว ฮะๆ
“นิดหน่อย”
“คราวหลังก็ไม่ต้องดื้อทำอีก กูล้างเองได้”
“มือมึงนุ่มจัง” ห่า นี่มึงไม่ได้สนใจสิ่งที่กูพูดเลยใช่มั้ย แล้วพูดเหมือนไม่เคยจับนะมือน่ะ ผมส่ายหัวสบตามันในกระจก
“อ่ะ เสร็จแล้ว ไปทาโลชั่นในห้องไป…เฮ้ย ภูมิ ไม่เล่น” ไอ้ภูมิก้มมาไซร้คอผมเฉยเลย
“ไม่ได้เล่น เอาจริง” มันไม่ได้พูดแค่ปาก แต่มือมันก็ประสานงานได้ดีมาก รวบตัวผมซะกระดิกไม่ได้ แต่ผมต้องรอดให้ได้ครับ กูต้องรอดดดดดด
“ในห้องน้ำเนี่ยนะ”
“อืม เปลี่ยนบรรยากาศ” สาดดดด บรรยากาศอะไรกูไม่อยากเปลี่ยน
“เพื่อนอยู่เต็มห้องเหอะ”
“ทำไม ไม่เห็นเป็นไรเลย ทีไอ้ฟ่างกับไอ้แทนยังเอากันในห้องรับแขก พวกกูก็นอนอยู่ด้วย”
“นั่นมันไอ้ฟ่าง แต่นี่กู กูอาย ไว้คืนนี้แล้วกัน” บอกผ่านครับ แถไปก่อน คืนนี้ค่อยหาทางชิ่ง
“ตอแหล มึงก็ชิ่งหนีตลอด ลูกหมา” แล้วมันก็เดินงอนผมออกไปอีกราย กูต้องตามง้อมั้ยเนี่ย
“บอดสนิท แม่ง” ไอ้แทนทิ้งไพ่อย่างหัวเสีย ตั้งแต่ผมนั่งดูมันเล่นมาสามตา เสียทั้งสามตาครับ
“ของกูฝรั่งพาเก้ามาล่ะมึงเอ๊ย แดกโว้ยแดก” นี่สิคนที่มือขึ้น ไอ้ปัน
“มึงเรียกมั้ยแมท” เจ้ามือมิคถามไอ้น้องแมท
“ไม่อ่ะพี่ แค่นี้ข้าวหลามก็เต็มไม้เต็มมือแล้ว ฮ่าๆ”
“สัส มีกูเสียอยู่คนเดียว เลิกๆป๊อกเด้งแม่งไม่แนว สมสิบๆ”
“สมก็สม ฮวงจุ้ยมึงไม่ดีรึเปล่าวะแทน ที่ไอ้ปันสิ นารายณ์ประทับ ฮ่าๆ” แล้วพวกมันก็เปลี่ยนจากป๊อกเด้งมาเป็นสมสิบ
“เต้ยเล่นด้วย เฮียขยับหน่อย” ไอ้เต้ยทิ้งจอยส์เกมมส์วิ่งหน้าตั้งมานั่งเบียดลงข้างๆไอ้แทน ไอ้เชนก็ตามมาติดๆ “เฮียเล่นป่าว” มันหันมาชวนผมที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟา
“ไม่” ผมไม่อยากเล่นอะไรก็ตามที่ไอ้แทนกับไอ้เชนอยู่ด้วยกัน เพราะมันนรกดีๆนี่เอง
“บวกเลขหลักหน่วยไม่ได้ล่ะสิมึง” ไอ้แทนมันยิ้มเลวๆให้ผม ไอ่ควาย กูไม่ได้โง่ขนาดนั้น เรียนวิศวะ เจอตรีโกณ เจอแคลหน่อยแม่งทำเป็นคุย
“บวกไม่ได้หรือไอ้ภูมิไม่ให้เล่น” แล้วไอ้เชนก็ช่วยมันซ้ำเติมผม ไม่ใช่ไม่ให้เล่นแต่มันงอนผมเรื่องเอ่อ..เรื่องนั้นแหละ มันเลยเข้าไปฟ้องไอ้ฟ่างในห้องนอนนู่น พอผมจะไปง้อก็ซุกผ้าห่มหนี เลยต้องมานั่งแกร่วอยู่กับผีพนันพวกนี้
“โห ไม่รวยวันนี้จะไปรวยวันไหน เฮียดูดิ เต้ยรอแดกแล้ว” ไอ้เต้ยเอนหลังมาพิงโซฟา มันเอาไพ่ให้ผมดู
อืมโจ๊กสองตัว ไม่ได้กินก็ไม่รู้จะว่ายังไง
“หมาตัวไหนแจกไพ่วะ มึงไม่ต้องเอาขี้มาให้กูไอ้แมท เต็มมือกูแล้วเนี่ย” ไอ้ปันครับมันโวยวาย ตาแรกไอ้เต้ยก็กินไปตามคาด
พวกมันก็เล่นไป โกงกันก็มี ผมนั่งอยู่ข้างบนมองลงไปเห็นหมดหล่ะครับ ถ้ามีเซียนอย่างไอ้คิวมาร่วมด้วยอีกคนนี่คงมันส์กว่านี้ ไอ้เชนกับไอ้แทนนี่ส่งซิกกันเต็มที่
“อย่าลีลาไอ้แทน ถึงมึงจะนั่งดูอีกสองชั่วโมงหน้าไพ่ก็ไม่เปลี่ยนหรอกสัส ลงมาๆ”
“แม่งเร่งกูจังนะ” และแล้วตานี้ไอ้เชนก็ได้กินไป
“ทำไร” ไอ้คิวเดินสะลึมสะลือมานั่งโซฟาข้างผม ซึ่งตรงกับที่นั่งไอ้เต้ยพอดี ไอ่เด็กแสบพอเห็นแฟนมาก็เอนมาพิงระหว่างขาไอ้คิว พาดแขนทั้งสองข้างอย่างสบายใจ ไอ้คิวมันก้มมองไพ่ในมือแฟน แล้วหันไปดูของไอ้แทน และจิ้มๆให้ไอ้เต้ยเปลี่ยนไพ่ที่กำลังจะลง
“พี่คิว เต้ยหิวอ่ะ”
“หิวก็เลิกเล่น ไปกินข้าว”
“โอเค ตานี้จบเรากลับเลยมั้ย เต้ยบอกป๊าไว้ว่าจะไม่กลับดึก”
“อืม แล้วจะไปดูมั้ย สเก็ตบอร์ดมึงน่ะ”
“ไปสิ พี่คิวจะพาเต้ยไปดูใช่มะ งั้นโทรบอกป๊าว่ากลับดึกนะ เต้ยอยากอยู่กับพี่คิวนานๆ”
“หึ เออๆ” ไอ้คิวขยี้หัวไอ้เต้ยจนยุ่ง ผมมองทุกการกระทำของมัน พวกมันน่ารักดี ไอ้เต้ยมันซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง เลยทำให้คนเก็บความรู้สึกอย่างไอ้คิวเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน อย่างน้อยเพื่อนผมก็ยิ้มได้เพราะความรักซักที
“มองไรพีม” ไอ้คิวหันมาขมวดคิ้วใส่ผม ผมไม่ตอบแกล้งจ้องอยู่อย่างงั้น “กูถามว่ามองอะไรไอ้แคระ ยังอีกๆ เดี๊ยะเถอะมึง”
“ทำไม จะทำไรกู พี่คิวจะทำอะไรกูเหรอ”
“หึ ไปดูเด็กมึงไป แม่งเข้าไปงอแงกับไอ้ฟ่าง จนพวกกูนอนไม่ได้ อ้าวนู่นไงออกมาแล้ว”
“อะไรของมึงวะภูมิ” ทุกคนหันไปสนใจไอ้ฟ่างที่ขยี้หัวตัวเอง เหมือนพร้อมจะเหวี่ยงได้ทุกเมื่อ ข้างหลังไอ้ฟ่างมีชายหนุ่มหน้าตาดี เดินตามมันต้อยๆมือก็ยึดชายเสื้อเชิ้ตพี่ชายไว้ หน้าก็งอได้งอดี ใครทำอะไรเด็กน้อยของผมวะ
“ฟ่างงง ไม่รักน้องเหรอห๊ะ นี่น้องนะ”
“เออ กูรู้แล้วว่าน้อง คลานตามตูดกูมากูจำได้” ไอ้ฟ่างมาทิ้งตัวลงนั่งเบียดผม เอ่อ คือโซฟาตัวอื่นก็มี ทำไมต้องมารังแกกูด้วยวะครับมึง
“งั้นก็บอกแม่ดิ ว่าภูมิมีรายงาน นะข้าวฟ่าง”
“ตัวไม่กลับบ้านเป็นชาติแล้วนะภูมิ แม่จิกกูทุกวันว่าน้องไปไหน ทำไมไม่มาหาแม่บ้าง ไอ้ลูกแหง่แต่ติดเมีย” ดอกนี้กูสะดุ้งเลยครับ เรื่องของเรื่องก็คือแม่ไอ้ภูมิอยากเจอลูกชายคนเล็กสุดที่รัก(ข่าววงในจากไอ้ฟ่าง แม่สปอยไอ้ภูมิมาก) แม่อยากให้ภูมิกลับบ้าน แต่มันไม่อยากกลับ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะ….เหอๆ
“นะครับพี่ฟ่าง ภูมิให้ยืมรถวันนึงเลย” ไม่ได้ด้วยเล่ห์มันก็จะเอาด้วยกล เอารถเข้าล่อพูดเพราะลิ้นอ่อนขึ้นมาเชียะ
“หึ มึงลืมไปรึเปล่าว่าบ้านแฟนกูมีโชว์รูมรถ กูแค่ชี้นิ้วสั่ง รถใหม่รุ่นใหม่ก็มาเกยต่อหน้ากูแล้ว มึงเลิกอ้อนวอนซะ ยังไงวันนี้มึงก็ต้องกลับไปนอนบ้านกับพี่ เข้าใจ๊”
“มึงไม่รักกู พี่ชายไม่ได้เรื่อง” ใครไม่ตามใจภูมิ จะกลายเป็นคนไม่ได้เรื่องขึ้นมาทันที
“ห่างกันแค่วันสองวันมึงจะตายรึไง ไอ้พีมมันไม่หายไปไหนหรอก” ไอ้เบียร์เดินออกมาทันปลอบใจเพื่อนรักมันพอดี
“มึงเงียบไปเลยเบียร์ กูกับพีมห่างกันนาทีเดียวก็เกินพอแล้ว” ชะเรี้ยยยยยยยยยยยย ฝัด กูเขินมั้ยละ
“อะไรฟ่าง วันนี้มึงจะไปนอนบ้านเหรอ” ไอ้แทนก็ทิ้งไพ่ในมือ รีบเข้ามาเกาะขาไอ้ฟ่างอีกข้าง ทั้งน้องทั้งแฟนจะถูกมันเด็ดหัวพร้อมกันคอยดูสิ
“เออ”
“ทำไมอ่ะ ไมวะฟ่าง มึงกลับไปนอนบ้านแล้วกูจะอยู่ยังไง”
“งั้นภูมิจะเอาพีมกลับบ้านด้วย”
“พาเข้าบ้าน….เลยทีเดียะ” ไอ้คิว(ทำเสียงแบบคุณชายเป้าในหนังวงษ์คำเหลา) มันเลิกคิ้วถามด้วยเสียงชวนกวนส้นตีนและในขณะที่บรรยากาศกำลังเกือบจะเครียด
“กูป๊อก” เชี่ยปันนนนน มึงเห็นมั้ยเขาคุยอะไรกันอยู่ ห๊าาาาา
“สองเด้งเว้ยยยย ป๊อกแปดสองเด้ง เจ้ามือจ่ายเป็นเช็คก็ได้นะครับ ฮ่าๆ” พวกนึงก็เคลียร์กันหน้าดำคร่ำเครียด แต่ไอ้พวกที่อยู่ข้างล่างนี่ไม่ได้สนใจอะไรเล้ย กลับมาตีป๊อกเด้งแบบชิลล์ๆ
“กูว่าไม่ดีมั้งภูมิ พากูไปด้วย เดี๋ยวไม่ได้อยู่กับแม่นะ มึงกลับไม่กี่วันเองนิ เจอกันที่มหาลัยก็ได้” ผมพยายามเอาน้ำเย็นชื่นใจเข้าลูบ ถึงจะไม่อยากให้มันกลับก็เถอะ เพราะจะว่าไปภูมิก็ไม่ค่อยกลับบ้านเลยทั้งที่อยู่ใกล้แค่นี้ เห็นคุยโทรศัพท์กับคุณแม่ทุกวัน ท่านก็คงคิดถึงมัน
“นอนห้องกูนะฟ่าง” ไอ้แทนก็ยังไม่ละเลิกความพยายาม
“ไม่ พรุ่งนี้กูมีพรีเซ้นโมเดล”
“นะฟ่าง นะครับ เดี๋ยวกูช่วยติวพรีเซ้น”
“ตลอดเหอะแทน ไปห้องมึงก็ไม่เคยได้ติวหรอก มีแต่เตียง”
“จริงๆ กูสัญญา นะฟ่าง ไม่สงสารไอ้ข้าวผัดลูกเราเหรอ แม่ไม่กลับบ้านลูกกับพ่อจะอยู่กันยังไง”
“อย่าเยอะแทน ขอร้อง งั้นมึงก็นอนห้องไอ้ภูมินี่แหละ นอนกกไอ้พีมไปพลางๆ หึ”
“ไม่ ไม่ได้ ภูมิไม่ให้นอน ภูมิกลับบ้านก็ได้ แต่ไม่ให้ใครนอนกับพีมนะ”
“หึ ก็แค่นั้นแหละไอ้น้องรัก ส่วนมึง อย่าลืมเอาหญ้ากับผักบุ้งให้ข้าวผัดด้วย” ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะปลอมพวกมันลงได้ ไอ้แทนน่ะมันยังพอฟัง แต่คนของผมนี่สิ แต่สุดท้ายมันก็ยอมนะ
…………………………………..
คืนนี้เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ผมต้องนอนคนเดียว ตอนมีภูมิอยู่ด้วยห้องมันไม่กว้างขนาดนี้ แต่พออยู่คนเดียวรู้สึกว่ามันกว้างเกินไป ตุ๊กตาหมีแต่ละตัวก็ดูซึมๆ ผมมองเตียงอีกฝั่งที่ว่างเปล่า หมอนใบนี้ที่เคยมีคนนอนหนุนอยู่ข้างกาย เฮ้อออ ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงก็เหงาแล้ว ไปเปิดคอมเล่นดีกว่า นอนไม่หลับ
เข้าดูเฟช เชี่ยปันแท็กเหี้ยไรมาเนี่ย
“มั่นใจคนไทยเกินล้านเปอร์เซนเชื่อมั่นว่าปันหล่อ”
แล้วก็เป็นรูปมันยิ้มกว้างชูสองนิ้ว โคตรพ่อโคตรแม่มึงขายลิโพรึไง ผมนั่งขำความด้านของมันและเลื่อนมาดูคอมเม้น มีคนกดไลค์ตั้งยี่สิบสามคน
“พี่ปันหล่อมากเลยคะ หนูเจอพี่ที่คณะนิเทศด้วย ไปหาใครเอ่ย” อ่ะๆ ซุ่มเงียบนะมึงไปทำไรที่นิเทศวะ
“ไปหาเพื่อนคับ^^” เพื่อน หึหึ กลุ่มเราใครเรียนนิเทศวะ
“เพื่อนชั้น หล่อจริงๆ ทำไมมึงถึงกล้าหล่อขนาดนี้ กูยังงงอยู่เลยวะปัน ฮ่าๆ” คงเป็นเพื่อนผู้หญิงในคณะมัน
“เพราะมึงมัวแต่งงไง เลยลงจากคานไม่เป็น” แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เม้นกลับมาว่า “ไอ่เหี้ย”
“ครั้งแรกที่กูเสียใจในการเกิดมาเป็นคนไทยเพราะกูขาดความเชื่อมัน” ไอ้เบียร์ครับ ผมกดไลค์แทบไม่ทัน
“หล่อน้อยกว่ากู เลยอิจฉาอ่ะดิ ทำใจเถอะมึง ไอ่ฟายยยย”
“ยาหมดเหรอสัส” ไอ้คิว ฮ่าๆ ขนาดคนที่ไม่ค่อยสนใจสังคมออนไลน์อย่างไอ้คิวยังแวะมาวิจารณ์ แสดงว่ากระแสแรงจริงๆ
“ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร
ถ้าใจเรายังผูกกัน
กำลังจะเม้น เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังซะก่อน
ภูมิโทรมาแล้ว
“ฮัลโหล แค่นี้นะ หวัดดี” หึหึ กวนมันๆ
(อือ หวัดดี) เสียงภูมิใสแจ๋วเลย
“โชคดีภูมิ”
(เออ กูขอบคุณทุกสิ่งนะพีม)
“เหมือนกัน ขอให้ได้เจอคนดีๆนะ” ฮ่าๆ เวลาคุยโทรศัพท์ผมกับมันชอบแกล้งกันแบบนี้ ตลกดี“ไม่ได้นอนกับแม่เหรอ”
(นอน แต่เดี๋ยวคุยโทรศัพท์ก่อน)
“อืม แล้วกินข้าวยัง”
“กินแล้ว มึงล่ะ”
“เหมือนกัน”
(เหรอ แล้วทำไรอยู่)
“เล่นเฟช ออนเอ็ม”
(มึงออนเอ็มเหรอลิง)
“อืม มึงก็ออนดิจะได้คุยกัน” ผมเปิดหน้าต่างMSNขึ้นมา ไอ้มิครีบรีบเข้ามาทัก
(ออนอยู่)
“อ้าว แล้วทำไมกูไม่เห็นวะ มึงบล็อกกูหรอภูมิ” ผมขมวดคิ้วใส่หน้าจอเพราะ ไอ้ภูมิยังเป็นออฟไลน์อยู่เลย
(อือ)
“เหี้ย มึงคุยสาวใช่มั้ย เอ๊อ กูคุยมั่ง”
(เอาดิ อยากตายก็คุยเลย)
“จะคุยสาวกูไม่ว่า แต่ถ้าบล็อกกู มีโกรธ แม่ง” โกรธมัน ทำไมต้องบล็อกผมด้วย
(โกรธห่าไร กูไม่ได้ออน มึงมีพาสเวิร์ดกู อยากรู้ก็เปิดดิสัส)
“เออวะ แหะๆ เนอะๆกูก็ลืม ออนเมลล์มึงดีกว่า กูจะหลอกหญิงในลิสมึงมาเป็นเด็กกู”
(หึหึ เชิญ เดี๋ยวก็เปิดคอมฯก่อน)ไม่นานเอ็มไอ้ภูมิก็เด้งดึ๋งขึ้นมาทักผม
#หมาเตี้ยขี้งอน เปิดกล้องดิ อยากเห็นหน้า :จุ๊บๆ:#
“ไม่ กูแก้ผ้าอยู่” ยั่วมันๆ ฮ่าฮ่า
(อยากเสียตัวทางโทรศัพท์ใช่มั้ยเตี้ย) แล้วมันก็ส่งอิโมเป็นหัวหอมอึ้บกันมาให้ผมอ่ะ :oo1:กร๊ากกกกก สาดดดดมึงไปหามาจากไหน เซฟๆ ขอมั่งๆชอบ
ผมกับภูมิคุยกันตั้งแต่ห้าทุ่มจนเกือบตีสอง ทั้งที่อยู่ด้วยกันทุกวันก็ไม่รู้ไปเอาเรื่องอะไรมาคุยนักหนา บางทีก็ไม่มีเรื่องคุยนะครับ แต่ก็ไม่ยอมวาง เงียบนอนฟังเสียงลมหายใจกัน หึหึ
แต่ถ้าเลือกได้ ผมก็อยากให้เรานอนคุยกันโดยไม่ต้องผ่านเครื่องมือสื่อสารใดๆ อยากให้มันกลับมานอนตรงนี้ข้างๆกันเหมือนเดิม
“ภูมิ กูนอนแล้วนะ”
(ง่วงแล้วเหรอ)
“อืม พรุ่งนี้มีเรียนเช้า”
(งั้นจะรีบกลับแต่เช้า เดี๋ยวกูไปรับ)
“โอเคคร้าบบบ งั้นก็… ฝันดีๆ”
(เดี๋ยว พีม)
“หื้ม”
“…………………”
“…………………”
“…………………”
(ฝันดีนะคับ^^)
TBC >>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………
ตายๆ เจอน้องภูมิบอกฝันดี พี่ตาลน็อคเอ้าไปเลยคะ อิจฉาใครบางคนโว้ยยยยย :m31:
ตอนภาษาเหนือ เราอาจจะไม่เท่าไร แต่คราวนี้อีสานไวยากรณ์อีตาลแม่นเป๊ะ กร๊ากก คิดฮอดเด้ อ๊ะๆๆๆ :m20:
-
ชอบตรงประโยคที่พระท่านบอก เรื่องความรักมากเลย เห็นด้วยที่สุด
ได้จิ้มคนเขียนแบบบังเอิญ อิอิ
อ่านตอน 43 ต่อ แล้วนอน ก็ได้หลับฝันดี แล้ว ขอบคุณค่ะ
-
:o8: :-[ เขินจนไส้บิด...
มาถี่แบบนี้รักตายเลยค่ะ ม๊วฟฟฟฟฟ~~~
เอาแบบนี้อีกกกกกก...เค้าอยากเป็นเบาหวานนนนนน >,<
-
อ่านตอนนี้แล้ว อมยิ้ม ภูมิเวอชั่นง๊องแง๊งน่ารักซะ
กินเผ็ดก็ไม่ได้ ใส่พริกหนึ่งเม็ด แพ้แม่งตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ
น้ำยาล้างจานก็แพ้ สมควรแล้วที่มันจะชื่อภูมิ 555555
แล้วนี่อะไร ง๊องแง๊งกับฟ่างเหมือนเด็กสามขวบเลย ..
ช่วยไม่ได้ พีมมันน่ารัก ติดเมียก็ไม่แปลก กิ๊วๆๆ
ปล. ตอนนี้แอบใจสั่นกะเฮียปันค๊า หล่อรั่วขนาดดด แม่ยกกรี๊ดๆ ๆๆๆ
:-[ :-[ :-[
-
อืมในที่สุดตอนนี้มาดชายภูมิขี้อ้อนก็ออก แต่หวงเมียที่หนึ่งเหมือนเดิม o13
-
อิจฉาว้อย
ตาร้อนผ่าวๆ
ไฟลุกพรึบพั่บเลยเนี่ย
-
ตอนนี้คุณหนูภูมิงอแงจริงๆเล้ย แถมติดพีมหนึบเลย
-
:กอด1:
ภูมิน่ารักมากมาย
'เดินตามมันต้อยๆมือก็ยึดชายเสื้อเชิ้ตพี่ชายไว้'
อารมณ์แบบเด็กน้อยจริงๆ 55
-
:impress2:
-
ปลื้มใจกับกระติกลายหมีน้อยใส่น้ำแดงของภูมิ :man1:
ฟ่างกับภูมิคุยกันอย่าง น่ารักอ่ะ! อยากให้คิวเต้ยไปฮันนีมูนกันบ้างอะ
-
อิจฉาาาาา
ว่าแต่ปันฮามาก แบบว่า เบลล์ยังจิ้นไม่ออกเลยไม่รู้ว่าจะขาดความมั่นใจดีเปล่า 55+
-
แฟนนิยายคนใหม่รายงานตัวค่า
สนุกเกินไปแล้วนะคะคนเขียน ชอบมากกกกกกกกกกค่ะ o13
ตัวละครน่ารักทุกตัวเลยจริงๆค่ะ ชอบสุดๆ ไม่มีอะไรจะบรรยายนอกจากชอบมากถึงมากที่สุด
อ่านแล้วเพลินมากเลยค่ะ อยากให้แต่งเรื่อยไม่อยากให้จบเลย สนุกเกินห้ามใจ
ช่วยแต่งเป็นมหากาพย์ยิ่งใหญ่สุดอลังการทีนะคะ สัญญาว่าจะตามอ่านตลอดเลยค่า :impress2:
-
กดไลค์พี่ปันค่า :laugh:
-
โอเค...
คืนนี้นอนหลับฝันดีเลย!!!
จ๊วฟภูมิทีนึงเด๊ะ >3<
กอดพีมแรงๆ :man1:
-
เด็กๆแก๊งค์นี้เค้ายังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิม :-[
ปล ชอบชายปันมาก อย่างฮา :laugh:
-
ภูมิง๊องแง๊งมากอ่ะ แต่ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
น่ารักมาก T_T แต่ตอนนี้เม้นท์ไม่ไหว ตาจะปิด เด๋วขอมาดิทให้พรุ่งนี้นะคุณตาล
ขอไปนอนฝันถึงฟ่างกับพีมก่อน คร่อก ! ZzzzzzzzzZzzzzzzzzzzz
******************************************************************
ก่อนเม้นท์อ่านซ้ำอีกรอบ กร้ากกกก บิ้วตัวเอง ชอบอ่า เมื่อคืนง่วงมาก ยังนั่งขำเหมือนคนเล่นยาเลย ฮ่าๆๆ
ขอเปิดประตูห้องน้ำที่บ้านแล้ว เจอผีปันจู๋หนอน บ้างเหอะ ฮ่าๆๆๆๆ (ทะลึ่งละตรู :mc4:)
มุขปันก็ยังประสาทแดกทำเราหัวเราะสำลักน้ำลายเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ จะบ้า
คนอื่นกำลังเซ็งเรื่องกลับบ้านไม่กลับบ้าน ไอปันปัน มันป๊อกเด้งงงง โคตรฮาาาาาาา
อยากมีภูมิมางอแงง ง๋องแง๋ง ใส่แบบนี้อ่ะ T_T น่ารัก น่าหยิก น่าขยุ้ม จัง (เก็บอาการหน่อยป้า)
เวลาภูมิแสดงอาการติดพีมสุดๆ มันน่าัรักมากๆอ่ะ หน้าตา บุคลิกและท่าทางไม่น่าจะเป้นแบบนี้
พีมเลยดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นเลยเวลาอยู่กับภูมิ เพราะภูมิเหมือนเด็กอนุบาลเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ
ยังกินน้ำหวานเฮบลูบอยใส่กระบอกน้ำลายหมีน้อยอยู่เลย กร้ากกก น่ารักโฟ้ยยย !!
อ่านๆไป ฟิลฟ่างคล้ายจะเป็นแม่กลายๆของภูมิไปละ ฮ่าๆ ต้องมาคอยบังคับนู้นนี่นั่น
เวลาภูมิคุยกับฟ่าง แม้จะไม่ได้พูดเพราะๆหรือใช้คำพูดดูเคารพรักอะไร
แต่มันก็ดูอบอุ่นดีจัง อ่านไปก็ยิ้มไป เป็นฟ่างก็ลำบากต้องเอาใจทั้งน้องเอาใจทั้งผัว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ต้องเอางี่เง่าทั้งสองให้อยู่ เป็นเจ้ใหญ่(?)ของครอบครัวจริงๆ
“ฟ่างงง ไม่รักน้องเหรอห๊ะ นี่น้องนะ” อ่านแล้วชอบมากกกกกกกกกกกกกกก มันให้ฟิลภูมิอ้อนมาก
ไม่ได้ใช้คำเพราะๆ แ่ต่มันอ่านแ้ล้วรู้สึกว่าภูมิอ้อนฟ่างมากกกก
ปล.. ตอนนี้มาเร็วมาก ถึงแม้จะสั้นไปหน่อย แต่ก็ร๊ากกกกกคุณตาลจัง :3123:
-
เดินแวะเข้ามามองๆ ไม่คิดว่าคุณตาลจะอัพ
แต่พอเห็นว่าอัพรีบเข้ามาอ่านเลยค่ะ
-------------------------------------------------------
น้องภูมิอ่ะ ทำไมขี้อ้อนขี้งอนขนาดนี้ค่ะ
งอนทั้งน้องพีม อ้อนทั้งพี่ฟ่าง น่ารักน่าหยิกจริงๆเลย
ว่าแต่ แอบสงสัยอย่างหนึ่ง ให้น้องภูมิกลับบ้านเนี่ย
อย่าบอกนะค่ะว่าคุณแม่จะหาสาวให้น้องภูมิแต่งงานอ่ะ
เริ่มระแวงแล้ว
ปล.แอบสงสัยคุณตาลอย่างหนึ่ง ทำไมเหตุการณ์ตอนนี้เหมือนตัวเองไงไม่รู้
ทั้งมือแพ้น้ำยาล้างจาน ทั้งวิธีอ้อนพี่ คุ้นๆนะค่ะ อย่าให้คิดว่าคุณตาลเป็นคนใกล้ตัวเลย
แอบกลัวนะเนี่ย อิอิ
-
ภูมิงอแงได้น่ารักมาก :กอด1:
-
เด็กน้อยภูมินี่ทิ้งมาดโหดๆตอนต้นเรื่องไปแทบจะหมดเลยนะนี่ น่ารักมากมาย :กอด1:
กดไลค์ให้ท่านเบียร์ที่โพสต์ข้อความถูกใจ :laugh: น้องเต้ย-พี่คิว ชอบบบบบมาก :กอด1: โอ๊ยไม่ไหวชอบทั้งแก๊งค์เลย :z9:
-
เวลาภูมิมันคุยกับฟ่าง น่ารักดี เหมือนคุยกับเพื่อนและพี่ในเวลาเดียวกัน
ห่างกันคืนนึงเนี่ย พอตอนเช้าภูมิมารับไปเรียน
ต้องกระโดดกอดกันด้วยความคิดถึงก่อนมั้ย :impress3:
-
คู่ภูมิพีม มันจะเชื่อมไปถึงไหน ภูมิตอนนี้ต่างจากตอนแรกชัดมากกกก
ว่าแต่เค้าอยากให้ปันคู่กับคลื่นจัง :m21:
-
หวานหยดย้อยมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ภูมิโคตรๆๆๆติดๆๆมะละเมียเลยยยยย
แต่น้องเต้ย o13 สุด 55++จัดเต็มตลอดเว
-
น่ารักจังค่ะ
น้องภูมิ & น้องพีม
:กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ไอ้ภูมินี่ต่างกับตอนแรกสุดๆ
สั่งแบบพิเศษแยกต่างหาก ใส่พริกหนึ่งเม็ด แต่ถึงกระนั้นมันก็เหงื่อแตกพลั่กๆมีน้ำหวานเฮบลูบอยใส่กระบอกน้ำลายหมีน้อยตั้งอยู่ข้างๆ พวกไอ้มิคไอ้แทนก็ล้อมัน ไอ้ภูมิก็ได้แต่ปากยื่นปากยาว กินไปมองเพื่อนๆไป เหมือนเด็กน้อยเลย โคตรน่ารักเลยวะ แฟนใครน๊อ คึคึ
อันนี้ไม่ต่างกับ โจซัวเด็กอนุบาลอีกเรื่องเลย เลเวลเดียวกัน
ไอ้ฉากภูมิอ้อนฟ่างอ่ะ สุดยอดจะน่ารักเลย บ้านเราไม่อ้อนกันงี้บ้างเล้ย น่ารักๆ
-
:m1: อ๊ายยยยๆๆๆ ชอบภูมิขี้อ้อนอ่า ตอนอ้อนพี่ฟ่างกะพีมน่ารักที่ซู๊ดดดดด :m11:
-
อ้าย~ น้องภูมิ~~ ทำเอาอิเจ๊คลั่งขึ้นุกวี่ทุกวันแล้วน้า~~
-
คุณหนูภูมิงอแง ขี้อ้อนมาก
น่ารักมากๆ :m1:
+1 :L2:
-
ดีใจที่คนแต่งน่ารักนะ คึคึ (หัวเราะแบบพีม)
.
พี่ชักจะชอบ ปัน แล้วซิ ถ้าปันมีความรักมันจะมีโหมด ซึ้ง กะเค้าบ้างป่าว?
ปล อย่าลืมหาคู่ให้ไอ้คลื่นด้วย ยังไม่ลืมๆ
-
น่ารักได้อีกอ่าาาาาาาาา ว่าแต่ภูมิคุยกับฟ่างน่ารักโค่ดดดดดด
ก๊ากกกกกกกกกกก :กอด1:
ปันมากี่ทีกี่ทีก็ฮา ให้ตายเถอะ จ๊อดดดดดด
ว่าแต่ไปหาใครที่คณะนิเทศเนี่ย หนุ่มป่าวววว :o8:
-
:z6: ถีบปันปันไปหนึ่งที ข้อหารั่วเกิน (ว่าแต่ไปทำไรที่นิเทศอ่ะ อยากรู้จัง555+)
หล่อกะเตี้ยยังหวานกันไม่เปลี่ยน
:กอด1: :กอด1:
-
ภูมิ พีม น่ารักๆๆๆ :o8:
-
โอ๊ยยยยยยย อิจฉาหนูพีม :-[
-
ตอนนี้ น้องภูมิกับหนูพีม น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก :pighaun:
พี่คิวกับน้องเต้ยก็น่ารัก อยากจะกริ๊ดดดดดด :L2: :L2:
-
ตายค่ะตาย.....ภูมิกับพีมน่ารักเกินไปแล้ววววววว
เค้าชอบมากอ่ะ เวลาภูมิอ้อนฟ้าง โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
ดูเบบี้มากๆๆเลยค่ะ
-
ฝันดีแน่ ๆ น้องพีม
-
ชอบภูมิช่วงนี้
ดูผ่อนคลายเหมือนเด็กสดใส สดชื่น
ยิ่งอยู่กับพีมนะ ฮ๊า~ หวานฉ่ำ ซนๆ น่ารักค่อด
-
ตลอดอ่ะ ตลอด หวานกันไม่มีตกจริงๆ
แต่ทั้งเรื่องนี่ ชอบปันปันมากมายนะ
คนอะไร จังหวะดีชะมัด 5555+
-
นานๆจะได้เห็นภูมิในบทน้องชายสักที น่ารักนะนั่น
-
ภูมิอ้อนฟ่างน่ารักอ่ะ...เป็นพี่น้องที่น่ารักจริงๆ :กอด1:
-
ภูมิทำไมง๊องแง๋งน่ารักขนาดนี้เนี้ย ไม่เข้ากับตัวเลยนะ 5555 ส่วนพีม น่ารักเสมอสำหรับพี่ อิอิ :-[
-
โอ๊ยย ย คุณชายภูมิจะน่ารัก ขี้อ้อนไปไหนเนี่ย?
ละลายๆๆ อิจฉาพีมเลยเห็นไหม ๕๕๕
ปันฮาได้อีกคนเรา ๕๕๕
-
ชายภูมิน่ารักอ่า
รู้สึกว่าชายภูมิจะเปลี่ยนไปมากเลยเนี๊ย
มะก่อนโหด
ตอนนี้น่ารัก
อิอิอิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
-
ทุกคน ย้ำว่าทุกคนยังน่ารัก เฮฮาเหมือนเดิม
แต่ขอพิเศษเป็นปันหน่อย ช่างกล้าจริงๆ
-
ภูมิขี้อ้อนมากๆ หวงพีมโคตรๆ
อ่านแล้วยิ้มตามตามตลอดเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
น่ารักอ่า
-
หวานได้อีก
น่ารักสุดๆจ้า
o13
-
ตายๆ ไม่ตายตอนนี้จะไปตายตอนไหน :m25: น้องภูมิ (AKA ข้าวปั้น) น่ารักมากไปนะคะ :m3:
จริงๆ ตอนนี้น่ารักกันทุกคนอ่ะ คู่คิว - เต้ย คู่แทน - ฟ่าง มีโมเม้นให้ไ้ด้อิ๊งอ๊างหัวใจพอกระชุ่มกระชวย
แต่อย่างไรก็ตาม...เหมือนพี่ปันที่รักยิ่งจะรู้ตัว กลัวน้องภูมิแย่งคะแนนแม่ยก เลยจัดดอกใหญ่ๆ มาให้
“มั่นใจคนไทยเกินล้านเปอร์เซนเชื่อมั่นว่าปันหล่อ” :a5:
เฟสพี่ปันอันไหน อยากจะไป........เว้นวรรคให้กดไลค์.....เว้นไว้ให้กดรัก :o8:
ขอบคุณคุณตาลที่มาต่อตอนน่ารักๆ รวมกันเราป่วนแบบนี้ มีความสุขมากๆ ที่ได้อ่าน :กอด1:
ป.ล. ถ้าจะกรุณา....ขอ "แทน - ฟ่าง" จัดหนักสักตอนได้ไหมคะ :call:
-
โอ้ยยยย อิจฉาๆๆๆๆ อิจฉาพีมอ่ะค่ะ
อยากมีคนบอกฝันดีบ้าง อะไรบ้าง^^
-
:o8: :o8: :o8:
-
ชายภูมิอ้อนพี่น่ารักอ่ะค่ะ เด็กน้อยมาก :o8: แต่ตอนอ้อนพีมนี่ อีกอารมณ์เลยนะ อันนั้นเอาความหล่อเข้าข่ม พีมเลยต้องยอมตลอดๆ :laugh:
แล้วก็ชายปัน ชอบอ่ะ อยากได้ๆ ฮ่าๆๆๆ น่ารักตลอดดดด อ่านทีไรไม่ว่าจะเครียดแค่ไหน เจอชายปันเป็นได้ฮา
:กอด1:คนเขียน บวกๆ
-
ฝันดีนะภูมิ
อ้าววว... พูดให้ตาพีมหรอกเรอะ
อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :serius2: :serius2:
-
หวานกันเบาๆ
อยากเสียตัวอ่ะสิน้องพีม หึหึ :oo1:
เดี๋ยวติดต่อพี่ภูมิให้จัดหนักๆ 5555
ปล.คิวจ๋า อ่านตอนนี้แล้วเค้าหลงรักตะเอง แอร๊ย :impress2:
-
หวานกันจริงๆเลย อยากมีบ้างอะไลบ้าง
-
รีบตามมาอ่าน อ่านไปยิ้มไป โดยเฉพาะภูมิอ้อนพี่ฟ่าง
ไม่ค่อยได้อ่านภูมิอ้อนพี่ฟ่างเลย ช่างน่ารักจริง ๆ
แหม พ่อแทนก็น่ารักนะเนี่ย ลูกข้าวผัดเอ๊ย พ่อมันสตรอจริง ๆ
แต่ละคนสุดจะฮา น่ารักในโลกหล้าไม่พ้นน้องเต้ย
เปิดเผยซะคนอ่านหลงรักเลยทีเดียว :z2:
-
อิตาภู๊มมมมมมมมมมมมมมม!!!
ทำตัวน่ารักไปแล้วเว้ย อร๊ายย :-[
-
คุณชายภูมิ สมกับคำว่า คุณชายจริงๆเหอะ
สุดหล่อเบียร์ตอบเฟสบุ๊คโดนใจมากมาย
นี่ถ้าเล่นด้วย จะไปกระหน่ำกดไลค์ :laugh:
-
รักกันจัง
-
น่ารักจังเลย อิอิ
-
:o8: :o8:
น่ารักอ่ะ ภูมิและพีม
เพื่อนๆแต่ละคนก็ล้นได้อีก :laugh:
-
น่ารักกันทั้งกลุ่ม เลยเนาะ ชอบปัน อ่ะ หาดี เต้ยก็น่ารักตรงๆ ดี
แต่หล่อสู้ภูมิไม่ได้แน่นอน 55555555
-
ภูมิงอแงเหมือนเด็กเลย น่ารักอ่ะ
-
(อยากเสียตัวทางโทรศัพท์ใช่มั้ยเตี้ย) แล้วมันก็ส่งอิโมเป็นหัวหอมอึ้บกันมาให้ผมอ่ะ :oo1:กร๊ากกกกก
อยากเห็นๆ พีมเสียตัว :laugh:
ชายภูมิติดเมียจริงๆน่ะเรา พอจะให้เเทนกกพีมเเทนนี้ยอมกลับบ้านเลยเชียว ฟางก็ใจปล้ำดีเนอะ :laugh:
ปันเลี้ยงหนอน :laugh:
-
หวานตลอดเนอะ ภูมิ เนี่ย
แล้วจะหมดโปรหรือเปล่าจ๊ะ... :impress3:
-
" อย่าลืมเอาหญ้ากับผักบุ้งให้ข้าวผัดด้วย” ลูกแทนกะฟ่าง เป็นลูกเต่าใช่ไหม :z2: :z2: เต่า=ข้าวผัด :jul3: :m20: น้องภูมิ
-
ฝันดีหละคืนนี้ น้องภูมิน่ารัก ง้องแง้ง น่ารักอะ
กรี๊ดๆๆๆ
รักกันนานๆๆนะ พีมภูมิ น่ารักมากๆๆเลย
ฟ่างกะแทนก็น่ารักอะ ชอบฟ่างๆๆๆๆอะ
-
นึกว่าจะได้พาไปเปิดตัวที่บ้านซะอีก
-
:o8: :-[ :o8: :-[
-
P&P จะน่ารักไปไหนเนี่ย
ชอบเต้ยอ่ะ
-
:-[ รักกันๆ ดีจังเลยน้า อิจฉาๆ :-[
นานไป คงไม่มีคำว่า..เราเข้ากันไม่ได้..นะจ๊ะไม่สนับสนุนอย่างแรง
:pig4: :pig4:
-
พี่ฟ่างไม่รักน้อง ก๊ากกกก :laugh:
:กอด1:
-
กร๊ากกกกกก น้องภูมิ ผู้น่ารักน่าถนอม 5555555
เคยคิดว่าภูมิ มันดูโตและแก่แดด แต่มาเจอมุมนี้
ขี้อ้อนพี่ชายได้อีก
ส่วนฟ่างก็น่าสงสาร มีน้องมี มีแฟน เหมือนมีลูก
อ่านไปแล้วคิดถึงพี่ (พี่ชื่อพี่โอ็ต เหมื่อนพี่ของฟ่างกะภูมิด้วยแหล่ะคะ)
-
พีม สรุปแล้วแฟนเราอายุเท่าไร่??
๕๕๕๕๕๕๕
เอารถมาล่อพี่ฟ่างเหรอตัว
คิคิ น่ารักจริงเด็กชายภูมิ
สรุปแล้วได้นอนกับแม่ป่าว??
-
ห่างกันแปปเดียว เล่นเอาซะหวานจนมดขึ้นจอเลยอ่ะ คริคริ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกก
น่ารักๆๆๆๆๆ น่ารักทุกคู่ น่ารักทุกคนนนนนน
ชอบมาดดด ฮามากกกกกกกกกกกกกค่าาาาาาาาา
-
วันนี้เค้าต้องฝันดีเหมือนที่ภูมิบอกแน่ๆเลยอ่ะ อร๊ายยยยยยยยย
(ได้ข่าวเค้าคุยกันสองคนนะ ชะนี)
-
ฝันดีแน่ค่ะคืนนี้ :-[ :-[ :-[
-
ปันน้อยของเจ้ น่าร๊ากที่ซู๊ดดดดดด
ปล. บวกให้แม่มัน หลังจากลืมบวกมานาน555
-
ว๊ากกกกก น้องภูมิน่าร๊ากกกกกกกกกง่า ตอนงอนน้องพีมนี่น่ารักไปโลกหน้า ส่วนน้องเต้ยก็น่ารักตลอดเว อ้อนพี่คิวได้ตลอดเล้ยยยย
น้องปันนนนน ของน้องปันเปนแค่หนอนจริงๆหรอ 55555555555 น่าสงสาร กร๊ากกกกกก ส่วนน้องฟ่าง น้องฉลาดมากเลยค่า ฮ่าๆ หลอกน้องภูมิกลับบ้านได้ เอิ๊กส์ๆ
รอตอนต่อไปค่า
-
ชอบภูมิเวอร์ชั่นขี้อ้อน มันน่าร๊ากกกกกกกก :m1:
-
แล้วเมื่อไหร่น้องพีมจะได้ไปฝากตัวกับคุณแม่ล่ะเนี๊ยยยยยย :o8:
-
บอกได้คำเดียวว่า น่ารักกกกกกกก
-
ในที่สุดก็ตามทัน ชอบตัวละครทุกตัวเลย ว่าแต่คลื่นและแทนไม่มีคู่เหรอ น่าจับมาคู่กันนะ อิอิ
-
น่ารักทุกคู่เลยจ้า
-
:impress2:พีมน่ารัก
-
คิดถึงภูมิกะพีมอะ
-
น้องภูมิน่ารักจิงๆ :กอด1:
-
น้องภูมิ น่ารักจังเลยอ้า :z3:
-
ปัน นี้เป็นจอมขโมยซีนจริงๆ เลย มาทีไรฮาทุกที
ปล. ข้าวผัด ชื่อน่ารักจังเลย
-
กระโดดกระทืบถีบไลค์ให้คุณชายผีปันจู๋หนอน
น่ารักจริง ๆ เลยเชียวคนนี้ 555555
-
มารอตอนที่สี่สิบสี่
-
ตอนที่ 44 ปะทะ
และแล้วการสอบกลางภาคก็ได้ผ่านพ้นไปอย่างสนุกสนานสำราญฤทัย เป็นที่น่าประทับอกประทับใจของพวกกระผมมากครับ เหอๆ กูแทบอ้วก
แต่มหาลัยคงสงสารนิสิตนักศึกษาตาดำๆอย่างพวกผมกระมัง เลยพักเบรควิชาการไว้ชั่วขณะ หันมาจัดกิจกรรมช่วยฟื้นคืนชีพ นั่นก็คือกีฬาภายในระหว่างคณะครับ
ช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยเพราะนอกจากจะไม่ได้เรียนตลอดทั้งสัปดาห์แล้ว ยังเป็นเวลาแห่งความสนุกได้รู้จักเพื่อนๆต่างคณะ ได้แสดงถึงความสามัคคี ความร่วมมือของคนในคณะตัวเองแม้มันจะเหนื่อยแต่ก็คุ้มครับ^^
วันนี้ก็มีกีฬาหลายประเภทที่แข่งมาถึงรอบชิง ส่วนแสตน กองเชียร์ เชียร์ลีดเดอร์จะแข่งพรุ่งนี้พร้อมบอลคู่ชิงและพิธิปิด
กีฬาๆเป็นยาวิเศษณ์ ฮ่าไฮ่ นี่ก็แข่งมาได้สามสี่วันแล้ว รู้สึกคณะผมจะยังไม่ได้เหรียญได้รางวัลอะไรกับเค้าเล้ย มีแต่พวกถาปัต นิติ วิศวะ บริหาร ช่วงชิงตำแหน่งกันสุดฤทธิ์
แต่แม่งไม่แนวเหมือนคณะผมว่ะ รางวงรางวัลไม่เคยสนกับเขาหรอก เอาฮาอย่างเดียว วันก่อนแข่งบอลกับวิศวะ ไม่รู้ใครแม่งก็เข้าใจแบ่งสายนะ วิศวะน่ะมันแชมป์เก่ามาแปดสมัยแล้ว ศิลปกรรมของพวกผมก็ไอ้หนุ่มผมยาว วิ่งป่วนพันแข้งพันขากรรมการ ฮ่าๆ แพ้แบบใสๆครับ 4-0 แต่ถึงจะแพ้แต่ก็ชนะใจคนดู ^^ จะหาไหนได้ฟุตบอลที่ฮาขนาดนี้
ที่สำคัญไอ้ดินน้องรหัสผมมันลงแข่งเกือบทุกอย่าง ผมในฐานะพี่ที่ดีก็ต้องหอบน้ำ หอบผ้าเย็นตามไปเกาะขอบสนามให้กำลังใจมันทุกที่
เมื่อวานตอนเช้ามันแข่งวิ่ง สายหน่อยไปเตะบอล ตกบ่ายก็ไปแข่งบาส มีแค่วิ่งที่ชนะ นอกนั้นตกรอบหมด เหอๆ แต่ไม่เป็นไรคณะเราไม่ซี เอามันส์เนอะ
และบ่ายนี้พวกผมก็ได้ยกก๊วนเบียดเสียดผู้คนมานั่งติดขอบสนามฟุตบอล รอดูบอลรอบรองระหว่างวิศวะเจอกับนิติ แน่นอนว่าพวกผมก็ต้องมาเชียร์ไอ้เพื่อนตัวดี
ไอ้แทนกับไอ้เบียร์ครับ วันนี้มันสองตัวต้องวางคำว่าเพื่อนไว้ข้างสนาม เพื่อมาทำศึกเพื่อนรักหักเหลี่ยมดวลแข้ง พวกผมก็ไม่รู้จะเชียร์ฝั่งไหน ไอ้เบียร์ก็เพื่อน ไอ้แทนก็เพื่อน เลยดูขำๆก็แล้วกัน
บรรยากาศตอนนี้คึกคักมากโดยเฉพาะแสตนของวิศวะกับนิติ กำลังร้องเพลงเชียร์ให้กำลังใจนักกีฬาตัวเองเสียงลั่นสนาม เสียงพิธีกร เสียงเพลงจากเต้นท์อำนวยการ ผม ไอ้คิว ไอ้ฟ่าง ไอ้มิค มานั่งบนอัฒจรรย์กลางที่อยู่ตรงข้ามกับกับแสตนเชียร์
พวกเพื่อนที่เหลือมันติดภารกิจ ไอ้เชนมันไปช่วยเป็นกรรมการสนามยูโด เยาวชนเหรียญทองนะนั่น ส่วนไอ้ภูมิต้องไปช่วยคณะมันเรื่องฉากเรื่องเสียงที่จะใช้วันพรุ่งนี้ ไอ้เต้ยนี่ไม่รู้หายหัวไปไหน แต่ที่แน่ๆมันลากไอ้แมทไปด้วย ที่จริงผมก็ไม่ว่างนะเพราะต้องไปดูแลนักกีฬา แต่เชี่ยฟ่างสั่งให้มา แหมๆ คณะตัวเองเตะรึก็เปล่านะฟ่าง แต่ต้องมาให้กำลังใจกันไม่ห่างเลยนะ คึคึ
“พี่แชมป์คะ ต่อไปเรายกหน้าที่ให้กับนักพากย์กิตติมศักดิ์ดีมั้ยคะ” เสียงจากพิธีกรของงาน ซึ่งก็เป็นนักศึกษานี่แหละครับ
“ดีครับพี่วุ้น และคนที่จะมาทำหน้าที่เป็นผู้บรรยายฟุตบอลคู่หยุดโลกวันนี้ เป็นคนที่พี่ๆน้องๆคุ้นหน้าเป็นอย่างดี รับรองว่าถ้าพี่ประกาศนี่ มีกรี๊ดแน่นอน อ้า”
“แน่นอนคะพี่แชมป์ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอเชิญพบกับ พี่ปัน ปัญญพัฒน์ อุปนายกองค์การนักศึกษาได้เลยค่า!!!!”
“ห๊ะ!!!”
“เหี้ย”
“เหี้ย”
“เหี้ย”(แบบน้องเก้ากับน้องพีช ฮ่าๆ) พวกผมอุทาน พร้อมชะโงกหน้าไปทางเต้นท์อำนวยการ ไอ้ปันตัวเป็นๆนั่งยิ้มโบกมือรับเสียงกรี๊ด เวรแล้วไงฟุตบอลวันนี้
“อ๊ายยย พี่ปันแกพี่ปัน ชั้นจะดูใครก่อนเนี่ย ละลานตา” คราวนี้สาวที่อยู่ข้างล่างกรี๊ดบ้าง นี่ยังมีคนหลงผิดคิดไปชอบมันอีกเหรอวะ
“มันใช้อำนาจ มาผลักดันตัวเองรึเปล่าอ่ะมึง” ไอ้มิคยังเห็นต่างนะครับ จุดนี้
“สวัสดีคร้าบบบ สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆนักศึกษาทุกคน ตอนแรกว่าจะนั่งฮอมานะ แต่สนามเล็กลงไม่ได้ เลยปั่นจักรยานมาดีกว่า ฮ่าๆ” มีเสียงโห่เสียงฮาดังมาจากทุกสารทิศ “งั้นขอเสียงให้กับทีมวิศวะหน่อยคร้าบบบ อ้าว ฝั่งนิติบ้าง รัฐศาสตร์ๆ ได้ข่าวว่าตกรอบไปแล้ว ฮ่าๆ ครับ วันนี้พี่ก็ไม่ได้มาคนเดียว……”
แล้วมันก็แนะนำเพื่อนอีกคนที่มาทำหน้าที่พากย์บอลกับมัน เสียงเพลงดังกระหึ่ม พร้อมกับนักฟุตบอลทั้งสองทีมเดินเรียงแถวลงสนาม แค่นั้นแหละครับ เสียงกรี๊ดไม่รู้มาจากทิศไหน พวกผมต้องเอามืออุดหู ที่นั่งข้างบนถัดจากพวกผมขึ้นไปกรี๊ดแบบไม่ลืมหูลืมตา
ไอ้คิวนี่มึงพากูมานั่งผิดที่ป่ะวะ ผมว่าสาวๆเค้าไม่ได้สนใจดูบอลหรอก มาดูนักเตะกันมากกว่า ฮ่าๆ
อิกรีนนี่ถึงกับทิ้งแสตนลงมาชี้เลยมันน่ะ
“เบอร์10ของกรีน เบอร์6ก็ของกรีน” เป็นเวลาแห่งการจับจองของครับ “จะเชียร์ใครดีเนี่ยเบียร์ก็หล่อ แทนก็เท่ห์ งั้นน้องกรีนขอสองนะคร๊า”
“อ้าว แล้วมึงเอาไอ้คิวไปไว้ไหนวะกรีน”
“อันนั้นของตาย กูเอาขึ้นหิ้ง ไว้สิงยามขาดแคลน” พวกผมก็รอขำอย่างเดียว
“จะสิงกูเหรอ กูมีพระรอดนะโว้ย เฮ้ยๆอีกรีนมึงอย่าลงไปใกล้สนาม เดี๋ยวนักฟุตบอลแม่งแตกตื่นนึกว่ากอลิล่ามาหาหนอนแดก ขึ้นมาๆ” ฮ่าๆไอ้คิวหันไปถีบตูดอีกรีน เลยโดนสวนฝ่ามือกลับมา
“อีดอก ไก่สดหมดรึไงถึงได้คลานขึ้นมาหาที่ลี้ภัยกัดชาวบ้านเค้าแบบนี้”
เมื่อลับฝีปากกับไอ้คิวจนสาแก่ใจ มันก็กลับไปนั่งกรี๊ดอยู่บนหัวพวกผมนี่แหละ ตอนนี้ทั้งสองทีมส่งกัปตันทีมไปเสี่ยงหวย เอ๊ยเสี่ยงว่าใครจะได้ฝั่งไหนใครจะได้เขี่ยลูกก่อน เป็นไอ้เบียร์กับไอ้แทนที่ไปยืนหล่อต่อหน้าผู้ตัดสิน เสี่ยงเสร็จมันก็ตบหัว กอดคอพูดไรกันไม่รู้เป็นภาพที่เรียกเสียงกรี๊ดจากพวกอีกรีนได้ดีทีเดียว
“กรี๊ดดดดดดดดด ผู้ชายหล่อกอดกัน กูปลื้มมมมม ชะนีอดแดกคะ ฮ่าๆ”
“เฮ้ย แม่งโดนข้าวสารเสกกันรึไงวะ แค่ไอ้แทนกับไอ้เบียร์มึงจะเพ้ออะไรนักหนา กรี๊ดจนกูปวดหูแล้วเนี่ย” ไอ้คิวหันกลับไปด่าพวกอีกรีน เลยโดนพวกมันรุมกรี๊ดใส่หน้า ฮ่าๆ
“กรี๊ดดดด พี่เบียร์ สู้ๆ พี่เบียร์น่ารัก น่ารักเวลาลงเล่น พี่เบียร์ใจเย็นๆเวลาลงเล่นน่ารักๆ” พวกผมหันไปมองสาวๆที่นั่งบนอัฒจรรย์ข้างบนถัดจากพวกอีกรีนขึ้นไป
เวลาเห็นคนมากรี๊ดเพื่อนเรานี่มันก็อดขำไม่ได้นะครับ แบบว่ายังไงละ คือสาวๆเขาเห็นแค่รูปลักษณ์ภายนอกไง เห็นหล่อๆเท่ห์ๆ เลยชอบ กูล่ะอยากให้ไปเห็นตัวตนที่แท้จริง ดูซิยังจะกรี๊ดกันอีกมั้ย หึหึ
“พี่แทนโคตรหล่ออ่ะแก แต่เสียดายมีแฟนแล้ว ได้ข่าวแฟนหวงมากกกกก”
“โหยแก หล่อรวยขนาดนี้ใครไม่หวงก็บ้าแล้ว เป็นชั้นนะจะตามทุกฝีเก้าเลย” เสียงผู้หญิงกลุ่มนึงที่นั่งถัดจากพวกผมไปนิดหน่อยกำลังเพ้อ ไอ่ฟ่างเหล่ตาไปมอง มันส่งเสียงหึ อยู่ในคอ เหอๆ ใจเย็นเพื่อนใจเย็น
“แต่พี่เบียร์กับพี่แทนเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ พี่ๆกลุ่มนี้หล่อบรรลัยกันทุกคนเลยเหอะ ยิ่งพี่ภูมินะ”
“อ๊ายย ใช่ๆพี่ภูมิน่ะขั้นเทพ เออชั้นลืมเล่าให้แกฟังวะโอ๋ เมื่อวานอ่ะชั้นกับปิ่นเจอพี่เค้าด้วย”
“จริงดิ ตอนไหนวะ”
“ตอนเย็นที่หอสมุดกลาง พี่เค้ามาอ่านหนังสือกับเพื่อนเว้ย แล้วแก คือชั้นไปหยิบหนังสือ พี่เค้าก็อยู่ตรงนั้นพอดี เค้าหันมายิ้มให้อ่ะแก๊ ชั้นแบบ…แทบเป็นลม คือยังกับเทพบุตร หล่อกว่าดาราอีก หน้างี้โคตรใส สูงม๊าก เท่ห์……………..”
“จริงดิ โหยเสียดายอ่ะ ถ้าพี่ภูมิลงเตะนะ ชั้นลงไปกรี๊ดข้างประตูเลยเอาสิ” คราวนี้ผมแอบเหล่มองบ้าง จริงๆหูกระดิกตั้งแต่คำว่า พี่ภูมิแล้ว พวกไอ้คิวไอ้มิคก็ขำคิกๆ เหอๆ พี่ว่าถึงน้องจะลงไปกรี๊ดติดลูกฟุตบอล ก็คงได้แค่กรี๊ดล่ะครับ เพราะไอ้ภูมิน่ะ
ของพี่
เกมส์การแข่งขันในช่วงสิบนาทีแรกบอลก็อยู่ประมานกลางๆ แต่วิศวะน่าจะได้ครองบอลเยอะกว่า พอเริ่มเข้าสู่ช่วงยี่สิบนาทีวิศวะก็เริ่มบุก โดยมีเสียงพากย์จากไอ้ปัน คือคนดูทั้งลุ้นบอลทั้งฮามัน
“มีสาวๆฝากถึงเบอร์ 9 นิติครับ พี่เบียร์สู้ๆ” ไอ้เบียร์หันมาโบกมือพร้อมรอยยิ้มแบบคุณชาย เรียกเสียงกรี๊ดจากแสตนคณะมัน
“แหม๊ ทำไปด๊าย”
ตอนที่ลูกออก ไอ้แทนมันวิ่งมาเก็บลูก เลยเห็นพวกผมนั่งอยู่พอดี ก็มีการส่งยิ้มให้ข้าวฟ่าง คนที่นั่งอยู่ในรัศมีของไอ้ฟ่างก็เพ้อคงคิดว่าไอ้แทนยิ้มให้ หารู้ไม่ว่า……
“กำลังใจดีขนาดนี้ วิศวะชนะชัวร์” ไอ้คิวเปิดฉากแซว
“กูก็ว่างั้นแหละ คณะกูเทพกว่าพวกไอ้เบียร์เห็นๆ แถมมีอดีตนักฟุตบอลมหาลัยซะด้วย” ตามด้วยไอ้มิค
“เนอะ โคตรอิจฉาแฟนไอ้แทนเลยว่ะ” ผมก็ตามไปติดๆ ไอ้ฟ่างยังนั่งนิ่ง มองตรงลงไปในสนาม ก่อนที่จะตบหัวพวกผมเรียงตัว อูยยยย มือหนักชิหาย
“แซวกูแล้วได้อะไร”
“ได้เจ็บตัว” ไอ้มิคครับมึงยังจะไปตอบมันอีกนะ
“ลูกบอลก็มีอยู่ลูกเดียวนะครับ แย่งกันไปแย่งกันมา” คู่หูที่พากย์กับไอ้ปัน เริ่มปฏิบัติการ
“ช่ายยย คนยี่สิบคนรุมเตะลูกกลมๆลูกเดียว พวกพี่ไม่สงสารผมรึไง” ไปแล้วครับไอ้ปัน มันเข้าฌานจินตนาการว่าตัวเองเป็นลูกฟุตบอลแล้วครับ ฮ่าๆ
“เดี๋ยวก็เตะผม เดี๋ยวก็ทุ่มผม ไม่สงสารผมบ้างรึไง ผมทั้งจุกผมทั้งเจ็บคงมีแต่พี่ผู้รักษาประตูที่รักผม…. คอยรับและกอดผมไว้ในอ้อมอก แต่….สุดท้ายก็เตะกูไปไกลกว่าใครเพื่อน ฮ่าๆ”
“พชร พชรส่งให้ชโยดม ชโยดม โอ้โห เตะไกลในระยะสิบแปดหลา เฉียดคานไปประมานสามวาสองศอกเศษครับ น่าเสียดายๆ” กร๊ากกกก :m20:สามวาสองศอกนี่มันเท่าไรวะปัน รู้สึกว่ามันจะไม่ค่อยพูดอะไรที่เกี่ยวกับเกมส์ในสนามเลยนะ
“ทีมงานครับ ขอชมภาพช้าอีกซักครั้งนะครับ” ภาพช้าไม่มีหรอกครับ แต่ไอ้ปันมันจินตนาการบรรยายขึ้นมาเอง เทพมั้ยล่ะเพื่อนผม
ใครที่อยากจะคุยอยากคบกับไอ้ปันต้องรู้จังหวะในชีวิตนะครับ ว่าตอนไหนควรคิดลึกซึ้ง ตอนไหนอย่าคิดมาก บางครั้งก็ต้องพยายามใช้จินตนาการมากๆเข้าไว้ เพราะมันชอบอยู่กับความคิดตัวเอง ชอบมโนเรื่องราวขึ้นเอง แล้วปักใจเชื่อในสิ่งนั้น
มีครั้งนึงตอนปีหนึ่งผมจำได้ไม่เคยลืม ไอ้ปันมันคิดไปว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจ แล้วก็ฝังใจตามนั้น คิดหมกมุ่นอยู่แบบนั้นทั้งวัน
ตอนเย็นพวกผมกินเหล้ามันก็เพ้อว่าตัวเองใกล้จะตายเป็นโรคหัวใจระยะสุดท้าย ตอนแรกก็ไม่มีใครเชื่อ แต่มันก็พูดย้ำอยู่นั่นแหละ แล้วเสือกร้องไห้ด้วยไง พวกผมก็ตกใจรีบลากกันไปตรวจที่โรงพยาบาล แม่งโดนหมอด่ากลับมา
“ถ้าว่างมากก็พาเพื่อนไปโรงพยาบาลบ้านะครับ”
สรุปถามไปถามมามันคิดไปเองครับ ไอ้แทนกับไอ้คิวแทบรุมยำตีนให้มันกิน
“เพื่อนผมๆ กวินภพครับจะเป็นคนเตะมุม วันนี้แค่เดินเฉียดลูกสาวยังกรี๊ด” ไอ้แทนที่กำลังจะเตะมุมถึงกับเสียหลักเพราะมัวขำไอ้ปัน
“ครับสำหรับวันนี้ งานดีๆแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าเราขาดสปอนเซอร์ที่แสนใจดี ก็ต้องขอขอบคุณ กูลิโกะป็อกกี้ รถจักรยานยนต์ยามาฮ่าฟีโน รักน้ำรักปันต้องมีโอ” ตกลงจะขายฟีโน่หรือขายมีโอหรืออาหารปลาซากุระวะ “ข้าวเกรียบเพื่อนรวยฮานามิ ผ้าอนามัยลอลิเอะ และ3kแบตเตอรี่” ไปแล้วครับเพื่อนผม
ครึ่งแรกจบลงด้วยการเสมอ1-1 เข้าครึ่งหลังวิศวะขึ้นนำจากการทำประตูของไอ้แทน และช่วงทดเวลาบาดเจ็บ มันก็โชว์ฝีเท้าของอดีตนักฟุตบอลมหาลัย หลุดเดี่ยวเข้าไปทำประตูให้วิศวะชนะไปสวยๆ3ประตูต่อ1 เพื่อนๆมันวิ่งเข้าไปกอดพร้อมเสียงนกหวีดเป็นสัญญานว่าหมดเวลาการแข่งขัน
“โอ้โห้!!!!!!!!!เข้าไปอย่างสวยงามครับ กวินภพเบอร์ 21 วิศวะกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์ เป็นการทำประตูที่สุดยอดจริงๆครับ”
“สุดยอดยังไงครับคุณปัน”
“สุดยอดก็ไปต่อไม่ได้ไงครับคุณเบส ฮ่าๆ” ไป พวกมึงพากันไปตั้งวงตลกกันสองคนเถอะไป
ไอ้แทนวิ่งหนีเพื่อนที่วิ่งตามกอด มันวิ่งมาทางที่พวกผมนั่งอยู่ ก่อนจะถอดเสื้อเพื่อโชว์ข้อความที่สกรีนอยู่บนเสื้อยืดสีขาวที่มันใส่ทับไว้ข้างในอีกตัว
“ประตูนี้เพื่อเมีย”
ไอ้ปันอ่านออกอากาศเลยครับ เสียงกรี๊ดนี้ทำสนามเกือบแตก แสดงว่าไอ้แทนมันมั่นใจมากว่าจะทำประตูได้ ก็นะ มันเป็นกองหน้านี่หว่า
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด กูจะเป็นลม พี่แทนนนนน” สาวๆบนแสตนดิ้นพล่านๆ กรี๊ดสลบกันไปเป็นแถบๆเลยครับ
“อิจฉาอ่ะ ใครว่ะแก” เริ่มมีการมองหาว่าผู้โชคดีคนนั้นเป็นใคร
ไอ้แทนยิ้มกว้าง ทำท่าเตะบอลมาที่ไอ้ฟ่าง ที่ตอนนี้แดงไปทั้งตัว
“ไอ้บ้า”
-
จิ้ม อย่างรวดเร็วค่า อ๊ายๆ
---
ชอบปันอ้ะ 55555555555555 ตลกมากกกกกกกกกกก ปันองค์มากอ่ะ ไม่ไหวแล้ว 555555555 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
คุณแทนก็ใช่ย่อยนะคะ แหมๆ เพื่อเมีย อิ_อิ
ครึ่งแรก พระเอกหายไปไหนคะ o16
-
วันนี้จะมีพิธีปิดกีฬา พร้อมกับการแข่งกองเชียร์ แสตนเชียร์ เชียร์ลีดเดอร์ พาเหรด รวมถึงฟุตบอลคู่ชิงแต่อะไรก็ไม่ได้รับความสนใจเท่าบาสคู่ชิงชนะเลิศ
ระหว่างวิศวกรรมศาสตร์และสถาปัตยกรรมศาสตร์
เหอๆ ก็อย่างที่รู้ๆกันนะครับ ถ้าขึ้นชื่อว่าวิศวะแน่นอนว่าย่อมไม่ถูกกับสถาปัต ผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นธรรมเนียมอะไรของสองคณะนี้ มันถึงเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาทุกยุคทุกสมัย แต่จากคำให้การของคนใกล้ตัวผม
ได้ความว่า “เพราะศักดิ์ศรี” อ่ะนะ กินไม่ได้แต่เท่ห์
จึงไม่แปลกที่วันนี้คนจะแน่นเต็มโรงยิม เมื่อวานฟุตบอลว่าคนเยอะ มาเจอบาสวันนี้บอลเทียบไม่ติดเลยครับ แทบจะไม่มีที่ให้ยืน แต่ผมเส้นใหญ่มีคนจองที่ไว้ให้ คึคึ แต่ถึงกระนั้นเมื่อเช้าผมก็ต้องรีบหัวซุกหัวซุนมามหาลัยแต่เช้า
จะไม่เช้าได้ไงก็ไอ้ภูมิแข่งนิครับ เมื่อเช้ามารถคนละคันกัน ภูมิออกเช้ากว่า เพราะต้องไปช่วยพวกแสตนเซทเครื่องไม้เครื่องมือเสียง เตรียมความพร้อม แถมก่อนออกจากห้องมันยังย้ำนักย้ำหนาว่าให้ผมรีบมาเชียร์
วันนี้พวกผมก็เลยมาเชียร์มันกันครบแก็งค์ ที่นั่งที่ไอ้ภูมิมันจองไว้ก็คือแสตนข้างหลังม้านั่งนักกีฬานั่นแหละ เอ็กคลูซีมมั่กมาก กะว่าไม่ให้ผมคลาดสายตาไปไหนเลยมั้ง ตกลงให้กูมาดูมึงแข่งหรือจะให้กูมานั่งให้มึงดูกันแน่วะ
สงสารก็แต่ไอ้ฟ่าง เพราะฝั่งนึงก็น้อง อีกฝั่งก็คณะตัวเอง มันเลยนั่งกอดอกไขว่ห้างดูแบบนิ่งๆ แต่ที่น่าสงสารจริงๆคือไม่รู้เมื่อวานไอ้แทนทำแต้มเก็บประตูมันไปเท่าไร วันนี้ไอ้ฟ่างถึงกับใส่เสื้อแขนยาวเลยทีเดียว แต่สายตาเทพๆอย่างผมมีรึจะไม่เห็นไอ้รอยแดงๆที่คอมัน หึหึ
“เฮ้ย วิศวะคัดหน้าตามากกว่าฝีมือรึเปล่าวะ” ไอ้เชนตะโกนแซวพวกไอ้ภูมิ ที่เตรียมลงสนาม มันก็ไม่ได้เกินจริงหรอกครับเพราะทีมไอ้ภูมิกับเพื่อนๆมันอีกหลายคนที่ผมไม่รู้จัก
กูนึกว่าทีมรวมดารา ไม่ต้องบอกเลยว่าทำไมวันนี้ถึงมีผู้หญิงแท้และหญิงเทียมมาซะล้นโรงยิม เพราะนอกจากหนุ่มๆวิศวะแล้ว อีกทีมอย่างสถาปัตก็นำโดยไอ้คลื่น ซึ่งก็ไม่ได้น้อยหน้ากันเลย
“แล้วทันตะมากเสือกไรด้วย แข่งเสร็จแล้วเหรอว่ายน้ำมึงน่ะ” ไอ้ภูมิปาผ้าขนหนูใส่หัวไอ้เชน
“กูไม่อยากเด่นโว้ย เลยปล่อยให้น้องๆมันเกิด”
“เหรออออ กูว่าแม่งแก่แล้วว่ายไม่ไหวมากกว่าว่ะ” ไอ้คิวผลักหัวไอ้เชน ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามัน คงเอาแรงไปทำอย่างอื่นจนไม่มีแรงไปแข่งละม้างง ไอ้หมอฟัน
“พีม ขอปลอกแขนหน่อย” ภูมิมาหยุดยืนตรงหน้าผม
คือผม ไอ้คิว ไอ้เชน ไอ้เบียร์นั่งแสตนชั้นแรก ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้ปัน ไอ้มิคนั่งถัดขึ้นไป ข้างๆก็เป็นพวกอีกรีน อีจีจี้ อีเคที่และสาว?แก็งมัน
นี่ผมว่าผมมาเช้าแล้วนะ แต่พวกอีกรีนนี่คงหอบเสื่อมาปูตั้งแต่โรงยิมยังไม่เปิดเลยมั้ง กร๊ากกกก แล้วดูมันมองภูมินะ ตาลอยเลย ฮ่าๆ
“อ่อ นี่ๆ” ผมค้นกระเป๋าสะพายข้างของตัวเอง เพื่อหาปลอกแขนสีดำนุ่มๆมีสัญลักษณ์เครื่องหมายถูกให้ภูมิ เมื่อเช้ามันรีบมากจนลืม เลยโทรบอกผมเอามาให้ มันใส่แล้วเท่ด์ดีนะเพราะตัดกับสีชุด วันนี้วิศวะมาในชุดสีขาว สถาปัตสีดำ
“กินข้าวยัง”
“กินแล้วววววววววว มึงห่วงตัวเองเถอะ ถ้าแพ้นะกูจะปล่อยให้เดินกลับเอง”
“ถ้าชนะล่ะ”
“ก็ได้แชมป์ไง”
“ไม่อยากได้แชมป์อ่ะ อยากได้พีม” จบครับ ผมไปไม่ถูกเลย มันหัวเราะชอบใจที่ทำผมจอดได้ มึงเมาลูกบาสรึเปล่าภูมิ ไอ้ภูมิมันสวมปลอกแขนไป กวนส้นบาทาผมไป หาได้แคร์สิ่งใดไม่ ไอ้พวกเพื่อนๆก็ดูจะชอบอกชอบใจที่เห็นไอ้ภูมิมันแทะโลมผมด้วยคำพูด
เสียงเป่านกหวีดให้นักกีฬาทั้งสองทีมลงสู่สนาม
“จะแข่งแล้ว ขอกำลังใจหน่อยสิ”
“มาขงมาขออะไร ของซื้อของขายเว้ย ว่าแต่จะทานนี่หรือกลับบ้านดีครับ ฮ่าๆ”
“ขอคนนี้กลับบ้านแล้วกันครับ”
ฮิ้ววววววววววววว เสียงสัมพเวสี โห่ ฮิ้วเป็นแบรกกราว
“พ่อมึงบวชเหรอสัส โห่ทำซากไรห๊ะ”
“อ่ะๆ เขินแล้วปล่อยหมาเลยนะมึง ไอ้ภูมิมันขอมึงก็ให้มันดี๊ เดี๋ยวพวกกูปิดตาก็ได้อ่ะ” ไอ้คิวแกล้งหลับตา หลิ่วตาล้อผม แม่ม กูอายเป็นนะเว้ย
“น่ารักว่ะเตี้ย” ไอ้นี่ก็ อย่าจุดประเด็นให้พวกมันสิเฮ้ย
“หล่อครับหล่อ กรุณาใช้คำให้ถูกต้องและเหมาะสมกับกระผมด้วย มึงไปได้แล้วไปเพื่อนรอ….. แล้วก็ สู้ๆนะ”
“ครับ^^” ภูมิลูบแก้มผมก่อนจะเดินไปสมทบกับเพื่อนๆ
พวกมันล้อมกอดคอ ตะโกนวิศวะสู้!!!เรียกกำลังใจก่อนลงสนาม และพวกมันคงเรียกดังไปหน่อย เลยมีเสียงกรี๊ดสิบแปดล้านเดซิเบลแถมมาให้
“พี่ภูมิ สู้ๆนะค๊า”
“แม่งหล่ออะ เท่ห์ไปไหนคะน้องภูมิ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด คลื่นนนนนนนน แอร๊ยยย” เออ เอาเข้าไป
เมื่อทั้งสองทีมลงสู่สนามก็มีการจับมือ ไอ้คลื่นหันมาเจอผม มันก็ยิ้มกว้างโบกมือให้ ผมก็ยิ้มตอบ ทำปากบอกว่า “Fighting” ไอ้ภูมิเหล่มองนิดหน่อยแต่ก็ไม่ว่าอะไร แฟนผมเขาพัฒนาแล้วนะ
เพราะหลังจากที่คุยกันวันนั้นที่บ้านผม ภูมิก็เหมือนจะยอมรับคลื่นได้ สงสัยมันคงสำนึกได้แล้วมั้งว่าคนที่ผมรักน่ะ คือ ใคร ส่วนคลื่นมันก็ยังโทรมาคุยกับผมเรื่อยๆ คุยเอ็ม คุยบีบี เฟช ภูมิก็ไม่ได้ห้าม เห็นมั้ยถ้าเราเข้าใจซึ่งกันและกัน ชีวิตมันก็แฮปปี้^^
แต่จริงๆไอ้ภูมิมันบอกว่า “กูจะยืมมือมันไปจัดการคนอื่นที่มายุ่งกับมึง” เลวบริสุทธ์จริงๆ+_+
“เฮ้ยคิว มึงว่าวันนี้หนุ่มฮอทเพื่อนเรามาเชียร์ใครวะ” ไอ้เชนยักคิ้วหลิ่วตาให้ไอ้คิว มันคุยกันข้ามหัวผมนี่แหละครับ
“แหม มึงก็ไม่น่าถามเลยเชน ของมันเห็นๆกันอยู่ แต่กูกลัวว่าแข่งบาสอยู่ดีๆจะมีแจกนวม วางมวยกลางสนามนี่สิ”
“หึหึ” เสียงจากผู้ชายหน้าหล่อคนหนึ่งซึ่งกอดอกอยู่ข้างบน สงสัยเมื่อวานผมคงทำกับมันไว้มาก วันนี้เลยโดนเต็มๆ
ภาพที่ไอ้ภูมิกับไอ้คลื่นยืนประจันหน้า จ้องตากันเพื่อรอแย่งบอล อาจจะทำให้ผู้คนในโรงยิมเคลิ้ม แต่สำหรับผมก็ได้แต่แอบเสียใจอยู่เงียบๆ ไมแม่งสูงกันจังวะ แล้วทำไมกูถึงอาภัพแบบเน้ ม่ายยยยย แต่ดูจากส่วนสูงมันสองคนคงพอๆกัน แต่คลื่นน่าจะตัวหนากว่าหน่อยนึง
และถึงแม้ว่าไอ้ภูมิกับไอ้คลื่นจะยืนอยู่สองคน แต่ผมก็มองผ่านคลื่นไป สายตาผมไม่ได้เอียงหรอกครับ แต่หัวใจมันเอียง เลยเห็นแค่ภูมิคนเดียว :กอด1:ฮิ้วววว>_<
ทันทีที่ผู้ตัดสินโยนบอลขึ้น ทั้งไอ้ภูมิไอ้คลื่นก็เทคตัวกระโดดขึ้นปัดลูกและปรากฏว่า ไอ้คลื่นเร็วกว่า ฝั่งถาปัดก็ได้ลูกไปครอง
เสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้น ดังเอี๊ยดอ๊าด นักกีฬาทั้งสองทีมวิ่งประกบกันแย่งลูก ฝั่งวิศวะทำแต้มได้ก่อน ไอ้ภูมิเลี้ยงหลบไอ้เบอร์6 ของถาปัต ก่อนจะชู๊ตลงไปอย่างสวยงาม สามแต้มเว้ย
แล้วก็ตามมาด้วยเสียงกรี๊ด ภูมิมันยิ้มให้กองเชียร์สาวๆ ก่อนจะหันมาขยิบตาให้ผม คนแถวนั้นละลายกันเป็นแถบๆ เหอๆ มึงก็ช่างกล้า
“อีกรีน กูไม่ไหวแล้วคะ พาร่างกูไปบูชายัญให้ภูมิที่”
“โถ อีดอกคุณเพื่อนคะ อย่างมึงจุดธูปเคาะฝาโลงภูมิก็คงไม่เห็นหรอกย่ะ เพราะตัวจริงเค้าอยู่นี่” อีกรีนหันมาทำตาหวานใส่ผม อีเคที่ถึงกับมองจิกผมเลยทีเดียว
“อีจีจี้ ทำไมสามีมึงถึงได้มาจิ๊จ๊ะกับภูมิขาล่ะ” อีเคหันไปแว๊ดๆใส่อีจี้ อีจี้ก็รีบถลาเข้ามาเกาะแขนผม
“มึงอย่ามากล่าวหาผัวกูนะย๊ะ อีเคที่ พีมมี่น่ะแค่หน้ามืดเผลอตัว อยากมีผัวเหมือนเราแค่นั้นเอง”
“โดนนนนนนน” เพื่อนผมนี่ก็ดีแสนดี พร้อมใจกันเป็นลูกคู่ให้อีจี้
“อีจี้เดี๋ยวกูโบกติดเสา เดี๊ยะๆ” เกิดมาก็ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงประเภทที่สองด้วยสิ
“ต๊าย ปากคอเราะร้าย เบียร์ขาช่วยจี้ด้วยสิคะ” อิจี้เปลี่ยนเป้าหมายลงไปซบไหล่ไอ้เบียร์ คุณชายเบียร์ถึงกับขำค้างสะดุดกึก ตัวแข็งไปไม่เป็นเลย ฮ่าๆ
“นี่พวกมึงตามพวกกูทุกสนามเลยเหรอห๊ะ อีเขียว” ไอ้คิวยิ้มกวนอีกรีน
“ดอกได้อีกคะมึง ใครบอกกูตามมึงมิทราบ พวกกูตามเบียร์มาต่างหากย๊ะ เบียร์ขาเมื่อวานพวกเราไปเชียร์เบียร์เตะบอลด้วยนะค๊า” อีกรีนทำท่ากระมิดกระเมี้ยนใส่ไอ้เบียร์
“เอ่อ ขอบคุณครับ” ไอ้เบียร์ได้แต่ยิ้มแหะๆ ผงกหัวขอบคุณอีกรีนกับอีจี้ ไงมึง เจอสาวสวยๆหน่อย พูดไม่ออกเลยเหรอวะ กรั่กๆ
“เชียร์เบียร์? ร้านไหนวะ กูจะได้ไม่เฉียดไปแดก” ไอ้คิวเปิดศึกปล่อยมุขอีกแล้วครับ
“อีควายยย หล่อแต่หน้าปัญญาติดลบนะคะคุณผัว กูหมายถึงไปเชียร์คุณเบียร์ ไม่ใช่ไปเป็นสาวเชียร์เบียร์ ”
“เออเนอะ กูก็ลืม ใคร๊เค้าจะเอาฮิปโปทะเลน้ำลึกอย่างมึงไปเชียร์เบียร์ มีหวังแขกช็อคตายกันพอดี”
“อีจี้มึงจับมันไว้ วันนี้ถ้าไม่ได้ไอ้คิวทำผัว อย่าเรียกกูว่ากรีนประตูน้ำเลยคะ” ฮ่าๆ ถึงขั้นลงไม้ลงมือแล้วครับ คนที่อยู่แถวๆนั้นก็พลอยขำไปด้วย ถือเป็นการผ่อนคลายจากการแข่งขันที่ดุเดือดเหลือเกิน
“มองน้องกูเพลินเลยนะ” ไอ้ฟ่างที่นั่งอยู่ข้างบนผลักหัวผม
“เออ ก็เหมือนที่มึงมองเพื่อนกูเมื่อวานไง” เงียบไปเลยดิมึงอ่ะ
ผมเพิ่งสังเกตว่าไอ้ภูมิกับไอ้คลื่น มันเล่นตำแหน่งเดียวกันคือชู้ตติ้งการ์ด เหอๆวิ่งกันให้ตายไปข้างนะพวกมึง และแน่นอนว่ามันต้องคอยประกบกันซึ่งอาจจะมีปะทะกันบ้าง
แต่ถึงจะปะทะกันมันก็อยู่ในเกมส์ไม่ได้เล่นสกปรก แมนๆกันไป ผมไม่ได้เชียร์ทั้งวิศวะและสถาปัตแต่ผมเชียร์ภูมิกับคลื่น คือถ้าใครถือบอลอยู่ก็เชียร์คนนั้นแหละ ฮ่าๆ
แต่มันบังเอิญไปมั้ยที่มันดันใส่เสื้อเบอร์เดียวกัน คือเบอร์10 ครับ และก็บังเอิ๊ญบังเอิญว่าผมก็เกิดวันที่10 ด้วยสิ เหอๆหวังว่ามันคงเป็นแค่เรื่องบังเอิญเนอะ
บรรยากาศในสนามเข้มข้น คนดูก็มันส์เสียงกลองของทั้งสองฝั่ง สร้างความครึกครื้น เสียงกรี๊ด เสียงเชียร์ก็มีมาไม่หยุด ก็ต้องยอมรับว่าเป็นเกมส์ที่สูสี ดุเดือดสมกับเป็นคู่ชิงครับ เล่นกันไวมาก สถาปัตย์จะเล่นลูกรีบาวด์ได้ดีกว่า ส่วนวิศวะเน้นเกมส์รุกที่เฉียบขาด คือถ้าหลุดเข้าโซนฝั่งถาปัตไปก็ทำใจเลยว่า วิศวะได้แต้มแน่นอน
“กรี๊ดดดดดดดดด น้องคลื่นนนน อร๊ายยยย” หลังจากไอ้คลื่นกับไอ้ภูมิแย่งลูก เลี้ยงลูกหลบกันอยู่นาน ไอ้คลื่นก็ชู๊ตไกลเช็ดแป้นลงห่วงไปอย่างสวยงาม และทุกครั้งที่มันทำแต้มได้ก็จะมีเสียงนี้ตามมาครับ บางทีเป็นเอามากถึงขั้นที่ว่า แค่มันสัมผัสลูกก็ยังจะกรี๊ด
“โห กูแม่งหัวใจจะวาย มันจะดุเดือดเลือดสาดอะไรขนาดนั้นวะ แต่เท่ห์ว่ะ ตอนหนุ่มๆกูก็ฮอทแบบนี้แหละ”เสียงไอ้ปันดังมาแว่วๆ
“แสดงว่าตอนนี้มึงแก่แล้วสิ” เสียงไอ้แทนถาม
“ตอนนี้กูเอ๊าะเว้ย เนอะมิค”
“กูไม่รู้ กูหล่อ” ปล่อยพวกข้างบนมันบ้ากันต่อไป
“พี่คิวววววววววววววววววว” มาแล้วครับไอ้เด็กมหาปลัย มันจะพูดคำอื่นเป็นมั้ย นอกจากคำว่า พี่คิวเนี่ย
“พี่คิวๆเต้ยได้เหรียญทอง” ไอ้เต้ยยิ้มร่าชูเหรียญ วิ่งตาเหลือกมาหาพวกผม โดยมีไอ้แมทวิ่งหอบแฮ่กๆตามหลังมา
“มึงไปแข่งอะไรมาเต้ย” พวกผมเลิกสนใจบาสแทบจะทันทีครับ
“ตะกร้อ”
“ห๊า!!!ตะกร้อ?!!!!!”
o22
“ครับ ตะกร้อ นี่ๆชนะนิติมาหมาดๆ”
“……………………………..”
เงียบ
“เย้สเป็ด เมียกูเตะตะกร้อ กร๊ากกก เตะเสร็จเค้าไม่แจกให้มึงเอามาครอบปากด้วยวะเต้ย ฮ่าๆ” แล้วไอ้เต้ยก็งอนค้อนคว่ำไอ้คิว พวกมันก็ง็องแง้งๆกันไป
ผมหันมาสนใจการแข่งขันต่อ โอยยยกูหายใจไม่ทั่วท้อง ไอ้คลื่นสัมผัสบอลทีคนก็กรี๊ด พอไอ้ภูมิชู้ตยังไม่ทันจะลงห่วงก็กรี๊ด ผมนี่หายใจแทบไม่ทัน มันอยู่ในตำแหน่งที่ปะทะกันบ่อยมาก กว่าควอเตอร์แรกจะหมด กูแทบหัวใจวาย สูสีมากครับ คะแนนตอนนี้วิศวะตามอยู่
พอออกจากสนามไอ้ภูมิมันคงร้อนมากจนลืม เลยถอดเสื้อ เสียงกรี๊ดนี่ทำโรงยิมแทบแตก
“อ๊ากกกกกกก ขอเลือดด่วน น้องภูมิข๊าวขาว” เสียงสาวแท้สาวไม่แท้โหนหวยมาแต่ไกล ไอ้ภูมิมันยิ้มเจื่อนๆใส่เสื้อกลับอย่างรวดเร็ว ฮ่าๆ ถ้ามึงไม่ใส่กูนี่แหละจะเอาผ้ามาคลุมมึงเอง
“เหนื่อยมั้ย”
“เหนื่อย มาจุ๊บให้กำลังใจหน่อยดิ” มันหอบแฮ่กๆแต่ก็ยังมีกะจิตกะใจจะกวนตีน พวกไอ้คิวนี่ก็ขยันโห่กันจัง มึงเคยรับจ้างโห่ตามงานบวชใช่มั้ยห๊ะ
“กล้าก็เอา” ผมยิ้มทำปากจู๋ท้ามัน ภูมิขำหึ ก่อนจะนั่งเหยียดขากับพื้น และใช้ขาผมเป็นพนักพิงหลังมัน อี๋ เหงื่อเต็มหลังเลย
“เตี้ย เช็ดหน้าให้หน่อย” มันเงยหน้ามาสบตากับผม ปิ๊งๆ
“อยากดังเหรอมึง” ผมผลักหัวไอ้ภูมิเบาๆ และแกะผ้าเย็นกับเปิดขวดน้ำให้มัน ถ้าคนน้อยก็อาจจะเช็ดให้นะ แต่นี่ เหอๆ ไม่กล้าว่ะ ไอ้ภูมิยิ่งเป็นเป้าสายตาผู้คนอยู่
และการแข่งขันก็ดำเนินต่อไป ยิ่งควอเตอร์ที่3ที่4 นี่ผมนึกว่ากำลังดูบาส NBA บอสตันเซลติกกับลอสแองเจอลิชเลเกอร์คือมันส์มากครับ และแล้วก็หมดเวลา จบควอเตอร์ที่4 ด้วยชัยชนะของวิศวะ ที่ชนะไปแบบฉิวเฉียด103-97
ก่อนออกจากสนาม ไอ้คลื่นเดินเข้ามาหาภูมิ และยื่นมือไปตรงหน้าภูมิ ทั้งสนามเงียบ ผมเองก็ลุ้นจนตัวโก่ง ภูมิมองมือของคลื่น ภูมิหันมามองผม และชั่วอึดใจมันก็ยื่นมือไปจับมือกัน จากนั้นเสียงปรบมือก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งโรงยิมพร้อมกับเสียงร้องเพลง เสียงกลองก็กลับมาอีกครั้ง
แพ้ชนะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาของการแข่งขัน แต่สิ่งที่สำคัญคือน้ำใจนักกีฬาต่างหาก นั่นเป็นสิ่งที่นักกีฬาที่ดีควรมี ซึ่งมันทั้งสองคนก็ทำให้คนทั้งสนามได้เห็นแล้วว่า
ทั้งภูมิและคลื่นคือนักกีฬาที่ชนะใจคนดูจริงๆ
“ฟุ่ว์”
“ไงมึง ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอ เก่งนี่หว่า ทำให้แฟนกับชู้สามัคคีกันได้”
เชี่ยคิว ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยย
:z6:
…………………………….
และเมื่อกีฬาภายในผ่านพ้นไป ก็มีการคัดตัวนักกีฬาแต่ละประเภทเพื่อเป็นตัวแทนมหาลัยไปสู้กับสถาบันอื่นในกีฬามหาลัยที่กำลังจะมาถึง
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมสนใจเท่าไร ประเด็นมันอยู่ที่ ไอ้ภูมิดันได้เป็นกัปตันทีมบาสนี่สิ และนั่นยังไม่สำคัญเท่าไอ้คลื่นก็ติดทีมมหาลัยเหมือนกันซะด้วย เหอๆ และมันก็คงไม่มีผลอะไรต่อระบบชีวิตผมหรอก ถ้าไม่ต้องมารอไอ้ภูมิซ้อมทุกเย็น Y_Y วงจรชีวิตดักแด้น้อย ก็มีแค่นี้แหละครับ
ผมกำลังนั่งวาดรูป รอไอ้ภูมิไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังซ้อมเสร็จ
“พีม”
ตุ้บ!!!!!
“เฮ้ย ไอ่ห่าโยนมาได้ ถ้าหน้าหล่อๆของกูมีมลทินมึงจะทำไง แม่ง” ไอ้คลื่นมันโยนลูกบาสเฉียดหัวผมไปนิดเดียว นี่ถ้ากูเงยหน้าเร็วกว่านี้ซัก0.01วิ มีสิทธิ์ดั้งยุบเลยนะนี่
มันยิ้มหล่อ สะพายเป้ถือลูกบาสมานั่งข้างผม ได้กลิ่นครีมอาบน้ำจากตัวมันด้วย
“หล่อได้อีก ฮ่าๆ” ไอ้เชี่ยคลื่นมันยังไม่สำนึก ชะโงกหน้ามาดูรูปวาดของผม “วาดไรวะ นี่หลับตาวาดหรือเอาเท้าเขี่ยเนี่ย”
“อีกไม่กี่นาที คาดว่ากูคงเอาเท้าเขี่ยหน้ามึงอ่ะครับคุณคลื่น” มันหัวเราะผลักหัวผมอย่างอารมณ์ดี
“มึงจะจีบแฟนกูอีกนานมั้ย” มาแล้วครับ มัจจุราชประจำตัวผม ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองไอ้คลื่นแบบกวนตีนสุดๆ
“นาน” ไอ้คลื่นยักคิ้วให้ภูมิ
แล้วมันก็ยืนจ้องหน้ากันเหมือนจะแดกหัว ถ้าเป็นปลากัดน่าจะท้องได้สามครอกแล้วมั้ง ผมได้แต่ส่ายหัวกับพวกมัน มาซ้อมด้วยกันทุกวันก็กัดกัน เขม่นกันทู้กกกวัน แม่งไม่เบื่อบ้างรึไงวะ
“นี่ก็เหลือเกินนะ” อ้าว ภูมิหันมาพาลใส่ผมอ่ะครับ ไอ้คลื่นก็ขำคิกๆ
“อะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะเว้ย แค่คุยกันเฉยๆ แล้วตกลงมึงสองตัวจะเสด็จกลับกันได้รึยังครับ” ผมเก็บของเสร็จก็เตรียมกลับ
“ไปกินข้าวกันมั้ย” ไอ้คลื่นพูดขึ้นมาลอยๆ ผมหันไปมองหน้าภูมิ
“ก็ไปดิ” มันก็ตอบลอยๆเหมือนกัน
ไอ้พวกฟอร์มจัดเอ๊ย
และตอนนี้เราสามคนก็มาโผล่ที่ร้านข้าวขาหมูเจ้าอร่อยหลังม. เพื่อนพ้องน้องพี่นักศึกษาเต็มร้านเลยครับ เกือบไม่มีที่นั่ง และแน่นอนว่าทันทีที่พวกผมหย่อนตูดลงนั่ง เราสามคนก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนในร้าน
คือ เข้าใจมั้ยครับว่าโต๊ะนี้มีอดีตเดือนวิศวะกับเดือนสถาปัตถ์นั่งชูคอและหน้าโคตรหล่ออยู่ มีใครบ้างจะไม่มอง แต่ผมว่าจริงๆแล้ว คนเขามองมือไอ้ภูมิที่โอบไหล่ผมมากกว่านะ ผู้ชายที่ไหนเขาทำก๊านนน กูอาย กูเครียด กูปวดหัว กลับไปแดกยาไมเกรนสักสองแผงดีมั้ยฮึ
“กินไร” ไอ้คลื่นถาม
“กินไรก็ได้ มึงสั่งดิ” ไอ้ภูมิตอบ
“อ้าวแล้วกูจะรู้มั้ยว่ามึงจะแดกไร” ไอ้คลื่นอีกซักครั้ง
“แล้วร้านข้าวขาหมู มันมีอย่างอื่นให้มึงแดกรึไง” ไอ้ภูมิบ้าง
“ก็…….”
“พอๆ พวกมึงหยุดทะเลาะกัน โอเค นะ เดี๋ยวกูสั่งเอง” ผมก็ต้องคอยห้ามทัพอยู่แบบนี้ โอยยยยยยย เหนื่อยโว้ยยยย
“กินเข้าไปเยอะๆไขมันน่ะ อ้วนมากูไม่เลี้ยงนะ” ไอ้ภูมิเขี่ยน้องหนังหมูออกจากจานผม ม่ายยย
“ก็กูชอบ” ผมมองตามหนังหมูชิ้นนั้นด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์
“หึหึ” เสียงขำจากคนที่นั่งตรงข้ามกับผม
“มึงขำไรไอ้คลื่น เดี๋ยวนี้ริแปรพรรคเหรอมึง ห๊ะ เข้าข้างไอ้ภูมิเหรอ”
“เอ๊า อะไรของมึงเนี่ย กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ”
“มึงหัวเราะกู”
“งี่เง่าว่ะพีม กูชักจะสงสารไอ้ภูมิแล้วว่ะ”
“เออ ทีนี้มึงซึ้งรึยัง ระหว่างกูกับมึงใครกันแน่ที่โชคดี หึ” หนอยยยย ทีงี้ละเข้าขากันดีนักนะ เดี๋ยวพ่อจับยัดลงหม้อต้มขาหมูทั้งคู่เลยแม่ง
กินข้าวกันจนอิ่มคลื่นก็แยกกลับบ้าน ผมกับภูมิก็ขับรถกลับบ้านของเราเหมือนกัน ^o^ ภูมิฮัมเพลงตามเสียงเพลงที่ดีเจเปิด เห็นมันอารมณ์ดีผมก็พลอยยิ้มตามไปด้วย
ภูมิคงเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคลื่นแล้วว่าเป็นได้แค่ไหน เพราะถ้าไม่อย่างนั้น มันคงไม่ปล่อยให้คลื่นเข้าใกล้ผมหรอก ภูมิน่ะปากร้ายแต่ใจดี แต่ผมก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่ามันคุยอะไรกันวันที่ผมไปส่งคลื่นที่ท่ารถ
“ภูมิ ทำไมมึงถึงยอมให้กูคุยกับคลื่นล่ะ พวกมึงคุยอะไรกัน” มันหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะดึงมือผมไปกุมไว้ สายตาภูมิยังคงจ้องท้องถนนเบื้องหน้า และตอบผมว่า
“เรื่องของลูกผู้ชาย มึงไม่เข้าใจหรอกพีม”
O_O
=_=
>o<
สาดดดดดดดดดดดดดดด กูก็มีกะเจี๊ยวเหมือนกันนะเว้ย แม่ง พ่นไฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m31: :fire:
TBC >>>>>>>>>>>>>
…………………………….
-เห็นพ่อยกแม่ยกของคุณคลื่นเรียกร้อง น้องตาลผู้แสนเลอเลิศเลยจัดมาให้พอเป็นกระสัย หวังว่าคงหายคิดถึงกันบ้างนะคะ
- ภูมิขา จะหล่อไปไหนพ่อคุณ อิอิ อยากสิงไอ้พีมโว้ยยยยย :z3:
-
คนน่ารักที่สุดคงเป็นน้องตาลล่่ะครับ
มาต่อให้แบบหายคิดถึงเดอะแก็งค์
.
ปล แทน ไม่ได้ชื่อจริงว่าแทนไทหรอ เหมือนเคยอ่านผ่านๆช่วงตอนกลับจากค่าย หรือตอนละครคิวเต้ยเนี่ยแหล่่ะ???
.
ครึ่งหลัง สงสัยว่าบอลรอบชิงจะเป็น ภูมิกะคลื่น เอ๊ย วิดวะ-ถาปัด ใช่ป่าว??
-
มีเรื่องฮาก่อนเข้านอน :pig4: ขอบคุณคุณตาล
แทน เขาเท่มากตอนนี้ พร้อมๆกับความฮาปนน่ารักของเดอะแก๊งค์
-
:z13:
นี่แนะๆๆ จิ้มพี่ชายแสนน่ารัก และบวกให้เบาๆ
แทนไทเป็นชื่อเล่นจริงๆอ่ะคะ งงมั้ยเอ่ย ไม่งงหรอกเนอะ เดี๋ยวจับเป็นตัวประกันไปขังลืมกับปันซะเลย :laugh:
แอร๊ยย คุณโดนัทปาดเค้า แต่ไม่เป็นไร บวกให้เหมือนกัน ดึกแล้วไม่หลับไม่นอนนะคะหนุ่มๆ ตาลไปนอนจริงๆแล้วน๊า ฝันดีๆ :bye2:
-
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :m20: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2:
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ปัน
เธอช่างฮาได้อย่างไม่มีขีดจำกัดจริงๆ ก๊ากๆ
โอยยยยย ชอบอ่ะ
+1 เอาเลย ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
พี่เบียร์
พี่แทนนนนนนนนนนนนนน
พี่ปันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.พี่ภูมิอย่าน้อยหน้าเค้าน๊า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ไม่ไหวจะฮาค่ะ
นั่งอ่านแล้วขำแทบเป็นแทบตาย
ชอบปันมากมาย อะไรจะรั่วได้ขนาดนี้ ฮาไม่บันยะบันยัง
อิจฉา"เมียแทน"จริงๆ
รออ่านแบบร้อยเปอร์เซนต์นะคะ อยากเห็นภูมิออกโรงจัง คิดถึงๆ(ฟิ้ว//เสียงรองเท้าพีมลอยมา)
ปล.แอบชอบหญิง(?)กรีนเป็นการส่วนตัว ฟาดปากกับคิวทีไร เพลินค่ะ ฮ่าๆๆ
-
เม้นท์ทางนู้นแล้วเราก็มาทางนี้ด้วย :D เป็นช่วงเวลาสวีทเต็มอัตราของหนุ่มๆ
หวานมากกกกกกกๆ ครึ่งแรกพระเอกหายไป ไม่เป็นไรเพราะคิดว่าครึ่งหลังภูมิคงจัดหนัก
เจอแทนเข้าไปครึ่งแรกก็ให้แทนจากเพื่อนพระเอกเป็นพระเอกไปเลยแล้วกันน่ะ
ประตูนี้เพื่อเมีย อะหืมมมม ไม่ไหวจะเขินแทนฟ่างอ่ะ ฮ่าๆๆ แค่ไอบ้า นี่ซอฟท์ไปนะ
ภูมิน่ะ"ของพี่" ...... !@##$$%^^*&%(^+(&#@$!! สาบานว่าชอบมากๆ
ปล.. ปัญญพัฒน์ถ้าจะตลกข ประสาทแดกขนาดนี้ อยากจะจีบมาเป็นแฟนไว้ควงแขนจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
+1 ให้กับหนุ่มๆทุกคนค่า :z2:
-
โอ้ย...อมยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วค่ะ :o8:
-
จะน่ารักไปถึงไหน "ประตูนี้เพื่อเมีย" กะว่ากลับบ้านไปนี่จะทำประตูเพิ่มด้วยละสิท่า เอาใจกันขนาดนี้
-
กรี๊ดดดดดด ขิเขินแทนข้าวฟ่างเลยค่า
อ๊ายยยยย แทนน่ารักมากกกก
แต่ปันยังฮาได้อีก อยากให้หนุ่มปันมีคู่
ไม่รุจะเป็นยังไง ก๊ากกกกก
-
ก๊ากกกกกกกกกกก รอบนี้ตลกได้ใจมากค่ะ ตั้งแต่กรีนกับคิว ปัน แล้วก็มาพี่แทน
รักเมียมากจริงๆนะเนี่ย อยากไปเป็นสาวบนสแตนนั้นมั่ง 555
รอครึ่งหลังค่ะ
-
ชอบอ่ะ ฮ่าๆๆ
ประตูนี้เพื่อเมีย ฮ่าๆๆๆ
-
:z3: ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วเิขินแทนข้าวฟ่าง :impress2:
ปันพากย์บอลได้ฮามากจริงๆ ฮ่าๆ
รอภูมิมาทำให้พีมเขินมั่ง :L2:
-
พี่แทนหวานจริงอะไรจริง o13
-
:-[ :o8:
โอ้ยๆๆเขินแทนข้าวฟ่าง
ไมพี่แทนน่ารักเยี่ยงนี้มีเพื่อเมียด้วยอ่ะ
รออีกครึ่งหลังน่ะค่ะ :กอด1: :L2:
-
แอร่กกกก เขิลมากกกก ฟ่างเป็นคนที่น่าอิจฉามากอ่ะ รู้ตัวป่ะ
ชอบจริงๆๆ "ประตูนี้เพื่อเมีย" ^////^
-
กรี๊ดๆๆๆๆ ลูกแทนของฉาน
หวานได้อีกก มดกัดแล้วเนี้ย
:m1:
-
พอพิธีกรบอกว่าจะมีคนมาบรรยายฟุตบอล ไอ้เราก็คิดทันทีเลยว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้ปัน แล้วก็จริง 5555555 นั่งหัวเราะบ้าคนเดียวหน้าคอมฯ :m20: :laugh: :pigha2: :jul3:
แทนก็หวานมาก หวานไม่สนใจใครดีเนาะ :-[
แต่ไหงตอนนนี้ไม่มีน้องภูมิล่ะเนี่ย ตอนหลังต้องมานะคะ
ปล.รู้สึกเหมือนทุกคนมีตัวตนอยู่จริงเลยค่ะ เอาเรื่องจริงของเพื่อนรอบๆ ตัวมาเขียนรึเปล่าน้อ
-
555+ กลางสายตาประชาชี แทนสุโค่ย
-
:m11: อ๊ายยยยยยยย คู่แทนฟ่างก็น่ารักไม่มีใครยอมใครเลยนะ อยากอ่านต่อๆๆๆๆ รอๆๆๆ :z3:
-
:laugh: :laugh: :laugh:หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ปันปัน เรียนผิดคณะชัวร์เลย
ไอ้หล่อหายไป (ไปไหนเนี่ย)
หนุ่มๆกลุ่มนี้ฮอตจริงอะไรจริงนะเนี่ย
รอครึ่งหลังนะน้องตาล
-
พี่ปันน่าร๊ากกกกกกกกกกกก
-
“ประตูนี้เพื่อเมีย”
:o8: :o8: :o8:
สุดยอดมากแทน o13
-
“ประตูนี้เพื่อเมีย” เขิน :-[
ปันฮามาก
-
ยิ้มในความน่ารัก ต๊องของปันและผองเพื่อนอ่า
-
ฮ่า ฮ่า “ประตูนี้เพื่อเมีย” แทนสวดยอดมากเลยนาย o13 o13
ปันยังรั่วเหมือนเดิม
-
ตอนนี้ฮามาก ๆ น่าจะจ้างมาพากษ์ทีมบอลไทยบ้างนะ 555
แทนน่ารักอะ น่ารักเกินไปแหละ ส่งภูมิมาน่ารักแข่งบ้างสิค่า อิอิ
-
มากรี๊ดด้วย กรี๊ดดดดดดดดดด น่ารักจริง อิอิ :-[
-
:laugh:ปันโตครจะฮา..เพื่อนแก๊งค์นี้แต่ละคนน่ารัก :impress2:
-
:m20: :m20: :m20: ประตูนี้เพื่อเมีย
-
:jul1:หายใจแทบไม่ทันนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดแทนช่างมั่นใจ^^...ข้าวฟ่างไม่อยากดัง555+
จบตอนซะคนอ่านเขินแทน>///<
รอครึ่งหลังค่ะ
-
แทน สุดยอดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เจ๋งอะ o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
"ประตูนี้เพื่อเมีย" แทนเอ้ยยย
อิจฉาข้าวฟ่างอ่ะ แทนน่ารักค่อดๆ
-
:-[ 555555555 เขินแทนฟ่าง
แทนผู้ไม่แคร์สื่อ ก๊ากกกก
ฮาปันมากอ้ะ ชอบบุคลิกปันจัง หลุดโลกได้อีก
+1 ให้จ้าา
รออ่านตอนต่อไปน้า
-
อิจฉา ฟ่าง แทนโครต น่ารักอะ
แล้วเด็กน้อยภูมิจะทำไรแบบนี้
บ้างหรือป่าววววววววววววววววววว
-
:L2: :L2:
-----------------------------------------------
“โหยแก หล่อรวยขนาดนี้ใครไม่หวงก็บ้าแล้ว เป็นชั้นนะจะตามทุกฝีเก้าเลย”
แฟนของพี่แทนมันไม่ได้ตามนะจ้ะ แต่เป็นพี่แทนสุดหล่อตามตูดแฟนต้อยๆ ต่างหาก :m13:
ประตูนี้เพื่อเมีย ทำไปด้ายยยย :m22:
ขอชมพี่ปัน ช่างภาคบอลได้ถึงอรรถรสจริงๆๆ
รีพลายนี้สำหรับห้าสิบเปอร์เซ็นต์เช่นกันจ้า :pig4:
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~~~
พี่แทนไท "ประตูนี้เพื่อเมีย" เอาใจหนูไปเลยค่าพี่ขราาาา
แต่ฮาพี่ปันมาก ขำไม่ไหวล่ะ 55555'
รีบมาต่อที่เหลือนะค่า :D
-
เชสสสสสสสสส...คุณกวินภพเบอร์ 21 วิศวะกรรมศาสตร์คอมพิวเตอร์ จัดเต็ม o13
งานนี้คุณข้าวฟ่างไม่หน้าแดง ตัวแดง ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
จบเกมต้องให้รางวัลยังไงดีถึงจะสมกับความดีความชอบคะคุณข้าวฟ่าง ??
อยากตามไปดูจัง :haun4:
ตอนนี้ร้อนจริงอะไรจริง แต่เป็น "ตาร้อน" นะ เหอๆ
ขอบคุณมากมายสำหรับครึ่งแรก ที่แทน - ฟ่าง ได้ใจไปเต็มๆ ชอบเว่อร์ค่ะ :กอด1:
ป.ล. รัก คุณปัญญพัฒน์ เสมอ แม้เธอจะ...เป็นบ้าาาาาาาาาาาาาาาา :จุ๊บๆ:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
น่ารักที่สุด
แต่ก็ขำที่สุดเหมือนกัน ที่ทำงานขำกันใหญ่ ว่าเราขำอะไรขนาดนั้น >~<
-
แทนเสี่ยวมากกก :laugh:
-
โอ๊ยยยแทนเอ็งน่ารักว่ะ "ประตูนี้เพื่อเมีย" ทำไปได้
-
น้ำตาลทะลักเส้นเลือด
-
น้องตาลๆๆ พี่ถามอะไรหน่อยซิ อย่าหาว่าพี่ลาวเลย
image พีมกะเต้ย นี่ใครอ่ะครับ
ฮี่ๆๆ พวกเค้าน่ารักดีนะ
.
รอมาต่อครึ่งหลังนะค้าบ
-
โอยย ปันจะฮาไปไหนเนี่ย อ่านไปขำไป :jul3:
“ประตูนี้เพื่อเมีย”
ไม่ค่อยจะหวานเลยนะ ผู้ชายคนนี้ :o8:
-
น้องแัทนนี่ที่สุดของที่สุด สงสัยตอนนี้เป็นของน้องแทนน้องฟ่าง แต่ชอบสกรีนเสื้อ ที่ว่า ประตูนี้เพื่อเมีย
แต่หมายถึงประตูไหนนี่ แต่หมายประตูอื่นแบบNC
และจะทำสักประตูให้เมียก็ต้องรอตกกลางคืนก่อนนะ แต่เอ๋!น้องภูมิหายไปไหนอะ o13
-
อ๊ายย เขินเเทนฟ่างอ่ะ :-[
เเทนน่ารักจริงๆๆเลย หวานๆ
ชอบพี่ปัน น่ารัก ตอนไหนจะมีคู่กับเค้าซะทีน่ะ
รอครึ่งหลังค่ะ
-
5555 แค่นี้ยังขำกลิ้ง
ถ้าไปนั่งข้างสนามพุตบอลจริงคงฮาเหยี่ยวเล็ด
ฟ่างกะพีม มีภูมิใจกะหึงเล็กละซีที่มีคนมาชมฝาละมีใกล้ๆแบบนี้
-
เพิ่งมาอ่าาา จะรีบตามให้ทันแล้วกัน :L1:
-
:m20: ตั้งชื่อได้น่ากลัวมาก ใครจะชนะน่ะ สาวๆอย่ายุ่งกับภุมิกับเเทนเลยค่ะ เขามีเจ้าของเเล้ว :laugh:
ประตูนี้เพื่อเมีย เดี๋ยวกลับไปทำประตูที่บ้าน :-[
ชายภุมิหายไปไส
:ped149:เบียร์
:ped149:เเทน
-
อ่าววววว
ตอนแรกนึกว่าใครจะทะเลาะกับใคร 55555
แต่น่ารักมากกกกกกกกกกกก "ประตูนี้เพื่อเมื่อ"
ขอให้สาวๆ เห็นแฟนนายแทนเร็วๆ ^^
-
รักปันเสมอ(คลื่นกูอยู่หนายยยย :m31:)
-
ตอนนี้นายปันได้ใจกรรมการไปอย่างท้วมท้น
ฮาอย่างแรง
ถ้ามีแบบนี้พากย์บอลจิงๆ
นักกีฬาคงไม่เป็นอันทำอะไร
นอกจากนั่งลงกับที่แล้วกุมท้องฟาดเท้าลงพื้นแล้วฮาจนจบเกมส์
55555555555555+
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฮาได้อีก!~ แทนฟ่างหวานไม่จำกัดเวล่ำเวลา หวานทุกเพลาทุกสถานการณ์
ส่วนนายปัน กร๊ากกกกกกกกกกกก ใครก็ได้มาเก็บเจ้าหนูนี่ไปที ฮิฮิ
ว่าแต่ภูมิของอิเจ๊หายไปไหน ปล่อยหนูพีมเหี่ยวใจอยู่คนเดียว
-
ฮาขั้นเทพจริงๆ :laugh: :laugh: o13 o13 o13
-
ครึ่งแรก ก็เขินซะๆๆ
รอครึ่งหลังอยู่นะ
-
ไม่มี ปัน นี่ เรื่องนี้ขาดสีสันแย่เลย :jul3:
:pig4:
-
อิจฉาเมียแทนด้วยคน อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยขางฟ่างเขินอะ งุงิงุงิงุงิ
-
โอ๊ยๆ น่าสนุกดีแหะ คริคริ
o13 o13 o13
-
ฟุตบอลนัดนี้ทั้งมันทั้งฮา
-
แทนน่ารักอ้ะ :z3:
-
น้องปัน น่ารักอะ.....
-
กรี๊ดดดดด คู่แทน-ฟ่างไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย
รักคู่นี้มากกกกดกก ไม่แพ้ภูมิกะพีมเลย
อยากเห็นช็อทสวีทๆของสองคนนี้เยอะๆจัง ประกาศให้รู้กันไปเลย
ว่านายแทนสุดหล่อมีเจ้าของแล้ว! (หล่อเหมือนกันด้วย 555)
ปล.ปันฮามากกกกกก อยากไปนั่งดูลีลาปันพากย์บอลสดๆบ้าง 555
-
ปันมันรั่วได้สุดขอบจักรวาลจริงๆ :laugh:
ส่วนแทนบอกชื่อเมียด้วยคร่า
เดี๋ยวคนบนแสดนด์จะตบกันตายเพื่อหาตัวเมียแทน :z1:
-
ปันฮาบัดซบ! ฮ่าๆๆ
"ประตูนี้เพื่อเมีย" ทำไปได้ กรี๊ดดดด ได้ใจสุดๆฮ่าๆ
-
ฮาทั้งตอนจิงๆเลยคับตอนนี้
-
ตอนนี้ผมว่าดีที่สุดของทุกตอนเลยอ่า
มีความสมบูรณ์แบบอ่านแล้วหัวเราะตามได้เลย
-
ภูมิน่าร๊ากกกกกกกกกอิชีพีมจิงๆอยากมีแฟนยังงี้บ้างจัง
น้องคลื่นน่าสงสารจังมาหาพี่สาวมะโอ๋ๆอิอิ :กอด1:
-
+1 ให้คุณพี่ตาลค่ะ (ขออนุญาติเรียกนะค่ะ ^^)
ตอนนนี้น่ารักอ่ะ พีมน่ารัก ภูมิน่ารั กและคลื่นก้น่ารัก เดอะแกงซ์ด้วย ย ยย
555555555555555
อ่านไปยิ้มไป ปวดแก้ม ฮิๆ
สาดดดดดดดดดดดดดดด กูก็มีกะเจี๊ยวเหมือนกันนะเว้ย แม่ง พ่นไฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เค้าไม่ได้ดูที่ตรงนั้นพีม ลูก เค้าวัดกันที่ตำแหน่งบนเตียง
กร๊าก ก ก ก ก
:D
-
ภูมิน่าร้ากกกกกกกก อยู่กับพีมแล้วน่ารักขึ้นมากจริง ๆ อยากสิงพีมซะแล้วสิ อิอิ :impress2:
-
อ่านครึ่งหลังแล้วดี๊่ด๊า :z2:
น้องภูมิกลับมาทวงบัลลังก์พระเอกกลับคืนมาอย่างหล่ออ่ะ :m3:
หนูพีมนี่ก็ฮอทจริงอะไรจริง แต่ละคนเด็ดๆ เกรดเอทั้งนั้น อยากจะสิงพีมด้วยเช่นกันจ้า
และแม้ปันปันสุดที่เลิฟ จะออกมารั่วไม่กี่ประโยค แต่ก็ยังได้ใจเราเสมอ รักนะคะ :จุ๊บๆ:
ขอบคุณคุณตาลสำหรับความสนุกสนานในครึ่งหลัง หนุ่มๆ นักบาสน่ากรี๊ดกร๊าดจริงๆ ค่ะ :กอด1:
ป.ล. หลงใหลในเสน่ห์ของคู่แทน - ฟ่าง มากๆ อ่ะ :-[
-
กร๊ากกกกกกกกกกก คำสุดท้ายโดนใจมั่กมากกกกกกกกกก :m20:
-
โอ๊ย!!! อิจฉาพีมที่มีหนุ่มหล่อทั้งภูมิ คลื่น อยู่รอบตัว :z3: :z3: :z3:
-
อยากสิงร่างพีมๆ
สิงได้ไหมๆๆๆๆ
แบบว่าแอบอิจฉา
นั่งข้างหนุ่มหล่อทั้งสอง
แล้วนายปันตอนนี้ก็เหมือนจะวูบ
55555+
-
ของอย่างงี้ไม่ได้อยู่ที่เจี๊ยวอะนะพีม อยู่ที่โพสิชั่น :laugh:
เต้ยคิว คู่รักฮาร์ดคอ
-
:o8:อยากอยู่มหาลัยนี้จัง มีแต่หนุ่มหล่อ
เอ้อ น้องเต้ยค่ะจากเด็กบีบอย มั้ยมาลงท้ายที่ตะกร้อได้ค่ะ แถมเก่งจนชนะเลิศอีก
ไอ้หล่อยังเท่ และไอ้เตี้ยยังน่ารักเหมือนเดิม
:L1:ให้น้องตาล
-
เหมือนพีมโดนแบ่งแยกเพศไปซะงั้น 55555
คำตอบนายช่างกล้ามากภูมิ :laugh:
-
“ไงมึง ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอ เก่งนี่หว่า ทำให้แฟนกับชู้สามัคคีกันได้” เ้ริ่ดมากน้องพีมมมมม o13 o13
คนแต่งช่วยจัดศึกโต้วาทีระหว่าง พี่คิว กับ เจ๊กรีน หน่อยเหอะ
ขอแบบพิเศษเลย ชอบมาก ฮิปโปทะเลน้ำลึก ฮ่า ฮ่า :monkeysad:
-
5 5 5 เรื่องของผู้ชายนะน้องพีม ! :impress2:
-
สาดดดดดดดดดดดดดดด กูก็มีกะเจี๊ยวเหมือนกันนะเว้ย แม่ง พ่นไฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พีมควักหลักฐานออกมาจิ้มตาภูมิเดี๋ยวนี้เลย 555+
คลื่นใจหล่อไปละ มาหาป้าคนนี้มั้ยคะ ป้าจะดูแลเอง -3-
-
:m20: :m20:
ชอบประโยคนี้จริงเลย
“ไงมึง ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอ เก่งนี่หว่า ทำให้แฟนกับชู้สามัคคีกันได้”
o13 o13 โดนใจมากอ่ะ
-
อิจฉาพีมมมมมมมม
มีหนุ่มหล่อ2คนมาพัวพัน พันพัว ฮิ้วววว
แต่ก็นะ ของของภูมิ เก๊าะคือของของภูมิ คริคริ
ว่าแต่ น้องเต้ย นู๋เป็นนักตะกร้อ o22
เป็นกีฬาที่คาดไม่ถึงจริงจริง
-
มาซะจุใจเลย
ชอบๆๆๆๆๆ หล่อๆๆๆกันทุกคนนิ :-[
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
สาดดดดดดดดดดดดดดด กูก็มีกะเจี๊ยวเหมือนกันนะเว้ย แม่ง พ่นไฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:m20: :laugh: :m20:
-
นักเขียนคนสวยคนเน้ สวดยอดที่สุด 555+ อ่านแล้วมีความสุข
.
ในที่สุด สินกำ ก็ได้เหรีบญทองจากน้องเต้ย???
ยังยืนยัน request คิว-เต้ย special นะค้าบ
-
อ๊ากก เห็นด้วยเลยค่ะ o13ว่าอยากสิงพีมมากกก โอ้ยย อยากได้ภูมิ และ คลื่น ทำไงดี๊ เห็น ผช หล่อสองคนเป็นเพื่อนกันได้แล้ว เข้าใจฟีลพีม ปลื้มสุดใจค่ะ รอตอนหน้าเน้ออออ :really2:
-
กรี๊ดดดดดดด มาต่อแบบเต็มร้อยแล้ว!
ดีใจมากได้อ่านซะที ฮาพีมมากเลยตอนนี้
แทนที่จะนั่งดูบาสดีๆต้องมาลุ้นว่าภูมิกะคลื่นจะเป็นยังไงกันบ้าง
ขำก๊ากเลยที่คิวพูดว่าเป็นแฟนกะชู้ 55555555
แล้วยังมีตอนหลังๆอีก ที่บอกว่าเป็นเรื่องของ"ลูกผู้ชาย"
ภูมิพูดยังกะว่าพีมไม่ใช่ผู้ชายนะ 555555 ได้ข่าวว่าเค้ามี(?)เหมือนกัน
-
เป็นการแข่งกีฬาที่มันและอย่างฮาเลย ทั้งคนดูข้างสนาม คนแข่ง และคนพากษ์ ขอบคุณค๊า
สงสัยอ่ะ น้องเตยอย่างหนูเนี๊ยนะ ลงตะกร้อแถมได้แชมป์ตะกร้ออีก ป้าอยากจิบ้า
-
แก๊งค์นี้เค้าฮาจริงอะไรจริง ขำมากอ่ะตอนคิวกับกรีนตีกัน
อีเขียวววววว 555555555555555555555555+
ว่าแต่ช่างคิดเนอะ มีดีแค่หน้าตาแต่สติปัญญาบกพร่อง >< คราวนี้่มีคำไปด่าพวกหน้าตาดีละ ไม่รู้ว่าจะด่ามันยังไงดี อิอิ
น้องพีมนี่ช่างน่าสงสาร อืม นั่นสินะ มันเป็นเรื่องของลูกผู้ชายพีมอยากไปอยากรู้เลย กร๊ากกก
ปอลิง จิ้มพี่ตาลเบาๆ หนึ่งที อิอิ
-
ครึ่งหลังกิ๊ดมากค่า ไม่ไหวจะหล่อ หนุ่มๆ แต่ละคน ทั้งภูมิ ทั้งคลื่น :o8: :o8: :o8:
แวะเวียนมาบอกนิดนึงค่ะ เรื่องคำผิด พอดีอ่านตอนนี้แล้วสะดุดนิดนึง กับคำว่า เท่ห์ และเกมส์ (เป็น 2 คำที่คนไทยใช้ผิดบ่อยมากจริงๆ)
คำว่า เท่ห์เขียนให้ถูกต้อง ต้องไม่มี ห์ นะคะ แค่ เท่ ค่ะ ส่วนคำว่าเกมส์ ก็ ไม่มี ส์ ค่ะ แค่ เกม เฉยๆ
อ้างอิง http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%8A%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%84%E0%B8%B3%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99%E0%B8%9C%E0%B8%B4%E0%B8%94
(เผื่อจะรวมเล่ม แล้วจะได้ไม่ผิดนะคะ 55555 ซื้อแน่นอน อิอิ)
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
อยากไปนั่งข้างสนามกับร้านขาหมูมั่งจังเลย
ฮาและสนุกมากๆค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
-
อิจฉาพีมมาก :-[
น้องเต้ยเก่งจังได้เหรียญทองด้วย
-
55555555555
พีมมี่กลายเป็นสาวน้อยไปแล้วหรอนี่ เรื่องของ ลูกผู้ชาย
คิวสุดยอด กับประโยคที่ว่า ทำให้แฟนกับชู้สามัคคีกันได้
-
น่ารักจริงเล้ยยยยยยยยยยยยยย
อยากมีสามีแล้วหล่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
ตอนนี้สนุกมากๆเลยอ่ะ
ปัน น่ารักมาก จะฮาไปไหน
ชอบคำพูดคิวมาก ปากจัดได้อีก
555
-
:mc4: :pig4:
-
:jul3:
-
อีกคำ มหาประลัย นะจ๊ะ
-
รัก ปันๆ อ่ะ ..... แต่บางที ก็อยากจะ.......... (หวังว่าจะเข้าใจนะ)
แต่เตี้ยยน่ารักอ่ะ รักเตี้ยนะ :กอด1:
-
โอ๊ยย ย ไม่ไหวๆ อ่านไปก็แทบจะไปกรี๊ดอยู่บนพื้น
ไหนจะบอลแทนกับเบียร์
ไหนจะบาสภูมิกับคลื่น
เชียร์ไม่ถูก มีแต่หนุ่มหล่อๆ ทั้งนั้นเลย
ชอบเสื้อแทนสุดๆ 5555
-
555555555555555555555+
พีมมี่ตบท้ายตอน เอาซะเราฮาหายใจไม่ทันเลย กร๊ากกกกก :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3: :jul3:
-
555 ฮากันเข้าไป ตะละคนหล่อเทพ หล่อไม่เผื่อคนอื่น อิๆ
-
โอ๊ยแทนชัดเจนฟ่างแมร่งโชคดีจริงๆๆมีสามีหน้าหนาขนาดเน้ 555++
คู่เอกสู้ไม่ได้เลยเถอะ แต่คุยไรกันหว่า2หนุ่มหล่อ
-
อยากไปเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ด้วยจัง
มีแต่หนุ่มหล่อๆ ทั้งนั้นเลย
ละลานตา :z1:
-
“ไงมึง ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอ เก่งนี่หว่า ทำให้แฟนกับชู้สามัคคีกันได้” :laugh: ก๊ากๆ ปากคิวเจ็บได้ใจจริงๆ
:o8:ภูมิเขาพัฒนาเเล้วพีม
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย ทั้งเขินทั้งฮาค่า
"อีเขียว" ไม่ไหวจะขำกับตำนี้ ชอบมากเวลาพวกนี้ลับฝีปากกัน อย่างกับดูตลกแน่ะ จะฮาไปไหน
ภูมิมมมมมมมมมมมม คลื่นนนนนนนนนนนนนนน หล่อลากกกกกกกกกกก :m25:
อิจฉาพีมมีสามีกับชู้(?)หล่อเท่กันขนาดนี้
ประโยคสุดท้าย ช่างทำร้ายจิดใจน้องพีมเสียจริง :laugh: แบบนี้เปิด"ของดี"โชว์เลยพีม ให้ภูมิรู้ว่าก็เป็น"ผู้ชาย"เหมือนกัน แต่หลังจากโชว์ของดีแล้วจะเป็นยังไงนั้นก็........... :z1:
รอตอนต่อไปนะค้า
-
สาดดดดดดดดดดดดดดด กูก็มีกะเจี๊ยวเหมือนกันนะเว้ย แม่ง พ่นไฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จ๊ารู้ว่ามี แต่เป็นกะเจี๊ยวน้อยรึป่าวจ๊ะ พีมจ๋า
-
อยากมีแฟนเป็นนักบาส :กอด1:
-
ภูมิอย่างเท่อ่ะ อิจฉาพีมเฟร้ยยยยยยยยยยยย :o8:
-
แมนโพดๆ เลยคร่าาาาทั้งภูมิทั้งคลื่นเลยอะ แต่แอบสงสัยเหมือนพีมว่าเค้าคุยไรกัน ทำไมดีกันได้เนี่ยยยยยย
-
กรี๊ดดดดด ผัวๆๆๆๆๆๆ
(เค้าจะหาว่าชั้นแรดมั้ยเนี่ย เพราะแกแหละอิคุณน้อง)
ดีเนอะที่เข้าใจกันแล้ว พีมไม่ต้องเสียใจหรอกนะ ชะนีอย่างเราๆ ไม่เข้าใจเค้าหรอก55555
ปล. เดี๋ยวนี้เรื่องนี้ขายดีจัดอ่ะ ว่าจะเลิกอ่านแล้ว มันโหล อิอิ
-
น้องพีมน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนแต่งก็น่ารัก อิอิ :L2:
-
ว้าว ขอบคุณครับ มาต่อบ่อย ๆ นะครับ
-
ภูมิกะพีมน่ารักจัง :-[...ส่วนเดอะแก๊งค์โตครน่ารักทั้งฮาทั้งรั่วจริงๆแต่ละคน
-
พีมนี่ถูกแกล้งได้ตลอดจริงๆ
น่ารักแบบนี้ใครๆ ถึงชอบแกล้ง
-
“ไปกินข้าวกันมั้ย” ไอ้คลื่นพูดขึ้นมาลอยๆ ผมหันไปมองหน้าภูมิ
“ก็ไปดิ” มันก็ตอบลอยๆเหมือนกัน
.
.
.
“เรื่องของลูกผู้ชาย มึงไม่เข้าใจหรอกพีม”
หรือ ภูมิกับคลื่นจะเสร็จกันไปแล้ว อิพีมเอ็งนั่นแหละชู้
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮิ้ววววว จีบกันตลอดๆ ทั้งคู่พี่คู่น้อง อ่านแล้วทั้งฮาทั้งน่ารัก :m3:
:กอด1: น้องคลื่น แล้วก็ยุให้น้องคลื่นกิ๊กกับน้องภูมิ กร๊ากกกกกก
บวกๆจ้าาาา
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
บอกได้คำเดียวว่า ฮา
อยากอ่านฉากสวีทของ พีมภูมิแล้วอ่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
แวะมา +1 ให้กับหนุ่มๆ ให้กับครึ่งหลังที่น่ารักมาก หวานที่สุด ออกสื่อ จัดเต็มมากกกกก ภูมิอ้อนได้น่าขย้ำมากๆ T_T
ุ้ถ้าเราเป็นนิสิตนักศึกษามหาลัยนี้ เราคงตายก่อนดูจบนัดนี้แน่ๆ กรีดร้องจนขาดใจตาย ทั้งภูมิทั้งคลื่นในสนาม
ไม่พอ... ยังจะต้องมาเจอเพื่อนพระเอกกับนายเอกข้างสนามอีก ตายๆๆๆ มีแต่ตายกับตายโอนลี่....
ขำเวลาเพื่อนๆกัดกันเอง คิวกับเชนเวลากัดพีมนี่อย่างฮาาาา ปันกับมิค คนหล่อไม่เต็มบาท อ่านทีไรขำก๊ากกกทุกที
ชอบเสียงหัวเราะ *หึๆ* กับ ไอท่าผลักหัวของข้าวฟ่างจริงๆ ฮ่าๆ เมื่อคืนโดนจัดเต็ม วันนี้เลยยุยงส่งเสริมให้
น้องชายตัวเองจัดพีมแบบเต็มๆบ้าง พูดแล้ว อยากอ่านตอนพิเศษ แทนฟ่าง T_____T "อ้อนคุณตาลกระซิกๆ"
ไม่ได้แทนฟ่างเอาคิวเต้ยก็ยังดี คู่รักไฮเปอร์ อยากอ่านว่าคิวเค้าฟิลยังไงเวลาอยุ่กับเต้ยสองคนหลังม่าน
ภูมิพีมเค้าก็หวานกันเป็นปกติ เป็นนิสัยอยู่ละ อ่านไปก็เขินไป นิยายเรื่องนี้ทำเอาเราบ้า !
“ขอคนนี้กลับบ้านแล้วกันครับ”
“เหนื่อย มาจุ๊บให้กำลังใจหน่อยดิ”
ตามนี้!!!!!! ขอตาย อยากบูชายัญตัวเองให้ภูมิด้วยอ่ะ T_______T
ขำตอนสุดท้ายที่ถามว่าภูมิกับคลื่นคุยอะไรกัน อ่านจนฟิลว่าพีมเป็นผู้หญิงไปแล้ว
โดนภูมิกดขี่ตลอด แล้วชอบพูดและปฏิบัติกับพีมเหมือนเป็นสาวน้อยเลย
แถมชอบชมว่าน่ารักแล้วยิ้มหวานใส่อีกต่างหาก ทำแบบนี้ใส่พีมบ่อยๆ คนอ่านก็ไม่ไหวจะกรีดร้องแล้วววว
-
“เรื่องของลูกผู้ชาย มึงไม่เข้าใจหรอกพีม”
หล่อได้อีกอ่ะภูมิ คริคริ
o13 o13 o13
-
:L2:
-
ขำแต่แรก จนจบ อ่ะ สนุก มาก ๆๆสนามบอล ยัน สบามบาส :jul3: :jul3:สุดจะเซอไพสน้องเต้ย เต๊ะ ตะกร้อ ฮ่า :m20:๙+1 ทุก ๆ คน อิอิ
-
พี่คลื่นนนนนนนน
-
พี่คิวปากสุนัขมากก
แฟนพีมพัฒนาเนาะ คิคิ น่ารักดี น้องคลื่นน่าสงสาร น่าเอ็นดู
อยากอ่านคิวเต้ยตอนพิเศษไรงี้จังเลยจ๊ะ
-
“เรื่องของลูกผู้ชาย มึงไม่เข้าใจหรอกพีม”
โถถถ น้องพีม :jul3:
-
อั๊ยย๊ะ!!คลื่นนน :impress2:
เค้าขอพิน กับเฟสพีมมั้งดิเค้าจะไปส่องวันล่ะหลายๆรอบเลยย :m13:
:pig4: :L2:
-
อ่านแล้วรมย์ดี เมันต์ทุกช็อตไม่ไหว
ก็ได้แต่บอกว่า ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้เรานั่งอ่านไปยิ้มแก้มปริไปอย่างมีความสุขนะคะ :3123:
-
หนุกมากกกก o13
(เม้นเท่านี้ก่อน สอบเสร็จเมื่อไหร่ ฟูลเวอร์ชั่นค่ะ^^)
จริงๆเรื่องนี้อ่านช่วงสอบ(เป็นไรไม่รู้ สอบทีไรต้องเจอนิยายสนุกทุกที)
แต่ตอนนี้สอบเสร็จแล้ว><
คุณภูมิขา นิสัยของคุณภูมิที่ทำกับพีมเนี่ยมันหน้ามือหลัง_เลยนะคะ
ไหนว่าโหดเหี้ยมมากไง พอเจอพีมเข้าหน่อยก็กลายเป็นลูกหมาน้อยน่าฟัดน่ากอดทันที
แบบนี้มันเข้าตำราพระเอกในดวงใจนะคะ โหดๆโฉดๆแต่ใจดีกับเราเนี่ย
นี่มันก็สี่สิบกว่าตอนเข้าไปแล้ว แต่ตัวละครต่างๆก็ยังคงความกวนได้เป็นอย่างดี
ตอนแรกกวนแบบไหนตอนนี้ก็ยังแบบนั้น ชอบมากค่ะ บางมุขมันก็ไปไกลเกินกว่าที่เราจะคิดได้นะ^^
อ่านตอนแรกๆเหมือนว่าเบียร์จะชอบพีม? หรือว่าชอบนิสัยแบบพีมกัน หรือเข้าใจผิดไปเอง
อยากรู้เหมือนกันค่ะ
คลื่น เป็นคนดีที่น่ากลัวอย่างภูมิว่าจริงๆแหละ ดีเกินไปจนน่ากลัว
แต่เพราะดีเกินไปละมั้งถึงไม่ได้ใจพีมไป พีมชอบคนเลวนี่เนอะ
แต่ก็ยังไม่เห็นภูมิจะน่ากลัวตรงไหนเลย(ย้ำว่ายังไม่เห็น><)
เห็นแต่หวงพีมให้เราๆอิจฉาบ่อยๆเท่านั้นเอง
แต่ดีกับคลื่นได้ก็สบายใจพีมแล้วสิเนี่ย ยังนึกไม่ออกว่าจะกันคนที่มาชอบพีมให้ภูมิได้ยัง
งั้นก็ช่างมันไปก่อนนิ ^^
แทนฟ่างน่ารักเท่าโลก คิวเต้ยน่ารักเท่าทางช้างเผือก ภูมิพีมน่ารักเท่ายูนิเวอร์สสสสส ><
แต่ตอนล่าสุดนี้ขอใจให้แทนนะคะ "เพื่อเมีย"... :o8:
ปล.มันเป็นฟูลเวอร์ชั่นค่ะ คิดอะไรออกก็เขียนออกไป เพราะฉะนั้นถ้าอ่านแล้วงงก็...งงนะคะ
ฮ่าๆๆ(คุณตาลอย่าปารองเท้าให้เค้านะ ไม่เอ๊าไม่เอา)
-
หาคู่ให้คลื่นด้วยนะ o18
-
ฮามาก สนุกมากด้วย
ถ้าอยู่ในก๊วนคงรักจะไปเจอกันทุกวันไม่เบื่อ
ปากดิวนี่น่า---
ภูมิ hero ค่อดว่ะนาย
อิจฉาพีมว๊อยยยยย :z3:
อ้อ +และเป็ดซ๊า
-
ฮอ่านจบไปตั้งแต่เมื่อคืน แต่เม้นนไม่ได้ เพราะเนต็ตที่บ้านดันอ่อนไหว ฝนตกหนักล่มซะงั้น
เลยมาเม้นตอนนี้ เลดี้ต้องเป็นเบาหวานตายแน่ ครึ่งแรกก็รักหวานแทนฟ่าง ครึ่งหลังภูมิพีม
เฮ่อจะขยันหวานกันไปไหนนี่
เอาเป็นว่าบวกหนึ่ง เพื่อเพิ่มนำ้ำตาลไปแล้ว กัน บรรยายไม่ถูก น้ำตาลจุกอก
-
น้องเต้ยแอบไปแข่งได้ไงนี่ ไม่มีใครไปเชียร์เลย พี่คิววววววว ทำงี้ได้ไง
ภูมิช่วงนี้ัมุกเยอะขยันหยอดจังเลย เตี้ยมันยิ่งเขินง่ายอยู่ หยอดมากๆคนอ่านปวดแก้มหุบยิ้มไม่ได้
-
อยากอ่านต่อเเล้วอ่ หนุกเว่อร์
-
ชอบความฮา ของ ปัน อ่ะ ขอบปันด้วยแหละ อิอิ
แล้วจะได้รู้มั้ยเนี่ยว่า ภูมิกับ คลื่นคุยไรกันอ่ะ
-
ตอนนี้ฮามวาก!!ไม่ไหวละ กร๊ากกกกกกก
ขำแทน สกรีนเสื้อ ขำฟ่าง ตอนย้อนเพื่อน ขำภูมิ เดี๋ยวนี้ตลกนะเรา ขำคิวขำเต้ย ขำกรีนขำจีจี้ ขำพีมมีเจี๊ยว 55555555
ขำวายป่วงจริงๆ
-
ฮาปันอ่ะ แข่งบอลไป ฮาไป นัดนี้ไม่มีเครียด ขำแตกลูกเดียว เบรคอารมณ์เก่งจริงปัน :laugh:
ภูมิกับคลื่น ตอนนี้เท่ห์มากอ่ะ :o8: :o8:
-
อ่านตอนนี้แล้วตาร้อนผ่าวได้อีกนะ!!
ถ้าหนุ่มๆเดอะแก๊งนี้มันจะหล่อกันขนาดนี้ เค้าก็อยากขอสักคนนะตะเอง :impress2:
:กอด1:น้องตาลผู้แสนเลอเลิศ ฮี่ๆ
ปล.น้องพีม ออกตัวแรงในตอนท้าย 55
-
ในที่สุดภูมิกับคลื่นก็สามัคคีชุมนุมกันซะที!!
ทีนี้หมาพีมก็จะหัวเน่า กร๊าก!! :laugh:
ชอบรูปหนุ่มๆที่คนเขียนเอามาประกอบจังเลยค่ะ
ได้เห็นแล้วเลือดลมเดินดี กรี๊ดกร๊าด :m25:
มาต่อไวๆนะคะ รอยู่ค๊าาาาา~
ปล.รูปพี่คิวหล่อมาก หล่อลาก หล่อสวดๆ ชอบผช.แบบนี้ อยากสิงน้องเต้ย(เลียนแบบ) :z3:
-
:กอด1:
---------------------------------------------
“ไงมึง ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอ เก่งนี่หว่า ทำให้แฟนกับชู้สามัคคีกันได้”
ถูกใจอย่างแรงว่ะ พี่คิวววว :m11:
เอ่อ พีมจ้ะ ไอ้เรื่อง " กูก็มีกะเจี๊ยวเหมือนกันนะเว้ย " คือแบบว่า
การใช้งานน่ะ บางอย่าง พีมจ้ะ ได้ใช้งานไม่เหมือนภูมิมันนะ :a3:
รีพลายนี้สำหรับร้อยเปอร์เซ็นต์เช่นกันค่ะ เอาไปอีกหนึ่งเป็ด 377 งวดหน้า / ไม่ใช่ล่ะ :z2:
-
ขอกริ๊ดดด ดัง ๆ ๆ
หล่อทุกคน ให้ตายเหอะ นิยายเรื่องนี้ พระเจ้า หล่อไม่ไหวแล้วค่าาาา
-
o22 แง้ว
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆ ชอบแทน-ฟ่างมากขึ้นๆๆๆทุกตอนแล้วนะค่ะ
นจะน่ารักไปไหน "ประตูนี้เพื่อเมีย"เนี่ย ทำไปได้นะพ่อคูณณณ :o8:
แม่ยกคนนี้จะเป็นเบาหวานเพราะคู่นี้แหละ
ไม่เท่าไร ต่อด้วยคู่ของน้องชายไป
มีขอกำลังใจข้างสนามแบบทุกนาทีกันเลย หวานเข้าอีกนะค่ะเนี่ย
แต่ตอนนี้เป็นอาการเดียวกับน้องพีมอยากรู้ว่าภูมิกับคลื่นคุยอะไรกัน
น้องภูมิถึงได้ไม่อะไรมากมายกับน้องคลื่นแบบนี้
-
อ่านไปยิ้มไป น้องๆน่ารักกันไปโลกหน้าทุกคนเลยค่า
ประตูนี้เพื่อเมีย ประโยคนี้ของน้องแทนหล่อมาก พี่กรี๊ดลั่นบ้าน เขินแทนน้องฟ่างเลยด้วยอ่า และแอบไปจัดหนักกันด้วย ก็อยากรู้บ้างไรบ้าง ฮ่าๆๆ
อิน้องคิวนี่เลี้ยงหมาไว้ในปากกี่คอกกัน ฮ่าๆๆๆๆ ปล่อยออกมาเยอะมากๆ เถียงกับกรีนสนุกสนานเลยเชียว ขนาดเมียก็ยังไม่เว้น โดนกัดไปหนึ่ง กร๊ากกกกกกกก ให้น้องเต้ยงอนให้เข็ดเลยหนิ คึคึ
ส่วนบรรดาเพื่อนหน้าตาดีที่เหลือนี่ก็อย่างฮา โดยเฉพาะน้องปัน น้องเชนกะน้องมิคก็ใช่ย่อย ไม่รู้ว่าเต็มกันบ้างหรือเปล่า55555
คู่น้องภูมิกับน้องพีมนี่กหวานตลอดเว น่าร๊ากกกก อยากได้น้องภูมิมานอนกอดที่บ้านบ้าง ฮ่าๆ
น้องคลื่นนนนนนนนนนนนนน กรี๊ดดดดดดด ฮ่าๆ
รอตอนต่อไปค่า
-
ตาลค่ะ มาขอตอนต่อไป(เป็นคนละโมบอะ)
-
เขาอยากร้องไห้ TOT เขาใจแคบงะ หึงแทนภูมิซะงั้น ฮือๆ
อยากให้คลื่นมีแฟนอ่ะ เขาจะได้ไม่หึง TOT
-
โถ่ พ่อปัน พ่อยอดขมองอิ่ม
จะมีอะไรฮากว่านี้มั๊ย รักปันมาก ขอเป็นเเม่ยกปัน 555 55
-
คุณตาลขา~~~~
เชื่อมั้ยว่าเราไม่ได้อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่24
เมื่อวานนั่งจ้องชื่อเรื่องนานๆ ก็เริ่มสงสัย เอ๊ะ เค้าอัพแล้วหรอ
เข้ามาอ่านอีกที ทำไมเรื่องมันไปไกลจังหว่า
ซักพักก็เริ่มรู้สึกได้ ตายห่ะ คิดว่าอ่านมาตลอด ที่ไหนได้ โอยยยยย
เลยไล่อ่านมาตั้งกะเมื่อคืนค่า ทันปัจจุบันแล้วค่า
อยากสิงพีมมว๊ากกกกกกค่า :-[
แก๊งค์นี้หล่อทุกคนจริงๆ ><
ปล.ชอบปันด้วยค่ะ ฮาดี เหอๆๆ
-
อ่านเเล้วยิ้ม รักนิยายเรื่องนี้จัง
ดีใจภูมิกับคลื่นดีกันซะที
หาเเฟนให้คลื่นทีซิค่ะ อย่างเห็นคลื่นมีเเฟนน
-
กรี้ดดดดชอบน้องคลื่น อกหักจากน้องพีมให้พี่ดามใจได้นะจ๊ะเบบี๋
สรุปตอนหลังภูมิได้กับน้องคลืน ไอ้น้องพีมเป็นหมาหัวเน่า อ๊าวว! ไม่ใช่ล่ะ 55555
-
อ่านทันแล้ว ขอบคุณน้องตาลสำหรับเรื่องสนุก ๆ น่ารัก ๆ
ชอบตัวละครทุกตัว ทุกคู่ มีชีวิตชีวามาก
-
:o8: :-[ :impress2: :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
รอนะครับ
-
:call: :call:
-
คิถึงพีมอะน้องตาล
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกอ่ะ
ภูมิพีมน่ารักที่สวดดด
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
อ่านตามจนครบแล้ว ฟู่วว
รออัพค่า :)
-
อ่านแล้วก็อยากจะไปดูแข่งบาสกับเค้ามั้ง อาหารตาเยอะจริงๆ
ว่าแต่อยากรู้เหมือนกัน ภูมิคุยอะไรกับคลื่น นะ
ขอบคุณค่ะ จุบุ๊ จุบุ๊ :L2:
-
อาทิตย์นี้จะมามั๊ยน้อ? ลุ้นๆๆๆ
-
จิ้มคนข้างบนเบาๆ :z13: :z2:
-
รอ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยู่ไหนอ่ะ แงงงงง
มองไม่เห็นตัวหนังสือ ก๊ากกกกกกกกกกกกกๆ
-
ตอนที่ 45 ระหว่างเรา
หลายวันมานี้เกิดเรื่องแปลกๆขึ้นกับผม ไม่ใช่สิ น่าจะเกิดกับภูมิมากกว่า แต่ผมก็ได้รับผลกระทบแบบเต็มๆ
ภูมิกลับห้องดึกอย่างไม่มีสาเหตุ
ปกติถ้าผมเรียนเสร็จก่อนผมก็จะไปรับภูมิที่คณะแล้วก็กลับพร้อมกัน แต่ถ้าภูมิเรียนเสร็จก่อนมันก็จะมาหาผมที่คณะเพื่อรอกลับด้วยกัน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ผมต้องกลับคอนโดคนเดียวมาร่วมอาทิตย์แล้ว ผมต้องนั่งทำรายงาน นั่งวาดรูปรอภูมิเกือบจะเที่ยงคืนทุกคืน
ผมไม่แน่ใจว่าเรากำลังทะเลาะกันหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆตอนนี้ผมโคตรหงุดหงิด ผมไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมรู้แค่ว่าเราคุยกันน้อยลง และผมก็กำลังน้อยใจมัน ที่ไม่ยอมบอกอะไรเลย พอถามก็บอกว่าไม่มีอะไร แค่ทำรายงาน ทำแลบ
ผมไว้ใจและเชื่อใจภูมิมาเสมอ แต่ครั้งนี้มันทำตัวน่าสงสัยและทำให้ความเชื่อใจที่ผมมี……เริ่มสั่นไหว บรรยากาศระหว่างเราสองคนเลยมาคุ อึมครึมจนผมอึดอัด แต่พอผมไม่คุยมันก็ไม่ง้อ
แถมวันนี้ผมยังต้องมาวาดรูปนอกสถานที่ แล้วเหมือนอาจารย์จบวิชามารมาเพื่อซ้ำเติมผมโดยเฉพาะ เลยสั่งให้มานั่งวาดวิวทิวทัศน์ที่หน้าตึกวิศวะ ไม่เห็นมีวิวห่าบ้าบอไรให้วาดเลย ไม่อยากมาใกล้มันด้วย เออ เอาสิ ไอ้พีมก็เหวี่ยงเป็นนะเว้ย
“พีม ไอ้พีม เป็นไร เหม่อจนหน้าเอ๋อเลยนะมึง เป็นไรวะ” ไอ้คิวเอาพู่กันเขี่ยแก้มผมจนจั๊กจี๋ เดี๋ยวสิวขึ้นมาแสดงจุดยืนบนหน้ากูหรอก คนยิ่งอารมณ์ไม่ดี กูขึ้นซะดีมั้ย
“กูไม่ได้เป็นอะไร มึงอย่าเซ้าซี้ได้มั้ย แม่ง”
“กูแค่…..”
“วาดเสร็จแล้วเหรอรูปมึงน่ะ เสือกนักเรื่องชาวบ้าน กูเป็นอะไรงั้นเหรอ ก็เป็นเพื่อนมึงไงไอ้ควาย”
“เอ่อ”
“สัด แม่ง ค_ย เหี้ยเอ๊ย” ประโยคนี้ไร้ประธาน กริยา และกรรมแต่ไม่ไร้อารมณ์ ผมแปลงร่างแล้วอย่างสมบูรณ์แบบ
“เฮ้ย มาเป็นชุด มึงเปิดสวนสัตว์เหรอ เหี้ยจะแดกคอกูแล้วเนี่ย”
“กูหงุดหงิด”
“เมนส์มา?” มือกับปากผมเป็นอะไรที่ไวพอกัน หลอดสีที่ใหญ่สุดพุ่งสู่หัวไอ้คิวแม่นซะยิ่งกว่าจับวาง มันร้องลั่นกุมหัวตัวเอง แม่งเว่อร์ แค่หลอดสีเหอะ แต่ดูอาการมันเจ็บซะอย่างกับโดนไม้หน้าสาม ไอ้สำออย
“อ้าว ไอ้คิว ไอ้พีมพวกมึงมาทำอะไรแถวนี้ อย่าบอกนะว่ามาจีบเด็กวิศวะ ฮ่าๆ” ไอ้แทนกับกลุ่มเพื่อนมันเดินมาได้เวลาพอดี รนหาที่ดีนักนะ
“จีบห่าจีบเหวอะไร กูมาเขียนแบบตึกคณะมึง เออมึงมาก็ดีแล้ว กูฝากบอกคณะบดีด้วยนะถ้าคณะมึงรวยมากก็แบ่งงบประมาณให้คณะกูบ้าง จะสร้างทำหอกอะไรใหญ่นักหนา นักศึกษาก็มีแต่ควายๆ”
มึงอยากมาผิดที่ผิดเวลาทำไม กูกำลังองค์ลง อ้าปากค้างไปเลยสิ เพื่อนมันก็กระพริบตาปริบๆ ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม ไม่เคยเจอล่ะซี้ กูน่ะหมาออริจินัลโว้ย
“เอ่อ กูพลาดตรงไหนวะคิว” ไอ้แทนหันไปมองไอ้คิว กระซิบกระซาบกันใหญ่ ไอ้นั่นก็เอามือจุ๊ปาก ส่ายหน้าว่าอย่าเพิ่งถาม และเหมือนนรกชังไม่ก็สวรรค์แกล้ง เลยส่งจำเลยมาให้ผมพอดี
“พีมมมม มาหาเพื่อนกู อื้ออ”
“ถ้าไม่อยากให้พ่อมึงช้ำในก็เงียบๆไว้”
ไอ้แทนกระโดดเอามือตะครุบปิดปากไอ้มิค ผมเหลือบมองผู้ชายหน้าหล่อที่เดินตามหลังไอ้มิคมา ไม่อยากมองหน้าเลย แม่ง มันก็ยืนมองหน้าผม ผมก็มองหน้ามัน เมื่อเช้ามันก็ออกมาก่อน ตอนแรกยังมารถคันเดียวกัน ณ ปัจจุบันมารถใครรถมันครับ อาร์ตดีมั้ยล่ะชีวิต
“เอ่อ เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันเถอะว่ะ กูหิวแล้ว” ไอ้แทนคงสัมผัสได้ถึงออร่าบางอย่างระหว่างผมกับเพื่อนมัน(ไม่อยากเรียกชื่อ มีไรป่ะ)
พวกผมเก็บของเสร็จ ก็มุ่งหน้าไปโรงอาหารวิศวะ ไอ้คิวก็ดี้ด้าได้ส่องสาวคณะอื่น ผมส่งม้าเร็วไปบอกไอ้เต้ยดีมั้ยฮึ
“…………….?” ผมเงยหน้ามองคนที่แย่งกระดานรองเขียนรูปไปถือ และถอดเสื้อช้อปมาบังแดดให้
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย”
“ดีได้แค่นี้ ไม่ชอบก็อย่ามอง” หึ รู้จักกูน้อยไป งี่เง่าตอแหลกูก็ทำเป็นนะจะบอก ผมมองหน้าซีดๆของมัน ทำไมมันดูซูบๆโทรมๆหว่า ก็แน่ล่ะกลับดึก นอนเกือบตีหนึ่งตีสองทุกวัน ต่อให้หล่อจนเทวดาอายมันก็ต้องอิดโรยกันบ้าง
พวกมันสามตัวก็แยกย้ายกันไปซื้อข้าว และให้ผมหอบของไปนั่งเฝ้าโต๊ะ กำลังจะโทรหาไอ้ฟ่างกับไอ้เต้ยตามคำสั่งไอ้แทน แต่มีคนมาสะกิดซะก่อน
“พี่ชื่ออะไรครับ เพื่อนผมคนนั้นชอบ” ไอ้เด็กวิศวะหน้าอ่อน ชี้ไปที่เพื่อนมัน ไอ้คนนั้นก็ส่งยิ้มแป้นแล้นมาให้ผม ถึงกับเส้นเลือดตีบตันชั่วขณะเลยทีเดียวเชียว ผมควรจะดีใจใช่มั้ย มีผู้ชายบอกชอบด้วย เหอๆ ระหว่างที่กำลังงงและตัดสินใจว่าจะด่าหรือจะยิ้ม จะขอบคุณหรือสาปส่ง ก็มีเสียงจานข้าวกระแทกโต๊ะ
“พี่ภูมิ” เสียงไอ้เด็กนั่น พึมพำ ผมหันกลับมาและเงยหน้ามองไอ้ภูมิที่ยืนหน้านิ่ง
และตามมาด้วยเสียง
“ปีสอง รวม!!!!”
สิ้นเสียงตะโกนของภูมิ ไม่ถึงนาทีความโกลาหลวุ่นวายก็เกิดขึ้น พวกวิศวะปีสองที่นั่งกินข้าวอยู่ หรืออยู่ในระแวกนั้นต่างวิ่งพล่านจัดแถวกัน พร้อมกับเสียงนับจำนวนครั้งของการลงโทษจากไอ้ภูมิ ผมก็ได้แต่นั่งเอ๋อ เกิดไรขึ้นล่ะเนี่ย ซาตานตนไหนลงไอ้ภูมิ
“ยี่สิบ ห้าสิบ เก้าสิบ มึงจัดแถวไม่เป็นรึไง สองร้อย สองร้อยห้าสิบ สี่ร้อย” และชั่วพริบตาทุกอย่างก็เงียบลงพร้อมกับแถวที่จัดอย่างเป็นระเบียบ
“มีไรวะภูมิ”
“ไม่มีไรพี่เดี่ยว ผมแค่อยากจัดการอะไรนิดหน่อย” น่าจะเป็นรุ่นพี่ปีสี่ที่เป็นพี่ระเบียบ เดินเข้ามาถาม ภูมิก็ก้มไปกระซิบ พี่คนนั้นก็ยิ้มมุมปากและหันมามองผม ก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะ
ช่วยบอกกูบ้างไรบ้าง หน้าผมดูเหมือนคนฉลาดนักหรือไง เผื่อมีการทิ้งระเบิดจะได้หนีทัน ตอนนี้ทุกอย่างเงียบ มีปีสามหรือปีสี่บางคนเดินมายืนข้างๆภูมิ เออเนอะ เหตุการณ์แบบนี้คงเกิดขึ้นบ่อยเพราะแต่ล่ะคนดูจะมีปฏิกิริยาไวต่อเสียงมาก
“ใครยังกินข้าวไม่อิ่ม” ไอ้หล่อมันถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ น้องหลายคนก็ยกมือขึ้น ไอ้แทนเดินกลับมาพอดี มันก็เข้าไปคุยไรกันไม่รู้ เห็นยิ้มเลวๆมองมาทางผม อะไรกันไอ้พวกเวร ถึงกูจะไม่ฉลาดกูก็งงเป็นนะเฮ้ย “งั้นก็ออกกำลังกายระหว่างกินข้าวหน่อย กูอยากให้น้องแข็งแรง”
หน้าน้องจากงงๆกลายเป็นซีดแล้วครับ เป็นผม ผมก็งง อยู่ดีๆมีคนเรียกลงโทษ มึงมันอำนาจนิยม ไอ้เผด็จการ มึงต้องมีเชื้อสายของฮิตเล่อร์แน่ๆ
“ผูกหอกท่าเตรียม!!!!!”
“เตรียม!!!!!!”
“สองร้อยครั้ง!!!!!”
“สองร้อยครั้ง!!!!!!”
“ปฏิบัติ!!!!!!!”
“หนึ่ง สอง สาม……ยี่สิบห้า ยี่สิบหก…..เก้าสิบเจ็ด” ทุกคนเริ่มเหงื่อไหล แต่เสียงนับก็ยังคงดังก้อง และพร้อมเพรียง
“พอ” ทุกคนหยุด ยืนตรง มือไขว้หลัง อย่างกับฝึกร.ด เลยว่ะ
“กูลงโทษเพราะอะไร รู้มั้ย”
“ไม่ทราบครับ” ถ้าพวกมึงรู้ก็เทพเกินไปแล้ว
“แล้วทำไมไม่ถาม ในเมื่อมึงไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้ากูบอกให้ไปตายมึงก็จะไปใช่มั้ย”
“…………………………….”
“…………………………….”
“ถามก็ตอบดิวะ!!!! ทำไมถึงยอมถูกลงโทษ ทั้งๆที่ไม่มีความผิด”
“เพราะพวกผมเชื่อฟังรุ่นพี่ และช่วยเหลือเพื่อนครับ” ผมเห็นไอ้ภูมิมันยิ้ม ก่อนจะตีหน้าขรึม
“ดี สมกับที่เป็นน้องกู ส่วนมึงสองคน” มันชี้ไปที่ไอ้คนที่มาขอเบอร์ผมแล้วก็เพื่อนมันอีกคนน่ะครับ “ทำต่อไปจนครบสองร้อย” ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้พวกนี้ถึงถูกลงโทษ
“ผม เอ่อ ทำผิดไรอ่ะพี่ภูมิ”
“ความผิดของมึงน่ะเหรอ โทษฐานที่กล้าจีบแฟนกูไง”
คราวนี้เสียงโห่ เสียงแซวจากทั่วสารทิศ ทั้งเสียงกรี๊ดของสาวแท้สาวเทียม เพื่อนๆไอ้เด็กนั่นก็รุมตบหัวมัน ในขณะที่มันมองหน้าผมอ้าปากค้างและมีเสียงต่างๆนาๆจากคนในโรงอาหาร
“ม่อใครไม่ม่อ เสือกยุ่งกับแฟนพี่ภูมิ ไอ้สัส”
“มึงไม่ตายก็บุญแล้ว”
“สมควรโดน”
“แต่แฟนพี่ภูมิแม่งโคตรน่ารักว่ะ”
“คนไหนๆ คนนั้นเหรอ โห..ขาวเว่อร์”
“อยู่คณะไรวะ ใช่คนที่เคยมาดูพวกเราตอนรับน้องป่ะ”
“พี่คนนี้แหละที่กูบอกว่ากูชอบตอนวันปฐมนิเทศน์อ่ะ แม่งพี่ภูมิสอยไปซะแล้ว หมดสิทธิ์เลยกู”
“สมกันเนอะ” และอีกนานาประการ ผมแทบจะมุดเม็ดข้าวหนีไปให้ไกลๆ
“สัด โหดเหี้ย” เสียงไอ้มิคละมั้ง ผมก็ก้มหน้าอย่างเดียว ความรู้สึกตอนนี้เลยคำว่าอายไปไกลมากครับ
“เตี้ย ขอน้ำหน่อย” แล้วไอ้ตัวต้นเหตุยังมีหน้ามานั่งเบียดเบียนผมให้ตกเป็นเป้าสายตาชาวบ้านอีกนะ ผมหันไปจ้องหน้าหาเรื่องมันเลย ชอบทำอะไรไม่คิด “อะไร อย่ามามองแบบนั้น เป็นไร”
“กูเกลียดมึง”
“มาเกลียดกูทำไม”
“มึงด่าน้อง”
“หึ อย่ามาทำตัวน่ารักน่าพีม”
“อร๊วกกกกกกกกกกกกกกก”
เมื่อกี้มึงยังโหดอยู่เลย ไอ้ฟายยยย ช่วยอายบ้างไรบ้างได้มั้ย
ตอนนี้ไอ้มิคกับไอ้คิวกำลังช่วยกันเล่าเหตุการณ์เมื่อครู่ให้ไอ้ฟ่างกับไอ้เบียร์ฟัง โดนมีไอ้ปันทำซาวด์ประกอบ ได้ข่าวว่ามึงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นะปัน ส่วนหมอเชนมาไม่ได้ เพราะมีสอบย่อย ไอ้แมทก็ทำรายงาน พอพวกผมกินไปได้ซักพักไอ้เต้ยก็มาสมทบ ไอ้คิวเงยหน้ามองแฟนและขยับให้ไอ้เต้ยนั่งลงข้างๆ
“ช้านะมึง มัวแต่ไปสแหร๋นแตที่ไหนมา”
“หาผัวใหม่” แร๊วงส์ ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้เต้ยเลยโดนไอ้คิวเสยกบาลไปเบาๆ ไอ้ฟ่างหัวเราะพออกพอใจ
“มึงอย่าไปเอาอย่างไอ้ฟ่างให้มันมากนัก”
“ทำไม อย่างกูมันทำไม”
“ก็ไม่ทำไมหรอกจ๊ะข้าวฟ่างจ๋า” ไอ้คิวดึงแก้มไอ้ฟ่างจนยืดคามือ ต่อหน้าต่อตาไอ้แทนเลยนะมึง
“แล้วมึงสองตัวเป็นเหี้ยไร นั่งหน้าส้นตีนทั้งคู่ ใครมีชู้รึไง” ไอ้ปีศาจฟ่าง ไอ้ซาตาน กูขอแช่งให้ไอ้แทนมีเมียน้อย
“เปล่า”
“ว่าไงภูมิ”
“ไม่มีอะไร แค่คนบางคนไม่มีเหตุผลแค่นั้นเอง” อ๋อ ตอนนี้กูกลายป็นคนไม่มีเหตุผลไปแล้วใช่มั้ย เพิ่งรู้ตัวนะเนี่ย ไอ้การน้อยใจที่แฟนหายหัวไปดึกๆดื่นๆ พอถามแล้วก็ตอบเลี่ยงๆปัดๆ คือกูไม่มีเหตุผลว่างั้น
“…………………….” ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด ข้าวก็กลืนไม่ค่อยลง แต่จะให้เดินหนี มันก็นางเอกเกิ๊น เลยได้แต่นั่งเงียบๆพยายามยิ้มไปกับพวกเพื่อนๆ ขอบคุณพวกมึงที่ไม่เซ้าซี้ ขอบคุณที่เปลี่ยนเรื่องคุย
“พวกมึง” ไอ้ปันมันทำหน้าจริงจัง เหมือนมีความตั้งใจแน่วแน่ อืม ผมก็บรรยายไม่ถูก แต่เป็นอารมณ์เทือกๆนั้นแหละ
“อะไร”
“กูจะเป็นคนดีของสังคม เป็นไอดอลให้กับเด็กๆ”
“พรวดดดดด” น้ำชาเขียวไอ้เบียร์พุ่งเลยครับ
กร๊ากกกกกก พวกผมขำแทบหงายหลัง มึงเนี่ยนะจะเป็นไอดอล ไอ้ปัน
“เด็กที่ป่วยเป็นโรคประสาทหลอน แต่ยังสามารถใช้ชีวิตร่วมกับคนปกติได้ใช่มั้ย อุวะ อุวะ อุวะฮะฮ่าๆๆๆ” เจอไอ้คิวสกัดดาวรุ่ง ไอ้ปันถึงกับเลือดขึ้นหน้าเลยครับ
“นี่ไง เพราะแบบนี้ไง ประชาธิปไตยของไทยถึงเป็นแค่กระดาษ การศึกษาไม่ได้ทำให้จิตสำนึกมึงสูงขึ้นเลยใช่มั้ย มันถึงได้แก่งแย่ง โกงกินชาติบ้านเมือง รัฐบาลสมัยไหนๆปากก็บอกจะรับใช้ประชาชน พอได้เป็นแม่งก็ไม่เห็นหัวใคร มึงดูอย่างอเมริกาดิ ใครทำงานไม่ดี ทำไม่ได้อย่างที่พูด ก็ยอมลาออกเพราะเขามีความรับผิดชอบ แต่ของไทย เอาช้างมาลากยังเกาะเก้าอี้ไม่ยอมลุก”
“เอ่อ.......” พวกผมก็ได้แต่มองตากันปริบๆ ใครแม่งจุดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมาวะ ก็รู้ๆอยู่ว่าไอ้ปันมันแดกอุดมการณ์ แล้วพวกผมก็นั่งฟังมันปราศรัย แถลงนโยบายของปัญญาชนที่ดีต่อไป
ตลอดเวลาภูมิเอื้อมมือมาจับมือผมที่วางบนหน้าขา ผมไม่ได้ดึงมือออกแต่ก็ไม่ได้หันไปสนใจมัน ผมไม่ได้โกรธมัน แต่ผมแค่น้อยใจ ขอแค่ภูมิบอกมาคำเดียวว่าหายไปไหน มันมีเรื่องไม่สบายใจอะไร มีปัญหากับใคร ผมอยากรับรู้ และอยากช่วยมันในฐานะคนที่ใช้ชีวิตร่วมกัน มันไม่รู้รึไงว่าผมเป็นห่วงมันมากแค่ไหน ที่เห็นมันหน้าตาอิดโรย ดูเหนื่อยๆแบบนี้
มันลุกมากินยาเคลือบกระเพาะกลางดึก บางคืนภูมิถึงกับอ้วก มันเป็นโรคกระเพาะผมรู้ แต่ไม่ได้กำเริบมานานแล้ว สาเหตุของอาการกำเริบเพราะกินข้าวไม่ตรงเวลาและเครียด ซึ่งผมไม่รู้ว่าอาการปวดท้องจนตัวงอของมันในครั้งนี้มีสาเหตุมาจากอะไร ทุกคืนภูมิจะใช้มือนึงกอดผมและอีกมือมันก็กุมท้อง
และคืนนี้ก็เหมือนกัน ผมกำลังเคลิ้มหลับหลังจากนั่งรอ ภูมิก็กลับมาพอดี มันเข้ามาหอมแก้มผม ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
คล้อยหลังภูมิมนาน ผมก็ต้องลืมตามองหาโทรศัพท์ที่แผดเสียงลั่นห้อง และเผลอขมวดคิ้วเมื่อเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามา หน้าจอโชว์ชื่อคนสำคัญของภูมิ
“แม่”
“ภูมิ แม่โทรมา” ผมตะโกนบอกคนในห้องน้ำ ไม่นานภูมิก็ออกมาในสภาพที่ใส่แค่กางเกงเดฟสีซีด และเปลือยท่อนบน มันคว้าโทรศัพท์ไปก่อนจะจูบผมอย่างแผ่วเบา
“นอนซะ ดึกแล้ว” ภูมิผลักผมให้นอนและห่มผ้าให้ก่อนจะออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่
ผมมองตามแผ่นหลังมัน และได้แต่ถอนหายใจ เป็นเรื่องปกติที่แม่ภูมิโทรมาทุกวัน แต่ไม่เคยโทรมาเวลานี้ คงเป็นเรื่องสำคัญมากท่านถึงได้โทรมากลางดึก
ผมออกจากโลกความคิดเมื่อเสียงเพลงจากมือถืออีกเครื่องของภูมิสั่น อะไรกันนักกันหนาวะเนี่ย
“ฮัลโหล ครับ”
(ภูมิรึเปล่า)
เสียงผู้หญิง
“……ไม่ใช่ครับ ภูมิคุยโทรศัพท์กับแม่อยู่”
“อ่อ เพื่อนภูมิเหรอ พอดีภูมิลืมเสื้อช้อปไว้น่ะ จะให้เราเอาไปให้ที่ม.หรือว่าภูมิจะเข้ามาเอาเอง”
ระบบประมวลผมถูกปิดกั้น มันเหมือนงงๆกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน ลืมเสื้องั้นเหรอ
(นี่ ฟังอยู่รึเปล่า)
“ครับ เดี๋ยวผมจะบอกภูมิให้”
(ขอบคุณจ๊ะ งั้นก็แค่นี้นะ หวัดดีคะ)
ผมมองโทรศัพท์ในมือ เกิดคำถามมากมายขึ้นในหัว ใครโทรมา แล้วทำไมภูมิถึงไปลืมของแบบนั้นกับผู้หญิงได้ล่ะ
ภูมิ ระหว่างเรามันเกิดอะไรขึ้น
กู ยังเชื่อใจ มึงได้…..ใช่มั้ย
TBC >>>>>>>>>>
………………………........
คนเราย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง มีเรื่องส่วนตัวกันบ้างจริงมั้ยจ๊ะภูมิ แต่อย่าปล่อยให้ยืดเยื้อเรื้อรังนะ เดี๋ยวพีมมันจะจิตตกกว่านี้ แอร๊ยยยยย สงสารพีมๆๆๆๆๆ
ปล ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ช่วยดูคำผิด หากพบเจอก็ขอให้แจ้งได้เลยนะคะ ยู้ฮู้ เคาท์ดาวน์นับถอยหลังได้แล้ว อิอิ
-
จิ้ม
“ความผิดของมึงน่ะเหรอ โทษฐานที่กล้าจีบแฟนกูไง”
เล่นประกาศกันกลางคณะเลย เยี่ยม o13
แต่ก็นะ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มาต่อไวๆนะคะ โทษฐาน ..ทำคนอ่านโคตรค้าง..
ภูมิ ไอ ด๊อน ไลค์ ดราม่า อะเบาท์ ยูแอนพีมมี่ โอเค๊!!!
+1 :กอด1:
-
บอกได้คำเดียวว่า งง :really2: :really2: :really2:
-
อ้าวพี่ภูมิแกรมีไรปิดบังซ่อนเร้นอีกและ
พีมยิ่งจิตตกง่ายอยู่ด้วย น้อยใจแล้วยังคิดมากอีก
ไหนจะแม่ ไหนจะสาวอีก แกรไปลืมเสื้อชอปไว้ได้ยังไง
สาวโทรมาอีก ไม่รีบเคลียร์ พีมอาจจะจิตตกตายก่อนได้
"ผมผลักผมให้นอนและห่มผ้าให้" แก้ตรงนี้นิดนะจ๊ะ ต้องเป็นภูมิผลักผมนะจ๊ :เฮ้อ:
-
โธ่ พีทลูกอย่าเพิ่งคิดไปไกล ดูท่าเจ้าภูมิแล้ว ก็ยังรักยังหวงเราเหมือนเดิมนะ คงมีความจำเป็นบางอย่าง :o11:
ภูมิ!!!!!!!!!! อธิบายด่วนๆ ก่อนเจ้าพีมจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่เน้ออออออออ :serius2:
-
:z13: :z13: :z13:
-
อ่านคอมเม้นท์แล้ว ท่าทางตอนนี้จะมาม่า - -"
งั้นเค้าแปะไว้ก่อนนะคะ ยังไม่อยากอ่านตอนนี้ ไม่อยากค้างคาใจแบบเจ็บๆ :o12:
-
ค้างอย่างแรง :z3:
-
:z3: :z3::z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อารมร์หลังจากอ่านคือ จุกๆ ปวดตับ :z3:
:z13: พี่ภูมิ พี่ภูมิกำลังทำอะไร??
-
โอ๊ยยยย ภูมิแล้ว อย่างงี้ภีมจะมีหน้าไปกินข้าวที่โรงอาหารอีกเหรอ 555555 อายแทรกแผ่นดินขนาดนี้ อรั๊ยยยย
ดราม่าอีกแล้วววว T-T ภูมิมีไรไม่บอกอ่า น่าน้อยใจเนอะ
ลป. รวมเล่มขอตอนพิเศษเยอะๆ นะคะ (ยังไม่จบเลย ขอแล้ว 5555555555)
-
อ่านคอมเม้นเเละมาม่า ติดไว้ก่อนหนึ่งตอนน่ะค่ะ
พีมสู้ๆ
-
:z3:
คุณตาลลลลล ไหงตัดจบตอนกันแบบนี้ งือ.............
ไม่อยากทวงเพราะเกรงใจ
แต่มาต่อไวไวน้า... :sad4:
ส่วนเรื่องที่ภูมิประกาศไปเป็นอะไรที่ประทับใจมว๊ากกกกกกกกกก
คิดอยากให้ภูมิประกาศตั้งแต่ตอนรับน้องแล้ว อยากให้มีฉากแบบนี้ แล้วก็มีจนได้ ฮิ้วววววววววววว
-
ช่างกล้านะ ไม่อยากเชื่อจะนอกใจจริง :L1: :L1: :L1:
-
อ๊าววววว :z3: มันเกิดอะไรขึ้นคะน้องภูมิ มีปัญหาอะไรไม่แชร์ คนที่อยู่ข้างๆก็ลำบากใจแย่ดิ
น้องพีมจิตตก คนอ่านก็จิตตกไปด้วยนะเออ...
แต่ฉากในโรงอาหารนี่สุดยอดมาก o13
-
ยัยตาลลลลลลลลลลลเอาอีกแล้ว :z3: :z6:
-
เรา เชื่อ ใจ ภูมิ : )
ปล. ชอบตอนลงโทษน้อง เหตุผลมันโดน 5555
-
น้องภูมิ จริงๆ คนอ่านก็เชื่อใจน้องนะคะ
แต่ช่วยเคลียร์กะน้องพีมให้รู้เรื่องนิดสสส์นุง
ในเมื่อใช้ชีวิตร่วมกัน อย่ามาปิดบังกันนะจ๊ะ :เฮ้อ:
-
มีอะไรกันน๊อ
ค้างมากๆๆ
มาต่อเร็วๆ นะครับ
-
ภูมิแกมาทำให้พีมของเจ้จิตตกได้ไงเนี่ยยยยยยย
แต่ก็แอบยิ้มตอนทำโทษน้อง “ความผิดของมึงน่ะเหรอ โทษฐานที่กล้าจีบแฟนกูไง” ฮ่า ฮ่า
หุหุ ต้องยุให้พีมไปหาชู้ซะแล้ว
-
น้องภูมิเป็นไรไปค่ะนั้น
ทำไมมีอะไรไม่บอกน้องพีม ดูซิน้องพีมเป็นห่วงนะค่ะ
แล้วผู้หยฺงคนนั้นเป็นใครหรอออออ อยากรู้ ทำไมต้องมีเรื่องแบบนี้เข้ามาบ่อยจัง
ว่าแต่ ลงโทษกันแบบนี้ น้องภูมิโหดจริงอะไรจริง
-
เกิดอะไรขึ้นเอ่ย
ยังไงก็คุยกันดีๆ นะคับ ปรับความเข้าใจกันนะคับ
เอาใจช่วยคับ
o13 o13 o13
-
ในที่สุดคู่นี้ก็มีฉากแบบนี้กับเขาแล้ววววววววววว
แอบดีใจนะเนี่ยยยย มาม่าสักหน่อยอร่อยดี 5555++
ปล.เลิฟๆๆน้องเต้ยแร๊ง
-
ก็รู้อ่ะนะ ว่าภูมิมันไม่อยากให้พีมมาคอยเป็นห่วง กังวลอะไรแบบเนี๊ย
แต่สถานการณ์ตอนนี้พีมมันคิดมากจนประสาทเสียแล้ว :z3:
ปอลอ ภูมิแกหึงโหดมากกกกก o22
-
เล่นประกาศชัดเจนขนาดนี้....จากนี้ไปคงรู้กันแล้วนะว่า "พีม" น่ะของใคร o13
แต่ไม่ปลื้มตรงที่ทำหนูพีมนอยเนี่ยแหละค่ะ
แถมมีชะนีน้อยนางนั้นโทรมาให้ยิ่งมาคุเข้าไปอีก
ภูมิจ๋า รีบเคลียร์เร็วๆ นะจ๊ะ กองเชียร์จะบร้าตายอยู่แล้วค่ะ :z10:
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่และความ........ค้าง ค่ะ :กอด1:
ป.ล. นอกจาก ปัน (ที่รัก) จะเป็นคนดีของสังคม เป็นไอดอลให้กับเด็กๆ แล้วยัง...เป็น สเป็ค ของเราเสมอนะจ๊ะ ฮิ้วววววววววว
-
โอ๋ ๆ น้องพีม :กอด1:
อย่าพึ่งจิตตกไปนะ
มาให้กำลังใจพีม
คุณตาล จบได้ค้างมากกกก :z3: :z3: :z3:
ปล ถ้าปันสมัครเป็นนายกเราจะขอเป็นเเม่ยกปันนะ :impress2:
-
มีเรื่องอะไรก็บอกพีมบ้างน่ะภูมิ ปล่อยไว้แบบนี้พีมได้เข้าใจผิด จะมีปัญหาตามมานะ
-
เป็นอะไรกันอีก ตาภูมิไม่น่าจะเป็นอย่างนี้ได้นะ ปล่อยให้พีมคิดมากแล้วก็น้อยใจไม่ดีนะภูมิ
มีอะไรก็บอกกันสิ เฮ้อ
-
love is sharing
ถ้าไม่แชร์ก็จะปวดหัว
-
เกิดอะไรขึ้น มีอะไรทำไมไม่คุยกัน
พีมใจเย็นๆนะ :กอด1:
-
ว่าที่เมียแต่งโทร.มาหรืองัย เฮ้ออออ เซรงงงง
-
รับรักคลื่นเถอะพีม
จะได้ไม่องคอยมานั่งเจ็บปวดอีก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็มาต่อแล้ว เราเช็คบอร์ดแทบทุกเวลาเลยค่ะ อยากอ่านมากมาย
บอกได้อย่างเดียวว่า โคตรค้างค่าาาาาาาาาาาาา :serius2:
เกิดอะไรขึ้น มาม่าชามใหม่ต้มเสร็จเรียบร้อยรึนี่
แต่ในความจิตตก(ของพีม)ยังฮาไม่สร่างเลยนะคะ สนุกทุกตัวอักษร
แล้วชะนีนั่นใคร เป็นอะไรกับภูมิ แม่ยกไม่ยอมนะคะ ชะนีออกปายยยยยยยยยยยย :angry2:
ภูมิมีอะไรทำไมไม่บอกพีม จะเก็บไว้ทำไม
คลื่นอยู่ไหน ตอนนี้แหละโอกาสดีแล้ว มาเลย หึๆ :fire:
ปล.เคาท์ดาวน์อะไรคะ จะจบแล้วหรอ ไม่น้าาาาาา ไม่ยอมมมมมมมมม :z3: :serius2:
-
มันมาอีกแล้ว :z3:
เหตุการณ์พิสูจน์รักของพีมกับภูมิ
-
ภูมิปิดบังอะไร ตอนนี้มันไม่เป็นผลดีเอาซะเลยนะ
อ่านแล้วเครียดดดดดดดดดด อินจัด
-
ค้าง ง่ะ...
เศร้าใจ :m15:
-
คงเป็นเพื่อนกันละเนอะ.... เชื่อว่าภูมิไม่นอกใจพีมหรอก... ใช่ไหมคะ???
-
o13+1 นู๋ พีม น่ารัก อ่ะ เป็นปลื้ม กะเรท ของนู๋ พีม แต่ ยังไม่เคลีย กะ ภูมิ น่ะ ถึงจะหวงได้ แต่ :z2: ยังงอล เล็กๆ อ่ะ
-
ภูมิจะทำอะไรก็รีบทำเถอะก่อนที่พีมจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ กลัวจะเป็นเรื่อง
:z3:
-
เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
มันยังไงกันเนี่ยยยยยยยย
ภูมิไม่ได้นอกใจพีมใช่มะ ใช่มะ :freeze:
เป็นอะไรก็บอกพีมมันไปดิว๊าาาาา
ให้มันคิดเองเออเองเดี๋ยวได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
เห้อ... เป็นห่วงสามีภรรยาคู่นี้จริงจัง
รอตอนต่อไปค่าาาา มาไวๆนะคะ :music:
-
“ความผิดของมึงน่ะเหรอ โทษฐานที่กล้าจีบแฟนกูไง”
คำพูดเยี่ยมแต่การกระทำควรจะปรับปรุงด่วนเลย
-
ภูมิชีวิตคู่ีมีอะไรต้องช่วยกันคิดช่วยกันปรึกษา
อย่างี่เง่าด้วยการ กลัวอีกฝ่ายจะกังวลใจไม่สบายใจเสียใจ เพราะการปิดบังกันมันส่งผลเสียให้มากกว่าหลายเท่านะ
-
มาแบบนี้ ใจแป้ว
แต่ยังไงๆก็คิดว่าคู่นี้ชะนีไม่มีสิทธิ์อ่ะนะ
-
ยังไม่อยากกินมาม่านะ รออ่านตอนต่อไป
-
เค้าไม่เชื่อว่าภูมิจะนอกใจ
แต่ไงๆก็บอกอะไรพีมบ้าง
พีมมันอ่อนไหว เดี๋ยวเรื่องจะลุกลามไปใหญ่
-
โห ภูมิ ทำคนชิวๆอย่างพีมนอยด์ได้ เก่งอ่ะ แต่เก่งผิดทางนะ แก้ไขซะ
-
ไอ้พี่ภูมิเคลียร์ด่วน ไม่ต้องการมาม่านะ :angry2:
-
น้องตาล พี่เชื่อใจน้องตาลนะ ว่าภูมิมันบ้านรวยเป็นคุณหนูภูมิไม่กิน'มาม่า'
.
ส่วนอิหนูพีม เป็นแฟนคนรวยต้องไม่กิน'มาม่า'
อย่านอยต์ๆ อย่าน้อยใจ..
เฮ้อ! ค้างงงว้อยยย ครับ
-
อ้าววว
ทิ้งระเบิดเลยเว้ยเฮ้ย :a5: :a5: :a5:
*เครียดๆๆๆ o22
ภูมิเอ้ย :angry2:
ป้ายังไม่อยากแดกมาม่านะลูก :m15:
-
:m31: :m31: :m31: ค้างมากกก
-
แอบดราม่า(แค่นิดเดียวใช่ม๊า) :z3:
-
ว้อท แฮพเพ่น :z3:
-
ชอบตอนโรงอาหาร ชอบตอนน้องพีมเหวี่ยงพี่คิว
ชอบตอนน้องเต้ยมา
ชอบตอนปันเพ้อ
แต่ตอนนี้ค้างมากกกกกกกกกกกกก
-
จะคิดมาก
ก็อีตรงค้างงงงงงงงเนี่ย :serius2:
-
ค้างคาใจน่าดู เกิดอะไรขึ้น อ๊ากกกกกกกก :serius2:
-
ค้างงงงงงงงงค่ะ :z3:
ภูมิมีเรื่องอะไรก็บอกพีมมันหน่อยสิ อย่าปล่อยให้มันนอยด์นาน คนอ่านไม่อยากกินมาม่า
ปล.ปันนี่ฮาได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ :laugh:
-
ภูมิไปทำอะไรไว้ล่ะเนี่ย ไม่ยอมบอกพีม
แต่ว่าพีมก็น่าจะถามไปเลยนะ จะได้เคลียไปเลย
-
ขอโทษที่มาอ่านช้าค่ะ ทั้งที่รอคอยตอนนี้ แต่เพราะเน็ตที่บ้าน มันเป็นไรไม่รู้ อ่อนไหวตามอากาศ
เพราะโรคร้อน กูอยากเผาแคทอีกรอบ(ขอเพ้อนิด)
และตอนนี้อ่านไปไงมาม่านักอะ เกิดขึ้นระหว่างไรกะภูมิ ทำไมไม่อธิบายไรของเหตุที่เกิดขึ้นอะ
ทำไมต้องให้คนที่รักไม่สบายใจไปด้วย ภูมิเป็นไร เกี่ยวกับเรื่องครอบครัวไหมอะ เกี่ยวกับที่แม่ภูมิโทรหาบ่อยหรือเปล่า
และยัยผู้หญิงที่โทรมาหา แล้วบอกลืมเสื้อชอปใครอะ เเล้วแบบนี้ความเชื่อน้องพีมจะถูกบั่นทอนไหม
ภูมิจ้าเคลีย์ตัวเองด่วนนะ อย่าให้ความเชื่อใจหมดเพราะความไร้สาระ
ปล.+1ค่ะ
-
มันเหมือนทั้งคู่ ยังไม่รู้จักกันดีพอ ไม่เชื่อใจ ไม่มั่นใจ และไม่ใส่ใจความรู้สึกของอีกฝ่ายเพียงพอ
สภาวะแบบนี้มันอาจอึดอัด ทรมาน
ถ้าคุยกันไม่ได้ทุกเรื่อง และเข้าใจกันมากกว่านี้ ยากที่จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข :เฮ้อ:
หวังว่าจะไม่ดราม่ามากไปนะครับ ทั้งจาก พีม-ภูมิ และครอบครัวด้วย :sad4:
รอตอนต่อไปครับ o13
-
เกิดไรขึ้นกับภูมิ หรือว่าที่บ้านจะกีกกัน หรือจารย์ที่คณะใช้งานโหด หรือแอบทำเซอร์ไพรสอะไร
ภูมิเอ้ยยยยย รีบมาอธิบายโดยด่วน
แต่ปัน ...... ชัดเจนมาก ทั้งอุดมการณ์ และสิ่งที่อยากเป็น
แต่เอิ่ม..... แอบสงสารเพื่อนๆของคนที่จะมีปันเป็นไอดอล นะนี้ คงเวียนหัวน่าดู อิอิ
ตอนนี้ค้างอย่างรุนแรงคะ
-
แม่มีอะไร แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใครรรร :z3:
มาต่อด่วนน้า
:กอด1:
-
:z3: :z3:
ค้างๆๆอย่างแรงอ่ะ
ภูมิมีไรทำไมไม่คุยกันน้อ
เจอแบบนี้เป็นใครก็ต้องสงสัยและไม่สบายใจ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนและผู้แต่งด้วยน่ะค่ะ :กอด1: :L2:
-
:n1:
-
นุ้งพีมโค่ดคิดมากเลย ภูมิมาจัดการด่วนเลยยย
-
ไม่จิงนะ ภูมิเล่นไรเนี่ย ฮือๆT^T
-
ภูมิคงไม่อยากให้พีมต้องรับรู้กับปัญหาเลยต้องการแก้ไขเพียงคนเดียว
แต่รู้ไหมว่ามันทำให้พีมยิ่งคิดมากใหญ่เลย ตอนนี้สงสารทั้งคู่เลย ทั้งภูมิ +พีม
ขอให้ผ่านอุปสรรคไปได้เร็วๆ นะค๊า :o12:
-
โอ่ยย ยถึงตอนท้ายจะลงท้ายให้รู้กันไปเลยว่าไม่มาม่า
แต่ก็สงสารน้องพีมของพี่ :m15: (หวังว่าเราจะไม่โดนไอ้คุณภูมิสั่งเฆี่ยน)
มีอะไรก็คุยเคลียร์กันเลยนะ อย่าปล่อยให้ค้างคานาน
เห็นมั้ยว่าน้องพีมเค้าป็อบปูล่านะอีตาภูมิ
-
“ความผิดของมึงน่ะเหรอ โทษฐานที่กล้าจีบแฟนกูไง”อันนี้พี่ภูมิก็ออกตัวแรว๊ง
-
สงสารพีมก็ต้องรีบเข็ญตอนต่อไปที่ไม่ดราม่าออกมาเร็วๆสิคะ โฮฮ~~~~~~ พีมอย่าเพิ่งร้องไห้ รอฟังตาคุณหนูภูมิก๊อนนน
-
ภูมิ มีอะไรก็พูดสิ พีมยังเล่าทุกอย่างเลย ทำอย่างนี้เดี๋ยวน้องพีมป้ามีน้ำตาอีก ระวังตัวให้ดี :m16:
น้องเต้ยกับพี่คิวยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย :กอด1:
-
ภูมิแกเป็นอะไรง้างปากออกมาบอกพีมเดี๋ยวนี้นะ เข้าใจผิดอะไรไปกันใหญ่แล้ว ไม่อยากกินมาม่าไม่อยากให้พีมเสียใจนะคะ
รอตอนต่อไปรีบๆมาต่อนะคะค้างมากมาย รอๆ^^
-
ตื่นมาอ่านอีกรอบพร้อมนอยต์ไปพร้อมกะอินู๋พีม....
-
ถึงจะเชื่อใจแค่ไหน ก็ยังอดหวั่นใจไม่ได้หรอก
เข้าใจพีมนะ เราห่วงเขา
อยากให้เขาพูดบอกซักหน่อยก็ดี
จริงๆก็พอเข้าใจภูมิแหละบางทีมันอาจจะยังไม่ถึงเวลาที่จะบอก
แต่ยังไงก็เห็นใจคนที่เขารอฟังหน่อยนะ
อย่าให้รอนาน ไม่งั้นเรื่องมันอาจจะบานปลายก็ได้ :เฮ้อ:
อินจัดๆ 555
+1 ให้นะคะ รักคุณทะเลหัวใจ จุ๊บบบ
-
มาต่อ เร็วๆนะคะ คนอ่าน จะบ้าตาย
-
เราว่าภูมิรักพีมมาก แถมแสดงออกขนาดนั้น
คงไม่มีอะไรร้ายแรง
แค่มีงานต้องส่งเยอะแยะ
พีมอย่างอนเลยน่ะ
-
จะมีดราม่าเร็วๆนี้อะป่าวอะ ภูมิ อย่านะ เดี๋ยวสอยพีมเลยหนิ โฮะๆๆๆ
ว่าแต่ภูมิมีไรอะ ทำไมไม่บอกพีมมมมม แล้วแม่ภูมิโทรมาทำไมอ๊าาาา
-
อย่ามาม่าเป็นพอค่ะ T^T
พี่ภูมิมันป่วยรึเปล่าถึงได้อ้วกเป็นเลือดแบบนั้น?
ไม่อยากจิ้นเกินเลยกว่าคนแต่ง 5555
แต่มีไรก็รีบๆ เคลียร์เลยน่าไอ้พี่ภูมิ
สงสารน้องพีมคนคิดมากนะ
อย่าปล่อยให้ค้างนานนะคะ เพราะคนอ่านค้างยิ่งกว่า
-
“ความผิดของมึงน่ะเหรอ โทษฐานที่กล้าจีบแฟนกูไง”
ฮ่าาาาา อ่านแล้วยิ้มแก้มฉีก ชอบตอนคนอื่นชมพีมด้วย รีแอคชั่น น่ารักกกก
สุดท้ายจะมีอะไร ยังไงปิดบังพีมก็ยังรักและหวงมากกกสุดๆไม่เปลี่ยน
ภูมิเป็นแบบนี้เพราะแม่แน่ๆ แล้วเหตุผลหลักๆก็มาจากพีม... ชอบคิดว่าตัวเองแมนเป็นหัวหน้าครอบครัว(?)
พีมเป็นแม่บ้าน มีไรไม่ยอมบอก ฮ่าาาาาาาาาาา แต่ผู้หญิงคนนั้นนางคืนครายยยยยยยย ม่ายยยยยน้า T___T
เปิดเผยตัวมาเดี์ยวนี้ ก่อนจะเรื่องยาวกว่าเดิม! ไอหมาภูมิ อย่าทำให้พีมมาม่ากว่านี้นะ
ตอนนี้ฮาไม่ค่อยออก แต่ยังเราขำก๊ากแบบผิดอารมณ์คนแต่งหลายตอนอยู่ ฮ่าาาาาาาาาา
เจอเต้ยบอกว่า ไปหาผัวใหม่ คนอ่านก็หัวเราะเหมือนคนเสียสติ ยังยิ้มได้เบาเบาตอนทุกคนเจอกันที่วิศวะ
หมาในปากพีมวิ่งไล่กวดก้นเป็นฝูงเลย พีมเวอร์ชั่นนอยและปากหมา เหมือนจะทำให้ขำและแต่ก็นอยตาม
ปล... รออ่านหนุ่มๆตอบคำถามแล้วก็รออ่านตอนต่อไปค่า กำลังมันส์น้ำตาตกในเลย T_______T
-
ค้างเวอร์
-
เป็นใครเจอแบบนี้ก็ต้องหวั่นไหว บ้างอ่ะนะ เห้อ เอาใจช่วยพีมละกัน
-
ภูมิปิดบังอะไรไว้เคลียร์เลยนะ
-
เเอบสงสารภูมิ ปวดท้องด้วย ช่วงนั้นของเดือนก็ปวดแบบนี้แหละ
ว่าแต่ให้เค้าท์ดาวน์อะไรหว่า จะจบแล้วเรอะ!!
หรือนับถอยหลังมันจะเลิกกัน ดีแล้วๆ บอกแต่แรกแล้วให้เลือกคลื่นก็ไม่เชื่อ55
-
ไม่อยากให้ดราม่าอ่ะ
อย่าน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ภูมินายไปทำอะไรไว้
แล้ว ผู้หญิงที่โทรมาเป็นใคร
โฮ๊ยเครียดแทน
คลื่นจ๋า หายไปไหนเนี่ย
-
เกิดเรื่องอะๆไรกัน อีกเนี่ย รีบเคลียร์กันด่วนเลยยยยยยยยย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นี่มันอะไร!!! ตอนที่แล้วยังหวานอยู่เลย
นี่แหละที่มาของความไม่เข้าใจก็คือการไม่พูดกันให้เคลียนี่แหละ
-
มานมีอไรอ่า
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:เฮ้อ: บททดสอบของกาลเวลาที่คบกันมา อีกหนึ่งข้อ :เฮ้อ:
:pig4: :pig4:
-
เฮ้อ ทำไมภูมิชอบรับบททำให้พีมจิตตกทุกที :เฮ้อ:
-
,,,,มาต่อ เถอะ ค้าง มาก :z3:
-
นั่นซิ ระหว่างเราเกิดอะไรขึ้น อยากอ่านต่อแล้วอ่ ทำไงๆ
-
ภูมิจ๊ะ อย่ามาดีแตกตอนนี้เชียวนะจ๊ะ
ไม่รู้เหรอจ๊ะ ว่าน้องคลื่นสุดหล่อรอเสียบอยู่ตลอดๆ
แม่ยกน้องคลื่นก็รอเชียร์กันเยอะแยะ
อย่านะจ๊ะ น้องภูมิ
เคลียร์ให้ไวเรยย
-
เพราะรัก จึงทรมาน
-
เอ่อ...ภูมิจ๊ะ กลัวหมาในปากจะหายไปหรือไงถ้าต้องบอกพีม
ถ้าแค่สองสมวันจะไม่ว่าเลย แต่นานขนาดนี้
เห็นพีมเป็นคนที่ใช้ชีวิตร่วมกันมั้ยนั่น :m16:
ถ้าตอนหน้ายังไม่เคลียร์ จะเอาน้ำร้อนไปสาดปากภูมิให้สะใจ :laugh:
-
:a5: เชือดกันนิ่มๆเลยนะ จิตตก
-
มาม่าธรรมดา หรือบิ๊กแพ็คเนี่ยจะได้เตรียมใจถูก
พีมใจเย็นลูก แต่ถ้าเห็นท่าไม่ดีลุยเลยนะ สู้ๆกองหนุนพร้อม
-
มันกำลังมา....
-
อร๊าย ยย ย ย
น้องภูมิ ทำอะไรจร้า
สงสารคนที่คอยข้างหลังบ้างน้า....
สงสาร พีม T^T
-
ทำกันได้นะ ภูมิ ถ้าไม่ใช่พระเอกนี่ มึงโด๊นนนนนนนนนนนนนนนน :beat: :beat:
พีมน้อยใจเฟ้ยย :sad4: :sad4:
ปล. มึงกล้ามาก ไอปีสอง ไปจีบแฟนพี่ว๊าก ฮ่า :m20: :m20:
-
กลับมาเม้นท์อีกรอบ เพราะเรากลับมาอ่านอีกรอบ (ฮาาาา) ตอนนี้สถานการณ์ของพีมเหมาะกับเพลงนี้ฝุดๆๆ :serius2:
http://www.youtube.com/v/gAuiJXQJcrg
บอกกับฉันได้มั้ยว่ามันเป็นความจริงหรือว่าฉันคิดมาก
ใจฉันเริ่มจะหวั่นไหว กับคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ
บอกความในใจกับฉัน อยากจะรู้ว่าใจเธอคิดเช่นไร
หรือว่าเธอคิดจะแกล้งกัน เธออยากเห็นน้ำตาของฉันใช่มั้ย
อยากจะบอกให้เธอรู้ ว่าใจฉันนั้นมันกังวลแค่ไหน
ก่อนจะพูดอะไรออกมา อยากจะขอให้เธอสัญญา
ว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันต้องเสียใจ
ก็ความรักของเรายังดีอยู่ใช่มั้ย
ในความฝันเรายังมีกันใช่มั้ย
ใจเธอนั้นมันยังไม่ได้เปลี่ยนไป
และความรักของเรายังคงเหมือนเดิม
อยากจะขอให้เธอได้พูดเช่นนี้
บอกกับฉันว่าใจเธอคิดเช่นนี้
บอกกับฉันให้ฉันมั่นใจสักที
ว่าความรักของเรายังคงเหมือนเดิมใช่หรือเปล่า...
ทำไมเธอช่างใจร้าย เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นคนคิดมาก
ทำให้ใจฉันวุ่นวาย เป็นแบบนี้แล้วใครจะรับผิดชอบ
อยากจะบอกให้เธอรู้ ว่าใจฉันนั้นมันกังวลแค่ไหน
ก่อนจะพูดอะไรออกมา อยากจะขอให้เธอสัญญา
ว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันต้องร้องไห้
ก็ความรักของเรายังดีอยู่ใช่มั้ย
ในความฝันเรายังมีกันใช่มั้ย
ใจเธอนั้นมันยังไม่ได้เปลี่ยนไป
และความรักของเรายังคงเหมือนเดิม
อยากจะขอให้เธอได้พูดเช่นนี้
บอกกับฉันว่าใจเธอคิดเช่นนี้
บอกกับฉันให้ฉันมั่นใจสักที
ว่าความรักของเรายังคงเหมือนเดิมใช่หรือเปล่า...
ก็ความรักของเรายังดีอยู่ใช่มั้ย
ในความฝันเรายังมีกันใช่มั้ย
ใจเธอนั้นมันยังไม่ได้เปลี่ยนไป
และความรักของเรายังคงเหมือนเดิม
อยากจะขอให้เธอได้พูดเช่นนี้
บอกกับฉันว่าใจเธอคิดเช่นนี้
บอกกับฉันให้ฉันมั่นใจสักที
ว่าความรักของเรายังคงเหมือนเดิมใช่หรือเปล่า...
-
รออ่านตอนต่อไปว่าน้องภูมิจะเคลียร์ตัวเองยังไง :เฮ้อ:
-
คุยกันบ้างงงง ....
ภูมิ ไม่อธิบายอ่ะ
-
นอยด์จริงกับตอนนี้ :m16:
-
ภูมิเล่นประกาศขนาดนั้น..ไม่รักไม่ได้ละน๊าๆๆๆน่ารักเกิน :impress2:
ว่าแต่มีอะไรก็อย่าไปปิดบังพีมเลยเดี๋ยวมันจะพาลไปด่าเพื่อนๆๆระบายอารมณ์555
-
เง้อออ ภูมิ แอบไปทำอะไรเอาไว้หรือเปล่าเนี่ย จิตตกกันเลยทีเดียว :m21:
-
จิตตกกับเรื่องของน้องภูมิอะ ช่วยเคลียร์ไวๆหน่อย เลดี้อยากรู้
นายไปทำไรมาอะ ช่วยเคลียรืหน่อย คน้องพีมก็มีใจนะ อย่าให้วิตกนาน
มีไรก็ต้องบอก คนใช้ชีวิตร่วมกัน
-
พีมเหวียงแล้วฮามากเลย
เวลาพูดอาจมีเอฟเฟกต์เป็นไฟแลบออกมาด้วยรึเปล่า555
ตอนนี้ไอดอลปันหลบไป ขอไอดอลภูมิมาก่อนนะคะ><
หวงแฟนได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
จากที่เคยอิจฉาพีมตอนนี้เปลี่ยนเป็นโคตรอิจฉาแล้วค่ะ
แต่ว่าคุยกับแม่ดึกๆแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า
กังวลกับพีม ไม่อยากให้มีปัญหา
ปล.แม่หญิงนางนั้นที่โทรมา ฮู อาร์ ยู?
-
ภูมิเป็นไรง่าา หายไปหนายดึกๆดื่นๆ
แล้วนางผู้หญิงผู้นั้นหร่อนเป็นครายยยยยยยยยยยยยยยยยย :beat:
-
ค้างมากอ่าา ~
-
มีเรื่องอะไรกันก็คุยกันดีๆๆๆน่ะ
-
มาเม้นท์อีกล่ะ ลงตอนนึงเม้นท์ไปซะหลาย ก็คนมันอินนิ่ค้าบ :serius2:
.
แฟนๆนิยายต่างก็ :seng2ped:กันทั้งนั้นเลยว่ะ พี่ว่าน้องตาลต้องปลอบใจแฟนๆด้วยการส่ง คิว-เต้ย สเปเชี่ยล ออกมาปลอบใจเรียกเรตติ้งแฟนๆแล้วล่ะครับ o18
-
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย???
อ่านแล้วอินตาม เข้าใจความรู้สึกของพีมเลย
อยู่ๆคนรักก็มาทำตัวแบบนี้ เฮ้อออออ
ยังไงก็ตาม เรายังเชื่อว่าภูมิต้องมีเหตุผล...
เพราะฉะนั้นจะรออ่านเรื่องราวต่อไปนะคะ
-
:call: :call: :call:
-
ค้างเลย แต่ยังไงก็ทนได้ 555 :o12:
-
ตายแน่
-
มันเกิดอะไรขึ้นอีกแล้ววววววววว :o12: :o12: :o12:
-
ตอนที่ 46 ความจริง
สองวันผ่านไปไวเหมือนโกหก ผ่านไปโดยที่ผมเก็บเอาความสงสัย ความไม่เข้าใจไว้ข้างในคนเดียว และเป็นเวลาสองวันที่ภูมิเริ่มกลับมาใช้ชีวิตแบบปกติ มันไม่ได้กลับดึก ตอนเช้าก็ไปเรียนพร้อมผม ตอนเย็นไปซ้อมบาส และเราก็กลับด้วยกัน
มันก็เหมือนจะดีใช่มั้ยครับ แต่ไม่เลย คนเราถ้ายังมีอะไรคาใจถึงภายนอกผมจะดูปกติ แต่ใครจะรู้ดีไปกว่าผมล่ะว่าข้างในมันยังมีตะกอนขุ่นกวนใจอยู่ และสิ่งที่ทำให้ผมหงุดหงิดที่สุดคือภูมิทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ส่วนคืนก่อนที่แม่ภูมิโทรมา ผมก็ไม่ได้ถามภูมิหรอกว่าท่านโทรมาทำไม เพราะถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างภูมิกับคอบครัว ถ้ามันอยากให้ผมรู้คงจะบอกผมเอง ฟังดูดีมั้ย หึ ทั้งที่ในใจอยากรู้แทบตาย T_T
และพอผมบอกภูมิว่ามีผู้หญิงโทรมา ว่ามันลืมเสื้อช็อปเอาไว้ ภูมิก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยนะเว้ย มันแค่พูดว่า งั้นเหรอ แทนที่แม่งจะอธิบายหน่อยว่า เอ้อ ไม่มีอะไรหรอก ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพื่อน เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องอะไรก็ว่าไปสิ ผมก็พร้อมจะรับฟังอยู่แล้ว กูไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลซะหน่อย แต่นี่อะไร มันยังทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนรู้หนาว มีแต่ผมที่จะบ้าอยู่คนเดียว
ทั้งๆที่มันก็น่าจะรู้นะเว้ยว่าหลายวันมานี้ ผมไม่ปลื้มกับพฤติกรรมย้อนศรเสี่ยงต่อการโดนใบสั่งของมัน แต่ในเมื่อมันไม่ยอมเคลียร์แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะ เพราะน้อยใจไปมันก็ไม่แคร์ เงียบใส่มันก็ไม่สน ปั้นปึ่งใส่ก็เหมือนเดิม อยากจะกระชากคอเสื้อมันมาตะคอกใส่หน้านัก ว่ายังเห็นผมเป็นแฟนรึเปล่า ทำอย่างกับกูไม่มีตัวตน ไอ้หมาภูมิ
เช้าวันเสาร์มาถึง ผมก็ตั้งใจจะกลับบ้านเลยครับ ไม่อยากอยู่กับแม่งแล้ว อีกอย่างจะได้กลับไปช่วยอาปุ้ยดูร้านด้วย แต่จริงๆแค่อยากหลบไปอยู่คนเดียวน่ะ เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น แต่ภูมิก็ไม่ให้กลับ มันบอกว่าจะพาไปซื้อต้นไม้ ไม่รู้องค์อะไรลง
ตอนนี้ผมก็เลยมาเดินอยู่ในย่านร้านขายต้นไม้ สองข้างทางเต็มไปด้วยพันธุ์ไม้ดอก ไม้ประดับนานาชนิด ของตกแต่งสวนที่ยาวสุดลูกหูลูกตาเลยครับ นี่เป็นหนึ่งในหลายๆสถานที่ที่ผมอยู่ได้ทั้งวัน ซึ่งไอ้ภูมิมันรู้ดี พอได้เห็นต้นไม้เขียวๆดอกไม้สวยๆก็ช่วยทำให้จิตใจผมผ่อนคลาย สดชื่นขึ้นได้เหมือนกัน ถือว่าไอ้ภูมิมันจับทางผมถูกล่ะนะ
“พีม ชอบมั้ย” ภูมิชูต้นกุหลาบขาวให้ผมดู มันเจอต้นอะไรที่ออกดอกสีขาวก็ถามผมตลอด ชอบมั้ย สวยมั้ย อยากได้มั้ย
“ก็สวยดี” โปรดสังเกตคำพูดนะครับ สั้น กระชับ ติดห้วน เหอๆ คิดจะเอาต้นไม้มาล่อกูเหรอ ง่ายไปนะครับมึง
“แล้วต้นนี้ล่ะ”
“อืม ก็ดี แต่ต้นนั้นดีกว่าว่ะ พี่ครับต้นนั้นมันชื่ออะไรอ่ะ” ผมตะโกนถามพี่คนงานที่ย้ายกระถางอยู่แถวนั้นพอดี
“ไหนครับ” พี่แกก็ใจดีเดินเข้ามาดูให้
“นั่นอ่ะพี่ ที่อยู่ใกล้ๆกล้วยไม้” ต้นไม้ที่ผมชี้มันเป็นไม้เลื้อยน่ะครับ ใบเป็นรูปหัวใจ ปกติจะเห็นแยกไปปลูกในกระถางเล็กๆแค่ใบเดียว ผมเพิ่งรู้ว่าต้นจริงๆมันเป็นแบบนี้
“อ๋อ ต้นหัวใจทศกัณฐ์ครับ” บะๆ โอ้ บะๆ โดนมาก หัวใจยักษ์ ใจมาร ใจซาตานช่างเหมาะกับไอ้หล่อเจ้าของห้องจริงๆ
“เอาต้นนี้ด้วย”
“……?จะเอาไปปลูกตรงไหนพีม มันไม่มีที่ให้เลื้อยนะ” แย้งกูเหรอ ขัดใจกูใช่มั้ย
“เลื้อยบนคอมึงไง เลื้อยไปเลื้อยมาก็รัดแม่งเลย สนุกดีนะ หึ” ไอ้เรื่องจิกๆกัดๆนี่ขอให้บอก ผมก็ไม่เป็นสองรองใครหรอกนะ ยิ่งอารมณ์ไม่คงที่มาเป็นอาทิตย์ ยิ่งง่ายต่อการผันผวนตามดัชนีดาวโจนส์????
ผมกับมันใช้เวลานานพอสมควรในการช้อปต้นไม้ ก็ได้มาหลายชีวิตหลายสายพันธุ์เลยครับ ทำเหมือนมีบ้านอยู่กลางป่าเต็งรังทั้งที่ความเป็นจริงพื้นที่บนคอนโดก็ช่างน้อยนิด
ที่ได้มาก็มีทั้งปริกหางกระรอก ต้นเสน่ห์ขุนแผน เสน่ห์นางพิม เชี่ยภูมิปากดีบอกเสน่ห์นางพีม ผมอยากจะทุ่มกระถางยักษ์ใส่หัวมัน แล้วก็ได้ต้นพุ่มเพชร เพียงเพชร แถมไอ้หล่อมันยังตาดีไปเจอต้น เพชรพันธุ์แคระ เชี่ยแม่งหัวเราะจนกรามค้าง มันซื้อมาตั้งสี่ต้น คงเอาไปปลูกไว้เล็มกินยามหิวมั้ง แม่ง
กลับมาถึงห้องปุ๊บไอ้ภูมิมันก็ลงทุนเปลี่ยนชุดเปลี่ยนเสื้อผ้า มานั่งทำสวนที่ระเบียงเองเลย สงสัยผีคนสวนจะลง
ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ มันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ปลูกตั้งแต่หกโมงจนจะทุ่ม ผมชะโงกหน้าออกไปดูมันเป็นระยะๆ ก็ไม่ได้ห่วงอะไรนะ แค่กลัวจะลื่นตกระเบียงตาย ผมเห็นท่าทางเก้ๆกังๆตามประสาคุณชายของมัน แต่แค่ปลูกต้นไม้ถ้าทำไม่ได้ก็เลิกเรียนแล้วไปกินฟางเถอะ
ผมก็ไม่สนใจเท่าไรปล่อยมันทำไป ว่าจะเข้าไปนอนแต่เมื่อเช้าเชี่ยภูมิดันโง่ล็อกห้องแล้วเสือกลืมกุญแจไว้ข้างใน YY ผมเลยอันเชิญร่างตัวเองมาประทับกินข้าวยำหน้าทีวีดูสกูปปี้ดูที่ภูมิมันเปิดทิ้งไว้อย่างสบายอุรา
“โอ๊ย!!!” เสียงร้องของภูมิทำให้ผมดีดตัวจากโซฟาไปหามันแทบจะทันที
“เป็นอะไรภูมิ” ผมเห็นมันกำนิ้วชี้ เป่าฟู่ๆให้ตัวเอง
“คัตเตอร์บาดมือ”
“ไหนมาดูซิ” เลือดหยดติ๋งๆเลยว่ะ แล้วมันเอาคัตเตอร์มาปลูกต้นไม้ด้วยเนี่ยนะ “ไปล้างมือก่อน เดี๋ยวกูหายาหาพลาสเตอร์มาปิดแผลให้” ผมจูงมือภูมิไปล้าง และให้มันไปนั่งรอหน้าทีวี พอผมได้กล่องยากับพลาสเตอร์ลายลูกหมีสีฟ้าก็กลับมาหามันที่นั่งรออยู่
“มึงทำอีท่าไหนถึงให้มันบาดได้ แล้วปลูกต้นไม้เค้าใช้มีดด้วยเหรอวะ”
“กูหากรรไกรไม่เจอ จะเอามาตัดถุงที่ใส่ปุ๋ย เลยใช้คัตเตอร์แทน มันก็เลยบาด” อนาถใจในความเป็นคนสวนฝึกหัดของมันจริงๆ
ผมจับมือภูมิมาวางบนตัก ใช้สำลีชุบแอลกอฮฮล์(มั้ง)ไม่ค่อยสันทัดด้านนี้เท่าไร แต่น่าจะใช่แหละเพราะมันสีฟ้าๆกลิ่นก็ฉุนๆจมูก +_+
ผมทำแผลไป ใจก็คิดไป ปากก็บอกว่าโกรธว่าน้อยใจแต่พอเค้าเจ็บนิดเจ็บหน่อย ก็รีบวิ่งตาลีตาเหลือกไปดูแทบจะทันที เฮ้อ อ่อนชะมัดเลยกู ยิ่งไอ้ภูมิมันจ้องหน้าผมในระยะประชิด ผมก็แทบจะทำอะไรไม่ถูก(หยิบยาธาตุน้ำขาว เตรียมเทใส่สำลีแล้วรอบนึง) มันจะจ้องอะไรนักหนาว่ะ เดี๋ยวกูคิดค่าชั่วโมงเลยนิ
มือซ้ายของผมกุมมือขวาของภูมิไว้ ใส่ยาเสร็จแล้วขั้นต่อไปก็ติดพลาสเตอร์ ว่าแต่เมื่อกี้กูเอาไปวางไว้ไหนล่ะเนี่ย โอยยย สมองหนอสมอง ผมหันซ้ายหันขวาควานหาแผ่นพลาสเตอร์จนคอจะหมุนเป็นวงกลม กูยิ่งรีบๆอยู่แม่ง ถ้าเจอนะพ่อจะกลืนลงท้องซะให้เข็ด
แต่อยู่ๆภูมิมันก็พลิกมือมาเป็นฝ่ายกุมมือผมแทน จากนั้นก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ให้ความรู้สึกเย็นๆสัมผัสกับนิ้วนางข้างซ้ายของผม ตั้งแต่ปลายนิ้วจนไปหยุดที่ข้อนิ้วสุดท้าย ผมเงยหน้ามองภูมิด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะก้มมองมือตัวเองและสิ่งที่ผมเห็น
แหวน
“ของขวัญวันครบรอบ”
“………………….?”
“หนึ่งปีแล้วนะเตี้ย ที่เรารักกันมา”
ผมมองแหวนสลับกับมองหน้าภูมิ รอยยิ้มของภูมิดูอ่อนโยนจนผมตั้งตัวไม่ทัน หนึ่งปีเหรอ วันนี้คือวันครบรอบที่ผมกับภูมิคบกันเหรอ
มันจำได้ ทั้งที่ผมไม่ได้จำเลยด้วยซ้ำ
แหวนทองคำขาวเรียบๆมีอักษรตัว P สองตัวที่ถูกคั่นกลางด้วยรูปหัวใจ
ภูมิยังจับมือผมแน่นสลับกับบีบเบาๆ นิ้วหัวแม่มือของภูมิคลึงแหวนบนมือผมเล่น ก่อนจะยกมือผมขึ้นมาและจูบลงตรงตำแหน่งแหวน มันเงยมาสบตาผม ก่อนจะเปลี่ยนมาจูบมาหอมผมมั่วไปหมด ตั้งแต่ขมับ หน้าผาก แก้ม ตา และจบที่ปาก วินาทีนั้นผมรู้สึกเหมือนมีกระแสอะไรบางอย่างที่มันอุ่นๆไหลผ่านไปทั้งตัว มันบอกไม่ถูกเลยครับว่าเป็นความรู้สึกที่วิเศษณ์แค่ไหน
“ชอบมั้ย”ภูมิกระซิบถามทั้งที่ปลายจมูกยังคลอเคลียเกลี่ยกับปลายจมูกผมไม่ห่าง
“ชอบ ชอบมากด้วย แต่มึงลงทุนหลั่งเลือดเลยหรอ”
“หึหึ ก็ไม่รู้ว่าแบบไหนถึงจะเซอร์ไพส์” บ้าดีเดือดไม่มีใครเกิน ดีแต่ทำให้กูเขินนะมึงไอ้หล่อ
"..........................."
“พีม……แหวนวงนี้อาจจะไม่ได้มีราคามากมายอะไร แต่มันมาจากแรงกายแรงใจทั้งหมดของกู ขอโทษที่ทำให้คิดมาก ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ กูแค่อยากพยายามทำเพื่อมึง…ก็เลยไปทำงานน่ะ”
อะไรนะ ทำงาน?
“…..ที่หายไปดึกๆเพราะไปทำงานเหรอ” เหมือนมีก้อนอะไรดันขึ้นมาปิดกั้นอากาศหายใจ ผมจุกๆแน่นๆหน้าอก
“อืม หึหึ ตกใจเหรอ” มันขยี้หัวผมและรั้งเข้าไปกอด ผมก็กอดตอบมันแน่นเช่นกัน การที่นักศึกษาหรือคนวัยเท่าผมจะทำงานพิเศษมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่นี่ คนที่อยู่ตรงหน้าผม คนคนนี้คือภูมิ ภูมินทร์ ทายาทนักธุรกิจร้อยล้านหมื่นล้าน อย่าว่าแต่ออกไปทำงานหาเงินเลย แค่มันรู้ว่าการทำงานแปลว่าอะไรก็นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์แล้ว
“มึงไปทำงานอะไร เหนื่อยมากมั้ย”
“ก็ไม่เหนื่อยหรอก ที่จริงแอบทำตั้งแต่ตอนที่อยู่อิตาลีแล้ว”
ผมดันตัวออกก่อนจะเอื้อมมือไปจับแก้มใสๆของมัน สำหรับคนอื่นการทำงานเก็บเงินซื้อของให้คนรัก มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยอาจจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่าสำหรับผมมันไม่ใช่
การที่ภูมิยอมไปทำงาน เพื่อเก็บเงินมาซื้อของขวัญให้ผม การที่คนๆนึงยอมทำอะไรซักอย่างเพื่อใครอีกคน ทั้งๆที่เขาไม่เคยทำมาก่อน ไม่คิดว่าจะทำได้ แต่เขาทำเพื่อเรา มันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากนะครับ คนอย่างมันที่ไม่เคยยอมใคร ไม่เคยฟังใคร แต่ต้องไปรับคำสั่งจากคนอื่น
และมันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่ผมจะเสียน้ำตาแห่งความตื้นตันใจให้กับภูมิ
“แต่พอดีแหวนแบบที่กูสั่งทำไป เงินที่ทำงานได้มันไม่พอ เลยต้องไปทำงานเพิ่ม” ภูมิพูดด้วยใบหน้าเปื้อนความสุข สายตาที่บอกถึงความภาคภูมิใจในสิ่งที่ได้พยายามทำ
“งานอะไร”
“บอกแล้วห้ามตกใจนะ”
“อื้ม กูคงไม่ตกใจมากไปกว่านี้แล้วล่ะ”
“ก็แจกใบปลิว ได้ใส่ชุดมาสคอตพี่หมีด้วย ให้ไอ้อ๋อม เพื่อนผู้หญิงที่มันโทรมาเรื่องเสื้อน่ะ กูให้มันถ่ายรูปไว้ให้ด้วย ดูมั้ย ชุดน่ารักดี เป็นพี่หมีตัวเบ้อเร่อเลย”
ผมรู้ว่าเผลอกัดปากตัวเองจนชาพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แม่งเอ๊ย ผมโถมตัวเข้ากอดภูมิจนมันเซ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเลย สิ่งที่อัดอั้นตันใจมาตลอดสามสี่อาทิตย์ มันเหมือนจะไม่หลงเหลืออยู่เลย ความซาบซึ้ง คาดไม่ถึง ตื้นตันมันผสมปนเปจนผมแยกแทบไม่ออก
“มึง ฮึก ทำไม ต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยวะ” ทำไมต้องอดทน อดหลับอดนอน ยอมทำมีดบาดมือ ยอมทรมานปวดท้อง ทำไมต้องทำเพื่อกูขนาดนี้ว่ะภูมิ
“เพราะกูรักมึง และกูอยากให้มึงรู้ว่าสำหรับกู มึงมีค่ามากแค่ไหน กูอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดนะพีม แต่กูสัญญาว่าจะรักและดูแลมึงให้ดีที่สุด”
อื้อออ ผมพยักหน้า ตอบรับอู้อี้อยู่กับอกภูมิ ทุกคำพูดของภูมิผมรับรู้มันด้วยใจ คำว่ารักจะยิ่งมีค่าก็เมื่อบอกด้วยการกระทำ และใครว่าเงินซื้อความรักไม่ได้อย่างน้อยเงินที่ภูมิซื้อแหวนวงนี้ มันก็ซื้อหัวใจผมได้หมดแล้ว
“แต่…กู ฮึก ไม่มีอะไรให้มึงเลย ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไร งั้นกูขอแค่ให้สัญญาจากมึงได้มั้ย”
“อื้อ”
“ไม่ว่าวันข้างหน้าเราจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม ได้โปรดอย่าระแวงความรักของกูได้มั้ย กูอยากให้มึงมั่นใจว่าความรักของกูมีไว้เพื่อมึงคนเดียว ทำได้มั้ยพีม” สัมผัสจากนิ้วมือภูมิที่เกลี่ยน้ำตรงหางตาให้ผม
“อื้ม ได้สิ ได้อยู่แล้ว”
“หึหึ จมูกแดงหมดแล้ว นี่มีอีกวงนะ ใส่ให้กูด้วยสิ” มันยื่นแหวนอีกวงมาให้ ผมรับแหวนที่เหมือนของผมทุกอย่างแต่อาจจะต่างกันที่ไซส์ ผมสวมแหวนวงนั้นลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของภูมิเช่นกัน
“มึงมีเจ้าของอย่างเป็นทางการแล้วนะ” ผมรีบพูดรีบจุ๊บมือภูมิ ก็คนมันอายนี่หว่า ได้ยินมันหัวเราะเสียงใส ก่อนจะก้มมาจูบผม เป็นรสจูบที่อ้อยอิ่ง อ่อนหวานเหมือนไม่แคร์เวลาที่เคลื่อนผ่าน ค่อยๆละเลียดแตะย้ำสัมผัสกันซ้ำๆ
“กูมีอะไรจะให้ดู แต่ต้องปิดตาก่อน” ภูมิผละออกไป ก่อนจะยิ้มโชว์เขี้ยวหล่อให้ผมที่ยังเบลอๆอยู่ นี่ยังไม่หมดอีกเหรอ มันเกินคำว่าเซอร์ไพส์แล้วม้าง แต่สุดท้ายผมก็พยักหน้าก่อนจะถูกภูมิเอามือปิดตาและพาเดินไปไหนไม่รู้
“อย่าเพิ่งลืมตานะครับ” มันบอกก่อนจะปล่อยมือออกจากตาผม ผมก็ซื่อสัตย์ไม่กล้าลืมตา และไม่นานก็มีเสียงเหมือนปิดสวิตซ์ไฟและแสงก็หายไปจากความรู้สึกของผม “ลืมตาได้แล้วเตี้ย” ผมค่อยๆลืมตา ทันทีที่ม่านตาผมปรับตัวให้ชินได้ ความรู้สึกเต็มตื้นอบอุ่นก็กลับมาอีกครั้ง
ผมแหงนหน้าขึ้นมองห้องนอนที่เคยมืดมิด แต่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยแสงอ่อนๆจากดาวเรืองแสงนับร้อยๆดวง มีทั้งดาวดวงใหญ่ ดวงเล็กๆ พระจันทร์ครึ่งเซี้ยว พระจันทร์ยิ้มก็มี ^^ราวกับหลุดเข้าไปในท้องฟ้าจำลอง มันเยอะเต็มเพดาน เต็มผนังห้องไปหมด และที่สำคัญตรงกลางก็มีชื่อภูมิกับชื่อผมท่ามกลางหมู่ดาว
ด้านนอกระเบียงห้องนอนยังมีไฟหยดน้ำด้วย ภูมิมึงจะทำให้กูยิ้มทั้งน้ำตาไปอีกนานมั้ยห๊ะ ผมมองสบตากับภูมิด้วยสายตาแบบไหนผมก็ไม่อาจรู้ รู้แค่ว่าอยากยิ้มให้มัน เหมือนที่มันกำลังยิ้มอ่อนหวานมาให้ ผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
“ภูมิ”
“หื้ม”
“กูโคตรซึ้งเลยว่ะ”
“หึ ก็ทำให้ซึ้ง มึงจะได้รู้ว่ากูรักมึงมากแค่ไหน” มันยืนพิงผนังและกำลังยิ้มกว้างให้ผม
“พอเหอะมึง กูเขิน” ไม่ไหวครับ ผมรู้สึกว่าตัวจะลอยๆเบาๆ เดี๋ยวลอยออกนอกโลก
“กูก็เขิน แม่ง มาจูบทีดิ๊” ผมก็ว่าง่ายมากครับเดินเตาะแตะเข้าไปหาไอ้ภูมิที่อ้าแขนรอ และเงยหน้าให้มันจูบเป็นนานสองนาน สะกดจิตกูป่ะวะ อื้อออออ สูบวิญญาณกู
เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาผมและภูมิเราก็ผ่านมาทั้งสุขและทุกข์มาด้วยกัน มันเหมือนเพิ่งผ่านไปไม่นานเลยครับ ต่อจากนี้ไปผมจะพยายามรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับภูมิ ผมจะเชื่อใจมันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
ผมเคยได้ยิน ที่ใครๆบนโลกต่างนิยามความหมายของความรักไว้มากมาย รักคือการให้ ความรักคือความเข้าใจ รักคือการเสียสละ ความรักคือความรู้สึกดีๆที่มีให้คนที่สำคัญ
เมื่อก่อนผมก็ได้แต่สงสัยว่าแท้จริงแล้ว ความรักนั้นมันคืออะไรกันแน่ แต่ถึงผมจะยังไม่รู้ ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรที่ไม่มีคู่รัก เพราะผมยังมีครอบครัวที่อบอุ่น มีเพื่อนที่แสนดีและมีความรักในแบบของผมเอง
แต่เคยมั้ยครับ ทั้งที่ชีวิตมีพร้อมแล้วทุกอย่างแต่บางเวลาเรายังรู้สึกโหยหาบางสิ่งบางอย่าง บางครั้งก็เหงาอย่างไม่มีสาเหตุ บางทีก็เศร้าอย่างไม่มีเหตุผล ผมเองก็เฝ้าค้นหาคำตอบให้กับชีวิตครั้งแล้วครั้งเล่า และได้แต่ถามตัวเองว่าผมจะได้เจอความรักบ้างไหม
จนวันนี้ ผมเริ่มที่จะเข้าใจอะไรมากขึ้น เรียนรู้อะไรมากขึ้น แต่ผมก็ยังไม่รู้หรอกนะครับว่าแท้จริงแล้วความหมายของคำว่ารักมันคืออะไร แต่ถ้าจะให้ผมจำกัดความหรือให้นิยามความรักแล้วละก็ นิยามความรักของผมคงเป็นคำว่า
“ภูมิ”
TBC >>>>>>>>>>
……………………………
-เปลี่ยนใจจากเบียร์มาหาภูมิตอนนี้จะทันมั้ยคะ แอร๊ยยยยยยยยยย
-มีคนทายถูกด้วยว่าภูมิจะเซอร์ไพส์ คนอ่านน่ากลัวว่ะ รู้ไต๋เค้าหมดเลย ฮ่าๆ จะเอาอะไรหากินล่ะเนี่ย
-ตอนนี้รีบปั่นมากคะ(เพราะไม่อยากให้ค้างนาน) เพิ่งเสร็จสดๆร้อนๆก็ลงเลย อาจจะไม่ดีเท่าที่ควร ต้องขออภัยด้วยY_Y
-วันนี้นอกจากจะเป็นวันครบรอบที่พีมกับภูมิมันคบกัน (ดีใจด้วยๆ) มีใครจำได้มั้ยคะว่าวันนี้คือวันครบรอบอะไรอีก นั่นก็คือวันที่ We are ครบหนึ่งปีแล้วจ้า วู้ววววววววววววววววว จุดพลุๆๆๆๆๆ :mc4:
เหมือนที่พีมบอกเลยว่าเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เผลอแปบๆก็ปีนึงแล้ว หนึ่งปีที่อยู่ร่วมกันมา ที่ตาลกับคนอ่านได้ส่งผ่านทุกความรู้สึกผ่านตัวอักษร เหมือนกับว่าพวกเราเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันเลยเนอะ ตาลก็ไม่รู้จะพูดอะไร พูดไม่ออก ฮ่าๆ แต่คงไม่มีคำไหนที่จะเหมาะสมเท่าคำๆนี้แล้วคะ
“ขอบคุณทุกคนจริงๆ”
รักเสมอ :L1:
By ทะเลหัวใจ
(http://image.ohozaa.com/i/8de/SLOMq.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/qq9s)
-
ยินดีด้วยสอบเสร็จแล้ว และนิยายครบรอบ 1 ปี
.
พี่จะรออ่านตลอดๆ เรื่องนี้เป็นสุดยอดนิยายโคดๆเลย
.
นี่ๆ อย่าลืม คิว-เต้ย กะ บทสัมภาษณ์เดอะแก๊งค์น้า
-
:-[
-
:กอด1:
โอยย หวานมากค่ะตอนนี้
ภูมิทำซึ้งมากอ่ะ ปลื้มแทนพีมจริงๆ :o8:
-
:กอด1:
:L2:
-
ซึ้งมากเลย
อิจฉาน้องพีม
-
ภูมิน่ารักจังเลย
-
พลิกล็อค อุตส่าห์คิดไปตั้งไกล :เฮ้อ:
-
:mc4: ฉลองด้วยๆๆ หนึ่งปีแล้ว เย้ๆๆๆ
น้องภูมิซุ่มทำเซอร์ไพรส์นี่เอง น่ารักจริงๆเลย มีปวดทง ปวดท้องตอนนอนกอดน้องพีม ทรมานสังขารขนาดนี้ อย่าว่าแต่น้องพีมเลย คนอ่านอ่านตอนนี้ยังซึ้งจนจุกไปเลยเหอะ
บวกๆให้กับความน่ารักของทั้งคู่ค่ะ
-
อ๊าย เค้าชอบเซอร์ไพร์ส แต่เค้าไม่ชอบอะไรที่มันปวดตับอ่ะ ภูมิน่ารักมากๆ
-
จะเอาภูมิ ฮืออออออออออออออออ ไม่ยกให้พีมแล้วได้ไหมมมมมมมมมมมมม TAT
น่ารักจริงๆ เลย ผู้ชายคนนี้ หวานด้วยยยย
-
:L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แอร๊ยยยยยยยย ภูมิทำซึ้ง ฮืออออออออออ เตี้ยยยยยยยยยยซาบซึ้งมั๊ย ที่คิดมากจิตตกก็คงไม่มีแล้วเนอะ กราซซซซ อิจฉาพีมบ้างไรบ้าง :z3:
-
โฮกกกกกกกกกก เห็นปุ๊บรีบกดเข้ามาแทบไม่ทันเลยค่ะ
ดีใจที่ได้อ่านแล้ว ตอนนี้ซึ้งมาก แต่ยังฮาพีมเวลาเล่าจิกกัดภูมิแทบทุกประโยคเลยพ่อคุณ
รักภูมิมมมมมมมมมม สุดยอดอ่ะ พีมเอ๊ย น่าอิจฉาจังนะเอ็ง ได้สามีดีเด่นแบบนี้ เอาใจไปเลยค่า(โดนดีดกลับ) o13
ยินดีด้วยกับครบ1ปีทั้งความรักของภูมิพีม และนิยายเรื่องนี้
ถึงเราจะเริ่มอ่านแค่เพียงไม่นาน แต่มีความรู้สึกว่าผูกพันกับเรื่องนี้มากเลย เป็นนิยายที่ชอบมากๆ คอยตามดูอัพเดทอยู่ตลอดเวลา
ต้องขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายดีๆมาให้ได้อ่านด้วยนะคะ :pig4:
จากนี้ก็จะติดตามและคอยเชียร์ภูมิและพีมเรื่อยๆไปเลยค่ะ ไม่ว่าจะเขียนไปอีกนานเท่าไหร่ จะกี่ปีก็จะตามอ่านแน่นอนค่ะ
ปล.แอบคิดถึงคลื่นจังเลยค่ะ อิอิ :z1:
-
เป็นช่วงชีวิตที่น่ารักสุดๆของคนรักกันจริงจัง ช่วง 1 ปีแรกที่คบกัน แล้วยิ่งเป็นภูมิที่รักพีมขนาดนี้
ผู้ชายแบบนี้หาได้ที่ไหนอีกไหม TT ขอเราสักคนเถอะ ไม่ไหวจะกรีดร้องกับภูมิแล้ว
ตั้งแต่ตอนที่ภูมิจับมือพีมมากุมให้ ตอนทำแผล หลังจากนั้น....ฟินจริงๆ ฟินที่สุด ฟินมากๆ ฟินไปแล้ว ฟินนนนนนนน !!!
คุณตาลเขียนให้พระเอกน่ารักที่สุดแล้ว ไม่ไหวจะรักผู้ชายคนนี้ TT แค่ภูมิคิดจะหาเงินมาซื้อแหวนเป็นเซอร์ไพรส์
วันครบรอบให้พีม มันก็น่าัรักที่สุดแล้ว แุถมยังมีติดดงติดตาว ห้อยไฟ มีชื่อภูมิพีมอยู่กลางห้องอีก อ๊ากกกกกกกก
ที่บ้านเทอมีอีกไหม ที่น่ารักเหมือนเทอ (ที่ไม่ใช่ฟ่าง) อยากจะด้ายยยย (ตีอกชกหัว งอแง ผู้ชายในฝันของชั้น TT)
ตอนแรกเห็นพาไปซื้อต้นไม้ คนอ่านคิดว่าแอบไปซื้อบ้านไว้ย้ายเข้าไปอยู่กับพีมป่าวเนี๊ย ฮ่าาาา (่ต่อมจิ้นทำงานเกินร้อย)
ชอบตอนพีมร้องไห้สะอึกสะอื้น ว่าง่าย แล้วก็กอดภูมิไม่ยอมปล่อย แถมมีจุ๊บกันแบบเบาเบากินเวลายาวนาน
แล้วชอบจริงๆ น่ารัก เหมาะกันที่สุด รัก TT ว่าไปแล้ว หนึ่งปีช่างผ่านไปไวเหลือเกิน ของเรานับๆแล้วก็ประมาณครึ่งปี
ที่อยู่กับหนุ่มๆเรื่องนี้ ทำเอาเราแกว่งไปหลายช่วงเลยนั่นคือเวลาไม่ยอมมาต่อฟิค หรือไม่ว่าจะเป็นตอนอินท์จัด
เอาแต่นอนคิดถึงหนุ่มๆหลายๆคืนติดกัน และก็ตอนฟิคดราม่าาาาาาาา ฮ่าาาา หลายช่วงจริงๆ
ขอบคุณที่ฟิคเรื่องนี้ทำให้เรายิ้มได้เสมอ เหมือนทุกคนโลดแล่นอยู่ในชีวิตจริงของเรายังไงอย่างนั้น : )
ขอบคุณที่คุณตาลไม่ทิ้งคนอ่านแบบเราไปไหน (นี่แหละสำคัญที่สุด) และที่อยากขอบคุณที่สุดก็คือ....
ขอบคุณที่ทำให้หนุ่มๆทุกคนเป็นแรงบันดาลใจในหลายๆเรื่องในชีวิตเรา หวังว่าจะมีปีต่อๆไปกับหนุ่มๆ
ภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย เชน ปัน มิค เบียร์ และ แมท นะค่ะ ฮู้วเล่ๆๆๆๆ : )
ปล.... รออ่านตอนต่อไปอยู่เด้อ กำลังหนุกเลยอ่ะ เรื่องภูมิพีมจบแล้ว แทนฟ่าง คิวเต้ย กำลังจะมา (คิดเอาเอง) ก๊าก
-
ว่าแล้วภูมิไม่ทำให้พีมเสียใจหรอก :กอด1: ฉลองครบรอบ 1 ปีภูมิพีม :L2:
ฉลองครบรอบ 1 ปี We are :mc4: อยู่กับคนอ่านไปนานๆนะคะ :L1: คิดถึงเดอะแก๊งค์ด้วย โดยเฉพาะพี่คิวน้องเต้ย
-
ครบรอบ1ปีภูมิกับพีมมม
อ่า~นึกถึงภูมิตอนแรกๆกลับตอนนี้ ต่างกันมากก ฮ่าๆ
ตอนนี้ภูมิน่ารักมาก กรี๊ดดด ดด ดด
we are ก็ครบรอบ1ปีเช่นกัน เย้ๆ ฉลองๆ :mc4:
อยู่ด้วยกันอย่างนี้ไปนานๆนะ เค้ายังไม่อยากให้จบบบบ
อยากอ่านไปตล๊อดๆๆๆ ฮ่าๆ
-
จุดพลุ จุดธุป เย้ย จุดเทียน
ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เอ้า ฮิ้ววววววววววววววว
หนึ่งขวบแล้ววนะเนี่ยยย ดีใจจัง
เอ้า ฮิ้ววว ขอเชิญคนแต่ง เป่าเทียนตัดเค้ก พู่ๆๆ (เดอะแก๊งมันคงรอแด๊กอยู่ 555)
ปล. ภูมิค๊ะ จะทำให้ฉันหวั่นไหวไปถึงไหน เกิดอดใจไม่ไหว ..
อิฉันจะปลดนังพีมออก แล้วอัญเชิญตัวเองขึ้นแท่น แทนที่พีมดีมั๊ยเนี่ยยยยยย กรี๊ดๆๆๆๆๆ ใจละลาย !!
-
หนึ่งปีแล้วนะเตี้ย
นั่นสิ ไวเนาะ เราก็ตามติดมาเกือบปีแล้วเหมือนกัน
รู้สึกดีจังกะทั้งภูมิพีม กะทั้งหมดของเรื่องนี้
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีดีแบบนี้นะคะ :impress3:
-
จุดพลุฉลอง :mc3: :mc3: :mc3: :mc3:
-
ครบรอบหนึ่งปีภูมิพีม และหนึ่งปีตาลกับเรา แต่ตอนนี้อ่านแล้วเคลียร์แบบจุกอกมาก ตื้นตันมากๆๆ
และชอบประโยคของภูมิมาก“เพราะกูรักมึง และกูอยากให้มึงรู้ว่าสำหรับกู มึงมีค่ามากแค่ไหน กูอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดนะพีม แต่กูสัญญาว่าจะรักและดูแลมึงให้ดีที่สุด”ชอบมากประโยคนี้ น้องภูมิคงความหวานเถื่อนๆแบภูมิได้เต็มเปี่ยมอะ
-
อยากได้สักคนจัง จะไปหาได้จากไหนน้อ :-[
-
อะไร ยังไง ปีนึงแล้วเหรอ อ่านตอนต้นๆนึกว่าเรื่องนี้จะรั่วอย่างเดียว
แต่พออ่านมาเรื่อยๆจนกะทั่งตอนนี้ตอนปัจจุบัน อร๊ายยยยยยยยย
น้องตาลคนสวยเก่งมากเลย
กรี๊ดอีกรอบ พร้อมรอตอนต่อไป
-
แอร๊ยยยยยยยย คุณภูมิน่ารักสามโลกเลยค๊าาา
ตอนแรกนึกว่าแอบไปทำโปรเจ็ค ไม่คิดว่าจะทำงานหาเงินมาซื้อแหวนหมั้นน้องพีมม อิอิ
น่าร๊ากกกก ผู้ชายแบบนี้มีขายที่ร้านสะดวกซื้อมั้ย 5555555
ครบรอบหนึ่งปีของพีมภูมิ ให้ทั้งคนอ่าน คนเขียนมีความสุข รุ่งเรืองๆ จ้าาา ^^
-
อุบ๊ะ ภูมิจะรักพีมมากไปแระ
แล้วเมื่อไหร่ ปันจะรักฉันเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
ยินดีกับเพื่อนตาลที่นิยายครบหนึ่งขวบนะจ๊ะ
ขอบคุณตาลที่เขียนนิยายมาให้อ่าน เหมือนกัน
จะว่าไปนี่ฉันอ่านนิยายเธอมาปีนึงแล้วเหรอเนี่ย อิอิ
รักตาล นะจ๊ะ จ๊วฟๆๆ
-
“พอเหอะมึง กูเขิน” ไม่ไหวครับ ผมรู้สึกว่าตัวจะลอยๆเบาๆ เดี๋ยวลอยออกนอกโลก
“กูก็เขิน แม่ง มาจูบทีดิ๊” ผมก็ว่าง่ายมากครับเดินเตาะแตะเข้าไปหาไอ้ภูมิที่อ้าแขนรอ
:-[ :-[ เค้าก็เขินเหมือนกันน๊า
คุณชายภูมิมันเลือกครึ่งชีวิตแล้ว
คนนี้แน่นอน ไปไหนไมรอดแน่ ไอ้พีมเอ้ย
หนึ่งปีของภูมิ-พีม :mc4:
-
ขอบคุณจ้า
-
ปลาบปลื้มผู้ชายคนนี้ ให้มันได้ยังงี้ซิ :really2: :กอด1:
-
ยินดีด้วย ความรักสวยงามเสมอ แหวน pp คู่นี้สวยมาก ฉลองขวบแห่งรักดีกว่า :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
วู้ๆๆๆๆ :mc4:ฉลองด้วยๆๆๆๆ
-
นุ้งภูมิน่ารักอ้ะ เอาแบบนี้ในชีวิตจริงซักคนได้มั้ยน้า :-[
-
ภูมิน่ารักมากเลยครับ
อยากได้แบบนี้สักคน
แต่คงจะหาไม่ได้
-
หวานกว่านี้มีอีกไหม :กอด1:
-
OMG ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เซอร์ไพรส์ได้เว่อร์วืมมากกกกกกกก
เลิฟ เลิฟ ภูมิเว่อร์น่ารักมากกกกกก
ทำไมโคตรจะรักกันเลยละ
-
ดีจายยยย ครบรอบปีนึงแล้วเหรอ :L2: :z2:
-
ซึ้งจัง :n1:
เล่นเอาบ่อน้ำตาพีมแตกเลย
แหมภูมิทำให้ขนาดนี้แล้วจะไม่ให้รักยังไงไหว
-
ครบรอบ 1 ปี ยินดีด้วยค่ะ :mc4: ฉลอง
-
:impress2:ภูมิ พีมรักกันไปนานน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อยู่กับคนอ่านไปนานๆด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o13
-
ว่าแล้ววว ว่าไม่มีทางที่ภูมิจะนอกใจพีม
เห็นด้วยที่ว่าคนเราก็มีเหตุผลส่วนตัวจิงๆค่ะ
รักพีมภูมิมากๆเลยค่ะ รักคนเขียนด้วยนะ
จุ๊บๆ
-
อิจฉา..ตาร้อนผ่าว :serius2:
-
ซึ้ง.....
-
ซึ้งมาก
ภูมิน่ารักมากๆ สุดยอดเลยผู้ชายคนนี้ :man1:
-
อ่านในเด็กดีตามมาเม้นต์ในนี้
*******
อิจฉาโคตรๆๆๆ เหอๆ รักจริงหวังแต่งจริงๆนะเนี่ย
-
ซึ้งมากกกกก แล้วเรื่องที่บ้านของแต่ละคนจะเป็นไงบ้างคะเนี่ยย
รอตอนต่อไปฮวัฟฟ :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: เย่ๆๆ จุดพลุ ฉลองๆด้วยคน
ภูมิ ไอ เลิฟ ยู ทู มัช โซ มัช เวรี่ มัช ไรท์ นาว 555555555
เล่นงี้หนูพีมจะปันใจไปหาใครได้เนี่ย
คนเขียนปลูกต้นเสน่ห์ขุนภูมิ กับเสน่ห์นางพีม ไว้รึเปล่าเนี่ย มีแต่คนรักคนหลงภูมิกะพีม :impress2:
-
อ่ะฮิ้ววววภูมิแกทำน้องพีมมม ละลายแล้วเนี่ย
คนอ่านยิ้มปากแทบจะฉีกถึงรูหุแล้ววว
ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
:o8: o18
ซึ้งมากๆเลยอ่ะ
พี่ภูมินายเท่จริงๆ พีมก็น่ะอิจฉาอ่ะพีม
มีแฟนที่่น่ารักและรักเราขนาดนี้ :กอด1:
:L2: ขอบคุณผู้แต่งน่ะค่ะที่ทำให้ใจเราชื่นบานแต่เช้า ปล.รอคู่อื่นๆทำซึ้งบ้างน่ะค่ะ
-
อ่านเรื่องนี้เพราะเพิ้ลแนะนำคำ ---ติดมาก---
ทุกครั้งที่อัพตอนใหม่เพิ่ม ---อ่านซ้ำตั้งแต่ตอนแรกทุกครั้ง--- :-[
ไรด์เตอร์ ---เยี่ยม--- ขอเปงกำลังจัย o13
ปล. จะติดตามผลงานเรื่อยๆต่อไปคะ ไฟท์ติ้ง ไฟท์ติ้ง :z2:
-
ภูมิมามะ มาขอกอดที :กอด1:จะน่ารักอะไรขนาดน๊านนอิจฉาพีมจริงๆๆๆ
-
ว้าวๆๆๆ :impress2:
:กอด1:
-
บอกได้สองคำ "หวานวุ้ย"
เล่นเอาทั้งพีมและคนอ่านเขินไปตาม ๆ กัน
มีเจ้าของโดยสมบูรณ์ทั้งคู่ แลกมาด้วยเลือดของภูมิเลย :กอด1:
-
:mc4:ยินดีด้วยจ้ากับหนึ่งปีของภูมิ-พีม
-
.... ชอบอะ ซึ้งจัง....
ครบรอบ 1 ปี ....
กด Love ภูมิ 10 ครั้ง
:กอด1:
-
อยากอ่านคู่ปันอ่าาาาาาาาาา
อยากให้ปันมีคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอ้วววววววววว
ภูมิน่ารักอ่ะ น่ารักที่สุด
น้องพีมเอ้ย คืนนี้มีตอบแทนความซึ้ง แบบจัดหนักแน่หนู
o18
-
เขินจังๆ ><
-
:mc4:
1 ปีแล้วหรือเนี้ยะ ไวจัง
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
คุณภูมิ โคตรจะซึ้งสุดใจเลย
ความรักไม่ต้องบอกเป็นคำพูดทุกๆวัน
แต่การกระทำให้รู้ว่ารักนี่แหละรักที่สุด
ภูมินายสุดยอดมากกกกกกกกกกกก o13
-
อ๊าย...น้องภูมิทำซึ้งมากมาย อ่านแล้วอยากจะละลายซะให้จงได้ :-[
หวานแบบไร้เทียมทานเหลือเกิน คนนี้ใช่ ภูมิ คนเดียวกับตอนแรก ๆ รึเปล่าเนี่ย ???
หวนไปอ่านตอนแรก ๆ แล้วฮาไม่ไหวจะเคลียร์ ( ตอนนั้นยังเป็น ไอ้คุณนรกภูมิ & ไอ้เตี้ย )
1 ปีผ่านมา ภูมิ&พีม อัพเกรดความสวีทได้เข้าขั้นเหนือเมฆทะลุจักรวาล...
-
ใครมีคนแบบภูมิขายบ้างขอซื้อหน่อย
ชอบมากเลย น่ารักสุดๆ
:-[ :mc4: :L2:
-
แฮปปี้หนึ่งปีจ้า!!!!! มีความสุขจากการอ่านเรื่องนี้ตลอด ขอบคุณมากๆจ้ะ! แล้วก็จะรออ่านปีต่อๆไปด้วยนะ !
ส่วนภูมิพีมตอนนี้ ไม่ต้องอธิบาย มดขึ้นเต็มเล้ยย เขินตามพีมแล้วเนี่ย 555
-
ไม่คิดว่าพี่ตาลจะหวานได้ขนาดนี้
พี่ภูมิค่ะ พี่ภูมิพระเอกมากค่ะ....แต่ใจดวงนี้มันมอบให้พี่แทนไปแล้ว
ขอโทษด้วยน๊า
:L1:
-
:mc4: ฉลองครบรอบ 1 ปีด้วยคน
-
ตอนนี้คนแต่งทำเค้าน้ำตาไหลนะคะ TOT
ภูมิอะ เค้าก็เซอร์ไพรนะ แต่เค้าก็สงสารพีมอะ ฮือๆ แต่ก็เขิน ^ ^
-
พี่หมีของน้องพีม
-
น้ำตาจะไหลตามพีมจริงๆ
ภูมิน่ารักมากและรักพีมมากๆด้วย :L2:
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆด้วยน่ะค่ะ :L1:
-
รักพีม ต่อไปนะคะ น้องภูมิ
-
ซึ้งงงงงง :impress:
มีความสุขจังเลย :m3:
อิ่มใจๆๆๆๆ :m1:
อินมากสุขมันล้นแล้วก็...เขิลลลลลแทนพีมจัง :-[
ขอบคุณๆๆๆๆๆ :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณตาลที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน :3123:
สนุกมากมีหลายรสชาติ
เป็นอีกเรื่องนึงที่จะ memoryไว้ในดวงใจค่ะ :L1: :L1:
-
โอ๊ยอิจฉาพีม สุดใจขาดเลยจริง ภูมิ โครตๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักอะ อยากมีแบบนี้บ้าง หาจากไหนอะ สงสัยจะหาได้
จากเรื่องนี้เท่านั้น ฉลองให้กับนิยายเรื่องนี้ครบ 1 ปี(เร็วอ่า)
ขอให้อยู่ไปอีกนานแสนนานนะ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ฮิ้ววววววววววว หลังจากย่ำกับการสอบ ตอนนี้ปลื้มใจมากกกกกกกก
ปลื้มใจ
-
ภูมิ นายสุดยอดมากเลย
-
หนึ่งปีแล้วเหรอ กริ้ดด ยินดีด้วย ๆ พี่ภูมิน่ารักอ่ะ :กอด1:
-
ทำไมภูมิน่ารักขนาดนี้
อ่านเสร็จยังไม่หุบยิ้มเลยเนี่ย
ดีใจแทนพีมด้วย แอบอิจฉาแหละ :-[
-
ถ้าได้แฟนแบบภูมิคงไม่อยากได้อะไรอีกแล้วในโลก น่ารักไปไหนค้า >< ทำทุกอย่างเพื่อพีมเลย
-
ซึ้งจัยอะภูมิน่ารักมากๆ
อยากได้แบบภูมิบ้าง
-
น้ำตาไหล :sad12:
*กอดภูมิ* ไอ้ผู้ชายน่ารัก! ไอ้ผู้ชายรักจริง! ไอ้... ไอ้... ฮือออออออ~
ทำไมเป็นคนแบบนี้อ่า มาทำซึ้งทำไม เค้าร้องไห้แข่งกะพีมเลยเห็นมั๊ย
ไม่น่าเชื่อเลยว่าภูมิจะทำอะไรเพื่อพีมได้ถึงขนาดนี้
น่ารักโฮก!!!
ขอบคุณนะคะสำหรับตอนนี้ ชอบมากมายเหลือเกิน
We are ครบหนึ่งปีแล้วด้วย
แป้งอาจจะเพิ่งมาอ่านเมื่อไม่นานมานี้
แต่ขอบอกว่าผูกพันไม่แพ้กันเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียน และรอตอนต่อไปนะคะ :music:
-
เพิ่งได้มาตามอ่านเรื่องนี้ เลยอ่านมาแบบยาวรวดเดียวเลย
เลยไม่รู้จะเม้นยังไงดี แหะๆ (ขอโทษค้าบบบ)
เอาเป็นว่ามันสนุกมากกกก น่ารักมากกกกกกก
เค้าชอบมากกกกกกกกกก ติดมากกกกกกกกกกกกกกก
ตอนแรกรู้สึกว่าภูมิโหดไปหน่อยแต่แค่แปบเดียวเท่านั้น
หลังจากนั้นปลื้มบุคลิกแบบนี้ชอบเวลาหึงพีม ถึงจะงี่เง่านิดหน่อย
แต่ก็ยอมฟังเหตุผลของพีมตลอด ที่สำคัญรักพีมมากด้วย
ทำตัวน่ารักสุดๆ อุตส่าห์ยอมลำบากไปทำงาน ฮือๆๆๆๆ ซึ้งใจแทนพีม
ส่วนน้องพีมน่ารักที่สุดไม่มีข้อโต้แย่ง ชอบตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
คนอื่นๆก็ชอบหมดเลย เต้ยก็น่ารักชอบเวลาเรียกพี่คิวๆๆ จะทำนู่นทำนี่
แทนกับฟ่างก็น่ารัก ถึงฟ่างจะโหดไปหน่อย(หรือไม่หน่อยหว่า)
แต่ชอบบบบบ เพื่อนๆคนอื่นที่ยังโสดก็ฮากันทั้งนั้น
สรุปอีกครั้งว่าชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกก ก.ไก่อีกหลายหมื่นล้านตัว จริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆพวกนี้นะค่ะ
-
เซอร์ไพรซ์ของภูมินอกจากจะทำพีมเขินแล้วยังทำให้คนอ่านเขินด้วยนะ><
ที่หนีหายทำตัวไม่น่าไว้ใจมานานเพราะว่าจะแอบไปทำเซอร์ไพรซ์แบบนี้
ถ้าพีมไม่หายโกรธก็ไม่รู้จะยังไงแล้ว
ได้อยู่กับคนที่รักตัวเองมากขนาดนี้ แล้วเค้ายังทำอะไรให้ตั้งมากมายด้วยอีก จะมีใครโชคดีเท่าพีมอีกไหมเนี่ย
อิจฉาค้าาาาาาาา ๕๕๕๕
-
:monkeysad:
ปลื้มใจแทนพีม (จริงๆก็แอบเดาไว้แล้วว่าเจ้าภูมิต้องไปทำอะไรมาให้แน่ๆ)
ถ้ามีปู้ชายมาบอกกับเราแบบนี้ รักตายเล๊ยยยยยยยย
-
ในที่สุด ภูมิก็ทำซึ้งกลบความงอนของพีมสำเร็จ
-
We are ครบรอบ 1 ปี เย้!!!!
อาจจะไ่ม่ได้ติดตามตั้งแต่เริ่มเขียนใหม่ๆ นะคะ
แต่ก็ขอให้กำลังใจให้ต่อไปเรื่อยๆ
พี่ภูมิเอ๊๊ย ยย ชาตินี้จะหาคนแบบนี้ได้ที่ไหนบ้างเนี่ย?
5555 ทำไม๊ถึงได้น่ารักแบบนี้
การที่คนๆ จะทำอะไรให้อีกคนไม่ใช่เรื่องยาก
แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำ มันก็ซึ้งจริงๆ นั่นแหละ
-
หวานซึ้งตรึงใจจริงๆ :impress2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :3123:
-
งานฉลองซ้อนสองงาน
ขอให้พีมกับภูมิรักมั่นกันไปอีกนาน
ส่วนคนเขียนก็ขยันเขียนต่อกันไปอีกนะคะ
อยากจะอยู่ฉลองปีที่สองด้วยเน้อ
-
ดีใจไปกบพีและภูมิ :o8:
ภูมิ..น่ารักมากเลยใช่ไหมพี :กอด1:
-
ว๊าย ว๊าย ว๊าย ที่แท้ภูมิไปสรรหาสาระพันมาเซอร์ไพร์วันครบรอบที่คบกัน อิจฉาจังน้องพีม
-
อิจฉานะเฟ้ยยยยยยยยยย :m31:
หวานได้อีกก :-[
-
o13 ภูมิสุดยอดมาก อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยคะ
ซึ้งมากกก ครบหนึ่งปีแล้วนะพีมภูมิ
บางคนอาจบอกว่ายิ่งนานความรักยิ่งจืดจาง
แต่ไม่ใช่หรอก รักมันไม่มีวันจืดจางถ้าเราเอาใจใส่มันทุกวัน
เหมือนกับที่เรารดน้ำต้นไม้ เหมือนกันที่ภูมิดูแลเอาใจใส่พีม..
ขอให้รักกันนานๆ นะ
ครบหนึ่งปีแล้ว ขอบคุณคุณทะเลหัวใจมากนะคะ
สำหรับนิายดีๆ ยังไงก็จะติดตามต่อไปนะคะ
+1 ให้คะ จุ๊บบบบบบบบบ ♥ <3
-
:monkeysad: ซึ้ง
แต่ตอนนี้ผิด concept มาก ไม่มีอะไรฮาเลยแม้แต่นิดเดียว :laugh:
-
เราเป็นคนนึงนะที่ไม่รู้ว่ามันจะออกมารูปแบบนี้ แต่ก็คิดว่าภูมิคงไม่นอกใจหรอก
ตอนนี้เป็นอีกตอนที่น่ารักสุดๆๆๆๆๆๆไปเลย :impress2:
-
โรแมนติกมาก :o8:
ภูมิ พีม น่ารัก >..<
-
+1 เลย
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก :impress2:
ครบรอบ 1 ปีแล้ว ทั้งภูมิพีม แล้วก็เรื่องนี้ด้วยเลย
ยังไงก็จะติดตามต่อไปเรื่อยๆเลย :3123:
-
แหวนสวยอะ แต่ภูมิทำซึ้งอะ น้ำตาคลอแทนพีม เง้ออออออ
แต่เค้าชอบปันๆอะ กร๊ากกกกกกกกก
-
:monkeysad: โอย ซึ้งมากๆเลย ครบ1ปีเเล้ว ภูมิพีม
หวานมากๆ พูดอะไรไม่ถูกเลย :L1:
-
ภูมิลงทุนอ่ะ สุดจะปลื้ม o13 :o8: :-[ :จุ๊บๆ:
-
ซีนพระเอกสุดตรีนเลย ภูมิ โอ้วววววววววววว :m4: :m11:
-
รักภูมิอ่ะ สุดยอดพระเอกเลย
-
น้องภูมิ พี่ให้อภัยสำหรับตอนที่แล้ว
กรี๊ด ด ด ด ด ด ด
น่ารักเว่อร์ อ่ะ
อยากได้ เค้าอยากได้ ภูมิ
พีมจ๋า~ แบ่งกันสักวันสิ
5555555555555
+1 สำหรับตอนหวาน? ที่ทำเอาซึ้งจนน้ำตาจะไหลค่ะ
:D
-
Happy 1st anniversary :mc4:
-
ซึ้งตามค่า
+1 ให้ค่ะ เค้าโหวตให้ตัวเองเป็นคนแรกเลย
คะแนนพึ่งถึง กดบวกให้ได้เสียที
อยากกดให้ตั้งแต่เมื่อวาน
แต่ทำใจกับตอนที่แล้วไม่ได้ :sad4:
ตอนนี้เคลียร์หมดแล้ว รักกันหวานชื่นเหมือนเดิม
รักคนเขียนด้วย้า :กอด1: :L1:
-
หวานมากมาย
ภูมิทำซึ้งซะ
ฮ่าฮ๋า
-
หวาน ๆ ม๊าก ๆ :z2: :z2:+1 นี่ก็รัก :z2: :z2:
-
ขอมาตามอ่านด้วยคนนะคะ :pig4:
น้องภูมิหวานมาก โอ๊ยอิจฉาหนูพีมจัง
-
น้องภูมิพี่ขอโทษตอนที่แล้วว่าน้องภูมิไปอ่ะ
เอาเป็นว่าตอนนี้รักน้องภูมิเหมือนเดิมแล้ว
หวานมากเลยตอนนี้ ภูมิน่ารักสุดติ่ง :o8:
ถ้ามีคนมาทำแบบนี้ให้ รักตายเลย
-
ภูมิโรแมนติกมากๆ อยากมีแฟนแบบนี้จัง จะมีใครซักคนมั้ยน้า ที่เกิดมาเพื่อชั้นจริงๆ :เฮ้อ:
ไม่น่าเชื่อว่าจะผ่านมาหนึ่งปีแล้ว เร็วมากๆ สำหรับเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรารักมากๆ อ่านทีไรมีความสุขทุกครั้ง ร้องไห้บ้างก็มี
เรียกว่าครบทุกรสจริงๆ ขอบคุณที่คนแต่งที่นำภูมิ-พีม และผองเพื่อนก๊วนฮาแตก(โดยเฉพาะปันกับคิว)มาให้เราได้รู้จัก
และมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน
แล้วมาแต่งให้อ่านอีกเรื่อยๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ซึ้งอ่ะ :o12:
ขอบคุณครับ o13
-
:impress2: :impress2: อิจฉาน้องพีม
ภูมิดีมากเลยอะ น่ารักกกกกกกกกกเนอะ
สามารถไปหาผู้ชายแบบนี้ได้จากไหนอีกบ้างค่ะ
จะไปตาามหาอะ 55555555555
ไม่รักก็บ้าแล้ว :o8:
-
ยินดีด้วยคับ ภูมิ-พีม ครบรอบหนึ่งปีแล้ว คริคริ
ปล.อ่านไปอ่านมานี่ครบรอบหนึ่งปีแล้วเหรอนี่ ยินดีด้วยคับ คุณตาล
ยังไงก็จะติดตามและเป็นกำลังใจให้กันต่อไป
ขอบคุณมากๆ นะค๊าบบบ ที่เขียนเรื่องดีๆ ออกมาให้ได้อ่านกัน
o14 o13 :pig3: :z8: o13 o14
-
รักภูมิจัง เรารู้ว่าภูมิเป็นคนดี...
ภูมิรักพีมมากจริงๆ ไม่มีทางออกนอกลู่นอกทางไปไหนแน่ๆ
ชอบตอนนี้มากเลยค่ะ หวานมากกกกกกกกก
-
ซึ้งอ่าๆ :7 น้ำตาซึมมเลยยย ฮี่ๆๆ :กอด1:
-
ภูมิจ๋าาาา ก็รู้นะว่านายน่ะมันพระเอก
แต่เล่นทำอย่างงี้ กะไม่ให้เหลือใจไว้ให้คนอื่นเลยหรอจ๊ะ :o8:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไม่เคยอิจฉา พีม มากเท่าวันนี้เลยค่า :m3:
รักกันไปนานๆ นะคะ จะตามเชียร์ (ตามอ่าน)
ขอบคุณคุณตาลสำหรับอีกตอนหวานๆ ซึ้งๆ ประทับใจ :กอด1:
-
อยากได้แบบภูมิสักคนจัง >.<
-
มดกัด อีกแล้ววววว อิอิ :-[
-
น้องภูมิเขาน่ารักน่าเลิฟเหมือนเดิม เด็กอะไรไม่รู้ เอ็นดูจะตายแล้ววว
-
น้องภูมิน่ารักน่ากอด แล้วหากถึงวันนับถอยหลังจะทำไงนี่
แต่เอาเป็นว่าไงยังรักภูมิพีม พร้อมปูเสื่อรอคู่นี้ในตอนต่อไปค่ะ
-
ภูมิสุดยอดเลยยย คุณชายลงทุนทำงานเก็บเงินซื้อแหวนให้พีมเลยเหรอเนี่ย :o8:
-
มาเม้นท์อีกแล้ว พอดีอ่านย้อนไปเจอว่า พีมยังวาดรูปภูมิไม่เสร็จอีกเร๊อะ
อยากให้ พีมทำหวานใส่ภูมิจะได้หลงโงหัวไม่ขึ้นไปเลย
และ...ยังรอ คิว-เต้ยสเปเชี่ยล!สวัสดีครับ
-
โฮกกกกกก ภูมิ วางแผนได้เซอร์ไพร์มาก แต่...แอบจิตเปล่าเราอ่ะ
จะทำให้ประหลาดใจไม่ต้องเลือดขนาดนี้ก็ได้
แต่หวานโฮกกกกกกกก และทุ่มทุนมากกกกกกกกกก
รักกันแบบนี้ไปนานๆ แล้วอย่าคิดเซอร์ไพร์บ่อยนะ เดี๋ยวมีคนพีมจิตตกอีก
-
เราพึ่งจะอ่านเรื่องนี้ไม่นาน แต่เรื่องนี้ก็ครบรอบหนึ่งปีแล้วววว ยินดีด้วยนะจ้ะ
ว่าแต่น้องภูมินี่สุดยอดเลยน้า พยายามเพื่อน้องพีมขนาดนี้ o18
-
ภูมิน่ารักมาก ลงทุนหลั่งเลือดกันเลยทีเดียว :impress2:
น้องเตี้ยก็รักและเชื่อใจพี่ภูมิให้มากๆนะคะ
(ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วแทบจะกระชากหัวอีตาภูมิ 555)
ยินดีด้วยค่ะสำหรับครบรอบ 1 ปี
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
จะติดตามต่อไปค่ะ :กอด1:
-
โรแมนติกโคดๆๆเลยภูมิ o13
-
อดรนทนไม่ไหวก่อนไปบินต่อขอมาเม้น ให้หายอึดอัดใจในความเปรี้ยวของเรื่องนี้หน่อย
ประเด็นที่โดนใจดังปั้ก -พีมสงสัยว่าทำไมวิดวะต้องอ่านไรนักหนา ซื้อข้าวต้องใช้สูตรรึไง <---เราเรียนวิดวะอยู่ และก็สงสัยประเด็นนี้เหมือนพีมว่ะ :laugh:
- ภูมิ นายเข้าวิดวะเพราะกรอกคณะผิด แหมโดนใจจิงจังมาก อยากบอกว่าเพื่อนโคตรสนิทของเราเข้ามาเพราะกรอกรหัสคณะผิดเหมือนกันฮ่ะๆๆๆ(จากเรียนการท่องเที่ยวกลายมาเป็นวิดวะซะงั้น ฮาาาาาาาาา)
เรื่องนี้เปรี้ยวโดนใจว่ะเฮ้ยย ขอไปอ่านต่อแระน้าาาาาาาาาาาา :bye2:
-
เซอร์ไพรส์ มากกกก เป็นตอนที่หวานซึ้งเชียวล่ะ
ซึ้งมากกกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ภูมิก็ยังเป็นภูมิ ที่มองความรักว่ายิ่งใหญ่เสมอ ทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก
-
อ๊ายยยยย
ดีใจด้วยที่ความรักของภูมิพีมครบรอบ1ปีแล้ว
แอบเคืองภูมิตั้งนาน ที่แท้ก็เก็บเงินซื้อแหวนให้พีมนี้เอง
ทำไมน้องภูมิน่ารักขนาดนี้ค่ะ น้องพีมก็อย่าไประแวงความรักของน้องภูมิอีกนะ
-
อ่านรวดเดียวเลยสนุกมาก o13
ดีใจด้วยครอบ 1 ปี :-[
:L2: :L2:
-
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดเวลาแห่งการจับปูใส่กระด้งก็มาถึงแล้วคะ เวลาที่สาวๆและหนุ่มๆทุกคนรอคอยลอยคอ กับการล้วง เคาะ เจาะ เค้น (อะไรจะขนาดนั้น) ความลับของบรรดาเดอะแก็ง ตื่นเต้นๆ ยังกับไปตอบคำถามตอนตะกวด เอ้ย ประกวดนางงามหมู่บ้านรอบสามคนสุดท้ายเลยคะ เอาล่ะ เมื่อพร้อมแล้วก็ลุยโลดดดดดคร๊า
(อันนี้เป็นคำถามรอบแรกจากคนอ่านบอร์ดเด็กดีนะคะ ส่วนของชาวเล้าเป็นรอบสื่อ อิอิ)
จากคุณ faiizaa
Q:อยากถามพี่เชนว่า,,,สเปคผู้ ญ เป็นยังไง แล้วเห็นเพื่อนมีแฟนเป็นผู้ชาย อยากจะมีแบบนั้นบ้างไหม
เชน: เอ่อ เรื่องสเปคนี่พี่ตอบได้นะคะ #ยิ้มหวานทำตาเจ้าชู้# แต่เรื่องมีแฟนเป็นผู้ชาย…อืม ขอไปปรึกษาไอ้แทนก่อนแล้วกัน ฮ่าๆ สเปคพี่เหรอ พี่ชอบผู้หญิงผมยาวนะ คือเวลามองแล้วให้ความรู้สึกแบบผู้หญิงจริงๆน่ะ แล้วก็ชอบคนยิ้มเก่ง มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่ต้องสวยมากแต่ต้องมีเหตุผลมากๆ
แทน : ตอบซะดูดีเลยนะสัส มึงก็บอกน้องเค้าไปดิ๊ ว่าไม่มีหางได้หมด ฮ่าๆ พี่ขอเตือนนะครับว่าอย่าไปหลงคารมไอ้เชน เดี๋ยวจะเสียตัว เอ๊ยเสียใจ
ตาล : กดไลค์ไอ้แทนเบาๆ
Q: น้องแมท,,,พี่อยากถามว่า ถ้าได้แฟนแบบ เต้ย เอามั้ย? อิอิ
แมท : เหอๆ มีแฟนแบบไอ้เต้ย? แค่คิดก็เสียวตับอ่อนแล้วพี่ ถ้าได้แบบมันนะสู้ให้ผมเอากับเงาตัวเองดีกว่า
เต้ย : เชี่ยแมทเมิง ตายยยยยยยยยยยยย
จากคุณ 8_8??
Q: หนุ่มๆจะมีครบทุกคู่มั้ย
A : มีแค่สามคู่แค่นี้แหละจ้า แต่ว่าอาจจะ(โปรดฟังอีกครั้งหนึ่งว่า อาจจะ)มีตอนพิเศษออกมานิดๆหน่อยๆ(มั้ง)แต่รับรองได้ว่าไม่กินกันเองแน่นอน ฮ่าๆ
จากคุณ kyo
Q: อยากถามข้าวฟ่างอ่ะว่า ฟ่างรู้มาก่อนที่แทนจะบอกรึเปล่าคะว่าแทนชอบ
ฟ่าง : ไม่รู้ครับ ใครจะดูออก เจอกันครั้งแรกก็ซัดกันปากแตก แม่งพูดมาแล้วแค้น หลวมตัวมาคบกับมันได้ไงยังไม่รู้เลยเนี่ย
แทน : ใจร่มๆครับที่รักT_T
ตาล : เอิ่ม (พี่ไม่รู้ พี่ไม่เห็น พี่ไม่ใช่คนแถวนี้)
Q : แล้วก็พี่คิวคะ อยากถามว่า น้องเต้ยอ่ะ..........................ขอได้ปะล่ะ!!!! 55
คิว : จะขอไอ้เต้ย(ขึ้นเสียงสูง) ผมแนะนำว่าถ้าไม่มีโรคประจำตัวพวกความดัน ไมเกรน ก็น่าจะอยู่กับไอ้เต้ยได้ครับ ฮ่าๆ แต่ให้มันอยู่กับผมนี่แหละดีแล้ว ไม่อยากให้คนอื่นเสียสุขภาพจิตน่ะ
ฟ่าง : เหรออออออ หึ
คิว : =,=
จากคุณ ปูติน
Q : อยากถามว่า พี่เทน ที่โผล่มาแค่ชื่อในตอนที่ 1 จะมีบทอีกหรือไม่
แทน : มีคนสนใจพี่ชายผมด้วยเหรอ ฮะๆ ช่วงนี้เทนมันยุ่งๆเพราะต้องศึกษางานหลายๆอย่างเพื่อรับช่วงต่อจากป๊าครับ แล้วมันก็กำลังหาที่เรียนโท เลยไม่มีเวลามาวุ่นวายกับผมเท่าไร
ตาล : น้องก็อุตส่าห์จำได้นะคะ ฮ่าๆ เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาส ก็จะลองเรียกใช้เฮียเทนมาบริการนะคะ อิอิ
Q : แหม... เค้านึกว่าจะ เปิดให้จองหนังสือ (/ ตบตีคนเขียน)
ตาล : อย่ามาทำร้ายเค้าน๊า
จากน้อง PuriPuriPuri
Q : พี่แทน พี่ฟ่างขา เมื่อไหร่จะมีลูกค่ะ น้องอยากชมหลานค่ะ ฮ่าๆ
แทน : พี่มีปัญญาทำนะ แต่พี่ฟ่างเค้าจะมีปัญญาท้องรึเปล่า หึหึ โอ๊ย #ข้าวฟ่างโบกหัว#
Q : พี่พีม พี่ภูมิ เมื่อไหร่จะแต่ง น้องรอนานแล้ว
พีมภูมิ :?????? #มองหน้ากัน หันหน้าไปคนล่ะทาง#
Q : พี่เต้ย พี่คิวเมื่อไหร่จะแบบว่าไปเที่ยวสองต่อสองบ้างหรอ เช่นไป แม่น้ำ ทะเล ภูเขา น้ำตก เขตชายแดน ไรงี้ (เหมือนอันหลังไม่เกี่ยว)
คิว : ก็เพิ่งไปดูหนังด้วยกันมานะ ไอ้เต้ยเสกคาถาได้ด้วย กร๊ากก
เต้ย : ดูหนังเค้าไม่เรียกเที่ยวเหอะพี่คิว มั่ว ไหนบอกจะพาเต้ยไปดูหลินฮุ่ย
คิว : มึงก็เปิดช่องทรูดิ แม่งมีให้ดูทั้งวัน แปดชั่วโมงมันถึงขยับตัวที ฮ่าๆ
เต้ย : พี่คิวแม่งตลอดอ่ะ สัญญาแล้วก็ไม่….. #_&*_@!>:<M??[=2$%^&*()_+
ตาล : เรื่องครอบครัวเขา เราไม่เกี่ยว ไปเหอะ
Q : ปะป๊า & มะม๊า เฮียพีมค่ะ รับลูกเขยแบบนี้ได้มั้ยค่ะ
พีม : ไม่รู้แฮะ แล้วใครบอกว่าพี่จะเอาลูกเขยเข้าบ้านล่ะคร้าบบบบ หล่อๆแบบพี่ต้องพาสะใภ้เข้าบ้านถึงจะถูก อิอิ
Q : พี่เบียร์ ไม่คิดหาใครบ้างหรืออย่างไร ดูเฮียโดดเดี่่ยว
ตาล : ก็พี่นี่ไงคะแฟนพี่เบียร์ แอร๊ยยย จริงมั้ยเบียร์บอกเค้าไปสิ
คิว : มึงซวยแน่ไอ้เบียร์
พีม : เจ๊แกสิงไม่เลิกนะเมิงงงง กร๊ากกกกก #กระโดดถีบไอ้คิวไอ้พีมแบบขาคู่# แม่ม ไก่ตื่นหมด
เบียร์ : เอ่อ ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ อย่าให้ผมต้องผิดศีลข้อ4เลย (มันหมายฟามว่าไงฟระ<<ตาล)จริงๆพี่ก็เพิ่งโสดครับ แต่ก็มีคนคุยๆบ้าง แต่ยังไม่ถึงขั้นเรียกว่าแฟน ไอ้พีมมันชอบเหมารวมเวลาพี่คุยโทรศัพท์หาว่าเป็นภรรเมีย ยืนยันครับว่าตอนนี้พี่โสด พี่ก็ไม่เหงานะ มีพวกเพื่อนๆอยู่ด้วย ก็เฮฮาครับ
Q : พี่ปันปัน พี่เต็มจริงป่ะ
ปัน : พี่เต็มไหน แล้วอะไรจริง พี่ชื่อปันเหอะ ไรอ่ะ น้องบ้าป่ะ
ตาล : เอิ่ม +.+ตามนั้นคะ
จากคุณ aizzy-kay
Q : อยากถามว่าเเทนชอบอะไรในตัวข้าวฟ่างอ่ะ555
แทน : #มองฟ่างหัวจรดตัว นั่งอยู่มองไม่เห็นเท้า ฮ่าๆ# ก็ชอบทุกอย่างแหละครับ ปาก ตา คอ แก้ม ทุกอย่างที่รวมเป็นฟ่างผมก็ชอบทั้งนั้นแหละ^^
ฟ่าง : เสี่ยววะ #อมยิ้ม#
จากคุณ Dew_wed
Q : อยากถามภูมิว่า ทำไมชอบให้พีมรอ ???
ภูมิ : ไม่มีใครชอบให้แฟนรอหรอกครับ ครั้งแรกยอมรับว่าลืมจริงๆ อีกอย่างตอนนั้นก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน ส่วนครั้งที่สอง ที่ให้พีมรอเพราะผมเคลียร์กับหม่อม จากห้างไปบ้านหม่อม ใช้เวลาอย่างน้อยๆไปกลับก็ชั่วโมงครึ่ง วันนั้นฝนตกด้วย รถก็ยิ่งติด บางคนอาจจะมองว่าผมแก้ตัวนะ แต่ผมกลับมาหาพีมได้ในเวลาที่คนทั่วไปขับไม่ได้แน่นอน
Q : อยากถามเบียร์ว่า เคยชอบพีมไหม??? มีซัมติงกับภูมิเปล่า ก๊าก เเบบที่พีมสงสัย
เบียร์ : ไม่ได้ถึงกับชอบนะครับ แต่มันเป็นความรู้สึกถูกชะตา ประทับใจความซื่อของมันมากกว่า คิดดูสิจะมีใครที่ไหนมาระบายความในใจให้คนที่เพิ่งรู้จักกันฟัง พีมมันเป็นคนจริงใจเลยคิดว่าคนอื่นคงจะเหมือนตัวเอง ซึ่งมันเป็นทั้งข้อดีและข้อเสียนะ เพราะบางคนอาจจะไม่ได้มาดีกับมันจริงๆก็ได้ ส่วนผมกับไอ้ภูมิเนี่ยนะ!!!!จะมีซัมติงกัน #ตบหน้าผากตัวเอง#
Q : อยากถามฟางว่าทำไมฟางชอบเเกล้งภูมิ ก๊าก
ฟ่าง : คนภายนอกอาจจะมองว่าภูมิหยิ่ง โหด น่ากลัว แต่สำหรับคนในครอบครัวหรือเพื่อนๆพวกเราจะรู้ดีว่านิสัยจริงๆของภูมิเป็นยังไง ตอนเด็กๆผมถูกแม่ด่าประจำที่พาน้องเล่นอะไรแผลงๆ อาจเป็นเพราะเราเป็นผู้ชายทั้งคู่ด้วยมั้ง เวลาเล่นอะไรมันเลยดูรุนแรง หึหึ เวลาที่ทำให้ภูมิอารมณ์เสียได้ผมโคตรสะใจเลย แล้วมันก็ชอบไปฟ้องแม่ ไอ้ลูกแหง่ (ภูมิไม่ใช่ลูกแหง่นะ<<<<ภูมิ)
เบียร์ : เห็นข้าวฟ่างมันชอบแกล้งน้อง แต่ฟ่างน่ะรักภูมิมากนะครับ ใครลองแตะน้องมันดูสิ มีเลือดแน่ๆ
จากคุณ we are^^
Q : ถามภูมิว่า"ถ้าเปรียบพีมเป็นสิ่งของอะไรซักอย่างจะเปรียบพีมเป็นอะไรคะ เหตุผลด้วยนะ"
ถามพีมด้วย คำถามเดียวกันจ้า^^
A : เอาล่ะซิ คำถามวัดใจ
ภูมิ : เปรียบเทียบไอ้เตี้ยน่ะเหรอ #มองหน้าพีม ทำหน้าคิดหนัก# อืม เป็นบัตรประชาชนแล้วกัน
Q : ขอเหตุผลด้วย
ภูมิ : ก็…..เพราะว่าผมพกบัตรประชาชนติดตัวเสมอ เพราะมันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เป็นหลักฐานที่แสดงถึงการมีตัวตนของผม ช่วยยืนยันว่าผมเป็นใคร และผมก็เป็นเจ้าของมันแต่เพียงผู้เดียว ก็เหมือนพีมที่ผมอยากให้อยู่ใกล้ตัวตลอดเวลา (หันไปมองพีมที่ก้มหน้า เกาหัวเกาตาไปเรื่อย) ผมก็ไม่รู้หรอกว่าจำเป็นมั้ยหรือสำคัญแค่ไหน แต่ที่รู้คือ ต้องมี แต่พีมกับบัตรประชาชนอาจจะต่างกันตรงที่บัตรมีวันหมดอายุ แต่ผมไม่มีวันหมดรักพีมครับ #ก้มหน้า ยิ้ม#
ทุกคน : ฮิ้วววววววววววววววววววววววว
ตาล : ชั้นเคยบอกตัวเองนะ ว่าภูมิไม่ใช่ผู้ชายแบบที่ชั้นชอบ แต่…. ให้ตายเถอะโอบามา ขอแบบนี้ซักคน พลีสสสสสสสสสสสสสสสส
คิว : ป้าแกเพ้อเลย ฮ่าๆ
ตาล : อิคิว หลบ พีมว่าไงจ๊ะ แล้วพีมเปรียบภูมิเป็นอะไร
พีม: เปรียบไอ้ภูมิเป็นสิ่งของเหรอครับ มึงอยากเป็นไรวะ #หันไปถามภูมิ# อืม เป็นดิกชันนารีแล้วกันครับ
Q : ขอเหตุผลด้วยคะ
พีม : ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเก่งภาษาต่างประเทศซักเท่าไร เวลาไม่รู้ศัพท์ก็จะเปิดดิกใช่มั้ยครับ แล้วเราก็จะได้เจอความหมายของคำที่เราต้องการ แต่บางครั้งคำๆนึงมันก็มีหลายความหมาย ทำหลายหน้าที่ จนบางทีเราก็งง สับสน และไม่แน่ใจว่าจะใช้คำไหนดี
เหมือนภูมิที่บางครั้งมันก็ทำหน้าที่แฟน บางทีก็เหมือนพ่อ บางครั้งก็เป็นทั้งเพื่อนทั้งน้องชาย แล้วแต่สถาการณ์ แต่ที่แน่ๆทุกครั้งที่ผมเปิดดิกชันนารี ผมจะได้พบกับความหมายที่ผมต้องการ และภูมิก็เป็นความหมายของชีวิตผมเหมือนกัน และคงต้องค่อยๆแปลและเรียนรู้กันไปอีกนานครับ^^
จากคุณ vavaงับ
Q : อยากรู้สเปคของทุกคนค่าาาา ???เอาแค่ พีม ภูมิ แทน ฟ่าง เต้ย คิว ปัน เชน ขาดใครอีกป่าวค่ะเนี่ย== ขาดอีก น้อง...ที่เป็นเพื่อนเต้ยค่ะ
แมท : อ่า พี่ลืมผมอ่ะ Y_Y สเปคเหรอครับ อืม….ผมไม่ชอบผู้หญิงขาว ชอบแบบผิวสีน้ำผึ้งน่ะ (เชื้อฝรั่งแรง <<< เต้ย) แล้วก็ชอบคนน่ารัก เพราะมองแล้วไม่เบื่อ แต่คนสวยมองนานๆแล้วจืด ส่วนนิสัย ผมชอบคนขี้อ้อนครับ
เต้ย : เต้ยชอบผู้หญิงตัวเล็กๆครับเพราะน่ากอด น่าปกป้อง คนที่เต้ยเคยคบอ่ะมีแต่ตัวเล็กๆทั้งนั้นเลย ^^มองไรพี่คิว
คิว : เอ้า กูก็มองของกูไปเรื่อย มึงก็ตอบเค้าไปสิ(นั่งเท้าคางจ้องหน้าแฟนต่อไป)
เต้ย : ส่วนนิสัย เต้ยชอบคนเอาใจเก่ง แล้วก็ไม่เรื่องมาก
เบียร์ : ผมชอบผู้หญิงที่บุคลิกดี แต่จริงๆผมก็ไม่ค่อยมีสเปคนะ แต่ถ้าเจอก็จะแบบ ใช่ อะไรแบบนี้มากกว่า ส่วนนิสัย ชอบคนที่เป็นตัวของตัวเองครับ น่ารักแบบธรรมชาติ ที่สำคัญต้องใจดีเพราะเวลาอยู่ด้วยแล้วเราคงสบายใจ
ภูมิ : ผมชอบออกแนวลูกครึ่ง มีเสน่ห์ แล้วก็ชอบผู้หญิงขาสวย ตัวสูง
คิว : กร๊ากกกกก มึงได้แฟนตามที่มึงชอบเลยว่ะภูมิ ขาสั้น ตัวเตี้ย ลูกครึ่งอึ่งภูเขากับจิ้งหรีดศรีลังกา
พีม : +_+ ไอ่คิว ไอ่เชรี้ยยยย
ฟ่าง : ปกติ ผมมองผู้หญิงที่หน้าอก หน้าสวยแต่แบน ขอผ่าน ส่วนนิสัยชอบคนที่ปากตรงกับใจ ไม่ต้องถึงขั้นขวานผ่าซาก แค่อย่าแอ๊บก็พอ
มิค : ผมชอบแบบไอ้ฟ่างเลยครับ ล้ำหน้ามาก่อนมิคขอ นิสัยใจคอค่อยว่ากันทีหลัง ฮ่าๆ
แทน : ชอบผู้หญิงตัวสูงครับ เพราะผมสูง แล้วก็ชอบแนวหมวยหน่อยๆเซ็กซี่นิดๆ
ฟ่าง : แค่บอกสเป็คมึงจะออกหน้าออกตาไรนักหนาห๊ะแทน
แทน : เปล่าครับเปล่า กูปกตินะฟ่าง จริงจริ๊งงงงง
พีม : ผมชอบผู้หญิงตัวเล็กๆครับ แต่บางทีก็เป็นเหมือนไอ้เบียร์ คือไม่มีสเป็ค มองได้เรื่อยๆ แล้วแต่อารมณ์ ฮะๆ
คิว : อืม ผมชอบผู้หญิงที่ดูมีเนื้อมีหนังหน่อย เห็นแล้วน่ากอดน่าจับกว่าแห้งๆเยอะเลย ฮ่าๆ ส่วนนิสัย ยังไงก็ได้ เราไม่ค่อยมายด์จุดนั้นเท่าไร
เชน : เพราะมึงสนใจจุดบนเตียงมากกว่าใช่มั้ย หึ
คิว : รู้ดีนะมึง สมแล้วที่เรามันหัวอกเดียวกัน ฮ่าๆ
เต้ย :จบได้รึยังครับประเด็นนี้
ปัน : ผมชอบผู้หญิงที่ไหปลาร้าสวย
??????????????????????????? o22
-
จากคุณ IAM
Q: ถาม คุณปัน หน่อยนะคะ งงจริงจริ๊งว่าเขาใช้นโยบายอะไรหาเสียง มันจึงได้มาเป็นนายกสโมฯ(ใช่ป่ะๆ) = =;;
ปัน: ผมไม่ได้เป็นนายกสโมนะเว้ย แก้ข่าวๆ ผมเป็นอุปนายกองค์การนักศึกษา(ประมานรองนายกอะคะ องค์การนักศึกษาจะบริหารงานระดับมหาลัย) ส่วนเกณฑ์การเลือกน่ะเหรอ น่าจะเป็นชาติตระกูลดี เรียนดี ที่สำคัญหน้าตาดีครับ
พีม : แต่สติปัญญาไม่ดี ฮ่าๆ
จากคุณ 8WH'Starbuck
Q : ขอถามภูมิ :: "พีมน่าฟัดไหม?" >///<
ภูมิ : หึหึ #ยิ้มมุมปาก#
จากคุณ nana
Q : อยากทราบว่าเข้าใจนะว่ารักไม่มีเพศ แต่เคยรู้สึกบ้างไหมว่ามีส่วนทำให้โลกนี้มีประชากรหน้าตาดีน้อยลง 5555555
พีม : หมายถึงผมใช่มั้ยครับที่หน้าตาดี^^
จากคุณ Yara
ไม่ถามอะไรทั้งนั้นค่ะขออย่างเดียว อิคนแต่ง UP เร็วๆ หน่อยก็พอ 555
ตาล : เค้าจิพยายามนะตัว แอร๊ยยยย
จากคุณ F♥N:;BB
Q: อยากถามว่า เวลาปันสวีทกะแฟน ???มันเป็นยังไงหรอ 555555
A : อืมมม อันนี้ตาลก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะ แต่ก็น่าจะเป็นแบบที่มันเป็นนะ เพราะปันมันมีความเป็นตัวของตัวเองสูง ฮ่าๆ ใช่ป่ะคิว
คิว : ถูกต้องเลยคร้าบบบบ เวลาไอ้ปันมันอยู่กับแฟนก็เหมือนอยู่กับเพื่อนน่ะ ผู้หญิงเลยไม่ค่อยจะทนอยู่กับมันเท่าไร ฮ่าๆ
Q : ตอนแรกภูมิเหมือนเกลียดพีมมากมากมากแล้วทำไมถึงได้ใจอ่อนมาหลงรักได้หว่า ??5 5 5
ภูมิ : ไม่ได้เกลียดพีมครับ แค่โมโหที่มันเอ่อ….นั่นแหละที่มันทำร้ายของรักผม อีกอย่างเวลาพีมมันทำหน้าเอ๋อๆงงๆแล้วตลกดี ผมเลยชอบแกล้งให้มันหงุดหงิด^^
จากคุณ SuperMai
Q : อยากรู้น้ำหนักและส่วนสูงของ พีม ภูมิ แทน ฟ่าง เต้ย คิว ปัน เชน
แทน: โห ถามขนาดนี้เลยเหรอ ฮ่าๆ เริ่มจากไหนดีอ่ะ
ตาล : เริ่มจากเชนก็ได้ ซ้ายไปขวารอบโต๊ะ
เชน : ครับผมสูง 183 น้ำหนัก ถ้าปกติจะอยู่ที่ 68 แต่มันลดช่วงสอบเหลือ 67
แทน : ผมสูง 185 หนัก 68
ฟ่าง : สูง 180 น้ำหนักเหรอ ไม่แน่ใจ ไม่ได้ชั่งนานแล้ว แต่น่าจะ 63 มั้ง ไม่ก็ 62
เบียร์ : ผมสูง 184 หนัก 67 ครับ จำได้ว่าพอๆกับไอ้คิว
แมท : ผมสูง 177 หนัก 65
เต้ย : สูง 179 หนัก 63 ครับ
คิว : ของผมสูง 184 น้ำหนัก 67.6
พีม : ไม่บอกได้มั้ย T_T #หน้าเครียดมากกก#
ตาล : ฮ่าๆ บอกมาเถ้อ ความจริงก็คือความจริงแหละคะพีม
พีม : ผมหนัก 55 สูง…. 168.3
ภูมิ : สามมิลก็เอา หึหึ
พีม : อย่าเสือกครับมึง สามมิลมันก็ส่วนสูงเว้ย >o<
ภูมิ : หึหึ ผมสูง 183 หนัก 65 ครับ
ปัน : ผมสูง 180 หนัก 66 มาตรฐานชายไทย รับรองคุณภาพจากกระทรวงการคลังแล้วเรียบร้อย^^
Everybody : ตบหัวเชี่ยน้องปัน
:z6:
Q: เฮียเบียร์กับเฮียเชนไม่ลองหาคนมาดูแลหัวใจบ้างหรอค่ะ?
เชน : มึงตอบก่อนดิเบียร์
เบียร์ : กูตลอด ก็ ยังไงดีล่ะ เรื่องแบบนี้พี่ว่าพอถึงเวลามันก็มาเองมั้งครับ ก็ปล่อยชีวิตไปเรื่อยๆ ถ้าใครที่เข้ามาแล้วเค้าไม่ใช่ ถ้าเราดันคบต่อไปมันก็เสียเวลาเปล่า ทั้งตัวเราแล้วก็ตัวผู้หญิง พี่ว่ารอคนที่ใช่ที่เราอยากลองคบหากันจริงๆดีกว่าครับ
เชน : พี่ก็เหมือนพี่เบียร์แหละคะ ไม่ใช่ไม่อยากมี แต่ก็ไม่ถึงกับจะวิ่งตามหา ปล่อยให้มันเป็นไปเองดีกว่า
Q : เฮียพีมเคยคิดที่จะกดเฮียภูมิบ้างปล่าว 555555
พีม : เฮ้ย น้องแม่งกล้าว่ะ กดเกิดไร ไม่รู้เว้ย
Q : เฮียแทนชอบอะไรในตัวเฮียฟ่าง เฮียฟ่างชอบอะไรในตัวเฮียแทน
แทน : รู้สึกจะตอบบ่อยนะ ฮ่าๆ ก็ตอบเหมือนทุกครั้งครับ ว่าชอบทุกอย่างที่เป็นฟ่าง
ฟ่าง : ไม่ได้ชอบมันหรอก แต่ไม่มีใครทนพี่ได้เท่ามันแล้ว ฮะๆ
แทน : โห แรงว่ะ กูเสียใจนะครับที่รัก(เอาหัวโขกไหล่แฟน)
สุดท้ายก็ขอให้พวกเฮีย(ที่มีคู่)มีความสุขรักกันไปนานๆน้าค้าาาาาาาาาาาาาาาาาา
พีม : ขอบคุณคับ
จากคุณ ALONE
Q : อยากถามภูมิว่าพีมน่ารักขนาดไหน?555555555555
ภูมิ : มองหน้าพีม
พีม: ตอบดีๆนะมึง บอกเค้าไปว่ากูไม่ได้น่ารักแต่หล่อมวากกก
ภูมิ: ก็…. ครับ ไม่เห็นมีอะไรน่ารักเลย เตี้ยก็เตี้ย ตาก็กลมๆแป๋วๆ แก้มก็ป่อง ปากก็แดงๆส้มๆ ไม่เห็นน่ารักตรงไหนเลยครับ^^
จากคุณ Leens
Q : อยากจะถามว่าคุณตาล(สุดสวย) คิดมุกแต่ละอันได้ยังไงเนี่ยฮากระจาย บางทีนั่งอ่านไป ขำแทบจะลงไปกองกับพื้นแม่หันมาถามเลย,,,เป็นไรรึเปล่าลูก -*-
A : บางทีก็ไม่ได้คิด มันแวบเข้ามาคะ บางอันก็ไม่คิดว่าคนอ่านจะขำนะ สงสัยจะเส้นตื้นกันรึเปล่า กร๊ากก
จากคุณ cuteymummy
Q: ถามว่าแทนกะฟ่างเป็นแฟนกันได้ยังไง(หลายท่ารึปล่าว ฮา)และคนอื่นๆที่โสดอยู่ไม่อยากหาใครมาอยู่ข้างๆบ้างหรอ
แทน : เป็นแฟนกันได้ยังไงเหรอ อืม ตอนแรกก็เริ่มจากการเป็นเพื่อนนี่แหละครับ เที่ยวด้วยกัน เมาด้วยกัน ใช้ผู้หญิงคนเดียวกันก็เคยมาแล้ว แต่เหตุการณ์ที่ทำให้ความสัมพันธ์เปลี่ยนไป คงเป็นตอนที่ผมแข่งรถ วันนั้นรู้สึกว่าแข่งแทนไอ้ภูมิ เพราะมันไม่สบาย ผมกำลังจะเข้าเส้นชัยแต่ก็โดนอริไอ้ภูมิปาดรถผมลงข้างทาง แขนหัก ฮะๆ ก็ได้ฟ่างช่วยดูแล เกือบสองเดือนมั้งครับ ที่มันคอยเทียวรับเทียวส่งผม บางคืนก็มาค้างด้วย ปกติมันจะมานอนแค่ตอนกินเหล้า
ทั้งที่มันบอกว่าจะมาดูแลผม แต่ส่วนมากมีแต่ผมที่ใช้แขนข้างที่เหลือหิ้วมันไปนอน บ่อยๆเข้ามันก็กลายเป็นความเคยชิน แต่ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าก่อนหน้านั้นผมก็ชอบมองฟ่างนะ มองแล้วมันเพลินๆดี บางทีก็อิจฉาหน้าหล่อกึ่งๆหวานของมัน ผมเสพติดฟ่าง ผมมองมันมากกว่าความเป็นเพื่อนโดยไม่รู้ตัว ได้เห็นในมุมที่ไม่เคยเห็น ได้มองมันเวลานอนหลับ อืม ความรู้สึกมันก็พัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาเป็นอย่างทุกวันนี้แหละครับ
ฟ่าง : ไอ้แทน กูหน้าหวานเหี้ยไร แม่ง
Q : อยากถามมุมมองของทุกคนว่ามองแต่ละคนเป็นอย่างไง(เยอะไปไหมหว่า)
A : มุมมองเรื่องไรหว่า อิอิ
จากคุณ FAH
Q : อยากให้เฮียปันปันรักกับท่านแมทอ่ะเคอะ ได้มั้ยยย ? ขอร้องงง ;p
ปัน : ไม่ขัดศรัทธา แมทมึงมานี่มา
แมท : ปล่อยผมไปเถอะพี่
Q: เมื่อไหร่ nc ภูมิพีมจะออกอากาศคะ ? กรี๊ดดดด (>,,^)
พีม : น้องๆยังเป็นเด็กและเยาวชนนะครับ
Q : มุกคนแต่งฮาสวด ๆ 5555555
A : ขอบคุณคร๊าที่ชอบ
จากคุณ strong&special
Q : ถามๆๆๆพ่อแม่ของพี่แทนรู้แล้วใช่มั้ยคะว่าสะใภ้เป็นเด็ก'ถาปัตย์สุดหล่อนามว่าฟ่าง แล้วพ่อแม่พี่แทนยอมรับสะใภ้คนนี้แล้วใช่มั้ยคะ
แทน : ป๊ากับม๊ารู้จักข้าวฟ่างครับ เพราะครอบครัวเราร่วมธุรกิจกัน แต่ไม่รู้ว่าผมกับฟ่างเป็นอะไรกัน ท่านรู้แค่ว่าพี่พาแฟนเข้าบ้าน แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร อะไรยังไง มีแค่ไอ้เชี่ยเทนที่รู้ แต่มันก็เฉยๆนะ แค่บอกว่า “หาแบบนี้ให้กูซักคนดิ” แค่นั้นเอง หึ
Q : พ่อแม่ของเฮียฟ่างกะพี่ภูมิรู้เรื่องลูกเขยลูกสะใภ้ตัวเองมั้ย แบบว่าเห็นพี่ภูมิพูดเรื่องจะให้พ่อมาขอพี่พีมเนี่ย พี่ภูมิไปบอกพ่อรึยัง
ภูมิ : ยังไม่ได้บอกครับ ผมก็แกล้งแหย่พีมให้มันเขิน
Q : ยังไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องสาวๆของเฮียปันเท่าไหร่เลย[ยกเว้นคนที่ชื่อครก เหอๆ
ปัน : ผมเคยมีแฟนมาแล้วทั้งหมด 3 คนครับ ไม่นับอีกสองคนตอนอนุบาล คนแรกตอน ม.3 คนที่สอง อืมมม ตอนไหนวะมึง
พีม : เอ๊า แล้วกูจะรู้กับมึงมั้ย ……แต่น่าจะเป็น ม.5 มั้ง
แทน : ใช่ๆ ตอน ม.5 เด็กสาธิต กูจำได้มึงบอกพวกกูตอนเรียนฟิสิกส์ ว่าเพิ่งพาเค้าไปเดทที่สนามมวย
เชน : ฮ่าๆ เออๆใช่ แม่งคิดได้ไง
ปัน : +_+
Q: ตอนที่เหล่ากามเทพคิดแผนช่วยเต้ย แมทบอกว่าให้ช่วยแมทจีบสาวด้วย สรุปได้จีบรึเปล่า?
แมท : ได้จีบครับ แต่ไม่ติด พูดแล้วก็เศร้า พี่เค้าบอกว่าผมเด็กไป
Q : อยากเห็นอิมเมจอาปุ้ยค่ะ เป็นอาที่น่ารักมากๆ
A : ช่ายยยยยยยยยยย อาปุ้ยเป็นคนที่ความคิด จิตใจน่ารักมากคะ
Q : บ้านพี่หมอเชนทำกิจการไรคะ พี่มิคด้วย
เชน : ครอบครัวพี่เป็นหมอทั้งบ้านเลยคะ คุณพ่อเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล ส่วนคุณแม่ท่านทำงานให้กับมูลนิธิแพทย์อาสาครับ ก็ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ก็โทรคุยกันทุกวันครับ
มิค : บ้านพี่เหรอ ก็มีธุรกิจเล็กๆแต่เปล่งประกายได้ทายซิอะไรเอ่ย
ฟ่าง : ธุรกิจเล็กๆที่นำเข้าและส่งออกจิวเวอรี่ทั่วโลกแค่นั้นเอง ใช่มั้ยมิค
มิค : มึงอ่ะฟ่าง ไม่หนุกเลย ภูมิ มึงดูดิ ดูพี่มึง
Q : อยากรู้ว่าพ่อกะแม่พีมจะว่าไงเรื่องที่จะได้ลูกเขย?
A : อันนี้บอกไม่ได้ ต้องติดตามนะจ๊ะ หุหุ
Q : จะมีฉากให้พี่ข้าวโอ้ต พี่เทน และพี่สาวของพี่คิวได้เปิดตัวมั้ยคะ
A : มีแน่นอนคะ
Q : แล้วสรุปแบบชัดเจนแจ่มแจ้งว่าอาปุ้ยรู้เรื่องพี่ภูมิกะพี่พีมมั้ยคะ(โดยส่วนตัวคิดว่ารู้แน่ๆ แต่อยากรู้จากพี่ตาลจริงๆ)
A: ใช่คะ อาปุ้ยรู้ ก็นะ อาบน้ำร้อนมาก่อนก็ต้องดูออกเป็นธรรมดาเนอะ
Q : สมัยม.ปลายพี่พีม พี่คิว พี่ปัน พี่เชน พี่แทน เรียนห้องเดียวกัน สายการเรียนเดียวกันเลยมั้ยคะ?
พีม : เรียนห้องเดียวกันครับ วิทย์ คณิต แต่พี่กับไอ้ปันเกือบต้องเอาชีวิตไปทิ้งกับฟิสิกส์เลย เหอๆ ก็ได้ไอ้สามตัวนั้นคอยช่วย เลยผ่านมาได้ ทั้งที่ผมเอาเวลาส่วนใหญ่ไปอุทิศให้การเรียนพิเศษความถนัดทางศิลปะมากกว่าจะท่องสูตรแนวดิ่ง แนวราบ ความเร็วคงที่ กฎของชาร์ล…………………
ปัน : พอไอ้พีม มึงจงหยุดก่อนที่กูจะปล่อยสนามไฟฟ้าใส่หน้ามึง
Q : พี่คลื่นจะหวนคืนมาอีกหรือไม่?
คลื่น : พี่ก็ไม่ได้หายไปไหนนะครับ^^ ยังอยู่ใกล้ๆพีมนี่แหละ
ภูมิ : อะแฮ่ม!!!!!
Q : จะมีมาม่าอีกมั้ย ? (ในใจบางครั้งอยากให้มีนะคะ 55 คล้ายจะซาดิสม์นะอินี่ เหอๆ) แต่อยากให้นิยายเรื่องนี้สบายๆเนอะ แบบว่าอ่านแล้วมีความสุข ^^
A : อันนี้ก็บอกไม่ได้นะจ๊ะสาวน้อย ต้องติดตามต่อไปจ้า
Q : เห็นอิมเมจคนมาเยอะ อยากเห็นอิมเมจรถบ้าง 555
A : ขอติดไว้เป็นครั้งหน้าได้มั้ยตัวเทอ ตาลไม่ได้เอากล้องมาด้วย อิอิ
Q : พี่หมอเชนจะเจอคนที่ใช่มั้ยคะ แล้วจะเลิกเจ้าชู้มั้ยอ่ะ
เชน : รู้ได้ไงคะว่าพี่เจ้าชู้ ลองคบดูแล้วเหรอ(ยิ้มกรุ้มกริ่ม)
Q : สรุปว่าพี่ภูมิเรียนวิศวะเพราะกรอกรหัสคณะผิดจริงๆเหรอคะ...เกิดมาเป็นอัจฉริยะรึเปล่าเนี่ย คะแนนคงสูงลิ่วเลย ^^
ภูมิ : พี่ก็แกล้งหลอกไอ้เตี้ยไปงั้นเอง ถ้ากรอกรหัสผิดจริง ไม่เรียนหรอก ออกไปเรียนคณะที่อยากเรียนแล้วครับ
ตาล : แต่เห็นคอมเม้นของน้องคนนึง บอกว่ามีเพื่อนสนิทที่มีชะตาคล้ายภูมิ คือน้องกรอกรหัสคณะผิดแล้วได้เรียนวิศวะ โอ้ เทพมากกกกกกกกกกคร๊า
Q : อยากทราบส่วนสูงแต่ละคน (กร๊ากกกก ไม่ได้จะประจานพีมเลยนะเนี่ย อิอิ)
พีม : หึหึ ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ บอกไปแล้วครับ ไม่บอกอีก ใครมีปัญหามาตัวๆเลยมา (เพื่อนๆรุมหัวเราะ)
Q: เห็นแต่พีมมาฉายเดี่ยวบ่อยและ อยากอ่านเวลาคนอื่นพูดถึงเพื่อนๆบ้าง อิอิ ^^
A : โอ้วววว เพิ่งรู้ว่าคนอ่านต้องการแบบนี้ อืม พีมจะน้อยใจมั้ยน๊อ อิอิ เอาเป็นว่าจะรับไว้พิจารณานะคะ
Q : อยากเห็นมุมมองของภูมิด้วย เพราะเคยอ่านแต่ช่วงก่อนเป็นแฟนกะพีม แล้วหลังเป็นแฟนกะพีมจะมีมุมมองเปลี่ยนไปยังไง ?
A : อันนี้ก็มีแพลนอยู่คะ แต่ขอดูฤกษ์ดูยามก่อนว่าเมื่อไรถึงจะเหมาะจะควร ฮ่าๆ
Q : อยากรู้ว่าพี่ตาลเอาบุคลิก ตัวตน มุมมองของตัวเองใส่ลงนิยายเรื่องนี้เยอะมั้ย(โดยเฉพาะตัวพีม-เพราะนิยายเรื่องนี้ส่วนมากจะเป็นมุมมองของพีม ^^ )
A : มีคนเคยบอกว่างานเขียนคือภาพสะท้อนของผู้เขียน แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะจ๊ะ สำหรับตาลคิดว่าตัวเองต่างจากพีมมากนะ อย่างมุมมองเรื่องความรัก ในความคิดตาล ตาลว่าพีมมันรักความรักของทุกคนที่รักมันพีมมันเห็นคุณค่าของความรัก แต่ตาลไม่ใช่ ฮ่าๆ อีกอย่างตาลก็ไม่มั่นคงในความรักขนาดน้านนนน ถ้าเจอแบบน้องคลื่นนะ รับรอง ควบสองคร้า กร๊ากกกก แต่ก็อาจจะคล้ายกันเรื่องเพื่อน เพราะตาลเพื่อนเยอะ ตาลกับเพื่อนก็ไร้สาระ แต่ไม่ถึงกับรั่วอย่างพวกไอ้พีมมัน
Q : นิยายเรื่องนี้มีเค้าโครงจากเรื่องจริงหรือไม่?
A : มีมั้ยน๊า ฮ่าๆ เรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงสิ่งที่จินตนาการขึ้นมาคะ แต่อาจจะมีบางฉาก บางสถานการณ์เคยเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัว ก็หยิบยืมมาบ้าง แต่ตาลก็หวังนะว่าอาจจะมีความรักดีๆแบบของพวกเขาเกิดขึ้น ณ ที่ใดซักแห่งบนโลกใบนี้ก็ได้
จากคุณ Poppii
Q:ฟ่างชอบแทนได้ยังไง
ฟ่าง : ถ้าบอกว่า ไม่รู้ จะว่าอะไรมั้ย
Q : ทำไมฟ่างถึงชอบแกล้งภูมิ
ตาล : ฟ่างตอบไปแล้วนะจ๊ะ
Q : น้องเต้ยเคยคิดที่จะกดพี่คิวบ้างมั๊ย คิคิ
เต้ย : ก็…….. ไม่รู้ครับ เรายังไม่ถึงขั้นนั้นเลย พี่ถามไรอ่ะ เต้ยไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
แมท : ชิ่งเหรอมึง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
Q : เมื่อไรคุณทะเลหัวใจจะฉายฉากncออกอากาศคะ! 5555
A: เมื่อมีเงินซื้อลิขสิทธ์จากคุณภูมิคะ ฮ่าๆ อีกอย่างรู้สึกว่าคนที่อ่านนิยายเรื่องนี้จะเป็นเยาวชนซะส่วนใหญ่ เลยคิดว่าระดับนี้น่าจะพอดีอ่ะคะ
Q : ถึงพี่คิว.. พี่คิววว เค้าขอน้องเต้ยได้มั๊ยอ่ะ!?
คิว : ทำไมมีคนอยากได้ไอ้เต้ยเยอะจังวะ คำถามต่อไปอะไรนะครับ
จากคุณ !?___ปลายนุ่น___!?
Q : อยากถามขนาดไซส์เสื้อผ้าของทุกคนเลยค่ะแล้วก็ส่วนสูง นน.ด้วยค่ะ
A: น้ำหนักส่วนสูงบอกไปแล้ว ส่วนไซส์เสื้อผ้า หนุ่มๆตอบหน่อยจ้า
เบียร์ : ปกติผมใส่ L ครับ มันก็จะพอดีตัว แต่ถ้าอยากใส่หลวมๆสบายตัวหน่อย XL ก็ใส่ได้ครับ แต่ก็ต้องดูด้วยว่าเสื้อยืด เสื้อโปโล หรือว่าเชิ๊ตครับ
ตาล : แล้วคนอื่นๆล่ะ
เชน : พวกเราตัวเท่าๆกัน ก็จะใส่กันประมาณนี้ครับ บางครั้งเวลาไปค้างบ้านใครก็ใส่เสื้อผ้ากันได้เลย แต่ไอ้ฟ่างเอวเล็กกว่าพวกผมมั้ง รึเปล่าวะฟ่าง
ฟ่าง : อืม บางครั้งใส่ M ก็ได้ แต่จะเอวลอย หึหึ
เต้ย : เต้ยก็ใส่ M ได้นะเฮีย แต่ปกติเต้ยชอบใส่เสื้อตัวใหญ่ๆเพราะเต้ยชอบแนว ฮิปฮอพ บีบอย ^^
คิว : แต่รู้สึกว่าหลังๆมานี่มึงถูกบอยหอบใช่มั้ยเต้ย กร๊ากกกก
ภูมิ : แต่มีคนๆนึงใส่ M ตลอดครับ (ทำปากพะงาบๆ ชี้ใส่หัวพีม)
ปัน : ผมไม่ใส่หรอกเสื้อตามท้องตลาด ปกติสั่งตัดครับ ฮี่ฮี่
แทน : ถุย ตัวล่ะ 79 ที่งานอินดี้กูยังเห็นมึงใส่เลยไอ่ฟายยยย
จากคุณ special to you and me
Q : อิมเมจ คลื่น คือใครคะ ?
A : ไม่ทราบเหมือนกันจ้า รู้แค่ว่าเป็นหนุ่มเกาหลี ชอบล่ะซี้
คุณ ' ♥ So CuTe : ))
Q : จะแต่งเรื่องของปันปันน้อยมั๊ยคะ (ปันน้อย กะ ชายเบีย) (ปันน้อย กะ หมอเชน) (ปันน้อย กะ ดินน้องรหัสพีม)
A: คงไม่ไหวมั้งคะ ฮ่าๆ ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่มีกินกันเองแน่นอน คอนเฟิร์มจ้า
Q : อยากรู้เรื่องราวของแทนฟ่าง
A : หากมีโอกาสจะพยายามดันตอนพิเศษมาให้ชื่นชมกันนะคะ
Q : เมื่อไรหมาภูมิจะพาหมาพีมไปแนะนำพ่อแม่
A: ใกล้แล้วๆ
Q : จะมีฉากพี่ข้าวโอ๊ต (พี่ภูมิ ฟ่าง) ออกโรงบางมั้ย
A : มีคะ รับรองว่าจะหลงพี่โอ๊ตจนแทบลืมฟ่างกับภูมิเลย หุหุ
อันนี้ครึ่งแรกคะ ครึ่งหลังจะกำลังจะตามมาเมื่อว่าง :laugh:
-
จิ้มทางนู้นแล้ว ขอจิ้มทางนี้อีกจึก !
****************************
อ่านแล้วชอบมากๆอะคุณตาล เม้นท์ที่หน้าเพจอีเวบยาวมาก เม้นท์ตรงนี้ยาวอีกเดี๋ยวจะขี้เกียจอ่าน ฮ่าๆๆ
แต่อยากตามมาให้กำลังใจ :กอด1: อ่านแล้วรักน้องๆจัง ขำไปตามภาษาผู้หญิงบ้าคนหล่อและเส้นตื้นอ่ะ
ส่วนตัวชอบมุขดิบๆเถื่อนๆที่คุณตาลส่งให้หนุ่มๆจริงๆ แม้แต่บทสัมภาษณ์เรายังนั่งขำมุขพวกน้องๆแทบตาย
คู่ที่หวานนแบบภูมิพีม แทนฟ่าง ก็ปล่อยเค้าหวานไป ไอพวกบ้าๆก็บ้ากันเต็มที่มาก
คิวเต้ยนี่อ่านยังไงก็เป็นคู่รักมาโซอ่ะ ด่ากันกัดกันตลอด นี่มันรักกันจริงๆใช่มะ แต่สาบานว่าชอบตอน
พี่คิวเท้าคางมองน้องเต้ยตอนตอบคำถามเกี่ยวกับเสป็คสาวอย่างมากกกก พี่คิวกวนได้น่ารักที่สุด ฮ่าๆๆ ชอบ
ส่วนบัตรประชาชนของภูมิกับดิกชันนารี่ของพีม ก็เก็บไว้ใช้กันสองคนนะจ้ะ อย่าเอากระเป๋าตังค์
กับดิกซ์ วางทิ้งเรี่ยราดละ เด๋ยวป้าจะขี่ม้าไว ไปเก้บมาเลยทีเดียว ฮ่าาาาาาา หวานมาก ชอบๆๆๆที่สุด
พีมดูจะมีปัญหาที่หุ่นตัวเองอย่างมากและนั่นแหละที่ทำให้น้องน่ารักที่สู๊ดดดด พี่ชอบหุ่นหนูที่สุดนะ
แต่ผอมไปหน่อย หิหิ ผอมขนาดนี้ก้มีหน้าที่ถูกกดต่อไป ฮ่า หนุ่มๆแก๊งค์นี้หุ่นนายแบบกันสุดริด สูงผอม โอ้ยยน่ากินเนอะ ฮ่า
แต่ที่อยากได้ที่สุดตอนนี้ไม่วายจะพ้น ชายเบียร์นะค่ะ เจนเทิ้ลแมนที่สุด แลดูเป็นผู้เป็นคน
ตอบคำถามอย่างกะลงแมกกาซีนธุรกิจ คอลัมภ์สัมภาษณ์หนุ่มหล่อไฮโซแห่งปีอะไรแบบนั้น อะฮืออ ชอบ!
-
ว๊าย จิ้มไม่ทัน
นานแล้วนะที่เราไม่ได้จิ้มกัน
คิดถึงตูดลายๆ ของน้องมากมาย
-
:laugh: :laugh: :laugh:
:L2: :L2:
-
นั่งอ่านไปขำไปค่ะ อิอิ น่ารักมากๆเลยแต่ละคน รู้สึกคำถามเรื่องส่วนสูงกับไซส์เสื้อจะแทงใจพีมเป็นพิเศษ 5555
-
หวั่นใน(ล่วงหน้า)ตอนที่จะบอกพ่อกะแม่อ่่ะ กลัวมาม่าเล็กๆหรือเยอะๆหว่า??
.
บทสัมภาษณ์กวนมากครับ 555
-
เค้าหลงรักชายเบียร์ :o8: :o8:
จริงๆก็ชอบแทนนะแต่เดี๋ยวฟ่างมันจะโบกเอา
อ่านไปอ่านมารู้สึกแทนฟ่าง จะได้รับความนิยมสูงมากก ~
แต่"บัตรประชาชน"ของพี่ภูมิและ"ดิกชันนารี"ของน้องพีม นี่ชนะเลิศค่ะ 5555555
ปันปันน้อยก็รั่วออกดาวอังคารไปล้ะ
ปล.อีตาภูมิ โด๊บนมให้น้องพีมด่ว นน!!!! :กอด1:
-
[quote author=ทะเลหัวใจ link=topic=17949.msg1547012#msg1547012 date=131008825
วิดวะนี่เค้าก๊อปปี้ปริ๊นกันมาทุกสถาบันป๊ะเนี่ย ประโยคเดียวกันเป๊ะ เจอมาแบบนี้เล้ยยยยยยยยยย
อ่านแล้วได้อารม ฮ่ะๆๆ แอบระลึถึงสมัยเป็นเฟรชชี่ ต้องขออภัยอย่างยิ้งงงงงงงงง ที่โผล่มาให้กำลังใจผู้เขียนเป็นบางตอน
(ของเค้าดีจริงๆ<----อ่านแล้วไม่อยากแว้บไปไหนต้องอ่านติดพัน^^) o13
-
บทสัมภาษ ฮามากๆค่ะ รอภาคต่อนะคะ
-
โอ้ย ย ยย
อ่านแล้วหลงรักพีมอีกรอบ
>/////////<
-
บทสัมภาษของแต่ละคนรั่วมาก
555555555+
-
ละลานตามากคำตอบของหนุ่มๆ สาวๆ ??? :z2:
-
เต็มอิ่มจริงๆ ค่ะน้องตาล
ขอบคุณนะคะ :m1:
-
:pig4:
-
อ่านๆไปทุกคนน่ารักมากๆ
แต่พอได้อ่านข้อมูลฟ่างแล้ว อยากกอดเอวอ่ะ ท่าจะบางดี
-
ชอบอ้ะ น่ารักทุกคนเลย :impress2:
ปันฮาไปนะ พาแฟนไปเดทที่ค่ายมวยเนี่ย
พี่ตาลหาคู่ให้ปันที่เถอะ
เอาให้ปันเป็นรับนะ
ทาทางจะฮาดี :laugh:
-
มึนๆๆ
-
มาแค่ครึ่งเดียว อ่านไปยิ้มไป :pig4:
เต้ยน่ารักตลอด ๆ หลงเต้ยซะและ :laugh:
-
ฮาแถมน่ารักทุกคนเลย o13
-
ขอบคุณสำหรับบทสัมภาษณ์พิเศษ สนุกสนาน ฮากระจาย
-
เธอยังคงสถานะรั่วได้ดีเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ตอนนนี้ฮากระจาย นางงามทำได้ดีค่ะ แต่ตอนต่อไปไม่มาม่านะเธอ พลีสสสสสสสสสสส
ปล.บัตรประชาชนกะดิกชันนารี กรี๊ดดดดดดดด ยัยตาลเริ่ดที่สุด
-
พี่ตาลง้าฟฟฟฟขอสมัครเป็นเอฟซีอย่างเป็นทางการนะ
มุขแต่ละมุขนั้นท่านได้แต่ใดมา ข้าน้อยฮาแทบตกเก้าอี้ :laugh:
(ขออภัยอีกรอยที่ไม่ได้เม้นบ่อยๆ เม้นน้อยเพราะรีบอ่านง้าาาอยากรู้ๆ
เพิ่งอ่านทันตอนล่าสุดวันนนี้เอง ฮาาาาาาาาาา ต่อไปคงเม้นบ่อยๆ) o13
-
หนุ่มๆๆตอบคำถามกันใหญ่
-
555+บทสัมภาษแต่ละคน จะฮาไปไหนเนี่ย
รั่วๆ ตามสไตล์
พีมก็น่ารักน่าฟัดตามระเบียบ
ฟ่างก็แนวสุดๆๆๆๆ
ปล. หนูไม่ค่อยว่างเข้ามาอ่านเลยค่ะ...นานๆอ่านทีเดียวหลายตอนแต่เม้นท์แค่ครั้งเดียวเอง...พี่คนแต่งไม่โกรธหนูนะค่ะ
สัญญาว่าจะพยายมาตามเม้นท์ให้ได้ทุกๆตอนค่ะ ^^V
-
น่าร๊ากอ่ะ :m1:
-
อยากอ่านฉากหวานๆทั้ง แทนฟ่ง คิวเต้น ภูมิพีม เลยได้มั้ยอ่าาา
ถามๆหน่อยว่า พี่คิวมีวิธีไงกดเต้ยได้หว่า
-
:laugh:พีมสูงนะ .3 ก็เอา
เขาตอบคำถามกันได้หวานมากมาย
-
ฮาอ่ะค่ะ
รู้จักตัวละครขึ้นเย้อออออออ ^^
แอบหน้าบานตอนที่ถามภูมิกับพีม อยากฮิ้วด้วยคนนะ
เกรงใจคนอื่นบ้างอะไรบ้าง ^^
-
ชอบฟ่างอ่า 555 ดูร้ายกาจแสบซน
-
กดเข้ามาแทบไม่ทัน
นั่งอ่านไปยิ้มไป หุบไม่ลงเลยค่ะ
พีมภูมิตอบน้อยจัง น้อยใจ ฮา.....
แต่ภูมิตอบได้หวานมาก กะให้พีมหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยใช่มั้ย
ฮาปันมาก โคตะระจะรั่วอ่ะค่า
ดีใจที่พี่โอ๊ตจะได้ออกโรงค่ะ อย่างงี้ภูมิคงน่ารักตายเลยสินะคะเนี่ย ก็รักอ้อนพี่ชายซะขนาดนั้น เตรียมกรี๊ดรอเลย
อยากให้คลื่นคอยวนเวียนอยู่ข้างพีมต่อไปค่ะ ชอบให้ภูมิหึงอ่ะ มีความสุข ฮ่าๆๆๆๆ
-
ชอบมุกบัตรประชาชน :o8: อ่านแล้วเขินดีค่ะ :laugh:
-
โอ๊ะ น่ารักอ่ะ
ชอบคำตอบของภูมิกับพีมอ่ะ
-
ชอบมุขบัตรประชาชนจังค่ะ น้ำตาลจะขาดตลาด เพราะน้องภูมิเหมามาทำน้ำเชื่อมราดน้องพีมนี่เอง o13
ปล.เข้ามาอ่านทีหลัง ไม่ทันการขอตั้งคำถามเลยค่ะ แต่อยากรู้แทนพีมจังค่ะ ว่าภูมิคุยอะไรกับคลื่น
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเีืรื่องนี้ค่ะ
ชอบภูมิกับพีมมากเลยอะ
เรื่องนี้แบบน่าีัรัก ใสๆ อ่านแล้วยิ้มตามอะ
:impress2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
.... ผมเสพติดฟ่าง ...
อ่านพาร์ทนี้แล้ว แบบว่า เกิดอาการ ดิ้นรนทนไม่ไหว
อยากอ่านตำนานรักแทนฟ่างมากๆเลยค่ะพี่ตาล :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านเรื่องของหนุ่มแล้วอยากบอกบทสัมภาษณ์และคำตอบที่ออกมา
เปะจริงๆอะ แต่เราชอบที่แมทตอบนะ ชอบมาก ให้เอาแฟนแบบน้องเต้ยคงมีแต่คิวคนเดียวที่ทันน้องเต้ยอะ
เพราะน้องเต้ยเป็นคนที่เอาแน่เอานอนกับความติสแตกไม่ได้ เลยต้องได้ฝาละมีเป็นน้องคิว เพราะติสพอกัน
งานนี้พอทำเนา แต่อยากจิ้นเองอะ น้องเชนคู่น้องแมทได้เปล่า เพราะเลดี้เป็นพวกให้ผู้ชายรักกันเอง
-
อ่านแล้วฮาจริง สัมภาษณ์อยากกดไลค์ ให้คิว
คิว : กร๊ากกกกก มึงได้แฟนตามที่มึงชอบเลยว่ะภูมิ ขาสั้น ตัวเตี้ย ลูกครึ่งอึ่งภูเขากับจิ้งหรีดศรีลังกา
ฮ่า ฮ่า ฮาหว่ะ สงสารน้องพีมจริงง ๆ โดนเพื่อนล้ออีกแล้ว
-
ฮาบทสัมภาษณ์มากกกกกกกกก
แต่ละคนแบบว่า แลดูรักกันจริ๊งงง
คูภูมิพีมนี่ก็หวานนะ >_< ชอบตรงบัตรประชาชนอ้ะ คิดได้ไง
คูแทนฟ่างก็น่ารักกกก เพิ่งรู้อย่างจริงจังว่าสองคนนี้มารักกันได้ไง
ส่วนคู่คิวเต้ยนี่ฮา... ตกลงมันรักกันจริงป่าววะ? 55555555
ขอกดไลค์อีกรอบให้ปัน ~~
พี่แกรั่วได้ใจจริงๆ ตั้งแต่เรื่องไปเดทที่สนามมวยละ 55555555
ไม่อยากนึกภาพตอนทำงานเป็นอุปนายกฯเลย จะวุ่นแค่ไหนเนี่ย?!?
-
กรี๊ดๆๆๆ ชอบ น้องตาลคร๊า เลิศที่สุดใน 3 โลก
แต่ตอนนี้ ขอ Special แทนฟ่าง ด่วนเลยนะ
:m9:
-
ปันปันจะรั่วไปไหนเนี่ย
-
ตาลพิตขอ ปันปันเถอนะเพื่อน ชอบจริงๆ
-
+1ตาลค่ะ
-
:laugh: :laugh: อั้ยยะ..เตี้ยน้ำหนักน้อยกว่าเราอีก
ตัวเล็กจริงอะไรจริงนะเนี่ย
-
ชอบคำตอบของภูมิ-พีม สุดๆ
หวานกันได้อีกนะ แบบว่าขออีกๆ
-
อ๊ายยย คนนึงเป็นบัตรประชาชน อีกคนเป็นดิกชันนารี
จะหวานไปไหนคะสองคนนี้ :-[
พีม : ผมหนัก 55 สูง…. 168.3
ภูมิ : สามเซ็นก็เอา หึหึ
พีม : อย่าเสือกครับมึง สามเซ็นมันก็ส่วนสูงเว้ย >o<
ตรง'สามเซ็น'นี่ต้องเป็น'สามมิล'ป่ะคะ ถ้า.3เป็นเซนนี่แสดงว่า168ต้องเป็นเมตรป่ะ แบบนั้นก็ไม่เรียกว่าเตี้ยแล้วนะ :laugh:
-
บทสัมภาษณ์แบบรั่วๆ น่ารักดี
-
ขำปันปันอะ หุๆ
-
ตายกับคำตอบบัตรประชาชนของภูมินี่แล่ะ พีมเอ้ยยยอิจฉาเว่ยเฮ่ย :z3:
พี่คนแต่ง o13 ขอบคุณคร่า :pig4:
-
ในที่สุดก็ตามทันแล้วว :กอด1: อ่านเรื่องนี้บอกได้ตำเดียว "ฮาว่ะ"
รูมเมทแอบงง มึงหัวเราะเชี่ยไรเนี่ย = =; โอ้ยย อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข
เลิกเรียนปุ๊บ พุ่ง ย้ำอีกครั้ง พุ่ง เข้าใส่คอมกันเลยทีเดียว แบบว่าติดมากกก
เคยอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ตื่นนอนสิบโมงจนถึงตีหนึ่งอ่า ข้าวไม่ลงไปกินโทรสั่งอย่างเดียว
5555 ชอบที่สุด นี่แหละที่ตามหามานาน >/////<
รักเรื่องนี้ทีู่็ซู๊ดดด(วิบัติเพื่อเสียงเล็กน้อย ฮี่ๆๆ)
ปล.ขอคาราวะให้ทุกมุข ที่นักเขียนเขียนมาเลย มันแบบว่า ฮาสาดดดด เงี้ย อิอิ
ขอ :กอด1: :จุ๊บๆ: คนเขียนอีกสักสองสามที แล้ววิ่งไปเพ้อน้องพีมต่อ อร๊ายยย :oni1:
-
หนุ่มๆ น่ารักทุกคนเลย :m1:
แอบอยากให้เชนมีคู่(กับพี่เทนก็ได้นะ) :laugh:
-
ชอบๆๆๆ อ่านแล้วฮามาก
-
เสียดายเราไม่ได้ส่งคำถาม :sad4:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากมาย ภูมิเป็นพระเอกที่อยากให้มีในชีวิตจริงอ่ะน่ารักสุดยอด
-
ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สนุกมากเลยค่ะ บางตอนก็ฮากระจายมากกกกกกกกก
ถ้าบอกว่าชอบเฮียปันจะได้มั้ย(555+) เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
อ่านบทสัมภาษณ์แล้ว งานนี้มารอตอนหลักต่อ แต่อยากอ่านตอนพิเศษคิวกะเต้ยบ้างอะ
ชอบคู่รักติสและรั่วคู่นี้มาก แต่อยากจิ้นปันกะมิค หากรักกันจริงชีวิตนี้ ศรีธัญญาและวังสราญแน่
-
คิดถึง สี่วันเหมือนจะขาดใจ!!
-
??? มายัง
-
ตอนที่ 47 เมา
วันแม่ที่ผ่านมา คนอยู่ไกลแม่อย่างผมก็ได้แต่โฟนอิน วิดีโอลิ้งบอกรักแม่ผ่านเครื่องมือสื่อสาร คุณนายท่านก็ลัลล้าฮาเฮคุยกับผมเกือบสามชั่วโมง แบตโทรศัพท์ผมเสื่อมรึเปล่าก็ไม่รู้ เหอๆ แต่สำหรับผมแล้ววันแม่ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษเท่าไรนะ เพราะผมบอกรักแม่ทุกวันครับ^__^
พวกเพื่อนๆผมมันก็พร้อมใจกันปฏิบัติตัวเป็นลูกชายที่ดีอยู่กับแม่ พาแม่ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไอ้ภูมิเองก็กลับไปนอนกับคุณแม่ ผมก็เปลี่ยวเลย คึคึ ล้อเล่น ผมก็กลับไปหาอาปุ้ยไงครับ ผมเอาต้นดอกมะลิไปไหว้ และไม่ลืมที่จะขอบคุณอาสำหรับทุกๆอย่างที่ได้ทำเพื่อผม ก็น้ำตาซึมกันทั้งคู่ (และหลังจากนั้นอาก็กรีดร้องโหยหวนอยากได้ลูกเป็นของตัวเอง)
พีมรักแม่ รักอาปุ้ยนะครับ^^
ค่ำคืนต่อมาเลยมีการนัดฉลองย่อมๆ ไม่ได้เกี่ยวกับวันแม่ที่เพิ่งผ่านไปหรือวันครบรอบคบกันของผมกับภูมิแต่อย่างใดนะครับ แต่มันเกิดจากความอยากของไอ้คิวล้วนๆ
เหตุผลที่มันยกมาคือ ฝนตกบ่อยเหรียญบาทสวยดี หึ เห็นไหมครับว่าถ้าคนมันว้อน มันก็หาเรื่องดื่มจนได้ แถมวันนี้ไอ้คิวมันยังอยากเปลี่ยนบรรยากาศ เบื่อผับหรูๆ เลยมานั่งชิลๆที่ร้านเหล้าปั่น คือผมน่ะชิน แต่พวกไอ้เบียร์ไอ้ภูมินี่ไม่รู้ว่าเคยมามั้ย เพราะตั้งแต่คบกันมาถ้าไปเที่ยวก็เข้าผับตลอด
ร้านนี้ผมกับพวกเพื่อนๆที่คณะมาบ่อย (เคยแอบไอ้ภูมิมาเที่ยวครั้งนึง จุ๊ๆไว้นะครับ) เด็กถาปัต ศิลกรรมชอบมานั่งเพราะเป็นร้านสไตล์ย้อนยุค โบราณๆ อินดี้ ติสๆ บรรยากาศก็ดี ลมเย็นสบาย ร้านก็กว้างด้วย โต๊ะไม้ เก้าอี้ไม้เหมือนที่อยู่ตามร้านกาแฟโบราณน่ะครับ ที่สำคัญ เจ้าของร้านเป็นรุ่นพี่ที่คณะผมเอง ฮ่าๆ ประเด็นมันอยู่ตรงได้ส่วนลดค่าน้ำแข็งนี่แหละ
ไอ้คิวมันนัดรวมพลตอนสามทุ่ม แต่ผมกับไอ้ภูมิเพิ่งมาถึงร้านตอนสี่ทุ่มครึ่ง เพราะคุณชายภูมิท่านแต่งตัวแบบเต็มมาก ผมเลยไล่มันไปเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสกรีนลายเท่ๆแทนเชิ๊ตและแจ็กเก็ต ขืนใส่แบบนั้นไป คงได้เด่นสะดุดตาคนเพิ่มเป็นหลายสิบเท่า เรื่องไรผมจะยอม ฮ่าๆกูต้องเด่นสุดเว้ย
“ภูมิ ปล่อยก่อน คนมอง” ทันทีที่ก้าวขาเข้าร้านมือมันก็มาโอบเอวผมแบบอัตโนมัติเลย เอวกูจะกิ่วก็เพราะถูกมึงโอบมึงกอดนี่แหละ กลัวคนไม่รู้รึไงว่าได้กูแล้วน่ะ แม่ง
“ไอ้ภูมิ ปล่อยดิวะ” ผมตะโกนบอกภูมิแข่งกับเสียงนักร้องบนเวที แต่มันก็แค่ก้มมองผมด้วยสีหน้าเอือมๆ แถมยังดึงผมเข้าไปชิดกว่าเดิมอีก ตกลงว่าเมื่อกี้กูสื่อสารแย่หรือประสาทการรับฟังมึงมีปัญหาวะ โอเค ผมควรอยู่เฉยๆสินะ เอาเล้ย อยากทำไรทำ อยากกอดอยากจับก็ทำเล้ย กูขายขาดแล้วนี่
“มึงแคร์คนอื่นหรือแคร์กู” ดูมันถามดิ กูแคร์ตัวกูเอง กูอาย นี่คือสิ่งที่ผมคิด แต่เพราะผมยังอยากรักษาชีวิตนี่จึงเป็นสิ่งที่พูด
“กูแคร์มึง” T_T
“ดี คนจะได้รู้ว่ามึงเป็นของกู” ใครไม่รู้ก็ไปเล็มหญ้าเถอะ แม่งทำซะขนาดนี้ วันหลังก็หาปากกาเคมีมาเขียนกลางหน้าผากกูเลยนะว่ามีแฟนแล้ว คนก็มองตั้งแต่โต๊ะแรกยันโต๊ะในสุด เหอๆ หมดกัน ความหล่อที่อุตส่าห์สร้างมา ผมคงหากินไม่ได้แล้ว
“ผัวเมียดีเด่นแห่งปีเชิญทางนี้คร้าบบบบบ” ไอ้คิว ไอ้นรกสร้าง มึงเคยคิดบ้างมั้ยว่ากูอายเป็น ผมกับภูมิเข้าไปนั่งที่ที่พวกมันเหลือไว้ให้ รู้สึกว่าจะมากันครบแล้ว ไอ้พวกเพื่อนๆมันก็ยิ้มก็แซวเรื่องที่ไอ้คิวพูดเมื่อครู่ อย่า อย่าให้ถึงทีกูบ้าง
และเนื่องจากว่าวันนี้พวกผมมากันสิบกว่าชีวิตเลยต้องต่อโต๊ะ แน่นอนว่าพวกเราก็ตกเป็นเป้าสายตาจากประชาชนอีกแล้ว มีลูกบอกลูกมีหลานบอกหลานนะครับ ว่าอย่าคบเพื่อนที่หน้าตาดี เพราะมันใช้ชีวิตลำบาก(รำคาญ)
“ไงมึง หน้าหายเป็นจวักแล้วเหรอว่ะ เจอไปกี่น้ำล่ะ” ไอ้เชนก้มลงพูดติดหูผม เพราะเสียงเพลงดังมากครับ ถ้าจะพูดกันต้องไปพูดใกล้ๆหู และมันเป็นกลวิธีในการสัมผัสกันนิดๆหน่อยๆสำหรับนักเที่ยวกลางคืนด้วย
“อย่าเสือกให้มากนัก” ผมก้มไปบอกมันและไม่ลืมฝากฝ่ามือไว้กลางหัวมันด้วย ไอ้เชนก็หัวเราะ พร้อมหาแก้วให้ผมกับภูมิ
“เอาล่ะๆ เมื่อมากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ก็หันมาฟังทางนี้ครับ ฟังทางนี้” ไอ้ปัน มันนั่งหัวโต๊ะและยืนขึ้นจับขวดโซดาชนกัน จนไอ้เต้ยขำคิกๆ หึหึ แม่งเมาแล้วเหรอว่ะแต่วันนี้เชี่ยปันหล่อนะเนี่ย
“วันนี้ถือเป็นวันดี” พวกผมหัวเราะและรอดูว่ามันจะทำอะไร “ที่กระผมอุปนายกที่หล่อที่สุดในประเทศไทยและหล่อที่สุดเท่าที่มหาลัยนี้เคยมีมา”
“ไอ่ฟายยยยยยยยยย” ฮ่าๆคำสรรเสิรญเยินยอจากพวกผม
“เฮ้ยปัน ใครวะที่บอกว่ามึงหล่อ มันใส่ร้ายมึงนะนั่น ถือเป็นการกล่าวหาได้เลยนะเว้ย เดี๋ยวกูพาไปแจ้งความ”
“กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก”
“เชี่ยพีม แฟนหน้าตาดีสูสีกับกูหน่อยแม่งทำปากดี” ไอ้ภูมิถึงกับสำลักเหล้าเลยทีเดียว “ครับ เมื่อกี้ก็แค่เสียงหมูเสียงหมา เอาเป็นว่าขณะนี้ก็ได้เวลาอันเป็นมงคลแล้ว เรามาร่วมฉลองให้กับ…..” แล้วมันก็หยุดไป เหมือนนึกไม่ออกว่าจะฉลองให้กับอะไรดี หึ มันหันซ้ายหันขวา และแล้วมันก็หันไปเจอกับ……
“ฉลองให้กับกระถางต้นไม้ต้นนั้นหน่อยคร้าบบบ อ้าวชนนนนนน”
“…………….” เออ และแล้วพวกผมก็ชนแก้วกับมัน ชนให้กับกระถางต้นไม้ กูรู้สึกดีที่ได้ทำเพื่อธรรมชาติ อย่าคิดไรมาก
และเหมือนพรมลิขิตบิ๊กแอสจะมีจริง เพราะแก็งเมียน้อยไอ้คิวก็มาร้านนี้เหมือนกัน
“ผัวขาาาาาาาา แอร๊ยยยย” อีจีจี้ อีกรีน อีเคที่ วิ่งกรูเข้าหาผมกับไอ้คิว
“เฮ้ย ผีหางเครื่องหรือผีลิเกเนี้ย” พวกมันแต่งตัวเป็นผู้หญิงครับ แบบว่าจัดเต็มมากแต่ละคน เหอๆ “มึงจะสิงใครทำไมไม่เลือกร่างดีกว่านี้วะ นี่มาสิงร่างซากอีแร้งแอฟริกา”
“สิงจู๋มึงสิ อิคุณผัว อร๊ายย ผู้ชายยั๊วเยี้ยะเลย ลาภปากพวกเราแล้วค๊า” อีกรีนยิ้มร่า ส่งสายตาให้ทุกคนโดยเฉพาะกับภูมิ แต่ไอ้ภูมิมันไม่ค่อยถูกกับสาว?ประเภทอีกรีน มันค่อนข้างกลัวเพราะทำตัวไม่ถูก มันบอกว่าไม่รู้จะต้องทำตัวเหมือนเพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชาย ฮ่าๆ
ดูดิแค่อีกรีนทำตาหวานใส่ ภูมิถึงกับขยับเข้ามาชิดตัวผม ถ้าอีกรีนมันจะสิงมึงจริงๆ กูก็คงช่วยอะไรไม่ได้หรอกภูมิ หึหึ
“ภูมิขาวันนี้จี้เหมือนน้องยิปซียิปโซมั้ยคะ” อีจีจี้หมุนตัวให้ภูมิดูชุดเดรสสีแดงของมัน แต่ภูมิก็ยิ้มอย่างเดียว
“อย่างมึงน่ะเหมือนยิปซั่มมากกว่าอีจี้”
“กรี๊ดดด อีคิว หยาบคาย กูรับไม่ได้ กะเทยแซ๊ดดด นังกรีนมึงเก็บผัวมึงเลยนะ” ไอ้เต้ยนั่งขำอย่างเดียว ไม่ได้คิดจะยื่นมือเข้าช่วยเลย
“อีคิว มึงอยู่นิ่งๆ สมอ้างเป็นสามีกูอวดอีกะเทยปฐมวัยโต๊ะนั้นหน่อย หนอยยยอีดอก ริจะเทียบรุ่นกับพวกกูเหรอย๊ะ หน้าปลวกๆ”
“ด่าเค้านี่ไม่ดูตัวเองเล๊ยมึงอ่ะ” ไอ้ปันว่า
“อ๊าย อิปัน เดี๋ยวกูตบปากฉีก เรื่องที่มึงไม่เซ็นอนุมัติงบฯชมรมกูนี่ยังไม่เคลียร์นะมึง แล้วอีห่าจี้ มึงเป็นโรคลำไส้รึไงย๊ะ บิดอยู่นั่นแหละ มึงเป็นไรคะอีดอกฟักทอง”
“กูเขินเชนอ่ะมึง” ไอ้เชนมันเป็นขวัญใจสาว?เหล่านี้เลยนะครับ เพราะเชี่ยนี่ชอบให้ความหวัง ยิ้มหล่อไปทั่ว
“อีจี้อีสะดือทะเล เชนของกู ของมึงคุณชายเบียร์นู่น” อีเคที่รีบแสดงความเป็นเจ้าของ
“หยุดค๊าหยุด พวกมึงเลิกแย่งกัน กรุณาอย่าทำตัวเป็นกะเทยอนาถาค่ะ เพราะพวกเราเป็นกะเทยมีศักดิ์ศรีและมีสมอง เราต้องเป็นกะเทยแห่งยุคโลกาภิวัฒน์”
“หึ สงสัยโลกเราคงเข้าสู่กาลียุคแล้ววะ”
“แรงค่ะผัวขา ว่าแต่คืนนี้พวกผัวๆมาฉลองอะไรกันมีทราบเคอะ”
“มาเพราะอยากแดก ไม่ได้มาหาหนอนแดกอย่างมึงก็แล้วกัน เออกรีนกูถามหน่อยสิ” ไอ้คิวมันยื่นหน้าเข้าไปดูหน้าอีกรีนใกล้ๆ รายนั้นก็เชิดหน้าให้ดูประหนึ่งว่ามั่นใจในความสวยของตัวเองมวากกกก “นั่นขนตาหรือแผงคอม้าวะอีห่า แม่งยาวเฟื้อย กูว่าขนตามึงนี่ถักเปียได้เลยนะหรือไม่งั้นมึงก็ลองเอาที่หนีบผมหนีบดูสิ คงอยู่ทรงว่ะ”
“อีเวร พูดซะขนตาปลอมกูรู้สึกผิด”
“พวกมึงเหนื่อยมั้ยกูถามจริง”
“เพื่อความสวย แม้เหนื่อยกูก็บ่ยันค่ะ” อีจี้ยืดอกที่แต่มีนมปลอมๆ
“ลำพังต้องจ้างวินมอไซรุมโทรมตัวเองก็ลำบากพออยู่แล้ว มึงยังต้องมาขายตัวซื้อกาบมะพร้าวยัดนมอีกเหรอ โธ๊ อีพวกกะเทยเอื้ออาทร ไหนๆเอามาจับดิ๊” กร๊ากกกก เชี่ยคิวแม่งปาก….จริงๆ มันจับนมอีกรีน อีกรีนก็คราง ทำหน้าทำตาซะโอเว่อ พวกผมหัวเราะจนปวดกราม
“มึงเห็นของกูแค่ข้างบน ข้างล่างอีเคมันผ่าแล้วนะย๊ะ”
“เฮ้ย!!!!” พวกผมหันไปมอง อีเคที่ที่ยืนยิ้มสยองอยู่
“มึงผ่าจริงๆเหรอเคที่” ผมไม่คิดว่ามันจะกล้าทำ
“อืมกูผ่า…….ผ่าไส้ติ่ง กรี๊ดดดดดดดด ฮ่าๆๆๆ”
“หน๊อย อีช้างฟาด หลอกกู แต่อย่างมึงไม่ต้องทำหรอกเค เพราะตอนมึงนอนไส้ก็ไหลออกมากองบนพื้นอยู่ดี อีชะมดเปรู” ไอ้คิวกระชากวิกผมอีเคแทบหลุด
เมื่อพวกสาวๆมันพอใจกับการแทะโลมพวกผม มันก็ลอยละล่องกลับไปสู่โต๊ะมัน เสียงกรี๊ดเสียงหัวเราะดังมาไม่ขาด บอกแล้วครับว่าถ้ามีพวกอีกรีนที่ไหน ไม่ต้องมีหลอดไฟ ชีวิตก็มีสีสันสว่างสดใสเสมอ ฮ่าๆๆ
พวกผมก็ดื่มกันไป ฟังเพลงไป คุยกันบ้าง เหล่สาวบ้าง มีสาวบางคนใจกล้าถึงกับเข้ามาชนแก้วพวกผมก็มี ก็ขำๆครับ ไอ้คิวนี่เจอบ่อยสุด ไอ้เต้ยองค์ลงจนจะเรียกฟ้าเรียกฝนแล้ว กร๊ากกก
“พี่ๆๆๆๆๆแก้วนี้ผมขอฉลองให้กับพี่เบียร์ว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งนิติศาสตร์สามปีครึ่งคร้าบบบ ชนๆๆๆๆ” ไอ้แมทลุกขึ้นยืน ยืนแบบเอียงๆซะด้วย
“จริงดิ” ไอ้แทนหันไปถาม
“มึงก็เชื่อไอ้แมทมัน จบสามปีครึ่งอะไรล่ะ กูก็จบพร้อมพวกมึง”
“แล้วเกียรตินิยมล่ะ”
“ถ้าเทอมนี้วิแพ่งได้บีก็คงพอมีลุ้น”
“เชี่ยงุบงิบนะมึง แต่กูว่ามึงจบพร้อมกูกับไอ้ฟ่างดีกว่าเบียร์” ไอ้เชนตะโกนบอก ฮ่าๆ ก็ทันตะกับถาปัตมันเรียนหลักสูตร6ปีไงครับ มันเลยชวนไอ้เบียร์อยู่ด้วย
“อย่าเลย แค่สี่ปีกูก็จะอ้วกแล้ว”
“สต๊อป หยุดๆๆๆๆๆ” ไอ้มิค โบกไม้โบกมือ หึ ไอ้คออ่อนเอ้ย “ใครพูดเรื่องเรียนกูขอแช่งให้จู๋เหี่ยว” คำแช่งมึง ไม่ควรท้าทายเลยว่ะมิค พวกผมพากันเปลี่ยนท็อปปิคในการสนทนาแทบไม่ทัน
“ไอ้มิค ทำไมมึงเมาเร็วจังวะ”
“ใครบอกว่ากูเมา กูไม่มาวววววววววว ฮู้ม่ายเจ้า”
????????????
“ภาษาเหี้ยไรของมึงว่ะมิค” ไอ้คิวถาม
“นั่นดิพี่ จะเหนือก็ไม่เหนือ จะใต้ก็ไม่ใต้” ฮ่าๆ เรื่องนี้ผมรู้ครับว่าทำไม ไอ้ภูมิมันเล่าให้ฟังว่า ช่วงนี้ไอ้มิคอยากเรียนรู้วัฒนธรรมสี่ภาค มันเลยคบสาวจากทั่วภูมิภาคของประเทศไทย คนก่อนสาวบัญชีจากแพร่ คนต่อมาสาวครุจากสกล และคนปัจจุบันสาวเภสัชจากสงขลา
ตอนนี้มันก็บรรลุจุดประสงค์โสดาบัน พูดได้หลายภาษาตามที่ต้องการแล้วครับ แต่มีปัญหาตรงที่มันดันเอามารวมกันจนก่อให้เกิดภาษาใหม่ แต่แม่งฟังไปฟังมาเหมือนภาษาไทยยุคที่บรรพบุรุษเราเพิ่งอพยพลงมาจากเทือกเขาอัลไตน่ะครับ
“พี่บ่าวฮักเจ้าอีหลี อ้ายบ่ขี้ฮ่กเด้อ เจื้ออ้ายม่าย” ไอ้เชนถึงกับกุมขมับ ฮ่าๆ มึงจงมุ่งมั่นต่อไปมิค สักวันมึงน่าจะแตกฉาน
เพลงแล้วเพลงเล่า เหล้าขวดแล้วขวดเล่าเริ่มพรากสติของพวกผมไปทีละนิด พี่นักร้องกำลังร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้โต๊ะนึงอยู่ครับ คนในร้านรวมทั้งพวกผมก็ปรบมือร้องไปกับเขาด้วย เพื่อนของน้องคนนั้นก็ให้ของขวัญ ให้ตุ๊กตากัน และเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อมีคนอุ้มตุ๊กตานกเพนกวินผ่านหน้าไอ้ปันไป
“…………………..”
ซวยแล้วไง
“มึง……กูอยากได้นกแพนกวิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนน” เคยเห็นโฆษณาที่เด็กมันดิ้นๆอยู่ข้างสระน้ำมั้ยครับ ที่มันอยากได้โลมาอ่ะ นั่นแหละครับ ไอ้ปันกำลังมีสภาพแบบนั้นเลย คือปันมันคลั่งนกแพนกวิน มันชอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมเคยถามเหตุผลว่าทำไมถึงชอบ มันก็บอกว่า “ พวกมึงลองคิดดูสิ นกเหี้ยไรบินไม่ได้แต่ดำน้ำได้ แม่งโคตรเทพ”
มันเลยชอบมาก ชอบมากแค่ไหน ก็คิดดูว่ามันเคยบอกพ่อให้เปิดโรงงานน้ำแข็งให้ เพื่อที่จะได้เอาเพนกวินมาเลี้ยง หาวินด์เซิร์ฟให้มันไถลเล่นด้วย เหมือนในการ์ตูน
ช่วงนั้นพ่อไอ้ปันโทรหาพวกผมบ่อยมาก “ดูปันปันให้พ่อด้วยนะลูก สงสัยปันปันคงเรียนหนักเลยเครียด” พอพวกผมถามว่ามันว่ามึงจะเลี้ยงยังไง ในเมื่อเมืองไทยมันร้อน มันตอบว่าไงรู้มั้ยครับ
“มันจะไปยากอะไรวะ แค่จับมันยัดเข้าช่องฟิชแม่งก็เลี้ยงได้แล้ว ซื้อพรานทะเลมาให้มันแกะกินเอง จะนอนก็ค่อยไปอุ้มมันมากอด เห็นไหม ง่ายๆ” และวันต่อมามันก็ไปถอยตู้เย็นขนาดยักษ์มาเปิดช่องฟิชไว้รอแช่นกเพนกวิน เพราะหวังว่าซักวันจะได้เลี้ยง
เชื่อเถอะครับ คนปกติ ไม่มีใครเค้าคิดหรอก
พวกผมก็ทั้งปลอบต้องปรามมันอยู่นาน ถึงหายบ้ากลับมากินเหล้าต่อ
“เออ คิว กูว่าจะถามมึงตั้งนานแล้ว มึงเป็นบ้าอะไรถึงได้ใส่ทองเต็มคอ” ปกติไอ้คิวไม่ใช่คนที่จะชอบเครื่องประดับจำพวกนี้เลย แต่วันนี้มันใส่ซะระโยงระยาง มันยักคิ้วข้างเดียว ยิ้มมุมปากใส่พวกผม ก่อนจะคว้าคอไอ้เต้ยมากอดไว้
“ของรับขวัญเว้ย เมียซื้อให้” ป๊าดโธ่ ผมหันไปมองไอ้เต้ยที่กำลังยิ้มแป้นจนตาปิด
“มันซื้อให้หรือมันจิ๊กมากันแน่พี่คิว แมทได้ยินม๊าบ่นว่าสร้อยหาย” ฮ่าๆ ไอ้น้องเต้ยมึงแรงได้ใจกูจริงๆ แม่งขโมยทองร้านตัวเองมาให้ผู้ชาย
“เชี่ยแมท กูซื้อเองบ้างเหอะ”
“ลงทุนมากน้องกู” ไอ้ฟ่างแสยะยิ้มพอใจ
“แต่มึงก็ไม่น่าจะใส่มาเยอะขนาดนี้นะคิว เดี๋ยวคนจะคิดว่าเป็นเมียฝรั่งนะเว้ย แขวนซะเต็มคอ” ผมบอกมันด้วยความหมั่นไส้ แหม๊ ทำเป็นใส่มาอวด แหวนทองคำขาวกูยังไม่โชว์เลย แต่ที่จริงวันนี้ผมพยายามเอามือซ้ายถือแก้วเหล้า ทั้งที่ถนัดขวา กรั่กๆ แต่ก็ไม่มีใครเห็นแหวนผมซักคนY_Y
“อิจฉากูล่ะซี้ ไอ้แคระ มึงก็บอกแฟนหนุ่มสุดที่รักมึงโอนบ้าน โอนหุ้นให้สิ หรือเคยได้แต่ว่านหางจระเข้ กร๊ากกกก” สิ้นเสียงหัวเราะ ไอ้คิวก็ได้รับของสมนาคุณจากผมเป็นก้อนน้ำแข็งขนาดย่อมเยา?
และพอเริ่มดึก บรรยากาศก็ยิ่งคึกคักแทบจะไม่มีใครนั่งแล้วครับทุกคนลุกขึ้นเต้นหมด ไอ้คิวไอ้มิคออกสเต็ป สกาเรกเก้แบบว่าโคตรมันส์ ฮวิก ฮวิก ฮวิก ส่วนผมก็ได้แต่โยกหัวเพราะเชี่ยภูมิไม่ให้เต้น ไม่รู้จะหวงไรนักหนา
และพอเมาจนได้ที่ไอ้แมทก็เริ่มกลับสู่ถิ่นฐานบ้านเกิดที่มันจากมาครับ ไม่ใช่อิตาลีนะ แต่เป็น
“หมู่อ้ายบ่เข่าใจ ผมบ่อยากไปอิตาลี ผมอยากยู่ขอนแก่นนนนน ผมบ่อยากปายยยย เป็นหยังจั่งบังคับโผม ฟังผมแหน๊”
กร๊ากกกกกกกกกกก
“แมทๆ ขึ้นซับไตเติ้ลให้พวกกูด้วย หึหึ” ไอ้ฟ่างสะกิดไอ้แมท ทั้งที่กำลังกุมท้องหัวเราะ
“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกูแปลให้ แค่นี้จิ๊บๆ” ไอ้มิคครับมันจะโชว์พาวว์ “ไอ้แมทมันบอกว่าพวกเราน่ะไม่เข้าใจมัน ว่ามันไม่อยากไปอิตาลี มันอยากอยู่ขอนแก่น มันเกิดที่นั่นก็อยากจบชีวิตที่นั่น อยากตามหาฝัน เป็นคนยิ่งใหญ่ จบ ให้เสียงภาษาไทยโดย พันธมิค” ตอนจบไอ้มิคทำเสียงใหญ่ๆเหมือนพากษ์หนังครับ
แต่ทำไมมันแปลยาวจังฟระ เออ เอาเข้าไป รั่วกันเข้าไป ไอ้ปันก็เรียงก้อนน้ำแข็ง ไอ้มิคก็สนทนาสามภาษา ไอ้คิวกับไอ้เชนส่องหญิง ส่วนไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิดวลออนเดอะร็อค ไอ้เต้ยกับไอ้แมทมันเจอเพื่อนเก่าเลยเข้าไปทักทาย
ส่วนคู่รักในตำนานแทนฟ่างเขาก็ไม่ค่อยสนใจพวกผมเท่าไรหรอกครับ ไอ้ฟ่างมันหันข้างให้วงเหล้าแต่หันหน้าเข้าหาเวที ไอ้แทนก็กางขาลากเก้าอี้แฟนให้มาชิดแล้วนั่งซ้อนหลัง ฟ่างก็เอนหลังมาพิงอกไอ้แทน ห่าแทนได้ทีแม่งซบไหล่ ซุกไซร้คอไอ้ฟ่าง โดยไม่ได้แคร์สายตาเสียดายของผู้หญิงค่อนร้านเลย
-
“เฮียแทน เพื่อนเต้ยบอกว่าเฮียอ่ะหล่อ” ไอ้เต้ยลากไอ้แมทกลับมาพร้อมคาบข่าวมาบอก ไอ้ฟ่างขำก่อนจะมองหาคนที่ชมไอ้แทน
“คนไหนวะเต้ย มึงบอกมันไปตัดแว่นซะนะ ไม่ก็เดินมาดูใกล้ๆเพราะกำลังเข้าใจผิดอย่างแรง ฮ่าๆ”
“เชี่ยฟ่าง” ไอ้แทนผลักหัวไอ้ฟ่างที่หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ชอบอกชอบใจ แล้วก็กลับไปสิงกันต่อ
“เต้ยๆ มึงยืนขึ้นดิ” อยู่ๆไอ้คิวก็บอกให้ไอ้เต้ยที่เพิ่งจะนั่ง ให้ลุกขึ้นยืน สงสัยมันจะมึนก้อนน้ำแข็ง ไอ้น้องเต้ยก็เอ๋อเหรอ มองซ้ายมองขวาลุกขึ้นตามที่แฟนมันบอก
“อะไร มีไรเหรอพี่คิว”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่มึงนั่งทับหัวใจกูอยู่” สาดดดด ทั้งเสียงโห่ เสียงสำรอก และเสียงประนามหยามเหยียดต่างถูกส่งไปที่ไอ้คิวอย่างมิได้นัดหมาย มีแต่ไอ้เต้ยที่อายแล้วมุดลงไปอยู่ในเสื้อคลุมไอ้คิว
“ฟ่างมึงน่ะมันคนสองใจ” คราวนี้ไอ้แทนบ้างครับ ขยันหาคำจริงๆนะพวกมึง
“สองใจเหี้ยไร พูดให้มันดีๆนะ” ไอ้นี่นอกจากเหวี่ยง ก็ไม่ได้รู้อะไรเล๊ย
“ก็ใจนึงอ่ะของมึง อีกใจอ่ะของกู”
“เสี่ยวววววววววววววว”
“หึหึ มึงไม่เอาบ้างเหรอภูมิ” ไอ้เบียร์หันมาถามเพื่อนมัน
“ไม่”
“คิดไม่ได้อย่างพวกกูล่ะซี้” ไอ้แทนกับไอ้คิวแท็กมือกันอย่างถูกใจพร้อมหัวเราะใส่ภูมิ
“เปล่า แต่ความรักของกูมันมากมาย เกินกว่าจะหาคำพูดมาอธิบายได้” ไปแล้วครับ มันไปแล๊ววว
“ขากกกกกกกกกกกกถุ๊ย”
“กระโถนมั้ยครับ” ไอ้ภูมิถามไอ้เชน
“ไม่ กูกลืนแระ”
“ภูมิ มึงจูงควาย ไปเลยนะ กูสร้างฟาร์มไว้ให้แล้ว ไป๊” ไอ้ภูมิมันหัวเราะงอหงาย กับมุกควายๆแป้กๆของตัวเอง
มีรุ่นพี่รุ่นน้องผมเข้ามาทักไม่ขาดสาย ไอ้ภูมิก็เลยไม่ปล่อยให้ผมกระดิกไปไหน มึงฝังชิปติดเรดาใส่กูเลยมั้ยภูมิ แค่ไปเข้าห้องน้ำมันก็ตามอ่ะครับคิดดู ผมกลับมาจากห้องน้ำ ไอ้ฟ่างก็กำลังจะบวงสรวงจับไอ้แทนลงหม้อ เพราะเชี่ยแทนแลกเบอร์กะสาว มันก็ง้องแง้งๆใส่กัน
“ภูมิ ถ้ามึงจะห่วงจะหวงไอ้พีมขนาดนี้นะ กูว่ามึงเอามันไปอัดกรอบตั้งในตู้โชว์เลยดีกว่า” เป็นคำแนะนำจากไอ้อภิชาตบุตรเบียร์ครับ
“ทำได้กูทำไปแล้ว” เหอๆ มึงอย่าไปท้ามันเลยเบียร์ เกิดวันดีคืนนี้มันหน้ามืดฆ่าปาดคอกู ถลกหนังไปแปะฝาห้องทำไง
ผมกับไอ้ภูมิมัวแต่หลุดเข้าโลกส่วนตัว มารู้สึกอีกทีก็ตอนที่ไอ้คิวกับไอ้แทนทำเท่ขึ้นไปร้องเพลง พอได้ยินชื่อเพลงที่มันจะร้อง พวกผมก็โห่เลยครับ
“แฟนเราเอาแต่ใจ” เสียงกรี๊ดดังกว่าตอนนักร้องจริงๆซะอีก
http://www.4shared.com/embed/137712839/5e38e662
ไอ้ฟ่างมันยังนั่งนิ่งๆสงสัยจะยังงอนกันไม่หาย แต่เชี่ยเต้ยลุกขึ้นยืนตะโกน แฟนเต้ยๆ จากนั้นมันก็แท็กทีมเป็นดูโอ้เฉพาะกิจ ร้องเพลงลั้นล้าของชินวุฒิ และยังเอาฮาด้วยการบอกชื่อตัวเองตอนเริ่มเพลง เลียนแบบพี่แบงค์กับน้องชิน
ในเนื้อเพลงมันเป็น ชิ ชิ ชิ ชินวุฒิใช่มั้ย ไอ้แทนก็ร้องว่า “กะ กะ กะ กะ กะ วินภพ ภพ ภพ” สาดดดทำแอคโค่เองด้วย ฮ่าๆ
ไอ้คิวก็ไม่น้อยหน้า “ซี ยู้ ที่ อี้ (Cute)
และที่เรียกเสียงกรี๊ดสุดๆก็ตอนที่อีกรีนมันปีนขึ้นไปฟีชเจอริ่งเป็นพี่โอปอล อย่างที่บอกคนที่มาเที่ยวก็เป็นนักศึกษามหาลัยผมซะส่วนใหญ่ ก็คงพอรู้จักพวกไอ้คิวบ้าง อีกรีนมันก็ควบสองเลยครับ กอดคอไอ้แทนไอ้คิว แถมเลื้อยไปมาอีก ไม่ไหวจะฮา
แล้วเชี่ยแทนแม่งกระโดดลงเวที มาร้องตรงหน้าข้าวฟ่าง คนกรี๊ดมันตั้งแต่เดินมา เหอๆ ไอ้ฟ่างเขินจนทำอะไรไม่ถูก ไอ้ภูมิก็เป่าปากแซวพี่ชายตัวเอง ผมกับไอ้เชนนี่ตบโต๊ะจนเจ็บมือ แม่งกูเขินแทนเว้ย ไอ้คู่รักตัวอย่างเอ๊ย
http://www.4shared.com/embed/592735235/231a2625
เรื่องที่แล้วๆ เธอจงลืมมันไป ก็แค่ไม่รู้ไม่ชี้ ทำไปเลยตามใจ
รู้ทั้งรู้ว่าผมมันเป็นคนยังไง โอ้วเธอ ไม่ได้มีใครจะยังคงรักเธอ
ไม่ใช่ว่าเพ้อแล้วทำตัวลัลลา จะหึงอะไรนักหนา ชอบวีนไปวีนมา
ผู้ชายที่มันเจ้าชู้ เรื่องมันธรรมดา โอ้วเธอ ไม่ได้มีใครจะยังคงรักเธอ
ก็เจ้าชู้แค่นิดๆ อย่าคิดเล็กคิดน้อย Everyting it gonna be all right
ก็อย่าคิดให้มันเยอะ อย่าเยอะได้ไหมค่ะ Everyting it gonna be all right
ก็บอกว่าฉันรักเธอ แล้วฉันจะไปรักใคร จึงคิดให้ดีๆ แล้วก็หวังว่าเข้าใจ
ก็ไม่ได้งุงิ ครุคริ Crazy Babe I just wanna say
คงเป็นผู้ชายประเภท ลั้นลา ลั้นลา ลั้นลั้น ลา ลา ลา ลั้นลั้น ลา
ลั้นลั้น ลา ลั้นลา ลั้นลั้น ลา ลา ลา ลันลัน ลา ลา
นึกหรือว่าไม่รู้ที่เธอใช้บีบี ที่ทักคนนู้นคนนี้ เพื่อแลกพินบีบี
ผู้ชายห้อมล้อมเธอเพราะว่าพินบีบี โอ้วเธอ นี่อะไรนี่อะไรของเธอ
ไม่ได้ชอบเขาแล้วเธอคุยทำไม ก็ลบเบอร์ทิ้ง ไม่เห็นจะเป็นอะไร
นุ่งสั้นโชว์โป๊ เธอจะต้องโชว์ทำไม โอ้วเธอ ไม่อยากให้ใครต้องมามองจ้องเธอ
สรุปว่าเธอนั้นก็เยอะ ผมนั้นก็เแยะ แต่ Everyting it gonna be all right
ก็ยังไงล่ะตัวเธอ อย่างงทำเป็นเบลอ Everyting it gonna be all right
เธอบอกว่าฉันรักเธอ แต่เธอก็ทำเรื่องเดียวกัน คิดให้ดีๆ
และก็หวังว่าเข้าใจ ก็อย่ามางุงิ ครุคริ Crazy Babe I just wanna say
คงเป็นผู้ชายประเภท ลั้นลา ลั้นลา ลั้นลั้น ลา ลา ลา ลั้นลั้น ลา
ลั้นลั้น ลา ลั้นลา ลั้นลั้น ลา ลา ลา ลันลัน ลา ลา
นี่มันอะไรกันคะ เจ้าชู้แล้วยังมาแขวะ เรื่องเล็กเรื่องน้อยเกี่ยวกับพวกผู้หญิง
เดี๋ยวก็เข้าใจเองแหละ ผู้ชายมันเจ้าชู้ สนุกไว้หาเสน่ห์
ทำหนุ่มบางคนเขาเหลียวมองหญิงกันซะจนตาเหล่
ไม่ได้ดัดจริตนะฮะเขามองหนูเองหรอกย่ะ
เเล้วทำไมเวลาเธอมองผู้หญิงบางคนทำไม่ไม่คิดบ้างง่ะ
สมองเธอมัวแต่คิด เรื่องที่มันวิปริต หุบปากได้ป๊ะ หุบปากได้ป๊ะ
พวกมันกลับลงมาด้วยเสียงกรี๊ดถล่มทลาย
ไอ้ปันเห็นไอ้คิวกับไอ้แทนเกิด มันเลยชวนไอ้มิคออกไปโชว์หวังจะได้เป็นดาว มันสวมวิญญาณเกาหลีแนะนำตัวว่าอยู่ 2PM แล้วแม่งร้องเหี้ยไรไม่รู้กูฟังไม่ออก ผมเห็นแต่ไอ้ปันกดหัวไอ้มิคลงแล้วแหกปากตะโกน keep your head downnnnn
และร้องท่อนนี้วนไปวนมา ตอนแรกพวกผมก็ไม่รู้อะไร แต่ไอ้เต้ยมันปล่อยก๊ากลั่นร้าน หัวเราะจนหงายหลังแล้วบอกว่าเฮียปันร้องผิดวง กร๊ากกกกก เชี่ย ผิดวง พวกผมแทบจะมุดขวดโซดาหนีด้วยความอายแทน กูไม่ใช่เพื่อนมัน กูไม่รู้ กูเมา
พวกมันกลับลงมาด้วยเสียงหัวเราะถล่มทลาย
“เอามั้ยพีม” ไอ้เชนยื่นบุหรี่ให้ผม ปกติก็ไม่สูบกันหรอกครับ ยกเว้นตอนกินเหล้าก็มีบ้างไรบ้างตามประสา ผมกำลังจะยื่นมือไปรับ แต่ก็มีมือดีแย่งมวนบุหรี่ไปซะก่อน
“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูสูบให้” ไอ้ภูมิบอก ก่อนจะเอาไปสูบเอง มันหันไปพ่นควันสีขาวอีกทาง แม่งไรว้า และยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว ภูมิก็โน้มลงมาจูบปากผม สัมผัสได้ถึงกลิ่นนิโคตินและรสฝาดเฝื่อนที่ยังติดลิ้น
ไอ้ภูมิจูบผม จูบต่อหน้าเพื่อนด้วย มันยกขวดโซดามาบังฉากเรท16+ เบาๆของเรา เหมือนโฆษนาโซดาไปด้วยในตัว
“สัด ทำไร หน้าด้าน” ทันทีที่มันผละออกไปผมก็ด่าแก้เขินเลยครับ เชี่ยแม่ง ถึงจะมืดแต่อาจจะมีคนเห็นก็ได้นะเว้ย
“ก็กูไม่อยากให้มึงเสียสุขภาพ เห็นมั้ยกูรักมึงแค่ไหน” อื้อหือ ตรงมาก ชัดเจนแจ่มแจ้งแดงแจ๋ ไม่มีปกปิดหมกเม็ด ปิดบังไว้เป็นส่วนตัว เป็นพวกชอบแสดงออกเยอะ(เกิน)ใช่มั้ยมึง แล้วไม่ต้องมายิ้มหล่อใส่กูเลยนะ
“สัดเอ๊ย คิดถึงเมื่อก่อนตอนมันรู้จักกันแรกๆ แม่งจะฆ่ากันตาย ตอนนี้ยังกับหนังคนละม้วน” ไอ้คิวรีบกระแหนะกระแหนผมทันที
“ใช่เลยพี่คิว นี่แหละเขาถึงว่าเกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้น ผมเกลียดพี่อั้มพัชราพาอ่ะพี่ อิอิ” กูไม่คิดว่าพี่อั้มเค้าจะแลเหลียวมึงนะแมท
“แต่คู่กู กูไม่เกลียดข้าวฟ่างนะเว้ย พวกกูอะ love at the first sight จริงมั้ยจะฮั่นนี๋”
“ถ้าอยู่เงียบๆกลัวคนไม่รู้ใช่ไหมว่ามึงจัญไร ห่ะแทน” ฮ่าๆ โดนไปอีกชุด
“มึงด่ากู ด่ากูทำไมอ่ะฟ่าง มึงไม่รักกูใช่มั้ย ไหนมึงบอกว่ารักกูตั้งแต่แรกเห็นไง” ไอ้แทนกำลังแหย่ไอ้ฟ่างครับ
“ไอ้ควาย กูไม่ได้เกย์นะ ถึงจะเห็นผู้ชายด้วยกันครั้งแรกแล้วรัก”
“แล้วมึงรักกูตอนไหน”
“ก็ตอนที่มึง… อะ ไอ้สัด หลอกถามกู” ไอ้แทนหัวเราะ เบี่ยงตัวหลบกำปั้นที่รักมัน ไม่นานมันก็จับมือไอ้ฟ่างไว้ได้
“ช่ายยยย ใช่ๆ รักแรกพบ love at the first sight มันก็เหมือนกับน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่านั่นแหละ” ไอ้-ปัน
หือ?????? ป่ากับเรือมาเกี่ยวเหี้ยไรด้วย แล้วน้ำมาจากไหน แล้วเสือคืออะไรยังไงเหรอปัน
และแล้วพวกผมก็ผ่านราตรีนี้ไปแบบเมาๆมึนๆครับ
TBC >>>>>>>>>
………………………….
เรื่อยๆมาเรียงๆ ไร้สาระคะ อิอิ แต่มีความสุขในการพูดถึงหนุ่มๆ หวังว่าทุกคนจะแฮปปี้เช่นกันนะคะ ปล ไอ้แทน แกจะเอารางวัลคู่รักตัวอย่าง แบบที่ไอ้พีมมันว่าจริงๆเหรอ
-
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดด
----
ชอบปันปันอ่ะ ฮามาก 5555555555555555 คิดไปได้แต่ละอย่าง :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แหม แอบเขินแทนคู่ภูมิพีม อิอิ ตอนสูบบุหรี่ :-[ :-[ :o8:
-
แงงงงงงงงงงง จิ้มไม่ทัน เชอะ 55555+
-
เริ่มขำตั้งแต่มีคำว่า"ปัน" คนอะไร ฮาได้ฮาดีจริงๆ :laugh: :jul3:
-
อ่านไปยิ้มไป
+1
-
เฮฮาตลอดๆ
PP จะหวานจะอะไรนักหรา อิจฉานะเนี่ย
-
ปันปัน ได้อีกค่ะ :m20: :m20: :m20:
ถ้างานมหาลัยหนักไป พักบ้างอะไรบ้างก็ได้นะคะ พี่เป็นห่วง :laugh:
-
เมาแล้วรั่วทั้งแก๊งค์ :กอด1: น้องเต้ยทุ่มทุนมากกกกกกก o13
-
:pig4: :laugh:
-
ตาลพิตยังยืนยัน นอนยัน นั่งยัน ตะแคงยันว่า
นู๋จาเอาปันปันๆๆๆๆ o9 o9 o9
-
ฮาบรมเลยค่า :m20:
ชอบกลุ่มเจ๊กรีนมากๆ ฟัดปากกับพวกหนุ่มนี่มันส์อย่าบอกใคร ขำแบบฉุดไม่อยู่
ปันมีอะไรจะเพี้ยนไปกว่านี้อีกมั้ย ขั้นเทพอ่ะเค่อะ อย่างฮาเลย :laugh:
ภูมิ ถ้าจะหวงขนาดนี้ก็ฝังชิพที่ตัวพีมไปเลยดีกว่านะ ติดจีพีเอสเสร็จสรรพ จะได้รู้ทุกวินาที ฮ่าๆๆๆ
แต่ก็หวานจังนะคู่นี้ น่าร้ากกกกกก :impress2:
ปล.คิดถึงคลื่นจังเลยค่ะ หายไปเลยแฮะ แอบนอกใจพีมไปหาสาวคนไหนเปล่าเนี่ย :fire:
-
น่ารักกันทุกผู้ทุกคนจริงๆ :กอด1:
ส่วนปันปัน :m20:
-
วันนี้เน็ตกากมาก ปกติเม้นแต่ในเด็กดี แต่วันนี้เข้าไม่ได้เลย ขอย้ายตัวเองมาเม้นที่นี่ละกัน ฮ่ะๆ
ตอนนี้ไม่มีประเด็นอะไรเลย ต่ฮาสุดๆ ฮ่าๆๆ แต่ละคนนี่ยังกะลิง = =ll
โดยเฉพาะตอนปันร้อง keep your head down ฮ่าๆๆ ไม่ไหวละปวดท้องเลย
-
เจอภูมิหวานใส่พีมตอนนี้ สาบานว่าอินท์ ยิ้มไม่หุบเลย >_____< พีมน่าร๊ากกกกกกมากกกกกก !!
ความน่าัรักของตอนนี้มาเป็นละลอก ไม่ให้คนอ่านได้พักหายใจเลยอ่ะ TT ภูมิเวลาหวานดูแบบซื่อๆ
คิดอะไรพูดแบบนั้น ไม่มีอาย เดินโอบเดินกอด อร๊ายยยยยย ไม่ไหวจะเขินน >_< น่ารักที่สุดในโลก
แทนก็เกรียนอ่ะ มีแลกเบอร์สาว ขอให้ฟ่างงอนเยอะๆ ฮ่าๆๆ แลดูซาดิสชอบดูสองคนนี้ทะเลาะกัน
ฟ่างซึนดี เวลาง้อก็เลยดูแบบ ขี้ง๊อน ขี้งอน ชอบ : ) แต่เค้าก็หวานแบบเบาเบาตลอดอ่ะ แทนชอบออกสื่อตลอด
อ่านแล้วแบบ เออ....อีนี่หน้าด้านเนอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แต่ก็ชอบอ่ะ ฟ่างก็เขินตลอด น่ารัก อ่านแล้วอารมณ์ดี
ส่วนตอนนี้อยากจะมอบสายสะพายกับโล่ให้คิว รางวัลปากสุนัขดีเด่น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เวลาะป๊ะกับแก๊งค์กรีนทีไร
อะหืม หมานี่วิ่งให้พล่านเลย อ่านแล้วหยุดขำทุกวรรคจริงๆตอนนี้ น้องๆเถียงกันได้น่าเอ็นดูเนอะ (หรอ)
น้องเต้ยก็น่าร๊ากกกกกกก >____< ซื้อทองให้พี่คิว ทั้งๆที่พี่คิวน่าจะซื้อให้นะ ทำไมมันสลับกันได้ ฮ๋าๆๆๆ
ปันปันกับมิคก็ติ๊งต๊องคงเส้นคงวาจริงๆ จะว่าเพลียก็เพลีย แต่ก็ขำในความเพลียของสองคนนี้จริงๆ
เผอิญตอนนี้เรากับมิคเหมือนกันอย่างนึงคือ อยากพูดภาษาภาคอื่นได้ แต่เราอยากพูดเหนือ
กำลังเปิดอ่านอยู่ทุกวัน อ่านเจอช็อตนี้ของมิคแล้วขำก๊ากเลย หรือเราจะอยู่กับมิคได้ O.O ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มานั่งคิดถึงรอยยิ้มนั้นขอหมอเชนแล้ว....สาบานว่าจะขาดใจจริงๆ TT ชอบบบบบบบ !!
-
ตอนนี้โดนไปหลายมุขเลยครับพี่น้อง ไม่ไหวจะฮา :pigha2:
ยิ่งเจอ "ทีมพากย์พันธมิค" เข้าไป.....กร๊ากๆๆ :m20:
ส่วน ปันปัน ที่รัก ยังเป็นตัวพ่อด้านมารั่วเสมอ :-[
(เราเป็นลัทธิคลั่งเพนกวินเหมือนกันเลยล่ะที่รัก *แทคมือ แล้วดึงมาสวมกอด*เคยคิดอยากเลี้ยงเพนกวิน แต่ไม่เสียสติเท่าที่รักหรอกนะจ๊ะ )
แอบกรีดร้องด้วยความอิจฉากับคู่แทน-ฟ่าง....มากไปนะ เห็นใจคนอ่านบ้างสิคะ (แต่ว่างๆ ก็ขออีก เหอๆ)
แล้วยังโดนแอทแทคด้วย จูบรสนิโคตินจากภูมิ-พีม อีก ไม่ตายวันนี้แล้วจะตายวันไหนคะ :give2:
เป็นตอนที่สนุกมากอีกตอนนึงเลยจ้าาาา อ่านแล้วอยากจะลุกไปร้านเหล้าปั่นซะเดียวนี้
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
Happyดี๊ด๊า หนุ่มๆครบทีม ชุ่มชื่นหัวจายยย
แอบอิจฉาไอ้หนูพีมอีกตอน ไอ้หล่อภูมิโคตรหวงอ่ะ
ประกาศตัวเต็มที่ เมียกู ฮ่าๆ ได้ใจว่ะ :กอด1:
แทน ฟ่าง แอบซาดิสต์ ตบจูบๆ
คิว เต้ย เดี๋ยวนี้ชัดเจนนะ เรียกน้องเต้ย เมีย
:L1:
-
555555+
-
โอ๊ยไม่รู้จะว่ายังไง
ขำปันจนปวดท้องอ่ะ จากที่ง่วงๆ นี่หายเลย 55555+
แบบว่าทั้งเขินคู่แทน-ฟ่าง และฮากับปันปันมากเลยอ่ะ นายคิดได้ไงอ่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก โอ๊ยปันนี่ไม่ต้องกินเหล้าหรอกนะแค่ปกตินี่ก็ชวนมึนและเมาอยู่แล้ว 55+
ปอลิง ทั้งสงสารและทั้งอิจฉาพ่อปันอ่ะคงมีเรื่องมาให้ขำและปวดหัวทุกครั้งที่ปันเกิดความคิดอันไม่สามารถหาคำใดมาบรรยายได้ 555
-
ตอนนี้ฮามากกกกกกค่ะ :laugh:
ชอบปันปันด้วยค่า
แอบอยากรู้เหมือนกันน้า ว่าฟ่างรักแทนตอนไหน เหอๆๆ
-
+1 ให้ทุกคนเลยจ้า :laugh: :laugh: :m20: :m20:
รั่วได้ขำทุกคนเลยจ้า :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
:laugh: :laugh:
อยากเข้าไปอยู่กลางวงจริงๆ
ลาบปากทั้งนั้น...
( o22 พูดอะไรออกไป =''=)
-
ชอบปันอะอากะรั่วดี มิคก็เหมือนกันสองคนนี่ดูโอ้ได้ใจ อ่านไปฮาไปดี
ส่วนฟ่างแทนไม่ต้องพูดถึงอะ น่ารักไม่เปลี่ยน แต่น้องพีมภูมิก็น่ารักอะ
:o8: :-[
-
555+ ฮากระจายยยยย
-
5555 อยากให้ปันมีคู่ชะมัด แต่อยากให้โดนกดนะ!!
ก๊ากกกกก ท่าจะฮามากกกก
-
ฮาว่ะ
-
กร๊ากกกกกก
ไม่ไหวจะเครียร์ ฮาแตกทุกเม็ด
กร๊ากกกก
"ฮาฮักพวกสูจังหูแน้"
o17
-
แต่ละคู่น่าให้รางวัลมุกเสี่ยวดีเด่นอ่ะ >///<แต่ปันปันเอาไปเลยรางวัลดาวรั่วดีเด่น ^^
-
กลุ่มนี้เค้าหล่อจริง ฮาจริง
ปล่อยมุขได้ทุกที่ทุกเวลา แม้แต่ในวงเหล้า55
-
ชอบแก๊งค์นี้จังค่ะ
เมาแล้วรั่ว แต่แสดงความรักได้แบบไม่กั๊ก
อย่างนี้คนอ่านชอบค่ะ :กอด1:
-
มีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัีว มีเพื่อนรั่วก็ฮากันไป 5555+ :jul3:
-
กรามค้าง :laugh:
-
:z2: :z2: :z2: จะฮาไปไหนจ้ะหนุ่มๆ
คู่รักแห่งปีกันจริงๆ
-
รั่วไปไหนคะคุณสุดหล่อทั้งหลาย
ตอนหน้าขอภูมิพีมหวานๆหน่อยได้ป่ะคะ อิอิ
-
ฮ่า ฮ่า คู่ผัวเมียดีเด่น โชว์ทีที่เหลือดับหมดเลย
ภูมินายเยี่ยมมากเราอยากเกิดเป็นพีมจังงง :L2: :L2: :L2: :L2:
กดไลค์ให้แก๊ง 3 สาว ฮามาก ยิ่งตอน ปะ ฉะ ดะ กับ คิวนี่ฮาสวดดดด :z3: :z3: :z3:
คิวแอบเสี่ยวใส่เต้ยด้วย 555+ o13 o13
-
:m20: :m20: :m20:
:L2: :L2:
-
ปันปัน น่ารัก ฮาดับวิธีคิดจะเลี้ยงเพนกวินจริงๆ :jul3:
ภูมิกับพีม ก็ชิงตำแหน่งคู่รักแห่งปีกับแทนฟ่าง
ทั้งสองคู่กินกันไม่ลงเลยจริงๆ
และที่ชอบที่สุดคือ ความสนุกของเดอะแกงส์
ทุกคนฮามาก สุดยอดมาก :3123:
-
ปันเอ๊ยยจะรั่วไปไหนจะเลี้ยงเพนกวินโอย :m20:..แก๊งค์นี้น่ารักกันจังรวมแก๊งค์กรีนเข้าไปด้วย
ฮากันไม่ไหว..
-
คู่รักตัวอย่าง จะออกหน้าออกตาไปป่ะคะ
หมั่นไส้!! o18
ปล.ภูมิก็ไม่ใช่ย่อยเหอะ ให้สูบบุหรี่แทนเนี่ย คิดได้งายยยย :m20:
-
หวานกันซ๊าาา
-
เมา แล้วรั่วจริงไรจริง แต่ปัน นี่ปกติรั่วตลอดดดดดดดด
จะมีคนมากำราบปันบ้างไหมนี่ สนับสนุนคำพูดเบียร์
ภูมิจ๋า ถ้าจะจะหวงพีมขนาดนั้นอัดกรอบแขวนคอเลยดีกว่า
-
แก๊งนี้แต่ละคนเค้ามีอิมเมจที่แตกต่าง 5555
อ่านตอนนี้แล้วกรามค้าง :laugh:
-
ปันนี่ไร้เทียมทาน เค้ามีตรรกะที่อยู่สูงกว่าโลกใบนี้ไปแล้วค่ะ!! 5555
แทนฟ่างไม่ต้องสืบ ตบตีแล้วสวีทกันต่อแบบไม่แคร์สื่อเป็นปกติ
แล้วก็คู่ขวัญภูมิพีม แอบหวาน วิ้ววว เขินแทนอ่ะ
-
ฮากันยกแก๊งค์ :jul3:
-
แก๊งค์นี้รั่วดีนะ +1
-
ปันฮามากมาย
-
ชอบมุขคิวอ่ะ นั่งทับหัวใจ ถ้าเป็นเราคงยิ้มไปตลอด ชอบๆๆๆๆๆ
-
:กอด1:ทุกคน
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก เมาแล้วรั่ว น่ารักสุดสามโลก :impress2:
-
อ่านแล้วปวดท้อง
เพราะขำ กร้ากกกก :z1:
-
โอ๊ยยยยยมีความสุข
อ่านไปยิ้มไป 5555555
-
น่ารักมากค่า. หนุ่มๆพวกนี้ทำให้โลกสดใสดีนะ อ่านแล้วมีความสุขจังเลย
ปล. ปกติเกลียดเซนเซอร์นะ แต่เค้าชอบฉากจูบที่มีขวดโซดา(โฆษณาแฝง)บังอ่ะ คิดได้นะภูมิ
-
กึ้มจริง อะไรจริง
-
คือว่าคำเดียวเลยค่ะ น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
สูบบุหรี่แบบใหม่ :laugh: :laugh: :laugh:
-
หือ?? ไอ้คุณปันปัน ชอบนกเพนกวิน กร๊ากกกกกกก เป็นเพื่อนพี่ พี่คงล้อมันจนกว่าจะพรากจากัน 555+
.
.
ใกล้ตอน ภูมิ พีม พบพ่อ-แม่ยังอ่ะ พี่จะได้ทำใจและสมาธิ
-
อยากเห็นปันปันดิ้นๆจะเอาน้องกวิ้นจัง :laugh:
มีปันที่ไหนมีความฮาที่ไหน รักเด็กคนนี้จริงๆเลย :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย
แล้วก็พบว่า.....
หลงรักตัวละครแบบถอนตัวไม่ขึ้น :laugh:
น่ารักกันทุกคน
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา สร้างรอยยิ้มได้ทุกมุข :z1:
-
ป้าดดด อ่านไปแล้วแทนจะเมาได้ด้วย ดูมึนๆ กึ่มๆ กันจริงแต่ละคน ปันน่าร๊ากก อยากได้แพนกวิ้น โอย คิดคนที่จะตกล่องปล่องชิ้นกับปันๆไม่ออกเลยเรา ฮาๆๆๆ แต่คู่เมนนี้หวานได้่มีเบรกเล้ยย แหมมใครสอนภูมิสูบบุหรี่แทนแบบนี้ค่ะ จะไปถวานดอกไม้ช่อใหญ่งามๆเลยยย แอร้ยย :man1:
-
:fcuk:
-
ภูิมิน่ารักกกกกกกกกก เล่นเอาเขิน
:-[ :-[ :-[
-
พูดได้คำเดียวว่าฮา!!!
555555555
โอ๊ยยยเขินแทนฟ่างกับภูมิ
กลางร้านเลยนะเฮ้ย!
มิค 2PM ไม่มีเพลงคีพ ยัวร์ เฮด ดาวน์นะพี่ 55
-
ฮา บวกหวาน คู่ นี้สุดยอด อิอิ :jul3: :o8: ชอบมาก ๆ นู๋เต้ยลงทุน มาก ๆ ยิ่งทองกำลัง แพง อิอิ
นู๋ แมท จะไป อิตาลี แม๋นบ่ อิอิ :m20:+1 กระจาย
-
ชอบปันปันจริง ๆ เลย เห็นด้วยที่อยากให้ปันโดนกดอ่ะ
ตาลจัดให้หน่อยซิ :laugh:
-
:m20: :m20:
โอ๊ยยย ฮาว้ะปัน เอ้อ มันก็จริงนะเห็นด้วยเรื่องแพนกวิน
ภูมิมาเต็มเลยตอนนี้ โชว์เพื่อนเลยหรอจ๊ะ ฮ่าๆๆ
เขินแทนฟ่างงง 555
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 จุ๊บบบบบบ
-
พวกนี้เมาเเล้วรัว :laugh:
ภูมิหนูหวงพีมมากเลยเหรอคะ :laugh:ฝังไมโคซิพเลยคะ :laugh:
ปันเอ๋ยร้องเพลงผิดวงอายไมๆ :m20:
-
อิยะ ฮ่า ฮ่า แหมๆๆ ตอนไหนที่มีมุกดงบังชินกิ ยิ้มแก้มแทบแตก
ปลื้มเป็นการส่วนตัว :laugh:
-
5555 :m20: ชอบก๊กนี้จริงๆ คุยกันได้ฮาดีมากๆค่ะ :laugh: ชอบอ่านอะ :o8:
-
ชอบปันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ปันเท่านั้นนนนนนนนนนนนนนน
จะเปิดฟาร์มแพนกวิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ศูนย์รวมผู้ชายดูดีจริงๆนะเรื่องนี้อ่ะ o13 o13 o13
-
แหม่ๆๆ ผู้ชายพวกนี้มันรักเมียกันจิงจิ๊ง ฮ่าาาาาาาาา :m4: :m4: :m4:
ปล.อิภูมิ มึงเรทแซงหน้าเพื่อนมากๆ คิดได้ไงห๊ะ เอาขวดโซดาบังจูบ แหม่ มันไม่ได้ดูดดื่มเลยหราาาาา :m13: :m13: :m13:
ปล.ชอบคำพูดเชน เวลาอิจฉาคนมีเมีย ฮ่าๆๆ กว่าจะมาได้ ได้ไปกี่น้ำ นั่นสิ พีม ได้ไปกี่น้ำ เสียไปกี่น้ำ กรี๊ดดดดดดดดดด :m12: :m12: :m12:
-
คิวปากจัดจังเลยอ่ะ ชอบจัง
ปันๆ น่ารักมาก คิดไงเอาเพนกวินมาใส่ช่องฟรีซอ่ะ
-
จะฮาไปไหนเนี่ย อิอิ
-
555 แก๊งค์นี้เมาแล้วรั่วเหมือนกันหมดเลย
ที่คบกันได้น่าจะเป็นเพราะรั่วเท่าเทียมกันมากกว่าหน้าตาดีเหมือนกันนะเนี่ย
ตอนนี้ชอบมุขปันอยากเลี้ยงเพนกวินอ่ะ คิดได้ไงเนี่ย 555
-
มันฮาตั้งแต่เอาเพนกวินแช่ช้องปรีสต์และ
ปันปันจะมีปั๋วมาช่วยรับความป่วงไว้ท่าจะดีนะ จัดให้สักคน เพื่อจะมีคนหาเพนกวินมาให้ ก๊าก
รู้สึกตอนนี้จะมีเรท ฉ ในที่สาธารณะเยอะนะเนี่ย
-
แก็งนี้ก็ยังคงรวมทุกรสชาติ
-
คู่ภูมิพีมนี้ก็หวานไม่เลิกกันเลย อายเพื่อนบ้างไรบ้างก็ดีนะค่ะ^^
แต่หนูปันยังคงฮาเหมือนเดิม อ่านแล้วก็ขำ หวานด้วย
แทนฟ่างนี้ไม่ด่ากันไม่ได้เลยนะค่ะ ออกแนวตบจูบหรือป่าวค่ะเนี่ย
-
อ่านแล้วพลอยเมาไปด้วย
สนุกจริงๆวงเหล้าวงนี้
-
มีความสุขในการได้อ่านหนุ่มๆเหมือนกัน *-*
ปันยังฮาเสมอต้นเสมอปลายอ่ะ ชอบบบบ ><
-
เห็นด้วยกับปันในความสกิลของเพนกวิ้น นกบ้าอะไร เดินทุเรศได้อีก แต่ก็เท่อย่าบอกใครเหมือนกัน
เลี้ยงเมื่อไหร่อย่าลืมเปิดให้คนเข้าไปดูนะปัน เป็นรายได้เสริม555
ส่วนคู่พีพี อะไรจะหวาน กันจนมุขแป็กขนาดน้านนนนนนนนน :laugh: :m20:
-
ชอบคู่เต้ยคิวจังอ่านทีไรก็จะสแกนหาชื่อเต้ยบ่อยๆอิอิปันปันรั่วเหมือนเดิมฮ่าๆ
-
แบบว่าเรื้อนกันยกก๊วน
หวานกันยกแกงค์ คริคริ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ไม่มีอะไรมาก แค่จะบอกว่า ฮากระจาย ขำทั้งตอน :laugh:
ตอนปรกติก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ตอนเมายิ่งอัพเลเวล ปล่อยมุขกันกระเจิดกระเจิง
รักหนุ่ม ๆ กลุ่มนี้จริง ๆ ค่ะ :m1:
-
เรายกให้ คู่ แทน ฝ่าง เลยตำแหน่งนั้นอ่ะ :impress2:
แทน ฟ่าง มีเรื่องเป็นของตัวเองไหมอ่ะ :z2:
-
:m20: :m20: :m20:
ชอบปันอ่ะ รั่วมากกกก
-
มอบรางวัลคู่รักตัวอย่างให้แทน-ฟ่าง
มอบรางวัลคู่รักตอดเล็กตอดน้อยให้ภูมิ-พีม
ที่เหลือยังคิดไม่ออก
5555+
-
ชอบอ่านตอนกรีนกับคิวเถียงกันอะ :m20:
ฮามากมาย ขำทุกประโยค คิวนี่ปาก DOG สุดยอดอะ :laugh:
ส่วนปันก็ปัญญาอ่อนได้โล่อะ, อยากจะเลี้ยงนกเพนกวิน ซื้อตู้เย็นมารอและ กร๊าก กๆ :jul3:
:impress2: ชอบจูบกลิ่นบุหรี่ของภูมิกับพีมอะ :o8:
-
แทนนี่...มีโอกาสเป็นซุกฟ่างเผลอเป็นไซร้ :o8:
ส่วนภูมิพีม เล็กน้อยแต่คอยหยอดตลอด ๆ คึคึ เขินอ่ะ :-[
-
อีกนิดนะน้องตาล
คือ ฟ่างกำลังจะหลุดปากแล้วเชียวว่ารักแทนตอนไหน
น้องตาลใจดี นะนะนะ พี่อยากรู้อยากอ่าน
-
ไม่รู้จะขำใครก่อนดี
555555555555
ชอบๆค่ะ
แทนฟ่าง น่ารัก
ภูมิพีม >/////////<
จุ๊บกันอย่างนี้ อยากอยู่ในร้านด้วยจัง
+1 ค่ะ
-
ไม่มีคู่รักเกิดใหม่มั่งเหรอฮ้า...
-
ปันรั่วมาก :jul3:
-
ปัน ปัน ฮาได้ตลอดดดดดดดดด
-
หยั่งฮา ชอบความรั่วในวงเหล้านี่ล่ะ
ที่ขโมยซีน ฟ่างว่าไอ้แทน จัญไร 555
กดเป็ดและให้+ ทันใด :laugh:
-
:laugh:
:L2:
-
อร้ายยยยยยยๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไรไม่แคร์สื่อเลยอะ พี่ภูมิอะ
เขิลแทนพี่พีม
พี่ปันน่ารักอะ ชอบนกแพนกวินเหมือนกันเลย(แต่ไม่เคยคิดว่าอยากเอามาเลี้ยงนะ)
พี่แทนนี่หาเรื่องตลอดสงสัยชอบพี่ข้าวฟ่างโหมดโหดๆแน่เลยอะ (พวกมาโซ รึเปล่าเนี่ย)
พี่คิวกะพี่เต้ยก็น่ารักแบบแปลกๆดี 555+
พี่มิค พี่เบียร์ พี่เชน พี่แมทก็น่ารัก ตามสไตล์
-
โอ๊ยยยย ไม่ไหวจะฮา :laugh:
ปันคิดได้ไงเนี่ย ซื้อตู้เย็นมาเลี้ยงเพนกวิ๊นนนนนนน
ตายๆๆๆ แถมอาหารคือพรานทะเล แล้วมันจะแกะกินเองได้ม๊ายยยยย
ตอนนี้ทั้งฮาทั้งน่ารัก ชอบจริงๆ อ่านแล้วไม่เครียด
ยังอยากแอบให้หมอเชนมีคู่อยู่นะตาลสุดสวย(ไซโคเข้าไป 555+)
-
แวร๊กกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆ ตลกได้อีก มุกเยอะจริงๆเรื่องนี้ ไม่อยากบอกว่าบางทีก็แอบยื้มไปใช้ :laugh:
มาต่อเร็วๆนะค้าาาาาาาาาาาาาาาา :z2:
ปล.น้องเต้ยโดนจายมากขโมยทองแม่มาให้สามีฮ่ะๆๆๆๆๆๆกร๊ากกกกกกกก :m20:
-
ฮาได้ใจมากกกกกก
-
เค้าเพิ่งเริ่มอ่าน กว่าจะอ่านครบ 47 ตอนแทบไม่ได้นอน :a5: :a5:
เค้าชอบเรื่องนี้มากๆ o13 จะเป็นกำลังใจ :o8:
รอตอนต่อไป มาลงนิยายเร็วๆน่ะ :z13:
-
ฮามากๆๆ ชอบปันแต่ละอย่างที่คิดนี่สุดยอด พีู่ภูมิ :-[ เขิลแทนพีม
-
สวัสดีค่ะคือเพิ่งเข้ามาอ่านขออนุญาตอ่านรวบทีเดียวแล้วเม้นเลยนะคะ
จะบอกว่าชอบมากกกกกแต่ละคนน่ารักสุดๆอ่านแล้วเพ้อ เหอๆๆ
ประทับใจตอนล่าสุดเป็นพิเศษเพราะฮา บ้า รั่ว กันสุดติ่ง
แต่ละมุขฮากร๊ากจนแม่หันมองหน้าว่าลูกบ้ารึป่าวเลยทีเดียว
ทุกมุกเยี่ยมจริงๆคนเขียนสุดโค่ยอ่ะ o13 :laugh:
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ^0^
-
ชอบอะ มานั่งรอตอนต่อไป
-
อยากให้เชนมีคู่บ้างจัง ชอบเชนอ่ะ
ส่วนปันนี่ฮามาก :laugh: :3125:
-
ไม่ยอมๆๆๆๆๆ คุณชายเบียร์ของเค้า(?)ไม่มีบทบาทเลยยยย
ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้ภูมิอ่ะ จะหวานไปไหนกันนักกันหนา หา
คิดถึงคนอ่านบ้างไหมว่าเค้าเขินเนี่ย :-[
ชอบน้องเต้ยเท่าโลกจริง คนไรไมไม่รู้น่าหลงชะมัด
อยู่กะพี่คิวปาก_ก็ระวังไว้หน่อยนะเต้ย คึคึคึ
-
ตอนที่ 48 ครอบครัว
สายๆของวันเสาร์ผมตื่นมาด้วยอาการแฮงค์นิดๆ เหล้าอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมมีสภาพแบบนี้ แต่สาเหตุที่แท้จริงคือ ไอ้ภูมิ!!!!!!!!
เมื่อคืนกว่าจะกลับถึงห้องก็เกือบตีสาม แทนที่ผมจะได้นอน กลับต้องมาออกศึกกับไอ้บ้านั่น ไม่รู้แม่ง ไปตายอดตายอยากมาจากไหน เล่นเอาผมถึงกับหน้ามืดเลย แล้วแม่งดูมันสิ นอนหลับปุ๋ยสบายอกสบายใจเลยนะ กูเอาไบกอนมาฉีดรมควันมันซะดีมั้ยฮึ
หลังจากนั่งสาปแช่งไอ้ภูมิจนสาแก่ใจ ผมก็ลากสังขารเข้าไปอาบน้ำ พออาบน้ำ เป่าผมแต่งตัวเสร็จเลยเข้าไปตบหัวมันให้หายแค้น ก่อนจะรีบวิ่งหูตั้งออกมา ฮ่าๆ ผมก็แอบกลัวมันจะเอาคืนเหมือนกันนะคร้าบบบ เพราะถึงจะเป็นแฟนกันแต่ภูมิมันคงไม่ปรานีผมหรอกที่เล่นไปตบหัวมันตอนนอนน่ะ
อีกอย่างภูมิไม่เคยอ่อนข้อให้ผมเลย ถ้าผมแกล้งมัน มันจะทำกลับเอาให้เจ็บกว่าสองเท่า มีครั้งนึงผมจำได้ว่าปาเสื้อใส่หน้ามัน แม่งเดินมาตบหัวผมหน้าทิ่มเลยเว้ย T_T
เมื่อเสร็จสมอารมณ์หมายในการทำร้ายไอ้หล่อตอนหลับ ผมก็มาหาอะไรง่ายๆกิน แล้วกะว่าจะทำเผื่อไอ้ภูมิด้วย(ถ้ามันยอมกินฝีมือผมน่ะนะ) แต่พอเปิดตู้เย็นขนาดเทียบเท่าตู้คอนเทนเนอร์ออกมา ก็พบว่าในนั้น มี แท่น แท้น แท๊นนน น้ำเปล่าสามขวด กับองุ่นแดงเน่าๆหนึ่งแพ็ค
ผมปิดตู้เย็นดังโครมด้วยความเซ็ง สงสัยวันนี้คงต้องออกไปกว้านซื้อของมากักตุนไว้ซะแล้ว งั้นเช้านี้ก็แดกซีเรียลชืดๆไปก่อนนะภูมิ
“พีมมมม” กูเพิ่งตักซีเรียลเข้าปากได้สามคำ เสียงเรียกหาผมก็ดั่งลั่นห้องนอน ไม่รู้มันเป็นโรคห่าไรชอบเรียกหาผมหลังตื่น แม้ว่าจะนอนอยู่ข้างๆกันบนเตียงม้านนนก็เรียก
“เตี้ยยยย อยู่ไหนวะ” ไอ้ภูมิเดินหน้ายุ่งหัวยุ่งหอบตุ๊กตาหมีน้องเสือน้อยออกมาจากห้อง พอเจอผม มันก็ทำตาโหดใส่ “เรียกทำไมไม่ตอบ”
“กินอยู่” มันเดินมาหาและนั่งลงข้างผม ก่อนจะชะโงกหน้าที่ยังไม่ตื่นดีมาดูในชาม
“นั่นอะไรน่ะ”
“ซีเรียล กินมั้ย ทำไว้ให้แล้ว” มันส่ายหน้าและทิ้งหัวลงพิงบนไหล่ผม
“พีม”
“หื้ม”
“ไปกินข้าวบ้านกูมั้ย” อะไรนะ ไปกินข้าวบ้านมึงเหรอ อาจจะเป็นคำชวนธรรมดา แต่ว่ามันกลับทำให้ผมกลืนนมจืดๆไม่ลง ไม่ใช่เราไม่เคยคุยกันเรื่องที่ภูมิอยากให้ผมรู้จักพ่อกับแม่ของมัน ไม่ใช่ภูมิไม่เคยชวนไปเที่ยวบ้าน ไม่ใช่ผมไม่อยากรู้จักครอบครัวภูมิ แต่ผม….ยังไม่พร้อม
“จะดีเหรอภูมิ กูว่า….” ให้กูทำใจอีกซักเดือนสองเดือนดีมะ
“แค่ไปกินข้าว ไปเจอแม่ กูไปบ้านมึงแล้ว มึงไม่อยากไปบ้านกูบ้างเหรอ” อย่ามาอ้อนนะ เดี๋ยวกูก็ใจอ่อนอีกหรอก
“ก็ ไม่ใช่แบบนั้น แต่กู…..” เฮ้ออ ก็ผมกลัวจะทำตัวไม่ถูกนี่หว่า ภูมิมันชวนผมหลายครั้งแล้ว แต่ผมก็บ่ายเบี่ยง แถนู่น อ้างนี่ เอาตัวรอดมาได้ตลอด แต่ว่าวันนี้คงถึงเวลาแล้วสินะ
“นะพีม ไปเถอะ อย่าคิดมากสิ มีกูอยู่ทั้งคน มีเสือน้อยด้วย” ภูมิยิ้มและเอาไอ้ตุ๊กตาเน่าๆที่เกิดมาเป็นหมีแต่ชื่อเสือ มาหอมแก้มผม ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอด ผมพยักหน้าอยู่กับอกภูมิ นั่นสินะ ผมควรจะไปหาคนสำคัญของคนที่ผมรัก ไปเจอพวกท่านบ้าง
แม้จะต้องไปในฐานะที่บอกใครไม่ได้ก็ตาม
……………………………………
บ่ายโมงกว่าๆเราก็มาถึงบ้านภูมิ ผมจะไม่สาธยายว่าบ้านไอ้ภูมิเป็นยังไง แต่คุณสามารถมีบ้านแบบนี้ได้ถ้ารวยเข้าขั้นอภิมหาเศรษฐี มันโอ่อ่า หรูหรากว่าที่ผมคิดไว้มาก (สบายล่ะกู กร๊ากกก) คือผมรู้ว่ามันรวย แต่….นี่ ถ้าไม่ใช่คฤหาสห์ก็วังล่ะวะ
จากรั้วอัลลอยที่สูงตะง่านสู่ตัวบ้านระยะทางห่างไกลกันมาก อาจจะทำเป็นลู่วิ่งสี่คูณร้อยได้เลยนะนั่น ส่วนลานน้ำผุแบบโรมันที่สวยโดดเด่น คงสร้างไว้เพื่อจะได้ขับรถอ้อมไปอ้อมมาให้แม่งเปลืองน้ำมันเล่นๆ ฮึ
“ตื่นเต้นเหรอพีม” ภูมิจอดรถแล้ว มันหันมาจับมือผมที่เริ่มเย็นๆ
“ก็นิดหน่อย” ภูมิยิ้มให้ผมทั้งที่หลังมือกำลังเกลี่ยแก้มผมอยู่ ก่อนจะก้มลงมาจูบผม เล่นเอาตกใจ แต่ผมลืมไปว่ารถมันติดฟิล์มมืดยิ่งกว่าอเวจีคงไม่มีใครเห็นหรอก
“ป่ะ” ภูมิแตะหลังผมเบาๆ “แม่กูใจดี ไม่ต้องกลัวนะ” มันก้มลงบอกผมด้วยรอยยิ้ม ผมก็ส่งยิ้มกลับไปให้มันบ้าง ขอแค่มีภูมิอยู่ข้างๆผมก็ไม่กลัวอะไรแล้ว
“อื้ม แต่บ้านมึงเว่อร์มากภูมิ”
“หึหึ แบ่งมาทำเรือนหอเราซักครึ่งคงดีเนอะ”
“มึงไปไกลๆกูเลยป่ะ” มุกแป้กๆนี่ขยันหามาเล่นกับกูจัง หึหึ ผมส่ายหน้าปลงๆก่อนจะผลักหัวมันกลับ อย่างน้อยก็ผ่อนคลายขึ้นเพราะมุขควายๆของมันล่ะนะ
พอลงจากรถผมยิ่งใจเต้นแรง กูจะมาตายในบ้านแฟนไหมเนี่ย จริงอยู่ที่การมาครั้งนี้ เราไม่ได้มาเปิดตัวว่าคบกัน ผมไม่คิดว่าพ่อกับแม่ภูมิจะยิ้มมีความสุขหลังจากที่ผมบอกไปว่า เราเป็นแฟนกันครับ
แต่ผมมาเพื่อทำความรู้จักกับท่าน…ก็นะ…. อยู่กินกับลูกชายเขามาเป็นปีแล้ว แฮะๆ ผมก็ควรจะมากราบมาไหว้คนที่ให้กำเนิด ดูแลเลี้ยงดูไอ้ภูมิมา ให้ถูกต้องตามประเพณีใช่ไหมครับ หวังว่าเราจะทำวันนี้ให้ดีได้นะ สู้โว้ย
“น้องภูมิ”
“พี่นิ่มหวัดดีครับ” มีคุณน้าคนหนึ่งออกมาต้อนรับ เธอดูยิ้มแย้มเป็นมิตร แต่ทำไมภูมิเรียกพี่หว่า งั้นผมก็ต้องเรียกพี่สินะ ผมยกมือไหว้พร้อมส่งยิ้มให้ พี่เขาก็รีบรับไหว้ใหญ่เลย “พี่นิ่มครับ นี่พีมเป็น…” ภูมิหันมาสบตากับผม ผมพยักหน้ายิ้มเป็นกำลังใจให้มัน
“เป็นเพื่อนภูมิครับ” เราคุยกันแล้วว่าควรจะวางตัวอยู่ในฐานะอะไร ในเวลาที่เราอยู่กับครอบครัว เพราะเราไม่สามารถทำทุกอย่างตามที่ใจต้องการได้ นั่นคือความจริง กฎเกณฑ์มากมายของสังคม ผมจะไม่สนใจก็ได้ แต่ที่ผมต้องแคร์เพราะที่นี่มีคนสำคัญของภูมิอยู่
เวลาที่อยู่กับเพื่อนเราจะทำยังไงก็ได้ ผมจะเป็นยังไงพวกมันก็ยอมรับและพร้อมอยู่เคียงข้างเสมอ แต่สำหรับคนในครอบครัว ผมไม่รู้ว่าพวกท่านจะยอมรับได้แค่ไหนกับความรักของเรา ไม่รู้ว่าพวกท่านคิดเห็นอย่างไรที่ลูกชายมีคนรักเป็นผู้ชาย
ผมกับภูมิเลยจำเป็นต้องปิดบัง มันคงต้องอาศัยเวลาซึ่งผมก็ไม่รู้ว่านานเท่าไร หรือบางทีอาจจะไม่มีวันนั้นที่ได้บอกความจริง แต่ก็ไม่เป็นไร
ถึงแม้จะยังบอกใครไม่ได้ว่าเรารักกัน แต่ผมก็ไม่เสียใจหรอกครับ เพราะคนเดียวที่ผมอยากบอกรัก…..คือ….ภูมิ
“สวัสดีครับ” ผมไหว้อีกครั้ง
“สวัสดีคะ พ่อคุณหล่อเชียว” ตาถึงครับพี่ เขินเบาๆ
“ฮ่าๆถ้าแบบนี้เรียกหล่อ แล้วภูมิล่ะ” ปกติเชี่ยภูมิไม่ใช่คนหลงตัวเองนะครับ มันไม่เคยสนใจหน้าตามันด้วยซ้ำ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เอาไว้ทับถมผมแล้วล่ะก็ มันไม่รีรอที่จะกระโจนเข้าใส่ ฮึ่ม ใจเย็นไว้พีม มึงต้องสร้างภาพว่าเป็นคนดี ยิ้มพีมยิ้ม อย่าปล่อยห่าปล่อยเหี้ยออกไปเชียว
“แหม น้องภูมิของพี่นิ่มต้องหล่อที่สุดอยู่แล้ว แต่ไปว่าเพื่อนแบบนั้นไม่ดีนะคะ พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันดีกว่า คุณแม่รอน้องภูมิที่ห้องรับแขกตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ครับ ฮะๆ” ไอ้เลวภูมิมึงจะหัวเราะกูอีกนานมั้ยห๊ะ ผมถือโอกาสตอนที่พี่นิ่มเดินนำพวกเราเข้าบ้าน หันไปเจาะยางไอ้หล่อ ฮ่าๆ
“โอ๊ย เชี่ย เจ็บๆๆ”
“อ้าว น้องภูมิเป็นอะไร”
“พีมเตะภูมิอ่ะพี่นิ่ม” พี่นิ่มส่ายหัว ไม่สนใจมันเลย ฮ่าๆๆๆ สะใจโว้ย ไอ้ภูมิหันมาถลึงตาใส่ผม ถึงจะเป็นถิ่นมันผมก็ซ่าส์ได้นะจะบอก
“กูจะฟ้องแม่” มันตามมากอดคอผม
“เชิญ แล้วจะกอดทำด๋อยไรเนี่ย ฮ่วย”
“หึหึ หมาเตี้ย อารมณ์ดีแล้วใช่มั้ย มึงน่ารัก กูรู้ว่าแม่ต้องชอบมึง” อารมณ์ไหนของมึงเนี้ย มันบอกก่อนจะทิ้งผมแล้ววิ่งเข้าไปกอดใครคนหนึ่ง แป่ว แว่ว แว่ว แววววววว อาร๊ายยยย มาทำให้กูเขินแล้วเมินหนี แสรดดด
“อ้า ลูกชายคุณแม่มาแล้ว” ผู้หญิงสวยคนนั้นวางนิตยสารเล่มหนาลงก่อนจะอ้าแขนรอกอดลูกชาย ภูมิเข้าไปกอดเธอ และถูกหอมแก้มซ้ายขวา อย่าบอกนะว่านี่คือคุณแม่ โอ้วมายด์ลอร์ด!!!!!
ทำไมยังสาวยังสวยอยู่เลย สองแม่ลูกเขาก็แสดงความรักกันไป ปล่อยให้ผมยืนเอ๋อ ไอ้คนที่มันพาผมมาคงลืมไปแล้วมั้งว่ามีอีกคนที่ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ตรงนี้ จนคุณแม่ท่านหันมาเจอผม
“อ้าว แล้วน้องภูมิพาใครมาด้วยคะ แม่ไม่ทันมองขอโทษนะจ๊ะ หนูนั่งก่อนสิ” หนู? เหรอ เหอๆ น่ารักได้อีกชีวิตไอ้พีม
“เอ่อ แม่ครับ นี่พีมครับเป็น….” ไอ้ภูมิมันแนะนำ เล่นเอาผมแทบจะหยุดหายใจ มึงจะเว้นวรรคเพื่อสิ่งใด ไอ่ฟาย :z6:
“สวัสดีครับคุณน้า ผมเป็นเพื่อนภูมิครับ” ผมนั่งลงโซฟาอีกตัว และไหว้ให้นอบน้อมที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เคยไหว้มา นี่ถ้าลงไปกราบบนตักได้นี่ทำไปแล้วนะเนี่ย เหอๆ
“ไหว้พระเถอะลูก แต่ทำไมเรียกน้าล่ะ เรียกคุณแม่สิ”
“ครับคุณแม่” แล้วแม่ลูกคู่นั้นก็ยิ้มแป้นเชียว
“หนูเป็นเพื่อนน้องภูมิเหรอคะ คุณแม่ไม่คุ้นเลย”
“ผมเรียนคนล่ะคณะกับภูมิน่ะครับ”
“อ๋อ เรียนคนล่ะคณะ แล้วหนูเรียนอะไรคะ” ทำไมแม่กับลูกถึงแตกต่างกันขนาดนี้ ทำไมแม่ดูเป็นผู้ดี๊ผู้ดี มีชาติตระกูล พูดจาก็เพราะ ดูอ่อนโยน แล้วดูลูกแม่แต่ล่ะคนสิครับ นึกว่าหลุดมาจากยุคนาซี
“ผมเรียนศิลปกรรมครับ” คุณแม่ยิ้มให้และพยักหน้าเข้าใจ แต่ให้ตายเถอะฮิตเลอร์ถ้าบอกว่าเป็นพี่สาวภูมิผมก็เชื่อ
“มันเป็นเพื่อนของไอ้แทนน่ะแม่ แล้วค่อยรู้จักกับภูมิอีกที” มึงไม่บอกแม่ด้วยล่ะว่ารู้จักกันยังไง ประทับใจกูมาก
“อ่อ น้องแทน ไม่เห็นมาบ้านนี้นานแล้วเนอะ ว่าแต่หนูชื่ออะไรนะ” เวลาได้ยินคำว่าหนูแล้วมันจั๊กจี้รูหูยังไงไม่รู้แฮะ แบบนี้ยอมให้หนวดเรียกแมวยังดีซะกว่า -_- ผมโคตรจะเกร็งเลยอ่า
“ชื่อพีมครับแม่”
“จ๊ะลูกพีม หน้าตาน่ารักดีนะ ตัวก็เล็ก รุ่นเดียวกับน้องภูมิจริงรึเปล่าเนี่ย ฮะๆ” ผมสะดุดคำพูดคุณแม่ จนหน้าแทบฟาดพื้น เชี่ยภูมิมันหัวเราะอีกแล้ว
“รุ่นเดียวกันครับ” ผมเกิดก่อนมันเก้าเดือนด้วย เออ เอาสิ ผมส่งสายตามืดหม่นให้ภูมิ แต่ไอ้หล่อมันแค่ไหวไหล่ ยักคิ้วกวนบาทากลับมา
“ทำไมน้องพีมดูเกร็งๆล่ะลูก ทำตัวตามสบายนะจ๊ะ น้องภูมิไม่ค่อยพาเพื่อนมาบ้าน ไม่เหมือนพี่โอ๊ต รายนั้นน่ะเพื่อนเยอะ มาทีเป็นสิบ พีมมาใกล้ๆแม่สิคะ” ผมก็เบลอเลยครับ หันไปขอความช่วยเหลือจากภูมิที่กำลังเกาะแขนแม่ มันก็พยักหน้าให้
ผมเลยเดินก้มๆเข้าไปหาท่าน คุณแม่จับหัว จับหน้าผมอย่างกับกำลังเลือกผักผลไม้ในตลาด เอ่อ นี่คนครับแม่คร้าบบบบ
“ตาสวยเนาะ แม่อยากได้ลูกชายตัวเล็กๆแบบนี้บ้างจัง หนูเป็นคนใจดีแน่เลย”
“แม่รู้ได้ไง” ไอ้ภูมิรีบขยับเข้ามาใกล้ทันที
“ก็ดูตาไงน้องภูมิ ตาน้องพีมใสๆซื่อๆดี”
“มันเอ๋อด้วยนะแม่ โอ๊ย แม่อ่ะตีภูมิทำไม”
“แล้วน้องภูมิว่าเพื่อนแบบนั้นทำไมล่ะครับ หื้ม”
“แม่ ภูมิเป็นลูกแม่นะ” มันกอดอกหน้างอไปแล้ว เอิ่ม แล้วผมต้องง้อไหม แต่คงไม่ต้องแล้วล่ะ แม่เค้าง้อลูกชายเค้าแล้ว ท่านสวมกอดภูมิ โอ๋กันยกใหญ่ หน้าไอ้ภูมิเกยอยู่บนไหล่แม่ แต่มือมันเอื้อมมาลูบหัวผม มันยิ้มให้ผมเต็มปากเต็มแก้ม และส่งคำๆหนึ่งโดยไร้เสียงมาบอกผมว่า
“รักนะเตี้ย”
ไอ้ ไอ้ ไอ้บ้า
คุณแม่ของภูมิเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ดูไปดูมาเหมือนไอ้ฟ่างจะได้โครงหน้า รูปหน้าของแม่ไปเต็มๆ ท่านยิ้มแย้มอยู่เสมอ ดวงตาสดใส บ่งบอกถึงความมีเมตตา เลยทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเยอะ และจากที่สังเกตดู ท่านคงจะรักลูกชายคนเล็กมาก ทำยังกับไอ้ภูมิเป็นเด็กป.3
ไอ้หล่อได้ทีมันก็อ้อนใหญ่ เวลาภูมิอยู่กับแม่ก็ไม่ต่างจากตอนที่อยู่กับผมเท่าไร อ้อนบ้าง เอาแต่ใจบ้าง อย่างตอนนี้แม่ชวนมันไปงานเปิดตัวอะไรซักอย่างของเพื่อน ภูมิมันก็ดื้อไม่ยอมไป
“ภูมิไม่ชอบ ทำไมต้องให้ภูมิไป”
“ก็แม่อยากอวดลูกชายนี่ พี่โอ๊ตก็มาไม่ได้ พี่ฟ่างก็เห็นบอกว่างานเยอะ น้องภูมิไปกับแม่นะครับ”
“ฟ่างโกหก ภูมิรู้”
“หึหึ น้องพีมดูสิ ลูกชายคุณแม่ดื้อเนอะ ไม่อายเพื่อนเหรอ หื้ม” ถึงท่านจะพูดแบบนั้น แต่มือก็ยังลูบหัวลูกชายด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
ที่ไอ้ฟ่างบอกว่า ภูมิเป็นลูกแหง่ ติดแม่ ถูกแม่สปอย มันไม่เกินความจริงเลยครับ ก็นะ ลูกชายเขาทั้งคน ผมก็ยิ้มไปกับภาพตรงหน้า ผมรู้แล้วว่าผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในชีวิตภูมิเป็นคนที่ดีมากจริงๆ
คุณแม่ท่านก็ชวนผมคุย ถามเรื่องเรียนบ้าง เรื่องภูมิบ้าง เรื่องชีวิตทั่วๆไป รวมถึงเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ผมฟัง ส่วนใหญ่ก็ไม่พ้นเรื่องลูกชาย มีข้อมูลใหม่ที่ผมเพิ่งรู้และอยากบอกทุกคนว่า ไม่ต้องอิจฉาครอบครัวไอ้ภูมินะครับ ว่าทำไมลูกชายบ้านนี้ถึงหน้าตาดีกันทุกคน เพราะในร่างมันมีสายเลือดประมานเจ็ดแปดเชื้อชาติที่ผสมอยู่
คือคุณพ่อเป็นลูกเสี้ยวอิตาเลียน อังกฤษ สเปน ส่วนคุณแม่ท่านมีเชื้อสายจีนผสมแขกขาว มิน่าถึงตาคมออกแขกๆ เหอๆ ลูกออกมาไม่หล่อก็ไม่รู้จะว่ายังไง แล้วไทยแท้ผสมจีนนิดๆอย่างผมก็คงเป็นได้เท่านี้ กูแซ้ดดดดดดดด ทำไมหนวดไม่ผสมผมออกมาให้ได้แบบไอ้ภูมิมั่งวะ
คุยกันได้ซักพักคุณแม่ก็ออกไปหาเพื่อนเห็นบอกว่าจะไปสปากัน ทำงานเหนื่อยมาทั้งสัปดาห์เลยอยากหาอะไรที่ผ่อนคลาย ท่านชวนผมไปด้วย แต่ผมไม่เอาดีกว่า แม่เลยบอกให้ผมรออยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน^^
พอคุณแม่ออกไป ภูมิมันก็พาผมขึ้นมาบนห้องมัน คืออยากรู้จังว่าบ้านนี้จ้างแม่บ้านทำความสะอาดกี่คนเหรอ ถ้ามันจะกว้างขนาดนี้ล่ะก็นะ
ตอนที่เดินขึ้นมาไอ้ภูมิมันก็ชี้ให้ดูผ่านๆ ว่าอะไรเป็นอะไร ก็มีห้องรับรอง ห้องประชุม แล้วก็มีสระว่ายน้ำอยู่กลางบ้าน ส่วนอีกสระอยู่ด้านนอก โอ้วววว แล้วของตกแต่ง เฟอร์นิเจอร์แต่ล่ะชิ้น เอาไปขายคงรวยไปอีกนาน เหอๆ
ส่วนห้องนอนไอ้ภูมิน่าจะกินพื้นที่เกือบทั้งชั้นเลยมั้งเนี่ย อืม ห้องมันสะอาดกว่าที่คิดไว้แฮะ สงสัยคงมีคนทำให้ ต่างจากห้องของเราที่คอนโดแบบฟ้ากับเหว อันนั้นน่ะโคตรของโคตรรก ฮ่าๆ
“เฮ้ย ทำไร ปล่อยๆๆ เดี๋ยวมีใครมาเห็น” ผมเดินดูห้องมันอยู่ดีๆ ก็มีมือมารมากอดข้างหลัง
“ไม่มีใครเห็นหรอก กูล็อคห้องแล้ว” มึงเป็นคนรอบคอบตั้งแต่เมื่อไร หรือเป็นเฉพาะเรื่องนี้ +_+“กูดีใจนะ ที่แม่ชอบมึง” เสียงกระซิบข้างหู ตามด้วยจูบเบาๆข้างแก้ม
“หึ เพราะเค้ายังไม่รู้ไงว่ากูไม่ได้เป็นแค่เพื่อนลูกชายเค้า”
“เรื่องนั้นไม่ต้องไปสนใจหรอก แค่มึงเข้ากับแม่ได้ กูก็ดีใจแล้ว”
“อื้ม ก็แม่ออกจะใจดีขนาดนั้น กูก็ชอบท่านเหมือนกัน”
“ดีๆ แม่ผัวกลับลูกสะใภ้รักกัน”
“สัส ปล่อยกูได้แล้ว” อ๊ากกกกก พูดบ้าไรของมันวะ ไม่ให้กอดแล้วโว้ย :serius2:
“หึหึ จูบก่อนดิ”
“อย่ามา ภูมิ ห่านี่กูร้อน ปล่อย” มันก็ไม่ฟังหรอกครับ จับผมพลิกกลับไปหา แล้วก็ตั้งอกตั้งใจปล้นจูบผมเป็นนานสองนาน
“อื้อ ภ..ภูมิ พอแล้ว” มันกัดริมฝีปากผมเบาๆอีกครั้งก่อนจะยอมปล่อย แม่งกูเปลืองตัวชิบหาย แต่ก็เต็มใจล่ะว๊า (อ้าวววววว) ฮ่าๆๆ
“ภูมิ นี่พี่โอ๊ตเหรอ” ผมคว้ากรอบรูปบนหัวเตียงมาดูใกล้ๆ ภูมิก็ตามมานั่งใกล้ผมเช่นกัน ในรูปคือชายหนุ่มที่กำลังยิ้มกว้าง แขนทั้งสองข้างกอดคอน้องชายทั้งสองคนที่ผมรู้จักดี ฉากหลังคือหอไอเฟล
ผมไม่รู้ว่าหน้าตาพี่โอ๊ตจะเรียกว่าอะไร คงบอกได้ง่ายๆว่าเหมือนเอาฟ่างกับภูมิมารวมกัน แม่งหล่อบรรลัย ถ้าผมมีลูก???นะผมจะผสมหลายๆสายพันธุ์เลยคอยดู
“อืม ถ่ายตอนโอ๊ตเพิ่งเรียนจบ โอ๊ตได้เกียรตินิยมด้วยนะ พ่อเลยให้รางวัลไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ รางวัลของโอ๊ตแต่ฟ่างก็เป็นคนได้เลือกอยู่ดี” ไอ้ภูมิยู่ปาก หน้างอ หึหึ น่ารักว่ะ “ฟ่างชอบฝรั่งเศสไปบ่อยแต่ก็ไม่เห็นจะเบื่อซะที”
แม้แต่กับพี่น้องไอ้ฟ่างมันก็ยังแสดงอำนาจได้ มันไม่เว้นใครหน้าไหนจริงๆนะเนี่ย เพื่อนอย่างพวกผมจะเหลืออะไรล่ะ แล้วยิ่งกับแฟน เหอๆ คิดแล้วก็สงสารไอ้แทนเหมือนกันเนอะ
“ดูพ่อก็เป็นคนใจดีนิ ใช่มั้ย”
“ใช่ พ่อใจดี พ่อให้อิสระ ให้เรียนในสิ่งที่เราอยากเรียน ให้ทำงานตามที่ชอบ เพราะวันนึงพวกเราก็ต้องกลับมาทำในสิ่งที่ต้องทำอยู่ดี”
“ดูแลธุรกิจของครอบครัวน่ะเหรอ” ผมวางรูปถ่ายลงและหันไปมองภูมิ ท้ายเสียงของมันดูเหงาๆจนน่าสงสาร
“อื้ม” ภูมิเอนหัวลงพิงกับไหล่ของผม “กูมีพร้อมทุกอย่าง แต่ถ้าไม่มีมึง ทุกอย่างมันก็ไร้ค่า กูขาดมึงไม่ได้จริงๆนะพีม” ผมยื่นมือไปลูบหัวภูมิ และเป็นฝ่ายกอดภูมิไว้ด้วยรอยยิ้ม
“กูจะอยู่ข้างๆมึงเสมอนะภูมิ”
^_^
TBC >>>>>>>>>>>>>
…………………………
^_^ รักคนอ่านทุกคน :กอด1:แต่รักน้องภูมิมากกว่า อร้างงงงงง ไปล่ะ อิจฉาสะใภ้ไฮโซ กร๊ากกกกก
ปล มีความลับบางอย่างจะบอก ตาลเป็นคนที่ไม่มีสต็อกนิยายตุนไว้นะคะ คือลงตอนต่อตอน เสร็จปุ๊บลงปั๊บนับตั้งแต่ตอนที่สามเป็นต้นมา และอยากบอกว่า ตอนนี้เค้าหัดสะสมสต็อกแหละ อิอิ เริ่ดเนอะ
-
โอ้ว์ภูมิพาลูกสะใภ้เข้าบ้าน
แบอิจฉาลูกสะใภ้จัง
อิอิอิ :o8:
-
ชอบเวลาภูมิอ้อน พูดเพราะ น่ารักดีนะ :o8: :-[ :impress2:
+1 จ้า
-
อร๊ายยย นิยายเรื่องนี้อัพแว้ว ดีใจ อุๆ
น้องพีม สะใภ้ไฮโซจิงๆ คู่นี้น่ารักเนอะ ภูมิอ้อนแม่เหมือนเด็กๆเลย :o8:
-
:impress2:ภูมิอ้อนน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
หวานยามดึก คุณแม่น่ารัก (ตอนยังไม่รู้ว่าีนี่คือลูกสะใภ้)
ถ้ารู้ก็น่าจะยังคงน่ารัก เพราะภูมิมันคงอ้อนให้แม่ยอมรับได้แน่ ๆ
ตอนนี้เดอะแกงค์ไม่ออกโรงเลย เงียบเหงาไปนิด
แต่หวานซาบซ่าส์ :o8:
-
:กอด1: :กอด1: :o8: :-[ กอดพีมแน่นๆ ภูมิดูกลายเป็นเด็กน้อยไปเลยเวลาอยู่กับแม่ น่ารักจริงๆ 555
-
คุณหญิงแม่น่ารักมากค่าาาาาาาาาา
-
ภูมิพาสะใภ้พีมเข้าบ้านแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยัยน้องตาลสุดสวย ประโยคสุดท้ายฆ่ากันให้ ตายเลยดีไหมจ๊ะ
หุหุ :o8: :o8:
-
จิ้มพี่หมูทะลุถึงเพื่อนตาล มาต่อบ่อยๆอย่าปล่อยให้คอยนาน
ก็พอแล้ว หึหึ
ปล ฉันยังยืนยันว่าจะเอาปันปัน นะตัวเทอ :กอด1: :L2:
-
อ่านประโยคนี้แล้ว o22 มาก ปล มีความลับบางอย่างจะบอก ตาลเป็นคนที่ไม่มีสต็อกนิยายตุนไว้นะคะ
แต่แทบกรี๊ดด้วยความดีใจเพราะอ่านต่อแล้วเจอประโยคนี้ อยากบอกว่า ตอนนี้เค้าหัดสะสมสต็อกแหละ อิอิ เริ่ดเนอะ
+1 ให้คนขยันค่ะ
-
แม่ผัวปลื้มมม เราก็ดีใจแทน
พีมกะภูมิน่ารักอะ
น้องภูมิของคุณแม่น่ารักมากกกกกกกกกกก
ฟ่างใหญ่สุดในบ้านแล้วสิเนอะ 555555555 :impress2:
-
ภูมิพีม :o8: อิจฉาสะใภ้ไฮโซ :z2:
-
หวานจริง ๆ
คุณแม่น่ารักมากเลย
โพล่มาตอนหน้าไม่ใช่ว่าคุณแม่รับรู้และเป็นสาววายนะคะ
ดูจะมีความเป็นไปได้อ่า
-
พีม ยิ่งกว่าตกถังข้าวสารอีกค๊าบ คริคริ :laugh:
-
แม่สามีลูกสะใภ้น่าักอะ แต่งานนี้รู้สึกจะเกร็งน่าดู เพราะคุณแม่สามีผู้ดีมากมาย
แต่ยอมรับพีมภูมิสองคนนี้น่ารักเสมอ เข้าใจกัน วางใครไว้ฐานะอะไรในสังคม แต่ในใจ
ให้รู้รักกันก็พออะ อ่านแล้วชอบมากมาย :L2: :L1:
-
น่ารักกกกก
แต่ว่ามันจะน่ากังวลตอนที่พ่อหนวดของนู๋พีมรู้อ่ะดิ่?
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เขินนนนนนนนนนนนนนน :o8:
ภูมิหวานเว่ออ่ะ แอร๊ยยยยยย
ขี้อ้อนสุดๆอ้อนทั้งแม่อ้อนทั้งเมีย คิคิ
-
ลุ้นให้คุณหญิงแม่ดูออกไวๆ ว่าลูกชายคุณแม่คิดไม่ซื่อกับเพื่อนคนนี้นะคะ กริบกริ้วววววววววว :z2:
-
หวานน้ำตาลขึ้น ความดันสูงทะลุเส้นเลือดมาก ! ฮ่าๆๆๆ อ่านแล้วเขินแทนพีม
เริ่มจะพัฒนามากขึ้นไปอีกนิด หิหิ อย่างน้อยก็กล้าไปเจอแม่สามีแล้ว
น่าร๊าก น่ารัก ภูมิอ้อนแม่ น่ารัก ภูมิอ้อนพีมก็น่ารัก อ่านแล้วยิ้มได้ไม่หุบเลย
แต่ ณ จุดนี้ อยากมอบกระโหลกให้ภูมิ ที่ได้คร่าชีวิตคนอ่านแบบเราได้แล้ว
ตั้งกะชวนพีมไปบ้านและปลอบใจว่ามีตัวเองกับเสือน้อยอยู่ อ๊ากกกกกก
จากไม่ยอมไป เจอแบบนี้เข้าไปก็กลับตัวกันได้ง่ายๆนะค่ะ
แล้วยังชวนพีมสร้างเรือนหอด้วยประโยคแบบนั้น TT แล้วยังบอกรักแบบนั้นอีก
อ๊าก น่ารักที่สุดแล้วหมาภูมิเอ๊ยยย พีมก็น่ารัก ทำไมเป็นคู่้ที่น่ารักอย่างนี้นะ TT
เราเริ่มเห็นลางพี่โอ๊ตมาใกล้ๆนี่ละ ตอนนี้มาแต่ชื่อตอนหน้าต้องมาแบบตัวเป็นๆนะ หิหิ
อ่านแล้วขำพีมก๊ากเลย ตอนพูดถึงอำนาจของฟ่าง ฮ่าๆๆ คิดตามแล้วก็ยิ้มทีเดียว อิอิ
“กูมีพร้อมทุกอย่าง แต่ถ้าไม่มีมึง ทุกอย่างมันก็ไร้ค่า กูขาดมึงไม่ได้จริงๆนะพีม”
“กูจะอยู่ข้างๆมึงเสมอนะภูมิ”
ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT ชอบบบบบอ่ะ รักมาก
-
:pig4: :กอด1:อิจฉา
-
งือออออออ~
เค้าชอบตอนนี้ที่สุด :m1:
มันอบอุ่น มันหวานหอม มันน่าร๊ากกกกกกก :m3:
ชอบที่ภูมิมีแม่ที่เข้าใจ มีครอบครัวที่อบอุ่น
แต่ชอบยิ่งกว่าที่ภูมิให้ความสำคัญกับพีมมากเหลือเกิน
รักพีมมากเหลือเกิน ทำเอาคนอ่านเขิน :m17:
สิงพีมได้มั๊ยอ่ะ คิคิ
มาต่อตอนต่อไปไวๆนะค๊าาาาาาา :music:
-
ภูมิขี้อ้อนใช่ย่อย
-
น่ารัก,,,มว๊ากกกกก
:กอด1: :กอด1:
-
น่ารักกกกกกกจัง
-
น่ารักนะ :-[
-
คนอ่านก็รักคนแต่งเหมือนกันนะคะ :กอด1:
แต่รักหนูพีมมากกว่าอ่ะ อร๊างงงงงงง :-[ :-[ :-[
-
เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเยอะนะภูมิ หัดเสี่ยว หัดหวาน หัดซึ้ง หัดหื่น(อันนี้คงไม่ต้องหัดมั้ง)
เป็นแบบนี้จะมีคนหลงเพิ่มอีกไม่รู้ตัวนะ
อ้อนแม่ไปไหนเนี่ย นึกถึงตอนดิบๆโหดๆแล้วมาอ้อนแม่มันตนละเรื่องกันเลย
แต่นี่คือมุมน่ารักของภูมิอ่ะสิ น่ารักจริงๆนั่นแหละ ^^
ทั้งลูกเขยและลูกสะใภ้ต่างก็เข้ากันได้กับครอบครัวของอีกฝ่าย จะมีอะไรสบายใจเท่านี้อีกมั้ยเนี่ย
ข้าวฟ่างมีอิทธิพลสูงส่งจริงๆด้วย==
-
แอร๊ยยยย น่ารักได้อีก ตอนนี้น่ารักจริงๆ ทั้งแม่ทั้งภูมิทั้งพีม
ชอบจัง ยิ่งคำพูดตอนท้าย แสดงออกเลยว่ามีความสำคัญต่อกันแค่ไหน :กอด1:
-
5555 ได้แม่ผัวเป็นทัพแล้วใช่ไหมเนี่ย อิอิ
-
มารอตอยต่อไปครับ อิอิ
พาสะใภ้เข้าบ้านล่ะ อิอิ
-
เข้าบ้านทรายทองแล้วพจมาน
-
แม่ภูมิสวยแล้วยังใจดีอีกด้วย พีมสู้สู้นะเป็นกำลังใจให้
-
:L2:
นี่คือสถานแห่งบ้านชายภูมิ ที่น้องพีมมาสู่ :เหอะ1:
ไม่ต้องไปคิดอะไรมากเลยพีมเอ้ย เรียนจบ เตรียมตัวใช้สมบัติไอ้ภูมิไปเหอะ แมร่ง รวยเกิ๊นนน
"กูมีพร้อมทุกอย่าง แต่ถ้าไม่มีมึง ทุกอย่างมันก็ไร้ค่า กูขาดมึงไม่ได้จริงๆนะพีม” :oni2:
-
สะไภ้ไฮโซ อิจฉาพีมจัง ภูมิรักจริงหวังแต่ง นับวันยิ่งน่ารัก :กอด1:
-
น้องภูมิน่ารักมากกกกกกก
ไม่มีเก๊กสักนิ๊ดดดส์
คุณแม่ก็ท่าทางจะไนซ์มากๆ เลย
พีมเอ้ยยยย เกาะไว้ให้มั่น ฮ่าๆ
-
+1 ให้ตาลค่ะ
ภูมิ อ้อนได้น่ารักมากกับแม่นะ :กอด1:
อ้อนกะเมียก็น่ารักจ้า ส่วนเมียภูมิพูดประโยคสุดท้ายได้น่ารักจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :impress2:
-
ซึ้งและเศร้านิดๆ :กอด1:
-
ภูมิพาพีมเข้าบ้านแล้ว ผ่านคุณหญิงแม่ไปหนึ่ง รอลุ้นคุณพ่อ 55555
-
สะใภ้ไฮโซ...เริ่ดจริงอะไรจริงนะพีม o13 :z2:
-
ไม่เชื่อหรอกว่ามีสต็อก ถ้ามีจริง ก็เอามาลงให้ดูหน่อยจิ 5555555
-
แม่ผัวลูกสะใภ้เข้ากินดีมากๆๆ
-
คุณแม่น่ารัก.. o13
-
:o8: :o8: :o8:
:L2: :L2:
-
หวังว่าคุณแม่จะไม่ร้ายตอนหลังนะครับ
-
ภูมิขี้อ้อนจริง ๆ
-
มาหวานใส่คนอ่านอีกแว๊ววว
น้องพีมกับน้องภูมิเนี่ย เบาหวานจะขึ้นแล้วจ้าอิจฉาาาาาาาา
คุณแม่น่ารักมากกก
-
ภูมิอ้อนแม่น่ารักที่สุด :กอด1: พีมเอ๊ยยยิ่งกว่าตกถังข้าวสารอีกนะเนี่ย
-
พาสะใภ้เข้าบ้านไปกราบแม่แล้วอิอิ
-
น่ารัก :-[
อยู่ข้างๆกันไปนานๆเลยนะ
:pig4: :L2: :pig4:
-
อยู่กับแม่ขี้อ้อนจังเลยนะคะน้องภูมิ
ชอบคู่นี้จังเลย :กอด1:
-
ภูมิขี้อ้อนมากอ่ะ น่ารักสุดๆ อิจฉาพีมนะเนี่ยสะใภ้ไฮโซ อิอิ :-[ :-[ :-[
-
คุณแม่น่ารักก ก ก ก
>////////////<
+1 ค่ะ
ลาตายด้วยประโยคนี้ “รักนะเตี้ย”
-
อบอุ่นมากเลย
แม่สามีกะลูกสะใภ้เข้ากันได้ดี
^^
-
เลขงาม 101
“พีมมมม” กูเพิ่งตักซีเรียลเข้าปากได้สามคำ เสียงเรียกหาผมก็ดั่งลั่นห้องนอน ไม่รู้มันเป็นโรคห่าไรชอบเรียกหาผมหลังตื่น แม้ว่าจะนอนอยู่ข้างๆกันบนเตียงม้านนนก็เรียก
อารมณ์เหมือนหลานพี่เลย ตื่นมาต้องเรียก ต้องร้องหายายก่อนเลย
-
กรี๊ดดดด น่ารักที่สุดอ่ะ
พีมน่าฟัดมาก (แต่ภูมิน่าฟัดกว่า 555) อ้อนคุณแม่ได้น่ารักกันมากๆ
รอพี่โอ๊ตอยู่นะเนี่ย 555 ขนาดภูมิว่าหล่อยังได้แฟนน่ารักแบบพีม
แล้วถ้าพี่โอ๊ตหล่อมากเนี่ยจะได้แฟนน่ารักขนาดไหนเนี่ย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
น่ารักจัง หนุ่มๆรักกัน อร๊าง
ชอบอันนี้ ที่พีมบอกว่า จะเอาไบกอนมารมภูมิอ่ะ. พีมจ้ะถึงภูมิจะชอบกัดจนเป็นรอยจ้ำๆแดงๆเหมือนกัน แต่ภูมิก็ไม่กินเลือดและก็ไม่เป็นพาหะนำไข้เลือดออกนะ แค่ว่าถ้ากัดเยอะๆมันดูคล้ายๆไข้เลือดออกยักษ์เอ๊ง :z2:
-
ภูมิ นี่สมเป็นลูกคนเล็กของบ้านจริงๆ ขี้อ้อนแบบนี้ :man1:
-
สะใภ้ไฮโซ ... อิจฉาด้วยเหมือนกัน
แต่ที่อิจฉามากที่สุด คือหน้าตาลูกชายบ้านนั้นนะแหละ
อยากได้บ้าง :impress2:อะไรบ้าง
-
สะสมสต็อกไว้จริงๆ หรอ
ไม่เชื่อหรอก แน่จริงเอามาวางให้อ่านก่อน
:laugh: เหอ ๆๆ เริ่ดมะ
-
:-[ :-[
เขินแทนพีมมมมมมมมมม
-
หวานกันต่อไป อย่าเพิ่งดราม่า
ความลับเปิด พ่อๆแม่ๆ ขัดขวางเชียว
-
อ๊าย~
ภูมิน่ารักอะ, เดินกอดตุ๊กตาหมีตอนเพิ่งตื่นนอน
มีการแซวจะแบ่งที่มาทำเีรือนหอให้พีมซะด้วย อ้อนซะ คิคิ
:impress2:
-
ตอนสั้นๆๆๆ แต่ได้ใจมากกกกก o13
กด+1
-
อ่านไปยิ้มไป
-
สามหน่อบ้านนี้ คงจะมีพี่โอ๊ตที่ยังสืบตระกูลได้นะ
-
ภูมิผ่านพีมเข้าบ้าน เมียสามีเจอสะใภ้เเล้ว
-
น่ารัก
ภูมิก็ยังอบอุ่นแถมยังเป็นลูกแหง่ติดแม่อยู่เหมือนเดิม
5555
หวังว่าคุณแม่ภูมิจะยอมรับนะ
-
คุณแม่น่ารักจัง
อย่างเข้ากับลูกสะใภ้ได้ดีแน่ๆ เลย 55
-
ชิชะ... แม่สามีปลื้มเหรอคะ น้องพีม :-[
-
พีมเป็นยาเสพติดอะ
-
ภูมิอ้อนแม่อ้อนพีมแล้วน่ารัก พีมเอ๊ยสู้ๆ!!!
-
น่ารักอ่ะ :o8: :o8:
-
อืมมม บรรยากาศครอบครั๊ว ครอบครัวเนอะ :m1:
อ่านแล้วแอบเกร็งตามน้องพีม แต่น้องภูมิอยู่กับแม่น่ารักดี
ปอลอ 1 อยากเจอพี่โอ๊ตจัง :impress2:
ปอลอ 2 คิดถึงน้องคลื่น..น...น
-
คุณแม่น่ารักมาก :o8:
-
โอ้วววววว เป็นมหากาก เอ้ย มหากาพย์ เรื่องยาวที่ยาววววนานนนนนน
กว่าเราจะตามอ่านจนหมด ก็กินเวลาเป็นสัปดาห์
อ่านแล้วไม่เครียด เข้ามามีแต่รอยยิ้มเต็มแก้ม กลับไป
เผลอๆมีกร๊ี๊ดดดดด ดิ้นนน เสียสติดิ้นพล่านด้วยความฟินนนนน
ภูมิพีม น่าร๊วกกกกมว๊ากกกกกก
แต่ละโมเม้นตั้งแต่จีบ จนรักกันมา ทำให้เราผูกพันไปด้วย
หลายอย่างที่ประทับใจ แต่บอกไม่หมดจริงๆ สงสัยต้องไปอ่านอีกรอบ โฮกกกกก
ครอบครัวดูเหมือนรักใคร่ แต่ก็ยังมีมุมที่เราไม่เห็นถ้าเค้ารู้ความจริง
แต่จะไปคิดทำไมให้เฟล แค่ภูมิปล้ำพีม เอ้ย รักกันก็พอแล้วววว 5555++
อ้อ นึกออกแระ ฉากประทับใจ
ชอบตอนพีมกับคลื่น เป็นความรักที่หน่วงๆ เราอ่านเราก็หน่วง
แต่เราชอบที่ไม่อะไรเกินเลย มีแต่ความรู้สึกที่พิเศษจริงๆ ปลาบปลื้มมากจุดๆนี้
กับอีกตอนที่ชอบคือ ตอนเค้กมะพร้าวของน้องภูมิ นุ่มๆหอมๆ อ่านแล้ว กรี๊ดดดดด น่ารักกกกก
อ้อ ฉากมือแตะปากห้ามเผ็ดอ่ะ เหมือนเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของสองคน เรียกได้มั้ยว่ามันคือจุดเริ่มต้น >///<
ปล้ำลิง : อยากอ่านแทนฟ่าง ชอบคู่รักฮาร์ดคอร์ และไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น หึหึหึ สิงกันเข้าไป
-
ภูมิอ้อนแม่ได้น่ารักจริงๆ แล้วก็ขอแสดงความยินดีกับน้องพีมที่ได้เป็นสะใภ้ไฮโซนะจ๊ะ ^_^
-
ภูมิอย่ามาทำซึ้งสิคะ เราจะร้องไห้ ฮืออออออออT^T
ดีใจด้วยค่าที่มีสต็อกแล้ว ^^
-
โอ้ย น่ารัก อ่ะ น้องภูมิแฟน นู๋พีม+1 :z2: :z2: :z2:
-
ภูมิน่าร้ากกกกกกกกกกกก ตอนนี้หวานเชียวค่ะ
พีมเอ๊ย ทางสะดวกแล้ว แม่สามียอมรับซะขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วล่ะ
อยากเจอพี่โอ๊ตเร็วๆจังค่า แค่พีมบรรยายคงจะไม่พอซะแล้ว
ว่าแต่พีมจะหลงเสน่ห์พี่โอ๊ตมั้ยน้อ ดูเพอร์เฟคต์แบบนี้ หุๆ
-
พีมบอกว่าถ้ามีลูกจะผสมให้หลายๆสายพันธุ์ มันลูกคนเหรอนั่น :laugh:
(ลูกหมาแล้ว!!!)
ชอบๆ ชอบๆ ยิ่งนับวันยิ่งน่ารักกันคู่นี้ แหะๆ แต่ว่ายังแอบปลื้มคู่ในตำนานแทนฟ่างคอดๆ โดยเฉพาะฟ่าง มะระแร่ง โดนว่ะๆๆๆ
โหด ดิบ ดุ (แต่หล่อบาด :o8:)
-
น่ารักได้อีก แม่ผัวลูกสะใภ้ 5555
-
อ่าน2ตอนรวดด 5555
น้องพีมของพี่ยังน่ารักเหมือนเดิม ม~ :o8:
น้องตาลคนสวยพี่ช่วยเก็บสต็อกได้นะ :กอด1:
รอตอนหน้าค่ะ ~
เบียร์ :oni1:
-
กรี๊ดดด หลงรักภูมิซ้ำๆนี่มันจะผิดมั้ย?
น่าร๊ากกกกอะ ฮ่าๆ
แหมมม เดี๋ยวนี้มีสะสมสต็อก o13 ตุนไว้เยอะๆนะคะที่รัก
เค้าจะได้อ่านถี่ๆไม่มีดองเค็ม กร๊ากกก
-
พาไปเปิดตัว
-
โรแมนส์มากๆอ่ะ
โคตรซึ้ง
-
ช่างกล้า เอาลูกสะใภ้เข้าบ้านนนน
-
อ่านตอนนี้ ภูมิกับพีม ยิ่งน่ารัก
คนอ่านชัก ขวยเขิน เกินทนไหว
ยิ่งพากัน ไปไหว้แม่ เปิดตัวสะใภ้ (อิอิ)
ก็นั่งอมยิ้มไป กับความน่ารักที่มี
ยิ่งตอนภูมิ บอกพีม ว่า"กูขาดมึงไม่ได้"
นั่งอ่านไป ยิ้มไป โครตสุขี
มาเจอพีม บอกว่า "กูจะอยู่กับมึง" นะคนดี
อารมณ์ คนอ่าน ตอนนี้ :m1:
อยากบอกคนเขียน คนดี ว่า "รีบมาต่อเร็วๆน้า"
-
ใกล้แล้ววววว อีกนิดก็ได้เปิดตัวในฐานะสะใภ้แล้วพีม 555
เจอแม่เขาแล้วก็อย่ารังแกเด็กชายภูมิบ่อยนะ ครึครึ
คุณแม่ก็ดูถูกใจหนูพีมไม่ใช่เล่นเลยนะนี้
งานนี้ไม่มีปัญญาแม่สามีกะลูกสะใภ้แน่ๆ
แล้วเมื่อไหรฟ่างจะพาลูกเขยมาเปิดตัวกันหล่ะนี้
-
ครอบครัวสุขสันต์ แม่ภูมิดูใจดียังงี้พีมก็ไม่ต้องกลัวนะ
-
กรี๊ดกร๊าด
แม่สามีกัลูกสะใภ้เข้ากันได้ดีจังเลย
ว่าแต่คุณแม่ก็ใจดีนะค่ะ แล้วทำไมตอนเด็กถึงให้น้องภูมิไปอยู่เมืองนอกหละ ไม่ได้ค้านคุณพ่อเลยหรอ
น่าสงสารน้องภูมิ
-
พีมเอ๋ย เข้าบ้านมาไม่กี่ชั่วโมง ภูมิมันจัดการจูบรับขวัญซะแล้วเหรอ :mc2:
-
รักกันๆๆๆ
-
:impress3:
ตามอ่านรวดเดียว
สนุกมากกกก หวานซึ้งดีอ่ะ
แบบว่าภูมิน่ารักมากกกกกก พีมก็ชอบอ่ะ
ส่วนฟางแทนชอบอ่ะ ไม่แคร์สื่อดี :laugh:
ส่วนคิว เต้ย ก็ชอบอีก แบบว่ากัดๆรักๆ :-[
ชอบนิยายเรื่องนี้ที่ทุกตัวละครสื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเอง ไม่น้ำเน่า
:man1: กอดคนเขียนที่เรื่องนี้ไม่น้ำเน่า
ป.ล. อยากให้มีอีกคู่อ่ะ คลื่นกับเชนอ่ะ :o8: นะนะนะ
หมอฟัน(ดะ) เมาแล้วแบบว่าไปข่มขืนคลื่นที่บ้าน พอตื่นขี้นมาพ่อแม่เลยจับแต่งงานกัน :laugh: อยากได้ๆๆ
-
^
^
^
555 ชอบๆๆด้วย
แต่จากเท่าที่อ่านมา กลัวคลื่นจะกดเชนซะมากกว่าละม้าง 555
.
แต่เห็นคนแต่งว่าจะไม่ให้กินกันเอง ทู้รีเควสข้างบนเข้าข่ายป่าวหว่า??
-
ตามอ่านเรื่องนี้อยู่ 2 วัน พึ่งอ่านทันเมื่อกี้หมาดๆ
จะมากไปมั้ย ถ้าจะบอกว่า . . . อยากให้คุณตาลจัดให้อีกซักคู่
เพราะใจอยากเห็นคู่ "น้องแมท(เคะ)กับพี่เชน(เมะ)" มากมาย (>w<)
เท่าที่อ่านๆจนถึงตอนนี้ 2 คนนี้เขาดูมีเคมีต่อกันอยู่นะ ถึงตอนที่เชนแกล้งเป็นแฟนหลอกๆกับเต้ยจะชวนให้คิดว่าเหมาะ
แต่พอเจอชอทที่ 2 คนนี้อยู่ใกล้ๆกันแล้วกลับดูลงตัวมากกว่าซะอีก
สู้ๆนะครับ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยล่ะ
-
มารอตอนต่อไปค่ะ
-
เมนต์ครั้งแรกนะคะ เพิ่งตามอ่านทัน
จะบอกว่า สนุกม๊า๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้ก.ไก่ลากยาวกี่ตัวถึงจะบรรยายได้หมด
ชอบจริงๆค่ะ ทั้งฮา ทั้งบ้าบอ มิตรภาพของเพื่อน (เพี้ยนๆ) สวีตหวานแหวว ครบหมดเลย o13
จะรอติดตามไปเรื่อยๆนะคะ :L2:
-
แหม
อีตาล
นิยายมึงฮอทเหลือเกินนะ
เด๋วให้กูอัพของกูก่อนเหอะ
มึงจะตกไปอยู่หน้าหก
คิคิคิ
:z2:
-
^
^
^
เทพธิดาซาตานทั้งหลายจงโปรดรู้ไว้ว่าข้าพเจ้าล็อกอินเข้ามาเพื่อสิ่งนี้
เพราะผู้ชายคนนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เขากำลังจะกลับมา ขอให้มาต่อเถอะคะพ่อคุณ เพื่อพี่แสบสุดที่รัก น้องตาลยอมทุกอย่าง
ปล เฮียมาเม้น แล้วจะเกิดไรกะทู้หนูป่ะวะ o22
-
ตอนที่ 49 นายแบบ
“เฮ้ย นี่ๆ ไอ้พวกลิงพวกค่างทั้งหลายฟังอั๊วหน่อย” เสียงท่านปรมาจายร์ด้านศิลปะ เอาแปรงลบกระดาน เคาะกระดานดำ ย้ำ กระดานดำมิใช่ไวท์บอร์ด เสียงเซงแซ่ของบรรดานกกระจิบนกกระจอกจึงค่อยๆซาลง
“เลดี้แอนเจนเทิลเมิน สแตนอัพ พลีสสสส” ตามมาด้วยเสียงกวนอวัยวะเบื้องล่างจากไอ้คิวที่เรียกเสียงโห่เสียงฮาได้ทั้งห้อง
“ส่า หวาด ดี คร้าบ ทีเช่อ” พวกผมก็พร้อมใจกันทักทายไหว้คุณครูอย่างพร้อมเพรียง ฮ่าๆ แม่งกากกันชิบหาย แม้แต่กับครูบาอาจารย์ก็ไม่เว้น
“เออ หวัดดีสติ้วเด้น แอมฟาย แอนยู” กร๊ากกกกกกกกกกกก แต่คนนี้เขาแรงกว่า :m20:
“ป๋าจ๊าบมาก ฮ่าๆ” พวกผมพากันหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจ กับผู้ชายที่ใส่ชุดเซอร์ๆ ผมยุ่งๆคนนั้นที่เป็นถึงดอกเตอร์เชียวนะครับ ความรู้ความสามารถกับการแต่งตัวดูสวนทางกันเนอะ เพราะแบบนี้ในภาคผมเลยไม่มีใครเรียกแกว่าอาจารย์ พวกเราเรียกป๋ากุลเพราะความเก๋าที่เป็นไอดอลให้บรรดาจิตรกรอย่างพวกผม
ป๋ากุลแกสอนดรออิ้งพวกผมตั้งแต่ตอนปีหนึ่งแล้วครับ แถมยังเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา sec พวกผมด้วย ซี้กันสุดๆอย่างกับเป็นเพื่อนมากกว่าจะเป็นครูกับศิษย์(เพี้ยนเหมือนกัน) ยิ่งกับไอ้คิวนี่เหมือนพี่น้องที่พัดพรากกันมานาน คู่ซี้เลยเพราะป๋ากุลแกมีสโลแกนที่ไอ้คิวมันชอบมาก
“ผมดูคนที่จิตใจ ไม่ได้วัดคุณค่านักศึกษาจากเลขทศนิยมสองหลัก” ด้วยเหตุนี้ไอ้คิวมันจึงปรวนาตนเป็นศิษย์เอกของป๋ากุลไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนติส
“งั้นผมเอาเกรดซัก1.2 ก็ได้ใช่มั้ยป๋า แต่ผมจะเป็นคนดี” ห่าคิว นั่นมันก็น้อยไป มึงได้ถูกรีทายชัวร์ๆ
“วันนี้ป๋าฉายสไลด์อีกแล้วเหรอครับ พวกผมมองไม่เห็น มันเหมือนหนังกลางแปลงอ่ะป๋า ทำไมไม่ใช้เทคโนโลยีอย่างคนอื่นบ้าง โห่” ไอ้โจตะโกนแซว
“ไมวะ ใครจะใช้โปรเจคเตอก็ใช้ไป แต่อั๊วจะใช้สไลด์ใครมีปัญหามั้ย”
“ฮ่าๆๆๆ ไม่มีคร้าบท่านอาจารย์”
ตลอดทั้งคาบพวกเราก็เรียนกันอย่างสนุกสนาน ฮาเฮ กูนึกว่าเปิดคาเฟ่ ฮ่าๆ พอถึงเวลาพักเที่ยงไอ้คิวก็พาผมไปรับไอ้เต้ยเพื่อไปกินข้าวด้วยกัน แต่ไอ้เต้ยออกไปกินข้าวกับเพื่อนมันที่เยาวราชแล้ว ไอ้คิวก็เหวี่ยงเลยครับ(เห็นโทรไปสอนภาษาไทยโต้วาทีกัน)
วางสายจากไอ้เด็กนั่นเสร็จ มันก็แทบจะพาผมเหาะ ตรงดิ่งไปโรงอาหารกลาง ซึ่งมีสัตว์ป่านานาชนิดแสตนบายรอกินข้าว มีทั้งเสือ สิง กระทิง เพนกวิน??
และทันทีที่ไอ้ฟ่างเจอหน้าผม มันก็เหยียดยิ้มกวนๆมาให้
“ไง ได้ข่าวว่าน้องชายกูพาไปกราบแม่มาเหรอ หึหึ เป็นไงบ้างล่ะ หาฤกษ์แต่งได้รึยัง ไหนๆก็หมั้นแล้วนิ” มันเหล่มองนิ้วมือผมที่มีแหวนสวมอยู่ ไอ้ฟ่างมึงนี่อันตรายจริงๆ “ฮ่าๆ เงียบ ถึงกับเงียบเลยเว้ย” มันเชยคางผมจับพลิกไปพลิกมา ห่าภูมิก็ไม่คิดจะช่วยกูเล้ย นั่งยิ้มอยู่นั่นแหละ “จะเปลี่ยนมาใช้นามสกุลพวกกูเมื่อไรล่ะ หื้ม น้องสะใภ้”
“เมื่อมึงเปลี่ยนไปใช้นามสกุลไอ้แทนนั่นล่ะครับ ไอ้เพื่อนสะใภ้ ฮ่าๆๆ”
“สัส” มันผลักหน้าผมออก ก่อนจะหันไปเล่นงานไอ้แทน ที่กำลังหัวเราะยื่นมือมาจับมือผมด้วยความถูกใจ ทีตัวเองว่าคนอื่นว่าได้ พอกูว่ากลับเสือกรับไม่ได้ หึ
“ว่าแต่ไอ้ปันกับไอ้มิคไปไหนวะ” ไอ้คิวชะเง้อมองหาไอ้คู่หูดูโอ้ต่างดาว พวกผมเริ่มกินข้าวได้ซักพักแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นหัวสองตัวนั่น
“กูให้มันไปซื้อน้ำ แต่แม่งแวะจีบหลานสาวแม่ค้าส้มตำ นั่นไงลอยมาแล้ว” ไอ้เชนพยักพเยิดหน้า ไปทางด้านหลัง พวกผมหันไปมอง ไอ้ปันกับไอ้มิคเดินกอดคอ ยิ้มแฉ่งมาแต่ไกล พอมาถึงโต๊ะมันสองตัวก็….
“หวักดีเพี่ยนๆ” ไอ้ปันทักทาย สงสัยโรคพี่แอนนา ชวนชื่นจะกำเริบอีก มันเลยพูดไม่ชัด หึหึ หรืออารมณ์ดีที่ได้คุยกับสาว คราวนี้แม้แต่ลูกหลานแม่ค้ามันก็ไม่เว้น ริจะเป็นไอ้เชนภาคสองรึเปล่าวะ ฮะๆ
“หวัดดีเพื่อน” หึหึ มีล่ามแปลด้วยเว้ยเฮ้ย มันสองตัวไม่ยอมนั่ง ยังคงยืนกอดคอกันอยู่หัวโต๊ะ มึงจะเด่นไปไหน แค่นี้คนในโรงอาหารก็จ้องโต๊ะเราจนกูไม่กล้าอ้าปากกินอะไรแล้ว แล้วราดหน้ากับผัดไทสองจานที่พวกมันฝากไอ้ภูมิซื้อคงบูดแล้วมั้ง (ไอ้คิวกับไอ้แทนแอบขโมยหมูในจานไอ้มิคด้วย)
“ไม่เจอสวนเวียน คิกเถืองลวกเพี่ยะ” ไอ้ปันหันมาบอกไอ้คิว ^o^
“ไม่เจอสองวัน คิดถึงลูกพี่” ไอ้มิคมันก็ยังทำหน้าที่ต่อไป ว่าแต่ใครเป็นลูกพี่ใครล่ะเนี่ย กร๊ากกกกก
“เชี้ยบหายมิค กูเลียมน้ำส้วม”
“มึงจงกลับไปเอามาบัดเดี๋ยวนี้” ไอ้มิคเลิกแปลแต่หันไปถีบส่งไอ้ปันแทน ฮ่าๆๆๆๆ สำลักข้าวเลยกู
“โส้นเตียน กูไม่เผียดซะหน่อย”
“ฮ่าๆ แม่งเป็นเอามากแล้วเพื่อนกู” ไอ้คิวส่ายหัวยังขำไม่เลิก
“มึงนี่ก็เก่งนะมิค ฟังไอ้ปันรู้เรื่อง”
“กูเก่งมานานแล้วเว้ย แต่พวกมึงอาจจะมองไม่เห็นความเก่งของกูด้วยตาเปล่า”
“เห็นเว้ยมิค แต่กูต้องหลอกตัวเองแค่นั้นเอง” ไอ้มิคค้อนประหลับประเหลือกใส่ไอ้คิว โอยยยกูฮาจนปวดท้อง ไอ้ภูมิขำหึส่ายหน้า มันก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวของมันต่อ แล้วมึงจะมาคีบไก่ในสุกี้แห้งกูทำไมฟระ เดี๋ยวสั่งให้ลากไปแดกในน้ำซะหรอก ผมเลยแย่งลูกชิ้นมันบ้าง อิอิ
พวกผมกินข้าวกันไป ไอ้พวกห่านี่ก็แซวผมกับภูมิเรื่องแหวนกันไปอย่างน่ารักน่าชัง วอนโดนกำปั้นผมอยู่ทุกเวลา ยิ่งรู้ว่าภูมิทำงานหาเงินเอง พวกมันยิ่งฮือฮา ไอ้ฟ่างนี่ถึงกับลุกมากอดน้องมันไว้ ทำตอแหลลูบหัวลูบหลังไอ้ภูมิด้วยสีหน้ากวนส้นบาทา
“ถ้าพ่อกับแม่มึงรู้คงจัดงานเลี้ยงฉลองวะฟ่าง ลูกชายคนเล็กของตระกูลรู้จักทำงานหาเงินมาซื้อแหวนให้เมีย” ไอ้เชนหันไปยิ้มกับไอ้เบียร์ สาดดดดดดดดดดดด
“หึหึ ของเค้าแรงจริงอะไรจริงนะมึง” ไอ้คุณชายนั่นก็รีบรับมุขซะ
“อะไรกันวะ” ไอ้ปันหันมาถาม
“เอ๊า ก็ไอ้ภูมิกับไอ้พีมไง มันหมั้นกันแล้ว มึงเห็นมั้ยน่ะแหวนนั่นน่ะ” ไอ้ปันหันมามองมือผมแล้วชะโงกหน้าไปจับมือภูมิมาพลิกดู ก่อนจะยิ้มหวานชวนสยอง
“โธ่ เพิ่งเห็นกันอยู่หลัดๆเป็นฝั่งเป็นฝ้า”
“ฝา!!!!!” พวกผมตะโกนอย่างพร้อมเพรียง เชี่ยปันสงสัยจะมีปัญหากับการผันวรรณยุกต์
“เออ เป็นฝั่งเป็นฝาไปซะแล้ว” กูควรจะอายหรือควรขำก่อนดีวะ ฮ่าๆ
กินข้าวเสร็จแล้วแต่เพิ่งเที่ยงกว่า พวกผมเลยนั่งคุย นั่งเล่นกันต่อ โดยมีเสียงโวยวายของไอ้เชนดังเป็นระยะเพราะไอ้แทนแย่งทับทิมกรอบในน้ำแข็งใสมัน ฮ่าๆ แล้วแม่งก็ไม่ไปซื้อถ้วยใหม่กินนะ
“เฮ้ยพีม วิชาต่อไปเราเรียนที่ขุมไหนวะ” เปรียบห้องเรียนเป็นนรกซะงั้นไอ้คิว
“สโลบ”
“เออคิว หลังๆมานี่มึงชักจะติสขึ้นทุกวัน มึงจะเซอร์ไปไหนกูถามจริง” ไอ้ฟ่างเท้าคางมองหน้าไอ้คิว มึงไม่ได้ดูตัวเองเลยนะฟ่างว่ามึงก็ติสไม่ต่างจากมัน
“ไปอยู่ในหัวใจข้าวฟ่างไงจ๊ะ” เจอเข้าไปอีกดอก
“หึ หน้าอย่างมึงไม่ได้เห็นเล็บตีนกูหรอก”
“อ่ะจ่ะ กูมันไม่ดี ไม่หน้าหล่อ ดอสั้น ขยันหดอย่างไอ้แทนนี่หว่า กร๊ากกกก”
“ไอ้ควายยยยยยย” ไอ้แทนทิ้งถ้วยน้ำแข็งใส ไล่ตบหัวไอ้คิวรอบโรงอาหาร เป็นภาพที่สนุกสนานและบั่นทอนสติปัญญาแก่ผู้ที่พบเห็นจริงๆ
“เอ่อ พี่ข้าวฟ่างคะ เพื่อนหนูปลื้มพี่ฟ่างมาก เลยฝากช็อคโกแลตมาให้คะ”
เสียงเฮฮา หัวเราะเมื่อครู่ค่อยๆเงียบลงเมื่อมีน้องผู้หญิงสองคนเอากล่องลายน่ารักมายื่นให้ไอ้ฟ่าง หึหึ น้องแม่งโคตรกล้าอ่ะ ผู้ชายนั่งกันเป็นสิบ นับถือๆ พวกผมโห่แซวเล็กๆ น้องก็เขินๆกัน ไอ้ภูมิสะกิดผมให้ดูไอ้แทนมันทำหน้าเอือมๆ ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามัน
“ขอบคุณครับ” ไอ้ฟ่างยื่นมือไปรับ ตบท้ายด้วยรอยยิ้มหวานมันกะเอาให้ละลายเลยมั้ง ลายเสือเก่าเริ่มโผล่แล้วครับ เขากับเขี้ยวเริ่มงอก แต่ผมว่ามันแกล้งยั่วไอ้แทนมากกว่า เพราะก่อนที่มันจะรับมันเหล่มามองไอ้แทน
“ว่าแต่เพื่อนน้องคนไหน”
“อยู่โต๊ะนู้นคะ เกตเค้าเขินเลยไม่กล้ามา” มีการแอบบอกชื่อของเหยื่ออย่างแยบยล
“ไม่ต้องกลัวหรอกครับ พี่ฟ่างมันไม่กัด”
“ค่ะ พี่คิว” น้องกัดปาก ยิ้มเขินบิดไปบิดมา ดูน่ารักดี
“อ้าว รู้จักพี่ด้วยเหรอ หรือเราเคยรู้จักกันมาก่อนครับ” ไอ้คิวเริ่มเป็นนายหน้าขายตรงส่งหม้อแล้วครับ เลยถูกไอ้เบียร์ปาฝาขวดน้ำใส่หัวด้วยความหมั่นไส้ วอหนึ่งเรียกวอสอง ไอ้เต้ยมึงอยู่ไหน ไอ้คิวกำลังทำการใหญ่ ทราบแล้วเปลี่ยน
“พี่ไม่กัด แต่ไอ้ที่คุยกับน้องเมื่อกี้อย่าไปใกล้มัน แล้วอยู่คณะอะไรกันเนี่ยเรา”
“อยู่บัญชีคะ”คำว่าบัญชีทำเอาไอ้ปันกับไอ้เชนตาลุกวาว ไอ้เชนยิ้มพร้อมจ้องน้องเค้า จนหน้าแดงทั้งคู่ หึหึ เจอของจริงแล้วมั้ยล่ะสาวๆ นี่มันแค่จ้องนะ ลองให้มันจัดเต็มสิ เชื่อมั้ยครับว่ามันได้แพ็คคู่แม้จะเป็นเพื่อนกันก็ตาม “พี่ฟ่างอย่าลืมทานนะ พวกเราไปก่อนนะคะพี่ๆ”
“ครับ ฝากบอกน้องเกตด้วยนะว่าขอบคุณมากสำหรับช็อคโกแลต แล้ววันหลังมาทักพี่ได้นะ พี่มีแต่น้องชายมีน้องสาวบ้างคงจะดี” น้องหน้าเจื่อนกันนิดหน่อยก่อนจะเดินกลับไป หึ ได้แค่น้องสาวก็ดีแล้วน้องเอ๊ย เพราะพี่ฟ่างเค้ามี……แฟนแล้ว คึคึ
“อะไร เป็นไรมึง”
“หล่อตลอด สาวติดตลอด” ไอ้แทนที่เงียบอยู่นานก็ได้เวลาสะสาง ก็นะ เจอสาวมาจีบแฟนต่อหน้า ผมว่าไอ้แทนมันก็เก่งนะที่นั่งเฉยได้ ลองเป็นไอ้ภูมิสิ หึ มันคงคลุ้มคลั่งอาละวาดโรงอาหารแตกไปแล้วแน่ๆ
“หึ เออน่า น้องเขาแค่ปลื้ม” ไอ้ฟ่างโอบไหล่ไอ้แทน ตบบ่าปลอบใจ แถมยังดึงแก้มเล่นอีกต่างหาก นานๆทีได้เห็นเป็นบุญตา เอากล้องมาถ่ายอัดวิดีโอเก็บไว้คงดี
“แทนอ่า กูแค่รับของไว้ไม่ได้คิดอะไร มึงอย่าใจแคบสิ” ไอ้ฟ่างดูไม่จริงจังกับการง้อ เหมือนมันกำลังกวนประสาทไอ้แทนมากกว่า เพราะมันง้อไปหัวเราะไป เกาคางไอ้แทนไป บระเจ้า!!! กลางโรงอาหาร ฟ่างมันไม่แคร์สายตาใครจริงๆด้วยว่ะ ถ้าน้องเกตมองมาคงต้องโทรจองห้องฉุกเฉิน เพราะน้องอาจช็อคจนเสียสติได้ครับ
“ใช่ซี้ กูมันใจแคบ เลยให้มึงอยู่ในใจกูได้แค่คนเดียว” ไอ้คนพูดมันยังขำตัวเอง แล้วคนฟังอย่างพวกผมจะเหลือเหรอครับ
“อร้วกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ไป กลับไปปลูกวิมานในโลกของพวกมึงเลยไป๊
…………………………..
-
เสร็จจากมื้อกลางวันพวกผมก็แยกย้ายไปเรียนคณะใครคณะมัน ไม่อยากจะบอกเลยว่าคาบบ่ายเป็นอะไรที่ชวนง่วงมากกกกครับ มันช่างทรมานอย่างแสนสาหัส เพรามันคือวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันออก เหอๆ
คุณครูผู้สอนก็ช่างจงรักภัคดีต่อแลบท็อป พูดแต่กับหน้าจอ ตะบี้ตะบันสอน ไม่เงยหน้ามามองเลยว่าลูกศิษย์ลูกหาได้ลาไปกราบพระอินทร์กันเกือบหมดคลาสแล้ว ไอ้คิวนี่แกนนำ มันไปก่อนใครเพื่อนเลย และพอจะหมดคาบอาจารย์ก็เอารายชื่อหนังสือที่พวกผมต้องไปอ่านเพิ่มมาให้ แล้วดูชื่อหนังสือแต่ล่ะเล่มสิครับ คนล่ะเรื่องกับป๋ากุลเลยอ่ะ
“เอาล่ะ ผมจะบอกแนวข้อสอบคร่าวๆ ข้อสอบมีทั้งหมดร้อยแปดสิบข้อ แบ่งเป็นสามส่วน”
“โห่ จารย์” เริ่มมีเสียงโห่เหมือนถูกทวงหนี้ บ้านไฟไหม้ เมียเล่นชู้ หนึ่งในนั้นก็มีเสียงผมด้วยอีกคน เหอๆ
“สุโค่ย ร้อยแปดสิบข้อ? คางเหลืองแน่กู” เสียงไอ้คิวแทรก มันก้มหน้าขมุมขมิบบ่นอยู่คนเดียว แหมทำเป็นคร่ำครวญนะมึง พูดเหมือนมึงจะอ่าน
“ออกหกบทที่เหลือจากมิดเทอม”
“แม่งเยอะสัส” ไอ้คิวก้มมากระซิบกับผม
“ข้อสอบมีสามส่วน ส่วนแรกเป็นข้อสอบความจำ ตอนสองจะวัดความเข้าใจ ตอนสามนักศึกษาต้องวิเคราะห์ ผมอยากจะดูว่าพวกคุณจำเนื้อหาได้ไหม เข้าใจทฤษฎีหรือไม่ และส่วนสุดท้ายที่เป็นข้อสอบวิเคราะห์ผมออกตามหนังสือเล่มนี้เป็นหลัก แต่อาจจะมีจากเล่มอื่นที่ผมบอกให้ไปอ่านเพิ่ม”
เก้าเล่มครับ อาจารย์แกให้รายชื่อหนังสือมาเก้าเล่ม ที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับวิชานี้ เหอๆ แค่เห็นหนังสือผมก็อยากจะลาไปเกิดใหม่ ถ้าให้อ่านหมดนั่นศพกูจะเป็นยังไง
“เราเจอกันอีกสองครั้ง คาบหน้าผมจะสรุปเนื้อหาของอินเดียกับญี่ปุ่น และจะสอบเก็บคะแนนครั้งสุดท้ายอ่านหนังสือด้วยนะ ผมขอให้พวกคุณโชคดีกับการสอบ”
“หึ ขอโทษนะครับอาจารย์ ผมคงให้ตามที่อาจารย์ขอไม่ได้” ไอ้คิวมันฟั่นเฟือนไปแล้วครับ และผมก็คงตามมันไปติดๆ
หลังเรียนเสร็จผมกับไอ้คิวถูกพวกไอ้โจไอ้หนึ่งบังคับขืนใจให้เป็นตัวแทนเดินทางไปยังชมพูทวีปเพื่ออันเชิญพระไตรปิฎก เฮ้ย ไม่ใช่แระ คุณๆนี่ก็เพ้อตามผมไปเรื่อย เคยคิดจะห้ามกันบ้างไหมเนี่ย เอ๊อ
เอาใหม่นะ รีกลับ สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น ผมกับไอ้คิวเดินทางไปยังสถานที่ที่ไม่อยากจะไปซักเท่าไรแต่ก็ต้องไป ใช่ครับที่นั่นก็คือ หอสมุด
ผมมาเพื่อหาหนังสือเก้าเล่มที่อาจารย์ให้อ่าน พวกผมรีบช่วยกันหา รีบซีร็อกซ์อกจะได้รีบออกไป กูไม่ถูกกับกลิ่นหนังสืออยู่นานๆอาจตายด้าน เอ้ย อาจตายได้ YoY
“เชี่ย กูนึกว่าเพชรพระอุมา แม่งยาวบรม ใครจะอ่านจบวะ” ไอ้คิวมันโวยวายพลิกหนังสือไปมา ทำหน้าเหมือนเป็นศัตรูคู่แค้นกันมาซักร้อยชาติ
“ห่าคิว นี่ห้องสมุดนะมึง เบาๆหน่อยดิวะ” ผมเอามืออุดปากมัน ไอ้คิวปัดออกมันจิ๊ปากเซ็งๆ
“กูว่าเราเอาไปแค่นี้ก่อนดีกว่า วันหลังค่อยมาหาอีก” คือมันเยอะมากครับ จะทับคอผมแล้ว
“แล้วถ้าเกิดคนอื่นยืมไปก่อนล่ะ ทำให้มันเสร็จๆไปเหอะ กูขี้เกียจมาหลายรอบ” ทำไมมันดูหงุดหงิดๆวะ เหรอว่า….
“เออๆ แล้วมึงไม่รีบไปรับไอ้เต้ยเหรอ”
“ไปรับทำไม กูไม่ใช่คนขับรถรับส่งโว้ย มึงอย่าพูดมากได้ไหมแคระ หาไปหนังสือน่ะ เดี๋ยวกูจับฆ่าหมกในซอกนี่ซะหรอก” ผมกระพริบตาปริบๆ เชี่ยคิวมึงด่ากูทำไมเนี้ย มันต้องอารมณ์ค้างมาจากไอ้เต้ยแน่ๆ กะอีแค่ไอ้เต้ยไปกินข้าวกับเพื่อนแล้วไม่โทรบอกมันก่อน มันก็โกรธ แม่งพอกันทั้งคู่ เฮ้อ
หาหนังสือครบแล้ว ถ่ายเอกสารเรียบร้อยผมก็แยกย้ายกับไอ้คิว(พอไอ้เต้ยโทรมาบอกให้ไปรับ เชี่ยคิวแม่งแทบจะบิน โธ่ ไหนบอกไม่แคร์ไงวะ)
แล้วผมกลับยังไงน่ะเหรอครับ หึหึ ไอ้ภูมิมันโดดซ้อมบาสมารับผม -_-ไอ้คลื่นโทรมาหาผมเพื่อฝากด่าไอ้กัปตันทีมที่ละเลยหน้าที่ปัดความรับผิดชอบให้มันตลอด -o- ทำไมพวกมึงไปเคลียร์กันเอง มาวุ่นวายกับกูทำมายยยยยT^T
แต่พูดถึงไอ้คลื่น ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟังครับ แต่อย่าไปบอกภูมินะเว้ย นี่ผมไว้ใจเห็นเป็นคนกันเองนะเนี่ยเลยกล้าเล่า ก็คือเมื่อวันก่อนคลื่นมันชวนผมไปเลือกของขวัญวันเกิดให้น้องชาย
และพอดี๊พอดีว่าไอ้ภูมิไม่อยู่ มันไปซ้อมดนตรีกับเพื่อน ผมเลยแว่บไปกับไอ้คลื่นได้ รู้สึกว่าวันนั้นทำตัวเป็นขุนแผนชิบหาย ฮ่าๆ จริงๆอยากบอกภูมิก่อนนะ แต่กลัวไม่ได้ไปเลยต้องแอบ ผมกับคลื่นก็ไปเดินซื้อของกัน กินข้าวแล้วก็กลับ แค่นี้แหละครับ^o^
………………………
และสาเหตุที่ทำให้วันนี้ผู้ชายบางคนลงทุนโดดซ้อมบาส เพราะคุณชายท่านเกิดตอแหลอยากแดกไอติม เลยพาผมมานั่งชิลล์ที่เซเวนเซ่น คุณพี่สาวพนักงานก็ขยันมาเติมน้ำซะเหลือเกิน มีแอบส่งยิ้มให้ไอ้ภูมิด้วย หึหึ ผมเลยตักไอติมยัดปากไอ้ภูมิต่อหน้าเธอซะเลย เปล่าหึงนะเว้ย แค่อยากบอกให้รู้ว่าภูมิน่ะ “ไม่ว่าง”
“ภูมิๆสาวมองว่ะ” ผมสะกิดบอกภูมิ มันขมวดคิ้ว ก้มมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองผู้หญิงโต๊ะนั้นที่กำลังมองมันอยู่
“แล้วไง จะให้กูยกมือไหว้เขาเหรอ หรือจะให้กูเข้าไปกราบนมัสการ” ดูแม่งใช้คำ ฮ่าๆ
“มึงรู้จักคำว่านมัสการด้วยเหรอภูมิ”
“อ้าว ไอ่เตี้ย เดี๋ยวกูจับจูบให้หายเอ๋อ กูก็เรียนภาษาไทย เป็นประชาชนคนไทยคนนึงนะครับมึง” มันเอาช้อนเย็นๆมาแตะปากผม
“ก็นะ เห็นเป็นคุณชายหัวนอกหลอกฟันสาวไปวันๆนึกว่าจะไม่รู้จักคำไทยๆ” มันผลักหัวผมแรงๆ อูยยยย กูคิดผิดหรือคิดถูกวะที่ยอมนั่งฝั่งเดียวกันกับมันเนี่ย
“คนอย่างกูไม่เคยหลอกฟันใคร แค่กระดิกนิ้วก็เขี่ยลงจากเตียงไม่ทัน มีก็แต่…หึหึ” มันเหล่มองผมและยิ้มมุมปาก ตามด้วยตักไอศกรีมกินอย่างสบายใจ
“อะไรๆ ห๊ะ พูดให้ดีๆนะมึง” ผมหันไปจ้องหน้าภูมิ ส่วนมันเอาแต่ยิ้มก่อนจะมองผมหัวจดตีนพร้อมทำสายตากรุ้มกริ่ม “อะไรภูมิ มองหน้าทำไม อย่ามอง กูทิ่มตาแตกเลยไอ่สัส”
“หึหึ”
“กูบอกว่าอย่ามอง หยุดหัวเราะ เมื่อกี้มึงจะพูดอะไร มีก็แต่อะไร พูดมา” ผมผลักมันออกห่าง แม่งหัวเราะได้เลวมาก แล้วดูแม่งมองดิ หื่นมาก
“มีก็แต่มึง ยากชิบกว่าจะได้ฟัน”
ไอ่ฟายยยยยยยยยยยยยยยยย OoO :m31: :fire:
“เออ รู้ก็ดี จะได้สำเหนียกแล้วช่วยถนอมๆกูบ้าง ห่า” หน้าผมร้อนไปหมดแล้ว ต้องจ้วงไอศกรีมเย็นๆเข้าไปดับร้อน ไอ้ภูมิมันหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะขยี้หัวผมจนเสียทรง แม่ง พูดมาได้ ไอ้หมาภูมิ
กินเสร็จมันก็ชวนผมมาหาร้านสกรีนเสื้อ จำกันได้ใช่ไหมครับที่ไอ้ฟ่างกับไอ้แทนมีเสื้อคู่ แล้วไอ้หล่อมันเลยอยากทำบ้าง พี่เจ้าของร้านก็ถามว่าเอาเสื้อแบบไหน เสื้อรุ่น เสื้อแก๊งค์ ไอ้ภูมิก็ตอบแบบเสียงดังฟังชัดว่า
“เสื้อคู่รัก กับคนนี้ครับ” >o< ชี้มือมาที่กูด้วย ผมอายคนในร้านจนแทบจะแทรกกายหนีไปอยู่ในหลอดไฟ มันให้ผมมารอข้างนอกเพราะจะเก็บไว้เป็นความลับ ไม่นานนักภูมิก็เดินยิ้มแฉ่งออกมา
“ป่ะ ไปเดินเล่นกัน รออีกสองสามชั่วโมงค่อยมาเอา” แหม๊ หน้าระรื่นเชียว แต่ผมนี่เสียวม้ามชิบหาย มันสกรีนคำว่าอะไรวะ
“ถ้าเป็นคำพิเรนๆกูไม่ใส่นะบอกไว้ก่อน”
“นั่นไม่ได้อยู่ในสิ่งที่กูต้องการ กูรู้แค่ว่ามึงต้องใส่” มันบอกด้วยรอยยิ้มแห่งผู้ชนะสิบแปดทิศ(สิบทิศมันน้อยไป) กอดคอผมเดินดูของให้คนมองเป็นอาหารตา มึงเคยขัดใจเขาได้ไหมล่ะพีม เคยขัดใจไอ้ภูมิได้เหรอ ผมได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจ ผมคงไม่มีทางเลือกแล้วสินะ T_T
“ไปดูกล้องข้างบนป่ะเตี้ย”
“มึงจะซื้อกล้องเหรอ”
“ไม่รู้ ดูก่อน” ภูมิแตะหลังผมให้ก้าวขึ้นบันไดเลื่อน เวลามาเดินห้างแล้วตอนขึ้นบันไดเลื่อน ไอ้ภูมิมันชอบให้ผมขึ้นก่อน เพื่อที่มันจะได้ยืนขั้นที่ต่ำกว่า จากนั้นมันจะกางแขนจับราวบันไดทั้งสองฝั่ง ภาพที่ออกมาก็เหมือนกับว่ามันกอดผมกลายๆ แบบไม่ต้องอายฟ้าอายคนกันเลย
คนที่ลงบันไดเลื่อนสวนกัน มองจนเหลียวหลังก็มี ถามว่าไอ้หล่อมันแคร์มั้ย จะแคร์เหี้ยไรล่ะ เอาหน้าเอาคางซบหลังซบไหล่ผมอยู่เนี่ย
ภูมิพาผมเดินเข้าร้านโน้นออกร้านนี้เรื่อยเปื่อยมาก แล้วเมื่อไรจะถึงร้านกล้องล่ะเฮ้ย ตอนแรกก็เดินคู่กันเฉยๆ อาจจะมีบางทีที่กอดคอบ้าง โอบบ้าง แต่ตอนนี้ไอ้หล่อมันทำเนียนจับมือผมเฉยเลย ผมเงยหน้ามองภูมิที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทำเป็นมองไปทางอื่น
หึหึ ไอ้ฟอร์มจัด
“ไม่ต้องจับมือก็ได้ม้างคุณภูมินทร์” ผมแกล้งแซว ยิ้มล้อภูมิเพราะนานๆทีจะได้เห็นมันเขิน
“พูดมาก กูจับมือแฟนแล้วผิดกฎหมายรึไง” ไปนู่นเลยครับที่รักกู มันอมยิ้ม แต่จะทำร้ายร่างกายผม แถมยังถลึงตาใส่ให้ผมหยุดขำมันด้วย ฮ่าๆ เด็กชิบหายเลยว่ะ
“อ่ะ อ่ะ จับก็จับไปสิ กูใจดีให้มากกว่าจับมืออีก สนป่าวๆ” ผมยักคิ้วกวนไอ้ภูมิ
“อย่ามาพีม กูเอาจริงแล้วจะหนาว หึ” มันยิ้มเจ้าเล่ห์กอดคอผมเข้าร้านกล้อง ทีนี้ไอ้พีมก็จะกลายเป็นอากาศธาตุสำหรับไอ้ภูมิทันทีครับ เพราะมันจะลืมไปเลยว่าเคยหิ้วผมมาด้วย นู่นสะบัดตูดไปดูกล้องแล้วทิ้งผมไว้คนเดียว
ผมก็เดินๆดูๆ รอภูมิไปเรื่อย มีนักศึกษากลุ่มใหญ่ ที่น่าจะเรียนที่เดียวกับผมกำลังเลือกดูกล้องอยู่เหมือนกันท่าทางคงเป็นพวกที่เรียนถ่ายภาพ
ผมรู้สึกเหมือนมีคนมอง คิดว่าเป็นภูมิ ผมเลยลองมองหามัน แต่ไม่ใช่ ภูมิไม่ได้อยู่ในร้าน มันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอก ผมยักไหล่ สงสัยจะประสาทหลอนแล้วกู ซักพักพวกกลุ่มนั้นมันก็เดินออกจากร้าน
“น้องๆ น้องครับ” อยู่ๆก็มีผู้ชายท่าทางเซอร์ๆวิ่งมาหาผม หืม คนที่อยู่ในกลุ่มเมื่อกี้นี่ เขาวิ่งกลับมาทำไม
“ครับ?ผมเหรอพี่” ผมมองซ้ายมองขวาก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง หมอนี่รู้จักผมด้วยเหรอวะ ไม่นะกูไม่เคยมีญาติหน้าตาแบบนี้
“อื้อ เรานั่นแหละ พี่เรียนนิเทศมอเดียวกับน้องน่ะ พี่เคยเจอน้องที่หอสมุดกลางสองสามครั้ง พี่สนใจว่ะ”
“ห๊ะ” เอาแล้วกู
“ฮะๆเฮ้ยอย่าทำหน้าแบบนั้นดิ พี่ไม่ได้สนใจแบบนั้นเว้ย คือพี่กำลังทำโปรเจคถ่ายภาพส่งอาจารย์ แต่ยังหานายแบบไม่ได้ พอดีพี่เห็นน้อง มันตรงคอนเซปพอดี พี่ชื่อไกด์แล้วน้อง….”
“เอ่อ พีมครับ”
“ครับน้องพีม ชื่อน่ารักดีว่ะ แล้วว่าไง พี่สนใจน้องจริงๆนะ พอจะช่วยเป็นนายแบบให้พี่หน่อยได้มั้ย” พี่แกพูดไปทำตามีความหวังไปด้วย ไม่นึกไม่ฝันว่าวันนึงผมจะถูกทาบทามเป็นนายแบบ แสดงว่าเราก็ใช่ย่อยนะเนี่ย คึคึ :P
“คือ ผมก็อยากช่วยนะพี่ แต่ผมไม่ถนัดด้านนี้ว่ะ เอาไปก็เปลือกฟิล์มพี่เปล่าๆ แหะๆ” เอาไงดีวะ ปฏิเสธใครไม่เป็นด้วย แต่ก็ เอ๋อๆเซ่อๆอย่างผมคงทำให้งานพี่เขาเสียเปล่าๆ
“เฮ้ยไม่เป็นไร ของแบบนี้ไม่ยากๆ แต่หน้าน้องมันใช่ไง นะถือว่าช่วยรุ่นพี่ร่วมสถาบัน ถ้าพี่ผ่านงานนี้พี่เลี้ยงข้าวเลยอะ”
“โหยพี่ ไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอกครับ คือผมก็อยากช่วยแต่ อืม งั้น……”
“ทำไรกัน” เสียงเรียบๆเย็นๆดังขึ้นพร้อมกับยักษ์ปักหลั่นตนหนึ่งมายืนเป็นเงาดำมืดซ้อนหลังผม พี่ไกด์มองผมสลับกับไอ้ภูมิ พี่แกดูงงๆ แต่ผมเริ่มเหงื่อแตกพลั่กๆ เพราะเริ่มรับรู้ถึงรังสีบางอย่างที่ไอ้ภูมิแผ่ออกมา
“อ่อ เอ่อ คือพี่เขามาติดต่อกูให้ช่วยเป็นนายแบบให้ พี่เขาจะทำโปรเจคส่งอาจารย์” ผมเอี้ยยวคอเงยหน้า(แม่งหลายขั้นตอนจังวะ)บอกไอ้ภูมิ มันไม่พูดอะไรแค่จ้องหน้าพี่ไกด์แบบค่อนข้างเสียมารยาท จ้องขนาดนั้นมึงก็แดกหัวพี่เค้าเลยเถอะ
“ขอโทษนะครับ ไอ้นี่มันไม่ขึ้นกล้องหรอก หาคนใหม่เถอะ” แล้วมันก็ฉุดข้อมือผมเดินลิ่วๆออกมา จนผมหันกลับไปไหว้พี่คนนั้นแทบไม่ทัน เห็นลางๆว่าพี่แกยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ส่วนไอ้ภูมิมันกัดฟันสบถอะไรไม่รู้
“นายแบบประเทศไหนมันจะเตี้ยม่อต้อ ตากลมผิวซีดขนาดนี้ ไอ้หน้าม่อเอ๊ย”
กลับมาถึงห้องไอ้ภูมิก็เหวี่ยงฟาดงวงฟาดงาฟาดหางไปทั่วทุกสารทิศ ทั้งที่ควรจะเป็นผมมากกว่านะที่ต้องอารมณ์เสีย ผมก็ไม่คิดจะไปถ่ายแบบอะไรนั่นหรอก ก็กะว่าจะหาทางปฏิเสธพี่เขาดีๆแต่นี่ไอ้ภูมิกลับไปพูดแสกหน้าเขาแบบนั้น เกิดไอ้พี่นั่นมันแค้นพาเพื่อนมาดักทุบหัวผมทำไง
แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องเคลียร์กับมันให้รู้เรื่อง ผมอาบน้ำเสร็จ ยืนทำใจในห้องน้ำพลางคิดหาทางง้อมัน เอาไงดีวะ ผมได้ยินเสียงผู้หมวดโมริกับหนูรันแว่วมาจากในห้องนอน
ผมเดินเข้ามาในห้องเงียบๆ ภูมิกำลังกึ่งนึ่งกึ่งนอนพิงหัวเตียง มือซ้ายกอดไอ้หมีสีน้ำตาลตัวกำลังโตนามว่าเสือน้อย มือขวาถือกล่องนม มันหันมามองผมเหวี่ยงๆ แล้วหันไปดูเจ้าหนูโคนันยิงเข็มยาสลบใส่ผู้กองขี้เมาต่อ
“ภูมิเป็นไรอ่ะ อิจฉากูละซี้ที่มีคนมาชนกูเป็นนายแบบ” รู้สึกว่าไม่เข้าท่าเลยนะ ผมยิ้มเก้อ หัวเราะแห้งๆ
“มึงช่วยใช้สมองในการดำรงชีวิตบ้างได้มั้ยพีม” พูดแบบนี้ด่ากูสัดเลยดีกว่าไหม กูบอกแล้วไงว่าถ้าจะด่าให้ด่าตรงๆ กูขี้เกียจตีความ
“นี่มึงยังโกรธกูเรื่องนั้นอีกเหรอวะภูมิ”
“………………. “
“กูขอโทษ”
“ ……………….."
“เฮ้ย กูบอกแล้วไง….”
พลั่ก!!!!!!!
เต็มๆ ตุ๊กตาหมีเต็มๆหน้ากูเลยครับ แม่นจังนะมึง ภูมิมันมองผมด้วยหางตา แถมค้อนใหญ่ๆให้อีกสองที ก่อนจะหันไปกอดไอ้เสือน้อยดูโคนันต่อ เวลางอนถ้าไม่โวยวายจนห้องแตก มันก็ดื้อเงียบ เอาไงดีวะกู ต้องมาง้อทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่มันก็ยากเหมือนกันนะครับ ผมตัดสินใจคลานขึ้นไปนั่งข้างๆภูมิบนเตียง และ……..
ขอเวลาไปง้อคนขี้งอนก่อนนะครับ ><
TBC >>>>>>>>>>>
……………………………..
ของที่สะสมไว้หมดสะต๊อกแล้วนะคะ กร๊ากกกก ตอนเดียวก็เรียกสะต็อกนะ ทำไมอ่ะ :z2: ฮี่ฮี่
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต ขอบคุณสำหรับการให้เป็ดน้อยนะคะ :pig4:
-
ขอบอกว่าคิดถึงคุณตาลมาก TT หายไปหลายวัน เกือบจะขาดใจแล้ว :m15:
วันนี้กำลังแบด มู้ด มาก เปิดมาเจอภูมิพีม และผองเพื่อน ช่วยบิ้วอารมณ์ขึ้นมาอีก 20 เปอร์เซนต์ :L2:
เจอมิคกับปันพูดภาษาเกือบจะต่างดาวแล้วปวดหัวเลย ถ้ามิคไม่แปลเราคงไม่เข้าใจ ว่าปันต้องการจะสื่ออะไร
เป็นภาษาที่ล้ำเกินไปจริงๆ ฮ่าๆ
อ่านตอนฟ่างแหย่พีมแล้วกรี๊ดแทบตาย น่ารักได้อีก TT แล้วยังอุตส่าห์มีสาวมาจีบต่อหน้าแฟนหนุ่มอีก
จะฮอตไปไหน แทนงอนแล้วฟ่างง้อ กับฟ่างงอนแล้วแทนง้อ เป็นโมเม้นท์ที่น่ารักและน่าจดจำจริงๆ :กอด1:
มีง้อแบบเกาคงเกาคาง ก๊าก กวนได้อีก คนอ่านก็ใจแคบนะ ณ จุดนี้ แต่พยายามจะยัดทุกคนเข้ามาในใจแคบๆอยู่ ฮ่าๆๆๆ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น.... ความน่ารักของภูมิในตอนนี้ ได้ดึงดูดทุกอย่างไปหมด ไม่เหลือให้ใครแล้ว o13
ไปที่ไหนก็ฮอตตลอด “มีก็แต่มึง ยากชิบกว่าจะได้ฟัน” สาบานว่าอ่านแล้วเหมือนจะขาดใจตาย น่ารักโคตร กรี๊ด!
มอบโล่ให้กับกริยาการหยอดให้เหยื่อ(แบบพีม)ตายอย่างเฉียบพลัน และอีกรางวัลสำหรับการเหวี่ยงที่น่ารักน่าเอ็นดูของภูมิ
แต่เจอคนทำท่าจะมาให้ความสนใจแฟนเรา (ถึงแม้จะคิดไปเองว่าเค้าสนใจด้านชู้สาว) ไม่งอนก็แปลก
แต่เหตุผลที่ภูมิงอนก็แปลก ฮ่าๆๆๆ ขึ้หวงงได้น่ารักที่สุด เป็นเราๆก็ง้อ อิอิ
เจอแบบนี้ไม่ง้อยังไงไหว TT จะขุดทุกท่วงท่าจนกว่าจะหายโกรธจริงๆอะ ฮ่าๆๆ
คิดถึงภาพมือนึงกอดเสือน้อย อีกมือถือนมกล่อง จ๊ากกก :z3: ผู้ชายแบบนี้มีอีกไหม ขอสักคนเหอะ :o12:
คิดถึงโมเม้นท์บันไดเลื่อนแล้วน่ารักจริงจัง :z13:
อยากรู้ว่าภูมิจะสกรีนเสื้อว่าอะไร แต่ดูจากพื้นฐานความเสี่ยวของภูมิแล้ว สงสัยจะขั้นแมกซิมัม เลย ฮ่าๆๆ
-
มันยังคงหึงได้คงเส้นคงวาจริงๆ
555
จงง้อต่อไป
ปล. นิดนึงนะคะ
ตกลงว่า อีพี่เก้า กับ พี่ไกด์ นี่คนเดียวกันหรือเปล่าคะ
-
พีม แกยังน่ารักแบบเอ๋อๆเหมือนเดิมนะ
แล้วพีมมันง้อภูมิแบบไหนอ่ะ แกไปง้ออะไรกันบนเตียงว้า :impress2:
ขำแทนอ่ะ หึงฟ่างนะ แต่ไม่แสดงออก :กอด1:
-
อ๊าย ภูมิงอน
ข้าวฟ่างนี่เสน่ห์แรงเน้อ มีสาระมีเปงตัวเปงตนก้อยังมีสาวแวะเวียนมาอยู้เสมอ
-
ตลอดดดดดดอะ หึงทีไรก็มาลงกับพีมตลอด
พีมมันบื้อขนาดนั้นจิรู้ได้ไงว่าเขามาจีบหรือไม่จีบ คนที่ควรจะเล่นมันควรจะเป็นฝ่ายนู้นตะหากหนา
ว่าฟีมเดี๋ยวฟีมน้อยใจไปหาคลื่นนะ *กระซิบกระซาบใส่หูภูมิ* เขาหนีไปเที่ยวด้วยกันมาหละเธอ 55555 o18
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วง้อกันยังไงละนั่นนะ
ฮาวะ นึกว่าติดต่อภูมิ สะอีกพีมเฉยเรย
ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ฮาทุกตอน น้องพีม
+1
-
หึงตลอดอ้ะยอดชายนายภูมิ!!!!!!!!!!!!!!!
(เค้าหนีไปกันครั้งนึึงก็ต้องมีครั้งต่อไปนะ ~ :m12:)
นี่ขนาดไม่รู้น้องพีมยังต้องง้อขนาดนี้
ถ้ารู้ว่าหนีไปกับเฮียคลื่นมาล่ะก็ เสร็จแน่น้องพีม
ง้อกันจนลุกไม่ขึ้น น้ำ(ลาย)หมดตัวกันพอดี หึหึ :m18:
-
แหม น้องพีม เค้าจะเป็นนายแบบก็ไปขวางเขาเนอะ
ขี้หึงจังเลยภูมิ ^^
-
อ๊ากกกกกกกกกกก น่ารักอ้ะตอนนี้ ชอบโมเม้นท์ในโรงอาหารมาก 5555555555
-
:o8:หึงตลอด อย่าให้เวลาภูมิมีส :pig4:าวมาเกาะแกะน้า พีมจะเรียกองค์ไหนลง
-
ฮ่าาาาาาาาาา ภูมิแม่งน่ารักว่ะ!!! ชอบอ่าาาาาาาาาาาา :กอด1:
-
อยากดูพีมง้ออ่ะ :serius2:
+1 ให้กับความน่ารักของภูมิ พีมเราเปลืองตัวอีกแล้ววววว
-
มุขแต่ละคน ฮาขี้แตกขี้แตน
-
ขุนแผน เฮีอะ อย่า
แกเนี่ยนะ พีม
วันทองมากกว่าม๊าง 555+
-
พีมน่ารักเสมอเลย อิอิ
-
ภูมินี่หึงและงอนได้เป็นเรื่องปกติจริงๆ ดีนะที่เป็นพีม เพราะรั่วและไม่คิดมากก็เป็นเรื่องปกติของพีมเหมือนกัน
ผองเพื่อนคนอื่นยังฮา น่ารักทุกคน แต่เสียดายไม่มีน้องเต้ยมาตีกันกับพี่คิวให้เ็ห็น :กอด1:
-
+1 ให้คุณตาลจ้า
ทั้งกลุ่มน่ารัก และฮามาก :pigha2:
รอตอนต่อไปอยู่นา :call: :call:
-
มาต่อไวๆน้าาาาาค่ะ :o8: :mc4:
-
เด็กชายภูมิขี้งอนนะเนี่ยข้าวฟ่างแซวพีมทำเรารู้สึกเขินด้วยเลย ><
-
อินู๋พีม เปลืองตัว(แบบเต็มใจ??)อีกแล้ว55+
.
สั้นๆ ยังทวง special คิวเต้ย แทนฟ่าง อยู่นะครับ คึคึ
-
ง้อกันแบบเปลืองตัวนะ
-
:z13: :z13: :z13:
-
ภูมิเยอะนะเนี้ย 555 ขี้หวงจริงจริง
-
บวก1และเป็ด คึคึ คิดถึงพีมมากกกกกกกก รอฉากเค้าง้อกัน :impress2:
-
น่ารักจริงๆ เลยคู่นี้
-
แหม ชอบง้อบนเตียงนะเตี้ย :n1:
-
ภูมิขี้งอนจัง
ระวังงอนมากๆ
พีมไม่ง้อจะลำบากนะจ๊ะ :laugh:
-
:serius2:อ๊ากกกกกก คนเขียนตัดฉับได้ไง เค้าอยากอ่านตอนพีมง้อ ค้างๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
คิดถึงน้องเต้ย :serius2:
-
น้องภูมิ แกล้งงอนให้พี่พีมง้อเฉยๆ ใช่รึป่าว??
55555555555555555
ชอบๆตอนขึ้นบันไดเลื่อนที่สุด ><
อยากเอาไปใช้ กร๊าก ก ก ก ก
ไม่สงวนนะค่ะ :D
แทนฟ่าง >//////<
น่าร้า กก ก ก
+1 ค่ะ
-
อีนู๋ตาล สต๊อคหน้าขอ Special แทนฟ่างบ้างได้ปะ
เจ้อยากมาก :o8:
-
ง้อแบบนี้ภูมิมันดีใจตายเลยพีมมม
ว่าแต่พี่ไกด์มาขอพีมไปเป็นนายแบบจริงป่ะเนี่ยยยย สงสัย ๆๆ
-
มาตัดจบตอนพีมง้อภูมิเนี่ยนะน้องตาล :z3:
ใจร้ายที่สุด
ก็อยากรู้นี่นาว่าพีมมันจะทำไง :impress:
-
:เฮ้อ: สงสารพีมจัง
:L2: :L2:
-
พีมต้องง้อภูมิกี่รอบเนี่ย คนขี้งอนถึงจะหาย คิกคิก
-
ตอนอยู่ครบก๊วนนี่ฮามากกกกกกกก
แต่ละคนนี่แบบมีความเด่นเฉพาะอ่ะ ชอบมากเลยจ้า...
-
“นายแบบประเทศไหนมันจะเตี้ยม่อต้อ ตากลมผิวซีดขนาดนี้ ไอ้หน้าม่อเอ๊ย”
55555555+ :laugh:
-
ผมตัดสินใจคลานขึ้นไปนั่งข้างๆภูมิบนเตียง และ…….. และ และ อารายอ่ะ :z3:
แม้เดียวนี้กล้านะพีม...
:pig4: :L2: :pig4:
-
เอาแต่ใจตลอดเลยอะภูมิ
พีมแย่แน่ๆเลย
-
ขี้หึงแบบนี้ ต้องงอนซะให้เข็ด
สามีจะได้ตามง้อ และอยู่ในโอวาท นะหนูพีม o13
-
:L1: เย้ ได้อ่านตอนใหม่แล้ว
เดอะแก้งส์ ทุกคนยังฮา และสุดยอดทุกคน
แต่ว่า แต่ว่า เราอยากรู้ว่าพีมง้อภูมิอย่างไง :o8:
-
คุณภูมิขี้หึง ขี้งอนสุดๆเลยนะคะ นี่ถ้ารู้ว่าแอบไปกับคลื่น บ้านจะแตกมั๊ยน้อ
-
ภูมิขี้งอนมาก
พีมจะง้อยังไงจ๊ะ :impress2:
-
น้องพีมเสน่ห์แรง ยังไงก็คิดถึงภูมิให้เยอะ ๆ ละกันน๊า
-
ให้เป็ดกับโมเม้นต์ โรงอาหารกลางค่ะ ข้าวฟ่างน่ารักมาก
ส่วนไอ้คู่หลัก
“เสื้อคู่รัก กับคนนี้ครับ” >o< ชี้มือมาที่กูด้วย ---กะจะให้อายประชายชีตายเลยใช่ไม๊ภูมิ o7
ภูมิกำลังกึ่งนึ่งกึ่งนอนพิงหัวเตียง มือซ้ายกอดไอ้หมีสีน้ำตาลตัวกำลังโตนามว่าเสือน้อย มือขวาถือกล่องนม มันหันมามองผมเหวี่ยงๆ แล้วหันไปดูเจ้าหนูโคนันยิงเข็มยาสลบใส่ผู้กองขี้เมาต่อ-----ส่วนนี่ไม่มีอะไร ไม่ต้องมีสายตาจิกกัด แต่ฆ่าคนอ่านตายกันไปด้วยความอยากได้ o9 สาบานนะว่ามันเป็นพระเอกหล่อโหดเถื่อนอ่ะ
-
ขี้หึงสุดๆเลยภูมิเอ๊ยยยย
-
งอนได้น่ารักมากนะภูมิ
นอนดูดผมและกอดน้องหมี 5555
คิดสภาพแล้วเหมือนเด็ก 5 ขวบมากอ่ะ
แต่ตอนง้อนี่ต้องง้อแบบเด็กหรือผู้ใหญ่ละเนี่ย
-
หนุ่มๆกลุ่มนี้น่ารักกันจังเลย ชอบอ่ะ เมื่อไรเชนจะมีคู่บ้าง เค้าอยากให้เชนมีคู่อ่ะ :o8: :o8: :o8:
ภูมิก็ขี้หึงขี้งอนจริงๆ พีมงานนี้ต้องเปลืองตัวหน่อยเเล้วเเระ กว่าคุณชายจะหายงอน 55+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เย้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
จะเอานังหนูพีม(?)ง้ออิภูมิอ่ะ!
เอาคืนม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :m31:
อ่านจบตอน ติดใจฉากขึ้นบันไดเลื่อนมาก
ชอบคู่รักที่ทำแบบนี้ ชอบแบบเน้~
ว่าแต่พออิภูมิเจอพี่ไกด์เข้าไปหน่อย
เสื้อคู่รักอะไรนั่นไม่กลับไปเอาแล้วใช่มะ ?? ฮ่าๆ
สงสัยจะงอนเอาจริง เพราะงั้นต้องง้อแบบจัดหนักหน่อยแล้วนังหนูพีม~
รอตอนหน้าค่ะ :music:
-
ชะอุ๊ย!!!
นายภูมิทำไมเป็นคนขี้งอนแบบนี้
เหมือนเด็กน้อยที่โดนขัดใจเลย :o12:
ทีตอนอยู่กับเพื่อนเนี๊ย
คนละบุคคลิกกันเลยนะ
จะนิ่งเงียบ
แลดูสุขุม
ต่างกันลิบลับเกิ๊น
ยังไงก็รอดูตอนพีมจะง้อภูมิน๊า
พีมจะใช้วิธีไหนง้อภูมิ :กอด1:
-
บวกหนึ่งให้นะค่ะ ตอนนนี้ไม่รู้จะเอาไงดี บอกคำเดียวยิ้มอย่างมาก จนคนใหล้ว่าบ้า
แต่น้องภูมิเวลางอน ไมแต๋วมากมาย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
เค้าอยากอ่านต่อ ฉากนั้นน่ะ
เห็นภาพภูมิถือหมีน้อยกับกล่องนม แล้วดูเป็นน้องหมีน้อยมากๆ
แต่ถ้าแบบบนเตียงกับพีมนี่คงจะเป็นไอ้เสือรึป่าว รอขย้ำน้องพีมอยู่ กี๊ซๆๆๆ
-
ง้อแบบไหนอะ
-
ฮาาา อีกแล้วครับท่านกับก๊วนนี้ :laugh:
แต่ซวยแล้วเตี้ยภูมิงอนนน จังหวะนี้ได้ง้อแบบเปลืองตัวอีกแล้ว ฮ่ะๆ
แต่ภูมิงอนได้น่ารักมากเลยอะ :impress2:
-
อยากรู้จังว่าพีมจะง้อภูมิยังไง?
555555555
จะไม่ต่ออีกนิดหรอคะคนเขียน
อยากอ่านตอนง้อจัง -...-
-
ภูมินี่เสมอต้นเสมอปลายจริง หึงมันตลอดเว
ภูมิ ขี้หึง เข้าใจว่าพีมน่ารัก แต่ขี้งอนและให้พีมง้อ
ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดพีมนี่ เพราะรู้แน่ๆเลยว่าวิธีง้อของ
พีมมันแบบจัดเต็มบนเตียง แผนสูงจริงๆคุณภูมินทร์
แอบเห็นใจพีมนิดๆว่าตกลงได้แฟนหรือได้เด็กน้อย
ดูการ์ตูนกอดหมี ดูดนม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
=ชอบบบบบบบบบบมากกกกกกกก= o13 o13 o13
-
อารายอะ ง้อแบบไหนเนี่ย........
น้องภูมิ คงหวง พีม นั่นแหละเลยทำให้เป็นแบบนี้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อยากดูการง้อของพีมอ่ะ :oo1: :oo1:
ปันปันเพี้ยนขึ้นทุกวันเลย :เฮ้อ:
ต่อเร็วน๊ :call:
-
แหมะ..พี่ไกด์ไรนี่เสร่อดอยจริงๆ เกือบได้เป็นศพกลางห้างละ
ว่าแต่ อิมเมจภูมินี่เด็กน้อยเอาแต่ใจมากนะคะ นั่งงอนหน้าทีวี มือนึงอุ้มตุ๊กตา อีกมือกำขวดนม กิ้ววววๆๆ :m14:
-
เฮฮากันถ้วนหน้า แหม... ถ้าได้กินข้าวใกล้ๆเด็กกลุ่มนี้ คงมีความสุขพิลึก :laugh:
ชอบแทนตอนประชดฟ่าง ... หล่อตลอดดด สาวติดตลอดดดด กร๊ากกกก น่ารักอ่ะ
ว่าแต่พ่อนายแบบง้อแฟนยังไงน๊าาา :impress2:
ปอลอ บวกๆให้กับเรื่องกระซิบของน้องพีม (อิอิ) น้องคลื่นนนน :m1: มีความสุขจริงๆเลยน๊าา
-
555 พีมมีแฟนหรือมีลูกเนี่ย
-
กรี๊ดๆๆๆ ภูมิงอนน่ารักจังเลยอ่า :-[
-
น้องเต้ยหายไปไหนนนนนนนนนนนนนนนน
-
:jul3: :jul3: :jul3:
ฮายกแก็งค์
-
ภูมิขี้งอนอ่ะ เป็นแผนเปล่าเนี้ย อยากให้พีมง้อละซิ :z1: :z1: :z1:
-
:laugh:
:กอด1:
-
แหม่ๆ ภูมิก็ใจร้ายใจดำ :laugh:
ไม่แน่พี่คนนั้น แกอาจจะกำลังหานายแบบ "เสื้อผ้าเด็กประถม" อยู่ก็ได้นาาาา :m12:
กร๊ากกกกกกกกกกก :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
บางทีพีมก็ตามอกตามใจภูมิเกินไป ปล่อยมันหน้างอดูคุณหนูรันกะผู้หมวดโมริไปเถาะ
ไม่รู้จะขอมากเกินไป ถ้าคุณคนเขียนว่าง หรือเผื่อจะอยากเขียน อยากอ่านคิวเต้ยพิเศษใส่ใข่มากมาย
-
ภูมิงอนได้น่ารักมากกกกกก
อยากเห็นอิตอนที่ว่า มือหนึ่งกอดตุ๊กตา อีกมือถือกล่องนม
อะไรมันจะน่ารักได้อย่างนี้ แต่พีมยังมาง้อเด็กขี้หวงอีก
พีมเขาไม่เคยรู้อะไรหรอกถ้าไม่บอก น้องไม่บื้อนะ :laugh:
ให้เป็ดแล้วนะค่ะ
-
ไม่รู้ว่าจะจัดภูมิอยู่ในหมวดหมู่ไหนดี
หมวดโหดก็ใช่ หมวดแบ้วก็ไม่เชิง
แต่ที่แน่ๆ โครตหึงโหด หวงโครตๆ
รักพีมสุดๆไม่อยากจะคิด ถ้ารู้ว่าแอบไปเดทกับคลื่น
เอ้ย ซื้อของกับคลื่น
รับรองไม่เหลือชิ้นดี
-
:-[ :-[ง้อยังไง อยากรู้ อิอ๊างงงงงงงงงงง
-
ง้อยังไงอ่ะ ใช้วิธีไหนเหรอค๊าบบบ
อยากรู้จังเลย คริคริ
ตอนหน้าเอามาบอกกันด้วยนะคับ :laugh:
-
น้องภูมินี่ขี้งอนจัง เอ๋ หรือเป็นแผนที่จะให้พีมง้อ อิ อิ
ส่วนน้องพีม ถ้าหนีเที่ยวอีก ระวังโดนจับได้ แล้วต้องเหนื่อยง้อทั้งคืนนะจ๊ะ
-
เอาเป็ดไปเลย
น่ารักมากกกกกกก
-
:sad4:
ไอ้พีม สู้ๆนะเว่ย
เป็นกลจ.ให้
-
รอด้วยคน :กอด1:
-
ค้างค่าาาาาาาาาา
พีมง้อยังไงอ่ะ อยากรู้มากมาย
เสน่ห์แรงจริงพ่อคุณ มีหนุ่มๆเข้ามาจีบไม่ขาดสาย ชักจะเห็นใจภูมิ ต้องคอยตามกำจัดตลอดเว หุๆ
แต่จะว่าไปทำไมภูมิต้องโกรธพีมด้วยล่ะ ก็รู้ๆอยู่ว่าพีมใสซื่อตามเล่ห์เหลี่ยมใครไม่ทันร้อก
เปลี่ยนจากโกรธ งอน เป็นจับกดดีกว่ามั้ย กรั่กๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปค่า
-
คุณตาลมาแล้ววว......
ภูมิเอ๊ย...แกจะงอนไปถึงไหน
-
555 ฮาตลอดศกอ่าเรื่องนี้
อยากรู้ว่าพีมเค้าง้อภูมิยังไง อิอิ
-
ง้ออะไรกันอ้ะ :oo1:
-
คู่นี้น่ารักตลอดดดด หมาภูมิขี้หึงตลอดดดดด เตี้ยต้องง้อตลอดดดด
อิ อิ
ชอบเวลาคู่นี้มันกุ๊กกิ๊กกันอ่ะ อย่างขึ้นบันไดเลื่อนเงี้ย
นึกภาพตามแล้ว เขิลลลล มันเป็นโมเม้นที่น่ารักๆ ชอบบบบ
เอาอีกๆๆๆ เอาโมเม้นน่ารักๆแบบนี้อีกกกก
:-[
-
อ่านเมื่อไหร่ ฮาเมื่อนั้น
-
หนูพีม สู้ๆลูก
อีตาภูมินี่ก็เหลือเกิน
หนูพีมไม่ได้ทำไรซะหน่อย โกรธทำไมเนี่ย
-
น่ารักอ่า o13
-
:-[ (<<<< อารมณ์นี้ทุกตอน)
ภูมิจะขี้หวงไปไหน แบ่งๆคนอื่นเขามั่งเหอะ พีมมันก็ออกจะรักซะขนาดนั้นเนี่ย
ตอนอ่านเรื่องที่พีมบอกนึกว่าจะมีเหตุอะไรมาทำให้ภูมิงอน ที่ไหนได้ มันมีเหตุอื่นต่างหาก
ว่าแต่...เค้าง้อกันยังไงอ่ะคะ บอกหน่อย
อยากรู้ :monkeysad:
ปล.คิวเต้ยโผล่มานิดนึงก็ยัง น่าร้ากกกกกกกกก
อยากอ่านเยอะๆอ่ะ หลงน้องเต้ยไปซะแล้ว
ปล๒. อยากรู้ว่าเสื้อตัวนั้นเขียนว่าอะไร หึหึ
-
:undecided:
-
มาตามอ่านจนทัน ขอบอกคุณผู่เขียนว่า สุดยอดดดดดด ชอบมากๆ ครับ มีบางจุดสะกดผิดๆ ตกๆ หล่นๆ แต่ก็น้อยครับ สูเต่อไปนะครับ
ปล. แอบหลงรักน้องเชนเลยยย อิอิ
-
เหอะๆ พีมมี่ต้องเสียสละตัวเองไปง้ออีกปะเนี่ย :laugh:
-
โห วิธีง้อน้องภูมิของน้องพีมเนี่ย แบบว่าคิดไปได้ไกลนะค่ะ อิอิ
ว่าแต่พี่คนนั้นเค้าอยากได้น้องพีมเป็นแบบเฉยๆจริงๆหรอ
ไม่ได้มีอย่างอื่นใช่ป่ะ
แก๊งหนุ่มหล่อเสน่แรกไม่ตก แทนงอนฟ่างแบบนั้นแล้วฟ่างง้อแทนแบบที่พีมง้อภูมิป่าวน่า
คนอ่านแอบคิดไปไกล อิอิ
-
เพราะพีมง้อแบบนี้ละสิ เจ้าภูมิถึงได้ขยันงอนบ่อยๆ -,.-
-
ฮาึืคิวมากมายอะ, จะรั่วไปถึงไหน?
:laugh: :laugh: :laugh:
มุขใจแคบของแทนเสี่ยวมากเลยอะ, แต่ก็น่ารัก :o8:
คลื่นหายไปนานเลยนะเนี่ย ส่วนพีมกับภูมิหวานตลอด :-[
แล้วพีมง้อภูมิยังไงล่ะนั่น :z1:
-
อยากรู้ว่าพีมง้อยังไงอ่ะ อิอิ
-
เวลาง้อเค้าง้อกันยังไงน้าาาาา อยากรู้จัง :confuse:
หนูไม่เข้าใจทำไมพี่ตาลตัดไปเฉยๆ อ่าคะ :confuse:
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ o9
-
:impress3:
เค้าง้อกันยังไงล่ะเนี่ย
แต่พี่ตาลบอกว่าไม่มีNC อด :oo1: เลย
อิอิ
ภูมิน่ารัก ชอบจังผู้ชายแบบรักไม่แคร์สื่อแบบนี้ อยากได้ๆๆๆๆ
-
อ่นตามทันแล้ว ดีใจค่ะ
ฝากตัวเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ^^
-
คิดถึง พี่พีม พี่ภูมิ ><
-
รบกวนอธิบายวิธีง้อด่วน กร๊ากกกกกกกก
-
ง้อดีๆล่ะ อย่าเสียงดัง :m20:
-
รอน้องตาลทู๊กกกวันเลย
.
มุ่งมั่นยังคงอยากอ่านspecialคิวเต้ย
-
คิดถึงสุดๆ รอนะครับคนดีของพี่ภูมิ
-
:z3: :z3: คิดถึงพีม !!
-
รายงานผลงานด้วยดิ พีม
แกง้อภูมิมันอะไร ยังไง ฮึ ไม่บอกกันบ้าง :impress2:
-
:catrun:
-
หวัดดีครับ เพิ่งตามอ่านทันมาถึงตอนล่าสุดละ สนุกมากครับ
หวานกันซะ หึหึ (อยากอ่านแบบ มาม่าหนักๆมั่งอะ :o12:)
ยังไงก็มาต่อไวๆนะครับ รอ ร่อ ร้อ ร๊อ ร๋อ =w=
-
ทำไมเปลี่ยนหัวทู้ไม่ได้อ่ะคะ จะลงนิยายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อ่านจากอีกเวบมาแล้ว
เป็นอีกตอนที่ซาบซึ้ง น้ำตาไหล ไม่รู้ตัว
น้องตาลแต่งได้สุดยอดมากครับ
พี่ได้เห็นความรักจาก We are ในหลายๆแบบจริงๆ
.
ปล เด๋วลงในเล้าได้ก็จะอ่านอีก และถ้าทำหนังสือพี่ซื้อแน่นอน ว่าแต่ ชื่อตอนแอบตั้งซ้ำนะ 555 แต่ก็ซึ้ง
.
ปล2 เพิ่งเห็นว่ามีคลิป ซึ้ง น้ำตาไหลอีกแล้ว
-
จิ้มๆๆพี่โค ขอบคุณมากคะสำหรับ ชื่อตอน หนูเบลอมาก ฮาาาาาาาาาาา
เปลี่ยนเป็นตอน "เธอยังมีฉัน" แล้วนะคะ แต่ตาลยังเปลี่ยนหัวกระทู้ไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ถ้าใครเข้ามาดู ก็ไปอ่านที่อีกบอร์ดก่อนได้นะคะ :o12:
ตาลจะลองพยายามลงให้ได้ ขอโทษจริงๆคะที่ให้รอ :m15:
-
ตอนที่ 50 เธอยังมีฉัน
เมื่อคืนกว่าผมจะง้อไอ้ภูมิสำเร็จ ผมก็เสร็จ เอ๊ย ก็ใช้เวลานานพอสมควร ไม่รู้จะโกรธจะงอนอะไรนักหนาแม่งทำยังกับกูเป็นตุ๊กตายาง(เอ่อ ผมเปรียบเทียบล่อแหลมไปมั้ยครับ) แถมวันนี้ผมยังมีเรียนเช้าอีก ผมก็ต้องลากสังขารมาเล่ามาเรียน เฮ้อออ
:เฮ้อ:
ตกเย็นว่าจะรีบกลับบ้านไปนอน ก็อย่างที่รู้กันว่า ทุกๆวันหยุดสุดสัปดาห์ผมกับภูมิจะแยกย้ายกันกลับไปนอนบ้านใครบ้านมัน เดี๋ยวคุณนายปุ้ยจะน้อยจายยยยย^o^
เย็นนี้นอกจากผมจะไม่ได้กลับไปจิบลาเต้หอมๆ แล้วนอนพักผ่อนที่บ้าน ผมยังต้องมานั่งเฝ้าไอ้ไอร่อนแมน ไอ้มนุษย์เหล็กอย่างไอ้ภูมิซ้อมบาสอีก ไม่รู้มันไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน ซ้อมตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนจะสองทุ่มอยู่แล้ว สาดดดด
กูรู้ว่าอาทิตย์หน้าพวกมึงจะแข่งนัดแรก แต่มึงช่วยเห็นใจกูบ้างได้มั้ย กูง่วง กูเหนื่อย กูเพลีย T_T กูอยากกลับบ้านโว้ยยย :angry2:
สุดท้ายคนอย่างผมก็ได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจ และกลิ้งเกลือกไปกับพื้นคอร์ดของสนามบาส รอไอ้ภูมิกับไอ้คลื่นซ้อมมหาโหดต่อไป จะสองทุ่มแล้วแม่งยังไม่เลิกซ้อมอีก มันจะแข่งบาสมหาลัยหรือจะไปชิงแชมป์โลกว่ะ
“ถ้าจะขนาดนั้น ก็มุดเข้าไปนอนใต้สแตนเลยไป” เสียงพูดติดขำดังขึ้นพร้อมกับผ้าขนหนูเย็นๆที่โยนลงมาบนหัวผมพอดิบพอดี มึงชู๊ตบาสมันไม่พอใช่มั้ย เลยมาฝึกโยนผ้าขนหนูใส่กะบาลกูด้วยเนี่ยห๊ะ เชี่ยคลื่น
ผมหันไปมองมันเซ็งๆ ไอ้ผู้ชายตัวสูงใส่กางเกงบาสกับเสื้อยืดคอวีสีเทาที่ชุ่มเหงื่อจนเหมือนใส่เสื้อเปียก มันยักคิ้วข้างหนึ่งและยิ้มใจดีให้ผมเหมือนทุกครั้ง
“มีที่ดีๆกว่านี้แนะนำมั้ย กูง่วงมากมึง”
“แล้วทำไมไม่กลับไปนอน …อ่อ รอไอ้นั่นล่ะสิ” มันนั่งเหยียดขาอยู่ข้างๆผม และหันไปทางภูมิที่ยังวิ่งอยู่ในสนามกับเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ เชี่ยคลื่นมันอู้ครับ
“เออ แม่งบ้า กูไม่ได้ซ้อมด้วยยังจะกักขังหน่วงเหนี่ยวกูไว้ทำส้นตีนไรไม่รู้”
“ก็เอาไว้เป็นกำลังใจ วิ่งเหนื่อยๆเห็นหน้ามึงแล้วหาย” บุ่ย กูไม่ใช่กระทิงแดงแรงเยอร์นะเฟ้ย
“เออ สรรพคุณคล้ายๆเครื่องดื่มชูกำลังเลยกู เสียเหงื่อมองหน้ากูแล้วช่วยได้ ฮ่าๆ” ไอ้คลื่นยิ้มส่ายหน้า พลางยื่นขามาทางผม
“ไรของมึง”
“นวดให้หน่อย ปวด” แน่นอนว่าผมต้องส่ายหัวทันที ฮ่าๆ มึงใช้ผิดคนแล้วว่ะ ไอ้คลื่นถึงกับมองผมด้วยแววตามืดหม่นแบบตัดพ้อได้ตอแหลมากกกกก “เอ้อ เพื่อนกันมันก็ดูตรงนี้แหละ กูมันไม่สำคัญนี่หว่า ก็แค่คนพิเศษ ” หึ มีทวงๆ กูนวดให้ก็ได้ว๊ะ
“เออๆ ขาไหน” ผมขยับเข้าไปใกล้ๆขายาวๆของเชี่ยคลื่น
“หึหึ กูพูดเล่น มึงนี่ก็ใจดีไปทั่ว ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะพีม”
“อ้าววว ลองใจกูเหรอ สาดดดดด”
“โอ๊ย พีม เชี่ยกูเจ็บ” กำปั้นครับทุบหน้าขาแม่ง บังอาจหลอกลวงกูได้นะ “ถ้าขากูหักแล้วลงแข่งไม่ได้นะ มึงต้องชดใช้”
“มึงอย่าสำออยคลื่น แค่เนี้ยนะขาหัก ถุย” ไอ้คลื่นหัวเราะพลางยื่นเท้างามๆที่สวมร้องเท้าบาสมาเขี่ยเอวผม
ฟึ่บบบบบบบบบบบบบบ
เหมือนมีอะไรซักอย่างลอยผ่านหน้าผมไปแบบเฉียดปลายจมูก ผมกับไอ้คลื่นหันไปมองทางซ้าย เห็นลูกบาสกลมๆหมุนติ้วๆอยู่ พอหันกลับมามองทางขวาก็เห็น ชะอุ๊ย ไอ้หล่อยืนทำหน้าโหด เหงื่อซ่กเลยเว้ย
“โทษที พอดีบอลมันหลุดมือ”
ไอ้ภูมิเหยียดยิ้มก่อนจะเดินลงสนามไปซ้อมต่อ ไอ้เชี่ยแม่งกวนตีน นี่แค่หลุดมือยังเฉียดดั้งกูแบบเส้นยาแดงผ่าแปด แล้วถ้าแม่งตั้งใจจมูกกูไม่ยุบเลยเหรอห๊ะ ผมมะเหงกตามหลังไอ้ภูมิด้วยความหมั่นไส้ ได้ยินเสียงคลื่นขำหึ ก่อนจะลุกไปเก็บลูกบาสที่ไอ้ผู้ชายใส่เสื้อกล้ามสีดำมันทำหลุดมือ
“กูไปซ้อมต่อก่อนนะพีม อยู่นานๆกลัวลูกบาสลอยมากระแทกหน้าแบบไม่ทันตั้งตัว หึหึ”
มึงจะไปก็ไป ไม่ต้องมาผลักหัวกู ฮึ่ย
………………………………………
สายๆของวันเสาร์พวกเราก็ยกโขยง มาที่สยามพารากอน เพื่อมาเชียร์ไอ้เชี่ยน้องเต้ยแข่งบีบอยครับ วันนี้เป็นรอบคัดเลือกของภาคกลางเพื่อหาสามทีมที่เจ๋งที่สุดไปแข่งระดับประเทศ ทีมที่ชนะจะได้ไปแข่งที่ประเทศฝรั่งเศสด้วย ^-^
ระหว่างรอแข่งตอนบ่าย ผมเลยพากันมาถล่ม MK Gold หรืออีกชื่อหนึ่งคือ สุกี้สีทอง กร้ากก เชี่ยมิคพาเรียก และที่สำคัญวันนี้มีเจ้าภาพเลี้ยงด้วยครับ ฮู้วววววว ปรบมือ บราโว่ๆๆ ไอ้คนที่หน้าใหญ่ใจโตกล้าเลี้ยงพวกผม มันเป็นถึงลูกชายคนเล็กแห่งบ้านยศวาทินเลยนะครับ ฮ่าๆ ถูกต้องนะคร้าบบบบ เชี่ยคิวนั่นเองที่เป็นคนเลี้ยง
แต่จะบอกว่าเลี้ยงก็คงไม่ถูกนักเพราะมันเป่ายิงฉุบแพ้ไอ้เชน พวกผมเล่นโอน้อยออกกันเพื่อเฟ้นหาผู้โชคดีที่จะเป็นคนจ่ายเงินสำหรับสุกี้มื้อนี้ ซึ่งไอ้คิวก็ดวงดีได้รับเกียรตินั้นไป ฮ่าๆ กูสะใจจนยากจะหาคำมาเปรียบเปรย กร๊ากกกกก โดนซะมั่งเถอะเมิ้งงงง กูจะสั่งจนพนักงานขนมาไม่ทันเลยคอยดู นานๆทีจะมีโอกาสทองแบบนี้ มึงไม่รอดแน่ไอ้คิว หึหึ
พวกผมส่งเสียงล้งเล้ง แย่งอาหารกันจนร้านสุกี้ทองอร่ามของเค้าแทบไม่เหลือความเป็นผู้ดี เชี่ยปันจะพูดอะไรแต่ละทีต้องเคาะหม้อ เคาะชามก่อน แม่งกระเบื้องนะมึง แตกขึ้นมาใครจะจ่ายวะ
“เต้ย ทีมมึงมีกี่คนวะ” ไอ้แทนหักตะเกียบส่งให้ฟ่างเสร็จก็หันไปถามไอ้เต้ย
“เก้าคนอ่ะเฮีย พี่คิว แซลมอนของเต้ยนะ”
“ของมึงเหี้ยไร ของกู”
“ของเต้ย”
“เออแม่ง เอาไปๆเป่าก่อนล่ะ” สุดท้ายไอ้เต้ยก็ได้แซลมอนหวานๆไปเคี้ยวตุ้ยๆทั้งที่อันนั้นน่ะ ของไอ้คิวแท๊แท้
“แล้วมึงแยกมากับพวกกู เพื่อนมึงไม่ว่าอะไรเหรอ” สุภาพบุรุษคุณชายเบียร์เขาเป็นห่วงสภาพจิตใจของมนุษย์ทุกผู้ทุกคนครับ แหม ไอ้พ่อพระ ได้ข่าวเมื่อกี้มึงเป็นคนวางแผนนัดแนะพวกกู ให้ล็อบบี้หักหลังไอ้คิวนะ
“ฮื่อ ไม่ว่าหรอกเฮีย พวกมันก็ไปกินข้าวกับแฟนเหมือนกัน”
“น้องเมีย เป็นไรครับนั่งหน้าหงิกหน้างอ หึหึ” ไอ้แทนแกล้งเรียกไอ้ภูมิ เลยได้ค้อนจากตาขวางๆของไอ้หล่อไปอันเบ้อเร่อ
“กูไม่อยากกินสุกี้ ไม่ชอบ ร้อน” ใช่ครับ มันไม่อยากกิน แต่ทุกคนอยากกิน กลุ่มพวกเรามันประชาธิปไตย(หมายเหตุ ก็ต่อเมื่อไอ้ฟ่างไม่เข้ามาแทรกแซงนะครับ เหอๆ เพราะนั่นถือเป็นสิทธิ์ขาดแม้จะเป็นเพียงเสียงเดียวก็ตาม) ไอ้ภูมิที่ร่ำๆอยากกินสปาเก็ตตี้คาโบนาล่าที่วานิลลาเลยเอาแต่นั่งกอดอกทำหน้าบอกบุญไม่รับ ไม่ยอมแตะอาหารอะไรเลย
ผมลงทุนคีบเป็ดใส่ปากมันยังไม่สนใจ คนอื่นเขากินกันอย่างมีความสุข กูต้องมาปลอบไอ้บ้านี่อยู่คนเดียว แต่ด้วยความสามารถขั้นสูงสุด ผมเลยทำให้ไอ้ภูมิยอมกินได้ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนว่าผมต้องคอยตักทุกอย่างให้มัน ที่สำคัญคุณชายกินเผ็ดไม่ได้ อย่าลืมครับอย่าลืม
“ใช่ กูก็ไม่อยากกิน กูอยากกินขนมจีนบุฟเฟ่ต์ แมทน้องรักเขี่ยสาหร่ายทรงเครื่องมาให้พี่ซิ ไอ้เอ่นอากแอกเอยเอาะ” เชี่ยปัน หลักฐานคาปากขนาดนี้มึงยังจะบอกว่าไม่อยากกินอีกเหรอ
“มึงๆ มึงว่าผู้ชายสองคนนั้นเป็นไรกันวะ สิบเอ็ดนาฬิกานะ” พวกผมก็ค่อยๆชำเลืองมองตำแหน่งที่ไอ้มิคบอก ก็เห็นผู้ชายสองคนน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับพวกผม เดินโอบกันมา โอบเอวอ่ะครับ อืม แต่ถึงผมจะมีแฟนเป็นผู้ชายก็ใช่ว่าผมจะสามารถมีญานหยั่งรู้ ดูออกว่าใครเป็นไม่เป็น กูคงตอบมึงไม่ได้ว่ะมิค
“กูว่าเพื่อนว่ะ” ไอ้เบียร์ลงความเห็น
“กูเคยโอบเอวมึงมะ”ไอ้คิวหันไปถามไอ้เบียร์
“กูกับไอ้ภูมิโอบกันออกจะบ่อย ใช่มั้ยภูมิ”
“เออ ไม่เห็นเป็นไรเลย” ผมมองไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิเหมือนมีดาวอยู่หางตา มันไปโอบกันตอนไหนวะ
“มองไรพีม อย่าคิดอะไรอุบาทๆนะมึง”
“กูลงหมดตัวเลย ผัวเมียกัน” นี่ครับ เซียนแทนของเรา
“มึงรู้ได้ไง” ไอ้เชนหรี่ตาถาม
“หึ มันดูไม่ยากหรอกเชน ถ้ามึงเห็นผู้ชายเดินโอบกันโดยที่มืออยู่ต่ำกว่าเอวลงไปนะ มึงสันนิษฐานไว้ได้เลยว่ามันไม่ใช่เพื่อนกัน”
เหมือนที่มึงชอบโอบเอวข้าวฟ่างใช่มั้ยแทน หึหึ
“มึงกูอยากเต้นบีบอย ฮิพฮอพแบบไอ้เต้ยมั่งว่ะ สาวคงปลื้มมมม” ไอ้มิคครับ มันเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองอีกแล้วครับ
“กูว่ามึงอย่าเลยมิค แค่มึงเดินเฉยๆได้กูว่าก็เก่งแล้วนะ อย่าถึงกับลุกมาเต้นเลยเพื่อน” ฮ่าๆๆๆ ถูกใจให้สิบดาวเลยเชน ไอ้มิคล้วงก้อนน้ำแข็งในแก้วไอ้แทนใส่หัวไอ้เชน กร๊ากกก แล้วไอ้แทนมันจะกล้าดื่มต่อมั้ย
“เออ แต่บีบอยกับฮิพฮอพนี่มันต่างกันยังไงว่ะเต้ย”
“ฮิพฮอพมันเป็นวัฒนธรรมการใช้ชีวิตของวัยรุ่นอเมริกาอ่ะเฮีย มันก็จะมีหลายกลุ่ม บีบอยก็เป็นกลุ่มย่อยของฮิพฮอพ แต่เมืองไทยแม่งก็เหมารวมหมดบางทีเต้ยยังงงๆเลยว่าตัวเองแนวไหนระหว่างบีบอยกับฮิพฮอพ”
“มึงอาจจะเป็นแนวถูกบอยหอบก็ได้นะเต้ย ฮ่าๆ” เชี่ยคิว มึงก็คิดได้นะ ไอ้เต้ยถึงกับงงๆเขินๆเลยทีเดียว
“แล้วอย่างเฮียเป็นบีบอยเป็นฮิพฮอพได้มะเต้ย” ไอ้มิคมันยังไม่ล่ะความพยายามครับ
“เอ่อ…..ของแบบนี้มันก็อยู่ที่ความชอบอ่ะเฮียมิค”แต่หน้าไอ้เต้ยนี่ประมาน เฮียอย่าแม้แต่จะคิดเชียว
“มิค” เสียงเรียกจากเชี่ยปันครับ เอาแล้ว กูว่าแล้ว
“ว่าไงมายดูโอ้”
“มึงอยากเป็นฮิพฮอพเหรอ เดี๋ยวกูช่วย”
“หึ ไอ้มิคมันอยากเป็นบีบอยไม่ใช่ลิเกนะปัน” ไอ้ฟ่างผลักหัวไอ้ปัน
“เออน่า มามิคเดี๋ยวป๋าปันเทรนให้” มันวางตะเกียบแล้วครับ “จดนะ ข้อแรกมึงต้องไปหาเสื้อไซส์XXXL มาใส่ ใหญ่ได้เท่าไรยิ่งดี เอาแบบใส่มึงได้สามคนเลยนะ” กร๊ากกกกกกกก :m20: พวกผมสำลักกันเป็นแถบๆ
“โอเค ข้อสองอะมึง”
“ข้อสองมึงต้องใส่กางเกงตัวใหญ่ๆแต่หลุดตูด แม้เสื้อมึงจะใหญ่จนปิดหัวกางเกงมึงก็ต้องใส่ให้มันหลุดๆรุ่ยๆ และที่ลืมไม่ได้เลยคือมึงต้องพับขากางเกงขึ้นมาข้างนึง”
“ซ้ายหรือขาว”
“ซ้าย”
“ทำไมวะ”
“มันผ่านตลอด”
พรวดดดดด ไอ้เต้ยน้ำออกจมูกเลยครับ ซ้าย ผ่านตลอด เย็สแม่ม ไอ้ภูมิกับผมนี่นั่งหัวเราะจนกินอะไรไม่ได้แล้ว
“การพับขากางเกงขึ้นหนึ่งข้างจะทำให้มึงเสียสมดุล มึงเคยเห็นพวกบีบอยฮิพฮอพมันเดินมะ มันจะเดิน โยกๆเอียงๆ นั่นแหละ เพราะขากางเกงมันไม่เท่ากัน” กูรู้สึกสงสารพวกฮิพฮอพบีบอยจริงๆจะรู้มั้ยว่าแนวชีวิตของพวกมันถูกไอ้ปันปู้ยี่ปู้ยำเสียหายแค่ไหน
“ต่อไปผ้าเช็ดหน้า มึงต้องมีผ้าเช็ดหน้าอย่างน้อยๆสามผืน แต่ต้องผืนใหญ่ๆ เอาซัก….เท่าๆผ้าเช็ดตัวได้ยิ่งดี ผืนที่หนึ่งมึงต้องเอาไปมัดหัว มึงจะหาซื้อตามตลาดนัดก็ได้ ลายส้นตีนอะไรตามใจ ไม่ต้องเน้นยี่ห้อเพราะยังไงมึงก็ใส่หมวกทับอยู่ดี
อ้อ...แล้วการใส่หมวกมึงห้ามใส่ตรงๆ ควรเอียงแล้วก็ดึงมาปิดตามึงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันจะทำให้วิสัยการมองของมึงเปลี่ยนเว้ย หน้ามึงจะแหงนขึ้นเองแบบอัตโนมัติเพราะมึงจะมองไม่ค่อยเห็น สายตามึงจะแลดูเหมือนว่ามึงเหยียดหยามสิ่งมีชีวิตทุกชนิดบนโลก
ส่วนอีกผืนกูแนะนำว่าควรมีคลาสนิดนึงเพราะมึงต้องเอาเหน็บตูดตรงกระเป๋ากางเกง จุดนี้สำคัญมากเพราะคนจะเห็นถึงรสนิยมของมึง อีกผืนเอาไว้พันข้อมือเสมอเหมือนมือมึงซ้นจากการเต้น แม้จะไม่ได้เจ็บเลยก็ตาม”
“ฮ่าๆๆ แม่ง เชี่ยปัน กูไม่ไหวแล้ว สาดดดด”ไอ้คิวกับไอ้แทนกุมท้องหมอบไปกับโต๊ะเรียบร้อยแล้วครับ :pigha2:
“แต่กูไหว ต่อเลยเพื่อน” มึงนี่ก็เหลือเกินนะมิค
“อีกสิ่งที่สำคัญคือแนวเพลงที่มึงฟัง ศิริพร ตั๊กแตน ไผ่ ฮิพฮอพเขาไม่นิยม” กร๊ากกกก พ่อมึงสิ ฮิพฮอพฟังตั๊กแตน “มึงต้องไปหาเพลงฝรั่งที่แม้แต่ฝรั่งด้วยกันแม่งยังฟังไม่ออกมาฟัง”
“แล้วกูจะเข้าใจเหรอว่ะ”
“มึงตอแหลทางสีหน้าได้ เพื่อให้เข้าพวก แค่มึงโยกๆและทำมือเป็นตัวเอ็ม”
“ทำไงวะ”
“เอานิ้วโป้งกดนิ้วก้อยไว้ เออนั่นและ แล้วคว่ำมือลง หรือจะเอียงข้างก็ได้ แล้วแต่ว่าเพื่อนมึงยืนตรงไหนอย่าได้ทิ่มตากันเป็นพอ” ฮ่าๆๆๆๆๆ กูปวดท้อง ไอ้เชี่ยปันปัน
“อีกอย่างของการมีชีวิตแบบบีบอยหรือฮิพฮอพมึงต้องมีกระป๋องสเปรย์เป็นของตัวเองพกไว้เหมือนเป็นอวัยวะชิ้นหนึ่งของร่างกาย เอาไว้ฉีดด่าชื่อพ่อ ชื่อสถาบันของตัวเอง อ้อ สิ่งสุดท้ายมึงจะลืมไม่ได้ เวลาทักทายกับเพื่อนมึงต้องแอ่นอกกระโดนใส่กัน ห้ามพนมมือไหว้กันเด็ดขาดเพราะจะทำให้มึงดูดรอปทันที แค่นี้มึงก็ก้าวสู่ชีวิตบีบอยฮิพฮอพแล้วเพื่อน สู้ๆนะ โย่ว วอท ซับ เมี้ยนนนน”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
……………………………………..
หลังจากดูไอ้เต้ยแข่งบีบอยเสร็จ (และพาเชี่ยปันไปบำบัด)ซึ่งมันก็ไม่ทำให้พวกผมผิดหวัง ทีมของไอ้เต้ยติดหนึ่งในสามได้เป็นตัวแทนภาคเข้าชิงรอบต่อไป ไอ้คิวนี่ยิ้มหน้าบาน อย่างกับมันเป็นคนชนะซะเอง
ภูมิมันก็ลากผมกลับบ้านมันด้วย ภูมิขับผมนั่งคู่ มีไอ้ฟ่างนอนยาวเหยียดอยู่เบาะหลัง กำลังคุยโทรศัพท์กับใครซักคนที่พวกเราต่างก็รู้จักดี
“ทำไมมึงเข้าใจอะไรยากนักวะแทน ห๊ะ มันจะตายให้ได้เลยใช่มั้ยแค่กูกลับมานอนบ้านตัวเองเนี่ย…พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว…เออ…..หึ ไอ่สัส อย่ามาน้ำเน่า…..ไม่เอา พูดอะไรเล๊า” พอถึงตรงนี้ผมแอบหันกลับไปเหล่ ไอ้ฟ่างก็มองมาที่พวกผมเหมือนกัน หึหึ “อืม คิด” มันกระซิบใส่โทรศัพท์ เชี่ยฟ่างอายเป็นด้วยเว้ย ไอ้ภูมิมองพี่มันผ่านกระจกมองหลัง ส่ายหน้าพลางยิ้มเลวๆ “….ก็มึงถามว่าคิดไรล่ะ ก็บอกว่าคิดไง….เออ คิดถึงเหมือนกัน พอใจยัง ไปตายซะไป”
“หึหึ” ผมกับภูมิขำพร้อมกัน ไอ้ฟ่างหันมามองตาขวางเลย
“พวกมึงขำไรกัน”
“ป๊าว แค่คิดว่ามึงใจร้ายกับเพื่อนกูเกินไป มึงหัดทำตัวหวานๆกับไอ้แทนมั่งเหอะฟ่าง”
“เพื่อนมึงมันบ้า ทำไมกูต้องบ้าตามมัน”
“ระวังมันน้อยใจไปบ้าใส่คนอื่นล่ะกัน”
“ถ้ามึงรู้ว่ามันจะไปเมื่อไรก็มาบอกกูด้วยนะ จะได้ต่อโลงไว้รอเดี๋ยวแกะลายรดน้ำให้ด้วย” พูดจบมันก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
“ฮ้าวววว ภูมิ พ่อกลับจากปักกิ่งแล้วนะ” ฟ่างหาวก่อนจะเรียกน้องชาย ไอ้ภูมิมองกระจกมองหลังคุยกับพี่มัน
“พ่อโทรหาฟ่างเหรอ”
“อืม พ่อโทรหาตัว แต่ตัวไม่รับ”
“โทรมาเมื่อไหร่ ทำไมเค้าไม่เห็น”
“จะเห็นอะไร ก็ตัวเอาแต่กกไอ้แคระนี่” อ้าว วนมาลงที่กูซะงั้น
พี่น้องคู่นี้เวลาอยู่ตามลำพังมันจะพูดกันเพราะๆแบบนี้แหละครับ
วันนี้ผมจะได้เจอคุณพ่อของภูมิแล้ว ความรู้สึกยิ่งกว่าตอนไปเจอคุณแม่อีก ถึงคุณแม่จะบอกว่าพ่ออยากเจอผมเพราะแม่ไปคุยไว้เยอะว่าเพื่อนน้องภูมิเก่งอย่างนู้น อย่างนี้ก็เถอะ แต่มันก็อดตื่นเต้นไม่ได้จริงๆครับ
ตั้งแต่วันที่ภูมิพาผมไปไหว้แม่คราวก่อน ผมก็มีโอกาสได้คุยโทรศัพท์กับท่านบ่อยๆ และก็ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเปล่า ที่ตอนนี้แม่กำลังหาครูสอนศิลปะให้ ”มูลนิธิชื่อมูลนิธิบ้านน้องภูมิ” ที่แม่ก่อตั้ง ท่านเลยมาปรึกษาผมเพราะท่านคงจำได้ว่าผมเรียนทางด้านนี้พอดี แม่เลยอยากให้ผมไปช่วยสอนเด็กๆในระหว่างที่หาคุณครูคนใหม่มาแทน
แม่บอกว่าที่ยังหาคนไม่ได้ ไม่ใช่เพราะค่าตอบแทน แต่ท่านอยากได้คนที่มีใจรักที่จะอุทิศตัวทำเพื่อเด็กจริงๆเรื่องค่าตอบแทนมันไม่ใช่ปัญหาเลย และนับตั้งแต่วันนั้นผมก็เข้าออกบ้านภูมิบ่อยขึ้น
วันนั้นแม่บอกกับผมว่า “ที่แม่ตั้งชื่อมูลนิธิว่า “บ้านน้องภูมิ” ทุกคนที่นี่ก็คือน้องของภูมิ ก็ถือว่าเป็นลูกของแม่เหมือนกัน ที่เรามีอยู่ทุกวันนี้ มันเกินสิ่งที่จำเป็น มันเกินความต้องการ แม่พอแล้ว เลยอยากให้โอกาสกับคนอื่นบ้าง”
ผู้หญิงคนนี้เป็นคนสวยทั้งรูปกาย และจิตใจ ผมดีใจที่ได้รู้จักกับครอบครัวนี้ ผมชื่นชมท่านมาก แม่ทำให้ผมได้คิดว่า ถึงแม้จะเป็นเศรษฐีหมื่นล้านร้อยล้านแต่ถ้าไม่รู้จักพอ สิ่งที่มีอยู่มันก็ไร้ความหมาย แต่ถ้าหากคนเรา คนธรรมดาแม้จะมีเพียงไม่กี่หมื่นกี่พัน แต่เมื่อรู้จักพอ ชีวิตก็มีความสุขมีคุณค่าแล้ว
“แม่คร้าบบบบบบบบบ” ไอ้ฟ่างไอ้ภูมิแหกปากวิ่งเข้าบ้าน ไปกอดแม่ที่เดินออกมารับพอดี
“แม่สวัสดีครับ”
“อ้าวน้องพีม มาด้วยเหรอลูก ดีเลยๆแม่กำลังอยากคุยเรื่องสอนศิลปะน้องๆพอดี วันนี้ลูกชายคุณแม่กลับบ้านด้วยกันทั้งคู่ แถมลูกพีมก็มา แม่ว่าจัดงานฉลองซักหน่อยดีมั้ย” ไอ้ภูมิหันมายิ้มให้ผม และก็เดินโอบแม่เข้าบ้านไป
“ลูกสะใภ้บ้านนี้ดีเนาะ ยังไม่ทันได้แต่งก็มาช่วยงานในครอบครัว หึหึ” เชี่ยฟ่าง ปากหมาตลอดเวนะมึง
“พี่ฟ่างไปทำอะไรมาผมยาวจนแม่ตกใจ” นั่งลงในห้องรับแขกปุ๊บ แม่ก็ถามไอ้ฟ่างทันที แต่ลูกชายคนเล็กดันชิงตอบซะก่อน
“ฟ่างมันติสอ่ะแม่ หล่อสู้ภูมิไม่ได้”
“หล่อตาย”
“พี่ฟ่าง ทำไมพูดกับน้องแบบนั้น” เห็นได้ชัดว่าสปอยใคร ฮ่าๆ
“แม่โอ๋มัน”
“พี่ฟ่าง อย่าเรียกน้องว่ามัน” ไอ้ภูมิแลบลิ้นปลิ้นตาใส่พี่ชาย เฮ้ออออ เด็กได้อีก
“พี่ฟ่าง ไปเรียกคุณพ่อที่ห้องหนังสือหน่อยเร็ว แม่จะได้บอกให้ป้าจันทร์จัดโต๊ะ….อ้าวนั่นไงคุณพ่อลงมาพอดี”
“พ่อครับ”
“ว่าไงลูกชาย” ฟ่างเข้าไปกอดพ่อและพากันมานั่งที่โซฟาอีกตัว แต่ภูมิยังนั่งอยู่กับแม่
“พ่อครับ นี่พีม เพื่อนพวกเรา” และก็เป็นฟ่างที่แนะนำผม
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ ซึ่งคุณพ่อก็รับไหว้และยิ้มให้
“อืม นี่เหรอพีม พ่อได้ยินแม่เค้าพูดถึง จะมาช่วยสอนศิลปะที่มูลนิธิใช่มั้ย”
“ครับ” ผมโคตรเกร็ง คุณพ่อดูเป็นคนน่าเกรงขามมาก ผมจำได้ว่าเคยเห็นท่านในทีวี แล้วก็ตามนิตยาสาร หนังสือพิมพ์หลายครั้ง
ท่านเหมือนจะใจดีแต่ก็ดูเข้าถึงยาก ดูภูมิฐานแบบนักธุรกิจที่มีความเป็นผู้นำมากๆ แต่เวลาพูดกับลูกก็ดูผ่อนคลายนะ พ่อหันมามองภูมิเหมือนจะเรียกให้เข้าไปหา และมันเองก็เดินไปนั่งกับพ่อ ท่านลูบหัวภูมิเบาๆ
“น้องภูมิ เรียนเป็นไงมั่ง”
“ก็ดีครับ แต่ช่วงนี้ภูมิต้องซ้อมบาสมหาลัย เลยเหนื่อยหน่อย”
“เหรอ แข่งวันไหนบอกพ่อด้วยนะ แล้วได้คุยกับพี่โอ๊ตบ้างไหม”
“คุยครับโอ๊ตโทรหาภูมิทุกวัน”
“อืม แล้วฟ่างล่ะ”
“เรื่องเรียนเหรอครับ ก็เรื่อยๆฟ่างเก่ง หัวดี”
“หึหึ พ่อไม่สนใจคนเก่งนะ แต่พ่อชื่นชมคนขยัน วันอังคารหน้าพ่อต้องไปเป็นประธานเปิดงานผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของอาเกียรติ พ่ออยากให้ฟ่างกับภูมิไปด้วย” ผมเห็นหน้าฟ่างสลดลงไปนิด ก่อนจะยิ้มให้พ่ออีกครั้ง
“ได้ครับ แต่น้องอาจจะไม่ว่าง ภูมิรายงานเยอะแล้วก็แข่งบาส ฟ่างไปกับพ่อคนเดียวได้ครับ” ถ้าเป็นคนอื่นผมคงคิดว่าเป็นพี่ที่ชอบประจบพ่อแม่ให้รักตัวเอง แต่สำหรับครอบครัวนี้ ในฐานะที่ผมเป็นเพื่อนกับฟ่าง ผมรู้ว่ามันกำลังเสียสละเพื่อภูมิ
“เอางั้นเหรอ ก็ได้ แล้วพีมเป็นไง เรียนหนักไหม”
“ก็ไม่ค่อยหนักครับ”
“อืม ตั้งใจเรียนกันนะทุกคน อีกปีสองปีก็จบแล้ว”
“ครับ”
“อ้าวคุณยังไม่ได้เตรียมตัวอีกเหรอ” พ่อหันไปถามแม่ ทำให้ไอ้พี่น้องสบตากันเหมือนเข้าใจอะไรซักอย่าง ที่คนนอกอย่างผมไม่รู้เรื่อง
“คุณคะฉันว่าเราทานข้าวกับลูกก่อนออกไปดีมั้ย”
“แต่มันใกล้เวลาแล้ว”
“แต่ฉันว่า……….”
“เอาไว้กลับจากสโมสรค่อยมาทานกับลูกก็ได้”
“แม่ไปกับพ่อเถอะ เพราะวันนี้ภูมิจะให้พีมค้างด้วย แม่กลับมาก็ยังเจอพวกเรา” คุณแม่ดูลำบากใจ ก่อนจะออกจากบ้านก็เข้าไปกอดไปหอมลูกชายทั้งสองคน พอคล้อยหลังพ่อกับแม่ภูมิก็จูงมือผมขึ้นห้องมันทันที ตลอดเวลาที่เดินขึ้นมาผมรู้สึกว่าภูมิมันเงียบไป เงียบจนน่าใจหาย เข้ามาในห้องมันก็นั่งลงที่ปลายเตียง ผมเลยเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“ภูมิ” ภูมิหันมายิ้มให้ผม และดึงผมเข้าไปกอด มันกอดผมแน่น ทั้งถูหน้าไปกับบ่าของผม “เป็นไรไป หื้ม”
“ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี พ่อก็ไม่เคยเปลี่ยน เวลาของพ่อไม่ได้มีไว้ให้ภูมิ”
คนฟังอย่างผมยังจุกในอก น้ำเสียงของภูมิดูเหงาเหลือเกิน ผมรู้ว่าครอบครัวภูมิเป็นครอบครัวที่อบอุ่น มีแม่ที่แสนดี มีคุณพ่อที่เก่ง แต่สิ่งที่ผมเพิ่งรู้คืออาจจะมีเส้นใยบางอย่างที่กั้นพ่อและลูกให้ห่างกันและสิ่งนั้นอาจจะเป็น “เวลา”
ผมไม่รู้ว่าภูมิกำลังรู้สึกยังไง ไม่รู้ว่าเจ็บหรือเสียใจมากแค่ไหน แต่ผมก็อยากจะกอดภูมิเอาไว้ อยากให้รู้ว่าผมเจ็บหนักๆหน่วงๆในหัวใจเช่นกัน ที่เห็นภูมิเป็นแบบนี้ ผมเคยสงสัยว่าทั้งที่ภูมิมีพร้อมทุกอย่าง เรียกว่าเป็นคนที่ชีวิตสมบูรณ์แบบทั้งรูปทรัพย์ รูปสมบัติ มีหลายคนอิจฉา อยากได้ และอยากเป็นแบบที่ภูมิเป็น
แต่ภูมิกลับบอกเสมอว่า “เหงา” ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมภูมิถึงขี้เหงา
ผมนอนกอดภูมิจนมันหลับไปแล้ว ผมค่อยๆยกแขนที่พาดอยู่บนเอวออก ภูมิขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะหายใจเข้าออกสม่ำเสมอตามเดิม ผมเผลอยิ้มเมื่อก้มมองใบหน้าหล่อๆที่นอนซุกอกผมอยู่
ผมประทับจูบแผ่วเบาบนหน้าผากของภูมิ เวลานี้มันดูเหมือนเด็กตัวเล็กๆคนนึง ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนเข้มแข็งอย่างที่คนภายนอกเห็น และผมก็ไม่ใช่คนที่แกร่งอะไรมากมาย แต่ผมเชื่อว่าถ้าเรายังอยู่ข้างๆกันไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร เราจะประคองกันและกันให้ผ่านพ้นมันไปได้
แค่เรายังมีกันก็พอ
“กล่อมน้องกูหลับแล้วเหรอ” ผมสะดุ้ง หันไปมองที่ประตูก็เห็นฟ่างยืนยิ้มจางๆอยู่
“อืม มึงมีไรจะคุยกับมันรึเปล่าฟ่าง”
“เปล่า แค่เข้ามาดูเฉยๆ” ฟ่างเดินมานั่งบนโซฟา มันหันหลังให้ทีวีจอยักษ์ติดผนัง และเลือกที่จะมองคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ผมเลยมองตามสายตาของฟ่าง หึหึ หมาภูมิหลับลึกเชียว
“แม่กูใจดีมั้ย”
“อืม ท่านน่ารักมาก”
“แม่ก็เป็นแบบนี้แหละ คอยเอาใจ ตามใจพวกเรา แม่รักภูมิมาก พวกเราทุกคนรักภูมิ แต่พวกเราก็ทำผิดต่อภูมิ น้องถึงได้เป็นคนขี้เหงา”
“ทำผิด?”
“กูจำได้ว่าตอนนั้นโอ๊ตอยู่ป.6 กูเพิ่งจะเข้าอนุบาล ส่วนภูมิยังไม่เข้าโรงเรียน ภูมิมันติดกูมาก กูไปโรงเรียนมันก็ร้องไห้ตาม หึหึ” ฟ่างเล่าไป ตาก็ยังมองที่น้องชายด้วยรอยยิ้ม
“จนพ่อต้องจ้างครูมาสอนกูที่บ้าน ตั้งแต่วันนั้นกูก็ไม่ได้ไปโรงเรียนอีกเลย มึงว่าไอ้เด็กนี่มันแสบมั้ยล่ะ หึหึ เวลากูเรียนภูมิก็ชอบเข้ามานั่งเรียนด้วย บางครั้งก็ถือกระดาษ ถือดินสอมานอนวาดรูปอยู่ใกล้ๆ
แต่พอจะให้เรียนด้วยก็ไม่เอา ผ่านไปเดือนกว่าๆแม่ก็มาถามว่ากูอยากไปอยู่กับปู่ที่อิตาลีมั้ย กูไม่รู้ว่าอิตาลีคือที่ไหน แม่บอกว่าเป็นที่ๆอยู่ไกลๆ กูถามแม่ว่าแล้วจะได้เจอพ่อกับแม่มั้ย จะได้อยู่กับโอ๊ต จะได้เล่นกับน้องรึเปล่า แล้วแม่ก็ร้องไห้ บอกว่า ไม่ได้เจอเพราะมันไกลมาก เป็นอันว่ากูปฏิเสธทันที
อีกไม่กี่สัปดาห์แม่ก็บอกว่าน้องไปอยู่อิตาลีแล้ว กูร้องไห้บ้านแทบแตก ช่วงนั้นกูแทบไม่เจอพ่อเลย แม่ก็ผอมๆ บางครั้งก็ร้องไห้ โอ๊ตเองก็ซึมไปเหมือนกันเพราะมันหวงภูมิยิ่งกว่ากูหวงซะอีก
แต่สุดท้ายกูกับโอ๊ตก็เหมือนพี่ที่เห็นแก่ตัว พวกกูไม่ต้องจากแม่ ไม่ต้องไปอยู่ไกลๆเพราะพวกกูปฏิเสธ แต่น้องยังเด็กมันไม่รู้เรื่อง ภูมิปฏิเสธไม่เป็น จะพูดให้ถูก น้องปฏิเสธไม่ได้ต่างหาก หลังจากที่ภูมิไปอยู่ที่นู่น โอ๊ตยังได้เรียนม.1ที่โรงเรียนเดิม ทั้งที่ค่าเทอมแพงลิ่ว กูเองก็เข้าเรียนอนุบาลในโรงเรียนเดียวกัน
กูมารู้ทีหลังว่าช่วงนั้นเศรษฐกิจตกต่ำ พ่อเกือบถูกฟ้องล้มละลาย เป็นหนี้แบงค์เกือบๆร้อยล้าน แทบจะไม่เหลืออะไรเลย การเลี้ยงลูกสามคนในเวลาแบบนั้นมันหนักเกินไปสำหรับคนที่เคยมีทุกอย่าง
เพราะงั้นพ่อเลยเลือกที่จะให้ลูกคนใดคนหนึ่งไปอยู่ที่อิตาลี เพราะถ้าจะให้ไปหมดก็กลัวเป็นภาระของลุงๆทางโน้น พ่อเป็นคนเก่ง ทุกปัญหาที่เกิดขึ้นพ่อมักจะแก้ไขเองเสมอ แต่ครั้งนั้นมันอาจจะหนักเกินไปพ่อถึงยอมขอความช่วยเหลือจากปู่ จนพ่อทำทุกอย่างให้กลับมาเหมือนเดิม
ธุรกิจของพ่อกลับมายิ่งใหญ่ได้ในเวลาไม่กี่ปี่ และกลายมาเป็นอันดับต้นๆของประเทศอย่างวันนี้ แต่สิ่งที่พวกเราไม่มีวันได้กลับคืนมาคือความรู้สึกของภูมิ น้องกลายเป็นใครอีกคนตอนที่กลับจากอิตาลี ไม่ร่าเริง ไม่ยิ้ม ไม่สดใส……จนวันที่ภูมิได้เจอมึง”
“……………….” ฟ่างหันมายิ้มให้ผม มันเดินเข้ามาแตะไหล่ผมเบาๆ ผมไม่แน่ใจว่าตาคมโตคู่นั้นไหวระริกด้วยน้ำตาหรือเปล่า
“กูขอบคุณมึงจริงๆนะพีม ขอบคุณเพื่อนที่แสนดีอย่างมึง ขอบคุณที่ทำให้พวกเราได้ภูมิคนเดิมกลับมา ตั้งแต่มันรู้จักกับมึง ตั้งแต่พวกมึงรักกัน พ่อกับแม่ยังแปลกใจที่น้องเปลี่ยนไป
ภูมิน่ะเป็นเหมือนดวงใจของแม่ เหมือนหัวใจของครอบครัวเรา มึงได้ครอบครองหัวใจของพวกกูแล้ว กูฝากดูแลภูมิด้วยนะ รักน้องกูให้มาก เพราะมันเองก็รักมึงมาก รู้ใช่มั้ย” ผมยิ้ม และพยักหน้าให้ฟ่าง มันหันไปลูบหัวภูมิและก้มลงจูบขมับภูมิเบาๆก่อนจะเดินออกไป
ผมหันกลับมามองคนที่ยังนอนหลับฝันอยู่
อย่าห่วงเลยฟ่าง เพราะกูก็รักน้องมึงมาก ไม่แพ้ใครเหมือนกัน
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………..
- สุดท้ายก็ลงนิยายได้แล้วคะ ขอโทษอีกครั้งที่ทำให้รอ มัน…..ขอโทษจริงๆคะ ลงตั้งแต่สี่ทุ่มของเมื่อวาน นั่งกราบไหว้หน้าคอม แต่เหมือนมันไม่ได้เป็นที่เน็ตเพราะเข้าอย่างอื่นได้ แค่ล็อกอินไม่ได้ พอล็อกอินได้ก็วางไม่ได้ ส่วนที่เล้าแก้หัวทู้ไม่ได้ไม่รู้เป็นไร ต้องวิ่งไปห้องเพื่อน แต่ก็ลงไม่ได้ แล้วเชื่อมั้ยพอลงได้ตอนตีหนึ่ง พอกดเซฟ มันเน็ตหลุด ทุกอย่างหายหมดเลย เป็นการลงนิยายที่เจ็บมากที่สุดในชีวิตT_T ขอโทษอีกครั้งนะคะ แอบร้องไห้เพราะเจ็บใจหรือเพราะสงสารน้องภูมิก็ไม่รู้ :m15:
-และวันนี้น้องตาลคนงามที่สุดแห่งวงการวายก็มีอะไรดีๆเริ่ดๆมานำเหนอคะ ตอนนี้ We are มี Fanpage แล้วคร๊า จุดบั้งไฟ ฉลอง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เพราะฉะนั้นก็ขออันเชิญลุงๆป้าๆพี่ๆเพื่อนๆน้องๆชายหนุ่ม หญิงสาวทั้งหลายแหล่เข้าไปเม้าท์มอยฝอยแตกฟองกันได้นะจ๊ะ เพจนี้ได้น้องฝ้ายช่วยดูแลเพราะตาลไม่สันทัดด้านเทคโนโลยีต่ำ ฮ่าๆ แต่ก็จะเข้าไปเสวนาด้วยตะร๊อดๆนะคะ ในนั้นก็มีแฟนอาร์ตเริ่ดๆจากน้องๆ ที่ส่งมาให้ อย่าลืมเข้าไปกดไลค์นะคะ
-และวันนี้ก็มีคลิปน่ารักๆที่พี่AhSa KA Larn Ideaทำมาฝากคะ ดูแล้วจะยิ้มมมมมมมมมมมมมมมเลยคะ
http://www.youtube.com/watch?v=EqlWUhBt54c&feature=share
ขอบคุณทุกคนที่คอยติดตาม ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจมาเสมอนะคะ จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เหม่งทุกคนนนนน
-ปล มีคนถามเรื่อง 3P มันคืออะไรอ่า(ทำตาแบ๊ว) เหมือน 3G ป่ะ ฮ่าๆ ตาลเป็นปลาแซลม่อนไม่ตามกระแส เพราะเรายึดมั่นในทางของเรา อิอิ
-
555555555+ :m20: การเป็นฮิพฮอพนี่ง่ายจริงๆๆๆ
พีม+ภูมิ รักกันๆๆๆ
-
:impress3:
รักคู่นี้ที่สุด
พ่อแม่ภูมิรู้ไหมนะว่าสองคนนี่คบกัน
ถ้ารู้แล้วจะว่าไหมนะ
-
เอาบีบอยเสียหมดเลย ปัน555
ภูมิเจอกับอะไรเยอะเยะไปหมด พอมาเจอพีมก็กลับมาดีเหมือนเดิม
หวงพีมมากเลยนะภูมิ 555
-
:m15: สงสารภูมิจริงๆเลย นี่เอง...ที่เป็นสาเหตุให้ภูมิมีนิสัยแบบนี้
แต่ครอบครัวของภูมิ คงไม่ต้องห่วงแล้วล่ะ
เพราะยังไง ถ้าภูมิยังมีพีมอยู่ด้วยกันตลอดไปอย่างนี้ ภูมิคงจะไม่เป้นไรแน่ๆนะ :กอด1:
-
สงสารน้องภูมิจัง น้องพีมกะน้องภูมิต้องรักกันมากๆนะคะ
-
ฟ่างเป็นพี่ที่ดีเสมอ อยากได้พี่แบบนี้มั่งอ่า
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :กอด1:
-
ซึ้งมากเลยอ่ะ :monkeysad:
-
งื้ออออออออออออ
ภูมิง่ะ แลดูบอบบางทางจิตใจนะเรา
แต่ไม่ห่วงแล้วแหละ คนดูแลเค้าดี ฮ่าๆๆ
-
อ่านตอนนี้น้ำตาคลอ สงสารภูมิมากกกกกกกกกก เข้าใจความรู้สึกของเด็กที่ไปอยู่ห่างพ่อแม่กับพี่มากกกกกกกก o18 :m15:
ทั้งทรมานและหว้าเหว้ พีมดูแลน้องภูมิ ดีๆน้าาาา :o8:
-
ซึ้งน้ำตาซึม :monkeysad:
-
ฟ่าง ไม่ต้องห่วงนะ
ไม่มีวันหรอก ไม่มีวันนั้นที่ไอ้พีมมันจะทิ้งหมาภูมิหรอก :กอด1:
ดูจากหลายๆตอนที่มีปัญหามีปากเสียงกัน
แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็เลือกที่จะเชื่อใจตลอดแหละ :L1:
-
ครอบครัวคนรวยนี่ลำบากแฮะ-*-
-
ภูมิน่าสงสาร พี่ๆก็น่าสงสาร :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
โอ้ยยย อยากจะดึงตัวมากอดปลอบทั้งบ้าน
เหมาสามเลยได้มั๊ยค๊า ><"
ตอนจบขอบอกว่า แสบตามาก แฟนคลับเฮียฟ่าง เล่นยกป้ายไฟพรึ่บพรั่บบ เฮียค๊า เฮียจะเท่ไปถึงหนาย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
-
พีมสู้ๆ :กอด1:
-
อ่านแล้วน้ำตาซึม
+1 +เป็ด
-
ฟ่างอ่อนโยนกับน้องมากเลย :o8:
บวกหนึ่งให้กับความรักของพี่น้องบ้านนี้ แถมเป็ดอีกสองตัวด้วย :กอด1:
-
แม้แต่ครอบคัรวที่ดูเพอร์เฟค ก็มีปัญหาของเค้าน้อ :เฮ้อ:
ดีใจที่ภูมิมีพีมนะคะ อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงเพลง ฉันดีใจที่มีเธอ มากๆเลย
เนื้อเรื่องก็หนุก คลิปก็น่ารักค่ะ ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:
-
ฮาและซึ้ง น้องพีมภูมิและผองเพื่อน ชอบมากกกกกกก :กอด1:
-
:m20: ปันสุดยอด
:เฮ้อ:สงสารน้องภูมิ
:L2: :L2:
-
พีม เป็นเหมือนตะวันของภูมิเลยนะนั้น :pig4:
-
ขำ ฮาว ทู บี บีบอย ของน้องปันมากกกกกก
เพื่อนๆ พาน้องปันไปบำบัดก็ดีนะ
พอมาอ่านเรื่องราวเมื่อครั้งเยาว์วัยของน้องภูมิ เศร้าอ้ะ
แต่ไม่เป็นไรแล้วเนอะ มีน้องพีม มีพี่ๆ เพื่อนๆ แล้ว
-
เง้อ...พี่ฟ่างพูดได้ซึ้งมากๆ น้ำตาคลอเลยอ่ะ :sad4:
-
พีมเหมือนแม่ ที่คอยให้ความอบอุ่นภูมิเสมอเลย :กอด1:
น่ารักว่ะ :man1: :man1:
-
:laugh:
ขอยืมนิยามฮิพฮอพไปหน่อยนะคะ ฮามาไม่ไหวแล้ว
:sad4:
น้องภูมิจ๊ะ มาให้กอดที
ไม่เหงาแล้วนะน้องงง... ทั้งพีม คนรอบข้าง และชาวเล้าจะอยู่เป็นเพื่อนเอง
-
ปัน อธิบายซะเห็นภาพชีวิตการเป็นบีบอยเลยนะเนี่ย :m20: :m20:
อ่านตอนที่ฟ่างเล่าแล้ว สงสารภูมิ มากเลย :monkeysad:
-
ปันไปเปิดคณะตลกได้เลยนะเนี่ยยย 555
รักภูมิพีมที่สุดแล้ววววว ><'
-
เค้าตามไปกด like!! แล้วนะ :-[ :-[รู้สึกจะคนที่แปดสิบห้า :laugh: :laugh:
ชอบฟ่างอ่ะ ปากร้ายแต่ใจดี :z2: :z2:
-
ปัน นายคือไอดอลของเราจริงๆ
ความคิดนายนี่สุดๆอ่ะ
เจ๋งจนเราไม่กล้าเลียนแบบเลย 555
-
ชอบตอนนี้มากๆ เลยค่ะ :m1:
ทั้งฮาแตก เพราะ เชี่ยปันปันที่รัก เมิงช่างคิดได้นะคะที่รัก (ตกลงอินี่ รัก หรือ เกลียด ปัน เนี่ย??)
ทั้งน่ารัก เพราะ พี่น้องข้าวฟ่าง - ข้าวปั้น (อิอิ) เขาคุยกันน่าร้ากกกกกกมาก
ทั้งเหงา เศร้าปะแล่มๆ เพราะ คุณพ่อ (โผล่มาพร้อมกับความอึดอัดที่เราก็สัมผัสได้จริงๆ)
ทั้งซึ้งกินใจ เพราะ พี่ข้าวฟ่างเขารักน้องมากจริงๆ ชอบตอนที่ฝากฝังภูมิกับพีมมากมาก o13
ทั้งอบอุ่นด้วยความรัก เพราะ............พีมก็รักภูมิไม่น้อยกว่าใครเหมือนกัน :กอด1:
สรุปตอนนี้ มันลงตัวมากค่ะ ประทับใจจริงๆ คุณตาลเขียนได้ดีมากๆ เลยล่ะ
ขอบคุณมากๆ นะคะสำหรับตอนดีๆ อีกแล้ว แถมยังเหนื่อยยากกว่านะลงได้อีก :กอด1:
จะคอยส่งกำลังใจไปให้เสมอ ตามไปกด ไลค์ มาแล้วนะคะ สู้ๆ ค่ะ
-
o13 o13 o13
-
ขอขำไว้อาลัยกับการเป็นฮิฟฮอฟหน่อยนะ :jul3:
ปันแกอย่าได้ไปพูดให้พวกนั้นได้ยินนะ เพราะเดี๋ยวได้วิเคราะห์ที่มาของการใส่รองเท้าของพวะนั้นแน่
ส่วนน้องภูมิ สงสาคอ่ะ โอ๋ๆด้วยคน :กอด1:
-
ดีใจที่ภูมิได้เจอพีม แล้วก็รักกัน :monkeysad:
-
โอ๊ยยย ซึ้งเว่ออ T^T
ชอบอ่าาา มาต่อเร็วๆๆ นะคร๊าบบบบบบบบบ
-
อ่านตอนนี้แล้วแบบ อยากเข้าไปกอดๆ โอ๋ๆ น้องภูมิจัง เข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนในบ้านถึงรักภูมิขนาดนี้
ตอนนี้เฝ้ารอการเปิดตัวของพี่ชายคนโตจังเลยค่ะ ฮาๆๆ รอตอนหน้านะค่ะ :call:
-
รักพีมกับภูมิจัง ^^
-
ชอบตอนนี้มากๆ
ทั้งความรักของเพื่อน พี่น้อง คนรัก มันมีหมด
รักภูมิกับพีม และผองเพื่อนมากมาย
:กอด1: :กอด1:
-
ิอ่านของฟ่างที่พูดถึงภูมิแล้วน้ำตาแทบไหล
สงสารภูมิจัง แต่ตอนนี้มีพีมแล้วไม่เหงาแล้วนะ
-
ฮิพฮอพ ฮาแตกมาก มิคกะปันดูโอกันกันฮานรกแตกมากกกกกกกกกกกกก
เค้า เม้นทุกตอนเลยจะรำคาญมั้ย ว่าอยากอ่าน คิวเต้ยพิเศษ TT
-
แบบนี้เองภูมิถึงได้เป็นแบบนี้
-
ซึ้งๆๆๆๆๆ :monkeysad:
-
ตอนนี้ทั้งฮา ทั้งซึ้งเลยครับ แต่ก็ได้รู้ว่าพีมทำให้ภูมิมีความสุขมากแค่ไหน
ก็น่ารักกกกอีกแล้ว ฮ่าๆ
-
พีมเอ็นดูภูมิให้มากๆนะจ้ะ
-
พีมน่ารัก
-
ฮาไม่ทนกับคุณปันปัน ฮ่า~!!
ผู้ชายคนนี้จินตนาการล้ำเลิศเกินมนุษย์จริงจัง!!
แอบซึ้งจนน้ำตาไหล
เพราะพีมสินะ ภูมิถึงได้เป็นคนอบอุ่นได้ขนาดนี้
รักกันไปนานๆนะทั้งสองคน
รักกันตลอดไปเลย
รอตอนต่อไปค่า~ :pig4:
-
พระเจ้าาา ฮิปฮอพมันเป็นแบบนี้นี่เอง o13
เวลาอยู่นวมกันทั้งแก๊งนี่รั่วไม่เกรงใจใครจริงๆ :m20:
สงสารน้องภูมิ ~
แต่ก็ดีใจที่น้องภูมิผ่านจุดนั้นมาได้เพราะมีน้องพีมม
เพราะเราคู่กัน :m12:
ดังนั้นน้องภูมิต้องห้ามทำเหมือนน้องพีมเป็นตุ๊กตายางนะ 5555
ออมมือหน่อย น้องง!
รอตอนหน้าค่ะะน้องตาลสุดสว ย โห๊ะๆ :กอด1:
-
ซะ..ซะ...ซึ้งงงง :monkeysad:
-
งืมม ภูมิน่าสงสารจริงๆ บ้านภูมิเหมือนจะอบอุ่นเนอะ แต่ก็เหมือนจะไม่อบอุ่นด้วย พูดไรเนี่ย งงตัวเอง :laugh:
-
ตอนนี้อ่านแรกๆฮาแตก ปันเอาอีกแล้วววว
พอมาหลังๆนี้โอ้ยยย สงสารภูมิ อยากจะเข้าไปกอดปลอบ :กอด1: ถ้าไม่ติดว่าอาจจะโดนหลายๆคนโบก ฮ่าๆ
ภูมิเหมือนเด็กน้อย เป็นอะไรที่เปราะบางมาก ดีจริงๆที่ภูมิได้เจอพีม^^
-
ไหนอ่ะ ลิ้งค์ไปแฟนเพจของคุณตาล :confuse:
ปล. ชอบทฤษฎีการทำตัวให้เป็นฮิพฮอพของท่านปันมากๆ อยากมีท่านปันไว้เป็นเพื่อน (ไม่กล้าเอามาเป็นแฟน กลัวปวดประสาท)
-
ซึ้งจังตอนนี้
ครอบครัวนี้เค้ารักกันดีจัง
ชอบฉากพี่ฟ่างเค้ามาหอมน้องภูมิจังเลย
เป็นพี่ชายที่แสนดีจังนะคะ :กอด1:
-
ชอบ ขอบคุณนะตรับสำหรับเรื่องดีๆืี่นำมาฝาก
-
:sad11: :sad11: :sad11: แอบสงสารภูมิ
-
ฮิพฮอพบีบอยของปันนี่มัน
๕๕๕๕๕ อ่านแล้วฮากร๊ากเลย
เก็บดวงใจของครอบครัวนี้ไว้นานๆ นะพีม
-
แอบเสียดายอะ ไม่มี nc 55. :z1:
คลื่นหายไปนานเลยอะ เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย
ปันจะฮาไปไหนเนี่ย ชอบอะ :m20:
สงสารภูมิอะ พิมรักภูมิให้มากๆ นะ :o8:
-
ตอนนี้หลายอารมณ์มาก ทั้งฮาวทูบี ฮิปฮอปกาย
กับเรื่องราวปูมหลังของภูมิ สนุกมากๆ ค่ะ
-
อ่านตรงช่วงฮิพฮอพเราฮาบ้านแตกมากค่ะ 55555 โอ๊ย จินตนาการพ่อปันช่างล้ำเลิศ นึกภาพออกทุกอย่างเลยอ่ะ ก๊ากๆ
แอบเศร้าเรื่องของภูมิจัง แต่ยังไงตอนนี้ก็มีพีมแล้วนี่เนอะ^__^ ไม่เหงาอีกแล้ว
-
แล้วถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าคบกัน
จะกีดกันหรือเปล่าเนี่ย
-
ภูมิกับฟ่างเป็นพี่น้องที่น่ารักที่สุดเลย..รักน้องภูมิจัง
-
ซึ้งมาก น้ำตาปริ่ม :กอด1: น้องภูมิ
-
เข้ามากอดน้องภูมิด้วยคน :กอด1: เราก็รักน้องภูมิและน้องพีมเช่นกันจ้า
-
ซึ้ง...พี่ฟ่างน่ารักจัง
นัองภูมิมีพีมแล้วไม่เหงาแล้วนะ :กอด1:
+1+เป็ด
-
โห นี้แสดงว่าน้องภูมิจ้องเหงามาหลายปีมากเลยใช่ไหมเนี่ย
อดสงสารไม่ได้จริงๆอ่ะ นี้กว่าจะเจอพีมตั้งกี่ปี โถๆๆ ถึงว่าทำไมภูมิรักพีมมากขนนาดนี้
น่ารักมากมายเลยอ่ะ
ว่าแต่ปันปันจะเปลี่ยนแนวจริงๆหรอ
-
:monkeysad: สงสารภูมิอ่า
แต่
ไม่ไหวจะฮากะฮิพฮอพปันปัน :m20:
-
แรก ๆ ฮามาก :laugh:
แต่ตอนท้าย ๆ น้ำตาจะไหล :sad4:
-
:กอด1:
-
อ่านตอนท้ายแล้วน้ำตาแทบไหล o13
-
:sad4: :o12: ตอนนี้ซึ้งมากมายเลยกร่ะ สุดยวดดดดดดดด
-
+1 :-[ พีม กะภูมิ อิอิ :pigha2: ตะแต่ บีบอย ของ พี่ปัน :jul3:
-
ซึ้งอ่ะ
-
ภูมิแม่มทั้งขี้เหงา ขี้หวง เหมาะกับน้องพีมจริง ๆๆๆ
ใส่ใจทุกรายละเอียดดด
-
:interest:
-
สงสารภูมินะ
ฮามาปัน
ตลอดๆ
-
สงสารภูมิอ่ะ มาให้น้องพีมปลอบ :z1:
-
ซึ้งมาก รักกันดีเนอะ ทั้งพี่น้องทั้งเพื่อน อบอุ่นจัง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฟ่างน่ารัก ถึงจะขี้วีนแต่ก็มีโหมดอ่อนโยน
ความรักสวยงามและอบอุ่นจริง ๆ
-
สงสารภูมิอ่า :monkeysad:
ชอบฟ่างจังเลยค่า
-
เป็นตอนที่มีครบทุกอารมณ์ตั้งแต่หัวเราะจนกามจะค้างจนถึงซึ้งจนน้ำตาคลอ TT
ภายใต้ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและความบ้าของภูมิและฟ่าง ยังมีเรื่องดราม่าอีกมาก
กำลังจะแฮบปี้ลันลา ครอบครัวสุขสันต์ของภูมิฟ่างพีมอยุ่ดีๆ พ่อมา วงแตกอย่างแรง ! TT
โอ้ย เป็นโมเม้นท์ดราม่ามากมาย TT ยิ่งฟังฟ่างพูดถึงเรื่องภูมิต้องไปอยู่อิตาลีตอนเด็ก
น้ำตาซึมอย่างแรงงงงงงง จ๊าก !! ตรูอินท์ TT TT TT TT TT แม็กซิมัม !!
แต่ก่อนจะมาน้ำตาซึมเพราะเศร้าก็น้ำตาซึมเพราะหัวเราะทฤษฎีภาคปฎิบัติของฮิพฮอพบีบอย
ของปันปันกับมิคอย่างแรงงงงง คือเป็นเต้ยคงจะกลุ้มว่ามันม่ายช่ายยแบบที่เฮียๆพูดกัน
แต่....ทำอะไรไม่ได้ ฮ่าาาา เพราะเถียงกับปันก็เหมือนคุยกับคนบ้า เถียงไปก็แพ้อยู่ดี ฮาาาา
โมเม้นท์กุ๊กกิ๊กของแทนฟ่าง แม้จะมีน้อยนิดก็ยังน่ารัก เรียกรอยยิ้มและเสียงกรีดร้องของเรา
ได้เป็นอย่างมากนะค่าาา ฮาาาาา เวลาภูมิคุยกับฟ่างก็น่าร๊ากก เค้า ตัว โอ้ยยย ตายยย TT
ถ้าจะน่ารักขนาดนี้ ก็เอามีดมาจิ้มเราเลยดีกว่า คลั่งไคล้ วันก่อนนั่งอ่านอีกรอบก็คิดถึงคลื่น
ว่าหายยยไปนาน... ตอนนี้มีโผล่มาให้กรี๊ดเล่น ชอบให้มาบ่อยๆนะ เห็นภูมิหึงพีมแล้วตลกดี
คือเหมือนเด็กงี่เง่า อ่านแล้วฮา “ก็เอาไว้เป็นกำลังใจ วิ่งเหนื่อยๆเห็นหน้ามึงแล้วหาย”
คือถ้าคลื่นจะหยอดพีมขนาดนี้อะนะ... ก็อย่าบอกว่าภูมิเห็นหน้าพีมเลย บอกไปเลยว่า
กูเห็นหน้ามึงแล้วก็หายเหนื่อยเหมือนกัน ก๊าก !
ปล....คิดถึงคุณตาลนะ อิอิ >_< เค้าเป็นแฟนเพจแล้วเรียบร้อย จะคอยติดตามข่าวสารนะค่า
-
แอบสงสารภูมิง่ะ
พีมดูแลภูมิดีๆ นะคับ คริคริ
-
คุณแม่ตามใจน้องภูมิอย่างมากเลยค่ะ ฮะฮะ
แต่ภูมิก็โชคดีที่พีมมันรักมากกกกกกก
ไม่ทิ้งไปไหน ยังไงก็เข้าใจภูมิ
คู่นี้รักมาราธอน นอนสต๊อปจริงๆด้วย ><
รักกันนานๆน้า
ปล.อิพี่คิวมันออกนอกหน้าไป
ความรู้สึกตอนนั้นอาจจะอยากตะโกนบอกคนทั้งสยามว่า แฟนกู
ฮ่าๆ
-
:o8: :o8: :o8:
ความหลังของภูมิเศร้าจัง :o12:
-
อันดับแรก ขอ คาระวะและฮา กับการเป็นฮิพฮอพของปันก่อน
ช่างคิดจริงๆ อะไรที่เค้าไม่คิดปันคิด และมิคเอาไปทำตามรึป่าว
ฟ่างจ้าหวานบ้างก็ดีนะสงสารแทนอะ
ภูมิเด็กน้อยของพีมก็ยังคงความหึงเหมือนเดิม แต่ก็นะ
เข้าใจเพราะมีภูมิหลังแบบนี้เองถึงได้หวงมาก
แต่คงไม่ใช่แค่นั้นมั้งประเด็นน่าจะเพราะพีมน่ารัก นิสัยดีด้วยมั้ง
อ่านตอนนี้แล้วให้คิดถึงเพลงนี้เลยอะ "วันนี้ฉันมีเธอ"
ก็ไม่รู้ว่าอะไร ทำให้เราได้พบกัน ทั้งที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้
เธอก็มีโลกของเธอ ต่างกับฉันมากมาย เหมือนไม่มีอะไรเลยที่คล้ายกัน
(แต่)ถามว่าชอบเธอไหม สบตาแล้วถูกใจไหม
ก็ตอบว่าใช่เป็นอย่างนั้น จะเป็นลิขิตจากฟ้า หรือว่าปาฏิหารย์
(ฉันเองก็ไม่เคยเข้าใจ)อะไรยังไงก็คงไม่สำคัญ เท่ากับวันนี้ฉันมีเธอ
เธอไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด เธอไม่ใช่คนที่ฉันฝัน
แต่เธอเป็นมากกว่านั้น เธอคือคนที่ฉันรัก
-
ขึ้นต้นฮาสาด :laugh: :laugh:
ลงท้ายน้ำตาตกใน :sad4: :sad4:
เรารัก we are :กอด1: :กอด1:
-
ดีใจที่ภูมิมีพีมและพีมก็มีภูมิ เรามีกันและกันน้ำตาซึมกับตอนนี้
-
รักพีมจัง
ว่าแต่..จะพาปันปันไปบำบัดทำไม เป็นงี้แหละดีแล้ว 5555++
-
+1 and +เป็ด ขอบคุณค่ะ
ขอ :กอด1: ภูมิด้วยหนูพีมคงไม่ว่านะ
-
ครึ่งแรกเอาซะฮาฮิพฮอพบ้านแทบพัง5555555
แต่มาครึ่งหลังฟ่างทำซะซึ้งน้ำตาแทบแตก
โถๆๆภูมิของพีมช่างน่าสงสาร อิอิ
-
ฮาไม่ไหวค่ะ ฮิพฮอพ
ถ้ากินอะไรซักอย่างอยู่ มีพุ่งแน่ๆเลย
คุณพ่อคุณแม่จะเข้าใจความรักของลูกๆมั้ยคะเนี้ย
-
น้ำตาซึมค่ะตอนนี้
-
ปันปันพูดถึงบีบอย ฮิพฮอพ ซะเห็นภาพ เลย ฮาสุดๆ
ภูมิ+พีมรักกันอยู่แล้ว
-
ฮา ปัน มากกกกกก คิดได้นะแต่ละเรื่อง
ในมุมของฟ่างที่ ห่วงน้องแบบนี้ น่าปลื้มสุดดด
-
ปันเป็นอะไรที่ฮามาก เเรกๆฮาหลังๆอ่านเเล้วซึ้งอ่ะ :sad4: :sad4:
หลงรักหนุ่มๆกลุ่มนี้จริงๆให้ตายเหอะ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
น้องงงงภูมิ TT_TT เด็กน้อยจริงๆ
-
บ้านนี้เขารักกันดีจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
นายปันไม่น่าสาธยายเรื่องบีบอยเลย
น่าจะทำมาให้ดูเลย5555+
ภูมิ+พีมจงเจริญ
ข้ารักคู่นี้จัง
อิอิอิ
-
ชอบอ่า รอนะครับ
-
โคตะระชอบเรื่องนี้เลยค่ะ
-
น้องภูมมมมมมมมมมมมิ :m15:
ปล.เราขอเพจหน่อยยเด้อ :z2:
-
สงสารภูมิอ่ะ แต่ก็เข้าใจพ่อแม่เขานะ แหะๆ แอบเห็นโมเม้นน่ารักของท่านฟ่างอีกแล้ว ชอบจริงๆคนนี้ไม่สงสัยเลยเอาแทนอยู่หมัด
"พีมภูมิ จงเจริญ ท่านฟ่าง เนเวอร์ดาย" :mc4: :laugh:
-
รอนะครับ :really2:
-
เนื้อหามีไส หัวข้อเปลี่ยนละหนา
-
มารอๆPPแล้วเด้อ :กอด1:
-
ตอนที่ 51 วันหยุดสุดสัปดาห์
จากวันนั้น วันที่ผมรู้สาเหตุที่ทำให้ไอ้หล่อมันกลายเป็นคนมีแผลในใจ ผมในฐานะชายหนุ่มรูปงามผู้มีเมตตาต่อชาวโลก (ใครอ้วกห๊ะ ใครอ้วก มาตัวๆเลยมั้ย) เลยพยายามเอาอกเอาใจภูมิทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ แบบว่าน้องภูมิไม่ต้อง เดี๋ยวป๋าพีมจัดให้
จนภูมิมันสงสัย(หรือรำคาญก็ไม่รู้) หาว่าผมไปกินยากล่อมประสาทมาจนสมองกลับ แค่นั้นแหละ กูเลิกสนใจมันเลยแม่ง :m16:ไอ้ภูมิก็ขำใหญ่ มันกอดคอผมโยกเบาๆ ก่อนจะกระซิบคำนึงว่า
“ตั้งแต่มีมึงเดินเข้ามาในชีวิตกูก็ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องพยายามทำอะไรเพื่อกูทั้งนั้นเข้าใจมั้ยเตี้ย เพราะแค่มีมึงอยู่ข้างๆกูแบบนี้…ก็พอแล้ว”
การที่เราได้เป็นคนสำคัญของใครซักคน มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษมากจริงๆนะครับ
ชีวิตผมช่วงนี้ก็ไม่ค่อยมีไรมาก แม้จะใกล้เทศกาลสอบไฟนอลแล้วก็ตาม เหอๆ ผิดกับหมาภูมิลิบลับ รายนั้นชีวิตวุ่นวายมากกกกกกกก เพราะมันเริ่มแข่งบาสมาได้ซักพักแล้ว แข่งเหนื่อยซ้อมหนัก ก่อนวันแข่งโค้ชก็ให้พวกมันไปเก็บตัว(เก็บกันยังไงไม่รู้ ไอ้ภูมิถึงได้แอบโทรมาหาผมได้ทุกครั้ง ฮ่าๆ)
ผมก็ไปดูมันแข่งบ้างไม่ไปบ้างเพราะสถานที่ในการจัดการแข่งขันอยู่ต่างมหาลัย มหาลัยเจ้าภาพก็อยู่ไกล๊ไกล จะให้ผมไปดูทุกครั้งที่มันแข่งก็คงไม่ไหว(แต่จริงๆแล้ว ก็อยู่แถวๆมหาลัยผมนี่แหละครับ ฮ่าๆๆแต่ที่ผมไม่ไปเพราะขี้เกียจต่างหาก กรั่กๆ)
ส่วนผลการแข่งขัน ทีมไอ้ภูมิก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง พรุ่งนี้พวกมันจะแข่งรอบชิงชนะเลิศกับแชมป์เก่าแล้วครับ และมันคงไม่น่าห่วงเท่าไร ถ้าแชมป์เก่าไม่ใช่มหาลัยเจ้าภาพ คงต้องวัดทั้งฝีมือ วัดทั้งดวงล่ะครับงานนี้
ไอ้ภูมิมันถูกโค้ชเรียกไปเข้าสถานกักกัน?ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ส่วนผมที่อุดอู้อยู่บ้านมาตั้งแต่วันศุกร์ วันนี้เลยได้ฤกษ์ดีออกมาเปิดหูเปิดตาซะหน่อย และสถานที่ที่ผมเลือกไปสิงสถิต ก็คือ บ้านไอ้คิวครับ^O^
เป็นบ้านสองชั้นขนาดกลางๆในหมู่บ้านจัดสรรธรรมดาๆนี่แหละครับ มันย้ายออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่เข้าปีหนึ่งแล้ว เพราะไอ้คิวมันเป็นพวกกระหายความอิสระ ไปอยู่คอนโดก็กลัวคนข้างห้องผูกคอตายเพราะรำคาญเสียงมันซ้อมดนตรี
ถ้าอยู่ที่วังยศวาทินเดี๋ยวพ่อกับแม่อาจจะถูกลูกชายหลอนเวลาที่มันแสดงความเป็นศิลปินออกมา เช่น ตะโกนโวยวายเวลาวาดรูปส่งไม่ทัน ทะเลาะกับถังสี กระดาษ ดินสอประหนึ่งว่ามันมีชีวิต(ซึ่งผมก็เป็นในบางครั้ง)
จึงถือเป็นการดีต่อทุกชีวิตที่ไอ้คิวมันย้ายมาอยู่คนเดียวแบบนี้ โดยเฉพาะพวกผมที่ชอบโดดเรียนมากินเหล้ากับพวกไอ้หนึ่งบ่อยๆ (เยาวชนอายุต่ำกว่า18 ห้ามลอกเลียนแบบนะครับ เพราะมันจะติดจายยยย ฮ่าๆ)
และด้วยว่าโครงการบ้านจัดสรรแห่งนี้เป็นหนึ่งในธุรกิจของครอบครัวมัน เชี่ยคิวเลยหัวใสชวนไอ้แทนมาอยู่ด้วย เพราะบ้านนี้เป็นบ้านแฝด มีบ่อปลาคราฟและสะพานไม้เล็กๆกั้นบ้านทั้งสองหลังที่อยู่ภายในรั้วเดียวกัน
มันยิ่งเข้าทางไอ้ฟ่างเลยครับ เพราะเชี่ยนั้นก็ติสไม่แพ้กัน ไอ้คิวเคยเล่าให้ผมฟังว่า มีอยู่ครั้งนึงมันเห็นไอ้ฟ่างปีนหลังคาออกไปต่อเติมสิ่งประดิษฐ์ที่มันสร้างขึ้น ไอ้แทนกลับมาเจอเท่านั้นแหละครับ แข่งโต้วาทีปะทะฝีปากกันซะบ้านแทบแตก เป็นท็อปปิคที่ไอ้คิวเอาไว้แซวไอ้ฟ่างอย่างสนุกปากอยู่พักหนึ่ง
“แม่งไปตายห่าที่ไหนว่ะ คิวววว ไอ้คิว เปิดประตูให้กูหน่อยโว้ยยยย” ผมยืนแหกปากทั้งกดกริ่งอยู่เป็นนานเชี่ยคิวก็ไม่มาเปิดประตูซักที โทรเข้ามือถือก็ไม่รับ นี่มันจะเที่ยงแล้วนะเฟ้ย อย่าบอกว่ามึงยังไม่ตื่นอีกนะ แถมประตูเล็กก็เสือกเปิดไม่ได้อีก ด้วยความหงุดหงิดผมเลยเตะประตูเหล็กให้เจ็บตีนเล่นๆ แม่งกูไปหาไอ้แทนก็ได้ว๊ะ
ผมเดินมาสองก้าวก็ถึงหน้าบ้านไอ้คู่รักในตำนาน มองเข้าไปในบ้าน อืมมม รถไอ้ฟ่างไม่อยู่ แต่หวังว่าจะมีใครซักคนอยู่บ้านนะ เพราะผมไม่อยากมาเสียเที่ยว ผมกดกริ่งไปด้วยพลางลองผลักประตูเล็ก คราวนี้เปิดได้เว้ย เย้ๆๆๆๆๆ
“อ้าว มึงมาได้ไง” เป็นไอ้ฟ่างที่เดินออกมาหาผม ในสภาพใส่กางเกงเลตัวเดียว โชว์ผิวท่อนบนขาวๆ มันใส่ที่คาดผมสีน้ำตาล มีดินสอเหน็บอยู่ข้างหู ส่วนในมือมีเศษกิ่งไม้หรืออะไรซักอย่าง
“กูอยู่บ้านคนเดียวมันเซ็งๆเลยออกมาหาพวกมึง แล้วนี่มึงทำไรอยู่วะ”
“กำลังจะขึ้นโมเดล กูไม่ได้นอนมาสองคืนแล้วเชี่ย มึงแดกไรมายัง” ไอ้ฟ่างมันทิ้งผมไว้ในห้องรับแขกก่อนจะหายไปในครัว เอ่อ เชี่ยฟ่างสงสัยจะไม่ได้นอนจริงๆ
ผมไม่ได้มาบ้านพวกมันเป็นเดือนแล้วมั้ง เคยรกยังไงก็รกอย่างนั้น โคมไฟหน้าตาแปลกๆ โครงเหล็ก โครงลวด ส่วนประกอบคอมพิวเตอร์ แผงไฟฟ้า กระจัดกระจายทั่วบ้านเลย จะผิดไหมถ้าผมจะบอกว่าที่ห้องผมกับภูมิก็สภาพนี้แหละ
“ข้าวเช้ากินแล้ว แต่ถ้ามึงมีอะไรอร่อยๆกูก็สามารถยัดได้อีก เออฟ่าง แล้วบ้านนู้นไมเงียบจังวะ กูยืนเรียกไอ้คิวตั้งนาน โทรไปแม่งก็ไม่รับโทรศัพท์”
“สงสัยไอ้เต้ยมาค้างมั้ง เมื่อคืนกูได้ยินเสียงเหมือนหม้อกับกระทะปะทะกัน แม่งฆ่ากันตายแล้วกูว่า”
“หึหึ” ไอ้ฟ่างกลับออกมานั่งบนโซฟาตรงข้ามผม พร้อมด้วยน้ำเย็นๆกับแก้วใสๆรูปทรงแปลกตา “แก้วแปลกดีนะ มึงซื้อที่ไหนวะฟ่าง”
“กูทำเอง มันไม่ได้แปลก เค้าเรียกว่ามีสไตส์ และมึงต้องมองว่ามันสวยเท่านั้น เพราะถ้ามึงคิดเป็นอื่นเดี๋ยวศพมึงจะไม่สวย โอเค๊ แล้วน้องกูล่ะ” แม้แต่ความคิดความอ่านกู มึงยังจะบังคับ เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง ฮึ่มมมมมม
“ไปเก็บตัว พรุ่งนี้มันแข่งนัดชิง มึงรู้แล้วใช่มั้ย”
“อืม แล้วออกมาแรดข้างนอก มึงบอกมันรึยัง หึหึ ไม่ใช่โดดซ้อมออกมาลากคอมึงกลับกรงทองนะ”
“สัส แล้วนี่มึงอยู่คนเดียวเหรอ ไอ้แทนไปไหน”
“ออกไปฟู้ดแลน เออ รู้สึกจะไปนานแล้ว มึงกินไรมั้ยพีมเดี๋ยวกูจะบอกมันซื้อเข้ามา”
“อะไรก็ได้” แล้วมันก็คว้าโทรศัพท์โทรหาไอ้แทน
“เออแทน …..ไม่ต้องมาครับกับกู…… ทำไมรับช้า รอพ่อมึงโอนสายอยู่รึไง……. ซื้อข้าวเข้ามาเผื่อไอ้พีมด้วย …….ไม่รู้มันคงคิดถึงกูมั้ง……เออ ให้ไวอย่าให้กูต้องโทรตามอีก” มันนั่งชันเข่าข้างนึงบนโซฟา แขนข้างเดียวกันก็วางบนเข่า ในมือมีบุหรี่ที่ยังไม่ได้สูบ “เพื่อนมึงมันประสาท ชอบทำให้กูโมโห”
“หึหึ ไม่ถูกใจก็หาใหม่เลยดิ”
“ปากดีนักนะมึง เดี๋ยวได้พี่ชายผัวเป็นผัวอีกคนหรอก ฮ่าๆ” ไอ้ฟ่าง ไอ้เชี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z6:
ผมนั่งดูทีวีรอข้าวฟ่างขึ้นไปอาบน้ำ ซักพักเสียงรถไอ้แทนก็พร้อมกับเสียงโวยวายเรียกให้ไปช่วยถือของ
“เมียจ๋าาาาาาา แทนกลับมาแล้วจ๊ะ เมียเอาหน้าหล่อๆมารับผัวหน่อยเร้ววววว” ซักพักเสียงวิ่งลงบันไดตึงๆก็ตามมา ผมเห็นหลังไอ้ฟ่างไวๆออกไปหน้าบ้าน
และ.......
“ไอ่ควายยยยยยยยยยยยยยยย”หึหึ ชีวิตวันหยุดของพวกมึงเป็นแบบนี้นี่เอง
พวกผมนั่งกินข้าวฝีมือไอ้ฟ่าง ที่มีผมเป็นลูกมือ รสชาติก็ไม่ได้อร่อยมาก แต่ก็ไม่ได้แย่มาก เอาง่ายๆว่าพอกินได้ แต่ไอ้แทนมันคงชินรสมือแฟนมันแล้วมั้ง แต่ผมว่าต่อให้ฟ่างเอาเปลือกฟักผัดใส่ผักตบชวาไอ้แทนมันคงว่าอร่อยอยู่ดี
“ไอ้พีม เทพผู้พิทักษ์มึงไปไหนถึงได้ปล่อยมึงให้ห่างมันได้” เอาอีกแล้ว เมื่อกี้ไอ้ฟ่างเพิ่งถาม มึงก็ยังจะอยากรู้อีกนะเชี่ยแทน
“ไปซ้อมบาส”
“เออ ฟ่างบอกว่ามันจะชิงพรุ่งนี้เหรอ เก่งนี่หว่าน้องเมียกู แล้วมึงจะไปดูไอ้ภูมิมั้ยข้าวฟ่าง”
“ไปดิ น้องกูแข่งทั้งคน”
“นี่ก็ผัวทั้งคน”
ผั๊วะ!!!!!!! เต็มๆ ฝ่ามือไอ้ฟ่างเต็มๆ กลางกบาลไอ้แทนเลยครับ ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้า
“โอยยยยยยยยย ฟ่างกูเจ็บนะเว้ย พีมมึงดูมันดิ ดูมันทำร้ายเพื่อนมึง”
“เอาอีกซักทีมั้ยวะ ฮ่าๆ” ผมนั่งขำมันสองตัวตีกันไป กินข้าวไป ไอ้แทนก็ขยันแกล้งแฟนซะเหลือเกิน ไอ้ฟ่างก็ไม่รู้โมโหหรืออายผมกันแน่ โดนแหย่ทีไรเป็นลงไม้ลงมือ กัดปากทำตาดุใส่ ไอ้แทนยิ่งได้ใจ แม้จะเอะอะเสียงดังโวยวายไปซักหน่อย
แต่มันก็เป็นบรรยากาศดีๆในแบบของพวกมัน ในวันหยุดสุดสัปดาห์แบบนี้
“เออแทน ทำไมตู้เย็นพวกมึงมีสปอนเซอร์เยอะจังวะ”
“อ่อ กูเอาไว้ดื่มตอนเสียเหงื่อ ทดแทนน้ำที่เสียไปหลังทำกิจกรรมยามดึกไงพีม หึหึ โอ๊ย ฟ่าง กูเจ็บ ฟ่างหยุด เจ็บๆๆ พอแล้ว ฮ่าๆ”
เพล้ง!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงเหมือนแก้วแตกทำให้ไอ้ฟ่างหยุดทุบไอ้แทน พวกผมมองหน้ากัน ก่อนจะชะโงกหน้าไปดูบ้านอีกหลัง ซึ่งน่าจะเป็นแหล่งที่มาของเสียง เพียงแต่พวกผมยังไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ให้กำเนิดเสียง
แต่ดูเหมือนไอ้แทนกับไอ้ฟ่างมันจะรู้ มันหันกลับมากินข้าวกันต่อเหมือนชินเป็นเรื่องปกติแล้ว อ้าว แล้วกูล่ะ บอกกูบ้างสิเฮ้ย พวกมึง
“เสียงไรวะแทน เหมือนจะดังมาจากบ้านไอ้คิว”
“หึ แบบนี้ประจำอ่ะมึง ถ้าวันไหนได้ยินเสียงแก้ว เสียงหม้อแตกนะแสดงว่าไอ้เต้ยมา ฮ่าๆๆ เนอะฟ่าง” นี่มันรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอผมนึกว่าไอ้ฟ่างพูดเล่น
แล้วเสียงแหกปากโวยวายก็ดังตามมาครับ
“เต้ย มึงเข้าใจมั้ยว่ากูทำไม่เป็น ดูปากนะ กู ทำ ไม่ เป็น โว้ยยย”
“ก็เต้ยอยากกิน พี่คิวทำเลย ทำเดี๋ยวนี้ เต้ยจะกินน้ำตก”
“ก็บอกว่าทำไม่เป็นๆ มึงอยากแดกมากใช่มั้ย นู่นเจ็ดสาวน้อย ไปแดกให้ท้องแตกเลยไป”
“พี่คิวบอกเต้ยไปแดกน้ำตกให้ท้องแตกตาย พี่คิวเห็นเต้ยเป็นชูชก พี่คิวไม่รักเต้ย”
“โอยยยย แม่ง เออๆ ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวกูพาไปกิน”
“เยสสสสสสสสสส รักพี่ที่ซู้ดดดดดดดด”
“เฮ้ย บอกให้ไปอาบน้ำ มึงจะเดินตามกูมาทำไมเนี้ยยยยยย”
“ก็เต้ยอยากอยู่ใกล้ๆพี่คิว”
“โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
กร๊ากกกกกกกกกกกก ชีวิตวันหยุดสุดสัปดาห์ของมึงน่าสนใจที่สุดแล้วว่ะคิว :pigha2:
…………………………………..
และแล้ววันนี้ที่รอคอยก็มาถึงครับ ^o^ วันที่พวกไอ้ภูมิไอ้คลื่นจะสร้างชื่อเสียงให้กับมหา’ลัย การแข่งขันบาสเกตบอลระดับมหาวิทยาลัยรอบชิงชนะเลิศกำลังจะเริ่มต้นขึ้นครับ บรรยากาศก็คล้ายๆกีฬาภายในมหาลัยผมแหละ แต่อาจจะคึกคัก คึกครื้น ครื้นเครงกว่า ก็นะ…ศักดิ์ศรีสถาบันมันก็ต้องเต็มที่สิ
กองเชียร์ฝั่งนู้นก็จัดเต็มเลยครับ…. แน่ล่ะเขาเป็นเจ้าภาพนิ คนก็ต้องเยอะกว่าอยู่แล้ว แต่ฝั่งผมชมรมเชียร์ก็ใช่ย่อย หอบกันมาโชว์การเชียร์รั่วระดับเทพ นำโดยท่านอุปนายกองค์การนักศึกษาปันปัน และคู่หูดูโอ้ไอ้มิคที่ไปยืนเก๊กหล่อเป็นอาหารตาให้น้องๆกองเชียร์ ปวดหัวกับมันจริงๆ
รวมถึงประธานชมรมเชียร์อย่างอีกรีนกับสาวๆแก็งค์มันครับ ที่ยกโขยงมาเอ็นเตอร์เทนกันแบบเต็มสตรีม เชียร์กันให้ตายไปข้าง (ข่าววงในจากภูมิบอกว่าเห็นพวกมันมาดูทุกครั้งที่ภูมิแข่ง หึหึ แฟนพันธ์แท้จริงๆนะพวกมึง)
และที่เป็นไฮไลค์สุดๆของงานต้องนี่เลยครับ ประธานรุ่นนิติศาสตร์อย่างราชนิกุลเบียร์ที่เสียสละไปช่วยตีกลอง ยิ้มหวานปล่อยคาริสม่าออร่าผู้ดีให้สาวแท้สาวเทียมทั้งสองมอเคลิ้มกันเป็นแถบๆ
ผม ไอ้เชน ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้แมท เพิ่งจะมาถึง เพราะเพิ่งจะเรียนคาบเช้าเสร็จ ไอ้แทนโบกมือเรียกพวกผม เด่นอีกแล้วครับ โดนมองอีกแล้ว ไอ้เชนมึงรีบเดินสิ ฟายยย จะหันไปยิ้มทำไมว่ะ พอมาถึงไอ้ฟ่างก็ลุกขึ้นไปนั่งบนแสตนชั้นสามเพื่อแบ่งที่ให้พวกผม มันกางขาคร่อมไอ้แทนที่นั่งอยู่ต่ำกว่า แถมยังจับหัวไอ้แทนเล่นอย่างกับเป็นหมา ฮ่าๆๆ
“เชนขาาาาาาาา จี้ปวดฟันจังค่ะ เชนช่วยถอนให้จี้ซักทีสองทีหน่อยสิค้าาา” อีจี้อดีตเมียผม ทิ้งน้องบนแสตนวิ่งถลาเข้าหาไอ้เชนทันทีที่พวกผมหย่อนก้นลงนั่ง ไอ้เบียร์ ไอ้ปัน อีกรีน ก็ตามมา ปล่อยไอ้มิคกับพวกพี่ๆปีสี่โซโล่กันไป
“ใช่ค่ะเชน เวลาเคที่เห็นหน้าเชน เคที่ก็รู้สึกเหมือนหัวใจมันหวิวๆ สงสัยจะเป็นโรคหัวใจ” ไอ้แทนถึงกับขำก๊าก เลยถูกอีเคที่ทำหน้าเซ็กซี่ใส่ คราวนี้คนที่หัวเราะลั่นเลยเป็นไอ่ฟ่าง
“อีเคที่ ไหนมึงบอกกูว่ามึงเป็นโรคถวิลหาผู้ชายริซึ่มไงวะ ตกลงมึงเป็นโรคอะไรกันแน่ ห๊ะ” ผมแขวะบ้าง อีเคหันมาทำตาขวางใส่ผมแทบจะทันที
“นะค่ะเชนขา เคที่ป๊วดปวด”
“ถ้าเคที่กับจีจี้ว่างเมื่อไร ค่อยมาตรวจแล้วกันครับ^_^”
“กรี๊ดดดดดดดดดด เชนขาน่ารักที่สุด ไม่เหมือนผัวอีกรีน”
“อ้าว สลิดนะค่ะอีนี่ อีขยะเปียก หล่อนอย่าริมาว่าผัวคิวของกูนะค่ะ เพราะถึงมันจะเหี้ย ปากเสีย แต่มันมีของดีสี่นิ้วครึ่งเชียวนะมึง”
“กร๊ากกกกกกกกกก” สี่นิ้วครึ่ง ฮาม้ามแตกเลยกู ไอ้คิวควันออกหูเลยครับ
“อีห่า คูณสองให้ไว” ไอ้คิวตามไปบิดนมอีกรีน มันร้องกรี๊ดๆๆๆ ซะแสบแก้วหู มีไอ้เต้ยที่นั่งหัวเราะเชียร์แฟนมันซะยกใหญ่ ไอ่พวกนี้แม่งโรคจิต เห็นคนอื่นเจ็บแล้วมีความสุข
“ต๊ายตาย คูณสองเลยเหรอค่ะผัวขา อืม….สี่สองแปด โอ้วววว มาย กั๊ด เท่าของผัวเก่ากูเลย ฟินมั่ก ฟินมั่กมาก” อีกรีนแอ็บทำตาโต เอามือปิดปาก อีกข้างทาบอก แอคติ้งมึงจะดีไปไหนครับคุณเพื่อน
“เฮ้ย จริงดิ ผัวมึงแปดนิ้วจริงหรอว่ะกรีน อะไรมันจะไปยาวขนาดนั้น”
“จริงค่ะ”
“เชี่ยยยยยยยยยยย คนหรือช้างแมมมอธ” ไอ้ปันผู้มีปัญหาในด้านนี้ถึงกับต้องออกมาแสดงจุดยืนเลยครับ ฮ่าๆ อีกรีนมันก็จีบปากจีบคอพูดต่อ อีเคที่กับอีจี้จะสำเร็จความใคร่ทางลมหายใจกับไอ้เชนแล้ว ฮ่าๆ แม่งคิดได้นะมึงจีจี้ มันบอกว่าได้เสียกันทางลมหายใจก็ยังดีครับ
“จริงๆค่ะมึง หูยยย แปดอ่ะยังน้อยไปเมื่อก่อนอ่ะสิบนิ้วเลยนะค๊า”
“เวร แล้วทำไมถึงเหลือแค่แปดนิ้วว่ะ มันหดลงหรือว่ายังไง” ผมก็อยากรู้เหมือนกันนะ แหะๆ
“เปล่าย๊ะ ไม่ได้หด แต่มันขี่มอเตอร์ไซค์ล้ม นิ้วขาดไป2นิ้ว หมอแม่งต่อให้ผัวกูไม่ทัน มันเลยเหลือแปดนิ้ว กร๊ากกกกกกกก”
OoO
o22
“อีเขียว อีดอก อีช้างเย็ส กูนึกว่าพูดเรื่องเจี้ยว อีห่ามึงหมายถึงนิ้วเหรอว่ะ พวกมึงเอามันไปไกลๆกูเลยนะ อย่าให้มันเข้าใกล้กูเดี๋ยวคนจะคิดว่ากูรู้จักมัน” ไอ้คิวถึงกับสาปส่งแก็งค์สาวสวยเลยทีเดียว
“ฮ่าๆๆๆ”
แล้วพวกมันก็กลับไปหาน้องๆกองเชียร์ต่อ แต่ก็คอยแวะเวียนมาหาพวกผมไม่ขาดเพราะแสตนมันติดกัน มีกองเชียร์บางคนไม่มองในสนามแต่ว่าหันมามองพวกผมแทน เอ่อ……
-
ตอนนี้พวกนักบาสมันกำลังวอร์มกันอยู่ วันนี้พวกมันใส่ชุดสีดำ แต่ใส่เสื้อวอร์มสีขาว ข้างหลังสกรีนชื่อมหาลัยตัวใหญ่เบ้อเร่อ ไอ้ภูมิแม่งรูดซิบจนชิดคอหอย ฮ่วย จะเท่เกินไปแล้วนะเฟ้ยยยยยย นี่แค่วอร์มอัพคนแม่งยังจะกรี๊ด แล้วเชี่ยภูมิมันมีแฟนคลับด้วยเหรอว่ะ
“โอยยยยยยยยยมึง ถ้ากูอยากเป็นผู้จัดการทีมนี้ กูต้องจ่ายเท่าไร บอกกูทีกูต้องจ่ายเท่ารัยยยยยยย” ไอ่แบงค์หนึ่งในสมาชิกแก็งอีกรีนชี้กราด อยากได้ทุกคนในทีม
“พี่ภูมิ”
“สู้ๆ”
“พี่ภูมิ”
“สู้ๆ”
“พี่ภูมิ”
“ของกู” เสียงอีกรีนครับ ฮ่าๆๆๆ
“น้องคลื่น”
“ก็ของกู จับรวบสอง หย่อนลงท้องกินพร้อมกันทั้งคู่เลยค่ะ โฮะโฮะ”
“กรี๊ดดด อิเจ๊กรีนแรง แบ่งพวกหนูบ้างสิ พี่คลื่น พี่คลื่น” เสียงเรียกชื่อไอ้คลื่นดังท่วมแสตน มันเลยหันมาโบกมือและยิ้มให้ สาวๆรวมทั้งหนุ่มๆ?แทบจะตายละลายกันไปกองกับพื้น ไอ้คลื่นมันหัวเราะเขินๆและหันมาเจอผม ผมเลยยักคิ้วกลับไป มันส่งยิ้มมาให้ก่อนจะเดินไปหาเพื่อนมันที่มาเชียร์
“เฮียยยยยยยยภูมิมมมมมมม เฮียพีมเล่นชู้!!!!!!!!!!!!!!!” เชี่ยเต้ยยยยยยย ตะโกนห่าอะไรของมึงว่ะนั่น พอไอ้ภูมิได้ยินเสียงสิบแปดหลอดไอ้เด็กแสบ มันก็เดินหน้านิ่งเข้ามาหาที่แสตน และเป็นช่วงเวลาเดียวกันที่ผมตามเตะตูดไอ้เต้ย
“เฮียภูมิ ช่วยเต้ยด้วย เฮียพีมจะฆ่าเต้ย” ไอ้เต้ยวิ่งไปหลบหลังไอ้ภูมิ แล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผม ไอ้เด็กเวร
“ทำไมมาช้ากันจังว่ะ กูบอกให้มาตั้งแต่เที่ยง” ไอ้นี่แม่งมาถึงก็เหวี่ยงเลยนะ กูมาดูมึงนี่ก็ถือว่าบุญท่วมหัวแล้วนะเว้ย
ยยยยยยยยย ฮิฮิ
“พวกกูเพิ่งเรียนเสร็จ นี่ก็มาทันแล้วไง”
“เออ แม่งขาดไอ้พีมไปซักคน คงไม่มีผลต่อการแข่งหรอกมั้ง” ถูกเลยเชน
“แต่มันมีผลกับกู”
“ฮิ้วววววววววววววววววว”
“เชี่ย กวนตีนกูแล้วครับ กลับไปหาโค้ชมึงเลยไป ไป๊ แม่ง” อย่ามาปล่อยมุขกระบือแถวนี้นะโว้ยยยย กูอายเค้า ไอ้พวกเพื่อนเวรตะไลนี่ฮิ้วก็ไม่ฮิ้วเฉยๆนะ แม่งมีชูมือยืนขึ้นเล่นเวฟด้วย T_T
“หึหึ พีม หอมแก้มทีดิ” ยัง ยังไม่เลิกอีก
“เอาแล้วโว้ย เต้ยๆมานี่ มาดูหนังสด” ไอ้คิวหันไปลากคอไอ้เต้ยที่กำลังแย่งไอแพดของไอ้น้องแมทมาเล่นเกมส์
“พีม ถ้ามึงกล้าหอม กูให้ข้างล่ะสองพัน หึ” ไอ้ฟ่างที่เกยคางบนหัวไอ้แทน มันยักคิ้ว ยิ้มมุมปากส่งมาให้ผม อย่าว่าแต่สองพันเลยมึง สองหมื่นกูก็ไม่เอา คนในโรงยิมน้อยซะเมื่อไรแล้วเกินครึ่งมั้งที่นั่งจ้องไอ้ภูมิน่ะ แล้วระฆังช่วยชีวิตผมก็ดังพอดีที่โค้ชเรียกไอ้เลวภูมิ มันถอดเสื้อแขนยาวมาคลุมหัวผม แว้กก เมาน้ำหอม
มันวิ่งไปรวมกับเพื่อนๆในทีม แล้วอยู่ๆแม่งก็หันกลับมาทำปากจู๋ส่งจูบมาทางผม เชี้ยยยยยยยยยยยยยยย แม่งกล้ามาก เสียงกรี๊ดทำโรงยิมสะเทือน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น้องภูมิมมมมมมมมมมมม”
“แก๊ ถ้าชั้นไม่เชียร์มหาลัยเราฉันจะผิดมั้ยเนี้ยยยยยยยยยยยยย หล่อโฮกกกกมาก”
ผมได้แต่อึ้ง ค้างไปเลย ผิดกับพวกไอ้คิวไอ้แทนที่ฮากันไม่หยุด
“ภูมินทร์คุณค่าที่พีระณัฐคู่ควร” ไอ้ฟ่าง สโลแกนอะไรของเมิงงงงงงงง
ผมพยายามเรียกสติ แต่สติมันไม่แคร์ผม มันไปแล้ว มันไม่กลับมาแล้ว เชี่ยภูมิมมมมมมมมมมมมมมมเพราะมึงคนเดียว
การแข่งควอเตอร์แรกเริ่มขึ้นอย่างสูสี ทั้งสองทีมผลัดกันทำแต้ม เสียงเชียร์ดังกระหึ่มแข่งกับเสียงร้องเท้าเอี๊ยดอ๊าดจากในสนาม พวกมันเล่นกันเร็วมาก โคตรเทพ มึงแอบเอาทีมชาติมาลงด้วยป่ะว่ะ และเหมือนว่าฝั่งพวกผมจะเป็นต่อนะเพราะแต้มตอนนี้นำอยู่ จบควอเตอร์แรกแต้มก็ปาไปหกสิบกว่าๆแล้ว
พอควอเตอร์ที่สองรู้สึกว่ามันจะเริ่มเล่นหนักและแรงขึ้น แต่ไม่ใช่เล่นในเกมส์ หลายครั้งที่มีการปะทะกันแบบเจตนาเอาให้เจ็บ และเหมือนพวกนั้นจะพุ่งเป้าหมายมาที่ไอ้คลื่นเพราะมันเป็นตัวจ่าย แต่ที่น่าแปลกคือทำไมผู้ตัดสินมองไม่เห็น ทั้งที่บางครั้งก็เกิดอยู่ต่อหน้าแท้ๆ เออ พวกกูไม่ใช่เจ้าภาพนี่หว่า
“คลื่นไหวมั้ย”
“ไหวครับโค้ช”
“ให้ผมกันไอ้เบอร์แปดมั้ยครับ” ไอ้เอิร์ธเพื่อนในทีมคนหนึ่งถาม ไอ้นี่มันตัวใหญ่สุดเป็นเซนเตอร์ของทีม และที่พวกผมได้ยินเขาคุยกันก็เพราะนั่งอยู่ข้างหลังพวกนักกีฬาเลยครับ
“ไม่เป็นไร ฝั่งนั้นคงอยากรักษาตำแหน่งแชมป์มาก เลยกะเล่นทั้งคนทั้งบาส โค้ชให้คนอัดวิดีโอไว้แล้ว ถ้ามีปัญหาอะไร หรือถ้าหนักกว่านี้เราก็มีหลักฐานจัดการได้ แต่อย่าไปเต้นตามอารมณ์พวกมัน ใจเย็นๆ เล่นไปตามที่เราซ้อมมา แค่ทำให้เต็มที่ก็พอ”
“ครับ!!!!”
“ดีมาก วันนี้จะแพ้จะชนะก็ไม่เป็นไร โค้ชรู้ว่าพวกเราทำดีที่สุดแล้ว อย่าลืมว่าพวกเราไม่ได้เล่นคนเดียว เล่นบาสต้องอยู่กันเป็นทีม ต้องสามัคคีกัน มันถึงจะรอด เข้าใจนะ เอาล่ะ โค้ชจะไปคุยกับผู้ตัดสิน เราคุยกันไปก่อน”
“ครับ” หลังจากที่โค้ชบอก พวกมันก็ดูจะผ่อนคลาย ได้สติมากขึ้น เพราะดูไอ้น้องไปส์นี่ก็นักเลงใช่ย่อย การควบคุมอารมณ์ของมันก็อาจจะสู้พวกพี่ๆไม่ได้
ผมเข้าใจนะว่าทุกคนก็อยากจะชนะด้วยกันทั้งนั้น แต่ถ้าชนะแบบไม่ใสสะอาด ชนะด้วยการเอาเปรียบคนอื่น มันไม่น่าภูมิใจหรอก และผมเชื่อว่าพวกไอ้ภูมิเป็นนักกีฬา เป็นลูกผู้ชายพอที่จะเล่นในเกมส์ ไม่โต้ตอบพวกนั้นด้วยอารมณ์ อย่างที่โค้ชบอก
“ไอ้ไปส์มึงไม่ต้องรอรีบาวด์นะ เดี๋ยวจะโดนเล่นอีกคน”
“ครับพี่ภูมิ”
“ส่วนมึงไอ้ต้น ช่วยกันไอ้เบอร์แปดออกจากไอ้คลื่น ใครประกบมึง”
“ไอ้หัวเถิกๆอ่ะพี่ภูมิ ที่เล่นปีก”
“อืม เดี๋ยวกูจัดการเอง มีใครเสนออะไรมั้ย”
“กูว่าไอ้เอิร์ธมึงอย่าเลี้ยงลูกนาน เดี๋ยวจะเจ็บ ถ้าได้ก็รีบส่ง” ไอ้คลื่นหันไปบอก ไอ้เอิร์ทก็พยักหน้าเข้าใจ พวกมันพักเช็ดหน้า ดื่มน้ำ อยู่ตรงม้านั่ง เสียงกลองเสียงเพลงเชียร์ก็ยังดังกระหึ่มไม่มีพัก โต้กันไปมาไม่รู้จักเหนื่อย
ไอ้คลื่นมันเดินเข้ามาหาผม และทักทายเพื่อนๆผมด้วย พวกมันก็แซววิดวิ้ว ไอ้คิวเป็นแกน ไอ้แทนตาม ปิดท้ายด้วยไอ้แมท
“ไง โดนหนักเลยนะมึง ไหวมั้ยวะ” ไอ้ฟ่างทัก
“ก็พอไหว แต่ถ้าหนักกว่านี้กูก็ไม่รู้ว่ะ แล้ว….. มาดูด้วยเหรอ” มันตอบไอ้ฟ่าง และหันมามองผมต่อ
“เชี่ยคลื่น กูมานานแล้วเหอะ มึงยังยิ้มให้กูเลย”
“หึหึ”
“เฮ้ยคลื่น ไมมึงไม่เล่นแม่งกลับเลยวะ” ดูไอ้คิวมันแนะนำครับ ประเสริฐจริงๆ ไอ้คลื่นก็แค่ยิ้มรับตามประสา
“ใช่ เดี๋ยวพวกกูช่วย” แม้แต่คุณชายเบียร์ยังอยากจัดการไอ้นั่นเลยคิดดู หืม? แล้วมึงเลิกตีกลองแล้วรึชายน้อย ผมหันไปดูว่าใครตีกลองแทนไอ้เบียร์ ฉิบหายไอ้ปัน มันไปเอาแคนมาจากไหนล่ะนั่น เย้สเข้ มึงเป่าแคนได้ตั้งแต่เมื่อไรว่ะปัน
“ถ้าทนไม่ไหว กูคงต้องทำตามที่พวกมึงบอกแหละว่ะ กูไปแข่งแล้วนะ พีมฝากเสื้อหน่อยดิ”
“อืมๆ” ผมไม่ได้แข่งแต่ได้ใส่เสื้อวอร์มตั้งสองตัว คึคึ ตอนที่คลื่นโยนเสื้อให้ผม ไอ้พวกเพื่อนเชี่ยๆทั้งหลายก็ส่งเสียง ฮิ้วๆๆๆ เหมือนถูกเหยียบหาง จนภูมิหันมามอง มันขมวดคิ้วใส่ก่อนจะหันไปคุยกับน้องๆในทีม แล้วโค้ชก็เรียกไอ้คลื่นไปหา ไอ้คลื่นไปปุ๊บไอ้ภูมิก็เดินเข้ามาปั๊บ
“แหม่ หัวกะไดไม่แห้งเลยเว้ยเพื่อนกู” ไอ้เชน ไอ้ ไอ้ ไอ้เลวววว
สาวๆต่างสถาบันบนแสตนส่งเสียงเรียกเสียงกรี๊ดไอ้ภูมิกันไม่ขาด “พี่เบอร์สิบๆ”เลยโดนอีจี้ด่าซะ
“ชริส์ รำคาญชะนี”
“ใช่ ชะนีเด็ก ปลวกมากค่ะ”
“แหม อีนางงาม อีสวย สวยในมิติที่สาม” ไอ้คิวลุกออกไปแกล้งพวกอีจี้ อีกรีนและคงไปช่วยตีกลองเพราะมันไม่สามารถทนดูความทุเรศของไอ้ปันได้อีกแล้ว
“เหนื่อยมั้ยครับกัปตัน” ไอ้เชนแซว
“โคตรๆแม่งวิ่งกันเร็วชิบหาย พีม ขอน้ำหน่อยดิ๊”
“แล้วไมมึงไม่กินที่รุ่นน้องมึงเตรียมไว้ให้”
“ก็กูอยากกินน้ำของมึง มีปัญหาไรมั้ย”
“เฮ้ย น้ำไรว่ะ กูคิดนะเนี่ยกูคิด” เชี่ยแทนแม่งเสื่อม ไอ้หล่อนี่ก็พูดไม่เคลีย สาดดดดดดดด
“ใช่เฮีย เต้ยก็คิด มึงคิดมั้ยแมท” ไอ้แมทที่ไม่แคร์โลก มันเอาแต่นั่งเล่นเกมส์ในไอแพดไม่สนใจไอ้เต้ย มันแค่เอาเท้าเขี่ยไอ้เต้ยออกจากรัศมีการเล่นของมันแทนการตอบคำถาม
พอควอเตอร์สุดท้ายยิ่งเล่นแรง พวกผมเห็นจะๆเลยว่าไอ้คลื่นโดนศอกไอ้เบอร์แปด จนมันตัวงอต้องเปลี่ยนตัวออกมาพัก ก่อนจะลงไปใหม่ เสียงโห่จากฝั่งเราไม่ได้ทำให้ทีมเราได้ฟาวด์เลย ทั้งศอกทั้งกระแทกไหล่ ไอ้ภูมิก็คอยวิ่งประกบไอ้เบอร์แปดช่วยเบียดออกจากไอ้คลื่น แต่ก็ไม่เป็นผลอะไรมาก ก็นะคนที่คอยจ้องจะทำร้ายมันก็ต้องได้เปรียบกว่าอยู่แล้ว
“สัส มึงจะเอายังไงห๊ะ มึงจะเอายังไง” ไอ้คลื่นผลักอกไอ้ห่านั่น เมื่อถึงขีดสุดของอารมณ์ คนใจเย็นอย่างไอ้คลื่นก็ไม่ทน ทุกคนทั้งกองเชียร์ ผู้ชมต่างตกใจ ผู้เล่นทั้งสองทีมก็วิ่งกรูเข้าไปขวางหรือไปร่วมว่ะนั่น ผู้ตัดสินก็วิ่งเข้ามาแยก รวมถึงไอ้ภูมิที่ไม่รู้ว่าวิ่งเข้าไปถึงตัวไอ้คลื่นตั้งแต่ตอนไหน
มันดึงไอ้คลื่นที่เหมือนจะฟิวส์ขาด มีไอ้ไปส์กับไอ้ต้นช่วยจับอีกแรง พวกผมทางนี้ก็ต้องจับไอ้แทนไว้เหมือนกัน เพราะมันจะลงไปซัดกับพวกในสนามด้วย โอยยย เลือดนักเลงเก่ามึงกำเริบรึไง
ซักพักกรรมการก็เคลียร์ได้ ทุกอย่างเริ่มสงบ ทุกคนกลับไปตำแหน่งตัวเอง เหลือแค่ไอ้ภูมิยืนอยู่ข้างๆ ไอ้คลื่น พวกมันยืนจ้องหน้ากับไอ้ห่านั่น แม่งโคตรกวนตีน ถ้าจะโกงขนาดนี้มึงก็ไปปล้นเอาถ้วยรางวัลเลยเถอะ เสียงโค้ชเรียกไอ้คลื่นสองสามครั้งมันถึงยอมเดินออกมา แต่ว่าไอ้ภูมินี่สิกลับเดินเข้าไปใกล้ไอ้เบอร์แปดจนห่างกันไม่ถึงถึงก้าว
มันยืนจ้องหน้าตาไม่กระพริบ คราวนี้เงียบไปทั้งสนาม แม้แต่โค้ชหรือผู้ตัดสินก็ยังไม่กล้าเข้าไป ผมเองก็ร้อนๆหนาวๆ เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าภูมิเป็นยังไง เกิดมันบ้าดีเดือดขึ้นมาตอนนี้ ไอ้นั่นคงไม่เหลือซาก
ไอ้คลื่นมันคงเห็นท่าไม่ดี เลยเดินกลับไปจะดึงภูมิออกมา แต่ว่ามันก็ต้องชะงักทั้งที่กำลังจะถึงตัวภูมิ เสียงของภูมิไม่ดังมาก แน่มันก็หนักแน่น สะท้อนไปทั่วทั้งโรงยิม
“ถ้ามึงทำ “เพื่อน” กูเจ็บอีกแค่ครั้งเดียว กูจะทำให้มึงคลานไปกราบตีนมัน จำไว้”
ความรู้สึกของผมในตอนนี้เป็นยังไง ผมก็บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน ผมรู้แค่ว่า ผมดีใจที่ได้รักผู้ชายอย่างภูมิ
และในที่สุดพวกมันก็ชนะครับ วู้ววววววววววววว สุดยอด
แต่ชัยชนะที่ได้ก็คงไม่ได้มีความหมายมากไปกว่า ความภาคภูมิใจ มิตรภาพ ไม่ใช่แค่นักกีฬาในทีม แต่รวมถึงทุกๆคน ทุกกำลังใจ ทุกๆสียงเชียร์ที่ร่วมส่ง ร่วมตะโกนมันออกมาจากใจ พวกนักบาสมันกระโดดกอดคอกัน ก่อนที่ภูมิจะสั่งทุกคนบูมหาลัย พวกผมก็ลุกขึ้นกอดคอกันบูมสุดเสียง
ผมเห็นภูมิกับคลื่นกอดไหล่กันบูม ก่อนที่พวกมันจะกอดกัน แม้จะดูแข็งๆทื่อๆไปซักหน่อย แต่ภาพนี้ก็จะอยู่ในความทรงจำดีๆของผมไปอีกแสนนาน
ไอ้ภูมิเดินเข้ามาที่แสตน ผมส่งยิ้มล้อมัน
“เท่ได้อีกนะเนี่ย” มันส่งยิ้มกลับมา
“หึ ก็ตามบท”
“บท? บทไรวะ”
“พระเอก”
สาดดดดดดดดดดดดดดดด
กีฬาจบ อารมณ์ไม่จบพวกผมก็พากันมาเลี้ยงฉลองหมูกระทะเรียกว่าปิดร้านฉลองเลยครับ แต่ล่ะคนก็พาแฟน พาเพื่อนมาด้วย น้องๆเพื่อนๆในทีมบาสก็เรียกร้องให้พี่คลื่น พี่ภูมิมาร้องเพลง แล้วเชี่ยคลื่นแม่งร้องแต่ล่ะเพลง
ที่หนึ่งไม่ไหว ไอ้ภูมิแย่งไมค์มาร้อง ไม่มีเบอร์หนึ่งถึงสองคน ไอ้พวกข้างล่างก็เชียร์ เอ้ว เอ้ว อย่างกับเชียร์มวยคู่เอก โดยมีแกนนำคือไอ้คิว และตัวดันอย่างไอ้แทน มันเก๋าถึงขนาดเอาเหล้าไปให้ไอ้คลื่นบนเวที
ไอ้คลื่นแม่งเมารึเปล่าไม่รู้ มันขึ้นมาต่อก๊อกสองด้วยเพลง รักคนมีเจ้าของ ปิดท้ายด้วย ชู้ทางตา นี่มึงกะเหมาไอน้ำทั้งอัลบั้มเลยใช่มั้ย ไอ้ภูมิก็ยอมซะที่ไหน มันเลยตอบโต้ด้วย สาปแช่งพวกแย่งแฟน เหอๆ มันส์พะยะคะ ผมอยากได้ยาดม ยาอม ยาหม่องซักสองโหล
http://www.4shared.com/embed/428060274/3c2bcb16
จะคุยกับเพื่อนก็พูดไปสิ เล่นบีบีก็เล่นไปสิ จะเต้นก็เต้นไปสิ ก็ไม่ได้ยุ่งสักหน่อย
อยู่ตั้งห่างก็เห็น แถมคนอื่นก็อยู่เป็นร้อย ต้องมาคอยระแวงอะไรหนักหนา
ก็อยากน่ารักมากมากทำไม อยากจะเด้งมากมากทำไม จะไม่ให้ชอบยังไง มันห้ามไม่ไหวนี่นา
อยากจะทำไม่เห็น เธอก็เด่นอย่างกับนางฟ้าแสงของเธอมันพุ่งเข้ามาใส่กัน
แฟนเธอจะมีไหม ไม่ได้สนใจไม่เกี่ยวกับฉัน
ไม่มีปัญหา คบด้วยตาแล้วกัน ไม่ผิดกฎหมาย
ถูกอกถูกใจก็เลยต้องมอง จ้องนานเป็นธรรมดา ขอเป็นแค่ชู้ทางตาหน่อยได้ไหม
ไม่เจตนาจะกงจะกวน หรือว่าชวนไปทำอะไร ก็แค่รักเธอด้วยสายตา
ที่จริงแค่เขินก็พูดมาเหอะ อายเล็กน้อยก็พูดมาเหอะ แอบปลื้มก็พูดมาเหอะ มันช่วยไม่ได้นี่นา
ปลอมตัวมายังรู้ ซ่อนไม่อยู่หรอกแววนางฟ้า แสงของเธอมันพุ่งเข้ามาใส่กัน
แฟนเธอไปอยู่ไหน ไม่ได้สนใจไม่เกี่ยวกับฉัน
ไม่มีปัญหา กิ๊กด้วยตาเท่านั้น ไม่ผิดกฎหมาย
ถูกอกถูกใจก็เลยต้องมอง จ้องนานเป็นธรรมดา ขอเป็นแค่ชู้ทางตาหน่อยได้ไหม
ไม่เจตนาจะกงจะกวน หรือว่าชวนไปทำอะไร แค่มากิ๊กกันด้วยสายตา
เอาจริงๆเลยนะคือผมก็เขินๆอยู่เหมือนกัน พวกมันเล่นร้องไปมองผมไป ไอ้พวกที่ไม่รู้คงได้รู้วันนี้แหละกูว่า พรุ่งนี้กูคงดังไปทั่วมอ ในหัวข้อ อดีตเดือนวิศวะและเดือนสถาปัดดวลเพลงจีบหนุ่มศิลปกรรม
กูควรจะดีใจมั้ยเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
เพลียกับพวกมันจริงๆ
T_T
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………
- ขอยินดีกับแชมป์บาสนะคะคุณภูมิและคุณคลื่นและทุกๆคนในทีม คงคุ้มค่ากับที่ขยัน อดทนพยายามซ้อมกันมาเนอะ
- ช่วงนี้หมอเชนขายดีเป็นพิเศษ(เพราะคนทำแฟนเพจชอบพี่เชนรึเปล่าหว่า ฮ่าๆ) ยังไงก็อย่าลืมน้องภูมินะคะ เดี๋ยวพระเอกเราจะน้อยจายยยยยยยยยยย
- ใครที่รีเควสคิวเต้ย อดใจรอซักนิดนะคะ ไว้ปิดเทอมก่อน มาแน่นอน
- และสุดท้าย ท้ายสุดมีแฟนอาร์ตเริ่ดๆมาให้ดูคะ จากน้องๆผู้น่ารักทั้งหลาย ถ้าใครอยากดูเต็มๆเยอะๆก็เข้าไปดูในเพจนะคะ หุหุ
- แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าจ้า
อันนี้แทนฟ่าง แทนหล่อมากแต่แลดูเกรงๆคนข้างๆฮ่าๆ
(http://image.ohozaa.com/i/5f9/ae4Z5.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/2iaf2)
ส่วนอันนี้ภูมิพีมกับเสือน้อยค่า น้องภูมิซุกอกพีมดูดนมหมี น่าร้ากกกกกกก
(http://image.ohozaa.com/i/9c8/QrEZS.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/2ib6p)
-
:z13:
วันนี้ น้องปันขวัญใจเรา แทบไม่มีบทเลย :impress3:
แต่พีมน่ารักมากกกกกกกกกเลยอ่ะตอนนี้ เขิลน่าร๊ากกก :-[
-
รู้แล้วย่ะ รู้แล้วว่าแกเป็นพระเอกน่ะ หมาภูมิ
พีมมันก็ยังฮอทเหมือนเดิม มีผู้ชายหน้าตาดีวนเวียนรอบตัวตลอด :-[
ครอบครัวร้าวฉานคืองานของเราเหรอ ตอนโน้นพี่คิว ตอนนี้น้องเต้ย
แหม สอนกันมาดิเหลือเกิน :z10:
คลื่นยังคงชอบพีมอ่ะเนอะ :เฮ้อ:
แฟนเธอจะมีไหม ไม่ได้สนใจไม่เกี่ยวกับฉัน
ไม่มีปัญหา คบด้วยตาแล้วกัน ไม่ผิดกฎหมาย
-
ไม่มีคำไหนจะบอก นอกจากน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ภูมิเราชอบนายว่ะ
-
ตอนนี้ยาวได้ใจน้องภูมินี่เท่มากมายอิจฉาพีมที่สุดอ่ะ >< น่าจะหาคู่ให้คลื่นสักคนนะ
-
:กอด1:สำหรับคลื่นกับภูมิค่ะ :กอด1:
-
พระเอกมากค่าาาาที่รัก (ของพีมมมมมม)
ส่วนพระรองก็เอาใจหนูไปเต็มๆ อยากจะขอพระรอง แต่เค้าคงไม่มาหา เพราะใจเค้าไปอยู่ที่นางเอกหมดแย้ว ชิ
ปล.ณ จุดนี้อิจฉาพีมมาก :z3:
-
เฮ้อ!!! หาคู่ให้คลื่นที่คนแต่ง
-
รักภูมิ :o8: :o8: :o8:
-
อยากย้ายไปอยู่บ้านตรงข้ามกะสองคู่ชู้ชื่น ฟ่าง-แทน,เต้ย-คิว
พีมน้อยก็ยังคงเนื้อหอมเหมือนเดิม
พีมบอกว่าดีใจที่ได้เป็นแฟนกะภูมิ ป้าอยากบอกว่าป้าก็ดีใจที่หนูสองคนเป็นแฟนกัน อิอิ
-
:-[ อยากให้คลื่นมีคู่มั่งอ่า
-
ไม่อยากให่คลื่นมีคนอื่นเลย :laugh:
อยู่กับพีมกับภูมินี้ละ สนุก ดูไปดูมาเหมือน3p :laugh:
ร้องเพลงเเต่ละเพลง กะจะขัดกันตลอดเหรอค่ะ :laugh:
ชอบเพลงที่คลื่นร้อง
พรุ่งนี้หน้าหนึ้งในมหาลัยเเน่ๆพีม
อดีตเดือนวิศวะและเดือนสถาปัดดวลเพลงจีบหนุ่มศิลปกรรม
555 +ลูกเป็ดค่ะ
-
มากี่ทีกี่ทีก็น่ารักเหมือนเดิม :impress2:
ภูมิเธอหล่อมากวันนี้
พระเอกที่สุดอ้ะ
-
+1 :กอด1:
พีม ภูมิ และเดอะแก็งส์ ทำให้เรามีความสุขมากกกกกกก
ขอบคุณนะคะ o13 o13
-
หวานจัง
-
จัดเต็ม ภูมิเท่ห์มั่กๆ o13 o13
-
หมู่บ้านที่คิวกับแทนฟ่างอยู่เนี่ยอยู่ที่ไหน?
จะไปอยู่บ้าง คอยส่องหนุ่มๆ ฮ่าๆ
ตอนที่ภูมิพูดคำว่า"เพื่อน"กับคลื่นนี่โครตปลื้มม
อร๊ายยย ตาภูมิพระเอกสุดๆ รู้นะว่าเป็นพระเอกของเรื่องแต่ไม่ต้องทำตัวพระเอกขนาดนี้ก็ได้
ช้านนจะคลั่งเธอตายละภูมิ :o8:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าพีมคงเขินแทบระเบิด
คลื่นกับภูมิแสดงออกซะขนาดด ฮ่าๆ
-
ภูมิพระเอกว่ะ ฮ่าๆๆ แต่คลื่นก็น่าร๊ากกกก เพลงเพราะค่ะคนเขียน กดเป็ดโล้ด
-
สนุกมากๆทั้งในเกมและนอกเกม
คลื่นจ๋าตัดใจเถอะนะ
ให้ภูมิกับพีมอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเถอะ
-
:impress2: :impress2:
ชนะแล้ว ดีใจด้วยเน้อออ
เสียดายไม่บอกก่อนว่าแข่งวันไหน
จะไปนั่งติดสนามเลย 555
-
ภูมิพระเอกจริงงงงงงงงงง 55555555555555
-
มารอดูว่าคลื่นจะมีคู่มั้ย อิอิ
ภูมิกับพีมก็น่ารักเกินไปแล้ว ฮ่าๆๆ
-
น่ารักที่สุดเลยน้องภูมิ :กอด1:
-
น่ารักมากเลย ๆ ภูมิ ๆ 55555555555
รักภูมิ ๆ !!!!
-
ภูมิเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ
ภุมิกับพีมน่ารักมากเลย
แต่ถ้าที่บ้านรู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ
บ้านภูมิเดาว่าคงรู้แล้วแต่ที่บ้านพีมสิ
คุณหนวดจะว่ายังไง
-
อ่ะฮิ้วววววว อิจฉาพีมมมมมจริง ๆ เลยอ่ะ :กอด1: :กอด1:
ภูมิ คลื่นนนน มาร้องเพลงจีบฉันนนนนนบ้างงงงงงเถิดดดดด :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คิว เต้ย รักกันรุนแรงดีจริง ๆ
-
:impress3: อิจฉาพีมมมมมมมมม
-
น่ารัก
-
ภูมิเท่มั๊กๆๆ :m11: :m3: :m3:
น้องพีมต้องห้ายรางวัลด้วยน๊ :impress2:
-
คู่แทนกับฟ่าง ฮากระจายตลอด แต่ก็คุ่คิว เต้ย รายนั้นใช่ย่อยคู่รักคู้ผลาญแห่งปี
แต่ยอมรับชอบพีมกับภูมิน่ารักตลอดอะ แต่ก็ชอมน้องภูมิอะ พระเอกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ลุ้นกับการแข่งบาส เกร็งนิดๆ
แต่พอมาร้านหมูกะทะ ฮาตรงดวลเพลงนี่แหละ
-
พีมเราดังอีกแล้ว :laugh:
-
:m20: โดนนน นายพระเอกมากภูมิ!
คนหล่อทำอะไรก็ถูกเสมอแหละ เอิ๊กกก
รักภูมิพีมจัง ♥
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 ให้นะ จุ๊บบบบบบบ <3
-
+1 ให้ทะเลหัวใจจ้า
ชอบมิตรภาพระหว่างเพื่อนมากเลยอะ :really2: :really2:
ชอบคู่เต้ย+คิวอะจ้าาาาาาาาาาาาาาา :n1: :n1:
รอตอนต่อไปจ้า :call: :call:
-
จริงๆภูมิกับคลื่นน่าจะแข่งกันเอง
ใครชนะได้พีมไปกกหนึ่งคืน 555
*โดนภูมิปาดคอ*
รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
ภูมิน่ารักมาก :impress2:
-
ทำไมวันนี้บทน้องปันน้อยจัง :o11:
ดีใจด้วยน่ะภูมิกับคลื่นที่ชนะ :mc4:
ให้เป็ดด้วย :ped149:
:L2: :L2:
-
คือมาตอนแรกดูซึ้งๆอ่ะ
“ตั้งแต่มีมึงเดินเข้ามาในชีวิตกูก็ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องพยายามทำอะไรเพื่อกูทั้งนั้นเข้าใจมั้ยเตี้ย เพราะแค่มีมึงอยู่ข้างๆกูแบบนี้…ก็พอแล้ว”
พระเอกมากกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
อิตอนที่มาเชียร์บาสนี่ไม่ไหว ยิ่งมีแกงค์นั้นมาร่วมสนมนาด้วย ฮามาก “อีห่า คูณสองให้ไว” 55555555555555555
ปันคะ วันนี้ปันมาแค่ประโยคเดียวแต่ฮามากค่ะ ฮ่าๆๆๆ :m20:
น้องแมทถ้าจะมาเล่นไอแพดขนาดนั้นกลับบ้านไปเลยป่ะ แต่นะมาเป็นอาหารตาแก่คนในโรงยิม ฮ่าๆๆ
สุดท้ายภูมิขาเล่นตามบทมากจ้าาา หล่อมากจ้า คิคิ
ปล.กรี๊ดดดดดดดดด ดีจัยจะมีคิวเต้ยยยย แอร๊ยยยยยยยยยย :o12:
-
:m1: :z2:
-
อิจฉาพีมจังเลยตอนนี้
มีแต่หนุ่มหล่อมาร้องเพลงให้ :-[
-
น่ารักยกก๊วน แต่อิบ้่านพี่คิวกับน้องเต้ย รักกันรุนแรงไปมั้ย
แก้ว หม้อ แตกกันประจำเนี่ย
พีมเนื้องหอม งี้ภูมิก็ยิ่งหวง คลื่นก็ยังตามหยอด
อย่างว่าคนมันน่ารัก :z2:
-
ภูมิเท่มากค่ะ พีมก็น่ารัก รู้สึกตอนนี้จะไม่มีบทปันเลยเเฮะ 55+
รออ่านคิวเต้ยอยู่นะค่ะ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ชอบๆๆๆมากๆๆๆ
-
สนุกมากๆๆๆๆเลย
ภูมิพระเอกมากกกกกก
-
หลังจากที่คบกับพีมและมีปัญหาชน เอ้ย ปัญญาชนมาเพิ่ม
รู้สึกว่าภูมิจะรั่วขึ้นเย้อออออ(อ.อ่างสิบแปดล้านตัว)
มาพระอ่งพระเอก รู้แล้วแหละว่าเป็นน่ะ
เล่นหยอดกันทุกวันแบบนี้พีมมันไม่รักก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วภูมิ
ปล.หาทำเลรอพี่คิว น้องเต้ย
(จริงๆแล้วเป็นแฟนคลับชายเบียร์นะ คุณปันปันด้วย หมอเชนด้วย นองเต้ยด้วย น้องแมทอีก ><)
-
น่ารักมากเลยยยยยยยยยยยย
ว่าแต่ภูมิขรา กำลังซึ้ง
แต่พอบอกตามบทปุ๊ปเอาฮาเลยกร่ะ
อยากให้คลื่นมีคู่ววววววว
-
:กอด1: o13 อ่านไปขำไปกับตอนนี้สนุก+น่ารักมากๆค่ะ ^^
-
อืม พ่อโคตรพระเอก
-
วิดวิ้ว น่ารักมากมายนะค่ะภูมิพีม
อยากจะเห็นจริงๆ ข่าวที่มีหัวห้อ
"อดีตเดือนวิศวะและเดือนสถาปัดดวลเพลงจีบหนุ่มศิลปกรรม"
เสียจริงๆเลยค่ะ
-
:mc4: :mc4:
-
ภูมิพีม น่ารักเหมือนเดิม เออ ภูมิไม่หึง หวง พีม
กับ คลื่นแล้วจริงๆอะ แล้วคลื่น ภูมิ อุตส่าห์ ทำตัวดี
ด้วยแล้วยังไม่เลิกแกล้งภูมิ หยอดพีมอีกหรอ
คิวเต้ย คู่รักฮาบรรลือโลก แต่พี่ปันเราไม่ค่อยมี
บทนะคราวนี้เลยไม่ได้ฮาเลย พี่หมอเชนเราก็
อ่อยมากระวังได้เมียเป็น ผช จริงๆหรอก
-
พระเอกมากค่ะคุณภูมิ ประโยคพี่หล่อมากกกกก ฮาๆๆๆๆๆ
พีมนี่เสนห์ดีไม่มีตก คลื่นนี่ก็แบบว่าพระรองตัวพ่อ ขั้นเทพ โคตรหล่ออ่ะค่ะ
แบบว่าถ้าเป็นละครจะพูดว่า นี่ถ้าไม่มีพระเอก นาง(นาย)เอก เสร็จหมอนี่แน่ๆ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เอาเป็ดไปเลยสิบตัว (จริงๆแล้วเป็ดหนึ่งตัวที่เหลือคือห่าน ฮาาาาา ก็เค้ามีให้กดแค่ตัวเดียว)
เป็นตอนที่น่ารักไม่ไหวแล้ว (ก็ไม่เห็นเอ็งจะเคยไหวสักตอน) น่ารักมาก TT อ่านไปแดดิ้นไป
ถ้าจะคบกันมาเป็นปีแล้วยังจะจีบกันหวานๆแบบนี้อีกก็ช่วยจัดหนังสดให้คนอ่านสักฉากเหอะ
คือเลิกอิจฉาไม่ได้อ่ะ TT รู้แล้วว่าเป็นคนสำคัญค่ะ ย้ำจริ๊งงงง ! คนอ่านอิจฉาตาลุกแล้วค่าาา
น่ารักกริ้บๆจริงๆ แทนฟ่างก็หว๊านหวานเน๊อออ เวลาลับฝีปากกันที คนอ่านเพลินตามาก
อ่านแล้วได้แ่ต่ขำก๊าก แทนก็ชอบทำตัวให้ฟ่างด่า ฟ่างนี่ก็เป็นพวกยั่วง่ายจริง ตัวเองยั่วขึ้นง่าย
ก็ไปยั่วคนอื่นต่อ ฮาาาาา เจอคิวเต้ยเข้าไปก็เหมือนคิวใกล้จะเป็นโรคประสาทอ่อนๆจากน้องเต้ยละ
คือมุขน้ำตกเจ็ดสาวน้อยนี่อย่างฮา แต่แบบพี่คิวต้องเจอแบบนี้ละ ไม่อยากจะบอกว่า กรรมตามสนองนะ
แต่ก็ใช่เลยอ่ะ อิอิ แสบมาเยอะ ต้องเจอแสบกว่าแบบน้องเต้ยสักหน่อย จัดทุกดอกจริงๆ ฮาาาาา
กวนประสาทขั้นแมกซิมัมเลเวลขนาดนี้ หาได้ที่น้องเต้ยเท่านั้น ว่าแต่อยู่หมู่บ้านไหนกันอ่ะ
จะตามไปสโตรคเกอร์ ได้ทั้งแทนฟ่าง คิวเต้ย และยังมีผลบุญจากเพื่อนๆของเจ้าของบ้านอีก
สุขที่สู๊ดดดด เอาเต้นท์ไปกางเลยอ่ะ ไม่ไปไหนแล้ว ฮาาาา แต่ก่อนจะย้ายสำมะโนครัวตัวเอง
ขออนุญาติไปหาหมอเชนรักษารากฟันให้แข็งแรงก่อน ฮ่าา ตรวจสุขภาพช่องปากเสร็จ
เราก็จะได้รักษาสุขภาพอย่างอื่นต่อ และรักษารากหัวใจให้แข็งแรงไปด้วย เพราะหลังจากเจอพี่เชน
ก็หัวใจอ่อนแอโคตรรรรร “ถ้าเคที่กับจีจี้ว่างเมื่อไร ค่อยมาตรวจแล้วกันครับ^_^” แหมะ
ขอแซงคิว จีจี้กับเคที่ เหอะ ปวดดดดดดดดไม่ไหวแล้ววว (ปวดอาร๊ายของเมิ๊ง) กรี๊ด
กรี๊ดกร๊าดพี่หมอไปก็ต้องมากรี๊ดกับไอมุขสี่นิ้วครึ่งคูณสอง ก๊ากกก !! นิ้วขาด โคตรรรรรรฮา
ขำปันปันด้วย นี่ก็บ้าไปกับเค้าเป็นปัญหาส่วนตัวของปันปันไปด้วยทุกทีเวลาพูดถึงเรื่องแบบนี้
แต่ก่อนจะไปต่อนิ้ว ขออนุญาติเปเงินเพื่อตัวเอง ให้ไปเป็นผู้จัดการทีมบาส มอ นี้ได้ไหม TT
เท่าไหร่ก็ยอมจ่ายค่าาา คุ้มยิ่งกว่าซิงเกอร์ ฮาาาาา อ่านขำๆ เจอมุขกรีนกลืนภูมิกับคลื่นลงท้อง
สาบานว่าหยุดหายใจไปพักใหญ่เพราะอีมุขนี้เลย ฮาโคตรรรรร "ของกู" มีุจุดยืนที่ชัดเจนจริงๆ
อ่านๆไปเจออีคู่นี้จีบกันอีกและ (อิจฉาอย่างออกนอกหน้า) อย่างว่าอย่างนั้นอย่างนี้
เปให้อีกสองพันเป้นข้างละสี่พันเลยค่า ให้หอมภูมิต่อหน้าประชาชนหน่อยเห๊อะ อยากดูหนังสด ฮ่าๆ
แต่ถึงจะไม่ได้ดูหนังสดแต่เราได้ดูหนังผู้ชายจีบกัน ก๊าก ! หัวกระไดไม่แห้งจริงจังอ่ะ
เจอหนุ่มหล่อทั้งสองแอทแทคขนาดนี้ เป็นพีมจะไม่ทนจริงๆ TT อิจฉาาาาาาาาาา
คลื่นแทรกมาเป็นระยะๆเลยทีเดียว ไอพระเอก(แกมโกง) ดักคอไว้แล้วนี่
เอาศัตรูเป็นเพื่อนสะเลย เค้าจะได้มายุ่งของเราออกนอกหน้า ฮ่าๆ
ดีนะไม่มาขอน้ำพีมกินเหมือนภูมิบ้าง (อาจจะเพราะโดนภูมิดักไว้) ไม่ต้องให้คนอื่นคิดหรอก
แทนกับเต้ยยังไม่ทันคิด คนอ่านก็คิดไปแล้ว ก๊ากก (ทะลึ่งวะตรู อยู่กับไอพวกนี้ได้)
ฉากร้านหมูกระทะนี่ตั้งกะวรรคแรกจนถึงประโยคสุดท้าย เล่นเอาคนอ่านจะตาย
คือจะถ้าภูมิจะหยอดและหวงพีมออกนอกหน้ากันขนาดนี้ แล้วคลื่นจะจีบแฟนคนอื่นออกนอกหน้าขนาดนี้
ก็อยากจะขุดหลุมฝังตัวเองให้ตายไปเลย TT ณ จุดนี้อิจฉาพีมมมมมมมมมมมม !!!!
เด๋วไปรออ่านหนังสือพิมพ์มหาลัย คงลงหน้าแรก ตัวหนังสือใหญ่สุดแน่ๆอ่ะ ฮาาาาาา
"อดีตเดือนวิศวะและเดือนสถาปัดดวลเพลงจีบหนุ่มศิลปกรรม" โดนนนนนนนนนน !
-
หึ หึ หึ
-
พระเอกสุดๆเลยภูมิอะ :-[
-
:L2: :L2: :L2:
-
เวลากลุ่มเจ้กรีน เจอกับคิว นี่สนุกสุดๆๆ ไปเลยอะ :laugh:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
กำลังซึ้งฉากภาพ ที่ภูมิทำเท่ ซึ้งได้หน่อยนึง
พอมาเจอตอนฉลองเลี้ยง ชื่อเพลงที่ภูมิและคลื่นร้องนี่ ฮาที่สุด :laugh:
-
โอ๊ยยย ถ้าจะน่ารักขนาดนี้นะครับ อิจฉาพีมอะ มีแต่คนมารุ่มรัก ฮึ่ยยยยไม่มีอย่างนั้นบ้างว้าาาา
-
มาแล้วๆ :o8: :-[
-
กีสสสสสสส ยาวได้ใจมาก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อร๊ากกกกกกกกกกมันฮากร๊ากไม่ไหวจริงๆ
คิวแม่งคิดได้ไล่ไอ้น้องเต้ยไปกินน้ำตกเจ็ดสาวน้อย :laugh:
ภูมิตรูแล้วค่ะว่าเป็นพระเอกแหมเท่สาดดดดดดดดดดดดดดดดอ่ะ
แอบอิจฉาพีมเบาๆสอยเดือนไปตั้ง2ดวงเหอๆๆ
ถึงขนาดดวลเพลงกันเลยทีเดียว อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย :-[
-
กรี๊ด อิจฉาหนุ่มศิลปกรรม
หึหึ
อยากให้พีมขึ้นไปร้อง
อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน 55555
-
ดวลเพลง? แล้วแต่ละเพลงก็...นะ..
.
รอ คิวเต้ย แน่นอน
-
หุๆๆ ศึกชิงนาย
ช่วยไม่ได้พีมของเราน่ารักมากๆนี่่นา
-
รักพวกหนุ่มๆกลุ่มนี้ที่สุดเลย น่ารักกันมากๆ โดยเฉพาะข้าวฟ่าง ปีนหลังคา - -". น่ารักค่ะ :กอด1:
-
โอ่ย ยยยเฮียภูมิ ถ้าแกจะเท่ขนาดนี้นะโว้ ย ยยย :m3:
สงสารคลื่นอ่ะ เป็นคนดีที่เธอไม่รัก
แต่บท"พระเอก" ก็ต้องยกให้อีตาภูมิอย่างที่เค้าว่าแหละนะ
ดังนั้นคืนนี้เราจะไปลักพาตัวน้องคลื่นกันนะฮ้า~ :oni2:
:z2:
-
พีมฮอตมากๆ คริคริ
o13
-
ภูมิเท่ห์สุด ๆ ไปเลย :laugh:
-
เดี๋ยวได้พี่ชายผัวเป็นผัวอีกคนหรอก --> มันฮาก็ตรงนี้แหละ :laugh:
แทน-ฟ่างรักกัยตุ๊บตั๊บแบบถึงเนื้อถึงตัว ส่วนคู่พี่คิวกับน้องเต้ยเน้นใช้อุปกรณ์กะลูกอ้อน(ของน้องเต้ย)เข้าข่ม
แถมตอนท้ายหลังแข่งบาส "มิตรภาพกับความรักก็ไปคู่กันได้เนอะ"
-
แทนฟ่างน่ารักมาาาาาากกกกก o13
-
อ่านไปยิ้มไป...อยากอ่านต่อ
+1 +เป็ด
-
กรี๊ดดดดดดดดด ภูมิโคตรเท่
อ่านไปยิ้มไป เมื่อยปากกกก
คลื่นน่าสงสารได้อีก เป็นรอง
มาซบอกเจ๊มะคลื่น มามะ -,.- คลื่นจ๋า
-
ภูมิแมนสุดยอด o13 น้องเต้ยกับพี่คิวจะมาแล้วเหรอ ดีใจจัง :กอด1:
-
ฮากะสองหนุ่มมาก
-
ภูมิเท่ห์มั่กมากกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
ชอบภูมิกับพีมอะ น่ารักๆ :o8:
แทนกับฟ่างก็หวานแบบฮาๆ :m20:
คู่คิวกับเต้ยก็คู่รักรุนแรง :pigha2:
-
สนุกมากเลย คลื่นชอบมาใกล้พีมรู้ว่าภูมิมันขี้หวง
แต่ชอบอิตอนร้องเพลง ช่างคิดได้นะ :laugh:
กดให้เป็ดนะ
รออ่านเรื่องน้องฝันอยู่ อย่าลืมไปต่อด้วยนะค่ะ :m15:
-
ภูมิสมกับบทพระเอกซะจริง ๆ น่าร้ากกกกกก :-[
-
ตอนนี้เผยความน่ารัก (ปนโหดๆ) กันทุกคู่เลย ช๊อบชอบค่ะ :m1:
แต่คงไม่มีใครน่าอิจฉาเกิน พีม อีกแล้วจริงๆ
หนุ่มสุดฮอตมารุมทึ้งรุมรักกันขนาดนี้ อิจฉาาาาาาาาาาาา :z10:
และแม้ปันปันที่รักจะออกมาแบบนินจา แวบไปก็แวบมา
แต่ก็ยังคงฮาและน่ารักที่สุดในสายตาเราเสมอนะจ๊ะ :จุ๊บๆ: (เป็นเอามากกกกกกกกก)
ขอบคุณคุณตาลสำหรับวันหยุดสนุกๆ อีกตอนค่ะ :กอด1:
-
สนุกที่สุดในโลก !! :a1:
-
วันนี้น้องปันไม่ปล่อยมุขหรอคะ อดฮาเลย
แทนหล่อมากค่า ทำเอาเพ้อ 555
-
อะไรมันจะพระเอกขนาดน๊านนนนนนนนนนนนนนน
ส่วนคลื่นก็หาตัวจริงให้ได้ซักทีเถอะ แอบรักคนมีเจ้าของมากๆ ไม่ดีน๊า อิอิ
-
สนุกค่ะ...อ่านแล้วฮามาก...
น้องพีมน่ารัก...เป็นตัวคนเล่าที่รื่นไหล + โก๊ะ ๆ :กอด1:
:L1: น้องตาล :L2:
กด + ให้กำลังใจค่ะ
-
ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะเซด (ขอให้ภาษาวิบัติคำหนึ่งนะคะ) น้องภูมิน่ารักไม่ไหวจะเคลียร์แล้วว
-
คลื่นนนนนนนนนนนนนนนนน คิดถึงมากมาย
อย่าเลิกรักพีมนะ แบบนี้ต่อไปแหละดีแล้ว เข้าไปแย๊บๆให้ภูมิเดือดๆร้อนๆพอเป็นกระสัย ชอบ เอิ๊กๆ
ปันบทน้อยแต่ฮาเวอร์อ่ะ ไปเอาแคนมาจากไหนล่ะนั่น อย่างฮา
ภูมิพระเอกจริงๆแหละพ่อคุณ ชอบประโยคที่พูดกับเบอร์แปดฝั่งนั้นมากๆอ่ะ แมนได้อีก
หลงรักผู้ชายเรื่องนี้ทุกคนเลยค่ะ
รออ่านต่อนะคะ ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยจริงๆ>///<
-
อยากได้น้องภูมิ..................
อร๊า ย ยย ย ย
พีมจะยอมมั้ย???
เราขอยืมมานอนกอดสักวัยสองวัน
>/////////<
เท่ เกิ๊น น น
คิคิ
-
คิดถึงภูมิพีมแล้วอ่าาาาา เข้ามานอนรอ ~ :t3: :t3:
-
น่ารักมากๆเลยค่ะ :impress2:
-
แอ๊!!! พ่อพระเอกของเจ้
น่ารักที่สุดอ่ะ ภูมิ
อิจฉาพีมติดหมัด ชิชิ
-
ภูมินทร์นายเท่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ภูมิเกิดมาเพื่อเป็นพระเอกจริงๆ :laugh:
เลยกดเป็ดและกด+ให้พระเอกค่ะ
-
อ่านทันซะที ชอบมากๆเลยค่ะ
โดยเฉพาะภูมิ แบบรักพีมมากๆ จนอิจฉา 555
-
:impress2: ไม่รู้ไปหลงที่ไหนอยู่ตั้งนานเลยเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชอบบบบบบบ ชอบบบบบบมากๆๆๆๆๆๆ
อ่านมา2วันแล้วเร่งตามให้ทันตอนปัจจุบัน :laugh:
สนุกๆอะคะ สุดเลย เมื่อวานเกือบพ่นน้ำ อ่านๆแล้วเจอมุก คาดไม่ถึง ปวดแก้มมากกกกก ถึงมากที่สุด อมยิ้มจนเมื่อย จะน่ารักไปไหนน้องพีมแอนเดอะแก็งค์ ขอสมัครเป็นสาวก double P ด้วยคน สุดๆอะคู่นี้
ชอบคลื่นนะคะ เหมือนพระรองเกาหลีเลยอะ รัก แต่ไม่สมหวัง ได้แต่หวังดี โดนอะโดน
พระเอกก็เท่ห์สุดๆ แมนไปไหนน้องภูมิ อ่านแล้วเขินแทนพีม
จะตามอ่านเรื่องนี้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้น้องตาล สู้ๆ ฟิคสนุกมาก o13
ป.ล. อยากอ่านบทอัศจรรย์ ของดับเบิ้ลพีอะ คิคิ :z1:
-
:-[ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกที่สุด อิจฉาน้องพีมทำบุญด้วยอะไรถึงมีแฟนน่ารักแบบบน้องภูมิ
ส่วนคลื่นก็น่ารักน่าเอ็นดู ให้คนเขียนช่วยหาคู่ให้ทีเถอะจะได้ตัดใจจากน้องพีม :pig4:
-
อ่านเม้นท์บนๆ มีแต่คนจะเอาคลื่นกับภูมิ
พวกนี้ตาต่ำอ่ะ ไม่มีใครเข้าใจความหล่อสุขุมนุ่มลึก(ลึกมาก)ของปันๆ เลย
จากแฟนคลับปัน ลูกผู้มีอิทธิฤทธิ์ กร๊ากกกก
-
มารอ ...สายข่าวแว่วว่าจะมีตอนใหม่ :L2:
-
ตอนที่ 52 คู่กัน
การแข่งบาสของภูมิผ่านไป เวลาแห่งการปั่นงาน อ่านหนังสือสอบก็มาถึง ไอ้เชน ไอ้ฟ่างนี่มาอย่างศพเลยครับ ได้ข่าวว่าไอ้ฟ่างเกือบเผาบ้านด้วย ฮ่าๆ ไอ้แทนเลยต้องคอยนั่งเฝ้าช่วยมันทำแปลนงาน
วันนี้ได้ฤกษ์งามยามดี เลยนัดรวมพลมาติวหนังสือที่บ้านผม ทำไมต้องบ้านผมน่ะเหรอครับ เพราะพวกมันบอกว่าอยากได้บรรยากาศการอ่านหนังสือแบบใกล้ชิดสนิทกับธรรมชาติ เลยเลือกมาอ่านที่บ้านผม
แต่เท่าที่ดูแล้วผมว่าไม่น่าใช่ ประเด็นจริงๆมันน่าจะอยู่ตรงที่บ้านผมมีกาแฟและเบเกอรี่ฟรีตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงต่างหาก แถมไอ้เชนกับไอ้เบียร์ยังไปโปรยเสน่ห์ใส่พี่หนิงพี่อ้อม ถึงกับมีบริการจัดส่งจากหลังร้านถึงหน้าบ้านเลยทีเดียว
ที่สำคัญผมว่าพวกแม่งไม่ได้มาติวหรอก มันมาเล่น มากินซะมากกว่า ไอ้ปันมันบอกจะติวกฎหมายระหว่างประเทศกับไอ้เบียร์ แต่ยังไม่ทันจะถึงชั่วโมง มันก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งตะบะแตก ธาตุไฟเข้าเข้าแทรก จิตหลุด แหกปากลั่นบ้าน
“พวกมึงจะอ่านกันทำไมว่ะ อ่านมากระวังจะเก่งนะเว้ย เดี๋ยวประเทศชาติจะพัฒนา พอๆ เลิกอ่านๆ” ตัวเองเลวคนเดียวไม่พอ มันยังมีหน้ามาชักชวนเพื่อนให้บ้าตามมันอีก
แล้วจู่ๆแม่งก็นิมิตได้เว้ย ว่าอยากเป็นสไปเดอร์แมน เพราะวันนี้มันเอาชุดไอ้แมงมุมที่พี่ปิ่นพี่สาวของมันซื้อมาฝากจากอังกฤษ มาที่บ้านผมด้วย แต่ด้วยสันดานอย่างไอ้ปันนะ ผมว่ามั่นสั่งให้ปิ่นซื้อมาให้มากกว่า
(ไอ้ปันมีพี่สาวสองคน มีน้องชายคนนึงรวมมันด้วยก็สี่คนครับ แต่พวกพี่ปิ่น พี่ปัท น้องปลื้มก็ดูปกตินะ มีมันนี่แหละที่เป็นตัวของตัวเองที่สุด)
ไอ้ปันมันได้ชุดมาใช่มั้ยครับ คือสีดำที่พี่ปีเตอร์แกกลายเป็นคนโหดร้ายในภาคสามกับชุดน้ำเงินแดงภาคปกติ มันแบ่งให้ไอ้มิคคนล่ะชุด แล้วก็พากันไปปีนต้นไม้(เพราะไม่มีปัญญาปีนบ้าน ปีนตึก) หาลูกนก ไข่นกแดกประทังชีวิต แล้วเสือกลื่นตกต้นไม้ กร๊ากกกกกกก แม่งฮาชิบหาย สไปเดอร์แมนตกต้นไม้
:m20:
แถมพอพวกผมวิ่งเข้าไปดู มันยังเสือกทำนิ้วงอๆคล้ายท่าฉีดใยจากฝ่ามือใส่พวกผมอีก กูดูไปดูมาท่ามันแม่งเหมือนคนที่เป็นง่อยมากกว่าว่ะ ไม่รู้ว่าเพื่อนผมมันจะบ้ากันไปถึงไหน พวกผมรีบถ่ายรูปเก็บไว้ กูจะอัพลงเฟชประจาน ฮ่าๆๆๆๆๆ
เมื่อมันสองตัวเล่นจนสาแก่ใจ มันก็เข้ามานอนตากแอร์ในบ้าน ปรับอุณหภูมิไปซะสิบเลยนะ มึงจะเอาเพนกวินมาเลี้ยงรึไง กูหนาววววววววววว
ส่วนไอ้แทนไอ้ฟ่างก็ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แม่งนั่งฉีกไก่ป้อนใส่ปากกัน งุงงิ้งๆ เดี๋ยวกูไล่ไปกินในน้ำ ไอ้เต้ยกับไอ้แมทก็ไปได้ประทัดจากมาไหนไม่รู้ จุดปังๆอยู่หน้าบ้าน :mc4: เอ่อ ไม่ทราบว่าญาติมึงเสียรึไงครับน้องครับ
พวกหนุ่มโฉดชายชั่ว ไอ้ภูมิ ไอ้เบียร์ ไอ้เชน ไอ้คิว ก็………
“เย๊สสสห่าน แปดหลัง สามเด้ง กูแดก ฮ่าๆๆ รวยโว้ยรวย” ไอ้คิวเซียนอบายมุขทุกชนิด ผู้เล่นไพ่ไม่เคยเสียกำลังโห่ร้องด้วยความปิติ ต่างจากไอ้เชน ไอ้เบียร์ ไอ้ภูมิที่เซ็งกันเป็นแถบๆ
“อย่าให้รู้ว่าทำไพ่นะสัส” ไอ้เชนฟาดเงินใส่ไอ้คิว เชี่ยนั่นคว้าเงินแล้วเอาไปจูบ ทำหน้ากวนตีนจนไอ้เชนทนหมั่นไส้ไม่ไหว เลยประเคนเท้าถีบเข้าให้ เหอๆ ฉลาดๆอย่างไอ้เชนยังไม่ทันไอ้คิวอ่ะครับคิดดู
“มึงโกงกูอ่ะคิว” เสียงไอ้ภูมิครับ รู้สึกว่าคนที่เทพทุกด้านอย่างมันจะมีปัญหาด้านการพนันนะ เพราะมันเล่นทีไรก็เสียตลอด ต่อให้ไอ้คิวไม่โกงก็ตาม เล่นกับผมมันยังแพ้เล้ยยยย
“โกงเชี่ยไร ไอ้คุณหนู มึงเห็นมั้ยเนี่ยดอกไม้แดงสามดอกเนี้ย เห็นมั้ยๆ แหกตาดูหน่อยสิครับเพื่อนคร้าบ ฮ่าๆ อย่าลีลาๆจ่ายมา เร็ว พวกมึงด้วย ไอ้เบียร์ อย่า ตุก ติก” ไอ้ภูมิขมุบขมิบบ่นอะไรซักอย่างก่อนจะนับตังสามร้อยให้ไอ้คิว เชี่ยแม่งพวกมึงเล่นกันตาล่ะร้อย? ฟายยยย หมดตัวกันพอดี
“พีมๆ ขอตังค์หน่อย” เริ่มมาวุ่นวายกับกูแระ ไอ้ภูมิมายืนแบมือขอเงินผม การพนันไม่เคยทำให้ใครรวย และการพนันก็ทำให้ครอบครัวร้าวฉานได้ครับ เมื่อผมไม่ให้เงินมัน ไอ้ภูมิก็เหวี่ยงเลยเว้ย หน้าบึ้งมองผมแบบไร้เยื่อใย แต่เรื่องไรจะให้ไอ้ภูมิเอาเงินผมไปให้ไอ้คิว
อย่างเชี่ยคิวมันต้องเจอกู แล้วผมก็ทิ้งหนังสือกระโดดเข้าสู่วังวนคนโกงอย่างสมบูรณ์แบบ พอเล่นไปซักพักจนเริ่มจะถอนทุนคืนได้ เสียงเชี่ยมิคก็ดังขัดลาภผม
“เฮ้ยๆ พวกมึงๆ กูอ่านเจอนี่เว้ย วิธีดูหนุ่มว่าเป็นเกย์หรือไม่ กูอ่านแล้วไม่เห็นตรงกับพวกมึงเลยว่ะ”
พรวดดด!!!!!!!!!!!!!!
ไอ้แทนที่กำลังดื่มน้ำ น้ำแทบพุ่งใส่หัวไอ้ฟ่างครับ ไอ้คิวสับไพ่อยู่ก็ร่วงหลุดมือซะงั้น เหอๆ เชี่ยมิคมึงนี่ก็ช่างสรรหาเรื่องนะ ผมส่ายหัวให้กับความติงต๊องของมัน ก่อนจะหันมาช่วยภูมิเล่นไพ่ต่อ
“ไหนๆ กูดูด้วย” ไอ้ปันแทรกตัวเข้าไปดูหน้าแลปท็อปของผม ที่ไอ้มิคยึดเอาไปนอนเล่นอยู่บนโซฟา “น่าสนใจๆ มึงอ่านดิ๊มิค เดี๋ยวกูดูเอง หึหึ” ไอ้ปันบอกไอ้มิคเสร็จ มันหันมาหรี่ตามองพวกผมแถมยังหัวเราะ หึหึ เอียงข้างเหมือนมีความคิดจัญไรๆอยู่ในหัว ชักไม่น่าไว้ใจ ไม่ปลอดภัยแล้วชีวิตกู พวกผมเริ่มไม่มีสมาธิกับการเล่นไพ่แล้วครับ
“เร็วมิค อ่านๆ”
เชี่ยมิคเมื่อได้รับคำสั่งมันก็เริ่มอ่าน
“วิธีสังเกตผู้ชายว่าแมนร้อยเปอร์เซนต์หรือไม่ วิธีที่หนึ่งคือ สังเกตดูการแต่งตัว หากแต่งตัวดีเกินเหตุ หัวเข็มขัดตั้งในระนาบเดียวกับกระดุมและซิบกางเกง ความคลาดเคลื่อนไม่เกิน 1 ซม ถือว่ามีแวว” ไอ้มิคยิ้มเลวๆมองกราดมาทางพวกผม ก่อนจะสั่งคู่หูมันให้ทำงาน “…..ไอ้ปัน!!!มึงเอาไม้บรรทัดไปวัดเข็มขัดไอ้แทน”
ฮาาาาาาาาาาาา
โดนนนนนนนนนนนนนนแล้วมึงไอ้แทน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
“รับทราบ!!!ครับผม!!!…..ไอ้แทน มึงก่อนเลย ไหนมาดูดิ๊” ไอ้ปันพุ่งเข้าไปประชิดตัวไอ้แทนด้วยความไวแสงร้อยแปดสิบไมล์ต่อวินาทีมันถลกเสื้อไอ้แทนขึ้นเพื่อเปิดดูเข็มขัด เชี่ยนั่นก็มัวแต่งง เลยไม่ทันหลบ เสร็จครับ
ไอ้ปันขมวดคิ้ว ส่ายหน้าเซ็งๆเหมือนผิดหวัง อย่างกับว่ามันเป็นนักสืบตามล่าหาคนร้ายแต่ดันทำงานพลาด
“แม่งห่างเป็นคืบ”
“ไม่เป็นไร ข้อแรกมันรอด แต่อาจจะมีใครซักคนในกลุ่มเราที่เพิ่งจะค้นพบตัวเองก็ได้ ฮ่าๆ มาๆข้องสองๆเวลาหยิบจับอะไรนิ้วก้อยจะโผล่ อ้าว งี้พวกที่นิ้วก้อยแม่งงอไม่ได้ไม่ต้องกลายเป็นเกย์หมดหรอวะ ไอ้ภูมิ มึงลองจับแก้วดิ๊” กร๊ากกกกกกก วนมาถึงไอ้หล่อแล้วครับ
“สัด กูไม่ได้เป็น” ฮ่าๆ ไอ้ปันกับไอ้มิคแท็กมือกันหัวเราะงอหงาย ชอบนักละที่ทำให้ไอ้ภูมิหงุดหงิดได้ พวกผมเลิกเล่นแล้วครับ ไม่สนแล้วพ่งไพ่อะไรเนี่ย ไอ้เชนกับไอ้เบียร์นั่งกอดเข่าหัวเราะอย่างเมามันส์
“ข้อสาม ชอบโกนขนหน้าแข้ง” อันนี้ผมเริ่มงง คือ ทำ ทำไมวะ “ไอ้เบียร์ถลกขากางเกงดิ๊ มึงด้วยพีม” ไอ้มิคพยายามจะดูขนขาไอ้เบียร์ แต่โดนตีนไอ้เบียร์ถีบกลับไปซะก่อน ส่วนผมก็หนีซิครับ
“ไอ่ควายยยย จะต้องให้บอกกี่ครั้งว่าพวกกูไม่ได้เป็น” ผมสะบัดขาให้หลุดจากมือไอ้มิค ก่อนจะตะโกนใส่หน้ามันที่หัวเราะจิตๆอย่างมีความสุข
“ต่อๆข้อสี่” ตกลงมึงฟังภาษาคนรู้เรื่องมั้ยมิค “เนี่ย…มันบอกว่า ผู้ชายที่แอบทั้งหลายมักจะมีเครื่องสำอางติดตัวอย่างน้อย 1ชิ้น”
“ฮ่าๆอย่าว่าแต่เครื่องสำอางค์เลย แค่อาบน้ำแม่งก็ไม่คอยจะอาบกัน โดยเฉพาะมึงไอ้คิว” ไอ้ปันนี่ก็เป็นลูกคู่ที่ดีจริงๆไอ้มิคจ้างมึงเท่าไรวะห่ะ กูถามจริง
“ถูกครับคุณปัน ส่วนข้อห้าชอบใช้น้ำหอม …..อืมมม……แต่กูก็ใช้นะมึง พี่กูซื้อมาฝากขวดละเป็นหมื่น แม่งทำมาจากกระดูกนางเงือกมั้ง แต่ก็หอมดีนะ ข้อนี้แม่งมั่ว ผู้ชายใช้น้ำหอมผิดตรงไหน งั้นไอ้เชนคงเป็นคนแรกเลย แม่งแทบจะอาบน้ำหอมมาเรียน”
ระหว่างที่ไอ้มิคสาธยายไป ไอ้ปันก็เข้าไปดมฟุดฟิดๆตามหัวตามตัวไอ้เต้ย เลยโดนไอ้คิวถีบออกแทบไม่ทัน นาทีนี้เหมือนมันสองตัวเห็นเพื่อนเห็นน้องเป็นของเล่นชิ้นใหม่ไปแล้วครับ
“กูไปเกี่ยวไรด้วย แล้วผู้ชายใช้น้ำหอมแปลกตรงไหน” เอาไอ้เชนเป็นมาตรฐานไม่ได้หรอกครับ อย่างที่ผมเคยบอกไปแล้วว่ามันเป็นผู้ชายสอง ส สำอางค์กับสำส่อน มันดูแลตัวเองมาแต่ไหนแต่ไรเพราะมันต้องใช้ใบหน้าหากิน ฮ่าๆๆ
“ข้อต่อไปมีผ้าเช็ดหน้าติดตัว ผูกเนกไทด์สวยไม่มีที่ติ ข้อนี้พวกเราผ่านเพราะแม่งไม่ค่อยจะแต่งตัวถูกระเบียบเท่าไร”
“เดี๋ยวก่อนนะ พกผ้าเช็ดหน้าเหรอ พวกมึงเคยดูละครป่ะ ฉากนางเอกร้องไห้ พระเอกแม่งยื่นมาเช็ดหน้าให้ตลอด……” แล้วมันกับไอ้มิคก็พยักหน้าให้กันและกัน “ตึ๊งงงง นายคิดเหมือนชั้นคิดมั้ยบีหนึ่ง”
“ชั้นก็คิดเหมือนนายนะบีสอง”
“พระเอกแม่งเป็นเกย์/พระเอกแม่งเป็นเกย์” มันประสานเสียงกันอย่างไพเราะเพราะพริ้ง
“ไหนๆมากูอ่านเอง” คราวนี้ไอ้ปันอ่านบ้าง “แต่งตัวเข้าเทรนตลอด การใช้เสื้อผ้าต้องเข้าชุดกัน และดูเป็นตัวของตัวเอง….อ้าวแค่แต่งตัวเข้าเทรนเนี่ยนะ งั้นกูกลับไปนุ่งโจงกระเบนกับราชประแตนก็ได้ว่ะ”
“เก่งภาษาต่างประเทศ….น๊านน น่านนนน เชี่ยแมทเป็นแน่ๆกูเห็นมึงพูดภาษาอังกฤษเมื่อกี้” ไอ้แมทตาลีตาเหลือกลุกมาโบกมือ มันส่ายหน้าปฏิเสธจนคอจะหลุดจากบ่า
“ผมเป็นลูกครึ่งนะพี่ปัน พูดอังกฤษกับพ่อมาตั้งแต่เกิด” ฮ่าๆๆๆ โดนกันถ้วนหน้าแหละแมทเอ๊ย
“จะบอกว่ามึงเป็นมาตั้งแต่เกิดว่างั้น มะไหวๆ ต่อมิคต่อกูกำลังมันส์” มันถอยออกมาให้ไอ้มิคอ่านต่อ
“ถึงข้อไหนแล้ววะ อ๋อ ข้อเก้า มีความสามารถในการทำงานที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ ปากร้าย ด่าเจ็บ” มันสองคนสบตากัน พวกผมกลั้นหัวเราะ แอบเหลือบมองคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ไอ้ปันกับไอ้แมทค่อยๆเงยหน้ามอไอ้ฟ่างที่นั่งกอดอก ไขว่ห้างอยู่ ไอ้แทนส่งซิกว่า “ถ้าพวกมึงไม่อยากตาย ก็อยู่เฉยๆ”
“อืมมม ถึงกลุ่มเราจะมีคนเรียนถาปัด มีคนที่มีความคิดสร้างสรรค์ แต่มันก็…..” มันพากันขำคิกๆ ไอ้ฟ่างเลยปาหมอนใส่หัวมันทั้งสองตัว
“ข้อสิบ สามารถหาเรื่องขำๆให้คนอื่นหัวเราะได้เรื่อยๆ เกลียดเด็ก รวมถึงสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้ เช่น แมลงสาบ คนบ้า ไม่ชอบเรื่องเซอร์ไพรส์ อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย”
“อืม…ข้อนี้เดายากคล้ายๆข้อเมื่อกี้ แต่คงไม่ใช่ ใช่ป่ะฟ่าง”
“หึ”
“ข้อต่อไป ชอบทำตัวรังเกียจกะเทย เพื่อปกปิดความเป็นเกย์ในตัว อันนี้ไอ้คิวเต็มๆมึงชอบด่าอีกรีน
“กูแค่แกล้งแหย่แต่กูไม่ได้เกลียดมันโว้ย”
“ชอบกินอาหารเพื่อสุขภาพ….เหล้านี่นับเป็นอาหารสุขภาพป่ะ” เหล้าพ่อมึงสิกินแล้วสุขภาพดี
“ชอบฟังเพลงคลาสสิกเพลงแจ๊สเพราะเป็นพวกอารมณ์อ่อนไหว”
“ผมชอบหมอลำอ่ะพี่” มึงอย่าไปบ้าตามมันแมท
“รักต้นไม้ และการปลูกต้นไม้ น่านนนนน ไอ้พีม แน่ๆ กูว่าแน่ๆ” สมัยนี้การที่ผู้ชายรักต้นไม้ รักธรรมชาติต้องกลายเป็นเกย์หรือนี่
-
:laugh: กิจกรรมยามสอบ ก็มันเครียดอ่ะเนอะ
เค้าเองอีก2วันสอบ ก็ขอมาอ่านนิยายก่อน :m13:
-
“ข้อนี้เด็ดมากมึง ชอบใส่กางเกงในสีขาว ฮ่าฮ่า กูเข้าข่ายนะเนี่ย อิอิ” ไปๆมาๆมึงคุยกับตัวเองแล้วใช่มั้ยมิค
“ฟ่างมึงใส่กางเกงในสีไรวะ” ไอ้มิคหันมาถาม เล่นของสูงแล้วมึง
“ทุกสี เยอะหน่อยก็ขาว มั้ง ใช่มั้ยวะแทน” อ้าว กางเกงในมึงเอง ต้องไปถามไอ้แทนด้วยหรอฟ่าง
“นี่มึงสองตัวใส่ กกน ด้วยกันหรอ” ไอ้ปันหันไปถามซะตาแทบถลน
“เออ ทำไม กูได้เสียกันจะสามพันท่าแล้ว คงไม่กระดากเพราะใส่กางเกงด้วยกันหรอก แล้วมึงก็เลิกพล่ามได้แล้ว วิธีจับเก้งห่าเหวไรนั่นน่ะ มันมีไว้ให้ผู้หญิงสังเกตไอ้ที่ชอบแอบชอบแอ็บ
แต่ตอนนี้เค้ามีวิวัฒนาการไปสู่ขั้นสูงแล้ว มึงจะดูให้ตายก็ไม่มีทางจับได้หรอก แต่พวกกูไม่ได้เป็น ไม่ได้บอนทูบี แค่ผู้ชายที่เสือกได้กับผู้ชายและจะเป็นคนนี้คนเดียว โอเค๊ เก๊ท แทนไปข้างนอกกัน กูร้อน ไอ้พีมบ้านมึงนี่ติดแอร์หรือแผงโซ่ล่าเซลล์วะ แม่งแอบดูดพลังงานแสงอาทิตย์รึไง ห่าร้อนชิบหาย ไอ้แทนให้ไว มึงอึ้งส้นตีนไร เร็ว”
อย่าว่าแต่ไอ้แทนที่กำลังอ้าปากค้างเลยครับ พวกผมทุกคนก็กำลังอึ้งไอ้ฟ่าง มันเคยแคร์โลกมั้ยเนี่ย
ไอ้แทนรีบคว้ากุญแจรถ กระเป๋าตังค์วิ่งตามที่รักมันไป ก่อนไปมันยังพึมพำอะไรซักอย่าง
“กูเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”
ไอ้มิคแลบลิ้นใส่ไล่หลังไอ้ฟ่างที่ทำลายพิธีกรรมจับเก้งของมัน หึ สม
“เฮ้ยพวกมึงแล้วสรุป เกย์นี่แม่งเป็นกันยังไงวะ” มันยังไม่จบครับมันยังไม่จบ
“มึงถามทำไมวะ”
“กูอยากเป็นบ้าง”
“ห๊าาาาาาา!!!!!!!!!”
o22
“มะ มะ มึง มึงว่าไงนะมิค”
“กูอยากเป็นเกย์”
เหี้ยแล้วมั้ยล่ะไอ้มิคมึง
…………………………………
หลังจากพวกมันแยกย้ายกันกลับไป ผมก็ต้องตามเก็บซากอารยธรรมที่พวกมันแม่งทิ้งไว้ให้เป็นอนุสรณ์สถานดูต่างหน้า กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบสามทุ่ม
“พีม ทำไร มานี่หน่อยสิ” เสียงภูมิดังมาจากข้างบน วันนี้เราจะค้างที่บ้านผมครับ เพราะต้องเฝ้าบ้านให้อาปุ้ย คุณนายเขาไปปาร์ตี้บ้านเพื่อน ผมก็เดินลากขาขึ้นไปหาภูมิบนห้อง
“มีไร” มันกำลังนั่งขัดสมาธิกอดไอ้โง่อยู่บนเตียง ภูมิไม่ตอบแต่มันบุ้ยปากไปที่ปลายเตียง ผมสังเกตเห็นถุงกระดาษเป็นชื่อห้างที่พวกผมไปเดินคราวก่อน “เปิดดูสิ” ผมก็รับมาเปิดงงๆ คงไม่ได้แอบทำเซอร์ไพรส์อะไรอีกนะ เอางูเอาคางคกมาใส่ให้กูล้วง กูเลิกจริงๆนะบอกไว้ก่อน คึคึ
ผมหยิบถุงใบนั้นขึ้นมาด้วยใจที่เต้นระทึกตนแทบจะกระดอนออกมาข้างนอก ตาก็เหลือบมองภูมิที่นั่งอมยิ้มกอดตุ๊กตาอยู่
เลือดในกายผมเย็นเฉียบ ขนแขนทุกเส้นตั้งชัน ดวงตา….พอๆ กูนี่ก็ฮาใช้ได้นะเนี่ย มึงลุ้นของในถุงหรือกำลังลุ้นจะไปเอาน้ำมันพรายว่ะพีม
“หืม? เสื้อ?” เสื้อยืดสีขาวเนื้อนิ่มถูกพับไว้อย่างดี “เสื้อไรวะ”
“ก็เสื้อคู่ที่กูสั่งทำวันนั้นไง กูไปเอามาแล้ว อย่าปลาเงินปลาทองดิเตี้ย” เชี่ยภูมิมึงหลอกด่ากูเป็นตัวเงินตัวทองป่ะเนี่ย ถ้าจะบอกว่ากูความจำสั้น มึงแค่เปรียบกูเป็นปลาทองเฉยๆก็พอ ไอ่ฟายยยยยยย
“แล้วไหนของมึง” ผมถามแต่ยังไม่ได้คลี่เสื้ออกดู
“นี่ไง ใส่แล้ว” ไอ้ภูมิยิ้มกว้าง ก่อนจะผลักไอ้โง่ออกจากตัว เผยให้เห็นเสือยืดสีขาวที่มันใส่อยู่ มีข้อความสีดำตัวขนาดกลางๆโชว์หราอยู่กลางหน้าอก คำสั้นๆที่ทำให้ผมอ้าปากค้าง ยืนตัวแข็งทื่อ
คำๆนั้น ที่ทำให้ผมแทบล้มทั้งยืน
“ผัวไอ้เตี้ย”
o22
ผมรีบคลี่ดูเสื้อในมือของตัวเองทันทีและผมก็แทบทรุดอีกครั้งที่กวาดตาไล่อ่านข้อความบนเสื้อจบ มันเป็นคำว่า
“เมียไอ้หล่อ”
:a5:
“ไง ชอบมั้ย”
^_^
ผมเงยหน้ามองไอ้ภูมิที่นั่งยิ้มกว้างอยู่บนเตียง มึงยังกล้าที่จะถามกูอีกเหรอ กูคงไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า…..
“เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยภูมิ ไอ่ฟายยยยยยยยยย มึงเอาอะไรคิด สาดดดดดดดดดดดด”
แล้วกูต้องใส่จริงๆใช่มั้ยเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
TBC >>>>>>>>>>>
……………………….
-มาเร็วแต่สั้น ชอบป่ะคะ 5555 ใกล้สอบ เลยมาเร็วไปเร็วไม่ว่ากันเนอะ ครั้งหน้าจะจัดให้หนักๆ???เลย
-ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะค่ะ ไม่รู้คนอ่านจะน้อยใจหรือเปล่าที่ตาลไม่ได้ตอบคอมเม้นเลย เค้าขอโทษน๊า T^T ไม่มีเวลาจริงๆค่ะ แต่ตาลอ่านทุกคอมเม้นนะ เห็นบางคนอ่านสองรอบ สามรอบ แล้วเม้นทุกรอบ บางคอมเม้นก็ยาวววววววว เห็นแล้วแบบ งื้อออออ ปลื้มมมมาก ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าตาลจะขี้เกียจอ่าน ยาวสามหน้าเอสี่ก็จะอ่านค่ะ^o^
:pig4:
-แล้วก็ยินดีต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ทุ้กกกกกคนที่หลงเข้ามา รีบๆนะจ๊ะ ช้าหมดอดเด้อค่าเด้อ
เสื้อคู่รัก คู่กันของดับเบิ้ลPค่า^_^ ช่วงนี้น้องภูมิลอยตัวมากค่ะ แอร๊ยยยยย
(http://image.free.in.th/z/ih/dmjki.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=6aca2a0486b4acd244c3eb3b7e3bac2b)
(http://image.free.in.th/z/ib/o1kji.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=5d45e120015f4da5088f83a169296874)
-
:m20: ผัวไอ้เตี้ย
:laugh:เมียไอ้หล่อ
-
พีม เจ๊รู้ว่าแกอายที่จะใส่อ่ะนะ
แต่เชื่อเถอะ ไอ้หล่อภูมิมันเอาแกตายแน่ ถ้าแกไม่ใส่น่ะ o22
หลับหูหลับตาใส่ไปให้ชาวบ้านชาวช่องเขาแซวเถอะ
ดูท่า ภูมิมันภูมิใจนำเสนอมากกกก :jul3:
-
:L2: :L2: :L2:
-
โอ๊ย ขำน้ำตาเล็ด ไปเสาะหามาจากไหน ฮาแตกทุกข้อ :m20:
เอาน่าพีม อย่างน้อยฝาละมีก็หล่อจริง
-
สุดยอดเลยภูมิ คิดได้ไงนี่ 555 :m20: :m20:
-
เค้ามาปาดซะได้ขอโทษนะคะ..
คุณนายฟ่าง o13 สุดยอดดดด
คุณหนูภูมิ ก็เชื้อไม่ทิ้งแถวจริง :m20: "ผัวไอ้เตี้ย" "เมียไอ้หล่อ"
-
คิดได้ยังไง :laugh:
-
ที่ด่ามาสี่บรรทัดนั่น แค่เพราะจะพาแทนหนีใช่ป่ะ
แบบ มึงกำลังอึ้งกูก็หนีก่อนละกัน
ข้าวฟ่างแรงงงงง ฮิฮิ
ชายเบียร์มิได้เป็นเกย์นะมิคขา
เพราะตัวจริงชายเบียร์อยู่นี่แล้วค่ะ (ใครปารองเท้ามาฟะ)
ดับเบิ้ลพีมักจะมีอะไรมาให้คนอื่านอิอร๊างงง ได้ตลอดเวลา
ครั้งนี้มาเป็นเสื้อคู่ ที่สมน้ำหน้า เอ้ย สงสารคนใส่อย่างพีม
เงี้ยแหละ เป็นเมียไอ้หล่อต้องทำจายยยย
:laugh3:
-
หึหึ กร๊ากกกก ผัวไอ้เตี้ยเมียไอ้หล่อ สมกันสะไม่มี พีมจะกล้าใส่ไหมล่ะนั่น 555+
-
มาต่ออย่างรวดเร็ว แล้วจะไม่ให้รักคนแต่งกะนิยายเรื่องนี้ได้ไงเนีย!!
กร๊ากกก "ผัวไอ้เตี้ย-เมียไอ้หล่อ" 555555
-
55555
ตลกจัง
-
5555555555555555555555 :laugh:
-
:laugh: :m20: :m20: 555555555เยี่ยมมากภูมิ o13 ทำเสื้อได้ถูกใจมากๆ
-
ขอตัวดิ แต่น้องภูมิคิดมาได้สุโค่ย
-
"ผัวไอ้เตี้ย" "เมียไอ้หล่อ" คิดได้ไงเนี่ย..เป๊ะอ่าาา^______^
-
55555555555 เสื้อครีเอทมากค่าภูมิ
อย่าลืมใส่โชว์นะ น่าร้ากกกกกกกก
-
น้องมิคอยากเป็นเกย์!!! เราว่างอยู่น๊อิอิ :m13: :impress:
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :laugh:
-
ถ้าปันกับมิคจะบ้าขนาดนี้ คาดว่าอีกไม่นานเพื่อนคงได้เข้าไปเยี่ยมใน รพ บ้า แน่ๆ
ทำอะไรที่คนปกติเค้าไม่ทำกัน แถมระบบความคิดก็ประหลาดกว่าชาวบ้านเค้าอีก
แล้วดูดิ เอาอะไรมาคุยกัน วิธีดูหนุ่มว่าเป็นเกย์หรือไม่ ถ้าแก๊งค์นี้จะเป็นเกย์นะ
คาดว่าไม่มีผู้ชายที่ไหนแมนแล้วค่าาา แบบนี้เค้าเรียกว่า ความรัก เนอะข้าวฟ่าง คริคริ
แมนกว่านี้ไม่มีอีกละ วรรคนั้นทั้งยวงนี่อยากจะชาบู๊วคุณผู้ชายนามข้าวฟ่างจริงๆ
โดนใจมากกกกกกก ด่าเสร็จแล้วกูหนีเลย ฮ่าๆๆๆๆ แทนเลือกคนไม่ผิดจริงๆ อันนี้คอนเฟริม์
มีอยู่หนึ่งเีดียวในโลกนี้ หาที่ไหนอีกไม่ได้แล้ว :กอด1: เช่นเดียวกับน้องชายอีกหนึ่งหน่อ
คนนี้ก็ไม่มีอีกแล้วในโลก ! สาบานว่าตอนเห็นว่าพิมพ์เสื้อทั้งสองตัวว่ายังไง
เราขำแบบจะขาดใจตายให้ได้จริงๆ แล้วยังที่ถามว่า “ไง ชอบมั้ย” ^_^
พร้อมไอรอยยิ้มเนี๊ย มันให้ฟิลถึงความกวนส้...อย่างแรงงงงงงงงงงงงงงง !!!
แบบคุณตาลคิดได้ไงอะ เอาจริงๆ เราขำจะตายอยู่แล้ว รออ่านวันที่สองคนนี้ใส่เสื้อคู่
ออกสู่สายตาประชาชีไม่ไหวแล้ว วว ว ว มันจะฮาขนาดไหนนนนนน
-
เอ๊อะ o22
ภูมิแอบติงต๊องนะ :m20: :m20:
ชอบใจฟ่างมากเลยยย ดูเป็นเมียที่เป็นช้างเท้าหน้า(?) :man1:
-
ได้เสียกันจะสามพันท่าแล้ว <<<<<< 555555555555
คือเสื้อ ใส่เหอะพีม ท่าทางภูมิมันตั้งใจมาก 555555
-
:m20:55555555555555555555555555555..................สุ่โค่ย o13
-
ภูมิ นายแน่มาก!!!!!!!!!!!!! กร๊าาาาาาาาาาาาาก :pigha2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยย...น่ารักดีนะ
ผัวไอ้เตี้ย...เมียไอ้หล่อ
อร๊ายยยยเค้าอยากได้อย่างพีมมาเก็บไว้ซักคนสองคนอ่ะ
ปล.แอบงงค่ะ “เย๊สสสห่าน ป๊อกแปด สามเด้ง กูแดก"
ป๊อกแปด มันต้องสองใบไม่ใช่เหรอค่ะ แล้วมันสามเด้งได้ไงอ่ะคะ หรือที่จังหวัดเค้าเล่นไม่เหมือนชาวบ้านหว่า
-
สองประโยคสุดท้าย "ผัวไอ้เตี้ย" "เมียไอ้หล่อ"
ทำเอาฮาแทบตกเก้าอี้ ฮ่าๆ
-
มีความสุขมากกกกกกกเวลาอ่านเรื่องนี้
อบอุ่นในมิตรภาพระหว่างเพื่อนของทั้งแก็งค์ค่ะ
คุณตาลเขียนได้ดีมาก จนเราเผลอคิดว่าตัวเองเป็นสมาชิกคนหนึ่งในนั้น :o8:
อย่าเพิ่งรีบจบนะคะ อยากให้เขียนไปเรื่อยๆ รักมากเลยค่ะ เรื่องนี้ กอดรวบ :L1:
+1 :กอด1:
+1 (http://i1142.photobucket.com/albums/n611/aorpp/_resize.jpg)
-
“ผัวไอ้เตี้ย”
“เมียไอ้หล่อ"
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ผัวไอ้เตี้ยว่าฮาแล้ว
เมียไอ้หล่อนี่ไม่ไหวว วว :-[
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อน้องมิกอยากเ็ป็นเกย์ พี่ปันปันจะช่วยน้องมิกได้หรือไม่
โปรดติดตามตอนต่อไป :z2:
ปล.รอน้องตาลสุดสวยมาจัดหนักตอนหน้าค่ะ :o8:
-
ชมตัวเองไปในตัวเลยนะภูมิ :m20: :m20:
-
ฮากระจายกับวิธีดูเกย์ไม่ค่อยจะตรงกับใครเท่าไหร่(?)ปันกับมิคนี่ถ้าจะกู่ไม่กลับแล้วล่ะ
-
ช่างคิดน้อเสื้อคู่ กัน แต่คำมันคันๆนะ :m20: :m20: :m20:
-
เสื้อคู่ขนาดนี้ พีมจะกล้าใส่มั๊ยนี่ :m20:
-
ท่านปันกะท่านมิค คู่หูนรก มาทีไรไม่เคยผิดหวัง :m20:
แต่เสื้ออ่ะค่ะภูมิ จะให้ใส่แค่นอนใช่ป่ะ คงไม่ใส่ไปข้างนอกหรอกเนอะ
(กลัวแทนน้องพีมเจงๆ) :try2:
-
ภูมินี่ชอบทำไรน่ารักแบบฮาๆ เนอะ 55555
-
+1 ให้คุณทะเลหัวใจ
ชอบเสื้อคู่รักจัง จะกล้าใส่ใหมเนี่ย :n1: :n1:
รอตอนต่อไปจ้า :call: :call: :call:
-
ผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ คิดได้ไงอ่ะภูมิ กร๊ากๆๆๆ
-
เค้าคิดกันได้ไงอ่า
555+
-
จะคอมเม้นท์น้องปันซะหน่อย
มาเจอประโยคเด็ดบนเสื้อคู่
ฮาาาาามาก ไปไม่เป็นกันเลย
กล้าใส่ไปข้างนอกกันใช่มั้ยเนี่ย
-
ภูมิเข้าใจทำเสื้อแสดงตัวจริงๆ เยี่ยมมาก o13
-
:m20: :m20: :m20:
:L2: :L2:
-
แล้วอย่างนี้พีมมันจะกล้าใส่ไปข้างนอกได้ไงจ๊ะภูมิ
คงใส่ได้เฉพาะตอนอยู่บ้านละมั๊ง :-[
-
:m20: โอ้ยยย ภูมิคิดได้ไงเนี่ยยยย ช่างกล้า พีมใส่ไปเล้ยยย ใส่เดินคู่กันให้ดังสะท้านทั้งเมือง :jul3:
-
คาดว่าถึงจะไม่เต็มใจ แต่พีมคงต้องใส่เสื้อคู่ออกนอกบ้านชัวร์ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
คุณภูมินทร์ ของเขาแรงจริงๆ o13
-
เอาไก่ กล้าใส่นะ ให้ 2 บาท 25 ตังเลย
แว้กๆๆๆๆ ชอบๆๆๆๆๆๆ มิกอยากเป็นเกย์ๆๆๆๆๆๆ คู่กับปันน้าาาาาาาๆๆๆๆๆๆ 5555+++++
-
:impress2: :-[ เด็ดโค่ดค่าภูมิขราาาาาาาาาา ฮาชื่อเสื้อจริงๆเจ้าค่า
-
เลือกไม่ผิด..
-
ฮาโคตร ผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ ประกาศให้ทั่วโลกรู้กันไปเลยยยยย ภูมิแม่มมมได้ใจเจ้มากก
ว่าแต่มิคอยากเป็นเกย์อันนี้เจ้ว่าวงการนี้อาจจะต้องสลายกลายเป็นไอได้นะ ฮ่า ฮ่า
นึกถึงสมัยเรียนมหาลัยเลย นัดมาติว แล้วก็มานั่งเล่นไพ่ เกมส์ คุย ติวกันอีกทีใกล้สว่างแล้วไปสอบบบ :really2: :really2: :really2:
-
โฮกกกกกกกกกก เขินแทนพีมเลยทีเดียว^^
ภูมิสมบทบาทจริงๆ "พระเอก"...55+
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก วิธีดูเกย์แบบนี้เราก็เคยอ่านนะ อิอิ :o8:
-
กร๊ากกกกก ภูมิกล้าคิดกล้าทำมากๆค่ะ
สงสารพีมจริงๆ ใส่ๆไปเถอะนะ ไอ้หล่ออุตส่าทำให้น้าาาา^^
-
เสื้อคู่รักนี่สงสัยจะใส่เฉพาะในห้องนอนหรือเปล่าอิอิ
น้องภูมิน่ารักตลอดอ่ะ :กอด1:
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก ><'
-
ปันมิคยังฮาเหมือนเดิม
มากี่ตอนๆคู่นี้ก็ขโมยซีนพระนางกันหมดอ้ะ :laugh:
เสื้อคู่คู่นี้ไม่เหมือนชาวบ้านเลย :impress2:
-
กูก้ไม่กล้าใส่
-
5555555555555555555555555
ดูจากความเป็นคุณหนูภูมิ มันไม่น่าทำมาเพื่อแกล้งน้องพีม
มันคงมาจากความจริงในใจอันใสซื่อของหนูภูมิแน่ๆ
เสื้อคู่ ผัวหล่อ เมียเตี้ย 555555555555555555555555555555555
-
ตายคาที่กับเสื้อนี่แหล ฮาได้ใจจริง ๆ พี่ภูมิเอ๊ยยยยยยยยยยยย
น่ารักโฮกกกกกกกก พี่ภูมิกล้าทำกล้าใส่ แล้วพีมจะรอดมั้ย :m20: :jul3: :laugh:
-
ปัน มิค คู่หูคู่ฮาจริงๆ :m20:
เสื้อคู่ :laugh3:
+1
-
ฟ่างมั่นมากกก แค่ผู้ชายที่ได้เสียกัน :m20:
ปล. มาลุ้นกันว่าพีมจะกล้าใส่เสื้อไหม อิอิ
-
เพิ่งเข้ามา น้องใหม่ :m13: ขอแว่บไปอ่านก่อน เดี๋ยวมาเม้นเรื่อยๆ ตอนนี้+1ให้คนเขียน
-
เปงใคร ก้อต้องอึ้งอุ่ะภูมิ กร๊ากกกกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ไม่ใช่ฟ่างและล่ะ ที่ไม่แคร์โลกก เมิงนั่นแหละภูิมิที่ไม่แคร์โลก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20: :m20: :m20:
-
ภูมิคะ คิดได้ยังไงค่ะนั้น "ผัวไอ้เตี้ย&เมียไอ้หล่อ" :laugh: :laugh:
ว่าแต่แบบมิคกับปันนี้หาได้แถวไหนหรอคะ จะได้เอามาไว้ที่บ้านมั๊ง ท่าทางจะฮาตลอด 24 ชม. :m20:
-
น้องภูมิแรงได้อีก 555+
พีมจะกล้าใส่ไมเนี้ย -*-
-
ฮามิคอะ, อยากเป็นเกย์ !?
:laugh: :laugh: :laugh:
ชอบคำที่สกรีนลงบนเสื้ออะ
แล้วอย่างนี้พีมจะกล้าใส่มั้ยเนี่ย กร๊าก ก ๆ
-
เดี๋ยวจะไปทำอีกตัว
"เป็นชู้ครอบครัวนี้"
5555555555555555555
รอตอนต่อไปค่ะ
-
o13 เจ๋งว่ะ ไอ้หล่อ นี่กะไม่ให้ใครหลีหนูพีมเลยชะมะเนี่ย
ผัวไอ้เตี้ย นี่ไม่เท่าไหร่ :เฮ้อ:
แต่ เมียไอ้หล่อนี่อะดิ 5555 บอกยี่ห้ออะ :laugh:
-
ไม่ร่ว่าเสื้อของใครจะน่าอายกว่ากันแฮะเมียไอ้หล่อเนี่ยก็หมายความว่าเราเจ๋งหาแฟนได้หล่อทั้งที่เป็นชายใช่มะ o13
-
คำที่เสื้อนี่เจ็บมาก ^^
-
เป็นการแสดงความเป็นเจ้าของเหนือชั้นจริงๆ
ว่าแต่คิดบ้างไหมนี่ว่า พีม จะอายอะ หรืออย่า
ได้แคร์ต้องใส่เท่านั้น เพราะถ้าไม่ใส่งอน
และนั้นเท่ากับ พีมต้องง้อ (บนเตียง)
มีแต่ได้กับได้นะนี่ น้องภูมิ พีมน้อยเรา
ต้องเรียกค่าเลี้ยงดูหนักๆล่ะ เพราะเอะอะ
ภูมิเป็นงอนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ฮาเสื้อมากอะ ภูมิเอาเปรียบจิงๆ :m20:
-
ต่อให้พี่ปันปันและพี่มิคทำพิธีกรรมจับเกย์
ก็ยังไม่ฮาเท่าเสื้อคู่สองพระนางค่ะ! ฮ่าาาาาาาาาา
ใส่นะเว้ยพีม ไม่งั้นอิคุณชายมันเอาตายอ่ะ หุหุ
แต่ขออึ้งด้วยคน
พี่มิคอยากเป็นเกย์!! อิชั้นกลุ้มมมมมมมมม~!! :z3:
รอตอนต่อไปเจ้า~ :pig4:
-
:laugh: :laugh:
ขำทั้งปัน
ขำทั้งมิค
ขำทั้งลายสกรีนเสื้อ
เข้ามาฮาจริงๆ
-
เสื้อคู่นี้
คงมีคู่เดียวในโลก
ใช่ปะ
ผัวไอ้เตี้ยยยยยยยยยยยยยยย
ภูมิคิดได้เนอะ :laugh: :laugh:
-
:m20: :m20:
พี่ภูมิเฮียแกมีความคิด
สร้างสรรค์มากๆๆ ชอบอ่ะน่ารักดี
รอตอนต่อไปน่ะค่ะ :กอด1: :L2:
-
โอ้แม่เจ้า! เสื้อแนวมาก :a5: แล้วใครจะกล้าใส่เนี่ย พิม ใส่แล้วนี่...ประกาศเกล้าว่าเป็นเกย์เลยนะ รับด้วยอ่ะตัว
ส่วนฟ่าง กล้ามาก แรงสุดๆ"กูได้มาจะสามพันท่าแล้ว...". สุดๆอ่ะเธอ เค้ารักฟ่งนะ กอดๆ
:กอด1:
ก่อนหน้าเค้ากลับไปอ่านฮิฟฮอฟอีกรอบแล้ว ฮาสาดอ่ะ
สุดท้าย คุณทะเลใจคะ รูปอิมเมทฟ่างอยู่หน้าไหนนะ เค้าจนปัญญาจะหาแล้วเนี่ย ร้อยกว่าหน้า อ๊ากกกกกกก
-
เสื้อคุ่ตัวนี้แรงได้อีก
ฮ่า ปันอ่า
ฟ่างก็น่ะ
-
:-[ อิอิ เสื้อคู่ๆ
แต่คำในเสื้อคู่เนี้ย 5555
หาคู่ให้มิคด่วนนนนนน
ขอให้มิคได้กับแมทนะ เอาแบบว่าโดนเด็กลูกครึ่งกดอ่ะ :laugh: เค้าอยากได้ๆ
ส่วนหมอเชนเหลือเอาไว้ให้คลื่นเน้อ คลื่นเคะ ONLY
-
เสื้อเเม่ง :laugh: ผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ 555
-
ผัวไอ้เตี้ย ภูมิใจนำเสนอมาก คิดได้ไงเนี่ย
แต่พีมจะกล้าใส่เหรอ :laugh:
+เป็ดให้จ้า
-
ป๊าดดดดดดดดด คำมันคล้องกัน แต่เหมือนจะด่าพีมตลอดอ่ะ ฮ่าๆๆ :laugh:
-
สงสารพีมจริงๆ
จะกล้าใส่ไหมเสื้อนั้น :z3:
-
:jul3: คิดได้ไงอ่าภูมิ
-
กรี๊ดเสื้อมาก ไม่ไหวแล้วค่า :-[
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m20:
อย่างงี้พี่พีมจะกล้าใส่เสื้อมั้ยเนี่ย
พี่ปันกะพี่มิคอย่างฮาอะ มั่นใจนะว่าเด็กมหาลัย :jul3:
พี่ฟ่างวินมากอะตอนนี้อะ
อยากได้เสื้อมั่งอะ (แต่ยังหาใครใส่คู๋ด้วยไม่ได้) :-[
ปล. ไม่ค่อยได้ตามเมนท์ทุกตอนแต่ก็เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จะพยายามมาให้ทันทุกตอนนะค่ะ o13
-
เฮ้ยยยย แรว๊งงงงงงง o13
ถ้าใส่ไปให้ชาวบ้านชาวช่องเค้าเห็นนี่คงโดนแซวยาวววววว แน่ๆเลย
ภูมิอาจจะกล้าใส่ แต่เจ้าพีมกล้าใส่มั๊ยเนี่ย 555555
-
เสื้อคู่สุดยอด
5555 ชอบๆๆๆๆๆ
-
ยังคงสนุกสุดยอดดดดเหมือนเดิม
ตอนแรกว่าฟ่างจะฮาได้พีคสุด (กับเรื่องสามพันท่า) แล้วนะ
มาเจอ ผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อเข้าไป กรามค้าง ฮ่าๆๆๆ
ยังไงพีมก็ไม่เคยชนะภูมิได้อยู่แล้ว ยังไงก็ต้องใส่แหละน้อ :m14:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก พีมงานเข้าแล้วไง
ภูมิเอ๊ย แรงอ่ะ อย่างงี้พีมอายตายชักเลย ผู้ชายที่ไหนจะกล้าใส่ "เมีย" ตายๆๆๆๆ ดับอนาถพีมเอ๊ย
แต่จะไม่ใส่ก็ไม่ได้ป่ะ โดนภูมิเล่นงานชัวร์ ช่างน่าสงสารเหลือเกิน ฮ่าๆๆๆๆ(สงสารแล้วหัวเราะทำไม?)
แล้วสรุปมิคจะเป็นเกย์จริงมั้ยเนี่ย หรือบ้าบอตามประสาเหมือนเดิม ฮาาาา
-
ช่างกล้า ผัวไอ้เตี้ย & เมียไอ้หล่อ
-
เป็นเสื้อที่ ลายแรงจริง ๆ อิอิ๊
-
ใครจะกล้าใส่กันเนี่ คริคริ (ยกเว้นพีม)
:impress2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
สกรีนเสื้อแบบว่า ประกาศให้โลกรู้มาก
พี่น้องฟ่าง-ภูมิผู้ไม่เคยแคร์สื่อ
-
ฮามากมายน้องภมิ :m20: แล้วอย่างนี้พีมจะกล้าใส่เหรอ
-
มีเรื่องมาให้ฮาตลอดเลยนะนายภูมิ แล้วอย่างนี้พีมจะกล้าใส่รึป่าว :laugh:
-
กรี๊ดดดดดด ขอหน่อยเหอะ!ไม่ไหวแล้ว
ผ้วไอ้เตี้ย
เมียไอ้หล่อ คิดได้ไงอะภูมิ :m20:
ฟ่างคมมากกกกกกกกก o13
.เอาเลยมิค อยากเป็นเป็นเลยมิค
เราเชียร์อยู่ ก๊ากกก 55555
รออ่านตอนต่อไปจ้า
+1 กับเป็ดให้น้า จุ๊บบบบบ <3
-
:m20: :jul3:
ไม่ไหวจะฮากับคุณหนูภูมิ
เอาอารายมาคิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
:jul3: :m20:
-
:m20: :m20: สงสารพีม ถ้าต้องใส่เสื้อคู่นี้จิงๆ
ภูมิสุดยอดด คิดได้ไง 5555555
ถ้าใส่ไป ใครไม่มอง ก็บ้าาาแล้วนะเนี่ย
คิดถึงๆๆเด็กๆๆมากมาย :-[
-
ภูมิแกเลวมากกก อ๊ากก
-
เสื้อคู่ ใส่ออกไปได้มองกันเหลียวหลังจนคอหัก :m20:
-
พีมจะกล้าใส่มั้ยเนี่ย แล้วถ้าพีมไม่ใส่ อะไรจะเกิดขึ้น :laugh: :laugh:
-
มันคล้องจอง เข้ากั๊นเข้ากัน ใส่ๆไปเหอะพีม
-
สนุกกับวิธีการดูเก้งของปันกับมิค
แล้วมีฮาสุดๆกับเสื้อคู่ pp นี่แหละ
-
หึ หึ +1 ได้แต้มที่ 500 พอดี :-[
คิดถึงนะ :กอด1:
ผัวไอ้เตี้ย
เมียไอ้หื่น เอ้ย.... เมียไอ้หล่อ :oni2:
-
สุดขำอ่ะ คิดได้ไงอ่ะ ผัวไอ้เตี้ย กับเมียไอ้หล่อ 55555555555555555555
-
โอ้ววว เสื้อถูกใจมากกกก
อย่างนี้พีมจะกล้าใส่มั้ยเนี้ย 555
-
ทำไปได้นะเนี่ย :m20: :jul3: :pigha2:
คิดไหมว่าพีมหรือจะไม่กล้าใส่
เอ๋ หรือว่าต้องจำใจใส่พร้อม :sad4:
ตอนแรกอ่านไปเรื่อยๆ ก็ปกติดีน่ะ
พอมาเจอคำบนเสื้อยืด
โอ๊ย คนอ่านฮาแตก ขำกลิ้งเลยอ๊ะ
ทำไม คนเขียนถึงเขียนได้ ได้สะใจจริ๊งจริง
ขอปรบมือกับความสร้างสรร ที่แสนจะบรรเจิดนี้นะ o13
ทำให้วันนี้ที่แสนเหนื่อย หายเป็นปลิดทิ้งเลยอ๊ะ :pig4:
-
:m20: ภูมิคิดได้ไงเนี่ย
ว่าแต่พีมก็ใส่ไปเหอะ ขายขาดเค้าไปแล้วนี่ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว 555
-
เย้ๆ อ่านมาราธอน ทันซะที :pig4:
-
อ่านทันแล้ว
คู่นี้น่ารักจัง ภูมิ พีม
แล้วพีมจะกล้าใส่ไหมอะ :m20:
-
P&P เป็นคู่ที่น่ารักมากกกกกกกค่ะ
แต่เสื้อนี่สิ มันแบบว่า ชัดเจนเกินไปป่าว o22 สงสารน้องพีม ต้องใส่จริงหรอ :m29:
ภูมิ แม่ม เหมือนซาตานน้อยๆ แต่น่ารักค่อดๆ
-
ท่านมิคค่ะ อย่าเปลี่ยนไรเลย ให้มีผู้ชายให้ชะนีชมบ้างอะไรบ้างก็ดีนะ
ว่าแต่น้องภูมิคิดได้ไงเนี่ย สงสารน้องพีมที่ต้องใส่เสื้อนี้
อาจบ้างอะไรบ้างก็ได้นะค่ะ คนอ่านยังอึ้งเลยยยย
-
กลับมาตามอ่านทันอีกรอบหลังจากว่างเว้นจากเรื่องนี้ไปนาน
ตอนล่าสุดนี่แบบว่าไม่ไหวจะฮา
แถมตอนเห็นว่าเสื้อของภูมิสกรีนคำว่า "ผัวไอ้เตี้ย" แล้ว
ในหัวก็ผุดคำว่า "เมียไอ้หล่อ" ขึ้นมาเลย
แล้วมันก็ใช่จริงๆ กร๊ากกกกกกกก
-
พิธีกรรมจับเก้ง :laugh:
เวนแล้วงัยน้องมิคแม่งอยากเป็นเกย์ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
พีมเสื้อออกจะน่ารัก "ผัวไอ้เตี้ย" "เมียไอ้หล่อ"
โด๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โอ๊ยอ่านตอนนี้แล้วครายเครียดก่อนสอบได้ดีเจงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:laugh:ชอบจังเลย เสื้อคู่ของภูมิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า.. แต่ว่านะ.. พอถึงตอนที่ 40 ไม่ไหวแล้วต้องขอเม้น...
แบบเริ่มคุ้นๆๆตั้งแต่รับน้องโหดๆๆแหละ.. พอมาเจอพี่ภูมิ ระบบ SOTUS นี่เข้าใจถ่องแท้เลยทีเดียว.. ฮาๆๆๆ...
ขอเค้าโหดจิงไรจิง.. อะ... วิ่งหลายสิบรอบ.. กว่าจะได้รุ่น.. ฮาๆๆๆ..
เข้าเรื่องๆๆๆ.. หม่อมโทรมาไมเนี้ย.. something wrong ไรเน้ย... ภูมิ.....................
น้องพีมน่ารักจัง... ชอบตอนที่น้องปีหนึ่งชี้แล้วบอกว่าคุยว่าพี่คนนี้น่ารักจัง.. ฮาๆๆๆๆ..
-
ใส่เสื้อตัวนี้ยิ่งกว่าแจ้งเกิดอีกอะ
-
เห็นหัวข้อว่าขึ้นตอนใหม่ รีบถลาเข้ามาอย่างว่องเลย ..... แต่อ้าววววยังไม่อัพ
.
.
.
รอกันต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยย :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 53 แคร์นะ…..
ช่วงนี้ผมเป็นโรคหวาดระแวงการถูกชวนออกไปข้างนอกครับ หลายวันมาแล้วที่ผมต้องคอยระวังว่าไอ้สารเลวภูมิมันจะพาไปไหนรึเปล่า จะไปน่ะไม่หวั่นหรอก แต่ที่ผมกลัวคือการใส่เสื้อตัวนั้น เสื้อเปรตนั่น ใส่ออกไปกับมัน แม่ง คิดแล้วมันจี๊ดครับมันจี๊ด
วันนั้นที่มันหยิบยื่น(ศัพท์สูงมากกู)เสื้อมารหัวขนนั่นมาให้ผม ผมก็แทบจะวิ่งเอาหัวชนผนังห้องให้ลืมข้อความบนเสื้อไปซะ เผื่อบางทีมันจะเป็นแค่ความฝัน
แต่ก็แค่นั้นแหละครับเพราะมันคือความจริง Y^Y ไอ้เสื้อสีขาวสองตัวมันก็ยังแขวนเด่นเป็นราคีอยู่ในตู้เสื้อผ้า ให้ผมหลั่งน้ำตาทุกครั้งที่เปิดไปเจอ กูแซ้ดดดดดดดดด
“เตี้ย เสร็จยัง ปิดไฟนะ”
“อืม” ผมขานตอบภูมิที่กำลังจะปิดไฟเตรียมเข้านอน ผมวางแลคเชอร์ที่ยืมไอ้ฝ้ายมาอ่านลงข้างหัวเตียง ก่อนจะดึงผ้านวมผืนใหญ่หนานุ่มหอมกลิ่นน้ำนมจากน้ำยาปรับผ้านุ่มขึ้นมาคลุมถึงอก
ทันทีที่แสงไฟสว่างจ้าถูกปิดลง แสงสีเขียวอ่อนจากดาวเรืองแสงนับร้อยและไฟหยดน้ำที่ผมเห็นก่อนนอนทุกคืนจนชินตาก็เข้ามาแทนที่ พร้อมๆกับภูมิที่สอดตัวเข้ามานอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
“เป็นไร โกรธเรื่องเสื้อเหรอ” มันเอ่ยถามและดึงผมเข้าไปกอดเหมือนทุกครั้ง กูไม่ได้โกรธ แต่กูอายและสงสัยว่ามึงคิดได้ยังไง ฮ่วย
“เปล่า” ผมเหล่มองไอ้ภูมิที่ชักจะกอดผมแน่นเกินเหตุ มันเปลี่ยนจากกอดมาเป็นมุดเข้าซุกอกผมแทน ไอ้หล่อมัน…แม่ง พูดคำว่าหล่อแล้วภาพเสื้อลอยมากระแทกม่านตาเลยกู
ผมพยายามพลิกตัวเพื่อจะเปลี่ยนท่านอนให้สบาย ไอ้ภูมิมันก็พยายามตามมาซุกหน้าลงกับซอกคอผม แถมยังส่งเสียงหื้อ ไม่ให้ขัดใจไม่ให้ดิ้นหนีอีก เฮ้ย ท่านี้กูเมื่อย ปล่อยก่อนนนน
“ภูมิปล่อยก่อน จะได้นอนดีๆแบบนี้มันเมื่อยนะ” ผมนอนหงายแล้วนอนไม่หลับ เพราะชินกับการนอนตะแคงไปแล้วครับ
ภูมิยอมปล่อยให้ผมนอนตะแคงซ้ายเข้าหามันตามที่ขอ แล้วมันก็รีบตามมาซุกอกผมตามเดิม แถมยังกอดผมแน่นยิ่งกว่าเดิม ไอ้ตอนจะนอนนี่ก็กอดกันอยู่หรอก แต่พอหลับก็ฟรีสไตส์ครับ บางครั้งตื่นมาตอนเช้านี่อยู่ห่างกันเป็นโยชน์
“ภูมิกูถามจริงๆ มึงกล้าใส่เสื้อที่สกรีนมาเหรอวะ” เราเงียบกันไปซักพัก ผมเป็นคนที่เอ่ยถามก่อนและลูบผมนิ่มๆของภูมิเล่น
“ทำไมถึงไม่กล้าล่ะ เสื้อออกจะเท่” ผมรู้สึกเหมือนภูมิกำลังสูดดมผิวตรงซอกคอของผม
“ถ้าใส่ออกไปข้างนอก คนอื่นก็รู้สิว่าเราเป็นอะไรกัน”
“อ้าว แล้วเราเป็นไรกัน”
“ก็เป็นแฟนกันไง”
“อ้าว…เราเป็นแฟนกันหรอ หึหึ”
“เชี่ยภูมิอย่ากวนตีน” ช่วยเครียดเป็นเพื่อนกูบ้างไรบ้างครับ ใช่ซี้เสื้อตัวเองมันเกิดอยู่คนเดียว แต่ของกูนี่ดับแล้วดับอีก ดับแบบไม่มีวันได้ผุดได้เกิด โธ่ธธธธธธธ
“มึงจะคิดมากทำไมพีม คนอื่นจะรู้หรือไม่รู้แล้วไง”
“กูไม่ได้แคร์คนอื่นนะ แต่….กูกลัวว่ามันจะไปถึงหูพ่อแม่มึง” ครอบครัวภูมิมีหน้ามีตาในสังคม แน่นอนว่าภูมิก็ต้องเป็นที่รู้จักของคนอื่นอยู่ไม่น้อย และมันจะเป็นยังไงถ้ามีคนรู้จักภูมิเอาไปบอกคุณพ่อว่าเห็นลูกชายคนเล็กของบ้านเดินควงคู่กับคนรักที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน
ภูมิเลื่อนตัวขึ้นมาอยู่ในระดับที่สูงกว่าผม มันดึงผมขึ้นไปกอดเกยแนบอก ริมฝีปากอุ่นนุ่มประทับลงกับหน้าผากผมเนิ่นนาน เป็นสัมผัสที่อ่อนโยนและถ่ายทอดความรู้สึกอุ่นใจมาให้ผมในเวลาเดียวกัน
“กูก็ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะว่ายังไง แต่ถ้าวันนั้นมาถึงเราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ”
“อื้มมม”
คืนนี้ก็เป็นเช่นทุกคืน ผมกับภูมิเรานอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่ภายใต้ผ้าห่มผืนนุ่มด้วยกัน เราหลับอยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นของกันและกัน และมีดาวนับร้อยส่งเราเข้านอนและอวยพรให้ฝันดี
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไร ขอแค่เรายังอยู่ข้างๆกันแบบนี้ก็พอ
เนอะภูมิ^^
……………………………..
ผมสอบเสร็จแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อยากตะโกนให้ดังๆ ดังกว่านี้ซักสิบล้านเท่า แต่กลัวบ้านข้างๆจะปาขวดมาใส่หัวผมได้ครับ เหอๆ ผมสอบเสร็จแล้วครับ จบเสียทีที่เธอต้องทนทรมาน เดินบนทางที่เราหวังกัน ฮา ไม่ใช่ล่ะ
มันผ่านไปแล้วช่วงเวลาแห่งการอดหลับอดนอน ต้องอ่านหนังสือจนตาลาย ต้องแอบอ่านการ์ตูนโดยไม่ให้ไอ้ภูมิจับได้ ต้องงดเล่นเกมส์ วันนี้กูเป็นไทแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย
พวกผมเลยมานอนอืดที่บ้านไอ้แทน(รึของไอ้ฟ่างหว่า อันนี้คงต้องไปถามไอ้แทนเองนะครับ ว่าเงินมันซื้อแต่ชื่อเจ้าของโฉนดน่ะใคร คึคึ)
“เชี่ยพีม มึงจะแหกปากไรนักหนา ห๊ะ กูรำคาญ” ไอ้เจ้าของบ้านปาหนังสือมาเกือบโดนหัวผม ไอ้ฟ่างไอ้เลวเกิดหัวกูแตก???ทำไง
“เฮ้ยๆพวกมึง สอบเสร็จแล้ว อาทิตย์หน้าเราไปเที่ยวกันดีกว่า” ไอ้คิวมันเสนอครับ
“เที่ยวไหน แล้วไอ้พีมปิดเทอมมึงไม่กลับเชียงใหม่เหรอวะ” ราชนิกูลเบียร์ลงทุนกดหยุดเกมส์เพื่อมาถามสารทุกข์สุขดิบผม ต่างจากไอ้ภูมิที่ตั้งหน้าตั้งตากดจอยส์ยิกๆต่อไป ใครเป็นแฟนกูกันแน่วะห๊ะ
“ปิดเดือนเดียว กูคงไม่กลับว่ะ พ่อกับแม่กูจะขึ้นมาหาย่าด้วย เบี้ยวกูมาหลายครั้งแล้ว”
“อืม งั้นโหวตกันดีกว่าว่าจะไปไหนดี” พวกเรียนนิติมันชอบความเป็นประชาธิปไตยแบบไอ้เบียร์ทุกคนรึเปล่า แม่งจะทำอะไรโหวตตลอด เอาว๊ะ one man one vote แต่มีอยู่ one man ที่อยู่เหนือเสียงโหวต ฮ่าๆๆ
“อิหร่าน” เสียงโหวตแรกครับ จากเชี่ยมิค ญาติมึงอยู่อิหร่านเหรอมิค
“ไปหาพ่อมึงเหรอสัสที่อิหร่าน หรือมึงจะไปช่วยเค้าทำสงคราม” ไอ้คิวไม่สนอง
“ไปเชียงใหม่มั้ย” ไอ้เชนเสนอ
“ติดใจสาวเหนือล่ะสิมึง ไม่เอา ไปบ่อยแล้วกูเบื่อ” โดนไอ้คิวรู้ทัน ฮ่าๆๆ ยัตตินี้เป็นอันตกไปครับ
“เบื่อเชียงใหม่หรือเบื่อสาวว่ะ ใช่ซี้ได้หลังแล้วลืมหน้า” ไอ้เบียร์ช่วยชีวิตไอ้เชนไว้อย่างหวุดหวิด ฮ่าๆๆ เชี่ยคิวพะงาบๆเถียงไม่ออก สม แซวคนอื่นดีนัก เจอไอ้คุณชายเชือดนิ่มๆเป็นไงล่ะมึง ฮ่าๆๆๆ
“แหม พวกมึงก็ลองบ้างสิวะ รับรองจะติดใจ” ไอ้แทนก็รีบส่งความช่วยเหลือมาหาไอ้คิวเช่นกัน
“งั้นขอลองกับข้าวฟ่างได้มั้ยคะ” ไอ้เชนเอื้อมมือไปจับผมฟ่าง
“สาดดดดดดดด อย่าแตะเมียกู”
“ก็ดีนะเชน มึงนัดเวลาสถานที่ได้เลย ช่วงนี้กูว่าง” ไอ้ฟ่างยิ้มมุมปากให้ไอ้เชน
“นี่ก็เหลือเกิน เดี๊ยะๆ คืนนี้กูจัดชุดใหญ่ ฟรีค่าจัดส่งถึงเตียง” แล้วมันก็โดนฝ่ามืออรหันต์ของไอ้ฟ่างไปอีกสิบแปดกระบวนท่า
“พอๆ เลิกเล่น ตกลงจะไปเที่ยวที่ไหนกันเนี่ย”
“พีม อยากไปไหน” คราวนี้ภูมิหันมาสนใจผมแล้วครับ กูปลื้มปิติน้ำตาแทบไหล นึกว่ามันจะใส่ใจแต่รถแข่ง
“ที่ไหนก็ได้แล้วแต่เพื่อน มึงอ่ะ”
“ที่ไหนก็ได้ แล้วแต่มึง”
“โฮ่ฮฮฮฮฮฮฮ”
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววว” พวกสัมพะเวสีมันทำงานกันเป็นทีมอีกแล้วครับ แซวกันมาเป็นปี มึงไม่เบื่อบ้างรึง๊ายยยย
“ข้าวฟ่างอยากไปไหนจ๊ะ เดี๋ยวแทนพาไปทุกที่เลย” ไอ้แทนมันดัดจริต ทำเสียงเล็กเสียงน้อยล้อพวกผม
“ไปที่ไหนก็ได้ที่มีคนจัญไรๆอย่างมึงไปด้วยอ่ะที่รัก” สาดดดดดดดดไอ้ฟ่างกับไอ้แทนมันล้อเลียนพวกผมครับ มันล้อผม ไอ้ฟ่างเอนหัวพิงอกไอ้แทน มันยิ้มมุมปากแล้วยักคิ้วกวนตีนใส่ผมกับภูมิด้วย กู กู กูเกลียดมึงงงงงงงงงงง
“โหยพี่ภูมิช่วงนี้น้ำตาลแพง เพลาๆความหวานลงบ้างเหอะพี่ สงสารคนไม่มีคู่อย่างผมบ้าง” เชี่ยแมทอย่างมึงเหรอไม่มีคู่ ถุย สับขาหลอกแทบไม่ทันล่ะสิ ไอ้แมทมันไปร่ำเรียนวิชาฝากตัวเป็นศิษย์เอกสำนักไอ้เชนมาได้ซักพักแล้วครับ
ตั้งแต่อกหักจากสาวรุ่นพี่บัญชีคนก่อน ไม่รู้ไอ้เชนพามันไปถึงสุดยอดวิชาแห่งเส้าหลินรึยัง รู้สึกไอ้แมทจะหูตาแพรวพราวขึ้นเยอะ
“เยี่ยมมากศิษย์น้อง หนุ่มโสดขี้เหงาอย่างเราไม่มีใครเข้าใจหรอก หึหึ”
“ถุย” ไอ้ภูมิ
“ถุ๊ย” ผม
“ถุ๊ยถุ๊ย” ไอ้ฟ่าง ฮ่าๆๆๆ ไอ้เชนหลบน้ำลายแทบไม่ทัน พ่อคนโสด คนไม่มีคู่ คนเหงา มันนั่งหัวเราะจับมือไอ้แมทอย่างถูกใจ
“เอาล่ะๆกูว่าทางที่ดี….” ไอ้แทนกำลังจะออกความเห็น
“คือทางด่วน” เชี่ยปัน ภาษาไรของมึง
“หืมมมมมมมม???????” พวกผมหันพรึ่บไปมองหน้าไอ้ปันกันอย่างพร้อมเพรียง ทางที่ดีคือทางด่วน??? งั้นทางไม่ดีคงเป็นทางลูกรังสินะ ไอ่ฟายยยยกูต้องแปลมุขมึงป่ะเนี้ยยยยยย
“พวกมึงเอาไอ้ปันไปเก็บไป” กรั่กๆ ไอ้ปันมันเก็บตัวเองด้วยการเดินไปหาของกินมาเพิ่ม “เรายังไม่เคยไปเที่ยวทะเลยกกลุ่มสิบคนเลยใช่มั้ย กูว่าไปทะเลก็ดีนะ ภูเก็ตเสร็จทั้งกลุ่ม ดีมั้ยมึง หึหึ” ไอ้เชน ไอ้นี่ก็วนๆเวียนๆอยู่แต่เรื่องเดียว ไม่ทราบว่าหมกมุ่นหรือเป็นงานอดิเรกครับเพื่อนครับ
“เออใช่ ไปทะเลกัน ไม่ได้ไปทะเลด้วยกันนานแล้ว แต่ภูเก็ตจะดีเหรอว่ะ ไปกะบี่ฟรีที่พักนะเฟ้ย” ไอ้คิวปลดแอก เอ้ย ปลดแขนไอ้เต้ยที่พันคอพันหน้ามันออก รีบลุกมาเห็นด้วยกับไอ้เชน
“อืม ท่านพ่อมึงมีรีสอร์ทที่กระบี่ด้วยนิ โอเค เอาเป็นว่าไปกระบี่กัน” เมื่อไอ้ฟ่างได้เสนอซึ่งก็เท่ากับบังคับกลายๆเป็นอันว่าตามนั้นครับ ปิดเทอมนี้ไปกระบี่กันโว้ยยยยยยยยยยยยยย
พอตกลงเรื่องสถานที่ที่จะไปเที่ยวได้แล้ว ตอนนี้ไอ้ปันมันเลยเปิดศาลเตี้ยอยู่กลางวง ส่วนหัวข้อที่มันกำลังพล่ามก็คือเรื่องที่ไอ้มิคมันเคยลั่นวาจาไว้ว่าอยากเป็นเกย์น่ะครับ จำกันได้ใช่ไหม
ทีแรกผมก็นึกว่าแม่งพูดเล่น มันคงเพ้อเจ้อไปตามความบ้าเหมือนตอนที่มันอยากเป็นฮิพฮอพ บีบอย (ซึ่งครั้งนั้นมันได้พยายามอยู่สามวันครึ่ง ก่อนจะล้มเลิกความตั้งใจ ด้วยเหตุผลที่ว่า มันไม่ใช่) และไอ้ที่อยากเป็นเกย์นี่ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะคึกอยากเป็นได้ซักกี่วัน แต่สิ่งที่รู้ตอนนี้คือกูรูปันมันได้เสนอความช่วยเหลือให้ไอ้มิคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
How to gay ก็ได้อุบัติขึ้นครับ
“กูว่าวิธีของมึงยากว่ะปัน กูถามจากพวกไอ้แทนดีกว่า” ไอ้มิคเริ่มถอดใจหลังจากฟังไอ้ปันมันสาธยายมาซักพักใหญ่ๆ ไอ้แทนถึงกับสะดุ้งสุดตัวที่ถูกลากเข้าสู่วังวน ฮ่าๆๆ
“มึงจะไปถามอะไรพวกมือใหม่หัดเป็น แม่งเป็นจริงๆรึเปล่าก็ไม่รู้ มึงต้องเชื่อกูสิไอ้เพื่อนมิค มึงเห็นมั้ยที่ไอ้คิวกับไอ้เต้ยมันได้ดิบได้ดีอย่างทุกวันนี้เพราะใครครับ นี่ครับ เพราะกู” ไอ้ปันมันตบอกตัวเองตุบๆ แม่งโดนกันทุกคนทั้งไอ้คิวไอ้แทน กรั่กๆๆ สะใจโว้ยยย
เชี่ยคิวพยายามจะยื่นพระบาทามาถีบยอดหน้าไอ้ปัน แต่มันมาไม่ถึงเพราะถูกไอ้เต้ยนอนทับกลิ้งอยู่บนตัวมัน
“เพราะเฮียปันแหละ ทำพี่คิวร้องได้ เต้ยจำได้ โอ๋ๆๆพี่คิวไม่ร้องๆ” ไอ้เต้ยดึงหัวไอ้คิวมาซบไหล่ แต่พี่คิวของมันไม่ให้ความร่วมมือ นอกจากจะไม่ให้ความร่วมมือ ไอ้คิวยังจะร่วมตีนให้ไอ้เต้ยอีก มึงจะรุนแรงกันไปไหน
ดูตัวอย่างไอ้แทนกับไอ้ฟ่างสิ นอนพันกันจะเป็นงูดินแล้ว แม่งจะหาเห็บหาเหาตามไรผมให้กันแดกมั้ง
“เป็นเหี้ยไรของเมิ้งงงงไอ้เต้ย ยาหมดเหรอ กูพาไปวัดพระบาทน้ำพุมั้ย” เอ่อ ผิดที่รึเปล่าคิว ไอ้เต้ยขำคิกๆปีนขึ้นไปกลิ้งบนตัวไอ้คิวอีกหน ไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์ก็หันไปเล่นเกมส์กันต่อ โดยปล่อยให้ผมนั่งฟังไอ้ปันปราศรัยเพียงลำพัง
“เอาล่ะมิค อย่ามัวเสียเวลากับพวกมันเลย กูไม่อยากเสวนากับพวกมีอัณฑะ”
“พันธะ!!!!!” กร๊ากกกกกกกกกกกกกก แม่ง พูดผิดแบบนี้กูเสียวนะ แต่ไอ้ปันมันก็ได้หาแคร์สิ่งใดไม่ ยังดั้นด้นสอนไอ้มิคต่อไป “ข้อแรกในการเป็นเกย์นะมิคนะ คือมึงต้องเลือกฝั่ง มึงจะเป็นอะไร รุกหรือรับ” บุ่ย มีเลือกฝั่งด้วย
“อะไรคือรุกคือรับวะ” เอ๋า ไอ้นี่โง่หรือบื้อครับเชี่ยมิค
“โหยย นี่มึงไม่รู้จักรุกรับ? สาสสส แล้วสะเออะอยากเป็นเกย์ แม่งไม่มีความรู้พื้นฐานเลย เอาง่ายๆนะมึงจะเป็นแบบไอ้แทนหรือไอ้ฟ่าง” โอยไม่ไหวจะฮาครับ มึงเข้าใจเปรียบเทียบนะไอ้ปัน เดี๋ยวไอ้ฟ่างลุกมาแหกอกมึงหรอก ส่วนไอ้มิคมันก็จ้องไอ้แทนใหญ่เลยครับ
“สัส มึงจ้องกูไมเนี่ย”
“แล้วไอ้แทนกับไอ้ฟ่างนี่มันต่างกันยังไงวะ” อันนี้ผมว่าไอ้มิคเริ่มกวนตีนแล้วครับ เพราะหน้ามันตอแหลซะขนาดนั้น
“ถ้ามึงเลือกแบบไอ้แทนนะ มึงก็จะเหนื่อยหน่อยแต่ไม่เจ็บ ส่วนแบบไอ้ฟ่างมึงจะเจ็บแต่ไม่ค่อยเหนื่อย เลือกเอา”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“อ๊ออออ งั้นกูขอเป็นแบบไอ้แทนล่ะกัน”
“โอเค มึงจะเป็นรุก” ไอ่ฟ่างควันออกหู ตีปีกร่ำๆจะเข้ามาต่อยปากไอ้ปันเลยครับ ฮ่าๆๆ ดีที่ไอ้เชนคว้าคอเสื้อมันไว้ทัน(เพราะไอ้แทนมัวแต่ขำกลิ้งไปกับพื้น) ฮ่าๆ ไอ้คิวชูนิ้วโป้งกดลงไปในอากาศแบบเน้นๆเป็นท่ากดไลค์ให้ไอ้ปันหนักๆ โอยยยยย ปรมาจารย์ปัน มึงจะเกรียนไปไหน แสรดดดดดดดดดด
“กฎข้อต่อมาของการเป็นเกย์คือ มึงต้องหล่อ กูสำรวจมาแล้วร้อยล่ะแปดสิบของคนเป็นเกย์จะหล่อทั้งนั้น มีตัวอย่างให้ดูด้วยคร้าบบบบ” แล้วมันก็ผายมือมาที่พวกผม ไอ้เวร “ซึ่งหน้าอย่างมึงเนี่ยนะมิค ถือว่าอยู่ในระดับที่ต่ำกว่ากูไม่มาก(มันอวยตัวเองแล้วครับ) เพราะฉะนั้นมึงก็ถือว่าเข้าข่ายหล่อนะมิคนะ”
“หึหึ ถ้าใครหล่อเท่ามึงคงไปตะกวด เอ๊ย ประกวดหนุ่ม ครีโอแล้วล่ะปัน”
“อย่าพูดความจริงเบียร์ เมื่อวานกูไปเดินเซนปิ่นฯกับไอ้ปลื้มเว้ย คนแม่งมองกูกับน้องกันเป็นแถว คงนึกว่าดาราเกาหลี” เกาหลีมาอีกแล้วครับ มึงไม่คิดว่าเขาอาจจะมองของแปลกก็ได้นะปัน หึหึ
“ทำไมมึงไม่ชวนกูว่ะปัน เราจะได้ไปแบบดูโอ้ไง นิชมิค กับ ปัน คิ บอม แจ่มสาสสสสส”
“ปันคิบอม หึหึ โคตรแนวว่ะมิค เดี๋ยวกูไปเปลี่ยนชื่อในเฟช พวกมึงไปกดไลค์คึให้กูด้วยนะ”
“ไลค์คึมันเป็นยังไงอ่ะพี่ปัน ฮ่าๆ” กร๊ากกกก ลูกครึ่งอย่างไอ้แมทถึงกับงงเอคเซนท์ไอ้ปันเลยครับ “เป็นยังไงก็อยู่ที่ปลายลิ้นกูนี่แหละ มาๆมิค เรามาว่ากันต่อ ข้อที่สาม” นี่ยังไม่เลิกอีกเหรอ กูนึกว่าลืมไปแล้ว “ก็เหมือนที่มึงอ่านเมื่อคราวก่อนอ่ะ นิ้วมือ นิ้วก้อยมึงต้องเหยียดตลอดเว เข้าใจ๊” แล้วไอ้มิคก็ลองกรีดนิ้วด้วยท่าทางที่ไม่น่าจะรอด
“ยากเหมือนกันนะเนี่ย แล้วทำไมคนแม่งนิยมเป็นจังวะ”
“สัสมิค เกย์นะเว้ยไม่ใช่ปลัดถึงนึกอยากจะเป็นก็สอบเป็นได้เลย มันเป็นเรื่องของจิตใจ ฮอร์โมน สภาพแวดล้อม หลายๆอย่างรวมกัน แล้วมึงอยากเป็นไปทำไมกูถามจริง” ไอ้หมอเชนผลักหัวไอ้มิคจนหน้าเกือบทิ่ม
“ก็กูอยากติดเทรนส์นี่หว่า ใครเป็นเกย์เป็นไบช่วงนี้แม่งมาแรง” กูขอบูชาให้กับเหตุผลของมึงเลยมิค
“ถ้ามึงจะเป็นเกย์เนี่ยนะมิค ตามตำราบอกไว้ว่า มึงควรจะเปลี่ยนชื่อ” เชี่ยปันนี่ก็ไม่ได้ฟังใครเขาเลย มันยังตั้งหน้าตั้งตาอธิบายต่อไป “โดยทั่วไปจากโพลที่กูสำรวจมา ชื่อแบงค์นี่มาอันดับต้นๆ คนชื่อแบงค์เป็นเกย์เยอะ ตามมาด้วยกอล์ฟ นัท ต๊ะ ที่สำคัญนะไม่ว่ามึงจะเป็นอะไรมึงต้องเป็นคนดี เกย์ที่ดีนี่น่ารักนะ”
“แล้วมึงรู้ได้ไง ว่าเกย์ที่ดีต้องเป็นยังไงไอ้ปัน” ไอ้คิวถาม
“เพื่อนคิวช่างกล้าถาม นี่ไงครับ สมองครับ แล้วมึงมีพี่เกิ้ลไว้ทำไมฮึ ให้พี่เกิ้ลช่วยสิเว้ย เว็บฯเกย์เยอะแยะ เข้าไปศึกษาดิ” ไอ้ปันมันชี้นิ้วไปที่ขมับตัวเองอย่างภาคภูมิใจ
“ปัน นี่มึงเป็นรึเปล่าเนี่ย แม่งรู้ลึกรู้จริงจนกูกลัวเลยไอ่สัส”
“พี่ปันเค้าอาจจะศึกษามาจากพี่องุ่นก็ได้นะพี่ภูมิ”
o22
-
หืม???????? องุ่นไหน ใครคือองุ่น มึงบอกพวกกูมาแมท ไอ้ปันหันควับไปจ้องหน้าไอ้น้องแมทเลยครับ ตอนนี้มันหน้าซีดมากอ้าว อ้าว แล่ว แล่ว แล่ว แล้ววววววววววววว
“องุ่นไหน มึงซุ่มเหรอปัน ห๊า กูจะง้างปากมึงให้ฉีกตรงนี้แหละ แซวพวกกูดีนัก” ไอ้แทนลุกมาล็อคคอไอ้ปันเลยครับ เอาแล้วเว้ยยยยย ข่าวใหญ่ ข่าวดังแห่งปี ไอ้ปันมึงตายแน่ กล้าปิดพวกกูเรอะ
“เปล๊า เชี่ยแมทมึงหุบปากไป สาดดดดดดดดด”
“บอกมาแมท สิ่งที่มึงรู้มึงเห็นบอกพวกกูมาให้หมด” ไอ้แทนว่าน่ากลัว แต่ตอนนี้ไอ้ฟ่างเข้าขั้นสยองเลยครับทั้งแววตาน้ำเสียง กูว่าวันนี้มึงรอดยากว่ะปัน เตรียมตัวคายความลับบอกพวกกูมาซะดีๆ
“หึหึ ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรหรอกพี่ฟ่าง”
“ไอ้แมท!!!!!!!”
“ไอ้ภูมิไอ้เบียร์ปิดปากไอ้ปันไว้” แล้วพวกนี้แม่งเชื่องด้วย พี่ชายสั่งปุ๊บมันก็กระโดดตะครุบไอ้ปันไว้ทันที
“ก็เมื่อวันพุธอ่ะ ผมเห็นรถพี่ปันจอดอยู่ที่คณะ กำลังจะเข้าไปทัก แต่ผมเห็นพี่องุ่นเปิดประตูออกมา…”
“อื้อ ไอ้ เอี้ย แอ็ท ไอ้ เอนนนนน” ไอ้ปันมันดิ้น ฤทธิ์มันเยอะ ถูกปิดปาก ถูกนั่งทับขนาดนั้น ยังพยายามสู้
“เดี๋ยวก่อนนะแมท…องุ่นนี่ผู้ชายหรือผู้หญิง” ไอ้เบียร์ถาม
“ไม่ใช่ทั้งสองอ่ะพี่ คือ พี่องุ่นเป็นเกย์”
“เย้สสสเข้!!!!” พวกผมหันไปจ้องไอ้ปันตาแทบถลน มันก็ตะเกียกตะกายอยากหลุดออกจากมือไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์ หึหึ ยอมรับเลยว่าตอนนี้ผมทั้งอึ้งทั้งฮา มันแอบไปฟีชเจอริ่งกันตอนไหน แล้วทำเนียนอุบอิ๊บพวกผมมาตั้งนานสองนาน เลววววววววววว
“มิน่าเฮียถึงรู้วิธี how to gay ดีนัก มีครูดีนี่เอง หึหึ” ไอ้เต้ยเอาพู่กันไปแหย่จมูกไอ้ปัน ไอ้เด็กนี่ก็เล่นพิเรนตลอดเวลา
“มึงไม่ชวนกูบ้างวะปัน” ไอ้มิคมันใช่เวลามาน้อยใจมั้ยเนี่ย
“อื้อออ อ่อย อู”
“มึงเล่าต่อดิแมท”
“ก็แบบยังไงล่ะพี่ คือ พี่องุ่นอยู่ปีสี่ พี่เค้าก็ไม่ได้เหมือนเกย์เท่าไรนะ ดูเป็นผู้ชายปกติ แค่พี่เค้าน่ารักมากกกกกกกกก พี่องุ่นเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลยพี่ น่ารักๆๆๆๆๆ โคตรน่ารัก เพื่อนผมที่แมนๆยังชอบเลย แล้วนิสัยก็น่ารัก พูดก็เพราะ ยิ้มทีใจจะละลาย พี่องุ่นตัวเล็กกว่าพี่พีมอีกนะ”
เอ๋า…อย่าเอามาเปรียบกับกูสิเฮ้ย กูไม่ได้น่ารัก กูหล่อ แต่จากที่ฟังไอ้แมทบรรยายมา ถ้าไอ้ปันกับพี่องุ่นอะไรนั่นจะมีซัมติงกันจริงๆ ผมก็ต้องบอกว่าพี่คนนั้นพลาดมาก พลาดจริงๆที่คว้าไอ้ปันไป แล้วแม่งมันไปสอยคนดังคนน่ารักมาด้วยนะ ฟายยยยย มึงวางยาเค้าป่ะวะ
“หึหึ ชอบแดกองุ่นก็ไม่บอกนะมึง” ไอ้เบียร์แซวใหญ่เลยครับ พวกผมนี่ทั้งอึ้งทั้งขำ
“ปล่อยกูๆๆ กูจะไปฆ่าไอ้แมท เชี่ยยยยยยยยยยยยยยแมทททททททท มึง ตายยยยยยยย” ไอ้ปันวิ่งไล่ไอ้แมทรอบบ้าน
เรื่องนี้พวกกูคงต้องสอบปากคำมึงอีกนานว่ะปัน หึหึ
………………………………………
และในที่สุดวันที่ผมกลัวก็มาถึง วันที่ต้องใส่เสื้อเปรตตัวนั้นออกสู่สาธารณชน เพราะของกินของใช้ที่ห้องมันเริ่มร่อยหรอ ไอ้หล่อมันเลยชวนออกมาซื้อของเข้าห้อง แต่ทำไม๊ทำไมต้องให้กูใส่เสื้อตัวนี้ด้วย
ToT
:z3:ทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สภาพผมตอนนี้เหรอครับ เคยเห็นคนเดินกอดอกไปเลือกของไป พอจะหยิบอะไรทีก็ต้องงอๆตัวกลัวคนเห็น พอคนเดินผ่านก็รีบหันข้างหันหลังให้ อนาถกว่านี้มีอีกไหมชีวิตT^T
“พีมถ้ามึงลำบากใจขนาดนั้น ก็เปลี่ยนเสื้อเถอะ” มาแล้วครับ “ผัวไอ้เตี้ย” มันเริ่มงอนแล้วครับ แล้ว “เมียไอ้หล่อ” ต้องทำยังไงล่ะ
“ก็ไม่ใช่อย่างงั้น คือ กูยังไม่ชิน” ผมเงยหน้ามองภูมิที่หน้านิ่งเป็นหินแกรนิตไปแล้ว ทำหน้าตาน่าสงสารเข้าไว้พีม เดี๋ยวมันก็หายงอน
“แล้วเมื่อไรล่ะพีม เมื่อไรมึงถึงจะชิน แค่นี้กูก็รู้แล้วว่ามึงแคร์สายตาคนอื่นมากกว่าความรู้สึกกู” แล้วความรู้สึกของกูล่ะ มีใครแคร์ม๊ายยยยย แม่ง “กูแคร์มึงมากรู้มั้ยพีม ถึงได้อยากบอกให้คนอื่นรู้ว่าคนที่เดินข้างๆกูน่ะ อยู่ในฐานะอะไร แต่ถ้ามึงอายที่จะใส่กูก็ขอโทษด้วยแล้วกัน”
เอ่อออ ผมยังไม่ทันได้อ้าปากว่าอะไร ภูมิก็เข็นรถออกจากโซนขนมไปแล้ว ผมได้แต่ก้มมองเสื้อตัวเอง จริงๆแล้วผมก็ไม่ถึงกับอายหรอก ออกจะภูมิใจลึกๆที่ภูมิทำเสื้อให้(ถ้าไม่ใช่คำนี้จะดีมาก) แล้วที่มันบอกเมื่อกี้ว่าอยากให้คนอื่นรู้ว่าผมอยู่ในฐานะอะไร ก็ทำให้เห็นแล้วว่ามันให้ความสำคัญกับผมมากแค่ไหน
ผมไม่รู้ว่าภูมิน้อยใจจริงๆหรือแค่ประชด แต่มันก็น่าจะรู้ว่าสำหรับผม ความรู้สึกของภูมิสำคัญกว่าอะไรทั้งนั้น
แต่ผมก็…………..เขินอ่ะ เข้าใจมั้ยว่าเขิน มีใครเข้าใจผมมั้ยยยยย เออ ถ้าใครเคยมีแฟนหล่อๆน่าจะเข้าใจ ปกติคนก็มองแฟนเราอยู่แล้ว แล้วยิ่งใส่เสื้อคู่มาแบบนี้อีก หน้าผมไม่ได้ฉาบคอนกรีตเสริมเหล็กเหมือนพวกไอ้ฟ่างนะเฟ้ยยยยยย
“ภูมิ รอด้วยสิ” ผมวิ่งไปหามันที่ทำเป็นเลือกช็อคโกแลตอยู่ ภูมิแค่เหลือบตามามองแล้วก็หันไปสนใจของตรงหน้าต่อ “มึงอ่ะ อย่างอนดิวะ ที่จริงกูชอบเสื้อตัวนี้นะเว้ย แม่งคิดได้ไงวะ ไม่จัญไรจริงคิดไม่ได้นะเนี่ย เนอะ แฮะๆ” คราวนี้ตาคมโตของมันหันมามองผมอย่างเอาเรื่อง “ขอโทษนะ ดีกันๆๆ กูไม่ปิดแล้ว จะใส่โชว์ทุกวันเลย”
“……………..” เงียบ
“น๊า เตง เดี๋ยวเค้าซื้อเท็ดดี้แบร์คอเลคชั่นใหม่ให้ตัวนึงนะ ดีกันนะ”
“หึ….หึหึ…. ฮ่าฮ่า มึงน่ารักมากพีม รู้ตัวมั้ย” ผมยืนมองมันตาค้าง กำลังรวบรวมสติ กู้ข้อมูลเชี้ยยยยยยยยยยยยย หลอกกู ผมพุ่งเข้าอัดท้องมันด้วยความแค้น แม่งตอแหลให้กูง้อ ตายซะเถอะมึง“โอ๊ย เตี้ย เจ็บ ฮ่าๆถ้ารู้ว่าแกล้งงอนแล้วมึงยอมใส่อยากเต็มใจกูงอนไปนานแล้ว”
“พ่อมึงสิ ดูยังไงว่ากูเต็มใจ” คราวนี้ผมงอนบ้าง เอาสิ คนอย่างไอ้พีมก็งอนเป็นนะเฟ้ยยย
“งอนไปเหอะ กูไม่ง้อ แต่จะล่อแม่งตรงนี้เลย”
“เฮ้ย” ผมถอยกรูดดดดดด ออกห่างจากมันทันทีที่ภูมิเอื้อมมือมาหา
“ฮ่าๆๆ อ้าว หายงอนแล้วเหรอ” มันปล่อยมือจากรถเข็น เดินมาจับแก้มผมทั้งสองข้าง แล้วก้มลงมาหา เราสบตากันในระยะอันตราย ก่อนที่ภูมิจะ…..
“ภูมิขอโทษ หายงอนนะคะคนดี”
น็อคเอ้าท์ๆๆๆ แพ้อย่างราบคาบไม่มีแผลแตก แต่เลือดมากองอยู่บนหน้า ไม่ทราบว่าแอนตาซินจ่ายมั้ยครับ ผมรีบเดินหนีไอ้หล่อ หนีสายตาเลี่ยนๆและเสียงหัวเราะชั่วๆของมัน
ไอ้หมาภูมิ กูเขินนนนนนนนนนนนนน
>////////////////////////////////<
ผมกับมันก็เลือกของไป หยอกกันไป ตีกันไป คนก็มองกันไป สนุกดีครับ มันเข็นรถชนขาผมงี้ เจ็บมั้ยละกูเนี่ย
และหลายๆครั้งที่ปลอดคนมันมักจะแอบหอมแก้มผมด้วย กลางห้างนะสาดดดด ฟ้าผ่าละมึงเอ๊ย แต่ก็มิได้นำพา มันยังตั้งหน้าตั้งตาหาเศษหาเลยกับแก้มผมต่อไป แม่งให้อารมณ์เหมือนผัวเมียมาซื้อของเข้าเรือนหอหลังแต่งงานใหม่เลยว่ะ
>////<
“ภูมิ พอแล้ว อายคนบ้างเหอะมึง” เพราะกูอายมึงอยู่ จั๊กจี๋ด้วย ไรหนวดมันอ่ะ
“อายทำไม มันเป็นสิทธิส่วนบุคคล แล้วกูก็แค่หอม มันไม่น่าเกลียดหรอก ที่สำคัญกูดูต้นทางดี ไม่มีใครเห็นแน่นอน” เห็นมั้ยครับ เห็นเหตุผลของมันรึยัง ผมก็ต้องยอมรับชะตากรรมต่อไป ส่วนมันก็ยิ้มกว้างต่อไปเช่นกัน ฮึ่มมมมมม
“เออๆ แล้วมึงจะซื้ออะไรอีกมั้ย นมหมีหมดยัง เอามั้ย”
“เอาๆๆ เอาเยอะๆเลยนะ” ไอ้ภูมิมันรีบเข็นรถนำหน้าผมไป แต่มันไม่เข็นดีๆ แม่งขึ้นไปเหยียบแล้วให้รถมันไถลไป
“หืม???” ผมถึงกับงง เมื่อไอ้ภูมิมันหอบน้ำผลไม้เป็นลิตรๆลงในรถครับ
“งงไร ไม่เคยเห็นคนรักสุขภาพแหงะ” หึ กูอยากจะขำ รักสุขภาพ??? แล้วไอ้กระป๋องขาวกระป๋องเขียวที่อัดกันแน่นอยู่ในตู้เย็นมันหมายความว่าไงครับ
“ถ้าซื้อไปแล้วไม่แดก มึงเจอตีนแน่ภูมิ”
“มึงกล้าขู่กูหรอเตี้ย ห๊ะ” มันทำเสียงดุแต่กลับยิ้มให้ผม พลางขนทั้งน้ำแอปเปิ้ล น้ำกีวี่ น้ำแครอท น้ำทับทิม น้ำตะขบ(อันนี้ไม่เกี่ยวมั้ง)กร๊ากกกกกกกกก
“พีม เย็นนี้ทำกับข้าวกินด้วยกันดีกว่า” ภูมิเสนอแต่ผมไม่สนอง รีบส่ายหน้าทันที ไม่ ไม่เด็ดขาด ฝีมือด้านการทำอาหารของผมยังไม่กระเตื้องพัฒนาไปไหนเลยครับ T^T
ต่างจากภูมิที่พอจะทำอะไรเป็นบ้าง เพราะมันบอกว่า ในเมื่อผมทำไม่เป็น มันก็จะเป็นฝ่ายทำให้กินเอง ไอ้หล่อมันก็มีมุมน่ารักๆแบบนี้เหมือนกันนะ แต่สำหรับผมไม่ว่าภูมิทำอะไรให้ มันก็คือสิ่งดีๆทั้งนั้นแหละครับ^__^
หลังจากที่เราเหมาบิ๊กซีเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ฮ่าๆๆ ก็ช่วยกันหอบของมาขึ้นรถ ขากลับไอ้ภูมิมันก็นั่งชิวเป็นคุณชาย ดูดนมตราหมีผสมน้ำผึ้งไป ส่วนผมก็ทำหน้าที่คนขับรถไป ได้กูแล้วยังใช้แรงงานกูอีก
แสรดดดดดดด
แถมเชี่ยนี่ยังอยู่ไม่นิ่ง จิ้มแก้ม ดึงจมูกผมไปด้วย มึงจะซนไรนักหนาว่ะ
“เมียไอ้หล่อ น่างอจัง แดกรังมดตะนอยมาเหรอ หึหึ”
“กูจะแดกหัวมึงนี่แหละ นั่งเฉยๆได้มั้ยห๊ะ รำคาญ”
“หมาเตี้ย กล้ารำคาญกูเหรอ สำนึกบ้างว่าตัวอยู่ในฐานะอะไร” ผมหันไปทำตาดุใส่มัน เชี่ยเอ๊ย พูดเหมือนกูอยู่ในฐานะต่ำกว่า แต่ภูมิกลับเอาแต่หัวเราะ มันกัดหลอดนมเล่นแถมยักคิ้วใส่ผมอีกต่างหาก
“อ่ะ…กิน” มันยื่นกล่องนมมาตรงหน้า ผมหันไปมองและช่างใจอยู่ซักพัก เลยก้มไปดูดจึ๋งนึงเดี๋ยวจะหาว่าเราไม่สนใจ
“มึงจูบกูทางอ้อม หึหึ” ไอ้หล่อมันยิ้มใส่ตาผมด้วยประกายตาวิบวับ อ้าวเวร ตีความหมายความบริสุทธิ์ใจกูไปทางไหนเนี่ย
“เฮอะ ระดับกูอยากจูบก็จูบตรงๆไม่มีอ้อมค้อม มันไม่แมน”
“อย่าปากดีพีม ไม่งั้นมึงจะเสียตัวบนรถแบบไม่รู้ตัว” บุ่ย เสียตัวทั้งทีก็ให้กูรู้ตัวหน่อยเห๊อออออ คึคึ
“เฮ้ยภูมิ ไม่เล่น เอามือออกไป” มันเอามือมาวางตรงหน้าขาผม แล้วทำเหมือนจะเลื้อยขึ้นสูงด้วย
“ลองบนรถก็น่าตื่นเต้นนะพีม หึหึ”
“เชี่ยยยยภูมิ หุบปากแล้วนั่งเฉยๆเลยสัส กูใช้สมาธิขับรถ” ห่าเดี๋ยวได้ตายคู่หรอก มันหัวเราะแล้วยอมนั่งดีๆตามที่บอก แต่มิวายยังมือดีคว้ามือซ้ายผมไปกุมไว้อีก คืออยากจะบอกว่าถึงแฟนผมมันจะเป็นนักแข่งรถ แต่ก็ใช่ว่าผมจะสามารถขับรถมือเดียวได้นะ คนยิ่งไม่ค่อยเสถียรอยู่
“มือมึงเล็กจังพีม” ภูมืจับๆนวดๆพลิกมือผมเล่น แล้วยกขึ้นมาจูบเฉยเลย แสรดดดดดดดดดดด ผมเขินจนเกือบจะพาเมอซีเดสขึ้นไปสวัสดีเกาะกลางถนน หวิดเสยเสาไฟไปนิดเดียว
“ก็….กูตัวแค่นี้จะให้มือใหญ่เป็นใบตาลรึไง หื้อ”
“มือมึงแค่นี้ กำปั้นก็เล็กแค่นี้” ผมหันไปยิ้มให้ภูมิ เรายิ้มให้กัน ภูมิกำมือผมไว้ในอุ้งมือของมันทั้งสองข้าง “งั้นหัวใจมึงก็คงจะเท่านี้ กูจะปกป้องดูแลหัวใจมึงเองนะ” รู้สึกหน้าจะร้อนๆ ไอ้ภูมิ ไอ้ ไอ้บ้า กูซึ้ง
“มึงก็ทำอยู่แล้วนิ” กูจอดรถแล้วปล้ำไอ้ภูมิข้างทางซะดีมั้ยเนี่ย มึงมาทำตัวน่ารักอะไรตอนนี้
“กูจะทำให้ดีกว่านี้ สัญญา”
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………….
- ขอบคุณทุกคอมเม้น ทุกๆแฟนอาร์ต แบนเนอร์ ปกหนังสือที่ทุกคนทำให้และกำลังตั้งใจจะทำให้We are ค่ะ(แม้จะยังไม่มีเล่มก็ตาม) กร๊ากกก มันฮาตรงมีปกแต่ยังไม่รวมเล่มนี่แหละ
- ขอบคุณที่คอยบอกคำผิดและข้อที่ผิดพลาดนะค๊า (โค้งงามๆด้วยความซาบซึ้ง)
- ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านแล้วชอบ ติดใจจนบอกต่อให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆอ่านตาม(คล้ายๆสโลแกนยาสตรีบัวแก้ว ฮา) ขอบคุณค๊า
- ขอบคุณแฟนคลับแก็งดอลผู้ไปตามรอยหนุ่มๆและชักภาพสวยๆมาฝากตลอดๆ ขอบคุณค๊า
- สุดท้าย อิจฉาพีมสอบเสร็จ แต่อิตาลยังไม่เสร็จ???? สู้ต่อไปพี่น้อง โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ น้องๆเพื่อนๆพี่ๆคนไหนกำลังอยู่ในช่วงสอบก็สู้ๆนะคะ เอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- พบกันใหม่ที่กระบี่จ้า^___^หนุ่มๆสาวๆๆๆๆๆ
ปล. คำผิดเยอะก็ขอโทษด้วยนะคะ :o12: เดี๋ยวดึกๆตาลจะเข้ามาแก้ให้อีกทีตอนนี้ขอลาไปอ่านหนังสือ(เหรอ)ก่อนนะค๊า รักทุกคนเสมอ จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13:
-
โย่ววววววว จะรอหนุ่มๆไปป่วนกระบี่ ฮ่าๆๆๆ
ปล.พีม ลองบนรถสักครั้งก็ดีเหมือนกันนะ กรั่กๆๆ เห็นด้วยกะภูมิอย่างแรง
-
อ๊ายยยยยย หวานมดขึ้นอ่ะ
น่ารักสุดๆ
-
องุ่นคือ ใครอ่ะ น้องตาล o18 o18
ปันปัน จะมีคู่แล้วเว้ยยยย
ปล้ำลิง เอ่อ คาร์ฟูมันเปลี่ยนเป็นบิ๊กซี หมดแล้วน้องตาล
-
:-[ :-[ :-[
-
:m3:
จะมีใครมาพูดแบบนี้กับเค้าบ้างไหม
อิจฉาพีมจังเลย
ภูมิจะหวานไปไหนนะ
หรือคนแต่งต้องการให้หวานก่อนมาม่าละเนี๊ย
-
ยาวจุใจมาก ชอบหนุ่ม ๆ หยอกล้อกัน ภูมิหยอดแต่ละที หวานจนเลี่ยน
ปันกะัมิคก็ยังปล่อยมุขฮาไม่เลิก
-
ชายเบียร์ปากคอเราะร้ายขึ้นอ่ะ แต่น่ารักมากกก แบบนี้จะไม่ให้หลงได้ไง :-[
นับวันดีกรีความหวานมันก็ยิ่งพุ่งสูง
ไม่ต้องกินนมผสมน้ำผึ้งแล้วก็ได้มั้งภูมิ เปลี่ยนไปกินผสมบอระเพ็ดเหอะ(น้ำต้มผักมันจืดไป) ฮ่าๆ
เดอะแก๊งค์จะไปเที่ยวกระบี่แบบสุขอุรา
แต่...ที่รักของชายเบียร์คนนี้ยังต้องฝ่ามรสุมทอร์นาโดไฟนอลอยู่เลย o2
คุณตาลก็สู้ๆนะคะ
-
กริ๊ด น้องภูมิแม่มทำตัวน่ารักอีกแล้วววว o22 o22
กูจอดรถแล้วปล้ำไอ้ภูมิข้างทางซะดีมั้ยเนี่ย มึงมาทำตัวน่ารักอะไรตอนนี้ เอาเลยพีมเจ้เชียร์ o13 o13
ว่าแต่ปันแกเปลี่ยนแนวแล้วใช่มั้ยยย
-
โฮกกกกกกกกกกกก...มาหวานกันขนาดนี้!!!
เห็นใจคนไม่มีแฟนบ้างมั้ยคะ
ปล.ภูมิดีเวอร์อ่ะ
-
เสี่ยวอีกแล้วววววว :กอด1: :กอด1:
อยากได้เรื่องนี้มานอนกอดแล้วว
จะเอามาหนุนต่างหมอน พาเข้าอู่ รดน้ำใส่ปุ๋ย พรวนดิน วันละสามเวลา เลยคอยดู
เอ๊ะ ชักหลุดประเด็น 5555555555555
-
อ้าก น่ารักอ่ะ ภูมิ น่ารักจังเลย
อิจฉาพีม ตงิดๆ
ปันๆ แอบซุกองุ่นอ๋อ โอ๊ย ร้ายนะเรา 55555
-
พีม แกกล้าใส่จริงๆหรอ 'เมียไอ้หล่อ' อ่ะ เขิลลแทนว่ะ o3
องุ่น ทำไม อะไร ยังไง จ๊ะปันปัน :m28:
รอไปหวานที่กระบี่ดีกว่า
-
หวานกันได้น่าอิจฉาที่สุด แต่อึ้งกับปันซุ่มนี่หว่าแล้วองุ่นหวานไหมอยากรู้
-
กลับมาเคลียร์เลยปันองุ่นคือใคร? ฮิ้วววปันจะมีคู่ รึเปล่า? รอดูต่อไป
ส่วนชายภูมิน่ารักอีกแล้วววว นิสัยเด็กมาอีกแล้ว ขี้แกล้งอะ ฮ่าๆ
รอตอนไปเที่ยวกระบี่ๆ
-
ภูมิ-พีมน่ารักเชียว
มีแฟนแบบภูมินี่พีมภูมิใจมากเลยใช่ปะ
แล้วพีมเองก็รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว ถ้อยทีถ้อยง้องอนกัน อิจฉาว่ะ
-
ทำไมน้องภูมิถึงได้น่ารักขนาดนี้อิจฉาพีมมที่สุด
-
ใครคือพี่องุ่นค่ะพี่ปันๆ อิอิ
พี่พีมกับพี่ภูมิน่ารักมากๆๆ :pig4:
-
คุณชายภูมิจะหวานไปไหนค่ะ
ยิ่งอ่านก็ยิ่งเขินแทนพีมเลย :o8:
-
หวานกันจังเลยยย ชอบจัง รอตอนต่อไปนะครับ
-
อิจฉาพีมๆ
อยากได้แบบนี้บ้าง
ทำไมมันน่ารักกันจังไอ้คู่นี้ :กอด1:
-
น่ารักมากค่ะภูมิพีม ปันปันออกตัวแรงอีกแหละ :กอด1: :pig4:
-
:impress3:
อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดให้บ้านแตก
ขอผู้ชายแบบภูมิหนึ่งคนเหอะ ไม่ไหวแล้ววววว
ส่วนปันก็ :oo1:พี่องุ่นไรนั้นแล้ว
งั้นต่อไปก็มิค-หมอเชน :z1: มิคเคะเท่านั้น
แล้วก็ เบียร์-แมท :oo1: ส่วนคู่นี้อยากเห็นคุณชายเบียร์โดนกด
-
จะหวานไปไหนวะ อิจฉาน่ะรู้ม๊ายยยย
-
อ๊ายยยยยย :m1: :m1: :m3: ใจละลายกับน้องภูมิ
อยากรู้จังน้องปันปันชอบกินองุ่นแบบไหน อิอิ
-
:mc4: :z1: ฮ่าาาาาาาาาา ต้องสอบปากคำปันปันมาให้ได้นะ!!
ปันแอบงุบงินนะจ๊าาาาาาาา ว่าแต่พีมภูมิโค่ดหวานอ่าาาาา
-
เรื่องน้ององุ่น ต้องคุยกันอีกยาวนะปัน
โดนแล้วเว้ยปัน555555
-
o18ปัน องุ่นนน แต่อยากไห้ปันโดนกดอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ช่วงแรกฮาอย่างรุนแรงกับเดอะแกงค์
มารวมกันเมื่อไหร่ คนอ่านก็ฮาน้ำตาเร็ดกันไป
ส่วนคู่หลักก็หวานเวอร์ มีแกล้งงอนมีง้อกันไป
หวานจนคนอ่านก็ยิ้มหละซิคราวนี้
นี่ถ้าเดินคาร์ฟูร์แล้วเจอใส่เสื้อแบบสองคนนี้
เราจะยังไงกันเนี่ยยยยยยยยย :z2:
-
ขอเป็นจอห์นสัน นะ...... ไม่ได้หรอคะ :laugh:
มันหอมกว่าแคร์อ่ะ ชอบใช้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
55555555++ ในที่สุด ความลับของปันก็ถูกเปิดเผย แอบสะใจเล็กๆ
ภูมิกับพีมหวานมากค่ะ น่าอิจฉาเป็นที่สุด ><
-
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไร ขอแค่เรายังอยู่ข้างๆกันแบบนี้ก็พอ
เนอะภูมิ^^ หวานตลอดเลยอะคู่พีมภูมิอะ แต่ตอนนี้ชอบปันอะ ฮาได้ใจแอบไปศึกษาทางตรง
เพื่อให้คำปรึกษามิค เรื่องเกย์ แต่จะมากระบี่หนุ่มๆทั้งหลาย เอาไงแวะมาเที่ยวไร่เลด้วยเน้อ เลดี้รอคอย
เพราะเลดี้อยู่กระบี่เหมือนกัน(ออกแนวรั่ว)
-
ฮิ้วววววววววว หวานซะ
ปล.อยากรู้เรื่องท่านปันกะองุ่นอ่ะ
-
องุ่นอยู่ไหนเอ่ยยยยยย
-
นิชมิค กะ ปัน คิบอม แจ่มสาสสสสสสสส จริงๆ 5555555555
ปันปันตลกอ่ะ แล้วนี่แอบไปมีซัมติงกะเกย์อิ๊กก
เป็นคนสุดท้ายที่คิดว่าจะมีคู่ชายเลยนะเนี่ย ปันอ่ะ
ว่าแต่พีมภูมิ หวานไม่แคร์ห้างเลยทีเดียว ฮิฮิ
-
โอ้วววววววววว กระบี่
-
:-[ :-[ :-[
-
How to Gay มันยังมีต่อ ไม่ยอมหยุดนะ :m20:
ทำไมคิวต้องทำเหมือนรำคาญน้องเต้ยตลอดเลยล่ะ เต้ยมันรักพี่คิวของมันจะตาย :z10:
ส่วนผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ ยังหวานๆฮาๆน่ารักเหมือนเดิม
“กูก็ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะว่ายังไง แต่ถ้าวันนั้นมาถึงเราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ”
ประโยคนี้ว่าซึ้งแล้วนะ แต่พอมาเจอ
“ภูมิขอโทษ หายงอนนะคะคนดี" น็อคเอ้าท์ตามพีมมันไปเลยค่า o13
-
ภูมิน่าร้ากกกกก :man1: :man1:
มันเริ่มน่ารักตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยยยยยย :impress2:
-
น่ารักเกิ๊นภูมิกับพีมเนี่ย อิจฉาๆๆ
-
โอ้ยยยยยยย!! มดจะกัดคอตายกะอิคู่ผัวตัวเมียสองคนนี้
ไม่ไหวจะเครียล์ หวานเกิ๊น รักกันเกิ๊น อิจฉาาาาาา >///<
แต่ไม่เซอร์ไพรเท่าคุณพี่ปัน
แอบไปมีภรรเมียตอนไหนเนี่ย!! ฮ่าๆ
มาเฉลยเรื่องเฮียปันด้วยนะคะ
ท็อค ออฟ เดอะ ทาวน์~
รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
อ่านกี่ทีๆทุกคนก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ><
ว่าแต่องุ่นคือใครอ่ะปัน?
รอตอนหน้าค่า
หนุ่มๆไปป่วนกระบี่ อิอิ
-
รอตอนต่อไปน่ะ
อ่านกี่ทีก็อมยิ้มทุกครั้ง :m4:
:L2: :L2:
-
ในที่สุดปันของเราก็มีข่าวลือแบบลับๆ กับเขาบ้างแล้ว
ปันผู้ไม่เคยกลัวใคร มีชนักติดหลัง
แค่คิดก็สนุกแล้วค่ะ :laugh:
-
หวานจังเลย อิจฉาพีมอ่ะ
ภูมิน่ารักมาก :man1:
-
เฮ้ย แม่มหวานเกินไปแร้วววววววววววว อิจฉา'อินู๋พีม'ว้อยยยยยย
.
.
แฉ เรื่อง'พี่องุ่น'ออกมาเร็วๆเลย คิว-เต้ยไว้ก่อนๆ เอา พี่องุ่นกะน้องปันก่อนเลย.....
-
ปันชอบกินองุ่น 5555
ภูมิหวานๆ หยดเมียตัวเองตลอด
กดพีมบนรถเลยภูมิ 555 :z1: อยากเห็น
-
อยากรู้จังว่ามีใครเป็นต้นแบบของปันมั้ยคะ 555+
-
ปันปันแอบมีความลับหรอออออออออ ใครน๊าพี่องุ่นเนี่ย อยากรู้
เดี๋ยววนี้ชักจะหวานกันเกินไปแล้วนะภูมิพีม อิจฉา ฮ่าๆๆๆ
อยากเห็นคู่คิวเต้ยหวานมั่ง คิดถึงๆ ช่วงนี้มีแต่น้องเต้ยวีนตลอด หุหุ
-
ชอบค่ะ ชอบแก๊งนี้ทั้งแก๊ง ฮาจริงๆ :laugh:
ไอ้หล่อ.... หวานซ่ะ ฮึๆ เล่นเอาเตี้ยเขิน :-[
-
อ๊ายยยยยยยยยย อะไรยังไง...ปันปัน - องุ่น มันมีอะไรในป่า (เดียวกัน) รึป่าวคะ ?? :o8:
ปันปันเล่นไม่ปฏิเสธด้วย เอาแต่ไล่เตะน้องแมทอย่างเดียว...งี้มีลุ้นนำเทรนด์อ่ะดิที่รัก
ต้องติดตามต่อไปอย่างใกล้ชิด คิคิ
แต่พอพาร์ทหลัง เจอความหวานหยดย้อย ซึ้งขั้นเทพของน้องภูมิไป
อยากจะละลายตายกลายเป็น "พีม" เสียจริงๆ :impress2:
ขอบคุณสำหรับอีกตอนสนุกๆ อีกทำให้ทั้งหัวเราะและอมยิ้มอีกแล้วจ้าาาาาา :กอด1:
-
:-[ หวานไม่เกรงใจกันมั่งเลย
-
ตอนนี้ภูมิกับพีมน่าีัรักมากก
หวานกันซะ หยอดเล็กหยอดน้อย :impress2:
ฮาปันอะ "กูไม่อยากเสวนากับพวกมีอัณฑะ" :m20:
พูดผิดไปเยอะเลยนะ ตอนนี้ปันกำลังจะมีคู่หรอ ?
รออ่านตอนไปเที่ยวกระบี่นะคะ
-
โอยยย อยากมีแฟนแบบภูมิเว้ยยย!!!!!
ชอบบบ จะหวานไปไหมจ๊ะผัวไอ้เตี้ย
ทำกันตัวน่ารักตลอดดดดดด , 555555
อั้นล้ะ ปันสุ่มเงียบหรอ โหยไม่ได้นะๆ
คุณทะเลใจมาเคลียร์ด่วนน!
:laugh: :laugh:
+1 ให้จ้า จุ๊บบบบ
-
โอ๊ยยยยยย ภูมิหวานได้ตลอดเวลา
คู่นี้เค้าน่ารักกันจริงๆ เล้ยยย
-
อย่าบอกนะ... ว่าจะมีคู่ใหม่มาอีกแล้ว
ปันปันกับพี่องุ่น -/////////-
อยากรู้จังว่าจอมรั่วอย่างปันถ้ามีแฟนแล้วจะเป็นไง
อ่านตอนนี้แล้วยังฮาเหมือนเดิม 555
คิดได้ไงเนี่ยวิชาเป็นเกย์
โดยเฉพาะข้อที่มันเป็นแทนกะฟ่าง
ตลกมาก 555555
ปล.เชียร์ให้รวมเล่มจริงๆนะ อยากได้มากๆค่ะ
ถ้าทำจริงจะซื้อแน่ๆ *สัญญา*
-
ไปกระบี่เสร็จทุกราย กร๊ากกกกกกกก
แต่ที่รู้รู้ เสร็จกันตั้งแต่ยังไม่ไปกระบี่นะ 555555
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก คนอ่านตายสนิทค่า
รักภูมิเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมน่ารักขนาดนี้อ่ะ
หวานแหววหยดย้อยมากพ่อคุณ อิจฉาพีมมากมาย
ทำไมรู้สึกพาร์ทนี้จะหวานกว่าพาร์ทอื่นๆที่ผ่านมาเลยใช่มั้ยคะ
อ่านไปกรี๊ดไป อกอีแป้นจะแตก สุดยอดดดดดดดด
ชอบพีมตอนง้อภูมิด้วย โมเอะมากอ่ะน้องหนู
อิจฉาพวกหนุ่มๆสอบเสร็จแล้ว ส่วนเราจะตายอยู่แล้วเนี่ย
อยากอ่านพาร์ทกระบี่แล้วค่ะ มันต้องหนุกมากแน่ๆ
ให้คลื่นตามไปด้วยได้มั้ยคะ ไปทำให้ภูมิคลั่งหน่อยดิ ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่ตาลก็สู้ๆกับการสอบเช่นกันนะคะ แล้วหลังสอบเสร็จขอจัดเต็ม อัพทุกวันอะไรอย่างงี้ หุๆ
ส่วนตัวถามว่าอยากให้รวมเล่มมั้ยตอบได้ว่าอยากมากค่ะ แต่ยังไม่อยากให้มีประกาศเลย
เพราะถ้าพี่ตาลบอกจะรวมเล่ม มันก็หมายถึงว่าเรื่องนี้จะจบแล้วใช่มั้ยล่ะคะ
งั้นยอมตามอ่านไปเรื่อยๆก่อนดีกว่า ทำใจให้เรื่องนี้จบไม่ได้จริงๆค่ะ รักเรื่องนี้มาก><
-
:o8: :-[
หวานไม่เกรงใจคนอ่านเลย
เฮียภูมิหวานตลอดไม่ให้พี่พีมหลงไม่รู้จะว่าไงแล้ว
อิจฉาแต่อยากรู้เรื่องน้ององุ่นอ่ะใครเอ่ย :z2:
-
:o8: :o8:
เขินเขินแทนพีมวุ้ยยยย หวานกันจั๊งงง อิจฉา ! ...
อยากตามไปส่องเป็นรุ่นน้องในมหาลัย อิ๊อิ๊
ปัีนปัน งานเข้าละ เห็นมาแต่ละที ฮาตลอดดดด มาแรงแซงโค้งนี่น่า 555555
มัวแต่แซวคนอื่น ถึงตาตัวเองบ้างละล่ะ :laugh:
-
ตอนนี้เขินมากกกกกกกกกกกกก ภูมิอ่าาาาา =////=
-
ปันมีคู่แล้ว :m20:
-
ภูมิเอ๊ยยยยยยยย บทจะซึ้งก็ซึ้งไม่ให้ตั้งตัวกันเลย
แต่ชอบนะ...เสื้อคู่ตัวนั้น :laugh:
ถ้ามีคนน่ารักๆอย่างน้องพีมมาอยู่ใกล้ๆ เค้าก็คงตัวเหมือนภูมิแหละ ไม่อยากปล่อยให้ห่างตัวเลย :-[
-
หนุ่มๆ ชักจะน่ารักกันใหญ่แล้ว ภูมิหวานกับพีมไม่แคร์สื่อจริงๆ
+เป็ดให้ค่ะ
-
อ่านตอนนี้แล้วเขินที่สุด พีมเลี้ยงภูมิด้วยน้ำตาลเหรอไงกัน หวานเจี๊ยบตลอดศก >//<
-
:-[ :-[
เขินแทนพีม
นับวันภูมิจะยิ่งโรแมนติกมาขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย...
ปล.ขอเรื่องพี่องุ่นเยอะๆนะคะ ไอ่ปันเสร็จแน่ :laugh:
-
พี่องุ่นคือใครหนอ :z2:
-
ภูมิจะหวานไปไหนนะ :o8: :o8: :o8:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย น้องภูมิ น่ารักอะไรเยี่ยงนี้ อิจฉาน้องพีมจริงๆ
ส่วนน้องปัน ยินดีต้อนรับสู่สมาคมลดโลกร้อนค่ะ งานนี้โดนเพื่อนเอาคืนแน่ๆ หลังจากไปแซวเค้าไว้เยอะ
ว่าแต่พี่องุ่นอะไรนั่น คงจะชอบของแปลกแน่ๆ 555
:pig4: ขอบคุณและสู้ๆนะคะ
-
อ๊ากกกกรีเควสน้ององุ่นด่วนค่ะ อยากเห็นหน้าค่าตา
ต้องน่ารักมากๆแน่เลย น้องแมทการันตีขนาดนั้น เอิ๊กก
ว่าแต่เอาปันอยู่นี่ ยิ่งอยากเห็นอ๊ากกกกก
-
ปันปันมีคู้แล้วเหรอ 555+ พี่องุุ่น แหมๆ อยากรู้เรื่องพ่อสุดฮาคนนี้จริงๆ กร๊ากกก
-
:haun4: ซึ้งๆๆ
-
เด๋วนี้หวานไม่แคร์สื่อนะน้องภูมิ
น้ออออร้ออออกอ้ะ
-
ภูมิทำไมขยันทำให้คนอ่านเขินจังเลยช่วงนี้ เขินแทนพีมเลยนะนี่ :impress2:
-
ภูมิ+พีม น่ารักมาก
แต่อยากรู้ว่า พี่องุ่นเป็นใครน่ะ ปันปัน :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4:
-
โอ้ย นั่งฮาคุณน้องปัน :m20: คู่พีมภูมินี่ก็หว๊านหวาน :o8:
:pig4:
-
พลาดแล้วปันเอ๊ยยยยยยยยยยยย....เล่ามาให้ว่องน้องแมท พี่ยังไม่แจ้งแก่ใจ
-
:-[น่ารักมาก ผัวไอ้เตี้ย
-
ฮาปันมาก ปันคิบอม ฮ่วย ต้องไลคึด้วยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไม “มือมึงเล็กจังพีม” เขิน อ่านอันนี้แล้วเขิน มีจูบมือด้วย >< :L2:
-
เิขินไม่ไหวแล้ววววววววววววววววววว :o8: :o8: :o8:
ปัน ไปกิ๊กองุ่ยหราาาา ร้ายนะเนี่ยยย :impress2: :impress2: :impress2:
-
กรี๊ดดดด หวานเหมือนเดิม
แต่ตะลึงตึงๆๆ :m30: ตรงคุณปันไปสอยพี่องุ่น ที่น้องแมทบอกว่าน่าร๊ากกกกมาได้ยังไง
-
“งั้นหัวใจมึงก็คงจะเท่านี้ กูจะปกป้องดูแลหัวใจมึงเองนะ”
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิจฉา พีมอะ อยากได้แบบนี้บ้าง
ยังคงคอนเซ็ป ความฮาและรั่ว คู่หู ปันมิค ว่าแต่พี่
องุ่นนี่ตกลงเสร็จน้องปันไปหรือยังงงงงงงงงง
แต่ปันคิดได้เนอะ เหนื่อยแต่ไม่เจ็บกับเจ็บแต่ไม่เหนื่อย
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา สาดดดดดดดดดดดดด
-
ภูมิน่ารักจัง :o8: :-[
+1 ให้ภูมิ
-
ภูมิน่ารักมากค่า :-[
อยากมีแบบนี้ซักคนค่า
-
ภูมิแมนมากๆ หวานสุดๆ คริคริ
อย่างนี้พีมไปไหนไม่รอดแล้ว
:impress2:
-
:กอด1:
-
+1 ให้จ้า
มันจะน่ารักไปถึงไหนกานนนนนนนนนนนนนน :n1: :n1:
รอจ้า :call: :call:
-
ไม่รู้จะพูดยังไงนอกจาก หวานแสดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
ชีวิตจริงถ้ามีแบบนี้หลงมาซักคนนะ (ไม่นับเวลาพูดจาหยาบคาย)จะจับแต่งงานแล้วขังในบ้านไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน ฮาๆๆๆๆๆ
ที่อ่านๆมาตลอดนี่เราชอบพีมนะ ตลกอย่างบอกไม่ถูก แต่ตอนนี้ชักหลงรักภูมิละ คนอะไรจะรักซาบซ่านได้ขนาดนี้ โว้วววว
ส่วนแก๊งเพื่อนๆนั้น ออกทีไรก็ขำน้ำตาเล็ดตลอด
แต่ไหนบอกจะไม่มีเกย์ในแก๊งเพิ่มไงค้า....แต่คู่องุ่นนี่มาไงอ๊ะ
:กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หวานละมุนละไม อยู่ในทุกตอน
ภูมิน่ารักมากมายอ่ะ
อยากบอกว่าไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ
อยากให้มีเรื่อยๆ เพราะหลงรักตัวละครทุกตัวไปแล้วอ่ะ
แอบเห็นสปอยของปันปัน
พี่องุ่นจ๋า.... :really2:
เป็นกำลังใจให้นะคะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
ปล.แต่ละมุกเนี่ยจะฮาไปไหนคะ นั่งอ่านทีไรขำน้ำตาเล็ดตลอด :laugh:
-
ถ้าจะหวานไม่เกรงใจคนอ่านขนาดนี้นะ.... ภูมิพีม ชั้นขอสั่งให้ไปขังตัวเองอยู่ในห้องนั้นละสองคน !!!
อย่าได้โผล่มาให้เห็นอีกกกกกกก อิจฉาโว้ยยยย ไอเสื้อเสี่ยวๆสองตัวนี้นี่มันเป็นปัญหาของพีมจริงๆ ฮ่าๆๆ
พูดไปบ่นไปก็ต้องตามใจผัวไอเตี้ยอยู่ดี ใส่ออกข้างนอกให้คนอ่านขำก๊ากเล่นๆ 55555
ไม่เคยชนะภูมิจริงจังอ่ะ ก๊ากกก สุดท้ายก็ต้องงยอมไปเสี่ยวอยู่ที่บิ๊กซี ฮ่าาาา แล้วดูง้อกันได้ไม่เกรงใจกูเลย TT
อิจฉาโว้ยยยยยยยยยยย “น๊า เตง เดี๋ยวเค้าซื้อเท็ดดี้แบร์คอเลคชั่นใหม่ให้ตัวนึงนะ ดีกันนะ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดด อีน้องพีมมมมมมมม ทำไมเจ๊ไม่เจอหนูก่อนไอหมาภูมิ เจ๊จะขอล่อหนูกลางซุปเปอร์บ้าง !
ง้อไอหมาภูมิแบบนี้แล้วมันจะแปลกตรงไหนที่ อีกคนจะตอบกลับมาแบบเน้.... “ภูมิขอโทษ หายงอนนะคะคนดี”
ตอนนี้ฟิลเจ๊เปลี่ยนไปเป็น ทำไมชั้นไม่เจอผู้ชายแบบภูมิก่อนพีมบ้างงง กรีดร้องไปดังสามบ้านแปดบ้านนนนนน
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก >_< ว่าแต่....องุ่นมาแต่ที่แห่งใด O.O ปันปันนนนนนนนน
จะเปลี่ยนสปีชี่หรออออ แต่ยังดีที่ไม่ใช่คนในกลุ่มนะ เอาจริงจัง ฮาาาา ที่เหลือๆไว้ให้เค้าแทะโลมเหอะนะคุณตาล
ดูพี่หมอกับน้องแมทมีจับมือกันเบาเบา อย่าเอากันเองนะค่ะ เก็บตัวเองไว้ให้พี่เหอะ (ไปนู้นละตรู ฮ่าๆๆๆๆ)
-
ปันฮามากกก มีคนซุกไว้เงียบเชียว 555
อยากได้พ่อบ้านแบบภูมิสักคนนะเนี่ย น่ารักไปไหนน
-
โฮกกกกกกก เราจะไปเปิดกล้องวงจรปิดบิ๊กซีดู!!! 5555++
จัดพี่องุ่นมาแล้ว อย่าให้มาเปล่านะ คุณตาลลลลล จัดโลด!! ไอ้ปันโดนแน่!!!
จะเอาเสื้อเมียไอ้หล่อออออ 5555
-
หวานกันจริงๆ :-[
-
อ๊ายยยย ภูมิน่ารักอีกแล้ว ผัวไอ้เตี้ย เจ๋งเป็นบ้าเลย o13
-
โอ๊ยยย หวานจัง อิจฉานะ
-
ว่าแล้วทำไมปันปันถึงรู้ดี ทำตัวเป็นกูรูเรื่องเกย์จังที่แท้มี องุ่นนนนนนนนนนน ซ่อนไว้นี่เอง
2P นี่จะหวีทหวานไปไหนเนี่ย เค้าร้อนตานะ :o8:
-
ไอ้เราก้อนึกว่าปันปันจะได้สาระมีชื่อ กวิน หรือน้องกวิน พี่กวิน ก้อเห็นปันปันชอบเพนกวิน
แต่ชอบกินองุ่นซะได้
แต่อย่างปันปันนี่คงดูแลใครไม่ได้ ท่าทางหน้าถูกดูแลมากกว่า กวนอย่างงี้ต้องมีคนมาปราบ
-
ปัน รุก :a5: โอว พลิกล็อค มันหน้าจะรับมากกว่านะ อยากเจอองุ่นของปันแล้วสิ o18
สองพีเค้าหวานกันไม่บันยะบันยัง :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่องุ่นคือครายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เฮียปันจะนอกใจเค้าหราาาาาาาาาาาา :o12:
โอ๊ยตอนนี้ภูมิพีมหวานเอาโล่คร๊าาาา
น่าฮักขนาดดดดดดดดดดดดดด>0<
-
น้องภูมิคะะะะะะ
“ภูมิขอโทษ หายงอนนะคะคนดี” อร๊ายย ยย ย ยย :m3:
น่ารักซะ ~ ทำไมหนูน่ารักยังงี้คะลูก :o8:
ยอดชายนายปัน เสร็จแน่ เกย์รูของนายมีที่มาอย่างนี้นั้นเอง :m12:
:กอด1:น้องตาลคนสวย สอบสู้ๆค่ะ
-
เต้ยปีนไปกลิ้งเล่นบนตัวไอ้คิว...น้องเต้ยเป็นตัวละครไซส์มินิSD เหรอเนี่ย :m28:
ปันกับพี่องุ่น เราว่าพี่เค้าต้องเป็นคนใจเย็นเหมือนครูอนุบาลแน่ๆเลย รอดูความคืบหน้าค่ะ
ส่วนเสื้อคู่ ใส่ที่ไหนก็ไม่ตายอนาจเท่าใส่ให้เพื่อนกลุ่มนี้เห็นมั้งคะ ตายด้วยลมปากแน่พีม
-
:z3: เค้าก็ยังไม่หลุดพ้นจากวังวนการสอบมหาประลัยนี่เหมือนกันคุณตาล มันช่างสูบพลังเราไปมหาศาล :z10:
เิ่พิ่งจะได้เข้ามาอ่าน วันนี้ก็มีสอบบ่าย ถามว่าเราอ่านทบทวนอีกรอบก่อนสอบมั้ย ตอบเลยว่าไม่ กรูจะอ่านนิยาย ฮาาาา
แล้วก็พุ่งใส่เรื่องนี้แบบไม่รีรอเลยทีเดียว คริคริ
รอตอนไปกระบี่อย่างใจจดใจจ่อนะค้าบบบ
ปล.เชี่ยคุณปันจ้ะ เดี๋ยวเอ็งมีเคลียร์ แอบกินองุ่นหราาาาา :fox2:
-
:m1:
-
อ๊ายยย เขิน>< :o8:
ทำไมภูมิน่ารักเเบบนี้น่ะ ขอได้มั้ยพีม (ไม่ให้เว๊ย!!! :m31::พีม)
ปันแอบไปกินองุ่นตอนไหนเนี้ย ไม่บอกกันเลย 555
-
ตอนนี้เค้าหวานกันไม่บันยะบันยังจริงๆ :-[
-
ว่าแต่ว่า องุ่น นี่ใครเอ่ย :z1: :z1:
-
ไม่มีคำบรรยาย แค่อยากบอกว่ารวมเล่มเมื่อไร เมล์มาบอกด้วยที่ question09อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
อยากได้ P&P มานอนกกนอนกอด 555
-
ภูมิกับพีม หวานกันจนน้ำตาลเต็มจอแล้วเนี่ย :impress2: :impress2: :impress2:
และแล้วความลับของปันก็ไม่มีในโลก 5555555 แต่ปัน เป็นเกย์ด้วยจริงเหรอ :m20: :m20: :m20:
อยากอ่าน คิวกับ เต้ย และก็แทนกับฟ่าง อีกบ้างอ่ะครับคุณตาล
-
คุณตาลลล ตามอ่านอยู่ 2 วัน ในที่สุดก็ตามทัน :a2:
อยากบอกคุณตาลว่า ไม่เคยอ่านเรื่องไหนแล้วปวดท้องเท่าเรื่องนี้มาก่อน
มันฮา มันซึ้ง มันหวาน มีครบทุกรสจริงๆ
เรื่องนี้อ่านที่สาธารณะไม่ได้นะ เค้าหาว่าบ้า (โดนมาแล้ว) :m20:
ทุกคำพูดของทุกตัวละคร ไม่รู้คุณตาลไปสรรหามาจากไหน ฮามาก โดยเฉพาะปัน
ขอโทษนะคะที่อ่านรวดเดียวแล้วเม้นท์ทีเดียวเลย แบบว่ามันหยุดอ่านไม่ได้อ่ะ
จะติดตามต่อไปนะคะ รวมเล่มเมื่อไรขอจองเลยค่ะ
สุดท้ายขอบคุณคนเขียนมากนะคะ สำหรับเรื่องราวที่สนุกอย่างนี้
ปล ขอให้โชคดีในการสอบค่ะ เก็ทเอๆๆๆ
-
:mc4: จุดประทัดให้กับปัน
ผู้ชายอะไรฮาสุดยอดมาก
แต่ละมุข ว่าแต่พี่องุ่น เรื่องจริงเป็นอย่างไร
อยากรู้ด่วน
ภูมิกับพีมก็ยังเหมือนเดิม สุขยอด
-
อ้าวๆๆๆ ปันปันค่ะ อะไรยังไงค่ะเนี่ย กลายพันธ์ไปอีกคนแล้วหรอ
แง่ เค้าเสียดายคนหล่อออออ
น้องภูมิน้องพีมยังคงหวานไม่เลิกเลยนะค่ะ
แต่ก็ดีแล้วค่ะ หวานแบบนี้คนอ่านช๊อบชอบ
ขอให้น้องตาลสอบได้เอหมดทุกวิชาเลยนะค่ะ
-
บ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ เขิลลลลลลลลลลลลล มาหวีดกัน ในรถงี้ คนอ่านก็ละลายคาคอมซิคะะะะะะะะะ ฮ่าๆๆๆ
น่ารักมิหยอกกกกก วู้ววววววววว
-
อยากรู้ว่าปัน สู่การเป็น How to gay ได้อย่างไร
55555
-
p&p หวานตลอดดดดด
-
:z1: แล่ว แล่ว แล่ว
ปัน คิ บอม จะสอยของสูงซะง้านนนนน
ซุ่ม นะเนี่ย o13
-
อ่านเรื่องนี้แล้วเขินปนขำอ่ะ
รู้ตัวอีกทีปวดท้องเพราะหัวเราะมากไปแล้ววววว :laugh: :laugh: :laugh:
เหนื่อยนะเนี่ย...
-
+1 # 513 ให้คุณตาลค่ะ
เห็นบอกว่ามีปกหนังสือแล้ว แล้วหนังสือล่ะคะ จะมาตอนไหนเอ่ย :impress2:
ปอลอ คิดถึงน้องฝันด้วยอ่ะ :L1:
-
:m20: ชอบอ่านหนุ่มๆกลุ่มนี้คุยกัน ฮาดี น่ารักด้วย คู่ภูมิพีม :กอด1:
-
:m20: :m20: แอบสงสารพีมมอะ โดนตลอดๆๆ น๊อคเอาท์ตลอดๆ
ปัน องุ่นคือใคร ตัวเล็กกว่าพีมอีกเนี่ยนะ :a5: :a5:
แทนกับฟ่างงง
ฟ่างคือทีุ่สุดของที่สุด 5555 อยากจะไปกระบี่มั่งงงง
-
ติดตาอยู่เสมอ นะคับ เรื่องนี้ พี่เคนจัง เค้าปู่เสื่อรออยู่นะฮะ
ปล.ให้กำลังใจการอ่านหนังสือสอบfinal ด้วยการอ่าน นิยาย อิอิ^^
-
o13
-
ก่อนไปกระบีพาไปหาองุ่นก่อนดิ แบบว่าคาใจอ่ะ
-
ห่างหายไปนาน กว่าจะตามอ่านเรื่องนี้ทัน :เฮ้อ:
ภูมิพีมและเดอะแก๊งค์ยังคงน่ารักเหมือนเดิมเลย :กอด1:
-
อร้ายยยย เขิลแทนพี่พีมอะ
เดี๋ยวนี้พี่ภูมิชักจะหวานมากไปแล้วนะเนี่ย 555 แต่ก็น่ารัก
อ้ากกกกกกกกกกกกก ช็อค!!!!
ไม่น่าเชื่อว่าคนต่อไปจะเป็นพี่ปัน (เราก็ลุ้นเฮียเชนตั้งนาน)
อยากเห็นแฟนพี่ปันอะ
อยากรู้จะนิสัยยังไงถึงอยู่กับพี่ปันได้ 555
-
คุณตาล o13 กดLike 100 ครั้งอ่ะ
2 P นี่หวานได้ใจมากๆคะ :กอด1:
ปล.รวมเล่มด้วยนะ ตอนนี้จองปกไว้ก่อน :z2:
-
รอคร้าบบบบบบ
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ >> รวดเดียวจบ (ได้ข่าวว่าอาทิตย์หน้าสอบ 555)
สนุกมากกกกกก!!!! o13
ชอบเรื่องนี้สุดๆ แล้วก็ชอบปันสุดๆเลยค่ะ!! (แอบรู้สึกอกหักเล็กๆกับคำว่า "พี่องุ่น" :o12: ฮี๊ยยยยยย ให้ปันโสดๆว่างๆอยู่ในจินตนาการคนอ่านอย่างเดียวไม่ได้หรอคะ? หึงค่ะหึง!!! :angry2:)
มิคกับปันน่ารักมากกกกก(<< อยากได้อย่างนี้ซักคน) น่ารักจนแบบภูมิกับพีมหมองกันไปเลยทีเดียววว (แต่สำหรับพ่อภูมิ หนูดูจะเถรตรงและเปิดเผยมากมายนะคะ)
ปล.รู้สึกเหมือนหลังๆคลื่นจะซา 5555
-
ไม่สนมันแล้วภูมิพีม ตอนนี้ในใจมีปันคนเดียว -/- ผลตอบรับปันดีเกินคาด 5555 คิดเหมือนหลายๆคห.ตอนแรกคิดว่าปันจะเคะ :laugh:
-
อ่านจบซะที เย้ๆ รอตอนต่อไปนะคะ ประทับใจอย่างแรง ^^
ปล รักเทพปันจริงจังค่ะ เสียดายว่าต้องยกให้น้ององุ่น คริคริ
ขำท้องแข็ง
-
ไม่เคยอ่าน พึ่งอ่านจบ 2วันแน่ะ 555+ เป็นคนอ่านหนังสือช้ามาก
เนื้อเรื่องสนุกมากครับ อธิบายจนเห็นภาพเลย นี่อ่านจนไม่ได้เข้าเล่นเกมส์ 2 วันเลยนะครับ(เพราะมันน่าติดตามมากมาย)
ผมว่าคุณตาลต้องทำการบ้านมาดีแน่ๆ อย่างตอนที่เข้าเชียร์คณะวิศวะอะ>< ไม่รู้นึกว่าคุณตาลเรียนวิศวะซะอีก เป๊ะๆเลย>< อ่านแล้วเหนือยแทน(นี่กุรอดมาได้ไงหว่า)
รีบมาต่อไวๆนะครับ จะคอยติดตาม
ปล.ขอคุณสำหรับงานเขียนดีๆครับ มีความสุขมากมาย
ปล.อีกที ช่วงนี้ปันปันมาแรงแฮะ แต่ก็ยังเชียร์ราชนิกุลเบียร์อยู่น้าาา 555+
-
เข้ามานั่งรอ ภูมิ กะ พีม ต่อไป :z3: มาต่อเร็วๆๆน๊าาา
-
พึ่งเข้ามาอ่านตามคำลำลือว่าสนุก อ่านไปห้าตอน
สนุกสมคำลำลือค่ะ
-
ชอบมิคกับปัน ฮาได้อีก :m20:
-
ชอบอ่า รอนะครับ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ยังตามไม่ทันเลย
บอร์ดเดี้ยงไปซะก่อน ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกยังมีอีกตอนล่าสุดใช่มั้ยค่ะ
รออ่านต่อนะ อ่านเรื่องนี้แล้วเลือกข้างไม่ได้เลยน่ารักกันทุกคน
-
รออ่านตอนใหม่น๊าา ~
:-[
-
ตอนที่ 54 เที่ยวทะเล [Part.1]
เย้เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! วันนี้เป็นวันดีครับ พวกผมได้ฤกษ์เดินทางสู่กระบี่แล้วคร้าบบบบบบบบบบบบ^o^ ตื่นเต้นจนนอนแทบไม่หลับ ไปๆมาๆเลยไม่ได้นอน เพราะหลังจากที่ผมจัดของ จัดกระเป๋าเสร็จเกือบๆเที่ยงคืนกำลังจะนอน
ไอ้แทนเสือกโทรมาบอกว่าจะเปลี่ยนเวลาออกเดินทาง จากตีห้ามาเป็นตีสาม เหตุเพราะเชี่ยฟ่างองค์ลง เกิดอยากไปกระทันหัน ห่าแทนแม่งก็เอาใจเมีย เลยโดนไอ้ภูมิด่าไปคนละยกทั้งพี่ชายพี่เขย เพราะภูมิมันยังไม่ได้นอน กูก็ยังไม่ได้นอนเหมือนกัน เชี่ยฟ่าง
สรุปก็ได้งีบกันแค่คนล่ะชั่วโมงสองชั่วโมง แล้วก็ออกจากคอนโดกันตั้งแต่ตีสาม จนตอนนี้จะบ่ายแล้วแต่แม่งยังขับไม่ถึงไหนกันเลยครับ เจอปั๊มก็พัก เจอไข่เค็ม ข้าวหลามข้างทางก็แวะ ตรงไหนสวยๆแม่งก็ลงไปถ่ายรูป ไม่ทราบว่ามึงจะชิลล์กันไปไหนคร้าบบบบ ชาติหน้าจะถึงไหมเนี่ยกระบี่เนี้ยยยยย
อาจจะเป็นเพราะทริปนี้พวกเรายังยึดคอนเซปสโลแกนเดิมประจำกลุ่มครับ นั่นคือ “ชิลล์” สั้นๆง่ายๆได้ใจความ เพราะฉะนั้นการเดินทางสู่จังหวัดกระบี่ครั้งนี้เลยมารถส่วนตัวกัน โดยมีผู้ร่วมอนุโมทนาอาสาเอารถมาสามคัน คือ รถไอ้เบียร์ ไอ้แทน และรถไอ้หมาภูมิ ผู้โดยสารสัมพะเวสีที่เกาะรถไอ้เบียร์ก็มี ไอ้เชน ไอ้มิค ไอ้แมท
ส่วนรถไอ้แทนจะมีใครไปไม่ได้ครับ นอกจากตุ๊กตาหน้าหล่อที่นั่งหน้ารถคู่คนขับ ใช่ครับไอ้ฟ่างนั่นเอง ตามมาด้วยแขกผู้มีเกิบอย่างไอ้ปัน ผมว่าป่านนี้มันคงโดนไอ้ฟ่างล้วงควาบลับไปถึงพวงองุ่นแล้วมั้งฮ่าๆๆ
(ซับไตเติ้ล“เกิบ”เป็นคำนามแปลว่า”รองเท้า” แต่บางครั้งเกิบอาจจะทำหน้าที่เป็นคำกริยาแสดงอาการได้ อาทิเช่น บิน ลอย กระแทกปาก โปเต้น(ผวนเอง) ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และอารมณ์ของผู้สวมใส่ในขณะนั้น เกิบ เป็นภาษาไทยที่นิยมใช้ในแถบภาคตะวันออกเฉียงเหนือ// ภาษาไทยวันละคำกับทะเลหัวใจ บู่ววว:P) :pigha2:
ส่วนรถภูมิ ก็ต้องมีผมแสตนบายอยู่แล้ว ^^และยังมีไอ้คู่รักป่วนประสาทเชี่ยคิวกับเชี่ยน้องเต้ย นั่งโต้วาทีกันอยู่ข้างหลัง พวกมันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ออกจากกรุงเทพจนจะเข้าประจวบแล้วครับ-_-เรียกว่าไม่ต้องเปิดเพลงรถก็ไม่เงียบเหงา
ผมหันกลับไปมองไอ้สองตัวเขียวๆที่เถียงกันอยู่ข้างหลัง ที่เขียวไม่ใช่มุมปากหรือเบ้าตานะครับ แต่เป็นเสื้อจำได้ใช่มั้ยครับที่ไอ้คิวเป็นโรคชอบให้คนในกลุ่มใส่เสื้อเหมือนกัน คราวนี้มันสั่งมาในตีม รด.ซึ่งมันทำให้พวกผมปวดตับมาก ดีนะที่ผมยังรื้อเจอ ไม่ได้ใส่มานาน แต่ไม่น่าเชื่อว่ากูหาเจอครับ ที่สำคัญกูยังใส่ได้ครับพี่น้อง
ถึงแม้มีเสียงคัดค้านว่าขอเปลี่ยนตีมได้มั้ยแต่สุดท้ายก็ต้องใส่(บอกแล้วว่าไอ้คิวมันมีของ แม้แต่ไอ้ฟ่างยังต้องยอมให้เลยเรื่องเสื้อ) แม่งผ่านด่านตรวจแต่ละทีกูกลัวจะถูกเค้าคิดว่าเป็นทหารกองเกินถูกเรียกไปช่วยรบที่ชายแดนใต้ ก็เล่นเขียวขจีขยี้ปอดทั้งคันรถ เสื้อ รด กางเกงขาสั้น หนีบแตะ เหมือนลดอายุพวกผมไปเยอะเลย แต่ยังไง ไอ่พีมก็หล่อ อุวะ อุวะ ฮ่าฮ่าฮ่า ขอหมายเหตุนิดนึง ภูมิใส่เสื้อ รด แล้ว หล่อมากกกกก
“เฮียๆๆๆเฮียภูมิ เฮียเบียร์จะแซงเราแล้ว เฮียสปีดเลยๆ ทำไมเฮียเบียร์ขับเร็วจังวะ”
“มันก็ขับเร็วสิ ไอ้เบียร์มันเป็นแชมป์แข่งรถ มึงไม่รู้เหรอ” ไอ้ภูมิถาม
“เฮียภูมิก็แชมป์เหมือนกันเต้ยรู้ เฮียอ่ะเร็วๆดิเดี๋ยวพวกเฮียเบียร์ชนะ อ๊ากกก เค้าแซงแล้วอ้า โหยยยยยยย ไอ้แมทต้องหัวเราะเยาะเต้ยแน่ๆ”
เอ่อ เชี่ยน้องเต้ยครับ เราไม่ได้แข่งแรลลี่รถครอบครัวนะเว้ย แต่จะว่าไปแล้วรถพวกผมรั้งท้ายตลอดเลยว่ะ ก็เพราะไอ้เต้ยนี่แหละเดี๋ยวให้จอดดูนั่น เดี๋ยวจะลงซื้อนี่ มีหนนึงตอนนั้นไอ้คิวมันเปลี่ยนมาเป็นคนขับ
(พวกผมจะเปลี่ยนมือกันทุกๆร้อยกิโลเมตรน่ะครับ ขับชิลล์ๆกินลม ขับไม่เร็วเหยียบแค่100 120กรั่กๆ) ไอ้เต้ยมันอยากลงไปซื้อว่าวที่เค้าขายตามข้างทางอ่ะครับ ไอ้คิวก็พาลงไป แล้วมันก็แกล้งทิ้งไอ้เต้ย โดยการวิ่งกลับมาแล้วออกรถไม่รอแฟน กร้ากกกกก ไอ้เต้ยมันโกรธลงไปนั่งกลางถนนเลย ดีนะที่ไม่มีรถสวนมา ไม่งั้นเหอๆ
“เต้ย มึงไปยุ่งอะไรกับเค้า นั่งเงียบๆซักสองนาทีได้มั้ย” เอาแล้วครับ เริ่มเปิดฉากอีกแล้ว
“ก็เต้ยอยากให้รถเรานำหน้าคนอื่น ดูดิอุตส่าห์แซงเฮียแทนได้ ถูกเค้าแซงกลับล่ะ”
“ถ้ามึงไม่บอกให้กูจอดบ่อยๆเราคงไปถึงมาเลเซียแล้วล่ะเต้ย” ไอ้ภูมิยิ้มให้ไอ้เต้ยผ่านกระจก ไอ้เด็กนั่นก็ไม่สนใจ มันคุ้ยถุงของกินต่อ
“แฮ่ ทาร์ตไข่ เฮียพีมเฮียภูมิกินมั้ย”
“ฮื่อไม่เอาไม่ชอบของหวาน แล้วมึงกินไข่ได้แล้วเหรอเต้ย ไหนบอกว่ากินเจ” ไอ้ภูมิถาม
“มันหมดช่วงกินแล้วเฮียภูมิ หม่าม๊าบอกว่าปีนี้เต้ยทำตัวดี ซื่อสัตย์ เต้ยจะได้บุญเยอะ”
“ถุย ซื่อสัตย์? กูเห็นแม่งซื้อหูฉลามมา บอกทำจากแป้ง ถ้ามึงจะกินแบบนั้นนะ กูว่ามึงกินวัวเป็นตัวๆเลยดีกว่า แม่งตัดกิเลสไม่ได้” ฮ่าๆๆ กินวัวเป็นตัวๆนี่ปอบรึเปล่าวะคิว
“ฮุ๊ พี่คิว ก็เต้ยอยากกินอ่ะมันก็ต้องมีบ้าง แต่ช่วงกินเจมันลดการฆ่าสัตว์ได้เหอะ พี่คิวกินไวท์ช็อคป่ะเต้ยป้อนกินมั้ย” สามารถมากน้องกู มีหลายอารมณ์ในประโยคเดียว
“ฮื่อ กูจะขย้อนออกมาล่ะ มึงจะยัดห่าไรนักหนาห๊ะเต้ย เลิกกินได้แล้ว”
“มึงก็เอาใจมันหน่อยดิคิว อย่าเอาแต่ด่าแต่ว่ามัน” ผมหันไปบอก จริงๆคืออยากแกล้งพวกมันมากกว่า ไม่ได้ห่วงไอ้เต้ยหรอก เป็นพี่ที่ดีมากกู คึคึ
“ใช่ๆเฮียพีม พี่คิวชอบว่าเต้ย ด่าเหมือนเต้ยไม่มีหัวใจ เต้ยก็เจ็บเป็นนะ พี่คิวแกะปีโป้ให้เต้ยหน่อยดิ” ปากมันก็พูดไป มือมันก็ควานหาของกินไป คือ มึงไม่ได้จริงจังกับคำพูดมึงเลยใช่มั้ยไอ้เต้ย
“หึหึ มึงปวดหัวมั้ยคิว”
“มากกกกกกกกกกกภูมิ กูพูดจริงๆนะมึง บางครั้งกูอยากได้ยาสลบมาโปะไอ้เต้ยมากมันไฮเปอร์จริงๆนะเว้ย แม่งบางคืนนะ มันลุกมาเต้น ตีลังกาเอาหัวไถไปกับพื้นตอนตีสามสี่ ห่า กูตกใจนึกว่าผีเข้า” ถึงจะบ่นยังไง ไอ้คิวก็กำลังเอาปากแกะปีโป้ โดยมีไอ้เต้ยกัดปากชะโงกหน้าเข้าไปรอลุ้นอยู่ใกล้ๆ
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร
ถ้าใจเรายังผูกกัน
เสียงเพลงเรียกเข้าของผมดังปุ๊บไอ้ภูมิก็หันมามองปั๊บ และก่อนที่ผมจะกดรับสาย ผมก็ต้องยื่นโทรศัพท์ไปให้ภูมิดูหน้าจอก่อนว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นใคร เพื่อที่มันจะได้พิจารณาว่าให้กระผมรับสายได้หรือไม่ได้ ถ้าเป็นเบอร์แปลกๆนี่หมดสิทธิ์ครับ มันจะเอาไปคุยเอง โรคหวงขึ้นสมอง ToT
ซึ่งครั้งนี้คนที่โทรมาก็คือคนที่ขับรถนำขบวนอยู่ ไอ้หมอฟันครับ พอภูมิเห็นมันก็หันไปสนใจการขับรถต่อ
“เออว่าไงมึง….อืม….. เออๆได้” ไอ้เชนมันโทรมาบอกว่าแวะพักรถ(อีกแล้วครับท่าน)
“ว่าไง”
“พวกมันบอกว่ารออยู่ปั๊มหน้า” แวะปั๊มอีกแล้ว -_- กูอยากถึงกระบี่เร็วๆ กูอยากเล่นน้ำ เข้าใจกูม๊ายยยยยยยยยยย :serius2:
“ดีเหมือนกันเมื่อยแล้ว คิวมึงมาเปลี่ยนกูด้วยนะ”
“อืม เออภูมิ มึงเติมน้ำมันเลยดีกว่า กูขี้เกียจแวะอีก จะได้ขับยาวเลย”
ถึงปั๊มที่นัดแนะกัน ก็เห็นพวกไอ้เบียร์ ไอ้เชนลงมายืนยืดเส้นยืดสาย แต่ไม่เห็นเงาหัวไอ้มิค สงสัยมันคงหลับอยู่ในรถ พอจอดรถให้เด็กปั๊มมาเติมน้ำมัน ไอ้คิวก็กอดคอไอ้เต้ยเดินไปสมทบกับพวกนั้นที่อเมซอน ผมรอไปพร้อมภูมิ เลยลงมายืนบิดคอบิดแขนแก้เมื่อยอยู่ข้างๆตู้จ่ายน้ำมัน ซักพักภูมิมันก็กดเลื่อนกระจกลง
“พีม อย่าไปยืนตรงนั้น เดี๋ยวไฟไหม้” ผมเลิกคิ้ว มองหน้าภูมิงงๆ ไอ้ภูมิมันเลยชี้ไปที่ป้ายที่อยู่ใกล้ๆหัวผม ผมค่อยๆไล่อ่านทีละตัว
“วัต ถุ ไว ไฟ”เชี่ยแม่งงงงงงงง ไอ่ฟายยยยยย ผมวิ่งเข้าไปตบหัวไอ้หล่อเลยครับ มันก็เอาแต่กุมท้องหัวเราะเหมือนถูกใจนักหนา ไอ้ลูกหมา ไอ้เลว ถ้ากูเป็นวัตถุไวไฟ มึงก็เชื้อเพลิงดีๆนี่เอง
สาดดดดดดดดดดดดดด :z6:
ช่วงเวลานี้พวกผมกำลังนั่งพัก นั่งจิบกาแฟหอมๆ บรรยากาศในร้านร่มรื่นเป็นธรรมชาติดี เห็นแล้วก็คิดถึงร้านอาปุ้ย สำหรับผมดื่มกาแฟที่ไหนก็ไม่อร่อยติดใจเท่าร้านสวนกาแฟแล้วครับ ขายของสุดตัวนะฮ๊าฟฟฟฟ พอๆ อย่าฮาพีมอย่าฮา
“พีมๆ กูเหมือน ณเดชน์มั้ย” หลังจากพักจนพอใจพวกผมก็เข้ามาซื้อของกินในเซเว่น และไอ้ปันมันกำลังถือขวดน้ำส้มยี่ห้อหนึ่งซึ่งพรีเซนเตอร์คือณเดชน์แฝดน้องของผมเอง(ช่างกล้า) กรั่กๆ มันทำแก้มป่องเหมือนกำลังอมอะไรในปาก “ว่าไงพีม กูเหมือน ณเดชน์ป่ะวะ”
“เหมือน แต่ไม่ใช่ณเดชน์นะ มึงน่ะเหมือน ณ เดดซะมอเล่มากกว่าว่ะ อีกอย่าง…. มึงชอบน้ำส้มหรอว่ะปัน กูนึกว่าแดกแต่น้ำองุ่น หึหึ”
“ไอ้พีมมมมมมมมมมมไอ่ ตะเรี่ยยยยยยยย” อื้อหื้อ เตี้ยเต็มๆหน้ากูเลย แม่งเน้นๆซะด้วย ไอ้ปันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากเซเว่นเลยครับ โอยยย กูฮาปนสะใจ ถึงที่พักก่อนเถอะกูจะเรียกไอ้แทนไอ้ฟ่างมารายงานผล
“พีม ซื้อนมให้ด้วยนะ” ไอ้ภูมิเดินมาสั่งผม ไอ่นี่ก็อีกคนหน้ากูเหมือนเมนูร้านอาหารตามสั่งรึไงวะ แม่งสั่งกูจัง
“นมอย่างเดียวเหรอ เอาขนมอย่างอื่นด้วยมั้ย” แป่วววววว แวว แวว ฮ่าๆไอ่หล่อมันส่ายหน้าก่อนจะลากคอไอ้เชนไปดูหนังสือรถแข่ง ผมก็ไปหยิบนมหมีให้คุณหนูภูมิ เป๊บซี่ ชาเขียว ขนมอีกร้อยแปด
ตอนมาจ่ายเงินเห็นไอ่คุณชายมันกำลังจะจ่ายเลยฝากมันซะเลย ฝากนี่คือฝากของแต่ไม่ฝากเงินนะครับ ฮ่าๆๆๆ ท่านราชนิกูลเบียร์เลยเขกกบาลผมเป็นการเอาคืน
“แฟนก็ไม่ใช่ กูต้องมาจ่ายให้อีก”
“น่าาาาามึง แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา ดูแลดีๆเพื่อนซี้มึงจะได้มีความสุข” ไอ้เบียร์ส่ายหน้าเลยครับ แต่ถามว่าผมอายมั้ย ตอบได้เลยครับว่า ไม่ เพราะกูด้านแล้ว ฮ่าฮ่า
และระหว่างยืนที่ผมกับไอ้เบียร์ยืนรอพี่แคชเชียร์คิดตังค์ ไอ้ฟ่างก็มายืนที่เคาท์เตอร์ข้างๆ มันหันมายักคิ้วให้ผมเพราะสาวแคชเชียร์อีกคนกำลังส่งยิ้มเขินๆและสายตาหวานๆให้มัน
เอ้อ มึงมันหล่อไปไหนสาวก็มองก็ชอบ เดี๋ยวเพื่อนกูมาแล้วมึงจะหนาว พูดยังไม่ทันขาดคำไอ้แทนก็มายืนซ้อนหลังไอ้ฟ่าง จะเรียกว่ายืนซ้อนหรือยืนติดดี ไอ้ฟ่างคงตกใจว่าใครมายืนใกล้ๆมันเลยหันหลังกลับมามอง จมูกไอ้แทนเกือบเฉียดแก้มขาวๆของฟ่างเลย
“ที่รักจ๊ะ จ่ายให้ด้วยนะ”
“…………………” ไอ้แทนบอกเสร็จก็เกิดความเงียบขึ้นทันที ทั้งพี่แคชเชียร์คนสวยและคนที่ยืนต่อรอคิวถัดจากผมอีกสองสามคนถึงกับหน้าเหวอไปเลย พอไอ้แทนมันวางของเสร็จก็หันมายิ้มมุมปากให้ผมกับไอ้เบียร์ก่อนจะเดินออกไป
ผมเลยชะโงกเข้าไปดูว่า เชี่ยแทนมันฝากจ่ายอะไรว่ะคนถึงตกตะลึงขนาดนั้น เย้สเข้ OoOกล่อง Durex กระแทกตากูเลยครับพี่น้องคร้าบบบบ ผมเห็นไอ้ฟ่างหลับตาและสูดลมหายใจเหมือนพยายามระงับอารมณ์ มันยิ้มเจื่อนๆให้สาว ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่พวกผมให้หยุดขำ ไอ้เบียร์กับผมก็ได้แต่มองหน้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ
ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ใช่กล่องเดียวด้วยนะครับ ครึ่งโหล กร๊ากกกก ทุกกลิ่น ทุกแบบ
ผมรีบวิ่งออกมาข้างนอกเพื่อเล่าให้พวกไอ้เชนฟัง พวกมันขำกันใหญ่ ซักพักไอ้ฟ่างก็เดินออกมา ตามด้วยไอ้เบียร์ที่หิ้วของให้ ผมสะกิดไอ้เชนเป็นอันรู้กันว่า….ต้องแซว
“ข้าวฟ่างทำไมดูเครียดๆคะ เป็นอะไร” ไอ้ฟ่างหันไปมองไอ้แทนที่ยืนยิ้มพิงรถเขี่ยไอแพดเล่น ก่อนจะพูดเสียงลอดไรฟันว่า
“เป็นม่าย ผัวกำลังจะตาย”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
และขบวนคาราวานของพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อ พอจะเข้าชุมพรไอ้คิวก็เปลี่ยนมาขับให้ภูมิพัก ตอนนี้ไอ้ตัวแสบหลับไปแล้วครับ
“พีม มึงจะไปนั่งข้างหลังกับไอ้ภูมิมั้ย กูจะปลุกไอ้เต้ยให้”
“ไม่เป็นไร ให้น้องมันนอนเถอะ เดี๋ยวกูนั่งเป็นเพื่อนมึงด้วย”
“เหรอ กูก็นึกว่าพวกมึงห่างกันเกินสองวาไม่ได้ หึหึ รู้มั้ยไอ้เชนเรียกมึงว่าถังออกซิเจนประจำตัวไอ้ภูมิ ขาดแล้วมันจะตาย หายใจไม่ออก ฮ่าฮ่า”
“หึหึ” ไอ้ภูมิมันหัวเราะก่อนจะเอนหลับข้างๆไอ้เต้ย
“ลับหลังกูนี่คงเต็มที่เลยเนาะ” ถังออกซิเจนบ้าบออะไร ฮ่วยเดี๊ยะๆไอ้เชน เดี๋ยวกูสับขบวนรถไฟมึงมาชนกันซะหรอก
เราขับมาซักพักทั้งภูมิทั้งไอ้เต้ยก็นอนหลับหัวซุกกัน ผมกับไอ้คิวก็คุยกันเรื่องบ้าบอคอแตก แหกปากร้องเพลง แต่ไอ้สองตัวข้างหลังก็ไม่ตื่นแฮะ และเมื่อมาถึงทางโค้งหนึ่งผมกับไอ้คิวก็หยุดร้องเพลงและหันมามองหน้ากัน
ในกรอบสายตาผมตอนนี้คือผมเห็นรถไอ้แทนจอดอยู่ข้างทางห่างไปประมานสองร้อยเมตรได้ พอขับไปใกล้ๆไอ้คิวเลยชะลอรถและกดเลื่อนกระจกลง ผมนึกว่ารถเสีย ยางแตก ไม่ก็หม้อน้ำระเบิด
แต่พอเข้าไปใกล้ๆไม่ใช่ครับ ไอ้ฟ่างกับไอ้ปันกำลังยื่นฉี่รดหลักกิโลอยู่ กร๊ากกกก แล้วรถพวกไอ้เบียร์ไอ้เชนก็ตามมาถึง รู้สึกจะเป็นไอ้น้องแมทที่เป็นคนขับ พวกมันเปิดกระจกมาตะโกนใส่
“เฮ้ย แม่งพักเอาหนอนเล่นน้ำรึไงว่ะฮ่าๆๆๆ”
“ให้ช่วยพยุงดักแด้มั้ยคะข้าวฟ่าง”
ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พวกมันโห่แซว เป่าปากเป็นที่สนุกสนาน ไอ้เชนเลยได้รับนิ้วกลางจากไอ้ฟ่างเป็นของกำนัล เมื่อพวกมันแซวจนสาแก่ใจก็ขับรถนำไป ทำได้แสบมาก
“หึหึ แม่งหาที่ฉี่ได้ใจกูมาก ล่อซะทางโค้งเลยสัส” ไอ้คิวพึมพำก่อนจะบีบแตรเสียงดังยาวไปถึงสุไหงโกลกจนไอ้ฟ่างสะดุ้ง แม่งฉี่รดกางเกงมั้ยนั่น
“โอยยยยยยยยย พวกมึงเป็นไรกับเมียกูมากมั้ยสาดดดด ปล่อยให้มันเยี่ยวดีๆเห้ออออ” ไอ้แทนโผล่หัวออกมาด่าพวกผม
“ฮ่าาาาาาา” ผมกับไอ้คิวแท็กมือกัน หัวเราะจนปวดท้อง จนไอ้ภูมิกับไอ้เต้ยตื่น แล้วก็หลับต่อ เหอๆ พวกผมเลยออกรถนำหน้าพวกไอ้แทน
“ไอ้แทนนี่มันก็รักไอ้ฟ่างมากนะ มึงว่ามั้ยพีม”
“เอ๊า ก็แฟนทั้งคนมันจะไม่รักได้ไง”
“แหม๊ เหมือนมึงใช่มั้ย ตั้งแต่คบกับไอ้ภูมิ มึงไม่ค่อยสนใจกูเลยรู้มั้ย” อ้าววววววว
“อย่าคิว อย่ากวนตีนกู ขอร้อง”
“กูพูดจริงๆ” น้ำเสียงจริงจังของไอ้คิว ทำให้ผมยิ้มค้างและอดหันไปมองไม่ได้ มันเหลือบมองผมครู่นึงก่อนจะพูดต่อ
“เมื่อก่อนเราแทบจะตัวติดกัน จนพวกไอ้หนึ่งยังแซวว่ากูกับมึงเป็นผัวเมียกัน มึงชอบไปนอนที่บ้านกู ไปช่วยปั่นงาน บางครั้งกูก็มาค้างกับมึงเป็นเดือนๆ มึงชอบแย่งมาม่ากูแดก ดึกๆก็ออกไปซื้อกระทิงแดงด้วยกัน แล้วตั้งแต่ที่มึงเป็นแฟนกับไอ้ภูมิ มึงจำได้มั้ยว่าครั้งสุดท้ายที่เราได้ทำแบบนั้น…..มันนานแค่ไหนแล้ว”
-
ผมกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ ผมทั้งงงทั้งตกใจ ผมไม่รู้ว่าตัวเองทำให้เพื่อนน้อยใจ ผมไม่รู้จริงๆ ถึงผมจะรักภูมิ แต่ผมไม่เคยลดความสำคัญของเพื่อนลงเลย พวกมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แล้วทำไมผมทำให้ชีวิตอีกส่วนน้อยใจได้ ผมไม่รู้จริงๆ
“คิว…กู ขอโทษ …..มึง กูก็เหมือนเดิม กูไม่ได้เปลี่ยนไปนะ มึงคิดแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไร” ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นไม่ได้
“ช่างมันเหอะ”
“คิว กูแคร์มึงนะเว้ย กู….” เดี๋ยวก่อนนะ ครั้งสุดท้ายงั้นเหรอ ครั้งสุดท้ายที่เร่งทำงานกับไอ้คิวก็เมื่ออาทิตย์ก่อนสอบไง ที่ผมไปหมกตัวสุมหัวอยู่กับมันสามวันสามคืนจนภูมิต้องคอยส่งข้าวส่งน้ำ ผมมองหน้าไอ้คิวที่ตอนนี้เหมือนกำลังกลั้นขำจนหูแดง ไอ่ไอ่
ไอ้ ไอ้ชั่ววววววววววววววววววว“สัสคิว ดราม่าหลอกกู”
“กร๊ากกกกกฮ่าฮ่าฮ่าแม่งหลอกง่ายชิบหาย ไอ้แคระเอ๊ยยยย”
“สาสสสสสสสสสส กูตกใจหมด ไอ้เลว” ผมเตรียมจะฆ่ามันที่บังอาจทำให้กูใจหาย แต่ผมนึกได้ว่าไม่อยากตายหมู่ กูจะไม่ทำร้ายมึงก็ได้ แต่จอดรถเมื่อไรมึงตาย
“อย่านะเว้ย อย่านะเว้ย กูขับรถอยู่นะ หึหึ ฮ่าๆๆๆ หน้ามึงโคตรเอ๋อเลยไอ่สัส น้องพีมแคร์พี่คิวมากเหรอจ๊ะ ไม่กลัวคุณหนูภูมิหึงเหรอ” ผมหันไปมองภูมิที่ยังหลับปุ๋ยเป็นหมอนให้ไอ้น้องเต้ยพิงเฮอะ ถ้าไอ้ภูมิจะหึงกูกับมึง สู้หึงกูกับกางเกงในซะยังจะดีกว่า
“ห่าคิว มึงก็รู้ว่ากู…..แม่งยังจะมาหลอกอีก”
“หึหึ ก็เพราะมึงเป็นแบบนี้แหละ” ไอ้คิวยื่นมือมาผลักหัวผม “กูกับมึงไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องพวกนี้เท่าไร แต่กูดีใจนะที่เห็นมึงกับไอ้ภูมิมีความสุข พวกกู ทั้งไอ้แทน ไอ้เชน ไอ้ปัน ถึงมันจะบ้าๆบอๆก็เถอะ แต่พวกกูห่วงมึงนะ กูรู้ว่าภูมิดีกับมึง รักมึง แต่มึงก็อย่าลืมว่าพวกกูก็รักมึงไม่น้อยไปกว่ามัน”
มันยื่นมือมาขยี้หัวผมแถมด้วยผลักเบาๆ ผมก็อธิบายไม่ถูกแต่มันก็เป็นความรู้สึกตื้นตันในหัวใจที่สุดเลยล่ะครับ “ตอนที่มึงคบกันแรกๆกูคิดว่ามึงจะติดไอ้คุณหนูภูมิจนลืมพวกกูซะอีก”
“หวงกูเหรอ หื้มมมม” ผมจับแขนมันและยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆ รู้สึกว่าเชี่ยคิวหล่อขึ้นมานิดนึง
“อะไรๆ หวงเหิงไร ส้นตีนเหอะ” หึหึ ปากแข็งที่สุดอ่ะมัน ไอ้คิวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ สนใจแต่ถนนเบื้องหน้า
“มึงก็อย่าหลงไอ้เต้ยจนลืมกูล่ะ” การที่คนปากแข็งอย่างไอ้คิวที่นานๆครั้งจะยอมพูดความรู้สึกของมันทำให้ผมรู้สึกว่าอยากจะยิ้มกว้างๆ สำหรับผมเพื่อนกับแฟนต่างก็เป็นคนสำคัญ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ผมไม่รู้ว่าคนอื่นจะมีปัญหาเรื่องแฟนกับเพื่อนเข้ากันไม่ได้ มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อน หรืออาจจะติดเพื่อนจนลืมแฟน
แต่ผมเอง ซึ่งก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย แค่บังเอิญโชคดีที่เพื่อนกับแฟนเป็นเพื่อนกัน ที่สำคัญผมก็โชคดีที่มีเพื่อนดีๆแฟนดีๆที่พร้อมจะเข้าใจ
ผมยิ้มให้ไอ้คิว ยิ้มให้คนที่นอนหลับอยู่ข้างหลัง ก่อนจะหันกลับมาทอดสายตามองไปยังถนนเบื้องหน้า เส้นทางที่ยังเหลืออีกยาวไกล
ชีวิตของเราก็คงเหมือนกับการเดินทาง ทุกคนมีความหวัง มีความฝัน มีเป้าหมาย และต่างก็มุ่งมั่นเดินไปสู่เส้นชัยที่ฝันใฝ่ เราต่างก็คิดว่าการยืนอยู่ตรงเส้นชัยนั้นมันคือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่
จุดหมายมันอาจจะสวยงามก็จริง แต่สำหรับผมเรื่องราวต่างๆ ความสนุก ความสุข มิตรภาพระหว่างการเดินทางมันน่าจดจำมากกว่า ยิ่งเรามีเพื่อนร่วมทางที่พร้อมจะก้าวไปด้วยกัน ก็จะยิ่งเป็นความทรงจำที่มีค่าของชีวิตยิ่งกว่าความสำเร็จใดๆเลยล่ะครับ
…………………………………
วู้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว ถึงแล้วครับ ถึงแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ สิบกว่าชั่วโมงแห่งการเดินทาง มันคุ้มค่าจริงๆที่ได้มาเห็นทะเลสวยๆท้องฟ้าใสๆ สดชื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
พวกผมมาถึงโรงแรมของไอ้คิวที่อ่าวนาง สวยมากกกกก บรรยากาศร่มรื่น โรงแรมเป็นแบบไทยประยุกต์ผสมผสานกับกลิ่นอายแบบบาหลี ตอนแรกพวกผมจะพักรีสอร์ทอีกที่ที่ไร่เลย์ แต่ไม่ไหวครับ เพราะไอ้คิวบอกว่าต้องนั่งเรือไป วันนี้เหนื่อยแล้ว ไม่ไหวจริงๆ ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นโรงแรมในเครือยศวาทินอีกแห่งที่อ่าวนางซึ่งที่นี่ก็ถือสวยมากๆแล้ว ก็นะ โรงแรมห้าดาว มันก็ต้องเนี้ยบกันหน่อย
พอเข้ามาถึงล็อบบี้โรงแรมก็มีพี่สาวสวยในชุดไทยมาต้อนรับตั้งหลายคน สวยเว้ย ไอ้เชนแม่งโปรยยิ้มแผ่คาริสม่าของมันใส่จนพี่สาวพนักงานต้อนรับทั้งหลายเขินกันเป็นแถบๆ ไอ้ฟ่างต้องคอยลากคอมันมา
ด้วยการแต่งตัวของพวกผมวันนี้ ถ้าจำไม่ได้จะทวนให้ฟังอีกที เสื้อยืดนักศึกษาวิชาทหาร กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนลูกชายเจ้าของโรงแรมนะ คาดว่าพี่ๆรปภ คงหิ้วพวกผมออกไปโยนลงทะเลแล้วล่ะ(หารู้ไม่ว่าไอ่ลูกชายเจ้าของโรงแรมนี่แหละที่เป็นคนต้นคิดให้ใส่แบบนี้)
ผมรู้สึกเหมือนพวกพี่ๆฝ่ายต่างๆดูจะตื่นเต้นและจับจ้องมองมาที่พวกผมซึ่งนั่งเล่นนั่งหลับอยู่ที่ล็อบบี้รอใครซักคนที่ไอ้คิวบอกให้รอ ก็คงรู้กันล่ะมั้งว่าเชี่ยคิวเป็นทายาทอสูร ฮ่าๆๆ
ไอ้ฟ่างกับไอ้แทนไปเดินดูบรรยากาศ ดูการตกแต่งรอบๆ ปล่อยเค้าไปเค้าเรียนถาปัด ไอ้เต้ยกับไอ้แมทก็โม้เรื่องพรุ่งนี้จะไปไหน ไอ้ภูมินั่งซบไหล่ผมฟังเพลง ไอ้เชนคุยโทรศัพท์ ไอ้ปันกับไอ้เบียร์เล่นเกมส์
ไอ่มิคนี่หลับครับ เชี่ยนี่แม่งนอนตั้งแต่กรุงเทพยันกระบี่ มันฮาตรงที่ไอ้แมทแกล้ง ตอนที่เพิ่งมาถึงโรงแรมแล้วไอ้มิคมันสะลึมสะลือ ไอ้แมทบอกว่า พี่มิคถึงแล้วพี่สวนสยาม ไอ้มิคงัวเงียมาบอกว่า อ้าว กูนึกว่าไปกระบี่ ป่ะ เปลี่ยนชุดเล่นสไลด์เดอร์
ฮ่าฮ่าฮ่า
พวกผมนั่งรอประมานสิบกว่านาทีก็มีพี่ผู้หญิงท่าทางจะเป็นหัวหน้าหรือผู้จัดการล่ะมั้งกับผู้ชายที่ใส่ยูนิฟอร์มแบบไทยๆน่าจะพนักงานโรงแรมสองคนเดินแกมวิ่งมาทางพวกเรา ไอ้คิวก็ยกมือไหว้ พวกผมก็ไหว้ตาม
“สวัสดีค่ะ คุณคิวมาถึงนานรึยัง พอดีพี่ติดกรุ๊ปผู้บริหารอยู่เลยออกมาต้อนรับไม่ทัน ต้องขอโทษด้วยนะคะ” พี่คนนั้นขอโทษขอโพยพวกผมยกใหญ่
“ไม่เป็นไรครับพี่ฝน ผมก็เพิ่งมาถึง พวกมึงนี่พี่ฝนมือขวาพ่อกู พี่ฝนนี่เพื่อนๆผมครับ” พวกผมก็สวัสดีพี่ฝนอีกรอบ ท่าทางเป็นผู้หญิงคล่องแคล่วน่าดู และคงจะสนิทกับไอ้คิวด้วยมั้ง
“สวัสดีค่ะ พี่นึกว่าดาราวัยรุ่นญี่ปุ่นเกาหลีซะอีก แต่ยังไงพี่ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ” พี่เค้ายิ้มให้พวกผมอย่างทั่วถึง
“ไม่เป็นไรๆครับ ผมคงต้องรบกวนพี่ฝนอีกหลายอย่าง มานี่พ่อไม่รู้นะเนี่ย”
“แหมคุณคิว ถ้าท่านประธานไม่รู้แล้วใครจะสั่งให้พี่เตรียมห้องล่ะคะ พี่ฝนว่าคุณคิวกับเพื่อนไปพักเลยมั้ยคะ มากันเหนื่อยๆ ว่าแต่คงไม่ต้องให้พนักงานอย่างพี่พาไปหรอก ไหนๆก็มากับลูกชายเจ้าของที่นี่” พี่ฝนยิ้มไปพูดไป ดูเป็นมิตร มีมนุษยสัมพันธ์ดีแบบคนที่ทำงานด้านบริการ
“อย่าแซวๆเดี๋ยวจีบน้องฟ้านะ” ดีนะว่าไอ้เต้ยไม่อยู่ตรงนี้ ไม่งั้นล่ะก็…..หึหึ
“แหม ได้คุณคิวเป็นน้องเขยนี่ พี่ยกยัยฟ้าให้ฟรีเลยเอ๊า ดูสิพนักงานสาวๆจ้องกันใหญ่เลย แม่พวกนั้นคงไม่รู้ว่าเป็นลูกชายท่านประธาน แล้วนี่ขับรถกันมาใช่มั้ยคะ” พี่ฝนหันมาถามและแจกยิ้มเผื่อแผ่มาให้พวกผม
“ครับ เมื่อยมาก”
“ใช่มั้ยคะ ก็กรุงเทพอ่ะเนอะมานี่ก็เกือบพันกิโล งั้นพี่ว่าไปนวดผ่อนคลายที่สปาดีมั้ย ที่นี่เรามีนวดบำบัด ทำทรีทเม้นท์ห่อตัวจากสมุนไพรไทยด้วยนะคะ”
“มีนวดบำบัดด้วยเหรอครับ ป่ะปัน กูเจอแล้วที่รักษามึง”
“เชี่ยแทน จะบำบัดกูทำไม ว่าแต่ สปาอยู่ตรงไหนอ่ะพี่” พี่ฝนแกขำ ก่อนจะเรียกคนมาให้พาไอ้ปันไปบำบัด เอ้ยไปสปาแม่งไปจริงๆด้วยเว้ย แถมลากไอ้เชน ไอ้มิค ไอ้เต้ยไปด้วย ไอ้คิวจะเรียกก็ไม่ทัน มันพูดกับพี่เค้า แต่ตามองตามหลังไอ้เต้ยไปแล้ว เหอๆ
“งั้นเดี๋ยวพี่จะให้คนเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บให้ ต้องการอะไรเรียกพี่ฝนได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนะคะ หรือจะทานอะไรก่อนมั้ยคะ”
“ขอบคุณครับ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมกับเพื่อนจัดการเอง เอ่อ พี่ฝน พ่ออยู่ไหน ผมโทรไป พ่อบอกว่าอยู่ภูเก็ต เอาจริงๆห้ามหลอก” พี่ฝนยิ้มขำ
“ท่านประธานอยู่ภูเก็ตจริงค่ะ แต่จะขึ้นไปแม่ฮ่องสอนวันนี้ เดี๋ยวพี่ก็ต้องไปด้วย คุณคิวไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาตามไปช่วยดูงานนะคะ”
“ฮ่าๆๆ พี่เค้ารู้ทันมึงว่ะคิว”
หลังจากคุยกับพี่ฝนเสร็จ พวกผมก็แยกย้ายขึ้นห้อง ไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็นอนห้องเดียวกัน ไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง ผมกับภูมิ ส่วนที่เหลือมันจะนอนด้วยกันหมดเลย แต่เอาเข้าจริงๆ พวกผมก็คงไปสุมหัวเล่นไพ่ที่ห้องพวกไอ้เชนนู่นแหละ
วู้ๆๆๆๆๆ ห้องผมวิวสวยสุดยอดเลย มีอ่างแมงกุดจี่ด้วย(อย่าฮาพีมอย่าฮา) ฮ่าๆอ่างจากุดชี่ครับ สำรวจในห้องนอน ในห้องน้ำเสร็จ ผมเลยออกมายืนรับลมที่ระเบียง มองออกไปเห็นน้ำทะเลใสๆเห็นภูเขาเขียวๆตัดกับก้อนเมฆสีขาวๆ
ไม่มีที่ไหนสวยเท่าเมืองไทย บ้านของเราแล้วล่ะครับ
ผมสูดเอากลิ่นธรรมชาติกลิ่นทะเลเข้าเต็มปอด พอเข้าห้องมาก็ปรากฏว่าไอ้ภูมิหายไปแล้ว หายไปไหนฟระ สงสัยไปทวงPSPกับพี่ชายมั้ง เมื่อตอนขึ้นลิฟต์มาเห็นไอ้ฟ่างแย่งน้องเล่น
ว่าจะอาบน้ำ แต่ไว้ก่อนดีกว่า ขอนอนพักก่อนดีกว่า ผมกระโดดลงนอนคว่ำหน้าบนเตียงนุ่มๆที่มีผ้าไหมผืนนิ่มคลุมอยู่ อาจจะด้วยความเหนื่อยความเพลียจากการเดินทาง หรืออาจจะเป็นเพราะสายลมเย็นๆที่พัดเข้ามาทางประตูระเบียงที่ผมเปิดไว้ ทำให้เปลือกตาผมค่อยๆปิดลง และเคลิ้มหลับไปในเวลาไม่นาน
ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีแล้ว แสงสีส้มอ่อนสาดส่องเข้ามาในห้อง ผมกระพริบตาไล่ความมึน และเพิ่งสังเกตเห็นว่าภูมินอนหลับอยู่ข้างๆ เหมือนเดจาวู ตอนที่ไปหัวหินเลย
ใบหน้าหล่อใสที่ผมคุ้นเคยนอนตะแคงอยู่ข้างๆห่างจากหน้าผมแค่ลมหายใจกั้น มันเป็นภาพที่ไม่ว่าเมื่อไรก็ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ
ผมนอนมองหน้าคนหลับอย่างไม่รู้เบื่อ หึหึ หายใจฟี้ๆเหมือนลูกหมาเลยไอ่หมาภูมิ ผมใช้ปลายนิ้วเขี่ยขนตายาวๆของภูมิที่ทอดตัวนอนเรียงเป็นระเบียบ คิ้วสีดำเข้ม จมูกโด่งแหลม ปากมันเล็กบางๆ รวมกันออกมาก็เลยหล่อสินะ ไอ้หล่อ
และไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ที่ทำให้ตอนนี้ผมกำลังเคลื่อนหน้าเข้าไปหาภูมิ ค่อยๆเข้าไปใกล้ๆจนปลายจมูกเราสัมผัสกัน ผมเอียงหน้ากดริมฝีปากจูบลงที่ปากสีชมพูส้มๆของภูมิ ผมแค่เอาปากแตะค้างไว้ แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้น หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าคนหลับจะได้ยินรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่สิ่งที่รู้แน่ๆตอนนี้คือผมแอบจูบแฟนตัวเองไปยิ้มไปเขินไป
“ภูมิ เมื่อไรกูจะเลิกเขินมึงซักที”
>////////////////////////<
TBC >>>>>>>>>>>
………………………
- สอบเสร็จแล้ววววววววววววววววววววววววววววววโว้ยยยยยยยยยยยยยย(ค่ะ)
- ปั่นสดอีกแล้ว ร้อนมั้ยฮ่าๆๆ
-ทุกคนคงรู้ว่าตาลเป็นคนหัวช้า เพราะฉะนั้นการเดินทางไปเที่ยวก็ต้องไปแบบช้าๆ(ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงได้เล่นน้ำกันแล้ว กร๊ากกกกกก)
- มีคนอ่านถามชื่อเพลงที่อยู่หน้าเพจ ชื่อเพลง กันและกันของ Modrendogค่ะ เพราะเนอะ ตาลก็ชอบ ความหมายดีด้วย
- ส่วนลิ้งค์ข้างล่างนี้เป็นการจิ้นส่วนตัว จะแวะไปดูก็ได้หรือไม่ดูก็ได้ค่ะ อิอิ (สำหรับคนรักน้องเต้ยคร๊า)
http://www.flickr.com/photos/68132200@N05/sets/72157627830234546/
- ใครอยู่กระบี่ฝากส่องหนุ่มๆและฝากดูแลเป็นไกด์พาเที่ยวหน่อยนะคะ^_^
สุดท้าย ก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่น้องชาวไทยที่กำลังประสบภัยน้ำท่วมนะคะ ใครที่พอช่วยเหลือหรือบริจาคทรัพย์หรือสิ่งของแม้จะเพียงเล็กๆน้อยก็ขอให้ช่วยๆกันนะคะ ถือว่าช่วยเหลือเพื่อนคนไทยด้วยกัน ขอให้สิ่งศักดิ์คุ้มครองบ้านเมืองเราค่ะ
-
:laugh: :laugh: กลับมากดเป็ดก้าบๆให้อีกรอบ
-
โอยย ระวังไอภูมิมันจะแกล้งหลับแล้วจับซั่มนะพีม หึหึหึ
-
กลับมาแล้วเย้ๆๆๆๆ ภูมิพีมแอนเดอะแก๊งค์ อ่านกี่รอบก็เหมือนเดิม :กอด1:
รอน้องเต้ย กับพี่คิวต่อไป
-
มาต่อแล้วววววววววววว :impress2:
ยังไงก็รักพีมซำเหมอน๊าาาาาาา :man1:
ปล.คุณตาลคะ อยากเห็นพีมใส่เสื้อบาสภูมิมั่งงง คงจะ น่าร๊อกกกกกกกกกกกกกกกอ๊าาาาา เซะซี่ ฮี่ๆๆ :haun4:
-
เมนต์ซ่อมจ้า
ฮาคอดๆๆๆๆๆทุกตอน รออ่านต่อนะค้า :กอด1:
-
กริ๊ด คุณชายได้พูดน้อยเเต่ เเรงคะ วัตถุไว้ไฟ หนูพีมไม่ใช่ เนอะๆ :m20:
ฮ่าได้ใจมากเเก็งนี้เเต่ละคน
พีมเมื่อหนูจะหยุดเขินนะ รอภูมิลุกมาจับ... :oo1:
ป.ล เเอบคิวพีม เบาๆ :o8:
ปล่ำเป็ดให้ค่ะ
-
+ เป็ดค่ะ :กอด1:
ชอบอิมเมจเต้ยอะน่าร๊ากก ~
:-[
-
ตอนคิวเล่นมุข ผมตกใจหมดเลย นึกว่าจะกลายเป็นเพื่อนกูรักมึงว่ะกับเพื่อนรัก หักเหลี่ยมโหดซะแล้ว
โล่ง :เฮ้อ:
-
หน้าใหม่เรื่องนี้รายงานตัวค่ะ ตามมาจากกระทู้โพลเซ็งเป็ดอวอร์ด ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ สนุกมากกกกกกกกกกกกก o13
ขอบคุณสำหรับมุกฮามุกเด็ดมุกเสร่อมุกแป๊กทั้งหลายนะค้า ขนเอามาจากไหนเยอะแยะเนี่ยแม่คู้ณณณณณณ o15
-
วันนี้น้องพีมน่ารัก แอบลักหลับภูมิด้วย ^___^
ปล. อยากอ่านตอนหวานๆปนไฮเปอร์ของเต้ยกับคิวบ้างจังค่ะ
:pig4:
-
อ่านแล้วตัวบิดเลย เขินความน่ารักของพีมมาก
-
พีมน่ารักจัง
อิอิอิ
-
อ๊ายยยยยยยยย อ่านแล้วอยากสิงร่างพีม ร่างฟ่าง ร่างน้องเต้ย :laugh:
-
ขอเป็นปรสิตเกาะรถไปเีที่ยวกระบี่ด้วยนะ จะรถใครก็ได้ขอให้ได้ไปถึงพร้อมหนุ่มๆก้พอ ฮ่าๆๆๆ
เป็นตอนที่ปล่อยมุกกระจายเหมือนเดิม ขำน้ำหมากกระเด็นจริงจัง ถ้าหนุ่มๆจะหล่อน่ารักอารมณ์ขันขนาดนี้
ป้าก็ไม่ไหวจะไม่กรี๊ด จะไม่หัวใจวายแล้วนะ TT สาบานว่าชอบฉากในมินิมาร์ทปั๊มน้ำมันมาก
เป้นม่าย ผัวกำลังจะตาย ก๊าก! แล้วเชนจะช่วยพยุงดักแด้ให้ข้าวฟ่างอีก ไม่ไหวจะขำแล้ว
องุ่นนี่เป็นประเด็นจนคนอ่านชักอยากรู้จนทนไม่ไหวละ เมื่อไหร่จะเปิดเผยความจริงสักทีอ่ะ
รอฟ่างกระซวกไว้ปันอยู่ ฮ่าๆๆๆ ชอบแหย่คนอื่นไว้นัก ทีตัวเองละขอให้จัดหนักสักดอก
โมเม้นท์คิวพีมก็น่ารักจริงจัง อ่านแล้วฟิลกู๊ดมากมาย :) แต่โมเม้นท์ที่ฟิลกู๊ดที่สู๊ดดดดดดดดด
ก็ขอยกให้กับการแอบหอมแก้มเบาเบาของผัวไอเตี้ยเมียไอหล่อนะค๊าาาาาา สวีทได้อีก คึคึ
-
เตี้ยเอ๊ย ไปแอบจูบแบบนั้น
เดี๋ยวไอ้หล่อมันลุกขึ้นมาระวังจะเดจาวูแบบที่หัวหินจริงๆนะจ๊ะ :haun5:
แทนมันแรงจริง แต่ข้าวฟ่างแรงกว่า เป็นหม้ายยย ฮู้ยยยย o13
น้องเต้ยน่ารักมากกกกกกกกกกกก(แอบเอาใจไปให้ ถ้าเอาไปยื่นตรงๆกลัวหะมาในปากอิพี่คิวกัดเอา ><)
ปล.ตาลขา เรื่อยๆชิลๆแบบนี้ ชอบค่ะ
-
โพสใหมก็มาเม้นใหม่ครับ อิอิ
ทริปนี้อยากไปด้วยจัง ชอบหมอเชนพูดคะ น่ารักมากๆ(ชอบคนพูดคะเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว)
แต่ฟ่างตายแน่ๆ 6x3=18 ท้องฟ้าคงไม่สดใสแต่คงเริ่มเหลืองแล้วนะฟ่างเอ้ยยย
ส่วน P&P รอลุ้นตอนหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้า อีกP ตื่นขึ้นมา น่ารักดีอิอิ
มาต่อไวๆนะฮ้าฟฟฟ o13
-
มาลงใหม่ เราก็อ่านใหม่ ไม่เคยเบื่อสักครั้ง
-
ตอนที่ 55 เที่ยวทะเล [Part.2]
อะโล้ฮ้า ยู้ฮู้ วู้ วู้ วู้ วู้ อย่าเพิ่งตกใจครับ ผมไม่ได้บ้า ฮ่าฮ่า ผมแค่รู้สึกว่าเช้านี้มันช่างสดชื่น ตื่นมาเจอสายลม แสงแดด ทะเล ธรรมชาติ และคนที่เรารัก ฮิ้ววววววววววว นี่มันสุดยอดจริงๆ
เมื่อคืนผมหลับสบายมาก หลับเป็นตาย อาการเมื่อย อาการเพลียจากการเดินทางหายไปหมดแล้วครับ วันนี้ผมกับเหล่าเดอะแก็งค์พร้อมแล้วที่จะตะลุยท้องทะเลกระบี่กันนนนนนน แต่ก่อนที่จะไปเที่ยวก็ต้องเติมพลังงานด้วยมื้อเช้า(สาย)กันก่อน ป่านนี้พวกเพื่อนๆสุดที่รักมันก็คงสวาปามกันไม่รอผมแล้วมั้ง
“วะ วะ วะ ว้าววววววว วี้ดวิ้ววว คู่ผัวเมียแห่งรัตนโกสินทร์ศก กร๊ากกกก ผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ” ทันทีที่ผมกับภูมิก้าวขาเข้ามาในภัตตาคารก็ถูกพวกห่านี่รุมโห่รุมแซว จะไม่แซวได้ไง กูใส่เสื้อคู่มาครับ ไอ้หล่อมันก็ยิ้มปลื้มจนน่าถีบ
คงสนุกปากพวกมันเลยล่ะ เชี่ยภูมิแหละบอกว่าใส่ๆไปเหอะไม่ต้องอาย ที่นี่มีแต่ฝรั่ง ไม่มีใครรู้จัก หึ ไม่มีใครรู้จัก? แล้วอีกเก้าชีวิตที่เหลือล่ะ ที่ผมลงมากินข้าวช้ากว่าคนอื่นๆก็เพราะสาเหตุนี้ละครับ คือผมชั่งใจอยู่ว่าระหว่างใส่เสื้อคู่จัญไรนี่กับถอดเสื้อเดินอันไหนมันจะน่าอายมากกว่ากัน เหอๆ ผมว่าผมได้คำตอบแล้วล่ะ
คิดดูว่าพวกมันไม่สนใจอาหารตรงหน้า เอาแต่จ้องจะแซวผมตาเป็นมัน นี่ถ้าพลาดตอนไหนแม่งคงกระโดดงับคอหอยกูแน่ๆ ผมก็ตีมึน เดินอึนๆมานั่งเก้าอี้ที่ว่างอยู่ ไอ้คิวขำแบบวอนโดนตีนกูมาก มึงจะตบโต๊ะหาพระแสงของ้าว หอกดาบไรวะ
ไอ้แทนไอ้ฟ่างมันมองหน้ากันแล้วขำคงคาดไม่ถึงว่าน้องกับเพื่อนจะกล้า พวกมึงไม่ต้องสงสัยหรอกแทนว่าทำไมกูถึงกล้าใส่เพราะกูเองก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้T^T ไอ้เชนกับไอ้เบียร์สีหน้ามันออกแนวรับไม่ได้ ส่วนพวกที่เหลือพากันเคาะจานเคาะแก้วโห่ร้อง จนคุณตาคุณยายฝรั่งคู่หนึ่งหันมามองว่าพวกต่างด้าวนี่เป็นเชี่ยไรกัน
“เพื่อนภูมิสมแล้วที่เราเรียนวิศวะด้วยกัน ไอเดียเก๋กู้ด” ไอ้มิค
“นี่มึงเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอภูมิ” ไอ้เบียร์
“สาดดดด ฮ่าๆๆ บอกกูทีว่านี่คือเสื้อคู่? กูถามจริง ใครคิด มึงใช่มั้ยภูมิ ฮ่าฮ่า โอยยยยกูฮา เพื่อนพีมแรดนะตัวเธอมีผัวหล่อก็ไม่บอกกันบ้าง” ไอ้คิว ไอ้เลว มันทำท่ากวักมือเหมือนพวกอีกรีนน่ะ แม่ง
“สุดยอดเลยพี่ภูมิ พี่จะเป็นไอดอลของผมชั่วกัปชั่วกัลป์” เชี่ยน้องแมท มึงก็เอากับเค้าด้วย? แล้วมันยังกำกำปั้นทุบหน้าอกตัวเองอีก โอยยยยยยยยย ใครก็ได้ช่วยผมด้วยยยย
“และแล้วเพื่อนกูก็มีผัวเป็นตัวเป็นตน โถๆๆๆๆ” เชี่ยปันมันแกว่งนิ้วชี้ไปมาประกอบคำพูด กูปวดใจ ทำไรพวกมันไม่ได้ ไอ้หล่อมันก็อมยิ้มเป็นปลื้มกับกระแสตอบรับดีเกินคาดจากไอ้พวกเวรทั้งหลาย กูขอฟาดหัวมันซักทีเถอะ หมั่นไส้โว้ย
“กูขอซื้ออีกซักตัวสิ มึงมีเหลือไหมวะ แต่ขอเป็นผัวหล่อ เมียหล่อกว่านะ หึหึ” ไอ้แทนที่พาดแขนกับพนักเก้าอี้ของฟ่าง ชี้นิ้วมาที่เสื้อของผม
“อายไหมนั่น เมียหล่อกว่า” ดีมากเชน กูรักมึงก็วันนี้แหละเพื่อนเลิฟ ช่วยกูด้วย ช่วยปัดประเด็นไปทางอื่นที
“อายทำไม ก็เมียกูหล่อจริงๆ หรือใครจะเถียง”
“ถ้าใครกล้าเถียงไอ้แทน มาเคลียร์กับกู” อูยยยยยยยยย ไอ้ฟ่างออกตัวขนาดนี้แล้วใครจะไปกล้าเถียงล่ะครับ ไอ้เต้ยที่เหมือนจะอ้าปากเห่าอะไรซักอย่าง ต้องรีบหุบปากแทบไม่ทัน ไอ้แทนเลยยิ้มหน้าบานเป็นจานUBC
วันนี้พวกผมก็แต่งตัวกันสบายๆ ที่บอกว่าสบายเพราะได้ใส่อะไรตามใจไม่มีใครบังคับ เหอๆ ไอ้ฟ่างใส่เสื้อกล้ามสีดำทับด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำทะเล
ไอ้เบียร์มาเยี่ยงเทวดาเลยครับ เสื้อยืดแขนยาวสีขาว กางเกงก็ขาว คุณชายมาก ราชนิกุลสุดๆ ผู้ดีได้อีกเพื่อนกู
ส่วนไอ้คิวกับไอ้แทน มาแค่เสื้อกล้ามตัวเดียวกับกางเกงขาสั้น หนีบแตะ
แต่คนที่ทำให้ผมงงคือ ไอ้มิคครับ ไม่รู้ว่ามันจะอินดี้หรือสกาหรือว่าเร้กเก้ ไม่รู้มันมาจากไหน และไม่รู้ใครเอามันเข้ามา โอเค พีระณัฐไม่ฮานะครับไม่ฮา
“มิค มึงแต่งตัวเหี้ยไรของมึงเนี่ย” เชี่ย ซุปข้าวโพดกูแทบพุ่ง ฮ่าฮ่า ไอ้ภูมิถามเพื่อนมันแล้วคว้าแก้วน้ำของผมที่เหลือค่อนแก้วไปดื่ม
“เค้าเรียกว่าแนวพั้งค์โว้ย” ไอ้มิคยิ้มตอบอย่างมั่นใจ
“พลั้งพลาดน่ะเหรอ” ไอ้เชนบอก
“ก๊ากกก แม่งพลาดมากด้วยนะนั่น” ไอ้คิวก็รีบซ้ำเติม
“แล้วตกลงวันนี้เรามีโปรแกรมอะไรบ้างว่ะคิว” ไอ้คุณชายมันถาม
“ไม่รู้ มึงมาถามกูแล้วจะให้กูไปถามใครว่ะเบียร์ เราก็มาพร้อมกัน”
“อ้าว ก็มึงเป็นเจ้าถิ่น เป็นลูกเจ้าของโรงแรม มึงไม่รู้เหรอ” ผมก็โวยสิ วันนี้กูจะต้องอยู่ห้องเหรอ
“โอยยยย ไอ้แคระ กูเกิดกรุงเทพ ใช้ชีวิตในกรุงเทพนะเว้ย มากระบี่ก็แค่สองครั้ง ครั้งแรกตอนสองขวบ…”
“แล้วครั้งที่สอง”
“ก็มาพร้อมพวกมึงไง ฮ่าๆๆๆๆ” ไอ้แสรดดดดดด “กร้ากกกก กูล้อเล่น เดี๋ยววันนี้เราจะไปหาดไร่เล ต่อจากนั้นก็…. ไปคิดเอาดาบหน้าแล้วกัน” สรุปแม่งก็พึ่งพาอะไรไม่ได้อยู่ดี “พวกมึงจะเอาอะไรเพิ่มอีกไหม สั่งได้นะ” เน้ มากับลูกชายเจ้าของโรงแรม อยากได้อะไรสั่งได้ครับ และนี่ก็เป็นข้อดีเพียงข้อเดียวของไอ้คิว
“เต้ยเอาๆ เอาซี่โครงแกะอบมะพร้าวอ่อน กุ้งมังกร แล้วก็พายผลไม้สด” ไอ้คิวแกล้งแอคติ้งตาเหลือก ปิดปากเหมือนกลัวไอ้เต้ย หึหึ แต่อาหารที่นี่อร่อยจริงๆครับ สงสัยเชฟใส่กัญชา ฮา ขนาดภูมิที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกับข้าวเช้ายังกินไปตั้งหลายคำ นอกนั้นผมกับไอ้เต้ยกวาดเรียบ
“แหมๆ เป็นสะใภ้โรงแรมดังก็สั่งเอาๆเลยนะมึงไอ้เต้ย” ไอ้แทนหันไปจับมือกับไอ้น้องแมทเลยครับ
“อ่ะนะ แต่ก็คงสู้สะใภ้ธนาคารหมื่นล้านไม่ได้หรอก” เชี่ยคิวนี่มันไม่ยอมรามือจริงๆซินะ แม่งวนมาหาผมตลอด หืมม???? นี่แสดงว่าผมยอมรับว่าตัวเองเป็นสะใภ้บ้านเจริญเกียรติวานิชย์แล้วใช่ไหม อ้าววววววววววววว ผมต้องเป็นเขยสิถึงจะถูก เชี่ยภูมิไม่ต้องยิ้มเลยมึง
“แล้วสะใภ้สนามกอล์ฟล่ะจ๊ะ แอ๊บเงียบเลยนะคุณจิณทราภัทร” โดนนนน ไอ้ปันโดนฝ่ามือไอ้ฟ่างไปเต็มๆ กูกดไลค์ให้เลยปัน เอาไปเลยสองที อึ๊บ อึ๊บ
กินข้าวกันเสร็จ พวกมันก็เสร็จสมอารมณ์หมายกับการเห่าเสื้อคู่ของผมกับภูมิ ซึ่งก็เป็นไปตลอดทั้งมื้ออาหารนั่นแหละครับ พวกผมก็เช็คกล้อง เช็คของ ตรวจเป้เตรียมออกไปผจญภัยที่ไร่เล
ผมก็ตรวจเป้ของผมที่ใส่ของๆภูมิด้วยเพื่อความแน่ใจว่าผมยัดของมาครบ ผ้าเช็ดตัว รองเท้าผ้าใบ(ใส่ไว้อีกช่องนึง ไม่ได้รวมกับผ้าเช็ดตัวนะครับ ฮ่าฮ่า) กล้อง เสื้อของผมกับภูมิที่เตรียมไปเปลี่ยน ครีมอาบน้ำกลิ่นน้ำนม(กลิ่นโปรดของภูมิ) ยาแก้แพ้ แว่นตา และ….
“เอ๊า ลืมหมวก เฮ้ยพวกมึงเดี๋ยวกูขึ้นไปเอาหมวกก่อนนะ พวกมึงไปรอที่ล็อบบี้เลยก็ได้ เดี๋ยวกูตามไป”
“ไปด้วย” พอผมลุก ไอ้ภูมิก็ทำท่าจะลุกตามมา
“ไม่ต้องไป อยู่กับพวกกูนี่แหละ ห่างกันห้านาทีสิบนาทีคงไม่ลงแดงหรอก มึงรีบไปรีบมาเลยพีม เจอกันที่ล็อบบี้” ไอ้ฟ่างดึงคอน้องชายให้นั่งลงตามเดิมแล้วกอดไว้ซะแน่น
“ฟ่าง ภูมิเจ็บนะเว้ย ปล่อยเลย ปล่อยๆๆๆ”
“ดิ้นเหรอ ห๊ะ เจ็บไร” ไอ้ภูมิตีแขนพี่ชายที่รัดคอมันและพยายามดิ้นรนเพื่ออิสรภาพ ทำเอาพวกเพื่อนๆขำทั้งโต๊ะที่ภูมิสู้ฟ่างไม่ได้ ผมกลัวภูมิจะถูกไอ้ฟ่างทำร้ายมากไปกว่านี้เลยรีบกลับขึ้นห้องไปเอาหมวก โหดร้ายกับแฟนกูนักนะมึง เดี๋ยวกูทำไอ้แทนคืนมั่ง เดี๊ยะๆ
ผมออกจากลิฟต์ ก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบเปิดประตูห้องและรื้อหาหมวกสานสองใบ อยู่ไหนๆเวลารีบๆนี่แม่งหาอะไรไม่ค่อยจะเจอ ในตู้ บนโต๊ะ เชี่ยมันวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งแต่เมื่อกี้ทำไมผมมองไม่เห็น ได้หมวกแล้วก็รีบวิ่งเลยครับ เกือบลืมล็อกห้อง
“พี่พีมมมมมมม” ระหว่างที่ผมกำลังล็อคประตูก็มีเสียงเล็กๆเรียก พอหันไปมองก็เห็นเด็กผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาวจัด กำลังส่งยิ้มมาให้ ใครว่ะหน้าคุ้นๆ “อ้า พี่พีมจริงๆด้วย คิดถึงงงง” เด็กคนนั้นเดินเข้ามาใกล้และโถมตัวกระโดดกอดผมจนเซ ผมถึงได้นึกออก
“เฮ้ยยย โตเกียว มาได้ไง แล้วกลับจากญี่ปุ่นเมื่อไร เฮ้ยพี่ตกใจนะเนี่ย” ผมทั้งแปลกใจและดีใจที่เจอน้องโตเกียวเด็กปั้นของผมที่นี่ ฮ่าฮ่า โตเกียวมันเป็นเด็กข้างบ้านผม ไม่ใช่สิ ไม่ใช่ข้างบ้านเพราะบ้านมันอยู่เยื้องๆกับบ้านผม
เมื่อก่อนโตเกียวมันติดผมมาก มาเล่นที่ร้าน มาดูพวกพี่หนิงทำเค้ก บางครั้งอาปุ้ยไม่อยู่ก็มีมันนี่แหละมาทำตัวงุ้งงิ้งๆอยู่เป็นเพื่อน ให้ผมสอนวาดรูปบ้าง สอนการบ้านมันบ้าง นานแล้วเหมือนกันที่ไม่เห็นตาโตๆแก้มใสๆ
โตเกียวมันเพิ่งอยู่ม.4 เองครับ น้องเป็นลูกครึ่งด้วยนะ ดูจากชื่อ ครึ่งอะไรคงไม่ต้องบอกนะครับ ชื่อโตเกียว คงพม่ามั้ง กรั่กๆ คุณพ่อของโตเกียวเป็นชาวญี่ปุ่นรู้สึกจะเป็นวิศวกรของบริษัทรถยนต์ยี่ห้อหนึ่งซึ่งเห็นได้ทั่วไปตามท้องถนนเมืองไทย
“โตเกียวคิดถึงพี่พีมโคตรๆ โตเกียวกลับจากญี่ปุ่นได้เป็นอาทิตย์แล้ว แต่ยังไม่ได้เข้าบ้านเลย โต้ซังกับคุณแม่มาประชุมเลยพาโตเกียวมาด้วย โตเกียวมีของฝากมาให้พี่พีมเยอะแยะเลย กลับไปค่อยไปขนเนอะ พี่พีมคิดถึงโตเกียวมั้ย”
“คิดถึงสิครับ” มันยิ้มแป้นจนตากลมๆใสๆนั่นเหลือเป็นเส้นตรง ผมลูบหัวน้องชายข้างบ้านที่ไม่ได้เจอกันมานานเพราะมันไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นและกลับไปอยู่กับพ่อเมื่อเทอมก่อน
โตเกียวมันเป็นเด็กผู้ชายที่ จะว่ายังไงดีล่ะ อย่างที่ไอ้แมทเคยสาธยายลักษณะพี่องุ่นให้ฟัง ผมก็นึกถึงผู้ชายที่หน้าตาน่ารัก แว่บหนึ่งผมก็คิดถึงไอ้โตเกียวเพราะมันเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นและรู้จัก
คือมันขาวมาก ตัวก็นิดเดียว ผมที่มีปัญหากับส่วนสูง ยังสูงกว่าน้องเลย น้องโตเกียวมันเป็นคนซื่อๆ ขี้อายไม่ค่อยทันใคร แต่น้องเรียนเก่งนะ พ่อกับแม่ดูแลแบบคุณหนูมากที่สำคัญมัน น่ารักมากกกกกกกกกกกก
นี่ถ้าไม่ติดว่ารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กและผมเป็นแฟนกับภูมินะ ผมจะจีบมันเลย ฮ่าฮ่า ล้อเล่นๆเดี๋ยวไอ้หล่อได้ยิน ผมตายอย่างเขียดแน่
“ว่าแต่ไปอยู่ญี่ปุ่นซะนาน ไมยังตัวเท่าเดิมวะ” มันยู่ปากทันที หึหึ กูจะอยู่ในตำแหน่งที่ข่มคนอื่นได้แล้วโว้ย ปกติผมจะเห็นหน้ามันจากรูปในเฟสบุ๊ค หรือบางทีน้องก็ส่งรูปมาให้ผมดูทางเมล มาเจอกันตัวเป็นๆวันนี้มันก็ยังตัวเท่าเดิม
“ตอนอยู่ที่นู่น โต้ซังให้โตเกียวดื่มนมแทนน้ำเลยนะ ยังไม่สูงขึ้นอีกเหรอ อ๊ะ คุณแม่ๆ โตเกียวเจอพี่พีมด้วย”
“อ้าวน้องพีม”
“น้าปริมสวัสดีครับ” ผมหันไปสวัสดีผู้หญิงที่มาใหม่ น้าปริมยิ้มให้ผมมาแต่ไกล
“สวัสดีค่ะ บังเอิญจังเลยไม่คิดว่าจะเจอน้องพีมที่นี่ ช่วงนี้น้าบินไปบินมาญี่ปุ่น บ้านก็ติดกันแต่ไม่ค่อยได้เจอกันเลยเนาะ น้าไม่มีเวลาไปหาพี่ปุ้ยเลย ทุกคนสบายดีใช่ไหมจ๊ะ”
“สบายดีครับ แล้วน้าปริมล่ะครับ แต่พีมว่าน้าปริมสวยขึ้นรึเปล่า”
“แหม ปากหวานนะเนี่ย น้าก็สบายดีจ๊ะ แล้วน้องพีมมาเที่ยวหรอลูกหรือว่ามากิจกรรมของมหาลัย”
“มาเที่ยวครับ พอดีพีมปิดเทอม เพื่อนมันเลยชวนมา เห็นโตเกียวบอกว่าน้าปริมมาประชุม” ระหว่างที่ผมคุยกับน้าปริม ไอ้เด็กตาแป๋วนี่ก็กอดเอวผมไม่ปล่อย มันยิ้มเหมือนดีใจไรนักหนา หึหึ น่ารักว่ะ
“จ๊ะ น้ามาสัมมนาของบริษัทน่ะลูก มากับคุณพ่อเจ้าโตเกียวนี่แหละ น้าไม่กล้าทิ้งน้องไว้บ้านคนเดียวเลยหอบมาด้วย ตอนแรกบอกว่าจะไปอยู่ที่บ้านพี่พีม เพิ่งกลับจากญี่ปุ่นก็จะไปหาพี่พีมท่าเดียว ดีนะที่น้าพามาด้วยไม่งั้นคงได้คลาดกัน” น้าปริมยีหัวลูกชายอย่างเอ็นดู ไอ้โตเกียวก็ขำคิกๆ
“อ้าว แบบนี้ตอนที่น้าปริมไปสัมมนา น้องก็อยู่คนเดียวเหรอครับ” ผมถามน้าปริมและหันมามองหน้าโตเกียว มันยู่ปากรีบพยักหน้าหงึกหงัก
“น้าก็ขังไว้ในห้องนี่แหละ สงสารก็สงสารนะ แต่ให้ออกไปเล่นน้ำคนเดียวน้าก็เป็นห่วง พอดีโอ๋ลากลับบ้านน่ะเลยไม่มีใครมาคอยดูให้” พี่โอ๋เป็นพี่เลี้ยงของโตเกียวครับ เวลาโตเกียวมาเล่นที่บ้านผมดึกๆพี่โอ๋ก็จะเป็นคนมาตาม พี่โอ๋เป็นคนที่พูดน้อยมากแต่ยิ้มได้ทั้งวัน ฮ่าฮ่า
“งั้นให้น้องไปกับพีมได้ไหมครับ พีมจะดูแลให้”
“ไปๆๆๆๆๆ” แม่มันยังไม่ทันอนุญาต ไอ้โตเกียวก็กระโดดเหยงๆเขย่าแขนผมรอแล้ว “คุณแม่ ขอโตเกียวไปเล่นกับพี่พีมนะ นะ น๊า คุณแม่ประชุมอีกตั้งนาน โตเกียวไม่มีเพื่อน”
“จะไม่รบกวนพี่เค้าหรอลูก” น้าปริมมองผมทีมองโตเกียวที
“ไม่รบกวนหรอกครับน้าปริม พีมเองไม่ได้เจอน้องตั้งนาน จะพาไปเที่ยวด้วย”
“แล้วพีมจะไปเที่ยวที่ไหนบ้างลูก”
“เห็นเพื่อนมันบอกว่าจะไปอ่าวไร่เลกันครับ ข้ามไปเล่นน้ำ เย็นๆคงกลับ”
“อืม เอาไงดี น้าก็สงสารน้องอยู่ในห้องคนเดียว ถ้าไม่รบกวนพีมงั้นน้าฝากน้องด้วยนะ”
“เย้ๆๆๆ โตเกียวไม่ต้องอยู่คนเดียวแล้ว รับรองว่าจะไม่ดื้อไม่ซนครับคุณแม่” โตเกียวกระโดดดีใจ มันรีบวิ่งกลับเข้าห้องไปจัดกระเป๋าหนีตามผม ฮ่าฮ่า
วันนี้โตเกียวใส่เสื้อสีฟ้าอ่อนกับเอี๊ยมขาสั้น ร้องเท้าผ้าใบสีขาว ใส่หมวกสีเดียวกับเสื้อ กระเป๋าหมีพูห์ มึงจะสดใจแข่งกับท้องทะเลอันดามันใช่ไหมครับน้องชาย ตอนลงลิฟต์มีนักท่องเที่ยวผู้ชายน่าจะเป็นชาวจีนไม่ก็ฮ่องกงมั้ง มองไอ้โตเกียวเหมือนจะกิน ผมเลยต้องโอบไหล่มันไว้ น้องกูโว้ยยยยยย
ทริปนี้มีเด็กใสๆอย่างโตเกียวมาด้วย คงช่วยลดความเถื่อนของพวกผมได้บ้างนะ
…………………………….
“เฮ้ยพวกมึงกูมีเด็กมาแนะนำให้รู้จัก นี่น้องโตเกียว น้องกู โตเกียวครับนี่เพื่อนๆพี่เอง” ผมพาน้องโตเกียวเดินมาหาพวกลิงค่างที่นั่งรออยู่
“พี่ๆสวัสดีฮะ”^__^ มันยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มให้
OoO
พวกมันมองน้องโตเกียวกันตาค้าง จนน้องเริ่มทำตัวไม่ถูก เอาแต่ก้มหน้า ปกติอยู่กับผมที่สนิทมันก็ขี้อาย ยิ่งถูกพวกเสือสิงกระทิงจ้อง น้องแทบจะก้าวขาผิดๆถูกๆ
“เฮ้ย เป็นไรกันวะ” ผมต้องตะคอกเรียกสติพวกมันกลับมา
“อ้าววว หวัดดีครับโตเกียว พี่นึกว่าใคร โตจนเกือบจำไม่ได้แล้วนะเนี่ย” ไอ้คิวทักทายและเนียนมากอดน้อง พวกไอ้แทน ไอ้คิว ไอ้เชน ไอ้ปันรู้จักโตเกียวตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้วครับ ตอนที่พวกผมอยู่ม.4 รู้สึกว่าโตเกียวจะอยู่ป.4หรือป.5นี่แหละ เวลาพวกมันมาที่บ้านผมแล้วบังเอิญน้องโตเกียวก็มาก็เล่นก็เลยรู้จักกัน
“มึงจำแฟนกูไม่ได้เหรอคิว” ไอ้แทนเข้าไปใกล้ๆและจับแก้มโตเกียวยืดไปยืดมา เหมือนผมพาลูกกวางตัวน้อยๆมาปล่อยในดงเสือหิวเลยว่ะ
“ใครบอกว่าแฟนมึง แฟนกูต่างหาก จริงไหมครับโตเกียว” พวกนี้มันชอบแซวโตเกียวแบบนี้แหละครับ น้องมันก็ทำอย่างเดียวคือก้มหน้าเขิน แก้มใสๆของมันก็จะเป็นสีชมพู
น่ารักกกกก
“พวกมึงพอเลยๆ โตเกียวนี่เพื่อนๆพี่ พี่ภูมิ พี่มิค พี่ฟ่าง พี่เบียร์”
“สวัสดีครับพี่ๆ”
“หวัดดีครับ หึหึ” ไอ้ฟ่างที่เกลียดเด็กยังยิ้มให้โตเกียวเลย ไอ้มิคนี่สะกิดแขนผมยิกๆ
“ไรมึง”
“ผู้ชายจริงดิ”
“เออ ก็ผู้ชายสิ”
“แม่งเอ๊ย โคตรขาว โคตรน่ารัก ทำไมผู้ชายสมัยนี้มันขยันน่ารักกันจังวะ”
“กูก็ว่างั้นแหละ ดีนะที่มึงกับกูเกิดสมัยก่อน เราเลยหล่อ” หึหึ
“กูน่ะใช่ แต่มึงไม่ เดี๋ยวกูไปตักน้ำใส่กะลามาให้ส่องนะพีม” ไอ้ฟายยย “เด็กผู้ชายสมัยนี้มันน่ายกขันหมากไปขอจริงๆ” อั๊ยย๊ะ อัง อัง อัง โตะ เต๊ะ อีโต้ โดราเอม่อน อย่าเชียวนะมึง อย่าแม้แต่จะคิด อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ผู้หญิงต่อไปเถอะ
“พี่ชาย” อยู่ๆน้องโตเกียวก็เดินเข้าไปหาไอ้เบียร์แต่ทำไมเรียกว่าพี่ชาย พวกผมงงกันตาแตก ไอ้เบียร์ก็ก้มลงมองโตเกียวที่เงยหน้ายิ้มให้มันอยู่ แต่พวกผมนี่มองหน้ากันเลิกลั่ก
“นึกว่าจะจำพี่ไม่ได้ซะแล้ว” ไอ้เบียร์ยกมือขึ้นลูบหัวน้องโตเกียว และเหมือนหลุดเข้าสู่มิติที่มีกันแค่สองคน ทำเอาพวกผมอึ้ง
“เอาแล้วเว้ยเฮ้ย” ไอ้คิวตบเข่าฉาด ไอ้ภูมิมันจ้องเพื่อนรักมันตาไม่กระพริบเลย ไอ้เชนมันก็หัวเราะหึหึอยู่ข้างๆผมนี่แหละ ไม่นะเบียร์ กูขอร้องเบียร์ อย่านะเพื่อนนนนนนนนนนนนน
“มึงรู้จักน้องกูด้วยเหรอเบียร์”
“อืม โตเกียวเคยไปติวค่ายนิติก่อนไปญี่ปุ่น”
พวกผมหันมองหน้ากันอย่างส่อความนัย หึหึ ตำนานรักใสๆบทใหม่อาจจะกำลังเริ่มขึ้นก็ได้นะครับ
เอาล่ะครับตอนนี้ก็ได้เวลาลงเรือกันซักที เรือที่จะพาพวกเราไปก็คือเรือหางยาว ค่าบริการก็คนล่ะ 80 บาท แต่พวกผมเหมา ไม่รู้ว่าเท่าไรเพราะไอ้เชนเป็นคนจ่าย
ใช้เวลาจากอ่าวนางไปหาดไร่เลก็ประมาน 20 นาทีครับ แต่ช่วงนี้หน้ามรสุมคลื่นลมมันแรง พี่คนขับเรือบอกว่า พี่ขอครึ่งชั่วโมงนะน้อง ฮ่าฮ่า ผมรู้สึกเหมือนตัวเองทำรายการท่องเที่ยวทั่วไทย เที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้ บู่ววว
พี่แกฮาดีครับ แกยังบอกอีกว่าพวกผมโชคดีที่วันนี้อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง น้ำทะเลใสแจ๋ว อากาศสดชื่น แต่ไอ้แทนอ้วกครับ มันเมาเรือหน้าเหลืองหน้าซีดเลย ฮา ไอ้ฟ่างก็คอยลูบหลัง เอายาดมให้ดม เออมันก็ดูแลกันดีเนอะ เมื่อวานไอ้แทนคงเมื่อยจากการขับรถ ผมเห็นฟ่างนวด(เหยียบ)ให้แทนด้วย
ส่วนน้องเต้ยกับพี่คิวก็หยอกกันจนเรือโคลง สาดดด เดี๋ยวไปไม่ถึง ไอ้เชนมันก็ถ่ายรูปวิวไป ภูมิกับผมก็ดูวิวไป ไอ้หล่อมันโอบผมไม่ปล่อยเลย
ตอนนี้โตเกียวก็กลายเป็นตุ๊กตามีชีวิตที่ทุกคนอยากเล่น พวกมันก็เอ็นดูน้องกันมาก แต่ที่ฟินนาเร่สุดๆ ต้องนี่ครับ พี่เบียร์ที่คอยดูแลเทคแคร์น้องไม่ห่าง ผมไม่เคยเห็นไอ้เบียร์มันเป็นแบบนี้เลยนะเว้ย ต้องรอดูกันต่อไปว่าจะออกหัวหรือออกก้อย
และแล้วก็มาถึงแล้วคร้าบบบบหาดไร่เล พี่เค้ามาส่งพวกผมที่หาดฝั่งตะวันตก ว้าวววววววววววว หาดทรายสีขาว ท้องฟ้าใสๆ น้ำทะเลสีฟ้าอมเขียวมรกต สุ๊ดย๊อดดดดดดดดดด
“สวยว่ะ มัลดีฟก็มัลดีฟเหอะ ทะเลอันดามันนี่แหละนัมเบอร์วัน” ไอ้ปันถึงกับเพ้อ และกิจกรรมที่ต้องทำเป็นอันดับแรกคือเล่นน้ำ ไอ้แมทกับไอ้เต้ยโยนกล้องทิ้งวิ่งลงทะเลไปแล้วแถมยังลากโตเกียวลงไปด้วย
ไอ้คิว ไอ้เบียร์ ไอ้ภูมิ เดินไปสั่งน้ำมะพร้าว และเช่าเสื่อ ไม่นานพวกมันก็กลับมา ไอ้ฟ่างปูเสื่อเสร็จ ไอ้แทนก็ล้มตัวนอนทันที พวกผมก็นอนชื่นชมกับความงามของน้ำทะเล แม่งสวย มันจะสวยไปไหนนักหนาว่ะ บรรยายไม่ถูกครับ ตอนนี้พวกผมใส่แว่นกันแดดนอนเรียงกัน ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ผม ภูมิ ไอ้เบียร์ ไอ้คิว ไอ้เชนนั่ง ไอ้ปันก็นั่ง ปิดท้ายด้วยไอ้มิค นอกนั้นลงทะเล
“เป็นไงบ้างมึง” ผมถามอาการคนเมาเรือ
“โอเคว่ะ กูขอนอนพักซักครู่ เดี๋ยวพาไปตีโป่ง” เชี่ย ไม่สนใจแม่งแล่ว ปล่อยไอ้ฟ่างนวดมันไป “ฟ่างเล่นน้ำไหม” หูผมได้ยินเสียงแหบๆของไอ้แทนถามฟ่าง แต่ผมแอ๊บไม่หันไปมองไง เดี๋ยวมันรู้ว่าผมฟังอยู่ คึคึ
“เล่นดิ มึงพักไปก่อนก็ได้ ค่อยไปพร้อมกัน”
“ครับ มานอนกอดหน่อยมา”
“จะตายแล้วยังปากดี” ปากไอ้ฟ่างมันก็ด่าไปงั้นแหละ แต่ตัวก็ยอมนอนลงข้างๆให้ไอ้แทนดึงไปกอด
“โห่ ทะเลคงจืดแล้วม้างงงง” พวกไอ้คิวตะโกนแซวแต่ระดับไอ้ฟ่างมีหรือจะแคร์ มันยิ่งกอดกันแน่นกว่าเดิม เด็กขี้อิจฉาอย่างไอ้ภูมิเห็นพี่ชายทำ ก็อยากทำบ้าง ลากผมไปนอนเกยบนตัวมัน เลยโดนโห่ซ้า
“เบียร์ มึงชอบน้องโตเกียวหรอว่ะ” ไอ้เชนเปิดประเด็น
“เปล่า กูแค่เห็นว่าน้องน่ารักดี แค่เอ็นดู พวกมึงคิดอะไรกันเนี้ย” ไอ้เบียร์รีบปฏิเสธใหญ่เลย ไอ้ภูมิเลยตบหลังมันดังอั๊ก
“เอ็นดูหรือจะดูเอ็นว่ะชายน้อย” เชี่ยฟ่าง ฮ่าฮ่า ถูกใจกูอีกแล้ว
“ถ้ามึงเริ่มมองว่าผู้ชายน่ารักนะเบียร์นะ สเตปต่อไปก็ไม่ยากเพื่อน ทางสวรรค์ใกล้แค่เอื้อม หึหึ” ไอ้คิวลุกมาตบไหล่ให้กำลังใจไอ้เบียร์ ไอ้เจนเทิ่นแมนมันก็ยิ้มรับ เออ เป็นเอามากไหนบอกไม่คิดอะไร
“สุดท้ายกลุ่มเราก็ละทางโลกกันหมด แม่งเหลือแต่กู ไอ้แมท ไอ้มิค มิคเราไปหาผู้ชายมาคบซักคนดีไหม”
“มึงไม่ชวนไอ้เชนด้วยล่ะ” ไอ้ภูมิถาม
“ปล่อยแม่งไป พันธุ์มันดี เสียดายแทนผู้หญิง” ไอ้มิคกับไอ้ปันมันกอดคอกัน ตอแหลร้องไห้ ส่วนไอ้เชนส่ายหน้าขำๆ
“แล้วมึงไม่ได้คบกับพี่องุ่นเหรอปัน”
“มึงเข้าใจผิดแล้วล่ะภูมิ ไม่อัพเดทข่าวเลยนะมึงเนี้ย เฮ้ยมิคไปเล่นน้ำกับน้องโตเกียวดีกว่า” แล้วมันก็ลากคอไอ้มิคลงน้ำไป ปล่อยให้ไอ้เบียร์มองตามตาปริบๆ
คนอย่างไอ้ปัน มันอายได้ไม่นานหรอกครับ หรือถึงอายมันก็จะทำเหมือนไม่แคร์ แล้วคนแซวอย่างพวกผมก็จะเซ็ง เพราะทำไรมันไม่ได้ อย่างเรื่องพี่องุ่นก็เหมือนกัน วันแรกๆมันก็ดูมีอาการ มาวันนี้ใครจะแซวมันก็เฉยใส่ มันคงไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าจริงๆนั่นแหละ
“เออมึง ตกลงไอ้ปันกับพี่องุ่นนี่ยังไงว่ะ มึงสอบสวนมันว่าไงบ้างฟ่าง” ผมหันไปถาม
“มันก็บอกว่าแค่รู้จัก แล้วเค้ามาชอบมัน”
“จริงดิ มึงอย่ามาอำ” ทำไมพี่องุ่นถึงรสนิยมประหลาดขนาดนี้
“จริงๆ ไอ้เต้ยก็เล่าให้กูฟัง นี่ๆกูมีรูปด้วยเซฟมาจากเฟสไอ้แมท” ไอ้คิวยื่นไอโฟนมันมาให้ผมดู ผม ภูมิ ไอ้เชน ไอ้เบียร์ลุกนั่งสุมหัวกันอย่างเร็วไว
เชี่ยย น่ารักโคตร ไม่บอกไม่รู้นะว่าอยู่ปีสี่ หน้าเด็กมาก พวกผมเลื่อนดูไปเรื่อยๆ มีลักยิ้มด้วยแฮะ
“น่ารัก แต่แม่งตาต่ำมาชอบไอ้ปันได้ไงว่ะ ทำไมไม่มาชอบกู ทั้งจริงใจ นิสัยดี มีเวลาให้ แถมมี sex appeal นิดๆอีกต่างหาก หึหึ”
“อย่างมึง คงเซ็กส์แอบเพลียมากกว่าว่ะเชน”
“เต้ยก็ว่างั้นแหละพี่คิว”
“เฮ้ยยย เชี่ย กูนึกว่าพรายน้ำ” ไอ้คิวสะดุ้งตกใจแฟนตัวเอง ฮ่าๆ ไอ้ตื่นมันมานั่งยองๆเงียบๆตัวเปียกอยู่ข้างๆไอ้คิว มันยิ้มแฮ่ก่อนจะหยิบน้ำมะพร้าวขึ้นดื่ม
“ไอ้แมทมันเล่าให้เต้ยฟังอ่ะเฮีย ว่าพี่องุ่นน่ะชอบเฮียปัน แต่เฮียปันไม่สนใจ คนจีบพี่องุ่นมีแต่หล่อๆเทพๆ เฮียปันอ่ะเล่นตัว”
“แล้วทำไมมันต้องปิดบังพวกเราว่ะ”
“มันคงกลัวว่าจะโดนแซวมั้ง ซึ่งมัน โดนแน่ๆ หึ” ถูกต้องแล้วภูมิ ต่อให้ไอ้ปันมันชอบหรือไม่ชอบพี่องุ่นก็ตาม แต่ผมก็ยังยืนยันว่าจะแซวมันต่อไป
แต่ผมว่าก็ถือเป็นความโชคดีของชีวิตพี่องุ่นเลยนะนั่น แสดงว่าบุญเก่าพี่แกยังเยอะ เลยช่วยให้รอดพ้นจากวิบากกรรมไม่ต้องมาเป็นแฟนไอ้ปัน ฮ่าฮ่า เรื่องพี่องุ่นนี่อาจจะลุ้นไม่ขึ้น ผมว่าเรามาลุ้นน้องโตเกียวกับคุณชายเบียร์ดีกว่านะครับ :P
-
หลังจากที่นอนกินลมชื่นชมความสวยของธรรมชาติกันจนเต็มอิ่ม พวกมันก็แห่กันลงไปเล่นน้ำ ไอ้แทนมันฟื้นคืนชีพแล้วครับ พวกมันเลยรวมหัวกันแกล้งภูมิ ไอ้ภูมิมันบอกว่าจะไม่ลงน้ำขอนอนกกผม เอ้ยขอนอนพักผ่อนกับผมบนชายหาด แต่พอมันเคลิ้มหลับเท่านั้นแหละผมก็สงสัญญาน(เลวมาก ฮ่าฮ่า)ให้พวกไอ้แทนมาหามมันไปโยนลงทะเล กร้ากกกสะใจ แล้วไอ้คิวก็เป็นรายต่อไป โดนไปตามๆกัน
แต่เมื่อครู่มีมนุษย์สองตัวที่ได้ทำการผันสปีชี่ส์ตัวเองไปเป็นปลิงทะเลครับพี่น้อง นั่นก็คือไอ้แทนกับไอ้ฟ่างงงงงงง มันทำอะไรน่ะเหรอครับ มันก็ยืนจูบกันกลางทะเลใสๆและท้องฟ้าสวยๆ นู่นนนน
มันลากกันไปแดกในน้ำนู่นน่ะ เห็นแค่หัวเป็นจุดดำๆอยู่ไกลๆ ห่าไม่อายฟ้าอายทะเล แล้วพอมันฟิชเจอริ่ง สวิ้งกิ้งสแควชกันจนสาแก่ใจ ไอ้ฟ่างก็ขี่หลังไอ้แทนกลับมา ภูมินทร์ถ่ายภาพ พีระณัฐรายงาน จบข่าว
แต่ก็มีอีกคู่ที่กำลังจะเล่นมวยทะเลครับ ไอ้คิวรวมหัวกับไอ้ปันลากซากแมงกะพรุนไฟใส่ไอ้เต้ย ไอ้เด็กแสบมันก็กลัววิ่งหนีทั้งแหกปากร้องลั่น เป็นที่สนุกสนานของไอ้คิวยิ่งนัก แต่ซักพักไอ้เต้ยมันไปได้ไม้หน้าสามมาจากไหนไม่รู้ครับ วิ่งไล่ทุบกบาลไอ้คิวจนสุดหาด
ก๊ากกกกกกก อยากให้คุณๆได้มาเห็นภาพที่ไอ้คิววิ่งหนีไม้ไอ้เต้ย พวกผมหัวเราะจนปวดท้อง
และที่ทำเอาน้ำทะเลเค็มๆกลายเป็นน้ำตาลเชื่อม ก็ต้องนี่เลยครับ พี่ชายกับน้องโตเกียว คือน้องมันว่ายน้ำไม่แข็งไง พี่เบียร์เลยอยู่ไม่ห่าง เมื่อกี้ไอ้ภูมิมันตาไวชี้ให้ผมดู พี่เบียร์ของเราผู้จุติมาจากชั้นดาวดึงส์ก็ได้พาน้องโตเกียวเดินจูงมือเล่นริมชายหาด ให้ฟองคลื่นแทะตีนเล่น ทำเอาผู้คนที่นอนอาบแดดตาร้อนผ่าวไปตามๆกัน
ท้องทะเลแสนสวย ท้องฟ้าสดใส เสียงคลื่นซัดสาด ฟองคลื่นสีขาว กลิ่นน้ำเค็มทำให้รู้สึกสดชื่น อากาศโคตรดีมีลิงหนึ่งฝูงที่กำลังจะทำการละเล่นอันแสนจะลดอายุมากครับ นั่นก็คือ ขี่ม้าส่งเมืองในน้ำ เหอๆ
กติกาก็ไม่ยากครับ ก็แค่จับคู่ คนนึงอยู่ในน้ำอีกคนขี่คอแล้วก็ชนกับคู่อื่นให้มันวินาศลงทะเลไปซะ คู่ที่เหลือเป็นคู่สุดท้ายก็คือผู้ชนะครับ และการจับคู่ก็ออกมาเป็นดังนี้
ไอ้เต้ยคู่ไอ้ภูมิ ผมคู่ไอ้แทน ไอ้ฟ่างคู่ไอ้เชน น้องโตเกียวคู่ไอ้คิว ไอ้เบียร์เป็นกรรมการเพราะมันมีความยุติธรรมที่สุดในกลุ่ม ก็นะ รู้ๆกันอยู่ใช่ไหมครับว่าพวกผมเป็นยังไง การโกงมันอยู่ในกระแสเลือด คึคึ ส่วนไอ้มิค ไอ้ปัน ไอ้แมทมันไม่สันทัดไม่ถูกกับกีฬาทางน้ำ เลยขอบาย ไปนอนอาบแดดใส่แว่นตาสีดำยังกับติดฟิล์มส่องสาวๆใส่บิกินี
“อย่าให้โตเกียวตกน้ำนะมึง” ไอ้เบียร์สั่งเสียไอ้คิวเป็นรอบที่สามร้อยสี่ ไอ้คิวทำหน้าเหม็นเบื่อเหมือนจะบอกว่า มึงมาคู่กันเลยมั้ยสัด
“เฮียภูมิ เฮียภูมิขี่คอเต้ยนะ เต้ยอยากเป็นม้าน้ำ”
“แน่ใจ?เฮียตัวหนักนะ” ไอ้ภูมิกับไอ้เต้ยกำลังตกลงกันว่าใครจะขี่คอใคร
“ไม่เป็นไร อยู่ในน้ำไม่หนักหรอก” ได้ข่าวว่าอยู่ในน้ำแค่ครึ่งตัวนะเต้ย ไอ้ภูมิก็ไม่ใช่เบาๆ
“ภูมิมึงอย่าไปบ้าตามมัน อยากคอหักรึไงมึงน่ะ” ไอ้เต้ยเหยียดปากใส่แฟนมัน คงเคืองๆกันเรื่องแมงกะพรุนอยู่มั้ง แม่งคิดแล้วฮาว่ะ สรุปไอ้เต้ยก็ได้ขี่คอไอ้ภูมิตามเดิม
“มึงก็มาเป็นม้าให้กูขี่คอบ้างดิพีม” ไอ้แทนกระตุกมือผมให้เข้าไปใกล้ๆ
“สัด น้ำท่วมหัวกูพอดี” เพราะขนาดพวกที่สูงร้อยแปดสิบยืน น้ำยังเกือบถึงอก ตอนที่ผมยืนผมยังต้องเกาะไอ้ภูมิเลย ถ้าขืนไปเป็นม้าให้ไอ้แทนขี่คอนะ กูจมครับ
“ฮ่าๆ ยอมรับแล้วหรอว่ามึงเตี้ย”
“มึงเป็นควายดีกว่าม้านะแทนกูว่า แม่งย่อลงดิกูขึ้นไม่ได้”
“ข้าวฟ่างจะขี่เชน หรือให้เชนขี่ดีคะ”
“ยังไงก็ได้ เพราะกูได้หมด สลับกันขี่ก็ดีนะ หึหึ” สร้างความกวนตีนให้ไอ้แทนคืองานของไอ้เชนกับไอ้ฟ่าง
“วอนส้นตีนกูแระ” เฮ้ยๆ ไอ้แทนไอ้ห่า มึงตีน้ำใส่พวกมันแต่มันสะเทือนถึงกูนะเว้ย เสียวว่ะโคตรกลัวตกเลย
และแล้วศึกยุทธหัตถีที่ไม่ใช่ช้างชนช้าง แต่เป็นศึกม้าชนหมาก็เริ่มขึ้นเราแข่งแบบพบกันหมดครับสี่คู่พุ่งเข้าชน ไอ้เชนกับไอ้ฟ่างแม่งไปดูดม้ามาจากไหนวะ แรงเยอะชิบหายกระแทกมาแต่ละทีกระดูกแทบหัก แถมไอ้ฟ่างผลักและถีบทุกคนที่ขวางหน้า
และดูเหมือนว่ามันจะมีความสุขกับการทำร้ายร่างกายไอ้แทน ความซวยเลยมาตกที่ผม กูโดนเต็มๆ แถมมันกับไอ้เชนยังสลับกันเป็นม้าด้วย มึงแบกไอ้เชนไหวหรอฟ่าง
ถึงมันสองคนจะสูงไล่เลี่ยกันแต่ไอ้ฟ่างมันตัวบางกว่าไอ้เชนมากเลยนะครับ แสดงว่ามันมีใจรักที่จะฆ่าไอ้แทนจริงๆ
คู่ที่ซวยหนักสุดคงจะเป็นไอ้คิวกับน้องโตเกียว เพราะโตเกียวไม่กล้าผลักใครแรง ผิดกับไอ้เต้ยที่แม่งหลับหูหลับตาผลักกะเอาให้ตายเลยหรอมึง
พอมันทำไอ้คิวกับน้องโตเกียวหงายหลังลงน้ำ ไอ้คิวคว้าตัวน้องขึ้นจากน้ำแทบไม่ทัน ไอ้เต้ยก็ชูมือหัวเราะสะใจ แม่งโรคจิตว่ะ และเป้าหมายใหม่ของมันน่าจะเป็นคู่ผม เพราะเห็นไอ้หล่อมันยิ้มชั่วๆมองมาที่ผม เอาแล้วกู
“เฮียพีม หึ ตายแน่ หึหึ” ไอ้เด็กเปรตนี่ก็หลอนกูจริงๆ ไอ้ภูมิมันพุ่งเป้ามาที่ผมแต่ไอ้แทนเบี่ยงหลบทัน ถึงกระนั้นมั้นนนนก็ยังคว้าข้อเท้าผมไว้ได้ ภูมิมันกระแทกไหล่ไอ้แทนแต่เพราะมันจับขาผมไว้ ทำให้ผมถีบไอ้เต้ยไม่ได้
“ไอ้ภูมิ ปล่อยยยยยยกู!!!!!!!!!!!! เชี่ยแม่งโกง” ผมพยายามเรียกหาไอ้เบียร์ แต่…..ฟายเอ้ย มันขึ้นฝั่งไปนั่งเช็ดผมให้ไอ้โตเกียวแล้วครับ สู้กันได้ไม่นานผมกับไอ้แทนก็หงายท้องลงทะเลไปตามคาด เลยเหลือไอ้คู่พี่น้องโรคจิต สรุปเกมส์นี้ไอ้เชนกับไอ้ฟ่างก็ชนะไปแบบเลวๆ โกงทุกอย่างเท่าที่มันจะทำได้
เล่นน้ำกันจนเหนื่อยพวกผมก็เดินลัดเกาะไปหาดไร่เลฝั่งตะวันออกเพื่อไปปีนเขากันครับ งานนี้มีคนโบกมือลาไปสามคนคือไอ้น้องแมทกับไอ้ปัน ฮ่าฮ่า มันกลัวความสูง นึกถึงตอนไปดรีมเวิร์ลที่ไอ้แมทกับไอ้ปันอ้วกแตกบนไวกิ้ง
ส่วนอีกหนึ่งคือน้องโตเกียว ผมไม่แน่ใจว่านอกจากทักษะในการเล่นแบดมินตันกับตีปิงปอง มันเล่นกีฬาประเภทอื่นได้ไหม เพื่อความปลอดภัย ห้ามมันปีนครับ เพราะถ้าเกิดลูกเค้าเป็นอะไรไปผมไม่มีปัญญาปั้มคืนนะเว้ย
การปีนเขามันเป็นอะไรที่ท้าทายดีนะ ถึงแม้ใครๆจะบอกว่าปีนทำไม ปีนแล้วได้อะไร เออนั่นสิ ปีนแล้วได้อะไรวะ หึหึ ถึงจะไม่ได้อะไรแต่อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เรารู้จักการวางแผนและฝึกสมาธิให้มีสติอยู่ตลอดเวลา
ผมว่าการปีนเขาก็เหมือนการที่เราคิดจะทำอะไรซักอย่าง ซึ่งเป้าหมายก็คือยอดเขาที่เราต้องไปให้ถึง นอกจากจะใช้กำลังกายเรายังต้องใช้ความคิดควบคู่กันไป บางครั้งมันก็อาจจะเจออุปสรรคหรือทางตันบ้าง เราก็หาทางแก้ ลองทางใหม่ มันอาจจะทำให้ไปถึงยอดเขาช้าซักหน่อย แต่ถ้าไปถึงอย่างปลอดภัยมันก็น่าจะดีกว่าใช่ไหมครับ ^^
พี่ๆเจ้าหน้าที่บอกว่าปีนเขามีให้เลือกสองแบบ คู่แทนฟ่าง คิวเต้ยเขาเลือกแบบเดินบุกป่าฝ่าถ้ำขึ้นไปโรยตัวลงมาแล้วค่อยปีนขึ้นไป ไม่รู้มันจะเอ็กตรีม แอดเวจเจอร์กันไปไหน ผม ไอ้ภูมิ ไอ้เชน ไอ้มิค ก็ขอปีนขึ้นไปดีๆนี่แหละครับ
อ๊อ อย่าสงสัยว่าไอ้เบียร์หายหัวไปไหน ในเมื่อน้องโตเกียวไม่ปีน พี่ชายเบียร์จะปีนได้เยี่ยงไร ไม่ด๊าย เดี๋ยวไม่มีใครเฝ้าน้อง แม่งดูแลเหมือนน้องกูท้องอ่อนๆ
ผมปีนขึ้นมาถึงจุดชมวิวเป็นอะไรที่สวยมากครับ เกินจะบรรยายได้จริงๆ มองออกไปเห็นหมู่เกาะ น้ำทะเล คุ้มค่ากับความพยายาม ผมแพ้ไอ้ภูมิไม่กี่นาทีเองนะ มันยิ้มให้ผมและยื่นมือมาดึงผมขึ้นไป ไอ้ภูมิมันไม่รู้หรอกว่าเป้าหมายที่ผมตั้งไว้ คือ ปีนไปให้ถึงภูมิ
และผมอยากจะตะโกนดังๆให้ได้ยินไปทั้งเกาะ
กูทำได้แล้วโว้ยยยยย
……………………………….
เมื่อปีนเขาเสร็จก็ไปต่อที่ท่าเลนเพื่อพายเรือคายัคกันครับ และต้องพายเป็นคู่อยู่แล้ว พวกผมก็พายกันเรื่อยๆเอื่อยๆตามเส้นทางชมความงามของธรรมชาติสองฝั่งที่บางครั้งก็เป็นเหมือนช่องแคบ บางครั้งก็เป็นป่าชายเลน น้ำนี่ใสเห็นไปถึงลิ้นปี่ ฮ่าๆ
ไอ้ภูมิเอาพายวิดน้ำใส่ผมหลายครั้ง ไม่น่าหลงกลมันยอมมานั่งข้างหน้าเลย มันบอกว่าให้ผมนั่งหน้า ผมจะได้อยู่ในสายตามันตลอดเวลา ลิเก๊ลิเก ความจริงแล้วมันคงจะแกล้งผมล่ะสิ แอบกินแรงไม่ช่วยผมพายแน่ๆ
ตอนนี้คู่ที่อยู่หน้าสุดคือไอ้คิวกับไอ้เต้ย ตามมาด้วยไอ้เบียร์กับน้องโตเกียว ไอ้เชนกับไอ้แมท ไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง
ผมกับภูมิ และตามด้วยไอ้คู่หูต่างดาว แต่ก็มีเรือของนักท่องเที่ยวคนอื่นๆตามเรามาห่างๆประมานสามสี่คู่
“เชี่ยปันนนนน มึงพายไปข้างหน้าดิว่ะ ห่านี่แม่งพายกลับหลัง” กร๊ากกกก พวกผมหันไปมองไอ้ปันกับไอ้มิคที่เรือมันกำลังถอยห่างจากกลุ่ม ไอ้ปันยิ้มทะเล้นหัวเราะอย่างพอใจ
“มึงอย่าโวยวายดิมิค กูกำลังทำตามสุภาษิตไทยอยู่โว้ย”
“หืออออออ”
“ก็ถอยหลังลงทะเลไง เฮ้ จะเอามึงนั้นไปลอยทะเล ลัล ล๊า หลั่น หล้า ลั่น ลา ลั้น ลาลั่นลา” กูเคยได้ยินแต่ถอยหลังเข้าคลอง นี่มึงอะแด็บมาเป็นถอยหลังลงทะเลแล้วรึ
“เฮ้ยๆใครแม่งพายนำหน้าว่ะ มึงจะรีบไปออกอ่าวไทยรึไง รอพวกกูด้วย”
“ปัน อ่าวไทยมันคนล่ะฝั่ง” ผมบอก
“อ้าวเหรอ แล้วมหาสมุทรอินเดียล่ะ อยู่ใกล้เราป่ะ” มึงกลับไปเรียน สปช???ใหม่เถอะไป
“แมทๆ ร้อนๆอย่างนี้ได้น้ำองุ่นเย็นๆมาจิบคงชื่นใจ มึงว่าไหม”
“จริงพี่เชน แช่ช่องฟรีซเป็นวุ้นหน่อยๆ แหล่มเลยพี่ เนอะพี่ปัน” ไอ้แมทคงสำเร็จวิชาจากไอ้เชนแล้วล่ะผมว่า มันทันกันตลอด
“กูไม่แดกองุ่นโว้ย ลูกมันเล็ก กูชอบส้มโอ บึ้มๆ ไอ้มิคมึงจะพายวนเป็นวงกลมทำไม สาสสสสสกูเวียนหัว”
“กูกำลังทำตามทฤษฎี” มาอีกแล้วครับ
“ทฤษฎีเหี้ยไรของเมิ้งงงงง”
“ทฤษฎีที่ว่าโลกหมุนรอบตัวเอง” แป้ก แป้กมาก ควายได้อีก ลึกไปนะมุขมึง แต่กูจะขำให้ก็ได้ ขำเพราะมันแป้กนี่แหละ
พายเรือคายัคเสร็จก็ต่อด้วย ดำน้ำนะคร้าบบบ เป็นดำแบบสน็อกเกิ้ลลิ่งหรือภาษาพ่อภาษาแม่เราก็ดำน้ำตื้นนั่นแหละครับ ปลาเยอะมากกกก โลกใต้น้ำสวยมาก Unseen Thailand สุดๆ ผมเป็นอีกคนที่หลงใหลการดำน้ำ
ละลานตามากครับ สวยทุกๆเซนติเมตรที่มีสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้น ทั้งปะการัง ดอกไม้ทะเล ปลาดาว อ๊ากๆๆๆ ปลาการ์ตูน ปลาการ์ตูนเต็มเลย อ๊ากกก ชอบๆ อยากได้ แต่ถึงอยากได้แค่ไหนผมก็ไม่สนับสนุนให้พรากสัตว์จากบ้านที่มันควรจะอยู่หรอกครับ ขอเก็บภาพพวกมันไว้ในใจดีกว่า
แล้วอยู่ๆภูมิก็มาสะกิดผม พอผมหันไปมอง มันก็คว้ามือผมให้ว่ายไปด้วยกัน ก่อนจะหยุดตรงที่ที่หนึ่งซึ่งก็ห่างออกมาจากคนอื่นไกลพอสมควร แล้วภูมิก็ชี้ให้ผมดูอะไรบางอย่าง
ปะการังรูปหัวใจ
ผมหันไปมองหน้าภูมิและเพียงแค่นั้นผมก็รู้สึกว่าอยากจะยิ้ม แต่กลัวน้ำเข้าปากเข้าคอเลยต้องรีบโผล่ขึ้นมาข้างบนเหนือน้ำ
ไอ้ภูมิก็ตามขึ้นมามันถอดสน็อกเกิ้ลออกก่อนที่เราจะยิ้มให้กัน ปะการังรูปหัวใจอันนั้นมันคงแล้วแต่คนมอง คนอื่นก็อาจจะไม่เห็นมันเป็นรูปหัวใจ หรือไม่ได้มีความหมายอะไร แต่สำหรับผมมันมีความหมายเพราะภูมิเป็นคนที่พาผมไปดูและทำให้รู้จักกับหัวใจอันนั้น
มันสวยมากเลยล่ะครับ
“พวกมึงๆกูเจอของดี” ไอ้ปันตะโกนมาจากอีกทาง ผมกับภูมิปล่อยมือกันและหันไปมองมัน
“ของดีไรว่ะ” ไอ้แทนที่ลอยคอกอดซ้อนหลังข้าวฟ่างตะโกนถามกลับไป
“แท่น แท่น แทนนนน” ไอ้ปันมันชูอะไรไม่รู้เขียวๆอยู่ในมือ ไอ้แมทกับไอ้เต้ยรีบว่ายน้ำเข้าไปดูใกล้ๆ
“อะไรอ่ะพี่ปัน”
“ต่อไปนี้พวกเราไม่ต้องเสียเงินซื้อเถ้าแก่น้อยแล้วเว้ย นี่ครับ สาหร่ายทะเล เอากลับไปกินบ้าน”
“สาสสสสสสสสส มันแดกได้ซะที่ไหน” ไอ้มิคตีน้ำใส่หน้าไอ้ปันเลยครับ
“ฮ่าฮ่า นั่นน่ะสิ สาหร่ายที่เรากินมันคนล่ะแบบกันนะเฮีย แล้วอีกอย่างเต้ยว่าที่เฮียถืออยู่อ่ะ หญ้าทะเลมากกว่า”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก หญ้าทะเล
“เอี้ยปัน ไว้มึงได้เมียเป็นพะยูนค่อยพากันมาแดกนะสัส” ไอ้คิวพูดจบพวกผมก็หัวเราะลั่น ไอ้เชนว่ายน้ำมาตบหัวไอ้ปันที่หัวเราะเนียนๆกับพวกผม และก่อนที่พวกเราจะกลับที่พัก ผมก็ขอรายงานช็อตเด็ดประเด็ดดังของวันนี้
ไอ้คิวกับไอ้เต้ยจูบกันท่ามกลางฝูงปลาแหละครับทุกคน วี้ดดวิ้ววว
กว่าแอคทิวิตี้ บุ่ยยย วันนี้เจอฝรั่งเยอะลิ้นเลยกระแดะอยากเพ้อภาษาประกิดน่ะครับ เอาใหม่ๆกว่าพวกผมจะทำกิจกรรมสุดสนุกเสร็จท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสี ได้เวลากลับที่พักกันแล้ว
มาถึงอ่าวนาง เรือจอดปุ๊บ ไอ้แทนก็กระโดดลงไปก่อนและยืนรอเพื่อยื่นมือให้ฟ่างจับ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ขึ้นเรือลงเรือแม้ว่ามันจะเมาเรือก็ตาม แต่กรณีของผมเนี้ยขี่หลังภูมิเว้ย ก็ขาไม่ถึงอ่ะ ทำไมล่ะ แม่ง
ผมลงมาก็เดินตามไอ้แทนไอ้ฟ่าง เพราะภูมิมันต้องรอรับโตเกียวจากมือไอ้เบียร์ จริงๆโตเกียวมันก็ช่วยเหลือตัวเองได้นะ น้องมันบอกบ่อยๆว่าทำได้ ไม่ต้องเป็นห่วง มันเกรงใจ แต่ไอ้เบียร์ผู้ชายของผองประชายินดีดูแลยิ่งกว่าไทยประกันชีวิตอีกครับ
“พีม หันหน้ามาหน่อย”
“หืมมมม”
แชะ
ผมหันไปตามเสียงเรียกของภูมิ ก็ถูกเสียงชัตเตอร์และแสงแฟลชสาดใส่ลูกตาแบบไม่ทันตั้งตัว ผมยืนรอจนภูมิลดกล้องที่บังหน้าลง มันส่งยิ้มหล่อให้ผม ผมก็ยิ้มกลับไปให้และรอมันเดินมาหา ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เราสองคนถึงยิ้มให้กันบ่อยนัก ยิ้มจนผมอิ่มๆยังไงไม่รู้
“แอบถ่ายรูปกูทำไม มึงเป็นปาปารัสซี่ใช่ไหม บอกมานะ” มันยิ้มแล้วส่งกล้องมาให้ผมดู ผมก็เขย่งเท้าขึ้นดู เชี่ยภูมิทำเนียนหอมแก้มผมเฉยเลย
“หล่อโคตร” ผมตะโกนเมื่อเห็นหน้าตัวเอง ทำหน้าเอ๋อๆงงๆให้กล้องแบบคนที่ไม่ได้ตั้งตัว
“ไปตัดแว่นไป หึหึ” ผมมองมันด้วยหางตา ใช่ซี้ กูมันหล่อสู้มึงไม่ได้นิ ไอ้ภูมิหัวเราะเสียงกังวานใสมันวาดแขนพาดคอผมแล้วเดินไปด้วยกัน พร้อมทั้งมีเสียงไอ้ปันกับไอ้แมทถกกันเรื่องหญ้าทะเล และเสียงปลากัดสองตัวไล่หลังมา
“มึงจะขี่หลังกูทำไม อัมพาตแดกรึไงห๊ะ”
“เต้ยเจ็บขานิ”
“เจ็บตอนไหน เจ็บเมื่อไร ทำไมถึงเจ็บ กูเห็นมึงวิ่งรอบเกาะรอบทะเลทั้งวัน”
“ก็ตอนนั้นไม่เจ็บ ตอนนี้เจ็บ พี่คิวอย่าเรื่องมากดิ ย่อลง ให้เต้ยขี่หลัง” ซักพักเสียงคุยกัน(สำหรับพวกมันนี่คือการคุยกันปกติครับไม่ใช่การทะเลาะ เหอๆ) ก็เงียบลง ผมเลยหันกลับไปดู ภาพที่เห็นคือไอ้เต้ยกำลังยิ้มแป้นอยู่บนหลังแฟนมัน
“ไอ้เต้ย นิ่งๆดิวะ กูจับหักขาทิ้งเลยแม่ง โอ๊ยเต้ย แค่ก ปะ ปล่อย พี่หายใจไม่ออก”
“ห้ามว่าเต้ย ว่าแฟนตัวเองมันบาปรู้มั้ย”
“โอยยยคร้าบบบ ครับๆ ไอ้แฟนเทวดา แฟนบังเกิดเกล้า”
“ดีมาก ที่ร้ากกกกกกกกกกก”
“ไอ้พวกเปรตข้างหลังเงียบๆ กูหนวกหู” เจอคำสั่งของท่านฟ่างเข้าไป ไอ้เต้ยเงียบสนิท แต่ก็แค่ครึ่งนาทีมั้งครับมันก็โวยวายเพราะไอ้คิววิ่งกลับลงทะเลทำท่าจะโยนมันลงน้ำ เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวาย แม้จะหนวกหูไปบ้าง แต่มันก็เต็มไปด้วยความสุขและผมจะไม่ลืมเลยว่าวันนี้พวกเราได้สร้างประสบการณ์ดีๆร่วมกันและมันสนุกมากแค่ไหน
ขอบคุณพวกมึงนะเว้ย
^^
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………
- ตาลกะว่าจะจบในสองตอน แต่ คงต้องต่ออีกตอนแล้วล่ะค่ะ แอร๊ยยยยยยยยยยย พวกแกจะเที่ยวอะไรนักหนาห๊ะผู้ชายกลุ่มนี้เนี้ย แต่พูดก็พูดเถอะนะค่ะ ใครใจดีจัดทริปไปกระบี่หน่อยเร้ววววว จะไปตามหาหมอเชน แอร๊ยย ไม่เอาเบียร์แล้ว เบียร์ท่าทางจะไม่โสด อิอิ
- ความจริงน้องโตเกียวต้องออกมาตั้งแต่ตอนที่สามสิบกว่าแล้วค่ะ กร้ากกก แต่ตารางน้องไม่ว่าง ฮา เลยมาโผล่ตอนหลังๆ แต่คนมันน่ารัก มาตอนไหนพี่ๆ ป้าๆลุงๆก็จะรักและเอ็นดูน้องใช่มั้ยคะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
- ทำไมมีรูปยิ้มเหลืองๆที่หน้านิยายตาลอ่ะคะ เค้าไม่ได้ผิดกฎอะไรใช่ไหม
ปลลลลล คำผิดเยอะ เดี๋ยวจะแวะมาแก้อีกทีนะคะ เลิฟทุกคนจ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
แอร้กกกกกกกกก จิ้มๆ แทนกับฟ่าง ก็ไม่แคร์สื่อตล๊อดดดดๆ
-
อ่านแล้วมีความสุขมากเลย
+1 +เป็ด
-
เป็นการเที่ยวที่คุ้มมากกกกกกกกกกกกก อะไรจะครบทุกท่า เอ๊ยยย ครบทุกกิจกรรมแอดเว้นเชอร์ขนาดน้านนนนน
ชักอยากรู้ว่าหน้าน้องโตเกียวเป็นยังไงแล้วสิ สงสัยจะเนียนนุ่มน่ากินเหมือนชื่อ :z1:
รออ่านว่าจะมีซัมธิงระหว่างน้องใหม่กับคุณชายเบียร์หรือเปล่านะคะ (คนเขียนจะมายั่วให้อยากแล้วจากไปอีกคู่มั้ยน้อ :m15: )
-
เป็นตอนที่ยาวสะใจมากกกกกกก แล้วแต่ละคู่หนุงหนิงกันได้อีกค่าาาาาาาาา
นี่อย่าบอกว่าพี่เบียร์จะกินเด็กนะ....อร๊ายยยยยย!! แหม แต่ไอช็อตพี่ชาย
กับนึกว่าจะจำไม่ได้สะแล้ว นี่เป็นอะไรที่ฟินจริงจัง >_< ถ้าจะน่ารักกันขนาดนี้
ก็สมควรจะยุให้ได้กันใช่ไหมค่ะ TT เจเทิ้ลเมน ขนาดนี้ ชอบบบบบบค่า!!
ส่วนคู่ที่ไม่แคร์สื่ออย่างแทนฟ่างก็เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับคิวเต้ยแล้วสินะ
ถึงขั้นกล้าจุบกันกลางทะเล ออสโมซิสความกล้าโคตรๆของแทนฟ่างมาเต็มเปี่ยม
อีกหน่อยจะมีอาการสัปดนอะไรมากกว่านี้ก็รอดูกันไป สรุปองุ่นกับปันปันไม่มีอะัไรในกอไผ่
ให้คนอ่านใจเสีย แต่เราจะเสียพี่เบียร์ให้กับน้องโตเกียวแทนนนนนนนใช่ไหม TT TT TT
โนววววววว เหลือชายแท้พ่อพันธ์ดีไว้ให้เราอีกสักคนเถอะ (นอกจากพี่หมอ) ฮ่าๆๆๆ ชักเพ้อ
-
อยากให้มีตอนพิเศษ เวอร์ชั่น แทน+ฟ่าง ฟ่าง+แทน จังเลย
เอาแบบที่ฟ่างได้เขิน ได้อาย แบบหนักๆอ่ะ
สะใจ ,,,
-
กรีซซซซซซซ น้องเบียร์จะมีคู่แล้วหนาา
ผชดีๆ หมดโลก แล้วเหลื น้องปันกับน้องแมทไว้ให้เราเนี่ยนะ :serius2: 55555555 ล้อเล่นนะลูก เจ๊ล้อเล่น :-[
น่ารักน่าชังทั้งคู่เลย กอดดด :กอด1:
-
:-[มีฟามสุขขขขขขขขขขข อยากไปเที่ยวบ้างอะไรบ้าง
ปันปันปากแข็งรึป่าวลองชิมองุ่นก่อนเผื่อเปลี่ยนใจน้าาา อิอิ
พี่ชายเบียร์กะนุ้งโตเกียว :impress2:
เราหลงรักคู่แทนฟ่างกะคิวเต้ย อยากให้คู่นี้โผล่มาแบบเต็มๆบ้างอ่ะ น่าร๊ากกกก
สรุปคืออ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงเพื่อน อยากไปเที่ยวกะเพื่อนๆ :กอด1:
-
อ่านแล้วใครจัดทริปไปกระบี่ที
เค้าอยากเที่ยว(แต่ตอนนี้เฝ้าระวังน้ำท่วมก่อน)
ถ้าคนแต่งจัดทริปเรียกเค้าด้วยนะ
-
อ๊ายยยยย พี่ชายกับน้องโตเกียวนี่อะไรยังไงงงงง ลุ้นนนนน o18
-
อ๊ายยย อยากไปเที่ยวกับหนุ่มๆ
โอ๊ยท่าทางเบียร์จะไม่โสดซะเเล้วว กินเด้กเหรอจ๊ะ
ไม่เป้นไรอย่างน้อยเรายังมีหมอเชน :-[
ปันเนี้ยปากเเข็งน่ะ ที่จริงเเอบกินองุ่นน่ะ อย่าให้รู้น่ะ
เเทนฟ่างนี้ก็ไม่เคยจะเเคร์ใคร หวานตลอด
คิวกับน้องเต้ย จูบกลางฝูงปลา สุดยอดจริง o13ๆ ออสโมซิสมาจากเเทนฟ่างเลยน่ะเนี้ย 555
-
โอ้ว ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เนื้อคู่เธอมาแล้วหรือ ชายเบียร์ของอิฉัน กระซิกๆ
น้องโตเกียวตัวเล็กๆขาวๆน่ารักๆแบบพีม นั่นมันเป็กชายเบียร์ชัดๆ
อกหัก อกเดาะ อกร้าว อกอีแป้นจะแตก โฮ ชายเบียร์จะออกเรือนแล้ว
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
พีม ชั้นชอบแกนะ แต่โตเกียวก็น่ารวักกกกกก ช๊อบชอบบ อ๊างงงงงงง
เลือกไม่ถวกกกก(ใครเค้าให้มันเลือกฟะ)
โตเกียว :m3: พีม :m1: :oni3: โอ้กกกกกกกกก เลือกไม่ได้วุ้ยยย
:จ้อบจัง1: :z9:
:กอด1:นักเขียนเบาเบา
-
ทำไมรู้สึกว่าตอนนี้มันย๊าวยาวมากกว่าปกติ
หรือมันก็ปกติ แล้วคิดไปเอง
ตอนนี้น่ารักมากกกก(น่ารักทุกตอนอ่ะ)
แต่......เด็กน้อยโตเกียว หนูทำหัวใจพี่หวั่นไหว
นั่น...นั่น...ชายเบียร์ของพี่นะคะ
พี่เฝ้าทนุถนอมชายเบียร์ของพี่มานาน :o12:
แต่น้องน่ารักใช่ไหม พี่ยอมได้ค่ะ (ง่ายๆงี้แหละ)
ปล.คิวเต้ยน่ารักมากกก ถึงจะมีจิ๊ดๆว่าไปจูบกัน :-[
หลงคู่นี้สุดๆ มีพล็อตตอนพิเศษคิวเต้ยมั่งมั้ยอ่ะคะ :m13:
-
ทะเลสุขสรรหรรษษ :oni1:
มีหนุ่มน้อยย่ามน น่าตาน่ารัก มาสร้างโลกส่วนตัวกับพี่ชาย(เบียร์)ด้วย กิ๊วๆ
-
เอ้า ... เอาให้น้ำทะเลมันกลายเป็นน้ำตาลไปเลยนะ +
แต่ .... น่ารักกกกกกกกกกกก ทุกคู่ และ ทุกคนเลย :pigha2:
-
ไม่รู้จะพูดหรืออธิบายยังไง เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :call:
ไม่รุ้จะต้องพิมพ์คำว่าสนุกสักกี่คำมันถึงจะแทนใจได้หมด แต่มันสนุกมากจริงๆ :-[
น้องโตเกียวน่ารักน่าทน จริงๆ อิอิ หวังมาแสนนานอยากให้เบียร์มีคู่เป็นเคะเด็กน่ารักๆ วันนี้เราพอจะมีหวังแล้วใช่ไหม?
อย่าทำร้ายกันด้วยการให้เบียร์คู่คนอื่นเลย มันเจ็บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :monkeysad:
ที่สำคัญสงสารองุ่น อย่าทำร้ายองุ่นเลยน้า เขี่ยๆปันให้องุ่นเถอะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสส :3123:
คนแต่งผู้น่ารักของคนอ่านคนนี้ >,,,,< พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส :L2:
-
ชายเบียร์กะน้ิองโตเกียว จะมาแรงแซงทางโค้งรึเนี่ย :กอด1: :pig4:
-
อ่านแล้วมีความสุข อยากได้เพื่อนๆแบบนี้บ้างจัง :m20:
-
ชายเบียร์มีคู่อีกหนึ่ง o13
แล้วชายยปันละ จะมีคู่(กะพี่องุ่น)บ้างไหมน้อ :กอด1:
:pig4:
-
เป็นทริปที่สนุกมากเลยค่า o13
อยากไปบ้างงงงง *ดิ้นๆๆๆ*
ปันจะฮาไปไหนคะ :laugh:
-
+1ให้คุณตาลจ้า
ถ้าใครจัดทริปไปกะบี่ ไปด้วยชอบ :m20:
ไปหลายทีแล้วแต่ก็ยังชอบ ทะเลใส หาดทรายขาวนุ่มมาก :really2:
รอจ้า :call:
-
อยากจะเป็นตัวไรแฝงเข้าไปอยู่กับกลุ่มนี้จริงจริ๊งงงงงงงง
ชายเบียร์ไม่โสดไม่เป็นไร แต่ชายแทนอย่าเพิ่งไปไหนนะคะ อยู่ด้วยกันก่อน (ฮา...)
:กอด1:
-
ชอบคู่หูต่างดาวอ่ะค่ะ จะฮาไปไหน ยิ่งตอนเจอคิวด่านี่ความฮาทวีคูณ พวกนี้เป็นแก๊งเพื่อนที่เพอร์เฟคต์ที่สุดแล้วจริงๆค่ะ
ชะรอยคุณชายเบียร์จะไม่แคล้วสละโสดกับน้องโตเกียวก็คราวนี้ล่ะค่า เฮ้ย แต่จะว่าไป พรากผู้เยาว์นี่หว่าคุณช๊ายยยยยยยยย><
หมอเชนนนนนนนนนนนนน เดี๋ยวนี้ชักจะหลงขึ้นทุกวัน "คะ"น่ะพูดเข้าไป น่าร้ากกกกกกกกก ชอบมากๆเลยค่า
รู้สึกหมู่นี้ภูมิกลายเป็นคนพูดน้อย แต่ยิ้มบ่อยขึ้นรึเปล่าคะนี่ แถมโรแมนติกขึ้นด้วยนะ
คู่รักเราก็หวานไม่แพ้คู่อื่นๆเลยจริงๆ
ปล.คลื่นที่รัก(?)อยู่ไหนค้า คิดถึงงงงงงงง
-
แต่ละคู่สวีทกันซะทะเลหวานเล้ย ><
น่ารักกกกกกกกก
-
น่ารักจริงๆๆ
พี่เบียร์น้องโตเกียว มีโอกาสไหมค่ะ^^
-
เที่ยวทะเลหนนี้จะฟินมาก ถ้ามีคลื่นโผล้มาแจมด้วย
ทะเลเดือดแน่ๆ 55555
-
อยากร่วมทริปนี้จริงๆ
สนุกสนานกันมาก
ภูมิช่างภูมิใจนำเสนอเสื้อคู่สุดๆ
มีคนใหม่เข้าแก๊งอีกหนึ่ง
กินเบียร์แกล้มขมนโตเกียวเข้ากั๊นเข้ากัน
-
อ่านเรื่องนี้ทีไรก็อมยิ้มทุกที
มีความสุขมาก
+1 + :duck1:
:L2: :L2:
-
:mc4: เิปิดตัวเสื้อคู่แล้ว!
เด็กน้อยโตเกียวน่ารักน่าเอ็นดู~ คู่กับพี่ีเบียร์อ่อ :-[ น่ารักอะ
อ่านเีิ้รื่องนี้ทีไรขำทุกทีอะ, :laugh: เป็นทริปเที่ยวทะเลที่เฮฮาปาจิงโกะมาก
-
เฮ่อ เม้มไปแล้ว แต่ตอนเม้มเวปเราล่มหายเกลี้ยง ไม่เป็นไร มาอ่อานตอนนี้ ยังฉ่ำใจเหมือนเดิม
-
ไม่น่ารีบจบเลยอะ
-
รักนิยายเรื่องนี้ที่สุด ! :L1:
-
ตอนนี้สนุกมากกก อ่านแล้วอยากไปเที่ยวอีกจังเลยอ่ะ
แล้วทริปนี้ดูเหมือนจะเกิดคู่รักคู่ใหม่แห่งวงการด้วยนะ
น้องโตเกียวน่ารักน่าดู เล่นเอาพี่เบียร์ดูแลไม่ยอมห่างเลย
ส่วนคู่ภูมิ+พีม ได้ฤกษ์เปิดตัวเสื้อคู่แล้ว ฮิ้ววว :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ ตอนนี้ยาวววววมากๆ
ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
-
เชียร์ให้พี่เบียร์คู่กับน้องโตเกียวนะเนี่ย แค่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันพี่เบียร์ยังดูแลดีแบบนี้ นี่ถ้าเป็นแฟนกันเมื่อไรสงสัยคู่อื่นๆ ได้อิจฉากันตาร้อนแน่เลย :impress2:
-
โหยยย อ่านแล้วอยากไปทะเล ๕๕๕๕'
โตเกียวมาแบบงงๆ และคว้าชายเบียร์ไปครอง
ก๊ากก ฮ่าๆ น้องน่ารักดีอ้ะ อยากฟัด งื้ดด >,<
ตอนนี้ทะเลหวาน ไหนจะแทนฟ่าง เต้ยคิว
ภูมิพีม แอร๊ยยยยย ชอบบ (ฮา)
+1 ให้จ้า
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
คู่ใหม่ คุณหนูเจอคุณชาย
ชอบบบบบบบบบบบบบ
ตกลงพี่ปันไม่เอาพี่องุ่น
บอกตรงๆว่าอยากให้ครบคู่กับหมด
โดยเฉพาะหมอเชน คนนี้ต้องมี เพราะเจ้าชู้ดีนัก :impress3:
-
ตายแล้วววว คุณชายเบียร์งุบงิบน้องโตเกียวไว้ ฮ่าาาาาาาาาา
รักกันๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
o18เบียร์ไม่ว่างแล้วอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ่านเรื่องนี้ทีไรมีความสุขทุกที ยิ้แก้มแทบแตก ขอบคุณค่ะ :L2:
-
+1(อยากกดสักสิบครั้ง อิ้ว ทริปนี้ สนุกสุด ๆ เสื้อคู่ ของพีม สุดยอดจะยอมรับอ่ะ(ภูมิอย่าทำเสื้อกลุ่มน่ะiDae สุดล้ำ)
อ่ะ น้องโตเกียว น่ารัก อ่ะ พี่เบียร์ดูแลดึมากๆ ฮ่า ๆๆ เต้ย กะคิว ขำ อ่ะ ปล. พี่องุ่น หลงรักพี่ปัน ฮ่วย :m20: :m20:
-
หนูไม่ชอบเด็กเเบบโตเกียวอ่ะ ก๊าก ๆ พาลๆ เสียดายเบียร์
พีมทำไมไม่จุีกับภูมิบางอ่ะ
-
+1 # 533
บวกไปก่อนจ้า จะมาดิทอีกทีนะ
-----------------------------------
“นี่มึงเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอภูมิ”
“ไม่ต้องไป อยู่กับพวกกูนี่แหละ ห่างกันห้านาทีสิบนาทีคงไม่ลงแดงหรอก มึงรีบไปรีบมาเลยพีม เจอกันที่ล็อบบี้”
คุณชายเบียร์คะ ข้างฟ่างคะ ไอ้หล่อมันเป็นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่มันมีเมียนั่นแหละ :m4:
อ่ะ อ่ะ มีแอบหวานกันแบบไม่แคร์สื่อนะ แทนฟ่าง คิวเต้ย ทำอะไรกัน เค้าเห็นนะ :m12:
มิค ปัน ยังคงconceptอย่างเหนียวแน่น รั่วได้ตลอด
และคู่ที่น่าลุ้นคู่ใหม่ คุณชายเบียร์ กับ น้องโตเกียว
ส่วนผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ มันก็หวานกันตลอดแหละ ห่างกันไม่ได้เล้ยยย ชิส์ๆๆ
มีใส่เสื้อคู่ด้วย แต่ที่ทำเอาปลื้มมม ก็นี่เลย ตอนปีนเขา
เป้าหมายที่ผมตั้งไว้ คือ ปีนไปให้ถึงภูมิ :m3:
-
หวานแข่งกันอ่ะ กริ๊ดดดดดดดด
อิจฉาสวดดดดดดดดด พีม ภูมิ คิว เต้ย แทน ฟ่าง
ลุ้น ๆ พี่ชายกับโตเกียวววววววว
-
อูย หนุงหนิงกันไม่แคร์สื่อ คนไม่มีคู่อิจฉาฟ่ะ 55+
-
เป็นตอนที่ยาวมาก
อ่านแล้วทำให้ยิ้มตามได้เลย
รู้สึกเบียร์จะห่วงโตเกียวมาก
ทริปนี้เป็นอะไรที่น่าประใจมาก o13
-
เป็นการไปเที่ยวทะเลที่น่าอิจฉา มากๆ
อยากไปแล้วเจอพวกหนุ่มๆ กลุ่มนี้จัง 555
-
น่าไปเที่ยวกับแก็งค์นี้จังคงสนุกน่าดู
แทน-ฟ่าง ไม่สนใจฟ้าดินหวานตลอดๆ
เต้ย-คิวให้ฝูงปลาเป็นสักขีพยานหรือจ๊ะ
แต่นึกว่าจะมีช๊อตเด็ด พีม-ภูมิ ตอนไปดูปะการังรูปหัวใจซะอีก
อย่าเพิ่งจบ มีไปอีกเรื่อยๆเถอะ
-
สังเกตจากตอนเล่นเกมขี่ม้าน้ำ?แล้วคิดว่า. ไอ้พวกนี้มันรักกันแต่ไม่ค่อยถนอมกันเลย. ดีอ่ะ เค้าชอบ แมนดี บ้างทีอ่านนิยายแล้วเค้าเที่ยวทะเลกันสวีทกันเยอะจนเราอยากได้อ่ะไรใหม่ๆบ้างอ่ะนะ
ว่าแต่ แทนฟ่างนี่เค้าไปอ๊ะจึ๋ยๆกันในทะเลเลยจริงเหรอเนี่ย. ถ้างั้นแพลงตอนก็ได้สารอาหารเพียบเลยนะนี่
-
แก็งค์นี้น่าไปเที่ยวด้วยจริง ๆ ท่าจะฮา
-
ตอนนี้ฮาทุกช็อต จริงๆ จนไม่รู้จะเลือกฉากไหนมาเม้นท์ดีอ่ะ
-
อ่านเมื่อไหร่ก็มีความสุข
-
คุณชายเบียร์จะมีคู่แล้วใช่ไหม?
อร๊าย ยยยยยย อุตส่าห์จะเก็บไว้กินเอง (?)
น้องโตเกียวน่ารัก คิดถึงการ์ตูนญี่ปุ่นเลยที่ตัวเล็กๆ แก้มป่องๆ ผิวขาว ปากแดง
โฮกก ก เบียร์จะกินเด็กกก
อยากไปเที่ยว!
อยากมีเพื่อนแบบนี้บ้าง คงจะฮาสุดๆ
สปช! เคยเรียนสมัยประถม ตอนนี้เขาเลิกสอนไปแล้วรึเปล่าคะ?
๕๕๕๕ เก่ามว๊ากกกกกกกกก
-
น้องโตเกียวน่าร๊ากก...ชื่อก็น่ากิน..55+
แต่ท่าทางคุณแม่หวงมากกกกกกกก....
ต้องให้พี่พีมช่วยหรือเปล่าเนี่ย...ไม่งั้นพี่ชายเบียรคงไม่ไหวมั้งค้า...
-
ฮิ้วววว... ชายเบียร์ :laugh:
ถ้ามึงเริ่มมองว่าผู้ชายน่ารักนะเบียร์นะ สเตปต่อไปก็ไม่ยากเพื่อน ทางสวรรค์ใกล้แค่เอื้อม หึหึ
การันตรีโดยผู้รู้จริงอย่างงี้แล้ว... ท่าทางจะไม่รอด o16
-
ไม่ย้อมมมมมมมม พี่ชายเบียร์ของเค้า มาแบบกะทันหันไม่ทันตั้งตัวตัดขั่วหัวใจ เค้ารับบ่ด้ายยยยยย คนนี้เค้าหวงงงง :o12:
พีม เอ้ยยย เสื้อคู่ทำไมแกยังไม่หาทางทำลายทิ้ง เป็นไงล่ะ ได้ใส่ออกงานอีกแล้ว เกิดมั้ยล่ะทีนี้ :pigha2:
-
มีแต่คนน่ารัก
-
:mc4: :mc4: ในที่สุดชายเบียร์ก็ขายออกแล้ว :mc4: :mc4:
:กอด1: น้องภูมิกะน้องพีม...น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้
-
คุณชายเบียร์กำลังจะมีคู่แล้ว
แต่คนอ่านยังเชียร์ปันอยู่นะ ใครจะมาเสยไป :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด น้องโตเกียว ชอบๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อะไรค่ะเนี่ย ชายเบียร์เป็นไปกับเค้าด้วยหรอ
ตอนแรกพี่พีมต้องดูแลน้องโตเกียวนิน่า ไหนเป็นพี่ชายเบียร์ไปแล้วหละ
ว่าแต่จะมีอะไรมากกว่านี้ไหมค่ะคู่นี้ ลุ้นนะค่ะ
ปล.เอารูปนี้อโตเกียวมาโชว์ซะดีๆนะค่ะคุณตาลลล
-
แต่ละคุ่เพลียไปไหน 5555++
แต่ลายสกีนเสื้อ เจิดมากงานนี้
สงสัยมีอีกหลายคู่ให้ได้ลุ้นๆๆแน่ๆๆเรยอ่า +1ให้ นักเขียนขวัญใจคนอ่านคนนี้
-
:L2: :L2: :L2:
+1
-
เขิน คุณชายเบียร์กับน้องโตเกียวจังเลยครับ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o8:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ชายเบียร์ืจะเข้าสมาคมอีกคนแล้วหรอค่ะ
อยากเห็นน้องโตเกียวอะ
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างจัง แต่ดันเปิดเทอมแระเซ็ง = =
-
ลางานไปเที่ยวกระบี่ดีกว่า :z2:
-
ชายเบียร์หักมุมอ่ะ ผิดคาด นึกว่าปันหรือมิคจะเป็นรายต่อไปซะอีก หุหุ
-
เรื่องนี้คือมายเฟเวอริท o13
-
ทั้งฮาทั้งรั่วกันจริงๆๆๆ
-
“วะ วะ วะ ว้าววววววว วี้ดวิ้ววว คู่ผัวเมียแห่งรัตนโกสินทร์ศก กร๊ากกกก ผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ” :m20: :m20: :m20:
555 ชอบอ่ะ
เรื่องนี้สนุกตรงมิครภาพของเพื่อนนี้แหละ:) o13 o13 o13
-
การี๊ด...ด ชายเบียร์จะมีหวานใจซะแล้ว
ท่าทางน้องโตเกียวน่ารักอ่ะ
ลุ้น ๆ คู่นี้
ปล.ทำไมเวลาได้ยินชื่อน้องโตเกียว ทำให้คิดถึงขนม ไม่ใช่ชื่อเมือง
-
พี่ชายกับน้องโตเกียว ใจก็เสียดายคุณชายนะ
แต่ถ้าน้องโตเกียวจะน่ารักขนาดนั้นยอมก็ได้
คู่รักที่ไม่แคร์ใคร(แทนฟ่าง)ก็ยังคงไม่แค่ใครเหมือนเดิม
พีมภูมิหวานน้อยๆแต่มันหวานนาน และภูมิก็ติดพีมเวอร์
หลงรักคุณหมอฟันดะ พี่เชนพูดเพราะตลอด หลงงงงงงง
-
:m20: ทริปฮาเฮจริง อ่านไปขำไป แต่สุดยอดมุก ต้องยกให้ห้ห้ห้ห้..........................................................
มุกเถ้าแก่น้อยของปันปัน อ่านมุกนี้จบต้องหยุดฮาอยู่สักพักกว่าจะอ่านต่อได้ อยากกดไลค์ให้สักพันครั้ง
:pig4:
-
ขอบคุณคับ ขอตอนน้องโตเกียว กับพี่ชาย เพิ่มหน่อยครับ
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด เสื้อคู่ อิอิ เปิดตัว 5555
-
ลุ้นๆๆ จะมีคู่ใหม่มั้ยน๊าาาา
-
โอยยยยยยยยยยยยย
ให้ตายเถอะพระเจ้า
ฝูงลิงฝูงนี้นี่ หาเลี้ยงได้ที่ไหนบ้าง
จะน่ารักกันไปถึงไหน
ช็อตเด็ดของแทนฟ่างคือจูบกลางทะเล
ช็อตเด็ดของภูมิพีม ขอแบบจัดหนักกลางทะเลได้มั้ยอ่ะ :z1:
คุณชายได้เจอคู่ซะแล้ว
-
ทุกคู่ มีโมเม้นท์ ชอบทุกคู่เลย o13 แล้วนี่ชายเบียร์จะมีคู่กับเขาจริงๆรึนี่ พี่ชาย ลุ้นๆๆๆๆๆ :impress2:
-
เป็นทริปที่สนุกมากจริงๆ
น่ารักอ่ะ แต่ละคู่หวานซ๊าาาา ชอบทุกคู่เลยค่ะ
แต่โดยส่วนตัวแล้วชอบ คู่แทนฟ่างที่สุด เป็นคู่ที่ไม่แคร์สื่อจริงอะไรจริง ชอบๆๆๆๆ
ส่วนคู่ภูมิพีม ตอนนี้มาหวานแบบเรื่อยๆ
คิวเต้ย เดี๋ยวนี้ ก็น่าร๊ากกก น่ารัก เจริญรอยตาม คู่แทนฟ่างสินะ 5555
แล้วยังมีการเปิดตัวละครตัวใหม่ น้องโตเกียว>////< กรี๊ดดดดดดดดด ชอบเด็กเคะๆ แบบนี้อ่าาาา
เชียร์ให้คู่กับชายเบียร์สุดใจ ลุ้นๆๆๆๆๆๆ กร๊ากกกก ชายเบียร์จะได้กินเด็กมั้ยยยย??
ตอนนี้ฮาๆ หวานๆ ปนกันไป อิอิ
ลึกๆ ก็อยากให้หมอเชน มีคู่เหมือนกันดิ๊ เจ้าชู้ๆอย่างงี้ อยากให้เจอดีซะมั่ง ฮ่าๆๆๆ
แต่ก็แอบบเสียดายปันปันกับพี่องุ่นเบาๆ เหมือนกัน ว้าาา ปันไม่ชอบเหรอออออ ไม่เป็นไรๆๆ ปันฮาๆ อย่างงี้ก็ดีเหมือนกัน
เป็นนิยายที่ชอบมากอีกเรื่องนึงเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไปทุกทีเลย ^_________^
o13 o13 o13 o13 o13
-
ฮาอีกแล้ว สนุกจริงๆๆคะเรื่องนี้ ^^
แอบลุ้นคุณชายเบียร์ ก่ะน้องโตเกียว แบบหวานๆๆๆ
-
น้องโตเกียวคือนางฟ้ามาโปรด~
ว่ะฮ่าๆ ยินดีต้อนรับชายเบียร์เข้าสู่สมาคม(?)อะไรดี...?
แต่เด็กน่ารักแบบนั้นก็เหมาะกับชายเบียร์แล้วล่ะเนอะ >///<
จะจบแล้วหรอคะ? ไม่อยากให้จบเลย จริงๆนะ
วันนี้เจอนิยายจะจบหลายเรื่องแล้ว
แต่ไม่อยากให้เรื่องนี้จบจริงจริ๊งงงงงงงงงงง
ไม่อาววววววววววววววว(เริ่มคลั่ง) TT
แต่ยังไงก็รอตอนหน้าค่ะ :)
-
อยากไปแอบดูผู้ชายจังเลย
โฮะๆๆๆๆ
อยากเห็นน้องโตเกียวๆๆๆๆ
-
คุณชายเบียร์มัวแต่เก๊กท่าเป็นพี่เป็นน้องแค่นั้นเองเดี๋ยวโดนงาบไปแดกก่อน น่ารักออกปานนั้น
-
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวบ้างจังผู้ชายกลุ่มนี้ลั้นล้ากันเป็นที่สุด
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวจบเลย
สนุกค่ะ อ่านไปขำไปตลอด ชอบค่ะ ชอบ ^^
-
ว้าวคราวนี้คุณชายเบียร์ของผมจะมีแฟนซะแล้ว เย้!!!!
แล้วถ้าคุณชายท่านสมหวังแล้ว คนต่อไปผมก็ลุ้นหมอเชนเลย อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายที่อ่านแล้วมีความสุขนะครับ
ปล. พอดีไม่ได้อ่านรายละเอียดที่คุณตาลบอกเกี่ยวกับเวลาลง ถ้าคิดไม่ผิดน่าจะลงทุกวันพฤหัสใช่มั้ยครับ จะได้ตั้งหน้าตั้งตารอทุกๆวันพฤหัส
ปล.อีกที มาต่อไวๆนะครับ รอดูคู่ ภูมิพีมต่อนะครับ อิอิ เห็นช่วงนี้ภูมิจะดูเงียบๆไปโดนแย่งซีนหมดเลย
o13
-
:o8:"เป้าหมายที่ผมตั้งไว้ คือ ปีนไปให้ถึงภูมิ"
กี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซ
น่ารักอ้ะ!!! :o8:
-
อ๋าว~~
จู่ๆ ชายเบียร์ ก็จะมีเมียซะงั้น555
ปล. อิปันอย่าให้ชั้นเห็นนะว่าแกแอบไปกินวุ้นองุ่นแช่เย็น แม่ตบตาแตก
-
พี่ชายเบียร์กับน้องโตเกียว น่ารัก :o8:
อยากไปทะเลด้วย
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย เสียดายคุณชายยยยยยย
มีการสับบขาหลอก เจ้าปัน
และแล้วคุณชายเบียร์ก็เป็นคนรักป่าไม้ กริ๊ดดดดดดดดด
สรุปว่าแก๊งนี้ไม่มีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนซะคน อิอิ โลกมันร้อนรังสี เหนือม่วงมันแรงงงงง
-
ชอบเรื่องนี้มากๆคะ ตามโลดมาจากเด็กดี
รอไรท์เตอร์รวมเล่มนะคะ ♥♥♥ :impress2: :impress2: :impress2:
-
:laugh5: อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วมีความสุขอ่ะ
ชอบบบบ ทุกคู่ แล้วก็ทุกคนเลยอ่ะ
อ่านแล้วบางตอนร้องไห้ตาม บางตอนก็หัวเราะจนเพื่อนมันทักว่าบ้านอ่านฟิคอีกหล่ะ
5555555555+ :dad4: :c5: :c3:
-
อ่านะ ตกลงชายเบียร์จะกลายเป็นชนกลุ่มใหญ่กับเ้ค้าด้วยเหรอเนี่ย หุๆ
-
เที่ยวได้มันมาก
รู้สึกเลยว่าทำไม๊ ทำไม เราถึงได้เที่ยวเรียบร้อยซะ ไม่เห็นมันอย่างนี้มั่งเลย
-
ทะเลเมืองไทยสวยที่สุดแล้ว
งานนี้สงสัยมีกินโตเกียวแกล้มเบียร์ซะแล้ว
-
อัยย่ะ น่ารักอะ
พี่เบียร์ของเขาไม่โสดสะแล้วหรอ
-
อยากไปเที่ยวมั่ง อิอิ
น้องโตเกียวคงจะน่ารักมากเลยนะ
เชียร์น้องโตเกียวกับคุณชายเบียร์นะครับ
-
อร๊ายย ชายเบียร์ขายออก!! :o8:
แล้วผู้สื่อข่าวพีมกับตากล้องภูมิ
เค้าไม่ด๊วบกันกลางธรรมชาติบ้างหรอคะ :z1:
ชอบแทนฟ่างง 555555
ผัวหล่อกับเมียหล่อกว่า :z2:
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แอร๊ยยยยย เรื่องนี้น่ารักมากกกกกก :-[ ในที่สุด คุณชายเบียร์ก็มีคู่กะเขาซักที :impress2:
-
คิสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสถึงภูมิพีม แอนด์เดอะแก๊งค์ :z2: รวมพี่ตาลด้วยๆ :laugh:
-
เยยยย้ ! ตามทันซะที
ชอบเรื่องนี้มากกกกๆ เลย ชอบคุณชายเบียร์ อิอิ ดีใจจังที่คุณชายเบียร์มีคู่เป็นตัวเป็นตนกับเค้าซะที ^____^ :bye2:
-
แอบมาส่องคุณชายเบียร์ กับ น้องโตเกียว :z2:
-
แม่น้องโตเกียวไม่สะดุดตาเสื้อพีมมั่งเหรอ
มันเด่นมากนะ
-
เดี๋ยวมาอ่านนะคะ
-
ในที่สุดก็ตามทันตอนปัจจุบันค่ะ
อ่านตอนนี้แล้วอยากไปทะเลมาก (อยากไปส่องหนุ่มๆ พวกนี้)
-
“เด็กผู้ชายสมัยนี้มันน่ายกขันหมากไปขอจริงๆ” กระโดดถีบไลค์เลยค้าบลูกเพี้ย :laugh:
คุณชายเบียร์จะกินเด็ก ว๊าวๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยอ่านแล้วยิ้มแก้มจะแตกอยากไปเที่ยวกับแก๊งเพื่อนๆแบบนี้จริงๆ>0<
-
อ่าฮ่า ชายเบียร์ บทจะมีคู่ก็มีซะเด็กน้อยใสปิ๊งที่เดียว
55555 ปันปันไม่ชอบพี่องุ่นแล้วจะอายทำไม ไม่ชอบจริงป่ะเนี่ย ฮิฮิ
รอติดตามต่อปายยยยย
-
โตเกียวน่าร๊ากกก :man1:
-
มาเยี่ยมฟิคอยู่ทุกวัน สู้ๆนะไรท์ ^^
-
หนุ่มๆ ไปเที่ยวกระบี่กันได้น่าสนุกมากๆ จากจะเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วหนีไปตามรอยบ้างจัง
แต่ที่พลิกโผที่สุด ในนึกว่า แทนที่พี่ปันจะได้กินองุ่น
กลายเป็นราชนิกูลเบียร์จะเดินตามรอยเพื่อนๆ เสียแล้วหรอคะ :a5:
ชอบกินขนมญี่ปุ่นตัวเล็กๆ ขาวๆ ก็ไม่บอกนะคะ คุณชายน้อย :o8:
แถมคู่รักที่เป็นฝั่งเป็นฝากันไปแล้วก็น่ารัก หวานปนโหดกันไม่หยุดหย่อนเลยนะคะ
ชอบเว่อร์อ่ะ :impress2:
ขอบคุณสำหรับกระบี่สนุกๆ ทั้ง 2 ตอนนะคะ รอตอน 3 ต่อไป :กอด1:
-
สรุปว่าชายกลางกับพจมาน
เอ๊ย ไม่ใช่สิ ชายเบียร์กับน้องโตเกียวเขามีซัมธิงกันรึเปล่าเนี่ย
:z1:
-
o13 อยากตะโกนอย่างกึกก้องว่าา สุดยอดดดด!!! :laugh: มาต่อเร็วๆน่าาาาาา :sad4:
-
กลายเป็นนิยายสุดยอดนิยมไปซะแล้ว
ยินดีด้วยนะจ๊ะ ....อยากเห็นอิมเมจของน้องโตเกียวจังเลย
-
อ่านแล้วรื้อฟื้นอดีตมากเลย อยากไปกระบี่ีอีกจัง เดี๋ยวหาเหยื่อก่อน :z2:
เที่ยวทะเลกันทั้งที เอาให้หวานทั้งหาดเลยนะคะ ยิ่งมีน้องโตเกียวมาแรงแซงโค้งงงงง
กรี๊ดดด น้องน่าร๊ากอ่ะ :o8:
-
คิดถึง ภูมิกับพีม จังค่ะ *ปูเสื่อนอนรอตอนต่อไป >/////<
-
ปูเสื่อรอภูมิกับพีม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ปูเสื้อรอด้วยความคิดถึง :man1:
-
ตอนที่ 56 เที่ยวทะเล [Part .3]
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
ผมที่กำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงรอภูมิอาบน้ำถึงกับสะดุ้งเสียงโทรศัพท์ตัวเอง รีบกระดึ๊บๆไปคว้ามารับ พอเห็นชื่อคนโทรมาความปากหมาอยากกวนตีนของผมก็มาพร้อมรอยยิ้ม
“ฮัลโหล๊ววววยู้ฮู้ วอทซับ อะจึกๆ”
(หึหึ นี่กูโทรผิด ติดหลังคาแดงรึเปล่า ฮะๆ)
“เชี่ยคลื่นกูอยู่สถานกักกันต่างหาก ฮ่าฮ่า” ได้ยินเสียงมันหัวเราะตอบกลับมาเช่นกัน ไอ้เดือนสถาปัตย์มันยังคงอารมณ์ดีทุกเวลา
(ทำไรอยู่ครับ)
“อ่านหนังสือ….” การ์ตูน ทดไว้ในใจเพื่อความดูดี กรั่กๆ
(เหรอ มิน่าฝนตกหนักเลย ท่าทางพายุจะเข้าด้วยนะเนี่ย)
“นี่มึงโทรมากวนตีนกูอย่างเดียวเลยใช่มั้ยห๊ะ”
(ฮะๆ)
“ไม่ต้องขำ ตกลงว่าโทรมาไม มีไร”
(อ๋อ เดี๋ยวนี้ถ้าไม่มีอะไรกูโทรหามึงไม่ได้ใช่มั้ย หะ) มีงอนๆแต่ผมรู้ดีว่าน้ำเสียงแบบนี้น่ะ มันกวน…
“ไม่ได้ เปลืองตัง” ผมนอนไขว่ห้างกระดิกเท้า คิดออกเลยว่าหน้าไอ้คลื่นเป็นยังไง มันคงยิ้มแบบที่มันชอบทำล่ะสิ
(หึหึ ตังกูเหอะพีม แล้วนี่แฟนมึงไปไหน ถึงได้ปล่อยให้มึงมาคุยกับชู้ได้)
“ไอ่ฟายยยยยย ชู้เช้อเหี้ยไร หน้าไม่เหมือนน้องญาญ่าอย่าฝันว่าจะได้เล่นชู้กะกู”
(ฮ่าฮ่าจริงง่ะ โอเคๆไม่แกล้งแล้วครับ จะโทรมาชวนไปกินข้าว)
“ที่ไหน” ไอ้นี่นิมาชวนกูกินข้าวไรตอนนี้ มึงไม่รู้รึไงว่ากูไม่ได้อยู่ในกรุงเทพ อุตส่าห์ขึ้น @krabi @Ao Nang ทุกๆสิบวินาที
(ที่โรงรับจำนำมั้ง)
“วอนแระๆ”
“คุยกับใครพีม” เวรของแท้มาแล้วครับ ผมหันควับมองภูมิที่เพิ่งออกจากห้องน้ำ มันมีแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวพันเอว น้ำหยดติ๋งๆจากเส้นผม แล้วก็ยืนจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบ
ผมเลยทำได้แค่ส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ “เอ่อ คุยกับ…..ไอ้คลื่น” แค่นั้นละครับ ภูมิก็ดึงข้อเท้าผมแล้วกระชากไปหามันที่อยู่ปลายเตียง ดีที่ผมคว้าหมอนติดมา ไม่งั้นหน้าผมคงได้ก่อวินาศกรรมกับเตียง
“เอาโทรศัพท์มาพีม”
“อะไรเล่า กูคุยอยู่…” ผมกำมือถือไว้แน่น ได้ยินเสียงไอ้คลื่นเรียกมาแว่วๆ “เฮ้ยภูมิ หื้อออ” มันสามารถริบบีบีของผมไปครองได้โดยการกดหน้าผมลงกับหมอน อ๊ากกกกก กูหายใจไม่ออก ปล่อยกูๆๆๆๆ อื้อออออ๋ายใอ ไอ้ ออก ผมก็ได้แต่ดิ้นๆๆๆๆตีขาไปมา แต่ไอ้ภูมิก็หาได้สงสารผมไม่
“มึงมีไรกับเมียกูดึกๆดื่นๆวะ”
“แดกคนเดียวไม่ได้รึไง
“…..ที่ไหน…หึ…..เสียใจนะไอ้คลื่นไส้เพราะตอนนี้พวกกูอยู่กระบี่……มากระบี่กูคงมาดูเขาพระวิหารมั้ง…. เอาไว้กลับไปก่อน….. เออ”
“เออ…แค่นี้แหละ” ผมได้ยินแค่เสียงภูมิกระแทกเสียงใส่โทรศัพท์และเหมือนว่ามันจะวางไปแล้ว ผมเลยลองดิ้นแรงๆ และถีบมัน
“โอ๊ย มึงถีบกูทำไมเตี้ย” คราวนี้ได้ผลผมหลุดออกมาจากมือมารได้สำเร็จ ผมจ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่อง บังอาจมาก ทำกับกูได้นะมึง หอบแดกเลยแม่ง
“ไอ้สะ สัสแฮ่ก ม มึง ทำกูเกือบขาดใจตาย อื้ออออ” คราวนี้จะได้ตายจริงๆเพราะภูมิมันดึงผมไปจูบแต่กูเม้มปากทัน ผมเม้มปากไม่ยอมให้มันจูบ ไอ้ภูมิก็บีบปากผมจนเจ็บ ไอ้ชั่วววววว
“อ้าปากพีม”
“ฮื้ออออ ไม่ๆๆๆ มึงปล่อยกูเลยไอ้สารเลวภูมิ เจ็บนะโว้ยยยสาดดดด”
“จะให้กูจูบดีๆหรืออยากให้ทำมากกว่านี้ หื้ม หึ” ที่ทำไปเมื่อกี้มึงยังไม่พออีกรึไงวะ คราวนี้ผมดิ้นหลุดออกจากมือภูมิและรีบถอยหนีไปจนชิดหัวเตียง ก่อนจะเขวี้ยงหมอนใส่กบาลมัน ใจจริงผมอยากจะเอาโคมไฟฟาดให้มันหัวแตกด้วยซ้ำ เชี่ยแม่ง ชอบเล่นอะไรแรงๆ ผมเจ็บแก้มไปหมด แต่มันยังมีหน้ามาหัวเราะอีก
“หึหึ คิดว่าจะหนีกูพ้นเหรอ เผลอหน่อยแม่งแอบคุยกับชู้” ภูมิท้าวสะเอว อวดอกกว้างๆขาวๆและรอยยิ้มเลวๆให้ผมฉุนหนักกว่าเดิม
“ไอ้คลื่นไม่ใช่ชู้”
“พวกแย่งของคนอื่นก็ชู้นั่นแหละ” ตอนนี้เริ่มเดินอ้อมเตียงมาหาผม อ๊ากกก ไม่นะ
“มันแย่งตอนไหน” ผมก็เริ่มถอยหนี
“อ่อ นี่เข้าข้างมันเหรอ”
“กูไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้นแหละ มะ มึงจะทำอะไร ไปแต่งตัวดิ”
“หึหึ”
“ไอ้ภูมิ ไอ้เหี้ย อย่าเข้ามานะ ไม่…อื้ออออ”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เช้านี้มันไม่สดใสเอาซะเลย เป็นเพราะมัน มันคนเดียว ไอ้มนุษย์เหล็กไหล ไอ้ไอร่อนแมน ผมโกรธมันกะว่าจะไม่คุยด้วย แต่แม่งดันปลุกผมตั้งแต่เช้ามืด ผมก็ตื่นมาแบบเบลอๆ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ภูมิมันแบกผมลงมาจากห้อง
มันให้ผมขี่หลังแล้วพาเดินเลียบชายหาดเพื่อรอดูพระอาทิตย์ขึ้น บอกตรงๆ ว่าโกรธมันไม่ลงจริงๆ ทำไมผมใจง่ายแบบนี้เนี่ย แต่จะว่าไปผมก็ไม่เคยโกรธไอ้หล่อเกินข้ามวันเลยซักครั้ง^^
เอาเป็นว่าความผิด?ครั้งนี้ผมจะยกผลประโยชน์ให้จำเลยก็แล้วกัน เห็นแก่ความสวยของพระอาทิตย์ดวงโตตอนที่โผล่จากพื้นน้ำหรอกนะ ฮึ
เมื่อวานพวกผมเที่ยวกันแบบหนักไปทางกิจกรรมทางน้ำใช่มั้ยครับ วันนี้เลยขอไปสร้างอะไรดีๆเพื่อโลกกันหน่อย ไปปลูกป่าชายเลนกันนนนนนนนนน พอดีน้าปริมชวนน่ะครับ เป็นโปรแกรมการเที่ยวของพนักงานหลังจากประชุมเสร็จ พวกผมก็ไม่ขัดศรัทธา ไปด้วยยยยยย
แต่เมื่อเช้าก่อนจะออกมากับพวกพี่ๆ หลังจากที่ผมกับภูมิกลับขึ้นไปนอนได้ประมานสิบนาที ไอ้คิวก็โทรมาปลุกพวกผมให้แหกขี้ตาตื่นไปดูทะเลแหวก มันบอกว่ามากระบี่ทั้งทีไม่ไปเหยียบทะเลแหวกก็เหมือนมาไม่ถึง เมื่อวานตอนปีนเขาแม่งก็พูดแบบนี้แหละ
มันอุตส่าห์โทรเช็คกับทางอุทยานเลยนะครับว่าถ้าไปช่วงเวลานี้ วันนี้จะเห็นทะเลแหวกมั้ย แล้วก็ไม่เสียดายครับที่ตื่นแต่เช้า นั่งเรือมาไกลขนาดนี้ กับภาพของสันทรายสีขาวละเอียดทอดยาวออกไปซึ่งกั้นน้ำทะเลแสนสวยไว้ เหมือนของขวัญจากธรรมชาติเลย อย่าลืมหาโอกาสมาที่นี่นะครับ^_^
เที่ยวเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้
พวกผมกลับมาที่อ่าวนางก็ขึ้นเรือมากับพี่ๆเค้า ก็เฮฮามากครับ กลุ่มพี่สาวและพี่ชาย??ชาวออฟฟิศก็แซวน้องๆนิสิตอย่างพวกผมกันสนุกเชียว ยิ่งพอรู้ว่ามีลูกชายเจ้าของโรงแรมมาด้วย ยิ่งเหมือนตอนไปค่ายที่กาญฯเลย
“เตี้ย มาเดินใกล้ๆกูนี่เดี๋ยวโคลนดูดหาย” โคลนลึกมากเลยครับถึงหน้าขาผมเลย แต่ทำไมของคนอื่นมันไม่สูงเท่าผมวะ ผมยื่นมือไปจับมือภูมิที่ยื่นมารอ คือกูก็กลัวหน้าทิ่มโคลนเหมือนกัน กว่าจะก้าวได้แต่ละขาช่างยากลำบาก
ผมน่าจะเลือกนั่งบนกระดานแบบพวกไอ้ปันไอ้มิค แต่ดูท่าพวกมันคงไม่ได้ใส่ใจกับการปลูกป่าเท่าไร เพราะมันกำลังมีความสุขในการเล่นสไลด์เดอร์แบบลูกทุ่ง มันสองตัวเปลี่ยนกันนั่งบนไม้กระดานแล้วให้อีกคนเข็น เป็นที่สนุกสนาน จนพวกพี่ๆที่บ้าจี้ก็เล่นกับพวกมัน เหอๆ
“อ๊ากกกกก พี่คิววววววววววว อย่านะเว้ย” ไอ้คิวเอาขี้โคลนไล่แปะแก้มไอ้เต้ย และมันก็ทำสำเร็จ
“กร้ากกกกก เออ หล่อว่ะเต้ย” ผมแอบได้ยินไอ้เต้ยด่าบุพการีไอ้คิวด้วย ฮ่าๆๆ
“ร้อนมั้ยพีม” ภูมิถอดหมวกมาพัดให้ผมหลังจากที่เราปลูกต้นที่สองสำเร็จ มันเป็นคนจับต้นโกงกางติดกับหลักไม้ที่เสียบไว้แล้วผมเป็นคนมัดเชือก
“ไม่ค่อยร้อน เราไปปลูกทางนั้นดีกว่า” วันนี้แดดไม่ค่อยแรงครับ อากาศกำลังดี ภูมิพยักหน้าก่อนจะเอาหมวกของมันใส่ให้ผมและคอยจับมือผมให้ก้าวตาม
“น้องๆคะ น้องภูมิน้องพีมพี่ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ย” มีพี่คนนึงเดินเข้ามาชวนพวกผม ผมหันไปยิ้มให้พี่เค้า และมองเลยไปเห็นไอ้เชนกับไอ้มิคกำลังเป็นนายแบบยิ้มหล่ออยู่ท่ามกลางสาวๆราวกับพรีเซนเตอร์การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย หึ เผลอไม่ได้จริงๆ หมอเชนคงกลายเป็นขวัญใจพี่ๆแล้วล่ะมั้ง
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่ชอบถ่ายรูป”
“น่า ไปถ่ายกับพวกพี่รูปสองรูป เห็นใจป้าๆน้าๆหน่อยนะ มีแต่คนอยากถ่ายรูปกับน้องภูมิ” เหอๆ ภูมิหันมามองหน้าผมเหมือนจะขอความเห็น ผมเลยพยักหน้าให้ ภูมิมันชอบกล้อง ชอบถ่ายรูปก็จริงครับ แต่มันไม่ชอบถูกถ่าย ผมก็สงสารมันนะ ฮ่าฮ่า สงสารจริงจริ๊งไอ้หล่อ
สุดท้ายภูมิก็ถูกลากไปเป็นนายแบบคนใหม่ให้คนนั้นเกาะแขนที กอดที มีเสียงกรี๊ด เสียงหัวเราะดังมาเป็นระยะ พี่ๆเค้าดูจะมีความสุขกันมากเลยครับ ผลบุญครั้งนี้ของมึงช่างยิ่งใหญ่นักภูมิ เพราะมึงได้ทำบุญกับคนมีอายุเลยนะเว้ย กร้ากกกกก
“มึงรู้มั้ยฟ่างว่าถ้าเราได้ปลูกป่าชายเลนด้วยกัน ความรักของเราก็จะยาวนานมั่นคง” ผมหันไปมองไอ้แทนที่กำลังอ้อล้อป้อแฟนตัวเอง ไอ้ฟ่างจะอ้วกรดหน้ามันอยู่แล้วครับ
“เหรอออแทน แต่ดูท่าชีวิตมึงไม่น่าจะยาวนะ ปล่อย กูเดินเองได้ ขาไม่ได้สั้น หึ” เหี้ยล่ะ มึงหันมามองกูทำไมเชี่ยฟ่าง
“พี่พีมๆ พี่ฟ่างกับพี่แทนเป็นแฟนกันเหรอฮะ” ไอ้น้องโตเกียวเดินทุกลักทุเลมาหาผม ผมกลัวว่ามันจะหน้าคะมำหัวทิ่มเลยยื่นมือไปให้จับ องครักษ์พิทักษ์โตเกียวหายไปไหนซะละ หึหึ
“ครับ เอ่อ โตเกียวตกใจไหม” ถึงหน้าตามันจะน่ารักแต่ผมก็ไม่ให้ท่าทางไอ้โตเกียวมันจะมีแนวโน้มชอบผู้ชาย เกิดน้องรับไม่ได้ผมจะเสียน้องชายอย่างมันรึเปล่า
“หืมมม ตกใจทำไม น่ารักดีออก พี่พีมกับพี่ภูมิก็น่ารัก โตเกียวชอบ” น้องยิ้มกว้างให้ผม ได้ยินมันพูดแบบนี้ผมก็โล่งใจยิ้มออก แต่ไอ้แววตาซุกซนเหมือนแซวนี่ ก็นะเมื่อวานผมกับภูมิเล่นประกาศศักดากันขนาดนั้นโตเกียวมันไม่รู้ก็บ้าแล้ว
“หรอ ชอบพี่กับพี่ภูมิหรอ แล้วพี่เบียร์ล่ะ ชอบมั้ย” ปากไวเหมือนกันนะกูเนี่ยฮ่าฮ่า น้องโตเกียวก้มหน้า เขินแทบจะกลิ้งลงไปในโคลนเลยครับ หึหึ มีลุ้นแล้วโว้ยยย
เสร็จแล้วเราก็ไปปล่อยเต่าทะเล แล้วมันฮาตรงไหนรู้มั้ยครับ คือ เต่าตัวอื่นๆเนี่ยพอปล่อยมันก็คลานลงทะเล ไปกับคลื่นที่ซัดมา แต่เต่าของไอ้ปัน แม่งเดิน เค้าเรียกคลานนี่ เออนั่นแหละ มันก็คลานกลับขึ้นมาฝั่ง แล้วเดินตามไอ้ปัน ฮามากกก
“ไอ้ปันมึงเป็นพ่อมันรึเปล่าวะ แน่ๆ กูว่าใช่แน่ๆ” ไอ้คิวแซว“มึงแอบไปฟิชเจอริ่งกับเต่าทะเลมาก็ไม่บอกนะ แล้วพะยูนเมียรักของมึงว่าไงบ้างวะ กร้ากกกกกกกก”
“ไอ้คิวววววไอ่เหี้ย ไม่ใช่โว้ย ไอ้เต่าทรพี ชิ่วๆๆไป๊ มึงจะเดินตามกูทำไมเนี้ย ไปลงทะเลนู่นไป๊ป๊ายยยยย อย่ามาเดินตามกู”ฮ่าฮ่า และในที่สุดพวกผมก็ช่วยกันจับเต่าน้อยตัวนั้นลงทะเลไปสู่การเริ่มต้น ผจญภัยชีวิตใหม่ในโลกใบใหญ่ของมันได้สำเร็จ โชคดีนะไอ้เต่าน้อย
การที่ได้ทำอะไรเพื่อโลกใบนี้ แม้มันจะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆแต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีมากๆเลยครับ เราได้อะไรจากธรรมชาติมาเยอะ เอาเปรียบ ทำลายมาก็แยะ ก็ควรจะคืนอะไรกลับไปบ้าง อาจไม่ใช่การฟื้นฟูให้กลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม แต่เป็นการรักษาสิ่งที่เหลืออยู่ให้ยั่งยืนเท่าที่เราพอจะทำได้ คนละนิดละหน่อย ก็ช่วยพยุงโลกเราได้แล้วล่ะครับ^o^
เกือบบ่ายก็ได้เวลากลับที่พัก พวกผมขอบคุณน้าปริม ขอบคุณพี่ๆที่ชวนไปทำกิจกรรมสนุกๆ พี่สาวทั้งหลายเขาบอกว่าว่างๆจะแวะไปแอบดูพวกผมที่มหาลัย ฮ่าๆ
กลับมาว่าจะอาบน้ำนอนพักซักหน่อย ไอ้เชนดันโทรมาชวนให้ลงไปว่ายน้ำที่สระของโรงแรม พวกมึงจะบ้าพลังอะไรกันนักหนาห๊ะ
ผมกับภูมิลงมาก็เห็นไอ้เชน ไอ้เบียร์ว่ายน้ำแข่งกัน
ส่วนไอ้ปัน ไอ้มิค ไอ้เต้ย ไอ้แมทกำลังวิ่งสี่คูณร้อยเพื่อม้วนตัว ตีลังกากลับหลังลงสระ นี่สระว่ายน้ำโรงแรมห้าดาวนะครับ ไม่ใช่คลองแสนแสบ เอ่อ เปลี่ยนๆคลองแสนแสบคงไม่มีใครกล้าโดด คลองบ้านสวนแล้วกัน ผมอายฝรั่งที่มองมายิ้มๆ ได้ยินไอ้เต้ยตะโกนแว่วๆว่าอยากเล่นบานาน่าโบ๊ทฮ่าๆๆ มันมีซะที่ไหน บานาน่าโบ๊ทในสระว่ายน้ำ
“พีม จะสั่งอะไรมากินมั้ย หิวรึเปล่า” ภูมิวางผ้าเช็ดตัวและดึงมือผมให้นั่งบนเตียงนอนริมสระที่มีของๆพวกไอ้เชนกองอยู่ ถัดไปก็เป็นมีคู่รักบันลือโลกที่กำลังเถียงอะไรกันซักอย่าง
“ไม่ค่อยหิว ยังอิ่มอยู่ มึงหิวเหรอ สั่งให้เอามั้ย” ผมยืนถามภูมิ ไอ้หล่อส่ายหน้า มันใส่กางเกงขาสั้นเสมอเข่าสีน้ำเงินเข้มลายดอกสีขาว กับเสื้อยืดคอกว้างบางๆสีเทา
“จะว่ายก็ว่ายได้แต่ต้องใส่กางเกงขาสั้นทับอีกตัว ห้ามใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว” ไอ้ฟ่างมองหน้าไอ้แทนเหมือนจะไม่ยอมทำตาม มันตั้งท่าจะปลดผ้าเช็ดตัวที่พันเอวออก “ข้าว-ฟ่าง” ไอ้แทนเรียกซะเสียงเย็น น่ากลัว
“เออ แม่ง” ฟ่างมันเลยฟึดฟัดๆแต่ก็ยอมใส่กางเกงสีฟ้าสดใสขาสั้นทับกางเกงว่ายน้ำอีกชั้นก่อนจะถอดเสื้อ เชี่ยยยยยย โคตรๆของโคตรอภิมหึมามหาขาว ไม่แปลกเลยครับที่ไอ้แทนจะหวง ก็นะ ของเค้าแจ่มขนาดนั้น ไอ้น้องเต้ยนี่ก็ไม่ได้น้อยหน้า ยิ่งแสงแดดกระทบน้ำในสระสะท้อนมาโดนพวกมันนะ นึกว่าพระเอกโฆษณาโอโม่
ไอ้ฟ่างนี่ไอ้แทนยังยอมให้ถอดเสื้อ แต่ไอ้เต้ยต้องใส่เสื้อกล้าม ฮ่าๆ ส่วนผมน่ะเหรอ เสื้อกล้ามก็ไม่ได้ครับ หมดสิทธิ์ลงสระไม่ว่าในกรณีใดๆ มันเป็นคำสั่งจากเบื้องบนครับ ถ้าไม่อยากเคลียร์กันยาว เราก็ไม่ควรขัด ได้แต่น้อมรับคำสั่งมาปฏิบัติอย่างเคร่งครัด
“เชี่ยฟ่าง มึงแดกสำลีแทนข้าวป่ะเนี่ย ขาวสัส” เสียงไอ้ปันตะโกนแซวก่อนจะวิ่งซิกแซกแล้วลื่นตกสระน้ำไปด้วยท่าที่อุบาทที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา
“ไอ้ปัน ไอ้เหี้ย กระเป๋ากูเปียกมึงตาย” เจ้าพ่อหลุยส์อย่างไอ้ฟ่างรีบคว้ากระเป๋าขึ้นมาตรวจดูความเสียหาย ไอ้ภูมิถึงกับส่ายหัว
“ฟ่างจะหวงทำไม ยังไงคนที่ซื้อก็คือแทน”
“ถูกครับน้องเมีย เงินกูล้วนๆ หกหลักนะมึ้งใบนี้ หึหึ”
“ก็เหมือนที่มึงชอบหมีปัญญาอ่อนนั่นแหละภูมิ ส่วนมึงไอ้แทนถ้าไม่พอใจก็บอกตรงๆ กูจะได้ไม่รบกวน” แล้วมันก็กระโดดลงน้ำไปเลย ปล่อยให้ไอ้แทนนั่งเอ๋อ มองตามตาปริบๆ
“งานเข้าอีกแล้วกู”
“งานช้างซะด้วยสิ” ผมซ้ำเติมมัน ฮ่าๆ
“ทำไมเฮียหุ่นดีจัง เต้ยอยากมีซิกแพคแบบนี้บ้างอ่ะ” ไอ้เต้ยลอยคอมาหาไอ้ฟ่าง แล้วก็ลูบๆหน้าท้องแบนๆของเชี่ยฟ่าง
“แดกเหมือนห่าลง มึงคงหุ่นดีหรอกเต้ย แม่งเที่ยงคืนยังปลุกกูให้โทรสั่งรูมเซอร์วิส” ไอ้คิวที่เดินมาพร้อมพนักงานที่ยกน้ำมาเสิร์ฟ ผมก็นึกว่ามันหายหัวไปไหน ทำตัวดีนะเนี่ย
“เต้ยกินเยอะที่ไหน พี่คิวอย่ามาโม้ พี่คิวๆ เอาน้ำแตงโมปั่นมาให้หน่อย”
“หึหึ หลักฐานคาตาเลยนะมึง” ไอ้ฟ่างกดหัวไอ้เต้ยลงน้ำ มันหยอกมันคุยกับทุกคนยกเว้นไอ้แทน ที่ไอ้ฟ่างแทบจะไม่มองหน้าเลย นอนถอนหายใจเป็นหมาหัวเน่าเลย
“อยากแดกก็ขึ้นมาเอาเอง ภูมิขยับไปดิ้กูนอนด้วย”
“พี่คิวมาเล่นน้ำกับเต้ยเร็ว ไอ้แมทกับพวกเฮียปันเลิกเล่นแล้วอ่ะ มัวไปจีบสาว”
“มึงก็เล่นกับไอ้ฟ่างไปดิ”
“ไม่เอา เฮียฟ่างว่ายเร็วเต้ยว่ายตามไม่ทัน นะพี่คิว ไม่งั้นเต้ยไปจีบสาวนะ”
“หึหึ กูว่ามึงรีบลงสระเถอะคิว” ไอ้ภูมิเอาหนังสือเคาะหัวไอ้คิว เชี่ยคิวก็ส่ายหัวเซ็งๆก่อนจะถอดเสื้อแล้วกระโดดลงไปเล่นมวยจีนใต้น้ำกับไอ้เต้ย
ผ่านไปซักพักไอ้เต้ยมันก็เกาะหลังไอ้คิวลอยรอบสระ ไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ก็นู่นแข่งว่ายน้ำ ไอ้ปัน ไอ้มิค ก็ว่ายไปหาสาวญี่ปุ่นหรือเกาหลีไม่รู้ เหมือนมันจะคุยกับเค้ารู้เรื่องนะนั่น ไอ้น้องแมทที่เหนื่อยกับการเล่นเป็นลิงก็มานอนส่องสาวกับผม คึคึ เราแอบสะกิดกันมองสาวๆในชุดบิกินี่ หึหึ เจริญหูเจริญตาดีแท้ โว้ยยยยยยยยยยยย
“พี่พีมๆ สิบนาฬิกาพี่” แว่นตากันแดดนี่มันช่วยอะไรเราได้เยอะจริงๆครับ คึ
“เชี่ยแมทแม่งตู้มว่ะมึง อาโออิชัดๆ”
“ฮ่าๆเป็คเลยดิพี่พีม ตัวเล็กๆปอดบวม”
“หึหึ” โคตรโดนอ่ะครับ แม่เจ้า น้ำลายจะไหล
“อะแฮ่ม ใครรู้ตัวว่าผัวนอนคุมกรุณาอย่าซ่าส์มากครับ หึหึ” ผมหันควับไปมองไอ้แทน เลยเหลือบไปมองภูมิมันหันมามองผมแว่บหนึ่งก่อนจะกลับไปอ่านหนังสือต่อ ไอ้แทนเดี๋ยวกูยุไอ้ฟ่างให้โกรธมึงอีกสิบชาติ
เล่นน้ำจนเหนื่อยพวกผมก็ทยอยขึ้นห้อง ผมขึ้นมาพร้อมไอ้ภูมิ ไอ้เชน ไอ้ปัน และไอ้แทนที่กำลังเดินตามฟ่าง ฟ่างมันเงียบไม่พูดไม่จา แม่งโคตรน่ากลัว
-
“ป่ะฟ่าง เราไปอาบน้ำ นอนพักกันดีกว่า” พอออกจากลิฟต์ไอ้แทนก็กอดคอฟ่างแต่ถูกสะบัดออก
“ใครบอกว่ากูจะนอนกับมึง กูจะนอนกับน้องกู” ไอ้ฟ่างมองไอ้แทนตาขวางก่อนจะคว้าคอภูมิลากให้เดินไปด้วยกัน โดยที่ผมช่วยอะไรไม่ทัน เสียงโวยวายของภูมิและเสียงปิดประตูดัง ปัง!!!!!! คือสิ่งสุดท้ายที่พวกผมได้เห็น เอาแฟนกูไปเป็นกระสอบทรายระบายอารมณ์แน่ๆ โธ่ ภูมิT^T
“มึงทะเลาะอะไรกันอีกวะ ไอ้ฟ่างถึงได้แปลงร่างเป็นร็อตไวเลอร์ในพริบตา” ไอ้ปันหันมาถามพวกผม ไอ้เชนก็มองหน้าไอ้แทนเหมือนรอคำตอบ
“ไม่รู้โว้ยยยยยย” สุดท้ายไอ้แทนก็มาลี้ภัยที่ห้องผม ผมกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง มันก็เดินเซ็งๆมาทิ้งตัวนอนลงข้างๆ
“เฮ้อออออออออออ กูแค่พูดเล่นเองนะเว้ย มันจะงอนอะไรนักหนาว่ะ อย่าว่าแต่หลุยส์เลย ชาแนลกุชชี่ อามานี่ พราด้าเวอซาเช่ ถ้าฟ่างอยากได้กูจะบินไปหอบจากฝรั่งเศสมาให้เลย” เอ่อออ
“เออ เอาน่า ไอ้ฟ่างมันก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวมันก็หาย” ผมตบไหล่ปลอบใจไอ้แทน ซักพักไอ้คิว ไอ้เชนที่คงจะอาบน้ำเสร็จแล้วก็แห่กันเข้ามา ไอ้คิวมีผ้าขนหนูคลุมหัว มันกระโดดขึ้นมายืนบนเตียงและใช้เท้าเขี่ยไอ้แทนออกเพื่อมานอนแทรกตรงกลาง ส่วนไอ้เชนที่มีผ้าขนหนูผืนเล็กๆซับผมที่หมาดๆก็นั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ
“ไงไอ้เสือ ได้ข่าวว่าเมียปล่อยประมูลหรอวะ ฮ่าๆ” ไอ้คิวโยนผ้าขนหนูใส่หน้าไอ้แทน
“แม่ง กูเซ็งโว้ยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้เหี้ย มึงจะตะโกนทำไมเดี๋ยวแขกห้องอื่นตกใจ” ผมด่าไอ้แทนที่แหกปากลั่น สงสัยมันคงกลุ้มจนบ้าไปแล้ว หลังจากนั้นห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
“จะว่าไปเราก็ไม่ได้มาทะเลด้วยกันนานแล้วนะพวกมึงว่ามั้ย ครั้งสุดท้ายตอนปีหนึ่งป่ะวะ” ไอ้คิวถาม
“อืม ที่ไปชะอำไง หึหึ” ไอ้เชนเสริม มันพาดผ้าขนหนูไว้กับเก้าอี้แล้วมาเบียดนอนฝั่งไอ้แทน
“อ๊ออออ ที่ไอ้แทนเมาแล้วจะปล้ำกูใช่มั้ยเชน”
“กร้ากกก ใช่ๆ แม่งฮาชิบหาย กูกับไอ้เชนต้องแงะมึงออกจากไอ้พีมอ่ะแทน” ไอ้คิวมันชิงตอบพร้อมกับหันไปหัวเราะใส่หน้าไอ้แทน ผมกับไอ้เชนก็ฮาไปตามๆกัน ฮ่าๆๆ นึกถึงตอนนั้นแล้วก็ขำครับ ไอ้แทนมันเมา พอผมเข้าไปพยุงจะพาไปนอนแม่งจะปล้ำผมเฉยเลย มันเอาแต่เรียกฟ่างๆ ตอนนั้นผมก็ไม่เอะใจเล้ย ว่าฟ่างที่ไอ้แทนมันละเมอหาจะเป็นไอ้ฟ่างคนนี้ที่กำลังงอนเรื่องกระเป๋าหลุยส์
“เชี่ยพีม มึงลืมไปได้แล้ว สาดดดด ถ้าไม่เมากูคงทำไม่ลง”
“ฮ่าๆๆ แอบคิดไรกับกูก็บอกมาเห้อ” ไอ้แทนมันคว้าหมอนมาฟาดใส่หน้าผมดั้งแทบยุบ
“จะว่าไปเราแม่งก็คบกันมานานเหมือนกันนะ ตั้งแต่ม.1 นี่ก็กี่ปีว่ะ หก เจ็ด แปด แม่งจะสิบปีอ่ะคบกันมาตั้งแต่ม.1จนปีหน้าก็จะเรียนจบกันแล้ว” ไอ้แทนมันนับระยะเวลาความสัมพันธ์กับผมครับ ฮ่าๆ
“หึ ปีหน้ากูยังไม่จบนะ อีกสองปี” ไอ้หมอฟันมันบอก และห้องก็เงียบลง พวกผมนอนเรียงกันและมองไฟระย้าบนเพดาน อยู่ๆก็รู้สึกว่าพูดอะไรไม่ออก มันเต็มๆในอกอย่างบอกไม่ถูก
“กูดีใจนะที่มีเพื่อนอย่างพวกมึง ถึงบางครั้งเราจะทะเลาะกันบ้าง ด่ากันบ้าง กูก็รู้ว่ามันจะผ่านไป แต่กูคิดไม่ออกเลยว่าถ้าชีวิตกูไม่ได้รู้จักกับพวกมึง มันจะเป็นยังไง”
“หึ อย่ามาชวนซึ้งไอ้แคระ” ไอ้คิวผลักหัวผม ผมเงยหน้ามองก็เห็นคาตาว่ามันกำลังยิ้ม เฮอะ ไอ้ปากแข็ง
“ถ้ามีคนถามว่ากูตายแทนใครได้บ้าง ขอให้จำไว้เลยว่าคำตอบของกูจะมีชื่อพวกมึงอยู่ในนั้นเสมอ” เสียงนุ่มทุ้มของไอ้เชนทำให้ผมยิ้มและหันไปกอดไอ้คิว และพยายามจะให้มือกอดไปถึงไอ้เชนแต่ปลายนิ้วมือไปถึงแค่ท้องไอ้แทน ไอ้คิวมันเขกหัวผมเบาๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นกอดผมไว้
“ขอบคุณจริงๆว่ะ” เป็นเสียงของไอ้แทน
“พวกมึงคุยไรกันวะ ไม่รอกู สาดดดดดด” ไอ้ปันวิ่งพรวดพราดกระโดดขึ้นมาทับพวกผม แล้วเสียงหัวเราะของพวกผมก็ดังขึ้นพร้อมกัน
ขอบคุณพวกมึง ขอบคุณคำว่า “เพื่อน” ขอบคุณจริงๆ
……………………………..
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกผมจะอยู่กระบี่เลยตกลงกันว่าวันนี้จะไม่ทำอะไรทั้งนั้น นอกจากพักผ่อน นอนเบาๆชิลล์ๆ ส่วนใครที่เป็นห่วงไอ้แทนกับไอ้ฟ่างสบายใจได้ครับ มันคืนดีกันแล้วเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อคืน
เมื่อวานใช่มั้ยตอนที่พวกผมนอนคุยกัน น่าจะผ่านไปประมาณสองชั่วโมงกว่าๆได้มั้ง ภูมิก็เดินหน้าบึ้งกลับมาห้อง บอกว่าฟ่างให้เวลาไอ้แทนสามวิในการวิ่งไปที่ห้องไม่งั้นมันจะล็อกประตู ถือเป็นการหมดเวลาง้อ โทษคือตายสถานเดียว ไอ้แทนแม่งวิ่งหางจุกตูดแบบไม่คิดชีวิตเลย ฮ่าๆ
ไอ้ฟ่างหายงอน บรรยากาศสดใสก็กลับมา เลยมาสุมหัวที่ห้องพวกไอ้เบียร์ นอนดูหนัง จิบเบียร์ และ
“อ้ากก พี่คิวแม่งโกง นั่นมันเงินเต้ย เอาคืนมา” ไอ้ตัวเมียมันโวยวายดิ้นพล่านๆ
“โกงเหี้ยไร มึงดูไพ่กูโจ๊กสามตัว นี่ๆๆ” ไอ้ตัวผัวมันยกยิ้มกวนตีน สงสัยธุรกิจครอบครัวจะมีปัญหาซะแล้วครับ ไอ้เต้ยมองไอ้คิวด้วยสายตามืดหม่น ถ้ามันลุกขึ้นเตะปากไอ้คิวได้มันคงทำ มันเลยเลือกทำอย่างอื่นที่มันทำได้ ด้วยการเซแถ่ดๆไปเกาะออเซาะไอ้เชน
“เฮียเชน~เพื่อนเฮียมันกวนตีน มันแกล้งเต้ย” ไอ้เชนส่ายหัวแล้วโอบไหล่ไอ้เต้ยพลางยิ้มมุมปากไปให้ไอ้คิว ที่ตอนนี้ตาแทบถลนแล้ว ห่าเชนนี่มันชั่วร้ายจริงๆ ใครมีปัญหา หย่ากับแฟนไม่ได้มาหาไอ้เชนนะครับ มันช่วยได้ หึหึ
“เฮ้ย มากไปแล้วๆมึงไอ้เชน ไอ้เต้ย มานี่”
“ไม่ เต้ยไม่ไป พี่คิวต้องคืนเงินเต้ยมาก่อนดิ”
“เต๊ยยยยยย เงินแค่ห้าบาทเองนะเว้ย” ไอ้คิวดูอ่อนอกอ่อนใจ ดูเหมือนคนสิ้นไร้ปัญญา ฮ่าฮ่า ไอ้เต้ยนี่โคตรพ่อเอาแต่ใจ โคตรดื้อจริงๆ
“ทำไมละ ห้าบาทก็เงิน แค่บาทเดียวพี่คิวยังไม่มีปัญญาหาเองเลย เอาคืนมาเลยนะ เอาเงินเต้ยคืนมา”เออจริงว่ะ ไอ้เต้ยมันพูดถูก แต่ผมว่าไอ้เต้ยมันไม่ได้เห็นคุณค่าของเงินอย่างที่มันพูดหรอก มันแค่ต้องการเอาชนะแฟนมันมากกว่า
“เออๆมาเอาๆแม่ง นี่กูมีแฟนอยู่ปี2 หรือป2กันแน่วะ ห่าเชนปล่อยเมียกูได้แล้ว”
“ขอกอดต่ออีกนิดนะ ไอ้เต้ยมันตัวนิ่มดีว่ะ”
“สัด” ไอ้คิวดึงแขนเด็กมันมานั่งเคียงข้าง ไอ้เด็กหน้าหล่อมันเลยยิ้มหน้าบานที่ได้เงินห้าบาทคืน เฮ้อ กูละเหนื่อยแทนมึงจริงๆคิว
“มึงนี่เปรี้ยวได้ใจกูจริงๆน้องรัก” ไอ้แทนที่นอนอยู่บนโซฟาผลักหัวไอ้เต้ยเบาๆ
“ก็ไอดอลของเต้ย คือเฮียฟ่างนิ”
“หึ กูไม่ได้ทำตัวปัญญาอ่อนเหอะ” ไอ้ฟ่างมันด่าแต่ตายังจดจ้องไพ่ในมือพร้อมกับส่งตีนขาวๆไปถีบไอ้ภูมิที่แอบดูไพ่มัน
พอเล่นไพ่กันจนเมื่อยมือ ผมก็นอนกองกันเกลื่อนห้อง ตื่นมาก็ไปหาอะไรกินที่ร้านข้างนอก เพราะไอ้เบียร์อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แล้วก็ไปเดินดูของฝากกันด้วยครับ ไอ้เต้ยหอบของกินเต็มไม้เต็มมือ แต่ประทานโทษ หอบนั้นมันกินเอง ไม่มีของฝากเลย
“เฮียฟ่างกินหอยเชลล์อบชีสป่าว เอามั้ย”
“ไอ้เต้ย เฮียฟ่างมันไม่กินหอยมึงไม่รู้หรอ หึหึ” ไอ้ปันกอดคอไอ้เต้ยแล้วแกล้งพูดดังๆ
“ถูกเลยปัน เมื่อก่อนฟ่างมันก็กินนะหอยน่ะ แต่ตอนนี้มันงดบริโภคหอยแล้วมันหันมากินไข่แทน”กร้ากกกกกกกกกก แม่งเสื่อม โคตรเสื่อม แก้วเฉาก๊วยนมสดในมือไอ้ฟ่างปลิ่วว่อนเฉียดหัวไอ้คิวไปนิดเดียวครับ ไอ้ปันกับไอ้คิวแท็กมือหัวเราะลั่นจนคนหันมามอง
“พวกมึงเลิกล้อฟ่างได้แล้ว ทำไมชอบเอาความจริงมาพูดเล่นวะ”
“ฮ่าฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้ภูมิ ไอ้น้องเลว พวกมึงคงไม่เคยเห็นนรกสินะ มากูจะสงเคราะห์ให้” ไอ้คู่พี่น้องมันก็ไล่ฆ่ากันรอบๆตัวผมทำเอามึนหัวไปเลย
กลับมาถึงโรงแรมพวกผมเอาของไปเก็บแล้วก็วิ่งโร่ลงทะเลไปเล่นน้ำเป็นการปิดท้ายก่อนจะเดินทางกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ ผมเลยไปชวนไอ้โตเกียวมาเล่นด้วย พอมาถึงไอ้เบียร์ก็เอาไปดูแล พาไปหาซากเปลือกหอยซากปะการังสุดหาดนู่นนนนน
ไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ไอ้น้องแมทไปว่ายน้ำ
“มึงสองตัวไม่ไปสหวีวี่วี กลางทะเลบ้างหรอวะ” ไอ้ปันถาม มันเลิกแทะเม็ดทานตะวัน(มันไปเอามาจากไหน ตอนไหนวะ) ไอ้ภูมิเลิกคิ้วหันมามองหน้าผมยิ้มๆ ก่อนจะหันไปเกากีต้าร์ต่ออย่างอารมณ์ดี แม่งกูอยากจะเอาไปเผาไฟทิ้ง ไอ้ผมอยากลงทะเลใจจะขาดแต่มันน่ะสิ
“กูไม่ชอบคนคล้ำ” นั่นแหละครับเหตุผลของมัน เชี่ยแม่งบอกว่าถ้าผมไปเล่นน้ำตอนนี้แดดแรงแล้วผิวของผมจะดำ มันไม่ชอบ ไว้เย็นๆค่อยเล่น แล้วกูจะมาทะเลทำแป๊ะอะไรวะ “อีกอย่างไว้ค่อยสวีทตอนกลางคืน จัดหนักรอบเดียว เนอะเตี้ย” พ่อมึงสิ แสรดดดดดดดด ไอ้มิคไอ้ปันตบมือผิวปากชอบใจอย่างกับญาติเสีย ผมหรอนั่งตัวแดงปล่อยสัตว์เลื้อยคลานไปกัดขาพวกมัน
“เฮีย ดูพี่คิวดิหาเรื่องเต้ย”
“อ้าว มีเรื่องอะไรกันอีกวะ”ไอ้คิวกับไอ้เต้ยเดินหน้าหงิกมาทั้งคู่ พวกผมมองไอ้คิวกับไอ้เต้ยสลับกันไปมา อะไรอี๊กกกก
“ก็น้องชายสุดที่รักมึง แจกเบอร์ไอ้หน้าปลาดุกนั่น”
“ก็บอกว่าไม่ได้ให้เบอร์เต้ย แค่แกล้งบอกมั่วไปเฉยๆ พี่คิวอย่าโง่ได้ป่ะ”
“นี่ด่ากูโง่เลยหรอ ห๊ะเต้ย”
“ฮึ๋ย ไม่คุยด้วย งอน” แม่งเดินลงทะเลไปเลยเว้ย ไอ้คิวก็วิ่งตาม ตะโกนด่ากันจนได้ยินไปทั้งเกาะ
“ไอ้คู่นี้มันจะฆ่ากันตายวันไหนวะเนี่ย กูว่าเราจองศาลาไว้รอเลยมั้ยมึง” ไอ้ปันกับไอ้มิคก็ขำคิกๆกันสองคน
พอแดดร่มลมตกไอ้แทนก็ชวนเตะบอลชายหาด มีคนทั้งหมดสิบสองคนซึ่งก็แบ่งฝั่งล่ะหกมันก็จะลงตัว แต่โตเกียวบอกไม่เล่นเพราะน้องมันเตะไม่เป็น เลยเหลือสิบเอ็ด ปัญหาก็เกิดสิครับ จะแบ่งทีมยังไงในเมื่อมันเป็นเลขคี่
“มึงไม่ต้องเลยเบียร์ ห้ามชิ่ง มึงต้องเตะ” ไอ้ภูมิดึงคอเสื้อไอ้เบียร์ที่ทำท่าว่าจะตามโตเกียวไปนั่งใต้ต้นไม้
“ห่านี่แม่งจะซั่มเด็กตลอดเวลา” ไอ้เชนว่า
“กูเปล่า ก็เห็นพวกมึงแบ่งไม่ลงตัวไงกูเลยเสียสละ”
“อ๋อเหรอออออ ไม่เป็นไรเบียร์พอดีโรคเก๊ากูกำเริบ กูขอโอนกรรมสิทธิ์ให้มึงเตะแทนนะ เดี๋ยวกูไปพักกับน้องโตเกียวรอแล้วกัน ฮ่าฮ่า”เชี่ยมิคไม่รอฟ้ารอดิน มันบินเลยครับ
“หึ ไอ้ชายน้อยมันช้า มึงคาบไปแดกเลยมิค ” ไอ้ฟ่างตบหลังไอ้เบียร์เสียงดังและตะโกนบอกไอ้มิค มันหันกลับมาทำท่าโอเคแบบทะเล้นๆ ไอ้เบียร์ถึงกับส่ายหน้า
พอไอ้มิคถอนตัวพวกผมก็แบ่งทีมกันฝั่งล่ะห้าคน รู้มั้ยครับว่าพวกผมแบ่งทีมกันยังไง หึหึ เป็นวิธีที่อาจจะกระทบกระเทือนต่อความสัมพันธ์ฉันแฟนเลยทีเดียว เพราะแบ่งโดยใช้สถาบันสมัยมัธยมเป็นเกณฑ์ครับ อารมณ์เหมือนตอนแข่งกีฬาจตุรมิตรเลยว่ะ ความรักในสถาบัน การทำเพื่อศักดิ์ศรีแห่งสุภาพบุรุษ อินเนอร์มันเริ่มมาแล้วครับ ฮ่าฮ่า
ไอ้แทนกับไอ้ภูมิก็เป่ายิงฉุบว่าทีมไหนต้องถอดเสื้อ และแล้วไอ้แทนก็ชนะ พวกไอ้ภูมิต้องถอดเสื้อ พอพวกมันถอดเสื้อแค่นั้นแหละ เทศกาลแซวครั้งยิ่งใหญ่ก็บังเกิดขึ้นครับ ไอ้ฟ่างแม่งอย่างขาวแล้วตามคอตามอกมันมีรอยดูดเต็มตัว หึหึ
ตอนมันถอดว่ายน้ำเมื่อวานยังเห็นไม่ชัด สงสัยเป็นหลักฐานที่ไอ้แทนง้อเมื่อคืน ฮิ้วววววว คนแรงๆแน่ๆอย่างไอ้ฟ่างยังอาย ไอ้เต้ยนี่วิ่งข้ามฝั่งมาหลบข้างหลังคนที่น่าจะทำรอยบนตัวมัน พวกผมโห่แซวสนุกปาก ไหนบอกว่ายังไปไม่ถึงขั้นแอดวานซ์ไงว่ะ
“ไปโดนอะไรกัดมาหรอคะข้าวฟ่าง รอยแดงเต็มตัวเลย” ไอ้เชนผิวปากแซวไอ้ฟ่าง ฮ่าฮ่ามันตัวแดงเลย
“หมากัด” ไอ้ฟ่างตอบเสียงดังฟังชัด ไอ้แทนหัวเราะตัวงอ ยอมรับชะตาหมาๆที่มันเป็นคนทำ
“เอ….หมามันกัดเป็น แต่เท่าที่รู้หมาดูดไม่เป็นนะพี่”
“เหี้ยแมท มึงพูดอีกคำเดียวเจอตีนกู”
“ภูมิมึงดูดิ หลังไอ้เต้ยก็มีรอยคล้ายๆของพี่ชายมึงเลย สงสัยหมาที่กัดพันธุ์คล้ายๆกัน” ไอ้เบียร์ก็เอากับเค้าด้วย
“แต่มึงโคตรขาวว่ะฟ่าง ดูกี่ทีๆกูก็สยิว” ไอ้ปันทำหน้าหื่นๆใส่ฟ่าง
“มากไปแระๆใครมองเมียกู เกรดลด ไอ้เต้ยมึงจะเล่นมั้ยบอลเนี่ยหรือจะเล็มหลังเพื่อนกู”
“พวกเฮียก็อย่าล้อเต้ยเซ่ เขินนะ”
“เออๆไม่มีใครเขาแซวมึงหรอก ตอนทำละไม่เสือกอายนะมึง” ไอ้แทนว่ายิ้มๆ
“ก็ตอนนั้นมันมืด อุ๊บส์”
“กร๊ากกกกกกกกกก” พวกผมขำจนเจ็บไส้
“มึงฮามากไอ้น้อง” ไอ้แทนตะโกนด่าขำๆ ไอ้คิวเอี้ยวคอไปขำแฟนมัน ส่วนไอ้เต้ยจะมุดทรายไปหาเปลือกหอยแล้ว
“เออคิว ตกลงมึงกับไอ้เต้ยยังไม่ได้อะบะซะระแฮ่มกันอีกเหรอ” ศัพท์วิชาการมากปัน
“เออ ทำไม”ฮ่าๆๆมีฉุนๆพูดเรื่องนี้มีฉุน ผมเตะทรายใส่ไอ้คิวด้วยความหมั่นไส้ สงสารก็แต่ไอ้เต้ยฮ่าๆอายจนหัวจะแดงแล้ว
“แม่งอ่อนว่ะ ได้แต่แทะๆเล็มๆ” ไอ้เชนว่า พวกผมชอบล้อไอ้คิวบ่อยๆเรื่องที่มันยังไม่ได้ อะ อะไรนะที่ไอ้ปันมันว่าเมื่อกี้ อ๋อ อะบะซะระแฮ่ม เรื่องจริงครับ
ไอ้เต้ยกับไอ้คิวมันยังไม่ลึกซึ้งถึงขั้นนั้น ซึ่งผมก็แปลกใจมากเพราะก็อย่างที่รู้ๆว่าไอ้คิวมันเชี่ยวขนาดไหน แล้วไอ้เต้ยก็ไม่ได้ไร้เดียงสาออกจะพอๆกันด้วยซ้ำ
ผมเคยถามไอ้คิว มันก็บอกว่าเพราะไอ้เต้ยยังเด็ก ถึงจะเคยผ่านผู้หญิงมาแต่ว่ามันไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ไอ้คิวเลยรอให้เรียนจบก่อน ให้ถึงเวลาก่อน ซึ่ง ผมอึ้งมาก
บางครั้งเซ็กส์ก็ไม่ใช่ส่วนประกอบของความรักเสมอไป รักกันก็ไม่จำเป็นต้องมีอะไรกันเกินเลย ยิ่งเป็นเวลาที่ยังไม่เหมาะสม ยิ่งไม่สมควร เหมือนโดนมันด่า แต่จะให้ทำไงวะก็บรรยากาศหัวหินมันพาไปนี่หว่า กูขอโทษที่ชิงสุกก่อนห่าม ฮืออออออออออ
“กูว่าไอ้ภูมิกับไอ้พีมอ่อนวะ หกเดือนครั้ง ปีนึงก็สองครั้ง” สัดปัน พวกกูไม่ใช่ปลาแซลม่อนนะมึงที่ต้องรอฤดูวางไข่แล้วค่อยผสมพันธุ์ หกเดือนครั้งพ่อง
“ใช่ๆ พวกพี่ก็ว่าแต่ไอ้เต้ยกับพี่ฟ่าง ลองให้พี่พีมถอดเสื้อดิ ผมว่าไม่ต่ำกว่าสิบ” อ้าววววว ผมสำลักน้ำลายกับเสียงหัวเราะตัวเอง วนมาหากูได้ไงวะไอ้แมทไอ้น้องเลว ผมหันไปมองภูมิมันแค่หัวเราะหึหึยักไหล่ หนอยยยย มึงจะไม่รับผิดชอบใช่มั้ยไอ้ไอร่อนแมน
แซวกันจนสาแก่ใจก็ได้เวลาเริ่มการแข่งขันนัดสู้เพื่อสถาบัน เป็นการแข่งที่อัปปรีย์ที่สุดเท่าที่ผมเคยเล่นบอลมา มีทั้งผลัก ขัดขา ดึงแขนก็มี
ยิ่งไอ้ฟ่างกับไอ้แทนปะทะกันทีไร ไอ้แทนก็พยายามจะลวนลามแฟนตัวเองทุกครั้ง ไอ้ฟ่างมันเลยเหนื่อยสองเท่าไหนจะเลี้ยงบอลไหนจะต้องระวังไอ้แทน เห็นแจกลูกถีบกับฝ่ามือไปหลายครั้งหลายหนเหมือนกัน ผมกับฟ่างแย่งลูกกันจนมันออก กำลังเถียงกันว่าใครเป็นคนเตะออก โดยให้ทุกคนตัดสิน ซึ่งทีมใครก็เข้าข้างทีมนั้นแต่ไอ้ฟ่างมันดันเล่นแบบสกปรก
“แทนมึงเลือกเอา จะอยู่ข้างกูหรือเพื่อนมึง”
“โห่ แม่งมีแบบนี้ด้วย” ไอ้ปันโวยวาย ไอ้ฟ่างมันถามไอ้แทนแบบคนที่ถือไพ่เหนือกว่า ไอ้เชนใช้เท้าสะกิดเท้าผมเป็นการส่งซิก ผมมองตามันและพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“ไอ้ภูมิ งั้นมึงก็เลือกมา ไอ้ฟ่าง หรือ กู”
เสียงโห่เสียงแซวดังประมานเจ็ดจุดแปดริกเตอร์เกิดคลื่นยักษ์ได้มั้ยเนี่ย หึหึ ไอ้หล่อมันยิ้มและขายเสียงมาเข้าข้างผมให้ผมได้เขี่ยลูก แต่สุดท้ายก็จบเกมส์ด้วยชัยชนะของพวกไอ้ฟ่าง5-3เชี่ยแทนเป็นนักฟุตบอลมหาลัยซะเปล่า แม่งพึ่งพาอะไรไม่เคยได้ ก็นะ เอาแต่กอดแฟนทีเผลอไม่ได้ตั้งใจเล่นเลย
-
ดึกๆพวกผมก็หอบกีต้าร์ หอบเหล้ามาตั้งวงที่ชายหาด ได้กีต้าร์ กับแกล้ม น้องแก้ว และลุงจอห์น ริมทะเล ลมทะเลเย็นๆ เสียงคลื่นเพราะๆคลอเสียงเพลงเสียงกีต้าร์ บ๊ะ แบบนี้แหละครับที่สุดของการกินเหล้า
บรรยากาศที่คุณคู่ควร คึคึ
ไอ้คิวร้องเพลงจีบไอ้เต้ยไปหลายเพลง ยิ่งเพลง จูบ ไอ้เต้ยแทบระเหยกลายเป็นไอรวมตัวเป็นเมฆแล้วกลั่นตัวเป็นฝน ฮา ไม่ใช่แล้ว
http://www.youtube.com/watch?v=lFW5TUKPMtY
พอเริ่มเมาพวกมันก็เอาแต่แซวน้องโตเกียว ไอ้เชนไอ้แทนก็เปลี่ยนกันหยอดน้อง ไอ้มิคนี่จะเอ็นดูน้องมาก น้องเดินไปไหนมันก็เดินตาม ไม่พูดไม่จา จ้องหน้าอย่างเดียว ผมละกลัวโตเกียวจะร้องไห้เพราะกลัวไอ้มิคสิง มันบอกว่าอยากเอาไปเลี้ยงที่บ้าน น้องกูไม่ใช่หมากระเป๋านะมึง แต่เหมือนโตเกียวจะกลัวๆไอ้ภูมิ เพราะไม่กล้าคุยด้วยเท่าไร
“ภูมิ ชวนน้องคุยหน่อยดิ เอาแต่มองแบบนั้นน้องมันกลัว”ผมกระซิบบอกภูมิ
“ก็น่ารักดีเลยมอง ไม่ใช่ไม่ชอบ”
“ก็นั่นแหละลองไปคุยกับน้องหน่อยนะ เผื่อน้องอยากเล่นด้วย” ผมกล่อมอยู่นานภูมิก็ยอมลุกไปหาน้องโตเกียว “ไปเล่นกับพี่มั้ยครับ”
“เอ่อ ครับ” น้องยิ้มแป้นเดินตามภูมิมานั่งข้างๆผม เห็นไหมไอ้ภูมิก็อ่อนโยนได้ และผลประโยชน์จึงตกเป็นของไอ้เบียร์เพราะมันนั่งถัดจากผม
“กูอยากได้ว่ะ แม่งเอ๊ยกูอยากกระโดดใส่”ไอ้มิคทำท่าจะกระโจนใส่โตเกียว ไอ้คิวกับไอ้แมทช่วยกันจับ ฮ่าฮ่าแม่งเมาแน่ๆ
“เฮ้ยมิค ใจเย็นเพื่อนใจเย็น”
“ไม่ได้ๆ ไม่ได้มิค กูเจอก่อน กูฉี่จองไว้แล้ว” เชี่ยปันก็ตามมาติดๆ โตเกียวไม่ใช่เสาไฟฟ้านะมึง
“พวกมึงหยุดเลย ห้ามยุ่งกับน้องกู มันยังเด็ก”ผมโอบไหล่โตเกียวน้องมันก็มองงงๆ มึงรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่าเค้าจะขย้ำคออยู่แล้ว
“ม.5ไม่เด็กแล้ว ไอ้เชนมีเมียตั้งแต่ตอนม.2” ไอ้ปันมันบ่นอุบอิบๆ
“กูศึกษาวิชาชีวะ วิชาสรีระเว้ย หึหึ ที่ทำไปเพื่อการศึกษาทั้งนั้น” ไอ้เชน ไอ้ห่า ฟังไม่ขึ้น พวกผมก็ดื่มก็ร้องไปตามประสาแต่ว่าผมก็เงี่ยหูฟังตลอดว่าไอ้พี่ชายกับน้องโตเกียวมันคุยอะไรกัน
“พี่เบียร์ โตเกียวลองดื่มได้มั้ยฮะ”
“หืม เหล้าเหรอ ไม่ได้ครับ” พี่เบียร์ลูบหัวน้อง ตานี่แม่งเหมือนอยากกลืนกินน้องมาก ก็นะ ของเค้าน่าหวงน่าห่วงแต่โตเกียวยังไม่ได้เป็นของไอ้เบียร์นี่หว่า
“ทำไมละฮะ ทีพี่เบียร์ยังดื่มได้เลย”
“ก็พี่เป็นผู้ชาย”
“โตเกียวก็ผู้ชาย 16 แล้วด้วย”
“แต่มันไม่เหมือนกันครับโตเกียว”
“ไม่เหมือนยังไงหรอฮะ”
“พี่เบียร์โตแล้ว แข็งแรง เอ่อ จะพูดยังไงดีวะ คือเหล้ามันไม่ดี พี่เบียร์ไม่อยากให้โตเกียวยุ่งกับสิ่งไม่ดี”
“ไม่ดี แล้วพี่เบียร์ดื่มทำไมล่ะฮะ” ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนตีนไอ้คุณชายเบียร์ไปแล้ว แต่โตเกียวไม่ได้กวนตีน น้องถามตามความซื่อ ตาใสๆแป๋วๆคู่นั้นยืนยันได้
“เออ นั่นสิ แทนๆ ไอ้แทนทำไมเราต้องกินเหล้าด้วยวะ” คุณชายเบียร์มาดขรึมผู้ดีไม่เหลือแล้วครับ ณ เวลานี้
“เอ๊าไอ่นี่ กินมาตั้งแต่หย่านมแม่ เสือกอยากมารู้เหตุผลอะไรตอนนี้วะ กูไม่รู้เว้ย แดกๆตามกันมามั้ง”แล้วไอ้แทนก็หันไปร้องเพลงจีบฟ่างต่อ
“งั้นพี่ให้ลองจิบนิดนึงนะครับ”
“ฮะ” น้องยิ้มร่ามันยกแก้วเหล้าของไอ้เบียร์ขึ้นจิบ จะไหวมั้ยนั่นแค่ได้กลิ่นก็เมาแล้วมั้ง
“พรวด อี๋ ขมอ่ะพี่เบียร์ เหม็นด้วย โตเกียวไม่ชอบ”
“เห็นมั้ย พี่บอกแล้วว่ามันไม่อร่อย ต่อไปโตเกียวอย่าดื่มเหล้านะครับเข้าใจมั้ย”
“เข้าใจฮะ”
“งั้นกินน้ำหวานดีกว่า น้องโตเกียวเอาแฟนต้าหรือเป๊บซี่ดี”
“แฟนต้าฮะ”
“เลี้ยงง่ายแฮะ ไปอยู่กับพี่ป่าว เป็นน้องพี่ ที่บ้านพี่มีขนมเยอะเลย ของเล่นก็มี ไปมั้ยๆ” ไอ้ปันมันจิ้มๆแขนน้องแล้วแลบลิ้นใส่เหมือนหยอกเด็กสองขวบ น้องกูฝันร้ายแน่ๆ
เที่ยงคืนกว่าคนอื่นๆแยกย้ายกันขึ้นไปนอนหมดแล้วเพราะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางกันแต่เช้าพวกผมเลยดื่มไม่หนักมาก ส่วนผมกับภูมิยังไม่ได้ไปไหนมันชวนผมนั่งรับลมเล่นอีกซักพัก ภูมินอนราบไปกับผืนทรายนุ่มๆส่วนผมนั่งกอดเข่ามองท้องทะเลยามค่ำคืนเบื้องหน้า คิดถึงตอนที่ไปหัวหิน หึหึ เสียงระลอกคลื่น เสียงลม กลิ่นอายทะเล ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนทะเลก็มีเสน่ห์ในแบบของมันเสมอ
“หนาวมั้ย”ภูมิลูบหลังผมเบาๆ ผมหันไปมองคนที่นอนอยู่และยิ้มให้ คืนนี้พระจันทร์ทรงกลดสวย แสงนวลตาทำให้ผมเห็นใบหน้าหล่อเหลาของภูมิได้ชัดเจน
“ก็…นิดหน่อย”
“ให้กอดมั้ย จะได้หายหนาว”มันหัวเราะและลุกมาโอบกอดผมไว้ซะแน่น
“หึ ไอ้บ้า” ผมเอียงศีรษะลงพิงไหล่ภูมิ กอดของไอ้หล่อทำให้หายหนาวได้จริงๆ ผมรับรู้ถึงจมูกคมที่กดลงบนขมับ ก่อนที่ภูมิจะจับมือซ้ายของผมไปกุมไว้ มันคลึงแหวนที่นิ้วนางเล่นผมเลยบีบมือภูมิกลับไปเบาๆ อยากให้เราอยู่ด้วยกันแบบนี้นานๆ
“ภูมิ”
“ครับ”
“เปล่า เรียกเฉยๆ”ตอนแรกกะจะบอกรักมัน แต่ดันเขินขึ้นมาซะก่อน>///<
“เอ๊า แบบนี้ก็มีด้วย เรียกแล้วไม่พูด หึหึ” เสียงของภูมิดังอยู่ชิดใบหู ภูมิก้มลงหอมแก้มผมก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น
“พีม”
“หื้มมมม”ผมตะแคงหน้าไปถามคนที่มองผมอยู่ก่อน เลยถูกภูมิขโมยจูบไปแบบไม่ได้ตั้งตัว
“แต่งงานกันนะ”
:L1:
TBC >>>>>>>>>>>>>
…………………………………
- ตาลไม่ได้ตั้งใจให้มันยาวขนาดนี้น๊า ไม่อยากจะเม้าท์ว่าตอนแรกจะยัดมันลงในตอนเดียว แต่นางมิสามารถค่ะ กร๊ากกกก
- ใครที่ฝากแบนเนอร์รบกวนแปะให้อีกครั้งได้มั้ยคะ มันหลุดหายไปหน้าไหนก็ไม่รู้ แง๊ เค้าหาไม่เจอ ขอโทษนะคะ แปะอีกรอบน๊า
- ตอบคำถามนิดนึงอิอิ จากคำวิจารณ์และชื่นชม ขอบคุณมากๆค่ะ ชมมากเค้าเขินนะ แล้วก็ที่สงสัยว่าฟ่างเป็นเกย์มาตั้งแต่แรกหรืออกสาวเพราะตาลบอกว่าฟ่างเขียนตา กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก มันไม่ใช่แบบน้านนนนฮ่าๆ ฟ่างเขียนขอบตาแบบพั้งค์อ่ะค่ะแบบพวกร็อคๆญี่ปุ่นเค้าทำกันอ่ะค่ะ ฟ่างไม่ได้แต่งหน้า กรีดอายส์ลายเนอร์ตวัดหางงามงอนราวหางหงส์ ไม่ใช่นะคะ ฮ่าๆ มันก็แมนๆนี่แหละ มีคนบอกว่าฟ่างแมนกว่าภูมิด้วยซ้ำ ฮา
- ตอนที่แล้ว มีพี่คนหนึ่งบอกว่าแผนที่ประเทศไทยตาลผิดรึเปล่า พอกลับไปดู ฮาแทบทรุด ฮ่าๆๆ คนที่มาอ่านหลังๆไม่รู้หรอกเพราะเดี๊ยนเข้าไปแก้ไขแล้วนะเคอะ มีตาลกับพี่คนที่บอกรู้กันสองคนเนอะ แล้วก็ขอบคุณมากๆๆนะค๊าที่ช่วยบอก รวมถึงพี่เลดี้สาวสวยแห่งไร่เล ขอบพระคุณมากค่าที่ไปตามหาโรงแรมยศวาทิน กร๊ากกกกกก โรงแรมห้าดาวสไตล์บาลีอาจจะมีหลายที่ก็ได้ค๊าคุณพี่ อิอิ
- ถึงแฟนคลับปันทุกท่าน ที่เหมือนจะอกหัก ตอนนี้ก็พอมีหวังกันแล้วนะจ๊ะ สงสารพี่องุ่น กระซิกๆ พยายามต่อไปนะคะ
- หลงน้องโตเกียว เด็กอะไรก็ไม่รู้ น่ารักน่าหลงจริงมั้ยคะ คุณชายยยยย
- อยากได้ภูมิ อยากได้ๆๆๆๆๆ อยากวางยาพีม แล้วฉกน้องภูมิมาไว้ในสังกัด โฮะๆๆ (อ้าววววว ไมพูดงี้อ่ะพี่<<<<น้องพีม)
- รู้สึกวันนี้นางจะคึก เวิ่นเว้ออย่างหาที่ลงไม่ได้ ฮา ค่ะสุดท้ายท้ายสุดก็ต้องขอบคุณทุกๆคนที่แวะเวียนมาให้กำลังใจทั้งในเด็กดี ในเล้า ในเฟส ในแฟนเพจ ในเอ็ม ในอีเมลล์ ในบล็อก ในทวิตเตอร์ (เฮือกกกกกก เหลือช่องทางไหนอีกมั้ยคะ) ขอบคุณทุกๆคนมากๆนะคะ เค้าซึ้ง แอร๊ยยยยยยยยยนางงามตาลรักทุกคนค่ะ(กัดปาก น้ำตาคลอ เดินออกไปเยี่ยงผู้ดี) :laugh:
-
ลบอันบนเพราะมันไปตัดตอนนางงาม เค้าบวกหนึ่งให้นะ
-
มาแว้วๆ :กอด1:
ตายละๆๆๆ เขิลแทนน้องพีมเลยอ่ะๆๆๆ :-[ :-[ :-[
หาดทราย แสงจันทร์ กับสองเรา :m1:
-
แอบซึ้งนิดๆตอนหนุ่มๆนอนบนเตียงคุยกันได้อารมมิตรภาพมากมาย เพราะเราก็ชอบนอนคุยกะเพื่อนเหมือนกัน กอดกันรู้สึกดี หนุ่มๆแกงค์นี้ไม่ทิ้งกันมีแฟนก็ยังรักเพื่อน ตอนเตะบอลกันก็น่ารักแถมยังอนุรักษ์โลกอีก โอ้ยเป็นคนดีน่าเอามาเป็นพ่อของลูก 5555555555555 :z1:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ เพราะเราเป็นแฟนคลับข้าวฟ่าง คนน่าตาดีทำอะไรก็น่ารัก นึกภาพออกเลยเพราะเราก็ชอบเจร็อค ตอนฟ่างเขียนตาต้องเท่มากแน่ๆเลย :-[
รอคอยต่อพิเศษฟ่างแทน และอยากอ่านคู่พี่ชายเบียร์จังเลยยยยยย
-
ตอนนี้นั่งฮามาทั้งตอน แต่มาเจอะประโยคสุดท้าย..... :o8: :o8: :o8:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย!!! พีมห้ามปฏิเสธเด็ดขาดนะยะ :-[
-
ตอนนี้ยาวซะใจ แต่ประโยคไหนก็ไม่ยิ้มเท่า
...แต่งงานกันนะ...
โฮกกกกกกกกกก :-[
-
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o8:
-
:o8: :o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด จะมีอะไรหวานกว่านี้อีกมั้ยค้า
ภูมิ อยากด้ายยยยยยยยยยยยยยยย โคตรโรแมนติกเลยเว้ยค่า :impress2:
ขอแต่งงานแล้วอ่ะ ฮิ้ววววววววววววววว
พีมจะช้าอยู่ใยตกลงไปเลย
คลื่นนนนนนนนนนนนนนนน คิดถึงงงงงงง ถึงจะโผล่มานิดเดียว แต่หล่อมาก(ได้ข่าวมาแต่เสียง) :-[
ชอบจริงๆภูมิหึงเนี่ย แต่หวงไปมั้ย แค่จะลงสระยังไม่ได้เลย
คิวเต้ยอย่างฮา คู่บ๊องจริงๆเลย
ชอบฉากแก๊งเพื่อนคุยกันมากเลยค่ะ อ่านแล้วแทบน้ำตาซึมเลย ดีใจที่พวกนี้ได้เป็นเพื่อนรักกัน อ่านแล้วชื่นใจ :กอด1:
ครั้งนี้มายาวสะใจมากเลยค่ะ สมกับที่รอคอย o13
ตอนหน้าขอยาวๆอีกนะคะ อิอิ :mc4:
-
น้องโตเกียวจะเสดคุณชายเบียร์ไหมหนอออออ :z2:
-
เริ่มจิ้นงานแต่ง
ปกติเจ้าบ่าวโยนสายรัดถุงน่องเจ้าสาว....
คู่นี่โยนถุงเท้าซะมั้ง
กร๊ากกกกกกกกกก คิดได้เรื่อยเปื่อยมากขณะนี้
-
ยาวได้ใจ อ่านเพลินและแอบฮา
คิดไม่ถึงพี่คิวแกจะมีมุมมองอดเปรี้ยวไว้กินหวานกับเขาด้วย
เมื่อไรจะมีคนมาดามหัวใจคลื่นหนอ แอบเชียร์ปัน-คลื่น อยู่นะเนี่ย เอิ๊กกกกกกก
-
เขินตอนตีสองมากๆ กร๊ากกกก
แต่งงานกัน แล้วไปขอพ่อเค้ายังหืม คุคุ
-
:o8: :-[ :impress2: :oo1: :L2:
เราชอบนิยายเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกผูกพันธ์กับตัวละครทุกๆตัว
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆเรื่องนี้ขึ้นมา ตัวละครที่ทั้งตลก หล่อ เท่ และฮา(อย่างเช่น ปัน)
ทำใ้ห้เรายิ้มได้ตลอดเวลาจริงๆ จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ รีบๆมาต่อนะคะ
อยากอ่านแล้วว่าพีมจะตอบตกลงรึเปล่า อิอิ
ภูมิ - ชอบเวลาที่ภูมิแอบกวนพีม และเวลาที่โหดๆกะพีม มันดูน่ารักดี
พีม - พีมน่ารักมากกกกกกกกก แล้วก็ฮามากอย่างไม่น่าเชื่อ 5555 อยากได้มาอยู่ด้วยที่บ้าน
แทน - ชอบแทนนะ ดูเป็นคนที่รักแฟนมาก และเปิดเผยมากกกกกกกก 5555
ข้าวฟ่าง - ข้าวฟ่างนี่สเปคเลย ชอบผู้ชายแบบฟ่างมากๆ โหดดี เอาแต่ใจด้วย
คิว - คิวดูเซอๆ ติสๆ เราก็ชอบนะ ชอบเวลาคิวต้องคอยสู้รบปรบมือกะเต้ย น่ารักดี
น้องเต้ย - อยากได้น้องเต้ยมาเป็นน้องมากๆ มันดูดื้อๆดีอ่ะ มีน้องอย่างนี้ชีวิตคงไม่น่าเบื่อ 5555
เชน - เชนดูเจ้าชู้มาก ดูเป็นแบดบอยด์เต็มตัว มีสเน่ห์มาก อยากให้เชนมีคู่เร็วๆๆ
มิค - เมื่อไหร่จะหาคู่ให้มิคอ่า ปล่อยมิคไว้กะปัน มิคอาจแย่เอานะ 555 (ปันจะมาถีบเราม่ะ?)
เบียร์ - ชอบเวลาเบียร์อยู่กับน้องโตเกียว ดูเป็นคนอบอุ่นมากๆ อยากได้แบบนี้มั่ง
น้องโตเกียว - น้องน่ารักมาก อยากได้มาเป็นน้องอีกเหมือน จะจับฟัดทั้งวันเลย คิคิ
ปัน - ปันเป็นอะไรที่อภิมหาฮาและบ้ามากๆ เอาแน่เอานอนกะปันไม่ได้จริงๆ คิดอะไรก็ไม่เหมือนคนอื่นเค้าเลย
แต่เราว่าเนี่ยแหละสเน่ห์ของปัน เรายังชอบเลย แต่คงต้องเสียปันให้พี่องุ่นซะและ 55555
พี่องุ่น - เราก็เชียร์พี่องุ่นนะ อยากให้ปันมีคู่สักที แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่องุ่นไม่เป็นบ้าไปซะก่อนถ้าต้องมาคบกับปัน
5555555555555555555
น้องแมท - น้องแมทก็ฮาเป็นบางครั้งบางคราว แต่ชอบเวลาน้องแซวพวกพี่ๆ น่ารักดี อยากได้น้องแมทมมาเป็นน้องเหมือนกัน
คลื่น - สงสารคลื่นมาก และนับถือคลื่น เป็นคนที่มั่นคงมาก รักเดียวใจเดียวจริงๆ ขอให้คลื่นไปเจอคนดีๆนะ
ไม่รู้เราจำตัวละครได้หมดรึเปล่า? แต่ทุกๆตัวละครในเืรื่องนี้ทำให้เรามีความสุขมากๆ :กอด1:
-
:กอด1: ชอบนะตัวเองอ่านกี่ที กี่ตอนก็ชอบ อารมณ์ดีได้เพราะฟิดนี้แหละ อิอิ
น่ารักทุกคู่เลย ยังเมนดับเบิ้ลพี เหมือนเดิม แต่ดันอยากเห็น ท่านชายกินเด็ก!!
จัดมาหนองนีีดดด ให้หน่อยได้มั๊ยค่ะ ชายเบียร์เฉื่อยยยยยอะ ไม่ทันใจ
ดับเบิ้ลพี!!! :mc4: ตอนหน้าแต่งงานแล้วชะมะลูก กรีีดดดดดดดด ตอบตกลงไปเลยพีม น้องภูมิจะได้หาเริก(??) เขียนไงเนี่ย ลืม
-
อ่านแล้วมีความสุขเช่นเคย
+1 +เป็ด
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ชอบทุกตอนเลย
ทั้งตอนนอนคุยกัน ตอนเล่นน้ำ ตอนเล่นบอล ตอนนั่งกินเหล้า ตอนขอแต่งงาน
ชอบหมดเล้ยยยยยยย ><
อ่านไปยิ้มไป มีความสุขมากค่ะ
-
หึ หึ แอบสวีทนะ พีม ภูมิ มีแบกกันไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วย
ที่ต้องแบก เพราะเมื่อคืนพีมมันโดนจัดหนัก :m1:
แอบซึ้งกับความสัมพันธ์ของกลุ่มนี้อีกรอบแล้ว
มากระบี่คราวนี้ มันดีจริงๆ เนอะ พีม คิว ปัน แทน เชน
สำหรับน้องโตเกียว อร๊ายยย เด็กอาร๊ายยย น่ารักน่าหยิกซะเหลือเกิน
และตอนจบของตอนนี้ มันช่างงงงง..... :m3: และ ค้างงงง :a6:
-
ยาวจุใจมากอะ
-
ข้าวฟ่างน่ารัักอะ :กอด1: (พีมไม่น้อยใจน้อ)
แล้วก็นะ อยากมีคนมาขอแต่งงานบ้างอะไรบ้าง :impress2: หวานตลอดๆอะคู่นี้
เชียร์ปันๆๆๆ ได้คู่ไว้ๆนะเคอะ
:pig4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"แต่งงานกันนะ"
จองการ์ดใบนึงค่าาาา ไม่ชวนมีเคืองนะ 555
-
ชายเบียร์ใจกลายเป็นของน้องแล้วใช่มั้ย :o12:
-
ขอแต่งงานกันแล้ววววววววววววววววววววววว :o8: :-[
-
คนแต่งช่างๆไม่กลัวคนอ่านเขินเลย :-[ :-[ :-[
-
ลุ้นคู่เบียร์ โตเกียว
น่ารักมากทุกคู่เลย <3
-
ตอนนี้ยาวมากจริง ๆ ซาบซึ้งมาก ๆ เลยค่ะ
:impress3:
-
ถ้าเล้ามีคู่รักแห่งปีก็ต้องกดโหวดคู่นี้เลย "ภูมิ-พีม"
o13
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ชอบๆๆๆๆๆ
ยาวได้ใจจริงๆ
ตอนนี้ซีนอารมย์รักเยอะนะ ชอบทุกคู่ ฮาาาาาาาาาาาา
-
:-[
:กอด1: :pig4:
-
ชอบปันๆๆๆๆๆๆๆ
มว้ากกกกกกกกกกกกกกก
(ทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่องตอนนี้ทั้งสิ้น)5555+
อยากถามภูมิมากเลย อะไรคือ"แต่งงาน" งง?
-
หวาน หวาน มากๆเลย :pig4:
-
แต่งงานกันนะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากมีบ้างอ่ะ ฮ่ะๆๆๆ
-
ยังฮาเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆๆๆ :z3: :z3:
-
ยาวสะใจโึคตรรรรร แต่ตอนสุดท้าย แต่งงานกันนะ
กริ๊ดดดดดดดดดดด ภูมิืรักจริงหวังแต่งงงง
ฮา ตอนเตะบอลมาก ๆ เอิ๊กพี่คิวคนดีที่หนึ่ง
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หวานมากกกกก
ทะเลหายเค็มไปเลย ก้ากกกกก
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :impress2: :impress2: :impress2:
-
ยาวมากกกกกกกกกกกกกก
โอ๊ยยสะใจ ตอนนี้หลายอารมณ์มากๆๆ ชอบสุดๆๆๆ >< o13
-
ตอนนี้ยาวมากกกกกกกกก อ่านกันจุใจเลย
กรี๊ดดดดดดดดดด แต่งงานๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วิ่งดีใจไปสามบ้านแปดบ้าน
-
ตอนนี้ยาวววมาก ชอบๆๆ ทะเลหวานกันเลยทีเดียว
ชอบทุกคู่เลยอ่ะ มาเที่ยวคราวนี้หวานกันมากกว่าเดิม
คู่เอกของเรา ขอแต่งงานกันแล้ว ดีใจแทนพีม
ตอนหน้า พีมจะตอบว่ายังไงน้า ตามลุ้นจ้า
สุดท้าย ตกลงพี่เบียร์กับน้องโตเกียวเค้ากิ๊กกันใช่ป่าว
ขอบคุณคนเขียนมากค่า :L2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบยิ่งรักเรื่องนี้ ขอบคุณคนเขียนมากๆ นะคะ :L2:
คนเขียนบรรยายเหตุการณ์แบบที่ทำให้คนอ่านมองเห็นภาพมากๆ นึกภาพตามได้เลยว่าไอ้คนกลุ่มใหญ่ๆ กลุ่มนี้เมื่ออยู่ด้วยกันในเวลาหนึ่งๆ แล้วแต่ละคนทำอะไรบ้าง เก่งมากกกกกกกกกก ค่า o13
ติดตามตอนหน้าว่าพีมจะตอบว่าอย่างไร (เข้าใจอารมณ์ภูมิเลยอะว่าทำไมถึงถามแบบนั้นออกไป ก็นะ ความรู้สึกว่ารักมันคงล้นอก รักๆๆ รักคนๆ นี้มากมายเหลือเกิน :กอด1: )
-
+1ไม่มีตอนไหนไม่สนุกจริงๆๆ
น่ารัก กวนกันได้ตลอดเวลา ฮ่าๆๆๆๆ
แต่คิวกะเต้ย นี้ยังไม่เคยกันอีก มัวรอไรอยู่เล่าจัดการน้องมันไปเลย ฮ่าๆๆๆ
น้องมันคงรออยุ่ คึคึคึ
แต่ภุมิแมร่งเอาจริงปะวะ มีหรอพีมจะปฏิเศษ
-
ลุ้นทีเดียวอ่ะ ว่าอินู๋พีมจะแต่งเลย หรือจะให้มีสู่ขอผู้หลักผู้ใหญ่ก่อน
.
.
คิว แม่มเป็นคนดีจริงๆเลยว่ะ ...น้องเต้ย..ปล้ำพี่คิวไปเล๊ยยยรอทำไมฟร่ะเสียเวลา 5555
-
เอร๊ยยยยย โรแมนติกมากอ่ะ น้องภูมิ
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
เรื่องนี้อ่านกี่รอบก็มีความสุข
+1 ให้ด้วย :จุ๊บๆ:
:L2: :L2:
-
ว๊ายย พี่ภูมิ เอาจริงเว๊ยเฮ๊ย ขอ(อะไร? หุหุ)ท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติคกันเลยทีเดียว
แบบนี้พีมของเราจะใจแข็งไม่เซย์เยสได้ยังงายย
-
ข้าวฟ่างกับเต้ยนี่ถ้าเป็นแฟนกัน สงสัยได้ตีกันบ้านแตก เอาแต่ใจทั้งคู่
-
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ภูมิ!!!! เริ่ดดมากอ่ะน้องเอ๋ยย
ขอแต่งงานริมทะเลเลยเว้ย
พีมว่าไง ไม่รับนี่คนรอเสียบเพียบเลยนะตัวเทอออ
55555555 น่ารักอ่ะภูมิ
-
:impress3: ประโยคสุดท้ายนี่แบบว่า อยากจะกรี๊ดดดให้บ้านแตก
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ขอแต่งงานแล้ว :-[ :-[
-
โอ๊ยยยย โคตรโรแมนติก :impress2:
ขอแต่งงานแล้ว พีมจะเอางัย
-
มีหวานกันส่งท้ายอีกต่างหาก
อ่านเรื่องนี้ทีไร ขำสุดๆ ไปเลย
-
โอยยย เขินแทนอ้ะ
อ่านไปเขินไป มันไม่ชินซะทีง่า
ถึงพีมภูมิเค้าจะหวานกันตลอด แต่เราก็ไม่ชิน ๕๕
ฮาเต่าปันมาก
เต่ามันคงอยากให้ปันเป็นพ่อ เดินตามด้วยย
น่ารักก ><
ภูมิขอแต่งงาน จริงอ้ะ
เอาจริงดิ คนอ่านรออยู่นะ
เชียร์ๆๆ อยากเห็นพีมใส่ชุดเจ้าสาว เอิ๊กกก
+1 ให้จ้าา
ปล. คุณตาลวางยาพีมเอาภูมิไป แล้วเอาพีมให้เรานะ
ขอเหอะ อยากฟัดซักวันสองวัน เอาให้ช้ำตายกันเลยทีเดียว
๕๕๕๕๕๕
-
โรแมนติกมากๆ
แต่งเลยๆ :L1:
-
เพื่อก๊วนนี้มันน่ารักจิ๊ง จิง
ซุ่มอ่านมานานเพราะสมัครไม่ได้
คอมเม้นแรกเรื่องแรกเลยน้า
เป็กำลังใจให้คนแต่งเจ้าค่ะ :bye2:
-
คิว-เต้ยๆๆๆ
แต่งเลยๆพีมรีบไปหาชุดเจ้าสาวสวยๆเลย
-
ขอแต่งงานอย่างหวานซึ้งง
อั๊ยยะ หวานได้ใจ >////<
ข้างฟ่างโคตรน่ารักก
เฮียแทนน่ากอดดด 5555 (โดนตบ)
รักทุกคนในเรื่อง รักคนเขียน ^^
-
กรี๊ด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้ำตาลในเดือดเพิ่มสูงขึ้น
:L2:
-
เขาไปปลูกป่า ป่าเดียวกันปล่ะจ้ะ 555
:laugh: :laugh: น่ารักกันทุกคนเล้ยยยยย
:กอด1: :กอด1:
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
พีม จะตอบว่าไง
โอ้ยภูมิ มาหวานอะไรนักหนา ( :o8:)
-
:กอด1: ยาวได้ใจมักๆ
:L1: อยากแต่งงาน กิ้วๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ยาวได้ใจมากๆ
:-[ ชอบตอน พีม แต่งงานกันนะ
-
ตอนนี้ยาวมากๆๆๆๆ ชอบค่ะๆ คาวหลังขอจัดเยอะแบบนี้อีกนะค่ะ ^^
ตอบรับเลยพี่พีม 555+
ชอบตอนที่เพื่อนๆเค้านอนคุยกันจัง (แอบซึ้ง T^T)
แอบลุ้นชายเบียร์นะเนี่ย หวังว่าจะมีข่าวดีเร็วๆนี้ 555
-
ไม่ไหวมากกกกกกกกกกก โรแมนติกสุดๆไปเลยค่ะ แอร่ยยยยยย
เค้าอยากไปงานแต่งงานภูมิกับพีมจัง งื้อออออออออออ
-
:a5: :laugh:
อ่านเรื่องนี้ก็ขำตลอด ,แต่ละคน~
ฮาเต่าทะเลตามปัน เต้ยคิวที่ก็หาเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวัน
เขินแทนพีม55. :-[ ภูมิขอแต่งงานด้วยอะ!
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
"แต่งงานกันมั๊ย" แต่ง!!
*โดนพีมถีบ* เค้าถามกู ไม่ได้ถามมึ๊งงงงงง อิแป้ง!!
ฮ่า~
จบแบบนี้เดี๋ยวลักพาตัวพีมออกจากงานแต่งซะเลยคุณตาล!!
มาต่อไวๆนะคะ รออยู่~ :bye2:
-
ยาวๆดีแล้วค่ะคุณตาล ชอบบบบบบบ o13
ยิ่งอ่านยิ่งชอบทุกตัวละครเลย และที่สำคัญยิ่งอ่านยิ่งอิจฉาพีม :กอด1: ตอบตกลงเลยนะพีมคำขอจากภูมิน่ะ :impress2:
-
ตอนนี้ ขอเชียร์คู่คุณชายเบียร์ กับ น้องโตเกียว (คู่นี้ออกทีไรแอบขโมยซีนคู่อื่นๆ นะ 555) แอร๊ยยยย เด็กน้อยน่ารัก
-
ขอบคุณน้องตาลมาก อ่านซะเพลินเลย
มีความสุขไปกะตัวละคร ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพระหว่างเพื่อน
การนำเสนอการทำกิจกรรมเพื่อสิ่งแวดล้อม บรรยากาศป้า ๆ เห่อหนุ่ม ๆ มองเห็นภาพชัดเลย
อารมณ์แง่งอนของคู่รักแทน-ฟ่าง เต้ย-คิว ทำให้ยิ้มไม่หุบ
สุดท้ายคำขอแต่งงานของภูมิเนี่ย ยิ้มค้างเลย ประหนึ่งตัวเองเป็นพีมซะเอง วุ้ย มีความสุขมากค่ะ
-
พีมกับภูมิน่ารักอ่า เล่นกันในห้องนอน 555 คลื่นโผล่มาเเล้ว
ชอบเพื่อนๆกลุ่มนี้มากๆ
ฮ่าเต่าคลาดตามปัน สงสัยคิดว่าพ่อมั้ง 555
เเต่งเลยๆ พีมรับเลย
**เจอซัมครั้งเเรกที่ทะเล ของเเต่งงานที่ทะเล 555 :z1:
-
หวานกันสุดๆ :-[ :-[ :-[
พีม ตอบตกลงเลย :L2: :L2: :L2:
เขินแทนอ่ะ :o8: :o8: :o8:
-
มาอาทิตย์นี้ยาวเลยครับ ชอบๆ
คิว เกินคลาด โห อดทนเพื่อเต้ยได้เมพขิงๆ
หมอเชน ม.2เลย *0* อิอิ
คุณชายเบียร์น่ารักดี รอดูไปยาวๆครับ
คราวนี้ p p น่ารักมาก อิอิ
ขอบคุณครับสำหรับนิยายดีๆ มาต่อไวๆนะฮ้าฟฟฟ o13
-
ออกจากเด็กดี ชะแวบเข้าเล้า ฮ่าๆ
ประโยคสุดท้าย......*กระโดดลงทะเล*
-
อย่าลืมแจกการ์ดเชิญด้วยนะครับ
-
แอร๊ยยยยยยยยยย
หลงน้องโตเกียว
:impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ดักตีหัวพีมแล้วขโมยภูมิมาถอะ!
อิจฉาเว่ย
น้องโตเกียวน่ารัก ชอบเบียร์อยู่กับน้อง
อบอุ่นมากกก แถมปัน มิค เชนฮาไปไหน?
๕๕๕๕๕
ตอนนี้ยาวจุใจมากๆ เลยค่ะ
-
โอ๊ย ภูมิ จะหวานไปไหนน
พีมห้ามปฏิเสธน่ะ เเต่งกันไปเถอะ >,<
-
อ๊ากกกกกกกกภูมิเท่ห์ม๊าก
รอลุ้นคู่คุณชายเบียร์ ก่ะ น้องโตเกียวน่ะคะ
รอตอนเฮียปันด้วยน๊า
ชอบมากคะยาวๆๆแบบนี้ชอบจริงๆ อ่านไปยิ้มไป ^^
-
อ่านมาฮาๆ ซึ้งๆ อยู่ดีๆ มาสำลักตายตอนจบ :a5:
-
Yes I do.... ใช่ม๊ะพีม
ปล.ยาวจุใจมากแต่ก็ยังอยากอ่านต่อยู๋ดี
ปปล. +1จ๊า เป็นรางวัล
-
+1 ให้จ้า
หวานซะทะเลหวานเลย :really2:
ขอคู่ชายเบียร์ กับ น้องโตเกียว นะ นะ นะ :oni2:
รอ :call: จ้า
-
ตอนนี้น่ารักมาก น่ารักไปหมดเลย
เรื่องฮานี่ก็หลาายจุดหลายตอน อ่านไปลืมเรื่องน้ำท่วมไปได้เลยทีเดียวเชียว ฮ่าๆๆๆ
ภูมิใจร้ายกับพี่คลื่นเกินไปแล้วนะ อยากปลอบใจคลื่นเหลือเกิน ><
ภูมิลงโทษดีดีก็ได้ทำไมต้องบีบปากพีม ถ้าเป็นพีมจะกระโดดถีบขาคู่แล้ววิ่งออกจากห้องไปเบยยย เผื่อภูมิจะฮาร์ดคอร์มากกว่านี้อีก :laugh:
----------------------------------------------------------
ตอนที่นอนเรียงกัน ที่พูดถึงอดีตตั้งแต่คบกันมา ซึ้งอ่ะ มากๆด้วย :n1:
ทั้งซึ้งทั้งน่ารัก ที่พีมพยายามกอดพี่คิวให้ไปถึงพี่เชน แล้วพี่คิวก็กอดพีม
ซึ้งกับคำที่พูดกัน
-----------------------------------------------------------
อยากไปกระบี่เลยทีเดียวเชียว ชอบจริงๆตอนคิวเต้ยทะเลาะง๊องแง๊งกัน แทนฟ่างก็ได้อีก
เกือบลืม ชอบเพลงนี้มาก แล้วมาแบบ จูบ ออนเดอะบีช โอ้ยยยย ใจนี่อยากไปนั่งอ่านริมทะเล ฮ่าๆๆๆ
น้องโตเกียวน่าร้ากกกกกก พี่ชายเบียร์ขา ค่อยๆแทะเล็มดูแลน้องไปนะคะ มันเหมาะมากมาย
ตอนเหลือภูมิกับพีมสองคน มัน :impress2: :กอด1: อิ๊อร๊าง ละมุนมาก
ขอแต่งงานเลยทีเดียว อร๊ายยยยยยยยยยยยย :o8:
ปล.ทะเลหวานไปแล้วตอนนี้ ข้าเจ้าขอจบคอมเม้นค่ะ จะรอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ :L2:
ปล.2 ปันก็ยังฮาได้อีก น้องมอห้านะไม่ใช่ห้าขวบ แลบลิ้นแบร่ๆใส่น้องทำไมยะ ฮ่าๆๆ ตอนเต่าเดินตามไม่ยอมไปนี่ไม่ไหวชิงๆ ปันมีบทมากหรือน้อยไม่สำคัญเพราะฮามั่กๆ คิคิ
-
น้องภูมิจะน่ารักไปไหนเนี่ยจุ๊บ จุ๊บ..คนอื่นๆก็น่ารักตามแบบฉบับของตัวเอง
-
“แต่งงานกันนะ”
โอวววววว มายก๊อดดดดดดดดด :L1:
-
แอ๊กกกกกก ชั้นอยากจะเป็นพีม :o8: :o8: :o8:
-
ขอแต่งงานด้วย กริ้ดดดดดดดดดดดดดดด พีมจะตอบว่าไงละเนี้ย ลุ้น ๆ จังเลยอ่า
-
จุใจ คริคริ :กอด1:
-
แอร๊ยยย ถ้าพีมไม่แต่ง เค้าแต่งเองนะ ภูมิจ๋าน่ารักอ่ะ :m13:
ชอบตอนอยู่พร้อมกัน 5 คนซึ้งนะ มิตรภาพระหว่างเพื่อนสำคัญที่สุด
อยากบอกว่า รักคลื่น ซำเหมอ คิดถึงมากมาอีกบ่อยๆนะคะ :m1:
-
“แต่งงานกันนะ”
:o8: :-[ :o8: :-[
-
ไม่มีเรื่องไหนที่อ่านแล้วทำให้เขินได้เท่าเรื่องนี้แล้ว >///<
ภูมิพีม ♥♥
-
แต่งเลยยยยยยยยยยยยยย เค้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว(?) :laugh:
ชอบคู่คิวกับน้องเต้ยจัง รักกันแบบไม่เพิ่งเรื่องเซ็กซ์..มันดูเป็นอะไรที่น่าแปลกใจแต่ก็น่ารักมากๆเช่นกัน :-[
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ อยากให้พีมแต่งกับภูมิเร็วๆจัง ><
-
จะเอาน้องโตเกียว :z1:
-
O_o ประโยคสุดท้าย ชวนแต่งงานกันแล้ววววว :L1:
โอ๊ย สงสัยทะเลแถวนั้นหายเค็มแน่ๆ เลย โดนความหวานของคู่นี้กระเด็นใส่
ตอนนี้ ฮาครบเซท (ครบทุกคน) เหมือนเดิมเลยอ๊ะ
-
ชอบทุกตอนเลย :impress2: :impress2: :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตามอ่านอย่างดีเลย์ 56 ตอนรวดดดดดด ทันแว้ววววววว :z2:
อยากจะบอกว่านิยายเรื่องนี้สนุกมากกกกกก หลายรสชาติ ทั้งฮา ทั้งหวาน ทั้ง(หล่อ)โฮกกกกกกกกกกก สุดยอดจิงๆ o13
ขอเข้ามาเป็นแฟนคลับคุณทะเลหัวใจอีกคน แต่งเก่งมากๆ เลยค่ะ ขอคารวะ :call:
อยากให้เรื่องนี้ยาวนานต่อไปเรื่อยๆ เลยนะคะ แต่ถ้าจบเมื่อไหร่รับรองไม่พลาดรวมเล่มแน่ๆ :o8:
-------------------------------------------
ขอเมนท์ตอนล่าสุดค่ะ
ชอบตอนที่เพื่อนๆ อยู่ด้วยกันมากกกก ทั้งฮา ทั้งรักกัน สนุกมากอ่ะ ชอบน้องปันจริงๆ ฮาได้ทุกเวลาและสถานที่ เอิ้กๆ :laugh:
อ่านแล้วนึกถึงสมัยเรียนมหาลัยมาก เป็นช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุดจริงๆ
ส่วนน้องภูมิกับน้องพีม จะแต่งงานกันแล้วเหรออออ แอร๊ยยยยยยยยยย เขินแทนน้องพีมง่ะ :o8:
น้องภูมิไปสู่ขอน้องพีมเร้ยยยย รับรองผ่านฉลุย :-[
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่า หวานแน่ๆ เลยอ่ะ
รออ่านอยูนะคะ ^^ :กอด1:
-
เจอประโยคสุดท้ายนี่ถึงกับหลุดกริ๊ด
น่ารักเกินไปเเล้วนะ :-[ :-[
ชอบตอนนี้จัง อะไรก็ไม่ดีเท่ามิตรภาพที่เพื่อนมีให้กัน
-
เย้ววววววว หวาน หวานปานทะเลเป็นน้ำผึ้งงง
โฮกกกกกกกกกก ภูมิคะบทจะหวานก็หวานไม่แคร์สื่อเลย ฮืมมม
ชอบปันม๊ากๆ แบบนี้หาซื้อได้ที่ไหน 555
คุณชายเบียร์.. ให้ลุ้นต่อไปใช่มั้ยคะ น้องโตเกียวเมื่อไหร่จะโต หึหึ
แต่ยังไงก็ว่าข้าวฟ่างชนะเลิศ! 55555555555555 สุ๊ดหยอดดดดด
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนหน่อยๆ เน้อออ ฮืมมมมมม
-
อ๊ากซ์ :-[ :-[ :-[
-
ยาวจุใจจนอยากกดไลค์ล้านครั้ง :กอด1:
แต่...ข้อเสียของตอนยาวๆแบบนี้ก็คือ...ไม่รู้จะเมนต์เรื่องไหนดี ประเด็นเยอะมาก อ่านรีสามจบก็แทบลืมรีหนึ่งไปหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆ
เท่าที่จำได้ คืออยากแปลงกายหรือสิงร่างน้องโตเกียวซักวันจริงๆ ได้เที่ยวอยู่ท่ามกลางคนบ้า (แต่หล่อลาก) แบบนั้น..คงแสนจะฟิน หุหุ
ปล. ฟ่างนี่คือสุดยอดเคะราชินีเลยนะคะ !
-
บอกสามคำได้ไหม
"รักนะคะ"
ไม่มีคำอธิบายอื่นๆ รักทุกอย่างที่เป็นเรื่องนี้
ตัวละครทุกตัว ฉากทุกฉาก รักอ่ะ
-
โอ้ววว สุดยอด ครับ จัดหนัก จัดเต็ม ปิดท้ายตอนได้เยี่ยม.....
-
คุณน้องตาลครับ มีโครงการจะทำเล่มไหมครับ...อยากได้อ่าครับ
-
ยาวสะใจโคตรค่า! ฮ่าๆๆ อ่านอยู่นาน ยาวด้วยแล้วก็ตลกด้วย อ่านไปต้องหยุดพักเป็นพักๆ อ่านไปขำไป
เป็นตอนที่มีโมเม้นท์น่ารักของทุกคู่เลย อ่านไปเิขินไป หนุ่มๆถอดเสื้อบ่อยมาก ฮ่าๆ อีนี่ก็ช่างจิ้น
ออกไปนู้นดาวพลูโตเรียบร้อย ฮิ้ววว!! จบตอนได้น่า!@#$%^&*()_+มากกกกกกกก!!
ีได้โปรดรีบมาต่อโดยไวก่อนคนอ่านจะกดกระทู้จนพัง ทนไม่ไหว อยากอ่านๆๆๆๆ
-
พีมกะภูมิจะแต่งงานกันแล้ว คริคริ
ยินดีล่วงหน้าค๊าบบบ :L1:
-
คิวแมนมากกกกกจะรอจนน้องเรียนจบเลยรึ o13
อ่านตอนนี้แล้วอยากไปทะเลก่ะเพื่อนบ้างจัง
-
ตอนนี้ยาวได้ใจมากคะ
ต้องหาชุดไปงานแต่งซะแร้วววว
นายเบียร์กะโตเกียวจะเปนยังงัยต่อไปหนอออ
-
:z7: :z7:
แต่งเลยๆๆๆๆๆ
พีมตอบนับภูมิไปเลย โอยทะเลหวานก็คราวนี้แหละ
:m1: :m13:
-
กรีดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตรงลงครับภูมิ
-
โห คิวยังไม่ได้แอ้มอิหนูเต้ยอีกเหรอ อ่อนว่ะคิว ฮ่าๆๆๆๆแล้วติ๊ต่างว่าเมียกรูๆ
ยังไม่ใช่ซะหน่อย (อยากอ่านNC คู่นี้ อิอิ)
สองคนนี้อ่านแล้วปวดหัว แบบทะเลาะกันได้ตลอด เอิ้กๆๆ
ส่วนปันๆๆ แห้วก็ไม่เป็นไรหรอก หุหุ เพราะแห้วจากชะนี ไม่เสียดาย ฮ่าๆๆ ทำไมปันๆไม่หันมาเข้าป่าแบบเพื่อนๆบ้างล่ะ หนุกดีนะ กร๊ากกกกกก
ฟ่างน่ากลัวมากกเวลาโมโห ทำเอาแทนหงอยไปเลย
น้องโตเกียวก็น่ารักน่าฟัด คุณชายช้าๆเข้าไว้ หุหุ
ส่วนพีมภูมิก็หวานเหมือนเดิม
-
น่ารักมากเลย
มีการขอแต่งงานด้วยอ่ะ เชียร์ๆๆๆแต่งเลยๆๆๆ5555
แล้วยิ่งฟังเพลงจูบพร้อมอ่านไปนี่ได้อารมณ์สุดๆเลย หวานมาก
-
มิตรภาพไม่มีวันตายจริงๆ
อยากจะเห็นหนุ่มๆตอนเตะบอลและเล่นน้ำเป็นที่สุด อยากเห็นหุ่นโอโม่
ภูมิพีม ถ้าจะหวานขนาดนี้ :-[
-
ภูมิขอภีมแต่งงานแล้ว
-
โฮกกกกกก พีมตอบไปเลยว่า "I do"
-
อ๊ากกกกกก ทะเลหวานหมดแล้วค่าาา :o8:
ภูมิน่ารักอ่ะ :-[ :-[ :-[ หวานโดนใจจริงๆ
พี่คิวคะ พี่เป็นคนดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลย :laugh: แต่ดีแบบนี้ไม่เอานะ 5555 โหยยย เห็นชอบพูดว่าน้องเต้ยเป็นเมีย หูยๆๆๆ ขี้โม้ว่ะ โดนเพื่อนๆทำประตูแซงไปไกลแล้ววว
ส่วนคู่แทนฟ่าง ข้าวฟ่างโกรธได้น่ากลัวจริง อยากรู้จัง แทนง้อยังไง :impress2:
-
งานนี้ทะเลคงหวานนนนนนนนน น่าดู :o8:
ชอบทุกคู่เลย
แต่แอบเทใจให้พี่คิวกะน้องเต้ยเป็นพิเศษ
น้องเต้ยน่ารักสุดๆ ขอ :กอด1:ซะทีเน้อ
แต่พี่คิวนี่นิสัยดีหลบในเนอะ o13
-
อร๊ายย ยยย เขินน นน!!!! :m1:
น้องพีมเขินไม่กล้าบอกรัก ดูน้องภูมิทำ ขอแต่งงานกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ
ชอบแทนฟ่างมากกกกกกก
เห็นทีต้องเปิดศึกชิงน้องโตเกียวซะละ
เหมือนน้องตาลคนสวย "อยากได้ภูมิ" 55555 :z1:
รอคอนหน้าค่ะ :m18:
-
คึๆ หวานกันตลอดอ่ะภูมิ เค้าเขินนะ :-[
-
ประโยคเด็ด “แต่งงานกันนะ”
ตกลงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถามพีมใช่ปะ
อิจฉาจริงจังอะ
-
หวานมาก :-[ :o8:
-
"แต่งงานกันนะ" อ๊ายยยยยย ขอริมทะเล โรแมนติกสะ
หวานสะน้ำทะเลเปลี่ยนจากเค็มเป็นหวานแล๊ววววววว :-[
อ่านตอนนี้แล้วเขินแทนพีมจัง
แต่งกันเมื่อไหร่ ขอการ์ดใบด้วยน้าาา ^ ^ :mc4: :mc4:
-
เค้ารองานเเต่งภูมิพีมอยู่นะ ร่อนการ์ดด้วย
-
+ อบอุ่น หวาน สนุก ฮา ครบทุกรสจริง ๆ o13
-
/ขอบคุณนิยายเรื่องนี้ที่ทำให้เรายิ้มออกนะคะ อารมณ์ดีขึ้นละ
-
ทะเลหวานกว่าน้ำตาลอีกอะ (เพิ่งถึงตอน 17 เอง ฮือๆ)
-
>//////////////////////<
เป็นของกันและกันแล้วอะ
-
ชอบคู่คุณชายเบียร์-น้องโตเกียวอ่า
เขิลภูมิ
-
อ่านค้างไว้นานแล้วตั้งแต่ตอนที่ยี่สิบกว่าๆ อั๊ยยยยยยยยยยยย มาอ่านรวดเดียวอิ่มมากเลยทีเดียวเชียว 555555
ชอบน้องโตเกียวอ้ะ >//< น่ารักมากลูก แล้วก็ชอบคิวเต้ยด้วย คู่นี้น่ารักมาก อยากอ่านโมเม้นต์หวานๆ คู่นี้
แทนฟ่างด้วย รักโหด ชอบบบบ
สุดท้ายเลย ไอ้หล่อกับไอ้เตี้ย คู่นี้เอาใจไปเลยจ้า <3
เอาพี่ตาลไว้บนหิ้ง แต่งฮาเสด็ดดวงมากค่า เลิฟยูโม้ะๆ -3-
ปล. อยากจะขอความกรุณาท่านใดก็ได้ ขอลิ้งอิมเมจหน่อยได้ไหมค้า อยากเห็นมาก กาซิกๆ กราบรอเลยค่ะ
-
แอบมา :กอด1: พีมเบาๆ ขอกำลังใจ
เพราะลุ้นอยู่ว่าน้ำจะท่วมไหม o22
+1 # 550
-
“แต่งงานกันนะ” ......ตกลง
อ๊ากกกกกกกกกกก ฉันตอบตกลงแทนพีมไปแล้ว
อินจัด นึกว่าตัวเองเป็นพีม กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
-
ชอบให้ฟ่างโดนแซวค่า ^^
ปันฮามากค่ะ ถ้าเล้ามีให้โหวตตัวฮาคงได้ไปแล้ว :laugh:
อิจฉาภูมิพีมง่า อยากมีแบบนี้บ้าง *ดิ้นๆๆๆๆๆ*
-
หนูอยากได้ twitter พี่ตาล(ขออนุญาติเรียกพี่นะค่ะ)อะค่ะ
ใครรูบ้างรบกวนด้วยนะค่ะ...
ขอบคุณค่ะ
-
หลังจากที่ไม่ได้อ่านเรื่งนี้มาหลายเดือนเศษ . :z2:
มันเยอะมาก o22
ก็เลย .....อ่านใหม่หมด 555555555555555555555555555
อ่านกี่ทีก็ฮานะค่ะ เรื่องนี้ >.,<
>ภูมิxพีม
>แทนxฟ่าง
>คิวxเต้ย
>เบียร์xโตเกียว
>ปันxองุ่น
ของเค้าเรียลนะเออ :o8:
-
ชอบน้องโตเกียว อยากอ่านคู่เีบียร์กับน้องแล้ว
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ผลัดมาหลายครั้งแล้วเห็นจำนวนหน้าแล้วเหนื่อย
พอเริ่มอ่านแล้วหยุดไม่ลงจริง ๆ น่ารักมาก อ่านไปยิ้มไป ไม่ผิดหวังเลย
ขอบคุณค่ะ ๆ
-
น้องพีมรีบตอบตกลงเลยนะ ถ้าช้าเดี๋ยวป้าเสียบเอง (จาเอาน้องภูมิ จาเอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ว่าแต่น้องภูมิขอลูก(ชาย)เค้าแต่งงานเนี่ย แสดงว่ากล้าไปขอกับพ่อเขาแล้วสิ ระวังลูกปืนหน่อยนะ ^__^
-
ตาภูมิขี้หวงงงง.....หวานซะก้าวหน้าเกินคู่อื่นอีกแระ
รีบตกลงเลยน้องพีม...ให้พี่ฟ่างเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วกันนะ ...น่าร๊ากกก
อ้อ...น้องโตเกียวน่ารักจริง ๆ ด้วย...อยากเอามาเก็บไว้ที่บ้านด้วยคน
:L1: & :pig4:
กด + ให้กับความสุขที่ได้
-
>///////////<
... คนอ่านก็เขิลเป็นเหมือนกันเลา
-
กรี๊ดดดด กร๊าดดดดดด
น้องพีทน้องภูมิจะแต่งงานแล้วหรอ
หมั้นกันก่อนก็ได้นะลูก หนูยังเรียนกันไม่จบเลยนะ
จบแล้วค่อยแต่งกันก็ได้นะค่ะ
แต่ว่า เค้าอยากได้เพื่อนแบบนี้บ้างงงงง
คบแบบขริงใจและยาวนานมากกกก
-
ทริปนี้สนุกสนานมาก จริงๆๆๆๆ
ภูมิ ขอ พีม แต่งงาน แล้วพีมว่าไง อ่ะ
คิดถึงทุกคนเลยครับบบบบบบบบบบบ
-
ไอภูมิ ยังเรียนไม่จบจะแต่งเมียละหรอออออออออออออ :-[ :-[ :-[
ฮิ้วววววววววววว อ่านเรื่องนี้ที่ไร กลับไปเพ้อไปวันๆเลยอ้ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ารักทั้งหมดเลยนะนั่นนน :L1: :L1: :L1:
-
ฮิ้วววววว มีขอแตงงานกันด้วย อิๆ
ตอนนี้ฮาดีค่ะ ขำน้องเต้ยตอนทวงเงินอะ 555
-
อ่านทันแล้ว เย้เย้...
ใช้เวลาอ่าน 4 วันเต็มๆ ไม่ออกจากห้องเลย (ตุนของกินไว้ หุหุ)
คนเขียนเก่งมากเลย ไปสรรหามุขที่ไหนมามากมาย ไม่ซ้ำกันเลย ฮามว๊ากกกกก
ชอบปันมาก ฮาตลอดดดดดด
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข
ยิ่งตอนล่าสุด มีน้องโตเกียวโผล่มาอีก น้องนุจสุดท้อง อร๊ายยยย อยากเลี้ยงไว้ดูเล่นซักคน อิอิ
ว่าแต่...คุณชายเบียร์คะ...ยังไงๆอยู่นะคะ กับน้องโตเกียวเนี่ย โปรดระวังมิคไว้ให้ดี ช้าระวังอด เน้ออออออออ
-
คุณหนูภูมิโครตน่ารักอ่าาา ง๊องแง๊งมากมาย
หวานขึ้นทุกวันเลยนะเนี่ย
แต่ชักอยากรู้เรื่องปันปันกับองุ่นซะแล้วซิ โฮะๆๆ
-
ในที่สุดก็อ่านทันจนได้ o18
เรื่องนี้อ่านไปฮาไป ขำได้ทุกตอน หนูพีมรั่วมาก :laugh:
ตอนปัจจุบันขอแต่งงาน :-[ อยากเห็นการ์ดแต่งงานจังเลย :impress2:
-
อ๊ากกก ยาวมากๆๆ ชอบๆๆๆ
จะได้เข้าหอ ลงโรงกันแล้ววววว
-
พี่ตาลหายไปไหน หายไปกับน้ำหรือเปล่า
-
ชอบตอนหวานๆแบบนี้จัง (ตอนที่ี 21)
-
เหอๆ สงสารเต้ย ไม่รู้ว่ามันมาช่วยน้องหรือแกล้งน้องกันแน่
-
ตอนนี้เป็นตอนที่ทั้งฮาทั้งเศร้าอะ (ตอนที่ 24)
-
ตอนที่ 26 ฮามากค่ะ 555+
-
ฮือๆๆๆๆ ตอนนี้ (ตอนที่ 27) มันเศร้าจังเลย
แต่ก็ซึ้งปนหวานนิดๆ อบอุ่นหน่อยๆ
-
ชอบที่น้องตาลเขียนมาก (ไม่แน่ใจว่าเรียกถูกไหม)
มันทั้งสนุก ทั้งฮา ทั้งซึ้ง ทั้งเศร้าปนๆกันไป
ได้ครบรสชาติจริงๆค่ะ
จะทยอยอ่านให้ทันนะคะ ตอนนี้ครึ่งทางแล้ว เย้ๆๆ
-
เพิ่งอ่านจบคะ ชอบมากๆเลย
สนุก มันส์ และฮามากกกกก
ภูมิพีมก็หวานมากกกกกกกกกกกกก :-[
แอบชอบคลื่น เสียดาย5555
ขอบคุณที่ทำให้รู้ถึงมิจรภาพของเพื่อนนะคะ
รอต่อไปคะ มาอัพไวๆนะคะ พี่ตาล :m1:
-
บ้านน้ำท่วมมั๊ยน้องตาล?
.
คิดถึงอินู๋พีม
-
อ่า เข้ามาอ่านอีกทีขอแต่งงานแล้ว
โหยยย หวานอ่ะคู่นี้
-
แต่ละคู่หวานจนน้ำทะเลกลายเป็น้ำเชื่อมแล้ว >w<
-
ในที่สุดก็สมหวังซะทีนะน้องเต้ย
คิวเต้ย น่ารักดีค่ะน้องตาล
-
เรือนหอ สวยมาก
-
:call: :call: :call:
-
อยู่ำไกล ระวังคนใกล้มาคว้าไปนะภูมิ
-
คลื่นสุดยอดมาก
-
ของเขาดีจริงๆๆ ตอนที่ 39 แล้่ว เย้ๆ ใกล้แล้วๆ
-
ฮึ่บบบบ จบซะทะเลหวานนน
//แอบเชียร์ชายเบียร์กับน้องโตเกียวแหะ น่ารักอะ
-
ตามอ่านทันแย้ววว หุหุ (3 วันเต็มๆๆ)
หนุกมากค่ะ มีครบทุกรสชาติจิงๆๆ
ขอบคุณมากคร่าาา ^^
-
ว๊ากกก :laugh: ตามอ่านทันแล้วอ่ะ
อ่านไปยิ้มไป บางทียังเขินแทน
หวานเกินนนน อิอิ
"แต่งงานกันนะ"
:-[
-
เฮ้ อ่านทันแล้ว
บางตอนอ่านไปก็ยิ้มไป
บางกอนอ่านไปก็เขิลไป
บางตอนอ่านไปก็น้ำตาแทบไหล
บางตอนอ่านไปก็ซึ้งไป
บอกได้เลยว่าหลายรถชาดมาก
แต่ชอบคำนี้มากเลย " แต่งงานกันนะ " ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
มารอ :t3: :t3: :t3:
-
:call: :call: :call:
-
อพยพไปแล้วแหงๆ
-
คงจะไม่ว่ากันนะครับ ถ้าจะบอกว่าเพิ่งเข้ามาอ่าน
อ่านจากมีน้องเค้าส่งให้อ่านก่อน อวยซะไม่อ่านไม่ได้แล้ว
พออ่านแล้ว ติดเป็นตังเมเลยที่นี้ ว่างเมื่อไหร่แม้จะนิดเดียว ก็รีบอ่าน อ่านไปขำไป อ่านไปยิ้มไป
จนลูกน้องมองหน้า ว่าเฮียเป็นอะไร
ถึงแม้จะมาช้า เพราะเรื่องกำลังจะจบ ก็ถือซะว่าดีกว่าไม่มา ( ไม่ได้อ่าน )
เป็นกำลังใจให้นะครับ น้องตาล + 1 ให้เป็นการแสดงความยินดีและรู้จัก ( หรือเปล่าวา 5555.......) :z2:
-
หายไปเลย คนเขียนเป็นยังไงบ้างตอนนี้ เป็นห่วงนะ^^
-
เพิ่งตามอ่านจบ
ชอบ ฮามาก อ่านบนบีทีเอสกลั้นขำแทบแย่ ตัวสั่นเลย :laugh:
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ สู้ๆค่ะคนแต่ง เข้ามารอทุกวันเลยเนี่ย
ตอนนี้ได้แต่ตามบอทในทวิตแทนไปก่อน เหมือนได้อ่านตอนต่อไปเลยอ่ะ เถียงกันมันส์สุดๆ
ปล.อยากทราบว่าคนแต่งมีแต่งเรื่องอื่นอีกบ้างป่าวคะ จะตามอ่านอ่ะค่ะ o18
-
เคยอ่านเรื่องนี้ตอนปีก่อน แล้วก็หยุดไป เพราะต้องอ่านหนังสือสอบ
ตอนนี้กลับมาอ่านอีก ตามใกล้ทันแล้ว สนุกมาก ชอบมากครับ
-
น่าจับปันกับมิคมาคู่กันจริงๆ กร๊ากกกกก สนใจมิคไหนปัน?? :m12: คริคริ
อ่านแล้วกรี๊ดค่าาา า หวานกันจิ๊ง อิจฉา ++ :-[ :-[ :-[
-
:m3: ชอบทุกคู่เลยอ่ะ
อยากให้มี special คิวXเต้ยมั่งรักกันแบบรุนแรงดี o7
-
Geekkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
ชอบน้องโตเกียวที่สุด เชียร์เบียร์สุดๆ (ไม่ใช่สาวเชียร์เบียร์นะ)
"แต่งงานกันนะ" เห็นแล้วอยากแต่งแทน :3123:
PS.แอบคิดว่าปันคู่กับมิคด้วยอ่ะ :z1:
ว่างจัดเลยคิดไปไกล :jul3:
-
แง่ง ถูกหลอก
-
เห็นหัวเต้ยคิว เข้ารออย่างว่อง
-
จะมาเเล้ว
-
นึกว่าจะงงคนเดียว 55+
มาต่อคิวรอด้วยคน^^
-
Special คิวเต้ย
“อาตี๋โซ้ยตี๋ไอ้ตี๋!!!!!!!”
“เฮ้ย โหยยยยยยป๊ามีไร ตะโกนซะเสียงดัง ถ้าป๊าเสียงกังวานขนาดนี้นะป๊าเลิกขายทองแล้วไปขายลำโพงเลยเหอะ ขี้หูเต้ยตกใจหมดรู้มั้ย หื้ออออ”เต้ยดึงแก้มป๊าจนยืด โทษฐานที่ทำให้ลูกชายสุดหล่อตกใจ อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่ตะโกนเหมือนเต้ยหูหนวก
“ก็ป๊าเรียกลื้อตั้งนาน ลื้อก็ไม่สนใจ มัวแต่ตาลอย ถ้ามีขโมยมา ป่านนี้มันคงขนทองไปหมดร้านแน่ๆ”
“โจรที่ไหนมันจะกล้าขโมยทองร้านเราป๊าป๊าเห็นมั้ยว่าวันนี้มีคนมานั่งหน้าโหดขู่โจรให้เรา….” เต้ยแกล้งเหลือบมองอาโกวกับเจ้กวางที่กำลังรื้อของฝากและด่านางเอกละครกันอย่างเมามันส์โดยมีแนวร่วมอย่างหม่าม๊าของเต้ย ปล่อยให้พี่ๆพนักงานดูแลลูกค้าที่กำลังดูสร้อยดูแหวน สบายจริงๆเลยนะเจ้าของร้านเนี้ย
“แค่โจรมันเห็นหน้ามันก็วิ่งหนีแล้ว โอ๊ยเจ้ฮ่าฮ่า” จริงๆแล้วเจ้กวางสวยแบบหมวยๆไม่ได้หน้าโหดแบบที่เต้ยแกล้งว่าหรอกทั้งโกวไก่ทั้งเจ้กวางค้อนเต้ยตาขวางเลย
“แกกล้าว่าชั้นหน้าโหดเหรอห๊ะเต้ยงั้นก็ไม่ต้องเอาเลยนาฬิกาเนี่ย” เจ้กวางโวยวายใส่เต้ยแล้วก็เอากล่องนาฬิกายี่ห้อโปรดของเต้ยกลับไปถือไว้
“อะไรเล่าเจ้เต้ยก็แค่พูดลอยๆยังไม่ได้พูดชื่อเจ้กวางเลยนะ ไหนอ่ะนาฬิกา ไหนๆ ยู้ฮู้ อยู่ไหน”เต้ยเลิกสนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัว แล้วหันมาแย่งของที่อาโกวกับเจ้กวางหอบกลับมาฝากจากอังกฤษ เห็นบอกว่าไปดูลู่ทางจะขยายกิจการภัตตาคารอาหารจีน แต่เต้ยว่าสองคนนี้ไปช้อปซะมากกว่า เห็นหม่าม๊ารื้อของฝากตั้งแต่เช้ายังไม่เสร็จเลย
“สองคนนี้เล่นกันเป็นเด็กๆ พวกลื้อโตแล้วนะ” เต้ยยู่จมูกใส่ป๊า โตแล้วก็เล่นได้เหอะ แบร่
“นี่อะไรอะครับอาโกว”
“อันไหน อ๋อ…ถุงน่องของม๊าลื้อไงโซ้ยตี๋ อีฝากโกวซื้อโกวแทบจะเดินรอบอังกฤษเพื่อหาถุงน่องอันนี้เชียวนะ แต่โกวก็ซื้อมาสองคู่ สวยดี ฮ่าฮ่า”
“โห่ โกวกับหม่าม๊าเปรี้ยวโคตร ลายตาข่ายซะด้วย จะวัยรุ่นไปไหน ป๊าดูดิฮ่าๆหม่าม๊าไปรู้จักของพวกนี้ได้ไง”
“หม่าม๊าเห็นในเฟสบุ๊คไงลูก พวกดาราใส่”เป็นไงล่ะหม่าม๊าเต้ย
“นี่หม่าม๊าเล่นเฟสบุ๊คเป็นด้วยเหรอ เมื่อวานเต้ยเพิ่งสอนหม่าม๊าเปิดคอมนะ เอางี้ เดี๋ยววันนี้เต้ยจะสอนให้หากิ๊กในเฟสบุ๊คเลย”
“มากไปๆ”ป๊ารีบขัดเลยอ่ะ โด่ หวงเมียอ่ะดิ๊เต้ยรู้ทันนะ
“อาอี๊มีเฟสบุ๊คด้วยหรอคะ ชื่ออะไรคะ แอดมาหาหนูด้วยสิ” เจ้กวางตาโตถามหม่าม๊า
“แหม อี๊ก็ต้องทันสมัยทันโลกบ้างสิอากวาง เดี๋ยวเย็นๆอี๊จะให้น้องเต้ยเปิดคอมให้ แล้วเดี๋ยวแอดไปหาอากวางนะ”เจ้กวางอึ้งไปเลย รู้ซะบ้างว่าหม่าม๊าน่ะศิษย์ใคร
วันปกติครอบครัวเต้ยก็ไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้หรอก เพราะป๊าต้องเข้าบริษัท ร้านทองน่ะเป็นกิจการของหม่าม๊าแต่ป๊าเต้ยเป็นนักธุรกิจ เป็นธุรกิจของตระกูลฝั่งป๊าน่ะทำเกี่ยวกับพวกเฟรนไชส์ แล้วก็ส่งออกพวกผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูป
แต่พอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ปุ๊บไม่ว่างานนั้นมันจะสำคัญแค่ไหนป๊าก็ไม่สนใจเพราะป๊าบอกว่าป๊าให้เวลากับงานกับเงินมาห้าวันแล้ว ขออยู่กับลูกกับเมียให้เต็มที่ และตั้งแต่เต้ยจำความได้ป๊าก็เป็นแบบนี้มาเสมอ
ส่วนเต้ยถ้าเสาร์อาทิตย์ไหนไม่มีนัดซ้อมเต้นหรือไม่มีโปรแกรมตะลอนเที่ยวกับไอ้แมทเต้ยก็ต้องมานั่งเป็นนายกวักเฝ้าร้านให้หม่าม๊า ทั้งที่ก็มีพนักงานตั้งเยอะ หม่าม๊าก็ยังใช้เต้ยอีก ตอนเย็นเต้ยต้องไปซ้อมบีบอยนะ คนจะไปเต้นไม่รู้เรื่องเลยหม่าม๊าเนี่ย
“ผู้จัดการวิรัตน์บอกอั๊วว่าเฮียไม่เข้าประชุมครั้งที่แล้ว จริงเหรอเฮีย ทำไมเฮียทำตัวแบบนี้ เฮียถือหุ้นครึ่งนึงนะ” เต้ยได้ยินอาโกวบ่นๆป๊า
ป๊าเต้ยโคตรเทพโดดประชุมไปตกปลากับพ่อพี่คิวกับพวกCEO ที่เป็นเพื่อนกัน หม่าม๊าแทบคลั่งแหนะ กลายร่างเป็นไก่ ตามจิกป๊าเลย ฮ่าๆ อ้า พูดถึงพี่คิว พี่คิวๆ พี่คิวของเต้ยเต้ยจะไปหาพี่คิว ไปหาแฟนสุดที่รักของเต้ยดีกว่า คิดได้ดังนั้นเต้ยก็หอบนาฬิกาแล้วค่อยๆถอยออกจากวงสนทนาแบบเงียบๆ
“ลื้อพูดไปก็เปล่าประโยชน์ เฮียลื้อน่ะเสียนิสัย ไม้แก่ๆมันดัดยาก อั๊วเหนื่อยเต็มที อาตี๋!!!นั่นลื้อจะไปไหน วันนี้ต้องไปกินข้าวกับอากงอาม่านะ”
“อ่า หม่าม๊าวันนี้เต้ยมีธุระ เดี๋ยวพรุ่งนี้เต้ยค่อยไปนะ ฝากบอกอากงกับอาม่าด้วยว่าเต้ยยังรักและคิดถึงกงกับม่าสุดหัวจายยยย เลิฟวิ่งยูทูมัชโซมัชเวอรี่มัชไรนาว อาว อาว อาว”หม่าม๊าชอบพี่เบิร์ดต้องเอาใจๆเดี๋ยวไม่ได้ออกจากบ้าน
“ไอ้ลูกคนนี้นิ ไม่เคยอยู่ติดบ้าน อั๊วต้องเอาโซ่ทองมาล่ามใช่มั้ย แล้วจะออกไปข้างนอกแต่งตัวให้มันดีๆกว่านี้ไม่ได้รึไง แล้วเพื่อนเนี่ยไปเรียนก็เจอกันทุกวันลื้อยังไม่เบื่อเพื่อนอีกเหรออาตี๋”ชุดใหญ่เลย หม่าม๊าเต้ยใจดีนะ เสียอย่างเดียวปอดใหญ่ไปนิดผิดมนุษย์เลยสามารถบ่นเต้ยได้แบบนอนสต็อป
“เต้ยไม่ได้ไปหาเพื่อน เต้ยไปหาแฟน”
“ห๊ะ นี่แกมีแฟนแล้วหรอโซ้ยตี๋ น่าสงสารแฟนแกจริงๆเลย คงจะปวดหัวรำคาญมากแน่ๆ เด็กอะไรดื้อก็ดื้อ”เจ้กวางได้ทีก็แขวะเต้ยหนอยยัยเจ้ปีศาจ ขอให้อยู่บนคานไปทั้งปีทั้งชาติเลย ฮึ๋ย
“เต้ยไม่เหมือนเจ้หนิ ยัยสาวพันปี ลงมาเดินข้างล่างบ้างนะ อยู่บนคานนานๆเดี๋ยวเหี่ยว”
“ไอ่เต้ยยยยยยยม๊า อาอี๊ ตั่วแปะดูไอ้เต้ยดิ มันว่าอั๊ว ตั่วแปะไม่ต้องปล่อยมันออกจากบ้านนะ”
“แบร่ๆ ขี้ฟ้องว่ะเต้ยจะไป เจ้ห้ามเต้ยไม่ได้หรอก”
“ลื้อไม่ต้องห่วงนะอากวาง อาตี๋มันไปไหนไม่ได้หรอก กุญแจรถอยู่กับป๊านี่”เต้ยหันควับไปมองป๊าที่ยิ้มหน้าแป้นชูกุญแจรถสี่ห่วงของเต้ยป๊าเอาไปตอนไหนวะดูเจ้กวางมันหัวเราะเยาะเต้ย อาโกวกับหม่าม๊าก็เอาแต่ส่ายหน้า ห้ามเอือมเต้ยนะ ต้องช่วยเต้ยสิ
“ป๊าเอากุญแจเต้ยมา”
“พูดเพราะๆสิแล้วป๊าจะคืนให้”
“ป๊าค้าบบบบ ขอกุญแจรถให้เต้ยนะค้าบบบบ”
“แกนี่แสนรู้อ่ะตี๋เล็ก ตั่วแปะบอกให้ทำไรก็ทำ ฮ่าๆ” เจ้กวางหัวเราะเยาะเต้ย ผู้หญิงคนนี้เป็นปีศาจชัดๆ
“เจ้เงียบไปเลย ป๊าเอากุญแจมานะ”
“ร้องไห้ให้ป๊าดูหน่อยสิ ป๊าอยากดูคนร้องไห้ พ่ออาคิวเล่าให้ป๊าฟังว่าลื้อชอบร้องไห้ใส่ลูกชายเค้า” หนอย นี่เอาเต้ยไปนินทาเหรอ ป๊าบ้า ไอ้พี่คิวบ้า
“ป๊าหยุดนะ นี่คือการปล้น เอากุญแจรถมา” เต้ยกระโดดเข้าตะลุมบอลปลุกปล้ำกับป๊าโดยมีเสียงหัวเราะของพี่ๆในร้านและเสียงด่าของหม่าม๊ากับโกวไก่
“ฮ่าๆๆ หยุดๆ อาตี๋ป๊าหายใจไม่ทัน”และในที่สุดเต้ยก็ปล้นกุญแจรถมาได้ แถมยังได้ของแถมเป็นเงินเติมน้ำมันรถ ทั้งหมดนั้นมาจากการจี้เอวป๊าฮ่าๆเต้ยปิดประเด็นด้วยการรัดพุงป๊าแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว ป๊าถึงกับหอบเลย
“เดี๋ยวๆอาตี๋ ลูกไปหาอาพี่คิวด้วยใช่มั้ย” เต้ยถึงกับชะงักแล้วเต้นเบรคแดนซ์ถอยหลังกลับมาหาหม่าม๊า
“ใช่ครับ หม่าม๊า”
“งั้นหม่าม๊าฝากของให้อีหน่อยสิ อ้อ บอกอีด้วยว่าหม่าม๊าคิดถึง ว่างๆก็มาทานข้าวที่บ้านเราบ้างนะ” เต้ยรับถุงของฝาก และหอมแก้มหม่าม๊าแรงๆ พร้อมกับขอบคุณแทนพี่คิว ก่อนจะเซย์กู๊ดบายทุกคนเพื่อไปหาแฟนสุดหล่อของเต้ย
เต้ยขอบคุณหม่าม๊าทั้งเรื่องของฝากและเรื่องที่ป๊ากับหม่าม๊าเข้าใจเต้ยกับพี่คิว เต้ยว่าพวกท่านรู้นะว่าพี่คิวกับเต้ยไม่ได้เป็นแค่เพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้องกันธรรมดา ท่านไม่ได้ห้าม แต่ก็ไม่มีใครพูดถึงหรือถามอะไร
การกระทำหลายๆอย่างของเราสองคนที่แสดงต่อกัน พวกท่านคงพอจะดูออก พี่คิวมาที่ร้านนี้บ่อยๆทั้งที่เต้ยไม่ค่อยพาใครมา ปกติถ้าเพื่อนมาเต้ยก็จะพาไปบ้านที่อยู่แถวๆบ้านเฮียพีมน่ะ
อีกอย่างเต้ยก็ไม่ค่อยไปค้างบ้านเพื่อนคนไหนถ้าไม่ใช่บ้านไอ้แมท แต่พอเต้ยคบกับพี่คิว ก็ไปค้างที่บ้านพี่คิวบ้าง ซึ่งเต้ยก็บอกตรงๆว่าไปค้างบ้านพี่คิวและทุกครั้งพี่คิวก็จะเป็นคนมารับและมาขออนุญาตป๊า
พี่คิวเป็นพวกเปิดเผยพอสมควร เต้ยเองก็ไม่อยากปิดบังอะไร แม้ว่าความรักระหว่างเต้ยกับพี่คิวสำหรับครอบครัวคนจีนอย่างเราถือว่าเคร่งครัดกับเรื่องแบบนี้มาก แต่ป๊ากับม๊าค่อนข้างจะหัวสมัยใหม่ ที่เปิดใจรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เต้ยถือว่าโชคดีกว่าหลายๆคนที่ป๊ากับม๊าเข้าใจ และเมื่อพวกท่านเอ็นดู เต้ยกับพี่คิวก็ต้องให้เกียรติพวกท่านด้วยเช่นกัน
เวลาอยู่ต่อหน้าครอบครัวเราก็ทำตัวปกติ ไม่ได้แสดงอะไรที่มันดูประเจิดประเจ้อ เราอยู่ในกาลเทศะที่เต้ยคิดว่ามันพอเหมาะนะ
ส่วนที่บ้านพี่คิว พ่อกับแม่พี่คิวก็รู้ ท่านบอกว่าจะมาขอเต้ยอย่างเป็นเรื่องเป็นราวด้วยนะ บอกว่าจะจัดให้ตามประเพณีจีนเลย แต่ใครจะไปกล้าล่ะ เต้ยก็อายเป็นนะ อิอิ
ส่วนพี่คิวก็ชอบซื้อขนมมาฝากหม่าม๊าบ่อยๆ เห็นกะล่อนแบบนี้แต่เวลาพี่คิวอยู่กับผู้ใหญ่น่ะขี้ประจบจะตายจนหม่าม๊าเต้ยหลง
ทุกวันนี้ป๊าเต้ยกับพ่อพี่คิวก็กลายเป็นเพื่อนซี้กันชวนกันโดดประชุมอย่างที่อาโกวบ่นน่ะเทพป่ะล่ะ ส่วนแม่พี่คิวกับหม่าม๊าก็ต้องผนึกกำลังตามไปจัดการ แม่พี่คิวรักเต้ยมากเลยนะ พี่คิวยังอิจฉาเลย พี่ไอเดียพี่สาวพี่คิวก็หลงเต้ยเหมือนกัน คนหล่อก็งี้แหละใครเห็นก็รักก็หลง จริงมั้ยพี่คิว…ของน้องเต้ย^^
……………………………
เต้ยจอดรถไว้หน้าบ้านพี่คิวเพราะขี้เกียจเอาเข้ามาเดี๋ยวก็ต้องออกไปข้างนอก ก็วันนี้น่ะเต้ยจะชวนพี่คิวไปดูหนังแหละครับ
แต่ทำไมบ้านเงียบจัง บ้านเฮียแทนก็เงียบ รถเฮียแทนก็ไม่อยู่สงสัยคงออกไปข้างนอกกัน ปกติบ้านนี้ต้องเปิดเพลงลั่นบ้านและมีเสียงเท่ๆของพี่คิวตะโกนร้องตาม แบบนี้สงสัยพี่คิวยังไม่ตื่นแน่เลย พี่คิวน่ะชอบตื่นสาย บางทีก็เกือบๆบ่ายแหนะ
เต้ยรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน อ๊ะ อาจจะมีคนสงสัยว่าทำไมเต้ยถึงเข้ามาในบ้านพี่คิวได้ ทั่นทั่นแท่นนนนก็เพราะว่าเต้ยมีกุญแจบ้านพี่คิวไงล่ะครับ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใช่ม้า ถ้าเต้ยไม่มีกุญแจบ้านแฟนสิแปลก :P
เต้ยค่อยๆย่องเข้าห้องนอน พี่คิวไม่ค่อยล็อคห้องหรอกแต่ถึงล็อกเต้ยก็เข้ามาได้อยู่ดี อิอิ พี่คิวกำลังนอนหลับสบายบุ่ยๆ มีเสียงหายใจเบาๆ พี่คิวใส่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามเน่าๆ ชุดโปรดเลยนะชุดนี้ เวลาที่เต้ยมาค้างก็ชอบแย่งพี่คิวใส่เพราะผ้ามันนิ่มดีใส่สบาย
“พี่คิว!!!!!” เต้ยกระโดดทับคนที่นอนหลับลึก พี่คิวสะดุ้งตื่นมานิ่วหน้าหรี่ตามองเต้ยก่อนจะผลักเต้ยลงนอนและกอดไว้แน่นแถมยังก่ายแขนก่ายขาอย่างกับเต้ยเป็นหมอนข้างพี่คิวส่งเสียงอู้อี้งัวเงียถามว่ามาตั้งแต่เมื่อไร
“เต้ยมาตั้งนานแล้ว พี่คิวอ่า ตื่นนนนนน ตื่นๆๆๆๆๆ เต้ยหิวข้าว พาเต้ยไปกินข้าวหน่อยน๊า”เต้ยกอดตอบพี่คิวและแอบหอมแก้มด้วย
“อืมมม กูง่วง”
“พี่คิวแต่เต้ยหิวข้าวนิ ตื่นๆนะ เต้ยอยากดูหนังด้วย ตอนเย็นต้องซ้อมเต้นอีกเดี๋ยวเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ” แต่พี่คิวมันก็ไม่สนใจใยดีเต้ยเลยซักนิด มันยังหลับต่อ โว้ย!!! คนอุตส่าห์มาหานะจะเอาแต่นอนไม่สนใจเต้ยเลยใช่มั้ย
“พี่คิววววววว”เต้ยเขย่าตัว เขย่าแขนพี่คิวแรงๆ พี่คิวส่งเสียงฟึดฟัด แล้วผลักเต้ยออกก่อนจะตะแคงหันไปนอนอีกทาง อะไรกัน ทำไมไม่สนใจเต้ยอ่ะ เมื่อคืนไม่ได้นอนรึไง
แต่เอ…. เมื่อคืนเต้ยชวนพี่คิวคุยโทรศัพท์ยันตีสามนี่หว่า แล้วจะทำไมล่ะ ในเมื่อเต้ยยังตื่นได้ พี่คิวก็ต้องตื่นสิ เห็นการนอนสำคัญกว่าเต้ยหรอ ไม่ได้นะ เต้ยต้องสำคัญที่สุดสำหรับพี่คิว
“พี่คิว พี่คิว พี่คิว พี่คิว”
“พี่คิวจะนอน เต้ยอย่ากวนนะ”ถ้าพี่คิวพูดเพราะๆแสดงว่าพี่คิวใกล้จะหมดความอดทน นั่นก็แสดงว่าเต้ยใกล้จะได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเช่นกัน หึ
“ตื่นนนนนน”
“โอยยยย เงียบๆได้มั้ยห๊ะกูขอร้อง” พี่คิวมันพลิกตัวหนี เอาผ้าห่มขึ้นคลุมหัวและเอาหมอนมาปิดหู แต่คิดเหรอว่าจะหนีเต้ยพ้น
“พี่คิววววววววววววววววววววตื่นนนนนนน”
“โว้ยยยยยยยยยยยยยย รำคาญโว้ยยยยยยยยยยยยยย” และในที่สุดพี่คิวก็ยอมตื่นแล้ว เต้ยส่งยิ้มให้คนที่ดีดตัวขึ้นมานั่งหัวฟู หน้ายุ่ง พี่คิวขยี้หัวตัวเอง เท้าแขนและจ้องหน้าเต้ย
“มองเต้ยทำไม ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำซี้ อ้า หรือจะมอร์นิ่งคิสกันก่อน ก็ได้นะ มาๆจุ๊บๆๆๆๆ”เต้ยขยับเข้าไปใกล้ๆพี่คิวแต่กลับถูกผลักหัวจนหน้าหงาย
“จุ๊บเหี้ยไร กูยังไม่แปรงฟัน มึงมาทำไมแต่เช้าเนี่ยฮ้าวววว พ่อเป็นนกแก้วนกขุนทองรึไงวะ”พี่คิวถามเต้ยซะตาหวาน ไม่ได้หวานเพราะซึ้งอะไรหรอก แต่คงเพราะหาวน้ำตาเลยคลอ
“ป๊าเป็นคน นกขุนทองที่ไหนจะปั้มลูกได้หล่อขนาดนี้”
“ฮึ” พี่คิวเหยียดยิ้ม มองหน้าเต้ยเหมือน นี่เหรอหล่อ เต้ยหล่อนะเว้ย เป็นเดือนศิลปกรรมนะอย่าลืมๆ
“พี่คิวไปอาบน้ำได้แล้ว เต้ยหิวข้าววววววววว”เต้ยปีนขึ้นไปนั่งทับบนตัวพี่คิว เต้ยน่ะชอบนอนบนตัวพี่คิว ถ้าพี่คิวนอนคว่ำเต้ยก็นั่งทับ แล้วพี่คิวมันชอบด่าเพราะมันหนัก
“เออๆ แล้วทำไมไม่แดกมาจากบ้าน ฮึ ไอ้ดื้อ” พี่คิวดึงจมูกเต้ยเบาๆก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำไป เต้ยก็นอนกลิ้งบนเตียงรออืมมมม เล่นเกมส์รอดีกว่า พี่คิวอาบน้ำไม่นานก็จริงนะแต่แต่งตัวโคตรๆนาน
เต้ยเลยเปิดคอมพี่คิวเล่นเกมส์ซะหน่อย แต่พอมันโหลดหน้าเดสก์ทอปขึ้นมาเต้ยก็กลายเป็นคนบ้าที่ยิ้มให้คอม เต้ยไม่ได้ยิ้มเพราะโฟลเดอร์งานรกๆแทบล้นจอของพี่คิว แต่เต้ยยิ้มเพราะวอลเปเปอร์นั่นต่างหาก เพราะเป็นรูปเต้ย รูปของเต้ยเลยนะ คราวก่อนพี่คิวยังใช้รูปนางแบบปฏิทินเบียร์อยู่เลย
รูปนี้เต้ยเคยอัพลงเฟสบุ๊คแล้วพี่คิวมันก็เข้าไปเม้นว่า หน้าเวียงจันทร์ ทั้งที่คนอื่นเค้าชมว่าหล่อ มีสาวกดไลค์ตั้งเกือบร้อยคนเลยด้วย แล้วดูดิ หึหึ พี่คิวเอารูปไปแต่งแล้วเขียนใต้รูปว่า แฟนกู
กว่าเต้ยจะได้เล่นเกมส์เต้ยก็ยิ้มจนเมื่อยแก้ม พี่คิวเนี่ยน่ารักที่สุดเลยน้า
-
+1 ให้ โทษฐานที่ลงไม่ทันหน้า 132
555
-
ดีใจมาต่อแล้ว :กอด1:
เต้ยโีคตรฮาอะชอบๆ ดึงแก้มป๊าเล่น :m20:
ม๊าเต้ยก็ทันสมัยซะ ครอบครัวนี้น่ารักมาก~!
-
“เต้ยทำไร มานี่ดิ”
“เต้ยเล่นเกมส์อยู่ ฮุ” เต้ยกำลังมันส์กับเกมส์เลยไม่สนใจพี่คิว เต้ยรัวเม้าท์อย่างบ้าคลั่ง อ๊ากกกก สะใจๆตาย ตายให้หมดไอ้พวกแมลงยักษ์
“เต้ย”
“อื้อ อะไร”เต้ยหันไปมองพี่คิวแล้วรีบหันมาหาเกมส์ต่อ คนกำลังอินจะเรียกทำไมก็ไม่รู้ เต้ยเห็นแว่บๆว่าพี่คิวเหมือนจะแต่งตัวเกือบเสร็จแล้ว แต่ยังไม่ได้ใส่เสื้อ
“อย่าให้กูต้องพูดซ้ำอีกนะ เรียกน่ะให้ได้ยินบ้าง มานี่” ฮึ่ย ทำไมต้องดุเต้ยด้วย สุดท้ายเต้ยก็ต้องเดินไปหาพี่คิว
“เรียกเต้ยทำไม”
“ติดกระดุมเสื้อให้หน่อย”ชริส์เรื่องแค่นี้ทำเองไม่ได้รึไง เต้ยยู่จมูกใส่พี่คิวก่อนจะลงมือติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ แต่ติดไปได้สามเม็ดก็รู้สึกเหมือนพี่คิวมันจ้องเต้ย พอเงยหน้าดู ก็ใช่จริงๆ พี่คิวกำลังอมยิ้มจ้องหน้าเต้ยแบบไม่กระพริบตาเลย ถ้าจ้องกันขนาดนี้เต้ยก็เกร็งนะ เขินด้วย
“พี่คิวมองไร”
“มองหน้ามึง”
“แล้วมองทำไมล่ะ” พี่คิวไม่ตอบแต่แสยะยิ้มก่อนจะก้มลงจูบเต้ย มือของเต้ยยังวางทาบบนอกพี่คิวส่วนมือพี่คิวก็รั้งเอวเต้ยให้เข้ามาชิดกัน
“หื้อออ พี่คิว มันเป็นรอยนะ”พี่คิวจูบจนพอใจก็ลากจมูกมาคลอเคลียที่คอเต้ยจนเต้ยทำตัวไม่ถูกแล้วพี่คิวมันก็ดูดคอเต้ยด้วย เจ็บขนาดนี้ต้องเป็นรอยแน่ๆ
“ก็เป็นดิ กูตั้งใจให้มันเป็น เมื่อกี้มึงยังบอกกูให้จุ๊บๆอยู่เลย แล้วไอ้พวกเสื้อคอปาดๆคอกว้างๆนี่อย่าใส่มาให้กูเห็นอีกนะ เดี๋ยวกูเอาไปเผาไฟแม่งให้หมด”พี่คิวจัดเสื้อให้เต้ยและจุ๊บเต้ยเบาๆก่อนจะเดินไปแต่งตัวเอง
“ก็เต้ยชอบแบบนี้ พี่คิวอ่ะ เป็นรอยเลย เดี๋ยวหม่าม๊าก็เห็นหรอก”
“เห็นก็บอกไปสิว่ากูเป็นคนทำ แม่ยายกูแนว เข้าใจอยู่แล้ว”
“งั้นให้เต้ยทำให้พี่คิวบ้างนะ นะๆ”
“หึ”พี่คิวหันมายิ้มให้เต้ยที่เกาะแขนพี่คิวอยู่ และเต้ยก็ได้ในสิ่งที่ต้องการ^^
เต้ยกับพี่คิวมาถึงเซ็นทรัลลาดพร้าวก็เกือบบ่าย พี่คิวก็บ่นๆว่าดูหนังที่ไหนมันก็เหมือนกัน ทำไมต้องถ่อมาถึงเซ็นลาดฯ เค้าโชว์เชิดสิงโตในโรงหนังหรือแจกพันธุ์มะละกอรึไง บลาๆๆๆๆ ก็เต้ยอยากมาดูที่นี่อ่ะเต้ยเบื่อที่เดิมๆ
“ตกลงว่ามึงจะกินอะไรครับคุณเต้ยครับ นี่พากูเดินวนไปวนมาหลายรอบแล้วนะ ทีตอนอยู่บ้านล่ะหิวจนแทบจะลงแดงตาย”ก็คนมันคิดไม่ออกนี่ หิวก็จริง แต่เอาเข้าจริงๆเต้ยก็ไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี เลยควงพี่คิวเดินร่อนไปร่อนมาอวดคนอื่นเล่นๆ
“อ้าพี่คิวๆ เต้ยคิดออกแล้ว เต้ยอยากกินอาหารเวียดนาม”
“……………..…….” พี่คิวก็มองหน้าเต้ยพลางดึงแขนออกจากมือเต้ย แล้วยัดเงินห้าร้อยใส่มือก่อนจะจับไหล่เต้ยทั้งสองข้างให้หันกลับไปทางประตู
“มึงเห็นประตูมั้ยเต้ย มึงเดินออกไปนะแล้วไปเรียกแท็กซี่ บอกเค้าว่าจะไปหมอชิตแล้วมึงก็ขึ้นรถกรุงเทพ-หนองคายไปแดกแหนมเนืองให้หนำใจเลยนะ ไป๊”
“พี่คิวก็ไปกับเต้ยสิ ไปดูหลินปิงด้วย”
“หลินปิงพ่องอยู่หนองคาย” พี่คิวส่ายหน้า ก่อนจะกอดคอเต้ยเข้าฟูจิ สุดท้ายก็จบลงที่อาหารญี่ปุ่น เบื่อๆๆๆๆๆแต่ถ้าบ่นอีกคราวนี้พี่คิวมันคงลากเต้ยกลับบ้านแน่ๆระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟ ก็มีสาวๆกลุ่มนึงเดินเข้ามา น่ารักทั้งกลุ่มเลย และเหมือนเค้าจะรู้ตัวว่ามีคนมอง เลยหันมาแล้วยิ้มให้เต้ยด้วย
“เอ้า มอง มอง มึงไม่เดินไปขอปี้แม่งเลยล่ะ”
“เต้ยไม่เหมือนพี่คิวนะ ดูเสร็จแล้วต้องคลำด้วย” พี่คิวกำลังจะกลายร่าง ตาแดงๆเหมือนจะปล่อยแสงมาฆ่าเต้ย ทั้งที่โทรศัพท์พี่คิวร้องลั่นร้านว่ามีสายเข้าพี่คิวยังไม่รับเลย เอาแต่จ้องเต้ยอย่างเดียว
ที่บอกว่าผู้ชายเจ้าชู้ขี้หึงนี่จริงมากๆเลย พี่คิวมันเคยทำอะไรไว้ ก็กลัวว่าเต้ยจะทำ อย่างโทรศัพท์นี่พี่คิวก็เอาไปเช็คตลอด แต่พี่คิวไม่รู้หรอกว่าเต้ยก็แค่แกล้งมองให้พี่คิวหึงไปงั้นเอง ฮี่ฮี่ พี่คิวชี้หน้าเต้ยก่อนจะรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล…… เออ กูอยู่เซ็นลาดกำลังจะแดกข้าว……..อืมกับไอ้เต้ย…….. มาดูหนัง…..… หนังหน้าอย่างมึงมั้งแคระ เออๆมึงก็ลงเส้นไปก่อน เดี๋ยวเย็นๆกูไปหา…….… ว่าแต่มึงอยู่ส่วนไหนของแผนที่โลกวะ…….. อ๋ออยู่บ้านเหรอ กูก็นึกว่าอยู่ในกรงทอง หึหึ……. พ่อมึงแหละตาย เออ แค่นี้นะ”
“เฮียพีมเหรอพี่คิว”
“อืม วันนี้เต้ยจะไปซ้อมเต้นตอนไหน”
“ก็เวลาเดิม เย็นๆ ทำไมอ่ะ พี่คิวจะไม่ไปรอเต้ยหรอ”
“วันนี้คงไม่ได้อยู่รอเพราะพี่จะไปแก้งานกับไอ้พีม แต่จะไปส่ง แล้วเดี๋ยวจะมารับ”
“อ่าฮะ งั้นเอาหนมเค้กร้านพี่พีมมาฝากเต้ยด้วยนะ”
“อืม เดี๋ยวซื้อไปให้หม่าม๊าด้วย แลกกับของที่เอามาฝาก”
“พี่คิวนี่เป็นสุดยอดลูกเขยกตัญญูเลย น่ารัก”
“หึหึ ฟังดูหดหู๊หดหู่เนอะ มานั่งฝั่งนี้มา พี่ไม่มีที่วางแขน” เต้ยรีบย้ายมานั่งข้างๆพี่คิวตามคำสั่งเพื่อให้พี่คิวได้มีที่วางมแขนบนไหล่เต้ย และแลกกับการที่เต้ยไม่ต้องตักอาหารเอง ^^
กินข้าวดูหนังเสร็จพี่คิวก็เอากีต้าร์ไปเปลี่ยนสาย คงนึกขึ้นได้ว่าเอากีต้าร์ติดรถมาด้วย ปกติเต้ยก็เห็นพี่คิวเปลี่ยนสายเองนะ คราวนี้คงขี้เกียจทำละมั้ง
ระหว่างที่นั่งรอก็ไม่มีไรทำ พี่คิวมันนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ เต้ยก็เล่นโทรศัพท์ของตัวเอง กำลังอัพรูปที่ถ่ายคู่กันกับพี่คิวในห้องน้ำตอนที่ออกจากโรงหนัง ลงเฟสแล้วก็แท็กไปให้พี่คิวพร้อมกับข้อความว่า
“รักคนข้างหลัง^^”
เพราะเป็นรูปที่พี่คิวยืนซ้อนหลังเต้ย แล้วซบไหล่ทำเหมือนจะหอมแก้ม เพื่อนเต้ยมันเคยถามว่าทำไมเต้ยกล้าอัพรูปที่ถ่ายคู่พี่คิวลงเฟส ไม่กลัวคนอื่นรู้แล้วจะว่าเหรอ เต้ยไม่กลัวหรอกใครจะรู้จะว่ายังไงก็ช่าง ในเมื่อป๊ากับหม่าม๊าเต้ยยังไม่ว่าอะไร แล้วทำไมเต้ยต้องแคร์คนอื่น จริงป่ะ
แต่ที่น่าตกใจคือพี่คิวกับเต้ยมีแฟนคลับด้วยนะในเฟสบุ๊คอ่ะ เค้าเรียกว่าอะไรนะ สาววายเหรอ น่าจะใช่นะเต้ยก็ไม่แน่ใจ พี่ๆเค้าน่ารักดี ชอบมากรี๊ดในwallเต้ยฮ่าๆ แล้วก็มาอวยพร คอยให้กำลังใจ ถามไถ่ด้วย เต้ยเคยเล่าให้พี่คิวฟัง พี่คิวมันบอกว่า สาววายคืออะไร สิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ใหม่เหรอ ฮา
หลังจากที่เต้ยแชร์รูปไปได้ซักพักก็ได้ยินเสียงพี่คิวมันหัวเราะ เต้ยเลยยื่นหน้าไปดู เห็นพี่คิวกำลังเปิดเฟสบุ๊คพี่คิวยักคิ้วให้เต้ย และไม่ถึงนาทีก็มีเม้นตอบกลับมาว่า
“แรดนักนะมึง หึหึ”เต้ยเลยอัพอีกรูปเป็นรูปที่เต้ยแอบถ่ายพี่คิวตอนล้างมือพร้อมกับโพสข้อความติดไปว่า
“แฟนใครอ่ะ หล่อจังเลย จีบได้ป่ะคับ”พี่คิวหันมามองเต้ยแล้วหัวเราะ และก็มีเม้นกลับมา
“ไม่ได้ แฟนกูหวง”
“ว๊า มีแฟนแระ เด๋วนี้คนโสดมะค่อยมีเรย”
“มึงพิมพ์ภาษาเหี้ยไรมาเนี่ย ประเทศชาติจะวิบัติชิบหายเพราะแม่งใช้ภาษาไทยผิดๆเพี้ยนๆนี่แหละ”คราวนี้พี่คิวไม่เม้น แต่มันด่าเต้ยออกอากาศเลย พี่เจ้าของร้านที่นั่งเปลี่ยนสายกีต้าร์ถึงกับงง ฮี่ฮี่เต้ยก็เม้นต่อ
“ใจร้าย”
“ร้ายแล้วรักมั้ย”
“ร้ากกกกกกค้าบบบบบบบบ รักพี่คิวเท่าดาวพฤหัสเลย”
“ทำไมต้องดาวพฤหัสวะ”
“ก็มันใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะจักรวาลไง”
“ท่าทางจะอาการหนักว่ะ” เป็นเม้นจากเฮียภูมิ
“อย่าว่าแฟนกู แฟนกูไม่ค่อยเต็ม ฮ่าๆ”
“โป้งเฮียภูมิ โป้งพี่คิว ง้อเค้าๆ”
“กรี๊ดดดดดด น่ารักมากค่ะน้องเต้ย หล่อทั้งคู่เลย”เป็นเม้นจากพวกพี่ๆสาววาย ฮ่าๆ
“ขอบคุณคับ เขิลๆ”
“สงสารห้องน้ำ แหยะๆ”ไอ้แมทชั่วมันว่าเต้ย
“คนอวดผี”อันนี้เฮียปันมาเม้น
“ค_ย”ทั้งที่เต้ยเพิ่งอัพรูปลงแต่เม้นก็พุ่งเร็วมาก แต่ส่วนมากจะเป็นเม้นที่เฮียปันกับพี่คิวด่ากัน -_-
………………………………
“พี่คิวๆ พี่คิวค้าบบบ เราจะไปไหนกันต่อ” เต้ยจับมือพี่คิวแกว่งไปมาระหว่างเดินไปที่จอดรถ
“ไปส่งมึงซ้อมเต้นไง”
“แต่ยังไม่ถึงเวลานัดเลยนะ เต้ยไม่อยากไปรอ เต้ยอยากอยู่กับพี่คิว” พี่คิวหัวเราะก่อนจะกระชับมือเต้ยและสายกระเป๋ากีต้าร์ที่สะพายอยู่บนไหล่
“งั้นไปร้านพี่โอ้มั้ย”เต้ยยิ้มให้พี่คิว เพราะคำตอบพี่คิวโดนใจเต้ยสุดๆ
“ไปๆๆๆ ไปกินนมปั่นกับพี่ดินสอ” พี่คิวขยี้หัวเต้ยจนยุ่งก่อนจะเอากีต้าร์ไปไว้เบาะหลังแล้วเราก็ไปร้านพี่โอ้กัน
วันไหนที่เต้ยกับพี่คิวว่างๆและไม่รู้ว่าจะไปไหน ร้านพี่โอ้มักเป็นที่ที่เราเลือกเสมอ บางครั้งก็ไปนั่งแช่เป็นวันๆ บางทีพี่คิวก็เอางานมาวาดด้วย เต้ยก็คอยช่วยแต่พี่คิวชอบบอกว่าเต้ยเป็นตัวกวน T^T เต้ยน่ะรู้สึกดีทุกครั้งที่กลับมาที่นี่ ยิ่งได้มากับพี่คิวในฐานะคนรัก เต้ยก็โคตรมีความสุขเลยเพราะที่นี่คือที่แห่งความทรงจำของเรา
“อ้าว แขกประจำมาแล้ว น้องคิวน้องเต้ยโหวันนี้หล่อมาทั้งคู่เลย ไปไหนกันมาเนี่ย”
“หวัดดีครับพี่โบว์ พี่คิวพาเต้ยไปดูหนังมาพี่คิวกอดเต้ยในโรงหนังด้วย อิจฉามั้ย แล้วพี่โอ้ล่ะครับ”
“จ้า อิจฉาๆ อย่างคิวน่ะขอแค่ได้เดินผ่านพี่ก็ปลื้มแล้ว ถ้าได้กอดคงเพ้อเป็นปีๆ พี่โอ้ไปส่งแฟนค่ะ ปล่อยพี่ดูร้านคนเดียวเลยเนี่ย คงซักพักน่ะถึงจะกลับ”
“บ๊ะ บ๊ะ เอาสาวมาคั่วถึงร้านเลย แรงว่ะพี่เรา” พี่คิวแซวพี่ชายเค้าให้น้องสาวเค้าฟัง
“คนนี้เด็ดสะระตี่มากคิว พี่แทบเป็นลม ชีใส่กระโปรงสั้นมาก เสื้อนี่นะคว้านลงไปแทบเห็นจุก”
“ฮ่าๆๆจริงดิพี่โบว์ พี่โอ้นี่มีของดีไม่แบ่งน้องว่ะ”
“แบ่งไร”
“โอ๊ย เจ็บนะเต้ย มึงตีกูทำไมเนี่ย”ยังจะมาถามอีก ก็พี่คิวอ่ะจะไปขอแบ่งอะไรกับพี่โอ้ล่ะ
“ฮ่าฮ่า อย่าเพิ่งมาฆ่ากันในร้านพี่นะ เดี๋ยวลูกค้าพี่ตกใจ ไปนั่งกันได้แล้ว โต๊ะเดิมว่างเสมอจ๊ะหนุ่มๆ ไวท์ช็อคโกแลตเค้ก แล้วก็นมปั่นสองเหมือนเดิมใช่มะ”
“ครับ ของเต้ยราดน้ำผึ้งเยอะๆนะ”
“จ้า รอสักครู่นะคะ”
เต้ยแลบลิ้นใส่พี่คิวที่เอาแต่หัวเราะและเดินตามหลังเต้ยมานั่งโต๊ะติดกระจกตัวเดิม พี่คิวลูบหัวเต้ยก่อนจะนั่งลงตรงข้าม นั่นถือเป็นการง้อของพี่คิว และแค่นี้เต้ยก็หายแล้ว อิอิ
พี่คิวเอากีต้าร์ขึ้นมาดีดคงจะลองสายที่เพิ่งเปลี่ยนมาละมั้ง เวลาที่พี่คิวเล่นกีต้าร์ หรือเวลาที่กำลังจ้องวาดรูปนะ พี่คิวของเต้ยน่ะเท่สุดๆ มีเสน่ห์มากๆเลย
“พี่คิว พี่คิวว่าเรารักกันง่ายไปมั้ย แค่คุยผ่านโพสท์อิทก็รักกันแล้วอ่ะ” พี่คิวเงยหน้าจากกีต้าร์แล้วขมวดคิ้วใส่เต้ยที่นั่งเท้าคางรอคำตอบ
“มึงอยากได้ยากๆเหรอ ทำไมไม่บอกล่ะกูจะได้เขียนตารางธาตุกับสูตรฟิสิกส์ให้ด้วย”
“หื้อออ พี่คิวอ่ะไม่ใช่แบบนั้น เต้ยหมายความว่า เราไม่เคยเจอกัน ไม่ได้ไปเดทกัน แต่ทำไมเราผูกพันกันขนาดนั้น พี่คิวว่าบนโลกนี้จะมีความรักของคู่ไหนที่เกิดขึ้นแบบปาฏิหาริย์อย่างเราบ้างป่ะ”
“ปาฏิหาริย์เลยเหรอ หึหึ อืมมม…..ก็คงมีล่ะมั้ง ก็ความรักน่ะมีหลายแบบ ความมหัศจรรย์ของมันก็คือเราไม่รู้ว่ามันจะมาตอนไหน จะเกิดขึ้นแบบใด และกับใคร”
“เหมือนไกรทองกับชาละวัน พระอภัยมณีกับนางเงือกเนอะพี่คิวเนอะ”
“……….ฮ่าๆนี่คืออุปมาของน้องเต้ยใช่มั้ยครับ แล้วไกรทองมีเมียชื่อชาละวันด้วยเหรอวะ ฮ่าๆๆ” พี่คิวขำก๊ากเลย แล้วเต้ยพูดผิดตรงไหน เต้ยเคยอ่านพวกนิตยาสารอ่ะ ประสบการณ์ความรักที่ซึ้งๆ เรื่องที่ไม่น่าเชื่อแต่มันก็เกิดขึ้นจริง แล้วพระอภัยมณีตลกตรงไหน แต่เห็นพี่คิวขำเต้ยก็เลยขำตาม
“อะแฮ่ม นมปั่นกับเค้กได้แล้วค่า โห คิว เอากีต้าร์มาเล่นด้วยเหรอ”
“ครับ เพิ่งเปลี่ยนสายน่ะพี่โบว์”
“มิน่า สาวๆในร้านถึงได้มองมาทางโต๊ะนี้ น้องเต้ยระวังนะเดี๋ยวถูกฉกไป”
“ไม่ต้องห่วงครับ พี่คิวของเต้ยใครก็แตะไม่ได้”
“ฮ่าฮ่าๆเด็กของคิวนี่เด็ดจกว่าเด็กพี่โอ้อีก งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ ต้องการอะไรเพิ่มเรียกได้นะจ๊ะ”
“ครับพี่โบว์สุดสวย”พี่โบว์กลับไปที่เคาน์เตอร์เต้ยก็ชวนพี่คิวกินเค้กที่พี่คิวไม่ชอบ ฮี่ฮี่
“พี่คิวกินเค้กเร็ว เต้ยป้อน”
“ฮื่อ ไม่ชอบมันเลี่ยน”
“ฮื้อออ นะๆๆ เต้ยป้อนๆ อ้ามมม”
“มึงนี่นะ” ถึงจะบอกว่าไม่ชอบไม่กิน แต่เต้ยก็ทำให้พี่คิวกินได้ ฮ่าฮ่า ก็มันอร่อยนิเต้ยเลยอยากให้พี่คิวกินด้วยกัน
“เต้ย เหนื่อยมั้ยที่รักคนอย่างกู ที่ทำเพื่อกูมาตลอดมึงเหนื่อยรึเปล่า”อยู่ๆพี่คิวก็ถามอะไรแปลกๆ เต้ยคาบช้อนงงเลย
“เห๋?ไม่เหนื่อยนิ เหนื่อยทำไมอ่ะ ถึงพี่คิวจะดีกว่านี้หรือจะชั่ว จะเลว จะเหี้ยกว่านี้ แต่ถ้ายังเป็นพี่คิวเต้ยก็ยังรัก ฮ่าๆๆ ทำไมหน้าอย่างนั้น”
“กูจะพยายามคิดว่ามึงไม่ได้ด่ากูแล้วกันนะ”
“ฮ่าๆ พี่คิวอ่ะ โอ๋ๆๆๆ แล้วพี่คิวล่ะเหนื่อยมั้ยที่รักเต้ย ไม่เสียดายใช่มั้ยที่ไม่เลือกคนอื่นที่เค้าดีกว่าเต้ย” พี่คิวยิ้มขำๆและโน้มตัวมาดึงแก้มเต้ย
“ทำไมคิดแบบนั้น กูไม่เสียดายคนดีๆหรอก เพราะความรักดื้อๆซนๆอย่างมึงก็ดีที่สุดสำหรับกูแล้ว”
“^__^ความรักหล่อๆอย่างพี่คิวก็ดีที่สุดสำหรับเต้ยเหมือนกัน”พี่คิวหัวเราะและยกแก้วนมปั่นขึ้นไปดูด
“เต้ย ฟังเพลงมั้ย”
“ฟังๆ พี่คิวจะร้องให้เต้ยเหรอ”
“อืม หึหึ ไม่ต้องตั้งใจขนาดนั้นก็ได้กูไม่ได้จะติวข้อสอบให้มึงนะ”
พี่คิวเริ่มเกากีต้าร์และร้องเบาๆ เต้ยเห็นสาวๆโต๊ะข้างๆบิดๆเขินๆ ข่วนกันสนุกสนานเลย เสียงของพี่คิวนุ่มมากๆเลย เต้ยเอาหลอดคนๆนมปั่นแก้เขิน แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้หรอก เพราะแค่เงยหน้าสบตากับพี่คิว เต้ยก็สั่นแล้ว
http://www.4shared.com/embed/70805885/3612d60c
บนโลกนี้ มีคนเป็นล้านคน
ทุกคนมีเป็นล้านใจ ฉันก็ไม่ใช่ใคร ก็แค่คนหนึ่ง
โลกเราดูช่างกว้างใหญ่
ท้องฟ้าดูช่างกว้างไกล เธอแปลกใจบ้างไหม
มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ
มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป
การที่เรานั้นได้เพบกันที่บนโลกนี้
ก็ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร แต่หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี
ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้...
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ
คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด ที่ฉันเคยได้เจอ
ฉัน..ฮืมม...คือเรื่องมหัศจรรย์
วันที่ฉันนั้นได้บอกรักเธอ
เหมือนฉันนั้นได้เจอทุกสิ่ง เหมือนฉันได้พบความจริงในหัวใจ
ฉันจะยืนอยู่ข้างเธอ นับตั้งแต่บัดนี้ไป
และจะไม่ไปไหน
มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ
มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป
การที่เรานั้นได้พบกันที่บนโลกนี้
ก็ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร แต่หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี
ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้...
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน
คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ
คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด ที่ฉันเคยได้เจอ
ฉัน..ฮืมม...คือเรื่องมหัศจรรย์
เพลงที่พี่คิวร้องให้เต้ยเหมือนจะตอบคำถามเรื่องราวต่างๆระหว่างเราว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องมหัศจรรย์เต้ยไม่เคยเสียดายหรือเสียใจเลยนะที่ได้ทำเพื่อความรักของเต้ย สิ่งที่เต้ยได้ทำมาทั้งหมดเต้ยว่ามันคุ้มมากๆ เต้ยดีใจที่วันนั้นกล้าบอกรักพี่คิว ดีใจที่ได้ทำตามคำแนะนำของพวกเฮีย ^^
เต้ยอยากให้ทุกคนทำตามหัวใจแบบที่เต้ยทำ ไม่ต้องกลัวผิดหวัง ไม่ต้องแคร์ผลที่จะตามมา แค่บอกออกไปบอกไปเลย บอกคนที่คุณแอบชอบแอบรัก แค่ได้ทำตามหัวใจซักครั้งเหมือนที่ศาสดาสตีฟจ็อบของเต้ยบอกไว้ไงว่า
There is no reason not to follow your heart เต้ยเอาใจช่วยทุกคนนะครับ
“พี่คิวก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์ของเต้ยเหมือนกันนะ งั้นเรามาเล่นอะไรหนุกๆป่ะ”
“อะไร”ใบหน้าที่มีรอยยิ้มของพี่คิวเปลี่ยนเป็นความสงสัยไม่ไว้ใจขึ้นมาทันที ที่ได้ยินไอเดียดีๆของเต้ย
“นี่ไง เราจะไม่พูดกัน แต่จะเขียนโพสท์อิทคุยกันเวลามาร้านพี่โอ้ดีมั้ยครับพี่คิว”
“เพื่อ?”
“ก็เต้ยอยากรำลึกถึงวันเก่าๆของเราอ่ะ”
“แล้วถ้ากูไม่เล่นล่ะ”
“เต้ยก็จะไม่พอใจ แล้วจากนั้นเต้ยก็จะงอน แล้วเต้ยก็จะไม่พูดกับพี่คิว แล้ว…..”
“พอๆ เอาโพสท์อิทมา” เย้ๆ พี่คิวยอมเล่นกับเต้ยด้วย พี่คิววางกีต้าร์ แล้วก็ถอนหายใจซะดัง ฮ่าฮ่า ถึงพี่คิวจะชอบว่าเต้ยแต่พี่คิวก็ตามใจเต้ยอยู่ดี
“เริ่มเลยนะ นี่ๆเต้ยเตรียมโพสท์อิทมาด้วยสองสี สีฟ้าของเต้ย สีเขียวของพี่คิว”
“นี่มึงวางแผนมาล่วงหน้าใช่มั้ยเต้ย”
“ใครบอก เต้ยก็พกโพสท์อิทติดกระเป๋าตลอด เอานะ เริ่มนะ”
เต้ยเริ่มเขียนและแปะโพสท์อิทแผ่นแรกที่กระจกฝั่งพี่คิว พี่คิวถึงกับหลุดหัวเราะ แล้วหันมามาองหน้าเต้ยพลางส่ายหน้าเพราะคำว่า
“พี่คิวหล่อจัง:D”
“อยากได้อะไรอีกล่ะ”พี่คิวก็ตอบกลับมาและแปะไว้ที่หน้าผากเต้ยอ๊ากก เต้ยไม่ใช่ผีจีนนะ
“อยากได้พี่คิว”
“รออีกปีนึงนะ กูจะจัดเต็มให้เลย”
“ทำไมปีนึงอ่ะ ต้องสองปีสิ ไหนบอกว่ารอเรียนจบก่อนไง”
“ก็ถูกแล้วไง อีกปีเดียวกูก็จบแล้ว”
“อ้าววว ที่พูดว่าเรียนจบหมายถึงพี่คิวหรอ ขี้โกงอ่ะ ต้องให้เต้ยเรียนจบสิ”
“หึหึ ตอนที่กูบอกทำไมมึงไม่ถามให้ดีๆล่ะครับน้องเต้ย”เต้ยจ้องหน้าพี่คิวอยากตะโกนด่านัก แต่พี่คิวกลับชี้ใส่โพสท์อิทและทำท่ารูดซิบปาก ฮึ๋ย แต่…เต้ยก็ชอบนะ ฮ่าๆ
“ก็ดีเหมือนกัน พี่คิวจะได้กอดเต้ยเร็วๆ”พอเต้ยแปะแล้วพี่คิวอ่านเสร็จก็ถึงกับชะงัก แล้วจ้องหน้าเต้ยเขม็งเลย
“ทะลึ่งๆ กูไม่ใช่พระถังซัมจั๋งนะ ตบะกูแตกเป็น”
“ฮ่าฮ่า แต่ยังไงเต้ยก็ขอบคุณนะ ขอบคุณพี่คิวที่อดทนเพื่อเต้ย” คนที่เดินผ่านหน้าร้านหรือคนที่นั่งอยู่ในร้านถ้ามองเข้ามา อาจจะคิดว่าเราสองคนบ้าก็ได้ที่เขียนอะไรส่งไปมาแล้วก็ยิ้มก็หัวเราะให้กัน
โพสท์อิทแผ่นสุดท้ายที่เต้ยแปะไว้ข้างแก้วนมปั่นของพี่คิว เต้ยเขียนเป็นคำถามและเป็นตัวย่อแต่มันก็ทำให้พี่คิวยิ้ม และทำให้เต้ยมีความสุขที่เห็นพี่คิวตอบกลับมา
“ร ต ป ?”
“ร ม”
………………………..
- ขอโทษที่มาช้าคร๊า คิวเต้ยเล่นเอาตาลต้องพักจิบน้ำกับพารา ตอนแรกกะจะให้คิวเล่า แต่ตาลเข้าไม่ถึงความอินดี้ติสท์แตกของมัน เลยเอาน้องเต้ยมาเล่า แต่มันก็ไม่ต่างกันเลย ที่มาช้าเพราะว่ามันปั่นไม่ออก ฮา ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ เปิด word มาเพื่อนั่งจ้องตากันเล่นๆ พยายามอย่างที่สุดแล้วก็ได้เท่านี้ หวังว่าจะถูกใจแม่ยกคิวเต้ยนะจ๊ะ
- บ้านตาลน้ำไม่ท่วมนะคะ ใครมาแช่งว่าเค้าขนของ กร้ากกก ไม่ท่วมจ้าตาลหนีน้ำทัน ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วง แต่มหาลัยท่วมอ่ะ เลื่อนเปิดเทอม เลื่อนอัพนิยายสนองนโยบายรัฐ กรั่กๆ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ น้ำมาก็คิดซะว่าเดี๋ยวมันก็ไป สู้สู้ๆนะคะ อดใจรออีกซักนิด เดี๋ยวตอนหน้าหนุ่มๆจะไปช่วยกรอกทราย แต่ใครจะไปบ้าง ไปเขตไหนคงต้องรอติดตาม รักทุกคนเสมอ จุ๊บๆๆ
- และต้องขอบคุณคนอ่านทุกคนสำหรับการกดโหวตในเด็กดี การโหวตเซ็งเป็ดอวอร์ดในเล้าเป็ด ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะ
-
น่ำตาลขึ้นจอ...
-
+1 คะให้กับน้องเต้ย เพราะน้องแกเกรียนได้ใจจริงๆ :laugh:
เห็นน้องเต้ยเกรียนขนาดนี้แล้ว ชักจะสงสารอีพี่คิวขึ้นมานิดนึงอ่ะ (ปล.แค่นิดเดียวนะไม่มากมาย :z2:)
สุดท้ายนี้อยากบอกคนแต่งว่า. :pig4: :pig4: มากๆนะคะ
-
คู่นี้หวานกว่าที่คิดแฮะ
-
มดขึ้นแล้วพี่คิวกับน้องเต้ยยยยหวานเกิ๊นน
-
พี่คิวมีมุมน่ารักนะนี่ :-[ เต้ยก็รั่วได้ใจ
คู่ี้นี้ก็อยู่ด้วยกันได้เนอะ หวานอะ~ ร้องเพลงให้กันด้วย
พี่คิวน่ารักอะ รอให้เรียนจบถึงจะั... +1 +เป็ดค่ะ :กอด1:
-
เต้ยเกรียนอ่ะ 555 :laugh:
-
คู่นี้น่ารักมากเลย อยากมีบ้างอ่ะ อิอิ
-
คู่นี้ก็น่ารัก ><
เต้ยฮาไปและ
จะไปดูหลินปิลที่หนองคาย
ไปถึงคงได้ดูหรอกนะ 55555
-
ในที่สุด คิว-เต้ย ก็มาแล้วว
.
หิวนมปั่นขึ้นมาทันทีเลย
บ้านเต้ย บ้านคิว นี่น่ารักทั้งสองบ้านเลยย
ชักตื่นเต้น ตอนที่พีม ภูมิจะเปิดตัวซะแล้ว
-
ขอคิดเอาเองว่าที่ถามตอบกันอันท้ายนี่คงเป็น รักเต้ยปะ กับ รักมาก ใช่มั้ยคะ จริงๆคู่เต้ยคิวนี่เราชอบมากนะเพราะทั้งคู่ดูเป็นตัวของตัวเอง บอกไม่ถูกรู้แต่ว่าชอบมากกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่คิว พี่คิว พี่คิว ปากร้ายใจดีตลอด ส่วนเต้ยก็เหมือนเด็กซนๆ เป็นคู่ที่น่ารักมากๆค่ะ
ชอบตอนเขียนโพสท์อิท เฉพาะทางดี :laugh:
สองประโยคสุดท้ายทำเอายิ้มค้างไปสองวิ เพราะอยู่ๆก็รู้สึกซึ้งมากๆขึ้นมาทันที (ก็เค้าอินอ่ะ... เอิ่ม... แต่เป็นกรณีที่เค้าเดาตัวย่อไม่ผิดนะ :try2:)
-
ช.ม.
-
รักเต้ยป่ะ
รักมาก
:-[ :o8: :o8: :-[
ใช่ม่ะ อิอิ
เขินอ่ะ หวานซ่ะ
-
:L2: :L2: :L2: :o8: :-[
-
แว้กกกก อยากอ่านคู่นี้มานานนนน~
นั่งยิ้มค้างน้ำลายเยิ้ม หัวเราะกะหน้าจออยู่คนเดียวเหมือนคนบ้าเลยอ่าาา
น้องเต้ยกะพี่คิวน่าร๊ากมว๊ากกกก :m3:
แอบสำลักตรงไกรทองกับชาละวัน 5555555555555 คิดได้อะน้องเต้ยยยยยย~
ว่างเว้นจากภูมิพีมเมื่อไหร่เอาคู่นี้มาอีกน้าาาาา มันรักกันรั่วๆไม่ค่อยเต็มดีอะค่ะ 5555555
จุ๊ฟๆ เอาไปทั้งบวกทั้งเป็ดเรยยยยย :กอด1:
ปล. ได้บวกที่ 555 พอดีเลยอ้ะ :laugh:
-
รักเต้ยป่ะ
รักมาก
รึป่าว เดาอ่ะ แต่กลิ้งลงหลุมไม่ถูกเลย ช๊อคน้ำตาล น้ำลายฟูมปากไปแล้ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด คิวเต้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
รักเต้ยป๊ะ..?
รักมากกกก
อร๊ายยยยย สองคนนี้เค้าแพ้ทางกันดีจริงๆ
รักแบบเปิดเผย ไม่แคร์สื่อ พี่ๆสาววายก็รักตายเลยค่า
ปล. แอบโหวตไปหลายจึ๊กเหมือนกัน ต้องได้ซักรางวัลแน่นอนอ่ะ่ค่ะ o13
-
เมื่อไหร่เต้ยจะเสร็จ
-
น่ารัก ๆ รักใส ๆ
เต้ยจะน่ารักไปไหนนน
-
น้ำยังไม่ท่วมค่า
แต่น้ำตาลท่วมใจเลย อิอิ
รักคนแต่งตอนนี้จับ มาให้กอดทีนึง
-
ใคร!!!!!!!!!!!!!!!!!
ใครก็ได้ช่วยแอดมินโรงบาลให้ me ที!!!!!
นํ้าตาลในเลือดพุ่งสูงปริ๊ดแล้วค่า~ [+ กรามค้างไปด้วยจะดี (หุบยิ้มไม่ได้)]
สมกับที่รอจริงๆๆๆ :man1: :pig4:
-
คู่นี้น่ารักเกินไปแล้วว
เขิลล >//////////////<
-
กรี๊ดดดดด มาต่อแล้วววววววว
น้องเต้ยน่าร๊ากกกกก แสบ ซื่อ ดื้อ ซน :z2:
อยากเห็นพี่คิวพูดเพราะๆ กับน้องเต้ยบ่อยๆ จังเลย..
-
น้องเต้ยน่ารักเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนน ชอบคู่นี้มากๆอะ ถึงพี่คิวจะชอบบ่นเต้ยแต่จริงๆก็รักเต้ยมาก :o8:
น้องนมปั่นของพี่ ร.ต.น. :-[
เป็นกำลังใจให้คุณตาลนะคะ ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ :กอด1:
-
อ่านมวลรวม (เหมือนมวลน้ำขนาดใหญ่เข้า กทม. 5555)
เวลาอ่านตอนปกติ คู่นี้โหดมันส์ฮามาก แต่มาตอน Special :L1:
หวานนะยะพี่คิว น้องเต้ยมันน่ารักอยู่ละ อาจจะหวานกว่าคู่ภูมิพีมนะเนี่ย
รอตอนหน้าค่ะ ไปกรอกทรายกันที่ไหนเอ่ย :กอด1:
-
จะหวานกันไปไหน คู่นี้น่ารักสุด ๆ ไปเลย น่ารักแบบกวน ๆ คู่พีมกับภูมิถ้าตอนหน้าไม่มา จะเผลอใจไปหลงน้องเต้ยกับพี่คิวแหละนะ
-
มดขึ้นแล้วครับบบบบบ
:L1: :L1:
-
คู่นี้ก็มีมุมน่ารักๆกะเค้าเหมือนกันแฮะ
อ่านแล้วเขิล :-[
-
ชอบน้องเต้ยมีแต่พี่คิวทุกลมหายใจ
ชอบพี่คิวตรงไม่ว่าจะรำคาญยังไงก็รักอ่ะ...^^
-
ชอบๆๆ ตอนโพสตอนเม้นท์เฟซบุ๊ค ฮามากกกกกก
โพสอิทโน้ตก็น่ารักกกก นึกภาพตามแล้วได้บรรยากาศหวานๆ ดูอบอุ่น
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า :pig4:
-
เวลาอ่านตอนก่อนๆ จะเห็นเต้ยเป็นพวกเด็กไฮเปอร์ อยู่นิ่งไม่ได้จริงๆ นึกถึงเฮียคิวที่ต้องดูแลเด็กไฮเปอร์ น่าเวียนหัวแทน
แต่พอสองคนเค้าอยู่กันเอง ดูน่ารักน่าชังจังค่ะ คนที่รักกันแล้วหามุกปล่อยใส่กัน คงได้หัวเราะกันทั้งวัน
-
น่ารักมากกกก เกรียนๆซนๆแบบเต้ยนี่หาได้ที่ไหนอีกเนี่ย เค้าอยากได้ จาเอาๆ o9 ฮ่าๆ
-
เบาหวานระบประทานแล้วค่าา า า :m1: :m1:
กรี๊ดด ดดดด มีความสุขจัง (เหม่อลอย)
-
น้องนมปั่น กับ พี่ดินสอ กวนๆๆน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆคะ ^^
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่นึกว่าจะหวานกันได้ขนาดนี้
:กอด1:
-
อ๊ากก น่ารักไปแล้ว น้องเต้ย พี่คิว เขินเลยตอนนี้ 555
-
อ๊ากกกกกก คู่นี้ก็หวานอย่างเหลือเชื่อ
สุดยอดดดด เขินมากมายเลย
แต่เต้นนี่ฮาไปแล้ว 555 ดูหลิงปิงที่หนองคาย
คิดได้งัยเนี่ยยยยยยย
-
น ร ม
-
:L2: :L2:น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
กรี๊ดน่ารักมากกกกกกกกกกกกกอ่ะ!!
ชอบตรง 'ร ต ป'
แล้วแบบตอบ 'ร ม' โอ้ยเขิน 55555555555555555555
ปล. รอพี่เบียร์กับน้องโตเกียว งิ๊ดๆ :3
-
เขินกับโพสต์อิท2แผ่นสุดท้ายมาก :-[
"ร ต ป?"
"ร ม"
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
-
คู่นี้น่ารักมาก
-
โอ๊ยยยย น้องเต้ยน่ารักมากก พี่คิวววก็น่ารักก
โอ๊ยไม่ไหวจะหวานนนน ให้ตายเถอะ o13 o13
-
พี่คิวกับน้องเต้ยน่าร๊ากกกกกกกก >/////////< เต้ยเป็นเด้กพืิ้นฐานไฮเปอร์ อารมณ์ดีและบ้ามาก
คนที่อยุ่กับเต้ยได้ต้องเป็นคนที่จิตแข็งมาก ไม่งั้นก็จะเป็นประสาทแดกไม่ก็เป็นบ้าได้ง่ายๆเลยอ่ะ
อ่านไปก็นั่งหัวเราะไป ฉากครอบครัวก็น่ารักมากกก ฉากพี่คิวกับน้องเต้ยยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่
เป็นโมเม้นท์อบอุ่น น่ารัก จริงใจ มากๆ ยิ่งช็อตตอนอัพรูปลงเฟซบุ๊ค อร๊ายยยยยยย!!!
นี่ชั้นเป็นสิ่งมีชีวิตสายพันธ์ใหม่ใช่ไหมเนี๊ย 555 บัญญัติโดยอีคิว กร๊ากกกกกก!!
ทุกวันนี้ที่ทำอยู่นี่คือบ้าสินะ แหมเจอน่ารักแบบพี่คิวกับน้องเต้ยไม่กรี๊ดยังไงจะไหวละ อิอิ
เป็นนิยายคอมเมดี้ที่กลับมาอ่านกี่ทีก็มีรอยยิ้ม กดสุ่มตอนยังหัวเราะได้เ้ลยอ่ะ 5555555
บวกหนึ่งในเล้า แต่บวกอีกเป้นร้อยอยู่ในใจนะ คึคึ!
-
:o8: :o8: :o8:
เอร๊ยยยยยยยยยยยย อ่านแล้วเขินมากๆๆๆๆๆๆๆๆ :m3: :m3: :m3:
ข้าพเจ้าอยากได้น้องเต้ยมาไว้ครอบครอง :z2: :z2:
-
"ถึงพี่คิวจะดีกว่านี้หรือจะชั่ว จะเลว จะเหี้ยกว่านี้ แต่ถ้ายังเป็นพี่คิวเต้ยก็ยังรัก"
ช่างเป็นคำบอกรักที่แนวได้ใจจริงๆ (ถึงจะเป็นการแอบด่าเล็กน้อย) :laugh:
-
น่ารักมาก :m1:
-
หวานๆ ไม่น่าเชื่อเห็นคิวโหด แต่ดูตามใจเต้ยสะน่ารัก
ร ม :-[
-
น้องเต้ยพี่คิวหวานแบบซ่าๆจริงๆ
ชอบครอบครัวพี่คิวและน้องเต้ย เข้าใจลูกดีจัง งานนี้ทั้งลูกเขยและลูกสะใภ้ก็แฮปปี้เลย
-
ร ม :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
เด็กเอาแต่ใจ. กับคนเจ้าชู้ปากหมา. เป็นรักมึนๆที่ไม่รู้มันรักกันได้ยังไง. แต่ก็เป็นส่วนผสมที่ลงตัวนะเวลาที่มีตัวเชื่อมเป็นความรักอ่ะ
ว่าแต่ที่คิวตอบไปนี่. มันคือ. รักมาก. รักมึง. หรือว่ารักมั้ง. กันนะ
-
รักคิว
รักเต้ย
รักคนแต่งด้วยนะจ๊ะ
:จุ๊บๆ:
-
น้องเต้ยน่ารักน่าหยิกมาก
เด็กอะไรอารณณ์ดีได้ตลอดเวลา ชอบๆๆๆ
คิวก็มีมุมหวานกะเค้าแบบนี้ด้วยเนอะ
เหมาะกันดีนะ :กอด1:
-
อยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง คู่นี้ที่รอคอย :mc4: :mc4: น่ารักมากกกกกกกก คิวแทนตัวว่าพี่ ฟังดูอบอุ่นมาก :กอด1:
แอบรอพี่คิวเรียนจบนะ :z1:
-
เหมือนพี่คิวมันจะโหด ๆ แต่ก็ตามใจเต้ยทุกอย่าง
พออยู่กับเต้ยแล้วทำให้เห็นมุมอบอุ่นของพี่คิว
-
อร๊ายยย หวานจนจะเป็นลม
รักมาก .. หูยย เน่าได้อีกอะพี่คิวว ฮ่าๆ
แต่น่ารักวะ น่ารักมากๆ
ชอบบ +1 ให้น้าาา
-
น่าร้ากกกก
หวานก็เป็นนิพี่คิว
-
:m31:
อิจฉา อะไรจะหวานกันได้ขนาดนี้ หวานจนน้ำตาลยังอายเลย :-[
-
ในที่สุดน้องนมปั่นกับพี่ดินสอที่เรารอคอยก็มา
เหมือนจะเข้าใจเรื่องที่บอกว่าปั่นไม่ออก เพราะอ่านแล้ว อืม ให้น้องเต้ยเป็นคนเล่าคงดีกว่าพี่คิวเล่า
อ่านแล้วเหมือนน้องเต้ยโตขึ้นจากตอนที่เป็นน้องนมปั่นของพี่ดินสอ แต่ก็น่ารัก ชอบมาก ขอบคุณที่มาอัพตอนนี้นะคะ
ขอคอมเม้นเล็กน้อยความจริงก็ชอบทั้งตอน แต่ขอเน้นๆบางจุด
“พี่คิวจะนอน เต้ยอย่ากวนนะ” <<<พูดเพราะอ่ะ เป็นเราจะนอนนิ่งให้พี่คิวกอด ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
พี่คิวเอารูปไปแต่งแล้วเขียนใต้รูปว่า แฟนกู แถมเอาไปใส่desktop ด้วย น่าปลื้มจังเลยเนอะน้องเต้ย น่ารักอ่ะ
มานั่งฝั่งนี้มา พี่ไม่มีที่วางแขน<<<<< ทำไมอ่านแล้วเขิน น่าร้ากกกกอ่ะ
ใจร้าย”
“ร้ายแล้วรักมั้ย”
โอยยยย :impress3:
ชอบตอนอยู่ร้านพี่โอ้จัง มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่คนสองคนมาพบกัน
ต่างคนต่างถามว่าเหนื่อยมั้ยที่เต้ยเป็นแบบนี้ พี่คิวเป็นแบบนี้ น่ารักเท่าดาวพฤหัสจริงๆ >< :กอด1:
“ร ต ป ?”
“ร ม”
:o8: :-[ :impress2:
แอร๊ยยยย แก้มจะแตก ยิ้ม ปลื้ม ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอบคุณมากมายสำหรับคิวเต้ยตอนพิเศษ ไม่ได้เม้นไรมากมาย แต่ชอบมากมายชิงๆนะ (ไม่ใช่น้องเต้ยของพี่คิว วิบัติได้ อิอิ)
พี่คิวของน้องเต้ย ถึงจะปากหมา แต่น่ารักสุดๆไปเลยเนาะ
น้องเต้ยดื้อๆซนๆแต่เป็นแบบนี้นี่แหละที่พี่คิวต้องการ
น่าร้าก ชอบบบบบ มีความสุขมากมาย
บ้านใครน้ำท่วมขอให้น้ำลดไวไว บ้านใครยังไม่ท่วมก็โชคดีและระมัดระวังกันไปนะฮ๊าฟฟฟ
อั๊ยยะ ใครจะไปตักทราย รอติดตาม
ปล.บวกสองเป็ดเพราะมีสองโพสต์ คิคิ
-
ก็คิดไว้บ้างแล้วว่าคู่นี้มันต้องหวานสุดๆ
แต่นี่มันหวานมากเลยนะ 555 555
น้องเต้ยน่ารักกกกกก :m1: แต่ว่าอยากได้พี่คิว แฮ่!
ปล.น้องตาลคนสวยมานั่งจ้องตากับเค้าแทนมั้ยค้ะ :o8:
-
น้องเต้ยเล่าได้น่ารักมาก
ที่หนึ่งในใจซาเหมอ น้องเต้ยยยยยของพี่ :-[
-
:impress2: :man1:
ชอบคู่นี้มว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักที่สุด อิพี่คิวเหมือนจะโหด แต่ก็ยอมลงให้แฟนทุกที อิอิ
ส่วนเต้ยจะน่ารักน่าฟัดไปไหน (แต่บางทีก็ปวดหัวแทนคิว ฮ่า เต้ยมันเกรียน คิดไม่เหมือนใคร)
เอาแต่ใจก็ที่หนึ่ง แต่ยังไงก็เป็นเด็กที่ซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเองดี
ยิ่งดูิอิมเมจน้องด้วยแล้ว ปลื้ม ชอบเป็นทุนเดิม อิอิ
ไม่น่าเชื่ออิพี่คิวจะอดใจได้ ชิงสุกก่อนห่ามแบบ ภูมพีม แทนฟ่าง ก็ได้นะพี่คิว กร๊ากกกกก
คนอ่านไม่ถือ :z1:
-
พี่คิวน้องเต้ยจ๋า :กอด1:
หวานไปทั้งจออ่าา :-[
ไม่ไหวแล้ววว ครุคริ
รักแก๊งค์นี้มากๆ
:impress2: :impress2:
-
ยิ้มจนหน้ายืด :o8:
-
:-[ รักอ่าาาาาาา
-
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
กว่าจะอ่านตอนพิเศษนี้จบ
ปวดหัวไปกับเต้ยซะหลายนาที กร๊าก!!
แต่ก็น่ารักอ่ะ น่ารักที่สุด
ชอบผู้ชายแบบพี่คิว คำพูดอาจจะดูแรงๆ
แต่การกระทำคือรักหมดใจ :o8:
*จับน้องเต้ยมาฟัด* จะสิงเด็กคนนี้ๆ ฮ่าๆ
ขอบคุณนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
เขิน :-[
-
555+
สองคนนี้ก็มีมุมหวานนะเนี่ย ^^
ถึงจะหวานแบบเกรียนๆไปหน่อยก็เหอะ
ปล.เค้าช่วยโหวตไม่ได้อะ(เค้ามาสมัครช้าไปอะ)ขอโทษด้วยนะค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะค่ะ ^^V
-
ร ต ป >> ร ม
ไม่ไหวเว๊ยเฮ้ย....คือว่าหวานมาก
จะขำจะฮา ก็สู้ อิสองตัวย่อนี้ไม่ได้เลยอ่ะ อ๊ายยยยยยยยยยยยย อยากมีคัยมาทำแบบนี้ให้มั่งจัง
-
หวาน น่ารัก ที่สุดคู่นี้ กวน กัน ตลอด ชอบบบบบ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แต่เสียอย่างเดียว ยังไม่ได้กันนี่สิ อิอิอิ
-
ไม่น่าเชื่อ ว่าน้องรั่วอย่างเต้ยกับพี่คิวจะหวานซะขนาดนี้
คู่นี้หวานจริงไรจริง น้องนมปั่นกะพี่ดินสอ
ขนาดสองคนยังหวานขนาดนี้ คู่คุณชาย จะหวานขนาดไหนเนี่ย
รอตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ จุ๊บๆ :กอด1:
-
จะว่าคู่นี้มันหวานก็ใช่ แต่ความฮามีมากกว่า
โคตรฮาเลยค่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วขำก๊าก
แต่น่ารักจริงๆเหอะคู่นี้ อิน้องเต้ยน่ารักเวอร์ อิพี่คิวก็ฮาสะท้านไม่บันยะบันยัง เหมาะกันเหลือเกินสองคนนี้
เต้ยลูกประเสริฐ ดึงแก้มพ่อตัวเอง บ้านนี้สนิทสนมกันดีนะ แนวกันทั้งบ้าน ชอบจัง
ชอบคิวคุยโทรศัพท์กับพีมอ่ะค่ะ อย่างฮา กัดกันเข้าไปเพื่อนรัก
เห็นคิวพูดเพราะแล้วรู้สึกแปลกๆ เหมือนจะไม่ใช่ แต่ก็ปลื้มมาก ชาตินึงจะพูดเพราะกับเค้าซะที
อ่านแล้วรักคู่นี้มากขึ้นเลยค่ะ แต่ยังคิดถึงภูมิพีมอยู่นะคะ ถึง(ภูมิ)จะโผล่มานิ๊ดดดเดียวแต่ก็แทบกรี๊ดเลยค่ะ ฮา.....
อยากอ่านหนุ่มๆกรอกทรายแล้วค่า><
-
แทน+ฟ่าง :m15: :m15:
-
เต้ยคับ..เลี้ยงพี่คิวด้วยอะไรเอ่ย? อยู่กับเต้ยแล้วคิวมันเชื่องมากอ่ะ!!!!!
ป.ล. ปันขาาาาาาาาา.. " ร น "
:กอด1: กอดคุณตาล :กอด1:
-
น่ารักมากอ่ะน้องเต้ยกะพี่คิว คริคริ
-
น่าร้ากกกกอ่ะ คู่นี้ ชอบที่บ้า่นน้องเต้ยด้วย อยากเห็นสองบ้านอยู่ด้วยกันจะมันส์แค่ไหน อิอิ
-
หวานอีกคู่ คู่นี้มันแบบน่ารักดีอ่ะ ไม่รู้สิ มันมีความผูกพันอยู่ในความสัมพันอ่ะ
ดูน่าเอ็นดูมากๆ แต่ก็ดูรักกันมากๆอีกด้วย อิจฉาๆๆ
-
น ร ม
:impress2:
-
คู่นี้น่ารักเกินคาด
+1
-
เค้ารู้สึกว่ามันหลายอารมณ์ :-[ :-[
-
เต้ยอ้อนขนาดนี้พี่คิวไม่หลงไม่รู้จะว่าไงอ่ะ55555555555
-
น่ามากซึงด้วย
น้องเต้ยน่ารัก ชอบตอนที่คิวบอกว่าสาววายคือสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ใหม่ อ่านแล้วหยุดจึ้ก.. มันฮามาก
-
รอตอนหน้าโลดดดดด
หนุ่มๆ ไปกรอกกระสอบทรายช่วยชาติ อิอิ
-
คู่พี่คิวกะน้องเต้ยนี่ก็แอบมีมุมน่ารักๆ หวานๆกะเค้าด้วย น่ารักมากๆเลย อ่านเรื่องนี้แล้วปวดแก้มทุกที อ่านไปก็ทั้งฮาและเขิลแทนหนุ่มๆจริงๆ ยิ้มจนแก้มจะแตก
-
กี๊ดดดดดดดด >____________<
หวานกันไปป่ะะะ ?!!
จะตาย ย ย 'พี่คิวจะได้กอดเต้ยเร็วๆ'
กี๊สสส น้องเต้ยค่ะ ถ้าหนูจะพร้อมเสียตัวขนาดนี้ ><!!!
ถ้าเค้าเป็นพี่คิว เค้าพุ่งหลาวแล้ว ฮ่า ๆๆ ~
ตอนสุดท้าย
ร ต ป ,, ร ม
ไม่อยากจะคิดว่า เป็น 'รักเต้ยป่ะ ? กับ รักมาก' เลยอ่ะ
กลัวเสีย ยเซล์ ฟฟฟ ~ ฮ่าๆ ๆ :3123:
-
เฮ้ยยยย คิว
นายเข้มแข็งไว้ เราเอาใจช่วย
ไม่ต้องปีนหลุมรักนี่หรอก
เดี๋ยวเราส่งข้าวส่งน้ำให้
พร้อมตะโกนบอกอีกคน "จัดการเลยเต้ย!"
อ้าวไอ้นี่
ช่วยไม่ได้ เรื่องนี่+คู่นี้มันน่ารักขนาดว๊อย 555
-
อ่านคู่นี้ มันมีหลากหลายอารมณ์ เปลี่ยนได้รวดเร็ว ฉับพลัน :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. ยินดีที่รอดพ้นจากมหาอุทกภัย พร้อมเป็นกำลังใจให้คนไทยทุกคนที่ประสพชะตากรรม :กอด1:
-
น่ารักมาก
-
คู่นี้ น่ารักกกก มากเลย :กอด1: :กอด1:
น่ารักกว่าที่คิดไว้เยอะะะ
น้องเต้ยน่ารัก ซนได้ตลอดเว พี่คิวดูเหมือนจะโหดแต่ก็ตามใจ :กอด1:
ชอบมากๆๆๆๆเลย
-
อ่านเรื่องนี้จบถึงตอนปัจจุบันภายใน 1 อาทิตย์ พร้อมกับการทำภาระกิจต่างๆ ขอบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วรักในความสัมพันธ์ และมิตรภาพของทุกคนในนี้ ทุกคนน่ารักในแบบรั่วๆ กวนๆ แถมมุกแต่ละมุกทำเอาเราฮากระจาย
คุณทะเลหัวใจ แต่งเก่งมากๆเลยคะ รายละเอียดทุกอย่างเปะ ทำเอาเราอินไปกับทุกเหตุการณ์เลย
ชอบที่สุด คงเป็นความหวานของบรรดาคู่รักที่เค้ามีให้แก่กัน ผสมไปกับความฮาที่เอามาละลายน้ำตาลในแบบพอดี
จะรออ่านตอนต่อไปเรื่อยๆนะีคะ ขอบคุณค้า
-
น่ารักเหมือนกันนะคู่นี้ ปกติเห็นแต่กัดกันตลอด หวานใส่กันก็ได้
-
"ร ม" เหมือนกัลลจ้าาาา
โอ้ยย เขิลล คู่นี้นี่บทจะหวาน ก็หวานมากมายย ฮุฮุ :-[ :-[
-
รักมั้ง หรือ รักมาก อ่ะน้องเต้ย
น่าร๊าก ก ก อ่ะ
คิคิ
พี่คิวแพ้ทางน้องตลอดอ่ะ
ตามใจน้องตลอด ด ด ด
>//<
-
คิวเต้ยหวานมากก
กวนทีนได้อีก 5555
ชอบเต้ยอ่ะ ฮาโคตร
-
น่ารัก
พี่คิวน่ารัก
-
คิวเต้ยน่าร๊ากกกกกกกกก
รักพี่คิว ฮ่าๆ
รออ่านตอนต่อไปค่า
-
+1 ให้กับความหวานของคิวและเต้ยจริงๆค่ะ โฮกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปยิ้มไป ปวดแก้มแล้วนะ คิวโรแมนติกจัง อยากได้แบบนี้สักคนจริงๆค่ะ
-
สเปของพี่คิวน้องเต้ยที่รัก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: คุณตาลหน่อย
น้องเต้ยน่ารักมาก ยิ่งอ่านยิ่งหลง
อยากได้แบบนี้มาเก็บไว้ตามใจซักคน(แต่กลัวตรีนพี่คิวมาก)
โพสอิทรีเทิร์น ณ ตอนนี้พูดได้อยางเดียวว่าน่ารัก
เวลาพี่คิวเรียกว่าน้องเต้ยมันดูขัดกันมาก กูมึงนี่โคตรจะธรรมชาติเลยอ่ะ
หึหึ
หลงๆๆๆๆ
หลงหัวปักหัวปำละ(และกำลังอดใจรอให้อีกหนึ่งปีผ่านไป :-[)
-
พี่คิวกับน้องเต้ย น่ารักอ่ะ :-[
คู่นี้หลายอารมณ์จริงๆ หวานนน
-
คิวเต้ย โคตรน่ารัก แม้นึกว่าพี่ตาลลอยไปกับน้ำสะแล้ว
มารอภูมิ พีมนะค่ะ
-
น่ารักที่สุดเลย ความรักของคู่นี้ไม่ธรรมดามีอะไรๆให้ติดตามดีจัง
ร ต ค
-
น้องเต้ยงุ้งงิ้งๆ น่าร้ากกกกกกก
ร ม โอย เขิลลลลลลลล์ :o8:
-
คือแบบว่า ร ม ม ก ค่ะ
-
หวานกันจริงๆเลยคู่นี้
แถมผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้และเข้าใจ
^ ^
-
น่ารักกกกกกกกกกกก มากกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักมากกก ไม่ไหวจะทน คู่นี้เค้าไม่หวาน แต่น้ำตาลสูง
ถึงคิวไม่พูดแต่ก็รู้ว่ารักเต้ยมากแค่ไหน ดูได้จาก "ร ม"
ทั้งคู่โชคดีนะที่พ่อแม่เข้าใจ แล้วก็ดีใจแทนเต้ยที่พี่ริวรอได้
+1ให้คุณตาล โทษฐานลงเรื่องน่ารักให้อ่าน ขอบคุณมากค่ะ :L2:
-
:m20: น้องเต้ยกับ มุขไกรทอง - ชาละวัน ชอบวิธีเขียนโพสอิทแบบนี้อ่ะ น่ารักดี
อีกปีเดียวพี่คิวจะกินน้องเต้ยทั้งตัวแล้ว :o8:
-
คิวเต้ยเขาหวานกันแบบนี้นี่เอง :-[
โดยเฉพาะ ร ต ป ? กับ ร ม ....................คิดได้ :m3:
ดื้อๆ ซนๆ แบบนี้สินะคะที่พี่คิวคู่ควร o13
อยากอ่านอีกจังเลย ชอบมากมายค่ะ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ คู่คิวเต้ย ที่รอคอยมานานแสนนานนะคะ :กอด1:
ตอนหน้าหนุ่มๆ ไปเป็นจิตอาสากันหรอคะ จะรอติดตามค่ะ เป็นกำลังใจให้
-
อิเต้ย
แรด!
-
คน อวด ผี !!!!!!!!!!!!!
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul3: :jul3: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh:
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เฮียปัน ฮาาาาา
-
ทำไมคนชื่อคิวน่ารักแบบนี้ว้าาาาาาาาา
-
น่ารักจริงๆคู่นี้ อิจฉา^^
-
พี่คิวน่ารักมาก ตามใจเต้ยสุดๆ
-
น้องเต้ยน่ารัก >///<
พี่คิวมีมุมนี้ด้วยไม่น่าเชื่อเลย
-
พี่คิว กะ น้องเต้ย น่ารักอ่ะ :o8: :o8:
-
ฮิ๊ววววววว
พี่คิวหวานอ่ะ
คนอ่านก็เขินเป็นนะ
:-[
-
เย่ ได้อ่านแล้ว ยาวจุใจ น้่องเต้ยน่ารักมากเลยอะ พี่คิวด้วย ปากหมาแต่น่ารัก คือ concept ของพี่คิว :กอด1: :m20:
-
นมกับเค้กที่สั่งมา เจอสองคนนนี้เข้าไป หวานไม่ออก!! >////<
คู่นี้โหมดหวานๆทำเอาขนลุกเลย น่ารักมากๆค่ะ อ่านไปยิ้มไปตลอดทั้งตอน
-
คนอย่างพี่คิว หวานเป็นซะด้วย หวานกับน้องเต้ยแค่คนเดียวอีก อิจฉาเต้ยยยย
-
มันโดนตรงคำถามสุดท้ายของเต้ยเนี่ยแหละ
คำตอบพี่คิวโดนใจอะ กรี๊ดเลย
ว่าแต่ พี่คิวกะน้องเต้ยยังไม่ได้ซัมติงรองกันเลยเหรอเนี่ย พี่คิวสวดยอดดดดดดดดดดดดดด
-
อ่านแล้วผมแทบบ้า เขินเกินไปละ :o8:
-
ชอบอ่ะ พี่ตาลเข้าถึงคาเร็กเตอร์ของแต่ละคนได้แบบจริงจังมาก คราวนี้ให้เต้ยเล่าก็นะ... สมกับเป็นเต้ยจริงๆ อ่านไปขำแทบตกเก้าอี้ พอบวกกับสิ่งที่อีพี่คิวทำแต่ละอย่างนี่สิด้วยกร๊ากกกกเลย ชอบเวลาพี่คิวพูดมึงกูกับเต้ย แล้วเลือกที่จะพูดเพราะๆเวลาต้องการจะขออะไรซึ่งสำคัญมาก (เช่นขอนอน :laugh:) คู่นี้เค้าติสจริงไรจริง ฮ่ะๆ สังเกตว่าเป็นคู่เดียวที่จับเด็ก ศิลกำ กับ ศิลกำ มาคู่กัน โอ้โหเฮ้ย ความติสมันงอกได้จริงๆนะขอบอก :laugh: (ล้นทั้งคู่ น่ารักๆฝุดๆๆๆๆ)
-
คู่นี้น่ารักอ่ะ ชอบบบบบบ คิว -เต้ย :man1: :กอด1:
แต่ก็ลุ่นคู่คุณชายกับน้องโตเกียวด้วย อิอิ
จะรอตอนต่อไปน่ะค่ะ สู้ๆๆ :ped149: :ped149: :yeb: :yeb:
:write-a-letter:
:write-a-letter:
-
พี่คิวเท่ห์~~~คอด^^
-
ติส +อินดี้ +แนว +เกรียน = คิว + เต้ย
:-[ :-[
-
หวานกันจริงๆเลย คู่นี้
ชอบอ่ะ ชอบพี่ คิว กับ เต้ย มากๆๆ
ปล. คราวหลังเค้กกับนมปั่นไม่ต้องใส่น้ำตาลนะคะ 555+
-
จะน่ารักไปไหนหนอคู่นี้ อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ตอนที่ 41 มันซึ้งกินใจมากๆค่ะ
:m15: :sad11:
-
เป็นตัวย่อที่ อ่านแล้วแปลออกเลยอ่ะ
รักน้องเต้ย(ของพี่คิว)
-
จีบยาก ๆ ต้องตารางธาตุกับสูตรฟิสิกส์ แหม่ คิดได้นะ
-
กดเป็ดให้น้องเต้ย..อยากเอากลับมาเลี้ยงที่บ้านจัง
ปันปันยังคงความล้นนน เหมือนเดิม
ปิดท้ายด้วยพี่คิว.. ร ม อิอิ
-
พี่คิวน้องเต้ย!! สรุปคู่นี้มันก็มหัศจรรย์จริงๆหละจ่ะ
คิดถึงภูมิพีม และอิพี่ปันและพี่มิค เสมอๆ เคอะๆ :call:
-
ด.ม
มีคำโดนใจด้วยอ่ะ
-
ตอนที่ 42
+1 ให้เลยค่ะ
-
เต้ยตัวป่วน...สม่ำเสมอ
แต่ยังไงคิวก็รักนะ
-
หวานกันเกินไปแล้วนะ (ตอนที่43) :-[
-
พี่คิว น้องเต้ย น่ารักที่สุด :-[
-
ตอนที่ 44 ปันฮามากกกกกกกกกกก
-
ตอนที่ 46 อ่านแล้วอยากได้แบบภูมิสักคนนึงอะ
ทั้งหวาน ทั้งซึ้ง ทั้งประทับใจมาก
อิจฉาพีมมากมาย
รักกันนานๆนะ
1ปีแล้วหรอเนี่ย
เสียดายจังที่ไม่เจอตั้งแต่วันแรกๆ
แต่ยังไงก็ได้มาอ่านแล้ว ประทับใจจริงๆค่ะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย น้องเต้ยจะน่ารักไปไหนเนี่ย :give2:
หวานมากอ่ะคู่นี้ ><
-
พึ่งเคยเห็นคิวเต้ยสวีตกันแบบจิงๆจังๆ
นึกว่าจะทะเลาะกันเป็นงงานหลักซะอีก
มุมนี้น่ารักไม่หยอกเลยคะ
ชอบมากๆ
ทีแรกที่บอกว่ารอจบก่อน
นึกว่าพี่คิวรอน้องเต้ยจบก่อนซะอีก
ที่แท้ก็รอตัวเองจบก่อนนี้เอง
สงสัยตะบะเริ่มเก็บ(ความอยาก)ไว้ไม่อยู่
-
:mc4: ขอแสดงความยินดีกับรางวัลเซ็งเป็ดอวอร์ด สาขา "รางวัลนิยายสุดฮา" ค่ะ :mc4:
ยินดีกับคุณทะเลหัวใจด้วยนะคะ :L2:
ตอนที่เสนอชื่อไม่ได้เสนอเรื่องนี้เพราะยังไม่ได้อ่าน เห็นคนพูดถึงกันเยอะก็เลยทนไม่ไหวต้องเข้าไปพิสูจน์
และก็ไม่ผิดหวัง สนุกและฮาสมคำร่ำลือ ข้าน้อยขอคารวะในมุกฮาของท่านทะเลหัวใจจริงๆ o15
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
มันน่าัรัก หวาน *กำมืองอหงิก*
โอยพี่คิวถึงจะด่า จะเถื่อน แต่โคตรตามใจเหอะ
เป็นเต้ยโคตรน่าอิจฉาอ่ะ
ไม่ต้องพูดหวานๆ ไม่ต้องมีเซอร์ไพร์ส แค่เป็นอย่างที่เป็น โหยยย อิจฉาาาาาาา
โดยเฉพาะคำสุดท้าย "ร ม"
ลงไปดิ้นกะพื้น *ทึ้งหัวตัวเอง
-
ขอแสดงความยินดีกับคุณตาลด้วยนะจ๊ะกับรางวัลที่ได้รับ ^^ เราเป็นแฟนคลับเรื่องนี้แต่ยังโหวตไม่ได้ ก็เลยลุ้นอยู่ห่างๆ ดีใจด้วยจริงๆจร๊า
-
นี่่ๆ นิยายได้รางวัลอ่ะ น้องตาลต้องฉลอง ด้วยการอัพ 3 ตอนรวดแล้วล่ะม้างงง 55555
-
อ่านตอนที่ 48 แม่ภูมิน่ารักจัง
อร๊่ากอิจฉาน้องพีม
-
ยินดีด้วยค่ะ ได้รางวัลด้วย ^^
-
:L2: :3123: :mc4: ยินดีกับรางวัล "นิยายสุดฮา" ด้วยคะน้องตาล
เป็นนิยายที่อ่านแล้วสนุก และยิ้มทุกครั้งไปกลุ่มเพื่อนพีม-ภูมิ รออ่านคู่เบียร์-น้องโตเกียว อยู่นะคะ (จริงๆ รออ่านทุกคู่ 555)
-
ยินดีด้วยสำหรับรางวัลนิยายสุดฮานะ o13
-
ตอนที่ 49 ภูมิแบบว่าเด็กน้อยมากอะ
ปล.ยินดีด้วยค่ะกับรางวัลเซ็งเป็ดอวอร์ด
-
ตอนที่ 50 ซึ้งอะ น่ารักจังครอบครัวนี้
พีมภูมิดูแลกันดีๆนะ
ปล.ปันแกฮามากเกินไปแล้ว :m20: :jul3:
-
นิยายเรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆๆๆ ขำจนปวดตับ ปวดไต กรามค้างหมดแล้ว 55555
คุณตาลเก่งจัง คิดได้ไงแต่ละมุกเนี่ย มันฮามาก ชอบมาก
เป็นนิยายที่อ่านแล้วมีความสุขสุดๆ ช่วยทำให้ผ่านเรื่องราวเครียดในช่วงนี้ไปได้มากเลย
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ จะติดตามไปทุกๆ เรื่องที่เขียนเลยค่ะ ^______^
-
:mc4: มายินดีกับรางวัลด้วยคนนะคะ พีมภูมิและผองเพื่อน :L2:
-
แว๊กกกก น่ารักได้อีกกคิวเต้ย อิจฉานะค่ะ ^^
-
:m4: :m4: :m4: ยินดีกับรางวัล "นิยายสุดฮา"
-
ตอนที่ 51
“ตั้งแต่มีมึงเดินเข้ามาในชีวิตกูก็ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องพยายามทำอะไรเพื่อกูทั้งนั้นเข้าใจมั้ยเตี้ย เพราะแค่มีมึงอยู่ข้างๆกูแบบนี้…ก็พอแล้ว”
ประโยคนี้ทำเอาละลายเลยทีเดียว
“ถ้ามึงทำ “เพื่อน” กูเจ็บอีกแค่ครั้งเดียว กูจะทำให้มึงคลานไปกราบตีนมัน จำไว้”
ส่วนประโยคนี้ก็ซึ้งในมิตรภาพมากอะ
ปล.ยังไงปันก็ฮาเสมอต้นเสมอปลายจริงจัีงแม้จะโผล่มาน้อยก็เหอะ
-
จากตอนที่ 52
เสื้อคู่ คิดได้ไงกับสองคำนี้
พีมจะกล้าใส่ไหมนี่
ปันกับมิคจะฮาไปไหนคะนั่น 55+
มิคอยากเป็นเกย์ :a5:
-
เข้ามาอ่านซ้ำอีกแล้ว
.
แล้วก็ ก็ ก็รู้สึกอยากอ่านตอนที่ภูมิบรรยายอีกจังครับ ตอนโน้นนนนนน มันยังไม่เป็นผัว-เมียกัน แต่ตอนนี้เป็นนานแล้วก็อยากอ่านมุมมองภูมิบ้างไรบ้าง
หากยังคิดไดอะล็อกไม่ออก เอาตอนเบียร์กะน้องโตเกียวมาขั้นก่อนก็ได้นะ พี่ไม่ถือ 55555 (จะโดนคนแต่งตื๊บบมั๊ยเนี่ย)
-
ตอนที่ 53 ทั้งฮา ทั้งซึ้ง
ปล. ต่อไปกระบี่
-
ตามมาจากเด็กดีค่ะ 5555
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ หลังจากเพื่อนหลายๆคนอ่านแล้วมาแหกปากใส่ว่า สนุกมาก!!!
เพื่อนติดกันงอมแงมเลยค่ะ เลยมาอ่านบ้าง กร๊ากกกก
แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย สนุกมากกกกกกกกกก TTvTT
เพ้อพี่ภูมิไปแล้วค่ะตอนนี้ :m3:
สู้ๆนะคะพี่ตาล เป็นกำลังใจให้ค่า :give2:
-
เหมือนจะทะเลาะกันตลอด แต่โบราณเค้าว่ายิ่งทะเลาะกันลูกยิ่งดก ???? :m29:
เอ แต่น้องเต้ยยังเวอร์จิ้นประตูหลังอยู่นินา เอ๋ๆๆๆ :m21: :m21:
-
ตอนที่ 55 แล้ว เย่ๆ
นั่นแน่คุณชายเบียร์จะมีคู่แล้วหรอเนี่ย
เที่ยวกันสนุกสนานจริงๆกลุ่มนี้ 55+
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันค่าาาา
สนุกมากก ฮามากๆๆๆๆๆ
แบบว่า ชอบ ปัน มากก ฮาโคตรๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ
ภูมิ อ๊ากกก อยากได้แฟนแบบภูมิสักคน ฮ่าๆๆ
ชอบคู่คิวเต้ยอ่ะ น่ารักดี อิอิ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
คิวเต้ยน่ารักมากกกกกกกก :impress2:
น่ารักมากๆ เราชอบคู่นี้มากเลยอ่ะ
มันเป็นอะไรที่สุดยอด o13
ชอบเวลาที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจัง
-
ชอบทุกคู่เลยคะ
^^
-
คิวเต้ยน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ
ช ม :กอด1:
อ่านแล้วเขินนน และอบอุ่นหัวใจ พี่คิวพออยู่กับแฟนแล้วน่ารักโคตร :o8:
ชอบคู่นี้อ่ะน่ารัก ใสๆ ดี เขียนมาอีกนะคะ ^^ :impress2:
-
ร ต ป?
ร ม
น่ารักอะ
-
ติดจ้า รอตอนต่อไปนะคะ
-
กำลังตามอ่านอยู่ค่ะ มารู้จักเรื่องนี้ช้าไปนิด TTATT
อ่านทันเมื่อไหร่จะมาเม้ามอยบ้าง 5555
เป็นกำลังใจให้พี่ตาลนะคะ จะติดตามไปเรื่อยๆค่ะ :จุ๊บๆ:
-
บอกไำด้คำเดียวว่าชอบมาก o13
มิตรภาพของคนกลุ่มนี้ อ่านทีไรก็ซึ้ง :monkeysad:
เหลืออีกตอนเดียวก็จะอ่านทันแล้ว
ภูมิขอพีมแต่งงาน :o8: :-[
ขอ :กอด1: น้องตาลนะคะ
-
บราโว่ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว :mc4:
คู่ิคิวเต้ยนี่ก็หวานน่ารักกันจัง :o8:
แม่น้องเต้ยอินเทรนด์นะเนี่ย
ดีใจกับทั้งคู่ที่มีครอบครัวที่เข้าใจ
เอาใจช่วยน้องตาลปั่นนิยายนะคะ :L2:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้ว เย้ๆๆ o13
เป็นนิยายที่อ่านแล้วไม่อยากวางเลยค่ะ
อ่านไปยิ้มไป อมยิ้มบ้างบางครั้ง และบางครั้งถึงกับหัวเราะออกมาโดยไม่รู้ตัว
อยากบอกว่าสนุกมากเลยค่ะ ในความสนุกก็มีทั้งความหวาน ซึ้งตรึงใจ มีมิตรภาพระหว่างเพื่อนๆๆ เรียกได้ว่าครบทุกอรรถรสเลยค่ะ
แล้วก็ชอบตัวละครทุกตัวเลย พีมภูมิก็หวานจนมดขึ้น แทนฟ่างก็รักกันโหดๆๆแบบฉบับพิศาลมากๆๆ พี่คิวน้องเต้ย รักกันดื้อๆๆเหนื่อยๆๆกันไปแต่น่ารัก 55 (ที่เหนื่อยเนี่ยเพราะน้องเต้ยเค้าไฮเปอร์55) ที่น่าลุ้นอีกคู่คือพี่เบียร์ กับน้องโดตเกียว กรี๊ดๆๆ ๆได้กลิ่นโลลิคอนมาไกลๆๆ 55 ลุ้นกันต่อไปอิอิ
พี่หมอเชนที่น่ารัก ปันปันและมิคคู่ขาแจกยิ้ม 555 รั่วมันได้ทุกทีเลย >< :m20:
และตอนที่เราประทับใจมากที่สุดก็คงจะเป็นมนต์รักโพสอิทเนี่ยแหล่ะ โรแมนซ์สุดๆๆอ่ะ ^___^ ชอบ~~~~~ :impress2:
ตอนล่าสุด SP พี่คิวน้องเต้ยเนี่ย น่ารักไปไหน :-[ คู่นี้เค้าสมกันดีนะค่ะ อ๊าก อ่านไปยิ้มไป โคตรชอบอ่ะ :impress2:
อ๊ากกกกกกก อยากอ่านตอนต่อไปแล้วนะเนี่ย รีบๆๆมาต่อนะค่ะ เดี๋ยวคนอ่านจะลงแดงตาย อิอิ :z3: :m25:
-
หวานน้ำตาลพุ่ง
-
เย้ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววว นั่งอ่านนอนอ่านมาหลายวันหลายคืน
ชอบมากกกกกกกก รักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ >< รักทุกคู่และรักทุกคน แอร้ยยยย
อยากบอกว่าคู่ของพี่ดินสอกับน้องนมปั่นนี่ทำเอาน้ำตาร่วงเลย ฮือออ รักๆๆๆ TT-TT
ปล. ร พ ต ม
-
อ่านทันแล้ว ดีใจจัง
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปนะ :กอด1:
-
แบว่าเห็นมี special แทน-ฟ่าง, คิว-เต้ยแล้ว น้องตาลจะมี special พี่ชายเบียร์-น้องโตเกียว ณ ค่ายนิติฯ ไหมค่ะ :-[
:pig4: ล่วงหน้าไว้ก่อน :o8: เผื่อน้องตาลจะเห็นใจคนอ่านที่แอบกรี๊ดกับคู่นี้
-
:-[คิวเต้ย หวานมาก น่ารักสุดๆ นั่งอ่านเเล้วยิ้มอยู่หน้าคอม 55+ :-[
-
พี่คิวนี่เหมือนจะโหดๆห่ามๆนะ
แต่ที่ไหนได้ หวานซะ พี่คิวน่ารักอ่ะ
น้องเต้ยก็น่ารักเหมือนกัน ป๊าม้าเต้ยก็น่ารัก
รักคิวเต้ย อิอิ มาต่อเร็วๆน้า ^^ :impress2:
-
พี่คิวกับน้องเต้ยน่ารักเกินไปแล้วนะค่ะ
โอ้ยๆๆๆๆ คืนนี้ฝันหวานแน่นอนเลย
-
อ่านเรื่องนี้แล้วนั่งฮาไม่ไหวแล้วนะ
หัวเราะคนเดียวเหมือนเป็นบ้าเลย 555
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ
-
อร๊ายยยยย ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้วววววว
พออ่านมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ตอนแรกก็ค้นพบว่า ........ อยากได้ภูมิ --------------------------------- (กรีดร้องเบาๆ) 5555
อยากรู้จักว่าแก๊งหล่อเทพนี่เค้าเรียนที่มหาลัยไหนกัน จะตามไปเรียนด้วย
แต่ถ้าเราเป็นผู้หญิงก็คงแอบเสียใจ(และกรี๊ดเบาๆ) ที่คนหล่อมาชอบกันเอง 5555
ตัวละครที่ชอบที่สุดก็คงจะเป็นข้าวฟ่างอ่ะ รู้สึกเป็นแม่ทัพมากๆ ทุกคนต้องตามตรู ประมาณนั้น ฮ่าๆ
ตลกเวลาชอบบอกพีมว่า ระวังได้พี่สามี เป็นสามีอีกคน 55555
ตอนแรกก็แอบหวังเล็กๆ ว่าราชนิกูลเบียร์จะเหลือเก็บไว้ให้สาวๆ ซะอีก
แต่พอมาเจอน้องโตเกียวเนี่ย เริ่มไม่แน่ใจ 5555 รอลุ้นเชนก็ได้ แอ๊มมมม (ส่วนที่เหลือละไว้ฐานที่เข้าใจ ฮ่าๆๆ)
จะติดตามต่อไปนะค้าาาา ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ > <
-
เพิ่งจะตามมาอ่านค่ะ รวดเดียว ชอบมากกกกกก จนไม่รู้จะบรรยายยังไง 555
รอด้วยคนนะคะ เป็นกำลังให้ค่ะ o13
-
เห็นชัด ๆ พี่คิวหลงแมวน้อย(เต้ย)สุดใจ..น่าร๊ากกกก
ขอแสดงความยินดีกับน้องทะเลใจด้วยนะคะ
น้องพีมกะน้องภูมิและพ้องเพื่อน...ทำให้คนอ่านมีความสุขและ
ผ่อนคลายความเครียดไปได้ทุกครั้งเลย :L2:
-
ชอบมากๆๆเลยค่ะ ตามอ่านมา3วัน ฮามากๆๆ ขำจนปวดท้อง :m20:
ชอบหนุ่มๆทุกคนไม่ไหวจะฮา โดนเฉพาะปันๆ :laugh:
ปลื้มคู่รักบันลือโลกมากๆๆ ขอสมัครเป็นFc แทนฟ่างเลยอ่ะ โดยเฉาะฟ่าง แบบว่าผู้ชายคนนี้โดนมากก :-[
จะติดตามต่อไปค่ะ o13
-
น้ำตาลในเลือดขึ้นสูงมากค่ะ หายใจตติดขัดสุดๆ
ทนความหวานของ คิวเต้ยไม่ไหว 55555555
อ่านไปนี่ก็อยากจะกรี๊ดไป โว๊ยยยยย หวายเว้ยยยยยย
ตามอ่านมานานพึ่งจะอ่านจนถึงตอนสุดท้าย สนุกมากๆค่ะ มุกเยอะดี ชอบ อ่านแล้วครายเครียดไปเยอะเลย
ขอบคุณมากค่ะ
-
คิดถึงภูมิพีมที่สุดดดด
แต่คิดถึงคนแต่งมากกว่า อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ^^
-
เย้ ๆๆๆๆๆ ตามทันแร้ว
สนุกมากเลยค่า ชอบที่สุด
ชอบเฮียปันอ่า คนอาราย น่ารักเวอร์ เกรียนที่สุดในสามโลก :impress2:
อยากตะโกนดังๆๆๆ รักเฮียปันนโว้ยย !!!!! :laugh:
-
คิดถึงพี่พีมกับพี่ภูมิและพวกพี่ๆทุกคน^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากจะบอกว่าเป็นฟิคที่ฮามากกกกกกกกกกกกที่สุดในรอบปีนี้ของเราเลย....ชอบทุกคู่รักทุกคนนนนน
-
อาทิตย์นี้ไม่มีตอนใหม่จริงๆน่่ะหรือ
-
เพิ่งอ่านจบจ้า ใช้เวลาอ่าน 3 วันแน่ะ
อยากบอกว่า ชอบเรื่องนี้มาก สนุกมาก
รักหนุ่มน้อยทุกคนในเรื่องนี้เลย (รักมากสุด ต้องนายพีมตัวจิ๋ว)
ขอบคุณตาลนะจ๊ะ สำหรับเรื่องนี้ มันทำให้เจ้มีความสุขมากที่ได้อ่าน (ในขณะที่ชึวิตเครียดมากในตอนนี้)
รอติดตามตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ
-
:call: :call: :call:
-
น้องเต้ยกับพี่คิวน่ารักมาก:m1:
-
อ๊ากกกกกก เขิ๊ลลลลลล :-[
-
น่ารักมากกกกกก
ร ต ป?
ร ม
ทำเอาเขินเลยอ่ะ อ๊ากกกกกกกกก>///<
-
มานานแล้วแต่ เพิ่งทักกัน :z10: โดยส่วนตัวชอบแนวนี้มาก อ่านแบบสบายๆ ไม่เครียดเท่าไร :impress2: (ไรท์)
ต้องเป็นคนที่ชอบคุยมากเลยถึงสรรหาคำพูดได้โดน ใจ เด็กแก่ สตรีไม่เคยมีขัน (สงสัยจะไม่ขำว่ะ) :a5:
(ลีด) เป็นคนไม่ค่อยพูด ก็เลยเล่น มุกไม่เก่ง / แล้วจะมาใหม่ยังอ่านไม่จบเลย เข้ามาทักก่อน
แต่พูดได้เลยว่าขอบมาก o13 โดยเฉพาะ "พีม" โดนใจสุด...หึหึหึ (เหมือนคุณชาย "ภูมิ" ชอบทำเสียงล่ะ)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ร ต ป?
ร ม
น้ำตาลขึ้นนนนนนนนนนน น่ารักอ๊ะ >///<
-
คิดถึง
-
เย้ๆๆ ประเดิมตัวเอง เม้นครั้งแรกก
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ ไล่อ่านราวกับสอบชิงทุน
สนุกมากๆค่ะ
ชอบความเป็นเพื่อนของ พีม แทน คิว เชน ปัน มากเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆค่ะ คนอ่านไม่ถอยเหมือนกันค่ะ :กอด1:
-
^
^
^
เข้ามารอ น้องพีมค่ะ
:impress:
:กอด1:
-
ตอนที่ 57 นักวางแผน
ตั้งแต่กลับจากกระบี่พวกผมก็แยกย้ายกันไปสู่ที่ชอบๆ ส่วนใครที่อยากรู้เรื่องแต่งงาน>///< ก็ไปถามไอ้ภูมิเอาเองนะครับ ผมไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เกี่ยวไม่อะไรทั้งนั้น เพราะฉะนั้นห้ามถามผมเข้าใจมั้ย>////<
ช่วงเปิดเทอมสั้นๆไอ้น้องแมทธิวมันก็เจียดเวลาไปหาแดดดี้ของมันที่อิตาลี ไอ้เต้ยก็ไปทำหน้าที่ลูกที่ดีเป็นอาตี๋ขายทอง ตอนเย็นๆมันก็ไสสเก็ตบอร์ดมาเล่นมาป่วนกับผมที่บ้าน อ๊อ ลืมบอกไปว่าช่วงปิดเทอมนี้ผมกลับมาเฝ้าร้านให้อาปุ้ยครับ
ส่วนไอ้เชนมันก็ไม่ได้พักอย่างคนอื่นเขาหรอกครับ เพราะมันต้องไปติวไปเรียนเหมือนไม่ได้ปิดเทอม เวลาที่ไอ้เชนมันอยู่กับหนังสือ กับตำราวิชาการมันจะเป็นคนละคนกับคนที่เคยเจ้าชู้ เพลย์บอยเลยล่ะครับ แทบจะไม่มีใครได้เห็นหน้ามันเป็นเดือนๆ จนบางครั้งผมยังเหนื่อยแทนมัน คนเรียนหมอเขาก็ต้องเหนื่อยแบบนี้แหละเนอะ
แต่กิจกรรมทุกอย่างของพวกผมก็ต้องสิ้นสุดหยุดชะงักลงเมื่อน้องน้ำได้เดินทางมาเยี่ยมเยือนกรุงเทพ ฮา แม้แต่มหาลัยยังเลื่อนเปิดเทอมเลยครับ ไอ้น้องแมทมันถึงกับหัวเสียเพราะมันไปอยู่กับแด๊ดของมันแค่อาทิตย์เดียวแล้วรีบกลับมาเรียน แต่มหาลัยดันเลื่อนซะงั้น
ทั้งหมดนี้เพราะน้องน้ำ น้องน้ำคนเดียว อาปุ้ยเองก็สั่งกระสอบทรายมาตุนไว้ประมานสิบแปดคันรถแถมยังพาย่าขึ้นเชียงใหม่ไปอยู่กับพ่อผมเพื่อความปลอดภัย ทั้งที่ตอนนั้นน้องน้ำยังอยู่แค่อยุธยา อาก็มาบ่นให้ผมฟังเพราะโดนพ่อด่า
“มึงวิตกจริตเกินไปแล้วอีปุ้ย แม่กูนั่งเครื่องไม่ได้แกแก่แล้วแกเหนื่อยมึงรู้มั้ย มึงควรเฝ้าระวังเตือนภัยให้ตัวเองบ้างนะ” ฮ่าๆ แม้แต่น้องชายแท้ๆ??หนวดก็ไม่เว้นโดนด่าหมดแหละ พอน้องน้ำเดินทางเข้ากรุงเทพเท่านั้นแหละ อายิ่งสติแตก อาปุ้ยไม่ได้ห่วงบ้านห่วงร้านเท่าไรหรอกครับ แต่ห่วงต้นไม้ ดอกไม้มากกว่า อาบอกว่า
“พีมคอยดูนะลูก ถ้าอีนังน้ำมันเข้าบ้านเรา แล้วทำให้ต้นไม้ของอาตายแม้แต่ต้นเดียว อาจะไปถล่ม ศปภ”กร้ากกกกกกกก
:m20:
แต่ผมว่าเราจะไปโทษรัฐบาล ฝ่ายค้าน หรือผู้รับผิดชอบเขาฝ่ายเดียวก็คงไม่ถูก ในเมื่อน้ำเป็นสิ่งที่เกิดจากธรรมชาติ มันจะไหลไปทิศทางไหนก็คงไม่มีใครสามารถกำหนดควบคุมได้ และคงไม่มีใครอยากให้เกิดภัยแบบนี้หรอกครับ ทางที่ดีสิ่งที่เราทำได้ในตอนนี้ก็คือช่วยเหลือกัน ร่วมมือกันเพื่อให้พวกเราผ่านพ้นความยากลำบากครั้งนี้ไปให้ได้ คนไทยไม่ทิ้งกันอยู่แล้วใช่มั้ยครับ^^
อย่างไอ้ปันมันก็ออกช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมกับพ่อมันทุกวัน คุณพ่อของปันท่านปลดตัวเองออกจากวงการการเมืองแล้วครับ ท่านหันมาเป็นที่ปรึกษา นักวิชาการทางด้านกฎหมาย แล้วก็เขียนหนังสือเกี่ยวกับพวกกฎหมาย การเมืองการปกครองแทน ทำเอาคนฮือฮาไปทั้งประเทศเพราะท่านก็เป็นอีกคนที่ทำงานเก่งมาก
ก็บอกแล้วครับว่าคนดีเขาไม่ค่อยเล่นการเมืองกัน ถึงเล่นก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะอยู่ไปนานๆความดีอาจจะหายไปกับงบประมานแผ่นดินได้(หลบกระสุน) ฮ่าๆ
ส่วนผมกับอาปุ้ยก็บริจาคทั้งสิ่งของทั้งเงิน เราช่วยเท่าที่จะช่วยได้ ท่านหนวดกับคุณนายแม่ก็โอนเงินมาให้ผมบริจาคด้วย ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหนวดไม่โอนเข้าบัญชีที่เขาเปิดรับบริจาคเลย ทำไมต้องผ่านบัญชีผมก่อนก็ไม่รู้ หนวดนี่ขอให้ได้ใช้ลูกก็มีความสุข พ่อโคตรโรคจิตเลยว่ะ
แต่พอสถานการณ์มันหนักๆเข้าพวกเราเลยต้องลงพื้นที่ไปช่วยครับ ไปเป็นอาสาสมัครแพ็คของบ้าง ไปช่วยอพยพผู้ประสบภัยที่ศูนย์พักพิงบ้าง พวกผมก็กระจายๆกันไป
วันก่อนพวกผมไปช่วยอพยพผู้ประสบภัยจากมหาลัยแถวๆรังสิตมาที่สนามกีฬาราชมังคลา การเป็นอาสาสมัครครั้งนี้นอกจากจะได้ช่วยพี่น้องคนไทยด้วยกัน ได้ทำหน้าที่ของนิสิต พวกผมยังได้เพื่อนใหม่ๆต่างสถาบันด้วย ตอนมหาลัยเขาท่วมเรามาช่วย หวังว่าตอนเราท่วมเขาจะไปช่วยนะ ฮ่าฮ่า ล้อเล่นๆ ขออย่าให้ท่วมเลยครับ
ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ไอ้เบียร์ ไอ้คิว ไอ้เชน พวกมันชอบออกพื้นที่ที่มันฮาร์ดคอร์ ที่ๆไม่ค่อยมีหน่วยงานไหนเข้าถึง เอาของไปแจกบ้าง แล้วก็ไปช่วยพี่ๆเจ้าหน้าที่ พี่ๆทหารทำคันกั้นน้ำที่คลองสามวา เพราะพี่โอ๊ตโทรมาบอกว่าคนไม่พอให้ไปช่วย
ไอ้ฟ่างบอกว่าเวลาปกติพี่โอ๊ตไม่ค่อยกลับบ้านหรอก ต้องเป็นเวลาที่มีภัยหรือเวลาที่ประเทศต้องการอาสาสมัครแบบนี้แหละถึงจะได้เห็นหน้าพี่โอ๊ต พี่โอ๊ตมาเป็นอาสาสมัครช่วยตั้งแต่ตอนน้องน้ำเข้าอยุธยาทั้งช่วยทำคันกั้นน้ำแล้วก็หน้าที่หลักคือช่วยพวกสัตว์เลี้ยงที่มันหนีไปไหนไม่ได้ช้าง ม้า วัว ควาย หมู หมา กวาง บลาๆๆๆ
แต่ไม่รู้ว่าพี่โอ๊ตตามจับไอ้เข้ม(จระเข้)ด้วยรึเปล่า หรือจับไอ้กรีนแมมบ้าได้รึยัง ผมว่าตั้งแต่งูกรีนแมมบ้าหลุดนอกจากคนจะเดือดร้อนเพราะต้องคอยระวัง ไอ้พวกที่ซวยจริงๆคงเป็นงูเขียวที่อยู่เฉยๆไม่รู้เรื่องรู้ราว กำลังหนีน้ำอยู่ดีๆก็โดนจับเป็นผู้ต้องสงสัย เปอร์เซ็นต์ที่มันจะถูกปล่อยตัวคงมีน้อย เฮ้อ
หลายคนอาจจะสงสัยว่าพี่โอ๊ตทำงานอะไร ทำไมถึงได้มาทำคันกั้นน้ำ มาช่วยเหลือคนในช่วงน้ำท่วมแบบนี้ พี่โอ๊ตไม่ได้เป็นทหารนะครับแต่การทำงานก็คงคล้ายๆกัน พี่โอ๊ตเป็นเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนของกรมป่าไม้ และเป็นนักอนุรักษ์สัตว์ป่าน่ะครับ
ภูมิเคยเล่าให้ผมฟังว่าพี่โอ๊ตเป็นพวกกินอุดมการณ์ อุทิศตัวเพื่อรักษาป่าและศรัทธาในคุณสืบ นาคะเสถียร
พี่โอ๊ตเริ่มเข้าป่ามาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้ว นานๆทีถึงจะกลับบ้าน พี่โอ๊ตจบตรีวนศาสตร์ แต่จบโทอะไรผมก็จำไม่ได้ แฮะๆ
พี่โอ๊ตทำงานอยู่ที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง แต่ก็มีไปๆมาๆเขาใหญ่บ้างทุ่งใหญ่นเรศวรบ้าง หน้าที่หลักๆคือตระเวนสำรวจและปกป้องผืนป่าในเขตอุทยาน เพื่อป้องกันพวกนายพรานล่าสัตว์ พวกนักการเมือง พวกนายทุนที่บุกรุกตัดต้นไม้ ผมว่างานแบบนี้เสี่ยงอันตรายมากนะครับเพราะไม่รู้ว่ากำลังไปขัดผลประโยชน์ใคร ไปทับทางพวกคนใหญ่คนโตคนไหนบ้าง ถ้าไม่มีเพราะหัวใจที่เสียสละและความรักที่อยากทำเพื่อส่วนรวมก็คงไม่สามารถทำหน้าที่นี้ได้
ตอนที่ภูมิเล่าให้ฟังทำเอาผมอึ้งไปเลย ใครจะไปคิดว่าทายาทนักธุรกิจหนุ่ม(โคตร)หล่ออายุแค่ยี่สิบกว่าๆอย่างพี่โอ๊ตจะเลือกไปใช้ชีวิตลำบาก กินนอนอยู่กลางป่า และมีอุดมการณ์ที่แรงกล้าแบบนั้น ภูมิเองก็คงภูมิใจในตัวพี่ชายมากเหมือนกันเพราะทุกครั้งที่พูดถึงพี่โอ๊ต ภูมิจะพูดด้วยความชื่นชมเสมอ
ก็คงอารมณ์เดียวกับไอ้เบียร์ ไอ้ปันละมั้ง เพราะมันสองตัวน่ะชอบทำค่าย ออกค่าย ค่ายอาสา ค่ายพัฒนา ค่ายช่วยเหลือ เรียกว่าไปทุกค่ายนับแทบไม่หวาดไม่ไหว
เห็นไอ้ปันมันตลกๆฮาๆแบบนั้นมันเลือดแรง อุดมการณ์มาที่หนึ่งเลยนะครับ ชมรมรัฐศาสตร์และการเมืองของมันเหมือนหลุดมาจากสมัย 2475 มันเคยบอกพวกผมว่า มันน่ะไม่ได้อยากจะเป็นนักการเมืองหรอก เพราะมันเกลียดนักการเมือง แต่ที่มันเรียนรัฐศาสตร์เพราะอยากจะเป็นนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน เพื่อสันติภาพโลกเหมือนมหาตะมะคานธี ผมเคยล้อมันบ่อยๆว่า แม่เจ้า ยุคนี้มึงจะไปต่อสู้กับอะไร
แต่พวกผมรู้ว่าจริงๆแล้วไอ้ปันมันมีความตั้งใจอย่างที่พูด เพราะมันออกค่ายอาสาบ่อยมาก ทำงานอาสาก็บ่อย จนหลายคนบอกว่าที่ไอ้ปันมันเอาเวลามาสนใจ มาทำค่ายแบบนี้เพราะมันรวยแล้ว มันไม่ต้องสนใจอนาคต ไม่ต้องแคร์แม้จะไม่ทำงานเพราะยังไงมันก็มีเงินใช้ไปทั้งชาติ
ก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่จะคิดแบบนั้น แต่ในฐานะที่ผมเป็นเพื่อนไอ้ปัน ผมก็อยากจะถามคนที่พูดแบบนั้นเหมือนกันว่า ทำไมคนที่ร่ำรวยคนอื่นไม่ทำแบบมันบ้าง ทำไมไม่มีใครสนใจห่วงใยชีวิตคนอื่นในสังคมที่เขาด้อยกว่าเราบ้าง เงินทองมันสำคัญก็จริงครับ แต่มันจะไร้ค่าไร้ความหมายทันทีเมื่อเอามาวางข้างๆคำว่าอุดมการณ์
และแม้ว่าสิ่งที่ไอ้ปัน ไอ้เบียร์ และพี่โอ๊ตได้ทำ มันจะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆของนิสิตนักศึกษาที่รักอุดมการณ์คนหนึ่ง แต่ผมเชื่อว่าในวันหนึ่งข้างหน้า ต้นกล้าเล็กๆเหล่านี้จะสามารถหยั่งรากลึกเติบโตแผ่กิ่งก้านให้สังคมพึ่งพิงได้
ผมเชื่ออย่างนั้น^^
……………………………..
วันนี้เป็นวันที่สามแล้วครับที่พวกผมมาช่วยตักทรายที่วิทยาลัยการปกครองคลองหก โดยมีโต้โผใหญ่อย่างไอ้ปันเป็นแกนนำ และผู้ตามที่ดีอย่างพวกผม แถมน้องรหัสจอมกวนตีนของผมไอ้ดินอีกหนึ่งคน ร่วมด้วยเพื่อนรักอันดับหนึ่งของไอ้ภูมิ กร้ากก ไอ้คลื่นก็มาครับ
ส่วนภูมิไม่ได้มาด้วย ที่ภูมิไม่มาไม่ใช่ว่ามันใจดำหรือขี้เกียจนะครับ แต่เพราะในช่วงน้ำท่วมแบบนี้ก็ต้องมีแบคทีเรีย มีเชื้อโรคมากับน้ำบ้างใช่มั้ยครับ ถ้าเกิดมาโดนผิวโดนตัวภูมิก็อาจจะทำให้มันแพ้แล้วไม่สบายได้
ไอ้ฟ่างเลยสั่งห้ามน้องชายสุดที่รักของมันว่าห้ามออกจากห้องโดยเด็ดขาด ถ้าอยากช่วยก็ช่วยดูแลตัวเองดีๆอย่าให้พี่ๆต้องเป็นห่วง ตอนแรกภูมิมันก็ไม่ฟังหรอกครับ มันโวยวาย อาละวาดจะมาด้วยให้ได้หรือไม่ก็ไม่ให้ผมมา แต่พอไอ้ฟ่างแสดงอภินิหารเท่านั้นแหละภูมิก็ยอมฟัง
ถึงกระนั้นมันก็ยังอุตส่าห์โทรเช็คผมตลอดแทบจะทุกๆยี่สิบนาที บางทีผมต้องช่วยพี่ๆเขายกกระสอบทรายมือไม่ว่างรับ มันก็โทรเข้าเบอร์ไอ้เบียร์ ก็ไม่รู้ว่าระหว่างแบกกระสอบทรายกับคอยรับโทรศัพท์ภูมิ อันไหนจะเหนื่อยกว่ากัน
เวลามันโทรมาก็ใช่ว่าจะมีเรื่องอะไรให้คุยมากมาย ก็ถามคำถามเดิมๆซ้ำๆ ทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร ใส่ถุงมือมั้ย เหนื่อยรึเปล่า ห้ามตากแดด แดดพ่องได้ข่าวว่ากูมาตอนห้าโมงเย็น ตอนนี้ทุ่มแล้วครับคุณภูมินทร์
ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา
รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้
น่ะ พูดยังไม่ทันขาดคำมันก็โทรมาพอดี
“อือ ว่าไง”
(ทำอะไรอยู่เตี้ย ทำไมรับช้า)กูกำลังทำคุณงามความดีให้เป็นเดชเป็นศรีแก่วงศ์ตระกูล ถ้าผมตอบแบบนี้มีสิทธิ์ถูกภูมิบอกเลิกได้เลยนะครับ ฮ่าๆ
“กำลังมัดปากกระสอบทรายแล้วโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋ากางเกงน่ะ แล้วมึงทำอะไรอยู่ กินข้าวรึยัง”ผมใช้คอกับไหล่หนีบโทรศัพท์ให้ติดหูเพื่อที่มือจะยังสามารถทำงานต่อได้ ไอ้เบียร์ที่ตักทรายคู่กับผมถึงกับส่ายหน้าเอือมๆ ผมก็ได้แต่ก้มหัวปลกๆขออนุญาตมันพักก่อน เพื่อนมึงแหละผิดเพราะมันเป็นคนโทรมา คึคึ
(ยังไม่กิน รอกินพร้อมมึง แล้วจะกลับตอนไหน มันจะสองทุ่มแล้วนะ)
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เห็นพวกไอ้เชนบอกว่าน่าจะดึกๆ”
(ห้ามเกินสามทุ่ม ไม่งั้นจะไปรับ เข้าใจมั้ยพีม)
“ครับท่านครับ เดี๋ยวกระผมจะรีบกลับ งั้นแค่นี้ก่อนนะภูมิ ไอ้เบียร์จะแดกหัวกูแล้ว” คนที่ถูกผมพาดพิงถึงมันก็ถึงกับอึ้ง ฮ่าๆ ผมเลยยิ้มกวนไอ้คุณชายอีกหนึ่งดอก
(เดี๋ยวพีม มัน….อยู่กับมึงมั้ย) เสียงของภูมิเริ่มเข้มขึ้นมานิดๆ อะไรของมันวะอยู่ๆมาถามว่าอยู่กับมึงมั้ย ถามถึงหนี้เหรอ กูไม่มีนะที่ยืมไอ้แทนสองร้อยเมื่อปีที่แล้ว มันก็คงลืมไปแล้ว ฮ่าๆ
“มันไหน มึงหมายถึงใคร”
(ไอ้คลื่น) อ๊ออออออออ ที่แท้ก็….
“หึหึ อ๋อ อยู่ดิ มึงถามถึงมันทำไม หรือว่าคิดถึง มึงจะคุยมั้ยล่ะมันตักทรายอยู่”
(ติงต๊องแล้วมึงไอ้เตี้ย อย่าให้รู้นะว่าแอบไปทำอะไรลับหลังกู ไม่งั้นทั้งมันทั้งมึง….”
“เออๆ รู้แล้วๆ…..ครับ…ค้าบบบบ” พอผมวางสายจากภูมิก็กลับไปนั่งจับกระสอบทรายให้ไอ้เบียร์เหมือนเดิม มันก็แซวนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้เข้าขั้นจิกกัดให้กระอักเลือดแบบที่ไอ้คิวชอบทำ
-
แต่ตอนนี้เรื่องที่ทำเอาผมเหนื่อยจริงๆคือเหนื่อยกับไอ้ปันครับ เพราะมันถือแผนที่โลก เข็มทิศ มาพยากรณ์อากาศ มวลน้ำ และทิศทางลมด้วยครับ
“พยากรณ์อากาศกับปัญญพัฒน์วันนี้ จะไม่มีแดดในตอนกลางคืน ช่วงเช้าน้ำจะท่วมสูงเหนือตลิ่ง รถเล็กไม่ควรออกจากฝั่ง”อยู่ดีๆไอ้ปันมันก็พูดเสียงดัง ทำเอาคนที่ตักทราย หรือแบกกระสอบทรายถึงกับหันมามองมันงงๆคงนึกว่าคนบ้า ยิ่งมืดๆอยู่
คือเราแค่มาตักทราย ทำกระสอบทรายนะครับปัน มึงจะอินดี้ไปมั้ยเพื่อน มันคอยควบคุม คอยสั่งเพื่อนว่าถ้าลมมาทางนี้ต้องขนทรายไปทางไหน แม่งช่วยได้เยอะ เฮอะ พี่ๆทหารแล้วก็พวกอาสาสมัครคนอื่นๆพากันขำไอ้ปันไม่หยุด ก็ถือว่ามันช่วยคลายเครียดได้ครับ
บรรยากาศที่นี่ก็เฮฮาเป็นมิตรดีมากๆ ทุกคนมาด้วยความตั้งใจที่อยากจะช่วยเหลือกัน ถึงแม้จะเหนื่อยแต่พวกเราทุกคนก็เต็มที่ครับ
มีหลายๆคนที่เป็นผู้ประสบภัยเองก็มี พี่บางคนมาจากนครสวรรค์ จากอยุธยา พี่เขาบอกว่าทำใจได้เพราะเจอเหตุการณ์แบบนี้ทุกปี ก็เข้าใจว่ามันเป็นภัยธรรมชาติ เลยขอเป็นอีกหนึ่งแรงลงมาช่วยคนกรุงเทพ แล้วก็มีพี่คนนึงบ้านแกอยู่สายไหม ถูกน้ำท่วมเกือบมิดหลังคาเพราะเป็นบ้านชั้นเดียว
พี่เขาพาแม่กับหลานไปอยู่ที่ศูนย์พักพิงแล้วก็มาเป็นอาสาสมัครช่วยคนอื่น สุดยอดมากๆเลยครับ พี่เขาบอกว่า พี่ยังมีแรง มีกำลังก็อยากมาช่วย มาที่นี่นอกจากจะได้ช่วยก็ได้พูดคุยกับเพื่อนใหม่ๆคลายเครียดไปอีกแบบ^_^
ผมว่าก็คงมีอีกหลายคนที่คิดและทำดีแบบพี่ๆเหล่านี้ ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนยอมรับและเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนะครับ ไม่ต้องโทษว่าเป็นความผิดของใคร เพราะไม่ใช่แค่คุณที่ลำบาก ไม่ได้มีแต่คุณที่เดือดร้อน ไม่ใช่แค่บ้านคุณที่เสียหาย และไม่ได้มีแค่คุณที่สูญเสีย
ยังมีคนที่เขาประสบภัยเหมือนๆกัน และที่สำคัญคุณไม่ได้อยู่คนเดียว ยังมีคนที่พร้อมจะช่วยเหลือเสมอ แค่ตอนนี้ยิ้มเข้าไว้นะครับ แล้วมันจะผ่านไป ผมเชื่อว่าทุกครั้งที่ประเทศเราเกิดปัญหา เกิดภัยพิบัติ ในความทุกข์ความลำบากเราก็ได้เห็นน้ำใจของคนในชาติ ความช่วยเหลือที่มากมาย
ไม่มีใครจะช่วยเราได้เท่าคนในชาติด้วยกัน ผมดีใจและภูมิใจเสมอที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย ถ้าภัยพิบัติครั้งนี้จะทำให้บ้านเรากลับมารักมาสามัคคีกันเหมือนเดิม ผมว่าน่าจะคุ้ม ขอให้น้ำครั้งนี้พัดพาสิ่งที่ไม่ดีไปจากบ้านเรา ขอให้ต่อจากนี้ประเทศไทยมีแต่ความสุขนะครับ :D
ผมเชื่อว่าอีกไม่นานพวกเราจะผ่านมันไปด้วยกัน
“คิวๆ มัดผมให้กูหน่อย มันทิ่มตา”ผมปล่อยพลั่วลงบนกองทราย แล้วเดินไปหาไอ้คิวให้มันช่วยมัดผม เพราะเห็นไอ้แทนเอาเชือกฟางมัดผมข้างหน้าให้ไอ้ฟ่างเป็นจุกน้ำพุแล้วผมมันไม่ตกลงมาเกะกะลูกกะตา แถมไอ้แทนมันยังผูกเป็นโบว์ให้ด้วย ผมพนันหมดตัวเลยว่าถ้าไอ้ฟ่างรู้ตัวเมื่อไรไอ้แทนเจ็บตัวแน่ๆ
“ไอ้คิว มัดผมให้กูหน่อย แป๊บเดียว” ไอ้คิวยกต้นแขนใช้ปาดเหงื่อ มันมองหน้าผมเหมือนรำคาญมากๆ ไอ้เต้ยที่นั่งจับกระสอบทรายให้ก็มองหน้าผมกับไอ้คิวสลับไปมา
“ตีนกูไม่ว่าง มึงไปใช้ทาสรักมึงนู่น ไป๊”หนอยยยยยยยยยยยย มึงกล้าพูดกับกูแบบนี้ใช่มั้ย ไอ้ฟายยยย
“เออ มึงจำไว้เลยนะ คลื่นมัดผมให้กูหน่อย” ผมเตะทรายใส่ไอ้เชี่ยคิวเป็นการบอกลา ก่อนจะเดินมาหาไอ้คลื่นที่จ้วงตักทรายอย่างเอาเป็นเอาตาย กูใช้ไอ้คลื่นก็ได้โว้ยใช้ง่ายกว่าไอ้คิวเยอะ คลื่นหันมามองผมก่อนจะมันวางพลั่วแล้วถอดถุงมือและเช็ดมือกับกางเกงเพราะมันถอดเสื้อ
พวกไอ้คิว ไอ้แทน ไอ้เชนถอดหมดแหละครับ ยกเว้นไอ้เต้ยกับไอ้ฟ่างเพราะแฟนพวกมันไม่อนุญาต มันเลยใส่เสื้อกล้ามหลวมๆที่ชุ่มเหงื่อจนเปียกไปทั้งตัว เมื่อกี้ก็เพราะเรื่องถอดเสื้อนี่แหละที่ทำให้ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างต้องสาดพลังใส่กันจนไอ้ฟ่างแทบจะก่อพายุทรายถล่มวิทยาลัยการปกครอง
ส่วนผมไอ้คลื่นก็บอกว่าไม่ให้ถอด ไอ้ภูมิไม่มาก็ใช่ว่าผมจะเป็นอิสระนะครับ เหงื่อก็ออก ร้อนก็ร้อนแต่ไม่มีคนอนุมัติกูเลยต้องจำยอมใส่เสื้อยืดเปียกๆต่อไป ให้ตายเถอะซาร่า
“มัดแบบไหน”คลื่นถามผมด้วยรอยยิ้ม สาวๆที่มัดปากกระสอบทรายอยู่ถึงกับมองมันไม่วางตา
“มัดข้างหน้าให้มันเป็นจุกน้ำพุ แบบไอ้ฟ่างน่ะ มันทิ่มตากูรำคาญว่ะ เปิดเทอมกูจะตัดสกิดเฮดแม่ง” บอกเสร็จผมก็ก้มลงพร้อมกับยื่นเชือกฟางให้ไอ้คลื่น
“ตัดแล้วคงเหมือนเณร โอ๊ย หึหึ พีมมึงไม่ต้องก้ม กูขี้เกียจลงไปนั่งมัด นี่มึงยืนรึยังเนี่ย หึหึ”
“สัส”อ๊ากกกกกกกกกกกกก ว่ากูทำไม พวกมึงสูงแล้วไง แม่งเอ๊ย ผมเตะเจาะยางไอ้คลื่นสองครั้งติด แต่แม่งจับทางถูกหลบทันซะงั้น
“ฮ่าๆเอ้า นิ่งๆสิ มันมัดยากนะ ทำไมไม่หาหนังยางมามัดดีๆ”
“ถ้ากูมีหนังยางกูคงไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากมึงหรอก โอ๊ย เบาๆคลื่น กูเจ็บ”หัวคนนะไม่ใช่ใยสังเคราะห์
“เจ็บหรอ ขอโทษๆ มึงก็อยู่นิ่งๆสิ อย่าดิ้นกูทำไม่ถนัด”คลื่นเดินเข้ามาใกล้ผม จนหัวผมแทบจะชิดอกมันอยู่แล้ว แหยะๆ เหงื่อ
“ก็กูเจ็บ มึงอย่าทำแรงดิวะ”
“ครับๆเบาแล้ว เดี๋ยวก็เสร็จ”
“เออ เร็วๆ”
“ประโยคล่อแหลมนะน้อง ฮ่าๆ” พี่ทหารคนนึงแซวผมคงทำหน้าโง่ใส่พี่เขานานเกินไป กว่าจะนึกได้ว่าผมกับคลื่นสร้างบทสนทนาแบบใด คนแถวนั้นเขาก็ขำกันเสร็จแล้ว
“กร้ากกกกกกกกกก กูว่าจะไม่พูด แต่พี่เค้าพูดก่อน เดี๋ยวกูจะอัดเสียงไปให้ไอ้ภูมิฟัง”ไอ้มิค ไอ้ขี้ฟ้องผมเลยแจกนิ้วกลางให้มันเป็นอาหารเย็น
“หึหึ อ่ะเสร็จแล้ว โห เหมือนพุดเดิ้ลเลย” ไอ้คลื่นหัวเราะไอ้มิค ก่อนจะถอยออกไปชื่นชมผลงานของมันที่อยู่บนหัวผม
“พุดเดิ้ลพ่อมึงสิ ตะกวดมันมัดให้ก็ได้แค่นี้ล่ะว๊าฮ่าๆ มึงกลับไปกรอกทรายต่อได้แล้วไอ้คลื่น อู้บ่อยนะมึงเนี่ย” ผมยักคิ้วให้ไอ้คลื่นมันหัวเราะส่ายหน้า และบอกว่าทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ฮ่าๆๆ ช่วยไม่ได้มึงอยากว่ากูเป็นหมาพุดเดิ้ลทำไมล่ะ
“ทุกคนครับ สู้ๆนะครับ ซุปฯตาร์อย่างปันปันเอาใจช่วย รักทุกคนครับ จุ๊บุๆ ม๊วฟๆ”เสียงๆหนึ่งมาพร้อมมือสัญลักษณ์ไอเลิฟยู มันถูกส่งตรงมาที่พวกผม
“………………??????” ชักจะหลอนแล้วกู ไอ้ปันมันปีนขึ้นไปก่อเจดีย์ทรายบนยอดกองทราย เสมอหนึ่งว่ามันเป็นเจ้าครองนครแห่งนี้ที่ต้องอยู่สูงกว่าชาวบ้านชาวช่องเค้า ดีนะที่มันดึกแล้ว คนเลยไม่เยอะไม่งั้นล่ะมึงเอ๊ย อายกันยันชาติหน้า
“มึงขึ้นไปเก็บซากอะไรบนนั้นแดกไม่ทราบ ห๊า ลงมา” ไอ้ฟ่างตะโกนเรียกขำๆ
“นางยักษ์พันธุรัตน์มาตามพระสังข์ทองแล้ว มึงเขียนคาถาหาปลาไว้สิฟ่าง แล้วกูถึงจะยอมลงไป” ป้าดดดดด นี่สถาปนาตัวเองเป็นพระสังข์เชียวรึ แล้วให้ไอ้ฟ่างเป็นนางพันธุรัตน์?ฮ่าๆโคตรโดนว่ะปัน
“ถุย สังข์ทอง? อย่างมึงคงสังคังมากกว่าไอ้ปัน” กร้ากกกกก เอาไปสิบล้านไลค์เลยคิว ทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะเยาะไอ้ปัน ผมเห็นพี่ทหารคนนึงแกจะคอยฟังไอ้ปันแล้วแกก็ขำตามมันทุกครั้ง โคตรจะเส้นตื้น ฮ่าๆ
“มึงอย่าสาระแนไอ้ท้าวแสนปม กูดูแลสุขภาพจุ๊กกอแร้อย่างดีไม่เป็นสังคังแน่นอน” หืมมม สังคังมันเป็นที่รักแร้เหรอ กูเพิ่งรู้ กร้ากกกก “และทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ถ้ากระสอบทรายที่เราช่วยกันทำวันนี้ยังไม่พอ เดี๋ยวเราไปขอกระสอบทรายที่ค่ายมวยมาเพิ่มก็ได้นะครับพี่น้อง ศปป พร้อมช่วยเหลือทุกคน”
“สัส มันกระสอบทรายคนล่ะแบบ แล้ว ศปปห่าไรวะ เค้ามีแต่ศปภ” ไอ้เชนแค่หัวเราะและตะโกนด่า แต่ไอ้ฟ่างกำทรายปาใส่ไอ้ปันเลยครับ ที่พวกมันกล้าส่งเสียงดังกันขนาดนี้ เพราะตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้ว คนทยอยกลับไปเกือบหมดแล้ว ที่เหลืออยู่ก็มีไม่กี่คน มีกลุ่มพวกผมกับพี่ๆทหาร
“ศพป ย่อมาจาก ศูนย์พิทักษ์และปกปิดความเป็นจริงในชีวิตปัน ครอบครัวกูและพวกมึงเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลรับผิดชอบ”
“งั้นกูขอตั้ง ศบย ศูนย์บำบัดและเยียวยาสติปัญญามึงนะปัน”ฮ่าๆ ไอ้แทนเอาไปอีกสามล้านดาว
“เยียวยาเมียมึงเถอะแทน”
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนหรือจะเกิดเหตุการณ์อะไรแต่ เพื่อน ก็สร้างรอยยิ้มให้ผมได้เสมอ
วันต่อมาหลังจากที่พวกผมกลับจากไปช่วยทำกระสอบทรายที่รังสิต บ้านไอ้แทน บ้านไอ้เชน บ้านไอ้มิคก็ไม่รอดครับ น้องน้ำมาหาอย่างทั่วถึง สาวๆก็อย่าลืมไปให้กำลังใจพวกมันนะครับ บ้านไอ้เชนกับบ้านไอ้มิคน่ะเตรียมตัวขนของหนีทัน แต่บ้านไอ้แทนก็แย่หน่อยเพราะพ่อกับแม่ไปต่างประเทศพอดี เลยมีแค่พี่เทนกับไอ้แทนที่ช่วยกันคุมคนงานขนของ
แต่ก็ยังดีที่ได้สะใภ้เล็กอย่างไอ้ฟ่างคอยช่วยและให้กำลังใจไม่ห่าง ได้ข่าวว่าพี่เทนเครียดจัดเลยระบายด้วยการชวนน้องชายกับน้องสะใภ้แข่งเจ็ทสกีที่ถนนหน้าบ้าน ซึ่งบัดนี้ได้อัพเกรดตัวเองเป็นคลองไปแล้ว ผมก็ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ไอ้แทนรวมถึงขอให้พี่น้องที่ประสบภัยทุกคนเข้มแข็งนะครับ สู้สู้^^
-
ใกล้เปิดเทอมผมก็กลับมาอยู่ที่หอคอยหรือกรงทองที่พวกไอ้คิวมันให้เกียรติขนานนาม วันๆก็ไม่ทำอะไรหรอกครับ กินๆนอนๆ เล่นเกมส์กับภูมิ นานๆทีก็อ่านหนังสือ ย้ำว่านานๆที
แต่ผมก็ไม่ค่อยจะมีสมาธิทำอะไรเท่าไรหรอกครับ เพราะผมมีเรื่องให้คิด และกำลังคิดไม่ตก คุณรู้ไหมครับว่ากลางเดือนนี้มีวันสำคัญอะไร อะอะ อย่าตอบว่าวันลอยกระทงหรือวันหวยออกนะ ถ้าอยากรู้ก็เอาหูมาใกล้ๆสิ วันที่13 พฤศจิกาที่จะถึงนี้เป็นวัน……
วัน……..
วัน…………… วัน
วันเกิดภูมิครับ
เห็นมั้ยว่าสำคัญแค่ไหน Phum Day เชียวนะ เป็นโอกาสของผมที่จะได้เซอร์ไพรส์มันบ้าง โคตรตื่นเต้นเลยครับ ของขวัญที่จะให้ภูมิน่ะผมเตรียมไว้แล้ว แต่ที่ผมยังไม่พร้อมคือเค้ก ผมตั้งใจไว้ว่าจะทำเค้กวันเกิดให้ภูมิน่ะครับ
แต่ยังหาเวลาแว่บกลับไปที่ร้านให้พี่หนิงสอนไม่ได้เลยเพราะภูมิมันไม่ปล่อยผมไปไหน ขนาดที่ว่าผมให้ไอ้คิวช่วยโกหกภูมิว่าผมจะออกไปซื้อหนังสือเตรียมอ่านของเทอมหน้า ภูมิยังไม่ให้ผมไปเลย มันบอกว่าไม่เชื่อหรอก ว่าคนอย่างผมจะใฝ่รู้ใฝ่เรียนขนาดนั้น เชี่ยแม่งไม่ให้กูไปยังเสือกด่ากูอีกต่างหาก เลวจริงอะไรจริง
ทำไงดีๆ ช่วยไอ้พีมคนนี้คิดหน่อยสิครับ ว่าจะทำยังไงผมถึงจะหนีออกจากวังต้องห้าม คุกหลวงนี้ไปซุ่มทำเค้กมาเซอร์ไพรส์ภูมิได้ หรือผมจะวางยาสลบไอ้ภูมิดี อืม แลดูอำมหิตเกินไปเนอะ เผลอๆแทนที่ผมจะได้ทำเค้กจัดงานวันเกิด อาจจะต้องเปลี่ยนเป็นทำกระเพาะปลางานสวดอภิธรรมศพ เหอๆ หรือจะบอกภูมิว่าอาปุ้ยไม่สบายผมต้องกลับไปดูแล แต่อาปุ้ยของแรง ถ้าไปแช่งเดี๋ยวของอาจจะเข้าตัว ไม่เอาๆ
อ๊ะ คิดออกแล้วครับ ผมต้องแกล้งชวนภูมิทะเลาะ ใช่ๆ อันนี้แหละเด็ดสุด บ๊ะ บ๊ะ ผมนี่ฉลาดจริงๆวิธีเบสิกๆสร้างสถานการณ์ ไอ้ภูมิมันฉลาดก็จริงแต่มันเซ้นส์ต่ำ มันไม่รู้หรอก หึหึหึ คนหล่อเพลียในความอัจริยะของตัวเองอ่ะครับสาวๆ หึหึ
เอาล่ะๆผมได้วิธีที่จะออกจากห้องแล้ว เหลือแค่ว่าผมจะชวนภูมิทะเลาะด้วยเรื่องอะไร ฮา นี่แหละคือประเด็นที่แท้จริง
อืมมมม ชวนทะเลาะเรื่องที่มันเอาแต่ใจดีมั้ยครับ แต่แม่งไม่สมเหตุสมผลว่ะ หรือเรื่องที่มันชอบว่าไอ้คลื่น ไม่ได้ๆเดี๋ยวแม่งหาว่าผมเข้าข้างคลื่นแล้วมันอาจจะฆ่าปาดคอผมได้ คราวนี้คงได้ตายก่อนได้เซอร์ไพรส์ เรื่อง…… เรื่อง….. เรื่องไรดีวะ เรื่อง มือที่สาม อ๊า กูคิดได้ไงวะ เทพอีกแล้วผม คึคึ เอาเรื่องมือที่สามนี่แหละครับเข้าสู้ เพราะมันเป็นเรื่องที่เข้าเทรนด์ทุกยุคทุกสมัย เป็นประเด็นฮิตสุดคลาสสิคในการชวนทะเลาะเบาะแว้งของคู่รัก
แต่เราต้องค่อยๆทำนะครับ เพราะถ้ากระโตกกระตากโวยวายไป เดี๋ยวจะถูกภูมิสงสัยและอาจจะโดนมันด่าว่าผมเป็นส้นตีนไร เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่ผมจะต้องทำคือ ทำตัวเป็นสากกระเบือ ธรรมชาติของสากกระเบือคืออะไรครับ อย่าตอบว่ายันเรือรบนะครับ เพราะสากกระเบือไม่มีขา กรั่กๆ
ผมก็ต้องแบบว่านิ่งๆ เงียบๆ ไม่ว่าภูมิจะพูดหรือจะทำอะไรผมก็ต้องไม่สนใจ ไม่สะทกสะท้าน ไม่แยแส ไม่แคร์ ไม่…..เฮ้ย พอ มึงจะไม่ไปไหน เอาแค่สุกก็พอถ้า(ไม่)ไหม้มากๆเดี๋ยวเป็นมะเร็ง ฮ่าๆ ผมอารมณ์ดีอ่ะครับ ไม่ว่ากันนะ ขำๆเนอะ พีม ชวนชื่น คลายเครียดน้ำท่วม (แต่กูเริ่มเครียดล่ะ)
ตอนนี้ผมก็เสร็จสมอารมณ์หมายในการวางแผนลับกับตัวเองอย่างหฤหรรษ์ เหอๆ กว่าจะคิดออกแต่ละอย่างทำเอาเซลล์สมองผมแทบทะลุ ณ เพลานี้ก็ได้เวลาที่ผมจะต้องเข้าห้องไปบิ้วอารมณ์ แต่แม่งพอเห็นหน้าตัวเองในกระจกแล้วโคตรขำเลยว่ะ ที่ต้องมาเล่นละครตบตาไอ้ภูมิเหมือนตอนที่ไอ้เชนกับไอ้เต้ยหลอกไอ้คิว
ถึงแม้ว่าวิธีของผมจะดูปัญญาอ่อนไปนิดแต่มันก็สร้างสรรค์นะคร้าบบบบ ถ้าไม่ครีเอทจริงๆคิดไม่ได้นะเว้ยเอาวะเพื่อเค้กวันเกิดของภูมิ ไอ้พีมสู้โว้ยยยยยยย
ผมสูดลมหายใจลึกๆเข้าปอดจนท้องป่อง ตั้งนะโมพร้อมสวดคาถาชินบัญชร เรียกเสือสั่งฟ้าเข้าประทับ ยกมือไหว้เอาฤกษ์เอาชัย ลูบหัวตัวเองเป็นอย่างสุดท้าย เป็นอันเสร็จพิธี ป่ะได้เวลาไปเล่นของแล้ว บู่ววววว
ผมตีหน้านิ่งเดินออกมาหาภูมิที่นอนอ่านหนังสืออยู่โซฟาหน้าทีวี ผมก็อันเชิญตัวเองไปนั่งที่โซฟาอีกตัวก่อนจะเปิดทีวี แต่จนแล้วจนรอดกดรีโมทจนมือจะสึก ทีวีก็ไม่ติด จะถามไอ้ภูมิก็ไม่ได้เดี๋ยวเสียแผน กูจับรีโมททุบโต๊ะแม่ง
“มันไม่ติดหรอกเพราะทีวียังไม่ได้เปิด หึหึ” อ้าวเวร แสรดดดดดดดด กูอายจนขนจมูกสะเทือน ผมแทบจะตีลังกาลงไปหลบใต้โซฟา แต่เดอะโชว์มัสโกออน ผมก็ทำซุยเดินหล่อๆไปเปิดทีวี ตอนเดินกลับเลยแอบเหลือบมองภูมิ แม่งอมยิ้มหัวเราะกูเฉยเลย เดี๋ยะๆ เดี๋ยวกูโกรธจริง
“หึหึ มานั่งตรงนี้มา” ภูมิถอดแว่นสายตาและวางหนังสือลง ก่อนจะตบโซฟาให้ผมไปนั่งกับมัน กูไม่ใช่อิหนูนะ มาทำเป็นตบเบาะเรียก
“……………..” ลูกน้องในปากผมเกือบจะกระโจนใส่คอไอ้ภูมิแล้วเชียว แต่ดี๊ที่คิดทันว่าเราต้องเป็น….
สากกระเบือ ฮ่าๆ
“พีม ได้ยินมั้ยบอกว่าให้มานั่งนี่” ผมก็ไม่สนใจน้ำเสียงเจืออารมณ์ไม่พอใจของภูมิ กูจะดูช่วงช่วงกับหลินปิง หมีอะไร๊ตาด้ำดำ สงสัยผู้หญิงที่ชอบกรีดตาดำๆเขาได้แนวคิดมาจากหมีแพนด้า ว่ามั้ยครับเขาอาจจะคิดว่าถ้าทาตาดำแบบๆคงน่ารักแบบหมีแพนด้า อืม ไอเดียดีนะเนี่ย
“ขี้เกียจ”
“พีม บอกว่า……”
“โว๊ะ รำคาญว่ะ แม่งเรียกอยู่ได้” ผมทำตาขุ่นใส่ภูมิ ก่อนจะรีบลุกเดินเข้าห้องนอน เพราะต้องรีบมาแอบหัวเราะ โอยยยย ไม่ไหวจะฮาหน้าไอ้ภูมิครับ งงเลยสิมึ้งงงงงง
เข้าห้องมาผมก็หัวเราะจนพอใจและนอนคุยบีบีกับเพื่อนด้วยใบหน้าไม่รับแขกเพราะผมรู้ดีว่าภูมิมันจะต้องตามเข้ามาและยังไม่ทันจะพ้นนาทีบุคคลผู้โชคร้ายที่ตกเป็นเหยื่ออารมณ์ของผมก็ตามเข้ามาอย่างที่คาดการณ์ไว้ ผมก็แอ๊บทำเป็นไม่สนใจ
“เมื่อกี้เป็นอะไร โกรธเหรอ” จากน้ำเสียงราบเรียบของภูมิ ถ้ามันทำเสียงแบบนี้แสดงว่าผมตีบทแตก มันคิดว่าผมโกรธมัน โธ่ๆๆๆๆๆ “หรือโรคบ้ากำเริบ อยู่ดีๆก็ด่า” ไอ้ภูมิ ไอ้สารเลว กูไม่ได้เป็นบ้า สาดดดดด
“เปล่า กูง่วง ปิดไฟให้ด้วยนะ” ผมปิดโทรศัพท์ แล้วคว้าผ้าห่มขึ้นคลุมโปงเพื่อแอบหัวเราะ ฮ่าๆ พวกที่คุยเอ็มคุยเฟสกับผมคงงงที่อยู่ๆก็ออฟไลน์ออกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“พีม เป็นอะไร มาคุยกันก่อน” ภูมิพยายามจะกระชากผ้าห่มออก แต่ผมยื้อไว้และรีบกลั้นยิ้มก่อนจะรีบใส่หน้ากากเปลี่ยนสีหน้าเป็นฉุนๆ กูนี่ยิ่งกว่าตลาดอารมณ์เลยว่ะ
“อะไรของมึง ห๊ะ!! กูจะนอน”
“มึงเป็นอะไร ทำไมอยู่ๆถึงอารมณ์เสียใส่กู” มันจับปลายผมของผมพร้อมกับทำหน้าตาจริงจัง บอกแล้วภูมิน่ะเซ้นส์ต่ำ ถ้าเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับตัวผมภูมิมันจะอ่อนไหวง่ายแบบนี้เสมอ พอเห็นตาคมๆของมันจ๋อยผมก็แทบจะใจอ่อน
“กูไม่ได้เป็นอะไร ปล่อยได้แล้ว จะนอน”
“พีม ไม่ได้เป็นอะไรแล้วทำไม……”
“ทำไมมึงชอบเซ้าซี้ห๊ะภูมิ”
“อะไรนะ มึงว่ากูเซ้าซี้เหรอ” ภูมิพูดเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะว่ามันแบบนั้น ถ้าเวลาปกติผมกับภูมิพูดกัน เล่นกันคำพูดแรงกว่านี้อีก แต่เราก็รู้ไงว่าแค่หยอกกันเล่น ต่างจากตอนนี้ที่ผมพยายามชวนทะเลาะ ย้าฮู้
“เออ”
“…………………” ขมับไอ้ภูมิเริ่มตึง กรามมันก็เริ่มเป็นสัน ตามันก็เริ่มน่ากลัว อีกไม่นานภูมิต้องกลายร่างแน่ๆ เอาแล้วกู อยู่ดีไม่ว่าดี รนหาที่เจ็บตัว แถมยังต้องเสแสร้งแกล้งทำว่าไม่สนนี่สิ ผมกับมันจ้องตาปล่อยกระแสไฟฟ้าสองแสนโวล์ใส่กัน กูจะท้องมั้ยเนี่ย มึงอย่าเพิ่งอารมณ์ขึ้นนะ อย่าเพิ่งฆ่ากูนะภูมิ
“กูจะถามอีกครั้ง ว่ามึงเป็นอะไร ไม่พอใจเรื่องอะไร ก่อนที่กูจะใช้วิธีของกูหาคำตอบเอง” เย้สเข้ ขนหัวลุกเลย ถ้าไอ้ภูมิมันใช้วิธีของมันแผนผมแตกแน่ๆ
“เออ มึงอยากรู้มากใช่มั้ย ว่าที่กูเป็นแบบนี้เพราะอะไร เพราะกูเซ็งมึงไง พอใจรึยัง” ผมอาศัยจังหวะที่ความคิดและสมองของภูมิกำลังอยู่ในช่วงชุลมุน สลัดผ้าห่มออกจากตัว แล้วลุกพรวดพราดลงจากเตียงแต่ภูมิดันเร็วกว่ามันตามมาตะครุบตัวผมไว้ก่อน
“ปล่อยกู” ผมดิ้น และขึ้นเสียงใส่ เสียงแข็งๆไว้พีม มึงต้องใส่อารมณ์ ฮ่าๆ
“มึงเป็นคนบังคับให้กูทำแบบนี้เองนะพีม” เหวออออ อ๊ากกกกไอ้ภูมิมันจะปล้ำผม สาดดดด กัดคอกู ทำไงดีๆ ช่วงนาทีชีวิตแบบนี้เราต้องครองสติให้มั่น ใช้ความสงบสยบความหื่นแบบเถื่อนๆ
“เมื่อวาน มึงคุยโทรศัพท์กับใคร ทำไมต้องออกไปคุยข้างนอก” น้ำเสียงผมทั้งนิ่งและเรียบ ฟังเองยังขนลุกเองเลยคุ๊ณณณณ ฮ่าๆ แล้วมันก็ได้ผล ไอ้ภูมิยอมหยุดเว้ย แต่ที่ผมพูดเมื่อกี้เหมือนกำลังจับผิดว่าผัวมีเมียน้อยเลย กรั่กๆ อยากหัวเราะว่ะ กลั้นไว้ๆ ห้ามหลุด ภูมิขมวดคิ้วจนหัวคิ้วชนกัน
“กูคุยกับโอ๊ต แล้วที่ออกไปคุยข้างนอกเพราะเห็นมึงกำลังจะนอนเลยไม่อยากกวน มึงไม่พอใจกูเรื่องนี้เหรอ”
“ใช่ เรื่องนี้ แล้วกูก็รู้ด้วยว่ามึงโกหก กูรู้ว่ามึงคุยกับคนอื่น….ใช่มั้ย” หน้าไอ้ภูมิช็อคมาก มันดูอึ้งๆ อ้าวๆๆๆ อย่าบอกว่ากูมั่วถูกจุดน่ะ ไม่ใช่ว่าเสือกมีกิ๊กซุกไว้นะ เดี๋ยวกูพ่นไฟใส่แม่งเลย
“พีม มึงเป็นอะไร กูไม่ได้โกหก มึงจะดูโทรศัพท์กูก็ได้” อ๋ออออ โล่งอกแต่หน้าไอ้ภูมิแม่งอย่างฮา แล้วก็น่าสงสารด้วยครับ มันคงงงว่าปอบตัวไหนสิงผม ทำไมอยู่ดีๆถึงได้ลุกมาแดกหัวมันแบบนี้
“กูจะเป็นอะไรก็เรื่องของกู มึงไม่ต้องยุ่ง ทีมึงคุยโทรศัพท์กูยังไม่ยุ่งเลย”กดดันมันเข้าไป ฮ่าฮ่า ผมจ้องตาภูมิด้วยความเคียดแค้นชิงชัง พี่ป๋อ พี่เคนมีอายนะครับเนี่ย แบบว่าอินเนอร์ต้องสื่อผ่านดวงตา น้องภูมิพี่ขอโทษนะ แต่พี่จำเป็นต้องทำ
“พีมมึงไม่สบายรึเปล่า กูพาไปหาหมอมั้ย”นี่จะหาว่ากูผิดปกติทางจิตใช่มั้ย คิดได้อย่างนั้นผมก็ดิ้นขัดขืนไม่ให้ภูมิกอด อันนี้ความรู้สึกจริง ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้นักแสดงแทน สาดด กูแค่จะเซอร์ไพรส์มึง แต่มึงจะพากูไปหาหมอ
“กูสบายดี มึงไม่จำเป็นต้องพากูไปหาหมอหรอก กูดูแลตัวเองได้ ถ้ามึงไม่ยอมรับว่าคุยกับใครกูว่าเราห่างกันซักพักดีมั้ย” ห่างกันซักพักๆมันคงจะดีนะเธอ ห่างกันทำม๊ายยย ทำไมไม่เลิกกัน ฮ่าๆ โอยกูอายตัวเองแรงกอดของภูมิเริ่มคลายลง ภูมิมองผมเหมือนผมเป็นเศษเหล็กที่ไม่มีค่าและไม่คุ้นตา
“มึง…..พีม นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมอยู่ดีๆมึง….กูจะโทรหาโอ๊ตให้มึงคุยกับโอ๊ตนะ” มันรีบตามมาจับแขนผมไว้ กรั่กๆๆๆๆ เข้าทางกูแล้วโว้ยยยยยยยยยยย
“ปล่อย กูจะกลับบ้าน” เน้ ใจความสำคัญ เมนไอเดียมันอยู่ตรงนี้ครับ มาแล้วครับสิ่งที่รอคอย กว่าจะหาไดอะล็อกนี้ได้ เลือดตาแทบกระเด็นT^T
“พีม มันชักกจะไปกันใหญ่แล้วนะกูไม่เคยโกหกมึง มึงก็รู้ แล้วกูไม่ได้คุยกับคนอื่นจริงๆ ไม่เคยเลย”
“เรื่องของมึง กูบอกให้ปล่อย” ต้องทำตัวงี่เง่าๆ อย่าเชื่อมันง่ายๆ เหตุผงเหตุผลไม่ต้องฟัง เอาอารมณ์เข้าสู้ ใครสนใจจะจำไปใช้ก็ได้นะครับแล้วคุณ….จะโดนทิ้ง กร้ากกก“คิดว่ากูโง่ใช่มั้ย มึงมันก็ดีแต่พูดแหละภูมิ”พอองค์เริ่มลงคำพูดมันก็มาเองครับ ออสก้าจ๋ารอพี่พีมก่อนนะน้อง
“ไม่”
“ถ้ามึงไม่ปล่อย เราก็ไม่ต้องคุยกันอีก” ป้าดดดดดดดด บทบาทนี้เชือดเฉือด พีระณัฐทำได้ครับทุกคน ไอ้ภูมิหน้าซีดเลย งงเลยสิมึ้งงงงงแม่งมันเงียบเลยเว้ย ผมหลุดออกจากกอดของภูมิและมองมันอย่างเลือดแข็ง ฮ่าๆ ตอนนี้ต้องเลือดต้องแข็งครับเพราะเลือดเย็นมันฟังดูซอร์ฟเกินไป
“กูพูดความจริงทุกอย่าง ทุกอย่างแล้วจริงๆพีม แต่ถ้ามึงยังอยากจะกลับบ้านกูก็จะไม่ห้าม จะกลับมาตอนไหนก็บอกนะ กูจะไปรับ ….กูจะรอนะพีม”
TBC >>>>>>>>>>>>>>
………………………….
- ก่อนจะถึงวันเกิดภูมิ ตาลก็ขอแฮปปี้เบิร์ดเดย์น้อง *CassEM~! ย้อนหลังนะคะ อาจจะย้อนไกลไปซักหน่อย แต่ก็คงไม่เป็นไรใช่มั้ยจ๊ะ อิอิ พี่ตาลกลัวจะอวยพรไม่ถูกเพราะไม่แน่ใจว่าหนูเป็นผู้หญิงรึผู้ชายเพราะบางทีเห็นเม้นครับ แต่บางทีก็ค่ะ กร้ากกกกกกกกก ก็ขออวยพรให้สุขภาพกายและใจแข็งแรงนะคะ เกรดเริ่ดทุกวิชา และมีแฟนหล่อๆ(ในกรณีที่หนูเป็นผู้หญิง แต่ถึงหนูจะเป็นผู้ชาย แต่อ่านwe are ก็สามารถมีแฟนหล่อได้เช่นกัน กร้ากกก เพราะพี่ๆผู้ชายหลายคนในเล้าแฟนเขาหล่อกว่าหนุ่มๆ we are เยอะแยะ จริงมั้ยคะพี่badcow)
- มาพูดถึงตอนล่าสุดดีกว่า อร้ายยยยยยยยย สงสารน้องภูมิ ไอ้พีมเลือดเย็นมาก ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะภูมิอยากรักมาก พอโดนแกล้งหน่อยไปไม่เป็นเลย
- จากสเปฯคิวเต้ย มีหลายคนสงสัยว่า รตป รม มันคืออะไร รมคือรักมากนะคะ ไม่ใช่รักแมท รักมิค รักมั้งกร้ากกกกกกก คิดได้ไงเนี้ยยย ต้องรักมากสิจ๊ะ
- แล้วก็ต้องขอโทษคนที่เคยฝากแบนเนอร์อีกครั้งนะคะ คือใครที่แปะไว้ มันจะหายไปตกหน้าอื่นเวลามีเม้นใหม่มาน่ะค่ะ ตาลเลยเปิดอีกเพจสำหรับคนที่จะฝาก คราวนี้ก็แปะกันแบบสนุกสนานเลยทีเดียวเชียว รับรองว่าเห็นแน่นอน ส่วนใครที่จะเอาแบนเนอร์ we are ก็ต้องทำใจหน่อยนะคะ เพราะว่าตาลทำไม่เป็น มันเลยไม่สวยและยาวกว่าชาวบ้าน กร้ากกกก
- ช่วงนี้ไม่ค่อยได้จับคอม พอเปิดดูเม้น โอ้วววววววววว9000แทบช็อค รู้สึกว่าตอนที่น้ำยังไม่มาเพิ่งจะ หกหรือเจ็ดพันเองนะ ส่วนพี่ๆน้องๆที่อ่านรวดเดียวแล้วเม้นหรือไม่ว่างไม่สะดวกที่จะเม้นคุยกันก็ไม่ต้องขอโทษหรอกคร๊าฮ่าๆๆ ตาลบอกแล้วว่าไม่ซี อ่านเบาๆชิลๆได้ตามสบายเลย อ๊อ ส่วนใครที่สงสัยอะไร แบบว่าบางทีถามในเม้นตาลก็ไม่ได้ตอบ ไปถามในเฟสในทวิตได้นะคะ
- สุดท้ายต้องขอโทษที่ตาลพาหนุ่มๆมาส่งช้า ไม่ได้อยากดอง หรือมีเจตนาเรียกเรตติ้งใดๆทั้งสิ้นนะคะ แต่ตาล……………ไปผ่าฟันคุดมา คุณเอ๊ยปวดตั้งแต่ปากยันไส้ติ่ง :z3:กัดสำลีอุดเลือดอยู่สามวันต้องกินโจ๊กด้วยช้อนเล็กๆแบบเบบี๋เพราะอ้าปากไม่ได้ จนแม่ด่าว่า อีเฒ่าทารก ชริส์ มันปวดมากจริงๆค่ะเพิ่งไปตัดไหมมาเมื่อวาน หมอฟันก็ไม่ใช่ชื่นใจไม่แซ่บแบบเชนเล๊ยยย ตาลขอแนะนำคนที่คิดจะผ่าฟันคุดเปลี่ยนใจยังทันนะคะ ปล่อยให้มันขึ้นไปเถอะ เลือกเอาว่าเจ็บบ่อยๆค่อยๆชิน หรือ เจ็บแต่จบ ฮา รักทุกคนเสมอ จ๊วฟฟฟฟฟฟฟ :กอด1:
-
We are…คือเรารักกัน ได้รับการโหวตเป็นนิยายสุดฮาแห่งปี ของเซ็งเป็ดอะวร์ดค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดด ฉลองงงงงงงงงงงงงงง :mc4: ตาลดีใจยิ่งกว่าได้ครองมงกุฎนางงาม สองมือน้อยๆขอพนมก้มกราบผู้มีจิตศรัทธาที่ได้โหวตให้ภูมิ พีม แทน ฟ่าง คิว เต้ย เบียร์ เชน ปัน แมท มิค
ตาลจึงขอกล่าวคำขอบคุณแบบนางงาม(รักเด็ก)นะคะเพราะใกล้ตัว ฮา ค่ะ ตาลก็รู้สึกยินดีและเป็นเกียรติอย่างยิ่งนะคะที่ได้รับรางวัลนี้ ตาลขอขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ไว้ใจตาล ตาลสัญญาว่าตาลจะทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด จะพัฒนาตัวเอง พัฒนาผลงานให้ดี ให้สมกับที่พ่อแม่พี่น้องไว้วางใจ (เอามือปิดปากเหมือนเวลาเขาประกาศว่าได้ครองตำแหน่ง (คนอะไรตอแหล๊ตอแหล)) กร้ากกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
ดีใจมากๆดีใจจริงๆค่ะ ดีใจตั้งแต่ตอนที่มีคนเสนอชื่อในรอบแรกแล้วค่ะ คือ แค่เห็นคนชอบแล้วเสนอชื่อ we are มันก็มีความสุขแล้ว เมื่อก่อนนะตาลชอบด่าอิพวกดารานักร้องที่เขาไปรับรางวัลแล้วชอบบอกว่า “ก็ไม่ได้หวังหรอกค่ะ แค่มีชื่อเสนอเข้าชิงก็ดีใจแล้ว” สร้างภาพมาก(เบ้ปากด้วยเพื่อความสมจริงทางอารมณ์)
แต่พอมาเจอเองถึงได้รู้ ว่ามันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆที่ชื่อนิยายของเราถูกพูดถึง ขอบคุณคนอ่าน ขอบคุณภูมิ พีม แทน ฟ่าง เบียร์ ปัน เชน คิว เต้ย แมท มิค คลื่น ที่อยู่เป็นเพื่อนกันมาตลอดปีกว่า
ขอบคุณเล้าเป็ดที่เป็นเหมือนชุมชนของคนที่รักในสิ่งเดียวกัน ให้ได้มาพูดคุย มาเป็นเพื่อนกัน
ขอบคุณทีมงานของเล้าที่ต้องเหนื่อย ต้องลำบากเพื่อลูกเป็ดมาโดยตลอด
ขอบคุณนิยายดีๆ เรื่องเล่าสนุกๆ นักเขียนเก่งๆในเล้าที่สร้างแรงบันดาลใจ สร้างรอยยิ้ม สร้างความสุขให้พวกเรานะคะ
ขอบคุณทุกๆคะแนนโหวตในทุกๆสาขาที่มีให้หนุ่มๆค่ะ
และขอแสดงความยินดีกับนักเขียนทุกท่านที่ได้รับรางวัล ตาลขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนหรือคนที่กำลังคิดอยากจะเขียนนิยายที่จะเป็นเจ้าของผลงานดีๆเจ้าของรางวัลในปีต่อๆไป ขอบคุณทุกๆคนค่ะ
ทะเลหัวใจ
(สวย) อิอิ
-
o18 สงสารภูมิอ่า
-
สงสารทั้งภูมิ ทั้งคนเขียน :laugh:
เราก็ไปผ่ามาแล้วเหมือนกันน เจ็บมากกกก
มาต่อเร็วๆนะจ่ะ
-
สงสัยว่าพอภูมิรู้ความจิง คงจะเปงพีมที่โดนจัดหนัก หึหึหึ โทดฐานทำให้มันคุณหนูภูมิเสียจายยยยยยยยย
-
สงสารภูมิอะ ที่จะทำเค้กให้ก็เพื่อให้ภูมิดีใจไม่ใช่เหรอแล้วมาทำให้เสียใจแบบนี้มันดีแล้วถูกแล้วเหรอ เล่นมากเกินไปแล้วพีมความรู้สึกของคนรักไม่ใช่สิ่งที่จะเอามาล้อเล่นได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ชอบพีมเลย สงสารภูมิมากๆค่ะ :angry2:
-
ไม่ชอบวิธีการแบบนี้เลยอ่า คนรักกันจริงเค้าต้องแคร์ความรู้สึกกันสิ นี่อะไรอ่า
พีมเอ๋ย มันมีวิธีดีกว่านี้อีกนะ ทำไมเลือกจะใช้เหตุผลนี้ละ ไม่เข้าใจจริงๆ ตอนนี้ภูมิโกรธเลยนะ
อย่าไปยกโทษให้พีม เช๊อะ งอน!! (สรุปเราหรือภูมิที่งอน 55555555)
-
งานเข้าภูมิแบบไม่ตั้งตัว o18
-
ดีใจแบบนี้ ขออีกตอนได้ป่าว อิอิ :-[
-
สงสารภูมิ
ทำเค๊กเสดเร็วๆๆนะพีม
จะได้ดีกันซักที
รักวีอาร์มาก :L2:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ตาลมาอัพแล้ว
ดีใจมากๆ
ขอแปะไว้ก่อนนะค่ะ
-
แหม่ เดี๋ยวได้เลิกกันจริง
มึงได้เซอร์ไพรส์แน่พีม
น้องภูมิมาซบอกแม่มาค่ะลูก :man1:
-
โหดไปไหม = ="
-
"...ก็บอกแล้วครับว่าคนดีเขาไม่ค่อยเล่นการเมืองกัน ถึงเล่นก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะอยู่ไปนานๆความดีอาจจะหายไปกับงบประมานแผ่นดินได้(หลบกระสุน) ฮ่าๆ..."
กดlikeข้อความนี้ หุ หุ หุ
อืม...กลุ่มนี้เขามีจิตอาสาและน่ารักทั้งกลุ่มวุ้ย
ว่าแต่ว่า กะอีแค่จะไปเรียนทำเค้กนี่ มันยากแค้นแสนเข็ญเนาะพีม
ต้องวางแผนซะ... ขอแผนนี้อย่าบานปลายผายลมเหม็นๆล่ะกันพีม 555
-
น้องพีมออสก้าขั้นเทพมว๊ากกกกก รับโล่ห์ไปเลยค่า :laugh:
สงสารภูมิเหมือนกันน้า
-
คิดถึงปันที่สุดอ่า หายไปนานมว้ากกกก นึดว่าจะจบซะแล้วดีใจที่มาต่ออีก สงสารภูมิอ่ะ อยากให้ถึงวันเกิดภูมิเร็วๆๆ อยากได้ตอนพิเศษแทนกับฟ่างอีกอ่ะ ชอบบุคลิกแบบฟ่าง ฟ่างเป็นไอดอลของเค้าเรย แบบว่าพี่แกมีอำนายมากที่สุด เสียงส่วนมากไม่อาจสู้เสียงเดียวจากฟ่างได้ อิย่ะ นับถือๆๆ ^^
-
ถ้าเรื่องนี้คลี่คลาย พีมโดนจัดหนักยิ่งกว่าหนักแน่ :interest:
-
พีมเล่นแรงนะเนี่ยย ย
สงงสารภูมิๆ
-
เย้ย เราสงสารภูมิอ่ะ มันยิ่งเปราะบางเกี่ยวกับเรื่องโดนทอดทิ้งอยู่ นี่มันต้องคิดไกลไปร้อยแปดแล้วแน่ ๆ ว่าพีมคงเบื่อ และก็จะทิ้งมัน เลยหาเรื่องซะ
แง ๆ ตอนหน้านี่หวังว่ามันรู้ความจริงแล้วจะอภัยให้พีมนะ เค้าไม่อยากเสพมาม่าอ่ะ
ขอบคุณตาลนะ เรื่องนี่สนุกมาก เจ้ชอบมว๊ากกกกกกกกกก
-
:m20: พีมสุดยอด
ภูมิโดนซะบ้างจะได้หวงน้อยลง
:L2: :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งน้ำใจทุกคนจริงๆค่ะ เราก็เป็นคนหนึ่งที่ไปช่วยเหมือนกัน
บรรยากาศเป็นอย่างพีมและเพื่อนๆเลยค่ะ เหนื่อยแต่สนุก ที่สุดคืออิ่มใจ
ดีใจที่คนไทยไม่ทิ้งกันในยามเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ :L1:
พีมและเพื่อนยังเฮฮากันเหมือนเดิม ชวนกันทำความดี น่าปลื้มใจมากๆ
ส่วนภูมิเอาใจช่วยอยู่บ้านแล้วกันนะ แต่ให้กำลังใจถี่ไปนี้ดดดนะเค้าว่า :m20:
แต่ว่า เอ่อ มันเลยสามทุ่มแล้วพีม เจอคนที่บ้านคาดโทษแน่ๆ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ สำหรับตอนที่แสนประทับใจ
-
ลงทุนเกิ๊นพีม หาเรื่องทะเลาะเลยเรอะ
เอาน่าภูมิเค้าก็รักของเค้า อาจจะงงงง
แต่ไม่น่าร้ายแรงป่ะ :เฮ้อ:
ปล. congrat. กับนิยายสุดฮาแห่งปีนะจ๊ะ ม๊วฟฟฟฟฟฟ
-
ถึงอยากจะเซอร์ไพรส์ แต่ไม่น่าทำขนาดนี้เลยนะหนูพีม :angry2:
สงสารภูมิ เดี๋ยวจะเจอจัดหนักแบบไม่รู้ตัว หึหึ
-
โอ้ เค้ากลับมาแล้ว น้องตาลกลับมาแล้ว o18
ยังน่ารักทุกคนเลยนะ ทุกคนสุดยอด ท่านปันปันสุดยอด(เชียร์เป็นพิเศษ อั้ยยย)
พีม แค่ทำเค้กเซอร์ไพร์ซเนี่ย ต้องทุ่มทุนสร้างขนาดนั้นเชียว รองานวันเกิดภูมินะน้องตาล
ปล้ำลิง...ดีจังภูมิเกิดเดือนเดียวกันกะเรา 555 :กอด1:
-
ประทับใจมาก
+1 +เป็ด
-
เอ่อ น้องพีมหนูคิดมากไปมั้ย!! :z3:
แล้วนี่ถ้าคุณหนูภูมิรู้เรื่องจะเกิดอะไรขึ้นไม่อยากจะคิด
ปันปันฮาได้ทุกสถานการณ์จริง ไม่ไหวจะเคลี่ยร์ แต่ละคน :laugh: :laugh: :laugh:
แต่ชอบประโยคนี้ 'ไอฟ่างแสดงอภินิหาร' โค_ร ฮา :jul3: :jul3: แลดูเป็นเจ้าแม่เลยทีเดียว
o13 o13
-
พีมง่าาาา :sad4:
เค้าสงสารภูมิ ไม่สนับสนุนวิธีนี้เลยนะ
งืออ อยากอ่านวันเกิดภูมิจังง
ภูมิคงดีใจมากแน่ๆ อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรบ้าง
ฮ่าๆๆๆ
น้องน้ำไปเยี่ยมเยียนที่กรุงเทพฯแทบทุกที่เลยเนอะ
ตัวเราเองก็ติดตามข่าวตลอด
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
+1 ให้คุณทะเลหัวใจ จุ๊บๆๆ
-
ทั้งเรื่องอ่า ฮาปันสุดและ 55555
-
:L2: บวกเป็ดไปแล้วนะคะ
:a5: สงสารภูมิอ่ะ.... :sad4:
-
ขอปรบมือให้หนุ่ม ๆ ที่ไปทำความดีในภาวะน้ำท่วมครั้งนี้ทุกคน
พีมเอ๋ยงานนี้จะต้องงอนง้อกันยาวเลยมั้ง
-
กรี๊ดดดดดดดดดทำกับพี่ภูมิลงไปด้ายยยยยยยยยย
แต่ตีบทแตกไปนะ กลายเป็นนางร้ายไปแล้ว :laugh:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
พีมมมมม ไอเตี้ย พี่หล่ะเพลียกับความคิดของแกเหลือเกินนนน :z3:
พี่ว่างานมันจะงอก เอาน่ะ ไอที่จะเซอร์ไพร์สภูมิมันจะสะใภ้แกเองมากกว่า ไอเด็กบ้ามันเอาสมองส่วนไหนคิดวิธีนี้ :angry2: :angry2: :angry2:
-
วันเกิดตรูใครมาทำงี่เง่าแบบนี้นะ ตรูเลิกจริงด้วย แมร่ง
ไม่ชอบเซอร์ไพรส์ ชอบความสุข สงบในชีวิตมากกว่า น่าจดจำมากกว่า
แต่ปันมันฮาดีจริง ๆ ใครได้เป็นแฟนคงได้หัวเราะมันทั้งวันแน่
-
:laugh: :laugh: :laugh: พีมเล่นแรงไปป่าว
ภูมิเอ๊ยยยยยยย โดนหลอกซะแล้ว :z2: :z2: :z2:
-
พีมอยู่ดีไม่ว่าดี ~
กร๊าก ก ก ก ! เด๋วเจอน้องภูมิเซอร์ไพร์บ้างจะฮาไม่ออกนะลูกนะ
น้องพีมนี่สวมบทบาทเมียงี่เง่าได้เนียนจริงๆ
ฮ่าๆ ๆ แต่ถ้าสมมติว่าทะเลาะกันถูกจุดจริงๆ
คราวนี้น้องพีมมีเซอร์ไพร์
แต่ก็อย่างว่า .. เล่นไม่ยอมห่างกันเลย
ก็ต้องเล่นแผนนี้แหละเนอะพีมเนอะ
(อ้าว !เข้าข้างอย่างเห็นได้ชัด) ฮ่า ๆๆ
รอตอนต่อไปนะค่าา >< :impress2: :impress2:
-
พีมมมมมมมมมมม ทำร้ายจิตใจภูมิลงได้ยังงายยยยยยยยยย หล่อขนาดนี้ ฮ่าๆๆ
:pig4: :pig4:
-
พีมเอ๊ย....
นี่จะทำเค้กหรือระเบิดบ้านกันแน่จ๊ะ เรื่องใหญ่จริงๆ
แต่นานๆ ได้แกล้งภูมิซักที่ก็ดีเหมือนกัน คึคึ o18
ปล.1 เพิ่งผ่าฟันคุดเหมือนกัน บวมจนแก้มโย้เลย เจ็บคอดๆ
ปล.2 ยินดีกับรางวัลที่ได้รับด้วยน้าาาา :L2:
-
o22 พีม เพลียกะแกเหลือเกิน คู่อื่นเค้ามีแต่ไม่อยากทะเลาะ นี้หาเรื่องทะเลาะซะงั้น o18
สงสารภูมิ ทิ้งพีมแล้วมาหาเราม่ะ :man1:
-
เย้ๆ ในที่สุดก็มาแล้ว :mc4:
หนุ่มๆพวกนี้ความคิดดีนะเนี่ย แถมเป็นคนดีอีกต่างหาก o13 :m4:
ใช่ค่ะ ก็ขอให้น้ำพัดพาสิ่งไม่ดีไปนะคะ :impress:
สงสารภูมิจริง มีแฟนบ้าๆบอๆ o8 :interest: :laugh3: :oni1: :m12: :m19:
น้องตาลสู้ๆนะคะ :กอด1:
-
แหม อินเทรนจริงๆ หนุ่มๆ ไปช่วยกรอกกระสอบทราย 55555 :L2:
แต่พีมเอ๊ย จะดูยากไปไหมเนี่ย แค่จะออกบ้าน หุหุ :laugh:
-
:z3: ตายละพีม เล่นแรงนะเนี่ยคราวนี้ เดี๋ยวเจอเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึงของจริงล่ะจะหนาววว
สงสารภูมิ คงช๊อค จู่ๆพีมมาชวนทะเลาะซ่ะงั้น
อย่ามาม่าเลยนะ เข้าสู่โหมดมาคุทีไรคนอ่านงี้เครียดแทนจริงๆ :z10:
-
อยากไปตักทรายพร้อมหนุ่มๆกลุ่มนี้จริงๆ :impress2:
พีมเล่ยไนเยี่
สงสารภูมิ
แต่ก็แอบฮามั่ง 5555
มาต่อเร็วๆนะคะพี่ตาล
อยากรู้แผนพีมใจจะขาดแล้ว ><
-
พีมเอ๋ย ทำแบบนี้ แม่งกลัวดราม่าจริงว่ะ
อย่านะคนเขียน ไม่อยากกินมาม่านะ ขอร้อง เอาฮาๆ สบายใจดีกว่า คึกๆ
-
กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง
โดนจัดหนักลุกไม่ขึ้นแน่ๆพ่อนักวางแผน :z1:
-
เซอร์ไพรส์กันตลอด ไม่คิดถึงตอนที่ภีมแอบไปทำงานเพื่อหาเงินซื้อแหวนมั่งเนอะ ขนาดว่าตอนนั้นไม่ได้ทะเลาะกันแค่ห่างๆ กันพีมยังนอยด์แทบตาย :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า ยังรอเบียร์โตเกียวอยู่น้า :L2: :pig4:
-
สงสารน้องภูมิของพี่ :o12:
แต่เดี๋ยวรอรู้ความจริงก่อนเถ่อะ
น้องพีมโดน"จัดหนัก" แน่ๆนะคะ 555555
:กอด1:น้องตาลสุดสวยย
-
คึคึ สวดยอดไปเลยพีมจ๋า 55555555
-
อ้าวพีมแกเล่นพิเรนไรอีก 55555++
เซอร์ไพรส์ ได้น่ากลัวมาก แต่มาลุ้นต่อว่าจะทำได้ไหม
ภูมิแลดูไม่ใช่คนโง่ 555555++
แต่ภูมิอินมากอ่า น่าสงสารรีบๆๆ เซอร์ไพรส์ ละ
ปล.+1ปลอบใจคุณคนเขียน ในใจอยากให้ได้ นข.ดีเด่น เพราะหลายเรื่องที่เขียนแล้วสนุกรวมถึงเรื่องนี้ด้วย
แต่อย่างน้อยก็ได้สักรางวัล สู้ๆๆต่อไปถ้ามีโหวตอีกจะโหวตให้อีก
-
สงสารภูมิอ่ะ
แต่เพื่อเซอร์ไพรซ์ครั้งยิ่งใหญ่ อิอิ
พีมสู้ๆ นะ
-
เง้ออออ....น้องพีม.~ ไอ้ ตะ เรี่ยยยยยยยยยยยย........ แกล้งน้องภูมิทำไมลูก รีบๆบอกความจริงไป โทษหนักจะได้เป็นเบา นะลูกนะ
-
โอ๊ยย สงสารภูมิอ่ะ
พีมเล่นเเรงไปน่ะ
-
แอร๊ยยยยส์ เล่นแรงไปป่ะนู๋พีม
-
แย๊กกกกกกกกกกกกซ์ ในทีสุดก็ตามอ่านทัน!!!!!!
:z3: นั่งตาแฉะมาสองวันเต็มๆ ฮือๆ ในที่สุดก็ทันจนได้ :angry2:
ขอบอกว่าเรื่องนี้สนุก (อย่างแรงงง) :m20: ประทับใจโคร่ดๆหง่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียน สู้ต่อไปทาเคชิ :3123:
-
เดี๋ยวก้อเป็นเรื่องอีก น้องพีม :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สงสารภูมิจัง :o12:
-
จิตอาสากันยกก๊วน สุดยอดจ้า
แต่พีมเอ๊ย จะแอบไปทำเซอร์ไพซ์ วางแผนหาเรื่องทะเลาะกับภูมิมันไม่ดีเลยน้า จะคุ้มกันไหมเนี๊ย เฮ้อ!
-
พีมแกเล่นแรงไปป่าวนี่ ไม่ปรึกษาเพื่อนๆ กันบ้างเลย ระวังเหอะถ้าภูมิไม่ง้อจะหนาวเด้อ
-
น้องพีมมมมมมมมมมมมมม สงสารภูมิอ่า รีบๆไปเซอร์ไพร์ก่อนที่ภูมิจะงอนไปจริงๆน๊าาาาาา
แต่ถ้าภูมิรู้ความจริง พีมอาจจะโดนจัดหนักก็ได้นะ o18
-
รับไม่ได้กับวิธีของพีม เพราะสิ่งที่พีมทำมันล้อเล่นกับความรู้สึกของภูมิมากเกินไป :angry2:
รู้ทั้งรู้ว่าภูมิมันรักมาก และอ่อนไหวกับทุกๆ อย่างที่เกี่ยวกับพีมแค่ไหน
อ่านแล้วของขึ้น พีมมานี่ม่ะ ขอโดดถีบซัก 3 ที ข้อหาทำร้ายความรู้สึกของภูมิ :beat: :z6: :z6: :beat:
-
:กอด1:
กอดพีมก่อน เดี๋ยวมาอ่าน
-
ภูมิยังหึงคลื่นกับพีมไม่เลิกนะ
ปันนี่ก็ฮาตลอด จะฮาไปไหน พยากรณ์อากาศโน่นนี่ :m20:
มีการจะขอกระสอบทรายที่ค่ายมวยมาเพิ่ม55.
แผนนี้มันจะเวิร์คมั้ยเนี่ยพีม เอาใจช่วยๆ
-
สงสารภูมิเบาๆ แต่ฮาพีมแรงๆ55555555
แล้วมาต่อเร็วๆนะค่ะ
-
เอิ่มม ม
สงสัยหลังเซอร์ไพร์คงจะมีคนโดนจัดหนักนะค่ะ
55555555555555555555555
-
พีมเปลี่ยนแผนเหอะ แผนนี้ไม่เวิร์คอ่า แม่ยกไม่สบายใจ น้องภูมิก็เสียใจน๊า รีบเปลี่ยนแผนด่วน :z3: :z3:
-
อร๊ายอัพแล้ว คิดถึงจังเลยอ่ะ :-[
พีมก็เล่นซะภูมิเครียดเลย ตีบทแตกซ้า~ o13
ไงก็เป็นกำลังใจให้ภูมิ อดใจรอเซอร์ไพรส์หน่อยละกันเนอะ
บวก 1 ให้พี่ตาลคร่า คุ้มค่าแก่การรอคอย >> แล้วรีบๆมาอัพนะคะ สู้ๆเน้อ
-
เล่นแรงไปเป่ลาพีมถ้าเกิดภูมิไม่ง้อะหนาวนะ
-
พีมมาแบบดารา5555555
ดราม่าสุดๆอ่านแล้วสงสารภูมิกร๊ากกกกกกกกก :m20:
-
o13
คิดถึงปันปันที่รักอย่างแรงเลย นานๆจะได้ออกมามีบ่งมีบทอะไรกับเขาบ้าง กร๊ากกกก :z2:
ส่วนพีม วิธีการนี้มันช่าง....ได้ใจอะ (แอบเคืองภูมิอยู่ลึกๆมานานแล้ว หุหุ :beat:)
สุดท้ายนี้อยากบอกว่า คิดถึงคุณพี่มากค่ะ จุ๊บุ :กอด1:
-
น้องตาลมาลงต่อแล้ว เหมือนได้น้ำสะอาดยามน้ำท่วมขาดออกซิเจน! 555
.
อ่านจบแล้วอยากจะบอกว่า "แผนอะไรของเมิ๊งไอ้แคระ!!" เดี๋ยวภูมิก็งอนจนงานเข้าหรอก
.
ตอนหน้าขอจบซึ้งๆหวานๆหน่อยนะ ยิ่งซึ้งหวานมากๆ คนแต่งก็ยิ่งสวยน่ารักนะครับ
-
คิดได้นะวิธีนี้ :เฮ้อ:
-
ระวังโดนเอาคืนนะจ๊ะหนูพีม :กอด1:
-
หลงท่านชายภูมิแบบไม่ไหวแล้ววว โหย อะไรจะรักพีมขนาดนี้
อยากรู้จริงรู้จัง ถ้าภูมิมันรู้ว่าสาเหตุที่พีมมันต้องใส่ไฟตัวเอง = =' ขนาดนีั้เพื่อเค้กก้อนแรก (รึเปล่า)
จะเป็นยังไง
คนอ่านมาอ่านก่อนออกไปลอยกระเทย เห้ย กระทงค่ะ ว่าจะเอาตัวเองไปลอยด้วยก๊ากก
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า
-
ภูมิถึงกับช็อคเลยทีเดียว
น้องพีมรีบทำเค้กให้เป็นไวไวนะ (ทำเค้กก็ต้องเป็นเค้กดิวะ)
สงสารภูมิ
-
:L2:
-
อ๊ากกกก สงสารน้องภูมิ :sad4: แต่ก็ฮาแกล้งเข้าไปพีม :laugh:
-
สงสัยรางวัลออสก้าคงต้องมอบให้พีมแล้วค่ะ ตีบทแตกมากกกกกกกกกกกกกกก
-
พีมใจร้าย เล่นแรงไปป่าว สงสารน้องภูมิ o18 o18 o18
-
วิธีนี้ มันไม่ค่อยโสภา นะพีม
ภูมิยิ่งคิดมากอยู่ด้วย :o11:
เดี๋ยว ป๊าดดจะไปกันใหญ่
-
ปันมีบททีไร ฮาแตกทุกที 555555555555
ตอนพีมเล่าเรื่องการช่วยเหลือ เล่าเรื่องปัน ปันดูโคดหล่ออ่ะ หล่อทั้งหน้าหล่อทั้งกายหล่อทั้งใจ >< อิ๊อร๊างงงง
หูยยยย ตอนคลื่นมัดผมให้นี่อยากจิให้ภูมิมาเห็น คิคิ
พีมสะดิ้งมากเลย จะกลับบ้านเนี่ย ตีบทแตกมากค่ะ
งี้แสดงว่าจะมาต่อไม่ใกล้ไม่ไกลวันเกิดภูมิชิมิเคอะ ไม่กดดัน แต่จะมารอทุกวันนะคะ :really2:
สวัสดีวันลอยกระทงจ้าาา :L2:
-
หนูยังไม่อยากเคืองพีมเพราะงั้นรอตอนเฉลยก่อน อิอิ
-
จะเซอร์ไพรส์กับเค้าทีถึงกับทำน้องภูมิเครียดเลย
ระวังนะจะจัดหนักคร้า :z1:
-
สงสารภูมิเลยเนี่ย
:sad4:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เราโหวตด้วย 555 :L2:
แต่ขอบอกว่า น้องพีมโหดร้ายมาก วิธิีนี้ เหอะๆ
-
พีมเล่นแรงไปเน้อ อยากให้ถึงวันเกิดภูมิเร็วๆจัง 5555
ฮาปันมากอ่ะ คิดได้ยังไงงงงงงงงง :m20: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh:
พี่โอ๊ตเท่มากๆเลย อย่างจะรู้จริงๆว่าในความจริงจะมีผู้ชายอย่างพี่โอ๊ตบ้างมั้ย
ตอนนี้มีทั้งพี่โอ๊ตแล้วก็พี่เทน รู้สึกเป็นปลื้ม 555
ยังไงก็ขอให้มาอัพเร็วๆนะ เป็นกำลังใจให้จ้า :D
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พีมเอ้ย เจ้าคิดดีนัก ระวังเห๊อะ
จจะเจ็บหนักเน้อ
-
น่าสงสารภูมิอ้า
คงหงอยไปเลยมั้งเนี่ย พีมเล่นแบบนี้
-
:a5:
วางแผนนี้เนี่ยนะะ โอ้ยย คิดได้ค่ะ
ตกใจ นึกว่าภูมิแอบไปมีกิ๊ก 555555 ก็ภูมิมันตกใจอ่ะ =='
หวังว่าแผนนี้มันจะขำๆนะคะ :กอด1:
-
พีมอ่า
ทำไมใช้วิธีนี้
สงสารภูมิ
-
บวกก่อนหนึ่งตัว โทษฐานมาเร้วและยาวถูกใจคนอ่านมาก! ฮ่าๆๆๆ >//<
อ่านไปขำก๊ากไปตอนไปเป้นจิตอาสาโคตรฮาและน่ารัก
วันหลังช่วยทำตารางงานจิตอาสาหน่อยนะค่ะ พี่จะได้ตามไปถุก ฮ่าๆๆๆ
พี่จะนอนบนดินกินบนกองทรายนั่นเลยละ มีน้องๆแบบนี้อยุ่ด้วย
บ้านช่องไม่ต้องกลับแล้ว พี่อยู่โด้ยยยยย!! มีโมเม้นท์คลื่นพีมเบาเบา
ให้คนอ่านกรี๊ดเป็นกระสัย โหะๆๆๆ ภุิมิไม่มาพีมก็ยังมีทาสรักอีกคน แรงส์!
ประเด็นเค้กวันเกิดจะกลายเป็นมาม่าชามโตระวังภูมิพีมหรือเปล่าก็ไม่แน่
เพราะไม่รุ้ว่าจริงๆแล้วภูมิคุยกับโอ๊ตจริงป่าวอีกนะเนี๊ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
เด๋วจะเซอร์ไพร์สจนเป้นเรื่องแน่ๆ พีมเอ๋ยยยยย!!
-
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ผ้ประสบภัยและผู้ระวังภัย ทุกคนสู้ๆนะคะ เชื่อว่าอีกไม่นานก็จะผ่านมันไปได้ :3123:
สงสารน้องภูมิ น้องพีมใจร้ายเกินไปอ่ะเปล่า เดี๋ยวงานเข้านะจ๊ะ เกิดน้องภูมิเป็นอะไรไป
-
โอยยยย สงสารภูมิ แต่ก็ขำพีม :laugh: :m20:
แต่ภูมิอดทนนิดนะ วันเกิดนี่อาจได้เจ้าสาวเลยนะภูมิ 55555
ปล. อยากรู้พีมตอบภูมิว่าไรเรื่องแต่งงานอ่า :z1:
-
อ๊ากกกกกกกกก พี่ตาลมาแล้วว
"เพื่อนรักอันดับหนึ่งของไอ้ภูมิ" << กร๊ากกกกกกกกก ไลค์5555555
ปันปันยังฮาไม่เปลี่ยน ชอบมากๆ :m20:
หึๆระวังนะพีม ภูมิรู้ความจริง โดนจัดหนักแน่ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
พี่พีมใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
ทำไมทำกับพี่ภูมิงี้อะ
สาธุ :call: ตอนต่อไปขอให้พี่พีมโดนจัดหนักๆ :z1:
พี่ปันฮามากอะ...นี่ขนาดออกไปข้างนอกนะเนี่ย
พี่ตาลสู้ๆนะค่ะ ^^V
-
พีมระวังภูมิโกรธจริงนะ :a5: :a5:
-
งงเลยละสิภูมิอยู่ดีๆงานเข้าซะงั้น
พีมระวังเจอเซอไพรส์กลับน้า
-
แผนล้ำมากพีม แต่โคตรทำร้ายจิตใจภูมิมี่เลยอ่ะ เพ่ตาลรีบมาต่อๆๆๆๆๆน้าาา o18
-
พีมวิธีนี้ไม่ดีเลยอ่ะ สงสารภูมิ :sad4:
-
งานเข้าไปก่อนนะภูมิ
แล้วเดี๋ยวเซอร์ไพรจะตามมา
-
สงสารหัวใจดวงน้อยๆของภูมิอ่ะ พีมแผนแกโหดไปป่าว ระวังจะเซอร์ไพร์สเองนะ
กรี๊ดดดดดด คลื่นจ๋า จุ๊บๆ มาบ่อยๆนะ :จุ๊บๆ:
-
พีมช่างคิดเนอะ สงสารภูมิอ่ะ
-
ขอตบไอ้พีมแบบทริปเปิ้ลช็อทได้ไหมคุณตาล!!
ยอมรับว่าชอบอ่านดราม่า
แต่ดราม่าแบบอีกคนไม่ได้ทำอะไรผิดเลยเนี่ย
มันหมั่นไส้คนกุเรื่องโว้ยยยยยยยยย!!
กลัวภูมิมันเสียใจจริงจังแล้วรักพีมน้อยลงจริงๆ
แบบนั้นจะสมน้ำหน้าให้ หึ่ม!!
รอตอนต่อไปนะคะ มาไวๆเน้อ :)
-
พีมมมมมมมม เลือดแข็งจริงๆเว่ยยยย สงสารภูมิ รีบมาเซอไพร์เร็วๆน๊าาาาาาาาาา :)
-
เข้ามาอ่านเพราะได้รับโหวตว่า ฮา
ตอนแรกก็แปลกใจว่า ได้โหวตสูงสุดได้ไง
อ่านไปอ่านมา ฮาจริงๆ ยิ่งตอนกรีนเจอคิว โอ้ย ไม่ไหวจะเคลียร์กับคู่นี้
มองเผินๆ เหมือนเป็นศัตรูกันแต่ชาติปางไหน
สนิทกันมากจนน่าสยองเลยคู่นี้
น้องพีม น่ารักมาก ทั้งนิสัยภาพลักษณ์และขนาดตัว (กร๊ากกกกกก พี่ขอโทษน้องพีม)
ภูมิ เข้มสุดๆ นักเลงมาก ตอนที่ทิ้งพีมไว้ที่มาบุญครองตอนแรก อยากจะกระโดดงับหัวน้องภูมิ
พอมาตอนหลังๆ ภูมิกลายเป็นสิ่งเปราะบางที่สุดของเรื่องจริงๆ
อ่อนไหว ขี้เหงา ขี้อิจฉา ขี้อ้อน เอาแต่ใจ แต่เมื่อต้องกลายเป็นผู้นำ ก็สามารถทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่อง
คิว กับ เต้ย ประทับใจความรักเล็กๆ ที่แสนยิ่งใหญ่
อีกคนสละเพื่ออนาคต อีกคนล่ะทิ้งความฝัน(? เหรอ) เพื่อตามหารัก
แทนกับฟ่าง วุ้ย คู่นี้แรงได้ใจจริง ๆ ชอบ
น้องโตเกียว อ้าย น่ารักอ่ะ จะเสร็จราชนิกูลเบียร์ไหมคร้าเนี้ย แอบเชียร์เล็กๆ
คนอื่นๆ อืม องุ่น กะใครนะ เค้าจำไม่ได้ เชน หรือเปล่า หรือปัน จำไม่ได้
ส่วนมิค อ่านทีไร นึกถึงมิกกี้ยูชอนทุกที (ไม่เกี่ยวแหละ) ใครอีกล่ะ น้องแมท ครบยังหว่า
ตกใครไปคนนะ เนี้ย คลื่น รักคนมีเจ้าของ เลยต้องกลายเป็นมดแดง(พยายามแอบ) แฝงพวงมะม่วง
แต่เจ้าของ(ภูมิ) ดันโหด แค่คิดก็ผิดแล้ว
สรุป แล้ว พี่มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องนี้
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่าน ไม่NC ไม่ดราม่า แบบนี้แหละ คลายเครียดได้ชงัด
-
ว่างๆจัด meeting กับหนุ่มได้ไหม :laugh: :laugh:
สถานการ์บทนี้เข้ากับปัจจุบันมากๆ
น้องน้ำอยากเข้ามหาลัย กร๊ากกก :m20:
รอตอนต่อไปนะคะ
-
พีมจ๋า. เล่นมากเกินเดี๋ยวซวยนะลูก. กลับมาแก้ไขความเข้าใจกันเถอะนะ :เฮ้อ:
-
สุดยอด รอตอนต่อไปอยู่นะกร๊าบ
-
:กอด1: :L2: :3123: :pig4: พีมระวังเรื่องใหญ่น้า ไม่รุภูมิจะมีอิทธิฤทธิ์อิทธิเดชไรบ้าง
-
นายพีมร้ายกาดมากกกกกกกกกกกกก
ภูมิเค้าแคร์ตัวเองมากนะๆๆๆๆ
-
หึหึ เตรียมตัวไว้เหอะพีม อีกสองวันหลังจากเซอไพรส์ เจอศึกหนักแน่
น้องภูมิ จัดหนักเลยนะ ไอ้แมวบังอาจแหย่หนวดเสือ
-
พี่คลื่นนนนนน
-
หนูพีมกล้ามากที่ใช้แผนนี้
คนที่จะเดือดร้อนอ่ะไม่ใช่ใครหรอก
ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ XD
-
สนุกมากจริง ฮามากๆอ่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
-
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ ชอบมากเลย
-
+1 :m15:สงสาร น้องภูมิอ่ะ โดน พีมแกล้ง :m15: :m15: :serius2: :serius2:
-
แกล้งน้องภูมิทำไม ว่าแต่ภูมิเชื่อด้วยหรอนี่
แล้วถ้าแผนเซอร์ไพรส์จบลง พีมจะโดน
จัดหนักแค่ไหนนนนนนนน
-
ภูมิน่าสงสาร
-
แกล้งเซอร์ไพท์แบบนี้มันแรงไปหน่อยนะนู๋พืม :m17:
-
พีมเอ๊ย เล่นแรงไปแล้ว :เฮ้อ:
แอบสงสารภูมินะ แบบอยู่ดีๆ ก็มางอนกู อะไรว๊า? o22
ดีใจด้วยนะคะสำหรับรางวัล
แอบมาตะล่อมบอกว่าแอบโหวตภูมิเป็นพระเอกยอดเยี่ยม :impress2:
แม้ตอนแรกจะสองจิตสองกะใจเลือกไม่ได้ระกว่างผช 2 คน :o8:
-
แกงค์นี้อินเทรนด์กันสุดๆ เข้ากับสถานการณ์ปัจจุบันมากๆ ฮ่าๆๆ
ทำให้รู้ว่าพวกเค้าจิตใจดีแค่ไหน ปลาบปลื้มแทนจริงๆเลยค่ะ T T
พีมฮาอย่างแรงงงงงงงง นั่งทุบโต๊ะ ฮามิไหวจะเครียล์โอยยย 55555
อย่าปล่อยให้ภูมิเค้าแซดนานน้าา รีบร่ำเรียนวิชาแล้วเอาเค้กมาเซ่นภูมิไวไว 5555
ยินดีกับพี่ตาลด้วยนะคะที่เรื่องนี้ได้รางวัล เย้ๆ
><
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด รีบกดเข้ามาอย่างเร็วจี๋ รอมานานเลยค่า คิดถึงมากมาย
พี่โอ๊ตเรียนที่เดียวกับเราแหงเลย ฮิฮิ้ว ทำไมไม่เรียนให้ช้ากว่านี้ล่ะคะพี่ขา เผื่อเราจะได้เคยเห็นหน้าค่าตากัน หุๆ
ภูมิ น่ารักว่ะ นิสัยบ้องแบ๊วมากเถอะ ถ้าไม่บอกว่านักเลงก็ไม่เชื่ออ่ะ อะไรจะติดเมียหวงเมีย(?)ขนาดนี้
ถ้าไม่ติดว่าบ้านรวย เงินโทรศัพท์มีเท่าไหร่ก็ไม่พอสำหรับภูมิ โทรเช็คตลอดอ่ะรายนี้ ก็ปล่อยให้เมียอยู่กับชู้บ้างจะเป็นไรไป อุ๊บส์....(ฟิ้ว//วิ่งหนีรองเท้าภูมิ)
ปันเว้ยยยยยยยย ฮาไปไหนอ่ะ "ไม่มีแดดในตอนกลางคืน" "รถเล็กไม่ควรออกจากฝั่ง" กลางคืนบ้านแกมีแดดเรอะ แล้วรถเป็นเรือหรือไงจะออกจากฝั่ง เอนท์ติดมหาลัยมาได้ไงเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ชอบมากคนนี้ฮาที่สุดในสามโลก
โอยยยยย มีฉากพีมหวานแหววกับคลื่นด้วยอ่ะ ทำไมรู้สึกเป็นปลื้มไม่รู้(ฟิ้ว//วิ่งหนีรองเท้าภูมิอีกรอบ)
แผนอีหนูพีม แรว๊งงงงงงงงงงงงง สงสารภูมิอ่ะค่ะ แค่อ่านก็รู้เลยว่าภูมิรักพีมมากกกกกกกกกกก น่าชื่นชมภูมิมากจริงๆค่ะ เป็นคนรักที่ดีมากเลยนะ
เหมือนจะเป็นซีนอารมณ์ แต่พออ่านไอความคิดของพีมแล้ววแบบฮามากกกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหวจะขำ ดราม่าหายวับ ฮาสะบัด
เซอร์ไพร์สให้สำเร็จนะพีม รีบสารภาพซ้าาาา สงสารภูมิเวอร์ๆอ่ะ ยังไม่อยากกินมาม่านะ
พาร์ทนี้มาอย่างยาวค่ะ แถมมีสาระด้วย ส่วนเรื่องความสนุกก็ยังคงไม่สร่างเลย สมกับการรอคอย ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้ได้อ่านนะคะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ประสบภัยน้ำท่วมด้วยค่ะ ทั้งตัวละครทั้งหลาย รวมถึงคนไทยทุกคนเลย ผ่านมาเดี๋ยวก็ผ่านไปคะ
แล้วก็เป็นกำลังใจให้พี่ตาลเช่นเคยค่ะ มีแววว่าตอนต่อไปจะมาวันที่13รึเปล่าน้อ เพราะเป็นวันเกิดภูมินี่นา งั้นต้องฉลองขอสักสองหน้าเต็มๆเป็นไงคะ อิอิ
กลัวจะดราม่าจังค่า หวังว่าภูมิคงจะไม่โกรธพีมนะถ้ารู้ความจริง แผนเมียไอ้หล่อแทงใจผัวไอ้เตี้ยเหลือเกิน
จะรออ่านต่อนะค้า
ปล.แอบกดโหวตให้เรื่องนี้เกือบทุกข้อที่ติดโผเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
พออ่านจบคอมเมนท์ได้แค่ว่า....
เมียไอ้หล่อเฮ้ย!! :z6:
-
แผนของพีมเนี้ย เดี๋ยวมันจะปลายบาน เอ๊ย บานปลายแน่ ๆ เลย 555+
-
:3123:
-
รู้สึกว่าตอนนี้คะแนนนิยมของน้องพีมจะตกฮวบๆๆๆ เลยอ่ะ
ส่วนคะแนนความนิยมของน้องภูมิกลับเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
ฮ่าๆๆๆ แต่เรารู้สึกว่าพีมดูติงต๊องและโคดพิรุจเลย
จากที่ยอมน้องภูมิทุกอย่าง (จนพี่สาวเราหมั่นไส้ภูมิ)
กลายเป็นลุกขึ้นมาอาละวาดจนน้องภูมิ งง ฮ่าๆๆ
แต่เรากับพี่สาวลงความเห็นแล้วว่า
ถ้าตอนไหนพี่ปันคิบอมมาร่วมแสดงด้วย
ตอนนั้นจะเป็นตอนที่โคดของโคดฮา
ไม่อยากจะบอกว่า เสียใจนิดหน่อยที่พี่คิวบทน้อย
ก็พี่คิวหล่อนี่หว่า (วิ่งหลบตรีนน้องเต้ย)
ไม่รู้หล่ะ ไม่กดดัีนด้วย แต่พี่ตาลจะมาต่อตอนใหม่วันเกิดน้องภูมิใช่มั้ยค๊ะ
ฮ่าๆๆๆ ^^
ปล.ไม่อยากยอมรับว่าชอบตอนที่คลื่นมัดจุกน้ำพุให้กับพีม
แต่ในใจลึกๆ อยากให้คนนั้นเป็นน้องภูมิ >_<
วันที่ 13.11 จะวิ่งมารอตอนต่อไปนะค๊ะ
ส่วนวันนี้ สุขสันต์วันเปเปโรค่ะ ^^
-
พีมเล่นแรงอ่ะ!!!
สงสารภูมิจังเลย
ถ้าภูมิจับได้นายโดนจัดหนักแน่!!!
-
ทำไมถึงทำกับภูมิแบบนี้ :serius2: พีมน่าจะวางแผนกับเดอะแก๊งค์ก่อนนะเผื่อจะดีเหมือนตอนพี่คิวกับน้องเต้ย
-
มาอ่านรอบเช้าาาา
.
.
น้องตาล พี่แอบคาดหวังว่า ตอนหน้าจะมาลงวันที่ 13 พ.ย.ตรงวันเกิดภูมินะเนี่ย ใช่ป่าว?
-
ตอนนี้สงสารภูมิแต่หลังวันเกิดเจ๊ว่าน้องพีมจะน่าสงสารมากกว่า อิอิ
-
โหหหห ถ้าภูมิรู้ภีมจะโดนไม่ใช่น้อยนะเนี่ย
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
มาต่อแล้ววววววววววว คิดถึงมากๆเลยยยยยยยยยย
กลับไปย้อนอ่านตอนสเปเชี่ยลเต้ย-คิวหลายรอบมากๆเลยอ่ะ
คิดว่าตาลหนีน้ำท่วมไปซะแล้ว 5555
รีบๆมาต่อนะคะ อยากรู้ว่าพีมจะทำไงต่อไป แล้วภูมิจะทำยังไง
ที่พีมทำเป็นโกรธ แต่แอบสงสารภูมินะ คงเหวอไปเลยอ่ะ
ถึงขนาดบอกว่าจะให้พีมคุยกับโอ๊ต 55555
แต่แบบพีมก็อยากจะทำเพื่อภูมิอ่ะเนอะ แต่แอบเล่นสมจริงไปหน่อย
คิดถึง คิว เต้ย แทน ฟ่าง เชน มิค เบียร์ ปัน คลื่น น้องแมท คิดถึงทุกคนเลย
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ รีบๆมาต่อน้า :z3:
และดีใจด้วยนะคะที่เรื่องนี้ได้รางวัล เย้ๆๆๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
โอ้ว การที่จะเซอร์ไพร์ซ วันเกิดภูมิ ภูมิเนี่ย พีมพีม ต้องแลกมาด้วยน้ำตาของคุณหนูภูมิเลยหรอเนี่ย ดูท่าว่าจะเป็นเซอร์ไพร์ซใหญ่ซแล้ว อิอิ ต้องคอยลุ้นกันต่อไป อิอิ
:z1:
-
สงสารภูมิจัง. พีมเล่นแรงจิงงงงง
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
สงสารภูมิ
มาต่อด่วนค่ะ o22
-
ชอบนิยายเรื่องนี้ ><
-
โหยยยยยย พีมอ่า สงสารภูมิ ฮ่าาาาา อยากรุว่าถ้าภูมิรุจะว่าไง ก๊ากกก
-
ฮ่าๆๆ ภูมิโดนพีมแกล้งแร้ววว หน้าซีดเลยยย
ยินดีด้วยยคร้าบบบ ที่ได้รางวัล ^^
รอตอนต่อไปครับ
-
พีมแรงไปนะลูก สงสารภูมิมากตอนนี้ เดี๋ยวได้มาม่า
-
สงสารภูมิ มีเมียตุ๊กตาทอง11ตัว ต้องรออยู่บ้านนะจ๊ะ ข้าวปั้น
-
ตีบทแตกเลยพีม o13 แต่แอบสงสารภูมิ :m15:
-
พี๊มมมมมหนูก็รู้ว่าภมูิมันsensitiveจะตาย
โดยเฉพาะเรื่องทีเกี่ยวกับหนู
แล้วหนูย๊างงงจะทำอย่างนี้อีกเดี๋ยวภูมิก็อกแตกตายก่อนวันเกิดพอดี :เฮ้อ:
แล้วที่สำคัญถ้าภูมิรู้ความจริงแล้วคนที่จะโดนจัดหนักคือหนูเองนะลูกกกก o3
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกก็ประทับใจแล้ว
ได้เห็นถึงมิตรภาพความเป็นเพื่อนของทุกคนก็รู้สึกดี มีความสุข
ส่วนตัวชอบเรื่องนี้เพราะตัวเอกมีความฮาเป็นเอกลักษณ์
อ่านไป หัวเราะไปคนเดียวหน้าจอคอม จนคนที่บ้านคิดว่าบ้าไปแล้ว
จะรอคอยติดตามต่อไปนะจ้ะ
-
:impress2:
เพิ่งเข้ามาอ่านแล้วชอบมากเลยอะ
ฮาดี
-
ฮาพีมมากอ่ะ คิดอะไรได้มากมายขนาดน้านนนนน จะเซอร์ไพรส์ทั้งที น้องพีมธรรมดาไม่ได้ใช่มั้ยลูก 555 :laugh:
น้องภูมิน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รักจริงรักจัง น้องภูมิสู้ๆ น้า :กอด1:
สงสารภูมินะ แต่พอพีมทำงี้ยิ่งได้เห็นด้านน่ารักๆ ของภูมิเข้าไปใหญ่เลย ชอบๆ :o8:
รอเซอร์ไพรส์วันเกิดค่า :pig4:
ปล. ชอบที่ผู้เขียนเขียนเรื่องน้ำท่วมและน้ำใจคนไทยมากค่ะ ให้ความรู้สึกภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทยจริงๆ :กอด1: คนเขียน
ปลล. ดีใจด้วยสำหรับรางวัลเซ็งเป็ดอวอร์ดนะคะ ^^
-
ขอแสดงความยินดีกับรางวัลด้วยนะคะ คุณค่าที่คู่ควรจริงๆค่ะ o13
ว่าแต่..มาทิ้งดราม่าให้ภูมิตอนท้ายแบบนี้ น่าสงสารที่สุดเลย...คุณภูมินทร์เค้ารักของเค้าจะตาย จะนอกใจได้ยังง๊ายยย
ปล. ภูมิเกิดวันดียวกับเพื่อนเราเลย แต่คิดว่าช่วงนี้ทำงานอาสากันให้เต็มที่ก่อน น้ำลดแล้วค่อยมาฉลองกัน :a2:
-
พีม...ระวังเรื่องจะบานปลาย
เล่นอะไรก็เล่นได้
แต่เล่นกับความรู้สึกคนอื่นนี่มันเสียความรู้สึกนะ
เอาใจช่วยขอให้ทำเค้กออกมาสวยงาม อร่อย
และที่สำคัญ ไม่ให้ภูมิโกรธถ้ารู้ความจริงน๊า.....
-
รอวันเกิดภูมิ มาต่อเร็ว ๆ นะครับ
-
ขอแสดงความยินดีกับ we are ด้วยนะคะ เย้~~
ตอนนี้อัพเดทสถานการณ์น้ำท่วมสุดๆ หนุ่มๆก็ช่างมีน้ำใจ อ่านแล้วมันอินตามจนมาถึงปันเล่นมุขนี่ฮาแตก 555
พีมตีบทแตกสุดๆ แต่ก็สงสารภูมิมากๆ :m15: อ่านแล้วเศร้าตามเลย
ตอนหน้ากลับมาคืนดีกันน้า :กอด1:
-
:o8: น่ารักอ่ะ ในหลายๆตอนคุณช่างสรรหาคำพูดมาเป็นมุกนะน่ารักดี "ชอบ" :กอด1:
-
พีมตีบทแตกมาก
ภูมิงงเลยล่ะสิ อยู่ๆไปหาว่าคุยกับใครที่ไหน
แต่ระวังนะพีม เล่นอย่างงี้ไม่ดีๆ
รอมาต่อนะคะ.
-
พีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา :m16:
เล่นแรงไปป่าว ภูมิเสียใจแย่เลย :monkeysad:
ภูมิรักพีมก็ต้องหวงให้อยู่ในกรงทองกะภูมิเพราะภูมิเป็นห่วงพีมไง
สงสารภูมิ :o12:
-
:L2:ยินดีกับรางวัลที่ได้รับนะครับ และเป็นกำลังใจให้สมองแล่นแต่งนิยายออกมาให้ได้อ่านกันบ่อย ๆ
ส่วนเจ้านักวางแผน ระวังเถอะ การจะเซอร์ไพร์ซอะไรกับภูมิ ก็รู้อยู่ว่าเจ้าตัวนะ บทจะแรง แรงสุด ๆ เหนื่อยง้อนะพีม หึ หึ หึ ...
มารอดูว่า ผลจากการวางแผน จะออกมาอย่างไร
+1 ให้เป็นกำลังใจ หนาวมาแล้ว รักษาสุขภาพด้วยครับ :กอด1:
-
วางแผนมากๆ แผนแตกเมื่อไหร่ระวังจะโดนจัดหนักนะพีม
ดีใจกับน้องตาลด้วยที่ได้รับรางวัลนี้(เป็นในเสียงโหวต รับประกันความฮามากๆ)
ก็ไม่แปลกใจที่ทุกๆคนในนี้จะมีชัวิตชีวาและฮาแบบวายป่วง ก็ดูคนเขียนดิ ฮาไม่บันยะบันยัง
-
หนุ่มๆพวกนี้หน้าตาดีไม่พอ ยังแสดงละครเก่งกันเหลือเกิน เลิกเรียนไปเป็นดารากันเถอะ สงสารภูมิอ่ะ
-
พีมมมมมมมมม ทำไมหนูใช้ไม้นี้ละลูกกกกก สงสารพี่ภูมินะลูกกกกกกกก
แต่ก็ชอบนะพีมตีบทแตกมากเลยลูก เก่งๆๆๆ o13
-
ยินดีด้วยกับรางวัลนิยายสุดฮานะคะ
เรื่องนี้ฮาจริงอ่ะ โดยเฉพาะพี่ปัน ผู้ชายคนนี้ "สุดจะ.."จริงๆค่ะ
:m20: :m20: :m20: :m20:
ตัวละครทุกตัวยังรักษาระดับความฮาได้เหมือนเดิม อิอิ
โหยยยย แต่ตอนนี้สงสารภูมิอ่า พีมตีบทแตกเกิ๊นนนนนนน
ไม่เป็นไรน้าภูมิ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง น้องพีมเค้ามีเซอร์ไพรซ์เนอะ
รอตอนต่อไปจ้าาาาาาา
-
ยินดีกับรางวัลด้วยนะคะ
ไล่อ่านจนทันแล้วว 3 วันนน >< 555555555555-
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ... กลัวดราม่าเป็นที่สุดดดดดดดดดด TTTTTT
-
กรี้ดดด มาแล้ว
กลับมาอ่านอีกรอบ หลังจากรอบแรกอ่านไม่จบ - -"
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วเนี้ยยยย ><
ดีใจที่ได้รับรางวัลด้วยน้า :D
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มได้ทุกตอนเลย
แต่ตอนล่าสุดนี่ดราม่านิดนึง แอบสงสารภูมิถึงแม้จะรู้ว่าเป็นแผนก็ตาม
รอตอนต่อไปจ้า
-
+1 ให้น้องตาลจ้า
ตาลส่งพีมไปชิงตุ๊กตา.......แหลนะ รับรองได้ชัวร์ :fcuk:
ดูว่าถ้าภูมิรู้ความจริงอะไรจะเกิดขึ้น 555555555555 :oo1:
รอความสะใจ :call:
-
พีมเอ้ยยย
ระวังจะเข้าตัวเองนะ
สงสารภูมิ คงงง แบบว่าเมียเกิดเฮี้ยนไรขึ้นมา อาละวาดซะงั้น
ภูมิคงยังเอ๋ออยู๋อ่ะ
5555
-
อร๊ายยยยยยยยย ค้างงงงง อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆ
รออยุนะครับ :serius2: :serius2:
-
วันนี้วันเกิด พี่ภูมิ
มา HBD พร้อมกับรอคนเขียน
มาต่อเร็วๆนะคะ ปานนี้พี่ภูมิช็อกเรื่องพีมแล้วมั้งค่ะ
ดาราออสกานำแสดงขนาดนั้น คิคิ
-
สุดยอดหนฺพีมมันต้องอย่าางนี่ซิ5555น่ารักเป็นบ้า
อย่าลืมเตรียมตัวเตรียมใจรับโทษด้วยนะจ๊ะ
ภูมจัดหนักไป
Happy birthday Na Phummy
-
รายละเอียดเยอะดี และทั่วถึง ดีกว่ารายงานของ ศปภ.ซะอีก
-
วันนี้แล้วซินะ วันเกิดคุณภูมินทร์ (HBD 555) และวัน"สำเร็จโทษ"พีระณัฐ!!
.
.
รีบมาลงนะครับ โคตรอยากรู้เลยจะเกิดไรบ้าง ตบจูบ ตบจูบ หรือจะหวานซาบซึ้ง 5555
-
พีม อย่าแกล้งภูมิมากนักนะจ๊ะ ระวังจะเดินไม่เป็นนะ อิอิ :กอด1: :กอด1:
-
ภูมิ... :HBD5: to you :HBD2: to you :a: :b: :a13: to youuuu
:จุ๊บๆ: :m3:
ปล.ร้องให้เป็นเพลงด้วยเน้อออออ 5555+
-
ตอนที่ 58 วันสำคัญของคนสำคัญ
“น้องพีม ร่อนแป้งนะคะไม่ใช่กรอกกระสอบทราย ทำเบาๆสิ” พี่อ้อมบอกผมที่กำลังหัวฟูร่อนส่วนผสมเค้กอยู่ในครัว “เดี๋ยวพี่กลับมาดูนะคะ” พี่อ้อมยิ้มให้กำลังใจผมก่อนจะเปิดเตาอบเอาถาดคุกกี้ที่อบเสร็จเรียบร้อยออกไปหน้าร้าน
“ครับๆ” ผมฟังประโยคนี้จากพี่อ้อมมาสามวัน สามวันเต็มๆ สามวันที่เหมือนอยู่ในทะเลทรายซาฮาร่า ผมต้องตื่น 6 โมงเช้าทุกวัน เพื่อมาฝึกทำเค้ก ซึ่งมันเป็นอะไรที่ฝืนธรรมชาติบ่ายโมงของผมมาก ผมตื่นตั้งแต่ร้านยังไม่เปิดจนร้านปิด ผมทำอยู่อย่างนั้นจนพี่ๆในร้านเขาเลิกงาน
แต่ผมไม่เลิก หึหึ ผมก็ฝึกทำต่อทำอยู่คนเดียว ทำซ้ำไปซ้ำมา ทั้งร่อนแป้ง ตีส่วนผสม แล้วก็เข้าเตาอบตามขั้นตอนที่พี่อ้อมสอนทุกอย่าง
ระหว่างที่รอเค้กมันกลายร่างแปรสภาพจากของเกือบเหลวเป็นของนุ่มๆหอมๆ ผมก็ฝึกทำวิปปิ้งสำหรับแต่งหน้าเค้ก และพอเค้กมันได้ที่ผมก็ฝึกแต่งหน้าเค้ก กว่าทุกอย่างจะเสร็จก็เลยเที่ยงคืน ตอนเดินกลับบ้านผมก็แทบจะลากสังขาร ล้มลงเตียงนอนหัวยังไม่ทันจะแตะหมอนผมก็หลับเป็นตายด้วยความเพลีย
ผมลำบากมาก ลำบากมากจริงๆครับกับการทำเค้ก สำหรับคนอื่นอาจจะเห็นเป็นเรื่องง่าย แต่สำหรับผม คนมันทำไม่เป็นต่อให้พยายามยังไงก็เหมือนพายเรืองในอ่างจากุชชี่ ไม่มีอะไรดีขึ้น ไม่มีอะไรคืบหน้า นอกจากผลาญวัตถุดิบของร้านไปวันๆ ก็ผมไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้เข้าใจมั้ยอ๊ากกกกกกกกกกกกก
วันแรกที่ผมเรียนทำเค้กกับพี่อ้อม เค้กของผมดันเสร่อออกมาหน้าเหมือนขนมครก พวกพี่ๆในร้านฮาจนลิ้นไก่ชำรุด และคงจะเอามาล้อผมจนชีวีนี้จะหาไม่ T^T วันที่สองมันก็เริ่มหน้าตาดีขึ้นเว้ย มันคล้ายๆข้าวต้มมัด หึหึ
เชี่ยแม่งวันนี้ผมต้องมาเริ่มร่อนแป้งใหม่ อ๊ากกกกกก กูเปิดคอมแล้วทำเค้กในเฟสบุ้คให้ไอ้ภูมิจะง่ายกว่าป่ะวะ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงยากขนาดนี้ ทั้งที่อีกครึ่งวันก็จะถึงวันเกิดภูมิแล้ว แต่เค้กที่ผมทำยังเป็นแค่ขนมครกอยู่เลย แล้วผมจะทำยังไงดี พ่องงงงงงง ไอ้พีมอยากตาย
ส่วนภูมิมันก็โทรมาตลอดตั้งแต่วันแรกที่ผมกลับมาอยู่บ้านแต่ผมก็…..ไม่รับ แฮ่ พอมันโทรถี่ๆเข้าผมก็ปิดเครื่องหนีแม่งเลย จากนั้นผมก็โทรหาตัวช่วยเพราะผมค่อนข้างจะแน่ใจว่าภูมิต้องแอบมาหาผมที่บ้านแน่ๆถ้ามันมาก็คงรู้ว่าผมแอบซุ่มทำอะไร
และที่ผมรอดมาได้ตลอดทั้งสามวัน ก็เพราะได้รับความกรุณา ความอนุเคราะห์ ความช่วยเหลือจากตัวช่วยกิตติมศักดิ์ บุคคลท่านนั้นก็คือ…..ไอ้ฟ่างครับ มันช่วยดึงตัวภูมิไว้ และโทรบอกสถานการณ์ผมตลอดว่าภูมิเป็นไงบ้าง
แต่กว่าจะขอร้องให้ไอ้ฟ่างยอมช่วย ผมก็แทบเสียสติกลายเป็นบุคคลวิกลจริต เชี่ยฟ่างกวนกูได้กวนกูดี รู้มั้ยครับว่ามันย่ำยีผมยังไงบ้าง พูดแล้วก็เจ็บใจ แม่งลำเค็ญยิ่งกว่าตอนที่ถูกไอ้ภูมิอัดคลิปสมัยเป็นเบ๊อีก
เชี่ยฟ่างมันบังคับขืนใจให้ผมเรียกมันว่า “พี่ฟ่าง” แถมมันยังบังคับให้ผมพูดอีกว่า “พี่ฟ่างสุดหล่อครับกรุณาช่วยน้องพีมผู้ต่ำเตี้ยด้วยนะครับ”“ผมอยากเป็นเมียพี่ฟ่าง” “พี่ข้าวฟ่างหล่อกว่าไอ้แทน” และอีกสารพัดจนฟันผมแทบพรุนเพราะต้องกัดฟันพูด อย่าให้ถึงทีกูไอ้ฟ่างมึง ไอ้โคตรฮิตเลอร์ ไอ้เลวววววววว ผมไม่รู้จะด่ามันยังไงดี ใครมีคำด่าเจ๋งๆก็ส่งเข้ามาได้ที่ ที่อยู่ด้านล่างนะครับหึ
จากที่ไอ้เลวฟ่างมันรายงานสถานการณ์ของภูมิให้ผมฟัง มันบอกว่าคืนที่ผมกลับบ้านภูมิอาละวาด ภูมิทำลายข้าวของ วันต่อมาภูมิไม่ยอมพูดกับใคร และจบลงที่ภูมิเมา ผมได้ยินแบบนั้นก็เกือบใจอ่อนยอมกลับไปหาภูมิด้วยความรู้สึกผิด แต่ก็ต้องอดทนเพื่อเค้ก เค้กวันเกิดที่ผมอยากทำให้คนสำคัญของผมในวันสำคัญของมัน
สายข่าวของผมยังรายงานอีกว่าวันนี้พ่อกับแม่แล้วก็ญาติๆพาภูมิไปทำบุญที่มูลนิธิที่คุณแม่ก่อตั้ง ตอนเย็นๆก็มีงานเลี้ยงฉลองที่บ้าน ที่ต้องจัดงานวันเกิดก่อนวันจริงเพราะวันที่13 พ่อกับแม่ของภูมิท่านจะเดินทางไปต่างประเทศ ก็เลยจัดงานวันเกิดให้ลูกชายคนเล็กในวันนี้แทน ได้ข่าวว่าเหล่าเซเลป ชาวไฮโซ คนใหญ่คนโตที่เป็นคู่ค้าทางธุรกิจเดินกันเพ่นพ่านเต็มบ้าน แต่ฟ่างบอกว่าภูมิไม่สนใจใคร ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เอาแต่นั่งเหม่อ ใจลอย
ขอโทษนะภูมิ แต่เดี๋ยวกูก็จะไปหามึงแล้ว
“น้องพีม ค่อยๆเทลงไปทีละนิดสิ ถ้าเทลงไปหมดแบบนั้นมันจะไม่เข้ากันนะคะ” ผมกำลังเทไข่ไก่ลงในโถเครื่องตี
“ครับ”
“ตกลงน้องพีมจะทำเค้กช็อคโกแลตบัตเตอร์เค้ก หรือเค้กผลไม้กันแน่คะ” พี่อ้อมถามตอนที่กำลังช่วยผมเอาไม้พายตะล่อมแป้งในโถ
ที่พี่อ้อมถามแบบนี้คงเพราะวันแรกผมโชว์พาวเว้ย ผมคิดว่าก็แค่ทำเค้กมันจะไปยากอะไรวะ เลยจัดเต็มครับท่านผู้ชม ประเดิมด้วยเค้กช็อคโกแลตครับ อีกอย่างภูมิก็ไม่ชอบอะไรหวานๆเลี่ยนๆ เค้กช็อคโกแลตจึงน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ก็อย่างที่บอกครับว่าแม่งหน้าตาออกมาเป็นขนมครกไหม้ๆซะงั้น
พอวันที่สองเริ่มขยาด เริ่มกลัวเลยถามพี่อ้อมว่าเค้กอะไรทำง่ายที่สุด พี่อ้อมบอกว่าบัตเตอร์เค้ก กระผมก็ไม่รีรอขอกระโจนเข้าใส่ แต่ผลงานก็ไม่ค่อยดีเท่าไร จากที่คิดว่าจะได้เค้กเนยหอมๆ ดันได้ขนมถังแตกมา และตอนนี้ผมก็กำลังหั่นกีวี่อบแห้งเพื่อทำเค้กผลไม้รวม
“ทำทุกอย่างรวมกันได้มั้ยพี่อ้อม”
“บ้าเหรอคะน้องพีม พี่ทำขนมมาสิบกว่าปีพี่ยังไม่เคยทำนะ ฮ่าๆ”
“รู้หรอกน่า ล้อเล่นเฉยๆ” ผมปล่อยให้พี่อ้อมดูเครื่องตีส่วนผสม แล้วกลับมาตั้งใจหั่นผลไม้ “พี่อ้อมมีลูกพรุนอีกมั้ย ไอ้ภูมิมันชอบ”
“มีค่ะ เดี๋ยวพี่หยิบให้นะ น้องพีมจำได้ใช่มั้ยว่าขั้นตอนต่อไปคืออะไร”
“จำได้คร้าบบบ หั่นผลไม้เสร็จก็เอาไปหมักกับเหล้ารัม เออพี่อ้อม ใส่เหล้าเยอะๆเลยนะ โอ๊ย ฮ่าๆ ตีพีมทำไม”
“ใส่เยอะก็เมาสิคะ เราใช้เหล้ารัมหมักก็เพื่อให้ผลไม้มันรสชาติดี”
“แล้วถ้าสมมุติว่าเราไม่มีเหล้ารัม ใช้เหล้าขาวแทนได้มั้ยพีมว่รสชาติอาจจะดีกว่าก็ได้นะ ฮ่าฮ่า” ผมเบี่ยงตัวหลบมือพี่อ้อมที่เอื้อมมาหยิก ฮ่าๆ ก็ไม่แน่นะใส่เหล้าเยอะๆภูมิอาจจะชอบก็ได้นิครับ
“อย่ามัวแต่เล่นสิคะ เดี๋ยวไม่ทันวันเกิดน้องภูมินะ”
“เฮ้อออ ถ้าไม่ทันจริงๆ พีมคงใช้เค้กในร้านเรานี่แหละครับ พี่อ้อม พีมเหนื่อยแล้วว่ะ” ผมทำทั้งวันตั้งแต่เช้า แต่พี่อ้อมก็บอกว่าไม่ได้เรื่อง โยนให้หมามันยังแค่ดมๆแถมสะบัดหน้าเดินหนีอีกต่างหาก แม้แต่หมายังไม่แดก คิดดูว่ามันจะแย่แค่ไหน เฮ้อออ ผมจะทำเค้กวันเกิดให้แฟนไม่ได้จริงๆหรอเนี่ย ทำไมมึงถึงได้โง่ขนาดนี้ฮะพีม แค่ทำเค้กให้ภูมิ ให้คนรักมึงก็ทำไม่ได้
“โธ่ น้องพีมอย่าเพิ่งท้อสิคะ พี่อ้อมว่าน้องภูมิต้องดีใจมากแน่ๆที่น้องพีมทำให้ขนาดนี้ ถึงจะเหนื่อยแต่ทำเพื่อคนสำคัญก็ต้องอดทนและพยายามนะคะ พี่ทำเค้กครั้งแรกแย่กว่าพีมอีก” ผมยิ้มตอบพี่อ้อมที่ให้กำลังใจ พี่เขาคงเหนื่อยกับลูกศิษย์โง่ๆอย่างผมไม่น้อย แต่พี่อ้อมก็ยังมีรอยยิ้มและเต็มใจช่วยสอนผมโดยไม่บ่นซักคำ
“ขอบคุณพี่อ้อมนะครับที่ช่วยสอนพีมแล้วยังให้กำลังใจอีก ถ้าเสร็จเค้กชิ้นนี้พี่อ้อมกลับเลยก็ได้นะครับ เดี๋ยวพีมทำต่อเอง”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ไม่รีบ ขออยู่ชมเค้กฝีมือน้องพีมดีกว่า”
“ถ้าเค้กพีมมันออกมาสวย พี่อ้อมก็ไม่ต้องอายนะครับ ของแบบนี้มันอยู่ที่พรสวรรค์ ฮ่าๆ” กูก็ช่างกล้า
“จ้า พี่รออายมาหลายวันแล้วเนี่ย”
“ว๊ายต๊าย อกอีปุ้ยจะแตก ชั้นนึกว่าโจรใต้เอาระเบิดมาลงร้านชั้น ใครทำอะไรไม่ทราบทำไมถึงเละเทะแบบนี้เนี้ย” เสียงแหลมๆสะท้านโลกา มาพร้อมใบหน้าขาวๆของอาปุ้ย ที่สองวันมานี้ขยันออกนอกบ้านเหลือเกิน
พอผมถามว่าทำไมอาไปข้างนอกบ่อยจัง ทำไมไม่อยู่กับพีม อาปุ้ยก็สาดกระสุนกลับมาว่า “แหม๊ ทีแกยังย้ายสำมะโนครัวออกไปอยู่กินข้างนอกได้ แล้วทำไมอาจะไปบ้างไม่ได้ล่ะจ๊ะ” เป็นอันว่าปิดประเด็นครับ
“น้องพีมกำลังฝึกทำเค้กน่ะค่ะพี่ปุ้ย”
“คุณพระ!!! เธอว่าไงนะอ้อม ไอ้พีม ไอ้พีมเนี่ยนะทำเค้ก มิน่าน้ำถึงท่วมกรุงเทพ แล้วนั่นทำเค้กหรือเกลือกแป้งจ๊ะ ทำไมหัวเหอขาววอกอย่างนั้น”
“อาอย่ามาซ้ำเติมได้มั้ย คนยิ่งเครียดๆอยู่” อาปุ้ยเดินนวยนาด จีบปากจีบคอหัวเราะผมอย่างสนุก แล้วก็เข้ามาเกาะไหล่ผมชะโงกหน้ามาดู
“โถๆๆๆ แค่เจียวไข่มันก็ไม่รอด อะไรเข้าสิงทำไมอยู่ๆถึงได้ลุกมาทำเค้กได้ล่ะจ๊ะลูก” แดกดัน หยามเหยียดกันเข้าไป ฮึ๋ยยยย
“วันเกิดไอ้ภูมิน่ะอา พีมเลยอยากทำเค้กให้มัน แต่แม่งโคตรยาก ไม่ทำแล้ว”
“อ้าว เป็นงั้นไป อาไม่เคยสอนให้พีมเป็นคนเหลาะแหละแบบนี้นะ มา กลับมาทำ ไม่มีใครหน้าไหนมันทำเป็นมาตั้งแต่เกิดหรอก มันก็ต้องเรียน ต้องฝึกทั้งนั้น เรื่องรสชาติน่ะไม่ต้องไปแคร์ เพราะเราไม่ใช่ช่างทำขนมแค่ทำด้วยใจ เอาความตั้งใจเข้าสู้รู้มั้ย หรืออย่างน้อยพีมก็ควรคิดถึงความตั้งใจของพี่อ้อมเค้าบ้างที่เค้าอุตส่าห์สอนพีม”
“น้องพีมอย่าเพิ่งท้อนะคะ ยังมีเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมง และที่สำคัญพี่ว่าเค้กของน้องพีมน่ะใช้ได้แล้วนะคะ”
“จริงเหรอครับ” การที่ผมเทส่วนผสมทุกอย่างรวมกันแล้วแอบใช้ไข่เป็ดแทนไข่ไก่ ถือว่าใช้ได้ใช่มั้ย แม่งสุดยอดว่ะ เรียนจบขอเซ้งร้านต่อจากอาปุ้ยดีกว่า คึคึ
“จริงสิคะ แต่น้องพีมอย่าเอาไปเปรียบกับเค้กที่เค้าทำขาย คนที่ทำขนมมาสามสิบปีกับคนที่เพิ่งเริ่มทำแค่สามวัน เราสู้เค้าไม่ได้หรอกค่ะ ก็เหมือนที่อาปุ้ยบอก ความตั้งใจ ความพยายามของน้องพีมมีค่ากว่ารสชาติของเค้กนะคะ”
“ขอบคุณพี่อ้อม ขอบคุณอานะครับ พีมจะตั้งใจทำ แต่ว่า…….ขอเปลี่ยนไปทำเค้กสตอเบอรี่ได้มั้ย อันนี้มันยากอ่ะโอ้ย อา พีมเจ็บนะเว้ย” ผมคลำหัวตัวเองที่ถูกมะเหงกอาปุ้ยหล่นใส่
“ฉันกับอ้อมเพิ่งพูดไปแหม่บๆ เฮ้อ มีหลานกับเค้าคนนึงก็ไม่เต็ม โอ้ยยยย ชั้นเครียด เครียดๆ ป่ะอ้อมไปช้อปแก้เครียด ปล่อยไอ้พีมมันละเลงนม เนยมันไป ความรักนี่มันช่างมีอานุภาพร้ายกาจจริงจริ้ง” เสียงบ่นปนแซวของอาปุ้ยค่อยๆไกลออกไป พี่อ้อมยิ้มให้ผมและบอกว่า สู้ๆก่อนจะเก็บของกลับบ้าน ผมมองตามหลังพี่อ้อมกับอาปุ้ย อาน่ะชอบบ่นกลบเกลื่อน แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่อ้อม ขอบคุณอาปุ้ยที่ให้กำลังใจผม
พีมสัญญาว่าจะทำด้วยหัวใจครับ
และผมก็อยู่กับแป้ง เนย ไข่ ไอซ์ซิ่ง อยู่หน้าเตาอบอย่างที่อาปุ้ยว่าไว้จริงๆ ตั้งแต่อาปุ้ยกับพี่อ้อมออกไปผมก็อบเค้กได้สามก้อนแล้ว หน้าตาเค้กก็เริ่มดีขึ้นๆ จนเค้กก้อนสุดท้ายออกจากเตาอบ ผมก็อดจะยิ้มให้มันไม่ได้ แม้ว่ามันจะไหม้ไปนิดและเบี้ยวหน่อยๆไม่ค่อยกลมตามพิมพ์เพราะผมตั้งเวลานานเกินไป แต่ก็ยังถือว่าใช้ได้ และผมก็เลือกเค้กก้อนนี้แหละครับ
ผมรอจนเค้กเริ่มเย็นก็ได้เวลาแต่งหน้าเค้กด้วยวิปปิ้งที่ผมทำเอง ตอนบีบวิปปิ้งมือโคตรสั่นเลย ผมแต่งหน้าเค้กเป็นรูปหมียิ้ม โดยใช้สตอเบอร์รี่สไลด์บางๆตามทางขวางให้มันกลมเพื่อทำเป็นดวงตา แล้วก็ผ่าครึ่งเสียบเป็นหู ทำจมูก ทำปากให้ไอ้หมีน้อย และตอนนี้เค้กหน้าตาแปลกๆก็อยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมไม่รู้ว่าตัวเองยืนยิ้มให้ไอ้เค้กหน้าตากวนๆนี่นานเท่าไร แต่ที่รู้คือผมดีใจมากครับ ในที่สุดความพยายามของผมก็สำเร็จซักที
“ทำได้แล้ว กูทำได้แล้วภูมิ”
ผมก้มลงเขียนข้อความบนหน้าเค้กเป็นอย่างสุดท้าย
HAPPY BIRTH DAY นะ หมาภูมิ ^^
……………………………..
ผมย่องขึ้นคอนโดภูมิเวลาสี่ทุ่มเปะ หลังจากโทรไปเตี้ยมกับไอ้ฟ่างแล้วเรียบร้อย ตอนนี้ฟ่างกำลังล่อลวงภูมิให้อยู่ในงานเลี้ยงต่อทั้งที่ภูมิไม่มีอารมณ์ร่วมกับมนุษย์หน้าไหนทั้งนั้น ฟ่างบอกว่าคงอีกซักพักแขกที่มาร่วมงานน่าจะทยอยกลับ จากนั้นก็จะได้เวลาที่ผมนัดมันให้พาภูมิมาส่งตอน……
เที่ยงคืน
เพราะฉะนั้นผมมีเวลาแค่สองชั่วโมงในการจัดสถานที่ ซึ่งเด็กศิลป์อย่างผมทำได้อยู่แล้ว อันดับแรกผมต้องสูบลูกโป่งสวรรค์ติดทุกมุมห้องเพราะภูมิชอบลูกโป่ง แต่ปัญหาคือตัวผมไปไม่ถึงเพดาน แม่ง ขนาดเอาเก้าอี้มาต่อยังแทบจะไม่ถึง กูเศร้า แต่ด้วยความพยายามมันก็สำเร็จ ตอนนี้เพดานห้องเต็มไปด้วยลูกโป่งสีฟ้าสลับขาวกับริบบิ้นที่ห้อยระโยงระยางเพราะผมมัดมันติดกับลูกโป่ง บ๊ะ จะสวยไปไหนวะ คึคึ
ต่อไปก็เอาสมุนหมีเท็ดดี้แบร์ยี่สิบตัวที่ผมสั่งตรงจากเกาหลีเพื่อการนี้โดยเฉพาะมาวางเรียงกันบนโซฟาหน้าทีวี ไอ้หมีพวกนี้เล่นเอาขนหน้าแข้งผมร่วงไปหลายเส้นเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไรไว้ค่อยเอาบิลล์ไปเบิกกับภูมิ ฮา ล้อเล่นครับ เพื่อภูมิแค่นี้เสี่ยพีมจ่ายได้
ผมจับพวกมันมานั่งเรียงกัน บางตัวก็ทำหน้าตาน่าหมั่นไส้เห็นแล้วนึกถึงหน้าไอ้ภูมิ มันเลยถูกผมจับฟาดกับโซฟาไปซะหลายตัว ฮ่าๆซาดิสม์จริงๆเลยกูเนี่ย
เสร็จจากการประทุษร้ายหมี ก็ต่อด้วยการนำกระถางต้นทิวลิปไปตั้งไว้ตรงกลางโต๊ะที่พวกสมุนหมีมันนั่งล้อมวงอยู่ เชี่ยภูมิมันชอบอะไรแต่ละอย่างเล่นเอาผมปาดเหงื่อกว่าจะหามาได้ นี่ยังดีนะที่ผมไม่ต้องเป่าลูกโป่งเอง ไม่งั้นล่ะก็ได้ลมเข้าท้องตายคาลูกโป่งแหงๆ
และแล้วตอนนี้ทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้วคร้าบบบบวู้ววววววววววว ต้นทิวลิป ลูกโป่ง เท็ดดี้แบร์ เค้กที่เป็นพระเอกของงาน ผมปักเทียนหนึ่งเล่มเตรียมไว้แล้ว ฟู่ว์ กว่าจะเสร็จ เล่นเอาเหนื่อยจนหอบหืดขึ้นเลยเว้ย ผมยืนชื่นชมผลงานของตัวเองด้วยความภาคภูมิใจและยิ้มบ้าอยู่คนเดียว ภูมิจะชอบมั้ยนะ
ผมตื่นเต้นว่ะ แต่ก็ตื่นเต้นได้ไม่นานเมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกา แม่เจ้าOoOห้าทุ่มครึ่งแล้วเหรอ ผมจะอาบน้ำทันมั้ยเนี่ย ไม่อาบก็ไม่ได้เพราะเหงื่อซกทั้งตัว คิดได้อย่างนั้นผมก็ยกขาขึ้นหนึ่งข้าง บิดตัวเหมือนพวกการ์ตูนตอนที่มันเตรียมวิ่งน่ะครับ ฮ่าๆ แล้วก็ ฟิ่ววววว ขอกราบลาไปอาบน้ำซักห้านาทีนะครับ
ผมรีบอาบน้ำปะแป้งใส่เสื้อที่ผมภูมิใจนำเสนอมากครับ มันเป็นเสื้อที่ผมแอบเพ้นท์เองตอนจิตตกระหว่างฝึกทำเค้ก มันเป็นเสื้อยืดสีขาวธรรมดาๆที่มีคำว่า “I Phum” >//<ผมอายนะเว้ยไม่ใช่ไม่อาย แต่ก็ดีกว่าเสื้อที่ไอ้ภูมิทำแล้วกัน โด่
งานนี้ผมก็ไม่ได้เด่นแค่คนเดียวเพราะผมทำเสื้อแบบนี้ให้ไอ้หมีพวกนั้นทั้งยี่สิบตัวด้วย ตอนนี้ทุกอย่างเพอร์เฟ็คแล้วครับ เหลือแค่รอเวลาที่ฟ่างจะพาภูมิมาส่ง อีกแค่ห้านาทีเท่านั้น ผมปิดไฟทุกดวงในห้องแล้วก็ต้องไปแอบซุ่มที่เคาน์เตอร์บาร์
อีกห้านาทีก็จะถึงวันเกิดภูมิแล้วครับ โอยยย ผมตื่นเต้น การเซอร์ไพรส์แฟนนี่มันตื่นเต้นขนาดนี้เลยหรอเนี้ย
ติ๊ก ตอก ติ๊ก ตอก ติ๊กตอกๆๆๆๆๆๆ
00.00
13 .11. 11
เข็มนาฬิกาบอกว่าเที่ยงคืน ตอนนี้มีผู้ชายคนหนึ่งอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์แล้ว
ผมเริ่มกระสับกระสายกำรีโมทจนมือเย็น รอฟังเสียงว่าเมื่อไรประตูจะเปิด ซึ่งมันก็ผ่านมาสิบนาทีแล้ว 00.10 อ่า กูจะประสาทแดกแล้วฟ่าง มึงพาน้องชายมึงมาซะที
00.20 จากความตื่นเต้นเริ่มเปลี่ยนเป็นความกังวล จะโทรหาฟ่างก็ไม่ได้เพราะกลัวว่ามันจะอยู่กับภูมิ แต่ถ้าอยู่ด้วยกันทำไมยังไม่มาอีก ไหนบอกว่าปาร์ตี้ที่บ้านใกล้เสร็จแล้วไงวะ
00.30 ผมนั่งกอดเข่าพิงตู้เย็น ทำไมภูมิยังไม่กลับห้องอีกนะหรือมันจะค้างที่บ้านกับพ่อแม่ แล้วถ้าเป็นแบบนั้น ทุกอย่างที่ผมเตรียมไว้ก็คงไม่มีความหมาย…..แค่คิดผมก็ใจหวิวๆ แค่จะเซอร์ไพรส์คนรักผมก็ทำไม่ได้ อุตส่าห์ทำเค้กแทบตายสุดท้ายก็รอเก้อ ผมมองเค้กหน้าหมีที่วางอยู่ข้างตัว ผมจะไม่รอแล้ว
แกร็ก
เชี่ย กูตกใจ ผมกำลังจะลุกขึ้นยืน แต่เสียงประตูก็ทำให้ผมไถลตัวลงหมอบอย่างรวดเร็วจนหัวฟาดตู้เย็น สาดดดด เจ็บๆๆๆๆ แต่ แต่ว่า ภูมิมาแล้ว มันมาแล้วครับ
ตึก ตึก ตึก ตึกตัก ตึกตัก อ๊ากกก ได้ยินเสียงหัวใจผมมั้ยครับ มันเต้นรัวแล้วครับ โคตรตื่นเต้นอ่ะ ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พร้อมกับได้ยินเสียงภูมิถอนหายใจและเหมือนว่ามันกำลังจะเดินไปทางห้องนอน ผมจึงรีบคลานมาโผล่หัวเหนือบาร์
สายตาผมที่อยู่กับความมืดมาครึ่งชั่วโมง ตอนนี้มันใช้การในที่มืดได้อย่างดีเลยครับ ใช่ภูมิจริงๆด้วย ผมรีบกดรีโมทในมือที่คำว่า Play เพื่อเปิดทีวีและเครื่องเล่นดีวีดีที่ผมตั้งไว้ เสียงเท้าที่กำลังเดินหยุดชะงักลง พร้อมๆกับแสงจากทีวีและเสียงเพลงที่ผมทำเป็นของขวัญให้ภูมิดังคลอไปทั้งห้อง
http://www.youtube.com/watch?v=AC7saaW01H0
เพลงจบลง รูปสุดท้ายในวีดีโอจบลง ทีวีจอยักษ์ติดผนังมีเพียงความมืดเช่นเดิม ผมจุดเทียนบนเค้กและเดินออกมาหาภูมิที่นั่งอยู่บนโซฟาท่ามกลางสมุนหมี
“เซอร์ไพรสสสสสสสสสสส์สุขสันต์วันเกิดนะหมาภูมิ ”ผมแหกปากพร้อมกับยื่นเค้กไปตรงหน้าภูมิ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองยิ้มกว้างมากๆ แล้วก็เขินนิดๆด้วย
ภูมิจ้องมองเค้กอยู่นานกว่าจะเงยหน้ามามองหน้าผม เราสบตากันใต้แสงเทียนริบรี่ แต่….ใบหน้าภูมิกลับไม่มีรอยยิ้มเลยแม้แต่น้อย ผมเริ่มใจเสีย ไม่รู้ว่าภูมิกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน เพราะแววตาภูมิไม่ได้สะท้อนอารมณ์ใดๆ มันนิ่งจนใจผมสั่นไปหมด
“อ่ะ เอ่อ อธิฐานแล้วก็เป่าสิ เค้กนี่กูอุตส่าห์ไปร่ำเรียนทำมาให้มึงเลยนะ ^^” ผมพยายามทำใจดีสู้ แต่เสียงผมที่พูดกับภูมิมันเบาเสียจนตัวผมเองก็แทบจะไม่ได้ยิน และไม่รู้ว่าทำไมผมถึงถอยห่างไปหนึ่งก้าวเมื่อภูมิยืนขึ้นเผชิญหน้ากับผม ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ทำไมภูมิไม่ยิ้มเลยหรือว่าภูมิจะยังโกรธอยู่
แต่ภูมิก็ยอมก้มลงเป่าเค้ก เมื่อไร้แสงเทียน ห้องก็กลับมามืดอีกหน จากที่คิดว่าจะได้เห็นรอยยิ้มมีความสุขของภูมิ ผมก็เห็นเพียงใบหน้าที่เฉยชา ที่คิดไว้ว่าภูมิจะดีใจก็ไม่มีแม้แต่คำพูดใดๆหลุดจากปาก
มันอาจจะยังโกรธผมก็ได้ แล้วผมต้องทำยังไง ผมก็แค่อยากเซอร์ไพรส์มันแค่นั้นเอง มือของผมที่ถือเค้กเริ่มสั่น ผมหลบตาภูมิที่จ้องมองมา ผมทำอะไรไม่ถูกจึงตัดสินใจวางเค้กลงบนโต๊ะ
“เอ่อ เดี๋ยว…กูไปเอามีดมาตัดเค้กดีกว่าเนอะมึงจะได้ อ๊ะ…..” ทันทีที่ผมจะเดินหนี ภูมิก็รวบตัวผมเข้าไปกอดแบบไม่ให้ตั้งตัว ภูมิกอดผมไว้ทั้งตัว กอดแน่นจนเกือบจะหายใจไม่ออก
“ขอบคุณนะ”
แค่คำว่าขอบคุณ แค่อ้อมกอดนี้ หัวใจที่ห่อเหี่ยวของผม ความรู้สึกกลัวของผมก็กลายมาเป็นรอยยิ้มได้อีกครั้ง
“เห็นเงียบไป นึกว่าโกรธซะอีก” ผมยกแขนขึ้นกอดตอบภูมิ มันไม่โกรธผมแล้ว
“บอกตอนไหนว่าโกรธ กูแค่ดีใจจนพูดอะไรไม่ออกน่ะ นี่กูถูกคนโง่ๆสมองช้าอย่างมึงหลอกเหรอเนี่ย หึหึ”
“ใครโง่ห๊ะ มึงว่าใครโง่”
“อ้าว ก็เห็นในวิดีโอมึงบอกว่า……”
“หยุด ห้ามพูด มึงเงียบไปเลยนะภูมิ” แค่นี้กูก็เขินจะแย่แล้วไอ้บ้าภูมิ
“หึหึ มึงแอบไปทำตอนไหน”
“ก็ทำมาเรื่อยๆ กูไม่ค่อยเก่ง ก็เลยได้แค่นี้แหละ แฮ่ๆ” ผมบอกพร้อมกับดิ้นนิดหน่อยให้ภูมิปล่อยเพราะเริ่มหายใจไม่ออก มึงจะรัดแน่นอะไรนักหนา จมูกผมคงยุบเข้าไปในอกมันแล้วมั้ง
“อย่าดิ้น เดี๋ยวของขึ้น”
“เหรอ กูนึกว่าขึ้นแล้ว”ยังกล้าไปต่อปากต่อคำอีกนะ ฮ่าๆ
“…………………….”
“…………………….”
“ขอบคุณนะพีม”ภูมิบอกและกอดผมไว้ไม่ยอมปล่อย เรากอดกันอยู่แบบนั้นนานหลายนาที กว่ามันจะเดินไปเปิดไฟและกลับมานั่งมองของขวัญทุกอย่างที่ผมทำให้ ภูมิหัวเราะเมื่อเห็นเสื้อลูกสมุนของผม มันเกาท้ายทอยยิ้มๆเมื่อหันมาเจอเสื้อผม ^^
ก่อนที่มันจะวิ่งมารวบตัวผมให้นอนลงบนโซฟา อ๊ากกก หลังกู เจ็บๆๆๆ ผมผลักภูมิให้ลุกขึ้นนั่ง มันยอมนั่งแต่ไม่ยอมปล่อยผมเป็นอิสระ มันกอดแน่นจนตัวผมแทบจะขึ้นไปเกยบนตักมัน
“มึงรู้มั้ยว่าสามวันที่ผ่านมากูคิดถึงมึงมากแค่ไหน คิดถึงจนแทบจะเป็นบ้าแต่ฟ่างก็ไม่ยอมให้กูไปหามึง พีม… ถ้าไม่อยากเห็นกูตายไปต่อหน้าก็อย่าแกล้งแบบนี้อีก กูเหมือนจะตายจริงๆนะพีม ตอนที่ไม่มีมึง” ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร เมื่อคำพูดทุกคำของภูมิทำให้ความรู้สึกเต็มตื้นของผมมาจุกที่อก ผมได้แต่ยิ้มให้ภูมิและลูบแก้มมันเบาๆ
“ขอโทษนะภูมิ กูสัญญาว่าจะไม่แกล้งมึงอีก แต่ว่า……กูเทพใช่มั้ยล่ะมึงถึงถูกกูต้มซะเปื่อยเลย ฮ่าๆ ว่าแต่ว่าทำไมมึงต้องตกใจด้วยวะ ตอนที่กูถามมึงว่าแอบคุยกับคนอื่นรึเปล่า หรือมึงแอบซุกสาวไว้จริงๆ”
“มึงอย่ามาติงต๊องนะเตี้ย ที่กูตกใจเพราะไม่คิดว่ามึงจะมีความคิดแบบนั้น เหมือนมึงไม่รู้ว่ากูเป็นคนยังไง”
“ฮ่าๆ กูตีบทแตกล่ะซี้ มึงรู้จักแมวมองแจ่มๆป่ะ พากู……” คำพูดผมของผมต้องหยุดลงเพียงแค่นั้นเพราะไอ้หล่อมันขโมยจูบผมแบบไม่บอกล่วงหน้า ภูมิไม่ได้จูบแบบลึกซึ้งดูดดื่ม ไม่ใช่ดีฟคิส ภูมิแค่ใช้ริมฝีปากสัมผัสริมฝีปากผมเบาๆแล้วก็เงยหน้ามาสบตากัน มัน จุ๊บๆสองครั้งแล้วก็มองหน้าผม แล้วก็จุ๊บๆอีก มันเขินยิ่งกว่าจูบอีกรู้มั้ย
ภูมิ ขอให้มึงมีความสุขมากๆ
ขอให้มึงพบเจอแต่สิ่งที่ดี
ขอให้เรารักกันแบบนี้ อยู่ด้วยกันอย่างนี้ ได้ฉลองวันเกิดด้วยกันแบบนี้ ทุกๆปีนะ
“คำสุดท้ายน่ะ”ภูมิกระซิบเสียงเบาตอนที่ริมฝีปากของเรากำลังคลอเคลียกัน ตอนที่ผมตกอยู่ในอ้อมกอดของภูมิทั้งตัว
“อื้มมม อ อะไร”
“พูดให้ฟังอีกได้มั้ย”
“……………..”
“นะครับ”
“พีมรักภูมิครับ”ไม่ว่าจะพิมพ์หรือพูด คำๆนี้ก็ทำให้ผมเขินได้เท่าๆกัน
“……………..”ภูมิยิ้ม ผมยิ้ม มันก้มลงมาหาจนหน้าผากเราชิดกัน จนปลายจมูกเราสัมผัสกัน สายตาเราสบมองกัน ก่อนที่ภูมิจะประทับจูบกับหน้าผากของผมเนิ่นนาน
“แล้วมึง….ชอบของขวัญที่กูทำให้รึเปล่า”
“ชอบ ชอบมากด้วยแต่…..”
ผมเอียงหน้าหลบจมูกซนๆของภูมิที่ก้มมากวนแก้มผมไม่ห่าง ทำไมต้องมีแต่ด้วยวะ ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันเพื่อใช้สายตาคาดคั้นรอเอาคำตอบ กูอดหลับอดนอนทำเค้ก แถมสั่งเท็ดดี้แบร์ล่วงหน้าตั้งหลายเดือน เสื้อก็เพ้นท์ ต้นดอกทิวลิปสีฟ้ากว่าจะหาต้นสวยๆได้ ไหนจะวีดีโอ แล้วมึงยังมีข้อกังขาอะไรอีกเหรอ ไม่ต้องมาจูบเลยแม่ง พอผมเริ่มมีอาการเคืองภูมิก็อมยิ้ม และใช้นิ้วโป้งเกลี่ยแก้มผมเล่น
“ตั้งแต่เล็กจนโต วันเกิดทุกๆปีกูได้ของขวัญมาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันชิ้น ตั้งแต่หุ่นยนต์ตัวละหมื่น นาฬิกาเรือนละแสน หรือแม้แต่รถ คอนโดสิบกว่าล้านกูก็เคยได้ ต้นทิวลิปของมึงน่ะเทียบไม่ติดหรอก”จี๊ดเลย ไอ้พีมจี๊ดเลยครับ ถ้าไม่ติดว่าภูมิกำลังพูดด้วยใบหน้าแห่งความสุข ผมกะจะอ้าปากด่าไปแล้ว ไม่ปล่อยให้มันสบตา จับแก้มอยู่แบบนี้หรอก
“………………………”
“กูหมายถึงราคาที่เอาเงินเป็นตัววัด แต่ถ้าเอาความรู้สึกของกูวัด ของพวกนั้นก็เทียบต้นทิวลิปของมึงไม่ได้เหมือนกัน พีม…….”
“หื้ม………”
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ”
TBC >>>>>>>>>>>
………………………..
- อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขาเรินอร้ายๆๆๆๆๆๆๆ คนอ่านนี่เร็วมากมาอวยพรวันเกิดคุณภูมินทร์ตัดหน้าเค้าได้ไง ไม่ยอมๆ เค้าอยากเป็นคนแรก ฮ่าๆๆ
- Happy Birth Day นะคะน้องภูมิ 20 แล้ว อร้างงงง ก็ขอให้ภูมิมีความสุขมากๆหล่อๆรวยๆน่ารักแบบนี้ไปนานๆ อ้อ และก็ขอให้ความรักหวานแหววแบบนี้ตลอดไปนะคะ สุขสันต์วันเกิดจ้า ส่วนของขวัญคงได้จากพีมไปเยอะแล้ว พี่ตาลไม่ให้แล้วกันนะ อิอิ//ชิ่ง
- ทำไมมีคนคิดว่าภูมิจะแอบซุกอิหนูจริงๆ ฮ่าๆ ภูมิไม่มีกิ๊กนะจ๊ะ แต่ที่แสดงอาการแบบนั้นเพราะอารมณ์ของคนที่ถูกใส่ร้าย เหมือนเวลาที่เราจับผิดคน พวกที่มันทำผิดมันจะเงียบ นิ่ง แต่พวกที่มันไม่ได้ทำเนี่ยมันจะโวยวาย ไม่ก็ทำอะไรไม่ถูก ซึ่งภูมิก็น่าจะเป็นแบบหลัง ภูมิไม่ได้แอบคุยกับใครแต่โดนพีมใส่ความ คง งงๆปนตกใจไม่คิดว่าพีมจะคิดอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ เข้าใจมั้ยอ่า
- ส่วนเรื่องที่ว่าพีมทำรุนแรงเกินไป อยากจะบอกว่าไอ้พีมน่ะเด็กๆค่ะ อิอิ ตาลเคยวางแผนเซอร์ไพรส์เพื่อนแบบว่าตัดเพื่อนกันเลยนะ เล่นละครอยู่สี่ห้าวัน แกล้งร้องไห้จนตัวเองยังอึ้ง จนถึงวันเกิดมันก็เฉลย ตอนนั้นมันทรุดไปนั่งร้องไห้กับพื้นเลย ร้องแบบเด็กๆอ่ะ สะอื้นด้วย กร้ากกกกกกกก จนตาลได้ฉายาว่าอีเจ้าแม่เซอร์ไพรส์ฮ่าๆๆ
- และแล้ว we are ก็เดินทางมาถึงโค้งสุดท้ายแล้วนะคะ ง่า นี่ยืดยิ่งกว่าคุณแดงเจ็ดสีแล้วนะคะเนี่ยฮ่าฮ่า ล้อเล่นๆ ตาลเองก็ยังมีความสุขที่ได้เห็นศรีนครินทร์(พัฒนาการ) ฮามั้ย ของหนุ่มๆ ยังมีความสุขกับการที่ได้อยู่กับคนอ่าน ไม่ใช่แค่คนอ่านที่อยากจะรู้ว่าชีวิตของพวกเขาจะเป็นยังไงต่อไป ตาลเองก็เรียนรู้มาพร้อมๆกัน ไม่ใช่แค่คนอ่านที่สนุกตาลเองก็สนุกก็ลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง มันอธิบายยากนะคือ ตาลจะพาหนุ่มๆมาในเหตุการณ์ปัจจุบัน ยึดวันเวลา ณ ปัจจุบัน ตาลอาจจะมีโครงแผนที่ว่าจะพาไปทางไหน แต่ตาลก็ไม่ได้เห็นรายละเอียดของเส้นทาง ตาลเหมือนเพื่อนผู้ร่วมเดินทางที่เดินไปพร้อมๆคนอ่านและพอมองกลับไปยังก็รู้สึกเลยว่า “เราก็เดินมาไกลเหมือนกันนะ” อาจจะฟังดูงงๆนะคะ ฮ่าๆ ยังไงก็เคาน์ดาวน์ ได้เลยนะ อิอิ(เคาน์ดาวน์ของตาลก็คือพักใหญ่ๆนั่นแหละจ้า)
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
Happy Birth Day ภูมิของพีม
ดิ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใจละลาย
ปล. กระโดดกอดแน่นๆ สำหรับคำว่า .... 'เราก็เดินมาไกลเหมือนกันนะ' .... กอดแน่นๆ แน่นๆๆๆๆเลย :L2:
-
HBD ภูมิมี่
มันซึ้งตอนจบนี่ละ ขอเขาดีจริงๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
แอบสงสารภูมินะคงทรมานแย่เรย
พีมทำดีมากเซอไพรส์ประสบผมสำเร็จ ตอนแรกนึกว่าจะพลาดเพราะภูมิรู้สะอีก
มันเริ่ดจริงๆๆเอาไปใช้บ้างนะ 55555++
-
อ่านไปยิ้มไป ตอนนี้พีมน่ารักอ่ะครับ
-
Happy Birth Day ภูมิ* ปลื้มแทนภูมิเลยอ่ะ, พีมพยายามฝึกทำเค้กให้เป็นของขวัญวันเิกิด :o8:
คลิกเข้าไปดูคลิปใน youtube เพิ่มความอิน ซึ้งมาก~
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ” >>> ทำไมภูมิน่ารักอย่างนี้! :-[ เขินๆ แทนพีมอ่ะ55.
-
วุ้ย! เขินๆ
-
หมายถึงจะหยุดเขียนต่อพักใหญ่ๆ เหรอคะ
หรือว่าใกล้จะจบแล้ว แอบสับสนเล็กน้อย :z3:
-
กรี๊ดดดดด เป็นตอนที่น่ารักมากกก น่ารักเหลือร้าย เหลือหลาย ไม่ไหวจะน่ารักแล้วววว >///<
จินตนาการถึงพีมหัวขาว หน้าเลอะแป้ง ตัวมอมแมม กรี๊ด น่ารักที่สู๊ดดดด
เป็นวันเกิดที่ฟินจริงๆนะ สงสารภูมิทีแรกแต่อ่านตอนนี้ละอิจฉาภูมิ TT อยากมีพีม อยากได้พีมอ่ะ
แง๊ๆ 555 อ่านตอนข้าวฟ่างต่อรองกับพีมนี่ก็ขำ แต่ละประโยคถ้าไม่กัดฟันจริงๆพูดไม่ได้เลยนะ
ขำก๊ากเลย น่าร๊ากกกก >///< ดอกทิวลิปสีฟ้า กับขบวนลูกเล็กหมีน้อยพร้อมเสื้อบอกรักปะป๊า
กรี๊ดดด น่าัรักกว่านี้ไม่มีในโลก แถมยังมีทรีบิ้ว แล้วก็เค้กเซอร์ไพรส์อีก อิจฉาภูมิโว้ยยยย
ตอนใกล้จบก็น่าร๊ากกกก มีฉากหวานๆหน้าผากชนกันจุ๊บปากกันเบาๆ โฮกกกก จิ้นมากกกอ่ะ!!
ุคุณตาล ให้เราเค้าว์ดาว์นแล้วเหรอ ถึงจะพักใหญ่ๆ ขอแบบใหญ่มากกกกก ใหญ่โคตรๆเลยนะค่ะ
ยังไม่อยากให้จบเลยง่ะ TT ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
-
สุขสันต์เนิ่นนานนะ สุขกับสิ่งดีๆที่มอบให้ขอบคุณความรักที่มีให้กันเสมอมา :mc4: :mc4: :mc4: :HBD5: :HBD5: :HBD5:
-
:HBD1: น่ะน้องภูมิ
รักกับน้อมพีมไปนานนนนนน
:L2: :L2:
-
Happy Birth Day น้องภูมิ พีมลงทุนนะเนี่ย :o8: :-[ :L2: :L2:
-
ดีใจที่ไม่มาม่าแล้ว น้องภูมิกับพีมไม่เหมาะกับมาม่าหรอก อิอิ
HBD นะจ๊ะภูมิสุดที่รักของพีม :L1:
-
Happy Birth Day ภูมิ :L1:
พีมพยายามสุดๆเลยตอนนี้ อิอิ
ของขวัญที่ภูมิไล่มาเห็นราคาเเล้วเเทบตะลึง เเต่ทุกอย่างก็สู้พีมไม่ได้ อิอิ
-
โอ้ยตอนนี้ทั้งหวาน :กอด1: ทั้งซึ้ง :monkeysad: ทั้งฮา :laugh:
ดูOPV แล้ว o13 ยิ้มกว้างมากกกกกกกกกกๆ :D
แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะพี่หมา(หมี)ภูมิ รักกับพีมนานๆน้า :L1: :L2:
-
ชอบ วีดีโอ ที่พีมทำให้ภูมิมากๆ คะ
เข้าใจหัวอกคนรักหมี เลยคะ ถ้าไม่ติดว่าภูมิ
มันแมนเกินร้อย คงได้เห็นภูมิกรี๊ดแตกแน่ (เอาตัวเองเข้าวัด)
พีมลงทุนแบบนี้ค่อนข้างเสี่ยงนะเนี้ย
ดีที่ภูมิมันไม่คิดสั้น ไม่งั้นเรื่องจะไปกันใหญ่
-
อ่านไปยิ้มไป ดูวีดีโอไปน้ำตาจะไหลไป
ตอนนี้ซึ้งมากกกกกกกกกกก แบบว่า...รับรู้ถึงความรักที่ทั้งสองมีให้กัน :-[
Happy Birthday น้องภูมิด้วยนะคะ^^
เคาท์ดาวน์แล้วหรอ...ถ้าจะบอกว่าไม่อยากให้นิยายเรื่องนี้จบจะเป็นไปได้มั้ย :o12:
-
:กอด1: ดีใจแทนภูมิ อะถ้ามีคนทำให้แบบนี้ร้องไห้ปลื้มมากๆแน่ๆเลยอะ
-
อ๊ากกกกกกกกกก ซึ้งงง ง มาก
-
HBD นายภูมิ โตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ขอให้รักกันนานๆ
-
นั่งอ่านเรื่อยๆยิ้มไม่หุบเลย :-[
-
ของขวัญน่ารัก วีดีโอก็น่ารักเกินคำบรรยาย :L2:
-
Happy Birth Day to Phum' ;)
แก่ขึ้นเเล้วนะตัวเธอ รักันมากๆนะค่ะ :a2: :a2:
-
อร๊ายยยยยย มันน่ารัก มันเขิน มันหวาน มันทุกๆอย่างอ่ะ :o8:
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกที่สุดในสามโลก
อ่านไปยิ้มไป จนนึกว่าตัวเองเป็นบ้า ฮาาาา
แล้วก็ต้อง Happy Birthday น้องภูมิด้วยคนนะค่ะ
คงไม่จำเป็นที่ต้องอวยพรให้น้องภูมิมีความสุข เพราะคงมีความสุขมากๆอยู่แล้ว
เอาเป็นว่า ขอให้น้องพีมเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดของน้องภูมิทุกๆปีตลอดไปนะค่ะ
อยู่ด้วยกันจนไปเรื่อยๆแบบนี้ไปจนแก่ เป็นคุณปู่กับคุณปู่เลยนะค่ะ ^__^
-
แปลกงะ - -" ทำไมไม่ค่อยประทับใจ ไม่เขิน ไม่อะไรกับการเซอร์ไพรครั้งนี้เลย - -"
สงสัยจะตายด้าน 55555555555 หรือไม่อาจจะเป็นเพราะคำว่ารักที่พีมให้ภูมิ เข้าไม่ถึงใจเค้าก็ได้ 555 (บ้าไปแล้ว 55)
ดีใจที่ภูมิเข้าใจ ดีใจที่ภูมิไม่เอาความกับพีม ดีใจที่ภูมิแคร์ความรู้สึกพีมมากกว่าที่พีมแคร์ความรู้สึกภูมิ (ในความรู้สึกเค้านะ 55 อย่าตบเค้าๆ)
เซอร์ไพรเพื่อน แล้วทำแบบนี้ก็เคยนะ แรงกว่านี้ด้วย 555 เพื่อนก็โกรธแต่เพื่อนก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเพื่อนบอกเพื่อนกันๆ 55
แต่ไม่เคยคิดจะทำกับแฟน 55 เพราะแค่เค้าเศร้า เราก็เสียใจแล้ว และถ้าเค้าเศร้าเพราะเรา ยิ่งเจ็บโคตรๆ 55 (เสี่ยวจริงๆฉัน)
ที่จริงถ้าพีมหาเหตุผลอื่นที่ไม่ใช่เรื่องนี้ หรือใช้วิธีอื่นที่ไม่ใช่วิธีนี้ คงจะรับรุ้ได้ถึงความรักที่พีมให้ภูมิมากกว่านี้ แง้วๆ (เค้ารุ้สึกของเค้าคนเดียวนะ) 555 :call:
คนรักกัน เอาความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้งอย่างเดียวไม่ได้หรอกน้าา (บ่นมาซะเยอะ แง้วๆ ก็มันเซ็ง 55) :a5:
มองเม้นนี้ผ่านๆไปนะคะ แค่อยากแสดงความคิดเห็นเฉยๆ ^ ^ คนรักกันจริง ไม่ใช้ความรู้สึกของอีกคนมาเล่นหรอก ^ ^ ยิ่งเป็นเรื่องนี้ยิ่งไม่ควร 55
ไปแล้ว บะบายๆ :bye2:
-
วินาทีนี้ พี่โคตรรักกน้องตาลเลยครับ
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ครับ
-
ซึ้งจังเลย
น่ารักมากกกกกกกกกกก
-
แอร๊ยยยยยย เขินเป็นที่สุด :-[
จะจบแล้วหรอคะ ใจหายอีกแล้ว ฮือๆๆๆ
-
รอดตัวไปนะพีม...ที่ภูมิมันไม่โกรธ
ว่าแต่...เค้กอร่อยมั้ยล่ะนั่น
เอามาชิมหน่อยซิ... o18
-
o13 o13 o13
:o8: :o8: :o8:
-
Happy Birthday ค่ะพี่ภูมิ
มีความสุขมากๆนะ
ขอให้พี่ภูมิรักกับพี่เเคระ เอ้ย! พี่พีมนานๆๆๆๆๆๆ
แล้วพี่ฟ่างระวังตัวเหอะ อย่าให้ถึงทีพี่พีมบ้าง ฮ่าๆ :laugh:
ปล.ไม่อยากให้จบเลย :m15: คิดถึงทำใจไม่ได้ :z3: อ๊ากกก :serius2:
-
ประโยคสุดท้าย
สามารถทำให้เราลงไปแดดิ้นได้เลยที่เดียว
ต่อจากนี้ไป ก็ขอให้ภูมิมีความสุขมากๆ
ชดเชยในส่วนที่ภูมิไม่เคยได้รับ
เราเชื่อว่าพีมจะทำให้ภูมิมีความสุขที่สุด
จนคนอื่นรู้สึกอิจฉาเลย =^^=
-
สุขสันต์วันเกิดภูมิด้วย :3123:
ขอให้มีความสุขแบบนี้ตลอดไป
-
Happy Birth Day นะภูมิ
ของขวัญพีมน่ารักมาก :กอด1:
-
HAPPY BIRTHDAY นะ หมาภูมิสุดหล่อ พ่อรวย แฟนน่ารัก
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ให้กับความน่ารักของตอนนี้ มีความสุขตามไปด้วยเลยอ่ะ
ยังไม่อยากให้จบเลย เจ้มีความสุขมากกับการเฝ้ามองชีวิตของเด็ก ๆ กลุ่มนี้
โดนเฉพาะภูมิกับพีม
ขอบคุณตาลมาก ๆ เลยนะ
-
หวานกันตลอดนะคู่นี้ :-[
-
อร๊ายยยยยยยยยย เขินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คืนนี้ภูมิจัดหนักเลยนะ เอาให้หายคิดถึง
ไม่ได้เจอกันตั้ง 3 วัน แถมวันนี้ยังเป็นวันเกิดอีก อิอิ
-
ไล่อ่านตั้งแต่หน้าแรกจนมาทันงานวันเกิดภูมิพอดี เกือบไม่ทันแหนะ
เซอร์ไพรซ์งานวันเกิดได้น่ารักมากๆ อ่านไปดูคลิปไปถึงกับน้ำตาซึมเลย :m15:
-
เขินมาก !!
อ่านไปยิ้มไป แก้มจะปริตายแล้ว ><
-
น่ารักมากกกกกกก
ชอบประโยคสุดท้ายอ่ะ
สุขสันต์วันเกิดนะภูมิขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง รักกันไปนานๆนะ ><
ว่าแต่จะจบแล้วหรอออออออ ไม่เอานะ T___T
-
HBD นะภูมิ~
ถึงแม้พีมจะเล่นแรงในจังหวะแรก แต่จังหวะต่อมาซึ้งมากกก
ถึงโค้งสุดท้ายแล้วหรอคะ
พาแหกโค้งหน่อยไม่ได้หรอ?? ฮ่าๆ
เราไม่อยากให้จบบบ
-
อ๊ากกก อยากมีคนทำเซอร์ไพรส์ให้บ้าง
สวีทหวาน น้ำตาลเรียกพี่แบบนี้ชอบบบบบบบบบบ
-
:กอด1:ฉันรักคู่นี้หัวปักหัวปำ
-
เรื่องนี้เป็นนิยายที่อ่านแล้วมีความสุขตลอด เราพยายามแนะนำเพื่อนทุกคนให้อ่านเรื่องนี้เลยคะ แบบอ่านแล้วรับรองต้องยิ้ม
We are ... คือเรารักกัน ก็เหมือนนมตราหมี ที่รักใครต้องให้อ่าน เพราะมันจะทำให้คนที่คุณรักมีความสุขเวลาอ่าน อิอิ
ใกล้จบแล้วก็จริง แต่ขอตอนพิเศษเพิ่มไข่ดาวสองฟองเลยอีกเยอะๆนะคะ อิอิ
ปล.อยากอ่านแทนฟ่าง และพี่ชายเบียร์บ้างอะไรบ้าง
-
เขิน...ซึ้งมาก :-[
HBD นะจ๊ะภูมิ :HBD4:
-
อร๊ายยย เขินนอ้ะะะ =/////=
ใกล้จบแล้วเหรอ T^T
o22
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หวานหวานสุดๆ
HBD นะจ๊ะภูมิจ๋า
ปล. ว่าแต่แกไม่ได้ซุกกิ๊กแน่นะ
-
ฮิ้ววววววววววว หวานไปมั้ยคะ กิ๊บกิ้วววอิจฉาาาาา
วีดีโอที่ทำให้นี่ก็แสนจะน่ารัก ><
รักกันแบบนี้ไปตลอดเลยนะ ให้เป็นนิรันดร์ไปเลย ชอบมากๆเลยค่ะ
เป็นเรื่องที่ทำให้ยิ้มและมีความสุขได้จริงๆ^^
-
อร๊ายยยยยยยยยยย :-[
รักกันนานๆ นะครับ
-
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ” กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส อยากจะเพิ่ม ส เสือ อีกล้านตัววว :o8: :o8: :o8:
-
:impress2: :impress2:
ช็อคค้าง พูดไม่ออกเหมือนภูมิ
ประทับใจเจ้าเตี้ยจริงๆนะคะ
โค้งสุดท้ายแล้วหรอคะ ยังไม่อยากให้จบเลย คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง
-
โอ๊ยยยยย ซึ้งง่าาาาาา :m15: :monkeysad:
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ” << อยากกดสักอินฟินิตี้ไลค์ไปเลยอ่ะ
o13 o13 o13
บวก 1 หั้ยแผนเลิศๆของพีมคร่า
-
แอบตื้นตันกะคลิปวันเกิดภูมิ ประโยคสุดท้ายของพาร์ทนี้ก็กินใจเหลือเกิน โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดีใจที่ภูมิไม่โกรธที่โดนพีมแกล้ง แต่ถ้าเป็นเราแค่เห็นวีดีโอที่พีมทำให้นะ หายโกรธแถมร้องไห้ให้ด้วยอีกยกเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. เราก็เคยแกล้งเซอร์ไพรส์เพื่อนแบบคนเขียนเหมือนกันคะ แต่ไม่รอดเพราะสงสารเพื่อน เลยรวมตัวกันร้องไห้ให้มันแทนตอนวันเกิด กร๊ากกกกกกกกกกก ฮายิ่งกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด...เขินนเวอร์อ่า :-[ :-[
-
น่ารักเวอร์อะ พีมลงทุนมากทุ่มให้ภูมิขนาดนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะรักภูมิขนาดไหน
เกือบลืมๆ
HBDนะภูมิ :L2:
:pig4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก ถ้าภูมิจะหวานโค ตร ๆขนาดนี้
คนอ่านก็จะเขินแข่งกับพีมแล้วหละ>///<
-
แอบหวิวตอนที่ภูมิ ไม่แสดงอารมณ์ตอนที่เห็นเค้กอ่ะ
แต่ก็จบได้ดี
ฮ่าาาาาาาาาาาาๆ :กอด1: :กอด1:
-
:เฮ้อ: :กอด1: :L2: :3123: :L1: มีความสุขมากๆจ้าภูมิ
-
:L2: :L1: :กอด1:
-
โค้งสุดท้ายแล้วเหรอ แหง่ว ๆ
-
happy birth day ด้วยนะภูมิ
ขอให้มีความสุขมากๆรักกะพีมไปตลอดกาลเล้ย ><
ชอบตอนนี้มากกกกกกก
อ่านแล้วเขินอ่ะ
น่ารักมาก
-
:-[ หวานนนนนน. คลิปวีดีโอน่ารักมาก
Hbdน้องภูมินะคะ มีความสุขมากๆ ขอให้รักกับน้องพีมตลอดไป
ปล. พูดว่าจะจบแล้วใจหาย ยังไม่อยากให้จบเลย
-
Happy birthdayจ้า. ภูมิ. รักกันดีๆนะ :3123:
-
ขอบคุณครับ ภูมิ & พีม น่าร๊ากก ที่สุดครับ
-
Happy Brith Day คุณหนูภูมิ มีความสุขมากๆน่ะ :a13: :HBD3: :HBD1: :HBD4: :HBD5: :HBD2: :a: :b:
เพราะคนอ่านก็มีความสุขเหมือนกัน :m1: :m3: :give2: :angellaugh2: :music: :myeye:
อิอิ
-
สำลักความสุขมากค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะภูมิ... โชคดีมากแค่ไหนที่มีคนรักตั้งขนาดนี้ ^ ^;;;
รักกันนานๆนะคะ
-
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ครับผม :mc4: :mc4:
อ่านจบล้มลงไปนอนบิดไปบิดมา อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[
ไม่คิดว่านางงามจะมีสาระ(??)ขนาดนี้ o22 o22
ปล. ขอบคุณนางงามครับผม ^^ :กอด1: :กอด1:
-
ต่อจากงานวันเกิดต้องต่อด้วยงานแกะของขวัญสิ :m12:
เรื่องนี้จะจบแล้วเหรอ :m17:
แต่จะว่าไป เรื่องนี้ก็เดินทางมาพอสมควรเลย :m18:
อยากอ่านตอนแกะของขวัญอ่ะ :m3:
-
เขินมากมาย(แกไม่พีมนะ)
อยากได้แฟนแบบภูมิ :กอด1:
-
สุขสันต์วันเกิดจ้าน้องภูมิ :กอด1: ขอให้น้องภูมิพีมและเพื่อนๆมีความสุข อยู่กับป้าไปนานๆนะจ๊ะ :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
Happybirthday to Phum ด้วยคน อายุยี่สิบแล้วเนอะๆๆ ขอให้มีกันและกันกับพีมตลอดไป ไม่ขอไรมากเล๊ยยย
มีความสุขมากๆนะจ๊ะ
ตอนนี้อ่านแล้ว แหม สมสารภูมิจริงๆนะ คราวหน้าพีมอำอย่างอื่นเห๊อะ
แต่ตอนจบกลับมาแฮปปี้ดี๊ด๊าเหมือนเดิมก็โอเคแล้วว
-
เง้อ ใกล้จบแล้วหรอ :o12: :o12: :o12:
-
Happy Birthday นะจ๊ะภูมิ อ่านแล้วซึ้ง ๆ ๆ o13
-
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนไม่ไหวแล้ว :o8:
น่ารักอะ ><!
แต่แอบฮาที่ฟ่างให้พีมเรียกพี่ฟ่าง :m20:
ขอบคุณค่ะ o13
-
สุขสันต์วันเกิดจ้าน้องภูมิ ^^
ตอนนี้น่ารักม๊ากกกกกกกกกกกก
-
:impress2: เขินแทนภูมิอ่ะ
:กอด1:น้องพีมน่ารักมากๆ
ปล.ทำ MV ได้น่ารักมากๆคะดูไปก็เขินไป~ขำไปตีกันวุ่นวายไปหมด o18
-
หวานอ่ะ น่ารักมาก
-
:เฮ้อ: โล่งอก
คอยลุ้นอยู่ว่าภมูิจะออกอาการขนาดไหน
เห็นใจ+ขำ พีม (เอ๊ะ มันคนละอารมณ์เนอะ)
แต่พีมขำได้ทุกอริยาบทจริงๆ นะเนี่ย
ยิ่งตอนจัดแต่งสถานที่ น่าสงสารคนสูงน้อยจังเลย :m20:
จบด้วยความหวาน ขอบอกว่าอิจฉาม๊ากมาก :L1:
-
อ๊ากกก อ่านไปยิ้มไป แก้มปริแล้ววว อยากมีแฟนโว้ยยย!!!
-
คำเดียวสั้นๆ ซึ้งมาก o13
-
เป็น Birth Day Party ที่ โรแมนติกที่สุดในโลกเลยล่ะ อ่านไปเขินไป ยิ้มไปปากจะฉีกอยู่แล้ว นี่ขนาดไม่ใชภูมินะเนี่ย เค้ายังปลืมขนาดนี้ อิอิ :-[ :impress2:
พีมนี่โคตรโรแมนติกเลยอ่ะ แบบนี้ภูมิรักตายเลย ว่าแต่กว่าจะเซอร์ไพร์ซได้ก็เล่นเอาน้องภูมิกลุ้มใจแทบตาย 55
ไม่รู้อ่ะ อ่านแล้วชอบมากๆๆๆเลย กรี๊ดๆๆ พีมภูมิฟอเรฟเวอร์นะ ^^ :o8: :-[
-
โอยยยยยยยยยยย อ่านตอนนี้แล้วไม่มีคำไหนบรรยายเลยค่ะ
มันจุกกก มันเต็มตื้นไปหมดดเลย
HBD Phum ด้วยคนค่ะ น่ารักกกกกเว่อร์ๆๆๆ พีมแบบไม่ไหวแล้ว โอยย น่ารักๆๆ
ขอบคุณมากๆๆเลยนะค่ะคุณตาล
-
พีมน่ารักมาก... :กอด1:
HBD....ภูมิ :L2:
-
HBDนะภูมิ
คลิปที่พีมทำให้ภูมิเล่นเอาน้ำตาไหลเลย :monkeysad:
เขินมาก น่ารักมากๆ
พี่ตาลสุดยอดดด :กอด1:
-
ตอนนี้อ่านแล้วเขินมากๆอะ :-[
คืนนี้พี่พีมคงไม่รอดแน่ๆ หายไปตั้ง 3 วัน
พี่ภูมิต้องลงโทษให้สาสม 555+
HBD พี่ภูมิด้วยคนนะค่ะ :L2: (อาจมาช้าไปหน่อย)
ปล. พี่ตาลสู้ๆค่ะ
-
มันสุดยอดมาก สุดยอดด้วยประการทั้งปวง :impress3:
วีดีโอที่หนูพีมทำน่ารักมาก บอกทุกๆ เรื่องราวได้ชัดเจน o18
อิ่มเอมใจจ้า :3123: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เห็นเอ็มวีแล้วชั้นขนลุก โอยยยย จะตาย ซึ้งมากจิงๆ :m15:
ต๊ายย นังภูมิ เด็กแก่แดด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul3:
น่ารักมากอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา :กอด1: :3123:
-
HBD น้องภูมิของพีมมมมมมมมม กิ้วววววววววววววววว
เห็นวีดีโอแล้วเขิลลลลลลลลลแทนภูมิจังเลย น่ารักอ๊าาาาาาาาาาาา :-[
อย่าเพิ่งลาจากกันนะคะ เขียนไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบได้มั้ยอ๊าาาาาาาา :m15:
ชอบมากๆเลยคะ o13
:L2:
-
น่ารักกก แอบตกใจตอนภูมิหน้านิ่ง
นึกว่าคอนโดจะแตกซะแล้วววว
หวานมาก อ๊าย เขินนนน
HBD ภูมินะ ขอให้รักพีมนานๆ หุหุ
-
ดีกันแล้วอ่า...ดีใจ :กอด1: สุขสันต์วันเกิดคุณภูมินทร์ด้วยคนนะคะ ขอให้รักกับน้องพีมไปนานเท่านานนนนน
ไม่อยากให้ถึงโค้งสุดท้ายเลยค่ะ
อยากบอกว่านี่เป็นนิยายที่ชอบที่สุดเรื่องนึงที่อ่านมาเลยนะคะ ทำใจไม่ได้ ขอต่อไปอีกยี่สิบตอนอย่างต่ำ..
เอาเป็นว่า..ไม่ต้องมีวันจบเลยยิ่งดี งื้อออออออออ :จุ๊บๆ:
-
HBD^^ มีความสุขมากๆนะภูมิ
รักกันตลอดไป PP
-
เสื้อเขียนว่า “I ♥ Phum” ป่ะค่ะ เหมือนมันว่างๆไป
ไม่คิดว่าจะมาต่อวันนี้จริงๆ ><
น่ารักมาก พีมน่ารักมาก ไหนจะเค้ก ไหนจะลูกโป่ง น้องหมีตั้งยี่สิบตัว ไหนจะดอกทิวลิป น่ารักมาก
ที่สำคัญวิดีโอ ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกก >////////< น้ำตาคลอเบยยย
อ่า โค้งสุดท้ายแล้ว ใจหาย TT ใกล้จะจบแล้วหรือ :monkeysad:
ให้ดอกไม้ :L2: แล้วเราขอจากไปทำใจก่อนนะ :m15:
-
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ” :n1: :L1:
เจอประโยคนี้เข้าไป คืนนี้นอนหลับฝันดีแล้ว ^0^
-
สุขสันต์วันเกิดน้องภูมิขอให้รักกับพีมไปนาน ๆ
ดีใจที่ความพยายามของพีมสำเร็จลุล่วง แต่คราวหน้าไม่เอาแบบนี้นะสงสารภูมิ
-
:-[ อร๊างงงง เขินๆๆๆๆๆ
อิจฉาๆๆๆ แล้วตกลงภูมิได้กินเค้กพีมมั๊ยเนี่ย มันกินได้มั๊ยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
เขิน :o8:
-
HBD นะภูมิ
มีความสุขมากๆๆ
ขอให้รักกันไปนานๆๆๆ ตลอดไปนะ
-
ขอแปะก่อนนะคะ
-
เขิลได้อีกกกกกก จะเอาหน้ามุดคอมแล้ว 55555 :-[
สุขสันต์วันเกิดนะภูมิ :L2:
ขอให้อยู่กับพีมแบบนี้ไปนานๆๆๆๆๆ เลยนะ
ปล. อยากรู้คอมเม้นภูมิหลังจากกินเค้กของพีมแล้ว 55555
-
:-[ อ้ายยยย
เขินอ่าาา เขินได้อีก
สุขสันต์วันเกิดภูมินะ :L2:
ประโยคนี้เด็ดมากอ่ะ
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ”
กรี๊ดดดดดดดด :serius2:
-
พีมกับภูมิมีความสุขกันก็ดีแล้ว แต่...พีมอย่าหาข้ออ้างทำเซอร์ไพซ์แบบครั้งนี้อีกนะ
-
peemmy:L1:Phumy น่ารักอ่ะ+1 o13 sweet cute
-
:L2:
-
HBD นะภูมิ อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขมากเลย
แอบอิจฉาภูมินะ ที่มีวันเกิดดีๆ แบบนี้กับคนพิเศษ
ขอบคุณคนแต่งมากๆ เลยนะครับ สำหรับนิยายเรื่องนี้
จะติดตามต่อไปจนจบครับ ^^
-
HBD นะภูมิ :L2:
อ่านไปก็เขินไป ภูมิน่าร้ากกกกกกกกมว๊าก :-[
-
HBD ภูมิมี่ครับ :กอด1:
รักเด็กๆในเรื่องนี้มากๆ จะขอก้าวเดินไปพร้อมกับเด็กๆและน้องตาลน่ะครับ :L2: :L1:
-
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ” :o12:
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยพาทนี้ มันเต็มตื้นมากๆๆๆๆๆๆ โอ๊ยยยย ไม่รู้จะว่ายังไงค่ะ
นอกจากบอกว่า ดีใจกับความรักของสองคนจริงๆ ฮูเร่ๆๆๆๆๆ :L1:
-
สุขสันต์วันเกิดนะภูมิ ~~~
ฮืออ ไม่รู้จะพูดยังไง น้ำตานองหน้ามากๆ
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขสุดๆ บวกกับวิดีโอนั้นด้วย ฮืออออ คูณสองไปเลยยย
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ ช่วยยืดไปอีกนะพี่ตาล ฮ่าๆๆ
รักมากกกกกกกกกกก
-
หวานหยดย้อย >>> เขินแทนเลย
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย หวานกว่านี้มีอีกมั้ย :m25: :man1:
อ่านแล้วเขินมากถึงมากที่สุด ซึ้งด้วย:-[
ภูมิพีมน่ารักเวอร์ๆ ความจริงทั้งคู่เป็นคนโรแมนติกมากเลยนะ โดยเฉพาะภูมิเนี่ย
โว้ยยยย อยากได้ผู้ชายแบบนี้ ขอแบ่งใช้กับพีมสลับวันคู่วันคี่ได้มั้ย(เจอพีมกระโดดถีบใส่(ที่ต้องกระโดด เพราะเตี้ย ฮ่าๆๆๆ))
แต่ แง้งงงงงงง อวยพรวันเกิดให้ภูมิไม่ทันอ่ะ ฮืออออออออT^T :z3:
ย้อนหลังก็ได้วุ้ย Happy Birthday ภูมิของพีม มีความสุขมากๆ ครองรักกับพีมตลอดไป เป็นคู่เวรคู่กรรมกันไปทุกชาติเลยนะ ฮ่าๆๆๆ
ดูแลรักนี้ให้ยืนยง เราเชื่อว่าทั้งคู่ทำได้อยู่แล้ว
แล้วก็ หึงพีมบ่อยๆนะ ชอบอ่ะ กร๊ากกกกกกกก :laugh:
แอบเศร้าตรงพี่ตาลบอกถึงโค้งสุดท้ายแล้ว เข้าใจว่าไม่งานเลี้ยงไหนไม่เลิกลา แต่ยังไม่อยากให้จบเลยค่า
แบบว่ารู้สึกผูกพันธ์กับเรื่องนี้มากเลยนะ ถึงจะไม่ได้ตามอ่านตั้งแต่ครั้งแรกที่พี่ตาลเอามาลง แต่ก็รักเรื่องนี้มากๆๆๆๆเลยค่ะ
แต่ก็เริ่มทำใจแล้วล่ะค่ะ เพราะยังไงสักวันหนึ่งมันก็ต้องจบอยู่แล้ว แต่แค่ทุกสิ่งทุกอย่างจะอยู่ในความทรงจำประทับใจของคนอ่านตลอดไป ความผูกพันธ์ทั้งหมดของตัวละครไม่มีวันจบแน่นอน(คนแต่งกับคนอ่านด้วยเนอะ^^) :กอด1:
จะติดตามจนถึงบทสุดท้ายเลยค่ะ รอรวมเล่มด้วย อยากได้มากมาย><
ปล.ยังไงถ้าทำได้ก็ช่วยยืดไปอีกยาวๆเลยนะคะ เอิ๊กๆ (อ๊าว...อินี่ o18)
-
:a13: :a: :a13:
:L2: Happy Birthday ภูมิ ขอให้มีความสุขมากๆ รักกับพีมไปกันนานๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
+1 ให้น้องตาลจ้า
HBD ภูมิจ้า 20 ปีแล้วขอให้รักน้องพีมมากๆ นา :really2:
ชอบ vdo ทีพีมทำให้จัง น่ารัก และ ซึ้งมาก ชอบหมีให้วีดีโอทุกตัวเลย
โดยเฉพาะตัวกวน ๆ นะชอบมาก ดูตั้ง หลายครั้งนะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก
รอตอนต่อไปจ้า :call: :call:
-
HBD นะหมาภูมิ รักกันไปนานๆ :n1:
-
ยิ้มตั้งแต่เริ่มอ่านจนจบตอนเลย
:กอด1:
และสุขสันต์วันเกิดให้หนุ่มภูมิด้วย :L2:
-
หวานซะ
ยกนิ้วให้กับความพยายามของน้องพีมนะ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:b:นะครับ น้องภูมิ ช้าไปหนึ่งวันแต่ก็คงยังไม่สาย เพราะคาดว่าวันนี้น้องภูมิกับน้องพีมคงยังไม่ตื่น :haun4:
อ่านตอนนี้แล้วก็ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กับสิ่งที่น้องพีม พยายามทำให้คนรัก
รอดู พัฒนาการของหนุ่ม ๆ พวกนี้ต่อไป บอกตรง ๆ ว่าไม่อยากให้จบ เพราะเรารู้สึก ถึงความเป็น We are .....
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
เขิน
HBD นะภูมิสุดหล่อ
-
เค้าหวานกันอีกแล้วคู่นี้ อิจฉาวุ้ย :impress2:
-
:L2: HBD นะน้องภูมิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่าพึ่งจบเลย ใจหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ยิ้มจนแก้มตุ่ย >///<
-
+1 ให้เลยค่า ได้ใจเจ๊ไปเต็ม ๆ
สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะน้องภูมิ
-
HBD ให้ภูมิด้วย :-[ :-[
พีมมมน่าร๊ากกกกกก คุ้มค่าใช่ป่ะ หวานม๊ากกกกก แอบอิจฉานะเนี่ยยย :กอด1:
ขอบคุณม๊ากกกน๊าาาคุณตาล รอตอนต่อไปอยู่น๊าาาา อ่านตอนนี้ดีใจแทนภูมิยิ้มแก้มแทบปริ ฮ่าๆๆๆ :L1:
-
น่ารักได้อีก เขินแทนอ่ะ อิจฉาด้วย
สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ
-
อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หวานน้ำตาลจะหยดเลย
อย่าให้มีมั่งนะ จะเอาให้ล้นเลย
-
happy birthday นะภูมิ
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ” :o8:
อยากบอกว่าชอบ MV มากกกกกกกกกกก โอ๊ยอิจฉา
ปล. ว่าแต่ภูมิชิมเค้กที่พีมทำแล้วรสชาติเป็นไงบ้างอ่ะ เพราะเห็นบอกตอนแรกเหมือนขนมครก ต่อมาเหมือนข้าวต้มมัด
เลยอยากเห็นหน้าเค้กที่พีมทำจัง 555
:pig4: :3123: :กอด1: น้องตาลมากค่ะ กดบวกให้เบาๆ ไปหนึ่งจึ๊ก
-
:-[ :o8: :impress2:
-
HappY birth day นะ
ลุ้นแทบตายว่าภูมิจะโกรธไม๊ อิอิ
-
HBD .นะภูมิ รักทุกคนมากกกกๆๆๆๆๆๆๆค่ะ :L1: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :pig4:
-
:impress2: :-[ :o8:
อ้ายยยยยยยยยยยย เขินมาก ไม่ไหวแล้ว
ตอนแรกคิดว่าภูมิจะโกรธซะอีก แต่แบบ น่ารักมากๆเลยอ่า
พีมเซอไพร์ภูมิได้น่ารักมากๆ อยากฟัดน้องพีมมมมมมมม ฮ่าๆๆ
ไม่อยากเรื่องนี้จบเลยอ่ะค่ะ รู้สึกผูกพันธ์มากๆจริงๆนะคะ
อยากให้ตาลแต่งสเปเชี่ยลของทุกคู่เลยยยยยยยยยยย
อยากอ่าน เต้ย-คิว แทน-ฟ่าง ปัน-พี่องุ่น(รึเปล่า 555)
พี่เบียร์-น้องโตเกียว แล้วก็เอาเรื่องฮาๆ ของเชน มิค น้องดิน น้องแมทด้วย
รักเรื่องนี้มากเลย :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ จะรอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
นึกว่าภูมิจะโกรธซะอีก
แต่ไม่โกรธ แถมหวานซะล่ะ
-
กี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
*ตีลังกาแล้วเขิน* >/////////<
น้องพีม น่ารักมากเลยลู กก ~
ทำอะไรหลายอย่างเพื่อภูมิ
ถึงจะแอบสงสารหมาภูมิแต่เซอร์ไพร์แบบนี้
ก็หวานที่สุดในโลกเหมือนกัน
ชอบคำพูดของหมาภูมิจัง
'พีมคือของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับภูมิแล้วครับ'
เอร้ย ย ย ~ ><
เค้าว่า น้องพีมลืมอะไรไปอย่างนะค่ะนะคะ
ลืมเอาตัวเองผูกโบว์แล้วยื่นให้น้องภูมิอ่ะจ่ะ
ฮ่า ๆๆ รอดูน้องภูมิกินเค้กฝีมือน้องพีมนะคะ
ว่าจะอร่อยหรือหมาภูมิจะแกล้งเป็ฯลิ้นจระเข้อีก ฮ่า ๆๆ
็Happy Birth Day naa ~ น้องภูมิ :'DD :man1: :man1:
-
HBD น้องภูมิด้วย แหม หวานขนาดนี้ น้องพีมจะไปไหนรอด
หวานกันซะ :z2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เขินแทนๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะ ชอบมากค่ะ
ตอนแรกนึกว่าจะเป็นเรื่องใหญ่แล้วนะเนี้ยยยยยยยยยยย
ดีใจๆๆๆ ที่เป็นแบบนี้ น่ารักค่ะ
-
HBDภูมิย้อนหลังจ้า
ของขวัญที่พีมทำให้ภูมิน่ารักทุกอย่าง
ชอบ misic vidio ด้วยน่ารักมากๆ
-
ตอนแรงเริ่มใจเสียแล้ว แต่จบได้เขินมาก :-[
-
เครียดมานาน หนุ่มภูมิคงดีใจได้ซะที อิๆ
แต่ฮาข้าวฟ่างอะ 555
-
HBD นะจ๊ะน้องภูมิ มีความสุขมากๆ ที่สุขอยู่แล้ว ก็ขอให้ยิ่งๆขึ้นไป
ของขวัญจากเราคงไม่จำเป็นแล้วล่ะเนอะ มีทั้งคนทั้งของแล้วนี่ :-[
ต่อไปหากพีมมีอาการผิดปกติ ภูมิต้องสืบให้ชัดๆแล้วล่ะ เดี๋ยวโดนอำอีก
แต่ดีใจด้วยนะจ๊ะ ที่จบลงด้วยความสุข แต่กลายเป็นพีมที่เขินซะเอง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ อยากให้เดินทางไปด้วยกันนานๆๆๆๆๆ :L2:
+เป็ดให้ค่ะ
-
อ่านไปเขิลแทนพีมเลยอ่า จะละลายความหวานตายอยู่แล้ว
-
จะจบแล้วหรอออออ รับไม่ได้ TTTTTTTTTTT :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:กอด1: :L2:
-
อ๊ากกกกกก!เขินที่สุด -/////-
-
อร๊ายยยยย
น่ารัก :o8:
เขิน :-[
ซึ้ง :o8: :-[
หลายอารมณ์มาก
นำ้ตาแอบไหลด้วย :sad4:
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย รู้สึกว่าอ่านตอนไหนก็สนุก
ขอสัญญาว่าถ้าเรื่องนี้จบจะอ่านทวนสัก10รอบเลย<3
ปล.สุขสันต์วันเกิดพี่ภูมิิ ขอให้รักกันไปจนแก่จนเฒ่าน่ะค่ะ(แอบเหมือนงานแต่ง55)
-
โอ้ จัดหนัก จัดเต็ม หวานนมดขึ้นแล้ว อิจฉาวุ้ยๆๆๆ
-
ของขวัญจากพีมน่ารักมาก
-
:-[ HBD นะจ๊ะภูมิ รักกันไปนานๆๆๆๆๆๆๆๆนะ
ตอนนี้อยู่ในอารมณ์ที่แบบว่า...เขินมากกกกกกก>//////<
น่ารักมากๆ เป็นเซอร์ไพร้ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ กรี๊ดดังๆ :L2:
-
โค้งสุดท้าย ฟังดูแล้วแอบฝจหายนิดๆ
เพราะทุกวันที่เข้าเล้าจะต้องตะล่อมๆ มาดูทู้นี้ว่าอัพหรือยัง
แต่ทุกอย่างมันก็ต้องมีวันเลิกรา
we are ทำให้ขำได้ทุกทีที่อ่าน เพราะปัน? :laugh:
-
หวานได้ใจเลย
มันเป็นเซอไพรซ์ที่ชวนน้ำตาไหลมาก(น้ำตาแห่งความสุข)
ภูมิพีมน่ารักมาก ♥
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มดขึ้นๆ *ปัดๆ* *มือหงิกงอ* ฮึ้ยย ขนลุก
แต่แบบว่า ขอแฟนแบบภูมิได้ป่ะอ่ะ *สะกิดพีม*
โอยยยย น่ารักมากกกกกก หวานมากกกกกกกก
คนอ่านอิจฉามากกกกกกกกกกก 555
ปล. วุขวันต์วันเกิดนะจ๊ะ ภูมิิิ อยู่กับพีมไปนานๆนะ
-
:n1: :n1:
-
HBD สุดหล่อ ของน้องพีม ม ม ม
ปลื้มใจแทนภูมิแหะ ที่มีแฟนช่างเอาใจ
5555555555555555
แต่ก็น่าสงสารนะ ตอนโดนพีมแกล้งT^T
ก็เข้าใจว่านไม่ผิด แล้วโดนยัดเยียดข้อกล่าวหา
กร๊า กก ก ก ก
ปล.ข้าวฟ่างนิสัยนายช่าง............=="
-
โหวว ตอนละห้าหน้า เรตติ้งแกจะดีไปหนายยย
สารภาพมาซะดีๆ พวกนี้จ้างมาใช่มั้ย555
สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องภูมิ มีความสุขมากๆ นะ^^
ปล. พีมให้ต้นทิวลิปเลยเหรอ หรูไปมั้ย มันเคยให้ว่านหางจระเข้แกนะ55
ปลล. จะจบแล้วเหรอ ยังไม่รู้เลยนังน้ององุ่นเป็นใคร ฮึ่ม!
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขินเป็นที่สุด!! :m3:
พีมทำไห้ภูมิขนาดนี้ โฮกกก~!!
พูดไม่ออก เขินอย่างเดียว ฮี่ๆ
ยูทูปก็นะ หวานกว่านี้มีได้อีกมั้ยน้องพีม
น้องตาลคนสวยอย่างเพิ่งจบสิจ้ะ
เค้าดาวน์นานๆหน่อยนะ จุ๊บ~
ปล.พี่ข้าวฟ่าง งง งงง :m1:
-
อ๊ากกกกกกกกก!!
HBD หมาภูมิ~
เอาน้ำตาชั้นคืนมาเลย
ร้องไห้เพราะพวกแกมาทั้งเรื่องแล้วนะ!!
อ่านตอนนี้แล้วกลัวมากกกกกกก กลัวจะไม่แฮปปี้มาก
แต่พอผลออกมาแบบนี้ น้ำตาแตกเลย!!
รอตอนต่อไปนะคะ อย่าเพิ่งรีจบเหอะ!!
-
โอ๊ยยยยยยยย ตอนนี้น่ารักมาก อ่านแล้วทั้งยิ้ม ทั้งขำ ทั้งน้ำตาไหล
เหมือนคนบ้าไปแล้ว แต่มีความสุขสุดๆ เลย คลิปวีดีโอก็น่ารักอ่ะ
ดูแล้วเขินแทนภูมิเลยอ่ะ น่ารักมากๆ ยิ้มไม่หุบเลย รักน้องพีมน้องภูมิมากๆๆๆ
นิยายใกล้จบแล้วก็ใจหาย ชอบเรื่องนี้มากๆ อ่านแล้วไม่เครียด
ยังไงก็จะติดตามเรื่องต่อๆ ไป และรอตอนพิเศษนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ ^___^ :pig4:
-
เขินแทนน้องภูมิ น้องภูมิจัดหนักเลย!!!!
-
อร๊ายยยยยย ถ้าชีวิตนี้ใครมาทำให้แบบนี้ ร้องไห้ 3 ตลบด้วยความซาบซึ้ง
-
:o8: :-[ :impress2:
-
อ๊ายยย เเฮปปี้เบิร์ดเดย์น่ะภูมิ :o8: :o8:
น่ารักกกันจริงๆเลย
ดูวิดีโอไป ร้องให้ไป ซึ้งซะยิ่งกว่าภูมิ 555
รักกันนานๆน่ะภูมิพีม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตามมาให้กำลังใจก่อนค่ะ อ่านในเด็กดีแล้ว แต่ยังไม่จบ อิอิ
-
กรี๊ดดดดสิบตลบกับความน่าร้าก
-
ปลื้มใจแทนภูมิจัง
น่ารักที่สุด
-
็HBD ย้อนหลังนะค่ะ น้องภูมิ มีความสุขมากๆๆนะจ๊ะ รักน้องพีมให้มากๆๆนะ อิอิ เขินแทนอ่ะ อิอิ
-
:o8: คนที่มาบอกว่า อีกคนเป็นของขวัญของเค้าน่ะ มันโรแมนติกมากเลยยย
อ่านแล้วว ยิ้มเหมือนคนบ้าเลยค่ะ
-
“พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ”
ถ้ามีคนมาบอกอย่างนี้บ้างน่ะ รักตายเลย :impress2:
-
:3123:เย่ๆๆๆในที่สุดก็อ่านทันแล้ววววววววววววว
พี่ตาลเขียนเก่งจังเลยยยยยยยยยยยยยยยอัพไวๆๆน่ะค่ะ :impress2:
สุดท้ายรับพีมกับภูมิมักๆๆๆๆๆๆ :L2:
-
น่าร้ากกกกก อ่านไปยิ้มไป มีความสุขจริงๆๆ :m18:
-
ถ้าชีวิตจริง มีคนทำอย่างนี้ให้จะรู้สึกดีมาก
เข้าใจความรู้สึกของพีมนะ เพราะนิสัยคล้ายๆกันเลย ^^
-
กว่าจะออกตัวจนมาถึงโค้งสุดท้ายหืดขึ้น
น่ารัก น่าจับยัดกระสอบกลับบ้านทุกคน
โดยเฉพาะปันปัน ไม่เลี้ยงที่บ้านแก้เหงา
เห็นชื่อเรื่องตอนได้รับรางวัลนิยายสุดฮาแห่งปี สมแล้ว อ่านไปนวดหน้าไป
นึกๆตีนกา จะถามหาตูมั้ย รึ ไม่ก็ มาเป็นตีนเป็ด อ๊ากกก
-
:-[ อ๊ายยยยยยยยย กดเป็ด กด like กดๆๆๆๆ o13
น่ารักเป็นบ้าเลย
ภูม พีมน่ารักขนาดนี้อย่าลืมจัดหนัก +ลงโทษคนขี้แกล้ง
จัดหนักๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ้ากกก ละลาย เขิน ๆๆๆ >//<
:impress2:
-
ThankS
-
สมกับรางวัลที่ได้รับจริงๆ สำหรับนิยายเรื่องนี้ o13
-
แอบสงสารภูมิอ่า(ทำไมต้องแอบ)
แต่ในเมื่อถึงวันเกิดภูมิแล้วมันก็ผ่านไปด้วยดี
พีมน่ารักจัง
-
น่ารักมาก ดูOPVเล้วซึ้งสุดๆเลย :monkeysad:
อยากจะร้องไห้ตามเพราะความซึ้ง :L2:
ถึงเค้กพีมอาจจะไม่ได้อร่อยเลอเลิส แต่ความพยายามของพีมคือของขวัญที่ดีที่สุดของภูมิจริงๆ
น่าร๊ากกกกก :o8: :o8:
-
HBD to ภูมิจ้า
ขอให้รักกับพีมนานๆนะจ้า
-
อร๊ายย น่ารักมากอ่ะ :o8:
ใจคอภูมิกับพีมจะทำให้คนอ่านเคลิ้มตายไปเลยใช่มั้ยเนี่ย :m3:
-
HBD ย้อนหลังคับภูมิ
ขอให้รักกันนานๆ ตลอดไปนะคับ
หวานซะ คริคริ
-
เพิ่งตามเข้ามาอ่านได้ไม่กี่ตอนเองค่ะ
ผองเพื่อนน่ารักมากๆ อ่ะค่ะ เราชอบนะ
ห่ามๆ สมกับที่คบกันมานานล่ะเนาะ
จะพยายามตามอ่านให้ทันนะคะ
:really2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดี ติดง่อมแง่มเลย อยากได้พีม จังเลย 555
-
"พีมคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตภูมินะครับ"
มันเหมือนภาพๆนี้มากเลยเนอะ :n1:
-
:z2: อืม.... ขอยืมมุขเจ้าเต้ยละกัน ฮา :laugh: ....โหด... เถือน...บ้า....มั่ว
เอ้ย..ไม่ช่าย...รั่ว.......แบบเลขแปดตะแคงจริงๆ ฮา ฮาๆๆ :m20: และน่ารัก ซึ้งๆ กันได้อีก
รักเยอะนะคะ (แบบคุณชาย) หนุ่มๆ ทุกท่าน :oo1:
ปล.1 น้องโตเกียวน่ารักได้อีก อิอิ :m25: (ใช่ป่ะ)
ปล.2 เป็นกำลังใจให้คุณตาล สู้..สู้ o13
:bye2:
-
น่ารักมากกกกกก แต่มันครบคู่ยังค่ะ
-
อร๊าย อยากบอกว่า เป็นนิยายที่โรแมนซ์มาก :-[
น่ารักที่สุดอ่ะนะ
อยากบอกภูมิว่า อายุเท่ากันเลย (จุดพลุ :mc4:)
ตอนแรกนึกว่าจะได้เรียนปีสามแล้วนะปีเนี๊ยะ
แต่ตอนเด็กย้ายบ้าน เลยต้องเปลี่ยนจากเอกชนเป็นรัฐบาล มันให้เรียนซ้ำอีกปี :angry2:
ปีนี้ก็เลยได้แค่ปี2 :sad4:
จริงๆชอบทุกคู่เลยอ่ะเรื่องนี้ น่ารักทุกคู่เลย :กอด1:
แอบเอียงให้คู่เต้ยกับคิว... เพราะชื่อเหมือนกัน กร๊ากๆๆ :laugh:
-
*ฮึบๆๆ เข็นลังนมหมีมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ภูมิ* ปีนี้ยี่สิบปีแล้วนะภูมิ ความทุกข์ให้ดับสลาย ความเศร้าให้มลายหายไป
จากนี้ไปจนนิรันด์...
อย่างที่นักเขียนบอกนิยายเรื่องนี้ได้เดินทางมาไกลมาก แต่ระหว่างทางก็ได้สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะไว้มากมาย แม้กระทั่ง
น้ำตาก็ตาม we are..ได้ผ่านมันมาด้วยกัน ฉะนั้นหากนิยายเรื่องนี้ใกล้จะถึงโค้งสุดท้าย ดังนั้นจุดหมายปลายทางมันก็ย่อมไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดของการเดินทาง ระหว่างทางต่างหากที่สำคัญที่สุด นิยายเรื่องนี้ก็เช่นกัน
จากใจจริงของนักอ่านคนนี้ ครั้งแรกที่เราเจอเรื่องนี้ เรายอมรับเลยว่าเรามองข้ามมันไป เพราะคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร แต่อยู่มาวันหนึ่งเราเผลอไปกดโดน คือเราจะกดเรื่องข้างบน แต่ที่กดดันเป็นเรื่องนี้ ก็เลยลองอ่านดู เท่านั้นแหละ เฮ้ย มันก็ไม่เลวว่ะ อ่านไปได้ซักพัก เออ เจ๋งดีว่ะ ชอบๆ การันตีนิยายเรื่องนี้เราอ่านหลายรอบจนไม่รู้จะนับยังไง เวลาเหนื่อยๆจากเรียน จากกิจกรรม เวลาเบื่อๆ เวลาลาเหงาๆ เศร้า เซง นอย ทุกอย่าง เราก็เลือกจะอ่านนิยายเรื่องนี้ ไม่รู้สิ เราไม่เบื่อเลย ไม่ว่าจะอ่ืานไปกี่รอบๆก็รู้สึกสนุกเหมือนเพิ่งอ่านครั้งแรกอยู่ดี
นิยายเรื่องนี้มีมนต์เสน่ห์อยู่ในตัวเอง หากมันจะจบลงในไม่ช้านี้ ฉันก็จะเป็นอีกหนึ่งคนร่วมก้าวไปพร้อมกับเธอ
ก้าวไปสู่จุดหมายร่วมกัน เดินเคียงข้างกันอยู่อย่างนี้ เอาเถอะแม้จะจบไปแล้ว เราค่อนข้างมั่นใจว่าเราจะกลับมาอ่านอีกรอบแน่นอน รักว่ะ
We are...คือ (พวก)เรารักกัน
:กอด1:
-
สนุกดีคับ o13 แฮปปี้เบิร์ทเดย์น้องภูมิย้อนหลังด้วยคร้าบ :give2:
-
ฮือๆๆ สุดยอดจริงๆค่ะ o13
พีมทุ่มเทสุดๆ เป็นการเซอร์ไพรส์ที่วิเศษมากๆเลย
เหมือนให้ภูมิอารมณ์ตกไปจนสุดเหว :m31: :m16:
แล้วพุ่งขึ้นไปข้างบนท้องฟ้า o22 :mc4: :m4: :m1: :m3:
เหมือนเล่นรถไฟเหาะตีลังกา
ซึ้งจริงๆค่ะ :m15: :monkeysad: :sad11:
ภูมิพีมรักกันนานๆนะ :m5:
-
น่ารักมากกกกกกกกก มันอบอุ่น มันตื้นตัน พองโตไปหมดเลยค่ะ
เกือบอ่านได้ไม่จบแหน่ะ เขิน55555555555555
-
พึ่งเริ่มอ่านได้ไม่กี่ตอนแต่ชอบมากค่ะ
-
:impress3: เซอไพรซ
น่ารักที่สุด
-
ข้าวฟ่างน่ารักอ่ะ
แอบเสียวแทนพีม ถ้าแทนมาได้ยินอาจไม่ได้เตี้ย เอ้ย อาจไม่ได้ตายดี ฮี่ๆๆ
ฮื้มมม วันเกิดหมาภูมิทำไมมันน่าอร๊างงงแบบนี้ล่ะ
ภูมิรักภูมิหลงจะแย่แล้วนะพีม
รักกันนานๆเน้อ (เค้าก็อยากอ่านนานๆเหมือนกัน อิอิ)
สุขสันต์วันเกิดนะภูมิ
-
น้องพีมทำเซอร์ไพร้ส์ได้เจ๋งที่สุดในโลกหล้า วิดีโอซึ้งจริงๆค่ะ o13
น้องภูมิถึงกับอึ้งไปเลย ^__^
-
ชอบตอนเซอร์ไพรส์ นี้มากก ๆเลยครับคุณตาล
สงสารภูมินะที่โดนหลอก และฮาในความคิดของพีม ที่จะพยายาม ทำเพื่อคนที่รัก
ซึ้งเอามากกก กับตอนนี้ แต่น้อยกว่าความฮาของพีม 55555
แต่ที่บอกว่าโค้งสุดท้ายแล้วหมายความว่าไง อะครับ คุณตาล
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
Happy Brithday ย้อนหลังภูมิ ด้วย
-
แล้วภูมิจะไปไหนรอดถ้าพีมจะน่ารักขนาดนี้
-
เห็นชื่อเรื่องมาหลายรอบแล้วล่ะครับ ทั้งๆที่เตือนตัวเองแล้วแท้ๆว่าอย่าเพิ่งอ่าน :z3:
(เป็นประเภทที่ว่า อ่านอยู่แล้วจะหยุดไม่ได้ แล้วก็จะเขียนของตัวเองต่อไม่ออก โว๊ะ!! :z10: :really2:)
แล้วผลที่ได้ คือผมหยุดอ่านไม่ได้เลยล่ะครับ :laugh: :laugh: :laugh:
เป็นอะไรที่สุดยอดม้ากกกกกกกกกก บ่งบอกว่าผมช้าเกินไปที่เพิ่งเข้ามาอ่านโคตรๆ
คู่พีมภูมิเป็นอะไรที่หวานได้น่ารักมากๆอ่ะครับ เวลาภูมิงอนหรือมันเอาแต่ใจแล้วคิดไปถึงตอนแรกที่เจอกันแล้วไม่อยากจะเชื่อออ แต่มีช็อตนึงตอนที่ภูมิไม่มารับพีมแล้วพีมต้องตากฝนกลับบ้านเองอ่ะครับ ตอนที่ภูมิมาหาพีมที่ห้องมันเป็นอะไรที่จี๊ดดมาก น้ำตาผมไหลเลยอ่ะตอนนั้น เหมือนเข้าใจความรุ็สึกภูมิมันเลย
นอกนั้นฮาตลอดเรื่องอ่ะครับ 55+ ฮาไม่บันยะบันยังจนต้องแอบอ่านคนเดียวไม่งั้นเค้าจะหาว่าบ้า นั่งหัวเราะจะเป็นจะตายอยู่หน้าคอมคนเดียว :o8: :impress2: :jul3: :jul3:
โคตรชอบปันเลยครับคุณตาล ตอนแรกไม่เท่าไหร่ หลังมาแค่ได้ยิ้นชื่อมันผมก็หัวเราะแล้ว 555 เดี๋ยวจะเป็นสาวกตามบ้าไปอีกคนนะครับเนี่ย :z2: :z2: :z2:
คู่ฟ่างแทนอันนี้หวานโหดเผ็ดสะเด็ดแซ่บ 55 ชอบเวลาสองคนนี้เล่นมุกใส่กันอ่ะครับ ฟ่างโหดได้ใจไปเลย :impress2:
ส่วนคู่เต้ยคิว อันนี้อ่านแล้วจะเหนื่อยแทนคิวเลยอ่ะ 5555+ เด็กอะไรดื๊อดื้อ~ (แต่ก็น่าฟัดนะ :laugh: :laugh:)
ส่วนตัวประกอบที่เหลือ(โดนปากระสอบทรายกับลูกEMใส่ :z10:)หมายถึงตัวเอกที่เหลือ :laugh: :laugh:
ก็ขอเชียร์ใ้ห้ชายเบียร์ได้รักกับน้องโตเกียวไวๆนะครับ เดี๋ยวมิคเอาไปกินไม่รู้ด้วยน้า หมอเชนดูเรียนหนักหลังๆบทเลยน้อยลงอ้ะเปล่า 55+
ลืมใครในกลุ่มไปมั้ยครับเนี่ย? คลื่นผมก็เชียร์ให้เป็นชู้กับพีมอยู่นะ (ภูมิวิ่งมาแหล่วๆๆๆ :z6: :z6:)
เอาเป็นว่าสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังแต่ยอดชายนายภูมินะครับ :mc4: :mc4:
รอตอนต่อไปน้อ คุณตาลสู้ๆนะคร้าบบ o13 o13 :mc4: :mc4:
-
So sweet,,waan maak maak khaa!! (>_____<@)
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกก!!
ในที่สุดก็ตามอ่านทัน แฮ่กๆๆๆ
สนุกมากๆเลยค่ะ มาต่ออีกเร็วๆน๊า
-
มาปู่เสื่อรอค่าาาาาาาาา
-
ดูวีดีโอแล้วซึ้งเลยอ่า ชอบมากคู่นี้
-
เซอร์ไพรส์กันได้หวานมากกกก เขินนนนนนนนนอ้ะ :-[ :o8:
น่ารักมากกกกกกกกกกกค่ะ ดีใจแทนน้องภูมิเลย ถ้าพีมไม่ทำขนาดนี้มันก็ไม่ซึ้งดิเนอะ เอิ้กๆ :impress2:
รอเคาท์ดาวน์พร้อมคนเขียนค่า ติดตามไม่พลาดแน่นอน o13
-
:z13: อ่านตามทันแล้วคุณตาล สงสัยคงต้องจบภาคนี้ แล้วต่อตอนภาค2 ไปเลยดีมั้ย o18
เห็นมีแต่คนบอกว่าไม่คิดว่าจะยาว แต่สงสัยจะยาวจริงๆ :jul3: ก็นะแต่ละคน แต่ละคู่ เยอะใช่เล่น ฮาฮาๆๆ (ชอบๆ) :laugh:
ปล. รอคอยอยู่ละทุกวี่ทุกวัน หิหิหิ :call:
:กอด1:
-
เย้ อ่านทันแล้ว
ตามมาจากเซ็งเป็ดอวอร์ดเลยน่ะ555555
ไม่ผิดหวังเลย ทั้งฮาทั้งน่ารัก
แล้วตอนนี้ก็หลงรักทุกคนเลยย><
-
ม้ายยยยยยยย TT ไม่อยากให้จบอะ
อยากให้มีต่อไปเรื่อยๆ พี่ยืดได้น่าเบื่อแบบคุณแดง (อุ๊บ!)
>////< เขินตรงฉากบอกรักแอร๊ยยยยยยยย
รอตอนต่อไปค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
HBD ด้วยคนนะน้องภูมิ
เป็นไงหละ ของขวัญที่น้องพีมมอบให้
น่ารักที่สุดเลย คนอ่านยิ้มแก้มปริแทนเลยอ่ะ
-
o18
อ่านแล้วเขิลมากอะ
-
ชอบมากเลย >_<
มาต่อไวๆ นะครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด สาวแตกละชั้น เขินๆๆๆอ่า :z3: :z3:
-
เรื่องนี้ทำเราหมกหมุ่นมาก ตื่นมาก็อ่านก่อนนอนก็อ่าน
จนไล่อ่านทันถึงตอนสุดท้าย ยกให้เรื่องนี้ขึ้นหิ้ง บูชาเป็นเรื่องโปรด
ขอบคุณเรื่องนี้จริงๆที่ทำให้เราอินจัดทุกตอน
รักตัวละครทุกตัว แต่ขอหน่อยเห๊อะ
แอบหวงชายเบียร์ ไม่น้ะหวงงง นี้พ่อของลูกฉันนน !!! *โดนกระทืบ*
ส่วนน้องเต้ยตอนแรกนะก็ชอบอยู่แล้วพอรู้ว่าคาแร็กเตอร์เป็นใครที่นี้และ
กรี้ดเลยยย ชอบอยู่แล้วคนนี้ ปลื้มไปใหญ่
ส่วนปัน ยกย่องให้เป็นไอดอล ปลื้มคนนี้ อยากเป็นแบบปัน :laugh:
พีมลูกแม่จะน่ารักไปไหนลูกก หนูฮ่ามาก ชอบปลื้ม *กระโดดกอด*
ภูมิโอ่ยยน่ารักแท้น้อ ขี้หวงขี้หึง เบบี้เด็กน้อยน่าเลี้ยงดู ฮ่าๆ
แทนฟ่างงงงง รักนะค่ะคู่รักฮาร์ตคอรักกันด้วยลำแข้งเหลือหลาย *จูบบ*
หมอเชน พูดคะ หลงอ้ะหลงจริงๆ หลงไปเลยย พลีกายถวายใจให้เลย -//-
มิค แมค .. (ไม่พูดอะไรกระโดดจับปล้ำทีเดียวเลย) มาเป็นของเราซ้ะเถอะ ! :impress2:
คิว แกติสและด่าเจ็บปากหมามาก ฉันยกย่องแก รักนายวะ ไอหล่อ !
ปล . ไม่เคยเม้นเรื่องไหนยาวเท่านี้มาก่อนจริงๆ
ขอบคุณที่สร้างสรรค์เรื่องดีดีแบบนี้ขึ้นมานะค่ะ จนบางครั้งเราอินเกิ๊น
อย่าหายไปนานๆเลยคิดถึง :sad4:
ปล. คาแร็กเตอร์ทุกท่านคือ ผู้ชายที่เราชอบทั้งหมด กร๊ากกกกกกก !
แต่ลำเอียงหาเต้ยนิสนึ้ง *ฮ่าๆ*
-
เมื่อไหร่จะมานะ
-
ว่าจะไม่ทวงแล้วนะ แต่ขอหน่อยเหอะ นี่มันนานเกินไปแล้วนะย่ะ เมื่อไหร่หล่อนจะมาต่อสักที ชั้นลุ้นสุดพลังทุกวันเลย :angry2: :angry2: :angry2:
แล้วเรื่องที่บอกว่าใกล้จบเนี่ย มันเป็นเรื่องจริงเหรอ :serius2: :serius2:
ไปดีกว่า เดี๋ยวแฟนคลับนางงามรุมตื้บเอา :z2: :z2:
-
รอร๊อรอออออ รอหนุ่มๆนานแล้วนะคะ มาต่อเร็วๆนะคะ อิอิ
-
พีมน่ารักอะ อยากได้แบบนี้
-
อ่านจบทันปัจจุบันแล้วเจ้าค่าเอ๊ยยย กู่ก้องร้องบอก เหะๆ
รักเรื่องนี้จังเลย รักแทนฟ่าง และรักข้าวฟ่างที่สุดดดด >///<
นิสัย รูปลักษณ์ในจินตนาการ หลงรักเคะแบบนี้อ่ะ ฮ่าฮ่า
ยิ่งได้อ่านตอนพิเศษระหว่าง แทนกับฟ่างที่ผ่านๆมายิ่งหลงรัก
คู่รองลงมา ชอบก่อนเรื่องราวที่คิวกับเต้ยจะลงเอยกันด้วยดี
ผูกพันธ์กันแม้จะไม่เคยเห็นหน้า ความรักเป็นอะไรที่สุดยอดดดดดดดด
พรหมลิขิต เรื่องมหัศจรรย์ ใช่เลย อร๊ายยยย
และก็ P&P ฮะฮะ คู่นี้ก็หวานนๆสไตล์คู่หลักของเรื่อง ชอบคลื่นอ่ะ พระรองเกาหลีชัดๆ
นอนเตียงเดียวกันแต่ให้ได้แค่จับมือ กรี๊ดดดดดด น่าร๊ากกอ่ะ
ไม่ได้สนับสนุนให้เป็นชู้ แต่อยู่ข้างๆเรื่อยๆแบบนี้ต่อไปจะได้มั้ยนะ เอ๊ะยังไงกัน ฮ่าฮ่า
แบบว่าเห็นแก่ตัว อยากให้คลื่นอยู่ข้างๆพีมอ่ะ แต่พีมเป็นของภูมินะ :P
คุณชายกับน้องโตเกียว น่าสนับสนุนอย่างเป็นทางการ
ท่านช่ายเมื่อไหร่จะสติหลุดกับเค้าบ้าง น่าลุ้นน๊าา
ตัวละครที่เหลือ ก็รักน๊าา อย่าน้อยใจ แต่รักข้าวฟ่างที่สุดอ่ะ กล้าหือกับฟ่างป่ะหล่าา :P
อยากอ่านแทนกับฟ่างอีกกก / คนแต่งเสย >///<
จะรอติดตามอ่านตอนต่อไปค่า
-
:m15: ซึ้งน้ำตาไหลพรากกกกกกกกกกกก :sad4:
:impress3: น่ารักที่สู๊ดดดดด พีมของภูมิ :กอด1:
จะรอนะคร้าาาาา o13 o13 o13 o13
-
(http://i568.photobucket.com/albums/ss123/babe_vp/10388968-1.jpg)
(http://i568.photobucket.com/albums/ss123/babe_vp/103889648-1.jpg)
ถือว่าเป็นรูปน้องเต้ยกับพี่คิวพอได้มั้ยเอ่ย :-[
(http://image.dek-d.com/23/2063520/103889715)(http://image.dek-d.com/23/2063520/103889724)
ตอนเศร้าเรื่องคิวโดนฟ่างด่าตอนกินสปาเก็ตตี้ กร๊ากกกก
นี้แถมมม
(http://image.dek-d.com/23/2063520/103889969)
น้องเต้ย : อุ๊ป ! อืออื้ออออ !!
น้องแมว : พูดมากเงียบไปเลยมึงอ้ะ
-
ดีคับคุณตาลล เอิ่ม ผมเพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้อ่ะครับ อยากบอกว่าคุณแต่งได้ดีมากๆเลย o13 มีครบทุกอรรถรส
รู้สึกได้ถึงการมีตัวตนของตัวละครในเรื่องอยู่จริงๆ และยังได้เรียนรู้รูปแบบและมุมมองความรักในแบบต่างๆ ด้วย
ประทับมากๆๆกับนิยายเรื่องนี้นะคับ ( แต่กว่าจะตามอ่านทันถึงตอนล่าสุดนี่เล่นเอาไม่ได้นอนไปหลายคืน หุหหหหุ )
ปล. ขอสมัครเป็นแฟนคลับคนรัก พีม-ภูมิ แทน-ฟ่าง คิว- เต้ย คุณชายเบียร์ - น้องโตเกียว และเหล่าผองเพื่อนด้วยคนนะคร้าาาบ
-
ก๊อกๆๆ -0-
ขอรีเควสคู่อื่นๆ บ้างค่า
ปันองุ่นนี่อยากมาก ขอให้ได้คู่กันเถอะพลีสสสสสสสสสสสสสสสส
แล้วก็น้องโตเกียวกะพี่เบียร์ด้วย -3-
-
อร๊ายยยยย ซึ้งมากกก รักพีมกับภูมินะ
สนุกมาก และฮามากกกกก นั่งขำเป็นบ้าไปแล้วเรื่องนี้
เพิ่งอ่านจนทันค่ะ ตัวละครน่ารักมากเลย
อยากเห็นปันมีคู่อ่ะ แค่คิดก็ขำแล้ว ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
:pig4:
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีครบทุกรสชาติจิงๆ ภูมิน่าร๊ากกกกก พีมด้วย
รวมไปถึงตัวละครทุกๆตัว กินกันไม่ลงจิงๆ วันเกิดภูมิผ่านมาแล้ววววว HBD ย้อนหลัง ด้วยนะ 55
-
จบแล้วจริงๆซินะ
-
:m3: :m3: :m3:
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย : 222222:
-
:o8: ภูมิหวานกับพีมจนเราอดเขินแทนไม่ได้ น่ารัก
-
น้องพีมกะน้องภูมิ...สงสัยหนีไปฮันนิมูนแล้วแน่ๆ เลย
หวานกันจับใจจริง ๆ เล๊ยยย :o8:
:กอด1: น้องทะเลหัวใจ :L2:
-
หายไปนานแล้วน๊าาาาาา
คิดถึงภูมิกับพีมจังเลยย
เดอะแก๊งซ์ด้วยน๊าาาา
-
เขินอ่า~~~ >///<
-
ประโยคตอนท้าย
คงไม่ต้องกินเค้กแล้วละ
มดขึ้นหมดแล้ว
หวานกันมากๆเลย
-
ว้าวววว
อ่านจบแล้วว สนุกมากๆค้าบบ
:mc4: :mc4:
-
^
^
^
^
^
อึ๊บ.
อึ๊บ..
ดันป๋าภีมกับน้องหมีน้อยภูมิจ้า
รออยู่นะคะ
-
อ่านมาตั้งนานเค้าพึ่งได้เข้ามาคอมเม้น แต่งได้สนุกมากกกกกกกกก เค้าชอบอ่ะ
ภูมิพีม --- คู่นี้น่ารัก ภูมิหวงพีมมากๆๆเลย
คิวเต้ย --- เต้ยเด็กไฮเปอร์ ไม่อยู่นิ่ง คิวคงปวดหัวน่าดู 555
แทนฟ่าง ---- คู่นี้ออกแนวโหด
ปล.เค้าถามนิดหนึ่งอ่ะ อิมเมทของคิว ชีวิตจริงๆๆชื่ออะไรเหรอ ><
-
ชอบก็จีบเลยชอบก็จีบเลยเซ่~(ชูวั๊บๆ)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ไอ้เจ้าพีมนี่มันซึนเดเระหรือไงฟร่ะ
ชอบเขาแต่ให้เขาจีบ อภิสิทธ์แกช่างเหลือล้นนนน ฮ่าๆๆๆ
-
ตอนที่ 59 งานวันเกิด
คืนถัดจากวันที่ 13 ผองเพื่อนเหล่าเดอะแก๊งค์ของผมก็ว้อนท์อยากจะเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ภูมิ เอ่อ ผมพูดผิด ต้องบอกว่าพวกมันเกิดอยากแดกแล้วให้ภูมิเลี้ยงต่างหาก แต่ผมปฏิเสธ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะผมไม่พร้อมไงครับ แล้วทำไมผมถึงไม่พร้อม ก็เพราะว่าคืนวันที่13 ผมถูก……นั่นแหละ อย่าให้ต้องพูดได้มั้ยเล่า
แต่ถึงแม้ผมจะปฏิเสธพวกมันเว่าขอเลื่อนไปฉลองวันที่สิบห้าสิบหกได้มั้ย แต่ฝนจะตก คนเลวจะทำชั่วเราห้ามได้เหรอครับ ห้ามไม่ด๊าย และเมื่อห้ามไม่ได้ พวกมันจึงยกพลขึ้นบกบุกรุกคอนโดภูมิตอนบ่ายแก่ๆ ผู้เห็นเหตุการณ์(ไอ้ภูมิ)เล่าว่า พวกโจรห้าร้อยเกือบสิบคนต่างเฮโลกรูเข้ามาในห้องนอนตอนที่เหยื่อ(ผมเอง)นอนหลับปางตายอยู่บนเตียง ส่วนผู้เห็นเหตุการณ์เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
จากนั้นไอ้หัวหน้าโจร (ไอ้เชี่ยสารเลวฟ่าง) ยังปากดีบอกว่าพวกมันตั้งใจมาดูผลงานการเซอร์ไพรส์ของผมว่าจะดุเด็ดเผ็ดมันส์กันแค่ไหน เราใช้วิทยายุทธไปกี่กระบวนท่า แม่งเสื่อมจริงอะไรจริง กูไม่ใช่มึงกับไอ้แทนนะเว้ยที่จะสร้างสถิติสามพันท่าน่ะ
ผู้เห็นเหตุการณ์ยังบอกกับทางทีมงานอีกว่า (ผมรู้สึกว่าตัวเองชักจะเพี้ยนขึ้นทุกวัน คึคึ) พวกมันพากันรื้อผ้าปูที่หนอน หมอน มุ้ง ตู้ แล้วมันยังสั่งให้ไอ้เชนตรวจเช็คคราบเลือด พ่อมึงตายไอ้ฟ่าง
พวกโจรใจหยาบได้กระทำการปลุกเหยื่อด้วยการเขย่าตัว ดึงขนตา และจะรุมหอมแก้ม จนผู้เห็นเหตุการณ์ทนดูไม่ได้ เลยตะโกนห้ามและด่าพวกโจร ทำให้เหยื่อเริ่มรู้สึกตัว
ฮ่าฮ่า ตอนนี้แหละครับที่ผมตกใจแทบตกเตียง ลองนึกภาพตามนะครับว่าถ้าคุณลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมีผู้ชายตัวควายๆนับสิบยืนล้อมเตียงอยู่พร้อมกับมองมาที่คุณด้วยสายตาโฉดๆ คุณจะตกใจมั้ยครับ
แล้วเชี่ยภูมิยังมีหน้าสาระแนไปบอกเขาอีกว่าเมื่อคืนอ่อนโยน ถนอมผมสุดชีวิตไม่มีเลือดแน่นอน ไอ้ควายยยยยยยยย เดี๋ยวกูโดดตึกชั้น15 โชว์เลยสัส ถนอมเหี้ยไร หลักฐานยังเป็นรอยเต็มคอกูเลย>U<
ผมจับใจความสำคัญได้คร่าวๆว่าตอนแรกพวกมันตกลงกันไม่ได้ว่าจะไปฉลองวันเกิดภูมิที่ไหน ต่างคนก็ต่างเสนอที่ที่ตัวเองอยากไป ไอ้คิวก็เสนอว่าเลี้ยงที่ตะวันแดง ไม่รู้มันจะเพื่อชีวิตอะไรนักหนา ไอ้มิคก็บอกว่าลานเบียร์ เออ แต่ล่ะที่ ไอ้หมอเชนก็บอกปิดผับเลี้ยง แม่งละครเกิ้น ส่วนไอ้แทนบอกว่าให้ไปบ้านผม เพราะบรรยากาศดี กินแล้วหนี ห่านี่แม่งกวนตีนสุด
แต่สุดท้ายก็ต้องมาจบที่ห้องภูมิเพราะไอ้ฟ่างมันอยากมาดูผลงาน??? ก็ในเมื่อฟ่างต้องการใคร๊จะกล้าขัดท่านล่ะคร้าบ
ผมก็เลยต้องปล่อยให้พวกมันดื่มด่ำร่ำสุรากันไป
ส่วนผมไม่ไหวครับ ขอนอนเอาแรงก่อนเพราะแค่ลืมตามาสู้รบกับพวกมันเมื่อกี้ก็เพลียจะแย่ ผมเจ็บไปทั้งตัว โคตรพ่อโคตรแม่กูยังไม่เคยทำกูเจ็บขนาดนี้ มึงเป็นใคร ห๊า ไอ้หล่อมึงเป็นครายยย มาทำกับกูแบบนี้ อ๊ากกกกกกกก อย่าให้ถึงวันเกิดกูบ้าง เดี๊ยะๆ กูคิดทบต้นทบดอกหมาภูมิ
ผมลืมตาตื่นมาอีกทีท้องฟ้าก็มืดแล้ว อ่า นอนตอนเย็นทีไร ปวดหัวทุกที ผมเดินลากสังขารออกมาหาพวกมันที่ส่งเสียงเอะอะตั้งวงอยู่กลางห้องรับแขก ไอ้ปันกำลังครองไมค์ร้องคาราโอเกะ อีกมือกำขวดเบียร์ มึงจะกุ๊ยไปไหน
“ม่าเล่ มาเล่ มาเล่ม๊าเล ไม่ไปแล้วมาเล่เซี่ยยยย”ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ยครับว่าการร้องเพลงของไอ้ปันมันเป็นแบบลิมิเต็ดอิดิทชั่น จำกัดคนฟัง ต้องจิตแข็งจริงๆถึงจะฟังได้ ไม่ใช่ใครอยากฟังก็จะฟังได้ แต่เพลงนี้ถือเป็นกรณียกเว้นครับ เพราะมันเป็นเพลงเดียวที่ไอ้ปันร้องได้ไพเราะมากๆ อาจเป็นเพราะว่าเจ้าของเพลงก็ร้องเหมือนมีปัญหากับดนตรีและคีย์เหมือนไอ้ปันก็ได้ครับ
“ไอ้ภูมิละ” ผมมองหาภูมิจนทั่วก็ไม่เจอแม้แต่เงาหัว เลยใช้เท้าสะกิดถามไอ้มิคที่กำลังเอาตะหลิวเคาะแก้วให้จังหวะไอ้ปัน ซึ่งมันไปคนละทางเลยว่ะเพื่อน ไอ้มิคมันแหงนหน้ามามองผม รวมถึงไอ้คิวไอ้เต้ยที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“อะไร ตื่นมาแล้วผัวหายหรอ ไม่เฝ้าดีๆล่ะ สมน้ำหน้า” ดีที่มันยังสละเวลามาด่าผม แม่งคุยกับพวกสวะคงไม่ได้สาระ ผมเขี่ยไอ้มิคออกให้พ้นทางแล้วแย่งแก้วเหล้ามาจากมือมัน
ก่อนจะไล่มันไปช่วยไอ้แทนกับไอ้เบียร์จัดสถานที่และหากับแกล้มในการเมา เพราะไอ้ปันดันกินพื้นที่ กะอีแค่ยืนร้องเพลงแม่งจะเอาโซฟามาล้อมตัวเองกั้นอาณาเขตเพื่อ? มึงกลัวคนเข้าไปแย่งไมค์มึงรึไง แต่ถ้าจะเข้าไปจริงๆผมคงเข้าไปเอาเทปกาวปิดปากมันมากกว่าครับ เสียงหมาฉี่ใส่ถุงก็อปแก๊ปยังเพราะกว่าเสียงไอ้ปันหลายหมื่นเท่า หมื่นๆเท่า
ไอ้มิคมันฟึดฟัดใส่ผม แต่ก็ยอมลุกไปช่วยพวกไอ้เบียร์แต่โดยดี หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าห้องนี้ใครใหญ่ คึคึ
“นอนยาวเลยนะมึง เมื่อคืนไอ้ภูมิมันแกะของขวัญกี่รอบวะ หรือแกะกันยันเช้า กร้ากกก” ไอ้คิวเสนอหน้ามาถามด้วยความกระสันใคร่รู้ ไอ้เชนก็นั่งอมยิ้มกอดเข่าจิบเหล้ารอฟังอย่างตั้งใจ ต่อมเสือกพวกมันทำงานล่วงเวลาจริงๆ และคนฉลาดๆอย่างผมก็รู้ดีว่าถ้าพูดไปก็มีแต่จะเข้าตัว สู้นั่งนิ่งๆหล่อๆอมก้อนน้ำแข็งเล่นดีกว่า กูไม่พูดซะอย่างพวกมึงจะทำอะไรได้ หึหึ
“เงียบไอ้สัสเงียบ ที่ถามเนี่ยเพราะพวกกูเป็นห่วงนะโว้ย มึงรีบๆบอกพวกกูมาดีกว่าพีมเพราะถ้าไอ้ภูมิมันรุนแรงกระทำชำเราร่างกายมึงมากเกินไป กูจะได้พามึงไปร้องเรียนกับคุณปวีณาไง ฮ่าฮ่า”
“ถุย” ผมพ่นก้อนน้ำแข็งใส่หน้าไอ้เหี้ยคิวแบบไม่ต้องผ่านกระบวนการคิด เพราะมันเป็นปฏิกิริยาทางกายล้วนๆ “เดี๋ยวมึงจะได้ไปเจอเจ๊เบียบ ไอ้ควาย” ไอ้คิวกับไอ้เชนมันหัวเราะลั่นซะน่าโบกกะโหลกให้หัวทิ่ม ผมได้แต่นั่งอดทนอดกลั้นทำใจดูมันยักคิ้วส่ายหัวด๊อกแด๊กๆล้อเลียนผม อาการเบลอจากการนอนตอนหัวค่ำทำให้ประสิทธิภาพความปากหมาของผมลดลง 20% ตอนนี้เลยยังไม่พร้อมปะทะกับฝูงหมาบ้าในปากไอ้คิวครับ
ไอ้วรนุชเอ้ย
และก่อนที่ผมจะประสาทแดกจนตัดเพื่อนกับไอ้คิว เสียงเปิดประตูก็เรียกความสนใจและช่วยชีวิตผมไว้ซะก่อน คนที่เปิดประตูเข้ามาคือไอ้ผู้ชายที่หายหัวไปจนผมต้องตามหา มันกลับมาพร้อมกล่องของขวัญในมือ ผมมองของในมือสลับกับมองหน้าไอ้ภูมิ ไม่ได้จะว่าหรอกนะแค่อยากรู้ว่าของในมือน่ะใครให้มา
“ไปไหนมา”
“ลงไปหาไอ้เจย์ น้องรหัสน่ะมันแวะเอาของขวัญวันเกิดมาให้…. ตื่นนานแล้วหรอ” ภูมิวางกล่องของขวัญลงบนเคาน์เตอร์ก่อนจะเดินมานั่งทับส้นเท้าตัวเองข้างๆผม เอ่อ ถ้ามึงจะนั่งติดกันขนาดนี้ขึ้นมาขี่คอกูเลยก็ได้นะภูมิ
“อืม ซักพักแล้ว แล้วไอ้เจย์ล่ะ มึงไม่ชวนมันขึ้นมาด้วยเหรอ”
“ชวนแล้วแต่มันรีบไปทำธุระกับแม่น่ะ มึงนอนตอนเย็นจนแก้มป่องหมดแล้วพีม หึหึ ไปล้างหน้าปะ จะได้สดชื่น” ภูมิยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะฉุดมือผมให้ยืนตามและพาเดินกลับเข้าห้อง
“เฮียภูมิเฮียพีมอ่ะเห็นหัวพวกเต้ยบ้างสิ เอะอะๆก็เข้าห้องตะร๊อดดด” ไอ้เชี่ยน้องเต้ยมันปากว่าตาขยิบ เสียงมันเศร้าแต่หน้าแม่งวอนโดนฝ่าเท้าของผมมาก
“ไอ้เต้ยมึงอย่าไปขัดพวกพี่ๆเขาสิ พี่ภูมิกับพี่พีมเขาจะรีบเก็บเวลชิงแชมป์โลก ฮ่าๆ” ผมพยายามสร้างขันติไม่แยแสเสียงไอ้แมทและเสียงแซวอีกร้อยแปด รีบเดินตามไอ้ภูมิไปแบบงงๆ พอเข้าห้องมาผมก็พุ่งไปฟุบหน้าลงกับเตียงด้วยความมึน ภูมิก็ตามมาดึงแขนอีก
“พีมไปล้างหน้า”
“อือออออออออออออ” กูไม่ไปปปปป เมื่อผมไม่มีอาการตอบสนองภูมิก็ฉุดและจูงมือผมพาไปห้องน้ำซะเลย ผมยืนปลงๆอยู่หน้ากระจกซักพัก ก็เปิดน้ำกวักน้ำเย็นๆมาล้างหน้า จากนั้นก็ตามด้วยโฟมล้างหน้าสูตรโคลนจากทะเลเดดซีผสมเม็ดแมงลัก กร้ากกก ล้อเล่น โฟมยี่ห้ออะไรไม่รู้ครับ ไอ้ภูมิมันไปสรรหามาให้ผมใช้ มันบอกว่าความขาวกระจ่างใสไม่ต้องขอแค่นุ่มๆหอมๆพอ แม่งบ้า หมายถึงผมนะบ้าที่ยอมใช้ตามมัน ฮ่าฮ่า
ภูมิมันก็ดีแสนดีที่อุตส่าห์ยืนรอจนผมล้างหน้าเสร็จ “ดีขึ้นมั้ย” มันถาม เราสบตากันผ่านกระจกรูปวงรี ผมไม่ตอบแต่เดินเข้าไปหาและวางหน้าลงกับอกภูมิ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆอยู่กับอกและเสื้อยืดนิ่มๆหอมๆของมัน มึงจงเป็นผ้าเช็ดหน้าให้กูซะเถอะไอ้หล่อ คึ
“หึหึ ขี้อ้อนว่ะเตี้ย” อ้อนเอิ้นไร ไอ้บ้า มึงอ่ะแหละมาลูบหัวกูเอง ภูมิคว้าผ้าขนหนูนุ่มๆสีขาวมาซับหน้าให้ผม เออ ดีๆ บริการดีแบบนี้เดี๋ยวป๋าพีมให้ทิปอย่างงาม แต่ทิปที่ว่าภูมิมันคงใจร้อนไปหน่อยทั้งที่งานยังไม่เสร็จมันก็เช็ดบ้าง พักมาหอมแก้มผมบ้าง อืม สงสัยเป็นบริการเสริมคืนกำไรให้ผู้ประกอบการ
“อ้าว มึงสองตัวจะเอากันในห้องน้ำทำไมไม่ปิดประตูก่อนวะ หึ” โลกอันแสนสวยงามของผมถูกไอ้ฟ่างเหยียบลงจนจมไปต่อหน้า มันส่งรอยยิ้มเหยียดๆให้พวกผม ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกทั้งที่มันมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันเอวไว้แบบหมิ่นๆ
กูขอสาบานต่อแปรงสีฟันสีฟ้าและสีเขียวสองอันที่ไขว้กันอยู่ในแก้วลายหมี ว่ากูจะตามไปกระชากผ้าเช็ดตัวของไอ้ฟ่างแล้วแห่ประจานรอบวงเหล้า โทษฐานทำวิมานกูล่ม
เชี่ยฟ่างงงงงงงงงงงงงงง
และช่วงเวลานับจากนี้ไปท่านผู้ชมจะได้พบกับการมอบของขวัญที่แสนจะน่าประทับใจที่สุดในปฐพี เป็นช่วงเวลาที่น่าสงสารเจ้าของวันเกิดมากครับ ตอนนี้พวกผมก็เริ่มกรึ่มๆแล้ว ไอ้น้องแมทนี่ลิ้นพันกันแล้วครับ
มันพูดจาแทบจะฟังไม่รู้เรื่องเพราะอิตาลีคำ อังกฤษคำ ขอนแก่นคำ ฮ่าๆ แต่มันก็ยังเป็นน้องที่ดีนะครับอุตส่าห์เดินลงไปเอาของขวัญที่มันลืมไว้ในรถมาให้ภูมิ แต่แม่งไปนานมาก พวกผมเลยให้ไอ้เบียร์ไปตามปรากฎว่าไอ้แมทแม่งไปนั่งหลับที่บันไดหนีไฟชั้นแปดครับ ฮ่าๆๆ
“เพ่ภูมิมมมมม ของขวัญครับเพ่เอิ๊กกกกอั๊ววววก สุ ขา เอ๊ย สุขีๆนะพี่นะ เจริญๆพี่ แฮปปี้ ปะรี่ปี้ปั๊ด” เอ่อ แมท การที่หน้ามึงหล่อแต่มึงกลับมาอยู่ในสภาพนี้ ความเป็นลูกครึ่งของมึงกู้ความหล่อไม่ได้เลยว่ะไอ้น้อง
“ภูมิอ่ะนี่ของขวัญ” รายต่อมาครับ รายนี้ค่อนข้างหนักพอสมควร เพราะแค่จะยื่นกล่องของขวัญให้มันยังหันผิดทาง
“ปัน!!!!! ทางนี้!!!!!”
“อ้าววววว แอบมาอยู่ข้างหลังกูเงียบๆก็ไม่บอก อึก เอิ้กกกกก ว่าแต่มึงมาตอนไหนวะภูมิ” ไอ้ปันหลิ่วตายิ้มแป้นมองภูมิ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันเมาจนลืมตาไม่ขึ้น หึหึ
“กูก็นั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วนะ” ไอ้ภูมิส่ายหน้าขำไอ้ปัน เมื่อกี้ก็เพิ่งฮาไอ้น้องแมทไปแต่ไอ้แมทมันยังดีที่ห่อของขวัญมาซะสวย แต่ไอ้ปันไม่ครับ มันเพิ่งมาดึงป้ายราคากันสดๆหน้างานเลย จากที่ผมแอบส่องดูก็หลายตังค์อยู่
คงอยากรู้ใช่มั้ยครับว่ามันซื้ออะไรเป็นของขวัญวันเกิดให้ภูมิ ลองทายดูซิครับ ผมใบ้ให้ว่ามันเป็นของใช้สำหรับผู้ชาย ไม่ได้แปลกแหวกพิสดารอะไรหรอกครับ ไอ้ปันมันซื้อเนคไทน์ครับ ดูเป็นผู้ดี๊ผู้ดี ดูมีสถุนเอ้ยสกุลรุนชาติ ถ้า…..ไม่ใช่สีส้มมันจะโอมาก นี่มันส้มสะท้อนแสงเกือบแสดเลยนะเว้ย เชี่ยแม่งส้มแบบว่าโคตรส้ม ส้มปรี๊ดดดโส๊มส้ม ถ้าไอ้ภูมิกล้าผูกออกไปข้างนอกนะ มันจะดูเป็นแหยม ยโสธรทันที
“อะอะ ตะลึงเลยอ่ะดิชอบอ่ะดี๊ รสนิยมกูไม่เคยทำให้ใครผิดหวังเพราะกูเป็นคนมีคลาสสึ ถ้ามึงผูกไปเรียนนะภูมินะ รับรองว่าแจ่มใครเห็นใครก็ทัก”
“แต่จะทักว่ายังไงนี่อีกเรื่องนึงใช่มั้ยปัน หึหึ” ไอ้เบียร์ถามกลั้วหัวเราะ คงเพราะสงสารไอ้ภูมิที่ทำหน้าเหมือนเจอของแสลง ก็แหม เพื่อนอุตส่าห์ซื้อให้จะไม่ใส่ก็เสียน้ำใจ ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน โชคดีว่ะภูมิ กร้ากกก
“ขอบใจมากปัน” ไอ้ภูมิเอ่ยปากขอบใจ แต่หน้ามันไปไกลจากคำนี้มากครับ หึหึ ไอ้ฟ่างเลยรีบลูบหัวปลอบใจน้องชายแต่เสือกแหงนหน้าแหกปากหัวเราะซะงั้น ไอ้ภูมิเลยหน้างอเลย
“ไม่เป็นไรๆ กูรู้ว่ามึงชอบมาก เอ้อออ ที่กูไม่ห่อไม่ใช่กูกลัวเปลืองนะภูมิ แต่กูช่วยลดโลกร้อน ลดการใช้กระดาษเพราะถึงกูจะห่อสวยๆมาเดี๋ยวแม่งก็แพะ”
“แกะ!!!!” เป็นมุขแพะที่กระบือมากปัน ไอ้คิวกับไอ้แทนพุ่งหลาวเข้าจูนสมองไอ้ปันอย่างเร็วไวเลยครับ ฮ่าๆ
“ฮาป๊ะ” ถ้าบอกว่าไม่ฮามึงจะโกรธพวกกูป๊ะ“สุดท้ายกูก็ขออำนวยอวยพรสิ่งดีๆในสากลจักรวาล”
“เดี๋ยวๆเฮียปัน สากลจักรวาลมันเป็นไงอ่ะเต้ยเคยได้ยินแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกนะ” เด็กไทยเชื้อสายจีนออริจินัลอย่างไอ้เต้ยยังรู้เลย
“ในสากลโลกมันน้อย จักรวาลมันใหญ่กว่า ของดีต้องเยอะกว่ากูเลยเรียกมาหมดเลยไงจะได้ครอบคลุม มึงนี่ไม่รู้เรื่องเลยเต้ย มาๆภูมิ พนมมือตั้งอธิฐานจิตนะ อายุวันโน สุขัง ขอช้างอีกซักลัง” ไอ้เหี้ยปัน โอยยยยยยยยยยยยย กูเพลีย ไอ้เชนขำจนน้ำตาไหล ไอ้แทนถึงขั้นน้ำลายย้อยเลยครับ
“คาถาอะไรของมึง เดี๋ยวน้องกูก็ซวยหรอก” ไอ้ฟ่างชงเหล้าไปยังขำไป
“อึก แหมพวกมึงก็อย่าเคร่งนักสิวะ พระพุทธองค์สอนให้เดินทางสายกลาง อึก กูจะอ้วกว่ะ ถุงๆ ขอถุง อึก” มันพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกแต่ก็ไม่อ้วกแม่งหาถุงเตรียมไว้แล้ว ได้ข่าวว่าห้องนี้มีห้องน้ำสองห้องนะปัน มึงไม่ต้องใช้อุปกรณ์เสริมก็ได้ “พวกมึงหัดคิดใหม่นะ อะไรปล่อยวางได้ก็ปล่อยบ้าง เพี้ยนไปแค่วรรคเดียวอย่ายึดติด โอเค๊” ดูมันทำหน้า กะล่อนได้อีก
“ปล่อยแล้วความหมายเสือกทรุดฮวบแบบมึงมันก็ไม่ควรปล่อยนะปัน เดี๋ยวชีวิตน้องเมียกูจะพินาศ”
“น้องเมีย? ถุย” ไอ้คิวใช้ปลายเท้างามๆสะกิดหลังไอ้แทนด้วยความสะอิดสะเอียน “ไอ้นี่ก็อีกคน แม่งจ้องหาโอกาสจีบเมียตัวเองตลอดอ่ะมึงไอ้แทน ภูมินี่ของจากกูกับไอ้เต้ยนะ กูเอาหนังสือพิมพ์ห่อเพราะประหยัดพลังงานหารสอง สุขสันวันเกิดมีความสุขมากๆมึง อ้อ ขอให้เมียมึงเตี้ยวันเตี้ยคืนด้วยนะ หึ”
ไอ้คิว ไอ้หะเรี่ยยยย รู้สึกว่าวันนี้ผมจะโดนก่อกวนหนักกว่าทุกคนเลยนะ จะโวยวายก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวมันต้องล้อว่า ไม่ได้หมายถึงผมแต่มันด่าเมียไอ้ภูมิ เดี๋ยวกูเจอทั้งขึ้นทั้งล่อง หนอย ทีแบบนี้หารสอง ไอ้หอก แล้วทีวันเกิดตัวเองแม่งจัดสองวันเพื่อเอาของขวัญสองครั้ง มันเลวครับไอ้นี่มันเลว
“ไม่ห่อกูก็ไม่ว่าอะไรนะคิว แบบไอ้ปันกูก็รับได้” ภูมิรับก้อนขยะนั่นไปถือ มันยิ้มไม่ได้ซีเรียสอะไร ออกจะชอบด้วยมั้งนั่นน่ะ แต่ผมไม่รู้ว่ามันชอบของขวัญหรือคำอวยพรกันแน่ เพราะแม่งอมยิ้มมองหน้าผมนานเกิ๊น เดี๋ยวกูโบกมึงคนแรกไอ้ลูกหมา
“หลบๆ ไร้สาระจริงๆพวกมึงนิ เพื่อนภูมิสุดที่เลิฟนี่คือของขวัญของกูที่จะมอบแก่มึง” อื้อหื้อ เป็นทางการซะยิ่งกว่ากำนันจะเปิดงานแข่งวิ่งควาย “ของชิ้นนี้ทั้งสร้างสรรค์และมีประโยชน์กว่าของพวกมันล้านเท่า” มันมาแล้วครับ สหายคู่หูต่างดาวของไอ้ปัน มันกลับมาหลังจากที่หายเข้าไปในห้องน้ำร่วมสิบนาที
ไอ้มิคมันเป็นแบบนี้แหละครับเวลาเมา มันชอบหายไปในห้องน้ำนานๆมันเข้าไปคุยกับชักโครก บอกว่าเป็นเจ้าพ่อชักโครก กร้ากกก ถ้าว่างๆเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะครับ วีรกรรมของไอ้มิคที่ทำพวกผมฮาจนปวดขากรรไกร
“ของอะไรเหรอมิค” สงสารภูมิอ่ะ มันออกแนวระแวงนะนั่น ก็ดูของขวัญที่ผ่านมาแต่ละชิ้นสิครับ เด็ดๆทั้งนั้น หึ แต่ไม่ใช่แค่ไอ้ภูมิหรอกที่สงสัยว่าไอ้ขวดโหลสี่ห้าขวดนี่คืออะไร พวกผมเองก็ข้องใจเหมือนกัน
“ทั่น ทาน ท๊านนนนนนนนนน นี่คือสมุนไพรบำรุงร่างกาย ขวดนี้คือกระชายดำ อันนี้ม้ากระทืบโลง โหลนี้โด่ไม่รู้ล้ม ส่วนอันสุดท้ายของไอ้พีม ว่านชักมดลูกกระต่ายจิ๋ว” ไอ้ฟายยยยยยยยยย พวกผมหงายหลังวงแตกไปคนละทาง มีแค่ไอ้ปันกับไอ้มิคที่นั่งเชคแฮนยิ้มแฉ่งกันสองคน
“ฮ่าฮ่า กูปวดใจแทนมึงจริงๆภูมิ” สาบานเถอะเชนว่ามึงกำลังปวดใจไม่ใช่เยาะเย้ย
“ผมชอบว่านชักมดลูกอ่ะพี่ภูมิ ฮ่าฮ่า เดี๋ยวผมจะซื้อไปให้เด็กผมบ้าง” หัดมีดงมีเด็กนะมึงเชี่ยแมท
“เออแม่งคิดได้ไงวะมิค มึงก็รีบๆกินล่ะพีม ผิวพรรณจะได้เปล่งปลั่ง ผัวรักผัวหลง” กูต้องทำยังไงถึงจะกำจัดไอ้คิวออกไปจากสารระบบชีวิตได้ โมโหแม่ง
“เออ เอาให้เมียมึงแดกด้วยสิ อ๋อ แต่ลืมไปว่ามึงยังไปไม่ถึงขั้นแอดวานซ์ มีผัวใจปลาซิวก็ต้องทำใจนะเต้ย หึ” ทีกูบ้าง สัสคิว ทีกูบ้างงงงงง
“กร้ากกกกกกกกกก” โดนใจใครหลายๆคนเลยครับ :pigha2:
“เฮียพีมมาว่าพี่คิวของเต้ยทำไม โอ๋ๆๆพี่คิวไม่ร้องนะ ถึงจะใจปลาซิวเต้ยก็รัก ทำไม่เป็นก็ไม่เป็นไร ค่อยๆหัดไปก็ได้ เต้ยไม่รีบนะ โอ๋ๆๆๆ” ไอ้เต้ยโน้มคอไอ้คิวลงมาซบไหล่ มันยิ้มแฉล้มแช่มช้อยให้พวกผม ก่อนจะถูกไอ้คิวฟรีคิกไปไกลสามสิบแปดหลา
“เดี๋ยวมึงเจอไอ้เต้ย” ไอ้คิวมีขู่ครับมีขู่ แต่ไอ้เต้ยมันก็ไม่สนใจเอาแต่ขำคิกๆอย่างพออกพอใจ
“หมาเห่ามันไม่กัดหรอกเต้ย มึงอย่าไปกลัว” ถูกเลยเชน มึงนี่ก็เสี้ยมสอนดีจริงๆ ไอ้คิวเลยล็อคคอไอ้เชนจัดการไสกำปั้นทุบใส่ไม่ยั้ง ปล่อยมันสองตัวสู้กันไปครับ มาสนใจมือไอ้ภูมิที่โอบไหล่ผมดีกว่า เมื่อกี้มันอยู่ที่ไหล่แต่ตอนนี้มันต่ำลงๆจนถึงกลางหลัง แล้วก็มาหยุดที่เอว ผมหันไปมองหน้าภูมิที่อมยิ้มแต่สายตามองไปที่อื่น
“กูร้อน มึงกอดทำไมเนี่ย” คือไอ้ฟ่างกับไอ้เบียร์มองอยู่กูอาย
“อยากกอด” เออ ตรงดี ตรงซะกูไปไม่เป็นเลยครับคุณแฟน
“แล้วไอ้แทน ไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ล่ะ ไม่มีของให้ไอ้ภูมิเหรอวะ ไม่รักเพื่อนนี่หว่า เอามาให้กูคนล่ะพันเลย” ค่าอะไรไม่ทราบครับไอ้ปัน หรือค่าภาษีปากขวด
“กูให้ลูกรักมันเข้าคอสที่โชว์รูมกูฟรี 3 ปี มีปัญหาก็พาเข้าศูนย์ได้ทุกสาขาทั่วประเทศ หรือมึงอยากจะเปลี่ยนยาง เปลี่ยนล้อ ใส่แม็ก ปาดท่อใส่ปีกก็ได้ตามสบาย” ป๊าดดดดดด เสี่ยแทนใจปล้ำมาก พวกผมส่งเสียงฮือฮากันเกรียว ไอ้แทนได้ทียิ้มภูมิอกภูมิใจ ไอ้ภูมินี่ตาโตแทบเข้าไปกอดพี่เขยมัน เห็นภูมิมีความสุขยิ้มแย้มแบบนี้ ผมอิ่มใจยิ่งกว่ามันอีกครับ
“แล้วมึงอ่ะฟ่าง ให้อะไรน้องชายสุดที่รัก” ไอ้คิวถาม
“กูไม่ได้ให้อะไร แค่สั่งไอ้แทนไปจัดการเรื่องที่มันบอกพวกมึงไปเมื่อกี้น่ะ”กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก อันนี้สิของจริง ไอ้ฟ่างผู้อยู่เหนือสรรพสิ่งทั้งปวง โคตรฮาหน้าไอ้แทนมันจ๋อยไปเลย“ชอบมั้ยภูมิ”
“ชอบ ขอบคุณนะฟ่าง” เป็นเวลาของสองพี่น้องเขากอดเขาหอมกันครับ แต่ฮาไอ้แทนชิบหาย ได้ข่าวว่าธุรกิจของที่บ้านมึงไม่ใช่เหรอแทน ทำไมให้ไอ้ฟ่างออกคำสั่งได้วะ
“ของกูรอแปบนึงนะ” ไอ้เชนบอก ก่อนจะลุกไปโทรศัพท์ ซักพักก็มีคนมาเคาะประตู เป็นผู้ชายสองคนที่ยกลังอะไรไม่รู้มาส่ง
“อะไรวะ ระเบิดเหรอ พี่ครับๆไอ้เชนมันให้พี่ขนอะไรมาอ่ะ” ไอ้มิคดูจะอยากรู้อยากเห็นกว่าใครเพื่อน แต่ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่อ้าปากถามไม่ทันมันแค่นั้นเอง คึคึ
พี่สองคนนั้นยิ้มให้พวกผมก่อนจะรับค่าจัดส่งจากไอ้เชนแล้วก็ออกไป พอพี่เขาเดินพ้นกรอบประตูแค่นั้นแหละครับ พวกผมก็พร้อมใจกรูเข้าไปรุมไอ้ลังนั้นทันทีไม่เว้นแม้แต่ไอ้เจ้าของวันเกิด “เฮ้ย พวกมึงถอยไปก่อน” ไอ้เชนไล่พวกผมเหมือนไล่แมลงวันที่กำลังตอมอุนจิ พวกผมเลยแตกฮือกลับไปนั่งที่กันตามเดิม “สุขสันต์วันเกิดท่านชายภูมิ” ไอ้เชนอวยพรพร้อมหยิบของตัวอย่างออกมา
และสิ่งนั้นมันคือ คือ มันคือไวน์ปี 91 ตามปีเกิดของภูมิ จำนวนยี่สิบขวดตามอายุภูมิ โอ้วววว หรูไปม้อยยยยยยยคุณชนาธิป
“โห เชน” ไอ้ภูมิถึงกับตกตะลึงพรึงพรืด แต่ผมกำลังคิดว่าเป็นลาภปากกูแล้วเฟ้ย เพราะไอ้ภูมิมันคงไม่ขี้เหนียวเก็บไว้ดริ้งค์คนเดียวหรอก ก็คงจะเสร็จพวกผมนี่แหละครับ ต่อไปขอให้มีงานเถอะกูจะฉกไปทีละขวดสองขวด โดยเฉพาะไอ้คนที่มันเอามานั่นตัวดีเลย ไอ้เชนมันหลงใหลในการจิบไวน์เป็นชีวิตจิตใจ ยี่สิบขวดไม่คณามือมันหรอก คงหวังผลทำทีเป็นซื้อมาให้แต่ตามมาแจมด้วย ห่าเชนแม่งเลวลึกกว่าทุกคนเลยว่ะ
“ขอบคุณพวกมึงทุกคนนะ สำหรับของทุกอย่างเลยขอบคุณมาก” ภูมิบอกขอบคุณทุกคน ที่จริงแล้วผู้ชายอย่างพวกผม ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทแบบนี้จะไม่ให้ของขวัญกันก็ได้ แต่ที่ให้เพราะแค่อยากสร้างสีสันและรอยยิ้มให้กันแค่นั้นเองครับ ^_^
“อ้าว แล้วมึงไม่มีของขวัญเหรอคุณชายเบียร์” ไอ้คิวหันมาถามไอ้เบียร์ที่นั่งยิ้มหวานอยู่ เชี่ยนี่เมาแล้วครับ ถ้าตาหวานๆยิ้มหวานๆเมื่อไรแสดงว่า มล.เบียร์เริ่มเมาแล้ว
“ให้ไปแล้ว” แม่งแอบไปซุ่มให้ของขวัญกันเว้ย น่าคิดๆ แล้วมันก็สบตายิ้มให้กัน น่านนนนน กูว่าแล้ว ภูมิเบียร์หรือเบียร์ภูมิละเฮ้ยยยยยย
“เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ กรั่กๆ โอ๊ย” ไอ้ภูมิบีบแก้มผมเพราะมันรู้ว่าผมชอบล้อมันกับไอ้เบียร์ ฮ่าๆ
“คิดอะไรแต่ล่ะอย่างนะเตี้ย”
“ใช่ ถ้ากูจะคิดไม่ซื่อ กูคิดกับมึงดีกว่ามั้ยพีม”
“อ้าว” ไอ้ภูมิหันไปจ้องไอ้เบียร์และมัน…..วิ่งไล่เตะกันครับ
“พวกมึงเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมเราต้องกินเหล้า อร่อยก็ไม่อร่อย คุณค่าทางโภชนาการก็ไม่มี แถมยังไม่ดีต่อสุขภาพอีกต่างหาก” อยู่ดีๆไอ้ปันก็จุดประเด็นคำถามเด็ดขึ้นมา ก้อนน้ำแข็งเกือบติดคอแหนะ พวกผมยังไม่ทันจะคิดหาคำตอบให้ มันก็ไปต่อแล้ว
“แต่เราก็กินเหล้าตั้งแต่เกิดยันตาย คิดดูนะเว้ยวันเกิดก็กินเหล้า แต่งงานก็กินเหล้า ปีใหม่ สงกรานต์ งานบวช เรียนจบ สอบติด อกหัก โกนจุกแม่งก็ยังจะกินเหล้า พวกมึงลองช่วยกูคิดซิว่าถ้าเราไม่ฉลองด้วยเหล้า เราจะแดกเหี้ยไรกัน” เอ่อ ถ้าไม่ใช่ไอ้ปันนี่คงไม่มีใครแยกสมองมาคิดเรื่องแบบนี้ได้ว่ามั้ยครับ แต่จะว่าไปก็ถูกของมันนะ ไม่กินเหล้าแล้วจะฉลองด้วยอะไร
“แชมเปญจ์ไง” หืออออ???????คุณชายมันก็เป็นคุณชายอยู่วันยังค่ำนะมึงไอ้เบียร์ แล้วได้ข่าวว่าแชมเปญจ์ก็มีส่วนผสมของ
แอลกอฮอล์ มันต่างจากเหล้าตรงไหนไม่ทราบครับ
“กูคงจนพอดีว่ะเบียร์” ไอ้เชนว่า
“งั้นน้ำเปล่าดีมั้ยเฮีย” คราวนี้ไอ้เต้ยเสนอ เออเว้ย พวกมึงแม่งก็บ้าจี้คิดตามไอ้ปัน กูนี่แหละคนนึงฮ่าๆ
“มึงเอาอะไรคิดเชี่ยเต้ย เดี๋ยวได้ฉี่ทั้งวัน” ไอ้แมทว่าเพื่อนซี้มัน แล้วก็พากันคิดใหญ่เลบเว้ย
“กูรู้ละว่าเราจะใช้อะไรฉลองแทนเหล้า”
“อะไร”
“น้ำเก็กฮวย หวานหอม บำรุงหัวใจด้วย หรือจะเอาน้ำใบเตย น้ำกระเจี๊ยบ น้ำแปะก๊วย น้ำใบบัวบก ดีมั้ยไอเดียท่านปัน อิอิ”
“………………………….”
o22
???????????????????????
มันไปแล้ว ไปแล้วจริงๆ ไปเถอะ ไปแล้วอย่ากลับมานะปัน พวกผมพูดอะไรไม่ออก ไว้รอให้ถึงวันเกิดมึงนะปันกูจะต้มน้ำใบบัวบกกรอกใส่ขวดไปให้มึงแดกให้หนำใจ
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หลังจากให้ของขวัญไอ้ภูมิและพาไอ้ปันไปส่งหลังคาแดง ก็มีคนสลบสไลไปสองสามราย มีไอ้แมท ไอ้เต้ย ไอ้เชน ไอ้เชนมันบอกว่าปวดหัวเลยเข้าไปนอนก่อน
ส่วนไอ้มิคก็หลับๆตื่นๆ พอๆกับไอ้เต้ย ไอ้เต้ยมันคงเพลีย จะไม่เพลียได้ไงครับพวกผมที่นั่งดูมันยังเพลียแทน มันทั้งวิ่งเล่นซนรอบห้อง แล้วยังเมามาโชว์เต้นบีบอยอีกเดี๋ยวก็ตื่นมาเรียกพี่คิวๆเต้ยเจ็บตา พี่คิวเต้ยปวดฉี่ พี่คิวๆเต้ยฝันด้วยนะเมื่อกี้อ่ะบลาๆๆๆๆ ส่วนไอ้แทน
“ฉันต้องทำทำอะไรซักอย่างแล้ว ให้ฟ่างนี้ไม่แคล้วไม่คลาดกัน ให้ฟ่างรู้ว่ามีคนคนอย่างแท้นนน” เป็นเพลงที่ไม่มีสัมผัสนอก ไร้สัมผัสใน ไม่มีเสียงเอกเสียงโท ไม่เพราะ มันอาศัยเอาความหล่อและความดันทุรังเข้าสู้
จนถูกไอ้ฟ่างจับถั่วกรอกปากหลายรอบแล้วครับ ฮ่าๆ อีกหน่อยถ้าไอ้แทนยังไม่หยุดร้องเพลงจีบไอ้ฟ่าง ผมว่าฟ่างมันคงสับคัตเอาท์ตัดน้ำตัดไฟ แต่ไอ้แทนก็ไม่แคร์ครับ มันยังเห่ายังหอนต่อ ทีที้แม่งขนมาทั้งลูกทุ่ง ลูกกรุง เพื่อชีวิต อินดี้เร้กเก้
“เปรียบฟ่างเพชรงามน้ำหนึ่ง หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า” มันจับคางไอ้ฟ่างให้หันมาสบตา แล้วกระพริบตาปริบๆใส่ ไอ้ฟ่างถอนหายใจแล้วปล่อยให้ไอ้แทนทำตามใจอยาก มันก็ร้องมั่วไปหมดละครับงานนี้
“ถ้าไม่ใช่แทน ทำฟ่างไม่ได้”กร้ากกกกกกกกก เออ อันนี้กูชอบว่ะ มันต้องร้องว่าคนไม่ใช่แฟน ทำแทนไม่ได้ แม่งเพลงเค้าเพราะๆไอ้แทนก็เอามาแปลงเสียหมด
“เสียงร้องจากตั๊กแตน ไม่เอาๆ เสียงร้องจาก แมงดา ศิษย์ฟ่างน้อย เพราะมั้ยจ๊ะเมียจ๋า” ไอ้แทนแม่งขี้เหล้า มันจับคางไอ้ฟ่างมาใกล้ๆแล้วหอมแก้มโชว์ความเก๋าเรียกเสียงโห่จากผม ไอ้เบียร์ ไอ้ภูมิ ไอ้คิวได้ลั่นห้อง
“มีผัวผิดคิดจนตัวตายจริงๆ” มึงเพิ่งรู้เหรอฟ่าง กูว่ากว่าจะรู้ตัวก็สายเสียแล้วว่ะเพื่อน
แต่ไม่ว่าจะยังไง วันเกิดของภูมิปีนี้พวกผมก็มีความสุขกันถ้วนหน้า
ขอให้ภูมิของผมมีความสุขแบบนี้ตลอดไป
………………………………….
หลังจากที่มหาลัยถูกน้องน้ำสั่งปิดแบบไม่ถามความสมัครใจ ตอนนี้ก็ได้เวลาเปิดเทอมซะทีครับ เรียกว่าปิดนานซะจนเกือบลืมว่าผมต้องมาเรียน ก็ต้องเข้าใจอ่ะนะครับว่าช่วงนี้น้องน้ำใหญ่ ใครๆก็ต้องเชื่อฟัง หึหึ
เปิดเทอมสองก็มาพร้อมกิจกรรมมากมาย ทั้งงานราษฎร์งานหลวง งานพระราชทานปริญญาบัตรที่ปู่ๆสายรหัสผมจะกลับมา งานกีฬามหาลัย กีฬาประเพณี คริสต์มาส ปีใหม่ โอ๊ยเยอะครับ เด็กเรียนอย่างผมเครียดนะเนี่ยบุ่ยยย และงานที่กำลังจะมาถึงในเร็วๆวันนี้คือ เปิดบ้าน งานนิทรรศการวิชาการนั่นเองครับ
ตอนนี้ทุกคณะทุกภาควิชาก็กำลังเตรียมงานกันวุ่นวาย ใครมีของดีๆเด็ดๆก็งัดออกมาโชว์ศักยภาพกันในงานนี่แหละครับ คณะศิลปกรรมของผมก็เช่นกัน วิ่งวุ่นกันตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ แต่ปีสามอย่างพวกผมสบายหน่อยเพราะปล่อยปีสองมันทำ หึหึ เป็นพี่ที่ดีมั้ยล่ะ ฮ่าฮ่า ล้อเล่นครับ
แต่ละชั้นปีก็มีหน้าที่ต่างกันไป อย่างปีนี้พวกผมปีสามมีหน้าที่รับผิดชอบจัดการเรื่องสถานที่ เป็นชนชั้นแรงงานมาก แบกไม้อัด ยกถังสีจนเอ็นขึ้น งานคณะตัวเองก็ต้องทำ แล้วไหนยังต้องไปพัวพันกับไอ้พวกวิศวะที่ผมไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอีก อันนี้เหนื่อยยิ่งกว่าครับ
กูไม่ได้เรียนกับพวกมึง มึงยังจะให้กูไปด้วย ผมก็ไม่รู้ว่างานเปิดบ้านวิศวะนี่มันมีอะไรบ้าง เดาๆว่าน่าจะมีโชว์สิ่งประดิษฐ์สุดแสนจะมหัศจรรย์พันลึกฝีมือพวกมันนั่นแหละครับ
แต่อีกรายงานที่ผมขอเดาว่าน่าจะเป็นไฮไลค์ของงาน อันนี้ผมพอจะรู้มาบ้างเพราะพวกมันจัดกันทุกปี ใครๆก็รู้ มันคือมินิคอนเสิร์ตของพวกวิศวะครับ ก็จะมีหลายวงขึ้นโชว์เรียกเรทติ้งให้คนแห่ไปดูพวกมันเยอะๆ คณะผมก็มีนะแต่อาจจะไม่มีคนมาดูเยอะเท่าพวกมัน
ก็นะ หนุ่มวิศวะหล่อๆ เท่นิดๆเถื่อนหน่อยๆพวกสาวๆคงชอบ ใครจะมาสนใจไอ้หนุ่มผมยาว มือขวาจับดินสอ มือซ้ายถือกระดาษอย่างพวกผมล่ะ
แต่ประเด็นนั้นอย่าไปสนใจ มาสนใจตรงที่ไอ้หล่อกับเพื่อนมันก็เป็นอีกหนึ่งวงที่จะขึ้นโชว์นี่สิครับ
ก่อนที่จะโชว์มันก็ต้องซ้อมใช่มั้ยครับ นั้นแหละครับประเด็น คือภูมิมันหิ้วผมไปซ้อมด้วย หมายถึงภูมิพาผมไปดูมันซ้อมดนตรีนะครับ ไม่ใช่เอาผมไปซ้อมแบบซ้อมกระสอบทราย ฮามะ ไม่ฮาเหรอ ไม่ฮาก็อย่าหัวเราะดิ โด่ ฮ่าฮ่า
สถานที่ซ้อมดนตรีของพวกมันเป็นบ้านเพื่อนในวงมันนั่นแหละเพราะบ้านไอ้คนนั้นมีห้องอัด ห้องซ้อมดนตรี เห็นบอกว่าพี่ชายไอ้คนนี้เป็นนักดนตรีนักแต่งเพลงด้วยน่ะครับ รู้จักมั้ยครับไอ้คนนั้น มันเป็นเพื่อนของไอ้คนนี้ไง ที่ผมเล่าให้ฟังวันนั้นอ่ะ ตอนนั้นน่ะคึคึ
แต่วันนี้ผมกะว่าไม่ไปกับภูมิเพราะต้องช่วยน้องๆเพื่อนๆเตรียมงานเหมือนกัน พูดถึงเพื่อน ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ คือตั้งแต่เปิดเทอมมาได้สามสี่วันเนี่ย ก็ไม่ค่อยจะได้เรียนเต็มเม็ดเต็มหน่วยซักเท่าไรหรอกครับ อาจเป็นเพราะกิจกรรมที่ผมร่ายมาด้วยส่วนหนึ่ง แต่เหตุผลที่แท้จริงที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือความขี้เกียจครับ อันนี้สำคัญ ฮา
ผมน่ะยังดีนะคร้าบบบบที่เข้าเรียนบ้าง ต่างจากมนุษย์อีกตนหนึ่งมันเพิ่งมาเรียนครับ พวกผม ทั้งไอ้หนึ่ง ไอ้โจ ไอ้ชาย และเพื่อนๆอีกหลายคนพร้อมใจกันยืนขึ้นเมื่อเห็นหัวไอ้เชี่ยคิวเดินเข้ามาใกล้
“ขอเสียงปรบมือต้อนรับไอ้คิวด้วยครับ ที่วันนี้มันได้เดินทางมาเยือนมหาวิทยาลัยอย่างเป็นทางการหลังจากที่แม่งห่างหายไปนานแรมปี” ผมนำทีมทุกคนปรบมือให้เกลียด ต้องเกลียดตัวนี้แหละครับ เหมาะสมกับมันที่สุด มันเลยกระโจนเข้าโบกหัวผมกะเอาเต็มเหนี่ยว แต่กูหลบทันเฟ้ย
สภาพไอ้คิวแม่งดูไม่ได้ กางเกงยีนส์ขาดๆรุ่ยๆ เสื้อนิสิตเหมือนไม่ได้รีด ปล่อยลอยชาย แขนก็พับลวกๆ ที่สำคัญ แม่งหนีบแตะมาครับพี่น้อง
“มึงไปฟัดกับหมาวัดไหนมาวะคิว สภาพแม่งโคตรดูดี เทรนด์ใหม่เหรอสัส” ไอ้หนึ่งเอ่ยปากแซว
“ฟัดกับน้องสาวป้ามึงมั้ง พวกมึงทำส้นตีนไรกันอยู่วะ แม่งวุ่นวายชิบหายหรือคณะเราจ้างลิเกมางานฌาปณกิจมึงเชี่ยหนึ่ง”
“พ่อมึง ไอ่สัส มึงไปอยู่โลกไหนมา สัปดาห์หน้ามีงานนิทรรศการโว้ย”
“น้ำท่วมแม่งยังจะจัดอีกเหรอวะ” สมควรปลดมันออกให้พ้นสภาพการเป็นนิสิตมั้ยครับ
“พีมมึงพาเพื่อนมึงไปอัพเกรดด่วนเลย กูว่าอาการหนักแล้ว”
“รุ่นนี้คงต้องยกขึ้นซาเล้งอย่างเดียววะหนึ่ง กูว่า เฮ้ยเชี่ย” ไอ้คิวดีดขี้เล็บใส่หน้าผม อี๋ ไอ้นี่เล่นสกปรก
“ช่วงนี้สมองกูลาพักร้อน ไม่มีกำหนดกลับโปรดเห็นใจผู้ชายหน้าตาดีด้วยนะครับเฟรนส์ๆ หึหึ เออพีมมึงเห็นไอ้เต้ยมั้ย”
“อยู่กับพวกไอ้กายมั้ง ทำซุ้มที่หน้าคณะ มึงมาก็ดีแล้ว ไปบอกมันว่าให้เอาตะปูกับ…….”
“ผู้ชายยยยยยยยยยยยย ผู้ชายขา ไม่ทราบว่าพวกมึงจะอู้อีกนานมั้ยคะ ถ้าอู้เสร็จแล้วก็ช่วยยกฉากขึ้นมาได้แล้วค่ะหรือจะให้กะเทยยกเองอีดอก ว๊ายต๊ายตาย ผัวหนูเสด็จประพาสมหาลัยแล้วรึ ผัวขา” อีกรีนปรี่เข้ามาประชิดติดไอ้คิวด้วยความไวแสงมากครับ
อีกรีนมันเป็นแม่งานเลยนะ วิ่งรอกฝ่ายนั้นฝ่ายนี้ เห็นแล้วเหนื่อยแทนมัน แต่ทุกครั้งมันก็ยังเฮฮา ร้องกรี๊ดๆ มีร้อยยิ้มเสมอ ผู้ชายอย่างผมยังนับถือมันเลย
“ทำไมมึงมาคนเดียว เพื่อนมึงไปไหนหมดห๊ะ” ไอ้คิวถาม
“แหม ห่วงใยแม้กระทั่งเพื่อนเมีย เดี๋ยวเมียจะชี้แจงแถลงไขให้ทราบนะเพคะเด็ดพี่ อีจีจี้ไปซ้อมรำพิธีเปิดให้อีพวกนางรำมหาลัย อีเคที่ไปประชุมที่สภา อีแบงค์ไปแรดกับเด็กมันค่ะผัวขา”
“กูไม่ได้ถามถึงอีสามตัวนั้น แต่กูหมายถึงเพื่อนมึงอีกสิบสี่ตัวที่หลุดออกมาพร้อมมึงตอนน้ำท่วมน่ะ เค้าจับเข้ากรงหมดแล้วเหรอวะ มึงนี่ก็เก่งนะรอดพ้นสายตาเจ้าหน้าที่มาได้ อีกรีนแมมบ้า”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกกก” :laugh:
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด เดี๋ยวกูปล่อยพิษใส่ พวกมึงหัวเราะอะไรกันย๊ะ หุบปากๆๆๆ” หึหึ อีกรีนหันมาแว๊ดๆใส่พวกผมที่รุมหัวเราะมัน
“เฮ้ย น้ำลายมึงกระเด็นโดนแขนกู กูจะตายมั้ย เซรุ่มมึงมายังวะ” ไอ้โจแกล้งบ้าง
“อีบ้า บุญของมึงเท่าไรที่ได้สัมผัสน้ำลายกู เพราะมันบริสุทธิ์ประหนึ่งน้ำทิพย์จากเขาพระสุเมรุเชียวนะคะ”
“ท่าทางจะเป็นเขาพระวิหารมากกว่าว่ะ เออ อีกรีนกูว่ามึงขาวขึ้นนะ มึงไปชุบตัวบ่อไหนมาวะ” ไอ้ชายจับแขนอีกรีนพลิกไปพลิกมา พอมีคนชมอีงูแมมบ้ามันเลยขึ้นวอครับ มันบิดกระมิดกระเมี้ยนเชิดหน้าสู้ฟ้าเพื่อแสดงความงาม?ที่มันคงเข้าใจผิดไปคนเดียว
“ณ จุดนี้น้องกรีนต้องขอบอกตามความเป็นจริงว่า…..”
“ขอเนื้อๆ กูเบื่ออีน้ำมามากพอแล้ว อีงูเก็งกอง”
“ค่ะๆผัวขา ใจร้อนจริงนะมึง คือว่าน้องกรีนมียาดีค่ะ พวกมึงๆรู้จักกลูต้ามั้ยคะ ยาที่กินแล้วขาวสว่างไสวไฉไลประดุจหลอดไฟนีออน”
“ไม่รู้จักหรอกกลูต้า รู้จักแต่กูตีน” ไอ้คิวบิดหัวนมอีกรีน จนมันร้องกรี๊ดๆวี๊ดๆด้วยความชอบใจเหมือนทุกครั้งที่ไอ้คิวเล่นถึงเนื้อถึงตัวมัน ออกแนวเจ็บแต่ก็ยอมเพราะชอบ
“กลูต้าเหรอ กูเคยเห็นพี่สาวกูซื้อมากิน มันไม่ดีต่อตับไม่ใช่เหรอวะ กินมากๆระวังได้ฟอกตับนะมึง” ไอ้โป้งเตือน แต่อีกรีนแค่ยักไหล่ ชิลล์ๆตามสไตล์มัน
“มึงไม่ต้องเป็นห่วงอีเขียวแอฟริกานี่หรอกโป้ง อย่างอีกรีนน่ะมันไม่เป็นโรคตับหรอก เพราะมันไม่มีตับ แม่งว่างๆคงนั่งจกตับตัวเองมาแดกเล่น ฮ่าฮ่าจริงมั้ยเขียว อ้อ มึงอย่าลืมไปเปลี่ยนกระด้งล่ะเดี๋ยวบินไม่ขึ้น เวลาออกหากินขี้ตอนกลางคืน เกิดกระด้งมีปัญหาหรือว่าหนักพุงตัวเอง ตกลงมาอาจจมน้ำตายได้นะมึง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“กร้ากกกกกกกกกกก”
“อีดอก อีปลวกคิว กูเบื่อไอ้พวกแก่ๆแบบพวกมึงแล้ว ไปหาน้องๆปีสองแซ่บๆกินดีกว่า กูไปนะคะผัวขาของน้อง” อีกรีนกัดปาก ทำตาเชื่อม และลูบไล้ตามตัวไอ้คิว ก่อนจะถูกไอ้คิวกระชากสายสะพายที่มันไปหามาจากไหนไม่รู้ มาคล้องให้ตัวเอง
“ไป๊ อีงูสหวัด มึงรีบไปไกลๆกูเลยไป ถ้าน้ำลดเมื่อไรกูจะจับส่งเขาดินให้หมด”
“จับกูไปแล้วก็อย่าลืมเอาผู้ชายล่ำๆหล่อๆมาถวายกูทุกวันนะคะ อ๊อ ที่สำคัญกรุณาอย่าเอากูไปไว้ใกล้กรงชะนีจะถือเป็นพระคุณมากค่ะเด็ดพี่ อร้ายยยยย ไอ้พีม ไอ้โจมึงสองคนไปยกถังสีมาให้พวกน้องๆด้วย ฟลอโล่มี โอเค๊” อีกรีนมันเดินเชิ่ดๆบิดๆกลับไปฐานที่มั่นของมันแต่มิวาย โยนงานให้ผมอีก พออีกรีนไปทุกคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ทำงานส่วนของตัวเองกันต่อ
ไอ้คิวที่กำลังจะเนียนเลี่ยงออกไปหาไอ้เต้ย ก็ถูกไอ้ชายกับไอ้หนึ่งลากคอไปช่วยย้ายโต๊ะ ย้ายเก้าอี้หน้าคณะ หึหึ โคตรจะสมน้ำหน้า เขาว่าคนล้มอย่าข้าม แต่สำหรับไอ้คิว กูจะกระทืบซ้ำอีกซักทีสองที หึหึ ที่มันหายหัวไปหลายๆวันก็เพราะไปตามง้อไอ้เต้ยนั่นแหละครับ ได้ข่าวว่าหอบผ้าหอบผ่อนไปบ้านไอ้เต้ยเลยมั้ง
เธอและฉันจับมือเคียงกันนับจากนี้
ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้……
เสียงเรียกเข้าใหม่ของผมเพราะป่ะ เพราะไม่เพราะคิดดูว่าไอ้โจถึงกับมองผมด้วยสายตาแขยง หึหึ กูฟังเพลงรักแล้วผิดตรงไหน ใครจะอินดี้ใต้ดินลึกถึงแกนโลกอย่างมึงเชี่ยโจ
“เฮ้ยโจ กูขอคุยโทรศัพท์แปบนะ เดี๋ยวตามไป”
“แหนะๆเด็กโทรมาล่ะสิมึง ใครวะบังอาจมาฉกเพื่อนกู จะใช่ไอ้รูปหล่อที่ขับเบนซ์มาส่งบ่อยๆรึเปล่าน้า หึหึ” ไอ้โจพูดแค่นั้นก็รีบวิ่งหน้าตั้งหนีเท้าผมที่เตรียมเตะหน้าแข้งมัน ฝากไว้ก่อนเถอะมึง
“ว่าไงภูมิ”
(อยู่ไหน) เวลาคุยโทรศัพท์ถ้าเสียงภูมิออกแนวดุๆ นั่นให้คาดการณ์ไว้เลยครับว่ามันอยู่ท่ามกลางเพื่อนมัน เพราะตอนนี้ในสายเสียงดังมาก แยกแทบไม่ออกว่าเสียงอะไรเป็นอะไร
“อยู่ที่คณะมึงเรียนเสร็จแล้วหรอ ”
(อืม เสร็จแล้ว กำลังจะไปซ้อมดนตรี มึงอยู่หน้าคณะใช่มั้ยรออยู่ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวกูไปรับ)
“มารับทำไม”
(แล้วจะถามทำไม บอกให้รอก็รอ) หลายกิจจังนะมึงกูไม่มีสิทธิ์ในการใช้ชีวิตเลยใช่มั้ย
“ก็เราคุยกันแล้วไงว่าวันนี้กูจะอยู่ช่วยงานที่คณะ เดี๋ยวกลับเอง”
(เราเหรอ รู้สึกจะมีแค่มึงนะที่ตกลงอยู่คนเดียว) เมื่อเช้าคุยกันเรื่องนี้แหละครับ เกือบทะเลาะกันไปแล้วรอบนึงผมห็นภูมิมันเงียบไปก็นึกว่าจะโอเคเซย์เยสเห็นด้วยกับผม ที่แท้มันก่อกบฏเงียบนี่หว่า
“แต่กูยังทำฉากเวทีไม่…..พีม ไอ้พีม อีกรีนบอกว่าถังสีอยู่ไหนนะ” ไอ้โจตะโกนแทรกมาถาม “แปปนึงนะภูมิ… ถึงสีก็อยู่ในห้องสโมฯไง มึงหาดูดีๆ ไม่งั้นก็ถามพวกพี่ใบเตย” ไอ้โจพยักหน้าพร้อมกับตะโกนกลับมาว่าให้ผมรีบไปช่วยมันหา แล้วยังบอกอีกว่าไอ้บาสฝ่ายประสานงานกำลังตามตัวผม “เออๆเดี๋ยวกูไป….ฮัลโหลภูมิ”
(เสียงใคร) งานเข้าจนได้กู
“อ่อ เพื่อนกูๆ”
(แล้วบาสคือใคร มันตามหามึงทำไม)
“ก็เรียกไปคุยเรื่องนิทรรศการนี่แหละ พวกมันเป็นเพื่อนกูจริงๆก็เหมือนไอ่คิวไง ไม่มีอะไรคร้าบบบ” ถ้าผมเอาไปบอกไอ้โจกับไอ้บาสว่าแฟนผมหึงผมกับมัน พวกมันคงวิ่งไปกระโดดน้ำตาย เพราะทำใจไม่ได้
เมื่อก่อนก็ว่าภูมิขี้หึงขี้หวงจนเป็นที่กล่าวขานแล้วนะครับ ตอนนี้ยิ่งหนัก ตั้งแต่ที่ผมแกล้งเซอร์ไพรส์มัน ภูมิก็แทบจะไม่ยอมให้ผมห่างไปไหน มันอาการหนักถึงขั้นที่ว่าตามผมเข้าห้องน้ำ จะขี้จะเยี่ยวก็ห้ามล็อคประตู
เมื่อวานภูมิมันลงไปว่ายน้ำที่สระของคอนโด ผมไม่ได้ไปด้วยเลยเอาหนังสือการ์ตูนเข้าไปอ่านในห้องน้ำ แล้วนั่งเพลิน พอไอ้ภูมิมันกลับเข้าห้องมาแล้วหาผมไม่เจอ เท่านั้นล่ะครับมันอาละวาดตะโกนเรียกหาผมลั่นจนคนแตกตื่นไปทั้งคอนโด
(อืม เดินออกมาได้แล้ว กูรออยู่หน้าคณะ)
เหมือนเป่าปี่ใส่หูควาย พูดไปก็ไม่รู้เรื่อง สรุปกูก็ต้องไปกับมึง แม่งๆๆๆ อย่าให้ไอ้พีมเป็นใหญ่บ้างนะ ไอ้หมาภูมิ
Y_Y
:serius2:
TBC >>>>>>>>>>>>
……………………….
- ขอโทษที่ล่าช้านะคะ ขอให้คนอ่านมีความสุขกับการตามติดชีวิตหนุ่มๆ ^^
- เมื่อวานตาลไปทำบุญเลยเอาบุญมาฝากขอให้ทุกคนได้บุญกันถ้วนหน้า ช่วงนี้ลมหนาวก็เริ่มมาแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ
-
สรุปของขวัญพี่แทนนี่คือพี่ฟ่างเป็นคนจัดการสินะ 555 :laugh: :laugh: :laugh:
แต่เอ่อะ...ของขวัญอิพี่ปัน o22 o22
-
เต้นบัลเล่ย์(?)เข้ากระทู้มาอย่างไวว่อง
เฝ้ารอมาหลายวันในที่สุด :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
นั่งอ่านยิ้มแก้มแทบปริ
พวกนี้รวมกลุ่มกันทีไรฮาสะบัด :m20:
ของขวัญเชนสุดยอดอ่ะ คิดได้ไง ไม่รวยจริงทำไม่ได้นะเฟ้ยงานนี้
ตอนแรกกะจะชื่นชมแทนละ มาโดนฟ่างสกัดซะงั้น แต่ก็ใจปล้ำนะ ให้เต็มที่จริงถึงเป็นเพราะเมียสั่ง แต่ก็เต็มใจล่ะดูก็รู้
ฟ่างรักน้องจริงๆเลยนะ เห็นได้จากรีแอคชั่นภูมิ มีความสุขมากมาย ชอบพี่น้องบ้านนี้จังเวลาจะกัดกันก็แทบเป็นตาย แต่พอโหมดจะรักกันก็รักจนอิจฉา ถ้ามีพี่โอ๊ตด้วยคงยิ่งโมเอ้กว่านี้ :impress2:
จะว่าไปแล้วพี่โอ๊ตให้อะไรภูมิน้อ คงไม่ใช่ของจากป่าหรอกนะ แต่ถึงใช่ภูมิก็คงไม่ตกใจแล้วมั้ง เจอมาเด็ดๆทั้งนั้น :laugh:
แล้วตกลงไอห่อหนังสือพิมพ์ของคิวเต้ยคืออะไรน้อ
คิวกับกรีน(แมมบ้า)เปิดศึกอีกแล้ววุ้ย กัดกันทันได้ไงอ่ะ ครีเอทมากนึกคำด่ากันมาวินาทีต่อวินาทีเลยทีเดียว มันขำมากกกกก ชอบสองคนนี้ทะเลาะกันอย่างแรง :jul3: :m20:
"น้องป้า" ก็หมายถึง "แม่"อ่ะสิคิว เป็นคำด่าทีลงลึกต้องนึกกันเลยทีเดียว ครีเอทค่าครีเอท o13
ภูมิหึงๆ ชอบอ่ะ หึงเยอะๆ ภูมิดูขี้หึงบ่อยๆแต่ไม่ได้น่ารำคาญเลยนะ มันกลับน่ารักมากกกกกกก น่าแปลกใจจริงๆ รู้สึกดีเวลาภูมิหึงพีม(จิตป่ะเนี่ย- -) แหม...มันก็แสดงว่าภูมิรักพีมมากไง :man1:
สุดท้ายพีมก็ขัดใจคุณสามีไม่ได้ ลองขัดดูดิ เจอดีแน่ๆ :z1:
รักกันยืนยาว ฮิ้ววววววว :n1:
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ :3123:
-
สงสารน้องพีม :laugh:
+1
-
ภูมิพีมตัวติดกัน~
เพื่อนพีมนี่ดีดีกันทุกคนอ่ะ ไม่มีแซวกันเลย (ประชด)
ชอบปันอ่ะ ฮาตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่อง! :m20: กรีนกับคิวออกเมื่อไหร่ไม่ไหวจะฮา
-
o13เค้าเรียกว่า รักกันจริง ฮิ้ววว o13
-
:L2: :L2: :L2:
-
โอ้วววววววว ยาวมาก ขอเวลาอ่านก่อน
-------------------------
ของขวัญแต่ละคนได้ใจมากๆอ่ะ
โดยเฉพาะว่านชักมดลูกกระต่ายจิ๋ว ของพีมม :m20: :m20:
ว่าแต่ชายเบียร์ให้อะไรภูมิไปอ่ะ อยากรู้ๆ
อยากอ่านภูมิหึงพีมบ่อยๆ ฮ่าๆๆ ไม่ๆ เอาเป็นพีมหึงภูมิดีกว่า
วันงานคงมีมือที่สามแหงๆเลย <<< เดาไปเรื่อย
ปล.คิดถึงคลื่นนนนนนนนนนนนนนนน :กอด1:
-
จิ้มก่อน :z2: ค่อยอ่าน อิอิ+1 น้องภูมิ น้องพีมและผองเพื้อน :man1: :man1:
-
น่ารักมากเลยพีม :o8: :o8:
มาเร็ว ๆ นะค่ะ :L2: :L2: :L2: :L2:
:call: :call: :call: :call: :call:
-
เป่าปี่ใส่หูควาย 5555 โถ่น้องพีมน้องภูมิเค้ารักมากหวงมากเป็นธรรมดา
น้องปันดูจะไม่ไหวแล้วนะ :m20:
ของขวัญแต่ละคนได้อีก!
ขอบคุณน้องตาลคนสวยค่ะ :กอด1:
รอตามติดชีวิตหนุ่มๆต่อไปค่ะ
ปล.แทนฟ่าง :m1:
-
เหมือนรุสึกว่าค้างงง ยาวมว้ากกก ชอบอ่ะ ขอรีเควสแทน ฟ่างบ้างจิ ชอบฟ่างมากๆๆ
-
ยาวถูกใจ โอยยยย มีความสุขได้อ่าน :กอด1:
สาธุ ขอรับบุญไปนะคะน้องตาล มากอดหน่อย :กอด1:
-
ตอนเรียนยังขนาดนี้ ถ้าเรียนจบแล้วต้องทำงานภูมิจะทำไงเนี่ย
เดาว่าพีมได้อยู่กับบ้านเฉยๆ แหง ภูมิไม่ให้ไปทำงานชัวร์ 555+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
มาแล้ววววว
ยาวสะใจมาก
ช้อบชอบ *-*
ปันนี่ก็ขยันทำฮาเหลือเกิน
อ่านไปยิ้มไปหัวเราะไปแล้วเนี่ย ><
-
ไม่ไหวจะฮากับปันปันนะ :laugh: :laugh: :laugh:
รักปันมากเลยอะ อ่านแล้วนั่งยิ้มอยู่คนเดียว 5555
ภูมิหวงพีมโคตรๆเลยอะ ขนาดเข้าห้องน้ำยังตามไป แต่ก็นะ...กลัวโดนทิ้งอีกอะดิ หึหึ
-
ภูมิขี้หึงอ่า ชอบบบบบบบบบ
:o8: :o8:
-
o22
ภูมิขี้หึงนะจ๊ะ
-
ฮาได้ฮาดี น่ารักเหมือนเดิมทุกคนเลย
-
ฮึก............ หายไปนานมากกกกกกกกกกก
เค้ารอพีมกับภูมิทุกคืนวัน T^T นึกว่าหนีไปฉลองวันเกิดกันที่ไหนไกลกันนักหนา
กอดคุณทะเลหัวใจ บ้านน้ำท่วมมั๊ยคะเนี่ย
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ตาลมมาแล้วๆ
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ภูมิหวงพี่พีมมากไปป่าวเนี่ย 555 (แต่็ก็น่ารักดี)
ชอบพี่ฟ่างกะพี่แทนสุดๆอะ
ขำเฮียปันกะเฮียมิคมากๆอะ :m20: ไม่รู้จะฮาไปไหน
ว่าแต่พี่คิวกะพี่เต้ยทะเลาะอะไรกันอีกแล้วเนี่ย?
-
ยาวมาก เลิฟสุดๆอ่ะค่ะ :กอด1:
-
ปันยังคงความฮา ภูมิอะไรจะหวงขนาดนั้น
แย่เลยนู่พีมเซอร์ไพร์สกลายเป็นบ่วงใส่ตัวเองซะงั้น
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ยาวได้ใจมากเลย ชอบ ๆ
ตอนเมานี่ทุกคนรั่วได้ใจมาก ๆ อ่านไปหัวเราะไป
-
โฮะๆๆๆ
ของขวัญแต่ละคนได้ใจจริงๆ
อ่านตอนที่แล้ว เขิลมากมายอ่าาา :o8: พีมทำตัวน่ารักอ่ะ
ฮุฮุฮุ ชอบๆภูมิหึงพีมอ่ะน่ารักๆ (สมน้ำหน้าพีมอยากไปแกล้งภูมิก่อน อิอิ)
-
เป็นตอนที่ยาวมากกกไม่เหมือนเดิม แต่ขำเหมือนเดิม ที่พูดนี่ไม่ใช่ไม่ชอบนะ ชอบมว๊ากกกกกก!
แฮบปี้เบิดเดย์ภุมิอีกครั้งจ้า ขอให้มีความสุขมากๆ พีมรักพีมหลง พีมเตี้ยลงอีกนะ กร๊ากก!!
ฉลองกันสะจนพีมลุกไม่ไหวแบบนี้ อิอิ ท่าจะแกะของขวัญกันยันเช้าอย่างที่คิวว่าจริงๆ
ยิ่งของพีมพิสดารขนาดนั้นถ้าภูมิจะไม่แกะของขวัญพีมยันเช้าก็จะบอกว่าอ่อนแล้วจ้า
แต่ละคนสรรหาของขวัญมาให้ภูมิได้พิสดารมากนะ เหมือนจะปกติแต่ก็ดูไม่ปกติ
ชายเบียร์แอบไปให้กันแอบๆนี่มันยังไงนะ สงสัยให้ของที่ภูมิเก้บไว้ใช้กับพีมตอนกลางคืนสองคนป่ะ กร๊ากกกก
เหมือนของขวัญแทน ที่จะไม่มีอะไรแต่มันโคตรไม่ปกติอ่ะ หมอเชนอีกคน ให้ของขวัญเพื่อนแบบนี้
ก็อยากจะีมีเพื่อนแบบหมอเชนสักคนอ่ะ ชอบของขวัญ ถูกจายจริงๆ เพื่อนๆน่ารักกันจัง : D
อยากจะลองเมากับแก๊งค์นี้ดูสักกะครั้ง ท่าจะมันส์น่าดู ฮ่าาาาา เมาแล้วคลุกวงในเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
หรือจะไม่ได้คลุกก็ดูหนุ่มๆคลุกวงในใส่กัน กรี๊ด ฟินเบาเบา นี่ขนาดแค่คิดนะ บ้าไปแล้วชั้น
-
ชอบความฮาของแก๊งนี้มาก แบบฮาได้ใจ รั่วได้ใจ
ภูมิขี้หึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ว้าวว ตอนนี้ยาวได้ใจมากก
เเก๊งนี้ก็ยังฮาอยู่เรื่อย
โดยเฉพาะปันกับมิค รั่วได้ใจมาก ชอบบบ
ภูมินี้ขี้หึงจังง
-
ถ้าจะขอให้ปันเป็นที่หนึ่งในใจจะผิดไหมเนี่ย ฮาไม่ปรึกษาใครจริงๆ กร๊ากกกกกกกกกก ชอบมากกกกก :m20:
ส่วนหมาภูมินี่ก็ขี้หวงเกิ้น แต่อย่างว่าเค้ารักเค้าหลงของเค้า นู๋พิมคงต้องทำใจ 5555 :laugh:
-
ภูมิ อาการหนักแล้วนะเนี้ย
เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันตายหรอก คุมซะขนาดนี้
แต่จะโทษใครก็ไม่ได้ พีม ดันคิดวิธีพิศดารแบบนั้น ภูมิก๊อระแวงอ่ะดิ
ตอนนี้ก็ยังขำกับบรรดาเพื่อนๆ ที่แต่ละคนแสบสันถึงทรวง
ที่เด็ดดวงสุดๆ คือน้องกรีน เจอ สาระมีคิว ฮากลิ้งกันทีเดียว
-
ขออนุโมทนา สาธุด้วยคนค่ะ :call:
ตอนนี้อ่านจุใจเลยค่ะ สมกับที่คิดถึง o13
ปฏิกิริยาของภูมิ เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย :serius2:
บอกภีมแล้ว ว่าอย่าหาเรื่อง เป็นไงล่ะ :laugh:
อีกหน่อยคงหนีบเข้าสะเอวล่ะมั้ง :เฮ้อ:
-
ฮ่าๆๆ คู่หูคู่หาปันมิคได้ใจจริงๆ ของขวัญเชนลงทุนมากอ่ะ ปลื้ม
ถึงภูมิจะหึงจะหวงมากกว่านี้ ก็ยังน่ารักอยู่ดี อิอิ
-
555 เป็นการฉลองวันเกิดและการให้ของขวัญทีฮามาก
มีเพื่อนแบบนี้ขำกันม้ามกระจาย 555
ชอบที่ภูมิมันหวงพีมอ่ะ
ชอบผู้ชายหวงเมีย >.<
รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
กร๊ากกกกกก ฮามากมายคร่า....
ปันชนะเลิศ...ฮาจนน้ำตาไหลเลยอ่ะ
เอิ่มมมม.. ว่าแต่...
พีมขา จะมีวันนั้นเหรอคะ วันที่พีมจะเป็นใหญ่น่ะค่ะ
ส่วนน้องเต้ย ยังน่ารัก แสบ ซน เซี้ยวโดนใจพี่เหมือนเดิมจร้า..
ขอบคุณคนแต่งนะคะ ถึงจะมาต่อช้า แต่ต่อได้ยาวแบบนี้ ช้อบ ชอบค่า....
-
สาธุ บุญด้วยคนค่ะ :กอด1: หายไปนานเลยคิดถึงภูมิพีมและผองเพื่อนมากกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องเต้ยงอนอะไรพี่คิวหล่ะนั่น คิวยอมได้ไงนี่ให้เพื่อนๆเย้ยได้ :laugh:
-
เพื่อนแต่ละคนนี่ป๋ากันจิงๆ o13 และจะฮากันไปไหน 555
ภูมิขี้หึงขนาดน้านนน พีมระวังตัวด้วยนะ
แอบอยากรู้ว่าเบียร์ให้อะไรภูมิอ่ะ
สนุกมากค่ะ ให้กำลังใจนะ :pig4:
-
ชอบปาร์ตี้มากกกกกกกกกกกกกกก คุณชายเชนไม่ไหวนะคะ แอร๊ยยยยย :impress2:
เอาน่าพีมเอ๊ยตามๆ ใจภูมิเค้าหน่อยนะ ^^ :laugh:
-
ภูมิตามติดก็ดีแล้ว ดีกว่าทิ้งๆขว้างๆ o13
-
ตอนนี้ขอปรบมือให้เฮียปันค่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกก ฮาสุดสวาทขาดใจน้องจริงๆ :m20: :m20:
ของขวัญแต่ละคน ช่างคัดสรรกันมาจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง :laugh: :laugh:
ฮาไม่ไหวเคลียร์ ว่าแต่พี่ภูมิ หวงเว่อร์ได้อีกก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณคนเขียนนนค่า
-
:z2: :z2: :z2: เย้เย้มาแล้วๆๆๆ :m18: :m18:
นักเขียนเค้าอยากรู้ได้แต่งของพี่ฟ่างม่ะอ่า :m28:
อยากอ่านของพี่ฟ่างมากๆๆ :m13:
-
โอ๊ะะะ กอดคนเขียน หายไปนานมากกกกกกกกก
ปล. น้องภูมินี่ขี้หึงได้โล่เลยนะ
-
ชอบมากๆๆๆๆเลย
รีบมาต่อเร็วๆๆๆๆนะ
-
พีมจ๊ะ วันที่ได้เป็นใหญ่คงไม่มีหรอก :laugh: :z2:
รักกันไปวันๆ มันก็ดีน้อออออออ
ท่านปันยังคงทำให้เราๆ ฮากันได้ไม่เสื่อมคลาย เลิกเอาดีการเมืองแล้วไปอยู่คณะตลกแทนเถอะ 55555 :jul3:
-
เป็นวันเกิดที่ทั้งน่ารักทั้งฮาแตก 555 อ่านไปขำไป ภูมิคงมีความสุขน่าดูเลย
เจอพีมให้ของขวัญวันเกิดชุดใหญ่ภูมิคงไม่ปล่อยไปไหนแล้วจริงๆ ความขี้หวงเพิ่มขึ้นทุกวัน
-
อ๊ากกกก อ่านแบบจุใจมากค่า อิ่มเลย ฮ่าๆๆๆ
ชอบอะ แบบว่า ชอบให้ภูมิหึงเยอะๆอะ หึงแบบหนักหน่วงเลย
เอาอีกนะคะ จัดมาอีก แอร้ยยยยยยยย
ฮาช่วงเปิดของขวัญอย่างแรว๊งงง ฮ่าๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไป อะฮิ~~~~
:o8:
-
ยังน่ารักเหมือนเดิม
แต่ภูมิรู้สึกจะหวงพีมมากไปนะ อิอิ
-
สาธุค่าาา
โหยยย ยิ่งรักเข้าไปอีกเลยเถอะ คิวเต้ย มีมานิดก็กระชุ่มกระชวยละ
ฮ่าๆ
ชายเบียร์มีมานิดแต่ ฮื้อออ น่ารักค่ะ
อยากเห็นชายเมามากเลย >///<
-
สวัสดีจ๊ะพี่ตาลในที่สุดก็ได้มีอันทักทาย
แอบมาอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนในที่สุดก็ตามทันตอนปัจจุบัน
สนุกมากจ๊ะชอบวิธีการเล่าเรื่องของพี่มาก
อ่านแล้วตลกแล้วก็ทำให้มีความสุขมีรอยยิ้มทุกครั้งที่อ่าน :L2:
มาขอสมัครเป็น FC พี่ปันนะชอบมากเฮียแกหลุดโลกได้อีก555
แล้วก็เป็นกำลังใจให้พี่ตาลต่อไปนะจ๊ะ
แล้วก็จะถามพี่ตาลว่าจะรวมเล่มไหมอะอยากได้มากๆเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4: ยังสนุกและน่ารักเช่นเคย
-
ขี้หึงจริงๆพ่อคู๊ณณณ อิอิ
-
ตอนนี้ไม้่รู้จะเม้นท์ว่าอะไรดีเลยทีเดียวน่ารักกันม๊าก :laugh:
ชอบกรีนแมมบ้าจังโผล่มาทีไรฮาทุกทีค่ะ ขอบทนางหน่อยนะคะโฮะๆ
-
นิยายที่สดทันสถานการณ์มากเจ้าค่ะ ฮ่าฮ่า โดยเฉพาะกรีนแมมบ้าา
(ข่าวว่าหลุดจากแถวบ้าน me เลยหล่ะคะ) ฮ่าฮ่า ซึ่งปัจจุบันก็ไม่ได้ข่าวอะไรเลย จนเลิกตามข่าวไปแล้ว เอิ้กส์ๆ
ย้อนกลับมาที่เนื้อเรื่อง ฟ่างงงงงงงงง กวนทรีนนได้น่ารั๊กอ่ะ ฮ่าฮ่า
ยังย้ำอีกรอบว่าชอบฟ่างจังเลย อิอิ เรื่องนี้อ่ะ ฟ่างเทพที่สุดแล้วววว กร๊ากกกก
ภูมิเอ้ยย หวงห่วงพีมแบบไม่บันยะบันยัง แม้แต่เข้าห้องน้ำ ฮาได้อีก
ของขวัญแต่ละอย่างของแต่ละคนที่มาที่ไปก็สุดกู่กันทุ๊กคน แนวกันทุกคน เพื่อนแก๊งนี้น่ารักกันทุกคนเลยอ่า
สุดท้าย น้องเต้ย กับพี่คิว งอนอะไรกันน้อออ แต่สองบ้านนี้เค้าก็รับรู้กันแล้วเน๊อะ หึหึ
ไปมาหาสู่กันสะดวกสบายนอนค้างด้วยกันบ่อยๆ รอความคืบหน้าขั้นแอดวานซ์ของคู่นี้อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ
ขอให้ตบะไม่แตกก่อนเรียนจบเน้อพี่คิวของน้อยเต้ยยยย ฮ่าฮ่า
ยังแต่งได้ฮา น่ารัก กวนโอ๊ย เหมือนเช่นเคยเลยค่า ไปทำบุญมาก็อนุโมทนาบุญด้วยคนนะคะ << เนียนๆซะเลย อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
:กอด1:
-
น่ารักไม่ไหวแล้ว
แต่ละคนให้ของขวัญฮาๆทั้งนั้น
แทนให้ของขวัญอย่างหรูเลย >///<
-
ฟ่างแสดงอภินิหารเหมือนเดิม 55 เจ้าแม่(?) มากกกกกกกกกก!!!
ปันบ้ามาก ฮากับปันไม่ไหวแล้ว มันคิดได้ไงฟร่ะ!! :jul3: :jul3:
น้องเต้ยยยยยย น้องพีมมมม หนูน่ารักมากลูก :impress2: :impress2:
งานเลี้ยงสนุกสนานจริง แต่ละคนสภาพหลุดกันหมด เริ่มไม่ไหว
เจ๊กรีน(แมมบ้า) เข้าสถานการณ์เว่อร์ แต่ออกมาทีอย่างฮา
ส่วนภูมิเนี่ย โค-ตะ -ระ หวง (หวงเวอร์วีว่า :m20: กร้ากกกกก!!!)
อ่านแล้วขำเป็นไอบ้าตอนตีสองครึ่ง :laugh: :laugh: :laugh:
ปล. รักคนแต่งจ้า :3123:
-
:m20:ของขวัญวันเกิดจะฮากันไปไหนหนอ....ยิ่งไอ้โหลยาดองนี้.....เจ๋งโคตร :laugh:
-
เป็นงานวันเกิดที่อบอุ่นจริงๆ :laugh:
-
เป็นการฉลองวันเกิดที่มีความสนุกและความฮา
ภูมินี่หวงจริงอะไรจริง กับเพื่อนก็ยังหวง
-
น้องภูมิน้องภีมกับผองเพื่อน
มันอัพเวลฮาน่ารักขึ้นทุกคนเลยนี่หว่า
ตาลหายไปนานก็ไม่เป็นไร
กลับมาหลายๆหน้า ให้หายคิดถึงก็พอจ๊ะ
-
อ่านเรื่องนี้ทีไรหายเครียด ฮาทุกที น้องพีมแอนด์เดอะแก๊งค์ ม่วนหลายยยยยย
น่ารักทุกคู่
-
555+ ขำคุงแทนมาก กล้ามากนะคะ ที่แปลงเพลงเข้าขนาดนี้
งั้นเดี๋ยวจัดมาอีกสัก 3-4 เพลงมันส์ๆ เค้าจะเต้นให้ :z2:
อ๊าย อยากได้ตอนหวานๆของเต้ยกับคิวอ่ะค่ะ ให้พอกระชุ่มกระชวยหัวใจ :-[
ตอนนี้ถือพิซซ่า แป๊บซี่ ขนมปังกระเทียม + เสื่อ มาปู นอนรอตอนต่อไปแล้วค่ะ(ไฮโซได้อีก)
-
อ๊ากกก หลงรักนิยายเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
ภูมิหึงซะน่ารัก น่าฟัดเชียวว ๕๕ ๕*
มาอัพอีกไวไวน้าาา จะรอตอนต่อไป แล้วก็เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ภูมิยังหึงหน้ามืดต่อเนื่องนะคะพี่ อิอิ :laugh:
-
อนุโทนาบุญกับน้องตาลด้วยจ้ะ พี่ก็พึ่งไปทำบุญวันเกิดมาเอาบุญมาฝากด้วย วัดพระแก้วนักท่องเที่ยวน้อยมาก เพราะน้องน้ำแน่เลย :เฮ้อ:
ภูมิ - พีม แอนด์เดอแกงค์ยังน่ารัก + ฮาเหมือนเดิม
ปันปันนี้ก็เสมอต้นเสมอปลายมากกกก รั่วยังไงก็ยังงั้น ชอบ
:กอด1:น้องตาล
-
อิ่มอกอิ่มใจจัง หนุ่มๆ ละลานตา
แถมน้องตาลแบ่งบุญมาให้อีก
โมทนาบุญด้วยคนค่ะ
สาธุ :call:
-
อู้มาแล้วๆ คุณตาล คิดถึงคับ :กอด1: ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคับ :pig4:
ตอนนี้น่ารัก และฮาจนท้องคัดท้องแข็งอ่ะ มิคกับปันนี่ตัวฮาจริงๆ ของขวัญที่ให้ก็ล้ำซะ :m20:
ส่วนคู่อื่นๆ ก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลย หวานมากโดยเฉพาะภูมิกะพีมอ่ะ :impress2:
ว่าแต่วว่าน้องโตเกียวของชายเบียร์หายไปไหนอ่ะคับ เชียร์คู่นี้อยู่น้าาา เมื่อไหร่เค้าจะรักกันอ่ะ :oni2:
ปล. รอตอนต่อไปนะคับ ถ้าเป็นไปได้ขอเป็นตอนที่พี่ดินสอ อะจึ๊กๆ น้องนมปั่นได้ไหม :z1: :haun4:
-
กลุ่มนี้เขาเฮฮาสนุกสนานกันเนอะ ถ้าอยู่กลุ่มนี้คงมีความสุข คึคึ
-
ฮากับของขวัญแต่ละคน :laugh:
ภูมิพีม น่ารักอ้ะ :o8:
-
:m20: กับของขวัญที่เพื่อนแต่ละคนให้ เป็นงานเลี้ยงวันเกิดที่สนุกสนาน เฮฮามาก
ภูมิจะกล้าผูกไทด์ส๊มส้มของปันหรือเปล่าอ่ะ
ก่อนจะลันล้า :oo1: กับพีมอย่าลืมกินยาดองที่เพื่อนมิคเอามาให้ล่ะ
เสี่ยเชนจัดหนักมาก 20 ขวด
ตอนแรกอยาก :กอด1: เพื่อนแทนที่ลงทุนบริการพิเศษให้ลูกรักภูมิ ตอนหลังกลายเป็นคำสั่งสุดที่รักฟ่างซะนี่ งานนี้เพื่อนแทนไม่ได้โดนบังคับขู่เข็ญชิมิ :m20:
พีมอย่าไปว่าภูมิเลย เพราะรักดอกจึงหึงแรง ขนาดตามไปเฝ้าถึงหน้าห้องน้ำเลย
:pig4: น้องตาล คนอ่านจัดบวกให้กับบุญที่น้องตาลมอบให้ค่ะ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
:L2: :L2:
-
พี่ภูมิขี้หวงอ่ะ ฮาาาา น้องก็น่ารักน่าฟัด
แก็งนี้ฮาตะร๊อดตะร๊อด
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขม๊ากมาก ชอบบรรยากาศของเรื่อง
ชอบวิธีการเล่าเรื่อง ชอบอารมณืของพี่ภูมิและน้องพีม
สรุปคือชอบทุกอย่างในเรื่อง ฮาาาา
-
รอคอยเทอมาแสนนานนนน ~ :sad4:
ในที่สุดก้อมา เย้ๆ :กอด1:
“ถ้าไม่ใช่แทน ทำฟ่างไม่ได้” >> ชอบมากกกกอ่ะ 55555 o13
+ 1 ไปเลยยยยย รักเรื่องเน้~ & พี่ตาล
-
หึ หึ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจที่สุดเลย มาแล้ว คิดถึงทุกคนมากเลยอ่ะ
หมาภูมิเอ้ย ประสาทหลอนไปเลย กลัวไอ้เตี้ยหาย ขวัญเสียไปเลยน้องชาย สงสารมันอ่ะ
คงต้องสงสารพีมด้วย เพราะเป็นคนรับโชคไปเต็ม ๆ อ่ะนะ แกล้งเค้าเองนี่นา คริๆ
ขอบคุณน้องตาลมากที่มาต่อ เหมือนมาชุบชีวิตที่ขมุกขมัวในช่วงนี้ ให้กลับมาใสบลิ๊ง ๆ ได้
ปล. รักทุกคนมาก จุ๊บ ๆ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
อร๊ายยย อยากอ่านต่อไวๆ
-
ผัวรักผัวหลงของจริง
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: ฮาจริงอะไรจิง รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่ภูมิ ขี้หึงมากมายยยยยยยยย
-
หว่า~~~
ฮากันไม่มีตกเลยนะหนุ่มๆ^^
เพราะพีมทำให้ภูมิรู้สึกกังวล
พอทีนี้เค้าก็เลยต้องคุมเข้มไง^^
-
ภูมิเผด็จการจิงจัง :z3:
-
กร๊ากกกกกกกกก แต่ละคนฮาสุดยอดจริงๆ หัวเราะจนแก้มแทบแตก :m20:
-
พึ่งอ่านตอนนี้จบ ก็คิดถึงภูมิกับพีมและเหล่าสหายอีกล่ะ
-
อ้ากกกกก
ภูมิ หวง ห่วง พีม จังอ่ะ
อิจฉา
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: ขอฮาให้เสร็จก่อน...อ๊อยๆ ไม่ไหว ฮาปวดท้องเลย
ท่านฟ่างก็ยังคงเป็นจอมเด็จการสาระมีเหมือนเดิม ฮ่ะๆๆๆ (ณ จุดนี้ ชอบมากกกกก)
แล้วนั่น ภูมิ จะหวงมากมายขึ้นทุกวันเลยนะตัวเธอ อิอิ แต่ก็อย่างว่า มีภรรละเมียน่ารักกกกกก็ต้องหวงเนอะภูมิเนอะ
วีอา จงเจริญญญญญญญญญญญ ฮูเร่ ฮูเร่ :z2:
-
:m20: ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ สำหรับหนุ่มๆกลุ่มนี้
มาทีไร หัวเราะจนปวดท้องทุกที ของเค้าแรง
ทุกคนยังรั่วเสมอต้นเสมอปลายไม่เปลี่ยน
สำหรับพีม นี่แหละที่เค้าว่า ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว :jul3:
จากที่ขี้หึงอยู่แล้ว ตอนนี้เลยยิ่งหนักกว่าเก่าอีก
จะรอดูวันที่พีมเป็นใหญ่ คึคึ :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
ป.ล.อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ
-
ชอบตอนที่คิวว่ากรีนเป็นงูกรีนเเมมบ้าอ่ะ ตลกดี 55+ เเล้วคิวกับเต้ยเค้างอนไรกันคิวถึงต้องหอบผ้าหอบผ่อนไปบ้านเต้ยค่ะเนี่ย
ส่วนมิคกับปันนี่ก็ยังฮากลิ๊งเหมือนเดิม รักหนุ่มๆเเก๊งนี้จังให้ตายเหอะ อ๊ายยยย :-[ :-[ :-[ :-[
-
^^
รอตอนต่อไปคร้าบบบ
-
ชายเบียร์ให้ของขวัญอะไรหว่า
มิคแกคิดได้ไงซื้อของแบบนั้นมา :m20:
-
o13 o13 o13 o13 o13
:L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :3123: :L2: :3123: :L1:
-
ภูมินี่หวงมากเกินไปนะ
แต่พีมทนได้ ก็น่ารักดี
เหมือนคุยกับเด็กเวลาจะเอาของเล่น 55555
-
อร๊ายยยยย พี่ปันของเค้า(?)ยังฮาเหมือนเดิม 5555 :m20:
ปากพี่คิวได้ใจน้องมากอ่ะ ฮามาก ฮ่าๆๆๆ
ปกติว่าภูมิขี้หึงแล้ว ยังมีหึงกว่าเดิมอีก โหหหห ระวังนะพี่พีม 555
คิดถึงพี่ตาล อิอิ :กอด1:
-
ชอบๆน้องภูมิขี้หึงอ่ะ
รักกัน ๆๆ
เพื่อนๆที่ฮาสุดติ่งค่ะ
อยู่ด้วยสักวันสงสัยกรามจะค้าง
555555555555
-
เพลีบใจกับพี่ปันจริงๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
โห่ - -+
นี่กะไม่ให้พีมช่วยกิจกรรมใช่ป่ะป๋าภูมิ !
เอาคู่อื่นม่างงงงๆ คู่เบียร์โตเกียวอ่ะ งุ้งงิ้งๆ :3
-
สงสารพีมจริงๆ :m20:(แต่ก็ขำนะ)
ภูมิอย่างขี้หึงอ่ะ แต่ก็น่ารัก :m1:
-
ตลกกรีมแมมบ้ามาก คิวกับกรีนเจอกันทีไร ฮาได้ทุกที :laugh:
โธ่ๆๆๆๆๆๆ พีม เอาน่าก็ภูมิหวง ฮิๆ
ยังคงฮาเหมือนเดิมมมมม :laugh:
คิดถึงมั๊กๆ จ้าาาาาา :L2:
-
:impress3: ภูมิหวงเวอร์ๆๆ
มีแววว่าอนาคตพีมได้อยู่บ้านเป็นแม่ศรีเรือนแน่
-
สนุกมากมาย
-
อ่านแล้วมีความสุข
ยิ้มทั้งตอน
-
คิดพี่พีมแอนด์เตอะแกงค์มากมาย สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พีมมี่แอนด์เดอะแก๊งค์ฮามากกก ไม่ไหวแล้ว :laugh:
ปันปันรั่วได้ใจมาก ชอบค่า~~~
-
ขอบคุณจ้า
-
:o8:ตามมาจิ้มก่อน เดี๋ยวกลับไปอ่านย้อนหลังอีกทีอิ อิ :o8:
-
อ่านไปขำไป....สุดยอดเหล่าเพื่อนรักจริง ๆ ...
ชอบพี่ฟ่างอ่ะ...ใหญ่แบบไม่มีลิมิต..คุมอยู่หมดไม่ว่าเพื่อนหรือ..สามี
นู๋พึมเล่นซะ...น้องภูมิผวาเลยล่ะ...โรคกลัวเมียหาย...คงเป็นอีกนานนน
ทำใจเถอะนะนู๋....สามีนู๋เป็นโรคเสพติดเมียไปซะแล้ว.... :laugh:
:L1: & :กอด1:
+ หายไปนาน...แต่มาทีสะใจคนอ่านนิ
-
ภูมิคงถูกใจของขวัญที่ปันกับมิคให้มากๆเลย :laugh:
คิดได้ไงวะท่านปันท่านมิค
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร คลายเครียดจริงๆ
ฮา+ขำกับทุกประโยคที่ต่อกร กันได้สะใจ :jul3:
ผลของการเซอร์ไพรส์ของพีมคือ
การแปลงกายเป็นปาทองโก ของภูมิกับพีม
อือม์ อิจฉา (มากถึงมากที่สุด) :z9:
-
เดอะแก๊งค์เนี่ย อ่านทีไรฮาทุกที รั่วได้ตลอดจริง ๆ :m20:
-
เจ้าแม่ฟ่างยังสั่งคุณผัวบังเกิดเกล้าได้ตล๊อดดด (เสียงน้องเต้ย ๕๕)
ล๊อตนี้ยกให้ญาติเจ๊กรีน ก๊ากก กรีนแมมบ้า ฮ่าๆ
-
คิวยังจิกกัดได้แสบตับเหมือนเดิม 555+
-
:laugh: ว่านชักมดลูกแม่เจ้าคิดได้...... o13
-
กรงแมมบ้าติดกับกรงชะนี...คงหาความสงบสุขกันไม่ได้ซักทีเลยล่ะ :really2:
ส่วนภูมิ. เราว่าทำชุดหมีมีกระเป๋าหน้าท้องยัดพีมใส่กระเตงไปมาด้วยเลยเหอะ ไอ้เด็กน้อยเอ๊ย
ปล. บัดนี้ บ้านเราจะติดนมหมีน้ำผึ้งกันทั้งบ้านแล้วล่ะ
-
ฮากระจาย
หนุ่มๆน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ
ภูมิก็นะ เหมือนเดิม พีมยิ่งบ้า
ที่เหลือบ้ากว่า กร๊ากกก :laugh:
รอตอนต่อไปอย่างตั้งใจ :กอด1:
-
น้องพีมฮาไปป่ะลูก ~
ก๊า ก ก ก ก ก ! ภูมิ ตลอดอ่ะตลอด
ชอบที่น้องพูดอ่ะ 'เหมือนเป่าปี่ใส่หูควาย พูดไปก็ไม่รู้เรื่อง สรุปกูก็ต้องไปกับมึง'
ฮาาาาาาาาาาาาาาาา กลิ้งงง
แล้วคิวไปง้ออะไรน้องเต้ยอ่ะค่ะ ?งอนอะไรกัน ?
กลับมาปากยังคงทรงประสิทธิเช่นเดิมนะท่านคิว
ส่วนของขวัญของแทน เอ้ยย ต้องบอกว่า ของฟ่างหรือเปล่าว่ะ ?
กร๊า ก ก ก ~ น้องภูมิคงจะชอบอกชอบใจในความใจปล้ำของเพื่อน
ฮ่า ๆๆ น้องพีมก็ดูจะป่วยหนักขึ้นทุกวันนะลูกนะ
ดุจาการบรรยาย ฮ่า ๆๆ รอตอนต่อไปค่าา ><
-
ยังไงทุกคนก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
อ่านทีไรก็บ้าทุกที.....
โอ๊ยยยย เขิน... :-[
-
ต้อนรับ น้ำลดครับ ขอบคุณครับ
-
น่ารักอีกแว้วววว อ่านกี่ทีก็ฮา 5555
ปันฮาได้ใจมากก๊ากกกก ภูมิขี้หึง น่ารัก
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ปันยังคงฮาต่อเนื่อง เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วไม่เหงาเลยจริงๆ
แต่อาจจะเป็นไมเกรนแทนนน รวมมิคไปด้วย แต่ละคน
งานวันเกิดภูมิ น่ารัก น่าอบอุ่นมากกกกก
แต่ละคน โดยเฉพาะฟ่าง ตัลหลอดคนนี้ โคตรมาเฟียอ่ะ
น่าจะมีตอนแทนฟ่างบ้างนะ อยากรู้ว่ามันไปรักกันอีท่าไหน แบบฟ่างโหมดอ้อน งอนไรงี้ เจอแต่โหดตลอดดด
สุดท้ายภูมิท่าทางโรคหวงของจะกำเริบถึงขั้นแม็กซ์!!!!!!!!
เตรียมตัวเปิดตัวได้เล้ยยยยยยยย หมาพีม หึหึ
-
ตอนใหม่มาพร้อมกับรอยยิ้ม
แถมยังเอาบุญมาฝากกันอีก
สาธุจ้า อนุโมทนาด้วยคนน่อ : )
:L2: :L2:
-
ไร้คำบรรยาย เลยฮาอย่างเดียว
ภูมิ หวงได้ใจมาก สงสารพีมจัง :jul3: จริงๆนะ
-
อ่านไปก็มีความสุขไปกับหนุ่ม ๆ ในเรื่อง
อีกหน่อย พีมคงได้ใส่ปลอกสัญญานตามตัวไว้ตลอดเวลาแน่ ๆ :z1:
ก็น่ะ คนมันรัก มันหลงซะขนาดนี้
+ 1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ ตาล
ปล. แต่การถูกตามตัวตลอดเวลา บางครั้งมันก็อึกอัดนะ ตาภูมิ หึ หึ หึ .......
-
ปันปัน ฮามากๆ
อยากรู้อ่ะเบียร์ให้อะไรภูมิ
ภูมิหวงพีมเว่อร์โคตรๆ แต่ตามใจภูมิไปเหอะเนาะพีม อิอิ
-
ฮาได้ตลอด แก๊งค์นี้ 555+
หนุกดีค่ะ อ่านไปก็ยิ้มไป เรื่องนี้ ^^
-
เอ่อ พีม มีผัวผิดคิดจนตัวตาย <=== ย้อนคำพูดนี้ใส่พีมนะ อิอิ
เล่นไม่ฟังอาไรเลยอ่ะ ภูมิ แล้วอย่างนี้จะไม่แย่หรอ แต่น่ารักอบอุ่น
มากค๊า ชอบๆๆ
-
:laugh: เหมือนเป่าปี่ใส่หูึควาย 555 ชายภูมิืหึงได้ทุกสถานการณ์จริงๆ :m20:
-
o13 เป็นเรื่องที่สุดยอดเลยครับ ขอบคุณนะคร๊าบ
ใช้เวลาอ่านสองวัน อ่านจนตาแฉะเลย :bye2:
-
สมกับที่รอคอย
สร้างความสนุกจริงๆ หนุ่มๆกลุ่มนี้
-
P&P น่าร๊ากกกกก
-
:laugh: ขำแบบซึ้งๆ(?) ชอบเวลาที่ถูมิหึงพีมนะ น่ารักดี กร๊ากกกก ดีที่หนูพีมเต้าเข้าใจไม่งั้นแบบนี้ทะเลาะกันได้นะเนี่ย
ยังหวานไม่พออะ ดับเบิ้ลพี น้อยเหอะ(ได้ข่าวว่าจัดหนักพาร์ทที่แล้ว) ไม่พอๆๆ 555 :z6: โดนถีบ
ช้ายังไงก็ได้ค่ะ แต่อย่าทิ้งกันก็พอ คริ คริ
-
และแลว้ ก็ตามาอ่านอย่างใจจดใจจ่อ รีบๆๆมาต่อนะครับ รอๆๆๆ อิอิ :o8:
ว่าแต่จะ มิดเทอมแล้วนี่นา แต่ยังไม่ได้แตะหนังสือเรยย หึหึ :3123:
-
ตกลงของขวัญของแทนหรือของฟ่างกันแน่เนี่ย :laugh:
-
ปูเสื่อ พิงหมอนสามเหลี่ยม ถือพัด
พร้อม
หลับรอ
-
อ่านแต่ตอน ภูมิหึงๆๆๆๆ
.
อยากอ่านตอน พีมหึง พีมโหด (หึงจริงโหดจริง ไม่ใช่แผน!) ให้ภูมิหงอบ้างไรบ้าง ...คงจะน่ารักน่าดู
-
สามวันที่ยาวนานในที่สุดเราก็ตามทันตอนล่าสุดแล้ว เหย้ยยยยยยยยยย *ส่งเสียงดีใจ*
เวลาพวกคุณๆทั้งหลายก้งเหล้าเมื่อไหร่ส่วนมากเราฮาปันนะ
แต่ตอนนี้.. แทนฮากว่าเยอะเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
กลั้นหัวเราะจนน้ำตาไหลไปหมดเลย โอยยย เปรม~
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆที่สุดเลย...อิ อิ
-
:z6: ไอ้หล่อ
o6 น้องเตี้ย
ขออีกสัก 5 - 6 สิบตอนนะ แล้วรวมเล่ม จองเลยละกัน
** เดี๋ยวโอนเงินดาวน์หนังสือไปก่อน แล้วผ่อนตามนะ
-
สนุกสนาน เฮฮา ขำขันมากสำหรับตอนนี้
ล้นกันทุกคนเลยนะคะแก๊งค์นี้ โดยเฉพาะปันปันสุดที่รัก 55555555
แต่อ่านแล้ว แอบอยากรู้จังว่า พี่คิวเขาง้อน้องเต้ยแบบไหนอ่ะคะ ??
บอกตามตรงว่าคู่นี้จิ้นตอนเขาหวานๆ ง้องอนกันไม่ค่อยออกเลยค่ะ ปกติรักกันแมนมากๆ อ่ะ
ขอบคุณคุณตาลสำหรับตอนใหม่นะคะ น่ารักและฮามากเหมือนเดิม
ตัวละครมีชีวิตชีวาได้อีก อ่านแล้วก็ยิ่งอยากอ่านอีก สนุกสุดๆ เลยค่ะ o13
-
เป็นงานวันเกิดที่ฮาไม่หยุดไม่หย่อนจริงๆ
ของขวัญแต่ละคนนี้แบบว่าสุดยอด
ว้่าแต่ชายเบียร์ให้ไรน้องภูมิอ่ะ แต่เอ๊ะหรือให้แล้วเราอ่านไม่เจอหว่า
เด็กๆเปิดเทอมแล้วกิจกรรมเยอะเกิ๊น จะได้หลับได้นอนไหมนะนั้น
-
เปิดเทอมแล้วก็เหนื่อยหน่อยนะ สู้ๆนะทุกคนนน
-
:z1: ทำใจนะหนูพีม ทำตัวน่ารัก ก็ต้องโดนจัดหนักเป็นเรื่องธรรมดา :laugh:
-
หลังจากที่ได้เข้ามาตามติดหนุ่มพีม&ภูมิ และเดอะแก๊งค์
เป็นเวลาสองวันกว่าจะตามทัน รู้สึกว่าตัวเองเข้ามาอ่านเรื่องนี้ช้าเกินไปไหม
แต่ก้อดีกว่าไม่ได้อ่านไม่อย่างงั้นพลาดแย่เลย
ภูมิไม่คาดคิดเลยจากโหดๆ เถื่อน จะตามติดพีมได้ขนาดดีหวง หึงโคตรๆๆ
น้องพีมแทบกระดิกไปไหนไม่ได้ 5555
ไหนจะคู่น้องฟ่างแทนอีก เถื่อนได้ใจกันจิงๆ ทุกๆ คนต้องสยบให้ฟ่าง
เต้ยกับคิว น่ารักอ่ะ แม้จะกัดกันแต่บางครั้งก้อแอบหวานกันด้วยอ่า
เชน แมท เบียร์ และคนที่ขาดไม่ได้เลย ปัน กะ มิค โดยส่วนตัวชอบนะ
ถ้าขาดสองคนนี้ไปคงจะขาดสีสันแน่ๆ ถึงจะเข้ามาอ่านช้าเกินไปแต่จะติดตามตลอดไปนะคะ
-
หยุดสองวันหอบงานกลับมาทำบ้าน แต่มัวมานั่งอ่านไอ้เดอะแก๊งค์ฝูงนี้ อ่านไปขำไป
ตอนนี้เลยอยากจะสะอื้นไห้ แล้วงานกรูจะเสร็จไหมเนี่ย
-
น้องภูมิน่ารักกกก :กอด1:
-
พีมภูมิสุดยอด o13
-
โว๊ะ บักภูมิ ตามติดจริงๆ น้องพีมของเดี๊ยนไม่เป็นอันทำอะไรเลย
น้องพีมก็ตามใจสามีจริงๆ ลองย้อนไปสิว่านี่เมียนะ ไม่ใช่ลูก โว๊ะ!
-
ตะ...ตาม ทันแล้ว TT TT
กว่าจะตามอ่านจนทัน กะ...เกือบตายจร้า
อ่านแล้วบอกสั้นๆเลยว่า ออกรวมเล่มเถอะค่ะ!!!!~
สนุกอ่ะ ชอบๆๆๆๆ ออกรวมเล่มเหอะนะ เค้าจะสั่งคนแรกเลย ฮ่าๆๆๆๆ
ชอบค่ะชอบมาก เนื้อเรื่องสนุก ภูมิพีมเห็นฮาๆงี้โมเมนต์ซึ้งก็ กิ๊บกิ้วหัวใจสุดๆ
สรุป จบแล้วออกรวมเล่มเถอะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
จงลง จงลง :really2: :really2:
-
:laugh: ว่างมากไม่มีอะไรทำ ม.ก็ยังไม่เปิด เลยกลับไปอ่านตั้งแน่ตอนแรกอีกรอบ อร๊างงงงง เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะตัวเองง งุ้งงิ้งๆ 555555
-
เต้ยคิวงอนอะไรกัน ฮ่าๆๆ แต่ชอบนะ
เห็นงอนกัน โกรธกัน ดราม่ากันบ้างก็ดีนะ อิอิ
-
มาต่อเถอะค่ะ :call:
คิดถึงภูมิ พีมแล้ววว :impress3:
-
zzzzz
^
^
^
^
ไรกันอ่ะ หายไปนานแล้ว o18
คิดถึงนะ
:z10:
:call:
:กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
จะอ่านให้ทันนะค่ะ
-
ตามทันแล้ววว T^T
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ><" อ่านไปเขินไป
ภูมิพีมน่ารัก
คิวเต้คู่รักทรหด(?) 5555
-
หลังจากที่ตาลดองคำถามครึ่งหลังไว้นาน(มาก)หลายเดือน ฮี่ฮี่ ก็ได้เวลาพาหนุ่มๆมาตอบคำถามให้เสร็จเรียบร้อย ถือซะว่าเป็นของขัดดอกก่อนตอนต่อไปนะคะ กร้ากกกก (หากินง่ายแต่ยากมาก) ฮ่าๆๆ
จากคุณ Kataiyai
Q :พีมจะพาภูมิไปแนะนำพ่อกับแม่ในฐานะแฟน เมื่อไหร่จ๊ะ
พีม : ตอนที่ไอ้ภูมิกลับจากอิตาลีมันก็ไปบ้านผมแล้วไง
คิว : เค้าหมายถึงพาไปแนะนำแบบเปิดตัวกับพ่อแม่อ่ะแคระ มึงอย่าแอ๊บแบ๊ว กูขอร้อง
พีม: ไม่เสือกซักเรื่องไอ้เต้ยจะมีชู้ใช่มั้ยแม่ง
Q : ภูมิจะยกขันหมากไปสู่ขอพีมเมื่อไหร่
ภูมิ : ไม่รู้เหมือนกันครับ เรียนจบดีมั้ยพีม หึหึ(เหล่มองแฟน)
พีม: (มองฟ้า ชี้นกชี้ไม้ไปเรื่อย)
Q : ใครเป็นน้องรหัสภูมิเอ่ย
เจย์: ผมเองคร้าบ ผู้ชายขายน้ำตอนวันลอยกระทงปีที่แล้วไง
A :จำน้องเจย์ได้มั้ยคะ หนุ่มน้อยจัดฟันที่ไปออกซุ้มกับชมรมพระพุทธศาสนาที่วันอรุณฯ คนนี้แหละจ้าน้องรหัสของคุณภูมิ
Q : ฟ่างจะได้มีโอกาสกดแทนมั๊ย
แทน : ฮ่าๆๆ อยากให้รางวัลคนถาม ถามได้โดนมากครับ กล้าถามก็กล้าตอบว่าไม่มีโอกาสนั้นหรอกครับ
ภูมิ : มั่นใจนักนะมึง เดี๋ยวกูยุพี่ชายกูบ้าง มึงระวังไว้
แทน : หึ ใจเย็นๆครับน้องเมีย กูกำลังจะอธิบาย ก็….ยังไงดีล่ะครับ เรื่องแบบนี้ผมก็เข้าใจฟ่างนะ เข้าใจความรู้สึกของผู้ชายด้วยกันคือข้าวฟ่างมันก็เป็นผู้ชายคนนึง มันเคยเจ้าชู้ เที่ยวผู้หญิง มันผ่านอะไรมาเยอะซึ่งผมก็รู้ดี แล้ววันนึงฟ่างต้องมาเป็นเมียผม ถ้าถามผม ผมทำเพื่อฟ่างได้ทุกอย่างนะ ถ้าฟ่างต้องการผมก็ยอมได้ เคยมีครั้งนึงที่ฟ่างมันก็อารมณ์แบบผู้ชาย มีความต้องการ แต่จะให้มันไปทำกับผู้หญิงหรือไปกับคนอื่นผมยอมตายดีกว่า
ผมก็เลยตัดสินใจว่าจะยอมมันก็ได้แต่เอาเข้าจริงๆฟ่างก็ทำไม่ได้ ฟ่างบอกว่าความรู้สึกมันไม่ใช่ มันไม่เหมือนเดิม ฟ่างขอโทษผมซ้ำๆทั้งที่มันแค่พลิกตัวคร่อมผมแล้วก็นิ่งไป แค่จูบยังไม่ทันจะได้จูบเลย ผมต้องปลอบมันอยู่นานว่าไม่เป็นไร จากครั้งนั้นก็ไม่เคยจะลองอีก ตำแหน่งเราก็ชัดเจนดีครับ
Q :แทนจะหายจากโรคเกลียมัวหรือเปล่า (สนับสนุนให้เป็นถาวร)
แทน : กลัวเกออะไร ไม่ได้กลั๊ว แค่เกรงใจและให้เกียรติคับผม แหะๆ
ฟ่าง : หึ งั้นเหรอแทน
แทน : จ๊ะ ฟ่าง อย่างนี้แหละจ้า
เชน : เห็นแล้วใช่มั้ยครับว่าเพื่อนผมไม่ได้กลัวเมีย หึหึ
จากคุณ suju***
Q :ไอ่พวกที่โสดจะมีโอกาสกินกันเองไหม
A :ไม่มีแน่นอนค่ะ ตาลนอนฟัน เอ๊ย ฟันธงเลยจ้า
Q :ทำไมภูมิถึงรักพีม
ภูมิ : คำถามโลกแตก ตอบไม่ได้หรอกครับ มันไม่มีเหตุผล
Q :เมื่อไหร่แทนจะหายจากโรคเกลียมัว
แทน : เฮ้ย ทำไมมีคนถามเรื่องนี้เยอะจังวะ ผมไม่ได้กลัวคร้าบบบ เค้าเรียกว่าให้เกียรติซึ่งกันและกัน ใช่มั้ยครับข้าวฟ่าง
ฟ่าง : อืม เลิกถามไอ้แทนเถอะครับ มันไม่ได้กลัวผมหรอก (ตีแก้มแทน)
Q : อยากถามว่า คู่พี่คิว น้องเต้ย มีตอนไหนที่ไม่ทะเลาะ หรือเถียงกันบ้างไหม(รู้สึกจะมีแทบทุกตอน)
เต้ย: เต้ยกับพี่คิวไม่เคยทะเลาะกันนะครับ เราคุยกันปกติ เนอะพี่คิวเนอะ
พีม: ปกติของพวกมัน สำหรับคนทั่วไปก็คือการทะเลาะนั่นแหละครับ
จากคุณ Konrukrit
Q : เรื่องนี้อีกนานมั้ยคะ กว่าจะจบ (ไม่อยากให้จบ อยากอ่านไปนาน ๆ 555)
A : เคยมีคนอ่านบอกตาลว่าให้แต่งแบบซิทคอม แข่งกับบางรักซอยเก้าที่จบไม่เป็น ฮ่าฮ่า แต่ตาลคงไม่สามารถอ่ะค่ะ ก็เลยบอกล่วงหน้าไปแล้วว่าให้ทำใจตั้งแต่เนิ่นๆ กร้ากกกก ว่าถึงโค้งสุดท้ายแล้ว ไม่น่าจะเกินวาเลนไทน์ปีหน้านะคะ โค้งใหญ่มากกกกกกกกฮ่าฮ่า อีกซักพักใหญ่ๆเลยจ้า
Q :พีมจะบอกพ่อกับแม่เรื่องภูมิมั้ย
พีม: ก็ไม่รู้ครับ ขอดูอะไรหลายๆอย่างก่อน อาจจะรอให้เรียนจบ ทำงาน หรือตอนที่ผมกับภูมิพร้อม แต่อยู่แบบนี้เราก็มีความสุขดีแล้วครับ
Q :ภูมิพีม จะมีมือที่สามสอดอีกมั้ย
A : อันนี้ตาลก็ตอบแทนทั้งคู่ไม่ได้อ่ะค่ะ เพราะในโลกนี้ไม่ได้มีแค่พีมกับภูมิ พวกเขาต้องอยู่ในสังคม ต้องพบเจอผู้คนอีกมากมาย และก็เป็นเรื่องธรรมดาที่อาจจะมีใครเข้ามาในชีวิตแม้จะไม่ได้ต้องการ แต่ไม่ว่าจะมีใครเข้ามาตาลว่า ความรักของภูมิกับพีม ความเชื่อใจซึ่งกันและกันก็น่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดค่ะ
Q :ปัน มิค เชน เบียร์ แมท จับคู่กันได้มั้ย (มีโอกาสมั้ยคะ?)
A :อย่างที่ได้เห็นมาเกือบค่อนเรื่องว่าอิพวกเดอะแก็งค์ที่เหลือถ้ามันจับคู่กันเอง จะเป็นอะไรที่ชวนอ้วกมาก คิดเล่นๆนะคะ เชนกับเบียร์จูงมือกันเดินห้าง บร้ะเจ้า เค้ารับไม่ด๊ายยยยยยยย
Q :ปันคู่มิคคงฮาน่าดู 55555++
A : น่ากลัวววววววววว วันๆมันจะชวนกันไปสร้างวีรกรรมอะไรบ้างล่ะนั่น
Q :คลื่นหายไปไหน จะมาอยู่มั้ย ชอบน้องดินด้วย จะมีบทมาเพิ่มมั้ย
A : เดี๋ยวคุณคลื่นกับน้องดินก็มาจ้า
Q :ไม่รู้จะถามไรอ่ะ แค่นี้ก่อน
A : เอิ่ม….นี่ขนาดไม่รู้จะถามอะไรนะคะ ฮ่าๆๆๆ ถ้ารู้ว่าอยากถามล่ะก็….(แอบปาดเหงื่อ)
Q :ปล.อยากเห็นรูปไรท์เตอร์ 5555555
A : ดูหน้านางเอก 30 กำลังแจ๋วสิคะ เหมือนตาลยังกับแกะ หึหึหึหึหึ
จากคุณ ติดงอมแงม
Q :อยากให้แต่ละคนพูดถึงเพื่อนแต่ละคนในกลุ่ม ว่าในมุมมองของตัวเองเพื่อนแต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง สนิทกับใครมากที่สุด หรือเม้าท์เผากันเอง
A :โอ้วววว อันนี้จัดเต็ม อืม เริ่มจากเชนแล้วกัน วนไปเรื่อยๆ เชนก็พูดถึงแทน แทนก็พูดถึงฟ่างโอมะ
ปัน : อ้าว ไหนบอกให้พูดถึงเพื่อน ไอ้แทนเป็นแฟนกับไอ้ฟ่างอ่ะ
คิว : จนได้นะมึง
A :เออๆงั้นสลับที่ นั่งยังไงก็ได้ไม่ให้ติดกับแฟนตัวเอง(กุมขมับ)
ฟ่าง : นี่กำลังเล่นบ้า ปัญญาอ่อนอะไรวะ (ลุกสลับที่กันวุ่นวาย)
A :โอเคแล้วนะ เรียบร้อยนะจ๊ะ เริ่มที่คิวพูดถึงฟ่างเลยค่ะ
คิว : ไอ้ฟ่างมันเป็นคนยังไงน่ะเหรอ ผมพูดไม่ถูกอ่ะ อยู่ๆให้พูดถึงเพื่อนตัวเองเนี่ยนะ(โวยวายๆ) มันก็…(หันไปมองฟ่างแล้วขมวดคิ้ว) มันเป็นคนเอาแต่ใจ ชอบใช้กำลัง เรียนเก่ง ไอ้ฟ่างเป็นคนตลกนะถ้าสนิทกันจริงๆจะรู้
A :แล้วคิวสนิทกับใครมากที่สุด
คิว : มันก็สนิททุกคนแหละครับ แล้วแต่ว่าเราจะคุยเรื่องอะไร จะไปไหน อย่างสมมุติจะไปหาของอร่อยๆกิน ก็ต้องไปกับไอ้ปันเพราะมันเชี่ยว ถ้าหาที่เที่ยวก็ชวนไอ้เชน แต่ถ้าหาที่เมากับหนังโป๊ก็ไปกับไอ้พีมฮ่าๆ
A :เผาฟ่างๆ
คิว : เอาไฟมาดิ เผาแม่งให้เกรียมเลย
A :เอิ่ม ตลกแดกนะคะคิว
คิว : ล้อเล่นน่าป้า ให้เผาไอ้ฟ่างหรอ อืมมมม มันเป็นคนสมองช้าหลังตื่นนอนครับ
แทน : กร้ากกก ประเด็นอ่อนไหวนะมึง
คิว : ฮ่าๆๆ นาทีนี้มันต้องแฉโว้ย ก็สาวๆเค้าอยากรู้ ฟ่างมึงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย
ฟ่าง : ชอบรนหาที่ตายกันนะพวกมึง
คิว : หึ ก็มันมีครั้งนึง พวกผมกินเหล้ากันสามคนที่บ้านแฝด ปูเสื่อหน้าบ้านไอ้แทน พอเมาก็เข้าไปนอนกองกันข้างใน ตอนเช้าไอ้แทนมันก็มาสะกิดปลุกผมบอกว่าจะโชว์สิ่งมหัศจรรย์ให้ดู แล้วมันก็ไปปลุกเมียมัน พอไอ้ฟ่างตื่นมาก็มองหน้าผมกับหน้าไอ้แทนตาแป๋วเลย แล้วไอ้แทนก็ถามว่า “ฟ่าง ฟ่างจำได้มั้ยว่าคนไหนผัวฟ่าง”(แทนตบโต๊ะหัวเราะ) แม่งโคตรฮา ฮ่าๆ ไอ้ฟ่างมันก็มองหน้าผมกับไอ้แทนสลับกัน แล้วเชี่ยฟ่างแม่งก็จ้องหน้าผมใหญ่เลยเว้ย สงสัยจำผัวผิดคน
ฟ่าง : กูขอฆ่าไอ้คิวก่อนตอบคำถามได้มั้ย ไอ้เหี้ย
ทุกคน : ฮาาาาาาาาาาาาาา
พีม: ใจเย็นๆฟ่าง ฮ่าๆ เรื่องมันผ่านมาแล้ว มึงอย่าไปใส่ใจกับความจริง
A :ต่อไปฟ่างพูดถึงเบียร์
ฟ่าง : (มองหน้าเบียร์) ถ้าพูดถึงไอ้เบียร์ คำแรกที่ลอยมาคือ “คุณชาย” แล้วก็ “น้องชาย” เพราะครอบครัวเราสนิทกัน เราโตมาด้วยกัน อยู่ด้วยกันตั้งแต่จำความได้ เบียร์ก็เหมือนน้องชายอีกคนของผม ส่วนวีรกรรมของมันน่ะเหรอ คงเป็นตอนอยู่ ป .5 เบียร์มันแอบชอบมิสที่สอนวิชาภาษาไทย
เบียร์ : นี่มึงยังไม่ลืมอีกเหรอข้าวฟ่าง
มิค :กูก็ไม่ลืม ฮ่าๆๆ เล่าต่อๆฟ่าง กูชอบ
ฟ่าง : ไอ้เบียร์มันตั้งใจเรียนวิชาภาษาไทยมาก ไม่เคยขาด ไม่เคยลาเพราะมันชอบมิสที่สอนภาษาไทย วันไหนมีเรียนภาษาไทยมันจะมีความสุขมาก แม่งยิ้ม หัวเราะทั้งวัน แล้ววันนึงไอ้ภูมิมันมีเรื่องกับเด็กม.2 ตอนนั้นผมกับไอ้มิคไม่อยู่ ไปสอบท่องอะไรซักอย่างจำไม่ได้ เลยมีแค่ไอ้เบียร์ที่ไปช่วยภูมิ พวกมันก็โดนรุม ปากแตก เจ็บตัวทั้งคู่ แถมนาฬิกาที่โอ๊ตซื้อให้เบียร์ตอนวันเกิดก็แตก ไอ้เบียร์โมโหมาก มันบ้าเลือดเลยมั้งตอนนั้น แล้วพวกผมมารู้ทีหลังว่าไอ้เด็กม.2นั่นเป็นลูกของมิสที่สอนภาษาไทยไอ้เบียร์ก็กลายเป็นคนเกลียดวิชาภาษาไทยไปเลย
เบียร์ : ก็ไม่ได้เกลียด แค่เสียความรู้สึก
ภูมิ : รักแรกของมันเลยนะ
เบียร์ : ก็เพราะกูช่วยมึงแหละภูมิ ให้ผมพูดถึงภูมิใช่มั้ยครับ เหมือนให้พูดถึงเงาตัวเองยังไงไม่รู้ ภูมิมันก็ เป็นผู้ชายที่หล่อนะ
แทน : ถุย จะบอกว่าเงามึงหล่อเหมือนไอ้ภูมิว่างั้น
เบียร์ : หึ ไม่ใช่อย่างงั้น กูหมายถึงคนเราบางทีถ้าสนิทกันมากๆ พอให้มาพูดถึงกันมันก็พูดไม่ถูกน่ะ อืมมมม ทั้งชีวิตที่รู้จักกับภูมิ มันเป็นคนที่ขี้งอน ขี้น้อยใจ หวงของ อารมณ์ร้อน เป็นคนที่แข็งนอกอ่อนใน อ่อนไหวง่าย ตอนเด็กๆภูมิไม่ชอบให้ผมเล่นกับเพื่อนคนอื่น เรียกว่าไม่ให้เล่นกับใครเลยครับ ต้องเล่นกับภูมิคนเดียว เวลาดูทีวี นั่งกินข้าว ภูมิก็ต้องอยู่ตรงกลาง คนที่เล่นกับผมได้ก็มีฟ่างกับพี่โอ๊ต
ให้เผาภูมิเหรอ นอกจากเรื่องแข่งรถ เรื่องชกต่อย ภูมิมันเป็นคนใจร้อนแล้วเวลาโกรธมันจะพูดเร็วๆ จนบางทีฟังแทบไม่ทันเหมือนคนติดอ่างเลยครับ หึหึ แล้วก็เมื่อก่อนเวลาที่ภูมิมันนัดสาวจะไปเดทจะไปเที่ยว ถ้าใครปล่อยให้ภูมิรอเกินห้านาทีเป็นอันว่าเลิกคบครับ ใจเย็นๆพีมกูพูดเรื่องอดีต หึ
พีม: เอ๋า กูก็ไม่ได้ว่าอะไร มึงก็พูดไปสิ ยิ้มอะไรภูมิ
A :ต่อจ๊ะต่อ ภูมิพูดถึงหมอเชนเลยจ๊ะ อิอิ (อินี่กระดี๊กระด๊าฮ่าๆ)
ภูมิ : (มองหน้าเชน) ผมไม่อยากพูดถึงมันเลย
เชน : พูดดีๆนะมึง เพื่อภาพพจน์ของกู ดีๆเพื่อน ดีๆ
ภูมิ : ไอ้เชนเป็นผู้ชายอันตรายสำหรับผู้หญิง มันเสน่ห์แรง เจ้าชู้ เพลย์บอย อย่างพวกผมต่อให้มั่นใจว่าตัวเองแน่แค่เรื่องผู้หญิงแต่พวกผมก็เป็นฝ่ายจีบ ฝ่ายที่เข้าหาก่อน แต่เชนมันอยู่เฉยๆก็เหมือนมีมนต์อะไรซักอย่างดึงสาวเข้าหา รู้มั้ยว่ามันเคยมีแฟนพร้อมกันห้าคน
คิว : ห้าคนยังน้อยไป มันเคยควงวันละคนด้วยซ้ำ เจ็ดวันเจ็ดคนแล้วแม่งเทพไม่เคยชนกันอีกต่างหาก ไม่รู้แม่งบูชาอาจารย์วัดไหน
เชน : หึหึ พวกมึงก็ว่าไป ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ผมเป็นคนเพื่อนเยอะไงครับ มีเพื่อนเยอะๆจะได้ไม่เหงา หึ
ภูมิ : ไอ้เชนเป็นคนที่เรียนรู้อะไรเร็ว มันเข้าใจอะไรง่ายเลยเป็นที่ระบาย ที่ปรึกษาคอยรับฟังเรื่องต่างๆของเพื่อน แล้วมันก็น่าจะเป็นคนที่รอบคอบที่สุดในกลุ่มด้วยครับ ส่วนเรื่องที่อยากจะเผา ก็มีครั้งนึงที่ผมไปเที่ยวกับไอ้เชน แล้วมันก็ไปรู้จักกับผู้หญิงคนนึง ก็นั่งคุยกัน ดื่มไปซักพักกิ๊กเก่ามันมาเจอ ตอนแรกนึกว่าจะมีเรื่องแต่ไม่รู้ไอ้เชนมันไปคุยยังไง สองคนนั้นถึงกลายเป็นเพื่อนกันได้ คืนนั้นมันก็หิ้วกลับบ้านทั้งสองคนเลย เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้มีแค่ครั้งสองครั้งนะแต่มันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
เชน : มึงก็ว่าแต่กู เมื่อก่อนมึงก็ตัวอันตรายเหมือนกันล่ะว้าภูมิ หึ ให้ผมพูดถึงไอ้แทนใช่มั้ยครับ แทนมันเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสูง มันสามารถเป็นที่พึ่งให้เพื่อนได้ อย่างเวลาเพื่อนในกลุ่มมีปัญหา หรือเวลาที่ผมมีเรื่องไม่สบายใจ ถ้าผมโทรไปบอกว่า “เฮ้ยมึง กูนอยส์ว่ะ มึงอยู่ไหน” ต่อให้ตอนนั้นจะดึกแค่ไหน จะเที่ยงคืนหรือตีสองตีสาม ต่อให้มันเหนื่อยหรือเพิ่งนอน มันจะบอกแค่ว่า “เออ เดี๋ยวกูไปหา” และภายในครึ่งชั่วโมงผมจะเห็นหน้าไอ้แทนมายืนอยู่หน้าบ้าน อย่างที่ไอ้คิวบอกว่าพวกเราก็สนิทกับทุกคนเท่าๆกัน แต่แทนมันจะเป็นคนแรกที่ผมจะเล่าอะไรให้ฟังเวลามีปัญหาครับ
แทน : เวรแล้ว ผมต้องพูดถึงไอ้ปันหรอครับ งานหนักเลยกู ก็….ถ้าพูดถึงไอ้ปัน ก็อย่างที่รู้ๆกันแหละครับว่ามีไอ้ปันที่ไหนมีเสียงฮาที่นั่น มันเป็นคนที่ใจ ปาก การกระทำตรงกันเสมอ ปันมันเป็นนักกิจกรรมที่หาตัวจับยากมากครับ ตั้งแต่สมัยอยู่มัธยม มันก็ชอบทำกิจกรรม จนเข้ามหาลัยมันก็ยิ่งบ้ากิจกรรม งานราษฎร์งานหลวงไม่เคยขาด แล้วมันก็เป็นคนที่สร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อนได้เสมอ
เคยหัวเราะทั้งน้ำตามั้ยครับ ไอ้ปันมันเคยทำให้ผมหัวเราะทั้งที่เจ็บ ตอนนั้นจำได้ว่าอกหัก สาวทิ้ง ก็ไม่เชิงว่าทิ้งหรอก ออกแนวกำลังจะจีบติดแต่เขาดันจับได้ซะก่อนว่าผมแอบคุยกับแม่สื่อด้วย ก็เลยแห้วไป แต่ผมเฮิร์ทมากเพราะชอบคนนี้จริงๆ(ฟ่างมองหน้า) เมื่อก่อนครับฟ่าง ตอนม.3 นู่นนน
ไอ้ปันมันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟบอกจะล้างแค้นให้ผม มันก็โทรไปหาสาวคนนี้แหละแล้วถามว่า “เธอๆ เธอกล้าทำให้ไอ้แทนเจ็บเหรอ เธอรู้มั้ยไอ้แทนลูกใคร” ดีเท่าไรเค้าไม่ถามกลับว่า แล้วมึงลูกใครกูจะไปรู้มั้ยฮ่าฮ่า ถ้าจะให้เผาเม้าท์วีรกรรมของไอ้ปัน สามวันก็ไม่หมดหรอกครับ อ่อ มีอีกครั้งนึง สมัยที่พวกผมหัดขับรถใหม่ๆ ไอ้ปันมันก็ขับไปเจอพี่ตำรวจเรียก โหยตอนนั้นผมกลัวมาก ตำรวจตั้งสี่ห้าคน เราก็เด็กไงไม่รู้อะไรกลัวโดนจับ พี่ตำรวจก็ขอดูใบขับขี่ ไอ้ปันมันก็สวนเลยครับ เชี่ยแม่งร้องเพลงลั่นถนนสุขุมวิท “เป็นยังไงล่ะไอ้ใบขับขี่ บอกหน่อยสิว่ามันเป็นยังไง” ทำเอาตำรวจงงไปทั้งด่าน ฮ่าฮ่า
ปัน : พูดดีนะมึงเนี่ย เดี๋ยวป๋าให้ทิป หึหึ ผมต้องพูดถึงไอ้เต้ยใช่มะ ไอ้เต้ยมันก็เป็นเด็กแนว บีบอย แต่งตัวแปลกๆ แล้วก็เป็นเด็กที่มีพลังมากมายมหาศาล มีความพยายามเป็นเลิศ มีความรักที่ประเสริฐ แต่แม่งพูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่องครับ (ทุกคนมองหน้าปัน)
คิว : มึงไปว่ามันเนี่ยมึงดูตัวเองรึยังวะ กูว่าไม่ค่อยต่างกันเท่าไรนะมึงสองตัว อ่อ ไอ้มิคอีกคน
เต้ย: ใครว่าเต้ยพูดไม่รู้เรื่อง พวกเฮียอ่ะฟังไม่รู้เรื่องเอง ให้เต้ยพูดถึงไอ้แมทใช่ป่ะ มันเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทที่สุดของเต้ย ถึงมันจะเป็นคนกวนตีน ชอบใช้มุขแป้กๆจีบสาว มันอกหักบ่อยแต่ไม่ค่อยจำ แต่เต้ยก็รักมันนะ ส่วนเรื่องที่อยากเผาน่ะเหรอ โหยเยอะอ่ะ ไอ้แมทมันชอบฉี่ใส่ที่นอน ฮ่าๆ แล้วมันก็ถูกมาตินน้องชายมันอ่ะครับบังคับให้เรียกว่าพี่ทั้งที่มาตินเพิ่งแปดขวบเอง ฮ่าๆ ไอ้แมทมันอ่อน ใครที่ชอบมันอยู่เต้ยแนะนำว่าเปลี่ยนใจมาหาเต้ยดีกว่า
แมท: เชี่ยเต้ยเอาซะกูเสียหายเลย เดี๋ยวกูเอาคืนบ้าง ผมพูดถึงพี่มิคนะ ตั้งแต่ผมรู้จักพี่มิคมา พี่แกเป็นคนกวนๆ ไม่ค่อยมีสาระ แล้วก็จีบใครไม่ค่อยติด แต่เป็นพี่ที่ใจดีนิสัยเด็กๆ คือพี่มิคเค้าจะมีความคิดอะไรแปลกๆอ่ะครับ อย่างพี่ปันนี่คือจะแปลกแบบแม่งคิดได้ไงวะแบบนี้ใช่มั้ยครับ แต่พี่มิคนี่จะแปลกออกแนวงงๆกับชีวิต ฮ่าๆๆ อย่างที่พี่เค้าอยากเป็นบีบอย อยากเป็นเกย์ อยากรู้ว่าทำไมหนังเป็ดหนังไก่ใช้ทำกระเป๋าไม่ได้ ทำไมจั๊กกะแร๊ถึงมีขน พี่ผมสุดยอดมั้ยล่ะครับ
มิค : พูดดีมากไอ้แมทน้องรัก ต่อไปกระผมจะขอพูดถึงไอ้พีม คนที่ต่ำที่สุดในกลุ่ม
พีม: ฟังดูเหมือนกูเลวเนอะมิค
มิค : กูไม่อยากพูดว่ามึงเตี้ยไงถึงมึงจะเตี้ยจริงๆก็เถอะ เวลาพวกผมเดินไปไหนด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆถ้าสมมุติว่าเดินเรียงหน้ากัน มันจะเหมือนมีหลุมดำตรงตำแหน่งของไอ้พีมฮ่าๆ ส่วนเรื่องอื่นพีมมันเป็นคนที่ใจดีมาก ก็ไม่แปลกที่ไอ้คลื่นจะชอบมัน(ภูมิมองหน้ามิค)
เชน : ผมขอเล่าอะไรนิดหน่อยได้มั้ยครับ ช่วงซัมเมอร์ตอนอยู่ปี1พวกผมก็ชวนกันไปเที่ยวญี่ปุ่น แล้วก็โรงแรมที่เราไปพักเค้ามียูคาตะให้ใส่ใช่มั้ยครับ พวกผมสี่คนก็ได้ยูคาตะ แต่ของไอ้พีมเขาต้องเอากิโมโนมาให้ หึหึ
แทน : กร๊ากกกกกกกก ใช่ๆ ตอนนนั้นผมกับไอ้คิวหัวเราะจนน้ำตาไหล
พีม: สัสเชน มึงแม่ง อย่าไปเชื่อมันนะครับ ผมใส่ยูคาตะแต่แค่เป็นของเด็ก
ภูมิ : อยากเห็น ไปซื้อยูคาตะมาให้พีมใส่ดีกว่า
A :อัพลงเฟสให้ดูด้วยนะ อยากเห็น (จิ้นนนนนนนน)
เชน : แล้วก็อาทิตย์ที่แล้วพวกผมไปเช่าหนังมาดูเรื่องแฟนฉันมาดู เชี่ยปันเลยชวนฉี่แข่งกันใครไกลกว่า ของไอ้พีมห่างจากปลายเท้าแค่สิบเซนเอง
พีม: พอๆๆๆ พอแล้ว กูว่าไอ้เชนแม่งอยากมีเรื่องกับกูว่ะ ตอบคำถามเสร็จมาเคลียร์เลยมึง แล้วผมต้องพูดถึงใคร พูดถึงไอ้คิวใช่มั้ย หึ มันเป็นพันธุ์ผสมครับ ขนสั้นสีทึมๆครึ่งบนมีเกร็ด ชอบลากไก่ไปแดกในน้ำ กร๊ากกกมันน่ะปากหมา ปากร้าย ด่าได้ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ มันจะมีคำด่าแปลกๆมาอัพเดททดลองด่าผมก่อนเสมอ อย่างชะมดเปรู ปลวกลิเบีย ทำไมต้องเปรู แต่เวลาไอ้คิวด่าไม่ค่อยมีใครโกรธหรอกครับ ส่วนมากจะฮาๆเพราะว่ามันไม่ได้ใส่อารมณ์มาในคำด่า อีกอย่างผมก็ไม่อยากถือสาพวกเดรัจฉานนะครับ ไม่อยากเอาทองไปลูบโคลนตม มันไม่คุ้ม ฮ่าๆๆ
Q :สเป็คของแต่ละคน
A :หนุ่มๆเค้าบอกไปแล้วนะจ๊ะสาวน้อย
Q :ความใฝ่ฝันของแต่ละคน เรียนจบแล้วจะทำอะไร ยังไง บลาบลาบลา
เชน : ผมก็คงเป็นหมอฟันครับ ถ้ามีโอกาสก็อยากเป็นแพทย์อาสาแบบคุณแม่
มิค : ยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไรดี จบแล้วขอพักซักสี่ห้าปีก่อนได้ป่ะค่อยคิด
แทน : ผมคงต้องช่วยงานของที่บ้านครับ แต่ความฝันของผมคืออยากมีร้านเกมส์แบบว่าสามชั้นเลยนะ เอาให้ครบวงจรทุกอย่าง เป็นอาณาจักรของคนรักเกมส์
พีม: ผมจะเปิดแกลลอรี่อยากเขียนรูปเกี่ยวกับเมืองไทยให้ต่างชาติได้เห็น ตอนนี้ก็เริ่มดูเงินเก็บตัวเองอยู่ครับ มีคุยกับพ่อบ้างว่าอาจจะไปอยู่เชียงใหม่ แต่ก็ยังไม่แน่ คงดูอีกที
ปัน : ผมจะเป็นนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน อาจจะทำงานกับยูนิเซฟ แล้วก็อยากเป็นพ่อเลี้ยงมีไร่น่ะ
คิว : ไร่องุ่นหรอวะ
ทุกคน : ฮิ้วววววววววววววววววววว
ปัน : ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฟ่าง : ผมก็คงเป็นสถาปนิกตรงกับสิ่งที่เรียนนี่แหละครับเพราะมันเป็นสิ่งที่ผมรัก การที่ได้เห็นสิ่งที่เราคิด จินตนาการขึ้นมาออกมาเป็นสิ่งก่อสร้างจริงๆมันคงเป็นอะไรที่น่าภูมิใจ
คิว : ผมก็คงจะเปิดโรงเรียนสอนศิลปะเล็กๆ
เต้ย: เต้ยยังคิดไม่ออกอ่ะงั้นสมัครเป็นครูโรงเรียนพี่คิวแล้วกัน
เบียร์ : ถ้าจบปริญญาตรีผมวางแผนไว้ว่าจะต่อโทเลยครับ จะเรียนไปเรื่อยๆแต่อาจจะไม่ใช่ในเมืองไทย ผมอยากเป็นครูเพราะการเป็นครูมันได้ให้อะไรกับคนมากกว่าเป็นทนายหรือผู้พิพากษาในชั้นศาลนะ แล้วตอนนี้ก็สนใจเกี่ยวกับพวกปรัชญาน่ะครับ ก็ไม่แน่ว่าจะศึกษาทางด้านนี้ด้วย
ภูมิ : ถ้าเรียนจบแล้วผมก็อยากจะทำงานเลย อาจจะเป็นวิศวกรสร้างบ้านอยู่ที่ไหนซักแห่งใกล้ๆกับแกลลอรี่ของบางคนมั้งครับ
แมท: เรียนจบผมคงต้องไปอยู่อิตาลีครับ เพราะผลัดแด๊ดมาหลายปีแล้ว คงไปช่วยงานบริษัทของแด๊ดครับ
Q :ปล. อยากเห็นตอนพิเศษ 3 พี่น้องจังเลย>
A :ถ้ามีโอกาสจะพยายามนะคะ แต่รู้สึกว่ามีนะ ท้ายๆเรื่องนู้นนนนน
จากคุณ Tasty
Q :อยากให้ภูมิพูดถึงมุมน่ารักๆของพีมเวลาอยู่กับภูมิบ้าง
ภูมิ : มุมน่ารักๆเหรอ หึหึ ไม่ค่อยมีหรอก ส่วนมากจะมีแต่มุมบ๊องๆ อ่อ คิดออกแล้ว วันนั้นที่ไปกิน….อื้ออ(โดนพีมเอามือปิดปาก)
พีม: มึงห้ามพูดนะ ห้าม!!!!!!!!!
ภูมิ : หึหึ วันนั้นผมกับพีมไปดูหนังกัน ดูเสร็จก็มากินไอติมกัน นั่งอยู่ดีๆก็มีน้องผู้หญิงสองคนเดินเข้ามา แล้วก็จะขอพิน ขอเบอร์ผม ผมก็นิ่งเพราะไม่ชอบแต่อยากแกล้งพีมเลยจะให้เบอร์ แล้วอยู่ๆไอ้พีมก็บอกว่า “ไอ้นั่นมันเป็นใบ้ครับน้อง พูดไม่ได้ เอาเบอร์พี่ดีกว่า” น้องกลุ่มนั้นก็หายไปเลย แล้วก็เมื่อวันก่อนนี่เอง ผมโกรธพีมที่มันเอาแต่วาดรูป เรียกก็ไม่สนใจ เลยเข้าไปนอนก่อน ซักพักมันก็ตามมาง้อ ผมก็เดินหนี ไปนั่งดูทีวีมันก็มานั่งใกล้ๆ ผมก็ทำไม่สนใจ มันเอียงหัวมาซบไหล่ ซึ่งนานๆครั้งมันจะทำอะไรแบบนี้ ตอนนั้นน่ะหายโกรธแล้วแต่ฟอร์มไว้อยากรู้ว่ามันจะทำอะไร แล้วมันก็ไปลากตุ๊กตาหมียักษ์ที่ผมซื้อให้ออกมานั่งแล้วมันก็พูดกับหมีครับ
“เตง โกรธเค้าเหรอ” “เค้าขอโทษ เค้าทำงานอยู่ เค้าต้องส่งอาทิตย์หน้า”“เตง จะไม่คุยกับเค้าจริงๆเหรอ” ผมก็นิ่ง ไม่สนใจมันทั้งที่กลั้นขำจนปวดท้อง “แม่ง กูไม่ง้อแล่ว” ผมขำก๊ากเลย จะให้เล่าเรื่องพีม เล่าทั้งชีวิตก็ไม่จบหรอกครับ
Q :จะมีตอนพิเศษของ คิว-เต้ย รึเปล่าค่ะ??
A :เพิ่งมีไปแหละตัว อรั้งงงงงงงง
Q : คลื่นหายไปไหน??
A :เดี๋ยวคลื่นก็มาจ้า
Q : สุดท้ายเละ อยากให้ UP เร็วก็พอเเละฮ่าๆๆๆๆ
A :จะพยายามนะคร้า จะพยายามๆๆๆๆๆ
-
มาจิ้มๆ คนแต่งครับ อิอิ
-
จากคุณ ทัก
Q .อยากให้เล่าเรื่องในมุมมองของภูมิมั่ง เห็นมีแต่เตี้ยมาเล่า อยากรู้ความรู้สึกของภูมิอ่ะค่ะ
A :อีกไม่นานเกินรอค่ะ
Q. น้องดินมีโอกาสคู่กับหนุ่มๆกลุ่มนี้มั้งมั้ย
A :ฮ่าๆๆ ไม่มีค่ะ ปล่อยน้องมันไปดีเถอะ
Q. ปันปัน กับบทบาทการเป็นสโมสรนิสิต(สงสารมหาลัยนี้จัง)
A : เวลาที่ปันทำงานมันก็เป็นการเป็นงานนะคะ ไม่ต้องห่วงๆ
Q. อยากเห็นบรรยากาศ 3 พี่น้อง ภูมิ ฟ่าง โอ๊ต
A :จะได้เห็นเร็วๆนี้แน่นอนค่ะ
ที่เหลือให้คนอื่นถามละกันนะ
ปอลิง..รักน้องตาล จุ๊บๆ
A :ร้ากกกกกกกกพี่ทักเหมือนกันค่า
จากคุณ KatakKo
Q :อยากให้หมอเชน เป็นแฟนกะน้องแมทอ่ะ
เชน : นานาจิตตังครับ แต่ให้ผมกับไอ้แมทมีแฟนคนเดียวกันน่าสนกว่านะ หึหึ
แมท: เห็นด้วยเลยพี่เชน
จากคุณ samurai#kik_kok
Q :อยากให้คนในกลุ่มเผากันเอง(ด้านฮาๆอะค่ะ)แบบว่านั่งกินเหล้ากันไปก็เผากันไปอะไรประมาณนี้
A :เผาไปแล้วจ้า ข้างบนๆ
Q :อยากเห็นตอนที่ คิวกับเต้ยอยู่ด้วยกันว่าจะทะเลาะกันตลอดรึป่าว
A :จากตอนพิเศษคงเห็นไปแล้วใช่มั้ยคะ อิอิ
Q :อยากรู้เรื่องราวก่อนที่แทนและฟ่างจะเป็นแฟนกันว่ามาชอบกันได้ยังไง
A :เหมือนจะบอกไปแล้วว่าเกิดจากความใกล้ชิดและพรหมลิขิต กร้ากกกกกกก
Q :อยากเห็นอิมเมจของเเต่ละคนในกิริยาบทต่างๆด้วยค่ะ
A :ตาลไม่มีรูปแล้วอ่า แต่สามารถเข้าไปดูได้ที่บอททวิตที่แฟนๆทำให้ได้นะคะ
จากคุณ DeCiMo
Q : อยากถามว่าปันนี่เคะหรือเมะคะ?(เคะได้มั้ยอ่ะ5555/แล้วจะถามเพื่อ)
A :ความคิดเห็นส่วนตัวของตาล ตาลว่าปันน่าจะอยู่ฝั่งแทน ฝั่งภูมิค่ะ
Q :อยากเห็นมุมมองของภูมิบ้างอ่ะ^^
A :น่าจะมีมาก่อนจบคร่า
จากคุณ Boss_sanowa
Q :ค้าบ บ บ บ ตาลสุดสวย สวยที่สุดในซอย(เผอิญซอยมีตาลอยู่คนเดียว 55+) นั่นจิ
ผมจะถามไรดีหว่า เอางี้ล่ะกันสัมภาษณ์สเป็คชาย เอ๊ย สาวในฝันของปันๆๆน้อยดีกว่าเน๊อะ
จะให้ดี ตาลคนสวยใบ้มานิดๆๆว่าเป็นใครจะดีมากผมแอบลุ้นมานานว่าใครจะมาพิชิตใจปันๆๆน้อยขอให้เป็นผู้ชายทีเถ๊อะ เพี้ยง~
A :แหมมมมมมมมมมม ทำไมมีแต่ปันแฟนคลับเต็มไปหมด หมั่นไส้ เหมือนปันจะเคยบอกว่าชอบผู้หญิงที่ไหปลาร้าสวยอ่ะค่ะ ก็ไม่รู้ว่ามันใช้อะไรเป็นตัวชี้วัดความสวยของไหปลาร้า หรือใช้ความลึก อิอิ ส่วนคู่ของปันนั้น ตาลก็มิอาจทราบได้ว่าจะเป็นใคร จะหญิงหรือชาย หึหึ
จากคุณ *CassEM~!
Q :อยากอ่านในมุมมองของคนอื่นมั่งอ่ะค่ะ =..=
A : .อันนี้คงได้อ่านแต่คงไม่ทุกคนนะคะ
Q : คลื่น กระชากมันกลับมาเข้าฉากได้แย้วน้าาา า
A :เดี๋ยวก็มาจ้า
Q : อิปันเนี๊ยะะ หาคู่ให้มันด้วยคร้าบบไอ่เบ๊อะๆ เฟือนๆแบบมัน จะหาคู่ได้ป่ะเนี่ย
A :ถ้าหาให้เกรงว่าจะไม่โดนใจ คงปล่อยให้ปันหาเองอ่ะค่ะ เพราะคนที่ตาลหามาให้ปันมันก็ไม่เอา อีกอย่างปันมีสาวเยอะนะ เห็นอย่างนี้เค้าก็ฮอทอยู่เหมือนกัน แค่มันไม่ค่อยสนใจ
ปัน : หล่อเลือกได้ รู้จักมั้ยครับ คึ
Q :พี่เชนนน ก็เหมือนกัน ไอ่หมอหลุดโลกนั่นน่ะ = =' (?)
เชน : อะไรคือหมอหลุดโลกคะ(ยิ้ม)
Q :อั้ยยะะ ะ แทนฟ่าง ก็อยากรู้เอาแบบลึกๆ ที่มา เจาะคู่นี้ด้วยเน้ไอ่โหดฟ่างอ่ะ น่าสนใจใช่เล่น = =''
A :คงไม่ลึกไปกว่านี้นะจ๊ะ เราไม่มีปัญญาเจราจาขอลิขสิทธิ์จากฟ่างอ่ะ
Q :เบียร์ ก็ด้วย ตอนแรกคิดว่าจะ รักพีมแบบหัวปักหัวปำด้วยซ้ำ ตกลง เอ่อ - -
A :จะเห็นได้ว่า มล เบียร์ของเราเอ็นดูคนไปทั่วแหละค่ะ
Q : มีอี๊กก ก กพี่ตาลอายุเท่าไหร่นะคะ = ='
A :อีกสองวันก็ 22 จ้า
Q : เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดูธรรมชาติโคตรๆ ดึงดูด สาวก วาย ขาดใจเลยอ่ะ
A :มันเหมือนเรื่องจริงหรอคะ เห็นมีคนสงสัยเย๊อเยอะ สรุปว่าวีอาร์เหมือนเรื่องจริงหรือนี่ อ๊ากกกกกกกกกกกกก
Q : ถ้ามันมีส่วนจากเรื่องจริงนะพี่เอ้ยหนูกรี้ดแตกอ่ะ ชอบบ้า =..=
A :กรี๊ดเลยจ๊ะหนูจ๋า ฮ่าๆๆ การกรี๊ดคือการปลดปล่อยที่ดี
Q :พี่ตาลคนสวย จะมี ภาคสอง หรือ หากเรื่องนี้ จบจะมีเรื่องใหม่ใช่มั๊ยยยยยยค้าา ? =.=
A :ภาคแรกยังไม่รู้ว่าจะจบหรือไม่จบ นี่เตรียมสร้างภาคสองแล้วหรอคะ ขอออดิชั่นนักแสดงหน้าใหม่ก่อนนะ ฮา
Ps. สุดท้าย ขอขอบคุณพี่ตาล ที่ทำให้หนูคนนี้คิดอะไรได้จากเรื่องๆนี้ด้วยนะฮ้าาาา
ขอบคุณที่แต่งมาน้าาาา Y รักพี่ขาดใจ
A :จร้า รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นทูตสวรรค์มาเยียวยามนุษย์ โอ๊ยยยย สวยแล้วยังอร่อยอีกนะคะเดี๊ยนเนี่ยยยย พี่ก็รักคนอ่านแบบใจขาดเลยจ้า
จากคุณ GuN_RiTzZToNo
Q :ปันจะมีคู่ไหม หรือคู่กะเชน ??? แล้วชายเบียร์ นายคลื่นอ่ะค่ะ จะเป็นโสดต่อไปหรือเปล่า??
เอาแค่นี้ล่ะกันเห็นคนอื่นถามเยอะแล้ว ^^
A :ปันกะเชนนี่ไม่คู่กันแน่ๆค่ะ มันไม่กินกันเองงงงงงงงงงงง เบียร์นี่ก็โสดเป็นพักๆ ส่วนคลื่นก็คงมีคนคุยๆบ้างตามประสาชายหนุ่มมั้งคะ
จากคุณ aliseteuk
Q :รักวีอาร์มาก รักพี่ตาลสุดสวย รักทุกตัวละคนในเรื่อง
A :ตาลก็รักหนุ่มๆรักคนอ่านเช่นกันค่ะ
จากคุณ LoVe GZ NR GI
Q :อยากถามว่า พวกโส๊ดโสด ทั้งหลายจะมีคู่มั๊ยค่ะ
A : อืม ไม่มีครบทุกคนค่ะ แต่อาจจะมีใครคนใดคนนึงโดนแจ๊คพอตก็ได้ อิอิ
Q :เมื่อไหร่เนื้อคู่ของหนุ่มโสดทั้งหลายจะปรากฏตัวสักที
A :ก็เริ่มทยอยมาทีละคนแล้วนะคะ แต่จะใช่เนื้อคู่รึเปล่าอันนี้ตาลก็ไม่รู้เหมือนกัน
จากคุณ Clygfm
อยากถามคุณชายเบียร์คะว่า...ถ้าจับกดเพื่อนในกลุ่มได้จะกดใครค่ะฮ่าๆๆๆ
เบียร์ : โห คำถามนี้ ตอบยากนะเนี่ยฮ่าๆ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว แต่ถ้าให้ลองก็คงอยากลองไอ้แทนมั้งครับ เพราะจนทุกวันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่ามันมีดีอะไรถึงเอาไอ้ฟ่างมาทำเมียได้
แทน : มึงจะเล่นกูเลยหรอเบียร์ หึหึ ของแบบนี้มันอยู่ที่ฝีมือเว้ย ฮ่า
จากคุณ :DoNGhAeIsM:
Q :ขอถามมมมม อย่างแรก พี่คิวค่ะ เคยคิดจะกดน้องเต้ยมั้ยค้ะหรือน้องเต้ยมีความคิดจะอ่อยพี่คิวรึป่าว กร๊ากกกกกก
คิว : เคยคิด เคยทำ
พีม: แต่ยังไม่เสร็จ
คิว : อ่ะจ๊ะ ไอ้เต้ยไม่แรดแบบมึง
พีม : เหี้ย
Q : พี่ปันคิดว่าตนจะได้กับชายใดในกลุ่มรึป่าววว 55555
ปัน : ไม่เอาหรอก หล่อๆอย่างผมไม่สนใจพวกหน้าปลาบู่ชนกระสอบทรายอย่างพวกมันหรอกครับ คึ
Q :อย่างสุดท้ายทำไมไรเตอร์คนสวยถึงทำให้เค้าติดฟิคนี้ได้ขนาดนี้ แอร้กกกกกกกกกกก><
A :ทำไมคนอ่านติดwe are ตาลตอบไม่ได้ แต่ทำไมตาลถึงสวยอันนี้มีคำตอบเพราะสวยมาจากท้องแม่ค่ะ(เชิดหน้าแบบมั่นๆ)
จากคุณ youngsaeng
Q :กร๊ากกกกอยากถาม(แต่มีคนถามไปหมดแล้ว)งั้นขอถามเมื่อไรจะมาอัพย๊ะหล่อนนน(ชอบให้รมเสีย)จิงๆคืออยากได้เรื่องของคุณชายเบียร์บ้างอ่ะและขออิมเมทของเบียร์ด้วยยย
A :ขออันเชิญแม่นางไปยลโฉมคุณชายเบียร์ได้ที่บอททวิตโลดดดดคร้า
จากคุณ - - นู๋ออย - -
Q: พ่อเเม่พีมรู้มั้ยว่าภูมิกับพีมรักกัน??
A :ไม่น่าจะรู้นะคะ คงคิดว่าเป็นเพื่อนกันธรรมดานี่แหละ
Q:พวกที่โสดน่ะ จะกินกันเองมั้ยค่ะ หรือจะมีคู่มั้ยอ่ะค่ะ
A :ไม่มีแล้วจ้า สามคู่พอ ส่วนใครจะอะไรยังไงต่อ ตาลก็ไม่รู้ หึหึ
Q:อยากรู้สเปกไอ้พวกที่โสดอะค่ะ
A :บอกไปตั้งแต่คราวที่แล้วแล้วนะจ๊ะ
Q:ตอนไหนพี่คิวจะกดน้องเต้ย(กดเลยๆๆ)
คิว : เรียนจบเมื่อไร ก็ตอนนั้นแหละ
เชน : มึงหรือมันจบ ฮ่าฮ่า
Q : อยากให้พี่ตาลเขียนncน่ะ5555
A :จะพยายาม จะลองดู แต่ไม่รับปากนะคะว่าจะทำสำเร็จ ฮา มันยากนะตัวเธอออออออ
จากคุณ kon_tro
Q:อยากรู้ว่าจะมีตอนที่ แทนฟ่างเจอกันช่วงแรกๆมาให้อ่านมั้ยคะ
A :คงไม่มีอ่ะค่ะ เรื่องมันนานมาแล้ว เราสนใจอนาคตดีกว่าเนอะ
Q:จะมีคู่อื่นๆที่โสดๆ ที่กินกันเองมั้ยคะ(ใช้คำสุภาพมาก)
A :คำถามยอดฮิตติดเทรน และคำตอบคือ ไม่กินกันเองแน่นอนจ้า
Q: สุดท้าย อยากรู้ว่าคนเขียนทำไมแต่งได้น่ารักอย่างนี้ รักคนเขียนตายเลย
A : เพราะคนสวยมักจะเขียนอะไรน่ารักๆแบบนี้แหละ ฮี่ฮี่
จากคุณ NongPloy
ขอห้าข้อ
Q : ข้อหนึ่ง...ในเดอะแก๊งค์มีใครจะรับประทานกันเองอีกมั้ย (ปอลิง.เค้าแอบเชียร์ปันมิคกับเชนแมท)
A :ขอตอบเป็นครั้งที่สามร้อยสี่สิบแปดว่าไม่กินกันเองจ้า
Q : ข้อสอง....คุณชายเบียร์ท่านจะคู่กะใคร(แล้วถ้าไม่มีขอได้ไหม) (me//โดนแฟนคลับคุณชายเบียร์รุมกระทืบ)
A :หนูชอบเบียร์หรอจ๊ะ (กอดอกมองหน้า) พี่ ไม่ ให้ กร๊ากกกกกกกกกกกก ตบตีๆ แย่งๆๆๆ
Q :ข้อสาม....คลื่นหายไปไหนหว่า
A :เดี๋ยวคลื่นก็มาค่ะ
Q :ข้อสี่.........ท่านพ่อกะท่านแม่ท่านพี่ของภูมิรู้มั้ยว่าภูมิเป็นแฟนกะเตี้ย
A :ไม่รู้ค่ะ ท่านคิดว่าเป็นเพื่อนกัน
Q :ข้อห้า.......ขอมุมมองน่ารักๆของภูมิตอนที่อยู่กะเตี้ยบ้างจิ(เบื่อเตี้ยพล่ามล่ะ)(me//โดนเตี้ยกระโดดงับคอ)
A :จะพยายามค่ะ โฮฮฮ ขอเวลาย้อนอ่านตอนเก่าๆก่อนนะคะ ฮ่าๆๆ
Q : ปอลิง. ฝากภูมิขอโทษเตี้ยแทนหน่อย แต่ขอโทษโดยการหอมแก้มซ้ายทีขวาทีหน่อยนะ
พีม: ไม่เป็นไร ผมอภัยให้แล้ว
ภูมิ : หึหึ ไม่เป็นไร กูอยากขอโทษ
จากคุณ Bitong-Anjida
Q :พี่ปัน เนี่ยแกรู้ตัวไหมค่ะว่าแกน่ะ รั่วสุดๆๆๆ
A : คนบ้ามักไม่รู้ตัวว่าบ้า
ปัน : ผมไม่ได้รั่ว แค่เข้าใจตัวเอง แล้วทำในสิ่งที่ต้องการ เก็ทป่ะ
A :เห็นมั้ยคะ หึหึ
Q :จะแต่งเรื่อง ของปันบ้างรึเปล่าค่ะ
A:คงไม่อ่ะค่ะ กลัวปวดหัวช่วงนี้ไมเกรนยิ่งมาหาบ่อย ถ้าตาลตามชีวิตอิปันนะ รับรองได้หยอดน้ำข้าวต้ม
Q : Thank Thankอยากเห็นรูปพี่ตาลเหมือนกันนะ ^^
A :บอกแล้วว่าหน้าพี่น่ะคล้ายๆนางเอก30กำลังแจ๋ว ไปหาดูซะนะ อิอิ
จากคุณ U-iN-MiNd
Q :น้องเต้ยเสร็จพี่คิวไปรึยัง (อันนี้แอบหื่น พอดีว่าอยากอ่านตอนพิเศษคิวเต้ย)
A :หาคำตอบได้จากตอนที่ไปกระบี่ค่ะ อรั้ยยย
Q:คนโสดๆจะมีคู่มั้ยเอ่ย
A :ก็คงมีสาวๆมีแฟนกันไปตามประสาชายหนุ่มแหละค่ะ
Q:พ่อพีมหวังอยากได้หลานจากลูกชายตัวเองรึปล่าว
A :คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องหวังที่จะเห็นลูกเห็นหลานสืบสกุลทั้งนั้นแหละเนอะ พี่ว่าพ่อพีมเองก็คงหวังแบบนั้นเหมือนกัน
Q : ที่บ้านข้าวฟ่างกับภูมิรู้มั้ยว่าทั้ง 2 คนมีแฟนเป็นผู้ชาย แล้วถ้าไม่รู้จะยอมมาสู่ขอพีมรึปล่าว
A :ยังไม่รู้ค่ะ ส่วนรู้แล้วจะขอมั้ย เราคนไทยต้องทำตามประเพณีสิคะถึงจะถูก
แทน : ไอ้ภูมิไปขอไอ้พีมน่ะใช่ แต่ให้ฟ่างมาขอผมนี่แปลกๆนะ ฮ่าๆหรือทำแบบอินเดีย เมียมาขอผัว
ฟ่าง : ไปตายไปแทน
จากคุณ ซากุระแดนน้ำแข็ง
Q :คนถามเยอะแน่ๆ ตอบไหวมั้ยคะเนี่ย (แต่ก็ถามด้วยคน)ถามคุณตาลละกันคลื่นจะมีโอกาสมีคู่มั้ยคะ อยากให้มีอ่ะค่ะ ชอบคลื่น คลื่นนนนน แบบว่าอยากให้คนดีได้สมหวังในความรักจังค่ะ><หรือว่าคลื่นนจะรักพีมมากจนเปิดใจรักใครไม่ได้อีกแล้ว...ถ้าเป็นแบบนี้ก็ท่าจะยาวสินะคะ เปิดเรื่องให้กันเถอะ เย่!!ให้ใครซักคนมาทำให้คลื่นหลุดพ้น?จากพีมที (ตกลงนี่คำถามจริงป่ะเนี่ย เหมือนคำขอร้อง ฮาๆ)
A :อนาคตมันก็เป็นสิ่งไม่แน่นอน ตาลก็ไม่รู้ว่าต่อไปคลื่นจะเป็นยังไงในเรื่องของความรัก แต่ตาลว่าถึงคลื่นจะมีใครเข้ามาในชีวิต แต่ก็คงไม่ลืมพีมหรอกเนอะ
Q: ถามคลื่นว่าที่รักพีมอยู่ทุกวันนี้มีความสุข(ที่ได้รัก ได้เป็นคนพิเศษ) หรือมีความทุกข์(ที่ไม่ได้ครอบครอง) อย่างไหนมากกว่ากัน
คลื่น : ผมเคยบอกพีมไปครั้งนึงนะครับว่าต่อให้ผมไม่ได้เป็นแฟนพีม ผมก็ยังจะรักมัน มันก็ทั้งสุขทั้งทุกข์ปนกัน แต่ผมคิดว่าพอใจกับสิ่งที่ได้รู้สึกอยู่ในตอนนี้นะ
Q: คิดจะเปิดใจรับใครคนอื่นอีกหรือเปล่า ถ้าคิดมีเล็งๆใครไว้หรือยัง (เช่นน้องดิน ฮ่าๆ)
คลื่น : ดินไหนครับ ฮ่าๆ ตอนนี้ผมก็มีคนคุยๆบ้างตามประสาครับ แต่ยังไม่ได้คบใครจริงจัง ก็เป็นเพื่อนกันมากกว่า เพราะผมยังมีความสุขกับการกวนตีนไอ้พีมครับ
Q :ถามทุกๆคนว่ามาชอบกันเองแบบนี้กังวลเรื่องปัญหาครอบครัวกันมั้ย แล้วคิดจะบอกที่บ้านหรือเปล่า ถ้าเกิดบอกแล้วเขาไม่ยอมรับจะทำยังไงกัน มีแผนมั้ย
แทน : ก็มีกังวลบ้าง แต่จะให้ทำยังไงก็มันรักไปแล้ว ถ้าบอกแล้วไม่ยอมรับคงพาหนีครับ ฮ่าๆ
ฟ่าง : กูไม่ไปกับมึงนะ
คิว : บ้านผมโอเคครับไม่ว่าอะไร แค่บอกว่าให้ดูแลเต้ยดีๆ อย่าให้มันไปไล่กัดใคร
เต้ย: เต้ยไม่ใช่ปลวกนะ
คิว : ปลวกบ้านป้ามึงไล่กัดคนได้รึไงเต้ย(กอดคอ ขยี้หัวน้องเต้ย)
ถามคุณตาลอีกรอบ
Q : อายุเท่าไรคะ อิอิ (เรียกคุณตาลมันเป็นทางการเกินไปอ้ะฮ่าๆ)
A : อีกสองวันก็ 22 คร้า
จากคุณ สาม
Q :เปลี่ยนจากถามเป็นขอแล้วกัน อยากให้เขียนspecial แทนฟ่างเยอะๆ อยากให้แทนฟ่างเจออุปสรรคใหญ่ในความรัก อยากให้เขียนไปเรื่อยๆ อยากให้เขียนถึงมุมมองของฟ่างบ้าง อยากให้ปันเจอคู่แท้(ที่เป็นชาย) 5555+จะติดตามไปเรื่อยๆนะคะ อัพเร็วๆนะคะ แล้วก็อยากเห็นอิมเมจหนวดกับเมียด้วย(ขอเยอะไปป่าวอะ)อยากเห็นรูปพี่ตาลด้วย คำถาม;ปันจะมีคู่ไหมอ่ะ (ถ้าไม่มีขอนะ)
ปล. แทนฟ่างจงครองโลกโอมเพี้ยง5555+
A : โห ขอรูปคุณพ่อคุณแม่แสนรั่วของพีมเลยหรอคะ เล่นของสูงนะเนี่ย ส่วนรูปตาลก็นางเอกสามสิบกำลังแจ๋วอ่ะ บอกไปหลายรอบแระ หึหึ แล้วปันจะมีคู่มั้ย เท่าที่รู้ตอนนี้ปันยังไม่มีใครค่ะ สำหรับตอนพิเศษแทนฟ่าง จะจัดให้ก่อนจบนะคะ^^
จากคุณ jun3z
Q :อยากถามถึงคุณชายเบียร์ราชนิกูลสุดหล่อ,,ช่วงนี้หายหน้าหายตา (?) หนูคิดเถิงงงงงงง
^__________________________^
A :หายมาอยู่กับตาลเองแหละ กักตัวไว้ อิอิ
Q : อยากถามว่าอิเบียร์เค้าชอบเพศไหน? 55 5 เห็นเคยหยอดพีมว่าอาจชอบผู้ชาย อุ้ย!!
ทุกคน : ……………………
ภูมิ : (ขมวดคิ้วมองหน้าเพื่อน) มึงหยอดกันตอนไหน
แทน : เอาแล้ว เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ฮ่าๆๆ
เบียร: เปล่า มึงก็
Q : ปันปันตอนนี้เป็นงัยบ้างต้องมารับบทเป็นอุปนายกสโม แบบนี้นางจะรอดมั๊ยเนี้๊ย - -*แอบเชียร์ปันกะมิคนะ ไม่เต็มทั้งคู่ คงฮาอ่ะมากินกันเอง ๕๕
ปัน : ตั้งแต่ผมมาทำงานให้มหาลัย อะไรๆก็ดีไปเมิ้ดดดดดดดดดดดครับ ถนนหนทาง น้ำ ไฟ ครบ
พีม: น้ำ ไฟ นี่มันก็มีมาตั้งแต่ก่อตั้งมหาลัยไม่ใช่หรอวะ
Q : ถามถึงพี่ข้าวโอ๊ตด้วย ไปอยู่ไหนเนี้ย ชอบเวลาเขียนถึงสามพี่น้องนี้ มันน่ารัก อบอุ่นดีแล้วอิภูมิก็น่ารักมากด้วยเวลาอยู่กับพี่ๆ><
A :จากตอนน้ำท่วมคงรู้แล้วใช่มั้ยคะว่าพี่โอ๊ตอยู่ไหน อิอิ น้องภูมิน่ารักเสมอค่ะ พี่ๆก็หวงน้องชายมากเป็นธรรมดา
จากคุณ BoJaE
Q :อยากถามว่าเชนชอบผู้หญิงแบบไหน แล้วถ้าต้องเลือกคนใดคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเป็นคนรัก เชนจะเลือกใคร
เชน : เรื่องสเปคตอบไปแล้วนะคะ (ยิ้ม) ถ้าให้เลือกเพื่อนเป็นแฟนหรอคงเลือกไอ้พีมมั้งครับ
แทน : อ้าวๆๆๆๆ ภูมิมึงระวังไว้
เชน : ห่า กูแค่สมมุติ
A :ทำไมเลือกพีมล่ะ
เชน : ผมชอบของแปลก
พีม: เย้สครกไอ้สัส
เชน : ฮ่าๆ กูล้อเล่น ไอ้พีมมันไม่มีพิษมีภัยกับใคร อยู่ด้วยแล้วสบายใจครับ
Q : แล้วอยากถามพีมว่า ทำไมพีมน่ารักจัง จีบได้ป่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ
พีม: เอ่อ ขอบคุณครับ
ภูมิ : ใครถามคำถามนี้
Q : ไม่รู้จะถามไรดีมันเยอะมาก แอบหมั่นไส้ปันนะครับ ป่วนตลอด ฮ่าๆๆๆๆๆ ฝากข้อความนี้ไปให้ด้วยนะ ไม่ว่าพวกเค้าจะอยู่ที่ไหน จะทำอะไรก็ขอให้มีความสุขครับ ^^
A :ตาลก็หวังว่าทั้งคนอ่าน ทั้งหนุ่มๆจะมีรอยยิ้มและมีความสุขเช่นกันค่ะ
คำถามที่ทุกคนถามมาเหมือนกันตาลขอรวบยอดตอบทีเดียวนะคะ We are จะรวมเล่มมั้ย
ตอนที่ตอบตำถามค้างไว้หลายเดือน คือไม่แน่ใจ ไม่รู้และอาจจะไม่รวม แต่พอถูกน้องๆถามทั้งในเฟส ในเอ็ม ในเม้น ตาลก็ซึ้งว่าน่าจะทำ อร้ากกกกกกกกก เค้าใจง่าย โดนใครไซโคก็ใจอ่อน ตอนนี้ความมั่นใจว่าจะทำเป็นหนังสือประมาน 80% อีก20%ที่เหลือคือไม่รู้ว่าจะแต่งจบมั้ย ฮา แล้วถ้ารวมจริงๆก็น่าจะมีนาเมษาปีหน้านู่นนนนแหละค่ะ เพราะตาลก็ไม่เคยทำหนังสือคงต้องใช้เวลาและทำทั้งทีก็อยากจะทำให้ดีที่สุด ใครมีอะไรแนะนำก็ช่วยบอกได้นะคะ ตาลเองก็จะพยายามค่ะ แต่ประเด็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ มันยาวมากกกกกก สองเล่มน่ะไม่กลัว หวั่นแต่มันจะล้นมาเป็นสามเล่มนี่สิ คราวนี้แหละเทอเอ๊ย เก็บเงินรอเลย อีกสามเดือนเป็นอย่างต่ำ
ส่วนแฟนเพจ บอททวิตนี่ มีคนถามเข้ามาเยอะเหมือนกันว่าตาลทำเองรึเปล่า โลวเทคอย่างตาลไม่มีปัญญาจะทำหรอกค่ะ กรั่กๆ เป็นพี่ๆเพื่อนๆทำให้นะคะและทุกคนก็ได้ส่งเมลล์มาบอกตาลก่อน ตาลก็ยินดีให้ทำค่ะ ที่สำคัญคนที่ทำให้ก็ใจดี แม้ตาลไม่ได้ลงมือทำแต่ทุกคนก็แวะมาพูดคุยบอกความเคลื่อนไหวเสมอ ก็เลยจะมาโปรโมทให้พี่ๆเค้าน่ะค่ะ ใครที่เล่นทวิตเตอร์ก็ฟลอโล่ได้ @Peem_Bot @Tan__Bot @Fang__Bot แล้วก็จะเจอเหล่าเดอะแก็งค์อีกมากมาย ไม่อยากจะบอกว่าตาลก็เพิ่งจะเล่น ฮ่าฮ่า
มีคนอ่านถามว่าตาลเคย
แต่งนิยายชายหญิงมาก่อนรึเปล่า ทำไมชื่อหนุ่มๆฝั่งธน???ถึงคล้ายชื่อผู้หญิง ฟ่าง พีมเต้ยอืม มันก็เป็นเรื่องบังเอิญอ่ะค่ะเพราะครอบครัวฟ่างตั้งชื่อลูกเป็นตระกูลข้าว ข้าวโอ๊ต ข้าวฟ่าง ข้าวปั้น(น้องภูมิ)ถ้าสมมุติว่าตั้งชื่อว่าข้าวผัด ข้าวตู แล้วเรียกสั้นๆ ไอ้ผัด กร้ากก มันก็อาจจะมีแต่ตาลชอบฟ่างอ่า
ส่วนพีมมีคนอ่านเม้นเป็น ภีม อยู่บ่อยๆทำไมถึงเป็น พ เพราะตาลรู้สึกว่ามันเขียนแตกต่างกันกับตัว ภ แต่ออกเสียงเหมือนกัน เหมือนพีมกับภูมิอ่ะค่ะทั้งสองคนมีหลายๆอย่างที่ต่างกันแต่ก็รักกันได้ ไม่รู้คิดมากไปมั้ยฮ่าๆ อีกอย่างลองเอาหัว พ ออกแล้วมันจะเป็นพยัญชนะตัวนึงในภาษาอังกฤษที่สัมพันธ์กับชื่อเรื่อง ฮี่ฮี่
ส่วนเต้ยอืม ตาลชอบอะไรไทยๆพยายามที่จะตั้งชื่ออะไรให้ออกมาไทยสลับกับชื่อสมัยนิยม ทั้งนี้ทั้งนั้นผู้ชายที่ชื่อฟ่าง พีมเต้ยก็มีให้เห็นทั่วไปตั้งแต่มีวีอาร์ตาลรู้จักผู้ชายชื่อฟ่างสองคนแล้ว ฮ่าๆ
ตาลเคยแต่งนิยายชายหญิงค่ะ สมัยที่ยังไม่รู้ว่าวายคืออะไร แต่งเล่นๆเอาไว้อ่านเองและเพ้อไปว่าซักวันจะแต่งจบและจะส่งไปให้สำนักพิมพ์ ณ บัดนี้ก็ได้กลายเป็นอากาศธาตุหายไปกับรถซาเล้งแล้ว พอก้าวเท้าเข้าสู่วังวนวาย อย่าว่าแต่แต่งเลย อ่านตาลก็ไม่อ่าน หรือถ้าจำเป็นต้องอ่านก็จิ้นไปว่านางเอกเป็นผู้ชาย กร้ากกกกก
วีอาร์ไม่ใช่นิยายเรื่องแรกที่แต่ง แต่เป็นเรื่องยาวเรื่องแรกค่ะ เคยแต่งพวกshotfic ซึ่งเป็นคู่ที่เป็นคนกลุ่มน้อยจะชอบ อิอิ แต่พอมาฝังตัวกับวีอาร์ก็ไม่ได้แต่งอะไรอีกเลย
เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะคะ อิอิ แล้วพบกับตอนที่ 60 ได้ เร็วๆนี้ ลัลลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล เหลือคำถามจากพี่ก้อยจ้าที่ตาลขอค้างไว้ไปตอบในตอนหน้านะคะ อิอิ จุ๊บๆๆ :z2:
-
o13
-
ตอบคำถามได้น่ารักทุกคนนนนนนน :m1: (ได้ข่าวว่าคนเขียนยัดบทให้ :laugh: )
-
ขำสำลักน้ำลายตัวเองกับคำนี้ของพีม "เย้สครก" ไม่ไหวจะฮาค่ะ :m20: :jul3:
อ่านไปยิ้มไปหัวเราะไปอย่างกับคนบ้าแน่ะ
เห็นด้วยค่ะว่าเรื่องนี้ดูเรียลมากเลย มันธรรมชาติสุดๆ เราก็รู้สึกเหมือนใครหลายๆคนว่าอ่านแล้วติดมาก คือ มีความสุขจนไม่รู้จะพูดยังไงน่ะค่ะ ไม่เคยรู้สึกผูกพันธ์กับตัวละครและตัวละครทุกตัวมากเท่านี้มาก่อนเลย :man1:
เรื่องนี้จะจบวาเลนไทน์เหรอคะ ขอเป็นวาเลนไทน์ปีหน้าของปีหน้าของปีหน้าได้มั้ย ไม่อยากให้จบเล้ยยยยยยยยยย เป็นเรื่องราวที่ไปต่อได้เรื่อยๆไม่สิ้นสุดจริงๆค่ะ เชียร์ซิทคอมด้วยคน ฮ่าๆๆๆ o13
แต่ถ้าต้องจบจริงก็พร้อมยอมรับค่ะ ทำใจไว้แล้ว(ถึงจะยังไม่ค่อยได้ก็เถอะ) เชียร์รวมเล่มด้วยค่ะ จะกี่เล่มก็ซื้อค่ะ อยากได้หลายๆเล่มด้วย สัก10เล่มก็ไม่หวั่น หึๆ(พูดจริงนะคะ) :laugh:
แล้วก็เห็นด้วยกับที่หนุ่มๆที่เหลือจะไม่ฟันกันเองค่ะ ปล่อยให้เขาไปตามธรรมชาติบ้างดีกว่า แบบว่าเราจิ้นคนที่เหลือไม่ได้อ่ะค่ะ มันแบบไอ้หยา....พวกนี้เค้าดูสนิทสนมกลมเกลียวกันจนเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนไม่ได้แล้วจริงๆค่ะ
ส่วนคลื่น จะคู่ใครไม่ยอมน้าาาา คลื่นอยู่กวนพีมตามที่พูดต่อไปแหละดีแล้ว เห็นด้วยอย่างแรงเลย :z1:
ปล.เท่าที่อ่านแล้วเรารู้สึกว่าความคิดจะตรงกับพี่ตาลอยู่เยอะเลยค่ะ ในเรื่องของความคิดตัวละครน่ะค่ะ เอิ๊กๆๆๆๆ มีแค่เรื่องปิดฉากนิยายนี่แหละ ที่ไม่ตร๊งไม่ตรงเลย o18
-
ฮาจริงอะไรจริง555+
ขำกลิ้งท้องแข็งอ่ะ ><
ว่าแต่ตาลอายุ 22 เหรอ อิอิ จะได้เปลี่ยนคำเรียกจากพี่ตาลเป็นตาลเฉยๆ 555+
อายุเท่ากันเลย อั๊ยยะ(สงสัยคงปี 4 เหมือนกัน)
ชอบจังกับบทสัมภาษณ์หนุ่มๆ เข้ามาอ่านตอนตี 5 อ่านไปท้องแข็งไป โอ๊ย ไม่ไหวจะฮา กร๊ากกก
-
ปันFC เยอะโคตร พระเจ้าาาาาา 555555
อ่านไปยิ้มไปอีกแล้วว ชอบช่วงตอบคำถามมากๆเลยค่ะ แบบพี่ตาลเก่งอะสุดยอด!!!
คือแบบรักเรื่องนี้มากๆอะ อยากให้พี่ตาลทำหนังสือมากๆเลย จากใจจริง..
รู้สึกมันผูกพันมากๆ อยากได้เก็บใว้เป็นที่ระลึก
พอมาอ่านได้เห็นพี่ตาลบอกจะทำ ก็ดีใจมากๆ ดีใจโคตรๆ น้ำตาจะไหลจะไหล ฮืออ
ยังคงเป็นกำลังใจให้พี่ตาลในการเขียนตอนต่อไป สู้ๆนะคะ
มารออ่านอยู่ทุกวันเลย ><
จาก..คิวเต้ยFC (ฮิ__ฮิ)
-
เป็นการถาม-ตอบที่ฮามากค่ะ ฮ่าาาา :m20:
-
อร๊ายยยคุณตาล อายุเท่ากันเย้ย เราครบ 22 วันนี้ :laugh:
อ่านแล้วฮา ขำกลิ้งไปแปดล้านตลบ
ถึงแม้หมอเชนจะอันตรายและน่ากลัวยังไงก็ตาม
ยังยืนยันจะรักผู้ชนคนนี้ค่ะ // แย่งรอบวง
กอดคุณตาล :กอด1:
-
ขอบคุณคุณตาลสำหรับคำตอบนะคะ
น่ารักมากๆ ค่ะ ทั้งคำตอบและคุณตาล
ยังยกมือสนับสนุนให้รวมเล่มนะ
รับรองจะซื้อเก็บชัวร์
-
จุ๊บ ๆ :กอด1:
ขอบคุณมากนะตาล อ่านแล้วมีความสุขทุกครั้งจริง ๆ
รักเด็ก ๆ ทุกคนเลยอ่ะ มากหน่อยคงเป็นเตี้ย หึหึ (เลิกกะภูมิเมื่อไหร่ แจ้งพี่นะน้อง #หลบเท้าภูมิ)
รอตอนต่อไปและรวมเล่มนะจ๊ะ
-
พระเอกเรื่องนี้อยู่ชมรมคนเกลียมัวทุกคนแหละ :m20:
รออ่านตอนที่ 60 นะ ~
-
ขนาดไม่ใช่ตอนหลัก เป็นถามตอบ แต่ละคนยังกวนไม่สร่างซา
อ่านไปหัวเราะไป โดยเฉพาะคู่คิวเต้ย ฮาตลอด น้องเต้ยมันน่ารัก
อีกคู่ก็แทนฟ่าง ตอนนี้ภูมิพีมดูเีรียบร้อยไปเลย :laugh:
-
จะจบก่อนวาเลนไทน์ :a5:
พระเจ้า จะจบแล้วเหรอเนี๊ยะ เห็นกันอยู่หลัดๆ :เฮ้อ:
แต่อย่างว่า งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา :m15:
จากกันตอนที่ยังรู้สึกดี ดีกว่าจากกันตอนที่คนเบื่อ (นี่ตูเพ้ออะไรเนี๊ยยะ คนละอารมณ์กับที่อ่านถาม-ตอบ เมื้อกี้เลย)
-
หนุ่มๆน่ารัก เป็นเพื่อนที่รักกันจริงๆ
คำถามเราเข้ารอบด้วยเว้ยเห้ย ดีจายยยย :z2:
ไม่อยากให้จบเลย :z3: ยืดออกไปสักปี 2 ปี พี่ก็ไม่ว่า 555
-
ิ่อ่านตอบคำถามแล้วชอบมากกกกก :m20:
ถ้ามีการร่วมเล่มซื้อแน่นอน :interest:
ชอบน้องพีมมากกกกกกก :จุ๊บๆ:
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
อิ่มเลยค่ะ กับคำถามชุดนี้ ปันปันนี่ FC เยอะมากกก :laugh:
น่ารักกันทุกคนเลย ส่วนเรื่องหนังสือนานแค่ไหนก็จะรอ อยากได้ๆๆ
+ 1ให้เลย :กอด1:
-
อ่านเวลาพวก we are มาตอบคำถามทีไร ฮาทุกที
แต่ละคนจัดเต็ม ให้เผาก็เผากันซะ
-
อ่านตอนตอบคำถามยังมีความสุขหนาคนเรา o22 o22
ตกลงว่ามีหนังสือจริงๆ (เยสสส!!)...แต่ไม่รู้ว่าจะจบตอนไหน :a5:
เมษา ก็ช่วงสงกรานต์อ่ะสิ งั้นขอตอนเที่ยวสงกรานต์ล่วงหน้าเลยเด้อจ้า
ยังไงปีหน้าน้องก็จะเอนท์แล้ว มีหนุ่มๆเป็นของขวัญรับเอนสะท้าน คงดี
รักพี่ตาลและหนุ่มๆ :กอด1: :กอด1:
-
ได้อ่านตอบคำถามก็ทำให้หายคิดถึงไปได้บ้าง
แต่ให้ดีตอนหน้าขอแบบซุปเปอร์ยาวๆเลยนะคะ ฮ่าๆ
-
ชอบหนุ่มแก๊งนี้มากค่ะ :กอด1:
-
ชอบที่คิวเผาฟ่างอ่า 555555555555555 มันฮามาก
ยังไงเค้าก็ชอบพี่ปันอ่า เป็นเอฟซี :L2:
เก็บเงินริรวมเล่มค่า อยากได้มากๆๆ
รออ่านตอนต่อไปคะพี่ตาล :)
-
ขนาดเป็นคำถามขั้นเวลาเบรค ต่อเวลาหายใจของคนเขียนยังไม่ไหวจะฮา. นะ :m20:
คุณตาล. เค้าของสารภาพว่า เค้าไม่เคยเข้าใจเลยว่า "ลากไปแดกในน้ำ" มันหมายถึงตัวอะไร
เพราะเค้าจะคิดถึงจระเข้ทุกครั้ง. แต่ดูๆที่พูดกัน มันน่าจะหมายถึงตัวเงินตัวทองมากกว่า แต่ก็ไม่ชัวร์เลยจริงๆนะนี่
-
คำถามยังฮาได้อีกค่ะ 555 :m20: :laugh:
รอตอนที่ 60 อย่างใจจดใจจ่อ :mc4: :z2: :impress2:
อย่าลืมมาต่อเร็วนะค๊า :pig4:
-
ว้าวววววววววววววว ตอบคำถามครึ่งหลังมาแล้ว
น่ารักมากค่า แต่ละคนเอาฮากันสุดฤทธิ์ ฮ่าๆๆ
ว่าแต่..แสดงว่าคลื่นยังไม่มีคู่ตอนนี้สินะคะ งั้นเราขอนะ ฮ่าๆๆ *ลากกลับบ้าน แบบว่ารักคลื่นมากเลย อร๊าย ><
ที่จริงแอบไม่ได้อ่านมาสามตอนได้แล้วมั้ง หุหุ กะว่าใกล้เปิดเทอมเมื่อไรจะมาอ่านรวดเดียวเลย
หลายๆคนแอบยังไม่อยากให้จบเนาะ แต่เค้าอยากให้จบมากเลย ชอบความเพอร์เฟค ฮ่าๆ อยากรู้เรื่องทั้งหมดไวไว
เฝ้ารอคุณตาลรวมเล่มด้วยคนค่า อิอิ ชอบเรื่องนี้มากมาย รักหนุ่มๆทุกคนเลย
-
ทุกคนตอบคำถามได้ฮามาก น่ารักทุกคนเลย^^
อยากอ่านตอนที่ภูมิเป็นฝ่ายเล่าบ้างจัง คงจะน่ารักไม่น้อย
ปล.จะเม้นท์ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ทำไม่ได้TT วันนี้(คง)จะได้แล้วล่ะ^^
-
ThankS
-
รวมเล่มเลยคร้า กี่เล่มเค้าก็จะซื้อนะจ๊ะ
-
555+
แต่ละคนฮามากๆๆๆๆๆ
เค้าอยากให้พี่ตาลรวมเล่มนะค่ะ
หวังว่า We Are จะมีในรูปแบบหนังสือบ้างนะค่ะ
-
:mc4: :mc4: :a: :HBD2: :a: :mc4: :mc4:
-
ต้องแต่งให้จบด้วยนะพี่ตาล (ขู่เข็ญ)
อยากให้รวบเล่มมากกกกกกกกก คือจ้องไว้แล้วและเก็บตังรอ 55555555
อีกอย่างคือพี่ตาลชอบทำให้รออ่ะเข้ามาส่องทุกวันเลยจะบอก ด้วยความหวังว่าเข้าบุ๊คมาร์กมาแล้วหัวข้อจะอัพ งือออออออ
ยังรออยู่นะ!!! พี่ตาลของน้อง >3<
-------
โอ้!!!! HBD, น้าค้าพี่ตาล มีความสุขมากๆ สวยนานๆ อยู่กับวีอาร์นานๆ อย่าเพิ่งจบเลย 5555555 ขอให้ปันปันคู่องุ่นด้วย (วกมาจนได้5555)
สุดท้ายนี้รักพี่ตาลม้ากกกกกกกกกกมากกกกกกกก <3 จุ้บ
-
รอรวมเล่มด้วยคน อิอิ
สู้ๆๆๆๆๆ
-
:HBD5: นะคะพี่ตาล
มีความสุขมากๆ มีแรงแต่ง We are อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆเน้อ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข อมยิ้มตามไปด้วยตลอด o13
-
o13 ไม่ต้องอธิบายมาก
+1 ให้หนูตาล :กอด1: สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังหนึ่งวัน ( :z2: ถ้าเดาไม่ผิด )
-
เรื่องนี้ได้วางตอนที่จบหรือยังครับ
หรือว่าแต่งไปเรื่อยๆ น้อ
-
มารายงานตัวว่าอ่านเรื่องนี้เหมือนกันแต่ ยังอ่านไม่ถึงตอนปัจจุบันสักที เพิ่งอ่านถึงหน้าร้อยกว่าๆ เอง (ทั้งที่ใช้เวลาช่วงวันหยุดที่ผ่านมาตั้งสามวัน ยังตามอ่านไม่ทัน 55)
จะเม้นท์ก็จะกลายเป็นเม้นท์ตอนเก่าๆไป
งั้นขอเป็นแฟรคลับ ข้าวฟ่าง กะแทนเลยดีกว่า อิอิ ทำไมถึงชอบคู่รองก็ไม่รู้ แต่ได้ข่าวคู่พี่คิวกะ น้องเต้ยก็มีเฮ
แต่เท่าที่อ่านมา ชอบคำนี้มาก
ผัวไอ้เตี้ย
เมียไอ้หล่อ
อย่างฮา เลย สองคำนี้ ถ้าพีม กะภูมิใส่เมื่อไหร่ คนเขียนถ่ายรูปมาโชว์บ้างนะ จะรอดู งั้นขอไปตามอ่านต่อก่อนค่ะ
-
เห็นบอทเต้ยบอกจะมาวันนี้อ่อคะ ><
แง่มๆ มารอออออ
-
อ่านจากลิ้งค์ที่บอทแล้วก็เข้ามารอในเล้าอีกที 555+
-
รออยู่น๊า มาต่อได้แล้ว
คิดถึงพี่คิวกับน้องเต้ย
:z13:
-
จิ้มก่อนอ่าน
-
ตอนที่ 60 ซ้อมดนตรี
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงกว่าๆโดยประมาน ผม ไอ้ฟ่าง ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้เบียร์กำลังนั่งมองหน้ากันอยู่ที่โต๊ะยาวหน้าตึกรัฐศาสตร์ ถามว่าพวกผมแห่กันมาทำอะไร มานั่งให้สาวๆคณะนี้มองหรืออย่างไร คำตอบคือไม่ใช่ครับ แต่พวกผมมาเพราะ……….
“ควายยย ประชาธิปไตยมันก็อยู่ของมันดีๆห่า พูดมาได้ว่ามันไม่เต็มใบ คนนั่นแหละที่ไม่เต็ม แย่งกันเข้าไป โกงกันเข้าไป ประเทศชาติถอยไปอยู่ยุคหินแล้วไม่รู้จักแหกตาดู”
?????????????????
“……………………”
“เอ่อ…….” พวกผมเงียบกริบเลยครับ สิบกว่านาทีมานี้เราทำอะไรนอกจากนั่งเงียบๆไม่ได้จริงๆครับ ได้แต่พากันมองไอ้ปันตาปริบๆ มันนั่งอยู่บนโต๊ะ พวกผมนั่งบนม้านั่งฟังมันคลุ้มคลั่งด่าวงการการเมืองมาได้ซักพักแล้ว คือตกลงว่ามึงเรียกพวกกูมาฟังมึงปราศรัยใช่มั้ยปัน
ที่พวกผมเอาเวลามาฟังไอ้ปันปันพล่ามได้ก็ไม่ใช่มาด้วยความเต็มใจหรอกนะครับ แต่ช่วงนี้ผมว่างเพราะว่างานนิทรรศการถูกเลื่อนออกไปจัดปลายเดือน ด้วยว่าหลายๆอย่างไม่อำนวยให้จัด ไหนจะภาระจากน้องน้ำ ไหนจะเพื่อนๆรวมสถาบันบางคนยังไม่พร้อมเพราะยังเป็นผู้ประสบภัย ทางมหาลัยเลยมีมติว่าเลื่อนงานออกไปก่อน ซึ่งผมก็เห็นดีเห็นงามด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ ฮ่าๆ
“มึงเรียนรัฐศาสตร์ก็น่าจะรู้ดี การเมืองมันเป็นเกมส์อีกแบบนึง คนที่แข่งเขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองชนะ อีกอย่างปัญหาแบบนี้ก็ไม่ใช่มีแต่บ้านเรา จีน อเมริกา อินเดียเขาก็ผ่านวิกฤตนองเลือดมา มีปัญหาเหมือนๆกันกับเรานะปัน” เน้ มาฟังความคิดความอ่านจากนักนิติศาสตร์อย่างคุณชายเบียร์ของหมู่เฮาซะก่อน
“แต่ของเค้ามันสมเหตุสมผลที่จะทำ อีกอย่างเขาไม่ยืดเยื้อไง มึงเข้าใจป่ะ ของเราแม่งเอะอะก็ประท้วงๆ มีดีอย่างเดียว ปากดี” เอ่ออออ เพื่อนครับมึงจะพูดจะจาอะไรก็ช่วยระวังคุกระวังตารางไว้บ้างก็ดีนะเว้ย กูเสียววววว
“เออน่า ก็วัฒนธรรม ความคิดความเชื่อมันไม่เหมือนกันนิหว่า การแก้ปัญหาก็ต้องแตกต่างกันบ้าง” ไอ้เบียร์ยังเป็นคนเดียวที่เสวนากับเชี่ยปัน เพราะนอกนั้นไม่มีใครสนใจครับ ไอ้เต้ยก็เอาแต่จัดทรงผมให้พี่คิวของมันที่ฟุบหลับเพราะอดหลับอดนอนจากการปั่นงานส่ง ไอ้ฟ่างก็เท้าคางเหล่สาวต่างคณะ หึ กูต่อสายตรงหาไอ้แทนคงจะมันส์น่าดูว่ะ
“แล้วมึงสีอะไรวะปัน” ผมถามมัน ประเด็นอ่อนไหวแระ ฮ่าๆ มันหันมามองหน้าผมแล้วทำหน้าขยะแขยงเหมือนผมเป็นซากอุนจิที่น้องน้ำพัดพาไป
“เชี่ยพีม กูถือว่าคำถามเมื่อกี้ดูถูกชาวรัฐศาสตร์อย่างกูมาก”
“เออ โทษทีว่ะ แล้วสรุปว่ามึงเรียกพวกกูมาทำไม” มันฟังคำถามของผมจบ มันก็เแสยะยิ้ม ไอ้ปันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มันแหงนหน้ามองฟ้าอีกทั้งยังชูกำปั้นข้างหนึ่งขึ้น มันหัวเราะหลอนๆ :laugh3:อยู่สองสามครั้งก่อนที่จะประกาศกร้าวว่า!!!!!!!!!!!
“กูจะก่อกบฏ!!!!!! พวกมึงจงมาเป็นทหารพลีชีพเพื่อกูซะ”
o22 o22 o22
ผ่างงงงงงงงง เย้สเข้ ก่อกบฎ? มหัศจรรย์กว่านี้มีอีกมั้ยครับ มีใครพิสดารกว่าเพื่อนผมอีกบ้าง โอยยยกูเพลียก้านสมองมากปัน กว่าที่พวกผมจะปลอบไอ้ปันลงได้ ก็เล่นเอาหอบไปตามๆกัน ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องการเมืองสักเท่าไรหรอก อาศัยไอ้ปันคอยพล่ามให้ฟัง จริงๆก็ไม่อยากจะใส่ใจด้วย ใครจะหาว่าผมเป็นกบโลกแคบปิดหูปิดตาก็ช่าง ผมก็แค่รับแต่สิ่งที่อยากรู้และดีต่อสุขภาพจิต แต่ผมเชื่อนะว่าทุกอย่างมีกลไกของมันเสมอเมื่อถึงเวลามันจะต้องดีขึ้น
พ่อเคยบอกผมว่าปัญหาการเมืองก็คงเหมือนปัญหารถติด เข้าใจเปรียบมั้ยฮ่าๆ มันเรื้อรังจนยากจะเยียวยาแก้ไข พยายามไปก็เท่านั้น ถึงรถจะติดคุณก็ต้องเดินทาง ถึงการเมืองจะไร้เสถียรภาพคุณก็ต้องอยู่ในสังคม เอาน่า นักการเมืองดีๆก็ใช่ว่าจะไม่มี แค่มีน้อยหายากแค่นั้นเอง อย่าคิดมากๆ ยิ้มเข้าไว้ พี่แบงค์วงแคลชบอกมา
พอพวกผมปลอบใจไอ้ปันได้ มันก็เดินเหวี่ยงๆไปซื้อน้ำครับ แถมลากไอ้เต้ยติดมือไปด้วยทำเอาไอ้คิวงัวเงียขึ้นมามองตามจนตาแทบถลน
“ห่าเอ๊ยกูละจะบ้า พวกมึงคอยดูนะซักวันไอ้ปันมันจะพาคนไปชุมนุม” ไอ้คิวตะโกนด่าไล่หลังไอ้ปัน อันนี้ก็ไม่รู้ว่าด่าด้วยประเด็นไหนนะครับ หึ
“เหอะ กูก็ว่างั้นวะ อารมณ์การเมืองแม่งเดือดชิบ” ผมส่ายหัวปลงในชะตาชีวิตของตัวเองที่มีเพื่อนเอียงๆแบบเชี่ยปัน
“เป็นเอามากแล้วเพื่อนกู” ไอ้ฟ่างเปรยเบาๆ
“ใคร ไอ้ปันน่ะหรอ มันก็เป็นแบบนี้มึงยังไม่ชินอีกหรอวะ” ไอ้เบียร์ว่า
”เปล่ากูหมายถึงไอ้คิวต่างหาก หึงหนักนะมึง” ไอ้ฟ่างผลักหัวไอ้คิว ก่อนจะลุกออกไปเพราะมีใครบางคนขับรถมารับ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือคนที่คุณก็รู้ว่าใครมันคือไอ้เชี่ยแทนนั่นเองครับ วันนี้มันไม่มีเรียน แต่พ่อท่านก็อุตส่าห์มารับเมีย มันเลื่อนกระจกลงโบกมือให้พวกผม ห่า ขับรถในมอต้องใส่แว่นตาด้วยหรอว่ะ
“กูเอียนไอ้แทนว่ะ แม่งทำตัวลิเกเข้าไปทุกวัน เดี๋ยวกูจะพามันไปหาพี่ไชยาฝากฝังเป็นชาวคณะพวกมึงว่าดีมั้ย” ผมกับไอ้เบียร์หัวเราะคำสาปส่งของไอ้คิวที่มอบให้ไอ้คู่รักตัวอย่าง เมื่อกี้ก่อนที่ไอ้แทนมันจะออกรถ มันหันไปหอมแก้มไอ้ฟ่างโชว์สื่อ พอมันเสร็จสมอารมณ์หมายคุณกวินภพก็หันมายิ้มชั่วๆให้พวกผมก่อนจะพาแฟนมันกลับรังรัก กูล่ะหมั่นไส้แม่ง
“หึหึ กูว่าพวกมันสมกันดีออก” ไอ้เบียร์ว่ายิ้มๆก่อนจะยกเป๊บซี่ขึ้นดื่ม เลยถูกไอ้คิวมองด้วยสายตามืดหม่น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มของฆาตกร
“มึงกับน้องโตเกียวก็สมกันนะคุณชายเบียร์ หึหึ”
พรวดดดดดด เจอไอ้คิวเบรกเข้าให้ไอ้เบียร์ถึงกับเป๊บซี่พุ่งเลยครับ กร้ากกกกกกกกกกกกกกก ผมหันไปไฮไฟว์กับไอ้คิวอย่างถูกใจ ถ้ามีปุ่มไลค์อยู่ตรงหน้านะกูจะกระทืบไลค์ให้แม่งจมดิน
“น้องโตเกียวเกี่ยวอะไรกับกูวะ” อ่ะแหนะๆ มันเฉไฉครับมันเฉไฉ
“อ้าว กูก็นึกว่าพวกมึงกิ๊กกัน เห็นตอนไปกระบี่แม่งกระหนุงกระหนิง อะจุงอะจิ๋ง วิ๊ดวิ๊วกันนี่หว่า มึงว่ามั้ยพี่”
“ช่ายยย มีจูงมือด้วยนะมึ้งงงงง” ผมก็ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปเหมือนกัน รีบจัดการเค้นคอเอาความจริงจากไอ้เบียร์ในบัดดล ข่าววงในจากภูมิบอกว่าไอ้เบียร์เดินเข้าเดินออกโรงเรียนสาธิตเป็นว่าเล่นเลยครับ น้องโตเกียวมันเรียนอยู่โรงเรียนสาธิตรั้วชิดพวกผมนี่แหละ หึหึ
“กระหนุงกระหนิงอะไร กูก็ดูแลน้องปกติ” จูงมือกันเนี่ยนะ ปกติ ไม่ใช่ม้างงงงงงงงงง
“เหรออออออออออ กล้าพูดนะมึง มึงเห็นหน้ากูเหมือนกระบือหรอเบียร์” ไอ้คิวเบ้ปากเอาหนังยางดีดแขนไอ้เบียร์
“กูพูดจริงๆคิว กูกับน้องโตเกียวไม่มีอะไรในกอไผ่เว้ย” ไอ้เบียร์มันพยายามยืนยันว่าไม่มีอะไรแต่เท่าที่กูเห็นรู้สึกว่าไม่ใช่ว่ะเบียร์ หึหึ ก่อนที่ไอ้คิวกับไอ้เบียร์จะทำศึกกันจนบานปลาย ไอ้ปันก็วิ่งหูตั้งมาแต่ไกลขัดจังหวะซะก่อน
“มึงงงงงงงงง เมื่อกี้กูไปเจอสาวเภสัชมา แม่งน่ารักเหี้ยๆ” สาบานว่านี่คือคำชม มึงชมผู้หญิงด้วยคำนี้ โอเอ็มจีได้อีก แล้วไอ้คนที่หัวเสียเรื่องการเมืองเมื่อตะกี้มันหายหัวไปไหน ทำไมกูเห็นแต่ไอ้บ้าหน้าหื่นระรื่นกามวะ
“ไม่เห็นน่ารักเลย เฮียปันอ่ะไม่มีคลาส สู้พี่คิวก็ไม่ได้ พี่คิวๆตอนที่เต้ยไปซื้อน้ำอ่ะนะ มีหมาตัวนึง มันมีสองหูสี่ขา มันวิ่งมาหาเต้ย” แล้วไอ้เต้ยก็หยุดเล่าไปเฉยๆ พวกผมก็รอให้มันเล่าต่อ
“……………………….”
“เล่าต่อดิ แล้วไงต่อ หมามันทำอะไรมึง” ไอ้คิวถามแฟนมัน
“จบแล้ว”
“ห๊ะ!!!!!!”
:a5:
“อื้อออ เต้ยเล่าจบแล้ว” ไอ้เต้ยยิ้มตาปิดให้พวกผมอย่างภาคภูมิใจ
“จบแล้ว?เชี่ยแม่งกูยังหาท้อปปิก เมนไอเดียของเนื้อเรื่องไม่เจอเลยสัส มึงต้องการจะสื่ออะไรถึงพวกกูหรอเต้ย” คือ ณ จุดนี้กูไม่ไหวแล้วครับ งงมาก
“เต้ยก็แค่อยากเล่าให้พี่คิวกับพวกเฮียฟัง ฮี่ฮี่” ยังมีหน้ามายิ้ม ไอ๋ตี๋ตาโต เดี๋ยวกูหลังแหวนใส่ข้อหาที่มึงกวนตีน
“บางทีมึงก็ควรหาเรื่องที่ทำให้พวกกูรู้ว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร อย่างไร ไม่ใช่บอกว่าหมาสี่ขาวิ่งตาม หมาบ้านอาแปะมึงมีขาเดียวหรอห๊ะ หมาที่ไหนมันก็มีสองหูสี่ขาทั้งนั้นแหละ” ไอ้ปันที่เทพๆยังงงอ่ะครับ
“สงสารมึงว่ะคิว” ไอ้เบียร์มันเอาแต่ยิ้ม
“กูชินล่ะ” ไอ้คิวพูดจบก็ลุกออกไป ไอ้เต้ยก็รีบวิ่งตามหลัง ตามนี่คือเดินตามแบบก้าวต่อก้าวเลยนะครับพี่น้อง
“เต้ย มึงเดินตามกูทำไมเนี่ย” ไอ้คิวต้องหยุดเดินอ่ะครับคิดดู ฮ่าๆ
“ก็เต้ยอยากอยู่ใกล้ๆพี่คิวนี่ ไมอ่ะ เค้าห้ามคนรักกันเดินตามกันเหรอ เท่าที่รู้ไม่มีกฎหมายห้ามนะ เพราะงั้นเต้ยไม่ผิด”ว่าแล้วไอ้เต้ยมันก็กระโดดกอดโอบคอไอ้คิวด้านข้าง
“มึง….เออ มันก็ไม่ผิดแต่กูหลอนเข้าใจมั้ย แม่งอย่างกับผีหลอกวิญญาณหลอน” ไอ้คิวออกเดินโดยมีไอ้ลูกลิงพูดเจื้อยแจ้วเกาะแข้งเกาะขามันไปตลอดทาง
“พี่คิว พี่คิวรู้มั้ย หมาตัวนั้นมันวิ่งมาหาเต้ย แล้วเต้ยก็มองมัน มันก็มองเต้ย แล้วมันก็มีสี่ขา แล้วเต้ยก็มีสองขา แล้วที่นี้#30-=?/l;:”{_*&^%$*&W@!”
หลังจากฟังไอ้ปันมันปราศรัยเสร็จผมก็กลับไปเรียน ตลอดคาบบ่ายไอ้คิวก็เอาแต่ตามล่าหาพาราจากเพื่อนผู้หญิง ฮ่าๆ โคตรน่าสงสารมันเลย ตอนเย็นภูมิมันมารับผมไปกินข้าวที่บ้าน ตอนนี้ผมกับคุณแม่ของภูมิซี้กันจนจะกลายเป็นลูกชายอีกคนไปแล้วนะครับ ทุกๆวันเสาร์ผมจะไปสอนศิลปะให้น้องๆที่มูลนิธิของคุณแม่ ท่านก็จะไปกับผมด้วย
ส่วนไอ้คุณลูกชายมันก็ไปซ้อมดนตรีบ้าง ซ้อมบาสบ้าง(กลับมาฟ้องเรื่องไอ้คลื่นทุกครั้ง) ภูมิมันบอกว่าปล่อยให้แม่อยู่กับลูกสะใภ้จะได้สนิทกันมากๆ จำได้ว่าผมจับกระเป๋าสะพายของผมฟาดหลังมันไปหลายที
และสิ่งที่ทำให้ผมแฮปปี้ยิ่งกว่าได้ใช้3G คือผมรู้สึกว่าช่วงหลังๆมาความสัมพันธ์ระหว่างภูมิกับพ่อค่อนข้างจะดีขึ้น จากที่ภูมิเคยโทรหาแต่แม่ มันก็เริ่มโทรคุยกับพ่อบ้าง เวลาที่ภูมิเจอคุณพ่อ ภูมิก็เป็นฝ่ายเข้าไปกอดก่อนโดยไม่ต้องรอให้พ่อเรียก เมื่อก่อนคุณพ่อทอดสายตามองภูมิด้วยความรักที่เจือความรู้สึกผิด
แต่ตอนนี้คุณพ่อมองลูกชายคนเล็กด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของท่านเต็มไปด้วยความรักและภูมิใจ ภูมิบอกว่าผมคือเหตุผลสำคัญที่ทำให้มันเลิกสร้างกำแพงกั้นความรู้สึกระหว่างพ่อ มันอยากลืมเรื่องที่เจ็บปวดในวันวานเพราะสิ่งที่ภูมิเคยรู้สึกว่าขาดไป ตอนนี้ภูมิมีแล้ว ภูมิอยากคุยกับพ่อเหมือนที่ผมคุยกับหนวด
ไม่ใช่เพราะผมหรอกที่ทำให้ภูมิพยายามเข้าใจและให้อภัยพ่อเพราะยังไงผมก็ยังถือเป็นคนนอก ทั้งหมดเป็นเพราะตัวของภูมิเอง ภูมิคงอยากจะทำอย่างนี้มานานแล้วเพียงแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงหรืออาจจะไม่กล้าพอ และตอนนี้ภูมิทำได้แล้ว ผมเชื่อว่าอีกไม่นานคุณพ่อกับภูมิก็จะเป็นพ่อลูกที่น่าอิจฉาอย่างแน่นอน แต่ไอ้ที่ว่าอยากเหมือนผมกับหนวด หึหึ ถ้าพ่อมึงไม่บ้าจริงก็คงไม่มีวันนั้นหรอกภูมิ ฮ่าๆ
ก่อนกลับภูมิมันขึ้นไปเอาของบนห้อง พ่อกับแม่เลยมาคุยกับผมบอกว่าขอบคุณ ตอนแรกก็งงๆ ท่านเลยบอกว่าท่านดีใจที่ภูมิมีเพื่อนดีๆอย่างผม พวกท่านมีความสุขที่เห็นภูมิยิ้มบ่อยขึ้น ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบ ตอนที่คุณพ่อลูบหัวผมบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีของภูมิตลอดไปนะ ทั้งที่ควรจะดีใจแต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้รู้สึกผิดอยู่ลึกๆ
ยิ่งพวกท่านรัก ยิ่งพวกท่านเอ็นดูผมมากเท่าไร ผมก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น กลัวว่าจะทำให้พวกท่านเสียใจที่ไว้ใจ หากรู้ว่าผมคนนี้ไม่ได้รักลูกชายของพ่อกับแม่แค่เพื่อน หากท่านรู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริงของเราสองคน แล้วผม…..ยังจะได้รับรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นและใจดีจากคนบ้านนี้อยู่รึเปล่า
-
สายๆของวันเสาร์ผมควรจะได้นอนพักผ่อนใช่มั้ยครับ แต่เกิดเป็นไอ้พีมจะได้ชีวิตแบบสบายๆนี่เป็นไปไม่ได้ครับ มันต้องล้มลุกคลุกคลานถูกลากไปนั่นมานี่ตามแต่เจ้าชีวีจะพาไป
อย่างเช่นวันนี้ที่ภูมิมันลักพาตัวผมมาดูมันซ้อมดนตรีกับชาวคณะของมัน สถานที่ซ้อมเป็นบ้านของเพื่อนในวงไอ้ภูมินั่นแหละครับชื่อไอ้แซคโซโฟนแต่ผมว่ามันน่าจะชื่อซออู้หรืออังกะลุงมากกว่าเพราะมันกะล่อนมาก ผมเจอพวกมันสองสามครั้งถูกมันแซวจนปวดหัว
“เพิ่งจะเสด็จมาได้นะครับคุณมึง เชิญครับเชิญทางนี้คุณชายสายประจำ กูน่าจะนัดมึงตั้งแต่ตีห้านะภูมิ แล้วไอ้มิคไม่มาด้วยหรอวะ อ้าวพีมมาด้วยเหรอ หวัดดีคร้าบบบบ” ทันทีที่ลงจากรถและก้าวขาเข้าบ้าน ไอ้แซคก็ปรี่มารับด้วยหน้าตี๋ๆของมัน มันทำหน้ายียวนกวนตีนภูมิแต่พอหันมาเจอผมมันก็ทำตาปิ๊งๆใส่ แถมแม่งยังพูดจาซะสุภาพเชียว กูจะตอบว่าไงดี มึงพูดกูๆมึงๆกับกูได้มั้ยวะ
“เอ่อ หวัดดีแซคโซโฟน”
“โธ่พีม ผมบอกแล้วไงว่าให้เรียกแซคเฉยๆ จะได้กันเองไงครับ” หึ อยากกันเอง?งั้นก็ช่วยกันอีโต้ กันบังตอจากไอ้ภูมิให้ด้วยนะ
“ถ้ามึงยังทำสายตาแบบนั้นใส่แฟนกู กูคงเล่นเบสให้มึงไม่ได้ว่ะแซค” ภูมิโอบไหล่ผมอย่างแสดงสิทธิ์พร้อมกับแกล้งเตะไอ้แซคไปที
“อะๆ กูล้อเล่นๆ มึงไม่เล่นแล้วจะเอาอะไรล่อสาวๆมาดูวงเราวะ มาๆเข้ามาก่อน ไอ้ปริ้นท์กับไอ้หนุ่มหลับรอแล้วมั้งกูว่า ทางนี้ครับพีมครับ” บ้านก็ออกจะใหญ่โตไม่น่าขายหม้อเลยนะมึง ผมกับภูมิเดินตามไอ้แซคไปที่ห้องซ้อมที่แยกออกไปจากตัวบ้าน
ที่จริงผมเคยมาบ้านของแซคสองสามครั้ง แล้วก็เคยเจอเพื่อนๆวิศวะกลุ่มนี้ของภูมิ เราอาจจะยังไม่ได้สนิทกันมากแต่ผมมั่นใจว่าถ้าไปเจอพวกมันที่ไหนผมจะไม่ลังเลที่จะเข้าไปทักทายเลย และจากที่ผมได้คลุกคลีกับพวกมันมาซักระยะ ผมถึงรู้ซึ้งว่าผู้ชายวิศวะมันมีกิจวัตรอยู่สองอย่างคือแดกเหล้ากับจับกลุ่มกันหม้อสาว
หรือถ้าไม่มีสาวให้แซวมันก็สามารถแซวผู้ชายด้วยกันได้ ผมยังจำได้วันแรกที่เจอภูมิ ตอนที่ไปหาไอ้แทนที่คณะแล้วถูกพวกวิศวะมันแซว เจ็บใจมาถึงวันนี้เลยครับ
ส่วนเหล้านี่ก็คงเป็นอาหารหลักของพวกมัน ต่อให้โลกจะแตก น้ำจะท่วมมันไม่เคยสนขอแค่ได้เมาเจ็ดวันต่อหนึ่งสัปดาห์ ไอ้พวกโยธานี่แหละตัวดีเลย แต่เคยได้ยินไอ้แทนมันพูดบ่อยๆว่าถึงหนุ่มวิศวะจะเถื่อน ชอบหาเรื่อง ปากหมา แต่ว่ารักจริง
อืม อันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่านะครับ แต่จากที่พิสูจน์มาจากคนวงใน มันก็คงจะจริงมั้งใช่มั้ยภูมิ
ไอ้ภูมิเองก็เป็นเหมือนพวกวิศวะทั่วไปแหละครับ เพียงแต่ว่ามันไม่ได้แสดงอาการโห่ เห่า หอนเหมือนหมาอย่างที่คนอื่นทำ ถ้าไม่เมาหรือเก๋าจริงๆนานๆทีไอ้ภูมิถึงจะแสดงกิริยาแบบนั้น ถ้ามันสนใจผู้หญิงคนไหน มันจะมองครับ มองแบบให้เธอรู้ตัวเลยว่ามันมองอยู่ พอเหยื่อตายใจหันมา มันก็จะยิ้มให้ เป็นอันว่าเสร็จมัน
ไอ้ภูมิมันชอบคนตาโตๆ เรียกว่าแพ้ทางเลยล่ะ มีครั้งนึงผมกับมันเดินเที่ยวตลาดนัดหลังมอด้วยกัน ก็เจอน้องผู้หญิงคนนึงน่าจะอยู่ปี2มั้ง ผมยาวสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาว เธอไม่ถึงกับสวยแต่ว่าน่ารักมากแล้วก็ตาโตมาก น้องเค้ายืนเลือกเสื้ออยู่ไอ้ภูมิก็มอง ผมรู้ว่ามันมองตั้งแต่ไกลๆแล้ว ตอนแรกผมก็เฉยๆนะแต่พอมันหันไปยิ้มให้น้องเค้าเท่านั้นแหละ ผมสาดน้ำแข็งในแก้วใส่หน้ามันเลย
จะขู่ทำไมให้เปลืองน้ำลาย ผมว่าลงมือทำเลยมัน “ใจ” กว่า หึ
“ยู้ฮู้วววพรรคพวก กูพาตัวล่อสาวมาแล้ว มีทั้งไอ้ภูมิ มีทั้งไอ้ปริ้นท์ มีทั้งกู แหมงานนี้สาวไม่กรี๊ดเราจะไปกรี๊ดใครพวกมึงว่ามั้ย” ไอ้แซคมันยอเพื่อนพร้อมยกหางตัวเอง ภูมิทักทายผู้ชายอีกสองคนที่อยู่ในห้อง คนนึงกำลังควงไม้กลองเล่น อีกคนกำลังตั้งสายกีต้าร์ พวกมันพยักหน้าให้ภูมิก่อนจะหันมายิ้มให้ผม
“หวัดดีพีม ไอ้แซคมึงจะเพ้ออะไรก็เกรงใจพีมบ้างสิวะ อย่างไอ้ภูมิกับไอ้ปริ้นท์กูจะไม่ว่าเลย แต่อ้วนจนกลิ้งได้อย่างมึงใครจะมากรี๊ด” หนุ่มที่ควงไม้ตีกลองหันมายิ้มทักทายผม ก่อนจะเอาไม้จิ้มพุงแซคฮ่าๆที่จริงแซคก็ไม่ได้อ้วนหรอกครับ มันคงกินเหล้ากินเบียร์เกินพิกัดเลยลงพุง
“สัส เค้าเรียกว่าหุ่นอาเสี่ยแบบคนมีอันจะกิน แล้วไอ้เชี่ยแชมป์มันหายหัวไปไหนอีกวะ คนนึงมาคนนึงหายเมื่อไรกูจะได้ซ้อมเนี่ยเชี่ยปริ้นท์มึงออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกเลย สาดดดด” ปริ้นท์ยกยิ้มมุมปากทั้งที่ยังคาบบุหรี่อยู่ มันแกล้งโซโล่กีต้าร์จนแสบหู ก่อนจะเดินมากระซิบอะไรซักอย่างกับภูมิ แล้วขยิบตาข้างหนึ่งใส่ผม เล่นเอาเหวอไปเลย ปริ้นท์ขำหึเมื่อถูกภูมิผลักหัวก่อนยอมออกไปยืนสูบบุหรี่ข้างนอก
“พาไปไหนก็มีแต่คนอยากได้แม่ง” ไอ้ภูมิมันบ่นไรของมันไม่รู้ ก่อนจะเดินไปหาเบสสีขาวดำของมัน ผมไม่รู้จะทำอะไรก็ไปนั่งเล่นบีบีอยู่มุมห้อง ซักพักปริ้นท์ก็กลับเข้ามา บุคลิกของปริ้นสมกับชื่อเจ้าชายมาก ไม่ใช่แค่หน้าตาแต่ว่า ยังไงดีล่ะ จากที่ผมเห็นปริ้นท์เป็นคนนิ่งๆเงียบๆ ดูเหมือนจะเข้าถึงยาก แต่พอได้พูดแต่ละคำ คนฟังน้ำตาแทบเล็ดมันเจ็บแสบมาก
สมาชิกอีกคนคือหนุ่ม หนุ่มเป็นคนยิ้มง่าย อารมณ์ดี ส่วนแชมป์ที่เล่นคีย์บอร์ดนิสัยคล้ายๆไอ้คิวเลย ปากไวมาก ส่วนไอ้แซคมันก็บ้าๆบอๆขี้เล่น เพื่อนๆของภูมิกลุ่มนี้ก็ถือว่านิสัยใช้ได้ครับ
“เมื่อวานกูไปขอโควต้าให้วงเราเล่นได้เจ็ดเพลง อย่างที่กูได้โทรไปรายงานพวกมึงแล้วตั้งแต่เมื่อคืน ว่าให้พวกมึงเลือกเพลงเพิ่มอีกสองเพลง พร้อมกับปริ้นเนื้อพร้อมคอร์ดมาด้วย ไม่ทราบว่ามีตะกวดตัวไหนเอามามั้ยครับ” แชมป์กำลังเรียกดูชื่อเพลงจากสมาชิกในวง พวกมันนั่งล้อมวงอยู่กลางห้อง ส่วนผมก็นั่งอยู่ใกล้ๆภูมินี่แหละ ทุกคนยื่นกระดาษเอสี่ให้แชมป์ รวมถึงภูมิ
“เอามา เดี๋ยวกูเป็นคนเลือกเอง” แต่แซคดันแย่งไป
“ส้นตีนเหอะแซค มึงถือสิทธิ์อะไรวะ” ภูมิม้วนกระดาษเคาะหัวไอ้แซค
“สิทธิ์ที่กูเป็นคนร้องไงครับไอ้โง่ ถ้าเพลงไม่โดน เสียงกูไม่ถึงแม่งก็จบดิวะ เอามาๆอย่าพูดมาก ของมึงก่อนเลยเชี่ยปริ้นท์” ปริ้นท์ส่ายหน้าก่อนจะยื่นกระดาษปึกใหญ่ให้แซค มันรับไปและอ่านชื่อเพลงเสียงดัง
“อยากรู้แต่ไม่อยากถาม สาดดดด โคตรเกย์ เล่นของสูง เอออันนี้เข้าท่าแต่เพลงบิ๊กแอสเล่นแล้วคนตีกันนะมึง”
“ห่า ถ้าคนมันจะตี ต่อให้มึงร้องเพลงแม่ผ่องศรีมันก็ตี” ปริ้นท์ว่า
“บุษบา”
“แม่งเพลงนี้ยังไม่หมดอายุขัยอีกหรอวะ ตั้งแต่สมัยพี่ป็อดยังเอ๊าะๆเลยนะมึง” ไอ้แชมป์หันไปหัวเราะใส่ปริ้น “เออ กูก็ว่างั้นแหละ แล้วนี่เพลงไรวะ…หวั่นไหว เพลงหากินนี่หว่า เอามั้ยร้องเพลงบอดี้แม่งเจ็ดเพลงรวดเลยเป็นไง”
“ก็ดี” หนุ่มออกความเห็น
“พีมว่าไงครับ” เอ๋า ผมเอ๋อไปเลย ไม่คิดว่าอยู่ๆพวกมันจะหันมาถาม “ฮ่าๆ โอ๊ยไอ้ภูมิแม่งขี้หึงขึ้นสมอง ฮ่าๆ โอ๊ยกูล้อเล่น แฟนเพื่อนกูไม่ยุ่งหรอกน่า” ภูมิทั้งถีบทั้งโยนของใส่แซค ก่อนจะหันมาพูดกับผม
“พีมกลับบ้านไป”
“อ้าวววว” แล้วลากกูมาด้วยเพื่อ?เพื่อนภูมิก็พากันหัวเราะที่กวนไอ้ภูมิได้ กว่าที่พวกมันจะกลับเข้าสู่เรื่องเพลงได้ก็แทบฆ่ากันตาย ไม่ใช่เพราะผมนะแต่เพราะไอ้แซคแม่งปล่อยแก๊สพิษ พวกที่เหลือเลยไล่เตะมัน
“เบาๆ ตกลงเราจะเล่นกันแนวไหนห๊ะแชมป์ มึงเลือกเพลงได้วิบัติมาก เดี๋ยวเบาๆเดี๋ยวบัวลอยคนฟังสับสนกันพอดี โว๊ะ ไม่ไหวๆ ไอ้หนุ่มกูรู้ว่ามึงเทพอิ้ง แต่กูขอได้มั้ย มึงช่วยสงสารกล่องเสียงกูบ้าง ถ้าให้กูร้องเพลงวงMuse ให้กูร้องเพลงเจ๊เลดี้กาก้าเลยมั้ย”
“เอามั้ยล่ะ แบดโรแมนซ์ร็อคเวอชั่นแจ่มนะ”
“ไอ้ห่ากูประชด โหยมึงงงงง เด็กวิศวะอย่างเราอย่าสะเออะร้องเพลงฝรั่งเลย ถึงกูร้องได้ก็ไม่มีใครเข้าใจหรอก เชื่อกูสิ” ไอ้แซคมันโอดโอยขอร้องความสงสารจากเพื่อนๆในวง ซึ่งแต่ล่ะคนก็ไม่ค่อยจะเห็นใจมันเท่าไรนะผมว่า ฮ่าๆ
“ไอ้ภูมิไงมันฟังออก” ไอ้ปริ้นท์หันมายิ้มให้ภูมิ
“เล่นเอง ร้องเอง ฟังเองว่างั้น” ภูมิเลิกคิ้วถาม
“ไอ้ภูมิไหนเพลงมึง เอามาดูดิ” แซคเอากระดาษปึกใหญ่ของภูมิไปเปิดๆดู
“เหี้ยไรเนี่ยมีแต่เพลงเลี่ยนๆ จากนี้ไปจนนิรันดร์ มากกว่ารัก เพื่อเธอ …….สองรัก หืม????” พออ่านถึงเพลงนี้แซคมันก็เงยหน้าขึ้นมามองภูมิก่อนจะหันมามองหน้าผม ผมก็มองหน้าภูมิที่ยิ้มร้ายอยู่ อะไรเข้าสิงให้มันเลือกเพลงนี้มาวะ “คงไม่ได้มาจากชีวิตจริงมึงใช่มั้ยเพื่อน หน้าพีมไม่เหมาะจะเป็นคนหลายใจ” ไอ้แซคมองหน้าผมตาปริบๆ
“หึหึ เปล่า กูชอบเพราะดีเลยเลือกมา” ยังมีหน้ามายิ้มให้กูอีก แค่เลือกเพลงพวกมันก็ใช้เวลาปาไปค่อนวันแล้วครับ ผมเลยออกมานอนกลิ้งเล่นอยู่หน้าห้องซ้อมฆ่าเวลา เล่นเกมส์ในมือถือของภูมิบ้าง แอบดูพวกมันซ้อมผ่านกระจกห้องซ้อมบ้าง บางครั้งพวกมันก็ใช้ให้ผมไปเอาน้ำ เอาขนมกับแม่บ้านมาให้ ฮึ่ยยยย บางทีก็เรียกเข้าไปเหมือนมีเรื่องให้ช่วย แต่เปล่าแม่งเรียกกูไปแซว
“ไอ้ปริ้นมึงอย่ามองพีมแบบนั้น มันไม่ดี แฟนเพื่อนนะเว้ยแฟนเพื่อน” ไอ้แชมป์ตัวตั้งตัวตีตะโกนโหวกเหวก
“หึ ของแบบนี้มันต้องถามคนกลาง จริงมั้ยครับพีม” ไอ้คุณปริ้นเลยได้กระดาษโน้ตเพลงปึกใหญ่จากภูมิฟาดหัวไปเต็มๆ พวกมันดูมีความสุขที่แกล้งไอ้ภูมิได้ แต่ผมนี่สิที่มีแต่ความทุกข์ปากก็อยากด่ากลับจนคันยิบๆ น้องหมาก็อยากออกมากัดพวกมันคืน แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่สนิทกันขนาดนั้น พวกมันเป็นเพื่อนภูมิที่สำคัญผมรู้ว่าไอ้พวกนี้แค่แกล้งเล่น ก็เลยไม่อยากทำบาปทำกรรม ปล่อยๆพวกมันไปครับ
ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมภูมิไม่ให้ผมไปรับมันที่คณะ จำได้มั้ยครับมีอยู่ช่วงนึงที่ผมจะเป็นฝ่ายไปรับภูมิ แต่มันห้ามไม่ให้ผมลงจากรถ เดี๋ยวมันเรียนเสร็จจะเดินมาหาเอง แต่มีครั้งนึงที่ผมรอนานมาก ภูมิก็ไม่ลงมา ผมเลยตัดสินใจไปตาม
ผมเดินตากแดดตามหาจนหน้าไหม้ก็ไปเจอมันกับเพื่อนกลุ่มใหญ่กำลังส่งเสียงลงเล้งแบกอุปกรณ์ช่างเดินลงมาจากตึก แค่นั้นแหละครับ แค่เห็นผมแค่นั้นแหละพวกแม่งส่งเสียงเหมือนบุพการีมันเสีย เสียงแซวต่างๆนาๆก็ตามมา ผมทำหน้าไม่ถูกเลย เชี่ยมิคแหละตัวดีเป็นแกนนำ จากครั้งนั้นภูมิก็ไม่ให้ผมไปหามันที่คณะอีก มันจะเป็นฝ่ายมาหามารับเอง ดู่ดู๊ ดูมันทำ
ระหว่างซ้อมภูมิหันมายิ้มให้ผมบ่อยๆ เรียกให้ผมไปหาและสื่อสารไร้เสียงผ่านกระจกใสๆที่กั้นเรา บางครั้งปริ้นก็แกล้งโบกมือให้ผม ก็โดนภูมิปาของใส่ บางครั้งไอ้แซคเปิดประตูออกมาแล้วร้องเพลงจีบผม จนภูมิมันเบื่อที่จะหึงจะหวงเลยปล่อยพวกนั้นแทะโลมผมทางคำพูดกันตามสบาย
“พีมครับ มีคนฝากเพลงนี้ให้” แซคเปิดประตูห้องซ้อมอีกครั้งเป็นครั้งที่เท่าไรผมก็ไม่ได้นับ ผมเห็นปริ้นท์ส่ายหัวปลงๆ หนุ่มก็เอาแต่หัวเราะ แชมป์ก็ส่งเสียงเชียร์อะไรไม่รู้ ส่วนภูมิมันอมยิ้มเขินๆเดินไปผลักหัวเพื่อนมัน ผมก็ได้แต่รอดูว่าพวกมันจะทำอะไร ก่อนที่หนุ่มจะเคาะไม้กลองให้จังหวะ
http://www.4shared.com/embed/670329567/e2934e09
ทนมานานหัวใจเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
ภายในใจไม่เคยลบเลือนภาพเก่า
คนคอยพูดคุยนั้นมีก็เพียงแค่เงา
ข้างกาย ไม่เคยมีใครผูกพัน
แล้วลมก็พัดพาเธอเข้ามา
เติมแรงใจดอกไม้ที่ร่วงโรยในใจ
เคยอ่อนล้าได้ฟื้นคืนเบิกบาน
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
จากดวงใจที่เปี่ยมความหมาย
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
เปลี่ยนวันคืนเปลี่ยนชีวิตฉันให้พบรักใหม่
อยากโอบกอดรักเธอแนบอยู่เคียงกาย
จะพันธนาการเธอด้วยหัวใจที่มี
อยากจะขอบคุณมอบความอบอุ่นให้เธอคนดี
รักเธอด้วยใจหมดใจ
สายลมก็พัดพาเธอเข้ามา
เติมแรงใจดอกไม้ที่ร่วงโรยในใจเคยอ่อนล้าได้ฟื้นคืนเบิกบาน
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง จากดวงใจที่เปี่ยมความหมาย
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
เปลี่ยนวันคืนเปลี่ยนชีวิตฉันให้พบรักใหม่
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง จากดวงใจที่เปี่ยมความหมาย
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียว
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
เปลี่ยนวันคืนเปลี่ยนชีวิตฉันให้พบรักใหม่
แชมป์เล่นไปก็ส่งเสียงโห่ เสียงแซว หนุ่มเองก็เอาแต่ยิ้ม เสียงร้องของแซคก็เพราะดี อาจจะไม่หวานซึ้งเท่าเสียงพี่แบงค์แต่ก็มีเสน่ห์ในแบบของมัน ปริ้นท์ยักคิ้วให้ผมกวนๆ
ส่วนผู้ชายคนนั้นที่กล้าใช้เพื่อนร้องเพลงให้ผม มันกล้าทำให้ผมเขินต่อหน้าคนที่ไม่สนิท มันก้มเล่นเบสบ้าง หันหลังให้ผมบ้าง ผมไม่รู้ว่ามันแอบหันไปยิ้มรึเปล่า แต่ทุกครั้งที่ภูมิเงยหน้ามาสบตากับผม เราจะยิ้มกลั้วหัวเราะให้กัน
นางฟ้าบ้านพ่อมึงมีจูโมะโกะเหรอวะ ไอ้บ้า จะทำให้หลงไปถึงไหน กูจะจำไว้ว่ามึงขโมยเวลาซ้อมดนตรีมาจีบแฟน
TBC >>>>>>>>>>>
………………………
- ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนมากๆนะคะสำหรับคำอวยพรวันเกิดให้ตาล ขอบคุณสำหรับของขวัญทุกๆชิ้น ขอบคุณมากๆค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆเช่นกันน๊า
- เอาล่ะ ตอนนี้ก็มาแบบเบาๆชิลล์ๆเหมือนเดิม คุณภูมินทร์ยังคงทำตัวให้อิชั้นคลั่งได้อย่างต่อเนื่อง อร้ายยยยยยยย อิจฉาคนเป็นแฟนโว้ยยยยยยยยยยยยยยย
- และต้องขอโทษคนที่ส่งข้อความหาตาล ทั้งในเมล์ PMของเล้า ในบล็อกเด็กดี ทวิตเตอร์บลาๆๆ ถ้ามีอันไหนที่ตาลไม่ได้ตอบก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ตาลอยากคุยกับทุกคน อยากตอบทุกเม้นแต่ไม่มีเวลาจริงๆ ต่อไปก็จะพยายามคุยกับทุกคนให้ได้นะคะ แฮ่แฮ่ เอาล่ะๆ ตอนหน้าจะเป็นตอนพิเศษที่ทุกคนรอคอยนะคะ อัง อัง อัง รอเค้าก่อนนะ วันจันทร์เจอกันแน่นอนนนนนนน
-
น่ารักๆๆ รักวีอาร์มาก
-
o18 o18 o18
-
จะมีวันไหนมั้ยที่ปันจะไม่รั่ว คำตอบคือไม่สินะ รั่วตลอดดดดดดดดด ฮาทั้งเรื่องจริงๆ :laugh:
แล้วอีกคน น้องเต้ยยยยยยยยยยยย ไปเปิดคาเฟ่กับปันเลยไป๊ หมามีสองหูสี่ขา มันแปลกเนอะ :jul3:
คิวเดี๋ยวนี้รู้สึกจะหลงรักเต้ยมากขึ้นทุกทีแล้วนะ มีหึงๆ
แล้วไมปันต้องลากเต้ยไปด้วยล่ะ นี่ก็เพี้ยนจริง :m20:
ภูมิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เท่ตลอดอ่ะ หวานตลอด อิจฉาพีมอย่างรุนแรง
แต่โรคขี้หึงนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ เพื่อนหัวเหอระบมหมดแล้วนั่น ฟาดไม่ยั้งเล้ย หวงเหลือเกิน
แต่แอบเคืองนะ มีไปมองสาวตาโตที่ไหน ห๊าาาาาาา :m16: เดี๋ยวก็ยกพีมให้คลื่นซะเลยนี่ ชิๆๆๆ
สะใจพีมมากอ่ะ สาดน้ำแข็งใส่ เริ่ดอ่ะ เคะเยี่ยมยอดต้องแบบนี้ อย่าไปยอม หึๆ o13
ปล.เชนนนนนนนนนน คิดถึงหมอฟันค่า พาร์ทนี้ไม่มี แอบเสียใจ :m15: คลื่นด้วย คิดถึงงงงงงงง :-[
-
วิ้ววววววววววว อิจฉาคนมีแฟน :o8:
-
+1 :กอด1:
ได้อ่านก่อนนอน คืนนี้ฝันดีแน่ๆเลย
มีความสุขทุกครั้งที่อ่าน
ขอบคุณค่ะ
-
:-[ :-[ :-[
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่พีม น้องภูมิ มาแว้วๆๆๆๆๆ เย้ๆๆๆๆๆๆ
-
WE ARE!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ขอมาเป็นแฟนคลับอีกคนด้วยนะค๊าบบบบบบบบบบบบบบ!!! :L2: :กอด1:
ตามจริงอ่านมานานแล้ล่ะ แต่ว่าอ่านด้วยมือถือLG แล้วมันย่อขนาดหน้าเว็บของเล้าไง
เลยเม้นยาก :sad4:
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ ประทับใจมาก มันเหมือนมีชีวิต อ่านมานานมากเลยอ่ะ แต่ไม่ค่อยได้แสดงความคิดเห็นอะไรเลยTT
ขอบคุณจริงๆที่ยังมี วีอาร์ ใจหาบ เบา เบา ที่บอกว่า ใกล้จะจบแล้ว
I ♥ WE ARE
-
ภูมิพีมนิหวานสุดๆ :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักโคตรรรรรรรรรรร ปันค่ะ :o8:
เป็นเอามากนะคะ่ เราเข้าใจ เรายินดีฟังทั้งวัน
แต่ก่อนหน้านั้นขอเรากินเหล้าจนเบลอก่อนนะ จะฟังทั้งวันเลยจริงๆ กร้ากกกกกกกก :laugh:
ปะป๊า มาม๊า คนนี้ไม่ใช่เพื่อนนนน แต่เป็นแควนลูกคุณแม่คร่าาาาาาา ฮิ้วววววว :กอด1:
วงเพื่อนภูมิ ท่าทางจะสนุกกกกกก เฮฮาดีอ่ะ :mc4: :bye2:
ถ้ามีมิคกะปันรวมด้วย โอยไม่อยากจะคิด *กุมหัว*
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ
ถ้าพีมจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ :กอด1:
ปล.ตอนนี้มีตัวละครเพิ่มมาเยอะเลย
-
น่ารักเหมือนเดิม
อ่านไปยิ้มไป
+1
-
อ้าวพีม!!
ไม่รู้หรอกหรอว่าภูมิมันหลงนางฟ้าที่มีจูโมะโกะแบบพีมอ่ะ!!
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก จะบ้า!!
ไอ้หมาภูมิมันร้องเพลงจีบแฟน o22
-
เค้าตลกน้องเต้ย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ทุกคนยังคงมีบทบาทเสมอ ตอนนี้ไม่เห็นหมอเชนนะ กลับม๊าาาาาาา
ปันปันยังคงเส้นคงวาน่ารักน่ากอด(และน่าจับส่ง รพ.) ได้ทุกที่ทุกเวลา
กลัวเหมือนกันว่าจะพาคนไปเดินขบวนเข้าซักวัน
ถึงวันนั้นคงจะมีเดอะแก๊งนี่ที่เป็นแนวหน้าละมั้ง ฮ่าๆ
คิวเต้ย น่ารักเท่าโลกแบบนี้ยังหาได้จากที่ไหนอีก
หวานแบบมดไม่ขึ้นอย่างนี้หาได้จากที่ไหนอีก
ดุด่ากันเพราะรักแบบนี้ ต้องไปมุดที่มุมไหนของโลกถึงจะเจอแบบนี้้บ้างงงงง
ตอนนี้อ่านไปแล้วปวดแปล๊บปล๊าบในใจติ๊ดนึง
เนื่องด้วยชายเบียร์...บ๊ายบาย คุณชายของหนู :o12:
-
ดีใจจังได้อ่านแล้วอ่า ตอนนี้ก็หว๊านๆอีกแล้ว ชอบบค่ะ
ปล.แอบอยากอ่่านตอนพีมสาดน้ำใส่หน้าภูมิแบบละเอียดๆจังเลย
-
อัยย่ะ....ภูมิน่ารักอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งหลงน้องภูมิ
ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับเรื่องน่ารักๆแบบนี้
-
น้องเต้ยนี่มันกวนตีนดีเนอะ
เหมาะกับพี่คิวมว๊ากกกกก~
ภูมิกับภีมก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
ชอบตอนที่ภีมเล่า เอาน้ำแข็งสาดหน้าภูมิเพราะม้อสาว
แอบกรี๊ด..ต้องอย่างงี้เซ่!!!
ว่าแต่~
เรื่องจริงหรือโม้คะเนี่ย
-
จริงๆถ้าภูมิร้องจะซึ้งมากๆเลยอ่ะ มีแฟนมาร้องเพลงให้แบบนี้ซึ้งจนน้ำตาไหล
-
+1 และ + เป็ด :กอด1:
ให้คุณตาลก่อนเลย โทษฐานที่หายไปพักนึง ฮ่าๆ แต่ยังคิดถึงพีมภูมิกับเดอะแก็งค์เหมือนเดิมนะ
-
กลุ่มเพื่อน ภูมิ มีแต่คนดี ๆ ที่น่าคบ จะทะลึ่งตึงตังก็ตามวัย
ส่วนคู่รัก คู่นี้ มีแต่เติมความหวานให้กัน แม้จะออกแนวหึงโหดก็ตาม
+1 ให้น้องตาล เป็นกำลังใจให้นะครับ :กอด1:
ปล. รอวันจันทร์
-
ดีใจจังมาแล้ว ไปอ่านก่อนนะ :กอด1:
-
จะขู่ทำไมให้เปลืองน้ำลาย ผมว่าลงมือทำเลยมัน “ใจ” กว่า <<<<< เยี่ยมมอกน้องพีม มันต้องแบบเน้!!!!!!! บอกแล้วว่าถ้านอกใจมีแต่ตายกะตายสนิท :z6:
แต่ภูมินะมาดีแตกจนได้ ถ้าไม่มีพีมมาด้วยจะเดินตามเลยม่ะ ชิชะ เชียร์ให้พีมแจกยิ้มให้ชาวประชาทั่วๆ ดีกว่า อยากเห็นคนหึงจนจะอกแตกตาย
ไม่ต้องไปไกลแค่ในวิศวะขี้คร้านจะมีคนมาหลงเสน่ห์พีมอีกตรึม (ถ้าไม่โดนภูมิเหยียบตายซะก่อนอ่ะนะ) :z6:
-
ถ้าจะหวานขนาดนี้ :-[ :-[ :-[
-
อันโคตรบ้าอ่ะ เต้ยก็พอๆ กัน :laugh:
ภูมิหวงพีมจริงเนอะ ไม่ยอมให้ไปหาที่คณะ
เอร๊ย, เขินแทนพีมอ่ะนางฟ้าในใจ :o8:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย เค้าเขิน(แทนพีม)
-
:m3: :m3: :m3:
:L2: :L2:
-
รักเรื่องนี้ที่สุดเลยอะ ยิ้มจนแก้มจะปริแล้ววววววว
-
เพื่อนภูมิแต่ละคนสุดยอด ถ้าเข้ากันได้ดีกับกลุ่มพี่ปันนะค่ะเนี่ย กร๊ากกกกกกกกกก :m20:
-
ตอนนี้อ่านแล้วจิตายอย่างสงบ เบาหวานขึ้นข้อ :m25:
พีมมันฟีโรโมนพุ่งพล่านจริ๊งงง!! ใครว่าพีมมันหลงหมาภูมิคนเดียว
ไอ้ที่นางฟ้าของภูมิน่ะ คุณภูมินทร์เค้าไม่ค่อยจะหลงเลยเนอะ นี่ถึงขนาดไล่กลับบ้าน ๕๕
เหย ต่อวันจันทร์ เหย น่ารัก เหย ไม่ไหวแล้ว ตอนพิเศษ ข้าเจ๊าวะ จะสังเวยต่อความหวานตายอีกหรือไม่ มาดูกัน อ๊อก !! :m25:
:m25:
-
แหมๆๆๆ ภูมินี่หน๊า หวงมากแต่ก็อยากหวานโชว์
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
ภูมิมันน่ารักเนอะ!! >_<
ปล. คุณทะเลหัวใจใช้อิโมในแต่ละตอนไม่เยอะนะ แต่ถ้าไม่ใช้เลยจะเริศมากกกกกกกก >_<
:กอด1:
-
:กอด1:
-
ภีมน่ารักอ่า
-
อ่านไปยิ้มไปกันเลยทีเดียว มีตอนไหนบ้างที่อยู่กันครบแล้วจะไม่ฮาเนี้ย
พีมแอนด์ภูมิยังคงความหวานได้เสมอต้นเสมอปลายมากกกกก
เขิลแล้วเลยอ่ะ โอ๊ยไม่ไหวแล้วอยากฉุดนายภูมิกลับมา
-
ยังคงเป็นคู่รักแห่งปีเหมือนเดิม หวานกันตลอดๆ
และในกลุ่มเพื่อนก็ยังฮายังป่วนกันเหมือนเดิม
โดยเฉพาะปัน ยังคงเส้นคงวา อาจจะมากกว่าเดิม
แลดูว่าคิวจะรักเต้ยมากขึ้นนะ มีหึงออกสื่อด้วยอ่ะ
ส่วนพีม เป็นคนมีเสน่ห์กับเพศเดียวกันจริงๆเลย
ภูมิดูท่าจะชินกับความน่ารักของพีมเค้าได้แล้วนะ
ก็คนมันน่าร้ากกกก แต่...อย่าให้พูดนะ o22
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L1:
-
:laugh:
ฮาอิปันมากมาย เพื่อนเราที่เป็นแบบนี้ก็มีนะ แต่ฮาไม่เท่าอิปัน
เขินแทนพีมตอนท้ายยย
ภูมิจ๊ะ แกจะหวานไปหนายยยยยยยย
:-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด อย่างโหยหวน
น่ารักเกินไปแล้วภูมิเอ้ย แต่แอบร้ายนะยะ มีการมองสาวต่อหน้าแฟน สมน้ำหน้า โดนน้ำแข็งสาดเลย (พีม ทำดีมากเลยจ้ะที่รัก)
แต่ไอ้มุขใช้เพื่อนร้องเพลงจีบแฟนตัวนี่สุดยอดนะ เพิ่งเคยเห็น น่ารักไป๊
หนุ่ม ๆ ทุกคนน่ารักตล๊อด เจ้รักทุกคนเลย
สุดท้าย รักตาลจ้ะ เจ้รอตอนต่อไปที่รอคอยอยู่นะลูก
-
เปิดเรื่องมาปันปันก็ชวนเราไอคุกคุกคุกเลย ฮ่าๆๆๆ
แต่ตอนนี้แอบน่ารักอ่ะ
ตอนชิวๆของวีอาร์นี่ก็ยังน่ารักได้ตลอดอ่ะค่ะ :-[ :-[ :-[ เขินๆ ฮ่าๆๆๆ
ชอบตอนที่พีมเล่าเรื่องที่เอาน้ำแข็งสาดหน้าภูมิมากกกก สุดยอด! o13
เน่ๆๆ เล่นกะใครไม่เล่นดันมาเล่นกะน้องพีม เจอดีเลยมั๊ยภูมิ ฮ่าๆๆๆๆๆ
แอบฮาพีมตอนท้าย นางฟ้าบ้านมรึงมีจูโมโกะหรอ กร๊ากกกกก ว่าจะหวานและฮาแตกเลย
-
หนุ่ม ๆ แก๊งค์นี้ยังรวยอารมณ์ขันกันเหมือนเดิม
ภูมิ-พีม หวานเว่อร์ (แต่ชอบนะจ๊ะ)
-
รอค่า!!!! รอวันจันทร์
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พีมลู กก ก ~ เค้ากำลังซึ้งกำลังเขินกัน
'นางฟ้าบ้านพ่อเมิงมีจูโมะโกะหรอว่ะ' !!!~ หมดกัน ฮาแตกกกค่าา
ก๊าก ก ก ก ~ ดูน้องภูมิเค้าจีบแฟนเค้าดิ
มีโอกาสเป็นไม่ได้เลยยนะ >___________<! งุ้ยย ~
สงสัยต้องไปหาเด็กวิดวะมาซักคน
ปล.น้องพีมโหดมากลูกแค่ภมิมองสาวถึงกับต้งสาดน้ำแข็งเลยหรออ ?~ ฮ่า ๆๆ
รักวีอาาาาาาาาาาาาาาามา กก ก ก กก ก ><!!! :-[ :-[ :-[
มาต่อไวๆนะค่าา ~
-
โหยยยยย มาร่วมด้วยช่วยน้องพีมเขินค่ะ
หูยๆๆ อร๊ายยยย
ชอบอ่ะ ตอนนี้ยาวด้วย คิคิ
ปล.วันเกิดพี่ตาลหรอค๊ะ มาร่วมอวยพรด้วยคน
แฮปปี้ๆ มีความสุขมากๆ นะค๊าาาา
-
ไม่ใช่ว่าพอแม่ทั้งพีมและภูมิรู้เรื่องแล้วเหรอ
แค่รอให้ทั้งคู่เข้าไปบอก
แต่จะหวานกันเกินไปแล้ว เค้าอิจฉา
-
อ๊ากกกกก หวานซะ มดมาทั้งรัง แล้วนะ ภูมิน่ารักมากมายอ่ะ
จะหาผู้ชายแบบภูมิจากที่ไหน คนแต่งบอกเค้าที่ :-[ :-[ :-[ :-[
-
โอยยยยย จะหวานกันไปไหนไอคู่นี้
แต่ขอฮา :laugh:ไอเจ้าเต้ยหน่อยเหอะ ไอเด็กบร้าอิป้าก็รอลุ้นเหมือนกัน ว่าหมามันทำไมแก กร๊ากกกกกกกกกกกกก ไม่ใช่เต้ยทำไม่ได้น่ะนั่น 555555555555 :laugh: :laugh:
-
อุ๊ยๆ เค้าแอบเห็นคุณชายเบียร์มีซัมธิงกับน้องโตเกียว
:impress2:
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มไม่หุบเลยวุ๊ยยยยย
ภูมิกับพีมน่ารักมาก เพื่อน ๆ ภูมิก็ฮาแซวพีมตลอด
แอบสงสารคิวคงปวดหัวกับน้องเต้ยมาก ฮ่า ฮ่า
คุณชายเบียร์บอกไม่มีอะไรแล้วไปโรงเรียนน้องโตเกียวทำไม บ่อย ๆ หล่ะเนี่ย
ถ้าเอาปันกับเต้ยมาพูดแข่งกันใครจะชนะหล่ะเนี่ย 555+
-
เพราะภูมิเป็น ผู้ชายขี้หึง
เพื่อนเลยจีบพีม แกล้งภูมิ นะสิ
555555555555555555
น่ารักๆๆๆๆ
-
โอยยย อิจฉาพีมมมมมมมมมมมมมม
จีบกันขนาดนี้ ตายกันไปเลยดีกว่าา ชะนีอิจฉาาาา
จิงๆแอบอิจฉาตั้งแต่ แทนฟ่าง แล้วน้าาาา งื่อออออออออ :o8: :o8: :o8:
-
ยาวได้จุใจมากมายเลยค่ะน้องตาล
หนุ่มๆพวกนี้ ไม่ว่านานแค่ไหนก็ทำให้ยิ้มได้ทุกทีเลยนะ
สุดท้ายนี้ก็ขอให้น้องตาลมีความสุขมากๆ
แล้วก็แบ่งปันเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้ต่อไปนะคะ
-
สาดน้ำแข็งใส่แล้วไงต่ออ่า อยากรู้ แต่กล้าถาม :m19:
-
เพื่อนภูมิฮาดีนะ เข้ากับหนุ่มๆได้ดี :laugh:
-
คิดถึงมากๆ หายไปนาน
น้องพีม น้องภูมิมาแล้ว
แถมมาแบบหวานๆ อีกต่างหาก
-
รั่วตลอดกาล แต่ก้อชอบน่ารักมาก
-
:-[ อิจฉาโครตๆอ่ะ :o8:
-
เพื่อนของพีมแต่ละคน :m20:
แอบสงสารคิว ต้องตระเวนหาพาราเลย :laugh: สงสัยน้องเต้ยจัดหนัก o18
ภูมิก็มีแอบหวาน เล่นเพลงจีบพีมซะงั้น
ส่วนปัน...ปล่อยเขาไปเถอะ :pigha2:
-
จะทำตัวหวานกันตลอดเกินไปแล้วนะ
เขินแทนจริงๆ :-[ :o8: :impress2:
-
อ่านเรื่องนี้ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน ตอนที่เท่าไร
มันก็ทำให้ feel good มากๆเลยอะพี่ตาล
อารมณ์ดี มีความสุขจริงๆ
เอ๊ะตอนหน้า อังอังอัง คืออะไรหว่า อิอิ
:-[
-
:o8: :o8:
-
ห้องซ้อมดนตรี มดขึ้นแล้วมั้ง
-
เต้ยค๊าบบบบบ จะฮาไปไหน หรือว่าความฮาและรั่วของพี่ปันมันซึมถึงกันได้คะน้องงง
หัวเราะเหมือนคนบ้าอยู่หน้าคอมฯ จนเพื่อนสงสัยว่าอ่านอะไร
หัวเราะค้างจนปวดกราม :m20:
ประโยคเด็ดของเต้ยชนะเลิศ หาทอปปิค และเมนไอเดียไม่ได้เลยซักติ๊ด
ภูมิ+พีมหวานกันจนน้ำตาลเกาะขอบจอแล้วค่า....
-
เล่นเองเขินเองนะคนเรา
ภูมิน่ารักอ่ะ :กอด1:
โดนเพื่อนแกล้งเรื่องพีม เนี่ยจุดอ่อนของภูมิเลย
-
ฮาพี่ปันนน !! 55555+
:jul3:
-
หวานไปมั๊ยภูมิ จีบพีมได้ตลอดเวลาอ่ะ เขิลแทน อิอิ
-
เอ่อ ปันปันจ๊ะ ช่วงนี้อากาศหนาวแล้ว หวังว่าอาการปันปันคงดีขึ้นนะ :m20:
ส่วนภูมิกะพีมยังมีมุมสวีทเหมือนเดิม น่ารักอ่ะ
แต่แอบสมน้องภูมิ ชิชะทำเจ้าชู้ต่อหน้าน้องพีม เลยโดนน้ำแข็งเลย คราวหน้าก็ทำลับหลัง เอ้ย อย่าทำสิ ใช่ไหมน้องพีม
:L2:
-
ขอบคุณคร๊าฟฟฟฟ มาต่ออีกเร็ว ๆ ครับ
-
ตอนนี้เรื่อยๆ (ไม่นับที่ปันของขึ้น) แต่ก็สนุกเหมือนเดิมค่ะ
เป็นบ้าไรไม่รู้ ชอบเวลาภูมิพีมหึงกัน มันน่ารักสุดๆเลย :กอด1:
-
ปันรั่ว เต้ยมากมาย ภูมิหึงเกิน พีมเขิน 555
-
ปันบ้าไปแล้ว 5555
เมื่อไหร่จะหาคู่ให้ปันบ้าง
-
ถ้าจะหวานกันขนาดนี้ ขอแบบภูมิสักคนได้ไหมอะ เขินแทนพีมเลย :o8:
ปล. ให้ปั่น o13
-
ตอนนี้ทำให้ได้รู้ว่าน้องเต้ยได้แซงหน้าเฮียปันไปไกลแล้ว ......
อิจฉาพีมมว๊ากกกกกกค่า :-[
-
ภูมิพีมน่ารักเสมอเลย ^^
-
:-[ น่ารักกกกกอ่ะ
-
ภูมิอ่าาาาาา
หวานได้อีกนะเนี่ย น่ารักเป็นที่สุด
แหมๆภูมิชอบคนตาโตเหรอนี่ แต่แอบไปยิ้มให้แบบนี้ สมน้ำหน้าแล้ว
พีมจ๋าลองแกล้งไปยิ้มให้หนุ่มอื่นมั่งเลย แกล้งภูมิๆ โฮะๆๆ
จะเป็นไงหว่า โฮะๆๆๆ
-
อากาศเย็นๆ ภูมิพีมละมุนๆ ><
คิวเต้ยน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
มันสำคัญตรงบรรทัดสุดท้ายอ่ะ
นางฟ้าบ้านพ่อมึงมีจูโมะโกะเหรอวะ ไอ้บ้า จะทำให้หลงไปถึงไหน กูจะจำไว้ว่ามึงขโมยเวลาซ้อมดนตรีมาจีบแฟน
55555555555 :impress3:
ปล.สุขสันตืวันเกิดย้อนหลังจ้าคุณตาล มีความสุขมากๆน๊า :L2:
-
อยากมีคนร้องเพลงแบบนี้ให้บ้างงงง
HBD ย้อนหลังนะจ้ะ
-
โอ๊ยยยย ยิ่งอ่านยิ่งชอบปัน :laugh:
ภูมิน่ารักอ่ะ!! ถ้าเค้าเป้นพีมนี่เขินตายเลยย ><
-
คิวยังไม่ชินอีกเหรอ มีเต้ยอยู่ใกล้ๆ ชีวิตจะได้ไม่สบายเกินไปไง
เฮียปันปล่อยแกไปเถอะ ถ้าใครฟังแกพูดรู้เรื่อง แสดงว่าคนนั้นต้องบ้าพอกัน
จะมีตอนพิเศษ คุณชายเบียร์ vs น้องโตเกียวไหมค่ะ please รออ่านอยู่ :-[
สะใจที่พีมเอาน้ำสาดหน้าภูมิ ดันจะมาดีแตกต่อหน้าพีมดีนัก :o8: ภูมิเอาเวลาซ้อมดนตรีมาจีบแฟนตัวเองซะงั้น :m20: อืมนางฟ้าของภูมิมีปิกาจูเหมือนกันเลย
รอตอนพิเศษจันทร์หน้าเจอกันค่ะ รออ่าน :กอด1:
-
น่ารักนะ :กอด1:
-
รอเมื่อคืน กะว่าจะอ่านซะหน่อย ไม่ไหว หลับคาคอมไปเลย
วันนี้ก็ได้ฤกษ์มาอ่าน
ท่าทางปันปันจะอินการเมืองสุดๆ ลาเต้ยไปร่วมขบวนการชัวร์เลย
ว่าแต่ทำไมพี่คิวหึงน้องเต้ยกับเพื่อนปันหละ ปันปันแค่มีเสน่ห์กับคนทุกเพศเฉยๆนะ :m20:
แล้วตอนน้องภูมิไปซ้อมเพลงนี้น่ารักเนอะ หนีบน้องพีมไปด้วย
โอ้ย เค้าอยากมีแฟนแบบน้องภูมิอ่ะ :impress2:
-
ปันนนนนนนนนน!!! *ตะโกนใส่ๆๆๆ* o13 o13
ข้าชอบเอ็งงง กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! :laugh:
ฮาตลอดเว
พีมแบบ อ้ากกก!! คนชอบหนูเยอะไปแล้ว คงจะเป็นเหตุผลที่ภูมิจะหวงขนาดนี้ มีหวานตอนจบบบบบบ!!
+1 Heyyy!!!
-
น้องพีมกับน้องภูมิ มาแล้ว ถามจริงเหอะ
ภูมิเอ้ย รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนชอบแกล้ง แต่ก็ยังลาก
เจ้าตัวเล็กไปด้วยเนี้ยนะ อืม อาจจะต้องการกำลังใจในการซ้อมดนตรี
-
น่าร้ากกกก :-[
-
ชอบน้องเต้ยมากเลยตอนนี้ ปล่อยมุขได้เด็ดขาดมาก
ภูมินี่ก็หวานเป็นเหมือนกันนะ
-
น่ารักมากกกกก
เขินด้วย
ภูมิน่ารักอ่ะ
-
เต้ย ขอชมจากใจจริงในการเล่าเรื่องของนายมาก สุดยอด
ดีใจกับพัฒนาการที่ดีขึ้นของภูมิกับคุณพ่อ มีลูกสะใภ้ดีเป็นกาวใจก็งี้แหละ
-
อยู่ๆก็รู้สึกมีคำถาม ถ้าเรื่องนี้จบแล้ว. ชั้นจะไปอ่านอะไรเนี่ย
สองใจ สองใจ สองใจ สองใจ
ชนวนไรเปล่าเนี่ย
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย อิจฉาพีมมากๆอะ ทำไมภูมิทำตัวได้หวานขนาดนี้ :impress2:
เพื่อนกลุ่มนี้ของภูมิก็ดีนะ เฮฮากันดี ขยันแกล้งภูมิมากอะ แอบสงสารนิดนึง 5555555
เป็นกำลังใจให้คุณตาลนะคะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย :L2: :L2:
-
ภูมิพีมจ๋าาาา
คิดถึงจัง
เพื่อนๆทั้งสองด้วยยยยย
น่ารักฮาป่วนเหมือนเดิมจริงๆ
5555
-
ให้ภูมิร้อยแต้มความหวาน :o8: แต่หักไปห้าสิบเพราะส่งยิ้มให้สาวตาโต ชริๆๆๆๆ
:z6:
-
พีมแอนเดอะแก๊งยังเฮฮาปาจิงโกะกันเหมือนเดิม555 แต่เพื่อนปันพาเสี่ยงคุุกไปนิ๊ดนึง
ภูมิไม่ได้ร้องเอง พีมจะเขินไปไหนจ๊า อิอิ
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :impress2:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คู่นี้ทำคลั่งตลอด หนาวไปซึ้งไป 55555555555
-
ภูมิ พีม :-[ สวีทไปไหน สวีทได้อีก
ขอสวีทเต้ยคิวบ้างได้ป่ะคะพี่ตาล แค่หมาเดินตาม หมาสี่ขา เต้ยสองขา อิชั้นไม่คิดว่าเป็นการสวีทนะคะ
ปล.ปัน ฮาไปไหน ฮาได้อีก กรามค้างเลย :angry2:
-
ภูมิตอนหวงพีมนี่ น่ารักดี แต่พีมตอนสาดน้ำแข็งใส่ภูมิ น่ารักกว่า :laugh:
คิดถึงน้องคลื่นนนนน... :impress2:
-
ภูมินทร์ หวานตล๊อดๆๆๆ
-
เค้ารักเค้าหวง(มาก)ไงคะพี่พีมขา ฮ่าาาา
-
เห็นเต้ย แล้วรู้สึกว่าเหมือนหลานที่บ้าน อารมณ์นี้กึ่งๆน่ารัก กึ่งๆน่ารำคาญ แต่ก็ฮา
ชอบพูดชอบเล่าอะไรแล้วก็จบแบบไม่รู้ตัว เดินตามติดชนิดก้าวต่อก้าวเหมือนกันเลย
-
เต้ย ฮามากอ่ะ ยังฮาได้อีกนะเนี่ย 555
ภูมิ ก็นะหวานเกินไปละ อิจฉา พีม เรยยย หุหุ
-
ตายๆๆๆๆ
ภูมิน่ารักจริงๆ
-
นึกภาพช็อตที่พี่พีมปาน้ำแข็งใส่หน้าพี่ภูมิได้เลย :m20: :m20: :m20: :impress2:
-
อร๊าย ยยๆๆๆๆ ภูมิหวานไ้ด้อีกๆๆๆ น่ารักตลอด :o8:
ว่าแต่น้องพีม "จูโมโกะ" 555555555555555 :laugh:
น้องเต้ยอยู่ก่ะพี่ปันมากไปมั้ยลูก ติดเชื้อมาล่ะ 5555 :z2:
ปล.รอตอนหน้าค่ะ
"แทนฟ่าง" :m3:
-
I love We are
:pig4: :pig4:
-
อร๊ายยยยยยย :-[ ภูมินี่ยังจีบเสมอต้นเสมอปลาย
นางฟ้าในใจ ช่างกล้าดีจริงๆ เพื่อนๆ ก็รู้เห็นเป็นใจ 555
แต่แอบมองหญิงอื่นอันนี่ไม่ปลื้มนะ พีมทำได้คนเดียว กร๊ากก
-
เหมือนจะเจอฝาแฝดที่พลัดพรากมานาน
ใช่ไหม เต้ย! :laugh:
ชอบโดนด่าว่าเป็นคนแบบเต้ยนี่แหละ เล่าไปสักพักก็หยุด
ภูมิเอ๊ย เขินเว่ย :-[
-
ว๊ากกกกกกกกกกก น่ารักมากๆค่ะ >/////<
โอ๊ย อ่านแล้วยิ้มแก้มแทบปริเลย
อะไรจะหวานกันได้ขนาดนี้เนี่ยยยย
หลงรักพีมจังเลยอ่า คนอะไรน่ารักจริงจัง ฮาๆ
ภูมิต้องดูแลดีนะจ๊ะ (ได้ข่าวคนทำหวานคือภูมิ แต่เราอ่านแล้วโคตรคิดว่าพีมน่ารักเลยค่ะ อร๊ายยยย)
=v=
-
:-[ :o8: ดับเบิ้ล P ชอบบบบบบบ ชอบบบบบบ ถูมิหึงพี แล้วน่ารักอะคะ
บะ รอนาน แต่คุ้ม อิอิ
-
อ้ายยยยยยย!!!
คิดถึงพี่ตาลมากๆค่ะ
ฮ่าๆๆ พี่ปันนี่รั่วได้ใจทุกครั้งที่เจอเลยแฮะ
พี่ภูมิกะพี่พีมก็ยังหวานแหววน่ารักเหมือนเดิม
ข้าวฟ่างก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
ฮ่าๆๆๆ
รอๆๆๆๆ รอวันจันทร์
-
ยังน่ารักและหวานกันเหมือนเดิม
ชอบภูมิและพีมมากก :กอด1:
แต่ว่า..พีมก็แอบโหดเหมือนกันนะเนี่ย
น้ำแข็งสาดหน้า :freeze:แต่ก็อย่างว่าแหละน้า
เดินมาด้วยกันแต่ดันไปมองคนอืน มันก็ต้องมีเคืองกันบ้าง :m16:
เป็นสีสันของชีวิตคู่ ฮ่าๆๆๆ o3
ปล.นอนรออ่านตอนต่อไป :a12:
-
กรี๊ดดดดดดดดด ฟ่าง แทน ก่อนเลย ออกนิดๆหน่อยๆ แต่ก็จะกรี๊ดดด
ทำหน้าที่ FCฟ่าง (แทนฟ่าง) อิอิ
พีมมมมมม ภูมิ จะหวานกันไปไหนค๊าาา เพื่อนก็ค่อยแหย่ตล๊อดดด ฮา
ฮาสุดๆ อึ้งสุดๆ ก็ น้องเต้ยนี่ล่ะ สรุปว่า เกรียนนนนอ่ะเต้ยย
สงสารหรือสมน้ำหน้าพี่คิวของน้องเต้ยดีอ่ะ กร๊ากกก ได้ว่าที่เมียแบบนี้ปวดหัวแย่เลย :P
แต่เต้ยน่ารักอ่ะ น่าเอ็นดู ฮ่าฮ่า
บรรยากาศสบายๆชิวๆ ยังคงความเรียลเข้ากับปัจจุบัน อิอิ
รออ่านตอนต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
อ่านตอนที่เต้ยพูดเรื่องหมา แล้วรู้สึกว่าลักษณะการพูดเหมือนกันเลยแฮะ
เข้าใจเพื่อนขึ้นมาเลย 55+
แต่ละคนฮามากมาย
-
มารอพีม :z2: :z2:
-
อ๊ากกกกกกกกกก :z3:
ชอบคู่แทนฟ่างมากกกกกก อยากรู้เรื่องคู่น้องโตเกียวกับเบียร์อ่ะ
จะลงเอยยังไงหว่า :o8:
-
ไม่ได้อ่านนาน ตามทันแล้ว ^^
-
:impress2: :impress2: :impress2: น่ารักจัง ภูมิขี้หึงตลอดเลย แต่ก้อชอบมากกกกก
-
+1 # 633 ให้คุณตาลค่ะ
แหมๆ พกไอ้พีมไปไหนก็มีเสียงเห่าหอนแซวตลอดเลยนะ
แล้วภูมิมันก็หึงทุกครั้งไป :laugh:
เอ่อ ท่านปัน ท่านทำอะไร คิดอะไรอยู่คะ
รอเรียนให้จบก่อนนะ รอก๊อนน แล้วค่อยเปิดปราศรัยอีกทีนะ :z10:
-
คิดถึงหนูพีมจังเลย
-
เข้ามานั่งนับแกะรอพี่ภูมิกับน้องพีม :z1:
-
Special From Phum
“ถ้ามึงชอบกูจริงก็จีบกูให้ได้แล้วกัน” ตั้งแต่เกิดมาผมจำได้ว่าเคยจีบผู้หญิงไม่ถึงสามคนเพราะคนอย่างผมมีคนเข้าหาก่อนเสมอ ผมไม่เคยคิดเลยว่าวันนึงตัวเองจะต้องตามจีบผู้ชาย แถมไอ้ผู้ชายคนที่ว่ามันยังเป็นเบ๊ผมอีกต่างหาก แต่จะทำไงได้ล่ะก็ในเมื่อผมชอบไอ้เตี้ยไปแล้วนี่ ก็ต้องจีบอย่างที่มันสั่ง
เตี้ยมันต่างจากคนอื่นๆที่ผมเคยคุยเคยเดทด้วย ทุกครั้งที่ผมโทรหามัน ทุกครั้งที่ชวนมันไปเที่ยว ชวนไปกินข้าว เหมือนผมกำลังช่วยเพื่อนผมไม่ต้องปั้นแต่งคำพูดให้สวยหรูดูดี ไม่ต้องพยายามทำตัวเป็นผู้นำ ไม่ต้องสร้างภาพเป็นสุภาพบุรุษ ผมแค่เป็นตัวของผมเองแค่นั้นและมันทำให้ทุกครั้งที่ผมอยู่กับพีมผมรู้สึกสบายใจ
ไอ้เตี้ยมันทำให้วันธรรมดาๆของผมมีรอยยิ้ม แค่มันเลี้ยงไอติมกะทิถ้วยละไม่กี่บาท แถมยังแย่งถั่วแย่งขนุนของผมไปกินอีก ไร้ซึ่งความโรแมนติกแต่มันก็ทำให้ผมได้รู้ว่าทุกๆวันต่อจากนี้มันจะเป็นวันพิเศษสำหรับผมเสมอถ้าผมยังมีไอ้เตี้ยคนนี้อยู่ด้วยกัน
พีมมันจะทำทุกอย่างตามที่มันอยากทำ แสดงออกในแบบที่มันเป็น แม้มันจะประกาศโต้งๆว่าให้ผมจีบ แต่มันก็ไม่ได้พยายามทำอะไรให้ผมรักเลย มันยังเฮฮา ปากหมา ก๋ากั่น ด่าเจ็บอย่างเดิม เพราะนั่นคือนิสัยของพีมที่ไม่ได้ปรุงแต่ง พีมแสดงออกอย่างธรรมชาติเสมอและความเป็นธรรมชาติของมันก็ทำให้ผมหลงรัก
ในวันที่ผมได้จูบพีมครั้งแรกความรู้สึกยังเหมือนเพิ่งเกิดขึ้น จูบแรกของเรา จูบแรกของพีมรู้มั้ยครับว่าไอ้เตี้ยมันน่ารักมาก หึหึ ปากสีส้มๆของมันที่มักพ่นแต่คำด่า พอได้ลองสัมผัสมันให้ความรู้สึกเหมือนเวลาที่ได้จิบนมอุ่นๆ มันนุ่มลิ้น หอมหวานและบริสุทธิ์ ให้ความรู้สึกดีจนผมไม่อยากจะห่าง
ชีวิตของผมที่ผ่านมาผมเคยทำเรื่องไม่ดีมามาก ยิ่งเรื่องชกต่อยมันเกือบเป็นชีวิตประจำวันของผม แต่ผมก็ไม่เคยหาเรื่องใครก่อนยกเว้นไอ้พวกที่คิดอยากลองดี ผมก็ไม่ขัดศรัทธาที่ตอบโต้มันกลับเพราะชีวิตของผมผมคือคนกำหนดจะเป็นจะตายก็ตัวผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสิน จนวันที่มีมือเล็กๆข้างนั้นดึงชายเสื้อของผมไว้ตาใสๆของมันมองมาที่ผมเหมือนอยากจะอ้อนวอน
“วันนี้แค่ชก มึงอาจจะแค่ปากแตก แต่ถ้าวันนึงมันมากกว่านี้ละ ถ้าพวกมันลอบกัดอยากเอาคืนมึงบ้าง ถึงขั้นเอาชีวิต แล้วจะทำยังไง คิดบ้างดิวะ…….. กูก็แค่เป็นห่วงมึง”
และผมก็รู้แล้วว่าผมควรจะมีชีวิตอยู่ เพื่อใคร ผมไม่ลังเลเลยที่จะขอพีมเป็นแฟน ถึงบรรยากาศมันจะไม่ค่อยโรแมนติกเท่าไร ไม่มีของขวัญแทนใจซักชิ้นก็ตาม แค่มีมือของมันที่เกาะชายเสื้อผมบนจักรยานเก่าๆ
“พีมเป็นแฟนกูนะ” ผมจำได้ว่าตัวเองเขินแค่ไหนตอนที่พูดคำนั้น หัวใจเต้นแรงแค่ไหนตอนที่รอฟังคำตอบ ขามันสั่นจนแทบปั่นจักรยานไม่ไหวดีที่ไม่ได้มองหน้ากันไม่งั้นผมคงโดนไอ้เตี้ยมันแซวยับ
และแค่คำว่า“อืม”แค่อืมสั้นๆจากปากพีม ผมก็แทบจะทิ้งรถแล้วดึงมันมากอดแน่นๆ
เราเป็นแฟนกันแล้ว
ผมรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ผู้ชายโรแมนติก แต่ก็อยากทำอะไรให้ไอ้เตี้ยมันประทับใจ ผมซื้อว่านหางจระเข้ให้ไอ้พีมหัวเราะจนผมนึกโมโห แต่พอผมบอกเหตุผลมันก็ตอบแทนด้วยจูบหวาน คุ้มนะ หึ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ปีกว่าๆแล้วที่ชีวิตผมมีคนเตี้ยๆมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ไอ้เตี้ยมันก็ไม่เคยเปลี่ยนจากวันแรกเลย เคยบ้า เคยรั่ว เคยปากหมา ยิ้มง่าย ขี้เขินยังไงมันก็ยังเหมือนเดิม แต่คนที่ไม่เหมือนเดิมคือตัวผมเอง พีมทำให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้น มีมุมมองใหม่ๆให้ชีวิต รวมถึงเรื่องครอบครัว
ผมกับพ่อไม่ได้ทะเลาะกัน แต่ก็เหมือนไม่สนิทกันเท่าที่ควรเพราะอะไรนั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะอธิบาย มันเป็นความรู้สึกที่ถูกสะสมมาตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมรู้ว่าพ่อรักผมมากและผมก็รักพ่อมากเหมือนกันแต่เพราะสิ่งที่ผมพบเจอมันยังชัดเจนทั้งความเหงาที่ต้องอยู่คนเดียว ความเจ็บปวดที่เหมือนถูกทอดทิ้งไว้เพียงลำพัง
จนวันที่ผมมีไอ้เตี้ย มันบอกบ่อยๆว่าการให้อภัยก็เหมือนการให้ความรักถ้ารักพ่อจริงก็ต้องให้อภัยท่านได้อ้อมกอดเล็กๆของพีมแทบจะกอดผมไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่มันก็อุ่นพอที่จะทำให้ผมลองเปิดใจกับพ่ออีกครั้งและไม่ว่าต่อไปชีวิตผมจะต้องเจอกับเรื่องอะไรผมก็รู้จะมีใครอีกคนคอยอยู่ข้างๆผมเสมอ
ผมเคยเดินทางท่องเที่ยวไปเกือบทุกมุมโลกแต่ไม่คิดเลยว่า “หัวหิน”จะเป็นที่ที่ผมชอบมากที่สุด ครั้งแรกที่ผมเดินทางด้วยรถไฟธรรมดา แต่ว่ามันก็พิเศษเพราะผมมีพีมร่วมเดินทาง เพราะเป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปเที่ยวกับคนรัก เป็นครั้งแรกที่ผมได้ “กอด” พีม
พีมอาจจะไม่ได้ตัวนุ่มนิ่มเอวคอดแบบผู้หญิง แต่ไอ้เตี้ยมันตัวเล็กกว่าผู้ชายทั่วไป ยิ่งเทียบกับผมพีมก็ดูจะเล็กกว่ามาก ข้อมือข้อเท้าก็ยิ่งเล็ก ด้วยร่างกายของเราที่ต่างกัน เวลาที่พีมถูกผมกอดตากลมๆของมันมักคลอด้วยน้ำตาใสๆ ผิวของพีมขาวเหมือนครีมเค้ก หอมเหมือนอยู่ในร้านเบเกอรี่ เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆที่ผมชอบ ชอบจนอยากสัมผัสไม่ห่าง
พีมมันอาจจะไม่ถึงกับใสซื่อแต่มันก็ไม่ประสากับเรื่องนี้ พีมมันขี้อายมาก บางทีเหมือนจะถอยหนีแต่มือกลับรั้งตัวผมไว้ให้แนบชิด บางครั้งเหมือนจะกล้าแต่ก็กลัว ทั้งน่าสงสารและชวนให้เอ็นดู และคงไม่ใช่เรื่องแปลกใช่มั้ยที่ผมจะทะนุถนอมพีมที่สุด
เซ็กส์กับเมคเลิฟมันต่างกัน เซ็กส์ผมจะทำกับใครก็ได้เพราะมันแค่ปลดปล่อยความใคร่แต่กับพีมมันไม่ใช่ แม้ช่วงเวลานั้นจะผ่านไปแต่ผมยังสัมผัสได้ถึงความสุขที่เราได้ทำร่วมกันและไม่ว่าเราจะเคยกอดกันมากี่ครั้ง ทุกครั้งที่ได้กอดพีมมันก็ยังเหมือนครั้งแรกเสมอ และมันก็ยังเขินผมเหมือนเดิมและนั่นก็เป็นเสน่ห์ที่ทำให้ผมยิ่งหลงมันขึ้นทุกวัน
ถ้ามีโอกาสผมสัญญาว่าจะพาพีมกลับไปหัวหินทุกปี และที่นั่นจะเป็นสถานที่ที่อยู่ในความทรงจำของเราสองคนเสมอ
ผมเป็นคนหวงของ ของที่เป็นของผมใครก็ไม่มีสิทธิ์แตะ ยิ่งพีมคือคนสำคัญผมก็ยิ่งหวง จนอาจจะดูเหมือนว่าผมบังคับพีม ผมอยู่เหนือพีม ผมชนะพีม แต่ความจริงไม่ใช่ คนที่ชนะทุกอย่างคือพีมต่างหาก ผมไม่ให้พีมห่างสายตาเพราะกลัวจะมีคนมาใกล้พีม ผมเอาแต่ใจเพราะอยากให้พีมสนใจ อยากจะรู้ว่าผมยังเป็นคนสำคัญสำหรับมัน ผมแพ้ไอ้เตี้ยทุกอย่าง
พีมมันไม่ค่อยรู้ตัวหรอกว่ามันก็เป็นที่สนใจของคนอื่นๆ เห็นแบบนี้ไอ้พีมมีผู้หญิงมาชอบมันเยอะเหมือนกัน ผู้หญิงสมัยนี้นี่ก็แปลกทำไมหันมาชอบผู้ชายหน้าจืดๆกันนักวะ และก็ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่มาชอบมัน ผู้ชายก็ใช่ย่อย เวลาไปเดินเที่ยวที่ไหนก็ตามผมจะแสดงออกให้รู้เลยว่าไอ้เตี้ยที่เดินข้างๆกูน่ะมันมีผัวแล้ว
แต่แม่งก็ยังจะมอง ใจนึงผมก็ภูมิใจนะที่แฟนผมน่ารักจนคนสนใจเพราะธรรมชาติของผู้ชาย ถ้ามีอะไรดีๆอยู่กับตัวก็อยากอวดอยากโชว์เป็นธรรมดา แฟนผมน่ารักผมจะพาไปอวดคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เส้นที่ผมขีดไว้คือมองได้แค่ตา ถ้าคิดจะแตะละก็…..หึ
เหมือนไอ้เหี้ยนั่นที่เคยชวนพีมไปเป็นนายแบบ ต่อให้ผมกำลังอยู่กับสิ่งที่ชอบ แต่ก็ไม่มีอะไรที่ผมชอบมากไปกว่าพีมเพราะฉะนั้นไอ้เตี้ยมันจะอยู่ในสายตาผมตลอดเวลา ซึ่งคนสมองช้าอย่างมันก็ไม่ค่อยรู้ตัวหรอก
ผมเห็นไอ้หน้าม่อนั่นมองพีมตั้งแต่เราเดินเข้ามาในร้านกล้อง เพื่อนมันชวนคุยมันก็เอาแต่มองพีมพอดีเบียร์โทรมาหาผมเลยออกไปคุย หันกลับมาอีกทีไอ้เตี้ยกำลังโดนจีบ ไงล่ะคิดว่าผมจะปล่อยให้มันห่างตาห่างตัวได้มั้ยไอ้เตี้ยน่ะ
ผมรู้ดีว่าไอ้พวกเพื่อนๆในคณะของผมมันนิสัยยังไง หลังจากเป็นแฟนกันผมเลยไม่ให้พีมมาแถววิศวะแต่บางครั้งมันก็เลี่ยงไม่ได้เพราะบางวิชาผมก็เรียนถึงทุ่มสองทุ่มจะให้พีมกลับไปก่อนก็กลัวว่ามันจะเหงาที่ต้องอยู่ห้องคนเดียว ผมเลยให้มันมารอที่คณะแต่ไม่ให้ลงจากรถมันก็บ่นว่าผมหวงเว่อร์ หึ ลองมาเป็นกูแล้วมึงจะรู้ไอ้เตี้ย
ผมไม่ได้คิดว่าพีมเป็นผู้หญิงที่จะต้องคอยปกป้องดูแลตลอดเวลา ผมรู้ว่ามันดูแลตัวเองได้แต่ว่ามันเป็นคนที่ผมรักผมถึงได้หวงได้ห่วง ถึงจะไม่มีใครมาทำอันตรายมันแต่การอยู่ใกล้ๆกันก็น่าจะดีกว่าใช่มั้ยครับ หึ
กลุ่มเพื่อนๆผมก็บ่นว่าไม่พาแฟนมาเที่ยวที่คณะบ้าง ใครๆก็พูดถึงว่าพีมมันน่ารัก เอ๋อๆดี ไอ้เตี้ยมันค่อนข้างมีชื่อเสียงในคณะผมอาจจะเป็นเพราะมันเป็นแฟนผมหรืออาจเป็นเพราะเหตุการณ์ที่ผมสั่งทำโทษพวกปี2ที่กล้ามาจีบมัน และไอ้เด็กปี1ที่ลองดีชมไอ้พีมว่าน่ารักตอนรับน้อง พีมก็เลยดังข้ามวัน และไอ้เด็กนั่นก็ดันกลายมาเป็นหลานรหัสผมซะได้ เจอหน้าผมทีไรมันก็ถามหาแต่ป้าสะใภ้ สุดจะกวนตีน
เคยมีครั้งนึงที่พีมมารอผมที่คณะ นานจนมันทนไม่ไหวมันเลยเดินหาผมซะทั่วทั้งที่วันนั้นอากาศร้อนมากจนแสบผิว มันมาจ๊ะเอ๋กับพวกผมตรงมุมตึกพอดี สภาพมันตอนนั้นชวนให้ยิ้มเลย ตาโตๆของมันตวัดมองผมแบบหาเรื่อง แก้มใสๆของมันเป็นสีแดงเพราะถูกแดดเลีย เหงื่อเม็ดเล็กเกาะตามไรผม ถึงมันจะทำหน้าบึ้งหน้างอแต่มันก็น่ารัก เพื่อนผมส่งเสียงแซวไอ้เตี้ยจนมันเขินผมก็ได้แต่มองมันแล้วหัวเราะ
น่ารักไม่มีใครเกินจริงๆนะมึงไอ้เตี้ย
“ฮัลโหล พีม อยู่ไหน”นี่อาจจะเป็นคำพูดที่ผมพูดบ่อยที่สุด ผมโทรเช็คตลอดว่าพีมมันอยู่ไหน ทำอะไรกับใคร
(หน้าคณะ กร๊ากก ฮ่าๆๆ สาดโจแม่งฮัลโหลๆภูมิ ฮะๆ) ผมเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู รู้สึกอยากจะหักคอไอ้คนที่หัวเราะมีความสุข ไอ้เตี้ยมักเป็นแบบนี้เสมอ มันหัวเราะ มันยิ้มได้ทุกเวลา อย่างกับว่าโลกนี้ไม่มีเรื่องน่าเศร้า แต่ผมไม่ชอบเลยไอ้คนที่ชื่อโจถึงจะรู้ว่าเป็นเพื่อนก็เถอะ
“ใคร โจ”
(หา?อ่อ เพื่อนที่คณะกู ไม่มีอะไร น้องภูมิไม่ต้องวอรี่ โอเค๊ฮ่าๆ) หึ มันสามารถนะที่ทำให้ผมโมโหและยิ้มได้ในเวลาใกล้ๆกันพีมมันเป็นคนตลก อารมณ์ดีได้ทั้งวันแต่มันชอบทำหน้างงๆบางครั้งผมพูดอะไรกับมันก็ต้องพูดหลายๆครั้งและต้องคอยถามย้ำว่าเข้าใจมั้ยที่พูดทำไมทำหน้ามึนๆ มันก็จะตอบกลับว่า
“เข้าใจดิ กูไม่ได้โง่นะเว้ย ทำหน้างงนี่หมายความว่าว่ากูไม่เข้าใจรึไง” เอ่อ มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรอครับ
เวลาอยู่ด้วยกันเราจะมีฉายาที่เรียกกันตามแต่อารมณ์ บางครั้งพีมอารมณ์ดีมันก็เรียกผมว่า แห้ง หล่อ หมี เตง โข่ง แบ๊ว แต่ถ้ามันอารมณ์ไม่ดีมันก็เรียก เหี้ยภูมิ หึหึ ส่วนผมมีคำเรียกพีมไม่กี่คำ ก็เรียกมันว่า ป่องบ้าง เอ๋อบ้าง ลิง ปลาทอง
เพราะนอกจากมันจะขี้ลืมยิ่งกว่าปลาทองหน้าพีมยังเหมือนปลาทองอีกต่างหาก หึหึ แก้มป่องๆตาโตๆ โคตรเหมือน พีมมันเป็นคนที่กระพริบตาช้า แล้วเวลาที่มันคิดอะไรไม่ออกมันก็จะจ้องอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งนานๆถึงจะกระพริบตาที แล้วยิ่งเวลาโกรธนะไอ้เตี้ยมันยิ่งตาโต แก้มก็ป่องจนเหมือนจะแตก ดูแล้วตลกดี ที่บอกว่าผมชอบคนตาโตก็จริง แต่คนตาโตที่ผมรักก็มีแค่ไอ้เตี้ยนี่คนเดียว
สีดำคือสีที่ผมชอบ เสื้อผ้าของใช้เกือบทุกอย่างก็เป็นสีดำแต่พีมชอบสีขาว สีดำกับสีขาวอาจจะดูเหมือนสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกัน แต่ถ้าลองมองให้ดีสีขาวกับสีดำมักถูกจับมาคู่กันเสมอ เพราะมีสีดำถึงรู้ว่าความสะอาดบริสุทธิ์ของสีขาวมันสวยงามมากแค่ไหน
และในเมื่อความชอบไม่เหมือนกันผมก็ยินดีจะทำในสิ่งที่ไอ้เตี้ยมันชอบ ผมไม่ได้เปลี่ยนความชอบของตัวเอง พีมไม่ได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตผม มันไม่ได้ทำให้ผมเป็นคนใหม่ ผมยังเป็นภูมิคนเดิม ถึงแม้ว่าผมอาจจะอ่อนโยนขึ้น ยิ้มบ่อยขึ้น ใจดีขึ้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะแคร์ทุกคนบนโลกอย่างมันนะ ความใจดีของผมไม่ได้เผื่อแผ่ใคร ผมใจดีกับพีมแค่คนเดียว
ผมตกแต่งห้องใหม่โดยเปลี่ยนทุกอย่างเป็นโทนสีขาวสว่างตา ที่จริงผมคิดเรื่องนี้มาซักพักแล้วแค่ยังหาโอกาสไม่ได้ จนพีมไปออกค่ายศิลปะผมถึงได้ลงมือทำ ของทุกชิ้น ต้นไม้ทุกต้นผมเลือกเอง ผมอาจจะไม่ได้เรียนออกแบบมาโดยตรง ห้องที่จัดใหม่อาจจะไม่สวยเท่าไร เพราะผมไม่มีความรู้ทางด้านนี้ หลักการเดียวที่ผมมีในหัวคือตกแต่งในแบบที่พีมน่าจะชอบ และไอ้เตี้ยก็ดูจะชอบใจกับห้องใหม่ที่ผมเซอร์ไพรส์ ผมเองก็ชอบ “เตียง” ใหม่มากเหมือนกัน หึ
เมื่อก่อนผมไม่ค่อยโกนหนวดมันขึ้นมาก็ปล่อยไว้แบบนั้นเพราะไม่ได้ใส่ใจเรื่องรูปร่างหน้าตามาก ผมไม่ใช่ไอ้เชนนะที่จะต้องหน้าเป๊ะตลอดเวลา แต่พอเป็นแฟนกับพีม ผมก็ชอบกอดชอบหอมมัน เคยมีตุ๊กตาตัวโปรดหรือเคยกอดอะไรแล้วไม่อยากปล่อย อะไรที่เราไม่ได้กอดแลัวจะนอนไม่หลับเคยเป็นมั้ยครับ สำหรับผมสิ่งๆนั้นก็คือไอ้เตี้ย
แต่พอหอมเสร็จผมสังเกตว่าแก้มมันจะเป็นริ้วแดงๆเพราะโดนหนวดทิ่ม หรือบางทีกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มมันก็ดันขำคิกๆขึ้นมาซะก่อน
“กูจั๊กจี๋ ฮ่าๆ อื้อออ” มันน่าหมั่นเขี้ยวใช่มั้ยครับ
ช่วงปิดเทอมของทุกปีผมต้องไปอิตาลีไปอยู่กับคุณปู่ เมื่อก่อนผมไปอยู่นานๆได้ไม่เห็นเป็นไร แต่กับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน ตอนนี้ผมมีพีมการที่เราต้องห่างกันมันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุด ผมไม่เคยห่างพีมไกลๆแบบนี้ ผมคิดห่วงมันไปสารพัด ผมไม่อยู่ก็ไม่รู้จะฝากใครดูแล มันจะนอนดึกมั้ย จะไปเที่ยวที่ไหน จะมีใครมายุ่งวุ่นวายกับมันรึเปล่า
และยิ่งกว่านั้นคือความคิดถึง แต่ผมก็ต้องทำเหมือนเข้มแข็งให้พีมได้พึ่งพิง ทั้งที่ความจริงผมอยากจะกลับมากอดมันทุกครั้งได้ได้ยินเสียงผ่านโทรศัพท์ และผมขอสัญญาเลยว่า นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราสองคนจะต้องอยู่ห่างกันแบบนี้
ไอ้เตี้ยมันจะชอบอ้อนเวลาที่เหงา ผมอยากจะกลับมาอยู่ข้างๆแต่ก็ทำไม่ได้ จนวันที่ผมรอคอยก็มาถึง ก่อนวันที่ผมจะเดินทางกลับผมโทรบอกให้เบียร์จองไฟลท์บินจากกรุงเทพไปเชียงใหม่ เพราะผมจะไปหาพีมทันทีที่ขาผมแตะพื้นดินเมืองไทย แต่เบียร์มันห้ามไว้บอกว่าให้รอไปรถตู้ไปด้วยกันเที่ยวด้วยกันยกกลุ่ม ผมก็ต้องยอม ไม่ใช่ผมยอมเชื่อฟังเบียร์แต่ผมขัดฟ่างไม่ได้ต่างหาก
ผมตั้งใจหอบความรักความคิดถึงมาหาพีมถึงเชียงใหม่ แต่ภาพแรกที่ต้อนรับผมคือคนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นมันอยู่ที่นี่ ที่บ้านแฟนผม เห็นไอ้คลื่นอยู่ใกล้ชิดพีม อย่าให้พูดเลยว่าผมรู้สึกยังไง ไม่รู้ว่าเจ็บ ผิดหวัง โกรธอันไหนมันมากกว่ากัน แต่ที่รู้ตอนนั้นคืออยากจะฆ่าใครซักคน
พีมดูจะตกใจมากที่เห็นผม ไม่รู้ว่ามันตกใจที่ผมกลับมาเซอร์ไพรส์หรือว่าตกใจที่ผมมาเจอมันอยู่กับไอ้คลื่น ผมเองก็ค่อนข้างจะมั่นใจว่าถ้าตอนนั้นไม่ใด้อยู่ในบ้านพีม ผมจะซัดหน้าไอ้คลื่นแน่ๆ และถ้าพีมบอกผมซักคำว่าไอ้คลื่นมาหา ผลมันก็จะไม่ออกมาเป็นแบบนี้ แบบที่พีมต้อง “เจ็บตัว”
-
มารอจิ้มมม ได้อ่านแล้ววววววว
-
ผมไม่ได้ใจกว้างเป็นคนดีที่จะยอมให้คนที่ชอบแฟนผมมาอยู่ใกล้ๆและผมก็ไม่ได้เกลียดไอ้คลื่นแต่แค่กลัวกลัวว่าพีมจะรักคนดีอย่างมัน ที่ผมยอมให้มันมาวนเวียนอยู่ข้างๆพีมเพราะผมอยากให้พีมสบายใจ ไอ้เตี้ยมันเป็นพวกแคร์คนอื่นกว่าตัวเอง คิดเผื่อความรู้สึกของคนอื่นไปทั่ว
ผมรู้ว่ามันไม่อยากให้ผมกับไอ้คลื่นมีปัญหากัน มันไม่อยากให้ผมคิดมากและไม่อยากทำร้ายความรู้สึกไอ้คลื่น อีกอย่างผมเองก็เชื่อว่าคลื่นมันเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่ทำอะไรมากไปกว่าการแอบรัก แต่อะไรสำคัญมากไปกว่าความจริงที่ว่า คนที่พีมรักคือ ผม
ถ้าลองคิดอีกมุมการมีไอ้คลื่นก็ดีเหมือนกันเผื่อว่าซักวันที่ผมต้องไปไหนไกลๆอย่างน้อยก็จะมีคนที่ดูแลพีมได้ ไม่ให้ไอ้พวกแมงหวี่แมงวันมากวน
สัญญาระหว่างผมกับคลื่นก็คือ จะทำทุกอย่างเพื่อให้พีมสบายใจ ความสุขของพีมคือข้อตกลงของผมกับไอ้คลื่น
ตั้งแต่วันที่ผมขอไอ้เตี้ยเป็นแฟนผมก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้พีมเสียใจ จะทำให้มันมีความสุข จะทำให้ทุกวันเป็นวันที่ดีของเราแต่สุดท้ายผมก็กลายเป็นคนที่ทำให้พีมเจ็บซะเอง ถึงจะบอกว่าไม่ตั้งใจ เรื่องระหว่างผมกับหม่อมมันเป็นแค่อดีต แต่ความผิดครั้งนั้นมันยังทำให้ผมเกลียดตัวเองทุกครั้งที่นึกถึง
วันนั้นผมก็กลับมารับพีมไม่ทันตามสัญญา ยิ่งฝนเริ่มลงเม็ดผมก็ยิ่งขับเร็ว ผมแหกกฎจราจรทุกข้อเท่าที่จะทำให้ผมไปหาพีมเร็วขึ้นจนเกือบชนกับรถคันอื่นถึงสามครั้ง ผมกลับมาถึงหน้าพารากอนฝนเริ่มตกหนัก มองอะไรแทบไม่เห็น บางประตูยังไม่ปิด
ถึงความเป็นไปได้ที่พีมจะยังอยู่ข้างในมันน้อยนิดแต่ผมก็ยังจะตามหาพีม วิ่งไปทุกชั้นเท่าที่เวลายังพอเหลือ ผมถูก รปภกักตัวไว้จนเกือบมีเรื่องกัน แต่ใครสน พอห้างปิดผมก็วิ่งหาข้างนอกเผื่อพีมจะหลบฝนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกรู้แค่ว่าต้องหาพีมให้เจอ ผมวิ่งไปถึงเซ็นทรัลเวิร์ล หาจนทั่วก็ไม่มี โทรเข้าคอนโดก็ไม่มีคนรับ
ผมกลัว มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนหายใจไม่ออก ทั้งห่วงทั้งกลัวว่ามันจะเป็นอะไร ถึงพีมจะโตมาในกรุงเทพแต่มันไม่มีเงินติดตัวซักบาทโทรศัพท์ก็อยู่กับผม แล้วพีม ไปอยู่ที่ไหน ผมตัดสินใจกลับไปหาที่คอนโด แต่จะมีได้ยังไงในเมื่อกุญแจห้องก็อยู่ที่ผมเหมือนกัน
ผมสบถด่าตัวเองตลอดทางจากคอนโดไปบ้านพีม ผมโมโหตัวเองที่เพิ่งคิดได้ว่าพีมคงจะกลับบ้าน ผมอาจจะไร้มารยาทที่ย่องขึ้นบ้านแฟนยามวิกาลและเข้าห้องโดยไม่ขออนุญาต เพียงแค่เปิดประตูเข้าไปเห็นไอ้เตี้ยนอนขดอยู่ใต้ผ้านวมผืนใหญ่ เห็นคนที่ผมเป็นห่วงนอนหลับ เห็นว่ามันปลอดภัยดีความเจ็บหนึบๆก็ดูจะจางหาย เจอแล้ว ในที่สุดกูก็เจอมึงแล้วพีม แต่ความเจ็บยิ่งกว่าก็วิ่งชนใจผมจนชาเมื่อพีมมันเพ้อว่าปวดหัว ผมยิ่งเกลียดตัวเอง
“ขอโทษ” คือคำๆเดียวที่สามารถแทนความรู้สึกของผมในตอนนี้ อยากให้พีมรู้ว่าผมเสียใจที่ทำให้มันไม่สบาย ขอโทษที่ทิ้งมันไว้คนเดียว ขอโทษที่ทำให้เจ็บปวดแบบนี้ ผมกอดพีมไว้และจะไม่มีวันปล่อยไปไหนอีกเด็ดขาด
ผมชอบหยอกไอ้เตี้ยบ่อยๆว่าจะให้พ่อไปสู่ขอ ถ้ามันไม่ด่ากลับมามันก็จะกวนตีนว่าค่าตัวร้อยล้าน หึ แต่วันที่อยู่กระบี่ท่ามกลางท้องฟ้า ดวงดาว และทะเล อาจจะเป็นเพราะบรรยากาศหรืออะไรก็ตามแต่ที่ทำให้ผมขอพีมแต่งงาน ตอนนั้นอยู่ดีๆก็รู้สึกอยากอยากดูแล อยากใช้ชีวิตกับคนๆนี้ไปทั้งชีวิตผมเลยพูดออกไปตามที่รู้สึก
“พีม แต่งงานกันนะ” มันเงยหน้ามองผม ตากลมๆของมันเบิกกว้าง ก่อนจะกระพริบปริบๆและจบด้วยการตบหัวผมแรงๆ
“มึงเมา?” หมดมู้ดเลยแม่ง “อย่ามาหาทีเผลอกับกู สาดดดด เรียนยังไม่จบกูไม่ยอมจดทะเบียนสมรสก่อนได้ใบปริญญาหรอกโว้ย” หึหึนี่แหละครับไอ้เตี้ยของผมบ๊องได้ทุกเวลา ผมรู้ว่ามันเขินแต่ชอบโวยวายกลบเกลื่อน ผมเลยขอหมั้นไว้ก่อน ที่ชายหาดนั่นแหละ หึ
ช่วงเวลาที่ผ่านมา ช่วงเวลาที่ผมมีพีมเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต มันคือช่วงเวลาที่ดีที่สุด ทุกๆเช้าผมจะตื่นมาพร้อมรอยยิ้ม ยิ้มเพียงแค่เจอไอ้เตี้ยแก้มป่องนอนหลับด้วยท่าแปลกๆอยู่ข้างๆผม พีมมันคิดว่าตัวเองตื่นเช้ากว่าผม แต่มันไม่รู้หรอกว่ากว่าที่มันจะลืมตาขึ้นมา ผมนอนดูหน้ามันจนอิ่มไปไม่รู้กี่รอบ
ทุกๆเช้าเราจะแย่งห้องน้ำกัน ทั้งที่มันมีสองห้อง ผมกับพีมยืนแปรงฟันพร้อมกันทั้งตอนเช้าและก่อนจะนอน ไอ้พีมมันชอบชวนคุยเวลาแปรงฟัน ชอบหัวเราะ เวลาพีมอาบน้ำบางวันมันจะมัดผมเป็นจุกน้ำพุ บางวันก็ใส่ที่คาดผมเพราะผมข้างหน้ามันยาวถ้าไม่คาดไว้จะเปียก แล้วมันก็ชอบมัดให้ผมด้วย บอกว่าจะได้เสมอภาค
“ไอ้อันแอ่ง แค่กๆ”
“แปรงเสร็จค่อยเล่าก็ได้” ผมใช้หลังมือเช็ดมุมปากพีมที่เลอะฟองสีขาว มันยิ้มแฉ่ง ผมให้พีมอาบน้ำก่อน ผมก็มาทำอาหารเช้าง่ายๆสำหรับเราสองคน ปกติผมไม่ชอบทานข้าวเช้าแต่ข้าวเช้ามันมีประโยชน์จำเป็นต่อการเจริญเติบโตของร่างกาย เพราะฉะนั้นพีมต้องกินและผมก็แค่กินเป็นเพื่อน
บางวันผมก็ทำข้าวต้ม บางวันก็แซนวิช หรือเบรคฟาสท์ง่ายๆ อย่างไข่ดาว แฮม ขนมปัง เพราะผมก็ไม่ได้เก่งเรื่องอาหารซักเท่าไร สำหรับคนที่ไม่เคยทำอะไรอย่างผมให้มาฝึกเข้าครัวก็อาจจะยาก แต่มันก็คงไม่ยากเกินกว่าความพยายามที่ผมจะทำเพื่อคนรักหรอก
และมื้อเช้าที่ขาดไม่ได้ก็คือนมที่พีมต้องกิน ผมไม่ได้หวังว่ามันจะช่วยให้พีมตัวโตขึ้น เพราะมันคงหยุดเจริญเติบโตตั้งแต่ม.4แล้วมั้ง หึหึ แต่อะไรที่มีประโยชน์และดีต่อสุขภาพผมก็ให้ไอ้เตี้ยมันกินหมดนั่นแหละ
ของที่มีราคาไม่ได้หมายความว่ามันจะมีคุณค่าทางจิตใจเสมอไป ของที่ผมเคยได้เคยมีคือสิ่งที่ช่วยยืนยัน เพราะงั้นผมถึงอยากหาเงินเองทำงานเองเพื่อจะได้บอกพีมได้เต็มปากว่าแหวนวงนี้คือสิ่งที่แทนใจผมจริงๆ
ทุกคืนที่ผมกลับห้องดึกพีมจะหลับอยู่บนโซฟา ผมรู้ว่ามันรอ รู้ว่าพีมเป็นห่วงแต่ผมก็ต้องแข็งใจ และผลที่ได้ผมก็ภูมิใจมากๆ ไอ้เตี้ยมันเลยมาแก้แค้นผมในวันเกิดผมล่ะมั้ง
วันเกิดปีนี้เป็นปีที่ผมจะไม่ลืมเลยว่าไอ้เตี้ยมันทำไว้แสบแค่ไหน ปกติพีมจะมีเหตุผลเสมอไอ้เรื่องงี่เง่านี่มันไม่เคยเลย เวลามีปัญหาอะไรพีมจะคิดถึงผมก่อนด้วยซ้ำแต่วันนั้นผมอธิบายอะไรมันก็ไม่ฟัง เอาแต่เงียบ
ผมทรมานมากตอนที่ไม่มีมัน จะไปหาก็ไม่ได้เพราะฟ่างลากไปอยู่บ้านด้วยกัน ครอบครัวผมจัดงานวันเกิดให้แต่ผมก็ไม่มีอารมณ์จะเสวนากับใครหน้าไหนทั้งนั้น มีแค่หน้าไอ้พีมที่ผมคิดถึง
พอกลับมาห้องด้วยสภาพที่เหมือนซากศพ ก่อนจะมาที่ห้องผมแอบแวะไปหาพีมที่บ้านแต่ไม่มีใครอยู่เลยซักคน ผมกำลังจะเดินเข้าห้องนอนแต่ภาพในทีวีก็ฉายขึ้นมาซะก่อน ภาพและข้อความแทนความรู้สึกเหล่านั้น คนสำคัญของผมทำให้เลยนะ
ผมไม่ใช่คนที่จะเสียน้ำตากับอะไรง่ายๆแต่คงไม่นับรวมครั้งนี้ ผมเงยหน้ามองคนที่หอบเค้กก้อนโตที่หน้าตาแปลกๆมายื่นให้ตรงหน้า ผมจ้องหน้าคนที่ผมคิดถึงและอยากกอดอยู่ทุกคืน ผมอยากจะมองให้ชัดๆเพราะอยากยืนยันว่ามันกลับมาแล้วจริงๆ
วันนั้นพีมน่ารักมากเสื้อที่มันใส่ทำเอาผมเผลอหัวเราะด้วยความเขิน ทั้งดอกไม้และสมุนเท็ดดี้แบร์ของมันแต่ไม่ว่าจะมีของขวัญกี่พันกี่ร้อยชิ้น พีมก็จะเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดของผมไปทุกๆปี แต่มีเรื่องนึงที่ผมสงสัย จนถึงตอนนี้ผมก็ยังงงไม่หายว่าไอ้เตี้ยมันเอาลูกโป่งขึ้นไปติดบนเพดานได้ยังไง หึหึ
ตั้งแต่วันแรกที่เราได้รักกัน ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้จะรักใครได้มากขนาดนี้ ไม่ต้องถามหรอกว่ารักมากแค่ไหน ไอ้เตี้ยที่ผมรักมันยังเฮอาบ้าบอไปวันๆ มองโลกใบนี้เป็นสีขาว ดีกับคนอื่นไปทั่ว ผมคิดว่าความโชคดีที่สุดของชีวิตนอกจากเรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อนๆที่อยู่ข้างๆผมเสมอ ก็คือการได้มาเจอกับพีม ได้อยู่ด้วยกัน และเราได้รักกัน
ถึงมันจะเตี้ย โง่บ้างบางเวลา ปากหมาเกือบทุกเวลา กวนตีน และติงต๊องจนผมต้องลุ้นว่าแต่ละวันมันจะสรรหาอะไรมาถาม ลุ้นว่ามันจะทำอะไร ชีวิตผมมีสีสันก็เพราะมีมันคอยป่วนอยู่ใกล้ๆ
เรื่องราวความรักของผมกับพีมอาจจะเป็นเพียงเศษเซี้ยวเล็กๆของเรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมายบนโลกใบนี้ มันอาจไม่ยิ่งใหญ่เป็นตำนานให้ใครได้กล่าวขานหรือจดจำ แต่มันก็เป็นเรื่องราวที่ผมกับพีมรัก เราได้ร่วมสร้างความทรงจำ ประสบการณ์ต่างๆมาด้วยกัน และเราก็ยังจะอยู่เคียงข้างกันแบบนี้ไปอีกนานแสนนานเท่าที่ผมยังหายใจ….ผมก็จะรักไอ้เตี้ยคนนี้ให้ดีที่สุด
…………………ภูมิ
- คุณพระคุณเจ้า รู้สึกหลงน้องภูมิจมมิดหัวเลยค่ะ อร้างงงง เลิฟยูภูมินทร์ อิจซี่ซัมวัน ชริส์ๆ ไอ้พีมชนะใสๆเอาจริงๆเลยนะตั้งแต่ผ่านมาหลายสิบตอน ตอนนี้เป็นอะไรที่ตาลเขินมาก อร้ายยยย บิดอยู่หน้าคอม อ๋อยยยย ภูมิ น่าร้อกอ้อตอนนี้ถือเป็นตอนเรทที่สุดเท่าที่วีอาร์เคยมีมา กร้ากกกก ใครที่หวัง NC ไว้ก็คงต้องทำใจนะคะ ตาลได้พยายามแล้ว แต่ก็ไม่สามารถ T^Tและต่อให้รวมเล่มตาลก็คิดว่าไม่มีNCในเล่มแน่นอน ต้องขอโทษล่วงหน้านะคะ เค้ามาได้เท่านี้จริงๆ ดราม่ากับNCมันมีไว้ฆ่าอีทะเลหัวใจจริงๆคร๊า
- มีคนอ่านถามว่าเรื่องนี้มีตอนจบรึยังหรือแต่งไปเรื่อยๆ คำตอบก็คือ มีแล้วจ้า ตาลเป็นคนประหลาดที่สะสมตอนจบไว้ตั้งแต่เริ่มเรื่อง อิอิ เพราะฉะนั้นวางใจได้นะคะว่าได้อ่านจนจบแน่นอน แค่ไม่รู้ว่าเมื่อไรแค่นั้นเอง ฮ่าๆ
- เห็นหลายๆคนบอกว่ามีเพื่อนมีพี่มีน้องที่นิสัยคล้ายๆไอ้ปันคล้ายๆน้องเต้ยฮ่าๆ พวกท่านโชคดีแล้วล่ะค่ะ แล้วก็เห็นเม้นน้องคนนึงบอกว่าเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆน้องนมปั่นกะพี่ดินสอ พี่ตาลอ่านแล้วกรี๊ดมาก แต่น้องคนนั้นชื่อแตงโมปั่นใช่มั้ยคะ ตอนนี้ความสัมพันธ์คืบหน้าไปถึงไหนมาอัพเดทบ้างน๊า
- สุดท้ายก็ต้องขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ แล้วก็มีคุณแม่ของน้องๆแวะมาอ่านมาให้กำลังใจด้วย ขอบพระคุณคุณแม่มากๆนะคะ(คุณแม่แอบวัยรุ่นนะเนี่ยฮ่าๆ) แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าจ้า
-
รอด..
-
:o8: :-[ :o8: :-[ ภูมินทร์ o13 o13
+1
-
จิ้มก่อนๆ
-
ภูมิน่ารักมากกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ลงไปดีดดิ้น
ภูมิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม โคตะระประเสริฐเลย พีมเป็นคนที่น่าอิจฉามากถึงมากที่สุดอ่ะ
ภูมิน่ารักมากๆ เราเขินแทบม้วนแน่ะค่ะ ฉากภูมิบรรยายเรื่องบนเตียงก็เขินนะคะ :o8:
เราว่าNCไม่จำเป็นหรอกค่ะ แค่ธรรมดา น่ารักๆก็พอ NCไม่ใช่สิ่งสำคัญเลยจริงๆค่ะ เราไม่เน้นแม้แต่น้อย
อ่านตอนนี้แล้วมันเขินมากๆอ่ะค่ะ ภูมิเป็นโรแมนติกออกนะคะเราว่า แต่รู้สึกภูมิจะเน้นคำว่า"เตี้ย"กับพีมจังนะ ฮ่าๆๆ
แอบหื่นด้วย ชอบ"เตียง"เนี่ย หึๆ :pighaun:
เพิ่งรู้ว่าสองคนนี้มีฉายาที่เรียกกันมากกว่าที่เคยรู้ด้วย :laugh:
เอาเข้าจริงๆภูมิเป็นคนที่เซ้นซิทีฟเอามากๆเลยนะ โดยเฉพาะกับเรื่องพีมเนี่ย
ชอบภูมิหึงอ่ะ มันน่ารักสุดๆ เหมือนเด็กน้อยถูกขัดใจเลย :man1:
ในชีวิตจริงจะมีผู้ชายแบบภูมิมั่งมั้ยเนี่ย อยากได้อ่ะๆๆๆๆๆ :impress2:
ชอบคาแรคเตอร์ภูมิมากเลยค่ะ ชัดเจนมากๆ จริงๆแล้วตัวละครทุกตัวก็มีคาแรคเตอร์ของแต่ละคนที่ชัดเจนสุดๆ จำได้ง่าย แล้วก็เด่นมาก สุดยอดค่ะ นับถือพี่ตาลอ่ะ o13
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
มีตอนจบแล้วก็ดีใจค่ะ แต่ยังไม่ต้องรีบจบนะค้า :กอด1:
-
คืออ่านสเปของภูมินทร์แล้ว บอกได้คำเดียวว่าเขินมากกกกกกกกกกกกกกกกก มากกกกกกกกกก
เขินแทนพีมมไปเลยค่ะ น่ารักมากๆๆๆ ทำไมภูมิน่ารักงี้อ่ะ โอยยยย
:-[ :o8:
ขอบคุณนะค๊า >////<
-
:-[ เฮ้ยเพื่อนภูมิ เพื่อนจะน่ารักไปไหนเนี๊ยะ
อร๊ายๆๆๆ เขินแทนพีม....
อิจฉาคู่รักแห่งปีนั้นจริงๆเลย><
สเปฯดีๆอย่างนี้ รับรองต่อไปนี้คนขอกันบ่อยๆแน่นอน....
หนึ่งในนั้นก็คือเค้านี่หล่ะ 555
-
กรี๊ดดดด!!!! ภูมิน่ารักที่สุดในสามโลก!!! :-[
-
ประทับใจสุดๆ o13
ขออ่านของน้องพีมด้วยนะ
+1 +เป็ด
-
จะมีแบบภูมิเหลืออยู่บนโลกอีกไหมเนี้ยยยยย อยากได้มาเก็บไว้ซักคนจัง :m3: :m1:
-
น่ารักมาก อยากมีแฟนแบบนี้ เฮ้อออออออออ อยู่ไหนกันฟะ 555+ :o12: :o12: :o12:
-
โอย มีเรื่องจริงแบบพี่ดินสอกับน้องนมปั่นหรอ กรี๊ดอ่ะ
เรายอมนายแล้วภูมิ จะไม่หมั่นไส้แล้วเชิญหวงและเอาแต่ใจกับพีมตามสบายเลย
ดีใจกับภูมิที่ได้เจอและรักพีม ดีใจกับพีมที่มีคนรักอย่างภูมิ ^______^
-
กี้ดดดดดดดดดดดดดด พี่ภูมิหนูไม่ไหวแล้วจ้า ฮือๆๆ
ตอนนี้มันเป็นอะไรที่แบบ อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าาาา
(บ้าเพราะรักพี่ภูมินะ แอร้ยยย >/////<)
เพิ่งรู้ว่าภูมิวิ่งไปตามหาพีมตั้งแต่พารากอนจนถึงเซ็นทรัลเวิร์ล
คุณพระ!! T_______T
เล่นเอายิ้มไปเหมือนคนบ้าและน้ำตาซึมในคราเดียว T-T
ปล.พี่ตาล เค้ารอรวมเล่มอยู่ทุกลมหายใจนะ.. TvT~~
-
I Love ภูมินทร์ ด้วยคน อ๊ากกกก :L1:
มุมมองของภูมิพีมนั้นสำคัญมากมาย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ภูมิ คนหล่อที่สุดในโลกก :m25: :m25: :m25:
โฮย น่ารักอ่ะ ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าภูมิทำอะไร เพราะอะไรบ้าง
แต่พออ่านแล้วยิ่งแบบ
เห้ยน่ารักวะ ผู้ชายแบบนี้ยังมีอยู่ :กอด1:
คือไม่ต้องเลิศเลอ สุภาพบุรุษจ้า เอาใจใส่ ใจดี มีเวลาให้
แต่แค่คนธรรมดาอย่างภูมิอ่ะ มันก็เกินพอแล้ววววววว :L1:
อ่านแต่พีมมาตลอด
พออ่านภูมิแล้วแบบ อยากให้ไอ้เตี้ยมันได้อ่านบ้างอ่ะ
มีเขินตายแน่ๆ หึหึ o18 :m25:
ปล.ขอบคุณมากๆนะค่ะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้ได้ยิ้มตลอด o13
เวลาอารมณ์ไม่ดี พีม-ภูมิช่วยไว้ได้จริงๆ :กอด1: :กอด1:
-
:-[ ซึ้งและหวานได้อีกอ่ะ :impress2:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: โครตอิจฉาพีมเลย
โอยยยยยยยยย อยากได้ภูมิ จะเอาภูมิ ( :beat: พีมกระทืบ)
ภูมิกับพีมเค้าเกิดมาคู่กันจริงๆ ไอเตี้ยกับไอหล่อ :กอด1:
-
น้องภูมิพระเอ๊ก พระเอก
พีมก็น่ารักน่าหลงจริง ๆ น่ะแหละ
-
ไดอารี่ของนายภูมินท์ (พีม)
ใช่ไหม จะทำตัวน่ารักไปไหน
แค่นี้ก็หลงมากแล้ว
-
น่ารักเกินบรรยาย :กอด1:
-
นี่มันรวมเด็ดสะเก็ดข่าว บาย ภูมิ ชิมิ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อ่านตอนนี้แล้วได้นึกไปถึงตอนเก่าๆ
อ่านไปก็ยิ้มไป น่ารักมากกกกกกกกกก
อ่านไปแล้วจะคลั่ง
น่ารักขนาดเหลา ฮ่าๆๆๆๆๆ
รอรวมนะคะ คึคึคึคึคึคึ จริงจังๆ ฮ่าๆๆ
-
ภูมิๆๆๆๆๆๆๆๆ :L1: :pig4: :
-
เขินภูมิ =////=
-
เขินอะ >///<
-
ถ้าจะทำตัวได้น่าฟัดขนาดนี้นะ หมาภูมิ :-[
เล่ามาซะอิจฉาไอ้หนูพีมจนตาร้อนผ่าว
ตอนขอแต่งงานภูมิมันเอาจริงนะนั่น แต่ดูพีมมันทำดิ ฮ่าๆ :laugh:
-
ซึ้งค่ะ ขอให้ภูมิรักพีม ให้พีมรักภูมิ ให้ทั้งคู่รักกันไปจนจบเรื่องเลยนะค่ะ :กอด1:
-
อุกรี๊ดดดดดดดดดดด :m3:
เบาหวานขึ้นสมองแล้วค่ะ :-[ :-[ :-[
-
น้องภูมิมันคิดแบบนี้นี่เอง
น่ารักแล้วก็ซึ้งด้วยอ่ะ
อ่านแล้วคิดถึงน้องพีม
ใกล้จบแล้วเหรอ
ใจหายเลย ไม่อยากให้จบ
T______T+
-
รักภูมิ :impress2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ภูมิน่ารักเว่ิอๆ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
กว่าจะอ่านจบ ผ้าห่มกระจุยไปเป็นผืน ๆ
-
ยิ่งอ่านพาร์ทภูมิแล้วยิ่งอิจฉาพีม
รักกันตลอดไปนะจ๊ะ
-
เที่ยวนี้เปิดหมดภูมิเลย แต่คิดว่ายังมีรายละเอียดให้ติดตาม ตอนพิเศษอีกไม่ใช่น้อย ( โลภภภภภ.... ) ฮิ ฮิ ..
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ น้องตาล :กอด1:
-
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หลงพี่ภูมิแบบไม่ไหวแล้ววววว
อิจฉาเตี้ยยยยยยยยยยยยยย><!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :z3:
น่ารักอ้ะ แบบมากๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
ขอบคุณค่าะ
-
อย่างน้องภูมิ พลิกแผ่นดินหาจะเจอไหมเนี่ย
-
+1 ให้กับตอนนี้เลยค่ะ อ่านแล้วก็ซึ้งมากกกก
อารมณ์เหมือนได้อ่านไดอารี่ของภูมิเลย โฮกกกก
รักภูมิกับพีม มากที่สุดจริงๆๆค่ะ ^ ^;;;
-
น้องตาล :กอด1:
NC ไม่ต้องค่ะ แค่นี้ก็อั้งๆๆแล้ว
อ่านตอนนี้แล้วเขินจริงอะไรจริง ชอบจังผู้ชายแบบนี้ o13
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ภูมิจ๋าาาาาาาาาาา แค่นี้ก็ไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว อิอิ
"น่ารักเวอร์" :man1: :man1: :man1:
-
อยากตะโกนดังๆว่า เลิฟยูนะภูมิ น่าร๊ากอ่าาาาาาาาาาาา :กอด1:
หลงไม่ไหวแล้วค่า
ไม่มักมากเลยค่ะ ชีวิตจริงขอแบบนี้ซักคน :laugh:
-
คือ ภูมินายโครตน่ารัก แต่ว่า นายลืมไรไปป่าว เรื่องที่นายมองหญิงอ่ะ เค้าอยากอ่านตอนน้องพีมสาดน้ำแข็งอ่ะ
-
กรี๊ดดดดด พิเศษมาก
อ่านเวอร์ชั่นน้องภูมิ น่าร๊ากกกกกก
อยากจะสครีมดังๆ ออกมาแต่อยู่ในออฟฟิซ หึหึ
-
อิชชีพีมมั่ก ๆ ภูมิรักและหวงแหนซะขนาดนี้
นี่คือมุมมองของภูมิ อ่านแล้วแบบผู้ชายแบบนี้
มีเหลือในโลกมั่งมั้ยเนี่ย :L1:
ก็แค่เป็นผู้ชายคนนึงที่รักคนของตัวเองมาก ๆ เท่านั้นเนาะ :pig4:
-
ภูมิน่ารักมากๆๆ
-
:o8: :o8: :o8:
-
น้องภูมิน่ารัก :o8:
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
ไม่ไหวจะหวาน .... จะน่ารักกันไปถึงไหนวะไอ้คู่เนี๊ย
ชอบที่ใช่คำว่า "กอด" อ่ะน้องตาล มันอ่านแล้วรู้สึกเลยว่า เรท 55555555+ (ล้อเล่น...แต่คิดจริง!)
-
อ่านมุมนี้ของน้องภูมิแล้ว เจ้รักเพิ่มอีกร้อยเท่าเลย
น่ารักมาก พีมในสายตาภูมิน่ารักกกกกก
-
very very special phum จริงๆ :-[ เหมือนได้อ่านบันทึกลับที่ภูมิเขียนถึงพีมแล้ว อยากบอกว่า โคตรอิจฉาพีมมากกกกกกกกกกก อ่านไปยิ้มไปเขินไป พีมจะรู้ไหมว่าเป็นคนที่มาเปลี่ยนโลกทึมๆ มึนๆ ของภูมิ ให้เป็นโลกที่สดใส ร่าเริง มีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ
รักภูมิมากขึ้น รักพีมยิ่งกว่า แต่รักคนเขียนมากที่สุด :L1: :3123:
รออ่านตอนต่อไป เผื่อจะมีตอนพิเศษของพีมมาให้ได้อ่านต่อ :pig4: คนเขียนมากค่ะ
-
โอ๊ย ภูมิ นายมันคนในฝันจริง ๆ ว่ะ ออกมาจากความฝันแท้ ๆ :กอด1:
สำหรับภูมิ พีมคือที่สุด คือทุกอย่าง
อยากได้แบบนี้ซักคนจริง ๆ
-
ภูมิบรรยายซะ
เขิลแทนพีมเลย >///<
-
:-[
-
พีมน่ารักมากๆๆๆๆ
-
ภูมิพีมน่่ารักที่สุด! :o8:
แอบเีสียดายไม่มี nc แต่คนอ่านจิ้นเองก็ได้55.
-
สุดยอดเลยนายภูมิ
-
+1 น้องพีม น้องภูมิ น่ารัก รักกันได้หวาน มัน ที่สุดอ่ะ :o8: :o8: :o8:
อยากอ่าน น้องโตเกียว กะพี่ เบียร์ จังเลย อิอิ :impress2: :impress2: :impress2:
-
ขอได้มั๊ย.... ผู้ชายคนนี้
:laugh: :laugh: :laugh:
-
มุมน้องภูมิ(เรียกตามพีม) นี่น่ารักสุดๆ เลย
-
ภูมิน่ารักและโรแมนติกที่สุด อยากได้มาไว้ที่บ้านจัง :กอด1:
-
อ่านแล้วแบบว่าเหตุผลที่ภูมิเป็นอย่างที่พีมบอกนั้น มันช่าง สมเหตุสมผลอ่ะ
ในมุมมองของพีมมองว่าภูมิเป็นคนที่งี่เง่าบ้างบางครั้ง แต่ฟังเหตุผลแล้วเราให้อภัยอ่ะ
ภูมิชัดเจนนนมาก มีอีกไหมผู้ชายแบบนี้ อิจฉาพีมเฟร้ยยยย :mc4:
ขอบคุณคุณตาลม๊ากก และหวังว่าจะรวมเล่มไวๆๆ เพราะเราอยากเก็บไว้อ่านเล่น
อ่านทุกทีีมีความสุขทุกครั้งงงงงงง :z2: :z2: :z2: :z2:
-
รักภูมิมากขึ้นๆ
ความรักทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้จริงๆ
-
กรี๊ดดดหลงรักภูมิมากกว่าเดิม20เท่า!!ฮ่าๆ :m3:
-
น้องภูมิมมมมมมมมมน่ารักที่สุดเลย :กอด1:
-
:-[หวานจนน่าอิจฉา หวานไม่แคร์สื่อจริงๆค่ะ พี่ภูมิขาาาา อิอิ
-
โอ๊ยยยยย เจออย่างภูมิเนี้ยรักตายเลย
ภูมิน่ารักอ่ะ สุดๆด้วย
อิจฉาไอ้เตี้ยซะแล้วสิ
-
ชักอิจฉาพีมขึ้นมาตะงิดๆ
-
เรื่องเก่าเล่าใหม่ อ่านกี่ทีก็สะเทือนใจ
-
อิ่มใจ :กอด1: :กอด1:
น้องภูมิ ขอก็อบปปี้ด่วนค่ะ 5555555
โอยยยยยยยย ช่วงนี้มันหนาวๆเนาะ อยากหาคนกอด :z2:
-
อยากมีแบบ ภูมิ ซักคนจัง อิอิ
-
โอ๊ยยย ไม่มีคำบรรยายสำหรับผู้ชายคนนี้
ดีเลิศประเสริฐศรีจริงๆ อยากพบเจอบ้างจัง
จะมีใครโชคดีไปกว่าพีมอีกมั๊ยเนี่ยยย
เป็นพาร์ทที่พีมเล่า ก็รู้ว่าภูมิรักมากอยู่นะ
แต่พอมาเจอพาร์ทภูมินี่สิ มันท่วมท้นล้นใจ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L1:
กดเป็ดเบาๆ
-
อยากบอกว่ารักเรื่องนี้มาก
ตัวละครในเรื่อง น่าพามาจัดมีตติ้ง ฮ่าๆ
ไม่อยากให้จบเลย
อยากรู้เรื่องราวของพีม ภูมิ ฟ่าง เเทน เบียร์ เชน ปัน เต้ย คิวฯ ไปเรื่อยๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ+ ขอบคุณมากๆที่ทำให้เรายิ้มได้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ภูมิน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
-
ภูมิน่ารักมากๆๆๆ อยากได้แอบนี้อีกคน
-
ภูมิน่ารักมว๊ากกกกกกกกกก ทำไมหวานได้ขนาดนี้น้า...
บางทีไม่ต้อง NC ได้อ่านอย่างนี้ก็อิ่มใจนะคะ^^
-
อร๊ายยยย ภูมิชนะเลิศ....
อ่านแล้วเขิลมากมาย :-[
-
นายภูมิน่ารักเกินไปแล้ว :กอด1:
-
:-[ :-[ ภูมิน่ารักมาก อ่านตอนนี้แล้วเขิลสุดๆ
พีมก็นะ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย :o8:
-
ตอนนี้แลดูเป็นเด็กชายภูมินะ
ใสมากกกกกกกกกก
นายเป็นคนใสซื่อขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย. ไม่น่าเชื่อ!!!
-
ภูมิน่ารักมาก ผู้ชายคนนี้อบอุ่นสุดๆ :L2:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: ภูมิน่ารักมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขอบคุณพี่ตาลค่ะที่มีนิยายดีๆมาให้ติดตาม
-
ภูมิน่ารักจริงๆ o13
-
:จุ๊บๆ:เลิฟยู ภูมินทร์ จุ้บๆ :z6: (เฮ้ย พีมอย่าถีบสิว้อย)
-
ขอแบบ"ภูมิ"ให้เค้าคนนึงได้ไหม
-
กรี๊ดดดดดด :m3: รักภูมิที่สุดเลยอ่ะ :กอด1:
-
ภูมิน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอแบบนี้หนึ่งคน
-
อยากได้ผู้ชายแบบพี่ภูมิมั้ง
หาได้ที่ไหนค่ะ^^ :L1:
-
ภูมิน่ารักมาก
-
อ้ากกกกกกกก!!! ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!
น่ารักมาก :-[
ปล.จิ้มไว้แต่เมื่อวานเพิ่งได้อ่าน :z3:
-
:-[ มันช่าง.....................น่าร๊ากกกกกกกก
-
พี่ภูมิน่ารักกกกกกกกกกกกกกกก > //////////////////// <
วาดรูปหมีมาฝากกก
[attachment deleted by admin]
-
พี่ตาลน้องถามคำค่า ?
หาผู้ชายแบบภูมิได้ที่ไหนนนนน ฮี่ฮี่
จะไปเหมายกตลาดเลย *วิ่งหลบตีนพีม*
เอิ่มมมม ! มาทีนี้เอฟซีตายเรียบ อ่านตอนเข้าแถวนี้
เอาหัวโขกหลังเพื่อนเลย เพื่อนหันมาถาม "เมิงไหวป่ะ"
อ่านแล้วมันเขิลอ่ะ ภูมิแม่งน่ารักกกกกกกกกกก <3
-
ข้าน้อยขอตายแทบอกคุณภูมินทร์ :man1:
ไม่ได้อิจฉาพีม...แต่ช่วยผลิตผู้ชายแบบนี้มาเยอะๆได้ไหมคะ :z2: (๕๕)
-
เลิฟวีอาร์ เลิฟคุณตาลด้วย กรี๊ดดดดดด :กอด1:
ไม่มีเอ็นซีไม่ว่า เพราะเรื่องมันสมบูรณ์ทุกด้านในตัวมันอยู่แล้ว
ขอแต่ อย่าจบเร็วๆนี้เลยค่ะ
ยาวเป็นซีรีย์เลยได้ไม๊คะ อีกซีกสองปีค่อยว่ากัน :m3:
-
ภูมิ หวานอ่ะ น่าร๊ากกกกกกกที่สุดเลย
ถึงจะชอบว่าพีมเตี้ย แต่ก็รักไอ้เตี้ยคนนี้หมดใจเลยใช่ไหมหล่ะ อิๆ
น่ารักไปแล้วนะ อยากวิ่งเข้าไปดึงแก้มภูมิสักสองสามที ขยี้หัว พร้อมกอดแบพลิกหน้าพลิกหลัง :กอด1:
อ๊ายยยย แกจะหน้ารักไปไหนค่ะ ไอคุณภูมิ :-[
ปล.ไม่อยากให้จบเลยค่ะคุณตาล พึ่งมาอ่านแต่ก็รักเรื่องนี้จัง
ชอบทุกตัวละครเลย ทุกคนดูมีชีวิตชีวา และเป็นตัวของตัวเองสุดชีวิต o13
-
เย่ ไล่ตามอ่านทันจนได้!! :mc4:
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกจริงๆที่เค้าอ่านแล้วขำก้ากกออกมาเลย o13
ภูมิกะพีมก็ทำเค้าบ้า แล้วยังเพื่อนๆอีก แต่ละคนฮาาาาทั้งน้านนน 555
ติดตามอ่านอยู่ค่ะ :)
อยากแวะมาแปะบอกว่า ชอบบบบมาก อร้ายยย :impress2:
-
รอหนังสือนะ o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2: จบแล้วเหรอค่ะ ยังไม่อยากให้จบเรยยอ่ะ ภูมิดีมากๆๆเรยย พีมโชคดีจังอ่ะ ^^ :-[ :-[ อร๊ายยยยยยย เขินๆๆ อยากมีบ้างจัง หุหุ :z3: :z3:
-
ตามจากเด็กดีมาเล้าเป็ด ก็ยังคงกรี๊ดภูมิพีม
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยย ตอนนี้อ่านแล้วภูมิฟินมากค่า!
นายหล่อมาก!!!!
รักคู่นี้สุดขั้วเลยค๊าาาาา
-
อ่านเรื่องราวของน้องภูมิแล้วเหมือนเติมเต็มวีอาร์ให้สมบูรณ์มากขึ้น o13
ยังไม่อยากอ่านตอนจบอะ คุณตาลยืดเรื่องไปเรื่อยๆ เหอะ อินเทรนดีออกเนอะ
-
:กอด1: :กอด1:
โอ๊ยยยยย ผู้ชายดีๆแบบภูมินี่หาซื้อในเซเว่นได้รึเปล่า ??? อิจฉาพีมที่สุดดด
รักกันหวานชื่นจริงๆ อ่านแล้วตาร้อนผ่าววว ><
-
+1ไปเลยพ่อยอดชายนายภูมิ
สุดยอดและ อยากได้แบบนี้สักคนวะหาที่ไหน 5555++
-
มุมของภูมิ :impress3: ซึ้งใจจังอ๊ะ
แต่พออ่านถึงสรรพคุณของพีมที่ภูมิบรรยายมา
"ถึงมันจะเตี้ย โง่บ้างบางเวลา ปากหมาเกือบทุกเวลา กวนตีน และติงต๊อง"
เออ คือว่าทั้งหมดนั้นเรียกว่าคุณสมบัติที่ดีได้หรือป่าว :m28:
ยังไงก็รักเนอะ แบบพีมนี้มีคนเดียวในโลกด้วย
(หาแปลกกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว) :eiei1:
-
พระเอกมากกกน้องภูมิ อิๆ :กอด1:
-
นายภูมิ ทำเราเป็นบ้าอีกแล้วนะๆๆๆๆ
พีมรักภูมิ มากๆด้วยนะ^^ :-[ :-[
-
โอ๊ยยย!! มาช้าไปไหมเนี่ยเรา
ดีใจๆ ได้อ่านความคิดของน้องภุมิสักที [ป๊าป!!//โดนหนูพีมตื๊บ]
พระเอกเหลือหลาย เหลือเกินนนนนนนนน นายภูมิ :กอด1:
รักจริงหวังแต่งนะเนี่ย o13
-
:impress3: สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดยอดดดดดดดดดดดดดดด!! เลยน้องถูมิ น่ารักเอาโล่เหอะ!!
อิจฉาพีมวุ้ย ถูมิมันน่ารักซะขนาดเนี่ย เขินอะเขิน อ่านแล้วปลื้มมากๆเลยค่า we r อย่าเพิ่งรีบจบนะคะ แต่งไปนานๆเลยก็ได้ค่ะ
ว่าแต่ NC ตรงไหนค่ะ :a5: :เฮ้อ:
ซูฮก....ให้ ดับเบิ้ลพี และ คนแต่ง o13 o13
-
น้องภูมิ ทำไมน่ารักแบบนี้เนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อ๊ากกกกกก!!!! มาแล้ว,,,,ช้าไปไหมเนี่ยเรา
ยิ่งอ่านยิ่งรักภูมิอ่า
:m3: :m3: :m3:
-
น้องภูมิน่ารัก :-[
-
อ๊ากกก ภูมินทร์ หวาน+ซึ้ง มากๆๆๆ
:monkeysad:
-
ภูมิน่ารักมากๆเลย :o8:
อยากมีภูมิเป็นของตัวเองบ้าง
-
:-[ :-[ :-[ ไม่ไหวแล้วอ่าาา :-[ :-[ :-[
น้องภูมิจะน่ารักไปไหนเนี่ย :o8: :o8: :o8:
กรี๊ดที่สุดอ่ะ อยากได้แบบนี้มั่งอ่ะ :impress2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :L2:
-
จะเอาอะ จะเอา อยากได้ คนแบบ
คุณชายภูมินทร์ โอ๊ยอะไรจะน่ารักขนาดนี้
-
อร้ายยยยยยยยยยยย
เขินอะ 555
เคยอ่านแต่ความรู้สึก พีรณัฐ ว่าน่ารักแล้ว
เจอของ ภูมินท์ เข้าไป แทบสำรักน้ำตาลตาย
ถ้าพี่ภูมิจะน่ารักขนาดนี้ ็ก็ขอให้รักกับพี่พีมนานๆนะค่ะ
-
ภูมิ สุดสวาดขาดจัยยยยยยย น่ารักที่สุดอ่าา
อิจฉาพีมมมมม >//////<
-
:o8: :o8:
-
:L2: :L1: o13 :3123:
พี่ตาลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล ขอกรีดร้องเรียกอย่างโหยหวนทีเถอะ
พี่ตาลคือนักเขียนในดวงใจของพวกเราชาววายจริง ๆ !!! อันนี้ไม่ได้ชม แต่จะบอกว่ามันมาจากใจ อิอิ เฮียภูมิขาาาาา
เฮียเลิกกับหนูพีมเมื่อไหร่บอกหนูนะ หนูจะรอเสียบต่อ อั๊ง ๆ *0* ( พีม -- หึ หึ ลับมีดรอฆ่าคน - * -)
เอาจริง ๆ ละ พี่ภูมิออกมาพูดเองทีไร เป็นได้เรียกเสียงกรี้ดจากพวกหนููทู๊กกกกกที (เสียงสูง) เฮียภูมิอาจเป็นคนที่
คนภายนอกมองว่า หล่อ เริด เพอร์เฟ็ค เอาแต่ใจ ใจร้อน บลา ๆ แต่ใครจะไปรู้เนื้อแท้ของเฮียภูมิล่ะ ว่าแท้จริงแล้ว
เฮียภูมิของหนูพีมน่ารักแค่ไหน ///// เฮียภูมิใจดีและก็อบอุ่นมากเวลาอยู่กับหนูพีม เค้าชอบโมเม้นที่เฮียภูมิอ้อนหนูพีมที่สุดเลย ชอบที่เฮียสนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหนูพีม ชอบเวลาที่เฮียเซอร์ไพรซ์หนูพีม ชอบเวลาเฮียหึงหนูพีม (แม้บางทีมันรุนแรงไปนิด เหอ เหอ ) ชอบเวลาที่เฮียภูมิดูแล ปกป้องหนูพีม ชอบที่เฮียรักเดียวใจเดียว (กลัวพีมเอาน้ำแข็งปาใส่หน้ารึป่าว 55++) และชอบอะไรอีกหลาย ๆ อย่างที่เฮียเป็น แม้บางอย่างมันจะเป็นนิสัยที่ไม่ค่อยดี แต่หนูพีมกับเฮียภูมิก็ปรับตัวเข้าหากันได้ อยากบอกว่าหนูพีมโชคดี ที่ได้รักคนอย่างเฮียภูมิ และโชคดีของเฮียที่มีหนูพีมบนโลกใบนี้ เฮียพีมกับหนูพีมอาจไม่ได้เป็นคนที่ดีพร้อมที่สุดสำหรับกันและกัน แต่ทั้งสองคนได้ช่วยเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายให้แก่กัน แม้ว่าในความเป็นจริงแล้ว ความรักแบบเฮียภูมิกับหนูพีม เป็นสิ่งที่หลายคนอาจยังไม่ยอมรับ แต่มันก็ไม่ใช่ส่วนสำคัญ เพราะเพียงแค่คนที่รักภูมิและพีมเข้าใจและยอมรับ บวกกับความรักและซื่อสัตย์ของทั้ง2 คน หนูก็เชื่อเหลือเกินแล้วว่าความรักของทั้งสองจะยังคงดำเนินไปอีกนาน แม้อาจจะไม่นิรันดร์ แต่มันคงจนถึงวันสุดท้าย แบบที่เฮียภูมิได้บอกไว้......
ขอเม้นแบบยาว ๆ หลังจากที่มันอ่านอย่างเดียวได้เม้นท์ให้พี่ตาลเล้ย พี่ตาลอย่าตบหนูน้า แหะ ๆ :beat: ถ้าตบตามตอนที่ไม่ได้เม้นท์นี่ มีแอดมิดเข้าโรงบาลค่ะ แฮ่ อ้อ ขอบคุณพี่ตาลฉุดฉวยนคร้าบที่ตอบคำถามหนู รักพี่ตาลสุดจายยยย ไม่คิดว่าพี่ตาลจะตอบอ่ะ รู้งี้ถามเยอ ๆ อิอิ พี่ตาล ๆ หนุตามพีตาลไปในเล้าเป็ดด้วยนะ อ่านอย่างเดียวตอบไม่เป็น เพิ่งสมัครสมาชิก 55++
หนูกำลังติดเล้างอมแงม ต้องเปิดอ่านนิยายทุกวัน ไม่ค่อยได้เล่นเด็กดีเลย เพราะพี่ตาล555++( ไม่เกี่ยวเล้ย)
แล้วก็เรื่องหนังสือ ถ้าพมพ์บอกหนูด้วยยยยยยยยยยย ถึงหนุงก แต่หนูก็ยอมจ่ายเพื่อภูมิพีมมมมมมม
สุดท้าย แม้พี่ตาลจะได้อ่านหรือไม่ได้อ่าน หนูก็อยากพี่ว่า..........หนูรักพี่ตาลลลล หนุรักภูมิพีมมมมมม แอนด์เดอะแก้งค์ พี่คลื่นน้องดิน น้องโตเกียว พี่องุ่น พ่อแม่ของเดอะแก้งค์ทุกท่าน และหนูรักเด็ก เอ๊ย รักทุกคนค่า ฮี่ ๆ >+++++++++<
ปล. เม้นท์มันทั้งในเด็กดีแล้วก็เล้าเป็ด นี่คือการเม้นท์ในเล้าครั้งแรกของหนู พี่ตาลเปิดซิงหนู 555++ :m20:
-
อิอิ ภูมิน่ารักๆๆ
-
เรียนจบเมื่อไหร่แจกการ์ดเลยนะ o13
รักภูมิกับพีมอ่ะ :กอด1:
-
:impress2: :impress2: โอ๊ยยยย ถ้าน้องภูมิจะน่ารักกขนาดนี้
พี่เข้าใจแล้วทำไมอะไรๆก็ พีมอยู่ไหน 555
รักมากกอะเนอะ
น้องภูมิน่ารักมากกกกกกกกกกก โอ๊ยๆๆๆไม่หลงได้ไงอะ
:L1: :L1:
-
น่ารักมากๆ
นี่คือความในใจภูมิใช่มั้ย
5555
-
อ๊ายยยย ภูมิน่ารักเว่อออ 555 สรุปพีมก็ชนะซินะ! อิอิ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ที่บ้านเธอมีอีกไหม ที่น่ารักเหมือนเธอ >////< อ่านแล้วเขินมากอ่ะ
ภูมิโคตรน่ารักอ่ะ น่ารักขนาดนี้ พีมไปไหนไม่รอดหรอก อิอิ
รักภูมิพีม รักพี่ตาล รักวีอาร์
-
ภูมิน่ารักมาก พีมมาให้รางวัลหน่อยสิ :m3:
-
สนุกมั๊ก มาก เลยค่ะ ได้อ่านเป็นเรื่องแรกก้อประทับใจ มั๊กมาย จะติดตามรออ่านตอนต่อไปน่ะคะ่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/bye2.gif
-
น้องภูมิจะน่ารักไปไหนค่ะ แค่นี้ก็หลงไม่ปล่อยให้น้องภูมิเลิกรักน้องพีมเด็ดขาด
-
ภูมิของพีม อิจฉาเว่อร์ๆ ในที่สุดก็ได้รู้ความในใจของภูมิซะที แต่หลังจากนี้ ก็จะโดนพีมแย่งซีนอีกตามเคย :laugh:
-
ภูมิน่ารักเนอะ ^^
-
ภูมิน่ารักกกกกก :-[
-
อยากได้แบบภูมิสักคน :impress2:
-
ภูมิน่ารักมากอ่า :o8: :o8: :o8: ควาระหว่างพีมกับภูมิเจอเรื่องราวเยอะมากอ่า
-
คำเดียว..เจ๋ง :L2:
-
สารภาพเลยว่า เพิ่งจะเริ่มมาอ่านเรื่องนี้ได้สองสามวันเอง ต้องบอกว่าเปนอะไรที่สนุกมากมาย เปนนิยายที่จัดเกบไว้ในดวงใจน้อยๆ o13
ของฉันเรียบร้อยโรงเรียนน้องพีมไปแล้ว ชอบภูมิ&พีม มากมายเปนคู่ที่เหมาะสมที่สุดในสามโลก และแอบชอบน้องเต้ย
ที่สุดจะไฮเปอร์ ฮ่าๆๆๆ :z2:กว่าจะอ่านทัน เกือบตาย บางวันเกือบสว่าง ก็ยังว่างคอมไม่ลง o18 o18
มันสนุกและน่าติดตามตลอกเว อ่านแล้วชวนคิดถึงเพื่อนๆที่สนิทกัน มันเห็นถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่สวยงาม อดจะคิดถึงเพื่อนเราไม่ได้ :o12: :o12:
เพราะตั้งแต่เรียนมหาลัย เราก็ไม่ค่อยจะเจอกันเลย
ชอบความน่ารักและเอ๋อของพีม :-[
และชอบความหล่อซวดยอดของภูมิ(เกี่ยวไหม) :impress2:
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกอยากมีคนให้รักแบบนี้บ้าง
มันเป็นความรักที่เกินคำบรรยายจิงๆ(ยืมมุขภูมิมาใช้ 555) :laugh:
ขอบคุณมากมายที่แต่งเรื่องดีๆน่ารักๆแบบนี้มาให้เราได้อ่าน o13 o13 o13
เปนกำลังใจให้ต่อไปนะค่ะ จะรอติดตาม อย่างใจจดใจจ่อเลย
(เว่อร์ไปแระ) 555
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จิ้ม แต่ยังไม่ได้อ่าน
:z13: :z13:
ุ่
เค้าอ่านแล้วองุ่นน่ารัก
อยากอ่านเรื่องปันกับองุ่นอ่ะ
-
ช๊อบ ชอบบบบบบบบ :impress2:
-
คุณตาลมาอีกตอนเหรอเนี่ย
+1 #649 :กอด1:
“โหย อีดอกฟักทอง อีนกเป็ดน้ำ เดี๋ยวกูเอาจอบถากขนตาปลอมมึงร่วง
คิดได้ไงค๊า พี่คิวของน้องเต้ย
คึคึ ปันกะพี่องุ่นเนี่ย มีซัมติงล่ะงานนี้
-
โอ้ยยยยยปันองุ่นน่ารักอะ อยากอ่านคู่นี้ :o8:
-
รอครึ่งหลังด้วยน๊า~
:-[
-
แค่ครึ่งแรกก็มันส์จะตายแล้ว :m13:
-
:m20: :jul3: :laugh:
:L2: :L2:
-
พี่องุ่นแลดูรังสีเคะรุนแรงมากเลยนะคะ :laugh:
-
อ่านกี่ครั้งก็สนุก :m20:
ปันนี่ยังไง พี่องุ่นน่าร๊ากกกก :กอด1:
-
ชอบบบบบ องุ่น :impress2:ขอ องุ่น กับ ปัน ด่วนๆๆ :call:
-
เห็นชื่อพี่องุ่นแล้วกรี๊ดมากมาย
คุณตาล... ให้พี่องุ่นคบกับปันเหอะ
กรี๊ดมากมายจริงๆนะ :impress2:
-
พี่องุ่นนนนน :กอด1:
-
ป๊าดดดพี่องุ่นขั้นกว่าของโตเกี่ยวอีกหรอเนี่ย ว้าวๆๆ
อยากอ่านปันกะองุ่นอีก อ้ากกก กรีดร้อง 5555
-
ปันกะองุ่น ปันกะองุ่น ปันกะองุ่น
โอ้ยยยยยยยยย
อยากอ่านต่อ
เรื่องราวมันเป็นยังไงเนี่ยคู่นี้
-
ปันกับพี่องุ่น
เรื่องราวเป็นยังไงกันเเน่เนี้ยยย
รอครึ่งหลังค่ะ
-
ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!
พี่องุ่นนนนนนน น่ารักกก :impress2:
บรรยายซะอยากได้(?)เลย ปันแอบซึนว่ะ นึกว่าจะรั่วเป็นอย่างเดียว
ตอนนี้พูดถึงน้องดิน ตอนที่แล้วพูดถึงหลานรหัสภูมิ (คนที่ถามหาพีมซึ่งเป็นป้าสะใภ้บ่อยๆนั่นหล่ะ) สองคนนี้จะมี Something wrong กันหรือเปล่าาาา???
-
กรี๊ดๆๆๆ พี่องุ่นกับปันอะไรยังไงเนี่ยยย :m3:
ไหนว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ แต่แหมมม ชวนคิดอะ ฮ่าๆๆ
ฮาตลอดดดแก๊งค์นี้ รอครึ่งหลังค่า
-
อ๊ากกกกก อยากเห็นพี่องุ่นตัวเป็นๆ
น่ารักขนาดนี้ ปันไม่ปันใจให้ก็แปลกกกกก
-
อร๊ายยยยยยยยยย พี่ปันกับพี่องุ่น อยากรู้ๆ ><
รอครึ่งหลังค่า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด องุ่นโผล่มาแค่นี้ก็ทำให้เค้าหลงแล้วอ่ะ
คนเขียนคะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนเกินไป อยากได้คู่ปันองุ่นอ่าคะ นะๆๆๆๆ
พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส *เกาะขาทำตาปริบๆ*
ชอบคู่นี้มากกกกกกก องุ่นน่ารักอ่ะ ชอบ :impress2:
-
มาเคลียร์เรื่องปันปันกับพี่องุ่นด่วนค่ะ :serius2:
ที่มาที่ไป อะไร ยังไง
อยากรู้ !!!
ปันก็มีมุมเก๊กขรึมแบบนี้ด้วย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
องุ่นกะพี่ปันขา ของเค้า แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2: :impress2: ชอบจัง
-
ปันกับองุ่น อยากรู้ อยากรู้
-
เล่ามาเลยน้องตาล ปันปัน กะ พี่องุ่น นี่มันอะไรยังไงกัน หื้ม???
-
เจ้าปันมันร้องเพลงนั้น มันออกแนวๆ เจียมเนื้อเจียมตนนะเนี่ย
ก็นะ.....
พี่องุ่น แลดูสูงส่ง :L2:
-
555 แก๊งนี้มาทีไร ฮาตลอดเลย :laugh:
ตกลงพี่องุ่นกับปันนี่มันยังไงหว่า o22
-
555 แก๊งนี้มาทีไร ฮาตลอดเลย :laugh:
ตกลงพี่องุ่นกับปันนี่มันยังไงหว่า o22
^
เห็นด้วย....รอครึ่งหลัง
แอบมาเชียร์น้ององุ่น
+1
-
โอ้ ไม่นึกว่าปันน้อยจะมีดราม่ากับเค้าด้วย
-
ฮู๊ววว พี่องุ่นดูท่าจะมาแรงแซงทางโค้งหลุดโค้งไปเลย อ่าว ชิบหายย หลุดโค้งก็ตายสิ -*-
เอาเป็นว่า อยากกินองุ่นทันที ว่างั้น คิิคิ (อ๊อยยยย อิปันนน อย่าถีบบบบบ :z6:)
ดูท่าองุ่นจะอร่อย ต้องถามปันปันสักหน่อยแล้ว
กอดจูบลูบคลำคนเขียน คิดถึงมั่กๆ กระทิงแดงที่มอบให้ ได้รึยังจ้ะ 555
-
:กอด1: ปันกับพี่องุ่นน่ารักมากกกกก กรี๊ดดดด อยากอ่านคู่นี้จังเลยอ่าาาา :z3:
-
อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[
ชอบแก๊งค์สามสาวพิภพสะอื้นมากมาย :laugh:
รอครึ่งหลังนะค่ะ
-
อร้ายยย น้ำตาไหลอ้า TT
ภูมิดูจริงใจ ซึ้งมากกกกกก
พี่ตาลเทพพพพพพพพพ!!!!
-
:m20: :m20: :m20:
-
โว๊ะ ลูกสาว? นายพลนายพัน อิพี่ปันแกดูสงบเสงี่ยมพิกล (ปกติมีมุมนี้กับเค้าด้วยหรอ)
พี่องุ่นน่าร๊ากกก = ///// = เธอไม่ฉันขอนะคุณพี่
คิว Vs สามสาวภิภพสะอื้น (ชนะเลิศ)
ตบท้ายด้วยโฆษณา 'เนเจอร์เกย์' ฟ่างยังด่าเจ็บเหมือนเดิม (๕๕)
-
o18 o18 o18 o18
-
รอคู่ของปันกับพี่องุ่น อิอิ
-
ขออารัมพบทนิดนึงนะคะว่าสิ่งที่ทุกท่านจะได้อ่านต่อไปนี้เป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้วซึ่งถูกตาลตัดออกจากตอนที่หนุ่มๆไปช่วยน้ำท่วมและตอนวันเกิดภูมิ
และเนื่องในโอกาสที่วันที่12 ที่ผ่านมาเป็นวันดีวันที่สิ่งสวยงามสูงสุดของโลกได้บังเกิด เลยคิดว่าน่าจะหาอะไรพิเรน เอ้ย พิเศษมาให้พี่น้องผองเพื่อนได้อ่านกันค่ะ
แล้วตาลก็เปิดไปเจอไฟล์นี้พอดี เลยคิดว่า “แบ่งให้คนอ่านอ่านด้วยดีกว่า” หากินง่ายอีกแล้วค่า เชิญไปอ่านโล้ดดดดดดดดดดดด
ตอนพิเศษ ของเก่าเล่าอีก
วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่พวกผมมาช่วยกรอกทรายที่วิทยาลัยการปกครอง ภูมิก็ไม่ได้มาด้วยอีกตามเคยเพราะเดี๋ยวมันแพ้น้ำ รวมถึงไอ้เบียร์ที่วันนี้มันไปช่วยเหลือน้องหมากับพี่โอ๊ตกลุ่มผมเลยขาดสมาชิกไปสองคนแต่ดันได้ของแถมมาหนึ่งตัวคือน้องรหัสของผมเองครับ ไอ้เชี่ยน้องดิน วันนี้มันขอติดสอยห้อยตามมาเป็นอาสาสมัครด้วย
ช่วงที่ผ่านมามันก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปไหนหรอกครับ ไอ้ดินบอกผมว่าที่ผมไม่ค่อยเจอมันเพราะมันไปแสวงหาวิธีปรับตัวจากที่เคยใช้ชีวิตแบบนักเรียนเปลี่ยนมาเป็นนักศึกษา มันอยากรู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะใช้ชีวิตได้อย่างคุ้มค่า และวิธีที่มันว่าก็คือการตะล่อนออกจีบสาวทั่วมหาลัยฯ ใครที่ไม่รู้จักไอ้ดินปี1เดือนคณะศิลปกรรมนี่ถือว่ามีปัญหากับชีวิตแล้วนะครับเพราะมันไปหยอดไว้ทั่ว อีกหน่อยคงได้เป็นศิษย์น้องไอ้เชนอีกคน
ไอ้ดินมันชื่นชมไอ้ภูมิมาก เรียกว่ายกให้ไอ้ภูมิเป็นไอดอลของมันเลย มันแทบจะเจริญรอยเดินตามไอ้ภูมิทุกกระบวนความ ไม่รู้มันแอบไปสนิทกันตอนไหน ไอ้ภูมิเองก็เสี้ยมสอนน้องดีเหลือเกิน ดีจนผมอยากเอาฝ่าเท้านวดหนังหน้าพวกมัน มีอย่างที่ไหนให้ไอ้ดินคอยตามดูผมในคณะว่ามีใครมาเกาะแกะรึเปล่า ห่าดินแม่งก็บ้าจี้พี่มันสั่งอะไรมันก็ทำหมด โง่บริสุทธิ์จริงๆ
“พีมๆดูนั่น” ไอ้คลื่นมันสะกิดบอกผมให้ดูอภิมหากาพย์ภาพยนตร์กำลังภายในแห่งทศวรรษระหว่างปีศาจนกเพนกวินจากเทือกเขาสันคาราคีรี(ไอ้ปัน ไอ้มิค) และอีกฝ่ายคือกองทัพอีแร้งแห่งลุ่มแม่น้ำฮวงโห(ไอ้แทน ไอ้เต้ย) พวกมันกำลังทำการต่อสู้เพื่อชิงสุดยอดเจ้ายุทธภพ(ไอ้ฟ่าง)ที่หน้าตาบ่งบอกว่าความอดทนของมันใกล้สิ้นสุด กร้ากกกกกกก แถมยังมีไอ้แมทที่อุปโหลกตัวเองเป็นผู้กำกับยกไอโฟนขึ้นอัดคลิป
“ในสมัยศตวรรษที่14” ไอ้เต้ยเดินมาพูดใส่กล้องที่ไอ้แมทถือไว้ ก่อนจะวิ่งกลับไปยืนข้างๆไอ้แทนที่กำลังกอดคอไอ้ฟ่างอยู่ ฮ่าๆ เคยดูโฆษณาnature giftป่ะครับ นั่นแหละครับพวกมันกำลังล้อเลียนเขาอยู่
“เฮ้ย ส่งน้องฟ่างมา” ไอ้มิคดัดเสียงใหญ่ๆแบบพระเอกหนังจน มันตะโกนสั่งไอ้แทนให้ปล่อยตัวไอ้ฟ่างมาหามัน แต่ไอ้แทนก็หาได้สนใจไม่มันยังสติลกอดคอไอ้ฟ่างต่อไป โอยยยย กูปวดท้อง แม่งดูหน้าไอ้ฟ่างแบบว่าทั้งปลงทั้งจะขำ
“ถ้าอยากได้ ก็ข้ามศพกูไปก่อน” ไอ้แทนโต้กลับไป
“อั้ยย๊ะ” นี่คือเสียงซาวด์ประกอบที่ไอ้ปันมันทำครับ มันยกไหล่ข้างนึงเหมือนพวกจิ๊กโก๋ตามเสาไฟในซอย พ้อยท์ขากวนตีนอีกต่างหาก ไอ้เต้ยก็ไม่ต่างกันมันเอาเท้าข้างนึงเขี่ยดินไปข้างหลังเหมือนวัวกระทิง พวกจิตอาสาและพี่ๆทหารถึงกับงงนะครับจุดนี้
“ปัจจุบันศตวรรษที่21”ไ อ้เต้ยวิ่งมาพูดใส่กล้องอีกครั้งแล้วก็วิ่งกลับไปเป็นทัพหลังให้ไอ้แทนต่อ
“เฮ้ย ส่งน้องฟ่างมานะเว้ย” พวกมันหมุนตัวประหนึ่งเป็นการเดินทางสู่ยุคใหม่ เหอๆ แม่งคิดได้ ไอ้แทนหันไปมองหน้าไอ้ฟ่างก่อนจะตอบไอ้มิคว่า
“ถ้าอยากได้ ก็เอาไปเล้ยยย” ไอ้แทนผลักไอ้ฟ่างออกไป โอยยยกูฮาไม่ไหวแล้วแทน แต่ก็ต้องขำค้างเมื่อมันดันหันมามองผมก่อนจะอ้าปากทำตาเหลือกเหมือนหมาเจอเนื้อชิ้นใหม่ เชี้ยยยยยยยยยยยยแทน ไอ้เชน ไอ้คลื่น ไอ้ดิน ไอ้คิว ฮากันจนทรายแทบปลิวเข้าปาก
“ห๊ะ” ยังครับไอ้มิคยังไม่จบ มันก็แอ๊บตกใจ จากนั้นไอ้ปันก็เดินออกมาทำหน้านิ่งมองกล้องใกล้ๆในระยะติดเลนส์กับไอ้แมท
“สมัยนี้เป็นกันเยอะ nature gayสนับสนุนให้ผู้ชายรักกัน” ปิดฉาก จบได้ประทับจิตประทับใจมาก
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้เชนกับไอ้คลื่นฮากลิ้งหงายหลังลงไปจากกองทรายเลยครับ สงสารก็แต่น้องเฟย เอ้ย น้องฟ่าง มันจะเหมือนในโฆษณาอยู่แล้วเชียวถ้าไอ้ฟ่างไม่เดินกลับมาตบหัวไอ้แทนจนหน้าทิ่มซะก่อน
“เพื่อนเล่นเหรอสัส”
“เปล่าจ๊ะ เพื่อนที่ไหน นี่เล่นกับเมียหรอก” ดูนอบน้อมมากกกกก ไอ้แทนคุยกับไอ้ฟ่างแบบภาษาราชการดีเนอะ ว่ามั้ยครับ ฮ่าฮ่า
“ไอ้เรื่องระยำๆนี่สร้างสรรค์กันจังนะไอ้พวกเวร แล้วพวกมึงจะขำอีกนานมั้ยกูจะได้กะเวลาตายให้ถูก” ชะอูยยย ผมรีบเอามือปิดปากเลยครับ ไอ้คิวกับไอ้คลื่นก็รีบหันกลับไปสนใจทำงานต่อ มีแต่ไอ้ดินนี่แหละที่ยังนั่งขำคิกๆอยู่ เดี๋ยวมึงได้ตายแบบไม่รู้ตัวเชี่ยน้องดิน
“พี่ฟ่างแม่งโคตรโหดเลยเนอะพี่พีม เออผมลืมถาม ลูกพี่ผมไปไหนทำไมไม่มาด้วย” ไอ้ดินพยายามกลั้นหัวเราะ มันนั่งลงใกล้ๆผมที่มัดปากกระสอบอยู่
“มันไม่ว่าง” ผมไม่ได้อยากโกหกแต่ก็ต้องทำเพื่อรักษาอิมเมจของไอ้หล่อไว้ เพราะถ้าบอกไอ้ดินไปว่าภูมิไม่มาเพราะกลัวแพ้น้ำ เดี๋ยวไอ้ดินมันจะหมดศรัทธาในตัวลูกพี่มัน “อยู่ๆ มึงถามถึงมันทำไม หรือว่าคิดถึงจะคุยมั้ยเดี๋ยวกูโทรให้”
“โหยพี่พีม ผมก็แค่ถามดู ก็ปกติลูกพี่ไม่ปล่อยพี่พีมไปไหนคนเดียวแต่วันนี้ฉายเดี่ยวได้ผมเลยสงสัย”
“แล้วกูมาคนเดียวซะที่ไหน เพื่อนกูก็เยอะแยะ มึงอย่าให้ไอ้ภูมิล้างสมองมากนะดิน” ไอ้ดินมันหัวเราะร่าก่อนจะลุกขึ้นตักทรายต่อ แต่ก็ทำได้ไม่นานเพราะเดี๋ยวไอ้เต้ยก็มากวนมัน เดี๋ยวไอ้แทนก็เรียก ไอ้ดินมันอยากไปคัดตัวเป็นนักฟุตบอลมหาลัยฯน่ะครับ เลยจะให้ไอ้แทนใช้เส้นสายช่วย ช่วงนี้ไอ้ดินเลยต้องกลายเป็นลูกกระจ๊อกของไอ้แทนไปโดยปริยาย
“เฮ้ย พี่ดูนั่นๆ ” ไอ้แมทส่งสัญญาณเรียก พวกผมทุกคนก็พร้อมใจกันมองตามสายตาเพ้อๆของมัน
“ดูอะไรของมึงวะแมท” ไอ้เต้ยที่สายตาและสมาธิสั้นหันไปถามไอ้แมท มึงนี่ดูจะความรู้สึกช้ากว่าชาวบ้านเค้านะเต้ย อาจเป็นเพราะไอ้เต้ยมันกำลังนั่งพับเพียบพยายามปั้นทรายให้กลายเป็นEM ball อยู่มั้งครับมันเลยยังไม่เห็นสิ่งที่พวกผมเห็น
“ดูนั่น พี่องุ่นๆ” แทบไม่ต้องบอกซ้ำรอบสองทั้งผม ไอ้คิว ไอ้เต้ยหันพรึ่บไปมองทิศทางที่ไอ้แมทบอก ไอ้ดินกับไอ้คลื่นก็มองตามด้วยความงงๆเอ๋อๆ
สิ่งที่พวกผมเห็นตอนนี้คือผู้ชายตัวเล็กๆ ผมสีน้ำตาลอ่อนรับกับผิวขาวโอโม่จนเรืองแสง ยิ่งใส่เสือยืดสีดำยิ่งเด่น แม่เจ้า กูนึกว่าตุ๊กตามีชีวิต โคตรน่าฟัดเอ้ยน่ารัก แม่งยิ้มทีมีเขี้ยวเล็กๆด้วย พี่องุ่นมากับเพื่อนๆห้าหกคน พี่ๆเขากำลังเอาน้ำเอาขนมมาแจก เหล่าอาสาสมัครทั้งผู้หญิงผู้ชาย ทั้งทหาร มองกันจนเหลียวหลัง
โคตรน่ารักมากกกกสมคำร่ำลือ พวกผมตั้งอกตั้งใจมองตามพี่องุ่นที่เดินแจกข้าวกล่องให้อาสาสมัคร แต่เหมือนมีคนนึงที่ไม่สนใจ เอาแต่ก้มตักทรายไม่พูดไม่จา ไม่ต้องเดาครับ มันมีอยู่คนเดียวแหละ แม่งหมั่นไส้ว่ะ
“กูว่าน้องโตเกียวคือที่สุดแล้วนะ นี่ยังมีขั้นกว่าอีกเหรอวะ ถ้าพี่องุ่นจะน่ารักขนาดนี้กูขอเป็นเกย์ซักวันเถอะวะ” ไอ้มิคครับ ไอ้มิคมันจิตหลุดแล้วครับ ฮ่าๆ
“น่ารักขนาดนี้ไม่น่าตาต่ำเล้ย มึงว่ามั้ยพีม” ไอ้เชนเหลือบมองไอ้ปันและหันมายิ้มให้ผม
“เออว่ะเชน แม่งถ้าเป็นกูนะได้แฟนน่ารักขนาดนี้กูเอาขึ้นหิ้งร้อยพวกมาลัยไหว้ทุกวันพระเลย”
“รำคาญเสียงหมาคุ้ยกองขี้ว่ะ” ไอ้ปันมันมองพวกผมตาขวางเลยเว้ย กร้ากกกก ไอ้ฟ่างคงทนหมั่นไส้ไม่ไหวเลยขว้างกิ่งไม้แถวนั้นใส่มัน
“ไม่หล่อ ขอร้อง อย่า เยอะ” ไอ้ฟ่างอวยพรเสร็จก็กลับไปช่วยไอ้แทนมัดปากกระสอบทราย ไอ้ปันมันก็ก้มดูแผนที่ของมันไม่สนใจใคร ไอ้เชนถึงกับส่ายหน้าเลยครับ
แต่ผมรู้สึกนะว่าเหมือนพี่องุ่นจะมองมาทางนี้บ่อยๆ พวกผมเลยยิ้มให้ พี่องุ่นก็ยิ้มหวานตอบกลับมา โอยหัวใจจะละลาย ไอ้แมทก็เลยทำเนียนทัก ก็คงจะรู้จักกันบ้างแล้วล่ะเพราะเรียนเศรษฐศาสตร์ด้วยกัน
“ไม่คิดว่าจะเจอพี่องุ่นนะครับเนี่ย ที่บ้านเป็นไงบ้างครับ น้องน้ำไปหารึยัง” ดูคารมน้องชายพวกผมซะก่อนครับ มีแอบทำตาวงตาหวานนะมึงเชี่ยแมท
“ยังไม่ท่วมเลย แล้วบ้านน้องแมทล่ะ” เสียงเพราะมากกกกกกกกกกก โอย หลงเลยคนนี้ (อย่าไปฟ้องไอ้ภูมินะ ก็คนนี้น่ารักจริงๆครับ)
“ก็ปริ่มๆแล้วครับ อ๊อลืมแนะนำนี่พี่ๆของผมครับ พี่ๆนี่พี่องุ่นเป็นรุ่นพี่ที่คณะผม”
“หวัดดีครับพี่องุ่น ผมมิค” ไอ้มิคเร็วเลยนะมึง พวกผมก็ทักทายพี่องุ่นจนพี่เขาเอาแต่ยิ้มเขินๆและก็ต้องยิ้มเจื่อนลงเมื่อหันไปยิ้มให้ไอ้คนที่ทำเป็นตักทราย แต่เชี่ยปันแม่งทำเมินไม่สนใจ พี่องุ่นเศร้าหน้าจ๋อยไปเลย ผมล่ะอยากเข้าไปกอดปลอบ
“งั้นพี่ขอไปช่วยเพื่อนแจกของก่อนนะ อยากได้อะไรก็บอกพี่ได้เลย เอาน้ำเอาขนมเพิ่มมั้ย”
“พอดีไม่ค่อยชอบทานขนมเท่าไรแต่ถ้าเป็นผลไม้ก็น่าสนนะคะ” ไอ้เชนมาเอง ตัวพ่อมันมาม้อเองเลยทีเดียว พี่องุ่นแก้มแดงเลย คึคึ น่ารักจริงๆครับ ใครแซวใครเรียกก็ยิ้มแล้ว แม้ว่าหน้าตาพี่องุ่นจะคุณหนูมากๆ แต่เมื่อกี้ก็เห็นยกลัง แบกของแบกถังน้ำสมกับเป็นลูกนายทหาร พี่องุ่นกลับไปหาเพื่อน ก่อนไปยังหันไปมองไอ้ปันเหมือนอยากจะคุยด้วยแต่สุดท้ายก็ไม่คุย หมั่นไส้ไอ้ปัน ผมหมั่นไส้มัน
“เชี่ยปัน ทำไมมึงไม่คุยกับพี่องุ่นห๊ะ พี่เค้าเสียใจนะเว้ย” ไอ้มิคว่า
“กูตักทรายอยู่ ไม่ว่างคุย อีกอย่างพวกมึงก็ชวนองุ่นคุยแล้วนี่ ” มันหันไปมองไอ้แมทกับไอ้เชนด้วยสายตามืดหม่น
“แล้วทำไมพี่ปันเรียกพี่องุ่นว่าองุ่นเฉยๆ พี่เค้าอยู่ปีสี่แล้วนะ” ไอ้แมทยังคงกวนไอ้ปันต่อไป สะใจดีชิบหาย ดูเหมือนมันก็แคร์ๆพี่เค้านะครับ แต่ทำไมทำเหมือนไม่สนใจ
“เรื่องของกู”
“อ่อ งั้นถ้าเพื่อนผมจะจีบพี่องุ่นก็เป็นเรื่องของมัน ให้จีบได้ใช่ป่ะพี่ปัน ”
“กูไม่รู้โว้ย มึงก็ไปถามกันเอา สาดดดดดดดดดดดด” ไอ้ปันมันโวยวายกลบเกลื่อนเดินไปแย่งที่ตักทรายจากมือไอ้คลื่น เล่นเอาไอ้คลื่นถึงกับงง พี่องุ่นก็ยังทำหน้าที่อาสาสมัครที่น่ารักต่อไป เอาน้ำมาให้พวกผมบ้าง มาช่วยจับช่วยมัดกระสอบทรายบ้าง
ซักพักพ่อพี่องุ่นก็มารับ ผมก็ไม่รู้ว่าพ่อพี่องุ่นยศตำแหน่งอะไรแต่เห็นมีทหารตามเป็นขบวน ก่อนกลับพี่องุ่นก็แวะมาบอกลาไอปัน พวกผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นทั้งที่หูนี่แทบจะกระดิกรับสัญญานความถี่ทุกถ้อยคำที่สองคนนั้นพูดกัน ยิ่งไอ้เต้ยนะถ้าไอ้คิวคว้าไว้ไม่ทันมันคงแปลงกายเป็นขอมดำดินทรายขุดรูไปแอบฟังไอ้ปันกับพี่องุ่นคุยกันแน่ๆ
“ปัน องุ่นจะกลับแล้วนะ”
“อืม”
“ปัน คุยกับองุ่นหน่อยสิ”
“กลับยังไง ให้ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไร พ่อองุ่นมารับแล้ว ปันเมื่อวานองุ่นขอโทษ องุ่นไปช่วยผู้ประสบภัยกับคุณพ่อแล้วโทรศัพท์องุ่นตกน้ำ องุ่น องุ่น ฮึก ปัน ฮึก อย่าโกรธ องุ่นเลยนะ” สาดดดดดดดดดดด น่ารักเชี่ยๆ อยากเช็ดน้ำตาให้ชิบหายวายวอดครับพี่องุ่น แล้วดูแทนตัวเองว่าองุ่นสิครับทั้งที่อายุเยอะกว่า โอย ตายๆ และจากบทสนทนาผมว่าผมได้ข้อมูลอะไรดีๆแล้วล่ะ ผมกับไอ้คิวเงยหน้ามาสบตากันและยิ้มเลวๆอย่างรู้ทัน
หึหึ ไอ้ปัน หลักฐานและพยานแน่นหนาขนาดนี้ เห็นทีมึงคงถึงคราวอวสานแล้วว่ะเพื่อน
และพอพี่องุ่นกลับไปไอ้ปันมันก็เอาแต่ร้องเพลง เพลงนี้ครับ “เผื่อใจเอาไว้ก่อนเธอยังไม่สาย ให้โอกาสใจเธอลองมองใครนอกจากฉัน ขอยอมเป็นหนึ่งในตัวเลือกของคนที่เธอฝัน เพียงแค่นั้นก่อนอย่าทุ่มความสำคัญ” ผมสัญญาว่าจะต้องเค้นคอถามเอาความจริงจากไอ้ปันให้ได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างมันกับพี่องุ่นเป็นแบบไหนกันแน่
“เออพี่พีมฝากบอกลูกพี่ผมด้วยนะว่าลอยกระทงปีนี้ผมไปด้วย” ดวงอาทิตย์กำลังจะโบกมือลาพาแสงสว่างไปจากโลก ไอ้ดินก็ยังถามถึงแต่ลูกพี่มัน
“มึงก็ลอยที่บ้านมึงสิ ลาดพร้าวได้ข่าวว่าน้ำจะเข้าแล้วนิ หึหึ”
“โหยพี่พีมอย่าแช่งดิ พี่เต้ยๆลอยกระทงที่ไหนพี่” ไอ้ดินมองค้อนผมอย่างน่าถีบ ก่อนจะตะโกนถามไอ้เต้ยที่ก่อเจดีย์ทรายไว้ที่ขาไอ้คิว เมื่อกี้ก็ได้ยินไอ้คิวด่าแฟนมันว่าถ้ายังไม่เลิกเล่นมันจะสร้างเมรุเผาไอ้เต้ยซะ
“ลอยที่บ้านพี่คิว ดินไปลอยกับเฮียป่าว” ไอ้เต้ยดูภูมิอกภูมิใจในการนำเสนอสถานที่ลอยกระทงของมันซะเหลือเกิน ฮ่าๆ
“บ้านพี่คิวอยู่ใกล้แม่น้ำเจ้าพระยาหรอพี่ โหสุดยอด”
“ฮื่อ เปล่า กูซื้อโอ่งราชบุรีมา ถ้ามึงสนใจอยากเปลี่ยนบรรยากาศก็ไปลอยกับไอ้เต้ยมันสิไปช่วยมันหาบน้ำมาใส่ตุ่มด้วยนะ” ไอ้คิวว่าก่อนจะสลัดไอ้เต้ยที่พันแข้งพันขามันออก
“ฮ่าๆๆ ไม่เอาหรอกพี่ ผมก็นึกว่าบ้านพี่ติดเจ้าพระยาผมว่าจะไปส่องสาว แต่เบื่อที่มอเราว่ะ ไปไหนดีพี่คิว ขอแบบแจ่มๆ”
“น้องดินขราาาา หาที่ไปไม่ได้หรอลูก ไปกับพวกพี่มั้ยคะ”
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับพี่เคที่” เจอของแล้วมึงไอ้ดิน
พวกมันมากันแล้วครับ แก๊งค์สามสาวพิภพสะอื้น
นอกจากพี่องุ่นที่เหมือนยาชูกำลังของเหล่าอาสาสมัครอีกหนึ่งสิ่งที่สร้างเสียงหัวเราะสร้างสีสันตั้งแต่เช้าจรดเย็นก็คือพวกอีกรีนนี่แหละครับ เห็นพวกมันอ้อนแอ้นตุ๊งติ้งแบบนั้น แต่แบกกระสอบทรายเยี่ยงชายอกสามศอกอย่างพวกผมเลยนะ กร้ากกกก
เห็นมั้ยว่าพวกรักสวยรักงามอย่างอีกรีนอีจี้ยังลุยน้ำมาช่วย หรือมันมาดูทหารก็ไม่รู้นะ ฮ่าๆ ล้อเล่นครับ พวกมันตั้งใจมาช่วยครับได้ข่าวว่าออกเดินสายไปตามที่ต่างๆจนจะทั่วกรุงเทพแล้ว
ที่สำคัญชุดที่พวกมันแต่ล่ะคนใส่มาตักทรายนี่สุดๆ โดนน้ำคงหนักน่าดูเพราะเฟอร์ทั้งนั้น
“น้องกรีนคิดไม่ผิดจริงๆที่ตัดสินใจมาลำบาก ขอบคุณผัวขามากนะคะที่ชวนกูมา มึงได้บุญยิ่งกว่าแจกถุงยังชีพอีกนะคะอีคิว” อีกรีนกระพริบตาปริบๆใส่ไอ้คิว ก่อนจะหันไปทำตาหวานให้ผู้ชายทั่วทั้งอาณาบริเวณ
“เพราะกูรู้ไงว่าช่วงน้ำท่วมมึงคงหากินลำบาก ไหนจะต้องหนีน้ำหนีเจ้าหน้าที่เขาดิน ลำบากหน่อยนะกรีนนะ เจอขี้หมาซากแมงสาบก็แดกประทังชีวิตไปก่อน น้ำลดเมื่อไรก็ได้แดกปลวกเหมือนเดิมแล้ว”
“อีดอก เก็บไว้ให้บรรพบุรุษมึงแดกเถอะคะปลวกน่ะ ไหนๆมีไรให้พวกกูช่วยบ้าง ฝั่งนู้นเค้าเสร็จกันหมดแล้ว ว่าไงคะเชนขาคลื่นขามีไรให้กรีนนี่ช่วยมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมทำเองดีกว่าเดี๋ยวกรีนเหนื่อย” ไอ้คลื่นออกแนวผวานิดๆนะนั่น ฮ่าๆ
“ต๊าย กรีนไม่เหนื่อยหรอก ช่วยๆกันทำจะได้เสร็จไวๆ อร้ายยยยยยย” เสร็จของมันคงไปคนละทางกับไอ้คลื่นแล้วครับ พวกมันหันไปกรี๊ดวี๊ดๆใส่กันอย่างถูกใจ หึหึ ไอ้คลื่นมองผมแบบคนที่ไม่มีที่ไป กรั่กๆ
“อีพงเทพษ์ มึงจะทำอะไรน่ะ ไอ้ดินมึงระวังนะ” น้องรหัสของผมสะดุ้งสุดตัวที่หันไปเจออีจี้เลื้อยมายืนใกล้ๆ
“อีคิว อีเลว กูเปลี่ยนชื่อแล้วย๊ะ ตอนนี้ก็ชื่อนางสาวประภัสสร”
“แปลว่าอะไรวะ” ไอ้ปันถาม
“แปลว่านางฟ้า นางฟ้าคนนี้ไม่ต้องการสายชลหรอกค่ะ ขอแค่โดนคลื่นซัดซักป๊าบสองป๊าบชาตินี้จะมิมีลืมเลือนพระเดชพระคุณ”
“โหยอีสะเป๊าะแด๊ะ กูว่าตอนที่มึงเปิดตำราตั้งชื่อมึงคงลืมส่องกระจกว่ะจี้ เพราะถ้ามึงส่องกระจก มึงจะต้องชื่อว่าอีอเวจี ชื่อจริงอเวจี ชื่อเล่นจีจี้ บ๊ะ เข้ากั๊นเข้ากัน ฮ่าๆๆ” ทรายหนึ่งถังจากมืออีจี้ถูกสาดใส่ไอ้คิวเต็มๆ อีจี้สะบัดหน้าคอแทบเคล็ดใส่ไอ้คิวก่อนจะเดินมาควงแขนผม มันบอกว่าอะไรก็ไม่แซ่บเท่าน้ำพริกถ้วยเก่าอย่างผม เอ่อ แล้วมึงได้ถามกูซักคำมั้ยจี้
“อีกรีนมึงมานี่ดิ มาใกล้ๆกู” ไอ้คิวเรียกเมียน้อยไปหา
“อะไร ต่อหน้าต่อตาน้องเต้ย มึงจะเอาเลยเหรอ”
“เต้ยไม่ว่า เจ๊กรีนทำตามสบายเลยครับ” ไอ้เต้ยก็รู้เห็นเป็นใจดีนัก อีกรีนแทบโผเข้าหาไอ้คิวแบบทอนาโด
“เออเอา เอาตีนสะกิดขนตาปลอมมึงไงอีห่า มานี่ มึงติดยังไงวะไอ้ขนตาปลอมเนี่ย” ไอ้คิวดูสนใจขนตาปลอมของอีกรีนเป็นพิเศษ พวกมันติดขนตาปลอมเพื่อมาตักทรายอ่ะครับคิดดู พยายามมากเพื่อนกู
“ก็แค่บีบกาวใส่แล้วก็ติดปัดมาสค่าร่า แค่นี้จบ มึงถามทำไมหรือมึงเปลี่ยนใจอยากสวยแบบพวกกู กรี๊ดดดด อิคิว ไม่จริง คุณพระอย่าทำกับกรีนแบบนี้”
“โหย อีดอกฟักทอง อีนกเป็ดน้ำ เดี๋ยวกูเอาจอบถากขนตาปลอมมึงร่วง”
“ว๊าย รุนแรงกับกะเทย ใจร้าย”
“กูแค่อยากรู้ว่าพวกมึงทำยังไงถึงติดได้ก็นึกว่าแม่งเอาทิ่มเข้าไปทีละเส้น พวกผู้หญิงก็ทำแบบเดียวกับมึงใช่มั้ย กว่าหนังหน้ามึงจะเป็นคนได้ ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอกรีน”
“เออ เพื่อผู้ชายเห็นมั้ยทั้งอาสาสมัครทั้งทหารก็มองความสวยของพวกกู”
“แม่งเปลือง ทำก็ทำให้คนอื่นดู ตอนปี้กันแล้วเกิดขนตาปลอมมึงหลุด ผัวมึงไม่ช็อคหนังหน้าแท้ๆของมึงจนหัวใจวายตายเลยเหรอวะ”
“
อีห่า พูดซะขนตาปลอมกูร่ำไห้ เมื่อคืนกูไม่ได้ติดมึงยังฟีชเจอริ่งกูจนเช้า แหมๆ ทำเป็นลืม” แล้วอีกรีนกับไอ้คิวก็ฟัดกันอย่างสนุกสนานบนกองทราย คงมีแต่อีจี้ที่ยืนกรี๊ดเพราะเห็นไอ้แทนกับไอ้ฟ่างโชว์หวาน มันบอกว่าที่จริงไอ้ฟ่างน่ะเป็นผู้ชายในสเป็คมันเลยแต่มันไม่กล้าเข้าใกล้กลัวโดนไอ้แทนเตะ ฮ่าๆ ส่วนอีเคที่ก็ดูจะเมามันส์กับการแทะโลมเพื่อนๆผมซะเหลือเกิน
-
ฮาคิวด่ามาก 555555
-
ตอนพิเศษเพิ่ม วันเกิดภูมิ
พวกผมกำลังดื่มกำลังเมาได้ที่ ไอ้ปันลุกไปอ้วกสามครั้งแล้ว ไอ้มิคก็หลับๆตื่นๆ ไอ้เชนที่หายไปนอนก็กลับมานั่งซดเพียวๆได้อีกครั้งก่อนจะสลบเหมือดไปอีกหน มีแค่ไอ้เต้ยกับไอ้แมทที่เมาน็อคแบบลืมฟื้น เสียงเคาะประตูทำให้พวกผมหยุดแหกปากเคาะขวดเคาะจาน หันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“ใครมาวะ เชี่ยไหนโทรเรียกเด็กมา มึงเหรอเชน” ไอ้แทนตะโกนถามไอ้เชน เล่นเอามันสะดุ้งตื่นมาแบบเมาๆมึนๆ
“เหี้ยแทนมึงมากวนกูทำไม”
“มีคนมา เด็กมึงรึเปล่า”
“เด็กเชี่ยไร กูปวดหัวขนาดนี้ไม่มีอารมณ์เรียกใครมากกหรอก มึงจะมาถามทำไมวะ แม่งก็เดินไปเปิดดิไป” ไอ้เชนด่าเสร็จมันก็นอนต่อ สุดท้ายก็เป็นไอ้มิคที่เดินเซๆไปเปิดประตูให้
“อ้าว พี่โอ๊ต หวัดดีพี่ มาได้ไงเนี่ย” แค่นั้นแหละครับ แค่ได้ยินคำว่าโอ๊ต ภูมิก็ดิ่งไปที่ประตูทันที
“โอ๊ตตตตต~~~~”
ต่างจากผมที่เกิดอาการทำตัวไม่ถูก พี่โอ๊ตมาเหรอ
“คราวนี้มึงเป็นหมาหัวเน่าแน่เชี่ยพีม” ไอ้ฟ่างเหยียดยิ้มอย่างพอใจ เป็นหมาหัวเน่าน่ะไม่เท่าไร แต่จะทำตัวถูกมั้ยเนี่ยสิ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้เจอพี่ชายคนโตของบ้านเจริญเกียรติวาณิชย์ จะได้เจอพี่โอ๊ตตัวเป็นๆแบบไม่ได้ตั้งตัว
จะรอดมั้ยกู
และตอนนี้ตรงหน้าผมมีผู้ชายตัวสูงรูปหน้าคมเข้ม หุ่นมาตรฐานเหมือนถูกปั้นแต่งมาตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ สายตาคมดุที่คล้ายสายตาไอ้ฟ่างและรอยยิ้มกวนๆที่เหมือนรอยยิ้มของภูมิถูกส่งมาให้พวกผม นี่เหรอพี่โอ๊ต พี่ข้าวโอ๊ตที่ผมเคยได้ยินเสียงทางโทรศัพท์ และเห็นเพียงรูปถ่ายแค่ไม่กี่ครั้ง
ตัวจริง…..แม่งโคตรหล่อ โคตรสูง โคตรเท่ โคตรดูดี โคตรมีเสน่ห์ พี่ครับพี่จะหล่อไปไหนครับ แบ่งให้ผมบ้างก็ได้ หรือถ้าพี่จะกรุณาซักนิดก็ช่วยเจียดส่วนสูงมาให้ผมบ้างได้มั้ยครับ
ในมือพี่โอ๊ตมีตุ๊กตาหมีสีขาวขนาดกำลังพอดี ไอ้หมีตัวนั้นมันใส่เสื้อยืดคอวีสีดำทับด้วยเสื้อช็อปสีกรม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าการแต่งตัวแบบนี้เป็นมาสคอตประจำตัวภูมิ พี่โอ๊ตใช้แขนอีกข้างที่ว่างกอดคอน้องชายคนเล็กที่กอดพี่ชายหนึบไม่ยอมปล่อย
ส่วนน้องชายคนกลางมันก็นั่งจิบเหล้า ยักคิ้วให้พี่ชายด้วยท่าทางที่ไม่แคร์สิ่งใดในโลกหล้าต่างจากพวกผมที่ยกมือไหว้กันถ้วนหน้า
“พี่โอ๊ตหวาดดีคร้าบบบบบ” ไอ้แทน ไอ้คิว ไอ้เบียร์ และไอ้ปันที่เพิ่งตื่นขึ้นมาอีกรอบพร้อมใจกันประสานเสียงสวัสดี จนพี่โอ๊ตรับไหว้แทบไม่ทัน
พี่โอ๊ตกอดคอภูมิมานั่งข้างไอ้เบียร์ซึ่งก็เฉียงกับผมพอดิบพอดี บอกตรงๆว่าการพบเจอญาติของภูมิแต่ละครั้ง ทำให้ผมตื่นเต้นมาก เหมือนอย่างตอนนี้ที่ผมเริ่มวางมือวางสีหน้าไม่ถูก เพราะผมไม่รู้ว่าพี่โอ๊ตจะรู้เรื่องของผมกับภูมิรึเปล่า แล้วถ้าพี่โอ๊ตรู้……..
“หวัดดีครับพี่โอ๊ต โหยยยยย ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะหรือหล่อกว่าเดิมวะพี่ มียาดีอะไรก็บอกน้องบ้างดิ” ไอ้มิครีบเสนอหน้าถามแบบคนเพิ่งสร่างเมา
“หล่ออะไร พี่แก่แล้ว อยู่แต่ในป่าจะเอาเวลาไหนมาหล่อวะมิค แล้วนี่พวกเราเป็นไงบ้าง อ่า เกือบลืม น้องภูมิพี่ขอโทษนะที่ปีนี้หาของขวัญให้ภูมิไม่ทันเลยให้เท็ดดี้แบร์ซ้ำกับปีที่แล้ว” ภูมิรับตุ๊กตาหมีไปกอดพร้อมกับรอยยิ้มดีใจเต็มสองแก้ม เวลาภูมิอยู่กับพี่โอ๊ตมันดูเป็นเด็กน้อยไปเลย
“ขอบคุณครับ ซ้ำก็ไม่เป็นไรแค่โอ๊ตมาภูมิก็ดีใจแล้ว ไหนตอนแรกโอ๊ตบอกว่าติดงานมาไม่ได้ไง” คนอื่นก็ดื่มกินกันตามปกติ แต่ผมที่ไม่เคยเจอพี่โอ๊ต ไม่ชินกับภูมิโหมดอยู่กับพี่ชายคนโตผมเลยไม่มีกระจิตกระใจดื่มแล้ว
“ก็มาเซอร์ไพรส์ภูมิไง สุขสันต์วันเกิดนะ โตแล้วสิไอ้ข้าวปั้น” พี่โอ๊ตขยี้หัวน้องชาย สายตาเอ็นดูเต็มไปด้วยความรักและมือที่กอดคอภูมิก็ยังคงกอดไม่ห่างเหมือนกับว่าพี่โอ๊ตเห็นภูมิเป็นเด็กชายตัวกระจ้อย
จะว่าไปแล้วตั้งแต่พี่โอ๊ตเดินเข้ามาภูมิก็ยังไม่หุบยิ้มเลย มันดูมีความสุขแบบที่ผมไม่ค่อยได้เห็น ถ้าไม่นับเวลาที่อยู่กับแม่ กับเพื่อน กับผม ก็คงมีพี่โอ๊ตนี่แหละที่ทำให้ภูมิยิ้มได้ ^_^
“โอ๊ต ภูมิคิดถึงโอ๊ต”
“หึหึ พี่ก็คิดถึงภูมิเหมือนกัน”
“พีม ผัวมึงโคตรติดพี่เลยว่ะ” ไอ้คิวก้มลงกระซิบผม มันเลยเจอหลังแหวนจุมพิตกลางหน้าผากเสียงดังน่ารักเลยล่ะ
“ไงไอ้ตัวแสบ” พี่โอ๊ตหันมาทักทายน้องชายนัมเบอร์ทูว์
“พลอดรักกันเสร็จแล้วเหรอถึงเห็นหัวกู”
“อย่ากวนตีนกู มานี่ดิ” เหล้าแทบขึ้นจมูกเลยครับ ทำไมมันคนละฟีลล์กับไอ้ภูมิละครับพี่ พี่โอ๊ตเรียกแต่ไอ้ฟ่างยังนิ่ง เอ่อ ภาพพจน์พี่ชายใจดีเมื่อครู่หายวับไปกับเหล้าที่ผมเพิ่งกรอกเข้าปากเลยครับ เหลือเพียงผู้ชายหน้าหล่อที่แผ่ไอเย็นน่ากลัวยิ่งกว่าไอ้ฟ่างอีก เห็นไอ้เบียร์กับไอ้เชนขำ
“ฟ่างมานี่” ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ
“ข้าว ฟ่าง” ความกดอากาศต่ำมากครับ เสียงพี่โอ๊ตยะเยือกมาก ตั้งแต่ผมรู้จักไอ้ฟ่างมาคงมีคนสองคนที่เรียกมันด้วยน้ำเสียงแบบนี้ได้ หนึ่งคือพี่โอ๊ต สองคงเป็นไอ้ผู้ชายหน้าตาชั่วๆที่อมยิ้มทำตัวเนียนเท้าแขนโอบข้างหลังฟ่างกลายๆนั่นแหละครับ
“มีไร กู…ฟ่างกินอยู่” ฮ่าฮ่า ใครไม่เคยเห็นไอ้ฟ่างหงอก็มาดูได้นะครับ แม่งอย่างฮา โด่ กูก็นึกว่าจะแน่ นี่แหละที่เขาเรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ไอ้ฟ่างโหดแค่ไหนพี่ชายมันก็คงขั้นกว่า
“พี่บอกว่าให้มานี่”
“ฮุ๊ว์ แม่ง” ไอ้ฟ่างมันกระฟัดกระเฟียดแต่ก็ยอมลุกไปนั่งข้างพี่โอ๊ต แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ทำเอาผมยิ้ม พี่โอ๊ตดึงฟ่างไปกอด กอดแบบจมลงกับอกอ่ะครับ จนไอ้แทนชะเง้อคอตามคิดดู ฮ่าฮ่า อย่าบอกว่ามึงหึงแม้กระทั่งกับพี่ชายเค้านะแทน กูรับไม่ได้อย่างแรวง
“เมื่อไรจะเลิกดื้อซักที”
“ดื้อเหี้ยไร โอ๊ย โอ๊ตแม่ง กู โอ๊ย ฟ่างเจ็บ” โดนตีปากแรงขนาดนั้น ไม่เจ็บก็ควายล่ะครับ อูยยย หน้าหล่อๆไม่น่าโหดร้ายเลยพี่โอ๊ต
“แทน มึงดูแลน้องกูยังไงให้มันนิสัยแบบนี้” เห๋? ทำไม…. ทำไมพี่โอ๊ตถามแบบนี้ หรือว่า อย่าบอกนะว่าพี่โอ๊ตรู้ว่าไอ้แทนกับไอ้ฟ่างคบกัน อ้าววววววว แล้วพี่โอ๊ตจะรู้เรื่องของผมกับภูมิด้วยรึเปล่าฟระ
“เอ่อ ก็ ผมก็ดูแลดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับพี่โอ๊ต”
“อร้วกกกกกกกกกกกกกก” พร้อมใจกันมากครับ เชี่ยคิวถึงกับลูบหลังตัวเองประกอบซาวด์ ไอ้ฟ่างจะเขินก็ไม่เขิน จะด่าก็ไม่ด่า มันถลึงตาใส่ไอ้แทนก่อนจะใช้ไหล่พี่โอ๊ตเป็นที่กำบัง
“หึหึ มึงกับไอ้แทนเป็นอะไรกันฟ่าง” พี่โอ๊ตยกเหล้าที่ไอ้คิวชงให้ขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ก่อนจะยิ้มมุมปากถามไอ้ฟ่าง
“เชี่ยไหนรายงาน ไอ้เบียร์อีกล่ะสิ” ไอ้ฟ่างผลักพี่โอ๊ตออก มันลุกขึ้นเตะหลังไอ้เบียร์เบาๆเป็นการเอาคืนก่อนจะกลับไปนั่งให้ไอ้แทนซุกอีกครั้ง พี่โอ๊ตกอดคอไอ้เบียร์หัวเราะน้องชายคนกลาง
“ไม่เกี่ยวกับน้องเบียร์ กูถามก็ตอบสิ”
“อย่าไขสือถามได้มั้ย แม่ง ก็เป็นอย่างที่โอ๊ตรู้นั่นแหละ ”
“มึงเป็นเมียมัน?”
“โอ๊ต!!!!!”
“หึหึ แล้วพวกแก็งค์หล่อเทพล่ะเป็นไงบ้าง” พี่โอ๊ตหันมาถามพวกไอ้คิว ไอ้เบียร์ แล้วพอหันมาเจอผมพี่โอ๊ตเลิกคิ้ว “นี่ ใช่………” แล้วพี่โอ๊ตก็เอาแต่จ้องหน้าผมแล้วก็ยิ้ม เอ่อ พี่ยิ้มทำไมอ่ะครับ พี่โอ๊ตก้มลงกระซิบอะไรซักอย่างกับไอ้เบียร์ ก่อนจะเหยียดยิ้มโคตรจอมมารมาที่ผม ไอ้เบียร์ ไอ้คุณชาย มึงขายอะไรกูวะ
“โอ๊ตห้ามมองพีมนะ” ก่อนที่ผมจะลนลานมากไปกว่านี้ และก่อนที่มือพี่โอ๊ตจะถึงตัวผม ไอ้ภูมิก็กระโดดตระครุบเอามือมาปิดหน้าผมไว้ แล้วก็เอาตัวมาบังผมประหนึ่งมันเป็นพระเอกเสาร์5 ทับทิมสยามมมมม เพราะไม่อยากให้พี่โอ๊ตเห็นหน้าผมเนี่ยนะ ไอ้นี่ท่าจะบ้าแม่งทุ่มทุนสร้างมากยิ่งกว่าคุณฉลอง ภัคดีวิจิตร
“หึหึ หวงของกับพี่มึงเหรอข้าวปั้น” ผมชักจะสงสัยแล้วสิว่าลูกชายบ้านนี้แดกตำราศรีธนญชัยตั้งแต่เด็กรึไง ทำไมสีหน้า ท่าทาง น้ำเสียงถึงได้เจ้าเล่ห์ขนาดนี้ แล้วผมขอบอกไว้เลยนะครับว่าพี่โอ๊ตในสายตาผมตอนนี้ ไม่ใช่เจ้าหน้าที่กรมป่าไม้หรือพี่ชายที่ใจดี แต่เป็นผู้ชายอันตรายยิ่งกว่าไอ้เชนกับไอ้ฟ่างรวมกันซะอีก
“ว่าไง หวงไอ้เด็กคนนี้กับพี่เหรอภูมิ” หืมมมมมม???? เด็ก? ใครเด็กวะพี่ ผมขอย้ำอีกทีว่าผมเกิดก่อนไอ้หล่อนี่เป็นปีเว้ย
“ก็ของของภูมิ ภูมิรัก โอ๊ตเจ้าชู้ไว้ใจไม่ได้” ทำไมเวลาไอ้ภูมิพูดกับพี่ชายมันดูน่ารักง๊องแง๊งจังวะ พวกไอ้แทนหัวเราะที่พี่โอ๊ตเขกหัวภูมิ แล้วดึงคอน้องชายไปกอด
“ชื่อพีมใช่มั้ยเรา” แล้วอยู่ๆพี่โอ๊ตก็หันมาสนใจผมแล้วก็จ้องเอาจ้องเอา
“เอ่อ ครับ”
“เจ๋งนี่หว่า เอาไอ้เด็กนี่อยู่ แต่เหนื่อยหน่อยนะ” พี่โอ๊ตยักคิ้วให้พร้อมรอยยิ้มหล่อๆที่ดูกวนอยู่ดี
“ครับ”
“เฮ้ย มึงพูดเป็นแค่ครับเหรอวะ” อ๊ากกกกกก อย่าดุผมมมมมมมมมม
“เอ่อ”
“โอ๊ต ห้ามพูดคำว่ามึงกับพีม”
“กล้าสั่งกูหรอน้องชาย” พี่โอ๊ตน่ากลัวโคตร “หึหึ สรุปว่าน้องชายกูสองคนออกนอกโลกไปแล้วใช่มั้ย ก็เอาเถอะอย่างน้อยภูมิก็ทำได้ดีที่ยังรู้จักอยู่ข้างบนแต่ฟ่าง….ต้องอยู่ข้างล่างนี่มึงสู้น้องไม่ได้เหรอวะฟ่าง ”
พรวดดดดด คราวนี้ทั้งไอ้แทนและผมสำลักเลยครับ เอ่อ พี่โอ๊ต…………………
ไอ้ฟ่างหายใจฟึดฟัดๆเหมือนจะลุกไปต่อยพี่ชายแต่ก็รู้ว่ามันคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ พี่โอ๊ตจิบเหล้ายกยิ้มร้ายกาจให้ฟ่าง เหอๆ ส่วนผมก็ได้แต่ทำตัวให้ลีบให้เล็กที่สุด ก็พี่ชายภูมิ
รู้แล้วอ่ะว่าผมกับมันเป็นไรกันแถมพี่เค้ายังไม่ว่าอะไรซักคำนอกจากแซวอ้อมโลกซึ่งผมก็เขินอยู่ดี แม่งไอ้ภูมิยิ้มแฉ่งอยู่ได้
“พี่โอ๊ตไม่ว่าอะไรไอ้แทนหรอครับที่มันยึดน้องชายพี่ไป พี่ไม่คิดว่ามันแปลกแตกต่างจากธรรมชาติหรอพี่” ไอ้มิคกุลีกุจอเข้าไปถาม
“หึ ถ้าสิ่งที่มันเอาทำเมียยังเป็นคนอยู่ สำหรับกูก็ยังถือว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติว่ะ” ไอ้แทนยกมือไหว้พี่โอ๊ตท่วมหัวเลยครับ
“กูว่าพี่โอ๊ตก็เสี่ยงนะมึง น้องชายสองคนมีแฟนเป็นผู้ชาย” อยู่ๆไอ้ปันมาจากไหนไม่รู้ครับ มันโผล่มากลางวงแล้วก็ยื่นหน้าไปมองหน้าพี่โอ๊ตใกล้ๆ
“อย่าเลย ปล่อยมันให้มีลูกสืบสกุลให้พ่อให้แม่เหอะ” ไอ้ฟ่างหันไปทำหน้าเหวี่ยงๆใส่พี่ชาย
“มึงอย่าไปตัดสินชิวิตคนอื่นดิฟ่างต้องให้พี่โอ๊ตได้เลือกทางเดินเอง จริงมั้ยพี่ อิอิ” พี่โอ๊ตส่ายหน้าขำๆ
“มึงยิ้มไรโอ๊ต อย่าบอกนะ…….” พี่โอ๊ตยังยิ้มกวนเหมือนเดิม
“อะไรของมึงข้าวฟ่าง กูชอบผู้หญิงเหอะสัด แต่ถึงกูจะมีกูก็จะเป็นผัว ไม่อ่อนเหมือนมึงที่เป็นเมียไอ้แทน”
แรว๊งส์
“กูไม่ได้อ่อน!!!!!”
“แต่แข็งสู้ไอ้แทนไม่ได้”
“เชี่ยโอ๊ต กูเป็นน้องมึงนะ”
“ฟ่างชอบโวยวาย เด็กว่ะ” ทุกคนมองไปที่ไอ้ภูมิผู้ซึ่งพูดประโยคเมื่อกี้ออกมา
พูดอะไรไม่ดูตัวเองเลยนะมึง หึหึ ไอ้เด็กน้อย
……………………………………………
- หวังว่าคงจะถูกใจแฟนคลับพี่โอ๊ตนะคะ
- แล้วพบกันใหม่ตอนปกตินะคะ ร้ากทุกคนเสมออออออออออ จ๊วฟฟฟฟฟฟ
-
55555 ชอบๆ ฮาม๊ากมากกกๆๆๆ
รอตอนหลังครัฟ
-
อร๊ายยย พี่โอ๊ต เท่อะ :-[ :-[
-
หันมากริ๊ดพี่โอ๊ต อีกคนนึงทันมั้ยเนี่ยยยยย
-
มายกมือเป็นแฟนคลับพี่โอ๊ตด้วยคน โดนมาก ๆ
-
อ๊ายยยยยยยยยยย
เพิ่งเห็นปันองุ่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน ><
ชอบมาก!!!!!!!!!!!!!
ปันองุ่น มาไวไว ไม่งั้นตามเผาบ้านเลยเน๊! คิกๆ
-
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่องุ่นนนนนนนนน
เตะเฮียปันไปโลกที่สามมมมมมมมมม กระโดดคว้าพี่องุ่นมาแนบ น่ารักว่ะะะะะะะะ
เฮียปันไม่สนใจใช่ป้ะ งั้นเอามา ชิทำซึนๆ
รอครึ่งหลังนะฮะ ตอนนี้เฮียปันแม่งโคตรพระเอกซึนๆอะ><!
ขอบคุณค่ะ
-
รีบเขียนให้พี่โอ๊ตแต่งงาน มีลูกแฝดสี่เลยดีม่่ะ พ่อกะแม่จะได้สบายใจ 5555+
-
กรี๊ดดดดดดดดด *ทิ้งหัว* พี่โอ๊ต อยากกินอ่ะ อิอิ
โครตเท่ส์และร้ายกาจมากเลย เอาซะฟ่างไปไม่ถูกเลย กร๊ากกกกก :laugh: ยกให้พี่โอ๊ตเป็นเทพ ชาบูๆ
ส่วนภูมิจ๋าเด็กน้อยมากลูก โครตน่ารักน่าฟัดเลยอ่ะ :-[ แต่ก็ยังหวงพีมเสมอ 5555
-
:o211: :o211: :o211: :o211: :o211: :o211: :o211:
-
พี่โอ๊ตตตตตตตตตตตตตต
แต่งงานกับหนูเห้ออออออออออ // โยนเชนไปไกลๆ
:กอด1:
กอดทั้งคุณตาล ทั้งพี่โอ๊ต
-
ตอนพิเศษน่ารักทั้งสองตอนเลย ฮิ้วววว พี่องุ่น กับพี่โอ๊ต :m3:
ของเค้าดีจริง o13
-
โอ๊ยยยย พี่องุ่นนนนนนน พี่โอ๊ตตตตตตตตตตตตตต *นอนแผ่* :-[ :-[ :-[
-
:z13: จิ้มๆคนแต่ง
สั้นจัง :m15: ขอยาวๆหน่อยจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา
+1 ให้แล้วน่ะ :กอด1:
ขอตอน แทน-ข้าวฟ่าง หน่อยน๊าาาาาา
:3123: ให้ ๆๆ
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากเห็นหน้าพี่โอ๊ตอ่ะ
555+ เหนือข้าวฟ่างก้ยังมีพี่โอ๊ตสินะ๊
น้องภูมิเวลาอยู่กับพี่โอ็ตนี่น่ารักจังเลยแฮะ
-
พี่โอ๊ตมีบทแล้ว
อย่างเท่ห์
3 พี่น้องบ้านนี้เค้ามี 2 บุคลิก
เดี๋ยวหวาน เดี๋ยวโหด แต่น่ารักอ่ะ
แล้วน้องตาลก็ให้เรื่องของพี่องุ่นกับปันไหลไปกับน้ำ
มาให้อยาก(อ่าน) แล้วก็จากไป จะไม่ไขให้กระจ่างหน่อยเหรอ
น่า นะ :impress:
-
สองคนหลังที่พึ่งมีบท ก็แจ้งเกิดได้เจ๋งมาก ทั้งพี่องุ่นและพี่โอ๊ต
-
อยากอ่านปันกะองุ่นนนนนนน :serius2:
:call:
:3123:
-
องุ่นน่ารัก แต่เค้าอยากอ่านตอนพีมหึงๆๆๆๆอ่ะ
-
พี่บิวขอมอบเวอร์จิ้น เอ๊ยยย รีพลายแรกให้น้องตาล >3<
สุดแสนปลาบปลื้มกับปันองุ่น องุ่นน่ารักกกกกก ขอฝากฝังชีวิตปันปันไว้ให้องุ่นดูแลได้มั๊ยคะ
อยากอ่านคู่นี้อีกเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่โอ๊ตมาผิดคาดมากเลยอ่ะ!!! โอ้วววว อีป้าแพ้ทางแบดบอย!!! //กรี๊ดลั่นบ้านนำ้หมากกระจาย >.,<d
สองตอนนี้สาวกโอ๊ตเบียร์คงจิ้นกันจนฟิน 55555//ไปยุใครบางคนให้วาดโด
-
อืมมมมมมมม
ภูมิลืมดูตัวเองหรือเปล่าจ๊ะ
-
พี่โอ๊ตเท่ห์มากกกกค่ะ
เจอพี่โอ๊ตเข้าไป ภูมิกลายเป็นเด็ก ข้าวฟ่างก็ซ่าน้อยลงนิดนึง
ไม่กล้าหือกับพี่โอ๊ะอ่ะดิ :z2:
ปันกับพี่องุ่นนี่มีลับลมคมในเหมือนเขาเจอกัน รู้จักกันอยู่แล้ว
คุณตาลแอบไปสืบเรื่องของสองคนนี้มาหน่อยน๊า :impress2:
-
กรี๊ดดดดด :m3: มีพี่ข้าวโอ๊ตโผล่มาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ
ยังไม่พี่องุ่นอีกคน ออกมาเพิ่มความกระจ่างของความสัมพันธ์ :z1:
-
ว้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักอ่ะ ไม่ไหวแล้ว
พี่โอ๊ตปากคอเลาะร้ายเว่อร์ๆ
แอบฮาตอนช่วยน้ำท่วม
ขำจนไม่รู้จะขำยังไงและเนเจอร์เกย์เนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ชอบมากค่ะ หูยยยย ยิ่งตอนพี่องุ่นด้วยแล้วนะ หนูอยากจับพี่แกกดดดดด!!!(โดนปันปันกับFC พี่องุ่นไล่ฆ่า) ฮ่าๆๆๆ
จะรอรวมเล่มๆๆๆ จบเมื่อไหร่นะจะพุ่งมาจองคนแรกๆเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ถ้าจบแล้วอย่าลืมทำรวมเล่มนะคะ อยากได้เก็บไว้จริงๆเรื่องนี้ สาระ ชอบมากกกกกกกกก คิคิคิ
-
พี่โอ๊ตน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบผู้ชายแบบพี่โอ๊ตจัง
ดูดุนะ แต่จริงๆเป็นคนอ่อนโยนมากๆ แถมชอบแกล้งคนอื่นด้วย :laugh:
องุ่นกับปันปัน หึหึ อยากให้ปันยอมรับตัวเองเร็วๆจัง o18
-
เม้นอีกที
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
คือก่อนจะกรี๊สพี่โอ๊ต ขอกรี๊สพี่ภูมิก่อน แทนตัวว่าภูมิๆ โอ้ยยยยยยยยยยย โมเอ้โคตรน่ารักกกกกกกก
โอ๊ต ภูมิคิดถึงโอ๊ต โอ้ยยยยยยยตายๆๆๆๆๆตบตี น่ารักไปปปปปปปป
ฟ่างก็น่ารักโอ้ยยยยยยยยยยย แล้วพี่โอ๊ตเรียกพี่เบียร์ว่าน้องเบียร์ ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
><!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โอ้ยตอนนี้น่ารักมากกกกกก พี่โอ๊ตก็น่ารัก ฟินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตายๆๆๆๆๆๆ กดไลค์ที่พี่โอ๊ตแซวฟ่าง 55555555555555555*แพ้น้องภูมินะก๊ากกกกกกกกกกก
ขอบคุณค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดด พี่โอ๊ต :-[
ทำฟ่างหงอได้ด้วย เก่งมากค่า :laugh:
-
วันก่อนเจอน้องผู้ชายใจหญิง ตะโกนจีบน้องผู้ชายอีกคนที่เป็นนักศึกษาคณะวิศวะ
กลางรถเมล์ที่เงียบสนิท 2 คนนี่เลยโดดเด่นเป็นที่สนใจทั้งคันรถ
เลยนึกถึงน้องกรีนกะพี่คิวขึ้นมา เพราะตอนน้องผู้ชายคนแรกลงไป
เพื่อนของน้องผู้ชายวิศวะ พูดว่า "กรูว่ามรึงแน่แล้วนะ เจอน้องเค้าไปอึ้งแดรกเลย"
เวลาคิวเจอกะกรีนทีไร สร้างรอยยิ้มได้มากมาย
ส่วนพี่โอ๊ต ง่าาาาา ทำไมภาพพจน์มันกลับด้านกับที่คิดแบบนี้
นึกว่าจะเป็นผู้ชายนิ่งๆ ซะอีก ที่ไหนได้
-
หล่อกันทั้งบ้านนนน :กอด1:
-
ปัน ก่ะ องุ่น อยากอ่านคู่นี้เพิ่ม
อยากเห็นมุมอื่นของปัน น่ารักอ่ะ :o8:
-
ไม่เอาภูมิ ไม่เอาแทน ไม่เอาเบียร์ ไม่เอาเชนแหละ ขอพี่โอ๊ตได้ไหมอะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ชอบบบบ ชอบพี่น้องสามใบเถา 555
-
:impress2: :impress2: :impress2:พี่โอ๊ตน่าร๊ากกกกก แซวน้องทีสะดุ้งไปตามๆกัน
อยากรู้ว่าพี่โอ๊ตกระซิบอะไรกะเบียร์ สะใภ้เล็กน่ารักถูกใจรึเปล่า5555
ชอบตอนโอ๊ตแซวฟ่าง ฟ่างหงอไปเลย
เด็กน้อยทั้งคู่เลยน้า เจอพี่ใหญ่ปราบเนี่ย :laugh:
-
:o8: :jul1: ปันองุ่น อย่างงี้นี้เอง
-
ตัวสำคัญ วันนี้
พี่องุ่น และเฮียโอ๊ต
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o8: :-[
องุ่นน่ารักมากกกกกกกกก
ฮึ่ย ไอ้ปันไม่เอาใช่มั้ย กุเอา (โหด!!!) :m31:
อยากไปอาสาด้วยอ่ะ ฮึ้ยย
พี่โอ๊ต โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สครีมไปสามแสนล้านโลกกกกกก :m25: :z1: :haun4: :pighaun: :jul1:กก
มัน มันแบบ อยากได้พี่โอ๊ตอ่ะะะะ
ตอนอยู่กับภูมิอย่างน่ารักเลยเหอะ
คิดถึงพี่ชายบ้างอ่ะ ฮึก
อยากเจอข้าวฟ่างโหมดเจอโอ๊ตดุกว่านี้อีกหน่อย
น่ารักดีนะ :-[
สมกับเป็นพี่ไอ้ตัวแสบจริงๆ
พี่โอ๊ตที่ประมาณว่าเอาข้าวฟ่างปั่นรวมกับภูมิ ออกมา
หรือไม่ก็ฟ่างกับภูมิแบ่งกับโอ๊ตมาคนละอย่าง หึหึ o18
ปากพอกันเล้ยยยย ฟ่าง โอ๊ต
-
เอิ่มมมม ถ้าจะขอตอนพิเศษ องุ่น-ปัน มันก็ดูจะผิดที่ที่ทางเน๊อะ...
เอาเป็นว่าจิ้นเองดีกว่า...หุหุ
พี่โอ๊ตเป็นคนมีกี่บุคลิกกันแน่อ่า โหดก็ได้ น่ารักก็ได้
อร๊ายยยยยย ปลื้ม :impress2:
(มาตอนเดียวแต่ขโมยซีนคู่หลักไปหมดเลย อิอิ)
-
โอ้ยยยยยยยย!! อิ่ม!!
ได้เจอทั้งพี่องุ่น ได้เจอทั้งพี่โอ๊ต
แอบอยากได้สเปปันองุ่นแบบเต็มๆจังๆซักตอน
ชอบมว๊ากกกกกกกก คนอะไรน่ารักน่าจัดแม้จะโผล่มาแว๊บๆ!!
ปล่อยไปเสียดายแย่เลยว่ะปันเอ้ย!!
ส่วนพี่โอ๊ตก็ช่างเป็นผู้ชายที่โคตรไปซะทุกอย่าง
โคตรจะเพอเฟ็กแล้วยังจะโคตรดุอีก!!
ชอบใจที่ปราบฟ่างได้ ทำฟ่างหงอได้ แอบสะใจจริงจัง
แต่เวลาภูมิอยู่กับพี่โอ๊ตเนี่ยคนละเลเวลกันเลย ฮาาาาาาาาา
ขอบคุณนะคะสำหรับตอนพิเศษ ชอบมาก
หัวเราะท้องแข็งเลยค่ะ :jul3:
-
อยากอ่านเรื่องของปันปันกะพี่องุ่นน้อยซะแล้วซิ อะฮิอะฮิ :z1: :z1: :o8: :o8:
-
อ๊ายยยย พี่โอ๊ต ชอบอ่ะ :impress2:
-
อั๊ยยยยยยยยยยยยยย พี่โอ๊ต แมร่งงแมนว๊า
-
พี่โอ๊ตสุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด ขโมยซีนมากอ่ะ o13
รู้แล้วว่าทำไมภูมิถึงรักพี่โอ๊ตนัก สปอยล์น้องอ่ะ ท่าทางจะรักน้องคนเล็กมากมาย
แต่กับน้องคนรองนี่คนละฟีลเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆ
เพิ่งจะได้เห็นฟ่างหงอกับเค้ามั่ง พี่โอ๊ตที่หนึ่งในโลกา :laugh:
ทุกคนหลงพี่โอ๊ตไปตามๆกัน มาแรงแซงทุกโค้ง
พี่องุ่นก็น่ารักอ่ะ ทำไมไปหลงปันปันซะนี่ น่าสงสาร :jul3:
สงสัยโดนปันเล่นของใส่ เอิ๊กๆ
-
ฮามาก
พี่โอ๊ต รับสมัครภรรยามั้ยคะ
-
“โอ๊ต ภูมิคิดถึงโอ๊ต”
อุกรี๊ดดดดดดด :m3: :m3: :m3:
สกิลโมเอะพุ่งปรี๊ดเลย ภูมิเอ๊ย :-[ :-[
-
ภูมิเด็กน้อยน่ารัก พี่โอ๊ตโคตรของโคตรเท่ :impress2: ส่วนตอนแรกหมาในปากคิวชนะเลิศอีกแล้ว :3123:
-
โอ๊ยๆ ลุ้นม๊ากกกกกกก
ทั้งตอนเจอองุ่น
แล้วก็ตอนเจอพี่โอ๊ต
อยากให้เจอทั้งคู่อีก
สนุกมากๆ
-
Narak talord,,hu hu hu....
PS:p'pan sum wa kha..ho ho ho!!
-
พี่โอ๊ต...................
แต่งงานกะหนูเหอะพี่!!!!!!!!! :z3: *โยนเชี้ยน้องแมททิ้งอย่างไว* :z6:
-
คู่องุ่นกับปัน มีอะไรเป็นความลับสำหรับเพื่อน ๆ อยู่ รอน้องตาลจัดพิเศษให้อยู่นะครับ
เปิดตัวพี่โอ๊ตก็เล่นเอาเหล่าแฟนคลับเอนเอียงไปเลย หึ หึ หึ ......
ส่วนภูมิ หวง พีมจนเว่อร์ แต่ก็นะ ของของใคร ใครก็หวง ยิ่งพี่โอ๊ด ทั้งดูดี และหล่อจนเหลือจะเกิน :z1:
งานนี้ฟ่าง มีแต่เสียกับเสีย :jul3:
+1 ให้เป็นกำลังใจ รอตอนปกติต่อไป :กอด1:
-
ปันกะพี่องุ่นนี่ยังไงกันแน่ มีบางอย่างที่ยังไม่รู้ใช่ไหม รอๆๆตอนพิเศษ
ณ นาววว ขอสมัครเป็น FC พี่โอ๊ตด้วยคนนนน น่ารักเว่อร์ เป็นพี่คนโตใช่ไหม
เลยกินขาดทุ๊กเรื่อง ขำภูมิง๊องแง๊งงงง หวงของ(รัก) ตลอด กับพี่ชายสุดที่รักก็ไม่เว้น 55
ฮาข้าวฟ่างงงง เหนือฟ้ายังมีฟ้า คนนี้ซินะที่เอาข้าวฟ่างอยู่หมัด พี่โอ๊ตจะน่ารักไหน
รอตอนต่อไปนะ ขอบคุณคุณตาลมาก อ่านตอนนี้แล้วยิ้มมีความสุข จ้าาาา
-
แหมๆพี่โอ๊ต เป็นพี่โอ๊ตกับพี่เทนพี่ของแทนเป็นไงคะ กร้ากกกก
อีนี่จิ้นไปโน่นนน นอกโลก c-..-
-
:impress2: :-[ :o8:
-
โอ๊ยยยอ่านตอนนี้แล้วหุบยิ้มไม่ลงพี่น้องบ้านนี้น่ารักจริงๆๆๆ
-
พี่โอ๊ตน่ารักม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากมีแฟนแบบพี่โอ๊ตซักคนจัง อิอิ
-
:o8:น่ารักทั้งบ้าน
พี่โอ๊ต โหดได้อีก
-
โอ้ยยยยย นี่ก็อีกคนมาให้รักให้หลงนะพี่โอ๊ต
ปล. ยังยืนยันว่าอยากอ่าน ปันองุ่นเหมือนเดิม อิอิ
-
น้องภูมิเจอพี่โอ๊ตน่ารักมว๊าก
อิเด็กน้อยของป๋าพีม
พี่องุ่นกับปัน
อยากให้สองคนนี้คู่กันอ่ะ
จำได้ว่าปันเคยปฏิเสธแล้ว
แต่พออ่านตอนนี้ คิดลึกอีกจนได้
ให้เค้าคู่กันเถอะนะคะพี่ตาล
ขอร้องงงงงงงงง~~~~
-
น่ารักที่สุด น่ารักขั้นเทพ
พี่โอ๊ตนี่แหละ เหมาะสมกับชั้นที่สุดละ หล่อ เท่ห์ รวย ฉลาด ชอบชะนี ชั้นพร้อม ๆ :z2:
-
อยากอ่านโมเม้นปันองุ่นง่ะ
-
กรี๊ดดดให้กับตอนพิเศษทั้งสองตอนค่ะ
ตอนช่วยน้ำท่วมก็ฮาซะปวดท้อง :m20:
ชอบพี่องุ่นมากๆๆ น่าร้ากก ปันอย่าให้หลุดมือล่ะ
สวนตอนงานวันเกิด เทใจให้พี่โอ๊ตหมดเลย
บุคลิคแบดบอยอ่ะ หล่อและเท่บาดใจ :-[
คงเป็นคนเดียวที่ข้าวฟ่าวไม่กล้าเอาเรื่อง
การเจอกันครั้งแรกของพีมกับพี่โอ๊ตไม่เลวร้าย
เป็นอันว่าด่านพี่โอ๊ตผ่านฉลุย ดีใจด้วยจ้ะพีม
รอตอนหลักนะคะ ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
กดเป็ดก๊าบก๊าบ
-
สมกับเป็นพี่ใหญ่จริงๆ พี่โอ๊ต
บ้านนี้ลูกๆ เค้าน่ารักกันทุกคนเลยน้า
ภูมินี่พออยู่กับพี่ๆ แล้วเด็กสุดๆ เลย :กอด1:
-
ชอบpartของวันนี้ที่สุดในโลกหล้า
พี่องุ่นปรากฏตัว. เย้
สามพี่น้องน่ารักที่สุด. รักอ่ะ
ขอบคุณคุณทะเลหัวใจนะ. เรามัความสุขแบบบรรยายไม่เป็นคำพูดไม่ได้เลย. อยากไปนั่งอยู่ในวงนั้นจัง. อยากเห็นเหตุการณ์แบบ เรียลจัง มัความสุขค่ะ
-
ชอบปันปันกะพี่องุ่น :m1: :m3:
:pig4:
-
ตกหลุมรักพี่โอ๊ตทันที!!!!!!!!!!! >_<
ปล. อยากได้ตอนพิเศษขององุ่นด้วยอ่ะ ^^
:กอด1:
-
อ่านตอนพิเศษแล้ว
ยิ้มไม่หุบเลย น่ารักมาก
มารอตอนปกติครับ
-
ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักจริงๆ :o8:
ตอนนี้ภูมิกับฟ่างกลายเป็นเด็กไปเลยอ่ะ :laugh:
-
:o8: :-[ :impress2: กรี๊ดดดดด พี่โอ๊ตเท่มากเลยยย หล่อ ร้าย ดูเป็นผู้ใหญ่ อ๊ากกก
-
ปันองุ่น ปันองุ่นนนนนน เค้าจะเอา เค้าจะอาววววววววววว
ขอตอนพิเศษก็ยังดี แงงงงงง นะนะพี่ตาลลลล
กรี้ดดด ในที่สุดพี่โอ๊ตก็ออกโรงแล้ว พี่โอ๊ตน่ารักอะ >.<
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^
-
พี่โอ๊ต ได้ใจสุดๆ ฟ่างเสียศูนย์เลยตอนนี้
น้องภูมิ หนูน่ารักมากเลยลูก
-
อยากอ่านคู่องุ่นกับปันอีกอ่ะ น่ารัก
ปันปันซึนมากนะ ฮ่าๆๆๆ
ฟ่างเวลาอยู่กับพี่โอ๊ตหงอได้อีก น่ารัก ภูมิเวลาอยู่กับพี่มันน่ารักจริงๆเหอะให้ตายสิ
เอาพี่โอ๊ตออกมาอีกนะคะ ชอบๆๆๆๆ
-
พี่โอ๊ตโคตรเท่ห์อ้ะ อยู่ในป่ายังหล่อได้อีก พีมถึงกับเพ้อ หนูอยากได้ :laugh:
เหนือฟ่างยังมีโอ๊ต ฟ่างโดนเล่นหนักสุด
แต่ชอบที่พี่โอ๊ตพูดกับแทนอ้ะ กินใจ น่าจะไปพูดให้ไอ้พวกชอบอคติฟังนักล่ะ :กอด1: :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกก น่ารักโคตรๆอ่ะ
พี่โอ๊ตอย่างเท่อ่ะ ภูมิเวลาอยู่กับพี่โอ๊ตน่ารักจังเลย
-
นายโอ๊ตเท่มาก
-
พี่โอ๊ตตตตต เท่ห์ที่สุดดดดดดดดดด ภูมิเวลาอยู่กับพี่แล้วน่ารักมากกกกก :impress2:
เพิ่งจะเห็นฟ่างหงอก็คราวนี้แหละ 555 :m20:
-
ชอบบุคลิกพี่โอ๊ตที่สุด ฮาาาา กะลังเห่อของใหม่
พี่ภูมิน่ารักมากกก เคะแตกเลย ฮาาา
พี่โอ๊ตมาบ่อยๆน้าาา ชอบให้ข่มข้าวฟ่าง กร๊ากกก สะใจเบาเบา
-
เหมือนอ่านตอนพิเศษ ปัน-องุ่นเลย
ไหนปันบอกไม่สนพี่องุ่นไง แต่ดันมีแอบงอน และไม่ยอมเรียกพี่ด้วยนะ พอพี่องุ่นมาง้อบอกเหตุผล ปันอารมณ์ดีเลย ชอบโหมดนี้ของปัน
ชอบเวลาคิวคุยกับกลุ่มนางฟ้า 555 แซว ด่ากันฮาดี
อยากบอกว่าพี่โอ๊ตกวน มึน โฮ มากก เล่นซะฟ่างไปไม่เป็นเลย ภูมิมีแอบหวงพีมด้วย
-
พี่โอ้ต :-[
สมกับเป็นพี่ใหญ่ 55 5 5 55
ภูมิก็น่ารักตลอดๆ
แก๊งค์นี้มาแบบรั่ว ฮาตล๊อด-3-
ปล.ยังคงแทนฟ่าง :กอด1:
-
อยากอ่านคู่ ปันองุ่น กับคุณชายเบียร์น้องโตเกียว
-
ขอ ปัน-องุ่น & แทน-ข้าวฟ่าง !! :monkeysad:
[/color]
-
พี่โอ๊ตตตต สุดยอดอ่ะ ทำเอาข้าวฟ่างหงอยเลย 555555555555555555555
-
สามพี่น้องกวนทรีนเหมือนกันหมด แต่พี่โอ๊ตท่าจะมาวิน
ส่วนน้องเล็กน่ารักขี้อ้อนค่อด ๆ งานนี้ฟ่างโดนจัดหนัก
ชอบองุ่นแหละ อยากอ่านองุ่นกับปันบ้าง 5555 :z2:
องุ่นขี้อ่อน ปันอยู่กับองุ่นจะเป็นไงหว่า
-
เค้าอยากได้ตอนพิเศษของ ปันองุ่นอีกง้ะ ไอปัน ไอหนุ่มซึน มันน่านักกกกกกกกกกกกกก
-
ชอบพี่โอ๊ตมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮิๆๆ
เอาพี่โอ๊ตมาปรากฏตัวบ่อยๆนะคะ
แล้วก็พี่องุ่นด้วยย น่ารักน่าฟัดจิงๆ
-
เป็นตอนพิเศษที่ทำให้ยิ้มไม่หุบเลยจริงๆ
-
พี่โอ๊ตน่ารักมากๆๆๆๆ
อยากให้มีคู่พี่โอ๊ตด้วยค่ะ
พวกพี่พีมยังน่ารักเหมือนเดิม :pig4:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย สติแตกไปเรียบร้อยแล้ว :z3: :z3:
อ่านในมือถือแล้วกรี๊ด หันมามองทั้งwardเลย คนข้งคนไข้หันมามองพรึบ อายอ่า :o8:
ฟ่างเวลาอยู่กับพี่โอ๊ตหงอได้อีก น่ารัก ภูมิเวลาอยู่กับพี่มันน่ารักจริงๆเหอะให้ตายสิ
ชอบพี่โอ๊ตตตตตตตตตตต มากถึงมากที่สุด ออกมาเยอะๆๆๆเลยนะ :กอด1: :กอด1:
-
เอร๊ย~ ภูมิน่ารักอะ
พูดจากับพี่นี่แบบนุ่มนิ่มหน่อยแน้ม55.
ชอบพี่โอ๊ตมาแรงมากช่วงนี้ :o8:
-
พี่โอ๊ต o13
:L2: :L2:
-
อ๊ากกกกกกกก อยากอ่านพี่หงุ่นกะปันอ่ะ
อยากรู้ว่าปันมันจะรั่วเหมือนอยู่กะเพื่อนป่ะ แล้วจีบพี่หงุ่นยังไงงงงงงงง
-
พี่โอ๊ตกวนว่ะ :laugh:
ชอบเวลาที่ภูมิอยู่กับครอบครัวมากเลย
มันดูอบอุ่น ถึงแม้วา่เวลาอยู่กับพีมจะหื่นไปหน่อยก็เถอะ
ปันกับองุ่นมีซัมติงกันแล้วใช่ไหมๆๆ
-
โอ้ยยยยย พี่โอ๊ตกวนอ่ะ อย่าไปจ้องพีมมันมากสิคะ
กลัวหัวลีบแล้วนั่น 5555555
ข้าวฟ่างอ่าา อย่าเถียงค่ะ แพ้!!!!!!!!!!!!! สะใจจจ :z2:
-
พี่โอ๊ตที่หนึ่งในโลกา o13
-
โอยยย!!! พี่องุ่นน่ารักอ่ะ ปันก็ฟอร์มจัดจิงนร้าา ระวังโดนแย่งไปนะ 555
ขอสมัครเป็นแฟนคลับ พี่โอ๊ต ได้มั้ยนิ คนอะไร สุดยอดไปหมดเรยยอ่าา ^^
-
พี่น้องบ้านนี้น่ารักได้ใจทุกคนเลยอ่ะ อ๊ากกก... :impress2: :impress2:
พี่โอ๊ตนี่ตัวเทพ ฮ่าๆๆ เอาข้าวฟ่างอยู่ อิอิ ส่วนภูมิน่ารักกับพี่โอ๊ตมาก
-
o22
อยากอ่านพี่องุ่นแล้วจ๊ะ
-
ชอบมากอะ อ๊ากกกกกกกกกก :o12: :o12: :o12:
-
ขอสมัคร โอ๊ต FC
o13 o13 o13
-
ชอบตอนของภูมิมากกกกกกกก น่ารักอ้ะ :-[
พี่เบียร์กับโตเกียวจะมีอีกรึเปล่าอ่า
อ่อ ครึ่งแรกหายไปไหนอ่าพี่ตาล
-
เหนือฟ่าง ยังมีพี่โอ๊ต นี่เอง เฮียเค้าแรงจริง ๆ สงสัยเจ้าป่าเจ้าเขาที่นั่นจะแรงงง
มีกลุ่มกรีนที่ไหนมีฮาที่นั่นนนนนนนนน
ปันกับองุ่นกริ๊ดดดดบ้านแตกอ่ะ พี่องุ่นน่ารักที่สุด
แต่ที่ฮาที่สวดดดดดดดดก็ต้อง nature gay แล้วทุกคนหันมามองพีม ฮ่า ฮ่าาาา
o13 o13 o13 o13 o13
-
พี่ข้าวโอ๊ต จะพูดตรงไปไหนคับ ภาพพจน์พี่ชายที่แสนดีที่เค้าคิดไว้ หายเกลี่ยงเลย
พี่โอ๊ตโหเจ้าเล่เท่โคตรอ่ะ สมเป็นพี่ใหญ่ของบ้านจิงๆ o13
ปล. ขอปันxองุ่น,คิวxเต้ย ค่ะพี่ตาล
-
กว่าจะตามอ่านจบ เล่นเอาเหนื่อย 55
ชอบมากเลย อ่านแล้วนึกถึงตอนสมัยเรียน มีเพื่อน มีแฟน มีความสุข
ไปเที่ยวที่นั่น ที่นี่กันเป็นแกงค์ๆ สดใส เฮฮากันมาก
ชอบเรื่องนี้อยู่อย่างคือ ไม่มีดราม่า อิิอิ เราเป็นคนไม่ค่อยชอบอ่านอะไรที่มันเครียดมาก
แบบนี้กำลังดี มีทะเลาะกันบ้าง แต่แปปเดียวก็ดีกัน คงเป็นเพราะตัวละครไม่งี่เง่ากันด้วย
อย่างพีม เป็นนายเอกแบบที่เราชอบเลย ไม่ซึน ปากไม่หนัก มีเหตุผล
ภูมิก็ เป็นพระเอกที่นิสัยไม่ค่อยจะได้เห็นเท่าไหร่ คือนิสัยเด็ก 55 แต่น่ารักดี
ส่วนคนอื่นๆในเดอะแกงค์ก็น่ารักกกก ชอบทุกคนเลย มีเสน่ห์กันต่างออกไป
คู่แทน ฟ่าง ก็น่ารัก แต่ถ้าไม่ได้อ่านตอนพิเศษของแทนฟ่าง จะสงสารแทนมากเลย เพราะฟ่างอารมณ์ร้ายเหลือเกิน เวลาอ่านมุมมองที่พีมเล่า แต่พออ่านตอนพิเศษแล้วถึงได้เห็นว่าข้าวฟ่างก็มีมุมที่อ่อนโยน(หรือเปล่า) ที่สำคัญ แอบขี้อ้อนกับแทนด้วย
ส่วนคู่คิวเต้ย ฮาอ่ะ อ่านแล้วนั่งขำตลอด แต่ตอนเรื่องพี่ดินสอกับน้องนมปั่น เราน้ำตาซึมเลยอ่ะ ซึ้งมากๆๆๆ เป็นพลอตที่เจ๋งมาก
น่าเอาไปทำเป็นหนัง 55
ตอนนี้ก็รอเชียร์ชายเบียร์กับหนูโตเกียว(แอบปลื้มหนูโตเกียวนะ จินตนาการถึงเด็กญี่ปุ่นแบ๊วๆเลย)
กับปันและพี่องุ่น อิอิ รายนี้แปลกนะ เหมือนจะให้คำแนะนำคู่คนอื่นได้ตลอด แต่พอมาเรื่องของตัวเองไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
แล้วก็เชน มิค น้องแมท ด้วย (เหลืออยู่3คนเองเหรอเนี้ย)
ปล. เรื่องนี้เราเฉยๆกับคลื่นแฮะ ก็ดูเป็นคนดีนะ แต่การเข้าหาพีมทั้งๆที่รู้ว่ามีแฟนอยู่ตลอดนี่มันก็แปลกๆ
ถ้าพีมไม่มั่นคงต่อภูมิจริงๆนี่มีหวังไขว้เขวแน่ๆ แต่จะว่าไปก็น่าสงสารน่ะนะ หวังว่าคลื่นจะได้เจอคนดีๆเร็วๆ
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกก!! สามศรีพี่น้องน่ารัก
พี่โอ้ตตตตต :impress2: น่ารักอ่า
เพิ่งเห็นฟ่างแพ้ก็คราวนี้หล่ะ
-
:haun4: :haun4:รักพี่โอตเลย เหอะๆๆ :pighaun:
-
:m3: :m3: :m3:
-
เหนือข้าวฟ่างยังมีข้าวโอ๊ต 5555
-
ตอนพิเศษน่ารักทั้งสองตอนเลย :o8:
-
น่ารัก และฮา
-
แอบมาสมัครเป็นแฟนคลับพี่โอ็ตค่ะ
ชอบๆๆอ่ะ ฮามาก
-
merry christmas น้องตาลคนงาม และหนุ่ม ๆ we are ... ทุกคน
-
มาทีไรได้หายคิดถึงตลอดเลย...
ตอนนี้ขอเป็นแฟนคลับพี่โอ๊ตอีกคนนะคับ ^^
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตอนพิเศาแบบนี้หลงฟ่างไปก่อนแล้วกัน น่ารักม้ากกกกกกกก
ดูจะยอมแบบไม่อยากยอม บ้านนี้หล่อกันทั้งบ้านเลยเว้ย
เราก็นึกว่าพี่โอ๊ตจะเป็นคนดี เปิดตัวมาแบบ ภูมิ พี่ ฮึมมม ใจละลายไปเลย
สำหรับตอนแรก เป็นอะไรที่หลงคิวเต้ยอีกแล้ว
อิพี่คิวมันจะปากจัดไปไหนเนี่ย ช้อบชอบ หึหึ
องุ่นน่ะอารายยย แล้วเพลงที่ร้องน่ะมันอารายยย หา ปันปัน
-
ชอบพี่องุ่นมากๆ คะ น่ารักเนอะ
พี่ปันแบบเก๊กขรึมเลยอ่ะ (ผิดกะปกติที่รั่วๆ)
แต่พี่โอ๊ตที่ออกแนวน่ากลัวนิดๆ
แต่ชอบตอนพี่โอ๊ตแกล้งฟ่างอ่ะ น่ารักมากกกก
ชอบน้องภูมิที่หวงพีมต่อหน้าพี่โอ๊ต มันน่ารักน่าขำสุดๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่โอ๊ต องุ่น ^^
-
พี่โอ๊ตแรงได้ใจอ่ะ
สงสารฟ่างเลยที่เดียวเชียว 555 :laugh:
-
ตามอ่านทันซะที
และแล้วเราก็จะได้เม้นท์กะคนอื่นบ้างอะไรบ้าง
สามพี่น้อง ข้าวโอ๊ต ข้าวฟ่าง ข้าวปั้น น่ารักมากมาย
แอบขำข้างฟ่าง เห็นแรงๆ แต่ก้แอบกลัว พี่ชาย อิอิ
จะเป็นไปได้ม้ัยน๊อที่จะมีตอนพิเศษของ แทน ฟ่าง คู่รักในตำนาน แบบว่าอยากรู้ความรู้สึกของฟ่างบ้างตอนที่แทนบอกรัก
ใครเป็นสาวก แทนฟ่าง อยากรู้เหมือนเรามั่งป่ะเนี่ย
แต่ องุ่น กะหนุ่มปัน ก็น่าสน อิอิ
สรุปเรื่องนี้น่ารักทุกคู่ คนแต่งเทพโคตร แต่งได้น่ารัก มุขกระจายฮาตลอด อ่านไปอมยิ้มไป บางทีก็ขำกร๊ากกันทีเดียว ไม่มีเบื่อสักตอนเลย เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทัน
:z2:
นิยายเรื่องนี้ทำเอาข้าน้อยเปลี่ยนรสนิยมเรื่องการฟังเพลงเลยแหะ
(เกี่ยวตรงไหน!!) :z6:
-
ช๊อบบบบบบบบ ชอบ หุหุ น้องตาลน่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดด
แต่งมาอีกนะคะพี่รออ่านอยู่ หุหุ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ฟ่างแรงแล้ว โอ๊ตแรงกว่า
-
ข้าวโอ๊ตเริ่ดดดดดดดดดดอ่ะ o13
รักผู้ชายคนนี้ จาอาวๆๆๆๆๆ :-[
-
ไม่มีตอนวันคริสต์มาสเลยเร่อะ :o12:
อยากอ่าน คริสต์มาสของ แทน-ฟ่าง อ่า :-[
:z10: นอนรอตอนต่อไปจ๊ะ
-
ใครบอกน้องพีมจะเป็นหมาหัวเน่าตอนพี่โอ๊ตมา ดูสิภูมิยังหวงพีมเหมือนเดิมเลย
ไม่เน่าเนอะน้องพีม แค่ตกกระป๋องชั่วคราวเอ๊ง คึ คึ
ส่วงปันกะพี่องุ่นนี่ เรียลใช่ม้า :o8:
-
จะหวานกันไปไหนเนี้ย มดกัดไปหมดแล้วอะ
-
เพิ่งตามอ่านทันค่ะ ชอบความฮาของเรื่องนี้จัง มันมาเรื่อยๆ บางครั้งต้องอมยิ้มคนเดียวเวลาอ่าน อะไรมันจะบ้าบอกันได้ขนาดนั้น แบบลากกันหลุดไปได้ทั้งกลุ่มไม่มีใครห้ามใครกันเลย
อ่านทันตอนพี่องุ่นพอดี คราวนี้บ้าหลุดโลกอย่างปันจะทำยังไง พี่องุ่นออกจะน่าฟัดขนาดนั้น
ส่วนพี่ข้าวโอ๊ตก้อดูหล่อร้ายได้ใจม้ากมาก
-
ว้่าวววววคู่ปันปัน องุ่น น่าสนใจจริงๆๆ
รออ่านคู่นี้แบบเต็มๆสตรีม
-
พี่องุ่นน่ารักจังเลยยย ^^
-
:bye2:
คิดถึงคนแต่งคะ
-
เข้ามารอ องุ่น ปันปัน :z3:
-
+1 ให้จ้า
เวลาภูมิอยู่กับโอ๊ต แล้วน่ารักวะ :really2:
อยากได้ปันกับองุ่นอะ จัดให้หน่อยดิ :z3:
รอจ้า :call:
-
อยากได้แบบภูมิอะ ขอสักคนเหอะ
พี่โอ๊ตเปิดต้วได้สุดยอดมากๆ งั้นขอพี่โอ๊ตแทนแล้วกัน 55+
-
ทำไมไม่รู้ แต่ชอบพี่โอ๊ตตต
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮาาาาาาาาาาาาาา มาก คิดได้ไง โฆษณาโคตรเหมือนเลยฮ่า
รู้สึกว่าทันมิคทั้งน้องเต้ยนี่กวนได้เข้ากันมาก ฮ่าๆ
แต่เรื่องปันกับพี่องุ่น ยังไงๆอยู่น้า :o8:
อยากรู้เรื่องปันกับพี่องุ่นจัง ทำไมปันร้องเพลงนั้นออกมาเหมือนน้อยใจพี่องุ่นเลย
แล้วตอนพิเศษวันเกิดภูมิ ฮาหมาภูมิมาก ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่โอ๊ตหล่อมากกกกกกกกกกกกอ่ะนึกภาพตามแล้วแบบว่า อยากได้คนนี้ :-[
พูดได้ไงว่าฟ่างชอบโวยวาย เป็นเด็ฏ ฮ่าๆ พูดไม่ดูตัวเองเลยวุ้ย
ขอบคุณมากนะค่ะที่เอามาให้อ่านชอบมากเลยค่ะ จะรอตอนต่อไปนะค่ะ
ปล.อยากอ่านตอนปันกับพี่องุ่นจริงๆนะ ถ้าตอนพี่โอ๊ตด้วยจะดีมากเลย :กอด1:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย สำลักความหวานจ้า น้ำตาลในเลือดขึ้นเพียบแล้วเนี้ย แต่ยังไงก็ชอบอะ :-[ :-[ :-[
พี่โอ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตต :L1: :L1: :L1: นะค่ะ แหม :o8: :o8: :o8: จัง
เอออ คือ ฟ่างเป็นพวก ซึน ใช่ไหมเนี้ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ( โดนฟ่าง :z6: :z6: :z6: ) จะอ้อนพี่โอ๊ตแบบคุณหนูภูมิแต่ไม่กล้าอะจิ
-
ขอรีเควส ปัน-องุ่น ได้มะ
กรึ๊กกๆๆ ชอบมว๊ากก :กอด1:
-
พี่โอ๊ตน่ารักที่สุดดดดด
-
o13
คิดถึงจ้า
-
หา หาเธออยู่ไหน แหงนมองท้องฟ้า :monkeysad:
เชิญลงเสด็จ มาลงตอนใหม่ด้วยขอรับ :call:
-
:3123: :3123: รอคุณตาล
-
HNY ค่ะ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
อ๊ากกก นี่ขนาดเก่าเล่าใหม่ ยังน่ารักเล๊ยยยย
ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ ครับ ขอให้มีความสุขตลอดปี 2555 และตลอดไปนะคร๊าฟฟฟ
-
คิดถึงหนุ่มจะแย่แล้วววววว
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
คิดถึงภูมิพีม >____<"
รีเควสปัน-องุ่น :z1:
-
ตอนที่ 61 ถึงเวลา
“ตกลงมึงจะเอาตัวไหนบ้างห๊ะเชี่ยโจ ลูกค้ากูเยอะนะเว้ย เร็วๆ” เสียงไอ้คิวตะโกนโหวกเหวกโดยไม่เกรงกลัวตัวบทกฎหมายของบ้านเมืองแต่อย่างใด
“450 877 232 012 ร้อยคูณร้อย”
“ของกู 55 ตัวเดียวเน้นๆร้อยนึง”
“เน้นบนหรือเน้นล่างระบุด้วยไอ้เวร” ผมนั่งเท้าคางดูไอ้คิวที่ถูกรุมล้อมด้วยเพื่อนสนิทมิตรสหายจากหลายคณะ ต้นเดือนกับกลางเดือนแบบนี้เป็นช่วงที่เชี่ยคิวเนื้อหอมสุดๆ ไม่ว่าใครๆก็รุมรักห้อมล้อมตอมและตามหามันกันให้วุ่นวาย
เพราะทุกคนเชื่อว่ามันจะนำความมั่งคั่งร่ำรวยมาให้ ใช่แล้วครับไอ้คุณนิรันดรมันเป็นเจ้ามือหวยครับ ทุกวันที่1และ16ถ้าใครหาไอ้คิวไม่เจอขอให้มองที่ๆคนเยอะๆหรือที่ๆมีไทยมุงนั่นแหละแล้วก็จะเห็นเอง
“หนึ่งมึงเป็นไรวะ” ผมหันกลับมามองไอ้ฝ้ายที่นั่งสวยเถื่อนๆอยู่ข้างๆก่อนจะไล่มองไอ้หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม หน้าไอ้หนึ่งเหมือนคนที่กำลังใช้ความคิดค่อนไปทางกังวล ทั้งที่ปกติมันจะเป็นคนแรกที่ถลาเข้าไปหาไอ้คิวเพื่อแทงหวยจนโพยยาวเป็นหางว่าวปักเป้า แต่วันนี้นอกจากมันจะไม่แยแสเจ้ามือหวยอย่างไอ้คิวมันยังเอาแต่ทำหน้าเครียดๆ บางทีก็เหม่อ บ่อยครั้งที่มันหลบไปคุยโทรศัพท์
“เออ มึงเป็นไรเนี่ย กูเห็นแม่งนอยส์ๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” ไอ้ชายถามอีกคน ไอ้หนึ่งถอนหายใจยาวมันสบตากับผม ไอ้ฝ้าย ไอ้ชายทีละคน แล้วก็ก้มมองมือถือในมือ
“เอ๋า ถามก็ไม่ตอบ มึงมีปัญหาหรือไม่สบายใจอะไรก็บอกพวกกูสิวะ” ไอ้ฝ้ายเริ่มมีน้ำโห มันเตรียมถลกกระโปรงเตะไอ้หนึ่งแล้วนะนั่น
“ใช่ มึงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่าวะหนึ่งเล่าให้พวกกูฟังได้นะ กูไม่สนุกหรอกที่เห็นเพื่อนนั่งทำหน้าหมาเป็นโรคซึมเศร้าทั้งวันแบบนี้” ผมบอกไอ้หนึ่งอีกครั้ง มันยังคงก้มเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม ผมกับพวกไอ้ฝ้ายก็ได้แต่มองหน้ากันเอง
“พ่อกูอยากให้กูหมั้น”
“ห๊ะ!!!!!!!!!!!” พวกผมตะโกนพร้อมกัน จนไอ้พวกนักลงทุนมันหันมามองด้วยสายตาตำหนิประหนึ่งผมไปขัดโชคขัดลาภมัน
“มึงว่าไงนะหนึ่ง มึงจะหมั้น” ไอ้หนึ่งพยักหน้ารับทั้งที่สีหน้าแววตามันดูเหม่อๆลอยๆ
“กับใครวะ” ผมรีบถาม มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะครับ พวกผมยังเรียนอยู่แค่ปี3เอง
“กูก็ไม่รู้”
“เชี่ยแล้วไง” ไอ้ฝ้ายหันมามองผม “เรื่องนี้เกี่ยวกับน้องป่านด้วยใช่มั้ย” แค่ไอ้หนึ่งพยักหน้าก็เหมือนหัวใจผมกระตุกไปด้วย ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนแล้ว แฟนไอ้หนึ่งชื่อน้องป่าน มันเคยพามาที่คณะสองสามครั้ง น้องป่านเป็นเด็กผู้ชายที่ร่าเริงมาก มันคุยได้เป็นต่อยหอยพูดได้ทั้งวันแต่น้องก็น่ารักนะครับ ใครเห็นก็เอ็นดูไอ้หนึ่งก็ดูจะรักน้องมาก
“นี่มันสมัยไหนแล้ววะ คลุมถุงชนเค้าเลิกทำตั้งแต่อยุธยาเสียกรุงครั้งที่สองแล้ว พ่อแม่มึงเชยมากหนึ่ง” ไอ้ฝ้ายมันร่ายยาวอย่างเหลืออด ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากลุกไปนั่งข้างๆไอ้หนึ่งแล้วกอดปลอบใจมัน ไอ้ชายก็ยื่นมือมาตบไหล่ให้กำลังใจไอ้หนึ่ง
“กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ กูจะหมั้นกับคนอื่นได้ยังไงในเมื่อกูมีป่านแล้ว กูรักป่าน” เสียงเพื่อนผมฟังดูล้าเหลือเกิน กูโคตรสงสารมันเลยว่ะ
“ไม่เป็นไรนะเว้ย มึงยังมีพวกกูนะ กูเชื่อว่ามันจะต้องมีทางออก” นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ผมพอจะบอกหนึ่งมันได้
แต่พอลองนึกย้อนมาที่ตัวเอง ถ้าวันนึงครอบครัวผมครอบครัวภูมิรู้ล่ะ โลกนี้ไม่เคยมีความลับมันจริงเสมอ ผมมองไอ้คิวที่ง่วนอยู่กับการจดโพยหวย คิวมันโชคดีที่พ่อแม่มันแล้วก็ป๊าม๊าของไอ้เต้ยเข้าใจ แต่ผมกับภูมิล่ะ เราจะเป็นยังไง
ไอ้ฝ้ายหันมาสบตากับผม มันยิ้มให้และเอื้อมมือมาตบไหล่ผมเบาๆ แม้ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากมันแต่ผมก็รับรู้ถึงกำลังใจที่มันส่งมาให้
“มึงอย่าเพิ่งคิดมากพีม บางทีมึงอาจจะโชคดีกว่าไอ้หนึ่งก็ได้”
กูก็ขอให้เป็นแบบนั้นว่ะฝ้าย
………………………………….
เย็นนี้หลังเรียนเสร็จพวกผมมีนัดร่ำสุราต้อนรับปีใหม่กันที่บ้านไอ้เชนถึงจะเหลืออีกสองวันกว่าจะถึงปีใหม่ก็เถอะ ที่ต้องรีบฉลองก่อนเพราะปีนี้เหล่าชายโฉดทั้งหลายมีนัดไปเที่ยวกับครอบครัวพวกผมเลยชิงดื่มกันก่อนก่อนแยกย้ายให้เวลากับที่บ้าน
จะว่าไปหนึ่งปีนี่มันก็เร็วเหมือนกันนะครับ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งฉลองปีใหม่เมื่อไม่กี่วันนี่เอง นี่ก็วนมาครบปีอีกแล้ว
แต่ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าผมกับภูมิไม่มีรถขับไปบ้านไอ้เชนครับ ทั้งที่เมื่อเช้าผมจำได้ว่าเราขับรถมาซึ่งตอนนี้มันก็ได้หายไปแล้วมันไม่ได้ถูกขโมยไปแต่อย่างใดแต่มันถูกปล้นไปครับ บุคคลที่อาจหาญชาญชัยกล้าบุกเดี่ยวมาชิงเอารถของภูมิไป คงเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากพี่ชายนัมเบอร์ทูว์ของมัน ไอ้ฟ่างครับ
ส่วนสาเหตุที่ทำให้มันลุกขึ้นก่อเหตุร้ายยึดรถน้องชาย ผมได้ข่าวล่ามาเร็วบอกว่ามันปะฉะดะกับไอ้แทนอีกแล้วครับ
ก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่คงรุนแรงน่าดูเพราะถึงขั้นที่ไม่กลับด้วยกันนี่ถือว่าหนักครับ แต่อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ คือเอ่อ แล้วกูจะกลับบ้านยังไงวะครับ สุดท้ายก็เลยต้องพึ่งบริการขนส่งสาธารณะ รถเมล์นั่นเอง คึ
ภูมิเดินมารับผมที่คณะเพื่อมารอขึ้นรถเมล์ที่หน้ามอ อย่าถามว่าทำไมไม่ขึ้นบีทีเอสเพราะว่าผมก็ไม่รู้ ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับไอ้หล่อที่ยืนเล่นเกมส์ในมือถืออยู่ข้างๆผมนี่แหละ ถ้ามันยืนเฉยๆผมจะไม่ว่าเลยแต่นี่เอาศอกมาวางบนไหล่กูเพื่อ
รอไม่นานรถเมล์สายที่ผ่านบ้านไอ้เชนก็มาคนที่รอก็กรูขึ้นไปเหมือนบนรถกำลังแจกไอโฟน4sก็ไม่ปาน ภูมิเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะจับมือผมขึ้นรถ ขึ้นมาก็ปรากฏว่าที่นั่งสุดท้ายถูกคนที่ขึ้นมาจากป้ายเดียวกับผมครอบครองไปแล้วผมกับภูมิก็ต้องยืน เซ็งเลย
แล้วเอ่อ….ดูเหมือนว่าเราสองคนจะเป็นที่สนใจของคนอื่นๆบนรถนะครับ จะใช้คำว่าสองคนก็คงไม่ถูกนักเพราะดูๆไปแล้วเหมือนจะมีแค่ภูมิคนเดียวที่ถูกสาวๆรุมมองทั้งวัยมัธยม มหาลัย หรือแม้แต่พี่สาวชาวออฟฟิศก็แอบๆมองภูมิ น้องผู้หญิงมัธยมกระโปรงสีแดงกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่แถวหลังถึงกับตบตีจิกเพื่อนให้ดูภูมิเลย เดี๋ยวเสกมนต์ดำเข้าท้องซะหรอกพวกนี้นี่ แต่ก็คงได้แค่มองแหละน้องเอ๊ย เพราะไอ้หล่อคนนี้น่ะ ของกูครับ ผมเลยเงยหน้ามองภูมิบ้าง มันจ่ายค่าเงินให้พี่กระเป๋ารถเมล์ก่อนจะเลิกคิ้วมองผม
“มีอะไรเตี้ย”
“เปล่า” ผมยังคงมองหน้าภูมิ ปาก ตา จมูก คิ้วแบบนี้ใช่มั้ยที่ใครๆลงความเห็นว่าหล่อเทพ แบบนี้ใช่มั้ยที่ใครๆก็สนใจใครๆก็อยากได้ แต่ใสเจียเสียใจนะที่ผมคงไม่มีวันแบ่งมันให้ใคร
“หึหึ เปล่าแล้วมองหน้าทำไม อ่อหรือจับที่โหนไม่ถึง กูให้ยืมไหล่เกาะเอามั้ย”สัสหมดมู้ดเลยแม่ง กูจับถึงเว้ยแค่ยื้อสุดแขนแค่นั้นเอง ผมไม่ได้สูงน้อยนะแต่รถเมล์คันนี้มันสร้างผิดมาตรฐานเอง และเพื่อความปลอดภัยในชีวิตผมเลยเลือกที่จะเกาะไหล่ภูมิด้วยอีกมือนึง
พอรถมาจอดที่ป้ายถัดมา เย้สเข้ประชากรกรุงเทพประมาณสองแสนกว่าคนต่างปรี่ขึ้นมา นี่พวกคุณไม่คิดจะหันไปใช้ยวดยานพาหนะอื่นกันบ้างหรอครับ ใช้รงใช้เรือไรงี้สัส ข้างล่างอากาศมีน้อยใช้สอยลำบากชิบหาย
ภูมิแตะหลังผมให้ขยับเดินเข้าไปอยู่เกือบท้ายๆเพราะเมื่อกี้เราอยู่กลางๆ รถเบรคทีนี่สีกันมันส์เลยครับ พอคนเยอะผมก็จับที่โหนไม่ได้เลยพยายามยืนทรงตัวโดยจับเบาะของคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นแทน ภูมิมันยืนกันทุกคนไม่ให้เบียดผม
โดยที่มันยืนซ้อนหลังผม มือนึงภูมิจับที่โหนแต่อีกมือก็เอื้อมมาวางบนเบาะเดียวกับที่ผมจับอยู่ นึกภาพง่ายๆว่าตอนนี้ผมถูกมันกักไว้ในกรงอ้อมแขนนั่นแหละครับ แล้วคือแบบ….แบบว่า…ภูมิยืนซ้อนหลังผมอ่ะเลยรู้สึกว่ามันแปลกๆ ผมเลยหันหน้ากลับมา คราวนี้ยิ่งเด็ดมันก้มหน้าลงมาสบตาทำตาเจ้าชู้ใส่ก่อนจะเอาคางเกยไว้กับหัวผมพอดิบพอดี ดีนะที่คนเยอะเลยไม่มีใครสนใจ(มั้ง)
“อึดอัดมั้ย”
“ไม่”
“ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
“อืม”
“เมื่อยมั้ย” ผมส่ายหัวอยู่กับอกภูมิ
“กรี๊ดดดด” หืมมมม????เหมือนจะได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากข้างหลัง ผมหันไปมองก็เห็นน้องกระโปรงแดงกลุ่มนั้นกัดผ้าเช็ดหน้า ทำตาเพ้อๆมองมาทางผม หน้าน้องๆเค้าดูมีความสุขแปลกๆ ภูมิมันไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไรมันคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนมองเราอยู่แต่ผมสิกำลังอายแม่งมีคนเห็นด้วยหรอวะ นานๆได้ขึ้นรถเมล์ทีภูมิก็ยังทำให้ผมเขินได้ สมแล้วที่ภูมิมันเป็นเจ้าของสโลแกน “วันนี้คุณเขินเพราะผู้ชายคนนี้แล้วหรือยัง”
และไม่ช้าไม่นานหลังจากยืนโหนรถเมล์ให้พอเมื่อยน่องผมกับไอ้หล่อก็มาโผล่หน้าที่บ้านไอ้เชนที่กำลังจัดสถานที่คือกูไม่เข้าใจมึงจะประดับตกแต่งไปเพื่ออะไรในเมื่อมีแต่กลุ่มเราเท่านั้น
“มีไรให้ช่วยมั้ย” ผมถามไอ้คิวที่กำลังเทสไมค์อยู่ มันเงยหน้ามามองผมก่อนจะเอาไมค์เคาะหัว
“เทสเทส โหลเทส หนึ่ง สองสาม เทส” มันเอามาเคาะหัวผมเป็นจังหวะ ผมเลยตบกะโหลกมันกลับไป เอามาเทสกับหัวกูไมค์มึงคงเสียงดีหรอก
“มาช้านะมึง มัวไปแวะป่าละเมาะข้างทางกับผัวอยู่รึไงจ๊ะแคระ” ไอ้คิวพูดใส่ไมค์ มึงไม่ไปประกาศที่ จส100เลยล่ะ ผมชูนิ้วกลางใส่มันก่อนจะเดินหนีอยู่กับมันแล้วประสาทจะแดก
ไอ้เชน ไอ้เบียร์กับพี่แม่บ้านอีกสองคนกำลังช่วยกันยกของกินออกมา ไอ้เต้ยไอ้แมท ไอ้มิคกำลังเป่าลูกโป่งจนตาเหลือก โดยมีไอ้ปันเอาลูกดอกปาแตกดังปังๆให้ไอ้มิคไล่เตะ มันเป็นพวกชอบทำลายจริงๆเชี่ยปัน ส่วนไอ้แทนก็กำลังอ้อล้อแฟนตัวเอง ไหนมันบอกว่าทะเลาะกันไงวะ ไหงพันกันเป็นปลาหมึกแบบนั้นล่ะ
“เชนๆไอ้แทนกับไอ้ฟ่างมันดีกันแล้วหรอ” ผมเข้าไปสะกิดไอ้เชนที่เลื่อนเก้าอี้ออกห่างจากริมสระ อ่อลืมบอกไปครับว่าปีนี้โลเคชั่นในการฉลองปีใหม่ของพวกผมอยู่ริมสระว่ายน้ำ ไหนๆก็อยู่กับน้องน้ำมาหลายเดือนก็ขอส่งท้ายปีด้วยการอยู่ใกล้ๆน้ำนี่แหละ
“หืม มันทะเลาะกันเหรอกูก็เห็นพวกมันเกี้ยวกันปกติดีนี่ ตอนที่ไอ้ฟ่างเดินเข้ามาในบ้านไอ้แทนยังวิ่งหูตั้งออกไปรับเมียมันเลย”
“แม่งแล้วมาเดือดร้อนกูกับภูมิ ที่กูมาช้าก็เพราะไอ้ฟ่างมาเอารถน้องชายมันบอกว่าทะเลาะกับไอ้แทนแล้วมึงดูดินั่งป้อนข้าวป้อนน้ำกันเหมือนไม่มีอะไร เดี๋ยวกูแช่งแม่ง แล้วนี่พ่อกับแม่มึงเค้าตัดหางปล่อยวัดมึงจริงๆใช่มั้ย”
“หึ มึงขี้บ่นขึ้นป่ะเนี่ย” ไอ้เชนดีดหน้าผากผมจนแสบ ไอ้ซาดิสม์
“ไอ่เชน”
“เออๆ แม่กูโทรมาบอกเมื่อกี้ว่าไปถึงโรงแรมแล้ว ป่านนี้คงเตรียมออกไปตะลอนรอบออสเตรียแล้วมั้ง แม่งทิ้งลูกชายได้ลงคอ แต่ก็เอาเถอะนานๆทีบุพการีกูจะมีวันหยุดให้พักผ่อน เพื่อให้พ่อแม่กูได้ฮันนีมูนกันกูยอมเหงาอยู่บ้านคนเดียว” ผมเหยียดยิ้มมองไอ้เชน ปากดีจริงๆมัน
“ถุ๊ย กูรู้ว่ามึงไม่เหงาหรอก ปีนี้จะข้ามปีข้ามขั้นกับน้องคนไหนละ”
“หึ อย่ามารู้นั่นน่าพีม ก็เห็นๆกันอยู่ว่ากูฉลองกับพวกมึง” ผมเบ้ปากจับทัพพีที่ยังไม่ได้ใช้เคาะหัวไอ้เชน ช่างกล้าที่จะเอ่ยว่าอยู่บ้านคนเดียว อย่างมันน่ะนะช่วงปีใหม่นี่แหละเป็นช่วงเก็บเวล คงได้เยอะพอๆกับช่วงวาเลนไทน์ กว่ามันจะโผล่หัวมาให้พวกผมเจอหน้านะตัวนี่แม่งซีดเหลืองไปหมด
ไอ้เชนยิ้มขำยักคิ้วให้ผมและเดินนำหน้าเอาของกินไปวางบนโต๊ะ ข้างๆมีเสื่อปูไว้เรียบร้อย ห่างออกไปประมาณสามเมตรมีสนามหญ้าไอ้เบียร์ยืนหล่อเป็นคุณชายขว้างจานร่อนและมีไอ้เต้ยวิ่งงับจานร่อนแข่งกับไอ้สีหมอกหมาของพ่อไอ้เชน ชักจะฮาเกินไปแล้วน้องกู ไอ้เบียร์แม่งก็ทั้งหัวเราะจนน้ำตาไหลแล้ว ต่างจากไอ้คิวที่ยืนกุมขมับมองแฟนมันวิ่งรอบสนามแข่งหมา กร้ากกกกก
ทุ่มกว่าๆพวกผมเริ่มตั้งวงเมา ไอ้ปันยังยึดไมค์เหมือนอย่างเคย ไอ้เชนเอาที่อุดหูไปให้แม่บ้านกับคนสวนคนขับรถแล้วเรียบร้อย หึ ไอ้มิคก็ยังคงโชว์สเต็ปอัพแดนซ์ลืมตายทั้งที่ไอ้ปันร้องเพลงช้า ทุกคนก็เฮฮาบ้าบอกันปกติคือพวกผมบ้าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วรู้ใช่มั้ยครับ
“พี่คิว พี่คิวตอนกลับเราขโมยหมาเฮียเชนไปเลี้ยงดีกว่าเนอะ”
“มึงจะขโมยแล้วเสือกมาเล่ากลางวงเนี่ยนะ”
“ก็เต้ยจะขโมยแบบบริสุทธิ์ใจไง ฮี่ฮี่” แล้วไอ้คิวก็กอดคอไอ้เต้ยหงายหลังลงไปทั้งคู่ ไอ้คิวมันคงหมั่นเขี้ยวแฟนมั้งแต่มึงจะเล่นกันแรงไปมั้ย
“เฮ้ยๆไอ้คิว พอแล้วเดี๋ยวไอ้เต้ยมันก็ขาดใจตายนะเว้ย มึงน่ะชอบเล่นแรงๆเดี๋ยวมันก็โกรธ” ไอ้ภูมิเตือน
“หึ มันไม่โกรธหรอกมันชอบ ไอ้เต้ยมันซาดิสม์มึงไม่รู้รึไง” แล้วมันก็เล่นมวยปล้ำกันต่อ ไอ้ตี๋เต้ยก็ดูท่าจะชอบจริงเพราะแม่งหัวเราะเอิ้กอ้ากโอยยย รักกันด้วยลำแข้งจริงๆเพื่อนกู เราหันมาดูอีกคู่ดีกว่า มันหันหลังให้วงเหล้าเอาขาหย่อนลงน้ำคุยกันหงุงหงิงๆสองคน กูหมั่นไส้โว้ยยยย
“กูไม่ได้อยากขัดใจมึงนะฟ่างแต่หน้าหนาวไปทะเลมันไม่สนุกหรอก เราไปเขาใหญ่กันนะ” ไอ้แทนพูด มือมันก็เกี่ยวเอวไอ้ฟ่างไม่ห่าง
“ก็ไปสิ กูยังไงก็ได้” ไอ้ฟ่างตอบด้วยเสียงราบเรียบ กูนี่ก็ขี้เสือกเหมือนกันนะเนี่ยกรั่กๆ
“เหรอออออออออ ยังไงก็ได้ทำไมงอนไม่กลับกับกูล่ะ โอ๊ยฟ่าง เจ็บ หึหึ ดีกันนะทะเลาะกันไม่สนุกเลย”
“มึงก็อย่ากวนตีนกูสิ”
“กวนใจได้ป่ะละตะเอง”
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้แทนหันมายิ้มให้พวกผมต่างจากไอ้ฟ่างที่หันมามองพวกผมตาขวาง ภูมิเลยแลบลิ้นใส่พี่ชายมัน
“ตะกวดเหอะ ควายย มึงเลิกพูดเสี่ยวๆได้มั้ยแทน”
“ทำไมเขินหรอ หึหึ มึงเขินน่ารักว่ะฟ่าง กูชอบ”
“เพื่อนแทนครับ ไม่ทราบว่ามึงมาจากลิเกคณะไหนครับ ศิษย์ไชยา มิตรชัยป่ะว่ะฮ่าๆ” ไอ้เชนคงทนหมั่นไส้ไม่ไหว เลยตะโกนแซวไอ้คู่รักตัวอย่าง กูล่ะเบื่อไอ้แทน
“พีมๆ” ไอ้ภูมิมันสะกิดแขนผมยิกๆจนผมต้องเลิกคิ้วมอง “อะไร”
“เผ็ด”
“กูบอกมึงแล้วว่าอย่าใส่พริก เป็นไงละ เบียร์หยิบเป๊ปซี่มาขวดดิ” ไอ้คุณภูมิที่กระแดะอยากกินยำปลาหมึกเหมือนเพื่อน แล้วมันเสือกตักน้ำยำราด โง่มั้ยละก็รู้ว่าตัวเองกินเผ็ดไม่ได้
“พีม เผ็ดๆ ฟุว์” ภูมิกระตุกแขนเสื้อผมพร้อมกับเป่าปากไปด้วย
“อ้าว ฝั่งนี้เป็นไรอีกล่ะเนี่ย มันเป็นไรพีม แดกพริกล่ะสิ” ไอ้เชนหันมาเจอพอดี
“อืมขนมมั้ย”ผมหันไปพยักหน้าให้ไอ้เชน แล้วหันซับเหงื่อให้ไอ้ภูมิ ถามว่าจะกินขนมมั้ย มันก็ส่ายหน้าลูกเดียว หูเหอ แก้มปากแดงแจ๋ เซ็กซี่วะ หึหึ
“เฮ้ยๆพวกมึงกูมีเกมส์มาให้เล่น” เชี่ยปันมันประกาศใส่ไมค์พร้อมหันมายิ้มกว้างให้พวกผม อาการแบบนี้ เมาชัวร์
“อะไรของมึงอีกห๊ะ” ไอ้คิวถาม เสียงไอ้คิวก็ไปแล้วครับ คอเริ่มพับซบไอ้เต้ยเป็นพักๆ
“เล่นเกมส์หนุกๆต้อนรับปีมังกรหยกไง”
“มังกรทอง!!!!” ห่า มึงเป็นไรกับมังกรหยกมากมั้ยเนี่ย
“คึ กูมีคำถามที่จะถามพวกมึง คำถามมีอยู่ว่าถ้าสมมุติว่าพวกมึงไปเจอแฟนกับแฟนเก่าของแฟนกำลังอะบะซะระฮั่มกันพวกมึงจะพูดอะไรให้พูดได้สามคำ” ทุกคนก็คิดกันใหญ่เลยเว้ย คำถามแบบนี้ไม่จัญไรจริงคิดไม่ได้นะครับ แต่ฉันใดก็ฉันนั้นไอ้พวกที่คิดคำตอบอยู่นี่จัญไรกว่าอีกกูว่า ฮ่าๆ ถ้าเจอแฟนเราฟีชเจอริ่งกับแฟนเก่าจะพูดสามคำว่า……………
“รอกูด้วย” ไอ้เชน
“หึหึหึ” ไอ้ฟ่าง
“สบายล่ะกู” ไอ้มิค
“เอาลูกอาววววว” ไอ้คิว
“ก็ดีนี่” ไอ้เบียร์
“ตำรวจค้าบบบ” ไอ้เต้ย
“เสร็จรึยัง” ไอ้แทน
“กูต่อนะ” ผมเอง
“มาซ่อมแอร์” ไอ้แมท
“น่าร้อกอ่ะ” หือออ ไอ้ปันมันตอบเองครับ
“จองวัดแล้ว” ไอ้ภูมิ อูยยยยทุกคนหันมามองหน้าไอ้หล่อที่ดูจะจริงจังกับคำตอบเหลือเกิน ไม่ต้องจ้องหน้ากูเลยนะภูมิ ไอ้ปันมันแค่ถามเล่นๆ
พวกผมก็กินไปร้องเพลงไป เล่าเรื่องฮาๆเล่นเกมส์บ้าๆบอๆหัวเราะจนเหนื่อยครับ ต่อไปเป็นรายการแกลังคนและผู้โชคดีที่พวกผมเลือกมาปิดท้ายปีก็คือไอ้น้องแมทครับ ตอนนี้มันเริ่มเมาแล้วครับคือพวกผมมอมมันเพราะไอ้เต้ยบอกว่าไอ้แมทกำลังมีความรักแต่เสือกอุบอิบ พอพวกผมถามมันก็เฉไฉปัดไปเรื่อยเลยต้องมีการงัดความลับกันหน่อย
“แมท มึงจีบสาวนิติอยู่ใช่มั้ยไอ้เบียร์เห็นมึงไปที่คณะมันบ่อยๆ” ไอ้คิวเริ่มก่อนครับ
“จีบเจิบอีหยังอ้าย ผมไปหาหมู่ ฮู้”เชี่ยเสียงในฟิล์มมาอีกแล้ว(จีบอะไรกันพี่ ผมไปหาเพื่อน)
“ใครเพื่อนมึง มึงมีแค่กูคนเดียวไม่ใช่หรอแมทห๊ะ มึงจะมีเพื่อนใหม่ใช่มั้ย ทำไมมึงทำงี้อ่ะ” อ้าววววว ไอ้เชี่ยน้องเต้ยครับมันใช่เวลาที่มึงจะมาหวงเพื่อนมั้ยเนี่ย ไอ้นี่เมาแล้วชอบหวงของหวงคนไปเรื่อย ไอ้คิวเลยลากคอไอ้เต้ยไปกักไว้ไม่ให้หลุดมา “แฟนเต้ยมันหล่อ มันม่อไว้ใจไม่ได้คึ” ยังจะละเมออีก
“ถ้ามึงบอกกู กูอาจจะช่วยมึงจีบก็ได้นะ ว่าไงแมทมึงจีบใครปีไหน”ไอ้เบียร์ก็ตะล่อมต่อ
“หึหึ ปีสี่พี่” สัสแล้วบอกไม่ได้จีบนี่มึงเล่นโคแก่เลยนะ
“แล้วชื่ออะไร” ภูมิถาม ตอนนี้ไอ้น้องแมทอ้อแอ้เต็มทีครับ หน้าแดงคอแดงนั่งโงนเงนสะอึกจะล้มแหล่มิล้มแหล่ โคตรฮา ไอ้เชนก็ส่งเหล้าให้ไม่ขาดมือ
“ชื่อ…..” แล้วเสียงโทรศัพท์ไอ้แมทก็ดังขัดจังหวะ โห่ พวกผมจิ๊ปากเซ็งไปตามๆกัน ไอ้แมทควานหาบีบีในกระเป๋ากางเกงก่อนจะถางตาดูหน้าจอ “แด๊ดโทรมาครับ อ้ายๆผมขอรับโทรศัพท์ได่บ่ครับ” มันจิ้มๆหน้าจอบอกว่าแดดดี้มันโทรมาแล้วยังเงยหน้ามายิ้มขอพวกผมอีก
-
ย่องมาอัพหรอค่ะเนี๊ย
เด่วขออ่านก่อนน๊า
-
“Hi Dad ………I’m in a party…..Umm…there are many many thing dad ปาปาย่า ป๊อกๆdaddy it very very delicail …..yes mom call me aleady…….I can’t ….next week I have a test but Martin can goes with Mom…….miss u too dad happy new year byeซำนี่เด้อ” แล้วไอ้ลูกครึ่งอิตาเลียนขอนแก่นก็วางสายไป
“อะไรคือ ซ่ำนี้เด้อ ภาษาอิตาลีหรอวะ” ไอ้ปันถาม
“กร้ากกกกกก เออเป็นภาษาอิตาลีแถวตอนบนแปลว่าแค่นี้นะ”ไอ้คิวหัวเราะขนาดนี้ไอ้ปันมันยังไม่รู้อีกเหรอว่าไอ้แมทจบบทสนทนาด้วยภาษาอะไร ไอ้ภูมิขำหึมันโอบไหล่ผมพร้อมกับเคาะนิ้วเป็นจังหวะเพลงที่ไอ้มิคกำลังหอนอยู่
“พวกมึงรู้มั้ยว่าจริงๆแล้วกูก็เป็นลูกครึ่ง”กร้ากกกกกกกกกเชี่ยปันเป็นลูกครึ่งตอนปกติเป็นไทยแท้แต่พอเหล้าเข้าสู่กระแสเลือดกลายเป็นลูกครึ่งซะงั้น
“ลูกครึ่งหรือครึ่งลูกไอ้สัส”ไอ้คิวหัวเราะลั่น
“หึหึ นั่นสิหรือครึ่งบกครึ่งน้ำวะปัน” ไอ้แทนว่า
“เชี่ยแทนมึงไม่รู้อะไรอย่ามาพูด บรรพบุรุษกูน่ะนะเป็นถึงโชกุนในสมัยราชวงศ์ถัง”
แอ๊บแอ
???????
…………
ถ้าจำไม่ผิดโชกุนน่าจะเป็นตำแหน่งของขุนนางที่อยู่ในญี่ปุ่น ส่วนราชวงศ์ถังนี่ก็เป็นราชวงศ์หนึ่งของจีน สรุปบรรพบุรุษมึงมิกซ์แอนด์แมชอแด็บเองว่างั้นปล่อยมันไป ไปเห่าไปหอนร้องเพลงกับไอ้มิคนู่น แล้วอยู่ๆไอ้มิคมันก็หยุดร้องเพลงแล้วตะโกนลั่นเมื่อไปชะโงกหน้าดูอาหารบนโต๊ะ
“อะไรเนี่ย ไม่มีอาหารที่มีประโยชน์ต่อมันสมองกูเลย เชนๆบอกแม่บ้านให้ทำปลาร้อยวันหน่อยสิ กูอยากกิน”
“ปลาอะไรนะ” อย่าว่าแต่ไอ้เชนเลยครับ กูยังงง
“ปล้าร้อยวัน”
“ปลาร้อยวันอะไรของมึงวะมิค” ไอ้เบียร์ถาม
“ปลาเผา” เย้สเข้กูขอไว้อาลัยให้มุกนี้ของมึงเลยมิค มันอยู่ลึกมากกูไปไม่ถึงจริงๆว่ะเพื่อน
“งั้นกูว่ามึงไม่ต้องรออยู่ถึงร้อยวันหรอก เผาตอนนี้เลยแล้วกัน” ณ จุดนี้กูเห็นด้วยว่ะฟ่าง
ยิ่งดึกพวกพ้องผมยิ่งกากยิ่งเกรียนเข้าไปทุกขณะรวมถึงตัวผมด้วย ตอนนี้กำลังจับไอ้พวกที่หลับไปสำเร็จโทษนั่นคือหามไปโยนลงสระครับ ไอ้มิคเจอรายแรกแม่งสร่างเมาเลยมันตะโกนด่าตั้งแต่โคตรเหง้าพวกผมยันรุ่นลูกรุ่นหลาน จากนั้นก็ไอ้แมท น้ำกระจายโคตรสะใจ มันก็คงด่าพวกผมเหมือนกันแต่ขอโทษนะน้องรักพวกกูฟังไม่ออก ฮา แล้วพอแกล้งเค้าไว้เยอะต่างคนก็ต่างเริ่มระแวง แต่ก็อยากแกล้งไงโดยเฉพาะไอ้เบียร์กับไอ้ฟ่างนี่กูโคตรอยากเอามันลงน้ำ
“พวกมึงไม่ต้องคิดจะแกล้งเมียกูเลยนะเพราะกูจะพามันลงน้ำเอง หึหึ” ไอ้แทนว่าพลางย่างสามขุมทำหน้าหื่นๆเมาๆเข้าไปหาไอ้ฟ่าง ฟ่างมันก็ถอยสิครับ กร้ากกก อย่างฮา เออดีไม่ต้องลงมือรอดูผัวเมียมันตีกัน
“มึง อย่าเข้ามานะแทน ไอ้แทน!!!”
“หึหึ ไปเล่นน้ำกันนะที่รัก”
“ตีนกูนี่ ไม่นะแทน ไอ้แทน เหี้ยยยยยย”
ตุ้มมมมมมมมมม
ไม่ทันแล้วครับไอ้ฟ่างถูกไอ้แทนลากลงไปแดกในน้ำแล้วเรียบร้อย มันโผล่ขึ้นมาจากน้ำไอค่อกแค่กยังไม่ทันตั้งตัวไอ้แทนก็ลากมันเข้าไปจูบ สาดดดดดดดดดดดดดด จำไม่ได้ว่าส่งเสียงแซวดังแค่ไหน แต่แม่งสุดๆเลยว่ะ เสื้อนักศึกษาสีขาวบางๆไอ้แทนกับไอ้ฟ่างแม่งโคตรเซ็กซี่ ไอ้ภูมิเป่าปากแซวพี่ชายกับพี่เขยมันไม่ขาด ไอ้คิวตบถังน้ำด้วยความสะใจ
“ไง คลอรีนบ้านไอ้เชนหวานมั้ยวะ” ไอ้ราชนิกุลเบียร์ส่งเสียงแซวไปถาม ไอ้แทนยังไม่ยอมปล่อยไอ้ฟ่างแถมเหมือนว่ามันจะรัดไอ้ฟ่างซะแน่น
“ก็ไม่ได้จะว่าอะไรนะแต่ขึ้นไปบนห้องกูก็ได้ หึ”
“ไอ้เหี้ยตัวไหนยังไม่เลิกแซวถ้ากูขึ้นไปกูจะจับตัดหัวให้หมด”
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหฮุๆๆๆ เสียงแซวคล้ายว่ามาจากเผ่าใดเผ่าหนึ่งในหุบเขากินคน ฮ่าๆ
“ฟ่างไม่ต้องขึ้นมาหรอก ไหนๆก็ลงไปแล้ว งั้นเอาเพื่อนไปเพิ่มอีกซักคู่นะ” ภูมิหันมามองหน้าผม และเราก็รู้งานกันผลักไอ้คิวกับไอ้เต้ยลงไปแดกน้ำเย็นๆในสระ ฮ่าๆ
“เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” อีกนิดเต้ย ยาวอีกนิดกูว่าเหี้ยแน่ๆ
“ไอ้แคระแล้วมึงกับผัวจะได้เห็นดี” ฮ่าๆๆสมน้ำหน้าเชี่ยคิวเป็นหมาบ้าตกเลยมึง มันชี้หน้าผมก่อนจะว่ายไปหาไอ้เต้ยที่มุดน้ำอย่างมีความสุข มันเปลี่ยนอารมณ์เร็วเหมือนกันนะไอ้เต้ยเนี่ย
“หมาเห่าว่ะภูมิ เฮ้ยยยยยยยยยย เฮ้ยๆ” ผมถูกผลักครับ เชี่ยไหนวะ ผมพยายามทรงตัวให้อยู่ริมสระผมตีปีกพั่บๆจะหงายหลังกลับได้แล้วเพราะภูมิเอื้อมมาดึงผมทันแต่
“มาให้พี่ชายผัวสำเร็จความใคร่น้องสะใภ้ต้อนรับปีใหม่หน่อยเป็นไง”เชี่ยฟ่างงงงงงงงงปล่อยกู
ตุ้มมมมมมมมมมมมมมมมทั้งผมและภูมิเราร่วงลงสระทั้งคู่
“เฮ้ย เอาห่วงยางป่ะ ได้ข่าวว่าสระตรงนี้เมตรครึ่งกูกลัวมึงยืนไม่ถึง” ไอ้แทนไอ้เลววววววววว
สุดท้ายพวกผมก็ทำมิชชั่นสำเร็จสามารถลากคอไอ้เชนไอ้เบียร์ไอ้ปันลงมาร่วมชะตากรรมได้ พวกผมว่ายน้ำไล่ฆ่ากันในสระนั่นแหละ หึหึ ปีนี้เป็นปีที่สองแล้วซินะที่ผมได้ฉลองปีใหม่กับภูมิ บรรยากาศ สถานที่อาจจะต่างกัน คืนนี้ไม่ใช่คืนข้ามปี ไม่มีพลุสวยๆแต่งแต้มบนท้องฟ้า ไม่มีดาวใสๆให้เห็นในกลางกรุงเทพ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะสิ่งเหล่านั้นไม่ได้มีค่ามากเท่ากับคนที่กอดผมอยู่ตรงนี้และที่สำคัญ
ผมยังมีไอ้เพื่อนๆตัวแสบทั้งหลายที่จะร่วมเดินทางก้าวสู่ปีใหม่และปีต่อๆไปด้วยกัน
Happy New Year นะเว้ยพวกมึง
……………………………..
วันนี้คือวันสุดท้ายของปี2554ครับเป็นวันที่หลายๆคนกำลังเฉลิมฉลอง หลายๆคนหลายครอบครัวกำลังมีความสุขแต่ผมขอแตกแถวนะครับขอนอกกรอบนิดนึงเพราะตอนนี้นอกจากผมจะห่างไกลจากคำว่าฉลองและความสุขแล้ว ผมยังทุกข์ถนัดเพราะกำลังทำสงครามประสาทกับไอ้ภูมิ ทำมาได้ชั่วโมงกว่าๆแล้ว สาเหตุก็เพราะว่า…..
“ทำไมต้องทองหล่อด้วยว๊า เรากินแถวๆคอนโดไม่ได้หรอ กินเสร็จจะได้ไปดูพลุที่เซ็นทรัลเวิร์ลไง”
“เอ้ พีมทำไมพูดไม่รู้เรื่องก็บอกว่าไม่ให้ไปคนมันเยอะ”
“ก็อยากดู กูชอบพลุอีกอย่างปีนึงมีครั้งเดียวนะเว้ย ถึงคนเยอะก็ไม่เป็นไรหรอกยังไงมึงก็อยู่ด้วย”
“กูอยู่ด้วยก็ใช่ว่าคนอื่นจะเบียดมึงไม่ได้ ถ้ามึงอยากดูมากเดี๋ยวกูโทรไปสั่งให้เค้ามาจุดใต้คอนโด ตอนนี้หกโมงคงน่าจะทัน” บ้า ไอ้ภูมิมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่พวกผมทะเลาะกันหน้าดำหน้าแดงคือเรื่องของเรื่องเนี่ยผมอยากไปเคาน์ดาวน์ที่เซ็นทรัลเวิร์ลอยากไปดูไฟดูพลุดูคอนเสิร์ตเพราะปีที่แล้วก็ไม่ได้ไปมัวแต่เมาฉลองอยู่กับไอ้พวกเดอะแก๊งที่บ้าน
แต่ภูมิมันไม่ยอมให้ผมไปบอกว่าคนเยอะเบียดกันเดี๋ยวมีใครมาใกล้มาโดนตัวผม แล้วมันก็บังคับผมให้ไปกินข้าวที่ร้านแถวๆทองหล่อด้วย ตอนนี้เลยเอาแต่นั่งแยกเขี้ยวใส่กันคนละฝั่งเตียง
“กูอยากดูดอกไม้ไฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ” ตะโกนเลยแม่ง นี่ถ้าเอากำปั้นสองข้างตบหน้าอกเหมือนคิงคองได้ผมทำไปแล้วนะเนี่ย
“แต่กูจองโต๊ะไว้แล้ว”
“เย้สเป็ด แล้วมึงจะมาพล่ามทำไมในเมื่อจองโต๊ะแล้ว ฮึ่ย” หลอกให้กูเถียงคอเป็นเอ็นอยู่ด้วยตั้งนานที่แท้มึงก็วางแผนไว้หมด อดๆๆๆๆ อดเลยกู
“หึหึ หน้ามึงฮาว่ะเอ๋อ ก็บอกแล้วว่าคืนนี้เราจะเคาน์ดาวน์กันสองคน มึงดื้อเองถ้ายอมไปตามที่กูชวนตั้งแต่แรกก็จบแล้ว”
“ห่า ที่มึงทำเค้าไม่เรียกชวนแถวบ้านกูเรียกบังคับ” ใช่มั้ยล่ะครับการชวนคือเราต้องมีทางเลือกแต่ดูเชี่ยภูมิทำดิแม่ง
“หึหึ แล้วไงจะไปอาบน้ำแต่งตัวได้รึยัง ดึกๆรถติดนะ”
“กูไม่อาบ”
“ก็ดี๊ป่ะงั้นไปเลย” ไอ้ภูมิยักคิ้วกวนๆยิ้มชั่วๆให้ผม อย่าให้ถึงทีกูบ้าง ผมปาหมอนใส่หน้าหล่อๆของมันก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ต้องมีซักวันต้องมีซักวันที่ไอ้พีมคนนี้จะชนะไอ้ภูมิบ้าง แสรดดดแพ้ทางแม่งตลอด
ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานออกมาภูมิก็ไม่ได้อยู่ในห้องแล้วมันคงไปอาบน้ำอีกห้องมั้ง ผมเห็นชุดที่ภูมิมันเอามาวางไว้บนเตียง เดฟสีซีดขาดๆตรงหัวเข่าแบรนด์โปรดของมันกับเสื้อเชิ้ตลายสก๊อต หึ มึงมาในตีมหล่อใช่มั้ยเดี๋ยวกูจะไปในตีมที่มึงต้องประทับใจจนยากที่จะลืมเลือนไอ้หล่อ
ผมเลือกเสื้อยืดสีขาวแขนน้ำเงินมีรูปวัวกระทิงสองตัวกำลังหันหน้าเอาเขาชนกัน คึ แค่นี้กูก็เป็นลูกผู้ชายตัวจริงแล้ว ส่วนกางเกงก็ยีนส์ขาสั้นเสมอหัวเข่าที่ผมตัดเองเลยนะ ชุดกูเจ็บปวดได้อีก ผมทาโรออน ปะแป้งฝุ่นพอเป็นพิธีก็ออกไปนั่งหล่ออยู่หน้าทีวี
ซักพักภูมิก็ออกจากห้องน้ำมันเดินมาผลักหัวผมก่อนเดินเข้าห้องไปแต่งตัว สัส เดี๋ยวกูกระตุกผ้าเช็ดตัวหลุด เหมือนมันจะไม่ได้สังเกตผมแฮะ รอไม่นานเทพบุตรบนดินก็ปรากฏตัวต่อหน้าผม เห็นแล้วก็แอบหวงมันนะเว้ยไม่อยากให้ใครมอง แต่ก็คงไปห้ามไม่ได้ผมยักไหล่เดินไปรอมันที่หน้าประตู พอหันกลับมาก็เห็นภูมิกำลังมองผมตั้งแต่ปลายเส้นผมจรดปลายส้นเท้าด้วยความตกตะลึงพรึงพรืด
“พีม”
“เออ”
“กูพาไปร้านอาหารอิตาเลียนนะ”
“รู้แล้ว อย่างมึงไม่แดกอาหารโปโตริโก้หรอกหรือเราจะเปลี่ยนไปกินข้าวเหนียวส้มตำน้ำตกไก่ย่างวิเชียรบุรี หื้ม”
“หึ หึหึ ฮ่าฮ่า ถ้ามึงไม่ใช่เมีย กูจะด่าว่าสถุลแล้วนะเตี้ย มึงคิดได้ไงใส่ชุดนี้” ไอ้ภูมิขำหน้าดำหน้าแดงมันทิ้งตัวลงหัวเราะกับโซฟา ปล่อยให้ผมยืนบ้าอยู่หน้าประตูคนเดียว
“สถุลแล้วทำไม กูไม่แคร์เว้ยหรือมึงแคร์งั้นกูไม่ไปก็ได้นะ” คึ เข้าทางแล้วครับ ไอ้ภูมิมันยังขำยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มันส่ายหน้าพลางตบลงข้างๆ
“มานี่มา”
“อะไรอีกวะ ตกลงมึงจะไปมั้ยเนี่ย”
“จะเดินมาดีๆหรือ…….” ห่า สุดท้ายผมก็ต้องเดินกลับไปหามัน เหวอออออออออ
“เฮ้ยยยย” กำลังจะนั่งแต่ภูมิดันฉุดแขนผมให้นั่งตักมัน ไอ้เชี้ยยยยยยยยยย กูก็ดิ้นสิครับไม่ใช่ผู้หญิงนะกูไม่นั่งตักโว้ยยย แต่ก็เท่านั้นดิ้นไปก็เหนื่อยฟรี นั่งๆแม่งไปเหอะมันทนปวดขาได้ก็เอา
“กูไม่ได้อายที่มึงใส่แบบนี้ แค่ไม่อยากให้ใส่ขาสั้น”
“หวงกูอ่ะดิ” ผมยักคิ้วให้คนที่เอาจมูกมาซะใกล้แก้มผม
“เปล่า เพราะกลัวว่ามึงจะดูขาสั้นกว่าเดิม”
“กวนตีนกูแล้วไง”
“หึหึ ไปเปลี่ยนไป อากาศเริ่มหนาวแล้วใส่อะไรหนาๆสิเดี๋ยวจะไม่สบายนะ”เสียงนุ่มๆของภูมิกระซิบบอกอยู่ข้างหู อ๋อยยยย แบบนี้กูก็แพ้น็อคดิวะ
“มึงก็ปล่อยกูดิ”
“จูบก่อนดิ” ผมถึงกับมือเย็นตีนเย็น มึงนะมึงไอ้หล่อมันชอบทำแบบเนี้ยะ ทำให้ผมไปไม่เป็น ผมก็เลยทำหูทวนลมไม่ได้ยิน ก้มหาเศษตังในกระเป๋าเสื้อภูมิ เปล่าเขินนะเว้ย ไม่ได้เขินจริงจริ๊งงงง ผมไม่เขินซักนิดที่มันเอาจมูกคมๆมาเขี่ยข้างแก้ม ถึงผมไม่ได้เงยหน้าไปสบตากับภูมิผมก็รู้ว่าตอนนี้สายตาของมันที่มองผมเป็นแบบไหน ผมก็ยิ่งก้มค้นกระเป๋าเสื้อมันกว่าเดิม
“หึหึ หาอะไร”
“……………..”
“ว่าไง หาอะไรครับ” ผมขอยาหม่องตราลิงถือลูกท้ออย่างด่วนเลยครับ อย่ามาพูดเพราะนะเว้ยมึงก็รู้กูแพ้มึงโหมดนี้ ได้ยินเสียงมันหัวเราะชอบใจ เอ้อออ มึงจำไว้เลย
“เปล่า ตกลงจะได้กินมั้ยข้าว” ผมคิดว่าตัวเองพูดเสียงดังนะแต่ทำไมมันฟังดูง้องแง้งๆวะ ใครมาเปลี่ยนกล่องเสียงผมใช่มั้ย
“นะ จูบก่อน จูบต้อนรับปีใหม่”
“เหลืออีกหลายชั่วโมง มึงอย่ามาเนียน”
“นะ”
“……………………” สุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายเงยหน้าไปแตะริมฝีปากกับปากของภูมิที่อยู่ไม่ห่างแต่เพียงไม่นานผมก็เป็นฝ่ายตามมันอยู่ดี
กว่าจะมาถึงร้านก็ปาไปเกือบชั่วโมงจากปกติใช้เวลาแค่ครึ่งชัวโมง ที่จริงร้านนี้เรามากินบ่อยครับภูมิบอกว่ารสชาติใกล้เคียงอิตาเลียนออริจินัลที่สุดแล้ว แต่ผมว่าก็งั้นๆแหละ คือกูไม่รู้ไงครับว่าอิตาเลียนดั้งเดิมมันเป็นยังไง ฮา ร้านก็ค่อนข้างหรูนิดนึง(เหรอ) อ่อ ผมเปลี่ยนชุดแล้วครับไม่ต้องห่วง มันคงจะฮามากถ้าผมใส่เสื้อกระทิงแดงเดินเข้ามา คึ
เพราะวันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่าคนเลยเยอะเกือบเต็มร้านแต่ผมกับภูมิก็ได้มุมดีเพราะเส้นใหญ่ ที่จริงผมชอบวุ้นเส้นนะ ชักจะฮาไร้กรอบเกินไปล่ะมึงไอ้พีมกร้ากกกกกกกก วันนี้เสี่ยภูมิใจป๋ามากสั่งไวน์มาด้วยเว้ย กะมอมกูอ่ะดิ แต่ซอรี่นะครับคุณแฟนบังเอิญว่ากูคอทองแดง ไวน์ขวดเดียวไม่ได้แอ้มกูร้อกกก ไม่ช้าไม่นานอาหารที่สั่งก็ทยอยเดินทางมา ผมกับภูมิก็ไม่รอช้ารีบสวาปามเลยครับ
“พีม กูไปเข้าห้องน้ำนะ เดี๋ยวมา”
“อื้อ อินอุ๊บอี้อั้บเอยอะอึง” ร็อกเก๊ตเต็มปากแต่ผมก็พยายามจะเสวนากับภูมิให้จงได้ มันหัวเราะบอกว่ากินดีๆเดี๋ยวสำลัก แล้วมันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเลยแอบกินของภูมิไปคำนึง มันเป็นปลาอะไรซักอย่างอบชีสเมนูโปรดของมันมาที่ไรต้องสั่งไอ้ปลานี่ทุกที ไม่เห็นอร่อยเลยแต่ปลามันมาไกลผมเลยจะกินให้เป็นเกียรติแก่ปลาซะหน่อย ฮ่าๆ อาหารเรียกน้ำย่อยผ่านไป อาหารจานหลักผ่านไป ต่อไปก็ของหวาน แต่ทำไมเชี่ยภูมิยังไม่มา หรือว่าตกส้วมตายไปแล้ว
ผมว่าจะโทรตามก็ดันเหลือบไปเห็นไอโฟนเครื่องงามของมันก็นอนแอ้งแม้งอยู่ข้างๆจานพาสต้าซะก่อน ผมกำลังจะลุกออกไปหาภูมิแต่ก็หันไปเจอกุหลาบขาวช่อโตยื่นมาตรงหน้า ผมไล่มองตั้งแต่ดอกกุหลาบ ข้อมือเรื่อยไปจนเห็นหน้าเจ้าของชื่อดอกไม้ มันยืนส่งยิ้มขำๆมาให้
เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูกมันหายไปนานสองนานแล้วกลับมาพร้อมดอกไม้ช่อเบ้อเร่อ แล้วคิดดูสิครับว่าคนเต็มร้านอ่ะกำลังมองมาทางนี้ ผมทั้งเขินไอ้ภูมิทั้งอายคนอื่น ถึงผมจะไม่ใช่คนพิศวาสดอกไม้แต่ว่าอะไรที่ภูมิให้ผมก็ชอบทั้งนั้นแหละ
ดอกกุหลาบขาวก็ไม่เลวนะ พวกสาวๆโต๊ะข้างหน้ามองไอ้ภูมิจนแทบจะตามมาสิง ยิ่งเห็นมันเอาดอกไม้มาให้ผม ก็คงจะปวดใจอยู่ หึหึ อิจฉาละสิเมิงงงงงงงงงง กร้ากกก
“ห้องน้ำร้านนี้ดีเนอะ มีแจกช่อดอกไม้ด้วย” ผมพูดกับช่อกุหลาบในมือ ขยันเซอร์ไพรส์จริงๆไอ้หล่อ
“เค้าคงรู้มั้งว่ากูอยากเอาใจแฟนเลยให้มา”
“ขอบคุณนะ”
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย” ไอ้ที่อมยิ้มแล้วขยิบตานี่หมายความว่าไงห๊ะ เดี๋ยวกูเอามีดจิ้มตาบอดเลย ผมกับภูมิเรากินข้าวมื้อสุดท้ายของปีด้วยรอยยิ้มตลอดทั้งมื้อ อาจจะดูเป็นการฉลองปีใหม่ที่เรียบๆง่ายๆแต่ผมก็มีความสุขมากๆเลยล่ะครับ
ขอแค่มีไอ้หล่ออยู่ข้างๆแบบนี้ ทุกปีเพียงเท่านี้ผมก็พอใจแล้ว
หลังจากอิ้มแปล้จนแทบเหมือนงูเหลือมก็ได้เวลากลับไปรอเคาท์ดาวน์ที่ห้องเราแล้ว ภูมิกอดคอผมออกจากร้าน เราหยอกเล่นกันตามประสา มันแกล้งผมบ้างผมตบหัวมันบ้าง ภูมิเอาคืนด้วยการดึงผมไปกอดและจูบ เพียงแค่ปากเราแตะกันมันก็ปล่อย ไอ้นี่นิ กลางที่สาธารณะนะเว้ยมึงรอให้ถึงห้องก่อนได้มั้ย อ้าววว ซะงั้นเลยกู หึหึ ผมวิ่งตามไปจะเตะมัน ภูมิเดินถอยหลังแลบลิ้นใส่ผม ผมได้เตะมันสมใจโดยแลกกับการถูกภูมิดึงไปกอดคอไว้เหมือนเดิม
แต่อยู่ๆร่างกายผมก็ชาไปทั้งแทบ ไรขนอ่อนตั้งชันเย็นไปทั้งแนวสันหลัง มันเย็นจนหนาว เมื่อกี้มีรถคันหนึ่งผ่านหน้าผมไป รถคันที่ขับผ่านไปเมื่อครู่ ผมไม่แน่ใจว่าภูมิจะเห็นหรือเปล่าเพราะมันมัวแต่จะแกล้งหอมแก้มผม ผมไม่ได้สนใจว่าคนที่ขับรถคันนั้นเป็นใคร แต่ผู้ชายคนที่นั่งข้างหลังและสบตากับผมนั้น
คือ คุณพ่อของภูมิ
TBC >>>>>>>>>>>>>>
……………………………………
- และแล้วช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงค่ะ ภูมิพีมจะไม่ไร้สาระ ไม่เรื่อยๆไปวันๆแล้วนะตัวเธอ หวังว่าคงถูกใจนะจ๊ะ(ประชด) ฮ่าๆๆๆ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าจ้า
HAPPY NEW YEAR นะคะทุกคน ขอให้คนอ่านวีอาร์มีความสุขมากๆ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ ยิ้มได้ตลอดทั้งปีนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างทั้งกำลังใจ มิตรภาพดีๆ ขอบคุณแทนหนุ่มๆทุกคนสำหรับความรักจากทุกคนค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ จุ๊บบบบบบบบ
:กอด1:
-
จิ้ม!! ฮ่าฮ้า จิ้มก่อนไปอ่าน วันนี้มาอัพดึกจังเลย 55
ขอตัวไปอ่านก่อนนะคะ
:pig4:
-
ไม่เอาม่ามา :serius2: :serius2: :sad4: :sad4:
-
ดราม่าจะมาแร้ววว ไม่อ่านๆๆๆๆ
-
ค้างเลยทีเดียว
พี่พีม ไฟติ้ง
-
อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตั้งแต่ต้นปีเลยนะคะไรท์เตอร์ที่รักยิ่งงงงงงงงงงงงงง
ทำกันได้ลงคอ!! เพิ่งจะกินอิตาเลียนคอร์สไป ไม่อิ่มกันหรอค้า ถึงจะกินมาม่าต่อ
อร้ากกกกกกกกก มันค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมดมู้ดจะเขินภูมิเลย- -;; เจอสองประโยคสุดท้ายเข้าไป..... :z3:
แต่ยังเขินแทนฟ่างอยู่นะ กร้ากกกกกกกกกกกกก
อั่ยยะ กลางน้ำเลยอ่ะแทนอ่ะฟ่าง แล้วพีมก็บรรยายซะ... เสื้อนศสีขาว....
จูบนั่นอีก.... แอร้กกกกกก ตายไปเลยค่า><
เขินตั้งแต่ตอนนั่งขาจุ่มน้ำกันสองคนแล้ว กรี๊ดๆๆๆ น่ารักที่สุดดด
ปล. แล้วที่รักของมลไปอยู่ไหนแล้วววว เค้าหายไปไหนนนน
ปล.2 Happy New Yearค่าพี่ตาล ขอให้รวย ขอให้รวย(สวยด้วยนิดนึง) อิอิ :L2:
-
ฮามุกลูกอีสานมาก :z3: :z10: :z13:
ซำนิเด้อ....555+(เราพูดอยู่ทุกวันไม่ยักฮ่าแต่พออ่านแล้วมันฮาดี)
นายปันทำฮาได้ตลอด
อยากให้มีปันแบบนี้จิงๆคงหายเครียดได้อ่า
อิจฉาพีมมมม ที่มีนายภูมิเป็นที่รักโฮะๆๆๆๆๆอยากได้ดอกไม้555+
แต่แล้วก็งานเข้าพ่อนายภูมิจะเห็นไหมหนอ
ถ้าเห็นแล้วจะเกิดอะไรขึ้นไหมๆๆๆๆๆ
เอาใจช่วยอย่าให้มีอุปสรรคละน๊าาาา
สวัสดีปีใหม่คนแต่งและทุกๆคนนะคะ
ขอให้มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
ไม่เจ็บ
อย่าจน
-
จบตอนแบบหนาวสะท้านรับปีใหม่เลย o21
แล้วจะนอนหลับมั๊ยเนี่ย :sad2:
-
ถึงเวลา ... มาม่ามาเสิร์ฟแล้วเอย :z3: :z3: :z3:
โอยยยยยยย ม่ายยยยยยย :sad4: ... ไม่อยากให้มาม่าเลยอ้ะ ช่วงนี้อิ่ม หลายเรื่องเกิ๊นน
แต่เพื่ออรรถรส เอาวะ มาน้อยๆ ค่อยๆแซะ อืดกำลังดี เอาใจช่วยภูมิพีมต่อไป เย่ ! :กอด1:
-
ก่อนอื่นของ HNY คุณตาลก่อนนะค่ะ : D ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ ขอบคุณมากสำหรับปีที่ผ่านมา
จากปายปากกาของคุณตาล ช่วยทำให้เรามีรอยยิ้มได้เวลาเซ็ง เศร้า เหนื่อย ก็มีเด็กๆของคุณตาลนี่ละน้า
ช่วยเป็นกำลังใจแล้วก้ทำให้เราหัวเราะได้เสมอๆ ขอบคุณนะค่า หวังว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป : D
สร้างสรรค์ผลงานดีๆ น่ารักๆ แล้วก็ทำให้คนอ่านแก่ๆแบบเราเพ้อเด็กหนุ่มแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆด้วย ฮ่าๆๆ
เข้าเนื้อเรื่องเลยดีกว่า เกริ่นเย๊อะะะ เป้นปีใหม่ที่สวีทหวานแหววน่ารัก น่าชัง หัวเราะก๊ากๆทั้งตอน
แต่ฟินนาเล่ของตอนนี้มันอยู่ที่วรรคสุดท้ายนะเออ ทุกอย่างมลายหายไปในพริบตา
สรุปนี้มันเป็นปีใหม่ที่ดีเยี่ยมหรือปีใหม่ที่แย่กันแน่ ก็ชักจะงงละ TT
กำลังเฮฮา หรรษากับข้างสระน้ำและผู้ชายหล่อๆมาทั้งตอน ฉลองปีใหม่บ้านนี้
ยอมเป็นคนใช้อ่ะ จะบริการอย่างดีคะแนนเต็มร้อยเอาให้ประเิมินได้ร้อยยี่สิบเลย กร๊ากกก
บ้านหมอเชนอยู่ที่ไหนค่ะ อยากจะนั่งรถเมตามไป ขอแค่บอกว่าสายอะไร ไม่หวั่น ฮ่าๆๆ
โมเม้นท์ฉลองปีใหม่น่าร๊ากกจริงจัง ! ของปีที่แล้วเค้ายังจำได้อยุ่เลยอะคุ๊ณตาล
ปีนึงๆผ่านไปไวอย่างที่เจ้าพีมว่าจริงๆด้วยสิ... อยู่กับผองเพื่อนแก๊งค์นี้น่ารักจริงๆ : D
คือจริงๆภูมิพีมจะไร้สาระตลอดไปเลยก้ได้นะ ฮ่าาาาา เหมือนจะปัญญาอ่อนมาั้ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว
แล้วเราก็รักความปัญญาอ่อนของเรื่องนี้มากๆด้วย พอจะมีดราม่าเลยเริ่มจะ เอ่อ...ไม่ชินหรอ ฮ่าๆๆ
กลัวพีมเสียใจ กลัวภูมิไม่สมหวัง กลัวข้าวฟ่างหนีออกจากบ้าน กลัวแทนเมาจนเป็นบ้า
เจอคุณพ่อนั่งรถผ่านหน้าไปแล้วสบตาประสานกันเบาเบานี่ กรี๊ดดด มันอาร๊ายยย TTTTTT
เข้าสู้ช่วงดราม่าแล้วสินะ ภูมิพีมจะเริ่มมีสาระละ พอภูมิเจอแบบนี้ฟ่างจะเหลือไหมอ่ะ
ฟ่างจะเหลือไหม TT ฟ่างกับแทนจะเป็นยังไง แง๊ๆ ลุ้นสุดๆเลยอ่ะ
-
อ้าวววว เหี่ยแล้วไงงง TT
-
ค้าง. อย่างรุนแรงงงงงงงงงงงงงง. :z3:
-
ปาร์ตี้สวีทหวานแหววทุกคู่ แต่ทำไม เอ่อะ.................................... ดราม่าตั้งแต่ต้นปีแบบนี้ล่ะคะะะะะะะะ
ยังไงก็แล้วแต่สวัสดีปีใหม่นะคะ มีความสุขมากๆค่ะ
-
:z3: :z3: :z3:
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!! ปีใหม่มาก็มีเรื่องให้เฮกันเลยทีเดียว
พ่อกับแม่ของทั้งภูมิ(ของพีมด้วย) ต้องเข้าใจและรับได้นะ มาม่าไม่อาววววว
-
o22 งะ...งานเข้าต้นปี ซะแล้วดับเบิ้ลพีของเจ้ ได้ข่าวว่าทะเลหัวใจไม่ดราม่าชะมะคะ o18 ตอนหน้าขอดีๆนะ อิอิ
-
บรรทัดสุดท้าย YY
จะดราม่ามั้ยน้อ
-
ถึงเวลา...มาม่า ง่ะ!! o22
ไม่รู้ว่าพีมกับป๊าของภูมิ ใครช็อคกว่ากัน
เค้ากลัวอ่าาาาาาาาาา
:กอด1: HNY2012 :กอด1:
-
ไม่เอามาม่านะ :serius2:
.......
:mc1: :mc3: :mc2:
สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขมากๆ นะ
+1
-
ไม่จริง :a5: :a5: หล่อนล้อเล่นใช่ไหมยัยตาล(ตโนด) :serius2: :serius2: :serius2:
ตอนแรกก็อมยิ้มอยู่หรอกนะ แต่พอเจอวรรรคทองสุดท้ายนี่แบบ...
ยังไงก็เอาใจช่วยหนูภีมนะ เพราะอย่างไรเสียแล้วยัยตาลคงจะไม่ใจร้ายกับคนอ่านหรอก ใช่ม่ะเธอ o18 o18
-
เอาหล่ะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ
ดราม่ากันตั้งแต่ต้นปี
เหมือนผมเลยคร้าบบบบบบบบ 55555
รออ่านตอนต่อไปดีกว่า เผื่อได้ใช้มุขบ้าง T T
-
ไม่เอามาม่า.. เง้อพี่ตาลลลลลลลลลลลล T^T :monkeysad:
-
อย่าแจกมาม่า ต้อนรับปีใหม่นะคะ
-
O____o" gnaan gnork laew khaa~peem ka poom!!
PS: Happy new year khaa....
-
ขอให้ทั้งคู่ผ่านพ้นอุปสรรคไปให้ได้นะ สู้ๆ ฮืออออออ
เค้าลางดราม่ามาเยือนแล้ว T________T
:sad4:
-
งานเข้าตั้งแต่ต้นปีเลยนะภูมิ :z3:
ขอดราม่าหนัก ๆ ทดสอบความรักกกกกกกกก
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ จบท้ายด้วยมาม่าได้อีกกกกกกกกก TTT :o12: :o12:
-
ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาา
จะเกิดเรื่องมั้ยเนี่ย
ปีใหม่ ต้องมาพร้อมเรื่องดีๆสิ :o12:
ทำไมกลายเป็นเเบบนี้ พ่อภูมิมาเห็นได้ไง o22
สาธุ ขออย่าให้มีเรื่องเลย
-
หวานให้ชื่นใจมาตลอด ไหงตอนท้าย มัน แบบ อุ๊ก กรุจุก นะเนี่ย
-
ปาตี้ริมสระน่าไปจัง *-*
ไปดูหนุ่มๆในชุดนักศึดษาเปียกน้ำ
55555555
งานจะเข้าพีมภูมิซะแล้วสิ
อย่าเศร้ารับปีใหม่เลยน้า
-
กำลังมีความสุข
อย่า ได้โปรด อย่าดราม่าเลยนะ
-
อะจ๊ากกกกกกกกกกกกก มันจะดราม่าแล้วใช่ม้ายยยยยยยยยยยยย
:z3:
ฮาๆหวานๆมาเรื่อยๆ มาเจอบรรทัดสุดท้ายช็อคไปเลย o22
พ่อภูมิคงไม่ได้จะคัดค้าน แล้วจับภูมิคลุมถุงชนหรอกนะ เหอๆ
ของขวัญปีใหม่แสนสะพรึง แต่มีดราม่าบ้างมันก็ตื่นเต้นดีนะคะ ครบรสๆ หึ
ชอบคำถามสามคำอ่ะ เปิดตัวด้วยเชนก็ฮาสะบัดเลยทีเดียว แต่ของภูมินี่โหดนะ พี่ท่านจริงจังตลอดอ่ะเรื่องแบบนี้ หึๆ o18
ทำไมภูมิถึงได้เป็นโรแมนติกขนาดนี้น้า ผู้ชายในอุดมคติของใครหลายคน แต่ถูกพีมคว้าไปซะและ ชิ อิจฉาเฟ้ยยยย
ฮาตอนคิวเอาไมค์เทสหัวพีมอ่ะ คิดได้เนาะ แล้วคำพูดแต่ละคำฮาไม่เปลี่ยน
เพิ่งรู้ว่าเป็นเจ้าพ่อเจ้ามือหวยด้วย มายก้อดดดดดดดดดด
น้องเต้ยน่าร้ากกกกกกกกก เพี้ยนพอๆกับปันมิคเล้ย อารมณ์คุณน้องหลากหลายมากมาย
แทนฟ่างก็หวานหยด แทนอ้อล้อเมียตัวเองประจำ อะไรจะเทิดทูนปานนั้น
พาร์ทนี้ชายเบียร์บทน้อย พูดน้อยสมเป็นคุณชายดี(?) แต่ถึงงั้นก็รู้สึกได้ถึงความหล่อทะลุตัวอักษร(?) ไม่ยกให้น้องโตเกียวหรอกค่าแบบนี้ หุๆ
เชนสรุปฉลองปีใหม่บนเตียงจริงดิ? โถ คุณหมอขา สมชื่อหมอฟันจริงจริ๊งงงงง o13
HNY 2012เช่นกันค่ะ ปีนึงนี่มันผ่านไปเร็วจังเลยนะคะ เคาท์ดาวน์ปีใหม่แล้ว แต่ไม่อยากเค้าท์ดาวน์นิยายเรื่องนี้เลย :o12:
รออ่านต่อค่า โอม ดราม่าจงมาาาาา ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
-
สวัสดีปีใหม่ครับ
อย่าบอกนะว่าจะต้องกินมาม่ารับปีใหม่เลย
-
เริ่มต้นก็เฮฮา ตามประสาหนุ่ม ๆ นั่งอ่านไปอมยิ้มไปกับบุคคิลของแต่ละคน
พอเริ่มจะหวาน น้ำตาลขึ้นสูง กับหล่นดังตุ๊บบบบบบ........
คิดในแง่ + พ่อคงทำใจได้ แต่อาจต้องให้เวลานิดหน่อยเท่านั้น :เฮ้อ:
+1 พร้อมกับสวัสดีปีใหม่ ขอให้สุขภาพแข็งแรง อย่าเจ็บอย่าจน พบแต่สิ่งดี ๆ ตลอดไปนะครับ :L1:
-
อ่ะ :a5:แบบนี้ก้เครียดดิ :m31:
:L2: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนแรก :laugh:
ตอนจบ o22
ขอเบาๆน้าคุณตาล หนักๆไม่ไหวอ่ะ
-
ก่อนอื่นเลย สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณตาล
รวมถึงหนุ่มๆและเหล่าผองเพื่อนทุกคนด้วยค่ะ
สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย มีแต่สิ่งดีๆเข้ามานะคะ
จะปีเก่าหรือปีใหม่ทุกคนก็ยังคงเหมือนเดิม
รักกันเหมือนเดิม ฮา รั่ว เหมือนเดิมตลอดๆ
บททดสอบกำลังจะเข้ามาหาภูมิกับพีมแล้ว
ท่าทางจะหนักซะด้วย คงต้องรอดูกันต่อไป
ขออย่าให้มันเลวร้ายอย่างที่เรากลัวเลยนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อ้าววว มาม่าก่อนจบอีก เหอะๆ
happy new year นะคะ
-
จะดราม่ากันต้นปีเลย
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
Happy new year 2012 นะคะคุณตาลมีความสุขมากๆสุขภาพแข็งแรง :กอด1:
-
อ๊าย! >///<
ภูมิน่ารักอ่ะ แววดราม่ามันมาแล้ว ~
-
สงสัยงานเข้าของจริง สงสัยมาม่าล้นห้องรับปีใหม่แน่ๆ
-
ไม่นะ ไม่นะ ต้องไม่เป็นอย่างนั้นนะ ไม่เด็ดขาดดดดด
-
ไม่เอาดราม่านะ
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย ร้ายกาจมากคุณตาล
มาทิ้งระเบิดไว้งี้ได้ไง ไม่เอา ๆๆๆๆๆๆ
เค้าไม่เอาดราม่าๆๆๆๆๆๆ
ที่ว่า ถึงเวลา คือถึงเวลาที่ พ่อแม่ทั้ง 2 ฝ่ายจะยอมรับไช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยย ?
-
ชอบมุกปลาร้อยวันมากเลย
ถึงจะดราม่า แต่ก็อย่าให้แรงนักนะคะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: อย่างค้างอะค่ะ อย่ามาม่านะขอให้คุณพ่อเข้าใจพี่พีมออกจาน่ารัก
-
o22 หง่ะ มาม่ามาแว้ววววว
สวัสดีใหม่ด้วยจ้า :กอด1: :L1:
-
งานจะเข้าแล้วพีม หวังว่าคงไม่โดนอะไรหนักนะ
-
โอ้ววว มานาน ก๊อดดด!!!
:a5: o22
-
ขอให้พ่อของภูมิยอมรับด้วยเหอะ ไม่อยากดราม่า T T
:o12:
-
ม่ายยยยจริง อะร๊ายยยจะบังเอิญขนาดนั้น
แล้วพีมกับภูมิจะเป็นยังไงต่อหล่ะเนี่ย
บ่อยากกินมาม่าเด้อออออออออออออออออออออ
-
จะมาม่ารับปีใหม่ไหมเนี้ย ลุ้นตอนต่อไปมาก
-
เรื่องนี้ไม่มีมาม่าใช่มั้ย :confuse:
:L2: HAPPY NEW YEAR :L2:
-
บรรทัดสุดท้ายมันคืออะไร ม่ายยยยยยย
-
เง้อ ยังไม่อยากกินมาม่า :z3: :z3:
-
โอ้วววว เครียดล่วงหน้าเลย-*-
จะเป็นไงกันบ้างเนี้ย
ต้องเตรียมมาม่ามั้ย???
-
ปาร์ตี้บ้านเชนนี่น่าไปอย่างแรง
๕๕๕ อยากเห็นฟ่างตกน้ำ :impress2:
อย่ามาม่ามากนะ ง่ะ
พ่อภูมิเห็นซะแล้วสิ :o12:
-
ชักอยากจะอ่านตอนหน้าเร็วๆเเล้วเเฮะ
เเต่ว่าอยากไปฉลองปีใหม่บ้านเชนด้วยเหมือนกันนะเนี่ย มีเเต่หนุ่มๆ เอิ๊กๆๆๆ :o8: :o8:
-
จะเข้าสู่ช่วงดราม่าแล้ววววววววววววววววววว :serius2: :serius2: :serius2:
-
T^T ไม่เอามาม่าต้อนรับปีใหม่นะค่าาาา T__________________T!!
ภูมิน่ารักอ๊ะ เด็กอะไรขี้หวงจริงๆ คิคิ
ไอ้น้องพีมตอนเขินนี่ก็น่าฟัดมว๊า ก กก ~
เสียงง๊องแง๊งหรอค่ะน้องตะเรี่ยยยยย ><
น้องพีมต้องให้ของขวัญน้องภูมิโดยการ เอาตัวเองผูกโบนะค่ะ
ห้ามเครียดรีบปีใหม่เด็ดๆๆเลย
ขอให้คุณพ่อน้องภูมิรับได้ด้วยเถิดดด ~ เพราะคนที่ทำให้น้องภูมิกลับมาเป็นคนร่าเริงแบบนี้ได้
ก็เพราะน้องพีมมมน้าาาา ทุกคนก็รู้อ๊ะ ~ กี๊ส ๆๆ ๆ รอตอนต่อไปป
-
:a5: ห้ามมาม่าเด็ดขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
แอร้กกกกกก ต้อนรับปีใหม่กันด้วยมาม่า ชามโต หรือเปล่าาาา o22
-
กำลังมีความสุขเลย
คุณพ่อเห็นแล้วจะยังไงต่อเนี่ย
-
เป็นการฉลองปีใหม่(ในน้ำ)ที่ฮามากก 55
แต่ละคน อื่มน้ำกันล่ะสิ
แทนฟ่างอ่ะะะะะะะะะะ อยากได้ตอนพิเศษ :-[
อยากได้คิวเต้ยด้วยยยยยยย หลงรักน้องเต้ยยยยยย
แต่.......
งานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน จะเข้ามั้ยอ่ะ :z3:
-
ต่อไปจะไม่เศร้าใช่ไหม
-
พีมจ๋า..
คงไม่มีอะไรมังจ๊ะ
อย่าเครียดน๊า..
-
น้องพีมมมมมมมม
ใจเย็นๆนะคะ เอาใจช่วยเสมอ
^_______________________________^
-
มันกำลังมา.. :sad4:
เป็นกำลังใจให้พีมภูมิ...ผ่านไปให้ได้นะ :a2:
-
กรี๊ดดด เตรียมซดน้ำมาม่าเลยค่า T___________________T
ปล.ยังไงก็ยังรอปันองุ่น คิกๆ
-
.....
อึ้งเลย พ่อภูมิเห็น ทำยังไงดีๆ
//(เดินวนไปมา)
เครียดเลย โอยยยยยยยยย
กำลังหวานกันอยู่ดีๆ ตอนท้ายดันขมซะงั้น
เฮ้อ รอปัญหาที่กำลังจะเกิดพร้อมภูมิพีม
+1 ให้นะคะ
-
เอาแล้วไง! :a5:
งานเข้าแล้วภูิมิพีมเอ๋ยยยย
แต่จะว่าไป ก้เอาให้เคลียร์กันไปทั้งสองครอบครัวเลยก็ดีนะ จะได้สวีทวี๊ดวิ้วกันได้สบายใจ?????
ปล.ชอบฉากจูบในน้ำของแทนฟ่างมาก :impress2:
-
ไม่เอามาม่าน๊าาาาาาาาา
-
เป็นปาร์ตี้ต้อนรับปีใหม่ที่สนุกมากจริง ๆ
แต่ว่านะ ยังไงต่อละเนี่ย ขอให้อย่ามีเรื่องอะไรร้ายแรงเลยนะ
ขอให้พ่อแม่ภูมิเข้าใจความรักครั้งนี้ด้วยเทอะ
แต่ไม่เป็นไร ยังมีข้าวฟ่างเป็นพวก ภูมิไม่ได้โดนคนเดียวหรอก โฮะ ๆ
ไม่ว่าเค้าจะเป็นอะไร เค้าก็เป็นลูกเราอยู่ดี (พูดซะอย่างกะมีลูกเองเลยชั้น)
สวัสดีปีใหม่ชาววีอาร์ทุกคนเด้อ
-
กรี๊ดดด แอบเครียดแทนน้องภูมิน้องพีม
ขอให้พี่ข้าวโอ๊ต ข้าวฟ่าง ช่วยน้องข้าวปั้นด้วยเถิดดดด
สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้ปีนี้ "We are...คือ เรารักกัน" ไม่มีมาม่าค่ะ
-
ได้เฮฮาส่งท้ายปีกับหนุ่มๆ
จบตอนได้ดราม่ามาก o22
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องตาล สวยวันสวยคืน มีเงินใช้ไม่ขาดมือนะคะ :L2:
-
o22 เอาไงล่ะทีนี้
ชอบ แทน ข้าวฟ่าง มากอ่ะ!
ปัน กับ พี่องุ่น ก้ยังเงียบเหมือนเดิม
ชายเบียร์ กับน้อง ยี่ปุ่น ก้เงี๊ยบบ!!
-
สวัสดีปีใหม่น้องตาลคนงาม ภูมิ พีม แอนด์เดอะแก๊งค์
มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย ๆ
หนุ่ม ๆ ฉลองส่งท้ายปีได้สนุกสนานเช่นเคย
คุณพ่อภูมิคงไม่ขัดขวางความสุขของลูกหรอก พีมไม่ต้องห่วง
-
งือออออออ ไม่เอามาม่าน๊าาาาา ขอให้พ่อภูมิเข้าใจด้วยเถอะ
ไม่อยากเห็นหนุ่มๆลัลลาต้องกลายมาเป็นทำหน้าเศร้าเลย ภูมิพีมต้องผ่านมันไปให้ได้นะ
-
งานเข้าแล้วมัยละ o22
ไม่เอามาม่านะพี่ตาล
-
ขนลุกแทนพีม
สบตากับพ่อด้วยเหอะ
พ่อคงเห็นภาพเหล่านั้นไปเต็มๆตา
เฮ้ยยยยยยยย!! ถ้าพ่อแม่ไม่ยอมก็หนีตามเว้ย!!
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ
เชื่อว่าพ่อภูมิต้องเข้าใจแน่นอน!
แต่ถ้าไม่เข้าใจ ก็วิวาห์เหาะแม่งเลย กร๊ากกกกกกกก
รอตอนต่อไปด้วยใจจดใจจ่อ :เฮ้อ:
-
อย่ามาม่านะพี่ตาลลลล :m15: :m15: :m15:
-
มาม่าหอมฉุยเลยยยยยยยยย :sad4:
ค้างงๆๆๆๆ :serius2:
:L2:
-
+1 กลุ่มเพื่อนกลุ่มนี้มาก ๆ ฮ่า ๆๆน่าจะมีน้องโตเกียวมาให้ราชนิกูลเบียร์ได้ชื่นใจบ้างอิอิ :z2: :z2:
พีมภูมิ หวาน ๆ กันมาก ฮ่า ๆ :o8: :o8:
:a5:ไม่ดราม่ารับปีมังกรหยก ใช่ไหม อิอิ
-
ปีใหม่นี้ปี 55 ไม่เอามาม่าได้ป่าวคร้าาาบบบบ :serius2: :serius2:
-
เง้ออออออออออ เอาแล้วไง :z3:
ไม่เอามาม่านะพี่ตาลลลล
-
ฮากะ"จองวัดแล้ว"มาก...โหดได้ใจจริงนะภูมิ....
แต่ปิดท้ายด้วยความอึ้ง! ...เสียววาบ ๆ แทนน้องพีม...
ไม่นะอย่าดราม่าเลย....สงสารเด็กน้อยทั้งสองจ๊ะ :กอด1:
:L2: & :pig4:
+ เอาใจช่วยเด็ก ๆ
-
:serius2: คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะ
Happy New Year :mc3:
:L2: :L2:
-
ห๊ะ!??
พ่อภูมิเห็น แววดราม่ามาแต่ไกลเลย แหง่ะ!!
ชอบอันนี้อ่ะ ..มึงไม่รู้อะไรอย่ามาพูด บรรพบุรุษกูน่ะนะเป็นถึงโชกุนในสมัยราชวงศ์ถัง >>หือ???
ปันฮาเสมอรากเสมอยอดจริงๆ (เสมอต้นสมอปลาย :z6: กล้าเล่น) :laugh:
น้องโตเกียวหายอ่า ไปไหนแล้วลูก
ปล.ไม่สายเกินไปใช่มั้ยที่จะ สุขสันต์ปีใหม่จ้า
-
หวานๆน่ะดีแล้วนะตัวเธอว์
อย่ามาดราม่าเลยยยยยน้าาาาา :angry2: :angry2:
ต่อไวๆ จุ๊ฟ
:L1:
-
สวัสดีปีใหม่่นะคะ
กำลัังลัลลากับปาร์ตี้ฉลองปีใหม่ของพีมและเดอะแก๊งค์ เจอเบรคตัวโกร่งเลย หวังว่าพ่อภูมิจะรับเรื่องนี้ได้นะ ไม่อยากเห็นน้ำตาน้องพีมอ่ะ
-
เอ่อ...ได้เวลาเปิดตัวแล้วน้องพีม o22
-
โอ้. มาม่าซะงั้น
เตรียมตัวหาผ้าห่มมารอตอนหน้าเลยดีกว่า
ปล.เค้าชอบซีนในสระว่ายน้ำอ่ะ. ตัวบางๆ เสื้อเปียกๆ. อ๊าย
-
จุกกับตอนท้าย :z3: :z3: :z3:
-
จะมาม่าไหมนะ :impress3:
-
คนอ่านก็ชาวาบค่ะ แว้กกกกกกกกก :a5:
ความสุขเพิ่งก่อตัวไม่นานเองค่า ราหูมาซะแล้ว ฮืออออ
-
แอบเห็นคอมเมนต์บางคนบอกว่ามาม่า
อ๊ายยย ยังไม่่านตอนนี้ กลัวทำใจรับมิได้ เดี๋ยวทำใจแล้วจะมาเมนต์ใหม่นะค้า
-
กลัว กลัวดราม่า
-
ภูมิ พีม น่ารักตลอดๆอย่ามาม่านะขอร้อง
รอ องุ่น ปันปัน เหมือนเดิม
-
ต้อนรับปีใหม่กันแบบนี้เลยเหรอคะ :a5:
เดอะแก็งยังฮาเหมือนเดิม
แต่เรื่ิองราวต่อจากนี้จะเป็นไงเนี่ย กลัวใจคุณพ่อจังเลยค่ะ :z3:
-
มาม่านั้นสำคัญไฉนหนอ
พี่ตาลอย่าต้มชามใหญ่นะ
ผงชูรสเยอะ ไม่ดีต่อสุขภาพ
ตอนแรกฮาอยู่ดีๆ
มาหงอยเอาตอนสุดท้าย
น้องพีมใจเย็นๆนะ
อย่าคิดมากลูก
เจ้อยู่ข้างหนูเสมอจ๊ะ
-
เค้าต้องไปต้มน้ำรอมั้ยเนี่ย
-
รักนิยายเรื่องนี้ค้าบบบ
-
อ๊ากกกก ไม่กินมาม่าตอนต้นปีน๊า.....
-
จะคอยติดตามตลอดไปนะ รักกันข้ามปี...
หวังว่าจะไม่ม่านะ....
-
โอ้ววววว!!!!! ม่ายยยยยย มันจะมาม่ามั้ย
อยากให้เรื่องนี้ไม่มีมาม่าขั้นรุนแรงถึงต้องเสียน้ำตาจัง
-
“มาซ่อมแอร์” :laugh: คิดได้เนาะน้องแมทททททททททททททททททท
อยากฉลองปีใหม่กับเพื่อเยอะๆแบบนี้ั่งจัง อิจฉาอะ
ง่ะ แล้วคุณพ่อพี่ภูมิจะว่าไงบ้างละเนี่ย (เขาไม่ชอบกินมาม่านะ :monkeysad:)
Happy New Year นะค่ะ พี่ตาล :L2:
-
กำลังจะได้ฉลองปีใหม่แบบหวานๆ กลิ่นมาม่าก็ลอยมาตามลมทันที :เฮ้อ:
ลุ้นกันต่อปายยยยยย
-
o13 o13 o13 o13
-
อร๊ากกกกก ไม่จริงงง มีสบตาด้วยย ไม่อยากจะคิดถึงตอนหน้า o22
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจริงๆ :impress3: เฮียปันฮากระเจิง ฮ่าๆ
รีบโอเคเซเยสกับองุ่นนะปันนะ
ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ HNY นะคะ :L1:
-
งะ งะ งะ งานเข้ารับปีมังกรหยกเลยทีเดียว =____=;;;
ถึงเวลาที่ว่านี่คือถึงเวลาบอกความจริงใช่บ่ :z3:
เรื่องราวมันซิ้เป็นจังได๋ต่อแหน่อ้าย งื้ด :serius2: (ติดน้องแมทมา -___-)
-
หึหึ งานถ้าจะเข้าแล้ว
-
เปิดมาเจอน้องตาลอัพ เราดีใจ
แต่อ่านไป ถึงตอนท้าย ค้างซะงั้น เหอๆๆ
หวังว่าคุณพ่อจะเข้าใจ :call:
ไปสวดมนต์ข้ามปีที่สนามหลวงมา เอาบุญมาฝากชาว WE ARE ทุกคนค่ะ ขอให้มีความสุขในปี 2555
-
เอาแล้วไง พี่พีมสู้ๆๆ
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
โอววว ไม่นะ! ไม่เอามาม่า ปีใหม่ สุขขีเถอะ สาธุ!
-
น้องตาลคนสวยมันจะไม่ดราม่าใช่มั้ยคะ :o12:
งานปีใหม่ยังคงความรั่วตามแบบฉบับไว้เหมือนเดิม
(แต่นึกภาพแทนฟ่างในสระน้ำ แล้ว อร๊าย ยย ยยย :o8:)
น้องภูมิก็ขยันเซอร์ไพร์นะ :impress2:
ปล.แทนฟ่างง *
-
พ่อของภูมิ...
ใจหายแว๊บเลย :z3:
คงจะไม่มาม่ามากหรอกเนอะ o18
-
โอ๊ะะะะะะะะะะะะ :a5:
เอาแล้วไง งานเข้าแล้ว
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง เป็นกำลังใจให้เสมอ
-
:L2: :L2:HAPPY NEW YEAR 2012 นะคร๊าฟฟ :L1: :L1:
-
:z3: ไม่น้าาาาาา เบื่อมาม่าแล้ววววว
-
Happy New Year ทุกคนนะค่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
เฮียปันจะฮ่าไปไหนเนี้ย เจอเฮียปันทีไรฮ่าแตกทุกทีอะ :m20: :m20:
แต่ตอนนี้มีแมทมาช่วยฮ่าด้วย พอตอนน้องเมาเนี้ย ฮ่าเรื่องภาษาตลอด :laugh: :laugh: :laugh:
ส่วนคู่รักแห่งปี P&P เขาก็ยังหวานน้ำตาลเรียกพี่เหมือนเดิม เฮียภูมิ เผ็ด แทนที่จะกินน้ำ สะกิดเฮียพีม เฮ้ออออ คงหายเผ็ดอะ (แต่ก็หายใช่ปะล่ะ กิ้วววววววววว)
บรรทัดสุดท้าย o22 o22 :a5: :a5: :z3: :z3: โอ้ววววววววววว ไม่อยากจะคิดอะ :m31: :m31: มรสุมจะเข้าชีวิตเฮีย ๆ หรือเนี้ย
-
ปีใหม่ทั้งที มันต้องมีความสุขเซ่
-
กลิ่นดราม่า มาแต่ไกล
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ขอให้ผ่านไปด้วยดี
ทั้งคู่ ถ้าไม่มีอุปสรรคความรักจะไม่แน่แฟ้นนะจ๊ะ (เหรอออออออ)
-
หวังว่าจะตกลงกันได้ด้วยดี
มั่นใจในตัวชายภูมิ แอร๊ยย
-
:laugh: & :o8: ...
:a5: ...
:o11:...
บรรทัดล่างๆ ทำเอายิ้มค้างเลยค่ะ
คุณพ่อคะ คนอ่านรักคุณพ่อนะคะ :กอด1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :L2:
เริ่มต้นปีก็จะได้กินมาม่าแล้วเหรอ
ขอทำใจก่อนนะ
-
:z3:อย่าให้เกิดเรื่องเลยน๊า
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาม่าแน่เลย :sad4:
-
พ่อภูมิ....จบ
แย้กกกกกกกกกกก เค้าไม่กินมาม่าๆๆๆ
เค้าเบื่อแล้ว อยู่หอกินบ่อยแล้ว
ไม่เอาได้บ่? ฮื้อฮือๆๆๆ
โว้ ต่อจากภูมิพีมจะสาระแล้วหรอ
สาระเอานะ แต่ไม่เอามาม่าได้มั๊ย
กินเยอะท้องอืดนะคะ แง้งงงงงงงง
จบค้างมากมาย มาต่อเถอะค่ะ รออยู่ๆๆๆๆ
-
ได้กินมาม่าลอยมา TT
หนูยังไม่หิวน้าาาาา
*ตอนนี้ we are ดังมากใน TL twitter เรา ทุกคนกล่าวถึงมาก 555555
-
:oni1:วิ่งเข้ามา +1 # 667 ให้คุณตาล
แอบหอมแก้วไอ้เตี้ยพีม แล้วก้อวิ่งออกไป :myeye:
-
ฮากับคำตอบ 3 คำของแต่ละคน แต่คำตอบของภูมินี่เล่นเอาทุกคนอึ้งไปเลย จะจริงจังไปมั้ย 555 แอบน่ากลัวแทนพีม
เป็นงานเลี้ยงฉลองปีใหม่ที่ฮา หื่น โหดมากๆ
ตอนหน้าจะกินมาม่าจริงเหรอค่ะ ถ้าไงขอแค่ชามเล็กก็เพราะนะคะ แบบว่าชอบยำยำมากกว่าค่ะ 555
-
ค้างง่ะ = ="
สงสัยได้ดราม่าแหงๆ
-
อร๊าก !!!!! ไม่ได้อ่านผิดไปใช่ม๊ายยยย
พ่อภูมิอย่างนี้แสดงว่าตอนหน้าจะต้อง...........
ไม่อยากจะนึก
:sad2: :sad2: :sad2:
-
ง่ะ งานเข้าส่งท้ายปีเลยวุ้ย
ไม่เอามาม่านะค่ะน้าาา
ปีใหม่ต้องมีแต่อะไรดีๆเข้ามาในชีวิตสิ เนอะๆๆ
-
งานเข้าแล้วน้องภูมิน้องพีม
-
:a5: งานนี้ตาลมีแจกมาม่าให้คนอ่านรับปีใหม่
ปล.ปีใหม่ขอให้ทุกคนมีความสุข อย่าได้มีมาม่าในชีวิตจริงเลย :L2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ช๊อคกับตอนจบ
มารอตอนต่อไปว่าจะได้กินมาม่าชามโตหรือเปล่า
มาให้กำลังใจพีมกับภูมิ
-
ไม่เอามาม่านะ T^T
คุณพ่อต้องเข้าใจซิ!!
:sad4:
-
o22
-
หวาดเสียว :serius2:
-
ไม่เอานะคุณพ่อดราม่าอ่ะ
-
+1 ให้จ้า และ Happy New Year 2012 :pig3:
อย่าเจ็บ อย่าจน และขอให้มีความสุขตลอดปีมะโรงนะ :mc3:
รอ :call:
-
เง๊อออออ
ไม่อยากกินมาม่าตั้งแต่ต้นปีน๊า
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:a5: เฮ้ย!! พีม อย่างนี้เขาเรียกงานงอกแล้ว
อันนี้เห็นจะๆไปเลย
ไม่รู้จะช่วยยังไงกันเลยทีนี้
ตอนหน้ามีเคลียร์กับคุณพ่อแน่งานนี้
-
:a5:เออะ เจอพ่อ คุณพระ ขออย่าได้มีอะไรให้เสียน้ำตาอีกเลย
ภูมิพีมมันรักกันน้า คุณพ่อคุณแม่ควรเข้าใจว่าภูมิขาดพีมไม่ได้ :sad4:
-
เตรียมตัวเศร้าไว้ก่อนเลยค่ะ
แต่ไม่อยากให้เศร้าเลยยย
-
เรื่องคงไม่เศร้าใช่มั้ยอ่าา ไม่อยากให้เศร้าเรยย T T
-
อ๊ากกกก ต้มน้ำร้อนรอ 55555
อูยยยย อย่างเห็นหนุ่มๆ ในสระว่ายน้ำ เอิ๊กกกกกก
-
ปี 55 ขอหวาน ขอฮา แต่ "ไม่เอามาม่า" ได้ม๊ายยยยยยย :z3:
-
ฮ้าาาาา เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
สมัครเพื่อคอมเม้นเล่ยค่า~~
นั่งตามอ่านมาสองวันเต็ม ^^
อ๊าาาาาา ไม่เอาดราม่าน้าา :sad4:
ขอให้พ่อเข้าใจ ในความรักของสองคนนั้นด้ยเถิดสาธุ
อย่ามีอุสรรคอะไรมากมายเลยน้า
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
พ่อภูมิคงเข้าใจน้าาาาาาา :เฮ้อ:
แต่เหงคนเขียนบอกว่าทั้งสองคนจะเติบโตขึ้น เป็นมีสาระ :a5: ฮ่าๆ
เป็นกำลังใจให้พีมกับภูมิน้าาาาา o22
-
ตอนที่ 62 ไม่เป็นไร
ตั้งแต่กลับจากกินข้าวผมก็เหมือนคนไม่มีสติเหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับตัว ผมเดินเข้ามาในห้องนอนทั้งๆที่ตั้งใจจะไปกินน้ำในครัว บางครั้งภูมิต้องเรียกผมหลายๆครั้งผมถึงจะหันมาสนใจ มันนิ่วหน้าและเริ่มออกอาการน้อยใจ ผมพยายามแล้วพยายามไม่คิดมากแต่ภาพที่รถคันหรูค่อยๆเคลื่อนผ่าน
ภาพที่คุณพ่อขมวดคิ้วมุ่น แววตาใจดีของท่านที่มองมามันสะท้อนความแปลกใจสงสัย ผมไม่รู้ว่าท่านเห็นตอนที่ภูมิจูบผมมั้ย แต่มือภูมิที่โอบเอวผมยังไงก็ต้องเห็น ผมควรจะบอกภูมิดีมั้ย ควรจะเล่าให้มันฟังดีมั้ยแล้วมันจะหาว่าผมวิตกเกินเหตุเป็นพวกกระต่ายตื่นตูมรึเปล่า
“เตี้ยมึงเป็นอะไรสีหน้าไม่ดีเลยมึงโกรธอะไรกูรึเปล่า” ภูมิขยับเข้ามานั่งใกล้ๆพร้อมกับดึงมือผมไปจับ เรากำลังนั่งรับลมอยู่ที่ระเบียงรอเคาน์ดาวน์ต้อนรับปีใหม่ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ผมหันไปสบตากับภูมิสิ่งที่สะท้อนอยู่ในดวงตาสีดำขลับคู่นั้นมีเพียงตัวผม ผมบีบมือภูมิกลับไปและยิ้มให้มันได้เบาใจว่าผมไม่เป็นไร
“หึ มึงแอบไปทำอะไรไว้ทำไมกูต้องโกรธมึงด้วยวะ” ผมแกล้งหยอกภูมิเล่นเวลาที่ภูมิมันทำหน้าหงอยๆเห็นแล้วก็ตลกดี
“ไม่ได้ทำ ก็มึงเอาแต่นั่งใจลอยพอกูเรียกก็สะดุ้งมึงไม่พูดกูยิ่งคิดมากรู้มั้ย” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของภูมิยังมีไว้เพื่อผมเสมอ ผมยังคงมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นที่ผมคุ้นเคยดี ก่อนที่ผมจะขยับเข้าไปหาภูมิและเป็นฝ่ายกอดมันก่อน
เคยมีคนบอกว่าถ้าเรากอดใครซักคนโดยที่แขนของเราโอบรอบคอคนๆนั้น ก็จะเหมือนว่าเราถูกเขากอดเอาไว้ทั้งตัว และตอนนี้ผมก็อยากให้ภูมิกอดผมไว้ทั้งตัว
“ภูมิ”
“หื้ม”
“ตอนที่เราเดินออกมาจากร้านอาหาร ตอนที่เราเล่นกันตอนที่มึงจะหอมแก้มกู กู…..เห็นคุณพ่อของมึงด้วย” แค่เอ่ยถึงลมหายใจผมยังติดๆขัดๆ คนที่กอดผมอยู่ก็คงไม่ต่างกันผมรับรู้ว่ามันนิ่งไป แต่ไม่นานภูมิก็เพิ่มแรงกอดให้แน่นยิ่งกว่าเดิม
“เรื่องแค่นี้เอง คิดมากทำไม มึงนี่เตี้ยแล้วยังโง่อีกนะ” ภูมิกระซิบบอกชิดใบหูของผม
“ภูมิ กูกลัว” ผมรู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คนที่เข้มแข็งอะไรมากมายนักที่ผ่านมาอาจจะดูเหมือนว่าเราทั้งคู่ไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้ว่าถ้าวันนึงครอบครัวเรารู้แล้วเราจะทำยังไง เหมือนเราไม่ได้ใส่ใจแต่จริงๆไม่ใช่เลยครับลึกๆแล้วมันเป็นเหมือนตะกอนเล็กๆที่อยู่ในใจ
ถึงเราจะมีความสุขมากแค่ไหนแต่ถ้าเมื่อไรมีสิ่งมากระทบมันก็จะขุ่นขึ้นมา เมื่อไรที่นึกขึ้นได้ว่าเรายังมีครอบครัวมีพ่อแม่ที่พวกท่านยังไม่รับรู้ความจริง ไอ้ความรู้สึกกลัวที่เราพยายามปิดไว้มันก็จะก่อตัวขึ้นเหมือนอย่างที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้
“มึงเห็นพ่อก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อจะเห็นมึงนี่ หรือต่อให้พ่อเห็นเราจริงมึงก็ไม่ต้องคิดมากนะพีมเพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกูจะปกป้องมึงเอง ไม่เป็นไรนะ” ผมหลุดขำกับคำพูดปลอบใจของภูมิ บางครั้งความคิดแบบเด็กๆคิดอะไรง่ายๆแต่ถ้ามันทำให้เราสบายใจมันก็ดีเหมือนกันนะครับ
“หึหึ นั่นสินะยังไงมึงก็ปกป้องกูได้อยู่แล้ว” ผมเลยให้รางวัลไอ้หล่อด้วยการหอมแก้มมันไปหนึ่งที แต่ทำไมมันถึงทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้นล่ะ ผมเลยหันไปมองตามสายตาของภูมิแล้วก็เห็น…..
“พีม มะ แมง แมง แมงสาบ ไล่มัน ไล่มันออกไปดิ๊เตี้ยยยย!!!!!!” ไอ้ภูมิกระโดดมาหลบข้างหลังผมอย่างรวดเร็วประหนึ่งเป็นนินจา” กร้ากกกก เมื่อกี้หมาที่ไหนมันบอกว่าจะปกป้องกูฟระ
ถ้าแมงสาบอยู่เฉยๆภูมิมันก็ไม่กลัวนะแต่ถ้ามันบินเมื่อไรล่ะก็ไอ้ภูมิตายเลยครับฮ่าๆ “พีมไล่มันไป ชิ่วๆอ๊ากกก มันบินมาแล้วพีมมมม” ผมหัวเราะเสียงดังลั่นห้องมองไอ้หล่อที่วิ่งหนีแมงสาบไปรอบๆระเบียง ขอแค่ยังมีกันยังมีภูมิอยู่ตรงนี้ มีภูมิที่เป็นรอยยิ้มของผมอยู่ข้างๆกันผมก็มีกำลังใจแล้ว
เช้าแรกของปีพ.ศ.2555 ผมกับภูมิรีบตื่นแต่เช้าไปทำบุญที่วัดใกล้ๆเราไปใส่บาตร ปล่อยปลาให้อาหารปลา จากนั้นผมเลยชวนภูมิไปสวัสดีปีใหม่อาปุ้ยกับพวกพี่ๆที่ร้าน แต่ดันลืมไปว่าปีใหม่ร้านปิดพอโทรหาคุณอาสุดที่รักก็ปรากฏว่าไปฉลองกับเพื่อนที่ภูเก็ต เหอๆ ล่องเหนือจรดใต้จริงๆอากู เราสองคนเลยต้องบอกสวัสดีปีใหม่อาปุ้ยผ่านโทรศัพท์อาก็อวยพรเสียงใสกลับมา มีร้องเพลงพรปีใหม่ให้หลานฟังด้วยนะ หึหึ
สายๆเราก็ไปบ้านภูมิกันเพราะปีใหม่มันมีนัดทานข้าวกับครอบครัว ตอนแรกผมจะไม่มาเพราะมันเป็นวันครอบครัวก็ควรจะปล่อยพ่อแม่ลูกเขาอยู่ด้วยกัน แต่ภูมิกลัวผมจะเหงาเลยหนีบเอาผมมาด้วย เอ่อ บางทีมึงไม่ต้องคิดเผื่อกูก็ได้นะภูมิกูอยู่ได้เว่ย
และถ้าไม่นับครั้งแรกที่ผมมาบ้านภูมิครั้งนี้จะถือเป็นครั้งที่ผมประหม่ามากที่สุด ก็เมื่อวานเพิ่งเจอคุณพ่อไปสดๆร้อนๆผมยังสงบจิตใจไม่ได้วันนี้ก็ดันมากินข้าวที่บ้านเขาอีก ผมเลยกลัวนั่นกลัวนี่ไปสารพัด ไม่รู้ว่าหัดเป็นคนขี้กลัวแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร หรือเพราะผมอ่อนไหวกับทุกอย่างที่ส่อแววว่าจะทำร้ายความสัมพันธ์ของผมกับภูมิ
“น้องภูมิน้องพีมมากันแล้วหรอลูก”
“แม่สวัสดีปีใหม่ครับ” ผมกับภูมิพูดพร้อมกันเมื่อเห็นคุณแม่เดินลงบันไดมาพอดี ท่านทักทายเราด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับรับไหว้ด้วยกับรอยยิ้มสวยใจดีเหมือนอย่างเคย
“สวัสดีปีใหม่จ๊ะ มาให้แม่กอดหน่อยเร็วทั้งคู่นั่นแหละ” ภูมิหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินเข้าไปกอดแม่ คุณแม่ก็ทั้งกอดทั้งหอมลูกชายคนเล็กเหมือนภูมิเป็นเด็กสามขวบอย่างทุกที “ไม่ว่าจะปีใหม่ปีเก่าแต่ลูกชายของแม่ก็ยังหล่อเหมือนเดิมเลยเนอะ” คุณลูกชายกับคุณแม่ก็โอบกันไปนั่งโซฟาโดยมีผมทำเนียนๆตามเขาไปนั่งแถวๆนั้นแหละครับ
“ของมันแน่อยู่แล้วครับแม่” เอ่อ ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะมึง คุณแม่หันมาทำตาโตใส่ผมเหมือนจะบอกผ่านสายตาว่าลูกชายคุณแม่ทำไมหลงตัวเอง
“กอดน้องภูมิแล้วต่อไปน้องพีมมาให้แม่กอดต้อนรับปีใหม่หน่อยสิ” หืออ??? ผมด้วยเหรอ ผมหันไปมองภูมิว่ากูควรทำยังไงไอ้หล่อมันยิ้มพยักหน้าให้ผมก็เลยเดินเข้าไปกอดคุณแม่ ท่านกอดผมพร้อมอวยพรให้ผมมีความสุขเรียนเก่งๆแล้วก็เป็นเด็กดี อ่า เขินๆว่ะ ยิ่งมีไอ้ภูมินั่งมองแล้วอมยิ้มเหมือนจะแซวมันทำปากพะงาบๆว่า “แม่ผัวๆ” ผมยิ่งเขินและอยากเตะปากมันในเวลาเดียวกัน เชี่ยภูมิมึงหุบปากไปแสรดดดดด
“ปีใหม่พีมจะไปเที่ยวที่ไหนมั้ยลูก ไปไหว้พระที่มาเก๊ากับแม่มั้ย” คุณแม่เอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มเหมือนอย่างเคย
“โหมาเก๊าเลยหรอครับพีมคงไม่ได้ไปอ่ะแม่ ตอนแรกพีมว่าจะกลับเชียงใหม่แต่มันหยุดไม่กี่วันเลยไม่กลับดีกว่า ว่าแต่ทำไมแม่ไปไหว้พระไกลจังครับ”
“พอดีเพื่อนแม่ๆชวนไปเที่ยวด้วยน่ะ ทีแรกแม่ก็ว่าจะไปกับคุณพ่อนั่นแหละแต่อยู่ๆก็เปลี่ยนใจไม่ไปกับแม่เฉยเลย” รู้สึกหน้าชาๆยังไงไม่รู้ แต่ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไปมึงอย่าคิดมากสิไอ้พีมที่พ่อไม่ไปก็เพราะท่านอาจจะติดธุระคงไม่เกี่ยวกับเรื่องของผมหรอก “อื้อ จริงสิแม่ว่าจะถามพีมหลายครั้งแล้วแต่ก็ลืมทุกที บ้านน้องพีมมีร้านกาแฟใช่มั้ยลูก”
“ครับเป็นร้านของคุณอา”
“เหรอ เห็นน้องภูมิบอกว่าบรรยากาศดีแม่ว่าจะลองไปอุดหนุนซักครั้ง”
“แม่อยากไปเหรอครับ” ภูมิรีบถามทันที เก็บอาการหน่อยเหอะมึง
“จ๊ะ ไว้ว่างๆเราไปทานกันเนอะ” แม่โยกหัวภูมิเบาๆ
“ได้ครับแม่ ที่ร้านมีเค้กอร่อยๆด้วยนะเดี๋ยวพีมจะแนะนำเมนูเด็ดๆให้ครับ”
“โอเคเลย แล้วนี่หิวข้าวกันรึยัง น้องภูมิทานข้าวเช้ารึยังลูก เดี๋ยวปวดท้องนะ”
“ทานแล้วครับแล้วคุณพ่อล่ะ”
“อาบน้ำอยู่จ๊ะ เดี๋ยวคงลงมา”
“แล้วโอ๊ตกับฟ่างอ่ะ” อ่าใช่ ภูมิบอกว่าวันนี้พี่โอ๊ตกลับบ้านด้วยนี่ถึงว่าไอ้ภูมิมันดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษที่แท้ก็จะได้เจอพี่ชายคนโตนี่เอง
“อยู่บนห้อง เมื่อกี้พี่ฟ่างตะโกนโวยวายอะไรไม่รู้สงสัยโดนพี่โอ๊ตแกล้ง เฮ้อ โตแล้วยังเล่นกันเป็นเด็กๆ น้องภูมิไม่ต้องเลยนะ ยิ้มแบบนั้นจะไปแกล้งอะไรพี่ฟ่างอีกเดี๋ยวก็โดนเค้าตีกลับมาหรอก” แม่ดุลูกชายคนเล็กแต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร
“ภูมิเปล่าซะหน่อยแล้วไอ้เบียร์กับพวกคุณลุงล่ะยังไม่มาอีกเหรอแม่”
“น้องเบียร์จะมาตอนเย็นๆคุณพ่อนัดทานข้าวกับครอบครัวนู้นไว้แล้ว น้องภูมิจะอยู่กับแม่ถึงตอนเย็นได้มั้ยมีธุระรีบไปไหนรึเปล่าลูก” แม่มองหน้าเราสองคนสลับไปมาภูมิก็มองผมเหมือนขอความเห็น ก็นะปีใหม่มันเป็นช่วงเวลาที่ต้องอยู่กับครอบครัว ภูมิก็ควรใช้เวลาอยู่กับพ่อกับแม่บ้าง “น้องพีมก็อยู่ด้วยกันนะลูก” แม่เอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มแถมท่านยังพยักหน้าประกอบการชวน
“ขอบคุณครับแม่แต่พอดีว่าพีมมีนัดกับคุณย่าไว้แล้วครับคงไม่ได้อยู่ถึงเย็น”
“อ้าว งั้นเหรอลูก เสียดายจังงั้นเอาไว้ครั้งหน้าก็ได้เนอะ เดี๋ยวแม่ขอตัวไปดูในครัวก่อนนะว่าป้าอรกับพวกเด็กๆเตรียมของไปถึงไหนแล้ว”
“ครับ”
“ไหนบอกจะไปด้วยกันไง” พอแม่เดินออกไปจากห้องรับแขกภูมิก็รีบถามผมซะจนหน้ายุ่ง ภูมิรู้ว่าผมจะไปหาย่าแต่ที่ตกลงกันไว้คือผมจะพามันไปด้วย พอผมเล่นมาเปลี่ยนกำหนดการเองแบบนี้มันคงไม่พอใจ
“ก็มึงจะได้ใช้เวลาอยู่กับครอบครัวไง แล้วเอ่อ คือ คืนนี้กูจะค้างบ้านย่านะ”
“ค้างด้วยหรอ” มันแทบจะแดกหัวผมได้แล้วครับ มึงซีเรียสเกินไปป่ะเนี่ย
“เออน่าห่างกันคืนเดียวเองหรือถ้ามึงเปลี่ยวก็ปล้ำหมีแก้ขัดไปก่อนนะ ฮ่าๆ” ไอ้ภูมิมันคงทนฟังผมพูดจาหลบหลู่หมีไม่ได้มันเลยเอื้อมมือมาบีบจมูกผมเป็นการลงโทษ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้แก้แค้นบีบปากมันกลับเสียงตะโกนของไอ้ฟ่างก็ดังมาขัดจังหวะซะก่อน
“ไอ้โอ๊ต กลับเข้าป่าไปเลยไป๊ปล่อยยยยยยยย” ไอ้ฟ่างถูกพี่โอ๊ตกอดล็อคคอหนีบไว้ที่รักแร้ มันพยายามดิ้นหนีเอาชีวิตจนหัวยุ่งหน้ายับต่างจากพี่โอ๊ตที่เดินอมยิ้มมีความสุขลงมาจากบันได“น้องภูมิมาแล้วเหรอ อ้าวพีมก็มาด้วย” รอยยิ้มอบอุ่นของพี่ชายขี้แกล้งถูกส่งมาให้ผมกับภูมิ พี่โอ๊ตแม่งอัพความหล่อขึ้นทุกครั้งที่เจอเลยว่ะ
“พี่โอ๊ตหวัดดีปีใหม่ครับ” ผมยกมือไหว้แต่ภูมิน่ะเดินเข้าไปกอดแล้ว ไอ้ฟ่างเลยได้ทีมันใช้โอกาสที่พี่โอ๊ตกับภูมิกอดกันตบเข้ากลางหลังพี่โอ๊ตแล้วก็อันเชิญตัวเองออกมาจากการคุกคามของพี่โอ๊ตได้สำเร็จ ฮ่าๆ แต่พี่โอ๊ตก็ไม่ได้ร้องโอยโยโวยวายว่าเจ็บหรืออะไรเลยนะครับ พี่แกแค่ไหวไหล่ไม่สนใจไอ้ฟ่างที่ทำหน้าเหมือนจะสูบวิญญาณพี่ชายตัวเอง
“หวัดดีครับน้องพีม ไม่เจอกันนานยังตัวเท่าเดิมเลยนะ” อ้าววววววววว ทำไมพี่โอ๊ตพูดจาแมวๆแบบนี้ฟระ “หึหึ พี่ล้อเล่นพีมออกจะสูงเนอะ หึ จริงมั้ยข้าวปั้นมา” ไอ้พี่น้องสองคนมันร่วมด้วยช่วยกันหัวเราะก่อนจะกอดคอกันมานั่งที่โซฟาตรงข้ามผมกับฟ่าง
“จริงครับ ฮ่าๆ โอ๊ตมาถึงตั้งแต่เมื่อไรแล้วโอ๊ตหยุดงานกี่วัน”
“พี่มาถึงเมื่อเช้าครับแล้วก็หยุดงานได้ห้าวัน ภูมิพาพี่โอ๊ตเที่ยวหน่อยนะไปอยู่ป่านานจำทางในกรุงเทพไม่ได้แล้ว” พี่โอ๊ตกับภูมิก็สร้างโลกครอบครัวสุขสันต์ใสๆกันไปแต่อีกคนที่นั่งชันเข่าข้างนึงบนโซฟามันแสยะยิ้มแล้วเบะปากมองพี่ชายกับน้องชายคุณกัน โคตรมาเฟียเลยมึงไอ้ฟ่าง
“แล้วเมื่อกี้โอ๊ตกับฟ่างเล่นไรกัน”
“สภาพกูดูเหมือนเล่นหรอห๊ะแม่ง” ไอ้ฟ่างดึงองุ่นที่จัดไว้บนโต๊ะอย่างสวยงามปาใส่หัวภูมิ หึหึ แม่ง หึหึโคตรจะแม่น
โอ๊ยยย โอ๊ตดูดิ ฟ่างทำภูมิ” ที่จริงมันต้องน่าสงสารนะครับแต่เชี่ยภูมิเสือกยักคิ้วมันเลยน่าถีบ พี่โอ๊ตก็แค่หัวเราะแล้วมองมาที่ไอ้ฟ่าง
“ฟ่างทำน้องทำไม”
“กูพอใจ มีไรมั้ย” แล้วฟ่างก็ลุกไปบิดแก้มไอ้ภูมิจนมันร้องลั่นบ้าน ทั้งคุณแม่ ป้าแม่บ้าน คุณลุงคนสวน คนขับรถ ยามก็แห่กันเข้ามาดู
“โอ๊ยยยยยยยย แม่ครับบบบฟ่างมันแกล้ง แม่ฟ่างตีภูมิ แม่!!!!!!!!”
“อะไรกันลูกเป็นอะไรหื้อ น้องภูมิร้องทำไม” คุณแม่ถามด้วยความตกอกตกใจ ฮ่าๆ
“พี่ฟ่างมันแกล้ง” ไอ้ภูมิก็รีบฟ้องใหญ่เลยเว้ย
“โธ่แม่ก็นึกว่าเป็นอะไร ทำไมข้าวฟ่างชอบแกล้งน้องฮึลูก พี่โอ๊ตก็เหมือนกันโตแล้วนะทำไมไม่ห้ามน้อง ไอ้ลูกพวกนี้นิ เฮ้ออ ไม่อายพีมบ้างหรอลูก พอๆเลิกเล่นพี่โอ๊ตขึ้นไปเรียกคุณพ่อแล้วก็หยิบโทรศัพท์บนห้องให้แม่หน่อยไป” คุณแม่และทุกคนต่างหันหลังสลายตัวไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ ไอ้ฟ่างมันเลยยิ้มมุมปากที่แม่ไม่เข้าข้างภูมิ พอแม่หันหลังแค่นั้นแหละครับเหมือนสามคนนั้นมันรู้ว่าต้องทำอะไร พี่โอ๊ตแม่งใช้ความไวตรงดิ่งมาดีดหน้าผากไอ้ฟ่าง
“โอ๊ย!!!! เจ็บนะโอ๊ต”
“วันนี้ใครใหญ่ให้รู้บ้างนะครับน้องข้าวฟ่าง หึหึ” พูดจบพี่โอ๊ตก็เดินขึ้นข้างบนไปเลย ปล่อยให้ไอ้ฟ่างนั่งสั่นด้วยความแค้นต่อไป
“สม หึหึ” ไอ้ภูมิวิ่งตามไปเกาะไหล่พี่โอ๊ต มันหันกลับมาแลบลิ้นใส่ฟ่างที่นั่งทำหน้ายักษ์อยู่ ผมเลยอดหัวเราะไม่ได้ กูโคตรชอบเวลาที่มึงเป็นรองพี่โอ๊ตเลยฟ่าง แล้วมันก็ตวัดสายตากลับมาจ้องหน้าผม
“ขำเหี้ยไร ภูมิใจในตัวผัวเบบี๋ของมึงรึไงไอ้เตี้ยเดี๋ยวกูจับทำเมียแก้หงุดหงิดซะหรอก ห่า” มันพูดพร้อมกับกอดคอผมซะแน่น ม่ายยยยยยยยยย อย่ามายุ่งกับกู
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นเป็นอย่างอบอุ่น พ่อ แม่และลูกๆทุกคนพูดคุยกัน หยอกล้อกันบ้าง เวลาที่พี่น้องสามคนแกล้งกันมันสามารถเรียกรอยยิ้มจากทั้งคุณพ่อคุณแม่ได้เสมอ
ผมรู้แล้วว่าภูมิเป็นเหมือนจุดศูนย์กลางความสุขของทุกคนในครอบครัว ถึงฟ่างมันจะชอบเล่นแรงๆหรือแกล้งภูมิบ่อยๆแต่ทุกครั้งมันจะมีรอยยิ้มเล็กๆรอยยิ้มเอ็นดูคอยหยิบยื่นให้ภูมิ
ผมดีใจนะที่เห็นภูมิมีรอยยิ้ม แต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกไม่แน่ใจและได้แต่ถามตัวเองว่ากูมานั่งทำอะไรวะ มานั่งฟังเขาคุยกันในเรื่องที่เราไม่รู้หรือมานั่งยิ้มนั่งหัวเราะเป็นส่วนเกิน
ผมไม่เคยอึดอัดที่จะทานข้าวกับครอบครัวที่น่ารักอย่างครอบครัวภูมิ กับข้าวทุกอย่างอร่อยแต่ผมกลับรู้สึกว่ากลืนไม่ค่อยลง ตอนที่คุณพ่อลงมาท่านยังยิ้มให้ผมเหมือนเคยแต่จนถึงตอนนี้ท่านยังไม่ได้พูดกับผมเลยซักคำ
บอกตรงๆนะครับว่าผมรู้สึกชาไปทั้งหน้าอยากจะกลับบ้านซะตอนนี้ถ้าไม่มือของภูมิที่แอบจับมือผมไว้ใต้โต๊ะ
“น้องภูมิ อยู่คอนโดนานๆไม่เบื่อหรออยากกลับมาอยู่บ้านมั้ย” อยู่ๆพ่อก็พูดขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมองท่าน
“อยู่คอนโดก็สะดวกดีครับ” ภูมิตอบมันสบตากับพ่อตรงๆจนพ่อพยักหน้า ผมเห็นไอ้ฟ่างหันไปมองพี่โอ๊ตก่อนที่ทั้งสองคนจะหันมามองหน้าผมแต่ผมกลับรู้สึกว่าข้าวในจานมันน่ามองกว่า
“งั้นเหรอ”
“ครับพ่อ”
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ ตามพ่อไปห้องหนังสือด้วยนะ”
“ครับ” ภูมิรับคำเสียงเบาราวกระซิบ พอพูดจบคุณพ่อก็เดินออกไปจากโต๊ะอาหาร คุณแม่เองก็ขมวดคิ้วและบ่นพึมพำว่าคุณพ่อเป็นอะไรทำไมทำตัวแปลกๆ พี่โอ๊ตมองตามคุณพ่อก่อนจะหันมายิ้มและขยี้หัวน้องชายคนเล็กที่นั่งทำหน้าจ๋อยอยู่
ส่วนฟ่างมันก็เอาแต่มองผมเหมือนอยากถามอะไร ผมสบตามันได้แค่เสี้ยววินาทีก็หลบก้มหน้ามองข้าวในจานอีกครั้ง ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนเท้า พอเงยหน้าก็เห็นว่าภูมิกำลังส่งยิ้มมาให้พร้อมกับยื่นเท้ามาสะกิดขาผมใต้โต๊ะ ผมก็พยายามส่งยิ้มกลับไปให้มันสบายใจทั้งที่ความจริงแล้วตอนนี้ผมแทบไม่มีแรงจะถือช้อนเลยด้วยซ้ำ
……………………………..
หลังจากทานข้าวกับที่บ้านของภูมิเสร็จผมก็ขอตัวกลับ ก่อนกลับพี่โอ๊ตเป็นคนเดินมาส่งผมเพราะภูมิยังคุยธุระกับพ่ออยู่ในห้องหนังสือ พี่โอ๊ตบอกว่าถ้าว่างๆให้ไปเที่ยวที่ห้วยขาแข้งบ้างพี่โอ๊ตจะพาเดินป่า แล้วบอกว่าไม่ต้องคิดมากเรื่องพ่อ เอ๊ะ นี่พี่ดูออกหรอครับหรือหน้าผมมันฟ้องหว่า จริงๆพี่โอ๊ตเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากนะครับ ใจดีแค่อาจจะติดที่ขี้แกล้งไปหน่อยแต่พี่เขาก็เป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพมากคนนึง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมภูมิถึงติดพี่ขนาดนี้
ตลอดทางที่ผมขับรถมาบ้านย่า เรื่องที่พ่อเรียกภูมิไปคุยด้วยมันยังคงตามมาเกาะจิตใจให้ผมกังวล ผมอยากรู้ว่าพ่อกับภูมิคุยกันเรื่องอะไร ผมบอกตัวเองว่าไม่ให้คิดมากผมพยายามสลัดมันออกจากหัวแต่ก็ไม่เป็นผล เฮ้ออออ นี่ก็เพิ่งปีใหม่แท้ๆแทนที่จะมีแต่เรื่องดีๆมีแต่ความสุขกลับมีเรื่องมาให้คิดซะแล้ว
ผมบีบแตรรถอยู่หน้าบ้านย่าสองสามครั้งป้ายิ้มแม่บ้านก็เดินแกมวิ่งมาเปิดประตู ผมขับรถเข้าไปจอดพอผมลงจากรถป้ายิ้มก็รีบวิ่งมากอด
“คุณพีม หายหน้าหายตาไปตั้งนานนึกว่าลืมบ้านนี้ซะแล้ว” ป้ายิ้มแกจับไม้จับมือผมแถมรีบพูดรัวเร็วจนผมต้องหัวเราะ ผมจะพยายามไม่คิดมากอย่างน้อยตอนนี้ผมก็ควรยิ้มให้ทุกคนสบายใจ
“ลืมได้ไงครับนี่พีมก็คิดถึงป้ายิ้มมากจนต้องรีบขับรถมาหานะเนี่ยอ่อ เกือบลืมสวัสดีปีใหม่ป้ายิ้มนะครับ พีมมีของขวัญมาให้ด้วยนะ” ผมเปิดเอากระเช้าของฝากที่อยู่ท้ายรถมาให้ป้ายิ้ม ป้าแกบอกขอบอกขอบใจและอวยพรให้ผมใหญ่เลย
“แล้วคุณย่าอยู่ไหนหรอครับ”
“คุณท่านอยู่ที่สวนดอกไม้ค่ะ คุณพีมเข้าไปหาคุณย่าก่อนเดี๋ยวป้าจะให้ดาวมันยกน้ำเย็นๆไปให้นะคะแล้ววันนี้คุณพีมอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ย”
“แล้วแต่ป้าจะจัดมาเลย อ่อฝากบอกพี่ดาวด้วยนะครับว่าพีมมีของมาฝากเหมือนกันงั้นพีมขอไปหาย่าก่อนนะ” ผมแยกกับป้ายิ้มเพื่อมาหาคุณย่าที่สวนดอกไม้ บ้านหลังนี้เกือบเป็นป่าพอๆกับบ้านอาปุ้ยนั่นแหละครับ เผลอๆอาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำ
คนข้างนอกมองเข้ามาคงมีสงสัยบ้างแหละว่านี่บ้านหรืออุทยานแห่งชาติ หึหึ มีแม้กระทั่งลำธารเล็กๆลำธารท่ามกลางต้นปีบต้นปาล์มและต้นไม้ใหญ่อีกหลายสิบต้น แล้วย่าก็จะมีที่ประจำของแกครับ เป็นศาลาสีขาวที่อยู่กลางป่ากลางสวนดอกไม้นั่นแหละ ผมเห็นไกลๆว่าย่ากำลังนั่งทำอะไรซักอย่างแลดูเหมือนจะเป็นการถักไหมพรมล่ะมั้ง ผมเลยค่อยๆย่องเดินเข้าไปให้เบาที่สุดและ
-
:z13: :z13: แร้ววิ่งไปอ่านนนนน
-
“จ๊ะเอ๋!!!!!”
“ว๊าย ตาเถร เจ้าพีมย่าตกใจหมดลูก” ย่าวางเข็มที่อยู่ในมือ หันมาฟาดที่แขนผมก่อนจะยกมือขึ้นทาบหน้าอก หึหึบาปแน่กู
“คนสวยขวัญอ่อนหรอครับ” ผมก้มลงกอดผู้หญิงผิวขาวตัวท้วมๆที่ผมรักมาก
“ก็ตกใจสิลูก มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงถ้าย่าหัวใจวายนะจะมาหลอกพีมคนแรก” ย่ามองค้อนผมทั้งที่ปากกำลังยิ้ม
“โอ๋ๆ เค้าล้อเล่นนะตัวเอง หึหึ สวัสดีปีใหม่ครับย่า” ผมคุกเข่าลงนั่งบนพื้นก่อนจะกราบลงบนตักย่าท่านลูบหัวผมและกอดผมไว้เช่นกัน
“สวัสดีปีใหม่จ๊ะพ่อหลานตัวดี ขอให้พีมมีความสุขมากๆ ไม่เจ็บไม่ไข้ขอให้พีมพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆตลอดทั้งปีนะลูก” ผมซุกหน้าลงกับพุงนิ่มๆของย่า คนแก่ไม่ได้ฉีดน้ำหอมแต่ทำไมตัวหอมจัง เป็นกลิ่นหอมที่ผมรู้สึกว่ามันทำให้ผมสบายใจและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
“ขอบคุณครับ”
“แล้วนี่มัวไปติดสาวที่ไหน ไม่มาหาย่าบ้างถ้าไม่ปีใหม่ฉันคงไม่ได้เห็นหน้าหลานใช่มั้ยเนี่ย” มีงอนๆ ฮ่าๆ
“โห่ติดสาวอะไรไม่มีเหอะ อีกอย่างเดือนที่แล้วพีมก็เพิ่งมาหาย่านะ” ผมลุกขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้อีกตัวแล้วเกี่ยวด้ายไหมพรมมาพันมือเล่น
“อ่อ ที่มากับพ่อหนุ่มคนนั้นที่หล่อๆใช่มั้ย แล้วนี่ไม่ชวนมาด้วยเหรอ” พามาแค่ครั้งเดียวยังอุตส่าห์จำได้อีกนะครับคุณย่า คือเมื่อเดือนที่แล้วผมพาภูมิมากราบย่าน่ะและดูท่าว่าจะเอ็นดูกันมากอยู่เห็นได้จากการชมไอ้ภูมิว่าหล่ออ่ะครับแต่ทีหลานตัวเองนี่ไม่เคยหรอก
“มันก็มีพ่อมีแม่นะย่าก็ต้องอยู่กับครอบครัวเขาสิคร้าบบบบ”
“อ๋ออแล้วไอ้ปุ้ยล่ะ มันไปแว๊ดๆที่ไหนทำไมไม่มากับพีม”
“อาปุ้ยไปฉลองปีใหม่ที่ภูเก็ตกับเพื่อน อาทิ้งพีมอ่ะย่า” ฟ้องๆ คึคึ เมื่อโอกาสมาเราจักต้องรีบฉวยไว้ ผมต้องรีบทำคะแนนครับ
“ไอ้นี่มันชีพจรลงเท้าจริงๆ เมื่อคืนยังโทรมาบ่นกับย่าอยู่เลยว่าเซ็งลูกศิษย์ปีใหม่มันจะไม่ออกไปไหน แล้วนี่อะไรยังไม่ทันจะข้ามวันก็ดันไปโผล่ที่ภูเก็ตซะแล้ว” ย่าส่ายหน้าเอือมระอาในตัวลูกสาว เหอๆ
“ฮ่าๆๆ จริงย่าพีมเห็นด้วยแล้วนี่ย่าอยู่บ้านคนเดียวหรอครับ ลุงกับป้าไปไหนอ่ะ”
“ไปงานปีใหม่กับพวกพนักงานที่บริษัทน่ะ ตารัฐกับแม่นุชยังถามถึงพีมอยู่เลยว่าไม่ค่อยมาหา” ป้านุชเป็นป้าสะใภ้ของผมครับเป็นเมียลุงรัฐซึ่งเป็นพี่ชายของพ่อผม ไอ้โฟโต้ที่ไอ้ภูมิเคยโทรไปด่าก็เป็นลูกลุงรัฐนี่แหละ ย่ามีลูกสี่คนเป็นลูกชายสามลูกสาวหนึ่ง คือลุงรัฐ พ่อ อาปุ้ย ส่วนน้องสาวอีกคนเสียไปตอนเด็กๆ แต่ก็ได้น้องสาวคนใหม่มาแทนในเวลาต่อมาซึ่งก็คืออาปุ้ยนั่นเอง ฮ่าๆ“แล้วไอ้โฟล่ะย่า”
“ยังไม่ตื่นเลยเมื่อคืนน้องไปฉลองกับเพื่อนมา ย่าบอกว่าถ้ากินเหล้าก็ไม่ต้องกลับให้ค้างบ้านเพื่อนน้องก็ไม่ฟังบอกว่าจะกลับมานอนกับย่า พีมขึ้นไปหาน้องสิจะได้ไปปลุกให้มากินข้าวพร้อมกัน เอ้อย่าก็ลืมถามพีมกินอะไรมารึยัง” ย่าเงยหน้ามาถามผม
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“แล้วพ่อตำรวจใหญ่แห่งเมืองเหนือล่ะเป็นไง มันคิดจะมาหาแม่มันบ้างมั้ย”
“ปีใหม่พ่อโคตรยุ่งอ่ะย่า เดี๋ยวพีมว่าจะโทรไปแกล้งแต่คืนนี้ขออาศัยนอนบ้านซักคืนนะครับ”
“หึ ย่าคิดค่าเช่านะ” แหนะๆมีแอบเหล่มองผมลอดแว่นด้วยนะ
“โห่ แค่นี้ก็รวยแล้วม้างงงง ย่าคิดเงินกับพีมเลย” ย่าส่ายหน้ามองผมด้วยรอยยิ้มท่านก็ถักไปชวนผมคุยไปเรื่องสัพเพเหระ การนั่งดูย่าถักไอ้ผ้าพันคอนี่มันก็เพลินดีนะครับ เพลินซะจนหัวผมกลับไปคิดถึงแต่ภูมิ ป่านนี้มันทำอะไรอยู่นะ จะคุยกับพ่อเสร็จรึยัง ทำไมมันไม่โทรมา แล้วคืนนี้มันจะนอนที่ไหน จะคิดถึงผมบ้างรึเปล่า
“พีมมีอะไรจะเล่าให้ย่าฟังมั้ยคนแก่ชอบฟังเรื่องของลูกหลานนะ” ยาหยุดมือที่ถักผ้าพันคอก่อนจะเงยหน้าถามผมด้วยรอยยิ้มใจดี รอยยิ้มที่ผมคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กจนวันนี้รอยยิ้มของย่าก็ไม่เปลี่ยนไปเลย ยังเป็นคุณย่าที่น่ารักและใจดีเสมอ ผมเกยคางกับโต๊ะกลมๆสีขาวพร้อมกับส่งยิ้มกลับไปให้ย่า
“ย่าอยากฟังเรื่องอะไรล่ะแต่พีมไม่ค่อยมีเรื่องอะไรน่าสนใจหรอกนะ”
“ก็เรื่องที่พีมคิดอยู่ตอนนี้ไง”
ผมเลิกคิ้วมองย่าและพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนทั้งที่ผมค่อนข้างแปลกใจที่เห็นว่าย่ามองผมด้วยสายตาที่เหมือนเข้าใจความรู้สึกของผม มือที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลาของคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเกือบเจ็ดสิบปีมือนิ่มๆอ่อนโยนข้างนั้นเอื้อมมาลูบหัวผมเบาๆ
“หึหึ อะไรอ่ะย่า อย่ามองพีมแบบนั้นสิพีมสบายดี” แต่การโกหกไม่ดีเลยว่ะ ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย แต่ย่าก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากลูบหัวผมเหมือนเดิม
“วันเวลาอาจจะทำให้หลานของย่าโตขึ้น ความคิด ความเป็นผู้ใหญ่ก็อาจจะมากขึ้นแต่มีสิ่งหนึ่งที่พีมยังเหมือนเดิม คือพีมโกหกไม่เก่ง” สายตามี่คุณย่ามองผมเหมือนท่านรู้ความคิดของผมจนทะลุปรุโปร่ง คงเหมือนเวลาที่เราคุยเล่นกับเด็กความคิดของเด็กคงไม่ยากที่จะคาดเดา
ผมหลบตาเสไปมองผีเสื้อตัวนึงที่เกาะอยู่บนดอกแก้ว ของที่คู่กันเวลาอยู่ด้วยกันแล้วมันดูสวยดีแต่จะมีซักกี่คนที่คิดตรงกับผม ในเมื่อดอกไม้ไม่จำเป็นต้องคู่กับผีเสื้อ พวกเขาอาจจะคิดว่าดอกไม้ต้องคู่กับแจกันก็ได้
“ย่า…… ย่าเคยเสียใจมั้ยที่อาปุ้ย เอ่อ ที่อาปุ้ยเป็นแบบนี้” ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงถามออกไปแบบนั้น ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองคุณย่า
“แบบนี้ที่พีมว่าคือแบบไหนลูก”
“ก็ที่อาปุ้ยไม่แต่งงานไม่มีสะใภ้ไม่มีหลานให้ย่า ย่าเคยเสียใจมั้ยครับ เคยคิดว่าอาปุ้ยทำผิดรึเปล่า” สิ่งที่พีมเป็นจะทำให้ย่าเสียใจมั้ย
“ทำไมต้องเสียใจด้วยล่ะ” คำตอบของย่าทำให้กล้าเงยหน้าไปมองสบตากับท่าน ย่ายังคงยิ้มอยู่มือข้างนั้นก็ยังวางบนหัวของผมเช่นเดิม “ปุ้ยมันไม่ได้ทำร้ายใครนิลูก ย่าก็ไม่เห็นจะมีใครเดือนร้อนที่มันกรี๊ดกร๊าดบ้าผู้ชายไปวันๆ ถามว่าเสียใจมั้ย ย่าไม่เสียใจหรอกไม่ว่าลูกของย่าจะเป็นอะไรเขาก็คือลูก ย่าภูมิใจด้วยซ้ำที่ปุ้ยมันมีหน้าที่การงานที่มั่นคงเป็นถึงอาจารย์ให้ความรู้คนอื่นๆ”
“……………………”
“…..พีม”
“ครับ”
“ที่ผ่านมาพีมเป็นเด็กดีของพ่อแม่ เป็นหลานที่น่ารักของย่าของอาปุ้ย พวกเราทุกคนรักพีมนะลูก ไม่ว่าพีมจะเป็นยังไงก็ขอให้เป็นคนดีก็พอนะลูกนะ”
“ครับย่า” ผมลงไปกอดย่าความรู้สึกตื้นตันใจที่มันเอ่อขึ้นมาจนแน่นอกผมแอบเช็ดน้ำตากับเสื้อเนื้อนิ่มของย่า “ขอบคุณครับ”
ผมไม่ได้หวังว่าคนทั้งโลกจะเข้าใจความรักของผม ไม่ได้ต้องการให้ใครมายอมรับเรื่องของผมกับภูมิ ขอแค่คนในครอบครัวเข้าใจ ผมขอแค่นี้จริงๆ
ในวันข้างหน้าผมไม่รู้ว่าเราจะต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง ไม่รู้ว่าความรักของผมกับภูมิจะเป็นยังไงต่อไป เราจะประคับประคองมันไปได้ไกลซักแค่ไหนจะต้องเจออุปสรรคอะไร แต่วันนี้ขอแค่มีครอบครัวมีภูมิเดินอยู่ข้างๆผมก็พร้อมจะฝ่าฟันทุกอย่างไปพร้อมมัน แค่มีภูมิอยู่ผมก็ไม่เป็นไรแล้ว
หลังจากคุยกับย่าผมก็ขึ้นไปหาไอ้โฟโต้ มันกำลังแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอกผมเลยเดินเข้าไปตบหัวมันเป็นการทักทาย
“เฮ้ยพี่พีมมาได้ไงวะ ไม่เห็นโทรมาบอกเลย โฟนึกว่าพี่จำทางมาบ้านนี้ไม่ได้แล้ว” ไอ้โฟโต้ตาลีตาเหลือกมันรีบวิ่งเข้ามากอดผมแล้วลากไปนั่งที่เตียง
“หึหึ เว่อร์แล้วๆ แล้วนี่จะออกไปไหนวะแต่งตัวซะหล่อเชียว” ไอ้โฟโต้มันก็ไม่ได้หล่ออะไรมากหรอก แค่ขาว แค่ตี๋ๆ แค่จมูกมันโด่ง แค่มันมีเขี้ยวแค่ปากมันบางๆ เออแค่นั้นแหละ แล้วเด็กห่าไรแม่งสูงจังวะได้ข่าวว่ากูกับมึงสปีชีส์เดียวกันแต่ทำไมมันต่างกันเยี่ยงนี้ห๊ะ
“นัดกินข้าวกับเด็กน่ะพี่ โห่พี่พีมน่าจะบอกก่อนถ้ารู้ว่าพี่พีมจะมานะโฟไม่นัดใครหรอก อยู่เล่นเกมส์กับพี่พีมดีกว่า ว่าแต่พี่หล่อขึ้นป่ะวะ” มันจับตัวผมบิดซ้ายบิดขวาแล้วยื่นหน้ามาสำรวจซะจนแทบขึ้นมาขี่คอ ไอ้โฟมันติดผมมาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว อาจเป็นเพราะเราสองคนต่างก็เป็นลูกคนเดียวอีกอย่างทั้งตระกูลก็มีกันอยู่แค่นี้เลยทำให้สนิทกันเหมือนพี่น้องแท้ๆมากกว่าลูกพี่ลูกน้อง
“ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายว่ะน้องรัก ฮ่าๆ”
“อ่ะนะคนเรา นี่ถ้าไม่ใช่พี่ชาย โฟยื่นกระจกให้ส่องนะเนี่ย”
“กวนตีนๆ ว่าแต่มึงเหอะย่าเล่าให้กูฟังว่ามึงหักอกสาวเป็นว่าเล่นเลยเหรอวะ”
“หึหึย่าอ่ะโม้ โฟก็เรื่อยๆ แต่ก็เริ่มรำคาญแล้วว่ะแม่งเอาแต่ใจชิบหาย เพื่อนมันเลยแนะนำให้คบผู้ชาย พี่พีมมีเพื่อนหล่อๆมั้ยฮ่าๆ” ไอ้นี่นิเดี๋ยวผีผลักเหมือนไอ้คิวมีเมียผู้ชายจริงๆหรอก ผมผลักไอ้เด็กตัวสูงที่หัวเราะอวดเหล็กจัดฟันสีฟ้าหน้าระรื่นจนมันหงายหลัง
“หึอยากลองของหรอมึงแต่กูเตือนไว้ก่อนนะว่า one way ticket”
“อะไรวะพี่” ไอ้โฟมันนั่งทำหน้างงๆ
“ตั๋วเที่ยวเดียวไง ถ้ามึงได้เดินทางนี้กลับไม่ได้นะน้องชาย”
“หึ รู้ดีเว้ย ประสบการณ์ตรงป่ะเนี้ยแล้ววันนี้พี่พีมค้างป่ะ”
“ค้าง”
“เยสสส มีเพื่อนเล่นเกมส์แล้วเดี๋ยวโฟจะรีบไปรีบกลับ” คราวนี้มันกระโดดกอดคอผมเหมือนเป็นเพื่อนเล่นมันเลย
“มัวแต่เล่นเกมส์คิดเรื่องเอนท์ฯได้แล้วรู้มั้ยอยู่ม.5แล้วนะ แล้วอยากเข้าคณะอะไรคิดรึยัง” ไอ้โฟมันเรียนโรงเรียนเดียวกับที่พวกไอ้ภูมิจบมาน่ะครับ
“ที่จริงก็อยากเข้าวิศวะอินเตอร์มอพี่พีมอ่ะ แต่พ่ออยากให้ไปต่อเมืองนอกโฟโคตรเซ็งเลยพี่ไปคุยกับพ่อให้หน่อยดิ” ไอ้โฟรีบอ้อนวอนผม หน้าตามันดูเซ็งเหมือนที่พูดแต่ขอโทษนะน้องรักกูคงช่วยอะไรมึงไม่ได้
“เหอๆ ไม่เอาอ่ะ ลุงรัฐดุเกิน” ดุกว่าพ่อผมอีกครับใครจะกล้า ผมก็นอนคุยเล่นกับไอ้โฟซักพักมันก็ออกไปหาเพื่อน ผมเลยลงมาอยู่กับย่าช่วยย่าปั้นบัวลอยแล้วก็ไปก่อกวนป้ายิ้มกับพี่ดาวที่ทำกับข้าวอยู่ในครัวจนถูกย่าตะเพิดออกมา ฮ่าๆ พอกินข้าวเย็นเสร็จผมก็เข้าไปนอนเล่นที่ห้องย่า
นาฬิกาบอกเวลาสองทุ่มกว่าๆย่าก็เริ่มง่วงผมบอกราตรีสวัสดิ์หอมแก้มย่าแล้วก็กลับมาห้องตัวเอง ผมก็มีห้องตัวเองในบ้านหลังนี้เหมือนกันน๊า
พอผมเข้าไปอาบน้ำไอ้ภูมิก็โทรมาพอดี ฮึ่มมม ตอนที่กูยังไม่อาบทำไมมึงไม่โทรมาวะ ผมเลยต้องรีบอาบรีบออกมารับเพราะถ้าผมไม่รับมันก็จะโทรอยู่แบบนี้โทรจนกว่าจะรับ เป็นร้อยสองร้อยมิสคอลก็เคยมีมาแล้วนะครับ เหอๆ ไม่บ้าจริงทำแบบภูมินทร์ไม่ได้นะเนี่ย
(ทำไมไม่รับโทรศัพท์) เอาแล้วไงกูเสียงมันโหดมาเลยครับพี่น้องงงง
“อาบน้ำอยู่ เพิ่งออกจากห้องน้ำเลยเนี่ย” เสื้อผ้ากูก็ยังไม่ได้ใส่
(แล้วทำอะไรอยู่) ก็เพิ่งบอกไปหยกๆว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
“กำลังจะแต่งตัว มึงรอแปบนะกูใส่เสื้อผ้าก่อน”
(โป๊อยู่เหรอ หึหึ) หืออออ น้ำเสียงมึงมันเปลี่ยนเร็วไปมั้ย กูขอร้องมึงช่วยเลือกเวลาหื่นบ้างเห๊อออไอ้หล่อ
“สัส ทะลึ่งแระ” ผมทิ้งโทรศัพท์ลงบนที่นอนแล้วก็รีบใส่เสื้อผ้าก่อนจะปิดไฟแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงคลุมโปงแล้วก็นอนคุยกับภูมิ ^_^
ผมคุยกับภูมิเสร็จก็เกือบเที่ยงคืน ก่อนจะวางผมได้ยินเสียงพี่โอ๊ตเรียกมันไปกินนมนอน หึหึ แม่งโคตรสปอยโคตรเอาใจน้องเลยว่ะ แถมยังได้ยินไอ้ฟ่างตะโกนโวยวายด้วยว่าถ้าคืนนี้มันไม่ได้นอนตรงกลางมันจะเผาบ้านเผารถทิ้ง เหอๆ กับพี่กับน้องมึงก็ไม่เว้นนะฟ่าง พอวางสายจากภูมิเสร็จผมก็ปิดไฟนอนแต่พอหัวถึงหมอนเสียงเรียกเข้าก็ดังอีกครั้ง ผมคว้ามือถือมาดูว่าใครแม่งสาระแนโทรมาดึกขนาดนี้ไม่รู้รึไงว่ากูจะหลับจะนอนแต่พอเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามา……
ไอ้คลื่น หึหึ โทรมาให้กูกวนตีนก่อนนอนรึไงมึง
“ฮาโหลววววววววว มีส้นเตียนไร” ผมทักทายมันแบบผู้ดีเหมือนทุกครั้ง กร้ากกก
(หึหึ รับโทรศัพท์เพราะเนอะ มึงนอนรึยังกูโทรมากวนรึเปล่า) ทำไมเสียงไอ้คลื่นฟังดูสดใสกว่าปกติวะหรือว่ามันถูกหวยแล้วจะโทรมาแบ่งเงินให้ผม กรั่กๆ
“กูปิดไฟแล้วกำลังจะหลับแล้วมึงก็คิดเอาแล้วกันว่ากวนหรือไม่กวน หึหึ” ขอแกล้งมันหน่อยเถอะ ผมโผล่หัวออกจากผ้าห่มก่อนจะขยับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง
(หึ จะรีบนอนไปไหนนอนเร็วเดี๋ยวขาสั้นนะ)
“เชี่ยคลื่น กูวางเลยสัส”
(ฮ่าๆๆล้อเล่นครับ)
“…………………..” ผมก็เลยเงียบเพื่อแกล้งไอ้คลื่น คอยดูๆเดี๋ยวมันจะคิดว่าผมโกรธ
(………………….)
“…………………”
(เฮ้ยพีมอย่าเงียบดิวะ กูล้อเล่น มึงโกรธจริงป่ะเนี่ยพีม พีมกูขอโทษ)มันรีบพูดรัวๆเลยครับน้ำเสียงแม่งโคตรรู้สึกผิดจริงๆ โอยยยยเชี่ยคลื่นมึงเชื่อคนง่ายไปมั้ยฮ่าๆ
“กร้ากกกกกกกก หลอกควายสบายใจจังหลอกกี่ครั้งก็ยังเป็นควาย”
(เชี่ยพีม เออกูโง่เองที่แคร์มึงมากเลยเชื่อมึงง่าย)
“อ่ะแหนะๆมีงอนนะครับมีงอนแต่กูไม่ง้อหรอกเว้ย ยังไงมึงก็ผิดที่ว่ากูเข้าใจ๊”
(โอเคๆกูผิดตลอดแหละ ผิดตั้งแต่ร….)
“…………………..”
(………………….)
แต่ครั้งนี้ความเงียบที่เกิดขึ้นมันเกิดโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ
“เอ่อ คลื่นมึงโทรมาดึกๆตกลงมีไรป่ะวะ นิ่วในถุงน้ำดีแตกหรือ…….”
(วันนี้วันเกิดกู)
และก็เป็นผมเองที่เป็นฝ่ายเงียบ ผมแทบจะตบหัวตัวเองแรงๆให้สมกับความบื้อที่ดันลืมวันเกิดไอ้คลื่น
“เอ่อ กู….ไม่รู้ เฮ้ยขอโทษนะเว้ย กู…..”
(หึหึ ไม่เป็นไร กูอุตส่าห์โทรมาให้มึงอวยพรเป็นคนสุดท้าย เท่มั้ยเจ้าของวันเกิดโทรมาหาเชียวนะ) เสียงของคลื่นยังคงฟังดูอ่อนโยนเสมอทั้งที่มันควรจะด่าจะโกรธเพื่อนแย่ๆอย่างผมด้วยซ้ำที่ลืมวันเกิดของมัน
“คลื่นกูขอโทษจริงๆนะกู…..” แม่งเป็นใครก็ต้องเสียความรู้สึกใช่มั้ยครับ ถูกเพื่อนลืมวันเกิดแล้วยิ่งคลื่นที่มันเป็นเพื่อนกรณีพิเศษของผมมันจะรู้สึกแย่แค่ไหน อีกไม่กี่นาทีก็จะเป็นวันใหม่แล้ว
(เฮ้ยพีมอย่าเงียบดิ ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไรกูไม่ได้โกรธ ไม่โกรธมึงจริงๆนะพีม อย่าคิดมากดิวะมาอวยพรให้กูดีกว่า โทรนอกเครือข่ายมันแพง)
“หึ ไอ้บ้า เออๆ ก็ขอให้มึงมีความสุขมากๆ เจอแต่สิ่งที่ดีๆแต่เกรดเอทุกวิชา สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณคลื่น เดี๋ยวของขวัญจะตามไปที่หลังเน้อแฮปปี้เบิร์ดเดย์ว่ะมึง” ได้ยินเสียงมันบอกว่าครับๆสาธุๆแล้วก็หัวเราะ หึหึ ขอให้มึงมีรอยยิ้มมีเสียงหัวเราะแบบนี้ทุกวันนะเพื่อน
(ขอบคุณนะ พีม)
“อืม แล้วไม่ได้ไปฉลองที่ไหนหรอ”
(อ๋อ กูนัดกับเพื่อนไว้แต่คงอีกซักพัก มึงไปด้วยกันมั้ยเดี๋ยวไปรับ หึหึ)
“ก็อยากไปนะแต่กูกลัวจะโดนทัณฑ์บนว่ะฮ่าๆ ไว้เดี๋ยวกูพามึงไปเลี้ยงนมปั่นนอกรอบนะ”
(โอเคเซเยสเลย สัญญาแล้วนะ)
“คร้าบบบบบบ”
(พีม)
“หืม”
(วันเกิดกู กูขออะไรหน่อยได้มั้ย) ผมเงียบทันทีเพราะไม่รู้ว่าคลื่นจะขออะไรและไม่แน่ใจว่าจะให้สิ่งที่คลื่นขอได้หรือเปล่า แต่วันนี้คือวันสำคัญของมัน อีกอย่างคลื่นก็ไม่เคยขออะไรเกินกว่าที่ผมจะให้ได้ เพราะงั้นผมจะให้มัน
“ขอไรวะ”
(ขอให้กูได้บอกรักมึงได้มั้ย)
แม่งโคตรจุกน้ำเสียงสั่นๆของมันผมเป็นคนฟังยังรู้สึกใจหาย
“อืม ได้สิ” ผมเอ่ยปากอนุญาต แต่นานหลายนาทีปลายสายก็ยังเงียบผมได้ยินเพียงเสียงสูดลมหายใจของคลื่นเหมือนมันกำลังพยายามรวบรวมความกล้าอยู่
(ที่ผ่านมาหลายๆอย่างที่กูทำอาจจะทำให้มึงอึดอัดใจ กูขอโทษนะกูไม่รู้ว่าทำไมเพราะอะไรถึงตัดใจจากมึงไม่ได้ซักทีแต่สิ่งที่กูรู้และอยากให้มึงรู้คือกูรักมึงนะพีม รักมาก คลื่นรักพีมนะ)
“อื้ม ขอบคุณนะ มึง……เจ็บมากมั้ย” ผมกำโทรศัพท์แน่น ผมสงสารคลื่นแต่ผมก็รักมันไม่ได้
(ก็พอทนแต่แม่งมีความสุขว่ะ ของขวัญวันเกิดปีนี้มีค่าที่สุดแล้ว ขอบคุณนะพีม)
“เฮ้ย ขอบคุณอะไรกันวะ กู…..ไม่ได้ทำอะไรให้มึงเลยนะ” มีแต่มึงที่ทำเพื่อกูมาตลอด ถ้ากูรักมึงได้กูก็อยากรักมึงนะคลื่น ผมไม่เคยรำคาญไม่เคยอึดอัดกับสิ่งที่คลื่นมีให้เพราะผมรู้ว่าความรู้สึกมันบังคับมันห้ามกันไม่ได้ แต่กูก็รักมึงเกินเพื่อนไม่ได้จริงๆ
(อยากฟังเพลงมั้ย เดือนหน้าคณะกูมีคอนเสิร์ตกูจะขึ้นร้องเพลงมึงอย่าลืมไปดูล่ะ) เสียงสดใสของคลื่นที่ผมชอบเริ่มกลับมาอีกครั้ง
“ฮื่อออไม่เอา กูไม่อยากให้หูกูติดเสนียด ฮ่าๆ”
(หึ งั้นมึงก็ช่วยฟังแล้วก็คอมเม้นให้กูด้วยนะ จะได้เอากลับไปซ้อมใหม่)
“เอาดิๆ” ผมได้ยินเสียงกุกกักๆอยู่ซักพัก คลื่นก็บอกว่าเดี๋ยวจะเปิดโฟน จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงอินโทรกีต้าร์โปร่งและตามมาด้วยเสียงทุ้มๆน่าฟังของคลื่น
http://www.4shared.com/embed/616423969/db36760b
หัวใจมันมีไว้รัก และฉันเลือกจะรักเธอคนเดียว
ไม่ได้แคร์ ไม่ได้หวัง ว่าเธอจะเหลียวมองหรือเปล่า ไม่ได้สนใจ
หัวใจมันมีไว้ใช้ และฉันเป็นเจ้าของมันคนเดียว
อยากให้มันไปกับใคร คนไหนก็ไม่เกี่ยว ที่ต้องการอย่างเดียวคือ รักเธอ
แม้ใครต่อใคร บอกว่าฉันทำอะไร บ้าบอ รอเธอไปก็เสียเวลา
ขอพูดอีกทีว่า หัวใจที่มี เลือกเธอคนนี้ ตั้งแต่สบตา
อาจจะเป็นรักโง่โง่ ในสายตาเธอก็ตาม แต่ฉันแค่ขอ ได้ทำตามหัวใจ
เป็นรักโง่โง่ งมงายแค่ไหน แต่ฉันไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ที่ทำอะไรเพื่อเธอ
น้ำตาจะรินและไหล เหนื่อยล้ามาแค่ไหนไม่มีทาง
เปลี่ยนให้ใจที่มันรัก ที่ยอมเธอทุกอย่าง เพราะฉันฟังอย่างเดียวคือหัวใจ
แม้ใครต่อใคร บอกว่าฉันทำอะไร บ้าบอ รอเธอไปก็เสียเวลา
ขอพูดอีกทีว่า หัวใจที่มี เลือกเธอคนนี้ ตั้งแต่สบตา
อาจจะเป็นรักโง่โง่ ในสายตาเธอก็ตาม แต่ฉันแค่ขอ ได้ทำตามหัวใจ
เป็นรักโง่โง่ งมงายแค่ไหน แต่ฉันไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ที่ทำอะไรเพื่อเธอ
แหละฉันไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ที่ฉันได้รักเธอ
(เป็นไงพอฟังได้มั้ย)
“ก็ดี กูว่าน่าจะเปลี่ยนชื่อเพลงเป็น รักดีๆ มากกว่านะ”
TBC >>>>>>>>>>>
…………………………
- สั้นเนอะอิอิ ที่จริงมันต้องยาวกว่านี้แต่กลัวคนอ่านจะรอนานเลยเอามาแค่นี้ก่อนเพราะช่วงนี้เวลาสำคัญกว่าทองค่ะ(ได้ข่าวว่าออนเอ็มทั้งวัน) ฮ่าๆๆ สั้นไปนิดคงไม่ว่ากันนะคะ
- แล้วก็เอาใจแม่ยกคุณคลื่น อรั้งงงงงงง HBD ย้อนหลังนะคะพ่อยอดชาย ย้อนมาไกลมากฮ่าๆตั้งแต่วันที่ 1 แหนะแต่มาช้าดีกว่าไม่มาเนอะก็ขออวยพรให้มีความสุขมากๆหล่อๆรวยๆเป็นหนุ่มในฝันของสาวๆและเป็นเพื่อนที่ดีของน้องพีมไปนานๆนะคะ ปล นายแก่กว่าน้องภูมิปีนึงเลยอ่ะคลื่น
กร้ากกกกกกกกกกกก
-
ลุ้นจะแย่อยู่แล้ว น้องพีมน้องภูมิของเจ้
จะเกิดไรขึ้นบ้างเนี่ย
คลื่นนายใจหล่อมากกกก :กอด1: :กอด1:
-
มีลางอะไรหรือป่าวเนี่ย? :monkeysad:
คลื่นนี่น่าสงสารอ่ะ รีบๆเจอคนที่รักคลื่นและคลื่นรักเค้าเร็วๆนะ :sad11:
-
ลุ้นๆ><
-
แปลกจังที่พีมไม่ถามภูมิเรื่องที่คุยกับพ่อ อยากรู้ๆ :z3:
คลื่นนนนนนนนนนนนน :m15:
-
Happy Birthday ย้อนหลังนะคลื่นนนน
:monkeysad: ขอหั้ยเจอคนดีๆน่ารักๆแบบพีมนะ ซึ้งๆๆ :sad4:
-
เห้อสงสารคลื่นอ่า
-
HBD คลื่นนะ มีความสุขมากๆๆ
-
แล้วภูมิกะพ่อคุยอะไรกันอะ ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลยยยยย :z3:
-
อยากให้พี่โอ๊ตมีคู่ด้วย
-
ตอนนี้มันเศร้าแปลกๆ เนาะ คุณตาลคะ สงสารคลื่น จับใจ
แต่งให้คลื่นสมหวัีงในเรื่องหน้าได้มั้ยยย สงสา้านนนนนนนนนนนนน
-
อ่าววว เริ่มด้วยมาม่าต้มยำ ไหงมาลงเอยด้วยมาม่าหมูสับนิ ตกลงพ่อของภูมิว่าไงอ่าคะ ฮาโหลๆ หุๆ
-
เครียดแทนน้องพีมเลย คงอึดอัดแหละ
แต่ตามที่ภูมิบอก ยังไงภูมิก็จะปกป้องพีมอยู่แล้ว
พี่น้องช่างเล่นกันโหดจริง ๆ
ปล.คลื่น HBD นะคะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ :3123:
-
สงสารน้องคลื่นนนนนนนนนนน
โอยยยยยยยยยยยยยยย อยากรู้จัง พ่อภูมิกับภูมิคุยอะไรก๊่านนนนนนนนน
-
ยังไงมึงก็ปกป้องกูได้อยู่แล้ว จบแบบโรแมนติกด้วย
ภูมิตุ๊ดแตกหลัวแมลงสาบ โดนพี่แกล้งร้องไห้อีก :m20:
ยังแอบสงสารคลื่นอยู่ตลอดๆ~
-
พี่คลื่น :monkeysad: :monkeysad: ใจนายหล่อมากกกกกกกกกกก ♥ :sad4: :sad4:
-
:กอด1:
-
พี่โอ๊ต โครตเท่ห์เลย พี่น้องบ้านนี้เขาน่ารักนะ :impress2: พ่อของภูมิคงไม่ว่าอะไรหรอกพีมอย่าคิดมาก
สุขสันต์วันเกิดคลื่นด้วย ขอให้มีคนรักเป็นของตัวเองซักที :กอด1:
-
:sad4: :sad4: :sad4: สงสารนพี่คลื่นนนน
พี่คลื่นขา หนูยังว่างน๊าา :-[
-
:a5: ค้างงงคุณพ่อเด็กน้อยข้าวปั้นเค้าว่าไรมั่งเนี่ย
แต่ต้อง o13 ให้คุณย่านะเคอะ คุณย่าทันสมัยยอดเยี่ยมกระเทียมโมนที่สุดในสามโลกค่ะ
แล้วก็ HBD คลื่นด้วยน่ะ ขอให้มีความสุข น่ะครับ ขอให้คลื่นเจอคนที่เป็นของคลื่นจริงๆซักทีคนที่คลื่นรักแล้วมีแต่ความสุข อิจฉาคนๆนั้นของคลื่นล่วงหน้า :กอด1:
-
HBD นะคลื่นสุดหล่ออออออออออออ
ไม่ได้พีมเป็นของขวัญก็อย่าเสียใจนะ
เดี๋ยวเค้าห่อตัวเค้าส่งไปให้คลื่นเอา แอร๊ย~
ตกลงว่าภูมิมันคุยไรกะพ่อมันอ่ะ?
แล้ว...ถ้าเป็นเรื่องที่พ่อมันเห็น จะยังไงต่ออ่ะ
โหยยยยยย ทรมานเพราะความอยากรู้ :z3:
มาต่อไวๆนะคะ
-
HBDน้าพี่คลื่นนน สงสารมากอ่า
ชอบพี่โอ๊ตอ่ะ น่ารักกกกก
อยากรู้เรื่องที่ภูมิคุยกับพ่อแล้วอ่า
รอตอนต่อไปคะพี่ตาล
-
:sad4: คลื่นนนนนน
มากอดทีพ่อพระเอก :กอด1:
ซักวันนะ ซักวัน นู๋จะต้องเจอคนของนู๋แน่ๆ
(โอ้วววว อินสุดๆ อ่ะ :o12: ขอบวกให้น้องคลื่นนะคะ)
-
คาใจเรื่องคุณพ่ออออ กิ๊ดดด มาม่าชามโต :z3:
-
จุกแบบอุ่กๆไปเลยตอนนี้ T-T
คือแบบคลื่นนนนนนน โฮรวววววววววว
มารักชั้นเถอะมา โอยยยย คลื่นนายหล่อมากและเป็นคนดีมาก เรารักนายว่ะ
รอส่วนของภูมิแล้วล่ะทีนี้ ควรจะเอาน้ำตามารอไว้ก่อนเลยดีมั้ยคะ ฮืออออ
คงไม่ดราม่าหรอกเนอะพี่ตาล
:o12:
-
+1 ให้จ้า
สงสารเคลื่อนเนอะที่รักพึมข้างเดียว :sad4:
คงเจ็บน่าดูเลย :L3:
รอ :call:
-
:a: คลื่น
หวังว่าภูมิกับพีมจะไม่เรื่องอะไรเกินขึ้นน่ะ :call:
:L2: :L2:
-
พ่อคลื่น
มาซบอกพี่มาลูก :กอด1:
-
สงสารคลื่นนนนนนนนน :monkeysad:
-
3P ~ ภูมิ+พีม+คลื่น ~ :impress2:
HBD นะคะน้องคลื่น. :L1:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดปลอบคลื่นนะจร๊ะ
-
:m15: คลื่น! เรารักนายวะ
-
HBD นะคลื่น
นายมารักเราบัดเดี๋ยวนี้ รับรองจะไม่มีเสียใจอีกเลย (แกน่ารักเท่าพีมหรา)
คลื่นเป็นผู้ชายเกรดเอ+++++ เลยจริง ๆ ขอให้ได้เจอคนดี ๆ นะหนุ่มน้อย
ว่าแต่คุณพ่อ ภูมิ พีม อะไรยังไงเนี่ย
-
คุณพ่ออ่ะ ไม่ว่าเนอะ ไม่ว่าเนอะ เข้าใจน้องภูมิใช่มั้ยคะ :z3:
พีมสู้ๆนะ *ชูสองนิ้ว* :กอด1:
-
แอบสงสารคลื่นจังเลย
:monkeysad: :monkeysad:
-
:เฮ้อ:
ขอถอนหายใจหนึ่งเฮือก
แต่คุยกันได้แบบนี้คงไม่มาม่าหรอกมั้งเนอะ (ปลอบใจตัวเอง)
ฝากแฮปคลื่นด้วยนะคะคุณตาล
-
แล้วพ่อกับภูมิคุยอะไรกันเหรอ
-
ง่า าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
บรรยากาศ อรึมครึม
ขอให้สิ่งร้ายๆ ผ่านไป ด้วยเถ้ออออออ
สาธุ
:call: :call: :call:
-
อยากรู้พ่อคุยอะไรกับภูมิ
-
ภูมิกับพ่อคุยไรก๊านนนนน!!!! ????
HBD หนุ่มคลื่นนะค๊า :L2:
-
พี่คลื่น :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
เจ็บมากมั้ย :กอด1:
ปล.สวัสดีปีใหม่ 2555 5555 ขำๆกันไปทั้งปีน๊าาาา
-
เค้าคุยอะไรกันนนน
อยากเสือกกกกกก
:z3:
ปล.หรือหนุ่มคลื่นจะคู่กะน้องโฟ?
(เดามั่วได้อีก๕๕๕)
-
อยากรู้ว่าพ่อลูกเค้าคุยไรกันง่า :serius2:
คลื่นโคตรพระเอกค่ะ :monkeysad:
-
นึกว่าจะต้องกินมาม่าซะแล้ว....
ขอให้คุณพ่อภูมิอย่าว่าอะไรเลยน๊าาไม่ชอบดราม่า :o12: :o12:
Ps.คลื่นชั่งเป็นคนดีจริงๆHBD.ย้อนหลังนะ :mc4:
-
รักนิยายเรื่องนี้จัง :กอด1: :กอด1:
-
:monkeysad:คลื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :monkeysad:
-
:z3: ภูมิคุยอะไรกับคุณพ่อ อยากรู้ อืมภูมิแกบอกจะปกป้องพีม แต่ไหงกลัวแมลงสาบหลบหลังพีมซะงั้น
คุณย่าน่ารักจังรู้ใจลูกหลานมากๆ
HBD คลื่น เพี้ยงขออวยพรให้น้องตาลหาคู่ให้คลื่นได้ในตอนหน้าหรือตอนต่อๆ ไปด้วยเถิด :call:
-
คลื่นขโมยซีนอะ
-
กรี๊ดดด ดิ้นๆๆๆๆ HBD คลื่นสุดหล่ออ โอ้มายเลิ๊ฟ มายดาลิ้ง มายเดียร์ มายสวีทฮาร์ท
มายเอฟวรีติงจิงเกอเบล 55555555
รักนะเค๊อะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ
ส่วนพีม ไม่เป็นไรนะลูก โอ๋ๆๆ กอดปลอบๆๆ
ปล. ชอบบรรยากาศเวลาเค้าอยู่กันสามคน +1ให้ไอพี่ฟ่างที่โวยวายจะนอนกลางให้ได้ :laugh: :laugh:
-
Kyaaaa~~khun yaa wairun maak maak khaa!! P'peme suu suu na kha..
Yaak hai p'kleun mii kon maa rak rew rew jung kha,,drama talord..55555
-
*ถือป้ายไฟไอเลิฟคลื่น*
แอบสงสารคลื่น T T
-
เค้าจะเอาคลื่นๆ ๆๆๆๆๆ :man1:
ว่าแต่ พ่อภูมิว่าไงมั่งอ่ะ อยากรู้ๆ
ปล.เค้ายังรอปันองุ่นอยู่นะตัวววว
-
คุณพ่อคุยอะไรกับภูมิบ้างเนี่ยยยยยยยย :serius2:
-
งือออออออ กลัวใจพ่อภูมิจังเลยอ่า แบบ...หวังว่าพ่อจะเข้าใจนะคะ
ชอบพี่โอ๊ตมากกกกกกกกกกกกก โอ๊ยยยยยคนนี้รักสุดๆเลยอะ :กอด1: :กอด1:
ตอนนี้คลื่นได้ใจเค้าไปเต็มๆ!!!
-
ขอร้องอย่าดราม่าได้มั้ยอ่ะ :sad4:
มา HNY ย้อนหลังพี่ตาล ภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย เชน เบียร์ ปัน มิค น้องแมท
คลื่น พี่โอ๊ต ขอให้มีความสุข อยู่ด้วยกันไปนานๆเน้อ :กอด1:
-
ครอบครัวภูมิดูเหมือนอบอุ่นน่ะ
แต่ .... จะเริ่มอะไรหรือป่าว :เฮ้อ:
ไม่อยากกินมาม่าตอนต้นปีเลยอ๊ะ
สงสารพีม
แต่ตอนจบ สงสารคลื่นจังเลย :sad11:
-
สงสารคลื่นจังเลยนะ อยากให้คลื่นได้เจอคนดีดีซักที o18
จะได้ตัดใจจากพีมได้
ลุ้นๆ คุณพ่อภูมิ หวังว่าจะไม่มาม่า นะคะ หึหึหึ
ปล. สามพี่น้อง น่ารัก ม๊ากกกกกกกกกกกก
อ้อ แล้วก็ HBD นายคลื่นย้อนหลังด้วยน๊ะจ๊ะ
-
สงสารคลื่นอ้ะ
ทำไมไม่ยอมตัดใจสักที หนูเชื่อว่าพี่คลื่นยังต้องเจอคนดีๆอีกเยอะ
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ย้อนหลังนะคะพี่คลื่นนน
-
คลื่นแม่งขโมยซีนเลย ฮ่าๆๆๆๆ
คุณย่าของพีมน่ารักมากค่ะ ชอบจังเลย
สามพี่น้องเค้าก็น่ารักกันเหลือเกิ๊นนนน โดยเฉพาะเวลาฟ่างโดนแกล้ง ฮ่าๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วคิดถึงครอบครัว ฮือออออออ มาเรียนไกลแล้วมันเศร้าเนาะ ฮ่าๆๆ
เฮ้ออออออ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกอยากได้รวมเล่ม ฮ่าๆๆๆ
อย่าลืมทำนะคะ อยากได้เก็บไว้จริงๆชอบเรื่องนี้มากๆ รอตอนต่อไปนะคะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: มันยังไม่มาเยือน ... ความมาม่าที่แชเชือน สุดจะเอ่ยเอื้อนพรรณนา
เจอมาก็หลายเรื่อง ล้วนแต่เปลืองน้ำตา ฮ่วย ! อะไรกันนักหนา ตามอ่านจะขาดใจ :o12:
ดีแล้วๆ คุณย่าพีมวัยสะรุ่นจริงจริ๊ง แต่ที่ภูมิ ฟ่าง พี่โอ๊ต ยังแย่งที่กันนอนได้อย่างนั้น ดูแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไรน่ากลัวรึเปล่า ?
ปีใหม่แล้วขอให้พี่ตาล และทุกตัวละครในวีอาร์มีความสุขมากมากกกกกกกกกกกกกกก
พิเศษสำหรับคลื่น สุขสันต์วันเกิดย้อนนนนนหลัง ขอให้หาใครซักคนที่เป็นของเราให้ได้เร็วๆนะ
สงสารก็สงสาร แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง หลงรักคนมีเจ้าของก็งี้ ต้องทำใจ :เฮ้อ:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
คุณตาล ทำไมไม่เฉลยว่าพ่อภูมิคุยอะไร :m15:
เดี๋ยวนอนไม่หลับกันพอดี :เฮ้อ:
-
อยากรุจังเลยยย ว่าพ่อคุยอะไรกับภูมิง่ะ
HBD คลื่นด้วยคนง๊าบบบ
-
เป็นพีมก็นะ ลำบากใจจริง สงสารก็สงสารแต่ไม่ได้รักทำไงได้
-
HBDให้น้องคลื่นเช่นกันค่ะ ขอให้ทุกๆวันต่อไปมีแต่สิ่งดีดี และคนดีดีเข้ามาในชิวิตนะคะ สุขสันต์วันเกิดค่ะ :กอด1:
-
อยากรุว่าภูมิกับพ่อคุยไรกาน
-
ก็สงสารคลื่นอ่ะ แต่...ยังไงก็เพ่ภูมิ พีม&ภูมิ :ped149:+1
-
ส่งน้องโฟโต้ให้พี่คลื่นเล้ยยย เอาน้องไปปลอบใจแทน บ้านนี้ไม่ต้องเหลือชายแท้ ฮี่ๆ
เรื่องน้องภูมิกับพ่อ อะไร ยังไง เนี่ย ยังงง? แต่น้องภูมิแลดูไม่ค่อยซีเรียสเท่าไหร่ น่าจะโอเคมั้งเนอะ
-
ขอคู่ให้พี่คลื่นด่วนค่ะ :m15: :m15:
:pig4: :pig4:
-
HBD ย้อนหลังให้คุณคลื่นด้วย ขอให้เจอคนที่ใช่ คนที่รักตอบได้หมดใจน้า :กอด1:
ถึงพีมอาจจะมีเรื่องกังวลใจอยู่ แต่พีมก็ต้องดีใจนะที่มีคนรักพีมเต็มไปหมด ไม่นับแค่ภูมินะ คุณย่า ครอบครัว อาปุ้ย คลื่น ทุกคนอยู่ข้างพีมหมดอ่ะ เพราะงั้น มีกำลังใจ สู้ๆๆต่อไป
ปล. ว่าแต่ ตกลงตาภูมิจะไม่เล่าหน่อยเหรอว่าคุณพ่อว่าไรมั่ง
ปล.อีก ตกลงถาปัดชนะโหวตใช่ป่ะคะ เย่ๆๆ :จุ๊บๆ:
-
:กอด1: หวานปนเศร้าจริงๆ
-
อื๋ออออออ ทำไมใจมันโหวงเหวงอ่ะ งุงิ
-
พ่อว่าไงบ้างอ่า ชอบพี่น้องสามคนนี้จัง มีแต่รอยยิ้ม :กอด1:
-
สงสารคลื่นอ่ะ แต่ยังไงพีมก็ต้องคู่กะภูมิ
-
:call: อย่าให้มีดร่า่ม่าเลย :sad4: :sad4:
-
:กอด1:คลื่นแรงๆ
พีมไม่รัก แต่เจ้รักคลื่นนะจ๊ะ ไม่เอานะคะไม่เศร้า
-
รอลุ้นคุณพ่อว่าจะว่ายังไงบ้าง....แต่ว่าคนเขียนก็เคยบอกเองนี่เนอะว่าภูมิมันรวยไม่ชอบกินมาม่า
หวังว่าคงจะไม่มีข่าวร้ายนะคะ :m13:
-
ไม่เม้นต์เครียดๆ
Happy birthdayนะคลื่น
-
คลื่นน่ารักอ่ะ แต่เศร้านะ
ได้แค่บอกรัก แต่มาเป็นแฟนกันไม่ได้
ขอให้คลื่นเจอคนรักจริงซะทีเถอะ :call:
-
ภูมิเคะอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ จะโมเอ้ไปไหน น่ารักมากกกกกกกกกกก ขโมยซีนนายเอกได้อีกอ่ะ
ชอบซีนสามพี่น้องมากค่ะ อะไรจะน่ารักปานนี้ เหมือนเด็กๆเลย ชอบพี่โอ๊ตตตตตต นานๆทีจะได้เห็นฟ่างหงอกับเค้าบ้าง แอบสะใจ ฮ่าๆๆๆๆ เป็นซีนที่ทำเอากรี๊ดกร๊าดที่สุดในพาร์ทนี้เลย
สามคนนอนด้วยกันด้วย อร๊ายยยยยยยยยยยย นึกภาพตามแล้วแทบคลั่ง น่ารักอ่ะน่ารักๆๆๆๆๆๆ ฟ่างจะนอนตรงกลางด้วย แหมๆ
แต่ภูมิเบบี๋จริงๆ กลัวแมลงสาบ ฮ่าๆๆๆ แต่เราก็เป็นเหมือนภูมิ อยู่เฉยๆก็โอเค แต่ถ้าบินก็ขอบาย ดูพฤติกรรมท่าทางภูมิตอนนี้แล้วดูไม่ออกเลยว่าจะเคยเป็นพวกนักเลงมาก่อน อิมเมจช่างผิดกัน
ภูมิจะกลายเป็นเด็กน้อยทุกครั้งเวลาอยู่กับคนในครอบครัว ชอบจุดนี้มากๆอ่ะค่ะ มันน่ารักเวอร์ๆอ่ะ
แล้วมากรี๊ดต่อกับคลื่น ทำไมเป็นคนดีขนาดนี้ อยากจะเชียร์ ถ้าไม่ติดว่าพีมมีภูมิแล้วน่ะนะ
รักฝังใจมากเลยคลื่น อิจฉาพีมได้อีก มีแต่คนดีๆมาชอบ แต่ ณ จุดนี้ก็แอบสงสารคลื่นอยู่นะ แต่เจ้าตัวก็ดูจะเต็มใจแล้วก็มีความสุขดีก็โอเคแล้ว
สุขสันต์วันเกิดคลื่นย้อนหลังด้วย คนหล่อคนดีของเรา
-
:เฮ้อ: แล้วภูมิไปคุยอะไรกับพ่อล่ะนั้น
หาคู่ให้นายคลื่นที :impress2:
-
ตอนเริ่มเป็นความหวาดกลัวของพีม
ตอนกลางเป็นครอบครัวที่อบอุ่นและพีมยังคงอึดอัด
ตอนปิดท้าย ทำไมแอบเศร้าผสมความอบอุ่น อย่างน้อยก็รู้ว่า
หากภูมิไม่สามารถดูแลพีมได้สักวัน(มันคงยอมอ่ะนะ)
ก็ยังมีคลื่นที่พร้อมจะรอเสมอ ไม่ได้เห็นแก่ตัวแต่ถ้าคลื่นยังไม่มีใคร ก็ไม่เห็นแปลก
-
ภูมิคุยกับพ่อเป็นไงบ้าง
อารมณ์ตกวูบ สงสารคลื่นเเต่ไม่อยากให้คลื่นปล่อยมือจากพีม อ๊าก!!!!!!!!คนเห็นเเกตัวนะเรา
-
อยากรู้เรื่องพ่อกับภีม :m16:
+1
-
คลื่นต้องได้เจอคนดีๆแน่ :a2:
ส่วนพีมกับภูมิก็สู้ๆหากจะมีปัญหาเข้ามาก็ตามนะ :z3:
:pig4: :3123: :pig4:
-
สงสารคลื่น :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
คลื่นจ๋าาาาาาาาาาาามาหาเค้าเถอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:L1:ซึ้งตอนคุณย่าคุยกะพีม มีคนในครอบครัวเข้าใจเรา ก็ดีแล้ว
เฮ้อ คลื่หนอคลื่น รักพีมมันจริงจังเนอะ
แอบหวั่นใจพ่อของภูมินะคะเนี่ย :z3:
-
ขอให้คลื่นตัดใจได้ไว ๆ ไม่อยากให้มาทำให้พีมหวั่นไหว
-
เปิดตอนมาแบบเครียดๆ
อบอุ่นกับพี่น้องตระกูลข้าว และน้องพีมกับย่า
แต่...มาซึ้งและเศร้ากับคลื่นปิดตอนซะงั้น...
-
พี่คลื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
HBD ย้อนหลังน้องคลื่น น~
มีความสุขมากๆนะคะ
สรุปเรื่องคุณพ่อเป็นไงนี่
ยังลุ้นอยู่ -3-
รอตอนหน้านะน้องตาลสุดสว ยย :กอด1:
-
รอลุ้น
-
พ่อกับภูมิคุยเรื่องอะไรกัน ลุ้น ๆ ><
ปล. สสวก นะคลื่น ใจนายหล่อมากอ่ะ ขอให้เจอคนดี ๆ สมหวังในรักซักทีนะ :call:
-
อ่านเเล้ว น้ำตาไหลตื้นตันคุณย่า เเละ ไม่เคลียร์คุณพ่อ !!
-
:m15:สงสารคลื่นอ่ะ
เจ็บมากมั้ยทำได้แค่รัก เพราะพีมก็รักภูมิไปแล้วเหมือนกัน
แล้วพ่อภูมิจะว่าอะไรรึเปล่า ต้องรู้เรื่องแล้วแน่ๆ จะดราม่ามั้ย :o12:
แต่ก็อ่านไปยิ้มไปตอนพี่น้องตระกูลข้าวอยู่ด้วยกัน ไอ่ข้าวปั้นนี่มันเด็กน้อยขี้ฟ้องซะจริง :m20:
-
:sad4: สงสารคลื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แงง........ เมียไอ้หล่อเสน่ห์แรงจิงๆ ไรเตอร์หาคู่ให้น้องคลื่นเถอะค่ะ!!! ปวดใจ ไม่ไหวจะสงสารแล้ว หรือว่าแต่ง 3P ไปเลย ปกติ ไม่ชอบแนวนี้นะ แค่คลื่นดีเกินอะ แบ่งพีมให้แล้วกัน :z6: (ตีนน้องภูมิ)
น้ำตาคลอเลยตอนนี้ ที่พีมถามว่าเจ็บมั๊ย มัน :o12: แม่ยกคลื่นปวดใจกันเชียวววววว
ปล.พี่น้องตระกูลข้าวเล่นกันน่าเอ็นดูจิงจิ๊งงงงงงง อยากเป็นสมาชิกบ้านนั้นด้วยคนอะ :z1:
-
ถูกของน้องภูมิจ้า
น้องพีมมันเตี้ยแล้วยังโง่อีกเนอะ
55555555+
ไม่เป็นไรนะ สู้ๆจ๊ะ
HBDน้องคลื่น ชู้รักของน้องพีมด้วยจ้า
ขอให้หล่อๆขึ้นไปอีก
ตัดใจได้ในเร็ววันนะจ๊ะ
-
เพิ่งว่างตอนเช้าหลังส่งแขกขึ้นเคลื่องที่แอร์พอร์ท เลยอ่านิยายระหว่างกลับ
สงสารคลื่นอะ เท่ห์ตลอดๆๆๆๆ น้องพีมไม่เอาเลดี้ขอๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้หลายอารมณ์มากเลยเนอะ
ชอบตอนภูมิอยู่กับครอบครัว
ชอบตอนน้องพีมคุยกับคุณย่า
และน้ำตาซึมตอนคลื่นบอกรักน้องพีม T__T
-
กำลังใจมีให้กันเต็มเปี่ยม ทั้งคุณย่า พี่โอ๊ต
ส่วนคุณพ่อ ภูมิคงคุยเรียบร้อยแล้ว แต่.... เอ ทำไมไม่เล่าให้พีมฟังล่ะ ว่าคุยอะไรกัน
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมกับ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังแบบหลายวัน ให้ หนุ่มคลื่น :L2:
-
อร้ายยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบฟ่างโหมดนี้มากอะ
อยากเห็นหน้าพี่โอ๊ตมั่งจัง
-
คลื่นโฟ คลื่นโฟ คลื่นโฟ คลื่นโฟ คลื่นโฟ ...
//ก่อม๊อบ ๕๕๕+
อยากอ่านตอนที่หนุ่มๆบ้านสามข้าวอยู่ด้วยกันอะคะ ,หนูชอบพี่โอ๊ต อิอิ
-
โอ๊ย ผู้ชายแบบคลื่นมีเหลือมั้งมั้ย
อยากได้ๆๆ :z3:
-
อร๊ายยยยย คลื่น♥-♥ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังน่ะค่ะ จุ๊บๆ :-[
-
ในทีุ่สุดก้อ่านถึงตอนนี้ๆๆๆๆๆ :sad4:
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก... ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมยังจะอยู่แค่มัธยม
แต่เห็นแล้วอยากมีชีวิตมหาลัย
เพื่อนดีๆแบบนี้บ้าง TT :o12:
และก้ความรักจากใครสักคนที่รักเรา o22
ภูมิน่ารักสุดๆๆๆๆๆ คลื่นก้นะ... ทนเจ็บได้เพื่อคนที่รัก
-
สงสารพีมจังเลย นึกถึงบรรยากาศของคุณพ่อกับพีม
คงต้องรอฟังจากภูมิ ฟังน้ำเสียงภูมิแล้วไม่น่าจะร้ายแรง
และดูฝั่งคุณย่า ถ้ารู้เรื่ิองพีมกับภูมิคงยอมรับได้แหละ
มาที่ฟากของพ่อยอดชายนายคลื่นกันบ้าง
HBD ย้อนหลังนะจ๊ะ ขอให้พบเจอคนและสิ่งดีๆนะ
มีความสุขมากๆในทุกๆวันด้วยนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดค่ะ
-
ลุ้นๆๆๆ
แต่คลื่นจ้า มาหาเรม่ะ :man1:
-
อ่านแล้วดูเศร้าๆอะ
-
ตอนนี้แลดูอรึมครึม :sad11:
-
น้ำตาซึมสงสารพีม ตอนคุยกะคุณย่า
แล้วก็มาเศร้าสงสารคลื่นอีก เฮ้อ...
-
สงสารคลื่น เห็นใจพีม เอ็นดูภูมิ o13
-
อยากรู้พ่อคุยอะไรกับภูมิ
สงสารคลื่นจัง
-
รักครอบครัวตระกูลข้าวจริงๆนะ
น้องภูมิแมนมาก หลบหลังพีมเพราะแมงสาบ โคตรน่ารักเลย
แล้วคุนพ่อของภูมิท่านว่าจะใดมั่งเนี่ย ลุ้น!!!
-
ครอบครัวสุขสันต์ :laugh:
-
น้องคลื่นมาแล้ว
แอบปลื้มน้องโฟอีกคน
-
HBD ย้อนหลังน๊าคลื่น :a13: ขอให้นายมีความสุขมากๆ ขอให้พี่ตาลหาคู่ให้นายได้ไวๆ (เป็นน้องโฟโต้ก็ได้นะค่ะอิๆ^^)
อ่านตอนนี้แล้วรุ้สึกอบอุ่น อมยิ้มตลอดเลย(ไม่นับตอนต้นที่มาคุ =.=)
คุณย่าน่ารักมากกกกกกกก ชอบความคิดคุณย่า อยากกอดคุณย่ามาก :กอด1:
ครอบครัวภูมิก็น่ารักเหมือนเดิมพี่ข้าวโอ๊ต...น่ารักอ่ะ!!!.... :-[
ภูมิพีมมีกันและกัน มีครอบครัวที่อบอุ่น มีเพื่อนที่ดี ถือว่าชีวิตมีพร้อมทุกอย่างแล้ว แต่มันก้เหมือนค้างคาแบบสุขไม่สุด
ถ้าครอบครัวเข้าใจความรักของทั้ง2คน ทีนี้คงสุขได้สุดสักที
เพี้ยง~ขอให้คุณพ่อเข้าใจความรักของทั้งคู่ด้วยเถอะ
ปล. HNY นะค่ะพี่ตาล มีความสุขตลอดปีและตลอดไปนะค่ะ :L2:
-
:กอด1:
-
เหมือนจะเข้าโหมดดราม่ายังไงก็ไม่รู้ ><
เอาใจช่วยภูมิพีมสุดฤทธิ์เลยยยยยยยยยยยยยย
แล้วก็......อยากฟังรักโง่ๆ เว่อร์ชั่นที่พีมได้ฟังบ้างอ๊ะ จะมีโอกาสไม๊เนี่ย 5555555
-
อ่าว ตอนแรกเห็นภูมิโทรมานึกว่าพีมจะถามภูมิเรื่องที่คุยกับพ่อซะอีก
ลืมหรือยังไงหว่า
ก็เลยยังต้องลุ้นต่อไปว่ามันจะยังไง
-
หวังว่าจะไม่มีปัญหาไรน้า
คลื่น ปลื้มอ่ะ
-
น้องภูมิกลัวแมลงสาบบินเหมือนกันเลยเหรอ 555 ถ้าเจอสติแตกทันที
แต่ตกลงน้องภูมิกับพ่อเคลียร์กันเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย คุยกันจบไม่เห็นพูดถึงบ้างเลย ห่วงพีมกับภูมิจริงๆ
ปล.สงสารน้องคลื่น หาใครมารักที ^^
-
พีมมันเป็นคนใจดี
เราเป็นคลื่นก็คงตัดใจไม่ได้เหมือนกัน
รักของคลื่นถึงไม่สมหวังแต่มันก็มีความสุขในแบบของเค้านะ
แต่อ่านแล้วมีน้ำตาซึมเหมือนกัน
-
เฮ้ออออ คลื่นนี่ดีแท้ๆ เป็นคนอื่นที่ไม่รักจริง คงตัดใจจากพีมไปนานแล้วว
-
"เคยมีคนบอกว่าถ้าเรากอดใครซักคนโดยที่แขนของเราโอบรอบคอคนๆนั้น ก็จะเหมือนว่าเราถูกเขากอดเอาไว้ทั้งตัว"
หึๆๆๆๆๆ
-
เพราะนายดีเกินไปไงคลื่นถึงเป็นได้แค่พระรอง
โอ๊ยย ดีเกินไปแล้วคลื่นน มามะมาซบอกเค้าก็ได้นะ ฮ่าๆ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบพี่โอ๊ต พี่โอ๊ต พี่โอ๊ต
แต่ไม่รู้จริงๆว่าพ่อภูมิจะคิดยังไงน้า :sad4:
ขอให้ไม่มีไรเถอะ :call:
ปล. สงสารคลื่นเหมือนนะเนี้ย แบบว่า :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ คนแต่งนะค่าา o22
-
ยังไม่รู้เลยว่าคุณพ่อคุยอะไรกับน้องภูมิเลยอยากรู้จริงๆนะ
HBDหนุ่มคลื่นย้อนหลังอีกคน น่ารักซะไม่มี เป็นเจ้าของวันเกิดแล้วมาขอของขวัญซะเอง
-
สงสารคลื่น หวังว่าสักวันหนึ่ง คนน่ารักอย่างคลื่นจะได้เจอคนของคลื่นนะ
ยังไม่รู่เลยว่าคุณพ่อคุยอะไรกับภูมิ คุยกันตั้งนานไม่มีเรื่องนี้เลยอะ ร้อนใจ
-
ได้แต่หวังว่า คุณพ่อของภูมิ คงจะเข้าใจและยอมรับได้นะ
ชอบ คลื่น จัง 555+ อยากให้ คลื่น เจอคนดีดีที่เหมาะสมกับ คลื่น จังเรยย ผู้แต่งจัดให้หน่อยได้มั้ยเอ่ย ^^
-
สุขสันต์วันเกิดนะคลื่น
-
:serius2:สงสารพีมจัง ถ้าเป็นผมเลือทั้งภูมิทั้งคลื่นเลย อ่ะก๊ากๆๆ :laugh:
-
ตกลงภูมิคุยอะไรกับพ่ออ่ะ อย่ามาม่าน้าขอร้อง :z3:
-
สงสารคลื่นนะ แต่ก็ ... เฮ้ออออ
รักภูมิพีมมมมม :L1:
-
คุณพ่อเข้าใจภูมิ และพีม อยู่แล้วววววววว :)
-
อ้าว งง คือยังไง 5555+++ หายไปไหนหาไม่เจอ
-
ไหนเล่า ตอนต่อไป
มาจิ้มรอ 555
-
:L2:
มาจิ้มๆรอคุณตาลค่ะ
-
แง้ววววววววววววว เมนท์ก่อนเนื้อเรื่องซะงั้น เอิ๊กๆ
พาร์ทนี้บีบหัวใจมากกกกกก ทั้งดราม่าทั้งซึ้งเลย :sad4:
ภูมิพีมพูดกันซึ้งมาก ไม่มีใครซึน บอกความในใจกันเต็มที่ คนอ่านยังเขินแทน มาโหมดนี้ไม่ชินซะที ปกติเห็นแต่แกล้งกัน แต่หวานกันทีก็หยดย้อย :กอด1:
ฟ่างอ่ะ อย่างแมนคำพูดความคิดสุดยอด นับถือเลย o13
“อย่าไปแคร์อะไรไร้สาระกูอาจจะปลอบคนไม่เป็นแต่เชื่อสิน้องกูปกป้องมึงได้” “ความรักของภูมิมีไว้เพื่อมึง จำแค่นั้นพอ” สองประโยคนี้ทำเอาน้ำตาแทบไหลเลย โดยเฉพาะที่บอกว่าจะปกป้องนี่ล่ะ รักฟ่างอ่ะ :monkeysad:
แล้วฟ่างกับแทนมีปัญหาอะไรกัน อยากรู้ แล้วเคลียร์กันได้รึยังเนี่ย :serius2:
พายุโถมเข้าใส่ทั้งสองคู่เลย
ภูมิพีมพ่อแม่บุกถึงห้อง โอ๊ย ตายยยยยย หมายความว่าไงเนี่ย ลางดีหรือลางร้าย ขอให้เป็นเรื่องดีเท้อ :call:
แต่ถึงจะโดนสั่งห้ามยังไง เชื่อว่าอย่างภูมิไม่มีทางยอมแน่นอน เค้ารักกันจะตาย ใครจะห้ามได้
สู้ๆๆๆๆๆๆ เชียร์ทั้งสองคู่ ภูมิพีม แทนฟ่าง
ค้างเลยค่า รออ่านต่อนะค้า อย่างลุ้นอ่ะ :z3:
-
อื้อออออออ เนื้อหาหายไปไหนอ่ะ
o16 o16 o16 o16
-
อร๊ายยยย อัพตอนแล้ววว
-
รอจ๊ะ
-
ตอนที่ 63 ปลอบ
การฉลองเทศกาลปีใหม่ผ่านพ้นไปการเรียนการส่งงานการทำโปรเจคก็เข้ามาแทนที่ทันทีครับ เรียกว่าช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ยุ่งวุ่นวายและเรียนหนักมาก แค่เรียนในตารางอาจารย์คงยังไม่สาแก่ใจเลยมีนัดสอนชดเชยเพิ่มอีกด้วย กูอยากมอบโล่ให้จริงๆ
สมแล้วที่ประเทศไทยจะได้รับการโหวตว่าเป็นประเทศที่เด็กเรียนหนักที่สุดเป็นอันดับสองของโลก แต่ผมน่าจะมีการสำรวจต่อนะว่าเรียนหนักแล้วกูมีความรู้มั้ย กูเอาไปใช้ในชีวิตจริงได้รึเปล่า ระบบการศึกษาไทยควรอัพเกรดบ้างไรบ้างนะครับ หึ
ส่วนตอนนี้เวลาบ่ายสี่โมงโดยประมาณ ผม ไอ้ภูมิ ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้ฟ่างกำลังนั่งกินข้าวเย็นที่โรงอาหารวิศวะ เพราะผมกับไอ้คิวมีเรียนชดเชยต่อยันดึกเลยมากินข้าวเอาแรง แต่ไอ้ภูมิกับไอ้เต้ยนี่ของแถมครับมันเกาะขาผมมา
ผมไม่ได้มาเรียนที่คณะวิศวะนี้หรอกแค่แวะมากินข้าวเฉยๆ จำได้ว่าเคยมาเรียนที่คณะวิศวะตอนปีหนึ่งวิชาสถิติเบื้องต้น มันเป็นวิชาพื้นฐานเป็นวิชาบังคับไงครับนิสิตทุกคนต้องเรียน แต่จนถึงทุกวันนี้ผมยังสงสัยอยู่เลยว่าจะให้กูเรียนทำม้าย กูจะเป็นจิตรกรกูอยากวาดรูปกูไม่ได้อยากรู้ค่ากลางค่าเฉลี่ยห่าไรนี่เลยและผมก็ผ่านมันมาได้แบบแมวๆครับ เหอๆ
บอกไปแล้วว่าไอ้ภูมิกับไอ้น้องเต้ยมันเสนอหน้าตามมาเองแต่สำหรับไอ้ฟ่างนี่ผมไม่แน่ใจว่ามันมาด้วยสาเหตุอะไร ไอ้คิวถามมันก็บอกว่ามาหาน้องชายแต่ผมว่าไม่น่าจะใช่ วันนี้ไอ้ฟ่างดูจะเงียบๆเหงาๆไม่ตะโกนประชันฝีปากกับไอ้คิวเหมือนอย่างเคย ไอ้คิวทั้งแกล้งแหย่ทั้งกวนไอ้ฟ่างก็ไม่ตอบโต้แต่ออกแนว
เอาสายตาข่มอย่างเดียว สร้างความประหลาดใจให้พวกผมเป็นอย่างมาก และผมพอจะรู้แล้วล่ะครับว่าสาเหตุที่ทำให้ไอ้ฟ่างมีอาการแปลกๆมันน่าจะมาจาก….
ไอ้นั่น!!!!!ไอ้ผู้ชายคนนั้นที่มันถอดเสื้อช็อปพาดบ่าและมันกำลังมุ่งหน้าเดินมาที่โต๊ะแต่พอไอ้แทนเห็น ไอ้ฟ่างมันก็ชะงักและดูจะแปลกใจนิดๆ พวกผมที่เหลือเลยแอบมองหน้ากันบรรยากาศแม่งยะเยือกชิบหาย เกิดอะไรขึ้นกับตำนานวะ
เพราะปกติถ้าไอ้แทนมันเจอหน้าแฟนมันต้องสปีดเข้ามาเกี้ยวกอดรัดฟัดกันให้พวกผมเอือมระอาแต่ว่าครั้งนี้มันกลับมานั่งเบียดไอ้ภูมิเฉยเลย แถมหน้าตามันตอนนี้นะครับ หงุดหงิดขั้นสุด ตกลงว่ามึงเรียนวิศวะคอมฯหรือช่างกลกันแน่วะสภาพแม่งโทรมมาก
“เฮ้ยแทน มึงกินไรป่ะเดี๋ยวกูให้ไอ้พีมไปซื้อให้”
“ตลกล่ะมึง” ผมเตะขาไอ้คิวใต้โต๊ะก็เข้าใจนะว่ามันอยากทำลายบรรยากาศสีหม่นๆหมองๆที่เหมือนจะเกิดสงครามโลกครั้งที่3ในอีกไม่ช้าไม่นาน แต่จะดีกว่านี้มั้ยถ้ามันไม่เอาผมไปร่วมด้วย
“ไม่ กูไม่มีอารมณ์แดก” ไอ้แทนตอบเรียบๆไอ้ฟ่างยังก้มหน้าเขี่ยข้าว เฮ้ย เกิดไรขึ้นวะปกติถ้ามันทะเลาะกันไอ้แทนต้องหงอดิ หรือว่าครั้งนี้คนที่ผิดคือ…..
“แล้ว แล้วมึงจะไปไหนต่อวะกลับบ้านป่ะ เอ่อ แหะๆ” กูก็พยายามหาเรื่องคุยแล้วนะพวกมึงอย่ามองกูแบบนั้นเด้ เชี่ยภูมิมึงขำกูเหรอห๊ะ
“กูยังไม่กลับวันนี้กูมีนัดแดกเหล้ากับพวกที่เตะบอลด้วยกัน”
“พวกเฮียกริชน่ะเหรอเฮีย” ไอ้เต้ยถามหน้าซื่อตาใสแต่ไอ้คิวตบสวนเลยครับ
“มึงถามถึงมันทำไมมันเป็นผัวมึงรึไงห๊ะ” เฮ้ยๆอย่าเพิ่งตีกันอีกคู่นะดีที่ว่าไอ้เต้ยมันเป็นมนุษย์ที่สับสนทางอารมณ์นอกจากมันจะไม่โกรธไอ้คิวที่ตบหัวมันแล้วมันยังยิ้มแป้นเกาะแขนไอ้คิวหนึบ
“ก็ถามให้ผัวเต้ยหึงไปงั้นแหละ” แรว๊งส์ แรงกว่าน้องกูไม่มีอีกแล้วครับพี่น้อง
“แค่แทะๆเล็มๆเค้าไม่เรียกว่าผัวเมียหรอกเต้ย หึหึ” ภูมิว่าขำๆยักคิ้วให้ไอ้คิวก่อนจะเอื้อมมือไปผลักหัว ไอ้เต้ยที่หัวเราะคิกๆกอดพี่คิวของมัน
“แหมม ก็ใครมันจะไปไวไฟเหมือนเมียแคระของมึงล่ะห๊ะเชี่ยภูมิ” แล้วไอ้คิวมันก็ทำท่าส่ายนมมาใกล้ๆผม ไอ้ฟายยยย
“จะว่าไปก็น่าอิจฉาพวกมึงเหมือนกันนะ” หืออออ??????? พวกผมเลิกตีกันหันไปมองไอ้แทนทันที “ที่มีแฟนน่ารักพูดอะไรบอกอะไรก็เชื่อ ถ้ากูได้แฟนแบบนี้นะขออะไรกูให้หมด” เอ่อ เกิดบรรยากาศอึดอัดเล็กน้อยถึงปานกลางขึ้นทันที เอ่อแทน กูว่ามึงดูตาม้าตาเรือตาไอ้ฟ่างก่อนพูดก็ดีนะ
“เฮียแทนพูดแบบนี้ เฮียฟ่างก็เสียใจดิ”
“ช่างแม่ง” ตะลึง ตะลึง ตึง ตึง ตึง ตะลึงตึงตึง มึงทำให้กู ตะลึง!!! พอพูดจบไอ้แทนก็คว้าชีทเดินออกไปจากโต๊ะเลยครับ มันไม่เหลือบมองไม่มีการสนใจใครทั้งนั้น พวกผมก็ได้แต่มองหน้ากันงงๆ ก่อนจะพร้อมใจกันหันไปดูไอ้ฟ่างที่ยังก้มหน้าเขี่ยข้าวตั้งแต่ไอ้แทนยังไม่มาจนไอ้แทนเดินหนีไปข้าวในจานก็ยังเหลือเท่าเดิม ผมเห็นมันกัดริมฝีปากกัดกรามจนแน่น
“ฟ่าง”ภูมิเรียกและแตะไหล่พี่ชาย
“คืนนี้เค้าไปค้างด้วยนะภูมิ” แล้วไอ้ฟ่างก็ลุกออกไปอีกคน ภูมิหันมามองหน้าผมเหมือนขอไอเดีย ผมก็ได้ยักไหล่กลับไปก็ไม่รู้ว่ามันทะเลาะอะไรกันนี่หว่า
“มันเป็นไรกันวะ” ไอ้คิวถามขึ้นแบบงงๆลอยๆ
“ก็เป็นแฟนกันไง” เชี่ยเต้ยตอบพร้อมรอยยิ้มกว้างเหมือนไม่ได้กวนตีนแต่กูล่ะกลัวรองเท้าไอ้คิวจะลอยมากระแทกปากมันจริงๆ
ตามจริงแล้ววันนี้ผมควรจะเรียนเสร็จตั้งแต่ห้าโมงเย็นใช่มั้ยครับแต่ตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้วครับพี่น้องแต่กูยังนั่งแลคเชอร์มือจะขวิดอยู่เลยโดยมีไอ้คิวก็นั่งหาวอยู่ข้างๆผมนี่แหละ
สมุดแลคเชอร์ของมันขาวสะอาดไร้ร่องรอยขีดเขียนใดๆต่างจากสมุดสเก็ตภาพของมันเต็มไปด้วยรูปภาพรากฐานการก่อกำเนิดมนุษย์ว่าต้องทำยังไงเราถึงเกิดมาได้ มันวาดสวยนะครับแต่ก็ดูจัญไรในเวลาเดียวกัน ส่นอีกรูป แค่มันร่างคร่าวๆไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นหน้าไอ้เต้ยแน่ๆ
อื้อหือนี่เพ้อจนถึงขั้นจินตนาการวาดรูปเลยเหรอวะ ผมเหล่มองและส่งเสียงหึในลำคอพอเชี่ยคิวมันรู้ตัวว่าผมมองมันอยู่ด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์มันก็แค่ยักไหล่ให้ผมแถมยังพยักหน้าไปทางอาจารย์ที่สวดมนต์อยู่หน้าคลาส เหมือนมันจะบอกผมว่ามองไรตั้งใจเรียนสิ
กว่าจะเรียนเสร็จผมก็แทบคลานออกจากห้อง ออกมาก็เจอไอ้เต้ยซ้อมเต้นกับพรรคพวกมันอยู่หน้าคณะ เห็นบอกว่ามีแข่งต้นเดือนหน้ามั้ง พอมันเห็นผมกับไอ้คิวมันก็เลิกเอาหัวไถกับพื้นแล้ววิ่งหางตั้งมาหาพวกผมทันที
“พี่คิววววว เฮียพีมเรียนเสร็จแล้วหรอ”
“เออ แล้วนี่อะไรกูบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ใส่ๆเสื้อกล้ามนี่เมื่อไรมึงจะเลิกใส่ห๊ะเต้ย” เอาแล้ววววว ผัวเมียจะตีกันอีกแล้ว ผมรีบชิ่งดีมั้ยเนี่ย
“ก็เต้ยซ้อมเต้นอ่ะ ใส่เสื้อกล้ามมันก็คล่องดีเพื่อนๆเต้ยก็ใส่”
“แล้วเพื่อนมึงเป็นเมียกูมั้ย ไปเอาเสื้อยืดอยู่หลังรถมาใส่ไป” ไอ้คิวโยนกุญแจรถให้ไอ้เต้ย ไอ้เด็กตี๋ตาโตมันก็ยู่ปากใส่เหมือนไม่พอใจแต่ก็ยอมเดินไปเปลี่ยนเสื้อ
“อะไรจะหวงขนาดนั้นวะ แบ่งๆชาวบ้านให้ชื่นชมบ้างเห๊อออ”
“เรื่องของกู เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวติดเสา มึงรีบกลับเข้ากรงทองของมึงไปไอ้นกแองกี้เบิร์ดแคระ ฮ่าๆ” ไอ้สัสคิว ไอ้เชี้ย ไอ้ฟายยยย ผมเอากระบอกซูมเก็บงานที่อยู่ในมือฟาดใส่กลางหลังไอ้คิว มันหัวเราะเสียงดังแล้วเดินไปนั่งเฝ้าไอ้เต้ยซ้อมเต้น
ส่วนผมก็ได้เวลากลับเข้ากรงทองเอ้ยกลับคอนโด วันนี้ภูมิให้สิทธิ์ผมกลับก่อนเพราะมันมีซ้อมดนตรีต่อ ผมเดินมาเอารถที่จอดอยู่ข้างคณะพอจะเปิดประตูก็เสียงบีบีเตือน ผมเอาขึ้นมาดู
“เรียนเสร็จแวะมารับกูด้วย” เป็นไอ้ฟ่างที่บีบีมา เออใช่วันนี้มันบอกว่าจะไปค้างที่คอนโดผมนี่หว่า คึ คอนโดผม? กูก็ช่างกล้า คอนโดนั้นมันเป็นของภูมิก็จริงครับแต่อีกห้องน่ะของฟ่างพ่อแม่ให้อยู่ด้วยกันเพราะอยากให้มันดูแลน้อง แต่พอมันคบกับไอ้แทนไอ้ฟ่างก็ออกเรือนไป หึหึ
ผมถามมันกลับไปว่าอยู่ที่ไหน ฟ่างบอกว่ามันกำลังซ้อมรักบี้ให้น้องอยู่ผมก็เลยขับรถมาที่คณะสถาปัตย์ตามที่มันบอก ไหนๆมาถึงสถาปัตย์ก็โทรหาไอ้คลื่นดีกว่า
(หวัดดีครับที่รัก….ของคนอื่น หึหึ) ดูความกวนส้นเท้าของมัน
“อาการหนักนะมึงแล้วไม่ทราบว่าตอนนี้คุณมึงมุดหัวอยู่ส่วนไหนของโลกวะ”
(โหหหพูดเพราะจัง กูอยู่ที่สตูดิโอทำงานกับเพื่อนน่ะมึงมีอะไรรึเปล่า) ไอ้คลื่นยังส่งเสียงสดใสกลั้วหัวเราะมาตามสาย มันเป็นคนที่อารมณ์ดีตลอดเวลาจริงๆนะไอ้คลื่นเนี่ย
“อ้าวหรอ มึงทำงานอยู่หรอ”
(อืม แต่คุยได้ๆ ตกลงมึงมีอะไรหรือว่าแฟนเผลอเลยโทรหาชู้ ฮะๆ) ยัดเยียดต้นงิ้วกับกระทะทองแดงให้กูบ่อยซะเหลือเกินนะเชี่ยคลื่นนนนนนนน กูไม่เล่นชู้โว้ยยยย สาดดดดดดดดดด
“ไอ่สัส กูอยู่ที่คณะมึงอ่ะกูมารับไอ้ฟ่างเลยโทรหาเผื่อมึงจะสิงสถิตอยู่แถวนี้กูจะได้เอาของขวัญให้”
(โอเคๆ เดี๋ยวลงไปหา อย่าไปยิ้มเรี่ยราดให้ใครล่ะ)
“เอ๊ออ มึงรีบๆมาเห้ออออ” ทำไมกูต้องเจอแต่พวกสติไม่ค่อยเต็มวะ ขยันทำให้กูหงุดหงิดจริงๆ ฮึ่ยยยย
จะว่าไปคณะสถาปัตย์นี่ดีนะครับดึกดื่นแค่ไหนยังมีนักศึกษาเพ่นพ่านไปหมด มีเตะบอลอยู่ที่ลานหน้าตึกด้วย มึงไม่กลับบ้านกลับช่องกันรึไงสงสัยพวกมันคงเก็บกดจากการเรียน ฮ่าๆ ผมนั่งรอไม่นานไอ้คลื่นก็พาหน้าหล่อๆที่ติดจะเพลียๆมาอยู่ตรงหน้าผม มันส่งยิ้มอบอุ่นมาให้เหมือนอย่างเคยผมเลยยื่นของขวัญไปให้มัน
“อ่ะ แฮปปี้นิวเยียร์และแฮปปี้เบิร์ดเดย์ โลกมันร้อนกูเลยให้กล่องเดียวในสองโอกาส ทูอินวันเนอะมึงเนอะ” คลื่นรับกล่องของขวัญไปถือก่อนจะหัวเราะแบบไม่เหลือความขรึมที่ได้ยินคำคมของผม
“อ่ะจ๊ะ ยังไงก็ได้ทั้งนั้นแหละจ๊ะต่อให้มึงห่อใบตองห่อกระดาษขยะมากูก็ยินดีรับหมดนั่นแหละ”
“ดีมาก พูดง่ายๆแบบนี้เดี๋ยวพาไปตัดเล็บตัดผมนะ”
“หึหึ” มันยื่นมือมาผลักหัวผมก่อนจะนั่งยิ้มกว้างมองกล่องของขวัญในมือ “อยากรู้ว่าข้างในเป็นอะไร” มันเงยหน้ามายิ้มให้ผม
“อยากรู้ก็แกะดิ แกะเลยๆ” ผมก็นั่งยุนั่งเชียร์ให้ไอ้คลื่นเปิดมันจะได้รู้ว่าของที่ผมให้น่ะอะเมสซิ่งแค่ไหน
“ไม่เอาเดี๋ยวมึงแอบดู”
“เออน่ากูไม่แอบดูหรอก หึ เชี่ยติงต๊องแล้วมึงกูเป็นคนเลือกให้มึงนะเว้ยเอางี้กูใบ้ให้ก็ได้ว่ามันเป็นของใช้ที่มึงพกพาได้”
“ไอโฟน4s”
“พ่องสิกูยังไม่มีปัญญาซื้อใช้เองเลย” บ้านกูไม่ได้นำเข้าแอปเปิ้ลนะสัสบ้านกูมีแต่สวนส้ม กร้ากกกก
“ขอบคุณนะพีม” มันผลักหัวผมเบาๆก่อนจะนั่งจ้องหน้าผมจนผมต้องหลบตาหันหน้าไปมองทางอื่น เกาแก้มเกาหัวไปเรื่อย แอบได้ยินมันหัวเราะชั่วร้ายด้วย แม่ง
“เออๆไม่ต้องมาทำซึ้งเลย คนหล่ออย่างกูก็ใจดีแบบนี้แหละนะคลื่นนะ”
“หึ หล่อแบบน่ารักๆโอเคให้อภัย”
“น่ารักเชี่ยไร กูหล่อโว้ย หล่ออ่ะหล่อ” ของขึ้นเลยเนี่ยของขึ้น
“แต่ก็น้อยกว่ากูหรือจะเถียง” เจอความจริงฟาดหน้าเข้าไปไอ้พีมถึงกับปล่อยหมาออกไปจากปากไม่ได้ครับพี่น้อง ไอ้คลื่นได้ทีมันก็ขำใหญ่แถมยังทำเนียนมาดึงแก้มผมอีก มากไปแล้วมึงเกิดใครบางคนส่งลูกสมุนมาตามกูล่ะก็งานนี้มีแต่ตายกับตายลูกเดียว เหอๆ
เราเถียงกันเรื่องความหล่ออยู่ซักพักเพื่อนไอ้คลื่นก็โทรตาม คลื่นเลยขอตัวขึ้นไปทำงานต่อมันบอกว่าถ้าเคลียร์โปรเจคเสร็จจะพาผมไปเลี้ยงข้าวให้ผมลักลอบออกมาจากไอ้ภูมิ ดูมันใช้คำดิลักลงลักลอบติ่งไร กูเพิ่งบอกอยู่แหม่บๆว่าอย่ายัดเยียดต้นงิ้วให้กูปีน เดี๋ยวเจอยมบาลตัวเป็นๆสวยร่วงแล้วจะตกนรกแบบไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน เหอๆ
ผมยืนมองจนคลื่นมันขึ้นลิฟต์ไป ขอให้มึงมีความสุขได้เจอคนที่ดีและมีความรักที่ดีนะคลื่น
-
ให้ของขวัญไอ้คลื่นเสร็จผมก็ไปหาฟ่างที่สนามรักบี้ เห็นอยู่ไกลๆว่ามันนั่งหงอยๆอยู่ข้างสนาม พอฟ่างหันมาเจอผม มันก็พยักหน้าให้ก่อนเดินเข้าไปในสนามตะโกนสั่งน้องๆในทีม แล้วก็เรียกมาประชุมอะไรกันซักอย่างไม่นานฟ่างก็ปล่อยน้องกลับส่วนมันก็เดินมาหาผม
“เสร็จแล้วหรอวะ” ผมเอ่ยถาม
“อืม”
“เอ่อ แล้วจะกลับเลยมั้ย” ฟ่างพยักหน้าและเดินนำไปก่อนมันปล่อยให้ผมยืนเอ๋อเกาหัวตัวเองด้วยความไม่เข้าใจและความกลัว ทำไมต้องเป็นกูด้วยว๊าที่ต้องมาอยู่กับไอ้ฟ่างตอนที่มันเข้าโหมดดาร์ค
ตลอดทางกลับบ้านบรรยากาศในรถเงียบมากครับ ฟ่างมันเอาแต่หันหน้าออกไปมองวิวด้านข้าง ผมถามมันว่าหิวข้าวรึเปล่าจะแวะกินอะไรมั้ยเพราะที่ห้องไม่มีอะไรเหลือให้กินเลยในตู้เย็นโบ๋เบ๋มาก สงสัยพรุ่งนี้คงจักต้องชวนภูมิไปกว้านซื้อเสบียงเสียแล้วกระมัง คึ
เพื่อนกำลังเครียดกูยังจะฮานะครับพี่น้อง ฟ่างมันก็บอกไม่กินไม่หิวผมเลยแวะซื้อผัดไทร้านประจำไว้ให้ภูมิแล้วก็ซื้อน้ำเต้าหู้กับขนมปังสังขยาให้ฟ่างด้วยเผื่อดึกๆมันหิว พอมาถึงคอนโดยังไม่ทันที่ผมจะเอาของไปเก็บฟ่างก็ชวนผมขึ้นไปเล่นบนดาดฟ้า
ฟ่างเท้าศอกทั้งสองข้างกับขอบกำแพงที่สูงเท่าเอวมันดูดบุหรี่และมองออกไปยังเบื้องหน้า ผมเดินเข้าไปยืนข้างๆมัน ฟ่างหันมามองผมก่อนจะยื่นบุหรี่ให้ ผมแค่รับมาถือไว้แต่ยังไม่จุดสูบผมกับไอ้ฟ่างอยู่กับความเงียบปล่อยให้ลมเย็นๆพัดมาปะทะใบหน้า
เข้าหน้าหนาวแล้วสินะถึงแม้กรุงเทพจะไม่หนาวเท่าต่างจังหวัดแต่ตอนกลางคืนอากาศก็ค่อนข้างเย็นอยู่เหมือนกัน เส้นผมของไอ้ฟ่างปลิวน้อยๆตามแรงลม สายตามันไม่ได้จับจ้องอะไรเป็นพิเศษ เท่าที่ผมเป็นเพื่อนกับฟ่างมามันเป็นคนตรงๆปากร้ายแต่จิตใจดี เหมือนจะไม่แคร์ใครแต่จริงๆแล้วฟ่างแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าที่แสดงออกเพียงแต่ฟ่างไม่ใช่คนที่จะระบายเรื่องอะไรกับใครง่ายๆ
“ทะเลาะกันหรอมึง” ผมถามขึ้นทำลายความเงียบบุหรี่ที่อยู่ในมือถูกผมหมุนเล่นจนนิ่ม
“ก็นิดหน่อย” ไอ้ฟ่างตอบแล้วดูดบุหรี่ต่อ แล้วเราก็เงียบกันไปอีก ผมว่ามันคงไม่นิดแล้วล่ะมั้ง ผมเท้าแขนแบบที่ฟ่างทำก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้า ผมไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด ไม่เห็นอะไรเลย เรายืนมองบรรยากาศยามค่ำคืนของกรุงเทพ
แสงไฟตามท้องถนนที่เรียงตัวเป็นระเบียบแต่ดูไม่อิสระ แสงหลากสีจากตึกสูงจากสถานที่ต่างๆพอมองจากมุมนี้มันก็ดูสวยดีแต่มันไม่มีชีวิตชีวา ต่างจากแสงของดาวที่กระจัดกระจายไร้ระเบียบอยู่บนท้องฟ้า ดาวมีเพียงแสงสีขาวแต่มันกลับมีเสน่ห์น่ามองเสมอ
“ฟ่าง…..กูถามไรหน่อยดิ” ผมเอ่ยทำลายความเงียบ ฟ่างหันมาเลิกคิ้วเชิงอนุญาตให้ผมถาม
“อืม ว่ามาสิ”
“มึงว่า…..ความรักแบบพวกเรามันจะยาวนานมั้ยวะ” ไอ้ฟ่างเลิกมองไปข้างหน้าแล้วหันมาจ้องหน้าผมแทน มันจ้องตาผมเพียงครู่ก่อนจะพรั่งพรูลมหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับปล่อยควันสีขาวให้ลอยไปในอากาศและค่อยๆจางหายไป มันส่งเสียงหึ ก่อนจะเขี่ยๆไส้บุหรี่ทิ้ง
“มึงพูดเหมือนความรักมันมีหลายพวกหลายแบบ มึงแบ่งพรรคแบ่งพวกจัดกลุ่มความรักได้หรอน้องสะใภ้” น้ำเสียงราบเรียบของฟ่างทำให้ผมพูดอะไรไม่ออก
“ก็…..”
“สิ่งที่เราเป็นอาจจะไม่ถูกอาจจะไม่ดีในสายตาคนอื่นหรืออาจจะต่างจากใครๆ แต่ความรักของกูก็เหมือนความรักของคนอื่นๆบนโลกใบนี้แหละพีม”
“………………………..”
“กูไม่รู้หรอกนะว่าคนอื่นจะนิยามความหมายของความรักห่าเหวอะไรบ้างแต่สำหรับกูรักก็คือรัก กูรักไอ้แทน ไม่เจอกันไม่เห็นหน้ามันกูก็คิดถึง กูหวงมัน ห่วงมัน อยากอยู่ใกล้ๆคอยดูแลมัน ถ้านี่คือสิ่งที่มนุษย์เรียกว่ารัก ถ้ามันคือความรู้สึกที่คนเราเรียกว่าความรัก กูก็มีไม่ต่างจากใครๆ”
“……………………”ผมได้แต่ก้มหน้าฟังเสียงของฟ่าง
“และมึงก็คงมีไม่ต่างจากกู แต่จะยาวนานมั้ยกูไม่รู้และคงไม่มีใครรู้ไม่มีใครกำหนดได้ แต่ถ้าขอได้กูก็อยากอยู่แบบนี้ไปตลอด อยู่กับไอ้แทนไปทั้งชีวิต” น้ำเสียงของไอ้ฟ่างทุ้มๆนุ่มๆจนผมอมยิ้มตามถึงจะรู้ว่าฟ่างรักไอ้แทนไม่น้อยไปกว่าที่ไอ้แทนรักแต่มันก็ไม่บ่อยนักหรอกที่จะได้ยินได้เห็นมันพูดหรือแสดงออกมา
“มึงเข้มแข็งว่ะฟ่าง” ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆยิ่งพอเทียบกับตัวเองแล้วผมห่างจากฟ่างเยอะ
“หึ ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องอ่อนแอ กว่าจะเจอคนที่ใช่กว่าจะรักกันไม่ใช่เรื่องง่าย กูไม่เอาสายตาคนอื่นมาวัดความรักกูหรอก มึงเองก็อย่าคิดมาก อย่าไปแคร์อะไรไร้สาระกูอาจจะปลอบคนไม่เป็นแต่เชื่อสิน้องกูปกป้องมึงได้” มันบี้ก้นบุหรี่ที่เหลือลงกับขอบกำแพงก่อนจะทิ้งลงสู้พื้นเบื้องล่าง “ความรักของภูมิมีไว้เพื่อมึง จำแค่นั้นพอ”
“อืม กูรู้”
“หึ ปากหมาอย่างมึงคิดมากกับเขาก็เป็นด้วยหรอวะ แต่ลุคนี้ไม่เหมาะกับมึงว่ะพีม มองแล้วขัดลูกตา”มันผลักหัวผมพร้อมรอยยิ้มบางๆ ไอ้ฟ่างพูดด้วยรอยยิ้มดวงตาคมโตคู่นั้นทั้งมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว จนผมเองเผลอยิ้มไปกับมัน
“อือ ขอบใจวะ”
"แม่งหลบมาอยู่นี่เอง” ทั้งผมและฟ่างหันไปมองคนมาใหม่เป็นภูมิที่ตามขึ้นมามันรู้ได้ไงวะว่าผมอยู่ที่นี่ “ฟ่างปิดโทรศัพท์ทำไมรู้มั้ยไอ้แทนตามหามึงแทบจะพลิกแผ่นดินแล้ว” ภูมิบอกพี่มันแล้วมองเลยมาที่ผม
“มึงมาก็ดีแล้ว เด็กมึงจิตตกเอามันไปจัดการล้างสมองด้วย” ฟ่างเอื้อมมือมาผลักหัวผมก่อนจะหันหลังเดินกลับลงไป เหลือเพียงผมที่ยืนอยู่ที่เดิมโดยมีภูมิมองจ้องมาตาแทบไม่กระพริบ
“เป็นไร” ไอ้ภูมิเข้ามายืนแทนที่ไอ้ฟ่าง มันมองหน้าผมนิ่ง
“เปล่า”ผมยิ้มให้มัน พยายามมองสบตาให้รู้ว่ากูไม่ได้โกหกกูไม่เป็นอะไร แต่ผมก็ต้องรีบก้มหน้าหลบตามองรถราเบื้องล่างแทนดวงตาคู่นั้น ดวงตาไอ้ภูมิเหมือนรู้ทุกอย่างที่ผมกำลังคิด เหมือนมันมองทะลุหัวใจของผมได้
“บอกมาพีม อย่าให้กูต้องเค้นคอ” มันจับหน้าผมให้เงยมามองสบตากันอีกครั้ง ผมฝืนหน้าออกจากมือมัน ก่อนจะเอนหัวพิงไหล่กว้างๆของภูมิ มันก็โอบกอดผมไว้ผมหลับตาลงพลางถอนหายใจ ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงรู้สึกหน่วงๆที่หัวใจแบบนี้
ผมก็แค่กลัวมันเป็นความรู้สึกกลัวว่าถ้าวันนึงเราไม่ได้อยู่ด้วยกันมันจะเป็นยังไง ผมจะอยู่ได้หรือเปล่า ถามตอนนี้ก็ได้คำตอบตอนนี้ว่าไม่มีทาง ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีภูมิ
“มึงคิดมากเรื่องอะไร เรื่องพ่อเหรอ” มันกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น กูขอโทษวะภูมิที่กูอ่อนแอ “ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร พ่อยังไม่ได้คุยเพื่อนพ่อก็โทรมาพอดี พ่อบอกกูว่าเอาไว้คุยกันวันหลังแล้วพ่อก็ออกไป ก็แค่นั้น”ผมเชื่อภูมิผมรู้ว่ามันไม่เคยโกหกไม่เคยปิดบังแต่ผมแค่อยากฟังเพื่อสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง “มึงดูกังวลกับเรื่องนี้มากนะพีม กูยังไม่ได้คุยกับพ่อจริงๆมันไม่มีอะไรหรอกอย่าคิดมาก”
“จริงนะ มึงอย่าโกหกกูนะ”
“กูจะโกหกมึงทำไม กูไม่เคยมีความลับกับมึงอีกอย่างต่อให้พ่อรู้เรื่องของเรากูก็จะอธิบายกับพ่อเองจะไม่ให้ใครมาทำให้มึงเสียใจเด็ดขาด” ผมพลิกหน้าลงถูกับอกภูมิอยากขอโทษที่คิดมากอยากขอบคุณที่มันอยู่ตรงนี้ “แล้วที่ฟ่างพูดเมื่อกี้คืออะไรที่บอกว่ามึงจิตตก”
“ไม่มีอะไรหรอกกูแค่คิดเล่นๆน่ะว่าอยากให้เรารักกันนานๆอยากอยู่กับมึงทุกวัน อยากให้เราอยู่ข้างกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ”
“มึงก็ได้ทุกอย่างตามที่อยากแล้วนิ”
“หึ นั่นสิแต่กูกลัวกูไม่มั่นใจว่ามันจะนานแค่ไหน” ผมอาจจะคิดมากไปเองกลัวไปเองทั้งที่ปัญหามันยังไม่เกิด ภูมิหัวเราะเบาๆและขยี้หัวผม
“นานเท่าที่กูยังหายใจ”
“ภูมิ…….”
“มึงฟังกูนะพีม ไม่มีมึงกูก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่ได้รักมึงก็ไม่รู้ว่าจะมีหัวใจไว้เพื่ออะไร มึงไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น รู้แค่ตอนนี้ วันนี้เรายังรักกันก็พอ” ผมซุกตัวกอดมันไว้เต็มอ้อมแขน แม่งเอ๊ย อย่างร้องไห้ชิบหาย มืออุ่นๆของภูมิที่ลูบหลังผมช่วยไล่ความหนาวและหวาดกลัว อารมณ์สีหม่นๆหายไปแล้วแค่ได้ใกล้กันแค่มีมันอยู่ข้างๆ มีไหล่นี้ให้พึ่งพิงยามเหนื่อยล้าก็พอแล้ว
…………………………………
ผมกับภูมิเรายังใช้ชีวิตกันตามปกติ มาเรียน ไปดูภูมิซ้อมดนตรี เรายังอยู่ด้วยกันผมยังมีภูมิอยู่ข้างๆและได้แต่หวังว่าวันพรุ่งนี้เราก็จะยังมีกันและกันแบบนี้
วันนี้วันเสาร์หลังจากช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดห้อง เอาผ้าไปส่งร้านซักรีด ผมกับภูมิก็ได้เวลาไปลั้นลาผ่อนคลายสมองที่เรียนหนัก(เหรอ)มาทั้งสัปดาห์ พวกเราไปดูหนังกันแล้วก็แวะซื้อหนังสือ ไอ้ภูมิน่ะซื้อหนังสือมีความรู้คู่สาระ
แต่ผมนี่ไปเหมาการ์ตูนอย่างเดียวเลยครับตอนจ่ายเงินไอ้ภูมิมองหน้าอ่ะคิดดู ฮ่าๆแต่ผมก็ได้กระดาษปอนด์กับสีล็อตใหม่มานะเว้ยเห็นมั้ยว่าพีระณัฐก็ไม่ใช่ขี้ๆนะเฟ้ยเด็กเรียนครับเด็กเรียน คึคึ แต่คิดไปคิดมาแม่งเปลืองว่ะซื้อสีทุกอาทิตย์หนวดเคยด่าผมว่ามึงไม่ซื้อมาแดกแทนข้าวเลยล่ะแมวจะได้คุ้ม แอ๊บแอมีพ่อที่ไหนบอกลูกกินสี หนวดแม่งบ้าว่ะ
เสร็จจากซื้อหนังสือก็ได้เวลาไปกินข้าวกัน ชาบูๆๆๆๆ ก่อนกลับห้องผมกับภูมิก็ไปตะลอนซื้อของกินของใช้เข้าห้อง กว่าจะกลับถึงคอนโดก็เกือบสี่ทุ่ม มาถึงก็ใช่ว่าจะได้ขึ้นไปพักผ่อนได้ง่ายๆนะครับเพราะตอนนี้ผมกับไอ้หล่อกำลังตีกันเรื่อง……
“มึงขี้โกงอ่ะ อันนั้นมันเบา” กำลังสู้กันว่าใครจะหิ้วถุงไหนเพราะของเยอะมากแล้วแม่งเสือกหนักอีกต่างหากเชี่ยภูมิก็โคตรรักกูเลยมันถือแต่พวกขนมปังพวกอาหารแห้งๆส่วนผมแบกนมเป็นแกลลอนครับ
“หึหึ เอามาๆเตี้ยแล้วยังขี้บ่นอีกแฟนใครวะ” แฟนมึงแหละไอ่ห่าและในที่สุดผมก็ชนะครับ ฮ่าๆ ภูมิคว้าของหนักๆไปถือเองส่วนผมก็เดินตัวเบาเข้าลิฟต์ คึ
“รีบไปไขห้องเลยข้อมือกูจะขาดแล้ว” ไอ้ภูมิมันบ่นครับ โด่ แค่นี้ทำเป็นหนักของกูตั้งหลายถุงกูยังไม่บ่นเลย กร้ากกก
“เออๆ” ผมก็รีบวิ่งออกจากลิฟต์ไปเปิดประตูรอภูมิ แต่ผมก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อลองบิดลูกบิดประตูแล้วปรากฏว่าห้องไม่ได้ล็อค
“ภูมิ มึงไม่ได้ล็อคห้องเหรอ” ผมเงยหน้าขอคำยืนยันจากภูมิ มือไม้ผมเริ่มสั่นเพราะใจผมคิดไปไกลว่าเราโดนงัดห้อง
“ล็อคแล้ว” ภูมิขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะหันมาสบตากับผม นาทีนั้นเราคิดได้อย่างเดียวว่าห้องโดนงัด แต่เป็นไปไม่ได้หรอกที่คอนโดหรูมีระบบป้องกันความปลอดภัยเข้มงวดจะมีโจรมีขโมยแอบเข้ามาได้
“พีมถอยออกมา” ภูมิบอกให้ผมหลบไปอยู่ข้างหลังก่อนที่มันจะเป็นฝ่ายผลักประตูเข้าไป
และถ้าผมรู้ล่วงหน้าผมจะไม่มีวันให้ภูมิเปิดประตูบานนี้โดยเด็ดขาด
“พ่อ แม่”
TBC >>>>>>>>>>>
…………………………..
- มาน้อยๆแต่มาบ่อยๆ อิอิ ช่วงนี้ตาลวิ่งรอกมากค่ะแต่ไม่ว่าชีวิตจะยุ่งวุ่นวายแค่ไหนก็จะพยายามพาหนุ่มๆมาหาเรื่อยๆนะคะ อาจจะมีคำผิดเยอะหรืออะไรดูแปลกๆก็ขอโทษด้วยนะคะ ช่วงนี้มีแต่ของสดอ่านไประวังร้อนนะ ฮ่าๆ รักทุกคนเสมอ จุ๊บๆ
-
"กูไม่รู้หรอกนะว่าคนอื่นจะนิยามความหมายของความรักห่าเหวอะไรบ้างแต่สำหรับกูรักก็คือรัก ความรักที่กูมีไม่ต่างจากใครๆ"
พี่ฟ่าง เท่ได้อีก เจ๋งคอดดด o13 o13 o13
-
จิ้มไม่ทัน อิอิ
ค้างอ่ะ จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย
มาให้กำลังใจภูมิกับพีม
-
อ้าววว มาม่าอีกแระ
-
แทนกะฟ่าง ทะเลาะอะไรกันอะ อยากให้แทนได้ยินที่ฟ่างพูดกะพีมจัง :กอด1:
แต่ตอนหน้านี่งานเข้าแน่ๆใช่มะเนี่ย พ่อกะแม่มา เอาใจช่วยจะภูมิ พีม :เฮ้อ:
-
o13 o13 o13
พึ่งจะมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้อย่างจริงจัง แล้วเราก็ไล่ตามทันภายในสามวัน เพราะเจียดเวลาการทำโปรเจกแทบตายเพื่อจมาหาเวลาอ่านให้ได้ ตาแทบจะหลุดออกมากองนอกเบ้าตา ลงทุนไม่ได้หลับได้นอนมาสามวันเชียวนะ :laugh: :laugh:
อย่างแรกขอชมก่อนนะคะว่า เขียนได้โรแมนติกมากกกกก ตอนที่อ่าน นั่งอ่านไปพูดไป "ทำไมโรแมนติกจังว่ะ"อ่านทุกวันพูดทุกวันไม่รู้สิความรู้สึกมันบอกอย่างนั้นจริงๆ อย่างสอง การใช้ภาษาดูดีอ่ะ ไม่ค่อยมีคำผิด อ่านแล้วลื่นดี เพลินตา อันนี้ชอบมาก นานๆจะเจออย่างนี้สักเรื่อง เทคนิคการแต่งไม่ค่อยมากมายเข้าใจง่ายดี :กอด1:
ชอบปันกับมิคอ่ะ มันพากันฮามากหลังๆมากยิ่งฮา ยิ่งตอนที่อีมิคมันบอกจะลองเป็นเกย์ยิ่งฮา :pigha2: ปันมันเกรียนมากกกกกกกกก เรื่องนี้ฮาเพราะสองตัวนี้จริง
ข้าวฟ่างกับแทน แหม คู่นี้เข้าร้องแรง ดุเด็ดเผ็ดมันส์เด็ดมาก
น้องเต้ยกะพี่คิว น่ารักอ่ะ เป็นคู่ที่มันหน่อมแน้มเป็นที่สุด แต่ก็ซึ้งที่สุดเหมือนกัน o18 กว่าจะรักกันได้ มันช่างยากเย็น นนน น
แต่พอรักกัน พี่คิว พี่คิว พี่คิว ฮ่าๆๆ เต้ยมันเรียกหาพี่คิวของมันตลอดดดด
มาถึงคู่พิศวาสขาดใจ ชายภูมิกับหนูพีม มันน่ารักกันตลอดดดดด ไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งน่ารัก โรแมนติก ตลก แอบโหดนิดๆ รวมๆแล้วโอเค อ่านแล้วอบอุ่นเนาะ มันเต็มไปด้วยคำว่า"เพื่อน"และ"ความรัก" ถ้าขาดสองสิ่งนี้ไปชีวิตก็คง... ดูเหมือนนิยายเรื่องนี้กำลงัจะบอกเรา (มั้ง)
ปล.แอบสงสัย ทำไมไม่แต่งฉาก...คะคุณตาลลลลลลลลลล เอาสักนิดหน่อยพอกระชุ่มกระชวยก็ดีนะค้าาาาา ติดตรงนี้เรื่องเดียวนะเนี่ย ไม่งั้นจะให้เต็มร้อยเลย
ปล.สอง ไม่แปลกใจว่าทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงได้รางวัลจากชาวเล้า :L1:
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
เอาแล้ว งานเข้าหรือเปล่า
-
“มึงฟังกูนะพีม ไม่มีมึงกูก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่ได้รักมึงก็ไม่รู้ว่าจะมีหัวใจไว้เพื่ออะไร มึงไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น รู้แค่ตอนนี้ วันนี้เรายังรักกันก็พอ”
เด็ดมากกกกกกกกกกกก !! o13
ตอนหน้าไม่อยากจะคิดเลยยยยยย :เฮ้อ:
-
งานเข้าๆๆ
ขอให้โชคดี
:call: :call: :call: :call:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
-
แหง่ว ตอนหน้ามาม่าหรือเปล่าหนอ
-
ทำไมค้างงงงงงงงงงงงงงงงงแบบนี้ละ :o12:
ไม่นะ อยากร้องแล้วมาม่ากำลังเดือดแล้วใช่ไหม
ตอนหน้าคงได้กิน คุณคนเขียนมากระซิบทีว่าอัพอีกทีวันไหน
อยากอ่านพรุ้งนี้เลยง่า มันค้างสุดใจ นึกไม่ออกว่าเรื่องนี้จะมาม่ายังไง :serius2:
เพราะมันเฮฮาปาร์ืตี้มาตลอด :เฮ้อ:
-
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนต่อไปขอให้พี่ทั้ง 4 คนมั่นคงในความรักนะค่ะ
ตูจะบ้านี่อ่านนิยายทำไมเคลียดงี้ฟ๊ะ อ่านเรื่องนี้มาตัวเล็กไม่เคยรู้จักมาม่าตูจะเจอก็ตอนหน้าแน่แหละฟ๊ะ
คุณตาลไม่เอามาม่าได้ไหมตอนน้ำท่วมเค้ากินบ่อยแล้วป๊าบอกกินมากเดี๋ยวปวดท้องนะ
ชอบพี่แทน พี่ฟ่าง อ่านแล้วอยากให้พี่ชายตัวเองเป็นเกย์ขึ้มมาทันที อย่าทิ้งให้ค้างนานนะ :serius2: :serius2:
-
แจกมาม่าาาาา
อย่าทิ้งไว้นานมากนะ เดี๋ยวอืด :z3:
-
โฮววววววววววววววววว ม่ายนะะะะะะะะะะะ คงไม่ดราม่าใช่มั๊ยคะคุณตาล บีบใจจจจ ไม่ไหวแล่ววว
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
ค้างสุดๆๆๆๆๆๆ
พ่อกับแม่พี่ภูมิมาหาถึงที่เลยหรอ จะมีอะไรมั้ยเนี่ย?
พี่ภูมิพี่พีม สู้ๆ
ง่ะ แล้วพี่แทนกะพี่ฟ่างทะเราะอะไรกันอะ
ไม่นะๆๆๆๆ พี่แทนมาง้อพี่ฟ่างด่วนเลยอะ
โกรธอะไรกันอะปกติไม่เห็นเป็นอย่างงี้นิ
(ไม่ชอบพี่ฟ่างโหมดนี้เลยอ่านแล้วจะร้องไห้ :monkeysad:)
แง่งๆๆๆๆ
พี่ตาลสู้ๆนะค่ะ
-
เอาลูกอาวว <<< (เลียนแบบพี่คิว อิอิ)
ดูเหมือนจะมีงานเข้า :serius2:
แล้วแทนกะฟ่างทะเลาะไรกันนิ
รีเควสตอนพิเศษแทนฟ่างซักตอนนะคุณตาล
-
ใจร้ายมาก ค้างนะ :serius2:
กำลังซึ้ง เจอปิดตอน อึ้งเลย
+1
-
โหหหหหห
ค้าง.............อีกละ
-
สรุปว่าแทนฟ่างดีกันแล้ว?
โหยยย ค้างเลย พ่อ แม่ มาทำไม อะไร ยังงัย ใกล้แล้วสินะ ใกล้แล้ว โบกผ้าเช็ดหน้ารอ :sad11:
-
ลุ้นเว้ยยยยยยยย ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี เชื่อซิๆ(ปลอบตัวเองอยู่ :m29:ฮ่าๆ)
ภูมิปกป้องพีมได้อยูแล้ว มั่นใจ :a2:
-
ทำไมค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงแบบเน้อ่าาาาาาาาาา
ชอบคำพูดฟ่างจัง ตอนหน้าจะมาม่าหรือเปล่า กำลังรอบิดชิมครีม
ความรักจะยาวนานหรือป่าวมันอยู่ที่คนสองคน หวังว่าพ่อกับแม่จะเข้าใจ อย่าพรากความสุขไปจากน้องภูมินะฮุ
ปล.ซุปตาร์ปันมิคไม่มีบท555555555555* :m20: :laugh:
ขอบคุณค่า
-
ภูมิ + พีม สู้ๆๆๆ
-
น้องภูมิน่ารักมาก หายคิดมากได้แล้วนะหนูพีม
ว่าแต่ พ่อกะแม่มาทำไมอะ :m28:
-
:z3: ค้างคา :z3:
รีบมาต่อนะคะ :กอด1:
-
แอรก สั้น ๆ เลยว่า "ค้าง!!"
แอบหวังในใจว่ามันคงไม่มาม่าหรอกนะ :z3:
-
เห่ย ยยย น้องตาลสุดสวยทำพี่ค้างอีกแล้ว ว :o12:
ถ้าจะมาม่าเค้าขอเบาๆนะตัวเอง :o8:
แทนฟ่างสรุปกลับมาเป็นตำนานกันเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย ชอบ บ บ *
-
ภาวนาตอนหน้าอย่ามีมาม่าเลย ขอให้ชีวิตคู่ปกติ สงบสุข เฮฮาปาจิงโกะ ได้สนุกเหมือนเดิมด้วย :call: :call: :call:
-
โอ๊ยยยยยย จะลุ้นไปไหนค๊า ลุ้นได้อีก><
เอาใจช่วยเต็มที่!!!
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ของจริงมาแล้ว มาแบบแพ็คเกจคู่ซะด้วย
.
.
.
ดีใจจัง ที่จังไม่นอน ตอนที่แล้วก็ค้าง
ตอนนี้
.
.
.
ค้างกว่า
-
ชิบหายยยยยย!!
พ่อแม่มาไงอ่ะ!!
ดีไม่มาตอนเค้ากำลังจ๊ะกัน คึคึ
ทิ้งไว้แบบนี้เค้างิ๊ดนะรู้ม๊ายยยยยยยยยยย
พ่อแม่จะเข้าใจทั้งสองคนมั๊ยนะ
แต่เค้าเชื่อเหมือนที่ฟ่างบอก
ว่าภูมิปกป้องพีมได้แน่นอน!!
ปล.ว่าแต่แทนฟ่างมันทะเลาะกันเรื่องอะไรอ่ะ
เหมือนคราวนี้แทนมันจะถือไพ่เหนือกว่าเลย
อยากรู้~~~~~
-
ตกลงฟ่างกับแทน ทะเลาะกันเรื่องไรเนี้ย
เพราะสุดท้ายแทนมันก็ทนไม่ได้ตามหาให้จ้าละหวั่น
ใกล้จบแล้วใช่ไหมคะ มีแววจะรวมเล่มไหมเอ่ย
-
เฮ้อ ถอนหายใจ
จะเสิร์ฟมาม่าแล้วเหรอคะ น้องตาล
ไม่นะ :m31:
แล้วฟ่างกับแทนคืนดีกันยังอ่ะ เกิดอะไรขึ้นกับคู่นี้
+1 :กอด1: ด้วยรักจากใจ
-
ค้างรีบมาต่อด่วน
-
พี่ไม่พูดกะตาลเเระ ค้างมากเหอะ
-
งานเข้าๆ ๆ ๆ ๆๆ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
o22 น้องตาลค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มาม่ามาแว้ววววววววววววว :m15:
แต่อิพี่มั่นใจ ว่าเด็กน้อยของพี่ทั้งเด็กชายข้าวปั้นกับนู๋น้อยเตี้ย จะก้าวผ่านไปได้ มั่นใจเชื่อใจกันน่ะลูก แต่ภูมิแมร่งโครตพระเอกเลยยยยยยย :laugh:
-
นึกว่าตอนนี้จะดราม่าซะและ อุตส่าห์เตรียมน้ำตามาแล้ว แต่ก็ปริ่มล่ะนะ ฮืออ
ตอนหน้าสินะสินะสินะ ของจริงเลยยยยยย
หวังว่าจะไม่ดราม่ามากนะคะพี่ตาล โฮววววววว
ชอบคำตอบของข้าวฟ่างมากเลยตอนที่พีมถาม T-T
และยังอยากรู้ว่าคู่นี้มีปัญหาอะไรกันน้า
ฮื้อออ เอาใจช่วยทุกคู่เลย ต้องผ่านพ้นอุปสรรคไปให้ได้นะ TT-TTv
-
พ่อ แม่ใครอ่ะ ลุ้น
-
ตัดฉับ! ค้างงงงงงงงงงงงงง..... :z3: :z3: :z3:
"พ่อ แม่" เสียววูบเลยสองคนนี้มา แฮะๆ
แทนกับฝ่างเค้าทะเลาะอะไรกันนี่
-
ฟ่างเท่ห์โคตร
สมควรแล้วที่ได้รับเลือกเป็นหัวหน้าฝูง (?!) o13
คุณตาลเลิกรังแกเราซะทีเถิดดดดดดด T_____T
คุณพ่อคุณแม่จะมายังไง จะดีจะร้าย เอาให้ได้รู้ตอนหน้าเถอะน้าาาาา มะไหวแล้ว :z3:
-
:a5:
พ่อ แม่ >>> ของภูมิ หรือ ของพีม
แต่ก็ลุ้น อยากอ่านนนนนนนนนนนนนๆ :o12:
-
แทนกะฟ่างทะเลาะไรกันเนี่ย ตอนนี้ยังไม่รู้เหตุผล แต่แอบเคืองที่บอกว่าอยากได้แฟนแบบโน๊นแบบนี้ เห๊อะ ฟ่างผิดไม่ผิดไม่รุอ่ะ รู้แต่ฟ่างเจ็บแน่ๆ ประโยคนี้
พ่อกะแม่มา แถมรอจน 4ทุ่ม เอิ่มลุ้นคะลุ้นว่าจะได้กินมาม่ารึเปล่า
-
ฟ่างเท่เว่ออออออออออออออออออ :impress2:
ครอบครัวนี้น่ารักจังเลยยยยยยย
-
ลุ้นๆๆ ว่าจะมาม่ารึป่าว รอแบบค้างๆ :z3:
-
จะเกิดไรขึ้นเนี่ยยยยยยยยยยยยย
-
เอาล่ะ ได้พิสูจน์คำพูดของภูมิไวกว่าที่คิดแล้วสิ :sad4:
-
แทนฟ่าง เป็นอะไร แต่ดีกันแล้วใช่มั้ย
คุณพ่อคุณแม่ มาทำอะไรหว่า
..... ภูมิพีม สู้ๆนะ ^^
-
มาม่า มาเป็นแพ็คเลยไหมเนี่ย :sad4:
เดี๋ยวต้มน้ำร้อนรอเลยนะตัว
-
พี่ฟ่างวีน พี่ฟ่างหงอย เราก็ชอบทั้งนั้น ขอให้คืนดีกับแทนเร็ว ๆ
ว่าแต่พ่อ-แม่ใครหว่า มาโดยไม่ได้นัดล่วงหน้า
-
โอ้วว เอาแล้ว หรือกำลังจะเข้าดราม่าของจริง
คำพูดฟ่างเท่ห์มาก
แต่2คนแทนฟ่างทะเลาะอะไรกันอีก ดูท่าว่าแทนจะโกรธมากๆซะด้้วยน่ะ
-
มาม่าจัดหนัก จ้ดเต็ม อืดเต็มชามแล้วเนี้ย ฮืออออ :m15: :o12:
-
พ่อกับแม่ มาทำไมอ่ะ
....~
รู้สึกหม่นๆ หน่วงๆในใจด้วย
สงสารน้องพีมอ่ะ
กอดน้องพีม
(ไม่เป็นไรนะ)
อันนี้ปลอบตัวเองด้วยค่ะพี่ตาล
-
โอ้วววว
โคตรจะลุ้น :z3:
แทนฟ่างนิยังไง?
มี พาท แทนฟ่างไม๊คะ? :m15:
-
:a5:ว๊ากกกกกกกกก พ่อแม่มา ลุ้นนนนนนนนนได้อีก :call: :z3:
แทนโกรธอะไรฟ่างอะ แอบสงสารฟ่างนะ ดูหงอยไปเลยแฮะ
แต่จัดดราม่าหนัก ๆ ไปเลยคู่นี้ รักกันเกิน หมั่นไส้ ๕๕๕๕๕๕
-
ค้างแทนฟ่างมากกว่า ><
เค้ารุ้ว่า ภูมิพีม ต้องไปด้วยกันรอดแน่นอนนะ :P
-
ค้างอย่างแรงงงงงง
-
พ่อแม่ใครอ่าาา มาทำอาร๊ายยยย
:serius2: :serius2:
ต้างเว่อออออ รออ่านต่อค่ะ :call: :call:
:pig4: :pig4:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
งานนี้จะมีน้ำตารึเปล่า?
แล้วแทนฟ่างมีเรื่องไรกันอ่ะ อยากรู้ๆ
-
กิ๊ดดดด งานเข้าแน่ๆๆๆๆๆ :z3:
-
:impress3: :impress3:เหมือนเค้าลางมาม่ามาแล้วอ่ะ
มาม่าจัมโบ้ด้วยรึเปล่าแพ๊คคู่มาขนาดนี้
มันต้องมีอะไรแน่ๆ ภูมิพูดได้ แต่ภูมิจะทำได้รึเปล่า ภูมิมีทั้งครอบครัวและหน้าตา
แล้วฟ่างแทนเป็นอะไร เพราะพ่อแม่เหมือนกันอีกรึเปล่า
คิดไปโลกหน้าแล้ววว :m15:
-
ซึ้งอยู่ดี ดี พ่อกับแม่มาอย่างงี้ทำไงอ่ะ
อย่านะ อย่าทำให้มีมาม่าเกิดขึ้นนะ :monkeysad:
-
Kyaaaaa~~p'phoom romantic maak maak khaa,,,phoot jaa waan dai talord si naa,,aab kern tan p'peem na niaaa,,hu hu hu...
O_o" papa ka mama p'peem maa rw kh,,,lae duu muan gnaan ja kaw na kha phii phii khaaaa....
-
แทนฟ่าง เกิดอะไรขึ้น :serius2: ภูมิกับพีมเชื่อว่าคงไม่มีอะไรหนักหนา :เฮ้อ:
ตอนนี้น้องเต้ยกับพี่คิว ยังคงความกวนมึนฮา ได้ครบถ้วน :กอด1:
-
ใช่ค่ะข้าวฟ่าง ..รักคือรัก..
อย่าเอาอะไรมาเป็นตัวกำหนด เพราะรักก็คือรัก
“นานเท่าที่กูยังหายใจ”
ข้าวปั้นจ๋า.. เอาใจไปเล้ยยยย~
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม
คุณพ่อคุณแม่ขา.. อย่ากีดกันความรักของลูกเลยนะคะ
-
“มึงฟังกูนะพีม ไม่มีมึงกูก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่ได้รักมึงก็ไม่รู้ว่าจะมีหัวใจไว้เพื่ออะไร มึงไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น รู้แค่ตอนนี้ วันนี้เรายังรักกันก็พอ”
อยากมีคนบอกแบบนี้มั่งจัง ชาตินี้จะได้ยินมั้ยน้อ
-
ค้าง
มาต่อด่วน
-
น่ารักอ่ะ พ่อ แม่ มาแล้ววววววว
ต้องเจอไรมั้งเนี้ย !!
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ฟ่าง เท่มากกกอ่ะ o13
โอ๊ย จะเป็นไรมั้ยเนี่ยภูมิพีม :z3:
พ่อเเม่มาซะขนาดนี้
เเต่เชื่อว่า ภูมิต้องจัดการได้ :กอด1:
-
ดราม่าได้แต่อย่าเยอะนะ
คนอ่านไม่ปลื้ม :sad4:
ดูมันผิด Concept We are...ยังไงไม่รู้
มันต้องฮาดิ
-
แทนฟ่างทะเลาะกันเรื่องอะไรอยากรู้ม๊ากกกกกกกกกก
ส่วนพีมจะไปหาฟ่างยังมีเวลาแวะไปหาคลื่นอีกนะเนี่ย
ส่วนตอนจบตอน พ่อกับแม่ มาเพื่อคุยให้รู้เรื่องใช่ไหม
แต่ก็อย่างที่ฟ่างบอกนั่นแหละ เชื่อว่าภูมิดูแลพีมได้แน่นอน
.
.
.
ป.ล. อยากอ่านเรื่องของคลื่นจัง อยากเห็นคลื่นมีคนรักเป็นของตัวเอง :กอด1:
-
แค่มีกันและกัน จะมีอะไรกังวลอีกล่ะ เตี้ยยยย....... :m20:
ส่วนคู่รักประวัติศาสตร์ เดี๋ยวก็ดีกัน ลิ้นกับฟัน :z2:
พ่อกะแม่ ก็มาดูว่าลูกชายกับสะใภ้อยู่กันอย่างไร
+1 ให้หนูตาล รักษาสุขภาพด้วยนะครับ :กอด1:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
งานเข้าชุดใหญ่
:L2: :L2:
-
คิดว่าคงไม่เป้นไรหรอก (มั้ง) :z10:
หนวดเขาเป็นผู้ชายแนวๆ นิ
รอตอนต่อไป :กอด1:
-
เกิดอะไรขึ้นกับแทนฟ่าง แล้วพ่อแม่ภูมิมาทำไม?:sad4: :sad4:
-
เย๊ยยยพ่อแม่มาทำไม
-
ฟ่าง นายมันหล่อว่ะ เป็นผู้ชายที่หนักแน่น แล้วก็มั่นคงในตัวเองดี หาไม่ได้ง่าย ๆ นะผู้ชายแบบนี้ในชีวิตจริงอ่ะ
ภูมิพีม อ่านทีไร ก็คิดว่าเค้าอยู่ที่ใดซักแห่งบนโลกนี้แน่ ๆ มันมากกว่าความรักไปแล้วอ่ะ รู้สึกว่า อีกคนคือชีวิตของอีกคน เช่นกัน
หวังว่า พ่อแม่จะเข้าใจในความรักของทั้ง 2 คนด้วยนะ ไม่ว่ายังไงมันก็คือความรัก เหมือนกับอื่น ๆ นั่นแหละ และที่สำคัญเลย ไม่ว่ายังไง ลูกก็เป็นลูกอยู่ดี
ปล. ตกลงพ่อแม่ใครมา
-
แทนฟ่าง เกิดอะไรขึ้น!!!!!
ขออย่าให้ตอนหน้ามีใครเสียน้ำตาเลยเถอะ
T^T
สงสารพีม
-
แทนฟ่างงงงงงงงง ~~~~~~
ทะเลาะอะไรกันอ่าาาา แทนโกรธ งอน เอือมระอา เหนื่อยใจ มากด้วยหล่ะ ถึงกับไม่ยอมง้อก่อน แสดงว่าไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ปกติต้องยอมฟ่างตลอดอ่าาา สงสัย คราวนี้ ฟ่างผิดแน่ๆเลยย แล้วฟ่างก็ยอมรับผิดด้วยนะนั่น ไม่โวยวาย ไม่หือ ไม่อือ คงสำนักผิดแน่ๆ แต่ยังไม่ยอมพูดก่อน อ๊ากกกกกกกกก แต่ตอนภูมิขึ้นมาหา ก็บอกว่าแทนโทรหาแล้วก็ตามหาแทบแย่ อร๊ายยยย อย่างน้อยแทนก็ห่วงยังตามหาอยู่ละน๊าา ค่อย โล่งอก ฟ่างตามไปทำความเข้าใจกันเร็วๆน๊าาา อยากอ่านตอนแทนฟ่างง่าาา ส่งสายตาปิ๊งๆ
สำหรับคู่ภูมิพีม เชื่อว่าภูมิไม่ทิ้งพีมแน่ๆ พีมก็เชื่อมั่นในตัวภูมิเข้าไว้นะ มีอะไรก็คุยกันดีดีนะ อย่าจิตตกบ่อยนักหล่ะ ห่วงพีมจัง ร่าเริงเหมาะกับพีมมากกว่าจริงๆนั่นล่ะ แบบที่ฟ่างบอกเลยย
นานๆจะได้เห็นฟ่างในลุคแบบนี้ ชอบคนไม่ผิดจริงๆ ด้วย FCฟ่าง FCแทนฟ่าง โบกธง ฮ่าฮ่า
ปล.พ่อกับแม่มาแล้ว กร๊าซซซซซซ พ่นไฟ ห้องนอนเรียบร้อยดีมั้ย ไม่สิ ของพีมเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ไปแล้วนี่หน่า ซ่อนยังไงก็ไม่มิดหรือป่าวเนี่ย อ๊ากกก ลุ้นนนนนน
รออ่านตอนต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
จะงานเข้าไหมเนี่ย ลุ้นมากกกกกกกกกกกกกกกก :z3:
-
จะมีตอนพิเศษแทน+ฟ่างมั้ยอ่ะ
อยากรู้ว่าทะเลาะอะไรกัน ฟ่างถึงหงอยจนผิดปกติ
พีมคิดมากเน๊อะ ไม่เอาค่ะ เราต้องคิดบวกจร้า...
ตอนหน้าไม่กินมาม่านะค๊า....
-
o22พ่อ แม่พีมเหรอ เหรอของภูมิ งานนี้คงต้องลุ้น แต่อย่ามีไรนะ มันอะ
อย่ามาม่า ไม่อยากเศร้าล่วงหน้า ขอบคุณคุณน้องตาลค่ะ
-
อ่านนิยามรักของฟ่าง แล้วอยากให้แทนมาได้ยินจัง :o8: นึกหน้าแทนคงยิ้ม แล้วก็ยิ้ม แต่คงปนควาหื่นไปเล็กน้อยถึงปานกลาง
พีมนายไม่ต้องจิตตกไปหรอก ยังไงภูมิคงไม่ปล่อยให้คนที่ตัวเองรักอยู่คนเดียวแน่ๆ ยกเว้นถ้ามีแมลงสาบมันบิน ภูมิอาจจะไปหลบอยู่หลังพีมแทน
ตอนหน้าจะได้กินมาม่าจัมโบ้ชามโต หรือชามเล็ก คนอ่านรอลุ้น :call:
:กอด1: :pig4: น้องตาลค่ะ
-
ตอนนี้ดูฟ่างรักแทนม๊ากมากอ่ะ นานๆทีจริงๆด้วย
แล้วประโยคท้ายห้อยติ่งนั้นมันอะไรกันค้า~. ห้อยไว้ให้คาใจเล่นๆรอเลยนะ. ฮือๆนอนรออ่านต่อค่า
-
แทน-ฟ่างทะเลาะไรกันอ่ะ ท่าจะเรื่องใหญ่นะเนี่ย เข้าใจกันเร็วๆนะ
พ่อ-แม่มาทำไมกันอ่ะ :sad5:
-
จะมาม่าไหนเนี้ย
พ่อกับแม่มาเจอพีมกับภูมิอยู่ด้วยกัน
-
พีมอย่าคิดมากนะ
มันไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก(ปลอบตัวเองไปด้วย)
เชื่อมั่นใตัวภูมิก็พอ เชื่อมั่นในรักของเราดิ
แล้วทุกอย่างมันจะผ่านไปได้นะ
+1 ให้คะ T T แอบใจหายเบาเบา
รออ่านตอนต่อไปจ้าาา ...
-
ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร หวังว่าพี่โอ้ตจะช่วยน้องภูมิได้นะๆๆๆๆ
-
รู้สึกว่างานเข้ายังไงไม่รู้ๆ
-
มาม่ารึป่าวว ไม่เอานะ :serius2: :serius2:
-
มาต่อเร็วๆน้า
ค้างมากมาย :sad4:
-
พ่อแม่มาเฮ็ดหยังหว่า เออ คิดในแง่ดีเค้าอาจมาคุยเตรียมแห่ขันหมากไปขอพีมก้ได้ เหอะๆๆๆ
-
อ่านแล้วอึมครึมง่ะ :เฮ้อ:
-
งือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟ่างกับแทนเป็นอะไรกันอ่า
ไม่อยากให้ฟ่างเป็นแบบนี้เลย ดูเหมือนไม่ใช่ฟ่างยังไงไม่รู้ :sad11:
-
O[]o!!!! โอ้ ม่ายยยน๊าาาาา :call: :call: :call: ม่ายๆๆๆๆ
-
ไม่เอามาม่า T^T
-
บรรยากาศฟ่างแทนอึมครึมมาก
ง่ะ! พ่อแม่ภูมิบุกมาหาถึงที่มีเรื่องปะเนี้ย อย่ามาม่า่น๊า~
:-[
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
:เฮ้อ: ไม่เอามาม่าน๊าาาาาาา
ทั้งสองคู่เลย
-
เริ่มด้วยความไม่เข้าใจ (แทน กะ ฟ่างทะเลาะอะไรกันนะ)
ต่อด้วยซึ้ง ที่ ฟ่างและภูมิ พูดกะ พีม
ลงท้ายด้วยด้วยความตกใจแทนทั้งสองคนเรยย อะไรจะเกิดต่อไปเนี่ยย
รุสึกว่าตอนนี้อารมณ์แปรปรวนเนอะ หึหึ
เป็นกำลังใจให้ ภูมิ กะ พีม นะ สู้ๆๆๆ ผ่านมันไปให้ได้นะ
เป็นกำลังใจให้ คุณตาล ด้วยคร่าา ^^V
-
ชอบฟ่างมากมาย เป็นพี่ชายที่แสนดี เป็นแฟนที่น่ารัก
เชื่อแล้วว่า ฟ่างรักแทนไม่น้อยไปกว่าที่แทนรักฟ่างเลย
แถมยังให้ข้อคิดดีๆกับน้องสะใภ้ซะอีกด้วย o13
ขออย่าให้มีอะไรร้ายแรงอย่างที่พีมกังวลเลยนะ :เฮ้อ:
แต่คุณตาลคะ ทิ้งท้ายอย่างนี้เค้าหายใจไม่ทั่วท้องเลยนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ตอนนี้หน่วงมาก :m15: :m15:
แทนฟ่างทะเลาะอะไรกันนนนน
-
พ่อแม่ต้องเข้าใจ อย่าดราม่า เฮ้ !!! ;D
-
บอกพ่อกับแม่ภูมิไปเลยก็ดีนะ เพราะซักวันหนึ่งก็ต้องรู้เรื่องที่คบกัน เคลียร์กันไปเลย
-
+1 # 686 :pig4:
:a5: คุณพ่อเล่นบุกมาถึงที่คอนโดเลยเหรอ คราวทีี่แล้วไม่ได้คุย คราวนี้จะจัดหนักเหรอคะ
ตอนแรกก็ไปซื้อของน่ารักๆกันอยู่หรอกนะ
ตอนจบนี่โดนคุณตาลแกล้งให้ค้างงงง
-
เง้อ หน่วงได้อีก
อ่านแล้ว เฮ้อออออ :เฮ้อ:
ไม่เอามาม่านะค่ะ ได้โปรดดด :call:
-
ค้าง กว่า นี้ ไม่ มี อีก แล้ว
:z3: :z3: :z3:
ปล. กอดพี่ฟ่าง โอ่ เอ๊ โอ่ เอ๊ T.T
-
น้องพีมกะภูมิสู้ๆนะคะ :กอด1:
-
ในที่สุดก็ตามทัน หลังจากที่การสอบผ่านพ้นไป
แต่เหตุไฉน.....จบแบบนี้
ค้างมากกกกก และมีแนวโน้มว่าจะดราม่ามากซะด้วยซิ !!! :serius2:
-
ฟ่างแทนยังไม่ทันเคลียร์เลยค่ะ
พ่อแม่มาซะแล้ว :serius2:
-
ตอนนี้มาแบบดราม่ามากกกก :sad4:
ซึ้งด้วย อ่านแล้วน้ำตาจะไหล พ่อกับแม่ภูมิรู้ความจริงแล้วหรอ
จะเศร้าอีกนานมั้ยพี่ตาล???
-
ไม่เอาดร่าม่า่ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
พ่อแม่พี่ภูมิมาทำมัยอ่า o22
หวังว่าคงไม่มีมาม่านะ ฮ่าๆ
-
ไม่เอามาม่าน๊าาาาาา :serius2:
เชื่อว่า พีมกับภูมิจะผ่านมันไปได้ หวังว่าพ่อแม่คงเข้าใจนะฮะ :sad11: :sad11:
-
ง่า :z3: :z3: ยังไม่เฉลยปม แทน ฟ่าง ของเราเลยว่าตกลงเค้างอนกันเรื่องไร แฟนคลับ แทน ฟ่าง อย่างเรา อยากรู้อ่ะ
-
เฮ้ยยย
พ่อกับเเม่ภูมิมาทำไมเนี้ยยย
ค้างอ่ะ มาต่อไวๆน่ะค่ะพี่ตาลล
-
:เฮ้อ:จะมีอารัยเกิดขึ้นมั้ยอ่ะ
พ่อกับแม่มาทำไมหวั่นๆๆ
-
งานเข้า งานช้างเลยด้วย พ่อกับแม่มาทำไมอ่ะ อย่านะ อย่ามาพรากพีมกับภูมินะ
-
อ๊ากกกกกกกกก....พ่อกะแม่จะมาไล่เช็คบิลหรอคะ
:o12:
-
กลัวจะมีปัญหากันจังเลย :z3:
-
เอาแล้วไง พ่อกะแม่มา
คงได้เคลียกันล่ะทีนี้
สู้ไว้ๆ น้องพีม 5555
-
แบบว่าค้างทั้งสองคู่เลยง่าาาา :serius2:
เลือกไม่ถูกเลยว่าตอนหน้าอยากให้เป็นตอนของใคร :laugh:
-
:a5: งานเข้าแล้ว ภูมิ พีม....
อ่านตอนนี้แล้วรักฟ่างขึ้นเยอะ(ปกติไม่รัก???)
หวังว่าตอนต่อไปคงไม่ต้มมาม่านะคะ o18
-
จบได้ค้างมากมาย
มาต่อเร็วๆนะค้า
-
คุณทะเลหัวใจ เมื่อคืนเค้าฝันแบบเนี้ย
หมายเหตุ ใช้ชื่อนามสมตินะ
พีม ยืนอยู่หน้าผูชายสองคนยืนพิงมอไซค์อยู่คนละฝั่ง คนหนึ่งยืนหันหน้ามาทางพีม อีกคนหนึ่งยืนหันหลังให้แต่เอี่ยวตัวมองมาทางพีม
ภูมิ "พีม บอกรักเราหน่อยสิ" ยิ้มๆ แต่จากน้ำเสียงก็พอรู้ว่าอยากให้พูดตอนนี้ ตอนที่อยู่ต่อหน้า อีกคนหนึ่ง
คลื่น "..." ไม่พูดอะไร ยืนพิงรถกอดอกเฉยๆ แต่ทำสีหน้าเศร้าๆทั้งที่ปากยิ้มอยู้ เลยดูน่าสงสารเข้าไปอีก
พีม มองคนนู้นที คนนี้ที คนนั้นก็แฟน คนนี้ก็รัก จะบอกว่าเป็นแค่เพื่อนต่อหน้า แล้วบอกรักอีกคนหนึ่ง มันก็ทำร้่ายทำลายหัวใจคนที่ดีต่อเรามากที่สุดคนหนึ่งอย่างไม่ใยดีเลย ทำไม่ได้ ยังยังก็ทำไม่ได้ แต่คนที่รัก และเป็นแฟนร้องขอ
ไม่รู้จะทำยังไงดี ความอัดอั้นมันจุกในอก จน น้ำตามันไหลออกมา
เราตื่นมาทั้งที่น้ำตานองหน้า แล้วคิดแป๊บนึง คนนึงแฟนเีา อีกคนมันใครวะ หน้าคุ้นๆ เอ...สงสัยแฟนสมัยตอนปีหนึ่ง แล้วนอนต่อ
เป็นฝันที่วันทองสุดๆ คิดถึงพีมเลย สงสัยอินกับนิยายมากไปหน่อยมั้งเนี่ย :laugh:
-
คู่แทนทะเลาะกันเหรอเนี่ :เฮ้อ:
เปิดมาเห็นพ่อแม่... :z3:
ไม่มีมาม่าหรอกเนอะ o18
-
อ๊ากกก แบบว่าค้างคามากมายเลยจ้าา
-
อั้ยย่ะ!!! :a5: :a5: :a5:
ปะป๊ะ กะ หม่าม้า มารอเลยอ้ะ :serius2:
-
อูยยยย คุณพ่อคุณแม่มาทำไมมมมม
อยากอ่านแทนฟ่าง แล้วก็ปันองุ่นด้วย55555555
-
อ๊าาาาาาา
พ่อกะแม่ มา ทำไงดี > <
ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีนะ
ภูมิพีม สู้ๆ
-
มาส่งกำลังใจให้พีมมันค่ะ
:z7:
-
:z3: :z3:ค้างๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆนะครับ :z2:
-
ฟ่างเป็นอะไรน้า :z3:
พ่อ แม่มาถึงคอนโดเลย หวั่นๆจริงๆ
สู้ๆนะทั้งคู่ :o12:
-
พ่อ แม่ตามมาถึงคอนโดเลยหรอ ว๊ากกกกก จะมีเรื่องไหมเนี่ยย
-
มาเกาะกท.ด้วยคน
กี๊สสสสส เจอที่ห้องเลยอ่า
พ่อแม่ภูมิชัวร์ ไม่งั้นจะมีกุญแจห้องได้ไง
แต่งานนี้มีฟ่าง กะพี่โอ็ตเป็นพวก ไม่น่าจะเท่าไหร่เน้อ
เหอเหอเหอ
-
ถ้าดราม่าจะมาแบบชามใหญ่ๆ
ขอเป็นสเปเชียลแทนฟ่างก่อนได้ม๊ายยยย
พลีสสสสสสสสส
-
กำลังซื้อของอย่างเริงร่า พอกลับมาถึงห้อง o22
พ่อแม่มาทำไมอ่ะ !!
มองในแง่ดี : มาดูความเป็นอยู่ของลูก หรือ รู้เรื่องแล้วอยากพบหน้าลูกสะใภ้
มองในแง่ร้าย : รู้เรื่องภูมิกะพีมแล้วรับไม่ได้ไม่ให้คบกัน !
แลดูเราจินตนาการเวิ่นเว้อ ความจริงอาจไม่มีไร แต่จะไคลแมกซ์ละหรอ :serius2:
+1 คนแต่งค่ะ :L2:
-
:z3:
อย่าดราม่าน๊า
-
โอ๊ย อย่าดราม่าเลย :o12:
พ่อกับแม่ของภูมิท่านก็น่าจะเข้าใจอะไรได้ง่ายนะ
ถ้าพ่อกับแม่รักและทนุถนอมลูกทั้งสามคนมากขนาดนั้น
ต่อให้ลูกเป็นอะไรแค่ไหนก็น่าจะรับได้ทุกอย่างนะ
ไม่เอาดราม่านะคะ :monkeysad:
-
อย่านะ
-
เราไปอ่านมาแล้ว
ฮือออออออออออออออออออออออออ
ทำไมพ่อทำแบบนี้ พ่อออออ ฮืออออออ
ก็เข้าใจว่าสังคมมันเป็นแบบนี้
แต่ก็แบบ ฮือออออออออออออออออ
-
รอนะค่ะ อยากรู้พ่อแม่ทำไงอะ พลีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชื่อตอนมา เนื้อหายังมิมา เอ๊ะยังไง
รอ รอ :z13: :z13:
-
รอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 :z13: :z13:
-
ตอนที่ 64 เพื่อเธอ เพื่อรัก เพื่อเรา
ผมแทบไม่รู้ตัวเลยว่าเดินเข้ามาในห้องตอนไหนและมายืนอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ของภูมิได้ยังไง จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังหิ้วของพะรุงพะรังหนักจนนิ้วห้อเลือด สมองของผมกำลังคิดหาคำตอบอย่างหนักถ้าต้องตอบคำถามว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่ห้องภูมิดึกๆดื่นๆ
ยิ่งเห็นประตูห้องนอนที่เปิดแง้มไว้ยิ่งทำให้ผมกลัวจนทำอะไรไม่ถูก และก่อนที่ผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็ทำให้สติผมกลับมา ภูมิแอบแตะหลังผมเบาๆเพื่อให้รู้ว่าผมยังมีมันอยู่ตรงนี้เสมอ
ผมเงยหน้ามองภูมิและพยายามยิ้มให้มันที่ก้มมองผมอยู่ก่อนแล้ว มันส่งยิ้มจางๆมาให้แม้ว่าสีหน้าของภูมิตอนที่เปิดประตูเข้ามาเจอกับพ่อแม่จะตกใจไม่น้อยไปกว่าผมเลย
ผมสูดลมหายใจลึกๆและบอกตัวเองว่าบางทีพ่อกับแม่อาจจะแค่แวะมาเยี่ยมภูมิ ท่านอาจจะคิดถึงภูมิมากเลยมาเซอร์ไพรส์โดยไม่ได้บอกล่วงหน้า ผมปลอบใจตัวเองแบบนั้นทั้งที่ความกลัวกำลังครอบงำจิตใจและความเป็นไปได้แทบจะติดลบ
“คุณพ่อคุณแม่สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองทั้งที่ของยังเต็มมือและผมก็ต้องชาหนึบที่อกจนต้องเม้มปากแน่นเมื่อมีเพียงคุณแม่เท่านั้นที่รับไหว้ผม
ความนิ่งเฉยของพ่อทำให้ผมแทบหมดแรงจะยืน เพราะอาการเหล่านั้นมันเหมือนสัญญาณเตือนว่าสิ่งที่ผมกลัวมันอยู่ไม่ไกลเลย
“ไปเที่ยวไหนกันมาเหรอลูก” คุณแม่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ท่านยังมอบรอยยิ้มใจดีมาให้ผม การที่ได้เห็นรอยยิ้มเอ็นดูของท่านก็ทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาบ้าง
ผมเลยอาสาเอาของไปเก็บเพื่อให้ภูมิได้คุยกับพ่อแม่ตามประสาครอบครัว ผมไม่คิดติดใจเรื่องที่พ่อไม่รับไหว้เพราะบางทีท่านอาจจะไม่เห็นตอนที่ผมไหว้ก็ได้ ผมวางของทั้งหมดไว้บนโต๊ะกินข้าวก่อนจะเตรียมน้ำเย็นๆมาให้ท่านทั้งสอง
ผมยืนตั้งสติควบคุมอาการสั่นของตัวเอง ผมแอบลอบมองออกไปดูครอบครัวนั้นจากมุมนี้ผมเห็นแค่ด้านข้างของภูมิ เห็นคนรักของผม อยู่ๆก็มีความคิดหนึ่งที่แว่บเข้ามาในหัว “ทำไมผมถึงปล่อยให้ภูมินั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว ทำไมผมถึงขี้ขลาดจนแอบหนีมาหลบแล้วปล่อยให้ภูมิเผชิญกับปัญหาที่ยังมาไม่ถึงเพียงลำพัง” มันเป็นคำถามที่ทำให้ผมมีความกล้ามากขึ้น
เราเคยสัญญากันว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราก็จะจับมือกันไว้จะอยู่ข้างๆกันไม่ไปไหน
“ภูมิไปซื้อของกับพีมมาครับ พ่อกับแม่มีเรื่องอะไรรึเปล่าทำไมไม่บอกภูมิก่อนว่าจะมา” ภูมิถามพ่อกับแม่ก่อนจะหันมามองผมที่ยกน้ำออกมา
“คุณพ่อคุณแม่ น้ำครับ”
“พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับภูมิ” จบคำพูดของพ่อผมกับภูมิต่างหันมาสบตากันแทบจะทันที ดวงตาดำขลับคู่นั้นวูบไหวไม่ต่างจากผม
น้ำเสียงของคุณพ่อราบเรียบพอๆกับใบหน้าที่เรียบเฉยไร้ความรู้สึกใดๆในขณะที่คุณแม่มองลูกชายกับสามีสลับกันเหมือนไม่รู้จะทำยังไง แต่ท่านก็ยังยิ้มให้ผมทั้งที่ตอนนี้ท่านเหมือนคนที่พร้อมจะร้องไห้ได้ทุกเวลา
ลางสังหรณ์ที่ผมกลัวมาตลอด ความรู้สึกหวาดหวั่นก่อตัวขึ้นทำลายความมั่นใจที่ผมเพิ่งสร้างมาจนหมดสิ้นในเวลาไม่ถึงนาที
“เอ่อ งั้นผม เอ่อพีมขอตัวออกไป………..” ตอนนี้ผมไม่รู้จะพูด จะเดินหรือควรจะยืนอยู่ตรงไหน ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรอยู่มุมใดของห้อง
“ไม่ต้อง พ่อมีเรื่องจะคุยกับพีมเหมือนกัน” ภูมิขมวดคิ้วมองพ่อเหมือนไม่พอใจที่ท่านพูดกับผมด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ผมส่ายหัวบอกภูมิว่าไม่เป็นไรก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆภูมิ
“พ่อมีเรื่องอะไรเหรอครับ” ภูมิเอ่ยถาม พ่อมองหน้าเราสองคนก่อนจะหยิบของบางอย่างออกมาจากซองเอกสารสีน้ำตาลที่ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันวางอยู่บนโต๊ะ
ทันทีที่ผมเห็นของเหล่านั้นผมต้องกลืนน้ำลายฝืดๆลงลำคอที่แห้งผาก อากาศในห้องอยู่ในเกณท์พอดีแต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันหนาว หนาวจนรู้สึกว่าที่ตรงนี้อากาศมันเหลือน้อยเต็มทีจนแทบจะหายใจไม่ออก เวลานี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
แต่ความจริงคือสิ่งที่ผมกับภูมิต้องเผชิญ
มันคือรูปถ่ายของผมกับภูมิในอิริยาบถต่างๆ รูปที่เราจูงมือกัน หยอกล้อกัน กอดกัน หรือแม้แต่จูบกันและดูภาพทุกอย่างคงอธิบายได้หมดโดยที่เราสองคนไม่ต้องอธิบายความสัมพันธ์อีกแล้ว ผมกับภูมิยังนั่งเงียบ จนผมรับรู้ถึงอาการนิ่งเกร็งของคนข้างตัวผมแอบมองภูมิสายตาคู่นั้นยังจ้องรูปถ่ายแทบไม่กระพริบตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับพ่อ
“พ่อให้คนตามภูมิเหรอครับ” ภูมิเอ่ยถามจากน้ำเสียงผมไม่รู้ว่ามันกำลังน้อยใจ ตกใจ โกรธหรือกลัวกันแน่
“ตั้งแต่เมื่อไร” คำถามของภูมิไม่ได้รับคำตอบและผมก็คิดว่าภูมิคงไม่มีคำตอบให้พ่อเช่นกัน น้ำเสียงของพ่อที่แสดงถึงความมีอำนาจก้องกังวานอยู่ในหูของผม แม้พ่อจะพูดด้วยโทนเสียงปกติไม่ได้ตะคอกตะโกนแต่ผมก็รู้สึกว่าผมกลัว
“……………………………”
“พ่อถามว่าภูมิทำเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร!!!!!!!” และเมื่อภูมิเลือกที่จะเงียบพ่อก็พูดเสียงดังจนเกือบเป็นตะโกน ผมเห็นคุณแม่ก้มหน้าและเช็ดน้ำตาเงียบๆ “ภูมิบอกพ่อสิว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง พ่อเข้าใจผิดไปเอง พูดสิภูมิ!!!!!!!!!!!!!”
“…………………………….”
มันเป็นสถานการณ์ที่กดดันเกินไป ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัวมันเร็วเกินกว่าผมจะตั้งรับ ผมทำอะไรไม่ถูก แค่ลมหายใจผมยังเผลอกลั้นมันไว้จนปวดในอก ผมอยากเปิดประตูแล้วจับมือภูมิวิ่งหนีออกไปด้วยกัน ไปจากที่นี่ ผม…… ผมยังไม่พร้อมและเหมือนภูมิจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ มืออุ่นนุ่มข้างนั้นที่ตอนนี้เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งก็เอื้อมมากุมมือผมไว้
“ถ้าพ่อหมายถึงเรื่องระหว่างภูมิกับพีมพ่อเข้าใจถูกแล้วครับ ภูมิกับพีม….เรารักกัน”
แม่ยกมือขึ้นปิดปากดวงตาท่านเบิกกว้างราวกับไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากของลูกชาย น้ำตาของแม่ที่ผมกลัวว่าจะเห็นก็ไหลลงมาให้ผมต้องเจ็บตาม คุณพ่อหายใจแรงท่านขบกรามแน่นอย่างคนที่พยายามกลั้นอารมณ์โกรธ เหมือนเส้นความอดทนของท่านใกล้จะถึงขีดสุดเต็มทีสายตาผิดหวังถูกส่งตรงมาที่เราสองคนจนผมต้องก้มหน้า
ยิ่งภูมิบีบมือผมแน่นเท่าไรมันยิ่งแสดงให้เห็นว่าภูมิกำลังเจ็บมากเท่านั้น อาจจะเจ็บเพราะสายตาผิดหวังของพ่อ เจ็บเพราะน้ำตาของแม่ และการที่ผมเห็นคนรักเจ็บมันเจ็บยิ่งกว่า
“พ่อครับแม่ครับภูมิขอโทษ ภูมิขอโทษที่ปิดบัง แต่……..”
“หยุด พอ พ่อไม่อยากได้ยินคำสกปรกๆพวกนั้น ผู้หญิงมีตั้งเยอะทำไมภูมิไม่รัก ทำไมภูมิถึงทำตัวแบบนี้ พ่อจะมองหน้าคนอื่นยังไงถ้าเขารู้ว่าทายาทของเจริญเกียรติวาณิชย์มีแฟนเป็นผู้ชาย”
“พ่อครับ” น้ำเสียงของภูมิที่เอ่ยเรียกพ่อนั้นบางเบาจนผมใจหาย เหมือนเด็กตัวเล็กๆที่กำลังขอร้องอ้อนวอนพ่อให้ยกโทษให้เวลาทำผิด แต่ผมไม่รู้ว่าครั้งนี้เราสองคนจะได้รับการให้อภัยหรือเปล่า ผมไม่รู้เลยจริงๆ“แฟนภูมิเป็นคนดี พีมเป็นคนดีพ่อก็เคยบอกนี่ครับ”
“ใช่พีมเป็นเด็กดีแต่พีมเป็นผู้ชายภูมิก็เป็นผู้ชาย ลูกเป็นผู้ชายทั้งคู่”
“เป็นผู้ชาย….. แล้ว… เรา ….รักกันไม่ได้เหรอครับ”คำถามของภูมิช่างบริสุทธิ์ มันไร้เดียงสาจนผมรู้สึกปวดที่หัวตา แสบที่กระบอกตาเหมือนว่าอะไรบางอย่างกำลังกลั่นตัวออกมาจากความรู้สึกข้างในใจที่ผมพยายามข่มมันเอาไว้
“ความรักแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้ ภูมิรู้มั้ยว่าตอนนี้พ่อรู้สึกยังไง พ่อเสียใจแค่ไหนพ่อผิดหวังในตัวภูมิมากภูมิรู้มั้ย”
“ภูมิขอโทษครับภูมิก็เสียใจที่ทำให้พ่อผิดหวัง”
“งั้นก็เลิกกันซะแล้วพ่อจะคิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
เข้าใจแล้วว่าอาการแทบล้มทั้งยืนมันเป็นยังไงมันเหมือนโดนทุบด้วยค้อนเหล็กมันเจ็บซะยิ่งกว่าเอามีดกรีด คำว่าสั่งของพ่อทำให้ผมลงไปคุกเข่าต่อท่านทั้งสอง ภูมิรีบเข้ามากอดผมมันพยายามดึงตัวผมให้ลุกขึ้นแต่ผมฝืนไว้ ผมพนมมือไหว้พ่อกับแม่และกราบลงที่เท้าของท่านและผมก็ข่มน้ำตาไว้ไม่ได้อีกแล้ว
“พ่อครับแม่ครับพีมขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง ขอโทษที่ทำให้เสียใจ แต่พีมรัก……” ผมหันไปมองคนข้างๆ ใบหน้าของภูมิอยู่ใกล้มากในความรู้สึกแต่ผมกลับเห็นแค่ภาพพร่ามัวเพราะม่านน้ำตา “พีมรักภูมิ รักลูกชายของพ่อกับแม่ พีมรู้ว่ามันยากที่จะยอมรับ ฮึก รู้ว่ามันยากที่จะเข้าใจแต่ขอโอกาสให้พวกเราได้มั้ยครับ ขอให้เราได้รักกันต่อไปอย่าพรากเราสองคนเลย พีมรักภูมิ ฮึกรักมาก พีมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีภูมิ สงสารพีมเถอะนะครับ …..”
ผมไม่รู้ว่าน้ำตาไหลตอนไหนไม่รู้ว่าแม่เริ่มสะอื้นตั้งแต่เมื่อไร รู้แค่ว่าหัวใจผมมันปวดเหมือนถูกบีบแล้วเหยียบซ้ำ มันเจ็บแต่ผมจะไม่ยอมปล่อยมือ ผมจะยอมทุกอย่างขอแค่ยังได้รักภูมิได้อยู่กับภูมิ ขอแค่อย่าพรากอย่ากีดกันเราเลย
“น้องพีม ฮึก เป็นแค่เพื่อนกันได้มั้ยลูก พ่อกับแม่รักพีมเหมือนลูกชายคนนึงเป็นเพื่อนกันเถอะนะ” แม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ผมได้แต่ก้มหน้ารับฟังคำขอของแม่และปล่อยน้ำตาให้หยดลงพื้น ผมอาจจะกลายเป็นเด็กไม่ดีในสายตาท่านก็ได้ ที่ผมส่ายหัวปฏิเสธคำขอของแม่ ผมรักภูมิรักแบบที่อยากอยู่ด้วยอยากใช้ชีวิตคู่ด้วยกันผมรักมันแบบเพื่อนไม่ได้
“พ่อครับความรักของเราสองคนไม่ได้ทำร้ายใคร พ่ออย่าทำร้ายความรักของภูมิเลย” น้ำเสียงสั่นเครือของภูมิบอกได้ว่าผู้ชายที่ผมรักกำลังร้องไห้แต่ผมไม่กล้าพอที่จะเงยหน้ามองผมไม่ชอบน้ำตาของภูมิ ภูมิมันยังกอดผมไว้ไม่ปล่อยเหมือนจะเป็นเกราะป้องกันให้ผมทั้งที่อ้อมแขนของภูมิเริ่มสั่นไหว
“แล้วพ่อกับแม่ล่ะภูมิ ความรักของภูมิไม่ได้ทำร้ายพ่อกับแม่เหรอลูก” เจ็บนะครับ ผมเจ็บมากที่ได้ยินคำถามนี้ของแม่ เพราะมันคือความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราได้ทำร้ายหัวใจของคนที่รักเรา
ทำร้ายคนที่เฝ้าทะนุถนอมถนอมเรามาตั้งแต่ลืมตาดูโลกจนถึงวันนี้ คนที่มอบความรักอันยิ่งใหญ่ให้เรา คนที่คอยอยู่กับเราทุกเวลาไม่ว่าเราจะยิ้มหรือร้องไห้ แต่สิ่งที่เราตอบแทนคือทำให้เขามีน้ำตา แต่ใช่ว่าผมอยากจะทำให้ใครเจ็บ ผมแค่มีความรัก ความรักมันห้ามไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ
“ภูมิ กลับบ้านกับพ่อ” พ่อสั่งด้วยเสียงเฉียบขาดก่อนจะลุกขึ้นยืน ท่านก้มมองภูมิและกดดันผ่านทางสายตาว่าให้มันทำตาม ส่วนผมคงจะเหมือนอากาศธาตุที่พ่อมองไม่เห็นอีกต่อไป สายตาและรอยยิ้มที่ท่านเคยเอ็นดูไม่มีอีกแล้ว
“ไม่ครับภูมิไม่กลับภูมิจะอยู่กับพีม” ภูมิยืนขึ้นเผชิญหน้ากับพ่อ มันตอบด้วยเสียงที่ราบเรียบแต่แฝงความเด็ดขาดไว้เช่นกัน ผมก็ลุกขึ้นยืนอยู่ข้างๆภูมิ มันหันมามองเมื่อผมเป็นฝ่ายยื่นมือไปจับมือภูมิไว้
“ทำไมถึงดื้อแบบนี้ภูมิ กลับบ้านกับพ่อเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากให้พ่อใช้วิธีของพ่อ”
“วิธีของพ่อคือการบังคับภูมิ ให้คนมาลากภูมิไปใช่มั้ย ภูมิอาจจะผิดที่มีความรักต่างจากที่พ่อหวังแต่พ่อก็ไม่พยายามเข้าใจมันเลย” ทุกอย่างระหว่างพ่อลูกมันเหมือนระเบิดเวลาที่รอจังหวะเพื่อระเบิดในที่สุด
“แล้วภูมิล่ะเคยเข้าใจพ่อมั้ย เราอยู่จุดในไหนสังคม เราคือเจริญเกียรติวาณิชย์มีคนตั้งเท่าไรที่จับตาดูครอบครัวเราอยู่แล้วเขาจะมองเรายังไงภูมิคิดบ้างมั้ย”
“ภูมิไม่แคร์ซักนิดว่าคนอื่นจะมองยังไงขอแค่คนที่ภูมิรักเข้าใจแต่พ่อกลับกลัวคนอื่นจะมองพ่อไม่ดีที่ลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชาย พ่อไม่เคยสนใจความรู้สึกของภูมิด้วยซ้ำ พ่อไม่ห่วงเลยว่าภูมิจะรู้สึกยังไง”
“ภูมิ!!!!!”
“เวลามีปัญหาพ่อก็เลือกที่จะทิ้งภูมิเหมือนกับว่าพ่อไม่เคยรักภูมิเลย พ่อคิดถึงแต่ตัวเอง !!!!!”
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!
เสียงฝ่ามือกระทบกับผิวเนื้อ ใบหน้าภูมิหันไปตามแรงปะทะ ผมที่ยืนอยู่ข้างๆยังรู้สึกเหมือนใจมันวูบตกไป ภูมิบีบมือผมแน่นมันกัดฟันเหมือนข่มความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้
“คุณ คุณคะ ฮึก ใจเย็นๆค่อยๆคุยกันนะคะ ฟังลูกก่อนได้มั้ย ฮืออออ” คุณแม่รีบวิ่งมาตระกรองกอดลูกชายของท่าน คุณพ่อจ้องหน้าภูมิเขม็ง
“พ่อจะให้เวลาภูมิคิด ภูมิเลือกเอาถ้าจะคบกันอยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องมาเหยียบที่บ้านไม่ต้องมาให้พ่อเห็นหน้าอีก พ่อหวังว่าภูมิจะมีคำตอบดีๆให้พ่อ คุณกลับบ้าน” นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่พ่อจะออกไปจากห้อง
“เจ็บมากมั้ยลูก หื้มม ฮึก” แม่เอ่ยถามทั้งที่น้ำตายังนองทั้งสองแก้ม สุดท้ายไม่ว่าแม่จะเสียใจจะเจ็บมากแค่ไหน เราสองคนจะทำผิดต่อแม่ซักเท่าไรแม่ก็ยังเลือกที่จะห่วงใยเราเสมอ
“ภูมิไม่เป็นไรครับ แม่อย่าร้องไห้นะครับยิ่งแม่ร้องภูมิยิ่งรู้สึกผิด”
“จ๊ะ แม่ไม่ร้องแล้ว ไม่ร้องนะลูกนะ น้องภูมิอย่าคิดมากนะลูกคุณพ่อแค่กำลังโกรธเดี๋ยวถ้าพ่อใจเย็นกว่านี้ ค่อยคุยกันใหม่ พีมแม่ไปก่อนนะลูกฝากดูแลภูมิด้วยนะ”
“ครับแม่ พีมขอโทษนะครับ ขอโทษ”
“จ๊ะ ไม่เป็นไรนะลูกแม่ไม่เป็นไร” แม่บอกลาเราด้วยน้ำตาท่านกอดภูมิและลูบหัวผมก่อนจะรีบตามคุณพ่อไป
-
เป็นเวลาหลายนาทีที่ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบมันเงียบเหงามันเศร้าจนผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ภูมิหันมายิ้มบางๆให้ผมก่อนจะกอดผมเอาไว้ มันซุกหน้าลงกับไหล่ผมและเราต่างร้องไห้เงียบๆ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่เรายืนกอดกันอยู่แบบนั้นผมถึงค่อยๆดันภูมิออก ผมจ้องมองใบหน้าหล่อใกล้ๆ
ผู้ชายคนนี้คือคนที่ผมรักแม้ว่ามันเคยร้ายกับผมไว้มาก วันเวลาที่ผ่านมาผู้ชายคนนี้ได้ทำเรื่องดีๆให้กับชีวิตผมมากมาย ผมไม่เคยเสียใจหรือเสียดายที่ได้รักมันแม้ว่าเราจะเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมลืมเรื่องผู้ชายผู้หญิงลืมกฎเกณฑ์ข้อจำกัดต่างๆ ผมรู้แค่ว่าผมรักภูมิ ผมรู้แค่นี้จริงๆ
ผู้ชายคนที่กำลังกอดผมอยู่ตอนนี้เคยบอกว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นมันก็จะปกป้องผม จะดูแลความรักของเราให้ดีที่สุด ทั้งๆที่ภูมิอ่อนไหวและเปราะบางเรื่องความรักแต่วันนี้ภูมิก็ทำให้ผมได้เห็นแล้วว่ามันได้ทำเพื่อรักของเราอย่างที่เคยพูดไว้
“เจ็บมากมั้ย” ผมไล้ปลายนิ้วไปตามริ้วสีแดงเป็นรอยนิ้วมือบนแก้มใสๆของภูมิ น้ำเสียงผมสั่นเพราะเห็นดวงตาแดงๆของภูมิ เห็นความเจ็บปวดในดวงตาคู่นั้น ดวงตาที่ผมรักมันเสมอไม่ว่ามันจะสื่ออารมณ์ใดก็ตาม
“ไม่เป็นไร” ภูมิวางมือทับกับมือของผมส่วนอีกมือมันก็ยื่นมาเช็ดน้ำตาให้
“เดี๋ยวทายาให้นะ”
“ไม่เป็นไรมันไม่เจ็บเท่าเห็นน้ำตามึงหรอก อย่าร้องไห้สิพีม กูสัญญาไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราก็จะอยู่ด้วยกัน กูจะอธิบายกับพ่อเอง จะทำให้พ่อเข้าใจมึงอย่าคิดมากนะ” ยิ่งได้ฟังคำปลอบใจของภูมิผมก็ยิ่งอยากจะร้องให้สมกับความทรมานที่กำลังสุมในอก
“มึงน่ะ….เด็กกว่ากูเกือบปีเลยนะ จะมาปกป้องกูได้ไงต่อไปนี้กูจะดูแลมึงเอง” ภูมิอยู่ตรงกลางระหว่างครอบครัวกับความรักไม่ว่ามันจะเลือกทางไหนก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน และมันควรจะรู้ตัวซักทีว่าผมน่ะคือคนที่ต้องปกป้องมัน
………………………….
เมื่อคืนผมนอนไม่หลับภูมิเองก็เหมือนกัน มันนอนกอดผมเหมือนเช่นทุกคืน เราต่างอยู่ในความคิดของตัวเองอยู่ในห้องเงียบๆมองดาวเรืองแสงนับร้อยปล่อยความคิดให้ล่องลอยไร้จุดหมาย ผมไม่รู้ว่าภูมิกำลังคิดอะไรแต่แค่มีอ้อมกอดของมันที่ยังมอบไออุ่นให้ผม แค่มันไม่ร้องไห้ก็พอแล้ว
เช้าของวันนี้เรายังต้องทำหน้าที่ของตัวเองทำกิจวัตรอย่างเช่นทุกวันที่เคยทำ ภูมิทำอาหารเช้าง่ายๆสำหรับเราสองคน ขับรถมาเรียนด้วยกัน มันมาส่งผมที่คณะ ผมกับภูมิยังไปเรียน ยังอยู่กับเพื่อน ทำโปรเจคทำรายงาน ภูมิซ้อมบาสซ้อมดนตรี เรายังใช้ชีวิตในแบบของเราแค่เพิ่มความพยายามให้มันดูปกติและมีอาการเหม่อลอยเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของทุกการกระทำแค่นั้นเอง
ผมเหม่อบ่อยจนไอ้คิวไล่ไปเล็มหญ้าเพราะมันหาว่าผมไม่อยากใช้สมองครองสติ แล้วมันก็ด่าส่งท้ายอีกว่าถ้ามีเรื่องไม่สบายใจแล้วไม่บอกไม่พูดก็ให้ไปไกลๆตีนมัน หรือไม่ก็อมทุกข์แทนเหรียญบาทก่อนตายซะ มันเหมือนจะโกรธผมด้วยมั้งที่ไม่ยอมบอกไม่ยอมเล่าให้มันฟัง
ไอ้คิวมันไม่เคยถามหรอกครับว่าผมกำลังเครียดเรื่องอะไร มันแค่จะถามสั้นๆว่า “จะบอกกูได้รึยัง” ผมไม่รู้ว่าทำไมคิวมันดูออกว่าผมมีเรื่องไม่สบายใจทั้งที่ผมก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ผมพยายามแล้วจริงๆ
ผมพยายามคิดว่าทุกปัญหามีทางแก้ผมบอกตัวเองไม่ให้คิดมาก และแม้ว่าไอ้คิวจะทำปากหมาแต่ผมรู้ว่ามันน่ะเป็นห่วง ผมโชคดีที่อยากน้อยเวลาเจอเรื่องร้ายๆหรือเจอปัญหาแย่ๆผมก็ยังมีเพื่อนที่พร้อมจะรับฟังและคอยช่วยอยู่ข้างๆมันทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้นะครับ
วันนี้ภูมิก็มารับผมกลับเหมือนอย่างเคย ไปดูภูมิซ้อมดนตรี ซ้อมเสร็จก่อนกลับคอนโดก็แวะกินข้าววันนี้ต้องรีบหน่อยเพราะฟ่างบอกจะแวะมาหามันมีเรื่องจะคุยด้วย ผมคิดน่าจะเป็นเรื่องเมื่อวานตอนนี้อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดผมคงได้แต่ทำใจยอมรับและหวังว่าฟ่างกับไอ้แทนคงไม่เจอเหตุการณ์แบบผม
ผมกับภูมินั่งดูการ์ตูนด้วยกันประมาณสามทุ่มกว่าๆเสียงกริ่งก็ดัง ผมไปเปิดประตูให้ก็เห็นไอ้แทนกับไอ้ฟ่างที่เดินโอบกันมาหน้าระรื่น หึ วันก่อนแม่งยังทะเลาะกันอยู่เลยมาวันนี้ไอ้แทนก็ทำตัวเสี่ยวๆกับไอ้ฟ่างเหมือนเดิม เห็นมันสองคนยังมีความสุขดีผมก็ดีใจ ชักจะเริ่มไม่แน่ใจแล้วสิว่าควรพูดสิ่งที่ตั้งใจจะพูดกับพวกมั้นดีมั้ย ผมอยากเห็นเพื่อนของผมยังยิ้มได้ ผมไม่อยากทำร้ายความสุขของพวกมันเลย
“เฮ้ย ทำหน้าเหมือนไม่ได้ผสมพันธุ์กันเลยนะมึงสองตัวเนี่ย เครียดไรกันวะ” ไอ้แทนเอ่ยถามพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งโซฟาตรงข้ามภูมิ มันดึงไอ้ฟ่างลงไปนั่งข้างๆทั้งที่ไอ้ฟ่างจะเดินไปไหนซักที่
“แทน กูจะเยี่ยว มึงปล่อยก่อนได้มั้ยสัส”
“อ้าว คุณเมียจะฉี่หรอครับ เชิญครับเชิญให้ผัวไปช่วยถือมั้ยครับ” ไอ้แทนทำตาทำหน้าทะเล้นใส่ฟ่างที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
“แดกฟอร์มาลีนเยอะไปเหรอมึง” ภูมิว่ายิ้มๆ
“แดกน้ำพี่ชายมึงมากไปมั้งโอ๊ยย ฟ่างกูเจ็บ โอ๊ยยยยฟ่าง แทนล้อเล่น โอ๊ยเชี่ยกูเจ็บบบบบ” ไอ้ฟ่างบิดหูไอ้แทนจนแดงเลยครับ
“กินในที่ลับแล้วเอาเผยในที่แจ้งหรอมึง ห๊ะ” เชี่ยฟ่างกัดฟันพูด ตาโตๆของมันดุได้อีก
“โอ๊ยๆขอโทษครับ กูเจ็บ อูยยย มึงจะไปฉี่ไม่ใช่เหรอ ไปสิไป”
“เออ ถ้าหมาไม่เห่ากูก็คงได้ฉี่แล้ว เดี๋ยวพ่อฉี่ใส่ปาก”
“มาสิ มาๆกูอ้าปากรอแต่กูไม่กินแค่ฉี่นะ หึหึ” หึ ไอ้แทนมันอาการหนักเหมือนที่ไอ้คิวว่าไว้จริงๆ มันเป็นโรคฟ่างลิซึ่มระยะสุดท้ายแล้วล่ะ ผมส่ายหัวและเผลอหัวเราะเมื่อไอ้แทนกระโดดหลบไปหลังโซฟามันยิ้มกวนตีนที่ไอ้ฟ่างคว้าคอมันไม่ทัน ไอ้ฟ่างมองไอ้แทนตาขวางก่อนจะไปเข้าห้องน้ำ
“หึหึ พี่มึงแม่งโคตรน่ารักเลยว่ะว่ามั้ยภูมิ” เชี่ยแทนเข้าขั้นโคม่าแล้วจริงๆ บอกตรงๆว่าผมมองไม่เห็นความน่ารักของไอ้ฟ่างเลยถ้าจะมีก็คงมีแต่ความน่ากลัว
“มึงหลงพี่กูมากนะไอ้ห่า”
“ก็พอๆกับที่มึงคลั่งเพื่อนกูไง เพื่อนกูมันไซส์มินิๆ พกพาง่าย ชิมิๆ กรั่กๆ”
“ภูมิวันก่อนมึงจำได้มั้ยว่าหมาที่ไหนมันงอนแฟนแล้วแม่งโคตรตุ๊ดเลยว่ะ” ผมกับภูมิร่วมด้วยช่วยกันขำไอ้แทนที่ยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้
“เมื่อวานเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้วกูถือเป็นเรื่องของอดีตกาล อย่าไปใส่ใจโอเค๊ ว่าแต่พวกมึงเถอะเป็นอะไรวะกูเห็นแม่งทำหน้าซึมๆ มึงด้วยไอ้พีมไอ้คิวโทรมารายงานกูว่ามึงเหม่อทั้งวัน เป็นไร” ห่าแทนมึงอย่ามาเผด็จการกับกูนะ มึงโดนไอ้ฟ่างออสโมซิสสันดานโหดให้รึไง ไอ้คิวก็อีกตัวพอตัวเองเอาคำตอบไม่ได้ก็ไปฟ้องไอ้แทน ดีนะมันไม่ไปบอกไอ้เชนไม่งั้นล่ะมึงเอ้ย ปิดไปเถอะปิดให้ตายไอ้หมอฟันดะก็สืบได้อยู่ดี
ผมกับภูมิมองหน้ากันแล้วต่างถอนหายใจ ไม่รู้จะเริ่มอธิบายยังไงให้ไอ้แทนฟัง มันพูดยากเหมือนกันนะ
“แทนมึงจ้องหน้าน้องกูทำไม คุยอะไรกัน”
“ก็กำลังถามพวกมันอยู่ว่ามีเรื่องอะไรทำไมทำหน้าเครียดๆเหมือนแบกโลกไว้คนล่ะใบมึงดูดิ” ฟ่างนั่งลงข้างๆไอ้แทน มันเลิกคิ้วหันมามองที่ผมกับภูมิ
“นั่นสิ กูจะถามมึงเหมือนกันว่าทำไมอยู่ดีๆพ่อถึงบอกให้กูพามึงกลับบ้านไปก่อเรื่องอะไรอีกภูมิ” แค่ได้ยินคำว่าพ่อ ผมก็ใจฝ่อลงอย่างอัตโนมัติ ภูมิถอนหายใจเฮือกใหญ่มันกุมมือผมไว้ก่อนจะเอ่ยบอกพี่ชายเสียงเบา
“ฟ่าง ช่วงนี้มึงกับไอ้แทนแยกกันอยู่ได้มั้ย กลับมาอยู่คอนโดกับภูมิก็ได้”
“มึงหมายความว่าไงภูมิ” และแน่นอนว่าต้องเป็นไอ้แทนที่ฉุนมันขมวดคิ้วมุ่นจ้องไอ้ภูมิไม่วางตา
“พ่อรู้เรื่องกูกับพีมแล้ว” ไอ้ฟ่างอ้าปากค้างมันเหมือนคนที่จะพูดแต่กลับไร้เสียง ไอ้แทนหันมามองหน้าผมเหมือนให้ช่วยยืนยันว่าสิ่งที่มันได้ยินคือความจริง ผมพยักหน้าและพยายามส่งยิ้มไปให้มันแต่แค่ยกมุมปากทำไมมันถึงได้ยากเย็นนักก็ไม่รู้ พอตั้งสติได้ไอ้แทนก็รีบจับมือฟ่างไว้ไม่ปล่อย ฟ่างยังดูจะตกใจไม่หายเลย
“แล้วพ่อว่าไงบ้าง”
“ก็……ให้เลิกกัน” ก่อนจะพูดคำนั้นภูมิหันมามองหน้าผม ผมไม่อยากได้ยินและภูมิก็คงไม่อยากจะพูด ผมลูบหลังปลอบใจภูมิให้มันเบาใจ ฟ่างปล่อยมือไอ้แทนก่อนจะเดินมาหาภูมิ ภูมิเองก็หันไปกอดพี่ชายเอาไว้แน่นมันซุกลงกับไหล่ของฟ่างตอนนี้มันดูเหมือนเด็กคนนึงที่กำลังเหนื่อยล้าและพี่ชายอย่างฟ่างคงดูแลภูมิได้
“ไม่เป็นไรนะภูมิ พี่ยังอยู่ตรงนี้”
“ฟ่าง” ภูมิเอ่ยเรียกพี่ชายเสียงแผ่วไอ้ฟ่างกอดและลูบหัวภูมิเบาๆ
“เข้มแข็งไว้นะ ฟ่างรู้ว่าภูมิทำได้ ฟ่างจะไม่ปล่อยให้ภูมิอยู่คนเดียวฟ่างจะคุยกับพ่อ”
“ไม่เอาถ้าฟ่างคุยกับพ่อพ่ออาจจะรู้เรื่องของฟ่างด้วย” ไอ้ฟ่างมองไปที่ไอ้แทน มันสองคนสบตากัน ผมเห็นไอ้แทนส่งยิ้มกลับมาให้ข้าวฟ่างของมัน และไอ้ฟ่างก็ยิ้มให้เพื่อนของผมเช่นกัน ก่อนที่มันจะส่งกำลังใจผ่านรอยยิ้มมาให้ผม ฟ่างกัดริมฝีปากจนสั่นตอนที่ไอ้แทนเดินมาลูบหัวมันเบาๆ
“ให้กูตายไม่ง่ายกว่าหรอวะ เราต้องห่างกันจริงๆเหรอวะฟ่าง”
“แค่แยกกันนอนแต่ตอนไปมหาลัยเราก็เจอกันได้ แทนมึงเข้าใจกูใช่มั้ยกูเป็นห่วงภูมิและกูก็กลัว……พ่อเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ถ้าพ่อรู้เรื่องของเราอีกกูไม่รู้ว่ามันจะร้ายแรงกว่าการห่างกันรึเปล่า” สุดท้ายรอยยิ้มและความสุขของไอ้แทนกับไอ้ฟ่างที่ผมอยากช่วยรักษาผมก็ทำไม่ได้
ไอ้แทนพยักหน้ารับมันดูจะยังตั้งตัวไม่ทัน มันหันมายิ้มให้ผมและเดินมาขยี้หัวผมจนผมยุ่งก่อนจะนั่งลงข้างๆพร้อมกับดึงผมไปกอด
“ไอ้ภูมิมันมีพี่ชายส่วนมึงก็ยังมีกูนะเพื่อน”
“ขอบคุณว่ะมึง”
TBC >>>>>>>>>>
……………………
- แอบเสียน้ำตาไปกับพีมและภูมิเหมือนกัน ชีวิตมันก็ไม่ได้มีแต่ความสุขเห็นด้วยใช่มั้ยคะ ยังไงก็สู้ๆนะ
- ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ที่ให้กำลังใจมาเสมอนะคะ ไม่ว่าสุดท้ายความรักของภูมิกับพีมจะเป็นยังไงก็ขอให้ทุกคนช่วยจดจำความรักของทั้งคู่ด้วยนะคะ รักเสมอ จุ๊บๆ
- มีคนอ่านถามว่าตาลเอาบุคลิกแทจุนมาเป็นน้องเต้ยรึเปล่า กร้ากกก นี่อินขนาดนั้นเลยหรอ คือตาลไม่รู้ด้วยซ้ำว่านิสัยแทจุนเป็นยังไง น้องเต้ยไม่ได้มาจากแทจุนนะค๊า(เพิ่งรู้ว่าแทจุนวาดรูปเก่งก็ตอนคนอ่านบอกนี่แหละจ้า) ในความคิดตาลเต้ยมันเป็นเด็กซนๆคนนึงนะเด็กไฮเปอร์แล้วพอเห็นรูปแทจุนก็ อืมม ดูกวนๆซนๆดีเลยเอามาให้ดูเป็นอิมเมจ(อย่าซีเรียสเรื่องอิมเมจนะคะ ขำๆ ฮ่าๆ) ขอบคุณทุกคนที่ห่วงใยใส่ใจหนุ่มๆนะคะ ขอบคุณอีกครั้งจ้า
-
ปล ช่วงนี้โปรเจคยักษ์ งานช้างเข้าค่ะ ชีวิตแลดูวุ่นวายต้องขอโทษคนอ่านด้วยนะคะที่ตาลอาจจะมาช้าแล้วก็สั้นไป ถ้าผ่านเดือนนี้ไปคาดว่างานทั้งหลายจะลดลงบ้าง ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
-
คือ ดราม่ามากกกก ร้องไห้เลยยยยยอ่า
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อไวๆๆน้า มันคาใจอย่างแรงเลยยยค่า
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
อ่านแล้วไม่ร้องนะ
แต่อึนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คืองงๆมึนๆ อารมณ์นี้อ่ะ >> :a5: o22
คือจะเข้าใจพ่อภูมิมากกว่านี้นะ ถ้าพ่อไม่บอกว่า กลัวคนอื่นจะมองไม่ดี
นี่คือแคร์คนอื่นแต่ไม่แคร์ลูกตัวเอง???
แต่ก็นะ ต้องให้เวลาท่านเพราะเรื่องอย่างนี้ใช่ว่า่คนเป็นพ่อแม่ทุกคนจะัรับได้
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะ ภูิมิพีม แทนฟ่าง
-
ฮือออออออออออออเศร้่าอ่ะ คุณพ่อไม่เข้าใจวัยรุ่นเลย!
-
:m15: :monkeysad: :sad11: สงสารจังอะ
แต่ก็จะเป็นกำลังใจให้ทั้งภูมิพีม แทนฟ่าง
ต้องผ่านช่้วงนี้ไปให้ได้นะ :กอด1: :เฮ้อ:
-
น้ำตาไหล :m15:
ทำไมมีความรักต้องมีเรื่องแบบนี้เข้ามาด้วยนะ สงสารภูมิกับพีม คู่แทนกับฟ่างด้วยอ่า
ขอให้พ่อแม่ภูมิเข้าใจทั้งสองคู่ด้วย พี่โอ๊ตมาช่วยน้องๆหน่อยเร็ว :sad4:
-
พี่ตาลทำหนูร้องไห้ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออ TT[]TT
คุณพ่อคะะ ใจร้ายไปแล้วค่ะะะะ
-
อ่านที่โน้น แต่รอมาเม้นที่นี่ :laugh: :laugh: :laugh:
ตอนนี้ดราม่ามากอ่ะพี่ตาล :m15: :m15:
ขอให้พ่อกะแม่ภูมิเข้าใจเร็วๆทีเถอะ สงสารภูมิกะพีม :monkeysad:
ถ้าพ่อกะแม่รู้เรื่องฟ่างกะแทนอีก ไม่ช็อคเลยหรอนี่ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาอัพต่ออีกนะคะ :pig4: :pig4:
-
:L3: :L3: :L3: :L3:
เม้นไม่ออกเลย เครียดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
ดราม่า ได้อีกนะ :o12:
-
มาต่อแว๊ววววว
มาอย่างเศร้าเลยT_T :o12:
-
ก็เข้าใจคุณพ่อคุณแม่ แต่พีมภูมิเค้ารักกันอ่ะ :z3:
ไม่อยากจะคิดถ้าพ่อจะรู้เรื่องฟ่างแทนอีก เหอะๆ
ช่วงนี้ช่วงซดมาม่า อืดเต็มพุงเลย :เฮ้อ:
-
เกิดอยากมีเมียเป็นผู้ชายมันผิดตรงไหนฟ่ะ หึ๊ย :o11: :o11:
เก็บกด เก็บกด ตัวเล็กอยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
มาม่าชามโต
อิ่มไปหลายวันเลย
เป็นกำลังใจให้ภูมิกับพีม
แล้วก็แทนกับฟ่าง
-
:o12: :o12: :o12:
-
แง้ๆๆๆ มันมาอีกแล้ววว :monkeysad: มาม่าอร่อย หุๆ
รอตอนต่อไป หวังว่าจะหายเครียด อิๆ
-
คนเขียนพูดเหมือนภูมกับพีมต้องเลิกกันอย่างนั้นแหละ
อย่าทำจิงเลยนะค่ะ พรีสสส
-
ไม่เอามาม่านะ :serius2:
-
น้องตาลทำพี่ร้องไห้ก่อนนอน โกดๆๆๆ (ล้อเล่นค้า ^^)
ทำไมความสุขอยู่กับเราไม่นานเลย ฮืออออออออ
หวังว่าเรื่องร้ายๆมันจะผ่านไปในเร็ววันนะคะ (เร่งสปีด 32xได้มั้ย ฮืออออออออ) :o12:
-
โฮกกกกก ดราม่าร้อนฉ่า! หวังว่าความรักของภูมิและพีมยังรักกันตลอดไปนะคะ สงสารรร ร้องไห้เลย
-
:a5:
มาม่าชามใหญ่บิ๊กบึ่มมมมมมมมมมมม
เห้ออ คุณพ่อขา อย่าใจร้ายนักเลย
ทำไงดีอ่ะ พี่โอ๊ตตต มาช่วยน้องๆหน่อยค่าาา
สงสารภูมิ ทางไหนก็ต้องรักษา แล้วครอบครัวพีมล่ะ จะว่าอะไรมั้ย :z3:
แง๊ เค้าไม่อยากซดมาม่านานๆนะ :monkeysad:
-
:z3: :z3:
พูดไรไม่ออก
เอาเป็นว่า ส่งกำลังใจให้ทั้ง 2 คู่ล่ะกันนะ
เรายังเชื่อใจคุณตาลที่ว่าเรื่องนี้ไม่มีมาม่านะ
:กอด1:
-
วันนี้วันแห่งการบริโภคมาม่า อ่านมาสามเรื่องเจอแต่มาม่าทั้งสามเรื่อง :a5: เค้าเครียดเฟ้ยยยยยยยยยยยยยย :z3:
ไม่ไหวแล้ว :o12: :o12: :o12:
-
ทำไมพ่อกับแม่ไม่เข้าใจนี้ :angry2:มันสมัยใหนกันแล้วความรักมันไม่แบ่งชายหญิงหรอกน่าสงสาร :monkeysad:ทั้งสองคู่เลยสู้ๆ :L1:นะคะเราเป็นกำลังใจให้
-
มาม่าอืดไป 3 วันเลยค่าาา อิ่มกัยถ้วนหน้าา ฮือออออ :z3: :z3: :z3:
-
จุกอ่ะ
พูดอะไรไม่ออกเลย
รู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยงั้นล่ะ
กดดันมาก
เครียดอะไรเยี่ยงเน้
-
หนูไม่อยากกินมาม่า :sad4:
-
คุณพ่อใจร้าย
สงสารพีมกับภูมิ :m15:
:L2: :L2:
-
คำทักทายทิ้งของคนเขียน เหมือนมันจะจบไม่แฮปปี้เลยอ่ะ
เค้าต้องเตรียมใจไว้ล่วงหน้าใช่ป่าว
-
ฮืออออ เศร้าอะ แอบร้องไห้เลย T T
-
อ่านตอนนี้ ร้องไห้ตามเลย สงสารภูมิกับพีม และฟ่างแทนมาก
พ่อแม่ทำไมไม่เข้าใจอะ ไม่รู้ใช้คำไหนมากกว่าคำว่าเจ็บแทน :sad4: :o12: :sad4: :sad4: :sad11:
-
ว๊าก!!!
ภูมิพีม สู้ๆนะ
แทนฟ่างก็นะ
คุณพ่อ .... ได้โปรดT^T
ไม่สิต้อง คนเขียน ได้โปรดT^T 555
-
ช่วงนี้มีแต่เรื่องเศร้าเคล้ามาม่าเนอะ
คนแต่งโปรดมารับผิดชอบตาบวมๆใจหน่วงๆของเราด้วย
+1 :กอด1:
-
สงสารภูมิพีมอ่า :m15:คุณพ่ออ่ะใจร้ายยยยย
น้องเต้ยเหมือนแทจุนจริงๆแหล่ะ วุ่นวายตลอดเวลา
ฮาแบบรั่วๆ อิอิ
-
ว๊ากก ฟางต้องเสียน้ำตาก่อนไปบูรณาการแน่นอนค่ะ จะขึ้นรถแล้ว พี่ตาลอัพพอดี น้องขอปริ้นไปอ่านเลย โฮฮฮ....
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เศร้ามาก ๆ สุดยอดสะเทือนใจเลย
แต่มันเป็นชีวิตอ่ะนะ มีทั้งสุขทั้งทุกข์ แต่ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไปหรอก วันนึงมันก็ผ่านไป ขอให้ทั้งสี่คน ผ่านช่วงทรมานนี้ไปให้ได้นะ
ถ้าให้ดี ขอให้คุณพ่อเข้าใจเร็ว ๆ ยังไง ฟ่างกับภูมิ ก็เป็นลูกเสมอ
เฮ้อ ชั้นทรมานกว่าไอ้สี่คนนั้นอีกมั๊งเนี่ย
-
อย่าจบแบบน้ำตานองเลยนะ
แค่นี้ก็อึดอัดจะแย่แล้ว :m15:
-
ดราม่าก่อนนอน
สงสารพีมภูมิฟ่างแทน
ตอนหน้าจะกลับมาแฮปปี้หรือดราม่าหนักกว่าเดิมเนี่ย
รอลุ้นอยู่นะคะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: บ่อน้ำตาแตกขึ้นมาทันที. มาม่าเกินไปแล้วนะ :m15:
-
เป็นกำลังใจให้ภูมิ-พีม ฝ่าด่านคุณพ่อไปให้ได้ รวมถึงฟ่าง-แทนด้วย
-
อย่าทำแบบนี้!!!!! :z3: :z3: :z3:
-
ร้องไห้เหมือนเขื่อนแตก ดราม่าบีบหัวใจเกินไปแล้ว :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12:
-
ได้ซดมาม่าจนได้
น้ำตาคลอเลยครับพี่น้องครับ
โฮกกกกกก ผ่านไปให้ได้นะภูมิพีม แทนฟ่างด้วย
โฮกๆๆๆๆๆ อ่านตอนนี้แล้วต้องกลั้นหายใจเป็นระยะๆเลยอ่า ฮืออออออ
เศร้าๆๆๆ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ทำไมคุณพ่อไม่เข้าใจภูมิกับภีมแอบเสียน้ำตา TT_TT :m15:
-
ความรักของลูกที่เป็นแบบนี้,,,บางครั้งท่านผู้ปกครอง ควรพิจารณา!!!!!
o22:เฮ้อ: :serius2:
-
น้ำตาไหลพรากอย่างกับเขื่อนจะแตก
ภูมิ อ่านแล้วรู้สึกว่าภูมิเปราะบางอ่ะ แต่ก็สู้ไม่ถอยเลย
ยังไงก็สู้ๆนะ แล้วมันจะผ่านไป
ขอให้คุณพ่อใจร่มๆ คุณแม่โคตรน่ารักเลย
ขอให้แทนฟ่างอย่าดราม่า เลยนะ
-
:monkeysad:
ทำไมพ่อกับแม่ภูมิไม่ยอมรับ~
สงสา่ีรภูมิกับพีมอ่ะ พ่อภูมิใจเย็นๆ สิ อย่าเพิ่งทำอะไีรนะ TT'
-
เรื่องแบบนี้มันพูดยาก คือ เข้าใจทั้งความรู้สึกของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ และก้เข้าใจความรู้สึกของคนที่รักกัน
เฮ้อ ทำไมต้องมีเพศเป็นปัจจัยหลักของความรักด้วยน๊า :z3:
ปล พี่ฟ่างแมนมากก อบอุ่นมาก ชอบๆๆๆ
-
เครียดๆ. สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ
พยายามฟันฝ่าไปให้ได้นะพีมภูมิ ฟ่าง แทน
-
สงสารภูมิ - พีม :o12: :o12: :o12:
ไม่เป็นไปเดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะ :กอด1:
-
เข้าใจคนเป็นพ่อกับแม่นะ อยู่ๆ ก็ต้องมารับรู้ว่าแฟนลูกชายเป็นผู้ชาย
แวบแรกก็คงไม่มีใครยอมรับได้หรอก ใครยอมรับได้ทันทีเลยซิแปลก
ทีนี้ก็ต้องอยู่ที่ภูมิกับพีมว่าจะฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ไปได้หรือเปล่า
เวลาและความเข้าใจจะช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี
เชื่อว่าภูมิกับพีมจะต้องผ่านมันไปได้ด้วยกันแน่ๆ อย่าปล่อยมือจากกันนะ :n1:
.
.
.
เม้นท์เป็นเรื่องเป็นราว แต่เอาจริงๆ น้ำตาคลอเลย โฮๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
น้ำตาไหล แทบเป็นสายเลือด สงสารอ่ะ
-
:z3: :z3: :z3:
โอยยยยยยยยยยยยยยยย จัดมาม่ามาชามใหญ่ๆ
สงสารทั้งภูมิพีม แทนฟ่างเลยอ่ะ เฮ้อออออออ อยากให้ปัญหาผ่านไปเร็วๆ
แต่ก็คิดๆอยู่ว่าบางทีพี่โอ๊ตอาจจะช่วยได้ คุณพ่อนี่ไม่ทันสมัยวัยรุ่นเลยวุ๊ยยย
ขนาดย่าพีมยังหัววันสะรุ่นซะกว่า ... แต่มันก็อย่างว่าล่ะนะ อยู่ในฐานะที่ไม่เหมือนกัน
เอาใจช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี อย่าต้องมาเสียน้ำตากันอีกเลย เรื่องนี้เหมาะกับความฮามากว่า จริงๆนะ :เฮ้อ:
-
น้ำตาตก :sad4: นี่แค่คู่เดียวนะเนี่ย
อยากบอกภูมิกับพีมว่า นอกเหนือจากพี่ๆและเหล่าสมาชิก ก็ยังจะมีคนอ่านเป็นกำลังใจอยู่ตรงนี้ด้วยอีกคนนะ :monkeysad:
(โอยยยยย อินอ่ะค่ะ )
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
พ่อพี่ภูมิใจร้าายมากๆอะ
สู้ๆนะพี่พีมพี่ภูมิ จับมือกันไว้แล้วผ่านมันไปให้ได้นะค่ะ :n1:
แทนฟ่างด้วย สู้ๆๆๆๆ
ตอนหน้าไม่เอามาม่าแล้วได้มั้ยค่ะ พี่ตาล
-
อย่าลืมนะน้องตาล กล้ามาม่า ก็ต้องกล้าเอ็นซี
-
ทำไม ต้อง มานั่งอ่านไป ร้องไห้ไปด้วยเนี่ยยยย :sad11:
ไม่เข้าใจเลย(ตัว)Goo..... :a5:
-
เชื่อว่าภูมิกับพีมจะต้องผ่านมันไปได้
-
ตอนอ่านกินคุ้กกี้ไปด้วย
คุ้กกี้แทบติดคอ!
จากที่อร่อยกลายเป็นกลืนไม่ลง
เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่นะ
ต้องเสียใจแน่นอน แต่ก็ไม่อยากให้ทั้งสองเลิกกันนี่นา
ภูมพีม แทนฟ่างก็แค่รักกัน แค่นี้ผิดตรงไหน!
อยากให้พ่อภูมิเข้าใจ
ว่า "สังคม" มันไม่ได้สำคัญเท่า "ความสุขของลูก" หรอกนะ!
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o12:
พ่อภูมิใจร้ายมากกก สงสาร ภูมิกับพีมมากเลย
ฮืออออออออออ :z3:
ถ้าพ่อรู้เรื่องฟ่างกับแทนอีกจะเป็นไงล่ะเนี้ย
นู่รับไม่ได้ :sad4:
เป็นกำลังใจให้ภูมิกับพีมน้าา อย่าเพิ่งท้อ :monkeysad:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
สงสารภูมิกะพีมสุดๆ
-
นึกแล้วว่าสักวันต้องมีวันนี้ ชีวิตมันไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ
ดราม่ามากอ๊ะ เศร้าๆ ไม่รู้ว่าจะลงเอยยังไง
ไม่อยากให้เป็น sad story เลย ขำๆ ฮาๆ มาตลอดเรื่อง
รักเรื่องนี้มากๆๆเลย รักทั้งภูมิ พีม คิว น้องเต้ย ผองเพื่อนทุุกคนเลย
และที่สำคัญน้องตาลแต่งเก่งมากเลยคะ พี่อินมากเลย
ยังไงก็เอาใจสู้ อยากให้พีม ภูมิ สมหวังมีความสุขจังเลยคะ
^^
-
เศร้าไปด้วยเลย พ่อแม่ก็เลี้ยงลูกได้แต่ตัวล่ะ ตัวเรายืนยันหนักแน่นซะอย่างอาจห่างๆกันบ้าง แต่ยังงัยซะความสุขของลูกย่อมสำคัญที่สุด
-
:o12:
สงสารภูมิพีม
อย่าเศร้าเลยนะ
-
แอร๊ย พอดีเลย
ต้มมาม่าเสร็จ
แล้วก้ิเปิดมาอ่าน
อินไปกับนิยาย
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
พ่อแม่รังแกลูกเหรอ
เด๋วปั๊ดเหนี่ยว
-
บีบจิตมากๆ
-
ร้องไห้จนตาบวมหมดแล้วค่าาาคุณคนเขียน
สงสารทั้งคู่มากๆ สะเทือนใจสุดๆ :m15:
กลัวว่าฟ่างกับแทนจะโดนหางเลขไปด้วยน่ะสิ
ก็รู้อ่ะนะว่าความรักแบบนี้น้อยนักที่จะราบรื่น
แต่อย่างนี้มัน...คุณพ่อไม่รักลูกแล้วเหรอคะ
หากครอบครัวไม่เข้าใจ แล้วเค้าจะทำยังไงล่ะ
ขอให้ทั้งสี่คนเข้มแข็งไว้นะคะ เอาใจช่วย
เชื่อว่าถ้าผ่านมันไปได้ ทุกอย่างคงดีขึ้นเอง
และมันจะเป็นภูมิต้านทานให้เราได้อย่างดี
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดค่ะ โทษฐานทำเค้าเสียน้ำตาก่อนนอน :o12:
อย่าเพิ่งท้อนะจ๊ะ สู้ๆ
-
จะร้องแล้วค่ะ
ไม่เลิกนะ
ทั้งฟ่างแทน ภูมิพีม
คุณพ่อใจกว้างๆหน่อย
:sad4:
-
มาม่ากันเกินไปแย้วววววววววววววว :o12:
-
ทำไมอ่ะ แค่ผู้ชายสองคนรักกันมันผิดหรอ
คุณทำเหมือนเค้าเป็นฆาตกร ไปฆ่าใครตายงั้นแหละ
ก็พยายามจะเข้าใจคนเป็นพ่อเป็นแม่อ่ะนะ
แต่พวกคุณพูดเหมือนกลัวคนอื่นเค้ามองไม่ดี
กลัวเสียชื่อวงศ์ตระกูล แล้วไม่กลัวลูกตัวเองเสียใจบ้าง(ว่ะ)
-
บอกตรงๆนะ ว่าเนี่ย ที่สุดของแจ้ละ
วันนี้เรียดหลายเรื่องเรย แต่พอมาอ่าน ภูมิพีม ตอนนี้ปุ๊ป มันแตกอ่ะ น้ำตามันแตกออกมา อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เครียดดดดดดดดดดดดด
-
เฮ้อ เศร้าจังเลย :m15:
อย่าดราม่านานนะ :call:
คนอ่านจะแย่เอา :o7:
-
อ่านไปก็ซับน้ำตาไป...
-
"ไม่ว่าสุดท้ายความรักของภูมิกับพีมจะเป็นยังไงก็ขอให้ทุกคนช่วยจดจำความรักของทั้งคู่ด้วยนะคะ"
ประโยคนี้หมายความว่าไง กริ้ดดดดดดดดดดดดด :z3: :z3:
-
สงสารทั้งพ่อ แม่ แล้วคู่ทั้งสองคู่ว่ะ ความรักแบบนี้ มันเป็นความรักต้องสู้ ทั้งสู้ความรู้สึกผิดหวังและอะไรหลายอย่าง
มันไม่ใช่เรื่องจะยอมรับง่ายๆอ่ะแหละ จริงมั้ยอ่ะ สิ่งที่น้องทั้งสี่คนต้องทำก็คือสู้ งัดเอาความจริงจังและจริงใจออกมา
พ่อภูมิอาจจะผิด ที่คิดว่าการบังคับให้ลูกทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้อง จนไม่ได้คิดถึงใจของลูก
รอยร้าวของพ่อกับภูมิ ตอนนี้มันก็ยิ่งรุนแรงกันไปใหญ่แล้ว
-
:เฮ้อ:
:pig4:
-
พอจะดราม่าก็จัดหนักจริงๆๆๆ :เฮ้อ:
:sad4: :o12: :impress3: :sad11: :monkeysad: :m15:
ปล.คุรคนเขียนอย่าดราม่านานนะ ขอกราบเลย เรื่องนี้ไม่เหมาะกับดราม่าจริงๆ :call:
-
บางที ,,มันก็ดราม่าไปนะ :monkeysad:
-
:sad11:
น้องพีม ภูมิ ฟ่าง แทน สู้ๆ นะคะ :L1:
-
ฮึก ฮึก ร้องไห้เบยยยยยยยยยยยยยย :o12:
TTOTT :z3:
-
ช่วงชีวิตมนุษย์เรา คงไม่ได้มีแต่เรื่องสุขสนุกสานเสียทั้งหมดหรอกนิ
พีมกับภูมิก็เหมือนกัน ไอ้การที่เปิดตัวออกมาแล้วพ่อแม่จะแฮปปี้ดี้ด้า
ก็เป็นไปได้ยาก แต่เมื่อพูดกันด้วยเหตุด้วยผล คงเข้าใจกันได้
รอยร้าวลึกที่ภูมิโดนทิ้งมาตั้งแต่เด็กอาจจะปริแตกก็คราวนี้
เพราะน้องถึงขนาดพูดแบบนั้น ก็ได้แต่หวังว่า เด็กจิตใจดีอย่างพีม
เด็กที่เติบโตมาท่ามกลางความอบอุ่น ท่ามกลางความรักความเข้าใจของครอบครัว
ที่มีความแตกต่างและกล้าเผชิญโลก คงจะช่วยให้ภูมิยืนหยัดต่อไปได้
สิ่งที่สำคัญที่สุดของพ่อแม่คือ การที่ลูกมีความสุขที่สุดมากกว่า
การกลัวเสียหน้าในสังคมไม่ใช่หรือ
-
ฮืออออออ..
สงสารน้องพีมน้องภูมิ
เราเข้าใจคุณพ่อนะ แต่สงสารน้อง
รักก็คือรัก ทำไมต้องมีเพศมาเป็นตัวกำหนดว่ารักได้หรือไม่ได้
แถมยังมีคู่ข้าวฟ่างกับแทนอีก
อ่านแล้วอินมากกกก :monkeysad:
-
ดราม่าน้ำตาท่วมจอ โฮววววววววววววววววววววววว :o12: :o12: :o12:
-
น้ำตานอง งงง :o12:
น้องตาลคนสวยทำไมถึงทำกับพี่ได้~~~~
อ่านไปช็อคไป :a5:
"ไม่ว่าสุดท้ายความรักของภูมิกับพีมจะเป็นยังไงก็ขอให้ทุกคนช่วยจดจำความรักของทั้งคู่ด้วยนะคะ"
ยังไงก็จะจดจำตลอดไปค่ะ แต่จะไม่มาม่ากว่านี้แล้วใช้มั้ยน้องตาล o9
รอตอนหน้าค่ะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
สงสารทุกคนเลยค่ะ :sad11:
แต่คุณพ่อขา ผู้ชายรักกันมันผิดตรงไหนคะ? :angry2:
-
เศร้าอ่ะ .... TT^TT
อยากให้พ่อเข้าใจ แต่ดีใจนะที่แม่เข้าใจภูมิกับพีม
-
ช่วงนี้ชาวเล้าไดเอ็ทกันใช่มะเนี่ย :เฮ้อ:
เห็นกินกันแต่มาม่า.................................. :a5:
-
มานั่งซึมตอนเที่ยงคืน
จะนอนหลับไม่นี่ ได้นอนคิดเรื่องพีมกับภูมิทั้งคืนแหง
ชอบอินจริงจัง
อึดอัด.. มากๆ
ตอนที่คุยกับพ่อ เข้าใจที่ีมันทำใจยาก
แต่เราก็อยากให้ท่านสองคนทำใจได้
เรื่องนี้ภูมิพูดถูกนะ สำคัญที่สุดคือคนที่เรารักเข้าใจไม่ใช่คนอื่น
อยากให้คุณพ่อลองเปิดกว้างอีกหน่อย จริงๆนะ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ได้ผิดเสมอไป
เป็นกำลังใจให้พีมกับภูมิแล้วก็คุณตาลด้วยนะคะ
+1 ให้น้าา จุ๊บๆๆ
-
นั่งอ่านไปร้องไห้ไป ไม่น่าเลยน่าจะนอนไปเลย
:m15: :m15: :m15:
เข้าใจคุณพ่อน่ะ เป็นธรรมดา ของแบบนี้ต้องใช้เวลาน่ะ พีมภูมื แทนฟ่าง เอาความรักความจริงใจพิสูจน์น่ะ
ส่วนน้องตาลถ้าจบแบบไม่แฮปปี้ พี่จะโกรธมากกก :angry2: เรื่องนี้บอกตรงๆรับไม่ได้ถ้าจะจบแบบ โศก
-
:m15: :sad11: แทนใจเลยนะ
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยย
ร้องไห้ไปสองก๊กใหญ่ๆเลยอะพี่ตาลลลล
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ ตอนแรกนึกว่าพ่อแม่จะเข้าใจ ฮือๆๆ
แต่ก็เชื่อว่าทุกปัญหาทั้งสองจะผ่านมันไปได้!!
นั่นสินะ ชีวิตจริงมันอาจจะไม่ได้มีความสุขตลอดเวลา
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะคะ รวมถึงคู่แทนฝ่างด้วย~~~
ปล.แอบคิดถึงพี่ดินสอน้องนมปั่น T-T
-
ฮึก ๆ ฮึก ๆ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
กินมาม่าอิ่มแล้วนะคะ
ไม่กินอีกแล้ว กินมากๆ เดี๋ยวจะเป็นโรคขาดสารอาหาร
ต่อไปไม่กินมาม่าตราแทนฟ่างนะคะ งื้ออออออ :m15:
สงสารภูมิพีม เป็นกำลังใจให้พ่อเข้าใจทั้งสอง จนเผื่อแผ่มาถึงแทนฟ่างด้วยจ้าาาาา :L2:
-
อ่านตอนต้นยังแอบดีใจคิดว่าคนที่จะเข้ามาช่วยแก้ปัญหานี้คือฟ่าง
หัวใจพองโตคิดว่าเรื่องนี้ถ้าฟ่างจัดการคงเอาอยู่
แต่ดูท่าทางแล้ว เรื่องใหญ่แน่ๆ .....
ใครก็ได้ ช่วยสี่คนนี้ที ฮืออออออออออออออออออ
เข้าใจทั้งสองฝ่ายหัวอกคนเป็นพ่อแม่ กับความรัก
แต่คุณพ่อคะ ถ้าอยากชดเชยสิ่งที่เคยทำร้ายภูมิในอดีต ก็หยุดทำร้ายลูกเถอะนะ
สำนึกสักนิดว่าภูมิโชคดีแค่ไหนที่ได้เจอกับแสงสว่างอย่างพีมที่เข้ามาเยียวยาชีวิต
สงสารจับใจ อ่านแล้วน้ำตาร่วง
-
มาเม้นท์อีกรอบ
น้องตาลขา นิยายเรื่องนี้ได้รางวัล "นิยายสุดฮา รางวัลเซ็งเป็ดอวอร์ดปีที่ 5" นะคะ
อย่ามาม่านานหลายชามนักนะคะ พลีสสสส
-
:sad4: :sad4: :sad4:
:o12: :o12:
-
อ่านแล้วซึม ห่วงภูมิ-พีมไม่พอแล้วยังพ่วงแทน-ฟ่างอีก
-
ม่ายยยยยยน้าาาาาาาาาาาาาาาาา
ความแตกซะแร้วววว แต่ถ้าพ่อรู้เรื่องฟ่างด้วยเปล่า ทำไมถึงมีแต่รูปภูมิ
พี่โอ็ตตต มาช่วยน้องเร็วค่า :sad4:
-
ฮรึกกกกกกกกก ถ้าจะเศร้าขนาดนี้ T^T
พ่อเข้าใจภูมิกับพีมบ้างสิ..
เค้าหวังว่าจะแฮปปี้เอนดิ้งเน้าะ
ตอนนี้ทำเสียน้ำตาไปเกือบลิตร(อีเวอร์) 55555
ตอนหน้าคงจะดีขึ้น -w- พี่ตาลมาต่อเร็วๆนะคะ คนอ่านค้างคามาก555
-
Oh,,drama kern pai laew!!!! P'poom kab p'peem naasongsaan ah~! T.T
-
โฮววววววววววววววววววว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย
น้องพีมๆๆๆ ทำใจดีๆไว้นะลูกกกก แม่ยกยังอยู่
อยากให้ครอบครัวของพีมเข้าใจจัง พีมคงมีกำลังใจมากกว่านี้เนาะ......
-
ดราม่าได้แต่ขอจบแบบแฮปปี้นะ :pigangry2: :pigangry2:
-
ร้องไห้เลยอะ เก็บไปฝันต่ออีก TT
เบื่อมาม่าแล้ววว แง้ๆๆๆ :m15:
-
ตื่นมาตอนเช้าตาบวมเลย :m15:
สงสารพีมกับภูมิจัง
พี่โอ๊ตกลับมาช่วยภูมิกับฟ่างด้วย
พ่อแม่ภูมิรู้แล้ว แล้วพ่อแม่พีมหล่ะ
แต่คงไม่ร้ายแรงเท่าพ่อภูมิละมั๊ง :z3:
-
“ไม่เป็นไรมันไม่เจ็บเท่าเห็นน้ำตามึงหรอก อย่าร้องไห้สิพีม" :z3:
อ่านตอนนี้โคตรทรมานเลยค่ะ คุณตาล ส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้ด้วยนะ
คาดว่าตอนหน้ามันคงยังอ่านไปเช็ดน้ำตาไปอยู่อย่างนี้แน่ๆเลย
ภูมิ พีม แทน ฟ่าง สู้ๆๆ :กอด1:
-
ความรักของภูมิพีม กะแทนฟ่าง พี่โอ๊ตช่วยน้องๆ ด้วยคะ
-
ความคิดของคนเป็นพ่อแม่ ก็ต้องคิดไปตามแบบปกติธรรมชาติเป็นธรรมดา
มารอดูว่า ภูมิกับฟ่าง จะแก้ปัญหานี้อย่างไร หรือว่าต้องให้พี่ใหญ่ออกจากป่ามาช่วย จัดการปัญหาของน้องทั้งสอง
+1 เป็นกำลังใจให้น้องตาล อด ทน อึด นะครับ :กอด1:
-
โอยยย เศร้าเกินไปแล้วอ่ะ รับไม่ได้
สงสาร พีม - ภูมิ จัง
เป็นกำลังใจให้ พีมภูมิ แทนฟ่าง นะ สู้ๆๆ
ปล. " ไม่ว่าสุดท้ายความรักของภูมิกับพีมจะเป็นยังไงก็ขอให้ทุกคนช่วยจดจำความรักของทั้งคู่ด้วยนะคะ " หมายความว่าไงคะ คุณตาล อ่านแล้วรู้สึกว่าจบเศร้าแน่เลยอ่ะ ไม่เอาได้มั้ย ของแบบ Happy Ending อ่ะนะคะ
-
:m15:สงสารที่สุดเลยยยยยยยย
-
" ไม่ว่าความรักของภูมิกับพีมจะเป็นยังไง...??..." เอิ่ม แบบว่าอ่านแล้วแอบคิดอ่ะ ทุกอย่างมันต้องโอเค ชิมิๆ อย่านะๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วผ้าเช็ดหน้ากี่โหลก็ไม่พอ อินได้อีก :sad4:
-
ร้องไห้อ่ะ
ในที่สุดมันก็มีจนได้ มาม่า :sad4:
-
เราชอบแทน-ฟ่างอ่ะ
-
เข้าใจคุณพ่อนะ และก้อเห็นใจ พีมภูมิ ฟ่างแทนด้วย มีทางไหนที่จะเรื่องคลี่คลายไปได้บ้างน้า
-
ฟ้าหลังฝน
ย่อมสวยเสมอ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไปเม้นท์ในเด็กดีมาแล้ว แต่อยากเม้นท์ในนี้ด้วย
น้องตาลทำร้ายช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ทำเอานั่งกินข้าวเที่ยงพร้อมกับน้ำตา
กลายเป็นผู้หญิงโดนหักอกไปแล้ว *มีแต่คนแซวว่าเป็นไร นั่งมองมือถือแล้วร้องไห้*
ปล.เม้นท์แรกในบอร์ดนี้ ให้นิยายเรื่องนี้เลยจ้า >/////<
-
เห้ออออออ !!!!!
-
อ่านนิยายตอนล่าสุดไปสามเรื่อง
กำลังอยู่ในช่วงดราม่าทั้งสามเรื่องเลย o22 นี่นัดกันแต่งป่าวคะ ฮ่าๆ
นี่ไม่กล้าอ่านเรื่องอื่นเพิ่มแล้วนะเนี่ยกลัวจะเป็นแบบนี้ทั้งเล้า ฮ่าๆ
เอาใจช่วยภูมิพีม แทนฟ่าง ยังไงทุกอยางก็ต้องผ่านไปได้ด้วยดี^^
-
หดหู่ที่สุดในสามโลก เข้าใจทั้งสองฝ่ายยยยยยย
แล้วพ่อแม่พีมหล่ะจะรับได้ไหมหล่ะเนี่ย กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:sad4: :sad4:
-
รักแท้ คือการฟันฝ่าอุปสรรคค่ะ สู้ๆ o13
-
:sad4: :sad4: :sad4:
สงสารภูมิพีม ก็รู้และพอเดาได้ว่าเรื่องต้องเป็นแบบนี้
แต่น้ำตาแตกเลยตอนพีมคุกเข่าร้องไห้แล้วภูมิก็ร้องด้วย
ดูแลความรักกันดีๆแล้วผ่านไปให้ได้น้า :o12: :o12:
-
สงสารภูมิกับพีม คุณพ่อใจร้ายจังเลยT^Tถ้ารู้เรื่องแทนกับฟ่างอีกจะเป็นยังไงหล่ะเนี่ยไม่อยากจะคิดเลย
-
คุณพ่อทำเกินไปแล้วนะะะะะะะ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: สงสารภูมิ คุณพ่อใจร้ายจังหรือกำลังทดสอบพีมยุนะ แต่ทำยังงี้น่าสงสารภูมิกับพีมมากกกกกกก
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
อยากอ่านตอนต่อไปอะ อยากรู้เป็นไงต่อ ขอย่าให้พ่อพีม แม่พีมมาเพิ่มนะ แค่นี้เรื่องก็มาม่าแล้ว
รับไม่ไหว
-
พ่อไม่เข้าใจเลข TT'
-
เศร้าๆๆๆๆ :sad4: :o12: :m15:
ร้องไห้อ้ะ :monkeysad:
-
+1
พึม และ ภูมิ เข็มแข็งไว้นะ :เฮ้อ:
แทน กับ ฟ่าง อาจช่วยได้ หรือเปล่า :z2:
รอ :call:
-
ภูมิพีมเข้มแข็งไว้นะ
ไม่ว่าปัญหาจะใหญ่แค่ไหน
ยังไงเราก็สามารถผ่านมันไปได้นะ
-
:sad4: นิยายในเล้าร่วมด้วยช่วยกันดราม่าหรือเนี่ย
เกือบทุกเรื่องเลย :เฮ้อ:
ไม่ชอบที่คนเขียนคุยอ่ะ มันเหมือนว่าตอนจบจะไม่แฮปปี้
-
คือ เรายังไม่อ่านนะตอนนี้ยังไม่อ่านมันต้องดร่าม่าน้ำตาไหลเเน่ๆ ของดองไว้อ่านที่หลังน่ะๆ สงสารพีมกับภูมิ
-
คนเราคิดไม่เหมือนกัน ครอบครัวเป็นเรื่องละเอียดอ่อนยิ่งมีหน้ามีตาในสังคมมากยิ่งมีแรงกดดันมาก ครอบครัวเราก็เป็น พ่อคิดมาก แคร์คำคนมาก แต่คนที่เราแคร์มากที่สุดคือครอบครัว ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้
-
น้ำตาไหล
-
:sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12:
-
สงสารพี่ภูมิพี่พีม :(
-
โอ๊ยยยยยย น้ำตามาจากไหน :monkeysad:
ฟางช่วยภูมิด้วยนะๆๆๆๆ
-
ไม่ไหวววววว อ่าน2รอบ ก็น้ำตาไหลทั้ง2รอบเลย
อย่าใจร้ายเลยน๊า ไม่สงสารภูมิ-พีม ก็สงสารคนอ่านเถอะน้า T________T
ใจจะขาดรอนๆ><
-
ภูมิพีมเป็นกำลังใจให้นะสู้ ๆ แล้วแทนฟ่างดูแลตัวเองดี ๆ ด้วย กลัวเหลือเกิน กลัวคู่นี้ก็จะโดนลูกหลงไปด้วย
น้ำตาซึมเลยอะ ตอนที่ฟ่างปลอบน้อง แทนปลอบเพื่อน โหหหหหห ซึ้งอะ คิดถึงพี่โอ๊ต อยากให้พี่โอ๊ตกลับมาช่วยน้อง
ทั้ง ๆ ที่ก็เข้าใจผู้ใหญ่นะ แต่ก็เข้าใจความรักของเด็ก ๆ เหมือนกันอะ ไม่รู้จะหาทางออกยังไงเหมือนกัน รู้สึกมืดแปดด้านตามไปด้วยเลย
แล้วต่อไปทางบ้านพีมล่ะจะเป็นยังไงแต่ว่าคงไม่ยากเท่าบ้านภูมิแล้วล่ะ บ้านเฮียแทนอีก โอ๊ยยยยย ปวดใจอะ......
ตอนนี้เศร้าเกินไปแล้ว T^T น้ำตาซึมเลย ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อ๊ะ!!!!!!!!!!!! คิดออกแล้ว แบบนี้ต้องให้เฮียปันมาช่วยแก้ไขสถานการณ์ เพราะเขาเป็นผู้ช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อนทั้งปวงใช่ไหม....เอ๊ะ ใช่ไหมนะ ?_?
-
:m15:
-
ทำมั้ยเป็นแบบนี้ได้ล่ะ
ภูมิกับพีม ไม่นะ เค้าไม่ยอมมมมมมม :m15: :m15: :m15:
-
เศร้าเลย สงสารทั้งสองคู่เลยนะ
-
อ่านอีกแล้ว โคตรอึดอัดขัดใจ -*- พาลโกรธคนแต่งเล้วเนี่ย !!!!
.
(แล้วเมิงจะอ่านทำม่ะ !)
-
:o12: :o12:
-
เศร้าเกินไปแล้ว บีบจิตใจมากเกินไปแล้ว
ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย
บางคนเข้าใจยากอย่างเช่นพ่อของภูมิ ก็พอจะรู้ว่าเรื่องแบบนี้สังมยังไม่ยอมรับได้ร้อยเปอร์เซนต์หรอก
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรับไม่ได้เลยนี่
เฮ้อออ อยากให้พ่อภูมิเข้าใจมากกว่านี้จัง
-
โอ้ย อ่านไปก็ลุ้นไป หายใจติดๆขัดๆ เครียดแทนภูมิพีมและแทนฟ่างด้วย
เข้าใจว่าเรื่องแบบนี้พ่อกับแม่รับไม่ได้แน่นอน แต่ว่าอยากให้พ่อแม่เข้าใจและยอมรับเร็วๆ
-
มาม่าถ้วยหย๊ายหย่าย เก็บเอาไว้อยู่ในตู้เย็น คุณตาลผ่านมาเห็น เปิดตู้เย็นแล้วแจกมาม่า
-
อ่านคอมเมนต์ บอกว่าเศร้า ตอนนี้ขออนุญาตข้ามไปก่อนนะน้องตาล
เขายังไม่พร้อมจะกินมาม่า :o12:
-
เข้มแข็งไว้นะ ภูมิกับพีม เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีละ สู้ๆ อย่ายอมแพ้นะ
-
น้ำตาซึม :m15:
-
:monkeysad: :serius2: :z3: :m15:
-
น้ำตาไหลพรากกก :'( ฮือออออ
ไม่เอานะ พีมภูมิ แทนห่างด้วย
คุณพ่อใจร้ายยย
-
คุณพ่อทำเอาเครียดเลยอ่า
ทะเลาะกันใหญ่โตเลย
คุณพ่อรีบใจนะคะ น้องพีมน่ารักซะขนาดนี้ 555
-
:sad4: :sad4: สงสารภูมิกับพีมจัง
-
:sad4:
ปาดน้ำตา
-
แวะมาให้กำลังใจ :กอด1: ภูมิ พีม แทน ฟ่าง เจ้าค่ะ
+1 # 698 ให้คุณตาลค่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
เศร้าง่าาาาา พ่อโหดไปนะ
-
อ่านตอนล่าสุดนี่น้ำตาไหลพรากๆ
บรรยายได้เห็นภาพสุดๆไปเลย
ขอคู่คิวเต้ยมาซับน้ำตาได้มั้ย คิดถึงน้องเต้ย
-
เฮ่อ....มันรู้สึกไม่ดีเลย ทั้งที่อ่านเรื่องนี้ทุกทีแล้วยิ้มได้ แต่พออ่านตอนนี้แล้ว อร้ายยยยยยไม่จริงไม่เลิกนะแล้วก้อไม่เอาแซดเอนดิ้งด้วยนะค่ะนางงาม ไม่งั้น o18 o18
ยังไงเค้าก้อเอาใจช่วยภูมิพีมแทนฟ่างนะ และจะจดจำ ความรัก มิตรภาพของพวกเขาทั้งหลายเอาไว้ตามที่เธอบอกได้บอกไว้นะค่ะ :L1: :L1:
-
มารอตอนต่อไปนะ่ค่ะน้องตาลขา
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่ตาลลค่ะ
หนูไม่อยากกินมาม่าน่ะ :sad4: :sad4:
เป็นกำลังใจให้ภูมิพีมเเละพี่ตาลล :L2:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
o13
-
มาต่อด่วนที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตามทันแล้วววว
มาต่อด่วนๆค่าาา *มือปาดน้ำตา*
สงสารทั้งภูมิพีมและแทนฟ่างอ่ะ :m15:
-
:o12: :o12: :o12:มารอค่ะ
-
เศร้ามากเลยค่ะ T^T
-
ตอนที่ 65 ทางไหน……..
พรุ่งนี้เป็นวันกำหนดเส้นตายความสัมพันธ์ของผมกับภูมิวันที่เราต้องไปให้คำตอบกับพ่อ จะว่าไปเวลาสามวันนี่มันก็ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะครับผ่านไปเร็วมากจนผมกลัว
ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องผมก็ยังใช้ชีวิตอยู่กับภูมิเหมือนเดิมเพียงแค่มีไอ้ฟ่างย้ายกลับมาอยู่ที่คอนโดเพิ่มอีกคน ฟ่างมันต้องห่างจากไอ้แทนเห็นแล้วก็น่าสงสารเพราะมันดูซึมๆไปเหมือนกันจะมีก็เพียงโทรศัพท์ที่ฟ่างไม่เคยให้ห่างตัว
ตอนแรกผมก็คิดอยู่ว่าควรจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองก่อนดีมั้ยเผื่อจะทำให้พ่อสบายใจบ้างแต่ยังไม่ทันจะได้ปรึกษากับภูมิมันก็ชิงห้ามผมซะก่อน มันไม่ยอมให้ผมไปไหนเด็ดขาดแต่ถึงภูมิไม่ห้ามผมก็ไม่อยากไปอยู่ดีบอกตรงๆนะครับตอนนี้ผมไม่อยากห่างภูมิไปไหนเลย อยากเห็นมันอยู่ในสายตาทุกนาทีเพราะผมกลัว กลัวว่าจะมีใครเอามันไปจากผม
วันนี้พวกผมก็มาเรียนกันตามปกติเรามาเรียนพร้อมกันทั้งสามคน ผมเป็นคนขับมีไอ้ฟ่างนั่งคู่ส่วนภูมิก็นั่งหน้าโหดงอนพี่ชายอยู่เบาะหลัง เพราะเมื่อคืนไอ้ฟ่างกัดหูไอ้เสือน้อยของภูมิ มันตีกันไปรอบนึงแล้วแต่พอภูมิหลับไอ้ฟ่างก็กอดน้องชายของมันไว้แน่น
ฟ่างอาจจะแค่อยากแกล้งให้ภูมิเลิกคิดมากเลิกทำหน้าซึมๆมันคงอยากให้น้องสบายขึ้น สามคืนที่ผ่านมาเลยมีผู้ชายตัวควายๆสามคนนอนเบียดกันมีภูมินอนตรงกลางขนาบข้างด้วยฟ่างกับผม มันอาจจะอึดอัดไปบ้างแต่ผมว่ามันก็อบอุ่นดีเพราะมีทั้งเพื่อน คนรัก พี่ชาย
และเราจะไม่มีวันทิ้งกัน
ผมมาที่คณะตัวเองก่อนส่วนฟ่างจะไปที่คณะวิศวะกับภูมิด้วยเพราะไอ้แทนรออยู่ ช่วงเช้าเป็นเวลาที่พวกมันได้เจอหน้ากัน ส่วนช่วงเย็นๆหลังเรียนเสร็จไอ้ฟ่างก็จะไปหาไอ้แทนที่สนามฟุตบอล พวกผมคุยกันและคิดว่าพ่อคงไม่ได้ให้คนตามฟ่างอย่างที่เรากลัว ท่านคงไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรในตัวลูกชายคนกลางเพราะถ้าไม่อย่างนั้นมันคงถูกพ่อเรียกไปคุยแล้ว
ระดับคุณพ่อการสืบเรื่องอะไรซักอย่างคงใช้เวลาไม่ถึงวัน แต่วันนั้นพ่อแค่โทรหาฟ่างบอกให้พาน้องกลับบ้านแล้วก็ต่อว่าฟ่างที่ไม่ดูแลน้อง ฟ่างมันก็พูดอะไรไม่ได้เพราะคนนึงก็พ่ออีกคนก็น้องแล้วไหนจะเรื่องตัวเองอีก สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่าลูกชายบ้านนี้ค่อนข้างจะ“เกรง”พ่อมากเหมือนกัน
ตลอดคาบเช้าผมก็ตกอยู่ในสภาพกึ่งปลงกึ่งเครียดถึงขีดสุดเพราะผมต้องทนกับเสียงทวงตังค์ค่าหวยของไอ้หนึ่งกับไอ้โจ แล้วไหนจะเสียงไอ้คิวที่โทรไปแกล้งไอ้เต้ย มันเอาบีบีผมไปส่งข้อความทำเสียงหาไอ้เต้ย มันทำเสียงตุ๊งแช่ ตุ๊งแช่เหมือนเชิดสิงโตพอไอ้เต้ยโวยวายเชี่ยคิวก็หัวเราะมีความสุข
จนไอ้เด็กแสบมันปิดเครื่องหนีไอ้คิวก็ยังไม่รามือโทรเข้าไอโฟนจนไอ้เต้ยปิดแม่งทั้งสองเครื่อง ป่านนี้มันคงงอนหนีเรียนกลับบ้านไปแล้วมั้ง ไอ้คิวมันเล่าให้ผมฟังว่าสาเหตุที่มันแกล้งไอ้เต้ยด้วยเสียงเชิดสิงโตเพราะเมื่อวานเป็นวันตรุษจีนแน่นอนว่าไอ้ตี๋เต้ยจอมซนมันก็ไปร่วมประเพณีกับตระกูลบรรพบุรุษของมันไอ้คิวก็ตอแหลตามไปด้วยเหมือนเป็นคนในครอบครัว
พอไหว้เจ้าไหว้บรรพบุรุษเสร็จกำลังจะแจกแต๊ะเอียไอ้เต้ยก็หายตัวไปจากเครือญาติ จากนั้นมันก็กลับมาพร้อมหัวสิงโตเอามาเชิดกลางบ้าน เล่นเอาอาม่าอากงอาอี๊อาเจก อึ้งอ้าปากค้างกันเป็นแถบๆเพราะว่ามันผิดเทศกาล หึหึ ไอ้คิวเล่าไปก็หัวเราะไปมันทำให้ผมลืมเรื่องเครียดๆที่ค้างอยู่ในหัวและติดอยู่ในใจออกไปได้บ้าง
เรียนเสร็จผมก็แยกกับไอ้คิวเพราะมันต้องไปตามล่าสิงโตพาสิงโตไปกินข้าว ส่วนผมก็รอภูมิมารับเพราะวันนี้พวกผมไม่มีเรียนบ่ายเราว่างตรงกัน ปกติภูมิจะมารับผมที่คณะแล้วพาไปดูมันซ้อมดนตรี ไม่ก็พาไปเดินเล่น ไปดูหนัง กินข้าว หรือบางครั้งมันก็ไปนั่งเฝ้าผมวาดรูปตามสถานที่ต่างๆตามแต่อารมณ์
แต่วันนี้ผมรอมันตั้งแต่เที่ยงจนจะบ่ายโมงแล้วภูมิก็ยังไม่มาพอโทรหาก็ไม่รับสาย ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนที่ไม่มีเรื่องพ่อผมคงจะด่าไม่ก็สาปแช่งมันไปแล้วโทษฐานที่ปล่อยให้ผมรอ แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมรู้สึกคือผมกังวลมากจนเริ่มนั่งไม่ติดผมกลัวและนึกเป็นห่วงมันไปสารพัดเลยตัดสินใจโทรหาไอ้มิคเผื่อบางทีมันอาจจะอยู่ด้วยกัน
“ฮัลโหลมิค มึงอยู่ไหน”
(อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมึงหรอก) ไอ้มิคพูดจบมันก็หัวเราะ
“ห่า กูถามดีๆมึงอยู่ไหนวะแล้วไอ้ภูมิอยู่กับมึงมั้ย”
(กูอยู่สยามกำลังจะแดกข้าวกับแฟนสาว ฮ่าฮ่า โอ๊ย แป้งฝุ่นพี่เจ็บนะ ตีทำไมเนี่ย) ผมได้ยินเสียงเล็กๆง็องแง็งของผู้หญิงและเสียงโอดโอยแบบไม่จริงจังของไอ้มิค ถ้ามิคมันอยู่กับแฟนก็แสดงว่าภูมิไม่ได้อยู่กับมันและนั่นเริ่มทำผมใจเสีย
“เชี่ยมิคตกลงว่าไอ้ภูมิอยู่กับมึงมั้ย”
(ภูมิไหนฟระอ๋อ ภูมิที่รักของมึงใช่มั้ย)
“มึงอย่าเพิ่งกวนตีนกูได้มั้ยวะ ไอ้ภูมิอยู่ไหน!!!!” ผมเผลอขึ้นเสียงกับไอ้มิคที่มันเอาแต่แกล้งล้อเล่นทั้งที่เป็นเรื่องปกติเป็นนิสัยของไอ้มิคแต่อารมณ์ผมตอนนี้มันไม่คงที่ ผมไม่เคยใช้อารมณ์กับเพื่อนผมรู้ว่ามันไม่ดีแต่เมื้อกี้ผมก็ทำไปแล้ว
(เอ่อ…..)ไอ้มิคมันคงตกใจที่อยู่ๆผมก็เสียงดังใส่มัน
“มิคมึงรู้รึเปล่าว่าภูมิอยู่ที่ไหน” ไม่รู้ทำไมเสียงของผมถึงได้เบาและสั่นขนาดนี้
(พีม มึงเป็นอะไรรึเปล่า) น้ำเสียงของมันเปลี่ยนเป็นจริงจังและเป็นห่วง
“มิค ช่วยบอกกูทีว่าภูมิอยู่ไหน มันอยู่ไหน”
(มันไม่ได้อยู่กับกูเมื่อเช้ามันพรีเซนต์งานเสร็จมันก็รีบออกไปเลย กูนึกว่าไปหามึงซะอีกแล้วตอนนี้มึงอยู่ไหนไม่มีรถกลับเหรอให้กูไปรับมั้ย )
“ไม่เป็นไรกูขอโทษนะที่ขึ้นเสียงใส่มึง กูไม่ได้ตั้งใจงั้นแค่นี้ก่อนนะเว้ยมิคกู……”
(เดี๋ยวๆพีมอย่าเพิ่งวาง พวกมึงมีเรื่องอะไรกันรึเปล่าวะกูเห็นไอ้ภูมิแปลกๆไปสองสามวันมานี่แม่งซึมๆเหงาๆพวกมึงทะเลาะกันหรอ)
“เปล่า กู เอ่อ มันพูดยากว่ะมึงไว้กูพร้อมเมื่อไรกูจะเล่าให้ฟังนะ”
(เออๆถ้ามึงผิดสัญญาขอให้จูโมะง่อย) ผมขำกับสัญญาติงต๊องของไอ้มิคก่อนจะวางสายแล้วลองโทรหาภูมิอีกแต่ก็เหมือนเดิมคือมันไม่รับ ผมวางโทรศัพท์และนวดขมับตัวเอง ภูมิมึงอยู่ที่ไหนกูเป็นห่วงมากรู้บ้างมั้ย
“อ้าวเพื่อนแคระมึงมานั่งอะไรตรงนี้กูนึกว่ามึงไปผุดไปเกิดกับเจ้าชีวิตมึงซะอีก” ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้คิวที่เดินมานั่งลงตรงข้ามผม มันหน้าบานอารมณ์ดีขนาดนี้คงได้อะไรดีๆจากไอ้เต้ยมาล่ะมั้ง ผมไม่รู้ว่าตอนนี้สีหน้าผมมันเป็นแบบไหนแต่ไอ้คิวถึงกับยิ้มค้างเมื่อผมเงยหน้า “มึงเลิกทำหน้าอมทุกข์แบบนี้ซักทีได้มั้ยพีมกูรำคาญลูกตา มีเรื่องอะไรทำไมไม่บอกกูวะมึงแน่มากใช่มั้ยห๊ะที่เก็บปัญหาไว้คนเดียว มึงทะเลาะกับไอ้ภูมิเหรอ” ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“พวกกูไม่ได้ทะเลาะกัน พวกกูยังรักกันดีแต่แค่ไม่รู้ว่าจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน”
“หมายความว่าไงวะ”
“คิวกูยืมรถหน่อย”
“กุญแจอยู่กับไอ้เต้ย มึงจะไปไหนพีม” มันหรี่ตาขมวดคิ้วจ้องหน้าผมนิ่ง
“ไปหาภูมิ คิวตอนบ่ายฝากบอกพวกไอ้โจด้วยนะว่ากูคงไม่ได้มาช่วยจัดเวที” ผมตะโกนบอกไอ้คิวก่อนจะวิ่งขึ้นแท็กซี่ที่ผ่านมาแถวหน้าคณะพอดี ที่ที่ผมคิดว่าภูมิน่าจะไปในช่วงเวลาแบบนี้คงมีที่เดียว
บ้าน
ผมยื่นแบงค์ห้าร้อยให้พี่แท็กซี่ทั้งที่รถยังไม่จอดสนิทดีก่อนจะรีบลงจากรถโดยไม่รอรับเงินทอน ผมสวัสดีพี่จักร รปภ.แค่พอผ่านๆอาจจะเสียมารยาทแต่ผมไม่มีเวลามาใส่ใจ
บ้านหลังนี้หรือจะเรียกให้ใกล้เคียงความเป็นจริงที่สุดก็คงต้องเรียกว่าคฤหาสน์ตระกูลเจริญเกียรติวาณิชย์ที่ผมเคยมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จำได้ว่าครั้งแรกผมมาบ้านนี้ด้วยความรู้สึกกลัวและประหม่าแต่ครั้งต่อๆมาผมมาที่นี่พร้อมความรู้สึกอุ่นใจและมักจะได้รอยยิ้มกลับไปเสมอ ส่วนครั้งนี้ผมมายืนอยู่ที่นี่ด้วยความรู้สึกแบบไหนผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน เจ็บปวด หน่วงๆหรือว่าทรมานจนชา
จากที่ผมรีบวิ่งเข้ามาตอนแรกอยู่ๆก็กลายเป็นเดินช้าๆช้าจนแทบก้าวขาไม่ออก ช้าจนแทบจะกลายเป็นการยืนอยู่กับที่เพราะภาพที่เห็นตรงหน้า
ภูมิกำลังคุกเข่าอยู่ลานหินอ่อนหน้าบ้านท่ามกลางแดดร้อนไม่ต่างจากเปลวไฟ ยิ่งผมเดินเข้าไปใกล้ภูมิมากเท่าไรหัวใจยิ่งเจ็บราวกับถูกบีบรัดจนปวดไปทั้งอก
ผมพยายามควบคุมจังหวะการเดินและจังหวะการหายใจไม่ให้มันติดขัดมากไปกว่านี้ ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาและนั่งลงข้างๆภูมิ มันสะดุ้งตกใจที่หันมาเจอผม ข้างขมับมันมีเหงื่อไหลตามไรผมหน้าผากก็ไม่ต่างกัน เสื้อนักศึกษาสีขาวเปียกชุ่มเหงื่อทั่วแผ่นหลังบ่งบอกได้ว่ามันมานั่งอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว 1ชั่วโมง 2 ชั่วโมง หรือบางทีอาจจะเป็น3 4 ชั่วโมง
และที่มันหน้าซีดก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตกใจหรือเพราะร่างกายเริ่มไม่ไหวกันแน่ แล้วทำไมคนในบ้านถึงทนดูได้ ทำไมถึงใจร้ายกับคนรักของผมจัง ทำไมไม่เรียกมันเข้าไปข้างในบ้าน ทำไมไม่หาน้ำหาร่มมาให้มัน ทำไม
“ภูมิทำไมมึงทำแบบนี้ละ” ผมก้มหน้ามองพื้นและเงาตัวเองอย่างไม่รู้จะทำยังไง ผมเอ่ยถามภูมิเสียงสั่นหลังจากที่พยายามกลืนก้อนอะไรซักอย่างที่ดันขึ้นมาปิดอากาศตรงลำคอจนผมเกือบหายใจไม่ได้
“กูมาขอโทษพ่อที่วันนั้นกูพูดไม่ดีกับพ่อแล้วก็จะมาขอร้องพ่อให้ช่วยเข้าใจความรักของเรา” เสียงของภูมิแหบเบาราวเสียงกระซิบเหมือนกับคนที่ใกล้จะหมดแรง
“แต่มึงทรมานตัวเองแบบนี้ กูเจ็บนะ เห็น ม…มึงเป็นแบบนี้หัวใจกูเจ็บไปหมดเลยภูมิ” น้ำตาไหลอีกแล้วว่ะแม่ง กัดฟันไปก็เท่านั้นแต่ควบคุมอะไรไม่ได้เลย ใจยังเจ็บ มือยังสั่น ผมเอื้อมมือไปกุมมือภูมิไว้ อุณหภูมิร่างกายมันร้อนกว่าปกติร้อนจนผมใจหาย มันบีบมือผมเบาๆและยิ้มบางๆให้ “ภูมิอย่าทำแบบนี้เลยนะกลับห้องเรากันเถอะ…..นะภูมิ” ผมเอนหัวซบลงกับไหล่ของภูมิ ผมเหนื่อยเหลือเกินหัวใจผมมันล้าเหลือเกิน
“ไปอยู่ในร่มไปพีมตรงนี้แดดมันร้อนนะเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” มันยื่นมือมาลูบหัวผมเบาๆ
“ไม่เอา ถ้ามึงไม่ไปกูก็ไม่ไปจะนั่งอยู่ตรงนี้”
“พีม”
“ก็มึงบอกว่าทำเพื่อความรักของเราไม่ใช่หรอ ถ้าไม่มีกูจะเป็นความรักของเราได้ยังไง” ภูมิไม่ตอบอะไรมันแค่กอดผมไว้
“งั้นก็พิงกูไว้กูจะบังแดดให้” เคยรู้สึกอยากร้องไห้ออกมาดังๆ อยากระบายความรู้สึกทรมานออกจากใจมั้ยครับ ตอนนี้ผมอยากจะทำแบบนั้น อยากทำอะไรก็ได้ที่ทำให้ภูมิไม่ต้องเป็นแบบนี้
เราคุกเข่าอยู่ตรงนั้นเกือบสิบนาที การที่ผมกับภูมิทำแบบนี้อาจจะดูงี่เง่าไร้ค่าในสายตาคนอื่นแต่มันไม่มีทางไหนแล้วที่จะทำให้พ่อรู้ว่าความรักของเราสองคนมันคือความรักที่แท้จริง ไม่ว่าจะยามทุกข์ยามสุขเราก็จะอยู่ข้างๆกันต่อให้ลำบากแค่ไหนเราก็จะไม่ทิ้งกัน และผมหวังว่าพ่อจะรับรู้ได้
ได้โปรดเถอะครับ
และในที่สุดคนที่ผมอยากเจอและไม่อยากเจอก็เดินออกมา พ่ออยู่ในชุดสูทดูภูมิฐานเต็มไปด้วยความน่าเกรงขามเหมือนครั้งก่อนๆที่ผมเคยเห็นแต่ใบหน้าที่มีเค้าความหล่อของท่านดูซูบเซียวลงไปมาก ท่านมองมาที่เราสองคนและถ้าผมไม่ได้ตาฝาดผมเห็นความเจ็บปวดในสายตาคู่นั้นแต่ท่านก็ทำเหมือนจะเดินผ่านไปขึ้นรถที่คนขับรถมาจอดรอรับอยู่ “พ่อครับ” เสียงแผ่วๆของภูมิทำให้พ่อหยุด
“ภูมิขอโทษครับที่วันนั้นพูดไม่ดีกับพ่อ ภูมิขอโทษ” เกิดความเงียบขึ้นครู่หนึ่งก่อนที่พ่อจะตอบกลับมา
“พ่อจะไม่โกรธภูมิ ถ้าคำตอบที่พ่อได้รับไม่ใช่การเห็นภูมิมาทำเรื่องงี่เง่าในบ้านนี่แสดงว่าคำพูดของพ่อไม่มีความหมายแล้วใช่มั้ย ภูมิถึงยังเป็นแบบนี้”
“พ่อลองเปิดใจให้ความรักของภูมิซักครั้งเถอะนะครับ ภูมิสัญญาว่าจะทำตัวดีๆไม่ทำให้ครอบครัวเราต้องเสื่อมเสีย” ภูมิยังจับมือผมแน่นไม่ต่างจากน้ำเสียงที่หนักแน่นเช่นกัน พ่อถอนหายใจเหมือนกำลังสะกดอารมณ์
“เรื่องชื่อเสียงพ่อก็ห่วงแต่ที่พ่อห่วงมากกว่าคือตัวภูมิภูมิคิดว่าสิ่งที่ภูมิกำลังทำมันถูกต้องแล้วเหรอลูก ภูมิกับพีมยังเด็กลูกมองแค่วันนี้ตอนนี้แต่วันข้างหน้าล่ะอนาคตล่ะภูมิ ภูมิต้องทำงานสังคมของภูมิจะใหญ่ขึ้นไม่ใช่แค่กลุ่มเพื่อนในมหาลัยที่เข้าใจภูมิทุกอย่าง ภูมิต้องพบเจอคนอีกมากมาย ภูมิจะทนได้เหรอที่จะถูกมองเป็นอะไรซักอย่าง ภูมิจะไม่อึดอัดไม่เสียใจบ้างเหรอ ภูมิจะมีความสุขหรอกับชีวิตแบบนี้”
“………ภูมิตอบพ่อไม่ได้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงภูมิรู้แค่ตอนนี้ความสุขของภูมิก็คือพีม ภูมิอยากทำเรื่องดีๆก็เพราะพีม ภูมิอยากเป็นลูกที่ดีของพ่อเหมือนเมื่อก่อนก็เพราะพีมเป็นกำลังใจ พ่อครับ…..ให้ภูมิกับพีมรักกันเถอะนะครับ พ่อจะให้ภูมิทำอะไรภูมิก็ยอมทั้งนั้น ขอ ขอแค่ให้ภูมิได้อยู่กับพีมได้มั้ยครับ”
ภูมิคลานเข่าเข้าเข้าไปกราบลงตรงเท้าคุณพ่อ ท่านเบือนหน้าหนีแววตาคู่นั้นของพ่อก็เจ็บไม่ต่างพวกเรา ท่านถอยออกไปเมื่อภูมิก้มลงกราบตรงปลายเท้า ป้าอรกับพี่นิ่มยืนร้องไห้เงียบๆอยู่ข้างหลัง ผมก็มองภาพนั้นไม่ชัดเท่าไรเพราะน้ำตามันไหลมาบัง รู้แค่ผมกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปกับฝ่ามือ ผมสงสารภูมิ
“จะดื้อไปเพื่ออะไรภูมิ พ่อจะให้โอกาสภูมิอีกครั้งถ้าภูมิทำตามที่พ่อบอกภูมิก็ยังจะอยู่เมืองไทยแต่ถ้าภูมิยังดื้ออยู่แบบนี้ก็เตรียมตัวไปอิตาลีได้เลย!!!!”
เหมือนโดนกรีดที่ขั้วหัวใจ แขนขาร่างกายผมเหมือนถูกยึดเรี่ยวแรง ผมมองพ่อเดินจากไปอย่างไม่คิดจะหันกลับมามองภูมิที่มองตามเลยซักนิด นานหลายนาทีที่รถสีดำคันหรูแล่นออกจากบ้านนานหลายนาที่ที่ไม่มีใครขยับตัวไปไหน
ผมเงยหน้ามองขึ้นไปบนบ้านตรงหน้าต่างบานใหญ่ผมเห็นคุณแม่ยืนปิดปากร้องไห้มองลงมาที่เราสองคน ใครๆก็เจ็บใครๆก็ร้องไห้ พวกเราผิดบาปมากรึไงถึงได้เจออะไรแบบนี้
แล้วเมื่อกี้พ่อบอกว่าถ้าผมกับภูมิยังอยู่ด้วยกันพ่อจะส่งภูมิไปอิตาลีใช่มั้ย พ่อจะทำกับภูมิเหมือนที่เคยทำตอนที่มันยังเล็กใช่รึเปล่า พ่อจะส่งภูมิไปไกลจากผม ภูมิจะต้องไปอยู่เหงาๆคนเดียวไม่ได้เจอแม่ไม่มีพี่ชายไม่มีเพื่อน
แค่นึกก็เจ็บเข้าไปถึงข้างในผมจะไม่ยอมให้ภูมิต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนั้นอีก ไม่ยอมเด็ดขาด ผมลุกไปประคองภูมิมันพยายามลุกขึ้นแล้วแต่กลับล้มลงคงเป็นเพราะมันคุกเข่านานเกินไป พี่นิ่มกับป้าอรรีบเข้ามาช่วยพยุงทั้งสองคนบอกทั้งที่ยังสะอื้นว่าน้องภูมิอย่าทำแบบนี้อีก อย่าทรมานตัวเองอีกภูมิยิ้มรับและเอ่ยขอบคุณป้าอรกับพี่นิ่มก่อนจะหันมาพูดกับผม
“วันนี้พ่ออาจจะอารมณ์ไม่ดี ไว้เราค่อยมาใหม่พรุ่งนี้นะพีม” ผมกระพริบตาถี่ๆพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้ภูมิ ทั้งที่มันเจ็บจนจะยืนไม่ไหวแต่ก็ยังจะห่วงผม ผมกัดฟันข่มเสียงสะอื้นข่มความเจ็บปวดไม่ให้กลั่นออกมาเป็นน้ำตามากกว่านี้
ผมพาภูมิกลับมาที่คอนโดพอมาถึงห้องภูมิก็ไข้ขึ้นผมต้องคอยเช็ดตัวให้ทั้งคืนเพราะฟ่างไม่อยู่มันกลับไปอยู่กับไอ้แทนแล้ว หัวเข่าภูมิทั้งสองข้างเป็นแผลผมทายาทำแผลให้และเผลอทำน้ำตาเปื้อนแผลมันอีกโคตรไม่ได้เรื่องเอาซะเลยไอ้พีม แค่ทำแผลให้ภูมิผมยังร้องไห้ภูมิเช็ดน้ำตาให้ผมและกอดผมไว้
คืนนี้ภูมิกับผมยังคงนอนกอดกันเหมือนเดิมอย่างเช่นทุกคืน เรานอนกอดกันใต้ผ้าห่มผืนใหญ่นุ่มๆ รอบๆตัวเรามีเหล่าเท็ดดี้แบร์ล้อมรอบและอ้อมกอดของภูมิยังอบอุ่นเสมอแม้ว่าร่างกายมันจะอ่อนแอลง ผมให้ภูมินอนซุกอกเหมือนที่เคยเป็นมาอย่างไม่กลัวจะติดไข้
ภูมิหลับไปแล้วเพราะฤทธิ์ยาแต่ว่าผมยังคงลืมตามองแสงของดาวเรืองแสงที่ค่อยๆลิบหรี่ลงเรื่อยๆ ผมลูบเส้นผมนิ่มๆของภูมิเล่น มันจะเป็นยังไงต่อไปถ้าเกิดว่าพ่อไม่ยอมรับและคนอย่างภูมิดื้อเกินกว่าจะยอมแพ้อะไรง่ายๆและถ้าเรายังจะสู้เพื่อความรักต่อไป ภูมิจะเจ็บกว่าตอนนี้รึเปล่า แล้วถ้าเรายอมล่ะภูมิจะเจ็บแค่ไหน ผมไม่อยากคิดแต่มันก็อดไม่ได้ บางทีผมก็รู้สึกเหมือนเป็นไอ้ขี้ขโมยที่ขโมยลูกชายเค้ามาถึงเวลาก็ต้องคืน ผมควรจะเลือกทางไหน
-
“พีม” ผมสะดุ้งเมื่อเสียงแหบๆของภูมิดังขึ้นทำลายความคิดของผม
“อื้ม ยังไม่หลับเหรอกูว่ามึงหลับไปแล้วซะอีก”
“……………………………..”
“ปวดหัวรึเปล่า จะเช็ดตัวอีกมั้ย เดี๋ยวกูไป…….”
“อย่าทิ้งภูมินะ”
“…………………” เสียงที่ติดจะอ้อนวอนขอร้องของภูมิทำให้ผมต้องกัดปากตัวเอง กล้ำกลืนก้อนแข็งๆที่ดันขึ้นมาจนแน่นหน้าอก ต้องข่มมันไว้เพื่อให้ภูมิเห็นว่าผมไม่เป็นไร ผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันทิ้งภูมิไปไหน
“สัญญาสิพีม” มันเพิ่มแรงกอดผมแน่นเพื่อเร่งเอาคำตอบ ผมก็กอดตอบภูมิ
“อืม สัญญา”
แต่ถ้าวันใดกูผิดสัญญาก็รู้ไว้นะว่า กูทำเพื่อมึง
และภูมิก็ทำแบบนี้อยู่หลายวันถึงผมจะห้ามภูมิก็ไม่ฟังมันยังไปนั่งคุกเข่าอยู่หน้าบ้านกลางแดดร้อนและผมก็ไม่ปล่อยให้ภูมิต้องทำเพื่อผมอยู่ฝ่ายเดียว ผมยินดีจะไปกับภูมิทุกที่จะร่วมผ่านทุกเรื่องราวไม่ว่าร้ายหรือดีขอแค่ได้อยู่กับภูมิผมก็พร้อมที่จะทำ แต่เราก็ไม่เคยเจอพ่อเลย มีเพียงคุณแม่ที่ยืนร้องไห้มองเราอยู่ที่เดิม จนวันนี้ฟ่างโทรมาบอกกลางดึกว่าแม่เข้าโรงพยายาบาล
ผมกับภูมิรีบมาที่โรงพยาบาลทันทีตลอดทางภูมิไม่ได้ร้องไห้หรือพร่ำเพ้ออะไรนอกจากนั่งเงียบ เงียบเสียจนบรรยากาศรอบตัวผมหนาวเหน็บ เราขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่ฟ่างบอก ระหว่างอยู่ในลิฟต์ภูมิก็ดึงมือผมไปจับ
“พีม”
“หื้ม”
“อย่าปล่อยมือกูนะ ไม่ว่าจะยังไงก็อย่าปล่อยมือกูเด็ดขาด ที่แม่ป่วยอาจจะเพราะอากาศเปลี่ยนไม่ได้เกี่ยวกับมึง อย่ายอมแพ้รู้มั้ย” ผมพยักหน้าทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสาเหตุที่แม่ต้องเข้าโรงพยาบาลมันมาจากเราสองคน
“อื้ม แล้วมึงล่ะยังไหวรึเปล่า” จะทนเห็นแม่เจ็บ จะทนเห็นแม่เสียใจได้อีกนานแค่ไหนภูมิ เหมือนเส้นทางที่เราอยากจะเดินด้วยกันมันค่อยๆถูกปิดไปทีล่ะนิด เหมือนเราถูกบีบให้ไร้หนทางจะไป หันไปทางไหนก็ไม่เห็นทางออกที่ดีสำหรับเราเลย
“ไหวสิ แค่มึงอย่าทิ้งกูก็พอ”
“ไอ้บ้ากูจะทิ้งมึงได้ไง หาใหม่ได้ที่ไหนโหดๆแบบมึง ฮึก ภูมิ กูกลัว” สุดท้ายก็จบที่ร้องไห้ สุดท้ายก็จบที่กอดกันเสียน้ำตา ทำไมเรากอดกันแล้วถึงรู้สึกเจ็บขนาดนี้
พอขึ้นมาถึงภูมิก็ให้ผมนั่งรอที่หน้าห้องส่วนมันกลับลงไปซื้อน้ำมาให้ผมล้างหน้าล้างตาก่อนจะเข้าไปเยี่ยมคุณแม่ ภูมิเปิดประตูอย่างเบามือแต่มันก็ยังทำให้ฟ่างที่นั่งหลับอยู่ข้างเตียงรู้สึกตัวตื่น มันงัวเงียมองมาที่พวกผม ตามันแดงก่ำเหมือนคนที่เพิ่งร้องไห้มาอย่างหนักก่อนจะลุกมากอดภูมิไว้ ตัวฟ่างสั่นแม้ไม่ได้ยินเสียงสะอื้นแต่ผมรู้ว่ามันกำลังร้องไห้ ภูมิเป็นฝ่ายกอดและลูบหัวพี่ชายฟ่างซุกหน้าลงกับไหล่ภูมิ
“พี่ขอโทษที่ช่วยอะไรภูมิไม่ได้ ขอโทษที่ปล่อยให้ภูมิเจ็บอยู่คนเดียว”
“อย่าพูดแบบนั้นสิฟ่าง ฟ่างเป็นพี่ชายที่แสนดีของภูมิเสมอนะ แล้วแม่เป็นไงบ้าง”
“ก็ไม่เป็นไรแล้ว เพิ่งหลับไปเมื่อกี้” ภูมิผละออกจากอ้อมกอดพี่ชายก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างเตียงมันยกมือแม่ขึ้นมากุมไว้และจูบมือขาวซีดของแม่แผ่วเบา ฟ่างหันมามองหน้าผมมันส่งยิ้มให้และเดินมากอดผมไว้ ผมเลยตบหลังมันกลับไปเบาๆ
“หึ เพิ่งเคยกอดมึง มิน่าภูมิถึงชอบเพราะกอดได้ทั้งตัว”
“เออ อย่าให้กูสูงบ้างนะเว้ย” ผมสูงแค่ปลายคางฟ่างมันเลยได้ทีกดหัวผมลงซบกับอกมัน
“ขอบคุณที่อยู่ข้างๆน้องภูมิ ขอบคุณมึงมากนะเพื่อน” ฟ่างกระซิบบอก
“อื้ม” กูจะอยู่เพื่อภูมิจนกว่า………….
“น้องภูมิ” ผมกับฟ่างหันไปมองตามเสียงแผ่วๆ แม่ตื่นแล้วและพยายามจะลุกมากอดภูมิน้ำตาท่านไหลทันทีที่ลืมตาตื่น
“แม่เป็นไงบ้างครับ” ภูมิไปนั่งบนเตียงข้างๆแม่
“แม่ไม่เป็นไรลูก แค่พักผ่อนน้อยเพราะช่วงนี้งานเยอะน้องภูมิล่ะเป็นไงบ้าง ฮึก แม่ขอโทษ แม่ขอโทษนะลูกที่ช่วยอะไรภูมิไม่ได้” แม่ลูบใบหน้าของลูกชายอย่างถนอม
“แม่ครับเพราะภูมิใช่มั้ยครับที่แม่ป่วยเป็นเพราะภูมิใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ ไม่เกี่ยวกับน้องภูมินะลูก” ใบหน้าที่เคยสวยสดใจวันนี้กลับดูซีดเซียว ดวงตาของแม่บวมช้ำเหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ระหว่างนั้นประตูก็ถูกกระชากเปิดพร้อมกับการปรากฏตัวของคุณพ่อที่ดูน่ากลัวกว่าครั้งไหนๆ
“ภูมิตามพ่ออกมาข้างนอก”
“คุณคะคุยกับลูกดีๆนะคะ อย่าทำอะไรภูมินะฉันขอร้องอย่าทำให้ภูมิเจ็บนะคะ”คุณแม่เอ่ยขอร้องพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด เสียงของแม่ไร้ความหมายเมื่อพ่อไม่คิดจะฟังท่านมองมาที่ภูมิก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“พ่อไม่ทำอะไรภูมิหรอกครับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง พีมอยู่คุยกับแม่นะเดี๋ยวกูมา” มันบอกแม่และหันมาลูบแก้มผมเบาๆแล้วเดินตามพ่ออกไป ผมหันรีหันขวางอยู่กลางห้องอย่างไม่รู้จะทำยังไง นับวันสถานการณ์ยิ่งเลวร้ายลงไปทุกที ผมเดินเข้าไปหาแม่และกราบลงตรงแขนแม่รับไหว้พยักหน้าให้ ฟ่างเดินมาลูบหัวผมก่อนจะบอก
“ตามภูมิไปสิ มึงต้องอยู่ข้างๆน้องกูทุกเวลานะ” ผมยิ้มให้ฟ่างและไหว้แม่อีกครั้งก่อนจะรีบออกมาและวิ่งตามหาภูมิ ผมกำลังจะเลี้ยวไปอีกด้าน แต่เสียงที่ก้องสะท้อนมาจากอีกฝั่งทำให้ขาผมชะงักและค่อยๆเดินตามเสียงนั้นไป
“ภูมิเห็นรึยังเห็นสิ่งที่ภูมิทำรึยัง สะใจมั้ยที่แม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะพักผ่อนไม่พอ สมใจภูมิแล้วใช่มั้ยที่แม่เครียดจนช็อคหรือต้องให้พ่อเป็นไปอีกคนภูมิถึงจะฟัง!!!!”
“ภูมิขอโทษครับ”
“ภูมิก็เลิกสิ ทำไมภูมิไม่เลิกกับพีม”
“ภูมิทำไม่ได้”
“ภูมิ!!!!”
และเสียงของทั้งคู่ก็เงียบลงไป ผมยืนพิงผนังไม่กล้าเข้าไปเพราะน้ำเสียงของพ่อทั้งเกี้ยวกราดและน่ากลัว
“ภูมิจะไม่เลิกกับพีมใช่มั้ย”
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นนับตั้งแต่วันนี้ภูมิก็ไม่ต้องมาให้พ่อเห็นหน้า ไม่ต้องมาเรียกพ่อว่าพ่อ เจริญเกียรติวาณิชย์จะไม่มีทายาทที่ชื่อภูมิ ภูมินทร์อีกต่อไป”
สิ้นเสียงคุณพ่อน้ำตาผมก็ไหลจนยากที่จะห้าม นี่น่ะเหรอสิ่งที่ผมกับภูมิควรได้รับ ผลของการพยายามทำเพื่อความรักของเราคือการถูกตัดพ่อตัดลูกงั้นเหรอ การที่พวกเรารักกันมันผิดจนไม่น่าให้อภัยเลยใช่มั้ย ผมสูดลมหายใจก่อนจะเดินไปหาภูมิทั้งที่ตาพร่ามัว ผู้ชายตรงหน้าผมยืนนิ่งเหมือนคนไร้วิญญาณ ผมรวบปลายนิ้วของภูมิมากุมไว้
มันก้มลงสบตากับผมทั้งที่ตาคู่นั้นคลอไปด้วยน้ำตา ภูมิใช้ปลายนิ้วอีกข้างเช็ดน้ำตาให้ผมและยิ้มให้ผมมันเป็นรอยยิ้มที่ดูเจ็บปวดที่สุดที่ผมเคยเห็น
“ตอนนี้กูไม่มีพ่อ เป็นคนที่ไม่มีอะไรแล้วนะ มึงยังอยากอยู่ด้วยกันมั้ย”
“ต่อให้มึงพิการ ตาบอด หูหนวกกู ฮึก กูก็จะอยู่กับมึง แต่มึงจะทนได้เหรอ นั่นพ่อนะ ฮึกเรา เราไปขอโทษท่านกันนะไปขอ ฮือออ ขอโทษให้พ่อยกโทษให้มึงไง”
“อย่าร้องไห้สิพีม อย่าร้อง” มันบอกผมแต่ตัวมันเองกลับร้องเสียเอง ผมโถมตัวเข้ากอดภูมิผมร้องไห้สะอื้นแทบขาดใจอยู่กับอกมัน ผมสงสารภูมิ ผมลองคิดในทางกลับกันว่าถ้าเป็นพ่อแม่ผมที่เป็นฝ่ายรู้เรื่องนี้ และพ่อสั่งตัดพ่อตัดลูกกับผมจะเป็นยังไง ถ้าเป็นผมผมคงเจ็บจนทนไม่ไหวและตอนนี้ภูมิก็คงรู้สึกแบบนี้อยู่
สองวันมานี้ภูมิไม่ยอมกินอะไรเลย ใบหน้าที่เคยสดใสของมันกลายเป็นสีขาวซีดเหมือนคนไม่สบายมาแรมปี มันนอนซมเหม่อลอยผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง
พอช่วงสายๆไอ้เบียร์มันแวะมาหาภูมิ ผมเลยฝากเบียร์ดูแลไอ้ภูมิให้ก่อนเพราะผมอยากกลับมาบ้าน อยากกลับมาคิดอะไรเงียบๆ มาเติมพลังที่บ้านให้ได้มีแรงที่จะสู้ต่อ ตอนแรกภูมิไม่ให้ผมไปมันกลัวผมจะไม่กลับมา ผมต้องโกหกมันว่าอาปุ้ยมีธุระจะคุยด้วยแต่ความจริงคือผมจะไปคุยกับอาต่างหาก
ผมไม่รู้จริงๆว่าจะหาทางออกให้กับเรื่องนี้ยังไงอย่างน้อยตอนนี้ผมต้องการแค่ใครซักคนที่จะรับฟังผมได้ ต้องพูดกับภูมิอยู่นานกว่ามันจะยอม
ผมถอนหายใจยาวเมื่อมายืนอยู่หน้าบ้าน ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวัน ต้นไม้สีเขียว ดอกไม้สวยๆที่ส่งกลิ่นหอม เสียงนกร้อง กลิ่นหอมของกาแฟ สิ่งเหล่านี้ที่ผมคุ้นเคยและผูกพันธ์มันทำให้ผมอุ่นใจเสมอ ถึงจะเจอเรื่องหนักใจมาแค่ไหนแค่ได้กลับบ้านผมก็เหมือนได้ที่เติมพลัง
แล้วภูมิล่ะตอนนี้ภูมิไม่มีใคร ไม่มีบ้านแล้วมันจะเจ็บปวดแค่ไหนนะ ผมสะบัดหัวพยายามเรียกรอยยิ้มกลับมา
ผมเดินเข้าบ้านมาก็ได้ยินเสียงทีวี พอเดินมาที่ห้องรับแขกก็เห็นอานั่งดูหนังอยู่เป็นเรื่องสุดโปรดในดวงใจของอาเลยล่ะ
“หวัดดีครับมีคนอยู่มั้ย” ผมแกล้งส่งเสียงทักทายและทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ อากดหยุดภาพบนหน้าจอและหันมาเบ้ปากใส่ผมแถมยังแกล้งทำหน้าเหมือนไม่รู้จักผมอีก
“ไม่มีใครอยู่หรอกค่ะเพราะหลานบ้านนี้ทิ้งอาไปหาแฟน ไม่ทราบว่าหนูมาหาใครหรอจ๊ะ”
“หึหึ มาหาอาปุ้ยครับคิดถึงงงงงงงงง” ผมกอดอาแน่นๆและพูดอู้อี้อยู่กับอกอาปุ้ย “ดูครบร้อยรอบรึยังไอ้รักแห่งสยามเนี่ย”
“เกินร้อยแล้วย๊ะ แล้วทำไมคราวนี้มาคนเดียว แกมาคนเดียวทีไรแสดงว่ามีเรื่องทุกที”
“โห แม่นเนอะ แม่หมอสำนักไหนเนี่ย”
“ทำนายชีวิตแกไม่ต้องเป็นแม่หมอหรอกย๊ะ ตกลงมีเรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้ หลานภูมิสุดหล่อหนีไปส่งสาวที่ไหนอีกล่ะจ๊ะหลานพีม” อาจีบปากจีบคอก่อนจะกดเพลย์ ภาพที่ฉายอยู่ในทีวีขนาดเท่าผนังบ้านคือตอนที่มิวกำลังร้องเพลงที่บ้านของโต้ง ผมล่ะสายตาจากจอภาพตรงหน้ามามองอาปุ้ยที่กำลังรอฟังคำตอบ
“อาครับ ถ้าอาเป็นมิวอาจะทำยังไง จะเลิกกับโต้งมั้ย” อาปุ้ยเลิกคิ้วเหมือนงงกับคำถามอาหันไปมองทีวีและหันมายิ้มให้ผม
“จะพูดว่าเลิกก็คงไม่ถูกเพราะยังไม่ได้คบกัน แต่อาก็อาจจะยอมถอยเหมือนที่มิวทำก็ได้เพียงแต่อาจะลองพูดกับพ่อแม่ของโต้งก่อน ลองทำอะไรเพื่อความรักก่อนมันจะได้หรือไม่ได้ก็ค่อยว่ากัน” เหมือนอามานั่งอยู่ในใจผมเลย
“อา…..ตอนนี้พีมกำลังเจอปัญหาแบบนี้ พีมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ”
“หมายความว่าไง พ่อแม่น้องภูมิรู้เรื่องแล้วหรอ” อาปุ้ยดูจะตกใจไม่น้อย อารีบจับแก้มจับหน้าผม “มิน่าหลานชั้นดูซูบๆไป ว่าไงลูกพ่อกับแม่น้องภูมิรู้เรื่องแล้วใช่มั้ย”
“ครับ” ผมพยักหน้าและเล่าเรื่องทุกอย่างให้อาฟัง ฟังจบอาถึงกับน้ำตาซึมอาปุ้ยกอดปลอบผม ผมก็กอดอาแน่น
“พีมควรจะทำยังไงดีครับ จะรักกันต่อไปหรือควรจะยอมปล่อยมือ พีมน่ะไม่เท่าไรแต่ภูมิ… พีมสงสารมันมันทำเพื่อความรักแต่คนที่มันสู้ด้วยคือพ่อกับแม่ จะพูดยังไงจะทำยังไงเลือกทางไหนมันก็เจ็บ พีมไม่อยากเห็นภูมิเจ็บไม่อยากให้พ่อส่งมันไปเมืองนอก
ไม่อยากเห็นภูมิเหงาอีกแล้ว กว่ามันจะยิ้มได้แบบนี้แล้วมันยากมากนะครับแล้วพวกเขาจะทำลายมันได้ลงคอเหรออา ภูมิของพีมต้องมีความสุขสิ ฮึก อาครับ ฮึก ช่วยพีมด้วย ช่วยทำให้พวกเขาเข้าใจพวกเราที” ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำตัวให้ร่าเริง ทำตัวปกติเหมือนเดิมเพื่ออาจะได้สบายใจแต่พอมาเจอหน้าอาปุ้ยจริงๆผมก็ทำไมได้ มันอยากระบายถึงความอัดอั้นที่อยู่ในใจ ผมเหมือนคนเสียสติ ผมดึงชายเสื้ออาปุ้ยให้ลุกขึ้น จะให้อาไปคุยกับพ่อภูมิ ผมเหมือนคนบ้าไปแล้ว ร้องไห้จนปวดตาไปหมดแล้ว
“พีมใจเย็นๆ ฟังอานะ พีม …..พีมเคยเล่นหลับตาเดินมั้ยลูก” ผมพยักหน้าก่อนจะเช็ดน้ำตา เมื่อก่อนผมชอบเล่นบางครั้งยืนอยู่กลางสนาม ยืนอยู่กลางถนนผมก็จะมองไปข้างหน้ากำหนดจุดหมายจากนั้นก็หลับตาแล้วพยายามเดินไปให้ถึงที่ๆผมคิดเอาไว้ “แล้วพอพีมลืมตาล่ะ” อาปุ้ยถามต่อ “จากที่คิดว่าตัวเองกำลังเดินตรงไปที่ที่เราคิดว่าถูกแน่ๆแต่พอลืมตามันกลับไม่ใช่ พีมเดินเฉไปไหนก็ไม่รู้ เข้าป่า เข้ารั้วออกจากเส้นทาง
ตอนนี้ก็เหมือนกันพีมกับภูมิเหมือนจับมือกันแล้วหลับตาโลกของพีมสวยงาม เต็มไปด้วยความรักคนที่เข้าใจและยอมรับก็มองว่าโลกของพีมน่าอยู่ แต่พ่อแม่ที่ยืนมองมาสิ่งที่พวกเขาเห็นคือพีมกำลังเดินผิดลู่ผิดทาง เพราะเขาไม่ได้อยู่ในโลกใบนี้เขาไม่เข้าใจ
คนเราคิดต่างกัน ของสิ่งเดียวกันยังมองต่างกันเลย แต่อาอยากให้พีมรู้ว่าชีวิตพีมพีมมีสิทธิ์เลือกเองได้แค่การเลือกของพีมครั้งนี้มันเจ็บทั้งสองทางเพียงแค่ทางไหนจะมีคนเจ็บน้อยกว่า” ผมรู้ว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดแต่ผมขอแค่โอกาสแค่นั้นเอง
-
อาลูบหัวปลอบใจผมก่อนจะบอกให้ขึ้นไปอาบน้ำล้างหน้านอนพักผ่อน อาจะแวะไปดูที่ร้านแล้วจะเอาเค้กกับลาเต้มาให้ ผมขึ้นมาอาบน้ำตามที่อาปุ้ยบอกที่จริงเวลาหกโมงไม่ใช่เวลานอนเพราะถ้านอนตอนเย็นตื่นมาผมจะปวดหัว แต่เพราะผมไม่ค่อยได้นอนมาหลายวันพอหัวแตะหมอนบวกกับยาแก้ปวดที่ผมกินก็ทำให้ผมหลับได้ไม่ยาก
ผมตื่นมาอีกทีตอนทุ่มกว่าๆเพราะอามาเรียกให้ไปกินข้าว ข้าวเย็นมื้อนี้ทำเอาผมต้องหัวเราะเพราะมันเยอะมากไม่รู้กินสองคนหรือจะเลี้ยงคนทั้งโรงงาน พอผมหัวเราะอาปุ้ยก็เชิดใส่ บอกว่าก็เห็นหลานผอมลงเลยจะขุนให้อ้วน อายังบอกอีกว่าถ้ากินไม่หมดจะตัดลิ้นทิ้ง
ระหว่างทานข้าวอาก็ชวนคุยหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาเล่าส่วนมากจะนินทาพ่อผมนี่แหละ สองพี่น้องนี้เขาคู่กัด ผมก็เลยพอยิ้มพอหัวเราะได้ ทานข้าวเสร็จผมก็อาสาล้างจานเอง ส่วนอาก็ไปเปิดทีวีรอดูพระเอกละคร ล้างเสร็จผมขึ้นมาหยิบมือถือบนห้องก่อนจะลงมานั่งดูทีวีเป็นเพื่อนอาปุ้ย ซักพักเสียงกริ่งหน้าบ้านดัง ผมกับอามองหน้ากันเพราะนี่จะสามทุ่มแล้ว ใครมาหาดึกขนาดนี้
อาหรี่ตาและขยิบตาใส่ผมเหมือนจะบอกว่าแกน่ะแหละออกไปดูชั้นกำลังดูบอย ปกรณ์ ผมเลยแกล้งไปยืนบังจอทีวี อาถึงกับกรี๊ด ผมหัวเราะร่าก่อนจะรีบวิ่งหนีของที่อาจะเขวี้ยงใส่
“มาแล้วครับ มาแล้วๆ ……แม่” รอยยิ้มค่อยๆจางหายไปจากใบหน้าของผม เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมคือคนที่ผมเพิ่งไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลวันก่อน สองแก้มของท่านเปื้อนคราบน้ำตา ใบหน้าดูอิดโรยซีดเซียวแต่ยังคงยิ้มใจดีมาให้ผมเช่นทุกครั้ง
“แม่ทำไมมาดึกๆล่ะครับ” ผมรีบเปิดประตูรั้วและเข้าไปพยุงแม่ทั้งที่ความกลัวพาจิตใจผมไปไกล
“พีม แม่ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย”
“ครับได้แต่แม่เข้าบ้านก่อนนะครับ” ผมพาแม่เข้ามาที่ห้องรับแขก แม่สวัสดีอาปุ้ยผมแนะนำทั้งสองคน พออารู้ว่านี่คือแม่ของภูมิอาก็มองผมและยิ้มพยักหน้าให้ อาบอกคุณแม่ว่าเชิญตามสบายแล้วอาก็แยกออกไป ในห้องเงียบลงทันทีเมื่อไร้อาปุ้ยและเสียงของทีวีและเป็นผมที่ทำลายความเงียบที่เยียบเย็น
“แม่ดื่มอะไรอุ่นๆมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรลูก พีมมาใกล้ๆแม่หน่อยสิจ๊ะ” ผมขยับเข้าไปใกล้แม่ตามที่ท่านบอก
“แม่ไม่สบายอยู่นะออกมาข้างนอกแบบนี้อาการจะยิ่งแย่นะครับ” แม่มองหน้าผมและยิ้มให้ผมดวงตาสวยๆเริ่มคลอด้วยน้ำใสๆ ท่านยื่นมือมาลูบแก้มผมอย่างเอ็นดู
“เพราะพีมน่ารักแบบนี้สินะภูมิถึงได้รัก ที่ผ่านมาแม่ก็เคยสงสัยนะว่าทำไมภูมิถึงพาพีมมาหาแม่บ่อยๆเล่าเรื่องพีมให้แม่ฟังบ่อยๆ แม่ก็คิดว่าภูมิอาจจะแค่ชื่นชมเพื่อน แม่รู้สึกถูกชะตากับพีมมากเลยรู้มั้ย แม่ยังเคยคิดเล่นๆเลยว่าอยากได้พีมมาเป็นลูกชาย คงจะเลี้ยงง่ายไม่ดื้อเหมือนพี่ฟ่างกับน้องภูมิ” ผมยิ้มแม้ว่าจะเริ่มแน่นหน้าอกยิ่งแม่รักและเอ็นดูผมมากเท่าไรความรู้สึกผิดยิ่งถาโถมมาใส่หัวใจผมมากเท่านั้น
“แต่พอ……คุณพ่อมาบอกว่าภูมิกับพีม…..รักกันแม่ตกใจมากแม่ไม่ได้รังเกียจนะลูกแต่แม่ไม่คิดว่าลูกชายของแม่จะมีความรักแบบนี้เพราะน้องภูมิก็คบผู้หญิงมาตลอดแล้วพีมก็ดูเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง”
“พีมขอโทษครับ”
“แม่ไม่เคยอยากได้คำขอโทษจากพีมหรือจากภูมิเลยเพราะแม่ได้ได้โกรธ แต่แม่ก็ไม่รู้จะทำยังไง แม่ไม่รู้จริงๆพีม แม่ทรมานเหมือนใจจะขาดตอนที่น้องภูมิมาคุกเข่าอยู่หน้าบ้าน หัวอกของคนเป็นแม่แค่ลูกเจ็บนิดเดียวแม่ก็อยากเจ็บแทน แม่ไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะเลวร้ายขนาดนี้ จนถึงขั้นตัดพ่อตัดลูกกัน ภูมิคือทุกสิ่งทุกอย่างของแม่……พีม”
“ครับ”
“เป็นแค่เพื่อนกับภูมิได้มั้ย ฮึก ได้มั้ยลูก ให้ภูมิกลับมาหาพ่อกับแม่ได้มั้ย” คำขอร้องของแม่คือสิ่งที่ผมไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธใช่มั้ย “แม่ไม่อยากให้คุณพ่อกับภูมิทะเลาะกันไปมากกว่านี้ พีม แม่ขอโทษ นะ ฮึก ขอโทษที่เห็นแก่ตัว”
“ครับ ไม่เป็นไรครับแม่ พีมเข้าใจ” ผมพูดออกมาทั้งๆที่ร่างกายไม่รับรู้อะไรแล้ว บางทีคนเราก็ไม่สามารถทำทุกอย่างตามที่ใจเราต้องการ บางครั้งมันก็มีข้อจำกัดและบางครั้งผมก็ไม่อยากจะหายใจแล้ว ผมขยับเข้าไปกอดแม่ ผมรักและเคารพท่านเสมอ ผมไม่อยากให้ผู้หญิงที่แสนใจดีคนนี้ต้องร้องไห้อีกและผมก็จะเลือกทางที่จะมีคนเจ็บน้อยที่สุด
ถึงเวลาที่ต้องปล่อยมือกันแล้วสินะ
“พีมอย่าเกลียดแม่นะ มาเป็นลูกชายของแม่อีกคนพีมเรียกแม่อีกซักครั้งได้มั้ยลูก” ผมเม้มปากแน่นสายตาก็พร่ามัว ผมไม่โกรธและไม่คิดจะเกลียดแม่เลย ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยหรืออาจจะเป็นเพราะผมกำลังจะไร้ความรู้สึกในอีกไม่ช้า
“ครับแม่”
“ฮึก ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษ”
“ไม่เป็นไรครับ” แม่ยังร้องไห้ในอ้อมกอดเล็กๆของผมและพร่ำบอกแต่คำขอโทษซึ่งผมก็ไม่ได้อยากได้จากแม่เลย ถ้าผมจะขอแม่ซักอย่าง อย่างเดียวที่ผมอยากจะขอ
“แม่ครับฝากดูแลหัวใจพีมด้วยนะครับ”
ผมเดินออกมาส่งแม่ที่หน้าบ้านเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วแต่ตอนนี้ผมก็ยังนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนกลางสวน ผมนั่งอยู่ที่เดิมไม่ลุกไปไหน จิตใจที่อ่อนแอพาผมไปทุกทิศทุกทาง ผมอยากจับมือภูมิไว้แต่ทำไมมันต้องแลกด้วยน้ำตาของหลายคนจัง
แต่ถ้าผมปล่อยมือจากภูมิผมจะอยู่ได้เหรอไม่เท่ากับเป็นการทิ้งลมหายใจตัวเองรึไง ผมกับภูมิก็คงเหมือนนกที่เพิ่งจะเริ่มหัดบิน แม้จะพยายามประคองกันแค่ไหน จะพยายามพยุงกันสักเท่าไรแต่สุดท้าย เราก็ทำได้แค่นี้
มือถือของผมสั่นครืดๆอยู่ตรงหน้า ไม่ต้องดูก็รู้ได้จากเสียงเพลงเรียกเข้าว่าใครโทรมา ผมก้มมองหน้าจอที่โชว์รูปของผมกับภูมิ รูปที่ภูมิถ่ายเองกับมือมันบังคับผมให้หอมแก้ม ผมยิ้มทั้งน้ำตามองชื่อที่ภูมิเมมเองว่า “แฟนมึง” ผมมองอยู่นานก่อนจะกดรับสายด้วยน้ำเสียงที่ผมบังคับมันให้เป็นปกติอย่างสุดความสามารถ
“ว่าไง โทรมาดึกเลยมึง”
(รับช้า ทำอะไรอยู่) )เสียงของภูมิขึ้นจมูกและแหบเหมือนคนเป็นหวัดแสดงว่าไข้มันยังไม่หาย
“อยู่ในครัวน่ะ ไม่ได้ยิน”
(มึงโกหก ไหนบอกจะกลับมาไง ทำไมทิ้งกูไว้คนเดียวล่ะ) ผมเบื่อที่จะเช็ดน้ำตาได้แต่ปล่อยให้มันไหลไป
“อาปุ้ยอยากให้ค้างน่ะ ขอโทษนะ”
(งั้นเหรอ ฝากบอกอาปุ้ยด้วยคิดถึง แล้วมึงทำอะไรอยู่)
“เพิ่งคุยกับอาปุ้ยเสร็จก็นั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน”
(เหรอ ยุงไม่กัดรึไง เข้าบ้านได้แล้วไปเดี๋ยวโดนน้ำค้าง) ความห่วงใยที่ส่งผ่านเสียงของภูมิทำให้ผมกลัวสิ่งที่จะเกิดในวันพรุ่งนี้ ผมจะต้องทำร้ายคนรักของผมจริงๆใช่มั้ย
“ภูมิ”
“ครับ”
“เราหนีกันมั้ย”
(……….หึ จะหนีไปที่ไหน) มันเงียบไปซักพักก่อนจะตอบ
“ไปไหนก็ได้ มีแค่กูกับมึง นะภูมิเราหนีกันเถอะ” เสียงผมติดๆขัดๆต้องหายใจทางปากเพราะผมหายใจไม่ออกตอนนี้ผมไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว
(ถ้าหนีเราต้องหนีทั้งชีวิตเลยนะพีม กูไม่อยากให้มึงลำบาก มึงจะอยู่ได้เหรอไม่ได้เจอเพื่อน ไม่มีครอบครัวจะทนได้เหรอ)
“ฮะๆ นั่นสิเนอะ กูนี่ก็คิดอะไรบ้าๆ ขอโทษนะ”
(ไม่เป็นไรเพราะกูก็เคยคิด เตี้ยมึงรีบกลับมานะ พรุ่งนี้เราไปหัวหินกัน) ผมต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างเพื่อปิดปากร้องไห้ ผมใช้อีกมือขยุ้มเสื้อตรงตำแหน่งหัวใจ ทำไมถึงทรมานขนาดนี้ ภูมิกูขอโทษ กูรักมึง
“ป่วยอยู่จะไปทะเลได้ไง”
(งั้นก็รีบกลับมาดูแลกูสิกูจะได้หาย มึงไม่อยู่ก็เหงารู้มั้ย)
“อื้ม จะ….กลับไป จะกลับไปหานะภูมิ”
(จะรอ รีบกลับมานะมาเช้าๆเลยนะ)
“ได้ งั้นมึงไปนอนเถอะเดี๋ยวจะไข้ขึ้นอีก” ผมกำลังจะทนไม่ไหว ผมกัดปากกลั้นเสียงสะอื้นไม่ไหวแล้ว
(ก็ได้ ฝันดีนะพีมรักมึงนะ)
“อื้ม รัก รักมึงเหมือนกัน ฝันดีภูมิ”
ภูมิวางสายไปแล้วแต่ผมยังกำโทรศัพท์แนบหูไว้เช่นเดิม ทุกอย่างที่อยู่ในกรอบสายตาของผมพร่ามัว ความรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกมันเล่นงานผมอีกแล้ว
“ภูมิ อยากฟังเพลงมั้ย กูอยากร้องเพลงให้มึงฟังจะได้หลับฝันดี” ผมพูดราวกับคนที่วางสายไปแล้วจะได้ยิน ผมกลืนก้อนที่มันจุกอยู่ตรงหน้าอกก่อนจะค่อยๆเปล่งเสียงสั่นๆและขาดห้วงเอื้อนเอ่ยทำนองเพลงพร้อมน้ำตา
http://www.4shared.com/embed/171163745/28cc181b
อยากต่อว่าฟ้าดินที่ให้เราพบเจอ แต่ไม่ยอมจับเราคู่กัน
ฟ้าดินจงใจแกล้งเรา เธอว่าหรือเปล่า
ทำไมนะต้องห้ามรักกัน ความเหมาะสมน่ะหรือที่ยืนยาว
ถึงในใจมันค้าน สุดท้ายต้องยอมจำนน
ก่อนถนนของเราแยกกัน ก่อนความฝันของเราสิ้นลง
แค่อยากพบกับเธอสักหนสบตาอีกครั้ง
แค่ให้ฉันได้บอกเธอซักคำ พูดในวันที่จำต้องจาก
อยากให้รู้ว่ารักเธอมาก และจะรักรักตลอดไป
เกิดชาตินี้แค่ได้พบเจอเกิดชาติหน้าค่อยฝันกันใหม่
วันนี้ใจสลาย ยอมจำนนให้ฟ้าดินแยกเราไกลกัน
พอใจแล้วใช่ไหมฟ้าดิน ที่ได้เห็นว่าคนต้อยต่ำ
มันต้องเจ็บต้องช้ำ ต้องน้ำตาตก
โลกใบนี้มีคนมากมาย ทำไมต้องเป็นเราสองคน
ยอมจำนนให้แล้วหวังว่าคงพอใจ
ก่อนถนนของเราแยกกัน ก่อนความฝันของเราสิ้นลง
แค่อยากพบกับเธอสักหนสบตาอีกครั้ง
แค่ให้ฉันได้บอกเธอซักคำ พูดในวันที่จำต้องจาก
อยากให้รู้ว่ารักเธอมาก และจะรักรักตลอดไป
เกิดชาตินี้แค่ได้พบเจอ เกิดชาติหน้าค่อยฝันกันใหม่
วันนี้ใจสลาย ยอมจำนนให้ฟ้าดินแยกเราไกลกัน
คนรักกันใยฟ้าดินถึงไม่เข้าใจ……….
TBC >>>>>>>>>>>>>
…………………………………
- คนชอบพูดกันว่าชีวิตจริงมันยิ่งกว่านิยาย ตาลก็เห็นด้วยนะคะ อ่านจากหลายๆคอมเม้นบอกว่าเคยเจอปัญหาคล้ายๆภูมิกับพีมทั้งที่พบเจอด้วยตัวเอง ของพี่ ของเพื่อ ของญาติหรือคนใกล้ตัว ตาลก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านพ้นมันไปได้นะคะขอให้ทุกคนเข้มแข็งนะ ลองสู้เพื่อความรักของเราซักครั้งและไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไงแต่อย่างน้อยเราก็จะได้ไม่เสียใจเพราะเคยพยายามทำแล้ว ตาลเอาใจช่วยทุกคนนะคะ
-
โอ้ยยยยยยยยยยย ปวดหัวใจ!!!!!!
พ่อคะ ความรักอ่ะค่ะพ่อ หนูเข้าใจว่าพ่อรักและเป็นห่วงภูมิมาก
แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ....คนอ่านจะขาดใจตายแล้วค่ะคุณพ่อ
ไม่ไหวแล้ว บีบหัวใจคนอ่านเหลือเกินค่ะ โฮกกกกกกกกก
-
อ่านแล้วเจ็บปวดดดดด รวดร้าวมากเลยตอนนี้ ขอแบบ happy ending ได้ป่าวอ่ะ ชีวิตจิงก็โหดร้ายมากพอแล้ว
ขอนิยายจบแบบสุขขีหน่อยนะจ๊ะ คนเขียนนน
-
จิ้มไม่ทันอีกแล้ว
ชั้นอ่านแล้วก็ได้แต่ร้องไห้
อินมากกับเรื่องนี้ ไม่ไหวแล้ว
มาเป็นกำลังใจให้ภูมิกับพีม
-
โอยยย เศร้าว่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:z13: :z13: :z13:
-
ปวดใจอย่างแรง
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:เฮ้อ: ดราม่าเต็มที่
ช่วงนี้นิยายที่ชอบๆพร้อมกันดราม่าจิงๆ
พีมตัดสินใจแบบนี้อีกแล้ว :เฮ้อ: ถ้าเป็นเราก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร แต่นิยายขอให้มันดูดีกว่าชีวิตจิงได้ไหมเพราะชีวิตจิงก็แทบจะตายกันล่ะ
-
ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้
-
เป็นตอนที่ถ่ายทอดความรู้สึกไม่อยากเลือกแต่ต้องเลือก
ยอมเจ็บเพื่อให้อีกฝ่ายเจ็บน้อยที่สุด
แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆเหรอ
ไม่มีใครตอบได้จริงๆ T__T
ชีวิตไม่มีคำว่า "ถ้า" มีแค่เลือกที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก้าวไปข้างหน้าหวังว่าทางที่เลือกนั้นดีที่สุดแล้ว
-
อ่านแล้วปวดร้าวมาก
คือพึ่งเจอคู่รักที่เิกิดเหตุการณ์แบบนี้
แล้วฝ่ายชายกับผูกคอตายหนีปัญหา
TOT อารมณ์ตอนนี้เลยดิ่งลงเหวสุดๆ
ขอให้เรื่องนี้ผ่านปัญหาไปได้ด้วยดีนะคะ
เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนเลย
(อ่านแล้วอินเกินไปมั้ยเรา = =")
-
งือ ทำใจอ่านไม่ได้อ่าาา
อ่านคราวๆแล้วรู้สึกว่าจะต้องเสียน้ำตาแน่ๆ
ยิ่งไปฟังเพลงประกอบ เศร้าอ่าาาา
ขอทำใจซักพักก่อนอ่านนะค่ะ
งือ ปวดใจอ่าาาาา
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:เฮ้อ: ทำใจอ่านไม่ได้จริงๆ
ถ้าพีมกับภูมิ จะจบแบบเศร้า พี่ก็คงอ่านไม่ไหวจริงๆ
พี่คงอินมากไป แต่เรื่องนี้เท่านั้น ที่ทำใจกับดราม่าไม่ได้จริงๆ :o12:
ขอเวลาทำใจสัก สองสามตอนแล้วกัน
-
:n1:
-
โปรดฆ่าฉันที พลีสสสสสสสสส
ตอนนี้เกินจะยั้งน้ำตาไม่ให้มันไหล ไม่ไหว เศร้าโฮกกกกกกก
มันจะเป็นอย่างนี้อีกนานไหมอ่าคะ คุณตาล คือ ไม่ไหวแล้ววววว
เหมือนหนังคนละม้วน ห้าสิบกว่าตอนที่มีแต่ความฮา กลายมาเป็นน้ำตาเมื่อไหร่กันคะ ฮึกๆๆ
-
ไม่มีอะไรจะพูด นอกจาก :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
โอยยยยยย คุณพระะ !!!!
ถ้าเราต้องซดมาม่ากันหม้อใหญ่ขนาดนี้ อะหืมมมม ซึ้งเลยค่ะ
ไม่อยากให้ใครต้องเสียใจเพราะความรักจริงๆนะ ไม่อยากจะเชื่อว่าความรักมันจะทำร้ายใครได้มากมาย
อยากให้ทุกๆคนมีความสุข แต่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ :z3:
อยากให้พ่อแม่ภูมิเข้าใจจริงๆ ว่ามันห้ามกันไม่ได้ คุณแม่ลงทุนมาขอร้องขนาดนี้แล้วอ่ะ
ถ้าพีมไม่ยอม คุณแม่จะร้องไห้ขาดใจตายตรงนี้เลยมั๊ยเนี่ย :เฮ้อ:
เฮ้อออออ สงสารอ่ะ สงสาร ขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วๆนะ ทำใจไม่ได้ถ้าคู่รักแห่งปีคู่นี้จะเลิกกัน :o12:
-
ทรมานนนนนนนนนนนน ใจจะขาดดด สงสารพีม ละวันพรุ่งนี้ก็คงต้องสงสารภูมิที่สุดของที่สุดอ่ะ
ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลยยยยยยยยย
น้ำตาไหลไม่หยุดตามพีมเลยยยยยยยยยย
ฮือออออออออออออออออออออออออ
ไม่อยากให้ดราม่าไปมากกว่านี้เลยยยยยยยยยยยยยย
พลีสสสสสสสสสสสสสสส
:monkeysad: :m15: :sad11:
-
ไม่ไหวแล้วมาม่าเกินไป
ร้องไห้แล้วเนี่ย เจ็บปวดอ่ะ เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน
เรื่องนี้มันสบาย ๆ คลายเครียดไม่ใช่หรอ แบบนี้เค้าจะรับไม่ไหวแล้วอ่ะ TT^TT
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดราม่ายาวนาน
น้ำตาท่วมจอ(คอมฯ) เลย :m15:
-
ร้องไห้เลยอ่ะ น้ำตาไหลจนไม่อยากเช็ดแล้วเหมือนกัน
เป็นเรา เราก็เลือกทางที่มีคนเจ็บน้อยที่สุดเหมือนกัน :z3:
แต่ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย สู้ๆนะ ภูมิ พีม :กอด1:
-
โค้งสุดท้ายของวีอาร์ ....
อยากจะเข้าไปช่วยสองคนนี้ดริฟต์ แต่รู้ว่าคงทำไม่ได้
คุณตาล ฮือออ พีมจะหนีภูมิ ฮึก จะทิ้งภูมิไปไหน ฮื่ออออออออ อินจัด จิตตก บ่อน้ำตาแตก
-
TT อย่าปล่อยให้กลืนน้ำตานานนะคะ
โลกแห่งความจริงไม่ได้สวยงามเสมอไป .. แต่โลกของนิยาย เราขอละไว้สักที่นึงแล้วกันเนอะ :m15:
-
อ่านแล้วเครียด
สู้ด้วยกัน เรื่องของคนสองคน
ชีวิตของเรา ความรักของเรา
อย่าคิดคนเดียว เวลาเจ็บ เจ็บทั้งสองคน
คิดอะไรไม่เข้าท่าเลยพีม...เคือง เคือง
+1
-
จำได้ว่าตอนแรก เคยบอกไว้ใช่มั้ย
ว่าภูมิตอนเด็กๆ เป็นยังไงหลังจากถูกส่งไปอยู่อิตาลี
แล้วก็เพราะพีมไม่ใช่เหรอ ภูมิถึงกลับมาเป็นคนเดิม
แล้วตอนนี้ ตอนนี้ละ
ถ้าไม่มีพีม ภูมิก็จะกลายเป้นแบบเดิมอีกหรือเปล่าา
เศร้าาาา ปวดใจ
:monkeysad:
-
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
TTTOTTT :o12:
ดราม่าที่สวดดดดดดดดดดดด
-
พ่อจ๋า แม่จ๋า น้ำตาตรู พรากก่อนนอนเลยย :m15:
ทุกๆคนน่าสงสารกันทั้งหมด
เพราะรัก พ่อถึงทำแบบนั้น
เพราะรัก แม่ถึงทำแบบนั้น
เพราะรัก ภูมิถึงทำแบบนั้น
และ เพราะรัก พีม ถึงทำแบบนี้
แต่ความรักมันก็ไม่ใช่ตัวแปรเดียว ที่จะทำให้ทุกอย่างดำเนินไปได้
ฮือออออออออออออ ไม่เอาแล้ว ตรูเศร้าอ่ะ
ขอให้ทุกอย่างกกลับมาเหมือนเดิม ขอให้สักวันคุณพ่อยอมรับ
ขอให้ภูมิเข้าใจ และอย่าโกรธที่พีมทำแบบนี้
:z3: :z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วร้องไห้ตั้งแต่ต้นจนจบอ่ะ
ชีวิตจะดราม่าไปหนายยยยยยยยยยยย :sad4:
-
อายุที่แตกต่าง ทำให้เกิดมุมมองที่หลากหลาย
แต่ไม่ว่าจะเป็นมุมมองแบบไหน? ก็ต่างมีเหตุผลเป็นของตัวเอง
เฮ้อออออออ
-
เจ็บไม่ไหวแล้วค่ะ T_____T
อ่านแล้วปวดใจมาก น้ำตาไหลพรากเลย
พีมจะไปไหน จะทำอะไร ไม่เอานะ ฮือออออออ
ไม่ว่าทางไหนก็ไม่มีทางออก
สงสารภูมิกับพีม
สงสารคุณพ่อคุณแม่
ทางที่ให้เลือกมันช่างน่าเศร้าเกินไป
-
ปวดใจจจจจจจ ทำไมเป็นอย่างนี้ :z3:
พ่อใจร้ายยยยยยย
ภูมิพีม สู้ๆๆๆ แทนฟ่างด้วย
แง้ๆๆๆๆ ร้องไห้จนปวดหัว
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย แฟนตกใจมากเพราะคิดว่าเป็นอะไร พอเราบอกว่าอ่านนิยายสงสารพีมมากๆ เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร รักแท้ชนะได้ทุกสิ่ง เราก็หวังให้เป็นอย่างงั้นนะคะ
-
ชีวิตจริงมันอาจจะเจออุปสรรคกว่านี้ก็จริง ก็เลยอยากจะหาอ่านความสุขบ้างเเม้ในนิยายก็ยังดี.....
สองตอนเเล้วนะน้องตาล พี่ว่า ยึดรางวัลนิยายสุดฮาซะเลยดีม่ะ กลับมามีความสุขเเล้วค่อยเอาคืน !!!!!!!!!!!
-
อยากบอกว่า น้ำตาท่วมมมมมเลยค่ะ นั่งอ่านไปสะอื้นไป พรากกกกกกกกกกกกกกกกกก
สงสารพีมภูมิมว๊ากกกอ่ะค่ะ T________________________T
:z3: :z3: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากๆ
สงสารภูมิกับพีมมากกกกกกกกกกกกกกกกก :m15: :monkeysad:
-
อ่านแล้วปวดใจแทน :o12: :o12: :o12: :o12: โอยๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ็บแทนเลยอ่า สงสารภูมิ พีม ไปต้องร้องนะ ภูมิ พีม เดี๋ยว
สั่งย้ายให้ไปเล่นในเรื่องที่พ่อแม่เป็นใจให้ หุหุ
-
:m15: น้ำตาท่วมจอ
ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็มีแต่เจ็บ
สงสารภูมิ พีม สู้สู้นะค๊า....
-
สู้ๆทั้ง 2 คน
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้ :m15: :m15:
-
มาตามอ่านค่ะ...
-
ปวดตับ
-
ก้อนสะอึกมันจุกอยู่ที่คอ อึดอัด ปวดใจจัง เฮ้ออ
พีมเป็นคนจิตใจดี คิดไว้แล้วพีมต้องตัดใจแบบนี้แน่ๆ เฮ้อออ
ไอ้อาการ พยายามพูดทั้งๆที่ร้องไห้ แลไม่อยากให้เสียงหลุดไปให้อีกฝ่ายได้ยิน
ไอ้อาการ เอาโทรศัพท์ออกห่าง กัดปากสะอื้นปวดใจ กุมมือที่หน้าอกตรงหัวใจ
เข้าใจสุดๆเลยอาการนี้ T^T สงสารพีม สงสารภูมิ เฮ้ออออ
อินจนไม่รู้จะอินยังไงไหวแล้วววว โฮฮฮฮฮฮฮฮ
สูดหายใจลึกๆ เฮ้ออออ
ได้แต่นึกย้อนพึงตอนพิเศษ ดีนะที่ได้อ่านตอนพิเศษมาก่อนหน้า ไม่งั้น จะแย่ยิ่งว่านี้ ...
อย่างน้อยก็ได้รู้ว่า หนทางข้างหน้ายังมีความสุขแฮปปี้รออยู่
ถึงแม้ว่าตอนนี้ขวากหนามที่รออยู่ไม่รู้เมื่อไหร่จะหายไป
เอาใจช่วย พีม ภูมิ และคนรอบข้างสองคนนี้ด้วย
อยากให้พ่อแม่พีมได้รับรู้และเข้ามาช่วยประคับประคองพีมกับภูมิจัง
แบบว่าก็ทางฝั่งพ่อแม่ภูมิอีกแบบ ก็อยากให้รู้บ้างว่าพ่อแม่ฝั่งพีมก็เป็นอีกแบบ โฮกกกกกก
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเน้อออออ สนุกมาก อินมาก เอาใจช่วย ลุ้นมากกกกก พล่ามอะไรก็ไม่รู้ แหะๆ
:กอด1:
-
นั่งร้องไห้ เศร้ามาก :sad4: :sad4:
สู้น้องพีมอย่าทิ้งน้องภูมิน่ัะ o13
-
เศร้ามาก.....ขอให้ปัญหาของภูิมิกับพีมผ่านไปเร็วๆ นะคะ :impress:
-
ได้แต่บอกคำเดียวว่า สงสารทั้งคู่อะ
สู้ๆนะ ทั้งภูมิพีม และคนเขียน
(อินมาก)
-
:o12: :o12: :o12: เจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ร้องไห้น้ำตาท่วมจอเลยตอนนี้
-
น้ำตาท่วมแล้ว
อินมากอ่ะ เข้าใจความรู้สึก
.....
เม้นไม่ออกจริงๆ
รออยู่นะ
-
ทำใจไม่ได้ถ้าเรื่องนี้จะจบแบบไม่แฮปปี้เอนดิ้งนะ
-
มันบีบ บีบหัวใจ
พีมและน้องภูมิสู้ๆนะ :กอด1:
:pig4:
-
คอมเม้นตอนนี้คงมีให้แค่เสียงสะอื้นกับคราบน้ำตา
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา เราได้รับแต่ความสุข ความสนุก
เสียงหัวเราะ และมิตรภาพ แต่พอมาถึงตอนหลังๆ
บอกตรงๆว่า เราตั้งรับไม่ทันจริงๆ
เชื่อป่ะ เราร้องไห้จนตอนนี้ไม่มีน้ำตาให้ไหลแล้ว
-
น้ำตาท่วมหน้าจอคอม :o12:
พ่อกับแม่ใจร้ายกับหนูพีมหนูภูมิเกินไปแล้วววววววว :angry2:
ไม่อยากให้พีมทิ้งภูมเลยอ่ะ :sad4:
-
ถ้าพุร่งนี้ตาบวม รู้เลย สาเหตุอ่ะ โฮๆๆๆ น้ำตาท่วมเลย เศร้ามากๆ :sad4:
คนแต่งสุดน่ารักรีบมาคลี่คลายเร็วๆน้า pleaseeeeee :call:
-
พีม พีมจะทิ้งภูมิลงจริงๆเหรอ :m15: :m15:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ใจจะขาดแร้วสงสารน้องพีมน้องภูมิ :m15:
-
:m15: :m15: :m15:
:o12: :o12: :o12:
:L2:
-
น้ำตาไหลหมดก๊อกเลย :monkeysad:
น้องภูมิ พีม สู้ๆๆน๊า
-
:m15: :m15:
ตาบวมแน่แน่ ชั้นต้องไปทำงานแบบตาบวมแน่ :o12: :o12:
สงสาร น้องภูมิ น้องพีม :sad12:
น้องภูมิ น้องพีม จับมือเดินไปด้วยกันนะลูก :n1:
-
ฮือๆๆๆ สงสารภูมิกะพีมมากๆๆ โฮกกกกกกกก
-
บอกตรงๆไม่กล้าอ่านอ๊ะตอนนี้อ๊ะ
เห็นคอมเม้นท์แต่ละคนแล้ว...
รู้สึก เศร้ามาก เสียใจ อึดอัด
ขอพักก่อน บอกตรงๆๆไม่กล้าอ่าน
ขอทำใจก่อน แบบมีความสุขมาทั้งเรื่อง
แล้วมาเป็นแบบนี้ บีบหัวใจมากอ๊ะ
ไม่รู้จะจบลงยังไง ><
-
ขอรออ่านตอน Happy ได้ไหม ตอนนี้ไม่กล้าอ่านจริงๆๆกัวเศร้า
แต่ขอให้พีมก่ะภูมิ สู้ๆๆนะ
-
เศร้า เสียน้ำตา
-
Drama kern pai laew!!!!!! songsaan peem kab poom maak maak!!! T.T
-
ชีวิตจริงมันอาจจะเจออุปสรรคกว่านี้ก็จริง ก็เลยอยากจะหาอ่านความสุขบ้างเเม้ในนิยายก็ยังดี.....
สองตอนเเล้วนะน้องตาล พี่ว่า ยึดรางวัลนิยายสุดฮาซะเลยดีม่ะ กลับมามีความสุขเเล้วค่อยเอาคืน !!!!!!!!!!!
เห็นด้วยกะพี่คนนี้อย่างยิ่ง ชั้นล่ะเครียด เจอแบบนี้มาสองตอนแระ
เอาใจช่วยนะ สุ้ๆ
-
โอ๊ยยยยย เจ็บปวดดดด :m15: :m15:
ดราม่าเกินไปแบ้ววววววว :o12: :o12:
-
เจ็บโคตรๆๆๆๆๆ โอ๊ยยยย... สงสารพีมสงสารภูมิ
ต่ออย่างด่วนอ่ะ พ่อแม่จะไม่เข้าใจจิงๆ หรอ
-
นี่ก็เป็นอีกตอนที่ได้รับน้ำตาหยดน้อยๆของเรา :m15:
-
:o12:
น้ำตานองหน้าคอมเลย
-
ร้องไห้ แล้วก็หยุด แล้วก็ร้องไห้ แล้วก็หยุด แล้วก็ร้องไห้ต่อ
มันคืออาการของฉันในตอนนี้ ฮืออออออออออออออ
พี่ตาลเหลืออีกกี่ตอนถึงจะคลี่คลายอะคะ
ปวดหัวใจจนแบบ.. ฮื้อออ
:o12:
-
แล้วพ่อกับแม่จะได้เห็นว่าการทำแบบนี้ ภูมิยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
ดูสิ ... จะทนเห็นลูกชายในสภาพที่ขาดพีมได้ขนาดไหน
แล้วจะรู้ว่าคิดผิดอย่างแรง
-
ไม่มีคำบรรยายเลย..
-
ตอนอ่านว่าจะไม่ร้องแล้วนะ
แต่พอฟังเพลง น้ำตาแตกกระจาย
ถ้าพีมบอมความรู้สึกด้วยเพลงนี้ให้ภูมิ
ภูมิคงรู้แล้วแหละ ว่าพีมหมายความยังไง
ถ้าเป็นเรื่องจริงที่ไม่ใช่นิยาย คนที่เจ็บปวดน้อยที่สุด
คงไม่มีหรอก :))
เป็นกำลังใจให้พีมและภูมินะ สู้ๆ
-
เหมือนโดนมอไซค์เฉี่ยวล้ม แล้วสิบล้อตามมาทับ :sad4:
-
ใช่ทางนี้จะมีคนเจ็บปวดน้อยที่สุด แต่ก็คงต้องมีหลายคนที่แลกกับความรู้สึกผิดไปจนวันตาย
-
เค้าอ่านตอนนี้แบบผ่านๆอ่ะ เดี๋ยวจะร้องไห้ :m15:
-
โอ๊ยโกรธพ่อดีไหมเนี้ยทำให้เสียน้ำตาเลย :sad4:หรือโกรธคนแต่งดี
เอาภูมิกับพีมกลับมาหวานเดี๋ยวนี้นะ :z3:
-
ทำใจแข็งแล้วอ่านน้องภูมิ
ต้องไม่ร้องไห้
ต้องม่ายร้องห้ายยยยย~
ฮืออออออออ
เศร้าว้อย~~~
-
หายใจไม่ออก :sad11:
-
:monkeysad:
พ่อภูมิใจร้าย แม่ภูมิก็ขอให้เ็ป็นแค่เพื่อนอีก
เรื่องมันเศร้า!
-
หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี
-
ไปทางไหนก็ไม่ไหวทั้งนั้น เจ็บทุกทาง...
-
เศร้าเกินไปแล้ว :m15: :serius2:
-
น้ำตาไหลพราก ๆ ๆ ToT
-
มันเริ่มไม่ฮาแล้ว :m15: :monkeysad:
ตอนหน้ากลับมาฮากันเถอะนะ เครียดดดดดดดดด :z3:
-
เจ็บจนจุก..
ตอนแรกไม่ยอมฟังเพลง เพราะคิดว่าฟังแล้วต้องร้องไห้
แต่พอเปิดเพลงแล้ว..
น้ำตายิ่งไหลพรากกก
ทางไหนก็เจ็บ มีทางที่เจ็บน้อยที่สุดด้วยหรือ
-
:o12: :o12: :o12:
-
:o12: :o12:
-
+1 ให้น้องตาลจ้า
เค้าร้องไห้จนน้ำตาจะท่วมบ้านแล้ว :m15:
สงสารพีมกับภูมิอะ :monkeysad:
รอ :call:
-
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา
ตอนนี้ร้องไห้มากที่สุดเลย
ไม่ไหวๆ สงสารภูมิพีมจริงๆ
เข้าใจทั้งพ่อแม่ เข้าใจทั้งสองคน
จะเลือกทางไหนมันก็เจ็บเหมือนกันทั้งนั้น
ฮือออออออ อยากให้พ่อเข้าใจภูมิมากกว่านี้อ่ะ
อนาคตก็เป็นเรื่องอนาคตสิ
พ่อแม่ปกป้องภูมิตอนนี้ได้ แล้วพอท่านตายไปล่ะ
ใครจะมาปกป้องภูมิ ไม่ใช่ตัวภูมิเองและพีมหรอกหรอ
ที่ต้องสู้กันไปด้วยกันทั้งสองคน
เรื่องของอนาคต ก็ให้เจ้าตัวทั้งคู่ตัดสิน และสู้กันไปเองสิ
แต่จบแบบนี้เค้าอยากจะบ้าตายยยยยยยยยย :z3:
-
น้ำตาร่วงค่ะ ไม่รู้จะพูดอะไรเรย
แค่หวังว่าในปลายทางจะยังมีแสงสว่าง แม้เพียงน้อยนิดก็หวังว่ามันจะช่วยพีมกับภูมิได้นะคะ
-
ม๊าย ย ย ย ย ย ยยย :serius2:
ไม่รู้จะสงสารใครก่อนดี
เฮ้อ ออ อ อ
แค่คิดก็เครียดเเล้ว วว
ถ้าพีมบอก......
ภูมิคง...............
:sad4:
-
ไร้. คำบรรยายสุดๆ. อ่านเรื่องนี้. นั่งยิ้มทุกตอน. เจอ. ตอนนี้เข้าไป. น้ำตาไหลไม่หยุดเลย.
:m15: :o12:
-
พ่อไม่เข้าใจอะไรเลย
เซ็งทุกที
:sad4: :sad4:
-
พ่อบังคับให้พีมกับภูมิเลิกกันแล้วพ่อกับแม่สบายใจ
แต่คนที่เจ็บนะลูกชายที่ตัวเองบอกว่ารักไม่ใช่เหรอ :sad4:
-
ปล่อยไปค่ะ เดี๋ยวก็รู้ค่ะ หน้าตา หน้าที่การงาน สายตาของสังคม ทั้งหมดที่พ่อต้องการ มันแลกได้ด้วยความสุข และวิญญาณของลูกชายของคุณ นั่นไงค่ะ
พีม กลับไปหาพ่อแมวนะ ไปหาคุณแม่ไปหาท่าน อย่าไปไหนไกล
ภูมิ ได้โปรดเข้าใจ พีมทำเพื่อภูมินะ
พี่ข้าวโอ๊ต กลับมาแก้สถานการณ์ทีค่ะ
-
ไม่ไหวละ ดราม่าแต่เช้าเล้ย...ยยยยย รู้สึกตัวเองโชคดีจังที่พ่อแม่ไม่ว่าที่คบกับผู้หญิง
ถ้าเรามีพ่อแม่แบบภูมิและอีกหลาย ๆ คนจะเป็นยังไงนะ เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องแคร์อะไรคนอื่นมากมาย แคร์มากกว่าความรู้สึกของลูกตัวเองด้วย หัวโขนที่แบกไว้ ทำไมไม่รู้จักวางลงซะบ้าง เมื่ออยู่ต่อหน้าลูก เป็นผู้ชายผู้หญิงธรรมดา ๆ คนนึงไม่ได้รึไงนะ
แต่สำหรับเราถ้าเราตัดสินใจอะไรแล้ว เราก็จะลงมือทำ ต่อให้ล้มเหลว ก็ขอให้มันล้มเหลวด้วยตัวของเราเอง ไม่ใช่เพราะคนอื่น เราอาจจะไม่ใช่ลูกที่ดี และมีความมั่นใจในตัวเองค่อนข้างสูง แต่..เราก็อยากให้พ่อแม่อยู่ข้าง ๆ เวลาเราล้ม มากกว่าที่จะมาห้ามไม่ให้เราทำเพราะกลัวเราจะล้ม เราจะเจ็บ และไม่ใช่คนที่จะมาเหยียบย่ำเวลาเราล้ม
พ่อแม่ไม่ใช่เจ้าชีวิต เพราะเค้าไม่ได้อยู่ค้ำฟ้าคอยปกป้อง คุ้มครอง ดูแลเราไปได้ตลอดชีวิตของเรา เค้ามีหน้าที่คอยสนับสนุนให้เราก้าวเดินไปอย่างมั่นคงและมีความสุขมากกว่านะ แต่พ่อแม่บางคนมักไม่ยอมรับในสิ่งนี้ มักทำเกินหน้าที่ และบางครั้งมันก็เป็นความหวังดีที่หน้าเวียนหัว และอาจจะหนักถึงขั้นประสงค์ร้ายโดยไม่เจตนาด้วยซ้ำ ถ้าชีวิตต้องพังเพราะพ่อแม่ มันน่าเจ็บปวดกว่าที่พังด้วยฝีมือเราเอง หรือคนอื่นอีกนะ
เมนท์ยาวที่สุดเท่าที่เคยเมนท์มาในเล้าเลยนะเนี่ย แถมเป่าปี่แต่เช้า (อยู่ที่ออฟฟิศด้วย)
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
ไม่ไหวแล้วอ่ะ อ่านไปปาดน้ำตาไปสงสารพีม สงสารภูมิด้วย ทำไมถึงเป็นแบบนี้
แล้วต่อไปภูมิจะอยู่ยังไงล่ะเนี่ย พีมตกลงรับปากแม่ไปแล้วนี่ :z3: โอ๊ยยพูดไม่ออก
ตอนนี้เริ่มปวดหัวแระ (อินจัด) คุณตาลอย่าปล่อยให้ค้างนานน๊าา คนอ่านเครียดไปแระ :z3:
-
ปวดใจ :m15:
ทำไมตอนนี้น้องพีมโดนจัดหนักอย่างนี้
สงสารพีมกับภูมิจัง
ใครก็ได้ช่วยสองคนนี้ที
-
สงสารภูมิกับพีมมากเลย :monkeysad:
สู้ๆน่ะ :interest:
เพราะเราเชื่อว่าความรักจะสามารถทำให้เราฟันฝ่าอุปสรรคได้ :กอด1:
:L2: :L2:
-
ตอนฮาก็ฮาหนัก ตอนเศร้าก็เศร้าลึกเหลือเกิน
สงสารน้องภูมิ น้องพีม
-
ทรมานอ่ะ เจ็บปวดจริง ๆ อ่านไปด้วยลมหายใจติด ๆ ขัด ๆ ตลอดทาง
ถ้าเราเป็นภูมิ เราเองก็ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงเหมือนกัน เค้าเป็นพ่อแม่ ทำให้เค้าเสียใจ มันคงเป็นทางที่เราไม่อยากทำที่สุดแล้ว ภูมิจะเป็นผู้ชายที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อความรักจริง ๆ
ถ้าเป็นพีม เราก็ไม่รู้จะเลือกทางไหน ภูมิก็คนที่รักที่สุด อยากให้มีความสุขในชีวิต ไม่อยากจะต้องทนทุกข์ทรมานที่ต้องตัดขาดกับครอบครัว แล้วก็ไม่อยากให้เสียใจที่เราเองเป็นฝ่ายจากเขาไป พีมเป็นคนที่เจ็บปวดและทรมานแสนสาหัสมากในสถานการณ์เช่นนี้
สรุปว่าไม่มีใครมีความสุขซักคน พีมจากไป ภูมิก็คงเหมือนร่างที่ไม่มีลมหายใจอีกแล้วล่ะ พ่อกับแม่ ก็คงไม่มีความสุขที่เห็นลูกชายต้องทรมาน ส่วนพีมเองไม่อยากจะนึกว่าจะมีชีวิตอยู่อย่างไร
สุดท้าย ก็มีแต่น้ำตานั่นแหละทุก ๆ คน ความหวังดีที่ปราศจากความเข้าใจ มันไม่ได้ส่งผลดีกับคนที่เรารักเสมอไปหรอก ชีวิตเป็นของเค้า เค้าควรได้เป็นเจ้าของ และเลือกทางเดินด้วยตัวเอง
ปล. อยากร้องไห้อ่ะ แต่อยู่ออฟฟิศ สรุปชั้นนี่แหละทรมานสุด
:o12:
-
อืม realมาก ชีวิตจริงมันก็ประมาณนี้แหละ จนเมื่อถึงจุดหนึ่ง เราก็จะต้องรู้ว่า ความรักมันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างอีกต่อไป :เฮ้อ:
เรานึกถึงเพลง คืนอันเป็นนิรันดร์ ที่ประกอบรักแห่งสยาม
"วันคืนต้องผ่าน เพราะนั่นคือ เวลาอันเป็นนิรันดร์"
-
มันต้องมีทางออกซิน่า
-
ขออีกที เมื่อคืนเม้นด้วยใจร้าวรานมากก
ถึงจะบอกว่าให้เป็นแค่เพื่อนกันได้มั้ย แต่มันคงไม่เหมือนเดิมใช่มั้ย
คุณพ่อก็ต้องทำให้ภูมิไม่สามารถเจอพีมได้นั่นแหละ
ถ้าเจอกันได้ แล้วมันจะต่างอะไรจากเดิม ในเมื่อใจมันรักกัน
:m31: :m31:
พออ่านจบ เออ!! ตรูก็เคยย ก๊ากก
แต่ของเราโดนย้อนถามกลับมาว่า 'มันต่างอะไรจากเป็นเพื่อนกัน'
อยากจะบอกกกกก ก็มันไม่ใช่เพื่อนไงคะ :เฮ้อ: แต่แค่คิดอ่ะ ฮ่าา
ทุกคนน่าสงสารเหมือนกันทั้งหมดน่ะแหละ เจ็บกันทุกคน
ที่เหลือ ขอแค่ภูมิอย่าโกรธ อย่าเกลียดที่พีมผิดสัญญาจะได้มั้ย
พีมทำเพื่อภูมิทั้งนั้น แต่ภูมิก็ทำเพื่อมพีมอีกเหมือนกัน
แค่ว่าวิธีมันต่างกัน
:o12:
เมื่อไรจะเลิกดราม่าาาาาาาาาาาาา มีใครช่วยได้มั้ย :m15:
-
โอ๊ยยยย มันปวดจายยย :m15: อะไรมันจะโศกได้ขนาดนี้นะ
ไม่รู้จะเม้นท์อะไรเลยค่ะ จริงๆ บีบคั้นอารมณ์กันสุดๆ
ก็รู้นะคะ ว่าชีวิตจริงก็ไม่ได้ต่างจากนิยาย แต่มัน....... :o12:
ตอนนี้ยาวซะด้วย ร้องไห้ซะตาบวมเลยอ่ะ :monkeysad:
รอตอนต่อไปนะคะ เค้าจะเตรียมตัวรอ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดให้ค่ะ
ป.ล.อ่านตอนนี้แล้ว นึกภาพตอนที่ตลกๆไม่ออกเลย
-
เศร้าจริงอะไรจริง :o12:
-
นอนอ่านไป น้ำตาก็ไหลไปเรื่อยๆ ทุกคนล้วนมีเหตุผลของตัวเอง
พีมถ้าจะถอยออกมา ขอให้ถอยมาตั้งหลัก อย่าถอยหนี แล้วควรบอกภูมิให้เข้าใจด้วยว่าที่ถอยห่างกันครั้งนี้ไม่ใช่ยอมแพ้
ต้องให้เวลาพ่อแม่เค้าคิดทบทวนก่อน พ่อแม่ทุกคนอยากเห็นลูกมีความสุขทั้งนั้น
-
ฮืออออออออออออออออออออออออออ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
มันเสียดแทงเข้าไปถึงข้างใน เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะ :o12:
-
แอบอ่านตอนเรียน ร้องไห้พราก :o12:
สงสารน้องภูมิ แต่น้องพีมยิ่งกว่า :z3:
ทำไมพ่อไม่เข้าใจ
ดราม่าอ่ะน้องตาล :sad4:
-
ซุ่มอ่านอยู่พักนึง จนตามทันที่ตอนนี้ (นี่แกเพิ่งตามทันเรอะ !!! :z6: คนเขียน)
จะบอกว่า ...เข้ามาอ่านเพราะรางวัลเซ็งเป็ดอวอร์ดอย่างเดียวเลย ...แบบว่า มันเป็นนิยายสุดฮาไม่ใช่เหรอ ???
อ่านแรกๆ ฮาจริง อะไรจริง แต่ยังไม่ถึงเวลาเม้นท์เพราะหนทางอีกยาวไกล อ่านไป ๆ ชักไม่ใช่แระ ดราม่าเข้าครอบงำซะงั้น :a5:
รักพีม เอ็นดูภูมิ ชอบฟ่าง แทน และเพื่อนๆ ทุกหน่อ ขอให้ดราม่านี้อย่าได้ยาวนานเลย เห็นแก่เด็กๆ เหล่านี้เถิดดด
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :call:
-
คุณพ่อใจแข็งมากเลยอ่า
ภูมิและพีมน่าสงสารมาก
คุณแม่อย่ามาขอร้องแบบนี้นะ
-
ขออภัยที่ยังไม่กล้าอ่านสองตอนหลังนี้
รอให้มาม่าหมดชามค่อยย้อนอ่านทีเดียวแล้วกันเน้อ
กลัวน้ำตาแตกคาออฟฟิซให้อายเค้า
-
ฮือออออออ มันเศร้ามากๆ สงสารน้องภูมิน้องพีม
พีมอย่าทิ้งภูมิไปไหนนะ ความสุขความภูมิคือพีม
พีมคือทุกอย่าง พีมคือรอยยิ้ม พีมคือเสียงหัวเราะ
พีมมมมมมมมมม อย่าปล่อยมือจากภูมิได้ไหม
แค่นี้ภูมิก็เสียใจมากแล้ว ถ้าไม่มีพีมแล้วภูมิจะเป็นยังไง
โอ๊ยยยย ขอให้ทุกอย่างแฮปปี้ด้วยนะ :monkeysad:
-
:monkeysad:เจ็บปวดใจสุดๆๆๆน้องภูมิน้องพีมผ่านมันไปให้ได้นะ
-
โอ้ยเศร้าอ่ะ อ่านแล้วบีบหัวใจมากๆๆ อ่านไปซับน้ำตาไป ปวดใจจริงๆๆ
ทำไมทำไมจะต้องเลืกด้วยระหว่างพ่อแม่กับคนรัก รู้มั้ยว่ามันไม่สามารถเลือกได้นะ. แต่คนเราก้มักจะต้องเลือกสิ่งนี้กันอยู่เสมอ เฮ้อ ( T_T) ปวดใจ. เอาใจช่วยความรักของพีมและภูมินะค่ะ.
เสียน้ำตามากมายอ่านแล้วปวดใจ. :m15: :sad11: :sad11:ขอให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีด้วยเถอะ. สาธุ
:call:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
ทำใจอ่านไม่ได้อ่ะ ขอพักก่อนนะ แบบว่าอ่านเม้นต์แต่ละคนแล้ว จิตตกอย่างมาก
-
หนีกันมั้ย ไปกันเลยดีกว่า อิอิ
-
ร้องไห้เลยอ่ะ
สงสารภูมิกับพีมจัง T^T
ขอให้ทั้งสองคนสู้ๆ เพื่ือความรักของทั้งสองคนนะ
ซักวัน ทุกๆคนต้องเข้าใจแน่ๆ
ฮืออออออ เสียใจๆ
:o12: :o12: :o12: :o12:
ทำไมอุปสรรคความรักมันเยอะแบบนี้นะ
:sad4:
-
ถ้าคิดจะรักจริงต้องหนักแน่น เราว่าพีมอ่อนไหวไปนะ ถึงจะเป็นควีนแต่ยังไงก็ผู้ชาย เมื่อคิดจะรักจงยืนหยัดอย่างเข้มแข็ง...ภูมิก็อ่อนไหวง่าย พีมยังอ่อนแออีก งาบนี้ก็จบแบบแค่เก็บไว้ในความทรงจำได้แค่นั้นแหละ
-
T^T เศร้ามากค่ะ
-
วันนี้ไม่เข้าใจ วันหน้าก็ต้องเข้าใจค่ะ สู้ๆ o13
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันปวดใจอะ ในชีวิตจริงไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ ตัดสินใจยากมาก สงสารภูมิ สงสารพีม แต่ก็เข้าใจ
พวกผู้ใหญ่เหมือนกัน เจ็บปวดที่สุด
นั่งอ่านอยู่....แล้วอยู่ดี ๆ น้ำตามันก็ไหล รู้สึกเจ็บไปด้วยกับทั้งภูมิพีม และที่บ้านภูมิเลย เฮ้อออ จะขาดใจ
-
อ่านตอนนี้แล้วเศร้ามากกกกกก :o12: :o12:
พี่พีมอย่าทิ้งพี่ภูมินะ
สู้ๆต่อไปนะ ^^
-
น้ำตาท่วมจอเลย
สงสารทั้งคู่เลย อยากให้ผ่านไปได้ด้วยดี :sad4:
-
มาม่าชามนี้จะอืดไปถึงเมื่อไหร่นะ :o12:
ไม่อยากให้ พีม ทิ้งภูมิไปเลย รู้ว่าทำเพื่อภูมิ แต่ทำอย่างี้อาจจะเป็นการฆ่าภูมิทั้งเป็นก็ได้ :เฮ้อ:
-
เฮ้อ ดราม่า สามตอนติดๆกัน :m15: :m15: คาดว่าตอนหน้าคงไม่บีบหัวใจแบบนี้ น่าจะมีทางออกที่ลงตัวและสวยงามเหมือนนิยายให้เรายินดีเน้อคนเขียนเจ้าขา
-
ใครว่าไงก็ช่าง กูร้องไห้ไปแล้ว...ใครรับผิดชอบละ
-
เตรียมใจอ่านมาตั้งแต่เริ่มตอนแล้ว ร้องตั้งแต่ภูมิคุกเข่า...
แต่พอท่อนพีมร้องเพลง ทุกท่อน ทุกคำ มัน...
ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปขอให้ทุกคน (รวมถึงคนอ่าน) สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
ขอไปร้องไห้ต่อล่ะค่ะ ตอนนี้ปวดตามากร้องไห้ยาว :o12:
-
สงสารภูมิกับพีม :z3:
ทำไมต้องทำแบบนี้ๆๆๆๆๆ
สู้ต่อไปนะจ๊ะ
สู้เพื่อวันที่จะได้อยู่ร่วมกัน :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วเราน้ำตาไหลไม่รู้ตัวจริงๆ
มันบีบหัวใจจัง :sad11:
-
เศร้าขนาด มาต่อเร็วๆนะค้าฟ
-
เคยเจอง่ะเหตุการณ์แบบนี้ ใจตัวมากๆๆ สุดก็เลิกกันไม่มีทางเลือก
แต่เราไม่อยากให้พีมกับภูมิเลิกกันนะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ร้องไห้จนปวดตาเลย :o12:
ไม่มีทางไหนไม่ปวดร้าวววว
-
น้ำตาคลอแล้วคลออีก แต่ต้องรีบหดน้ำตากลับเพราะแอบอ่านที่ทำงาน เหอๆ
:monkeysad:
:m15:
มันเศร้าเนอะ ภูมิรักพีมมาก พีมรักภูมิมาก
ภูมิของพีมกำลังเสียใจ พีมของภูมิกำลังเสียใจ ร้องไห้หนักเลย
ไร้ทางออก :m15: :m15: :m15:
*ฮือออออออออ* ไหนตัวเองบอกเขียนดราม่าไม่ได้งัย :o12: :o12: เศร้าอ๊าาาาาาาา ฮือออออ :monkeysad:
-
:sad4: :sad4:
ไม่ไหวน่ะ น้ำตาไหลพรากเลยน สงสารภูมิพีม :z3:
-
น้ำตาไหลพราก :m15: ไม่รู้จะพิมไรดี
ปวดใจมากๆ ไปซับน้ำตาก่อน :o12:
:pig4: คนแต่งค่ะ T^T
-
ตอนนี้แบบว่า...บีบหัวใจมาก :m15:
''พ่อ'' เข้าใจความรู้สึกของภูมิกับพีมหน่อยได้ไหม
ได้โปรด ...... TTTTTTT'
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ดราม่าไม่ไหวแล้วพี่ตาลลลลลลลล
ปวดหัวใจอ่ะ อ่านตอนนี้แล้วร้องไห้จนตาบวม
ไม่อยากให้ภูมิไปอิตาลีเลยอ่า
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: ม่ายยยยยยยยยยยยยยยนะ คุณพ่อใจร้าย สงสารคุณแม่นะแต่ไม่น่ามาบอกพีมอย่างงี้เลย พีมน่าสงสาร แรวภูมิจาอยู่ยังไง
-
ช่วงกลางตอนเรายังพออดทนไม่ร้องไห้ได้อยู่
แต่พอถึงตรงที่แม่ภูมิมาบอกให้กลับไปเป็นเพื่อนกัน
แล้วพีมพูดว่า "แม่ครับฝากดูแลหัวใจของพีมให้ด้วยนะ"
เท่านั้นแหละ...น้ำตาไหลเป็นทางเลยค่ะ :sad4: :sad4:
สงสารทุกคนในเรื่องนี้ตั้งแต่แทนฟ่างภูมิพีมพ่อแม่ภูมิ
ไม่ว่าเราจะมองไปทางไหนก็ไม่เห็นทางที่ไม่มีน้ำตาเลย..ฮืออออออ :o12:
-
โอ๊ยยยทำไมมันปวดใจแบบนี้สงสารภูมิกับพีมมากคุณพ่อใจร้ายไปแล้ว :m15:อย่าเลิกกันเลยนะเค้าทำใจไม่ได้ :o12:
-
:o12: :sad4: :sad4: :sad4:สงสารน้องพีมกับภูมิมาก ทำไมครอบครัวไม่เข้าใจ อ่นตอนนี้มันบีบใจมากอะ ร้องไห้เพราะความสงสารน้องพีม
พ่อทำไมไม่เข้าใจความรักของสองคนนี้เลย ทำไมต้องบังคับกันแบบนี้ สิ่งที่แม่ขอแม้เป็นคำขอแบบปกติของแม่คนหนึ่ง
แต่รู้ไหมว่า มันทำให้พีมเจ็บ ทางไหนละที่พีมภูมิต้องเดิน ต้องเลิกกันเท่านั้นเหรอ ต้องเลือกให้คนอื่นเ้ลิกเจ็บเพราะตัว
แต่อาจจะทำให้คนเพียงสองคนทรมานและเจ็บเจียนตาย คือสิ่งที่คนส่วนน้อยต้องการ
แต่อยากให้รู่พ่อแม่ขอภูมิใจร้อยสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เกลียดความไม่เข้าใจแบบนี้อะ ความรักห้ามไม่ได้หรอก แต่คนเราต้องการเพียงครอบครัวเข้าใจ คนข้างๆเข้าใจ แต่คนใกล้ๆ อย่างครอบครัวไม่เข้าใจแล้ว เขาจะทำไง เฮ่อส่งสาร ร้องให้
-
:sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12:
-
ยังไม่อ่านะค่ะพี่ตาล หนูยังมิอยากกินมาม่า :o12:
-
เป็นกำลังใจนะ
-
ร้องไห้ :monkeysad: :monkeysad: ไปกับภูมิ-พี โอ้ยทำไมชีวิตมันถึงรันทดแบบนี้
แต่ในอีกมุมหนึ่งก็อยากให้พ่อ-แม่พีม รู้เรื่องของ 2 คนนี้ อยากรู้ว่าท่านจะรู้สึกเหมือนหรือแตกต่างจากพ่อ-แม่ภูมิหรือเปล่า
แล้วพีมจะทำตามที่แม่ภูมิขอจริงๆ เหรอ กลัวว่าภูมิจะกลับไปเหงา เศร้า ซึมจัง
:pig4: คุณตาล + 1 ให้กับตอนที่ยาวมาก เศร้ามาก อินมาก :monkeysad: :monkeysad:
รอตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้กับภูมิ-พีม และคุณตาลค่ะ
-
:sad4: รอตอนต่อไปฮ่ะ
-
เกิดอะไรขึ้นกับนิยายเรื่องนี้ จากนิยายสุดฮา กลายเป็นนิยายสุดเครียดแล้ว
เลิกมาม่าได้แล้วครับ พอเถอะสงสารพีม :a6: :a6:
-
เป็นตอนที่อ่านแล้วน้ำตาร่วงตั้งแต่ต้นจนจบ :m15:
-
:monkeysad: :m15:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พีมจะทำอะไรอ้ะ ถ้ากลับไปอยู่กับหนวดภูมิก็ตามไปได้อยู่ดี พีมจะไปไหน ฮือออ :o12:
สงสารทุกคนเลย แต่ละคนต่างก็มีเหตุผลของตนเอง พ่อแม่ภูมิก็ด้วย แต่ไม่น่าจะทำกันอย่างนี้
:sad4: :sad4:
-
สภาพหลังอ่านตอนนี้นะคะ ร้องไห้ ซื้ดน้ำมูกเป็นอีบ้าเลยค่ะ (พี่ก็ด่า เป็นอะไรมากมั้ย - - ไอบ้า คนไม่อ่านไม่รู้หรอก ฮืิอออ)
สงสารทุกคนเลยค่ะ แล้วก็เข้าใจคุณแม่ภูมินะคะ
หาทางออกไม่เจอเหมือนกันค่ะ :เฮ้อ:
ขอไปซับน้ำตาต่อนะคะ ฮืออออออ
-
ร้องไห้เลยจบตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว
ลำบากใจแทนพีมเลย ฮึกก
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
หวังว่าเหตุการณ์คงดีขึ้น
-
ก็แค่....ร้องไห้
-
ตามปกติแล้วผมไม่เคยร้องไห้เลยเวลาอ่านนิยาย
แต่พอถึงตอนนี้ระหว่างอ่าน น้ำตาก้ไหลออกมาเอง
โดยไม่มีสะอื้นอะไรเลย
..
..
..
อยากให้มาต่อเร็วๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้
-
ไม่ไหวแล้ว ขอไปร้องไห้ก่อนนะ
สงสารภูมิพีมอ่ะ ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นแบบนี้
เจ็บปวดมากกกกกกก โอ้ย ไม่รู้อะ พูดไม่ออก เจ็บปวดแทนจริงๆนะ
-
ทำใจตั้งนานแน่ะกว่าจะกล้าอ่านตอนนี้ ดูวี่แววแล้วคงจะเศร้าอีกนาน :monkeysad:
-
ปัญหาโลกแตก คนเราอยากจะทำอะไรก็ทำเพราะอ้างความหวังดี ไม่ค่อยเข้าใจเล้ย หวังดีแล้วจะบังคับใครก็ได้หรือไง อยากจะให้ลูกมันดีใจในวันที่ตัวเองตายหรือไง คนเรา
-
:sad4:เป็นตอนที่ทำให้น้ำตาไหลได้จิงๆๆ ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย
-
น้ำตาไหลลลล และปวดใจไปกับพีม เศร้าาาาา
-
อ่านไปน้ำตาไหลไป
:sad4:
-
เข้าใจทุกฝ่ายนะ เข้าใจคุณแม่ของภูมิด้วย แล้วก็เข้าใจน้องพีมนะ...แม่มาพูดแบบนั้นแล้วจะให้ทำไงได้
จะให้หนีไปแต่ก็คงได้แต่หนีไปตลอดจริงๆแหละ
แต่ก็อยากจะรู้นะ...ถ้าพีมเลือกไป แล้วภูมิจะอยู่ต่อยังไง พ่อกับแม่จะดีใจหรอที่ภูมิต้องอยู่ด้วยสภาพแบบนั้น... :เฮ้อ:
-
ว๊ากก เศร้าไปนะ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:monkeysad::monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ภูมิพีม สู้ๆ
อย่าปล่อยมือกันนะค่ะ :n1:
-
เศร้าเกินไปแล้วววววววว :m15:
พีมพาภูมิหนีไปเลยยยยยยยยยยยย
-
บีบหัวใจขั้นรุนแรง................................
พ่อใจร้ายจัง TOT
ตาบวมแน่เลย ร้องไห้ไม่หยุด แง้ พี่ตาลอะะะ T_______T
-
ทางไหนก้อเจ็บเนอะ :sad2:
เอาใจช่วยภูมิกับพีมเสมอนะคับ o13
ปล. เศร้ามากอ่ะ
-
มันไม่มีทางทำอะไรให้ดีกว่านี้จริงๆเหรอ สงสารภูมิพีม เห็นใจคุณพ่อคุณแม่
เฮ้อ มันมืดแปดด้านจริงๆนะ
-
3 คำสำหรับตอนนี้
ดรา ม่า มาก
และ
ตา บวม แล้ว
อยากจะกอดน้องภูมิกับน้องพีมจริง เอาใจช่วยให้ปัญหาผ่านไปได้ไวๆนะคะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เศร้ามากกกกกกกก สงสารทั้งพีมและภูมิ สงสารมากๆ เครียดแทน แต่ภูมิก็แสดงให้เห็นว่าภูมิเลือกพีมอ่ะ
แล้วภูมิก็บอกแล้วว่า "พีม อย่าทิ้งภูมินะ" พีมลืมไปรึเปล่า ตอนคุยโทรศัพท์ ไม่สงสารภูมิบ้างหรอ คนที่กำลังรอ อยากให้กลับไปหาอ่ะ :z3:
ลืมไปรึเปล่าว่าเพราะตัวเองแท้ๆภูมิถึงยิ้มได้ ทำไมไม่สู้ต่อล่ะ :o12:
ตอนหน้าต้องร้องไห้อีกแน่ :o12: :o12:
-
เศร้ามากกกกกกกกกกกกกกก :o12:
อ่านเเล้วน้ำตาไหลไม่หยุดเลย
สงสารพีมกะภูมิมาก
ต่อไปยิ่งน่าสงสารเเน่เลย
เมื่อไหร่พ่อภูมิจะเข้าใจบ้างน้า
:fire:
ถ้าพีมปล่อยมือจากภูมิอะไรๆจะดีขึ้นจริงๆหรอ :sad4:
ภูมิจะไม่ยิ่งเเย่หรอ
มีเเต่คนเสียใจ :เฮ้อ:
-
อ่านได้ครึ่งนึง อ่านต่อไม่ไหวอ่ะ
มันเศร้ามาก ขอติดไว้ก่อนนะคะ
เดี๋ยวมาอ่านต่อ T T
-
ไม่รู้ว่าถึงตอนไหนแล้ว ยังไม่ได้ไปอ่านเลยอ่า
กลัวจัง ได้ข่าวว่าช่วงนี้ดราม่า
-
อ่านตอนนี้แล้ว เศร้าที่สวดดดด
ขอให้ผ่านมันไปได้เร็ว ๆ นะน้องภูมิหับน้องพีม
แบบนี้ต้องให้พ่อน้องพีมออกหน้าแล้วมั้ง
-
โฮ !!! :o12: :o12: :o12:
อ่านไปน้ำตาไหลไป สงสารภูมิ-พีม
อย่าหนีไปจากภูมิเลยนะพีม ไม่งั้นภูมิจะทนไม่ได้
สู้อีกสักนิด เดี๋ยวคุณพ่อ คุณแม่ก็ใจอ่อน
อย่าหนีหายไปเลยน้าา :m15:
-
คือก็เข้าใจพ่อกับแม่ภูมิน่ะ แต่ก็เข้าใจภูมิกับพีมหน่อยเซ่ :z3:
อ่านไปร้องไห้ไป ยิ่งตอนร้องเพลงน่ะ น้ำตาไหลพรากๆ :sad4:
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลโดยไม่ทราบสาเหตุ 5555
-
สงสารน้องพีมมากมายค่ะ ทำไมทุกทางที่ต้องเลือก ไม่ว่าทางไหนก็ถูกปิดกั้น
ทางที่เลือกไม่ว่าเลือกทางไหนใครก็ต้องเจ็บทั้งนั้น ไม่ว่าภูมิหรือครอบครัว แต่ที่สงสารที่สุดคือทั้งภูมิและพีม
อยากให้พ่อแม่ลองเปิดใจทุกอย่างก็จะจบ จบด้วยความสุข การแคร์สังคมมากไป ก็ไม่ต่างจากคุณกำลังทำร้ายลูกตัวเองเลย
การมให้ลูกเลืิอก ก็ไม่ต่างจากทำร้ายลูก เพราะมาคิดได้ว่าเราลืมแคร์ลูกเรา แคร์คนอื่น บางทีอาจสายไปทุกอย่าง จนเรียกอะไรกลับมาไม่ได้ เสียใจไปตอนนั้นก็มีแต่ควรสมน้ำหน้าตัวเอง อยากให้พ่อคิดได้แบบพ่อเลดี้ ตอนที่รู้ว่าคีย์มีแฟนเป็นผู้ชาย และเป็นกระเทยอะ
พ่อบอกว่า ใครจะว่าไรพ่อไม่สน เพราะพ่อรู้แค่คีย์เปนลูก แค่มีคีย์ สำหรับพ่อสำคัญกว่า การมีชาวบ้าน ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะจริงจังกับเรา แต่ลูกนะเป็นอะไร พ่อเชื่อเขาเองเลือกไม่ได้ แต่พ่อก็เลือกอยู่ข้างคีย์ และบอกมันว่าทำดีแล้ว ฟังเองยังซึ้ง อยากให้พ่อภูมิเป็นเหมือนพ่อเรา เปิดใจบ้างอะไรบ้าง
-
ปวดตับ ดราม่ามากจ๊ะ
ร้องไห้ ฮือฮือ
หนีกันเถอะ
สงสารภูมิกะพีม
เจ้าของชีวิตคือตัวเราเอง
ทำไมต้องเข้ามากะเกณฑ์อะไรด้วย
เสียใจ ฮือ ฮือ
-
อ่านไปเช็ดน้ำตาไป
:m15: :m15:
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววว
ต้องเสียน้ำตาเป็นปี๊บอีกแน่ๆเลยย :o12: :o12:
-
มาต่อเถอะครับ รอไม่ไหวแล้วววววววว
-
อ่านแล้วอยากร้องไห้ ไม่ใช่มันเศร้าขนาดนั้น
แต่เพราะน้องคนเขียนไม่ได้บีมค้นอารมณ์ให้ดราม่า
เลยยิ่งทำให้เศร้าทวีคูณ พอฟังเพลงเข้าไปอีก กู่ไม่กลับเลยทีนี้
เอานะ ภูมิกับพีม ความรักถ้าไม่มีอุปสรรค มันจะไม่แข็งแกร่ง
ถือซะว่าเป็นบททดสอบที่ยิ่งใหญ่
เพื่อไว้ตื่นสติในวันที่มีปัญหาอื่นๆ ตามมาว่า อุปสรรคยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ผ่านมาได้
ครั้งนี้ก็ต้องผ่านไปได้เช่นเดียวกัน
-
คืออ่านตอนนี้แล้วเราไม่ผิดใช่มั๊ยที่จะน้ำตาแตก :m15:
เพลงประกอบก็นะอินกันซะ
ภูมิพีมสู้ๆ!!!
-
:sad4: :sad4: :sad4:
มานนนนเศร้าาาาาขนาดนี้เลยเหรอค้าาาาาาาา
ถึงความเป็นจริงจะโหดร้าย
แต่เค้าก็อยากอ่านแฮ้ปปี้ค่า
สู้เค้านะคะภูมิ-พีม
-
ตามทันแล้วค่ะ เฮ้อ~
ร้องไห้เลย สงสารมากๆเลย
สู้ๆนะคะ ^^
-
อ๊ากกกก... :o12: อ่านเรื่องไหนก็มีแต่มาม่า มาม่าขายดีเหรอค่ะ
เขาอยากฮาแล้วอ่ะ น้องตาล :m31:
-
:m15:ปวดใจไปหมดเลย
-
มาให้กำลังใจพีมกะภูมิ :L1:
-
พีมจะทิ้งภูมิไปจริงๆ หรอ
จะทำยังไงดีเนี่ย น่าสงสาร
เอาใจช่วยทั้งคู่ :m15:
-
ตอนนี้ดราม่าสุดๆ นั่งน้ำตาซึมลุ้นไปกับคู่นี้สุดติ่ง
ต่อให้จบยังไง แต่ก็ยังจำได้ว่าเรื่องนี้ทำให้หัวเราะในชม เรียนมาแล้ว(ทำเอาอาจารย์จับได้ว่าแอบอ่านนิยายตอนให้เขียนโคตอยู่) 55+
-
มาช่วยกันลุ้นให้ภูมิกับพีมผ่านพ้นด่านทดสอบครั้งสำคัญนี้ไปได้
ว่าแต่ไหง งานนี้พี่ใหญ่ของบ้านไม่ออกจากป่ามาช่วยน้องภูมิหน่อยเหรอ
ความรักของพ่อแม่ บริสุทธิ เพียงแต่บางครั้งก็มองในมุมกว้างเกินไป จนลืมมองความเป็นจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ :เฮ้อ:
+1 ให้น้องตาล ช่วยหาทางออกให้กับ " เมียไอ้หล่อกับผัวไอ้เตี้ย " แบบสวย ๆ ด้วยนะครับ :กอด1:
-
มารอตอนต่อไป
-
อ่านแล้วร้องไห้มากอ่ะ สู้ๆๆนะทั้ง4 คน
-
มารอให้กำลังใจพีมและภูมิค่ะ
-
:o12:
น้ำตาหยดแหมะ...ปวดใจ
-
มาลงชื่อปูเสื่อ รอซดมาม่าโต้ลมหนาว(และพายุฝน) เป็นเพื่อนภูมิพีมอยู่ริมเล้าด้วยคนนะคะ
รักแห่งสยามจริงอะไรจริงนะตอนนี้ พีมหนีเลยเหอะนะ ไปหัวหินกัน
เดี๋ยวมันจะจบแบบในหนังเข้าให้จริงๆ เค้าไม่ยอมนะเออ *ทำเสียงง๊องแง๊ง*
-
o22 o22 o22 o22 o22
คนเรา มันไม่สมหวัง ไปทุกอย่าง
-
มานั่งรอกินมาม่าฮะ :o12: :o12:
-
อ่านถึงหน้า4แล้วสนุกดีมาแปะไว้ก่อน :pig4:
-
:o12: :sad4:พ่อใจร้ายยยยยยยยยย พ่อใจร้ายยยยยยยยย
-
เศร้ามากอ่ะ แต่ชีวิตคนเรามันไม่ได้สมหวังไปทุกอย่างหรอก
ต้องมีอุปสรรคกันอยู่แล้ว เอาใจช่วยน่ะ ฮือออออออออออ
-
มารอตอนต่อไปครับบบบบ TT
-
ทิชชู่ หมดไปครึ่งม้วน
คุณพ่อคะ จริงอยู่ว่าตอนนี้อาจคิดว่าภูมิหลงผิด แต่นี่ก็คือชีวิตภูมิ
ให้เขาได้ลองที่จะรัก กล้าที่จะทำ เพราะยังไงเมื่อผิดหวัง เขาก็จะเข้าใจมันได้ดีเอง
แต่ถ้าเขาไม่ได้หลงผิด แล้วถูกขัดขวางแบบนี้ ภูมิจะกลายเป็นภูมิในอดีต ที่เคยรู้สึกอ้างว้างจากการไม่ได้อยู่กับคนที่รักอีกครั้ง
ขอให้พีมเข้มแข็ง อย่าปล่อยมือภูมิเลยนะ
เพราะถ้าพีมทำไม่ได้ จะไม่ได้มีแค่ภูมิและพีมเท่านั้นที่เจ็บปวด ทุกคนที่รักพีมภูมิก็คงปวดใจไม่ต่างกัน
-
เราชอบนิยายเรื่องนี้มากเลย ถือว่าเป็นเรื่องที่ 2 ที่เราโพสต์ มันเป็นเรื่องใสใส น่ารักน่ารัก มีเศร้าบ้าง แต่ก็ไม่มาก เราก็ชอบนะเศร้าบ้าง มันถึงจะครบรส ขออย่างเีดียวตอนจบจะเศร้า และต้องเขียนให้จบเรื่องก็พอ มันทำจายไม่ได้จริง ๆ
ขอบคุณคนแต่งที่แต่งนิยายเรื่องนี้ให้อ่าน ขอบคุณจริง ๆ
รัก ภูมิ พีม
FC คุณตาล :L2:
-
We are เป็นที่รู้จักกระทั่ง app iphone 55
Simsimi มันรู้จักภูมิ พีมด้วยย :m3:
ไม่น่าเชื่ออ555 รักภูมิพีม อย่าเลิกกันเลยนะ.
-
พึ่งตามจนทันเมื่อ2วันก่อน ถึงตอนล่าสุดทำเอาไม่กล้าอ่านต่อเพราะกลัวใจคุณตาล
ชอบทำมาม่ารสต้มยำน้ำใส แล้วสาดใส่คนอ่านจนถึงขั้นร้องไห้ไปตามๆกันก็หลายคน
ไอ้คนที่ยังทนได้แบบปองคุงก็เรียกว่ากัดปากจนห้อเลือด กำมือจนเลือดซิบๆฝืนกันต่อไป
(ใครว่าคุณตาลดราม่าได้คนเดียว 555)
ล้อเล่นนะครับ อย่าซีเรียส หวังแค่ว่าคุณตาลคงไม่ปล่อยให้พีมมันโง่เหมือนที่ภูมิด่าบ่อยๆ
ทำตามที่ตัวเองคิดอยู่คนเดียวเลยแล้วกันนะครับ
สู้ๆ คุณตาล กำลังรอมาม่าถ้วยถัดไปอยู่ครับ
-
รอมาม่าชามโตจากตาลค่ะ
-
ตอนที่ 66 ครั้งหนึ่ง…….ที่เรารักกัน
วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าทุกวันจะพูดให้ถูกคือผมลุกจากเตียงตั้งแต่เช้าเพราะเมื่อคืนผมไม่ได้หลับเลย ภาพที่แม่ร้องไห้ ภาพที่ท่านขอร้องผมทั้งน้ำตา เสียงของพ่อที่บอกตัดขาดจากภูมิทุกอย่างวนเวียนอยู่ในหัวของผมแต่ไม่มีภาพไหนชัดเจนเท่าใบหน้าของภูมิตอนที่บอกว่าจะรอผมกลับไป
แม้ว่าผมอยากจะดื้ออยากฝืนต่อไปแต่มันจะคุ้มอะไรเมื่อภูมิต้องไม่เหลือครอบครัว เรายังจะจับมือกันแล้วพูดว่ารักของเราสวยงามได้เต็มปากอยู่มั้ยถ้ายังมีคนร้องไห้และเสียใจกับเรื่องนี้ ถ้าภูมิจะต้องเจ็บก็ขอให้เจ็บเพราะผิดหวังดีกว่าเจ็บเพราะความรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต
ก่อนออกจากบ้านผมเขียนข้อความใส่กระดาษวางไว้หน้าห้องอาปุ้ยเพราะกลัวอาปุ้ยตื่นมาตกใจคิดว่าผมหายไปไหน ผมถอนหายใจยาวเมื่อก้าวขาออกจากบ้านเผื่อมันจะช่วยลดความรู้สึกหนักๆในอกลงได้บ้าง ผมเงยหน้ามองฟ้าเบื้องบนเช้านี้ท้องฟ้าไม่สดใสมันดูหม่นๆเมฆมืดครึ้มเหมือนฝนกำลังจะตกในอีกไม่ช้า
แม้แต่ฟ้ายังเศร้าเป็นเพื่อนผมเลย
ผมเลือกที่จะเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงป้ายรถเมล์ผมเดินผ่านร้านน้ำเต้าหู้ ร้านหมูปิ้งที่อยู่ใกล้ๆป้ายรถเมล์มีคนยืนรอรถเพียงแค่ไม่กี่คนอาจเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นเช้าวันเสาร์คนเลยบางตา ผมไม่ค่อยได้สัมผัสบรรยากาศยามเช้าของกรุงเทพบ่อยนักตั้งแต่อยู่กับภูมิเพราะกว่าเราจะตื่นกว่าจะได้ไปมหาลัยพระอาทิตย์ก็ขึ้นมาเกือบจะครึ่งฟ้าแล้ววันนี้ได้เห็นก็รู้สึกแปลกตาดีเหมือนกัน
ผมยืนรอรถด้วยความรู้สึกเหนื่อยๆเหมือนใจมันล้าเลยทำให้ร่างกายพลอยอ่อนแรงลงไปด้วย ผมขึ้นมาบนรถและมองหาที่นั่งตอนเช้าแบบนี้ที่นั่งว่างเยอะไม่ต้องแย่งไม่ต้องเบียดกับใคร ผมเลือกนั่งเบาะเดี่ยวก่อนจะเตรียมเงินไว้ให้พี่กระเป๋ารถเมล์
พอได้ขึ้นรถเมล์มันทำให้ผมนึกถึงวันที่ผมกับภูมิขึ้นรถเมล์ไปบ้านไอ้เชนด้วยกัน หึหึ มันน่ะไม่ยอมให้ใครมาใกล้ผมเลยแถมยังทำให้ผมเขินต่อหน้าคนหมู่มากอีก ภูมิมันรักผมมากเลยรู้มั้ย มันน่ะห่วงผมไปซะทุกเรื่อง ขี้หึงขี้หวง
ภูมิมันเอาแต่ใจแล้วก็ขี้งอนแต่ไม่ว่าจะยังไงผมก็รักทุกๆอย่างที่รวมเป็นภูมิ ที่จริงภูมิเป็นคนอ่อนโยน มือภูมิอุ่น อ้อมกอดของมันก็อุ่น ยิ้มของภูมิทำให้ผมอยากยิ้มตาม ความรักที่ภูมิมีให้คือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตผมและเพียงแค่คิดถึงภูมิผมก็ยิ้มได้แม้จะเป็นยิ้มที่ติดจะเหงาไปบ้างแต่ผมก็ยิ้มได้เพราะภูมิ
ภูมิจะเป็นรอยยิ้มของผมเสมอ
ผมเงยหน้ามองบนฟ้าผ่านกระจกใสอีกครั้งเมื่อละอองฝนเล็กๆเริ่มตกลงมาเกาะที่กระจก ผมเผลอกอดตัวเองเพราะรู้สึกว่ามันหนาวทั้งที่หยาดฝนไม่ได้โดนตัวผมเลยซักนิด มันเป็นความกลัว ความกังวน ความเจ็บปวดที่มันปนเปอยู่ภายในใจของผม คนที่ผมรักกำลังรอผมอยู่ คนรักของผมกำลังไม่สบายมันยอมทิ้งครอบครัวทิ้งทุกอย่างเพื่อความรักเพื่อที่จะได้อยู่กับผม
แต่ผมกำลังจะไปหาภูมิเพื่อให้ภูมิได้ครอบครัวคืนมาผมจะคืนภูมิให้พ่อจะทำให้แม่ไม่ต้องร้องไห้อีก แม้ว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำมันอาจเป็นสิ่งที่ฆ่าเราสองคนให้ตายทั้งเป็นแต่ผมไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ แค่คิดว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าผมกับภูมิจะต้องกลายเป็นแค่เพื่อน ผมก็ต้องพยายามหายใจถี่ๆเพราะความรู้สึกแน่นหน้าอกมันเจ็บจนผมต้องงอตัวและกุมตรงหน้าอกไว้ มันเป็นความรู้สึกเจ็บเสียดๆเหมือนถูกอะไรซักอย่างวิ่งเหยียบหัวใจ
ผมกระพริบตาถี่ๆปวดกระบอกตาเพราะผมฝืนบางอย่างไว้ผมลุกขึ้นเมื่อใกล้ถึงป้ายที่ผมจะต้องลง รู้สึกแปลกดีเหมือนกันที่พอเราอยากให้เวลามันผ่านไปเร็วๆมันกลับค่อยๆดำเนินไปอย่างเชื่องช้า แต่พอเราอยากหยุดเวลาให้มันช้าลงมันกลับผ่านไปเร็วเหลือเกิน ทั้งที่ผมอยากยืดเวลาอยากให้ระยะทางมันไกลออกไปแต่สุดท้ายผมก็ทำได้แค่ยอมรับความจริงว่าเวลาไม่เคยสนใจความรู้สึกของใคร
ผมยิ้มให้แม่บ้านและพี่ ร.ป.ภ.ของคอนโด ผมยื่นถุงน้ำเต้าหู้ที่ซื้อติดมือมาจากแถวๆหน้าคอนโดให้พี่ ร.ป.ภ กับน้าแม่บ้าน พี่เขาบอกขอบคุณและถามผมว่าเป็นอะไรรึเปล่าคงเพราะเห็นผมแหงนหน้ามองบนคอนโดชั้นสูงสุดแต่ไม่ยอมเดินเข้าไปซักที
ผมส่ายหน้าและยิ้มให้บอกว่าไม่เป็นไรก่อนจะเดินเข้ามาเพราะฝนเริ่มลงเม็ด ขาผมเริ่มอ่อนแรงตั้งแต่ตอนยืนอยู่ในลิฟต์จนตอนนี้ที่มายืนอยู่หน้าห้อง ห้องของผมกับภูมิที่ที่เราเคยอยู่ด้วยกันในนั้นมีความทรงมากมายระหว่างเราแต่ผมกลับไม่กล้าเปิดประตูเข้าไป ไม่กล้าเผชิญหน้า
ไม่รู้ว่าพอเห็นหน้าภูมิแล้วความตั้งใจของผมจะลดเหลือแค่ศูนย์รึเปล่า ผมไม่อยากทำร้ายภูมิเลย ผมอยากอยู่กับภูมิอยากเห็นภูมิมีความสุขอยากเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ภูมิมีรอยยิ้มอยากใช้ชีวิตคู่กับภูมิไปจนถึงวันสุดท้ายอย่างที่เราเคยสัญญาแต่ผมก็มองไม่เห็นหนทางที่เราจะเดินโดยไม่มีใครเจ็บไม่ได้เลย
แค่คิดว่าจะต้องทำร้ายภูมิผมก็อยากจะถอยห่างจากประตูบานนี้ อยากวิ่งหนีไปให้ไกลแสนไกล
เพราะไม่ว่าจะจากกันหรือจะรักกันต่อไปเราก็เจ็บอยู่ดี
สุดท้ายผมก็เลือกที่จะเปิดประตูเพื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่กำลังจะเกิด เกิดจากการตัดสินใจของผมเอง ผมสะดุ้งตกใจที่เห็นภูมิยืนอยู่หลังบานประตูมันเองก็ดูจะตกใจเหมือนกัน ผมส่งยิ้มที่คิดว่าสดใสให้ภูมิมันก็ยิ้มบางๆตอบกลับมาทั้งที่หน้ามันดูอ่อนเพลียเหลือเกิน
“กำลังจะออกไปรับอยู่พอดีเลย” ภูมิบอกผมด้วยเสียงแหบๆเหมือนคนไม่มีแรง น้ำตาที่ผมอุตส่าห์กักกลั้นไว้ก็ไหลอย่างไม่มีทางห้ามผมโถมตัวเข้ากอดมันไว้ได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาๆอยู่ในคอ
"คิดถึงกูมากขนาดเลยหรอ” ภูมิลูบหัวผมเบาๆ แค่สัมผัสเบาๆอ่อนโยนจากภูมิก็ทำให้ความตั้งใจของผมแทบไม่เหลือ จะทนได้แค่ไหนกันพีม ต่อไปจะไม่มีอ้อมกอดนี้ ไม่มีมือข้างนี้ ไม่มีเสียงนี้คอยกระซิบบอกรัก จะไม่มีภูมิของพีมอีกแล้วนะ ผมกำเสื้อภูมิแน่นฝังหน้าร้องไห้อยู่กับอกมัน ร้องจนแสบตา ร้องให้หัวใจมันกล้าพอที่จะทำร้ายตัวมันเอง
“อื้มมมม คิดถึง” ผมไม่อยากร้องไห้เหมือนอย่างตอนนี้ที่น้ำตากำลังไหล
“คิดถึงกูแล้วร้องไห้ทำไมหรือโดนอาปุ้ยดุมา” เหมือนภูมิแตะจมูกลงกับขมับของผมและค้างอยู่แบบนั้น
“เปล่ากู ฮึก กูไม่ได้เป็นไรแค่…..อยากกอดมึง” อยากกอดก่อนที่จะไม่มีโอกาสผมอยากเป็นคนเห็นแก่ตัวอยากยึดภูมิไว้กับผม ผมหวงอ้อมกอดนี้ แต่ผมรู้ดีว่าผมทำไม่ได้
“ภูมิตัวมึงร้อนมากเลยกินยารึยัง” ผมส่งเสียงอู้อี้อยู่กับอกมันเพราะรู้สึกว่าตัวภูมิร้อนมากและหน้ามันก็ซีดมาก
“ยัง เมื่อคืนปวดท้องน่ะก็เลยไม่ค่อยหิว” เมื่อวานมันแค่ตัวอุ่นๆเป็นไข้แต่มันไม่บอกผมเลยว่ากระเพราะมันกำเริบ
“มึงปวดท้องเหรอแล้วเป็นอะไรมากมั้ย อ้วกรึเปล่าทำไมมึงไม่กินข้าวมึงเป็นกระเพราะถึงไม่หิวก็ต้องกินจะได้กินยาแล้วได้นอนบ้างรึเปล่า” ผมรัวถามเป็นชุดผมไม่อยู่แค่คืนเดียวภูมิยังไม่สบายแล้วต่อไปล่ะผมไม่อยู่มันจะดูแลตัวเองได้มั้ย
ใครจะคอยซื้อนมหมีมาไว้ให้ ใครจะพาลูกสมุนน้อยของมันไปอาบน้ำ ตอนเช้าก่อนไปเรียนมันจะหาถุงเท้าหาเข็มขัดเจอมั้ย จะดูการ์ตูนกับใคร เวลาร้องไห้ใครจะปลอบ เวลาหิวใครจะนั่งกินข้าวเป็นเพื่อน เวลาเหงาจะกอดใคร มึงจะอยู่ได้มั้ยภูมิ ถ้าเราต้องจากกันมึงจะอยู่ได้รึเปล่า
“นอนแต่ไม่ค่อยหลับ ไม่มีมึงนอนด้วยกูไม่ชินอีกอย่างกูก็กลัวว่ามึงจะไม่กลับมากูเลยรอ” แม่งโคตรเจ็บ ผมกอดภูมิแน่นขึ้น กลิ่นหอมของตัวภูมิที่ผมคุ้นเคยผมจะเก็บไว้ เก็บเอาไว้ในใจผมค่อยๆดันตัวเองออกจากภูมิ
ถึงเวลาแล้ว
“ภูมิ” ผมเงยหน้ามองภูมิ ผมกัดฟันแน่นข่มความอ่อนแอทั้งหมดเพื่อจะพูดบางคำ ภูมิบีบจมูกผมเบาๆเมื่อเห็นว่าผมจ้องมันมากไป ดวงตาสีดำคมคู่นั้นวูบไหวแต่ก็ยังเต็มไปด้วยความรักทุกครั้งที่มันมองผม
“อืม”
“เรา…..เลิกกันดีมั้ย เป็นเพื่อนกันก็ได้ เรายังรักกันได้นะ…. กู…..” ไม่รู้น้ำตามันไหลตอนไหน ไม่รู้ว่าหายใจติดๆขัดๆตั้งแต่เมื่อไร ภูมิกระชากตัวผมกลับไปกอดตามเดิมมันเพิ่มแรงกอดผมแน่นจนแทบหายใจไม่ออก มันส่ายหน้าอยู่กับไหล่ของผม
“รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” ผมพยักหน้าอยู่กับอกภูมิ รู้สิกูรู้ว่ากำลังทำร้ายมึงอยู่กูเป็นคนใจร้ายใช่มั้ยภูมิ “เจ็บใช่มั้ย”
“อืม เหมือน….เหมือนจะตายเลย”
“แล้วจะทิ้งภูมิไปทำไมภูมิก็เจ็บเป็นนะ อยากเห็นภูมิตายไปต่อหน้าใช่มั้ย….” ท้ายเสียงของภูมิแผ่วลงเสียงสั่นอย่างน่าสงสารก่อนที่ผมจะรู้สึกว่ามีบางอย่างซึมผ่านเสื้อตรงหัวไหล่ของผมจนเปียก คงไม่ใช่อย่างอื่นนอกจากน้ำตาของภูมิ ยิ่งภูมิมีน้ำตายิ่งทำให้ผมร่ำร้องอยู่ในใจ มีทางอื่นให้เราเลือกเดินมั้ยขอซักทางที่ไม่ต้องทรมานแบบนี้ให้เราสองคนได้รึเปล่า จะให้เลิกกันทั้งที่ยังรักมันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอไม่สงสารพวกผมบ้างเลยรึไง
แต่ใครล่ะจะได้ยิน
“แต่…..แต่ว่าอยู่ด้วยกันไปยิ่งมีคนเจ็บกว่านี้นะแล้วพ่อล่ะภูมิแล้วครอบครัวมึงล่ะ”
“เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กันเลย เราไปเที่ยวกันนะกูจัดกระเป๋าไว้แล้วแต่ไม่รู้ว่าได้ของครบรึเปล่ามึงช่วยดูอีกทีสิเผื่อกูลืมอะไร” ภูมิดึงมือผมให้เดินตามเข้าไปในห้องแต่ผมขืนตัวไว้ “พีมเดี๋ยวไปถึงหัวหินดึกนะไปไม่กี่วันไม่ต้องเอาไปไปเยอะหรอก” ผมเห็นชัดคาตาว่าภูมิกำลังร้องไห้ “ยังไม่อยากไปเหรองั้นมึงหิวมั้ย กินข้าวก่อนค่อย…ค่อยไปก็ได้ กินข้าวผัดมั้ย” ผมกัดริมฝีปากตัวเองและพยักหน้าอย่างน้อยขอกินข้าวด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายคงไม่ผิดอะไร
“งั้นมึงไปจัดของรอ กูทำเสร็จจะเรียก” ภูมิบออกก่อนจะหันหลังเดินเข้าครัวไปผมยืนมองแผ่นหลังของภูมิที่สั่นไหวไม่ต่างจากใจของผมที่กำลังจะแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี ผมเข้ามาในห้องนอนนั่งซบหน้ากับฝ่ามือตัวเอง ไม่นานภูมิก็เรียกผมไปกินข้าว
“อร่อยมั้ย” ภูมิถาม ผมไม่รู้ว่ารสชาติเป็นยังไงเพราะผมกลืนไม่ลงแต่ผมก็ยิ้มทั้งน้ำตาและพยักหน้าให้ภูมิ ผมแน่นหน้าอกจนปวดปร่า
“อร่อยสิมึงไม่ต้องจ้องขนาดนั้นหรอก” ผมฝืนกินได้สองสามคำก็วางช้อนภูมิเองก็เหมือนกันมันกินไม่ถึงสามคำแล้วก็เขี่ยข้าวสลับกับมองหน้าผม ผมเก็บจานเก็บแก้วไปล้างพอหันมาก็เห็นว่าภูมิยังคงนั่งมองผมอยู่ ผมยิ้มให้มันก่อนจะเดินเข้าไปใกล้และเอาหน้าผากแตะหน้าผากภูมิเพื่อวัดไข้ ตัวมันยังร้อนเหมือนเดิม
“ไข้ขึ้นอีกแล้ว ไปกินยาแล้วนอนเถอะ ยาหลังอาหารอยู่ไหน”
“ในห้อง” มันจับมือผมไปบีบเล่นก่อนจะซบหน้าลงกับท้องผม ผมเลยลูบผมภูมิเล่นน้ำตาก็พาลแต่จะไหล
เหมือนนักโทษที่รอเวลาประหาร รอเวลาที่จะหมดลมหายใจ
“ปวดท้องด้วยมั้ย”
“ปวดแต่ไม่มาก”
“แต่หน้ามึงซีดมากเลยนะภูมิ ไหวรึเปล่าไปโรงพยาบาลกันเถอะมึงเป็นแบบนี้กูใจไม่ดีเลย”
“กูไม่เป็นไรแค่นอนพักเดี๋ยวก็หาย”
“งั้นก็ไปนอนพักกันเถอะ” เราจูงมือกันเดินมาห้องนอนผมให้ภูมินอนก่อนจะห่มผ้าให้ถึงอก ผมออกมารินน้ำและหายาแก้ไข้ยากระเพราะให้ภูมิ ครั้งนี้ภูมิไม่ดื้อมันยอมกินยาอย่างว่าง่ายและมันก็มองตามทุกๆการกระทำของผม จนเห็นว่าผมทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยมันก็ดึงผมให้ลงไปนอนด้วยกัน
“กินยาแล้วก็นอนซักทีสิ คนไข้อะไรโคตรดื้อยาเลย”
“พีม”
“หื้ม”
“ถ้ากูหลับไปแล้วตื่นมากูจะได้เจอมึงมั้ย” เสียงเหงาๆของภูมิทำให้ผมได้แต่ก้มหน้า สายตาที่มองมาช่างน่าสงสาร ผมไม่ตอบแต่ขยับเข้าไปซุกกอดภูมิยิ่งกว่าเดิม ผมตะแคงนอนซบลงตรงตำแหน่งหัวใจของภูมิหัวใจมันเต้นแผ่วๆ ภูมิสอดแขนรองให้ผมหนุนนอน อยากจะหยุดเวลาเอาไว้อยากจะอยู่กับภูมิแบบนี้จัง
ผมมองออกไปด้านนอกฝนกำลังตกหนักอากาศกำลังเย็นสบายแถมมีเสียงเพลงจากคลื่นวิทยุที่ภูมิเปิดไว้บรรยากาศชวนให้หลับแต่ผมกลับข่มตาหลับไม่ได้เลย ได้แต่คิดจะทำยังไงต่อไปคิดจนปวดหัวปวดใจก็ยังไม่เห็นทาง
แต่ผ่านไปซักพักด้วยร่างกายและจิตใจที่อ่อนล้ามาหลายวันหรืออาจเป็นเพราะเสียงเพลง สายฝนและอ้อมกอดของภูมิที่ทำให้ผมเคลิ้มหลับไป ผมรู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรแตก ผมสะดุ้งและมองหาภูมิแต่ไม่มี คงเพราะผมกลัวจนวิตกเกินไปว่าจะเสียภูมิเลยทำให้ผมตัวสั่นควบคุมร่างกายไม่ได้เมื่อตื่นมาแล้วไม่เจอภูมิ
ผมปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไรและพยายามตั้งสติ มีเสียงที่น่าจะดังมาจากในห้องน้ำ ผมรีบวิ่งไปดูทันที และหัวใจผมก็หล่นวูบที่เห็นภูมิกำลังกุมท้องคุกเข่าเกาะชักโครกและอาเจียนอยู่ ผมรีบเข้าไปประคองและลูบหลังให้
“มึงเป็นอะไรภูมิ เจ็บมากมั้ย หายใจลึกๆนะ อ้วกเลยอ้วกออกมาให้หมด” ผมทั้งลูบหลังทั้งกอดปลอบภูมิมันหน้าซีดมือเย็นตัวเย็น ผมก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูกมันโก่งคออาเจียนแต่ก็ไม่มีอะไรออกมาเพราะว่ามันไม่ได้กินอะไรผมคว้าผ้าขนหนูมาชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าให้ภูมิ ใบหน้าซีดขาวของมันเหยเกกัดฟันเหมือนกำลังต่อสู้กับความเจ็บปวด “ภูมิ ฮึก ไปหาหมอเถอะ ไปหาหมอกันนะ” ผมบอกมันตอนที่ประคองภูมิออกจากห้องน้ำ
“ไม่เป็นไร พีมกูหนาว”
“หนาวเหรอ เดี๋ยวกูปิดแอร์นะ” ผมประคองมันมานอนก่อนจะวิ่งไปปิดแอร์และรีบรื้อลิ้นชักที่เก็บยากระเพราะของภูมิ ผมป้อนยาให้ภูมิและกอดภูมิไว้ตัวมันสั่นบอกว่านั่งก็ปวดนอนก็เจ็บ ผมเองก็เจ็บที่เห็นมันเป็นแบบนี้นานเกือบชั่วโมงกว่าภูมิจะค่อยๆดีขึ้นจนสามารถนอนนิ่งๆในท่าเดิมได้
ผมนั่งมองคนหลับอย่างไม่รู้จะทำยังไงจะอยู่ต่อหรือจะรีบไปซะตั้งแต่ตอนนี้ ไหนๆก็จะทำร้ายภูมิแล้วก็จากไปตอนที่มันกำลังอ่อนแอเลยดีมั้ยจะได้ใจร้ายสมกับที่ตั้งใจไว้ก่อนที่ความอดทนของผมจะหมดลง ผมลูบใบหน้าของคนที่ผมรัก ผมอยากจดจำทุกอย่าง ทุกความรู้สึก ทุกๆอย่างระหว่างเราสองคน ผมก้มลงประทับจูบที่หน้าผากภูมิ ผมมองใบหน้าหล่อๆที่ผมนึกรักอยู่ทุกลมหายใจอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นแต่ข้อมือของผมกลับถูกคว้าไว้
“พีม จะไปไหน มึงจะไปไหน” ผมจะไม่หันหลังกลับไปเด็ดขาด ผมพยายามดึงข้อมือออกจากมือภูมิมันกำลังป่วยคงสู้แรงผมไม่ได้ แต่ผมคิดผิดเพราะภูมิยังยึดข้อมือผมไว้แน่น ภูมิพยายามลุกขึ้นเพื่อจะกอดผมไว้ ผมรู้ว่ามันกำลังทรมานทั้งกายและใจแต่สุดท้ายภูมิก็ยืนขึ้นกอดผมจากด้านหลังเสียงหอบหายใจแผ่วๆดังอยู่ข้างหูบ่งบอกว่ามันต้องใช้เรี่ยวแรงมากแค่ไหน ผมกล้ำกลืนความเจ็บกลับลงไปในใจก่อนจะบอกกับภูมิ
“ฮึก ปล่อยมือกูเถอะเลิกกันเถอะภูมิ” แม่งเหมือนถ่มเศษแก้วออกจากปาก เจ็บแต่ก็ต้องพูดออกมาผมรู้สึกว่าภูมินิ่งไปผมไม่รู้ภูมิมีสีหน้าแบบไหน ผมไม่กล้าหันกลับไปมอง มันเกยคางวางไว้ที่ไหล่ของผมและอ้อมกอดของมันเริ่มสั่น
“ที่พูดเมื่อกี้น่ะ มึงละเมอใช่มั้ยแค่ล้อเล่นใช่มั้ยพีม” ผมไม่ตอบและหันกลับไปกอดภูมิ ผมปล่อยเสียงร้องไห้เสียงสะอื้นที่อดทนกลั้นไว้ออกมาจนหมด
“ภูมิ ฮึก กูยังรักมึง….. รักมากแต่เราคงมาได้แค่นี้ ฮือออ กู ขอโทษ เราจบแค่นี้เถอะนะ”
“ไม่เอา ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น พีมต้องอยู่กับภูมิสิ พีม อยากได้….อยากได้อะไร บอกภูมินะ ภูมิจะหาให้ ฮึก พีมอยากไปเที่ยว…. ที่ไหนภูมิจะพาไป บอกภูมิสิพีมต้องการอะไร ฮึก จะให้ ให้ทุกอย่าง” น้ำตาของภูมิคือสิ่งที่ผมเกลียด เกลียดมาตลอด เกลียดมาเสมอ ผมไม่ชอบแบบนี้ ไม่ชอบเลย ผมกัดปากแน่นจนคิดว่าถ้าเพิ่มแรงอีกนิดเลือดอาจจะไหล
ผมค่อยๆดันตัวออกจากอ้อมกอดของภูมิ ผมเช็ดน้ำตาตัวเองเพื่อที่จะได้มองหน้าภูมิให้ชัดๆ ผมอยากจดจำและซึมซับทุกอย่างไว้ ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ภูมิและประคองแก้มภูมิไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของผม มันร้องไห้และส่ายหน้าเบาๆ สายตาคู่นั้นกำลังขอร้องอ้อนวอนผมให้เปลี่ยนใจ ผมโน้มภูมิลงมากอดให้อกผมเป็นที่ซับน้ำตาก่อนที่ผมจะทำร้ายภูมิ
“ภูมิ….มึงรู้ไว้นะว่ากูจะรักมึงทุกวันทุกนาทีที่ยังหายใจ มึง…ช่วยเดินต่อไปข้างหน้า ช่วยมีความสุขด้วยนะ”
ผมเขย่งตัวพร้อมกับโน้มคอภูมิลงมาก่อนจะประทับจูบที่ริมฝีปากมันแผ่วเบาผมสัมผัสได้ถึงความเย็นของน้ำตาจากใบหน้าภูมิ จูบนี้คงเป็นจูบครั้งสุดท้ายของเรา ภาพต่างๆ เรื่องราวมากมายที่ผมกับภูมิได้ผ่านมาด้วยกันมันไหลเวียนฉายชัดอยู่ในหัวใจ ไม่ว่าจะอีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี ผมคนนี้ก็จะรักภูมิ
ผมผละออกจากภูมิ พอแล้วกับการล่ำลาที่มีแต่จะเรียกร้องเอาน้ำตาของเรา ภูมิไม่ยอมปล่อยมือผมทั้งที่มันไม่มีแรงจะยืน ผมใช้แรงทั้งหมดถึงข้อมือตัวเองออกจากมือภูมิตอนที่มันกำลังกุมท้องตัวเอง มันพยายามจะคว้าตัวผมไว้แต่ร่างกายภูมิฝืนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ผมทำราวกับมองไม่เห็น ไม่เห็นว่าใครคนหนึ่งพยายามตะเกียกตะกายจะตามผมมา
ผมรีบเดินออกจากห้องและปิดประตูผมก่อนจะทรุดนั่งพิงกับประตูอย่างหมดแรง ผมรู้สึกว่าตัวเองสะอื้นจนหายใจไม่ทัน มันไม่เจ็บแล้ว แต่ผมกำลังจะตาย
“ฮึก ภูมิ กู ฮึก ขอโทษ” ผมนั่งซบหน้ากอดเข่าร้องไห้เหมือนจะขาดใจ เสียงสะอื้นของอีกคนที่อยู่ในห้องยังแว่วมาเข้าหูและกรีดหัวใจของผมจนอยากจะตายอยู่ตรงนี้ แม้มีแค่บานประตูที่กั้นเราเอาไว้แต่ทำไมมันถึงเหมือนไกลเหลือเกิน
“พีม อย่าไป” นั่นคือคำพูดสุดท้ายของภูมิที่ผมได้ยิน เสียงของผู้ชายที่ผมรักมาก แว่วมาพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังออกมาจากในห้องแต่ก็เหมือนลอยมาจากที่ไกลแสนไกล
http://www.4shared.com/embed/363057671/7313e2e5
คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบน เป็นคนขีดโชคชะตา
สร้างฉันและเธอให้มา ให้ได้พบเจอกัน
ให้ฉันได้มีโอกาส ลิ้มรสในความชื่นบาน
ให้เรามีกัน มีวันเวลาที่ดี
และเป็นที่ฟ้าเบื้องบน เป็นคนพรากเราเช่นกัน
ให้เวลาเพียงแค่นั้น กลับต้องเสียเธอไป
ฉันรู้ว่าไม่มีหวัง จะเหนี่ยวและรั้งเธอไว้ข้างกาย
จะทำยังไงก็คงไม่มีหนทาง
หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป จะเป็นยังไง
ชีวิตคงไร้ความหมาย และเหมือนไร้พลัง
ร่างกายที่เคยอดทน ก็คงไม่มีกำลัง
ไม่มีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ
แค่เพียงพรุ่งนี้ถ้าตื่นมา มองไปไม่เจอเธอ
แค่นึกก็ทำให้เพ้อ หวั่นและไหวในใจ
ถ้าเราจะต้องจากกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
คงรู้ใช่ไหมว่าฉันจะต้องเสียใจ
หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป จะเป็นยังไง
ชีวิตคงไร้ความหมาย และเหมือนไร้พลัง
ร่างกายที่เคยอดทน ก็คงไม่มีกำลัง
ไม่มีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ
แค่เพียงพรุ่งนี้ถ้าตื่นมา มองไปไม่เจอเธอ
แค่นึกก็ทำให้เพ้อ หวั่นและไหวในใจ
ถ้าเราจะต้องจากกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
คงรู้ใช่ไหมว่าฉันจะต้องเสียใจ
เสียใจจนตาย
หากวันข้างหน้าภูมิได้พบเจอใครใหม่ ได้มีความรักครั้งใหม่ผมก็หวังว่าภูมิจะยังเหลือซอกมุมเล็กๆในใจไว้จดจำเรื่องราวของเราสองคน ส่วนผมจะยังมีภูมิอยู่ในใจเสมอและแค่ภูมิคนเดียวตลอดไป
แม้ว่าต่อจากนี้ผมจะไม่มีอ้อมกอดของภูมิ ไม่มีสัมผัส ไม่มีภูมิเดินเคียงข้าง ไม่มีอีกแล้ว
ลาก่อนภูมิ ลาก่อนหัวใจ ลาก่อนสุดที่รัก
TBC >>>>>>>>>>>>>>>
…………………………….
- สั้นเนอะ งื้อออ แล้วมันจะผ่านไปนะคะน้องพีมน้องภูมิ
-
:sad4: มาม่าจัดเต็ม
-
:m15: :sad4: :o12:
-
อึกกกกกก ร้องไห้เลย ไม่เอาแบบนี้อ่ะ :sad4:
-
โอวววว เครียดดด
ขอแบบชิวๆ หรือไม่ก็ขอให้มันเป็นความฝันเถอะนะ
อยากร้องไห้แล้วววววว
ม่ายยยยยยยยย
"อย่า จบ แบบ นี้"
-
จองที่ค่ะ เพราะ เรา ไม่ กล้า อ่าน TT ดูจาก เม้นชาวบ้าน ท่าทางจะได้เสียน้ำตา
-
มันจะผ่านไป ผ่านไปใช่มั้ย เฮ้อออออออออออ
-
โฮววววววววววววววว สงสารพีมกับภูมิอ่า คุณพ่อกับคุณแม่ได้ภูมิคืนไปก็ได้ไปแต่ร่างกายที่ไม่มีหัวใจนะ ไม่สงสารภูมิบ้างเลยเหรอ
-
:z13: :z13:
-----------------------------------
ก่อนอ่านก็น้ำตาแตกนำไปก่อนแล้วค่ะ
พอมาอ่าน โอ๊ยยยย มันกดดัน
มันทุกสิ่งทุกอย่าง มันแบบ บอกไม่ถูก
มันสะท้อนเรื่องราวของคนสองคนที่รักกัรนแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้
เคยคิดค่ะว่าคนแต่ง แต่งดีมาก
ถ้าแต่งดราม่าคงดีมากๆ(ชอบดราม่าค่ะ)
พอมาเจอถึงกับ ปรบมทือให้เลย
มันไม่ได้เจ็บปวด แต่มันเสียใจ
เสียใจอ่ะค่ะ ฮื่ออออ
ตอนที่แล้วอ่านกี่รอบก็ร้องไห้มันทุกรอบ
ตรงท่อนที่ว่า เกิดชาตินี้แค่ได้รักกัน เกิดชาติหน้าค่อยฝันกันไหม
ท่อนนี้มันบาดลึกไปให้ใจเราเลยค่ะ
ชอบมากกกกก ปรบมือออ
-
+1 ให้จ้า
สงสารภูมิ กับ พีม จนน้ำตาไหลเป็นปีบแล้ว :m15: :monkeysad:
รอต่อจ้า :call:
-
สั้นและเศร้ามาก
-
จะจบไม่ happy หรอ
2 ตอนแล้วอ่ะที่ไม่กล้าอ่าน
กลัวเสียน้ำตา....
สงสารพีมก่ะภูมิจัง :monkeysad:
-
อ๊ากกกก หลายตอนแล้วนะ คุณพ่ออยากได้ภูมิคนเก่ากลับไปหรอ
ไม่อยากกินมาม่าแล้วนะ อยากกินเค้กแล้ววววว
-
แงงงงงงงง :m15: ขนาดพอจะเดาได้ละ ยังมานั่งร้องไห้
พีมกับภูมิน่าสงสาร เรื่องนี้ต้องโทษโชคชะตาจริงๆ
คุณพ่อขา เห็นใจภูมิเถอะค่ะ :monkeysad:
ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง รักไม่มีกฏเกณฑ์นะคะ (อินจัด)
:pig4: นะคะ T^T
-
เศร้าอ่ะ :m15: ไม่เอาแบบนี้ :serius2:
-
แล้วคุณจะรู้ : )
รักแท้มีในโลกนะคะ
-
ขอโทษนะคะคุณตาล แต่เราทนอ่านต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ
เราเสียใจมาก ที่นิยายที่ทำให้เรายิ้ม เราหัวเราะได้เวลาที่เรารู้สึกแย่ตลอดมา
กลับมาทำให้เราร้องไห้ เครียด และอึดอัดแบบนี้มาหลายอาทิตย์ติดกัน
ชีวิตจริงก็โหดร้ายพอแล้วค่ะ
ขอโทษที่เราอาจจะไม่เข้ามาอีก...
เราภูมิต้านทานน้อยค่ะ ขอโทษจริงๆ.
-
น้ำตาไหลพรากกกกกกกอีกแล้ววววว :o12:
เมื่อไหร่คุณพ่อจะเข้าใจสักทีล่ะ T T
-
สั้น ค้าง และ มาม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ฮือ คุณตาลจะทำร้ายกันไปถึงไหน
ปล. พีมอย่ามัวแต่ร้องไห้ โทรแจ้งคุณพ่อที่แสนดีมาหามลูกชายผู้ที่จะต้องทำหน้าที่รักษาหน้าตาของวงศ์ตระกูลไปหาหมอก่อน
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มาม่าโป๊ะแตกสุดๆ จัดเต็มมากมาย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ แบบนี้ไม่อาวววววว ไม่อ๊าวววววว
ไม่จริง ไม่จริงงงง ภูมิกับพีมต้องได้คู่กันสิ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้
ขอแค่ใครก็ได้ซักคน มาช่วยภูมิกับพีมที ใครก็ได้
พีมทำไมถึงทิ้งภูมิไปตอนไม่สบายอย่างนี้ ถ้าภูมิเป็นอะไรไปจะทำยังไง อย่าเพิ่งตอนนี้ไม่ได้เหรอ
โอยยย สงสารอะ สงสาร :m15:
-
มาม่า วันนี้ไปอ่านเรื่องไหนก็เจอแต่มาม่าทิชชู่หมดไปกลอ่งนึงแล้วนะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ขอทำใจนานๆหน่อยค่อยอ่าน :m15:
-
เศร้ามากๆอ่ะ ร้องไห้เลย ภูมิกับพีมจะเลิกกันจริงๆเหรอไม่เอาน่ะ T^T
-
เศร้าอ่ะ สงสารทั้งพีมทั้งภูมิ
-
ให้มันผ่านไปเร็วๆได้ไหมค่ะ
แบบว่า เจ็บไม่ไหวแล้ว
วันนี้มันวันบ้าไรเนี้ย
ฝนตก บรรยากาศอึมครึม นิยายเศร้า = T^T
-
อ่านแล้วเจ็บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ.....มากค่ะพี่ตาล
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ เจ็บหัวใจ T^T :z3: :z3: :z3: :z3: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย เจ็บปวดจริง :z3: :z3: :z3:
ดราม่าต่อจากตอนที่แล้ว น้ำตาไหลพรากๆ :m15: :m15: :m15:
-
:m15: :m15: :m15:
...............................
o13 ยกนิ้วให้ผู้เขียนกับฉากดราม่า เรียกน้ำตาผู้อ่าน :3123:
-
เริ่ดค่ะ!!!!สะพานรักสารสินสุดๆ ยิ่งอ่านยิ่งบีบคั้นอารมณ์สุดๆ ฮ่ะๆๆๆๆๆ(หัวเราะอย่างสะใจ)ถ้าเกิดน้องภูมิเป็นอะไรขึ้นมาคงสะใจพิลึกอยากเห็นหน้าพ่อแม่จริงๆคงยิ้มอย่างเป็นสุขและไม่ต้องอับอายที่ลูกตัวเองรักกับผู้ชาย รอคอยวันที่ภูมิเจ็บเจียน"ตาย"แล้วคุณก็จะได้ลูกชายที่ตายทั้งเป็นมาแทน ขอโทษนะแต่ถ้าพ่อแม่รักลูกในสิ่งที่อยากให้ลูกเป็นก็ไม่สมควรเรียกตัวเองว่าพ่อหรือแม่หรอกแล้วก็หากะลามาครอบตัวเองไว้ซะจะได้อยู่แต่ในนั้นไม่ต้องมองโลกที่เปลี่ยนไปหรอก เฮงซวย!!!!!
-
บีบหัวใจโคตรๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
:sad4: :o12:
-
บอกตรงๆว่า อ่านแค่ผ่านๆจริงๆ ไม่สามารถอ่านทั้งหมดได้
ทำใจไม่ได้จริงๆ :sad4:
-
ไม่ไหวแล้วค่ะ อ่านไปก็ร้องไห้ไปมันบีบหัวใจจนเจ็บไปหมด ไม่แน่ใจว่าจะทนได้อีกแค่ไหน นี่เป็นครั้งแรกที่คิดว่าจะติดตามต่อไปดีมั้ยเพราะปรกติไม่ชอบอ่านแนวดราม่าเพราะรู้ตัวดีว่าเป็นคนอ่อนไหวอ่านดราม่าแล้วทำให้จิตตกมากกกกกกกก สงสารทั้งคู่มากๆสงสารภูมิที่สุดค่ะ ตอนนี้บรรยายไม่ถูกเลย :z3: :z3: :z3:
-
โอยยย หายใจแทบไม่ออก อึดอัดมาก
จะขาดใจตายไปพร้อมกับภูมิและพีมแล้วฮ่ะ :sad4:
-
กดดันจนจะอ้วกอะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ประกาศภาวะฉุกเฉิน !
ขณะนี้เกิดภาวะวิกฤติน้ำตาแม่ยกท่วมเล้า ขอให้เป็ดทั้งหลายเร่งหาที่ปลอดภัยเอาไว้พักใจยามหน่วงจิต
ส่วนข้าพเจ้ายืนยันจะเกาะห่วงยางลอยคออยู่ตรงนี้แหละ คิดหนีก็ไม่รู้จะอพยพไปไหนดี
มองไปทางไหนก็เห็นแต่....ที่ๆภูมิกับพีมรักกัน
คุณตาลบรรยายได้เศร้าโฮก อ่านแล้วแน่นหน้าอกเหมือนจะขาดใจ T.T
โค้งสุดท้ายนี้ ดริฟกันใกล้ผ่านรึยัง
ถ้าตอนหน้ายังไม่ผ่าน ตูจะแจ้งทางหลวงจับภูมิพีมแมร่งเลย
อย่างน้อยๆ
มันก็ได้อยู่ด้วยกันในตะรางละว้า :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่ไม่เอามาม่าแล้วได้มั๊ย???? ไม่ไหวแล้วววววว
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ไม่ไหวอ๊ะคะ เศร้ามากกก ไม่กล้าอ่านทั้งหมด อ่านแต่ท้ายๆๆบท
แบบว่าไม่ไหวคะ มันเศร้าจัง รู้นะคะว่าถ้าเป็นชีวิตจริงคงไม่ง่าย
แต่ก็อยากให้มีความสุข สมหวังอยู่ดี เพราะชีวิตจริงมันก็ไม่สมหวังมากพอแล้ว
>< :o12:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด อัดอั้น ปวดหนึบไปหมดแล้ว
อ่านแล้วรู้สึกเสียใจและเจ็บปวดตาม เราเป็นห่วงภูมิมากกว่าพีมอ่ะ มันจะเป็นอะไรมากมั๊ยเนี่ย พอทีเถอะค่ะ มันมากเกินไปแล้ว ขอให้คุณพ่อคุณแม่เลิกทรมานลูกชายตัวเองซะทีเถอะ
โอย ชั้นเจ็บอ่ะ
:sad4: :o12: :sad4: :o12:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด พี่ตาลขา เค้าไม่กล้าอ่านอ่ะ :serius2:
อยากอ่านมากถึงมากที่สุด แต่กลัวอ่ะค่ะ เห็นคอมเมนท์หลายๆท่านแล้วทำใจอ่านไม่ได้ ทำไงดี โฮๆๆๆ :sad4:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
หวังว่าตอนนี้จะไม่ดราม่าแล้ว :monkeysad: แต่ไม่สมหวัง
เรื่องมันเศร้า~ แอบสั้นจริงๆ แหละ ตอนหน้าจะดีขึ้นมั้ยอ่า T^T'
-
:angry2:ทำไมพ่อกับแม่โคตรใจร้ายเลยไม่ไหวแล้วนะสงสารภูมิกับพีมโคตร :monkeysad:
-
ยังคงเข้ามายืนยันว่าถ้ายังไม่หมด มาม่าก็คงอ่านไม่ไหวน่ะน้องตาล
พี่เข้าใจว่า มันคือ เรื่องจริงในสังคม และก็นิยาย ตัวละครมันต้องโตไปตามบท
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อินที่สุด รักที่สุด (เข้าไป เม้ามอยก็ลูกพีมกะภูมิในทวิตบ่อยๆ)ขอให้ผ่านไปก่อนแล้วกัน แล้วพี่จะกลับมา มาม่านานมาก แม่ยกจะขาดใจตาย :o12: :o12:
-
2-3ตอนที่ผ่านมานี้ทำเค้าร้องไห้ตลอดเลยยยยย :sad4:
-
เชื่อมั้ยแค่เห็นชื่อตอนเราก็ร้องไห้น้ำตาปริ่ม ๆ แล้วอะ ไม่กล้าอ่านเลย ชิ่งมาอ่านคอมเม้นท์ก่อน
ทำใจไม่ได้ ไว้หายมาม่า (จะหายมั้ยอ่า) เราจะมาอ่านต่อนะค่ะ TT_TT
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
งื้อออออออออออ เศร้าอ่าาาาาาาาาาา
ตอนหน้าไม่เอาเศร้าแบบนี้แล้วได้มั้ยคะ
ฮือออออออออออ น้องภูมิกะน้องพีมม
-
:m15: บ่อน้ำตาแตก :m15:
-
หมดคำจะพูด มีแต่น้ำตา... :m15:
ชอบดราม่า แต่ไม่เอาเลิกกัน สุดท้ายต้องกลับมารักกันนะ
แต่บอกตรงๆว่าไม่ชอบพีมตอนนี้เลย
จากไปทั้งๆที่ภูมิกำลังไม่สบาย
ถ้าภูมิตายขึ้นมา จะขี่คอพีมให้เตี้ยลง!!
-
ขอไม่อ่านแล้วกันนะคะตอนนี้ ไม่ไหวอ่ะ ไม่อยากกินมาม่า
จากที่เคยอ่านแบบหัวเราะน้ำตาเล็ด แต่มาตอนนี้เศร้าน้ำตาแตก
เอาไว้มาม่าหมดก่อนแล้วค่อยกลับมาอ่านย้อนหลังแล้วกัน เหอ ๆๆ
-
ม่ายยยยยยยยยยยย
ฮือออออออออออ
สงสารภูมิพีมอ่าาาาา
ไม่เอาาาาาา T^T
-
คนเขียนที่รักจ๊ะเอาปืนมายิงกันให้ตายเลยดีกว่าจะทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ เอาพีมภูมิกลับมาเดี๋ยวนี้นะ
-
โอ๊ยๆ มันบีบหัวใจยิ่งนัก
เอามีดมาแทงกันให้ตายไปเลยดีก่า
o18 :m15: :monkeysad: :sad11:
-
โอ๊ะโอ้ว! สะเทือนใจอย่างแรง
-
หงุดหงิด อึดอัด - - -
-
ดราม่าสุดดดดดดสงสารภูมิกับพีม
จะผ่านไปได้มั้ยย :monkeysad: :m15:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :o12:
-
ฮืออออออออออออออออออออออ :sad11:
ฮืออออออออออออออออออออออ :monkeysad:
ฮืออออออออออออออออออออออ :m15:
ฟังเพลงแล้วจะร้องไห้ กดดันจริงๆ แต่เค้าเชื่อว่าไม่นานจะกลับมาได้ดี
อย่าดราม่า ปวดตับแบบนี้อีกได้ไหม ><~ กดดันแทน แทบไม่กล้าเข้าไปอ่านเลยด้วยซ้ำ
เพราะต่างคนต่างรู้ว่ามันจะต้องเจ็บปวดขนาดไหน
ถ้าเราเป็น ภูมิ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องทำยังไงต่อไป น้องพีม เข้มแข็งมากเหมือนกันที่ตัดสินใจพูด
ทั้งหมดก็เพื่อให้ภูมิได้ดีกับพ่อแม่ มันก็เป็นการพิสูทอะไรได้หลายอย่างเหมือนกัน
ฮืออออออออออ สงสารจริงๆ กลับมารักกันไวไวน้า
กด Like ให้คนเขียนเลย
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้อ่า
ไหนคุณตาลบอกพาร์ทนี้ไม่ดราม่าไง งืออออ
พี่โอ๊ตมาช่วยที T____T
-
เอามีดมาแทงเราเลยเถอะอย่างนี้! T______T
คิดอยู่ว่าพีมจะทำยังไง
แล้วก็สมเป็นพีมจริงๆ ตรงๆ จัดเต็มๆ ชัดเจนเลย
ยังรักแต่เราต้องเลิกกัน ฮืออออออออออออออออออ
สงสารภูมิสุดๆ สงสารพีมที่ต้องพูดมันออกมาก
โอ๊ย ไม่ไหว เจ็บจี๊ดค่ะ
คุณพ่อคุณแม่เห็นใจเถอะ ไม่ไหวอ่ะแบบนี้
ต่อให้เลิกกันคุณพ่อกับคุณแม่ก็คงไม่ได้ภูมิคนเดิมกลับมาหรอกน้าาาา
-
แง.........แง.........แง...................งือ.......... :m15:
อยากร้องไห้เป็นภาษาฮิบบรู......งือ....... :serius2:
ภูมิ พีม สู้ๆ นะ เป็นกำลังใจให้ :sad11:
-
สงสารน้องภูมิ พีม สุดๆๆ :m15:
คุณตาลเขียนดีมากๆๆ อ่านแล้วอินทุกตอนเลย :pig4:
-
พูดไม่ออก ได้แต่ให้กำลังใจคุณตาลให้ผ่านเรื่องเศร้าๆ ไปได้ไวๆ :z10:
-
เอารางวัลนิยายสุดฮาคืนมาเลยๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ทำไมมันเศร้างี้ล่ะ
เพื่อนๆ หายไปไหน ช่วยพีมกับภูมิที
ส่วนคนอ่านขอไปสั่งน้ำมูกก่อน ตันจนหายใจไม่ออกแล้ว
แง :o12:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เมื่อไหร่มาม่าจะหมดอะ
เค้าอยากกินขนมหวานแล้วอะ :monkeysad:
พี่ภูมิพี่พีม สู้ๆ :n1:
-
เศร้าจัง
-
T^T น้ำตาหยุดไหลไม่ได้เลย สงสารพีมและภูมิ ทรมานมากมาย ขนาดเราเป็นคนคนหนึ่งที่คอยตามเรื่องราวของเค้าสองคน พีมและภูมิ ยังทรมานขนาดนี้ บีบหัวใจขนาดนี้ แล้วพีมล่ะ ภูมิล่ะ จะเป็นยังไง เข้าใจเลยคำว่าเจ็บเจียนตายอ่ะมันเป็นยังไง
ได้โปรดอย่าทรมานภูมิ และ พีมอีกเลย T^T T^T T^T
ป.ล. ตอนนนี้อิ่มมาม่ามากๆๆ อืดเต็มท้องหมดแล้ว เืมื่อไหร่มาม่าจะหมดซะที อ่านแล้วทรมาน T^T :m15: :monkeysad: :sad11:
-
แหม ไม่คิดว่า เรื่องที่ได้รับการโหวตว่าฮาที่สุดของปี
จะดราม่าได้ขนาดนี้ ชื่นชมคนแต่งนะคะ เวลาจะฮาก็ฮากันกลิ้ง
พอจะเศร้าน้องก็ดึงอารมณ์ได้ดีทีเดียว
ความรักมันต้องมีอุปสรรค์จะได้เข้มแข็งและแข็งแกร่ง
อะไรที่ได้มาง่าย มันก็จะจากไปง่าย
เรียนรู้ที่จะรักด้วยกัน แล้วก็เรียนรู้ที่จะเจ็บปวดไปพร้อมๆ กัน
เห็นที่งานนี้คงเจ็บกันหลายคนแหละนะ
-
เป็นกำลังใจให้พี่ตาลนะคะ
คือไม่รู้จะคอมเม้นอะไรเลยค่ะ พูดไม่ออกแล้ว
พี่ตาลลลลลลลลลลลลล โฮรวววววววววววววววววววววว
T________________________T
-
ยังไม่อ่านนะคะพี่ตาลยังไม่อยากเสียน้ำตา
-
ไม่รุ้จะพูดอะไร
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
โดนตอนนี้เข้าไป damage critical เลยทีเดียว
ฮืออออออออออออออออ :monkeysad:
-
คนเขียนแต่งได้กินใจคนอ่านม๊วก ก ก ก รู้สึกอินไปตามเนื้อหาเลย o13 o13
แล้วก็อยากร้องไห้ไปกับตัวละครด้วย :sad4: :sad4:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :serius2:
-
มาม่าหอยฉุย ตลบอบอวนน เห้อออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:เกลียดพ่อแม่ของภูมิว่ะ รู้นะว่าหวังแต่ แต่ที่ทำตอนนี้คือการบังคับ :angry2:
ภูมิ อย่าพึ่งไปมีใครใหม่นะ :m15: พีม ก็มั่นใจนะว่ายังไงภูมก็รักพีมคนเดียวว :monkeysad: เห้ออ เอาใจช่วยนะ คับ ขอให้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก :impress3:
สงสัยอินหนักไปกุ >< :a5:
-
มาม่าอืดเต็มทองไปหมดแล้วค่า เมื่อไหร่กระเพราะไก่ ไข่เจียว จะมาซักทีล่ะค้า :o12:
-
:sad4: :sad4: :sad4: ohhh !!!!! no
ไม่เอาแบบนี้อ่ะ มันโหดร้ายกับคนสองคนมากเลยย :sad4: :sad4:
ขอให้ผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้น่ะ คับบ
มาต่อไวๆน่ะคับ ลุ้นๆ :pig4: :pig4:
-
อืมมมมมมมมมมม
เข้าใจเลยอ่ะ
คือมันจะรักกันต่อไปก็ได้ จะเห็นแก่ตัว ไม่สนใครเลยก็ได้
แต่เพราะเรามีคำว่าครอบครัว เพื่อน สังคมอยู่ เราต้องพึ่งพาคนเหล่านี้อยู่
ทำให้ได้แต่คิด หรือถึงจะทำแต่จะมีสักกี่คนที่อยู่ได้นาน
เห็นด้วยกับฟ่างที่บอกว่า รักของฟ่างไม่ต่างจากคนอื่น
แต่คนอื่น เค้าก็ไม่มองรักอย่างที่ฟ่างบอกเหมือนกัน
อาปุ้ยพูดถูก พอหลับตาเดินก็เห็นแต่โลกที่เราคิด เราอยากเห็นเท่านั้น
แต่พอลืมตามาแล้วจะรู้ว่า มีคนที่มองอย่างน่าสงสาร มองอย่างลุ้น มองอย่างสมเพชที่เดินผิด และมันไม่ใช่อย่างที่คิดเหมือนตอนที่หลับตาอยู่เลย
พีมอาจจะดูโหดร้ายที่ทิ้งไป ภูมิอาจจะกลายเป็นคนเย็นชามากกว่าเดิมร้อยเท่า
แต่ที่ทำก็เพราะมีเหตุผลใช่มั้ยหล่ะ
คุณพ่อคุณแม่ก็มีเหตุผลของเค้า
เพราะทุกคนเอาเหตุผลหรือที่เรียกว่าข้ออ้างของตัวเอง มาทำให้มันดูยิ่งใหญ่โดยที่ไม่มองที่ตัวคนเลย ก็เลยต้องเศร้าแบบนี้
ปล.หวังว่าพีมจะโทรหาใครให้ไปอยู่กับภูมินะ ยิ่งเป็นโรคกระเพราะอยู่ด้วย
ปล.อีกที ยาวหน่อยนะค่ะ แบบว่าไม่มาอ่านนาน กลัวดราม่า 555555555
-
:sad4: :sad4: ร้องไห้อีกแล้ว เจ็บตาแล้วน่ะ
เอาตอนหวานๆมาได้แล้ว
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
ขอร้องไห้ก่อนนะครับ
มันบีบหัวใจมากกกกกก
หวังว่าตอนหน้า อะไรๆ จะดีขึ้นนะครับ
ไม่ไหวแล้ว มาม่าชามนี้มันอึดจริงๆ เลย
-
อ่านไป ร้องไห้ไป ทรมาน!
-
มาม่าต้มยำชามนี้แซ่บถึงทรวงมากค่ะ
บ่อน้ำตตกตั้งแต่บรรทัดแรก จนถึงบรรทัดสุดท้าย
คุณตาลลลลลล :z3:
-
เจ็บปวดรวดร้าวและทรมานเหลือเกิน
ขณะที่ภูมิ-พีมร่ำไห้ อิแม่ยกก็ร้องปริ่มว่าจะขาดใจเช่นกัน
แน่ใจนะว่านี่คือนิยายฮาแห่งปี
-
ดราม่าเกินไปแล้วนะพี่ตาลลล :m15: :m15:
-
T^T
-
ไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้วอ่ะ :sad4: o22
-
ปวดใจมากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คือ อ่านคอมเม้นแล้ว เราไม่กล้าอ่านจริงๆ
ไม่อ่านมา 2 ตอนแล้ว รอๆๆ ขอทำใจก่อนอ่านก่อน
-
อิ่มแล้วค่ะคุณตาล เค้าอิ่มแล้ว มาม่าเต็มท้องเค้าเลย
:กอด1:
-
โอ้ววววว ให้ตายเถอะ แทบจะขาดใจแทน :o12:
ตอนหน้าไม่เอามาม่าแล้วนะ เดี๋ยวขาดใจตายซะก่อน :sad4:
-
เดอะแก๊งส์ทั้งหลายอยู่ไหน :serius2:
พีม ภูมิ แย่แล้ววววววว มาให้กำลังใจทั้งสองหน่อยยยยย
ไม่เอาน๊า เค้าไม่อยากให้เลิกกันอ่า....
-
ฮึก ๆๆๆ เศร้าอ่ะ น้ำตาไหลเลย
-
จัดหนัก แต่สั้น คาดว่าถ้ายาวกว่านี้ อาจถูกบีบหัวใจจนตายได้
เศร้าไปมั้ยเนี่ย :o12:
-
อ่านอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมาเอง :sad4:
ขอให้ผ่านมันไปไวๆนะจ๊ะ
ขอให้ได้รักกันไวๆ
สงสารมว๊ากกกกกกกกก :z3:
-
เธอทำให้ฉันเจ็บช้ำ ทำให้ฉันปวดร้าว ..เธอทำให้ฉันเสียใจ
พี่ตาลคะ ภูมิกับพีมเจ็บเหมือนจะตายแล้วนะคะ
เขาจะทนกันต่อไปได้หรอ
คนอ่านยังเจ็บจนจะทนไม่ได้แล้วนะคะ :m8:
:กอด1: ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง :กอด1:
-
:sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12:
-
สั้นนน แต่น้ำตาท่วมมมมมยาววเลยค่ะ ไม่ไหวแล้ว อ่านแล้วสะอื้นมากๆๆๆ
T_____________________________________T
เม้นอะไรต่อไม่ถูก พิมต่อไม่ได้แล้วค่ะ เศร้ามากจริงๆ
:m15: :m15: :monkeysad: :sad11: :sad11:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15:
:monkeysad: :monkeysad:
-
คีย์เวิร์ดอยู่ที่พี่โอ๊ต หรือเปล่าเนี่ย พี่โอ๊ตออกจากป่ามาช่วยน้องๆหน่อยเร็ว
-
T__________T
-
ฮือออออออออออ..
ไม่เอาแบบนี้นะ ไม่เอา!!
พีมจ๋า..
ภูมิอยู่ไม่ได้หรอกนะถ้าไม่มีพีม :m15:
-
:m15: :m15:
-
โหดอ่ะโหด ทิ้งกันตอนป่วยนี่นะคิดมาได้งัย บ้าไปป่าว ควรจากกันตอนสภาพจิตดีกันทั้งสองฝ่าย อย่างน้องประครองให้เขายืนหยัดหายป่วยก่อน ค่อยจากไป เกิดออกไปแล้วคนป่วยเป็นรัยมากขึ้นมา คนที่รู้สึกผิดมากก็เรานะ รักแต่ยอมจากขณะป่วยไข้ โอ้ทำไปได้ จากแบบนี้ฆ่ากันชัดๆเจ็บปวดทั้งคู่ เห้อออออ
-
ร้องไห้จนตาบวม :m15: :o12: :o12:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12: :o12:
สงสารภูมิกับพีมมากๆ เลย โฮฮฮฮฮ
-
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย T^T
เลิกกันแล้วตายไปครึ่งตัวแบบนี้ พ่อแม่จะเข้าใจมั้ย
ผ่านเรื่องนี้ไปได้ ใจก็ตายด้านแล้วล่ะ
-
ตอนนี้เศร้ามากๆ :m15:
-
:เฮ้อ: คิดในแง่ + ไว้ก่อน นี่คือบททดสอบ ความมั่นคงในรักของทั้ง ภูมและพีม
เพราะในชีวิตจริง มันไม่มีอะไรราบรื่น ด่านแต่ละด่านที่คนเราจะต้องประสบพบเจอบางครั้งหนักหน่วงยิ่งกว่านี้เป็นหลายเท่า
มาเป็นกำลังใจให้ น้องตาล หาทางออกสวย ๆ ให้กับ น้องหล่อกะน้องเตี้ย กับมาสวีหวีวี่วี กันดีกว่า
+1 ให้สมองปลอดโปร่งนะครับ
ปล. เหล่าแฟนคลับจะเรียนหนังสือหรือทำงานกันรู้เรื่องหรือเปล่าหนอ
ปล. 2 มีคนหนึ่งละจิตตก ส่ง SMS มาบอกให้รู้ตอน 5 ทุ่มกว่า ๆ :z1:
-
เอ่อมมมม...เกลียดทุกคนที่ทำให้ ภูมิ พีมเป็นแบบนี้ !!!!
เกลียดพ่อภูมิ ที่ทำร้ายภูมิ รู้ว่ารัก แต่คุณแคร์สังคม มากกว่า ลูกตัวเอง
เกลียดแม่ภูมิ ที่มาขอร้องให้พีมบอกเลิกภูมิ ;( รู้ว่าไม่อยากให้ลูกเจ็บ แต่ไม่รู้หรอว่าลูกกำลังจะตาย ลูกป่วยอ่ะรู้ป่ะ
(555555555555555+ กำลังอินจัด)
เกลียดพีม ที่ทิ้งภูมิไป ทำไมไม่ต่อสู้เพื่อความรัก !!! ทำไมต้องทิ้งภูมิตอนที่ภูมิป่วยแทบตาย !!
ใจร้าย ใจร้ายที่สุด อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!
เกลียดๆ แต่จริงๆก็สงสารพีมน๊ะ เพราะพีมก็ห่วงความรู้สึกพ่อแม่ภูมิ แต่ลืมความรู้สึกภูมิไปแล้วหรอ ??
ภูมิเจ็บน๊ะ ภูมิไม่สบายอยู่ ทำไมถึงทิ้งกันได้ลงคออ่ะ หึ๊ยยยยยยยยยยยยยย !!!!
เครียด เลิกกินมาม่าตลอดไป อ๊ากกกกกกกกกกกก ฮืออออออออออออ :(
ภูมิๆๆๆ สู้สู้น๊ะ อดทนๆ ลุกขึ้นแล้วเดินต่อไปน๊ะ >.<
เป็นกำลังใจให้ภูมิ และพีม ฮืออออออออออออออ ไม่เอาดราม่าาาาาาา T^T
-
ฮือ โฮ ฮือ โฮ TT^TT :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
.
.
.
ไม่มีอะไรจะเขียน :monkeysad: :m15: :sad11:
-
ยังไม่กล้าอ่าน เห็นคอมเมนต์บนๆแล้วใจหายแว้บ 2ตอนก่อนหน้าก็ร้องไปแล้ว ฮืออออ ไม่น้าอย่าเลิกกันถาวรน้า~ TT
-
:o12:กว่าจะอ่านตอนนี้จบต้องปาดน้ำตาไปหลายรอบไม่ไหวแล้วววว
มันเศร้ามาหลายตอนแล้วสงสารน้องภูมิน้องพีม..ขอให้ทุกอย่างลงเอยด้วยดีซะที
-
คนเขียนจัดหนักจริงๆ ตอนนี้ :o12:
-
เศร้า สลด หดหู่ มากกกก
เข้าใจทั้งสองคน เรื่องครอบครัวมันเรื่องใหญ่
พีม ภูมิ สู้ ๆ นะ
-
เห้อ
เศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:monkeysad: แล้วพ่อแม่ของภูมิ ก็ได้ภูมิคืนไป ภูมิที่มีแต่ซากชีวิต แต่ไม่มีจิตวิญญาณ
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ น้องตาล(เนียนเรียกตามคนอื่น เหะๆ)มันจะมาม่าไปอีกสักกี่ตอนน๊าาาา
บีบคั้นหัวใจ ปวดตับปวดไต ไปหมดแล้ววว โฮกกกกกกก
สงสารพีมสงสารภูมิ T^T ใครกันน้อที่จะเข้ามาเป็นพระเอกขี่ม้าขาว? มาช่วยคลี่คลายมาม่าชามโตชามนี้
เฮ้ออออ ช่วยพีม ถอนหายใจ T^T
รออ่านตอนต่อไปนะคะน้องตาล สู้ๆ
:กอด1:
-
เจ็บปวด ฮือออออออออออออออออออออ
-
วิ่งมาร้องไห้แล้วจากไป :o12:
-
:m15: สงสารพีม กับ ภูมิ
พออ่านตอนนี้แล้วทำให้นึกถึง season change ขึ้นมาเลย
อดทนเวลาที่ฝนพร่ำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ
:L2: :L2:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
เจ็บจนจุก จนพูดอะไรไม่ออก ทำไมต้องเจ็บขนาดนี้ด้วยนะ
นั่ง ๆ อ่านอยู่ น้ำตาไหล เพื่อนข้าง ๆ ตกใจกันใหญ่เลย แต่มันห้ามไม่ได้อะ
ยิ่งฟังเพลงยิ่งไปกันใหญ่ เฮ้ออออออ ร้องไห้ตาบวมจมูกแดงหมดแล้วเนี้ย
พีมอย่าลืมโทรไปบอกฟ่างนะให้มาดูแลภูมิด้วย เพราะคิดว่าภูมิคงแย่อะทั้งปวดท้องทั้งไข้ขึ้น ให้ฟ่างมาดูแลน้องด้วย
แล้วแทนก็ปลีกตัวมาดูแลพีมด้วยนะ เฮ้ออออออออ เจ็บกันไปทุกคนจริง ๆ แต่ไม่อยากให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้อะ
พี่โอ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตต ช่วยด้วยยยยยยยยยยย ทำไงดีอะ
-
ฮือ~ไม่เอาแบบนี้นะสงสารภูมิกับพีม :sad4:
-
อย่าทรมาน ภูมิ กะ พีม ต่อไปเลยนะ
แค่นี้ก็จะทนกันไม่ไหวแล้ว
ถ้ามากกว่านี้...แย่แน่ๆๆ T T
เป็นกำลังใจให้...คุณตาล นะคะ ^^
-
มันช่างเศร้าเสียจริง
แล้วต้องมาจากกันตอนป่วยแบบนี้ด้วย
ยิ่งน่าสงสารเข้าไปใหญ่
-
:m31: คุณพ่อใจร้าย เอ๊ะหรือคนเขียนใจร้าย ทำไมยอมให้พีมจากไป
:monkeysad: ภูมิ-พีม จะมีใครมาเป็นอัศวินม้าขาวช่วยให้ทั้งคู่กลับมาเหมือนเดิมบ้าง
:z12: ประกาศ ประกาศ พี่โอ๊ตอยู่ไหน รีบออกจากป่ามาด่วน ตอนนี้น้องชายสุดที่รักแย่แล้ว น้องต้องการกำลังใจ :กอด1:
ช่วงนี้กินมาม่าจนท้องอืดเลย รอคนเขียนหายาช่วยย่อยมาต่อด่วน :กอด1:
-
:m15: :monkeysad:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :m8: :m8: :m8: :m8: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12: :sad12:
-
ไม่ไหวแล้วนะ :o12: :sad4:
-
ฮืออได้แต่ภาวนาให้พ่อกับแม่ภูมิเข้าใจสักที
.........เศร้าอ่ะ............
-
เข้าใจว่าชีวิตของคนเราไม่ได้สมหวังทุกเรื่อง ต้องมีผิดหวังด้วยปะปนกันไป
แต่อยากบอกว่า...รับไม่ได้อ่าาา
"เข้าใจ แต่ทำใจไม่ได้" อย่าหักมุมขนาดนั้นเรยย
มันเครียดเกิ๊นนนนน หวังค่ะว่าตอนต่อไปพ่อกับแม่ภูมิจะให้อภัย
เราคิดว่ามันยากส์ที่พ่อแม่จะเข้าใจลูกเรื่องพวกนี้
แต่เราคิดว่าหากว่าใจความรักเป็นที่ตั้ง ทุกอย่างจะสามารถผ่านไปได้ด้วยดี
เพราะสำหรับพ่อกับแม่ แค่ขอให้ลูกเป็นคนดี แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอ????
ไม่ใช่เหรอ?
-
เข้าใจว่าจบดีไช่ไหมคะ คนเขียนคงไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่านใช่ไหมมมมมมม
อ่านตอนนี้จะว่าเศร้า จะว่าดีใจก็ได้ เหมือนน้องน้ำอะ ยังไม่มาก็ลุ้นว่าเมื่อไรจะมา เยอะไหม จะหนักเเค่ไหน พอมาก็ อืมว่าซะที เเล้วก็รอมันผ่านไป 555
ฟ้าหลังฝนมันงดงามเสมอ ถ้าฝนไม่ตกเราคงไม่ได้เห็นภาพรุ้งขึ้นหลังจากมันหยุดไปเเล้ว เข้าใจใช่ไหมคะ อิอิ
-
..............เศร้ามาก..............
จากทั้งที่ยังรักยังรักกัน.........มันคงบรรยายความรู้สึก..........ของคนสองคนอยากมาก
แต่........นักเขียน.........บรรยายได้ดีเหลือเกิน
ทำเอากลั้นน้ำตาไม่อยู่.......เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
เศร้าาาาาาาาา :o12:
ต้องผ่านมันไปให้ได้นะพี่ภูมิพี่พีม
-
มาม่าไปมั๊ยอ่ะ :sad4:
สงสารทั้งภูมิทั้งพีมเลย
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ไม่ไหวแล้ว มันเศร้าเกิน
เจ็บปวดอ่ะ :sad4:
ทำไมต้องกลายเป็นแบบนี้ด้วย
คนรักกันแต่มันต้องเลิกกัน ฮือออออ
มันทรมานนะ
แต่ก็เข้าใจพีมนะที่เลือทำแบบนี้ก็เพื่อภูมิ
พีมเสียสละนะ แต่ว่ามันเจ็บปวดเกินไปอ่า
พ่อกับแม่น่าจะเข้าใจบ้างนะ สักนิดนึงก็ยังดี
แล้วต่อไปจะทำยังไง เฮ้ออออ
เรื่อเชื่อว่าภูมิกับพีมจะผ่านมันไปได้นะ
ภูมิต้องไม่ยอมให้จบแบบนี้หรอก
ต้องสู้ๆนะ :m15:
-
โฮๆๆๆๆๆ !!! :o12: :o12: :o12:
ไม่ไหวแล้วว สงสารภูมิกับพีม
อ่านไปน้ำต่ไหลพรากๆๆๆ แง้ๆๆ คงจะไม่จบไปแบบนี้ใข่ไหมคะ
สงสารคนอ่านเห๊อะ !!
รอวันที่ภูมิจะกลับมายืนข้างๆกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง
มาต่อเร็วๆหน่อยนะคะ คนแต่ง
คนอ่านไม่ไหวแล้วว :o12: :o12: :o12:
-
อ่านแล้วน้ำตาไหล สงสารพี สงสารภูมิมาก เข้าใจความรู้สึกของคนรักกันแต่ต้องเลิกรักกัน มันทรมานแค่ไหน
ไม่ต่างจากตายทังที่ยังหายใจ นี่คือสิ่งที่พ่อแม่ภูมิต้องการหรือ ทำลายความรักของคนที่รักกัน ฆ่าพวกเขาสองคนให้ตายจากกัน
ทรมานลูกด้วยความรักของตัวเอง และเราเชื่อภูมิคงเจ็บหนักกว่านี้ แล้วพ่อแม่ภูมิต่างหากละที่เจ็บที่ทำลายลูกให้ตายทั้งเป็น
แต่ก็รอให้ฟ้าสดใส ไม่อยากให้ทกอย่างมืดมน ขอทางสวยงามข้างหน้าให้ภูมมิกับพีม ขอเถอะน้องตาล
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากอ่ะ คุณตาล ไม่เอาแบบนี้ซิ สงสาีรทั้ง 2 คน
คนรักกัน แต่ต้องเลิกกัน โอ๊ยยยย เครียดดดดดแทน :z3: :z3: :z3:
-
บอกได้คำเดียวว่า
"เจ็บปวด"
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:m15: :m15:
อดทนรอวันฟ้าใสของทั้งคู่
เมื่อไรมันจะผ่านไปเนี๊ยะ ฮื่อๆๆๆๆๆ
:pig4:
-
So Saddd :sad11:
-
TT______TT
น้ำตาท่วมจอ
ทั้งสองต้องเข้มแข็งไว้นะ
-
ไม่ไหวแล้ว เศร้าเกินไปแล้ว TT'
ร้องไห้แล้ว ไม่เอาแบบนี้ :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
ไม่นะ ทำไมเป็นแบบนี้ :m15: มาม่าไปอะ แงงงงงงง :sad4:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:มันไม่น่าเป็นแบบนี้เลย คุณพ่อโปรดเข้าใจความรักด้วย
-
:sad4:เศร้า มากกกกกกกกก ก ~~ ,, ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ :)
-
ถ้าไม่รีบมาต่อ จะตามไปหักคอคนเขียน TT
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: ม่ายยยยยยยสงสารภูมิที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด พีมก้อน่าสงสาร
-
ไม่มีอะไรจะพูด
:o12: :o12:
-
:เฮ้อ: จัดเต็ม
ยิ่งได้เพลงนี้อีก ร้องไห้อย่างไม่อาย
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: เศร้ามากอ่า สงสาร ภูมิกับพีมอ่ะ
-
เศร้าอ่ะ.....
ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้ว ความรักไม่ได้ต้องการเหตุผล
แต่สังคมกับมาเป็นตัวกำหนดเหตุผลของความรักซะงั้น ฮือ ๆ เศร้าค่ะ
มาก~มาย~ น้ำตาไหลไม่หยุดเลย
-
ชั้นจะตายไปกับภูมิพีม ไม่อยากหายใจแล้ว :sad4:
ดราม่ามากก ปวดใจเลยอะ !
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก .......กดดัน กดดัน
-
มาม่าคราวคราวนี้รสจัดจ้านเกินไปหรือเปล่า :monkeysad:
-
รู้สึก ว่างเปล่า ..
-
:sad4: :sad4: :sad4: นี่...นี่มันอะไรฟะเนี่ยยยยย ไหนว่าน้องตาลไม่ชอบม่าม่า นี่กินม่่าม่าจนจะออกจมูแล้วนะ :a5:
เอารางวัลฟิคฮา ไปคืนเค้าเถอะค่ะ นี่มันฟิคเศร้าแห่งปีชัดๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
แงงงงงงง......ไม่ดับเบิ้ลพี กลายเป็นอย่างงี้ อ่านแล้วอึนไปทั้งวันเลยยยย พ่อใจร้ายๆๆๆๆ
แต่สุดท้ายพีมก็ทิ้งภูมิ ไม่เอาๆๆนะ กลับมานะเตี้ย สงสารน้องภูมิ :o12:
ปล. เมื่อไหร่ม่าม่าจะหมดค่ะ ยังเหลือไว้ต้มอีกเยอะหรอ คนอ่านออกจมูกกันหมดแล้วเนี่ยยยย :serius2:
-
TTT^TTT
เห็นชื่อตอนว่าเศร้า ยังไม่เท่าเนื้อเรื่องที่อ่านนน
ไม่ไหวแล้วอ่ะ ไม่อย่ากินมาม่าแล้ววว
เอาน่ายังมีหวังว่ายังไง รักแท้ต้องชนะุกสิ่ง
แล้วภูมิกับพีมต้องกลับมาอยู่ด้วยกัน
ตอนนี้สงสัยต้องฝากคลื่นดูแลพีมก่อนน้า YoY
-
รอวันที่เราจะกินมาม่าหมด 555
-
ก่อนจะอ่านตอนนี้เตรียมทิชชู่พร้อมมมม
กะแล้วว่าต้องร้องไห้แบบสะอึกสะอื้น
ยิ่งเพลงประกอบด้วย ไปกันใหญ่
-
เราต้องผ่านมันไปให้ได้
อดทนไว้น่ะ ภูมิ พีม :z3: :z3:
-
มาม่าเข้มข้นเกินไปแร้วววว :z3:
-
น้ำตาท่วมจอ... :sad4:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เศร้าาาาาา เมื่อไรจะผ่านพ้นไป :sad11: :sad11:
-
:sad4: :o12: :m15:
สงสารทั้ง น้องภูมิ น้องพีมเลย :m15: :m15: :m15:
-
น้ำตาไหลจนจะหมดก็อกแล้วนะ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ทรมานคนอ่านที่สู๊ดดด
-
สงสารพีมกับภูมิมากๆ
-
น้ำตาไหลพรากกกกกกกกก
:o12:
-
ฮึยยยยยยย เศร้าอ่ะ น้ำจะไหล :m15: รีบมาต่อด่วนนนนนนนนนนน ฮือๆ
-
น้ำตาท่วมแล้วครับ มาต่อเร็วนะ อย่าใจร้ายให้รอนานะคร้าบบบ
-
บีบหัวใจมากเลย
สงสารพีมภูมิมาก
ร้องไห้ตามเลย
เศร้า... :sad4:
-
งื้อออออออ....สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ
แต่สงสารภูมิมากกว่าTT____TT
ความรักเป็นสิ่งที่ผิดหรอกหรือ
-
เศร้าไปแล้ว :sad4:
-
แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มันแรงกว่าที่คิดไว้มาก คุณตาลทำคนอ่านแทบสำลักมาม่าออกมาเป็นเลือดแทนภูมิกับพีม
ไม่ไหวนะแบบนี้ ตอนหน้าขอความแรงของฟ่างมากดดันความดราม่าให้มันหายๆไปหน่อยเถอะ
เชื่อว่าฟ่างกับโอ๊ตแล้วเดอะแก๊งค์คงไม่ปล่อยให้คู่นี้โดนย่ำยีแบบนี้แน่
-
ไม่มีคำไหนจะบรรยายความรู้สึกหลังจากอ่านตอนนี้ไปได้เท่ากับคำว่า "เจ็บ" กับคำว่า "ประทับใจ" ขนาดไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเองยังรู้สึกว่าตอนอ่านเรื่องนี้ ได้สัมผัสความรู้สึกที่ใกล้เคียงกับคำว่าใจสลายเลยอ่ะ
ความรักของสองคนนี้มันสวยงามมากอ่ะ มันทำให้เราสุขไปด้วย และทุกไปด้วย เป็นกำลังใจให้นะภูมิพีม เพราะคงไม่มีความรักจากใครที่จะเติมเต็มความสุขให้ภูมิได้เท่ากับความรักจากพีมอีกแล้ว สู้เพื่อความรักของพวกคุณอีกซักตั้ง สู้ๆค่ะ o13
-
เศร้าอ่ะ....สงสารภูมิกับพีม :sad4:
เมื่อไหร่จะจบซักที....คุณพ่อ คุณแม่ ดีแล้วเหรอค่ะที่เห็นลูกเศร้าขนาดนี้ :monkeysad:
-
ขอไดืไหม เพลงนี้อ่ะ ขอเหอะ. ดึงอารมณ์กัน จะฆ่ากันให้ตาย โฮ~
สัจธรรม วันหนึ่งเราจะรู้ว่าควารักมันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง
-
น้ำตาเป็นกะละมังเลย ทำไมต้องเป็นแบบนี้
แล้วแบบนี้น้องภูมิจะเป็นไงอะ เป็นทั้งกระเพาะแล้วต้องห่างพีมอีก
น่าสงสารที่สุดเลยอะ พี่โอ๊ต พี่ฟ่างอยู่ไหน มาช่วยน้องภูมิด่วน
เดอแก๊งด้วย มาช่วยพีมเลย
-
ปวดใจโว้ยยยยยย :sad4:
-
ชักจะดราม่าเกินไปแล้ววววววววว :sad4: สั่งเก็บพ่อของภูมิเลยดีมั้ย
ใครๆ เค้าไม่เห็นจะมีปัญหากัน มีแค่พ่อนี่แหละ :m31: ฮือออออออออ อ่านไปน้ำตาไหลไป
-
ทำไมไม่ตลกแล้วอ่ะ :sad4:
พาซดมาม่าส่ะถ้วยเบอเร่อเลยอ่ะ
แถมเป็นมาม่ารสต้มยำส่ะด้วย จี้ดจ้าด......สุดตับ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ตอนนี้ก็ยังคงร้องไห้อย่างต่อเนื่อง :m15:
เจ็บปวดสุดๆ สงสารทั้งสองคนจริงๆเลย
เชื่อว่าทั้งคู่จะผ่านมันไปได้ แต่กว่าจะผ่าน..... :o12:
เอาใจช่วยทุกวัน เข้มแข็งเอาไว้นะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ทำไมเศร้าจัง สงสาร พีม กับ ภูิมิ พ่อไม่เข้าจัยความรักหรือไง :)
-
เข้ากอดพีมมมม :กอด1: :กอด1:
+1 ให้คุณตาล
และ :o12: :o12:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ถ้ามันจะมาม่าจัดหนักขนาดนี้อ่ะนะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
อีกนานไมที่ยังเป็นแบบนี้ แล้วถ้าคู่นี้หมดไป คู่แทนกะฟ่างจะเป็นแบบเดียวกันหรือป่าว เจ็บไปพร้อมกับทั้ง สองคนแล้วยังจะมีให้เจ็บกว่านี้อีกไหม
-
:o12:
-
บวกหนึ่งให้ตาล และอยากบอกว่าขอตอนต่อไปได้ไหมอะ อยากเศร้าต่อ และจะได้จบสักที
ภูมิพีมจะได้สุขสักที
-
(http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/423380_263439440394837_100001863493116_643476_227100052_n.jpg)
เอามาขัดมาม่า เห็นไอ้นี้กำลังบูม
กรี๊ดดด
-
มาต่ออีกนร้าครับ :L1:
-
เพลียมากๆๆ.. สงสารทั้งภูมิทั้งพีม...
ตอนนี้จัดเต็ม... เศร้า สงสารทั้งคู่.. รักๆๆกันแล้วต้องเลิกกัน..
ภูมิรักพีมมาก.. พีมเป็นคนรักคนแรกของภูมิ.. ทำให้ภูมิเข้ากับที่บ้านได้ แต่ต้องเลิกกันเพราะที่บ้านเหมือนกัน..
จิงๆๆก็เข้าใจนะ..ว่าพ่อแม่ภูมิอยากให้ภูมิแต่งงานมีครอบครัว.. แต่ความรักมันเลือกไม่ได้นี่หว่า..
น้องพีมใจแข็งมากๆๆเลยอะ.. แต่พีมเป็นคนที่เจ็บมากที่สุดเลยเหมือนกัน..
เศร้า.. ตอนหน้าอย่าเศร้ามากได้ไหม.. ไม่อยากกินมาม่าแล้ว......
รอๆๆๆๆตอนหน้า...ๆๆๆ
-
พีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
กลับเข้าไปหาภูมิเหอะนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12: :o12:
-
สุดยอดคับ o13 ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเศร้าม๊ากมากนะ :dont2: แต่เชื่อว่าทั้งสองคนจะผ่านไปได้ด้วยดี
เป็นกำลังใจให้ทั้งภูมิ พีม แล้วก้อตาลด้วยนะคับ รอติดตามผลงานนะคับ :bye2:
-
เจ็บ เหมือนกำลังจะตาย
เข้าใจ ฉันเข้าใจแล้ว ฮือๆๆ กูจะอินเพื่อ?
-
พี่ตาลจะทรมานคนอ่านไปถึงไหน :dont2: :o7: :sad4:
สงสารภูมิ พีม
ปล.นั่งร้องไห้จนพี่จะจับส่งโรงพยาบาลบ้า
-
รักพีมกับภูมิ เป็นกำลังใจค่ะ
-
น้องตาลขอให้รักสองคนนี้สวยงามต่อจากนี้ทีเถอะ สาธุ ขอให้พ่อภูมิเข้าใจ
ขออย่าให้ภูมิเป็นอะไรนะ เพลียใจแม่ภูมิ เซ็งพ่อภูมิ ขอฮีโร่มาเคลียรรักให้สองคนนี้ที
จะขอบใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่ไหวแล้ว !ดราม่ามากกกกก
สงสารภูมิพีม ทำไมพ่อแม่ไม่เข้าใจ T^T
รอตอนหน้านะคะน้องตาล ~~ :o12:
-
no comment .....
-
:z3: :z3:ไม่เอา ไม่เอา ไม่อยากให้เป็นแบบนี้สงสารภูมิกะพีมจัง :sad4: :sad4:
-
อร๊ากกก
ไม่ได้มาตามอ่านหลายวัน ไหงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ T^T
อึดอัด และเศร้า จนไม่รู้จะพูดอะไรยังไงเลย ฮือๆ
คุณพ่อคุณแม่ยอมภูมิกับพีมซะทีเถอะ ถึงจะได้ภูมิกลับไปแต่ลูกก็เหมือนตายทั้งเป็นแบบนั้น ยังไงๆพ่อกับแม่ก็ไม่มีความสุขอยู่ดี
ความสุขของลูกก็คือความสุขของพ่อแม่น้าา ให้อภัยแล้วก็คอยปกป้องพวกเค้าอยู่ห่างๆเถอะ
ไม่รู้จะพูดยังไง เศร้าจริงๆ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมาก แต่ก็มีบ้างที่แว้บๆเข้ามา เวลาฮามันก็ฮามากกกกกกกกกกก
แต่หลังๆเห็นคนเริ่มบอกว่าดราม่าจัดหนักเราขอยังไม่อ่านละกันค่ะ แต่เข้ามารับรู้ว่ามาม่าอืดมาก
ไม่ใช่อะไรหลังๆมานี่อารมณ์อ่อนไหวมากกลัวร้องไห้หนัก แบบว่าอินจัด ขอให้มันผ่านไปสักพัก
แล้วจะกลับมาอ่านนะคะ
-
เห็นแค่ชื่อตอนก็มือสั่น ใจสั่น ไม่กล้าอ่านแล้ว
ไม่อยากให้รักของภูมิพีมเป็นแค่ครั้งหนึ่ง...แต่อยากให้เป็นตลอดไป...
ต้องรักกันอยู่ด้วยกันต่อไปสิ จะจบแบบนี้ไม่ได้นะ ฆ่ากันเลยดีกว่าถ้าเป็นแบบนี้
พูดไรไม่ออกแล้ว น้ำตาไหลตั้งแต่เริ่มอ่านจนจบตอนT_________T
ขอให้เหตุการณ์นี้มันเป็นแค่ครั้งหนึ่งในความรักนะภูมิพีม
ขอให้ผ่านไปให้ได้เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันจนฟ้าดินสลาย....
รักภูิมิพีมมากๆ :monkeysad:
-
อ่านจบไปเจอเอ็มวีตัวนี้อีก ร้องไห้ไม่หยุดเลย เข้ากับชื่อตอนและความรู้สึกของพีมมาก
ดูแล้วก็ยิ่งตกอยู่ในภวังค์..แห่งความเศร้า ฮือออออออ
http://www.youtube.com/watch?v=ELyOSPPLKQU
-
มาต่อได้แล้ว น้ำตากำลังไหลเลย เศร้าๆ
-
มาต่อได้แล้ว น้ำตากำลังไหลเลย เศร้าๆ
เห็นด้วยค่ะ น้ำตากำลังข้นค่ะ
-
ฮือออออออออออออออออออออออ
ร้องไห้อย่างกะเป็นพีมเอง ไม่ไหวอะ
พี่ตาลลลลลลลลลลลลลลลล กรี๊ด TT
-
:sad4: ไม่เอาแบบนี้สิค่ะ :m15: :monkeysad: :o12: ฮืออออออออออ
-
โอ๊ยยย เศร้าหลายยยย
:sad11: :sad11: :sad11:
-
บิ๊กมาม่าาาาาา :sad4: :sad4:
-
อ่านอีกเศร้าอีก :o12:
-
ทุกคนเศร้ากับเรื่องของภูมิพีม .......ยกเว้น ทะเลหัวใจ !??! 555 เห้อ !
-
ไม่ว่าใครผิดใครถูก....ก็มีคนเจ็บมากกว่าสองคนอยู่ดี
ความรักเป็นสิ่งสวยงามที่ประดับด้วยหนามแหลมดั่งกุหลาบ
สงสารที่สุดคือคุณพ่อ...........
ท่านจะรู้ไหมว่าท่านกำลังทำร้ายทุกคน และคนที่ท่านทำร้ายมากที่สุดก็คือ
ตัวท่านเอง
-
เฮ้อ ออ อ
สงสารอ่ะ
ทั้งพีม ทั้งภูมิ ไม่รู้จะเดินไปทางไหนดีเลย
คุณพ่อกับคุณแม่
น่าจะเข้าใจภูมิกกว่านี้นะ =="
-
พี่ตาลค่ะมาต่อได้แล้วนะค่ะๆๆๆๆๆ
สงสารพีมกับภูมิจะแย่แล้วววววว
-
มาร่วมลงนามในการขอให้น้องตาลมาต่อเรื่องนี้ต่อค่ะ ตอนนี้กังวลค่ะ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรต่อ ขอเศร้าทีเดียว
-
เศร้ามากกกกกกกกก≈
สงสารทุกคนเลย
เจอแบบนี้คิดถึงเวลาที่เคยได้หัวเราะเพราะ we are
แต่ ตอนนี้ร้องไห้แทนซะงั้น
รอตอนต่อไปนะคะพี่ตาล
-
จิ้ม ๆ ด้วยคนครับ
-
มาร่วมลงนามว่าตอนนี้เลดี้จะลงแดงอะ เพราะอาการเมาน้ำตาตัวเอง เนื่องจากความสงสารน้องภูมิและภีม แต่บางครั้งหน้าแดงเหมือนคนบ้า โกรธแบบไร้สติ เพราะว่า โกรธพ่อภูมิ เซ็งแม่ภูมิ และบางทีก็หัวเราะ เมื่อย้อนไปอ่านตอนที่ภูมิพีมมีความสุข
แต่อย่าลงวันนี้นะ เพราะวันนี้มีปาร์ตี้
-
การจากกันทั้งที่ยังรักกันมันทรมานจริงๆ ฮือๆ T^T
สงสารภูมิกับพีมมากๆ
พีมเป็นคนดีมากที่ไม่ยอมให้ความรักของตัวเองต้องไปทำร้ายคนที่เรารักอีกหลายๆคน
เข้าใจคุณพ่อนะ เพราะไม่มีใครที่เลี้ยงลูกเพื่อให้โตมาเป็นเกย์หรอก แต่ก็อยากให้พ่อเข้าใจว่าความรักมันเลือกไม่ได้ว่าจะเกิดขึ้นกับใคร ถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากให้เป็นแบบนี้หรอก :sad4:
-
ตอนที่ 67 อยู่ในใจ
ทุกอย่างจบลงแล้วจบลงด้วยมือของผมเองวันเวลาค่อยๆเดินผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกครั้งที่รับรู้ว่าตัวเองยังหายใจผมจะลองเอามือทาบตรงหัวใจและนึกสงสัยว่าทำไมผมยังหายใจได้ทำไมผมยังไม่ตาย หัวใจยังเต้นอยู่อีกหรือ
ผมยังมีชีวิตอยู่แม้จะเป็นชีวิตที่เหมือนอยู่ไปวันๆหายใจไปวันๆ แม้จะมีเพื่อนมากมายอยู่รอบกายแต่ผมกลับรู้สึกเหมือนไม่มีใครเหมือนผมอยู่คนเดียวอยู่กับความเหงาซึ่งผมไม่ค่อยชินกับมันเท่าไร ไม่ว่าจะกินข้าว วาดรูป ดูทีวี จะเดินไปไหนหรือจะทำอะไรก็คิดถึงแค่ภูมิแต่ผมก็พยายามบอกตัวเองว่าต้องอดทน
ผมยังไปเรียนยังทำโปรเจกส่งเวลาเรียนผมได้ยินเสียงที่อาจารย์พูดได้ยินทุกอย่างเพียงแต่ผมไม่รับรู้ถึงความหมายเหมือนมันลอยเข้ามาในหูแล้วก็ผ่านไป
หรือแม้แต่เวลาที่เพื่อนๆพูดกันผมเห็นพวกมันยิ้มผมก็ยิ้มตามพอมันหัวเราะผมก็หัวเราะทั้งที่ผมไม่เข้าใจว่าพวกมันพูดเรื่องอะไร ผมเหมือนหุ่นยนต์ที่ทำงานตามคำสั่งเมื่อมีคนป้อนข้อมูลให้ผมก็ทำแต่ถ้าไม่มีใครบอกไม่มีใครคอยสั่งผมก็จะนั่งเฉยๆไม่ตอบสนองต่อสิ่งรอบกายเพราะร่างกายที่หายใจอยู่นี้มันไม่มีความรู้สึกอะไรอีกแล้ว
แต่จะว่าไม่มีความรู้สึกก็คงไม่ถูกนักเพราะผมจะหายใจไม่ออกทุกครั้งที่นึกได้ว่าวันนี้ผมไม่มีภูมิอยู่ข้างกายอีกแล้ว ไม่มีคนคอยกุมมือ ไม่มีรอยยิ้มของภูมิที่ผมชอบมอง ไม่มีไม่เหลืออะไรเลยซักอย่างนอกจากความอ้างว้าง
เมื่อวานผมเดินออกจากคณะผมไม่รู้ว่าจะเดินไปไหนผมแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังทำอะไรอยู่ กว่าจะรู้สึกตัวผมก็ถูกรุ่นพี่ผู้หญิงต่างคณะด่าเพราะว่าเดินไปตัดหน้ารถเขาแถมยังเดินกลางถนนอีก
ผมก็เพิ่งจะรู้ว่าต่อให้เราเป็นคนที่เข้มแข็งมากแค่ไหนหรือมองโลกในแค่ดีซักเท่าไรแต่ช่วงเวลาที่เราเสียใจช่วงเวลาที่อ่อนแอมันจะมีแค่เสี้ยววินาทีที่ทำให้เราอยากทำร้ายตัวเอง แค่เสี้ยวเดียวเท่านั้นแต่ถึงแม้ว่าผมจะเจ็บจนไม่อยากหายใจผมก็จะอยู่ต่อไป
อยู่เพื่อได้เฝ้ามองภูมิ
ผมมักจะเดินไปที่สนามฟุตบอลใกล้ๆตึกวิศวะซึ่งเป็นที่ๆผมกับภูมิเจอกันครั้งแรกและผมก็แอบหวังลึกๆว่าจะได้เจอภูมิอีกซักครั้งแค่ได้แอบมองได้เห็นหน้าอยู่ไกลๆก็ยังดี
ผมอยากรู้ว่าภูมิเป็นยังไงบ้างยังสบายดีรึเปล่ามันจะยิ้มได้บ้างไหมและถ้าได้มีโอกาสพบเจอกันมันจะทักผมหรือภูมิอาจจะโกรธอาจจะเกลียดผมคนนี้แล้วก็ได้ ภูมิจะอยากจดจำผู้ชายที่รักมันสุดหัวใจแต่ก็ทำร้ายภูมิด้วยมือตัวเองรึเปล่า
แต่ผมก็ไม่เคยได้เจอภูมิเลยซักครั้ง
บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเองเหมือนกันทั้งที่ไม่อยากเห็นไม่อยากไปในที่ที่ผมกับภูมิเคยไปเพราะรู้ว่ายิ่งไปเห็นที่ๆมีความทรงจำของเรามันจะยิ่งเจ็บแต่สุดท้ายผมก็ไป ไปห้าง ไปสยาม ไปกินข้าวร้านที่เราชอบไปและมันก็เจ็บอย่างที่คิดไว้จริงๆ
ผมไปดูหนังเรื่องที่ภูมิเคยพาไปดูเมื่อต้นเดือนผมรับรู้เรื่องราวที่หนังดำเนินไปแต่ความสนใจของผมอยู่ตรงที่นั่งข้างๆที่ว่างอยู่ ผมเห็นภูมินั่งจับมือผมเห็นมันกำลังดึงให้ผมเอนหัวลงซบไหล่ผมหลอกตัวไปว่าภูมิกำลังจับมือผมไว้ หึ โง่สิ้นดีคงไม่มีใครโง่เท่าผมอีกแล้ว
เวลาเห็นตุ๊กตาหมีก็คิดถึงภูมิ เห็นคู่รักเดินจับมือกันก็นึกอิจฉา เห็นนมหมีก็ซื้อมาแม้ว่าจะทำได้แค่นั่งดูแล้วร้องไห้เงียบๆ เห็นใครตัวสูงๆก็คิดไปว่าเหมือนภูมิหรือแม้แต่บ้านผมเองก็จะเห็นแต่ภูมิเต็มไปหมดแล้วภูมิล่ะจะเป็นยังไงถ้ามันยังอยู่ที่คอนโด อยู่ในห้องเดิมที่เราเคยมีกันมันจะทนอยู่ได้เหรอและแม้ว่าบางครั้งผมอยากจะหนี หนีไปให้ไกลไม่อยากเห็นไม่อยากรับรู้อะไรแต่ในเมื่อภูมิยังอยู่ในใจ ผมจะหนีไปไหนได้
อย่างมากก็ทำได้แค่หลอกตัวเอง
ผมเหมือนคนไม่เต็มคนชีวิตขาดๆแหว่งๆกลางวันนั่งเหม่อเดินไปเรื่อยเปื่อยอย่างไร้จุดหมาย กลางคืนก็เอาแต่ร้องไห้แต่จะให้ทำยังไงใช่ว่าผมอยากจะอ่อนแอแต่ทุกๆที่ทุกๆอย่างไม่ว่าจะมองไปทางไหน ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีแต่ภาพของภูมิคอยซ้อนทับไปหมด ก็ภูมิน่ะมันคือชีวิตคือความรักคือหัวใจในเมื่อวันนี้ผมไม่มีมันแล้วจะให้ผมใช้ชีวิตอย่างเดิมได้เหรอ
จนเพื่อนๆผมกลัวว่าผมจะเป็นบ้าพวกมันเลยมักจะชวนผมไปไหนมาไหนด้วย ไอ้แทนก็คอยส่งข่าวเกี่ยวกับครอบครัวภูมิให้ผมรู้โดยที่มันพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงอาการของภูมิมันคงกลัวว่าผมจะแย่ไปกว่านี้มั้งทั้งที่แทนมันก็กำลังเจอปัญหามีเรื่องให้คิดไม่น้อยไปกว่าผมเลย
ไอ้แทนบอกว่าพ่อยกโทษให้ภูมิแล้วตอนนี้มันกลับไปอยู่ที่บ้านอยู่กับครอบครัว ผมยิ้มเหงาๆเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าจากไอ้แทนผมรู้ว่าสายใยระหว่างพ่อลูกมันตัดกันไม่ขาดยิ่งเป็นครอบครัวภูมิที่ลูกชายคนเล็กเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของทุกคนพ่อก็คงพร้อมให้อภัยภูมิได้และผมควรจะยินดีใช่ไหม
พอภูมิกลับไปอยู่บ้านพ่อก็เหมือนจะให้ฟ่างกลับไปด้วยถ้าเป็นแบบนั้นพวกมันก็ต้องแยกจากกันไปโดยปริยาย แต่ฟ่างยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะมันไปทำกิจกรรมของคณะที่ต่างจังหวัดอีกหลายวันกว่าจะกลับผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าฟ่างรู้ว่าผมกับภูมิเลิกกันแล้วมันจะว่ายังไง
ตั้งแต่เกิดเรื่องไอ้พวกเพื่อนๆมันก็แห่มาหาผมถึงคณะทุกครั้งที่พวกมันพอจะมีเวลาว่าง พวกมันจะนั่งรอบโต๊ะแล้วจ้องมองผมซึ่งทำได้แค่ก้มหน้า คิดๆไปก็ทำให้นึกถึงเมื่อก่อนที่มีเหตุการณ์คล้ายๆตอนนี้ที่ผมเป็นเบ๊ภูมิแล้วพวกมันก็มารุมถามผมเพราะอยากรู้ว่าภูมิทำอะไรผมรึเปล่า หึ ส่วนตอนนี้มันคงอยากรู้ว่าผมจะเอายังไงต่อไปกับชีวิตนี้
ไอ้เชนที่เรียนหนักจนแทบไม่มีเวลาหายใจแต่มันก็อุตส่าห์มานั่งถอนหายใจอยู่ข้างๆผมทุกวันมันมักจะกอดคอผมไว้เหมือนอย่างที่ทำอยู่ตอนนี้ ไอ้ปันที่กำลังวุ่นวายกับการทำค่ายอาสาก็ปลีกเวลามาสร้างรอยยิ้มให้ผมกับมุกตลกที่เกินกว่าคนธรรมดาจะคิดได้ ส่วนไอ้คิวมันแทบจะผูกขาติดกับผมตลอดเวลา
“พีมกูว่ามึงตัดสินใจใหม่ก็ยังไม่สายนะลองคิดอีกทีดีกว่า มึงรู้ไหมว่าตอนนี้สภาพมึงเป็นยังไง” ไอ้เชนจะบอกแบบนี้ทุกครั้งและผมก็จะก้มหน้าแทนการปฏิเสธทุกครั้ง ผมรู้ว่าพวกมันเป็นห่วงและหวังดีหลายครั้งที่มันพยายามทำให้ผมกับภูมิกลับมาเป็นเหมือนเดิมทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้สุดท้ายพวกมันถึงยอมถอดใจ
“ถ้ามึงไม่รู้เดี๋ยวกูจะบอกให้ว่าศพยังดูดีกว่า ให้กูจัดการให้ไหมพีมกูจะพาไปก่อม็อบหน้าบ้านไอ้ภูมิประท้วงไล่พ่อมันเลยดีไหมวะ ออกไป ออกไป ออกไป” ผมเผลอขำไอ้ปันที่ชูกำปั้นตะโกนเย้วๆแล้วก็ถูกไอ้คิวผลักหัวไปตามระเบียบ
“มึงอ่ะออกไปไอ่สัส เฮ้ออออ กูอยากจะรู้จริงๆว่าพ่อไอ้ภูมิมีความสุขมากไหมตอนเห็นลูกชายใกล้จะตาย แล้วถ้าคนอื่นรู้ว่าไอ้ภูมิมีเมียเป็นผู้ชายมันจะทำให้หุ้นธนาคารตกรึไงวะแม่งโคตรประสาท สมัยนี้ไม่มีใครเขามาสนใจเรื่องอย่างนี้กันหรอก งานก็ส่วนงานดิทีพ่อกูยังเคยเอารูปไอ้เต้ยไปให้พวกบอร์ดบริหารดูด้วยซ้ำแนะนำว่าเป็นลูกสะใภ้อีกต่างหาก ก็ไม่เห็นจะมีใครถอนตัวถอนหุ้นออกจากบริษัทแม่งซักคน” ไอ้คิวมันบ่นยืดยาวซึ่งผมก็เริ่มจะชินกับคำพูดแบบนี้ของมันแล้วเหมือนกัน
“เชี่ยคิวต่างคนก็ต่างความคิดนะมึงอีกอย่างบ้านไอ้ภูมิหวงลูกชายคนเล็กแค่ไหนมึงก็รู้” มือของไอ้เชนที่โอบผมอยู่ตบลงบนบ่าผมเบาๆ
“เพื่อนกูเลยแม่งจะตายห่ากันทั้งคู่อยู่นี่ไง” ไอ้คิวมันถอนหายใจก่อนจะหันออกไปมองทางอื่น มันทำเป็นปากร้ายแต่ผมรู้ว่ามันเป็นห่วงผมไม่น้อยไปกว่าใครเลย
“เดี๋ยวกูบอกพ่อกูยื่นเรื่องเข้าสภาดีไหมว่าให้ผู้ชายรักกันได้ถ้าใครขัดขวางจับไปให้อีซิมซิมิด่าให้หมด คึ” ไอ้ปันมันเสนอความคิดเลยถูกไอ้คิวเสยกระบานอีกรอบ
“แล้วมึงจะทำยังไงต่อไปพีม” ไอ้เชนเอ่ยถามผมพร้อมส่ายหัวกับภาพที่ไอ้คิวกับไอ้ปันตีกัน
“กูก็ยังไม่รู้ว่ะเชนตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลย กูขอเวลาหน่อยนะพวกมึงไม่ต้องเป็นห่วงกูนะเว้ยกู……จะพยายามเข้มแข็งให้ได้” ผมส่งยิ้มให้พวกมันได้เบาใจแต่เพื่อนผมกลับถอนหายใจและมองหน้าผมจนผมต้องก้มหน้าอีกครั้ง
“กูว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่านะ เฮ้ยคิวไปเรียนเหอะจะบ่ายโมงแล้ว พวกมึงก็กลับไปเรียนได้แล้วไป” ผมไล่พวกไอ้เชนกับไอ้ปันกลับก่อนจะรวบกระดาษกับเฟรมขึ้นถือและลุกขึ้นเตรียมไปเรียน
แต่พอหันกลับมาก็เป็นจังหวะเดียวกับที่รู้สึกเหมือนโลกมันเอียงเพราะผมถูกอะไรบางอย่างกระแทกกับใบหน้าอย่างจังแบบไม่ทันได้ตั้งตัวจนผมเซถอยหลังเกือบล้มแต่ยังดีที่ค้ำโต๊ะไว้ได้ทัน
ผมสบัดหัวให้หายมึนและตั้งสติว่าเกิดอะไรขึ้น พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นไอ้ฟ่างยืนอยู่มันกำลังจ้องเขม็งมาที่ผมสายตาคมดุนั่นบอกว่ากำลังโกรธมาก มันคงรู้เรื่องของผมกับภูมิแล้วสินะและเมื่อกี้ก็คงเป็นหมัดของไอ้ฟ่างที่กระแทกแก้มซ้ายของผม
ผมรับรู้กลิ่นคาวเลือดในปากคงเพราะฟันผมไปโดนกระพุ้งแก้มเต็มแรงจนเกิดแผล ผมใช้ลิ้นดุนแผลก่อนจะถ่มน้ำลายที่มีแต่น้ำเลือดและใช้หลังมือเช็ดมุมปากทีคงจะมีคราบเลือดอยู่
“นี่สำหรับที่มึงทำให้น้องกูเจ็บ” ไอ้ฟ่างมันกัดฟันแน่นน้ำเสียงของมันเยือกเย็นและน่ากลัว น่ากลัวจนผมกลัวว่ามันจะเกลียดที่ผมทำให้น้องชายของมันต้องเจ็บ
“สัดฟ่างมึงทำอะไรห๊ะ น้องมึงเจ็บแล้วเพื่อนกูล่ะ ไอ้พีมมันเจ็บไม่เป็นรึไงวะ!!!!” ไอ้คิวตะคอกเสียงดังพร้อมกับผลักอกไอ้ฟ่าง
“คิวอย่า” ถึงจะรู้ว่ามันสองคนคงไม่ถึงขั้นมีเรื่องกันแต่ผมก็ไม่อยากให้มันทะเลาะกันเพราะผมเป็นต้นเหตุ ไอ้เชนเดินไปจับไอ้ฟ่างไว้แต่ถูกมันปัดออกผมหันไปมองไอ้ฟ่างอีกครั้งและมันก็ยังจ้องหน้าผมออยู่เหมือนกัน
“เชนปล่อยมัน” จบคำพูดผม หมัดที่สองของไอ้ฟ่างก็ตามมาแม่งหมัดหนักชิบ
“และนี่สำหรับที่มึงไม่ปรึกษากู ไม่บอกพวกกูมึงสะกดออกไหมคำว่าเพื่อน” สายตาของฟ่างอ่อนลงเหมือนจะยังโกรธแต่ผมก็ดีใจที่ไม่ใช่ความเกลียดถ้าโดนมันชกเพื่อแลกกับการไม่ต้องถูกเพื่อนเกลียดผมยอม
“กูขอโทษ” ผมก้มหน้าและเอ่ยขอโทษฟ่าง ความเจ็บที่ร่างกายมันเทียบไม่ได้เลยกับที่ผมรู้สึกที่ใจ ผมไม่ได้ทำร้ายแค่ภูมิไม่ได้ทำร้ายแค่ตัวเองแต่ผมยังทำร้ายเพื่อนอีกด้วย อ่อนแอเกินไปแล้วพีมร้องไห้จนเป็นเรื่องปกติแล้วรึไง ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆก็ได้รับกอดกอดของคนที่เพิ่งชกผมไปเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาเป็นอ้อมกอดจากฟ่าง
“ขอบคุณที่มึงพยายามเสียสละและปกป้องความรักของกูแล้วก็กูขอโทษที่กูช่วยพวกมึงไม่ได้ ขอโทษที่ไม่ได้อยู่ช่วยความรักของพวกมึง ขอโทษแทนพ่อด้วยนะ” เสียงสั่นๆเอ่ยอยู่ข้างหู ผมตบหลังปลอบใจมันก่อนจะผละออกมา
“มึงอย่าพูดแบบนั้นดิฟ่าง…..กู ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็น ฮึก ไม่เป็นไร” ผมมองผ่านไหล่ฟ่างเห็นไอ้เชนเบือนหน้าหนี ไอ้คิวมันสบถด่าอะไรซักอย่าง ส่วนไอ้ปันก็นั่งหงอยๆมองมาที่พวกผม
“พีม” ฟ่างมันเรียกผมเบาๆเสียงมันฟังดูเหนื่อยๆผมเพิ่งสังเกตว่าไอ้ฟ่างดูอิดโรยเหมือนคนไม่ได้นอน
“อืม มีไรวะ” ใจผมเต้นแรงมันเจ็บและดีใจในคราเดียว ผมรู้ว่าฟ่างต้องมาพูดเรื่องภูมิใจนึงผมก็อยากรู้แต่อีกใจก็ไม่อยากฟัง ไม่อยากฟังว่ามันเจ็บมันทรมานมากแค่ไหน ที่ผ่านมาพวกไอ้เชนก็หลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงภูมิว่ามันเป็นยังไงบ้างพวกมันคงไม่อยากให้ผมรู้สึกแย่ไปกว่านี้แต่ถึงพวกมันไม่บอกผมก็พอจะเดาได้
ภูมิก็คงเจ็บไม่ต่างจากผมซักเท่าไร
“มึงกับภูมิจะเลิกกันกูจะไม่ห้ามจะไม่ขอร้องให้พวกมึงกลับมารักกันเพราะกูคงไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย กูอยากช่วยแต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ขอโทษนะที่กูทำอะไรเพื่อพวกมึงไม่ได้” ฟ่างขอโทษอีกแล้วมันดูอ่อนแรงลงไปมากผมคิดเสมอว่าฟ่างเข้มแข็งกว่าใครมันรับมือกับปัญหาได้ดีแต่ตอนนี้ฟ่างดูไม่ต่างจากผมหรือใครๆที่เจ็บได้ร้องไห้เป็น ผมบีบไหล่มันเบาๆพร้อมยิ้มบางๆให้มัน
“แต่กูขออะไรมึงได้ไหมพีมแค่ตอนนี้มึงไปดูมันหน่อยได้ไหม….ไปหาภูมิสักครั้งได้ไหมพีม….. กูสงสารน้องกู…..ช่วยไปหาน้องกูด้วยนะ ถือว่ากูขอร้องนะพีม กูสงสารน้องภูมิ…. แม่งเอ๊ย” ไอ้ฟ่างใช้แขนเสื้อปาดน้ำตา น้ำตาที่ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นจากฟ่างคราวนี้มันเป็นฝ่ายก้มหน้าบ้างสำหรับฟ่างการที่ต้องร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนคงเป็นเรื่องที่มันไม่อยากให้เกิด ไอ้คิวเดินมากอดไอ้ฟ่างไว้
“น้ำตาของมึงเก็บไว้ให้ไอ้แทนเห็นคนเดียวนะฟ่าง” ไอ้ฟ่างซบหน้าอยู่บนไหล่ไอ้คิว มีไอ้เชนกับไอ้ปันลูบหัวลูบหลังปลอบ ผมแค่นยิ้มมองภาพนั้นผ่านน้ำตา เจ็บว่ะ
แต่เพราะคำว่าเพื่อนผมถึงยังยืนอยู่ได้
-
ผมลืมวันลืมเวลาไม่อยากจะจำว่าผมกับภูมิเลิกกันแล้วเลิกทั้งที่ยังรัก ผมถูกห้ามไม่ให้อยู่ด้วยกันแต่พวกเขาห้ามความรู้สึกของผมไม่ได้ผมยังรักภูมิเหมือนเดิมหัวใจของผมยังเป็นของภูมิเสมอ เย็นนี้ผมกลับถึงบ้านเร็วกว่าทุกวันเจออาปุ้ยกำลังจะออกจากบ้านพอดี
“อ้าวหลานชายสุดที่รักสุดสวาทขาดใจของฉันกลับมาแล้วเหรอ อากำลังจะไปที่ร้านพอดีคุณหลานไปกับอาไหมคะ”
“อาไปเหอะพีมเพลียๆน่ะขอไปนอนดีกว่า” อาปุ้ยถอนหายใจก่อนจะเดินเข้ามาใกล้และลูบหัวผมเบาๆ
“พีมซึมแบบนี้ทำอาเศร้าไปด้วยเลยรู้ไหมอย่าคิดมากนะลูกตอนนี้พีมแค่อดทนไว้ อดทนกับความเหงาความเจ็บปวดถ้าภูมิกับพีมคือคนที่เกิดมาคู่กันจริงๆซักวันก็จะได้ใช้ชีวิตด้วยกันอีก ตอนนี้ปล่อยให้เวลาช่วยรักษานะลูก”
“ครับ” ผมยิ้มให้อาก่อนจะเดินขึ้นห้อง ผมรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงและอยากให้กำลังใจแต่จะมีใครรู้บ้างว่าจะกี่คำแนะนำกี่คำปลอบใจกี่ข้อคิดดีๆมันก็ช่วยอะไรผมไม่ได้เลย
ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรงมันเป็นแบบนี้ทุกวันพอผมกลับมาถึงบ้านผมมักจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอนอยู่บนเตียงปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปแสนไกล ในหัวว่างเปล่าจากนั้นน้ำตามันก็จะไหลไหลออกมาเองเหมือนเป็นกลไกอะไรซักอย่างมันเป็นแบบนี้ซ้ำๆ
ในห้องเริ่มมืดลงแต่ผมก็ไม่คิดจะลุกไปเปิดไฟผมซุกหน้ากับหมอนเพื่อให้มันช่วยเช็ดน้ำตาให้ก่อนจะเอามือถือขึ้นมา รูปหน้าจอยังเป็นรูปของผมกับภูมิที่ผมถ่ายเองจากกล้องมือถือเครื่องนี้รูปที่ผมมองกล้องทำหน้าตาน่าเกลียดส่วนภูมิมันมองผมแถบยังแลบลิ้นใส่ด้วย
“หึ” ผมหัวเราะทั้งที่กำลังร้องไห้แต่ผมคงไม่เช็ดมันอีกแล้วเพราะต่อให้เช็ดมันก็คงไหลออกมาอีกอยู่ดี ผมกดเปิดเพลงฟังเป็นของเราเพลงที่ภูมิเคยให้ผมฟังหรือเพลงที่มันเคยร้องบอกรักผมพอยิ่งฟังก็ยิ่งเหมือนจะตายให้ได้ ผมเปิดดูข้อความเก่าๆที่ภูมิเคยส่งให้ ดูรูปที่เราถ่ายคู่กันหรือรูปของภูมิที่ผมแอบถ่ายไว้ตอนมันเผลอ ไหลไปเถอะน้ำตา ไหลออกมาให้พอ ยิ่งดูก็ยิ่งคิดถึงยิ่งคิดถึงก็ยิ่งเจ็บปวด
คิดถึงภูมิ คิดถึงเหลือเกิน
………………………………
เช้านี้ผมไม่มีเรียนแต่ก็ต้องไปมหาลัยแต่เช้าเพราะไอ้คิวมันถ่อมารับมันบอกว่าให้ผมไปช่วยหาหนังสือที่หอสมุดกลางแถมยังหอบไอ้เต้ยมาด้วย ถึงว่าทำไมวันนี้ท้องฟ้ามันมืดครึ้มเหมือนฝนจะตกเพราะเชี่ยคิวตื่นเช้าและชวนผมเข้าห้องสมุดนี่อีก
แต่พอมาถึงยังไม่ทันได้หาหนังสือไอ้คิวก็ฟุบหลับคาโต๊ะมีไอ้เต้ยนั่งซุกไหล่เกาะแขนเกาะขาอยู่ไม่ห่าง ผมนั่งมองมันสองคนอยู่ๆก็รู้สึกอิจฉาถ้าครอบครัวภูมิเข้าใจและยอมรับพวกเราได้เหมือนครอบครัวไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็คงจะดี ไอ้เต้ยมันคงเห็นว่าผมจ้องนานเกินไปมันเลยเงยหน้ามายู่ปากใส่ผม
“เฮียพีมมองไรอ่ะพี่คิวของเต้ยนะ” ไอ้เต้ยพูดเสียงค่อนข้างดังแต่ก็ยังดีที่เช้าๆแบบนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไรเลยไม่รบกวนคนอื่นมากนัก
“หึ ทำไมจะมองไม่ได้กูมาก่อนมึงอีกนะไอ้นมปั่น”
“โป้งเฮียพีมเดี๋ยวแช่งให้เฮียภูมิไม่รั…….. เอ่อ เต้ย เต้ยขอโทษครับ” ไอ้เต้ยเอ่ยขอโทษมันหน้าจ๋อยลงทันทีคงคิดว่าผมจะโกรธ ผมไม่ได้โกรธแค่รู้สึกหนึบๆทุกครั้งที่ได้ยินชื่อภูมิ ผมยักคิ้วให้ไอ้เต้ยรู้ว่าผมไม่ได้โกรธ แต่หน้ามันยิ่งหงอยนหนักกว่าเดิม
“เฮียอย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิ เต้ยชอบเฮียพีมนะชอบเวลาเฮียยิ้มเฮียพีมของเต้ยน่ารักยิ้มหน่อยนะเดี๋ยวเต้ยแบ่งพี่คิวให้วันนึงก็ได้” มันยิ้มแฉ่งจนแก้มเกือบฉีก
“หึหึ ขอบใจที่เอื้อเฟื้อแต่มึงเก็บไว้เหอะเห็นแบบนี้กูก็เลือกนะ” ผมยิ้มให้ไอ้เต้ยตามที่มันขอพอผมยิ้มไอ้เด็กตี๋ตาโตก็ยิ้มตามก่อนจะนึกได้ว่าผมประชดมันเลยบุ่นงุ้งๆงิ้งๆจนไอ้คิวรำคาญสลึมสลือขึ้นมาบีบปากมัน
“ไอ้เต้ยเมื่อไรถ่านมึงจะหมดวะ ฮึ ช่วยเงียบซักสองนาทีให้กูรู้สึกสบายรูหูหน่อยได้ไหม เมื่อคืนก็ป่วนจนกูไม่ได้นอนแม่งอยากรู้จริงๆตอนเด็กๆมึงแดกปุ๋ยสูตรไหนเป็นอาหารหลักหรือป๊ากับม๊ามึงเซ็ตโปรแกรมไว้”
ไอ้คิวบ่นไปแต่ไอ้เต้ยก็ไม่สนใจมันลุกขึ้นดมฟุดฟิดๆตามหัวตามผมไอ้คิวเหมือนหมา และไม่นานไอ้เต้ยก็ถูกหิ้วออกไปเพราะมันเกิดอยากเล่นซ่อนแอบในห้องสมุดไอ้คิวเลยต้องลากไอ้เต้ยออกไปก่อนที่พี่ๆบรรณารักษ์จะเอาสารานุกรมมาฟาดหัวมัน
ผมยิ้มตามหลังพวกมันสุดท้ายก็เหลือแค่ผมคนเดียวที่ต้องหาหนังสือ ผมเดินหาหนังสือไปเรื่อยๆเจอเล่มไหนน่าสนใจก็เปิดอ่านเปิดดูแม้จะไม่ได้เกี่ยวกับหัวข้อรายงานก็ตาม แต่ผมก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ชั้นหนังสือช่องถัดไปบทสนทนานั้นทำให้ร่างกายของผมชาจนไม่กล้าขยับตัวไปไหน
“แกๆฉันได้ข่าวว่าพี่ภูมิอกหักแหละ”
“ภูมิไหน”
“พี่ภูมิเดือนวิศวะที่เป็นเพื่อนพี่เบียร์เดือนคณะเราอ่ะ พี่ภูมิสุดหล่อของพวกเราไง”
“อ๊ออห๊ะ พี่ภูมิเนี่ยนะอกหักไม่มีทางอ่ะข่าวแกมั่วรึป่าวถ้าอย่างพี่ภูมิอกหักโลกนี้ก็ไม่มีคนสมหวังแล้ว”
“โหยยยยจริงๆแก ได้ข่าวว่าพี่แกเฮิร์ทมากตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะแต่เมื่อวานชั้นไปหาเพื่อนที่คณะวิศวะแล้วบังเอิญเจอพี่ภูมิด้วยฉันแบบตกใจอ่ะแก จากที่เคยหล่อๆตอนนี้โทรมมากอย่างกับคนป่วยแหนะ”
“จริงดิแกไม่ได้จำผิดคนนะ”
“โหยยยยจะจำผิดได้ไงหล่อขนาดนั้นเห็นแค่เสี้ยววินาทีฉันก็เมมลงซีรีบรัมแล้ว”
“ไม่อยากเชื่อเลยระดับพี่ภูมิเลยนะเว้ยฉันอยากเห็นหน้าแฟนพี่เขาว่ะแก แม่งกล้าทิ้งพี่ภูมิได้ไงฉันว่ามันบ้าไปแล้วแน่ๆ”
“นั่นน่ะสิแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกพี่ภูมิออกจะหล่อรวยขนาดนั้นเจ็บได้ไม่นานเดี๋ยวก็มีแฟนใหม่มาเลียแผลใจเองแหละ” ตัวหนังสือที่ผมก้มดูเริ่มพร่ามัวก่อนที่น้ำตาจะหยดลงเปื้อนหมึกเป็นดวงๆ ผมก้าวถอยหลังติดกับชั้นหนังสือเพื่อให้ผู้หญิงสองคนนั้นเดินผ่านไป ผมไม่ได้รู้สึกอะไรไม่ได้โกรธที่โดนว่าโดนนินทาแบบนั้น มันก็เหมือนกับว่าหัวใจที่แหลกละเอียดของผมมันกระจายอยู่บนพื้นแล้วพวกเธอก็แค่เดินผ่านและเหยียบซ้ำโดยไม่รู้ตัวแค่นั้นเอง
ตอนนี้สิ่งเดียวที่ลอยวนเวียนอยู่ในหัวคือคำว่า “ภูมิป่วย ภูมิไม่สบาย” อยากไปหาถ้าผมแอบไปจะเป็นอะไรรึเปล่านะ อยากเจอภูมิ อยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียงที่มันเรียก “ไอ้เตี้ย”
ผมสะบัดหัวพร้อมกับแอบเช็ดน้ำตาก่อนจะเก็บหนังสือเข้าที่เดิมแล้วเดินออกมาแต่พอออกมาข้างนอกก็ต้องเจอว่าฝนกำลังตก ผมถอนหายใจเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสีเทาๆสายฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ผมลองยื่นมือออกไปรองเม็ดฝนแต่ก็ต้องรีบขยับถอยหลังกลับเมื่อกระแสลมพัดละอองฝนสาดเข้ามาและเหมือนผมจะถอยไปชนกับคนอื่นเข้า
“อ่ะ ขอ………” ผมหันกลับไปจะขอโทษแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคู่กรณี ร่างกายผมก็เหมือนถูกสาปให้แน่นิ่งใจผมชาวูบราวกับถูกยึดลมหายใจ ผมรู้สึกเหน็บหนาวเย็นเยือกข้างในหัวใจเหมือนยืนอยู่ขั้วโลกถูกพายุหิมะเย็นเฉียบโหมพัดใส่ เมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่ผมเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน “ภูมิ” และมันเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
เคยไหมครับที่เราคิดถึงใครซักคนมากๆพอเจอก็อยากมองใบหน้าเขาตรงๆแต่ก็ไม่กล้าให้หลบตาก็ทำไม่ได้ ผมสูญเสียการควบคุมตัวเองไปแล้วจนหมดสิ้นผมกลืนน้ำลายลงลำคออยากยากลำบาก
ก่อนจะสบตากับดวงตาที่คุ้นเคยแววตาคู่นั้นที่สะท้อนกลับมามันเคยทอดมองผมด้วยความรักยังไงวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นและหวังว่าภูมิจะรับรู้ความรู้สึกของผมผ่านสายตาเช่นกัน
เรายืนจ้องตากันนิ่งๆหัวใจผมไม่รู้จะเต้นจังหวะไหนบางทีเหมือนมันบีบจังหวะถี่เร็วจนเหมือนจะหลุดออกมาแต่ว่าบางทีมันก็เต้นช้าๆค่อยๆแผ่วลงจนเหมือนจะหยุด
พอได้เจอภูมิผมถึงรู้ว่าตัวเองอ่อนแอมากแค่ไหนภูมิของผมหน้าซีดมันดูซูบเซียวลงไปมาก หนวดเคราก็ขึ้นเหมือนไม่ได้สนใจดูแลตัวเองเลยหัวใจผมถูกบีบจนแหลกละเอียดสภาพของภูมิทำให้ผมผมอยากจะคว้ามันมากอด อยากจะกอดมันแน่นๆให้สมกับความคิดถึง แต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น
“อ้าวพีม หวัดดี ไม่เจอกันนานหายไปไหนมาครับผมถามไอ้ภูมิ….อื้อไออิคอ่อยอูเอี้ยไออ๊ะอัด” ผมเพิ่งสังเกตว่ามีเพื่อนคนอื่นเดินตามภูมิออกมาจากข้างใน ไอ้มิคกระโดดตะครุบปิดปากไอ้แซคก่อนจะลากกลับเข้าไปข้างใน ส่วนไอ้ปริ๊นมองผมกับภูมิสลับไปมามันส่งยิ้มให้ผมและตบไหล่ภูมิก่อนจะเดินตามพวกไอ้มิคไป
“เอ่อ หวัดดี” เป็นคำพูดที่ผมคิดว่ามันสิ้นคิดและฟังดูงี่เง่ามากที่สุดในการเริ่มบทสนทนาแต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องพูดคำไหนที่ดีกว่านี้
“หวัดดี”
“มา….มาอ่านหนังสือเหรอ”
“อืม” ภูมิตอบแค่สั้นๆมันจับจ้องมองผมไม่วางตาแทบไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ ผมเลียริมฝีปากที่แห้งผากก่อนจะกัดปากแน่น พยายามคิดหาคำพูดแล้วผมควรจะพูดอะไรต่อในเมื่อตอนนี้ก้อนแข็งๆมันดันขึ้นมาจุกแน่นที่หน้าอกอีกแล้ว ถ้าขืนผมยังยืนอยู่ตรงนี้ผมต้องขาดใจตายแน่ๆ
“….เอ่อ งั้นกู…..ไปเรียนก่อนนะ” ก่อนที่ผมจะก้าวขาออกไปข้อมือกูถูกดึงไว้
“อย่าเพิ่งไปฝนตกอยู่เดี๋ยวจะไม่สบาย” แค่สัมผัสเพียงบางเบาที่ข้อมือมันจะรู้ไหมว่าผมต้องใช้เรี่ยวแรงมากแค่ไหนไม่ให้ตัวเองหันกลับไปกอดมันไว้เหมือนที่ใจอยากจะทำผมอยากดึงมันมากอดเหมือนที่ผมเฝ้าฝันอยู่ทุกค่ำคืน ผมอยากจะโผเข้าหาอ้อมกอดของมัน อยากจะกอดมันปลอบมันบ้างภูมิซูบเซียวจนแทบไม่เหลือภูมิที่เคยสดใสคนเดิม
“พอดีมันเลยเวลาเรียนแล้ว…..ต้องรีบไป”
“ขอไปส่งได้ไหม”
“ไม่เป็นไร”
“เดี๋ยวพีม” ภูมิถอดเสื้อช้อปของมันคลุมให้ผมกลิ่นหอมที่คุ้นเคยเหมือนจะค่อยๆทำลายความเข้มแข็งอันน้อยนิดของผมให้หายไป “เอาเสื้อคลุมไว้ก็ยังดี”
“ขอบคุณนะ” ผมเอาเสื้อของภูมิคลุมหัวผมยิ้มให้ภูมิอีกครั้งก่อนจะเดินตากฝนออกมา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมทิ้งภูมิครั้งที่สองที่เดินจากภูมิผมร้องไห้จนสุดเสียง ปล่อยน้ำตาให้ไหลเพราะคงไม่มีใครเห็นให้สายฝนช่วยบดบังชะล้างความทรมานนี้ที
ผมโทรไปบอกไอ้คิวและตัดสินใจกลับบ้านระหว่างทางที่นั่งแท็กซี่ผมกอดเสื้อภูมิไว้แน่นแนบอกจนตอนนี้ที่นอนอยู่บนเตียงผมก็ยังกอดไว้ เสียงเคาะประตูทำให้ผมเช็ดน้ำตากับหมอนเพราะกลัวว่าอาปุ้ยจะเห็น
“ห้องไม่ได้ล็อคครับ” ผมบอกอนุญาตแต่ก็ยังนอนอยู่แบบเดิมผมไม่อยากลืมตาไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น
“พีม” ผมหันไปมองต้นเสียงทันทีที่รู้ว่าไม่ใช่อาปุ้ย
“แทน ฮึก” เมื่อเห็นว่าใครที่เดินเข้ามาผมก็ลุกขึ้นและเดินไปกอดมันไอ้แทนก็กอดผมไว้แน่น
“ร้องไห้อีกแล้ว เพื่อนกูร้องไห้เก่งตั้งแต่เมื่อไรวะ” นั่นน่ะสิเมื่อไรความรู้สึกนี้จะผ่านพ้นไปเสียที
“กู ฮึก กูเจอภูมิด้วย มันผอมมากเลยแทน ไอ้หล่อของกู ฮึกเหมือนไม่สบาย แทนกูไม่ไหวแล้วว่ะ” ผมได้แต่พร่ำเพ้ออยู่ในอ้อมกอดของไอ้แทน นานกว่าที่ผมจะควบคุมสติได้ มันไล่ผมไปอาบน้ำและบอกว่าจะลงไปหาอะไรให้กิน ผมอาบน้ำเสร็จก็เห็นไอ้แทนนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ประตูระเบียง มันหันมาพยักหน้าให้ผมก่อนจะหันไปดูดบุหรี่และมองละอองฝนที่เพิ่งหยุดตก ผมแต่งตัวเสร็จก็ออกไปนั่งกับมัน
“มึงเข้าไปในห้องไปเดี๋ยวหวัดแดกอีกแล้วก็กินโจ๊กด้วยกูซื้อมาฝาก” มันลุกขึ้นและผลักหัวผมให้เดินเข้าห้อง ผมไม่ค่อยหิวแต่ก็ไม่อยากดื้อให้ไอ้แทนมันเป็นห่วงเลยยอมกินตามที่มันสั่ง แต่กินได้ไม่กี่คำผมก็ฝืนกลืนไม่ได้ไอ้แทนก็ไม่บังคับ
ห้องตกอยู่ในความเงียบผมนั่งพิงหัวเตียงมองไอ้แทนเอามือก่ายหน้าผากสายตามันเหม่อลอยและถอนหายใจบ่อยครั้งผมเลยยื่นมือไปผลักหัวมันบ้าง
“เป็นไรวะโดดเรียนมาหากูแค่นี้ถึงกับต้องถอนหายใจเลย”
“เจ็บมากไหมพีม” ผมเม้มปากก่อนจะพยักหน้าได้ยินเสียงไอ้แทนถอนหายใจก่อนจะลุกมากอดผม
“ฟ่างก็ไม่สบาย พวกกูต้องแอบเจอกัน หึ แม่งทรมานสิ้นดีทั้งที่รักกันแต่ต้องหลบๆซ่อนๆเหมือนพวกกูเป็นชู้เหมือนกูทำผิดเหมือนกูไปฆ่าใครตาย”
“อดทนหน่อยนะ” ผมตบหลังมันเบาๆ
“มึงว่าพวกกูควรเลิกกันดีไหม”
“มึงอย่าทำแบบนั้นนะแทน มึงก็เห็นว่า……เลิกกันแล้วผลมันเป็นยังไง” ผมไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเจอความรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นบางทีการแอบพบเจอกันเป็นบางครั้งมันอาจจะอึดอัดแต่ก็คงดีกว่าการแยกจากกันก็ได้
“แล้วมึงจะให้กูมีความสุขทั้งที่สภาพมึงไม่ต่างจากซากไร้วิญญาณงั้นเหรอ” ไม่มีใครมีความสุขหรอกแทน ไม่มีเลย
“กู…ไม่เป็นไร ไม่ใช่สิ กูชินแล้วแทน กูชาไปหมดแล้ว”
“เหี้ยเอ๊ยแค่เรารักกันมันผิดมากหรอวะ แค่กูอยากดูแลอยากทำดีอยากอยู่ใกล้ๆใครซักคนไปตลอดชีวิตกูผิดมากใช่ไหม พวกเราผิด ฮึก มากหรอวะพีม” ไอ้แทนทรุดลงซบหน้ากับบ่าของผม ผมกอดปลอบมันด้วยความรู้สึกรวดร้าว
มันยากจะอธิบายที่ต้องมาอยู่แบบนี้ สภาพมันก็ไม่ต่างจากผมเท่าไร แทนที่เข้มแข็งในวันก่อน ในวันนี้กลับอ่อนแอเหลือเกิน เสียงสะอื้นของมันที่หูผมได้ยิน น้ำตาของมันที่ซึมผ่านเสื้อ ทำให้หัวใจผมมันปวดหนึบ
ผมได้แต่กัดปากจนเจ็บชา ลูบหัวเพื่อนกอดเพื่อนรักของผมไว้แม้ตัวผมเองแทบจะไร้เรี่ยวแรงก็ตามที
“ไม่เป็นไรนะแทน พวกเราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
“ทำไมพ่อกับแม่ไม่เข้าใจ แค่เรารักใครซักคนทำไมต้องกีดกันวะ” ผมแค่นยิ้มให้คำถามนั้นก็เพราะพวกเขารักเราแต่ไม่เข้าใจเรา
พ่อแม่ทุกคนบนโลกนี้ก็อยากเห็นลูกชายที่พวกเขาเฝ้าเลี้ยงเฝ้าดูแลมาทั้งชีวิตได้เติบโตเป็นคนดี มีชีวิตที่ดี ทั้งการเรียน การงานและสุดท้ายการมีครอบครัวที่อบอุ่นคงหมายถึงการมีภรรยาที่เพียบพร้อมมีลูกที่น่ารัก
แล้วจะมีพ่อแม่สักกี่คนที่จะยอมรับชีวิตอีกแบบที่มันอยู่นอกกติกาที่พวกเขาวางไว้แม้ว่าชีวิตที่ว่านี้จะมีความรักเป็นพื้นฐาน มีความรักเป็นจุดหมายปลายทางไม่ต่างจากชีวิตคู่ของคนอื่นทั่วไป ยิ่งเป็นครอบครัวของภูมิที่มีหน้าตาในสังคม เรื่องนี้คงถือเป็นเรื่องร้ายแรงที่ผิดพลาดอย่างมหันต์
“กูสงสารมึง สงสารไอ้ภูมิ สงสารฟ่าง กูคิดถึงฟ่างว่ะ” กูก็สงสารภูมิกูคิดถึงและยังรักมันทุกลมหายใจ ในตอนนี้ไอ้แทนมีผมคอยกอด
แล้วไอ้ภูมิละ ใครจะกอดใครจะปลอบมัน ผู้ชายที่ดูเหมือนเข้มแข็งแต่แท้จริงแล้ว ไอ้ภูมิแสนจะเปราะบางกว่าใคร มันก็เหมือนแก้วใสบางๆที่ถูกกระทบเพียงนิดก็ร้าว แล้วถ้ามันแตกสลายไปถ้าหัวใจของผมสลายไป พวกเขาจะรับผิดชอบยังไง จะชดใช้ยังไง
TBC >>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………..
- ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่คอยให้กำลังใจและรักเรื่องนี้ค่ะ คงไม่เบื่อใช่มั้ยคะที่ตาลขอบคุณบ่อยๆเพราะตาลรู้สึกอยากขอบคุณจริงๆ
- ไม่ได้มีแค่คนอ่านที่ร้องไห้ อีตาลอ่านไปก็เจ็บเหมือนกันตอนนี้ไม่ดราม่าแต่เป็นอะไรที่ยากมากค่ะ ฮือออ
- เรื่องของภูมิกับพีมไม่มีส่วนเกียวข้องกับชีวิตตาลนะคะ คนอ่านบอกว่าเพราะตาลอกหักรึเปล่าทำไมมันเศร้าคือตาลไม่ได้อกหักนะคะ มันเป็นไปตามท้องเรื่องฮ่าๆ ปล คำผิดเยอะก็ขอโทษด้วยนะคะฝากดูด้วยนะคะเดี๋ยวตาลเข้ามาแก้ ขอบคุณค่า
- เปิดเพลง “ความคิด” จะได้เจ็บเป็นเพื่อนภูมิ ฟังเพลง “สุดท้าย” จะได้เข้าใจพีม T^T
-
เศร้ามากคะ
มันหน่วงๆๆ
-
รอวันมาม่าหมดสต๊อค หุๆ อ่านข้ามๆนะคะ ขอโทษที ไม่ถนัดฉากดราม่าอ่าค่ะ :z3:
-
:sad4: ปวดตับมากมาย
-
อ่านแบบข้ามๆ ทำใจไม่ได้ นี่ขนาดข้ามๆนะ น้ำตายังคลอเบ้า
รอให้กลับมาคบกันอีกรอบ ค่อยมาอ่านอีกครั้ง :sad4: :sad4: :sad4:
-
:กอด1:
มาเสิร์ฟมาม่าต้มยำน้ำข้นอีกชามแล้วเหรอคะ
อ่านแล้วปวดตับ ไต ไส้ พุง มากค่ะ
ภูมิพีม แทนฟ่าง สู้โว้ยยย :z3:
-
น้องตาลขา ไหนว่าไม่ดราม่า และไหนโตเกียว ฮื่อออออออออออออออออออออออออออออออ
o22 o22 :o12: :o12:
ความรักไม่มีถูกผิด มันขึ้นอยู่กับมุมมอง ทัศนคติและการเปิดรับ เฮ้ออออออ
-
เศร้ามาก ไม่ไหวแล้วนะ
-
สงสารความรักที่มีแต่คนกีดกัน
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
น้องตาลพี่มีแต่น้ำตาอ่ะ บอกจะไม่อ่าน วันนี้เลยอ่าน สามตอนที่เว้นไว้ ไม่ไหวร้องไห้อย่างกับญาติเสีย
พูดไรไม่ออก เพลงที่น้องตาลบอก พี่ก็ฟังไปอ่านไป ร้องจนตาบวม โอยยย กรูจะอินอะไรขนาดนี้ได้แต่ถามตัวเอง
ก็สรุป พี่ติดนิยายวาย ก็เพราะ ภูมิพีม เวลาได้อ่านมันจะแต่รอยยิ้มเสมอ
เพราะฉะนั้น อย่าเพิ่งโกรธน่ะถ้าพี่จะบ่นว่าเมื่อไหร่จะหมดซะที สำหรับพี่มันยาวนานมากจริงๆ :o12: :o12: ทรมานหว่ะ
นี่ก็ต้องมานั่งอึนกับมันต่อ ตรูไม่น่าใจอ่อนอ่านเลย :z3: :z3: น่าจะข้ามไปก่อน
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ร้องไห้ๆ สงสารน้องภูมิ สงสารไอ้เตี้ยด้วยยย คนแต่งค้าาาา คนอ่านจะไม่ไหวแล้วค่ะ รับความกดดันในจิตใจไม่ไหวแล้ววววว
-
เมื่อไหร่ ค่ะ เมื่อไหร่
ที่ความสุขจะกลับมา
555555555555555555
ดราม่ามากไปเเล้ว ว ว วว ว
T^T
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
o22 o22 o22. คุณตาลเราเครียดจนปวดประสาทไปหมดแล้ว. เห็นใจตาดำเถอะนะคะ. :monkeysad:
-
แน่ใจว่าตอนนี้ไม่ดราม่าหรอคะพี่ตาล
น้ำตาหนูไหลอีกแล้วอ่ะ เจ็บปวดอ่ะ TT____TT
-
เศร้าอ่า
สงสารทุกคนเลย
เมื่อไหร่พ่อภูมิจะเข้าใจสักที
-
:o12:
-
:m15: :monkeysad:
-
2-3 ตอนมานี้ มันบีบหัวใจอ๊ะ
อ่านไป น้ำตาคลอตลอดเลย
คอมเม้นท์ได้คำเดียว "สงสาร"
-
เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมเธอ :เฮ้อ:
-
:m15: :m15: :m15: ร้องไห้มาหลายตอน........
สงสารภูมิพีม ต่อไปคงเป็นแทนฟ่าง ฮึกๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
ถ้าจะเรียกน้ำตาขนาดนี้ :o12:
-
อยากบอกว่าสงสารภูมิกับพีมมาก แต่ตอนนี้ที่2คนนั้นต้องการคือความเข้าใจต่างหาก
เฮ้ออออออออ TT _ TT
:กอด1: ไข้ใจระบาด :กอด1:
-
เมื่อไหร่มาม่าจะหมดคร้าบบ....น้ำก็แห้งหมดแล้ว..มาม่าที่เขาแจกยังหลงเหลืออีกเหรอ เศร้าอ่ะ :sad4: :o12:
-
มันเศร้าเกินไปล่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ร้องไห้อีกแล้ว กลับมารักกันไวๆนะ
-
เรื่องมันเศร้า! :m15:
สงสารทั้งภูมิทั้งพีม เมื่อไหร่ทุกอย่างจะดีขึ้นอ่ะ
-
อ่านแล้วเศร้า สงสารภูมิ สงสารพีม เวลาที่เดินไป โดยตลอดเวลาเราคิดถึงแต่ขา
มันเจ็บมากแค่ไหน ใครจะรู้บ้างไหม เจ็บจนต้องตายไปข้างเลยเหรอ จึงจะเข้าใจ
พ่อแม่ภูมิจะรู้ไหมว่าการกระทำของเขาได้ฆ่าคนสองคนให้ตายลงไปช้าๆ และทำร้ายใครไปบ้าง
และสงสารแทนฟ่างด้วย สงสารทั้งสองคู่ ร้องไห้จนปวดใจ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ไม่กล้าอ่านเนื้อหาช่วงสองสามตอนที่ผ่านมาจริงๆ
ขออนุญาตรอมาม่าหมดชามก่อนนะคะคุณตาล เดี๊ยนอ่อนไหวค่า
-
เศร้าอีกแล้วอ่ะ มะไหร่ทุกอย่างจะกลับมาเหมือนเดิม สงสารรรร พีม กับภูมิ เว่อ
-
พี่ตาล..............
มันบีบหัวใจมาก เศร้าโฮก TOT
กลับมาเฮฮาได้แล้วนะวีอาร์..
-
เศร้าที่สุดในสามโลก น้ำตาไหลพรากกกกกกกก
ขอให้ทุกคู่ก้าวผ่านไปให้ได้นะค่ัะ :fire: :fire:
-
เจ๊บกันไปหลายคนเลย...ร้องไห้น้ำตาท่วมจอเลยยยยย :monkeysad:
-
ร้องไห้ไปสามปี๊บแล้วค่ะ เศร้าเกินบรรยาย :m15: :monkeysad: :sad11:
รักกันแต่ต้องเลิกกัน มันเศร้าเกินไปค่ะ ให้ตายจากกันยังจะดีกว่า :m15:
บีบหัวใจเหลือเกิน ตอนนร้ยังหยุดร้องไห้ไม่ได้เลยค่ะ เศร้ามากๆๆ :monkeysad: :m15: :sad11:
ปวดใจ เอานิยายฮาๆของเราคืนมานะคุณตาล o18
หวังว่ามาม่าจะหมดสต็อคในเร็ววัน และหวังว่าจะไม่มีไวไว ยำยำ มาต่อนนะค่ะ เอิ๊กกกกกก :a5:
-
ใจจะขาดตามภูมิและพีม และทุกคนไปแล้วอ่ะ
เมื่อไหร่เวลาแห่งความโศกา จะผ่านพ้นไปสักที
-
น้ำตาท่วมจออีกแล้ว
คู่ภูมิ-พีม ยังไม่หายเศร้า มาคู่แทน-ฟ่างอีก งืด งืด
-
มาม่าอืดเต็มท้องแล้ววววว
-
โอยยยย ทามมายมันเศร้าแบบนี้อ่า ฮือออออ :monkeysad: :sad11: :sad4: :o12:
-
T^T เศร้าอ่า อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย เมื่อไหร่จะคืนดีกัน
เมื่อไหร่จะรัก กันโดยที่พ่อแม่เข้าใจนะ น่าสงสารความรักของ ภูมิและพีม มาก
-
งั้นคนอ่านขอฟังเพลง "แสงสุดท้าย" เพื่อให้กำลังใจน้องพีมและพี่ภูมิละกันนะ
โฮ
...................
ในค่ำคืนที่ฟ้าท้าทายใจคนอยู่ตรงนี้และฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมายตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
มีแสงรำไรจะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้าตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
http://www.youtube.com/watch?v=vdIgdpPV5aI&feature (http://www.youtube.com/watch?v=vdIgdpPV5aI&feature)
-
น้ำตาไหลอีกแล้ว ซาบซึ้งกับน้ำใจเพื่อน :o12:
สงสารพีม สงสารภูมิ
เคยเจอความรู้สึกแบบนี้ ที่เจอหน้าคนคุ้นเคย
แต่ต้องพูดจากทักทาย กลายเป็นคนไม่รู้จักกัน
รู้ซึ้งว่ามันแสนจะทรมานนนนนนน
มาต่อเร็วๆ นะครับ จะมารอทุกวันเลยยย
-
ฮืออออออออออออ อ่านไปร้องไห้ไป สงสารภูมิ สงสารพีม สงสารตัวเอง TT^TT :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
:dont2: :dont2: :dont2: :dont2: :dont2: :dont2:
:o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7:
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
-
เศร้าไปนะครับ...น้ำตาซึม
-
ปวดใจจัง เมื่อไหร่เรื่องราวบ้าๆนี่จะผ่านไปซะที
เมื่อไหร่พวกเค้าจะรู้ตัว
...ว่ากำลังทำลายความรักของคนอื่น
เมื่อไหร่พวกเค้าจะรู้ตัว
...ว่าต้องมีกี่คนเสียใจเพราะเรื่องนี้
แล้วเมื่อไหร่พวกเค้าจะรู้ตัว
...ว่ากำลังฆ่าลูกชายตัวเองทั้งเป็น
-
ไม่ไหวแล้ว ร้องไห้หนักเกิน น้ำตาหยดใส่คอมลายหมดแล้ว
:o12: :o12: :o12:
เริ่มร้องไห้ตั้งแต่ตอนเต้ยแช่งพีมในห้องสมุด
อ่านบรรทัดต่อมาขำไอ้เต้ยอีก
อ่านต่อมาร้องไห้ยาวเลยทีนี้
เฮ้อ...บีบหัวใจจริงๆ อ่านไปอ่านมาต้องไปขอยาแก้โรคหัวใจมากินมั้ยเนี่ย
-
ซากชีวิต พ่อแม่คงพอใจแล้ว
อ่านไป น้ำตาไหลเรื่อยๆ :sad4:
-
:monkeysad: เป็นกำลัใจให้ พีม-ภูมิ และ แทน-ฟ่าง ความรักมักมีอุปสรรค เมื่อไรครอบครัวภูมิจะเข้าใจนะ
-
ฟ่างอย่าร้องนะ *เช็ดน้ำตาให้*
ตอนเห็นฟ่างร้องไห้กับอทนตอนแรกเราวาาน่ารักดี
แต่ไม่อยากให้ฟ่างร้องไห้ในที่ที่ไม่มีแทน
ตอนนี้มันโดน สงสารทุกคนไปหมด
ชอบตรงที่พี่ภูมิห้ามไม่ได้ออกไปกลัวไม่สบาย
เราเขาใจถึงความห่วงใยของพี่ภูมิเลย
กับตอนที่ขอไปส่ง แต่พีมบอกไม่เป็นไร
น้ำตาจะร่วง คนหนึ่งก็เป็นห่วง อีกคนก็กลัวอดใจไม่ไหว
ฮื่อออออ :o12: มันเป้นความรู้สึกที่อ่านแล้วชอบมาก
ไม่ได้ดราม่าเจ็บปวด ไม่ได้เศร้ามาก แต่มันเสียใจT^T
-
สงสารภูมิกะพีมมากๆๆ เค้าร้องไห้ตามเลย ฮือๆๆๆ
-
งือ
ทำใจอ่านไม่ได้อ่าาาา
ขอทำใจก่อนนะค่ะ แล้วจะรีบมาอ่าน
ตอนนี้มาม่ายังอืดอยู่ลย :m15: :monkeysad:
กระซิกๆ
-
เศร้าต่อเนื่องยาวนาน T______T
มิน่าช่วงนี้ฝนตกบ่อย ฟ้าร้องไห้ให้กับความรักของสองคนนี้นี่เอง ฮืออออ
-
ตอนนี้ไม่ใช่มีแค่ภูมิกับพีมร่างกายและจิตใจย่ำแย่ แทนกะฟ่างก็สภาพไม่ได้ดีไปกว่ากันเลย TT TT
พี่ข้าวโอ๊ตช่วยน้องๆ ทีเถอะ
-
ไม่รู้จะพูดยังไงรู้แต่ว่ามันเศร้ามากๆ
สงสารพีม สงสารภูมิ
ชีวิตมันไม่ง่ายเลย ...
อยากให้ทั้งสองคนผ่านช่วงเวลานี้ไปเร็วๆ
คนอ่านทำใจไม่ได้ยังไงก็ไม่รู้ เฮ้อ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
+1 ให้จ๊ะ จุ๊บๆ
-
ขอบคุณนิยายเรื่องนี้ที่ทำให้ภูมิคุ้มกันทางด้านดราม่าเราอัพเลเวลขึ้นอย่างรวดเร็ว
อ่านตอนนี้แล้วเลยรู้สึกเหมือนจะชินไปกะพีมแล้ว...
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
:monkeysad: :monkeysad: :m15:
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
เฮะๆๆๆ หลังจากอ่านเม้นขาวบ้าน ขอจองที่ รอบ สองไม่กล้าอ่าน
-
สงสารอ่าา :o12: :o12: :o12:
-
เศร้ามากอ่ะ เจ็บปวดมากมาย :sad11:
-
สงสารทุกคนเลยยยยยยยยยย โฮฮฮฮฮฮ
ฟ่างงงงงงงง เท่อ่ะ รักฟ่างนะ T^T
อึดอัดปวดตับเครียดลงกระเพราะ เฮ้ออออออออ เม้นท์ไม่ออก งื้ออออ :m15:
อ่านตอนนี้แล้วเห็นได้ชัดและรู้สึกดีกับความผูกพันธ์ระหว่างเพื่อน T^T
แล้วเรื่องราวมันจะเดินต่อไปยังไงเนี่ยยยยยย
กลายเป็นสองคู่ที่กำลังแย่สุดๆ แง๊ ใครน้อใครกันจะออกมาคลี่คลายดราม่าชามโตชามนี้ T^T
ปล.แอบยิ้มที่อ่านถึงช่วงเกี่ยวเนื่องกับซิมซิมิ ฮ่าฮ่า แอบเกาะกระแสอีกแล้วนะเรื่องวีอาร์เนี่ย อิอิ
เป็นกำลังใจให้น้องตาลนะค๊าาาา เอาใจช่วยพีมกับภูมิแล้วก็ฟ่างกับแทนด้วย โฮกกกก
:กอด1:
-
น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกก :m15: :m15:
ไม่ไหวแล้วอ่า ตาลจ๋าาาา ผ่านช่วงนี้ไปเร็วๆได้มั้ยอะ อ่านไปปวดใจไปเหมือนตัวเองเป็นน้องพีมเลย
เมื่อไหร่พ่อกับแม่จะเข้าใจ ทำไมทนเห็นสภาพภูมิแบบนั้นได้ ไหนบอกว่ารักลูกแต่ลูกตัวเองป่วยขนาดนี้ยังทนได้อีกหรอ
เฮ้ออออออ :เฮ้อ:
-
เศร้ามากๆ ค่ะ :m15:
น้ำตาซึมเลย
เฮ้อ :เฮ้อ:
เมื่อไหร่พ่อแม่จะทำใจได้หนอ
-
ใครบอกไม่ได้ดราม่าคะพี่ตาล ดราม่ามากกกกกกกกก :sad4:
มันอึดอัดอ่ะ อ่านแล้วมันจุกมาก นี่ขนาดอ่านผ่านๆเพราะไม่กล้าอ่านละเอียดกลัวไม่ไหวนะคะเนี่ย น้ำตาไหล เศร้ามากถึงมากที่สุด :o12: :o12: :o12: :o12:
ฟ่างถึงกับร้องไห้อ่ะคิดดู เรื่องนี้มันหนักมากจริงๆ
สงสารทุกคน ทำไมโลกช่างโหดร้ายแบบนี้ :z3: :z3: :z3:
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้สึกจิตใจชุ่มชื่นขึ้นมาได้ คือ "มิตรภาพ"ค่ะ ตอนนี้มันชัดมาก
อ่านแล้วรักหนุ่มๆเรื่องนี้ทุกคนมากขึ้นกว่าเดิม จากที่รักมากอยู่แล้วก็ทวีคูณขึ้นไปอีก
พวกเค้ามีมิตรภาพที่ดีต่อกันมากอ่ะค่ะ รักเพื่อนกันมากๆเลยอ่ะ ถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะนะ แต่มาเจอตอนนี้แล้วตื้นตันมาก ซึ้งมากจนพูดไม่ถูกว่าซึ้งยังไง แต่สุดยอดเลย
ฉากฟ่างกับพีม แทนกับพีมทำเอาน้ำตาจะไหล มันซึ้งในมิตรภาพควบคู่มากับความเจ็บปวด
ว่าพี่ตาลแต่งคอมเมดี้เก่งแล้วนะ ดราม่านี่ก็ไม่หย่อนไปกว่ากันเลย ทรมานมากค่ะ
ปล.ตั้งแต่ดราม่ามายังอ่านละเอียดไม่ได้ซะที ได้แต่อ่านผ่านๆ เพราะทำใจไม่ได้ ไว้ถ้าดราม่าเริ่มคลายจะมาตามอ่านแบบล้วงลึกแน่นอนค่ะ ขออนุญาตแปะโป้งไว้ก่อนนะ
ปล2.พรุ่งนี้สอบยังอ่านหนังสือไม่เสร็จ ขอเอาเวลามาให้วีอาร์ก่อน เอิ๊กๆ
ปล3.รักพี่ตาลและหนุ่มวีอาร์ทุกคนค่ะ
We are...คือ (พวก)เรารักกัน นิยายวายที่มีอะไรมากกว่าเรื่องของผู้ชายรักกัน เพราะมันคือเรื่องราวมิตรภาพอันแน่นแฟ้นของลูกผู้ชาย o13 o13
-
หน่วงจนตับจะหลุดแล้วพี่ตาล โอยย
ไหนบอกไม่ดราม่า แต่มันก็ดราม่านะ
ฮืออออออออออออ เศร้ามากกก
โคตรเจ็บเลย ฉากห้องสมุดอะ ฮือออ
T_____________T น้ำตาไหลรัวๆอีกแล้ว
-
ไม่ไหวแล้ววววว
ร้องไห้จนหายใจไม่ออก T^T
ได้โปรดเข้าใจและยอมรับด้วยเถอะค่ะ พ่อแม่น้องภูมิ
-
ทำไมมันเศร้าอย่างงี้คะน้องตาล :monkeysad:
ชีวิตแค่โดนทำร้ายนะคะน้องภูมิน้องพีม เดี๋ยวก็หายนะคะ :กอด1:
-
ใกล้จะตายแล้ววววววว
ได้ยินไหมว่าคนอ่านจะขาดใจแล้ววว
ร้องไห้เหมือนบ้า แม่งงงงงกูไม่ได้อกหักเลยยยยยยย
แต่ทำไมต้องเป็นบ้าขนาดนี้ อร้ากกกกกกกกกก
พอซักที T____________T
พรุ่งนี้ต้องตาบวมไปเรียนแน่ๆ
-
เศร้าจัง
เมื่อไรมาม่าจะหมดสต๊อคสักทีค่ะ
:angry2: เดี๋ยวเค้ายึดเซ็งเป็ดอวอร์ด รางวัลนิยายสุดฮา คืนนะ
+1 :กอด1: มาไวไวน้าค้า อย่าปล่อยให้คนอ่านน้ำตาท่วมนานนัก :เฮ้อ:
-
:o12: :o12: :o12:
-
ใกล้วาเลนไทน์แล้วนะเนี่ย หวังว่าภูมิกับพีมจะผ่านไปได้ด้วยดีนะคับ
ปล. เอาเพลงมาฝากคับ โดนใจมาก o7
http://www.youtube.com/watch?v=G82bUOavP1s
-
น้ำตาไหลจริงๆค่ะ อินมากอ่ะ ;_______;
-
:call: :call: :call:
ขอยอมรับว่า 3-4 ตอนที่ผ่านมาไม่ได้อ่าน
เพราะมันมาม่าเหลือเกิน อ่านจากเม้นของแต่ละคน
ขอรออ่านตอนที่คลี่คลายแล้วดีกว่า
คงร้องไม้แบบเศร้าและดีใจ จะได้ไม่อึดอัด
ปล.หวังว่าจะแฮปปี้ก่อนวนวาเลนไทน์
-
จริงๆเป็นคนเข้มแข็งนะ
แต่เวลาอ่านนิยายดราม่าทีไร ร้องไห้จะบ้าแทบทุกที
(และนี่คือเหตุผลที่ไม่เคยแต่งดราม่าได้เลย)
ไม่ไหวอ่ะตอนนี้ บีบหัวใจชะมัด
ยอมรับเลยว่าอ่านข้ามๆไปเยอะ ไม่ได้อ่านละเอียด
ร้องไห้จนคนข้างๆถามใครตาย เหยดดดด ไม่เข้าใจกูเล้ย!
น้องตาลมาสาบานกับพี่ก่อนเร็วว่าเรื่องนี้จบแฮปปี้เอ็นดิ้ง ฮ่าๆ
ไม่งั้นพี่จะจับไอ้ภูมิเป็นตัวประกัน!!
:กอด1:
-
รู้สึกเหมือนกำลังจะจมน้ำเลย ได้โผล่ขึ้นมาหายใจกับซิมซิมิของปันอยู่แปบเดียว แล้วก็เหมือนแขนขาค่อยๆหมดความรู้สึก จมลงไปในห้วงน้ำตาที่เหนาเหน็บ :o12:
-
:m15: :m15: :m15:
น้ำตาท่วมมาม่าอ่ะ
จะเศร้าไปอีกนานเท่าไหร่
-
ครั้งนี้
ปวดตับทั้งสองคู่เลยหรอ
เศร้่าใจที่สุดเลย :o12: :sad4:
-
มันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานไม๊คะคนเขียน
-
น้ำตาไหลอาบแก้มอ่า เศร้ามาก :m15:
สางสารพีม ภูมิ อ่า
กลับมาอยู่ด้วยกานเหมือนเดิมเถอะน่ะ
-
โหย สงสารอ่ะ ทั้งภูมิ พีม แทน ฟ่าง
แต่ตอนนี้สงสารตัวเองอ่ะ น้ำตานองเลย
เจ็บแทนอ่ะ เมื่อไหร่พ่อแม่จะเข้าใจอ่ะ
ลูกตัวเองจะเป็นศพอยู่แล้วไม่สงสารรึไง
ลูกเจ็บพ่อแม่ไม่เจ็บบ้างเหรอ
โอ๊ย เจ็บแทนอ่ะ
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
เฮ้อออออออ ปวดใจจัง
:m15: :m15:
อยากให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปซักที ไม่ไหวแล้วจริงๆนะเนี่ย
-
T_____T mai wai laew na ka songsaan maak!!!!
-
เศร้ามากที่สุดดดดดดดดดดด
TT_______________TT
-
โฮยยยยยยยย
เหนื่อยแทนสองคนอ่ะ
อยากเจอแต่เจอไม่ได้ อยากกอดแต่กอดไม่ได้ มันทรมานกว่า อยากกอดแต่ไม่มีให้กอดอีกนะเนี่ย
แต่ก็เข้าใจนะ ชีวิตมันต้องมีดราม่ามั้งอ่ะ
ไม่มีใครจะยอมรับง่ายๆหรอก ในความเป็นจริง
บ้างคู่นะ พ่อแม่ไม่ยอม จนลูกโทรมจะตาย เค้าก็ยังไม่ยอมอ่ะ
ซึ่งมันก็เปลี่ยนไรไม่ได้ป่ะ เห้ออ
หวังว่าทั้งสองคน ไม่มีสิ ทุกคน จะดีขึ้นเร็วๆนะ
-
ถ้าน้ำตามีค่าดั่งทอง สองสามตอนมานี่คงทำให้อิฉันรวย :o12:
-
เศร้าจัง คุณ ตาลมาลงตอนต่อไปเร็ว ๆ นะ ไม่อยากให้ตัวเองต้องเศร้าเป็นอาทิตย์เลยอ่ะ :m15: จะมาม่าอีกก็ได้ แต่อย่อทิ้งไปเป็นอาทิตย์เลยนะ เค้าอยากอ่านเร็ว ๆ :sad11:
-
อ่านแล้วปวดใจแทนทั้งสองคนเลยอะ.. เมื่อไรจะได้กลับมารักกันสักที..
แค่นี้พีมกับภูมิก็จะไม่ไหวแล้วนะ.. ภูมิก็ยังรักพีมเหมือนเดิม.. ฉากฝนตก....
ฟ่างกับแทนก็โดนด้วยเหมือนกัน.. คนรักกันแต่ไม่ได้เจอกัล..ต้องแอบเจอเหมือนชู้อีก..
เศร้าแทนฟ่างแทนจิงๆๆ..
เฮ้อ... ปวดตับ............... :a5:
ขอให้ภูมิ พีมกลับมารักกันเหมือนเดิม.. เพี้ยงๆๆ:กอด1:
เตี้ยของหล่อ หล่อของเตี้ย........
-
T_______________________________________________________________________T
-
+1 ให้ตาลจ้า
โอ๊ย.......ปวดตาไปหมดแล้ว ร้องไห้จนตาบวมแล้ว :m15:
สงสาร ภูมิ กับ พีม และ แทน กับ ฟ่าง อะ :z3:
เมื่อไหร่พ่อกับแม่ หรือพวกผู้ใหญ่จะเข้าใจว่าความรักมันเกิดขึ้นได้ไม่เลือกเพศ :z6:
รอตาลมาต่อจ้า :call:
-
จมทะเลน้ำตากันเลยทีเดียว :m15: :m15:
-
เจ็บจนจุก พูดไม่ออกกันทีเดียว
ตอนภูมิพีมเจอกัน เป็นความรู้สึกที่ตื้อในหัวใจ
ได้พบเจอ.. แค่พูดคุยแต่สัมผัสแตะต้องไม่ได้
น้ำตามันไหลออกมาไม่รู้ตัว
แต่ดีใจที่อย่างน้อยพีมก็มีเพื่อนรักอยู่เคียงข้าง
คู่แทนฟ่างก็เจ็บไม่แพ้กัน
คุณตาล..
ขอเถอะนะ ขอให้เรื่องนี้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งได้ไหม :m15:
-
เมื่อไหร่มันจะจบอะ :sad4:
-
ไม่อยากจะบอกว่า ทำใจให้อ่านไม่ได้จริง ๆ ขอโทษคนแต่งด้วยนะครับ
เอาไว้หมดช่วงมาม่าแล้วจะอ่านรวดเดียวเลย เพราะอ่านมาม่าไปตอนเดียว
มีผลต่อความรู้สึกตัวเองเป็นอาทิตย์เลย สงสารภูมิกับพีมมาก ToT
-
เจ็บปวด :o12:
-
ต้องเห็นลูกช้ำแค่ไหนเนี่ยถึงจะเข้าใจ
ใจร้าย :o12:
-
:o12:กว่าจะอ่านตอนนี้จบใช้เวลานานมากเพราะอ่านได้2-3บรรทัด
ต้องหยุดอ่านเพราะสงสารภูมิกับพีมมากมาย..
-
กว่าพ่อแม่ภูมิจะยอมรับ? คงต้องมีใครซักคนตายก่อนกันล่ะมั้ง :serius2:
-
อ่านแล้วปวดตับมาก :serius2:
สงสารพีม กับ ภูมิ จัง :monkeysad:
สู้ๆ น่ะ :interest:
:L2: :L2:
-
ทำไมคุณพ่อไม่ยอมซักทีเนี่ย
เห็นมั้ยว่าแต่ละคนแย่ขนาดไหน
โกรธๆๆๆ แล้ว
-
อ้าแล้วเศร้า
เศร้าแล้วร้องไห้
ปวดหนึบจริงๆ
สงสารภูมิ พีม และทุกๆคน
-
น้ำตาท่วมคอมแล้ว :sad4:
-
ทรมานจัง
อยากให้ความทรมานนี้สิ้นสุดลงเสียที
-
ฮืออออ...สงสารง่ะ
สงสารทุกคนเลย พ่อแม่หวังดีกับลูก
แล้วถึงลูกจะกลายเป็นซาก มันก็ดีแล้วใช่รึป่าว
-
กว่าจะอ่านจบ น้ำตาก็ไหลอีกแล้ว :z3: :z3: :z3: :z3: โดยเฉพาะตอนที่ภูมิกะพีมคุยกันหน้าห้องสมุด
โอ๊ยยยย ไม่ไหวๆๆๆ :z10:
สงสารพีม สงสารภูมิ สงสารฟ่าง สงสารแทน :o12:
แต่ละคนก็มีเหตุผล และ้เหตุผลมันก็ทำให้เจ็บกันทุกฝ่าย
ลองคุยกันใหม่ดีใหม่
-
มันอึดอัดเหมือนคนคอแห้งอยากกินน้ำแต่กลืนลงไปไม่ได้ :z3:
สงสารทุกคน แต่ทำไงได้ อย่าที่อาปุ้ยบอกใก้เวลาช่วบรักษา คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันหรอก
ตอนนี้ก็เฮิร์ทอ่านแล้วก็เฮิร์ทเข้าไปใหญ่ :z3:
:pig4: นะคะ :m15:
-
:o12: :o12:
-
เศร้ากว่านี้มีอีกมั้ยครับ
ไม่ไหวแล้ว ฮือๆๆ
สงสารพีมกับภูมิมากๆๆ แทนกับฟ่างด้วย
-
พี่ตาลทำไมมันเศร้าแบบนี้ :sad4:
-
ตั้งแต่เริ่มอ่านตอนนี้ น้ำตาไหลไม่หยุดเลย อินมากกกกกกกกกกกกกกก สงสารพีมกับภูมิจริงๆ
คนเขียนอย่าใจร้ายนักเลย คนอ่านจะขาดใจตายแล้ว :sad4:
-
อึดอัดไปหมดแล้ววววววววววววว ความจริงมันช่างเจ็บปวดยิ่งนัก! :เฮ้อ:
-
บอกตรงๆน้า...ตั้งแต่ร้องไห้ตาบวมตอนอ่านดราม่าตอนแรก แล้วก็ไม่กล้าอ่านอีกเลย
ขอโทษคนเขียนด้วยนะคะ ...คงจะรอให้ดราม่า เรียกน้ำตาผ่านไปก่อนละน้า
-
พี่ตาลลลลลลลลลล ฮึก ฮื้ออออออออออออ
คุณพ่อฝากบอกว่า ฮึก ฮื้ออออออออออออ
ซื้อกระดาษทิชชู่ให้หนูเลยยยยยยยยยยยยย เมื่อไหร่มาม่าจะหมด หนูกลัวเป็นโรคกระเพาะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ตอนหน้ามาม่าชามนี้จะหมดไปรึยังคะ :m15:
ไม่ไหวๆ ร้องไห้ตามไอ้เตี้ยของภูมิไปแล้วเนี้ย แงๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
จะเศร้าอีกนานมั้ยคะ...ไม่ไหวแล้วอ่าา
สงสาร ภูมิ พีม แทน ฟ่าง มากๆๆๆๆๆ T T
ขอบคุณ คุณตาลค่ะ ^^
-
พูดต่อไม่ได้ 'เจ็บ'
อยากอ่านพาร์ทพี่ภูมิ พี่ภูมิสบายดีไหมคะ(จะถามทำไม TT)
แต่อีกใจอยากอ่านแทนฟ่าง เป็นยังไงบ้าง
'เจ็บเนอะ'
-
:z13: :z13: :z13: แรววิ่งไปอ่าน
-
พ่อกับแม่ของภูมิคงมีความสุขสินะ
ภูมิกับพีมเหมือนกำลังตายทั้งเป็น
มีให้สองคำกับตอนนี้
''สงสาร''
''ใจร้าย''
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
เลดี้อ่านไปเศร้าไป วันนี้มาอ่านตอนนี้ยำ้สามรอบจนตาแดง เพื่อนๆบอกเป็นไร
ก็ได้แต่ยิ้ม แล้วตอบว่าฉันอิน
-
ขอให้ตอนนี้เป็นดราม่าตอนสุดท้าย :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
น้ำตาอีกสักรอบ... :m15:
-
:o12:
โอ๊ยไม่ไหวแล้วอ่ะ
น้ำตานองเต็มไปหมด
-
อย่างมาม่าอ่ะ :sad4:
-
เศร้าอ่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:sad4: :o12:
-
:เฮ้อ: ม่ามา ม่ามา และม่ามา
:m15: :m15: :m15:
ปีนี้จะโหวตฟิคเศร้ารันทดแห่งปีให้นะคะ :sad4:
-
คือหนูเเปะโป้งไว้อีกตอนนะคะ รอตอนที่ม่าม่าหมดก่อน :z3: :sad4:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเจ็บ
-
พี่ตาลค่ะสงสารพวกพี่พมจะแย่แล้ว
หยุดดราม่าเถอะนะ
คนอ่านตาบวมกันหมดแล้ว :sad4:
-
อุปสรรคเยอะจริง พี่โอ๊ตมัวแต่หลงป่าอยู่รึงัย มาควบม้าออกจากป่ามาช่วยน้องหน่อยเร้ว
อ้อ ปันช่วยผลักดันให้น้องไก่กลับมาพูดไทยได้ด้วยเน้อ
-
:m15: :m15: สงสาร ภูมิ+พีม อ่ะ หวังว่าจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึก ปวดตับ ปวดม้าม ปวดเซี๋ยงจี๋ :o12:
-
:sad4:น้ำตาซึมเลยอ่ะตอนนี้ สงสารภูมิกับพีมจัง :o12: :o12:
-
เศร้าเกินไปแล้วว :sad4: น้ำตาไหลจนจะหมดก็อกแล้วอ่ะ :o12: เป็นกำลังใจให้พีมนะ
ขอตัวไปเช็ดน้ำตาก่อน :o12: :o12: :o12:
-
:o12: นี้จะให้เศร้าก่อนวาเลนไทน์ใช่มั๊ย :sad4:
-
:เฮ้อ: มันหมดอารมณ์ เหนื่อยใจจจจจจจจ
ขอร้องเถอะรีบๆผ่านไปสักที
-
"ปางตาย" นึกถึงคำนี้ก่อนเลยคำแรก
ถ้าโดนอีกฝ่ายทิ้ง หรือรักกันแล้วไม่เข้าใจก็พอจะทำใจได้
แต่นี่ยังรักกันแต่ขอให้เลิกกัน เพราะเหตุผลทางสังคม
เฮ้อ!
-
สงสารพีม ภูมิ แทน ฟ่าง
อ่านตอนนี้กะตอนที่แล้ว น้ำตาก็ไหลไม่รู้ตัวเลย
อยากให้มาม่าคนแต่งหมดสต็อคซะที เขากินไม่ไหวแล้วล่ะ
-
ภูมิ พีม พ่อแม่ เฮ้ออออออ...................... :m15: :m15:
-
ชักเริ่มเบื่อมาม่าแล้วนะจ๊ะคนแต่ง
ต่อมน้ำตาอักเสบจะแย่แล้ว :seng2ped:
-
ปวดใจ เหมือนตอนฟังเพลงวินาทีเลย อันนั้นก็ปวดใจ
สงสารพีม สงสารภูมิ
-
ปวดตับอ่านแล้วเครียด5555
-
เฮ้อออออออ
อยากจะปลอบแทน แทนพีมจังเลยคร้าบบบบบบ ^^
-
พี่ตาลคะ
หัวใจพวกหนูจะหยุดเต้น ไปพร้อมๆกับภูมิพีมแล้ววว T^T
ไม่ไหวแล้ว แงๆๆๆ :o12:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก :z3:
ทำไมถึงได้เศร้าและทรมานจิตใจเยี่ยงนี้
:sad4: :o12:
-
:z3: :sad4: :sad4: :sad4: :o12:
ทำไมต้องเป็นแบบนี้
นั่งร้องไห้ไปอ่านไป
น้ำตาหยดเลย ไม่ใช่แค่น้ำตาซึม
เจ็บจี๊ดๆ ฮือออออออ
สงสารภูมิกับพีม ฟ่างกับแทนด้วย
อยากให้เรื่องแย่ๆนี้ผ่านไปซักที
อยากให้กลับมาสดใสเหมือนเดิม
-
โอ๊ะ...เข้ามาอ่านแล้วถึงกับเส้นประสาทตึงเครียด :z3: รู้แล้วว่าจะมีดราม่า แต่ไหงมัน อลังการขนาดนี้ง่ะ คุณพ่อคุณแม่จะทรมานลูกไปไย ต้องให้ล้มหายตายจากกันเลยรึไง เฮ้อ.. :call: :call: :call:
:z13:คนเขียน :call: :call: :call: ต่อไป
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :sad4: จะไปก่อม๊อบประท้วงกับปันหน้าบ้าน ออกไป ออกไป!!!!
ลูกภูมิของเจ๊!!!!! น้องพีมของแม่ อดทนหน่อยนะลูกกกก พี่ตาลคงไม่ใจร้ายกับลูกหรอก ใช่ไหม????? o18(หันหน้ามาข่มขู่คนเขียน)
รีบๆทำให้เค้ากลับมาอยู่ด้วยกันเถอะนะ คนอ่านน้ำตาท่วมแล้วววว :z3:
-
จะเศร้าไปไหนล่ะเนี่ย เฮ้อ...อออออ เราก็ต่อมน้ำตาแตกแต่เช้า ทำไมชีวิตเราไม่ค่อยมีมุมนี้เลยนะ แคร์พ่อแคร์แม่มากกว่าตัวเอง
อกตัญญูได้โล่ห์เลยชั้นเนี่ย สำหรับคนที่ไม่ค่อยอินกับคำว่าครอบครัวอย่างเรา ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แฮะว่าทำไมต้องยอมเจ็บปวด
เพื่อคนที่ไม่ค่อยมีเวลาให้เราขนาดนี้ด้วย (บอกแล้วว่าอกตัญญู) ตอนเรามีแฟน บ้านแฟนเราก็ลำเอียงรักลูกไม่เท่ากัน พอแฟนเรา
ออกมาทำงานนอกบ้าน กำลังจะไปได้สวย ก็ตามจิกกลับไปช่วยงานที่บ้าน โดยไม่มีเงินเดือนให้ แล้วคนหาเงินก็ไม่ค่อยอยากใช้
เงินที่ตัวเองหา แต่คนผลาญเงินก็หยิบได้หยิบดี เราก็คันปากยิบ ๆ บอกว่าทำไมเธอไม่ออกมาทำงานข้างนอกล่ะ ทนทำไม ให้หา
เงินกันเองมั่งสิ แต่เค้าก็ทำไม่ได้หรอก เพราะนั่นก็แม่เค้า ธุรกิจของครอบครัวเค้า แต่ถ้าอกตัญญู ๆ แบบเราเนี่ย เราไปนานแล้วล่ะ
เชิญอยู่กับลูกรักที่เฝ้าแต่ผลาญเงินไปคนเดียวเหอะ
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยล่ะเนอะ คนรักพ่อรักแม่น่ะ สุดท้ายก็ต้องได้สิ่งดี ๆ กลับมาอยู่แล้ว
-
ฮืออออ มันปวดตา (อ่านไปร้องไห้ไป) และปวดใจ :m15:
ตอนพีมอยู่กับเพื่อนก็ดูเหมือนจะไม่เศร้าอะไรมากมาย
พออยู่คนเดียวแล้วมันแทบขาดใจเลยสินะ สงสารอ่า
ยิ่งตอนที่เจอหน้ากัน มันคงเจ็บปวดสุดๆเกินคำบรรยาย
สู้ให้เลิกกันเพราะเกลียดกันยังดีซะกว่า....... :o12:
แถมตอนนี้มีแทนกับฟ่างพ่วงมาด้วยอีก คูณสองเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ด ให้น้องพีมและน้องภูมิ
-
น้องตาลบอกว่าตอนนี้ไม่ดราม่าไงง ง :o12:
5555555 ร้องไห้น้ำตาท่วมบ้าน
สงสารทุกคนพีม ภูมิ ฟ่าง เต้ย
หวังว่าตอนหน้าคุณพ่อจะเข้าใจ 55555 :-[
กอดๆน้องตาลสุดสวย ย :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
คุณพ่อเข้าใจทีเถอะนะ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อ่านแล้ว :z3:ปวดใจมากเมื่อใหร่มาม่าจะหมดสักทีทรมาน :monkeysad:
-
ขอให้พีมภูมิพบความสุขสักที
-
สงสารภูมิกับพีม เเทนกับฟ่างด้วย สงสารทั้ง2คู่เลย :sad4: :sad4:
อ่านเเล้วน้ำตาจะไหล
-
สงสารพี่พีมพี่ภูมิกับพี่แทนพี่ฟ่างจังเลยยย
อ่านไปน้ำตาจะไหลอยู่แล้ว :sad4:
เมื่อรัยมาม่ามันจะหมดสักที :z3:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
เจ็บปวดอะ อ่านไปก็ร้องไห้ไป ไม่เข้าใจความรักเหมือนกัน ทำไมรักแล้วต้องเจ็บ
ยิ่งอ่านมาถึงตอนพีมกับภูมิเจอกันยิ่งร้อง..........เฮ้ออออออ เศร้าอะ เศร้าที่สุด
-
นี่เป็นอีกหนึ่งในหลายๆเหตุการ์ที่พ่อแม่กดดันจนลูกเดินทางผิด เตลิดไปกันใหญ่ บางรายต้องมานั่งเผาศพลูกตัวเองอีก ...ลูกน่ะเลี้ยงได้แต่ตัวเท่านั้น พระท่านก็ว่าไว้ พ่อแม่หลายคนก็รักลูกแบบมีข้อแม้ บางครั้งก็ยังสงสัยว่าตกลงเหตุผลของการมีลูกคืออะไรเหมือนกัน... :เฮ้อ:
-
หมดน้ำตาไปหลายปี๊บ :sad11:
-
เเวะมา + เป็ด
แบบว่าต้องอ่านเร็วๆ
ไม่งั้น ดราม่า ร้องไห้ตาม
ปวดตับ ปวดใจ ปวดไปหมดแล้วววคับคนแต่งง
เมื่อไหร่ จะจบมาม่า อะคับบบ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:sad4:โอ้ยใจจะขาดแล้วเน้อร้องไห้จนตาบวมแล้วจะใจร้ายไปไหน :sad11:
-
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก พิมไม่ถูก มีแต่น้ำตา :o12: :o12: :o12:
-
คุณเก่งมาก คุณทำให้ผมร้องไห้ได้
-
ฮือออออเมื่อไหร่จะผ่านไป
เมื่อไหร่พ่อกับแม่จะเข้าใจอ่ะ
-
กด like ให้ charmingmoon :)
-
ทำเอาเราน้ำตาซึมเลย สงสารทั้งคู่มากๆ ตอนพีมเจอภูมิที่หน้าห้องสมุด แล้วต้องเดินจากภูมิอีกครั้งมัน....... เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่ามั้ย
-
แหมๆรีบกดเข้ามากันใหญ่เลยนะจ๊ะตัวเทอ อิอิ คิดว่าสวยอัพตอนใหม่ล่ะสิ กร้ากกก :laugh: แต่ไม่ใช่ค่ะวันนี้สวยมา
ประกาศศศศศศศศศศศศศและตอบคำถามเรื่องรวมเล่มจ้า
^_________^
หลังจากที่มีสาวน้อยหนุ่มน้อยมิตรรักแฟนนิยายถามไถ่กันเข้ามามากมายตั้งแต่ We are มีอายุขัยเพียงแค่ยี่สิบตอนจนกระทั่งบัดนี้ We are กำลังเข้าสู่วัยชราเป็นตาแก่อายุ70ก็ยังมีลูกๆหลานๆถามกันมาว่าจะรวมเล่มไหม????????
ซึ่งสวยก็เคยประกาศข่าวดี????กับทุกคนแล้วว่าจะ
“รวมเล่มทำเป็นหนังสือออกมาสู่สายตามวลมนุษย์อย่างแน่นอน100%ค่ะ”
ทีนี้หลังจากที่ตาลได้ปรึกษาหารือกับท่านผู้รู้???หลายท่าน จึงอยากมาแจ้งให้ทุกคนทราบว่าเนื่องด้วยวีอาร์เป็นอะไรที่ยาวมวากกกกกกกถ้าทำสองเล่มมันจะหนามากกกกกเช่นกัน พอมันหนาก็จะทำให้หนังสือไม่อดทนไงคะ กร้ากก หนังสือจะมันอ่อนแอและเปราะบางเหมือนสภาพจิตใจของคนอ่านในขณะนี้แหละจ้า อิอิ
ด้วยเหตุผลทั้งปวงประการฉะนี้จึงมีแนวโน้มที่จะรวมได้3เล่ม แล้วพอมันเป็น3 เล่มแน่นอนว่าราคามันก็จะมากไปด้วยอ่าค่ะ จากที่ลองคิดคร่าวๆน่าจะพันขึ้น โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง
1000 UP
มันอาจจะทำให้ความอยาก?ของท่านลดลง ฮ่าๆ
และส่วนมากแฟนๆของอิพวกเดอะแก๊งค์นี่ก็เป็นน้องๆวัยมัธยมกันเยอะ ราคานี้ก็ถือว่าค่อนข้างสูงใช่ไหมคะแล้วมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเรียนก็เลยอยากให้น้องๆคิดให้ดีๆนะคะ เดี๋ยวผู้ปกครองจะร่ายมนต์ดำมาปักลงก้านสมองพี่ตาลได้ ฮ่าๆๆ
เรื่องวันเวลาที่เปิดจองตาลก็ยังไม่ชัวร์นะคะ(เพราะเหลืออีกนานกว่าจะจบ กร้ากกกก) แต่คิดว่าน่าจะเป็นช่วงกลางๆเมษาไม่ก็ต้นๆพฤษภา(หรืออาจจะหลังจากนั้นค่ะ) จึงเรียนมาเพื่อแซ่บและหวังว่าจะตอบทุกปัญหาคาใจเกี่ยวกับการรวมเล่มได้กระจ่างแจ้งแดงแจ๋นะจ๊ะ รักทุกคนเสมอ จิ๊บิๆ บู่วววววววววววว
ปล แม้มีคนอยากได้แค่สิบคนตาลก็สัญญาว่าจะพิมพ์นะคะไม่ต้องห่วง ฮี่ฮี่ เพราะตาลเองก็อยากทำหนังสือและจะเอาไปให้พ่อกับแม่ดูว่าตาลทำได้ “ตาลมีหนังสือเป็นของตัวเองแล้วนะคะเด็ดพ่อเด็ดแม่” อร๊ายยยยยยยยยยย :pig4:
-
1000+ ก็ซื้อคร้าบบบบ
-
รอรวมเล่มค่ะ
ไม่พลาดแน่
:L2: :L2:
-
ยังไงก็สั่งค่า
-
เตรียมตัวรับจองเลย :กอด1:
แต่เมื่อไหร่น้องตาลจะเลิกมาม่าค่ะ พี่รับไม่ไหวแล้ว
มันอืด ปวดท้อง ปวดตัว ปวดตับ :sad4:
-
ok จะเริ่มเก็บตังค์
เก็บไว้แน่นอน เพราะพวกเรารักกัน :กอด1:
-
ยกมือหนับหนุน
ยังไงก็ซื้อจ้า
-
ซื้อค่ะ
โอนเงินได้เมื่อไหร่คะ ^^
-
เท่าไหร่ก็จะซื้อ ถ้ามันจบแบบ Happy นะน้องตาล :กอด1:
-
:-[ คุณตาล รีบๆส่งเข้าโรงพิมเลยนะ :กอด1:
เราอุดหนุนแน่นอน o13
-
กี่บาทก้อซื้อออออ
-
ถ้าจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง สำหรับเรื่องนี้ เท่าไหร่ก็ซื้อ
-
:L2: :L2: :L2:จัดไป...
-
ซื้อแน่ค่าพี่ตาล
หนูจะเริ่มหยอดกระปุกซะตั้งแต่เดี๋ยวนี้เลย
ต้องได้พี่ปันมาครอบครองให้ได้
แต่ขอจบเแบบแฮปปี้นะคะ
หนูมันคนไวต่อความรู้สึกมาก
จบเศร้าไม่ดีเนอะพี่เนอะ
-
ไม่รู้ว่าครบสิบคนหรือยัง เค้าเป็นคนที่สิบเอ็ดก็ได้ แฮ่~
จะรอนะคะ ลงทะเบียนไว้ก่อนเลย แม้ตอนนี้จะปวดใจก็ตาม :laugh:
-
กรี๊ด
ดีใจค่ะ
สั่งจองเลยมา 1 ชุด please
ขอบคุณจากใจที่จัดพิมพ์เรื่องนี้
-
แอบตามอ่านมานาน หวังว่าคุณตาลจะไม่ว่าอะไรนะคะ :z6:
แต่เอาละ เราจะแก้ตัว ด้วยการ ขอสั่งจอง 1 เล่มค่ะ
หวังว่าคุณตาลคงให้อภัย o18
-
1000+ ยังไงก็ซื้อค่าาาาาาาา
อิอิ
-
เรื่องนี้ ไม่ซื้อไม่ได้ค่ะ
-
ซื้อแน่นอน ถ้าคุณน้องจะรับปากคุณพี่ว่ามันจะจบแบบ แฮปปี้ เอนดิ้ง
-
Yaakdai maak maak khaaaa..... o(>___<)o
-
น้องตาลขา เลดี้ขออุดหนุดหนึ่งชุดค่ะ รีบทำเด้อ เพราะเลดี้อยากได้มากๆๆๆๆๆ
และราคาไม่เกี่ยง เนื่องด้วยพ้นวัยมัธยม น่าจะแก่เกินแกงในบอร์ดมั้ง
-
สามเล่มพันอัพ จัดมา!!! เอาค่ะเอา เอาแน่นอนค่ะ ฮ่าๆๆๆ อยากได้จังเลย เดี๋ยวจะเอาชอล์กขีดผนังนับวันรอดีก่า ฮ่าๆๆๆๆ
-
พูดมาก! พี่จอง 2 ชุด เก็บชุดนึง อ่านชุดนึง แล้วก็รีบๆหยุดแต่งตอนมาม่าซะที เห๊อะ!
-
น้องตาลไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องราคาเลยพี่ซื้อแน่นอน
จองไว้ก่อน 2 ชุดติดสุด ๆ
-
อืมม พันขึ้น อืมมม หุๆ
-
รอรวมเล่มค่ะ :L1:
-
อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
:mc4:
จุดพลุฉลอง !!!!
-
*ยกมือท่วมหัว* ด้วย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ยังไงก็เอา พันอัพก็ยอม บ่หยั่นเด็ดขาดดดดดดดดดดดด
แต่ขอแบบ อ่านง่าย ไม่หนามาก ตัวอักษรไม่เล็กติดกันเป็นพรืดก็พอเพราะป้าก็แก่แล้วเน้อ
จะให้อ่านตัวเล็ก ๆ ติดกันนาน ๆ ก็คงไม่ไหว แต่แอบอยากได้ตอนพิเศษด้วยอะ หวังว่าคงจะมีนะจ๊ะ ^^
-
พันอัพ ก็ยอมค่ะ สำหรับพวกหนุ่มๆ :laugh: แต่ขอจบแบบ happy นะจ๊ะ
-
เรืองนี้ไม่ซื้อไม่ได้คร้า จัดไปแน่นอน o13
-
1000 up ก็จะเอา
ไม่พลาดเเน่ค่ะ
-
^
^
^
เออว่ะ ลืมไปเลย ถ้าจบไม่ happy ไม่ซื้อนะว้อยครับ !
-
ไม่พลาดแน่ๆๆจ้า
อยากอ่านตอนเฮียปันกับองุ่นอีกอ่ะ ^^
-
1000+ ก็ไม่หวั่นค่ะ
จัดไปๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้วอนขอให้เลิกเศร้าซะทีเถอะนะคะ
เสียน้ำตาทุกอาทิตย์เลยอ่ะ คุณตาล T T
-
จองด้วยนะคะ
-
อยากได้ๆๆ มี Box ด้วยก็ดีนะครับ อิอิ
-
พี่ตาลทำเป็น boxset เถอะน้าาา
เอาให้อลังการไปเลยแจร้ 55555
ทุ่มตังสุดตัวเลยครัฟเพื่องานนี้
รักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้มากๆ
อยากได้เก็บไว้เป็นที่ระทึก เอ้ย ระลึกที่สู้ดดดด
รักพี่ตาลด้วยยยยยย >.<!!!
-
สวัสดีค่าาา มาสารภาพ แอบซุมอ่านมานาน :o8:
จนไม่ไหวหละต้องมาคอมเม้นท์
พีมกับภูมิน่ารัก อยากให้หายมาม่า ไวๆ :sad4:
-
อยากอ่านตอนใหม่
:z10:
-
มาลงชื่อซื้อฮ่ะสวย! 555555 :-[
อีกยาวนี่จบแฮ๊บปี้ใช่มั้ยสวย หรือดราม่าอีกยาว จ่ะ :z2:
-
รอรวมเล่มนะพี่ตาลทุ่มสุดตัวเลย
ตอนต่อไปหายมาม่าได้แล้วนะพี่ตาลมาม่ามาเยอะแล้วนะ :sad4:
-
1000 บวก ก็ ซื้อค่ะ ไม่พลาด แน่ นอน แต่ ที่แน่ๆตอนนี้ ไม่อ่านมา สองตอนแล้ส เพราะ จากเม้นชาวบ้าน
ขอยอมรับเลยว่าไม่กล้า อ่าน 555 แต่เราก็เข้ามาจองที่ทุกตอน นะ
รอสานการณ์เมื่อมันปกติแล้ว เราจะกลับมาอ่าน ฮี่ๆ
-
ไม่ต้องห่วงค่ะน้องตาล
มีแฟนคลับเป็นร้อย จะขายหนังสือแค่สิบได้ไง
เนอะ :m1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: o13 o13 o13 นานแค่ไหนก้อรอได้ค่ะ
-
อยากได้อ้ะ *-*
ชอบมากๆ ต้องเริ่มเก็บเงินแล้วววว
-
รอสั่งนะจ๊ะ ไม่พลาดแน่
-
ไม่มีปัญหา พันอัพ ก็พันอัพ รวมเห่อะจ้า จองโลด 1 ชุด จ้า
ปล. ตอนนี้มาม่าเต็มพุงกะทิแล้ว ตอนหน้าขออย่ามาม่าเลยนะจ๊ะ
-
ทรมานเหลือเกินกับความรัก เจ็บเหลือเกินกับการพรัดพราก
เหนื่อยเหลือเกินกับการต้องทำใจ เหนื่อแสนเหนื่อยกับรักไม่สมหวัง
-
ซื้อแน่นอนค๊าาาาาาาาา
1000up ก็ยอม
-
เอาด้วยค่าาาาาาาาาาาาาา ปล.แต่ขอเวลาเก็บตังซัก 2 เดือนนะคะ (แหะๆๆ)
-
1000ไม่หยั่นค่า สวย(กว่า)สู้ตาย หมื่นก็เอา แต่ขอเวลาไปปล้นธนาคารก่อนนะ ฮ่าๆๆๆ
อยากได้รวมเล่มมากมาย เค้าจะเอาไปวางบนหิ้งไว้บูชาชาบู
ไหนๆลงชื่อได้เลยมั้ยคะ อยากได้มากกกกกกกกก แล้วก็ไม่อยากให้จบด้วย เอิ๊กๆ
-
เหลือเวลาอีกนานเก็บตังๆรอพี่ตานรวมเล่ม><
-
พี่ตาลถ้าทำหนังสือจะมีเรื่องของ ปันกับองุ่นไหมค่ะ
อยากอ่านมากกกกกกกกกกกกกกก ♥
-
จะรวมเล่มเรื่องนี้ซื้อแน่นอนค่ะ :กอด1:
-
จะเท่าไหร่ก้อซื้อค่ะ รอนะค๊ะ รีบๆรวมเล่มเหอะนะ แบบว่าขอจบแบบhappy นะ แต่พี่ขอสารภาพเลยนะ ไม่อ่านตั้งหลายตอนอะ กลัวร้องไห้แล้วหยุดไม่ได้ ช่วงนี้พี่งดอาหารญี่ปุ่นอะ 555
-
อยากเห็นรวมเล่มเร็วๆจัง หลงรักเรื่องนี้มากค่า า าา ♥
-
จองหนังสือด้วยคนคร้า
-
จัดมา 1 ชุด
-
เก็บตังได้ 2+ชุดแล้ว :mc4:
-
ถ้าช่วงนั้นน่าจะพอเก็บเงินได้ทันอยู่ ว้าวๆๆๆ
-
พี่ข้าวโอ๊ตอยู่ไหน ช่วยน้องๆ ด้วยเถอะ
:monkeysad:
-
เราจะจับจองเป็นแน่แท้ :z2:
-
1000 นึงก็เอาจ้า รอๆๆๆ
-
1000 UP ก็ไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่จบแบบHAPPYก็พอค่ะ ตอนนี้บริโภคมาม่าเรื่องนี้จนอืดไปหมดแล้วค่ะ :o12:
ลงชื่อจองไว้เลยไดมั้ยคะ ฮูฮุ ฮุ :mc4:
-
เข้่ามายกมือจองด้วยคนค่ะ
1000 up น้ำตาริน แต่ก็อยากได้เพราะสนุกมาก
แต่เหตุผลเดียวที่จะเลิกจองเพราะจบไม่สวยนี่แหละค่ะ
-
ถ้าจบแฮปปี้ อีชั้นขอจองเล่นหนึ่งกร่ะ! ตอนนี้ทำใจลำบากมากก มันเศร้าเกินนนน
-
จองตอนนี้เลยได้ป่าว555
แต่อย่าเพิ่มรีบจบนะคับ อยากรออ่านต่อไปเรื่อยๆๆๆ
-
ยกมือหนับหนุนและจองด้วยคน
-
เปิดจองโล้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หนูสั่งด้วยคน 555+
-
บอกแล้วว่าจะเก็บตังรออออ
-
คือ ถ้าจะราคาขนาดนั้น ก็ควรจะเปิดให้จองเป็นระยะเวลานานๆ อย่างที่บอกว่า อีกสองสามเดือนข้างหน้าก็ดีนะคะ
จะได้มีเวลาเก็บเงิน = ="
ราคามันสูงจริงๆ แต่ก็อยากได้จริงๆ เง้ออออออ
-
ณ จุดนี้ ราคาเท่าไหร่ก็ยอม
แต่ตอนนี้ ...พี่ตาลจ้าาาา งดดราม่าเถอะคร้าาาาา TT
-
เอาด้วยๆ
:m4:
-
ซื้อค่าาาพี่ตาลลล สนับสนุนเต็มที่ อยากเก็บเดอะแก๊งไว้ ><
-
ไม่ไหวแล้วววววววว :o12: ภูมิพีมอยากตายเท่าไหร่ อิชั้นก็อยากตายประมาณนั้น
คุณพ่อตายซะเถอะ!!! ลุงหนวดอยู่ไหน เอาปืนมาปล้นภูมิให้พีมที :เฮ้อ:
เอาพ่อคิว พ่อเต้ย มาสวดพ่อภูมิเลยดีมั้ย? :z3: อิชั้นละเพลียยยยยยยยยยย
-
หลวมตัวมาอ่าน ยังไงก็จะเอา!!!!!!! :laugh:
เปิดจองได้เลยค่ะน้อง เจ๊เก็บตังค์รอโลดดดดด o13
-
เอาด้วยคนค่ะ^^ อยากได้มากกกกกกกกกกก แต่ขอจบแฮปปี้เอนดิ้งนะคะ เวลามาม่าทีไรเราปวดใจปวดตับมากๆ==; ซุ่มอ่านมานานแต่ไม่ค่อยได้เม้นท์เห็นนักอ่านท่านอื่นเม้นท์ก็อยากเม้นท์บ้างแต่มันมักจะมีปัญหาเรื่องเมมโมรี่โทรศัพท์ เราใช้มือถือเล่นเนทมันไม่ค่อยสะดวกเวลาเม้นท์ต้องขอโทษด้วยค่ะ(โค้ง) แต่เอาเป็นว่าขอจองล่วงหน้าไว้เลยค่ะ (เป็นสมาชิกใหม่เพิ่งเข้าเล้าได้ไม่นานถ้าทำผิดกติกาอะไรต้องขอโทษด้วยนะคะ) ปล.1 อยากบอกอีกนิดว่าชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆ ปล.2 ตอนต่อไปเมื่อไหร่จะมา?แล้วเมื่อไหร่จะผ่านช่วงมาม่าไปซักที?คนอ่านทรมานจะตายอยู่แล้ว!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอวันฟ้าหลังฝน ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกเป็นแบบนี้
แต่ก็คงไม่มีพ่อแม่คนไหน ที่ทนเห็นลูกเหมือนตายทั้งเป็นได้ :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ น้องตาล :กอด1:
-
ซื้อแน่ ค่า เพราะมีเวลาเก็บตัง เอิ้กๆ ช่วงเมษา-พฤษภากำลังมือขึ้น
จะรอกอดหนังสือนะคะ :กอด1:
-
การรวมเล่มมมีแฟนสนใจล้นหลาม แต่ที่สนใจยิ่งกว่า แล้วพีมภูมิจะเป็นไงต่อะอะทีนี้
อยากรู้แล้วอะน้องตาล ช่วยต่อด่วนได้ไหมอะ เลดี้มิตแฟนคนนี้รอนานไม่ได้ เพราะตอนนี้เป็นโรคพีมภูมิลิซึ่ม
มันจะขาดใจตายแล้ว
-
เสียตังค์อีกและ ชั้นละเพลียกะหล่อนจริงๆ
-
ไม่พลาดแน่!!!!!!!!!!!!!!! :pig2: :pig2:
-
ปกตินิยาย 1 เล่มก็จะอยู่ที่ 350 บาท*3 เล่ม = 1,050 บาท
ถ้าเป็นราคานี้ก็ยัง OK อยู่ค่ะ แต่ถ้าเกินกว่านี้ไปเยอะก็ต้องคิดดูอีกทีค่ะ :t3:
-
:3123: :3123: :3123:
-
รอจ้า
-
ตอนที่ 68 คืนมา
ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านพวกผมค่อนข้างจะวุ่นวายกับการเตรียมงานนิทรรศการหลังจากที่ถูกเลื่อนมาหลายครั้งในที่สุดก็ได้ฤกษ์จัดเสียที วันนี้เป็นวันเปิดงานทุกคณะทุกภาควิชาต่างมีกิจกรรม ผลงานวิชาการ ออกร้านขายของที่ระลึก เล่มเกมส์ รวมทั้งคอนเสิร์ตจากศิลปินและจากนักศึกษาให้น้องๆมัธยมเพื่อนๆต่างสถาบันรวมทั้งบุคคลทั่วไปได้มาเที่ยวชมกัน บรรยากาศงานในปีนี้ก็ยังครึกครื้นเหมือนทุกปีที่ผ่านมา
คณะศิลปกรรมของพวกเรานอกจากจะมีกิจกรรมสนุกๆแปลกๆให้ทุกคนได้ร่วมเล่นกันแล้วยังมีเสียงแหลมๆของพวกอีกรีนอีจี้ที่เป็นMCประจำงานดังแว๊ดๆผ่านไมโครโฟนเรียกผู้คนให้เข้ามาเที่ยวชมในคณะตั้งแต่เช้าอีกด้วย
ไอ้เต้ยกับไอ้ดินก็ได้รับเกียรติจากพวกภาควิชาออกแบบแฟชั่นดีไซน์ให้ไปเดินแบบให้ มันสองคนเลยได้เสียงกรี๊ดจากสาวๆกันไปตั้งแต่เช้าไม่ต่างจากวงฟันฟันของไอ้คิวที่เรียกทั้งเสียงกรี๊ดและเสียงหัวเราะเมื่ออีกรีนขึ้นไปเลื้อยบนเวทีตอนไอ้คิวร้องเพลง หึหึ
ส่วนผมกับพวกไอ้โจไอ้หนึ่งก็ต้องรับหน้าที่ทำงานกรรมกรแบกหามแหกปากขายเสื้อแฮนเมดจากไอเดียพวกเราเอง ขายไปได้ซักพักเชี่ยหนึ่งมันก็เริ่มกินแรงพวกผม มันไม่สนใจช่วยขายเสื้อเลยเพราะมันมัวแต่สนใจแฟนแสนน่ารักอย่างน้องป่านที่มาเที่ยวงานแล้วแวะมาหามันได้ซักพักแล้ว
ผมเองก็เพิ่งรู้ว่าน้องป่านกับน้องโตเกียวมันเป็นเพื่อนกัน ตอนนี้นอกจากจะมีน้องป่านมานั่งยิ้มน่ารักเรียกลูกค้าให้ก็ยังมีไอ้เด็กเรืองแสงโอโม่โตเกียวมานั่งตาแป๋วเกาะผมไม่ห่าง
คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ไม่ได้สนใจมองเสื้อเท่าไรหรอกเอาแต่มองน้องโตเกียวกับน้องป่านจนไอ้หนึ่งไล่กลับบ้าน เห็นไอ้หนึ่งกับน้องป่านได้รักได้คบกันอย่างเปิดเผยเพราะครอบครัวมันยอมรับได้แล้วผมก็ดีใจกับมันด้วยแล้วก็อดไม่ได้ที่จะคิดเปรียบเทียบกับตัวเองและก็เจ็บเอง
ผมถอนหายใจและยิ้มปลอบใจตัวเองการที่ผมพยายามทำตัวให้วุ่นวายไม่ให้ตัวเองมีเวลาว่างพยายามอยู่กับเพื่อนตลอดเผื่อมันจะทำให้ผมไม่ฟุ้งซ่านแต่ก็ได้แค่ชั่วคราวเพราะทุกครั้งที่อยู่คนเดียวผมก็ยังคิดถึงแต่ภูมิ
“โตเกียวอยู่กับพี่ตั้งแต่บ่ายไม่เบื่อบ้างเหรอไปเที่ยวคณะอื่นก็ได้นะ” ผมบอกไอ้โตเกียวที่กำลังตั้งใจเพ้นท์เสื้อมันหันมายิ้มแฉ่งให้ก่อนจะส่ายหน้า
“ไม่เบื่อหรอกพี่พีมโตเกียวว่าสนุกดีแล้วอีกอย่างป่านก็อยู่นี่ถ้าโตเกียวไปโตเกียวก็ไม่มีเพื่อน”
“พี่ก็นึกว่าอยากไปดูงานคณะทนาย หึหึ”
“พี่พีมอ่ะ” มันก้มหน้าแต่ผมก็ยังเห็นว่าแก้มใสๆของมันน่ะแดงลามไปถึงคอถึงหูแล้ว และผมก็ต้องหูผึ่งเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆอ้อมแอ้มตอบกลับมา “โตเกียวไปคณะนิติก่อนจะมาหาพี่พีมพอดีพี่ชาย เอ่อ พี่เบียร์ไปรับโตเกียว”
“โหหห ไวไฟเหมือนกันนี่หว่าไอ้คุณชาย เดี๋ยวพี่ต้องไปสอบปากคำไอ้เบียร์ซะหน่อยแล้วว่ามันทำอะไรน้องโตเกียวของพี่บ้าง” ยิ่งผมแซวโตเกียวมันก็ยิ่งเขินจนแทบจะเอาหน้าไปถูกับจานสีผมกลัวว่าน้องจะได้รับอันตรายเลยเลิกแกล้งมัน ผมคงต้องไปถามเพื่อนราชนิกุลของผมแล้วล่ะว่ามันคิดจะเลี้ยงเด็กจริงๆหรือแค่ทำเล่นๆ
พอยิ่งเริ่มดึกคนก็ยิ่งเยอะพวกไอ้ชายไอ้โป้งไอ้คิวที่ทำซุ้มเกมส์มันก็มาช่วยพวกผมทั้งแหกปากร้องเพลงทั้งเต้นท่าบ้าๆบอๆ ไม่มีใครแวะซื้อก็เอาฮากันเองนอกจากจะบ้าแล้วพวกมันยังม่อน้องผมอีก โตเกียวมันก็ทำได้แค่ก้มหน้าเขิน
น้องมันอยู่กับพวกผมจนเกือบสองทุ่มมันก็ได้เวลากลับบ้านและไอ้หนึ่งก็ต้องไปส่งผมเลยฝากโตเกียวไปกับมันด้วย ส่วนผมกับพวกเพื่อนๆก็ต้องช่วยกันเก็บของเพราะวันนี้คงพอแค่นี้ก่อนพรุ่งนี้ยังมีต่ออีกวัน
กว่าจะเก็บของเคลียร์ของเสร็จและนัดประชุมสรุปงานกันอีกนิดหน่อยก็ปาไปเกือบสี่ทุ่มป่านนี้ไม่รู้คอนเสิร์ตจบรึยัง
วันนี้ผมตั้งใจจะไปดูภูมิเล่นคอนเสิร์ตคิดแล้วก็น่าขำเหมือนกันนะจากที่เคยไปดูมันซ้อม เคยบ่นเคยดื้อไม่อยากไปแต่ก็ถูกมันลากไปดูทุกครั้งพอมาวันนี้แม้อยากไปอยู่ใกล้ๆแค่ไหนอยากให้กำลังใจแต่ผมกลับทำได้แค่เพียงยืนมองอยู่ห่างๆเพราะระหว่างผมกับภูมิมันไม่เหมือนเดิมแล้ว
ผม ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้แมทมาถึงบริเวณที่จัดคอนเสิร์ตทันเวลาเพราะว่ายังมีวงดนตรีเล่นอยู่ เสียงเพลงจังหวะมันส์ๆดังต้อนรับตั้งแต่พวกผมลงจากรถ วงที่เล่นอยู่เป็นศิลปินอินดี้ที่กำลังมาแรงในช่วงนี้ไอ้เต้ยก็กระโดดเหยงๆเพราะอยากเห็นชัดๆ
“พี่คิวเดินเร็วๆดิเต้ยจะไปเต้น”
“เออๆเร็วกว่านี้กูก็ไปแข่งวิ่งทีมชาติแล้วแม่ง” มือขวาไอ้เต้ยมันลากไอ้คิวส่วนมือซ้ายมันใช้ดึงไอ้แมทแถมยังส่งสายตาให้ผมรีบเดินอีก พอเข้ามาภายในบริเวณที่จัดคอนเสิร์ตถึงได้รู้ว่าคนค่อนข้างเยอะเหมือนกันถ้าจะให้เบียดไปยืนข้างหน้าอย่างที่ไอ้เต้ยต้องการคงไม่ไหวลำพังยืนอยู่ตรงนี้ยังต้องตะโกนคุยกันเลย
“เชี่ยเต้ยปล่อยกู กูไม่ไปปปปป” ไอ้น้องแมทโวยวายแต่ก็สู้แรงควายๆของไอ้เต้ยไม่ไหว คนที่ยืนดูบริเวณรอบนอกเขาก็เริ่มหันมามองพวกผมแล้ว
“กูเป็นเพื่อนมึงนะแมท มึงไม่รักกูเหรอ” หึหึ เวลาไอ้เต้ยมันอยากให้ไอ้แมทตามใจมันจะถามแบบนี้แหละครับ
“เชี้ยยยยมันไม่เกี่ยวกันมึงก็ไปกับพี่คิวดิวะ”
“ป่ะพี่คิวไปเย้วๆข้างหน้ากัน ป่ะๆ” ไอ้เต้ยหันมาอ้อนแฟนมันต่อส่วนไอ้น้องแมทก็หลบมาอยู่ข้างหลังผมแล้วเรียบร้อย
“ยืนดูอยู่ตรงนี้แหละมันก็เห็นเหมือนกัน”
“ไม่เอาตรงนี้มันไม่มันส์ดูดิข้างหน้าเต้นอย่างมันส์”
“ข้างหน้ามันร้อนคนก็เบียดถ้ามึงอยากไปก็ไปคนเดียวเลยไป”
ยังเดินผ่านทุกวัน ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆ ได้ทุกตอน ราวกลับมีใครมาหมุนย้อนเวลา
แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด
ในชีวิตจริง คงไม่เจอกันอีกแล้ว
เสียงเพลงเรียกเข้าของผมดังขัดจังหวะการทะเลาะของไอ้คิวกับไอ้เต้ย ตอนที่ผมยกมือถือขึ้นมาดูว่าใครโทรมาและปรากฎว่าเป็นไอ้มิค ไอ้เต้ยก็ได้ทำการลากไอ้แมทผู้โชคร้ายแหวกผู้คนหายลับไปจากสายตาและแน่นอนว่าไอ้คิวมันต้องตะโกนด่าตามหลัง
“เออมิค ว่าไงมึง” ผมป้องปากและตะโกนเพราะเสียงเพลงดังกลบหมด
(เพื่อนพีมมมมมม มึงอยู่ไหนแล้วสาดดดด วงไอ้ภูมิกำลังจะเล่นแล้วมึงจะมาดูไหมเนี่ย) เสียงไอ้มิคตะโกนมาตามสายแข่งกับเสียงดนตรีเสียงเพลงที่ค่อนข้างดังมากจนผมแทบไม่ได้ยินเสียงมัน
“เออกูอยู่ที่คณะมึงแล้วมึงอยู่ตรงไหนวะ”
(หลังเวทีๆมึงมาถึงแล้วหรอเดี๋ยวกูเดินออกไปรับ)
“เออๆกูอยู่กับไอ้คิว” หลังจากที่วางสายจากไอ้มิคผมก็ก้มลงดูกล่องนมหมีในมือพร้อมกับเผลอถอนหายใจอีกแล้ว
“แน่ใจนะว่าจะเข้าไปดูมึงเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะพีม เอาไง” ไอ้คิวมันถาม แต่ผมไม่คิดจะเปลี่ยนใจเลยส่ายหัวแทนคำตอบ วันนี้มีคนมาดูเยอะไอ้ภูมิมันคงจะตื่นเต้นผมก็อยากจะให้กำลังใจภูมิอยากให้รู้ว่าผมก็คอยเชียร์มันอยู่
“คิวมึงมีโพสอิทไหมกูขอหน่อยสิ” ไอ้คิวมันพยักหน้าก่อนจะรื้อเป้ของไอ้เต้ย มันหาอยู่ซักพักก็ยื่นโพสอิทสีฟ้าพร้อมปากกาให้ผม ผมเขียนข้อความและแปะโพสอิทไว้ข้างกล่องนม
“ตั้งใจเล่นนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ…จากไอ้เตี้ย”
อยากเขียนอยากพูดอยากบอกมากกว่านี้ แต่ว่า กูทำได้แค่นี้นะภูมิ หวังว่ามึงจะไม่โกรธกูใช่ไหม
“ยู้ฮู้ววว ทางนี้ๆพรรคพวก” ไอ้มิควิ่งเหงื่อโทรมาทางพวกผมมันโบกไม้โบกมือให้ทั้งที่มันก็มายืนอยู่ตรงหน้าพวกผมแล้วแท้ๆ
“เชี่ยมิคมือมึงจะทิ่มตากูแล้วสัด” ไอ้คิวโวยวายด่าไอ้มิคแต่ไอ้มิคมันไม่สนใจหรอกครับ
“กูกลัวพวกมึงมองไม่เห็น คึคึ อ้าวแล้วทำไมมากันแค่นี้วะ”
“คนอื่นเขาก็มีงานที่คณะเหมือนกันใครจะว่างอย่างมึง”
“โด่ งั้นมึงสองตัวก็คงว่างเหมือนกูนี่แหละ ป่ะๆเดี๋ยวกูพาไปหน้าเวทีวันนี้สาวตรึม”
“กูขอดูอยู่ตรงนี้ดีกว่าว่ะ…..มิคกูฝากนี่ให้…ภูมิหน่อยสิ” ไอ้มิคเลิกคิ้วมองกล่องนมหน้าที่เคยมีรอยยิ้ม
ทะเล้นของมันเปลี่ยนเป็นซึมลงทันตา
“เฮ้ออ กูอุตส่าห์จะบิ้วมึงให้ยิ้มซะหน่อย ตกลงจะไม่เข้าไปหรอวะ”
“อืม”
“เออๆเอางั้นก็ได้ งั้นกูไปก่อนนะเว้ยเดี๋ยวคอนเสิร์ตเลิกค่อยเจอกัน….. พีม ไอ้ภูมิมันคงดีใจที่รู้ว่ามึงมาดู” มันยิ้มและรับกล่องนมไปจากมือผมก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางหลังเวที ไอ้คิวมันกอดคอผมไว้มันตบหลังผมเบาๆ ผมได้แต่พยักหน้าและยิ้มกลับไป
วันนี้มีศิลปินอินดี้วงร็อกที่กำลังมาแรงหลายวงมาเล่นมีทั้งวงของมหาลัยรวมถึงวงทั่วไปของนักศึกษาที่ขึ้นมาเล่นสลับกัน และวงของภูมิน่าจะเป็นวงสุดท้าย ไอ้คิวมันพาผมเบียดผู้คนมายืนอยู่โซนกลางแต่เป็นริมๆฝั่งซ้ายของเวทีถึงจะอยากเห็นภูมิใกล้ๆแต่ระยะเท่านี้น่าจะดีกว่า ส่วนไอ้เต้ยกับไอ้แมทมันไปกอดคอกันปล่อยสเต็ปอัพที่หน้าเวทีแล้วมั้ง
เมื่อเพลงสุดท้ายของวงนี้จบลงก็ได้รับเสียงกรี๊ดจากคนดูและผมก็ต้องเอามืออุดหูเมื่อวงที่จะเล่นต่อไปเดินขึ้นมาบนเวที เป็นวงของภูมิเสียงนั่นเองเสียงกรี๊ดดังมาจากทุกสารทิศแต่พอผมเห็นคนที่เดินขึ้นมาเป็นคนสุดท้ายผมก็ไม่ได้ยินเสียงรอบกายไม่รับรู้อะไรอีกเมื่อได้เห็นภูมิเห็นคนที่ผมเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกวัน
วันนี้ภูมิอยู่ในชุดเสื้อนักศึกษาธรรมดากับกางเกงเดฟสีดำอย่างที่ชอบใส่ คนที่เหลือก็ใส่เสื้อยืดมีแค่ปริ๊นท์ที่ใส่ช้อป
ช่วงเวลาเกือบสัปดาห์ตั้งแต่วันที่ได้เจอกันหน้าหอสมุดภูมิของผมผอมลงไปมากมากจนผมรู้สึกใจหาย ใบหน้าหล่อๆที่เคยเกลี้ยงเกลาตอนนี้มีเคราขึ้น
มันอาจจะทำให้ภูมิดูเท่แต่สำหรับผมกลับคิดว่าเหมือนมันไม่ใส่ใจดูแลตัวเองเลย ผมอยากจะเจอหน้ามันอยากมาเห็นกับตาว่ามันยังอยู่สบายดีไม่เจ็บไข้แต่ทำไมสภาพภูมิถึงอ่อนแอขนาดนี้ ไอ้คิวตบไหล่ผมเบาๆก่อนจะก้มมากระซิบ
“กูไปหามันเมื่อวานกูยังตกใจเลยกูถึงไม่อยากให้มึงมาเห็นไง ไอ้ภูมิเพิ่งออกจากโรงพยาบาลด้วย” ผมหันควับไปมองหน้าไอ้คิวทันทีคำว่าเข้าโรงพยาบาลทำให้ผมเผลอกัดปากตัวเอง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ละภูมิ ผมจ้องคนที่กำลังตั้งเสียงลองเสียงเบสอย่างไม่วางตา ไหนสัญญาว่าจะมีความสุขไงมันถึงกับเข้าโรงพยาบาลเลยเหรอ แล้วไหนพ่อกับแม่บอกว่าจะดูแลมันทำไมปล่อยให้ภูมิไม่สบาย ผมเจ็บนะเจ็บจนเหนื่อยจนใกล้จะหมดแรงแล้ว
“มันเป็นอะไรมากรึเปล่า”
“ก็โรคเก่าของมันน่ะกระเพาะแต่เพราะวันนี้มีคอนเสิร์ตมันเลยต้องมา”ไม่สบายก็ต้องนอนพักสิแค่เล่นดนตรีแค่นี้ให้คนอื่นเล่นแทนก็ได้ ถ้าไม่ไหวจะทำยังไง ถ้าอาการแย่กว่าเดิมจะทำยังไงภูมิ
แต่ที่ภูมิเป็นแบบนี้ก็เพราะผมสินะและถ้าผมไม่ได้คิดไปเองเหมือนภูมิกำลังกวาดสายตามองหาอะไรซักอย่างในระหว่างที่เพื่อนกำลังเซ็ตเครื่องดนตรี
“อ๊ากกกกกกกกกกกสิ่งที่รอคอยมาทั้งวันพี่ปริ๊นขาาาาาาา กรี๊ดดดดดดดดด”
“คุณน้องปริ๊นนนนนนนนของเจ้ อร๊ายยย”
“ภูมิๆๆๆๆๆๆ ทำไมภูมิของฉันผอมลงล่ะเนี้ยยยยแต่ก็หล่อสุดๆไปเลยค๊าาาาาา”
“พวกพี่ภูมิแม่งเท่สาดดดดด”
“ถ้ากูหล่อได้ซักครึ่งลุงรหัสกูคงจะดีว่ะ” ผมหันไปมองกลุ่มวัยรุ่นผู้ชายเกือบยี่สิบคนน่าจะเป็นเด็กวิศวะและดูจากสภาพแต่ล่ะคนคงกระโดดออกลีลาเท้าไฟมาตั้งแต่ช่วงเย็นแล้วเพราะเห็นบางคนเสื้อเปียกไปทั้งตัว
“โหล เทสๆ หึหึ สวัสดีคร้าบบบบ” ไอ้แซคทักทายและได้รับเสียงกรี๊ดพร้อมเสียงโห่จากวิศวะที่คงเป็นเพื่อนพวกมันนั่นแหละ “เสียงกรี๊ดของสาวๆแซคขอรับไว้ในอ้อมอกอ้อมใจแต่ไอ้พวกข้างหลังมึงจะโห่กูทำไมครับ” มีเสียงหัวเราะจากคนดูตามมาผมก็พลอยยิ้มไปด้วยเพราะภูมิก็ยิ้มให้เพื่อนมัน
“สวัสดีทุกคนนะครับพวกเราวงเฮีย(here)คร้าบบบบบ ไหนขอเสียงสาวๆต่างคณะหน่อยเร็วววว” และก็มีเสียงกรี๊ดอีกระลอกสงสัยไอ้แซคมันคงจะเป็นที่รู้จักของสาวๆอยู่เหมือนกัน “ระหว่างที่รอเช็คเสียงผมก็จะขอแนะนำสมาชิกในวงซึ่งทุกคนก็อาจจะรู้จัก
ไอ้ที่ถือไม้กลองชื่อหนุ่ม ไอ้ที่ยืนอยู่หลังคีย์บอร์ดชื่อแชมป์ ไอ้ที่ยืนหน้าเหียกๆมือกีต้าร์นั่นชื่อปริ๊นและมือเบสที่ผมเคยสละตำแหน่งเดือนคณะให้ชื่อภูมิ ตะลึงตึงโป๊ะ” คราวนี้มีแต่เสียงโห่กับเสียงตีกลองรับมุกไอ้ภูมิก็ตบเบสรับมุกไอ้แซคเหมือนกัน
“โห่อะไรกันครับ ผมยังแนะนำไม่จบ ฮ่าๆส่วนผมแซคโซโฟนคนหล่อร้องนำและ…..ยินดีที่ไม่รู้จักทุกคนนนนนน” ไอ้แซคหันไปส่งสัญญานไอ้หนุ่มเคาะไม้กลองให้จังหวะก่อนที่เสียงกีตาร์เสียงเบสและกลองจะกระหึ่มขึ้นพร้อมเสียงกรี๊ด แค่เพลงแรกของพวกมันก็ทำเอาพวกข้างล่างกระโดดได้ไม่หยุดคนเล่นก็มันส์คนร้องก็มันส์คนฟังยิ่งมัน ไอ้ปริ้นท์สะบัดหัวตามกีต้าร์จนแทบหลุด ยิ่งเวลาที่ปริ๊นท์เดินมาโซโล่กีต้าร์ใกล้ๆภูมิยิ่งได้รับเสียงกรี๊ด
พวกมันปรับซาวด์กีต้าร์ใหม่เกือบทุกเพลงเพราะรู้สึกจะเล่นหนักๆเสียงทุ้มๆ ผ่านไปสามเพลงไอ้หนุ่มก็ถอดเสื้อ ไอ้ปริ๊นก็ก็ถอดช้อปส่วนภูมิเสื้อนักศึกษาสีขาวของมันเริ่มเปียกชุ่มเหงื่อเวลาภูมิหันหลังจะเห็นรอยสักรูปอินทรี เพลงแรกที่พวกมันเล่นคือเพลงยินดีที่ไม่รู้จักต่อด้วยเพลงที่เดิม
เพลงที่สามคือเพลงคิดฮอดที่ไอ้ปริ๊นได้รับเสียงกรี๊ดอย่างถล่มทลายเพราะมันโชว์ลูกคอร้องหมอลำแทนพี่ศิริพร เพลงที่ห้าคือเพลงบ้างไหมและเพลงที่เพิ่งจบไปเมื่อกี้คือเพลงคนนี้ ผมเคยดูพวกมันซ้อมมาไม่รู้กี่ครั้งและเคยแซวมันด้วยว่าเลือกเพลงได้หลากหลายดี มาวันนี้ผมก็ยังรู้สึกแบบนั้นพวกมันเล่นได้ดีเหมือนที่เคยซ้อม
“ฮู้ววววววว เหนื่อยรึยัง ข้างหลังว่าไงงงงงงงง วันนี้ใครอกหักบ้างขอเสียงหน่อยยยยยย” ไอ้แซคเดินไปกอดคอไอ้ภูมิก่อนจะพาทุกคนสนุกอีกครั้งมันก็หันหน้าไปยิ้มให้ภูมิและตะโกนเลียนแบบพี่ตูนว่า “ชีวิตยังมีพรุ่งนี้ครับทุกคน” แซคทำได้ดีเหมือนเป็นนักร้องวงร็อกมืออาชีพมันเอนเตอร์เทนคนได้ทำให้ทุกคนสนุกไปกับพวกมัน
“เพื่อนกูเล่นดีนี่หว่าแต่บอดี้กีต้าร์หนาไปหน่อยแล้วมันจะใส่เอฟเฟคอะไรนักหนาวะคิดว่าเล่นในผับหรอหูกูจะแตกแล้ว” ไอ้คิววิจารณ์แต่ผมก็เห็นมันโยกตามเกือบทุกเพลงสงสัยจะอยากขึ้นไปแจม ส่วนผมก็โยกหัวตามบ้างแต่ส่วนมากจะยืนนิ่งๆมากกว่าไม่ใช่พวกมันเล่นไม่ดีพวกมันเล่นดีมากแต่เพราะผมอยากตั้งใจมองมือเบสให้สมกับที่คิดถึง
“สาวๆข้างหน้าเด็ดมากแปลงเพศเมื่อไรมาเอาพินพี่ปริ๊นได้นะน้อง” ไอ้แซคพักกินน้ำและแซวคนดู
“กรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยย หนูเอาจริงนะคะพี่” ฟังจากเสียงกรี๊ดคงไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ
“ฮ่าๆ เคลียร์กันหลังไมค์ครับน้อง หนุ่มๆสาวๆเหนื่อยรึยังงงงงจ๊ะ” ทุกคนต่างพร้อมใจตอบว่ายัง "แต่กูเหนื่อยแล้วว่ะ ฮ่าๆ ครับก็ฟังเสียงหล่อๆของผมมาหลายเพลงแล้วต่อไปลองไปฟังเสียงของคนหน้าตาแย่ๆบ้างดีกว่า ขอเสียงให้พี่ภูมิหน่อยคร้าบบบบบ” ไอ้แซคเดินไปตบไหล่ภูมิก่อนจะรับเบสไปเล่นแทน
แค่ภูมิเดินออกมายืนตรงกลางเวทีก็ได้รับเสียงกรี๊ดนานเกือบนาทีมันยังคงเป็นคนดังของสาวๆเสมอผมก็ได้แต่มองและยิ้มจากตรงนี้
“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมสนุกกับคณะวิศวะของเรานะครับแล้วก็ขอบคุณที่อยู่ดูคอนเสิร์ตจนจบ เพลงนี้จะเป็นเพลงสุดท้ายของวงเราและเป็นเพลงสุดท้ายของวันนี้…….. ผมอาจจะเสียงไม่ดีร้องไม่ค่อยเพราะก็ทำใจหน่อยนะครับ” ถึงภูมิจะพูดแบบนั้นแต่มันก็ยังได้รับเสียงกรี๊ดเสียงเชียร์ ภูมิยิ้มบางๆแสงไฟแสงสปอตไลค์ทำให้ภูมิดูมีเสน่ห์มาก เวลาภูมิเล่นดนตรีก็น่ามองไปอีกแบบความหล่อของมันเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าเลย
ภูมิเป็นคนที่โดดเด่นเสมอ
“เพลงที่ผมจะร้องผมอยากจะมอบให้กับคนๆนึง….” ทุกคนเริ่มเงียบและตั้งใจรอฟังภูมิแต่สำหรับผมกำลังรู้สึกแปร๊บๆที่อก และเกือบไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนเมื่อภูมิจับจ้องมองมาที่ผม ผมไม่รู้ว่าภูมิเห็นผมตั้งแต่เมื่อไรแต่ตอนนี้มันไม่ละสายตาไปไหนเลย “เขาเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของผมและเป็นคนที่ผมรักมากที่สุด เขาทำให้ผมยิ้มได้ทำให้ชีวิตผมมีความหมายทำให้ผมรู้ว่ารักคืออะไรแต่วันนี้เขาไม่ได้อยู่ข้างกายผมอีกแล้ว…….
ผมอยากบอกเขาว่าตั้งแต่วันแรกที่เรารักกันจนถึงวันนี้ วันที่เขาจากผมไปความรู้สึกของผมไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ผมยังรักเขารักมาก ผมยังคิดถึงเขาตลอดเวลาและผมก็จะรอเขากลับมา….แม้ผมไม่รู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไรแต่ผมก็จะรอ…จะรอจนถึงวันที่ไม่ต้องรอ”
http://www.4shared.com/embed/296198519/e37874b2
คำว่ารักมันกลายเป็นฝุ่นไปแล้ว
อะไรที่หวัง ก็พังไปตั้งนานแล้ว
แต่ชีวิตไม่รู้ทำไม มันยังคงค้างคาใจ
ไม่มีวันใดที่ฉันไม่จดจำ
ก็คำว่ารักยังจำได้อยู่เสมอ
หลับตาทุกครั้งยังเจอเธออยู่ตรงนี้
ความเข้มแข็งที่ฉันเข้าใจ อ่อนแอลงทุกนาที
อยู่ดีๆ ใจก็ร้องไห้อีกครั้ง
ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ย
เธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉัน
ข่มตานอนทุกคืน ยังฝันยังเห็นว่าเรารักกัน
เธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอ
ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้วก็เข้าใจ
แต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจยังจดจำ
คำว่ารักยังพอให้ต่อชีวิต
ยังทำให้คิดถึงวันเก่าๆ เหล่านั้น
ได้แต่หวังลึกๆ ในใจ จะมีบ้างไหมสักวัน
สิ่งที่ดีๆ เหล่านั้นจะกลับมา
ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ย
เธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉัน
ข่มตานอนทุกคืน ยังฝันยังเห็นว่าเรารักกัน
เธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอ
ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้ว ก็เข้าใจ
แต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจมีแต่เธอ
เอามีดมากรีดหัวใจผมซะยังจะทรมานน้อยกว่านี้ ทุกคำพูดเหมือนจะบีบให้หัวใจหยุดลง มือของไอ้คิวยังคงกอดคอผมเหมือนจะบอกให้รู้ว่ามันยังอยู่ตรงนี้ ทุกคำพูดทุกถ้อยคำของภูมิทำให้ผมทรมานเจียนตาย ในท่อนสุดท้ายของเพลงเสียงภูมิสั่นฟังดูน่าสงสารแต่มันก็พยายามร้องต่อจนจบ
บรรยากาศที่เคยสนุกสนานกลับเหงาเศร้า หลายคนร้องเพลงคลอไปกับภูมิและมีหลายคนที่ร้องไห้น้ำตาคลอตามภูมิ เหมือนผู้หญิงคนนึงที่ยืนอยู่ถัดไปเธอก็ร้องไห้ ร้องเหมือนที่ผมกำลังร้องพอเพลงจบลงผมสบตากับภูมิอีกครั้งถ่ายทอดความรู้สึกบอกมันว่า “รัก” ก่อนจะหันหลังจากมา
ผมทิ้งมันไว้ข้างหลังทิ้งคนที่รักสุดหัวใจให้ร้องไห้อีกครั้งและหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมต้องทำร้ายภูมิ ผมรีบเดินออกมาจากตรงนั้นจนเกือบจะถึงที่จอดรถผมก็เห็นปลายรองเท้าของใครบางคนยืนขวางทางพอเงยหน้ามองก็เห็นไอ้เชนส่งรอยยิ้มจางๆรอผมอยู่มันยิ้มให้เหมือนเข้าใจสิ่งที่ผมกำลังรู้สึก
ผมโถมตัวเข้ากอดมันไว้แน่น ปล่อยเสียงสะอื้นเสียงร้องไห้สุดเสียงเหมือนอกผมจะระเบิด เหมือนหัวใจถูกฉีกทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อไรมันจะผ่านพ้นไปเสียที
“ฮึก เชน กูใกล้จะตายแล้ว” มันเจ็บร้าวไปหมดเจ็บเหมือนร่างกายจะแตกสลายไปไอ้เชนยังคงลูบหัวลูบหลังผมไม่ห่างจนเสื้อของมันเปียกเป็นดวงจากน้ำตาของผม
“พอได้รึยัง พอเถอะนะพีมหยุดทรมานตัวเองเถอะมึงกลับไปหาไอ้ภูมิเถอะนะ”
“กู ไม่ ไม่อยาก ให้ภูมิทะเลาะ ไม่อยากเห็นมันมีปัญหาฮึก กับ กับพ่อ”
“มึงเลยฆ่ามันให้ตายทั้งเป็นแบบนี้น่ะเหรอ มึงกำลังฆ่าคนสองคนฆ่าทั้งมันและก็ฆ่าตัวมึงเองมึงเชื่อกูนะพีมมึงทำแบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมึงกลับไปหาไอ้ภูมิเถอะ เชื่อกู”
“กูไม่รู้จะทำยังไง เชน กูไม่รู้ กูเจ็บ ฮึก เชนกูเจ็บ กูรักมัน มึงได้ยินมั้ยว่ากูรักมัน รักภูมิ ฮืออ”
ผมไม่รู้ว่าจะต้องเจ็บแบบนี้ไปอีกนานเท่าไรแต่คงไม่เจ็บไปมากกว่านี้แล้วผมแค่เจ็บทุกวินาทีที่หายใจ
ภูมิจะรอผมจนกว่าจะถึงวันที่ไม่ต้องรอ มันจะมีวันนั้นของเราใช่ไหม
-
เกือบสัปดาห์หลังจากงานนิทรรศการก็เป็นช่วงสอบมิดเทอมชีวิตผมก็กลับมาวุ่นวายอีกครั้งไหนจะทั้งติวสอบ ส่งงาน พรีเซ้นงานไม่ค่อยมีเวลาพัก ก็ถือว่าค่อนข้างเหนื่อยมากแต่เหนื่อยกายน่ะผมยังพอทนกับมันได้แต่บ่อยครั้งที่ผมรู้สึกเหนื่อยหัวใจผมต้องควบคุมบังคับให้ตัวเองฝืนก้าวต่อไป ไม่อยากกินก็ฝืนกินไม่อยากข่มตาหลับก็ต้องทำและผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าผมจะยังฝืนแบบนี้ได้ถึงเมื่อไร
เพราะตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เห็นหน้าภูมิเลย
เย็นนี้หลังจากสอบเสร็จเพื่อนๆที่คณะก็ชวนไปกินเหล้าฉลองกัน ผมปฏิเสธพวกมันเพราะรู้สึกปวดหัวแต่เชี่ยคิวกับเชี่ยหนึ่งก็ลากผมมาจนได้
จนเกือบๆห้าทุ่มผมก็เลยขอกลับก่อนพอไอ้คิวมันเห็นผมจะกลับมันก็รีบยกเหล้าแก้วสุดท้ายเทลงคอรวดเดียวก่อนจะรีบเกาะผมกลับด้วยเพราะคืนนี้มันจะไปค้างที่บ้านผม ผมเห็นมันดูกึ่มๆแถมกำลังคุยโทรศัพท์กับไอ้เต้ยผมเลยอาสาขับรถให้ไม่ได้จับบีเอ็มมานานรู้สึกเกร็งๆเหมือนกัน
“กำลังจะกลับ…ไอ้พีมขับ……เปล่ากูจะเมาได้ไงกูไม่ได้กินเหล้า……ง่วงยัง…..ข้าวหลามเหี้ยไรตอนเที่ยงคืน…..ไอ่เต้ยยยยใครเขาจะขายข้าวหลามตอนนี้กันวะ…..พ่อมึงสิข้าวหลามในเซเว่นไม่ต้องมาหื้อมาแฮะไปนอน……” ผมหัวเราะบทสนทนาระหว่างไอ้คิวกับไอ้เต้ยผมนึกหน้าไอ้เด็กตี๋ตาโตนั่นออกเลยว่ามันกำลังทำหน้ายังไง
“คิวกูขอเปิดเพลงนะ” ไอ้คิวหันมาพยักหน้าให้ผมก่อนจะกลับไปทะเลาะกับเด็กมันต่อ ผมเปิดวิทยุฟังหาคลื่นที่ผมชอบฟังแต่ผมก็ไม่กล้าเปิดดังเพราะจะรบกวนไอ้คิว เสียงหวานๆของดีเจที่กำลังให้ข้อคิดดีๆเกี่ยวกับความรัก ผมจับใจความคร่าวๆได้ว่าคนที่โทรเข้ามาคงกำลังมีปัญหาเรื่องที่แฟนไม่เวลาให้
“พี่ว่าในเมื่อตอนนี้ทั้งน้องอุ้มกับแฟนต่างคนก็ต่างเหนื่อยความสัมพันธ์เดินทางมาถึงจุดที่เปราะบางการถอยออกมาการให้เวลาอีกฝ่ายและลองปรับตัวเข้าหากันใหม่มันน่าจะเป็นวิธีที่ดีนะคะ”
คุณอุ้มคนนี้ยังถือว่าโชคดีเพราะอย่างน้อยก็ยังได้อยู่กับคนรักถึงจะไม่ค่อยมีเวลาให้กันเพราะหน้าที่การงานแต่มันก็คงดีกว่ารักกันแต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ เสียงเพลงที่พี่ดีเจเปิดทำให้ผมนึกถึงใครบางคนมันเคยร้องเพลงนี้ให้ผมในวันที่เราเคยมีความสุขอยู่ด้วยกัน
แปลกดีนะคนอกหักฟังเพลงรักยังร้องไห้ได้เลย
“พีม!!!!!ไอ้พีม!!!!” เสียงตะโกนของไอ้คิวทำให้ผมสะดุ้งสุดตัวผมหักพวงมาลัยหลบรถคันข้างหน้าในระยะที่ผมคิดว่ามันคงชนไปแล้ว ไอ้คิวตบแก้มผมเพื่อเรียกสติ ผมมือเย็นมือสั่นไปหมดจนกลืนน้ำลายลงลำคอแห้งๆ ถ้าไอ้คิวมันไม่เอื้อมมือมาช่วยหักพวกมาลัยผมคงชน ผมขับรถเข้าจอดข้างถนนทั้งที่ตอนนี้จิตใจผมไม่ได้อยู่กับผมเลย
“แม่งเอ๊ย เกือบตายคู่แล้วสัดมึงมีสติหน่อยสิพีม”
“กู กูขอโทษว่ะคิว ด เดี๋ยวกูตั้งใจขับนะ เมื่อคืนกูดูหนังดึกไปหน่อยก็เลยง่วง มึง อย่า อย่าเพิ่งว่ากูนะ กูขอโทษ กูขอโทษ กู ฮึก….ขอโทษ” ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ภาพข้างหน้าพร่าเลือนแต่ผมก็พยายามหันไปยิ้มและขอโทษไอ้คิว มันสบถเสียงดังก่อนที่จะดึงผมไปกอด
“กูไม่ได้ห่วงรถแต่กูห่วงมึง พวกมึงจะเจ็บแบบนี้อีกนานไหมจะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหนพีม” ไม่รู้ ผมตอบไอ้คิวไม่ได้ว่าจะเจ็บไปอีกนานแค่ไหนหรือมันอาจจะเจ็บไปจนกว่าผมจะหยุดหายใจ
ไอ้คิวเปลี่ยนมาเป็นคนขับเองพอถึงบ้านพวกผมอาบน้ำนอนทั้งที่ปวดหัวและรู้สึกเพลียขนาดนี้แต่ผมกลับนอนไม่หลับและผมคิดว่าไอ้คิวก็ยังคงไม่หลับเหมือนกัน
“คิวภูมิสบายดีไหม” ผมเอ่ยถามไอ้คิวที่นอนถอนหายใจอยู่ข้างๆ
“…………..สบายดี”
“เหรอ ก็ดีแล้ว”
“คิว”
“อืม”
“กูอยากพัก”
“ก็พักสิ สอบเสร็จก็ไม่มีไรแล้ว เดี๋ยวกูลาอาจารย์ให้พรุ่งนี้วันศุกร์มึงจะได้หยุดยาวเลย”
“กูหมายถึงกูอยากไปที่ไหนสักแห่ง” เหมือนไอ้คิวหันมาจ้องมองผมผ่านเสียงสลัวก่อนจะขึ้นเสียงดุๆใส่ผม
“มึงจะไปไหนถ้าอยากพักผ่อนก็นอนอยู่บ้านไม่ต้องเสือกไปที่อื่นหรือไม่อย่างนั้นกูจะไปด้วย”
“คิวกูอยากอยู่คนเดียวซักพักมึง….ช่วยเข้าใจกูเถอะนะกูไปไม่นานหรอก” ผมแค่อยากหลบไปจากที่นี่ อยากออกเดินทางไปที่ไหนซักแห่งหลบไปให้จิตใจมันดีขึ้นเมื่อผมเข้มแข็งกว่านี้ผมจะกลับมา
“มึงจะกลับมาใช่ไหมพีม” เสียงของไอ้คิวอ่อนลงจนผมต้องหันไปสบตากับมัน ผมขำก่อนจะผลักหัวมันเบาๆ
“หึ เชี่ยคิวมึงนี่ก็ถามอะไรแปลกๆถ้ากูไม่กลับมาแล้วมึงจะให้กูไปอยู่ไหนวะ กูแค่อยากไปพักผ่อนคิดอะไรซักพักน่ะ”
“อย่าผิดสัญญากับกู” คิวมันดึงผมไปกอด กอดของมันไม่อ่อนโยนเหมือนภูมิ มันไม่ปลอบใจผมเหมือนที่ไอ้เชนไอ้แทนชอบทำแต่กอดของมันก็อบอุ่นไม่แพ้เพื่อนคนไหนเหมือนกัน
คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมไม่อาจข่มตาหลับ จนตีสามกว่าๆผมก็ลุกมาเก็บกระเป๋าผมมองไอ้คิวที่นอนหลับผมยิ้มเหงาๆให้มันก่อนจะค่อยๆเปิดประตูออกมา
ผมขับรถออกจากบ้านทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน แค่อยากขับไปเรื่อยๆไปไหนก็ได้ที่ไกลๆ ที่ๆเงียบสงบ หนีออกจากสถานการณ์เจ็บปวดนี้ที่ผมเริ่มจะแบกรับมันไม่ไหว ผมไม่รู้ว่าตัวเองขับรถมาไกลเท่าไรแล้วแค่ขับรถไปเรื่อยๆ
ผมไม่ได้วางแผนว่าจะไปที่ไหนก็จริงแต่เหมือนลึกๆแล้วผมรู้ว่าผมอยากไปไหนและผมก็กลับมาที่นี่อีกครั้ง “หัวหิน” ผมกำลังนั่งกอดเข่ามีกระเป๋าเป้หนึ่งใบอยู่ข้างกาย ผมทอดสายตามองทะเลเบื้องหน้าเห็นแสงสีส้มอ่อนแรกของดวงตะวันที่กำลังจะโผล่พ้นขอบฟ้า เสียงคลื่นสาดเซาะกระทบฝั่งบรรยากาศยามเช้าที่เงียบสงบของที่นี่
ผมนั่งอยู่ตรงนั้นอีกซักพักถึงได้ขับรถไปยังรีสอร์ทที่ผมเคยไปพักกับภูมิและเหมือนโชคจะเข้าข้างผมอยู่บ้างที่ห้องนั้นยังว่าง ตลอดทั้งวันผมไม่ได้ออกไปไหนเลยผมนอนอยู่ในห้องจนกระทั่งดึกดื่น ผมยังคงนอนร้องไห้เหมือนทุกคืนที่ผ่านมา เสียงกระแสลมและคลื่นทะเลที่ซัดสาดยามดึกราวกับพัดพาความเจ็บปวดของคนไกลมาบอกให้หัวใจผมรับรู้
“เตี้ย ถ้าเราเรียนจบแล้วไปสร้างบ้านของเราหลังเล็กๆที่เชียงใหม่นะ กูจะเป็นคนสร้างมึงเป็นคนดูแล”
“มึงก็ต้องดูแลช่วยกูดิ”
……………………
“ภูมิกูบอกกี่ครั้งว่าอย่าเอาถุงเท้ามาใส่รวมกับเสื้อผ้า”
“เออๆหลบไปก่อนกูดูเบนเทนอยู่ พีมมม อย่าบังดิวะ”
…………………
“พีม แต่งงานกันนะ”
“มึงเมาหรอสาดดดด”
………………….
“มึงคือของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตกูนะพีม”
“งั้นก็ช่วยรักษาของขวัญชิ้นนี้ดีๆล่ะ”
……………………………
“ไม่มีมึงกูก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่ได้รักมึงก็ไม่รู้ว่าจะมีหัวใจไว้เพื่ออะไร มึงไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น รู้แค่ตอนนี้ วันนี้เรายังรักกันก็พอ”
“รู้แล้วภูมิ พีมรู้แล้ว กูก็เจ็บ ฮึก กูยังรัก รักมึง เรายังรักกันนะคนดี ฮืออออ” ผมโอบกอดตัวเอง แต่ยิ่งกอดมันก็ยิ่งหนาว อยากได้อ้อมกอดนั้นอีกสักครั้ง อยากจะมอบอ้อมกอดนี้ให้คนรักของผมอีกสักครั้ง ผมคงได้กอดภูมิอีกครั้งถ้าในวันนั้นผมยังมีแรงเหลือพอที่อยู่บนโลกเหงาๆใบนี้
ยามเย็นของอีกวันผมถึงออกมาเดินเล่นที่ชายหาด พระอาทิตย์ดวงโตกำลังจะลาลับคุ้งน้ำเป็นสีทองระยิบระยับ ผมนั่งกอดเข่าเหม่อมองไปยังท้องทะเลแสนไกลผมยกมือข้างซ้ายขึ้นมาดูใกล้ๆแหวนทองคำขาวสะท้อนกับแสงอ่อนๆยามตะวันจะลับฟ้า
ผมกุมมือข้างซ้ายไว้แนบอกให้หัวใจได้สัมผัสกับไออุ่นของภูมิ ลมเย็นๆพัดมากระทบผิวยิ่งมองก็ยิ่งคิดถึงภูมิ ป่านนี้มันจะเป็นยังไงบ้างนะ ถ้าเราได้มาเที่ยวด้วยกันอีกซักครั้งก็คงดี
ครั้งหนึ่งผมเคยมาที่นี่กับคนที่ผมรัก เราขี่ม้าด้วยกัน เราปั่นจักรยานไปตลาดด้วยกัน เราเป็นของกันและกัน ที่นี่มีความทรงจำดีๆมากมาย ผมเคยคิดเอาไว้ว่าเราจะกลับมาด้วยกันอีกครั้ง ผมได้กลับมาแล้ว แต่แค่ ลำพัง
ผมเช็ดน้ำตาออกเมื่อจะมองท้องทะเลให้ชัดอีกครั้ง ในความรู้สึกของผมตอนนี้คือเส้นขอบฟ้ามันสวยดีปลายเส้นขอบฟ้าเป็นสีกลายเป็นสีชมพูอมม่วงเหมือนมีใครเอาสีไปแต่งแต้มมันสวยงามและดูเหงาๆในเวลาเดียวกัน
ก่อนที่แสงสีส้มสุดท้ายของดวงตะวันจะลาลับไปเท้าของผมก็สัมผัสกับน้ำทะเลเย็นเฉียบแต่ผมก็จะไป ไปให้ถึงตรงปลายขอบฟ้านั่น ถ้าผมเดินไปถึงตรงนั้นผมอาจจะไม่รู้สึกเจ็บปวดแล้วก็ได้ ที่แห่งนั้นผมจะได้เจอภูมิ จะได้อยู่กับภูมิ จะไม่มีใครมาพรากเราสองคนได้ และผมกับภูมิก็จะรักกันตลอดไป
เสียงคลื่นซัดสาดท้องทะเลเวิ้งว้างสายลมเอื่อยๆพัดพาเสียงร่ำไห้หยาดน้ำตาที่อาลัยรักให้แก่ผู้ที่ได้จากโลกนี้ไป พ่อแม่ ญาติๆ เพื่อนทุกคนกอดกันร่ำไห้
พีมคือคนที่ทุกคนรักแต่จากนี้ไปจะไม่มีไอ้เตี้ย ไม่มีไอ้พีมที่ตัวเล็กแต่ปากร้าย ไม่มีไอ้เตี้ยที่ร่าเริงอยู่กับเพื่อนๆอีก ไม่มีอีกแล้ว จากไปแล้วชั่วนิจนิรันดร์
งานวันนี้ไร้เงาของคนรักของพีมเขาคนนั้นทำได้เพียงนอนร้องไห้อยู่บนเตียงในห้องมืดๆ
“ฮึก พีม กูเจ็บจะตายแล้ว กูคิดถึง กูรักมึง พีมทำไมทิ้งภูมิไป ไม่รักภูมิ ฮึก แล้วใช่ไหม ภูมิรักพีมนะได้ยินไหม ได้โปรดกลับมาหากูเถอะ กลับมา……”
เขาได้แต่กอดรูปคนรักไว้แนบอก หยดน้ำตาพรั่งพรูไม่ขาด ภูมิทำได้แค่พร่ำเพ้อถึงคนรักที่บัดนี้เหลือเพียงควันขาวจากปล่องไฟ กระแสลมพัดพาสู่ฟากฟ้าแสนไกล
ภูมินทร์ที่เคยแกร่งเข้มแข็งของใครๆไม่เหลือแล้ว มีเพียงภูมิที่อ่อนแอคนที่ไร้เรี่ยวแรงจะอยู่บนโลกใบนี้ที่ขาดพีม
สายลมเย็นๆพัดผ่านผ้าม่านจากบานหน้าต่างที่แง้มไว้เพียงนิด สายลมพัดแผ่วๆราวกับกำลังกระซิบบอกและโอบกอดภูมิด้วยความรัก
“พีม ก็ รักภูมิ ฮึก กูรักมึงมากนะภูมิ”
http://www.4shared.com/embed/1009648329/3c230d45
TBC >>>>>>>>>>
…………………………..
- ไม่รู้จะพูดอะไร คงบอกได้เพียง ขอให้รักของภูมิกับพีมเป็นนิรันดร์
- ขอบคุณ คุณSirimongkolนะคะที่ส่งเพลงนี้มาให้ภูมิกับพีม เป็นอีกเพลงที่ดีมากๆเลยค่ะ แล้วมาร่วมส่งท้ายกันตอนหน้านะคะ
-
พีมตายหรอ คนเขียนนนน ทำไมทำแบบนี้ ฆ่ากันดีกว่า
-
:m15: :monkeysad: :o12: :sad4:
-
ถ้าจะจบแบบนี้เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า
ฮือออออ ไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอให้ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงแค่จินตนาการของพีม
พีมไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนั้นหรอกใช่มั้ยอ่ะ ต้องใช่สิๆๆ
คุณคนเขียนอย่าทำร้ายคนอ่านแบบนี้เลยนะค่ะ...please
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
No Comment :เฮ้อ:
-
:z13: :z13: :z13:
...................................
:a5:คุนตาลทำกะภูมิอย่างนี้ไม่ได้นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :monkeysad:
-
ไม่จริ๊งง :z3:
-
TT_____________TT
ฮือออออออ หลายตอนมานี้อ่านแล้ว น้ำตาไหลพรากๆตลอดดอ้ะ ปวดดดใจ :m15:
-
ช็อคอะ.. คำเดียว... o22
เอาพีมของภูมิกับมาเลยน้าๆๆๆๆ.. ไม่ยอมๆๆๆ
ชื่อตอนคืนมา.. ไม่เห้นจะคืนน้องพีมให้กับภูมิเลยอะ..
ขอให้เป็นแค่ความฝัน... เพี้ยงๆๆๆๆ
รับไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... :serius2:
ยังไงพีมก็ต้องเป็นคนที่เข้มแข็ง.. เป็นคนปลอบภูมิสิ.. ไม่มีพีมแล้วภูมิจะอยู่ได้ยังไงอะ...
ภูมิ พีมตลอดไป.... :กอด1: อย่าให้ใครเป็นอะไรเลย.... :call:
-
คะ... คะ... คุณตาลลลลล....
o22
:sad4: :o12:
-
:serius2: ไม่จริงใช่ไหม :monkeysad:
:L2: :L2:
-
น้ำตาจะหมดแล้วววววววว
เศร้าจริงอะไรจริง
พี่ตาลหยุดนะ อย่าขยับ
เอาเสียงหัวเราะของwe are คืนมาซะดีๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก~
-
จะจบแบบนี้จริงเหรอ เศร้ามากมาย
-
เจ๊ตาล....เค้าขอร้องเถอะนะ อย่าจบแบบนี้เลย ได้โปรด TT
มันไม่ไหวจริงๆนะ คือแบบ...ฆ่ากันยังง่ายกว่า มันเป็นนิยายที่เค้ารักมาก
แล้วคือ...มันลัลลามาตั้งแต่แรก อย่าทำแบบนี้เลยน๊าาาาา *กอดเข่าเจ๊ตาล* :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
อ่าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
WTF
-
น้องตาล ถ้าจะจบแบบนี้ ฆ่าพี่ให้ตายดีกว่า
-
เจ้ตาล ทำไมทำแบนี้ พีมตายหรอ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เจ็บหัวใจมากกกกกกกก ไม่ไหวแล้ว
-
...........................................เราตาฝาดใช่มั้ย?.......เราอ่านผิดใช่มั้ย?........ใครก็ได้บอกเราที....อ่านมาตั้งนานมันคงไม่ได้จบแบบนี้ใช่มั้ย?? พี่คนเขียนอย่าทำแบบนี้นะ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮว!ๆๆ
-
TT TT พูดไม่ออกค่ะ ขอเวลาไปทำใจก่อนนะ
-
ได้โปรดอย่าทำร้ายกันแบบนี้เลยนะคนเขียน
เราจะขาดใจแล้วอ่ะ
มาม่าเกินไป อ่านแล้วเจ็บหัวใจ
T____________T
:sad4:
-
:sad4: มันอะไร ยังไง เราเข้าใจอะไรผิดๆไปใช่มั้ย :z3:
ใจร้ายยยยยย :o12:
-
มันไม่จิงงงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ทำไมมันถึงต้องเป็นแบบนี้อ่ะ ไม่นะ มันจะเศร้าเกินไปแล้วนะ
ขอให้ทุกอ่างมันเป็นแค่ฝัน เป็นแค่ความคิด เพี้ยงงงงงงงงง :call: :call: :call: :call: :call:
-
ปวดใจ :o12: :o12: :o12:
-
ขอมาเม้นอีกรอบบ แบบว่ามันค้างคาในใจอย่างแรง
หน่วงมากกก ขอร้องเถอะนะคุณตาลเรื่องนี้เฮฮามาตั้งแต่ต้น
ขอร้องอย่างรุนแรง อย่ามีใครตายเลย คนอ่านจะบ้าตายตามไปด้วย
:call: :call: :call:
-
ไม่เอาแบบนี้นะ พีมไม่ตายนะ แงๆๆ :oo1: :sad4:
ร้องไห้น้ำตาท่วมจอแล้วอ่ะ :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
สงสารภูมิกับพีมอ่ะ ไม่เอา พีมต้องไม่คิดสั้นดิ :serius2:
ขอให้เป็นแค่ฝันอ่ะ ฮือๆ :sad4: :z3:
-
พีมจะตายตอนจบเหรอนี้เศร้าใจ :m15:
-
น้องตาล
พี่รับไม่ได้อย่างแรงอ๊ะคะ
ทำไมต้องจากกันอย่างนี้อ๊ะ
ทำร้ายจิตใจมากๆๆๆๆๆ
ไม่กล้าอ่านเลยอ๊ะคะ
อยากซื้อหนังสือนะคะ เพราะรักเรื่องนี้มาก
แต่มันเศร้าอ๊ะ แงแง :o12: :o12:
คงจมน้ำตาตายแน่
-
อ่านแล้วเศร้าอ่ะ เศร้าอีกแล้ว แอบสงสัยท้ายๆ เหมือนพีมตายไปแล้ว งง อ่ะคนแต่ง
-
เม้นท์ไม่ออก จุก เจ็บ จ๋อย :sad11:
-
เอ่อ :a5: :really2: :เฮ้อ:
-
บ้ากันไปแล้ว จะจบแบบนี้จริงเหรอ พีมตายจริงใช่ไหม
พูดไม่ออกเลย จุก ทรมาน น้ำตาไหลไม่หยุดแล้ว
อ่านมา เพื่อมาทรมานตอนจะจบ
ลาไปปรับสถาพอารมณ์ก่อน อินไป จำไว้นิยาย
-
จบแบบนี้เลยเหรอ..ไม่นะ
งื้อออ เจ็บปวดสุดๆๆ น้ำตาคลอเลย
แล้วพ่อแม่ภูมิจะสำนึกบ้างมั๊ยเนี่ย
เฮ้อ..หวังว่าแค่ฝัน อ่านแล้วจุกจริงๆ ตอนนี้อ่ะ :z3:
-
ไม่จริงช่ายป่ะ เราเชื่อว่ามันไม่จริง เรารับไม่ไหวจริงๆ
-
นั่งน้ำตาไหลหน้าคอม...
-
เอ่ออออออออ
ไม่จริงใช่มะ?? อะไรกันเนี่ย?? งงมาก??
ประโยคหลังๆ ก็ดูเรื่องเดินไปเร็วๆ นะครับ งงได้อีก
ขออนุญาตนะครับ... WTF !!!!!! :a5: :a5: :a5:
-
:ped144: ไม่น๊าาาาาาาาา
เอาพีมคืนมาเถอะ,,,อ่านแล้วเจ็บปวดจัง
:serius2:
:m15:
-
:sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12:
-
ไม่น๊าาา :m15: :monkeysad: :sad11: :serius2: ทึ้งหัวตัวเอง :m8:
มันปวดใจ ฮือๆเค้าเม้นไม่ออกเลยอ่าา
-
คืออะไรอ่ะพี่ตาล ทำไมทำแบบนี้ พีมมันไม่คิดสั้นลงทะเลฆ่าตัวตายหลอก
เรื่องมันไม่น่าจบแบบนี้อ่ะ ไม่อยากได้ตอนจบแบบนี้ T^T
แล้วภูมิมันจะอยู่ยังไงอ่ะ คิวแม่งคงรู้สึกผิดไปจนตายแน่ๆเลย
ต่ออีกสักสองสามตอนเถอะน่ะพี่ตาลจบแบบนี้มันเศร้าเกินไปอ่ะ
ร้องไห้แล้วเนี่ย มันเศร้าเกินไปจริงๆน่ะ....
-
ฆ่าฉันให้ตาย เสียยังดีกว่าาาาาา มาทรมาร :sad4: :o12:
-
เห้อชักเหนื่อยแล้วสิ
-
อย่าตอนท้ายๆ หลายรอบมาก อ่านเเล้วก็หวังว่าจะไม่เกิดอะไรเเบบนั้นจริงๆ :sad4:
ขอให้ตอนหน้ามันเป็นการส่งท้ายความเศร้าได้มั้ย Y^Y
อยากให้ความสุขกลับมาเร็วๆ :monkeysad:
-
ไม่เอาพีมต้องไม่ตายนะ
ทำไมเป็นอย่างนี้อ่ะ
สงสารภูมิมากๆๆ
-
....
ไม่มีแรงจะคอมเมนต์
มันไม่จริงใช่ไหม ? บอกได้ไหม
ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง .. ไม่เชื่อ ยังไงก็ไม่เชื่อ
-
สนุกมาตลอด ดราม่าแบบสุดตีนส่งท้ายแบบนี้ไม่เอานะเฮ้ย!!
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องตาล!! กลับมาก๊อนนนนนนนนนน *บีบคอเขย่า*
ไม่เอาจบแบบนี้ ไม่ให้ใครตาย ไม่เอาวุ้ยยยยยยย!!
จะดราม่าแค่ไหนไม่ว่า
จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ไม่บ่น ขอแค่อย่าตาย พระนางห้ามตาย ห้ามตาย!!!
ตอนหน้าขอให้ภูมิฝันหรืออะไรก็แล้วแต่
แต่ไม่เอาตายนะ ห้ามตายเด็ดขาด
ยิ่งฆ่าตัวตายด้วยแล้วห้ามเลย เพราะพีมมันเป็นคนเลือกเอง
เลือกจะไปเอง แล้วมาชิ่งตายได้ไง
ไหนจะพ่อแม่ อาปุ้ยอีกล่ะ ไม่คิดถึงคนข้างหลังรึไง!
อินมากเพราะรักเรื่องนี้มาก แต่ถ้าตอนจบพระนางตายจะโกรธจริงๆด้วย!! :angry2:
-
?!!
ตกลงแบบนี้จริงๆใช่มั้ยคะ?
คนเขียนใจร้ายมาก, เสียดายเวลากับเสียงหัวเราะที่เรื่องนี้มีให้ตลอดมาจริงๆนะ
ถ้าที่เคยโหวตนิยายสุดฮาไป .. คืนมา .. บ้างได้มั้ยอะ?
wordless.
-
หมดเเล้ว พอเเล้ว จบได้เเล้ว
ไม่อยากเสียใจเเล้ว
เจ็บมาก+++++++++ :monkeysad:
-
ถ้าพีมทำแบบนั้นจริงจะถือว่าใจร้ายกับภูมิมากๆๆเลย
แค่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ทรมาณจะแย่แล้ว
ถ้าพีมยังทิ้งภูมิไปอยู่คนละภพอีก
แสดงว่าพีมไม่รักภูมิเลยนะ :o12:
-
คุณตาลลลลลลลลลลล ชั้นจะเผาบ้านคุณถ้าพีมตาย !
พีมแค่คิดใช่มั้ย อย่าทำให้เป็นนิยายเศร้าเลยนะ ขอร้อง สงสารกันเหอะ รับไม่ไหวจริงๆ
:กอด1: :L2:
-
เฮ้ยยยยย นี่มันอะไรก๊านนนนนน โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดราม่าสองสามสี่ตอนที่ผ่านมา น้ำตาไม่ไหลสักแอะ ได้แต่อึดอัดอยู่ข้างใน มากสุดก็น้ำตาคลอๆ
แต่มาตอนนี้ ช่วงที่ภูมิร้องเพลงให้พีม กับช่วงตอนท้ายยของตอน ไม่ไหวแย้วว น้ำตาไหลเป็นทางเลยย แง๊ T^T
สุดยอดดดดดด มันจะเศร้าอะไรได้ซึ้งสุดๆแบบเน้
มันคงเป็นความฝันใช่ม๊ายยยยยย มันต้องไม่ใช่ความจริงน๊าาาาา ม่ายยยยยยยย~~~~
สงสารภูมิอ่ะ สงสารพีมด้วยยย เท่าที่สังเกตหลังจากที่พีมเดินจากภูมิมา การเลิกเป็นแฟนกัน
พ่อกับแม่ภูมิไม่เห็นจะดูแลภูมิได้ดีอย่างที่เคยรับปากเลยอ่ะ ภูมิมีแต่ไม่สบาย สูบลง ไม่มีความสุข เฮ้ออ
ส่วนพีมก็อาการแย่ ทั้งสองคนจะตายกันอยู่แล้ว โฮฮฮฮฮฮฮ
+1 กลับมารักกันเหมือนเดิมได้แล้วววววว เค้ายังจำได้อยู่นะว่าตอนพิเศษหน่ะ อนาคตข้างหน้าพีมกับภูมิยังอยู่ดีมีสุข แง๊
เพราะงั้น ตอนท้ายนั่นมันไม่ใช่ความจริงใช่ม๊ายยยย ฮือออออ ค้างคาสุดหูรูดดดดมากกว่าตอนไหนๆที่ผ่านๆมาเลยเนี่ย T^T
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ น้องตาลอย่างแกล้งคนอ่านให้น้ำตานองหน้าไปมากกว่านี้เลยค่าา ฮึก ฮึก ฮือออออออ
:กอด1:
-
:sad4:ไม่นะ มันต้องไม่ใช่อย่างนี้ เอาพีมกลับคืนมา สงสารภูมิแทบขาดใจ :z3:
-
เค้าจำได้ว่าคุณตาลเคยบอกว่า "นิยายเรื่องนี้จบแฮปปี้แน่นอน"
หวังว่าคุณตาลจะยังไม่ลืมนะฮะ...ถ้าคุณตาลยังคงยืนยันอย่างเดิม
เค้าก็จะยังเชื่อและรอคอย ว่าพีมจะต้องไม่เป็นอะไร
เพราะในตอนที่ผ่านมา แม้มันอาจจะมีสัญลักษณ์บางอย่างบ่งบอกว่าน้องพีมอาจจะจากน้องภูมิไปอย่างไม่มีวันกลับ
แต่ก็ไม่บอกออกมาตรงๆ เสียหน่อยว่าน้องพีมตายแล้ว
ถ้าอย่างนั้นเค้าก็ยังจะขอหวัง...หวังว่าเหตุการณ์ตอนท้ายมันเป็นแค่ความเข้าใจผิด มันเป็นแค่จินตนาการ ไม่ใครก็ใครที่คิดไปเอง
เค้าจะรอคอยวันที่น้องพีมกลับมาหา และอยู่เคียงข้างน้องภูมิแบบเดิม
คุณตาลอย่าทำให้เค้ารอเก้อนะ...เค้าจะรอ เค้าจะรอ และรอ *ปาดน้ำตา*
-
จุกมาก ไม่มีอะไรจะพูดเลยค่ะ
NO COMMENT
T___________________________________________________________T
:เฮ้อ: :a5: :m15:
-
จบแบบนี้ไม่ดีมั้งครับ
:o12: :o12: :o12:
-
ไม่เชื่อหรอก
มันต้องไม่ใช่แบบนี้ พีมไม่ใจร้ายแแบบนี้หรอกใช่มั๊ย :sad4:
-
คุณตาล !! เค้ายอมแล้วๆๆๆ
ยอมจำนำไอโฟนหอบตังไปเสียค่าปรับลากไอเด็กสองคนนี้ออกจากซังเตคดีซิ่งรถเองก็ได้
รับปากว่า ไว้เค้าจะอบรมมันสองคนเองว่า อย่าเปรี้ยว ดริฟต์ซิ่งแหกโค้งบนทางด่วนอีก(ถ้าไม่จำเป็น) T.T
ยังไงก็ได้ ขอแค่อย่าตายน๊า ไอเตี้ยตื่นว้อยยยย
ไม่จริงใช่มั๊ย น้ำตาหยดแหมะๆ กลายเป็นไหลพรากไปแล้วตอนนี้ :sad4: :sad4:
ไม่รักตัวเองก็ขอให้คิดถึงคนที่เรารักบ้าง ห้ามตายนะเตี้ยยย
โน้วววววว คุณตาลได้โปรด ก้มกราบงามๆ
ปล. +1 รอตอนต่อไปอยู่ โฮ
-
ฮืออออออออออออออออออออออออ
ขอร้องอย่าจบไม่สวยเลยน่ะ
-
พีมกลับมาเหอะ
เอาพีมมา
-
ขอให้เป็นเพียงฝันนะ :sad2:
-
:z3:
จบแบบนี้จริงๆ น่ะหรอ ? :m15:
-
หึหึ
-
งือ.... :m15:
ไม่จบแบบนี้หรอก(มั้ง?)
เพราะเหลืออีกตอนนึง ถ้าพีมตายแล้วมันจะเหลืออะไรล่ะ?
อันนี้ก็แอบหลอกตัวเองเบาๆ งือ....พีม.... :m15:
-
เอาพีมกลับคืนมา หัวเราะมาทั้งเรื่องแล้วทำไมมันเศร้าแบบนี้
ไม่เอาแล้ว ขอแบบแฮปปี้ได้ไหม ขอได้ไหมคนเขียน :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:m15: :m15: :m15:
อย่าจบแบบนี้นะ ทำใจไม่ได้
-
ไม่เอาแบบนี้ได้มั๊ย
ใครสักคนฝันใช่มั๊ย ไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั๊ยคะคนแต่ง พลีสสสสสสสสส
เอาพีมคืนมาให้ภูมินะ เอาคืนมา T____T
-
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o22
ช่วงท้ายมันเป็นแค่ฝันใช่ไหม
ขอคนเขียนรีบมาต่อ ให้ภูมิมาหาพีม ให้พ่อกะแม่ของภูมิโปรดเข้าใจ
ตอนนี้คนอ่าน(คนนี้)เริ่มร้องไห้และเครียดตามพีมไปแล้วค๊าบบบบบบ
:o12: :o12:
เชื่อใจคุณตาลว่ามันคงไม่จบเศร้าแบบนี้ ค้างคาแบบนี้ มาต่อเถอะนะได้โปรด o1
-
อ่านแล้วเศร้าถึงกลับไปไม่เป็นเลยว่าจะเม้นต์ยังไงดี
รู้แต่เศร้าเกินไปเเล้วอ่ะ :monkeysad:
-
บอกได้คำเดียวว่า เหนื่อยยยยย เฮ้อออออออออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ถ้าจะจบแบบนี้จริงล่ะก็นะ :monkeysad: :monkeysad:
-
................ไร้ซึ่งคำบรรยาย
ถ้าจะจบแบบนี้จริงๆ ก็...
-
อยากให้พ่อแม่เปิดใจ :z10:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ไม่!!!!!! เค้าจะตายแล้วงะจบแบบนี้
-
ฝันใช่มั้ย
พีมแค่ฝันไปใช่มั้ย
ไม่เอานะ ไม่จบแบบนี้
ภูมิจะอยู่ยังไง ถ้าไม่มีพีม :serius2:
-
:m15: :m15: :m15:
จุดนี้ถึงกับสมัครสมาชิกมาเพื่อเม้นท์โดยเฉพาะเลยค่ะ
ขอโทษคุณตาลด้วยที่อ่านมาตลอดแต่ไม่เคยเม้นท์ (ตอนแรกสมัครสมาชิกไม่รอด)
แต่นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ประทับใจที่สุดเลยค่ะ
มันสนุกมาก มันฮามาก และมันซึ้งมาก...คุณตาลสร้างตัวละครทุกตัวให้เราผูกพันกับเค้าได้จริง ๆ
อืม...ระยะหลัง ๆ ที่มาม่า อ่านแล้วร้องไห้ทุกตอนเลยค่ะ เรียกว่าหมอนเปียกกันเลยทีเดียว
อย่างที่บอกว่าผูกพันกับทุกตัวละคร โดยเฉพาะภูมิพีมที่รักของเรา...
ยิ่งตอนสุดท้ายนี่ เพลงฝุ่นแบบ โอย ฟังไปปาดน้ำตาไป...
น้องพีมจะตายจริง ๆ เหรอคะ...เป็นแค่จินตนาการได้ป่าว ทำเอาจิตตกนอนไม่เป็นกันเลยทีเดียววันนี้
เพราะแอบดีใจกับชื่อตอน แต่ถ้าเป็นยังงั้นจริง ๆ ก็สุดแท้แต่คุณตาลผู้แต่งค่ะ...
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ~~~ และจะรอคอยตอนหน้าใจจดจ่อค่ะ ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง
-
เสียดายรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ผ่านมา
คนแต่งใจร้ายจังเลยนะคะ
-
จองที่ค่ะ หนู ไม่กล้า อ่าน อิอิ
-
:m15: :m15: :m15:
:z3: :z3: :z3:
-
อะไรๆๆๆ พีมตายหรอ ทำไมเม้นท์น่ากลัวอย่างเน้
อยากอ่าน เเต้ไม่อยากเศร้า (เเต่เหมือนจะเศร้า)
ถ้าจบเศร้าก็อย่าไปซื้อเลยหนังสือ ซื้อมาเสียความรู้สึกเปล่าๆ
-
ถ้าจะจบแบบนี้..........................................
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
:o12: :o12: :o12: :o12:
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ตอนหน้าภูมิคงฆ่าตัวตายตามพีมไปสินะ.....ถึงจะเป็นนิรันดร์
-
ไม่เอาน่ะ ไม่จบแบบนี้ :o12:
จบแบบแฮปปี้ แอนดิ้งสิ :monkeysad:
-
พี่คนแต่ง หนูไม่ไหวแล้ว อึดอัดหนูสงสาร ภูมิ พีม อย่าด่าหนูเลยนะ
อย่าให้จบแบบนี้เลย รับไม่ได้ หนูขอโหวตให้เปลี่ยนตอนจบใหม่เหอะ!!!!
หนูเคยโหวตให้เป็นนิยายสุดฮาของเล้า แต่นี่.....
:sad4: :sad4: :sad4:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: <<< สาบานได้ว่าทำหน้าอย่างนี้จริงๆตอนอ่านจบตอน
ไม่นะเว้ยยยยยยยยยยย เฮ้ยยยยย พี่ตาลคะ มันฮากริบแล้วแบบนี้ เรางงมากเลยนะเนี่ย ทำไมนิยายที่มีแต่ความฮามาตลอด 60 ตอน ดันมาดราม่าแบบ ... โคตร โคตรรรรรรรร ตอนท้ายได้ขนาดนี้ แบบว่า อ่านแล้วไม่เชื่ออ่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น !!!
นี่พี่ตาลตัวจริงเขียนรึเปล่าเนี่ย ????? วีอาร์ที่เฮฮาของเราอยู่ที่ไหน ????????? :z3: :z3:
แล้วพีมมันจะตายจริงๆเหรอ หักมุมขนาดนี้ มาฆ่าเราเลยเห๊อะะะ ไม่เชื่อเว้ย ไม่เชื่อ
อย่างพีมนี่นะจะฆ่าตัวตาย ... แค่เผลอหลับริมทะเลเฉยๆเปล่าเนี่ย ??
ไม่ได้นะ อย่าจบแบบนี้ เราโกรธจริงๆด้วยนะ :m31:
-
ไม่น้าาาาาาาาาา :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อึดอัดจนบรรยายออกมาไม่ได้ TT^TT
-
o22 o22 o22 อะไรรรรรรรรรรร มันคืออะไรรรรรรรรรรรรเนี่ยยยยย :sad4: โกหก ล้อเล่น ฝัน
ม่ายยยยยยยย รับไม่ได้อะ ไม่เอาไม่เอา แต่งใหม่นะคะ ลบตอนี้ไปเลย ไม่เอาโศกนาฎกรรม :z6: :beat: :m31:
-
กำไหนบอกว่าอีกนานจบไง. ส่งท้ายความเศร้าละสิ จบแบบนี้ก็ไม่ใช่ we are เรารักกันดิ. งะ
-
กรี๊ดดดดดดดดด!!!! ถ้าจบแบบนี้เอามีดแทงคนอ่านเลยดีกว่า :sad4: แงๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12: เค้าจะเอาแบบ happy ending :serius2:
-
เศร้า โฮก เม้นไม่ออกเลย.........T^T
-
อ่านตอนที่65ไปมันดราม่าจนนอนไม่หลับ
อินจัดไมเกรนขึ้นเลยอ่ะ
ก็เลยตัดใจไม่อ่านมาสามตอน
จนวันนี้ อดไม่ได้ มาอ่าน
อ่านจบแล้ว ก็ได้แต่ร้องโอ้ยยย แล้วก็ซบหน้ากับหมอนแล้วร้องไห้
ปวดหัวเบาๆแล้วอ่า ฮืออออออ
ทำไมอ่า ไม่เอาแบบนี้ได้มั๊ยอ่ะๆ เจ็บเกิ๊นนนนน
-
:m15: ฉันกำลังจะตาย....
บีบหัวใจ ดราม่าเหลือเกิน :o12:
-
พีมเจ็บจนจะทนไม่ไหว คนอ่านก็ดราม่าจนจะไม่มีน้ำตาให้ไหลแล้วเหมือนกัน!!! :sad4:
-
ขอให้เป็นแค่ความคิดของพีมหรือความฝันของภูมิทีนะคะ
เท่าที่จำได้ เคยเห็นสักตอนคุณคนเขียนบอกไว้ว่า จบแฮปปี้นี่คะ
ใช่ม่ะๆ เราจำไม่ผิดเนอะ
งื้อออออ ร้องไห้หนักแล้วอ่าาาา
-
:monkeysad:ห้ามจบแบบนี้น๊า!!!!!!!!
สาบาญได้ว่าที่จามอ่านเรื่องนี้จนถึงทุกวันนี้เพราะว่ามันตลกและน่ารัก
อย่าให้จบเศร้าเลยนะคะ อ้อนวอนๆๆๆๆ
-
พีมไม่เป็นไรใช่มั้ย มันเป็นแค่จิตนาการของใครสักคน แค่นั้น.....ใช่มั้ยคะ
-
ไม่จริงอ่ะ มันไม่จริง :m31:
พีมไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนั้น
อย่าจบแบบนี้เลยนะ :sad4:
-
อ่านตอนนี้จบแล้วบอกได้คำเดียว ว่า รับไม่ได้ค่า
เรื่องนี้จะจบแบบนี้ไม่ได้น๊า มันทำใจไม่ได้อะ
ขอให้เป็นแค่พีมรึภูมิก็ได้ฝันไปทีเถอะ นะค๊า
-
ไมมันเศร้าแบบนี้ล่ะ ..รักของภูมิและพีมยิ่งใหญ่มาก
,,
ฝันใช่ไหม ?
-
เย้ยๆ ไม่จริงนั่งร้องไห้หน้าคอมจะบ้าตายอยู่แล้วอ่ะ
ขอให้มันเป็นแค่ฝันเหอะ ใจจะขาดอยู่แล้วอ่ะ ไม่จริง TT^TT
-
ไม่เอานะพี่ตาล ถ้าไม่มีพีมมันดูไม่สดใส แล้วภูมิจะอยู่ยังไง
เอาพีมคืนมาเลย แงๆๆๆๆๆ
-
คนเขียนจะให้จบแบบนี้จริงๆเหรอ
ทำร้ายจิตใจคนอ่านอย่างมาก...ขอร้องเถอะ
:monkeysad: :monkeysad:
-
ควันธูปอะไรรรรรรรรรรร อ้ากกกกกก ไม่จริง!!!!!!!!
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
จุดนี้เข้ามาในกระทู้นี้หลายรอบ
เผื่อคุณตาลคนแต่งสุดใจดี ^^ จะมาแถลงไข
เพราะว่างงมากและนอนไม่หลับ !!
-
เอาจริงหรอ...ให้มันจบอย่างนี้จริงๆหรอ ไม่ไหวนะคุณตาลเกินจะรับ
ไม่จริงอะนิยายสุดฮาสุดอบอุ่นของช้านนนนน :serius2:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
พูดไม่ออก
แต่อยากถามพ่อแม่ภูมิว่า พอใจแล้วใช่มั้ย
ให้กำเนิดลูกได้ เป็นเจ้าชีวิตลูก
แล้วก็ทำลายมันทิ้งลงกับมือแล้ว
ถ้านั่งมองลูกตัวเองค่อยๆ ตายลงอย่างช้าๆ เพราะเพื่อให้เป็นอย่างที่ตัวเองคิด
แน่ใจนะว่ามันถูก
อ่านถึงตอนนี้แล้วอยากให้บรรยายความคิดของบ้านภูมิจริงๆ
มันเป็นแนวคิดให้คนเป็นพ่อแม่ที่น่าสนใจมาก
-
ถ้าจบแบบนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่าคะ สงสารกะภูมิสุดพลัง ฮือๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
รออย่างมีความหวัง มันต้องเป็นความฝัน :call: :call:
ทนไม่ไหว ต้องสมัครบอร์ด เม้นเรื่องนี้
ภูมิพีมต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม :m5: :m5:
มาม่าชามนี้สาหัสนัก
เขื่อนพังไม่เหลือชิ้นดี // ตอนก่อนๆแค่เขื่อนแตก :o7: :o7: :sad2: :sad2:
-
นั่งร้องไห้ตั้งแต่ประโยคของภูมิในคอนเสิร์ต และร้องหนักขึ้นเรื่อยๆ :sad4: :sad4: :sad4:
ไม่ทันมองน้ำตาไหลใส่มือถือเปียกชุ่มฉ่ำเลยค่า
ทำไมมันเศร้าเวอร์ๆอย่างงี้ล่ะคะ
เราเชื่อว่าพีมไม่ตาย พี่ตาลแค่หยอดมุขใช่ม้ายยยยย :z3:
แต่น้ำตาไหลเป็นทาง ถ้าตาบวมจะโทษว่าเป็นเพราะพี่ตาลเลย :o12: :o12:
ตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ขึ้นเพื่อนๆกอดพีมบ่อยมาก ชอบอ่ะ ดูอบอุ่น :-[
และแล้วก็ได้รู้ว่าหนุ่มๆชอบกอดปลอบใจกัน ในความดราม่ายังแอบกรี๊ดกร๊าด และจิ้นเบาๆ(จะโดนรุมมั้ยนี่- -)
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอคะ? ไม่จริ๊งงงงงง อย่าเพิ่งจบสิ มันเร็วไปอ่า o22 o22
-
เอ้า พ่อแม่พีมตายหมดแล้วเหรอ พีมถึงค่าตัวตาย :เฮ้อ:อุตส่าชอบนิสัยพีมมาตลอด เจอเรื่องแค่นี้ เสือกยอมแพ้ :เฮ้อ:ฮ่วย จบคำบรรยาย :seng2ped:
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :o12: o22 o22 o22
ไม่เอาแบบนี้นะ :z3: :z3: :z3:
-
ไม่ๆๆๆ มันเป็นเพียงจินตนาการของพีม มีสติหน่อย หนวดกะแม่ ยาย อาปุ้ยอีก มีสติหน่อยพีม ถ้าพีมไป น่าจะรู้นะว่าภูมิ ตามไปด้วยแน่ๆ
-
ขอก้มลงกราบพี่ตาลงามๆสักหลายสิบที
ไม่เอาแบบนี้นะคะ น้องทำใจไม่ได้ :o12:
ไม่เอาพีมตาย และ ไม่แยกจากกันด้วย :sad4:
ถือว่าสงสารเด็กตาดำๆที่รออ่านด้วยหัวใจที่แตกสลายไปแล้วด้วนะคะ :monkeysad:
ป.ล. ขออีกหลายๆตอนได้ไหมค่้ะ ยังไม่เบื่อเลยสักนิด
ความรู้สึกเหมือนเพิ่งอ่านได้ไม่กี่ตอนเอง :serius2:
:3123: :3123: :3123: :3123:
-
นอนไม่หลับจิงๆ แต่เริ่มคิดแล้วว่า ไม่น่าจะใช่เรื่องจิงหรอกมั้ง
ตอนสุดท้ายที่ คนเขียนบรรยาย มันแบบไปเร็วไปอ่ะ อาจจะเป็นจินตนาการ
หรือความฝันก้อได้ หลังจากอ่านย้อนไปย้อนมาอยู่หลายรอบ พีมไม่น่าเป็น
คนคิดสั้นขนาดนั้นหรอก ตั้งแต่เม้นนิยายมา ตอนนี้เป็นตอนที่พิมพ์ยาวที่สุด
เลยนะเนี่ยยยย เชื่ออออ พีมไม่ตายยยย และเราก็จะได้จากไปนอนอย่างอารมดีซะที
-
สวยทำร้ายย!!!
มันแค่ฝันไปใช่มั้ยย ยยย :o12: :o12: :o12:
เม้นไม่ออกเลย - -"
เอาเป็นว่ารอตอนหน้าพีมเดินมาแล้วบอกว่า"อ้ะ กูล้อเล่น~!!"
:z3:
-
T__________T drama yang mai mod iik rw khaaa.... songsaan peem kab phoom jai ja khaad laew khaa....
-
อ่านตอนนี้ยิ่งบีบหัวใจแรงกว่าตอนไหนๆอีก
รอลุ้นให้กลับมารักกันเหมือนเดิมมมม
-
มัยมันเศร้านานจัง
-
ฆ่าหนูให้ตายเถอะค่ะถ้าจะเป็นแบบนี้ ฮืออออออออออออออ
(นอนจมกองน้ำตา)
-
เฮ้ยๆ พีมจะตายหรอเนี่ย
ไม่เอานะ
ขอให้เป็นแค่ความฝันของใครสักคนเถอะ
-
ถ้าจะจบเศร้าขนาดนี้ ขอให้มาต่อไวไวนะค่ะ ตอนนี้ อินเนอร์แรงมาก จริง เค้ายังเศร้ามากมาย :m15:
-
นี่คืออะไร? จบแล้วหรอคะ?
-
ไหนว่าจะเลือกทางที่ทำให้คนเจ็บและเสียใจน้อยกว่าไม่ใช่เหรอคะน้องพีม
แบบนี้มันเจ็บกันทั้งเล้าอ่ะ :o12:
-
รอฟ้าหลังฝน ( จริง ๆ นะ )
เป็นกำลังใจให้น้องตาล เพราะสองตอนหลัง มีแต่คนจะตาย :m15:
+1 ด้วย เกือบแกล้งลืม :z2:
-
เหลือภูมิอีกคนอ่ะตาล
-
อ่านแล้วเศร้าข้ามวันข้ามคืน ...
อยกกอดพี่ภูมิ :z3:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: อย่าจบแบบนี้นะค่ะ :o12: :o12: :o12:
-
ไม่รู้ว่านำ้าตาไหลไม่หยุดตอนไหน แต่ตอนท้ายหากเป็นแบบนั้น พีมตาย ทุกอย่างมันเป็นอะไร
สังเวยความบ้าบออะไร ขอเป็นแค่สิงที่พีมคิด อย่าจบแบบนี้นะ ร้องไห้ไม่หยุดแล้ว
-
มันคืออาร้ายยยยยยยยย :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
มันมะจิงชั่ยม้ายยยยยยย :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ขอร้องล่ะอย่าจบแบบนี้
พีมเข้มแข็งมาโดยตลอด
ถ้าพีมทิ้งภูมิไปแบบนี้..
พีมก็แค่คนเห็นแก่ตัวคนหนึ่งเท่านั้น
คิดแต่ให้ตัวเองพ้นจากความเจ็บปวด
แต่หลายคนที่รักพีมกลับโดนทิ้งให้เจ็บปวดกว่า
โดยเฉพาะ..ภูมิ T__T
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย ตายๆๆๆ สงสัยอ่านผิดแน่ๆๆเลย มันไม่ใช่ใช่ไหม
เล่นแบบนี้ตายกันพอดีไม่เอา พอแล้ว ที่ผ่านมาดราม่าก็เกินใจจะทน แต่นี่ พีม ตายเหรอ
แล้วจะทนอ่านต่อได้ไงเนี่ยย ภูมิมันจะอยู่ยังไง โอ๊ยยย เศร้าๆๆๆ
-
ทำไมทำกันแบบนี้
-
:o12: อ่านคอมเม้นต์แล้วไม่กล้าอ่านเนื้อเรื่องเลย
ขอผ่านก่อนนะน้องตาล :z3:
-
:a5:ตอนหน้าส่งท้ายมาม่า แล้วเรากลับมาลั้นลากันเหมือนเดิมใช่ไหม
-
ฉากจบเนี่ยมันเป็นแค่ความคิดของพีมใช่มั๊ย
ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกเนอะ :o12:
-
ขอหวังลมๆแล้งๆได้มั้ยคะ?
เพราะว่าทั้งสองคนรักกันมากจริงๆ
ได้โปรดเถอะนะคะ :sad11:
พวกเรารอวันที่ภูมิพีมกลับมายิ้มหัวเราะด้วยกัน
เพราะพวกเค้าเหมือนมีชีวิตจริงๆ
ได้โปรดเห็นใจด้วยพาพีมกลับมาหาภูมิเถอะนะคะ :o12:
-
จองหนังสือด้วยค่ะ
สงสารพี่ภุมิกับพี่พีมจะตายแล้ว
ร้องตลอดเลยๆๆ
ใครก็ได้ช่วยสองคนนี้ที่
-
ไม่มีความเห็นเลยค่ะนอกจาก :m15: :sad4: :o12:
เค้าจะรอตอนหน้านะคะ อย่าใจร้ายกับคนอ่านนักเลยค่ะ
แค่นี้ก็ปวดใจ ปวดตับ ปวดไต ไปหมดแล้ว :monkeysad:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
กดเป็ดจ้า
-
:z3: :z3: :z3:เราแอบหวังเหมือนคนอื่น ขอแค่พีมหรือภูมิคิดไปเอง จบแบบนี้มันเศร้าไปอะ แต่ถ้าจบแล้ว ทำหนังสือได้เลยไหมอะ
อยากได้อะ
-
พีมตายหรอ???
เศร้าไปน่ะ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาหัวใจเค้าคืนมานะ
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
นี่มันอะไรกัน ไม่จริงใช่มั๊ย มันเป็นแค่ความฝันร้ายของใครใช่มั๊ย
ไม่จริงอ่ะ พีมยังอยู่ พีมไม่ไปไหน เดี๋ยวพีมก็ต้องคืนดีกับภูมิ
เราไม่เชื่อหรอก
-
อ่านมาจนจะจบแล้วต้องขอโทษที่พึงมาโฟสนะคะ ก่อนอื่นต้องขอชื่นชมคนแต่งที่แต่งได้ดีมากอ่านแล้วรู้สึกว่าทุกตัวละครมีอยู่จริงๆเราเป็นคนชอบอ่านิยายมากอ่านได้ทุกแบบแต่จะเลือกอ่านที่คนแต่งมากกว่าเพราะเรารู้ว่าคนแต่งคนไหนที่เราชอบเขียนเรื่องอะไรมาก็รู้เลยว่ามันต้องดี อย่างเช่น พี่G-WA คุณภาค น้องเบบี้เป็นต้นและคุณก็คงเป็นอีกคนนึงที่เราคึดว่าเรื่องต่อไปถ้าคุณแต่งอีกเราก็จะคอยติดตามอ่านค่ะ คุณเคยบอกว่าคุณแต่งฉากNCไม่ได้และก็ฉากดราม่าคุณบอกว่าแต่งไม่เก่งแต่ขอบอกว่าคุณเก่งมากนะค่ะอ่านสาม สี่ตอนหลังมานี้บีบหัวใจมากค่ะรู้สึกว่าเรื่องนี้จะได้รางวัลนิยายที่ฮาที่สุดแต่ถ้าเรื่องมันจบแบบนี้ก็ไม่รู้ว่าจะฮาตรงไหนเพราะตอนจบคนอ่านคงน้ำตาไหลหมดตัวแน่ฉันก็เป็นเหมือนคนอ่านทุกคนที่อ่านนิยายเรื่องไหนแล้วก็ไม่อยากให้มันจบแบบนี้คือไม่happyอ่ะค่ะแต่ก็ต้องทำใจยอมรับการเขียนของเจ้าของที่แต่ง ขอขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะค่ะตอนแรกก็ว่าจะโฟสหลังจากเรื่องนี้จบก่อนเพราะชอบวิจารณ์ในภาพรวมอ่ะค่ะแต่อ่านถึงตอนปัจจุบันนี้แล้วทนไม่ไหวเลยขอโฟสซะหน่อย
-
:z3:มันไม่จริงใช่มั้ย :o12:
ขอให้พีมกับภูมิ กลับมาคบกันเหมือนเดิมๆๆ
ไม่อยากมาม่าแล้วว
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :o12: :o12: :o12:
-
เจ็บมากกก TTwTT
-
:sad4: :sad4:
-
อ่านแล้วจะร้องไห้ตามพีม สงสารที่สุดเลย
ไม่ได้อ่านมาหลายตอนทำไมกลายเป็นแบบนี้
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: ไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เค้าร้องไห้เลยไม่เอาๆๆๆๆๆ
พีม :กอด1: พีมไม่ทำหรอกเพื่อนภูมิ
-
:sad4: คุณตาล....ทำไมทำกับหนูเช่นนี้คร้า..... :o12:
:a5: คุณตาลใจร้ายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่สุดในสามโลก :angry2:
-
ยิ่งกว่าเสียใจอีกรู้ไหมคุณคนเขียน นักเขียนทำร้ายนักอ่าน เราร้องไห้ไม่หยุดเลย มาเอาพีมมาซับน้ำตาให้เค้าเดี๋ยวนี้นะ
เอาพีมคืนมา!!!!!!!!
-
ทำไมล่ะพีม... พีมเจ็บแล้วภูมิเขาไม่เจ็บหรอ
ยิ่งอ่านยิ่งทำร้ายใจตัวเอง อันที่จริงเรื่องนี้จะจบแบบไหนก็แล้วแต่ใจคนแต่งเลย
แต่อยากฝากในทุกตอนก่อนจบไว้ว่า จะพูดอะไรหรือจะทำอะไรให้รู้จักคิดถึงผลได้ผลเสีย
เพราะคนบางคนอาจเปราะบางเกินจะรับความรู้สึกที่เราให้แบกรับไว้...
-
จึกๆๆๆ ..... ทำไมแทงข้างหลังกันแบบนี้
ความสุข สนุกสนาน หายไปหนาย
พีมที่สดใสไปไหนแล้ว ภูมิที่ขี้หึงมันไปไหนแล้ว
ไม่กล้าอ่านแล้ว อ่านสองสามบรรทัดแล้วมันบีบหัวใจอย่างแรง
สองสามตอนมานี้ เสียน้ำในร่างกายไปมากมาย ร้องไห้แบบว่าหยุดไม่ได้เลย
แล้วตอน คืนมา..... มันคืนมาสู้อ้อมกอดภูมิ แล้วเหรอ
หรือว่า คืนมา...สู้ความตาย แบบนั้นไม่เอาน่ะ
ถ้าจะเป็นอย่างนั้น เอามีดมาแทง เอาปืนมายิง เอาระเบิดมาปาคนอ่านเถอะ
ให้คนอ่านตายไปเลยดีกว่า ไม่ไหวจะร้องไห้แล้ว
:sad11: :o12: :sad4: :sad11: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ไม่น่าจะจบแบบนี้เลยนะคะ มันทรมานเกินไปรึเปล่าาาาาาา
-
คุณตาลลลลลลลลลล ไม่จริงใช่ไหม :z3: เศร้าซะจนทำงานต่อไม่ไหวเลยค่ะ อินมาก
แบบนีัไม่เอานะค่ะ ทำใจไม่ได้ พระ-นาย ตายเนี่ย
ขอให้มันเป็นเพียงแค่ ความคิด ของใครคนใดคนหนึ่งนะค่ะ ในชีวิตจริงมีเรื่องเศร้ามากมายแล้ว
ขอให้เรื่องเศร้าๆของ ภูมิ&พีม และชาว The gang เหมือนเพลงตอนท้ายนะค่ะ สักวันแล้วมันก็ผ่านไป
ยังคงมี ความเชื่อ ว่า ภูมิ&พีม กลับมารักกันดังเดิมนะค่ะ อย่าทำร้ายคนอ่านมากไปกว่านี้เลยค่ะ
:L1: คุณตาล
-
ถ้ามันจะเศร้าขนาดนี้คงต้องเตรียมผ้าห่มไว้ซับน้ำตา
-
ไม่รู้จะเม้นอะไร :m15:
รอตอนต่อไปละกัน
-
รู้ว่า ช๊อค!!!! o22 คำเดียวสั้นๆ
-
:m15:ได้ไงอ่ะ อย่ามาหลอกกันให้ยากเลย
พีมไม่ทำอย่างงั้นหรอก
-
มันยังไม่จบใช่ป่ะ อย่าจบแบบนี้
พลีสสสสสสสสสสสสสสส
ฮือฮือ
ร้องไห้จนตาบวมแล้วนะ
-
อย่าน๊าาาาไม่เอาแบบนี้ :sad4:
-
:freeze: :freeze: :freeze: :freeze:
มันต้องไม่ใช่เเบบนี้ดิ อ๊ากกกกก
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
มาม่ามาตลอดแล้วตอนจบเป็นงี้อีก :m15: :m15:
ทรมานคนอ่านชะมัดดดดเลยย
-
ไม่จริงใช่ไหมคะ คงเป็นความฝันของใครบางคน
ไม่เชื่อเด็ดขาด อย่ามาหลอกซะให้ยาก
-
:m15:มันออกมาในแนวนี้แล้วเหรอ ความรัก สร้างพลังมหาศาลให้กับคนทั้งหลาย
และความรักก็ทำลายคนทั้งหลายลงเหมือนกัน แต่หากเรารู้จักคำว่ารักนั้นทุกอย่างคง
จะจบแบบไปไดด้วยดี ไม่มีใครสมหวังตลอดไป ทุกคนกลัวการพรัดพรากและแยกจากคนที่ตัวเองรัก
รัก โลภ โกรธ หลง มีอยูในตัว ไม่ว่าจะมากน้อยขนาดไหน แต่หากเรามองย้อนดูว่า นิยายคือนิยาย
บทบาทตัวละครไม่ต่างจากชีวิตจริง
เรื่องนี้คาดว่ายังไม่จบ เพราะน้อตาลบอกว่าจะมีไปถึงจนแก่ แต่ช่วงนี้อยู่ในช่วงของดราม่า
หากใครอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วโดนกับเราให้เอาไว้เป็นบทเรียน เพื่อสอนใจตัวเราเองให้คุณค่าของความรัก
ส่วนมากคนจะเห็นค่าเมื่อสิ่งๆนั้นกำลังจะเสียไป
มาต่ออีกนะครับน้องตาล พี่เชื่อว่าในนิยายคือบทบาทช่วงหึ่งที่คนรอบข้างเราได้เจอ แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราจะให้จบ
ในแนวไหน สุข สมหวัง เศร้า หรือว่าคนรักตายจาก แต่ทุกอย่างล้วนแล้วไม่เที่ยง
-
:a5: อ๊ากกก . . . มันค้างอย่างแรง
แต่ไม่จบแบบนี้หรอกใช่มั้ย มันเศร้าเกินไป สงสารภูมิ :sad4:
-
ทำไม๊ ทำมายยยยยย o22 ถึงทำกับช้านได้ ค้างงงงง ฮือๆๆๆๆๆ :sad11: :monkeysad:
-
พออ่านมาถึงตอนสุดท้ายเเล้วพูดไม่ออกเลย....พีมมมมมมมมมม :sad4: :sad4:
-
จบแบบนี้ จะซื้อหนังสือตาลมาเผา
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ไม่จริ๊งงงงงงงง
-
ไม่กล้าอ่านมาสามตอนล่ะ...รอความหวัง
-
:m15: มันเป็นแค่จินตนาการหรือฝันของพีมใช่ไหมคะ
อย่าให้เป็นจริงเลย ทำใจไม่ได้จริงๆ :monkeysad:
:pig4: นะคะ T^T
-
อ่านไปแล้วรอบนึงเมื่อคืน แต่ชอค ชอคมาก ชอคค้าง พูดไม่ออก
แต่พอมานั่งอ่านอีกที
มันเหมือนจะเห็นแสงสว่างรำไรๆ
เรายังไม่อยากเชื่อไม่อยากตัดสินอะไรจนกว่านิยายมันจะจบ
เรายังเชื่อคำพูดของน้องตาลที่บอกว่านิยายเรื่องนี้ แฮปปี้ เอนดิ้ง
แต่ถ้า...พีมเลือกแบบตอนนี้จริง
แบบนั้นเราขอโกรธทั้งพีมและคนแต่ง
เพราะการเลือกทางนี้เป็นทางเลือกที่สิ้นคิดที่สุดแล้ว
ความตายไม่ใช่ทุกทางออก ตายแล้วได้อะไร?
คนตายอาจหลุดพ้น แต่คนที่อยู่มันจะยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
เราเลยไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่รักคนอื่นมากกว่าตัวเองอย่างพีม
จะเลือกความตายเป็นทางออกให้กับตัวเอง
พีมจะทนได้เหรอ ถ้าพีมตายแล้วภูมิตายตาม
เราว่าพีมทนไม่ได้ ทำไม่ได้หรอก
ยังเชื่อใจน้องตาลนะคะ
ไม่ว่าจะแต่งออกมาเป็นยังไง
ปล.กอดๆน้องตาลค่ะ เข้าใจว่าต้องเหนื่อยมากแน่ๆ :กอด1:
ช่วงสี่ห้าตอนที่ผ่านมามันดราม่าจนเหนื่อยแทนคนแต่ง
เราอ่านเรายังปวดหัวตัวร้อนขนาดนี้ คนแต่งจะขนาดไหน
กว่าจะเค้นออกมาแต่ละตัวอักษร แต่ละบรรทัดมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
กอดๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
รอบทสรุปของเรื่องว่าจะเป็นยังไง
-
ถ้าจบแบบนี้จริง ก็ดีนะไม่เปลืองเพราะจะไม่ซื้อหนังสือเรื่องนี้มาอ่านเด็ดขาด
เงินพันกว่าบาทเอาไปซื้อกองทุนหุ้นดีกว่า เพราะเห็นด้วยว่าจบแบบนี้มันสิ้นคิดมาก :beat:
แล้วตอน 68 "คืนมา" ช่วงท้ายๆ ภาษารวบรัดมาก เหมือนรีบๆ ให้ตาย ให้รีบจบตอนยังไงไม่รู้
แต่ก็ยังเชื่อนะว่าตาลที่ผูกเรื่องมาได้ขนาดนี้ คงไม่จบเรื่องเอาง่ายๆ โดยให้พีมตายๆ ไปแบบนี้
เดี๋ยวจะรออ่านตอนต่อไป ว่าเรื่องจะเป็นเพียงความฝันของใครซักคน มโนของพีมเองหรือว่าจะให้พีมตายไปจริงๆ :sad11:
-
ถ้าจะจบแบบนี้ รับไม่ไหวจริงๆนะ
-
ของให้มันเป็นเพียงฝัน ฝันร้ายที่ตื่นมาก็จะลืม
-
คือ............................ ไม่จริงใช่มั้ยอ่ะ ??!!!!
TT____TT :sad11: :sad11: :sad4: :sad4:
พีมสัญญาแล้วว่าจะกลับมาอ่ะ
เฮ้ออออออ
:serius2:
-
T^Tพีมตายจริงอ่ะ ไม่จริง เห้ยยยยยยย. หนูไม่เชื่ออออออ
-
พี่ตานไม่จริงใช่ไหม?พีมยังไม่ตายใช่ไหมT____T
-
งืออ ปวดตาอ่าาาาา :sad4:
ร้องไห้จนไม่ไหวจะร้องแล้วอ่าาา :monkeysad:
จบแบบนี้ฆ่ากันเลยดีกว่า :m15: :m15:
ไม่เอามาม่าแล้วนะค่ะ :monkeysad:
ได้โปรดดดดดดดดดดด :3123:
-
บอกตรงๆ นะคะคนเขียน เขายังทำใจอ่านไม่ได้ :monkeysad:
:o12:
-
พีมคงไม่ตายจริงๆใช่ไหม
จบแบบนี้มันเศร้าเกินไปนะ :sad4:
-
อ่านแล้วเหมือนโดนสตั๊นไป 3 นาที น้ำตาไหลไม่หยุดเลยอ่ะ TT^TT
จะพรีเซนต์โปรเจคจบอยู่แล้ว กระซิกๆ สมาธิแตกซ่านจริงๆ ครับ
แบบมันอินมากนะกับนิยายเรื่องนี้เพราะคนเขียนเขียนได้ดีมากจนทำให้อินมากถึงมากที่สุด
แต่ยังไงก็คิดว่าพีมไม่ตายหรอก(ถ้าตายมันโหดร้ายเกินไป TTTTTTT^TTTTTTTT) เชื่อว่าน้องพีมเข้มแข็งพอ
เด็กที่ได้รับความรักจากคนรอบข้างขนาดนั้นคงจะไม่คิดจะทำอะไรโง่ๆ แบบนี้หรอก ไหนจะสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนอีก
แต่ก็แอบหวั่นแฮะ ไม่เคยคิดเลยนะว่าเรื่องนี้จะมีแบบตัวเอกตายด้วย
ไม่ว่าจะพีม ภูมิ หรือเดอะแก๊งค์ ต้องบอกว่าคิดไม่ถึงแข็มขัดสั้นสุดๆ
แบบตอนแรกที่อ่านแล้วเฮ้ย (คืออ่านตอนดึกแล้วนอยด์มากนอนไม่หลับ พึ่งได้หลับตอนใกล้เช้าแล้วก็พึ่งตื่นมาใหม่ 55+)
อาการแบบคนช็อคเล็กๆ ถึงปานกลาง ร้องแบบเฮ้อ และน้ำตานองหน้าเลย รีบส่งลิ้งค์ไปให้เพื่อน(ให้มันนอนไม่หลับเหมือนกัน)
แบบโทรหากันไปร้องไห้กันไป เฮ้อ นี่เป็นเม้นรอบสองครับ คือรอบแรกของตอนนี้แบบเหมือนคนตีหัวคิดอะไรไม่ออก
อยากบอกว่าเฮิร์ตมากที่สุดถึงที่สุด
-
นี่เป็นการเม้มในรอบที่สามแล้วในวันนี้ เม้มแรกไปแบบงง และเม้มที่สองก็ยังไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองอ่าน อ่านวนหลายรอบ
ตอนที่บ่งบอกว่าพีมตาย วนซ้ำเหมือนคนบ้า อ่านวนเพื่อย้ำว่าไม่ได้ฝันไป แต่ก็ยังเชื่อตัวเองและน้องตาลว่า คงไม่ใจร้ายทำให้เราคนอ่านต้องเสียใจ ความสุขที่เคยอ่านเรื่องนี้ คงไม่จบแบบนี้นั่นคือสิ่งที่ภาวนาไป อ่านซ้ำกี่ครั้งนำ้ตาไหลนองหน้า เพื่อนถามเป็นไร ก็ให้มันมาช่วยอ่าน ปรากฏมันที่ไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อน กลับร้องไห้ไปด้วย เราก็เลยลองย้ายไปอ่านเริ่มตอนนี้ใหม่ ก็เป็นwe are เรื่องเดิมที่อ่าน แต่ทำไม มันกลับเศร้าแบบนี้ ทั้งที่หัวตอนนี้ สุขเเล้วเชียว แต่ไม่กี่ประโยคช่วงท้าย กลับทำร้ายจิตใจมาก ขอร้องน้องตาล ตอนส่งท้าย ขอเคลีย เอาเป็นคืนนี้เลยได้ไหมอะ ขอร้อง ใจจะขาดแล้ว รอลุ้นไม่ไหวแล้วอะ
-
นึกว่าจะขึ้น จบบริบูรณ์ 555 คนอ่านตายเปนแถว อิอิ
-
:laugh: คุณตาลโดนม็อบประท้วงแล้วอ่ะ...... :m20:
:o8:อย่างนั้น...อย่าแกล้งคนอ่านอีกเลยนะคะ...กลับมาดีกันนะ :กอด1:
:m16: เอาน้องพีมของป้าคืนมานะ :serius2:
:กอด1: รักคุณตาลเสมอ
-
:เฮ้อ: ปลงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พยายามอ่านผ่านๆเพราะไม่อยากเครียด
ไปดูอีกทีพีมตาย
ไม่ไหว คนเขียนมีความสุขหรอที่เขียนแบบนี้
รับไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่จริ๊งงงง :z3:
ฉันรับไม่ด้ายยยย :o12:
พีมต้องไม่ตายยยย :sad4:
ขอแค่ให้เป็นเพียงแค่จินตนาการของพีมเถ้ออ ข้อร้อง พรีสสสสๆ :monkeysad:
-
เห็นน้องมาอัพตั้งแต่เมื่อคืน พยายามหลีกเลี่ยงที่จะอ่านก่อนนอน
และคิดว่า น่าจะหลุดจากดราม่าแล้ว
ไม่ว่าสุดท้ายเรื่องราวจะจบลงที่ตรงไหน
ก็เคารพการตัดสินใจทั้งของภูมิและพีม
รวมถึงคนเขียน
ขอให้จบจริงก่อน แล้วเราค่อยมาว่ากันต่อ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่เอาแบบนี้นะะะะะ ทำไมอ่า เศร้าไปมั้ย
เรารับไม่ได้อ่ะ ทำไมพีมทำแบบนี้ล่ะ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
มันต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่ๆๆ พีมแค่คิ หรือแค่ฝันใช่มั้ย
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
แล้วภูมิจะอยู่ยังไงงงงงงงงงง :monkeysad: :m15: :m15: :m15: :angry2:
นี่มันนิยายฮาแห่งปีไม่ใช่หรอ แบบนี้มันไม่ใช่แล้ว โววายๆๆๆๆ แบบนี้มันช็อคคนอ่านนะค่ะ :z3: :a5: o22
-
เศร้าใจ...
บทสรุป อย่าเศร้าไปกว่านี้เลยนะคะ คุณตาล
-
อะ....อะไร....ยังไง
ทำไมอ่ะ!!!!!!!!!
ไม่จริงใช่มั้ยคะ
พีมคนนั้นน่ะ จะตัดสินใจตายไปอย่างนี้น่ะหรอ
:monkeysad: :monkeysad:
-
ทั้งๆทีก็รอมาทั้งอาทิตย์ แต่บอกตรงๆว่ายังไม่กล้าเปิดอ่านตอนล่าสุด
ยังทำใจที่จะอ่านไม่ได้ แค่เห็นคอมเม้นของแต่ละคนก็พาเอาใจหายแล้ว
แต่ลึกๆแล้วเราชื่อว่าคุณตาลคงจะไม่ทำร้ายตัวละครที่รักแบบนี้แน่ๆ
นิยายเรื่องนี้มันสวยเงินเกินกว่าจะให้มาจบแบบนิยายดราม่า รออีกสักตอนละกัน เฮ้อTT_TT
-
ไม่จิงใช่มัยพีมไม่ตายใช่มัย
มันเป็นแค่ความคิดของพีมใช่มัย
อย่าจบแบบนี้เลยนะพี่ตาล :o12:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย น้า :a5: :a5: :a5:
-
ลือกันทั้งเล้า...พีมตายจริงหรือ อาจเป็นแค่ข่าวลือ..หรือว่าเป็นความจริง!
-
นี่มัน คือ...เรารักกันตรงไหนนี่ มันเป็น คือ...เราจากกันไม่ใช่เหรอ
โอ๊ยปวดร้าวหัวใจเกิน
แอบลุ้นในใจเบาๆว่าขอให้จบหักมุมทีเถอะ
-
ไม่จริง รออ่านมาทั้งอาทิตย์ แต่ที่เพิ่งอ่านไปมัมนคืออะไร มันไม่ใช่เรื่องจริงใช้มั้ย
มันเป็นแค่ความฝันของพีมใช่มั้ย ขอร้องหล่ะคนแต่งอย่าทรมารกันอย่านี้อีกเลย ให้พีมกับภูมิกลับมาอยู่ด้วยกันเถอะนะ
ตั่งแต่ตอนที่ 64 ไม่มีตอนไหนเลยที่ไม่ร้องไห้ ขอร้องให้พีมภูมิกลับมาเถอะนะค่ะ :o12: :sad4:
-
:really2:
พูดไม่ออก บอกไมถูก
:really2:
-
ไม่นะ ไม่นะ ไม่ !!!!!
ไม่จริงใช่ไหม ? :'(
:serius2: :serius2: :m15: :m15:
-
เคยตามอ่านในเด็กดีแล้วก็หยุดไปช่วงนึง กลับมาอ่านอีกในนี้ แล้วก็เลิกอ่านไปเมื่อสี่ตอนที่แล้ว
เชื่อว่าคนเขียนคงมีเหตุผล แต่นิยายที่มันสวยขนาดนี้คงไม่จบแบบโหดร้ายนักหรอกใช่มั้ยคะ
แม้ว่าความจริงที่เกิดขึ้นบนโลกนี้กับความรักแบบนี้มันอาจจะโหดร้าย
แต่สิ่งที่คนอ่านอย่างเราหวังก็คือความสุขค่ะ
ความสุขที่บางทีก็ไม่อาจเกิดในโลกแห่งความเป็นจริง
ถึงได้มาอ่านนิยายเพื่อหาความสุขนั้น
รอฉากที่ไม่มีน้ำตาแล้วจะกลับมาอ่านใหม่นะคะ
-
:a5: :a5: :a5:
-
ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง (สะกดจิตตัวเอง)
รอตอนต่อไป รอตอนต่อไป รอตอนต่อไป รอตอนต่อไป
-
ไอ้หย๋าาาาาา
อร๊ากกกกก
แอร๊กกกกก
สุดท้ายก็ โอ๊ยยยยยย
ทำไมเศร้า บาดลึกสุดใจขนาดนี้อ๊ะ
สงสารพีมขนาด
-
น้ำตาไหลตั้งแต่ประโยคนี้ “ตั้งใจเล่นนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ…จากไอ้เตี้ย” จนจบ
หวังว่าตอนจบจะไม่เศร้าไปมากกว่านี้นะ ได้โปรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
กอดๆพี่ตาล :กอด1:
-
พ่อแม่ของภูมิคงจะดีใจมากที่ได้ลูกกลับมา แต่จะสังเกตหรือเปล่าว่าลูกที่ได้กลับมามีสภาพเป็นยังไง :เฮ้อ:
สงสารพีมกับภูมิ :m15:
-
:m15:
น้ำตาไหลพรากกกก
-
ไม่จริงอะ ไม่จริงใช่มั้ย ? TT* พีมไม่ได้ตายใช่ไม่
ไม่นะ ไม่น้า ไม่เอาแบบนี้
ไม่เอาแบบนี้นะคนเขียน ทำร้ายจิตใจกันเกินไปแล้วน้า TT_TT (ร้องไห้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน)
-
ตายยยย บอกคำเดียวคนอ่านอย่างอิชั้น ตาย น้ำตาท่วมจอ
มาม่า โคตร เอาพีมกับภูมิที่รักกันจนน้ำตาลอิจฉา คืนมาาาาาาาาาาาาา
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อย่านะ ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
-
:m15: บีบหัวใจจัง
-
คนแต่งเคยโพสไว้ที่หน้า 214 ว่า...
"เรื่องวันเวลาที่เปิดจองตาลก็ยังไม่ชัวร์นะคะ(เพราะเหลืออีกนานกว่าจะจบ กร้ากกกก) แต่คิดว่าน่าจะเป็นช่วงกลางๆเมษาไม่ก็ต้นๆพฤษภา(หรืออาจจะหลังจากนั้นค่ะ) จึงเรียนมาเพื่อแซ่บและหวังว่าจะตอบทุกปัญหาคาใจเกี่ยวกับการรวมเล่มได้กระจ่างแจ้งแดงแจ๋นะจ๊ะ รักทุกคนเสมอ จิ๊บิๆ บู่วววววววววววว"
กับตอนล่าสุด..
"ขอบคุณ คุณSirimongkolนะคะที่ส่งเพลงนี้มาให้ภูมิกับพีม เป็นอีกเพลงที่ดีมากๆเลยค่ะ แล้วมาร่วมส่งท้ายกันตอนหน้านะคะ"
ผมว่ามันขัดๆ กันยังไงพิกลๆ
หวังว่าผมจะคิดไม่ผิดนะครับ อิอิ
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว คนแต่งสุดยอดมากๆๆ o13 โดยเฉพาะตอนที่ 68
:sad4:
รอตอนต่อไปน๊ะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ๊ะ :L2:
ปล :m15:(อ่านแล้วคิดถึงเพลงของ X Japan( Forever Love,Tear) มากมากเลย )
-
มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดใช่มั้ย T^T
โดยส่วนตัวแล้วเราไม่ชอบนิยายที่จบไม่แฮปปี้แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราก็เคารพการตัดสินใจของผู้เขียนนะคะ
ได้แต่หวังว่าเรื่องพีมในตอนที่ 68 จะเป็นการเข้าใจผิดของคนรอบข้าง
#อินมาก
-
พี่ตาลล มันไม่จริงใช่มั้ยย
เรื่องนี้มันเป็นเเค่ความฝันใช่มั้ยยย T_T
-
ไม่เอานะคับ พี่คนเขียน จบเเบบนี้ไม่เอาอะ :z3: ขอให้มันเป็นเเค่ความฝันนะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
plzZzzzติดตามอ่านมานานไม่ยากให้เป็นเเบบนี้อ่า บอกตรงๆๆเลยผมน้ำตาไหลพลากเลยอะอย่าทำร้ายคนอ่านเลยนะคับ :sad4: :call: :call: :call: :call: :call: :m15: :m15:
-
แอบหวังลึกๆว่าจะไม่เศร้าไปกว่านี้....เป็นกำลังให้ให้พีมกับภูมิมาตลอดนะครัฟ
-
ตาลฆ่าเราเลยดีกว่า
..!!! เศร้าเว่อร์อ่ะ
แต่แบบส่วนลึกอยากให้พีมตายนะ
พ่อแม่ภูมิจะได้รู้ตัว
แบบโรมิโอ จูเลียต
จิตแล้วฉัน 555
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :sad4:
ไม่เอาตอนจบแบบนี้ได้มั้ย!!! :monkeysad:
ถ้าจะจบแบบนี้ฆ่ากันเลยเถอะ :m15: :m15: :m15:
-
ยอมรับเลยยยยยยยยย ดราม่ามาหลายตอน แต่น้ำตายังไม่หยดค่ะ
วันนี้ น้ำตาคลอแล้วค่ะ!! แต่พยายามจะสู๊ดดดดดดดดดดเข้าไปก่อน
ยังคงเชื่อ ว่า "เค้ารักกัน" และ "เค้าต้องได้รักและอยู่ด้วยกัน"
:z3: :z3:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
ทำกันเกินไปแล้ว........
-
ก็สัญญาแล้วไม่ใช่เหรออ ว่าจะกลับมาอ่ะน้องพีม
อย่าคิดอย่างงี้อ่ะ แล้วป๊ากะม๊าน้องพีมจะอยู่ยังไงอ่ะ
ปล.คนเขียนนนน ไหนว่าจะเลิกดราม่าอ่ะ เค้าเศร้า
ปล.อีดิทคำว่าเศร้า นึกตั้งนานว่าเขียนยังไง
-
พีมตายหรออออ ไม่จริงอ่ะ พี่ตาลใจร้ายยยยยยย
:o12: :o12:
-
จบแบบนี้โกรธอ่ะะะะะะะ!!!!! :angry2:
อะไรอ่ะ แฮปปี้เฮฮามาตั้งแต่ต้นเรื่อง!!! เรายังไม่ได้อ่านต่อค้างไว้ตั้งแต่ตอนพวภูมิไปทะเล แต่ก็มาอ่านเม้นท์เรื่อยๆอ่ะ พอเห็นว่ามาม่าก็กะเก็บไว้กินทีเดียว คราวนี้พี่สาวเราที่อ่าน+หลายๆคอมเม้นท์สครีมว่าพีมตายๆๆ :serius2: พอ! จบ! ไม่เอานะ!!!! จบเลยอ่ะ จริงๆ ถ้าจะตายด้วยเราอกหัก พ่อแม่อีกฝ่ายกีดกันอ่ะนะ ดิ่งอ่ะหนูพีม ถ้าชีวิตนายจะมีค่าแค่นี้ ถ้าความรักของพ่อแม่เพื่อนๆนายไม่วยให้นายรักแล้วก็หันมาดูแลใส่ใจตัวเองก็นะ... ไม่สงสารไม่เห็นใจด้วย แต่คือจบเลย....จากใจนะคะ ตายไปเหอะ
มันจะหักมุมใช่มั๊ยคะ ไรเตอร์ o18
:monkeysad: หักมุมเถอะค่ะ พรีสสสสสสสส
-
น้ำตาร่วงตั้งแต่ฟังเพลงฝุ่นของบิ๊กแอสแล้ว....ยิ่งตอนพีมนอนคิดถึงภูมิที่ทะเลจนเดินลงทะเล......
เศร้ามาก....น้องตาลเขียนได้ดีมากๆ ถึงแม้ว่าจะจบอย่างนี้จริงๆ ก็ไม่เสียดายนะคะ
เพราะว่ายังไงก็ประทับใจในความรักของพีมกับภูมิมาก :กอด1:
เป็นกำลังใจให้สำหรับตอนจบที่ำกำลังจะมาถึงนะคะ แม้ว่ามันจะ Happy Ending หรือไม่ก็ตาม o1
-
โอ๊ยยยยยยยยย :m31: ขอกริ๊ดเป็นภาษารัสเซียได้มั้ย
นี่มันอะไรก๊าน เอามีดมาแทงช้านให้ตายไปเลยดีกว่าไหม :angry2:
อ่านแล้วอยากจะบร้า ทำไมมันมาม่าแบบนี้ :o12: เหมามาหมดร้านเลยใช่ไหมเนี่ย
มาเคลียร์ด่วนเลยนะคะคุณนักเขียน :serius2:
-
อึ้ง!!!!!!!!!!
ไม่นะ ไม่จริง มันไม่ใช่อย่างที่คิดใช่ไหม มันเจ็บมากแล้วนะ จะทำให้เจ็บเจียนตายกันจริง ๆ ใช่ไหมเนี้ย T^T
-
ไม่เอาแบบ นี้ พี่พีมอย่าทำอะไรแบบ นี้ ดิ
และ พ่อ แม่ เพื่อน และคนที่รักพี่พีมอีก อะ...ถ้าอาทิตย์มาต่อแล้วๆๆๆๆ ไม่อยากจะคิดเลย หงอยเลยเรา ฮือๆๆๆๆ :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :sad11: :sad11: o18 o18
-
มันไม่ใช่เรื่องจริง... :sad4:
แค่ฝันร้ายเท่านั้น แค่สิ่งที่เป็นความฝัน ที่ตื่นมา และทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม (:
-
....จริงๆ ได้อ่านตั้งแต่วันที่ 10 แล้วอ่ะ แต่คิดไม่ตกว่าจะเม้นท์ดีหรือไม่ดี ต้องขออภัยล่วงหน้านะคะถ้าเม้นท์ได้ไม่ถูกใจอ่ะ
คือว่า จริงๆแล้ว เรารับได้นะถ้าสุดท้ายแล้วรักจะไม่สมหวัง พระเอก+นายเอกจะไม่ได้ครองคู่กันหรือจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง หรือ ต่างคนต่างเลิกรากัน เราว่า มันเป็นไปตามเนื้อเรื่องของมันอ่ะ แต่ เรื่องที่ พีมฆ่าตัวตายเรารับไม่ได้จริงๆค่ะ เราว่ามันเป็นอะไรที่แย่มาก(ในความคิดเรานะ) เรารักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ คิดว่าคนอ่านทุกคนที่อ่านเรื่องนี้ก็คิดเหมือนเรา แต่ เราคิดว่า มันไม่ควรจะจบที่พีมจะฆ่าตัวตาย เพราะถ้าจะมีใครตายซักคน มันควรเกิดจากอุบัติเหตุหรืออะไรก็ตามแต่ที่ไม่ใช่การฆ่าตัวตายอ่ะ
สำหรับเราการฆ่าตัวตายมันเป็นอะไรที่แย่มาก ถึงมากๆๆๆๆๆ ที่สุด เราไม่รักคนที่มีความคิดจะฆ่าตัวตายเลยค่ะ มันเป็นเรื่องที่รับไม่ได้
เรื่องที่เสียใจที่สุดคือ ผลมันกลายเป็นว่า "พีมฆ่าตัวตาย" เราเลยพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ปล.มันก็เป็นแค่ความคิืดเห็นส่วนตัวของเราอ่ะนะ ไม่ได้หวังว่ามันจะกดดันคนเขียนหรืออะไรเลยค่ะ
-
มารอ 30% วันเน้ค่า
-
:a5: :a5: น้องตาลอย่าเศร้ามากไปกว่านี้นะ
:z3: :z3:
-
:a5: :a5:
-
มันไม่จริงใช่ไหม ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ มันผิดพลาดตรงไหนกัน สัญญาว่าจะกลับไปไม่ใช่หรอ ทำไมทำแบบนี้อะพี่พีม แล้วพี่ภูมิล่ะ ใจร้ายเกินไปแล้ว TT :m15: :m15: :m15:
ปล.แอบช็อกซีนีม่า แทบตกเตียง เศร้าเว่อร์อะ พี่ตาล ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ชื่อตอนเต็มๆของตอนนี้ "เอาน้องพีมคืนมา" o11
เดี๋ยวอาทิตย์หน้าน้องพีมก้อตื่นแล้วหละ...เนอะ... :o11:
ปล.แอบหวั่นเล็กๆนะเนี่ย
-
เครียดเลย ตอนท้ายเป็นแบบนี้
พีมตายจริงๆ หรือยังไงคะเนี่ย
เศร้าเกินไปแล้ว :sad4:
-
:o12: :o12: :o12: :sad4:เมื่อไรจะสมหวังซักทีร้องไห้จนน้ำตาจะหมดตัวอยู่แล้วน้า :o12: :o12:
-
หลังจากเศร้า เสียใจ ร้องไห้ ไปหลายๆ รอบ
พอย้อนกลับไปอ่าน ทุกตอนที่ผ่านมา รักและเชื่อใจ พีม ค่ะ คนที่แคร์คนอื่นขนาดนี้ ไม่ทำแบบนี้แน่ ๆ
เฝ้ารอตอนต่อไปนะคะ คนแต่งอย่าใจร้ายนะ คนอ่านร้องไห้ตาบวมหมดแล้ว :monkeysad:
-
อย่าจบแบบนี้น้าาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4:
ห้ามเด็ดขาด มันเป็นความฝันใช่ม้ายย
โอ้ยย ทำไรไม่ถูกและ :serius2: ขอร้องเหอะพี่ตาล
-
+1 จ้า
คุณตาลใจร้าย :13223:
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงง :L3:
:call:
-
อั๊ยย่ะ พี่นัดเขียนมาจั่วหัวตอนใหม่แล้วว รออ่านๆ เศร้าจนแถบจะลาตายแล้วว :sad4:
-
รอ จั่วหัวทู้แล้ว ตื่นเต้นๆ ตื่นเต้นๆ
-
ตอนที่ 69 แค่ลองเปิดใจ…..แล้วจะเข้าใจ
จาก ข้าวฟ่าง
เกือบหนึ่งเดือนแล้วที่ผมกับภูมิกลับมาอยู่บ้านเป็นหนึ่งเดือนที่ผมต้องห่างจากคนรักต้องห่างไอ้แทนเพื่อมาทำหน้าที่พี่ชาย พี่ชายแย่ๆที่ทำได้แค่เฝ้ามองน้องชายค่อยๆตายลงอย่างช้าๆ ตั้งแต่วันที่พีมจากภูมิไปตั้งแต่วันที่มันสองคนเลิกกันน้องชายของผมก็กลายเป็นแค่ซากร่างกายที่อยู่ไปวันๆ ภูมิไม่ต่างจากคนพิการที่แม้ว่าร่างกายยังครบสมบูรณ์แต่เหมือนหัวใจภูมิได้ตายไปแล้ว
ภูมิไม่อาละวาดไม่ได้กินเหล้าเมามายไม่ได้ทำลายข้าวของถ้าภูมิเป็นแบบนั้นซะยังจะดีกว่า ดีกว่าภูมิไม่พูดกับใคร พ่อกับแม่เข้าหน้าภูมิไม่ติด ภูมิไม่ได้ต่อต้านแค่ถามคำตอบคำ มันไม่ยอมกินข้าวเทียวเข้าเทียวออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น วันก่อนโรคกระเพาะของภูมิกำเริบน้องอาเจียนจนช็อคหมดสติไปต่อหน้าต่อตาผม
ไม่รู้กี่ครั้งที่ผมต้องแอบไปร้องไห้คนเดียวเพราะสงสารน้อง ไม่รู้กี่ครั้งที่นั่งมองหน้าภูมิแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเองผมไม่รู้จะทำยังไงต่อไปมันเหมือนสมองตื้อไปหมดคิดหาทางออกไม่เจอแค่ต้องห่างไอ้แทนก็ทรมานพออยู่แล้วยังต้องมาเห็นน้องเป็นแบบนี้อีก ผมอยากช่วยภูมิแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ผมพยายามติดต่อโอ๊ตแต่เจ้าที่ที่ทำงานของโอ๊ตบอกว่าโอ๊ตไปสำรวจป่าที่เขาใหญ่นานกว่าจะกลับออกมา
และไม่ได้มีแค่ผมที่ตกอยู่ในสภาพนี้พวกเราทุกคนก็เสียใจไม่แพ้กัน ทุกคืนที่เดินผ่านห้องพ่อกับแม่ผมจะได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ บางครั้งแม่ก็มายืนอยู่หน้าห้องภูมิท่านร้องไห้เงียบๆและพูดแต่คำว่าขอโทษ และที่ทำให้ผมใจหายคือผมเพิ่งรู้ว่าพ่อกินยานอนหลับที่ผ่านมาแม้ว่าท่านจะเคร่งเครียดกับงานมากแค่ไหนแต่พ่อก็ไม่เคยเครียดจนถึงขั้นต้องพึ่งยานอนหลับ
พ่อไม่เคยเหม่อลอยผิดกับหลายวันมานี้พ่อเหมือนคนที่ไม่มีสติอยู่กับตัวท่านซูบเซียวลงมาก ผมยังจำได้วันที่พ่อรู้เรื่องของภูมิพ่อเรียกผมไปหา
“ทำไมฟ่างไม่ดูแลน้อง”
“…………” ผมไม่รู้จะตอบพ่อยังไงผมทำได้แค่ก้มหน้าและบีบมือตัวเองจนซีด
“พ่อถาม ตอบสิข้าวฟ่างทำไมปล่อยให้น้องทำเรื่องแบบนี้”
“ขอโทษครับ” ขอโทษที่ผมกับน้องทำให้พ่อผิดหวัง ขอโทษที่ทำให้แม่นอนร้องไห้ทุกคืน ขอโทษ พี่ขอโทษนะภูมิที่ปกป้องภูมิไม่ได้พี่ชายขอโทษจริงๆที่เห็นแก่ตัว ขี้ขลาดจนไม่กล้าบอกออกไปว่าผมก็ไม่ได้ต่างจากภูมิ
“พ่อทำทุกอย่างเพื่อลูก รู้ใช่ไหม”
“ครับ”
“ต่อไปนี้ดูแลน้องให้ดี ให้น้องเป็นเด็กดี ฟ่างอย่าทำให้พ่อผิดหวังนะ”
“….ครับพ่อ” แขนของพ่อโอบกอดผมไว้ผมพยายามใช้เรี่ยวแรงเกือบทั้งหมดที่มีเพื่อยกแขนกอดตอบพ่อ ผมซุกหน้าลงกับบ่าของพ่อ ผมไม่เคยโกรธที่พ่อไม่ค่อยมีเวลาให้
ไม่เคยโกรธที่ท่านทุ่มเทเวลาให้งานไม่เว้นแม้แต่วันเกิดของพวกเราสามพี่น้องพ่อก็สามารถทำให้มันกลายเป็นที่ตกลงธุรกิจได้เพราะผมรู้ว่าพ่อทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวพ่อเหนื่อยก็เพื่อพวกผม ผมแค่โกรธตัวเองที่ไม่รู้สึกอุ่นเลยซักนิด ผมโกรธตัวเองที่รู้สึกว่าอ้อมกอดของพ่อหนาวจนผมกลัว
ผมนวดขมับตัวเองอย่างไม่รู้จะทำยังไงต่อไปนอกจากนั่งมองภูมินอนหายใจแผ่วๆอยู่บนเตียงหลังจากที่ผมให้น้องดื่มนมผสมยานอนหลับแบบอ่อนๆ ผมเอื้อมมือไปลูบหัวภูมิผมมองใบหน้าซีดเซียวนั่นด้วยความสงสารเมื่อไรนะที่น้องภูมิจะกลับมายิ้มได้อีกครั้ง เมื่อไรที่ความเจ็บปวดพวกนี้จะหายไปจากชีวิตภูมิเสียทีผมไม่อยากให้น้องเป็นเหมือนภูมิคนก่อนตอนที่ยังไม่มีพีมผมกลัวว่าภูมิจะแย่ลงกว่าตอนนั้น
อาจไม่หวานไม่ซึ้งเหมือนเก่า ไม่ได้แปลว่าเราจะเปลี่ยน
รัก รักเธอยังคงเหมือนเคย
อาจจะเฉยบางครั้งที่รักอย่ากังวล
เพียงแค่อารมณ์ที่ฉันคงเหนื่อย
มีกันแค่สองคนฉันไม่เคยลืม
เสียงเรียกเข้าทำให้ผมต้องลูบหน้าตัวเองก่อนจะหยิบมือถือที่วางอยู่บนเตียงขึ้นมา ผมจัดห่มผ้าให้ภูมิอีกครั้งก่อนจะออกมาคุยโทรศัพท์ที่ห้องตัวเองเพราะคนที่โทรมาคือคนที่ผมไม่ได้เจอหน้ามันสามวันแล้ว
“แทน” ทั้งที่อยากทักทายด้วยน้ำเสียงปกติแต่ไม่รู้ทำไมเสียงที่ออกไปกลับฟังดูแปร่งๆ
(ทำอะไรอยู่ฟ่าง) แค่ได้ยินเสียงมันผมก็อยากเห็นหน้าอยากให้มันมาหาเดี๋ยวนี้ให้มันมาอยู่ตรงหน้าผมตรงนี้
“ไม่ได้ทำอะไร นั่งๆนอนๆแล้วมึงอยู่ไหน”
(อยู่บ้านเรา…..ภูมิมันเป็นไงบ้าง)
“ก็เพิ่งหลับไป มึงกินข้าวยัง”
(กินแล้วออกไปกินกับไอ้คิวไอ้มิคแต่ไม่อร่อยเลยว่ะกูอยากให้มึงมาทำให้กินมากกว่า)
“หึ” ผมรู้ว่าผมทำกับข้าวไม่ได้เรื่องหรอก ออกจะรสชาติแปลกๆด้วยซ้ำแต่ไอ้แทนก็ยังบอกว่าอร่อยผมนั่งลงที่ปลายเตียงและนึกหน้าไอ้แทนว่าตอนนี้มันอยู่ส่วนไหนของบ้าน “แล้วข้าวผัดเป็นไงบ้าง มึงเอาข้าวเอาน้ำให้มันกินรึยัง”
(เอาให้แล้วแต่มันไม่ค่อยกินสงสัยจะอยากให้แม่มันมาป้อน…….ฟ่างกูคิดถึงมึง) เสียงไอ้แทนติดจะอ้อนนิดๆแม่งโคตรเจ็บเลยว่ะอยากเจอหน้าก็ไม่ได้เจออยากไปหาก็ไปไม่ได้
“………………….” ผมไม่อยากร้องไห้ไม่อยากอ่อนแอให้มันต้องเป็นห่วงผมได้แต่เงยหน้ามองเพดานเผื่อบางทีสิ่งที่กำลังจะไหลออกมามันจะได้ไหลย้อนกลับลงไป “จะพยายามออกไปหานะ ช่วงนี้กูต้องดูแลน้องมึงเข้าใจกูใช่ไหมแทน”
(เข้าใจมึงไม่ต้องคิดมากกูแค่อยากบอก……ฟ่างมึงยังไหวใช่ไหม)เสียงที่ถ่ายทอดความห่วงใยแม้เราจะอยู่ไกลแต่ผมก็รับรู้ทุกความรู้สึกของมันเสมอ
“เออ”
(กูรู้ว่าฟ่างของกูเข้มแข็งมึงดูแลไอ้ภูมิแล้วอย่าลืมดูแลตัวเองล่ะถึงเวลากินก็ต้องกินแล้วก็ต้องพักผ่อนด้วยรู้ไหม กูยังไม่อยากเป็นหม้ายเมียตายนะ)
“หึ ไอ้สัดกล้าแช่งกูเหรอ” ไอ้แทนน่ะมันชอบกวนตีนกวนประสาททำให้ผมหงุดหงิดได้ทุกเวลาแต่ว่าก็เป็นมันอีกนั่นแหละที่ทำให้ผมยังยืนอยู่ได้
(ไม่กล้าจ้า ใครจะกล้าแช่งเมียตัวเอง)
“ไอ้กะล่อน”
(หึหึ มึงดีขึ้นแล้วใช่ไหมแล้วอย่าลืมที่กูบอกล่ะดูแลตัวเองด้วย)
“จะวางแล้วหรอ” ผมเผลอกัดปากตัวเองเราเพิ่งคุยกันมันก็จะวางแล้ว มันกล้าดียังไงถึงจะวางสายผมทั้งที่คุยกันไม่ถึงสิบนาที
(ครับ กูนัดพวกไอ้ดลไว้จะไปติว)
“ติววิชาอะไร”
(Network)
“ติวที่ไหน”
(หึหึ เอาละเอียดเลยเว้ยติวที่ห้องแล็ปคณะชั้น18ครับ รักฟ่างนะเดี๋ยวอีกซักพักจะโทรหา)
“ห้ามเกินชั่วโมงนึง”
(คร้าบบบบบผม แค่นี้ก่อนนะฟ่าง)
“อืม ขับรถดีๆล่ะ”
(จ๊ะที่รัก)
“หึ ไอ้บ้า” อยากคุยนานกว่านี้แต่ไอ้แทนวางสายไปแล้วผมยังเอาโทรศัพท์ค้างไว้ที่หูผมถอนหายใจก่อนจะลุกไปหยิบดินสอเขียนแบบเตรียมทำงานของตัวเองบ้างแต่นั่งอยู่หน้าโต๊ะดราฟเกือบสิบนาทีกระดาษที่ผมจ้องตาด้วยก็ยังว่างเปล่า
ผมขยี้หัวตัวเองพลางมองหาบุหรี่ก่อนจะลุกออกไปสูบข้างนอกเพื่อทำสมาธิสักพักก็กลับเข้ามานั่งเขียนแบบต่อผ่านไปนานจนลืมเวลากว่าจะรู้ตัวตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว ผมมองภาพที่อยู่ในกระดาษมันเป็นเพียงภาพห้องนอนที่ผมร่างคร่าวๆและผมคิดว่า กูคงต้องทำใหม่
ผมถอนหายใจเซ็งๆอีกครั้งก่อนจะออกไปห้องภูมิแต่ก็ต้องชะงักเพราะบานประตูที่แง้มเปิดไว้เพียงนิดทำให้ผมเห็นภาพข้างในห้องแม่กำลังกอดปลอบภูมิและเกลี้ยกล่อมให้น้องยอมไปหาหมอ
“ถ้าน้องภูมิไม่อยากไปหาหมอแม่ให้หมอมาที่บ้านดีไหมลูก” ภูมิส่ายหัวอยู่กับหมอนยิ่งมองไกลๆจากตรงนี้สภาพของภูมิยิ่งน่าสงสาร
“ภูมิไม่อยากถูกเจาะเลือด ไม่อยากถูกเข็มน้ำเกลือ”
“งั้นน้องภูมิก็กินข้าวหน่อยนะลูกนะ ลูกจะไม่มีแรงแล้ว”
“ภูมิไม่หิวครับ…..”
“กินสักคำก็ได้จะได้กินยานะคะคนดีของแม่”
“แม่ครับ ให้ภูมิเจอพีมเถอะนะครับ”
“…………………………………….” แม่ร้องไห้และลูบหัวน้องเบาๆ
“นะครับคุณแม่ภูมิจะไม่ขออะไรแม่อีกเลย…..แม่ครับ แม่ไม่รักภูมิแล้วหรอ…. ฮึก แม่ครับภูมิรักแม่นะ อย่าทรมานภูมิอีกเลย” เสียงอ่อนแรงของน้องชายที่ผมรักพูดพร่ำอ้อนวอนแม่ด้วยเสียงสะอื้น น้องชายคนดีที่เคยเข้มแข็งไม่กลัวอะไรแต่ตอนนี้ภูมิเหมือนเด็กตัวเล็กๆคนนึงที่เปราะบางเหลือเกิน
“โถ่ ลูก แม่ แม่ก็รักภูมิ” แม่กอดภูมิไว้เต็มอ้อมอกผมเห็นแค่แผ่นหลังที่สั่นเทาของน้องแม้ไม่เห็นน้ำตาไม่เห็นใบหน้าว่าเจ็บปวดแค่ไหน แต่ผมรู้ว่าน้องภูมิกำลังทรมานผมเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า
น้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมไหลลงจนผมไม่คิดห้าม มันหดหู่เกินไปภาพนี้มันกรีดหัวใจผมเกินไป ผมสงสารน้องแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ที่ภูมิต้องเป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะมันต้องการจะปกป้องความรักของผมกับแทนไม่ให้พ่อสงสัย แล้วสิ่งที่มันได้รับตอบแทนกลับมามันปกป้องความรักแต่กลับได้น้ำตา
แล้วพี่ชายแย่ๆอย่างผมจะช่วยอะไรน้องได้บ้าง ผมเดินกลับมาที่ห้องทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดเรี่ยวแรงแม้โทรศัพท์ที่แผดเสียงลั่นห้องผมยังไม่คิดจะกดรับ เสียงเพลงดังขึ้นและเงียบลงไปก่อนจะดังขึ้นมาอีกครั้งคราวนี้ผมถึงยอมเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์พอเห็นชื่อคนที่โทรมาผมกดรับและระเบิดอารมณ์ที่อัดอั้นอยู่ภายในออกมาจนหมด
“โอ๊ตมึงหายหัวไปไหนมาห๊ะ!!!! มึงรู้ไหมว่าที่บ้านเกิดอะไรขึ้นบ้าง มึงมันแย่ไอ้พี่ชายไม่ได้เรื่อง ฮึก” เหี้ยเอ๊ยกูเกลียดน้ำตา เกลียดความอ่อนแอผมต่างหากล่ะที่ไม่ได้เรื่องไม่ใช่โอ๊ต
(มึงเป็นไรข้าวฟ่างใจเย็นๆ) โอ๊ตถามกลับมันคงตกใจมากที่ผมอาละวาดใส่มันเมื่อกี้
“ฟ่างขอโทษ”
(เกิดอะไรขึ้น ฟ่างไม่สบายเหรอ ไหนบอกพี่ซิ) เสียงของโอ๊ตราบเรียบ
“ฟ่างไม่ได้เป็นอะไร แต่ภูมิ”
(ทำไม น้องเป็นไร ภูมิเป็นไรฟ่าง) จากเสียงนิ่งๆกลายเป็นร้อนรนทันที ผมจะกล้าบอกโอ๊ตไหมว่าภูมิอาการแย่แค่ไหน
“พี่โอ๊ต ฮึก กูสงสารน้อง”
(ข้าวฟ่างอย่าร้องนะค่อยๆเล่าใจเย็นๆ ไม่ร้องนะ น้องภูมิเป็นอะไรไหนบอกพี่ซิ) ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเริ่มเล่าทุกอย่างให้ข้าวโอ๊ตฟัง มันเงียบไปนานมากผมได้ยินเสียงถอนหายใจหนักๆก่อนที่มันจะตอบกลับมา(ฟ่างไปตามหาพีมบอกมันว่าน้องกูกำลังจะตาย ถ้ามันรักกันจริงก็มาดูใจซะ)
“สัด มึงแช่งน้องกูเหรอ”
(หึหึ กูก็เป็นพี่ภูมินะเป็นพี่มึงด้วย รักมันมากเลยสิไอ้แทนเกิดมาก็เห็นมึงร้องไห้สองครั้ง ตอนย่าเสียกับผัวทิ้ง)
“หึหึ เหี้ยโอ๊ต กูจะเผาห้องมึง” ผมเริ่มยิ้มได้บ้างทั้งที่แสบตาไปหมด
(ฟ่างฟังนะ…..ฟ่างรู้ใช่ไหมว่าครอบครัวเราอยู่ตรงจุดไหนในสังคม)
“อือ”
(ต่อให้ไม่มีเรื่องของสังคมมาเกี่ยวข้องหรือนามสกุลเราไม่มีใครรู้จักแต่การที่ลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชายมันไม่ใช่เรื่องง่ายนะฟ่างที่พ่อกับแม่จะยอมรับได้ทันที)
“ฟ่างรู้”
(มันก็เหมือนคนสองคนที่ดูเหรียญอยู่คนล่ะฝั่งแล้วถ้าพี่ให้สองคนนั้นตอบว่าเห็นอะไรอยู่ในเหรียญบ้างฟ่างว่าคำตอบไหนคือคำตอบที่ถูก)
“……………………..”
(สองคนนั้นคงตอบในสิ่งที่ตัวเองเห็นและเมื่อมันไม่ตรงกันต่างฝ่ายคงเถียงกันเพื่อให้ตัวเองชนะจนกว่าจะมีใครคนใดคนหนึ่งยอมลุกขึ้นไปดูเหรียญของอีกฝั่งแล้วถึงจะเข้าใจเอง)
“………………………”
(จากที่ฟังฟ่างเล่าก็แสดงว่าพ่อแค่ต้องการเวลาท่านกำลังสับสน พ่อไม่เหมือนเรานะฟ่างพ่อไม่ได้เพิ่งเป็นที่รู้จักเมื่อวันสองวันแต่พ่ออยู่ตรงนี้มานานแล้วเรื่องที่จะห่วงชื่อเสียงเกียรติยศห่วงภาพลักษณ์การกลัวสายตาสังคมไม่ใช่เรื่องแปลกแต่พี่เชื่อว่าสิ่งที่พ่อห่วงที่สุดคือภูมิ พ่อไม่เคยรู้จักความรักในรูปแบบนี้และพี่ก็ไม่รู้ด้วยว่าพ่อมีทัศนคติยังไงแต่ท่านกำลังเรียนรู้ เรียนรู้ผ่านความเจ็บปวดของภูมิและไม่นานพ่อจะรู้ว่ามันคือความรักเหมือนความรักทั่วๆไป เอาไว้พี่จะคุยกับพ่อเองฟ่างแค่ดูแลน้องให้ดีฟ่างทำได้ใช่ไหม)
ผมพยักหน้าทั้งน้ำตา ผมอาจจะคิดน้อยไปผมมัวแต่สนใจความรู้สึกตัวเองกับน้องจนลืมนึกถึงความรู้สึกของพ่อ
“ขอบคุณนะโอ๊ตฟ่างจะดูแลภูมิเองแล้วโอ๊ตจะกลับบ้านวันไหน”
(ตอนแรกจะกลับสิ้นเดือนแต่เป็นแบบนี้พี่จะรีบกลับให้เร็วที่สุดอาจเป็นพรุ่งนี้เย็นๆ….หึ เลิกร้องไห้ได้แล้วไอ้ดื้อ)
“ใครร้อง กูไม่ได้ร้องเหอะ……รีบกลับมานะโอ๊ต มาช่วยภูมิมาช่วยน้องนะ”
(ได้พี่จะรีบกลับแต่ตอนนี้พี่ต้องไปเคลียร์งานต่อแล้วแค่นี้ก่อนนะข้าวฟ่าง) ผมวางสายจากโอ๊ตและนอนมองไฟระย้าบนเพดาน ผมเชื่อใจโอ๊ตผมเชื่อใจพี่ชายของผมว่ามันจะช่วยภูมิได้
“ฟ่างแม่ขอเข้าไปได้ไหม”
“ครับ” ผมรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นนั่งคุณแม่เดินมานั่งลงข้างๆท่านยิ้มอ่อนโยนให้ผมพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ
“ข้าวฟ่างร้องไห้เหรอลูก”
“ฟ่างสงสารน้อง แม่ไม่สงสารภูมิเหรอครับ” คุณแม่ถอนหายใจดวงตาของท่านแดงช้ำเพราะร้องไห้อย่างหนักไหนจะไม่ค่อยได้พักผ่อน
“ฟ่างรู้ไหมว่า…..แม่รู้สึกผิดทุกครั้งที่มองหน้าภูมิ……ทุกครั้งที่แม่ข่มตานอนก็เห็นแต่ภาพที่พีมร้องไห้ แม่ แม่ไม่ได้อยากทำร้ายลูก แต่แม่ไม่รู้จะทำยังไงถ้าภูมิกับพีมไม่เลิกกันพ่อคงส่งภูมิไปอยู่อิตาลีหรือบางทีพ่ออาจจะตัดขาดจากภูมิ ฮึก แม่ทำใจไม่ได้แม่ไม่อยากให้ภูมิต้องเหงาแบบนั้นอีกแต่แม่ไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ ข้าวฟ่าง แม่ขอโทษ” ผมไม่โกรธพ่อไม่เคยโกรธแม่ยิ่งได้ฟังโอ๊ตพูดเมื่อกี้ผมก็เข้าใจอะไรมากขึ้น
“แม่ แม่ไม่ผิดหรอกครับ แม่อยากร้องสิ แม่ของฟ่างต้องเข้มแข็ง” ผมจับมือแม่และบีบเบาๆผมรักผู้หญิงคนนี้มาก เธอเหมือนนางฟ้าที่มีชีวิตแม่ยอมเหนื่อย ยอมตามใจ ยอมทุกอย่างเพื่อความสุขของเราสามพี่น้องมาตลอด ทุกครั้งที่ผมเจอเรื่องแย่ๆทุกครั้งที่มีปัญหาผู้หญิงคนนี้พร้อมจะร้องไห้ไปกับผม มือข้างนี้ที่คอยพยุงเวลาผมล้มอ้อมกอดนี้คอยให้กำลังใจเวลาผมท้อ กับเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้เธอคนนี้จะทรมานมากแค่ไหนนะ หัวใจดวงเล็กๆของแม่คงแทบสลายเจ็บกว่าลูกเป็นล้านเท่าพันเท่า
…………………………….
ผมอาบน้ำเสร็จก็ต้องมานอนกับภูมิเหมือนทุกคืนแต่พอเดินผ่านผมก็ได้ยินเสียงแม่ “คุณจะทรมานลูกไปถึงไหน ต้องให้น้องภูมิตายก่อนรึไง ฮือ พอทีเถอะ สังคม ชื่อเสียงมีค่ากว่าความสุขของลูกใช่ไหม ฮือ พอเถอะค่ะปล่อยให้ลูกได้มีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือกเถอะ ฉันไม่อยากฆ่าลูกด้วยมือตัวเองอีกแล้ว”
ผมกำมือแน่นลำคอผมแห้งผากรู้สึกแน่นหน้าอกจนเหมือนหายใจไม่ออก ก่อนที่ผมจะต้องอ่อนแอมากไปกว่านี้ผมเลยตัดสินใจเดินหนีออกจากตรงนั้น ผมค่อยๆเปิดประตูห้องภูมิอย่างเบามือเผื่อน้องหลับไปแล้วอาจจะรบกวนจนน้องตื่นแต่ภูมิยังไม่หลับ น้องหันมาหาผมหน้าตามันซีดยิ่งกว่าทุกครั้ง
“ภูมิเป็นอะไรปวดท้องเหรอ”
“ฟ่าง ภูมิฝันร้าย” ผมเดินไปนั่งลงบนเตียงและกอดภูมิไว้ พอแล้วผมไม่อยากเห็นน้ำตาของภูมิอีกแล้ว “ภูมิฝันว่าพีมจากภูมิไป ไปที่ไกลแสนไกล พีมจะไม่กลับมาหาภูมิ ฮึก ฟ่าง พีมอยู่ไหนภูมิจะไปหาพีม ฟ่างไอ้เตี้ยมันไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม”
“อื้ม มันก็แค่ฝันร้ายนะภูมิ ไอ้พีมมันบ้าบอขนาดนั้นมันไม่เป็นไรหรอก”
“นั่นสินะพีมมันเอ๋อๆไม่ค่อยจะทันใคร แต่มันน่ารักนะฟ่าง” เพียงแค่พูดถึงพีมภูมิก็มีรอยยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่เศร้าเหลือเกิน
“ไม่ต้องคิดมากนะพีมมันไม่เป็นอะไรหรอก….ภูมิก็นอนได้แล้ว” ผมเดินไปปิดไฟเหลือไว้แค่โคมไฟมุมห้องก่อนจะเดินกลับมานอนข้างๆภูมิผมลูบหัวมันเบาๆเป็นการส่งน้องเข้านอน หลับซะนะภูมิพี่เชื่อว่าพรุ่งนี้มันจะต้องดีขึ้น
เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอบอกว่าภูมิหลับไปได้ซักพักแล้วอาจจะเพราะความอ่อนเพลียหรืออะไรก็ตามที่ทำให้วันนี้มันนอนหลับสนิทได้ต่างจากทุกคืนภูมิมึงจะหลับๆตื่นๆบางครั้งก็เพ้อบางครั้งก็สะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย
เช้านี้พ่อต้องบินไปออสเตรียภูมิเลยขอแม่ไปอยู่ที่คอนโดซึ่งแม่ก็ไม่ขัดอะไรแม้ท่านจะห่วงเรื่องสุขภาพร่างกายภูมิจะพูดให้ถูกคงต้องบอกว่าแม่ขัดภูมิไม่ได้มากกว่าเพราะถึงจะห้ามมันก็จะดื้อไปให้ได้อยู่ดี ตอนแรกผมก็เป็นห่วงมันเหมือนกันเพราะที่ห้องนั้นมีความทรงจำระหว่างภูมิกับพีมมากมายที่อาจทำให้มันเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิมแต่ภูมิก็ยืนยันที่จะกลับไปภูมิบอกกับผมว่า
“ภูมิอยากมารอพีมภูมิกลัวว่าถ้าพีมกลับมาแล้วจะตกใจที่ไม่เจอภูมิอีกอย่างถ้าฟ่างมาอยู่เป็นเพื่อนภูมิไอ้แทนก็มาหาฟ่างได้ ฟ่างจะได้เจอแทน” ผมพยักหน้าทั้งน้ำตาพร้อมกับลูบหัวภูมิเบาๆ
สามวันแล้วที่ผมพาน้องกลับมาอยู่คอนโดพวกเพื่อนๆก็แวะเวียนมาเยี่ยมไม่ขาดเมื่อวานไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็มาไอ้เด็กนั่นกอดปลอบภูมิแต่เสือกร้องไห้ซะเองจนไอ้คิวต้องพาไปปลอบข้างนอก ไอ้เบียร์ก็มาค้างด้วยที่จริงตั้งแต่เกิดเรื่องไอ้เบียร์ก็มานอนที่บ้านบ่อยๆถ้าวันไหนผมต้องอยู่ทำงานในสตูดิโอที่คณะมันก็มาอยู่กับภูมิ
ตั้งแต่กลับมาที่ห้องภูมิยิ่งเหม่อลอย บ่อยครั้งที่มันมักจะกอดตุ๊กตาหมีแล้วนอนร้องไห้หลายครั้งที่ภูมิหยิบรูปพีมขึ้นมาดูแล้วยิ้มทั้งน้ำตา
วันนี้ภูมิก็อ้วกไม่หยุดตั้งแต่เมื่อบ่ายจนตอนนี้จะสองทุ่มภูมิก็ยังอ้วกจนเป็นเลือด ภูมินอนขดตัวกุมท้องมันกัดฟันเหมือนกำลังต่อสู้กับความเจ็บปวดทรมานผมก็ได้แต่ลูบหลังและกอดภูมิไว้ จะกินข้าวหรือไม่กินก็เจ็บจะกินยาหรือไม่กินยาน้องก็ทรมานผ่านมาร่วมชั่วโมงอาการของภูมิดีขึ้นมันนอนนิ่งหายใจแผ่วๆอยู่บนเตียงให้ผมเช็ดหน้าเช็ดตัวให้
“ฟ่าง พาภูมิไปหาพีมหน่อยสิ……นะฟ่าง พี่ฟ่าง พี่ฟ่างไม่รักภูมิแล้วหรอ” เสียงของภูมิเบาราวเสียงกระซิบผมเม้มปากแน่นและพยายามยิ้มให้น้อง
“ไว้หายดีก่อนนะ พี่จะพาไป”
“ฟ่างโกหก ฟ่างไม่รักน้อง” น้ำตาที่ไหลรินลงข้างขมับภูมิยังไม่มีแรงเช็ดแล้วจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปหาพีม
“ภูมิ ฮึก พี่ ขอโทษ ขอโทษที่พี่ไม่ได้เรื่องเป็นพี่ที่ไม่เอาไหน” ภูมิยิ้มทั้งน้ำตามันพยุงตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วดึงผมไปกอด
“ขอโทษทำไมภูมิปกป้องความรักของฟ่าง ฟ่างต้องขอบคุณภูมิสิถึงจะถูก”
“……………………….” ผมไม่สามารถเค้นเสียงออกมาได้เพราะกลัวว่ามันจะปนกับเสียงสะอื้น ผมไม่อยากได้ยิน
“ภูมิรักพ่อรักแม่รักพี่โอ๊ตรักฟ่าง รักเพื่อนๆ……. ภูมิรักพีม รักมาก ภูมิแค่รักพีม เราแค่รักกัน ทำไมพ่อถึงไม่รักความรักของภูมิละฟ่าง”
ผมตอบน้องไม่ได้แต่ผมขอได้ไหมขอให้น้องชายของผมอย่าเจ็บไปกว่านี้ ผมนั่งกุมมือภูมิไว้รอยเข็มน้ำเกลือหลายรอยยังเห็นชัดหลังจากร้องไห้จนเหนื่อยภูมิก็หลับไป ผมเหม่อมองร่องรอยพวกนั้นด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก
จนกระทั่งโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงทำให้ผมรู้สึกตัว ผมสะดุ้งเอามือถือขึ้นมาดูว่าใครโทรมา คนที่โทรมามันทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้ผมอ่อนแอมากแค่ไหนผมกดรับสายแต่กลับเปล่งเสียงออกไปไม่ได้มันจุกแน่นตรงหน้าอกจนปวดหนึบอยู่ข้างใน
“……………………….”
(ฮัลโหลฟ่าง)
“……………………….”
(ข้าวฟ่างได้ยินไหม)
“ไ……ได้ยิน”
(มึงเป็นอะไรรึเปล่า ไม่เป็นไรใช่ไหมฟ่าง) ผมยิ้มกับคำถามของไอ้แทนและเผลอกัดริมฝีปากตัวเอง
“หึ ถามเหมือนกูป่วย กู ไม่เป็นไร”
(ฟ่าง) มันเรียกชื่อผมเหมือนกับรู้ว่าผมกำลังโกหก ผมเกลียด เกลียดไอ้แทนเกลียดที่มันรู้ทันทุกอย่าง เกลียดเสียงห่วงใยของมัน เกลียดความเข้มแข็งของมันที่ทำให้ผมอ่อนแอ เกลียดที่ผมขาดมันไม่ได้
“……………….”
(ฟ่างครับ)
“แทน ฮึก แทนมาหาหน่อย ฮึก มา มาหากูได้ไหม” และผมก็ฝืนไว้ไม่ไหวแล้วเพราะเป็นไอ้แทนเพราะมันคนเดียวเลยที่ทำให้ผมอ่อนแอแบบนี้ มันเป็นแฟนที่นิสัยไม่ดีเอาซะเลย
(กูจะรีบไปตอนนี้มึงฟ่างอยู่ไหน)
“แทน กูไม่ไหว กูไม่ไหวว่ะ”
(มึงอยู่ไหนข้าวฟ่าง) น้ำเสียงมันร้อนรนจนเกือบเป็นเสียงตะคอก
“อยู่ห้องภูมิ”
(มันเป็นไงบ้าง)
“ใกล้ตายแล้ว”
(รอกูนะกูกำลังจะไปหา)
“มึงรีบมานะแทน”
(ครับ)
-
“แทน……กูรักมึงนะ ไม่ว่าจะยังไงกูก็ยังรักมึง เรารักกันนะ” ผมไม่ชอบพูดว่ารักเพราะคิดว่ามันไม่สำคัญถึงไม่บอกไอ้แทนมันก็คงรู้จากการกระทำของผมแต่ตอนนี้อยากบอกตอนที่ยังมีโอกาสยังมีแทนให้บอกผมกลัวว่าซักวันเราจะต้องเป็นแบบภูมิกับพีม
(กูก็รักมึงเดี๋ยวจะรีบไปหานะมึงกินข้าวรึยังอยากกินอะไรไหมกูจะซื้อเข้าไปให้)
“ไม่หิว รีบมาเร็วๆนะ”
“ครับ”
ผมนั่งรอไอ้แทนเกือบยี่สิบนาทีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นผมรีบเดินไปเปิดทันที “แทน!!!!” ทันทีที่เห็นมันยืนอยู่ตรงหน้าผมก็โถมตัวกอดจนแทนมันเซ พอมันตั้งหลักได้มันก็กอดผมแน่นมันจูบขมับจูบแก้มผมมั่วไปหมดเหมือนต้องการจะยืนยันให้ผมรู้ว่าเรายังอยู่ด้วยกัน ยังอยู่ตรงนี้
“มึงอย่าทิ้งกูนะ อย่าทิ้งกูไปไหนมึงห้ามขัดคำสั่งกูเด็ดขาดเข้าใจไหม ถ้ามึงทิ้งกูกูจะตามไปฆ่ามึง”
“หึหึ ไม่ทิ้งไปไหนหรอกต่อให้ต้องตายอยู่ตรงนี้กูยอมแต่จะไม่ยอมเดินไปจากมึง” แค่นี้ก็พอแล้วผมกอดรอบคอมันแน่นและซุกหน้าลงกับบ่ามันไอ้แทนโยกตัวไปมาเหมือนกล่อมเด็กจนผมต้องด่ามันทั้งที่ร้องไห้แม้ไม่มีเสียงร้องแต่เราก็กอดกันร้องไห้เงียบๆ
อาจจะเหนื่อย อาจจะเจ็บ แต่อย่างน้อยก็ได้ทำเพื่อความรัก อย่างน้อยก็ยังมีกันและกัน ผมคิดว่าตัวเองเข้มแข็งแต่เวลาที่อ่อนแอไอ้แทนคือเกราะป้องกันเดียวที่พร้อมจะปกป้องผมได้เสมอ แล้วถ้าไม่มีมันผมจะอยู่ยังไงแค่คิดก็ทรมานจนไม่อยากจะหายใจแล้ว จนผมเผลอซุกเข้าไปกอดมันแน่น
“ไม่ต้องกลัวนะฟ่าง กูจะอยู่กับมึง กูจะปกป้องมึงเอง ไม่ต้องกลัวนะ..คนดี”
“ขอบคุณ ขอบคุณนะแทนแต่ถ้ามึงผิดสัญญามึงตายแน่” มันหัวเราะก่อนจะขยี้หัวผม เราคุยเล่นกันซักพักมันก็บ่นว่าหิวแต่ผมคิดว่ามันตอแหลมากกว่า แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยอมลุกไปทำอะไรง่ายๆให้มันกินระหว่างที่รอผมไอ้แทนก็เข้าไปคุยเป็นเพื่อนภูมิ
แทนอยู่กับผมจนสามทุ่มกว่าๆมันก็กลับไปเพราะพรุ่งนี้มันมีสอบแต่กว่ามันจะกลับได้ผมก็ต้องเสียจูบให้มันจนปากช้ำ หลังจากที่ไอ้แทนกลับไปผมก็อาบน้ำเข้านอนแต่กลับนอนไม่หลับผมนอนก่ายหน้าผากคิดอะไรไปเรื่อย เห็นดาวเรืองแสงแล้วก็เผลอยิ้มไม่คิดว่าไอ้พีมกับน้องผมจะปัญญาอ่อนขนาดนี้ผมหันไปยิ้มให้น้องชายตัวดีที่หลับไปนานแล้ว
ฝันดีนะภูมิ
แกร๊ก
ผมหันควับไปมองประตูทันทีที่ได้ยินเสียงลูกบิด ผมได้ยินเสียงเท้าเดินเข้ามาทางห้องนอนหัวใจผมเต้นแรกและเริ่มมองหาอะไรซักอย่างที่พอจะเป็นอาวุธให้ผมได้แต่ยังไม่ทันได้ขยับตัวประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก
พ่อ
ผมยอมรับว่าตกใจมากที่พ่อมาที่นี่ดึกขนาดนี้แสดงว่าพ่อเพิ่งกลับจากออสเตรียแล้วคงมาที่นี่เลยเพราะท่านยังอยู่ในชุดสูทผมเลยแกล้งหลับแต่ก็แอบหรี่ตามองพ่อคงคิดว่าผมหลับไปแล้ว
พ่อเดินไปนั่งลงข้างๆภูมิผมได้ยินเสียงถอนหายใจที่แสนเหนื่อยล้าท่านลูบหัวภูมิเบาๆและ ร้องไห้ ไหล่ที่กำลังสั่นไหวเหมือนไม่ใช่คุณพ่อที่เคร่งขรึมและเข้มแข็งของพวกเราเลย
“พ่ออยากให้ภูมิรู้ว่าพ่อก็เสียใจ พ่อควรจะทำยังไงดีภูมิ” ผมต้องกัดปากพร้อมกำผ้าห่มแน่นเพื่อบังคับตัวเองไม่ให้ร้องไห้ตามพ่อผมอยากปลอบพ่อ ท่านกุมขมับร้องไห้อยู่ซักพักก็เดินออกไปก่อนไปพ่อห่มผ้าให้เราสองคนและประทับจูบที่ขมับพร้อมกับบอกฝันดีเหมือนตอนที่พวกเรายังเด็กพ่อก็ทำแบบนี้
หลังจากที่พ่อออกไปผมก็ร้องไห้เงียบๆผมไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียใจแต่ที่น้ำตามันไหลเพราะความตื้นตัน ความหวังที่ภูมิเฝ้ารอคอยใกล้เข้ามาแล้ว
เช้าวันอาทิตย์ผมมีนัดกับพี่รหัสต้องไปช่วยมันเผางานเพราะแม่งทำโปรเจคส่งไม่ทันอีกแล้ว มันโทรมาจิกผมตั้งแต่เช้าผมเลยโทรไปบอกไอ้เบียร์ให้มาอยู่เป็นเพื่อนภูมิ ก่อนจะไปบ้านพี่รหัสผมก็ต้องกลับบ้านไปเอาของ พอลงจากรถป้าอรก็รีบวิ่งมาบอกว่าโอ๊ตกลับมาแล้ว
ผมรีบเดินแกมวิ่งเข้าบ้านแต่ไม่มีใครอยู่ที่ห้องรับแขกเลยซักคน ผมวิ่งไปที่ห้องหนังสือพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นพ่อแม่พี่โอ๊ตกำลังนั่งคุยกันและคงเป็นเรื่องสำคัญมากเพราะสีหน้าของแต่ละคนดูเคร่งเครียดแม่ก็เหมือนจะร้องไห้ พอผมเห็นหน้าโอ๊ตผมก็เดินเข้าไปกอดมัน
“น้องล่ะข้าวฟ่าง” โอ๊ตลูบหลังและเอ่ยถามเสียงเบา
“โอ๊ตน้องพวกเราไม่สบาย”
“พี่รู้แล้วเดี๋ยวน้องก็หาย”
“น้องล่ะฟ่าง” คราวนี้เป็นพ่อที่ถาม
“อยู่คอนโดครับฟ่างฝากเบียร์ดูให้” ผมเดินกลับมานั่งโซฟาข้างๆแม่ ท่านกอดผมไว้ก่อนจะถามถึงภูมิ
“น้องเป็นยังไงบ้างลูก” ผมเม้มปากไม่กล้าสบตากับใคร “ข้าวฟ่าง น้องภูมิเป็นยังบ้าง” แม่ถามย้ำด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“น้องปวดท้องแล้วก็อ้วกเมื่อวานน้องอ้วกจนเป็นเลือดครับ” แม่ยกมือขึ้นปิดปากท่านหันไปมองคุณพ่อผมไม่รู้ว่าพ่อมีสีหน้ายังไงผมได้ยินแค่เสียงโอ๊ตถอนหายใจ
“พ่อครับโอ๊ตว่าแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะครับ”
“ถ้าพ่อพาภูมิไปรักษาน้องจะหายไหมโอ๊ต”
“พ่อหมายถึงจะรักษาน้องเรื่องอะไรครับถ้ารักษาที่น้องเป็นโรคกระเพาะภูมิอาจจะหายแต่ถ้าจะให้หมอรักษาเรื่องจิตใจภูมิคงไม่มีวันหาย พ่อครับสิ่งที่ภูมิเป็นมันไม่ใช่โรคร้ายน้องไม่ได้ป่วยน้องแค่มีความรักนะครับ” ห้องตกอยู่ในความเงียบ คำพูดของโอ๊ตทุกคำสะท้อนอยู่ในใจของผม ใช่ พวกเราไม่ได้ป่วยเราก็แค่รักกัน
“คุณคะ คุณกลัวใช่ไหม กลัวลูกเดินทางผิดกลัวภูมิจะเจ็บกับสิ่งที่เลือกแต่ที่ผ่านมาเราก็เห็นแล้วว่าเราต่างหากที่ทำให้ภูมิเจ็บ ฉันว่าเราปล่อยให้ลูกใช้ชีวิตของเขาแล้วเฝ้ามองอยู่ห่างๆดีกว่านะคะ”
“ภูมิจะไม่เป็นไรใช่ไหม พ่อบอกตรงๆว่าพ่อไม่ค่อยเข้าใจความรักแบบนี้”
“โอ๊ตรู้ว่าพ่อเป็นห่วงภูมิมากและเรื่องแบบนี้มันก็ยากที่จะเข้าใจ แต่พ่อครับลองเปิดใจให้ความรักของภูมิดูสักครั้ง ความรักของภูมิกับพีมก็เหมือนความรักที่พ่อกับแม่มีให้กันพวกเขาห่วงใย เอาใจใส่กันและกันมันก็มีทั้งสุขทั้งทุกข์เหมือนความรักของคนอื่นทั่วๆไปและโอ๊ตก็เชื่อว่าพีมจะทำให้ภูมิมีความสุขได้ครับ” พ่อถอนหายใจยาว ท่านหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
“พวกเราเคยทำผิดกับภูมิมาครั้งนึงแล้วนะครับ พ่อเองก็บอกว่าเคยรู้สึกผิดที่ส่งภูมิไปอิตาลีจนน้องกลายเป็นคนเก็บตัวขี้เหงา ครั้งนั้นภูมิกลับมาหาเราแต่คราวนี้น้องอาจจะไม่กลับมา อาจจะไม่มีภูมิให้พ่อได้รู้สึกผิดก็ได้นะครับ”
ผมนั่งฟังข้าวโอ๊ตพูดอยู่เงียบๆมีเสียงร้องไห้ของแม่อยู่ใกล้ๆผมจับมือแม่ไว้ โอ๊ตหันมายิ้มให้ผม ผมรู้สึกชื่นชมโอ๊ตมาเสมอและวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ผมรู้สึกในตัวพี่ชายคนนี้ของผมมาก ตอนนี้ก็ถือว่าเราได้ทำเต็มที่แล้วอยู่ที่พ่อว่าจะตัดสินใจยังไง มือของแม่เย็นเฉียบไม่ต่างจากมือของผม ห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งก่อนที่พ่อจะพยักหน้าเหมือนว่าเข้าใจแล้ว ผมตัวชาขนลุกและรู้สึกอยากร้องไห้ออกมาดังๆ
“โอ๊ตกับฟ่างมาหาพ่อหน่อยสิลูก” เราสองคนไปนั่งข้างๆพ่อ พ่อกอดเราทั้งคู่เอาไว้
“พ่อขอโทษนะที่ไม่ค่อยมีเวลาดูแลลูก”
“พ่อไม่ผิดหรอกครับพวกเราเข้าใจ”
“ขอบคุณที่เข้าใจพ่อต่อไปนี้ก็ดูแลน้องให้ดีๆ รักน้องมากๆนะโอ๊ต ฟ่าง”
“ครับ” ผมกับโอ๊ตขานรับพร้อมกับเรายิ้มทั้งน้ำตา คุณแม่ปิดปากร้องไห้ก่อนจะเดินมามานั่งข้างๆและกอดพวกผมเอาไว้
“คุณคะขอบคุณนะคะ ฉันรู้ว่าคุณก็เจ็บไม่น้อยไปกว่าพวกเราฉันรู้ว่าคุณพยายามทำเพื่อครอบครัวมาตลอด คุณเป็นสามีที่ดีของฉันเป็นพ่อที่ดีของลูกๆฉันภูมิใจในตัวคุณมากนะคะ”
“ใช่ครับ พ่อรู้ไหมครับว่าพ่อคือฮีโร่ของโอ๊ต โอ๊ตอยากเก่งเหมือนพ่อ”
“พ่อก็เป็นฮีโร่ของฟ่างเหมือนกันครับ ที่ฟ่างเรียนสถาปัตย์เพราะพ่อเคยบอกว่าพ่ออยากเรียนแต่ถูกปู่บังคับให้เรียนเศรษฐศาสตร์ฟ่างเลยอยากทำให้ฝันของพ่อเป็นจริงฟ่างภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อนะครับ”
“หึ ไปๆมาๆเลยมาชมพ่อกันหมดสิเนี่ย” ผมอธิบายไม่ถูกเลยว่าตอนนี้ผมดีใจมากแค่ไหนอยู่ๆน้ำตามันก็รื้นออกมาเอง
ภูมิทำได้แล้ว ภูมิไม่ได้เอาชนะพ่อ แต่ภูมิทำให้พ่อรู้และยอมรับเข้าใจว่าความรักของภูมิมีค่ามากแค่ไหนะ
เด็กชายตัวน้อยเดินตามหลังคุณพ่อ มือเล็กๆถูกผู้เป็นพ่อจับจูงไว้
“คุณพ่อตรงนั้นเขามีอะไรหรอ” เสียงเล็กๆเจื้อยแจ้วถามคนเป็นพ่อพร้อมกับนิ้วชี้ไปยังซุ้มแจกของเล่นในงานวันเด็ก
“หื้ม…เขาแจกลูกโป่งกันน่ะลูก”
“น้องภูมิอยากได้ลูกโป่ง”
“แต่น้องภูมิมีของเล่นเยอะแล้วนี่ครับ ตรงนั้นแบ่งให้คนอื่นที่เขายังไม่มีดีกว่าเนอะ” คุณพ่อก้มลงบอกกับลูกชายพร้อมกับดึงแก้มใสๆนั่นอย่างเอ็นดู
“แต่น้องภูมิอยากได้”
“คุณพ่อเคยสอนว่ายังไงน้องภูมิจำได้ไหม”
“จำได้ครับ”
“ไหนลองทวนให้คุณพ่อฟังหน่อยสิ”
“น้องภูมิต้องเป็นเด็กดีรู้จักแบ่งปันมีน้ำใจกับคนอื่น”
“หึหึ เก่งมากครับ งั้นเรากลับบ้านได้รึยังเอ่ย”
“ฮึก แต่น้องภูมิอยากได้” น้องภูมิเริ่มเบะปากและร้องไห้เสียงดังตามประสาเด็กที่เคยได้ในสิ่งที่ต้องการ จนในที่สุดผู้เป็นพ่อต้องอุ้มพาไปตรงซุ้มลูกโป่ง
“ขอโทษนะครับ พอมีลูกโป่งเหลือไหม”
“เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ลูกสุดท้ายเพิ่งหมดไป” พนักงานสาวมองคุณพ่อที่ยังหนุ่มเธอรู้สึกคุ้นหน้าเหมือนคนที่มาเปิดงานเมื่อเช้าแต่ก็ไม่แน่ใจนัก
“น้องภูมิพี่เขาบอกว่าลูกโป่งหมดแล้ว”
“ฮืออ น้องภูมิอยากได้ลูกโป่ง คุณพ่อ ฮือออ” น้องภูมิร้องไห้งอแงคุณพ่อวางและย่อลงเพื่อคุยกับลูกชายคนเล็ก
“เดี๋ยวพ่อซื้อให้ใหม่นะไม่เอาไม่ร้องนะครับ”
“ฮืออ ลูกโป่ง ภูมิอยากได้ลูกโป่ง ฮือออออ” เด็กน้อยไม่ยอมฟังเสียงปลอบของคุณพ่อและยิ่งร้องไห้เสียงดังจนคนเริ่มหันมามอง
“อ้าว สุดหล่อร้องไห้ทำไมคะ” ระหว่างที่กำลังปลอบใจกันก็มีเสียงทักทาย ทั้งสองคนเงยหน้ามองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า
“อ๋อ พอดีลูกชายผมอยากได้ลูกโป่งน่ะครับแต่ว่ามันหมดแล้ว”
“โอ๋ๆๆไม่ต้องร้องนะคะคนเก่งเดี่ยวน้าเอาให้ น้องพีม แบ่งลูกโป่งให้เพื่อนอันนึงสิลูกพีมได้ตั้งสองอันแหนะ” เด็กชายตัวเล็กอีกคนที่กำเชือกมัดลูกโป่งไว้สองลูกส่วนอีกมือก็ถือไอศกรีม น้องพีมเงยหน้ามองคุณแม่ก่อนจะมองกลับมายังเด็กอีกคนที่ยังสะอื้นอยู่
“อ่ะ” มือเล็กๆยื่นลูกโป่งสีขาวรูปหัวใจมาให้ตรงหน้าแต่ว่าน้องภูมิก็ยังไม่กล้ารับแม้ในใจจะอยากได้เลยหันไปมองคุณพ่อเพื่อขอความเห็นเมื่อคุณพ่อยิ้มและพยักหน้าให้น้องภูมิก็ยื่นมือไปรับลูกโป่งที่อยากได้มาไว้
“ขอบคุณเพื่อนสิครับน้องภูมิ”
“ขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไร เรามีสองอัน เราให้” คุณพ่อเอ่ยขอบคุณเด็กชายตัวน้อยกับคุณแม่อีกครั้งแล้วสองคนนั้นก็เดินจากไป
“โตขึ้นน้องภูมิต้องเป็นเด็กดีเหมือนเพื่อนคนนั้นรู้ไหมครับ”
“ครับ น้องภูมิจะเป็นเด็กดี”
น้องภูมิมองตามหลังเด็กชายตัวน้อยที่เดินเกาะชายเสื้อคุณแม่ ตากลมๆที่ขนตายังชุ่มน้ำตากระพริบปริบๆเมื่อเด็กคนนั้นหันกลับมายิ้มให้และโบกมือบ๊ายบายให้น้องภูมิ มือเล็กๆจึงยกขึ้นโบกกลับไปเช่นกัน
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………
- กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด จบซะทีความเศร้าทั้งหลายแหล่ที่ทำเอาตาลแย่เป็นเดือนๆ โฮกกกกกก หลายตอนมาแล้วที่สวยถูกคุกคาม กร้ากกก สวยน่ะสวยทั้งหนังหน้าและจิตใจนะคะทำไมทุกคนต้องย่ำยีสวยด้วย ทุกคนด่าสวยทุกคนเกลียดสวยสวยเจ็บสวยเสียใจ แง๊ กร้ากกก คือนางบ้าไปแล้วค่ะ
- อินี่บ้านั่งร้องไห้เพราะอ่านนิยายตัวเอง กร๊ากกกกกกกก เพราะน้องภูมิแหละ เชอะ แต่งตอนนี้เสร็จเหมือนมันโล่งๆแฮะ เค้าไม่ชอบดราม่าไม่ถนัดไม่เก่งทางนี้จริงๆสุดแสนจะดีใจที่มันผ่านไปซะที ถ้าเป็นรั่วๆอีตาลสู้ตายแต่ตอนที่ผ่านมารู้สึกจะโดนประชาทัณฑ์ไปเยอะเหมือนกัน ฮา แต่ไม่เป็นไรค่ะตาลเข้าใจอารมณ์ของคนอ่านเพราะตาลก็อ่านนิยายเหมือนกันเคยรู้สึกแบบนี้ก็คิดในใจประมาน
“โหยยย กูอุตส่าห์อ่านมาตั้งนานทำไมเป็นแบบนี้วะ”บลาๆๆๆ ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่น่าจดจำ แต่ฮาเม้นนึงมากอ่ะคือน้องเค้าเม้นตัวใหญ่ม๊ากแดงเถือกเลยนะคะว่า “เขาลือกันทั้งเล้าว่าพีมตาย เป็นแค่ข่าวลือหรือความจริง” แล้วนางก็จบค่า กร้ากกกกก แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณทุกคนมากๆสำหรับกำลังใจแต่ถ้าตาลทำให้ใครรู้สึกไม่ดีรู้สึกแย่ตาลก็ต้องขอโทษจริงๆนะคะ(เค้าอ่อนไหวนะตัว) ฮือออ เอาเป็นว่าขอบคุณชาววีอาร์ทุกคนอีกครั้งนะคะ^^
- We are เป็นเพียงเรื่องราวของกลุ่มคนเล็กๆกลุ่มหนึ่งที่ตาลตั้งใจอยากจะส่งมอบรอยยิ้ม ความสุขและเสียงหัวเราะให้คนอื่นเพราะนั่นก็ถือเป็นความสุขของตาลเช่นกัน และถ้าคุณพ่อคุณแม่หรือใครก็ตามที่ยังรู้สึกไม่ดีต่อความรักระหว่างผู้ชายได้ผ่านมาอ่าน ก็ขอให้ลองเปิดใจกับความรักของพวกเขาดูซักครั้งนะคะ ขอแค่ลองเปิดใจเขาอาจจะเป็นน้องเป็นพี่หรือเป็นลูกของคุณแค่คนในครอบครัวเข้าใจตาลว่าพวกเขาต้องการแค่นี้นะ ไม่ต้องสนใจสายตาคนภายนอกหรือคุณลองอ่านจากคอมเม้นคนอ่านก็ได้เพราะบางคนเขาก็มีความรักทั่วไปแต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจ ความรักเป็นสิ่งที่ดีขอแค่ลองเปิดใจและให้โอกาสเขาบ้างนะคะ ^__^
- ตาลยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะจบแค่บอกว่าส่งท้าย ส่งท้ายความเศร้าต่างหากล่ะ บู่ววววววววว เลทสะโกทูฟันนี่สตอรี่จ้า :กอด1:
-
เฮ้อ ถอนหายใจตัวโตๆ
ก็คิดมาตั้งแต่ตอนที่แล้ว แล้วว่ามันต้องไม่ใช่ซิ
ปกคิจะร้องไห้นำไปทุกตอน แต่ตอนที่แล้วมันแบบต้องไม่ใช่ดิ
จะเร็วขนาดนั้นเลยหรอเลยบอกกับเพื่อนขำๆว่า
ถ้าพีมตายเราค่อยมาร้องไห้ดีเลย์กับตอน68
ขอรอตอนหน้าดีกว่า และแล้วคนสวยก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง
แต่จะบอกว่าอ่านไปกั้นหายใจไปทั้งเรื่อง
อ๊ากกกกก ร้องไห้ไป อ่านไป มันตื่นเต้น
ดีใจที่เห็นฟ่างมาพูด แต่ว่าไม่ดีใจเลยที่เห็นฟ่างร้องไห้
ชอบแทนฟ่างนะค่ะ^^ อ่านตอนนี้เลยรู้สึกมีความสุขเล็กๆ
ที่นอกเหนือจากเรื่องพี่ภูมิน้องพีม
แทนฟ่างน่าร้ากกกกก :-[ :-[
แต่ถ้าจะให้ดีไม่อยากเห็นฟ่างร้องไห้เพราะความเสียใจเลย
อยากเห็นฟ่างร้องไห้เพราะดีใจมากกว่า มันคงน่ารักมาก
ตอนนี้พี่โอ๊ตเป็นฮีโร่กู้โลก กดไลค์พี่โอ๊ตเบาๆ
คุณพ่อกับคุณแม่อยากเป็นกำลังใจให้ทั้งสองนะค่ะ
ส่วนตอนท้าย น้องพีมตอนเด็กหรอ
น่ารักว๊ากกกกกก ไม่ได้บรรยายไรเยอะแต่เรานึกถึงเด้กเตี้ยๆ
ตาโตๆ ปากแดงๆ แก้มเยอะๆ เลียไอติม แค่นึกก็เอ็นดูแล้วววว
-
-[]- ตกลงแล้วภูมิแค่ฝันไปใช่มั้ย
พี่ตาลอ่าา อย่าเล่นแบบนี้อีกน่ะ ใจหาบวาบเลย
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มทั้งน้ำตาเลยอ่ะ
ดีใจที่คู่นี้พ้นเคราะห์สักที ^^
ตอนหน้าคงกลับมาหวานนนนแล้วใช่มั้ย ><
-
อ๊ากกกกก ยังไม่ได้อ่่าน แค่รุว่าพีมไม่ตาย ก้อพอแล้วจร้า คืนนี้นอนหลับฝันดีแล้วววว
-
ไม่กล้าอ่าน :z3:
-
คนเขียนแกล้งให้เราร้องไห้ตั้งนาน ถ้าตอนหน้าเศร้าอีกเค้าจะร้องไห้อีกนะ :o12:
-
ตอนส่งท้าย ส่งท้าย ความเศร้า ซะที
ตอนหน้า รอตอนรับ ความสุขน่ะ รออ่านอยู่
อยากบอกคนแต่งว่ามาม่ามาหลายตอนแล้ววว
ขอเเบบเเฮปปี้ บ้างน่ะจร้าาาาาาา :pig4:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สบายใจ :)
-
โฮวววววววววววววววว ดีใจที่สวด ที่พอเข้าใจแล้วว
พีมกลับมาหาภูมิเร็ววววววววววววววววววว T^T
-
นอนหลับซักที TT^TT แบบว่าโฮมาก ตามรีเฟสตลอดหลังจากเจอตอนนั้นแล้วนอนไม่หลับ
กระซิกๆ ไม่ตายสินะ แงๆๆๆๆ คราวนี้ร้องไห้ด้วยความดีใจ
-
:เฮ้อ:
แค่รู้ว่าพีมไม่ตาย และจะเลิกดราม่าแล้วเราก็แทบปิดซอยฉลองแล้วค่ะ เพราะถ้าแบ๊ดเอนเราจะเลิกอ่านจริงๆเลยอะ ทนไม่ได้รับไม่ไหวจริงๆบอกตรงๆ TT
ขอโทษเหมือนกันถ้าเม้นท์เราเป็นส่วนนึงที่อาจทำให้คุณคนแต่งระคายใจอะไรไปบ้าง แต่มันเพราะเราเฮิร์ทจริงจังนะคะ
(คนแต่งต้องดีใจนะ 555 แสดงว่าเราคนอ่านผูกพันกับนิยายเรื่องนี้จริงๆ -- ทำให้ทั้งเล้าทั้งเฟสเกิดการฟลัดความนอยด์ได้ขนาดนี้ได้อ้ะ)
ปล. ยังไม่ได้อ่าน แต่มาโพสก่อน ขอบคุณแล้วก็ขอโทษที่เรางอนมากๆไปก่อนหน้านี้ด้วยแล้วกันนะคะ ก็มันจิตตกต่อเนื่องนานมากอะ - -" 555
-
:z13:จิ้มก่อนอ่าน ขอให้เลิกเศร้า เพี้ยง!!!
ตอนหน้าจะยิ้มได้กันแล้วใช่ม่ายยยยยยยยย :impress2:
หลังจากเสียน้ำตามาหลายปี๊บ..ขนาดคุณตาลไม่ถนัดดราม่านะคะเนี้ย(อย่าถนัดเป็นดีที่สุดคะ)
แค่นี้ก็อินส์จุดไม่รู้จะหยุดน้ำตายังไงแล้วค๊าบ ^____^
-
โล่งใจอย่างบอกไม่ถูกอ่า สวยน่ารักที่สุดในโลกเลย 5555 :impress2:
-
รอตอนหน้า
-
:impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress: :impress:
ซึ้งอ่ะ
-
ที่ จริง ภูมิน่าจะตายน่ะ พ่อ น้องภูมิ จะได้ มีความสุข .... ต่อ อีกหน่อยซิ o22 น่ะ ๆ อยากเห็นพ่อภูมิมีความสุข จริง ๆตามสังคมยอมรับ
-
สรุปว่าพีมไม่ตายใช่มะ????????
แอบงง
-
สรุปน้องพีมไม่ตายใช่ไหม เรื่องจะจบลงด้วยความสุขแล้วใช่ไหม ...... ไชโยๆๆๆ :mc4:
น้ำตาไหลด้วยความดีใจ ฮืออออออออออออออออออออออ :impress3:
หนังสือจะให้โอนเมื่อไหร่ก็บอกด้วยล่ะกัน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก (ตอนนี้หัวเราะได้ล่ะ)
ความเศร้าผ่านพ้นไปได้ซักที ไม่ชอบเลยกับเรื่องทุกข์ๆ
ยิ่งเป็นน้อมพีมกับภูมิที่ทุกข์ยิ่งไม่ชอบ พาลจะนอด์ยจนเลยขั้นแม๊กซ์ไปหลายรอบ
ยินดีกับผู้เขียนด้วยที่สามารถทำให้คนอ่านรักและผูกพันกับตัวละครได้ขนาดนี้
-
และแล้ว ความจริงใจของน้องก็ช่วยให้คุณพ่อเข้าใจ
ขอบคุณพี่โอ๊ต ขอบคุณเวลา ทีี่ทำให้พ่อยอมเข้าใจ
แต่กว่าจะเข้าใจ น้องภูมิก็เกือบจะไม่ไหวนะค่ะ
รักน้องตาลน้าาา +1 ให้ด้วยจ้าาา
-
อ้าว เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น
น้องพีมตายจริงๆหรอ เฮ้ย! ไม่เอานะ
ทำไมความรักดูแย่ขนาดนี้อ่ะ ม่ายอ้าววววว
เอาน้องพีมกลับมาให้ภูมินะ
-
ฟู่ :เฮ้อ:
เหมือนเอาอะไรที่ใหญ่กว่าภูเขาออกจากอก
ถ้าภูมิรอด ฟ่างก็จะรอดใช่มั้ย
แหมๆๆๆๆๆๆๆ น้องเขาเจอกันตั้งแต่เอ๊าะๆกันเลยนะเนี่ย
รอความหวานหยด ฮาสะเด็ดในตอนนหน้าอยู่นะคะ มาเร็วๆเต๊อะ
-
อ่านตอนนี้ถึงแม้น้ำตาจะไหล แต่ดีใจอ่ะ ตอนหน้าจะฮาเฮแล้วว
มาม่าชามใหญ่ผ่านพ้นไปได้ซะที
อยากบอกตาลว่า เทอสวยมว๊ากกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฝั่งพีมเป็นไงบ้างหนอออ
-
ตอนนี้เป็นตอนที่อ่านแล้วระแวงที่สุดเลยค่ะ แบบว่ายังช็อคกับคราวที่แล้วไม่หาย :laugh:
แต่พออ่านจบค่อยยังชั่ว รอดตายแล้วนะพีม * ลูบหัว*
รอตอนหน้านะคะ แล้วก็ขอส่งท้ายความเศร้าด้วยบวกๆค่ะ
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
ขอให้ต่อจากนี้มีแต่ความสุขน๊าาาา พีม ภูมิ
-
โอ๊ยยยยย อ่านตอนนี้แล้วลุ้นมากว่าพ่อจะยอมรับเรื่องภูมิพีมมั้ย
กว่าจะอ่านตอนนี้จบเสียน้ำตาไปหลายถัง :m15: :m15: :m15:
สงสารภูมิมากกกกกกก เหมือนคนไม่มีสติ คุณพ่อใจร้าย
เหลือที่คู่แทนฟ่างอีกคู่ คุณพ่อจะตกใจมั้ยที่รู้ว่าลูกชายอีกคนก็เป็นแบบภูมิ
จบเม้นนี้วิ่งไปหาทิชชู่ซับน้ำตา :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
เข้าที่เข้าทาซักทีน้า ขวัญเอ๊ยขวัญมา
-
รู้สึกโล่งราวกับยกเทือกเขาหิมาลัยออกจากอก :เฮ้อ:
รอความสนุก สนาน ฮาแตก แก๊กรั่วกันต่อไป :laugh:
รักคนเขียนค่าาาาาาาาา
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
พ่อเริ่มเข้าใจแล้ว
เอาภีมกลับมาหาภูมิเถอะนะ
ไม่ไหวแล้ววว
:o12:
-
นี่ขนาดไม่ถนัดดราม่ายังเล่นเอาคนอ่านน้ำตาท่วมเล้าได้ขนาดนี้
แล้วถ้าเกิดอินดี้อยากถนัดแนวนี้ขึ้นมา น้ำตาคนอ่านคงท่วมโลก!!!!
-
ตอนนี้น้ำตาไหลอยู่ดีอ่ะ แบบพรากๆ เลยจ้า
ตอนแรก........พราก.....เพราะสงสาร
ตอนหลัง.......พราก.....เพราะประทับใจ ครอบครัว โดยเฉพาะ พี่โอ๊ต นายมันสุดยอด o13 ขอให้มีลูกเป็นโหลๆๆ ให้ปู่กับย่าชื่นใจนะ !!!!
-
คืนนี้คงนอนหลับฝันดี ดีใจกับภูมิ-พีมล่วงหน้าคราบบบ
-
เฮ้อ...โล่งอก นึกว่าพีมขึ้นสวรรค์ซะแล้ว :m2: ลุนแทบแย่ :try2:
ปล.ร๊ากคุณตาลที่สุดเลยคับ :give2:
-
ที่น้องตาลบอกว่า"โล่ง" นี้คือ หนูไม่ได้แต่งดราม่าแล้ว...แต่ตกลง ลูกพีมเจ๊ยังอยู่หัวหินรึเปล่า?
ขอขอบคุณ พี่โอ๊ด.....เป็นอย่างสูง ถ้าเฮียออกจากป่ามาเร็วกว่านี้คนเขียนคงไม่ได้แต่งดราม่าแน่ ๆ
-
ทุกอย่างเริ่มคลี่คลาย :mc4: :เฮ้อ:
คนอ่านก็หายเครียดนะคะ 5555 นี่ขนาดบอกว่าไม่เก่งไม่ถนัดเรื่องดราม่า ยังมำให้น้ำจาท่วมจอขนาดนี้
ดราม่าสุดๆๆ!!!
ต่อไปก็.....ขอหวานๆมาชดเชยน้ำตาบ้างนะคะ :)
-
แทบจะกรีดร้องตอนเข้าเล้าแล้วเห็นชื่อกระทู้เปลี่ยน!
ดราม่าจบสักที!
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :D
-
อ่านตอนแรกๆยังนั่งร้องไห้อยู่เลย พออ่านตอนที่คุณตาลเขียนข้างล่างนั่งหัวเราะเหมือนคนบ้า :z2:
อยากบอกว่าคุณตาลเขียนเรื่องได้แบบว่า ทรมานจิตผู้อ่านมากๆแบบโครตๆ :z13:
ยังรักเสมอนะคะ :กอด1:
-
เฮ้ออ !! เรื่องเศร้าๆจบไปสักที ต่อไปนี้จะมีแต่ความสุขละนะ พีม-ภูมิ :)
คนแต่งเยี่ยมมาก เปนเรื่องแรกที่อ่านแล้วน้ำตาไหล อินจัดดดดดดดดดดด
-
ตกลงพีมยังไม่ตายใช่ไหมคะ ?
อ่านตอนนี้แล้วโล่งเลย แต่ยังเหลือฟ่างอีกนินา :เฮ้อ:
โอ๊ตหล่อมาก!! ชอบทุกคำพูด :กอด1:
:pig4:นะคะ โล่งหน่อย ที่นี้ก็ลุ้นว่าตายไม่ตาย :laugh:
-
พรุ่งนี้ไปโรงเรียนตาบวมแน่ๆ ร้องไห้ตามพี่ภูมิซะขนาดนี้ :m15:
-
:เฮ้อ: ในที่สุดก็จะได้เจอกับรอยยิ้มและเสีียงหัวเราะแล้ว
-
ขนาดน้องตาลไม่ถนัดแต่งดราม่านะเนี่ยยังทำพี่เสียน้ำตาไปเป็นลิตร ถ้าไงก็อย่าเอาดีทางนี้เลยพี่ยังไม่อยากขาดใจตาย อ่านแล้วทรมานมากอะ ฮือๆ
จากใจเลยนะครับ we are เป็นนิยายที่สนุกและเป็นธรรมชาติมากๆ เหตุการณ์ลื่นไหลและสมเหตุสมผล อ่านแล้วไม่มีสะดุดเลยว่าเอะ จำไมต้องเป็นอย่างนี้น้า น้องตาลบรรยายได้ดีมากๆๆๆ มุกก็รั่วได้ใจเต็มๆ อ่านแล้วรักเลยอ่า o13
นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆจะคว้ามากอดสักที :กอด1: รักนะครับ แต่รักภูมิมากกว่า กร๊ากกกกก
-
TBC TBC
:z13: :z13: :z13:
-
โอ้โฮ้ววว เป็นตอนที่อ่านได้ลุ้นระทึกที่สุด
ไม่กล้าเดาใจพี่ตาลเลยอะ แบบไม่ค่อยกล้าเลื่อนมาอ่านมาก
กลัวเจอประโยคแจ็คพอตไรงี้ หัวใจได้วายตายกันพอดี
กรี้ดดดดดดดดดด แต่อุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงก็ผ่านพ้นไปสักที!!!
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจเวอร์!!!!!!!!!!!!
กราบคุณพ่องามๆสิบทีรัวๆ ขอคาราวะพี่ตาลรัวๆด้วย
พี่เก่งมว๊ากกกกกกกกกกกกอะ กอดๆพี่ตาลนะ T^T
จริงๆอ่านแล้วเราต้องมีความเชื่อใช่มั้ยว่ายังไงพีมต้องไม่ตายอยู่แล้ว
แล้วก็เชื่อในตัวพี่ตาลมากๆเลยว่า มันต้องไม่จบแบบนี้แน่นอน และมันก็เป็นจริง
ดีใจมากที่สุด น้ำตาไหล TTTTTTT
รออ่านฟันนี่สตอรี่ต่อไปนะคะ พี่ตาลต้องเอารอยยิ้มของพวกเราที่เสียไปในตอนนั้น
กลับมาให้ได้นะ วีอาร์หรรษาของหมู่เฮาจะกลับมาแล้วคร้าฟฟฟฟ อ้ากกกก
ตอนหน้าขอให้ภูมิพีมปรับความเข้าใจกันแบบหวานๆเลยนะพี่ตาล
:-[ :-[
-
เหมือนจะยังไม่เคลียร์เรื่องพีม แต่ก็ถือว่าลางดีแล้วววววววววว
กิ๊ดดดดดดดดดดดดดด
-
พีมกับภูมิจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมค่ะ :mc4: :mc4:
ไม่ต้องดราม่าอีกต่อไปแล้วใช่ไหมค่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ร้องไห้มา 2 ตอนติดแล้วนะค่ะเนี้ย
2 ตอนนี้ บอกตรงๆว่าพีคที่สุดแล้วอ่ะ ร้าไห้เหมือนคนบ้าเลยอ่ะ
อยากให้มีความสุขแล้วอ่ะ นะๆๆๆ
เค้าไม่เอาเศร้าแล้วๆๆๆๆๆ :call: :call: :call:
-
งือ
เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยอ่ะ :man1:
เฮ้อออ :เฮ้อ:
แต่ทำไมรู้สึกระแวงๆกับตอนหน้าหว่า :serius2:
ไม่เอามาม่าแล้วนะค่ะ ได้โปรดดดด :3123:
-
โอยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ร้องไห้มาหลายตอนละ ตอนหน้าคงยิ้มได้ซักที ดีใจกับภูมิและพีมด้วยนะ
สรุปที่พีมตายนี่คือความฝันภูมิใช่ป่าว แหมๆๆๆๆๆๆๆ เล่นเอาตกใจแทบแย่แหน่ะ
-
ซึ้งมาก....น้ำตาไหลอีกแล้วสงสารภูมิ......แล้วก็ดีใจม๊ากมากๆๆๆ ที่น้องตาลบอกว่าเป็นตอนจบของความเศร้า
หวังว่าตอนหน้าคงมีฉากหวานๆ มาให้อ่านแทนนะคะ :impress2:
-
อ่านตอนนี้แล้วรักพี่โอ๊ต :กอด1:
พอแล้วนะกับมาม่า กินไม่ไหวแล้ว
หวังว่าตอนหน้าจะกลับมามีรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะเหมือนเดิมเน้อ >__<
-
สิ้นสุดความเศร้าแล้วใช่มั้ย :เฮ้อ:
พีมรีบกลับมานะ :sad11:
-
เจ๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ค่อดรักเจ๊เลย จะร้องไห้แล้ววววววววววววววว
กอดเจ๊แน่นๆนานๆ ฮืออออออออออออออออออออออออออออ
ขอบคุณเจ๊ตาลที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาให้คนไทยได้เบิกบานสราญรมณ์
แม้ว่าตอนแรกจะอ่านเอาฮาเอาขำๆ หรือว่ามาอ่านเพพื่อคลายเครียด
แต่พอนานๆไปมันกลายเป็นความผูกพันธ์ไปแล้วอ่ะเจ๊ตาล
มันพูดไม่ถูก คือรักนั่นแหละ รักมากๆๆๆๆด้วยย
กลายเป็นว่า ไม่ว่าี่พีมจะรู้สึกยังไง ก็จะรู้สึกตามไปด้วย
ไม่ได้อ่านเพียงแค่คลายเครียด แต่เรากำลังรอคอยและติดตาม
ให้กำลังใจตัวละครเหล่านี้ อยู่ข้างๆกัน ถ้ากอดปลอบได้คงทำไปแล้วไรงี้เลย
โฮกกกกก ไม่รู้จะพูดยังไงดี มันมากมายกว่านั้นอีก
ปล. สุดท้ายนี้ หนูค่อดรักคนอ่านคนนี้เลย ยกย่องให้เป็นไอดอลในดวงใจ
แต่ได้ครองหัวใจคนไทยเกือบทั้งประเทศยิ่งกว่าเดอะสตาร์อีกนะ
เพียงแค่คนเผลอกดเข้ามาอ่านก็เผลอมอบหัวใจให้วีอาร์ไปแล้ว
หนูว่าถ้าเกิดคนทั้งประเทศได้กดเข้ามาอ่านแล้ว ต้องรักแบบนี้หนูรักเรื่องนี้แหละ
โอ๊ยยยย รักโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ♥♥♥♥♥
ปล2. ทุกครั้งหนูเม้นแต่ในเด็กดี พอมารู้ว่าวันนี้อัพลงที่นี่ก่อนเลยเม้นที่นี่เลย ก๊ากกกกกกกก
-
ตอนนี้เป็นตอนที่เริ่มต้นทำให้ร้องไห้ร้องไห้เยอะมาก
เเต่จบ เเบบทำให้ยิ้นจนเเก้มเเทบปริ
พี่โอ๊ตเก่งจัง พูดให้พ่อยอมเข้าใจซะที
บวกกับอาการของภูมิเเล้ว
ถ้าพ่อยังไม่ยอมรับ ก็คงไม่ไหวเเล้ว
เหลือก็เเต่พีม ไปอยุ่ไหนเเล้วนะตอนนี้ :o12:
-
ภูมิแค่ฝันร้ายใช่ไหม แค่ฝันร้ายจริงๆ นะ
พี่ข้าวโอ๊ต รักพี่ข้าวโอ๊ตที่สุด o13
ก็เข้าใจพ่อกับแม่ว่าความรักแบบนี้มันยอมรับในทันทียาก แต่ขอแค่พ่อกับแม่เข้าใจ แค่เห็นความสุขของลูกเป็นสิ่งสำคัญ ลูกก็มีความสุขแล้ว
รอพีมกับภูมิกลับมาเจอกัน
-
:sad4:อีหนูเขียนแบบนี้บ่อยๆๆพี่จะตายเอาไม่ใช่พีม :sad4: :sad4: :sad4:
-
อยากจะบอกว่า ขนาดไม่ถนัดดราม่า...
อิฉันก็ร้องไห้เสียน้ำตา เจ็บไปกับน้องพีมตลอด....
นี่ถ้า...เชี่ยวๆ คงมีคนได้ตายกันบ้าง... o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด :เฮ้อ: หมดสิ้นแล้วดราม่าและคลื่นน้ำตาก้อนใหญ่
ภูมิพีมกลับมารักกันอีกครั้งเร็วๆเถอะ :กอด1: คนอ่านใจจะขาดแล้ววววววววว
-
ฮึฮึ หัวเราะทั้งน้ำตา อิป้าว่าแล้ว
สงสารภูมิ นี่ถ้าพี่โอ๊ตไม่ออกโรง ป่านนี้คงมีใครได้ตายจริงกันมั่ง
คุณพ่อขา ขอบคุณที่เห็นแก่ลูกเมีย เห็นแก่คนอ่านตาดำ ๆ เสียน้ำตาจนน้ำจะหมดตัวแล้ว
ภูมิ-พีมตอนเด็กน่ารักเวอร์
น้องภูมิเข้าใจ แต่น้องภูมิอยากได้ แง...เหมือนตอนนี้ไม่มีผิด
-
ตอนหน้าเอาหวานๆเลยนะพี่ตาล ชดเชยที่ดราม่ามาหลายตอน :m16: :m16:
-
ภูมิ ♥ พีม
-
ยิ้มออกแบบเต็มเหนี่ยวก็ตอนทอล์กของพี่ตาลนี่ล่ะค่า ในที่สุดก็จะได้เทมาม่าที่ต้มเผื่อไว้ทิ้งซะที ฮ่าๆๆ
ตอนนี้ยังไม่วายเสียน้ำอีกแล้ว พออ่านในแบบฟ่างแล้วทรมานแทน ฟ่างดูบอบบางเป็นเคะ(?)ขึ้นมาในบัดดล
ชอบฟ่างแทนหวานกันนะ น่ารักอ่ะ แต่หวานกันได้แป๊บนึงก็โหดใส่อีกแป๊บนึงแล้วก็มาหวานกันอีก
แบบนี้ล่ะใช่คู่นี้เลย
จะบอกว่าตอนนี้พี่โอ๊ตตตตตตตตตตตตตตตต ขโมยซีนอีกแล้วค่า :impress2:
เลิฟๆพี่โอ๊ต วู้ววววว //ชูป้ายไฟ
เป็นพระเอกชั่วพริบตาทุกทีที่ปรากฎกาย เรื่องนี้เคลียร์ไปได้ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะพี่โอ๊ตเลยนะเนี่ย
รักพี่โอ๊ตมากมาย ขอยอมตกเป็นทาสรักพี่โอ๊ตค่ะ เอิ๊กๆๆ
ดีใจกับบทส่งท้ายความเศร้าซะที อยากให้กลับสู่สภาวะฮาปกติซะทีค่า :L2:
ปล.ยังคงโมเอ้กับความรักของพี่น้องบ้านนี้ จะมีวันไหนเปิดบ้านให้แฟนคลับเข้าไปชมความน่ารักของพี่น้อง3คนนี้มั้ย จะขอสมัครคนแรกเลย :z1:
-
เครียดมานาน นึกว่าพีมตาย
อ่านตอนนี้จบดิ้นไปมาบนเตียงทันที เยสสส~!!! ในที่สุดเว้ยเฮ้ยย~!!! จะได้ฮาแล้ววว :laugh:
รอตอนต่อไป คงจะฮาให้เราหายเครียด ก๊ากๆ :laugh:
ถ้าไม่ฮาเค้าจะจิ้มพุงงงง o18
-
:mc4:ในที่สุดคุณพ่อก้อยอมเปิดใจแล้ว คุณพ่อขา :กอด1:เข้าใจคุณพ่อนะคะ คุณพ่อเป็นพ่อที่ดีและเป็น hero ของลูกๆเสมอค่ะ
-
แหม่~ โดนพี่ตาลหลอกซะเกือบร้องไห้แหน่ะ
จากตอนที่แล้วเรานึกพีมตายไปแล้วนะเนี๊ย
เพราะพี่ตาลบอกว่าเดี๋ยวส่งท้ายกับตอนหน้า
ทำเอาแหกปากร้องโวยวายกับเพื่อนไม่เป็นอันเรียนหนังสือ
ได้อ่านตอนนี้แล้วก็โล่งใจ...ไม่ต้องกลัวว่า
เปิดอ่านนิยายพี่ตาลแล้วจะร้องไห้อีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ
เพราะห้าตอนที่ผ่านมาเราต้องเตรียมใจอยู่ถึงสองวันกว่าจะอ่านได้เลยนะ -_-
เราแน่ใจแล้วแหละส่าพีมไม่ได้ตายแน่นอน
เพราะงั้นตอนนี้เลยโล่งๆชิวๆอ่านเพลินๆฮาๆกันไปได้แล้วววว
...ใช่ไหมคะ?????
-
เฮ้ออ เป่าปากอย่างแรงๆ
ผ่านไปแล้วสินะ ลุ้นจนเหนี่อย
กลับมาหวานรับวาเลนไทน์กันเถอะ
:3123: :3123:
-
ค่อยหายใจเต็มปอดหน่อย ลุ้นจนเหยี่ยวเหนียว 5555
-
เย้ๆ นึกว่าพีมจะเป็นอะไรไปซะแล้ว โล่งอกมากๆ จะไม่ต้องกินมาม่าแล้ว
-
กลับมามีความสุขกันเถอะน่ะ พีม ภูมิ
อ่านตอนเน้แล้วร้องไห้ อย่างคลุ้มคลั่งอ่าค่า
พีม ภูมิ กำลังจะกลับมาอยู่ด้วยกานอีกครั้งแล้วว
-
สิ้นสุดกันซักทีความความเศร้า ลาก่อนมาม่า !!
-
ขอรับอาสาไปตามพีมจากหัวหินให้ค่ะ ฮ่าๆ
โอ๊ยยยยโล่งงง
ลั่ลล๊าออกกระทู้ไปด้วยใจเบิกบาน :oni1:
-
ผ่านแล้ว ?
ผ่านแล้วใช่มั๊ย ซัดโค้งผ่านแล้วโว้ยยยยยยยยยยย :mc4: :mc4: :mc4:
บวกหนึ่ง กอดข้าวฟ่างแน่นๆ + ก้มกราบพี่โอ๊ตงามๆ ชาบูๆ ยกพี่ๆขึ้นหิ้งเลยค่ะ
แล้วทางพีมอ่ะ เป็นไงบ้างล่ะเนี่ย ตอนหน้าแพนกล้องไปทางพีมด่วนๆๆ
- เบื้องหลังการถ่ายทำ -
>> แปลกใจอย่างนึง คลื่นหายไปไหน ??
>> เค้าไม่ชอบดราม่าไม่ถนัดไม่เก่งทางนี้จริงๆ
บร๊ะจ้าว สาบาน !! นี่ขนาดไม่ถนัดเล่นเอาน้ำตาท่วมเล้าอิงกระแส 2012 สุดๆ
-
:impress2: :impress2:
ตอนหน้าจะกลับมาหวานกันแล้วใช่ไหม เย้ๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย
โคตรบีบหัวใจอ่ะ ร้องไห้จนตาบวมเลยยยยย
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
พ่อเข้าใจซะทีนะ แต่ตกลงคือ พีม ยังไง :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
โอ้ยยยย..อ่านตอนนี้จบแล้วอยากกระโดดจุ๊ฟปากคนเขียนซักสองจ๊วบ..
โล่งซะที...
หวังว่าตอนต่อไปจะเป็นฟันนี่สตอรี่จิงๆนะคะ ^^
-
เมื่อพ่อยอมรับแล้ว
ไปตามพีมกลับมาด๊วน ด่วนๆๆๆ
จะปิดซอยรอเลี้ยงฉลองเลยเอ้า
+1 และก็ +เป็ดให้1ตัวเลย
-
ว๊ายยย.. เค้าปิ๊งกันมาตั้งแต่เด็กๆ
หมดม่ามาสักทีเน้ออ กลับมารักกันๆ
ว่าแต่พีมเป็นไงบ้างเนี่ย
-
T_________T naamtaa tuam jor,,,beep jai maa maai khaa....
-
ส่งท้ายความเศร้าเสียที ครั้งนี้ก็ร้องให้แต่ว่าเป็นน้ำตาแห่งความสุขนะ
-
แล้วสรุปตอนที่แล้วคืออะไรคะอะ งงอะ
ตอนต่อไปจะเคลียร์นิดนึงหรือเป่าง่ะ ว่าเกิดไรขึ้นกะพีม
-
ไม่กล้าอ่านมาหลายตอน กระแสเมนท์ดี กลัวมาม่าจะทำให้เป็นโรตขาดสารความสุข ดีใจจะได้กลับมาเก็บเกี่ยวความสนุกอีกครั้ง ไม่ว่ากันนะ ที่ทำใจไม่อ่านมาหลายตอน เพราะกลัวกระทบจิตใจ ให้คิดไปวนมาเรื่องภูมืพีมทั้งวัน แปะไว้ก่อนจ้า
-
เสียน้ำตา ร้องไห้ทั้งตอน ซึ้งมากๆไม่รุจะซึ้งเรื่องใหนก่อนทั้งเรื่องที่น้องพีมป่าวตาย (อันที่จิงแอบเชื่อไปแล้วทั้งที่ไม่อยากเชื่อซักนิด)เปนเอามากฉัน :monkeysad: :monkeysad:
ดีใจที่น้องพีมไม่ได้เปนอะไร (น่านพูดแค่นี้น้ำตาไหล มันเศร้าง่ะ) :o12: :o12: :o12:
แต่ก็เข้าใจหัวอกพ่อแม่ย่อมห่วงใยลูก และอยากให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด พ่อทำดีที่สุดแล้วแม่ด้วย
ขอบคุณพี่โอ๊ต ที่เปนฮีโร่มาช่วยน้องภูมิ ณ จุดๆนี้ร้องไห้จนตาบวมแล้ว :m15: :m15:
สงสารภูมิมาก แม้เราจะไม่ได้เข้าใจลึกซึ้งนักว่าความรู้สึกรักและคิดถึงคนๆหนึ่งมากๆมันจะเป็นแบบใหน(ไม่เคยอ่ะนะ)
แต่ก็ไม่รุแล้ว ฉันร้องไห้ แต่เปนน้ำตาแห่งความดีใจ o18
กลับมารักกันเหมือนเดิมนะภูม&พีม :กอด1: :กอด1:
-
:mc4: เย้ ดีใจจังจะหายเศร้าแล้วใช่มั๊ย
แล้วตอนนี้น้องพีมไปไหนล่ะเนี่ย กลับมาได้แล้วพีม
-
ในที่สุดพ่อก็เข้าใจสักที
ต่อไปพีมภูมิจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งแล้ววววว ><
พี่ตาลหลังจากพีมภูมิดีกันแล้วขอองุ่นปันกับพี่เบียร์น้องโตเกียวมั่งสิค้า
อยากอ่านสองคู่นี้
-
น้ำตาท่วมตั้งแต่เช้าเลย สงสัยจะไปทำงานไม่ไหวตาบวม อิอิ เห้อหายรันทดซะที สุดท้ายก็ยอมปรับใจมองความรักแบบนี้เข้าใจ
-
เฮ้อ~ :เฮ้อ:
โล่งใจที่เป็นแค่ฝัน55.
ตอนต่อไปขี้คลายแล้วเนอะ
-
เค้าจะกลับมาหวานกันแล้วใช่มั้ย
สงสารภูมิกับพีมมาก
ตอนท้ายน่ารักมากครับ
แสดงว่าภูมิกับพีมเคยเจอกันตอนเด็กๆ ด้วย
เป็นเนื้อคู่กันนี้เอง
มารอตอนหวานๆ ครับ
-
ฮ่า ฮ่า ฮ่า กรูโดนหลอก กรูโดนนน คนเขียนนิยายหลอกกกก
ถึงเค้าหลอกแค่เต็มใจให้หลอก :z2: :z2: :z2:
บ้าไปแล้ว หัวเราะทั้งน้ำตา
ภูมิกับพีม ทำได้แล้วโว้ยยยยย โอยยย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh: (บ้าไปแล้ว)
น้องตาลมาโดน ลงโทษซักทีกว่าจะเอา ดราม่าซึนามิไปจากเล้า พี่ไม่เคยอยากรุมประชาทัณฑ์น้องตาล พี่แค่มาสาปแช่งน้องตาลอยู่ในใจเอออ ว่าขอให้มันโสดตลอดชีวิต :interest: กร๊ากกกกกกก
โอยยยยยยยยยย ดีใจโว้ยยยยยยยยยยยย :oni2: :oni2: :oni1: :oni1:
-
กอดดดดดดดดดคุณตาล
ดีใจที่คุณพ่อคุณแม่น้องภูมิยอมรับได้ในที่สุด
หวังว่าคงเข้าใจและยอมรับคู่ของแทนฟ่างด้วยนะ
รักภูมิพีม
รักแทนฟ่าง
รักพี่โอ๊ต!!!!! :กอด1:
-
เค้ายินดีทำเพื่อภูมิฟ่างนะ เอาละ เค้าพร้อมจะเป็นสะใภ้หญิงใหญ่คนแรกให้กับตระกูลนี้แล้ว เชิญพี่โอ๊ตกระชากเค้าเข้าห้องหอได้เลยค่ะ!!!!!
-
:impress2:คืออิชั้นเก็บตังค์ซื้อแต่หนังสือที่จบhappyเท่านั้นค่ะ
ตกลงจะยังไงกันแน่เนี่ยคะ จะได้ตัดสินใจถูก
ตอนที่แล้วออกจะชัดเจนว่าพีมตาย..
-
+1 ให้จ้า
ชอบข้าวโอ๊ตมากที่มาช่วยกู้วิกฤตครั้งนี้ :L1:
รักฟ่างกับแทนมากน่ารักอะ :3123:
รักภูมิ ที่ยังรักไอ้เตี้ยอยู่เหมือนเดิม :กอด1:
รอ :call:
-
สงสารน้องภูมิ
รู้สึกเหมือนน้องเป็นเด็กตัวเล็กๆที่บอบบางมากๆ
หรือว่าเป็นเพราะฟ่างเป็นคนเล่าก็ไม่รู้
สงสารทุกคนเลย
~~~~~~~~~~~~~~~
พี่โอ๊ตคะ หนูรักพี่ค่ะ
+ให้พี่ตาลค่าาาาา
กอดกันๆ
-
วันนี้อ่านไปร้องไห้ไป สงสารภูมิกับฟ่างมากเลย
แล้วน้องพีมเป็นยังไง อย่าบอกว่ตายนะ ไม่ยอมมมมมมมมมมม
-
ทุกคนเสียใจหมด
ทั้งพ่อแม่ และทุกคน
แต่คุณพ่อใจอ่อนแล้ว เย้ๆๆๆ
-
ฟู่ววววววววว ขอถอนหายใจยาวนาน3นาที
เย้ๆๆๆ นิยายสุดฮาแห่งปีจงกลับมาาาาาาา
รอตอนหน้าๆ ขอหวานๆรับวาเลนไทน์เลยได้ป่าวววว อิอิ
-
กว่าโรบิ้น จะออกจากป่ามาได้ ก็เล่นเอาเสียน้ำตาไปหลายหยด
จากนี้ไป ไอ้เตี้ยคงไม่มีอิสระแล้วล่ะ เพราะไอ้หล่อ จะตามเป็นเงาเลยทีเดียว :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ น้องตาล
ปล. ออกตัวก่อน ไม่เคยว่าไม่เคยประนาม เพราะเดาไว้ถูกต้องตามความคิด :z2:
ปล. มา :กอด1: แน่น ๆ ครับ คนดี
-
มันจะอย่างไรต่อไปอะ
เรื่องไม่น่าจะจบดีๆๆแบบนี้
-
:sad11: :monkeysad: :m15: :sad4: :o12: ฮึก....ฮือ.....ฮือ อยากบอกว่า ร้องไห้และเศร้ามาเป็นเดือนเพราะเรื่องนี้เลยน๊าาาาา
ในที่สุด ภูมิกับพีมก็รักกันได้แล้วใช่มั้ย ดีใจ โล่งใจ อย่างบอกไม่ถูก คุณพ่อคุณแม่ขาา :กอด1: :กอด1: ในที่สุดก็เข้าใจความรักของภูมิกับพีมซักที
คุณตาล (สวยสุด)ต้องมีตอนหวานๆ มาให้ชุ่มชื่นหัวใจเป็นการปลอบขวัญคนอ่านด้วยน๊าาา... นะ นะ นะ :impress: :impress: :impress:
ขอบคุณตาล(สุดสวย)นะคะ ที่ไม่ทำร้ายใจคนอ่านให้ทรมานไปมากกว่านี้ อ่าน 2-3ตอนหลังจบนี่ร้องไห้เป็นวันๆเลยค่ะ :m15: :m15: เศร้ามาก
และก็ขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา เรื่อง We are... มันคือ "ที่สุด" จริงๆ o13 o13 o13
สนุกที่สุด เกรียนที่สุด ฮาที่สุด ลุ้นที่สุด น่ารักที่สุด และ.....อะไรอีกมากมายที่มัน"ที่สุด" และสุดท้ายยังพาคนอ่าน "เศร้าที่สุด" ด้วย
ดีใจที่สุดที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ นั่งรอความหวาน :m17: :m13: :m1:ตอนต่อไป.... (มันจะหวานใช่มั้ยคะ?? ตาล สุดสวยและสวยสุด)
-
ตอนที่แล้วร้องไห้จนปวดอก รับไม่ได้ถ้าพีมจะตาย :sad4:
ก็คิดอยู่ว่า...ถ้าเป็นฝันของภูมิจะจุดพลุฉลอง
แบบว่าอินมากอ่ะค่ะ :a5:
ขอให้ความพยายามของทุกคนสัมฤทธิ์ผลนะคะ
โอย....ไม่หายระแวง :เฮ้อ:
-
ตอนแรกๆๆไม่กล้าอ่านเลยอะ.. กลัวจบกลัวเศร้า..
แต่ว่าตอนนี้ได้เห็นความรู้สึกของฟ่างแล้วแบบสงสารทุกคน..
ไม่มีใครมีความสุข... ทั้งพ่อแม่ของภูมิเอง.. แต่ก็นะ....คนมีหน้ามีตาจะทำอะไรก็ต้องแค่สังคม.. แต่ท่านก็ต้องเลือกแล้วแหละ....
น้องภูมิ... ทำไมทำร้ายร่างกายตัวเองแบบนี้... พีมกลับมาขุนภูมิหน่อยเร็ว... คิดถึงเตี้ยนะ...ฮุๆๆ..
จิงๆๆแล้วฟ่างก็บอบบางเหมือนกันนะเนี้ย.. ต้องการแทนมาปลอบ... น่ารักมาก..
รักเพื่อนทุกคนในกลุ่มเลยอะ... เป็นเพื่อนที่ดีมาก.. เป็นห่วงกันและกันตลอด... o13
เตี้ยกลับมาหาภูมิได้แล้วนะ... ภูมิจะแย่แล้วอะ.. ไม่ได้กอดเตี้ยนานๆๆๆแล้วภูมินอนไม่ได้หลับอะ..
ชอบตอนเด็กๆอะ.. ฮา จิงๆแล้วน้องภูมิกับน้องพีมเคยเจอกัลมาก่อนแล้ว....
แถมน้องภูมิต้องเป็นเด็กดีแบบน้องพีมด้วยนะ.. (เด็กตาโต แก้มป่อง ปากแดง) น่ารักได้อีก... :impress2:
ตอนหน้ามาขอแบบหวานมดขึ้น.... เอาแบบน้ำตาลอายเลยนะจ๊ะ.. :L1:
-
:monkeysad: :เฮ้อ: o13
-
เฮ้อออออออออออ~ โล่งอก มอบดอกไม้แทนคำขอบคุณที่คุณตาลไม่ทำให้เราต้องซดมาม่าอีกต่อไป :L2: (รึเปล่า?)รอตอนต่อไปค่ะตอนหน้าหวังว่าเราจะได้กินน้ำตาลแล้วนะคะ :pig4:
-
ตาลบอกว่าเรื่องนี้ยังอีกยาววววววววววววววววววววววววววววววว
เดี๋ยวพีมก็กลับมาหาภูมิเนาะ : )))))))))))
แสบตาจ้าาาาาาาา ฮือออ
-
:เฮ้อ:กรี๊ดดดด. พีมไม่ตายแล้วโว๊ย
-
:เฮ้อ: เลิกเศร้าสักที
:L2: :L2:
-
ความสุขของพีมกับภูมิและผ่องเพื่อนจะกลับมาแล้ว
:pig4:
-
เย้.....ในที่สุดพ่อก็เข้าใจ
น้องตาลคนสวยมาให้พี่กอดทีดิ :กอด1: (หลังจากที่ทำให้วีอาร์เสียสถาบันนิยายสุดฮาไปชั่วขณะ)
เรากลับมาเฮฮาปาจิงโกะเหมือนเดิมดีกว่านะจ้ะ :เฮ้อ:
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งโคตรอ่ะ
เข้าใจเลยอ่ะว่าผู้ใหญ่เค้าคงรับเรื่องแบบนี้ได้ยาก ต้องให้เวลาท่านด้วยน่ะ...
ตอนหน้าขอแบบเฮฮาปาจิงโกะ เหมือนเดิมน่ะค้าเจ๊ตาล555
-
ยกให้พี่โอ๊ตเป็นไอดอลไปแล้วจ้า :impress2:
สรุปตอนที่แล้วฝันเหรอ :angry2:
-
5555555+ เค้าทายถูก เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ส่งท้ายความเศร้า สงสารภูมิวะ อ๊วกจนเป็นเลือดแบบนี้ เฮ้อออออออ
-
ฮะเฮือกกกกกกกกกก
หัวใจจะวาย
-
เฮ้อออออออออออออออออ
มันโล่งอกจริง ๆ หนักหน่วงในหัวใจมาหลายตอนแล้ว
เรารักภูมิพีมมากจริง ๆ นะเนี่ย ทุกข์ทรมานตามไปด้วยจริง
ประทับใจข้าวโอ๊ตมาก กับประโยคที่บอกว่า "ภูมิไม่ได้เป็นโรคร้าย ภูมิแค่มีความรัก" ใช่พวกเค้าแค่มีความรักเท่านั้นเอง
ปล. ตาลจ๋า ตอนหน้าจัดมาไว ๆ นะ เค้าอยากกระชุ่มกระชวยแล้ว
:laugh:
-
จริงๆแล้วพ่อกับแม่ก็ทำไปด้วยหวังดี แต่อย่างที่พี่ข้าวโอ๊ตบอกอะแหละ คนเราไม่ได้เห็นทุกด้าน มันต้องให้เวลาท่าน
พี่ข้าวโอ๊ต ฮีโร่แท้ๆ o13
ข้าวฟ่างรีบไปบอกข้าวดีภูมิเร็ว แล้วไปหาพีมกัน
แต่พีมอะน้องตาลตกลงไม่ได้ฆ่าตัวตายใช่ม่ะ ใครแค่ฝันไปใช่ไหม
รอวาเลนไทน์หวานๆเน้อ
-
หายโศกซะทีตรู น้องภูมินายทำได้แล้วววว
น้องพีมอยู่ไหนกลับมาด่วนนนนนนนนนนนนนนนน
อ่านฉากข้าวฟ่างแล้วน้ำตาไหลเลยยยย :z3: :z3:
-
เฮ้อ โล่งอก
*กอบกองทิชชู่ไปทิ้ง*
-
สุดท้ายคุณพ่อก็ยอมใจอ่อน :sad11: :sad11:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: จจิงหรอค่ะ?? มาม่าหมดแล้ว???
กว่าจะหมดน้องภูมิกระเพาะทะลุไปแล้วววววววว :sad4:
พีมละคะ ไอ้เตี้ยของน้องภูมิไปไหน?
ข้าวโอ๊ตตตตตตตต o13 o13 o13
o13 ซูฮก คุณเป็นนักเขียนที่ทำให้เล้าปั่นป่วนได้จิงๆ :serius2:
-
เฮ้อ โล่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :เฮ้อ:
อ่านไปก็นั่งน้ำตาไหลไป :sad4:
งานนี้พี่โอ๊ตเป็นฮีโร่มากๆเลย :กอด1:
รีบไปตามพีมกลับมาไวไวนะ หวานกันซะทีเหอะ :call: :impress3:
-
พี่โอ๊ตตตตพี่ชายที่แสนดีเป็นฮีโร่เลยนะคราวนี้น่ารักที่สุดเลย :กอด1:
น้องภูมิรีบไปตามไอ้เตี้ยกลับมาเร็วๆๆๆนะคนอ่านอินจัดร้องไห้ไป3วัน7วันแล้ว
-
อ่านตอนที่ 68
เม้นไม่ออก ได้แต่อึ้งกิมกี่ แล้วก็คิดว่า มันไม่จริงไม่ใช่ มันเป็นแค่ความฝัน แล้วก็อยากจะตะโกนบอกว่า เมื่อไร ไอ้พี่โอ๊ตจะออกมาจากป่ามาช่วยน้องสักทีว่ะ น้องที่พี่รักมากที่สุดนะกำลังจะตายอยู่แล้ว
แต่พอมาอ่านตอนที่ 69
:เฮ้อ: โล่งอกแล้วมันก็เป็นแค่ฝันร้ายของภูมิเท่านั้นเอง แล้วคำ :call: ที่ตะโกนเรียกพี่โอ๊ตให้กลับมาช่วยน้อง ก็กลับมาเป็นฮีโร่ช่วยน้องๆ จนได้ ดีใจที่คุณพ่อ-คุณแม่ของภูมิยอมทำใจและเริ่มเรียนรู้ไปกับความรักของลูก
ปล. กด + ให้กับคุณตาลเป็นนักเขียนที่สามารถเขียนดราม่าและทำให้คนอ่านอินและร้องไห้ไปกับเนื้อเรื่องได้มาก เอิ๊ก! แต่ที่แน่ๆ คนอ่านอิ่มมาม่าไปหลายชามเลยช่วงนี้ แต่ตอนหน้าคุณตาลจะทำของหวาน ที่มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ มาเสิร์ฟแล้วชิมิ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดความเศร้าก็ได้ลาจอไปแล้ว ต่อไปคงจะมีแต่รอยยิ้มสิทีนี้ เย้ๆๆๆๆๆๆ :mc4:
-
มาม่ากำลังจะหมดไปปป โฮกกกกกกกกกก พี่ข้าวโอ๊ตตตตตตตต มาแล้ววววว
เรื่องราวกำลังจะดีขึ้นเรื่อยๆๆๆๆ ใครก็ได้ตามหาพีมที
ว่าแต่พีมหายไปไหน ไม่ใช่หายไปกับทะเลแล้วหรอกนะ =[]=
ยังคิดว่ามันคือฝันร้ายของใครสักคน ใช่ที่ภูมิฝันร้ายนั่นหรือป่าว แง๊
พีมมมม เอ้ยยย กลับมาหาภูมิได้แล้ววว ภูมิแย่มากกมายยย T^T
อ๊ากกกก ลุ้น ตอนหน้าจะเป็นยังไงต่อ อยากอ่านต่อมากมายเจ้าค่าาเอ้ยยย
อือออ สครีมม ไม่ออก บอกไม่ถูกก ดีใจที่ พ่อยอมให้คบกันแล้ว >////<
เย้ เย้ รออ่านตอนต่อไปสุดหูรูดดดดดด (ว่าแต่พีมมันยังอยู่ใช่ม๊ายยยยย)
เหมือนจะดีใจ แต่ยังอดคิดมากเรื่องพีมไม่ได้ แบบนี้มันคืออาการหน่วงๆใช่มะ ฮ่าฮ่า
กอดให้กำลังใจจ้าาา
:กอด1:
-
"เพราะเรารักกัน"เป็นนิยายที่อ่านแล้วสนุก :m20: คละเคล้าปนน้ำตา :monkeysad:หวานเวอร์ เศร้าเกิน สนุกแบบสุดๆๆ มีหลากหลายอารมณ์ คนอ่าน
ร้องไห้กันจนตาบวม สงสารภูมิ สงสารพีม แล้วใครละจะเข้าใจความรักแบบนี้
แต่เชื่อว่าความรักที่บริสุทธิ์ ชายชายนั้น ไม่ได้ต่างกัน แค่เรารักกัน ความรักไมได้แบ่งแยก
อยากครอบครอง อยากหวังให้คนที่ตัวเองรักมีความสุข พีมภูมิ สู้ต่อไปเพื่อวันข้างหน้า
อุปสรรคและปัญหาเหล่านั้นกำลังรอเราอยู่ :pig4:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตกลงยังไงแน่ๆ
ไหนๆก็เห็นฝั่งภูมิแล้ว พีมเปนไงบ้างเนี่ย
จะตายรึยัง
เห้ออออออออออออออออ
เข้าใจนะว่าพ่อกับบแม่ภูมิไม่เข้าใจความรักแบบนี้
คิดว่ามันไม่ยั่งยืน แค่ความหลงชั่ววูบ ไม่มั่นคง
แต่ที่จริงความรักชายหญิงก็เหมือนกันป่ะ
รักกันจะเป็นจะตาย พอเลิกกันเสียใจแทบตาย บางคนเป็นบ้าเลย
มันก็ไม่ต่างกันทั้งนั้นแหละ จริงๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ใจหายใจคว่ำหมดเลย *ลูบอก ๆ ๆ ๆ ๆ*
ขอบคุณคุณพ่อที่เข้าใจนะ รักพี่โอ๊ตตตตตตตตตตตตตอะ รักมากกกกกกกกกก สิ่งที่พี่โอ๊ตพูด
มันกระแทกใจสุด ๆ เลยอะ ทำให้เข้าใจทั้งสองฝั่งจริง ๆ ไม่งั้นก็คงยังไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ผู้ใหญ่คิด
ที่เขาทำมันคืออะไร ทำร้ายลูกตัวเองทำไม แต่ตอนนี้รู้และเข้าใจแล้ว
ตอนนี้อ่านไปก็ร้องไห้เหมือนเดิมมีทั้งร้องเพราะสงสารเด็ก ๆ แล้วก็ร้องเพราะตื้นตัน เข้าใจในสิ่งที่ทุกทำพยายามจะทำให้ดีที่สุด
*โบกธง* เย้ ๆ ๆ ๆ ต้องไปเป็น funny story สินะค่ะ รอชม ๆ ๆ ๆ เศร้ามานานหลายตอนติดแล้ว ขอปลดปล่อยหน่อยเหอะ ^^
-
ในที่สุด :z3: :z3: :z3:เรื่องบ้าๆมันก็จบลงซะที
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เมื่อคืนรอจนง่วง
กระโดด กอดพี่ตาล (เกี่ยว?)
น้ำตาแตก อะเกน
แต่ตนท้ายของตอน (งงมั้ย???) มันน่ารักมาก
พีมให้หัวใจ(ลูกโป่ง)กับภูมิ
เค้าเจอกันมาก่อน.....
ไม่สามารถทนรอตอนต่อไปได้แล้ว.....พี่ตาลรีบแต่งเดี๋ยวนี้นะ
-
ค่อยหายใจทั่วท้องหน่อยค่ะ เอิ๊กกกกกกกกกกกก
-
โฮฮฮฮ คุณตาล คุณหลอกดาว! เสียน้ำตาไปเป็นโอ่ง
พอกันที ต่อไปนี้เค้าจะไม่เสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้แล้ว
เพราะคุณตาลบอกว่าส่งท้ายความโศกนั่นเอง แฮ่ ~:m23:
ไหนจะแทนกับฟ่างอีก ฟ่างดูอ่อนแอมากๆเลยตอนนี้
ฟ่างไม่เคยอ่อนแอกับเรื่องไหนเลย ยกเว้นเรื่องน้องภูมิ
ในที่สุดคุณพ่อก็เข้าใจ ความรักมันไม่ยากที่จะเข้าใจหรอกค่ะ
ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอขอบคุณพี่โอ๊ตไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ :pig4:
ที่มาทำให้ชาวเล้าฯ ไม่ต้องเสียน้ำตากันอีกต่อไป
แทบจะอดใจรอตอนหน้าไม่ไหวแล้วอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L1:
บวกเป็ดให้พี่โอ๊ต
-
ที่แท้ภูมิก็แค่ฝันร้าย นึกว่าตาลใจร้ายให้พีมตายซะแล้วเรา เ่อโล่งใจ
มรสุมในชีวิตน้องภูมิผ่านไปแล้ว ทุกอย่างกำลังเริ่มใหม่ ขอให้รักพีมภูมิจงก้าวต่อไปอย่ามีความสุขนะ
และของฟ่างด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ: :L2: :3123: :L1:
-
ในที่สุด.... :เฮ้อ:
รอฉากหวานๆๆๆ ไม่เอามาม่าแล้วน้าา :กอด1:
-
อาการแต่ละคนสาหัสกันทั้งนั้น
ยังไงตอนหน้าเมื่อเข้าใจกันดีแล้วก็ขอ We are... รสต้นตำหรับนะคะ
-
จบซะทีดราม่า!!!!!
ขอบคุณคนแต่งมากค่ะที่เมตตาคนอ่าน
โหยยยยย โล่งโว้ย!!!!!!!!! :laugh:
-
สุดท้ายก็หายเศร้าซะที่ :sad4: :sad4:แล้วเมื่อไหร่พีมจะกลับมาคะ?รอๆ
-
เศร้าจับจิต แล้วพีมของเราล่ะ พีมหายไปไหน
-
กรี๊ดดดดดดด ลาแล้วความเศร้า :เฮ้อ:
เราจะไปต่อความหนุกหนานหวานฮากันต่อใช่ไหมคะ
พีมรออีกนิดนะ ไ้หล่อมันกำลังไปหาแล้ววววว :z2:
-
มาม่าหมดสต็อคแล้วสินะ เย้ๆๆ ดีใจๆๆ
แต่ยังไม่เคลียร์ประเด็นพีม สรุปภูมิฝันใช่มั้ยค่ะ?
อ่านไปน้ำตาไหลพรากไปมันทรมานมาก ปวดใจสุดๆๆ
คุณตาลแต่ดีมาก กดดันอารมณ์คนอ่านสุดๆๆเลยค่ะ แบบนี้เขียนได้ทั้งแนวฮาและแนวเศร้าเลยนะเนี่ย ^__^~
มาม่าหมดแล้วรออ่านความฮานะค่ะ ชอบมีความสุขไม่ชอบเศร้าใจค่ะ
-
ส่งท้ายความเศร้าซะที
อ่านไปดีใจไป
ขอให้พีมกลับมาหาภูมิไวๆนะ
แล้วก็ขอให้ภูมิหายจากโรคกระเพราะซะที
:call: :call:
-
ห่างหายจากเรื่องนี้ไปนาน
กลับมาอีกที เล่นเอาคนอ่านผู้แสนบอบบางคนนี้ช็อกไปเลยนะคะคนเขียน :a5:
ทรมานจิตใจกันมากเลยนะ :m15: ฮือออออ
ตอนต่อไปคนอ่านเชื่อว่าทุกอย่างจะกลับมาอาจจะไม่เหมือนเดิม แต่ทุกอย่างคงจะเพิ่มพูนมากขึ้น
:กอด1: :L2:
-
สวยยยยยยยสรุบน้องภูมิฝันไปใช่มั้ยยย ?!
เอาเป็นว่ารอตอนหน้านะคะ :กอด1:
-
ขอบใจ ดีใจ โล่งใจ ตื้นตันใจ ...
.
"แต่" !!!
.
ยังไม่ค่อยไว้ใจน้องตาลเท่าไหร่ (หรี่ตามอง)
ก่อนหน้านั้นบอกว่า "ไม่ถนัดแต่งดราม่ากะnc" ผล=> ดราม่าบีบหัวใจแบบสุดๆ แฟนนิยายก่นด่าตัดพ้อทั่วทั้งเล้า
แล้วพอบอกตอนหน้าจะไม่ดราม่า ผล=> ดราม่าหนักกว่าเดิมอีกกกกกกกก
ตอนล่าสุด ว่าต่อจากนี้จะกลับมาฮาเหมือนเดิม ผล=> .......... จะรอพิสูจน์
-
ตอนหน้าขอฮาๆชดเชยหน่อยนะคะคุณตาล หุๆ :o8:
ตอนจบมีแอบ surprise ด้วย ตกลงเค้าเคยเจอกันตอนเด็กเหรอสองคนนี้
-
ขอกริ๊ดเป็นภาษากรีกกกกกกกกกกกกก ดีใจโฮกกกกก :mc4:
ในที่สุดมาม่าก็หมดชาม(แล้วใช่ไหมค่ะ) :sad4:
รักพี่โอตมาก สุดยอดพี่ชายแห่งปี o13
เข้าใจคุณพ่อนะคะ เรื่องแบบนี้ต้องค่อยๆเรียนรู้และทำความเข้าใจกันไป
เพราะมันก็คือชีวิตจริงที่ว่า พ่อแม่แต่ละคนไม่เหมือนกัน
บางคนรับได้ บางคนรับไม่ได้แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ยอมรับ
ต้องทำให้เค้าเห็นว่า ความรักทุกรูปแบบคือสิ่งที่ดี รักที่จะพากันไปในทางที่ดี พ่อแม่ก็จะเข้าใจเองค่ะ :กอด1:
ขอตอนหวานๆได้แล้วนะคะคุณนักเขียน :L2:
-
สรุปว่าพีมไม่ได้ตาย...แค่ภูมิฝันร้ายใช่มะ?
โอเค! *เอามีดไปเก็บ*
อุตส่าห์ลับไว้ซะคม นึกว่าจะได้ใช้ซะแล้ว หึหึ
ในที่สุดเว้ย!! พ่อก็เข้าใจตุ้ม เอ้ย! ภูมิ
ทีนี้ก็เหลือแต่ไปตามพีมกลับมา
ว่าแต่พีมมันไปอยู่ไหนวะ?
รออ่านตอนต่อไปค่ะ คัมแบ็คทูฟันนี่ได้แล้วนะเตงงงงงงงง :เฮ้อ:
-
ที่ผ่านมามันคือ ฝันร้าย เฉยๆๆใช่มั้ยคะ
เฮ้ออออ...โล่งใจที่จะไม่ต้องเสียน้ำตาอีกแล้ว
ขอให้ความรักของ พีม และ ภูมิ สวยงามอย่างนี้ตลอดไป
ขอบคุณ พี่โอ๊ต ที่ทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้น
ขอบคุณ ข้าวฟ่าง และ เดอะแก๊งค์ ที่คอยดูแล ภูมิ และ พีม
ขอบคุณ พ่อและแม่ภูมิ ที่เริ่มเปิดใจมอง และค่อยๆทำความเข้าใจในความรักของ ภูมิ และ พีม
ขอบคุณ คุณตาลค่ะ ที่ส่งท้ายความเศร้าได้ซึ้งมากเลย
และที่สำคัญคือ.................ตอนหน้าน้ำตาแห่งความเศร้าคงจะหมดไปแล้ววว ^^
-
มาม่าจบแล้วววว :o12: ดีใจสุดๆ พีมกับภูมิใกล้จะได้เจอกันแล้ว
-
ถึงคุณน้องตาล...
"เค้าไม่ชอบดราม่าไม่ถนัดไม่เก่งทางนี้จริงๆ"....ช่างกล้านะคะคุณน้องขา
ใครว่าคุณน้องเขียนดรามาเก่ง อย่าไปเชื๊อออออออออออออออออออออ
คุณน้องน่ะเขียนดราม่าได้นรกแตกมากค่ะ...น้ำตาท่วมออฟฟิสพี่เลยทีเดียว
คราวหลังจะดราม่าช่วยบกคุณพี่ล่วงหน้านะคะพี่จะได้ไม่อ่าน.............
............ในออฟฟิสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
หายใจไม่ทั่วท้องเลยตอนอ่าน -_______-;
กลัวพีมจะเป็นอะไรไปจริงๆนะ..
แต่ตอนนี้โล่งแล้ว เย้เฮ555555555
เรื่องนี้ภูมิไม่ใช่พระเอกหรอก พี่โอ๊ตอะพระเอก ♥ 555555
-
จะกลับมารักกันเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย
-
กรี๊ด ช๊อบชอบ มาต่ออีกนะ ติดลมๆ 555+
-
พีมแค่ฝันไป[/size] (ใช่มั้ย)
พี่ตาลคนงามค่ะให้พีมแค่ฝันไปเถอะนะค่ะคนสวย :impress2: :o8: :-[
-
พีมอยู่ที่ใด เรื่องสงบเเล้วลูกออกมาเถอะ ก็ที่ภุมิจะเป็หนักน่ะ
-
:m15: กดดัน ร้องไห้ ปวดตับ...
พอกันทีความเศร้าโศก :sad4:
-
พีมมม คุณพ่อยอมรับแล้วว
หนูอยู่ไหน ออกมาเร็วลูกกก :impress2:
-
วาเลนไทน์ปีนี้ไม่มีมึน :L1: ย่าห์!!! เห็นเค้ารักกันได้แล้วเราก็ดีใจ
ไม่เคยโกรธเรื่องดราม่า เพราะชีวิตคนก็ต้องเป็นแบบนี้ o13
-
รู้สึกโล่งงงงง
โหมดดาร์คกำลังจะผ่านไปแล้วววว :call:
-
:เฮ้อ: ผ่านพ้นไปสักทีดราม่า
แต่บอกตรงๆแอบโรคจิตอ่ะ อยากเห็นพีมตายแล้วพ่อภูมิอยู่กับความรู้สึกผิด
อิอิ เค้าล้อเล่น
-
โฮวววว T___T ดีใจจังเลยค่ะ ในที่สุดทุึกอย่างก็กำลังจะผ่านไปด้วยดี แต่ยังไงถ้าน้องพีมยังไม่แสดงตัว
เราก็ยังไม่ดีใจแบบสุดๆ อยู่ดี คิดถึงน้องพีมมาก (หลอนจากตอนที่แล้วแบบสุด ๆ ค่ะ)อย่างให้พีมภูมิได้เจอกัน ได้รักกันซะที
อ่านตอนนี้ก็ร้องไห้ซึ้งกับความรักของครอบครัวภูมิอีก ไม่ใช่ภูมิคนเดียวที่เสียใจ ทุกคนในครอบครัวเสียใจกันหมด
คุณตาลแต่งดราม่าได้ดีจริง ๆ ค่ะ ถ้าคิดจะแต่งจริงจัง สงสัยคนอ่านจะเศร้าตายคาบ้าน...นี่ขนาดนิยายฮา บทจะเศร้านี่เศร้าเกิน
น้ำตาหมดไปสามปี๊บครึ่ง...ฮึก :m15: ยังสะเทือนใจไม่เลิกค่ะ
ตอนหน้าพีมภูมิได้เจอกันป่าวคะ ขอให้เจอกันซะที คิดถึงไม่ไหวแล้น
ขอบคุณคุณตาลค่ะ
-
:impress2: :impress2:น้องพีมยังไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ บอกผมสิว่ายังไม่เป็นอะไร ใจหายใจคว่ำ
-
อ่านตอนนี้แล้วค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย(หน่อยเดียว)
ยังต้องลุ้นต่อตอนหน้า
โอมเพี้ยง!มาเร็วๆด้วยเถิดดดดดดดด
-
ตอนที่แล้วทำเอาอิชั้นคิดมาก จิตหลอน นอนไม่หลับ
ในหัวมีแต่ชื่อ ภูมิ พีมติดอยู่ในหัว
มาตอนนี้ก็ขอบอก ยังไม่ไว้ใจคุณตาลอะ
ถ้าพีมยังไม่โผล่มานี่ ยังต้องถือว่าความเศร้าไม่จบ
เพราะงั้นตอนหน้าต้องเอาน้องพีมมาแสดงตัวนะคะ
(ไม่งั้น เราจะขอให้คุณตาล จู๊ด จู๊ด ตลอดชีวิต อิอิ)
ป.ล. หวังว่าคงจะไม่แกล้งกันอีกนะค๊า เสียน้ำตาไปเยอะมั่ก มาก
-
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ โล่งงงงงงงงงง ใจ !
จากนี้ไป ไม่เอาแล้วมาม่า อิ่มเกินพอ ! :เฮ้อ: ... พีมมมมมม กลับมาได้แล้ววว ทุกคนรออยู่ ♥ :กอด1:
-
คุณพ่อเข้าใจแล้ว
มารอตอนต่อไปนะเจ๊ตาล ^^
-
ในที่สุดดดดดดด
ว่าแต่น้องพีมของเรายังปลอดภัยดีนะครับ..
-
คุณพ่อเข้าใจ แต่พีม...........
พีมล๊ครับ ถ้าผมจำไม่ผิด ครั้งสุดท้ายที่พูดถึงพีม พีมกำลังเดินลงไปในทะเลนะครับ.....
ผมไม่ได้คิดมากไปใช่ไหม ???????
-
น้ำตาไหลพรากๆ
ตกลงคุณพ่อเข้าใจแล้วใช่มั้ยนี่
ขอให้ตอนหน้าหวานกันสักที
ปล พีมยังไม่ตายใช่ป่ะ
-
เฮ้อโล่งงงงงงงงงงงงในที่สุดดราม่ามันก้อผ่านไปสักที :เฮ้อ:
-
เฮ้อออ... ค่อยยังชั่วหน่อย เบาใจลงเยอะเลยอ่าาา อิอิ
ภูมิกะพีมจะกลับมารักกันเหมือนเดิมแล้วอ่ะ ดีใจๆๆๆ
ว่าแต่ ภูมิเคยเจอพีมมาตั้งแต่เด็กแล้วหรอ จะมีใครรื้อฟื้นความทรงจำรึป่าวอ่ะ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
คูณตาลคนสวยแกล้งคนอ่านนี่หว่า ชิชะ :L2: :กอด1:
ปล.เราไม่เผาบ้านตาลแล้วนะเพราะพีมไม่ตาย
-
เย้ๆๆๆๆ
คุณพ่อยอมรับแล้วๆๆๆ
-
น้ำตาไหลยาวววววว เหมือนเขื่อนแตก!!! :monkeysad:
ไม่ใช่เพราะเศร้า ...แต่ดีใจ!!!! สุดท้ายความรักของพี่ภูมิน้องพีมก็ชนะทุกสิ่ง!!!!!
แม้แต่หัวใจของคุณพ่อ!! :impress2:
อยากจะกรี๊ดให้โลกรู้ รักพี่ตาล!!!! ฮ่าๆๆๆ
-
ในที่สุด พี่โอ๊ตเป็นฮีโร่ของน้องๆ ฟ่างก็เข้มแข็งมากๆ แล้วล่ะ คุณตาลโล่งแล้วเหรอ แต่เรายังหน่วงๆ อยู่เลย กลัวพีมเป็นหม้าย
อาการภูมิดูแย่ๆ :monkeysad: :monkeysad:
คุณพ่อเค้ายอมรับแล้ว ทีนี้ก็เหลือเรื่องฟ่าง-แทน กับคุณพ่อน้องพีม :sad4:
พรหมลิขิต เค้าเคยเจอกันมาก่อนนี่เอง และก็ทำให้ทั้งคู่กลับมารักกัน :L2:
-
ใจชื้นขึ้นมานิดนึง ที่พีมตายเป็นเพียงข่าวลือ :เฮ้อ:
พี่โอ๊ตเป็นพี่ที่ดีมากๆ o13
-
:เฮ้อ: กว่าพ่อจะเข้าใจ
คุณน้องภูมิเล่นอาเจียนเป็นเลือด (โอ๊ย น่าสงสาร)
ที่สำคัญ คุณน้องพีม ยัง O.K. อยู่ใช่ป่าวววว :m28:
-
เฮ้อออออออออออ ถอนหายใจแรงๆสิบทีติด
กินมาม่าจนอืดหมดแล้วเนี่ย หมดเคราะห์หมดโศกซะทีนะลูก :laugh: :laugh:
แทบช็อกตอนนึกว่าพีมตาย ที่แท้ก็ฝัน
-
เฮ้อ! อ่านไปยิ้มไปน้ำตาก็ไหลไป พ่อเข้าใจแล้ว
แล้วพีมล่ะไปอยู่ที่ไหน :sad11:
-
ผู้ชายอย่างข้าวโอ๊ตนี่ขอซักคนได้ไหม เอามาเป็นพี่ชาย น้องชาย เพื่อน หรืออะไรก็ได้
มีคนแบบนี้สิ โลกค่อยน่าอยู่ขึ้นหน่อย การมองรอบด้าน คือสิ่งที่ทุกวันนี้สังคมเราไม่มี
เพราะทุกคน มองแค่ตัวของตัวเองและคิดว่าตัวเองถูกต้องที่สุด
ในมุมมองของผู้ใหญ่นั้น มักอ้างว่ามีประสบการณ์มากมาย เธอต้องทำแบบนั้น
เธอต้องเดินทางนี้ ไหนจะสังคมชื่อเสียง เงินตรา แม้ในกรณีของพ่อภูมิเองซึ่งทำเพื่อครอบครัวก็ตาม
ในมุมมองของเด็ก โลกสวยหรู ไม่มีอะไรร้ายแแรง ไม่นึกถึงความเจ็บปวดที่จะได้รับ
จากสังคม คนรอบข้างหรือแม้แต่คนที่ตัวเองรัก บางทีมันก็ต้องมีคนช่วยชี้แนะ
ยังคงหวังว่า น้องพีมซึ่งเติบโตมาในครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อแม่ มีย่า มีอาที่รัก
ต่อให้พีมต้องเจ็บซ้ำหรือล้มลงแค่ไหน สิ่งที่ล้อมรวมกันมาเป็นพีมนั้น
จะทำให้น้องมีสติ(แม้บางทีจะติสแตก) และพร้อมที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า
แล้วเก็บความเจ็บซ้ำไว้ภายใน
สุดท้าย น้องคนเขียน เขียนดีจริงๆ คะ ได้ทั้งดราม่าและตลกโปกฮา นักเขียนแบบนี้หายากนะเนี้ย
-
ขอบคุณ น้องตาล ที่มาเขียนต่อ ได้ไวมาก พี่ชอบนิยายเรื่องนี้มาก เฮ้อจบไปซะทีเน้อกับความเศร้า แต่นิยายอย่าเพิ่งรีบจบนะจ๊ะ พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์แล้ว ความสุขของภูมิกับพีมกำลังจะมา 555 ขอฉลองวันวันเลนไทน์ ให้ภูมิกับพีมได้ปะน้องตาลน้าาาาาาาาาาาาาาาาา ของสมัครเป็นแฟนคลับน้องตาลด้วยคนนะค่ะ :กอด1:
-
เหมือนยกภูเขาออกไปจากออกอีกลูกหนึ่ง ตอนนี้ก้เหลือแต่พีม
-
งืออออออออ ใจหายแว่บเลยอะสำหรับตอนที่แล้ว
ดีใจจังที่มันเป็นแค่ความฝันของภูมิ
ต่อจากนี้ก็ขอให้มีแต่เรื่องดีๆ ฮาๆ บ้าๆของหนุ่มๆนะ ขอให้หนุ่มๆมีแต่ความสุขลัลลาร่าเริง :z2:
ขอบคุณคุณตาลมากนะคะ :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
//ช่วงแรกๆและกลางๆของตอนสภาพเป็นแบบนี้
สักพัก... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
โล่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ในที่สุดพ่อก็เข้าใจ และเปิดใจซะที
ผ่านไปแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว มาม่าสึนามิ
ว่ะฮ่า ฮ่า ฮ่า กร๊ากกกกกกกกกกกกก//บ้าไปแล้ว
หนูพีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมอยู่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
รีบกลับมาหาภูมิเร๊ววววววววววววววววววววววววว~~~~~~ :oni1: :oni1: :oni1:
ปล.พี่ทำเอาใจหายใจคว่ำอ่ะ พวกหนูเปิดประเด็นกันถกเรื่องพีมกันเครียดกว่าอ่านหนังสือสอบอีก
ภูมิแค่ฝันไปจริงๆด้วย
มันไม่ใช่เรื่องจริ๊งงงงงงงงงงงงง//กรี๊ดกร๊าดลั่นบ้าน 55555
-
ตาลสวยขึ้นมาในบัดดล
-
พีมไม่ได้ตายแต่เป็นฝันร้ายของภูมินี้เอง :m2:
ต่อไปคงจะแฮปปี้กันซะทีภูมิกับพีมจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว
-
ก็ยังเครียดอยู่นะคะเนี้ย
พีมตายไปแล้วเกิดใหม่เข้มแข็งกว่าเดิมได้ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
T_____________Tอย่าตายเลยนะเตี้ยจ๋า
-
:sad11:โบกมือลาความเศร้า
แล้วถ้าถึงคราวพี่ฟ่างบ้างทำไงดี :o12:
-
แล้วพีมมมมล่ะคร๊าบบบบบบบ เป็นไงบ้างเนี่ยยยยย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!
-
:impress2: :impress2:
ดีใจที่ภูมิกับพีมจะเลิกเศร้าแล้ว
แต่ตอนนี้ยังทำให้ร้องไห้เหมือนเดิม :sad4: :sad4:
-
พี่ตาลอ่ะ!!!
ทำเค้าตกใจหมดคิดว่าจะจบแบบนั้นซะแล้วสิ
ดีใจๆ ที่พี่ภูมิกะพี่พีมจะเลิกเศร้าแล้ว
แต่แทนฟ่างหละ จะมีปัญหาหรือเปล่า?
-
ขอบคุณคนแต่งที่ไม่ฆ่าเรา
คิดไปต่างๆนาๆเลยค่า
จิตตกที่สุด :sad4:
-
เยส!!! ฟันนี่สตอรี่ที่รอคอย กำลังจะมาาาาา หลังจากเสียน้ำตาไปหลายเขื่อน
:z2: :z2: :z2:
-
ปัญหาคลี่คลายแล้ว เยี่ยมไปเลย :pig4:
ชอบพาทตอนเป็นเด็กน้อยอ่ะน่ารัก มีมาบ่อยๆๆน๊า ^^
-
Happy Valentine day นะจ๊ะ พีม&ภูมิ หมดเสียทีความเศร้าเสียใจ :L2:
:กอด1: คนแต่งค่ะ
-
ความกลัว..........
ความรัก........
รักมากก็กลัวมาก....
แล้วก็เจ็บมากกกกกกก
สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย..........
คนที่เจ็บที่สุดก็คือคนที่กลัวที่สุดนั่นเอง..........
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮ พี่ตาลลลลล ถึงตอนนี้เราก็ยังร้องไห้อยู่ดี T^T :sad4:
สงสารภูมิอะ สงสารฟ่างด้วย :z3:
แล้วลูกพีมเป็นไงบ้างเนี่ยยยย มาต่อด่วนนน :m31:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ก็เข้าใจแหล่ะ ว่ากำลังจะเลิกดราม่าแล้ว
แต่แบบ ยังร้องไห้อยู่ดี :m15: :m15:
สงสารทุกคนเลย ทั้งพ่อแม่ ภูมิพีม แทนฟ่าง
ตอนหน้าขอหวานๆหน่อยนะคะ กระอักน้ำตาจะตายอยู่แล้ววววววววว
-
แล้วสรุปว่าพีมเป็นไงบ้างอะ ไม่ได้ตายจริงๆใช่ปะ
เป็นเรื่องที่น้องภูมิฝันเฉยๆป่ะ
พ่อยอมรับแล้วเดี๋ยวน้องพีมกับน้องภูมิจะกลับมาอยู่ด้วยกันป่ะ
-
อ๊าก ในที่สุดก็จบดราม่า :mc4: :mc4:
-
ในที่สุดคุณพ่อก็เข้าใจแล้ว!
น้องพีมอยู่ไหนน้า
-
ขอแอบมาเม้นท์นิดนึง
สารภาพเลยว่าเสียน้ำตากับเรื่องนี้ไปสองสามครั้งแล้ว อ่านไปกลั้นน้ำตาไปปวดหัวไปหมด
คนเขียนเก่งมากเลยค่ะ บทจะตลกก็ขำกลิ้ง บทจะเศร้าก็น้ำตาท่วมจอ
เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นอะไรที่ปวดใจมากจริงๆนะ
อาจจะเป็นเพราะเราผูกพันธ์กับภูมิกับพีมมาก
จำได้ว่าเราเริ่มอ่านนิยายเรื่องนี้ครั้งแรกตอนเราอกหักใหม่ๆ(ประมาณครึ่งปีมาแล้วมั้ง)
ตอนนั้นพี่ภูมินี่เป็นอะไรที่กรี๊ดมาก นิยายตลก แถมน่ารัก
ตามอ่านมาจากเว็บเด็กดีจนมาเข้าที่นี่เป็นหลัก
ได้สัมผัสตัวละครทุกตัว อ่านจนบางทีรู้สึกว่าพวกนี้เป็นคนรู้จัก รู้สึกว่าเราก้าวเดินไปพร้อมๆกันจริงๆ
ผูกพันธ์กับทุกอย่างในนี้มาก
พอตอนที่เศร้ามันถึงได้เศร้าใจหายเหลือเกิน รู้สึกเจ็บปวดไปด้วยซะงั้น
อาจจะไม่ค่อยได้เม้นท์บ่อยๆนัก แต่อยากจะมาแชร์อีกแง่มุมนึง(ของคนที่อินมากๆ55)ให้ทุกคนรู้
พายุลูกใหญ่เหมือนจะพัดผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ก็ภาวนาให้ภูมิกับพีมและเพื่อนทุกคนมีแต่ความสุขแล้วกันนะคะ
รักค่ะ :)
-
ตอนที่แล้ว ร้องไห้ นึกว่าน้องพีมตายซะแล้ว
มาตอนนี้ ร้องไห้ กับความรักของพี่น้อง พ่อแม่
ขอบคุณน้องตาลที่แต่งนิยายดีๆ ให้อ่าน แม้เป็นมุมมองเล็กๆ แต่มันทำให้เรามองไปอีกด้านของความรักได้
-
เมื่อคืนอ่านค้างไปถึงตอนที่ 67 จริงๆ อยากคอมเม้นให้ทุกตอนนะคะ แต่คิดว่า ทำแบบนั้นเดี๋ยวคงได้โดนสต๊าฟตามลบ ฮ่าๆๆๆ เลยเก็บมาทบยอดทีเดียววันนี้เลย
ตอนนี้อ่านทันถึงตอนล่าสุดแล้วล่ะ เสียน้ำจาไปหลายลิตรอยู่
สงสารภูมิก็สงสาร สงสารพีมก็สงสาร
แต่คิดแล้วล่ะว่า ซักวัน พ่อกับแม่ของภูมิต้องคิดได้จริงๆ ว่าสิ่งที่ทำอยู่ มันทำร้ายลูกตัวเองแค่ไหน
แต่ในเนื้อเรื่องมันก็มีคำตอบของมันเองอยู่แล้ว คือ พ่อกับแม่ เค้าคงไม่เคยเจออะไรแบบนี้ เค้าเลยรับไม่ได้ และต้องการเวลา
นับถือจิตใจของภูมิกับพีมนะ ที่ยอมห่างกันแม้ว่าจะเจ็บแค่ไหน แต่สุดท้าย ยังงัยบุพพการีก็มาก่อน
ตอนที่อ่านเรื่องพีมเดินลงทะเลนี่ ขอสารภาพว่า ตกใจมาก
แบบคิดในใจเลย (ตะโกนไม่ได้ นั่งอ่านอยู่ในแท็กซี่ ฮ่าๆๆๆ) เฮ้ยยยยย จบแบบนี้เค้าไม่เอานะ !!!!!!
ตอนแรกที่อ่านแล้วเห็นคอมเม้นที่บอกว่า นิยายฮาแห่งปีของเล้า ก็เห็นด้วยเต็มๆ เลยนะคะ
แต่พอมาเจอตอนเศร้าโครตบีบหัวใจนี่ก็แอบเห็นด้วยกับอีกคอมเม้นเลยว่า เอานิยายฮาแห่งปีของเค้ากลับคืนมา
คนแต่งแต่งได้ดีมากๆ เลยจริงๆ ค่ะ
บทจะฮาก็ฮามากกก บทจะเศร้าก็โครตเศร้า คือรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดเลยอ่ะ
เลิกกันทั้งๆ ที่ยังรัก .... T_______________T
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ และอยากบอกว่า เราก็รอรวมเล่มค่ะ ซื้อแน่นอน ชอบมากๆๆ
-
กลับมาอ่านซ้ำอีกรอบ
นึกได้ว่ายังมี ฟ่าง-แทน เหลืออีกคู่ :เฮ้อ:
ยังไงก็จะคอยเป็นกำลังใจให้ :กอด1:
-
เฮ้ออออออ เกือบจะดีขึ้นแล้วสินะ ตั้งแต่ดราม่ามาสี่ห้าตอนนี้ คนอ่านก็จิตตกกันไปตามๆกัน
อ่านจบแต่ละตอนก็แทบขาดใจ ว่าจะยังไม่อ่าน ก็ตัดใจไม่ได้ อยากรู้เรื่องราวของภูมิกับพีม
ตอนนี้คุณพ่อน้องภูมิก็ลองเปิดใจให้แล้ว ขอให้มีแต่ความสุขกันซะทีนะคะ
แล้วน้องพีมล่ะ ตอนนี้เป็นยังไงมั่ง ค้างสุดๆ อยากรู้อ่าาา หนีไปเที่ยวหัวหินคนเดียว
้น้องภูมิตามพีมไปเร็ววว รีบกลับมารักกันสักทีเถอะ คนอ่านจะตายอยู่แล้ว :sad11:
-
กลับมาอ่านซ้ำอีกรอบ
นึกได้ว่ายังมี ฟ่าง-แทน เหลืออีกคู่
ยังไงก็จะคอยเป็นกำลังใจให้
นั่นน่ะซิยังเหลือ แทนฟ่างอีกคู่
แต่คุณพ่อยอมเปิดใจแล้ว คงผ่านไปได้ด้วยดี โดยง่าย(มั้ง?)
เป็นกำลังให้ อยากให้ทุกคู่มีความสุข^^
-
บอกลาความเศร้า
พีมอยู่ไหนอ่ะ หาพีมด่วนๆ
:angry2:
รอตอนต่อไป อยากยิ้มแร้ว :mc4:
-
รอตอนต่อไปค่ะ รอวันสุขๆของพีมกับภูมิ และสำหรับฟ่างแทนเราว่าไม่มีปัญหาหรอก เพราะพ่อบอกแล้วจะเรียนรู้รักแบบนี้
และเอาเหตุของภูมิมาเป็นตัวช่วย พ่อคงไม่อยากให้เหตุแบบนั้นเกิดอีก คู่ฟ่างแทนก็ฉลุยแล้ว ดีใจจังตอนหน้า We are ที่รู้จักกลับมาแล้ว
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สรุปแล้วเป็นความฝันของภูมิใช่ป่ะ
มันจะไม่มีไรเกิดขึ้นใช่ป่ะ
แล้วแทนฟ่างล่ะ จะเป็นยังไง
-
พีมเป็นยังไงบ้างนะ :sad2:
-
หลงรักน้องพีม สู้ๆๆ หากัให้เจอไว้ๆๆนะ
-
เเล้วพีมล่ะพี่ตาลล
พีมเป็นไงบ้างงง
-
เฮ้ออออออออ :เฮ้อ:
โล่งใจจริงๆ บ๊ายบายความโสกเศร้า :bye2:
และแล้วความสุขก็กำลังจะกลับมาเยือน ฮี่ๆ
อ๊าาาา พีมกับภูมิกำลังจะมีความสุขแล้วใช่มั้ยๆๆๆ
รู้สึกดีใจจังแฮ่ๆ เสียน้ำามาหลายตอนมากๆ
:z2:
-
ตอนนี้น้ำตายังไหล แต่เริ่มยิ้มได้ละ :sad4:
น้องภูมิสู้ๆ รักข้าวฟ่าง รักพี่โอ๊ต :กอด1:
ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ที่เปิดใจค่า
ต่อไปก็รอพีมกลับมา ขอให้อย่ามีอะไรอีกเล้ย :call:
-
รอภุมิกับพีม
อยากอ่านต่อถึงเรื่องราวความรักตอนต่อไปแร้วว >////<
-
น้องภูมิสวดยอด!!!
ในที่สุด คุณพ่อก็ไม่พาเรากินมาม่ากันแล้วสินะคะ เย้ๆ
ลุ้นกันจนเหนื่อยกว่าจะเข้าใจ ลุ้นจนมีคอมเม้นท์มาร์กแดงที่พี่กาลว่านั่นแหล่ะค่ะ เหอะๆๆ
อ่านตอนนี้จบแล้วมีกำลังใจอ่านหนังสือสอบไฟนอล ไม่ค้างคาแล้วค่ะ ๕๕
รอตอนหน้า หนุ่มๆมาแนวฮาๆเหมือนเดิมเจ้าค่ะ
-
ได้กลับเข้ามาอ่าน เรื่องเศร้าผ่านไป
ดีใจ....แต่ตอนนี้ก็ยังร้องไห้อยู่ดี...
รออ่านตอนต่อไป...หวังว่า..คงยิ้มออกได้แล้ว...นะ
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
มารอ มารอ มารอ มารอ
:call: :call: :call: :call:
-
ในที่สุดก็ตามทันแล้ว :mc4: แต่กว่าจะทันก็เล่นเอาแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ก็เพราะว่าสนุกและน่าติดตามนี่แหละ ทำเอาต้องอ่าน อยากอ่านไปเรื่อยๆ เลย
:pig4:คนแต่งมากค่ะ ที่สร้างสรรค์นิยายสนุกๆ แบบนี้ มีครบทุกรสชาติเลย
ช่วงแรกก็ขำขัน ปนฮา ชวนหัวเราะ :m20: ผสมโรแมนติก :-[ ในความรักแบบเพื่อนและคนรัก
แต่พอถึงเวลาเท่านั้นแหละ เล่นเอาน้ำตาไหลซึม :monkeysad: ตามจังหวะชีวิตของพีมกับภูมิไปทันที
แต่ยังไงก็สนุกมากมากค่ะ วางไม่ลงเลยทีเดียว อยากอ่านต่อแล้วล่ะ :sad4: เพราะคุณพ่อยอมรับแล้วนี่เนอะ
พีมจะได้กลับมาจากการปลีกวิเวกในเร็วๆ นี้แหละเนอะ
:pig4: คนแต่งอีกครั้ง และเป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
เศร้าาาาาจัง
มาต่อเร๊วนะคร๊าาาาาา^^
-
รอตอนต่อไป เข้ามาลุ้นตอนกลับไปเป็นเหมือนเดิมของพีมและภูมิ
-
เข้ามาดุ๊กดิ๊กรอนักเขียน สงสารภูมิจัง T^T :sad4:
-
รอฟันนี่สตอรี่ :DD :กอด1:
-
แบกกลอง นุ่งกางเกงเลย์เข้ามาเต้นสันรอคุณตาล =[]=
กะจั๊วมีปีก ตึงๆๆ!! กะจั๊วบินได้ ตึง ตึง ตึง
กะจั๊วจะไปอเมริกา ~
กะจั๊วฝันว่า ตึง ตึง ตึง!!
ถ้าเป็นไปได้ กะจั๊วจะไปไปให้ถึงดวงดาว
:m7: :m7: :m7:
-
ซาบซึ้ง :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
อดทนอีกนิดทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น หายเร็วๆนะภูมิ...
-
คิดถึงภูมิพีมแล้วค่าพี่ตาลลลลล :o8: :o8:
-
คิดถึงแล้วเหมือนนนนกันนนนน มาม่าทำซะน้ำตาท่วมทุ่งงงงงงงง
ขอแบบเลิฟ สวดดดด หวานที่สุด นะค่ะ
-
ได้ยินข่าวลือมาว่า..จบแล้ว...จบแล้วซึ่งดราม่า...เลยมาตามอ่านรวดเดียวหกตอนเลย ปาดน้ำตาป้อยๆ แฮ่ :z2:
ตอนหน้าเป็นต้นไปขอตาลคนเดิมกลับมาเถิด พลีสสสสสส
-
ตอนที่ 70 คุณค่าของความรัก
ผมนั่งมองแสงสุดท้ายของดวงตะวันที่ค่อยๆเปลี่ยนสี มีคนเคยบอกว่าบรรยากาศเวลาดวงอาทิตย์ขึ้นและตกในแต่ละวันนั้นจะไม่เคยซ้ำกันเลยทั้งที่เป็นดวงอาทิตย์ดวงเดิมฟ้าก็ฟ้าผืนเดิม มันคงเป็นเสน่ห์ที่มหัศจรรย์ของธรรมชาติที่ไม่ว่ามนุษย์เราจะเก่งสักแค่ไหนจะพาโลกก้าวมาไกลสักเท่าไรแต่ท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ก็ไม่มีทางทำได้เกินกว่าธรรมชาติเราเอาชนะธรรมชาติไม่ได้
สามวันแล้วที่ผมได้นั่งมองพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าและผมคิดว่าตัวเองเริ่มหลงรักบรรยากาศแบบนี้ซะแล้วสามวันที่ผ่านมาผมใช้เวลาอยู่กับตัวเองผมตัดขาดการติดต่อจากไอ้พวกเพื่อนๆด้วยการบล็อกเบอร์พวกมันเพราะผมไม่กล้าปิดเครื่องเผื่อพ่อกับแม่โทรมาและถ้ามีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามาผมก็ไม่รับสาย
แต่ไม่ว่าผมจะคิดจะทำเรื่องอะไรภาพในหัวก็จะฉายแต่หน้าของภูมิเสมอทุกเรื่องราวระหว่างเรายังคงชัดในความรู้สึกคงเพราะผมไม่ได้คิดตัดใจไม่ได้คิดที่จะลืม ก็แล้วจะลืมทำไมในเมื่อเราเลิกกันเพราะคนอื่นเราไม่ได้เลิกเพราะไม่รักกัน
ในทุกๆเย็นผมจะมานั่งวาดรูปที่ชายหาดโดยใช้ทะเลเบื้องหน้าเป็นแบบและทุกวันผมมักจะเห็นคุณลุงคนนึงเดินเก็บขวดน้ำเก็บเปลือกหอยตามชายหาดพร้อมกับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักวิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆ วันนี้ผมเลยคิดจะให้สองคนนี้เป็นแบบโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว
ผมเริ่มสเกตซ์ภาพคร่าวๆมาได้ซักพักแต่เพราะแบบของผมไม่ได้อยู่นิ่งๆแถมผมต้องแอบมองทำเนียนๆเพื่อไม่ให้แบบของผมรู้ตัวอีก กว่าจะร่างภาพเสร็จเลยต้องใช้เวลานานหน่อยพอผมจะเริ่มลงรายละเอียดอยู่ๆเด็กคนนั้นที่ผมแอบใช้เป็นแบบก็วิ่งมาเข้ามาหาผม น้องมายืนใกล้ๆพร้อมกับเอียงคอมองผมแล้วก็ยิ้มให้ผมเลยยิ้มตอบกลับไปผมคงจ้องนานเกินไปจนเจ้าตัวเขารู้สินะ
“ว่าไงครับ” ผมทักทายด้วยรอยยิ้มแต่น้องก็ไม่ตอบเอาแต่ยิ้มอย่างเดียว “พี่ชื่อพีมน้องชื่ออะไรครับ” เด็กนั่นก็ไม่ตอบ ผมเริ่มขมวดคิ้วปกติผมก็ไม่ใช่คนรักเด็กอะไรหรอกนะแต่ก็ไม่ได้มีปัญหาในการผูกไมตรีแต่ดูท่าน้องคนนี้จะเป็นรายแรก
“อย่าไปกวนพี่เค้าสิไอ้ภู” ผมสะดุดกับชื่อที่คล้ายชื่อของคนที่อยู่ในใจผม ผมเบนสายตาหันไปหาผู้ที่มาใหม่คุณลุงคนนั้นบอกลูกชายแล้วก็หันมายิ้มให้ผม
“ไม่เป็นไรครับลุง น้องชื่ออะไรเหรอ” ผมบอกคุณลุงและยิ้มให้แกเช่นกันก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเล็กๆของน้องภูแล้วเอ่ยถามชื่ออีกครั้งแม้ว่าผมจะรู้แล้วก็ตามแต่น้องก็ยังไม่ตอบเอาแต่ยิ้ม
“ไอ้ภูพี่เขาถามก็ตอบสิ” ผมเงยหน้ามองคุณลุงและก้มลงมามองเด็กตัวน้อยเพื่อรอฟังคำตอบน้องภูจ้องผมอยู่สักพักก่อนจะยอมพูด
“ชื่อ ภู ฮะ” ผมขมวดคิ้วเพราะน้องพูดช้ากว่าปกติผมรู้สึกว่าน้องดูเหมือนจะแปลกๆแต่ผมก็ยิ้มให้
“เจ้าภูมันเป็นเด็กพิเศษน่ะพ่อหนุ่ม”
“ครับ?” ผมเงยหน้ามองคุณลุงเพื่อขอคำยืนยันว่าผมไม่ได้ฟังผิดไป คุณลุงยิ้มและลูบหัวลูกชายเบาๆผมมองน้องภูอีกครั้งถ้าไม่บอกก็ดูไม่ออกเลยว่าน้องเป็นออทิสติกเพราะน้องดูเหมือนเด็กปกติทั่วไปเพียงแค่ตัวเล็กแค่นั้นเอง
คุณลุงวางถุงที่ใส่พวกขวดน้ำเศษขยะลงก่อนจะนั่งห่างจากผมไม่มากผมก็วางอุปกรณ์วาดรูปไว้ข้างตัวเช่นกัน ลุงแกชวนคุยถามไถ่ผมเรื่องทั่วๆไปแกคุยสนุกดีนะครับแกชื่อลุงนพเป็นชาวประมง ส่วนเมียแกขายพวกกับข้าวอยู่ในตลาดหัวหิน ลุงนพเล่าให้ผมฟังว่าตอนเย็นๆแกมักจะมาเก็บขวดเก็บพวกขยะที่นักท่องเที่ยวมักง่ายทิ้งไว้และก็พาน้องภูมาเดินเล่นด้วย
“พ่อหนุ่มเป็นคนกรุงเทพรึ”
“ครับเป็นคนกรุงเทพแต่พ่อกับแม่ทิ้งผมไปอยู่เชียงใหม่กันหมดแล้วครับ” แกหัวเราะพยักหน้าเข้าใจพร้อมกับมองไปยังน้องภูที่ตอนนี้กำลังวิ่งเล่นกับระรอกคลื่นพอคลื่นซัดเข้าหาน้องก็วิ่งหนีพอคลื่นห่างออกไปน้องก็วิ่งตามแล้วก็หัวเราะดูมีความสุข เด็กๆนี่เขายิ้มได้กับทุกเรื่องเลยเนอะคงเพราะเขายังไร้เดียงสาจิตใจก็บริสุทธ์ต่างจากผู้ใหญ่อย่างเราที่แม้แต่เรื่องเล็กๆก็ยังเครียด
“มาคนเดียวนี่มาพักผ่อนหรือมาพักใจ” ลุงเอ่ยถามอย่างคนอารมณ์ดี
“ก็ทั้งสองอย่างครับ หึหึ ท่าทางผมดูออกง่ายขนาดนั้นเลยหรอครับลุง”
“ก็เห็นคุณนั่งเศร้าๆคนเดียวมาสองสามวันแล้ว คนที่มีความสุขเขาไม่ค่อยมาทะเลคนเดียวหรอกพ่อหนุ่ม” ผมหัวเราะที่ถูกดูออกผมเอากิ่งไม้ในมือเขี่ยทรายเล่น มันก็จริงน่ะนะคนที่มาทะเลคนเดียวคงไม่ใช่คนที่กำลังมีความสุขกับชีวิตหรอก
การได้พูดคุยกับคนที่เราไม่รู้จักมันก็ทำให้สบายใจไปอีกแบบและมันทำให้เรากล้าที่จะพูดถึงความรู้สึกของเราจริงๆเพราะเขาไม่ได้รู้จักคนที่เราพูดถึงไม่ต้องกลัวว่าเขาจะเอาไปพูดต่อและจากที่ได้คุยกับลุงนพผมคิดว่าแกเป็นคนที่มีมุมมองชีวิตที่น่าสนใจเลยทีเดียว
“ชอบที่นี่ไหม”
“ครับ ผมชอบทะเลชอบบรรยากาศของหัวหินมันเงียบสงบดี…….อีกอย่างผมเคยมีความทรงจำดีๆกับคนรักที่นี่น่ะครับ” ลุงนพส่งเสียงอืมเป็นการรับรู้ผมกับลุงนพยังคงมองไปที่จุดเดียวกันคือที่ที่น้องภูกำลังก่อปราสาททรายอย่างตั้งอกตั้งใจ
“ชีวิตช่วงวัยรุ่นหนุ่มสาวมันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆของเราเลยนะเจอทั้งสุขทั้งทุกข์ได้ทำเรื่องสนุกๆแต่พอเวลามีปัญหามันก็หนักเอาการ”
“ครับ นี่ก็หนักจนต้องหนีมาพักใจเลยครับลุง” ผมพูดติดตลกหันไปยิ้มให้ลุงนพแกก็พยักหน้าหัวเราะไปกับผมด้วย
“พ่อหนุ่มรู้ไหมว่าชีวิตมันสนุกตรงไหนมันมีความหมายมีคุณค่ายังไง” ผมเลิกคิ้วมองลุงนพแกอมยิ้มอย่างผู้ที่ผ่านโลกมาก่อน “ตรงที่ชีวิตมันไม่ง่ายไง มันท้าท้ายดีนะลุงว่าเวลาเจอปัญหาแล้วเราก็สู้จนผ่านมันไปได้”
“ก็คงอย่างงั้นมั้งครับ ลุงนพดูเข้าใจชีวิตดีนะครับ น่าอิจฉา” ผมหันไปบอกลุงนพที่มองลูกชายตัวเล็กกว่าเด็กวัยอนุบาลทั่วไปเด็กชายตัวน้อยที่นั่งก่อทรายอยู่ที่เดิม
“หึ ไม่หรอกคุณ ลุงแค่ผ่านโลกมานานกว่าคุณแค่นั้นเองถ้าให้คุณไปปลอบใจเด็กอายุสิบขวบคุณก็ทำได้เพราะเห็นชีวิตมาเยอะกว่าเจออะไรมามากมายกว่าอย่างลุงก็ผ่านเรื่องแย่ๆมาเยอะเหมือนกัน”
จากสายตาของแกผมก็พอจะเดาได้ว่าเรื่องที่ทำให้ลุกแกทุกข์ใจมากที่สุดคงเป็นเรื่องของน้องภูแต่ลุงนพก็พูดด้วยใบหน้าที่ยังยิ้มแย้มน้ำเสียงก็ยังปกติเหมือนพูดเรื่องดินฟ้าอากาศทั่วไป “ถ้าพ่อหนุ่มไม่รีบไปไหนอยากฟังเรื่องลูกชายของลุกไหม”
“ถึงลุงไม่เล่าผมก็จะบังคับให้ลุงยอมเล่าให้ได้” แกหัวเราะชอบใจก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวชีวิตให้ผมฟัง
“พ่อหนุ่มอาจจะสงสัยว่าลุงอายุปูนนี้ทำไมเพิ่งมีลูกเล็กขนาดนี้” ผมพยักหน้ารับเพราะอย่างคุณลุงน่าจะมีลูกชายวัยเท่าผมไม่ก็แก่กว่าผม “ลุงแต่งงานมาหลายปีแต่ก็ไม่มีลูกสักทีเพราะเมียลุงสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเลยทำให้มีลูกยากมันแท้งไปสองครั้งลุงก็เลยถอดใจลุงสงสารเมียลุงเลยคิดว่าไม่มีลูกก็ไม่เป็นไรอยู่กันไปสองคนผัวเมียก็ได้
แต่เวลาไปทำบุญลุงก็ชอบขอให้มีลูกจนเทวดาท่านคงเวทนามั้งต่อมาไม่นานลุงก็ได้ลูกชายสมใจ……เจ้าภูมันคลอดก่อนกำหนดแต่มันก็สมบูรณ์ดี วินาทีแรกที่ได้เห็นหน้าลูกลุงดีใจมากมันเหมือนของขวัญจากฟ้าเลยล่ะพ่อหนุ่ม” สายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักความห่วงใยถูกส่งไปให้น้องภูที่วิ่งหยอกล้อกับระรอกคลื่นจนผมยิ้มตามไปด้วย
“ลุงตั้งชื่อให้ลูกว่าภูผามันจะได้เข้มแข็งและแข็งแกร่งดั่งภูผาลุงกับแม่มันช่วยกันเลี้ยงให้ดีที่สุดถึงบ้านเราจะไม่ได้มีเงินทองมากมายแต่เราก็มีความสุขดีเพราะลุงเอาความรักของลุงทั้งหมดเลี้ยงลูก จนเจ้าภูมันถึงวัยที่ต้องหัดพูดแต่มันก็ไม่ยอมพูด ลุงคิดว่ามันอาจจะแค่พัฒนาการช้ากว่าเด็กคนอื่นๆ
จนมันจะสามขวบมันก็ยังไม่พูดลุงเลยมามันไปหาหมอ เขาบอกว่าลูกลุงเป็นออทิสติก” รอยยิ้มของผมเหมือนถูกกระชากความสุขที่ได้ฟังเรื่องราวที่แสนน่ารักของครอบครัวๆหนึ่งมันวูบหายไปทันทีเพราะผมลองจินตนาการว่าถ้าผมเป็นลุงนพถ้าลูกที่ผมเฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดูมาต้องมาป่วยแบบนี้ผมคงเหมือนใจสลายแต่ ลุงนพหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเริ่มเล่าต่อ
“คนเรียนน้อยอย่างลุงก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้ออทิสติกนี่มันคืออะไร รู้แค่ว่าเป็นโรคๆหนึ่งและรู้แค่ว่าลุงจะต้องรักษาลูกให้หาย ลุงก็พยายามทุกวิถีทางแต่ก็ไม่เป็นผลตอนแรกลุงก็อายก็ท้อนะนอนร้องให้กับเมียก็บ่อยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไมลูกเราไม่เหมือนคนอื่น
ถ้ามันจะเกิดมาแล้วเป็นแบบนี้สู้อย่าเกิดมาซะเลยจะดีกว่าช่วงนั้นมันเหมือนมืดแปดด้านเงินที่หามาตั้งใจเก็บไว้ให้มันได้เรียนสูงๆก็เอามาเป็นค่ายาค่าหมอ ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้นทุกวันๆลุงหาเงินคนเดียวเพราะเมียลุงต้องอยู่บ้านดูแลลูก พอรายได้ไม่พอกับรายรับก็ต้องหยิบต้องยืมญาติๆจนเป็นหนี้เขาหลายบาท” ลุงนพหยุดเล่าและถอนหายใจเบาๆแต่ใบหน้าก็ยังเปื้อนรอยยิ้มไม่จางหาย
“ลุงเครียดมากจะหันไปพึ่งใครก็ไม่ได้จนวันนึงลุงคิดจะหาทางออกให้ตัวเองโดยการทิ้งทุกอย่างไว้ หึหึ ไม่น่าเชื่อใช่ไหมว่าคนอย่างลุงจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้”
“ไม่หรอกครับลุงนพ คนเราต่อให้เข้มแข็งแค่ไหนแต่บางช่วงของชีวิตที่เราเจอเรื่องร้ายๆเราก็อ่อนแอได้เหมือนกัน”
“อืม ก็ยังดีที่ลุงเอาชนะความรู้สึกตอนนั้นได้ต้องขอบคุณไอ้ภูมัน”
“ทำไมเหรอครับน้องภูเป็นคนห้ามลุงไว้เหรอ”
“ก็ไม่เชิง ตอนนั้นเมียลุงออกไปซื้อยามาให้ไอ้ภูเพราะมันเป็นไข้ลุงเองก็ไม่สบาย ลุงตัดสินใจตอนนั้นเอาผ้ามาผูกกับขื่อบ้านอีกแค่ไม่กี่วินาทีลุงก็จะได้ไปพ้นๆจากปัญหาพวกนั้นแต่ไอ้ภูมันเดินเตาะแตะเข้ามาในห้องมันร้องไห้คงเพราะมันตื่นมาหาใครไม่เจอ ไอ้ภูมันแหงนหน้าขึ้นมองลุงที่ยืนอยู่บนเก้าอี้กำลังเอาคอเข้าไปบ่วงผ้า ลุงได้แต่มองหน้าลูกแล้วก็ร้องไห้ไอ้ภูมันก็มองลุง
แล้วมันก็เปล่งเสียงออกมา เสียงที่ทำให้ลุงดีใจและเสียใจมากที่สุดในชีวิตแค่คำว่า “พ่อ” ลุงได้ยินมันเรียกว่า “พ่อ” คำแรกที่เจ้าภูมันพูดได้ ลุงรีบมากอดมันไว้ จากวันนั้นลุงก็ไม่เคยคิดจะทำอะไรโง่ๆแบบนั้นอีก ลุงลุกขึ้นสู้กับปัญหาและลองมองชีวิตในมุมใหม่ๆมันทำให้ลุงรู้ว่าไม่ได้มีแค่ลูกลุงที่เป็นแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องน่าอายหรือโชคร้ายที่ลูกลุงไม่เหมือนคนอื่นลุงเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงเรียกเด็กที่เป็นออทิสติกว่าเด็กพิเศษก็เพราะพวกเขาคือคนพิเศษของพ่อแม่เหมือนที่เจ้าภูมันเป็นคนพิเศษของลุงและไม่ว่ามันจะเป็นยังไงมันก็คือลูกของลุง”
ลุกนพหันมาบอกผมด้วยรอยยิ้มผมยิ้มให้ลุงด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันแต่มันก็เจ็บในอกในเวลาเดียวกัน ความรักของพ่อยิ่งใหญ่กว่าอะไรทั้งหมดบางทีการที่ผมตัดสินใจคืนภูมิให้กับพ่อ คืนลูกชายที่เขารักอาจจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว
“หมอแนะนำว่าให้พาไอ้ภูไปเข้าศูนย์บำบัดรักษาเฉพาะทางลุงกับแม่ไอ้ภูก็พาลูกไปรักษา ที่นั่นลูกลุงมีเพื่อนมากมายมันได้เล่นกับเพื่อน มันยิ้มได้มันมีความสุขแค่นี้ลุงก็มีความสุขแล้วบางครั้งลุงก็เหนื่อยก็ท้อนะแต่ลุงก็บอกตัวเองเสมอว่าลูกจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีเรามันก็ทำให้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป”
“น้องภูโชคดีมากเลยนะครับที่มีพ่อที่รักเขามากขนาดนี้”
“หึหึ พ่อคนไหนต่างก็รักลูกทั้งนั้นแหละพ่อหนุ่มว่าแต่พ่อหนุ่มเถอะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจยิ่งมาฟังลุงบ่นจะยิ่งไม่เครียดหนังเข้าไปอีกเหรอ”
“หึหึ ไม่หรอกครับ ขอบคุณลุงนพมากนะครับที่มานั่งคุยเป็นเพื่อน”
“ไม่เป็นไรลุงแค่อยากให้พ่อหนุ่มรู้ว่าเวลาที่เราทุกข์เวลาที่เสียใจให้ลองมองคนอื่นที่เขาแย่กว่าเรา เขาเจอปัญหาไม่ต่างจากเราหรืออาจจะหนักกว่าเราก็ได้แต่สุดท้ายแล้วเวลาจะทำให้มันผ่านไป” ผมพยักหน้ารับด้วยความรู้สึกขอบคุณลุงนพจากใจจริงแม้ตอนนี้ผมจะยังไม่รู้ว่าเวลาจะช่วยเยียวยาหัวใจของผมกับภูมิได้หรือเปล่าแต่อย่างน้อยผมก็จะพยายามมองเรื่องราวครั้งนี้ในอีกด้านหนึ่ง
“ขอบคุณมากครับ เอ่อลุงนพครับน้องภูดูเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปเลยแสดงว่าตอนนี้น้องใกล้หายดีแล้วใช่ไหมครับลุง”
“มันก็ดีขึ้นเยอะนะมันพูดสื่อสารกับคนอื่นได้แต่ก็ช้าคงต้องรักษาไปเรื่อยๆจนกว่าภูจะสามารถใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นในสังคมได้อย่างปกติ”
“ผมเชื่อว่าน้องจะต้องหายครับ ลุงสู้ๆนะ” ลุกนพหัวเราะท่าทางการกำมือสู้ๆของผมแกบอกว่าไปๆมาๆกลายเป็นว่าผมเป็นคนที่ให้กำลังใจแกซะงั้น ผมต่างหากที่ได้กำลังใจได้เรียนรู้ชีวิตของลุง “ผมเคยได้ยินมาว่าน้องๆที่เป็นเด็กพิเศษเขาจะมีความสามารถพิเศษที่คนทั่วไปทำไม่ได้ใช่ไหมครับ”
“ก็แล้วแต่บางคนนะอย่างเพื่อนๆไอ้ภูที่ศูนย์บำบัดบางคนมันคิดเลขเก่งเหมือนพวกด็อกเตอร์ทางคณิตศาสต์เพียงแต่มันอยู่นิ่งๆไม่ได้ บางคนก็จำหนังสือเรียนได้ทั้งเล่มหมอที่ดูแลเจ้าภูเคยบอกว่าความเป็นออทิสติกกับอัจฉริยะมันใกล้ๆกัน”
“แล้วอย่างน้องภูละครับน้องมีความสามารถพิเศษไหมครับ” ลุงนพยิ้มและถามผมกลับ
“เมื่อกี้ลุงเห็นพ่อหนุ่มวาดรูปนิไอ้ภูมันก็ชอบวาดรูปวาดสวยเหมือนพวกนักวาดมืออาชีพเลยนะ” สิ่งที่ได้รับรู้ทำเอาผมตื่นเต้นมากผมเลยบอกลุงนพไปว่าผมก็เรียนเกี่ยวกับพวกศิลปะพวกวาดรูปเหมือนกันผมเลยขออนุญาตให้น้องภูมาวาดรูปเล่นกับผมลุงนพก็ไม่ว่าอะไร
จากวันนั้นผมมีโอกาสได้ไปเที่ยวที่บ้านลุงนพเป็นครอบครัวที่น่ารักมากป้าไพแม่น้องภูก็เป็นผู้หญิงที่ใจดีมากการมาเที่ยวทะเลครั้งนี้นอกจากผมจะนอนร้องไห้ผมก็ยังได้รู้จักเพื่อนใหม่ต่างอายุตั้งสามคน
ในตอนเย็นๆผมจะเป็นคนไปรับน้องภูมาเล่นด้วยกันที่หาดผมซื้อสี ดินสอ ยางลบ สมุดวาดเขียนแล้วก็อุปกรณ์วาดรูปให้น้องไปเยอะเหมือนกันตอนแรกลุงนพแกจะไม่ให้น้องภูรับของพวกนี้เพราะเกรงใจแต่ผมก็พยายามเกลี้ยกล่อมบอกว่าถือเป็นของขวัญจากพี่ชายให้น้องชายแกถึงยอม
น้องภูวาดรูปสวยมากครับทำเอาผมอึ้งและอายเพราะบางรูปที่น้องวาดทั้งสวยและองค์ประกอบแสงเงาต่างๆมันดูลงตัวมาก
น้องภูเป็นเด็กยิ้มเก่งน้องพูดช้าและบางทีก็พูดตามพูดซ้ำประโยคเดิมผมไม่เคยสัมผัสกับชีวิตของน้องๆที่เป็น “เด็กพิเศษ” แต่พอได้อยู่กับน้องภูทำให้รู้ว่าพวกเขาก็เหมือนคนทั่วๆไปถ้าเราพยายามเข้าใจ มนุษย์ทุกคนมีคุณค่าเท่าเทียมกันไม่ว่าจะเป็นคนปกติหรือคนพิการ มหาเศรษฐีหรือขอทานคุณค่าของความเป็นคนทุกคนมีเท่ากัน
รวมถึงน้องภูไม่ว่าสังคมจะมองพวกเขาแบบไหนแต่น้องภูก็คือคนพิเศษของลุงนพกับป้าไพและน้องภูก็เป็นคนพิเศษของผมเช่นกัน
ผมยิ้มเหงาๆลูบหัวน้องภูที่นอนวาดรูปครอบครัวตัวเองในรูปมีลุงนพมีน้องภูอยู่ตรงกลางอีกข้างคือป้าไพและที่ทำให้ผมน้ำตาคลอคือข้างๆลุงนพมีรูปผู้ชายคนนึงยืนอยู่ ใต้รูปนั้นเขียนด้วยลายมือแปลกๆแต่ก็พออ่านได้ว่า “พี่ชาย”
ผมเป็นลูกคนเดียวเคยอยากมีพี่น้องเหมือนคนอื่นจนบางครั้งผมกับภูมิก็เคยเถียงกันบ่อยๆเรื่องนี้เพราะมันบอกว่าจะเป็นพี่ชายให้ผมทั้งที่มันเกิดหลังผมเป็นปีผมเลยเรียกมันว่าน้องแล้วมันก็จะงอนหอบไอ้เสือน้อยไปนอนคุมโปงหันหลังให้ผม คิดถึง คิดถึงภูมิอีกแล้ว
ไม่ว่าจะได้พบเจอใครต่อใครมีเรื่องอะไรใหม่ๆเกิดขึ้นในชีวิตแต่สุดท้ายผมก็คิดถึงภูมิ ที่บอกว่าคนทุกคนมีคุณค่าเท่าเทียมกันแล้วคุณค่าความรักของผมล่ะ ทำไมความรักของพวกเราถึงต้องถูกกีดกันแค่เพราะเราเป็นผู้ชายทั้งคู่คุณค่ามันเลยน้อยลงใช่ไหม
“ร้องไห้” ผมกระพริบตาถี่ๆรู้สึกตัวเมื่อนิ้วมือเล็กๆเอื้อมมาช่วยเช็ดน้ำตาให้ผม ผมยิ้มให้น้องภูและวางมือบนหัวกลมๆนั่นตาใสแจ๋วคู่นั้นมองมาที่ผม
“น้องภู โตขึ้นต้องเป็นคนดีนะครับ”
“คนดี”
“ใช่ครับภูต้องรักคุณพ่อคุณแม่ ต้องช่วยเหลือคนอื่นและต้องเป็นเด็กดีรู้ไหมครับ”
“ครับ ภู รัก พ่อ รัก แม่ รัก พี่ ชาย” ผมยิ้มทั้งน้ำตาและดึงน้องชายตัวน้อยมากอด มือเล็กๆนั่นยังตบหลังผมแปะๆเหมือนให้กำลังใจยิ่งทำให้น้ำตาที่ผมพยายามกลั้นไว้ไหลออกมาเปื้อนบ่าเล็กๆ
“พี่ก็รักน้องภู………พีมรักภูมินะได้ยินไหม”
………………………………..
ผมพาน้องภูไปส่งที่บ้านตอนเย็นลุงกับป้าก็ชวนทานข้าวเย็นด้วยกันแต่ผมปฏิเสธไปเพราะจะรีบกลับมาเขียนรูปดวงทิตย์ตกดิน ผมโบกมือบ๊ายบายน้องภูและกลับมาที่ชายหาดแต่พอจะเริ่มวาดรูปผมกลับไม่มีสมาธิคงเพราะเมื่อกี้ร้องไห้คิดถึงภูมิมากไป
ผมเลยนั่งมองบรรยากาศท้องทะเลยามเย็นเหมือนเช่นเคย ระรอกคลื่นที่ซัดสาดลมเย็นที่พัดมากระทบผิวทำให้คิดถึงอ้อมกอดของใครคนหนึ่งผมถอนหายใจก้มหน้ากอดเข่าตัวเองไว้
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”
-
ผมสะดุ้งรีบเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่เอ่ยขออนุญาตขอที่นั่งและทันทีที่เห็นหน้าคนคนนั้นผมต้องเบิกตาด้วยความตกใจแปลกใจที่เจอมันที่นี่
“คลื่น”
“หึหึ นึกว่าร้องไห้น้ำตาปิดตาจนจำหน้ากูไม่ได้ซะอีก” เสียงนุ่มๆมาพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นแบบเดิมที่มันมีให้ผมเหมือนทุกครั้งก่อนจะนั่งลงข้างๆผมที่ยังมึนงงกับการปรากฏตัวของมันในครั้งนี้ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงชอบโผล่มาในเวลาที่ผมไม่มีใครทำไมมันมักจะมาหาในเวลาที่ผมกำลังร้องไห้
“มึง มึงมาทำอะไรที่นี่คลื่น ไม่ใช่สิมึงมาที่นี่ได้ยังไง”
“ใจเย็นๆก็ได้พีม กูก็ขับรถมาไง” ผมรู้ตัวเลยว่ากำลังทำหน้าตาแบบไหนคิ้วผมคงขมวดจนเป็นปมไปแล้วไม่งั้นไอ้คลื่นไม่ยื่นมือมาจิ้มหัวคิ้วให้ผมหรอก
“แล้วบังเอิญมาเจอกูว่างั้น”
“ประมานนั้น” มันไหวไหล่และยังคงจับจ้องมองใบหน้าของผมนิ่งจนผมต้องกระพริบตาถี่ๆเพื่อแก้บรรยากาศเงียบๆระหว่างเรา
“มึง มึงไม่ต้องมากวนตีนเลยบอกมาว่ามึงมาที่นี่ได้ยังไง” ผมยังคงซักเอาความจริงจากมัน
“ขอโทษนะพีมที่กูบอกมึงไม่ได้ กูไม่เคยคิดที่จะมีความลับกับมึงแต่ขอแค่ครั้งนี้ได้ไหมพีม” น้ำเสียงของไอ้คลื่นจริงจังต่างจากทุกครั้ง ผมถอนหายใจและพยักหน้าในเมื่อมันไม่อยากบอกผมก็ไม่อยากคาดคั้นผมเชื่อว่ามันก็คงมีเหตุผลของมัน
และไม่ว่าไอ้คลื่นจะมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไรไม่ว่ามันจะหาผมเจอด้วยวิธีไหนมันก็คงไม่มีผลต่อเรื่องราวที่ผมกำลังเผชิญ ผมหันกลับไปมองทะเลเบื้องหน้าอีกครั้งส่วนคนข้างตัวก็ยังคงมองผมอยู่เช่นเดิม
“ผอมลงไปเยอะเลยตาโบ๋ด้วยไม่น่ารักเลยว่ะ” หลังจากที่เราทั้งคู่เงียบไปนานไอ้คลื่นก็เอ่ยทำลายความเงียบ มันทำลายความเงียบด้วยความกวนตีน
“แล้วกูน่ารักซะที่ไหนวะ”
“ทุกที่”
“ไอ้……..” ผมตกใจที่อยู่ๆก็ถูกดึงตัวไปกอดคลื่นจับหัวผมให้พิงลงที่อกของมันอ้อมกอดของคลื่นอ่อนโยนตัวมันมีกลิ่นหอมเย็นๆ มันกอดผมแน่นขึ้นผมเองก็วางหน้าผากลงบนอกคลื่นอย่างเหนื่อยอ่อน เวลามีคนปลอบน้ำตาก็พร้อมจะไหลได้ทุกเมื่อจนผมนึกรำคาญ
“เจ็บมากไหม” เสียงทุ้มๆเอ่ยถามและลูบหัวผมอย่างเบามือ
“……..มาก”
“เจ็บก็ร้องไม่ต้องทำเหมือนเข้มแข็งหรอกพีม”
“กูร้องบ่อยแล้วคลื่นร้องจนกูยังสงสัยเลยว่าทำไมต่อมน้ำตาคนเรามันผลิตน้ำตาได้เยอะขนาดนี้”
“เดี๋ยวมันก็หยุดเองแล้วพอร้องเสร็จก็กลับมาเป็นพีมคนเดิมที่กูชอบ คนที่เคยยิ้มได้กับทุกเรื่องกูชอบพีมคนนั้น……..แล้วเลิกกับแฟนทั้งทีไม่คิดจะบอกกันบ้างเลยเหรอ” ท้ายเสียงมันพูดติดจะกวนๆเหมือนจะแกล้งให้ผมอารมณ์ดีขึ้นแต่ว่า ผมยิ้มไม่ไหวแล้วจริงๆ
“มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องป่าวประกาศนี่หว่า……..คลื่น….ถ้ากูเป็นแฟนกับมึง พ่อกับแม่มึงจะอนุญาตให้เรารักกันไหม”
“หึหึ ถามแบบนี้กูมีความหวังนะ”
“ขอโทษ”
“เลิกพูดคำนี้ได้ไหมพีม” ผมพยักหน้าหงึกงักรับปากอยู่กับอกของคลื่นน้ำตาของผมซึมผ่านเสื้อของมันตรงตำแหน่งหัวใจพอดี “พีม……มึงรู้ไหมบางครั้งกูเคยแอบคิดว่าถ้าสมมุติวันนึงมึงกับ….มันเลิกกันบางทีกูอาจจะมีโอกาสได้ดูแลมึง หึ กูเลวเนอะ……แต่พอเอาเข้าจริงๆพอเห็นมึงเจ็บเห็นมึงร้องไห้กูว่ากูเจ็บยิ่งกว่าตอนที่แอบรักมึงอีกว่ะ”
“…………………………..” ผมได้แต่รับฟังอย่างไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยเงียบคลื่นมันก็เงียบตามมีเพียงเสียงคลื่นลมที่ยังพัดผ่าน เวลาค่อยๆคืบคลานผ่านไปอย่างช้าๆและคลื่นยังคงกอดผมเอาไว้แต่แม้ว่าอ้อมกอดของคลื่นจะอบอุ่นสักแค่ไหนแต่ผมก็ยังอยากได้กอดของภูมิอยู่ดี
“พวกมึงไม่ลองคุยกันอีกซักครั้งเหรอพีมกูว่าถ้าอยู่ด้วยกันมันน่าจะดีกว่านะ…….อยู่คนเดียวก็เจ็บก็ร้องไห้งั้นไปร้องไห้ตอนอยู่กับมันจะไม่ดีกว่าเหรอ” ถ้าอยู่ด้วยกันได้กูก็คงไม่หนีมาแบบนี้หรอกคลื่น “ว่าไงกลับไหมเดี๋ยวพาไปส่ง”
“………………………….”
“งั้นถ้าไม่อยากกลับเราไปเดินเล่นกันไหม มึงพักนานแล้วนะถึงเวลาที่ต้องเดินต่อแล้ว….กูจะเดินอยู่ข้างๆจะดูแลมึงเอง”
ผมดันตัวออกจากคลื่นแต่ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง ผมคิดว่าเข้าใจความหมายลึกๆของคำพูดไอ้คลื่น ถ้าทำแบบนั้นถ้าผมเดินข้างมันทั้งที่มันก็รู้ว่าในใจผมมีแต่ภูมิคนที่จะเจ็บคือมึงไม่ใช่เหรอคลื่น เมื่อคลื่นไม่อยากได้ยินคำว่าขอโทษผมคงทำได้เพียงส่ายหน้าเท่านั้น
คลื่นลุกขึ้นยืนพร้อมกับยื่นมือมารอให้ผมจับผมเงยหน้าขึ้นมองมือเรียวขาวที่ยื่นมาหา ผมมองเลยไปยังใบหน้าเจ้าของมือข้างนั้น คลื่นกำลังยิ้มอ่อนโยนให้ผมยิ้มของมันยังสดใสเหมือนเดิมแม้ว่าตอนนี้มันจะร้องไห้อยู่ก็ตาม ยิ้มของมันสวยดีมันงดงามจริงใจจนทำให้ผมยิ้มตามได้แม้น้ำตากำลังไหล ผมค่อยๆยืนขึ้นเผชิญหน้ากับคลื่น
ผมยืนด้วยตัวของผมเองผมไม่ได้ยื่นมือไปจับมือของมัน ผมไม่อาจจับมือนั้นได้ไม่ใช่ไม่พร้อมที่จะกุมมือใครแต่ผมไม่อาจจับมือกับใครอื่นได้อีกแล้ว ผมไม่อาจจูงมือเดินเคียงข้างคนอื่นที่ไม่ใช่ภูมิผมทำไม่ได้จริงๆ
ผมก้มลงมองมือของคลื่นมือข้างนั้นยังคงยื่นมารอมือของผมให้วางลงบนมือของมัน แต่สิ่งเดียวที่ผมให้คลื่นคือหยดน้ำตาที่ร่วงไหลจากหัวใจของผม ผมกัดปากกลั้นเสียงสะอื้นแสนอ่อนแอและได้แต่มองหยดน้ำตาตัวเองที่อยู่บนฝ่ามือของคลื่นผ่านม่านน้ำตาที่พร่ามัว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองมันแม้จะเห็นไม่ชัดแต่ผมก็รับรู้ได้ว่าดวงตาคู่นั้นกำลังเจ็บปวดมากแค่ไหน เราไม่ต่างกันคลื่นเราทุกคนต่างก็เจ็บเท่าๆกัน
คลื่นมันจะรู้ไหมว่าผมสื่อคำว่าขอบคุณผ่านดวงตาคู่นี้จะรู้ไหมว่าผมได้ฝากคำขอโทษไปกับน้ำตาหยดนั้น มันยิ้มกว้างเป็นยิ้มที่อ่อนโยนและสวยงามคล้ายกับจะบอกผมว่ามันเข้าใจ มันค่อยๆกำมือตัวเองข้างที่มีหยดน้ำตาของผมไว้อย่างทะนุถนอม
“มึงไม่ ฮึก ไม่โกรธกูใช่ไหมคลื่น…..ถ้ามึงเลิกรักกู มึงคงมีความสุขกว่านี้” ทำไมนะทำไมผมถึงไม่รักคลื่น ทำไมผมถึงไม่รักผู้ชายคนนี้ให้ได้ซักเสี้ยวที่รักภูมิ ถ้าผมรักคลื่นอย่างน้อยก็จะมีคนเจ็บแค่สองคน ไม่ต้องมาเจ็บกันแบบนี้
หรือการพยายามรักใครซักคนมันยากกว่าการเลิกรักใครบางคน
“ความสุขของกูคือการได้รักมึง”
“………………………….”
“เลิกห่วงคนอื่นได้แล้วน่ากูไม่เป็นไร……” คลื่นเคยบอกว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ต้องขอโทษเพราะมันมารักผมเองแต่ผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้อยู่ดี มันเจ็บก็เพราะรักผมมันเสียใจก็เพราะรักผมถ้าจะไม่ให้ผมรู้สึกอะไรมันก็คงใจร้ายเกินไป
“พีม”
“อื้ม”
“กูเองก็…….ไม่รู้หรอกนะว่าในชีวิตคนๆนึงจะมีความรักได้ซักกี่ครั้งแต่กูคิดว่ามึงจะเป็นความรักที่กูจะจดจำไปทั้งชีวิต……..และกูอยากให้มึงช่วยจำไว้ด้วยว่า….หากวันไหนที่มึงไม่เหลือใครขอแค่มึงหันกลับมาจะเห็นกูยืนอยู่ตรงนี้และจะคอยรับความเจ็บปวดให้มึงเสมอนะพีม”
ผมสะอื้นจนหายใจไม่ทันผมเปล่งเสียงตอบคลื่นไม่ได้เลยทำได้แค่พยักหน้ารัวๆพูดออกไปแทบไม่เป็นภาษา
“อื้ม ขอบ คุณ ขอบคุณว่ะคลื่น ขอบคุณมึงจริงๆ”
จดหมายจาก “ฟองคลื่น”
ช่วงชีวิตก่อนที่ผมจะรู้จักกับพีมผมเคยมีแฟนมาหลายคนเคยคิดว่าที่ผ่านมาผมได้เรียนรู้คำว่ารักจากพวกเธอเหล่านั้นแต่ผมกลับไม่เคยรู้จักมันจริงๆ จนได้มารู้จักกับพีมผู้ชายตัวเล็กๆใจดียิ้มง่ายและที่สำคัญ
“มีเจ้าของแล้ว”
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆอยากดูแลอยากมองแม้จะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์แต่ก็แอบคิดแอบหวังขอแค่ได้ทำดีๆให้มันบ้างผมก็มีความสุข พีมทำให้ผมเข้าใจมากขึ้นว่ารักคืออะไรและมันมีค่ามากแค่ไหน คุณค่าของความรักคือการที่เรามีความสุขที่ได้แม้ไม่ได้ครอบครองเป็นเจ้าของ ความรักมันอาจจะไม่ได้จบลงด้วยความสมหวังเสมอไปแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีความสุข ไม่ได้แปลว่าไม่มีความรักอยู่ในตอนจบ
ผมเองก็ไม่ใช่คนดีมากมายไม่ใช่พระเอกละครที่แสนดีผู้เสียสละทำเพื่อความรัก ผมก็แค่คนธรรมดาที่รู้จักหัวใจตัวเองแค่นั้นเอง แม้ว่าผมจะไม่ได้ยืนเคียงข้างคนที่ผมรักแต่ผมก็ยังโชคดีกว่าใครหลายๆคนที่อย่างน้อยก็มีโอกาสได้บอกคำว่ารักให้เขาได้รับรู้แม้เขาจะไม่ได้รักผมแต่เขาก็ใจดีให้ผมได้เป็นเพื่อนเป็นคนพิเศษได้อยู่ใกล้ๆได้คอยดูแล
จากนี้ไปผมก็คงต้องเริ่มเปิดใจให้กับคนใหม่ๆที่จะผ่านเข้ามาในชีวิต วันหนึ่งข้างหน้าผมกับพีมคงเป็นเพื่อนกันไปแบบนี้หรือบางทีผมอาจโชคดีได้คบกับมัน แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผู้ชายที่ชื่อคลื่นคนนี้จะมีที่เล็กๆในมุมหนึ่งของหัวใจไว้ให้ไอ้พีมเสมอและมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
“คลื่น”
http://www.youtube.com/watch?v=IQcUClxLO48
คลื่นพาผมไปกินข้าวแล้วก็มาส่งผมที่รีสอร์ทตอนแรกมันพยายามเกลี้ยกล่อมให้ผมกลับไปพร้อมกันแต่ผมก็ยืนยันหนักแน่นว่าอยากอยู่ต่ออีกสักสองสามวันมันถึงยอมฟังไอ้คลื่นกลับไปแล้วผมก็อยู่คนเดียวอีกครั้งหลังจากอาบน้ำเสร็จผมตั้งใจว่าจะรีบนอนเพราะพรุ่งนี้จะไปเที่ยวที่หมู่บ้านช้างเลยอยากรีบนอนแต่หัวค่ำเก็บแรงไว้เดินทางในตอนเช้า
แต่มันก็เหมือนทุกคืนที่ผ่านมาคือผมนอนไม่หลับพลิกตัวไปมาหรือว่านอนนิ่งๆมันก็ไม่หลับเลยลุกออกมานั่งดูดาวรับลมฟังเสียงคลื่นที่ระเบียงกลับยิ่งทำให้เหงาขึ้นไปอีก ไม่รู้ว่าป่านนี้ภูมิจะเป็นยังไงบ้าง มันจะนอนรึยังหรือว่ามันกำลังอ่านหนังสือเตรียมจะสอบหรือว่ามันดูการ์ตูนอยู่ แล้วมันจะคิดถึงผมบ้างรึเปล่านะ
ผมนั่งกดโทรศัพท์ดูรูปภูมิเพื่อให้ช่วยคลายคิดถึงแต่ยิ่งดูก็ยิ่งเจ็บ ผมถอนหายใจยาวแหงนหน้ามองดาวบนฟากฟ้าไกลอยากให้ภูมิมาอยู่ตรงนี้ด้วยกันจัง ผมก้มดูมือถืออีกครั้งมีข้อความจากพวกไอ้คิวที่พยายามติดต่อผมเกือบร้อยๆครั้งมีข้อความจากพวกมันทุกคน
“กูขอโทษนะ” ผมได้แต่ถอนหายใจและบอกขอโทษผ่านลมผ่านฟ้าไปหาเพื่อน ผมรู้ว่าพวกมันเป็นห่วง ผมรู้ว่าผมทำตัวไม่ดีที่หนีมาแบบนี้ กลับไปก็ไม่รู้จะโดนพวกมันฆ่ารึเปล่ายิ่งมีแต่ไอ้พวกป่าเถื่อนอยู่ด้วยแค่ลองนึกหน้าพวกมันก็ทำให้ผมยิ้ม กูขอเวลาหน่อยนะอีกไม่นานกูจะกลับไปว่ะเพื่อน
อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขน
อ้อมกอดแม่ตระกอง รักเจ้าจึงปลูกรักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกลแม้เพียงครึ่งวัน ให้กายเราใกล้กัน
ให้ดวงตาใกล้ตาให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
ผมสะดุ้งที่โทรศัพท์ในมือสั่นพร้อมกับเสียงเพลงเรียกเข้าและหน้าจอก็โชว์คำๆหนึ่งที่ผมให้ผมอยากร้องไห้
“แม่” ผมกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากผมปล่อยให้เพลงดังอยู่อย่างนั้นเพื่อขอเวลาทำใจทำเสียงตัวเองให้เป็นปกติ ความรู้สึกผิดความกลัวของผมที่มันเริ่มผสมปนเปไปหมดแล้วในตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมือสั่นมากกว่าจะพยายามกดรับได้
“………..แม่”
(ฮัลโหลพีม พีมได้ยินแม่ไหมลูก) เสียงของแม่ร้อนรนต่างจากทุกครั้งที่แม่มักจะทักทายผมด้วยเสียงสดใส
(ครับ….แม่ ได้ยิน)
พีมอยู่ไหนรู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน ทำไมหายไปแบบนี้ทำไมทำแบบนี้ละลูกไม่คิดถึงหัวอกแม่บ้างเหรอ ถ้าคิวไม่โทรหาแม่แม่ก็คงไม่รู้ใช่ไหมว่าลูกตัวเองหายไป) แม่ระเบิดอารมณ์เสียงของแม่สั่นเพราะแม่ร้องไห้ ผมกำเสื้อตัวเองแน่นกลัวว่าจะส่งเสียงสะอื้นออกไป
มันเป็นความรู้สึกผิดที่อัดอั้นอยู่ในอกผมเกลียดตัวเองที่ทำให้แม่ร้องไห้ทำให้แม่เสียใจความรู้สึกผิดไหนก็เทียบไม่ได้ผมมันเป็นลูกแย่ๆที่ทำให้แม่เสียน้ำตาทั้งที่ท่านรักท่านเป็นห่วงมากขนาดนี้กี่คำขอโทษถึงจะลบล้างความผิดได้
“แม่ ฮึกพีม พีมขอ ฮึก ขอโทษนะแม่” หมดลงแล้วความพยายามที่จะกักกลั้นน้ำตาผมร้องอย่างไม่อาย เสียงร้องไห้ของแม่ยิ่งทำให้ความรู้สึกผิดถาโถมใส่ใจของผมจนปวดปร่าไปทั้งใจ
(อย่าทำแบบนี้อีกนะพีมอย่าทำแบบนี้อีกนะลูก แม่ใจจะขาดรู้ไหม)
“ครับ แม่ แม่พีมขอโทษ ขอโทษ” เราสองแม่ลูกร้องไห้แข่งกันอยู่นานแม่เริ่มหยุดร้องแล้วแต่ผมยังสะอึกสะอื้นเหมือนจะตายเลย
(เฮ้อออลูกชายฉันนี่มันจริงๆเลยไอ้พวกอาร์ตติสท์อารมณ์ศิลปินเนี่ย ถ้าพีมยังไม่รับโทรศัพท์รู้ไหมพ่อจะให้คนตามหาแล้ว) แม่กลับมาเป็นปกติน้ำเสียงเริ่มเหมือนจะบ่นแล้ว
“ขอโทษนะแม่ที่พีมทำให้เป็นห่วง พีมขอโทษ”
(รู้ตัวว่าผิดก็ดีแล้วแม่ไม่โกรธหรอกแค่รู้ว่าพีมปลอดภัยแม่ก็ดีใจแล้ว คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกพีมมีเรื่องอะไรทำไมไม่บอกไม่เล่าให้แม่ฟังล่ะลูก เราไม่มีความลับต่อกันไม่ใช่เหรอ หื้ม แล้วตอนนี้พีมอยู่ไหน)
“อ อยู่ทะเล”
(แล้วไปทำอะไรคนเดียวที่ทะเล)
“…………………………”
(แกอกหักเหรอพีม) บางทีก็แม่นไปนะแม่
“…………………………” ผมเงียบแล้วได้ยินเสียงแม่หัวเราะก่อนจะถอนหายใจเหมือนขำอะไรซักอย่าง ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจเกินไปแล้ว
(พีม พีมรักแม่ไหม)
“รักครับ”
(แกเลิกพูดครับได้ไหมห๊ะ) แล้วแม่ก็แว๊ดๆเปลี่ยนโหมดอารมณ์ไปแล้วถึงแม้ว่าเสียงจะขึ้นจมูก ผมหัวเราะทั้งน้ำตา
“เออๆรักดิ พอใจไหมคุณนาย” จนตอนนี้น้ำตาผมก็ยังไหลมันเป็นความรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกผมมัวแต่เศร้าและเสียใจจนเกือบจะลืมไปว่าผมยังมีพ่อกับแม่ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างผมเสมอ
(เออ ค่อยฟังรู้เรื่องหน่อยแล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว แม่ไม่โกรธพีมแล้วฉันก็แค่เป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับแค่นั้นเอง…………..พีมแม่พอจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว)
“………….แม่” ที่จริงผมก็ไม่ค่อยกังวนกับเรื่องครอบครัวผมเท่าไรเพราะผมกับพ่อแม่เราเหมือนเป็นเพื่อนกันเราสนิทกันมากผมคุยกับแม่ทุกเรื่องส่วนพ่อก็จะรับรู้เรื่องของผมผ่านแม่ หนวดน่ะชอบทำตัวขรึมๆแต่กับเมียนี่แทบจิกหัวกัน ตั้งแต่เล็กจนโตผมได้รับอิสระในการเลือกใช้ชีวิตมาตลอดอยากทำอะไรอยากเรียนที่ไหนพ่อกับแม่ก็ตามใจขอแค่สิ่งที่ผมทำมันอยู่ในกรอบของความถูกต้องแต่ผมไม่รู้ว่าครั้งนี้พ่อกับแม่จะเข้าใจไหม
(ที่จริงตอนแรกแม่แค่สงสัยน่ะแล้วอาปุ้ยมันก็ถามแม่ทีเล่นทีจริงบ่อยๆว่าถ้าลูกชายไม่มีลูกสะใภ้ไปเป็นสะใภ้คนอื่นจะว่ายังไง แม่ก็เลยคิดว่าพีมกับภูมิคงไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกัน)
“……………………….”
(พอคิวโทรหาแม่ว่าพีมหายไปแม่ก็เลยถามว่าเกี่ยวกับภูมิไหมแต่กว่าคิวจะยอมเล่าแถมให้เชนเป็นคนพูดอีกแม่ก็เลยรู้)
“ไอ้คิวมันบอกละเอียดเลยเหรอแม่ แม่รู้ถึงขั้นไหนอ่ะ”
(ขั้นที่ว่าลูกชายฉันย้ายขึ้นไปอยู่คนโดกับผู้ชายน่ะค่ะลูกขา) น้ำเสียงอย่างนี้ทำให้ผมเริ่มยิ้มได้
“แม่……..โกรธพีมป่าว” ถึงผมจะพยายามถามด้วยเสียงที่คิดว่าน่าจะดูเหมือนเล่นๆแต่ใจผมก็กลัวกับคำตอบของแม่มากเหมือนกัน
(แม่ยอมรับนะว่าตกใจเพราะภูมิหล่อมากฉันเสียดาย)
“ชิบหายละกู ต้องเสียดายลูกตัวเองเด้คุณนาย” ผมยิ้มและรู้สึกอยากจะกอดแม่แน่นๆ
(ฮะๆ)
“แม่ พีมถามจริงๆนะ……แม่ไม่โกรธไม่เสียใจเหรอที่พีม……” ผมได้ยินเสียงแม่ถอนหายใจก่อนจะตอบ
(จะว่าเสียใจมันก็ไม่เชิงแต่ไม่โกรธแน่นอนอันนี้คอนเฟิร์ม เฮ้ออ มันก็อธิบายยากนะลูกแม่คนไหนที่มีลูกชายก็หวังจะมีลูกสะใภ้อยากเป็นย่าอยากอุ้มหลาน แม่เสียใจที่ไม่ได้ในสิ่งเหล่านั้นก็แค่นั้นแต่ไม่ได้เสียใจที่พีมมีความรักแบบนี้เพราะพีมไม่ได้ทำอะไรผิด พีมจะเป็นยังไงจะรักใครพีมก็ยังเป็นลูกของแม่พีมอย่าคิดมากนะ อ่อ ถ้าจะโกรธก็จะโกรธเรื่องที่ไม่บอกฉันนี่แหละ)
“แม่…….ขอบคุณนะ พีมรักแม่ว่ะโคตรรักเลย” ในความโชคร้ายผมก็มีครอบครัวที่แสดดีอยู่เสมอ ผมเช็ดน้ำตาจากหน้าตัวเองก่อนที่มันจะไหลไปเปื้อนหน้าจอ
(แม่ก็รักพีม ก็แหมน้องภูมิออกจะหล่อขนาดนั้นรักกันก็ดีซะอีกแม่จะได้มีลูกชายเพิ่มอีกคน ใครจะว่ายังไงพีมไม่ต้องไปสนใจไม่ต้องคิดมากนะ แค่ลูกแม่เป็นคนดีก็พอนะลูกนะแม่จะเอาไปอวดพวกคุณนายตำรวจว่าแม่มีลูกชายคนใหม่หล่อเหมือนพระเอก) ผมยิ้มไปกับความคิดของแม่ แม่ครับแต่ตอนนี้พีมกับภูมิเราเป็นแค่เพื่อนกันแล้วครับ
-
“แม่พีมดีใจที่ได้เกิดเป็นลูกแม่นะ” แม้ว่าความสัมพันธ์ของผมกับภูมิจะจบลงไปแล้วไม่ว่าพ่อกับแม่ของผมจะยอมรับหรือไม่มันก็คงไม่มีผลอะไร แต่ผมก็มีความสุข มีความสุขมากๆที่แม่ยอมรับในความรักของผมกับภูมิเป็นครั้งแรกตั้งแต่มีเรื่องหลายๆอย่างเกิดขึ้นในช่วงชีวิตที่ผ่านมาที่ผมรู้สึกสบายใจที่ได้บอกให้แม่ได้รับรู้เพราะผมไม่ต้องรู้สึกผิดที่ต้องโกหกปิดบังแม่อีกแล้ว
(ย๊ะพ่อลูกชายตัวดีหนีรัก…….พีม………จำไว้นะว่าพ่อกับแม่รักพีมแล้วถ้าพ่อน้องภูมิเค้าไม่สนใจไม่ต้องแคร์เพราะแค่ลูกชายสองคนฉันเลี้ยงบอกเค้าไป ฮ่าฮ่า” ผมยิ้มทั้งน้ำตาอยากจะกอดแม่จังขอบคุณความรักที่ยิ่งใหญ่ขอบคุณที่ทำให้ผมได้มาเป็นลูกแม่
(พีมคุยกับพ่อหน่อยนะพ่ออยากคุยด้วย) ผมแทบสำลักลมหายใจตัวเองผมยังไม่พร้อมจะคุยกับพ่อ แม่อาจจะเข้าใจและยอมรับแต่พ่อ พ่อเป็นตำรวจตำแหน่งสูงใครๆก็รู้จักแม้พ่อจะไม่ได้เป็นนักธุรกิจแบบคุณพ่อของภูมิแต่เกียรติยศของพ่อก็มีค่าไม่แพ้ใครๆ
“แม่เดี๋ยวคือ……. ”
(ไงไอ้แมว) พอได้ยินเสียงพ่อน้ำตาผมก็มาคลออีกแล้วผมทั้งอยากขอโทษทั้งกลัว
“พ่อ………พีมขอโทษ”
(มึงฆ่าคนตายรึไงถึงมาขอโทษ ที่แม่มึงพูดยังไม่เข้าใจอีกหรอ) แสดงว่าพ่อได้ยินทุกอย่างรับรู้ทุกอย่างและก็ยอมรับในความรักของผมแล้วสินะ
“รักพ่อนะ”
(อ้าว มึงไม่ได้รักไอ้หนุ่มนั่นแล้วหรอ)
“หนวดดดดดดอย่าแซวดิแล้วนี่ไม่ด่าไม่ว่าอะไรหน่อยเหรอ” ผมโวยวายใส่พ่อที่ทำเสียงล้อๆความกลัวความกังวลที่สุมอยู่ในใจพ่อกับแม่ได้พัดพามันไปจากผมแล้ว
อยากกลับบ้านไปหาสองคนนี้จัง
(หึหึ ด่ามึงแล้วได้อะไรสมองนิ่มๆด่าไปก็ไม่เข้าใจ ที่มึงคบกับไอ้หนุ่มนั่นก็ดีซะอีกกูจะได้ไม่ต้องเสียเงินเสียทองไปขอสาวให้มึง นี่มีคนมาขอมึงด้วยได้ข่าวว่ามันรวยนิกูจะเอาเป็นร้อยล้านเลยบอกมันด้วย) มันคงมาขอพีมไม่ได้แล้วละพ่อ
“โห่ พ่อก็รวยจะเอาเงินไปทำอะไร เลี้ยงเมียน้อยเหรอ”
(ไอ้ลูกเวร เดี๋ยวแม่มึงได้ยิน)
“ฮ่าฮ่า หัดกลัวเมียตั้งแต่เมื่อไหร่ครับท่านนายพล”
(หึ กูแค่เกรงใจและให้เกียรติโว้ย) พ่อโวยวายกลับมาเสียงดังจนได้ยินเสียงแม่ตะโกนมาบอกว่าเบาๆหน่อยดูละครอยู่
“พ่อพีมรักพ่อนะ….ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง”
(เออๆ กูจั๊กจี้รูหู กูไม่รักมึงหรอกไอ้เด็กเก็บมาเลี้ยง) เสียงพ่อฟังดูกวน…..มากและดูมีความสุขมากคงจะเหมือนผมตอนนี้ที่เริ่มยิ้มได้
“เหรอออออออ”
(มึงไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัวจะรักใครเป็นยังไงก็เรื่องของมึง….ว่าแต่กูจะไม่มีหลานใช่ไหมแมว) ซึ้งอยู่ดีๆผมแทบหัวทิ่มกับคำถามของพ่อ
“ฮ่าฮ่า เอามาทำไมขี้เกียจเลี้ยง……พ่อ ผิดหวังในตัวพีมป่ะ”
(ผิดหวังไหมคงไม่กูแค่ตกใจตอนเด็กๆมึงก็เล่นปืนเล่นรถถังไม่เคยเห็นมึงใส่กระโปรงทาปากหรือมึงเก็บอาการ) สงสัยพ่อคิดว่าผมจะอยากเป็นผู้หญิง
“เค้าไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงนะหนวดแค่แฟนพีมเป็นผู้ชาย” แค่คนที่พีมรักมันเป็นผู้ชาย
(อ้าวเหรอกูไม่รู้นี่หว่ามันก็ไม่ได้ผิดหวังหรอกเพราะความหวังของกูคือเห็นแมวอย่างมึงมีความสุข ถ้าตอนนี้มึงมีความสุขก็ถือว่ากูสมหวังแล้ว) นี่คือหวานที่สุดเท่าที่พ่อจะสามารถพูดได้ถ้าไม่นับเวลาเมา ผมรักพ่อครับ
“โคตรซึ้งว่ะหนวด พีมรักพ่อนะ”
“เออๆ กูรู้แล้ว มึงจะคุยกับแม่อีกไหม…….กูบอกแล้วว่าอย่าให้อีปุ้ยเลี้ยงมันเห็นไหมมันสอนอะไรให้ลูกกูวะ…..อ้าวคุณท่านนายพลทำไมพูดแบบนี้ละค๊า ใครกันที่บอกว่าอยากให้ลูกเข้มแข็งหัดเรียนรู้การอยู่ด้วยตัวเอง แล้วพ่อมันก็มานั่งหงอยบ่นคิดถึงลูกทุกวัน)
ผมได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกันดังผ่านมาในสายผมนั่งฟังด้วยรอยยิ้มก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะก่อนจะพนมมือไหว้
“ขอบคุณพ่อกับแม่นะครับ พีมรักพ่อกับแม่นะ”
คืนนี้อาจจะเป็นคืนแรกนับตั้งแต่ผมไม่มีภูมิอยู่ข้างกายและผมสามารถหลับได้โดยไม่ร้องไห้
สุดท้ายฉันขอให้เราไม่โกรธ
เลิกรากันไปด้วยความไม่เกลียด
เราจะลาด้วยความเข้าใจ
โปรดรู้ไว้นะฉันรักเธอมากและฉันไม่อาจมีใคร
เพื่อยิ้มและเพื่อร้องไห้ได้เทียมเท่าเธอ
ไม่รู้จะมีใครใหม่ได้เทียมเท่าเธอ
ผมสะดุ้งตื่นรู้สึกเหมือนเพิ่งนอนไปเมื่อกี้ ผมควานหาโทรศัพท์และหรี่ตามองหน้าจอว่าใครโทรมา
“โตเกียว”
ผมถึงกับงงเมื่อเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามาผมหันไปดูนาฬิกาบอกเวลาว่าตีสี่ทำไมน้องโตเกียวถึงโทรหาผมในเวลาแบบนี้ ผมคิดว่าน้องคงไม่รู้เรื่องของผมกับภูมิและมันอาจจะมีเรื่องให้ช่วยผมสะบัดหัวไล่อาการง่วงก่อนจะกดรับสาย
“ว่าไงครับโตเกียว”
(พีม)
“…….ใคร” ผมขมวดคิ้วเมื่อไม่ใช่เสียงน้องโตเกียว
(กูเองเบียร์ มึงอย่าเพิ่งวางนะ” ไอ้เบียร์งั้นเหรอมันไปอยู่กับโตเกียวได้ยังไงแล้วทำไม….. “กูขอเวลาพูดอะไรสักสองนาทีได้ไหมพีม)
“………………………..”
(มึงฟังอยู่ใช่ไหมมึงปลอดภัยดีรึเปล่าพวกกูเป็นห่วงมากนะพีม) เสียงมันฟังดูเหนื่อยๆเหมือนคนไม่ค่อยมีแรงผมเลียริมฝีปากแห้งๆก่อนจะตอบมันในใจผมตอนนี้คิดไปสารพัดว่าทำไมไอ้เบียร์ถึงโทรมาหาผมเวลาแบบนี้แต่ที่แน่ๆผมคิดว่าต้องเกี่ยวกับภูมิ
“อืมกูสบายดีขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
(พอเถอะพวกกูไม่ได้โกรธ เอ่อ อาจจะยกเว้นไอ้คิวนะมึงกลับมาก็หาเสื้อเกราะมาด้วยล่ะ)
“หึ เออแล้ว…………”
(พีมเรื่องที่กูจะบอกมันอาจจะทำให้มึงไม่สบายใจแต่กู……ต้องพูดกูอยากขอร้องมึงสักครั้ง….พีมมึงรู้ไหมว่าตอนนี้เพื่อนกูเหมือนคนใกล้จะตาย…….ไอ้ภูมิอาการหนักมากมันอ้วกเป็นเลือดกู………..”ประโยคสุดท้ายเบียร์พูดว่าอะไรผมก็ได้ยินไม่ถนัดนักรู้ตัวอีกทีผมก็กำลังหอบน้ำตาและความกลัวขับรถมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพ
ภูมิของผมไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม มันต้องสบายดี ไอ้เบียร์มันแค่โกหกผมเล่นเฉยๆใช่ไหม
ผมมาถึงคอนโดตอนที่ฟ้าใกล้สางผมมาที่นี่ทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภูมิอยู่ไหนมันอาจจะอยู่ที่บ้านก็ได้แต่ผมก็ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนั้นหรือบรรยากาศยามเช้าของกรุงเทพที่ผมห่างหายไปหลายวัน แม้แต่พี่ๆรปภ.ที่ตะโกนทักทายผมก็ไม่ได้หันไปตอบ ผมรู้สึกว่าลิฟธ์แม่งโคตรช้าผมปาดน้ำตาและเตะไอ้ลิฟธิ์บ้าๆด้วยความโมโห อะไรก็ดูขวางหูขวางตาช้าไปหมด
กุญแจห้องที่อยู่ในมือสั่นจนผมเริ่มรำคาญตัวเองพอๆกับใจที่เต้นแรงผมเปิดประตูเข้ามาในห้องที่คุ้นเคยด้วยมือที่สั่นเทา ทั้งที่ผมเคยมาห้องนี้ไม่รู้กี่ครั้งเคยอยู่ที่นี่เป็นปีๆแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกกลัวและตื่นเต้นจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้
ผมกวาดตามองรอบๆห้องที่เงียบงันเต็มไปด้วยอารมณ์สีหม่นๆเมื่อมีแต่ความมืดสลัวผ้าม่านก็บดบังแสง ทุกอย่างยังเหมือนเดิมของทุกชิ้นยังวางไว้ที่ตำแหน่งเดิมคงเหมือนหัวใจของผมที่ยังรักภูมิเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ความทรงจำระหว่างภูมิกับผมยังคงลอยอบอวลเด่นชัดอยู่ทุกมุมคอยต้อนรับผมอีกหน ผมกระพริบตาถี่ๆเล่นน้ำตาไม่รักดีให้มันไปให้พ้นๆ ผมกลืนน้ำลายถึงรู้ว่าคอแห้งมากแค่ไหนผมค่อยๆเดินไปที่ห้องนอนต่างจากตอนแรกที่แทบจะวิ่งขึ้นมาแข่งกับลิฟต์ ผมวางมือไว้ที่ลูกบิดมือสั่นๆของผมค่อยๆผลักบานประตูให้เปิดออกและทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนผมก็ต้องปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นกับภาพที่เห็นตรงหน้า
ผู้ชายคนหนึ่งผู้ชายที่ผมรักผอมซีดเซียวนอนหายใจแผ่วๆอยู่บนเตียงเพียงลำพังเสื้อยืดสีขาวที่ผมชอบใส่นอนถูกภูมิกอดไว้แนบอกอย่างหวงแหนเหมือนเป็นตัวแทนของผม
“ฮึก ภูมิ” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆและนั่งลงบนเตียงข้างๆภูมิ ผมอธิบายไม่ได้ว่าตอนนี้เจ็บมากแค่ไหนมันเจ็บกว่าที่เราถูกกีดกันให้ห่างกันเจ็บกว่าเวลาที่ต้องอยู่คนเดียวเห็นภูมิในสภาพนี้หัวใจผมเจ็บกว่าทุกครั้ง ผมปล่อยให้น้ำตาร่วงไหลอาบแก้มอย่างไม่คิดจะเช็ดออก ผมยื่นมือไปลูบแก้มอุ่นๆจนเกือบร้อนของภูมิแผ่วเบา อีกมือผมก็ขยุ้มเสื้อตัวเองตรงตำแหน่งหัวใจ
“ฮือออ ภูมิครับ ฮึก พีมมาหา ตื่นมา มาคุยกับพีมหน่อยสิ”
“ภูมิมึงได้ยินกูไหม ฮึก กูกลับมาแล้วนะ” คนที่หลับใหลไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของผม
“ฮึก ตื่นมาคุยกับกูเดี๋ยวนี้นะ ฮืออ ไอ้ภูมิตื่นสิทำมึงขี้เซาแบบนี้ละ” ผมเริ่มพร่ำเพ้อเหมือนคนบ้าน้ำตาก็บังซะจนแทบมองอะไรไม่เห็น
“พ…… พีม” เสียงสั่นๆแผ่วเบาจนเกือบจะไม่ได้ยินแต่ก็เรียกสติผมกลับมาได้ ผมปาดน้ำตาออกลวกๆเพื่อจะสบตากับคนที่มองผมอยู่
“ฮึก ไอ้เหี้ย มึง ฮึก มึงทำบ้าอะไร ทำไมปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ มึงมันบ้า ฮือออ” ผมโผลงซบอกมัน ผมลงไปนอนร้องไห้เหมือนจะตายอยู่กับอกของภูมิทั้งทุบทั้งตีผมทั้งอยากร้องไห้ทั้งอยากจะยิ้มที่มันตื่นมา
“มึงจริงๆใช่ไหมพีม กูไม่ได้ฝันไปใช่ไหม” แขนของภูมิโอบกอดผมเอาไว้ อ้อมกอดที่ผมเฝ้ารอคอยอยู่ทุกวัน
“อือ กู กูจริงๆมึงไม่ได้ฝัน” ผมจับมือมันมาแนบกับแก้มก่อนจะซุกหน้าลงกับอกอุ่นๆของภูมิที่ผมโหยหาอีกครั้งก่อนที่ภูมิจะค่อยๆดันตัวผมออกภูมิสบตาผมนิ่งนานก่อนจะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมทั้งๆที่ตัวมันเองก็ร้องไห้
“คนดี อย่าร้อง”
“อื้อ ไม่ร้อง ฮึก ไม่ร้องแล้ว มึงก็อย่าร้องนะ”
“เหมือนความฝันเลยพีม มึงกลับมาหากูแล้ว กลับมาแล้ว” ภูมิบอกตอนที่กอดผมไว้แน่นเหมือนกลัวว่าผมจะหลุดลอยหายไปในอากาศ
“ฮึก ภูมิ กูขอโทษ ขอโทษ กูรักมึง มึงได้ยินไหมภูมิกูรักมึง รักมึง กูจะไม่ไปไหนอีกแล้ว กูจะอยู่กับมึง ต่อไปนี้กูจะอยู่กับมึง เราจะอยู่ด้วยกันจะไม่มีใครหน้าไหนมาพรากเราทั้งนั้น กูสัญญา” ต่อไปนี้ไม่ว่าจะผิดต่อใครไม่ว่าจะถูกห้ามถูกขัดขวางยังไงผมก็จะไม่สนใจไม่แคร์ใครอีกแล้วนอกจากภูมิ
“สัญญาแล้วนะ” ภูมิลูบแก้มผมแผ่วเบามันแสนอ่อนโยนมากในความรู้สึก น้ำตาใสๆเม็ดโตของภูมิไหลจากหางตาลงข้างขมับผมเช็ดน้ำตาให้ภูมิก่อนที่เรายิ้มให้กัน แค่นี้ความสุขของผมคือการได้มองมันยิ้มร้อยของภูมิแค่นี้เองที่ผมต้องการเพราะรอยยิ้มของภูมิมันคือความสุขของผม
“อือ สัญญา ต่อให้เป็นพระเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์มาพรากกูกับมึง”
“ภูมิรักพีมนะ” ราวกับความเจ็บปวดต่างๆถูกพัดหายไปกับสายลม หัวใจผมเหมือนจะกลับมาเต้นในจังหวะที่มันควรจะเป็นภูมิบีบมือผมแน่นมันดึงมือผมขึ้นไปจูบ
“อือ กูก็รักมึง” และภูมิก็ยิ้มอีกครั้งเป็นรอยยิ้มที่สว่างสดใสและสวยงามจนผมอยากเก็บไว้ นี่ผมทำร้ายมันได้ยังไงผมทำลายรอยยิ้มของภูมิได้ยังไงนะ
แต่ตอนนี้ผมก็ได้หัวใจของผมคืนมาแล้ว
ภูมินอนกอดผมไว้แน่นจนผมเกือบจะหายเข้าไปในอกมัน ยิ่งกอดกันแน่นเท่าไรยิ่งรู้ว่าภูมิผอมลงไปมากแค่ไหน ผมซุกตัวเข้าหาภูมิที่นอนหลับไปได้ซักพักแล้วตอนแรกมันไม่ยอมนอนเพราะกลัวว่าตื่นมาแล้วจะไม่เจอผมแต่สุดท้ายร่างกายมันก็ฝืนไม่ไหว
ผมกำลังยิ้มมีความสุขที่ได้อยู่ในอ้อมกอดนี้อีกครั้งแต่เสียงไขประตูทำให้ผมหันไปมองที่ประตูทันทีใครมาหาภูมิแต่เช้าขนาดนี้อาจจะเป็นไอ้ฟ่างผมค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของภูมิแต่แค่ผมพลิกตัวนิดเดียวมันก็รู้สึกตัว
“จะไปไหน”
“ไปเปิดประตูสงสัยไอ้ฟ่างมามั้ง” แต่ภูมิก็ยังไม่ยอมปล่อยผมเลยก้มลงไปจูบมันเบาๆ “เดี๋ยวเปิดประตูไว้เลยอ่ะ” นั่นล่ะภูมิถึงยอม ผมเดินไปเปิดประตูเตรียมยิ้มให้ไอ้ฟ่างเต็มที่แต่รอยยิ้มของผมก็เหมือนถูกกระชากให้เหลือแค่ความตื่นกลัว
“พ่อ แม่” เสียงของผมคงไม่ต่างจากเสียงกระซิบสักเท่าไรผมเหมือนคนเป็นไร้แรงทรงตัวทำได้แค่ยืนนิ่งอยู่กับที่ คุณพ่อคุณแม่ของภูมิยืนอยู่ตรงหน้าแทนที่ผมจะยกมือไหว้แต่ผมกลับส่ายหน้าทั้งน้ำตาและได้แต่ภาวนาอย่ามาพรากเราเลยนะครับทำไมเวลาของพวกเราที่ได้อยู่ด้วยกันมันช่างน้อยนิดเหลือเกิน ผมขยับถอยหนีกลับไปกอดภูมิไว้แน่นมันก็ดูจะตกใจที่พ่อกับแม่มาถึงที่นี่ภูมิก็กอดผมไว้ให้ซุกหน้าลงกับอกมัน
“พ่อครับแม่ครับภูมิ……….”
“ภูมิไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” คุณพ่อบอกภูมิก่อนจะหันมามองผม
“พ่อครับ พีม ขอโทษที่มาหาภูมิ ขอโทษแม่ที่พีม ผิดสัญญา แต่ แต่ว่าพีมรักภูมิมากพีมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีภูมิถึงพ่อกับแม่จะโกรธจะเกลียดพีมยังไงพีมก็จะไม่ไปจากภูมิอีก” ผมเริ่มพูดจาไม่เป็นภาษาผมดันตัวออกจากอ้อมกอดของภูมิและนั่งคุกเข่าต่อหน้าคุณพ่อคุณแม่เหมือนเหตุการณ์วันนั้นถึงรู้ว่ามันเปล่าประโยชน์แต่ผมก็อยากขอ……
“พ่อรับพีมเป็นคนในครอบครัวแล้วนะ”
“………………………” ผมถึงกับสะดุดลมหายใจอ้าปากค้างก่อนจะกระพริบตาถี่ๆประมวลสิ่งที่เพิ่งได้ยินว่าผมไม่ได้หูฝาด
“…………………ม หมายความว่าพ่อให้พีมกับภูมิรักกันได้ใช่ไหมครับ” ภูมิลุกขึ้นมายืนข้างๆผมและจับมือผมไว้รอยยิ้มและการพยักหน้าจากพ่อเหมือนของวิเศษที่ผมกับภูมิตื้นตันดีใจจนพูดไม่ออก เราสองคนคุกเข่าลงต่อหน้าพ่อกับแม่และกราบท่านอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความรู้สึกดีใจจนพูดไม่ออกความรู้สึกอยากขอบคุณว่าในที่สุดเราสองคนก็ทำได้แล้ว
“พ่อรักภูมินะ” พ่อก้มลงกอดภูมิคุณแม่ก็ยืนมองด้วยรอยยิ้มและน้ำตาที่เอ่อคลอ
“ครับ ภูมิก็รักพ่อ”
“ภูมิจะไม่เสียใจใช่ไหม”
“ไม่เสียใจครับ ภูมิรักพ่อนะครับขอบคุณพ่อที่ยอมรับพวกเรา”
“พีม”
“ครับพ่อ”
“ฝากลูกชายของพ่อด้วยนะแล้วก็ขอโทษพีมด้วยสำหรับเรื่องที่ผ่านมา” พ่อลูบหัวผมเบาๆวินาทีนั้นมันเป็นความรู้สึกทั้งตื้นตัน ดีใจ อบอุ่น ไม่น่าเชื่อว่าเวลาแค่ไม่กี่นาทีความรู้สึกของผมก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“ฮึก ไม่ ไม่เป็นไรครับ พีม ฮึก ไม่โกรธ แค่นี้ก็ขอบคุณพ่อ ขอบคุณมากแล้วครับ” ที่จริงคุณพ่อท่านไม่จำเป็นต้องขอโทษเลยด้วยซ้ำ ท่านไม่ได้ทำอะไรผิดแค่ตอนนั้นท่านไม่เข้าใจแค่นั้นเองแค่ท่านยอมรับเราแค่นี้ก็ดีมากแล้ว
“ดูสิ ร้องไห้เป็นเด็กๆเลย พีม…..แม่เองก็ต้องขอโทษ” ผมเข้าไปกอดแม่พอเถอะครับไม่ต้องขอโทษแล้วแค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว “ฝากน้องภูมิด้วยนะลูก รักกันดูแลกันให้ดีนะ” คุณแม่ลูบหัวลูบหลังผมผมก็ยิ่งร้องแต่ก็ร้องด้วยความสุข
แม่จับมือผมกับภูมิวางทับกันเราสองคนสบตากันและมอบรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความรักให้กัน ผมกับภูมิจับมือกันแน่นรอยยิ้มของภูมิทำให้ผมมีกำลังแรงใจที่จะอยู่ต่อไปอยู่เพื่อมันอยู่เพื่อความรักของเรา
ความเจ็บปวด น้ำตา ความเหงา อ้างว้างที่ผมกับภูมิได้เผชิญมาตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่ได้ทำให้พวกเราเข้มแข็งขึ้นหรืออ่อนแอลงไม่ได้ทำให้เราเข้าใจใครมากกว่าที่เป็นอยู่มันแค่ทำให้รู้ว่าผมกับมันเรารักกันมากแค่ไหน
พวกเราทำได้แล้ว
หลังจากเรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปพวกผมก็รอต้อนรับแต่เรื่องดีๆ พวกเพื่อนๆมันก็แวะเวียนมาเยี่ยมไอ้ภูมิไม่ขาดไอ้การมาเยี่ยมเนี่ยคือสิ่งที่มันบอกแต่วัตถุประสงค์หลักคือมันมาลี้ภัยซ่องสุมหาที่กินเหล้ามากกว่า ก็ดูสิตั้งแต่พวกมันมามีแค่ไอ้เบียร์กับไอ้เชนที่เข้าไปดูอาการภูมิ
อ๊อมีไอ้ปันอีกคนที่เข้าไปแต่มันไปถามว่าเก็บแก้วไวน์ไว้ตรงไหน ดูความอัปรีย์ของมันสิครับส่วนไอ้มิคก็บอกว่าผัวใครคนนั้นก็ดูแลเอาเอง หนอยยยยยพวกมึงช่างเป็นเพื่อนที่ประเสริฐจริงๆ ส่วนไอ้แทนกับไอ้ฟ่างนี่ก็หายไปในห้องนอนอีกห้องได้ซักพักแล้ว ผมก็…….ห้ามไปไหนห่างภูมิเดินห้าสิบเซ็นช่วงนี้ชีวิตกลับมาวิกฤตอีกแล้วนะฮ้าฟฟฟฟฟ
“มองอะไร” ภูมิมันบอกว่าปวดหัวแต่มันกลับไม่ยอมนอนเอาแต่จ้องหน้าผมอยู่ได้ จ้องแล้วก็จ้องอีกคิดว่าคนอื่นเขาจะเขินไม่เป็นรึไง แหนะ พูดแล้วยังจะจ้องอีก
“ทำไมมองไม่ได้รึไงหรือต้องจ่ายค่าตั๋วก่อนถึงจะมองเมียตัวเองได้” ป๊าดดดโธ่วาจาช่างร้ายกาจนี่มึงป่วยจริงป่ะเนี่ย เมื่อทำอะไรมันไม่ได้ผมก็ดิ้นขลุกๆอยู่ในอ้อมกอดมันนั่นแหละ
“หึหึ คิดถึงมากรู้ไหมเตี้ย……อย่าไปไหนอีกนะต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าจากไปไหนอีกนะพีม”
“อื้อออ ไม่ไปแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว”
“รัก รักคนนี้” ฮ่วยยยยยยยยยยยยยยยย ฆ่าฉันๆให้ตายเถิดหนา คือ ณ จุดนี้กูเขินมากครับแม่งพูดก็ไม่พูดเปล่าเอานิ้วชี้มาจิ้มปลายจมูกอยู่ได้ อ้ายเขินเด้อออออ
พอสักพักหลังจากที่ภูมิมันซ้อมบทลิเกกับผมเสร็จมันก็หลับไป ผมก็ได้เวลาออกมาแจมกับพวกสัมภเวสีข้างนอก…….ก็นะห่างหายไปนานมันเปรี้ยวปาก คึคึ ตอนที่ผมออกมานั่งไอ้แทนกับไอ้ฟ่างก็ออกมาจากห้องนอนพอดีพวกไอ้คิวก็โห่แซวเพราะเชี่ยแทนมันโชว์ซิกแพคไม่ใส่เสื้อ ที่จริงผมว่าพวกมันเข้าไปนอนเฉยๆนะเพราะหน้าตาเหมือนคนเพิ่งตื่น ก็ไอ้ฟ่างมันไม่ได้หลับได้นอนมาหลายวันไหนจะเรื่องโปรเจคเรื่องภูมิ
ไอ้ปันมันเลยเห่าเลยหอนแซวไอ้คู่รักโลกตะลึงด้วยการร่ายเยี่ยงลิเกหลงโรงจนไอ้เบียร์ที่นอนดูทีวีอยู่ชูคอขึ้นมาดูว่ามันเป็นอะไร
“หนอยแหนะเจ้าโจรใจทรามกลางวันแสกๆก็ยังกล้าฟีชเจอริ่ง เอิงเอย บัดเสีย”
“บัดสี!!!!!!” ถ้าพวกกูไม่อยู่แล้วใครจะกู้ให้มึง
“แหมมันเป็นมุกถ้ากูพูดถูกมันจะฮาไหมครับ จริงไหมมิค”
“ถั่วต้วม” ไอ้มิคที่นอนตีพุงดวนเกมส์กับไอ้แมทหันมาตอบคู่หูมัน
“ไอ้เชนกับไอ้เต้ยไปไหนวะคิว”
“ลงไปซื้อของที่มินิมาร์ทข้างล่างแล้วผัวเบบี๋ของมึงแดกนมแดกซีรีแล็กนอนหลับปุ๋ยแล้วเหรอ”
“สัด”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก” ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ไอ้คิวมันรวมหัวหัวเราะผม ไอ้มิคเลยลุกมาถามว่าขำอะไรกันแต่ไม่มีใครตอบมันแม่งดันหัวเราะขึ้นมาเองซะงั้นจนพวกผมขำมัน
“เออไอ้แทนไอ้ฟ่างเมื่อไรพวกมึงจะเปิดตัววะ คู่ไอ้คิวไอ้เต้ยครอบครัวก็ไฟเขียวกันนานแล้ว ไอ้พีมกับไอ้ภูมิก็คบกันอย่างเปิดเผยแล้วต่อไปก็เหลือคู่มึง” ไอ้มิคถามก่อนจะกระดกเหล้าที่กูเพิ่งชงเสร็จและที่สำคัญแก้วของกูด้วยครับแต่คำถามของมันก็น่าสนใจผมมองไอ้แทนกับไอ้ฟ่างเพื่อรอฟังคำตอบ
“กูคงไม่บอกพ่อหรอกสงสารพ่อเรื่องภูมิเพิ่งจบถ้ารู้ว่ากูกับไอ้แทนคบกัน หึ หัวใจวายตายกันพอดี”
“ใครคบกับมึง” ไอ้แทนหันไปตีหน้าซื่อซึ่งผมคิดว่าค่อนข้างเสี่ยงนะเพราะล่อตีนล่อมือไอ้ฟ่างมาก
“หมามั้ง” แรว๊งงงงงงงงส์
“โอ๋ๆๆๆเค้าย้อเย่นน๊า ไม่คบฟ่างไม่รักฟ่างแล้วจะให้แทนรักใครล่ะครับ” แล้วมันก็จูบกัน
“อ้วกกกกกกกกกกกก” เอาให้หมดไส้หมดพุงอย่าให้เหลือแม้แต่ในไส้ติ่ง
“กูว่าเราทำเรียลลิตี้ตามติดชีวิตไอ้แทนไอ้ฟ่างแล้วทำเป็นหนังGVขายคงรวยว่ะ” ดูไอ้คิวมันคิดแต่ละอย่างสิครับ
“มึงไม่ทำของมึงขายด้วยล่ะคิว” ไอ้ปันที่เพิ่งกลับจากห้องน้ำเอ่ยถาม
“หึ มึงก็ถามไม่คิดนะปัน ไอ้คิวมันแค่ลูบๆคลำๆจะเอาอะไรไปทำเป็นหนังวะ” ผมยักคิ้วให้ไอ้เดนทรชนเชี่ยคิว มันเหลือบตามองผมทั้งที่กำลังคาบแก้วเหล้าก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
“แหม๊ไอ้แคระพอได้กลับมาซุกใต้ปีกผัวนี่มึงกล้านะ เดี๋ยวกูจับล่อแม่งแต่อุยไม่ได้นี่หว่าเพราะกูไม่เคยสมสู่ข้ามสายพันธ์กับสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำแคระ กร้ากกกกกกกกกกกก” อดทนหนอขันติหนอปากหมาหนอจัญไรหนอ “เดี๋ยวถ้าว่างๆกูจะแจ้งไปที่กินเนสบุ๊คให้เขาบันทึกไว้ว่ามึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่แคระที่สุดที่สามารถมีผัวได้ บ๊ะ ไอ้ภูมิมันคงภูมิใจในตัวมึงอยู่มิใช่น้อย”
“ฮาาาาาาาาาาาาา” ไอ้พวกลูกคู่นี่ก็ทำงานดีนัก
“ไอ้คิวเลิกแกล้งน้องสะใภ้กูได้แล้วถึงมันจะแคระมันก็แคระตามธรรมชาติ”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พวกมึงออกไปจากห้องกูเลยนะ”
“ห้องกู????? ฮิ้วววววววววว ของผัวก็เหมือนของเมีย ของเตี้ยก็เหมือนของหล่อ จิ๊บิ๊ จิ๊บิ๊ อิคึอิคึ” กูเกลียดไอ้คิว เกลียดไอ้ฟ่าง เกลียดพวกมันนนนนนนนนนน ฮึ่ยๆ
“พี่คิววววววววววววววว คิดถึงเต้ยไหมมมมมมมมม” ไอ้น้องเต้ยเปิดประตูพรวดพราดเข้ามา ได้ข่าวว่ามึงลงไปซื้อไอศกรีมที่มินิมาร์ทข้างล่างไม่ใช่เหรอเต้ย ไอ้เชนที่หอบถุงของกินพะรุงพะรังพร้อมกับคอเอียงหนีบโทรศัพท์เดินตามหลัง มันพยักหน้าเรียกให้ผมไปช่วยถือ ผมทำปากพะงาบๆว่าเมียหรอ มันก็บอกอืมแล้วพูดไร้เสียงว่า ง้ออยู่ แล้วมันก็ออกไปคุยนอกห้อง ปล่อยให้พวกนั้นเบ้ปากตาม
“พี่คิวกินอันข้างบนให้หน่อยดิ เต้ยจะกินข้างล่าง” ไอ้เต้ยยื่นไอศกรีมวอลให้แฟนมันแต่ไอ้คิวทำหน้ารังเกียจ
“มึงเลียแล้ว แหวะ น้ำลาย”
“เอ๋าก็แค่น้ำลาย นะๆกินครีมออกให้หน่อยเต้ยจะกินช็อกโกแลตที่อยู่ก้นมันอ่ะ”
“ทำเป็นรังเกียจน้ำลาย ตอนมึงจูบกันอ่ะแดกเป็นลิตรๆ” ไอ้แทนว่าตอนนี้มันนอนยาวหนุนตักไอ้ฟ่างอย่างถึงสุข ไอ้คิวยักไหล่ก่อนจะรับไอศกรีมมากินมันก็แกล้งไอ้เต้ยไปงั้นแหละ
“ฟ่างโคมไฟหน้าบ้านที่มึงบอกว่าอยากเปลี่ยน เราไปเลือกแบบพรุ่งนี้ไหมเพราะมะรืนกูไม่ว่าง” ผมแอบเงี่ยหูฟังไอ้คู่รักตัวอย่างเขาคุยกันพูดง่ายๆคือเสือกนั่นเอง แต่แคร์ไหม หึหึ ดูหน้าก็รู้ครับ
“จะไปไหนอีก”
“ไปงานกับป๊าไอ้เทนมันไม่ว่างกูเลยต้องไปแทน ไม่งอนนะ”
“อืม”
“จริงนะ”
“เออ พี่เทนไม่ว่างบ่อยนะช่วงนี้มันไปทำไรวะ”
“ติดเพื่อนมั้งมึงก็ถามพี่โอ๊ตดูสิกูเห็นมันชวนกันไปกินเหล้าในป่ากับพวกเพื่อนมัน” หืมมม พี่โอ๊ตกับพี่เทนเป็นเพื่อนกันด้วยเหรอแล้วมันสองคนก็งุ๊งงิ๊งๆเข้าสู่โลกส่วนตัวของพวกมันเชี่ยแทนแม่งโคตรหลงไอ้ฟ่างเลยว่ะ ผมถึงกับต้องเบะปากรับไม่ได้แล้วแม่งเสือกหันมาเจอ
“ถ้าอิจฉาก็เข้าไปหาที่รักมึงในห้องสิไป” ไอ้แทนยักคิ้วให้ผม กูก็ยักไหล่กลับไป โด่ แค่นี้สิวๆกูเจ๋งกว่าพวกมึงอีก
“คุณชายมึงดูไรวะเปลี่ยนช่องๆ ดูไรไร้สาระปัญญาอ่อนจริงๆเลยมึง ฮู่ ไร้สาระอย่างนี้เรียนนิติได้ไงวะเดี๋ยวกูจะเปิดอะไรที่มันประเทืองปัญญาให้ดู” ไอ้เบียร์ที่นอนเหยียดดูข่าวBBCอยู่บนโซฟาก็ถูกไอ้ปันระราน กูว่าข่าวบีบีซีมันไม่ไร้สาระนะปันแต่ผู้ดีอย่างไอ้เบียร์ก็ไม่ตอบโต้ครับมันแค่ตบกบาลไอ้ปันแล้วลุกมานั่งร่วมวงกับพวกผมแล้วรู้ไหมครับว่าคนมีสาระอย่างไอ้ปันมันดูอะไร
“หมีแพนด้านี่แม่งโคตรน่ารักเลยว่ะ ฮ่าๆๆ ดูดิๆอยู่นิ่งๆยังฮา”
เอ่อ เอิ่ม คือแม่งฮาตรงไหนแล้วมันมีสาระประเทืองปัญญายังไงวะไอ้หมีแพนด้าเนี่ยยยยยยยยยยย
“พีมมมมมมมมอยู่ไหนวะ” เสียงตะโกนของคนที่คุณก็รู้ว่าใครแหวกอากาศมาจากในห้อง คือถ้าจะดังขนาดนี้วันหลังกูแนะนำโทรโข่งนะภูมิ
“ผัวเรียกแล้วไปสิเมียแคระ”
“หึหึ คล้ายๆเมียแคทป่ะวะ” ไอ้เบียร์มันหัวเราะ ผมชี้หน้ามันกับไอ้คิวก่อนจะเข้าไปหาภูมิ คนที่นอนอยู่บนเตียงมองมาที่ผมแทบจะไม่ละสายตาไปไหน
“ไปไหนมา” ดุได้อีกเสียงมึงอ่ะตาก็ขวางเหมือนคนอยากยามันจะคุ้มคลั่งจับกูเป็นตัวประกันป่ะวะ
“ออกไปดูทีวีกับเพื่อนมึงตื่นนานแล้วหรอ” พระเอกอย่างเราต้องเอาน้ำเย็นขั้วโลกเข้าสู้ครับ ภูมิมันดึงผมให้นอนลงข้างกัน เสียงเอะอะโวยวายของไอ้พวกเดอะแก๊งตัวแสบยังมีมาไม่ขาด
มันกอดผมไว้แน่นก่อนจะกระซิบคำที่ผมรอฟัง
“กูเงี่ยน”
“สาดดดดดดดดดไอ้ภูมิ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยย”
แต่ผมว่าผมได้ไอ้ภูมิคนเดิมกลับมาแล้วล่ะ
TBC >>>>>>>>>>>
………………………………
- กรี๊ดดดดดดดดดดด สวยจะบอกเลิกเบียร์ จะทิ้งเชน เซย์โนว์พี่โอ๊ตแล้วสวยจะทิ้งตัวใส่คลื่น อร๊ายยยยยยยยย
- หวังว่าจะทำให้ทุกคนเริ่มกลับมาอมยิ้มกับ We are ได้อีกครั้งนะคะ รักเทอคนอ่าน เย้ เย้ เย้
-
พี่ีคลื่นนนหัวใจนายหล่อมาก o13
คือตอนแรกนะก็แอบหวั่นใจ ภาวนาสวดอย่านะพีม อย่าใจอ่อนให้คลื่นนะ
แต่จากที่อ่านๆของพี่ตาลก็พอจะคิดว่าพีมไม่น่าจะใจอ่อน
แต่มันหวั่นใจอ่าาา ถึงพี่คลื่นจะเป็นคนดี แต่คนดีใช่ว่าจะเป็นพระเอกเสมอไปน้าา
เค้าไม่ได้เกลียดพี่คลื่นนะ แต่เชียร์พี่ภูมิมากกว่า TT
น้องภูน่ารักค่ะ ชอบเด็กวัยแบบนี้ด้วย พอมาอ่านนะรู้สึกเอ็นดูของภูมาก
พี่ชาย......ฮื่ออออ อยากกอดน้องบ้าง
จริงๆหลายวันที่พีมหายไปแอบคิดนะ ว่าเพื่อนๆคงบอกภูมิ
แล้วภูมิก็คงเดาได้ว่าพีมจะไปที่ไหน(อันนี้เค้าจิ้นเฉยๆนะฮ่าๆ)
คิดว่าพี่ภูมิจะมาหาซะอีกแต่เป็นพี่คลื่นที่หัวใจโครตหล่อ
หลายๆเรื่องจะมีตัวรองที่มมาชอบนายเอกแบบนี้(แล้วเราจะไม่ชอบหน้ามาก)
คนอ่านหลายๆคนก็จะเชียร์ตัวรองคนนั้นให้ไปเจอรักใหม่
และคนเขียนก็มักจะเขียนตัวรองคนนั้นกับรักใหม่
แต่ส่วนตัวกลับคิดว่าในเมื่อรักมากแล้วมาเริ่มรักใหม่แบบนี้
รักที่เคยให้ไว้กับนายเอกเรื่องก่อนไม่สำคัญหรอห๊ะ(แล้วกูเกี่ยวอะไรวะฮ่าๆเค้าจะเขียนไรก้เขียนไปดิ)
แต่มาอ่านตอนที่พี่คลื่นบอกว่าลองเปิดใจได้แล้ว เลยคิดตาม
อือก็ควรเปิดอยู่ แล้วพี่คลืนก้บอกว่าแต่ก็มีมุมเล็กๆให้พีม
อ่านตรงนี้รู้สึกว่า พีคลื่นใจนาย....หล่อมว๊ากกกกกกก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :3123:
-
มาแล้วววววววววววววววว
......
หน่วงอ่าาาาาาาาาาาาา :a6: :a6: :a6:
โอ้ยยยยยย ปวดจริงอะไรจริง
พีม....กลับไปหาภูมิ....ก่อนที่คนอ่านจะตาย
รอออออออออออออ รอออออออออออออออออ
รออออออออออออ รอออออออออออออ//ไม่มีจิตใจจะสอบแล้วอ่ะ :z3: :z3:
-
มานั่งรอแล้วก้อเจอจริงๆด้วย ... ขออ่านก่อนนะค้าบบบ
-
กริ๊ด พี่คลื่น เด๋วค่อยมาเม้นต่อพุ่งนี้
-
อัพแล้ว O.O
-
กระจึกๆๆๆๆ :z13:
พี่ฟองคลื่น พระรองที่หล่อมากก ><
อยากเจออย่างงี้ซักคน ฮ่าๆๆๆๆ :impress2:
ปล. สู้ๆน้าพี่ตาล
-
คลื่น หล่อมาก ๆ :sad4:อยากกอด
>>>>+1 ลุงหนวดกะแม่พีม น่ารักมาก ๆ :L2:ชอบอ่ะ
แล้วคุณชายเบียร์ไปทำไรกะน้องโตเกียว ตอนตีสี่อ่ะ :z2: :z2:อยากรู้ ๆๆ :z2: :z2:เรื่องชาวบ้าน :z2:
-
กลับไปเคลียกันได้แล้วเด็กน้อย :กอด1:
-
เมื่อไหร่ภูมิพีมจะเจอกันอ่า
ไม่อยากดราม่าแล้ว
อยากให้ทุกคนยิ้มไม่อยากร้องไห้แล้วอ่ะคุณตาล
-
กรี๊ดดดดดมาอัพต่อแล้ว :L2:
คอมเม้นต์ 50% แรก
อ๊ากกกก ..แอบหวังเล็ก(จริงๆก็มาก)ว่าตอนนี้จะยิ้มได้
แต่ก็แอบเสียน้ำตาเพราะสงสารหนูพีมจนได้ หนูพีมเค้ายังไม่รู้นิเนอะว่าพ่อของภูมิเค้ายอมเข้าใจแล้ว
อีก 50% ที่เหลือเค้าขอลุ้น :a2: ขอให้ภูมิได้มาเจอพีม
-
รอๆๆๆๆๆๆ
น้องภูมิน้องพีม เจอกันไวๆนะ
น้องคลื่น ขอให้เจอคนที่ใช่และไร้เจ้าของไวๆนะจ๊ะ
-
ชีวิตนี้มันมีคุณค่ามาก ๆ เลย ชอบที่ลุงบอกพีม
คลื่น แมนที่สุด น้ำตาไหลอีกแว๊วววววว สงสารพีมมม
ภูมิรีบหายป่วยมารับพีมด่วนน ขอร้องง
-
คลื่นนนเปนคนดีม๊ากกกกกกกก พีมจร้ามะไหร่จะกลับไปหาภูมิสักที รอๆ พรุ่งนี้ๆ555
-
โถๆ คลื่นแ-่ง ... คนดีว่ะนาย เอาใจเราไปเลยอ่ะ :L2:
ผ่านมานานหลายวัน ภูมิรีบมาเร็วๆ อย่าทิ้งไว้ให้คอยนาน คนอ่านลุ้นระทึก คอยด้วยความหวังงง :-[
-
คลื่นหาพีมเจอก่อนภูมิอีก มัวทำอะไรอยู่พ่อพระเอก
-
น้องพีมมาแล้ว ดีใจจัง จับมากอดๆๆๆๆ ไม่ติดต่อใครเลยแบบนี้เค้าเป็นห่วงกันแย่แล้วลูก
ดีใจที่พีมได้มาเจอครอบครัวของคุณลุง จะได้รู้ว่าตัวเองมีค่ากับคนอื่นมากแค่ไหน
เอ๋...ยังงงว่าคลื่นมาเจอพีมได้ไง สงสารคลื่นจัง แต่ชอบที่พีมทำมาก คือไม่ให้ความหวัง
เพราะไม่อย่างงั้นมันก็เจ็บกันไม่จบกันซะที...พีมเป็นนายเอกที่น่ารักจริง ๆ ค่ะ
รอน้องพีมเจอน้องภูมินะคะ...
p.s เพลงนี้เข้ากับคลื่นจริง ๆ แอบน้ำตาซึม
ขอบคุณค่า... :L2:
-
อ๊าคคคคค เริ่มดีขึ้นนิดนึง อยากอ่านแล้วคร้า :serius2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด พีมมาแล้ว
คลื่นมาปลอบใจ ดีใจจังที่คลื่นมา
คลื่นน่าสงสาร รักคลื่นจัง ผู้ชายแบบนี้จะเหลืออยู่บนโลกสักกี่คนเนี่ย
รอน้องภูมิค่ะ
-
คลื่นนนน หล่อมากกกกก :sad4:
-
:เฮ้อ: สงสารคลื่น
สงสารพีม สงสารภูมิ
สงสารตัวเอง ..
-
อยากให้ภูมิกับพีม เจอกันเร็วๆจัง :sad4: :sad4:
-
อร๊ายยย คลื่น ~
บริการไหล่นี้เพื่อเธอ ทางนี้ยังว่างนะฮร๊า
หนูพีมน่ะของน้องภูมิ ... มาซบไหล่เค้าดีกว่ามาม๊ะคนดี :laugh:
-
แอบลุ้นอยู่ตั้งนานว่าคลื่นจะมาเมื่อไหร่
พีมลืมไปแล้วหรอว่าที่เชียงใหม่
พีมเคยสัญญากับคลื่นไว้ว่าถ้ามีปัญหา
หรือเรื่องไม่สบายใจ ให้คิดถึงคลื่นเป็นคนแรก
แล้วคลื่นก้อโผล่มาจริงๆ เย้เย้
-
จะกลับมาหวานแล้วใช่ปะ แต่แอบสงสารคลื่นจังเมื่อไหร่จะสมหวังบ้าง
-
Songsaan p'peem na tae waa p'kleun naa songsaan kwaa,,,,p'poom maa haa p'peme rew rew si khaaaa.....
##################################
After 100%
(>______<) nai thii sud kor somwang kan sak thii,,dii jai duai na kha p'poom p'peem....
PS: p'poom yang mai rai kor heun sa la 55555555
-
หัวใจของผู้ชายที่ชื่อ"คลื่น"หล่อมากจริงๆ
-
ซึ้งน้ำตาจะไหล :sad4:
แต่ทำไมคลื่นหาพีมเจอก่อนภูมิหล่ะ ภูมิไปอยู่ที่ไหน :z3:
-
ร้องไห้ขนาดหนัก !
3 ตอนรวดเนี่ย ! ฮืออออออออออออ
-
คลื่นนายคือพระเอกในใจเรา
-
อ่านตอนนี้แล้วหลงรักคลื่นมากๆ แต่เชียร์น้องภูมิเสมอนะคะ เอิ๊กๆ
รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัว แต่อยากให้คลื่นรักพีมอย่างนี้ตลอดไป อย่าไปมีใครเลย ชอบพระรองแบบนี้มากๆ หรือถ้าจะไปมีใครแล้วก็อย่าให้เราได้รู้เลย ฮาๆๆๆ คลื่นช่างน่าสงสารจริงๆ
ว่าแต่ภูมิจ๋าาาา มาตามน้องพีมกลับไปเร๊วววว คุณพ่ออุตส่าห์พยายามยอมรับแล้ว ><
ฮิ้ววววววววววววววววววว
หมดทุกข์หมดโศกเสียที กลับมาเฮฮาปาร์ตี้กันแล้ววว
ช่วงเวลาสีหม่นสีเทาที่ผ่านมานั่นคืออะไร! ฮาๆๆๆ
รักกันเอาให้หวานจนมดมาตั้งหลักปักฐานถาวร เพี้ยง! >< 555+ มีความสุข
-
โอ้ยยยยย!!
สงสารคลื่นอ่ะ แต่รักคลื่นมาก
คนดีอย่างแรง สุภาพบุรุษอย่างแรงงงงงงง
รออีก 50% ด้วยใจระทึก!
กลับไปหาภูมิได้แล้วพีม หมดเวลาเที่ยวเล่นแล้วนะ :กอด1:
-
อร้ายยยย :o8: :o8:
เอาใจหนูไปเลยค่ะพี่คลื่น :กอด1:
แล้วเมื่อไหร่พี่ภูมิกะพี่พีมจะได้เจอกันหละเนี่ย
รอครึ่งหลังจร้า
-
สงสารอ่ะ ทุกคนเลยยยยยย
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
คลื่น นายหล่อมาก ใจนายโครตหล่อเลยอะ ซึ้งสุด ขอบคุณมาก ขอบคุณที่ยังรักและเข้าใจพีม
พีมก็ดีนะไม่ทำอะไรเพื่อให้ความหวังคลื่น ยังคงเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ เฮ้ออออออ น้องพีม
กลับบ้านเหอะ ป่านนี้อะไร ๆ ก็คงดีขึ้นแล้ว พีมจะได้มีความสุขสักที เห็นน้ำตาพีมแล้ว ปวดใจอะ
น้องภู น่ารักมากเลยลูก *วิ่งเข้าไปกอด* น่ารักที่สุด น้ำตาซึมเลย .... รัก พี่ ชาย .....
-
พี่คลื่นมาแย่งซีนภูมิอ่ะ แต่คลื่นนายแมนมาก o13
-
คนอย่างพี่คลื่นต้องเจอคนดีๆแน่นอน สู้ๆนะพี่คลื่นนนน :กอด1: :กอด1:
พี่ตาลจัดมาให้พี่คลื่นสักคนดิ พี่องุ่นก้อได้ โอ๊ยยยย *โดนพี่ปันตบหัว :m20: :m20:
-
กลับมารักกันเหอะ
-
จะไปหาผู้ชายดีๆแบบคลื่นได้ที่ไหนกันนะ?????
มาต่อเร็วๆนะคะเป็นกำลังใจให้เสมอ :)) อิอิ
-
อยากบอกว่าถึงน้องภูผาจะออกมาแป๊ปเดียวแต่ได้ใจมากอ่ะ ><
-
จองที่ค่า เด๋วมาอ่านนะ
-
...สงสารนายคลื่น พระเอกตัวจริง :monkeysad:
นายภูมิมารับน้องพีมกลับบ้านได้แล้ว น้องพีมคงอยากให้เจอน้องภู
-
นายคลื่นน่ารักไม่เปลี่ยน
พีมสู้ๆ
สักวันต้องเป็นของเรา :L2:
-
ฟองคลื่น ใจนายแมร่งหล่อมากอ่ะ! o13
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ อีก 50%
หลังเล็กๆว่าจะได้รอยยิ้มจากตอนหน้า
หลังจากต้มมาม่ามาหลายตอน อืดเต็มท้องแล้ว TT^TT
-
โอยยยยย คราวนี้น้ำตาจะทะลักเพราะคลื่น
ทำไมเป็นคนดีขนาดนี้คลื่นเอ๊ย :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ตอนนี้ขโมยซีนพระเอกสุดๆ เป็นผู้ชายที่ดีหาใครเปรียบเลย
จริงๆก็อยากจะเชียร์คลื่น แต่ก็เทใจให้ภูมิไปหมดแล้ว เสียใจด้วยนะคลื่นจ๋า เค้าขอโทษ :monkeysad:
แต่ก็อยากให้คลื่นชอบพีมต่อไป ถึงจะดูแย่ก็เถอะที่คิดอยากจะกักใจคลื่นไว้ที่พีมคนเดียว
แต่ก็รู้สึกว่าคงจะทำใจไม่ได้ถ้าคลื่นไปชอบใครที่ไม่ใช่พีม ใจแคบไปมั้ยฟะเนี่ย :laugh:
ชอบคำพูดแทบทุกประโยคของคลื่นเลย สตันท์ไปหลายวิ ได้ฟังแล้วจะร้องไห้โฮ พระเอกสุดขอบจักรวาล ไม่น่ามารักคนมีเจ้าของเลย :sad4:
----------EDIT----------
มาเมนท์ต่อครึ่งหลังจ้า
ฮูเรรรร ฉลองให้นิยายฮากลับมาแล้ว นิยายดราม่าจบเสียที :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ได้ฮาแบบเต็มๆหลังจากนอนซมน้ำตามานาน
ชอบฉากพ่อแม่พีมกับคุยกันมากมาย บ้านนี้เค้าเฮฮาดีจริงๆ หลงรักเลย
คนละแบบกับบ้านภูมิ แต่ความรักระหว่างครอบครัวไม่ต่างกันเลย
และแล้วความรักก็ชนะทุกสิ่ง เท่านี้ก็ไม่มีอุปสรรคละ ทางสะดวกแล้วคู่นี้ คัมมิ่งเอาท์กันเต็มที่ไปเลยจ้า
จากนนี้ก็เหลือแค่แทนฟ่าง เป็นกำลังใจให้คู่นี้ต่อไป
คาดว่าจากนี้ไปพีมคงห่างจากตัวภูมิไม่ได้อีกเลย ภูมิต้องติดหึงหวงพีมหนักกว่าเดิมแน่นอน(จากเดิมก็หนักอยู่แล้ว) แต่เราชอบมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก แบบนี้น่ารักดี ห่างปุ๊บฟาดงวงฟาดงา ถูกใจ ฮ่าๆๆๆๆๆ
โฮยยยยยยย คิดถึงเดอะแก๊งมากถึงมากที่สุด ไม่ได้เจอแบบเต็มๆแบบนี้ตั้งนาน ทุกคนยัวงเหมือนเดิมเลย คิดถึงบรรยากาศแบบนี้มากมาย แต่มาเจออีกทีหมอเชนคุยกับเมีย เชอะ เสียใจอ่ะ ทำไมทำอย่างงี้ :o12:
หันไปซบเบียร์ก็ได้ ฮ่าๆๆๆ แต่รายนี้กับน้องโตเกียวนี่ อะจึ๊งๆกันใช่มั้ย ทำไมอยู่ๆเอาเครื่องน้องโทรหาพีมได้ล่ะ หึๆ
เบียร์พรากผู้เยาว์ สำหรับคนเรียนนิติข้อหาจะหนักขึ้นมั้ยคะ :laugh:
ในที่สุดภูมิพีมก็ได้กลับมาเสพสังวาส(?)กันเหมือนเดิมซะที ลุ้นกันตั้งนาน ดีใจเหลือเกิน
จะว่าไป พี่โอ๊ตกับพี่เทนรู้จักกัน? หรือว่าคู่นี้จะ..... ม่ายยยยยน้าาาาา พี่โอ๊ตของเค้า o22
ให้บ้านนี้มีเชื้อสายผู้ชายตาดีต่อๆไปเถอะน้อ สองคู่พอ ส่วนพี่โอ๊ตขอจอง :m20:
อร๊ายยยย มีความสุข กระโดดออกจากกระทู้ด้วยความร่าเริง :z2:
รออ่านต่อค่า :man1:
-
พีมไม่ตายคนรอก็รอได้เป็นเดือน ๆ
-
หวังว่าทุกอย่างจะกลับมาดีดังเดิม ให้เวลาหัวใจพักผ่อนชั่วคราว คลื่นน่ารักมาก ความรักแบบคลื่นน่าจะมีมากเหมือนกันนะในสังคมเพื่อนๆ
-
พีมนั่งปล่อยอารมณ์ความเศร้ามาหลายวัน ได้เจอครอบครัวน้องภูทำให้มียาต้านชีวิตขึ้นเยอะ
คิดว่าไม่นานก็คงจะกลับไปสู้ชีวิตต่อแล้ว มีคนทักนึกว่าภูมิมาซะอีก
แต่เป็นคลื่นก็ดี เพราะคนนี้ก็เป็นคนที่รักพีมไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าภูมิ
จะไม่สังเกตเห็นก็คงจะไม่ใช่ใช่ไหม แล้วยิ่งได้อ่านความรู้สึกของคลื่น
ก็ยิ่งรู้สึกว่าพีมเป็นคนที่น่าอิจฉาเนอะ มีคนรักจริงตั้งสองคนแนะ
ทำบุญด้วยอะไรน้อ...ถึงได้โชคดีอย่างนี้ แม้จะรักตอบไม่ได้ แต่การได้เป็นเพื่อนคนพิเศษ
มันยิ่งมีค่ากว่าอะไร o13
-
จะรอตอนภูมิเจอพีม นะน้องตาล :really2:
-
ชอบคลื่น มากๆ ชอบมาตั้งแต่ตอนไปเที่ยวเชียงใหม่เลยค่ะ
แต่ยังไงก็ยังอยากให้ภูมิกับพีม----- รักกัน
เห้อออออออออออออออออออออออ สงสารคลื่นง่ะ :m15:
-
ข้อคิดที่ได้จากลุงนพ คงทำให้พีมคิดในมุมกลับของความคิดของพ่อภูมิ
แต่ยังไงซะ นิยายเรื่องนี้ พีม :n1: ภูมิ เท่านั้น หึ หึ หึ .....
ส่วนเพื่อนคนพิเศษ คือตำแหน่งที่พีม ให้กับคลื่น คนเดียวเท่านั้น
+1 เป็นกำลังใจให้ น้องตาล ไม่ได้กดดัน แต่รออีก 50 % ที่เหลือ อย่างจดจ่อ :z2:
-
ภูมิมาตามพีมกลับบ้านเร็วๆ นะ แต่ตอนนี้ขอยกนิ้วให้คลื่นหัวใจนายหล่อมาก
-
โถ คลื่นนนนนนนนนนนนน :monkeysad: :monkeysad:
พีมท่าจะแย่ แต่แน่ใจอยู่อย่างว่าคงจะไม่เดินลงทะเล
น้องภูน่าสงสารนะค่ะ แต่โชคดีจังที่ทั้งน้องภูและพ่อแม่น้องภูเข้มแข็ง
:กอด1: :กอด1:
-
เมื่อไรจะมีความสุขกันเสียที
ไม่อย่าดราม่าแล้วน่ะ
:sad11: :call:
-
คลื่นคนดีมากกกกกกกกกกก สงสารอ่ะ มาหาเรามา 5555
ว่าแต่ภูมิส่งมาใช่ไม๊ // ขอแอบคิดนิดนึง
อยากให้พีมดูแลน้องภูตลอดไป เราขอมากไปป่าวอ่ะคุณตาล
รออีกครึ่งที่เหลือจ้า
-
:m15:
-
ไอ้เราก็ดีใจนึกว่าภูมิมา :เฮ้อ:
-
สงสารน้องพีมอ่ะ
เมื่อไหร่ภูมิจะตามมาเจอกัน
อยากให้ทั้งคู่รักกันเหมือนเดิม
รออีกจุดที่จะมาวันนี้นะคะ
-
รักคลื่นที่สู๊ดดดดดดดดดดดดด ม๊วฟฟฟฟ>3<
-
" คุณค่าของความรักคือการที่เรามีความสุขที่ได้แม้ไม่ได้ครอบครองเป็นเจ้าของ
ความรักมันอาจจะไม่ได้จบลงด้วยความสมหวังเสมอไปแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีความสุข
ไม่ได้แปลว่าไม่มีความรักอยู่ในตอนจบ "
ใช่ค่ะน้องคลื่น
เรารักได้แม้จะไม่ได้ครอบครอง
ขอให้น้องคลื่นเปิดใจให้คนอื่นบ้าง และพบกับคนที่มีค่าพอกับความรักของน้องด้วยนะ
กอดดดดดดดดดด..ฟองคลื่น :กอด1:
..
....
ดีใจที่น้องพีมได้เจอกับน้องภู
เรื่องราวของเด็กพิเศษคนนี้ทำให้น้องพีมได้แง่คิดในหลาย ๆ อย่าง
กอดดดดดดดดดด..น้องพีม :กอด1:
สิ่งดี ๆ กำลังจะตอบแทนความรักของน้องพีมนะคะ
สุดท้าย
กอดดดดดดดดด..คุณตาล :กอด1:
รออีก 50% ที่เหลือนะคะ ^^
-
ซึ้งจัง :impress:
ทั้งความรักของคลื่น
และความรักของพ่อ
-
+1 ให้ตาลจ้า
รักฟองคลื่นจัง พูดปลอบได้ดีมาก :กอด1:
รักน้องภู จัง :impress2:
สุดท้ายหวังว่าพีมลุกมาต่อสู้ต่อไปกับชีวิตนะ :เฮ้อ:
รอจ้า :call: :call:
-
พี่ตาลจงมาต่ออีก 50% เดี๋ยวนี้ :oni3: :oni3:
-
นึกว่าภูมิจะได้มาหาแล้วซะอีด
อยากฟัดน้องภู เด็กๆ น่าร้ากกกกก 5555
-
มาพักผ่อน พักใจคราวนี้พีมได้อะไรกลับไปเยอะเลย
ต้องขอบคุณครอบครัวน้องภูสินะที่ให้มุมมองใหม่ๆ
โดยส่วนตัวแล้วชอบเด็กแบบนี้นะ เค้ามีอะไรที่พิเศษๆ
บวกกับวัยที่กำลังเรียนรู้ สนุกสนานไปกับทุกเรื่อง
อยู่ด้วยกันก็พอจะทำให้พีมลืมเรื่องเจ็บปวดไปได้บ้าง
แต่พออยู่คนเดียวก็เหมือนเดิม แล้วผู้ช่วยพระเอกก็มา
สำหรับคลื่นเหมาะแล้วที่จะเป็นเพื่อนคนพิเศษของพีม
เพราะมักจะมีอะไรที่พิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นๆเสมอ
ขอให้เจอรักที่ดี เจอคนที่เหมาะสมกับรักของคลื่นนะ
แต่ถ้าจะแบ่งพื้นที่ใจไว้ให้พีมสักเล็กน้อยก็ไม่ว่ากัน
เพราะทั้งสองคนคือเพื่อนคนพิเศษของกันและกัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
กดเป็ดจ้า ขนาดมาแค่ครึ่งเดียวนะเนี่ย เม้นท์ซะยาวเลย :a5:
-
หัวใจนายทำด้วยอะไรคลื่น
ทำไมช่างหล่ออย่างนี้
อ่านเรื่องของน้องภูกับพ่อไปนี่......ซึ้งกินฮะ น้ำตาปริ่มเลย
ฮ่าๆๆๆๆ รออ่านตอนต่อไปกับรอจองรวมเล่มอยู่นะคะ คึคึคึคึคึ
-
คลื่น o13
:L2: :L2:
-
พึ่งเคยเจอพระรองที่ดีที่สุดไม่ใช่ว่าดีไปหมด เราไม่เกลียดคลื่นเลย ไม่เคยเกลียด เเต่ไม่อย่าให้คลื่นมีคนอื่น :กอด1:
เเต่เราก้อยากให้พีมกับภูมิ กลับมาหากันอีก :กอด1:
+1 ขอให้ลมสงบ ฟ้ากลับมาสดใสอีกครั้ง
-
คลื่น เราขอมอบเพลง "เพื่อเธอตลอดไป" ให้นายเลย นายแมนมาก
-
เขาจะกลับมารักกันใช่มั๊ย ?
ภูมิจะไม่เข้าใจพีมผิดใช่มั๊ย จะไม่โกรธกัน ทะเลาะกันใช่มั๊ย ?
พีมจะกลับไปหาภูมิใช่มั๊ย T.T
ช่วงนี้เพ้ออออออ :( ภูมิ พีม อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!
เฝ้ารอความสุขข้างหน้า คึคึ
-
คลื่นก็ยังเป็นชายหนุ่มที่แสนดีเหมือนเดิม คอยอยู่ข้างพีมเสมอยามที่พีมเสียใจ
เราเองชอบผู้ชายแบบคลื่นนะใจดี อยู่ข้างจนทุกวินาที ไม่ซักไม่ถาม ไม่ขอความหวัง
แต่ขอแค่เห็นพีมมีความสุข สำหรับตอนนี้อ่านไปเราชอบ ได้เห็นมุมมองชีวิตที่มีค่ามากๆ
ขอบคุณตาลนะ ที่แต่งเรื่องดีๆๆๆให้อ่าน
-
คลื่น มานี่คุณน้องมาซบอก คัพเอ ของพี่ตรงนี้ดีกว่าลูก โอยยย พ่อพระเอก :กอด1: รักของคลื่น ไม่ใช่การครอบครอง แต่ซักวันจะมีคนที่พร้อมจะให้คลื่นครอบครองทั้งตัวและหัวใจแน่นอน
ส่วนพีม อย่าให้คนอื่นมาตัดสินในคุณค่าความรักของเรา จงเชื่อในความรักของเรา แค่นี้แหละ ลูกรักของพี่ :กอด1:
-
ร้องไห้ ให้กะคุณลุง = ='
พีมมมมมมมมมมมมม อีกสักตั้งมั้ย ลองกันอีกครั้งสิ
ถ้ามันไม่ได้จริงๆ ค่อยถอยออกมา แล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
สงสาร โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
:o12:คลื่นเป็นคนดีมากกกก โอ๊ยยยย อยากให้ภูมิกับพีมเจอกันเร็วๆจัง
-
อ่านเเล้วรู้สึกไม่ไว้ใจ
-
รักคลื่น หลงคลื่น :impress2:
-
มีแต่บรรยากาศเศร้าๆ
-
คลื่นมาแล้วววววว คลื่นมาได้ไงเนี่ย บังเอิญจริงอ่ะ?
น้องภู !! ฉากที่พ่อปีนเก้าอี้จะผูกคออ่ะ แล้วน้องภูเรียกออกมาว่าพ่อ มันจี๊ดดดด มากก
คลื่นนนนนน คนดีที่สุดดด โฮกกกกกกก รักคลื่นจัง T_T
พีมเอ้ยย กลับไปหาภูมิได้แล้วลูกเอ้ยยยยย
รออ่านตอนต่อไปค่าาาาา
:กอด1:
-
ตอนแรกนึกว่าภูมิ :เฮ้อ:
เศร้าต่อไป :z3:
-
น้ำตาคลอกับความรักของพ่อไปกับลุงนพ
น้ำตาไหล ซาบซึ้งไปกับความรักของคลื่น
ทำไมเราอ่อนไหวได้ขนาดนี้นะ
-
คลื่นพระเอกมาก! o13
-
ภูมิ มารับ พีม กลับได้แล้วนะ ^^
จะได้มีความสุขกันซะทีนะ
คลื่น เป็นคนดีมากๆๆอ่ะ o13
-
งือ
สงสารคลื่นเป็นที่สุดอ่าาาา
-
มาม่า ยำยำ ไวไว :monkeysad:
-
:o12: :o12: :o12: เมื่อไหร่จะเจอกันสักที สงสารมากกกกกกกก
-
:เฮ้อ: บรรยายกาศไม่ดีขึ้นเท่าไหร่นัก
คลื่นจะพระเอกไปไหม
คลื่นดูแมน ดูอบอุ่น ดูเข้มแข็งกว่าภูมิอีก
ภูมิเหมือนจะเข้มแข็งแต่จริงๆแล้วอ่อนแอกว่าพีมเยอะ
ไหนบอกว่าหมดมาม่าแล้วไง :angry2:
-
คลื่น นายสุดยอดมากก
-
เสียน้ำตาให้กับ น้องภู และ คุณลุงมากมาย แต่พยายามอ่านเรื่องของพีมกับคลื่นแบบผ๊านผ่าน เนื่องจากกลัวจะปันใจไปให้คลื่นมากไปกว่านี้
-
คลื่นเป็นแฟนเราป่ะ (โดน :z6:) ขอให้เคลียไวๆนะ :กอด1:
:pig4:ค่า
-
:-[ นายคลื่นเรตติ้งกระฉูดมากๆ........น่ารักอ่ะ :o8:
:L1:น้องพีมและคุณตาล....สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
ยังไม่แสดงความคิดเห็นอะไร แต่ฝากดูนิดนะจ๊ะ ว่าผิดหรือเปล่า
“หึหึ พ่อคนไหนต่างก็รักลูกทั้งนั้นแหละพ่อหนุ่มว่าแต่พ่อหนุ่มเถอะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจยิ่งมาฟังลุงบ่นจะยิ่งไม่เครียดหนังเข้าไปอีกเหรอ”
-
“ไม่เป็นไรลุงแค่อยากให้พ่อหนุ่มรู้ว่าเวลาที่เราทุกข์เวลาที่เสียใจให้ลองมองคนอื่นที่เขาแย่กว่าเรา เขาเจอปัญหาไม่ต่างจากเราหรืออาจจะหนักกว่าเราก็ได้แต่สุดท้ายแล้วเวลาจะทำให้มันผ่านไป”
ชอบประโยคนี้ของลุงนพมากๆ น้องภูเป็นเด็กพิเศษ และเป็นคนพิเศษของพ่อ-แม่ และพี่พีม ยิ่งตอนที่ลุงนพจะผูกคอตายแล้วน้องภูเรียก "พ่อ" เล่นเอาน้ำตาไหลเลย :sad11:
คำพูดของคลื่นที่ว่า “ความสุขของกูคือการได้รักมึง” และยิ่งได้อ่านจดหมายจากฟองคลื่นแล้วอยากให้คลื่นได้พบคนที่ใช่และทำให้คลื่นสมหวังในความรักเร็วๆ จัง
ว่าแต่คลื่นเจอพีมได้ไงหว่า ขอเดาว่าคลื่นคงติดสัญญาณไว้ที่รถพีมมั้งเนอะ (ตรูคิดได้ไงว่ะ) เอาเป็นว่ารออีก 50% ที่เหลืออยู่นะคะ
:L1: we are และคนเขียน
-
น้องภูน่ารัก~
คลื่นน่าสงสารมาทั้งเรื่องเลยอ่ะ T^T'
ตอนหน้าคงดีขึ้นน๊า
-
มารออีก 50% ที่เหลือครับ
เมื่อไหร่ภูมิจะมาหาพีมนะ
สงสารคลื่นนะ แต่คงได้เจอคนดีๆๆ
-
: 222222: : 222222: : 222222:
-
มารอด้วยคน
-
มารออ่านตอนที่เหลือ...
อยากยิ้ม...อยากหัวเราะ...แล้ว...
เราเสียน้ำตา ไม่ต่างกับพีม หรอกนะ
-
คลื่นสุดยอดๆๆๆๆๆ
พีมกลับไปหาภูมิเร็วๆๆๆๆๆๆ
-
แอบหนีมาม่าไปหลายตอน ดีใจจังจะกลับมาหวานแล้ว
ตอนนี้คลื่นทั้งน่ารักและน่าสงสารเลยค่ะ แต่ก็ยังเชียร์ภูมิมากกว่า
มารับพีมเร็วๆนะภูมิ :L1:
-
อ่านะ
ใช่แล้วพีม อย่างที่ลุงบอก
เวลาลำบาก ท้อ แย่ๆสุดๆ
ให้มองคนที่เค้าแแย่กว่าเรา แล้วจะรู้ว่าเรื่องของเรามันเล็กนิดเดียวเอง
ตอนแรกก็นึกว่าภูมิมา แต่ว่า เป้นคลื่นก็ดีแล้วหล่ะ
ตอนนี้ทั้งพีมทั้งภูมิไม่มีสติ ไม่มีหลักเลย ยืนยังไม่ได้
ต้องหาที่ยืนของตัวเองให้ได้ก่อน แล้วถึงจะมีสติคุยกันรู้เรื่องนะ
-
ทำไมคลื่นเจอพีมก่อนภูมิ !!
น้องภูน่ารักกกก :z2: :z2:
-
นายฟองคลื่น o13
รออออออออออ
-
มารอออออออออออออออ :m7: :m7: :m7:
-
ทำไมคลื่นเป็นคนดีแบบนี้
-
รักคลื่นอ่ะ ขอคลื่นมีแฟนกะใครสักคนได้ไหม เจ็บแต่ก็ยังรัก
-
พี่ภูมิรีบๆมารับพี่พีมกลับเร็วๆนะ ^^
ขอให้พี่คลื่นได้เจอคนที่ใช่สักทีนะ
-
อ่านชีวิตครอบครัวลุงนพแล้วน้ำตาไหล o13
พีมกลับไปหาภูมิเถอะ :กอด1:
-
คลื่น...you are the best!!!
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เศร้ามากๆเลยค่ะ
น้ำตาจะหมดก๊อกแล้วT^T
-
มาแล้วๆๆๆๆๆ
สวยจ๋า เรารักเธอ เธอทำให้เราฟื้นขึ้นจากทะเลน้ำตา(ที่เธอสร้าง)ได้แล้ว
ภูมิพีม จัดหนักๆ ให้สมกับการรอคอยเลยน๊า
เดอะแก๊งค์ กลับมาเฟื่องฟู สมกับสติปัญญาของปันอีกครั้งแล้ว เย้!!
ปล. เรายังค้างคากับการใช้เบอร์ของโตเกียวโทรตอนตีสี่ของคุณชายเบียร์อยู่นะ
-
คลื่น!!!!!! ทำไมประเสริฐอย่างเน้้!!! :m15:
เปลี่ยนพระเอกตอนนี้ยังทันไหม???? :z6:(ป๊าบ!!!! โดนคนอ่านคนอื่นถีบกระเด็น)
เค้าล้อเล่นนนนน ยังไงน้องภูมิก็ดีกว่าอยู่แล้ว :impress2:
(กระซิบ : แต่คลื่นก็น่ารักนะ ฮิๆๆ :-[)
-
โอ๊ย ยิ้มแก้มปริเลย :-[
แหมตอนท้ายๆ กูเงี่ยน :m20:
-
รักพ่อกับแม่พีมอ่ะ....
ชายเบียร์ ทำไมเอามือถือน้องโตเกียวมาโทรละ ... :m26:
และแล้วภูมิก็กลับมา :oo1: เหมือนเดิม
-
บรรยากาศคึกครื้นแบบนี้สิ VR ที่รอคอย
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
จัดให้คุณภูมิด่วนค่ะน้องพีม กร้ากก
-
กลับมาเป็นเหมือนเดิมเเล้ว เย้ๆ พ่อแม่พีม สุดยอด
จัดหนักเลยภูมิ
-
กรี๊ดดดดดดด!!
ในที่สุดภูมิก็กลับมาหื่นเหมือนเดิม :mc4: :mc4: :mc4:
-
ยิ้มออกได้ซะที :m11: :m11:
-
เราว่าเหมือนจะมีกลิ่นแปลกๆจากพี่เทนกะพี่โอ๊ตนะ :z1:
-
สั้นๆ ร้องไห้
ขอโทษที่ไม่ไว้ใจ มันดราม่าจนหวาดระเเวงไปหมด
-
เกือบจะดราม่าตายไปแล้ว ถ้าไม่ได้ตอนนี้มาชุบชีิวิต
ได้ โปรด กลับ มา ฮา เหมือน เดิม เหอะ
รอๆๆๆๆ ตอนต่อไปก็เน้นฮาไว้ก่อนนะก๊าบบบบ
-
ยิ้มแก้มปริ่มเลยล่ะ o13
-
พอดีกันแล้วโลกนี้สดใสขึ้นเยอะเลยอ่ะ
น้องพีมมีพ่อแม่ที่เข้าใจลูกมากแลยอ่ะ ไม่มีโกรธสักนิด
เป็นครอบครัวที่น่ารักมาก
ส่วนครอบครัวภูมิก็เปิดใจยอมรับพีมได้แล้ว ดีใจด้วย
สุดท้ายภูมิกับพีมก็ได้รักกัน หลังจากคนอ่านเสียน้ำตาไปหลายลิตร
o13 o13 o13
-
ความรักชนะทุกสิ่ง!!! o13 o13 o13 o13
ขอบคุณคุณตาลนะคะ เหมือนสถานการณ์จะกลับมาร่าเริงได้เหมือนเดิมแล้ว
ดีใจแทนหนุ่มๆจัง :-[ :-[
-
เอ่อ ..เกิดอาการบาดจิตกับคำสุดท้ายของภูมิ 'กูเงี่ยน'
5 5 5 รักเลยคำนี้ ♥ :z2:
-
กรี๊ดดด!!!
มาม่าหมดแล้ว เย้ :mc4:
-
กลับมาตอกบัตรให้สวยแล้วค่ะ...
ครบทุกอารมณ์จริงๆตอนนี้ ทั้งซึ้ง ทั้งฮา...สุดท้าย จบแบบหื่นซะงั้น โว๊ะ..... :laugh:
-
แค่นี้ ก็นอนตายตาหลับแล้ว!!!! :monkeysad:
จากที่เครียดกับ o-net ซวยขั้นเทพมา ...เจอ 100% แล้วชื่นหัวจิตหัวใจ :-[
-
หลังจากจำต้องซดมาม่ามานาน :m15:
ในที่สุด ก็ได้กลับมาลั้นลาเหมือนเดิมแล้ว :mc4:
-
เฮ้อออ!! ยิ้มออกแล้วเรา ภูมิแม่งเงี่ยนนนน 5555
-
อิจฉาพีมมาก
-
“พ่อรับพีมเป็นคนในครอบครัวแล้วนะ”. คำนี้แระที่รอมานาน
ฮิ้วววววววววววว
+1 ให้กับความรักของทั้งคู่ ทำได้แล้วนะพีม&ภูมิ
เป็นกำลังใจให้ฟ่าง&แทนต่อไป
:pig4: :กอด1:
-
:monkeysad: ร้องไห้อีกครั้ง แต่คงเป็นครั้งสุดท้าย ซึ้งใจกับความรักของบ้านน้องพีม พ่อแม่หนูช่างรักและเข้าใจลูกอะไรขนาดนี้ ทำให้หายกังวลกับดราม่ารอบสอง..น่ารักทั้งบ้านเลยอ่าบ้านนี้...
มอบโล่ห์ให้คุณเบียร์กับน้องโตเกียวค่ะจุดนี้ที่ตามน้องพีมกลับมาได้ ภูมินอนกอดเสื้อพีมนี่แบบกระชากใจได้อีก ดีใจที่สองคนได้เจอกัน ที่พ่อแม่เข้าใจทั้่งสองคนแล้ว...
คิดถึงบรรยากาศผองเพื่อนนั่งกินเหล้าฮาเฮแบบนี้ที่ซู้ดดดด ฮากันดีไม่มีตกเหมือนเดิม ที่สุดอ่ะแก๊งค์นี้ แต่ตอนท้ายภูมิขรา พระเอกของพี่ ไม่ไหวจะบรรยายค่ะจุดนี้...ตรงไปมั้ย ฮ่าๆๆๆ :haun4:
ขอบคุณคุณตาลค่า
-
น้ำตาผลิตไม่ทันแล้วน้องตาลเอ้ยยยยยยย!!
อ่านตอนนี้แล้วโคตรรักพ่อแม่เลยอ่ะ
อยากจะกลับไปกอดจริงจัง!!
น้ำตาหมดสต๊อกแล้ว
เพราะงั้นขอเสียเลือดแทนได้มะ?
แปลว่าให้น้องตาลเขียนเอนซีเงี่ยนๆของภูมิมาให้อ่านหน่อยอ่ะ ฮ่าๆ
หมดทุกข์หมดโศกกันซะทีนะภูมิพีม
ต่อไปนี้ก็รักกันให้น้ำตาลอายไปเลย!! :กอด1:
-
:mc4: จุดพลุฉลอง น้องภูมิกับน้องพีมกลับมารักกันอีกครั้ง เย้ๆๆๆ
กลับมาเฮฮาเหมือนเดิมก็รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ ^^
-
อ๊ากกกกกในที่สุดก็ได้พี่พีมกับพี่ภูมิคนเดิมกลับมาแล้ว :mc4:
-
บอกได้คำเดียว กริ๊ด ยิ้มแก้มแตก :L2: :L2:
ฮากระจายกับผองเพื่อนเหมือนเดิมมมมมมมม เลิฟน้องตาลลลลลลลลลลลล
มันต้องแบบนี้ มามง มาม่า อะไรรรร ไม่เข้ากันเลยยยยยยยย
คิวกับน้องเต้ยก็น่ารักกก คิวนี่ปากด่าผู้หญิงอายยยเลยหว่ะะะ
-
we are ของเรากลับมาแล้ววววววว
อยากอ่านแบบ สเปเชี่ยล แทนฟ่างงงงง!! ฮิฮิ ชอบคู่นี้มากมาย
-
กลับมารักลูกภูมิเหมือนเดิม โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย :impress2:
แม่ชอบบบบบ (แล้วอิตัวไหนมันจะเปลี่ยนคลื่นเป็นพระเอกเมื่อกี้วะ :angry2:)
แหมๆ พ้นจากการถูกระเบิดบอมบ้านแล้ว :laugh:
รักครอบครัวพีมจังเลย หนวดเท่ค่อดๆ :impress2:
-
ในที่สุดก็แฮปปี้แล้ว
แล้วตอนพ่อรู้เรื่องฟ่างแทนจะดราม่าอีกมั้ยเนี่ย
ไม่เอาแล้วนะคะคุณตาล
ชอบแบบบ้าๆรั่วๆฮาๆมากกว่า อิอิ
-
อ้ายยยยยยยยยยย
หวานมากอ่ะ ทุกคู่เลย :-[ เขินแทน
เริ่มยิ้มได้ละค่ะ อิอิ
ปอลิง คนเขียนอย่าทิ้งตัวแรงนะคะ เด๋วคลื่นไม่รับแล้วจะเจ็บหลัง :z1:
:pig4: ค่า
-
ประเด็นคือ พี่เบียร์ไปทำอะไรกับน้องโตเกียวตอนตี4 :m21:
-
ไอ้คุณภูมิ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
กดบวกเพิ่ม หลังจากที่เสียน้ำตาไปหลายหยด
-
Happy ~
-
เย้วๆๆๆๆๆๆ
:mc4: :mc4: :mc4:
ดีใจมากมาย
-
มาเม้นท์อีก 50% แห่งโครตสุข
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีความสุขอยากจะเต้น แทงโก้ผสมแจ็สแดนซ์แล้วแอบใส่ฮิปฮอปเติมรุมบ้าอีกนิด กร๊ากกกกกก สรุปกรูบ้า เพราะมีความสุข :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
น้องตาลไอเลิฟยู ความรั่วกลับคืนมาสู่เล้าเป็ดแล้ว :a1:
ประโยค ประวัติศาสตร์ประจำ วีอาร์ "กรูเงี่ยน By ภูมิ" :m20: :m20:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ในที่สุดก้อสมหวังสักที
ลุ้นกันมาน้ำตาตกหลายตอน5555
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
พ่อกับแม่พีมน่ารักใจดีจังเลย~
เย้ๆ, หลังจากดราม่ามาหลายตอน ดีกันแล้ว อิอิ
คิวเต้ยน่ารัก กลับมาเป็นบรรยากาศแบบเดิมแล้ว5555.
-
หรือพี่เทนจะเปนเมียพี่โอ๊ต 55555
ไปฟิชเจอริ่งกันในป่า
-
:กอด1: รักพ่อหนวด กะ คุณนายแม่ของพีมจัง คำพูดของท่าน ที่ว่าเห็นลูกมีความสุข ท่านก็มีความสุขแล้ว o13
ภูมิกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ต่อไปคงเห็นภูมิ-พีมเป็นฝาแฝดอิน-จันแน่ๆ
-
ขอเถอะนะ
......................
...........
...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ปิดซอยเลี้ยงฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงง :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ในที่สุด ภูมิพีมก็มีความสุขแล้วววววววววววววววววว
อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยยย มีความสุขมากกกกกกกกกกกกกก :oni1: :oni1: :oni1:
ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พ่อแม่ของพีม มากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่มีมาม่าแล้ว ยะฮู้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ยิ้มออกล่ะ
หลังจากนนี้คงรักมากกกกกกกกกกกว่าเดิมเยอะเลย
:กอด1:
-
อึยยยยยย จริงๆอยากเม้นไรที่มันยาวๆแต่เจอประโยคสุดท้ายของภูมิ...
ทำให้นึกขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง...
ถ้าภูมิเงี่ยนน่ะ แนะนำว่าให้ "ชวนเพื่อนไปเตะบอล"
*ดราม่าข้อสอบโอเน็ต ไม่ใช่ม.6 ปีนี้ไม่รู้หรอกว่าเตะบอลเท่านั้นที่ครองโลก :a6:*
เสียน้ำตาไปหลายลิตรเลยยยย ฮือๆ นึกว่าอ่านผิดเรื่องอยู่
รอน้องโตเกียวน่ะค่ะ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ฉลองงงงงงงงงง งานนี้บอกได้คำเดียว ฉลองงงงงงง
และแล้วก็กลับมารักกัน ซึ้งอะตอนพ่อแม่ภูมิมาที่คอนโด แต่ที่ซึ้งใจ กินใจ ที่สุดก็ต้องครอบครัวน้องพีมเขา
พ่อแม่รายนั้นเขาแน่จริงอะไรจริง พ่อกับแม่พีม จิตใจหล่อมากกกกกกกกก เท่ห์มากกกกกกก *กระโดดกอดหอมแก้มฟอดใหญ่*
พอกลับมาสู่สภาวะปกติ เพื่อนพ้องทุกคนก็เริ่มกลับสู่ชีวิตเดิม ๆ สินะ ท่านปันเป็นไงก็ยังคงเป็นอย่างนั้น เฮ้อออออ
น้องพีดีใจด้วยที่ได้ภูมิคนเดิมกลับมา ก๊ากกกกกกกก ฮิ้ววววววววว
ตอนนี้คงมีแต่คนแย่น้องคลื่นกันแน่ ๆ เลย คนอาร๊ายยยยยย พระเอ๊ก พระเอก ขอให้เจอคนที่ถูกใจไว ๆ นะจ๊ะน้องคลื่น ^^
-
สงสารคลื่น :sad11: แต่ก็เข้าใจนะว่าคนที่ดีกับคนที่รัก ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดียวกัน
คลื่นจ๋าาาาาาาาาาาาาาา มาอยู่กับเค้าก็ได้ :o8: :o8:
ชอบคุณพ่อคุณแม่ของพีมมาก :กอด1: :กอด1: เข้าใจลูกความรู้สึกของพีม
(หนูขอเป็นลูกสะใภ้ด้วยคน) ภูมิ :z6: :z6: :z6:
ฉากที่พีมไปหาภูมิที่คอนโด สะเทือนใจเบาๆ :sad4: :sad4: :sad4:
น้ำตาไหล พรากๆ
แต่ฉากท้ายๆมันขัดกันมาก คือฮากับก๊วนเพื่อนๆในกลุ่ม เมียแคระ กรีากกกกกก :m18: :m18: :m18:
-
:mc4: อะฮิ้ววววววว
ในที่สุดก็ได้กลับมารักกัน...
กลับเข้าสู่โหมดเฮฮาซะทีน๊าาาาาา
ชอบหนวดกับคุณนายตำรวจ o13
น่ารักมว๊ากกกกกกก ครอบครัวสุขสันต์ อิอิ
และตอนนี้มันฟินตรง "กรุเงี่ยน" นี่แหละ :laugh:
-
ยาวสะใจมาก ผ่านพ้นช่วงมรสุมไปซะที
ยินดีกับความรักที่มั่นคงของทั้งคู่ด้วยจ้า
-
อึยยยยยย จริงๆอยากเม้นไรที่มันยาวๆแต่เจอประโยคสุดท้ายของภูมิ...
ทำให้นึกขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง...
ถ้าภูมิเงี่ยนน่ะ แนะนำว่าให้ "ชวนเพื่อนไปเตะบอล"
*ดราม่าข้อสอบโอเน็ต ไม่ใช่ม.6 ปีนี้ไม่รู้หรอกว่าเตะบอลเท่านั้นที่ครองโลก :a6:*
เสียน้ำตาไปหลายลิตรเลยยยย ฮือๆ นึกว่าอ่านผิดเรื่องอยู่
รอน้องโตเกียวน่ะค่ะ
กระทืบ Like ให้เลยค่ะ ไปฟิชเจอร์ริง กับ พ่อกบแม่กบกัน
-
กริ๊ดดดด ดีใจมากๆๆเลยคร่าที่ทั้งสองคนกลับมารักกันเหมือนเดิมแล้ว กริ๊ดดดดดดดดด รักคลื่นมากขึ้นเรื่อยๆๆเลยอ่ะ อิอิ คุนชายเบียร์นี่ยังงั้นค่ะ ตกลงกินเด็กใช่ไหมเอ๋ย แล้วอยู่ด้วยกันตอนนี้ตีสี่ตีห้าได้ไงอ่ะ สงสัยนะนี่
-
เย้ๆๆๆ กลับมาสนุกสนานเหมือนเดิมแล้ว
-
กลับมาอมยิ้มได้สักที
หลังจากกินมาม่ามาหลายตอน
มารอตอนหวานๆ ของภูมิพีมนะครับ
-
วู้วววววววว
บรรยากาศเก่าๆกลับมาแล้วววววว
อย่างนี้สิถึงจะเป็น We are ของจริง!!!!!
ขอความสนุก ความฮา จงอยู่กับ We are ตราบนานเท่านานนนน ว่ะฮ่ะฮ่าาาาาา
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!
ทำไมน่ารักกันเช่นนี้ :z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ยยยยยยยยยย โล่ง
หายใจได้ทั่วท้องในรอบหลายตอน
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก สบายใจสุดๆ
และขอสวอนเลคตามคนแต่งไปติด (แต่ไปซบอกพี่โอ๊ตนะคะ)
-
ถ้าเงี่ยนต้องไปเตะบอลนะภูมิแล้วจะหายอยาก 5555555
ในที่สุดความสุขก็กลับมาหาทั้งสองคนนี้ซะที
กินมาม่าเคล้าน้ำตามาหลายตอนแล้ว เริ่มอืด
กลับมากินขนมกากๆเกรียนๆเหมือนเดิมดีกว่า
อร่อยและสบายใจกว่าเยอะ!! >w<
-
อ่านตอนนี้จบแล้ว :เฮ้อ: โล่งใจ ( หลังจากน้ำตาหยด น้ำตาย้อย สมุดหนังสือเปียกหมด )
-
กลับมาแล้วคร้าบบรรยากาศเดิมๆ
รักพ่อหนวดกับคุณนายมากเลย ฮือออ
อ่านไปนี่คิดถึงป๊ากับแม่เลยอ่ะ
ประเด็นที่ท่านชายเบียร์ของเราเอาเบอร์น้องโตเกียวโทรไปหาพีมดึกดื่นนี่เราไม่ปล่อยผ่านนะฮะจุดนี้
แกไปอยู่กับน้องเค้าได้ไงย๊ะท่านชายยยยยย!!!!
คิวเต้ยก็น่ารักไม่เปลี่ยน เอิ๊กๆๆๆๆ
เออะ......แต่ตอนจบนี่ ภูมิ.....อร้ายยยยย :-[
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
ตกลงว่า ... คลื่นหาพีมเจอได้ไงอ่าาา
แล้วคุณชายเบียร์...ทำไมไปอยู่กับน้องโตเกียวตอนตีสี่ ????
เหอๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดด!! ยิ้มเขิน
we are นิยายสุดฮาคืนชีพแล้ว ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
เย้ๆๆแฮปปี้กันถ้วนหน้า
ภูมิพีมกลับมาแล้ว อิอิ ขอบคุณพ่อแม่พีและภูมิที่เข้าใจในรักของลูกๆนะค่ะ
แม่พีมเท่ที่สุดเลย หนวดก็น่ารักอ่ะ ชอบมากเลย555
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อร๊าย ดีใจมากเลย
ในที่สุดก็ผ่านพ้นช่วงเศร้าๆไปซะที
กรี๊ดกร๊าดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บรรยากาศกลับมาเฮฮาอีกครั้ง
ปล. เทนโอ๊ต หรือ โอ๊ตเทนคะ 555555 (เค้าล้อเล่น ><)
-
จุดพลุ ไม่มี งั้นจุดประทัด :mc4:
ต้อนรับความสุขสันต์อีกครั้ง เย้!!
:z2: :z2:
-
รักคลื่นอ่ะ เกี่ยวมั้ย...5555+
-
เพิ่งมาอ่านครั้งแรก ชอบสุดๆอ่ะค่ะ
ในที่สุดก็ตามจนทัน เย้!
ชอบเดอะแก๊งทุกคนมากกกกกกก ตลกกันไปไหน
แต่พอเศร้านี่แบบ น้ำตาท่วมอ่ะ
เหมือนจะขาดใจ แต่ในที่สุดภูมิกับพีมก็มีความสุขซะที
ดีใจที่สุดในสามโลก ติดตามค่ะ รักคนเขียนนนนนน :กอด1:
-
พีมควรชวนภูมิไปเตะบอลนะคะ แบบนี้ :laugh:
-
กำลังอมยิ้มเพลินๆกับความน่ารักของภูมิในตอนท้ายๆ
แต่สะดุดลมหายใจกับประโยคทิ้งท้ายของภูมิ :laugh: ตรงเหลือเกิ๊นนพ่อคู๊ณณณ
-
55555555555555 ภูมิได้ใจมากอ่ะ น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โอ่ย ยย คลื่นน มาอยู่บ้านพี่มั้ยเค่อะ :o8:
เป็นพระเอกมากๆๆๆขอบอก
แล้วดูน้องภูมิของเราสิคะ "กูเงี่ยน" (พระเอกกว่า!! :laugh:)
รอตอนหน้านะสวยย :กอด1:
-
ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่ต้องเสียน้ำตาแล้วใช่ไม๊
ปอลอ..ส่งใครมาให้คลื่นซักคนเถอะ น่าสงสารอ่ะ
-
ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง
ไม่ใช่แค่ยิ้มออก
แต่ เราหัวเราะเลยล่ะ
โล่งอกมาก รักกันน่ะดีแล้วเนอะ
ขอบคุณพี่ตาลมากค่ะ
-
เรียกอย่างดังแสดงว่าเงี่ยนจริงๆ
-
:impress2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ความรู้สึกตอนที่อ่าน 50% ที่เหลือคือ
..... โล่งใจ .....
ในที่สุดนิยายสุดรักของเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว
หมดทุกข์เสียทีนะภูมิพีม
กอดดดดดดดดดดดดด.. คุณตาล :กอด1:
-
บวกหนึ่ง กับชีวิตเดิมๆที่กลับมา นิยายสุดฮาขงเรากลับมาแล้วอะ
-
:n1:ดีกันแล้วต่อไปนี้เราจะไม่เสียน้ำตาแล้วใช่ไหม
ตอนต่อไปอยากเสียเลือดจ้ดให้หน่อยได้ไหมอ่ะ :call:
-
เลวว่ะ ภูมิ :a5:
-
อะไรหนักๆในอกมันละลายไปพร้อมกับคำว่า "กรูเงี่ยน" คำเดียวจิงๆเลยค่า
:z1: :z1:
-
:-[ :-[ :-[
ภูมิพูดอะไร!?
เลิกมาม่ากันสักที ดีใจเวอร์ๆ
-
o13 สวดยอดดดดด
-
ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมากๆ !
-
ขอบคุณสวยนะจ๊ะ :pig4:
ที่เอา We are... ต้นตำหรับมานำเสนอ
ในที่สุดก็ได้กลับมารักกันแล้ว :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดดด ดีใจจนอยากบินไปนอกโลกจริง ๆ
ดีใจมาก กลับมามีความสุขเหมือนเดิมแล้ว
We are บรรยากาศที่สดใสกลับคืนมาแล้ว
ชั้นมีความสุขจริง ๆ เลย
-
"กูเงี่ยน" คำนี้ตรงตามตัวไม่ต้องแปล :haun4: :haun4: :haun4:
คนเขียนจัดด่วนค่ะ
ปล.มีเรื่องสงกะสัย พี่โอ๊ตกะพี่เทน มีความในไรกันป่ะเนี้ย :z1: :z1: :z1:
-
เย้ เย้ในที่สุดความสุขก็กลับมาหาภูมิกะพีมแล้ววว(หลังชดน้ำตาไปหลายปี๊บ)
แต่สงสารคลื่น หวังว่าซักวันคงจะมีโอกาสได้เจอกับคนที่รักคลื่นและคลื่นก็สามารถ
รักคนๆๆนั้นได้แบบไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป
-
เค้ารักคุณนายกะหนวดมากเหมือนกันพีม
เมฆทมึนลอยหายไปแล้ว เหลือแต่ฟ้าใสๆแล้วเนาะ ดีจัง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด คุณพ่อคุณแม่ไฟเขียวแล้วเด้อ ต่อไปคงหวานจนมดขึ้นแน่ๆ :impress2:
-
o13 ให้หนวด + แม่พีม
แต่ประโยคสุดท้าย ไม่ไหวจะเคลียร์จ๊ะภูมิ
-
คลื่น... "หัวใจนายหล่อมากว่ะ" :m20:
ส่วนคู่ ภูมิ-พีม ในที่สุดก็ลัลล้าได้ซะที แต่เหมือนยังไม่สุดแหะ สงสัยหน่วงมาหลายตอน :m31:
-
จะบอกว่าเหมือนจะยิ้มออก แต่ก็ยังไม่ใช่เลย
อารมณ์มันกึ่งอยากร้องไห้ แต่ก็ดีใจที่ในที่สุดก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วจังงงงงง
-
ไม่รู้จะพูดอะไร นอกจากคำว่าขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณที่ให้ภูมิและพีมได้เจอกันเสียที :impress3:
แต่ตอนนี้ก็ยังแอบเสียน้ำตาอยู่นิดหน่อยอ่ะนะ
ทั้งตอนที่พีมคุยกับพ่อแม่ ทั้งตอนที่เจอกับภูมิ
แต่หลังจากนั้นทุกคนก็กลับมาบ้าบอเหมือนเดิม :laugh:
คิดถึงบรรยากาศนี้จังห่างหายไปเสียนานเลย
หวังว่าจะไม่มีอะไรอีกแล้วใช่มั๊ยคะ :m17:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ยิ้มจนหน้าบานเลยค่า :กอด1:
-
เย้ๆๆๆ จุดพลุ :mc4: ฉลองการคืนดีกันของภูมิกะพีม และคุณพ่อคุณแม่ยอมรับแล้ว เย้ๆ
-
บรรยากาศแบบนี้ที่อยากได้
กลับมาสักที หลังกินน้ำตากันไปหลายลิตร
-
:a5:ภูมิหวานกว่านี้มีอีกม้ายยยยยยยยยย :z6:
-
น้ำตาไหลอีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว ดีใจ ดีใจ ดีใจ ฮืออออออออ
ในที่สุด วันนี้ก็มาถึงสักที วันของเรา กรี๊ดดดดดดดด
ภูมิ น้องภูมิจ๋าาา กอดดดด (เตะพีมไปไกลๆ) 5555555 โอ๋ๆๆ
กลับมาเจอกัน อยู่ด้วยกัน รักกันใกล้ๆ สักทีนะ อย่าไปไหนอีกนะพีมม
กรี๊ดดดดดดดดดดด ไฟเขียวทุกทางแล้วว๊อยยยยยยย
พ่อแม่ ภูมิ พ่อแม่ พีม ไฟเขียว ฉลุย ผ่านตลอดด ย๊ากกก ดีใจ
หมดปัญหาทุกทางแล้ววว!!
อยากให้พี่ฟ่างกับแทนได้รักกันแบบเปิดเผยบ้าง แต่ก็ให้เวลาพ่อกับแม่สักพักเนอะ
ดีใจจัง ต่อไป เราจะได้อ่าน วีอาร์ แบบที่เรารักอีกครั้ง
อ่านแล้วมีแต่ความสุข และความฮา
:a1: :a2:
-
หมดทุกข์ หมดโศก ซะทีนะภูมิ-พีม
พี่โอ๊ต-พี่เทนเปิดประเด็นใหม่อีกล่ะ
-
อ่านแล้วร้องไห้สงสารพีมมาก ยิ่งตอนพีมกลับมาหาภูมิ
น้ำตาไหลเลย ไม่ไหวเศร้ามากเลย สงสารพีมมาก
แต่ดีใจที่พ่อแม่ภูมิยอมรับแล้ว
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
กลับมาแว้วๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆ ได้ฤกษ์เลิกกินมาม่าซะที
กลับมาฮาเฮกันเหมือนเดิมแล้ว o13
-
ทุกอย่างคงจะผ่านไปได้ ตอนที่70นี้ ถือว่าเรียกน้ำตาได้เหมือนกัน
ขอบคุณน้องมากเลยนะที่มาต่อ แต่แบบว่ามาม่าแบบนี้ไม่ไหวแล้วนะคือ
ปวดตา :monkeysad: :sad11:มากมายจนแทบจะไม่ไหวแล้วววววววว
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เย้ๆ ต่อไปนี้มันจะกลับมาหวานแหววเหมือนเดิมใช่ไหมมมมมมมมมมมม
-
ในที่สุดๆๆๆๆ คุณพ่อคุณแม่ของภูมิไฟเขียวแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
-
วันนี้สดใสจังน้า ไม่ขาดสารอาหารแล้ว หลังบริโภคเส้นมานาน
-
ในที่สุดผี บยะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็จรรีหนีหายจากนิยายเรืิ่องนี้ซะที อิ๊ววววววววววว
จุดนี้ต้องฉลองงงงงงงง
-
คุณนายกับหนวด สุดยอดอ่ะ รักจริงๆ :กอด1:
ค่อยยังชั่วหน่อย เริ่มหวานๆแหละ
รอยยิ้มกำลังจะกลับมา โฮะๆๆ :z1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ เขินภูมิพีม
เฮียคลื่นขา หนูยังว่าง :impress2:
-
หลังจากเศร้ามานานนนน เสียน้ำตาไปตั้งเยอะ
ในที่สุด!!! ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วว
พ่อแม่พีมน่ารักมากอ่า
และยิ่งชอบคลื่นมากกว่าเดิมอีกกก
ว่าแต่ ทำไมคุณชายไปอยู่กับโตเกียวในเวลานั้นคะ!! 555555
-
รักคุณนักเขียนที่สุดเลยยยยยยย :-[ o13
-
*เก็กเสียงสวย* และแล้วโบกก็กลับมามีสันติสุขอีกครั้ง ขอบคุณpower puff girl
เป็นblossomไปนะคุณตาล
ลืมบอกๆ
อัดแทน ฟ่างขายGV
อัดคิว เต้ย ขายshonen Ai
ขายได้ๆ
-
อ้อกก !! กูเงี่ยน..เอิ่ม :z1:
แต่ในที่สุดก็จบลงได้ด้วยดีอ่ะนะ
รอคู่ของแทนกับฟ่าง ขอให้พ่อ-แม่ยอมรับด้วยนะ
เพราะตอนนี้มมาม่าอืดหมดแล้ววว
เราไม่อยากได้เพิ่ม อิคึอิคึ :กอด1:
-
น้ำตาไหลอีกครั้งแต่คราวนี้มันคือความสุข
-
เตะบอลไปน้องภูมิ
:laugh: :laugh:
-
โห ยังฮาได้อีกนะพวกนี้
แต่ละมุขนี่น้า ฮากระจายจริงๆ
ยิ่งมุขสุดท้าย :m20: :m20: กูเงี่ยน :o8:
-
อ่านจบแล้วน้ำตาไหล TT พี่สวยน่ารักที่สุดเลย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: ในที่สุดก้อกลับมาเหมือนเดิมแรว
-
:sad4: ในที่สุดพวกเขาก็กลับมา o13 o13 o13 :3123: :3123: :3123:
-
:mc3: :mc3: เย้ๆๆ ตอนนี้พี่ตาลสวยเป็นพิเศษ :L1: :L1:
-
ขอบคุนครับ ฮาอีกครั้ง
-
:impress3: ต้องแบบนี้สิ เนื้อเรื่องที่ชั้นคุ้นเคยและรักมากกกกกกกกกกกกกก
นิยายเครื่องนี้จะครบเครื่องถ้ามี NC เต็มที่สักตอน :z1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: ''กูเงี่ยน''
-
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววว
:impress2:
ปัน-องุ่น นะ
:L2: :L2:
-
ในที่สุดดดดด ก้อกลับมารักกันดังเดิม เย้ๆ :impress2:
-
โถ่ๆๆ :monkeysad:
สงสารคลื่นจัง เป็นคนดีมากกก
ถึงคลื่นจะไม่ได้เป็นพระเอก ไม่ได้คบกะพีม
แต่ยังเราคนนี้อยากเป็นแฟนนาย
รักคลื่นอ่า :กอด1:
ในที่สุด วีอาร์ที่สร้ารอยยิ้มให้เราก็กลับมา
ไม่มีดราม่าแล้วใช่มั้ยคะ :z2:
ดีใจที่พ่อแม่ภูมิเข้าใจซะที
รักพ่กกะแม่พีมจัง เจ๋งมากอ่ะ o13
-
ขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ เลย
ดีใจที่พีมกับภูมิกลับมารักกันเหมือนเดิมแล้ว
ชอบบรรยากาศเพื่อนๆ พีมกับภูมิมากๆ เลยค่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปมากมายค่ะ
-
ในที่สุดก็ผ่านพ้นปัญหาไปได้นะพีมภูมิ
เฮ้ออ หายใจได้คล่องหน่อยตอนนี้
หนวดกับคุณนายน่ารักมากๆ ดีใจแทนพีมเลย
ต่อจากนี้ก็ดูแลกันและกันนะพีมภูมิ
อย่าทิ้งกันไปไหนอีกนะ
+1 ให้คุณตาล จุ๊บๆๆ
-
ลืมบอกไปว่า หากตอนต่อๆไปเดอะแก็งค์กลับมากวนตรีนอีก ....จองหนังสือเลย 2 ชุด
-
ขอมอบรางวัลนิยายสุดฮาคืนให้พี่ตาลนะคะ 55555555555
อร้ากกกกกกกกกกกก ในที่สุดมหากาพดราม่าก็จบแล้วววว
กดไลค์รัวๆให้กับ "กูเงี่ยน"
55555555555
:impress2:
-
ยิ้มจนหน้าบาน ปากกว้าง ตาปิด ไปหมดแล้ว555555
-
กลับมาอ่านอีกรอบต่อที่เหลือให้จบ อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ดีใจอ่ะ T^T ไม่ต้องกินมาม่าแล้ว โล่งใจมากมาย ดีด๊า~~~~~
จุดพลุฉลองงงง วีอาร์กลับมาฮาดังเดิมแล้ววว อร๊ายยยย แทนฟ่าง น่าร๊ากกกก >///<
ในที่สุดก็เข้าใจกันทุกฝ่ายแล้วววว เย้ๆ อมยิ้มแก้มตุ่ยด้วยความดีใจเป็นล้นพ้น? ฮ่าฮ่า
ก็ขอให้ภูมิกลับมามีสุขภาพแข็งแรงโดยไวนะค๊าาาา
รักกันให้มากๆน๊าาาา ทุกคู่ ทุกคนที่มีความรักเลยอ่าาาา ^^
กอดดดดดๆๆๆ
:กอด1:
-
ขอสารภาพว่าช่วงที่ มาม่าไม่เข้ามาอ่านเลยยยยยแบบว่าไม่อยากเห็นภูมิพีมเสียใจ :sad11:
รอจนเหตุการณ์คลี่คลายถึงมาตามอ่านย้อนหลัง :z2:คือเค้าเป็นคนเซ้นท์ซิทีฟรับเรื่องเศร้าไม่ค่อยได้ :z6:
-
"กูเงี่ยน" 5555555555
กดไลค์แทบไม่ทันนนนนน o13
อยากอ่านของ แทน-ฟ่าง เบียร์-ญี่ปุ่น และ ปัน-องุ่น มากกก
-
คลื่นแบ่บ ..... . เหลือผู้ชายแบบนี้อยู่ในโลกสามมิติจริงๆน่ะเหรอ???? *ทุบโต๊ะคอม*
คุณลุงและหาดทราย ให้ข้อคิดดีๆไว้จนอยากจะเรียกตัวมาออกข้อสอบโอเน็ตแทน สทศ. 555 5
อาจจะได้คำถามมีสาระกว่า เกิดอารมณ์ทางเพศควรทำตัวอย่างไร ปรึกษาครอบครัว หรือชวนเพื่อนไปเตะบอล - -
หนวด คุณนาย แล้วก็ไอ้แมว เป็นครอบครัวที่น่ารักมากจริงๆ สุดยอดค่ะ ชอบๆๆๆๆ :really2: :really2: :really2:
เกริ่นๆ พี่เบียร์น้องโตเกียวมาปั๊บก็อยากอ่านขึ้นมาทันใด ,ทำไม วันนั้นพี่เบียร์โทรหาแคระ เอ๊ย พีม ด้วยเบอร์น้องตอนดึกๆเช้าๆได้ แล้ววันนี้งอนอะไรกัน ง้อกันยังไง //ถามมาขนาดนี้ไปทำเรียลลิตี้เลยไป๊ -*-
ส่วนเรื่องแทนฟ่าง น่าจะบอกไปเลยมากกว่า เจ็บแต่จบ ทีเดียวเลย ดีกว่าคุณพ่อคุณแม่มารู้ทีหลัง ว่าตอนที่ภูมิออกตัว ฟ่างยังไม่ยอมบอก ไรงี้ๆ *คหสต.*
ซึ้งกับประโยคแรกที่ภูมิตื่นมาพูด นี่แหละภูมิ อร๊ายยยย ย -///-
ตอนหน้าเจอกันอีกทีเจ้าพีมคงเพลียๆมาแน่แท้ ฮ่าๆ :pighaun:
-
พีมกลับมาหาภูมิแล้ว :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดด
ดีใจที่กลับมารักกันแล้ว
-
ตอนท้ายตอนเริ่มฮาแระ ตอนต่อไปขอแบบเฮฮาเหมือนเดิมเลยนะ อิอิ
-
พี่ตาลลลลลล
ขอเอ็นซีภูมิพีมด่วน!!!!
-
และแล้วทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี
มาเข้าโหมดฮากระจายกัน หลังจากกินมาม่าชามโต ไปหลายตอน :z2:
+ 1 ให้น้องตาล กับสิ่งที่จัดให้แบบยิ้มทั้งน้ำตา :กอด1:
-
มีความสุขขขขขขขขขข
หลังจากที่เสียน้ำตาไปเป็นลิตร
:-[
-
ลอกอินมาเพื่อนการนี้เลยทีเดียว..
ไม่รู้ว่าคุณคนเขียนรู้ตัวรึป่าว ช่วงที่ดราม่ากับช่วงที่เฮฮาสำนวนไม่เหมือนกันเลย
เห็นได้ชัดว่าตอนที่ดราม่า เป็นบทบรรยายความรู้สึกของพีม ประโยคนึงจะยาวมาก เกือบ2บรรทัดได้(อ่านแล้วจะขาดใจ ลมหายใจจะหมดน่ะค่ะ)
ในขณะที่ฉากธรรมดาจะเป็นประโยคง่ายๆ อ่านคล่องมาก
เราเข้าใจว่ามันคงยากที่ปกติสนุกสนานอยู่จู่ๆจะรันทดขนาดนี้ เข้าใจว่าคุณคงจะไม่ค่อยถนัดเหมือนกัน
แค่อยากจะติชมนะคะ คนอื่นอาจจะคิดไม่เหมือนเราก็ได้ ยังไงก็เอาใจช่วยอยู่แล้ว สู้ๆๆ ^^
ปล. คิดถึงน้องเต้ยม๊ากก ไม่เจอตั้งนาน คุณคนเขียนห้ามข้ามตอนสะบึ่มบึ้มกับพี่คิวครั้งแรกเป็นอันขาดนะ ไม่งั้นจะโกรธมาก
-
ดูเหมือนคลื่นจะได้ใจไปเต็มๆ เข้าสูตรพระรองเกาหลียังไงไม่รู้
รูปหล่อพ่อรวย พร้อมเสมอสำหรับคนที่ตัวเองรัก แต่ไม่ได้ครอบครอง
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า จริงๆ แล้วความสุขที่สุดในชีวิตคนเรานั้น
ต้องมีครอบครัวมาร่วมด้วยเสมอ มันถึงจะสุขที่สุดไม่งั้นชีวิตก็คงค้างๆ คาๆ
พ่อแม่พีมน่ารัก ครอบครัวฝั่งพีมเข้าใจโลกคงเพราะอย่างน้อยๆ ก็มีอาปุ้ยของพีม
ที่ทำให้ครอบครัวนี้เปิดรับอะไรได้ไม่ยาก
ฝั่งภูมิ ก็เข้าใจนะไม่เคยเจออะไรแบบนี้ คงต้องทำใจกันบ้าง
ของแบบนี้ต้องใช้เวลา ที่เกือบจะแลกด้วยชีวิตของลูก ลองคิดเล่นๆ
หากเด็กๆ เลือกที่จะดื้อ ฝั่งผู้ใหญ่คงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่รับไม่รู้
ค้านหนักกว่าเดิม แต่นี่ เด็กเลือกที่จะเดินออกจากกัน เหลือไว้แค่ร่างกายที่ไร้วิญญาณ
เออ โน๊ะ แบบที่ภูมิเป็นนี่เค้าเรียกว่า "ใจจะขาด" เล่นเอาสะเทือนกันไปทั้งบ้าน
สุดท้าย ชอบประโยคนี้มาก
(อ้าวเหรอกูไม่รู้นี่หว่ามันก็ไม่ได้ผิดหวังหรอกเพราะความหวังของกูคือเห็นแมวอย่างมึงมีความสุข ถ้าตอนนี้มึงมีความสุขก็ถือว่ากูสมหวังแล้ว)
เชื่อว่าในโลกปัจจุบันนี้เหลือครอบครัวแบบนี้ไม่กี่ครอบครัวแล้วแหละด้วยสภาพเศรษฐกิจ
ด้วยความเจริญทางวัตถุ และทุกสิ่งรอบข้างที่เปลี่ยนไป
-
ครึ่งหลังนี่ เศร้า ซึ้ง แป๊ป นอกนั้นฮาเริ่มถามหาแล้ว :m20:
มันใช่เลยละพีม ภูมิคนเดิมของพีมกำลังจะกลับมาแล้ว
เรื่องเศร้าน่าใจหายผ่านไปแล้ว ก็ขอให้รักกันราบรื่น :กอด1:
-
:sad4: ในที่สุดดดดดดดดดดดดดด "มาม่า" ก็หมด !!!!!
:oo1: ตามถูมิขอ จัดมาหื่นๆเลย 5555
-
โอ้ววววว์ ตอนนี้ยาวมั๋ก ๆ อ่านสะใจดีจริงเลยค่า
ขอบคุณจ้า
-
อ๊ากกกกกกกกกกก....ได้ฤกษ์กลับมาอ่านเรื่องนี้แบบเต็มๆ ตาแล้ว หลังจากที่ก่อนหน้านี้ในช่วงดราม่าจะต้องปิดตาลากเม้าท์แอบอ่านคร่าวๆ แบบสแกนๆ
คือคนอ่านเป็นพวกอินแบบสุดๆ อะจ้า ถ้าอ่านเรื่องเศร้ามากๆ จะนอยด์จะหดหู่ไปทั้งวัน ก็เลยต้องขอ skip ช่วงดราม่าไม่ได้อ่านเต็มๆ ตั้งหลายตอน
(แต่ก็ยังเศร้ากับคลื่นอยู่นิดหน่อยนะเนี่ย เห็นใจจริงน้อ :sad4: )
ขอบคุณคนเขียนมากๆ นะคะ แต่งดราม่าได้เศร้าสะเทือนทรวงมากกกกกก :m15:
-
ดีใจแทน ขอให้รักกันนานๆ มากๆกว่านี้อีกนะ :L2:
-
พีมกับภูมิได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว ยินดีด้วยนะคะ
-
โอ้ยยยยยยยยยยย น้ำตาหายไปหลายลตรกว่าจะกลับมาเหมือนเดิม
รักกันมากๆนะคับ PP FOREVER^^
-
o18ว่าแต่ว่า....ตอนตี 4 ทำไมเบียร์ใช้โทรศัพท์โตเกียวได้ล่ะ :z2:
หรือว่า........ :z1:
-
เรื่องนี้ทำให้ต้องสมัคร เพื่อมาเม้นนน เลยนะ ทนไม่ไหวแล้วววว
ตอนแรกๆที่อ่าน :m20:
ตอนกลางๆเรื่อง :o8:
ตอนหลังๆตั้งแต่พ่อภูมิมาเจอ o22 และ :o12:
เรื่องนี้ทำให้เรานำ้ตาไหลไม่รู้ตัวอะ นอนไม่หลับ เครียด แอบโกรธสวย ทั้งหมดนี้แค่จะบอกว่าน้องตาลเขียนเก่งมากกกกก
-
รักคลื่นที่สุดแล้วเรื่องนี้.....อิอิ
ไม่เศร้าแล้วเนอะ
-
นิยายสุดฮาคืนชีพ //จุดพลุฉลอง
อย่าได้มาม่าอีกเลย เพี้ยง!!
-
ที่สุด ที่สุด ที่สุด ดีใจที่สุด ยาวได้ใจที่สุด o13 :L2: o13
กลับมาสู่สามัญ พ่อ แม่ยอมรับ ดีใจน้ำตาจะท่วมจอเลย
ปล.ชอบตอนพีมคุยกะพ่อแม่ น่ารักมากรู้สึกถึงความรักของท่านเลย แม้จะพูดกันเอ้ง กันเอง
-
“กูเงี่ยน”
อาร๊ายยยยยยยยยย ภูมิพูดได้ถูกใจมาก :z1: :z3:
ขอบคุณพี่ตาลนะครับที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน
-
มาม่ามาหลายตอน เล่นเอา กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ตาลลลลลล :m16: :m16: :m16:
แต่ตอนนี้ เหมือนจะเคลีย์ๆแล้ว บอกได้ สามคำ
กู โล่ง มาก
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อยากอ่านต่อแร้ว
:z3: :z3: :serius2: :serius2:
-
we are กลับมาไร้สาระเหมือนเดิมแล้ว :laugh: :laugh:
-
ในที่สุดภูมิกับพีมก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันเเล้ว ดีใจโว้ยยยยยยยย :laugh: :laugh: :laugh:
-
จบได้สวยมากภูมิ
"กูเงี่ยน" โอเค คำเดียวจบอ่ะ 55555555555555555
-
เย้ Happy >w< ดีใจจัง
-
น่าร้ากกกกกกก
ชอบที่สุดดดดดด
-
งานนี้ต้องฉลองแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
-
:o8:ดีใจจังที่พ่อของภูมินับได้แล้ว ดีใจด้วยนะพีมกะภูมิ :L1: :L1: :กอด1:
-
ภูมิกลับมาแล้ว เยๆๆๆ :mc4:
กลับมาแบบได้ใจมาก :call:
มาอัพไวๆ นะ คราวนี้ขอพี่ปันปัน บ้าง :z1:
-
:sad11: :sad11: :sad11: ตอนก่อนๆน้ำตลไหลพรากเพราะมาม่า ตอนนีิ้ไหลพรากด้วยความดีใจ
พายุสงบแล้ว อยากอ่านคู่แทนฟ่าง เบาๆ :-[
-
เง้ออ่านมาตั้งนานมะได้เม้นท์เลยขอโทษน้าาาา อ่่่านตอนนี้แล้วโล่งมากมาย หลังจากรันทด อ่านไปน้ำตาไหลพรากๆๆมาหลายตอน ยิ่งตอนที่คิดว่าพีมตายนี่นอยด์ไปทั้งวันอ่ะ คิดแทนภูมิไปสารพัด และแล้วก็เป็นแค่ฝัน ดีจังคุณพ่อเข้าใจแล้วต่อไปจาได้รักกันแบบเปิดเผยไม่ต้องวิตกอีกเนอะ แต่รักพ่อแม่พีมมากอ่ะ เค้ารักที่ลูกเป็นลูกจริงๆ ปลื้มหนวดมากกกกกกที่สุด
-
เฮ่อ..............
โล่งอกสักที หลังจากที่เสียน้ำตามาเยอะมาก
ภูมิ พีม แทน ฟ่าง คิว น้องเตย ปั่น เชน เบียร์ กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว
เย้ๆๆๆๆ
-
ยาวเต็มที่ อ่านกันจุใจมากกกก
ดีใจมากกกก ที่ภูมิพีมกลับมารักกันเหมือนเดิม
ดีใจที่พ่อแม่พีมและพ่อแม่ภูมิเข้าใจในความรักของคน2คน
แล้วเมื่อไรแทนฟ่างจะบอกพ่อกับแม่สักที
-
เฮ้อออออ โล่งอกสักที ภูมิพีมกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แฮปปี้มากๆ
ดีใจจนน้ำตาไหล ผ่านพ้นไปได้สักทีกับดราม่าชุดใหญ่ ไม่เอาอีกแล้ั้วน๊า555
ตอนสุดท้ายนี้ฮาอ่ะภูมิ เห็นเมียแคระแล้วอดใจไม่ไหวอ่ะจิ่ คิคิ
-
โล่งอกซะที จะไม่ต้องร้องไห้แล้ว
ตอนก่อนๆ แค่เปิดมาน้ำตาก็คลอแล้วอ่ะ :sad11:
ปล.คิดถึง ปันปันแล้ว
-
คิดถึงพีมแล้วววววววววววววววว
-
ค่อยยังชั่ว ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกัน :เฮ้อ:
กลับมารักกันปานจะกลืนซักที
ค่อยมีกำลังใจเก็บเงินรอเล่ม :laugh: :laugh:
อ่านตอนนี้แล้วอยากบอกว่ารักหนวดกะคุณนายมากๆ เข้าใจลูกแมวน้อยที่สุด :impress2:
ฮาภูมิ ยังไม่ทันหายดีก็เงี่ยนซะละ เพื่อนอยู่เต็มบ้านน้องพีมจะว่าไง :-[ :-[
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: รักกันๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ผ่านพ้นอุปสรรคกันแล้ว
-
แฮปปี้!!!! //โยนผ้าเช็ดหน้าทิ้ง //จุดพลุฉลอง
ภูมิคนเดิมมาแล้ว ฮ่าๆๆ
-
ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง
โอ๊ยดีใจ หมดทิชชู่ไปเป็นลังแล้วมั่งเนี่ย555555
รักหนวดกับคุณนายจัง น่ารักมากๆๆเลย
-
หลังจากที่อยู่ในวังวนของมาม่า รสต้มยำ หมูสับ หมูน้ำตก เย็นตาโฟ เป็ดพะโล้ ฯลฯ จนเกือบครบทุกรสแล้ว
ทุกสิ่งอย่างก็คลี่คลายไปในตอนนี้
คลื่น...นายหล่อมาก เสียดายที่อยู่ในเรื่องเดียวกับภูมิ ไม่งั้นนายก็คงได้เป็นพระเอกไปแล้ว :z6: (ภูมิโดดถีบ)
หนวดและคุณนาย...พ่อแม่ดีเด่นแห่งปี พีมโชคดีที่ได้เกิดเป็นลูกของบ้านนี้จริงๆ
เบียร์...ให้ 10 คะแนน ที่สามารถใช้วิธีการอันแยบยนจนพีมยอมรับโทรศัพท์
พีมและภูมิ...ขวัญเอ๊ยขวัญมา ดราม่าหนักๆ มาหลายตอนแล้ว กลับมารักกันเหมือนเดิมนะ
เพื่อนๆ... ดีใจที่ได้อ่านตอนนี้อีก คิดถึงเพื่อนๆ จอมฮาทุกตัวคนเลย
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :call:
-
:z2:ยังไม่มาตออีกเหรอครับ รอรอรอ
-
เข้ามา รอ รอ รอ แล้วก้อ รอ :)
-
:z2: เต้นรอพีม&ภูมิ
-
ตามอ่านจนทันแล้วเย้ๆๆๆ :mc4:
สนุกมาก สนุกมากจริงๆได้ครบทุกรสชาด
อ่านไปก็ยิ้มไป หัวเราะไป บ้างครั้งก็เศร้าอ่ะ และก็มีข้อคิดดีๆอีก
มะวานแอบไปอ่านที่ทำงาน โดนเพื่อนๆแซว ว่า บ้า นั่งยิ้มคนเดี๋ยวก็เป็น
วันนี้โดนอีก ว่า ประสาท นั่งน้ำตาคลอ ญาติมรึงเสียหรอ
อ่านๆไปด็นึกถึงสมัยเรียน คิดถึงเพื่อนๆ ตอนนั้นก็บ้าๆบอๆ เหมือน The Gang ในเรื่องนี้
ได้ข่าวว่าพี่ตาลจะรวมเล่มหรอ สนับสนุบเต็มที่ ขอจองด้วยคน
และขอก็เป็นกำลังใจให้ พี่ตาล และ We are...คือ เรารักกัน ดำเนินต่อไปจบไม่มีที่สิ้นสุดนะคราฟฟฟ
-
ประโยคสุดท้ายของภูมิ ทำเอาหมดซึ้งแล้วหื่นแตกทันที ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ :m10:
-
คลื่นจ๋าาาาาาาา คิดถึงคลื่นจังเลยยยยยย
คืนนี้จะได้เจอคลื่นรึปล่าวนาาาาาา
-
โหยคำสุดท้ายของภูมิ555555555555555555555
-
รอวันกลับมาหวานอีกครั้ง พายุพัดผ่านไปแล้วนะ
ขอบคุณหนวดกับคุณนาย สองคนสุดที่รักของน้องพีม :กอด1:
ภูมิ พีม แอนด์เดอะแก็งค์อยู่ไหน เค้ารออยู่น๊าาา
-
ตอนที่ 71 ข่าวดี
หลังจากเมฆฝนมืดมัวผ่านพ้นไปท้องฟ้าที่สดใสก็เข้ามาแทนที่ผมรู้สึกว่าท้องฟ้าหลังฝนครั้งนี้มันสวยงามกว่าเดิมอีกนะ ภูมิกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้วแข็งแรงทั้งกายและใจผมเองก็เหมือนกันรวมถึงความรักของเราก็แข็งแรงขึ้นด้วยก็มันมีภูมิคุ้มกันที่หนาแน่นขนาดนี้อ่ะเนอะ
ตั้งแต่เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันภูมิก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไร เหอๆ แค่เสาร์อาทิตย์มันจะไม่ให้ผมห่างจากมันเกินจะเอื้อมถึงพูดง่ยๆคือตัวติดกันยิ่งกว่าแฝดสยามนั่นเองครับ ส่วนวันที่เราต้องไปเรียนมันก็จะโทรหาผมบ่อยขึ้นแทบจะทุกชั่วโมงส่งข้อความมาหาทุกๆยี่สิบนาทีเวลามันโทรมาก็จะถามอยู่ไม่กี่คำหรอกครับหลักๆก็จะมี อยู่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร เรียนเสร็จกี่โมง นั่งใกล้เพื่อนคนไหน เดี๋ยวมารับ
เรียกว่าตามติดชีวิตกูยิ่งกว่าเงาอีกครับและแล้วชีวิตอันสงบของผมก็ต้องจบลงด้วยเอวังประการฉะนี้ไอ้ที่เคยหวงก็หนักกว่าเดิมเกือบสิบเท่าที่เคยหึงก็หนักขึ้นเกือบเท่าตัวอาจจะเป็นเพราะภูมิยังฝังใจกับเรื่องที่ผ่านมาเพราะช่วงแรกๆบางคืนภูมิมันไม่ยอมนอนมันกลัวว่าผมจะหายไปมันน่าสงสารมากเลยนะครับแต่ตอนนี้ก็เริ่มดีขึ้นแล้วและนั่นไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นของเราคือ……….
“ภูมิมึงเลิกจ้องกูได้แล้ววววววววว” ผมผลักหน้าไอ้ภูมิออกห่างก็ตั้งแต่เรา…… เอ่อ คือ คือว่า เออนั่นแหละ ผมน่ะเพิ่งจะได้นอนนะเว้ยได้นอนตอนตีสามกว่าๆจะเพราะใครละถ้าไม่ใช่ไอ้หน้าหล่อๆที่นอนอมยิ้มจ้องหน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย แม่งสัดหมา ชาติชั่ว เห็บชะมด
เชี่ยภูมิถ้ามึงจะทำกับกูแบบนี้นะปีหน้ามึงก็ไปแข่งไตรกีฬาไม่ก็มาราธอนเลยนะไป๊ แล้วคิดดูนะครับว่าทั้งที่ผมก็เพิ่งจะได้นอนตอนตีสามแต่ต้องตื่นมาตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่เพราะรู้สึกยุกยิกๆจั๊กจี๋แถวแก้มแถวคอจะนอนก็ไม่ได้นอนเต็มอิ่มมีอะไรมาโดนตัวนี่มันรบกวนการนอนนะเว้ย
พอลืมตาขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าเป็นไอ้ภูมิที่กำลังซุกไซร้คอผมอยู่และพอเห็นว่าผมตื่นแทนที่มันจะสำนึกว่ากำลังรบกวนการพักผ่อนของผมแต่ไม่ครับมันยังไม่สำนึกแถมยังเอาแต่จ้องหน้าผม
ผมก็จ้องกลับดิแต่ก็แค่ตอนแรกคือกูโมโหไงครับเลยจ้องกลับให้รู้ว่ากูกำลังไม่พอใจ กูง่วงกูเหนื่อยกูเพลียมึงรู้บ้างไหมกูอยากนอนมึงมารังแกสังขารร่างกายกูทำไม ทนไม่ไหวผมเลยโวยวายออกไปนั่นแหละแต่เชี่ยภูมิก็หาได้สนใจผมไม่ มันก็ยังคงสติลจ้องหน้าผมต่อไปจ้องและจ้องเหมือนจะแดกผมเข้าไปทั้งตัว
จากที่ผมโกรธจนอยากถลกหนังกำพร้าหน้าหล่อๆของมันออกมากางเล่นผมก็เริ่มเขินพอผมเขินผมก็เริ่มทำตัวไม่ถูก แล้วอีกอย่างคือจะบอกว่าร่างของผมไม่มีอะไรห่อหุ้มเลยนอกจากผ้าห่มหนาๆนุ่มๆนี่ ผมจะพลิกตัวหนีมันก็ไม่ได้เพราะมันเสี่ยง???แล้วพระเอกแสนดีอย่างผมก็เลยทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนหน้าแดงให้ไอ้ภูมิมันแทะโลมทางสายตา
“บอกว่าอย่าจ้องเดี๋ยวกูทิ่มตาบอดเลยสัด” โวยวายเข้าไปพีมโวยวายเข้าไป ขู่มันเข้าไปอีกเดี๋ยวมันก็เกรงเราเอง
“หึหึ” แต่เหมือนแม่งไม่กลัวว่ะไอ้ภูมิยังมองผมด้วยสายตาหวานฉ่ำเฉกเช่นเดิมเด๊ะๆ
“ห้ามหัวเราะด้วยโว้ย” แหนะ บอกว่าอย่าหัวเราะยังจะขำต่ออีกตกลงว่ากูพูดไม่รู้เรื่องหรือมึงฟังไม่รู้เรื่องกันแน่วะ
“ถ้ากลืนกินมึงได้ทั้งตัวก็คงจะดีนะพีมมึงจะได้เป็นของกูอยู่กับกูคนเดียวไม่ให้ใครเห็น” คุณพระ!!!!!!!!!! มันไม่หวานหรอกนะเว้ยไอ้ประโยคเมื่อกี้น่ะเพราะมันน่ากลัวววว บรึ๋ยยยย มันออกแนวโรคจิตสยดสยองชวนขนหัวลุกเกิดวันดีคืนดีมันไม่มีอะไรกินแม่งไม่มาหั่นหัวผมแดกแทนข้าวเรอะ ผมหรี่ตามองหน้าไอ้ภูมิอย่างไม่ไว้ใจก่อนจะค่อยๆขยับตัวหนี กูกลัววววววว
“จะขยับไปไหนน่ะเตี้ย”
“ก็กูกลัวมึง….มึงจะกินกู” คำพูดจากใจใช่ไก่กา
“หึหึตลกล่ะๆ มานี่เดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก” ภูมิมันรวบตัวผมแล้วกระชากเข้าไปกอดแนบอกแม่งแรงกระบือจริงๆผมก็ไม่ใช่ตัวเล็กๆแต่มันดึงทีเดียวกูแทบปลิว
“มะ มึง มึงไม่ไปเรียนหรอวะจะเจ็ดโมงแล้วนะ” ผมบอกอู้อี้อยู่กับอกภูมิส่วนมือก็ควานหาชุดคลุมอาบน้ำที่เมื่อคืนถูกไอ้ห่านี่เขวี้ยงไปไหนซักที่แถวๆนี้แหละและในที่สุดผมก็เจอผมรีบอาศัยตอนที่ภูมิคลายแรงกอดมาลูบหลังผมเบาๆผมก็กระโดดลงจากเตียงใส่เสื้อคลุมอย่างด่วนจี๋
ได้ยินไอ้มนุษย์เหล็กไหลนั่นมันหัวเราะด้วยมันลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงหาวหวอดๆมองผมซะตาเยิ้มไอ้ที่เยิ้มคงเพราะน้ำตาจากการหาวไม่ใช่มันนึกพิศวาสอะไรผมหรอกแต่ผมก็อดกลัวไม่ได้ผมว่าอีกหน่อยผมต้องกลายเป็นโรคหวาดระแวงแฟนตัวเองแน่ๆไอ้ภูมิมันน่ากลัวนะเว้ยเวลาที่มัน…….อ่ะ เสียงลูกนกลูกกาตาดำๆอย่างผมอ้อนวอนขอร้องยังไงมันก็ไม่สงสารแม่งพูดแล้วแค้น ฮึ๋ย
“ไปอาบน้ำๆกูจะเก็บที่นอน วู้” ผมทำเนียนแก้เขินจับๆพับๆผ้าห่มไอ้ภูมิมันขำหึก่อนจะยอมลุกออกจากเตียงมันไม่ได้โป๊หรอกเพราะมีผ้าขนหนูพันเอวอยู่ไม่รู้แม่งไปหามาใส่ตอนไหนแต่ที่รู้คือกูหมั่นไส้คนห่าไรแค่ใส่ผ้าขนหนูมองข้างหลังยังเท่ เฮอะเพราะมึงมีลายสักหรอกถ้ากูมีกูก็เท่เหมือนกันเหอะ โด่ ผมเบ้ปากมะเหงกตามหลังไอ้ภูมิไปด้วยความรัก คึคึ
ระหว่างที่ภูมิอาบน้ำผมก็หาถุงเท้าหาเสื้อช็อปไว้ให้มันว่าแต่ว่าวันนี้มันใส่ช็อปหรือใส่ชุดนักศึกษาวะ
“ภูมิ ไอ้ภูมิ” ผมตะโกนถามคนที่อยู่ในห้องน้ำ
“เออ” เสียงภูมิตะโกนตอบกลับมาพร้อมกับเสียงน้ำที่หยุดไหล
“วันนี้มึงใส่ชุดอะไรวะ”
“ช็อป เอาเสื้อสีเทานะ”
“เออๆ” ภูมิมันใส่เสื้ออยู่ไม่กี่สีหรอกครับ ดำ เทา กรมแต่หลังๆมานี่เริ่มใส่สีขาวเพราะมันบอกว่าผมชอบมันเลยใส่แต่ตอนกลับมาแม่งอย่างโสมมอีกอย่างภูมิไม่ใส่เสื้อคอกลมเพราะมันเสพติดเสื้อคอวี พอเตรียมของให้คุณชายท่านเสร็จมันก็ยังไม่เสด็จออกมาจากห้องน้ำซักที เชี่ยยยยยยยยยกูเรียนแปดโมงครึ่งนะเว้ยยยย
“ภูมิเร็วๆหน่อยเดี๋ยวกูสาย” ไม่ได้ขยันเป็นเด็กเรียนอะไรนักหรอกครับแค่วิชานี้ท่านอาจารย์โหดเหลือเกิน แปดโมงครึ่งปุ๊บเริ่มเรียนปั๊บตรงเวลาเป๊ะอย่างกับตั้งโปรแกรมไว้ใครมาสายมีล็อคห้องครับ
ผมกับไอ้คิวไอ้ชายเจอบ่อยจิตพิสัยกูคงติดลบซ้อนลบแล้วมั้ง “เชี่ยภูมิ เร็วววววววว” ผมไปยืนทุบประตูห้องน้ำปังๆเร่งไอ้ภูมิ อย่าถามว่าทำไมผมไม่ไปอาบอีกห้องก็เพราะห้องนั้นไม่เหลืออุปกรณ์อาบน้ำใดๆและแปรงสีฟันผมอยู่ห้องนี้ไม่มีสำรองแล้วด้วย
หลังจากหายเข้าไปในห้องน้ำพักใหญ่ภูมิก็ออกมาพร้อมตัวขาวๆและกลิ่นครีมอาบน้ำหอมๆมายืนอยู่ตรงหน้าผมและมันก็ปัดผมเปียกๆให้น้ำกระเด็นใส่หน้ากูด้วย แสรดดดดดดดดดดดด
“เหี้ย”
“ยังไงก็ผัวมึง”
ฉึก
“ไอ้……ฮึ่ย” เถียงไม่ได้ก็ต้องใช้กำลังเข้าว่าผมกระแทกไหล่มันให้ออกไปพ้นๆและบิดหัวนมจนมันร้องลั่นก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำต่อ แต่………..เชี่ยยยยยยยภูมิ!!!!!!!!
มึงทำอะไรไว้กูเกือบลื่นล้มหัวฟาดพื้นห้องน้ำตายคาที่อยากรู้ไหมครับว่าทำไมผมถึงตกใจขนาดนี้ก็เพราะว่าพื้นห้องน้ำมีรูปหัวใจดวงโตเต็มพื้นถูกวาดจากยาสระผมในรูปหัวใจมีชื่อผมตัวเบ้อเร่อ
“หึ หึหึ หึหึหึ ไอ้หล่อแม่งเล่นไรวะมันเปลืองนะเว้ย” ทั้งที่บ่นแต่ผมก็เข้าไปยืนอยู่ตรงกลางหัวใจผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังกลั้นยิ้มพอเหลือบมองในกระจกผมก็รู้สึกหมั่นไส้ตัวเอง หึ ยิ้มทำไมวะกู
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการบอกรักที่ต้นทุนต่ำไปนิดและค่อนข้างจะแปลกประหลาดไปซักหน่อยแต่ผมว่ามันก็
“น่ารักดี”
ขอบคุณนะหมาภูมิ^_^
………………………………
และกลางวันนี้พวกผมก็มาทานข้าวด้วยกันครบแก๊งค์อีกเช่นเคยที่โรงอาหารรัฐศาสตร์เพราะเชี่ยปันมันนัดมา อ่อยังมาไม่ครบขาดไอ้แมทกับไอ้เต้ยที่ไปซื้อน้ำมาบริการพี่ๆแล้วก็ขาดไอ้ปันที่เป็นคนนัดแต่เสือกมาช้าสุดท้ายขาดไอ้เชนที่เพิ่งโทรมาบอกว่าไปรับเมียเดี๋ยวตามมา(เมียคนไหนหรือคนที่เท่าไรผมก็มิอาจทราบได้)
พอพูดถึงมันก็ตายยากจริงๆไอ้เชนเดินเด่นเปล่งออร่ามากับสาวสวยที่หลายคนถึงกับมองเหลียวหลังก็แม่งโคตรสวย สวยโคตรๆเลยครับสวยมากจนพวกผมหันมาเพ้อเพราะอิจฉาไอ้เชนกันหน้าละห้อยมันไปสอยมาจากคณะไหนวะนั่นแต่ก็ดูเหมาะสมกันดี
ไอ้ฟ่างยกมือขึ้นโบกเรียกไอ้เชนพอมันเห็นมันก็พยักหน้าและเดินไปส่งสาวสวยคนนั้นที่กลุ่มเพื่อนเธอก่อนจะเดินแยกมาหาพวกผม พอมาถึงไอ้คิวกับไอ้มิคก็ไม่รอช้ารีบปฏิบัติการแซวทันทีแต่ก็ต้องรีบหยุดเมื่อไอ้เชนส่งสัญญาณให้เงียบเพราะมันจะรับโทรศัพท์
“ว่าไงคะมะหมี่……พี่เชนเพิ่งสอบเสร็จเลยยังไม่ได้โทรหา…..น้องมะหมี่ไม่โกรธพี่เชนนะคะ……..มะหมี่ทานข้าวรึยัง…เป็นห่วงสิ…..งั้นเดี๋ยวพี่เชนทานข้าวกับเพื่อนก่อนนะตอนเย็นค่อยคุยกัน….คิดถึงมะหมี่เหมือนกันค่ะ” เชรี้ยยยยยยยมึงเพิ่งหันหลังให้ผู้หญิงคนนั้นแล้วก็หันมาโทรคุยกับอีกคนภายในเวลาไม่ถึงนาทีเนี่ยนะ
พวกผมเหยียดปากมองไอ้เชนด้วยความเหยียดหยามปนอิจฉาและชื่นชมหน่อยๆแม่งทำได้ไงวะ ไอ้แทนถึงกับทำท่าคำนับให้มันเลยแต่ไอ้เชนมันแค่หัวเราะส่ายหน้าก่อนจะถอดแว่นสายตาเด็กเรียนของมันเข้ากระเป๋าไอ้เชนก็เหมือนภูมิแหละครับพวกมันชอบใส่แว่นตอนอ่านหนังสือกับตอนทำข้อสอบ
“กูว่าตำแหน่งผู้อำนวยการการรถไฟแห่งประเทศไทยคงไม่ไกลเกินเอื้อมมึงแน่ๆเชน” ไอ้คิวเปิดฉากก่อนเบาๆ
"มึงคิดเหมือนกูเลยคิวการรถไฟแห่งประเทศไทยกำลังต้องการตัวมันไปช่วยสับรางรถไฟจะได้ไม่ชนกัน” ไอ้ภูมิก็รีบซ้ำเติมอีกเช่นกัน
“หึ พวกมึงก็เกินไปกูแค่เป็นห่วงน้องๆ”
“เหรออออออออ” พวกผมเหรอจนเกือบจะเรอใส่หน้าแม่ง
“แล้วนี่พวกมึงกินอะไรกันรึยังวะแล้วเชี่ยปันไปไหนเห็นโทรจิกกูจังเมื่อเช้าน่ะ”
“ก็รอพวกมึงอยู่เนี่ยแต่กูไม่รอล่ะเดี๋ยวเมียกูโมโหหิวเราอาจจะตายหมู่ได้ ป่ะที่รัก แทนพาไปหาของอร่อยๆแดกนะคะ” ไอ้ฟ่างกรอกตามองเพดานก่อนจะตบกบาลไอ้แทนทิ่มโต๊ะแล้วก็เดินไปซื้อข้าวปล่อยให้ไอ้แทนวิ่งตามดูไม่จืดเลยเพื่อนกู พอไอ้แทนกับไอ้ฟ่างไปไอ้เชนไอ้เบียร์ไอ้มิคก็ลุกออกไปบ้างเหลือแค่ภูมิผมแล้วก็ไอ้คิวที่นั่งกดเกมส์ยิกๆในมือถือไอ้มิค
“มึงสองคนไปซื้อข้าวก่อนก็ได้นะกูเฝ้าโต๊ะเอง”
“ไม่เป็นไรกูไม่อยากเอาเปรียบผู้ด้อยโอกาส” ไอ้คิวยื่นตีนมาเตะขาผมใต้โต๊ะเลยครับ
“จ๊ะพ่อคนเปี่ยมโอกาส พ่อคนสูงโปร่ง เฮ้ยภูมิเมื่อไรเมียมึงจะเลิกสอยพริกสอยมะเขือแดกวะ” คำไหนก็ไม่เจ็บเท่าคำว่าสอยพริกแดกคือมันเห็นภาพชัดเจนเกินไปไงครับมันอุปมาได้จัญไรเกินไป ไอ้ภูมิยังมีหน้าไปขำกับมันอีกเดี๋ยวกูกระโดดกัดคิ้วหลุดเลยแม่ง
สักพักไอ้เต้ยกับไอ้แมทก็หอบขวดน้ำแก้วน้ำวิ่งหูตั้งแข่งกันเข้ามาอย่างกับเด็กสิบขวบกูว่าน้ำแดงในแก้วมันกระฉอกออกเกือบค่อนแก้วแล้วมั้งนั่นพอมาถึงมันสองคนก็หอบแฮ่กๆ
“อ้าวๆเดี๋ยวก็ไปชนคนอื่นหรอกมึง” ไอ้คิวเงยหน้ามาต่อว่าไอ้เด็กสองตัวนี่
“พี่ๆผมชนะแล้วววว กูชนะแล้วโว้ยเชี่ยเต้ยมึงจงเลี้ยงข้าวกูซะดีๆฮ่าๆ พวกพี่ดูไอ้เต้ยดิมันโง่มาท้าวิ่งแข่งกับนักกรีฑาเก่าอย่างผมอ่ะ” ไอ้แมทคุยโม้เหมือนมันได้แชมป์โลกวิ่งผลัดสี่คูณร้อยส่วนไอ้เต้ยก็มองเพื่อนซี้มันด้วยความแค้น มันสะกิดไอ้คิวแล้วก็บ่นๆอะไรไม่รู้แต่มองหน้าไอ้แมทตลอดไอ้คิวส่ายหน้าและขยี้หัวไอ้เต้ยเบาๆก่อนจะพาไปหาซื้อข้าวกินโดยไม่มีใครสนใจไอ้แมทเลย
“อ้าว แล้วผมอ่ะพี่” ไอ้แมทหันมาถามผมกับภูมิที่ขำมันอยู่
“มึงก็เฝ้าโต๊ะไงไอ้น้อง” ภูมิบอกพร้อมกับหัวเราะไอ้แมทที่โดนทิ้งพอพวกผมเดินออกมาก็ได้ยินเสียงมันโวยวายตามหลังจนโต๊ะอื่นๆเขาหันมามองและด้วยความสงสารผมเลยเดินกลับไปถามว่ามันจะกินอะไร อยู่ดีๆทำไมกูต้องมาเลี้ยงไอ้เด็กนี่ด้วยวะ
พวกผมซื้อข้าวซื้อขนมมานั่งกินแถมตะโกนโหวกเหวกคุยกันเสียงดังไม่ได้ให้เกียรติสถานที่คณะอื่นเขาเล้ยยย แล้วที่สำคัญไอ้คนที่มันนัดพวกผมมันยังไม่มาเลยครับจนไอ้คิวจะทำทริปเปิ้ลเบิ้ลก๋วยเตี๋ยวชามที่สามแล้ว
“ไม่ใช่เฮียปันถูกรถจักรยานเหยียบแบนแต๊ดแต๋ไปแล้วหรอเฮียทำไมยังไม่มาอีกอ่ะ” ไอ้เต้ยคาบตะเกียบมองหน้าพวกผมอย่างรอคำตอบแต่ใครจะตอบได้เมื่อกี้ไอ้มิคโทรตามไอ้ปันยังไม่รับเลย
“กูว่าแม่งเดินละเมอตกชักโครกตายห่าไปแล้วมั้ง” ไอ้มิคออกความเห็น
“หรือมันไปกินข้าวที่คณะมึงวะแมท” ไอ้เบียร์ตั้งข้อสันนิฐานไอ้น้องแมทมันก็รีบพยักหน้าเพราะปากไม่วาง
“อาจเป็นไปได้พี่เบียร์เพราะช่วงนี้เห็นพี่ปันที่คณะผมบ่อยเกิ๊นนนน”
“นี่ตกลงมันกิ๊กกับพี่องุ่นอะไรนั่นจริงๆเหรอวะไหนมึงบอกว่ามีเด็กนิเทศมาจีบองุ่นแล้วไง” ไอ้ฟ่างถามพลางยื่นแก้วน้ำให้ไอ้แทน
“โหยยยยยพี่ฟ่างคนมาจีบพี่องุ่นน่ะคิวยาวเป็นห่างว่าวมีทุกคณะแหละแต่ผมว่าพี่องุ่นเค้าชอบพี่ปัน พี่เราภาษีดีกว่าคนอื่นอ่ะพี่”
“หึ หนุ่มรัฐศาสตร์กับหนุ่มเศรษฐศาสตร์เหรอเนี่ย” ไอ้เชนพูดขึ้นมาลอยๆ
“เออพูดเรื่องนี้แล้วกูนึกอะไรได้มีคนแซวคณะเราด้วยนะภูมิ” ไอ้มิคมันทำตาโตปากยื่นปากยาวเตรียมตัวเล่าเต็มที่
“ว่า….?”
“ที่เมื่อก่อนมอเรามีกระแสว่าหนุ่มวิศวะชอบเป็นแฟนกับสาวบัญชีแต่เดี๋ยวนี้หนุ่มบัญชีชอบเป็นแฟนกับหนุ่มวิศวะ คึคึ” กร้ากกกกกกกกกกกก คงไม่ใช่แค่มอเราหรอกมั้งมิคกูว่าที่ไหนก็เป็น ฮ่าๆ
“นั่นความชอบส่วนตัวมึงรึเปล่ามิค” ไอ้ภูมิว่าส่วนไอ้มิคมันก็ขำเอิ้กอ้ากตามประสา
“แต่เต้ยก็เคยได้ยินนะเฮียว่าสาวนิเทศชอบหนุ่มถาปัดแต่หนุ่มถาปัดดันชอบกันเอง ฮ่าฮ่า” ผมว่ามันเป็นเรื่องที่แซวกันขำๆไปงั้นแหละครับแต่เรื่องหนุ่มวิศวะกับสาวบัญชีนี่คิดว่าจริงหรือเรื่องที่ไอ้มิคกับไอ้เต้ยว่าจะจริงกว่า ฮ่าๆ
“อ้าวกูนึกว่าหนุ่มถาปัดชอบหนุ่มวิศวะ” ไอ้แทนอมยิ้มหันไปมองไอ้ฟ่างที่สำลักน้ำแข็งจนหน้าแดง กร้ากกกกก
“แหมพวกมึงช่างไม่รู้อะไรหนุ่มคณะไหนจะสู้คณะกูได้วะเพราะหนุ่มทุกคณะมันมารุมชอบหนุ่มศิลปกรรมเว้ย ศึกเดือนชนเดือนก็มีมาแล้ว หึหึ ไม่ใช่ใครๆจะทำได้นะคร้าบบบบบ มีไหมเจ๋งกว่าคณะกูไม่มีแล้วครับช่วงนี้ของเตี้ยกำลังมาแรง”
เชี่ยคิวมึงขยิบตาใส่กูทำไมไอ้สัด ฟายยยยยยยย เมื่อกี้ไอ้ฟ่างสำลักน้ำแข็งใช่ไหมครับแต่ผมเนี่ยข้าวติดคอเลยเพื่อนกับแฟนกูก็ช่างแสนดีรุมหัวเราะกูเป็นที่สนุกสนาน ผมว่าจะลุกไปอัดปากไอ้คิวซักหน่อยแต่ก็มีเสียงลอยมาขัดซะก่อน
“แฟนจ๋าปันมาแล้วจ๊ะ ได้ยินไหมน่ะขยับมาใกล้ๆ อะละว่า แฟนจ๋าปันมีปิกาจู้รักจริงไม่อู้ โอ้วแม่ยอดชู้วววววว” มันแหกปากทักทายเพื่อนพ้องน้องพี่ชาวรัฐศาสตร์ของมันมาตามรายทาง ทุกคนส่งเสียงเรียกพี่ปัน ท่านปันกันเซ่งแซ่มันก็ยกมือขึ้นโบกประหนึ่งเป็นท่านโอบามากว่าจะเดินมาถึงโต๊ะได้เกือบต้องเอาสะเหรี่ยงไปรับ
“หมู่สูเจ้ามานานกันรึยัง ฮึ” มาถึงมันก็ไม่นั่งนะครับไปยืนยิ้มแฉ่งอยู่หัวโต๊ะแล้วยังมีหน้ามาถามด้วยภาษาที่เหมือนกับว่ามันเป็นเจ้าขุนมูลนายซะอย่างนั้น
“นานกว่าทำคลอดให้ควายอีกไอ้ห่ามึงหายหัวไปไหนมาห๊ะนัดพวกกูมาแล้วก็เสือกมาช้า” คิดว่าใครครับที่ด่าแบบนี้ ใช่ครับมันคือไอ้คิว
“หมู่สูเจ้าอย่าเพิ่งโกรธตัวข้าเพราะว่ากูมีข่าวดีมาแจ้ง” พอไอ้ปันพูดจบพวกผมก็เริ่มมองหน้ากันแล้วครับคือข่าวดีของไอ้ปันเนี่ยมันไม่น่าจะเหมือนชาวบ้านชาวช่องซักเท่าไรนะผมว่า ลางสังหรณ์ผมเริ่มทำงานแล้วครับไอ้เบียร์รีบวางช้อนเลยคงกลัวข่าวดีจะทำให้กระเดือกข้าวไม่ลง
“ข่าวดีอะไร” ไอ้ฟ่างถาม
“พวกมึงมีรายชื่อติดแบล็คลิสท์ของชมรมกู”
“ห๊ะ” คือไม่ได้ตกใจนะแต่ผมแค่งงแล้วเราทุกคนก็หันกลับมากินข้าวกันต่อแม่งปัญญาอ่อนแล้ว มาช้าเลยหามุกมาแกล้งพวกกูล่ะสิแบล็คลิสท์ห่าเหวอะไรวะ
“เฮ้ยยยยยยยยย สนใจกูหน่อยดิว๊า”
“มึงรีบๆไปซื้อข้าวมาแดกเลยไปก่อนที่กูจะประเคนส้นตีนให้มึงแดก” คุณหมอฟันดะถึงกับมีน้ำโหครับ
“พวกสูไม่เชื่อกูงั้นรึ งั้นดูนี่” ผมหันไปมองไอ้ปันที่ชูกระดาษแผ่นนึงอยู่แต่ด้วยความที่ตัวหนังสือมันตัวเล็กบวกกับผมสายตาไม่ค่อยดีเลยอ่านไม่ออกว่ามันคืออะไรแต่ที่แน่ๆกูเห็นตราครุฑครับ
เอาแล้วไงกู เอาแล้ววววววววววว ตาขวากระตุกยิกๆแล้ว
แล้วไอ้ปันมันก็เริ่มอ่านครับ
“ผู้ที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้กรุณาติดต่อที่คุณปันคิบอมโดยด่วนที่สุด นายจิณทราภัทร นายนิรันดร นายกวินภพ นายชนาธิป นายพีระณัฐ นายฐาปกรณ์ นายภูมินทร์ มิสสะเตอร์แมทธิว นายเตชทัตและหม่อมหลวงธาราบดินทร์…….. จบปึ้ง” ไอ้ปันมันอ่านรายชื่อพวกผมเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมามอบรอยยิ้มหวานๆที่ผมว่ามันดูไม่น่าไว้ใจเลยซักนิด
“…………………………….”
??????????????????????????
“มึงเลิกลีลาได้แล้วปันกูขอตรงๆมึงเอารายชื่อพวกกูไปทำอะไร” ไอ้เบียร์ถาม
“พวกสูเจ้ามีภารกิจ ณ แม่แจ่ม”
“ห๊ะ!!!!!!!” คราวนี้ตกใจของจริง แม่แจ่มงั้นเหรอถ้าผมจำไม่ผิดมันเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ใช่หรือไม่
“อะไรนะปัน กูขออีกที”
“ปิดเทอมนี้พวกมึงต้องไปค่ายอาสากับชมรมค่ายอาสาเป็นเวลาสิบวันสิบคืน”
O o O
OMG
GMO
GMM
“พวกมึงไม่มีสิทธิ์ประปฏิเสธไม่ว่าในกรณีใดๆมีฉะนั้นจะมีโทษทางอาญาทั้งจับทั้งปล้ำอันเดอสแต๊นสึเพราะชื่อของพวกมึงถูกส่งเข้าสู่ชมรมค่ายอาสาของกูเป็นที่เรียบร้อย แล้วพรุ่งนี้ก็จะมีร้องเพลงเปิดหมวกหาเงินสมทบทุนไปซื้ออุปกรณ์การเรียนให้น้องๆที่สยามเวลาบ่ายห้าโมงเย็นเป็นต้นไป พร้อมกันที่ตึกรัฐศาสตร์เวลาสี่โมงตรงนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความร่วมมือมา ณ โอกาสนี้สวัสดีสวีดัส จิ๊บิจิ๊บิ” แล้วมันก็เดินจากไปปล่อยให้พวกผมมองตามต่างอ้าปากค้างกลายเป็นหุ่นขี้ผึ้งกันเป็นที่เรียบร้อย
“เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ยังไม่มีใครตอบตกลงมันเลยนะเว้ย” ผมรีบแย้งเผื่อจะมีทางรอดคือการไปค่ายอาสามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรหรอกครับออกจะเป็นเรื่องที่ดีด้วยซ้ำแต่จจะดีกว่านี้ไหมถ้าเชี่ยปันจะถามความสมัครใจของพวกผมก่อนหรืออย่างน้อยๆก็บอกกูก่อนที่จะส่งชื่อได้ไหมมมมมมมมมม
“เหมือนกูฝันไปกูได้ยินอะไรจับๆปล้ำๆใช่ไหมมึง” ไอ้มิคยังรับไม่ได้นะครับจุดนี้
“ถ้าลองว่ารองอุปนายกเป็นคนจัดการพวกเราไม่มีทางรอดหรอกว่ะกูว่ายังไงก็ต้องไป” ไอ้เบียร์ย้ำข่าวร้ายให้แก่ผู้สิ้นหวังก่อนที่พวกผมจะตะโกนพร้อมกันว่า
“กูเกลียดไอ้ปันนนนนนนนนนนนนน”
หนาวนี้ไปค่ายอาสาแล้วเจอกันที่แม่แจ่มนะครับทุกคน
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………..
- ขอโทษที่สั้นไปนะคะ
- ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกำลังใจนะคะ^__^เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาจิ้มก่อนไปอ่านค่า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากจบมาม่าชามใหญ่ ก้กลับมาสนุกสนานเริงร่าอีกแล้วววว :m20:
ปันแม่งยังฮาคงเส้นคงวา ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ชอบชื่อเบียร์จัง หม่อมหลวงธาราบดินทร์ :impress2:
-
จิ้มก่อนอ่าน
ไอ่ย่ะ ดีจังที่กลับมารั่วเหมือนเดิมแล้ว o13 o13
-
กรี๊ดดดดด ชื่อตอนว่า "ข่าวดี" หรือว่า P&P เค้าจะแจกการ์ด :mc4:
รีบไปอ่านอย่างด่วน
-
:z2: :z2: :z2:
ไปออกค่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สนุกน้าา เราก้อชอบไปปปปปปปปปปปปปป o13
-
:กอด1: o13
ชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุดด ><
-
o13 ไปค่ายอาสาน่าสนุก แทนฟ่างคงจะหวานนอกสถานที่แน่ๆ อิอิ
-
คงเป็นค่ายอาสาที่ป่วนที่สุดเท่าที่เคยมีการจัดมา
-
กรี๊ดดดดดดด
มาแล้วๆ
คราวนี้หนุ่มๆจะออกค่าย
ว่าแต่ไม่มีพี่องุ่นกับน้องโตเกียวไปด้วยหรอค่ายนี้อ้ะ อิอิ
-
ว้าวววๆๆๆ ที่แม่แจ่มคงจะฮาและเมาปลิ้นกันแ่น่นอน...แก็งค์นี้อยู่ไหนความฮาอยู่นั่นค่ะ...
อร๊างงงง จะบ้าตายกับช่วงแรก ๆ สวีทหวานของภูมิพีม...ก็เค้ารักเค้าหวงของเค้าอ่ะนะพีม หนูก็ทนเหนื่อยกายและใจหน่อย
แต่ก็มีความสุขชิมิชิมิ จิ๊บิจิ๊บิ ฮ่าๆๆๆ เริ่่มทำตัวเหมือนเฮียปัน...แต่เขินสายตาภูมิจริง ๆ นะ เล่นจ้องกันซะขนาดไหน เกินจะต้านทานค่ะจุดนี้... :impress2: :impress2: :impress2:
ขอบคุณค่า
-
:-[ :-[
ภูมิหักโหมไม่ดีนะจ๊ะ
ปันนี่ฮากระจายยยยยยยย :laugh: ตลกมากพวกสู!!
:pig4: นะค้าาาา
-
ภูมิไม่ให้พีมห่างตัวเลย ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ
ว่าแต่จะไปออกค่ายกันหรอหนุ่ม ๆ น่าสนุก
ขอสมัครไปด้วยคนได้มั้ย ตามติดชีวิตภูมพีม :impress2:
-
ท่านปันปัน หางานมาให้เพื่อนฝูงอีกแล้วววว เพื่อนพ้องทั้งหลายก็งานเข้าาา ฮ่าฮ่า
ออกค่ายคงมีอะไรหนุกๆหลายอย่างเลยเน๊อะ โดยเฉพาะแก๊งเนี๊ยะ
ภูมิกับพีม หว๊านนหวานนน บอกรักกันด้วยแชมพูวาดลงพื้น เอิ้กส์ๆ ดีนะไม่เหยียบลื่นหัวฟาดพื้น กร๊ากก ทำไปได้นะภูมิ
ยิ่งห่วงยิ่งหวงยิ่งหึง คึหึหึ เอาน่าที่ผ่านๆมันน่าฝังใจออกจะตายไป ภูมิคงไม่ยอมปล่อยให้เตี้ยห่างกายแม้แต่นิดเดียวแล้วล่ะ
วีอาร์ ฮาๆ น่ารักๆ อมยิ้มๆ บรรยากาศสบายๆกลับคืนนมาอย่างเต็มรูปแบบแย้วววว เย้
แทนฟ่างงง >///< กรี๊ดดดด
:กอด1:
-
o13 o13
:pig4: :pig4:
-
หลังจากดราม่ามาหลายตอน~
บรรยากาศเดิมๆ กลับคืนมาแล้ว อิอิ
:z2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักกกกกกกกกกกกก :z2: :z2:
-
ไปออกค่ายกัน
-
:กอด1:
ข่าวดีจริงๆด้วย เพราะภูมิ พีม และหนุ่มๆทั้งหลาย เขากำลังจะไปสวีทหวีดวิ้วกันที่แม่แจ่ม
ชวนพี่องุ่นไปด้วยนะ คึคึ
-
พี่ปันแม๊งเจ๋งจริง เพื่อนฝูงไม่กล้าปฏิเสธ 55555 หรือคือปฏิเสธไม่ทันกำลังมึนเนอะ
ออกค่าอาสาที่แม่แจ่มต้องแน่สไตล์วีอาร์
-
ศึกเดือนชนเดือน ปากคิวนี่ไม่มีใครสู้ได้จริงๆ o13
หลังจากที่ไม่กล้าอ่านแบบจริงๆจังๆในสองสามตอนที่ผ่านมา ตอนนี้ข่าวดีจริงๆหนุ่มๆจะไปค่ายอาสา แค่เริ่มก็น่าสนุกแล้ว :3123:
-
ในที่สุดความสุขก็กลับมา..
รอไปแม่แจ่มกับหนุ่มๆ ด้วย อยากตามไปแม่แจ่มจัง 55+
ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไร แต่ไปยาก--*
-
ยะฮู้วววว ในที่สุดความฮามันก็กลับมาแล้ววว~~~ >O<
จิ้มๆๆๆๆๆ
-
รอ ๆ ๆ :กอด1:
ปันรั่วได้ตลอดจริง ๆ 5555
-
อยากอ่านตอนไปค่ายแล้ว ท่าทางจะสนกสนานน่าดูชม
-
o13ไปค่ายอาสาก็ดีนะได้ช่วยเหลือคนอื่นแล้วเราก็จะมีความสุขกับเขาไปด้วย :bye2: :bye2: :call:
-
รอตอนต่อไปน่ะ :m13:
:L2: :L2:
-
หนาวไหนเราก็สู้ค่า
แม่แจ่มน่าไปมากเลย
-
ท่าทางค่ายอาสาจะวุ่นวายน่าดู
-
เฮียปัน ท่านเป็นบุคคลดีเด่นแห่งปีจริง ๆ
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าเฮียปันมากอะ เป็นที่สุดของที่สุดจริง ๆ แต่ได้หาคำนิยามของคำว่าที่สุดได้ไม่
เพราะคงไม่มีอะไรมานิยามคำว่า ปัน ได้แล้ว เพราะปันก็คือปัน
สิบวันที่เชียงใหม่ ภูมิถือโอกาสไปกราบพ่อตาแม่ยายเลยดิ ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เห็นภูมิกับพีมกลับมารักกัน ดูดดื่ม แบบนี้แล้วก็ดีใจ ชอบภูมิที่มีมุมหวาน มุมน่ารักให้พีมได้ยิ้มบ่อย ๆ อะ
-
ฮ่า ฮ่า พีมกับภูมิยิ่งกว่าแฝดอีก อิอิภูมิอัพเกรดความน่ารักเป็นร้อยเท่าน้องพีมด้วย
แต่ปันแลดูชะตาจะขาดนะ เพื่อน ๆ ทั้งกลุ่มเลยนะนั่นน
สงสัย ๆ ตกลง เบียร์ นี่เป็นท่านชายจริง ๆ หรือปันแกล้งล้อเลียนค่ะ
-
ชอบตรง ไอ้ เห็บชะมด เนี่ยเเหละ 55555
ถ้า องุ่น ไปค่ายนี้ด้วย คงเป็นที่สะใจชาวเดอะเเก็งค์เป็นอย่างมาก
-
พี่ปัน ปันนนนนนน~
ร้องเพลงอะไรคะ แนวมากค่ะเพ่....!!!!
.....................
น้องภูมิน่ารักมาก
น้องพีมก็น่ารัก
ชอบบรรยากาศของเพื่อนๆจริงๆค่ะ
อยากให้มีความสุขอย่างนี้ตลอดเลย
ขอบคุณพี่ตาลมากจ้าาาาาาาา
-
ตามหนุ่ม ๆ ไปออกค่าย น่าสนุก ๆ
-
ไม่ไปได้มะอยากโดนทั้งจับทั้งปล้ำ เอิ้กกก :z1:
-
เอาผ้าปิดจมูกมาด้วยนะเด็ก ๆ ควันเยอะเหลือเกิน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ข่าวดีจริงๆค่ะกลับมารั่วได้ปรกติซะที o13
-
เย่ นี่ล่ะ we are ที่เราต้องการ อิอิ ฮาๆและไร้สาระ 555 :laugh:
ดีใจจัง เห็นภูมิพีมมีความสุข happy สุดๆ อิอิ
-
จองที่จ้าาาาาาาาาาาา
..........
อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ภูมิพีม หวานได้อีกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
มาแล้ว ในที่สุดความสุขก็กลับมาอย่างสมบูรณ์แล้ววววว//ยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว
ปัน.....เราขอคารวะท่าน ท่านแน่มาก o13 o13 o13
แต่.....เมื่อไรท่านจะกินองุ่นอ่ะ :z1: :z1: :z1:
เราเชียร์อยู่นะ
ไปแม่แจ่ม.......แจ่มแน่ๆ หุหุหุหุหุ :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
ชื่อคุณชายเบียร์เพราะอ่าาา ธาราบดินทร์ o13
-
เมื่อมาม่าหมด เราก็ย้อนกลับไปอ่านที่ค้างไว้ ถึงจะรู้ว่ามันผ่านไปด้วยดี แต่น้ำตาก็ยังหมดไปเป็นปีปๆๆ
พอมาอ่านตอนล่าสุดยิ้มไป หัวเราะไป มีความสุขกันสักทีเนอะ ภูมิพีม :m4:
ส่วนปันปัน ยังป่วนเพื่อน ๆ ได้เสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ :m20:
รอตอนไปค่ายอาสา ว่าจะฮาขนาดไหน
+ 1 แถม :กอด1: หนูตาล
-
เย้....
ความสุขของเรากลับมาแล้วว
ภูมิพีมน่ารักหวานนน..จนใจละลาย
แทนฟ่างก็กลับมายิ้มได้เหมือนเดิมแล้ว
เฮียปันกับข่าวดี เล่นเอาเพื่อน ๆ ไปไม่เป็นกันเลยเชียว..
หนาวนี้..
เจอกันที่แม่แจ่มค่า :กอด1:
-
ปันค่ะ มัดมือชกเพื่อนขนาดนี้ ระวังนะค่ะ หลายบาทาเหมือนกันนะเนี่ย
ว่าเรื่องพี่องุ่นนี้ยังไงอ่ะ อยากให้น้องตาลแต่งคู่นี้บ้างอะไรบ้างนะค่ะ
มาเป็นตอนพิเศษก็ได้นะค่ะ อยากอ่านที่สู๊ดดดดด
-
เตรียมตัวรอความสนุกที่แม่แจ่ม :z1: :z1:
-
ปัน ฮาได้อีก 555
น่าสงสาร หนุ่มๆ ที่เหลือจริงจริ๊ง อิอิ
-
ว้าวววว กลับมารื่นเริงบันเทิงใจเหมือนเดิมแล้ว ดีใจดีใจ
เจอกันแม่แจ่มจ้าาา
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
กลับมาฮาแบบเต็มสตรีมแล้ว ฮาแบบไม่ไหวแล้วอ่ะ :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3: :jul3:
โดยเฉพาะท่านผู้เดิม ปันปัน ฮาตั้งแต่เปิดตัวด้วยเพลง พี่ท่านโคฟเวอร์ใหม่ซะป๋าเบิร์ดอาย กลั้นขำไม่อยู่จริงๆ :laugh: :laugh:
ถึงผองเพี่ยนจะเกลียดปัน แต่เร้าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกปันปันนะ ฮาได้โล่ พ่อคนดัง
ชอบชื่อทุกคนมากมาย ถึงจะผ่านตามาหลายรอบแล้ว แต่มาอ่านอีกทีก็ปลื้มมาก ชื่อเพราะมากกกกกก
ชื่อปันปันยังเพราะอ่ะปัญญพัฒน์ คิดดู (เอ๊ะ...หมายความว่าไง ฮ่าๆๆๆๆ)
แต่ชื่อชายเบียร์นี่ o22 ฮิโซมว๊ากกกกกกก
จะรอติดสอยห้อยตามไปเชียงใหม่ด้วย สนุกแน่นอน เตรียมรอฮาแล้วเนี่ย ตื่นเต้ลลลลล :impress2:
-
กลับมาเรื่องโทนเดิมแล้ววววววววว ดีจายยยย
-
คงจะฮาน่าดู 55555555555555
แม่แจ่มจ้าา เจอกัน คึคึ
น้องภูมิอ่าาาา น่ากลัวว่ะ -_-
-
ชอบนะ ชอบให้ภูมิหวงพีมหนักๆ เวลาพีมเขินแล้วตลกดี อิอิ
หนุ่มๆออกค่าย ได้ฮากันตายก็คราวนี้แหละ o13
-
อ่านไปน้ำตานองไปมาหลายตอน
มีตอนนี้แหละ หัวเราะได้เต็มที่หน่อย 5555
แต่ก็แอบมีน้ำตาเล็ด เพราะฮา ปันคิบอม :m20:
55555555 ปันปันมาแล้ววววววว
-
ปันมาทีไร เรียกรอยยิ้มจากคนอ่านได้ทุกที
-
:z3: คิดเหมือนคนอื่นๆเลยอ่ะ เค้านึกว่าภูมิพีมจะร่อนการ์ดเหมือนกัน ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
แต่ ... อุเหม่ แบบนี้ก็ได้อยู่ แม้พีมจะต้องเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ แต่ยอมผัวเด็กของสูหน่อยเต๊อะ
มันยังหวาดระแวง ทนๆเอาหน่อย
เค้าอยากไปค่ายอาสานี่ด้วยจริงจริ๊งงงง คงจะมันส์ ฮา และป่วง สุดๆ :laugh: :laugh:
ปอลอ. นึกว่าจะเป็นข่าวดีระหว่างปันปันกับพี่องุ่นอีกคู่ด้วย o22
-
ภูมิ-พี กลายเป็นแฝดสยามอิน-จันไปซะแล้ว ภูมิบอกรักแบบนี้ระวังพีจะเดี้ยงนะ ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่
ฮากับเพื่อนมาก เล่นใช้ตราครุฑมาบังคับก๊วนเพื่อนให้ไปค่ายกะตัวเอง
ค่ายอาสากลุ่มนี้คงลั้นล้า ฮาเฮมากๆ :m20: แต่ไหนๆ ไป เชียงใหม่แล้ว พีก็พาลูกเขยสุดหล่อภูมิไปเปิดตัวอย่างเป็นทางการกับพ่อ-แม่เลยดิ
รออ่าน หนาวนี้ที่ค่ายฮาเฮ ณ แม่แจ่ม ต่อไป
-
กำลังจับคู่ชื่อจริงกับชื่อเล่นแต่ละคนกันอยู่ ชักมึน
ยังงัยก็จะไปเชียงใหม่แล้ว น้องภูมิอย่าลืมไปกราบพ่อตาแม่ยายงามๆ เป็นทางการด้วยละ
-
ว้าววววววววววววว ดีใจจัง เดอะแก๊งค์ กลับมาสนุกเฮฮา ลัลล้าเหมือนเดิมแร้วววววววววววววววววววว
ภูมิพีม น่ารักเว่ออออ อ่ะ ภูมิขี้หวงโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าภูมิมันมีกระเป๋าหน้าท้อง มันคงจับพีมยัดลงไปอ่ะ
ไป เชียงใหม่คราวนี้ ภูมิคงต้องไปฝากตัวกับพ่อตา แม่ยาย แร้วมั้ง :z1: :z1: :z1: :z1:
กดไลค์ให้คิว เรื่อง ศึกเดือนชนเดือน กร๊ากกกกกกก ใครจะฮอทเท่าพีม เดือนถาปัตกับเดือนวิดวะ ต่อยกันแล้วยังเคย 555
กดไลค์ให้เชนด้วยอีกคน โคตร เมพอ่ะ สับรางโคตรเก่ง หึหึหึ น่าจะมีคู่ให้ให้หมอเชนมั่งน๊าาา (แต่จะมีคนเอาอยู่มั้ย??? คึ)
ส่วนปันนี่ก็แสบจริงๆ ไม่มีถามความเห็นเพื่อนอ่ะ โดนกันถ้วนหน้า 5555
เอ แล้วค่ายอาสาครั้งนี้ มีพี่องุ่นมั้ยน๊าาาาาาาาาาา อยากเห็นปันโดนเล่นมั่ง หึหึหึ
ปล. ชอบชื่อจริง ของชายเบียร์เหมือนกันค่าาา "หม่อมหลวงธาราบดินทร์ " ชื่อเพราะอ่ะ
เดาว่า "ฐาปกรณ์" เนี่ย มิค แล้ว "เตชทัต" เนี่ย น้องเต้ยอ๊ะป่าววว
-
5555
ปันเอ้ยยยยยย
ป่วนอีกแล้ววว ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
:L2: :pig4:
-
อย่างฮาอ่ะพี่ปัน :laugh:
-
ตลุยแม่แจ่ม...ฮ่าาาาา
อยากรู้อยากเห็นเรื่องปันกะองุ่นจังเลยค่ะ^^
-
ตอนนี้ปันมันคือพระเอกตัวจริงกระทิงแดงเลยนั่น!!
อย่างฮาาาาาาาาาาาาาาาาา :laugh:
:กอด1:
-
เย้ หนุ่มได้มารวมตัวกันปฏิบัติภารกิจอีกแล้ว
มันก็ต้องมีแต่เรื่องสนุกๆ แน่
ยังไงท่านปันอย่าลืมใส่ชื่อพี่องุ่นไปด้วยนะจ๊ะ :m13:
-
มีความสุขๆๆๆๆๆๆๆ
5555+
มาต่อเร็วนะคร๊าาาา :-[
-
ให้คลื่นไปด้วยนะๆๆๆๆๆ
คราวก่อนไปภาคเหนือมีคลื่นด้วยนี่นาาาาา
นะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เข้าตามตรอกออกตามหน้าต่าง เอ้ยยยยยย ประตู !!!
ไปแอ่วเหนือคราวนี้ ฝากตัวกับพ่อกับแม่พีมมมม!!! ><
-
แค่กินข้าวเที่ยง มันยังฮากันได้ เอากะเค้าสิคุ๊ณ
-
ค่ายอาสาครั้งนี้ต้องมีความประทับใจอยู่แน่ๆเลย
จะรออ่านต่อนะคะพี่ตาล
^_______^
-
อยากไปออกค่ายด้วยจัง
ท่าทางจะสนุก หึหึ
-
ตอนนี้ความรั่วของปันปันขโมยซีนอ่ะ ทำเค้าหลงเลย :-[
-
5555555555555 ทำไมใครต่อใครถึงพากันอึ้งกับข่าวดีของปันกันหมด ^^
-
น่ารักอ่ะ ชอบผู้ชายขี้หวง ฮ่าๆ แอบโรคจิตนะเนี่ยเรา
-
ออกค่ายๆ :impress2:
-
ป. ปัน ปิ๊กาจู๊ กวนพระบาทาได้ใจมาก 5555+
11 หนุ่ม เตรียมบุกเมืองเหนือหนาววๆๆ อีกแล้วจ้าาาา รอต่อไป
+1 ให้ครัฟฟฟ o13 o13 o13 o13
-
นายปันมีเรื่องตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดด :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านไป ปวดแก้มไป
นึกภาพแก๊งค์นี้ในโรงอาหาร แล้วสงสารคนรอบข้าง :laugh:
สรุปข่าวดีของนายปันคนเดียว
+1
-
ฉันรักพี่ปันนนนนนนนนนนนนน
มาทีไรได้ฮาตล๊อดตลอด
ภูมิ แก หื่น มาก
กรุณาถนอมร่างกายของเตี้ยน้อยกลอยใจเจ้าบ้าง เดี๋ยวมันช้ำ คืนละครั้งสองครั้งก็พอแล้ว >//<
-
ภูมิพีมน่ารักมากๆๆๆๆๆ ตอนบอกรักในห้องน้ำน่ารักอ่ะ อร๊ายยย เขิลแทนพีม
หนุ่มๆ กลับมาเฮฮากันเหมือนเดิมแล้ว มีความสุขจัง ปันยังคงความฮา5555
ตอนหน้าจะไปแม่แจ่ม ว๊าวววอยากอ่านมากคงจะสนุกน่าดู อยากไปด้วยอ่ะ คึคึ
-
อยากจะบอกว่า เรื่องนี้ไม่สามารถขาดท่านปันของเราไปได้จริงๆ ฮาสุดติ่ง
-
ข่าวดีของปัน นี่มัน....... 555555555
-
เข้าข่ายบังคับขืนใจนะเนี่ย :z10:
-
Like ปันปัน มากับความฮา ฮ่าๆๆ
พี่เชนสุดยอดค่ะ อย่าให้ผู้ชายคนนี้อกหักบ้างอ่ะ หมั่นไส้!!!
-
ชอบปันมากๆๆอ่ะเรื่องนี้ มาทีไรฮาทุกที
-
ท่านปันสุดยอดเสมออออ
-
ไปค่ายที่เชียงใหม่เตรียมเงินสินสอดไปด้วยนะภูมิ ให้ฟ่างเป็นเถ้าแก่เจรจาสู่ขอ อิอิ
ค่ายของปันปันครั้งนี้ พี่องุ่นคนสวยไปด้วยละสิ 55555
ยังรอคอยแทนฟ่าง พี่ชายเบียร์น้องโตเกียว
-
ปัน มึงกล้ามาก5555
-
P'phoom waan ver~ha ha... baeb nii p'peem kor kern yae si kha,,hu hu hu
PS: p'pan ah talord!!!! 55555555
-
:laugh: สมเป็นปันพระเอกของเรื่องนี้ พ่อยอดขมองอิ่มของพี่
ส่วนพีมภูมิเป็นช่วงเรียกความหวานมาคืนหมู่เฮาแม่ยก หวานเกิ๊น หวานขนาด น่ะพ่อ :o8:
รอเด็กๆ ไปแม่แจ่มคร้าบบบ
-
นายปัน นายแน่มาก 5555 ออกมาแป๊ปเดียวมีแต่คนจดจำ เอิ้ก ๆ
-
ภูมิตั้งแต่หายป่วยนี่หื่นกับพีมมากขึ้นหรือไง
ปันแน่มากเรียกมาบอกข่าวดีแล้วก็ไป
แต่ไม่ถามความสมัครใจของเพื่อนๆก่อนเลยนะ
สงสารพีมนะชอบถูกคิวกัดประจำเลย ว่าเตี้ยยยยยยยยยยยยยยย
-
เหอะๆๆ เฮียปันสุดยอดอ่ะ
เล่นเอาเพื่อนไปไม่เป็นเลยทีเดียว :a5:
แต่ว่าแม่แจ่มจะแตกไหมเนี่ยงานนี้ แต่ละคน หุหุ :laugh:
ในที่สุดฟ้าหลังฝนที่งดงามก็มาแล้วววว :กอด1:
-
แอร๊ยยยยยยยย ย เชียงใหม่ :z2:
-
เก็บกระเป๋าไปแม่แจ่มด้วยคน^^ :กอด1:
-
วีอาร์ที่แสนชื่นมื่นของชั้นกลับมาแล้ว :mc4:
สนุกอ่ะ อ่านแล้วมีความสุขคอด ๆ
รอตามไปแอ่วเหนือด้วยคน
ปล. ปันเอ้ย แกมันสุดยอดมนุษย์จริง ๆ ว่ะ
-
แฟนจ๋า ปันมีปิ๊กาจู๊ 555555555555555555555555555555555 :laugh:
แก๊งนี้ยังคงเพี้ยนเหมือนเดิม
รอตอนหน้าค่ะ
ปล.หนุ่มวิศวะกับหนุ่มถาปัตย์ :o8:
-
จะรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z2:
-
กลับมาเฮฮาครึกครื่นเหมือนเดิมแล้ว
น้องภูมิมุมน่ารักเยอะนะเนี่ย
-
แจ่มมาก :-[
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮาท่านปันอ่า
-
o13
-
ไปค่ายอาสา :z1: :z1: :z1:
-
หายมาม่าแล้ว กลับมาเฮฮาปาร์ตี้แล้ว :impress2:
คาราวะท่านปันเลย ไม่มีข้อโต้แย้ง555+
-
อยากไปออกค่ายด้วย....
-
ปันเล่นซะแล้ว ให้พี่องุ่นเล่นกลับซะเลย อิอิ
-
ภูมิพีมหวานซะไม่มีอ่ะน่ารักที่สุด..ว่าแต่ออกค่ายอาสานี่มันคง
จะป่วนดีพิลึกละท่าทาง
-
โห พอกับมาอ่านอีกครั้งน้ำตานองหน้าเลย :sad4: "เจ็บปวดที่ได้แต่ทำให้เข้มแข็งขึ้น" ก็ดีนะ
แต่ก็ผ่านไปได้ ดีใจมากเลย และก็กลับสู่สภาวะเดิมอีกครั้ง (อันนี้ชอบ) :haun4:
แล้วจะติดตามต่อไป สู้สู้ ล่ะทุกท่าน.... :กอด1:
:bye2:
-
เตรียมตัวเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
ไปออกค่ายอาสาที่แม่แจ่มด้วยคนนะค๊า.....
:really2:
-
ปัน เจ๋งอ่ะ เป็นการแถลงที่กระชับได้ใจความ และยังหนีออกมาได้โดยละม่อมอีก เนียนกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
-
ชอบจัง ตอนที่รอคอย ความสนุกสนาน ความรั่วที่หายไปหลายตอน
-
ดูท่าทางแล้วทุกคนดีใจกันมากเลยนะกับข่าวดี(ของปัน) :m20:
บรรยากาศเฮฮากลับมาแล้วววว ดีใจกับทุกคนจริงๆเลย
ดีกรีความหวานของภูมิและพีมพุ่งสูงขึ้นกว่าแต่ก่อนมากมาย
ก่อนหน้านี้ก็ว่าหวานแล้วนะ คาดว่าพีมคงไม่ได้คลาดสายตากันล่ะ
คาดว่าไปค่ายครั้งนี้ก็คงสนุกไม่แพ้ทริปก่อนๆแน่เลย :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: อ่านแล้วยิ้มมมมมไปตลอด
-
พี่ภูมิขี้หวง พี่ภูมิขี้หวง พี่ภูมิขี้หวง !!
หวงน้องพีมมากกว่าเมื่อก่อนอีกอะ เมื่อก่อนว่าขี้หวงสุดๆแล้วนะแต่เทียบกับตอนนี้ไม่ติดเลยอะ 555
ผ่านเรื่องร้ายๆมาได้แล้วเนอะพี่ภูมิน้องพีม ตอนเกิดเรื่องไม่ใช่แค่ภูมิพีมที่เสียใจนะ เราก็นอยตามไปด้วย ^^
อยากจะถามพี่ภูมิว่าเสือน้อยกับพีมหวงใครมากกว่ากัน 555
-
ภูมิเก็บดอกเบี้ยทบต้นทบดอกอยู่หรือไง ระวังพีมโทรมนะ
-
ในที่สุดความมาม่าก็จรลีไป :impress2:
บรรดาหนุ่มๆ ก็กลับมาเฮฮาปาร์ตี้ จั๊กดี้หัวใจกันเหมือนเดิมแล้ว
ตอนนี้เป็นข่าวดีของปันป่าว? ๕๕๕
เรื่องราชนิกูลเบียร์กับน้องโตเกียวอย่าเงียบไปนะๆๆ
ชอบราชนิกูลอ่อนโยน :-[
-
ดูท่าจะเป็นข่าวดีของปันคนเดียวล่ะมั้ง แต่เป็นข่าวร้ายของเพื่อนๆ เพราะไม่รู้ว่าปันจะหาเรื่องอะไรมาให้เพื่อนๆ ปวดหัว
-
โอ้ยยยย น้ำตาลเรียกพี่!!!!!~~~~~
ช็อตยาสระผมคิดได้งัยเนี่ย เด๋วเอาไปเล่นบ้าง :-[ :-[ :-[ :-[
ภูมิไม่ไหวแล้วว น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ในที่สุดมาม่าก้อจบลงงงงงงงงงงงงงงงงงงง o13 o13 o13 รอไปแอ่วเชียงใหม่
-
:m20: ชายปัน ยังคงทำเอาเพื่อนๆ หัวปั่นได้ทุกสถานการณ์จริงๆ
อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ถ้าคนคนนี้คิดอะนะ :laugh:
-
ขออ่าน ปัน - องุ่น บ้างสิคร๊าาาาีคนสวยยยยยยยย
:L2: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดด ภูมิ เตงโครตน่ารักอะ เค้าเขินแทน พีม :-[
ขอแบบ น้องภูมิสักคนเซ่ะ :angry2: สวรรค์ :laugh:
"แทนพาไปหาของอร่อยๆแดกนะคะ" << กรี๊ดดด แทนฟ่าง มาแค่นี้เค้าก็กรี๊ดแล้วอ่ะ น่าร๊ากกอ่อ :impress2:
ปัน คิบอม เอ็ง ฮามากกกก โครตเผด็จการอ่ะ :m20:
"แม่แจ่ม” จะปาย ดิ้น ดิ้น ดิ้น :m11:
-
ซดมาม่าชามใหญ่โฮกจนอิ่มตื้อ
คราวนี้ขอของหวานเยอะๆนะคะ :o8:
ชอบเพื่อนกลุ่มนี้จริงๆ อยู่ด้วยกันแล้วมีแต่ฮา :laugh:
-
มาม่าผ่านไปแล้ว ดีใจ :กอด1:
-
:laugh: :pigha2: 555 โดนปันๆๆเล่นให้ซะแล้วไหมหละทุกคน 55
-
มารอแม่แจ่ม
:impress2: o13 o13
-
:o8: ภูมิน่าฮักคนนี้ที่เราหลง
-
พี่ปันชั่งเป็นเพื่อนที่ดีอารัยเช่นนี้ :laugh:
-
อยากตะโกนว่า มีความสุขจังเลย
บรรยากาศเก่าๆ ของความเฮฮากลับมาแล้ว
เข้าใจนะว่า ชีวิตต้องมีสุขกะทุกข์
แต่ทุกข์ของพีมกะภูมิ ที่ผ่านมา
เล่นซะอ่วมไปหมดเลย (น่าสงสารอย่างมากมายอ๊ะ)
กลับมารักกันคราวนี้
ท่าทางพีมจะหมดโอกาสเจริญเติบโตมากกว่าที่เป็นอยู่แน่นอน
เพราะเวลาพักผ่อน (นอนน้อย) 555 :z1:
-
ค่ายสิบวันสิบคืน หนุกหนานน่าดู :z2:
-
อยากจะบอกว่าเค้าพึ่งกลับจาเชียงใหม่
ฮ่าๆๆๆๆ ชอบที่แซวกันเองมากเลยเรื่องหนุ่มคณะไหนจีบคณะไหน
ชอบบรรยากาศแบบนี้ของวีอาร์มากเลย
ไปแม่แจ่ม แจ่มสมชื่อแน่ๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
นึกว่าปันจะมาเปิดตัวพี่องุ่นซะอีก ไปค่ายอาสาจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย><
-
อยากไปด้วยยยยยยยยย
ลงชื่อเพิ่มได้ป่ะ ท่านปัน
-
มาอีกรอบบบบ มารีเควส ปันองุ่น~~~~~~
ฮือออออ จัดให้หน่อยสิคะพี่ตาลสุดสวยยยยยยยยยยย
-
กลัวค่ายแตกจังลย ที่เอาพ่อกลุ่มนี้ไปช่วย :laugh:
-
ดูทุกคนจะดีใจกับข่าวดีของปันน่ะ 555
นึกว่าจะเอาพี่องุ่นมาเปิดตัวซะอีก
รอเเม่เเจ่มค่ะ
-
ตอนนี้สนุก เฮฮา ลืมความทุกข์โศรกเศร้าเมื่อหลายตอนที่แล้วไปเลย
แม้ว่าจะไม่มีน้องกรีนคนสวยมาปะทะฝีปากกับคิวก็ตาม
ถ้าจะให้ดีเนี้ย จับพวกน้องกรีนไปค่ายด้วยคงสนุกพิลึก ฮึ ฮึ
น้องคนเขียนคะ ฝากดูการเว้นวรรคตอนของช่วงเริ่มสำหรับตอนนี้นิด
มันติดกันเป็นพรืดเลยคะ เวลาพี่อ่านก็อ่านยาวๆ เหมือนเราพูดยาวติด ๆ กันไม่หยุดพัก
รู้สึกเหนื่อยยังไงไม่รู้ ประหนึ่งได้พูดออกเสียงกันทีเดียว
-
555555
ภูมินี่ไม่ปล่อยภีมเลย
ปันยังคงความฮาแตกไว้เสมอ
-
กรี๊ดดดดดด
คุณตาลคนเดิมกลับมาแล้ว
ในที่สุด we are ที่อิชั้นคุ้ยเคยก็กลับมา
ตอนนี้สั้นไปหน่อย
ตอนหน้าขอจัดเต็มนะค๊าาาา
-
ปันแม่งจะฮาไปไหน :laugh:
ปันปันอย่าลืมหิ้วพี่องุ่นไปแม่แจ่มด้วยนะ
เค้าจะรอลุ้น ก๊ากกกกกก
ชอบที่ภูมิติดพีมขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
ถ้าไม่ใช่พีม แบบนี้โดนรำคาญตายแล้ว
น่ารักอะ :กอด1:
-
นานมากมายเลย แต่ก้อคุ้มกับการรอคอย ให้กำลงใจตอนต่อไปนะครับ :pig4:
-
อย่างงี้เค้าเรียกมัดมือชกหรือป่าวค่ะเฮียปัน
ฮ่าๆๆๆๆๆ รอหนุ่มไปฮาเฮนอกสถานที่ค่ะ
-
อย่างงี้เค้าเรียกมัดมือชกหรือป่าวค่ะเฮียปัน :laugh:
ฮ่าๆๆๆๆๆ รอหนุ่มไปฮาเฮนอกสถานที่ค่ะ :-[ :o8:
-
งานงอกเพราะท่านปันอะ ฮ่าๆๆ
-
ข่าวดี หรือข่าวร้ายกันแน่อ่ะ
ปันๆมาที เพื่อนถึงไปกันไม่ถูกเลลยทีเดียว 555
-
ฮาไม่ไหวแล้วววว :m20: 5555+
ภูมิพีมกับฉากสวีทปนสยิว :laugh: น่ารักม๊ากกกกก
ท่านปันใกล้จะได้ลงเอยกับน้ององุ่นแล้วใช่มั้ย :impress2:
-
บรรยากาศฮาเฮกลับมากแล้ว เย้ๆๆ ดีใจๆๆ
ต่อไปจะได้หัวเราะจนกรามค้างแน่ๆๆ นำทีมโดยท่านปัน
-
ขณะนี้คือเวลา 1:13 วันที่29/02/12
( ; _ ; )/~~~~~~~นำ้ตาไหลตั้งกะสี่ทุ่ม. ก๊อกแตกกกกกกก ฮือๆๆๆๆ
นั่งอ่านมาสองวันค่ะ ขอบคุณน้องตาล ขอบคุณมากที่ทำให้พี่เป็นบ้า บ้าอิน บ้าหัวเราะ บ้าร้องให้อยู่คนเดียว เก่งมากคะ :กอด1: แต่ละมุกคิดมาได้ไง ฮาศาสตร์มากมาย 5555555555555
ความรักและมิตรภาพ ヽ(；▽；)ノ♥รักทุกคนในเรื่องนี้ สุดๆ
>>จองหนึ่งชุดค่ะ (>_________________<)
...มาอ่านหัวเราะทั้งเรื่องพอก๊อกต่อมนำ้ตาแตกไปไม่เป็นเลย มุกปันปันยังไม่สามารถทำให้หัวเราะเลยอินจัดถ้าเราเป็นพีมคงเจ็บปวด ( ; _ ; )/~~~
-
ความสุข ความกวนตี.. ความรั่ว กลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจพร้อมกับรอ งานออกค่ายของเหล่า ผองเพื่อน We are :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีใจที่ทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้ว :mc4:
-
อ่านยาวเลยจ้ะวันเต็มๆ ฮ่าๆๆๆ
รอคอยตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อนะจ๊ะ :)
-
ความสนุกกำลังจะมาเยือน
-
รอค่ายสนุกๆกับท่านปันคิบอม
-
ดีจังในที่สุดเรื่องร้ายๆก็ผ่านพ้นไป
ครอบครัวทั้งสองคนก็เข้าใจ
กลับมาเฮฮาแบบเดิมแล้ว
ไม่เอาดราม่าแล้วนะ
-
ปันมาแบบงงๆ และจากไปแบบงงๆ
และไม่ลืมที่จะทิ้งขี้ก้อนใหญ่ให้กับเดอะแก๊งค์
555555555 5 5 :m20: :m20:
-
หายไปนานมากมาย สบายดีไหมเอ่ย ดูแลสุขภาพด้วยนะครับท่านเจ้าของเรื่อง
-
กรีสสสสสสส อ่านทันแล้วววววว
และเสียน้ำตา ไปเป็นถังๆ เลยยย ไหนจะทิชชู่อีก ... ไม่เอาแล้วนะ
ขอบคุณคนแต่นะคะ ชอบมากกกกกก
-
เมื่อไรจะมาน๊าาา อยากอ่านเเล้วคร้าา
อิอิ
-
อยากอ่าน ปันองุ่นนนนนน
-
ข่าวดีจริง..+555
-
:impress2:อ่านทันแล้วคะ อิอิ
-
uc
-
o22
งานเข้าเพราะท่านปัน
-
คิดถึง พีม ภูมิ แอนด์ เดอะ แกงค์ ค่าา :impress2: :กอด1:
-
อยากอ่านต่อเเล้วค่ะ
-
ตอนต่อไปให้มี องุ่น-ปันปัน หน่อยน้าา :call:
-
รอออออออ อยู่นะคะ ^^
คิดถึงภูมิพีมจะแย่แล้วววว ><
-
อ่านทันแล้ว เย่
ช่วงทีผ่านมา เสียน้ำตาเป็นก็อกให้พีมกับภูมิ สงสารร
-
ให้คลื่นไปออกค่ายด้วยนาาาาา
คราวก่อนค่ายของศิลปกรรมคลื่นยังเคยไปกะพีมเลย
นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ช่ายๆๆ เอาคลื่นไปด้วย อยากให้ผูก พีมกะคลื่นเยอะๆ หรือไม่ก็หาตัวละครเข้ามาเสริมอีก ไรงี้อ่ะ เอาแบบดราม่านิดๆ ยังต่อได้อีกเยอะจ้า คุณตาลลลล
-
ช่ายๆๆๆๆ ห่แฟนให้คลื่นหน่อยนะคุณตาล
สงสารคลื่นอ่าาาาาาาา
นะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เข้ามารอค่ะ....อยากอ่านคู่เฮียปันกับพี่องุ่นอ่ะ :call: :call: :call:
ปล.พี่แต่งได้เก่งมาก o13 o13
-
สวยคะ พี่อยากไปแม่แจ่มแล้วอ่ะ เมื่อไรจะพาไปสักที คิดถึงน้องภูมิ พีม และชาวคณะม๊ากมาก ย้อนอ่านตอนเก่าหลายรอบแล้วนะสวย
คนสวยใจดี อย่าลืมไขข้อข้องใจนะว่าทำไมชายเบียร์อยู่กับน้องโตเกียวตอนตีสี่ อิอิ รอคู่ ปัณกับองุ่นด้วยนะ
-
มารอ หุหุ
:z2:
การออกค่ายอันแสนสุข!? o18
-
เค้าคิดถึง ภูมิกับพีม แล้วง่ะ ยังไม่มาอีกหรอ :n1:
-
เข้ามารอทุกวันเลย
หวังว่าจะมาแต่ก็..........ยังไม่มาาาาาา
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
คิดถึงจังเลยค่ะ
-
คิดถึงภูมิ+พีมจังเลย :oo1:(พี่ตาลด้วย)
มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบ :call: :call: :call:
-
มาเถอะ :o12:
-
วันนี้จะมามั้ยนาาาาาาาาาาาาา
มาเถอะนะๆๆๆๆ
-
มารอออกค่าย
คนสวยค๊า.. อยากไปแม่แจ่มแล้วค่า ^^
-
แวะมาบอกว่า "คิดถึง" คนอ่านค่ะ :กอด1: :m15:
-
:z13: :z13: :z13:
miss u so bad
-
"คนอ่าน"ก็คิดถึง"คนเขียน"สุดๆเลยค่ะ :กอด1:
-
ที่สุด :กอด1:
มาต่อเหอะนะ
-
ตอนที่ 72 ลูกอม
สัปดาห์แห่งการสอบไฟนอลใกล้เข้ามาพวกผมก็เหมือนใกล้เวลาถูกประหารเข้าไปทุกที เรื่องอ่านหนังสือสอบนี่ไม่เท่าไรเพราะคณะผมไม่เน้นตำราแต่ว่างานกับโปรเจคนี่สิเยอะมากกกกกกกก
ไหนจะต้องหาที่ฝึกงานซัมเมอร์นี้อีกแล้วที่สำคัญยังต้องไปค่ายอาสาด้วย แจมจะแด่มแจ่มว้าว ว้ากกกกกกกชีวิตกูเยอะไปไหมครับT^T
ช่วงนี้ใครมีรุ่นพี่รุ่นน้องก็ขนมาใช้แรงงานให้หมดล่ะครับเมื่อวานผมก็ไปช่วยไอ้ดินทำไฟนอลโปรเจคจนถึงตีสองสลบคากองขยะทั้งพี่ทั้งน้อง รวมถึงพี่เป้พี่รหัสผมก็มาช่วยหลานๆหลังจากที่มันปล่อยผมทิ้งซะนาน
ส่วนใครที่มันอุตริเอาน้องรหัสมาทำเมียมันก็ช่วยกันทำที่บ้านนู่นแหละ หึหึ เห็นไอ้คิวกับไอ้เต้ยพากันไปวัดบ่อยๆพวกมันไม่ได้ไปทำบุญนะครับแต่ไปดูลวดลายภาพจิตรกรรม
รายต่อมาผมได้ข่าวจากไอ้แทนว่าฝั่งสถาปัตย์ก็อเนจอนาจไม่แพ้กันไอ้แทนบอกว่าช่วงนี้เมียมันแทบไม่เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยทีเดียว ไอ้ฟ่างมันเบลอมากจนถึงขั้นที่พูดกับไม้สเกลทะเลาะกับเคิร์ฟด่าวงเวียนและลงไม้ลงมือกับไอ้แทน อันหลังนี่เมียมึงทำเป็นงานอดิเรกอยู่แล้วรึเปล่าวะแทน ฮ่าๆๆ สรุปก็คือไฟนอลโปรเจคฆ่าไอ้ฟ่างได้ครับ
ผมเองก็ไม่ต่างจากพวกมันเท่าไรหรอกเพราะได้นอนวันละไม่ถึงสี่ชั่วโมงส่วนยี่สิบชั่วโมงที่เหลือกูขออุทิศแด่กระดาษ ผ้าใบ ดินสอ ไม้ฉากและสี เหอๆ ส่วนไอ้ภูมิก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกันทุกลมหายใจเข้าออกของมันคือการท่องสูตรแคลสูตรฟิสิกแล้วก็เขียนโปรแกรมโครงสร้างอะไรไม่รู้
แล้วมันก็ออกพื้นที่ไปตะลอนๆตามไซต์งานก่อสร้างได้ทุกวี่ทุกวัน มันก็ไปกับพวกไอ้มิคนั่นแหละครับ กลับมาแม่งก็มาเพ้อบอกว่าถ้าเรียนจบจะต่อโทวิศวกรรมธรณีเทคนิค สงสัยมันอยากจะสร้างอุโมงค์กับฐานสะพานให้ผมอยู่อาศัยล่ะมั้งกร้ากกกกก
ส่วนไอ้เบียร์มันก็หอบประมวลกฎหมายไปฝังตัวแถวๆหอสมุดกลางนู่นแหละครับแต่เอ…..หรือมันไปหมกตัวที่ห้องสมุดฝั่งโรงเรียนสาธิตอันนี้ผมก็ไม่รู้นะ คึ
ไอ้แทนนี่ก็หนักหนาสาหัสไม่แพ้ใครเพราะมันวุ่นวายกับการทำแลปการเขียนโปรแกรมห่าเหวอะไรของมันก็ไม่รู้ เมื่อวานผมโทรไปบอกมันว่าให้มาช่วยลงโปรแกรมใหม่ให้หน่อยเพราะน้องไวแม่งชักจะกำเริบเสิบสารในแลปทอปกูเกินไปแระ
แต่เชี่ยแทนมันก็ไม่ยอมมามันบอกว่าไม่อยากปล่อยไอ้ฟ่างไว้ที่บ้านคนเดียวเพราะเดี๋ยวเมียมันอาจจะคลุ้มคลั่งลุกมาเผาบ้านก็เป็นได้ +-+ เวรกรรมตำแตง
แต่ไม่ว่าพวกผมจะยุ่งวุ่นวายสักแค่ไหนแต่ก็ยังคงติดต่อกันทางโลกออนไลน์อยู่บ้าง เรายังพอรับรู้ความเป็นไปของกันและกัน ยกเว้นไอ้เชนครับหลายวันมานี้ไม่มีใครหน้าไหนได้ข่าวคราวไม่มีใครเห็นหน้าเห็นตามันเลย มีก็แต่ไอ้มิคที่ไปแซวมันในเฟซบุคว่าแอบไปซุ่มตัดเสื้อกราวน์อยู่เหรอ ฮ่าๆ ปีหน้าไอ้เชนมันก็จะได้ใส่เสื้อกราวน์เข้าใกล้ความเป็นหมอแล้วนะเว้ย เพื่อนผมๆๆๆๆ
และก่อนที่พวกผมจะเครียดจนอาการหนักไปกว่านี้วันนี้เลยมีการนัดร่ำสุราผ่อนคลายสมองให้ชีวิตได้พักผ่อนซะหน่อยเรียกว่าคืนนี้จัดเต็ม!!!!!!!!!!!!!!
จริงๆคือแม่งหาเรื่องเมาเฉยๆนี่แหละ สถานที่ก็คือบ้านผมเองครับวันนี้ทางสะดวกเพราะผมได้ทำการขับไล่อาปุ้ยไปนอนบ้านย่าและยึดบ้านไว้แล้วเรียบร้อย กรั่กๆคือทุกคืนวันศุกร์อาจะกลับไปค้างกับย่าอยู่แล้ว วันนี้พวกผมเลยปล่อยผีแหกปากได้เมาปลิ้นได้แต่ห้ามอ้วก
พวกมันก็ทยอยๆมากันตั้งแต่เช้าแล้วล่ะครับหน้าตาแต่ล่ะคนนี่แบบว่าอิดโรยยิ่งกว่านักโทษถูกจองจำนับหมื่นปีหมื่นๆปี รับราชโองการ ไม่ใช่แระ คึคึ แม่งเพลียกันได้อีกทั้งไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้คิวมาถึงมันก็หลับเป็นตาย นี่พวกมึงไม่คิดจะทักทายเจ้าของบ้านหน่อยเหรอสหาย
จากที่ไม่ค่อยได้เจอกันหลายอาทิตย์ผมว่าไอ้ฟ่างผมยาวขึ้นเกือบเลยไหล่มันรวบแล้วแม่งอย่างเซอร์ ไอ้เบียร์ก็ดูเพลียๆไอ้มิคนี่เข้าขั้นหลอนเลยมั้ง แต่ไอ้เชนไม่ค่อยโทรมเท่าไรเพราะไม่ว่ามันจะเรียนหนัก สอบเยอะ ชีวิตแย่ เมียตีกัน สังคังขึ้น นอนไม่พอ บลาๆๆ แค่ไหนแต่มันก็ต้องหน้าเป๊ะตลอดเว หึ นิติพลวุฒิศักดิ์ยังอายเพื่อนกูอ่ะครับ
ส่วนไอ้ปันกับไอ้แมทมันกำลังเดินทางมาผมรู้สึกว่าช่วงนี้ไอ้ปันกับเชี่ยน้องแมทมันดูสนิทกันแบบแปลกๆหรือผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ว่าไอ้ปันมันไม่ค่อยแกล้งไอ้แมทเหมือนแต่ก่อนหวังว่ามันคงไม่เกี่ยวกับพี่ผลไม้สีม่วงพวงน่ารักหรอกนะ ฮึ
พอบ่ายนิดๆผม ไอ้เบียร์ ไอ้เต้ยก็ออกมาซื้อเสบียงเตรียมเมาที่มากันแค่สามคนเพราะไอ้ตัวอื่นมันหลับกันหมดแล้วครับรวมถึงภูมิด้วย ตอนแรกผมก็ว่าจะปลุกมันมาด้วยแต่คิดไปคิดมาก็ไม่อยากกวนเพราะภูมิมันนอนดึกมาหลายคืนแล้วเลยปล่อยให้มันพักผ่อนไป
ก็เลยได้ไอ้เต้ยมาแทนเรียกว่าเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงเลยก็ว่าได้ครับ เพราะตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านจนถึงบิ๊กซีเชี่ยน้องเต้ยก็ยังไม่ปล่อยให้ขากรรไกรมันพักเลย มันเอาแต่พูด พูดและพูดอย่างกับชาติก่อนมันเกิดเป็นนกแก้วนกขุนทอง แล้วแต่ละเรื่องที่มันสรรหามาเล่านะแม่งโคตรจับประเด็นไม่ได้เลย
เรียกว่า ณ ตอนนั้นมีอะไรหลุดเข้ามาในกรอบสายตาของมันหรือมันนึกอะไรออก มันก็จะเอามาพูดแบบไม่แคร์ว่าคนฟังจะตามทันรึเปล่า จนไอ้เบียร์ที่ขับรถอยู่ต้องขอเปิดเพลงดังๆแต่คิดว่าจะขัดขวางไอ้เต้ยได้เหรอ หึ ไม่มีทาง ไอ้เด็กเวรมันก็ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงจนไอ้เบียร์ต้องปิด พอพวกผมทำเป็นไม่สนใจไม่ฟังมันก็ยื่นหน้าขาวๆมาตรงกลางทำปากยื่นปากยาวบ่นไปเรื่อย
บอกตรงๆว่าไอ้เต้ยทำให้ผมไมเกรนขึ้นได้ว่ะรู้งี้ไม่น่าเอามันมาด้วยเลย ผมชักจะสงสารไอ้คิวขึ้นมานิดๆแล้วสิแล้วก็เริ่มสงสัยด้วยว่าทำไมคนขี้รำคาญและโลกส่วนตัวสูงอย่างไอ้คิวถึงทนกับไอ้เด็กไฮเปอร์นี่ได้ เหอๆ
“เฮียพีมเฮียเบียร์ เต้ยว่าพวกเราเดินซื้อของสามคนแบบนี้เหมือนพ่อแม่ลูกเลยเนอะ” ไอ้เต้ยที่เข็นรถไถไปไถมารอบตัวผมหันมาบอกพร้อมรอยยิ้มหล่อๆของมัน ผมกับไอ้เบียร์มองหน้ากันแล้วก็รุมตบหัวไอ้เต้ยพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย
“มึงอย่าไปพูดให้ไอ้ภูมิได้ยินนะเต้ย เดี๋ยวได้ตายยกกลุ่มหรอก” ไอ้เบียร์บอกพลางส่ายหน้า ตายยกกลุ่มนี่ไม่น่ากลัวเท่าไรแต่กูหวั่นใจว่ากูจะตายก่อนใครเพื่อนน่ะสิ บรึ๋ยยยย
“เต้ยไม่พูดก็ได้แต่เฮียเบียร์ต้องซื้อโกลด์ ชีวาส แบล็ก บลู กรีนอย่างล่ะสองให้เต้ยก่อน” อันนี้เขาเรียกตลกแดกแล้วว่ะเต้ย แค่บลูก็เฉียดหมื่นแล้วผมเกิดมาเพิ่งมีวาสนาได้ลิ้มลองแค่สองสามครั้งเองมั้ง ครั้งแรกหนวดให้เป็นของขวัญวันเกิด(ประเสริฐได้อีกพ่อกูให้เหล้าเป็นของขวัญวันเกิดลูก)
ไม่ได้ซื้อให้ด้วยนะเพราะลูกน้องเอามาฝากวันปีใหม่ หนวดเลยขายต่อให้ผมในราคาสามพันคิดแล้วก็แค้น ฮึ่มหนวดนะหนวด ส่วนครั้งที่สองไอ้แทนใจปล้ำเปิดฉลองตอนที่มันติดทีมนักฟุตบอลโรงเรียน
เรามาดูลีลาไอ้เต้ยในการขอเหล้าจากไอ้เบียร์กันต่อดีกว่าครับไอ้เต้ยมันไม่พูดเปล่ายังเอาหัวไปโขกไหล่ไอ้เบียร์จนไอ้เบียร์ต้องขยี้หัวมันแรงๆ หึ กูว่าเชี่ยเบียร์แพ้เด็กว่ะพอคิดเรื่องเด็กหน้าไอ้โตเกียวก็แว่บเข้ามาในหัว ผมจึงขอตั้งอธิฐานจิตกับตัวเองไว้เลยว่าคืนนี้แหละที่กูจะมอมเหล้าล้วงความลับของมึงไอ้คุณราชนิกูลเบียร์
งานนี้ท่านชายมันบอกว่าขอเลี้ยงเองผมก็ไม่ขัดศรัทธาหวานหมูสิครับแดกกันเปรมเลยล่ะ แต่ก็ไม่ได้บ้าจี้ตามใจไอ้เต้ยเอาเหล้าเป็นโหลๆอย่างที่มันร้องขอ เพราะเหล้าน่ะไอ้เชนมันเอามาด้วยสองกลมที่บ้านผมก็เหลือแบล็กกับเรดอย่างละกลมส่วนบลูไอ้เบียร์โทรบอกให้ที่บ้านเอามาให้ สุโค่ยยยยยยย
วันนี้กูจะได้ลิ้มรสบลูเลเบิ้ลจริงๆหรอวะแม่งลาภปากจริงๆโว้ยยยย บอกได้สามคำว่า กู เปรม มาก ฮ่าฮ่าตอนนี้วิญญานผมมันลอยละล่องบินละลิ่วกลับไปนั่งล้อมวงถือแก้วรอแล้วเรียบร้อยครับ ฮี่ฮี่ มีเพื่อนเป็นเจ้าเป็นนายนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง
“เฮียพีมเก็บอาการหน่อยน้ำลายไหลแล้ว”
“ห๊ะจริงหรอวะ” ผมหันไปมองไอ้เต้ยงงๆและเผลอยกมือขึ้นเช็ดมุมปากเพราะกลัวว่าน้ำลายไหลอย่างที่มันบอกจริงๆ แล้วไอ้สองตัวนั้นเลยพากันขำแม่งหลอกกูเหรอไอ้เด็กเวร
หลังจากช่วยกันเลือกของไปทำกับแกล้มจนเกือบล้นรถและพาไอ้เต้ยวิ่งซนรอบห้างเกือบๆสองชั่วโมงพวกผมก็ได้เวลากลับ แต่ไอ้เบียร์บอกว่ารอรับน้องบลูนางเอกของงานในค่ำคืนนี้ก่อนก็เลยเดินเลือกของต่ออีกเกือบยี่สิบนาที คนขับรถบ้านคุณชายก็พาน้องบลูมาส่งผมนี่มองตามเหล้าในมือไอ้เบียร์ตาปริบๆเลย ฮ่าๆ เป็นเอามากกู
กลับมาถึงบ้านเหล่าสมาชิกก็ยังไม่ตื่นแต่มีคนมาเพิ่มแล้วคือไอ้แมทกับไอ้ปัน เชี่ยน้องแมทก็รู้งานมาช่วยขนของเข้าไปเก็บส่วนไอ้ปันมันคุยโทรศัพท์อยู่ ไอ้เต้ยมันก็กอดขวดบลูวิ่งถลาไปหาไอ้คิวมันไปซุกๆกอดๆแฟนมันไอ้คิวหยีตาขึ้นมองก่อนจะกอดไอ้เต้ยให้นอนไปด้วยกัน
“โหเยอะว่ะพี่พีม ฉลองงานมงคลสมรสเหรอพี่” ไอ้แมทถามตอนที่ช่วยผมยกลังเบียร์เข้ามาเป็นอย่างสุดท้าย
“เปล่า จัดงานฌาปณกิจมึงอ่ะ หลบดิกูจะจัดของแล้วนี่มาถึงนานยังวะแมท”
“ก็ซักพักแล้วพี่ถ้าไม่ติดว่าพี่ปัน…….” ไอ้แมทที่ส่งเสียงแจ๋นๆก็ดันเงียบลงไปซะเฉยๆจนผมต้องเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นมันยิ้มมุมปากอย่างกวนโอ๊ย
“ไอ้ปันมันทำไม”
“บอกไม่ได้ว่ะพี่พีมเพราะผมแค่คนประสานงานถ้าพี่ปันพร้อมคงบอกพวกพี่เองแหละ หึหึ”
“มีลับลมคมในนะพวกมึง เดี๋ยวกูมอมเหล้าแม่งให้หมด มึงเอาเบียร์ไปจัดเข้าตู้เย็นไป”
“คร้าบบบบบบเพ่” พอไอ้แมทมันช่วยผมเรียงเบียร์เรียงเป็บซี่เข้าตู้เย็นเสร็จไอ้เบียร์ก็เรียกมันออกไปช่วยจัดสถานที่ข้างนอก ส่วนผมก็ล้างพวกผลไม้ล้างผักไว้รอไอ้แทนไอ้คิวตื่นมาทำ
“……อ๊ะ!!!” ผมกำลังจะหันหลังไปหยิบจานก็ดันมีมือดีเข้ามากอดผมจากข้างหลังซะก่อนมันเกยคางที่มีไรหนวดไว้บนไหล่ของผมแถมยังซ่าส์มาหอมแก้มผมอีกแม่งฉวยโอกาสไม่ไหวๆ>_<
“ไปซื้อของทำไมไม่ปลุก” เสียงภูมิฟังดูแหบๆสงสัยคงเพราะเพิ่งตื่นนอนมันเลยทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี๋ยังไงไม่รู้
“ก็เห็นหลับอยู่ช่วงนี้มึงไม่ค่อยได้พักผ่อนกูก็เลยไม่อยากกวน”
“หึหึ น่ารักแบบนี้รักตายเลย” มันเกยคางบนไหล่ผมแถมยังกอดแน่นขึ้นด้วย จริงๆก็แอบเขินนะ>_< เขินจนจะฉีกผักสลัดในมือออกเป็นชิ้นๆแล้วเนี่ยแม่งกลางบ้านอ่ะ “พีมผมยาวแล้วนะปิดเทอมไปตัดไหม” ปากไอ้หล่อมันก็พูดไปส่วนจมูกก็ซุกๆไซร้ๆจนผมต้องย่นคอหนี
“อื้อ….อยากตัดเหมือนกันมันร้อน…..คึ ภูมิกูจั๊กจี๋” ภูมิเอาจมูกมาคลอเคลียข้างแก้มจนผมต้องเบี่ยงหน้าออกก็มันจักจี๋อ่ะ ไอ้เคราแกะเคราแพะนี่ไม่รู้มันจะไว้ทำส้นตีนไรผมไม่ชอบเลยเพราะมันทำให้ไอ้ภูมิเท่เกินไปมีเสน่ห์แผ่ออร่ามากเกินไปแล้วก็ทำให้สาวมองเยอะกูหวงมึงเข้าใจไหม ไม่ไหวๆกลับคอนโดผมต้องบังคับให้มันโกนออก
“ข้างบนเตียงยังว่างนะขึ้นไปดิซักยกสองยก” เสียงกวนๆของใครบางคนทำให้ผมกับภูมิหันไปมองไอ้ผู้ชายที่ยืนหัวเปียกและเปลือยท่อนบนโชว์ความขาวระดับโอโม่มากระแทกตาพวกผม ไอ้ฟ่างมันใส่แค่กางเกงบอลที่น่าจะเป็นของไอ้แทนและมีผ้าขนหนูที่เป็นของผมคล้องคอสงสัยมันคงขึ้นไปอาบน้ำมา
“ไม่เป็นไรเค้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศเป็นครัวบ้าง” ไอ้ห่านี่ก็……..
เชี่ยฟ่างมันยักคิ้วให้พวกผมด้วยท่าทางที่แสนจะเชิญชวนอวัยวะเบื้องล่างไปทักทายหน้าหล่อๆของมันเพราะมันยกยิ้มมุมปากทั้งที่กำลังกระดกน้ำจากขวด แล้วมองตรงมาที่ผมพอมันดื่มเสร็จมันก็เดินมาหยิบแอปเปิ้ลเขียวที่ผมเพิ่งล้างเสร็จไปกัด
“งั้นกูไม่กวนแล้วเชิญเอากันในครัวได้ตามสบายนะน้องภูมิ หึ” มันขยี้หัวภูมิแรงๆพร้อมกับยักคิ้วให้ผมแล้วก็เดินออกไปทิ้งไว้แค่ความเจ็บใจให้ผมดูต่างหน้ากูโกรธจนหัวสั่นหัวคลอนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองตาม
“กูเกลียดพี่ชายมึง” ผมบอกภูมิหลังจากแผ่นหลังเนียนๆของไอ้ฟ่างหายไปจากสายตา
“เกลียดพี่ชายก็ไม่เป็นไรขอแค่รักน้องชายก็พอ” ผมหันพรึ่บไปมองหน้าไอ้ภูมิก่อนจะสะบัดหน้าเร็วๆไปมองมันอีกรอบเหมือนที่ตลกเขาชอบทำกัน สมาคมเสี่ยวแดกแห่งประเทศไทยมารับสมาชิกใหม่ด้วยครับ
ห้าโมงเย็นกว่าๆเหล่าเสือสิงกระทิงเปรตทั้งหลายก็ทยอยตื่นมาทีละคนสองคน พวกมันมาช่วยกันทำกับข้าวและกับแกล้มคนละอย่างสองอย่างซึ่งเจ้าบ้านอย่างผมก็ถูกกีดกันออกจากวิถีการทำครัวอย่างน่าสงสาร
เชี่ยแทน เชี่ยคิว เชี่ยเบียร์พวกมึงจำไม่ได้รึไงว่าใครที่เคยต้มมาม่าให้พวกมึงแดกตอนพวกมึงไม่สบายน่ะห๊ะ ฟายยยย ไล่กูอย่างกับหมูกับหมากูเป็นเจ้าของบ้านนะโว้ยยยย แม่ง ผมเลยเดินเซ็งๆออกมาที่ห้องรับแขกซึ่งกำลังตั้งวงย่อมๆกะว่าดึกๆค่อยย้ายออกไปนอกบ้าน
ไอ้ฟ่างกับไอ้เต้ยกำลังดวลวินนิ่งกันอยู่ไอ้ปันมันนอนกระดิกเท้ารอแดกทั้งที่คนอื่นเขาช่วยกันทำกับแกล้ม ส่วนไอ้แมท ไอ้ภูมิ ไอ้เชน ไอ้มิคพวกมันกำลังนั่งล้อมวงหัวชนอยู่มันทำไรวะทำไมดูสามัคคีกันขนาดนั้น
“เฮ้ย พวกมึงทำไรวะ” ผมเดินเข้าไปใกล้และใช้เท้าสะกิดหลังไอ้ภูมิแต่พวกมันก็ไม่ตอบเพราะต่างกำลังให้ความสนใจหน้าจอมือถือตัวเอง “เฮ้ยยย คุยกับกูหน่อยแม่งทำไรกันวะ”
“ประชุมเฟซบุคโลก” ไอ้มิคตอบปัดๆ ฮ่าๆ มีด้วยเหรอวะประชุมเฟชบุ๊คโลกเนี่ย งั้นกูเอาด้วยขอเป็นอีกหนึ่งองค์ประชุมแล้วกันนะว่าแล้วผมก็นั่งลงข้างไอ้ภูมินั่นแหละห่านี่ก็ไม่สนใจกูเลยนะเดี๋ยวพ่อโบกหูหลุด ปากดีจริงๆกู ก๊ากกกกกก
“มึงๆ กูว่าโฆษณาผ้าอนามัยทำไม่ถูกว่ะ” อยู่ๆไอ้ปันที่นอนดูทีวีก็ชี้ชวนให้พวกผมดูภาพที่กำลังฉายโฆษณาเป็นนางเอกชื่อน่ากินที่กำลังบอกว่ามั่นใจได้แม้เป็นวันนั้นของเดือน ฮ่าฮ่า เธอสวยดีครับแต่ที่พวกผมกำลังสนใจคือไอ้ปันต่างหากคือกูอยากรู้ว่ามันต้องการสื่อสารสิ่งใด
“ไม่ถูกยังไง มึงเคยใส่รึไงถึงรู้ว่าผิดหรือถูก” ไอ้ฟ่างพักสายตาจากเกมส์ยกเหล้าขึ้นจิบเพียวๆแล้วเอ่ยถามไอ้ปัน
“ก็เพราะกูไม่เคยใช้ไม่รู้วิธีไงกูถึงบอกว่ามันผิด มึงเห็นโฆษณารถป่ะเขาลองขับให้ดูใช่ป่ะโทรศัพท์ก็ลองใช้ให้ดู ขนมเขาก็กินให้ดูแล้วผ้าอนามัยทำไมเขาไม่ใส่ให้เราดูวะเกิดซื้อไปแล้วใช้ไม่เป็นทำไงอ่ะ” ไอ้…..กูไม่รู้จะด่ามึงยังไงดีปันความคิดมันแต่ละอย่าง
“ห่าปันตอนมึงใช้ถุงยางอนามัยครั้งแรกมีใครสอนมึงไหมผู้หญิงเค้าก็มีสัญชาตญาณของเขาดิวะ” ไอ้เชนว่าอย่างเอือมๆ
“กูรู้สึกว่ามันเสียดุลการค้าอยู่ดีมันเป็นการเอาเปรียบผู้บริโภค สงสัยกูต้องยื่นพระราชกำหนดเข้าสภาว่าด้วยเรื่องการโฆษณาผ้าอนามัยที่ไม่สมจริง” ไอ้ฟ่างลุกไปผลักหัวไอ้ปันจนหน้าทิ่มมันคงทนไม่ไหว หึหึ ปล่อยให้ไอ้เต้ยนอนโวยวายที่เล่นเกมส์แพ้แต่ไม่อาจแก้มือได้เพราะไอ้ฟ่างมันชงเหล้าเอาเข้าไปให้พวกไอ้ในครัว
และแล้วเวลาแห่งการร่ำสุราก็มาถึงพวกผมย้ายสถานที่ออกมาที่สนามหน้าบ้านท่ามกลางธรรมชาติแล้วครับ กลิ่นดอกแก้วปะทะกลิ่นน้องบลูทำเอาตอนนี้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์บนดินเลยเว้ย และถ้าไม่มีเสียงเคาะขวดเคาะจานเสียงร้องเพลงหลงคีย์และผิดจังหวะของไอ้มิคกับไอ้ปันมันก็คงจะเหมือนสวรรค์มากกว่านี้ อันนี้ออกแนวกึ่งๆนรกมาแจมนิดๆเลย
“บักปันญามึงเมารึยัง” ฮ่าฮ่า ปัญญาเรณูกำลังจะครอบงำไอ้มิคครับ เหตุมันเกิดจากไอ้ปันมันเมาแล้วเริ่มเรียกเพื่อนพร้อมมีคำนำหน้าว่าบัก บักพีม บักมิค บักเต้ย ไอ้มิคมันเลยเอามั่งมันก็เรียกพวกผมบักแต่ให้ไอ้ปันเก๋สุดด้วยการเติมคำว่าญาให้ บักปันญานี่ไม่ใช่ปัญญาเรณูนะครับแต่เป็นปันญาเรหลังและเรี่ยไร
พอๆกับไอ้แทนที่ไปได้สรรพนามใหม่สมัยมนต์รักลูกทุ่งมาใช้กับไอ้ฟ่างมันคงมโนว่าตัวเองเป็นพี่คล้าวแล้วไอ้ฟ่างเป็นน้องทองกวาวมั้ง มันเรียกไอ้ฟ่างว่า “แม่มึง” กร้ากกกกกกกก ประหนึ่งเป็นคู่รักแห่งท้องนาบ้านป่าแถมมันจะให้ไอ้ข้าวผัดกระต่ายหน้าหยิ่งร่างยักษ์ลูกของพวกมันเรียกตาม
หึ พูดเรื่องไอ้ข้าวผัดแล้วฮาว่ะตอนที่ไอ้แทนเลี้ยงไอ้ข้าวผัดแรกๆมันมาเล่าให้ผมฟังว่ามันอยากเอาใจเมียก็เลยพากันไปซื้อกระต่ายมาเลี้ยงเพราะไอ้ฟ่างมันอยากได้กระต่ายแคระ ไอ้แทนก็ตามใจแต่ปรากฎว่าโดนคนขายหลอกครับ
จากที่บอกว่ามันจะไม่โตมันจะตัวเล็กน่ารักเท่าเดิมแต่ไปดูตอนนี้สิไอ้ข้าวผัดแม่งตัวเท่าหมูป่าแล้วครับวันๆเอาแต่กินกับนอน ฮ่าๆๆ อ่อเมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะก็ไอ้แทนเรียกไอ้ฟ่างแม่มึงใช่ป่ะแล้วมันก็ให้ไอ้ฟ่างเรียกตัวเองว่า พ่อมึง ไอ้ฟ่างมันก็ยอมนะครับแค่แถมเพิ่มมาอีกหนึ่งพยางค์เป็น “พ่อมึงสิ…..ไอ้ควาย”
“แม่มึงคืนนี้อยากได้จากพ่อมึงกี่ครั้งดีจ๊ะ” ไอ้แทนกำลังปฏิบัติการลวนลามแฟนตัวเองมาสักพักแล้วครับตอนแรกไอ้ฟ่างก็ทั้งถีบทั้งยันเหลือแค่ยังไม่ฟาดก้านคอเท่านั้นเอง แต่ก็มิสามารถทำอะไรปลาหมึกพันธุ์หนาอย่างไอ้แทนได้เลยได้แต่ปล่อยให้ไอ้แทนเกี้ยวพารา(บัด)สีต่อไป
“มึงติดสัดหรอแทน ห๊ะ”
“เปล่า…ติดเมียต่างหาก” ถ้วย ถัง กะละมังให้ไวครับกูกำลังจะอาเจียน
“แทนมึงอย่าทำให้กูสะอิดสะเอียดมากไปกว่านี้ได้ไหมขอร้อง….” ไอ้ฟ่างผลักหน้าไอ้แทนออกก่อนที่จมูกคมๆของไอ้แทนจะยื่นไปถึงแก้มขาวๆของมัน
“ใคร ใครท้อง ใครอยากมีลูก” ไอ้ปันที่เดินเป๋ๆกลับจากล่ากระต่ายที่หน้าบ้าน มันเอ่ยถามอย่างมั่นใจในสิ่งที่ได้ยิน ห่าเอ้ย ไอ้ฟ่างพูดว่าขอร้องเชี่ยนี่ได้ยินว่าท้องแม่งไม่รู้เลยว่ามันไปคนละทางแล้ว ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วจับไปกระดกนะมึง ผมพูดถูกป่ะวะช่างแม่งเหอะ ชนคร้าบชนนนนน “มึงใช่ไหมฟ่างมึงอยากมีลูกใช่มะกูช่วยได้นะ…อย่างมึงนี่น่าจะใช้วิธีโน้มกิ่งไม่ก็แตกหน่อ” ไอ้ปันยิ้มหวานพูดแทบไม่เป็นคำ
“กูไม่ใช่พืชตระกูลหัวที่ขยายพันธุ์ด้วยการแตกหน่อนะ สัส” กร้ากกกกกกกกกกกกกก โดนไอ้ฟ่างด่าไปอีกดอก
ตอนนี้พวกผมก็เริ่มแล้วครับเริ่มไปทีละนิดแล้วสติ ไอ้เชนไปคุยโทรศัพท์ในบ้านได้ซักพักแล้วเพราะเมียโทรมา ไอ้เบียร์ก็เริ่มส่งสายตาหวานๆเยิ้มๆปกติไอ้เบียร์มันไม่ได้คออ่อนนะครับแต่วันนี้ถ้ามันไม่เมามันก็คงเทพเกินไปแล้วเพราะผมกับไอ้ฟ่างรวมหัวกันมอมมัน หึหึ
อีกไม่นานความลับที่กูอยากรู้ก็จะพรั่งพรูออกจากปากท่านชายเอง ส่วนไอ้เต้ยนี่ก็นั่งหัวเราะทุกสรรพสิ่งรอบตัว ฮ่าฮ่า เชี่ยนี่เมาแล้วรั่วแค่ผมหยิบถั่วมันยังฮาทำเอาพวกผมนั่งหัวเราะเพราะอาการเมาของไอ้เต้ยนี่แหละ ไอ้น้องแมทนี่เอะอะก็จะโชว์ลูกคอร้องหมอลำอย่างเดียวมันเมาทีไรมันจะกลับขอนแก่นทุกทีแม่งโคตรสำนึกรักบ้านเกิดเลยน้องกู
ส่วนแฟนผมก็นั่งนัวเนียผมไม่ห่างเดี๋ยวโอบเดี๋ยวหอมไม่รู้มันเมาจริงหรือแอ๊บเมากันแน่แต่ผมว่ามันคงเมาจริงแหละไอ้ภูมิเมาง่ายถ้าแดกเหล้าหลายๆยี่ห้อปนกันต่างจากผม ฉายาพีระณัฐคอนานาชาติมึงจะมาในรูปแบบไหนขอให้บอก ยาดองยันชีวาสก็ว่ามาไอ้พีมจัดให้ได้หมด
ส่วนไอ้คิวมันก็ดีดกีต้าร์ให้ไอ้แมทโชว์ลูกคอแข่งกับไอ้มิคนี่แหละครับ แต่ละเพลงที่พวกมันเล่นและร้องทำเอาวงเหล้าคึกคักเพราะไม่ใช่แค่ไอ้แมทที่ฝักใฝ่ในหมอลำ ไอ้คิวนี่ก็เจ้าพ่อลูกทุ่งเพื่อชีวิตเหมือนกันที่ไอ้คิวมันชอบแนวนี้ไม่ได้เป็นผลมาจากการทำงานดึก จนสถานีวิทยุเพลงสตริงเขาปิดสถานีมีแค่ลูกทุ่งมหานครที่อยู่เป็นเพื่อนเด็กศิลปกรรมอย่างพวกผมแต่อย่างใด แต่มันมาจากจิตใต้สำนึกและรสนิยมความชอบส่วนตัวของไอ้คิวครับ เราไปฟังมันกับไอ้แมทประสานเสียงกันดีกว่า
“…….หลับตาลงก็เห็นแต่ใบหน้าเธอ
กี่เช้าตื่นมาก็เจอว่าคิดถึงเธออยู่เป็นประจำ
ใจมันก็ลอยออกไปหาเธออยู่ทุกเช้าค่ำ
ไม่รู้จะทำยังไงอยากมีเธออยู่เคียงข้างกาย
ให้เธอเป็นคนรักคนสุดท้ายตลอดชีวิต
ไม่คิดให้ใครแค่เธอผู้เดียวที่ใจฉันเห็นว่าใช่
ถ้ายังไม่มีผู้ใดได้ใจก็ถือโอกาสตรงนี้
บอกกันซะเลยจะคิดยังไงกับฉัน ก็แล้วแต่เธอ……..” Please listen to the end (กรุณาฟังให้จบ แช่มแช่มรัม) กรั่กๆ เชื่อไหมครับว่าเพื่อนกับน้องผมหายใจทันทั้งที่มันเมาจนลิ้นแทบพันกัน วันนี้พวกผมโคตรขี้เหล้าเลยว่ะสงสัยจะเก็บกด
“…….ไปยืนกรีดร้องไปเฝ้ามองที่หน้าเวที
วงร้อคหน้าตาดีๆแบบนี้ที่เธอคลั่งไคล้
ฟังคำพี่นะพี่เตือนแก้วตาจากใจ
พวกขาร้อคอันตราย ส่วนใหญ่มีเมียหลายคน………” Darling rocker(แก้วตาขาร็อค)ป้าง ปฐมพงษ์ เฮ้ย ไม่ใช่ๆ อันนั้นมันพี่โป่ง อันนี้ต้องพี่ป้าง นครินทร์ใครเอากระติกน้ำแข็งกูไปไหนวะ เชี่ยฟ่างก็ชงเหล้าไม่ทันใจกูเล้ยยยยชงแดกเองก็ได้วะ สมน้ำหน้า หลังๆเริ่มขี้เกียจขอน้ำแข็งกูแดกแม่งเพียวๆนี่แหละ
“…….จากน้องสามปี อยู่วงดนตรีหาเงินมาหมั้นขวัญตา
วิหคกลับคอน ดังพี่ย้อนกลับนา
โอ้น้องแก้วตาสัญญาเขาคอย เจ้าอยู่แห่งไหนหัวใจเลื่อนลอย
พี่บุญน้อยหลงคอย ทั้งคืน
เจ้าลืมรอยรัก ที่พี่สลักฝังรักให้ทรามชื่น
เจ้าแปรไป หัวใจเหมือนถูกปืน
แทบล้มทั้งยืนสะอื้นอกตรม จากไร่ไปหาเงินตราชวดชม
วิมานพี่ล่ม ลืมสัญญาเมื่อสายัณห์…..
แด่ดแช่ แด่ดแชแด่ดแช่แด่ดแช แดแด่ดแช่ด แชแดแชแดแด่ดแช่ด แชแดแช….” อันนี้ผมกับไอ้แทนพร้อมใจกันเป็นรัดคอ ฮ่าๆๆคอรัสให้ไอ้คิวกับไอ้แมทครับ จบลงไปแล้วอีกหนึ่งบนเพลง Promises when sunset (สัญญาเมื่อสายัณห์) ไท ธนาวุฒิ ฮู่ววว เพราะเว้ยเพราะ
“…….มองเห็นเธอโยกกายกลางไฟหลากสี
ใจแทบขาดตรงนี้คนเดิมของพี่ไปไหน
แก้วเหล้ามือขวายกมือซ้ายมาคล้องเอวผู้ชาย
เทอมนี้สอบวันใดขอให้เกรดดีนะเรา……” อันนี้เหนือความสามมารถกูแปลไม่ได้ ฮ่าๆๆ หรือผมเมาแล้ววะ
ชื่อเพลงชื่อนักร้องจำไม่ได้แต่กูดันร้องคลอได้จนจบเพลงไม่หล่อจริงทำไม่ได้นะคร้าบบบบ ไอ้คิวก็แอคติ้งดีเหลือเกินทำสีนงสีหน้า ไอ้แมทนี่ไม่ต้องพูดถึงครับพระเอกMVมาเอง
“คิวๆเพลงเมื่อกี้ชื่อเพลงไรวะ” ผมเงยหน้าถามไอ้คิวทำไมเพื่อนกูมีสองหัวมันเป็นนกป่ะวะ
“วิท’ลัยหลายใจ” ไอ้คิวตอบด้วยเสียงอันแสนจะยานคาง
“ใครร้อง”
“กูนี่แหละร้อง” ฮา พอตอบผมเสร็จมันก็หันไปทำตาหวานใส่ไอ้เต้ยที่แทบจะนั่งเกยตักกันอยู่แล้ว
“ไอห่ากูหมายความว่าเพลงนี้เป็นเพลงของศิลปินคนไหน”
“อ๋อออ วิด ไฮ5”
“ไฮเปอร์!!!!!” ไอ้แทนกับไอ้เต้ยตะโกนพร้อมกัน แสรดดดดดเชี่ยวคิวเมาแล้วมึงอ่ะ การที่ไอ้คิวมันจะโชว์ความรั่วในวงเหล้าไม่ใช่เรื่องแปลกหรือมันจะเห่าจะหอนแหกปากก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่าสนใจปล่อยมันลงทุ่งนาป่าเขาไป เพราะผมเข้าใจแนวเพลงเพื่อน
แต่ไอ้ภูมินี่สิแม่งคงเมาจริงเพราะนานๆทีมันถึงจะแสดงมุมนี้ให้เห็น มันบอกไอ้คิวเล่นกีต้าร์ให้ก่อนจะร้องเพลงๆนึงให้ผม ร้องน่ะร้องได้กูไม่ว่าแต่มองหน้ากูเพื่อ???แม่งยิ้มกวนตีนอีกต่างหาก
“สวยก็ดีแล้วเป็นไง
แต่เธอรักใครไม่เคยจริง
สวยรักใครแล้วก็ทิ้ง
วันทองคงมาสิงที่ใจเธอ
คนที่เธอรัก คนที่เธอรัก
นั้นมีมากมายจริงๆ
คนที่เธอทิ้ง คนที่เธอทิ้ง
นั้นเสียใจเท่าไร
อย่าได้คิดนะว่าฉันจะรักเธอจริง
เบื่อเธอแล้วฉันก็ทิ้ง จะไปแคร์อะไร
อย่าได้คิดนะว่าสน ก็แค่ดูดีกว่าใคร
สวยแล้วเป็นไง ถ้าไม่มีรักเดียว”
มึงกล้าร้องเพลงวันทองให้กูหรอภูมิ ไอ้หะเรี่ยยยยยยยยยยยยยยยยไม่ต้องมากอด ใช่ซี้กูมันวันทอง
“เฮ้ยภูมิแค่วันทองมันไม่พอหรอกอย่างเพื่อนแคระของกูมันต้องเพลงนี้เว้ย” แล้วไอ้คิวก็หันหน้ามาทางผม“พีม กูมีเพลงจะมอบให้มึง”
“จัดมาเพื่อน”
“……มีดาบสองเล่มให้เธอเลือก
ใจนางโมราห์เลือกฆ่าผัว
ได้ยินเรื่องราวแล้วเศร้าใจ
ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลยไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย
ไม่อยากให้เป็นนายพีระณัฐฐฐฐฐฐฐ”
ไอ้คิวไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย
“อีกเพลงๆ…….ใครเลยจะรู้เธอแอบเล่นชู้ตอนผัวไปเรียน…..มึงมันกิ้งก่าทองแคระ” กร้ากกกกกกกกกมันด่ากูนี่หว่าแต่ทำไมกูขำวะ ช่างแม่งเหอะนาทีนี้อารมณ์ดีคาดว่าถ้ามีคนมาด่าพ่อผมผมก็คงยิ้มอ่ะครับ
“กูร้องบ้างๆ” ไอ้แทนมันคงคันปากคันตีนเห็นเพื่อนร้องเยอะเลยอยากเอาบ้างในเมื่อมันขอก็จัดให้มันหน่อย
“สิบนิ้วของกระผมขอก้มกราบ พนมมือวันทาอภิวาสเคารพฟ่าง กระผมขอมอบเพลงนี้แด่เมียสุดที่รักเมียเทวดาเมียบังเกิดเกล้า อนาสะตะโรปะฟังโม คนเคารพเมียย่อมเจริญ รักเมียที่สุดในโลกคร้าบบบบบสาธุ”
กร้ากกกกกกกกกกกกกก ไอ้แทนมันนั่งพับเพียบก้มกราบไอ้ฟ่างจริงๆอ่ะครับ ผมกับไอ้เบียร์นี่ถึงกับเหล้าพุ่ง ส่วนไอ้ฟ่างมันก็หัวเราะแฟนมันและยิ่งเรียกเสียงฮาลั่นเมื่อไอ้แทนมันก้มกราบแล้วเสือกหลับไปจริงๆกูก็ว่าทำไมมันไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาซักที
“เฮีย เฮียแทน ฮ่าๆๆ เฮียแทนหลับไปแล้ว” ไอ้เต้ยสะกิดไหล่เฮียแทนของมันแต่ก็ไร้ปฏิกิริยาตอบสนองมีเพียงเสียงครางแบบรำคาญที่ตอบกลับมา
“อือออออ”
“เชี่ยตื่นๆไหนบอกจะร้องเพลงให้เมียวะ ลุกๆ” ไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิต้องช่วยกันหิ้วสังขารยับๆของไอ้แทนขึ้นมา ฮ่าๆ แทนเอ้ยแค่นั่งเฉยๆมึงแม่งยังจะไม่รอดแล้วทำยังปากดีจะร้องเพลงให้เมียอีก ผมหัวเราะอยู่ดีๆก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อไอ้แทนมันลุกขึ้นมาลากไอ้คิวกับไอ้ภูมิออกไปยืนแล้วพวกมันก็เริ่มร้องเพลงด้วยกัน
ไอ้เต้ยน่ะปรบมือเรียกพี่คิวๆๆ ไม่ขาดปากผิดกับผมและไอ้ฟ่างนี่ถึงกับกุมขมับ ไอ้ภูมิมมมมมมมมมมึงเป็นบ้าไปกับพวกมันทำมายยยยย
-
http://www.mixpod.com/playlist/88412623
“i never love another like i love you baby
you my number one lady yeah...
ฉันมักจะถามเธอเป็นประจำว่าเธอนะรักฉันไหม
และหากว่าเธอนะบอกว่ารักแล้วเธอนะรักแค่ไหน
รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร รักเท่าผืนดินหรือผืนน้ำรักฉันที่สุด
เธอบอกว่าบางทีมันยากที่จะอธิบายไม่ต้องกังวลจะไม่ไปไหน
จนกว่าวันสุดท้ายไม่ใช่ว่าฉันนั้นไม่เชื่อใจ
ฉันรู้ว่าเธอทำเพื่อฉันนะไม่ใช่เพื่อใครย้ำคิดย้ำทำอยากได้ยินซ้ำๆ
เวลาเธอหายไปก็อยู่กับใจช้ำๆช่วยมองตาตอนฉันถามเธอ
ฉันยังรอฟังเธอรู้ไหมเธอต้องห้ามเหม่อ
**you my number one lady...จะไม่มีใครที่มาแทนที่เธอ
และไม่ว่านานแค่ไหนฉันจะรักเธอตลอดไป...
**ให้บอกว่ารักเท่าจักรวาลมันก็ยังไม่พอก็อยากได้ยินเธอพูดซ้ำ
like i never heard that beforeก็อยากได้ยินมันทุกวัน
อยากได้ยินที่เธอจะบอกรักฉัน(ได้ไหมเธอ)
ถึงแม้ว่าเสียงเพลงมันคือชีวิตฉัน แต่ตื่นขึ้นมาไม่มีเธอมีชีวิตไปก็เท่านั้น
เพราะอยู่กับเธอฉันไม่ต้องแกล้งทำ เหมือนว่าเข้มแข็งถึงอ่อนแอก็ไม่สำคัญ
ซุปเปอร์แมนบางครั้งต้องแกล้งทำเป็นคนธรรมดา
แต่อยู่กับเธอนั้นฉันเป็นซุปเปอร์แมนได้ทุกเวลา
ไม่ใช่ใครเพียงแค่คนหนึ่ง มันคือคำว่าเราก็เท่านั้นไม่ใช่คนอื่น
ฉันไม่ใช่คนดีอะไรแถมยังเอาแต่ใจ
แต่เธอก็รักฉันแบบที่เป็นไม่ว่าเธอไม่เหมือนใคร
แค่กอดฉันไว้ทุกๆคืน ทำให้อุ่นใจไม่ว่ายามนอนหรือเมื่อยามตื่น….”
พอร้องเสร็จมันสามตัวก็หัวเราะตัวเองแต่พวกผมน่ะขำจนหงายหลังไปแล้ว โอยยยยย แม่งฮาหน้าไอ้ภูมิชิบหายคืนนี้มึงหลุดขรึมมากภูมิ ฮ่าๆๆ ไอ้เบียร์ถึงกับน้ำตาเล็ดเลยครับมันคงรับเพื่อนมันไม่ได้ ผมเองบอกตรงๆว่ากูก็รับไอ้หล่อไม่ได้เหมือนกัน
ผมอัดคลิปหลุดของมันไว้แล้วเรียบร้อยมึงไม่รอดแน่ภูมิพรุ่งนี้พอมึงสร่างเมามึงก็จะเหมือนแมงเม่าตัวกระจิดริดกระจ้อยร่อยคอยทำตามคำสั่งกูไม่งั้นกูจะเอาไปปล่อยในยูทูป อุวะฮะฮ่า เสร็จไอ้พีมล่ะ
“ครับ……หลังจากที่พวกเราได้ฟังบทเพลงเพราะๆจากเป็กออฟไอซ์” เชี่ยปันเข้าใจเปรียบ ฮา “ต่อไปผมก็จะให้พวกคุณลองชิมเหล้าสูตรใหม่ซึ่งคุณเตชทัตได้ลิ้มลองไปแล้ว ไม่ทราบว่ารู้สึกยังไงบ้างครับกับการรับบทหนูทดลองในครั้งนี้” ไอ้ปันยื่นแก้วที่อะแด๊ปเป็นไมค์ไปตรงหน้าไอ้มิค
“มิครู้สึกดี๊ดีนะครับ เอิ้กกกกก ออกมาจากท้องพ่อ อั้วววว อึก ท้องแม่ก็เพิ่งเคยแดกเป็นครั้งแรกต้องขอบคุณคุณปัญญพัฒน์มากๆนะครับที่กรุณา คุณจิณทราภัทรสนใจไหมครับ” เชี่ยมิคพูดไม่เป็นภาษาแล้วมันคอพับลงไปนอนหลายรอบแล้วด้วยแต่ไอ้ปันก็ตามไปคว้าคอมันขึ้นมา ดูไปดูมาเหมือนทรมาณสัตว์เลยว่ะ
“เอาไว้ให้พ่อมึงแดกเหอะ” ไอ้ฟ่างปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยก็ใครจะไปกล้ากินล่ะมันเอาอะไรผสมกันบ้างก็ไม่รู้ มะนาวเป็นชิ้นๆเลยสัด
“เฮ้ยมึงๆไอ้เชนมันไปนานแล้วนะ แมทมึงไปตามลูกพี่มึงดิไม่ใช่ป่านนี้คุยโทรศัพท์จนมันระเบิดใส่หัวตายห่าไปแล้วนะ” ไอ้คิวเอาตีนสะกิดไอ้แมทที่ซดเหล้าอยู่ให้ลุกไปตามไอ้เชน
“ไปตามไสละอ้ายคิว” ยังไม่ทันที่ไอ้แมทจขยับไปไหนไอ้เชนก็เดินหล่อคุยโทรศัพท์ออกมาพอดี
“มะปรางพี่เชนต้องวางแล้วนะคะเพื่อนรออยู่…..มะปรางก็รีบนอนนะไว้พรุ่งนี้พี่เชนจะไปดูคะแนนเอ็นฯเป็นเพื่อน…..ติดอยู่แล้วมะปรางของพี่เก่งจะตาย…ค่ะ..ฝันดีนะคะคนดี บาย” พวกคุณชินกันรึยังถ้ายังก็รีบๆชินซะนะครับเพราะพวกผมชินกันแล้ว คนก่อนมะหมี่คนนี้มะปรางสับให้ละเอียดเลยนะรางรถไฟมึงเนี่ย
“กูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้วไอ้หมอฟันดะแล้วนี่มึงคั่วเด็กมัธยมหรอสัด” ไอ้คิวว่าไอ้เชนมันก็แค่ยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างๆไอ้เบียร์
“พรากผู้เยาว์ผิดกฎหมายอาญานะมึง” ไอ้ภูมิว่ายิ้มๆ
“ถ้ากูพรากผู้เยาว์แล้วไอ้เบียร์เรียกอะไรได้ข่าวรายนั้นเพิ่งม.5เองไม่ใช่เหรอวะ” เอ้ววววววววววววววว นี่แหละเวลาที่รอคอยไอ้เบียร์ตายแน่มึงถึงมึงจะสำลักเหล้าจนหูแดงกูก็ไม่เมตตามึงหรอก เอาละถึงเวลาชำระความซะที
“ไอ้เบียร์กูว่าจะเคลียร์เรื่องโตเกียวกับมึงนานแล้ววันนั้นที่มึงโทรหากูตอนตีสี่มึงเอาเบอร์โตเกียวโทรมันหมายความว่าไงวะ” ผมไม่รอช้ารีบเดินหน้าคว้าโอกาสไว้ทันทีตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมองไปที่ไอ้เบียร์กันหมด ยกเว้นไอ้เต้ยกับไอ้มิคที่ชวนกันไปเล่นซ่อนตาดำแล้วเรียบร้อยโรงเรียนเมา
“พวกมึงอย่ามองเหมือนกูทำอะไรผิดดิว ะที่กูใช้เบอร์น้องโตเกียวเพราะมึงบล็อกเบอร์พวกกูไงพอโทรหามึงไม่ติดกูเลยคิดว่าถ้าเอาเบอร์น้องโตเกียวโทรมึงน่าจะรับ” แลดูมีเหตุมีผล แต่……………….
“เสียงมึงเพลียๆด้วย”
“เชี่ยพีมมึงคิดอะไรเนี่ยก็กูดูแลไอ้ภูมิจนแทบจะไม่ได้นอน พอตอนนั้นคิดได้ก็เลยขับรถไปบ้านโตเกียวเสียงมันก็เลยอาจจะฟังดูเหนื่อยๆ ก็แค่นั้น” ไอ้เบียร์มันยังยืนยันกระต่ายขาเดียวอย่างหนักแน่น
“นี่มึงสนิทกันจนถึงขั้นเข้าบ้านน้องเค้ายามวิกาลได้หรอวะ” ไอ้ฟ่างตั้งประเด็นต่อ
“กูโทรบอกน้องก่อนแล้วว่าจะไปหา พอกูไปถึงแล้วน้องก็ลงมากูไม่ได้ขึ้นไปบนบ้านน้องด้วยซ้ำนี่พวกมึงคิดกันไปถึงไหนวะ” ทำไมไอ้คุณชายมันไม่หลุดอะไรบ้างเลยวะหรือว่ามันไม่ได้กิ๊กกั๊กกับน้องโตเกียวจริงๆแต่ที่ผมเห็นมันก็น่าจะมีอะไรบ้างดิวะ
“เออถ้าไม่ได้รักไม่ได้ชอบก็อย่าไปให้ความหวังเด็กมัน….กูไม่อยากให้โตเกียวเสียใจ”
“แล้วใครบอกว่ากูไม่ได้ชอบ หึหึ” เอ้อวววววววววววววววววววว แหล่วๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วววววว
“ไอ้คุณชายตกลงมึงเอาไงแน่วะ” ไอ้คิวถาม
“เอาไว้แน่ใจแล้วกูจะบอก” ไอ้เบียร์อมยิ้มเลยถูกไอ้ภูมิผลักหัวเบาๆ
“สรุปที่บอกกูเรื่องจริง?”
“ก็ดูๆอยู่” แม่งคุยไรกันสองคนวะกูไม่เข้าใจผมพยายามเสนอหน้าเข้าไปแต่ก็ถูกภูมิดึงแก้มไว้
“ประมวลกฎหมายอาญามาตรา319บัญญัติไว้ว่าผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่พันบาทถึงสองหมื่นบาท”
เชี่ยปันโผล่มาจากไหนไม่รู้ครับมันพรวดพราดลอยมาแทรกกลางระหว่างไอ้เชนกับไอ้เบียร์“กาลครึ่งหนึ่งมึงเคยท่องไปสอบนะเบียร์” ไอ้ราชนิกูลมันก็หัวเราะลั่นเลย
“กูไม่ได้เข้าข่ายที่มึงว่านี่ปันเพราะกูไม่ได้พาน้องโตเกียวไปเพื่อหากำไรหรือไปเพื่อการอนาจาร แค่พาไปกินข้าวดูหนังซึ่งไม่นับเป็นความผิดหรือหากเป็นความผิดก็ผิดแค่หลักขนบธรรมเนียมจารีตประเพณีไม่มีบทลงโทษทางอาญา”
มันเอากฎหมายมาสู้กันครับไอ้เบียร์มันก็ยิ้มหวานตาหวานต่อไปและคงลืมไปมั้งว่าปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ กินข้าวดูหนังเหรอ เชี่ยยยยยยยยยยมึงพาน้องกูไปตอนไหนวะไอ้ภูมิต้องรู้เห็นเป็นใจแน่ๆ
“เออๆได้เรื่องได้ความยังไงก็บอกพวกกูด้วยล่ะไหนๆเพื่อนก็จะมีเมียเด็กแล้ว เออคิวมึงจำพี่ซันได้ไหม” ไอ้เชนมันถาม อืมมมมซันเหรอ อืมมมมชื่อคุ้นๆว่ะแต่กูมึนกูนึกไม่ออก
“ซันไหนวะ” ไอ้คิวถามกลับ
“ซันคณะมึงไง”
“ซัน….พี่ซันดุริยางค์ปีสี่น่ะเหรอ”
“เออ คนนั้นแหละ”
“อ๋ออออออ ไอ้พี่ซันที่เคยจีบไอ้พีมตอนปีหนึ่งอ่ะนะ” เย้สสสสสเขร้โซดาแทบออกจมูกผม ไอ้ปันนนมึงจะมานึกออกอะไรตอนนี้ไอ้ภูมิหันมาจ้องหน้าผมทันทีด้วยสายตาที่ทำมุม 45 องศาลิปดาเหนือ ละติจูดที่หกเส้นทแยงมุมโค้งระนาบกับแกนโลก (เกรดสี่วิชาภูมิศาสตร์) เชี่ยเชนมึงจะพูดทำม๊ายยย
“อ่ะ เอ่อ เรื่องมันนานมาแล้วโว้ยอีกอย่างกูไม่ได้ชอบพี่เค้า” ต้องรีบออกตัวครับไม่งั้นพ่อกับแม่ผมอาจจะได้เงินประกันชีวิตแทนที่จะได้เห็นหน้าลูกชายเพราะหน้าไอ้ผู้ชายที่ชื่อภูมิตอนนี้กำลังเข้าใกล้คำว่าอสุรกายเต็มที ไอ้พวกเพื่อนเวรนี่ก็ชอบหางานให้กูจริงๆแถมแม่งก็กำลังหัวเราะด้วยนะ
“ไอ้คิวบอกว่าพี่คนนั้นดูแลเทคแคร์ไอ้พีมทุกอย่าง” ไม่จบนะไม่จบมึงอยากมีปัญหากับกูใช่ไหมแทน
“จริงหรอเตี้ย” ไอ้นี่ก็จะแดกหัวกูอยู่แล้ว
“มันนานแล้วมึงกูก็จำไม่ค่อยได้” ได้ไม่ได้ก็ต้องบอกว่าไม่ได้ไว้ก่อนครับเพราะสวัสดิภาพของการมีชีวิตอยู่ถือเป็นเรื่องสำคัญ
“แทน พรุ่งนี้พากูไปหาไอ้เวรนั่นด้วยนะ” เสียงไอ้ภูมิโหดได้อีก อูยยยย ใครแม่งเปิดประเด็นว้าก็รู้ๆอยู่ว่าไอ้ภูมิมันเป็นยังไง กูเลยซวยเลยเนี่ย
“ภูมิ” ผมเรียกไอ้ภูมิด้วยน้ำเสียงที่ติดจะอ้อนวอนนิดๆอย่าให้มีเรื่องเพราะประเด็นแค่นี้เลยคร้าบบบบเพ่
“กูไม่ทำอะไรมันหรอกน่าแค่อยากเห็นหน้าคนที่เคยจีบมึงเฉยๆ” แต่หน้ามึงไม่ได้บอกอย่างนั้นเลยนะ
“อยากรู้จักพวกเทสเดียวกันว่างั้น” ไอ้แทนนี่ก็สนับสนุนกันดีจริงๆเดี๊ยะๆ
“สันดานนะมึง” ผมหันไปด่าไอ้ภูมิซะหน่อยแต่มันก็แค่ไหวไหล่แล้วไล้แก้มผมเล่น แม่ง ถ้ามันไปหาเรื่องพี่ซันจริงๆนะผมจะ…..จะอะไรดีวะ นึกไม่ออก
ล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่มาได้ครึ่งชั่วโมงกว่าๆสภาพเพื่อนผมแต่ละตัวนี่แทบจะดูไม่ได้เลยครับ ฮ่าฮ่า รวมถึงผมด้วยแต่ดีหน่อยที่ผมยังพอจะครองสติได้บ้างนิดหน่อย เดี๋ยวผมจะพาทุกท่านไปไล่ชมวงเวียนชีวิตของพวกขี้เมากทันละคนนะครับ
“ครับนี่คือรายการคนอวดหมีผมคิวเจี๊ยวสัมผัสและผู้ช่วยไอ้แคระสัมผัสเจี๊ยวเราจะพาทุกท่านไปชมซากศพกันนะครับตามมาเลยครับ ฮ่าฮ่า…..และนี่ก็คืออดีตผู้นำเชียร์คณะสถาปัตยกรรมที่ผันตัวเองมาเป็นเมียนักบอลมหาลัย หล่อไหมครับ”
ไอ้คิวทำตัวเป็นMCกร้ากกกกผมกับไอ้คิวรวมหัวกันถ่ายคลิปพวกมันแต่ละคนไว้ ฮ่าๆ ถ่ายไปกล้องก็สั่นไปเพราะแม่งขำมาก รายแรกมาเริ่มที่ไอ้ฟ่างกันก่อนครับมันกอดกระติกหลับไปแล้วผมกับไอ้คิวก็เข้าไปซูมใกล้ๆ
เชี่ยท่าหลับไอ้ฟ่างอย่างฮามือนึงกอดกระติกอีกมือถือแก้วเหล้า มึงจะเมาหรือมึงจะนอนเลือกเอาซักอย่างเถอะเพื่อน ฮ่าๆ “กรั่กๆเชี่ยฟ่างโคตรหมดสภาพอะสัด” ผมจับมันมัดจุกด้วยครับ สะใจๆๆๆ
“ต่อไปเราจะพาทุกท่านไปดูสัตว์ป่าหายากของแปลกใกล้สูญพันธุ์กันนะครับ” รายต่อมาคือไอ้ปันมันก็มัดผมจุกแล้วเอาตะเกียบปักประหนึ่งปิ่นเสียบจุกเป็นจอมยุทธเอี้ยก้วยแล้วพี่ท่านก็เป่าปากเรียกสัตว์คู่กาย “พี่เอี้ยง” กร้ากกกกกกก มังกรหยกเลี้ยงนกเอี้ยง ห่าปันมันต้องอินทรียักษ์ไม่ใช่หรอวะแล้วที่สำคัญทั้งหมดทั้งมวลนี้ไอ้ปันมันหลับตาและพูดคนเดียวนะครับ
“ฮ่าๆคิวๆมึงลองพูดกับมันดิเดี๋ยวกูถ่ายเองโคตรฮาไอ้สัส” ผมรับไอโฟนไอ้คิวมาถือพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ให้สั่น
“ปัน ไอ้ปัน” ไอ้คิวเข้าไปสะกิดไหล่ไอ้ปัน
“อืออ ครายยยย ครายยย ครายยย” มันร้องเพลงของปามมี่ป่ะวะ ฮ่าๆ
“เซียวเหล่งนึ่งไปไหนวะ”
“หืออออ มันหนีตามทศกัณฐ์ไปแล้ว อีกากี อีหลายใจไม่รักผัว” กร้ากกกกกกก เมียเอี้ยก้วยหนีตามทศกัณฐ์ที่สำคัญชื่อกากี ไอ้คิวต้องวิ่งออกไปขำไกลๆผมเลยต้องทำหน้าที่ช่างภาพและผู้ดำเนินรายการต่อ
“ครับต่อไปเราก็จะไปดูหนุ่มคณะทันตแพทย์กันบ้างนะครับ….พี่เชนๆมองกล้องหน่อยครับ” ไอ้เชนที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งหน้าบ้านหันมาโชว์สองนิ้ว
“พี่เชนทำไรอยู่ครับ” ผมเดินเข้าไปหามัน
“พี่เชนคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ค่ะ”
“วู้ววว ใครค้าบบบผมพีมนะเพื่อนไอ้เชน ว่าแต่พี่เชนคุยทั้งวันเลยนะครับไม่ค่อยสนใจเพื่อนเลยสาดดด…….เหี้ยปรับเสียงตรงไหนวะ” ผมส่งเสียงทักทายเด็กไอ้เชนมันหัวเราะแล้วก็บอกคนในสายว่าเพื่อนเมา โด่กูไม่ได้เมาซะหน่อย ผมกำลังจะให้ไอ้เชนช่วยปรับแสงแต่ไอ้คิวกลับมาพอดีผมเลยคืนโทรศัพท์ให้มันถ่ายต่อ
“ก็เพราะสนใจเพื่อนมากินเหล้ากับเพื่อนแฟนก็เลยงอนจนต้องคุยโทรศัพท์นี่แหละ” ไอ้เชนบอกแล้วเดินออกไปคุยที่อื่นไม่มันส์ๆปล่อยมันไป เราไปดูศพอื่นกันต่อดีกว่าเหยื่อรายต่อไปของเราก็คือ.....
ไอ้แทนครับเชิญมาดูสภาพไอ้แทนกันบ้างมันหลับในท่าที่อุบาทมากนอนคว่ำหน้าโดยที่ครึ่งตัวบนอยู่นอกเนื้อพื้นที่เสื่อที่พวกผมปูไว้ ฮ่าฮ่า ไม่รู้มันกินดินกินหญ้าเข้าไปกี่ไร่แล้วล่ะนั่น
“พีมๆเอาปากกาเมจิกมาดิ หึหึ” ไอ้คิวบอกให้ผมไปหาปากกาเมจิกแค่นี้ก็รู้แล้วว่าไอ้คิวจะทำอะไรคือไอ้แทนมันนอนไม่ใส่เสื้อครับ เสร็จกู ผมถือกล้องไอ้คิวเป็นคนละเลงศิลปะชั้นสูงมันวาดรูปยกทรงตรงนมไอ้แทนแล้วก็เขียนคำว่า “เมียดุ” เต็มท้องไอ้แทนเลยครับเขียนขนาดนี้แม่งยังไม่รู้ตัวเอง ฮ่าฮ่า
เมื่อจัดการไอ้แทนเสร็จแล้วเรียบร้อยก็ได้เวลาไปตามหาไอ้มิคกันครับเพราะมันหายตัวไปจากวงเหล้าเข้าไปในบ้านได้ซักพักแล้ว นานจนไอ้ภูมิไอ้เบียร์ต้องไปตามและจนบัดนี้พวกมันก็ยังไม่กลับออกมาเลย
ผมกับไอ้คิวเดินหัวเราะเป็นคนบ้าเข้ามาในบ้านก็เจอไอ้ภูมิกำลังจัดที่นอนกลางห้องนั่งเล่นสำหรับพวกเราในคืนนี้ สู้ๆนะที่รัก
“พี่ภูมิหวัดดีกล้องหน่อยครับ นี่คือผู้ชายที่เกือบได้เป็นเดือนมหาลัยนะครับ เพื่อนกูๆ เหี้ยใครเอาไม้ขนไก่มาวางตรงนี้” ไอ้คิวเรียกไอ้ภูมิให้ทักทายกล้องไอ้หล่อก็ยอมหันมามองและยิ้มให้ก่อนจะเดินหลบออกไปเพราะมันไม่ค่อยชอบ
แต่ภาพที่เห็นตอนนี้ทำเอาผมแทบล้มทั้งยืนเมื่อไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิกำลังช่วยกันแงะแกะไอ้มิคออกจากชักโครกครับเพราะแม่งนั่งพับเพียบสัปหงกยกมือไหว้ชักโครกอย่างเอาเป็นเอาตาย “กร้ากกกกเจ้าพ่อชักโครกไอ้เหี้ยกูมือสั่น พีมมึงมาถ่ายดิ” ไอ้คิวถึงกับไปไม่เป็นเลยครับผมนี่ลงไปขำกับพื้นเลยเชี่ยมิคคคคคคค
“เจ้าพ่อออออค้าบบบบ….อึก อั้วววววว งวดหน้าลูกช…ช้างขอสามตัวเด็ดๆเลยนะค้าบบบบถ้าลูกช้างโดนหวยลูกช้างจะถวายชากูซ่าสามกระป๋อง อ๋อง อ๋อง” โอยยยยยยยไม่ไหวแล้ว
“ฮ่าๆๆครับนี่ก็คือสภาพไอ้มิคหลังจากออก ฮ่าๆ ออกจากหลังคาแดง” ผมพยายามอย่างยิ่งที่จะถือกล้องอัดวิดิโอต่อไปไอ้ภูมิไอ้เบียร์ทั้งขำทั้งแงะ “ฮ่าฮ่า พี่เบียร์ทำไรอยู่ครับ เฮ้ยคิวมึงยัดใบไม้ใส่มือมันดิ ภูมิๆมองกล้องๆ” อยากแกล้งไอ้หล่ออ่ะครับ หึ ภูมิมันเอามือมาปิดกล้องพร้อมกับผลักหัวผม
“ห่า เลิกถ่ายมาช่วยพวกกูก่อน มิคไอ้มิคลุกเว้ยออกมานอนข้างนอก” ไอ้เบียร์เงยหน้ามาต่อว่ายิ้มๆเพราะมันก็กำลังหัวเราะไอ้มิคเหมือนกัน ดูคนเมานี่มันฮาจริงๆนะครับโดยเฉพาะถ้าคนเหล่านั้นคือเพื่อนเรา
“ปล่อยกู ปล่อยยยยยย กูจะคุยกับเจ้าพ่อ” กว่าจะพาไอ้มิคออกมานอนได้ก็เกือบตายครับพอออกมาก็มาเจอไอ้เต้ยกำลังจะเดินขึ้นบ้านไม่ใช่สิดูจากท่าทางเราไม่สามารถใช้ verb เดินได้ verb เดียวที่เหมาะสมและคู่ควรกับท่าทางของไอ้เต้ยมากที่สุดในตอนนี้คือคำว่า คลาน กร้ากกกก มันกำลังคลานเข้าบ้านแล้วทำท่าว่าจะคลานเข้าครัวต่อ ไอ้คิวแม่งโครตรักแฟนเลยมันนั่งขำมันอย่างเดียวไม่คิดเข้าไปช่วยเลย
“เต้ย ฮ่าๆ เต้ย ไอ้เต้ยมึงจะไปไหน”
“…………………” ไม่มีเสียงตอบรับเพราะมันหงายท้องหลับไปตรงหน้าประตูน่ะแหละ
“เตี้ยเลิกเล่นได้แล้วไปพาพวกนั้นเข้ามานอนไป” ภูมิบอกก่อนจะขึ้นไปเอาหมอนกับผ้านวมมาเพิ่มพวกผมเลยเลิกเล่นไอ้คิวก็แบกไอ้เต้ยไปนอนผมก็ต้องไปลากพวกที่อยู่ข้างนอกเข้ามา
“เชนๆช่วยกูหน่อย ปลุกไอ้ปันไปนอน” ผมตะโกนเรียกไอ้เชนที่นั่งดูดบุหรี่คุยโทรศัพท์อยู่หน้าบ้านให้มาช่วยจัดการร่างเน่าๆพวกนี้ ไอ้เชนมันบอกคนในสายว่าเดี๋ยวโทรกลับแล้วมองไปรอบๆว่าจะเอายังไงเริ่มจากไหนดี
“พวกไอ้ภูมิอยู่ไหนวะพีม”
“ในบ้าน หึหึ มันกำลังปราบไอ้มิคอยู่มึงไปดูดิแม่งโคตรฮา” ไอ้เชนมันขำหึก่อนจะแบกไอ้ปันเข้าบ้านไป
“ฟ่างๆ พาไอ้แทนไปนอนในบ้าน” ผมสะกิดไอ้ฟ่างอยู่ซักพักมันก็งัวเงียตื่นก่อนจะคลานไปปลุกไอ้แทน
“แทน แทน ลุก เข้าบ้านเร็ว”
“อืออออ อึก” ไอ้แทนมันปัดมือว่อน สะอึก ตามสเต็ปคนเมา “ฟ่างงงงง ฟ่างงคร้าบบบ อึก ฟ่างค้าบบบบบ” ผมเห็นไอ้ฟ่างก้มลงจูบไอ้แทนก่อนจะพยุงหิ้วปีกแฟนมันเดินเข้าบ้าน หมดสภาพทั้งผัวทั้งเมียทีนี้ก็เหลือแค่ไอ้หนุ่มลูกทุ่งแมทธิวคนหล่อแล้ว
“แมท ไอ้แมทเชี่ยแมท ตื่นๆ เข้าบ้านโว้ย” เออ ไอ้แมทดีหน่อย ถึงจะไม่ลืมตาแต่ก็สามารถเดินเองได้ เฮ้ย นั่นมันจะปีนรั้วไปไหนละนั่นผมต้องรีบวิ่งไปคว้าคอมันไว้ “เฮ้ยเชี่ยมึงเดินดีๆดิวะ มาๆกูพยุงเข้าบ้าน”
“ไม่เป็นไรๆพี่ เดินได้ๆ ผมไม่มาวววววววว ไม่เมาพี่ไม่เมา เอิ้กกกกก หึหึ แค่นี้สบ๊ายยยเดี๋ยวผมเดินเองพี่ รับรอง…..ตรงเป๊ะ” เป๊ะมากพอกูปล่อยมึงก็ฮวบลงไปกองที่พื้น ตอนแรกมันพยายามยืนด้วยตัวเองครับแต่เหมือนมันจะหนักหัวแม่งเดินๆแล้วเริ่มเร็วขึ้นจนกลายเป็นวิ่งแล้วแม่งก็พุ่งล้มลงนอนอย่างสวยงาม
ผมนั่งขำไอ้แมทจนปวดลิ้นปี่รอไอ้เชนออกมาช่วยกันหิ้วมันคนละข้างเข้ามานอน คืนนี้ก็นอนกองกันในห้องนั่งเล่นนี่แหละ ลำดับการนอนไอ้ปันติดผนังเพราะมันกรนเสียงดัง ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้แมท ไอ้มิค ไอ้เชน ไอ้ภูมิ แล้วก็ผม หมอนครบ ผ้าห่มครบ อย่าอ้วกใส่เป็นพอคนอื่นเขาหลับกันหมดแต่ไอ้เชนก็ยังไม่เลิกคุยโทรศัพท์
“อยู่บ้านเพื่อนค่ะ……ขา? ผู้ชายสิ หึหึ…… แบมทำอะไรอยู่หื้ม” ไอ่นี่เมาแล้วอ้อนแฟน มันนอนคุยโทรศัพท์ยิ้มหวานตาเยิ้ม ท่ามกลางซากศพ ไอ้ปันกรนดังมากแต่ไอ้แทนก็ยังนอนกอดมันแถมเอาขาก่ายอีกคงคิดว่าเป็นฟ่าง ไอ้มิคก็นอนร้องไห้พร่ำเพ้อหาเทพเจ้าชักโครกของมันไป
“คืนนี้ขอนอนกอดนะ” ไอ้ภูมิมันกอดผมไว้ทั้งตัวและเริ่มซุกๆลงที่ซอกคอ
“แล้วที่ทำอยู่นี่ไม่เรียกว่ากอดรึไง” ถ้ามากกว่านี้อีกนิดแถวบ้านกูก็เรียกได้กันอ่ะ
“งั้นจูบนะ” ห่า เพื่อนอยู่กันเต็มแต่…….
“ก็……. ก็จูบดิ……โอ้ย” ไอ้เชนปาหมอนใส่ผมสองคนก่อนจะลุกออกไปข้างนอก
“เชน มึงจะไปไหน ห้ามเลยนะห้ามขับรถ นอนที่นี่” ผมลุกขึ้นมาเรียกมันไว้ถึงมันจะไม่เมาจนหมดสภาพเหมือนคนอื่นแต่ก็ไม่ไว้ใจให้ขับรถ
“เออกูไม่ไปไหนหรอกแค่จะออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกอยู่ตรงนี้แม่งรำคาญมดอึ้บกันว่ะ หึหึ” เชี่ย จะไปไหนก็ไปเลย ห่าภูมิแม่งขำไรวะ
“เออภูมิจะว่าไปไอ้พวกนี้ก็ดีเหมือนกันเนอะเมาปลิ้นแต่ก็ไม่อ้วก”
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกเชี่ยมิค สาดดดดดดดดดดดที่นอนกูวววววววววววววววววววว
คืนนี้กว่าจะได้ปิดไฟนอนก็ฮาและเหนื่อยไปตามๆกันครับ
พรุ่งนี้จะตื่นไปเดินกล่องไหวไหมเนี่ย
TBC >>>>>>>>>>>>>>>
…………………………….
- อย่าสงสัยว่าทำไมชื่อตอนลูกอม เพราะ เราก็ไม่รู้ อย่าไปแคร์เราแค่อินดี้ คิดว่าถ้าภูมิร้องเพลงนี้ให้พีมคงจะน่ารักดี
- ช่วงนี้ตาลสอบค่ะแล้วก็มีเรื่องวุ่นวายในชีวิตนิดหน่อยหลังจากวันที่ยี่สิบอะไรหลายๆอย่างน่าจะเข้ารูปเข้ารอย ถ้าอัพช้าก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วพบกันวันอังคารหน้าค่ะ
-
จิ้มก๊อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :z13:
จริงๆตอนนี้ต้องชื่อ "เมาหล้า" นะ ไม่ใช่ลูกอม ฮ่าๆ
คิดถึงน้องโตเกียว
แอบเป็นแฟนพันธุ์แท้พี่ชายกับน้องโตเกียวอ่ะ >.<
:กอด1:
-
ปวดแก้ม :laugh:
น้องพีมเล่าจนเห็นภาพ
+1
-
จิ้มๆๆๆ ><
-
ขำจนปวดท้อง 555555 :laugh:
ชอบๆ จิ้มๆ
-
:z13:
-
ฮาโคตรอ่ะ ตอนเน้ อ่านไปน้ำตาจะไหล
ฮาเทพเจ้าชักโครกกะ เซียวเล่งนึ่งมันหนีตามทศกัณฐ์เนี่ยแหละ
-
กรี๊ดดดดด >[]< โชคดีที่อยู่เวรดึกเลยได้อ่านตอนใหม่
:z1:
-
อังคารนี้จริงๆน๊า
ถือว่านัดกันแล้วนะจ๊า
ตอนนี้รั่วมากมาย อยากอ่านตอนไปออกค่ายซะแล้ว
จะฮาขนาดไหนเนี่ย เหอ เหอ
ป.ล. น้องคลื่นอิชั้นหายไปไหนอ่า เอาไปออกค่ายด้วยอะป่าว
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
ภูมิมีหึงย้อนหลังด้วยย~ อิอิ
ชื่อตอนไม่เกี่ยวจ้า55. รอวันอังคารๆ
-
โอ้ยยย ฮามากไม่ไหวจิเคลียร์แล้ววว 55555555
ฮาจนปวดแก้ม โอยยย ฮ่าาาาา
รู้เรื่องเบียร์โตเกียวแล้วนิดนึงแต่ยังไม่รู้เรื่องปันองุ่นเลย แอร้ยยย
จะรอตอนต่อไปนะคะ คิ
:-[
-
คิดถึงมาก :man1:
-
มาแล้วว ๆๆ ไม่เสียแรงที่คิดถึง o13
-
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ สนุกมากๆ
ยิ่งตอนล่าสุดไม่ไหวแล้วขำเกือบตาย
แต่ฮาสุดนี่ต้องชักโครก :m20:
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4: :laugh:
-
ฮ่าๆๆๆๆ พระเจ้าจอร์ด มันฮามากกกก :pigha2:
-
:m20: :m20: :m20:
-
อ่านตอนนี้แล้วกร๊ากกกกกกกกกกก
:laugh:
พี่ตาลสู้ๆเ็ป็นกำลังใจให้น๊าาาาา o13
-
ปัน แม่งเงื่อนงำ องุ่นมาก
-
555555555 haa dai talord si naa~gang nii 55555555
-
ดีนะที่มาเช็คเลยได้เห็นว่าเรื่องนี้อัพแย้ววว >w<
ฮาไม่ไหวแล้วครับพี่ตาล แบบว่าจะฮาไปไหน 5555 (หายใจไม่ทันเหมือนพีม)
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆอีกครั้ง ไปหลั่นล้ากับสงครามโลกต่อแอ้วว
-
อ๊ายมากแล้วๆ
สภาพแต่ละคนไม่ไหวอ้ะ
ว่าแต่ปันองุ่นยังไม่เคลียนะเนี่ย อิอิ
-
ฮาได้ใจ แต่ละคนนี่เมาแล้วรั่วจริงๆ :L2:
-
:laugh: :laugh:
จุดนี้ไม่มีอะไรจะพูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กร๊ากกกกก ขำจนม้ามจะพัง
-
กลับมารั่วกันเหมือนเดิมแล้ว ชาบูคุณตาลค่ะ
น้องภูมิของพี่พีมอ้อนกว่าเดิม และเสี่ยวขั้นกว่าด้วย น่าร้ากกก
-
:m20: :m20: :m20:
เมาตลอดตอน
ขำจนนึกว่าตัวเองเป็นบ้า แต่ชอบมากเลยตอนเนี๊ยะ
-
โอยยยย.. ฮาจนปวดแก้ม
ภูมิพีมแอนด์เดอะแก๊งค์กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ววว..
คราวหน้าไปค่ายแม่แจ่มแล้วใช่ไหมคะ
รอ ๆๆๆๆ
-คุณตาลจะสอบแล้วขอให้เก็ทเอนะค๊า
-เรื่องยุ่ง ๆ ก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี ^^ :L2:
-
ทั้งเมากลิ้งและฮาปลิ้น กันไปทั้งคณะ
เป็นกำลังใจให้นะครับ กับปัญหาที่ต้องค่อย ๆ แก้ +1 ด้วย :กอด1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อิพวกนี้มันรั่วกันได้ใจจริงๆ อยากอ่านน้องโตเกียวกับเบียร์บ้าง
-
o18 o18 o18
-
เมาแล้วรั่วหลุดฟอร์มกันทุกคนเลย :m20:
-
พีมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เดี๋ยวจะโดนไอหล่อเอาคืนนะ 55555555
อ่านแล้วสบายใจจัง ฮุ่วววว
น้องภูมิหึงไปเรื่อยยยยย = ='
อยากได้สเป คิวเต้ย บ้างอะค่ะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: ฮามากกกกแต่ละคน
-
ฮ่าๆๆๆๆ เบียร์โดนล้วงตับแล้ว
แต่ละคนเมาแล้วหลุดโลกจริงๆ
ฮาโคตรเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
แต่อยากรู้จริงๆเลยว่าปันญาของเรากับพี่องุ่นไปถึงไหนแล้ว
ฮ่าๆๆๆ ฮาน้องแมท เมาแล้วเว้าภาษาบ้านได้คักมากไอ้น้อง ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
แต่ละคนมันรั่วได้ใจจริงๆๆๆ555
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ถ่ายมาแล้วเอามาแจกหน่อยนะจะได้ช่วยฮา แค่นึกก็ฮาแล้ว :m20: :m20: :m20:
-
:m20:กลุ่มนี้เขารักกันดีนะอ่านแล้วอยากมีเพื่นที่รักกันแบบนี้บ้างอะ ปล . มีเพื่นรักอยู่1คนอะ
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
:L2: :L2:
-
ฮ่า ฮ่า ฮาที่สวดแก๊งค์นี้รวมตัวกันเมื่อไหร่ความฮาจัดไปไม่มีหยุด
กร๊ากกกกก รักเมียที่สุดในโลก เหมาะมากภูมิิิที่จัดเพลงนี้ให้น้องพีม
-
5555 ฮาเกินแก็งค์นี้
-
ปันปันยอมรับออกมาซะดีๆเถอะว่างุกงิกกุ๊กกิ๊กดุ๊กดิกอยู่กับพี่องุ่นน่ะ! :m12:
ชายเบียร์ก็เผยไต๋มาแล้วเหลือแต่ปันปันเนี่ยแหละ ลุ้นนะเนี่ย!เชียร์โพ้ดๆ ฮ่าๆ
-
เวลาไม่เมาก็ฮาแล้ว แต่พอเมาอีกนี่ก็รั่วเกิ๊นนน ฮ่าๆๆ
-
แก๊งค์คนหล่อ เมาแล้วรั่วได้ใจจริงๆ อย่างฮาค่ะ 555555
-
อย่างฮาเลยอ่ะ
-
พึ่งรู้ว่าเมาแล้วฮาแบบนี้นี่เอง :m20:
-
พีมอย่าลืมไปสะกิดภูมิเล่าเรื่อง คุณชาย-น้องโตเกียว มาให้คนอ่านฟังด้วยนะ
ชื่อตอน "ลูกอม" น่าจะเปลี่ยนเป็น "กลายสภาพ" เพราะแต่ละคนพอเมาแล้ว กลายสภาพกันทุกคน
นึกภาพ ภูมิร้องเพลงนี้แล้ว อยากเห็นต้องฮามากแน่ๆ :pigha2: :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
โครตฮ่าเลยรั่วกันจริงๆ :z2: :z2:
-
แจกเป็ดพร้อมคะแนน ตอนนี้ฮามากกกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
พี่เชนขรา โทรหานู่มั่ง 555555555555555555555555 :z10: :impress2:
-
:laugh:
:L2: :pig4:
-
55555555แต่ละคน เมาแล้วรั่ว นี้ถ้าฟื้นแล้วเห็นคลิปคงฮายิ่งกว่า 555
อยากรู้สุดๆตอนนี้ก็คู่ของว่างขนมปันปันกะนำ้องุ่น ลับลมคมในฟักนะปันนะ
-
หนุ่มๆน่ารักกันจัง
ชอบบรรยากาศของผองเพื่อนที่สุด
ท่านปันปัน จงเจริญ
-
ฮ่ามากก 5555555555 :laugh: :laugh:
-
555555555555555 โอย หัวเราะจนไม่รู้จะเม้นอะไรดี แต่ล่ะคนทำไปได้ :m20: :m20:
-
ภูมิหวงถีมกว่าเดิมนะ
-
หายไปนานมากมาย กลับมาให้หายคิดถึง ยังรออ่านตอนต่อไปนะครับ :pig4:
-
:m20: หนุ่มๆนี่ขยันกันรั่วนะคะ :jul3:
-
มาแล้ว!!! ดีใจจังคิดพวกพี่ๆมากเลย
อย่าฮาอ่ะค่ะ
พี่เบียร์มีลุ้นๆๆๆ :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุดบรรยากาศแบบนี้ก็กลับมา เค๊ารอมานานแว๊วววววววววววววววววว
-
ฮาาาาาาาาาาาาาามากอ่ะพี่ตาล :laugh:
คิดถึงพี่ตาล เปิดดูทุกวันเลยว่าเมื่อไหร่จะมาอัพ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่า
-
ฮาไม่ไหวแล้ว แต่ละคนรั่งได้ใจจริง ๆ :laugh:
-
ไอ้พวกนี้ เมาแล้วปลิ้นกันจริง ๆ
นายภูมินี่มันหึงแม้กระทั้งคนเคยมาจีบพีม มันนานไปมั๊ยหา
สนุกมากเลยค่ะตาล จุ๊บ ๆ
-
ทำไมาตี้เฮียพีม มันคุ้นๆเหมือนผมเลยอ่ะ อิอิ
:z1:
คุ้มค่ากับการอคอย :z2: :z2: :z1:
-
ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ใจกล้าหน้าด้าน เปิดโน๊ตบุคอ่านตอนนี้กลางห้าง อ่านไปนั่งกลั้นขำไป
จนคนเค้าจะหาว่าบ้าละ ฮามากกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13 o13
-
ฮาได้อีกอ่ะ :m20:
ตอนไม่เมาว่าฮาแล้ว ตอนเมานี่สุดๆกร้ากก :pigha2:
-
แก๊งส์นี้เค้าเฮฮากันจริงๆ
หมดสภาพแก๊งส์คนหล่อกันเลย :m20:
-
บรรยากาศแบบนี้ เหมาะกับเรื่องนี้ที่สุดแล้ว
-
ตอนนี้ฮาได้ใจจริงๆ เลยค่ะ o13
-
พี่ตาลมาแล้ววววววว คิดถึงๆ
ฮามาก5555555555555555555
สรุปคุณชายกับน้องโตเกียวยังไงเนี่ย
แล้วปันปันกะองุ่นต้องมีอะไรกันแน่ๆ หึหึ
รอตอนต่อไปค่า~
-
ชื่อตอนไม่แมทกะเนื้อเรื่องอย่างแรง แต่มิคฮาได้อีก
-
รั่วสุดๆ555
แต่ละคนนี่ พรุ่งนี้มันแน่
-
โอ้ยย ปวดแก้มไปหมดแล้วววว ก๊ากกกกก :z3:
-
โอยยยยยยยยยยยย
ฮาเกิ้น สมการรอคอยอย่างมากมาย
อ่านไประแวงไป กลัวคนข้างๆหาว่าบ้า
-
เมารั่วได้อีกนะแต่ละคน
คู่คุณชายพอจะเผยไต๋ให้ชาวบ้านได้รู้บ้างแล้ว
แล้วคู่ของปันปันกับพี่องุ่นล่ะ อยากรู้ๆๆๆๆ
ส่วนอีตาหมอฟันดะก็นะ แฟนจะเยอะไปไหนคะ อยากให้มีคู่กะเค้าบ้าง เอาแบบที่รักกันจริงๆน่ะนะ
ปล.ตอนนี้ฮาได้น่ารักมากกก
-
รอตั้งนานยังไม่ได้เลยขอเม้นก่อนชอบมากกกกกก
-
โอ๊ยยยย ฮาแต่ละคนนี่ไม่ไหวละสภาพตอนเมา ฮ่าๆๆๆ
-
ตอนนี้จะฮาไปแล้วนะ แต่คนเมาได้ฮามาก :laugh:
-
:laugh: เพื่อนแต่ละคน :m20:
-
โอ๊ยย
ไม่ไหวเเล้วว :m20: :m20:
เเต่ละคนฮาเกินบรรยายจริงๆ
-
o13 o13
-
5555++ สภาพแต่ละคน
-
โอยย...พาร์ทนี้ แต่ละมุก แต่ละอย่าง ฮาจนไส้แทบเลื่อน
ไม่ว่าจะมุกคนอวดหมีของพี่คิวกับน้องแคระ
มุกไหว้เจ้าพ่อชักโครกของท่านมิค
มุกโฆษณาผ้าอนามัยของท่านปัน
มุกเมาแล้วกราบเมียของคุณแทน
เช้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z10:
กรามค้างไม่ไหว หัีวเราะจนใกล้บ้าแล้ว
คนเมาแต่ละคนนี่มันสุดๆจริงๆ
ปล.แต่ตอนสามหนุ่มเป๊กออฟไอซ์ เอ๊ย ภูมิแทนคิว ร้องเพลงรักเมียที่สุดในโลกนี่มันอรั๊งจริงๆ
หวิวมาก ฮ่าๆๆ
Cheer you up นะน้องตาล เดี๋ยวมรสุมสอบก็จะผ่านไป สู้ๆนะจ๊ะ :กอด1:
-
:jul3: :jul3: :jul3:
-
มาลิ่วๆตอนนี้รอนานมากๆ อิอิ
เเต่ละคนตอนเมาไปกันละ ก๊ากๆ :m20:
+1คะ
-
เบียร์ๆๆๆ
เมื่อไหร่จะสมหวังกะน้องโตเกียวซะทีอ่าาา
คู่สุดท้ายเลยปะเนี้ยคู่เนี้ยยย
ยังไงก็รักคนแต่งน้าาาาา :กอด1:
-
:m20: :m20: :m20:
ฮาแต่ละคนมาก เมาปลิ้นหมดสภาพกันเลยทีเดียว สมเจตนาเจ้าของบ้านเค้าหล่ะ...
แต่กว่าจะหมดสภาพน้องพีมก็โดนไปหลายดอกอยู่นะ...กรั่กๆๆๆ น่าเอ็นดู๊
พีมภูมิ ฟ่างแทนก็หวานเวิ่นกันตล๊อดๆ อ่ะ...
ขอบคุณค่ะ
-
เมาแล้วหมดสภาพไปตามๆกัน :laugh:
-
:jul3: ขำตาเยิ้ม เพราะกั้นไว้ :jul3:
สมกับที่รอคอย น่ารักมากกกกกก ฮาเว่อร์
:pig4: นะคะ
-
น่าจะชื่อวันเมาแห่งชาติน่ะ
:m20: :m20:
-
:pigha2: ขำจัง
เค้าอยากอ่านNC นิ อิอิ
-
ตอนแรกอ่านชื่อตอน ลูกอม อร๊ายยย หวานแหว๋ว
พออ่านแล้วเปลี่ยนชื่อตอนเป็น ยาดอง ดีมั้ย คนสวย 555555555
ฟ่างน่ารักอ่ะะะ จุ๊บๆๆแทนด้วย ย :-[
แต่ยังไงก็ยังหลงพี่หมอออ :impress2:
ปล.ภูมิร้องเพลง "ลูกอม" ให้พีมคงจะน่ารักเคลิ้มไปตามๆกัน ไหงกลายมาเป๊น วันทองไปได้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
..........
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3: :jul3:
555555555555555555//ปาดน้ำตา
ปวดท้องมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาได้อีก 55555
ชอบๆๆๆๆ เค้าชอบแบบนี้ ต้องฮาแบบนี้แหล่ะถึงจะเป็น We Are โฮะ โฮะ โฮะ
แหล้วววววววววๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เบียร์หลุดแล้วววววววววววว
555555
มีซัมติงกับน้องโตเกียวจริงๆด้วย :interest: :interest: :interest: :interest: :interest:
อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อย่างที่คิดไว้เลย
หึหึหึหึ
ต่อไปก็เหลือแต่ปันสินะว่าจะ"เด็ด"องุ่นเมื่อไร โฮะ โฮะ โฮะ :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ฮามากกกกกกก พี่คิวเจี๊ยวสัมผัส 555555555555
-
+1 ค่ะ ฮารั่วได้ใจกับทุกคน
-
ฮาสาดดดดดดดด << แบบว่าฮากระจายนั่นเอง กร๊ากกก
โดนใจมากกก ตอนนี้เมาเหล้า ร้องเพลง รั่ว สุดยอดดดด ได้เห็นมุมหลุดๆของทุกๆคน ฮ่าฮ่า
"หลับตาลงก็เห็นแต่ใบหน้าเธอ กี่เช้าตื่นมาก็เจอว่าคิดถึงเธออยู่เป็นประจำ ใจมันก็ลอยออกไปหาเธออยู่ทุกเช้าค่ำ "
ตอนนี้หันไปทางไหนก็เจอแต่เพลงนี้ ฮ่าฮ่า คนร้องได้แล้วหายใจได้ด้วยนี่มันสุดยอดจริงๆเลยนะเนี่ย
อมยิ้มแก้มตุ่ย ปวดแก้มมากมายยย น่าร๊ากกทุกคนเลยยยย >////<
:กอด1:
-
สมกับที่รอคอย
แค่ยิ้ม (จนแก้มแทบแตก) ไม่พอ
ขำก๊าก เลยอ๊ะ :m20:
โอ๊ย หายเครียดเป็นปลิดทิ้ง เหอะะ
ชอบตอนที่ร้องเพลงด่าพีม
ทั้งวันทอง อะไรต่อมิอะไร
รักเพื่อนกันจริงๆ
ชอบที่คิวเรียกฉายา "แคระ"
ฟัง น่ารัก น่าหมั่นไส้ในเวลาเดียวกันน่ะ
แต่ก๊วนนี้ก็น่ารักเหมือนเดิม
-
นานๆมาที แต่มายาวๆแบบนี้ หายคิดถึง o13
-
มารอตอนต่อไป
ตอนนี้จะฮาไปไหน ฮ่าๆๆ
-
:impress2: :impress2:
-
:pandalaugh: :pandalaugh:
-
พวกขี้เมา พอได้ที่นี่หมดสภาพ ไม่เหลือความหล่อความเท่กันเล้ย
ฝากเช็คคำผิดด้วยจ้า
“…………………” ไม่มีเสียงตอยรับเพราะมันหงายท้องหลับไปตรงหน้าประตูน่ะแหละ
-
โอ๊ยยยย ฮาจนไม่รู้จะฮายังไง ขำเพลงที่ภูมิร้องให้พีมอะ วันทองกันเลยทีเดียว แรว้งงงงง 555
-
ตอนนี้ถึงจะชื่อ ลูกอม หรือชื่ออะไร ก็ฮาอยู่ดีค่ะ ชอบๆๆ :z1: คลายเครียดได้เยอะเลย
ขอบคุณนะค่ะที่แต่งเรื่องหนุกๆขำๆให้อ่านจนติดงอมแงม
-
:really2:อ่านตั้งนาน ไอ้ลูกอมมันเกี่ยวไรกะตอนนี้อ่ะ :z3: :z10:
-
สมกับที่รอคอย คุ้มค่ากับช่วงเวลาที่หายไป o13
ฮาไม่ไหวแล้วค่า
ต้องกลั้นขำสุดฤทธิ์ คนอยู่กันเต็ม หัวเราะไม่ได้ ทรมานมาก- -
ชอบน้องเต้ยอ่ะ เดี๋ยวนี้เอ็นดูเด็กคนนี้มากขึ้น น่ารักอ่ะ ใสซื่อมากๆ ไฮเปอร์ไปนิดเอ๋อไปหน่อยแต่ไม่เป็นไรเจ้ให้อภัย อยากได้เด็กคนนี้มาเป็นน้องชาย จะจับฟัดทั้งวัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมอเชนนี่เรื่องผู้หญิงตลอดเวลา สับรางยังไงฟะ สามารถอ่ะ แต่ชอบเวลาพูด"คะ,ขา"มากมาย จะละลาย><
ปันปันสรุปจะเป็นเขยไร่ผลไม้แล้วชิมิ หุๆ ค้นพบทางสว่างแล้วสิ แต่แอบสงสารองุ่นเบาๆ จะทนไหวมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆ
ทั้งที่คนอื่นเมาปลิ้นแต่อ่านยังไงก็รู้สึกว่าภูมิเท่ตลอดเวลาเลยแฮะ อิจฉาพีมอ่ะ อยากได้แฟนแบบนี้บ้างงงงง
เทพเจ้าชักโครกไม่ไหวนะจ๊ะเตชทัต บ้าหวยแบบนี้ไปอยู่กับคิวเลยไป๊ เอิ๊กๆๆๆ
ฮาแมทตอนปีนรั้วอ่ะ ทำไปได้น้อ รายนี้แอบมีความลับด้วย บอกมาเดี๋ยวนี้นะ
ชอบฟ่างตอนจูบแทนก่อนหิ้วไปนอนอ่ะ โมเอ้ได้อีก จะหาได้ในเวลาปกติมั้ยหว่า
สรุปมากินเหล้ากันงานนี้ คนคุ้มน้อยสุดกินน้อยสุดคงเป็นหมอเชนสินะ เอาแต่คุยโทรศัพท์ลูกเดียวเลย ชิ หมั่นไส้(ความจริงคือหึง ฮ่าๆๆ) เดี๋ยวแช่งให้ได้กับผู้ชายซะเลยนี่ วะฮ่าๆๆ
อยากรู้ว่าถ้ามีสาวๆแฟนคลับมาเห็นหนุ่มหล่อแก๊งนี้เมาเละเทะสภาพแบบนี้ จะยังกรี๊ดอยู่มั้ยเนี่ย สภาพแต่ละคนงดงามทั้งนั้น หึๆ
ปล.เจอกันวันอังคาร? หมายความน่าพรุ่งนี้จะมาต่อใช่มั้ยคะ? กรี๊ดดดดดดดดดด
-
ฮาท้องแข็งเลยตอนนี้ :m20:
-
คิวเจี๊ยวสัมผัสและผู้ช่วยไอ้แคระสัมผัสเจี๊ยว
ู^
^
ขำจะบ้าตาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
อยากจะบ้ากะแต่ละคนจริงๆ
โครตฮา ฮ่าๆๆๆๆ :m20:
-
555555555555 แต่ละคนรั่วมากกกกกก
คนกลุ่มนี้ทำให้คนอีกกลุ่มนึงมีความสุขตลอดดดดดด
-
อังคารนี้นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คุณเตชทัตรั่วได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
แคระ เอ๊ย พีมจ๋า คลิปที่ถ่ายแชร์ให้เค้าด้วยนะคะ พลีสสสส
:กอด1: สวยจ๋า สู้เขานะสวย :กอด1:
-
:laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาสุดใจขาดดิ้นจริงๆ
อ่านตอนนี้แล้วปวดท้องมากอะ แบบ...มันไม่ไหวจะฮาแล้ววววววว 55555555
ตาลเขียนได้เห็นภาพมากๆเลย สภาพแต่ละคนเกินบรรยายจริงๆ แต่สุดๆนี่ต้องเป็นเทพเจ้าชักโครก
คารวะเลยค่ะ ขำจนน้ำตาไหล :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ครับนี่คือรายการคนอวดหมีผมคิวเจี๊ยวสัมผัสและผู้ช่วยไอ้แคระสัมผัสเจี๊ยว
มันออกอากาศช่องไหนนี่รายการนี้ชอบพิธีกรจริงๆ
-
:L1: :L1:อยากเป็นพีมขึ้นมาเลยอ๊ะ จะได้มีภูมิเป็นแฟน :L1: :L1:
-
อย่างฮาค่ะ o13
-
ตอนนี้ฮาโคตร
-
ฮามาก :m20: คนเมาแต่ละคน ชอบเทพเจ้าชักโครกของมิค กับเมาหัวทิ่มของแมทมาก ฮากระจาย :pigha2:
-
บางครั้งก็ยังแอบสงสัยว่าทำไม กลุ่มผู้ชายกลุ่มนี้มันไม่จูงมือกันไปพบจิตแพทย์บ้าง o18
เนื่องด้วยยิ่งนับวัน ก็จะยิ่งประหลาดกันไปใหญ่ :laugh:
จนคนอ่านเริ่มคิดว่าตัวเองจะบ้าตามพวกมันกันไปแล้วเนี๊ยะ
ปล.แอบมีความสุขกับการดูผัวเมียเรื่องนี้รักกันจริงๆ
ปลล.จุ๊บๆเจ๊ตาลนะคะ ไม่ได้มาเม้นให้นานเลย
-
สุดๆเลยอ่ะเรื่องนี้.....ฮาได้อีกอ่ะ :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4:
-
เอ้อ คือว่า จะฮากันไปไหนน้อออ
แต่ละคน ไม่ไหว ไม่ไหว 555+
อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณตาล ^^
-
555 รั่วกันทั้งแก๊งค์เลยอ่าาา
-
ขำกระจาย ฮากันทุกคน
ถ้าอยู่ในเหตุการณ์จริงด้วยคงสนุกสุดๆ 5555
-
โอ๊ยยย ปวดท้องปวดแก้มไปหมด อย่างฮา
รวมตัวกันทีไรเป็นได้ปั่นป่วนทุกทีสิน่า :m20:
เหล่าสามีเค้าน่ารักเนอะร้องเพลงให้ภรรยา:-[
แอบชอบพี่เบียร์กับน้องโตเกียวนะ รอลุ้นอยู่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
5555555555 :m20: :m20:
รั่วตะล้อดดดดด
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ได้เลขเด็ดแล้วบอกกันมั่งนะ เฮียมิค
ฮามากๆอะ แต่ละคน
พี่เชนติดโทรศัพท์เว่อร์อะ
-
555+ เค้าชอบ ปันปันอ่ะ ... ฮาได้อีก
รอวันอังคารนะคะ ... ขอให้ทุกอย่าง เคลียร์ ค่ะ
-
เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกกกก
ชีวิตสุขสันได้อีกก 55555555
o13
-
ฮาไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ
พี่ภูมิก็รั่วไปกับเค้าด้วยน่ารักจริงๆเลย
ชอบสามหนุ่มเป็กอ๊อฟไอซ์อ่ะ ฮ่าๆ
เลิฟๆค่ะ
-
ไอ้พวกนี้นี่ ธรรมดาก็รั่วกันจะแย่อยู่แล้ว พอเมานี่ รั่ว อุดไม่อยู่กันทีเดียว
-
น่ารักอ่ะ :impress2:
-
ฮา...มากๆๆๆตอนนี้
สภาพแต่ละคนบรรยายไม่ถูกเลย :m20:
-
เห็นจั่วหัว นึกว่ามีฉากเมาท์ทูเมาท์ป้อนลูกอมของคู่ใดคู่หนึ่งเหมือนสมัยเรียน รด. ที่แท้คุณน้ำตาลเกรียนนี่เอง
-
:laugh: :m20: :laugh: :m20:
ฮ่าตลอดเรื่อง
-
พวกนี้น่ารักมากๆๆๆๆๆ
แทนเมาแล้วน่ารักจัง รักฟ่างจริงๆเลยนะแทนเนี่ย
ส่วยเบียร์ ล้วงยากล้วงเย็นนะ
แต่เต้ยนี่ไม่ค่อยมีบทเลย สงสัย ไม่ค่อยมีคนสนใจ 555
-
ฮามากกกก 55555555
ความลับของคุณชายกับน้องโตเกียว ก็ค่อยๆรู้มาแล้ว
เหลือแต่ปันกับพี่องุ่นนี่สิน้าาาา ~~
ตอนเป๊กอ๊อฟไอซ์ (?) ร้อง รักเมียที่สุดในโลก
น่ารักจริงๆ 55555
-
:m20: แต่ละคนนี่ไม่มีหลุดคอนเซปต์ของตัวเองกันเลยนะ
รักษาระดับของตัวเองได้อย่างคงเส้นคงวาจริงๆ
ไว้คิวกะพี เอาคลิปมาแฉตอนสร่างทีนะ :laugh:
-
กลับมาฮาเหมือนเดิมแล้ว จงไปซะความมาม่า :laugh:
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
ฮามากมายเลย แต่ละคนหลุดโลกไปแระ หลังจากมาม่าไปนาน
-
ความรู้สึกแรกคือ :z3:
มันแบบ กรี๊ดมากอ่ะ 5555555555555555555555555555555555555555
ไม่ไหวแล้ว น่ารักมากค่ะตอนนี้ ^-^
-
พี่ตาลทำให้หนูเป็นคนบ้าาาา
นั่งหัวร่ออยู่คนเดียว กร๊ากกกกกกกก :laugh: :laugh:
พี่ตาลต้องรับผิดชอบโดยอัพอีกสัก2ตอนติดเลยยยยย 55555
-
ตอนแรกคิดว่ามีเพลงลูกอม ที่ไหนได้... 555555555
แต่อยากรู้เรื่องน้องโตเกียววววววว
-
เย้!!! ในที่สุดก็อ่านทันซักที
ฮาได้อีกอ่ะ ชอบมากๆเลยค่ะ
้เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ :)
รอตอนต่อไปค้าา
-
น่าจะเป็นชื่อตอน"เมาปลิ้น"มากกว่านะค่ะน้องตาล
แต่ละคนได้ใจมาก แต่จริงๆอยากให้ล่วงความลับชายเบียร์อีกอะ น้อยไปนะเนี่ย
แล้วปันอะ จะไม่มีเรื่องพี่องุ่นหลุดเลยหรอค่ะ อยากรู้มากอะ
-
พีมมม คิดถึงจังเลย
:กอด1:
-
5555 :m20:
แต่ละคน เมาแล้วรั่วได้อีกอ่ะ
โดนถ่าย ถ่ายคลิปไว้ด้วย หุหุ
ตื่นมาจะเป็นไงหล่ะนั่น :laugh:
-
เจ้ตาลลลลลลลลลลลลลลลลลล เค้ารออยู่น่ะ
-
เข้ามาบอกเหมือนเดิม เค้าคิดถึงภูมีกับพีมอ่ะ :กอด1
-
สามหนุ่มรักเมียที่สุดในโลก สุดยอดมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เฮียปัน ฮ่าได้อีกโดยเฉพาะตอนนอนละเมอ เฮ้ออออ ทั้งฮ่าทั้งน่ารักอะ ^^
หลังพายุการสอบผ่านไป ความสนุกและความสุขก็กลับมาสินะ ดีใจด้วย ก็เหลือแค่รอฟังผลสินะ หึ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เจ้ตาลหายไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กลับม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา
:z3:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
อ่านตอนนี้อย่างฮา แต่ละคนหมดสภาพเหอะ
ปล.พี่ตาลลลสู้ๆๆๆ มาต่อไวๆน้าาา
-
วันอังคารเเล้วนะคะ รอๆ ง่วงเเต่จะรอ :t3:
-
ดราม่าหายไปแล้วววว ดีใจมากมายเลยค้าบบ
ตอนมีดราม่านิ น้ำตกตกใน ซึมไปเลยยอะ (อินจัด)
เพิ่งเข้ามาอ่านตั้งแต่แรกยันจบ แบบว่าชอบอะ
ชอบพีมมากมายยย น่ารัก
ชอบคนแต่งด้วย แต่งให้ฮา รั่ว ขำดี แต่ตอนดราม่านิ น้ำตาซึมตามจริงๆนะ
อย่ามีอีกเลยนะค่ะ ดราม่าเนี้ยย ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ
-
รอ ร้อ รอ ร้อ รอ อยู่นะค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ></// :-[
-
ตั้งใจสอบนะครับ
-
:z2: :z2:
มารอ อิอิ
-
ตอนที่ 73 คำอธิบาย
อย่างที่ทุกท่านได้ทราบกันดีอยู่แล้วนะครับว่าพวกผมได้ก้าวเข้ามาสู่การเป็นชาวค่ายอาสาและเราก็เริ่มทำหน้าที่ของสมาชิกที่ดีมาได้ซักระยะหนึ่งแล้ว พูดซะดูดีแต่หารู้ไม่ว่าความจริงแล้วพวกผมน่ะคุ้นเคยกับชมรมนี้มาตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้วครับเพราะไอ้ปันมันบังคับให้เข้าเหมือนกับตอนบังคับไปค่ายเด๊ะ
แต่พวกผมไม่ใช่ขาประจำเป็นแค่ขาจรนานๆถึงจะแวะเวียนเข้ามาทีช่วงที่ต้องออกค่ายใหญ่ๆแบบครั้งนี้ไอ้เรื่องผูกมิตรกับเพื่อนใหม่เลยไม่ใช่ปัญหาเพราะว่ารู้จักกันดีอยู่แล้วส่วนใหญ่ก็พวกหน้าเดิมๆมีรุ่นน้องมาเพิ่มไม่กี่คนเองมั้ง
สมาชิกในชมรมก็คนกันเองทั้งนั้นมีเพื่อนจากคณะไอ้ภูมิด้วย ก็นะออกค่ายอาสาไปสร้างตึกเรียนสร้างอาคารมันก็ต้องใช้แรงงานและมันสมองของเด็กวิศวะกันบ้างและมันทำให้ผมมีความรู้เกี่ยวกับเด็กวิศวะเพิ่มมาอีกหนึ่งข้อคือพวกมันเป็นสัตว์สังคมที่หาตัวจับยาก
ว่าง่ายๆก็คือมันชอบอยู่รวมกันเป็นหมู่คณะไปไหนมาไหนทีละเป็นฝูงผู้หญิงผู้ชายเท่าเทียมทุกอย่างเพราะมันแมนไม่ต่างกันเลย ฮ่าๆ ส่วนภูมิดูเหมือนมันจะเป็นที่รักของเพื่อนๆมากและคงฮอตน่าดูเพราะเห็นเพื่อนแซวเพื่อนล้อมันตลอดแต่แซวเรื่องสาวๆของมันผมก็ไม่ค่อยปลื้มเท่าไรหรอก เฮอะ ส่วนมันก็แค่ยิ้มกับหัวเราะเป็นผู้ฟังตามประสาผู้ชายพูดน้อยต่างจากไอ้มิคที่แทบจะไม่เคยหุบปากเลย
และประเด็นที่ทำให้พวกเราชาวค่ายซี้ปึ้กกันได้ในระยะเวลาอันสั้นก็เพราะมีเหล้าเป็นตัวกระชับความสัมพันธ์ครับ พอรู้จักกันก็เริ่มตั้งวงตอนแรกก็มีนายๆเราๆปะปนบ้างตามประสาคนยังไม่คุ้นเคย แต่ดูตอนนี้สิแม่งแทบจะขึ้นเหยียบหัวกันอยู่แล้ว หาเรื่องจะเมาได้ทุกวันเมื่อวานพี่โต้งที่ปรึกษาสูงสุดของชมรม(อย่างงนะครับเพราะผมก็งงคือพี่แกเป็นที่ปรึกษาส่วนไอ้ปันมันเป็นประธาน เออ เอากับเขาสิ)ทะเลาะกับเมียเลยเรียกพวกผมมากินเหล้าย้อมใจกินในชมรมเลยครับพี่แกเทพมาก
กูเชื่อแล้วว่าเด็กรัฐศาสตร์มันทำได้ทุกอย่างจริงๆพอกำลังจะเมาได้ที่พี่ดาวเหรัญญิกดันเข้ามาเจอ พวกผมโดนสวดยับเลยโดนด่าจนหูชา พี่ดาวด่าอยู่เกือบสิบนาทีไปๆมาๆสรุปว่าพี่แกโมโหที่พวกผมกินเหล้าแล้วไม่ชวนผู้หญิงวิศวะแม่งก็ทำได้ทุกอย่างเหมือนกัน
ผมว่าผมเริ่มเห็นเค้ารางอนาคตค่ายอาสาอยู่รำไรมันคงหนีไม่พ้นความเมาแน่ๆดื่มน้ำจันทร์แล้วก็วันเบาๆ ขึ้นให้สุดต้องลงให้มิดอันนั้นก็ดูดีอันนี้ก็อยากได้ ไปแล้วกูอย่าถือสาเลยครับมันเป็นผลมาจากการแฮงค์เพราะสองสามวันมานี่เมาแม่งแทบทุกวันฉลองให้กับมหกรรมสอบไฟนอลที่พวกผมเพิ่งหลุดพ้นและฉลองให้กับชีวิตนักศึกษาปีสามที่กำลังจะผ่านพ้นไป
แต่ที่ยังมาวนๆเวียนๆในมหาลัยนี่ไม่ใช่ว่าเป็นคนดีคนขยันอยากมาช่วยงานชมรมนะที่ผมมาเพราะว่าไม่มีที่จะไป ตลกละต้องตลกครับเพราะความจริงมันเศร้าT^Tผมถูกบังคับให้มามันเป็นความต้องการจากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ก็คณะมันน่ะยังสอบไม่เสร็จไอ้หล่อมันโคตรกวนตีนบอกว่าให้ผมมาใช้ออกซิเจนใกล้ๆกันมันจะได้มีกำลังใจสอบ +_+ แม่งบ้าแต่ก็ต้องมา
บรรยากาศในชมรมก็เฮฮาบ้าบอเรื้อนๆเป็นกันเองดีครับพวกเราเริ่มออกระดมปล้นเอ้ยเดินกล่องรับบริจาคหลายวันแล้ว ที่จริงงบฯจากมหาลัยมันก็มีให้ส่วนหนึ่งแต่มันไม่พอหรอกครับออกค่ายอาสาต้องใช้เงินเยอะเหมือนกันอีกอย่างถ้าไม่เดินกล่องมันก็คงไม่ใช่ค่ายอาสาเนอะ
พวกผมไม่ได้เดินกล่องอย่างเดียวนะก็มีทำหนังสือไปขอสปอนเซอร์จากหลายบริษัทรวมถึงเครือเจริญเกียรติวาณิชย์ที่ได้มาเยอะอยู่ หึหึ ไม่ใช่ว่าเพราะมีทายาทอยู่ร่วมชมรมหรอกครับที่จริงบริษัทก็จะมีงบส่วนนี้ไว้ช่วยเหลือสังคมอยู่แล้ว
ตอนแรกไอ้ภูมิจะไปขอพ่อเยอะกว่านี้อีกแต่ดีที่ผมด่ามันไว้ทัน คือก็เข้าใจว่ามันมีเยอะและอยากช่วยเยอะๆแต่ค่ายอาสาคือการร่วมมือร่วมแรงกันเพื่อไปช่วยคนอื่นไม่ใช่ว่ามันมีเยอะก็จะทุ่มเอาจากมันคนเดียว แบบนั้นเราคงไม่ได้เรียนรู้ว่ากว่าจะได้เงินหรือพวกของใช้ต่างๆมามันยากแค่ไหนส่งเรื่องขอไปสิบที่ได้มาสามที่ก็ยังมีเลยครับ ความหมายของคำว่าอาสามันเริ่มตั้งแต่พวกเราเตรียมงาน วางแผน ระดมทุนอยู่ที่นี่ไม่ใช่ตอนที่เราไปถึงสถานที่หรอกครับ^^
สิ่งของที่เราอยากได้รับบริจาคก็มีพวกสื่อการเรียนการสอน อุปกรณ์การเรียนของน้องๆระดับชั้นประถม นอกนั้นก็พวกยาสามัญทั่วไป แล้วก็พวกเครื่องนุ่งห่มผ้าห่มให้ชาวบ้านด้วย ส่วนพวกอิฐ หิน ดิน ปูนที่จะใช้ในงานก่อสร้างคงต้องไปติดต่อที่เชียงใหม่เพราะพวกผมคงไม่ขนขึ้นรถไฟไปด้วยแน่ๆ
แต่ของพวกนี้เราส่งเรื่องขอไปตามบริษัทห้างร้านต่างๆแล้วครับการออกไปเดินกล่องก็เน้นรับเป็นเงินมากกว่า เราไม่ได้แบ่งวันว่าใครจะไปวันไหนใครว่างก็ผลัดๆเปลี่ยนๆหมุนเวียนกันไปผมกับเหล่าเดอะแก๊งค์ก็ไปร่วมกับเขาด้วย ขอบอกว่าสนุกมากกกกแต่ก็ไม่ได้ไปพร้อมกันทุกคนหรอกเพราะเราว่างไม่ตรงกัน
ส่วนมากผมจะไปกับไอ้คิวไอ้เต้ยไอ้ฟ่างแล้วก็พี่ๆน้องๆคนอื่นในชมรมรวมถึงไอ้ประธานชมรมอย่างไอ้ปัน ตอนนี้มันไม่ได้เป็นรองอุปนายกองค์การนิสิตแล้วครับเพราะหมดวาระในการทำงานก็เป็นหน้าที่ของคณะกรรมการชุดใหม่แต่ผมก็เห็นไอ้ปันมันวิ่งวุ่นประสานงานนู่นนั่นนี่ตามประสาคนหลายตำแหน่ง
และยิ่งวันไปค่ายอาสาใกล้เข้ามาพวกผมก็ต้องเทียวเข้าเทียวออกชมรมบ่อยมากขึ้นเพราะมันต้องเตรียมงานหลายอย่าง วันนี้พี่โต้งนัดรวมพลเพราะจะมีการประชุมแบ่งหน้าที่รับผิดชอบกันอย่างจริงๆจังๆผม ไอ้คิว ไอ้เบียร์ว่างก็เลยเข้ามาก่อนแต่ตอนนี้ไอ้เบียร์มันไม่อยู่แล้วครับไปรับเด็กที่เรียนพิเศษ
เมื่อก่อนนะไอ้คุณชายมันทำตัวติดดินไม่มีหรอกที่จะขับรถมาเรียนมันบอกว่าเป็นแค่นักศึกษาใช้รถเมล์ใช้บีทีเอสก็พอ แล้วดูตอนนี้สิแม่งเจ็ดวันเจ็ดคันก่อนที่ไอ้เบียร์มันจะออกไปทำหน้าที่พี่ชายก็ถูกไอ้คิวแซวจนคุณชายมันแทบประสาทกิน
“เที่ยงแล้วพี่ชายจะพาน้องโตเกียวไปแดกพระกระยาหารที่ตำหนักไหนหรอจ๊ะ”
“ช่วงนี้เพื่อนกูไม่เรียนแล้วนะกฎหมายเพราะมันไปเรียนกับครูปิงครูลิลลี่ครูพี่แนน มึงจะยื่นคะแนนเอ็นฯใหม่หรืออย่างไรครับเพื่อน”
“ไม่เห็นหน้าเห็นหลังคาสถาบันติวก็ยังดี ฮ่าฮ่า”
หึหึ ปล่อยมันไปครับแม้ว่ามันจะยังไม่ชัดเจนแต่ถ้าเพื่อนแฮปปี้เราก็มีความสุขส่วนพวกผมช่วงนี้ก็เรียกว่าถ้าว่างปุ๊บก็จะเข้ามานั่งๆนอนๆที่ชมรมจนตอนนี้ที่ชมรมก็มีมนุษย์เกือบสิบชีวิตอยู่ก่อนแล้วและอีกเดี๋ยวเจ้าชีวิตผมก็คงตามมา
เราก็ไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้ชีวิตหรอกแค่นั่งช่วยพวกน้องนิ่มน้องแอมแยกหนังสือแยกอุปกรณ์การเรียนที่มีคนบริจาคมา อ่อผมมีเรื่องจะเล่าครับสาวๆคือน้องแอมมันกรี๊ดไอ้ฟ่างมากบอกว่าปลื้มตั้งแต่เข้าปี1
พอรู้ว่าไอ้แทนกับไอ้ฟ่างเป็นแฟนกันแทนที่จะเสียใจแต่แม่งยิ่งคลั่งหนัก วันๆน้องแอมมันไม่ทำอะไรเอาแต่นั่งซักประวัติว่าพี่ฟ่างกับพี่แทนเจอกันที่ไหนรักกันได้ยังไงใครบนใครล่าง พอหนักๆเข้าไอ้น้องแอมมันจะทำแฟนเพจให้ด้วยมันบอกว่ามันฟิน
ผมก็ไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไรแต่แอมมันชอบพูดบ่อยๆเวลาที่ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างอยู่ใกล้ๆกัน มันจะตะกุยตะกายฟาดงวงฟาดหางใส่คนที่อยู่ใกล้ๆบางทีกัดเสื้อกัดผ้าเช็ดหน้ากลั้นเสียงกรี๊ดก็มีแล้วมันก็จะตะโกนว่า “กูฟินๆ อ๊ากกก ฟินแทนฟ่าง” ประมาณนี้แหละครับชมรมนี้แม่งเพี้ยนตั้งแต่ที่ปรึกษา ประธานยันสมาชิก
“พี่แทน พี่ฟ่างไปไหนอ่ะทำไมไม่มาด้วยกัน” ไอ้น้องแอมมันเริ่มอีกแล้วครับเมื่อกี้มันยังนั่งแพ็คของอยู่ข้างพี่นิวพอไอ้แทนเดินเข้ามาน้องมันก็ลอยเข้าไปหาทันที
“เอ้าพวกพี่ไม่ได้ผูกค…ขาติดกันนะเว้ย คนมีเรียนมันก็ต้องไปเรียนสิครับน้องแอมมี่” ไอ้แทนมันยิ้มๆขำๆตอบน้องแอมแบบกวนๆ
“พี่แทนอ่ะเรียกแฟนว่ามันได้ไงไม่สุภาพเลย” พวกผมหัวเราะแต่ไอ้แทนถึงกับเงียบ
“อ่ะจ๊ะพี่แทนขอโทษที่ไม่สุภาพกับแฟนคือคุณฟ่างเค้าเรียนอยู่เดี๋ยวคุณฟ่างตามมาทีหลังคุณน้องแอมพอใจรึยังครับ”
“อรั้ยพอใจสุดๆอ่ะเฮีย” แล้วน้องแอมก็ยิ้มเพ้อไปเลย
“ท่าจะเป็นเอามาก เฮ้ยพวกมึงสามตัวไม่มาช่วยน้องเขาแพ็คของวะปล่อยให้ผู้หญิงทำได้ไง” ผมกับพี่หมอกานต์เงยหน้ามองไอ้แทนที่เหมารวม พี่หมอกานต์น่ะเขาไม่ว่าอะไรหรอกเพราะพี่แกใจดีไอ้แทนมันเลยหัวเราะแล้วแกล้งยกมือไหว้ขอโทษพี่กานต์แต่มันยักคิ้วให้ผมเดี๋ยวพ่อเฟี้ยวงด้วยกรรไกรไอ้เชี่ย
“มึงอย่าพูดมากไอ้แทน กูเพิ่งได้พัก” ไอ้เอ็มหันมาบอก
“เหรอออออออออออ” เป็นเสียงจากทุกคนในชมรมเลยครับเพราะตั้งแต่ผมเข้ามาผมยังไม่เห็นเชี่ยเอ็มมันหยิบจับทำอะไรนอกจากเล่นหมากฮอตกับไอ้ท็อป ไอ้เอ็มเป็นหนุ่มคณะบริหารที่หน้าตากระเดียดไปทางกรรมกรซะมากกว่าส่วนไอ้คิวกัลยาณมิตรสุดซี้ของผมมันก็ตั้งทีมฟุตบอลเตะอยู่ในห้องชมรมนี่แหละแม้จะถูกพี่ดาวด่ามันก็ยังไม่เลิกแม่งเอะอะโวยวายเหมือนงานบวชทั้งที่มันเล่นกันแค่สี่คนและกำลังจะมีคนที่ห้าคือไอ้แทน
“มึงมาอยู่ทีมกูเลยแทน” ไอ้เดย์ครับมันคือว่าที่คุณครูอนาคตพ่อพิมพ์ของชาติแต่ว่าหน้าตาและสันดานมันเหมาะสำหรับจะไปฆ่านักเรียนมากกว่า
“ส้นตีนเหอะเชี่ยเดย์ ไอ้แทนมันเพื่อนกูมันต้องอยู่ทีมกูโว้ยมึงมานี่มาสหายของข้า” ไอ้คิวรีบแย่งทันทีแต่ไอ้แทนมันคงปลงถึงได้เดินกลับออกมานั่งข้างๆผม
“อ้าวพี่แทนไม่เล่นแล้วหรอพี่” น้องเวียร์เด็กรัฐศาสตร์ทีมไอ้คิวตะโกนมาถาม
“ตามสบายเถอะกูหมดอารมณ์”
“เยี่ยม งั้นก็รีบไสหัวไปไอ่สัส” ไอ้คิวด่าก่อนจะกลับไปเล่นบอลกันต่อ
“พี่ๆขาพวกหนูจะไปซื้อของกินพวกพี่เอาไรป่ะ”
“เลี้ยงป่ะ” ไอ้คิวหยุดเตะบอลแล้วหันมาถามน้องแอม
“โห่พี่คิว พี่ต้องเลี้ยงน้องมั่งเหอะวันก่อนพี่พีมยังเลี้ยงเค้กหนูเลยอ่ะเนอะพี่พีม” น้องแอมหันมายิ้มหวานให้ผมแต่ไอ้คิวมองผมก่อนจะยักไหล่
“แหม่จะให้เลี้ยงก็ไม่บอกแล้วอยากกินอะไรละอ้อยหรือกล้วยดีจ๊ะน้องแอมและผองเพื่อน” เสียงกรี๊ดอย่างเจ็บใจและเสียงโวยวายของเด็กผู้หญิงเกือบสิบชีวิตทำเอาห้องชมรมเกือบแตกตามมาด้วยเสียงหัวเราะของพวกผม
“ไอ้คิวแกกล้าว่าน้องฉันเหรอห๊ะ” ไม่ใช่ใครไหนอื่นพี่ดาวนั่นเอง
“ทำไมเจ๊แค่นี้เดือดร้อนแทนเหรอหรือเจ๊ก็อยากกินเอาไหมจะได้สั่งมาทีเดียวสักสองรถน่าจะพอ”
“กูว่าไม่พอว่ะคิว กร้ากกกก” ไอ้ท็อปตะโกนผสมโรงพี่หมอกานต์ที่นั่งอยู่ข้างๆผมยังขำเลย
“งั้นเหมามาทั้งสวนเลยดีไหมเจ๊”
“พี่คิว/ไอ้คิว!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“โถๆผมฮักดอกจึงหยอกเล่นถ้าไม่ดอกไม่เล่นหรอกนะ” ฮ่าๆพี่ดาวปาปากกาใส่มันเลยครับ ผมกับไอ้แทนก็ได้แต่ส่ายหน้าขำๆ ใครที่คิดจะลับฝีปากกับไอ้คิวถือว่าคุณได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต “พี่เอาเป๊บซี่แก้วที่เหลืออยากกินไรกซื้อมา เฮ้ยพวกมึงแดกไรไหมวะ แคระกินไรป่ะ”
อย่างน้อยมันก็มีน้ำใจกับเพื่อนแต่ดูเหมือนว่าไม่ใช่เพราะแม่งเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กู ไอ้คิวหัวเราะลั่นที่เห็นผมตาเหลือกมองตามก่อนจะวางกระเป๋าผมไว้ตามเดิม แม่งแกล้งกูนี่ขนาดนั่งอยู่เฉยๆนะ พวกน้องแอมดีใจรีบไหว้พร้อมถอนสายบัวกันใหญ่เมื่อไอ้คิวยื่นแบงค์สีม่วงๆให้แม่งป๋ามาก
“กูเอาลิปตัน เทสโต้ ฟุตลองชีส ไปซื้อที่ไหนว่ะเจอร้านผลไม้เอาฝรั่งกับแตงโมด้วย”
“สัดเอ็มมึงไปซื้อแดกเองเลยไป”
“ใช่ๆพี่เอ็มไปช่วยหนูถือเลย สั่งเยอะเว่อร์อ่ะ ไม่สงสารผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างหนูบ้างเหรอ”
“หืออออ เล็กกว่านนี้ก็ลูกฮิปโปแล้วแอม”
“พี่คิว!!!!!”
“กร้ากกกกกกกกกกกก” แล้วน้องแอมมันก็สะบัดหน้างอนตุ๊ปป่องออกไปกับน้องนิ่ม เชี่ยคิวแม้แต่ผู้หญิงมันก็ไม่เว้น แรกๆมันก็พูดดีด้วยหรอกแต่พอนานๆไปเริ่มซี้กันเมื่อไรมันก็พร้อมจะกัดได้ทุกเวลานี่ถ้าไอ้ฝ้ายมันมาเมื่อไรยิ่งมันส์กว่านี้
แต่เดี๋ยวก่อนเมื่อกี้ผมยังแนะนำสมาชิกไม่หมดชมรมเรามีมนุษย์อยู่ร่วมๆห้าสิบชีวิตเลยนะครับ ใช่จะมีกันแค่นี้เพราะว่าเรายังมีกลุ่มบุคคลสำคัญที่พวกผมภูมิใจนำเสนอรับรองว่าพวกคุณคาดไม่ถึงอย่างแน่นอนว่าพวกมันจะเป็นสมาชิกของชมรมค่ายอาสา…….
และเวลานับต่อจากนี้ไปท่านผู้มีเกียรติทุกท่านจะได้พบกับความอลังการตระการตามหาอุบาทว์และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลากระผมขอนำทุกท่านไปพบกับ………..แก็งค์สวยพิภพสะเทือน!!!!!!!แถมคราวนี้ไม่ได้มีแค่สามเพราะมันเอาทายาทเอาลูกเอาหลานมันมาเป็นฝูงรวมถึงตัวแม่อย่าง “อีเฟรนลี่”
“ผัวววววววววววววววววขราาาาาาา” เหมือนได้ยินเสียงนกแขกเต้าแตกรังดังมาแต่ไกลๆพอหันไปมอง โอ้โฮกะเทยหนึ่งขโยงกำลังหอบสังขารวิ่งมาทางนี้ครับ อีกรีน อีจีจี้ อีเคที่ และ……จำได้ไหมครับที่ผมเคยบอกว่าแก๊งค์สาวสวยนี่มีห้าคนแต่เพราะอีกสองสาวมันอยู่ต่างคณะเลยไม่ค่อยเจอกันแต่ฤทธิ์เดชมันก็ไม่ต่างจากพวกอี กรีนเท่าไรเผลอๆผมว่าอีสองตนนี่แรงกว่าอีก
พอมาถึงพวกมันก็ทำให้ชมรมที่สงบต้องกลายสภาพเป็นนรกแตกไม่น่าเชื่อว่าแค่กะเทยแค่ห้าคนจะทำให้เกิดเสียงดังได้ขนาดนี้ อีจี้ก็ถลาเข้าหาผม อีเคที่มันก็ลอยๆไปหาไอ้แทนเพราะไอ้หนึ่งไม่อยู่หรือถึงจะอยู่ผมว่าอีเคที่มันคงเปลี่ยนใจไปหาไอ้แทนตั้งแต่วันแข่งบอลแล้ว
ส่วนอีกรีนวันนี้มันมาแปลกเพราะมันทำหน้าบึ้งกระแทกตัวนั่งข้างๆไอ้คิวอย่างผิดวิสัย ส่วนสวีทก็นั่งลงอีกข้างของผมเหลือแค่อีเฟรนลี่หัวหน้าแก๊งค์ยืนล่ำน่ากลัวอยู่ น้องๆก็ตะโกนสวัสดีพวกมันกันใหญ่
“อีจี้นี่เหรอผู้ชายที่หล่อนบอกว่าจะพาฉันมาแซ่บ ดอกกกกกกกกทอง อีห่ากูนึกว่าจะพากูไปกินอะไรดีๆ” อีเฟรนมันเบะปากมองพวกผมแบบรังเกียจไอ้แทนเลยลุกไปบีบนมมัน
“ว๊าย ตุ๊ดไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเล้ยยยยยยยย” ไอ้แทนดัดเสียงทักทายอีเฟรนพร้อมกับเข้าไปกอดไปบีบนมมันอีเฟรนลี่มันจิกตาใส่แต่ไม่ไล่ปล่อยให้ไอ้แทนกอด ฮ่าๆ บรรยากาศแบบนี้เกิดขึ้นตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาครับ อีเฟรนลี่นอกจากจะเป็นเพื่อนเก่าสมัยหัวเกรียนโรงเรียนเดียวกันมันยังเป็นญาติห่างๆของไอ้คิวด้วยเวลามันปะทะคารมกันมันส์ยิ่งกว่าอีกรีนอีกเพราะอีกรีนบางทีมันก็ยอมๆไอ้คิวบ้างเพราะรัก กร้ากกกก
แต่อีเฟรนลี่นี่จิกกัดทุกกระบวนท่าเพราะมันไม่พิศวาสพวกผมหรอกก็รู้จักกันมากี่ปีแล้วละอีกอย่างมันบอกว่าพวกผมไม่ใช่สเป็คเพราะมันชอบแบบไทยๆเข้มๆกล้ามปูนิดๆ คืออีเฟรนลี่มันแรดนะแต่ว่าไม่ได้แต่งหญิงทาหน้าอย่างพวกอีกรีนดูเผินๆอาจจะคิดว่าแมนกว่าพวกผมด้วยซ้ำ
“กองไว้ตรงนั้นแหละย่ะ ชั้น ไม่ ต้อง การ”
“โหยยยย แม่คุณแม่คนสวยแม่คนเลือกได้” ไอ้คิวเดินมากระแทกไหล่อีเฟรนก่อนจะนั่งลงข้างๆพี่กานต์ที่ยิ้มมองพวกผมปะทะกับพวกอีเฟรน แหมๆไอ้คิวที่ว่างเยอะแยะแต่มานั่งใกล้หมอน่ารักซะงั้นไอ้เต้ยมาเจอนี่บอกได้คำเดียวว่าง้อกันยาว “ตุ๊ดห่าไรกล้ามใหญ่กว่ากูอีก”
“เดี๊ยนเกรงว่าคงไม่ใช่แค่กล้ามหรอกกระมังค่ะที่กูใหญ่กว่ามึง” ไอ้คิวปรี๊ดเลยครับอีเฟรนมันยิ้มๆเชิดๆมันเป็นกะเทยที่มโนว่าตัวเองเป็นผู้ดีมีเชื้อเจ้าทั้งที่มันก็สืบเชื้อสายมากจากตระกูลเดียวกับไอ้คิว
“เริ่ดค่ะเพื่อนขา เอาซะหมาในปากผัวกูหมองลงไปเลย”
“แน่นอน เขยิบไปดิ๊อีนี่ปล่อยให้สตรีอย่างกูยืนชูคออยู่ได้” อยู่ๆผมก็ซวยโดนมันด่าซะงั้น
“แล้วมึงเป็นอะไรอีกรีนนั่งหน้าหงิกหน้างอ ท่อปัสสาวะไม่เดินหรอวะ” พอไอ้เอ็มถามพวกแก๊งค์สวยมันก็พร้อมใจกันหัวเราะ อีสวีทถึงกับหลุดหัวเราะด้วยเสียงแมนๆอีสวีทจริงๆมันชื่อวิทครับหน้ามันก็หวานๆสวยๆสมชื่อนะหรือจะว่าไปกะเทยสวยก็คือผู้ชายหล่อดีๆนี่เองผมเคยชมมันไปครั้งนึงว่ามันคงหล่อมากถ้าเป็นผู้ชาย
แล้วคุณรู้ไหมว่าผมเจออะไรบ้างผมเกือบเอาชีวิตไม่รอดครับมันทั้งด่าทั้งทุบตีทำร้ายร่างกายผมสารพัดผ่านไปสามวันเจ็ดวันก็ยังเดินมาด่าถึงคณะจนผมต้องชมว่ามันสวยน่ารักมันถึงยอมและคงยอมมากไปมันถึงคิดจะเกี้ยวผมแข่งกับอีจี้แม่งกูโคตรเข็ดอ่ะ
“หัวเราะหาพระมารดามึงหรอคะ อีหอย”
“เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังที่อีกรีนมันรมณ์เสียก็เพราะว่าพ่อนางเห็นคลิปที่นางแต่งหญิงค่า” อีเคที่เล่าไปขำไป
“กร้ากกกก เชี่ยนี่พ่อมึงยังไม่รู้อีกเหรอว่าลูกชายฝักใฝ่ในบุรุษเพศ” ไอ้คิวถามเมียน้อยมัน
“ก็รู้แต่เขาไม่คิดว่ากูแต่งสวยไงคะอีนี่แม่งเพราะอีปันคนเดียว อีห่ารากมันบอกว่าจะทำคลิปโปรโมทค่ายอาสา ดอกเสือกอัพลงยูทูปแล้วไม่รู้ใครเอาไปให้พ่อกูดู”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” พวกน้องๆผู้หญิงหัวเราะงอหงายตายไปเลย
“ดูเหมือนชะนีมีความสุขนะคะพวกหล่อนรู้ไหมว่าฉันต้องเจอโทษทัณฑ์อันใดบ้าง”
“เจอไรคะสาวสวยพี่ว่าอย่างมากเขาก็แค่ด่าไม่กล้าฆ่าลูกตัวเองหรอก” พี่ดาวปลอบใจทั้งที่กำลังหัวเราะ
“มันก็จริงค่ะคุณพี่ดาวขาแต่ที่หนูเจอมันก็เลวร้ายพอๆกับตายเลยค่า”
“ทำไมวะ” ผมถามบ้าง
“พ่อให้กูกลับไปคัดตัวนักฟุตบอลจังหวัด กรี๊ดดดดดนรกได้อีก กูอัพยาคุมบำรุงหนังหน้าทำผิวชุบตัวหมดไปเท่าไรมึงรู้ไหมอีพีมแล้วจะให้กูไปเตะบอลกูไม่ใช่ข้อสอบแกทแพทปีนี้นะค๊า สลิดจริงๆชีวิตกะเทย”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อีกรีนกูสงสารมึงนะแต่กูก็ฮา” ผมเอื้อมไปตบไหล่อีกรีนที่เข้าใกล้คำว่าจิตตกเข้าไปทุกที
“ทำไมมึงไม่บอกพ่อไปว่ามันเป็นการแสดง โอยยยย กูฮาว่ะกรีน”
“พ่อกูไม่ได้มีเขาเหมือนมึงนะอีเดย์ อินเนอกูออกซะขนาดนั้น” ท่าทางอีกรีนมันคงแค้นจริงๆ
-
“ลำบากเนอะมึงอยากรักษาไหมเดี๋ยวกูพาไปหาหมอ” ไอ้เอ็มท้าวคางมองดูอีกรีน ฮ่าๆ
“กะเทยนะคะไม่ใช่ไส้เลื่อนที่จะให้กูผ่าตัดแล้วหาย มึงว่าการเป็นกะเทยมันเป็นกันได้ง่ายๆเหรอย๊ะไม่ได้มีใจรักเป็นไม่ได้นะขอบอก”
“นี่ๆนังกรีนฉันว่านะพ่อหล่อนก็พลาดอยู่นะถ้าเกิดหล่อนได้เข้าทีมลองคิดดูสิว่าอีกสิบกว่าชีวิตมีแต่อาหารเราเลยนะแก๊” อีเฟรนลี่ดี๊ด๊าโน้มน้าวเพื่อนมันอย่างหน้าชื่นตาบาน
“ความคิดมึงแต่ละอย่างนี่นะอีเวน”
“เฟรน!!!!!!!!!!!!!!!” อีเฟรนง้างมือเตรียมตบไอ้คิวแต่เชี่ยนั่นหลบทัน มันหัวเราะยักคิ้วล้อเลียนอีเฟรน
“เออมึงก็พูดไม่คิดนะย๊ะอีเฟรนอย่างเพื่อนเรามันจะเอาอะไรไปติดทีมฟุตบอล แค่มันเดินก็สะดุดยอดหญ้าหน้าฟาดสนามสิลิโคนหักดั้งยุบแล้วมึง โฮะโฮะ” อีเคที่จีบปากจีบคอกรีดกรายนิ้วประกอบการพูด
“ก็ไม่แน่ต่อไปวงการฟุตบอลต้องสั่นสะเทือนเพื่อนกูจะเป็นนักบอลสมัยใหม่ค่ะนางจะติดกิ๊บทาปากลงรองพื้นโบ๊ะหน้าก่อนลงสนามจริงไหมคะเพื่อนขา กรี๊ดดดด” อีจี้ว่า
“เดี๋ยวกูใส่ถุงน่องตาข่ายด้วยอีดอกพวกมึงนี่ก็รักกูนักนะ”
“เจ๊กรีน นี่ไงนักบอลมหาลัยให้พี่แทนเป็นโค้ชให้สิคะ” พวกน้องๆผู้หญิงบอก
“ไม่เอาหรอกค่ะลูกเพราะ…………” อีกรีนมันเหล่มองไอ้แทนนิดๆหลังๆมานี้อีกรีนกับไอ้แทนมันเริ่มเปิดศึกกันครับความรักความใคร่ที่เคยตามกรี๊ดไม่เหลือแล้วมันอมยิ้มก่อนจะร้องเพลงนี้ให้ไอ้แทนโดยมีสี่สาวนั่นเป็นคอรัส
“เจ้าที่แรง”
“อ๊าย”
“ชอบแย่งซีน”
“อร้าย”
“เท้าเอววีน”
“อ๊าย”
“ตาเขียวปั๊ด” อีเฟรนลุกขึ้นเต้นตอนไหนไม่รู้อีกรีนก็เลิกเครียดตอนไหนไม่รู้
……………………………
กว่าจะได้ประชุมกันก็เกือบๆหกโมงเลยครับเพราะกว่าจะมาครบทุกคนไอ้คนที่มาช้าสุดก็ไม่ใช่ใครประธานค่ายไอ้เชี่ยปัน แต่พอมากันครบก็ปรากฏว่าห้องชมรมแออัดเกินกว่าจะยัดเยียดคนเกือบห้าสิบคน พวกผมเลยต้องระเห็จระเหินหรือระหกวะช่างแม่งเอาเป็นว่าตอนนี้พวกผมนั่งล้อมวงอยู่ที่ลานใต้ตึกรัฐศาสตร์ฟังพี่โต้งกับไอ้ปันแจ้งเรื่องต่างๆ
ไอ้แทนนี่กระดี๊กระด๊าทันทีที่ไอ้ฟ่างเดินเข้ามานี่ถ้าปูพรมแดงให้เมียมันเดินได้มันคงทำ อ่อมีอีกคนที่ดีใจตอนเห็นไอ้ฟ่างคือน้องแอมนั่นเองครับ ไม่ต่างจากไอ้เต้ยที่แหกปากเรียกชื่อแฟนมันมาแต่ไกล พวกไอ้เชน ไอ้เบียร์ ไอ้แมท ไอ้มิคก็ทยอยมาจนครบแล้วรวมถึงภูมิด้วย
สภาพมันดูเพลียๆผมเลยยื่นน้ำเย็นๆกับนมหมีที่แอบไปซื้อมาให้มัน พอมันเห็นแค่นั้นแหละยิ้มหน้าบานแทบลืมความเพลียมันเอาไปอวดคนอื่นด้วยนะว่าแฟนเตรียมนมเตรียมน้ำไว้ให้ อะไรมันจะขนาดนั้น เฮอะ ทำเหมือนกูไม่เคยดูแลมึงไปได้ ไอ้หมาภูมิ
“ภูมิ กูร้อนอย่าเบียดดิวะ”
“ร้อนอะไรลมพัดเย็นดี กูอยากอยู่ใกล้ๆมึงไง” ผมกัดฟันเหลือบมองหน้าหล่อๆที่อมยิ้มถูกใจเพราะได้แกล้งผม ความสุขขั้นสุดของมันเลยนะถ้าทำผมอารมณ์เสียได้ ผมนี่ก็แปลกคนอื่นแกล้งก็ไม่ค่อยจะอะไรนะแต่พอเป็นไอ้หมาภูมิเท่านั้นแหละกูขึ้นง่ายมาก เอ่อ หมายถึงอารมณ์โมโหนะที่ขึ้นอย่าจิ้นเป็นอื่น
“มันก็ใกล้ไปปปป กูร้อนนน” ไอ้ภูมิมันมานั่งเบียดเบียนรังแกร่างกายผมทั้งที่อากาศร้อนตับแทบไหม้อีกอย่างคืออายด้วยแหละครับ แฮ่
ภูมิมันไม่สนใจไอ้ปันที่กำลังยืนพะงาบๆเอาอากาศเข้าท้องเรื่องไปเดินกล่องพรุ่งนี้ แล้วที่ภูมิมันกล้ามาชิดกับผมจนแทบสิงกันเพราะเรานั่งอยู่หลังสุดกับพวกวิศวะกลุ่มเพื่อนๆมันแหละครับ พวกห่านี่แม่งก็ขยันแซวจริงๆทำไมพวกมึงไม่ไปแซวไอ้แทนกับไอ้ฟ่างบ้างวะมันโอบกันอยู่ข้างหน้านู่น ไป๊ ชิ่วๆๆ อย่ามายุ่งกับกู
“ข้างหลังมึงสมสู่ไรกันครับฟังหน่อยๆ ลูกพี่กูจะแจ้งเรื่องสำคัญ” ไอ้ปันไอ้เพื่อนสาระแน มึงพูดทำไมคนหันมามองกูหมดแล้วเนี่ย
“เอาละๆเลิกสมสู่กันสักครู่นะครับพี่ขอคุยเรื่องสุดท้าย แปบเดียวๆ” ไอ้พี่โต้งกูจะเกลียดพี่ “คือเรื่องหน้าที่รับผิดชอบนะปีนี้เนื่องจากพวกเราไปออกค่ายที่โรงเรียน ประธานค่ายเลยเสนอให้มีการเพิ่มฝ่ายวิชาการคือไปสอนน้องน่ะปกติเราจะเอาของไปให้ไปสร้างอาคารใช่ไหมแต่ครั้งนี้จะสอนน้องด้วยก็จะมีทั้งหมดสี่ฝ่าย มีฝ่ายวิชาการ ฝ่ายก่อสร้าง ฝ่ายกิจกรรมแล้วก็ฝ่ายสวัสดิการ หัวหน้าแต่ละฝ่ายนะ มีพี่แป๋วรับผิดชอบฝ่ายวิชาการ ไอ้แป๋ว อีแป๋วแหว๋วอยู่ไหนวะ” พี่โต้งตะโกนหาตัวพี่แป๋วซะลั่นเรียกเสียงหัวเราะจากผม
“มาแล้วๆมาแล้วค่ะ ว้ายขอบคุณค่ะน้องเบียร์หล่อแล้วยังมีน้ำใจอีกพ่อคุณ” พี่แป๋วสาวสวยคณะเภสัชวิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมเอกสารปึกใหญ่ไอ้เบียร์เลยเดินไปช่วยถือแม่งโคตรสุภาพบุรุษมันทำจนติดเป็นสันเอ้ยนิสัยแล้วละครับเพื่อนกูดีที่สุดในโลกแอบอิจฉาเด็กบางคนเบาๆหึหึ
“มึงไปทำห่าไรมาวะ” พี่โต้งกับไอ้คิวเหมือนกันอยู่อย่างคือชอบจิกกัดเพศแม่
“ไปถ่ายเอกสารใบขออนุญาตผู้ปกครองมาค่ะ ดูปากกูอีกรอบนะโต้ง ไป ถ่าย เอก สาร อีกครั้ง เอกสารชมรม” ฮ่าๆ พวกผมหัวเราะครืน
“ขอบใจที่ไม่ด่าว่ากูเสือก ต่อไป หัวหน้าฝ่ายก่อสร้างชูไม้ชูมือให้น้องๆดูหน่อย” พอพี่ไม้ยกมือก็ได้รับเสียงโห่พี่แกรั่วๆฮาๆอ่ะครับเป็นขวัญใจและหัวโจกในชมรม
“ต่อไปฝ่ายกิจกรรม อีงามไส้” อีเฟรนมันยืนขึ้นทำท่าสะบัดมือวนๆตรงขมับสะบัดผมพร้อมกับถอนสายบัวอย่างสวยงามไปใส่แกงปลาทู ไม่ใช่แระ คนละสายบัวละมันได้รับเสียงโห่เสียงเชียร์กระหึ่ม ไอ้คิวถึงกับเป่าปากแต่คงไม่สะใจมันเลยกรี๊ด ไอ้คิวมันกรี๊ดได้จริงๆครับเสียงโคตรแหลม ฮ่าๆ อีเฟรนมันเลยเท้าเอวชี้หน้าพวกผม
“ฝ่ายสุดท้ายที่จะขาดไม่ได้เลยก็คือฝ่ายสวัสดิการคุณแสงดาว พวกหัวหน้าฝ่ายมารับรายชื่อครับแล้วก็เรียกกันไปประชุมตามที่เราประชุมกันเมื่อวาน กูขอไปนั่งแดกข้าวรอ” พี่โต้งที่ปรึกษาที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมากถึงมากที่สุด
“เดี๋ยวพี่จะอ่านรายชื่อฝ่ายวิชาการก่อนนะคะน้องปิง น้องอาร์ม คุณน้องเคที่ น้องหมอเชน อีปลา น้องเก้า น้องเต้ย ไอ้มิค น้องเนย น้องฟ้า น้องแอม หมอกานต์ พี่ชิน น้องฟ่าง ไอ้สัน……..” พอพี่แป๋วอ่านเสร็จพวกวิชาการว่าที่ครูสอนเด็กก็แยกตัวออกไปประชุมไอ้ฟ่างไอ้เชนได้เป็นครูผมไม่แปลกใจเท่าไรแต่ไอ้เต้ยนี่สิไอ้คิวกับไอ้แทนพากันโห่แฟนตัวเองซะยกใหญ่
“ต่อมาฝ่ายแรงงานนะครับทุกคนเดี๋ยวสุดหล่อจะอ่านรายนามให้ฟัง” พี่ไม้เอามั่งแต่มันก็ยังดูฮาอยู่ดีว่ะพี่
“พี่ไม้อ่านหนังสืออกด้วยเหรอพี่”
“ไม่ออกกูคลำเอา กวนตีนๆไอ้นุกูออกจะเป็นการเป็นงาน” ฮ่าๆได้เสียงโห่ไปอีกรอบ “พวกกรรมกรใช้แรงงานฟังนะโว้ยไอ้เดย์ ไอ้แทน ไอ้นุ ไอ้ภูมิ ไอ้แซค ไอ้วิน ไอ้นัท ไอ้มิค ไอ้ธัน ไอ้กอล์ฟ ไอ้เบส ไอ้ตั้ม เชี่ยคิว เชี่ยท็อป …………และน้องสวีท”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” อีสวีทมึงโดนแล้วละมันควักยาดมขึ้นมาเลยครับแทบจะกราบไอ้ปันเพื่อขอเปลี่ยนฝ่าย ฮ่าๆ แล้วเขาก็แยกไปประชุมไอ้ภูมิหันมายิ้มให้ผมก่อนลุกออกไป เหลือผม ไอ้เบียร์ ไอ้แมท ผมนึกว่าจะได้ไปอยู่ฝ่ายก่อสร้างซะอีกแม่งเซ็งเลยฝ่ายนี้เกือบยี่สิบคนแหนะคงสนุกแต่ไม่เป็นไรอยู่กิจกรรมก็ได้
“ต่อไปฝ่ายกิจกรรมของงามนะคะ อีจี้เพื่อนสาว อีอ้นลูกสาว นังกุ้ง นังนิ่ม นังปอย อีโอลูกสาว
คุณเบียร์ น้องแมท ไอ้บอม พี่หวาน พี่แพน พี่เมย์………………..” บลาๆๆๆแต่ว่าไม่มีชื่อผมงั้นก็แสดงว่า
“คนที่เหลือคือสวัสดิการของพี่ดาวเอง” เชี่ยยยยยยยยยยยยย กูอยากกระโดดม้วนตัวซักสองรอบต่อด้วยตีหลังกาหลังกระโดดฟรีสไตล์อีกสี่รอบครึ่งแล้วสปริงตัวออกจากที่แห่งนี้อย่างสวยงาม สาดดดดด สวัสดิการอีกแล้วผมเห็นไอ้ภูมิส่งสายตาเยาะเย้ยถากถางมาให้ผมเลยแอบชูนิ้วกลางกลับไป พ่องอยู่กับอีกรีนอีกต่างหาก
หลังจากประชุมเสร็จบางคนก็ไปกินข้าวด้วยกันต่อ บางคนก็ต้องอยู่คุยงานที่ยังไม่เรียบร้อยตามหน้าที่ของตัวเอง ส่วนผมกับภูมิเรายังต้องไปต่อครับ อะคาเดมี่แฟนเทเซียยย ถุยไม่ใช่เว้ยจะไปกินข้าวดูหนังกันต่อน่ะครับภูมิบอกว่าอยากดูหนังฉลองสอบเสร็จ แม่งตอแหลจะสอบไม่สอบถ้ามันอยากดูมันก็มาอยู่ดี
ตอนนี้ผมกับมันเลยมาเดินเตร่อยู่ที่เซ็นทรัลเวิลด์ภูมิมันดูโปรแกรมหนังมามันจะดูรอบมิดไนท์ หอกเหอะงั้นกูขอกลับไปอาบน้ำหอบหมอนหอบผ้าห่มแล้วค่อยกลับมาใหม่นะ ผมเลยต่อรองได้รอบสี่ทุ่มซึ่งก็อีกประมาณสิบนาทีแต่ถ้าเวลาที่ผมกับภูมิจะเข้าไปดูก็อีกครึ่งชั่วโมง
ภูมิมันชอบเผื่อเวลาเพราะมันไม่ชอบดูโฆษณาไตเติ้ลหนังคือเข้าไปหนังก็ฉายเลยบางทีไม่ทันก็มีแต่มันหัวดีไงมันก็เข้าใจดิแต่ผมกว่าจะประติดประต่อเรื่องได้ภูมิต้องคอยกระซิบอธิบายอยู่นาน เหอๆ
และตอนนี้เราก็ได้ตั๋วหนังมาแล้วแต่กำลังทะเลาะกันว่าจะกินป็อบคอร์นรสอะไรดี จนพนักงานใกล้จะเอาขวานมาจามหน้าผากอยู่แล้วผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมกับมันถึงต้องทะเลาะกันทุกครั้งที่มาดูหนังเพราะเรื่องป็อบคอร์นแม่งซื้อสองกล่องก็จบ เฮ้อ ถ้ามันจบง่ายๆก็ไม่ใช่ไอ้ภูมิแล้วล่ะ
“เอารสหวานนะภูมิ”
“ชีสครับ” มันหันไปบอกพนักงาน เยี่ยมตามใจกูมากไอ่สัสสุดท้ายก็ได้ข้าวโพดคั่วเค็มๆมาแดก ระหว่างรอหนังฉายภูมิก็มาผมมาหาไรกินแต่ผมไม่มีอารมณ์เลยนั่งจกข้าวโพดคั่วก็อยากเรียกแบบนี้ทำไมอ่ะ ส่วนคนข้างๆก็นั่งยิ้มวางแขนพาดไหล่ผมอยู่ไม่ต้องสงสัยเพราะนั่งฝั่งเดียวกัน
“หึหึ แก้มจะแตกอยู่แล้วพีมสรุปยังไม่หายงอนใช่ไหม”
“เรื่องของกู”
"งอนเหรอ"
“งอนไร ใครงอนไม่มี๊”
“ที่ไม่อยากให้กินหวานเยอะๆเพราะมันไม่ดีรู้ไหมเดี๋ยวเป็นเบาหวาน”
“เลยให้กูกินเค็มๆจะได้เป็นโรคไตแทนว่างั้น” พาลครับเรื่องอื่นน่ะผมตามใจภูมิได้ทุกอย่างนะเว้ยแต่ขอแค่เรื่องกินเรื่องเดียวได้ไหม
“อย่างอนเลยน่านะกินข้าวก่อนนะครับ” บรึ๋ย จั๊กเดี๋ยมรูหูมาคงมาครับอะไรละเฮ้ย ไอ้คนพูดมันยังขำตัวเองเลยมันคีบซูชิมาล่อลวงตรงหน้าผม ตอนแรกก็กะจะไม่กินหรอกนะแต่ไหนๆเขาก็อยากให้เรากินก็สนองหน่อยแล้วกัน ฮา ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีทุกอย่างก็เกลี้ยงครับ อ๊ากกก ท้องจะแตก
หลังจากอิ่มแปล้กันแล้วไอ้หล่อก็กอดคอผมออกจากร้านผมเลยแกล้งปัดมือมันออก มันก็โอบใหม่ ผมก็ปัดอีกมันก็โอบอีกเล่นกันปัญญาอ่อนมาก ผมหมั่นไส้มัน ฮ่าๆอยากปล่อยออร่าให้คนมองทำไมและระหว่างที่กำลังเล่นและเถียงกับไอ้ภูมิอย่างออกรสชาติผมก็เหลือบไปเห็น
ไอ้ปัน!!!!!!!!!!!!!!! การเจอไอ้ปันไม่ได้ทำให้ผมตกใจเท่ากับเห็น “พี่องุ่น” ขีดเส้นใต้ทำตัวหนาเลยนะครับว่าไอ้ปันยืนอยู่กับพี่องุ่น เชี่ยยยยย มาด้วยกันได้ไงวะ
ไอ้ปันกับพี่องุ่นยืนดูตัวออย่างหนังอยู่อีกฟากนึงซึ่งเพื่อนผมถือกระเป๋าให้พี่องุ่นด้วยครับ ดูท่าทางเหมือนสองคนนั้นซื้อตั๋วแล้วนะเพราะไอ้ปันมันเอาตั๋วชี้ๆอะไรไม่รู้ให้พี่องุ่นดู แล้วพี่องุ่นก็หันกลับมา…………….
เย้สเข้!!!!!!!!!!!!!!!พี่เขาเอาหลอดจ่อปากป้อนน้ำให้ไอ้ปันอ่ะครับคือพี่องุ่นยืนอยู่ข้างหน้าส่วนไอ้ปันมันยืนเฉียงๆซ้อนอยู่ข้างหลังแล้วแบบพี่องุ่นตัวเล็กกว่าไอ้ปันเยอะไง เขาไม่ค่อยสูงอ่ะไอ้ปันเลยต้องก้มลงไปดูดน้ำในมือพี่เขา แล้วพี่องุ่นแบบยิ้มหวานมากกกกกกแล้วก็เช็ดปากให้เชี่ยปันด้วย สาดดดดดดดดด อิจฉาโว้ยพี่องุ่นน่ารักโคตรพ่อโคตรแม่ พนันกันเลยว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมามองพี่องุ่นเหลียวหลังกันแทบทุกคน
“โอ้ย” อยู่ๆไอ้ภูมิมันเขกหัวผม
“มองๆ ชอบนักนะ” มันทำเสียงดุแบบไม่จริงจังเพราะงั้นผมเลยไม่กลัว คึคึ เขาง้อหน่อยทำเป็นซ่าส์นะกูเนี่ย
“ก็พี่เค้าน่ารัก ภูมิๆเราเข้าไปทักไอ้ปันดีไหมวะ กูอยากรู้ว่ามันจะทำหน้ายังไงแม่งคราวนี้แหละกูจะ…….” ผมกำลังจะเดินเข้าไปแต่ภูมิดึงแขนไว้ซะก่อน
“อย่าเลยพีมไม่ต้องเข้าไปหรอกเรารอให้ไอ้ปันมันพร้อมแล้วบอกเราเองดีกว่า” ถึงจะแอบเสียดายนิดๆที่อดรู้เรื่องแต่ผมก็เชื่อภูมิ ผมจะรอให้ไอ้ปันมันมาแถลงการณ์ความจริงกับพวกผม ผมยืนดูคู่นั้นอยู่ซักพักก็มีผู้ชายกลุ่มนึงเดินผ่านสองคนนั้นพร้อมกับส่งยิ้มให้พี่องุ่น ไอ้ปันมันเลยยกมือขึ้นโอบไหล่แล้วก็พาพี่องุ่นเดินออกไป
เชี่ยปันกูอยากได้คำอธิบายยยยยยยยยยยยยยยยยย
TBC >>>>>>>>>>>>>>>
………………........................
ขอโทษที่ผิดเวลาไปหนึ่งวันนะคะ เมื่อวานถือเป็นวันซวยที่สุดในรอบปี แต่ก็ช่างมันเถอะผ่านไปแล้วเนอะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ :L2:
-
:z13: :z13:
----------------------------------------
โอยยยยย อยากรู้ เทพปันปัน กับพี่องุ่นมากเลย :m11: :m11:
รออีก 30% น่ะคะ เมื่อวานผ่านไปแล้วช่างมันเนอะ พรุ่งนี้สดใสจ้า กอดกันเพิ่มพลัง :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13: ทำไมไม่100 เต็มน่ะ :o8:
-
ปะทะฝีปากกันได้อย่างเมามันส์ :laugh:
-
เป็นอะไรไม่รู้แหละคนเขียน แต่ใจเย็นไว้นะค่ะมันผ่านไปแล้ว
แล้วก็มาฮาต่อ 5555555555 :laugh: :m20: :m20: :m20: ไม่ไหวจะฮา แก๊งกระเทย♥
เอ้ พี่ปันกับพี่องุ่น งุงิงุงิ(?)
-
:L1: :L1: :L2: :L2:
-
เอิ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !
พีมแกไม่ใช่คนเดียวหรอกที่อยากได้คำอธิบาย
ฉันก้อยากด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ><
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด ! คู่นี้ปัน-องุ่นกดไลท์ค่า
รักคู่มากกกกกกกกกกกกกกกก ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก
มันเป็นอะไรที่ลึกลับและพิสดาร โอ้ยยยยยยยยยยยย ๆ ชอบจริงอะไรจริง อิอิ
พี่ตาลว่าง ๆ มาแฉคู่นี้ให้ฟังหน่อยนะคะ พรีสสสสสสสสสสสสสส : )
-
ปัน-องุ่น หวานนเกิ๊นนนนนนนน!! 555
-
กรี๊ดดด รออีก 30 % ที่เหลือ
-
เบียร์เกียว & ปันองุ่น ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้ำตาจะไหล รอสองคู่นี้มานานม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
องุ่นจ๋า ถ้าคุณจะน่ารักขนาดนี้ ขออุ้มกลับบ้านหน่อยนะ ไม่ไหวแล้ว ชอบอะ >,< :-[
-
คุณตาลมีอะไรกวนใจ..
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
รออีก 30% ที่เหลือ
ปันปันกับองุ่นน่าร๊ากกกก :กอด1:
-
หึหึ อิพี่ปัน โดนแน่ๆๆๆ o18 o18
ว่าแต่พี่องุ่นไปออกค่ายด้วยป่ะเนี่ย o18 o18
:pig4: :pig4:
-
ตอนนี้สะใจในอารมณ์มากค่ะ แก๊งสาวๆ ออกมาแต่ละที เรียกเสียงกรี๊ด และรอยยิ้มกระจาย
น้องพีมยังน่ารักน่าแกล้งเหมือนเดิม โดนกระเทยเกี้ยวเหมือนเดิม 5555
หมีภูมิ ยังเท่ห์ กวน ๆ โดยเฉพาะกวนอารมณ์น้องพีม น่ารักมาก
ชอบเรื่องนี้เพราะพีมดูไม่หวานแหวว ไม่ได้บอบบาง แต่พีมน่ารัก น่าแกล้ง
ภูมิถึงได้ชอบทำให้พีมอารมณ์เสียบ่อย ๆ ชอบ ๆ อ่านแล้วสนุกค่ะ
-
อยากรู้ อิปันปันกับน้ององุ่น
-
ค่ายอาสาฮาเฮกันมากกกกก ตอนไปคงจะเพลินนะจุดนี้ แต่ละคนสุดติ่งอ่ะ
จุดเด่นเรื่องนี้คือความฮา แต่จุดเด่นกว่าคือภูมิพีมนี่แหละ รอฉากเ้ค้าหวีทกัน...แฟนคลับคู่นี้ค่ะ
ปันปันขรา แอบหวานกับพี่องุ่นซ้าาาาา ต่อมอยากรู้พีมทำงานพรึ่บพรั่บเลยเชียว
ขอบคุณค่า
-
ว้ากกกก
อยากรู้เรื่องปันปัน กับพี่องุ่นอ่าาาา
ปันปันนะ มีความลับได้ (แต่เดี๋ยวก็โดนแฉ หุหุ :z1:)
แต่ว่าค่ายนี้ จะรอดไหมเนี่ยยยย
-
ชายปันครับบบบบ ต้องการคำอธิบายเช่นกันนน
แต่ไม่ต้องแล้วม๊างง ชัดขนาดนี้ :m12:
-
ปันปากแข็งอะ พี่องุ่นน่ารักจัง
-
ขอฉากปะทะผีปากเยอะๆน่ะครับ
ผมชอบบบบบบบบบบบ :z3: :z3:
-
อ่านในเด็กดีเสร็จ มาในนี้ ต่อ
ปันองุ่น อ๊ายยยยย
-
55555
ฮากะคุณเทยๆ ไม่มีใครยอมใครกันจริงๆ
พีทกะภูมิน่ารักกันตลอด
รอลุ้นปันปันกะองุ่น ยังงัยคุ่นี้ ^^
บวก บวก ให้คนแต่ง
รอตอนต่อไปอยู่ครับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เชร๊ดดดดดดด!!
สรุปคือปันจะกินองุ่นแล้วใช่ม้อย!!
ขอให้อร่อยนะปันปัน ฮ่า! :m20:
-
อ๊ากกกกกกกกกก
เค้าจะเอา 30% ที่เหลืออ่าาาาาาา
ปันปันตัวเองทำไงถึงไปสอยองุ่นได้วะเนี่ย
อยากรู้จริงๆเลย
-
คุณปั๊นนนนนนนนนนปัน :m3: เปิดแถลงการเรื่องพี่องุ่นด่วน
แล้วไปค่ายจะมีพี่องุ่นไปด้วยไหมน๊า
-
กรี้ด ปันปันกะองุ่น :z3:
-
น้องพีมเล่าได้บรรยากาศมากๆ :laugh:
ดอกไม้ให้กำลังใจคนเขียน :L2:
+1
-
กรี๊ดดดดดดด! ปัน กับ พี่องุ่น!!! :mc4:
อยากอ่านต่อๆ มาลงเร็วๆไวๆเลยนะคะ ปลาบปลื้มคู่นี้มากกก >< :z2:
เหมือนบุคคลิกกวนๆสติแตก ของปันจะหายไปตอนอยู่กับพี่องุ่น อย่างเท่! อิอิ :impress2:
อดใจรอจะไม่ไหว อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :call:
-
อ้ายยยยย อยากรู้เรื่องปันกะพี่องุ่นมากกกกก ถึงมากที่สุด^^
-
ขอถามสักนิด...จะมีคู่ให้หมอเชนไหมคะ?
อยากให้หมอเชนมีคู่จริงๆกับเค้าสักที เจ้าชู้ไปเรื่อย นิสัยนายเอกของหมอเชนจะเป็นไปไม่ได้นอกจาก เคะราชินี! :laugh:
-
+1 แก๊งนี้ ลับฝีปากมันส์ :m20: ขำทุกบรรทัด อ่ะ :pigha2: :pigha2: :a5:เชี่ยปันกูอยากได้คำอธิบายยยยยยยยยยยยยยยยยย ด้วย(อิอิยืมคำน้องพีมมา) :z2:เทพปัน สวีทพี่องุ่นมากอ่ะ มีหวงด้วย :jul1:
-
ท่านปัน!!!!!!!!!!
โปรดชี้แจง แถลงการณ์
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก :m20: จะฮาไปไหน
-
อร๊ายยยยยยยย อิชั้นก็อยากได้คำอธิบายค่าพี่ปันนนนนนน มาเคลียร์ให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้น้าาาาาาา
-
น่าร๊ากมากกกกกกกก~
เราว่าน้องภูมิแอบติดสินบนอะไรแน่ๆ
น้องพีมเลยได้อยู่ฝ่ายสบายๆกับน้องสวยกรีน
พี่องุ่นท่าจะเสร็จน้องปัน ปัน ซะแล้ว
มีแววมาตั้งแต่ครั้งที่ ไปกรอกทรายช่วยน้ำท่วมแล้วเน้อ
-
ไม่ใช่แค่พีมคนอ่านก็ต้องการคำอธิบายจากปันค่ะ
อร้ายยยยย ดูหวานจังปันองุ่น ชอบๆ 55
-
อยากไปค่ายนี้
:impress2:
อีก 30 เปอร์ ขอปันองุ่นนะคะ
พี่องุ่นน่ารักไม่ไหวแล้วววววววววววววววว
-
ปันพี่องุ่น555+
-
แหม่ะ!!! น้องปันกะพี่องุ่น อิอิ
ขอคำอธิบายด้วยยยยยยยย
-
ในชมรมนี่ไม่มีใครยอมใครจริง ๆ เลย
ส่วนเพื่อนปัน ความลับไม่มีในโลก หึ หึ หึ .......
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ น้องตาล
ปล.1 ซวยยังไงก็ช่างมัน วันนี้ต้องดีที่สุดครับ
ปล. 2 รอส่วนที่เหลืออีก 30 % นะ ( ไม่ได้กดและดันเลย :m20: )
-
อยากไปค่ายอาสาด้วยจัง *-*
แต่ปันองุ่นอ้ะ
โอ้ยยยย อยากอ่านๆ
ปันเมื่อไหร่จะมาเปิดตัวกะเพื่อนน้อ
-
ฮามากอ่ะ :laugh:...แต่ปันกะพี่องุ่นนี่แบบ..แอร๊ยยยยยย :-[
:pig4: :pig4:
-
ปันปัน กะ องุ่น
พี่เบียร์ กะ น้องโตเกียว
อยากรู้เรื่องของพวกเค้าจัง อิอิ
-
ปันองุ่น ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววว :haun4:
-
:impress3:จะมีตอนของ ปัน-องุ่น มั้ยค่ะชอบจัง
-
ฮึ้ย ๆ อยากรู้เรื่องปันกับพี่องุ่น!!!
-
อยากรู้ว่าเวลาที่นายปันอยู่กับแฟน
จะรั่วเหมือนตอนที่อยู่กับเพื่อนไหม
-
เค้าอยากอ่านอีกอ่ะ อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
โอยยยย ชมรมนี้แม่งฮาบ้ารั่วกันทุกคนใช่มั้ยยย
อยากไปค่ายด้วยจังค่าา 5555555555
กระเทยรวมตัวกันนี่แบบ กรี๊ดดดดดดดดดดดด กุจะตายยย ฮาไม่ไหวแล้วววววววว
ปันปันเอาแล้วไง๊ 55555 เตรียมแถลงการณ์นะคะ :z2:
-
อยากรู้เรื่องพี่องุ่นด้วยยยยยยยยยยยย :z3:
-
อ่านแล้วเหนื่อยมากตอนนี้
อ่านไปฮาไป กลั้นยิ้มจนแก้มแทบแตกกว่าจะจบ
ปันกับพี่องุ่น ขอกริ๊ดดัง ๆๆๆ คุณชายเบียร์กับน้องโตเกียวอีก
ไม่รู้จะกริ๊ดยังไงแล้ววว จับคู่กันได้ลงตัวมากก
-
:laugh:
-
สวยสู้ๆ :กอด1:
-
อร๊าย ไอ้น้องปัน ชั้นก็ต้องการคำอธิบายย่ะ มาแถลงการด่วน ๆ เลย
อยากเห็นหน้าพี่องุ่นจัง ว่าจะเทพขนาดไหน เพราะพีมที่ว่าน่ารักคอดอยู่แล้วยังหลงพี่องุ่นได้ แสดงว่าพี่องุ่นต้องมหาเทพเลยทีเดียว o18
-
เอ่อ ไอ็คิวกวนตรีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
และไม่น่าเชื่อว่าไอ้คิวกรี๊ดได้ โอ้ เล่นแซวกระเทยเยอะอ่ะดิ เลยทำเป็นทุกอย่างเลย
อ่านมานานเพื่อรู้สึกว่า ถ้าอยู่ใกล้คิวนานๆมันน่าเวียนหัวก็ตอนนี้แหละ
-
เอาละเว๊ยยอิน้องปันจะมีแฟนแล้วว
-
:-[ :-[
-
อยากรู้เรื่องพี่ปันที่สุดเลยค่ะ คิดถึงสุดๆๆๆๆๆ
-
:z1: เอาแล้วววววว ปันกวินจะกินองุ่นพวงนี้จริงๆสิน้าาาาา กิ้ววววกิ้ววววว :impress2:
ปากแข็งอ่าาา o22
เจ้าที่แรงงง อ๊ายยยยยยยย
ฟ่างแรงงงงง อ๊ายยยยยยยยยยย :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
30% ขอ ปัน+องุ่น ด้วยคน :call:
-
ตอนนี้ฮามากๆ :laugh: :laugh:
ปันองุ่นนนน กรี๊ดดดดดดดดดด *ชูป้ายไฟ*
-
มาให้อ่านแล้ววววววววววววววววววววว รอนานมากมาย ขอบใจมากนะครับ
ที่นำสิ่งดีๆๆมาต่อให้มีความสุขกันถ้วนหน้าครับ ปัน แสดงตัวด่วน องุ่นสุดยอดดดด
:mc4: :mc4: :mc4: หวยออกสามตัวตรงที่ องุ่นนนนนนนน
-
กรีสสสสสสสส
ไม่ใช่แค่ พีม .... ตัวเค้าก้ออยากฟังคำอธิบาย.... ปันปัน .. บอกมานะ!!!
-
:laugh: ขำตลอดอะตอนนี้
พีมสั่งหวานได้เค็ม ปันกับพี่อวุ่ง ฮี่ๆ >///<
ีรออีก 70% น๊า~
-
กรี๊ดดดดดดด
ฟินเลยค่าา
ปันกะพี่องุ่นนนนน :mc4:
-
พี่องุ่นน่ารักโฮกกก :impress2:
-
อย่าว่าแต่พี่พีมเลยที่ต้องการคำอธิบาย
เค้าก็ต้องการรรรรรรรรรรรรรร แอร๊ยยยยยย ปันองุ่นน่ารักเว่ออ่ะ ><
พี่คิวแซวชายเบียร์ฮามากอ้ะ555555555
-
ชมรมอาสาช่างป่วนดีแท้ แต่ก็น่าสนุก
แม้แต่กะเทยก็กลัวฟ่างเหรอนี่
-
จบได้น่าสนใจมาก
ปันกับพี่องุ่น
ยังไงขอจัดเป็นตอนพิเศษให้คู่นี้เค้าไปเต็มๆ เลยได้มั๊ยน้องตาล
อยากเห็นปันในโหมดสุขุม นุ่มนวลกับพี่องุ่นบ้าง :impress2:
-
:n1:อ่าวๆปันไหนบอกไม่ีอะไรไงละอิอิ :กอด1:
แล้วที่พีมกับภูมิเห็นมันคืออะไรว้า :z1: :กอด1:
:z13:อยากอ่านตอนปันกับพี่องุ่นอะ :z13:
-
ปันจ๋า พี่ก็อยากได้คำอธิบายเหมือนกัน เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ปันองุ่นนนนนน กรีดเร้องงงง
อ๊ากกกกก ฟิน
-
ไหนว่าไม่มีอะไรไงปัน แล้วที่มากับพี่องุ่นเนี่ยมันยังไง
-
ภูมิมาตอนท้ายๆ แต่ก็ทำเอาใจละลาย อิอิ
-
นี่ยังไม่เริ่มออกเดินทางเลยนะ ยังขนาดนี้ :laugh:
-
:o8: :o8: ปันปันเอ๋ย ความลับไม่มีในโลกจริงๆๆ 55++ :กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งจะเคยเห็นปันในโหมดแบบนี้ :o8: นี่ถ้าภูมิ-พีมเข้าไปดูหนังเรื่องเดียวกับ ปัน-พี่องุ่น แล้วออกมาเจอะกัน ปันจะทำหน้ายังไงอยากรู้
สมาชิกชมรมนี้ฝีปากแต่ละคน แซ่บ เวอร์มากๆ
-
อยากจะกริ๊ดดดดดด :impress2:
ไหนบอกไม่มีไรไงปัน อยากรู้ๆๆๆ
ภูมินิแกล้งตลอดดดดด
:pig4: นะคะ
-
ขอ ปัน กับ พี่องุ่น เเบบจัดเต็มได้ไหมเคอะ
น่ารักกกกมาก :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ปันปันขาตกลงว่ายังไงค่ะ
แน่นอนหรือยัง แน่นอนเลยเหอะ ชอบอ่ะ เค้าชอบพี่องุ่น แง้วๆๆๆ
ชอบตอนที่แก๊งสาวๆมามากเลยค่ะ
ได้สีสันตลอดดดด ฮาตลอดดดด
ตอนนี้นี่มาแบบฮาได้ใจมากค่ะ
-
ฉันว่าจะไม่พูดก็อดไม่ได้เพราะอ่านแล้วมัน"เจ็"แปลบอย่างไรชอบกล เพราะตั้งแต่ต้นเรื่องยันบทปัจจุบันบุคคลที่เป็นกระเทยของทะเลใจมีแต่ กรี้ดร้องคุยแต่เรื่องผู้ชาย พร้อมที่กระโจนเข้าใส่ สาวแตก ผมสันไร้นมอารมณ์เกินหญิง เป็นตัวตลกที่พร้อมจะหัวเราะไดทุกเวลา เจ้รู้ว่านี่คือสีสันของเรื่องแต่ด้วยที่ตัวเองก็เป็นเพศที่คนอื่นเรียกว่า"กระเทย"เช่นกันจึงทำให้รู้สึกว่าเยอะและเกินไปไหมค่ะดูเหมือนว่านักเขียนก็ยังสื่อภาพลักษณ์ของกลุ่มเพศที่สามออกมาอย่างตลกขบขัน ดีใจจริงๆที่เราสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคน และอยากแยกแยะนิดนึงว่าเกย์กับกระเทยไม่เหมือนกันนะค่ะแต่นักเขียนแทบจะยำรวมกันจนหลายๆคนคิดว่าเป็นกระเทยไปหมดแล้ว ขอบคุณค่ะ
-
กริ๊ด เดินกล่องภูมิกับพีมหวานๆ
ปันเอ๋ยบอกมาตรงๆเลยว่าเป็นไรกับพี่องุ่นระวังโดนคาบ 555
-
คู่ของปันเริ่มมาหวานซะแล้ว :impress2:
-
อ่านแล้วมีความสุขจัง ฮาดี.... :jul3:
-
มา 70 แต่ความสุขและสนุกเกินร้อยอ่ะ :z2:
ทุกคนจัดกันเต็มที่ทั้งเรื่องค่ายและเรื่องรัก :-[
พีมกับภูมินี่ต้องยกให้เค้า ขาดกันไม่ได้เลย
แต่ที่มันจี๊ดและคาใจมากๆก็คือพี่ปันกับพี่องุ่น
เราก็ต้องการคำอธิบายเหมือนกันนะ :serius2:
คนอะไรน่ารักเวอร์อ่ะ พามารู้จักหน่อยนะตัวเอง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ปอลอ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเนาะ
มาเริ่มวันใหม่ที่ดีกว่ากันเถอะนะ :กอด1:
-
องุ่นปันน :z2:
-
o18ต่อมอยากรู้ เริ่มทำงาน
-
ไปเม้นในเด็กดีมาแล้ว แต่ยังไม่ได้มาต่อที่นี้
เอาเนื้อเรื่องก่อนนะ มาแค่ 70% ล็อตต่อไปขออีก 50% นะ 5555555555555 (อิป้าเนี่ย ค้ากำไรเกินควร)
ปันคิบอมเอ้ยยยยยย โดนไอ่แคระเห็นเนี่ย ขอ 3 คำเลยนะ "มรึง ซวย แล้ว" 55555555 เตรียมตัวโดนซักฟอกเหอะ
ส่วนน้องภูมิ ไอ่นมหมีเนี่ย น้องเอาไปอวดชาวบ้านด้วยป่ะลูก เมียเตรียมนมหมีไว้ให้เนี่ย 55555555
ว่าแต่ นมหมีรสน้ำผึ้งด้วยป่ะ รู้สึกว่าหลานน้อยของแม่ก็กิน 555555555555
ส่วนเรื่องอื่น สู้ตายนะค่ะน้องตาล อิอิ
-
หึหึ เชื่อเด้ ว่าpotatoต้องอ่านต่ออยู่ดีอ่ะแหล่ะ พี่ชอบตลกๆไม่ดราม่า 5555
-
จองที่
............
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[ :-[ :-[ :-[
หวานอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา มีป้อนน้ำด้วย หุหุหุ ปัน ฉันต้องการคำอธิบายอ่ะ เมื่อไรจะแถลงไขซะที
พี่องุ่นน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกอ่าาาาาาาาาาาาาาาา
แล้วเมื่อไรเบียร์จะพาน้องโตเกียวมาเปิดตัวกับเพื่อนๆซะที :impress2: :impress2:
-
คู่นี้ ต้องมีเคลียร์ :z13:
-
อยากรู้เรื่องปันปัน กับองุ่นมาก ๆ
-
ปันปันกับพี่องุ่นนน
เรื่องนี้ต้องเคลียร์
-
:jul3: ชอบวลีเราไปต่อ อะคาเดมีแฟนตาเซีย
พีมน่ารักได้ทุกเวลาจริงๆ
ส่วนเรื่องพี่องุ่น อยากบอกว่า
เราก็อยากรู้เหมือนกันอ๊ะ
-
หึ หึ หึ นานๆทีโผล่เข้ามาอ่านบ้าง ข้ามๆไปบ้าง แต่เข้าใจได้โดยไม่ต้องอธิบายเลยทีเดียว
ปันกับพี่องุ่น หึ หึ หึ สนุกแน่ๆงานนี้
-
มารอ 70% ที่เหลือครับ
ฮาได้ฮาดี อิอิ
-
องุ่น ปัน กรี๊ดกร๊าดดดด~ :m3:
อยากได้คู่นี้ เอาอีกกกกๆๆ
-
ปันปัน
โอ๊ยยยยๆๆ แอบมาสวีทกับพี่องุ่นอ่าาาาา
พี่องุ่นก็น่ารักซะจริง!!! งื้อออ
อยากรู้อยากอ่าน
-
แอบอ่านที่ออฟฟิสมาหนึ่งรอบ เห็นคำผิดแว็บๆ
เพิ่งรู้นะเนี้ยว่า เดินกล่อง คืออะไร
ฮาตรงที่มีพรรคพวกของกรีนเพิ่มอีก2 หน่อ
แถมหนึ่งในนั้นยังมองแก๊งหนุ่มหล่อของเรา
ด้วยสายตาเหยียดหยาม โดยเฉพาะ คิว
ที่ดูเหมือนจะหมดหนทางต่อสู้โดยสิ้นเชิง
-
ฝีปากแต่ละคนสุดยอด o13 o13
ปัน แถลงการณ์โดยด่วยเลยค่าาาาาาาาา :-[ :-[
-
อ๊ากกกกกกกกกก น้องปัน!!!!
พี่ก็อยากได้คำอธิบายเหมือนกัน
องุ่นท่าทางจะน่ารัก จะมีบทพูดบ้างมั้ยคะคนนี้^^
-
อร๊ายยยย
จะบ้าตายกับท่านปันและพี่องุ่นอ่ะ ชอบบบบบ :m3: :m3:
ปันขี้หวงและหึงว่ะ น่ารัก 555555
พีมก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
ไปค่ายครั้งนี้คงจะฮา รั่ว มึน โรแมนติก(?)น่าดู :laugh:
:กอด1: กอดให้กำลังใจพี่ตาลนึงทีค่ะ
ปล.อยากเห็นปันกินองุ่นบ่อยๆ
ขอสเปเชี่ยลคู่นี้เยอะๆนะคะ อิอิ
รออีก 30 เปอร์เซนต์ที่เหลือจ้าาา
-
:impress2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก ปันองุ่น !!!!!!
น่าร๊ากกกกก หวานจนคู่ป๋าภูมิน้องพีม เค็มไปกับป็อปคอร์นเลยยยยยย :o8: :o8: :o8:
-
บอกได้คำเดียวว่า ฮาาาาาา...........กระจาย
นั่งอ่านไปก็หัวเราะไปคล้ายคนบ้าาาา แม่ถึงกับถามว่า เป็นอะไรรึป่าวลูก 555
ขอบคุณค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
กรี๊ดค่ะ อัพมาแล้วน่ารักกันทุกคู่เลย รออีก 30% หลัง ด้วยจิดใจจดจ่อ
ลุ้นคู่องุ่นกับปันมาก ๆ เปิดตัวเร็ว ๆ นะ
มีเรื่องอยากถามจ้าเด็กน้อยที่รับ Character น้องโตเกียวนี่เป็นใครคะ
น่ารักมาก ๆ อยากรู้ ใครรู้ตอบด้วยเน้อจะเป็นพระคุณอย่างสูง
ขอบคุณล่วงหน้าจ้า
-
เค้ารออ่านปันงุ่นอยู่น้าาาาาาาาาาา
อร๊ายยยยยยยย :-[
ชีวิตยังไม่วิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไปนะคะ(??)
-
เทพปันนนนนน กิ๊กกั๊ก พี่องุ่นนน
ซุ่มเงียบนะตัวเองงง 5555
-
พีม ภูมิและผองเพื่อน อ่านแล้วขำอะ ขำกลุ่มกรีน น่ารักฮารั่วดี
-
มาต่อเร็วๆๆๆนะคับ ขอบคุณคับๆๆๆๆ
-
พี่ตานคะอยากอ่านตอนพิเศษพี่องุ่นกับพี่ปันจังเลย :o8:
Ps.เห็นในบอทวีอาร์บอกว่ามีคนว่าพี่ตานไม่ต้องสนใจนะคะเป็นกำลังใจให้พี่ตานค่ะ :กอด1:
-
อร๊ายยยยย น่ารักๆๆๆ ><///
-
เข้ามารอ องุ่น-ปันปัน :oo1:
-
ชัดเจนมาก น้องปันกับพี่องุ่น
พี่เบียร์กับน้องโตเกียวก็ไม่ธรรมดา
ภูมิพีม อย่าให้แพ้นะจ๊ะ หวานให้เกินกว่าไปเลยลูก
-
555
ปันปันตั้งโต๊ะแถลงข่าวด่วน!!!!
-
:-[ :o8: น่ารักกันจิงๆๆนะ
-
ฮามากตอนแก๊งสวยพิภพสะเทือนด่ากัน :laugh:
คิวปากร้ายว่ะ 55555
ตกลงองุ่นกะปันนี่ยังไงๆน้า ตอนแรกคิดๆว่าใครมันจะทนไอ้ปันได้วะ
พี่องุ่นนี่โชคดีหรือโชคร้ายเนี่ย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักดีอะ แต่ละคู่....เฮ้วดี
-
อร๊ายๆๆๆๆ ภูมิน่ารักอ่ะ
น้องฟ่างก็เจ้าที่แรง แอร๊ย ยย
รออีก30เปอค๊า าา :กอด1:
-
2 คนนี้ รักกันหวานชื่นสุดๆ
แต่อ่านแล้วแอบมึนๆ เรื่องนี้พระเอก-นายเอกมีหลายคู่เหลือเกิน
ตัวประกอบอีกนับสิบ
-
กิ๊ดปันกับพี่องุ่นมากกกกกกกกกกกกกกกก อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
-
รอร๊อรอออออออออ
มาต่อเร็วๆนะคะ รออ่านใจจะขาดรอนๆ อยากรู้เรื่องปันกะพี่องุ่น (เป็นไปได้อยากอ่าน สเปเชี่ยล ปันองุ่น กันเลยทีเดียว)
ชอบมากกกกกกกกก
-
จะสนุกที่ไรจบตลอดดดดดดดดดดดดดด
รออยู่นะคับ^^
-
พี่องุ่นน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
รออออออมาต่อเร็วๆน้าสุดสวย ^^
-
เรื่องนี้ฮามากเลยค่ะ ชอบๆ
แอบอยากรู้เรื่องราวของปันกับองุ่นจังเลยค่ะ
-
ขอตอนพิเศษ ปัน พี่องุ่น หน่อยยยยยยยเรื่องนี้เด๋วมีเคลียกะพีมนะปัน อิอิ :-[
-
:m20: อ่านกี่ทีก็ฮา ยกเว้นก่อนหน้านี้อ่ะ ฮ่าๆ
-
ช่าย อ่านกี่ทีก็ฮาาาาา ว่าแต่คิดถึงคลื่นจังเลย
-
แฟนเพจ (http://www.facebook.com/pages/We-Are-%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99/197234607046993)
-
เอ่อ คือ จะมาบอกว่าตาลจะมาอัพตอนใหม่อ่ะค่ะแต่ว่า โอยยย อาย :z3:
คือ ตอนที่แล้วมัน 70% ใช่ไหมคะ :-[
ก็ไปปั่นอีกสามสิบทีนี้ไปทำอิท่าไหนไม่รู้มันดันเยอะกว่าเจ็ดสิบแรก
ก็เลยจะลงเป็นตอนใหม่ไปเลยอ่ะค่ะ กร้ากกกกก :laugh:
เคยมีไหมประเด็นนี้แล้วก็จะเปลี่ยนชื่อตอนที่ 73 ด้วยค่ะ
คนอ่านเข้าใจความบ๊องของอิทะเลหัวใจใช่ไหมคะ ให้อภัยเค้าด้วยนะ
เค้าบอบบางต้องการคนเข้าใจ กร้ากกกกกกกก อีกสองชั่วโมงเจอกันค่ะ :กอด1:
-
อีก 2ชั่วโมงก็ตีหนึ่งอ่ะดิ อ๊ากกกกกกกกกกกก :z3:
-
รอคร้าบ :m3: :m3: :m3: :m3:
-
พี่ตาลสุดยอดอ่ะ 5555555555555
โอยยยยย จะรอมาอัพนะคะ 5555555555 :laugh: :m20: :pigha2:
-
นับถอยหลังรอเลยจ้า
-
รอค่ะเจ๊ตาลคนสวย เพราะพรุ่งนี้น้องมีกิจกรรมต้องรีบกลับหอ TT___TT วันนี้น้องจะรอๆๆๆๆๆ พี่ปันพี่องุ่น อ๊ากกก
-
รอค่ะ ถ้ารอได้ เพราะเที่ยงคืนเข้านอน
-
2ชม. จะอ่านหนังสือรอค่ะ :sad4: (จะสอบพรุ่งนี้ยังไม่วาย :z6:)
-
งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้านะค่ะ เดี๋ยวไปนอนฝันถึงภูมิพีมรอก่อน ^^
-
เย้ อีกสองชม.==" รอค่ะ
-
เย้ น้องตาลมาบอกอย่างนี้ ก็ไม่นอนล่ะค่ะ รออย่างเดียว รักน้องหมีภูมิที่สุด
แต่แอบรอตอนพิเศษปันองุ่นนะ :bye2:
-
ถือ ว่าเป็น ประโยชน์ ต่อ คนอ่าน เป็น แบบนี้ บ่อยๆ นะค่ะ คนแต่ง อิอิ
รอค่ะรอ
-
555555555 ตลกอ่ะครับ
รออ่านๆๆ ^^
-
รอคร๊าาาาาาาาาาาาาาา
-
คงต้องตื่นมาอ่านพรุ่งนี้เช้่แน่ๆเลย แงๆๆๆ
แต่แอบดีใจที่รู้ว่าตอนที่ 74 จะยาวมากกกกกกกกกก
:impress3: :impress3: :impress3:
-
ฮ่าๆๆๆ อะไรก็ไม่ว่าค่ะ คนอ่านรับได้หมดค่ะ ขอแค่คนเขียนจัดมาให้ก็พอ อิอิ
-
ตามสะดวกเลยจ้ะตัวเธอว์(วิบัติเพื่ออรรถรส)
แต่มาอ่านพรุ่งนี้ไปนอนก่อน :กอด1:
-
ชะอ้าวว คุณน้องตาล แต่งอีก 30 เปอเซนที่เหลือ มันมากกว่า 70 เปอเซนที่ผ่านมา ฮ่าฮ่า
ไม่เป็นไรค่ะ เป็นกำไรของคนอ่าน อิอิ คนอ่านชอบอยู่แล้ววว
เค้าว่านะ ปันปันกับองุ่นต้องมีซัมติงกันซักอย่างแล้วหล่ะ ปันปันก็อุบเงียบอยู่นั่นอ่ะ
ระดับปันปันแล้วยังจะเขินอะไรอีกเร๊อะ :P
น้องพีมก็นะ ฮาตล๊อดดดด บรรยากาศหมู่คณะเพื่อนฟูงเป็นอะไรที่มีความสุขมากค่ะ
เฮฮาปาตี้น่าร๊ากน่าหยิกกันทุกคนเลย
อ่านวีอาร์ก็ยังคงมีความสุข อมยิ้มเช่นเคย ขอบคุณมากค่า จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
น้องตาลสู้ๆ
:กอด1:
-
น่ารักทุกคู่เลย :-[
-
เค้าจะรอ :L2:
-
มารอด้วยคนครับ :t3:
-
จะรอค่า ><
-
รอได้ค่ะ
-
เดี๋ยวผมตีดอทรอครับ
:laugh: :laugh:
-
ฮ่าๆๆๆ
เริ่มไม่ไหวแล้ว
พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย
งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จิ่เข้าอ่านอย่างว่องเลยนะคะ
-
ตอนที่ 74 เดินกล่อง
อีกสามวันพวกเราก็จะออกเดินทางไปค่ายอาสาที่แม่แจ่มกันแล้วนะคร้าบบบบบบบบ ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ใช่ไหมว่าในชมรมกำลังวุ่นวายมากแค่ไหน ผมเองยังแอบตื่นเต้นเลยถึงผมจะเป็นลูกครึ่งกรุงเทพเชียงใหม่ก็เถอะแต่ผมก็ไม่เคยไปแม่แจ่มไม่เคยไปออกค่ายเป็นเวลานานเกือบเดือนอย่างคราวนี้นะเฟ้ย
มันก็ต้องมีตื่นเต้นกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาจริงป่ะ เมื่อวานผมเลยรีบแพ็คกระเป๋าเตรียมข้าวของหนีขึ้นดอยซะเลย(ซะเลยไม่ใช่ชื่อดอยนะมันเป็นคำสันพบท???) ไอ้ภูมิมันเลยด่าว่าผมเห่อจะรีบเก็บไปทำไมเหลือเวลาอีกตั้งสามวันดูปากมันดิ ดูความปากดีของมันไอ้ของที่กูเก็บก็รวมของมึงด้วยนะโว้ยหมาภูมิ
ส่วนพวกพี่โต้งกับพวกฝ่ายก่อสร้างบางส่วนพร้อมด้วยฝ่ายสวัสดิการอีกประมาณหนึ่งก็หอบกันขึ้นไปรอที่แม่แจ่มแล้วเรียบร้อยครับกลุ่มนี้เขาเรียกว่ากลุ่มรอบพรีเมียม คึ เพราะต้องขนของที่ได้รับบริจาคขึ้นไปก่อนแล้วต้องไปเตรียมงานเตรียมซื้อพวกอุปกรณ์ก่อสร้างทั้งหลายแหล่
พวกพี่โต้งเขาไปรถกระบะกันส่วนพวกผมน่ะไปรถไฟแล้วที่ต้องเอาฝ่ายสวัสดิการไปด้วยก็เพราะว่าถ้าสวัสดิการไม่ไปแล้วใครจะทำกับข้าวให้พวกกรรมกรกินละ ฮ่าๆ ป่านนี้อีกรีนกับอีฝ้ายมันคงเป็นสาวดอยไปแล้วมั้ง
ส่วนพวกผมทางนี้ที่ชมรมก็กำลังวุ่นวายมากเหมือนกันแต่ก็ดีหน่อยที่พวกเราสอบเสร็จปิดเทอมกันแล้วครับน้องผู้หญิงช่วยกันแพ็คของส่วนพวกพี่หมอกานต์ก็กำลังพิมพ์รายชื่อพิมพ์เอกสารที่ยังไม่เรียบร้อย
พวกอีจี้อีเคที่ส่งเสียงกรี๊ดเสียงด่าและเปิดเพลงลั่นชมรมเพราะพวกมันกำลังซ้อมรำให้พวกผู้หญิงเจ็ดแปดคนเพื่อเป็นการแสดงให้พ่อแม่พี่น้องชาวบ้านที่เขาจะมาต้อนรับเราได้รับชมกันซึ่งมันก็เป็นธรรมเนียมอยู่แล้วใช่ไหมละครับ
ส่วนไอ้แมท ไอ้ปัน ไอ้มิค กับเพื่อนพ้องน้องพี่อีกสิบกว่าคนไปเดินกล่องเรียกว่าทุกคนต่างช่วยกันและทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ที่สุดครับ ส่วนผมก็กำลังกกล่องของบริจาคที่เพิ่งได้มาเมื่อวานลำเลียงไปขึ้นรถเพื่อขนไปบ้านพี่แป๋วเพราะบ้านพี่แป๋วอยู่ใกล้หัวลำโพงครับ
เราเลยต้องขนของไปเก็บไว้ก่อนเพื่อสะดวกต่อการขนย้ายในวันเดินทาง ที่จริงของมันก็ไม่เยอะหรอกนะเพราะพวกพี่โต้งเอาขึ้นแม่แจ่มไปเกือบหมดแต่ทำไมผมถึงเหนื่อยวะ จะไม่เหนื่อยได้ไงเพราะแม่งขนกันอยู่แค่สี่คน ไอ้คิว ผม ไอ้เบียร์ ไอ้นุ
ส่วนไอ้เต้ยก็อย่าเรียกว่าช่วยเลยเรียกว่าตัวประกอบฉากจะดีกว่าเพราะนอกจากมันจะไม่ได้ช่วยอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมแล้ว มันยังพยายามสร้างปัญหาอีกต่างหากด้วยการจะแกะลังดูว่าข้างในมีอะไรบ้างผมละปวดหัวจริงๆ
คุณสงสัยใช่ไหมครับว่าไอ้พวกที่เหลือมันหายหัวไปไหนทำไมมีแค่พวกผมสี่คนช่วยกันแบกหาม ไอ้พวกนั้นมันตัดช่องน้อยแต่พอตัวพวกมันติดไปกับรถรอบแรกแล้วไม่ยอมกลับมา มีแค่พี่โจ๊กที่ตีรถเปล่ากลับมาคนเดียว อยากรู้ไหมว่ามันมีใครบ้างเดี๋ยวผมจะประจานให้ฟังมันก็มีไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้เดย์ ไอ้เชน ไอ้เอ็ม ไอ้ภูมิและอีกหลายไอ้
ผมสืบไปสืบมาได้ความจากพี่โจ๊กว่าบ้านพี่แป๋วเป็นร้านขายส่งเครื่องดื่มมึนเมาทุกประเภทและทุกประเทศ หึ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าป่านนี้พวกมันจะเปรมแค่ไหนพี่โจ๊กยังดูกึ่มๆเลย แม่งไม่มีชวนเลยกูหรอกจำไว้พวกมึงจำไว้ ไอ้ภูมินี่ก็เหมือนกันปากก็บอกว่ารักกูงู้นงั้นงี้ ไม่อยากห่างกัน อยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา ถุ๊ย พอเจอเหล้าฟรีแล้วเป็นไงจำหน้าแฟนตัวเองได้รึเปล่าเหอะ
“น้องพีมๆถ้าดาวถามถึงพี่บอกว่าพี่กับหมออันเอางานไปปริ้นท์นะ” พี่หมอกานต์เรียกผมที่กำลังจะยกลังหนังสือลังสุดท้ายออกไปขึ้นรถ
“อ้าวเครื่องปริ้นชมรมเราใช้ไม่ได้เหรอพี่กานต์”
“อืม สงสัยหมึกหมดน่ะพี่ว่าจะบอกอะไรอีกนะ อ่านึกไม่ออกงั้นพี่ไปแล้วนะพีม” พี่หมอกานต์บอกผมเสร็จก็เดินบ่นพึมพำออกไปกับพี่หมออัน ผมเลยได้แต่ยืนขำมองตามพี่เขาทำไมคนน่ารักมันต้องโก๊ะๆด้วยวะ
“หมดยังมึง” ไอ้คิวถามพร้อมกับรับลังจากผมขึ้นไปเรียงบนรถพี่โจ๊กซึ่งมีไอ้เต้ยกระโดดอยู่ข้างๆ
“หมดแล้ว คิวมึงเห็นพี่ดาวไหมวะ”
“นู่น คุยโทรศัพท์อยู่” ผมมองตามนิ้วมือไอ้คิวก็เห็นพี่ดาวคุยโทรศัพท์หน้าเครียดอยู่สงสัยคงเรื่องงงานละมั้งไอ้เบียร์มันจัดของให้เข้าที่เข้าทางพอเรียบร้อยพวกผมเลยนั่งพักตรงท้ายรถ “กูโคตรโมโหพวกเชี่ยแทนเลยแม่งกูว่าพวกมันต้องรู้ก่อนแน่ๆว่าบ้านเจ๊แป๋วขายเหล้า” ไอ้คิวบ่นมาได้ซักพักแล้วครับมันคงอารมณ์เสียที่ไม่ได้ไปลิ้มลองสุราฟรี อารมณ์เดียวกับกูเลยคิวเดี๋ยวจะโทรไปด่าไอ้ภูมิให้หายแค้น
“อ้าวมึงไม่รู้เหรอ วันนั้นพี่โต้งยังพูดอยู่เลยว่าให้พี่แป๋วเอาเหล้ามาบริจาค” ไอ้เบียร์บอก
“สาดดดดดดดดด เชี่ยคุณชายแล้วทำไมมึงไม่บอกกู”
“กูก็นึกว่ามึงรู้แล้วมึงก็ไปกับพี่โจ๊กรอบนี้สิ”
“เต้ยไปด้วย เต้ยไปด้วยนะพี่คิว” ไอ้เต้ยถลาเข้ามาเกาะตามร่างกายไอ้คิวอย่างรวดเร็วไอ้ตี๋ตาโตมันยิ้มประจบสอพออย่างน่าหมั่นไส้ไอ้คิวเลยล็อคคอมันแล้วแกล้งจะโยนลงรถไอ้เต้ยแหกปากร้องลั่นแต่ไปๆมาๆมันดันหัวเราะซะงั้น เอ่อหรือน้องกูชอบความรุนแรงวะ
“กูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไป”
“เต้ยรู้ว่าพี่คิวจะไปเต้ยอ่านใจพี่คิวได้”
“บ๊ะ” ผมกับไอ้เบียร์อุทานพร้อมกัน นี่แฟนหรือเครื่องจับเท็จวะเต้ย ฮ่าฮ่าไอ้คิวมองหน้าไอ้เต้ยนิ่งๆก่อนจะถาม…………
“อับดุลเอ๊ย”
“เอ๊ย”
“มารึยังลูก”
“มาแล่ว”
“อับดุลเอ๊ย”
“เอ๊ย”
“ถามอะไรตอบได้”
“ตอบได้”
“ถามอะไรรู้จัก”
“รู้จัก” กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก มันสองตัวกลายเป็นอับดุลไปแล้วครับเป็นคู่รักที่แปลกประหลาดกวนตีนและเอียงออกจากแกนโลกมากที่สุดเท่าที่กูเคยประสบพบเจอมา คงไม่แปลกใจแล้วใช่ไหมว่าทำไมมันถึงอยู่ด้วยกันได้เพราะมันไม่ค่อยเต็มกันทั้งคู่ไงครับแต่พอเอามารวมกันก็ดันเกินดันล้นบ้าๆบอๆ
วันดีคืนดีพวกมันก็ไปซื้อแว่นตาสีแจ่มๆอันใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มมาใส่แล้วก็โพสท่าถ่ายรูปคู่ด้วยท่าทางอันพิลึกกึกกือแล้วอัพลงโลกออนไลน์ให้ผู้คนได้ยลโฉม หึ วีรกรรมคู่รักพิสดารยังมีอีกเยอะครับพูดไปก็ไร้สาระผมไม่พูดแล้วดีกว่า ผมกับไอ้เบียร์เลยนั่งหัวเราะดูโชว์อัพดุลของไอ้คิวไอ้เต้ยได้สักพักพี่ดาวก็เดินมากับไอ้นุ
“พวกแกหัวเราะอะไรกันใครถูกหวยหรอแล้วนี่ขนของเสร็จยัง”
“เรียบร้อยแล้วเจ๊”
“เออดีๆ นุเดี๋ยวรอบนี้แกไปช่วยไอ้โจ๊กด้วยนะพี่ละเซ็งไอ้พวกที่มันไปรอบก่อนกูอยากรู้ว่าทำไมมันไม่กลับมาช่วยขน พี่ว่ามันต้องไปนอนอืดหาเรื่องกินเหล้าฟรีที่บ้านอีแป๋วแน่ๆแล้วมันไม่รู้รึไงว่าที่ชมรมเหลือแค่ผู้หญิงกับตุ๊ดคิดว่าใครจะยกกล่องยกลังได้วะ
แล้วไอ้โจ๊กมันไปไหนแล้วเนี่ย โจ๊ก ไอ้โจ๊ก เชี่ยไอ้โจ๊กกกกกก” พี่ดาวตะโกนพลางเดินหาพี่โจ๊กที่คงไปแอบนั่งมึนอยู่ที่ไหนซักแห่งปล่อยให้พวกผมมองหน้ากันปริบๆ เอ่อ คือเมื่อกี้ไอ้คิว ไอ้เบียร์ ไอ้นุ ผม แล้วก็ไอ้เต้ยก็ช่วยขนนะจะไม่นับเป็นผู้ชายหน่อยเหรอวะ
หลังจากเคลียร์ของที่ต้องขนไปบ้านพี่แป๋วเสร็จพวกผมก็กลับมานั่งพักในชมรมดูพวกอีจี้ซ้อมรำแล้วก็ช่วยพวกน้องๆผู้หญิงแพ็คของเป็นชุดของฝากไปแจกชาวบ้าน
“อีอ้นนนน อีดอกกกกกกมึงนับเลขไม่ถึงแปดเหรออีนี่นิโอ๊ยยยย สอง สอง สามสี่ ห้า หก เจ็ดแปด มึงทำให้มันตรงจังหวะได้ไหมย๊ะ” อีเคที่แหกปากลั่นชมรมมาได้ซักชั่วโมงแล้วครับฮ่าๆ
“โอ๊ยยคุณเจ้ น้องอ้นไม่เคยรำนี่คะหนูถนัดแต่บัลเลย์” น้องอ้นกะเทยทายาทของพวกมันตอบโต้กลับไปเรียกเสียงหัวเราะเสียงแซวจากน้องๆผู้หญิงที่คงเป็นเพื่อนกันนั่นแหละว่าบัลเลย์หรือลิเกน้องอ้นมันเลยกรี๊ดแล้วด่าเพื่อนตัวเองไปอีกชุด
“มึงอย่ามาตอแหลอีอ้นที่มึงรำไม่ได้เพราะมึงนับจังหวะผิด ที่มึงนับจังหวะผิดเพราะมึงไม่มีสมาธิและที่มึงไม่มีสมาธิเพราะมึงมัวแต่มองผู้ชายค่ะอีห่าราก เอาใหม่ อีคิวมึงออกไปพ้นๆดิน้องกูไม่มีสมาธิ” อีเคที่หันมาไล่ไอ้คิวที่นั่งฉีกฟางทำปอมๆให้อีจี้อยู่
“อ้าวอีเข้มมันเกี่ยวอะไรกับกูวะพวกมึงจะเล่นละครลิงก็เล่นไปสิ” ไอ้คิวนั่งเท้าคางหัวเราะกวนพวกอีเคที่ต่อไปส่วนไอ้เต้ยมันลากไอ้เบียร์วิ่งออกไปซื้อของกินแล้ว มันก็แบบนี้แหละไม่คุยก็กินไม่กินก็คุยบางทีคุยอยู่ก็ยังกินหรือถ้ากำลังกินมันก็คุย งงไหม อย่างงเลยเพราะผมอธิบายรอบสองไม่ได้เดี๋ยวผมงงเอง ฮา
“Hiiiiiiiiiiiiiiii สวัสดีค่าคุณเจ้ๆแหละพี่ๆทุกคนน้องกระปุกมาแล้วค่า อร้ายยยยยยยยยยพี่ไอคิวของน้องงงงงง” อีน้องกระปุกเพื่อนน้องอ้นวิ่งทึกๆเข้ามาจนพื้นเอียงมันอ้วนน่ะครับแต่ขาวๆน่ารักดีแล้วมันก็ทำตัวอ่อนเหมือนจะเป็นลมเซถลาลงไปนั่งตักไอ้คิว หึหึ ขวัญใจกะเทยตลอดกาลแม่งเพื่อนผมมีอะไรดีวะ
“โอ๊ยยยยยยยยยยย ช่วยด้วยช้างแมมมอธทับขากู ลุกเลยอีถังแก๊สขากูจะหักแล้ว” น้องกระปุกมันสะบัดหน้าพรืด
“พี่คิวคะหนูบอกพี่คิวตั้งกี่ครั้งกี่คราแล้วว่าหนูชื่อกระปุก”
“กูดูยังไงนี่มันถังแก๊สชัดๆ ฮ่าฮ่า”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด รมณ์เสีย”
“อีกระปุกหล่อนกล้าดียังไงไปนั่งตักพี่คิวของกูอีนี่เดี๋ยวเจอตบเห็นไหมว่ากูหมายไว้แล้ว”
“อ๊ะ ของอย่างนี้ใครดีใครได้นะคะเพื่อน”
“แต่ประเด็นคือมึงสองคนไม่มีใครอยู่ในสภาพดีเลยไง”
“คุณพี่คิวคะน้องขอแนะนำว่าอย่าด่วนตัดสินใจคุณภาพสินค้าที่ภายนอกค่ะคุณพี่ขา ชีวิตมันต้องลองซักครั้งค่ะคุณพี่ขาถึงจะรู้ ฮา อ่ะ อ่ะ” อีน้องกระปุกกับไอ้คิวก็ปะทะกันไป กระปุกมันเป็นเด็กปั้นอีกรีนครับงานใหญ่ๆของมหาลัยมันเก็บแต้มเหมาเป็นพิธีกรตลอดเพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงคุยเก่งโดยเฉพาะเรื่องชาวบ้าน
“จะให้ลองมึงน่ะเหรอขอกูปลงสังขารก่อนแล้วกัน”
“ตายน่ะหรอคะคุณพี่”
“ประมานนั้น เอออีแก๊สมึงแต่งหน้าเองหรอวะ” ไอ้คิวเกิดความสงสัยใคร่รู้ในการแต่งหน้าของพวกแก๊งสาวสวยอีกแล้วครับไม่รู้มันงงอะไรนักหนา
“เพื่อนหนูสวยใช่ไหมพี่คิว” น้องเค้กถามภูมิใจพรีเซ้นท์เพื่อนตัวเองมาก น้องกระปุกมันก็รีบโพส จิกหน้าจิกตาประหนึ่งว่ามันกำลังถ่ายแบบเซ็กซี่ตรงหน้ามีตากล้องอย่างพี่ใหญ่ อำมาตย์
“เออสวยดีดูสิฝีมือแม่งโคตรเทพแต่งหน้าผีให้เหมือนคนมึงทำได้ไงวะ มึงสนใจรับจ๊อบแต่งหน้าศพไหมแก๊สเงินดีนะเว้ย กูว่าอย่างมึงนี่รุ่งเลยแหละเผลอๆได้เป็นเพื่อนกับผีทั้งป่าช้าเพราะดูจากเบ้าตาที่มึงกรีดซึ่งค่อนไปทางกรีดยางซะมากกว่ากูว่ามันดูมีสไตล์ดีว่ะว่าไงสนไหมเดี๋ยวกูติดต่อมัคทายกให้” น้องๆผู้หญิงเพื่อนน้องกระปุกนี่หัวเราะจนจะขาดใจแล้ว
“คุณพี่คะน้องคาดว่าศพรายแรกที่จะได้เป็นลูกค้าของน้องก็น่าจะเป็นคุณพี่นี่แหละค่ะ ปากชิสุแบบคุณพี่ถือว่ามีคุณสมบัติผัวกะเทยอยู่เต็มเปี่ยม” แล้วมันสองคนก็เปิดศึกกันต่อไปสร้างเสียงหัวเราะให้ชมรมได้อมยิ้มกัน
พวกผมอยู่ทำลายสมาธิพวกอีจี้จนพอใจก็ถูกมันเนรเทศออกมาข้างนอกมานั่งเฮฮาอยู่หน้าชมรม แถมมันยังมอบหมายงานพับและแยกเสื้อชมรมเสื้อค่ายที่จะเอาไปขายตอนเดินกล่องพรุ่งนี้อีกต่างหาก แม่งใช้แรงงานกูแต่ละอย่างให้ผู้หญิงมาทำจะดีกว่าไหม
ผมก็เลยถือโอกาสนี้เล่าเรื่องไอ้ปันกับพี่องุ่นให้พวกมันฟัง มันก็อื้อหืออ้าหากันใหญ่แต่ไม่นานเท่าไรพอเริ่มเข้าตัวไอ้ราชนิกูลเสือกพาเปลี่ยนเรื่อง เดี๋ยวมึงจะเป็นรายต่อไปไอ้เบียร์กูง้างปากมึงไม่ได้กูไปถามน้องกูก็ได้โว้ยให้มันรู้ซะมั่งว่าโตเกียวมันเด็กใคร คึคึ
“พี่คิว เต้ยจะอ้วก” อยู่ๆไอ้เต้ยก็วางเสื้อลงมันจับมือไอ้คิวมาวางทาบหน้าผากตัวเองแล้วทำท่าผะอืดผะอมเล่นเอาผม ไอ้เบียร์ อีสวีท น้องกระปุกถึงกับงงเพราะเมื่อกี้ไอ้เต้ยยังพูดเป็นต่อยหอยอยู่เลย
“เป็นไรไปกินอะไรมาปวดท้องด้วยไหม” ไอ้คิวก็รีบถามแฟนมันด้วยความเป็นห่วง
“เต้ยไม่รู้อ่ะ”
“หนูท้องรึเปล่าคะน้องเต้ยแต่พี่ว่าอีคิวไม่น่ามีปัญญาหรอก” อีสวีทยิ้มแบบนางร้ายให้ไอ้คิว
“มึงหุบปากไปอีกะเทยรากหญ้า มึงคิดดีๆเต้ยว่าไปกินไรมา”
“กะ กะ กิน……..กินขะ ขะ ขี้”
“?????????????????”
=_=
“ฮ่าๆๆ ตกใจอ่ะดี๊ เต้ยล้อเล่นน่ะ พี่คิวห่วงเต้ยละซี้ กิ้วๆๆ” ไอ้เต้ยยิ้มพลางชี้หน้าไอ้คิวทำท่ากิ๊วๆ
“อะไรของมึงวะเต้ย” ไอ้คุณชายมันยังงง
“เต้ยล้อเล่นไงเฮีย แฮ่”
“กะเทยรับไม่ได้ค่ะ กะเทยเวียนหัวขึ้นมาในบัดดลค่ะ” อีสวีทยกมือขึ้นทาบอกแล้วเดินเข้าชมรมไปเลย
“ล้อเล่น? เหอๆขำเนอะสัดเดี๋ยวกูถีบไปนู่นสมองมึงนี่คงว่างเปล่ามากใช่ไหมเต้ย ห๊ะ มึงถึงได้คิดอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้แล้วจะมาซุกทำไมกูร้อน” จากที่ห่วงๆไอ้คิวก็เริ่มตีตัวออกห่าง
“โอ๊ยยยยยยยยยอิจฉาเต้ยอ่ะ เราอยากซุกพี่คิวบ้าง” น้องกระปุกมันร้องขึ้น
“เต้ยแบ่งให้กระปุกด้วยก็ได้แต่จ่ายมาก่อนยี่สิบ” ฮ่าฮ่าตัวมึงมีมูลค่าแค่ยี่สิบบาทว่ะคิว
“เอาไปสองหมื่นเลยค่ะเต้ยขา”
“ฮี่ฮี่กระปุกพร้อมจ่ายเมื่อไรบอกเต้ยได้เลย เฮียพีมมมมทำไรอ่ะ” แล้วมันก็มาวุ่นวายกับผมจนได้เมื่อถูกไอ้คิวผลักไสไล่ส่ง
“มึงไม่ต้องมาเนียนไอ้เต้ยไหนน้ำที่กูฝากซื้อ” กูให้ไปร้อยนึงไม่ได้น้ำไม่ว่าแต่เงินทอนก็ลอยเข้ากลีบเมฆนี่หมายความว่าไงครับน้องเต้ย มึงชักจะตลกบริโภคกับกูบ่อยเกินไปแล้วนะ
“อ๊ะ เต้ยลืมว่ะเฮียเดี๋ยวไปซื้อให้ใหม่พี่คิวๆพาเต้ยไปซื้อน้ำให้เฮียพีมหน่อยดิ”
“มันเป็นเมียกูเหรอกูถึงต้องซื้อน้ำให้เท่าที่จำได้เมียกูไม่ได้ขาสั้นนะ” ไอ้เบียร์กับอีน้องกระปุกหัวเราะลั่นเลย
“เต้ยกูฝากตบหัวแฟนมึงทีดิ”
“ได้ๆเอาแรงๆเลยเนาะเฮียพีม พี่คิวมาว่าเฮียพีมของเต้ยเตี้ยได้ไง เฮียไม่ได้เตี้ยซะหน่อยคนที่สูงต่ำกว่ามาตรฐานเขาไม่เรียกเตี้ยหรอกก็แค่สูงไม่ถึงเกณฑ์พี่คิวนิไม่รู้เรื่อง” แต่กูเริ่มอยากจะมีเรื่องแล้วว่ะเต้ยไอ้คิวมันยังไม่ได้พูดคำว่าเตี้ยซักคำแต่มึงจัดให้กูซะคอมโบ้เซ็ตเลยนะ
“หึหึ มึงหัดรู้เรื่องบ้างนะคิวไอ้พีมมันไม่ได้เตี้ยแค่สูงไม่ถึงเกณฑ์” เชี่ยเบียร์มึงไม่ต้องมาหัวเราะกูเลย
“ขอกูตบกบาลมึงกับไอ้เบียร์ก่อนแล้วกันไอ้เด็กเวร” แล้วมันก็วิ่งหลบมือผมชวนน้องกระปุกไปซื้อน้ำแม่งซนได้โล่จริงๆ
“เออเห็นพี่ไม้บอกว่าโรงเรียนที่เราจะไปออกค่ายแท็งค์น้ำเหมือนจะเก่าแล้วพี่โต้งเลยอยากจะสร้างให้ใหม่แต่ไม่รู้ว่างบจะพอไหมถ้าไม่พอก็คงซ่อมแค่อันเดิมพวกมึงว่าเราแอบออกให้ดีไหม” ไอ้เบียร์เปิดประเด็นที่มีสาระผมไม่อยากจินตนาการเลยว่าถ้ากลุ่มเราไม่มีไอ้เบียร์มารั้งไว้มันจะเอียงแค่ไหน กร้ากกกก มึงหล่อว่ะเพื่อน
“มึงไม่ต้องเลยไอ้เจนเทิ่นเมน โห่ไรว้าจะทำแท็งค์อีกเหรอ” แล้วดูไอ้คิวดิมันทำหน้าเหนื่อยทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเลยมันช่างแตกต่างกันยิ่งนัก ระหว่างที่กำลังคุยกันไอ้ประธานค่ายมันก็นำพรรคพวกกลับมาจากเดินกล่อง พอดีพอมันได้ยินมันก็โผล่พรวดเข้ามากลางวง
“ห๊า ทำแท้ง ใคร ใครท้อง มึงเหรอพีมทำแท้งมันบาปนะเว้ย
“เขาหมายถึงแท็งค์น้ำ ไอ่ควายย กูมีมดลูกซะที่ไหน”
เอาไว้มึงทำพี่องุ่นท้องได้เมื่อไรก็ค่อยพากันไปทำเถอะ
………………………………..
“จุดเทียนเวียนวนเรามาหลายคน วนเอ๋ยวนเวียน
จุดเทียนเวียนวนเรามาหลายคน วนเอ๋ยวนเวียน
หมุนกลับสลับเปลี่ยน เรามาจุดเทียน เวียนเอ๋ยเวียนวน
จุดเทียนเวียนไขว้ผู้หญิงนอนใกล้ ผู้ชายนอนกรน
จุดเทียนเวียนไขว้ผู้หญิงนอนใกล้ ผู้ชายนอนกรน
ผู้หญิงเขาทำฤทธิ์(ผู้หญิงเขาทำฤทธิ์)
ผู้ชายก็ติดเครื่องยนต์”
ฮ่าฮ่า อย่าเพิ่งตกใจครับนี่เป็นบทเพลงของพวกผมซึ่งกำลังสร้างความสนุกสนานให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาบริเวณลานพาร์คพารากอนแห่งนี้ แล้วทำไมพวกผมต้องร้องเพลงคำตอบก็คือเรามาเดินกล่องถือกล่องรับบริจาคเงินไปซื้ออุปกรณ์การเรียนและค่าใช้จ่ายอื่นๆให้น้องๆนั่นเองครับ คล้ายๆโครงการคนหล่อขอทำดีอะไรประมาณนั้น หึ
พวกเราได้รับมอบหมายให้มาเดินกล่องเป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะออกเดินทางสู่แม่แจ่มในวันพรุ่งนี้แล้วครับ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ให้ความสนใจแล้วก็ใจดีมากบริจาคเยอะเลยบางคนก็ออกแนวสงสัยว่ากะเทยห้าหกคนกับผู้ชายอีกนับสิบมันมาแหกปากทำอะไร
เรามากันตั้งแต่เที่ยงกว่าๆจนตอนนี้จะบ่ายสองแล้วอากาศก็ดี๊ดีลมพัดน้ำพุมาทีเหมือนเล่นสงกรานต์ กร้ากกกกก บรรยากาศสนุกมากครับถึงแม้จะร้อนแต่พวกผมก็สู้ตายแหกปากร้องเพลง ตะโกนขอรับบริจาคกันคอแหบคอแห้ง
แค่ร้องเพลงมันอาจจะดูเบๆไปพวกผมเลยมีเล่นตลกโชว์ด้วยก็ไม่ใช่ใครไหนอื่นอีเฟรนลี่เจ้าเก่าที่มันมารับหน้าที่เป็นพิธีกรร่วมกับน้องกระปุกและพิธีกรฝ่ายชายก็ได้แก่ไอ้มิคเรียกว่าเอาฮาเอามันส์อย่างเดียว ส่วนไอ้คิวก็รับหน้าที่นักร้องนักกีต้าร์ถ้ามันเมื่อยก็เปลี่ยนไปถือกล่องแล้วภูมิมาเล่นกีต้าร์แทนส่วนนักร้องก็พวกน้องแอมหรือไม่ก็ช่วยๆกันร้องช่วยๆกันดำน้ำไป
ส่วนไอ้เบียร์ ไอ้แทน ไอ้เต้ย ไอ้แมท ไอ้ปัน ไอ้เชนก็ยืนหล่อๆถือกล่องเพราะพวกมันเป็นตัวล่อครับ ผมกับไอ้ฟ่างก็ตีกลองเพื่อนผมเป็นมือกลองถาปัดนะครับเห็นพวกมันดวลกลองแล้วจะหนาวแต่ตอนนี้ตีกลองทอมรับบริจาคมึงไม่ต้องจัดเต็มก็ได้นะฟ่าง เหอๆ
“เชิญร่วมบริจาคเป็นทุนการศึกษาให้น้องๆได้นะครับ”
“บริจาคช่วยน้องๆที่แม่แจ่มกันนะครับสิบบาทยี่สิบบาทแล้วแต่ศรัทธาไม่ว่ากันครับ” พวกไอ้เชนก็พูดประโยคยอดฮิตกันต่อไป
และจากที่สังเกตดูส่วนใหญ่คนที่บริจาคเขาจะให้ความสนใจหน้าตาคนถือกล่องมากกว่าอยากทำบุญนะผมว่า ฮ่าฮ่า เพราะปกติพอเราหยอดตังค์เสร็จเราก็เดินผ่านไปใช่ไหมครับแต่นี่ไม่ใช่ บริจาคเสร็จมีขอถ่ายรูปกับคนถือกล่องด้วยเรียกว่าขายดียกกลุ่ม
แถมสาวๆบางกลุ่มถึงกับยืนดูยืนมุงยกโทศัพท์ขึ้นมาอัดวิดีโอเลยครับ อีเฟรนมันเลยเห็นช่องทางรวยบอกว่าเดี๋ยวค่ายอาสาเสร็จจะพาพวกผมไปโชว์ตามงานวัดล้อมผ้าเก็บตังค์ ฮ่าๆๆ มึงบ้าแล้วว่ะเฟรน
หรือบางคนก็เดินมาหยอดตังค์ตั้งหลายรอบ บางคนก็เขินๆ บางคนกล้าหน่อยก็ขอพินก็มี ไอ้ภูมิก็เจอไปสองคนแล้วไม่ได้การละต้องไปยืนประกบ
“หืม?มีอะไรเตี้ย” ภูมิมันวางขวดน้ำแล้วหันมาเลิกคิ้วมองผมที่มายืนอยู่ข้างๆ
“เปล่า”
“อ้าว แล้วมายืนจ้องหน้าทำไม” เอ่อนั่นน่ะสิแล้วผมมายืนจ้องหน้าไอ้ภูมิทำซากอ้อยหอยแมงภู่อะไรละเนี่ย เมื่อผมตอบคำถามมันไม่ได้ภูมิมันก็ยิ้มแล้วเอาปิ๊กกีต้าร์เขี่ยแก้มผมเล่น เอ่อ กลางสยามคนก็ไม่ใช่น้อยๆงั้นถอยก่อนดี ไม่อาวดีกว่า ค่อยกลับไปหึงต่อที่ห้องแล้วกันเพราะยังไม่อยากดังอีกอย่างภูมิคงไม่ได้ให้เบอร์ไปหรอกมั้ง
“แค่จะมาบอกว่าเล่นกีต้าร์ให้มันดีๆหน่อยอย่ามัวเอาสมาธิไปคิดอย่างอื่นสงสารคนที่ตีกลองให้บ้าง” บ่นเสร็จก็เดินออกมาแบบมึนๆผมเห็นคาตาว่ามันทำหน้างงๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นมองหน้าผมแล้วยิ้มขำๆ
“อะแฮ่ม พี่ครับอย่าเพิ่งจีบกันครับเห็นไหมครับว่าพวกผมรอเต้นรอร้องเพลงกันอยู่เนี่ย” มีเสียงโห่เล็กๆจากพวกไอ้ฟ่างที่ยืนถือกล่องห่างออกไปไอ้ปันเดี๋ยวกูสั่งคนไปปล้นองุ่นไอ้เพื่อนเวร
“มาๆเดี๋ยวกูร้องเอง ไอ้ภูมิมึงไปถือกล่องไปหัดใช้หน้าตาแย่ๆให้เกิดประโยชน์บ้างนะมึง” หืออออ ช่างกล้านะมึงเชี่ยคิว
“ครับ คุณคิว” ไอ้ภูมิผลักหัวไอ้คิวก่อนจะยื่นกีต้าร์ให้แล้วไปถือกล่องแทน
วันนี้ตั้งแต่ร้องเพลงเดินกล่องมาแต่ละเพลงที่ไอ้คิวมันร้องทั้งทะลึ่งทั้งสองแง่แปดง่ามแต่ก็เหมือนว่าเป็นที่ชื่นชอบโดยเฉพาะสาวๆที่ขยันกรี๊ดมันซะเหลือเกิน กูไม่เข้าใจว่าไอ้คิวแม่งน่ากรี๊ดตกไหนถ้ากรี๊ดด้วยความกลัวเอ้อนั่นก็ว่าไปอย่าง
“พี่ขาๆขอเพลงได้ไหมคะ” พี่ดาวแอ๊บเด็กเรียกไอ้คิวว่าพี่
“ได้ครับน้องดาวซินโดมอยากฟังเพลงอะไรครับ”
“กูคิดไม่ออกแล้วแต่พี่คิวเลยค่า”
“งั้นก็ขอมอบเพลงนี้ให้สาวๆทุกคนนะครับ……
เห็นหมีหนูไหม เห็นหมีหนูไหม เห็นหมีหนูมั่งไหม
พ่อเฒ่าจับได้ พ่อเฒ่าจับได้ มาจากในป่า
เลี้ยงมาสามปี มันน่ารักดี มันน่ารักหนักหนา
ตั้งชื่อมัน ว่า ตั้งชื่อมันว่า หมีพองพอง
มันตัวไม่ใหญ่ มันตัวไม่ใหญ่ ขนดำดำ
ขนมันสะอาด ขนมันสะอาด น่าลูบคลำ
หนูชอบขยำ หนูชอบขยำหนูชอบขยำหมี เห็นหมี เห็นหมี เห็นหมี ใครเห็นหมีมั่ง”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เชี่ยคิวกูตีกลองแทบไม่ถูกไอ่สัดพวกพี่ดาวกับอีเฟรนทั้งเต้นทั้งกรี๊ดสงสัยถูกใจคนที่ยืนดูก็ขำกันใหญ่ พวกน้องๆผู้หญิงในชมรมเหมือนจ้างมาสามร้อยแต่เต้นไปแปดพันกว่า ฮ่าๆ แต่ก็ยังน่ารักครับไม่ได้เต้นน่าเกลียดเพราะเรายังอยู่ในชุดนิสิตแบกเข็มมหาลัยไว้ ส่วนใหญ่ก็จะเต้นเหมือนรับน้องเพราะเราเลือกเพลงเชียร์เพลงรับน้องมาร้องด้วย
แล้วก็มีไอ้ปันแกล้งทำเป็นพี่ว้ากแต่มัดผมจุกซะตลกแล้วสั่งพวกน้องๆเต้นแต่อย่างพี่ดาวพี่เมย์อีเฟรนอีจี้นี่ถือเป็นน้องปลอมครับ เมื่อกี้มีน้องที่พวกอีเฟรนมันเรียกว่าลูกสาวมาเต้นแจมด้วยโคตรฮา
“ถ้าใครตามหาหมีจนเห็นหมีแล้วก็อย่าลืมบริจาคเงินด้วยนะครับ” ผมตีกลองรับมุขชั่วๆของไอ้คิวและจากเพลงนี้ก็มีคนหย่อนเงินกันเยอะเลย สักพักไอ้ปันก็ให้พวกพี่ดาวพวกสาวๆกลับไปก่อนเพราะนี่ก็เริ่มจะมืดแล้วเลยเหลือแค่พวกผมกับอีเฟรนและน้องกระปุกพร้อมด้วยไอ้มิคที่เริ่มรั่วเข้าเส้นโดยเฉพาะไอ้มิคกับอีเฟรนดูโอ้คู่ใหม่
“สวัสดีพ่อแม่พี่น้องเก้งกวางบ่างชะนีสตรีบุรุษตุ๊ดแต๋วทุกคนนะคะ พวกเราเป็นนิสิตจากชมรมค่ายอาสาเพื่อนพึ่งพายามอยาก”
“ยาก!!!!!!!!!!”
“ฮ่าๆ”
“อีห่าเฟรนเดี๋ยวก็โดนจับหรอกมึง” ไอ้คิวบอกพลางหัวเราะ
“เออเนอะแล้วฉันต้องบอกว่าค่ายอาสาอะไรวะแก”
“อาสาเฉยๆ” ไอ้ปันตะโกนมาบอก
“ค่ะพวกเราชาวค่ายอาสาเฉยๆนะค๊า วันนี้เรามาขอรับบริจาคน้ำใจเล็กๆน้อยๆจากทุกคนเพื่อจะนำรายได้ไปสร้างห้องสมุด ซื้ออุปกรณ์การเรียนและหนังสือให้กับน้องๆที่อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ ตอนนี้ก็เป็นนาทีสุดท้ายแล้วรีบๆมาร่วมกันทำบุญนะคะเกิดชาติหน้าจะได้สวยเหมือนอิชั้น”
“เฮ้ยๆๆเดี๋ยวเขาก็ไม่บริจาคหรอกเดี๋ยวเกิดชาติหน้าแล้วหน้าจะวิปโยคแบบมึง”
“โทษทีนะคิวพอดีว่า กู มั่น หน้า” อีเฟรนหันมาถอนสายบัวขอบคุณไอ้คิวก่อนจะกลับไปตะโกนเชิญชวนต่อ พวกถือกล่องก็ตะโกนใครมันเหมือนกัน ใครชอบคนไหนก็เลือกเดินเข้าไปบริจาคเลยครับจะถ่ายรูปขอเบอร์ขอพินขอโทษขอทานอะไรก็ว่าไป ส่วนไอ้มิคกับอีเฟรนนาทีนี้มันสองคนไม่สนใครแล้วครับ
-
“สองมือล้วงกระเป๋าสองเท้าก้าวเข้ามาไม่ซื้อไม่ว่าขอแค่เข้ามาดูก่อนนะครับงูตัวใหญ่ๆเด็กหัวขาดก็มี”
“ทุเรียนค่าทุเรียนหอมๆหวานๆสองกิโลสามสิบ สิบกิโลก็ไกลอยู่มาแวะชิมกันได้นะฮ้าแวะชิมกันได้” เอ่อ นี่เดินกล่องหรืองานกาชาดจังหวัดกันแน่วะ
“ผู้ใหญ่ยี้สิบเด็กยี้สิบแวะเวียนมาหย่อนกันได้นะจ๊ะนายจ๋า” ไอ้มิคมันเหน่อแล้วครับโผ้ม
“ก้านยาวหกสิบหมอนทองห้าสิบชะนีอย่ามาใกล้นะคะกูกัดจริงๆนะคะ”
“เมียงูครับแม่งู”
“ทุเรียนค่าทุเรียน”
“เมียเรียนครับเมียเรียน”
“ทุบงูค่าทุบงู”
กร้ากกกกกกกกกกกก
“เออ เอาเข้าไปกะเทยมึนยาคุมกับผู้ชายเมายาดอง” ผมกับไอ้คิวหัวเราะจนปวดท้องเพราะหน้าไอ้มิคโคตรมึนแต่หน้าอีเฟรนมึนกว่า แล้วมันสองคนก็ฮาจนได้ผลครับมีพี่ๆน้องๆก็ร่วมบริจาคกันสนุกสนานเชียวพวกหล่อๆที่ถือกล่องเมื่อตอนกลางวันแค่ยืนนิ่งๆตอนนี้เริ่มเดินเข้าจู่โจม
“บริจาคทำบุญช่วยน้องๆที่แม่แจ่มกันนะครับ” ไอ้เบียร์
“เงินสิบบาทของท่านในวันนี้คือชีวีอนาคตของชาติในวันหน้า” ไอ้ปัน
“ร่วมทำบุญกันนะครับ” ไอ้ภูมิ
“บริจาคไหม…..ครับ” ไอ้ฟ่าง
“ทำบุญกับน้องเต้ยกันนะค้าบบบบ”
“ถ่ายรูปได้นะครับ ถ่ายรูปได้แมทธิว คุกิมิยะเองครับ” ไอ้เชี่ยน้องแมท
“ทำบุญแล้วแถมพินบีบีนะคะ” ไอ้หมอฟัน
“ร่วมบริจาคสมทบทุนกับพวกเราชาวค่ายอาสากันนะครับ” ไอ้แทน
และระหว่างนี้ผมกับไอ้คิวก็เป็นวนิพกนักดนตรีกันไปมีน้องกระปุกมาเป็นนักร้องให้ มันร้องเองเต้นเองสเต็ปเทพมากสมควรไปประกวดเดอะสตาร์(กูประชด)
“น้องเป็นสาวขอนแก่น ยังบ่เคยมีแฟน บ้านอยู่แดนอีสาน
น้องเป็นสาววัยอ่อน เอิ้ว” แรงตรงที่มึงทำเสียงเอิ้วแบบแมนๆเป็นคอรัสให้ตัวเองนี่แหละกระปุก
“ได้แต่นอนตะแคงยามเมื่อแลงฝันหวาน
จะมีชายใดไผเดต้องการ เอิ้ว (จะมีชายใดไผเดต้องการ)เอิ้ว
หมายปองน้องนั่นแม้ต้องการจะคอย เอิ้ว
สาวอีสานบ้านป่าเช้าก็ไปทำนาค่ำแลงมาเหงาหงอย
เขาว่าน้องเป็นลาว เอิ้ว เป็นสาวเมืองอีสานใจน้องนั่นเลื่อนลอย
จงเอ็นดูแนเดออ้ายเดอ เอิ้ว
จงปรานีน้องแนจั๊กหน่อย เอิ้ว จง…..”
“โอ๊ยยยยย อีถังแก๊สมสสสสส”
“ว๊าย อะไรคะคุณพี่เป็นไรคะหยุดดีดทำไมน้องกำลังมันส์”
“มึงจะเอิ้วอะไรกันนักกันหนากูดีดกีต้าไม่ถูกแล้ว” กร้ากกกกกกกกกกกกก ผมทรุดลงไปขำเลยครับเพราะตอนอีน้องกระปุกมันร้องผมก็แทบจะตีผิดๆถูกๆเหมือนกันมันเต้นมันส์มากลีลาสุดยอดแต่เสียงนี่หาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ
แต่เชื่อไหมครับว่ามีเด็กวัยอนุบาลมาเต้นกับมันด้วยคุณพ่อคุณแม่น้องก็ยืนถ่ายรูปไปหัวเราะไป น้องกระปุกมันก็ก้มไปคุยถามไถ่น้องว่าสนุกไหมน้องก็บอกสนุกๆแล้วแม่น้องก็เอาแบงค์ร้อยให้ลูกมาหยอดพวกผมก็ขอบคุณพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียงก่อนจะโบกมือลาหางเครื่องตัวน้อย
พอน้องคนนั้นไปไอ้คิวทั้งขำทั้งถามน้องกระปุก “แก๊สกูถามจริงๆเมื่อกี้มึงร้องเพลงหรือว่าร้องหาเครื่องเซ่น อีห่าเพลงมึงใช้จักจั่นกับจิ้งหรีดช่วยร้องประสานเสียงกันกี่ตัววะ” ฮ่าๆๆๆๆ
“กูเชื่อแล้วว่ากะเทยไทยไม่แพ้กะเทยชาติใดในโลก กะเทยไทยจงเจริญชาบู” ผมชูนิ้วโป้งให้น้องกระปุกมันรีบไหว้ย่อตัวซะอ่อนช้อย
“ขอบคุณค่ะคุณพี่สำหรับคำชม น้องปลื้มปริ่มมากจีๆ” แล้วมันก็เริ่มค้นฟ้าคว้าดาวอีกครั้งจากสาวอีสานรอรักมาเป็น สาวรำวง
“อายุสิบห้าได้มาเป็นสาวรำวง
มาใส่กระโปรงวับๆแวมๆ
ไฟสลัวมัวเหมือนคืนเดือนแรม
อร้าอะแหร่มอยู่บนฟลอร์เต้นรำ
เราเกิดมาเป็นคนต้อยต่ำ
กระด่างกระดำดั่งเม็ดดินเม็ดทราย”
เหนื่อยแทนอีกระปุกมันจริงๆครับร้องได้ห้าหกเพลงมันก็บอกว่า “คุณพี่ขาน้องไม่ไหวแล้วค่ะ น้องจะเป็นลม” ฮ่าๆ มันเลยไปเปลี่ยนตัวกับไอ้มิคให้ไอ้มิคมาร้องแทนส่วนมันก็ไปช่วยลูกพี่อย่างอีเฟรนขายเสื้อขายทุเรียน
“เอาล่ะค่ะๆมนุษย์โลกทุกคนเนื่องจากว่าพวกเราอยากตอบแทนสินน้ำใจของทุกท่านโดยเฉพาะพวกชะนีและเก้งกวางทั้งหลายที่หมายผู้ชายกลุ่มนี้……วันนี้เราจะมาประมูลผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังดิฉันเป็นตับๆนี่นะคะ” มีเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆและเกือบสาวที่ยืนดูคอนเสิร์ตย่อมๆของพวกเราอยู่
“ดิฉันล้อเล่นค่ะ ฮ่าฮ่า ค่ายอาสาครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ยี่สิบของชมรมเราแล้วนะคะเพราะฉะนั้นครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่พิเศษมาก” อีเฟรนกับน้องกระปุกมันได้ขวดน้ำคนละขวดมาเป็นไมค์แล้วก็ยืนเป็น MC อยู่ตรงหน้าพวกผมสามคนส่วนพวกที่ถือกล่องมันเดินไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้แต่ได้ยินเสียงกรี๊ดมาเป็นระยะ
“พิเศษยังไงคะคุณเจ้”
“พิเศษตรงที่เราไม่จัดครั้งที่หนึ่งถึงสิบเก้าแต่เราลัดคิวจัดครั้งที่ยี่สิบเลยค่า ปรบมือให้กับความพิเศษหน่อยค่า”
“คุณเจ้ๆคนข้างหน้าเตรียมจะถอดร้องเท้าเขวี้ยงเราแล้วนะคะ”
“อย่าเพิ่งนะคะใจเย็นๆกันก่อนเพราะความพิเศษของเรายังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้เพราะว่าวันนี้นอกจากเราจะนำผู้ชายซึ่ง….ก็ไม่ได้ดูดีอะไรนัก…..อย่างไอ้สามตนข้างหลังดิฉันเป็นต้นมาเดินกล่องเรียกคนใจบุญสาวๆ” ไอ้คิวดีดกีต้าร์ตบมุกอีเฟรน แต่น้องๆซึ่งน่าจะเป็นรุ่นน้องทีมหาลัยตะโกนบอกว่า
“แต่หนูว่าหล่อนะคะพี่เฟรนหนูชอบพี่คนตีกลองอ่ะ” หืมมม ผมเหรอ ด้วยความเขินก็เลยตีกลองตึงโป๊ะไป
“หนูจ๊ะหนูหารู้ไม่ว่ามือกลองนั้น…..แท้จริงแล้วเป็นผัวมือกีต้าร์ค่ะ ฮา” เสียงกรี๊ดยิ่งดังกว่าเดิมไอ้คิวเลยเดินไปแกล้งบีบก้นอีเฟรน “เลิกเล่นๆความพิเศษของค่ายอาสาครั้งนี้จริงๆแล้วก็คือเราจะมีคอนเสิร์ตจากศิลปินชื่อดังมากมายไม่ว่าจะเป็นบี้เดอะสตาร์” อีเฟรนเอ่ยชื่อนักร้อง
“ว้าว” อีน้องกระปุกก็ทำซาวด์ประกอบ
“ซิงกูล่า”
“เริ่ด”
“พาราด็อก”
“สุดยอด”
“เดอะมูส อ๊อฟ ปองศักดิ์ เหล่านี้…..”
“จะไปออกค่ายอาสากับพวกเราใช่ไหมคะคุณเจ้”
“พวกเขา…..ไม่ได้มานะคะ ฮ่าฮ่าบ้าเหรอยะนักร้องเขาจะไปค่ายกับเราได้ไงเพราะฉะนั้นนะคะใครสนใจอยากไปแอ๋วเหนือกับหมู่เฮา”
“ต้องทำยังไงคะคุณเจ้”
“ทำไปก็เท่านั้นแหละค่ะคุณน้องเพราะฉันกำลังจะบอกว่าคนเต็มแล้วไปไม่ได้นะคะแต่ก็ไม่ต้องเสียใจไปเพราะเรามีของที่ระลึกมาขายในวันนี้ด้วยเป็นเสื้อสวยๆฝีมือเพ้นท์ของอีพวกข้างหลังดิฉันนี่แหละค่ะ ใครชอบหนุ่มศิลปกรรมก็ไปจีบได้นะ แต่ไอ้ที่นั่งหอบลิ้นห้อยน่ะมันเรียนวิศวะ” ไอ้มิคชูสองนิ้วส่งยิ้มให้ทุกคนไอ้คิวเลยเอาทิชชู่ขว้างใส่
และพอเริ่มมีการขายเสื้อไอ้พวกที่เดินถือกล่องกระจัดกระจายไปคนละทางก็กลับมารวมกันไอ้ฟ่างก็มาเปลี่ยนตีกลอง ผมก็ไปถือกล่องยืนอยู่ข้างๆภูมิ โห นั่นเหงื่อหรือมึงไปเล่นน้ำพุมาวะภูมิ ผมเลยเดินไปขอทิชชู่จากไอ้คิวมาให้มันเช็ด ฟังอีกครั้งหนึ่ง มาให้มันเช็ดไม่ใช่เช็ดให้มันเพราะนี่มันกลางสยามแต่ถ้ากลับห้องนั้นก็อีกเรื่อง บ๊ะ
“เหนื่อยไหม” ผมถามไอ้หล่อคือต้องเข้าใจนะครับว่านี่คือคุณหนูภูมิผมไม่คิดว่ามันจะกล้าตะโกนขอรับบริจาคด้วยซ้ำแต่มันก็ทำได้ แฟนใครวะโคตรเท่ ฮา อวยกันเอง
“ก็เหนื่อยแต่สนุกมากกว่า อีกอย่างเห็นหน้าใครบางคนก็หายเหนื่อยแล้ว” แหมมมมม เตงงงงงงงง
“อย่าภูมิ อย่ามาทำให้กูเขินตอนนี้”
“ฮ่าๆ น่ารักว่ะเตี้ยเดี๋ยวคืนนี้ให้ทิป”
“…………………………..” ฟิ้วววววววววว กูว่ากูไปยืนกับไอ้เต้ยดีกว่า ได้ยินเสียงไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์หัวเราะลอยตามหลังมา หนอยยยยยย อย่าให้ถึงทีกูมั่ง
“หนูก็ชอบผู้ชายวิศวะค่ะคุณเจ้”
“อ้าวหรอแล้วหล่อนไปทำอะไรที่ตึกนิเทศย๊ะ เอาละค่ะทุกคนอย่ามัวเสียเวลาฟังกะเทยงามๆสองนางพล่ามอยู่เลย วันนี้นะคะก็ไม่ใช่ว่าพวกเราจะมาเดินกล่องรับบริจาคน้ำใจจากพวกท่านเท่านั้น….แต่ แต่ แต่เรายังจะคืนกำไรให้สังคมด้วยใช่ไหมคะอีคุณน้องกระปุกคะ”
“ใช่ค่ะอีคุณพี่เฟรนลี่ ก็ง่ายๆนะคะเรามีเสื้อมาขายตัวละหนึ่งร้อยบาทเท่านั้นค่ะ ถูกกว่านี้ไม่มีอีกแล้วนะคะร้อยเดียวซื้อขนมเลี้ยงผู้ชายยังไม่ได้เลยนะคะแต่ว่าซื้อเสื้อสวยๆของพวกเราได้ค่ะ นอกจากนี้นะคะรายได้ทั้งหมดไม่หักค่าใช้จ่ายใดๆแม้แต่สตางค์แดงเดียวก็จะหย่อนลงกล่องรับบริจาคกล่องนี้หรือจะพูดให้ง่ายไปกว่านั้นก็คือใครบริจาคหนึ่งร้อยบาทก็จะได้รับเสื้อสวยๆเท่ๆเก๋ๆให้ไปเลยค่ะ เห็นไหมคะว่านอกจากจะได้ทำบุญแล้วยังได้เสื้องามๆไปใส่อวดชาวบ้านอีกด้วย……..พี่แทนขาๆเอาเสื้อมาอวดหน่อยค่ะ” ไอ้แทนเลยกลายเป็นหุ่นถือเสื้อให้น้องกระปุก
“ส่วนคนที่บริจาคมาหนึ่งร้อยก่อนหน้านี้ดิฉันจะถือเป็นโมฆะนะคะคุณจะไม่ได้เสื้อนอกจากว่าคุณจะกลับมาให้อีกร้อยและอย่าเถียงอย่าคิดสู้นะคะเพราะดิฉันพาทนายความส่วนตัวมาด้วย หล่อไหมคะ” เฟรนมันชี้ไปที่ไอ้เบียร์เล่นเอาไอ้เบียร์ตั้งตัวไม่ทันได้แต่ส่งยิ้มหวานๆแจกจ่ายไปทั้งสยาม มีคนตะโกนถามว่าทนายคนนี้อยู่ศาลไหนจะไปจ้างว่าความ อีเฟรนเลยบอกว่าศาลเจ้าพ่อเสือ ฮา
“เสื้อสวยๆช่วยกันทำบุญนะครับแค่ตัวละร้อย” ไอ้แทนก็ช่วยโปรโมท
“แต่เดี๋ยวก่อนค่ะคุณแทนถ้าคุณผู้ชมโทรมาภายในสามชั่วโมงนี้ ทีวีดูเร็กเอ้ยไดเรกขอเสนอขายในราคา……….หนึ่งร้อยบาทเช่นเดิมค่าแต่ถ้าคุณซื้อสองตัวเราก็ยินดีขายในราคาสองร้อยบาท!!!!สามตัวก็ ก็เท่าไรคะน้องกระปุก…..”
“สามตัวก็สามร้อยบาทค่า” ฮ่าๆๆๆ พอมันสองคนร่วมมือกันพวกผมก็ใบ้แดกกันเลยครับ ระหว่างที่พวกมันพูดไปไอ้ฟ่างไอ้คิวก็ร้องเพลงสร้างบรรยากาศสนุกๆไปแล้วก็มีคนมาซื้อเสื้อจนขายแทบไม่ทัน บางคนได้เสื้อแล้วก็ขอถ่ายรูปบางคนให้เงินมาไม่เอาเสื้อก็มีครับบอกว่าเอาไปให้น้องๆดีกว่า น้ำใจคนไทยใครว่าหายไปก็ยังมีอยู่ให้กันเสมอนี่นา^__^
“คนที่อยู่ไกลๆอาจจะมองไม่เห็นว่าเสื้อเราเก๋เท่แค่ไหนลองเข้ามาดูใกล้ๆได้นะคะลายตรงกระเป๋าเสื้อสวยมากค่ะ” อีเฟรนมันใช้ยุทธวิธีการขายอะไรก็ไม่รู้ครับคนถึงหัวเราะไม่หยุด
“คุณเจ้มองไกลๆอาจจะไม่เห็น มองใกล้ๆก็……มองไม่เห็นค่ะ”
“ทำไมคะ”
“เพราะมันไม่มีลายค่ะคุณเจ้”
“ถูกค่ะเพราะว่ามันไม่มีลายเราก็เลยมองไม่เห็นลายแต่ถ้ามันมีลายเราก็จะ…….”
“มองเห็น” คนที่ยืนอยู่ก็ตอบพาซื่อครับ
“เก่งมากค่ะทุกคนนี่อยู่โรงเรียนอะไรกันหรอทำไมฉลาดอย่างนี้” พวกน้องๆเขาก็หัวเราะขำกันไป
“และถ้าใครไม่เห็นภาพนะคะว่าเสื้อเราสวยขนาดไหนเราจะให้นายแบบของเราใส่โชว์นะคะ ถอดช้อปเลยค่ะพี่แทน” พวกผมก็โห่เลยครับคนก็เริ่มเดินมารอถ่ายรูปอย่างกับเพื่อนผมเป็นดารา ไอ้ฟ่างก็ท้าวคางกับกลองยิ้มมองดูแฟนถูกแกล้ง
“เฮ้ยไม่เอา เฟรนมึงอย่าแกล้งกู” ไอ้แทนพยายามจะถอยหนีแต่ไอ้เชนกับไอ้มิคช่วยกันจับไว้
“สปิริตๆๆ” ไอ้ฟ่างตีกลองร้องเพลงทุกคนก็ตะโกนสปิริตๆตาม สุดท้ายไอ้แทนก็ยอมถอดครับคนกรี๊ดกันคอแทบแตก
“เห็นไหมคะไม้แขวนดีก็ทำให้เสื้อธรรมดาๆดูมีค่ามีราคาขึ้นมาเลยทีเดียว”
“ไม่ใช่ค่ะคุณเจ้เสื้อเราสวยด้วยค่ะ”
“อ่อๆป็นที่เสื้อด้วยนะคะ ใครจะซื้อรีบซื้อนะคะสายเรารายงานว่าใกล้หมดแล้วนะคะ” แล้วบรรยากาศนี้ก็เกิดขึ้นครับ
“คุณเจ้ๆทั้งสองขาหนูขอเบอร์ยกกลุ่มเลยนะค๊า”
“พี่คะหนูไม่เอาเสื้อก็ได้แต่ขอถ่ายรูปกับพี่ภูมิได้ไหมอ่ะ”
“ต๊าย เธอรู้จักชื่อเพื่อนฉันด้วยเหรอ”
“พี่คนที่ตีกลองอยู่ถาปัดป่ะแก”
“พี่เบียร์ปีนี้มีค่ายนิติไหมคะ”
“น้องเต้ยมาถ่ายรูปกับพวกพี่หน่อยสิ”
“พี่คะๆหนูให้ไปขอถ่ายกับพี่คนนี้ได้ป่ะ”
“มึงๆกูชอบพี่ที่เล่นกีต้าร์อ่ะแม่งเซอร์ได้ใจกูมากอ่ะ”
“บริจาคพันนึงได้เบอร์ห้องไหมคะ”
“พี่เชน พินอะไรนะคะหนูฟังไม่ทัน”
“ว้าววววววววว น้องๆกลุ่มนี้ใจงามมากค่ะไอ้น้องแมทน้องเขาอยากรับจากมือแก”
“ทุ่มทุนสร้างนะคะคุณน้อง อ้าวพี่แมทปล่อยของเอ้ยมอบของหน่อยค่า” เป็นน้องผู้หญิงวัยมัธยมกลุ่มนึงบริจาคตั้งห้าร้อยแหนะครับเพื่อแลกกับไอ้แมท ฮา ส่วนผมมีคนมาขอถ่ายรูปแค่สองคนเพราะต้องคอยทอนเงินต่างจากไอ้แทนที่ยืนอยู่ข้างๆมีแต่คนมารุม
“ขอบคุณนะครับ” ผมหันไปมองไอ้แทนก้มหัวขอบคุณมอบเสื้อน้องเค้าก็ขอถ่ายรูปดูน้องจะเขินๆมัน
“เอ่อ พี่แทนคะคือเพื่อนอยากได้พินอ่ะค่ะ”
“พี่ไม่ได้ใช้บีบีครับ”
“งั้นเอาเฟชก็ได้ น๊าๆ”
“แฟนพี่ดุครับ” ไอ้แทนยิ้มให้น้องแล้วชี้นิ้วโป้งมาข้างหลังที่ฟ่างยืนตีกลองอยู่ ประเด็นนี้จบไหมครับน้อง
และวันนี้เราก็ได้รอยยิ้มกลับบ้านกันทุกคนครับแม้ว่าพวกเราจะเหนื่อยจะเพลียกันแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็เป็นอีกวันที่พวกเราได้สร้างประสบการณ์ดีๆร่วมกันได้เรียนรู้ว่าการทำเพื่อคนอื่นมันเป็นความสุขที่มีคุณค่ามากแค่ไหน แม้จะเหนื่อยพวกเราก็ยังยิ้มยังหัวเราะได้ขอแค่มีเพื่อนอยู่ด้วยกันมันก็เพียงพอแล้วละครับ
เก็บกระเป๋าไปแม่แจ่มได้แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………
- ขอให้ทุกท่านช่วยจินตนาการว่าขณะนี้เชียงใหม่หนาวมาก แม่แจ่มประหนึ่งขั้วโลกใต้ทุกคนทำเพื่อสวยได้ชิมิเคอะทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่ออรรถรสทางด้านนิยายค่า กร้ากกกกกก ก็ขอบคุณทุกๆการติดตาม ทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นนะคะ (กระโดดกัดคอ) ไปแระ ไปปั่นตอนรองสุดท้าย ฮ่าๆๆๆ เลิฟยูโซมัช ชุบุๆ
-
เข้ามากรี๊ดดดดด ด้วยความดีใจ แล้ววิ่งจากไป
*วิ่งกลับมาถามอีกที* เมื่อไหร่เชี่ยน้องปันจะเปิดตัวพี่องุ่นซะทีเนี้ย กรี๊ดดดด
-
ตอนนี้น่ารักจัง แต่ละคู่นี่ หวีทกันไม่แคร์ประชาชีเลย
ชอบเหล่านางฟ้าเทยไทยมากๆด้วย ฮาดี แถมยังฮาอย่างเป็นประโยชน์อีกต่างหาก
-
เชียงใหม่ตอนนี้หนาวจริงๆแหละค่ะ.... :z3:
อะ.....อ้ะ! ปั่นตอนรองสุดท้าย? แสดงว่าใกล้จะจบแล้วสิเนี้ย :sad4: ไม่ได้น้าาา ยังไม่มีคู่กันทั้งกลุ่มเลยนะ! ฮ่าๆ
-
ว้าววววววววววว จะไปแม่แจ่มแล้ว เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ
ฮ่าพี่แทนอะ "แฟนผมดุ" แหมมมมมมมมมมม ไม่ค่อยเลยนะ ฮิ้วววววววววววว เกลียมัว ใช้ได้เลยนะเนี้ย ^^
-
ถ้าจะขายของกันได้ฮาขนาดนี้ :laugh:
รอตอนต่อไปค่า
-
:z13: แปะก่อน
-
ฮากระจาย ว่าแต่ตอนรองสุดท้าย จะจบแล้วหรอ
-
อ่านๆมาฮาไป แต่มาสะดุดประโยคข้างท้าย ตอนรองสุดท้าย ... เอ๊ะ ! :a5:
ไม่อยากให้จบ :sad4: :sad4:
ไม่เคยเห็นค่ายอาสากลุ่มไหนเดินกล่องกันได้สุดๆ ขนาดนี้นะเนี่ย เจ๋งอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
จะพยายามจิ้นให้ได้ว่าบนดอยมันหนาวก็แล้วกันเนอะ :laugh:
-
พี่แทนอย่างแมนอ่ะ
แฟนพี่ดุ จบ~
คู่น้องหมีภูมิกับพี่พีม น่ารักเหมือนเดิมเลย
แหม อ่านแล้วอยากไปเข้าค่ายบ้างจัง
คึคึ~
-
ชอบจังเลยได้บรรยากาศการทำงานร่วมกัน ทั้งเหนื่อยทั้งสนุก มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
หนุ่ม ๆ ของเรา ทั้งแท้และเทียมทุ่มสุดตัวเลยงานนี้ พีมเหมือนคอยคุมเลย
น้องตาลเขียนเก่งมากเลยล่ะ ตัวละครก็เยอะ ทั้งบทพูดและการเคลื่อนไหว มีชีวิตชีวามาก
-
จองที่
.................
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
ฮาแทบตกเก้าอี้ เป็นการรับบริจาคที่มันส์ที่สุด สนุกที่สุด ฮาที่สุด ที่สุดของที่สุดจริงๆ
แหมภูมิพูดว่าจะให้ทิปพีมเนี่ย จะชวนกันไปเตะบอลกี่รอบจ๊ะ :haun4: :haun4: :z1: :z1:
พอมาอ่านตอนท้ายแล้ว :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22 o22 o22
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่จริงใช่มั๊ยที่พี่บอกว่ากำลังแต่งตอนรองสุดท้ายอ่า
ไม่อยากให้จบอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :sad4: :sad4: :sad4: :m15: :m15:
ปล.1 ปันปันโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยอธิบายซะทีเซ่!!!!!!!!! รอไรอยู่ห๊าาาาาาาาา :serius2:
ปล.2 อยากไปแม่แจ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
โอ๊ยฮาอ่ะ คิดถึงตอนไปเปิดหมวก(กลุ่มผมเรียกอย่างนี้อ่ะ) บรรยากาศใกล้เคียงกันเลย ยิ่งมีน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักไปกับเราด้วย หรือมีน้องผู้ชายน่ารักไปกับเราด้วยก็จะตกเป็นเหยื่อ เอ๊ย เป้าสายตา ของทั้งในชมรมและคนนอก(แต่อยากบอกน้องแต่ละคนที่ไปนี่กล้ามาก ไม่มีจะมีหงิม ๆ เต็มที่กับชีวิตจริงๆ 555+) อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศตอนทำค่ายเลย อาจจะมีเรียกไม่เหมือนกัน อย่างคนที่ไปก่อนทำค่ายเพื่อไปติดต่อกับทางสถานที่และเตรียมของอุปกรณ์ก่อนกลุ่มผมเรียกพี่เตรียมครับ อย่างบนดอยก็เคยไปออกกัน(สะเมิงหรือเปล่าไม่แน่ใจ) คือดอยจริงๆ เลยละไปนอนกับชาวเขาแท้ๆ ค่ายของผมเวลาไปจะมีศูนย์อำนวยการเป็นหลักเท่านั้นครับ ส่วน นักศึกษาหรือชาวค่ายเราจะจัดบ้านไว้ให้ไปพักกับชาวบ้านจริงๆ อยู่กับชาวบ้านเลยละแล้วเรียกว่าพ่อโฮสต์ แม่โฮสต์จะได้เข้าถึงปัญหา?? เรียนรู้วัฒนธรรม และก็รับรสและกลิ่มไอของสถานที่ที่ไปจริงๆ มื้อเช้ากับมื้อเย็นเราจะแจกวัตถุดิบทำอาหารให้พวกผัก ข้าวสาร หมู เนื้อ เพราะจะมีสวัสดิการลงดอยไปซื้อของสดทุก 2 วัน แต่ก็ไม่ได้เยอะมากคือให้ไปทำกับข้าวกินกันกับพ่อแม่(บ้านโฮสต์) คือเหมือนกินอาหารเค้าด้วยอาหารเราด้วย ไปดอยกินแกงหน่อทุกวันจนหน้าจะเป็นหน่อแล้ว 555+ ตอนกลางวันก็มากินรวมกันไปใช้ชีวิตประจำวันกับโฮสต์ เช่นเรามีค่าย 15 วัน เราจะมีวันฟรีให้ 3 วันนั่นคือถ้าพ่อแม่ไปหาของป่าคุณต้องไปด้วย(ผมเคยไปเกี่ยวข้าวภูเขาอ่ะ แค่เดินไปนี่ใช้เวลา ประมาณ 3-4 ชมแล้วแต่ชาวบ้านเค้าเดินกันประมาณ 2 ชมเดินเร็วมากเหมือนเดินบนที่ราบอ่ะ แล้วไกลโคตรๆ ข้ามภูเขาไปประมาณ 4 ลูก ต้องปีนเนิน เดินตัดลำธาร ปีนน้ำตกเดินไปตามป่าสุดยอดดดดด ) ถ้าที่บ้านเค้าตื่นตอน ตี 4 มาให้อาหารหมูคุณก็ต้องทำด้วย แบบเป็นค่ายที่สนุกมากเลย(เริ่มออกนอกทะเล) จะรอตอนต่อไปของหนูพีมผู้ชายที่สูงไม่ถึงมาตราฐานนะ 555+
-
คิดถึงตอนออกค่ายเหมือนกัน
เหนื่อย สนุก แต่ภูมืใจ
อ่านไป หัวเราะไป ปวดแก้มมากเลย :laugh:
+1 +เป็ด
-
ตอนนี้ภูมิพีมไม่ค่อยมีบทบาทเลย
แต่ไม่เปนไร แทนน่ารักอ่ะ 555 รายนี้หยอดฟ่างได้เปนหยอด "แฟนพี่ดุ" 555
ดุเพราะรักนะจ้ะะะ~
-
ฮาคร่อกกกกกก 5555555
ตรงไอ้ 'ศาลเจ้าพ่อเสือ' เนี่ยหล่ะะ
ชอบเฟรนลี่มากจริงๆ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก
คือจะหาใครมาสู้รบกับคิวคงไม่เท่าเจ้เฟรนลี่อีกแล้ว -..-
-
เง้อออ, คนเขียนไปปั่นตอนรองสุดท้าย
เรื่องนี้เหลืออีกสองตอนก็จบแล้วใช่มั้ยอ่า T^T'
ยังอยากอ่านต่ออีกเรื่อยๆ เลย~
-
อ่านมาฮามาก มีความสุขสมกับที่รอ แต่น้องตาลขราา ที่บอกว่า ตอนรองสุดท้ายมันแปลว่าอะไร :m16:
เรื่องนี้จะจบแล้วเหรอ ไม่ยอมนะ ไม่เอาๆๆๆๆ ยังไม่อยากให้จบ เรื่องปันกับพี่องุ่น ชายเบียร์น้องโตเกียวอีกยังไม่เคลียร์เท่าไรเลย
รักเรื่องนี้ที่สุด ตามอ่านมานาน สมัครเล้าเพื่อมาเม้น ก็เพราะเรื่องนี้ ตอนมาม่าเล่นเอานอนไม่หลับไปหลายวัน
ตอนมีความสุขก็ทำให้อ่านไป ยิ้มไป มันผูกพันไปแล้ว
อยากอ่านถึงตอนน้องๆในวัยทำงานเลยอ่ะ อย่าเพิ่งจบเลยนะ แงๆๆ :L1:
-
น่าร้อกกกกอ่ะ ^^
-
ได้อ่านแล้ว :mc4: แล้วไปอ่านหนังสือต่อ :z3:
ตอนนี้ได้อารมณ์ค่ายอาสาจริงๆ
เมื่อไหร่เราจะรู้เรื่องพี่องุ่นซักที ไม่ได้อยากรู้มากนะ :laugh:
:pig4: นะคะ
-
555
กระเทยไทย ไม่แพ้ชาติใดในโลก ฮ่าได้อีก :m20:
แต่ละคน น่ารักอ่ะ :o8:
น้องภูมิไปค่ายระวังไปแพ้อะไรเข้าน้าาา ให้พีมดูแลดีๆเน้ออ :z1:
-
ก๊กกระเทยฮาได้ใจจริงๆ ค่ะ ชอบๆๆๆ
-
ขำจนปวดแก้มไปหมดแล้วค่าาา ฮ่าๆๆๆๆ
ปล.รอพี่ปันเปิดแถลงข่าวกับพี่องุ่นอยู่ค่าาาาา อิอิ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
คำเดียวสั้นๆๆๆฮามากมาย ควาน่ารักของกลุ่มนี้
-
ชอบตอนนี้
สนุกอ่ะอ่านไปขำไป อิอิ
ว่าแต่จะจบแล้วหรอค้า
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า
ยังอยากอ่านเรื่องราวของคนกลุ่มนี้ต่อไปเรื่อยๆเลย ><
-
กำลังจะเม้นท์ถึงความฮา
เจอ o22 คำว่า "ตอนรองสุดท้าย" เข้าไป
เม้นท์ไม่ออก มึนเลยตรู :z3:
-
ปันนนน
คายเรื่องพี่องุ่นมาซะดีดีนะ
รออยู่ โว้วๆๆ
ฮามากอ่าาาาาา
-
ฮา.......กันกระจาย :jul3:
+1 ให้กับหนุ่ม ๆ พร้อมกับเหล่านางตัวแม่ ทั้งหลาย
ปล. เค้าลางการปิดม่านแล้วเหลอ :เฮ้อ:
-
รั่วทั้งกลุ่มฮาได้อีก ไปเปิดคอนเสิร์ตหรือไปเดินกล่องกันจ๊ะ แฟนคลับเพียบเลย 555+
-
+1 ชอบจิงชอบจังฮิฮิ
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: ถอดเสื้อโชว์ได้ ฟ่างตั้งตาดู แต่ขอเฟซแทนไม่ได้ ฟ่างตาดุ ขึ้นมาทันที o18
ฮาาาาาาาาาาาาา
โอ้ยย ขำยังไม่หยุดขำเลย
เดินกล่องของหนุ่มๆก๊กนี้ ไปที่ไหน เจอไทยมุงแน่นอน
:z1:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ฮ่าๆๆๆๆ :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
ว่าแต่ องุ่นพวงนั้น หายไปไหนแล้ว ไม่ไปค่ายกับปันหรอจ้ะ :monkeysad:
-
ตอนนี้ฮากระจายเลย :laugh:
แค่ถือกล่องยังฮาขนาดนี้ ถ้าไปม่แจ่มนี่คงแบบฮาสุดๆ><
-
:pigha2:
-
:laugh:
-
:m20: 555555555555555 ฮาจนกล้ามหน้าท้องขึ้น (ขึ้นเป็นวันแพค)
แจแดม แจ่มแท้ ไปด้วยได้ไหมอยากไปแม่แจ่ม โอ้ยยยยยอยากให้มีจริงๆเลยผชเดินกล่องกลุ่มนี้ ฮาเอาโล่ :m20:
ฮาตั้งกะอับดุลคิวเต้ยละ555ไอ้คู่นี้เกินกินเกินกันจริงๆ คู่PPแหมๆแอบหวานกันเล็กน้อยนะคะ
>>คุกเข่า o13 คารวะคะ แต่งได้สนุกมากกกกกกกกก ขอบคุณคะ
ตอนหน้าไปท้าลมหนาว(?)กันที่แม่แจ่ม บรรยากาศดีกะผชหน้าตาดีอารมณ์ดีนิสัย(?)ดี อยากไปเป็นคนซับเหงื่อหมอเชนจัง>//<~
-
ฮ่า ฮ่า น้ำตาเล็ดจะฮาไปไหน
แ๊ก๊งค์กระเทยไทยมีที่ไหนฮาที่นั่น
พีมภูมิหวานกันได้ทุกเวลา ไหงไม่มีใครมาขอเบอร์น้องพีมเราบ้างเนี่ย น้องภูมิจะได้หึงบ้าง
-
หนุ่ม ๆ จิตใจดีกันทุกคน ช่วยกันทำบุญเต็มที่เลย คณะนี้จะเอาฮาไปไหน
แต่ละมุขเล่นกันไม่กลัวคนบริจาคงงเลยทีเดียว...โดยเฉพาะเพื่อนสาวทั้งหลาย
พีมภูมิสติลหวานแม้ในยามคนเยอะแยะ น้องพีมมีหวงด้วยน้า น่ารวักกกอ่ะ
รอคอยตอนหน้านะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
:m20:555ตอนนี้อ่านแล้วมีความสุขมากมายอะ
ปล. เตรียมตัวไปแม่แจ่มกับทุกคนบ้างดีกว่าอิอิ o13
-
เป็นชมรมที่มีผชหล่ออออออออออออออออออออทั้งนั้น :m3: :m3: :m3:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
มันยาวมากๆๆๆ แล้วก็ฮามากๆด้วยอ่ะ :m20: ปวดท้องไปหมดแล้ว
แค่กลุ่มหนุ่มๆก็ว่าล้นแล้วนะ นี่นับรวมกลุ่มชะนีเทียมเข้าไปด้วยอีก
ท่าทางคราวนี้เงินทำบุญจะล้นหลาม อิ่มบุญกันไปถ้วนหน้าเลยนะ
บรรดาสามีก็เปลืองตัวกันไปเป็นแถว เดี๋ยวเรียกเก็บกับภรรยาเนาะ
โดยเฉพาะพีม ภูมิเค้าออกปากแล้วนะว่างานนี้ป๋าเค้ามีทิป :z1:
แพ็คกระเป๋าเตรียมตัวไปแม่แจ่มด้วยคนเน้ออออ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ด
ป.ล. รองสุดท้าย(?) มันไม่ใช่อย่างที่หลายคนคิดใช่มั๊ยคะ :m13:
-
ถ้าเจอแก๊งค์นี้มาเดินกล่อง
ยอมควักหมดตัวเลยค่ะ กรี๊ดดดดด :o8:
-
ฮามากอ่ะ..อ่านแล้วมีความสุขจริงๆๆ
-
ที่บอกว่าไปปั่นตอนรองสุดท้ายน่ะ หมายถึง ยังมีเก็บไว้อีกหลายตอนก่อนถึงตอนรองสุดม้ายใช่ม๊าาาาา
แสดงว่าตอนรองสุดท้ายอีกนานนนนนน กว่าจะมาถึง ใช่ม๊าาาาาาาาาาาา
(ไม่ยอมรับความจริง T T)
:a5: o22 :sad4:
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
:m20: :m20: :m20: :m20:
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
โอย หนุ่ม ๆ มาเดินกล่องไม่บอกเจ้เลยนะ
ถ้ามาอีกเมื่อไร เจ้จะบึ่งไปทันทีเลยจ้า จะจับกอดเรียงตัวให้หมด โดยเฉพาะพีมต้องหนักไปพิเศษ วะ ฮ่า ฮ่า :laugh: :laugh:
-
ขำจนปวดท้อง โอ๊ย น้ำตาเล็ด :m20:
-
กด likw เฟรนลี่ กะ น้องกระปุก
-
:pigha2: :m20: :jul3:+1 :m20: :pigha2: :jul3: :oo1:
-
กร้ากกกกกกกกกกกก
ช๊อบบบบบบ อยากเจอคนเดินกล่องหน้าแบบนี้บ้างคร๊า
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
ปล.เค้ายังรอคู่ปันงุ่นอยู่นะตัว อิอิ
-
เป็นตอนที่อ่านไปยิ้มไปตั้งแต่ต้นจนจบ น่าร๊อกอ่าาาา
รอลุ้นคู่ ปันกับพี่องุ่นด้วยคนค่ะ อยากเห็นความหวานของคู่นี้ ท่าทางพี่องุ่นจะน่ารักเวอร์ อุอุ
-
ฮามากกกกกกกกกกกกกกกก55555
น่ารักกันทั้งหมดเลย
รอตอนหน้าจ้า~
-
o13
-
อ่านไปฮาไป เลิศมากค่าาาาาา
โอย คนแต่งกินอะไรคะถึงได้แต่งได้สนุกแบบนี้ 555+
แหม อยากให้มีมาประมูล เอ๊ย รับบริจาคแบบนี้บ้างจังค่ะ จะรีบไปช่วยบริจาคแลกถ่ายรูปคู่เลย 555+ (=> จะบริจาคห้าบาทขอถ่ายรูปคู่ทุกคน XD)
-
ยาวได้ใจมากขอบอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :L1:
-
ตอนรองสุดท้าย ???
แงๆๆๆๆๆ อ่านกันมาจนผูกพันกะทุกๆคนไปแล้วอ่าาาา
-
ฮาได้ทุกตอนจริงๆ
ตั้งใจปั่นน่ะคราฟฟฟรออ่านอยู่ครับ !! :z2: :z2:
-
:z7: :110011: :z7: :110011: :z7: :fox2:
-
แฟนผมดุ :impress2:
-
5555 นั่งหัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้าเลย ฮาจริงๆ
-
ฮากับกลุ่มเทยชมรมอาสาทุกคน เป็นกลุ่มที่มีประโยชน์มาก สร้างความสนุกสนาน ให้กับคนทุกเพศทุกวัยจริงๆ ชอบพี่เฟรนลี่ กะน้องถังแก๊ส (น้องกระปุก) มาก
คุณภูมิหวานไม่แคร์ฝูงชนกลางพารากอนเลยจริงๆ จนพีมยังเขินแทน เชื่อแล้วว่าคุณแม่เกลียมัวจริงๆ :laugh:
คู่พี่รหัส-น้องรหัส ฮากับมุกอับดุลมาก :m20: เป็นการเดินกล่องที่สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความชื่นใจให้กับคนอ่าน
รอค่ายแม่แจ่มที่คงจะหนาวมากกกกก ตอนหน้า
-
ฮาแตก :laugh:
พระเอกของเรื่องตอนนี้ดูจะพูดน้อยซะเหลือเกิน :z2:
-
เดินกล่อง ฮาดีจริงๆ
พีมกับภูมิแอบกุ๊กกิ๊กกันตลอด :-[
-
พีม-ภูมิ บทน้อยจัง ตอนต่อไป ขอสวีทๆ กันหน่อยน๊ ผู้แต่งงงงงงงงง 5555
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:แทนน่ารักอ่ะ
-
พีมอ่าา น่ารักที่สุด 555555555
อิพี่คิวอ่ะ ป่วนมากค่ะ
ตอนหน้าขึ้นดอยแล้วววววววววววววว ><
-
ตอนนี้ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาจนเราลงไปนอนหัวเราะกับเตียงราวกับกินเห็ดหัวเราะ
ถ้าใครมาเห็นเราในสภาพนี้คงเอาไปหาหมอด่วน = _ = ;
-
ปั่นตอนรองสุดท้าย??พี่ตานพิมพ์ผิดใช่มั้ย? :serius2:
-
อ๊ายยยย แทนฟ่าง แฟนดุจริงใช่มั้ยแทน o13
-
แก๊งค์นี้ทั้งแก๊งค์บ้ากันมากเลยทีเดียว อ่านไปหัวเราะจนปวดแก้มแหละ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
สนุกจริงอยากไปค่ายด้วย
-
อย่าเพิ่งจบเลยน๊า
ปันปัน กับ พี่องุ่นยังไม่เคลียร์เลย
รึจะทำต่อเป็นภาคสองก็ดีนะจ๊ะ :impress:
-
โคตรฮาอ่ะ ขำลั่นบ้านเลยอ่าาา
:jul3: :m20:
เค้าบริจาคด้วยยยยย อยากถ่ายรูปคู่กะหนุ่มๆบ้างอะไรบ้างอ่าาา
:-[ :impress2:
-
ถ้าเราไปเจอกลุ่มนี้เดินกล่องอยู่ที่ไหนนะ จะบริจาดให้หมดตัว หมดใจเลย
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
วู้ยยย อยากจะเหมาหมดค่ายเหอะให้ตาย :กอด1:
-
ขำเเทนอ่ะ :laugh:...แฟนดุ o13
ปล.แต่ยังรอปัน-องุ่นอยู่น๊าาาาา
-
อ่านไปก็นึกถึงตอบเรียน เดินกล่องเนี้ย o13
-
สนุกๆๆ บรรยายได้เห็นภาพมากเลย นึกถึงหวนกลับไปในอดีตสมัยเรียนป.ตรี เลยอ่ะ ขอคาราวะๆๆ จะจบแร้วหรอ ยังเขียนได้อีกเยอะน๊าาา แต่ถ้าจะจบจริงๆก็ขอตอนพิเศษเยอะจ้า พร้อมเรื่องจองหนังสือด้วย แร้วก็จะติตตามผลงานต่อไปน๊าาา
-
พีม-ภูมิ บทน้อยจัง ตอนต่อไป ขอสวีทๆ กันหน่อยน๊ ผู้แต่งงงงงงงงง 5555
เข้ามายกมือสนับสนุนด้วยอีกคน เค้ารักภูมิพีม :o8: :-[
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกอ่ะ ฮากระจาย 555+
อยากเจอแบบนี้บ้าง มีที่ไหน บอกทีได้มั้ย อิอิ
-
อยากเดินกล่องบ้างจัง <<สายไปมั้ยตัวเรา อยากเบี้ยวเอง ฮ่าๆ
ทริปนี้สนุกแน่ ^^
ป.ล. อยากจะรั้งไว้ ยังไม่อยากให้จบเลย
เพราะมีความสุขกับการได้พบปะหนุ่มๆกลุ่มนี้เหลือเกินค่ะคุณตาล
:กอด1: รักนะคะ :กอด1:
-
ผมเลยเดินไปขอทิชชู่จากไอ้คิวมาให้มันเช็ด ฟังอีกครั้งหนึ่ง มาให้มันเช็ดไม่ใช่เช็ดให้มัน
จะบอกว่าเราก็อ่านผิดเหมือนกัน "อ่านเป็นมาเช็ดให้มัน"
เนี่ยถ้าพีมไม่เน้นว่า ฟังอีกครั้งหนึ่งนะ ต้องกรี๊สสสแตกเหมือนคนกลางสยามแล้วละ
อะไรจะหวานกันแบบไม่สนใจใคร อิจฉาอ๊ะ อิจฉา
ถึงจะเตี้ยก็เตี้ยน่าพิศวาสเนอะ แถมได้ทิปจากภูมิทุกคืนเลย :haun4:
-
กร๊ากกกกก ตอนนี้ฮากระจุยกระจายกันเลยทีเดียว o13 o13
ชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุดเลยอ่า อยากให้มีแต่บรรยากาศแบบนี้ตลอดไป
เจ๊ตาลจ๋าาา ไม่จบได้ปะเรื่องนี้ :call: :call:
-
ไปเดินกล่องที่ไหน จะได้ตามไปกรี๊ด :laugh:
-
:impress2: :-[ :o8: :impress3:
-
ฮามาก ๆ แต่ละคนรั่วได้อีก
-
ฮาาาาาาาาา เกินไปแล้ว อิอิ
-
o13 อยากไปแม่แจ่มมมมมมมมมมมมมมม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
จัดเต็มกันมาจริงๆ :laugh:
ถ้าเดินไปแล้วเจอคนมาตั้งกล่องแบบนี้นะ
เจ้จะบริจาคให้หมดตัว 555555
ปล.แทนฟ่าง :o8:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย ทำไมน่ารักอย่างนี้ ><///////// สู้ๆนะค๊าาาา o13 :sad4: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :serius2: :serius2: :o8: :o8: :-[ :-[
-
โอ้ยแต่ละคน ไม่ไหวจะฮา
แล้วเมื่อไหร่เรื่องพี่องุ่นจะเคลียร์หละเนี่ย ลุ้นๆอยู่นะ
ง่ะ ตอนรองสุดท้าย นี่หมายความว่ายังไงค่ะ
-
พีม ภูมิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ^^
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
5555 มันจะฮาเกินไปแล้วน้าา
อยากไปแม่เเจ่มๆ
-
กร๊ากกกกก...ชอบบบ
ชอบตอน
"เมียเรียนครับเมียเรียน"
"ทุบงูค่าทุบงู "
+555555...
โอยยยยยยยยยย
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เข้ามารอ
วันนี้จะมามั้ยเน้อ~~~
-
55555 ไม่ได้เข้าบอร์ดมานาน ซักปีหนึ่งได้ เข้ามา มีนิยายใหม่เต็มไปหมด
แต่เลือกอ่านเรื่องนี้ เพราะได้รับรางวัลสุดฮาแห่งปี ซึ่งก้อไม่ผิดหวังจริงๆ
ขอบคุณคุณตาลมากนะครับ ที่แต่งเรือ่งดีๆมาให้พวกเราอ่านกัน
ผมอยากรู้ว่าคุณตาลเรียนที่มหาลัยแถวสามย่านรึป่าว เพราะ บรรยากาศในเรื่องมันตรงกับ ตอนผมเรียนที่นั้นแป๊ะๆ อ่านแล้ว อยากกลับไปเรียนอีกเลย 5555 อยากอยู่แก๊งนี้บ้าง 5555
ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อ อัศวินนะครับ
o13 o13 o13 o13 o13 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ปล รีบมาต่อนะครับ
-
ทุบงู =..= มุขนี้เล่นกี่ทีก็ฮาอ่ะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ให้ องุ่น ไป ออกค่ายที่แม่แจ่ม ด้วยplzzzzzzzzzz :call: :call:
-
ตอนนี้ฉันยิ้มแก้มฉีกหน้าบานอีกแล้ว (ได้ข่าวว่าไม่ยิ้มก็บานอยู่แล้ว <<< กัดตัวเองอีก == )
-
ได้อ่านแล้วมีความสุข ยิ้มจนแก้มปวดหมด
พี่น่ารักทุกเลยอ่ะ
อยากบริจาคบ้าง
-
กว่าจะได้ตังที อิอิ ฮามากๆอะ
-
เดี๋ยวเค้าจะเก็บประเป๋าแอบตามไปแม่แจ่มด้วย
แค่รับบริจาคเนี่ยก็ฮาไม่ไหวแหละ ถ้าไปค่ายด้วนเนี่ยคงเหนื่อเพราะตลกมากกว่าเหนื่อยเพราะงานอะ
ว่าแต่งานนี้พี่องุ่นกับโตเกียวไปป่าวเนี่ย อยากอ่านต่อไว้ๆแล้ว
-
ไม่ค่อยมีบทภูมิกับพีมเลยเนอะ
-
คัยจำได้มั้งว่าตอนภูมิขอแต่งงานตอนที่เท่ารายยยย อยากอ่านซ้ำ จิงๆๆ :z3:
-
รอฮับบบบบบ
-
we are!!!
we are!!!
we are!!!
จะตอนรองสุดท้ายแล้งง่า (T0T) :serius2:
ยังไงเราก็รอ :L1:
ไม่เคยไปถึงแม่แจ่ม อย่างเก่งแค่ภูชี้ฟ้า
แต่คิดถึงบรรยากาศหนาวๆ มีกอดอุ่นๆ กับผ้าห่มนุ่มๆ
แล้วก็พีมกับภูมิ ฮิ๊วววววว^^
-
ชอบมุขกระเทยเมายาคุม แมทเมายาดองอ่ะ ฮาซะ
นี่ๆ เสาร์ที่แล้วเราไปงานตุ๊กตามา มีคนจัดdisplay เป็นเรื่องนี้ด้วย แทนฟางน่ารักมากๆ. แต่ที่ได้อารมณ์สุดๆคือ. โอ๊ตเบียร์ แอร๊ยยยยยยย
ปล. เค้าอย่างเห็นเชนฟ่างสวีทกันจังเลย แบบชอบเวลาเชนพูดค่ะๆขาๆกับฟ่างอ่ะ น่ารักมากกกกกก
-
สู้ๆนะค่ะ ^__^ รอติดตามอยู่ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากเลย มาต่อไวๆนะคับ^^
เป็นกำลังให้เสมอคับ
-
เป็นการเดินกล่องที่สวดยอดมว๊ากกกกกกกก. :jul3: ยิ้มแก้มแทบแตกเลยค่ะ o13 o13
-
o13 o13หนุกอ่ะ มาต่อเร็วๆๆนะครับ :z3:
-
:3123: :3123: :3123:
o13 o13 o13
-
รอตามไปแม่แจ่มค่ะ 555+
-
น่ารักมากค่าาาาาาาา
ฮาเจ้เฟรนกะมิคอ่ะ :laugh:
อยากอ่านตอนไปค่ายเร็วๆ
ได้ข่าวว่าจะจบแล้วหรอ อย่าเพิ่งรีบสิพี่ตาล :m15:
-
ตัวละครเพียบบบ เพื่อนฝูงมาเป็นโขยง? จะฮากันไปไหนค๊าาาา
จัดมุขกันมาเต็มที่ ฮ่าฮ่า ขนาดนี่แค่เตรียมตัว เตรียมงาน เดินทางนะเนี่ย
ต่อไปก็จะได้ไปออกค่ายสักที หึหึ
ว่าแต่ภูมิกล้าปล่อยให้พีมห่างกายด้วยอ่ะ อะไรกันเนี่ยยย ไม่น่าเชื่อออออ!!~
แทนฟ่าง เลิฟๆ รออ่านตอนต่อไปค่าาา
-
สนุก..อ่านแล้วมีความสุข...
รอต่อไปค่ะ :pig4:
-
นานแล้วนาาาา เอาพีมของเราคืนมาาาาาาาา
-
:laugh:
กระเทยไทยสุดยอดดดดด
-
น้องภูมิ!!!! พี่พีมมมมม มมม คิดถึงงง :z3:
-
:L2: :pig4:
-
เมื่อไหร่จะมา :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
แฟนเพจ (http://www.facebook.com/pages/We-Are-%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99/197234607046993)
-
ตอนที่ 75.1 ค่ายอาสา
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วครับวันที่พวกเราจะออกเดินทางสู่แม่แจ่มมมมมมมมมมม จะแด่มแจ่มว้าว ณ บัดนาวนั้นโดนจายยย คึ เสียงดีไม่เบานะเราเนี่ยถ้าหลับตาฟังคงคิดว่าพี่บี้มาเองว่าไหมครับ เอาล่ะก่อนที่ผมจะค้นพบความสามารถที่ซุกซ่อนอยู่ในร่างหล่อๆของผมมากไปกว่านี้และก่อนที่จะมีใครบางคนสำรอกเพราะรับไม่ได้เรามาดูสถานการณ์ปัจจุบันกันดีกว่านะ
ขณะนี้เวลาสองทุ่มโดยประมานมีคนหนึ่งฝูงกำลังวิ่งพล่าน ณ หัวลำโพงพร้อมด้วยสัมภาระร้อยแปดทั้งของตัวเองและของส่วนรวมที่เอามากองรวมๆสุมๆกันไว้รอรถขนขึ้นรถไฟ บรรยากาศระหว่างที่รอเลยออกมาคล้ายๆฝูงไก่ซิมซิมิแตกรังปะทะฝูกนกแองกี้เบิร์ด(ที่ผมกำลังเล่นอยู่) ส่วนพวกผู้หญิงจับกลุ่มเม้าท์กรี๊ดกร๊าดกันไปที่ขาดไม่ได้คือถ่ายรูป
เอิ่มมมม สงสัยว่าหัวลำโพงเป็นสถาปัตยกรรมอันวิจิตร รางรถไฟเป็นสิ่งประดิษฐ์อันล้ำค่าเพราะฉะนั้นมาแล้วต้องถ่ายรูปเก็บไว้เยอะๆใช่ไหมครับคุณสาวๆทั้งหลาย เหอๆ ส่วนผู้ชายก็หามุมยืนดูดบุหรี่บ้างคุยกันบ้างเตะบอลบ้าง(ใครเอาลูกฟุตบอลมาด้วยวะ)
ส่วนกลุ่มผมต่างก็แยกย้ายไปหากิจกรรมที่ชอบๆไอ้มิคมันกำลังแกล้งพวกอีจี้อีเฟรนลี่ผมได้ยินเสียงวี๊ดๆมาจากม้านั่งที่อยู่ห่างออกไปสามร้อยโยชน์มันแดกนกหวีดกับโทรโข่งเป็นอาหารเสริมรึไงวะ ไอ้เชนกำลังเดินเช็ครายชื่อว่าใครมาแล้วบ้าง
ไอ้เบียร์ไอ้แมทไอ้ภูมิไปช่วยไอ้เอ็มยกของอย่างสุดท้ายที่ขนมาจากบ้านพี่แป๋วเพื่อมากองรวมไว้ตรงนี้ ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างไปซื้อของที่เซเว่นเห็นบอกว่าลืมยาสระผม กูอยากจะรู้จริงๆว่าพอขึ้นไปบนดอยหนาวๆมันจะสระผมกันซักกี่ครั้ง เอางี้เรามาพนันกันดีกว่ามันจะอาบน้ำกันรึเปล่าเหอะ
ส่วนตัวกระผมนั้นมีหน้าที่นั่งเฝ้าของเฝ้ากระเป๋าของกลุ่มเราครับระหว่างรอก็ขอเล่นแองกี้เบิร์ดในมือถือไอ้ภูมิไปพลางๆถือเป็นการจัดการเวลาให้เกิดประโยชน์และคุ้มค่า คึ มันส์มากครับลูบจนตะคริวจะแดกนิ้วแล้ว ส่วนไอ้คิวกับไอ้เต้ยคู่รักแอปสแตรคยังไม่โผล่หัวมาเลยครับทั้งที่เลยเวลานัดมาครึ่งชั่วโมงแล้ว
และสงสัยว่าพวกมันคงจะตายยากแฮะเพราะแค่นึกถึงมันก็มาพอดี ไอ้คิวสะพายเป้เดินทางใบใหญ่แถมยังแบกกีต้าร์เต็มไหล่มันมาในชุดกางเกงยีนส์ขาดๆกับเสื้อยืดสีเขียวเข้มๆเป็นเสื้อค่ายน่ะครับวันนี้ใส่เหมือนกันทุกคน(ผมเลยรอดตัวเรื่องคอนเซ็ปเสื้อเหมือนกันของไอ้คิวไปได้อย่างหวุดหวิด ความดีความชอบนี้ขอมอบให้แก่ไอ้ประธานค่าย)
และสิ่งที่ขาดไม่ได้เมื่อไอ้คิวปรากฏกายนั่นก็คือไอ้เต้ยที่วิ่งอยู่รอบๆตัวมัน ในมือไอ้เต้ยมีกระเป๋าใบใหญ่ บนหลังก็มีอีกหนึ่งใบแถมมันยังใส่เสื้อแขนยาวซะ……..กูนึกว่าเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ เชี่ยเราไปแค่แม่แจ่มนะครับไอ้น้องเต้ยไม่ใช่แอนตากติกาอะไรมันจะกลัวหนาวขนาดนั้นวะ พอไอ้คิวเดินมาถึงมันก็พยักหน้าทักทายพร้อมกับวางสัมภาระและนั่งลงข้างผม ส่วนไอ้เด็กตี๋หน้างอก็เบียดลงข้างๆพี่คิวของมันนั่นแหละและพี่โจ๊กที่ยืนอยู่ไม่ไกลหันมาเจอเลยตะโกนทักทายเพื่อนผมซะดัง
“เฮ้ยคิวมึงไม่ต้องรีบมาช่วยพวกกูขนของก็ได้นะ” ออกแนวแดกดันไอ้คิวโดยเฉพาะเลยนะพี่
“โหยยไม่เป็นไรพี่โจ๊กไม่ต้องเกรงใจพอดีว่าผมเป็นคนดีมีน้ำใจว่ะพี่”
“ถุ๊ยไอ่ห่าพวกกูขนเสร็จกันเป็นชาติแล้วโว้ย”
“ฮ่าๆ โทษทีๆพี่พอดีเมียงอแงนิดหน่อย” ดูจากหน้าไอ้เต้ยตอนนี้คงไม่นิดแล้วมั้งปากยื่นซะขนาดนั้น
“อ่องั้นก็แล้วไปเพราะเรื่องเมียมันเป็นวาระแห่งชาติมันต้องมาก่อนทุกอย่างเสมอกูเข้าใจ” พี่แกว่ายิ้มๆก่อนจะหันกลับไปฝอยแตกกับพวกพี่กันต์ต่อ
“ทำไมมึงอยู่คนเดียววะแคระไอ้พวกวรนุชหายหัวไปไหนกันหมด” ถ้าผมตอบมันว่าวรนุชก็นั่งอยู่ตรงหน้ากูนี่ไง ไอ้คิวมันจะทำอะไรผมป่ะ
“ไอ้แทนไอ้ฟ่างไปเซเว่น ไอ้มิคอยู่กับพวกอีจี้ ไอ้เชนไปเช็คชื่อ ไอ้แมทกำลังเดินมา ไอ้ปันไปติดต่อเรื่องตั๋วกับพี่แป๋ว ไอ้เบียร์ไปยกของ” ละเอียดยิ่งกว่าสารานุกรมเยาวชนไทย
“แล้วผัวเบบี๋ที่น่ารักของมึงล่ะ”
“สัส” ถ้าไม่ติดว่าไอ้ที่ผมถืออยู่ในมือคือไอโฟนละก็ กูปาใส่หัวไอ้คิวอย่างไม่ต้องลังเลเลยครับระยะแค่นี้ไม่คิ้วก็ดั้งมีแตกแน่ๆ ไอ้คิวหัวเราะชอบใจผลักหัวผมก่อนจะหันไปคุยกับเด็กมันที่นั่งหน้าหงิกเป็นแตงโมถูกรถบรรทุกเหยียบ
“เงียบมากๆระวังออกซิเจนไปเลี้ยงเพดานเหงือกไม่พอแล้วช็อคหัวใจวายตายก่อนไปค่ายนะ”
“พี่คิวไม่ต้องมาพูดกับเต้ยเลย”
“ส้นตีนล่ะถ้าไม่พูดแล้วมันจะเข้าใจกันเหรอห๊ะ” ผมส่ายหน้าขำๆดูคนบ้าสองคนง้อกันก่อนจะก้มลงสนใจน้องนกอีกครั้งปล่อยมันสองคนเคลียร์กันไป “มึงแต๋วขึ้นทุกวันนะเต้ยจะงอนอะไรนักหนาวะอีกหน่อยคงหาอะไรมายัดนมเหมือนพวกอีกรีน”
“เต้ยไม่ได้แต๋วนะพี่คิวแหละง้อเต้ยเลย” ผู้ชายแมนๆเขาบอกว่าให้ง้อครับ หึหึ
“สรุปมึงจะเอาไงแน่ห๊ะให้กูง้อแต่ไม่ให้กูพูดหรือมึงจะให้กูใช้ภาษามือเอาไหม แบ่ แบ แบะๆ”
“ภาษามือก็ไม่เอาพี่คิวไม่ต้องพูดแต่ต้องง้อเต้ยพี่คิวก็คิดวิธีสิ” ผมอดเงยหน้ามามองไม่ได้ เชี่ยน้องเต้ยมึงชักจะพิสดารเกินไปแล้วนะเว้ยมันกอดอกจ้องหน้าไอ้คิวเขม็งเหมือนลูกหมาลูกแมวที่โกรธแต่ก็ทำได้แค่พอขนฟูๆขู่ฟ่อๆ
“ปัญญาอ่อน” พอโดนเพื่อนผมด่าไอ้เต้ยก็ตวัดตาโตๆกับปากยื่นๆของมันใส่เพื่อนผมแทบจะทันทีเลยโดนไอ้คิวดีดปากไป พวกมันก็ง้องแง้งๆกันอยู่แบบนั้นจนไอ้แมทเดินมาถึง
“เชี่ยเต้ยทำไมมึงพึ่งมาวะมัวทำห่าอะไรอยู่แล้วหน้ามึงโดนอะไรทับมาวะมันถึงยับขนาดนั้น พี่คิวทำไรเพื่อนผมอะพี่” ไอ้แมทหัวเราะเพื่อนรักมันอย่างถึงสุข
“กูไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละแต่เพื่อนมึงเสือกอยากเอากางเกงว่ายน้ำกับห่วงยางมาค่ายอาสาด้วยกูเลยห้ามมันเลยโกรธ หึ แม่แจ่มคงมีทะเลให้แม่งเล่นหรอก”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกกก” ผมกับไอ้แมทหัวเราะงองาย เมื่อรู้สาเหตุของการงอนครั้งนี้จนไอ้เต้ยเผื่อแผ่สายตามืดหม่นมาให้แต่ผมก็หยุดหัวเราะไม่ได้ เชี่ยแม่งคิดได้ไงจะเอาห่วงยางไปแม่แจ่มเนี่ยนะ กรั่กกกก
“เฮียพีมขำเต้ยทำไม มึงก็เหมือนกันไอ้แมทมึงเป็นเพื่อนกูนะต้องเข้าข้างกูสิมึงไม่รักกูเหรอ” ไอ้แมทผลักหัวเพื่อนมันเต็มแรงพร้อมส่ายหน้าหน่ายๆ
“ถ้ากูไม่เห็นมึงเป็นเพื่อนกูจับมึงส่งกรมสุขภาพจิตไปนานแล้วเต้ย ป่ะกูพาไปหาของกินเผื่อจะหายงอน” เท่านั้นแหละครับแค่ไอ้แมทมันชวนไปหาของกินไอ้เต้ยก็ยิ้มแป้นพยักหน้ารัวๆแถมยังหันมายิ้มสยามให้ไอ้คิวอีกต่างหาก เออ เอากับอารมณ์มันสิขึ้นลงเร็วยิ่งกว่าหุ้นปตท.
“พี่คิวเอาไรป่ะเต้ยจะไปเซเว่น” ไอ้คิวขำหึอยู่ในคอพร้อมกับบีบจมูกไอ้เต้ยอย่างปลงๆมันคงชินกับนิสัยไอ้เต้ยแล้วล่ะผมว่า เหอๆ
“ฮึ แล้วก็อย่าซื้อเยอะล่ะในกระเป๋าที่มึงให้กูแบกมาด้วยก็กินได้เป็นชาติแล้ว” ไอ้คิวบ่นแต่ว่าก็ยังยื่นเงินให้เด็กมันไปซื้อขนม
“ค้าบบบบบบบบบ ป่ะแมทแฟนกูเลี้ยงพันนึงเลยนะเว้ยยยย” ไอ้เต้ยเลยยิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิม เอ่อ เมื่อกี้ไอ้คนที่มันหน้างอๆบึ้งๆมันหายไปไหนแล้ว
“ไอ้แมทไอ้เต้ยไปไหนกันวะ” ไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิที่เดินสวนมาถามไอ้เด็กสองคนนั่น
“ไปเว่น เฮียเอาไรป่าว” ไอ้เบียร์โบกมือปฏิเสธไอ้เต้ยเลยลากไอ้แมทวิ่งต่อ
“เสด็จแล้วหรอมึง” ภูมิทักไอ้คิวแล้วนั่งลงข้างๆผม
“เออดิกว่ากูจะได้ออกจากบ้านมึงรู้ไหมว่ากูเกือบฆาตกรรมหั่นศพไอ้เต้ยไปกี่ครั้งแม่ง”
“หึ ทำไมวะ”
“มันจะเอากางเกงว่ายน้ำกับห่วงยางมาอ่ะมึงงงงงงง พูดแล้วก็ปวดหัวจี๊ดๆเลยกู” ไอ้คิวมันบ่นๆให้ไอ้เบียร์ฟังไปเรื่อยเปื่อยส่วนภูมิมันไม่ได้สนใจไอ้คิวแล้วครับเพราะมันเอาแต่พยักเพยิดหน้ามาที่โทรศัพท์ของผมซึ่งวางอยู่บนตัก เหมือนมันถามว่าจะโทรหาใคร ใครโทรมาในเมื่อเล่นโทรศัพท์มันทำไมไม่เก็บของตัวเองเทือกๆนั้นแหละครับ
เออว่ะกูนี่ก็เก่งเนอะแปลภาษาตาออกด้วยผมว่าผมเก่งกว่าไอ้คิวกับไอ้เต้ยอีกนะเนี่ย ว่างๆไปสมัครงานพาร์ทไทม์ที่สวนสัตว์เขาดินดีกว่าไปเป็นล่ามให้คนที่มาเที่ยวเผื่อเขาอยากคุยกับสัตว์ กร้ากกกก กูไม่ได้ว่ามึงนะภูมิและก่อนที่ภูมิมันจะทำหน้าคาดคั้นมากไปกว่านี้ผมเลยต้องบอกว่า
“ขี้เกียจเก็บ” แต่ความจริงก็คือก่อนหน้านี้ผม…………….คุยกับไอ้คลื่น แฮ่ เพิ่งคุยเสร็จน่ะเลยขี้เกียจเก็บแถมแองกี้เบิร์ดก็ติดพันด้วย คลื่นมันแค่โทรมาอวยพรให้ผมเดินทางปลอดภัยแค่นั้นเอง อ่อแล้วก็ทวงของฝากด้วย
ไอ้ภูมิพยักหน้าไม่ได้ว่าอะไรแต่ถ้ามันเอาโทรศัพท์ไปดูนี่กูฮาเลยนะครับพี่น้องคร้าบบบจากที่ไม่มีอะไรจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที ผมกับคลื่นไม่ได้แอบทำอะไรไม่ดีนะเราก็คุยกันประสาเพื่อนน่ะแต่ผมขี้เกียจฟังไอ้ภูมิมันบ่นดีไม่ดีเดี๋ยวมันจะโทรไปด่าไอ้คลื่นอีกเพราะงั้นไม่ต้องบอกและดีที่สุด ขุนแผนอีกแล้วกู เฮอะ
“เอาของมาครบแน่นะพีม”
“คิดว่า” ปากก็ตอบไปแต่ตานี่เล็งอยู่ว่าไอ้นกตัวสุดท้ายจะทำให้ผมชนะไหม
“แล้วเอาเสื้อแขนยาวมากี่ตัวตัวสีเทาที่บอกให้เอามาด้วยอยู่ไหนทำไมไม่ใส่…..เลิกเล่นก่อนได้ไหมเตี้ย” มันไม่พูดเปล่ายังเอามือแข็งๆมางัดคางผมอีก อย่ามามองดุๆแบบนั้นนะเฟ้ยยยยเดี๋ยวกูกลัว คึ
“อยู่ในเป้นี่กูเอามาครบน่าไม่ต้องห่วง” ผมทำหน้าแข็งขันชูเป้ที่อยู่บนตักให้ภูมิดูมันเลยดีดหน้าผากซะหนึ่งทีถึงไม่แรงแต่มันก็แสบนะเว้ย จะไม่ครบได้ไงละผมเล่นจัดไว้ตั้งแต่สามวันก่อน ผ้าห่มเอย ผ้าเช็ดตัว เสื้อแขนยาว กกน แฮ่ อีกคนล่ะโหล สบู่ ยาสีฟัน
และที่ขาดไม่ได้เพราะถ้าขาดไปไอ้ภูมิมันต้องตาย ลงแดงตายแน่ๆนั่นก็คือไอ้เสือน้อยไอ้หมีโกโรโกโสนั่นที่ผมต้องแบกใส่กระเป๋ามาด้วย ฮึ่มมมม กูอยากจะบ้าตายของทั้งหมดใช้กระเป๋าสี่ใบไม่นับเป้ใบที่ใส่ของกระจุกกระจิกบนตักผม แล้วมันยังมีหน้ามาถามนะว่าของครบไหมทีตอนกูจัดกระเป๋าเอาแต่นอนดูสกูปปี้ดูว์ไม่เคยคิดจะช่วยหรอกทีงี้ละมาถาม ตบหูหลุดแม่งเลย….. หมายเหตุ กูกล้า? ฮ่าๆ ไม่กล้าว่ะครับ
“เอาออกมาใส่เดี๋ยวขึ้นรถไฟเผื่อมันหนาว” เสียงไก่เสียงการึจะสำคัญเท่าน้องนก
“เออ รอขึ้นรถก่อนดิเห็นไหมเนี่ยว่ากูไม่ว่าง”
“เอาออกมาใส่”
“…………………….”ฟิ้วววววววววว นกตัวสุดท้ายถูกดีดออกไปแล้วอยากสวยงาม
“พีม” ผมเหลือบมองเจ้าของน้ำเสียงแข็งๆและตาดุๆ ผมกำลังชั่งใจอยู่ว่าถ้าผมสละเวลาสักนาทีสองนาทีเพื่อหยิบเสื้อขึ้นมาใส่แลกกับการมีชีวิตรอดหรือจะขัดขืนคำสั่งมันแล้วปลิดชีวิตตัวเองภายในหนึ่งวินาทีหนทางไหนจะดีที่สุด แม่งอะไรๆก็สั่งเอาๆบังคับกูอยู่ได้ มันจะลมจะหนาวอะไรนักหนาวะไม่เห็นรึไงว่ากูจะชนะอยู่แล้วเนี่ย…..แต่ถามว่าผมจะเอาเสื้อขึ้นมาใส่ไหม
……..ใส่ครับ แฮ่ ก็ดูมันมองดิจะงับคอผมอยู่แล้วอย่านะมึงอย่ากัดกูนะกูไม่อยากฉีดยากันบาดทะยัก ฮา ผมเลยจำใจเปิดกระเป๋าเอาเสื้อแขนยาวมาใส่ ไม่ลืมทิ้งสายตาโหดๆใส่มันแต่ทำไมเชี่ยหมาภูมิถึงยิ้มวะ
“ก็แค่นั้นแหละพูดดีๆไม่ชอบต้องให้กูเล่นบทโหดหรือมึงมาโซวะเตี้ย หึหึ” ผมลงโทษคนปากพร่อยอย่างมันด้วยการเสยกบาลมันไปที
“โอ๊ยยยยย” แต่กลับไม่ใช่เสียงของภูมิที่ร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะมันเป็นเสียงผมเอง ใครตบหัวกูวะผมรีบหันไปก็เจอไอ้ฟ่างยืนยกยิ้มมุมปากอยู่ “เชี่ยฟ่างมึงตบหัวกูไมวะ”
“มึงตบหัวน้องกูก่อนกูแค่ปกป้องน้อง…กูผิดตรงไหน” หนอยยยยยผิดตรงที่มึงตบหัวกูนี่แหละแล้วไอ้ภูมิยังมีหน้ามาขำอีกผมเลยเงยหน้ามองไอ้แทนส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือให้มันแก้แค้นให้
“เอาดิ” แต่ไอ้ฟ่างเสือกหันไปท้าไอ้แทนก่อนเพื่อนผมที่ยกมือค้างเหมือนจะตบหัวเลยกลายเป็นกระพุ่มพนมมือสวยงามย่อตัวแบบผู้หญิงไหว้เมียมันอย่างนอบน้อม ไอ้เวรรรรรรรรรรรรรรร
“กราบบบบบบจ๊ะเมียจ๋า” ฮ่าๆๆๆๆ พวกไอ้คิวขำลั่นจนคนอื่นหันมามองเชี่ยแทนก็หัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งไอ้ฟ่าง ไอ้โรคจิตกลัวเมียแล้วทิ้งเพื่อนไอ้ฟ่างยิ้มเยาะผมก่อนจะกอดคอไอ้แทนไปหาพวกพี่โจ๊ก
“ผัวก็ทิ้งเพื่อนก็ไม่สนใจ โถๆๆๆน่าสงสารมึงว่าไหมเบียร์ ฮ่าฮ่าฮ่า” ไอ้คิวล้อผมเสร็จมันก็รีบวิ่งหนีก่อนที่ผมจะทันได้เขวี้ยงขวดน้ำใส่ปากหมาๆของมัน
“มึงขำอะไรไอ้เบียร์เมาโตเกียวรึไงห๊ะ” พาลให้หมดใครอยู่ใกล้กูจะพาลให้หมด
“เอ้า ขำก็ไม่ได้แฟนมึงท่าจะบ้าแล้วภูมิ” ไอ้ราชนิกุลกัดผมพอให้เลือดซิบก่อนจะเดินตามรอยไอ้คิว
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิเดี๋ยวแก้มมันก็แตกหรอก” ภูมิจับแก้มผมยืดจนเหมือนมันจะขาดผมเลยปัดมือมันทิ้ง กูเจ็บบบบ
“ก็เพราะมึงนั่นแหละ” ผมหันมาเอาเรื่องกับไอ้คนต้นเหตุภูมิมันไม่ใช่คนขี้แกล้งออกแนวพวกรักสันโดษด้วยซ้ำแต่ไม่รู้ทำไมมันถึงชอบแหย่ชอบกวนชอบแกล้งผมจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของมันไปแล้ว “ทำไมต้องแกล้งกูด้วยห๊ะ”
“ก็กูมีแฟนอยู่แค่คนเดียวไม่ให้แกล้งมึงแล้วจะให้กูไปแกล้งใคร”
>///<
ถ้ามึงจะพูดขนาดนี้แล้วก็นะ…….งั้นก็เชิญแกล้งกูต่อไปเถอะ
แสรดดดดดดดดดดดดดด
………………………………..
“ทุกคนคร้าบบบบเตรียมตัวๆได้เวลารถจะออกแล้ว มารวมกันตรงนี้บูมค่ายบูมมหาลัยเอาฤกษ์เอาชัยกันก่อนนะครับบบบ” เสียงไอ้ปันตะโกนบอกพวกผมทุกคนก็ลุกออกไปยืนรวมกันเป็นวงกลมก่อนจะกอดคอแล้วตะโกนบูมชมรมบูมมหาลัยสุดเสียง
ขอให้ค่ายอาสาครั้งนี้มีแต่เรื่องดีๆนะครับ
^_^
บูมเสร็จพวกเราก็รีบสะพายกระเป๋าเตรียมยกของขึ้นรถไฟครั้งนี้พวกผมเหมาทั้งโบกี้เลย ผู้ชายบางส่วนขึ้นไปก่อนเพราะต้องรับส่งของทางหน้าต่าง พวกตัวสูงๆอย่างไอ้ภูมิไอ้เชนไอ้แทนก็อยู่ข้างล่างเป็นฝ่ายส่งกล่องส่งลังส่วนผู้หญิงก็ช่วยถืออะไรที่เบาๆและสวัสดิการอย่างผมก็ต้องไปดูแลเรื่องของกินที่จะแจกชาวค่ายบนรถไฟ เหมือนจะเยอะใช่ไหมครับแต่เพราะพวกเราช่วยกันขนคนละรอบสองรอบก็เสร็จแล้ว
ผ่านไปไม่กี่นาทีชาวค่ายทุกคนก็ขึ้นไปจับจองที่นั่งบนรถไฟแล้วเรียบร้อย เหลือผมกับไอ้น้องปาร์คที่ยังยกลังนมขึ้นมาเป็นสองคนสุดท้ายเสียงโหวกเหวกโวยวายและความวุ่นวายที่เดินกันให้ควั่ก ค่ายครั้งนี้มีผู้ชายเยอะกว่าก็จริงแต่เสียงผู้หญิงนี่กลบหมดเลยที่สำคัญทำไมพวกคุณๆไม่นั่งกันวะครับ
“แกๆตื่นเต้นว่ะแม่แจ่มจะหนาวป่ะวะ”
“หนาวสิปกติบนดอยก็หนาวอยู่แล้วอ่ะแก แล้วนี่หน้าหนาวอีกโอ๊ยยยยอากาศหนาวๆได้ดูรุ่นพี่หล่อๆ อ๊ากกกแค่คิดฉันก็….อรั้ยยย”
“ไอ้นัทๆ ไอ้นัทอยู่ไหนนนนกระเป๋ามึงอยู่กับกูนะเว้ย”
“น้องๆค๊าขึ้นมาแล้วก็เช็คเพื่อนเช็คของตัวเองให้เรียบร้อยนะคะใครตกใครหล่นใครหายจะได้ตามไปเก็บทันอีกสองนาทีรถออกแล้ว สวัสดิการๆผู้ชายน่ะมาช่วยดูของทางนี้หน่อย”
“หมอเชน”
“คะ”
“กล่องยาอยู่กับหมอเชนรึเปล่า”
“เปล่าครับกล่องยาอยู่กับพี่นาถหมอกานต์จะเอาอะไรไม่สบายเหรอคะ”
“เปล่าๆพี่สบายดีแต่น้องวิเจ็บคอน่ะพี่จะหายาให้”
“หลบประธานหน่อยคร้าบบกูไม่มีที่นั่งเพื่อนประธานอยู่ไหนแสดงตัวหน่อยโว้ย”
“อีแป๋วววววว เหล้าอยู่ไหนวะ”
“เชี่ยตั้มมึงจะลงแดงกันรึไงวะขึ้นมาปุ๊บก็จะแดกปั๊บระวังเจ้าหน้าที่เขาเดินตรวจแล้วจับพวกมึงโยนลงรถนะโว้ย”
“เอ้ากูถามดีๆบ่นเป็นชุดเลยมึงตกลงว่าลังเบียร์อยู่ไหนมึงจะบอกกูดีๆรึจะให้พี่ปล้นจ๊ะน้องสาว”
“น้องสาวป้ามึงสิเหล้าอยู่กับไอ้โจ๊กชงให้กูด้วย”
“คุณเจ้ๆมาถ่ายรูปเพื่อเป็นเกียรติเป็นศรีให้การรถไฟไทยหน่อยค่ะ”
“ไฮโซวววไฮเทคล้ำได้อีกค่ามึงว่าเบาะมันจะกัดกูไหมอีกระปุก”
สารพัดเสียงของพวกผมส่งเสียงไกลไปถึงหัวขบวนแน่ๆคนที่อยู่โบกี้อื่นเขาคงงงๆว่าไอ้เด็กกลุ่มนี้มันมาจากไหนมันจะไปทำอะไรและใครเอามันเข้ามา ฮา หลังจากช่วยพี่ดาวกับไอ้น้องปาร์คเช็คของและเตรียมของกินเสร็จ ผมก็มองหากลุ่มตัวเองหาอยู่ซักพักก็เห็นภูมิชูมือเรียกผมเลยเดินไปหาแม่งเกือบสุดโบกี้แหนะ
“ไปไหนมา” ภูมิถามแล้วลุกขึ้นยืนเพื่อรับกระเป๋าจากผมขึ้นไปเก็บบนที่เก็บข้างบนให้
“ยกของไปเก็บน่ะ” ไอ้ภูมิพยักหน้าบอกให้ผมเข้าไปนั่งข้างในตามจริงเราต้องนั่งสามคนต่อหนึ่งเบาะเพราะไม่งั้นมันไม่พอแต่ผมกับภูมิเป็นกรณีพิเศษ คึ เบาะตรงข้ามผมเป็นไอ้เบียร์ไอ้เชนไอ้ปันแม่งมีแต่พวกขายาวๆ ส่วนคนที่นั่งหันหลังชนกับผมคือไอ้แทนไอ้ฟ่างแล้วก็ไอ้ดลเพื่อนไอ้แทน เบาะด้านข้างผมเป็นไอ้คิวไอ้เต้ยไอ้แมท ตรงข้ามพวกไอ้คิวเป็นไอ้มิคอีเฟรนอีจี้
พวกผู้หญิงจะอยู่โซนหน้าๆผู้ชายก็กองกันอยู่ข้างหลังหนึ่งโบกี้สำหรับคนห้าสิบคนถึงจะนั่งสามคนต่อหนึ่งเบาะก็ยังถือว่าเล็กไปครับ ดึกๆคงมีการโยกย้ายถ่ายเทไปโบกี้อื่นไม่งั้นนอนไม่พอ อ่อ พวกผมไม่ได้นั่งชั้นหนึ่งตู้นอนหรอกครับก็นะไปออกค่ายอาสาจะไปแบบสบายๆได้ไงมันต้องชั้นสามเบาะเขียวๆนี่แหละจะได้สมบุกสมบัน เหอๆกว่าจะถึงเชียงใหม่กูว่าตูดชาแน่ๆ
ปู๊นนนนนนนน
“เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”
ทันทีที่รถไฟเริ่มเคลื่อนขบวนและมีเสียงฉึกฉักๆแว่วเข้าหูพวกบ้านนอกอย่างชมรมผมก็ส่งเสียงโห่เสียงฮิ้วเสียงเฮกันลั่นพร้อมๆกับเสียงกลองเสียงเพลงค่ายที่ดังขึ้นอย่างสนุกสนานมือกลองก็ไม่ใช่ใครอื่นไอ้คิวเจ้าเดิม พวกเจ๊แป๋วเจ๊ดาวกับพวกพี่ๆผู้หญิงปีสี่ลุกมาเต้นกันมันส์เลยแต่ก็คงสู้พวกอีเฟรนไม่ได้ ฮ่าๆ
ไอ้เบียร์กับไอ้เชนลุกออกไปร่วมวงข้างหลังที่เริ่มตั้งวงได้ยินเสียงแว่วๆน่าจะมีไอ้แทนด้วย เราต้องรีบกินครับเพราะถ้าไปถึงค่ายแล้วกินไม่ได้มันไม่เหมาะแต่ถ้าแอบก็อีกเรื่อง กร้ากกกก
ผมกับภูมิปรบมือร้องคลอไปตามเรื่องตามราวแล้วก็นั่งหัวเราะไอ้มิคกับอีเฟรนเกี้ยวกัน ไอ้มิคมันชอบแกล้งอีเฟรนชอบเรียกอีเฟรนว่าเมียจ๋า ฮ่าๆ บางทีก็เข้าไปกอดบ้างบิดนมบ้างจับก้นบ้างเพราะอีเฟรนมันขี้รำคาญ พอมีคนไปยุ่งกับร่างกายมันก็จะแว๊ดๆใส่แต่ถ้ากอดเฉยๆมันก็ไม่ว่าอะไรหรอก
“ตกลงขากลับจะแวะไปหาพ่อแม่ไหมเตี้ย” อยู่ๆภูมิก็ถามขึ้นตอนที่เหลือเราแค่สองคนเพราะไอ้ปันลุกออกไปแจมกับพวกไอ้คิวแล้ว
“ก็แวะดิกูไม่ได้กลับบ้านมาสามเดือนแล้วนะแล้วมึง…….อ่ะแม่โทรมาพอดีเลย…….โหลลลลสวัสดีค้าบบบคุณแม่ที่รัก”
“แม่เหรอเตี้ย” ภูมิกระซิบถามผมเลยพยักหน้าและยิ้มให้มัน
“อืม” ผมรับโทรศัพท์แม่และแกล้งลูบหัวไอ้หล่อเหมือนมันเป็นหมา ฮ่าๆ มันค้อนควับจับมือผมไปกุมเฉยเลย ผมเลยแกล้งมองมันแบบล้อเลียนว่ามันน่ะฉวยโอกาส กิ๊วๆ
“เสียงใสขนาดเลยเน้อบ่าลูกจายจะได่ไปค่ายเนี่ยแล้วต่อนนี้พีมอยู่ไหนแล่ว” หือออมาซะคำเมืองเลยนะคุณนาย สงสัยจะอารมณ์ดีแฮะ
“ยังบ่าถึงไหนเลยครับแม่รถออกตะกี้นิเออแม่ๆตอนนี้บ้านเฮาหนาวก่อตะวาหันแม่ว่าฝนต่ก” อู้กับคุณนายเขาหน่อยแต่ผมว่าเสียงแม่ดูสดใสแจ่มจ้าเจิดจรัสกว่าผมอีกนะ
“ต่อนนี้ก่อยังต่กยุเลยลูกมันก็เป๋นแบบนี้แหละเดี๋ยวก่อฮ้อนเดี๋ยวก่อหนาวเดี๋ยวก่อฝน โลกมันถ้าจะแตกอย่างที่เปิ้นว่าแต้ๆละก้า ตี้บ้านบ่ก่อยหนาวสักเต่าใดลูกอากาศเย็นๆแต่ติ้ดแล้วตึงหนาวตึงลม แม่ว่าบนดอยถ้าจะหนาวกว่านี้แล้ว พีมเอาเสื้อกั๋นหนาวผ้าห่มมาโตยก่อหื้อแหม่เอาไปหื้อที่สถานีรถไฟก่อลูกพีมจะมาถึงกี่โมง”
“บ่าเป๋นหยังครับแม่พีมเอามาแล้วครับแล้วแม่ยะหยังยุ”
“แม่กะลังจะไปงานแต่งลูกบ่าวท่านผู่ว่านะก่ะ พีมฮู้ก่อว่าป่อตั๋วจะได้ขึ้นไปกล่าวอวยพรหื้อกู่บ่าวสาวโตยเน้อ เปิ้นแต่งตั๋วเหมินขนาดแม่ป่อจะหลับ” กร้ากกกกกกกก หนวดนายแน่มากถ้าไม่ใช่ว่าพ่อกับคุณลุงผู้ว่าเป็นเพื่อนกันผมว่าเขาไม่มีทางให้พ่อขึ้นพูดหรอก หน้าโหดขนาดนั้นเดี๋ยวแขกในงานกลัวนึกว่าโจร กร้ากก เค้าล้อเล่นนะพ่ออออเค้ารักเตงนะเว้ย
“แต้กะแม่ปั้ดโท๊ะสงสารเจ้าบ่าวเจ้าสาวเปิ้นขนาดแล้วป่อได๋ไปเป๋นปู่ใหญ่ในงานใสซองหื้อเขาเต้าใด”
“ฮ่าๆ ป่อตั๋วจะไปฮู้อะหยังเรื้องซองอยู่ตี้แม่เพ้ เออ อู้ถึงเรื่องแต่งงานแล้วเหมื่อใดลูกเขยแม่จะยกขันหมากมาขอลูกแม่ซะที” รู้สึกเหมือนมีใครเอาไฟเอาเตาถ่านมาจุดบนหน้าผมเลยว่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกไม่พูดแล้วคำเมือง
ตั้งแต่วันที่แม่รู้เรื่องตั้งแต่วันที่ครอบครัวเรายอมเปิดใจแม่ผมก็ตั้งอกตั้งใจแซวเรื่องภูมิทุกครั้งที่โทรมา ผมเงยหน้ามองภูมิที่ขมวดคิ้วมอง มันคงอยากฟังด้วยว่าผมกับแม่คุยอะไรกันเพราะมันเนี่ยขึ้นแท่นลูกรักของคุณนายเขา ผมได้ข่าวว่าแอบคุยกันบ่อยด้วยนะแต่คราวนี้มันฟังไม่รู้เรื่องผมบีบแก้มมันเบาๆแล้ว…..ตะโกนใส่แม่ซะเลยอยากแซวดีนัก
“แม๊อ๊ะ ดองเดิงอะไร ไม่ใช่เหอะ” นาทีนี้ขอโวยวายไว้ก่อนเถอะวะถึงแม้ว่าความจริงครอบครัวเราเริ่มติดต่อกันมาได้ซักพักแล้วโดยเฉพาะคุณแม่ทั้งสองอาจจะเป็นเพราะท่านชอบอะไรเหมือนๆกันอายุก็ใกล้ๆกันด้วย ถ้าจำไม่ผิดคุณนายน่าจะแก่กว่าคุณแม่ภูมิสองสามปี เห็นคุยถูกคอกันซะเหลือเกินเรื่องสปาเรื่องนวดแผนไทยเนี่ยแต่ไอ้เรื่องที่จะขึ้นมาเยี่ยมนี่ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกัน
“ฮ่าๆ ตั๋วจะอู้ดังยะหยัง วันก่อนแม่หันน้องภูมิโทมาหาแม่ เค้าบอกจะขึ้นมาเยี่ยมเพราะไหนๆก็จะเป๋นดองกั๋นแล้ว”
“โหยยยย อย่าแซวเด้ แม่อ่ะบ้าบอก็บอกไม่ใช่ไง”
“จะบ่ใจ้ได้จะใดในเมื่อลูกจายเปิ้นยะผิ้ดผีลูกจายแม่มาเป๋นปีแล้ว ต่อนนี้แม่ตัดจุ้ดถ้ารอนับเงินแสนยุ”
“อ่ะๆอั้นบ่าแซวแล้วก่อได๋ ถ้าพีมออกค่ายแล้วพาลูกเขยมาหาป่อกั้บแม่ผ่องเน้อ” นี่คือไม่แซวเหรอแม่ โอยยยยยยยย
“แม่!!!!”
“ฮ่าๆ ลูกแมวเอ๊ยแล้วน้องภูมิยุไหน”
“มันก่อนั่งแปงหน้างงๆอยู่แถวหั้นเหนาะ” ผมหันมามองไอ้หล่อที่ยังนั่งจ้องผมตาแป๋ว เออ งงเข้าไปเถอะมึง
“ถ้าจะกรุณาไหนฮ้องมาอู้กั้บแม่ยายจิมหร้อบ่าได้ยินเสียงหล่อๆมาหลายวันแล่วแม่ยายกึดเติงหา..” ผมยื่นโทรศัพท์เห็นไอ้ภูมิคุยกับแม่ปล่อยลูกชายสุดที่รักคนใหม่เขาทำคะแนนไป ส่วนผมก็เอาไอโฟนมันมาเล่นมั่งแฮ่มึงเอาแม่กูไปกูเอาไอโฟนมึงมา วินวิน
-
“ได้นั่งรถไฟแบบนี้แล้วคิดถึงตอนที่ไปหัวหินเนอะเตี้ย” เสียงทุ้มๆของภูมิมาพร้อมกับมือของมันที่คว้ามือผมไปจับ ผมเพิ่งรู้ตัวก็ตอนนี้แหละว่ามันวางสายจากแม่ผมแล้ว
“อืม พาเด็กบ้านนอกขึ้นรถไฟครั้งแรก ฮ่าๆ” ผมยักคิ้วให้ภูมิแล้วก็เก็บมือถือทั้งสองของเราเครื่องลงกระเป๋าเป้
“มึงก็เสียตัวครั้งแรกด้วยนิ หึหึ”
OoO
>o<
“สัสภูมิ ไอ้…. ไอ้………” อายจนด่าไม่ออกอายจนหมาในปากช็อคอยากด่าอยากจะตะโกนก็ไม่ได้เดี๋ยวผองเพื่อนที่ร้องรำทำเพลงเต้นแร้งเต้นกาจะตกใจโดยเฉพาะประธานค่ายที่กำลังโชว์สเต็ปจั่งซี่มันต้องถอน กูว่าสภาพแบบไอ้ปันสมควรถอนรากถอนโคนดีกว่านะ
“บอกว่าอย่าทำหน้าอย่างนั้นเดี๋ยวแก้มจะแตก”
“ก็แก้มกูทำไมล่ะ” ผมยักคิ้วใส่คนที่กำลังไล้นิ้วมือเล่นบนแก้มผมเบาๆ ภูมิยังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดีดวงตาคู่นั้นที่ผมชอบมองกำลังทอประกายความสุข ผมอยากให้ผู้ชายคนนี้ให้ภูมิของผมคนนี้ยิ้มได้แบบนี้ตลอดไปถึงแม้ว่าผมจะถูกแกล้งถูกมันกวนให้หงุดหงิดแต่เพื่อแลกกับความสุขของภูมิ…….
ผมยอมถูกแกล้งไปตลอดชีวิตก็ได้ไม่เป็นไร………ผมเหลียวมองรอบๆเมื่อไม่เห็นใครสนใจเลยหอมแก้มมันไปที เขินว่ะ ภูมิขำหึในคอพร้อมกับขยี้หัวผมเบาๆ
“น่ารักว่ะเตี้ย”
“มึงก็พูดแต่คำเนี้ยะ” >O<
“ขากกกกกกถุ๊ยใครขนน้ำตาลปิ๊บขึ้นรถไฟมาด้วยวะกูได้กลิ่นแล้วคันคอจะอ้วก”
ผมลืมไปว่าไอ้คนที่นั่งหันหลังชนกับผมมันคือไอ้ฟ่าง
ตอนนี้ห้าทุ่มกว่าๆความครึกครื้นเฮฮายังมีมาไม่ขาดพวกพี่โจ๊กโคตรรั่วแต่ผมไม่ได้ไปแจมหรอกครับ เพราะ……มีคนชงมาเสิร์ฟ ฮ่าๆๆ พื้นที่มันแคบตั้งวงไม่ได้อาศัยมายืนๆร้องเพลงกันตรงทางเดินเอา
พวกฝ่ายกิจกรรมนันทนาการมันพาเล่นเกมส์บ้าๆบอๆแต่ก็สนุกดีไม่ใช่สิต้องบอกว่าโคตรสนุกและโคตรฮาเพราะว่าระดับตัวแม่อย่างอีเฟรนลี่ที่เป็นคนคิดแถมเป็นMCเองแค่มันหันไปกัดกับมือกลองก็ฮาไปทั้งขบวนแล้ว
“เกมส์ต่อไปนะคะจะเป็นเกมส์ทดสอบสมรรถภาพความจำและทดสอบสายตาว่าชาวค่ายอาสาแต่ละคนมีไหวพริบปฏิพาณ ปัฐวีกานกันดีแค่ไหนนะฮ้าแต่ก่อนที่เราจะเล่นเราต้องมีอุปกรณ์เสริมอ้าวเด็กๆทำงานแจกของเร็วลูก” อีเฟรนลี่ทำตัวประหนึ่งเป็นแม่เล้าสั่งพวกน้องๆฝ่ายนันทนาการเดินแจกของบางอย่างซึ่งผมคาดว่าน่าจะเป็นฉลาก
เพราะมันอยู่ในขวดโหลทึบๆแถมยังให้ล้วงอีกคงเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากฉลากเท่านั้นครับพี่น้องคร้าบบบ “ที่ทุกคนได้ไปเป็นฉลากหมายเลขนะคะจับได้แล้วก็อย่าเสร่อเปิดให้ใครเห็นเด็ดขาดละแม่คุณ”
พอผมจับฉลากได้ก็รีบเอาซ่อนเพราะเชี่ยภูมิมันนิสัยจะชะเง้อมาดูของผมด้วย “อีคนแจกก็จับด้วยนะคะ เอามาให้เฟรนลี่จับด้วย….เอาละคะทุกคนได้ฉลากครบแล้วนะฮ้ามีใครยังไม่ได้อีกไหม อีมือกลองมึงได้รึยัง…ว๊ายยย” ไอ้คิวเอาไม้กลองจิ้มนมอีเฟรนมันเลยร้องแถมฟ้อนเล็บกลับไปและดูเหมือนว่าทุกคนจะได้ฉลากครบหมดแล้วอีเฟรนเลยเริ่มอธิบายกติกาการเล่น
“ครบนะฮ้า….เกมส์นี้มีชื่อว่าภาษิตสอนน้อง ดิฉันเชื่อว่าทุกคนคงจะเคยเล่นมาแล้วมันไม่ยากค่ะกติกามีอยู่ว่าเฟรนลี่จะสุ่มเรียกหมายเลขใดหมายเลขหนึ่งถ้าใครถือเลขตัวนั้นอยู่ในมือก็ขอให้ลุกออกมาแล้วดิฉันจะทดสอบทักษะด้านการจำของคุณ เอานะคะ เริ่มนะคะ” พออีเฟรนถามไอ้คิวก็ตีกลองรัวเพิ่มความเร้าใจ
“หมายเลขแรกที่จะได้เป็นผู้โชคดีของเราคือหมายเลข หมายเลข หมายเลข……หมายเลข………..เพื่อความยุติธรรม…..”
“โอยยยยยยอีงามไส้กูลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้ว” เสียงโอดโอยคร่ำครวญจากทุกคนทำเอาอีเฟรนหัวเราะสะใจไม่ใช่แค่คนอื่นหรอกที่ลุ้นผมเองก็ลุ้นเหมือนกัน คนข้างๆผมนี่แอบตัวโก่งเลยล่ะไอ้หล่อมึงก็ป๊อดเหมือนกันล่ะว๊า คึ
“ฮ่าๆๆ อ่ะๆหมายเลขแรกให้ท่านประธานของเราเลือกดีกว่าค่ะ ท่านคะท่านเลือกหมายเลขอันตรายตัวไหนดีคะเรามีให้ท่านเลือกตั้งแต่หมายเลข1ถึง53เชิญท่านบัญชามาได้เลยฮ้า” อีเฟรนเดินมาหาไอ้ปันพร้อมกับนั่งลงบนที่วางแขน ไอ้ปันทำหน้านึกอยู่สักพักก่อนจะ
“78”
สาดดดดดดดดดดดด
โห่หหหหหหหหหหหหหหหหห
“อีนี่กูเพิ่งบอกอยู่แหม่บๆว่ามันมีถึง53มึงเอา78มาจากกาแลกซี่ไหนห๊ะ”
“ฮ่าๆๆ พี่ปันเมาป่ะ”
“กูล้อเล่นๆแหมมมพวกมึงก็ได้ทีขี่บีเอ็มไล่เลยนะ อืมมกูเอาหมายเลข 27 แล้วกัน”
“กรี๊ดดดดดดดดด” เสียงน้องผู้หญิงคนนึงร้องพร้อมกับเสียงเฮของพวกผมแม้จะยังไม่รู้ว่าน้องจะเจออะไรแต่ขอสะใจไว้ก่อน สุภาพบุรุษดีแท้
“อร้ายยยยยยและแล้วเราก็ได้ผู้โชคดีคนแรกมามะน้องบุ๋มบิ๋มที่น่ารัก ออกมาๆ” น้องบุ๋มบิ๋มก็ต้องออกมายืนกับอีเฟรนกับไอ้คิวท่ามกลางเสียงโห่เสียงเชียร์ ฮ่าๆ
“เจ้อย่าทำอะไรหนูเลยน๊าเอาเบาะๆนะเจ้เฟรนลี่สุดสวย”
“ชั้นสวยอยู่แล้วย๊ะว่าแต่จะเอาเบาะหนังหรือเบาะพรมคะลูก หนูไม่ต้องกลัวๆน้องบุ๋มบิ๋มแค่มองไปตรงนู้นนนนหนูเห็นอะไรไหมคะ” อีเฟรนมันชี้ไปที่โบกี้ที่อยู่ก่อนหน้าพวกผมเราทุกคนก็พร้อมใจกันชะโงกชะเง้อชะแง้(เยอะไป)ดูอ้าวนั่นไอ้น้องปาร์คนี่มันไปยืนอะไรตรงนั้นวะ พออีเฟรนสงสัญญานน้องปาร์คมันก็ชูฟิวเจอร์บอร์ดขึ้นแต่เนื่องจากระยะทางค่อนข้างไกลทำให้มองไม่เห็นอะไรเลย
“เจ๊เฟรนนนนนนนนนมันไกลไปหนูมองไม่เห็น”
“อ้าวหรอ งั้นน้องปาร์คข้ามกลับมาลูก กลับมาๆชั้นให้น้องมันข้ามไปทำไมวะ จริงๆมันต้องอยู่ฝั่งนี้ใช่มะ เออ ใช่ไหมๆอีจี้อีสวีทหรือชั้นเข้าใจผิด”
“อีเพื่อนคะนอกจากหล่อนจะเป็นกะเทยแล้วหล่อนยังเป็นบุคคลทุพลภาพสติเลอะเลือนอีกหรออีนี่” พวกอีเฟรนอีจี้มันก็เสวนากันจนไอ้น้องปาร์คมันข้ามกลับมาหน้าแม่งอย่างเซ็ง อีเฟรนไม่รอช้ารีบให้น้องปาร์คมันยกฟิวเจอร์บอร์ดขึ้นอีกครั้งบนนั้นมีกระดาษที่เขียนข้อความประโยคหนึ่งไว้ซึ่งพออ่านจบก็ทำเอาพวกผมแทบหงายหลัง
“ยายมอยเลี้ยงหมียายมีเลี้ยงหอยหมียายมอยแหย่หอยยายมีหอยยายมีกัดหมียายมอย”
อีเฟรนนนนนนนนนนนแม่งเล่นเกมส์อะไรไม่เล่นมาเล่นเกมส์ท่องกลอนมันเหมือนจะง่ายใช่ไหมครับมันก็คงง่ายแหละถ้ากลอนที่ว่ามันไม่ใช่คำสองแง่แปดง่ามเหมือนที่พวกผมกำลังเห็น มองไกลๆกูเห็นแต่หมีกับหอยเต็มกระดาษเลยสัด กร้ากกกกกกกกกกกกก
“เจ๊ มันยากอ่ะหนูขอเปลี่ยนได้ไหมนะเจ๊”
“อ่ะๆๆ ก็ได้ๆเห็นแก่ที่หล่อนสวยสู้ชั้นไม่ได้นะย๊ะอ้าวน้องปาร์คชูวิทย์เอ้ยชูป้ายซิ…ยานัตหมอมีแก้ฝีแก้หิตยานัทหมอชิตแก้หิตแก้ฝี…..พี่ให้อ่านสามรอบแล้วหันหลังไปท่องให้พวกพี่ๆเขาฟัง” ฮ่าสงสารว่ะน้องบุ๋มบิ๋มท่องอยู่ซักแปบก็หันหน้ากลับมาหาพวกผมก่อนจะหลับตาท่องเอาเป็นเอาตาย พวกพี่โจข้างหลังก็รอลุ้นให้น้องมันหลุด
“ยานัตหมอมี แก้ฝีแก้หิต ยานัทหมอชิต แก้หิตแก้ฝี”
“เร็วๆสองรอบ” รอบแรกน้องทำได้ครับแต่รอบสองได้เสียงโห่ไปเพราะผิดเต็มๆ
“ปรบมือให้น้องบุ๋มหน่อยค่ะ หนูเลือกหมายเลขต่อไปเลย” น้องบุ๋มบิ๋มนึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเลือก……เชี่ยพี่เกร็งครับน้องแอบชะเง้อมองกระดาษในมือเชี่ยภูมิแก้เกร็งดีกว่าพอมันหันมาเจอว่าผมกำลังคือยืดคอยาวมันก็ผลักผมซะหน้าหงาย
“ขี้โกงนะ” ผมยักไหล่หันไปมองพวกไอ้คิวต่อ อายนะที่โดนจับได้ยิ่งมีซาวด์หัวเราะหึหึของไอ้หล่อเป็น แบ็คกราวแว่วมาตามลมกูยิ่งอาย
“เอาเลข 11 ค่ะ”
“อ๊ากกกกก” เสียงคุ้นๆ ไอ้เต้ย ฮิ้ววววววโดน โดนแล้วล่ะน้องกู ไอ้คิวหันไปมองคนที่ยืนขึ้นมันหัวเราะยักคิ้วกวนๆแล้วแกล้งตีกลองรัวๆแกล้งแฟนตัวเอง ก่อนที่น้องบุ๋มจะกลับไปผมได้ยินน้องพูดว่า
“เต้ยกูขอโทษ” ฮา ขอโทษแล้วทำไมขำละจ๊ะ
“ว้าววววววน้องเต้ยยยมานี่สิลูกมาใกล้ๆพี่เฟรนสิคะ น้องเต้ยอยู่คณะอะไรคะ”
“ศิลปกรรมครับ”
“ว้าวววศิลปกรรมแล้วรู้จักพี่คนนี้ไหมคะ” อีเฟรนมึงแสบมากมันถามไอ้เต้ยแล้วชี้ไปที่ไอ้คิวซึ่งก็ยืนอยู่ใกล้ๆไอ้เต้ยนั่นแหละ น้องเต้ยมันก็เกาหัวเกาแก้มแก้เขินเพราะมีเสียงโห่จากพวกผม
“….รู้จักครับ”
“แล้ว…………”
“อีงามมึงเล่นเกมส์ต่อได้แล้วมึงจะซักมันหาข้าวสารเสกรึไง” อีเฟรนมันก็หัวเราะชอบอกชอบใจก่อนจะเลือกประโยคที่ไอ้เต้ยต้องพูดซึ่งได้แก่…..ประโยคนี้ครับ….ทหารแบกปืนถือปูนไปโบกตึก แล้วไอ้เต้ยมันก็เริ่มครับ
“ทหารแบกปืนเบิกปูนไปโบกตึก….ทหารแบกปืนถือปืนไปบืกตึก เอาใหม่ๆ ทะหืนเบิกปืนแบกปูนไปบืกตึด อ๊ากกเจ้เฟรนเต้ยขออีกรอบ” พอเหอะเต้ยไอ้คิวหัวเราะพร้อมกับผลักหัวแฟนมันก่อนจะไล่กลับมานั่ง
“เชี่ยเต้ยทะหืนนี่หน้าตาเป็นไงวะ” กร้ากกกก ไอ้แมทแซวเพื่อนไอ้เต้ยมันก็แค่หัวเราะแล้วก็ท่องประโยคนั้นซ้ำไปซ้ำมาแล้วมันก็ต้องออกไปอีกรอบเพราะต้องไปเลือกหมายเลขต่อไปได้เป็นพี่อาร์ทครับโคตรฮาเพราะว่าแกเมาแล้วแค่ให้พูดธรรมดาก็แทบจะไม่เป็นคำแล้วยังต้องไปพูดอะไรแบบนั้นอีก
ผมหัวเราะจนเจ็บแก้ม พี่แป๋วพี่เมย์ต้องรีบลากเพื่อนตัวเองไปเก็บ คนต่อมาเป็นน้องกระปุกต้องยอมรับว่าทักษะมันดีมากประโยคของมันค่อนข้างยากและล่อแหลมแต่กระปุกทำได้ครับจนอีเฟรนหมั่นไส้น้องตัวเองเลยทีเดียว
ผ่านไปเกือบสิบคนมีทั้งฮาทั้งลุ้นเพราะกลัวโดนตัวเองแต่ใครก็ไม่น่าสงสารเท่าเหมือนผมนามว่ากวินภพเพราะไอ้แทนมันมีทักษะทางด้านนี้น้อยนิดบวกกับที่มันเมาด้วยประโยคที่มันพูดออกมาเลยเรียกเสียงฮาได้ไม่หยุดเพราะแม่งมีแต่…xxx.กับ…xxx โอยยยยยปวดท้อง แต่คนที่เทพที่สุดคือไอ้ภูมิครับห่านี่พูดถูกทุกอันไม่สะดุดหลุดออกมาซักแอะ เรามาดูวีรกกรรมผลงานของกลุ่มผมบ้างดีกว่า
“กินมันติดเหงือก กินเผือกติดฟัน กินทั้งมันกินทั้งเผือก ติดทั้งเหงือกติดทั้งฟัน” ของไอ้ปันครับ
“กินมันติดเฝือกกินเมือกติดฝันกินทั้งฝันกินทั้งเมือกติดทั้งเงือกติดทั้งฟัน” กร้ากกกกกกกกกกกกก เพื่อนกูแดกทั้งเงือกทั้งเมือกเลยสาดดดด
“ไปยะลามาระยอง ฉลวยขึ้นล่องระหว่างระยอง-ยะลา” ไอ้มิคมันได้อันนี้
“ไปยะยามายะยองถลวยขึ้นย่องร่องร่างยะยองละยา” กร้ากกกกกก ถลวย
“สำลีขายหอม สำรอมขายสี สำสีเล่นหวย สำรวยเล่นสี” อ้าวต่อไป เชี่ยละ กูเองครับผมถอนหายใจก่อนจะเริ่มอย่างมั่นใจแต่ประโยคที่ได้กูมีแต่ “สำลีขายหอมสำรอมขาย…xxx..สำลีเล่นขวยสำลวยเล่นหมี” เพลียมาก
“กล้วยตานีปลายหวีเหี่ยวเหลือหวีเดียวหิ้วหวีเหี่ยวไปหิ้วหวีเหี่ยวมา”
“อาเฮียหลีไปหาอาหลีเฮียอาหลีเฮียไม่อยู่เจอแต่เมียของอาเฮียหลี” อันสุดท้ายมาดูไอ้แทนบุคคลในตำนานกันบ้างครับแม่งมีแต่เลีย…xxx..อย่างเดียวไอ้ฟ่างนั่งขำไอ้แทนจนน้ำตาไหลยิ่งไอ้แทนมันพยายามเท่าไรระดับการเลียยิ่งเพิ่มบ่อยเท่านั้นและเหมือนพี่ๆเขาจะรู้ว่าไอ้แทนพูดไม่ค่อยได้เลยมายึดหน้าที่อีเฟรนแล้วสั่งไอ้แทนให้พูดอีกรอบจนกว่าจะพูดได้มันเลยเจอไปอีกหนึ่ง sentence อันนี้คือต้นฉบับนะครับ
“ยายมอยเลี้ยงหมียายมีเลี้ยงหอยหมียายมอยแหย่หอยยายมีหอยยายมีกัดหมียายมอย”
“ยายมอยเลี้ยงหมียายมีเลี้ยงxxx…หมียายมอยแหย่…xxx..ยายมี หอยยายมีกัดxxx…ยายมอย พี่พอเหอะผมพูดไม่ได้” กร้ากกกกกกกกกคราวนี้มาหมดเลยครับทั้ง…xx.ทั้งxxx 555555555กูไม่ไหวแล้วแทนมึงฮามากไอ้แทนแหย่หมีสนุกเลยสิมึงมันยังขำตัวเอง ส่วนไอ้ฟ่างเกาะเบาะขำจนตัวโยนน้ำลายไหลด้วยมั้ง
“เฮ้ยแทนกูสงสารยายมอยว่ะแม่งโดนหมีมึงกัดไปหลายรอบ” กร้ากกก เชี่ยคิวมึงก็ช่างหาคำมาแซว จากนั้นพวกพี่ๆก็แกล้งน้องๆอีกหลายประโยค
“โจรสลัดมายกหีบหนี โจรสลัดจี้ยกหนีหีบ”
"กล้วยตานี ปลายหวีเหี่ยว น้ำไหลเชี่ยวหิ้วหวีไปหิ้วหวีมา" กูว่าแม่งชักจะเสื่อมลงเรื่อยๆล่ะแต่ก็นะพอเล่นอะไรแบบนี้ก็ชอบกันจัง
“ของกูบ้างๆเป็นแบบคำถามนะคะใครตอบได้จี้มีของสมนาคุณมอบให้อย่างงามคำถามมีอยู่ว่าถ้าคุณระรวยเล่นคลื่นแล้วคุณระรื่นเล่น…..”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด พอผู้ชายตอบผู้หญิงก็กรี๊ดเลยครับ ฮ่าฮ่า โดยเฉพาะไอ้มือกลองน่ะตอบเสียงดังกว่าใครเพื่อนเลย
“มาๆงั้นกูขอถามไอ้เชนบ้าง หมอเชนขราถ้าน้องหมวยเล่นคอแล้วน้องหมอเล่น..อะไรจ๊ะว่าไงหมอเชน” ฮ่าฮ่าอีเฟรนเหยียดปากรอคำตอบจากไอ้เชน ไอ้หมอฟันมันก็ได้แต่ชี้หน้าคาดโทษยิ้มๆ กว่าจะสิ้นสุดภารกิจภาษาไทยวันละคำพวกผมก็เจ็บปวดปวดตับกรามค้างไปตามๆกัน
……………………………………
ตอนนี้เวลาตีสองโดยประมานรถไฟมาถึงไหนแล้วผมก็ไม่อาจทราบได้หลายๆคนหลับไปแล้วหลายๆคนย้ายไปนอนโบกี้อื่นบางคนก็ปูเสื่อนอนที่พื้นระหว่างเบาะ พวกที่กินเหล้าก็ทยอยตายไปทีละคนสองคน
“ฟ่าง ข้าวฟ่างครับ”
“อืมม”
“เมื่อยไหมลงไปนอนพื้นป่าวเดี๋ยวกูปูเสื่อให้” เสียงไอ้แทนกระซิบคุยกับไอ้ฟ่างผมว่าจะเอี้ยวตัวกลับไปดูแต่ก็ทำไม่ได้เพราะภูมิมันหลับซบไหล่ผมอยู่
“ไม่เป็นไรยังไม่ง่วง”
“ไม่ง่วงอะไรตาปรือแล้วเอาหัวขึ้นก่อนเร็วเดี๋ยวหาเสื่อให้” ได้ยินเสียงกุกกักๆเหมือนไอ้แทนมันกำลังหาอะไรมาปูให้ไอ้ฟ่างได้นอน เออไอ้แทนนี่มันก็ดีเนอะถึงแม้จะกินเหล้าจะเมายังไงก็ยังดูแลแฟนแบบไม่ขาดตกบกพร่อง
“แทนจะไปไหน”
“ไปเอาผ้าห่มมาให้กระเป๋าใส่ผ้าห่มเราอยู่ไหนข้าวฟ่าง”
“บนหัวพวกไอ้คิวมั้ง ไม่ก็แถวๆกระเป๋าไอ้แมทน่ะ” ผมเห็นไอ้แทนมันเดินมาหากระเป๋าตรงที่พวกไอ้คิวไอ้เต้ยนอนแต่เพราะมืดและเมามันเลยเผลอไปเตะขาไอ้คิวจนงัวเงียลุกขึ้นมา
“ไรมึง”
“กูหาผ้าห่มน่ะโทษทีๆมึงกูไม่เห็น” ไอ้คิวครางอือรับก่อนจะนั่งพิงไอ้เต้ยหลับไปอีกรอบ ตอนนี้ทุกคนคงหลับกันหมดแล้วล่ะยกเว้นผมกับ…………ประธานค่ายที่มันแอบคุยโทรศัพท์แม่งคงคิดว่าไม่มีใครรู้ใครเห็นมั้งเพราะไอ้เชนก็หลับไปแล้วส่วนไอ้เบียร์ก็ไปตรวจดูความเรียบร้อยกับพวกพี่ตั้มไอ้มิคมันเลยมานอนแทนที่ไอ้คุณชายผมกับไอ้มิคแอบสบตากันพร้อมรอยยิ้มแห่งชัยชนะตั้งแต่ไอ้ปันมันพูดคำว่าฮัลโหลแล้ว
“ยังไม่นอนเหรอ…..ไม่เมาหรอกดื่มนิดหน่อย…..กินยารึยัง…..มันลำบากองุ่นจะอยู่ได้เหรอ..ไว้คราวหน้าแล้วกัน…หึ”
แสรดดดดดดดดดดดดดดด กูไม่ได้หูฝาดใช่ไหม เชี่ยปันมันคุยกับพี่องุ่นไอ้มิคคู่ซี้คงทนไม่ไหวอยู่ๆคุณเตชทัตมันก็หอนเพลงขึ้นมาเล่นเอาภูมิตื่นตกใจปล่อยไอ้เสื้อน้อยหลุดออกจากอ้อมกอด
“ก่อนจากกันไป เหลือไว้เพียงคำสัญญาที่ชานชาลา
ส่งเธอขึ้นบนรถไฟ หาดใหญ่ยามนี้
ความรักยังมีมากมายรักด้วยหัวใจ ฝากไว้เพียงคำสัญญา
หากเอ่ยคำลา น้ำตาฉันคงต้องหลั่งเรื่องราวความหลัง
จดจำทุกลมหายใจ แต่ในวันนี้ความรักที่มาจากไป
สิ้นเสียงรถไฟ ฝากไว้เพียงรอยน้ำตา”
ฮ่าๆไอ้ปันมันหนีไปคุยที่อื่นเลยก่อนไปยังชี้นงชี้หน้าผมกับไอ้มิคอีก
“นอนได้แล้วพีมมึงด้วยมิคเล่นอะไรกันหื้ม”
“เปล่าๆกูฟังไอ้มิคร้องเพลงน่ะ ฮ่าๆ”
“กูเสียงดีล่ะซี้” ไอ้มิคอวยตัวเองจนไอ้หล่อส่ายหัวแล้วไล่ไอ้มิคกลับไปนอนที่ของมันก่อนจะรวบเอาตัวผมไปกอด
“นอนได้แล้ว อย่าให้ต้องจูบโชว์บนรถไฟนะเตี้ย” ขู่ตะร๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นอนก็ได้วะ
และแล้วหลังจากที่พวกเรานั่งรถข้ามวันข้ามคืนข้ามภาคข้ามจังหวัดนับสิบกว่าชั่วโมงเราก็มาถึงเชียงใหม่กันแล้วคร้าบบบบบ ก้นชาไปหมดแล้วแต่ถึงจะเพลียกับการเดินทางเราก็ต้องช่วยกันขนของลง สวัสดิการก็ต้องเริ่มทำหน้าที่อีกครั้งคือแจกผ้าเย็น น้ำ ข้าวเช้าด้วยเมนูง่ายๆอย่างข้าวเหนียวหมูหวาน หมูทอด หมูปิ้ง หมูฝอยเท่าที่จะหาได้ใกล้ๆสถานีรถไฟเชียงใหม่
หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จพวกพี่โต้งก็มารับพวกผมขึ้นไปแม่แจ่มพอเห็นสภาพพี่โต้งแล้วบอกได้คำเดียวว่า โอ้โหหหหหหหหหไม่เจอกันห้าวันพี่ผันตัวเองไปเป็นนายช่างแล้วหรอ พวกผมหวัดดีถามไถ่กันไม่กี่คำเพราะถ้าขืนชักช้าจะเสียเวลากว่าจะถึงแม่แจ่มอาจจะดึกเอาได้
เราจะขึ้นดอยด้วยรถกระบะทั้งหมดเจ็ดคันกับรถที่เหมือนรถทหารอีกสองคัน ก่อนขึ้นรถผมโทรบอกแม่ว่ามาถึงเชียงใหม่แล้วและกำลังจะขึ้นรถไปแม่แจ่มแม่ก็อวยพรให้เดินทางปลอดภัยขอให้ค่ายสนุกๆ
กลุ่มผมขึ้นรถคันเดียวกันทั้งหมดนอนกองกันอยู่ข้างหลังแถมยังเป็นรถคันสุดท้ายปิดขบวน รถคันข้างหน้าเป็นพวกพี่โจ๊กพี่โต้งที่ร้องเพลงกันสนุกเลยส่วนรถพวกผมเหรอ
“อ้วกกกกกกกกกก” ไอ้ปันครับโก่งคออ้วกหมดสภาพประธานค่ายมาก “พวกมึงๆกูแฮงค์” แต่พวกกูฮาว่ะปัน ไอ้แทนที่อยู่ใกล้ไอ้ปันที่สุดก็ลูบหลังทั้งบ่นทั้งลูบ ฮ่าฮ่า ไอ้เต้ยก็ชี้นู่นชี้นี่อู้หูอ้าหาตื่นตาตื่นใจตามประสามันและแล้วรถก็ผ่านซอยบ้านผมไปอย่างสวยงาม อ๊ากกก หลังคาบ้านก็คงไม่ได้เห็นไว้กลับมาก่อนนะแม่และหนวดผู้น่ารัก คึ
พอดวงตะวันคล้อยต่ำรถพวกผมก็เริ่มขึ้นสู่ทางคดเคี้ยวแถมเป็นลูกรังตับกูแทบปลิ้นบางทีมันก็ติดโคลนคงเพราะเมื่อวานฝนตกก็ต้องลงมาช่วยกันเข็น
“เฮ้ยยยยยยยยย เมื่อไรจะถึงวะ กูเมื่อยแล้วนะโว้ย” ไอ้มิคแหกปากลั่นเลยครับ พวกผมขึ้นรถออกจากเชียงใหม่บ่ายสี่โมงกว่าๆตอนนี้เวลาทุ่มกว่าๆพวกผมยังอยู่กลางหุบเขาบนถนนเส้นเล็กๆอยู่เลยคืบก็ภูเขาศอกก็ภูเขา มันไกลเกินไปแล้วนะเว้ยยยยยยยยย
“นี่เราข้ามมาเขตพม่าแล้วหรอวะไกลไปม๊ายยใครมาเซอร์เวย์ห๊ะ” ไอ้มิคยังคงแหกปากต่อไปที่จริงก็ไม่ได้ซีเรียสหรอกครับพวกผมก็โวยวายเอาฮาไปงั้นแหละ
“กูเอง” ไอ้ปันผะอืดผะอมลุกขึ้นมาตอบ ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วครับรู้สึกว่าเริ่มหนาวแล้วด้วย ภูมิเลยขยับเข้ามาใกล้ๆแล้วโอบผมไว้และแน่นอนว่าพวกสัมพเวสีต้องโห่อยู่แล้ว เชี่ยคิวมึงก็กอดไอ้เต้ยเหอะ ยิ่งพอขึ้นมาถึงป้ายที่เขียนว่า “ยินดีต้อนรับสู่ดอยอินทนนท์”
บรรยายไม่ถูกเลยว่าหนาวแค่ไหนมันหนาวแบบเย็นๆยะเยือกเลยครับจนไอ้แทนไอ้ฟ่างกอดกันกลมดิกเลยพอไอ้มิคจะไปกอดไอ้เบียร์บ้างเลยโดนคุณชายถีบกลับมา ส่วนไอ้แมทกับไอ้เชนหลับครับหลับตลอดการเดินทางและหลังจากที่ขึ้นลงเขาแทบนับไม่ได้ว่ากี่ลูกจนเมื่อยขบไปทั้งตัวรถก็เริ่มชะลอลงผมก็ยืดคอขึ้นดู
ถะ ถะ ถะ ถึงแล้วครับ ถึงแล้ววววววววววโรงเรียนที่เราจะมาค่ายอาสา มีน้องๆกับชาวบ้านมารอต้อนรับ ช่วยขนของไปเก็บด้วยเป็นอะไรที่น่ารักอบอุ่นมากครับทั้งที่มันก็ดึกแล้วแต่ทุกคนก็ยังรอ จากนั้นก็มาทานข้าวเย็นด้วยกันแม้กับข้าวจะไม่ได้หรูอะไรออกจะแปลกๆลิ้นด้วยซ้ำแต่เมื่อเทียบกับน้ำใจของทุกคนที่นี่ และรอยยิ้มที่แสดงถึงความเป็นมิตรอันอบอุ่นมันทำให้อาหารมื้อนี้อร่อยมากครับ อร่อยจนพวกผมลืมความเหนื่อยเมื่อยล้าจากการเดินทางไปหมดเลย
จากนั้นก็มีการแสดงพื้นบ้านชาวเขาของน้องๆพวกผมก็มีรำจากพวกสาวๆในชมรม จากนั้นไอ้ปันก็ขึ้นกล่าว เปิดค่าย
และค่ายอาสาก็ได้เริ่มขึ้นแล้วววววววววคร้าบบบบบบบ
TBC >>>>>>>>>>>>>
…………………………
- มิสามารถยัดลงในคราเดียวค่ะคุณผู้อ่านที่น่ารักขาเพราะฉะนั้นมันเลยมีจุด1จุด2 ฮ่าๆ
- นี่ๆมีแฟนเพจใหม่มาให้ตามไปกดไลค์กันอีกแล้วค่ะ สามารถเข้าไปจอยเม้าท์กันได้หรือไม่ก็ไปชมแฟนอาร์ตงามๆได้นะจ๊ะ ตามเส้นทางนี้เลยค่ะ
แฟนเพจ (http://www.facebook.com/pages/We-Are-%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99/197234607046993)
- ที่จริงมันหนาวนะ อย่าลืมๆๆๆ เพราะเป็นช่วงปลายๆกุมภา(ตามท้องเรื่อง) กร้ากกกก
-
จิ้มทันไหมมมมมมมมมมมมมมมมมม ~
______________________________________________________________________________________
-
.. o13
+1
-
:z13:ทันไหมอ่ะ
-
ฮาอิน้องเต้ยจริงๆ จะเอากางเกงว่ายน้ำไปแม่แจ่ม
-
แปะ
-
...ทำไมต่ายไม่เก็ทคำถามในรถไฟหลังเกมส์ท่องจำหนอ...(คือรู้ว่ามันคงแนวส่อ/คำผวนแต่ไม่รู้คำตอบอ่ะ)
แหม ปันขาไม่ค่อยเลยเน้อ อยากอ่านตอนพิเศษเบื้องหลังปันและพี่องุ่นจังเลยค่ะ XD
ค่ายอาสาเริ่มแล้ววววว จะมีการเลือดตกยางออกอะไรมั้ยน้อ~
-
อยากอ่านปันองุ่นแล้วววว
-
แอบมีปันกะพี่องุ่นโผล่มาให้ตื่นเต้นอีกแล้ววววววว
อยากอ่านเรื่องของ2คนนี้มากๆ :-[ :impress2:
ที่มหาลัย' ก็จัดให้ทำโครงการเหมือนกัน เห็นค่ายอาสาค่านี้แล้วอยากจะเปลี่ยนโครงการที่คณะให้ตามไปที่แม่แจ่มมากๆๆๆๆๆ 55555
o22 o22
-
ยาวสะใจมากค่าพี่ตาล
ขนาดจุด1ยังมันส์ขนาดนี้ จุด2มันจะขนาดไหนน้อ
ฮาเวอร์ตอนท่องประโยค แทบกลั้นขำไม่อยู่ ทรมานมากมาย สงสารแทนอ่ะ โดนไปเยอะเลยทีเดียว
ปันๆเตรียมเป็นลูกเขยไร่องุ่นแล้วสินะ หึๆ
อิคุณน้องเต้ย รั่วไปมั้ยลูก ตลกอ่ะ แต่ก็ดีเหมาะกับคิว ฮ่าๆๆๆๆๆ
ที่เห็นเท่ตลอดๆเห็นจะมีภูมิ เบียร์ หมอเชนนะ โคตรหล่อ อ๊ายยยยย หลงอ่ะ
แต่ภูมิเด็กน้อยอ่ะ เอาเสือน้อยมาด้วย โอ้มายก้อด อะไรจะปานนั้น แอบฮาตอนเสือน้อยหลุดมือเพราะเสียงมิคร้องเพลง ฮ่าๆๆๆๆ
พีมลองดื้อใส่ไม่ทำตามภูมิดูสักครั้งดิ จะดูว่าภูมิจะฟิวส์ขาดได้ขนาดไหน คึๆ
รู้สึกเหมือนได้เห็นแทนฟ่างหวานใส่กันนะ คู่นี้ก็น่าอิจฉา แต่ละคนมีคู่กันหมด น้องแมทมาหาเจ้มามะ กร๊ากกกกกกก
อยากอ่านตอนต่อไปไม่ไหวแล้วค่า
รอนะค้า :กอด1:
-
:impress2:
-
แค่ช่วงเดินทางก็มีอะไรเก็บไว้เป็นความทรงจำมากมาย
-
แหมม ปันๆตอนพูดกะพี่องุ่นไม่เห็นจะรั่วเลยนะ เก๊กเชียว
-
ฮา กับเกมภาษาไทย แบบไม่ไหวแล้ว :jul3: เพื่อนจะด่าว่าบ้าละ :jul3:
ตอนนี้ฮาเหมือนเดิม ภูมกับพีมก็หวีทกันเหมือนเดิม
ปอลิง คำพวกนี้น่าเอาไปเล่นบ้าง :jul3:
:pig4: นะคะ
-
จองที่
...............
ว๊ายๆๆๆๆๆๆ :m3: :m3: :m3: :m3:
พี่ภูมิน่ารักอ่า >< ยังชอบแกล้งพี่พีมเหมือนเดิมเลย
“ก็กูมีแฟนอยู่แค่คนเดียวไม่ให้แกล้งมึงแล้วจะให้กูไปแกล้งใคร”
เจอประโยคของพี่ภูมิเข้า โอยยยยย เขิลแทนพี่พีมอ่าาาาาาาาาา :o8: :o8: :o8:
พี่แทนก็ยังเป็นโรคเิดิม รักษาไม่หายซะที//แต่.......คงจะไม่ทีทางหายแน่ เหอ เหอ เหอ
ตอนกลางๆมีแอบหวาน(แอบเหรอ?)ด้วย อ๋ายยยยยยยยยยยย ชอบบบบบบบบบบบ
มีความสุขจัง :m18: :m18: :m18: ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :sad4:
ว่าแต่............พี่ปันจะเคลียร์เรื่องขององุ่นได้หรือยัง
หนูอยากรู้น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ตอนที่ให้พูดประโยคนี่เกือบสำลักเสมหะตัวเองอ่ะ//หัวเราะดังไม่ด้ายยยย TT
ฮาได้ใจจริงๆ
-
อ่านแล้วคิดถึงอดีตตอนไปเที่ยวดอยอินทนนท์ หนาวมาก
และมันมากเพราะเค้าไม่ให้เอารถตู้ขึ้นต้องขึ้นรถในพื้นที่(ไปหลายคันจัดเค้าไม่ยอม)
เด็กๆ คงได้ประสบการณ์ที่มีค่ามากมายกับการออกค่าย
หวังว่า สิ่งนี้จะทำให้เด็กๆ จบมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดีของสังคม
ไม่ต้องตอบแทนอะไรให้สังคมมาก เพียงแค่ไม่เบียดเบียนสังคมก็มากพอแล้ว
ฝากดูคำผิดนิดหนึ่งคะ ไม่แน่ใจว่าจะผิดหรือเปล่า
แต่ใครก็ไม่น่าสงสารเท่าเหมือนผมนามว่ากวินภพ
-
ฮาตลอดเรื่อง หลุดก๊ากออกมาก็ตอนปันกับมิคเล่นเกมภาษา
ส่วนแทนถึงกับต้องไว้อาลัยกันเลยทีเดียว
-
ไอ้เกมส์ทะลึ่งๆแบบนี้แหล่ะค่ะ ไปเล่นที่ไหนฮากระจาย
ยิ่งแทนเล่นด้วยแล้ว ฮาแตก :laugh:
ไอ้หล่อกับไอ้เตี้ย ยังสวีทกันไม่เสื่อมคลาย กรี๊ดด :-[
ส่วนปัน....ความแตกเมื่อไหร่ มีเฮ :mc4:
-
เอ่ออ
น้องเต้ยค่ะ จะไปว่ายน้ำบนดอย เนี่ยนะ เพลียแทนพี่คิวจริงๆ o22
ขำอ่ะ แม่ยาย กะลูกเขย หุหุ
น้องภูมินี่หาทางหวานกะนู๋พีมตลอดอ่าา น่าร้ากกก :o8:
-
ปันองุ่นนนนนนนนนนนนนนน
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี้ดไว้ก่อนถึงจะมีแค่นั้น ฮ่าๆๆ มีแค่นั้นก็กรี้ดได้นะคะนะ ฮ่าาาาาาา
เลิฟง่อออ สะกดจิตให้เจ้สวยแต่งปันหงุ่นเยอะๆๆ
ปล.ตอนนี้ภูมิพีมหวานเว่อไรเว่ออะ แอร้ยยย แต่ปันหงุ่นหวานกว่า(ถึงจะมีแค่นั้น ฮ่าาา)
:o8:
-
:laugh: :laugh:
เมนท์ออกแต่ หอยกับหมี กร๊ากกกกกกกกก
แต่
ปันปันกับพี่องุ่น แอร๊ยยย ออกมาตอนหล่ะนิด ยั่วกิเลสคนอ่านที่สุด อยากรู้คู่นี้ :serius2: :serius2: (ปันตอนคุยกับพี่องุ่นไม่รั่วเลยน่ะหล่อตลอด :jul3:)
-
:z13:
-
เฮฮา น่ารัก สวีท หวาน กันตล๊อดดดดดดดด
ไม่น่าเชื่อ ภูมิ พูดประโยคเหล่านั้นไม่ได้ไม่ผิดเลยเร๊อะ เทพเกินไปแล้ว ไม่ใช่คนแน่ๆ กร๊ากกกกกกก
เป็นการเข้าค่ายที่่ฮา และน่าสนุกมากมายยยยย
อร๊ายยยยยย ที่สำคัญ ฟ่างงงงง กับ แทนนนนน น่าร๊ากกกก น่าหยิก FCแทนฟ่าง โบกธง เย้วๆ
ยาวสะใจมากค่าาา รออ่าน .2 ต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
ฮามากแต่ละประโยค
หอยๆหมีๆ
-
:man1: ปันปัน กับ พี่องุ่น :กอด1:
:impress2: อร๊างงงง
น่ารักทุกคู่เลย คิคิ :กอด1:
-
อยากร่วมทริปนี้บ้าง :z3:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
สนุกมากกกกกกก
ฮาอ่ะ อ่านไปหัวเราะไป
สมองโล่งเลย อิอิ
-
:o8: ชอบเวลาแทนเรียกฟ่าง ว่า ข้าวฟ่างอ่ะ
อยากอ่านตอนพิเศษคู่นี้
:z2: :z2: :z2:
-
ปันองุ่นนี่ยังไม่เปิดสักทีนะ
ลุ้นๆๆๆๆๆ 55555 พี่องุ่นก็แสนจะน่ารัก
โอ้ยยยๆๆๆๆ
-
ชอบบบบบบบบ ><
เฮฮามากอ่ะ
อ่านไปขำไป
ว่าแต่ปันน่าจะพาพี่องุ่นมาด้วยอ้ะ อิอิ
-
ไม่ว่าทางจะไกล จะหนาว จะลำบากแค่ไหน
ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับพวกเค้ากลุมนี้เลย
แถมบางคู่ยังแอบเนียนหวานกันอีกแน่ะ :-[
ไม่รู้จะเม้นท์คู่ไหนดี น่ารักไปโหม๊ดดดดด
เอาไว้เจอกันจุดสองนะจ๊ะ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักอ่าา
ชอบภูมิกับพีมมากมาย น่ารักเนอะ
เพื่อน ๆ ก็น่ารัก
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
ฮาอย่างเดียวละตอนนี้
-
ออกค่ายกันแล้ววววว
คิวเต้ยง้อกันน่ารักมากก
คิวยอมเต้ยทุกอย่างเลยเนอะ
แทนฟ่างก็น่ารัก อะไรจะเกลียมัวขนาดนั้นอ่ะแทน
ภูมิพีมหวานกันได้ตลอดทริป
ดูแลแอนด์ห่วงใยกันตลอด
เดอะแกงค์ที่เหลือก็ฮากันสุด ๆ
ค่ายอาสาครั้งนี้สนุกแอนด์ฮากันแน่นอน ^^
-
:sad4:ว้าวแค่นั้งอ่านก็นึกสนุกไปด้วยแล้วสิครับ มาต่อเร็วๆนะครับ :z2:
-
รั่วกันเป็นหมู่คณะ
ฮากันจนปวดแก้มเลย :m20:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เป็นการเดินทางที่ฮามว๊ากกกกก
:m20: :m20: :m20:
-
น่ารักอ่ะ พีมภูมิน่ารักอ่ะ...ส่วนเพื่อนแต่ละคนไม่ต้องพูดถึงรั่วฮาสุดโต่งเหมือนเดิม
อีน้องเต้ยนี่เอาฮาไปไหน จะเอาห่วงยางมาด้วย ปวดหัวแทนพี่คิวมากมาย..แต่ก็ติสท์พอกันแหละเนอะสองคน
เกมส์บนรถนั่นมันอะไรรรรรร สองแง่สามง่ามมาก เอาฮาที่สุดอ่ะ
ชอบโมเม้นท์พูมภูมิทั้งหมดเลย ทั้งตอนเค้าห่วงแฟนเค้าอยากให้เอาเสื้อมาใส่ มีแฟนคนเดียวจะให้ไปแกล้งใครอ่ะเนอะ
พีมก็โครตน่าแกล้งอ่ะ...บนรถไฟด้วย มีแอบหอมแก้มกัน...นึกอารมณ์ตอนภูมิชมพีมว่าน่ารักนี่แบบ ตาเธอคงหวานไปถึงไหน
แล้วพี่ฟ่างจะแซวไมอ่ะ ตัวเองก็หวานไม่แพ้กันหรอก
ขอบคุณค่ะ
-
ทั้งฮา ทั้งน่ารักเลย..เป็นค่ายอาสาที่ป่วนดีจริงๆๆๆ
-
อ่านตอนไหนยังไงก็ยังฮาตลอด ชอบเรื่องนี้เป็นที่สุด :z2:
-
o13
-
:L2: :L2:
-
ท่านปันปันแอบโทรหาพี่องุ่น
กร๊ากกกกกกกกก~
-
555555พ่ีคิวกะเต้ยฮาตลอดดดดดด
รถไฟเที่ยวนี้ทะลึ่งนะ55555 หัวเราะท้องแข็งเลย คนเมาลิ้นยิ่งพันกัน นึกหน้าแต่ละคนแล้วฮา
แม่ขาาาาาาแซวซะทำลูกพีมเขินนะคะ แม่อารมณ์ดีตลอดเลย o13
อยากรู้เรื่องพี่ปันกะน้ององุ่นจัง^^
-
ค่ายอาสาเป็นอะไรที่สนุกมากๆ สนุกได้อยู่กับเพื่อนๆ
สนุกที่ได้สอนหนังสือน้องๆ
สนุกที่ได้ช่วยกันสร้างอาคาร สร้างห้องสมุด
อยากกลับไปเป็นเด็กมหาลัยอีกครั้ง
-
อ่านแล้วอยากออกค่ายอาสาด้วยอะ
:laugh:
-
พีม-ภูมิ หวานนนนนเกิ๊นนน
อยากรู้เรื่อง ปัน-องุ่นๆ มากๆหน่อยอ่ะ ผู้แต่ง 55555
-
ฮา :laugh: :laugh: :laugh:
-
กลับมากันแล้วหลังจากหาย่างไปนาน
ก็ยังคิดถึงภูมิพีมและเหล่าพ่องเพื่อนมากๆ
หวังว่าจะได้อ่านบรรยากาศหวานๆบนดอนนะ
-
555+
ภาษาไทยๆๆๆๆๆๆ
พีม ภูมิๆๆๆๆๆ :laugh:
-
หมอเชนขราถ้าน้องหมวยเล่นคอแล้วน้องหมอเล่น..อะไรจ๊ะว่าไงหมอเชน
อย่างฮา ไม่ไหวแล้ววววววววววว :pigha2:
ปอลู. เมื่อไหรเค้าจะได้อ่านปังงุ่นอย่างเต็มๆหนอออออ :man1:
-
เริ่มค่ายแล้ว ><
ปันองุ่นมานิดนึงก็พอชุ่มฉ่ำ 555555
-
:impress2: :o8: น่ารักกันจิง
อยากหาคู่ให้หมอเชนอ่ะ เอาแบบเคะราชินีอ่ะ ขี้วีนๆ เอาให้หมดลายเลย
-
คุณแม่เรียกสินสอดแพงๆเลยนะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ปันปันเวลาคุยกะพี่องุ่นดูเหมือนเป็นผู้เป็นคนเนาะ 555
-
พีมเจ้าเล่ห์จริง ๆ แกล้งปันได้ ฮ่า ฮ่า
อ่านไปก็ฮาไป
-
แหมพี่ปันปันมีการแอบโทรหาพี่องุ่น ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยย แล้วยังจะปฏิเสธได้อีกเหรอจ๊ะ :impress2:
ขอให้หนุ่มๆสนุกกับค่ายน้อออออออออออออออออออ
-
อยากไปแบบนี้บ้างจัง อบอุ่นดีเนอะ กิ้วๆ :o8: :-[
-
คู่ปันองุ่น อยากอ่านมากกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
-
น่ารักทุกคู่ ปันกะองุ่นนิทำตัวสมกับเป็นผู้นำครอบครัว :กอด1:
-
ตลก :m20: แต่ละคนพูดแล้วฮาแตก
-
ปันปัน กับ พี่องุ่น ><~ อร๊ายยยยย
เมื่อไรจะมีคู่นี้ให้อ่าน :impress2:
แบบตอนนี้เกมแต่ละเกม ฮามากก
-
:m20: กับเกมมาก แต่ละคนออกแนว xxx กัน กอง บก. ต้องเซนเซอร์
ปัน-พี่องุ่น แล้วความลับก็จะเริ่มเฉลยโดยพีม
เสร็จจากค่ายอาสา ไม่รู้ภูมิจะแอบเซอร์ไพรส์พีม ให้พ่อกะแม่ไปรออยู่ที่บ้านพีมป่าวนิ
รอ 75.2 ต่อไป
-
ฮาสวดยอด สุภาษิตแต่ละประโยคเนอะ ไอ้เด็กพวกนี้มันช่างคิดได้
ทุกคนน่ารักอ่ะ เรารักพวกมันมาก หึหึ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
อ่านแล้ว อยากไปค่ายอาสาแบบนี้บ้างจัง ^^
-
เกมภาษาบนรถไฟฮามาก :m20:
-
เย่ ถึงแม่แจ่มแล้ววววววววววววววว
แทนฮาไปนะคะ น่าสงสารจริง โดนแกล้งด้วยอ่า ฮ่าาา
ข้าวฟ่างไม่คิดจะช่วยยย มีหัวเราะซ้ำเติมอีกนะ
อยากรู้เรื่องพี่องุ่นว๊อยยยยยยยยยยย พีมไปสืบเด๊ะ
-
ฮาพะย่ะค่ะ สนุกอ่ะ
ขำมากๆๆๆๆ
อยากอ่านพี่ปันกับพี่องุ่นจังค่ะ
คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปันกับพี่องุ่นนนน :impress2:
-
เกมภาษาไทย ตลกมาก 555555555555555555
-
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
คิดถึงภูมิกับพีม และทุกคนในเรื่องนี้มากกก
เข้ามาอ่านอีกทีก็เป็นตอนที่จะเข้า ดราม่าเลย
ช่วงดราม่า อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย อ่ะ T_T :sad4: :sad4:
กว่าทั้งสองจะกลับมาเป็นปกติได้ เล่นเอาเราเศร้าไปนานเลยทีเดียว
ขอโทษคุณตาล ด้วยนะครับ ที่ห่างหายไปนานนนน
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งฮา :laugh:
รอตอนต่อไปค่า
+ 1 :กอด1:
-
อ่านไปขำไปเลยค่ะ
ตอนนี้ ฮามาก
-
อยากอ่านคู่ แทนฟ่างอ่ะ :monkeysad:
-
เป็นการเดินทางที่น่าจดจำจริงๆ ^^
ปันปัน กะ องุ่น อร๊ายยยยยย อยากรู้เรื่องของคนคู่นี้จัง อิอิ
ขอบคุณ ผู้แต่งคร่าา ยาวมากๆๆๆ
-
ปันองุ่นๆ อยากอ่านคู่นี้
ภูมิก็ชอบเเกล้งพีมจริงๆ 55
-
ชั่วโมงนี้ กะเทยแย่งซีนไปครองหมดฮะ
-
รักเต้ยกะคิวมากกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
อยากอ่านปันองุ่นด้วยคนค่ะ ขอร้องคนเขียนด้วยคน ^^
-
o13 :-[
-
ฮามากกกกกกกก :m20: ฮาจนเพลีย 555
ตอนหน้าภูมิจะไปสู่ขอพีมหรือไม่ ? o18
หนุกๆ :m4: ชอบมากกกกก
-
มีความสุขมากๆค่ะที่ได้อ่านเรื่องนี้ในบรรยากาศแบบนี้อีก ^^
ปล.ตอนนี้อ่านแล้วคิดถึงสมัยตัวเองไปออกค่ายเลยค่ะ ตอนนี้ปวดแก้มไปหมดแย๊วววว
-
โอ้ยยยย อ่านแล้วฟินขนาดเจ้า ></////// :jul3: :jul3: :jul3: :m20: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :-[ :o8: :man1: o13 o13
-
ทั้งฮาทั้งหวาน
ชอบมากจริงๆนะ
น้องภูมิ ทั้งแหย่ทั้งขู่ทั้งลวนลาม แฟนก็ยอม เพราะมีแฟนแค่คนเดียว ฮิ้ววววววว
เขินแทน
-
ยาวได้ใจมากค่ะ สมกับที่รอคอย แต่ขอรีเควสเถอะค่ะ ไม่ไหวจะทนจริงๆ ขอพี่ปันกับพี่องุ่นมาแถลงข่าวด่วนค่ะ คนอ่านว๊อนท์มากกกกกก อิอิ
-
อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศตอนออกค่ายจริงจัง ชอบจ๊ะชอบ กด Like แร้ว Like อีกอ่า
-
เฮฮาร่าเริงกันตลอดแหละแก็งค์นี้ อ่านทีไร มีความสุขทุกทีฮับ ขอบคุณมาก :กอด1:
ยิ่ง "ปัน-องุ่น" เนี่ย....จ้องตาไม่กระพริบเลยนะฮับ รออยู่ๆ เมื่อไรจะเปิดตัวสักทีอ่ะ
อยากเห็นท่านปันในมุมเลิฟๆ กับเขาบ้าง จะหายเพี้ยนไหมเนี่ย
อย่างเวลาคุยกับองุ่นยังรู้สึกเป็นผู้เป็นคน(??)กว่าปกติเลยอ่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณตาลนะฮับ :กอด1:
-
อ่านไปขำไปฮามากอ่ะ :laugh:
-
เริ่มสนุกแล้วๆๆๆ เอา สุ้ๆๆน้องพีมน้องภูมิ
-
แทนน่ารักอ่ะ :impress2:
ว่าแต่ประโยคแต่ละอันนี่คัดสรรกันมาอย่างดีเลยนะคะ :laugh:
รอตอนหน้าค๊า :z2:
-
ฮามากเลยค่ะสุดยอด o13 Ps.อยากอ่านตอนพิเศษปันกับพี่องุ่นจัง~
-
แทนฟ่างเค้าน่ารักอ่ะ ดูแลกันดีตลอด อิอิ
ภูมิพีมก็น่าร๊ากก ภูมิตีซี้กับคุณนายอ่ะ ฮ่าๆๆ ลูกเขยดีเด่น
-
ขำภาษาไทยพวกมันจริงๆให้ตายเหอะ :jul3:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย ยยยย จริงๆ บรรยากาศเชียงใหม่ก็ดีน้าาาาา :-[
-
:laugh: :laugh: :laugh: ฮา ไอน้องเต้ยอะ
น้องเต้ยลูก แม่แจ่มนะลูกนะ 555 จะเอาห่วงยางไปทำไม :m20:
เริ่มสงสาร คิวแหล่ะ :laugh: :laugh:
คุณนายน่ารักอะ คุยกะลูกเขย น่ารักมากกกกกกกกกกกก :impress2:
พีมเวลาเขินยังน่ารักเหมือนเดิม :-[
อยากไป แม่แจ่มด้วย อยากไปปปปปปปปปปปปปปปปปปป :serius2:
-
อยากอ่าน 75.2 จังเลย :impress2:
-
น้องเต้ยเตรียมผ้าปิดจมูกไปกันสำลักควันดีกว่าลูก กางเกงว่ายน้ำค่อยเอาไปทะเลสองต่อสองกะพ่ีคิว
ปรึกษาเฮียพีมกะเฮียภูมิเค้าได้ เรื่องทะเลนี่ประสบการณ์ตรง
-
เล่นท่องกลอน เล่นคำ ฮามาก แต่ภูมิพีมน่ารักอะ
-
น่าสนุกนะค่ายรอบนี้
-
คอยตอนต่อไปอยุ่นะ
คิดถึงพีม ภูมิ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
รอตอนใหม่นะคะ :L1:
-
โอ๊ยแต่ละคู่หวานกันตลอด
แทนนี่ก็รักเมียดูแลเมียดีเนอะ ปูเสื่อให้เมียนอนด้วย 555555
“ก็กูมีแฟนอยู่แค่คนเดียวไม่ให้แกล้งมึงแล้วจะให้กูไปแกล้งใคร”
ไม่ใครก็ใครมาเจอประโยคนี้เข้าก็ตายกันไปข้างอ่ะ >////<
ตลกตอนภาษาไทยวันละคำว่ะ
กวินภพเอ๋ยยย ฮ่าๆๆๆ ทั้งอิปันและมิคอ่ะ โคตรฮา
อ่านไปหัวเราะไป กรามแทบข้่าง กร๊ากกก
ปล.อยากอ่านสเปเชียล ปันองุ่น จัง
อิอิ พี่องุ่นน่ารักมากกกอ่ะ
ไม่เคยเห็นปันโหมดนี้ด้วย ปกติจะเห็นแบบ รั่วๆ ไม่เต็มๆ
คราวนี้มาแบบ แอบหวานเบาๆนะยะะปัน *กิ้ววววววว*
-
พีมน่าร๊าาาาากกกกกกก
-
ซุ่มอ่านมาตั้งนาน เพิ่งได้มีโอกาสเม้นท์กะเค้า ไม่ว่ากันเนอะตาล :impress3:
เค้าคิดถึงพี่คิววววววววววววว มากกกกกกกกกก หยุดอ่านไปนาน เพิ่งมีเวลากลับมาอ่าน ทนคิดถึงพี่คิวไม่ไหว (เอ๊ะ!!!555)
ในที่สุดกว่าหนุ่มๆของเราจะถึงแม่แจ่ม คาดว่าคนอ่านจะเดินทางถึงล่วงหน้าไปแล้ว :laugh:
คงจะละลานตามาก มีแต่หนุ่มๆทั้งนั้นเลย โฮะ โฮะ โฮะ!!! ยิ่งพวกใช้แรงงาน ออกแรงยกของ แบกปูนไปโบกตึก กล้ามเป็นมัดๆ :jul1: ไม่ใช่ละๆ ดึงสติกลับมาก่อนให้ไว หนุ่มๆเพิ่งจะไปเหยียบถึงที่เองนะ คิดไปไกลมาก :o8:
รอบรรยากาศเฮฮาในตอนต่อไป จะได้ย้อนระลึกไปถึงสมัยตัวเองไปค่ายอาสามั้ง ราน้ำแทบทุกวัน :laugh:
พีเอสซึ. ใกล้จบและหรอตาล :m15: น้องๆยังไม่จบปีสี่เลยนะ หรือจะรอรุ่นเต้ยจบเลยก็ได้ เค้ารอได้นะ o18
-
:z2: เต้นรอค่า
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
ขำจนหงายหลัง จะฮาไปไหนกันเนี่ย :m20: :m20: :m20:
คนหล่อนี่ทำไร็ไม่น่าเกลียดจริงๆ่
ว่าแต่พี่ปันกะพี่องุ่นว่าไงหละเนี่ย
-
การเดินทางได้เริ่มขึ้นแล้ว มาดูความน่ารัก ๆ ของเหล่าหนุ่ม We are กันว่าจะเอามัน เอาฮากันขนาดไหน
จะมีเรื่องให้ตื่นเต้น เร้าใจอะไรกับการออกค่ายครั้งนี้
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1:
ปล. สุขสันต์วันปีใหม่ไทย ครับ :mc4:
-
นั่งรอ 75.2 :m7: :m7: :oni1: :oni1: :oni1:
-
75.2 75.2 75.2 75.2 75.2 75.2 75.2 75.2 75.2...
-
โอ่ยยยยยยยย อ่านทันแย้ววววววววว *หืดขึ้นคอ*
ฮ่าาาาา
ไม่เคยอ่านอะไรแล้วขำขนาดนี้
แต่พอมาม่าทีก็เจอเข้าไปซะชามโตTTTTTTTT
ดีใจที่คุณพ่อพี่ภูมิเข้าใจน้าา ;D
รอตอนต่ไปนะคะ (:
-
กร้ากกกกกกกก ไม่ไหวแล้วฮามาก
นั่งขำปวดกราม เจ็บแก้ม ท้องเกร็งไปหมดแล้วค่ะ
นึกถึงตอนรับน้องมาก แต่ละปรโยคนี่สุดๆ
ฮาสะเด็ดสะแด่วจริงๆค่ะตอนนี้
ไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆๆ
-
:L2: :L2: :L2:
-
รอตอนต่อไปค่ะ
:pig4:
-
โอ๊ยย ตอนฮานี่ก็ฮาสุดๆ จริงๆ ค่ะ แทบจะลืมไปเลยว่าเคยดราม่า!
-
ชอบบบบบบ น่ารักมากอ่ะ แต่ปันกะพี่องุ่นนี้ขอเถอะ ไม่ไหวแล้วววววววววววววววว
:impress2: :impress2:
-
:m7: :m7: :m7: :m7:
o11 o11 o11
:oni3: :oni3:
:undecided:
-
เข้ามารอ รอ รอ คุนตาลลลลลลลลลล 5555
-
ปิ๊งๆ :sad4: :sad4: มารออยู่น้าาาาาา :sad4: :sad4:
-
เพิ่งได้แวะเข้ามาอ่าน
หลังจากผ่านไปมาหลายรอบ
อ่านทันตอนล่าสุดแล้วด้วย
แต่เกิดความรู้สึกว่า
อ่า เรื่องนี้สนุกจังทำไมเพิ่งได้เข้ามาอ่าน
เข้าถึงอารมณ์ดีจริงๆนะ
ช่วงที่เศร้าเล่นเอาตาบวมไปด้วยเลย
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน รอตอนต่อไปนะคะ
-
มารอๆจ้าาา :call:
-
:call: :call:
มารอด้วยคัฟ -- ลงแดงนิดๆ แว้ววว
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักที่สุดๆๆๆๆๆๆ
แต่ ขอปัน-องุ่น กะ เบียร์-โตเกียว ได้มั้ยอ่า อยากอ่านมากๆๆ
o13 o13
-
o13
กร๊ากก ขำน้องเต้ยอะ
-
คิดถึงปันปัน :impress:
-
:a6: :a6: :a6: :a6: :a6:
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
:amen: :amen: :amen:
:sad3: :sad3:
o11
-
ตอนที่ 75.2 ค่ายอาสา
เราอาสาพัฒนาใจเริงร่าและสามัคคี
เราร่วมจิตชีวิตพลี รวมไมตรีเพื่อพี่น้องผองไทย
แม้ห่างไกลไม่ท้อถอย ถึงยอดดอยสูงเสียดเหยียดฟ้า
เราบากบั่นฝ่าฟันเข้าไปหา ร่วมพัฒนาด้วยเมตตาอารี
สายลมหนาวเคล้าลมฝน ในกมลเราแสนเยือกเย็น
เราอบอุ่นในคุณที่บำเพ็ญ ความลำเค็ญก็มลายหายไป
*เพลง เราอาสา
เหมือนได้ยินเสียงเพลงแว่วๆมาจากทีมวิชาการหรือพวกคุณครูสอนน้องๆนั่นแหละครับมันกำลังพาน้องร้องเพลงกันอย่างสนุกพวกก้นครัวอย่างผมก็พลอยได้ฟังไปด้วยตอนนี้ในครัวกำลังยุ่งวุ่นวายเพราะใกล้เที่ยงนั่นก็หมายความว่าได้เวลาของมื้อกลางวันแล้วพวกเราเลยต้องเร่งมือทำกับข้าวให้เสร็จ แม้ว่าผมจะแค่แบกกระติกน้ำยกหม้อข้าวสับหมูสับไก่แต่ก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของการทำกับข้าวใช่ไหมครับ
หนึ่งสัปดาห์เต็มแล้วที่พวกเราขึ้นมาเป็นชาวค่ายชาวดอยอยู่บนแม่แจ่มมันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆเลยครับที่นี่บรรยากาศดีมากอากาศก็ดีและผมไม่อยากจะอวดเลยว่าที่นี่มีลำธารเล็กๆอยู่ใกล้ๆด้วยน้ำใสมากตอนเย็นพวกผมก็ลงไปเล่นไปจับปลาถือเป็นการอาบน้ำไปในตัว
ไฮไลท์อีกอย่างที่สำคัญคือช่วงที่พวกเรามาออกค่ายเป็นปลายฤดูหนาวใช่ไหมละครับมันเป็นช่วงที่ดอกบัวตองบานเหลืองอร่ามเต็มหุบเขาพอดี สีเหลืองตัดกับสีแดงของต้นคริสต์มาส(Poinsettia) ต้นที่มันใบแดงๆอ่ะที่เราเอาไปปลูกประดับตามบ้านตามที่ต่างๆไม่ใช่ต้นคริสต์มาสที่เป็นต้นสนแล้วเอาของขวัญเอาตุ๊กตาไปแขวนในช่วงวันคริสต์มาสนะครับ กร้ากกกกกกกกกกกก
นั่นแหละๆที่เราเห็นว่าใบมันเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีแดงได้ก็ว่าสวยแล้วใช่ไหมแต่ต้นคริสต์มาสที่นี่แปลกยิ่งกว่านั้นอีกเหอะมันมหัศจรรย์มากเพราะมันต้นใหญ่โคตรๆเหมือนไม้ยืนต้นเลย ผมรู้สึกว่าจะมีกันเกือบทุกบ้านแต่เหมือนชาวบ้านเขาไม่ได้สนใจมันเท่าไรเหมือนเป็นแค่ต้นมะม่วงมะพร้าวธรรมดาทั่วไปแค่นั้น
แต่ว่าเด็กหัดขึ้นดอยอย่างพวกผมนี่สิตกตะลึงกันใหญ่ถ่ายรูปซะเกือบจะทำเป็นหนังสั้นได้และที่แรงกว่านั้นคือไอ้คิวกับไอ้มิคมันมโนไปว่านี่คือต้นไม้ประหลาดมันเลยชักชวนกันไปขอหวย แม่งดูความคิดพวกมันดิแต่ผมก็แอบมาขูดด้วยเหมือนกันแหละ ฮ่าๆ
ที่เล่ามานี่ไม่ได้อวดนะครับแค่จะบอกว่าที่นี่สวยมากผมไม่ได้อวดจริงๆนะเว้ยแค่อยากให้รู้ว่าที่แม่แจ่มบรรยากาศดี นี่ไม่ได้อวดเลยนะแค่อยากแจ้งให้ทราบว่าตอนพระอาทิตย์ขึ้นพระอาทิตย์ตกมันคล้ายๆนิวซีแลนด์แค่นั้นเอง หึ กูไม่ได้อวดครับคอนเฟิร์ม
แล้วตอนเช้าๆนะมีหมอกหนาๆพอสายมาก็เริ่มร้อนและร้อนมากตกเย็นกลับหนาวซะงั้นแม่งหนาวเหมือนมันลืมไปว่าตอนกลางวันมันเคยร้อนแค่ไหน ก็เลยไม่แปลกที่คุณหนูภูมิจะหวัดแดกตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเพราะมันปรับตัวไม่ทัน
ส่วนโรงเรียนที่เรามาออกค่ายเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟังคร่าวๆแล้วกันเนอะบริเวณโรงเรียนอยู่ห่างจากหมู่บ้านพอสมควรครับเป็นลานกว้างๆต้นไม้เยอะๆนึกออกใช่ป่ะมองไปก็จะเห็นหมู่บ้านอยู่ไกลลิบๆเพราะโรงเรียนอยู่สูงกว่าตามสเต็ปขั้นบันไดของชาวเขาทั่วไป
โรงเรียนมีอาคารเรียนหลักสามหลังเป็นอาคารชั้นเดียวทั้งหมดแต่ละหลังอยู่ไกลกันพอสมควรรับ ก็มีอาคารของเด็กประถมป.1-ป.3 อีกหลังของป.4-ป.6 น้องๆที่นี่ไม่ได้แบ่งเกณฑ์อายุชัดเจนเหมือนเด็กในกรุงเทพเด็กต่างจังหวัดหรอกครับก็มีคละๆกันบ้าง
ที่นี่มีคุณครูทั้งหมดสามคนฟังไม่ผิดหรอกครับที่โรงเรียนมีคุณครูแค่สามคนแล้วคิดดูนะว่าครูสามคนต่อนักเรียนหกห้องมันเลี่ยงไม่ได้ที่คุณครูต้องสอนหลายๆห้องพร้อมกัน ส่วนอีกอาคารอยู่เนินด้านบนถัดขึ้นไปเป็นส่วนของน้องๆอนุบาลอาคารหลังนี้ดูแข็งแรงกว่าที่อื่นๆครับ
คุณครูเล่าให้ฟังว่าปีก่อนคุณครูที่นี่เอาเงินเดือนตัวเองมารวมกันซื้ออุปกรณ์มาแล้วก็อาศัยแรงจากชาวบ้านช่วยกันสร้างนอกนั้นก็จะมีห้องพักครูซึ่งเราก็อาศัยเพิงเล็กๆของห้องพักครูนี่แหละเป็นครัว
ครัวแบบโอเพ่นแอร์เคยเห็นกันไหม หึหึ น้ำมันกระเด็นโดนแขนอีกรีนแต่ละทีมันกรี๊ดลั่นดอยแต่ดีหน่อยว่าส่วนที่เป็นครัวอยู่ห่างชาวบ้านชาวช่องเป็นโยชน์ใครทำอะไรไม่มีสิทธิ์เห็น และอีกอาคารเป็นเหมือนที่ประชุมของชาวบ้านน่ะครับอยู่ข้างบนติดกับอาคารอนุบาลซึ่งพวกผมก็ใช้ทำกิจกรรมนันทนาการแล้วก็กินข้าวกันที่นั่นด้วย
ส่วนห้องสมุดที่พวกทีมก่อสร้างมันสร้างอยู่อีกฝั่งถ้าเรียงลำดับก็จะเป็น อาคารน้องประถมหลังที่หนึ่ง ห้องสมุดใหม่ที่กำลังสร้าง อาคารประถมหลังที่สอง ห้องน้ำ แล้วก็ห้องพักครูซึ่งก็คือครัวของพวกผมเอง แล้วสงสัยกันไหมครับว่าพวกเรานอนที่ไหน คงไม่คิดว่าเราจะนอนบนต้นไม้นะครับ หึ ผมไม่ใช่ตัวตุ่นนะเฟ้ยยย (ตัวตุ่นนอนบนต้นไม้???)
พวกผู้หญิงทั้งแท้และเทียมนอนที่ห้องเรียนของน้องๆครับซึ่งคุณครูใจดีเคลียร์พื้นที่ให้หนึ่งห้องก็เบียดๆกันเอา ส่วนผู้ชายแบ่งเป็นสามกลุ่มนอนที่ห้องสมุดเก่าอีกกลุ่มนอนที่ห้องเก็บของติดกับห้องพักครูกลุ่มที่ว่าก็คือกลุ่มผมเองและอีกกลุ่มไปนอนที่บ้านพักครู
และตั้งแต่มาอยู่ที่นี้ถึงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนผมกลับรู้สึกว่ามันสนุกมากกว่าเพราะเราเหนื่อยแค่กายแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มของน้องๆรอยยิ้มของชาวบ้านที่นี่ แค่นี้เราก็หายเหนื่อยและมีความสุขที่ได้ทำอะไรเพื่อคนอื่นได้ทำงานกับเพื่อนๆได้ฝึกอะไรหลายๆอย่าง ผมว่ามันคุ้มค่ามากๆเลยถ้าไม่นับ………………
ไอ้ประธานค่ายที่วันๆมันเอาแต่ลอยไปลอยมาก็เข้าใจว่ามันต้องดูแลตรวจตราทุกฝ่ายแต่นี่แม่งไม่หยิบจับทำห่าไรเลย ฮ่าๆผมล้อเล่นครับไอ้ปันมันก็ทำหมดทุกอย่างนั่นแหละเพราะต้องรับผิดชอบหลายอย่างมันเลยต้องเดินดูทุกฝ่ายมันเดินผ่านไปที่ไหนใครๆก็เรียกใช้ประเสริฐเนอะเพื่อนผม
“พ่อครัวแม่ครัวหัวป่ากลางวันนี้มีเมนูอะไรให้ชาวค่ายรับประทานคร้าบบบบ” นั่นไงพูดถึงไม่ได้มันต้องเสนอมาตลอด ผมที่กำลังหั่นถั่วฝักยาวตามคำสั่งอีกรีนเลยอดไม่ได้ที่จะปาซากถั่วใส่หัวเชี่ยปัน
“ห่าพีมมึงปามาทำไมเนี่ยเดี๋ยวกูบอกนายช่างมาลงทัณฑ์ให้ช้ำหนอง คึ”
“กลัวว่ะโคตรกลัวเลย” ปากดีตลอดอ่ะกู หึ ผมยักคิ้วให้ไอ้คนที่มันส่งสายตากวนๆมาให้
“ไอ้พีมน่ะแค่ปาถั่วแต่กูจะปามีดปักขมับมึงนะคะอีปันถ้ามึงยังไม่หลบกูเนี่ย” อีกรีนหัวหน้าเชฟแห่งยอดดอยกำลังแบกแกลลอนซอสหอยสองแกลลอนใหญ่ๆมายืนอยู่ข้างหลังไอ้ปัน
“โหทำไมแม่ครัวมันโหดกันจังวะกูแค่จะมาถามว่าใกล้เสร็จรึยังจะได้ไปตีระฆังเรียกพวกมันมากิน” ไอ้ปันมันพูดไปแต่มือนี่ตามหยิบหมูทอดที่พี่เมย์เพิ่งตักออกจากกะทะ “เชี่ย ร้อนๆ เจ๊เมย์ไมไม่บอกหน่อยว่ามันร้อน”
“มีตาหามีแวว สมอยากตะกละดีนักแดกอีกซักชิ้นไหมคะน้องปัน”
“นี่ทำกับประธานอย่างนี้เหรอเดี๋ยวกูสั่งถอนหุ้นให้หมด”
“ฮ่าๆ คนละประธานแล้วพี่ปัน” พวกน้องๆผู้หญิงก็รุมไอ้ปันมันก็ป้วนเปี้ยนวนเวียนรอบตัวพวกผมอยู่ในครัวนี่แหละ หวิดจะโดนอีกรีนจับลงหม้ออยู่รอมร่อเพราะแม่งเร่งเกิน
“ใกล้แล้วค่าใกล้แล้วเร่งกูจังนะแค่เลยเวลานิดๆหน่อยๆมึงจะเคี้ยวไม่ได้เลยใช่ไหมย๊ะเดี๋ยวแม่วางยาเบื่อให้มันซี้แหงแก๋ทั้งค่าย……แล้วนั่นอีพีมโอ๊ยยยยมึงหั่นถั่วผัดหมูให้คนกินนะคะไม่ใช่สับซากเปลือกแตงโมให้หมูแดก มึงทำเล็กๆหน่อยได้ไหมแล้วถ้าเสร็จแล้วก็ยกหม้อข้าวออกไปตักเลย อีน้องปาร์คมันไปไหนเนี่ยห๊ะปาร์คคคคอย่าให้กูเจอนะกูจะทำผัวให้เข็ดหายหัวดีนักนะมึง”
หน้าที่หลักของผมก็มีแค่นี้แหละครับให้อีกรีนจิกกัดด่าแก้เครียดก่อนทำกับข้าว แม่งก็กูไม่เคยทำนี่หว่าผมก็ทำตามที่มันสาธิตให้ดูทุกอย่างแล้วนะ นี่ก็หั่นเล็กแล้วเหอะถ้าจะเล็กกว่านี้ให้กูเคี้ยวป้อนเลยไหมสัด ไอ้ปันมันทำท่าขนลุกขนพองสยองเกล้าแล้วก็เดินหนีไปส่วนพวกน้องๆที่นั่งหั่นหมูปอกไข่อยู่ก็หันมายิ้มๆขำๆที่เห็นผมทำปากขมุบขมิบใส่อีกรีน
และแล้วช่วงกลางวันเวลาแห่งการทำงานก็ได้ผ่านพ้นไป ช่วงเย็นๆอากาศสบายๆแบบนี้ก็แวะเวียนมาทกทายมันเป็นเวลาแห่งการพักผ่อนที่วิเศษณ์วิโสโอหังเป็นอย่างมากเลยละครับ แต่ที่จริงตอนนี้มีเพื่อนพ้องน้องพี่บางส่วนออกไปเยี่ยมเยียนชาวบ้านสร้างสัมพันธ์กับชุมชนด้วยนะ เมื่อวานผมกับพวกเดอะแก๊งค์ไปแล้ววันนี้เลยอู้ ฮ่าๆ
เพราะงั้นเวลานี้ใครอยากทำไรก็ทำใครใคร่เตะบอลเตะเมื่อกี้ผมก็เพิ่งไปเตะกับเขามาแต่เล่นได้ซักพักชักจะไม่ไหวแม่งเล่นกันแรงเกิ๊นหน้าแข้งกูแทบหลุด พวกรุ่นพี่รุ่นน้องก็เตะเท่าที่จำนวนคนและพื้นที่จะอำนวยแหละครับแบบว่ามันส์มากเตะบอลบนภูเขาเพิ่งเคยทำ(ทั้งที่พื้นก็ราบเหมือนสนามทั่วไปกร้ากก)
ส่วนใครใคร่เดินชมป่าไม้ก็ไปหรือใครใคร่นั่งสหวีวี่วีกันอย่างไอ้ฟ่างกับไอ้แทนก็ทำแม่งนั่งจีบกันเหมือนพวกที่เพิ่งเริ่มเป็นแฟนกันใหม่ๆอ่ะคือตรงที่มันสองคนนั่งเป็นเนินสูงๆเป็นจุดชมวิวมองไปจะเห็นบรรยากาศยามเย็นแบบโรแม้นๆ หึ เห็นแล้วอยากจะถีบมันให้ตกหน้าผาเป็นผัวเมียเฝ้าดอยไม่ได้อิจฉาแค่รู้สึกว่ากูหมั่นไส้ก็แค่นั้น :P
“เฮ้ย มึงสองตัวทำอะไรกันวะเด็ดยอดหญ้าป้อนกันเหรอห๊ะ” ภูมิมันพักออกมากินน้ำแล้วคงจะทนดูภาพหวีดๆของพี่ชายไม่ได้เลยตะโกนแซวพวกผมเลยพากันหัวเราะกันครืนไอ้คู่รักในตำนานมันหันมามองนิดๆแต่ก็ไม่ได้สนใจ
“กูเห็นหลังโรงครัวมีกองฟางอยู่สองสามกองมึงพากันไปเล็มไป๊” ไอ้มิคก็ต่อได้โคตรปากหมา
“พาพ่อมึงไปกินเหอะไอ่สัด” ไอ้ฟ่างขว้างกิ่งไม้มาทางพวกผมส่วนไอ้แทนมันแค่หันมายิ้มแล้วก็นั่งโอบไหล่แฟน จากนั้นมันสองตัวก็หันไปชื่นชมพระอาทิตย์ลับยอดเขาชื่นชมความงามของทุ่งดอกบัวตอง ท้องฟ้า ลำธาร สายลม ชี้นกนกตายชี้ไม้ไม้เฉากันต่อไป
“มึงเป็นไรเนี่ยงอนเหี้ยอะไรอีกห๊ะเต้ย”ตัดกลับมาดูอีกคู่กันบ้างครับแหม่วันนี้มีหนังสดให้ดูหลายคู่เลยเว้ยแต่สงสัยจะคนละแนว หึ ไอ้คู่นี้มันบ้าอะไรกันอีกวะ
“เหี้ยอะไรไม่รู้ถ้าพี่คิวรู้สายพันธุ์ตัวเองเมื่อไรก็บอกเต้ยด้วยแล้วกัน” โอ้ววแร๊วงส์บอกได้คำเดียวว่าแรงและอัจฉริยะมากๆครับไอ้เต้ยหลอกด่าอย่างมีชั้นเชิงน้องกูแม่งทำเพื่อนกูจอดว่ะ
มันสองตัวเดินตามตูดกันต้อยๆไอ้คิวคว้าข้อมือไอ้เต้ยไว้ ไอ้เต้ยหยุดเดินหันกลับมามองหน้าแล้วสะบัดมือไอ้คิวออกก่อนจะเดินหนีไป เดี๋ยวยื้อๆ หยุดๆฉุดๆ ดึงๆ ไอ้คิวก็ตามไปคว้าใหม่ เหอๆกูว่ามึงไปเอาสาหรี่มาห่มแล้ววิ่งหลบหลังต้นไม้ขึ้นเขาลงเขาซักสามสี่ลูกนี่ได้ฟิวลิ่งมากๆเลยนะหนังอินเดียสุดๆและแล้วมันก็หลบหายเข้าหลังฉากไป ได้ยินเสียงด่ากันดังแว่วๆข้ามเขาเข้าไปฝั่งพม่าเลยนะพวกมึง
“มันทะเลาะอะไรกันวะพี่” ผมยักไหล่ให้ไอ้น้องแมทกูจะไปรู้ได้ไงนั่งตีป๊อกเด้งกับมึงอยู่เนี่ย แหะๆเลยรู้กันหมดเลยว่าผมทำอะไร ก็นะเมื่อกี้ผมเตะบอลลดอารมณ์ทางเพศแล้วก็ต้องหากิจกรรมอื่นที่มันมีคุณค่ามาทำใช่ไหมละครับ
ผมชอบออกกำลังเฉพาะส่วนอาทิเช่นการฝึกบริหารข้อมืออะไรงี้ แฮ่ๆ ที่ตั้งวงอยู่นี่ก็มีผม ไอ้ปัน ไอ้แมทไอ้ดล ไอ้เอ็ม ส่วนไอ้เชนไอ้เบียร์และไอ้พระเอกมันไปโชว์ความแมนแอนแฮนซั่มเตะบอลกับพี่ค่ายเพื่อนค่ายน้องค่ายนู่นไม่มีวี่แววว่าจะเลิกเล่นแต่อย่างใด ขอบใจนะภูมิที่มึงสนใจกู ฟายยยยย
ผมก็มองดูภูมิบ้างเวลารอไอ้พวกนี้มันลงไพ่อ้าวแล้วแม่งภูมิมันถอดเสื้อตอนไหนวะเชี่ยนี่กูหวงนะเฟ้ยดูสิสาวๆและพวกอีกรีนอีจี้มองจนน้ำลายหกหมดแล้วผมมองมันอยู่ดีๆภูมิก็บังเอิญหันมาสบตาพอดี มันยักคิ้วแถมยิ้มเท่ๆอวดเขี้ยวมาให้ ผมเลยชูนิ้วโป้งกลับหัวกลับไปให้มันไอ้หล่อมันหัวเราะแล้วก็วิ่งไล่ลูกฟุตบอลต่อ
“เชี่ยมิคมึงแอบดูไพ่กู”ส่ายหัวให้ไอ้ภูมิเสร็จหันกลับมาเจอไอ้มิคกำลังคอยืดคอยาวส่องไพ่ในมือผมอยู่พอดี
“ก็มึงแอบดูเพื่อนกู”คือผมดูไอ้ภูมินี่ผมผิดเหรอวะ “พูดสิว่าก็กูดูผัวกู ฮ่าๆๆๆ” ดอกนี้กูพูดไม่ออกจริงๆครับพี่น้องผมโดนรุมครับไอ้ปันไอ้แมทก็ไม่คิดจะช่วยอะไรเล้ยยยยยย
“ป๊อกแปดสองเด้ง กูแดกเอามาๆเจ้ามือเอ็มครับมึงเอาโฉนดที่ดินมาค้ำเลยก็ได้นะฮ่าๆๆๆ” นอกจากจะโดนแซวไพ่ยังไม่ได้แดกกับเขาอีกอัปรีย์ไปนะชีวิตกูเนี่ย
“เชี่ยปันมึงบูชาหลวงพ่อป๊อกหรอวะมือขึ้นชิบหายกูหมดตูดแล้วเนี่ย”ไอ้เอ็มบ่นพลางนับเหรียญให้ไอ้ปันกับไอ้แมท
“เออใช่เล่นอย่างอื่นบ้างไม่ต้องเอาตังค์แต่มาเล่นไพ่พระราชาดีกว่าคนชนะสั่งให้คนแพ้ทำไรก็ได้”เอาอีกแล้วมันมาอีกแล้วการละเล่นประเภทนี้และก่อนที่เราจะถูกเล่นงานเราต้องชิ่งครับ
“เฮ้ยพวกมึง พอดีกูต้องไป……….”
“มึงไม่ต้องเลยเชี่ยพีม แค่นี้ป๊อดเหรอวะห๊ะแค่นี้มึงไม่กล้าเหรอ” ไอ้ห่าดลกูไม่สงสัยเลยว่าทำไมมึงเป็นเพื่อนไอ้แทนได้รู้ทั้งรู้ว่าศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้แต่ลูกผู้ชายอย่างเราก็ต้องรักษามันไว้ให้ดียิ่งกว่าชีวิตเมีย แต่กูไม่ใช่คนรักศักดิ์ศรีไม่ได้เทิดทูนเกียรติยศเท่าไรพวกมึงปล่อยกูไปไม่ได้เหรอวะแต่ดูจากสายตาสี่ห้าคู่ที่ส่งตรงมาที่ผมก็พอจะรู้แล้วละครับว่า
“เออๆเล่นก็เล่น”
กติกาก็ง่ายๆเล่นสลาฟกัน แล้วบังเอิ๊ญบังเอิญว่าผมโคตรมีดวงกับสลาฟเลยเล่นทีไรได้เป็นแต่ปุถุชนคนธรรมดาหรือไพร่นั่นแหละ ดวลกันไปดวลกันมาอยู่ซักพักไอ้คุณชายมันก็มาแจมด้วยแต่พวกผมไม่บอกมันนะว่าใช้อะไรเป็นเดิมพัน หึ
สาธุขอให้ไอ้เบียร์เป็นทาสซักตาเถอะวะและแล้วผมก็รอดแต่คนที่ไม่รอดคือ ไอ้แมทกร้ากกกกกกกกรอดูว่าไอ้ดลหรือไอ้ปันจะได้เป็นคิง หึหึ สุดท้ายไอ้ปันก็ได้เป็นคิงครับไอ้น้องแมทหน้าซีดเลย
“หึหึ แมททททมึงพร้อมรึยังน้องรัก” ไอ้ปันลูบหัวไอ้แมทเหมือนนายพรานกำลังจะฆ่าลูกหมูลูกหมาตาดำๆเลยครับ พวกผมก็ใช่ย่อยยิ่งน้องมันทำเหมือนจะลาตายพี่อย่างพวกเราก็ยิ้มเย็นถือดอกไม้จันทน์รอเลย
“พี่ปันถือซะว่าผมเป็นรุ่นน้องพี่องุ่นช่วยเมตตาผมเถอะนะพี่นะเอาพอหอมปากหอมคอนะพี่” โฮยยยยยยแมทกูอยากจะลงไปขำที่เชิงเขาหน้าไอ้แมทหมดแล้วซึ่งความหวังแต่ไอ้ปันมันไม่ฟังหรอกเรื่องแกล้งคนน่ะงานหลักในชีวิตมัน มึงเสร็จแน่ไอ้ลูกครึ่ง
“จะองุ่นจะลิ้นจี่นาทีนี้กูก็ไม่สนโว้ยไอ้แมทเอ๋ยมึงลงไปเต้นคันหูให้ชาวค่ายดูบัดเดี๋ยวนี้” กร้ากกกกกกกก ถ้าไม่อายงานนี้ชีวิตนี้มึงก็ไม่ต้องอายมันล่ะครับแต่ไม่ทำก็ไม่ได้ ไอ้แมทก็แบกหน้าหล่อๆกวนๆของมันไปอยู่กลางลานหน้าเสาธงก่อนที่จะ
“คันหูไม่รู้เป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย”
“เฮ้ยยยยยยยร้องอะไรวะไม่ได้ยิน แล้วนั่นคันหูแล้วเกาเข่ามันจะหายคันไหมเกาหูสิโว้ยยยย” พอไอ้มิคตะโกนเสร็จเท่านั้นแหละชาวค่ายต่างพร้อมใจหันมามองไอ้แมทกันถ้วนหน้าแม้แต่พวกที่เตะบอลหรือพวกที่จีบกันอยู่ก็หันมาโห่แล้วก็หัวเราะกันใหญ่คงรู้แหละว่ากำลังแกล้งกันอยู่ถือว่าสร้างสีสันให้ค่ายนะแมทน้องรัก
“คานหูม่ายรู้เป็นอะร้ายยยยยยยยยย เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย คันจริ๊งคันอยู่ข้างในคันหูทีไรขนลุกทุกที อ๊ากกกกกกกกพอแล้วโว้ยยยยยยยพี่”กร๊ากกกกอย่างฮา หน้าหล่อสัดแต่เต้นอุบาทสุดๆพอร้องพอเต้นเสร็จไอ้แมทก็วิ่งเข้าป่าหลังโรงเรียนไปแล้วครับ โอยพวกผมนั่งหัวเราะมันอย่างสะใจแม่งเกาห่าไรตรงหัวเข่าวะมันไม่อุบาทนะแต่ทุเรศชิบหาย
“เฮ้ยตกลงพวกมึงพนันไรกันเนี่ย….” ราชนิกุลมันเริ่มรู้ตัวแล้วแต่ก็สายไปนะเพื่อนรัก หึหึ
“ก็อย่างที่เห็นถ้าเป็นทาสก็ต้องถูกใช้แรงงาน”
“งั้นกูไม่เล่นแล้วจะกลับไปเตะบอลกับพวกไอ้ภูมิ”
“อ๊ะ อ๊ะ ท่านชายครับมึงขึ้นหลังเสือแล้วคิดจะลงง่ายๆแบบนี้มึงอยากเจอดีหรืออย่างไร” ไอ้ดลเจ้าเก่างานอดิเรกมันคือรับจ้างขู่ สุดท้ายไอ้เบียร์ก็ไปไหนไม่รอดอยู่ร่วมชะตากรรมกับกูนี่แหละแล้วที่สำคัญตาต่อมามันโดนครับ อุ๊บอิ๊บผมกับไอ้มิคทำไพ่ ฮ่าๆ อยากแกล้งไอ้เบียร์และคำสั่งจากคิงมิคคือ
“ชายเบียร์สหายข้ากูขอสั่งให้มึงไปร้องเพลง ร้องไห้หาพ่อเธอหรือของพี่เท่งให้อีจี้ฟังต่อด้วยบอกรักแล้วก็ขอมันเป็นแฟน!!!!!!!!!” เย้สสสสสสสสสสสสเข้ กร้ากกกกกหนักกว่าไอ้แมทอีกมึ้งงงง ไอ้เบียร์อ้าปากค้างหน้าถอดสีเป็นเฉดๆหมดหล่อแล้วเพื่อนกู มันแบกอิฐถือปูนเลื่อยไม้มุงหลังคามันยังไม่ทำหน้าเศร้าขนาดนี้เลย โถๆๆๆช่างหน้าสงสารว่ะ หึหึ
ไอ้เบียร์ชี้หน้าคาดโทษพวกผมก่อนจะค่อยๆเดินไปหาพวกอีกรีนอีจี้อีเฟรนที่เลือกชุดจะเป็นนางรำกันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลไอ้เบียร์มันเดินไปถึงแล้วครับเหมือนพวกนั้นก็มองมันงงๆ ไอ้เบียร์หันกลับมามองพวกผมที่แทบจะกลั้นขำไม่อยู่คือหน้ามึงฮามากเบียร์ ออกแนวถ่ายทำรายการสยองขวัญก็ไม่ปานและเหมือนมันจะร้องเพลงแล้วเพราะสีหน้าพวกอีกรีนถึงกับตะลึงแต่พวกผมไม่ได้ยินเสียงไอ้เบียร์เลย
“เฮ้ย ร้องดังๆดิวะถ้าพวกกูไม่ได้ยินมึงห้ามหยุด” ผมก็แน่เหมือนกันนะเนี่ย
“XXXXXX” มันหันกลับมาตะโกนด่าพวกผมซะเสียงดังด้วยคำคำหนึ่งที่มีความหมายคล้ายๆนิ้วกลางก่อนเริ่มร้องเพลงที่พวกเรารอคอย
“ร้องไห้หาพ่อเธอรื้อออออ
หรือเธอตะโกนหาพ่อ
เจ็บช้ำจนน้ำตาคลอ
ให้พ่อมาเช็ดน้ำตา
ร้องไห้หาแม่เธอรื้อออออออ……..จี้ผมรักจี้เป็นแฟนกับผมนะครับ”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทรุดครับไอ้คุณชายถึงกับลงไปทรุดกอดเข่าตัวเองเลยครับเพื่อนกูมึงหมดแล้วซึ่งความเป็นราชนิกุลพวกที่เตะบอลตะโกนแซวผิวปากแล้วก็รุมโห่มันอย่างสนุก ไอ้ภูมิถึงกับแกว่งเสื้อวิ่งมาหาไอ้เบียร์เลยสร้างเสียงหัวเราะไปทั้งค่ายเพื่อนเบียร์เอ๋ยมึงฮามากกร๊ากกกก อีจี้จะเป็นลมแล้วมั้งอยู่ๆก็ได้ลาภลอยลาภห้าดาวระดับเทพซะด้วย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดคุณเบียร์ขา แอร๊ยยยยยยยยยจี้ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคุณเบียร์จะมีใจใฝ่ปองพิศวาสในตัวจี้” อีจี้จะกระโดดกอดไอ้เบียร์แต่มันหลบทันพวกผมหัวเราะกันน้ำตาไหลเรื่องนี้จะเป็นตำนานไปอีกแสนนานมึงรู้ไหมเบียร์ ส่วนไอ้คิวที่คงจะง้อไอ้เต้ยเรียบร้อยมันเดินกอดคอกันกลับมาก็ตะโกนแซว
“ในที่สุดพวกมึงก็หากันจนเจอสินะขอให้ถือไม้เท้ายอดดอกทองกระบองใหญ่เท่าอีจี้นะเพื่อนเบียร์ ฮ่าๆๆ” และหลังจากนั้นเราก็โดนลงโทษกันไปทีละรายสองรายไอ้ปันโดนไปครั้งนึงไอ้เอ็มให้มันไปขายประกันกับต้นกล้วย
“พี่กล้วยสนใจไหมครับรับรองว่าเราคุ้มครองทุกอย่างตะเกียบหักเราก็จ่ายอุบัติเหตุป่วยไม่สบายตายเรายินดีจ่ายให้ในราคาเดียวยันรุ่นลูกนะครับ บริษัทเราจ่ายให้ทุกกิจกรรมของชีวิตไม่ว่าจะเป็นเรียนแต่งหน้า ปลูกป่า หาปลวก นวดฝ่าเท้า กำจัดขน ปล้นสะดมแอนอาเตอร์(and other)ถ้าพี่ทำประกันวันนี้แล้วเสือกตายพรุ่งนี้เราก็ยินดีจ่ายในวงเงินเท่าที่ทำ…”
มันหันหน้ามาหาพวกผมเหมือนมองกล้องแล้วบอกสโลแกนว่า “ปันปันประกันชีวิตเพราะชีวิตคือชีวิต” ขายเสร็จไหว้ต้นกล้วยด้วยกร้ากกกกกกกกกกกก และไม่ว่าจะยังไงผมก็ดวงดีสามารถรอดมาได้อย่างหล่อๆจนตานี้ที่พวกมันบอกว่าเป็นตาสุดท้ายผมน่าจะไหวตัวให้ทันอ๊ากกกกกกโดนจนได้สิกู
ตายแน่กูตายแน่ๆผมกลืนน้ำลายหนืดๆและค่อยๆช้อนตาขึ้นมองพวกมันช้าๆ กูต้องพยายามทำตัวให้น่าสงสารที่สุดแม้หน้าตาจะไม่ให้แต่ใจอยากรอดก็ต้องทำอย่างน้อยๆก็คงมีไอ้เบียร์ที่ผมหวังพึ่งบุญญาบารมีความดีของมันให้ตัดกำลังปีศาจของไอ้ปันกับไอ้มิคแต่เหมือนมันจะไม่ได้ผลเลยว่ะ
“หึ”ไอ้เบียร์
“หึหึ”ไอ้ปัน
“หึหึหึ”ไอ้มิคและภารกิจที่ผมได้รับมอบหมายก็คือให้ไปตะโกนบทความหนึ่งที่ข้างสนามบอลต่อหน้าธารกำนันผู้ใหญ่บ้าน อบตและชาวค่ายอีกนับล้านชีวิต(เว่อละ)
มันให้โจทย์มาจนผมอยากจะเอาหน้ามุดดินภูเขาหนีหรือไม่ก็ไปผูกคอตายใต้ต้นดอกบัวตองให้รู้แล้วรู้รอด สาดดดดดดดดดดด ทำแบบนี้พวกมึงฆ่ากูเลยไหม ผมก็ได้แต่เดินคอตกมายืนข้างๆลานหน้าเสาธงที่กลายเป็นสนามบอลชั่วคราว พวกในสนามก็เริ่มหันมามองผมโดยเฉพาะไอ้หล่อคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความซวยของผมในครั้งนี้ด้วย
“ไอ้ตะเรี่ยยยยยยยยยยยยยมึงจะยืนเคารพธงชาติรึไง รีบๆพูดสิโว้ยพวกกูมีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบอีกเย้อออออออฮ่าๆ” ไอ้พวกเดรัจฉานงานห่าไรนั่งตีป๊อกเด้งเป็นชาติแม่ง เอาวะ กลั้นใจทำไปพีมเดี๋ยวก็ผ่านไป
“ภูมิ!!!เชี่ยภูมิกูรักมึง รักสุดหัวใจสุดตับสุดไตไม่เคยรักใครเท่ามึงมาก่อนไอ้ยอดรักสลักในใจของกู”
ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
“ปรบมือให้กับ พีระณัฐ เรืองสิริวงศ์ด้วยคร้าบบบ บราโว่ บราโว่ บราโว่มากๆแคระ” ไอ้คิวไอ้ชั่ว
“เพื่อนผมครับเพื่อนผม” มึงก็ชั่วไอ้เชน
“เฮียพีมบ้าไปแล้วเฮียพีมเสียสติไปแล้วแน่ๆน่าสงสาร” พ่องดิเชี่ยเต้ยกูสติดีโว้ยยย
ครวยยยยยยยยยยแม่งเอ๊ยผมอายโว้ยยยยยยยยยย คนอื่นเขาแซวเขาขำเพราะคงคิดว่าผมถูกแกล้งไอ้แกล้งน่ะมันก็ใช่อยู่หรอกแต่ผมกับภูมิเป็นอะไรกันละ เหอๆ พวกนั้นคงไม่รู้แต่สวะกลุ่มผมนี่สิแม่งฮากันดอยแตก ไอ้ภูมิมันหันมายิ้มขำๆพร้อมชูนิ้วโป้งชื่นชมความบ้าของผมด้วย
“ภูมิก็รักเตี้ยคร้าบบบบบบ”
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ไอ้ ไอ้ ไอ้เชี่ยภูมิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม มึงจะมารับมุกอะไรตอนนี้ว๊าแล้วผมจะยืนให้พวกเปรตจากขุมอเวจีปู้ยี้ปู้ยำทางคำพูดทำไมเล่า เผ่นดีกว่าเว้ยแต่เดินออกมาไม่กี่ก้าวก็เจอมารอีกจนได้
“นีมึงถึงกับต้องประกาศให้คนในค่ายรับรู้เลยหรอวะพีมเจ๋งไปไหมเพื่อนกู” เสียงไอ้แทนลอยมาจากข้างหลังผมหันไปมองเห็นมันยืนกอดคอไอ้ฟ่างอยู่รู้สึกว่าหน้าผมจะร้อนๆว่ะกูอายนะเนี่ยอายมากด้วย
“หึ แรดนักนะมึงเกิดน้องกูตบะแตกจับมึงปล้ำตรงนี้มึงเสร็จมันแน่”
“แล้วมึงกับเพื่อนกูละเสร็จกันกี่รอบแล้ว”อย่าคิดว่าไม่กล้าสู้นะเฟ้ยยยย
“กูยังไม่เสร็จพอดีช่วงนี้ติดสัดน่ะเสร็จยาก”ไอ้ฟ่างดันกระพุ้งแก้มแล้วยักคิ้วกวนๆให้ผมอย่างเป็นต่อ
“ตั้งแต่กูเป็นเพื่อนกับมึงยางอายกูหายไปเยอะเลยว่ะฟ่าง” นี่กูหลอกด่ามึงนะเนี่ย ไอ้แทนก็เอาแต่ยิ้มมึงคงภูมิใจในตัวแฟนมึงมากสินะ มากจนไม่คิดจะยื่นมือเข้าช่วยกูเล้ยยย
“งั้นเหรอ…..แล้วความแมนล่ะหายบ้างรึเปล่าน้องสะใภ้ หึ”
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยฟ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กูถอยก็ได้วะ
T^T
TBC >>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………..
- มันคงต้องมีจุดสามแล้วล่ะ อ๊ากกก ทำไมยาวจังทำไมจบไม่ลง
-
มาแล้วไไไ :กอด1: :กอด1:
-
โดนแกล้งตลอด :laugh:
+1
-
โดนสั่งตะโกนดังขนาดนี้ น้องภูมิจัดหนักสักยกสิคร้าบบ ฮ่าๆๆๆๆ
รอจุดสามม คึคึ
-
แหม๊มมมมมมมม!! เค้าตะโกนบอกรักกันด้วยยยยยยย น่ารักๆ 5555 :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
อิจฉาเจ้จีจี้ ><
แต่ที่น่าอิจฉาสุดก็ คงเป็นภูมิ เมียตัวเองเล่นประกาศความรักซะขนาดนั้น ฮ่าๆๆๆๆ
-
กรี๊ดด นึกว่าตาฝาด
ดีนะที่ไปไซโคในแฟนเพจ ฮ่าๆๆๆ :m20:
-
จองที่
.....
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ตอนนี้น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกกกก ปวดท้องอย่างรุนแรง
อ่านแล้วมีแต่เสียง....
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3: :jul3:
ตั้งแต่ต้นยันจบตอน
แทนฟ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง I Miss You naaaaaaaaaaaa อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[ :-[
//บ้าไปแล้ว เพ้อถึงขั้นหนัก
ภูมิจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาา พีมจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เล่นไรกันอ่าาาาาาาาาาาาา
คนอ่านเขิลน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
5555555555555555555
รอ .3 ต่อปายยยยยยยยยยยยค่าาาาาาาาา
-
ฟ่างปากคอช่างเราะร้ายอ่าาาาา
ไร้เทียมทานมาก :laugh: :laugh: :laugh:
พีมถอยด่วน อยู่ไปก็สู้ไม่ได้ เอิ้กๆๆ
-
ภูมิพีมบอกรักกันกลางค่ายเลยทีเดียว แหมๆ เขิน+ฮา 55555 :impress2:
แต่ขำคุณชายเบียร์ที่สุดแล้ว กร๊ากกกกกกกกก :laugh:
-
มาแว้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แม่แจ่มแหล่มมาก ๆ จุดไปเรื่อย ๆ เลยค่า...บรรยากาศดีขนาดนั้น น้องพีมอวดซะสามรอบ 555
ฮาก๊ากเงิ้บง้าบมากมาย พีมเอ๊ย คิดได้ไงคะว่าหนูจะรอด เพราะหนูเป็นคนที่โดนแกล้งแล้วมันมากกกก
แล้วประโยคที่ตะโกนแบบสุดติ่งอ่ะ ฮา บวกอายแทนพีมมากมาย ประัเด็นคือคุณชายตะโกนกลับด้วยนี่แหละ หวานไปไหน :impress2:
อายอันนั้นยังไม่เท่าโดนพี่สามีว่าแรดนะคะน้องพีม เอิ้ก ๆ เพื่อนพีมแต่ละคนปากแรงทั้งนั้น โดยเฉพาะแทนฟ่าง น่ากลัวสุด ๆ
อยากอ่านจุดสามแล้วค่า เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ :L1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆอ่า
แล้วแบบนี้จะไม่ให้ภูมิหลงได้ง๊ายยยยยยยยยย
-
กรี๊ดดดดดดดดด มาแล้วว :mc4:
บทลงโทษของแต่ล่ะคนไม่ไหวจะฮา :laugh:
แต่ชอบบทลงโทษของพีมที่สุดดดด น่ารัก :-[
-
:m20: :m20: โถๆ พีม รักกันต้องประกาศให้โลกรู้ (รู้กันทั้งดอยแล้วเว่ย 555555555)
ส่วนภูมิ พอได้ยินอย่างนี้แล้ว หันกลับไปเตะบอลแบบมีนัยยะสำคัญเปล่าวะเนี่ย ก๊ากกกกกกก :laugh:
-
ชอบตอนที่แกล้งคุณชายเบียร์จริงๆ
-
ฮามากอ่ะ นั่งฮาจนปวดท้องหมดแล้วเนี่ย 55555555
-
+1 :กอด1:
-
ตะโกนบอกรักกันบนดอยเลยนะครับ ฮาาาาา o13
-
บทลงโทษของแต่ละคนนี่สุดๆไปเลยแฮะ
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก ขอขำก่อน ฮ่าๆๆๆ
เปิดมานี่โครตตื่นเต้นมือไม้สั่น โอ๊ยยยดีใจมากกก
อ่านไปอ่านมานี่ขำมาก น้องพีมน่ารักโครต
อยากจะจับมาฟัดๆๆแล้วหยิกแก้ม :กอด1: แต่คงโดนฝ่าเท้าพี่ภูมิก่อน
แต่เค้าก็ยอมมม งื้อออออ :impress2:
อ่านตอนนี้ตื่นเต้นเล็กๆเพราะอีกไม่กี่วันก็จะขึ้นดอยไปค่ายอาสาเหมือนกันค่ะ
อยากไปแล้วเจอแบบนี้บ้าง จะฟินจนไม่อยากลงดอยเลยก๊ากกกก
เสียดายที่ไม่ได้ไปแม่แจ่ม ถ้าไปนะจิไปแอบถ่ายรูปข้าวฟ่างกับแทน
แล้วจะไปซื้อประกันจากพี่ปัน จะไปแอบหยิกแก้มน้องพีม
ไปแอบลวนลามพี่ภูมิ ซบอกชายเบียร์ แต่กลับมาคงเจอรองเท้าหลายคู่แน่ๆก๊ากกกกก
อ่านตอนนี้มีความสุขค่ะ ตื่นเต้นกับการไปค่ายด้วย
-
แหมะ น่าจะพาพี่องุ่นมาด้วยนะพี่ปัน :z1: :z1: เวลาโดนลงโทษจะได้ดูมีอะไรเหมือนพีม :m20: :m20:
-
อิค่ายนี้มันจะฮาไปไหน คืนนี้ฝันดีแน่ 555555
-
บอกรักกันน่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :L2:
-
:m20: ฮาเพิ่มขึ้นทุกจุดอ่ะ o13 o13 o13
-
โหหหหหหหหหห สงสารราชนิกุลน้อยของเราจริง ๆ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องพีมน่ารักได้อีกอะ แต่เฮียภูมิน่ารักกว่า มีการบอกรักกลับมาด้วย ฮิ้ววววววววววววว
พีมจ๊ะ เตือนว่าอย่าไปฟาดฝีปากกะเจ๊ฟ่างเลย ยังไงหนูก็ไม่ชนะหรอกจ๊ะ คนนั้นนะเขาแร้งส์จริงอะไรจริง ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
จิ้มไว้ก่อน
-
น่ารักอ๊าาาาาาาาา น่ารักกลางป่ากลางดอย น่ารักคลุกฝุ่นข้างสนามบอล น่ารักริมชะง่อนผา น่ารักในครัวเรือน แอร๊ยยยย คิคิคิ
-
ฮาตอนคุณชายเบียร์สุดละ :laugh: :laugh:
ไปบอกรักน้องจี้สุดสวยเนี้ยคิดได้ไง?
พีมสุดหล่อก็เหมือนกัน สุดยอด!!! บอกรักภูมิต่อหน้าประชาชี :impress2:
เฮียฟ่างรู้สึกเธอจะพูดแต่ละคำออกมานี่กินใจ(?)ทั้งนั้นเลยนะ o22
-
5555 ฮามว๊ากกกก
-
ขอโทษพี่ตาลสุดสวยด้วยนะคะ ที่ไม่มาอ่านตามนัด :z3:
เพราะมัวแต่ไปตามคชาอ่ะค่ะ ฮาาาาา
ตอนนี้ได้อ่านแล้ว
กรี๊ดดดดด อยากให้พีมแพ้บ่อยๆจังเกมส์นี้เนี่ย
บอกรักได้น่ารักมากกค่ะพีม o13
ภูมิตอบกลับมาซะแบบ ...พีมอายม้วนเลยอ่ะ
ปล.ยังรออ่าน ปันองุ่นเหมือนเดิมนะคะ พี่ตาลสวยที่สุดในโลก :impress2:
*กอด* :กอด1:
ดิทค่ะ
-
แหม แหม ตะโกนบอกรักกันขนาดนี้ น่าอิจฉาโนะ หุหุหุ
-
โฮะๆๆ
น้องภูมิค่ะ น้องพีมก็บอกรักไปแล้ว(แบบรู้กันทั้งค่าย)
น่าจะกอดน้องพีมตอบแทนค่ะ หุหุ แบบจัดให้สักชุด :z1:
รอ .3 อย่างใจจดใจจ่อ
-
ตอนนี้สั้นแฮะ แต่ก็สนุกดี ขำๆฮาๆดี ชอบที่พีมถูกเพื่อนแกล้งตล๊อดดด
-
แวะมาอ่านในนี้ ต่อ
เย้ยยยเฮียพีมเค้าโดนแกล้งง่า ฮ่าๆๆๆๆ เฮียภูมิ น่ารักว่ะ
ขำประธาน ค่ายอย่างแรงงงง :jul3: :jul3: :jul3:
-
พีมน่ารักมาก
-
พีมภูมิน่ารักอ้ะ
มีมาบอกรักกันกลางดอยงี้ด้วย ><
คุณชายเบียร์อีกคน
ฮาไปไหน 5555
-
ไอ้ที่ถูกแกล้ง น้องพีมก็คิดในทาง + สิครับ ว่า นี่คือการปลดปล่อย
ในประเทศญี่ปุ่น เคยเห็นตามบริษัท ฯ ใหญ่ ๆ เค้ามีการอบรมพนักงาน หนึ่งในนั้นคือการให้พนักงานออกไปตาม
ถนนหรือ สี่แยกใจกลางชุมชน แล้วตะโกนความในใจออกมาดัง ๆ เพื่อเป็นการปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในใจ ที่ในเวลาปกติทำไม่ได้ :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ จะจุด 3 หรือ จุด 4 ก็ไม่ว่ากันหรอกครับ :กอด1:
-
มาแล้ว คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนหน้ามาไวๆนะ^^
-
ฮาาาาา พีมน่ารักมาก
แค่นี้ภูมิก็หลงจะแย่แหละ เจอแบบนี้เข้าไปอีก
อ๊ากกกก ภูมิรักภูมิหลงกันเลยทีเดียวว
-
ขอตามไปค่ายด้วยตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย
ค่ายนี้โคตรฮาจริงๆ
-
กร๊ากก ฮามาก แต่หล่ะบทลงโทษ แต่ผัวเบบี้ของพีม ก็ยังคงหวานชนะเลิศน่ะ
ปล.น้องตาล แน่จริง ยืดให้มีจนถึง จุด 10 เลยซิ
กล้าเปล่า คึ
-
โคตรชอบเกมนี้เลย
คิดกันได้เนอะ
:m20:
-
:z13:
-
เล่นไพ่พระราชาทีไร เป็นได้ฮากันทุกครั้ง ฮากับคุณชายเบียร์ที่สุด ไม่รู้ป่านนี้จีจี้คิดไปไกลถึงไหนแล้ว :m20: :m20:
น้องแมทร้องเพลงคันหูแต่ไหงเกาแต่เข่าซะงั้น พลิกล๊อกปันนึกว่าจะโดนถามถึงพี่องุ่นดันไปขายประกันกับต้นกล้วยแทน
แต่ที่ทำให้ชาวค่ายตะลึงคือ พีม-ภูมิบอกรักต่อหน้าชาวค่ายทุกคน
รออ่าน จุด 3 ต่อไป แต่ดูแล้วน่าจะมีอีกหลายจุด แต่อย่าลืมจุดที่ภูมิต้องไปไหว้พ่อแม่พีมนะคะคนเขียน
+ เป็ด ให้กับค่ายอาสาที่สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนอ่าน
-
:m20: :m20: :m20:
-
อร๊ายยยยยยยยยย อยากเปนจี้จังงงงงง
:-[ :-[ :m20: :m20:
หนูพีมก้ออออ บอกรักได้เริ่ดมากกก ชอบอ้าาาาาา o13
แต่ก้อเถียงฟ่างไม่ชนะสักที :laugh: :laugh:
รอจุดสามมมมม
-
แกล้ง หนูพีม เบาไปนิดนึง
ปล. การเล่นบอล มีวิจัยออกมาแล้วว่า เพิ่มความเงื่อมนะคะ ไม่ใช่ลด กริ๊บกริ๊วววววววว
-
แอร๊ยยยยยย !!
โดนเช้าจนได้น่ะพีม !! :z2: :z2:
-
แอบสงสารชายเบียร์นะแต่ก็ฮาจนปวดท้อง แล้วกรี๊ดแตกกับการบอกรักต่อหน้าธารกำนัลของน้องพีมน่ารักมากๆ o13น้องภูมิก็นะเนียนบอกรักกลับซะงั้น :o8: อ่านแล้วชอบบรรยากาศของค่ายอะสนุกสนานมากมายรอ .3 ต่อไป :pig4:
-
อ๊ายยยยอยากตบรางวัลให้พวกที่แกล้งน้องพีมจริงๆๆๆอิอิ
บอกรักกันลั่นดอยทีเดียว
-
5555555555555++ชอบเกมนี้ที่สุดเลยอ่ะ
น่าเอาไปเล่นกับเพื่อนบ้างจริงๆ
-
บอกรักกันกลางสักขีพยานขนาดนี้ พีมจะไปไหนรอด
-
โอ๋ๆๆๆๆๆ พีมของพี่ โดนแกล้งตลอดเลยลูก
ฟ่าง แม่งปากคอ แรงไม่มีตกจริง ๆ
น้องภูมิ ก็น่ารักขนาดเหมือนเดิม o13
-
น้องพีมน่ารักอ่ะ
ตะเรี่ยยยยยย~แล้วยังน่ารักอีก
คึคึ~~~~~~~~
-
ชอบตอนที่ภูมิบอกรักกลับนี่แหละ
อร๊างงงงงงงงงง >.<
พี่ฟ่าง(?)แรงอ่าาาาาาาาา
พี่ฟ่างทำร้ายน้องสะใภ้ *สะดีดสะดิ้ง*
พอเถอะ...เดี๋ยวโดนอิฟ่างมันตบ!
-
หัวเราะจนคนเค้าหาว่าบ้าแล้วเนี่ย :m20:
พีมจ๊ะเดี๋ยวนี้กล้านะตัวเทอ ป่าวประกาศให้โลกรู้
พ่อพระเอกเค้ารออยู่เลยเล่นด้วยซะเลย :laugh:
ว่าแล้วก็อยากทำประกันกับพี่ปันเหมือนกันนะ
โน้มน้าวซะเราเคลิ้มเลย :jul3:
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆค่า :กอด1:
-
:-[
-
สงสารชายเบียร์
:laugh5:
-
มาต่อไวๆ นะค่ะ เค้ารออยู่ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :laugh:(อินี่ก็จ้องจะอ่านอย่างเดียว)
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20: :m20:
เล่นอะไรกันเนี่ย หมดกันพี่ชายเบียร์
สงสารพี่ชายเบียร์อะ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
คิดว่าพี่พีมจะรอดแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
แทนฟ่างน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8: :o8: :o8:
-
ตอนนี้ไม่ไหวแล้วคะ อ่านไปหุบยิ้มไม่ได้ซักที :laugh:
คุณชายเบียร์โดนเต็มๆอ่ะ 5555+
เพื่อนๆช่างแกล้ง :m20:
ยิ่งพีมนี่ยิ่งฮา 555+ แล้วแบบภูมิดันรับมุขอีก รู้กันทั้งค่ายเลยทีเดียว
-
แกล้งน้องพีมอยู่ได้เนาะ :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
หวานนนนนนนน
-
ไม่เคยมีใครเอาชนะข้าวฟ่างได้เลย o22
ทำใจนะพีมนะ :z2:
-
พีม....นายแน่มาก :m20: :m20: :m20:
-
โอ๊ยอย่างฮา :m20: :m20: คิดหน้าคุณชายเบียร์ไม่ออกเลย
"ภูมิก็รักเตี้ยครับบบบ" เขินแทนพีมอ่ะ :o8: :o8:
-
เน่ๆๆๆ อยากอ่านตอนพบพ่อตา แม่ยายเเล้วอ่ะ
-
กร๊ากกกกกกกกก พีมโดนแกล้งตลอด :laugh: :m20: :m20: :m20:
-
เขินนนนนนนนนน เขินแทนน้องพีม ไม่ไหวแล้ว ถึงจะรู้ว่าแกล้งกัน
แต่ขอเป็นลูกคู่ด้วยคนละกันนะ
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
รักเธอจัง( We are...คือเรารักกัน)สุดสุด
-
ชอบพีมโดนรุม 5555555555555
-
งานนี้อยากเป็นจี้ที่สุด
ไม่รู้จะฮาหรือสมน้ำหน้าคุณชายเบียร์ดี
น้องพีม..ถึงจะเตี้ยแต่ก็รักจริงนะเออ
บอกรักกันกลางค่ายแบบนี้
เค้าก็รู้กันหมดน่ะสิ 5555
-
ภูมิทีตอบกลับด้วย
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
-
พีมสวดดดดดดดยอด ยอดรักสลักในใจกู โดนมากกกกก
-
คิดถึงพี่พีมน้องภูมิ อ่าๆๆๆ นิ๊ดเดียวเอง ขอหวานหน่อยนะฮับ
-
ชีวิตชาวค่ายสนุกเยี่ยงนี้ อิจฉา
-
หน้าสงสารน้องพีม โดนเพื่อนๆแกล้ง :m20:
-
พีมแกโดนตลอด
ฮาคุณชายเบียร์ :laugh: :laugh:
-
แปะป๊าบจ้า
-
อย่างฮา กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :pigha2:
-
จบแบบไม่แนวอะ ตอนนี้สั้นไปไหม :laugh: :pigha2:
-
555 มุขกลั่นแกล้งของแต่ละคน สุดยอดดดดดดดด :laugh:
-
รอ .3 !!!!!!
ขำมากกกกกกกกกกกกกกกกอะ555555555555555555555555555555555555555555
-
พีมน่ารักจัง :impress2:
-
ชอบพีมอ่้ะฮาสุดๆ :laugh:
-
:กอด1: :กอด1: o13 :z3: 555555555 ปวดแก้มไปหมดตั้งแต่เริ่มอ่านจนจบตอน พีมมมมมม น่ารักอะ
-
:m20: พีมโดนรุม
ปล.สงสารเบียร์ อ้าว :o8:
-
โอม โอม .3 จงมา :laugh:
-
อ๊าย น่ารัก :-[
-
:-[ :-[ :-[พีมกับภูมิน่ารักได้อีก
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย “ภูมิก็รักเตี้ยคร้าบบบบบบ”
-
โคตรฮาอ่ะ รักพีมหลงภูมิปลื้มเดอะแกงค์
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก:pigha2: ราชนิกูลเบียร์ ปันใจให้จี้ :m20: น้องโตเกียวว่าไงอิอิ
พีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :jul3:สารภาพกะพี่ภูมิซะงั้น+1 น้องเต้ย กะ คิวงินไรกันนนี่ ฮ๋า ๆๆ :jul3:
ขำ
-
ฟ่างงงง ของเค้าแรงเสมอ เหอๆ o13
ขำเบีย์กับปันไม่ไหวแล้วววว ฮาาาา :m20:
สนุกมากกกก :man1: รักชาวค่าย
-
เหมือนมันจะสั้น ยิ่งสนุกยิ่งเหมือนสั้น อ๊ากๆ
ราชนิกุลเบียร์ อนาถามาก :laugh:
อีากพีมประการคว่มเป็นได้เยื่ยมมาก เดี่ยวโดนภูมิจัดหนักแน่ :o8:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก น้องเบียร์น่าสงสารโคตรๆอะ โดนหนักสุุดเลยนะนั่น :laugh: :laugh:
จีจี้ได้ลาภก้อนโตสุดๆ 5555
น้องพีม..ก็นะ คนน่ารักมักโดนแกล้ง o18
-
สนุกมากเลยค่ะ
กลมกล่อมครบทุกรสจริงๆ
ตอนเศร้าก็ทำเอาต่อมน้ำตาแตก
ตอนฮาก็ทำเอากรามค้างแข็ง
ตอนหวานก็ทำเองยิ้มแก้มตุ่ยอายน้ำลายแหม่ะอยู่หน้าคอม
:L2:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ภีมน่ารักที่สุึด
-
เราก็เคยไปแม่แจ่มตอนหน้าหนาว
อากาศดีมากกกกกกกกกกก ดีจนอาบน้ำปากคอสั่น คนละอุณหภูมิกับเมืองด้านล่างเลย
สงสารพี่เบียร์ราชนิกุลคนดีตอนหลงมาเล่นเกมส์นรก(?) ..อย่างน้อยพี่แกก็คงคิดอย่างนั้น ฮ่าๆ
:กอด1: หมาภูมิถอดเสื้อเล่นบอลหรอ หนาวล่ะสิ มากอดหน่อยๆ :กอด1:
-
เเหม่ๆ น้องพีม ป่าวประกาศให้คนทั้งค่ายได้รู้ ฮิ้ววว
สงสารคุณชายเบียร์ 5555
-
ฮ่าๆๆๆ ประกาศให้ชาวค่ายเขารู้กันไปเลย
แทนฟ่างเค้าสวีทกันได้ตลอดอ่ะ ไม่เกรงใจใครจริงๆ
-
วันนี้ชอบ 2 พี่น้องกับ2 ประโยค
ของภูมิมันน่ารัก น่าอาย
แต่ของฟ่าง มันไปไม่ถูกทีเดียวถ้าเจอแบบนี้
ภีมยอมแพ้น่ะถูกแล้ว
-
ฮากร๊ากกกกกกกก :jul3: เบียร์จ๋า ทำไปได้
ภูมิกับพีมแอบหวานเบาๆ บอกรักซะดังเลย :laugh:
:pig4: นะคะ
-
เอิ่ม ถ้า ภูมิ พีม จะรักกันออกสื่อขนาดนี้
เกรงว่าคนอ่าน อาจจะมีน้ำตาลในเลือดสูงก็เป็นได้
บอกได้คำเดียวว่า น่าร๊อคอ่ะ!!! :z1:
-
น่ารักเว่อร์มากค่ะน้องภูมิ น้องพีม
อ่านแล้วปลื้ม
หวานออกอากาศมากนะคะ
กรี๊ด อิจฉาค่า :impress2:
-
เกมส์นี้ต้องกดไลค์
คนอ่านชอบใจจริงๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยย น่ารักมากๆๆๆๆ
เขินตรงภูมิตะโกนตอบกลับเนี่ยแหละ อาไรไม่รู้วววว :-[
อย่าเพิ่งรีบจบเลยนะพี่ตาล
-
อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาอาหรับ 5555 เขินแทนพีม :o8:
-
ชอบเกมส์นี้วุ้ย...สนุกสนานกันไปเนอะพีมเนอะ...
ถือว่าให้ชาวค่ายเค้าได้ครื้นเครงก๊านนน.. :laugh:
รอต่อไปจ๊ะ... :L2:
-
ฟ่างนี่ไม่มีใครล้มได้จริงๆ
ปากเป็นเริ่ดอันดับหนึ่ง 55555
-
อร๊าย ยยยยย มาแล้วๆๆๆๆๆๆ
น้องภูมิน่ารักมากกกก!!!
ผู้ชายคนนี้!!!!!
ต้นกล้วยคงจะทำประกันกับปันปันในเร็วๆวัน 55555555555 :laugh:
ปล.แทนฟ่างง งง งง ง :-[ :-[ :-[
-
:laugh:
-
แทนฟ่างงงงง สวีทกันตลอดดดดด อย่าได้แคร์ๆ ฮ่าๆ
พีมกับภูมิก็ อิอิ โดนแกล้งอีกแล้วว ไม่แกล้งพีมจะให้ไปแกล้งเตี้ยที่ไหนกันเล่าาา อิอิ
สงสารคุณชายจังเลยยย หลวมตัวไปเล่นกับพวกนี้ได้ไงกัน คราวหน้าคงต้องระวังตัวหน่อยน้า
คิวกับเต้ยก็คู่ฮาอ่ะ เป็นอะไรกันฟร่ะ นิดๆหน่อยๆ ทะเลาะกันเกรียนๆ ฮ่าๆ แป๊ปๆก็ดีกัน
เข้าค่ายกับหนุ่มๆพวกนี้คงจะมีความสุขมากเลยเน๊อะ หนุ่มหล่อๆให้ส่องเพียบ :P
-
อ๊ากกกกกกกกกกกภูมิพีมน่ารักไปไหนเนี๊ย
เหมาะกับเกมจริงๆนะพีม
อิอิอิอิ
คู่รักในตำนานก็ยังคงคาแรคเ้ตอร์เดิม
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนมุมไหน
ก็หวานกันตลอด
น้องเต้ยทะเลาะกับพี่คิวเรื่องอายัยอีกอ่า
รอตอนที่3
-
ฮาาาาาาาาาาาาา ได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆๆๆ 555
พีม น่าสงสารมากกกกก ฮ่าาาาา
รอจุดสามๆๆๆ อิอิ ^^
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็อ่านทันแล้วเว้ยยยยยย (เริ่มติดนิสัยพีม)
แบบว่า ช่วงรอๆ ก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ
ค่ายอาสามัน มันส์มากกกกกกกกก
ฮา พีมมากอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รัก ภูมิ พีม
รอ จุด 3
นะจร้า
-
“งั้นเหรอ…..แล้วความแมนล่ะหายบ้างรึเปล่าน้องสะใภ้ หึ”
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตื้บไลค์ฟ่าง :man1: :man1: :man1:
-
:กอด1:
ฟ่างแรงตล๊อด :laugh:
-
น่ารัก :o8:
-
เป็นเรื่องที่ อ่านไป อมยิ้มไป แก้มจะแตกแล้ว สงสารชาวสล๊าฟก็สงสสาร ฮาก็ฮา
ว่าแต่ ฟ่างแทนไป ทำอะไรกันหลังกองฟางรึเปล่าเนี่ย
-
มันสั้น หรือว่าเราเพลินเนี่ย
ทำไมมันหมดตอนเร็วจัง
น้องพีมของเจ๊ น่ารักมากลูก
-
น้องพีมแพ้ราบคาบ
-
+1 ให้จร้า
ฟ่าง ฝีปากคมมาก :m18:
พึม น่ารักอะ :o8:
รอจร้า :call:
-
ฟ่างชนะเลิศ 555 พีมน่าสงสาร โดนแกล้งตลอด ไม่ไหวจะฮา คึคึ
-
:m7: :m7: :m7: :m7:
-
555555 อยู่ตั้งรกรากกันที่แม่แจ่มเห๊อพวกเดอะเเก็งค์! 555
-
โดนบังคับให้บอกรักออกอากาศ โดนล้อจนเป็นตำนานแน่ๆเลยพีม
-
คุณตาลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล แต่งเก่งมาก คือเก่งอะ สามารถแต่งดราม่าให้เราอ่านได้จนร้องไห้ และแต่งให้ตลกจนเรานั่งหัวเราะน้ำลายยืด จนแม่ได้ยินเดินมาถามว่า "เป็นไร บ้าป่ะ" :m20:
คือเราอ่านนิยายนะเราคิดว่า ดราม่าคือส่วนที่ยาก แต่เราว่าแต่งนิยายให้ตลกแบบมุกไม่แป้ก ตลกแบบอ่านขำบ้า มันยากนะ เขียนดราม่าให้คนร้องไห้ ดึงอารมณสุดแบบที่คุณตาลเขียนว่ายากแล้ว แต่งเรื่องให้ตลกและลื่นไหลไปแบบไม่ติดขัด หรือพลิกตอนที่ดราม่าของคู่ pp กลับมาสู้สถานการณ์ปกติแบบลื่นไหล เราว่ายากแล้ว แต่คุณตาลทำได้ดีอ่ะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก :L2:
ตอนนี้อ่านแล้วรักสุดๆเลยเรื่องนี้ จริงๆอยากถามเหมือนกันว่านิสัยของแต่ละคนได้ต้นแบบมาจากใครหรือเปล่า เพราะคิดเหมือนกันว่าแต่ละคนเหมือนมีตัวตนจริงๆ นิสัยตัวละคร การเดินเรื่อง ไม่หลุดเส้น หลุดกรอบที่มีมาตั้งแต่บทแรก ถึงภูมิที่แรกๆโหดๆ เงียบ แต่เพราะพีมทำให้เค้าอ่อนโยน และเลิกทะเลาะต่อยตี เพราะคิดถึงพีม มีที่ไปที่มาดีค่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ ยาวหน่อย อ่านตั้งแต่คืนวันศุร์ ลากยาวววววววววว เพิ่งมาจบเช้านี้เอง ความรู้สึกกำลังเต็มที่เลยยาวหน่อยนะ แต่รักเรื่องนี้เลยจ้า :L1:
-
55555ภูมิผู้ไม่เคยชนะใครเลยยยยย น่าสงสารจริงๆๆ
-
กร๊ากกกกกก เบียร์โคตรฮา น่าสงสารเนอะ คึคึคึ
ท่าายของเรา ก๊ากกกกกกก o13 :z2:
-
ไม่เคยผิดหวังกะพีมภูมิเลย :-[ :-[ :-[
-
มารอออ o22 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มารออีกคนค่ะ :man1:
-
:m20:เพื่อนกลุ่มนี้เขารักกันแรงดีจังอิอิ :jul3:
-
รอยคอ o18 o18 o18 o18
-
:m5: :m5: :m5: :m5:
:m7: :m7: :m7:
:oni3: :oni3:
o15
-
รอคอยๆ
พีม&ภูมิน่ารักมากเลย
-
รออออออ :)) :-[
-
เหมือนรอนานจังเลย
-
ลอยคอ รออยู่ รำไรร รรรร TT
-
อย่างฮา 55555555555555555555
-
:m7: :m7: :m7: :m7: :m7: :m7:
:a9: :a9: :a9: :a9: :a9:
o14 o14 o14 o14
:undecided: :undecided: :undecided:
:amen: :amen:
o11
-
ฮามากก พีมน่ารักสุดๆเลยจ้า
รอมาต่อนะคะ ใจจะขาดหน้าคอมแล้ว5555
^^
-
โอ้โห นานได้อีก
รอบนี้หายไปนานม๊ากกกกกกกกกกกกกก
กลับมาต่อเถ๊อะ
-
หายไปไส รออยู่เด๊อ
-
คุนตาลลค๊ หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รอจนอกแตกตายละเนี๊ยะ 55555
-
เข้ามารอ และ ดัน ค่า
คิดถึงหนูพีม มาอัพเร็วๆ น้า :m13:
-
มาอ่ะยังงงงงง
-
:z2:
-
ส่อง
-
ดันนนนนนนน
-
ตอนที่ 76 ค่ายอาสา
“อีปาร์คคคคคคคค”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบครับๆๆๆอีเจ้”
“กูเรียกตั้งนานสองนานทำไมมึงยังไม่เสด็จอีกห๊า แล้วนี่แต่งองค์ขนาดนี้บ้านมึงอยู่เกาะชิชิลีรึไงย๊ะอีบ้ามึงหนาวอะไรขนาดนั้นกูว่ามันน้อยไปนะผ้าพันคอบนคอมึงหน่ะสนใจเอาผ้าดิบอีกซักผืนไปคลุมหน้าไหมคะอีชะมดเอาไหม มึงไปช่วยพี่พีมยกตะกร้าเดี๋ยวนี้เลยนะไป๊”
เสียงอีกรีนวี๊ดๆแต่เช้าพวกเราชาวสวัสดิการก็แบบนี้แหละครับต้องตื่นก่อนนอนทีหลัง(นางทาสยังอาย)เพราะต้องรีบตื่นมาทำกับข้าวตอนกลางคืนก็ต้องหุงข้าวไว้เพราะถ้ารอหุงตอนเช้าเดี๋ยวไม่ทันเราไม่ได้ใช้หม้อหุงข้าวไฟฟ้านี่หว่า
แต่อีกรีนแม่งโคตรเทพมันใช้วิธีหุงแบบโบราณน่ะแต่ข้าวก็สุกนะที่พวกเราชาวค่ายไม่ตายมีข้าวให้กินตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ต้องยกความดีความชอบให้อีกรีนมัน พอผมชมมันว่าทำไมมึงเก่งจังวะกรีนมันก็ยิ้มหน้าบานแข่งกับฝาชีเลยทีเดียว
และผมถึงกับหลุดหัวเราะที่เห็นมันยืนเท้าเอวชี้หน้าด่าไอ้น้องปาร์คอย่างออกรสเหตุเกิดเพราะไอ้ปาร์คมันมัวแต่แต่งองค์ทรงเครื่องหนาว เหมือนจะไปเดินแบบมิลานวินเทอร์แฟชั่นวีคโดยไม่สนใจเลยว่าคนอื่นเขาเร่งมือทำมื้อเช้ากันวุ่นวายแค่ไหนอีกรีนก็เลยองค์ประทับอย่างที่เห็นนี่แหละครับ
คือผมเข้าใจผมรู้ว่าตอนเช้าของที่นี่อากาศค่อนข้างหนาวมากแถมยังมีหมอกหนาน้ำค้างตรึมอีกต่างหาก เรียกว่าแทบไม่อยากจะโดนน้ำกันเลยแต่ถึงจะหนาวแค่ไหนผมว่าไอ้ปาร์คมันก็….เยอะไปจริงๆนะทั้งหมวกไหมพรมเอยเสื้อโค้ทเอยไหนจะผ้าพันคอที่มองไกลๆกูนึกว่าอนาคอนด้ารัดคอมัน
“โหยอีเจ๊เซาะกราวว่ะเค้าเรียกว่าแฟชั่นแบบผู้ดีบริทิชเว้ยกะเทยชราอย่างเจ๊ไม่รู้จักละสิ”
“นะนะนะ หน้อย หน๊อยยยยยยไอ้ผู้ดีอังกฤษ? ถุ้ยอย่างแกน่ะแฟชั่นพาหุรัดก็หรูแล้วมึงไปเลยนะไปช่วยไอ้พีมยกหม้อยกเขียงไปล้างเดี๋ยวนี้เลยนะไป๊”
ฮ่าๆรู้แล้วใช่ไหมครับว่าผู้ชายที่อยู่ฝ่ายสวัสดิการทำอะไรบ้างหน้าที่หลักๆก็มียก แบก หาม ตักน้ำ เชือดไก่ สับหมู ยกกระทะใหญ่ๆอะไรที่หนักๆที่พวกผู้หญิงเขาทำไม่ได้พวกผมก็ทำหมดและนี่คือประโยชน์ของผู้ชายฝ่ายสวัสดิการ T^T
“แกก็ปล่อยมันเถอะกรีนนานน๊านนนมันถึงจะได้ใส่ถ้าอยู่กรุงเทพคงไม่มีโอกาสได้แต่งตัวแบบนี้เว้นแต่มันจะไปเดินเล่นในโรงงานน้ำแข็ง”
พี่เมย์ที่กำลังชงกาแฟและโอวัลตินให้ชาวค่ายบอกพลางยืนขำไอ้ปาร์ค ขนาดพวกผู้หญิงเขาใส่แค่เสื้อกันหนาวกับผ้าพันคอก็จบไอ้ปาร์คมันก็บ่นอุบที่ไม่มีใครเข้าใจแฟชั่นของมัน มันตามแกล้งอีกรีนอยู่ซักพักถึงยอมวิ่งมาช่วยผมยกหม้อยกกระทะไปล้าง ส่วนพวกจานชามที่ใช้ในแต่ละมื้อก็ผลัดเวรกันล้างตามสี อ๋อ คือมีการแบ่งสีเล่นกีฬาน่ะครับเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลังนะเพราะมันเป็นอะไรที่วิลิศมาหรามาก
“โหพี่พีมนี่เราต้องล้างหมดนี่เลยเหรอพี่อีเจ๊กรีนแม่งโหดดดดดด น้ำยิ่งเย็นๆอยู่ผมต้องถอดถุงมือด้วยใช่ไหมเนี่ย” สรุปแม่งห่วงแอคเซสซอรี่หรอกเหรอเชี่ยปาร์ค
“มึงจะล้างทั้งถุงมือกูก็ไม่ว่านะเลิกบ่นแล้วไปตักน้ำมาปะ” ไอ้น้องปาร์คมันก็บ่นนู่นบ่นนี่แต่พอพวกพี่เมย์น้องกุ๊กแล้วก็พวกผู้หญิงมาช่วยล้างมันก็ยิ้มแป้น
ก็ปล่อยผู้หญิงเขาล้างกันไปส่วนผมกับไอ้ปาร์คก็มีหน้าที่ตักน้ำในบ่อปูนขึ้นมาให้ที่จริงบนนี้มีน้ำประปานะครับไฟฟ้าก็มีรู้สึกจะใช้พลังงานจากแผงโซลาเซลแต่เห็นบอกว่าถ้าใช้มากๆมันจะหมดเพราะงั้นเลยต้องเก็บไว้ใช้ตอนกลางคืน
พอได้ฟังแบบนี้ก็นึกถึงตอนเราอยู่กรุงเทพฯเนอะไม่รู้เปิดอะไรบ้างทั้งแอร์ คอมฯ ทีวี พัดลม ตู้เย็นเปิดแม่งให้หมดบางทีไม่ได้ใช้ยังเปิดเล้ยยไม่ได้ว่าใครนะว่าตัวผมเองนี่แหละ คนเมืองใช้แบบไม่รู้ค่าต่างกับคนที่เห็นค่าแต่กลับไม่ค่อยมีให้ใช้ คึ ระหว่างที่ล้างจานพวกสาวๆเขาก็แซวผมบ้างแซวไอ้ปาร์คบ้างเพราะมีผู้ชายอยู่แค่สองคนก็ขำๆเล่นๆไปถูกแซวจนชินตั้งแต่วันแรกแล้ว
ตีห้ากว่าๆคนอื่นๆก็เริ่มตื่นกันหมดแล้วพอตื่นมาชาวค่ายอาสาก็สร้างประโยชน์ให้แก่สังคมด้วยการวิ่งเตะวิ่งเล่นกันอย่างกับเด็กๆโดยเฉพาะพวกพี่โต้งพี่แป๋วทั้งที่กำลังจะเป็นบัณฑิตในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเพราะถ้าจะนับกันจริงๆพวกพี่ๆปีสี่ที่มาเขาเรียนจบแล้วพวกผมสิปีสี่ตัวจริง ^o^
ผมเลยมองหากลุ่มตัวเองว่าพวกมันฟื้นคืนชีพมาสูดออกซิเจนยามเช้ากันรึยังมองหาอยู่ซักพักก็เห็นไอ้แทนไอ้คิวไอ้แมทเตะบอลอยู่กับพวกพี่โจ๊กพวกไอ้ดลไอ้เอ็มข้างๆสนามมีไอ้เต้ยนั่งหลับพิงไหล่ไอ้ฟ่างที่นั่งยองๆเท้าคางหาวหวอดๆดูไอ้แทนเตะบอลแบบสลึมสะลือ
ส่วนไอ้คู่ดูโอ้นิชมิคและปันคิบอมนั้นหายไปไหนไม่รู้และพอมองไปมองมามองหาคนที่ผมอยากเจอก็เห็นหลังภูมิไอ้เชนไอ้เบียร์อยู่แถวๆลำธารสงสัยพวกมันคงไปล้างหน้าแปรงฟันกันมั้ง
และจากตรงนี้เหมือนไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์รวมหันกันแกล้งไอ้เชนด้วยการจะจับโยนลงน้ำ ผมยักไหล่ส่ายหัวให้กับความปัญญาอ่อนของพวกมันก่อนจะหันกลับมาสนใจกะละมังถ้วยถังที่สาวๆเขาล้างเสร็จแล้วและผมมีหน้าที่เอาไปเก็บ
จากนั้นไม่นานเสียง8.9ริกเตอร์ของอีเฟรนก็ดังลั่นไปทั่วดอยมันแผดเสียงผ่านโทรโข่งว่าให้ทุกคนรีบล้างหน้าล้างตาแล้วไปรวมกันที่ลานหน้าเสาธงเพื่ออกกำลังกายตอนเช้าก่อนที่น้องๆจะมาโรงเรียน
“สิบนาทีนะฮ้าสิบนาทีขอให้ทุกคนมารวมกันที่หน้าเสาธงอย่างด่วนจี๋เลยนะค๊า ย้ำว่าทุกคนยกเว้นอีพวกพ่อครัวแม่ครัวไม่ต้องมานะย๊ะเดี๋ยวพวกชั้นจะไม่ได้กินข้าว” พวกผมชาวครัวเลยส่งเสียงโห่ไปให้ผู้นำออกกำลังกายอย่างอีเฟรน
ภูมิมันคงได้ยินเสียงผมมั้งมันเลยหันมามองทั้งที่ยังคาบแปรงสีฟันอยู่เหมือนว่ามันจะยิ้มแล้วกวักมือเรียกหรือไล่ผมก็ไม่แน่ใจเพราะระยะประมาณนี้บอกตรงๆว่ากูเห็นหน้ามึงไม่ชัดว่ะภูมิ ฮ่าๆ ก็ตรงที่ล้างจานกับลำธารมันก็ค่อนข้างไกลกันอยู่จะไม่ให้ไกลได้ไงเกิดน้ำล้างจานไหลลงลำธารคงได้สนุกกันทั้งค่ายละมิ้งงงง
และหลังจากพวกฝ่ายอื่นมันออกกำลังกายพร้อมบำเพ็ญประโยชน์ด้วยการเก็บขยะทำความสะอาดบริเวณโรงเรียนเสร็จก็ได้เวลาเรียกพวกมันมากินข้าวเมนูอาหารเช้าวันนี้ได้แก่ข้าวต้มหมู คะน้าหมู ไข่เจียวหมูสับ โอวัลตินหมู เฮ้ย ไม่ใช่ๆฮ่าๆโอวัลตินธรรมดาและขนมปังปิ้งย่างครับ
ที่เรียกแบบนี้เพราะพี่ฝนแม่งเอาขนมปังขึ้นย่างบนเต่าถ่านจริงๆเลย กร้ากก มันต้องแบบนี้แหละถึงจะเรียกว่าขนมปังปิ้งของแท้พี่แกนั่งจุดไฟตั้งแต่ตีสี่เลยนะครับเพราะเราจะทำแจกน้องๆด้วย กูว่าเอาคุ้กกี้ที่คนเขาบริจาคมาไปให้น้องมันจะไม่ง่ายกว่าเหรอครับพี่
อ่อ อีกอย่างผักคะน้าที่เราใช้ทำกับข้าวชาวบ้านเขาเอามาฝากแหละครับสดๆจากไหล่เขา ฮ่าๆ แม้ว่าชาวบ้านรวมถึงน้องๆที่นี่จะค่อนข้างขี้อายไม่ค่อยคุยกับคนแปลกหน้าต่างถิ่นอย่างพวกผมซักเท่าไรแต่พวกเขาก็ใจดีมากๆเลยครับและแม้พวกเขาจะยังไม่กล้าคุยแต่ทุกคนก็มักจะมีรอยยิ้มให้พวกเราเสมอ
ชาวบ้านที่นี่เป็นชาวไทยภูเขาภาษาพูดก็เป็นภาษาชาวเขาแต่เขาก็พูดกลางได้นะสำเนียงน่ารักดี(ซึ่งไอ้มิคติดใจแล้วเรียบร้อยมันฝึกพูดกับพวกผมทุกวันใกล้จะเป็นพม่าเข้าไปทุกที)การแต่งตัวก็ยังยึดตามประเพณีเผ่าตัวเองอยู่น่ารักมากๆ
และสิ่งสำคัญที่พวกเราสัมผัสได้จากชาวบ้านและน้องๆที่นี่คือความจริงใจใสซื่อและความมีน้ำใจของพวกเขา การออกค่ายอาสาไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้นที่เป็นฝ่ายให้ชาวบ้านเองก็หยิบยื่นความรู้สึกดีๆและมิตรไมตรีให้พวกเราเช่นกัน
“กินข้าวค่ากินข้าวมากินข้าวไวๆจะได้ไปใช้แรงงานกันเร็วๆนะค๊า อีเพื่อนเฟรนคะมึงจะแดกโทรโข่งแทนข้าวใช่ไหมอีหอยปล่อยบรรดาชะนีและสามีกูมากินข้าวได้แล้ว” อีกรีนเดินนวยนาดพลางตะโกนเรียกพวกพ้องชาวค่ายมากินข้าว พวกผมก็ช่วยกันยกหม้อข้าวกับข้าวจานช้อนส้อมมาวางไว้ให้พวกมันบริการตัวเอง
“วะ วะ ว้าวววววว่าไงจ๊ะแม่ครัวตัวแคระหน้ามันแพล่บเชียวนะเพื่อนแล้วมื้อนี้ทำอะไรให้พวกพี่กินเหรอจ๊ะ”
ผมกำลังจะเอากระติกไปรองน้ำจากแท็งค์แต่ต้องหยุดปะทะฝูงหมาในปากกับไอ้คิวซะก่อนพร้อมๆกับไอ้พวกกลุ่มเพื่อนตัวดีที่ดาหน้าเขามาอย่างพร้อมเพรียง พวกมันดูเหมือนจะยิ้มๆล้อๆผมยังไงไม่รู้โดยเฉพาะไอ้ภูมิที่ยิ้มจนจะกลายเป็นหัวเราะ
“ของมึงกูเตรียมเพดดิกรีไว้ให้แต่ถ้าไม่ถูกใจจะเอาไก่เป็นตัวๆไปกินในลำธารก็ได้”
“โอ๊ะโอ กูไม่ใช่แมวนะ”
“เหี้ยเหอะคิว” ก่อนกินข้าวพวกสัมภเวสีมันก็มาร้องขอส่วนบุญแบบนี้แหละครับสงสัยต้องแบ่งข้าวไปวางที่โคนต้นไม้แล้วจุดธูปเรียกมันมารับส่วนกุศล ผมมองหน้าไอ้คิวที่หยิบยื่นรอยยิ้มอันล่อมือล่อตีนของผมให้คันยิบๆผมแกว่งกระติกกระแทกหลังไอ้คิวก่อนจะรีบเดินออกมาและแน่นอนว่าต้องมีคนเดินตาม
“เมื่อเช้าทำไมไม่ปลุกกูฮึเตี้ย” ภูมิขึ้นมาเดินข้างๆผมและแย่งกระติกน้ำไปถือผมยักไหล่เหลือบมองมันนิดๆรู้จักทำตัวมีประโยชน์ด้วยเว้ย
“ปลุกทำไมปลุกแล้วมึงจะมาช่วยกูหั่นผักหั่นหมูรึไงปล่อยให้นอนน้ำลายยืดอ่ะดีแล้ว”
“อย่ามามั่วใครกันแน่ที่นอนน้ำลายยืด”
“ก็มึงไง”
“นอนกับมึงกูไม่เคยน้ำลายยืดหรอกแต่ถ้าน้ำอย่างอื่นน่ะไม่แน่” เหยดดดดดดดดดแม่มเดี๋ยวกูโบกหัวทิ่มแท็งค์น้ำ ภูมิมันยิ้มกว้างก่อนจะเปิดน้ำใส่กระติกแล้วหันมาผลักหัวผมเบาๆมันมอบรอยยิ้มให้ผมเป็นรอยยิ้มที่เหมือนว่ามันได้ครองโลกทั้งใบ เชี่ยยยยยเรื่องเสื่อมๆนี่เร็วนักนะผมเลยเตะน่องมันกลับอีกรอบต้องเอาให้เข็ดแม่งชอบกินในที่ลับแล้วเอามาประจานในที่แจ้ง???
“อ้าวๆสองคนนี้มาหวีดไรข้างแท็งค์น้ำครับชอบทำตัวเป็นโปรโตซัวหากินตามที่ชื้นนะพวกมึงเนี่ย ไปๆไปกินข้าวได้แล้ววันนี้ต้องเชื่อมเหล็กนะครับคุณภูมิให้ไวๆ” ไม่ว่าคุณจะอยู่ส่วนไหนของแผนที่โลกไอ้ปันก็สามารถตามมาก่อกวนอยู่ร่ำไป
“แล้วมึงมาทำไรแถวนี้วะปัน อ่อตรงนี้เป็นที่เดียวที่มีสัญญาณโทรศัพท์นิแล้วเป็นไงบ้างวะโทรได้ไหมพี่องุ่นตื่นรึยัง” คะ คะ คะ เค เย้(ซาวด์สะเก็ดข่าว)ผมตาเหลือกมองภูมิแบบทึ่งๆภูมิทำไมมึงร้ายกาจและฉลาดขนาดนี้ หึหึ
ผมหันไปมองไอ้ปันพร้อมมอบรอยยิ้มเอียงๆให้มัน เชี่ยปันแม่งอ้าปากพะงาบๆมองพวกผมเหวี่ยงๆก่อนจะรีบเดินจากไปโดยไร้คำลาผมกับภูมิเลยเป่าปากแซวตามหลัง โห่ไม่แน่จริงนี่หว่าไอ้ประธานว่าแต่ว่ามันโทรหาพี่องุ่นจริงหรอวะ บนนี้มีสัญญาณด้วยเหรอ
“ภูมิๆมึงรู้ได้ไงอ่ะว่าไอ้ปันมันมาคุยโทรศัพท์” ผมกระโดดและเขย่งตัวเพื่อกอดคอไอ้หล่อ(อนาถชิบหาย)
“หอมก่อนดิแล้วจะบอก” ภูมิก้มมองผมด้วยสายตาระยิบระยับน่าจับดินทรายกรอกทั้งสองกระบอกตาแถมมันยังยกยิ้มมุมปากได้กวนมากจริงๆ
“ตีนกูนิ”
“หอมแก้มก็พอไม่ต้องหอมตีนกูหรอก หึหึ”
=_=
“น้ำล้นแล้วสาดดดรีบหิ้วตามกูมาเลยไอ้หื่น” กระโดดกัดติ่งหูไอ้ภูมิขาดแอนตาซินจ่ายเท่าไรกูอยากรู้ พอผมไม่สบอารมณ์มันก็ยิ่งหัวเราะอย่างสุขขีแม่งนิดๆหน่อยๆจะหากำไรจากร่างกายกูตลอด >O<
“เฮ้ยเตี้ยรอด้วยดิ” เสียงตะโกนปนเสียงหัวเราะที่ลอยมาตามหลังทำเอาเส้นขมับผมเต้นตุบๆกูไม่รอแม่งรีบไปกินข้าวดีกว่าปล่อยมันยกกระติกน้ำหนักๆคนเดียวเลยอยากแกล้งกูดีนัก
หลังจากอิ่มแปล้กับมื้อเช้าแต่ละฝ่ายก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองส่วนชาวครัวอย่างพวกผมว่างเลยไปช่วยทีมอื่นๆเขาทำงาน พวกผู้หญิงบางคนก็ไม่ช่วยทีมวิชาการสอนน้องๆบางคนก็ไปช่วยทาสีอาคารส่วนผมไม่ได้ไปไหนเพราะต้องช่วยอีกรีนปั้นบัวลอย แม่งกูปั้นจนหน้าจะกลมแข่งกับลูกบัวลอยแล้วนะโว้ยยยปล่อยกูไปได้แล้ว
“อีพีมมมมมมอีดอกฝอยทองนั่นลูกบัวลอยหรือลูกนิมิตคะอีนี่มึงทำเล็กๆสิ โอ๊ยยยกูบอกจนมดลูกจะย้อยแล้วนะ”
“เออๆกูก็ทำเล็กแล้วนี่ไงทีน้องปิ๊งทำใหญ่กว่ากูมึงไม่เห็นว่าเลย” น้องปิ๊งนั่งหัวเราะผมกับอีกรีนตั้งแต่เราเริ่มปั้นบัวลอยและน้องก็ยิ่งขำเมื่อผมยกตัวอย่างฝีมือมาเปรียบเทียบกัน
“โหพี่พีมปิ๊งทำอันเล็กๆเองนะของพี่พีมอ่ะตลก ฮ่าๆ”
“ใช่ มึงเอารูสะดือดูเหรอย๊ะถึงเห็นว่าของนังปิ๊งมันใหญ่กว่ามึงไม่ต้องเถียงกูเลยนะพีมหรือมึงอยากถูกเนรเทศออกไปใช้แรงงานห๊ะ” อีกรีนถลึงตาใส่ผมนั่นขนตารึแผงม้าวะอะไรจะหนางามงอนขนาดนั้นคิดดูเอาเถอะว่ามาค่ายอาสามันยังพากันแต่งหน้าอีกรีนนี่ยังดีเพราะมันมุ่งงานครัว ผมอยากให้พวกคุณเห็นอีสวีทอีจีอีเคมันจัดเต็มมากแต่อีเฟรนไม่เท่าไรเพราะมันไม่แต่งหญิง
“ไปๆๆๆมึงจะปล่อยกูไปแล้วใช่ไหมกรีนนะครับกรีนคนสวยปล่อยพีมไปเถอะนะครับ”
-
จองที่
.........
พี่ภูมิน่ารักอ่าาาาา อ๋ายยยยยย
หื่นได้อีกค่าาาาาาพี่ขาาาาาาาาาาาาาา หุหุหุ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด อยากไปซุ่มดูแทนฟ่างอ่าาาาาาาา :haun4: :haun4: :haun4:
พี่เชนขาาาาาาาาแล้วที่พี่ได้ยินมาอ่ะ ตกลงว่าเป็น ท่าไหนเหรอขาาาาา
งานกีฬาสีงานนี้เป็นงานที่ ฮา ที่ สุดเท่าที่เคยเห็นมา อ๊าาาาาาา อยากขึ้นดอยยยยยยย
-
อร๊ายยยยยยยยยยย
-
ขยันขันแข็ง กันดีจริงๆ
ฮ่าไม่เสื่อมคลาย 55555555555 :laugh:
-
มาแล้น ๆ
-
ฮาค่ายแตกเหมือนเดิม
ตลกทุกสองวิจริงๆ :m20: :laugh:
-
ถึงกับขำออกสื่อ :jul3:
:pig4:นะคะ
-
อรั๊ยยะ ออกค่ายกันสักที ! จะสนุกขนาดไหนนะ ! :impress2: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดด น้องตาลมาแล้ววววว :impress2:
-
สนุกค่าาาาาาาาาาาาาาาาาา มาต่ออีกๆๆๆๆๆ :m20: :m20: :m20:
-
ขาดผึงกลางอากาศ..ซะดื้อๆ
-
มาต่อแล้ว :3123:
ออกค่ายกันท่าทางน่าสนุก><
-
ง่ะ ยังต้องรอต่อ
เคๆ ได้ๆ
เรื่อยๆ
.....
งื้ออออ พี่พีม
-
กริ๊ดมาเเล้วๆ เย้ๆ :o8:
-
ตอนที่ 76 ค่ายอาสา
“อีปาร์คคคคคคคค”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบครับๆๆๆอีเจ้”
“กูเรียกตั้งนานสองนานทำไมมึงยังไม่เสด็จอีกห๊า แล้วนี่แต่งองค์ขนาดนี้บ้านมึงอยู่เกาะชิชิลีรึไงย๊ะอีบ้ามึงหนาวอะไรขนาดนั้นกูว่ามันน้อยไปนะผ้าพันคอบนคอมึงหน่ะสนใจเอาผ้าดิบอีกซักผืนไปคลุมหน้าไหมคะอีชะมดเอาไหม มึงไปช่วยพี่พีมยกตะกร้าเดี๋ยวนี้เลยนะไป๊”
เสียงอีกรีนวี๊ดๆแต่เช้าพวกเราชาวสวัสดิการก็แบบนี้แหละครับต้องตื่นก่อนนอนทีหลัง(นางทาสยังอาย)เพราะต้องรีบตื่นมาทำกับข้าวตอนกลางคืนก็ต้องหุงข้าวไว้เพราะถ้ารอหุงตอนเช้าเดี๋ยวไม่ทันเราไม่ได้ใช้หม้อหุงข้าวไฟฟ้านี่หว่า
แต่อีกรีนแม่งโคตรเทพมันใช้วิธีหุงแบบโบราณน่ะแต่ข้าวก็สุกนะที่พวกเราชาวค่ายไม่ตายมีข้าวให้กินตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ต้องยกความดีความชอบให้อีกรีนมัน พอผมชมมันว่าทำไมมึงเก่งจังวะกรีนมันก็ยิ้มหน้าบานแข่งกับฝาชีเลยทีเดียว
และผมถึงกับหลุดหัวเราะที่เห็นมันยืนเท้าเอวชี้หน้าด่าไอ้น้องปาร์คอย่างออกรสเหตุเกิดเพราะไอ้ปาร์คมันมัวแต่แต่งองค์ทรงเครื่องหนาว เหมือนจะไปเดินแบบมิลานวินเทอร์แฟชั่นวีคโดยไม่สนใจเลยว่าคนอื่นเขาเร่งมือทำมื้อเช้ากันวุ่นวายแค่ไหนอีกรีนก็เลยองค์ประทับอย่างที่เห็นนี่แหละครับ
คือผมเข้าใจผมรู้ว่าตอนเช้าของที่นี่อากาศค่อนข้างหนาวมากแถมยังมีหมอกหนาน้ำค้างตรึมอีกต่างหาก เรียกว่าแทบไม่อยากจะโดนน้ำกันเลยแต่ถึงจะหนาวแค่ไหนผมว่าไอ้ปาร์คมันก็….เยอะไปจริงๆนะทั้งหมวกไหมพรมเอยเสื้อโค้ทเอยไหนจะผ้าพันคอที่มองไกลๆกูนึกว่าอนาคอนด้ารัดคอมัน
“โหยอีเจ๊เซาะกราวว่ะเค้าเรียกว่าแฟชั่นแบบผู้ดีบริทิชเว้ยกะเทยชราอย่างเจ๊ไม่รู้จักละสิ”
“นะนะนะ หน้อย หน๊อยยยยยยไอ้ผู้ดีอังกฤษ? ถุ้ยอย่างแกน่ะแฟชั่นพาหุรัดก็หรูแล้วมึงไปเลยนะไปช่วยไอ้พีมยกหม้อยกเขียงไปล้างเดี๋ยวนี้เลยนะไป๊”
ฮ่าๆรู้แล้วใช่ไหมครับว่าผู้ชายที่อยู่ฝ่ายสวัสดิการทำอะไรบ้างหน้าที่หลักๆก็มียก แบก หาม ตักน้ำ เชือดไก่ สับหมู ยกกระทะใหญ่ๆอะไรที่หนักๆที่พวกผู้หญิงเขาทำไม่ได้พวกผมก็ทำหมดและนี่คือประโยชน์ของผู้ชายฝ่ายสวัสดิการ T^T
“แกก็ปล่อยมันเถอะกรีนนานน๊านนนมันถึงจะได้ใส่ถ้าอยู่กรุงเทพคงไม่มีโอกาสได้แต่งตัวแบบนี้เว้นแต่มันจะไปเดินเล่นในโรงงานน้ำแข็ง”
พี่เมย์ที่กำลังชงกาแฟและโอวัลตินให้ชาวค่ายบอกพลางยืนขำไอ้ปาร์ค ขนาดพวกผู้หญิงเขาใส่แค่เสื้อกันหนาวกับผ้าพันคอก็จบไอ้ปาร์คมันก็บ่นอุบที่ไม่มีใครเข้าใจแฟชั่นของมัน มันตามแกล้งอีกรีนอยู่ซักพักถึงยอมวิ่งมาช่วยผมยกหม้อยกกระทะไปล้าง ส่วนพวกจานชามที่ใช้ในแต่ละมื้อก็ผลัดเวรกันล้างตามสี อ๋อ คือมีการแบ่งสีเล่นกีฬาน่ะครับเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลังนะเพราะมันเป็นอะไรที่วิลิศมาหรามาก
“โหพี่พีมนี่เราต้องล้างหมดนี่เลยเหรอพี่อีเจ๊กรีนแม่งโหดดดดดด น้ำยิ่งเย็นๆอยู่ผมต้องถอดถุงมือด้วยใช่ไหมเนี่ย” สรุปแม่งห่วงแอคเซสซอรี่หรอกเหรอเชี่ยปาร์ค
“มึงจะล้างทั้งถุงมือกูก็ไม่ว่านะเลิกบ่นแล้วไปตักน้ำมาปะ” ไอ้น้องปาร์คมันก็บ่นนู่นบ่นนี่แต่พอพวกพี่เมย์น้องกุ๊กแล้วก็พวกผู้หญิงมาช่วยล้างมันก็ยิ้มแป้น
ก็ปล่อยผู้หญิงเขาล้างกันไปส่วนผมกับไอ้ปาร์คก็มีหน้าที่ตักน้ำในบ่อปูนขึ้นมาให้ที่จริงบนนี้มีน้ำประปานะครับไฟฟ้าก็มีรู้สึกจะใช้พลังงานจากแผงโซลาเซลแต่เห็นบอกว่าถ้าใช้มากๆมันจะหมดเพราะงั้นเลยต้องเก็บไว้ใช้ตอนกลางคืน
พอได้ฟังแบบนี้ก็นึกถึงตอนเราอยู่กรุงเทพฯเนอะไม่รู้เปิดอะไรบ้างทั้งแอร์ คอมฯ ทีวี พัดลม ตู้เย็นเปิดแม่งให้หมดบางทีไม่ได้ใช้ยังเปิดเล้ยยไม่ได้ว่าใครนะว่าตัวผมเองนี่แหละ คนเมืองใช้แบบไม่รู้ค่าต่างกับคนที่เห็นค่าแต่กลับไม่ค่อยมีให้ใช้ คึ ระหว่างที่ล้างจานพวกสาวๆเขาก็แซวผมบ้างแซวไอ้ปาร์คบ้างเพราะมีผู้ชายอยู่แค่สองคนก็ขำๆเล่นๆไปถูกแซวจนชินตั้งแต่วันแรกแล้ว
ตีห้ากว่าๆคนอื่นๆก็เริ่มตื่นกันหมดแล้วพอตื่นมาชาวค่ายอาสาก็สร้างประโยชน์ให้แก่สังคมด้วยการวิ่งเตะวิ่งเล่นกันอย่างกับเด็กๆโดยเฉพาะพวกพี่โต้งพี่แป๋วทั้งที่กำลังจะเป็นบัณฑิตในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเพราะถ้าจะนับกันจริงๆพวกพี่ๆปีสี่ที่มาเขาเรียนจบแล้วพวกผมสิปีสี่ตัวจริง ^o^
ผมเลยมองหากลุ่มตัวเองว่าพวกมันฟื้นคืนชีพมาสูดออกซิเจนยามเช้ากันรึยังมองหาอยู่ซักพักก็เห็นไอ้แทนไอ้คิวไอ้แมทเตะบอลอยู่กับพวกพี่โจ๊กพวกไอ้ดลไอ้เอ็มข้างๆสนามมีไอ้เต้ยนั่งหลับพิงไหล่ไอ้ฟ่างที่นั่งยองๆเท้าคางหาวหวอดๆดูไอ้แทนเตะบอลแบบสลึมสะลือ
ส่วนไอ้คู่ดูโอ้นิชมิคและปันคิบอมนั้นหายไปไหนไม่รู้และพอมองไปมองมามองหาคนที่ผมอยากเจอก็เห็นหลังภูมิไอ้เชนไอ้เบียร์อยู่แถวๆลำธารสงสัยพวกมันคงไปล้างหน้าแปรงฟันกันมั้ง
และจากตรงนี้เหมือนไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์รวมหันกันแกล้งไอ้เชนด้วยการจะจับโยนลงน้ำ ผมยักไหล่ส่ายหัวให้กับความปัญญาอ่อนของพวกมันก่อนจะหันกลับมาสนใจกะละมังถ้วยถังที่สาวๆเขาล้างเสร็จแล้วและผมมีหน้าที่เอาไปเก็บ
จากนั้นไม่นานเสียง8.9ริกเตอร์ของอีเฟรนก็ดังลั่นไปทั่วดอยมันแผดเสียงผ่านโทรโข่งว่าให้ทุกคนรีบล้างหน้าล้างตาแล้วไปรวมกันที่ลานหน้าเสาธงเพื่ออกกำลังกายตอนเช้าก่อนที่น้องๆจะมาโรงเรียน
“สิบนาทีนะฮ้าสิบนาทีขอให้ทุกคนมารวมกันที่หน้าเสาธงอย่างด่วนจี๋เลยนะค๊า ย้ำว่าทุกคนยกเว้นอีพวกพ่อครัวแม่ครัวไม่ต้องมานะย๊ะเดี๋ยวพวกชั้นจะไม่ได้กินข้าว” พวกผมชาวครัวเลยส่งเสียงโห่ไปให้ผู้นำออกกำลังกายอย่างอีเฟรน
ภูมิมันคงได้ยินเสียงผมมั้งมันเลยหันมามองทั้งที่ยังคาบแปรงสีฟันอยู่เหมือนว่ามันจะยิ้มแล้วกวักมือเรียกหรือไล่ผมก็ไม่แน่ใจเพราะระยะประมาณนี้บอกตรงๆว่ากูเห็นหน้ามึงไม่ชัดว่ะภูมิ ฮ่าๆ ก็ตรงที่ล้างจานกับลำธารมันก็ค่อนข้างไกลกันอยู่จะไม่ให้ไกลได้ไงเกิดน้ำล้างจานไหลลงลำธารคงได้สนุกกันทั้งค่ายละมิ้งงงง
และหลังจากพวกฝ่ายอื่นมันออกกำลังกายพร้อมบำเพ็ญประโยชน์ด้วยการเก็บขยะทำความสะอาดบริเวณโรงเรียนเสร็จก็ได้เวลาเรียกพวกมันมากินข้าวเมนูอาหารเช้าวันนี้ได้แก่ข้าวต้มหมู คะน้าหมู ไข่เจียวหมูสับ โอวัลตินหมู เฮ้ย ไม่ใช่ๆฮ่าๆโอวัลตินธรรมดาและขนมปังปิ้งย่างครับ
ที่เรียกแบบนี้เพราะพี่ฝนแม่งเอาขนมปังขึ้นย่างบนเต่าถ่านจริงๆเลย กร้ากก มันต้องแบบนี้แหละถึงจะเรียกว่าขนมปังปิ้งของแท้พี่แกนั่งจุดไฟตั้งแต่ตีสี่เลยนะครับเพราะเราจะทำแจกน้องๆด้วย กูว่าเอาคุ้กกี้ที่คนเขาบริจาคมาไปให้น้องมันจะไม่ง่ายกว่าเหรอครับพี่
อ่อ อีกอย่างผักคะน้าที่เราใช้ทำกับข้าวชาวบ้านเขาเอามาฝากแหละครับสดๆจากไหล่เขา ฮ่าๆ แม้ว่าชาวบ้านรวมถึงน้องๆที่นี่จะค่อนข้างขี้อายไม่ค่อยคุยกับคนแปลกหน้าต่างถิ่นอย่างพวกผมซักเท่าไรแต่พวกเขาก็ใจดีมากๆเลยครับและแม้พวกเขาจะยังไม่กล้าคุยแต่ทุกคนก็มักจะมีรอยยิ้มให้พวกเราเสมอ
ชาวบ้านที่นี่เป็นชาวไทยภูเขาภาษาพูดก็เป็นภาษาชาวเขาแต่เขาก็พูดกลางได้นะสำเนียงน่ารักดี(ซึ่งไอ้มิคติดใจแล้วเรียบร้อยมันฝึกพูดกับพวกผมทุกวันใกล้จะเป็นพม่าเข้าไปทุกที)การแต่งตัวก็ยังยึดตามประเพณีเผ่าตัวเองอยู่น่ารักมากๆ
และสิ่งสำคัญที่พวกเราสัมผัสได้จากชาวบ้านและน้องๆที่นี่คือความจริงใจใสซื่อและความมีน้ำใจของพวกเขา การออกค่ายอาสาไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้นที่เป็นฝ่ายให้ชาวบ้านเองก็หยิบยื่นความรู้สึกดีๆและมิตรไมตรีให้พวกเราเช่นกัน
“กินข้าวค่ากินข้าวมากินข้าวไวๆจะได้ไปใช้แรงงานกันเร็วๆนะค๊า อีเพื่อนเฟรนคะมึงจะแดกโทรโข่งแทนข้าวใช่ไหมอีหอยปล่อยบรรดาชะนีและสามีกูมากินข้าวได้แล้ว” อีกรีนเดินนวยนาดพลางตะโกนเรียกพวกพ้องชาวค่ายมากินข้าว พวกผมก็ช่วยกันยกหม้อข้าวกับข้าวจานช้อนส้อมมาวางไว้ให้พวกมันบริการตัวเอง
“วะ วะ ว้าวววววว่าไงจ๊ะแม่ครัวตัวแคระหน้ามันแพล่บเชียวนะเพื่อนแล้วมื้อนี้ทำอะไรให้พวกพี่กินเหรอจ๊ะ”
ผมกำลังจะเอากระติกไปรองน้ำจากแท็งค์แต่ต้องหยุดปะทะฝูงหมาในปากกับไอ้คิวซะก่อนพร้อมๆกับไอ้พวกกลุ่มเพื่อนตัวดีที่ดาหน้าเขามาอย่างพร้อมเพรียง พวกมันดูเหมือนจะยิ้มๆล้อๆผมยังไงไม่รู้โดยเฉพาะไอ้ภูมิที่ยิ้มจนจะกลายเป็นหัวเราะ
“ของมึงกูเตรียมเพดดิกรีไว้ให้แต่ถ้าไม่ถูกใจจะเอาไก่เป็นตัวๆไปกินในลำธารก็ได้”
“โอ๊ะโอ กูไม่ใช่แมวนะ”
“เหี้ยเหอะคิว” ก่อนกินข้าวพวกสัมภเวสีมันก็มาร้องขอส่วนบุญแบบนี้แหละครับสงสัยต้องแบ่งข้าวไปวางที่โคนต้นไม้แล้วจุดธูปเรียกมันมารับส่วนกุศล ผมมองหน้าไอ้คิวที่หยิบยื่นรอยยิ้มอันล่อมือล่อตีนของผมให้คันยิบๆผมแกว่งกระติกกระแทกหลังไอ้คิวก่อนจะรีบเดินออกมาและแน่นอนว่าต้องมีคนเดินตาม
“เมื่อเช้าทำไมไม่ปลุกกูฮึเตี้ย” ภูมิขึ้นมาเดินข้างๆผมและแย่งกระติกน้ำไปถือผมยักไหล่เหลือบมองมันนิดๆรู้จักทำตัวมีประโยชน์ด้วยเว้ย
“ปลุกทำไมปลุกแล้วมึงจะมาช่วยกูหั่นผักหั่นหมูรึไงปล่อยให้นอนน้ำลายยืดอ่ะดีแล้ว”
“อย่ามามั่วใครกันแน่ที่นอนน้ำลายยืด”
“ก็มึงไง”
“นอนกับมึงกูไม่เคยน้ำลายยืดหรอกแต่ถ้าน้ำอย่างอื่นน่ะไม่แน่” เหยดดดดดดดดดแม่มเดี๋ยวกูโบกหัวทิ่มแท็งค์น้ำ ภูมิมันยิ้มกว้างก่อนจะเปิดน้ำใส่กระติกแล้วหันมาผลักหัวผมเบาๆมันมอบรอยยิ้มให้ผมเป็นรอยยิ้มที่เหมือนว่ามันได้ครองโลกทั้งใบ เชี่ยยยยยเรื่องเสื่อมๆนี่เร็วนักนะผมเลยเตะน่องมันกลับอีกรอบต้องเอาให้เข็ดแม่งชอบกินในที่ลับแล้วเอามาประจานในที่แจ้ง???
“อ้าวๆสองคนนี้มาหวีดไรข้างแท็งค์น้ำครับชอบทำตัวเป็นโปรโตซัวหากินตามที่ชื้นนะพวกมึงเนี่ย ไปๆไปกินข้าวได้แล้ววันนี้ต้องเชื่อมเหล็กนะครับคุณภูมิให้ไวๆ” ไม่ว่าคุณจะอยู่ส่วนไหนของแผนที่โลกไอ้ปันก็สามารถตามมาก่อกวนอยู่ร่ำไป
“แล้วมึงมาทำไรแถวนี้วะปัน อ่อตรงนี้เป็นที่เดียวที่มีสัญญาณโทรศัพท์นิแล้วเป็นไงบ้างวะโทรได้ไหมพี่องุ่นตื่นรึยัง” คะ คะ คะ เค เย้(ซาวด์สะเก็ดข่าว)ผมตาเหลือกมองภูมิแบบทึ่งๆภูมิทำไมมึงร้ายกาจและฉลาดขนาดนี้ หึหึ
ผมหันไปมองไอ้ปันพร้อมมอบรอยยิ้มเอียงๆให้มัน เชี่ยปันแม่งอ้าปากพะงาบๆมองพวกผมเหวี่ยงๆก่อนจะรีบเดินจากไปโดยไร้คำลาผมกับภูมิเลยเป่าปากแซวตามหลัง โห่ไม่แน่จริงนี่หว่าไอ้ประธานว่าแต่ว่ามันโทรหาพี่องุ่นจริงหรอวะ บนนี้มีสัญญาณด้วยเหรอ
“ภูมิๆมึงรู้ได้ไงอ่ะว่าไอ้ปันมันมาคุยโทรศัพท์” ผมกระโดดและเขย่งตัวเพื่อกอดคอไอ้หล่อ(อนาถชิบหาย)
“หอมก่อนดิแล้วจะบอก” ภูมิก้มมองผมด้วยสายตาระยิบระยับน่าจับดินทรายกรอกทั้งสองกระบอกตาแถมมันยังยกยิ้มมุมปากได้กวนมากจริงๆ
“ตีนกูนิ”
“หอมแก้มก็พอไม่ต้องหอมตีนกูหรอก หึหึ”
=_=
“น้ำล้นแล้วสาดดดรีบหิ้วตามกูมาเลยไอ้หื่น” กระโดดกัดติ่งหูไอ้ภูมิขาดแอนตาซินจ่ายเท่าไรกูอยากรู้ พอผมไม่สบอารมณ์มันก็ยิ่งหัวเราะอย่างสุขขีแม่งนิดๆหน่อยๆจะหากำไรจากร่างกายกูตลอด >O<
“เฮ้ยเตี้ยรอด้วยดิ” เสียงตะโกนปนเสียงหัวเราะที่ลอยมาตามหลังทำเอาเส้นขมับผมเต้นตุบๆกูไม่รอแม่งรีบไปกินข้าวดีกว่าปล่อยมันยกกระติกน้ำหนักๆคนเดียวเลยอยากแกล้งกูดีนัก
หลังจากอิ่มแปล้กับมื้อเช้าแต่ละฝ่ายก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองส่วนชาวครัวอย่างพวกผมว่างเลยไปช่วยทีมอื่นๆเขาทำงาน พวกผู้หญิงบางคนก็ไม่ช่วยทีมวิชาการสอนน้องๆบางคนก็ไปช่วยทาสีอาคารส่วนผมไม่ได้ไปไหนเพราะต้องช่วยอีกรีนปั้นบัวลอย แม่งกูปั้นจนหน้าจะกลมแข่งกับลูกบัวลอยแล้วนะโว้ยยยปล่อยกูไปได้แล้ว
“อีพีมมมมมมอีดอกฝอยทองนั่นลูกบัวลอยหรือลูกนิมิตคะอีนี่มึงทำเล็กๆสิ โอ๊ยยยกูบอกจนมดลูกจะย้อยแล้วนะ”
“เออๆกูก็ทำเล็กแล้วนี่ไงทีน้องปิ๊งทำใหญ่กว่ากูมึงไม่เห็นว่าเลย” น้องปิ๊งนั่งหัวเราะผมกับอีกรีนตั้งแต่เราเริ่มปั้นบัวลอยและน้องก็ยิ่งขำเมื่อผมยกตัวอย่างฝีมือมาเปรียบเทียบกัน
“โหพี่พีมปิ๊งทำอันเล็กๆเองนะของพี่พีมอ่ะตลก ฮ่าๆ”
“ใช่ มึงเอารูสะดือดูเหรอย๊ะถึงเห็นว่าของนังปิ๊งมันใหญ่กว่ามึงไม่ต้องเถียงกูเลยนะพีมหรือมึงอยากถูกเนรเทศออกไปใช้แรงงานห๊ะ” อีกรีนถลึงตาใส่ผมนั่นขนตารึแผงม้าวะอะไรจะหนางามงอนขนาดนั้นคิดดูเอาเถอะว่ามาค่ายอาสามันยังพากันแต่งหน้าอีกรีนนี่ยังดีเพราะมันมุ่งงานครัว ผมอยากให้พวกคุณเห็นอีสวีทอีจีอีเคมันจัดเต็มมากแต่อีเฟรนไม่เท่าไรเพราะมันไม่แต่งหญิง
“ไปๆๆๆมึงจะปล่อยกูไปแล้วใช่ไหมกรีนนะครับกรีนคนสวยปล่อยพีมไปเถอะนะครับ”
“ไม่!!!!!!!!!!!ดูปากกูนะคะเพื่อนชายว่าไม่!!!!มึงไม่ต้องพูดมากรีบๆปั้นไป” ขัดขวางความต้องการของมนุษย์เป็นงานของพวกแม่มดสินะ
“อะแฮ่มมีอะไรให้ช่วยไหมคะ”
พวกผมพร้อมใจกันเงยหน้ามองคนมาใหม่มันก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไอ้หมอฟันนั่นเอง ผมกับอีกรีนสบตากันก่อนจะกรอกตามองหน้าไอ้เชนอีกหนแต่มันไม่ได้มองพวกผมเลยซักนิดเพราะกำลังส่งยิ้มหวานๆสายตาฉ่ำๆให้ผู้หญิงคนเดียวที่นั่งอยู่ตรงนี้
ใช่ครับเป้าหมายล่าสุดของไอ้เชนคือน้องปิ๊งสาวน้อยน่ารักจากคณะเภสัชจึงไม่แปลกที่จะเห็นหน้าไอ้เชนมาป้วนเปี้ยนแถวครัวจนผมเริ่มเอียน
นอกจากไอ้ภูมิที่แวะเวียนมาให้สาวๆในครัวได้กรี๊ดบ่อยๆ(มันมาหาผมแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมสาวๆถึงกรี๊ดมันนักแม่งหล่อตรงไหนวะ ^_<) ก็มีไอ้เชนนี่แหละที่โผล่มาวนเวียนแถวนี้ทุกครั้งที่มันมีโอกาส
ทุกครั้งที่มันมามันก็จะแกล้งแอ๊บว่ามาหาผมแต่ความจริงคือมาจีบสาวและดูเหมือนว่าสาวเจ้าก็อาจจะเล่นด้วยช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยย
ผมว่าจะหาโอกาสบอกน้องปิ๊งอยู่เหมือนกันว่าอย่าไปหลงหน้าตาคารมไอ้เชนเลยผมสงสารน้องน่ะ ถ้าผมช่วยน้องปิ๊งให้หลุดพ้นจากบ่วงกรรมครั้งนี้ได้ผมคงจะได้มหาบุญกุศลไปหลายภพหลายชาติว่าไหมครับ
“แหมๆๆๆไม่ไปแจกวัคซีนแจกยาตรวจสุขภาพช่องปากเด็กๆแล้วหรอคะพี่หมอขา รู้สึกว่าพักหลังๆจะขยันเข้าครัวบ่อยซะจริ๊งงงไม่รู้มีอะไรดี หนูพอจะรู้ไหมคะน้องปิ๊งว่าที่นี่มีอะไรดีคุณหมอหนุ่มหล่อถึงได้เทียวเข้าเทียวออกบ่อยขนาดนี้”
น้องปิ๊งยิ้มเขินๆมองไอ้เชนอย่างอายๆก่อนจะก้มหน้าก้มตาปั้นแป้งเป็นก้อนๆต่อ ผมส่ายหน้าใส่ไอ้เพื่อนรักมันยิ้มหวานส่งซิกให้ผมขยับออกมาและผมก็ไม่ขัดศรัทธารีบเฟตตัวเองไปสู่ที่ใหม่เพื่อให้ไอ้เชนได้นั่งข้างน้องปิ๊งสมใจก็นะช่วยเพื่อนหน่อยล่ะครับจะดีจะชั่วจะมั่วจะเจ้าชู้ยังไงมันก็เป็นเพื่อน ฮ่าๆ แหมก็คนเขาจะมีความรักเราก็ต้องหนับหนุนๆใช่มะ
“กรีนบัวลอยหม้อนี้มึงไม่ต้องเติมน้ำตาลนะแค่นี้มดก็เกาะแล้วว่ะ”
“ต๊ายตายอิพีมมึงคิดเหมือนกูเลยค่ะถ้าได้ไบกอนมาฉีดซักหน่อยคงดีเพราะถ้าหวานกว่านี้กูคงล้วงคออาเจียนอ่ะค่ะ” ฮ่าๆผมกับอีกรีนก็ทำตัวเป็นลูกคู่ตัวชงให้ไอ้เชนจีบน้องปิ๊งอย่างสวัสดิภาพยิ่งกว่าบริษัทรับจัดหาคู่อีกเหอะ
ไอ้หมอฟันดะมันก็หยอดมุขฮาบ้างมุขหวานบ้างแกล้งปั้นแป้งเป็นรูปหัวใจให้น้องปิ๊งบ้างน้องก็เขินๆตีไหล่ชกแขนไอ้เชนบ้างให้พวกผมอิจฉาเล่นๆแม่งมาค่ายอาสามันยังหาโอกาสอัพเลเวลสะสมแต้มเก็บคลอเลคชั่นได้กูอยากมอบโล่เกียรติยศพร้อมสายสะพายชายกลางให้มึงจริงๆเพื่อน
-
“มึงชอบน้องเค้าจริงๆหรอเชน” ผมถามไอ้เชนระหว่างที่เราเดินออกมาจากครัวมุ่งหน้าสู่อาคารก่อสร้าง(อีกรีนตะโกนตามหลังผมมาอย่างโหยหวนแต่ดีที่น้องปิ๊งช่วยจับไว้ ดีมากครับน้องสมแล้วที่จะได้มาเป็นแฟนเพื่อนพี่ คึ)
“เอ๊ามึงก็ถามแปลกนะพีมถ้าไม่ชอบกูจะจีบเหรอวะ”
“เหรอออออออเมื่อก่อนกูก็ไม่เห็นว่ามึงจะชอบใครซักคนแม่งยังพาไปนอนด้วยเลย” ที่โวยวายนี่ไม่ใช่อะไรนะครับคือหมั่นไส้มันโว้ยยยยยยยทำไมไม่มีสาวมาชอบกูมั่งผู้หญิงสมัยนี้สเป็คไม่ได้เรื่องเล้ยยแบบไอ้เชนหล่อตรงไหน โด่ ผมดูดีกว่ามันตั้งเยอะ
“ฮ่าๆ เชี่ยพีมมึงก็เข้าใจพูดแล้วมึงเคยเห็นกูบังคับรึไงก็สมัครใจกันทั้งนั้น เอาน่าเพื่อนมึงจะมีแฟนใหม่ทั้งทีต้องยินดีสิถึงจะถูก” มันกอดคอผมแล้วหัวเราะชอบใจ
“แฟนใหม่คนที่เท่าไรละครับเพื่อนนนน เออๆจะจีบจะคบกันกูไม่ว่าหรอกแต่อย่าทำอะไรในค่ายละมึงแค่ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างกูก็จะสำรอกแล้ว”
หึหึผมมีเรื่องจะกอซซิบครับทำตัวเป็นกูรูรู้แจ้งเรื่องชาวบ้านเข้าไปทุกทีแล้วกู คืองี้เมื่อคืนหลังจากที่พวกผมเตรียมตัวเข้านอนไอ้คู่รักตัวอย่างมันก็ชวนกันไปอาบน้ำไม่รู้มันพากันไปอาบที่อาเจนติน่ารึอย่างไรก็ไม่ทราบเพราะแม่งหายไปเป็นชั่วโมงและก็ไม่รู้มันอาบมันขัดสีฉวีวรรณกันซอกไหนมุมไหนบ้างกลับมาไอ้ฟ่างเดินซะเพลียเลยครับ
“ฮ่าๆเออเมื่อคืนกูโคตรขำไอ้ฟ่างมันคิดว่ากูหลับมั้งด่าไอ้แทนซะกูคิดท่าตามได้”
“กร้ากกกจริงดิกูก็นึกว่ามีกูคนเดียวซะอีกที่รู้พวกมันเกินคำบรรยายจริงๆนะมึงแม่งในค่ายอ่ะในค่ายยย” แม้จะไม่รู้ว่าไอ้แทนกับไอ้ฟ่างมันไปอาบน้ำถึงขั้นไหนแต่ผมกับไอ้เชนก็นินทาไอ้คู่รักนั่นอย่างสะใจไอ้เชนมันนอนติดไอ้ฟ่างไงครับเลยได้ข้อมูลมาเยอะ
“เฮ้ยๆๆๆๆคนแคระขึ้นดอยเว้ยพวกมึงเคยเห็นไหมมาดูๆ”
มีอยู่ตัวเดียวเท่านั้นแหละที่จะทักผมแบบนี้อย่าเรียกว่าทักเลยเรียกว่าประกาศสงครามจะดีกว่า สิ้นเสียงไอ้คิวพวกก่อสร้างทั้งหลายก็หัวเราะอย่างมีความสุขสนุกสนานสราญฤทัยนี่กูจะมาช่วยนะพวกมึงทำกับกูแบบนี้เหรอห๊ะ
“ปากอย่างมึงเอาปูนโบกไว้ประเทศไทยคงเจริญขึ้นเยอะว่ะคิว”
มันยักไหล่และผสมปูนต่อไปพลางล้อเลียนคำพูดผมไปด้วย พวกทีมก่อสร้างมันเฮฮาดีครับร้องเพลงบ้างตะโกนด่าตะโกนแซวคนนู้นคนนี้บ้าง ผมกับไอ้เชนไม่รู้จะทำอะไรเลยยืนดูไอ้คิวผสมปูนดูอยู่ซักพักภูมิก็ถือค้อนกับตะปูเดินเข้ามาหา
มันใส่เสื้อยืดมอมๆทับด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวใส่หมวกสานสีส้มๆแบบชาวไร่ชาวสวนน่ะแล้วก็ใส่ถุงมือด้วย พวกกรรมกรทีมก่อสร้างส่วนมากก็แต่งตัวแบบนี้แหละครับ อ่อมีอีกพวกที่ถอดเสื้อแล้วใส่แค่กางเกงบอลอาทิเช่นไอ้แทนกับไอ้คิวแต่ภูมิใส่แบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบเพราะมันขึ้นมุงหลังคาด้วยมั้งเลยต้องมิดชิดหน่อยเพราะร้อนมากๆ
“ในครัวว่างแล้วหรอ”
“ในครัวว่างแย้วหยอ” ผมกำลังจะอ้าปากตอบภูมิแต่ไอ้คิวมันเบะปากดัดเสียงล้อเลียนพูดตามซะก่อนภูมิมันเลยเตะไอ้คิวไปที น่าจะเตะก้านคอสักป้าบนะกูว่าถึงจะสาสมกับความสาระแนของมัน
“ว่างแล้วเลยมาช่วยไงมีไรให้ทำป่ะ”
“มีไรให้เค้าทำป่าวอ่ะตัวเยงงงงง” ถ้าฆ่าไอ้คิวโบกปูนจริงๆจะมีใครคัดค้านไหมวะ ไอ้เชนมันหัวเราะตบหัวไอ้คิวก่อนจะเดินไปช่วยไอ้เบียร์กับไอ้แทนยกตู้หนังสือเก่าออกไปซ่อมแล้วก็ทาสีกันข้างนอก
พี่ๆน้องๆบางส่วนก็ช่วยกันก่ออิฐบล็อกเพราะเหลืออีกด้านเดียวที่ยังไม่เสร็จ บางคนก็ฉาบบ้างไปทาสีห้องน้ำทาสีอาคารเรียนเก่าบ้าง แต่ก็แปลกนะทั้งที่งานที่ทำค่อนข้างจะหนักแต่ผมก็เห็นพวกมันเฮฮาสนุกสนานไม่รู้สึกเหนื่อยมีแต่รอยยิ้มแถมยังมีเสียงเพลงจากพวกพี่โจ๊กพี่โต้งด้วย
มีไม้กระดาน กระเบื้องมุงหลังคา
มีเสาเอามา ไม่รอช้า สร้างบ้านเรา
มีค้อนตะปู ตีตอกดังไม่เบา
มีกบเลื่อยแต่งเสา แต่งกระดานตามต้องการ
มีเงิน มีเลื่อย มีไม้ ยังไม่เป็นบ้าน
แรงงาน ของคนสิสร้างทุกสิ่งสรรค์ได้
เกรียงไกร ผู้ใช้แรงงาน สร้างโลกโสภา
แรงเหงื่อและแรงงาน เป็นบ้านอาศัยมา
ควรมองเห็นค่า แห่งแรงงานกรรมกร
ฮุย ฮุย ฮุย เล้ ฮุย ฮุย ฮุย ฮุย เล้ ฮุย
*เพลง คนสร้างบ้าง
แอบได้ยินหนุ่มวิศวะแถวนี้ร้องคลอไปกับเขาด้วย พวกน้องกระปุกอีเฟรนลี่ที่พาน้องๆเล่นมอญซ่อนผ้าอยู่แถวนั้นยังลุกขึ้นมาเต้นเหอๆ เพลงคนสร้างบ้านมันยังเต้นกันได้ผมละนับถือจริงๆ
จากวันแรกจนถึงวันนี้ห้องสมุดของน้องๆก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้วครับมันเกิดขึ้นมาได้จากแรงกายแรงใจของพวกเราทุกคนแม้แต่อีสวีทที่ใส่เฟอร์มาทั้งชุดยังช่วยขนก้อนอิฐบล็อกทั้งวันถึงมันจะทำไปกรี๊ดไปก็เถอะ
ส่วนทีมวิชาการมันก็ซี้กับน้องๆไปแล้วอย่างไอ้เต้ยน่ะเด็กติดมันเป็นพรวนเลยครับ เมื่อวานมันพาน้องๆไปปลูกผักสวนครัวด้วยจนไอ้คิวที่ขึ้นมุงหลังคาตะโกนแซวไม่หยุดสร้างความรำคาญไปทั่วทุกหัวระแหง
ส่วนไอ้เชนมันอยู่ทีมวิชาการก็จริงแต่รับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องสาธารณสุขดูแลสุขภาพของชาวบ้านมันจัดกลุ่มคุณหมอสร้างทีมแพทย์อาสาแบบย่อมๆออกตรวจสุขภาพชาวบ้านแล้วก็พวกสัตว์เลี้ยงด้วยเมื่อวานมันไปตามฉีดยาหมูยาหมาด้วยครับ ฮ่าๆ
“มีไรให้ช่วยไหมครับเพื่อน” ผมเดินหางานอยู่ซักพักก็มาเจอไอ้ฟ่างที่ก้มๆเงยๆเพ้นรูปอยู่ที่ผนังของอาคารน้องๆประถม มันใส่เสื้อร.ดมัดผมจุกแขนและขาเลอะสีเป็นหย่อมๆ
“ช่วยสูงขึ้นอีกนิดดิ”
“สัส”
“หึหึ ไปวาดรูปตรงนั้นหน่อยไปฝีมือง่อยๆอย่างมึงวาดรูปนักเรียนได้ใช่ไหม” สาดดดดดดดด กูเอกจิตรกรรมนะเชี่ยฟ่างงงดรออิ้งบีพลัสตลอดสามปีโว้ยยย พอผมมาวาดรูปไอ้ฟ่างก็ไปทาสีผนังต่อและอยู่ๆผมก็นึกเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาได้ คึคึ แกล้งไอ้ฟ่างหน่อยละกันถือเป็นการเอาคืนผมเลยนั่งจ้องมันแล้วก็ยิ้มผมจ้องอยู่ซักพักไอ้ฟ่างก็หันมามองหน้า
“พ่อเสียเหรอ ยิ้มค…ยไร”
“เปล๊ากูอารมณ์ดีก็ยิ้มไปเรื่อย” ผมยกคิ้วให้มันอีกสองที หึ วันนี้แหละที่กูจะเป็นเดอะวินเนอ เอ้อ เอ้อ เอ้อ คราวนี้ไอ้ฟ่างหันมามองผมตรงๆพร้อมกับวางแปรงทาสีลง
“มึงคงอยากไปชมนรกพร้อมเพื่อนมึงสินะ” อ่า มันเดินเข้ามาแล้ว อ๊ากกกไม่นะถอยทันไหมวะกูและก่อนที่ไอ้ฟ่างจะถึงตัวผมก็มีผู้ใจดีมาช่วยไว้ทันแต่ผมไม่รู้ว่าควรจะดีใจรึเสียใจกับการช่วยเหลือครั้งนี้ดี
“เฮ้ยไอ้แทนไอ้ภูมิเมียมึงแอบเล่นเลส”
เชี่ยมิคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
การไปช่วยไอ้ฟ่างทำให้ผมรู้สึกว่าชีวิตไม่ปลอดภัยแถมยังถูกไอ้มิคบ่อนทำลายชื่อเสียงผมเลยอพยพไปหางานใหม่ถามว่าทำไมไม่ไปอยู่กับภูมิคือกูไม่กล้าปีนขึ้นหลังคาครับไอ้หล่อมันไปซ่อมหลังคานู่นนนน เซ็งเลยคนดี(และหล่อ)ไม่มีที่อยู่
“เฮ้ยทำไรวะ” ผมเดินมาทักไอ้เบียร์ที่เลื่อยไม้อยู่มันเงยหน้ามองก่อนจะมอบรอยยิ้มแบบผู้ดีมาให้เออคนจะหล่อแม้เหงื่อซกเต็มหน้าใส่เสื้อแลคตาซอยกางเกงขาสั้นก็หล่อได้เนอะ
“ซ่อมขาเก้าอี้มึงมาพอดีช่วยกูจับหน่อย”
“จับตรงไหนวะ”
“ตรงหัวใจ โอ๊ย” เปล่านะ ผมไม่ได้เป็นคนตบหัวไอ้เบียร์นะแม้จะคลื่นไส้กับมุขโหลยโท่ยของมันแต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรนะ
“ลามปามๆ” ภูมิชี้หน้าเพื่อนซี้มันก่อนจะเอาค้อนตีตะปูกับถังใส่ตะปูจากไป
“มึงหึงแม้แต่กับกูเหรอภูมิ” ไอ้เบียร์ตะโกนกวนตีนไอ้ภูมิไอ้หล่อนั่นเลยหันกลับมามอง
“ก็แฟนกู”
>////////<
…………………………………….
หลังจากไปช่วยพวกทีมก่อสร้างในช่วงสายๆตอนบ่ายพวกผมก็ได้รับมอบหมายจากไอ้ประธานให้พาน้องๆไปทำภารกิจปลูกป่า หึ พูดซะดูดีที่จริงก็แค่ปลูกต้นกล้วยปลูกผักสวนครัวเองครับคุณ
เมื่อได้รับคำสั่งเหล่าเดอะแก๊งค์กลุ่มผมก็เอาจอบเอาเสียมมาขุดดินบริเวณหลังโรงเรียนรอไอ้เต้ยไอ้เชนไอ้ปันมาน้องๆมาและระหว่างรอไอ้คิวก็ก่อกวนพวกผมไปเรื่อยมันแซวไอ้ฟ่างกับไอ้แทนเรื่องเมื่อคืนอย่างเปรมปรีดาโดยมีพวกผมเป็นลูกกระจ๊อกช่วยแหย่อีกทีฮ่าๆกูว่าอีกหน่อยไอ้ฟ่างต้องตบะแตกโยนจอบใส่กบาลพวกผมแน่ๆ
ต่างจากไอ้แทนที่อารมณ์ดีเหลือเกินก็แน่ล่ะเมื่อคืนมันสนุกสนานเต็มที่กับชีวิตยิ่งกว่าเป็บซี่อีกมั้ง ไอ้แทนมันอารมณ์ดีมากกกกกพวกผมพูดอะไรมันก็เอาไปร้องเป็นเพลงหมด จนไอ้ฟ่างลั่นวาจาว่ากลับจากค่ายเมื่อไรจะพาไอ้แทนไปรักษาที่ถ้ำกระบอก เอ่อ ฟ่างผิดที่เปล่าวะ
แถมไอ้แทนมันโอบต้นกล้วยแล้วเด้งหงึกหงักสามทีมันบอกว่า “เป็นเคล็ดกล้วยจะได้ลูกดก” สาดดดดดดดดด กูว่าถ้ากล้วยมันมีปากมันคงวิ่งไปฟ้องคุณปวีณาเพราะถูกมึงทำอนาจารอ่ะเชี่ย
“เฮ้ยพวกมึงกูว่าเราลองเอาส่วนสูงของกลุ่มเรามาหาค่าเฉลี่ยดีไหมวะกูอยากรู้ว่าไอ้พีมจะแตะค่ามีนรึเปล่า” แสรดดดดดดเกิดอยากจะฉลาดคณิตศาสตร์อะไรตอนนี้ไอ้เหี้ยคิว ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ระยำ แม่ง สันดานหมาชาติกระบือพ่นไฟใส่หน้าแม่ง
“ฮ่าๆ” เออขำกันเข้าไปทำไรใครไม่ได้ก็เตะไอ้ภูมิไว้ก่อนละวะมันอ่ะขำเสียงดังสุดเลย
“ใครว่าไอ้พีมไม่สูงมันแค่เอาส่วนสูงไปฝากธนาคารไว้เฉยๆเดี๋ยวพอโตเป็นสาวมันก็ไปเบิกมาใช้เองแหละ” ไอ้แทนนนนนนนนนนนนนนนนน มึงๆๆๆๆๆๆๆ
“อ้าวจริงดิพี่แทนผมเพิ่งรู้นะเนี่ย งั้นพี่พีมรีบไปเอามาใช้เลยนะผมสงสารพี่ภูมิอ่ะเดี๋ยวเป็นโรคหมอนรองกระดูกชำรุด”
“ทำไมวะแมท”
“ก็หมอบคุยกับแฟนเป็นระยะเวลานานเกินไปไงพี่เบียร์ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก” ไอ้เหี้ยน้องแมทนับแต่นี้ต่อไปมึงไม่ใช่น้องกู
“หึหึ พวกมึงเลิกล้อมันได้แล้วถึงไอ้พีมมันจะเตี้ยก็ไม่เป็นไรยังไงกูก็รัก”
ฮิ้ววววววววววววววววววววววว
กูเพลียกับพวกเวรนี่จริงๆ พวกผมก่อกวนป่วนประสาทกันอยู่นานในที่สุดไอ้ประธานค่ายไอ้หมอฟันและไอ้เด็กบีบอยที่ผันตัวมาเป็นครูดอยก็ได้นำเหล่าน้องๆเกือบยี่สิบคนเดินขบวนพาทางนี้เหมือนไอ้ปันที่เดินนำหน้าจะสอนน้องทำอะไรพิเรนทร์ๆเพราะมันเดินร้องเพลงพร้อมกำมือชูกำปั้นแบบที่พวกประท้วงเค้าชอบทำต่างกันที่ไอ้ปันมันพาร้องเพลง
ยามอาทิตย์สีแดง สาดทอแสงทั่วหล้า
ปลุกหัวใจชาวประชา โลกถลาเอาชัย
สังคมเก่าอยุติธรรม(อยุติธรรมๆ) มวลชนระกำหมองไหม้
สู้เพื่อชีวิตใหม่ อันสดใสเสรี
โอ้ประชาชน(ประชาชนๆ) ต้องทุกข์ทนขื่นขม
เจ็บปวดร้าวระบม สังคมไม่เหลียวแล
ภารกิจของเรา เยาวชนทั่วหล้า
ยอมพลีชีวา เพื่อประชาชูชัย
* เพลงเพื่อชีวิตใหม่
“สวัสดีครับ…พ่อแม่พี่น้อง!!!!…..ที่เคารพรักทุกท่าน” พอมาถึงไอ้ปันมันก็กำมือเป็นสัญญาณให้น้องหยุดมันทำเสียงประหนึ่งเป็นแกนนำ……อะไรซักอย่าง กร้ากกกเหมือนลัทธิที่ไม่ค่อยเต็มเลยว่ะ สงสารก็แต่น้องๆที่ไม่รู้ถูกไอ้ปันล้างสมองสอนอะไรบ้างแต่ดูเหมือนน้องๆจะชอบนะครับยิ้มกันใหญ่
ไอ้เต้ยก็อีกคนที่ยืนเป็นเลขาไอ้ปันทำตามทุกอย่างไอ้คิวที่ยืนอยู่ข้างผมยังชมเลยว่า “กู่ไม่กลับแล้วแฟนกู” ส่วนไอ้เชนมันขำๆส่ายหัวเพลียๆก่อนจะเดินออกมายืนกับพวกผมแทน
“เฮ้!!!!!!!!!!!!!!” พอไอ้ปันพูดน้องก็ชูกำปั้นแล้วตะโกน ฮ่าๆ มันต้องสอนน้องมาแน่ๆ
“วันนี้!!!!!กระผมนายปันคุกิมิยะ” เชี่ย คุกิมิยะ?????????????????????? มึงกล้ามากกล้ามากจริงๆไอ้ปัน
“เฮ้!!!!!!!!!!!”
“จะพาทุกคนมาปลูกผักสวนครัวนะคร้าบบบบบบบบบบ” พูดจบมันก็กางแขนออกพร้อมโค้งลงรับเสียงปรบมือ
“ไงกูเท่ไหม” มันเงยหน้ามายิ้มให้พวกผม
“เท่ โดยเฉพาะตอนที่มึงก้มลงไปแล้วไม่เห็นหน้าน่ะแม่งโคตรเท่” ไอ้ฟ่างบอกก่อนจะพาน้องๆเดินออกไปทำแปลงปลูกผัก ไอ้ปันเลยถึงกับเซ
“มึงไปหลอกเอาลูกใครมาเยอะแยะขนาดนี้วะเต้ย” ไอ้แมทถามเพื่อนมันที่มายืนยิ้มอยู่ตรงหน้าไอ้คิว ห่ากูหลอนแทน
“นี่ลูกศิษย์กูเว้ยยยยกูสอนเองกับมือกูสอนเก่งไงน้องๆเลยติด พี่คิวๆลูกศิษย์เต้ยน่ารักไหม อ่ะน้องๆถ้าเจอพี่ๆต้องทำไงคร้าบบบ” ผมว่าเพราะมันเอาขนมไปล่อลวงน้องๆมากกว่าเด็กเลยติดมันขนาดนี้
“ส่าหวาดดดดีค่า/ครับ”น้องๆก็ไหว้พวกผมอย่างสวยงามเด็กๆทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหละครับไม่ได้เกี่ยวกับคนสอนเลยซักนิด ฮ่าๆ
“ป๊ะล๊าๆเจ๋งป่าว ป่ะพี่คิวเราพาน้องๆไปปลูกผักกันดีกว่า ป่ะๆ”
ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ ไอ้เต้ย ไอ้ปัน ไอ้แมท ไอ้เชนพาน้องทำแปลงปลูกผักส่วนผม ภูมิ ไอ้แทน ไอ้คิว ไอ้มิคกับน้องๆอีกกลุ่มก็ช่วยกันปลูกกล้วยเราต้องไปแบกต้นกล้วยจากในหมู่บ้านนู่นนน
เด็กๆน่ารักมากครับผมถามอะไรก็ยิ้มฮ่าๆเห็นแล้วคิดถึงลูกผมเลย อ่ะอย่าตกใจๆลูกผมก็น้องภูไงตั้งแต่มาแม่แจ่มก็ไม่ได้โทรหาน้องเลยป่านนี้ลืมพี่พีมรึยังก็ไม่รู้ครั้งล่าสุดที่ผมโทรคุยกับลุงนพว่าจะขอพาน้องภูมาเที่ยวเชียงใหม่แกก็ไม่ว่าอะไรผมกะว่ากลับจากค่ายจะไปเยี่ยมน้องภูเลยเพราะภูมิก็อยากเจอน้องเหมือนกัน
เสียงหัวเราะของเด็กๆเสียงโวยวายของพวกพี่ๆ(พวกกูนี่แหละฮา)เป็นบรรยากาศที่ดีมากๆเลยครับเราช่วยกันปลูกต้นกล้วยจนเสร็จแต่ผักสวนครัวยังเหลืออีกสามแปลงพวกน้องๆก็ได้เวลากลับบ้านเพราะใกล้ถึงเวลาโรงเรียนเลิกแล้ว พอน้องกลับไปพวกผมก็ช่วยกันทำต่อซักพักตัวช่วยของพวกเราก็มาเป็นบุคคลที่แสนล้ำค่าที่สุดของค่ายนั่นก็คือ..............
พวกอีเฟรนอีกรีนอีเคที่อีจี้อีสวีทมันยกขบวนมาทั้งกลุ่มงานนี้ก็เสร็จไอ้คิว แต่ไอ้เบียร์ดิครับเกิดปฏิกิริยารีเฟรคชั่นทุกครั้งที่เจอหน้าอีจี้ฮ่าๆๆเพราะหลังจากวันนั้นที่ไอ้เบียร์(ถูกบังคับ)บอกรักอีจี้ อีจี้มันก็สถาปนาตัวเองเป็นคนมียศถาบรรดาศักดิ์ทันทีจากอีจี้คนธรรมดาสามัญกลายเป็น หญิงจี้ ณ ชายเบียร์ กร้ากกกกก ภูมิยังแซวไอ้คุณชายบ่อยๆเลยว่าจะพาแฟนไปกราบหม่อมแม่เมื่อไร
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ๊าย อ๊ายๆๆๆๆๆ” อีสวีทเดินมากรี๊ดใส่หน้าไอ้ปัน กร้ากกกแม่งฮาชิบหายกรี๊ดเสร็จมันก็เดินหนีโคตรกวนตีนไอ้ปันตั้งตัวได้เลยวิ่งตามไปจัดการบีบนมบีบก้นมัน
“ผัวคิวขามึงไปทำไรมาทำไมสิวขึ้นปาก” อีกรีนนี่ก็ช่างตาดีผมอยู่กับไอ้คิวทั้งวันยังไม่เห็นว่าหน้ามันจะมีสิวซักเม็ดแล้วที่อีกรีนทักแม่งก็เล็กกระติ๊ดนึง
“ไม่ได้ทำไรกูแค่ชอบเลยอัญเชิญขึ้นหน้ามึงมีปัญหาไรไหม”
“โหดบาดจิตค่าอิเป็ดระบำ”
“แล้วนี่พวกมึงแห่กันมาทำไรนักหนาใครไปจุดธูปอันเชิญมาห๊ะยังไม่ถึงงานสารทเดือนสิบประตูนรกเขาเปิดให้พวกมึงออกมาเริงร่าหาส่วนบุญแล้วหรอ” ไอ้คิวปากมึงนี่……….
“ทำเป็นพูดดีกูก็เจอมึงแย่งขนมราพวกกูแดกไงจำไม่ได้เหรอ” อีเฟรนก็แพ้ซะที่ไหน
“พวกกูมาช่วยเพราะคนสวยๆอย่างกูสวยทั้งรูปกายทั้งจิตใจ มึงเคยได้ยินมั้ยสวยแบบมีจิตวิญญาณ” อีเคที่มึงสวยมาก ฮ่าๆ ท่ากัดปากมึงสวยได้อีก
“สวยแบบมีจิตวิญญาณ????กูต้องหลับตาหรือไม่ก็จุดธูปก่อนใช่ไหมถึงจะเห็นฮ่าๆ”
“มึงหุบปากห่วยๆได้แล้วคิว ภูมิขาว่าไงคะมีไรให้น้องกรีนช่วยหรือไม่ที่รัก”
กร้ากกกกกกกกกกกกก กรีนมึงเปลี่ยนเป้าหมายแล้วหรอ
“เอ่อ ไม่มีครับ” หึหึ เมื่อไรมึงจะเลิกกลัวอีกรีนวะภูมิ
“มึงก็แซวไอ้ภูมิไอ้เบียร์อยู่ได้ที่มึงเห็นหล่อๆน่ะของปลอมทั้งนั้นแหละพวกมันแค่ใส่เคทเหมือนไอโฟนไอแพดอ่ะพอมันถอดเคทออกมันก็จะไม่ได้หน้าอย่างงี้เว้ย” ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ดลบันดาลให้ไอ้มิคมีความคิดแบบนี้
“กูเบื่อไอ้แทนไอ้ฟ่างมากจากใจ” อีเฟรนเบ้ปากใส่ไอ้คู่รักสามพันท่าที่ไม่สนใจใครเอาแต่หลุดเข้าสู่โลกสีชมพูวิ้งๆของพวกมัน อย่างที่รู้กันว่าภูมิมันแพ้กุ้งใช่ไหมครับภูมิแพ้กุ้งฉันใดไอ้แทนก็แพ้เมียฉันนั้นอยู่ห่างกันไม่ได้เดี๋ยวผื่นขึ้น ไอ้ฟ่างมันยักคิ้วยิ้มมาให้ ปล่อยมันสองคนไปครับเขาจะเอารางวัลคู่รักแห่งปีมาดูอีจี้ขมเหงน้ำใจไอ้เบียร์ดีกว่า กร้ากกก
“เด็ดพี่เพคะมีอะไรให้หญิงทำมั้ยคะ ขุดทองเอ้ยขุดดินหรอคะเด็ดพี่มาๆน้องช่วยนะคะ” ไอ้เบียร์โยนคราดทิ้งเลยอ่ะ อีจี้มันหัวเราะมีความสุขที่แกล้งไอ้เบียร์ได้ก่อนจะหันหลังกลับมารื้อฟื้นความหลังกับผมอีกครั้ง
“อีจี้มานี่ๆ” ไอ้คิวกวักมือเรียกอีจี้ที่กำลังนัวเนียผม
“มีไรมิทราบย๊ะ” อีนี่ก็ใจง่ายเกินฮ่าๆถึงมันจะดูเหมือนไม่ค่อยไว้ใจไอ้คิวเท่าไรแต่ก็ยอมเดินไปหาพอไปถึงไอ้คิวก็กอดคอมันก่อนจะชี้ให้ดูอะไรบางอย่าง
“มึงดูนั่นเห็นไหม” ไอ้คิวชี้ไปที่จอมปลวกครับ “ดีใจไหมจี้มึงได้กลับบ้านแล้วมึงรีบไปกราบพ่อกราบแม่และพี่น้องมึงซะสิ เร็วๆ”
“กรี๊ดดดดดดดอีหอกหักบ้านมึงก็อยู่ข้างๆบ้านกูนิได้ข่าวป่ะงั้นเรากลับบ้านด้วยกันนะ”
“ตุ๊ดไปช่วยกูตักน้ำรดผักหน่อย”
“มึงเรียกใครตุ๊ดห๊ะอีหมอ” ไอ้เชนโดนแล้วมึง
“ใช่ใครบอกว่าพวกกูเป็นตุ๊ด พวกกูเป็นผู้ช๊ายแป้งพงแป้งพัพไม่รู้จักเดี๋ยวกูก็แบกปูนตอกตะปูสร้างบ้านแล้ว จริงไหม เฮ้ย จริงไหมวะพวกเรา” กร้ากกกกอีสวีทมันทำเสียงใหญ่ๆแมนๆก่อนจะถูกไอ้เชนกอดคอลากไปตักน้ำที่ลำธารได้ยินแต่เสียงกรี๊ดและเสียงด่าแว่วมาตามลม
“ว๊ายอีเห็ดสดถังรั่ววววว กรี๊ดๆๆ”
“มึงจะกรี๊ดทำติ่งไรรีบบีบสิลิโคนจากนมมึงมาอุดเร็วๆฮ่าๆ” ได้ยินไอ้เชนกับอีสวีททะเลาะกันภูมิก็เอาแต่ขำ หึ ทีงี้ล่ะขำพอมันมาใกล้ละกลัว
“เจ๊กรีนคนสวยเย็นนี้มีเมนูอะไรหรอเต้ยเริ่มหิวแล้วอ่ะ” ไอ้เต้ยที่นั่งพักถามอีกรีนที่กำลังโชว์ความแกร่งด้วยการขุดดิน
“น้องเต้ยอยากกินอะไรล่ะลูกเจ๊อะแด๊ปให้หมดถ้าหนูว้อน”
“กูอยากกินไก่ผัดผงกระหรี่” เป็นไอ้มิคที่ตอบ
“สลิด เมื่อวานก็หมูผัดผงกระหรี่เมื่อเช้าก็แกงกระหรี่กูผัดจนจะเป็นกระหรี่แล้วอีห่ามึงกินอย่างอื่นได้ไหมย๊ะ” ฮ่าๆๆไอ้เต้ยหัวเราะจนหงายหลังไอ้เบียร์ที่อยู่ใกล้ๆต้องดึงแขนมันขึ้นมา
“กูว่าอย่างมึงก็เป็นอยู่แล้วไม่ใช่หรอ” มาแล้วครับศัตรูหมายเลขหนึ่งของกะเทยไทยไอ้นิรันดร
“แหม๊ ได้เป็นก็ดีสิมึงว่ามันเป็นได้ง่ายๆหรออาชีพนี้อีพวกหน้าปลวกๆเป็นไม่ได้นะค๊านี่แหละอาชีพที่เคที่ใฝ่ฝันพ่อกับแม่กูจะต้องภูมิใจมากแน่ๆ”
“งั้นมึงก็ได้แค่ฝันแหละ เฮ้ยเชี่ยนี่มันกระเทยหรือกระทิงวะแม่งโคตรล่ำ” ไอ้คิวมันตกใจอีเฟรนที่โผล่มาข้างหลัง
“ไม่ใช่ทั้งสองอย่างเพราะกูเป็นกระสือ ฮา” เออมึงก็ดีเนอะเฟรนแม่งกัดตัวเองก็เป็น
“เออเจ๊เฟรนผมได้ข่าวว่าเจ๊ขายตัวซื้อบีบีให้ผัวเหรอ” ไอ้น้องแมทถามฮ่าๆมึงไปได้ข่าวมาจากไหนวะแมท
“มึงนี่ก็ถามไม่คิดนะแมทมึงดูหน้าอีเฟรนดิอย่างมันขายตัวใครจะซื้อให้ฟรีแถมข้าวเปลือกกูยังไม่เอาเลย” ไม่น่าเชื่อว่ามันสองคนจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
“ถูกค่ะผัวขา เพื่อนกูเป็นเอเย่นค้ามนุษย์เพศผู้ฮ่าๆ”
“แหมมม พูดดีนะคะอีดอก ถ้ากูเป็นเอเย่นมึงก็ลูกค้าหลักผูกขาดแหละค่ะ อย่าให้กูเซดค่ะกระเทย” อีเฟรนเท้าเอวหันไปวีนใส่อีกรีน
“ทำอะไรก็ระวังคุกระวังตารางนะพวกมึงดีไม่ดีเดี๋ยวโดนหลอก”ผมบอกเพราะก็ได้ข่าวมาว่าอีเฟรนมันป๋าเอ๊ยเจ๊กับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
“มึงไม่ต้องห่วงหรอกพีมเพราะกูโดนเป็นประจำ ฮา ไอ้รายล่าสุดถ้ามันยกตู้เย็นไปได้กูว่ามันคงเอาไปด้วยนี่มันหนักเฉยๆหรอก” อีเฟรนมันเผาตัวเองอย่างมีความสุข
“นั่นผัวหรือน้ำท่วมวะมาทียกไปทั้งบ้าน เออเฟรนพรุ่งนี้วันเกิดมึงใช่ไหมแม่งเจ๋งว่ะได้ฉลองวันเกิดบนดอย”
“ใครบอกคะวันเกิดกูเดือนหน้าโว้ยอีแมงเม่ามึงจำผิดแล้ว” โดนด่ายับเลยกู
“อ้าวแล้วมึงเกิดวันที่เท่าไร”
“โอ๊ะมึงอย่าใช้คำว่าเกิดกับมันพีมอย่างอีเฟรนต้องใช้คำว่าขุดค้นพบและถ้ามึงอยากรู้อายุมันมึงต้องเอาคาร์บอน14หาครึ่งชีวิตก่อนเพราะดูจากสภาพหนังหน้ากูขอทำนายว่าแม่งคงตายตั้งแต่สมัยเสียกรุงครั้งที่สองใช่ไหมอีเวนกร้ากก อ๊ากกก อีเวนนนนน ปล่อยเจี๊ยวกู”
“ปากดีนัก ปากดีนักใช่ไหมห๊ะ แห๊ม ของไม่ได้ซื้อไม่ได้ขายมึงได้มาฟรีกูขอจับแค่นี้ทำเป็นงกไปได้” ฮ่าๆๆๆกว่าจะจับไอ้คิวกับอีเฟรนแยกกันได้พวกผมก็รู้สึกว่าเหงือกแห้งไปหมด
เราช่วยกันปลูกผักจนท้องฟ้าเปลี่ยนสีพวกผมก็นั่งพักให้หายเหนื่อยเพราะช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรทำแล้ว เวลาที่พวกอีกรีนมาช่วยก็เหมือนเวลาผ่านไปเร็วมากไม่รู้มันไปขุดหาเรื่องตลกจากไหนมาเล่านักหนาคนเส้นลึกอย่างภูมินั่งฟังยังขำตามแต่ตอนนี้พวกผมชักจะคันฮ่องกงฟูดยิบๆเพราะสำเนียงความดัดจริตเกินรับได้ของอีสวีทนี่แหละ
“พวกมึงเข้าใฌใฌ่บ่ะ Ye you know อ่ำบั่บว่า so hot my skin itสะ แวรี่ๆแสบบั่บมึง get ใฌ้บ่ะ sometime I เอิ่ม like”
“โว้ย!!!!!!!!! อีปลวกอาวุโสมึงลิ้นไก่สั้นหรือเพดานโหว่ห๊ะถ้ามันจะลำบากขนาดนั้นมึงก็พูดอังกฤษเลยเหอะ บั่บๆอยู่นั่นเดี๋ยวกูเตะให้หายเป็นตุ๊ดเลย” กร้ากกกกกก
ไอ้คิวแกล้งบีบคออีสวีทจนมันหัวสั่นหัวคลอน ฮ่าๆผมลืมบอกไปว่าอีสวีทมันมีความสามารถพิเศษเวลาพูดคือมันสามารถพูดไทยสำเนียงอังกฤษได้ครับ ฮ่าๆ ได้ดีซะด้วยบางทีกูแทบแปลไทยเป็นไทยย้ายเวิร์บกันมันส์พะยะค่ะ accent มึงดีไปนะเพื่อน
“มึงข้ามมาจากฝั่งนู้นใช่ไหมกูว่าใช่แน่ๆเฮ้ยคิวบอกมันร้องเพลงชาติดิ” ไอ้มิคบอก
“ร้องเพลงชาติซิร้องได้ไหม” เออมึงก็บ้าจี้นะคิว อีสวีทสะบัดผมก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างมั่นใจ
“ร้อด้า เพช่าใช่มะ วาเพเดือสิสอน้าในคอเตตาหลี่” ทำเอาฮาทั้งก๊วนไอ้แทนถึงกับลุกไปเชคแฮนอีสวีทเลยทีเดียว
“มึงยังไม่ได้สัญชาติไหมสวีท” ไอ้แทนทั้งถามทั้งหัวเราะ
“ฮ่าๆ พูดเรื่องพม่าแล้วชั้นคิดถึงเรื่องเดือนที่แล้ว”
“เรื่องอะไรวะ” ผมหันไปถามอีเฟรนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“คือบัตรประชาชนฉันหมดอายุใช่ไหมแกเออฉันก็ไปทำพอไปถึงฉันก็เดินสวยๆขึ้นไปบนที่ว่าการค่าคนก็เยอะมากอีดอกวุ่นวายมาก ฉันก็งงๆว่ามันต้องไปติดต่ออะไรตรงไหนก่อนก็มองๆอยู่ซักพักเห็นอีนังพนักงานโต๊ะประชาสัมพันธ์มันกำลังวุ่นวายกับคนที่มาจดทะเบียนอะไรซักอย่างน่าจะเป็นเรื่องหย่าเพราะฉันเห็นอีผู้หญิงชี้หน้าด่าๆผัว ด่ากันเสียงดังมาก
ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงใช่ไหมแกแต่นอกจากอิพนักงานคนนั้นก็ไม่มีใครพอจะให้คำแนะนำชั้นได้ ฉันก็เลยเดินเข้าไปถามนางแบบมีมารยาทแบบผู้ดีสุดๆ ฉันก็ถามว่า เอ่อ ขอโทษนะคะ คุณพี่คะขอโทษนะคะไม่ทราบว่า….ฉันยังพูดไม่จบนางก็หันมาจิกตาใส่ฉันแล้วก็ตะโกนเสียงดังลั่น “บัตรต่างด้าวไปถ่ายรูปตรงนู้น!!!!!!!!!!!”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“กูล่ะอยากเผาที่ทำการให้มอดไหม้หน้ากูพม่าหรออีห่าหน๊อยถ้าหน้าหล่อนดีกว่าชั้นชั้นก็คงไม่อะไรหรอกแต่นี่มันก็ปลวกเหมือนกันแหละวะ”
“ฮ่า แล้วมึงทำไง”
“กูก็ด่าสิคะจะปล่อยไว้ทำแม่หรอ”
อีเฟรนลี่แม่ทุกสถาบัน
-
…………………………………..
อีกสามวันพวกเราก็จะต้องจากแม่แจ่มแล้วครับคิดแล้วก็ใจหายเนอะแม้จะเป็นเวลาแค่สองสัปดาห์กว่าๆแต่ว่าผมก็รู้สึกผูกพันกับที่นี่ทุกเช้าตื่นมาฟังอีกรีนบ่นตกบ่ายไปช่วยพวกทีมก่อสร้างตอนเย็นก็กินข้าวทำกิจกรรมด้วยกันกับเพื่อนพ้องน้องพี่ ได้รับรอยยิ้มจากชาวบ้านได้วิ่งเล่นกับน้องๆไม่รู้เมื่อไรถึงจะได้กลับมาอีก เฮ้ออ แต่เอาเป็นว่าเรามาใช้เวลาที่เหลือให้มันคุ้มดีกว่าเนอะ
อ่อลืมบอกว่าห้องสมุดที่เราสร้างก็เสร็จสมบูรณ์เกือบร้อยเปอร์เซนต์แล้วนะครับเห็นภูมิบอกว่าเหลือเก็บรายละเอียดตรวจสอบความเรียบร้อยอีกนิดหน่อยแล้วก็จะมีพิธีรับมอบให้กับโรงเรียนแล้วก็จะมีกีฬากระชับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราชาวค่ายกับน้องๆและชาวบ้านด้วย
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จเราก็เลยมีการประชุมและทำมีกิจกรรมสนุกๆเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา แถมช่วงนี้มีแบ่งเล่นกีฬาสีตอนกลางวันด้วยครับเวลากินข้าวเย็นก็ต้องนั่งกับสีตัวเอง เราแบ่งเป็นสี่สีได้แก่ สีเขียว สีส้ม สีฟ้าและสีชมพู
พวกเราชาวเดอะแก๊งค์ก็กระจัดกระจายกันไปผมโชคดีได้อยู่สีเขียวกับไอ้เชน ส่วนสีนี่ฟ้าเป็นสีในดวงใจสาวๆครับเพราะผู้ชายหน้าตาดีไปกองอยู่สีนั้นกันเยอะทั้งพี่กันต์ไอ้น้องฟลุค(เฟรชชี่ปี1หมาดๆคณะนิติ)และตัวเรียกเสียงกรี๊ดทั้งภูมิไอ้แทนและคุณชายเบียร์ไม่รู้มันยื่นซองใต้โต๊ะขออยู่ด้วยกันรึเปล่า
ส่วนสีส้มเป็นสีรวมตัวประหลาดเลยครับพวกพี่โจ๊กพี่ห้อยจริงๆพี่แกชื่อนาวแต่ห้อยเป็นฉายาที่เพื่อนแกตั้งให้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรห้อย ฮ่าๆรู้แค่ว่าพี่แกฮามากทำผมอัฟโฟ่ฟูๆด้วย ที่สำคัญไฮไลท์ของสีนี้ก็คือไอ้ปันไอ้มิคไอ้เต้ยไอ้เอ็มไอ้น้องปาร์คน้องกระปุกฮาๆบ้าๆกันทั้งนั้นส่วนสีสุดท้ายสีชมพูผมภูมิใจนำเสนอมากเพราะมีทั้งไอ้ฟ่างไอ้แมทและไอ้คิว เหอๆกูว่านรกแตกแน่ๆไอ้คิวกับไอ้ฟ่างอยู่ด้วยกัน
“ทุกคนๆฟังเฟรนลี่ก่อนนะค้าวันนี้เฟรนลี่กับคุณประธานค่ายมีเกมส์มาให้เล่นค่า” ทันทีที่อีเฟรนพูดจบก็มีเสียงโห่เสียงลุ้นว่าเกมส์อะไร
“มีรางวัลไหมอีงาม” ไอ้คิวกอดกีต้าร์คู่ใจอยู่ในกลุ่มสีชมพูมันตะโกนถามอีเฟรนที่ยืนอยู่ตรงบนเวทีเตี้ยๆที่พวกทีมก่อสร้างมันเนรมิตขึ้นมา แล้วมันยังสร้างอัฒจรรย์สี่อันสำหรับสี่กลุ่มเป็นอัฒจรรย์เล็กๆสูงแค่สามชั้นแน่นอนว่ามันนั่งไม่พอก็นั่งกับพื้นบ้างยืนบ้าง
พอได้ยินเสียงไอ้คิว ไอ้เต้ยที่ซดบัวลอยไข่เค็ม(อีกรีนมันเห็นเกลือเป็นน้ำตาลจากของหวานเลยแทบกลายเป็นกับข้าว)มันเงยหน้าขึ้นมองแฟนแล้วทำปากขมุบขมิบใส่ไอ้คิว ที่ผมเห็นการกระทำของไอ้เต้ยเพราะอัฒจรรย์สีเขียวกับสีส้มอยู่ใกล้กันแต่ไอ้คิวมันคงไม่เห็นหรอกเพราะมัวแต่หัวเราะล้ออีเฟรนอยู่
ต่างจากไอ้แทนที่มันก้มกระซิบอะไรซักอย่างกับไอ้เบียร์แล้วก็ยิ้มๆชี้ๆมาทางสีชมพูที่มีไอ้ฟ่างนั่งยักคิ้วอยู่ ไอ้แทนมันเสพติดไอ้ฟ่างจริงๆนะเนี่ยและจากตรงนี้ผมก็เห็นภูมิทั้งจามทั้งไอไม่หยุด เอาละสิคืนนี้คงมีคนเป็นไข้อีกแน่ๆ
“น้ำหน้าอย่างผู้ชายคนนี้ก็คงมีแต่เรื่องแบบนี้สินะคะ รางวัลน่ะมีแน่นอนว่าแต่ว่าของรางวัลคืออะไรนะคะคุณประธาน” อีเฟรนหันไปถามไอ้ปันที่ยืนเก๊กอยู่ข้างๆ
“รถโตโยต้าแจ๊สป้ายแดง”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
“พ่อมึงสิ” ฮ่าๆโตโยต้าแจ๊ส
“ที่ไหนขายวะโตโยต้าแจ๊ส ฮ่าๆ งั้นตอนนี้กูก็คงขับฮอนด้ามาชแล้วล่ะไอ้ปันนนนนน” พี่โจ๊กตะโกนแซวไอ้ปันมันเลยขำกับมุขแป้กๆของตัวเอง
“เอาละคะๆอย่ามัวทำตัวปัญญาอ่อนให้ชาวค่ายต้องรู้สึกสมเพชเวทนามากไปกว่านี้เลยนะคะเกมส์นี้ที่เราจะเล่นมีชื่อว่าThe Killer”
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห รู้สึกได้ใช่ไหมครับว่าทุกคนตอบรับอีเฟรนดีมากๆ ฮ่าๆ
“เจ๊เฟรนทำไมไม่เล่นจับกระสือกระหังอ่ะ”
“เบื่อแล้วย๊ะหล่อนจะจับกระสือทุกครั้งที่ออกค่ายหรอห๊ะ” เออก็จริงของอีเฟรนมัน
“แล้วมันเล่นยังไงอ่ะครับพี่เฟรน”
“เล่นไม่ยากค่าน้องฟลุคขาเดี๋ยวพี่เฟรนจะอธิบายให้ฟังคร่าวๆ” ดูความจริงใจของมันทีผู้หญิงถามละจิกเอาๆพอผู้ชายถามตอบซะเสียงหวาน “The killerเนี่ยนะคะบางคนอาจจะเคยเล่นแล้ว กติกาก็มีอยู่ว่าเราจะให้ทุกคนจับฉลากแล้วในนั้นก็จะเขียนชื่อชาวค่ายไว้และมีคำสั่งให้ทำ
พวกหล่อนแค่ทำยังไงก็ได้ให้คนคนนั้นทำตามคำสั่งในกระดาษ เช่น เฟรนจับได้ไอ้คุณปันแล้วในนั้นเขียนว่า “ถ้าปันพูดคำว่าลวกเพี่ยปันตาย” แล้วทีนี้เฟรนก็ไปแกล้งไปล้อจนไอ้ปันมันหลุดพูดคำนี้ออกมาก็ถือว่าเฟรนฆ่าอีปันสำเร็จแล้วปันก็ต้องเอาฉลากที่ปันจับได้มาให้เฟรนจากนั้นเฟรนก็ไปฆ่าคนต่อๆไป เก็ทไหมคะ”
“อ๋ออออออออออออออออออ”
“แล้วถ้าพี่ปันก็ฆ่าคนอื่นมาแล้วล่ะคะคุณเจ้
“ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ ฉลากที่อิปันมีทั้งหมดก็จะตกเป็นของเจ้ไงจ๊ะ คนที่มีฉลากเยอะสุดและอยู่เป็นคนสุดท้ายนั่นแหละคือผู้ชนะ” เกมส์นี้ถ้าไม่สนิทกันเล่นไม่ได้นะเนี่ยเพราะพวกเราต้องรู้จุดอ่อนของคนๆนั้นเพราะงั้นตอนนี้คงไม่มีปัญหาเพราะว่าอยู่ด้วยกันมาหลายวันแล้ว
ข้อดีอีกอย่างของเกมส์นี้ผมว่ามันเป็นอุบายนะเผื่อว่าบางทีเราอาจจะยังไม่สนิทกับบางคนแต่ถ้าเกิดจับได้ชื่อคนนั้นก็เหมือนทำให้เราต้องเข้าไปพูดคุยกับเขาด้วย เออดีๆๆ
“แบบนี้ก็จะมีพวกที่รอฆ่าใช่ไหมคะเจ๊เฟรนลี่แบบว่ารอให้คนอื่นฆ่ากันเยอะๆก่อนแล้วก็รอสังหารทีเดียว”
“ก็ถ้าฉลาดและคิดว่าจะรอดก็ทำไปเถอะค่ะ อ่อ เกมส์นี้ช่วยกันได้นะให้เพื่อนช่วยเราได้และมีเวลาสำหรับเกมส์นี้จนถึงวันปิดค่ายเราจะหานักฆ่าที่ชนะบนรถไฟตอนขากลับ โอเคนะคะเอาละๆถ้าเข้าใจกติกาแล้วก็จับฉลากเลยคร่า”
และแล้วเราก็ได้จับฉลากกันครับของผมไม่ค่อยยากเท่าไร “ถ้าพี่แป๋วกรี๊ด….ตายยยย” หึหึแค่ทำให้พี่แป๋วกรี๊ดสินะปกติพี่แกก็กรี๊ดเป็นเรื่องปกติขิงชีวิตอยู่แล้ว
“มึงได้ไรวะเชน” ผมโผล่หัวไปส่องดูกระดาษเล็กๆในมือไอ้เชน
“หึหึ คนในกลุ่มนี่แหละ” มันยิ้มให้ผมก่อนจะก้มมากระซิบผมถึงกับหลุดหัวเราะเสียงดังจนอีน้องอ้นที่นั่งส่องกระจกอยู่ข้างล่างหันมามองหน้า
กูขอสาบานด้วยเกียรติของนักศึกษาวิชาทหารสามปีว่ากูจะช่วยมึงฆ่าไอ้คนนั้นอย่างเต็มที่เลยเชนและหลังจากได้เริ่มเล่นเกมส์นักฆ่าพวกเราก็เกิดอาการหวาดระแวงกันเป็นหย่อมๆครับใครมาใกล้นี่แม่งกลัวไปหมดไม่กล้าจะคุยเลย ฮ่าๆ ยิ่งถ้ามาเป็นกลุ่มกูยิ่งกลัวและผมพอจะรู้แล้วว่าใครจะมาฆ่าผม
“พีมมมมมมมว๊ายยยจะไปแปรงฟันหรอเคที่ไปด้วยๆ” ตั้งแต่เลิกประชุมอีเคที่ก็เข้ามาชวนผมคุยตลอดขนาดที่ว่ามันไม่สนใจไอ้เชนบุคคลที่มันเคยคลั่งไคล้เลยด้วยซ้ำ
“มึงก็ไปกับแก๊งค์นางงามมึงสิ”
“แหม เล่นตัวนะมึงกูไม่ไปก็ได้ ชริส์” ผมกับไอ้เชนมองหน้ากันงงๆที่อีเคที่มันสะบัดบ็อบแหว่งๆของมันใส่พวกผม
“กูว่าไม่ใช่เคที่หรอกแต่คงมีใครใช้มันมาหลอกให้มึงตายใจ” บ๊ะๆเพื่อนกูแม่งหลักแหลมลึกซึ้ง อืมมมที่ไอ้เชนพูดก็น่าคิดแฮะ
“ขงเบ้งมาเองเลยเว้ยฉลาดมากครับคุณชนาธิป” ผมบอกไอ้เชนก่อนจะเดินไปหาภูมิที่เดินสะลึมสะลือเหมือนจะหลับออกมาหลังจากประชุมสีของมันโดยมีไอ้แทนที่กอดคอไอ้เบียร์เดินตามมาติดๆ
“ภูมิหน้ามึงซีดๆนะเป็นไข้อีกแล้วใช่ไหม” ผมถามและแตะหน้าผากภูมิแต่มันส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นไรแต่เสียงไปแล้วขึ้นจมูกแล้วเรียบร้อยสามวันดีสี่วันไข้จริงๆไอ้หล่อเอ๊ย
“แค่เจ็บคอน่ะไม่เป็นไรแล้วข้าวฟ่างละ” ไอ้ภูมิเสียงขึ้นจมูกสงสัยหวัดแดกเพราะมันแพ้อากาศอากาศบนดอยก็นะตอนกลางวันร้อนเหมือนอยู่แบกแดด ตกดึกหนาวเหมือนแอนตากติก้า ผิวคุณหนูอย่างไอ้ภูมิก็ต้านไม่ไหวไปตามระเบียบ
“เออ เมียกูล่ะ” ไอ้แทนยืดคอมองหาไอ้ฟ่างเลยถูกไอ้เบียร์ผลักหัวด้วยความหมั่นไส้มึงจะขาดกันไม่ได้เลยใช่ไหม พวกผมยืนรอสมาชิกในก๊วนจนครบก็ได้เวลาไปนอนทุกคนสภาพง่วงสุดๆแถมอากาศตอนนี้หนาวไปไหมมมเย็นไปถึงกระดูกภูมิมันมายืนซ้อนข้างหลังผมแล้วเอามือซุกกระเป๋าเสื้อกันหนาวผมด้วย เอ่อจริงๆก็อายอ่ะนะแต่ภูมิมันหนาวก็……ปล่อยๆมันละกัน แฮ่
แต่ที่บอกว่าเรามีสภาพเหน็ดเหนื่อยผมไม่นับรวมไอ้ปันกับไอ้มิคนะครับเพราะมันสองตัวยังลัลลากอดคอกันพูดภาษาต่างดาวแล้วขำคิกๆกันสองคนและไอ้เด็กไฮเปอร์ที่วิ่งวนหน้าวนหลังจนผมเริ่มมึนหัวคือมึงพลังงานเยอะไปไหมเต้ย เหนื่อยบ้างก็ได้นะ เพลียหน่อยก็ดีเมื่อไรมันจะถ่านหมดวะ
“เฮียยยยยยๆๆๆๆรู้ไหมว่าพวกเฮียน่ะโชคดีแค่ไหนที่ได้รู้จักกับเต้ยเมื่อกี้มีคนชมเต้ยว่าหล่อด้วย”
“ใครวะ ใครพูดเดี๋ยวกูไปแจ้งตำรวจจับมันให้เพราะมันใส่ร้ายมึง”
“พี่คิว!!!!!!!!”
“ฮ่าๆ” ไอ้คิวคว้าคอไอ้เต้ยมากอดแล้วเดินนำหน้าเข้าที่นอนของพวกเรา
“ไอ้แทนมึงกัดกูทำส้นตีนไรห๊ะเป็นหมาหรอแม่ง” ผม ภูมิ ไอ้เบียร์ ไอ้เชนพร้อมใจกันหันหลังไปมองอีกคู่ที่เหมือนจะเล่นอะไรกันอยู่
“หมั่นเขี้ยวหนาวๆๆๆโว้ยยยยไปนอนกอดแฟนดีกว่าป่ะที่รัก” ไอ้แทนมันยิ้มให้แฟนและยักคิ้วให้พวกผมก่อนจะลากไอ้ฟ่างตามไอ้คิวไปอีกคู่
“ผมว่าพี่แทนกับพี่ฟ่างชักจะออกแนวซาดิสแล้วนะพี่” ไอ้แมททำท่าขนลุกประกอบคำพูด
“มึงพึ่งรู้เหรอแมทอีหน่อยมันคงซื้อแส้ซื้อกุญแจมือพกติดตัวมั้งกูว่า” ไอ้เบียร์ตอบยิ้มๆ
“หึมึงรู้จักของพวกนี้ด้วยเหรอเบียร์” แม้จะเสียงแหบและไอจนตัวโยนภูมิก็ยังจะกวนตีนเพื่อนมัน
“ก็ดูมาจากคลิปที่มึงแชร์มาให้ไงเพื่อนรัก หึหึ ได้ใช้กับไอ้พีมรึยังวะ”
“เชี่ย” ไอ้เบียร์หัวเราะอย่างมีความสุขผมเงยหน้ามองไอ้ภูมิแบบไม่เต็มตาเท่าไรคือมันจะเอาอะไรมาใช้กับผมเหรอครับ กูไม่รู้กูอินโนเซ้น กร้ากกก “อย่าไปเชื่อมันนะเตี้ย”
“ก็ยังไม่ได้ว่าอะไร รีบเข้าไปนอนกันดีกว่าเดี๋ยวโดนหมอกจะยิ่งแย่” ฮ่าๆหน้าไอ้ภูมิแม่งโคตรจริงจังจากที่ผมไม่คิดอะไรก็ชักจะสงสัยเพราะสีหน้าไอ้แห้งนี่แหละ ผมเลยจูงมือมันเข้ามานอน
และลำดับการนอนของพวกเราก็เป็นดังนี้ครับผมนอนติดผนังถัดมาก็ภูมิ ไอ้เบียร์ ไอ้มิค ไอ้ปัน ไอ้เต้ย ไอ้คิว ไอ้แมท ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้เชน ผมห่มผ้าให้ภูมิก่อนจะหาถุงเท้ามาให้มันใส่เท้าจะได้อุ่นๆและไม่ทันไรภูมิก็หลับ มันคงเพลียแล้วไหนจะไม่สบายอีก แต่ว่าพวกผมที่เหลือนี่สิระหว่างที่ทุกคนเริ่มควานหาผ้าห่มมาห้อหุ้มร่างกายเพราะอากาศแม่งหนาวสัดก็ได้ยินเสียงไอ้ปันถามไอ้เชนแม่งมันถ่อไปหาไอ้เชนได้ไงวะ
“มึงทำไรวะเชน”
“ถนอมหนังหน้า” ไอ้เชนมันอารมณ์ประมาณพี่โดม ปกรณ์อ่ะครับ อืมจะว่าไปบางมุมมันก็แอบคล้ายนะและที่ยิ่งเหมือนมากไปกว่านั้นคือมันเป็นผู้ชายที่ชอบดูแลตัวเองมากกกกหนังหน้ามันคงบอบบางกว่าผู้หญิงอีกมั้ง แม่งขึ้นมาอยู่ที่ห่างไกลความสิวิไลขนาดนี้มันยังพกเครื่องปรนนิบัติผิวมาเป็นกุรุด
“กูทำด้วยๆแม่งหลอดนี้ใช้ไงวะ” เสียงไอ้ปันถาม
“บีบใส่มือเอาลิ้นแตะเคี้ยวสองสามที กลืน”
“ไม่เคี้ยวแต่กลืนเลยได้มั้ยไอ่สัด” ฮ่าๆพอมันก่อกวนไอ้เชนเสร็จมันก็กลับมาที่ตัวเองและที่ผมมองเห็นไม่ใช่ว่าตาดีในที่มืดนะคือกูชินแล้วครับผมเดาว่ามันคงล้มตัวลงนอนแล้วล่ะแต่ทำไมมันไม่ยอมนอนวะผมได้ยินเสียงมันเสียงไอ้มิคไอ้เต้ยยังหัวเราะคิกๆเหมือนพวกมันดูคลิปอะไรซักอย่างในมือถือ
“ไอ้สองตัวนั้นจะนอนรึยังหรือต้องให้ตีนกูกล่อมถึงจะหลับ” เสียงโหดๆของไอ้ฟ่างทำพวกมันเงียบไปซักพักพักเดียวจริงๆมันก็กลับมาอีก เฮ้อ
“เต้ยนอนได้แล้วไอ้ปันมึงอย่าพามันเล่นได้ไหมกูรำคาญ” คราวนี้เป็นเสียงไอ้คิวและเสียงก็ค่อยๆเงียบลงไป
“เชี่ยยยยยยแม่งหนาวว่ะไข่กูเย็นจนจะเป็นลูกเห็บแล้วสัดกูหิวว่ะใครมีไรแดกมั้งวะ” สาดดดดดเชี่ยมิคกูจะได้นอนไหมคืนนี้
“เต้ยมีๆๆ เต้ยมีหนมปัง”ไอ้เต้ยก็เปิดไฟฉายค้นอยู่ซักพักก่อนจะหอบขนมปังไส้ต่างๆมากองตรงหน้าไอ้มิค
“ไหนเอามาดูซิหมดอายุรึยัง อ๊ากกกหมดพรุ่งนี้ตอนนี้กี่ทุ่มแล้ววะ”
“ห้าทุ่มห้าสิบอ่ะเฮีย”
“มึงรีบแดกเลยไอ้สัดอีกสิบนาทีมันจะหมดอายุ” ไอ้ปันบอกก่อนที่พวกมันสามตัวจะช่วยกันกินขนมปังที่ยังไม่หมดอายุ เหอๆๆๆ กว่าพวกมันจะยอมหลับยอมนอนแม่งกูได้นอนกันแล้วโว้ยยยยยหนาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ไอ้แทนไอ้ฟ่างจะเอากันไปเอาข้างนอก” สัดเชนตะโกนดังมากพวกผมฮาครืนนนกันยกกลุ่ม ฮ่าๆ เพื่อนคร้าบบบบบให้กูได้นอนเห๊อและในที่สุดพวกตัวป่วนมันก็หลับซะทีได้ยินเสียงกรนของไอ้มิคชัดแจ๋วมากและอยู่ๆภูมิก็ขยับตัวผมเลยลืมตาก็เห็นว่ามันลืมตาอยู่เหมือนกัน
“หนาวเหรอภูมิปวดหัวไหม”
“ก็นิดหน่อย” นิดหน่อยของมันคือปางตายของคนอื่นได้นะครับเรื่องปากแข็งนี่ขอให้บอกคุณภูมินทร์ก็หนึ่งในใต้หล้าเหมือนกัน
“เดี๋ยวกูไปเอาผ้าห่มกับยาแก้ปวดที่พวกพี่กานต์ให้นะ” มันส่ายหัวไม่ให้ผมไปแถมยังขดตัวมุดเข้าซุกอกผมงุดๆเหมือนมีลูกชายเลยกู
“ภูมิเป็นไรวะพีม”
“คงเป็นไข้ว่ะ มึงยังไม่หลับหรอเบียร์” ผมเอี้ยวคอหันมามองไอ้คุณชายที่นอนติดภูมิอีกข้างฝ่าความมืด
“กูนอนไม่หลับว่ะแม่งหนาวแล้วภูมิไม่สบายหรอ” จะว่าไปคืนนี้มันหนาวกว่าทุกคืนเลยนะครับ
“อืมมึงเอาผ้าห่มเพิ่มมั้ยเดี๋ยวกูเอามาให้เพราะกูจะออกไปเอายามาให้ภูมิด้วย”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูไปเอามาให้เอง ยานี่ขอกับพวกพี่หมอกานต์ใช่มั้ย”
“เอองั้นก็ฝากด้วยนะมึง”
“อืมเดี๋ยวกูมาเฮ้ยเชน ไอ้เชนไปเอาผ้าห่มเป็นเพื่อนกูหน่อย” แล้วไอ้เบียร์กับไอ้เชนก็ออกไปเอายากับผ้าห่มภูมิมันหนาวจนตัวสั่นนิดๆผมก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่กอดมันไว้ ซักพักไอ้เบียร์ก็กลับมาผมเลยปลุกภูมิลุกมากินยา
“ภูมิ ภูมิครับลุกมากินยาก่อน” มันลุกมากินยาแบบไม่ค่อยมีสติเท่าไรนักผมต้องคอยจับแก้วน้ำให้
“พามันไปผิงไฟกับพวกพี่โต้งมั้ยเมื่อกี้กูเห็นพวกพี่ๆเขากินเหล้าผิงไฟอยู่ข้างนอก” ไอ้เบียร์เสนอ
“กูว่าไม่ดีกว่าว่ะเดี๋ยวโดนน้ำค้างมันจะยิ่งแย่ มันหลับไปแล้วล่ะมึงก็นอนเถอะ”
“อืมถ้ามีอะไรก็ปลุกกูแล้วกันฝันดีมึง”
“เหมือนกันฝันดี” ผมบอกฝันดีไอ้เบียร์ก่อนจะเอามาห่มที่ได้มาใหม่คลุมผมกับภูมิไว้ ผมตะแคงกอดภูมิไว้แต่ไม่กล้าหลับเพราะกลัวมันจะเป็นอะไรแต่ซักพักภูมิก็ขยับตัวให้สูงกว่าผมผมเงยหน้าสบตากับตาคมๆคู่นั้นอย่างแปลกใจ
“หืม???” สงสัยได้ไม่นานภูมิ มันก็สอดแขนข้างนึงมารองใต้หัวผมและใช้แขนอีกข้างโอบผมเข้าไปกอดแนบกับอก อากาศหนาวๆได้อยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆมันก็รู้สึกดีนะครับ ภูมิหลับตาลงแล้ว ผมก็ต้องนอนเหมือนกัน
“ฝันดีครับ” ภูมิบอกฝันดีพร้อมกับฝากสัมผัสอุ่นๆไว้ที่หน้าผากของผม
“อื้ม….. ฝันดีนะ”
.............................
ชีวิตชาวค่ายก็ยังเป็นไปอย่างสนุกสนานและมีคนค่อยๆตายไปทีละคนจากเกมส์ The killer เมื่อเช้าไอ้มิคก็โดนอีเฟรนฆ่าเพราะถ้าไอ้มิคกำนมอีเฟรนไอ้มิคตายและมันก็หลับสบายไปแล้วครับ ฮ่าๆๆ
“ไอ้พีมมึงว่างมั้ยไปช่วยพวกไอ้เมย์เก็บผักกับชาวบ้านที่เชิงเขาหน่อยสิ มันมีแต่ผู้หญิงไปดูแลมันหน่อย” พี่โต้งเดินมาบอกผมถึงครัว “เอาไอ้ปาร์คไปด้วยก็ได้”
“ครับพี่โต้ง” ผมวางมีดที่กำลังผ่าฟืนลงก่อนจะไปตามหาไอ้ปาร์คไปเป็นเพื่อนแต่ที่ไหนได้มันนำหน้าไปกับพวกพี่เมย์แล้ว
“เตี้ย ไปไหนวะ” เสียงตะโกนดังมาจากหลังคาห้องสมุดใหม่ที่ผมเดินผ่านผมหันกลับไปมองก็เห็นว่าเป็นภูมิที่ส่งเสียงเรียก มันยืนหันหลังให้แสงแต่ผมหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์เลยต้องเอามือป้องหน้าหยีตาคุยกับมัน
“ไปเก็บผักที่เชิงเขา” มันพยักหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานๆมาให้ผมเลยยิ้มกลับเช่นกันแต่ดันมีเสียงพวกเปรตร้องขอส่วนบุญไอ้แทนกับไอ้คิวแซวซะก่อ ผมเลยต้องรีบวิ่งตามพวกพี่เมย์ไป แซวกูแล้วได้อะไรว๊า
“เพื่อนพีมนี่หล่อกันทั้งกลุ่มเลยเนอะแถมยังฮาด้วย” เอ่อ เดี๋ยวนะคำว่าเพื่อนพีมแสดงว่าไม่รวมพีมแต่คำว่าทั้งกลุ่มมันหมายถึงทั้งหมดแล้วประโยคนี้เป็นประโยคความรวมรึประโยคความเดียววะแต่สรุปง่ายๆไอ้ที่บอกว่าหล่อพี่เมย์แกไม่รวมผมแน่นอน เหอๆ
“อ่อ พวกมันก็บ้าๆบอๆแบบนี้แหละพี่”
“หล่อขนาดนี้คงมีแฟนกันหมดเลยสิเนี่ยชั้นล่ะอุตส่าห์เล็งคุณเบียร์” พี่บางคนหรือน้องๆที่ไม่สนิทกับไอ้คุณชายก็จะให้เกียรติเรียกมันว่าคุณอ่ะครับก็นะอย่างที่รู้ๆกันว่าไอ้เบียร์มันมีคำนำหน้าชื่อบอกตระกูลซะขนาดนั้น
“อีเมย์มึงหวังสูงมากว่าแต่น้องภูมิมีแฟนรึยังอ่ะพีม ฮ่าๆ” อื้อหือ จุดใต้ตำตอมากๆพี่ฝนเส้นผมบังภูเขาบังยอดดอยได้อีก
“เอ่อผมก็ไม่รู้อ่ะพี่ฝนลองไปถามมันดูสิ” แฟนไอ้ภูมิหรอครับ หึหึ ถ้าพี่หันมาทางนี้แล้วทำมุมซักสี่สิบห้าองศาเส้นทแยงลิปดาเหนือก็จะเห็นเองแหละ คึคึ พวกสาวๆก็แซวก็แหย่ผมเล่น ดีนะที่มีไอ้ปาร์คมาด้วย ไม่งั้นผมคงโดนรุม
และแล้วค่ำคืนก่อนวันที่จะต้องลาจากพวกเราก็มีงานปาร์ตี้บนดอยแม่แจ่มแบบเจ๋งๆเป็นการแสดงของกลุ่มสีต่างๆหลังจากที่เมื่อตอนกลางวันเราได้แข่งขันกีฬากระชับความสัมพันธ์กับน้องๆกันไปอย่างสนุกสนานและได้มีพิธีรับมอบอาคารห้องสมุดใหม่ให้กับทางโรงเรียนไปเป็นที่เรียบร้อยบรรยากาศก็ซาบซึ้งประทับใจอีกตามเคยครับ ตอนนี้พวกเราก็นั่งตามอัฒจรรย์สีใครสีมันดูพิธีกรปากกรรไกรอย่างอีน้องกระปุกกับตัวแม่อย่างอีเฟรน
“โชว์แรกของเราเป็นโชว์ที่สิริรวมอายุของผู้แสดงทั้งหมดรวมกันคงจะได้ประมานพันเศษๆอ่ะค่ะ” พอน้องกระปุกพูดจบก็ได้รับเสียงโห่จากพวกพี่ๆว่าที่บันทิตใช่แล้วครับมันเป็นการแสดงของพวกที่เพิ่งเรียนจบไปหมาดๆ และพอแนะนำเสร็จเสียงเพลงคุ้นหูก็ดังขึ้น อ่อวันนี้พวกเราได้สิทธิ์ใช้ไฟฟ้าครับเครื่องเสียงพร้อม ไมค์พร้อมและแสงก็พร้อมมัง ฮ่าๆ ก็ใช้เท่าที่มี และไม่น่าเชื่อครับว่าอดีตประธานค่ายอาสาอย่างพี่โต้งจะพาเพื่อนๆออกมาเต้นเพลง
“บอกมาคืนนี้ อยากได้กี่ครั้ง” ฮ่าๆๆ ได้เสียงฮาเสียงโห่ไปเต็มๆจากนั้นก็มีการแสดงของน้องๆปีหนึ่งมันทำล้อเลียนพี่ๆในค่าย ฮ่าๆมึงกล้ามากครับน้องและก็มาถึงการแสดงของสีชมพูของพวกไอ้คิวพวกมันเล่นละครเรื่องมโนราห์VSเดอะสตาร์
“พี่ริทคะมโนราห์ไม่ยอมนะคะ มโนราห์ก็อยากเป็นแชมป์เหมือนกัน” อีกรีนรับบทนางมโนราห์หลงยุคพวกสาวๆที่เป็นแฟนคลับเดอะสตาร์ก็กรี๊ดกันลืมตายแหละครับเพราะคนที่มารับบทริทนั้นไอ้คิว กร้ากกก
“พี่ริทว่ามโนราห์ใจเย็นๆดีกว่านะครับมึงลองไปฝึกกับพี่แกงส้มดีไหมครับอีมโนราห์”
“ไม่ค่ะมโนราห์จะไม่ฝึกกับใครทั้งนั้นถ้าไม่ใช่พี่โตโน่ พี่โตโน่ พี่โตน่าขาออกมาหาน้องหน่อยค่า” แล้วไอ้แมทก็เดินออกมาเสียงกรี๊ดโคตรถล่มทลายมันโบกมือให้ทุกคนก่อนจะ
“บอกว่าอย่าขอหมอลำ บอกว่าอย่าขอหมอลำไม่รู้หมอลำเขาลำแบบไหน……….งึกๆงักๆมันเป็นงึกๆงักๆจั่งซี่มันต้องถอนจั่งซี่มันต้องถอนนนนนน” กร้ากกก โอยมึงฮาไปไหมแมทเชี่ยน้องแมทฟีลลิ่งมึงเยี่ยมมากสำเนียงเป๊ะอีกต่างหาก
กลุ่มแรกผ่านไปแบบฮาๆมาถึงกลุ่มสีเขียวของพวกผมเราเล่นละครใบ้กันครับอ่อไม่ใช่สิต้องบอกว่าเป็นละครที่ใช้เสียงภาคโดยที่อีเฟรนพากเป็นเสียงพระเอกน้องม่านที่เป็นทอมพากษ์เป็นนางเอก พระเอกแม่งเสียงโคตรแรดส่วนนางเอกก็เสียงห้าวทุ่มมากสงสารก็แต่ไอ้เชนที่รับบทพระเอกและพี่ดาวเป็นนางเอกส่วนผมรับบทเป็นต้นไม้
“ต้นไม้น่ารักจังเลยคร้าบบบบบ” ไอ้พวกเชี่ยเพื่อนผมมันส่งเสียงแซวผมเลยเหลือบมองนิดๆเห็นภูมิมันยืนกอดอกยิ้มมองผมที่ถูกเพื่อนมันแซว สาดดดดด ละครพากษ์ครั้งนี้รันทดยิ่งกว่าละครนอกละครในละครดึกดำบรรพ์เพราะแม่งมีคนพากษ์แค่สองคนแล้วมันพากษ์เกือบสิบตัว บางทีบทนางเอกไอ้เชนดันอ้าปากพูดซะงั้น กร้ากกกก อีเฟรนนอกบทก็มีหรือมันคิดสดๆก็ไม่รู้บางทีมันก็แกล้งบอกว่า
“น้องหญิงจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะเซิ้งให้น้องดูน้องหญิงจะได้รู้ว่าพี่รักและเทิดทูนบูชามากแค่ไหน” แล้วไอ้เชนจะทำไรได้ล่ะครับนอกจากจะลุกขึ้นเซิ้ง ฮ่าๆ
“โอ้ววววว คุณเจ้คะเป็นไงบ้างคะกับสุดยอดการแสดงสองชุดที่เพิ่งผ่านพ้นไป”
“ดิฉันไม่มีคอมเม้นและความเห็นใดๆนอกจากอีคนพากษ์เมื่อกี้สวยมากค่ะ ฮา” อิพิธีกรประจำงานมันอวยตัวเองครับทั้งที่ยังหอบแฮ่กๆเพราะเหนื่อยกับบทบาทเมื่อครู่
“โห่หหหหหหหหหหหหหห”
“โห่อะไรมิทราบคะรับความจริงไม่ได้หรอพวกเทอ เอาล่ะค่ะการแสดงชุดต่อไปเป็นการแสดงที่ชะนีเก้งกวางทั้งหลายตั้งตารอชมและรอคอยเพื่อไม่ให้พวกหล่อนทรมานอยากมากไปกว่านี้ขอเชิญพบกับมนต์รักลูกทุ่งบนดอยยยยยยยยยยยค่า”
ซาวด์เพลงดังยังไม่ดังเท่าเสียงกรี๊ดของพวกสาวแท้สาวเทียมที่วิ่งไปกองกันอยู่หน้าเวทีเมื่อไอ้ภูมิเดินจูงมือเจ๊แป๋วออกมาพร้อมกับร้องเพลง
“หอมเอยหอมดอกกระถินรวยระรินเคล้ากลิ่นกองฟาง” กร้ากกกกกกกกกกกกก อ๊อที่แอบไปซุ่มซ้อมตั้งแต่ตอนบ่ายๆเพราะเหตุนี้นี่เองผมกับไอ้เชนหัวเราะหงายหลังเลยครับกับลุคลูกทุ่งของไอ้หล่อ เสื้อลายสก๊อตกางเกงยีนขาดๆแถมมีผ้าขาวม้าผูกเอว ฮ่าๆ
แต่ก็ต้องยอมรับว่าเชี่ยนี่ใส่อะไรแม่งก็หล่อลองให้ผมไปใส่ดูสิควายวิ่งมาหาเลยอ่ะมันคิดว่าเจ้าของจะพาไปไถนา แล้วพี่แป๋วก็ฮามากครับแกแกล้งทำท่าเขินๆอายๆเอียงหน้าแล้วทำท่าปาดน้ำลายเหมือนว่าไอ้ภูมิเสร็จแน่ พวกเพื่อนพี่แป๋วกรี๊ดด่าอิจฉากันใหญ่
เพราะไอ้ภูมิมันน่ะ มันป็อบปูล่ามากครับสาวๆในค่ายกรี๊ดมันมากเวลามีกิจกรรมนันทนาการตอนเย็นๆภูมิจะถูกทำโทษตลอดทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเพราะสาวๆชาวค่ายรีเควสจะให้พี่ภูมิน้องภูมิโดน ฮ่าๆ ผมก็เบิกบานเริงร่าสิครับสมน้ำหน้าแม่งอยากหล่อดีนักโดนซะบ้างเถอะมึง
มันก็เล่นบทเข้าพระเข้านางแล้วประมานว่าพี่ทองกวาวแป๋วต้องเข้ากรุงเทพแล้วก็มาสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าให้ไอ้ภูมิรอพวกมันร้องเป็นเพลงนะครับเพราะมาในตีมละครเพลง แล้วก็มีอีสวีทเดินถือป้ายผ่านหน้าว่าสองเดือนผ่านไปเหมือนที่เขาถือตามเวทีมวยว่ายกสองยกสามอ่ะครับ
ไอ้ภูมิก็มานั่งร้องรำพึงรำพันว่าเมื่อรทองกวาวจะกลับมาแล้วซักพักพี่แป๋วก็เดินออกมาพร้อมควงแขนพี่ป้างพี่ป้างแกเป็นหนุ่มถาปัดครับลูกพี่พวกไอ้ฟ่างแถมยังเป็นเพื่อนพี่ห้อยหน้าตาแม่งก็โจรไม่ต่างกันด้วย กร้ากกแต่แต่งซะหล่อแบดบอยแบบหนุ่มกรุงเทพ
พี่แป๋วก็สะบัดหน้าใส่ไอ้ภูมิ ไอ้พี่เคล้ามันก็ถามว่าทำไมทำแบบนี้พี่ผิดอะไรแต่หน้าไอ้ภูมิเหมือนกลั้นยิ้ม ใครเห็นหน้าพี่ป้างแล้วไม่ขำมึงก็บ้าแล้วว่ะ แล้วพี่ป้างก็เดินเข้าไปใกล้ๆไอ้ภูมิแล้วก็ทำนิ้วโป้งกลับหัวใส่หน้า กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก พวกพี่ๆผู้หญิงข้างหน้ากรี๊ดกันใหญ่ด่าพี่ป้างซะยับว่าช่างกล้าแล้วเขาก็ทิ้งไอ้ภูมิไปซักพัก
ไอ้แทนกับไอ้เบียร์ก็เดินออกมา เสียงกรี๊ดถล่มทลายแต่รู้สึกว่าเสียงโห่จะมาจากสีชมพูนะเสียงไอ้ฟ่างแหละคนนึงกูจำได้ ไอ้แทนกับไอ้เบียร์ก็แต่งตัวสไตล์เดียวกับภูมิเลยเสื้อลายสก็อตกางเกงยีนเก่าๆและผ้าขาวม้าคาดเอว มันกอดปลอบกันไปกอดกันมาพี่แป๋วก็ออกมาอีกครั้งร้องไห้บอกว่าโดนทิ้งอยากมาคืนดีกับภูมิ
ไอ้แทนกับไอ้เบียร์เพื่อนพระเอกเลยลุกขึ้นร้องเพลงและเต้นเพลงนี้ครับ “มาทำไมให้อายบ้านนาเล่านวลน้องไม่ต้องกลับคืนมา วันจะไปไม่ลาหนีหน้าไปกับหนุ่มเมืองหลวง” ไอ้แทนนี่ไม่เท่าไรแต่คุณชายเบียร์มึงฉีกลุคมาก
และภูมิก็มองหน้าแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็คือ……………..
“ว๊ายมาทำไมชะนี” เย้สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสเข้สรุปเชี่ยภูมิเป็นตุ๊ดพวกไอ้เบียร์ไอ้แทนก็เป็นมันทำท่าขี้นิ้วแบบพวกอีกรีนทำเอาเสียงกรี๊ดเสียงฮาดังจนต้องปิดหู แล้วพวกมันก็ร้องเพลงเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆชาวค่ายไปอีกรอบกับเพลงที่ทำให้พิธีกรสองคนขึ้นไปเต้นบนเวทีด้วยอย่างเมามันส์
โอ๊ย..น้อ..นอ...คนบ้านเฮา
คนบ้านเดียวกัน
แค่มองตากันก็เข้าใจอยู่
รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน
ว่าหนักแค่ไหนบนหนทางสู้
ยังมีคำปลอบโยน
ยังมีคำปลอบใจ
มีคำว่าซำบายดีบ่ให้กันเสมอ
เด้อคนบ้านเฮา
-
“พีมไอ้ภูมิมันไปซ้อมตอนไหนวะ ฮ่าๆแม่งซุ่มเว้ย” ไอ้เชนก้มมากระซิบผมผมก็ได้แต่ขำไม่รู้เหมือนกันว่ะเชนสำเนียงอาจจะไม่เทพเท่าไอ้แมทลีลาอาจไม่ดีเท่าไอ้คิวแต่ความหล่อและน้ำเสียงมันสามคนเอาอยู่ครับ
“โอยยยยยยยเหนื่อยแฮ่ดมากค่าทั้งหล่อทั้งร้องเพลงเก่งว่าแต่ชะนีแก่ๆข้างหน้าเป็นไงบ้างคะมีใครตายรึยังเอาวิญญาณกลับมาด้วยนะย๊ะ แหม๊นั่งเพ้อมองกันตาฉ่ำเลยนะคะพวกหล่อนคงมโนสินะว่าไอ้แทนไอ้ภูมิมันมองมันมองก็จริงแต่โฟกัสสายตามันน่ะนู่นนเสาธงนู่น
“ทำไมคะอีเฟรน”
“พวกมันตาเหล่ย๊ะ รมณ์เสีย”กร้ากกกก” อีเฟรนมันฮาได้ทุกวินาทีจริงๆนะครับ
“ฮ่าๆค่ะและแล้วเราก็มาถึงโชว์สุดท้ายแล้วนะคะโชว์ต่อไปเป็นโชว์จากสีส้มค่ะ คือดิฉันอยากจะบอกว่าโชว์นี้เราภูมิใจเป็นอย่างมากอลังมากๆ” น้องกระปุกมันอวยสีตัวเองมันก็คงอลังจริงๆแหละก็ตัวเป้งๆมากองอยู่สีนี้กันหมดนี่หว่า
“เพราะว่าเป็นสีของหล่อนใช่ไหมจ๊ะถึงได้อวยขนาดนี้”
“มีส่วนค่ะคุณเจ้แต่ระดับสีส้มเราจะมาโชว์ลิเกไก่กามนต์รักลูกทุ่งเบๆไม่ได้แน่นอน อ๊ อะ อ่า เป็นโชว์ที่เราอิมพอร์ตศิลปินระดับเอเชียมาเลยนะค๊า”
“ขึ้นมาที่ดอยนี่เหรอคะคุณน้อง”
“ถูกค่ะคุณพี่”
“เออ เก๋เนาะ”
“และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขอเสียงกรี๊ดดังๆให้กับ……………. Super Juniorrrrrrrrrrrrr”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แค่คำว่าsuper juniorก็ทำเอาดอยเกือบแตกเสียงกรี๊ดลั่นจนผมต้องเอามืออุดหู อะไรวะแค่พูดถึงก็กรี๊ดกันขนาดนี้เลยเหรอ พร้อมกับไฟที่ดับลงก่อนจะมีดนตรีจังหวะหนักๆดังขึ้น
“เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”
บัม บัม บัม บัม บัม
“SJ like this” มีเสียงคนพูดประโยคนี้ก่อนที่ไฟจะเริ่มส่องแสงสลัวส่องให้ภาพชายหนุ่มราวเจ็ดแปดคนยืนเก๊กเป็นกระจุก มีเสียงกรี๊ดดังไม่หยุดและเสียงโห่เสียงฮาเมื่อเห็นชัดว่ามีใครบ้าง
ไอ้ปัน ไอ้มิค ไอ้เอ็ม พี่โจ๊ก น้องเบิร์ด เชี่ยน้องปาร์ค ไอ้พี่เบิ้ม กร้ากกกกกกกกกก ใส่สูทใส่แว่นตาทุกคนเลยกูสงสารศิลปินตัวจริงๆที่มีวงแบบนี้เต้นเลียนแบบ หนังหน้าแต่ละคนใส่แว่นแล้วเหมือนจะไปนั่งสีซอบนสะพานลอยมากกว่ามาเต้นนะ
“Super Junior We Are Super Super Man” แล้วซาวด์เพลงก็เปลี่ยนไปกลายมาเป็นเพลงที่ผมคุ้นหูบ้าง
Sorry Sorry Sorry Sorry
แนกา แนกา แนกา มอนชอ
เนเก เนเก เนเก ปาจยอ
ปาจยอ ปาจยอ บอรยอ เบบี้
Sorry Sorry Sorry Sorry
(Shawty Shawty Shawty Shawty)
กร้ากกกกกกกกกกกมันทำท่าเอาหลังมือถูกันแล้วแหวกออกเหมือนมันกำลังเปิดพงหญ้าหากบหาเขียดแดกประทังชีวิตเลยว่ะ กูเคยดูนะรู้สึกว่าเขาไม่ได้เต้นแบบนี้ไม่ใช่เหรอวะแล้วพวกมันก็หยุดมีเพลงใหม่ขึ้นมาอีกที่มันเต้นท่าสะบัดๆมืออ่ะครับ
Because You Naughty, Naughty
Hey! Mr. Simple
Because You Naughty, Naughty
“เฮ้ยยยประตูหนีบมือหรอวะสะบัดอยู่ได้” พวกสีกากเอ้ยสีชมพูมันตะโกนแซวเรียกเสียงฮาจะใครล่ะก็ไอ้คิวนั่นแหละ
“กูว่าโดนน้ำร้อนลวกมากกว่าไปทายาหม่องไป๊ไม่ต้องมาเต้น” และนี่ก็เสียงจากไอ้ฟ่างพวกมันเต้นโคตรพร้อมกันมาก(กูประชด) ท่าอะไรไม่รู้รู้แต่ว่าผมฮามาก
สุดท้ายไอ้ปันก็นำทีมจบด้วยท่อนที่ว่า “The last man standing!!!!!” แล้วมันก็ขว้างแว่นตาทิ้งก่อนจะจัดแถวยืนนิ่งหล่อๆ(เหรอ)
กร้ากกกกกกกกกกกกก แม่งอย่างฮาพวกสาวๆน้องสี่ห้าคนที่นั่งข้างหลังผมสงสัยเป็นแฟนคลับพวกเกาหลีมั้งกรี๊ดแบบดังมากกกก ฮ่าๆ คือน้องไม่แคร์ว่าหน้าคนโคฟเป็นไงแม่งขอให้เป็นวงที่ชอบก็กรี๊ดไว้ก่อน พี่ว่าน้องควรจะดูหนังหน้าพวกมันแต่ละคนก่อนก็ดีนะครับ
ถึงผมจะไม่ใช่แฟนเกาหลีแต่ผมก็รู้จักนะSuper Junior 2PM ดงบังอะไรนี่แค่ไม่รู้ว่าใครเป็นใครแค่นั้นเองและที่ผมรู้ชัวร์ๆเลยก็คือพวกเขาหล่อกว่าไอ้พวกนี้จนผมไม่กล้าเปรียบเอาเป็นว่าคะแนนความพร้อมเพรียงติดลบ คะแนนหน้าตาลบร้อย คะแนนความกล้าเกินล้าน คะแนนความหน้าด้านให้เต็ม
“ขอเสียงกรี๊ดดังๆให้กับศิลปินของเอเชียอีกครั้งนะค๊าหล่อมากกกกกหล่อมากๆค่า”
โห่หหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห คราวนี้มีแต่เสียงโห่ ฮ่าๆดูพวกมันแม่งยืนเก๊ก กร้ากก เชี่ยมิคมึงใส่แว่นตาดำแล้วแหงนหน้ายิ่งเหมือนว่ามึงตาบอดนะเพื่อน
“เรามาสัมภาษณ์พวกเขาซักหน่อยดีไหมคะ”
“สัมภาษณ์พวกนี้น่ะเหรอคะคุณน้อง เอ่อ กูกลัวมันกัด” ฮ่าๆ ไอ้แทนตะโกนแซวว่ามึงอ่ะจะไปกัดเค้าก่อนอีเฟรน
“ไม่กัดค่ะคุณเจ้เอาล่ะค่ะล่าม ล่ามคะเชิญค่า” ล่ามก็ไม่ใช่ใครไหนอื่นไอ้เต้ยนั่นเองเออคนที่เต้นเป็นอย่างไอ้เต้ยดันให้มาเป็นล่าม ฮ่าฮ่า แต่กูว่าคนที่มาเป็นล่ามน่าจะเอาคนที่พูดจารู้เรื่องกว่านี้นะ ผมกำลังขำพวกไอ้ปันไอ้มิคก็มีคนมาสะกิดพอหันไปมองก็เป็นพี่เคล้าเอ้ยไอ้หล่อที่มายืนดูด้วย
“อันยองฮาเซโย” ไอ้เต้ยก้มหัวทักทายศิลปินเกาหลี ก๊าก
“อันยองฮาเซโย”
“ล่ามๆๆ นี่คือคุณคอยบังตอเป็นล่ามโซ่ของเราค่ะ” สาบานว่านั่นชื่อ คอยบังตอ ฮ่าๆ
“ไม่ใช่ล่ามโซ่ค่าคุณเจ้ ล่ามเฉย”
“อ่อเหรอๆเอ่อคุณล่ามช่วยถามพวกเขาให้หน่อยสิคะว่าสถานการณ์แถวเขาพระวิหารเป็นไงบ้าง” ฮาอีเฟรนมึงแรงว่ะเพื่อน
“ไม่ใช่ๆค่ะคุณเจ้เราต้องถามว่าเวียงจันทร์ร้อนไหมคะบ้าหรอนี่เกาหลีค่า”
“อ่อๆพอดีเห็นหน้าเลยทำให้นึกไปถึงเขตชายแดนที่พิพากษ์กันอยู่ถ้าอย่างไอ้เอ็มเป็นsuper juniorได้ ดิฉันก็เทียบได้กับgirl generation ได้เหมือนกัน” แล้วอีเฟรนมันก็ร้องและเต้น “ we bring the boy out เนกาเชงชาล่ากา” กร้ากกกกก
มันแหกขาแต่ปรากฏว่ามันยืนขึ้นไม่ได้อีน้องกระปุกต้องไปฉุดขึ้นมา โอยยยยกูปวดท้องและไอ้คนข้างๆก็เนียนยกแขนมาโอบผมนะผมเหลือบมองภูมินิดๆก่อนจะหันไปสนใจพวกบนเวทีต่อ
“นั่นมึงเต้นหรือถูกน้ำมนต์วะ” ไอ้คิวตะโกนแซวคู่กัดมัน
“ว่าไม่ได้นะคะนางอาจจะเกิดมาเพื่อฆ่าชะนีเกิร์ลกรุ๊ปฝั่งเกาหลีก็ได้” อีจี้ก็แซวเพื่อนตัวเองอย่ามันส์ปาก
“เพื่อนกูนี่แหละคือสิ่งที่JYPตามหา เกิลเจนก็เกิลเจนเถ้อเจอเกิลปลวกแล้วจะหนาว” ตามมาด้วยอีเคที่ ฮ่าๆ
“หุบปากค่าอีพวกปรสิตคุณล่ามคะช่วยถามพวกเขาหน่อยว่าพูดไทยได้ไหม” เมื่อได้รับคำสั่งจากอีเฟรนแล้วไอ้เต้ยก็หันไปถามไอ้มิคว่า
“วือยองๆไทยอะบิดๆกระปิดกะปอย” กร้ากกกกก ล่ามมึงพูดภาษาอะไรได้ยินเสียงไอ้คิวหัวเราะก๊ากเลย
“ออนขื่อมันบังดงปิ๊ดๆ” เชี่ยมิคก็ตอบไรมาไม่รู้แต่ไอ้เต้ยแปลได้เทพป่ะล่ะน้องกับเพื่อนกู
“คุณชีวิน”
“ชีวอน!!!!!!!”
“ครับคุณชีวอนบอกว่าก็พูดได้นิดหน่อย”
“หรอคะงั้นให้แนะนำตัวทีละคนได้ไหมคะ” แล้วไอ้เต้ยก็แปลพวกมันก็เริ่มแนะนำตัว
“สวัสดีคับผม ชื่อ ทงเฮคึบ” แอ๊บพูดไทยไม่ชัดนะมึงไอ้เอ็ม
“ผมลีดเดอร์อีทึก” พี่เบิ้มเออพี่โคตรถึกเลยว่ะพี่เบิ้ม ฮาาาาา
“ส่าหวัดดีคร๊าบผมชื่อ เอ่อ กูชื่อไรนะปัน”
“ซองมินพี่ซองมิน” พี่เบิร์ดดดดดดดดด พี่ลืมชื่อตัวเองหรอวะ “ครับผมชื่อซองมิน”
“ผมชื่อเยซองคลับ” พี่โจ๊กหน้าพี่แกดูภูมิใจกับบทบาทครั้งนี้มาก
“ผมชื่ออึนฮยอก” ไอ้น้องปาร์ค
“สวัสดีครับผมชื่อคยูฮอน” เชี่ยปันมันพูดจบก็เก็กหน้าที่คิดว่าหล่อพร้อมกับชี้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแล้วทำ “ปัง” เป็นท่ายิ่งปืนและเดินถอยหลัง สาดดดด ถ้าไม่มั่นใจว่าหนังหน้าตัวเองดีจริงไม่กล้าทำนะท่านี้แต่ไอ้ปันมันทำและมันก็เดินถอยหลังไปสะดุดสายไฟเกือบหงายหลังอีเฟรนขำจนหลุดเสียงแมน
“ผมชื่อชีวอนคึบ” ไอ้มิคแม่งตอแหลมึงเนี่ยนะซีวอนโอ้วมายบุดดา
“เฮ้ยเป็นคางทูมกันหรอหรือปวดฟันคุดวะ” ก็ยังเป็นพวกไอ้คิวที่ตะโกนกวนตีนไม่หยุด
“เอ่อไม่ทราบว่าคุณเยซองประสบอุบัติเหตุดั้งไปฟาดขอบหน้าต่างมารึเปล่าคะดูมันยุบๆไปนะคะ” อีเฟรนมึงก็สรรหาจริงๆคำถามเนี่ยทำเอาพี่โจ๊กหัวเราะหันหน้าหนีแล้วโบกมือ
“ให้เกียรติศิลปินด้วยครับ” ไอ้เต้ยพูดทั้งที่กำลังขำ
“อ่อค่ะขอโทษค่ะแล้วเอ่อคือซุปเปอร์จูเนียร์ปกติมี13คนไม่ใช่หรอคะทำไมมาแค่นี้แล้วอีกหกคนไปไหน”
“อีกโหกโคนปายน้าย” ถ้าจะลำบากขนาดนั้นมึงพูดไทยก็ได้นะเต้ย
“รันจองึนบอ” ไอ้ปันคว้าไมค์มาตอบ
“อะไรนะคะ” อีเฟรนเงี่ยหูฟัง
“รับจ้องันบอ”
“ห๊ะ”
“ไปรับจ๊อบงานบวชอิสัส” ชัดแจ๋ว super junior ไปงานบวชพ่องเชี่ยปัน กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก และค่ำคืนนี้ความสนุกสนานก็ยังอีกยาวไกลครับขอผมไปพักเอากรามลงซักแปบนะ อ่อ จะไปขอถ่ายรูปกับศิลปินเกาหลีด้วย ฮ่าๆ
………………..
แฮ่ก หมดแรงค่า อีกสิบที่เหลือ(เอาไรวัดวะ)จะมาพรุ่งนี้นะคะ มันเบลอๆไปนิดก็ทนหน่อยนะคะพรุ่งนี้จิมาลงและแก้ให้ใหม่ เหอๆ ไปแล้วค่า
-
หลังจากการแสดงของแต่ละสีจบลงพวกเราก็มีการสังสรรค์ต่ออีกนิดหน่อยคนอื่นๆเขากินข้าวกินขนมแต่อีเฟรนกินไมค์ครับโรคเดียวกับไอ้ปันแม้จะไม่ได้พูดแต่ขอแค่ได้ถือไว้และไอใส่ก็ยังดี พวกเรากินมื้อดึกกันไปฟังอีเฟรนกับอีกรีนเปิดคาเฟ่ไปแม่งมันส์ยิ่งกว่าเดี่ยวพี่โน้สอีกครับพี่น้อง
แถมระหว่างกินยังมีการฆ่ากันเกิดขึ้นคงเป็นกลุ่มพวกพี่หมอกานต์มั้งครับเพราะได้ยินเสียงเฮลั่นว่า มึงตายแล้วๆๆๆๆๆ ฮ่าๆว่าแต่ไอ้หล่อพี่เคล้ามันหายไปไหนวะไอ้แทนไอ้เชนไอ้เบียร์ก็ไม่เห็นหัว แม่งพากันแอบไปก๊งเหล้าแน่ๆหรือไม่ก็คงพาไอ้เชนไปนั่งจีบน้องปิ๊งแหงๆ
แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ผมมีของกินอยู่ตรงหน้ามีสุราเมรัยอีกนิดหน่อยแถมยังมีคนร้องเพลงให้ฟัง(แม้มันจะฟังดูโหยหวนออกไปทางบทสวดสรภัญญะมากกว่าก็เถอะ)แต่แค่นี้ก็เปรมแล้วใครจะไปจะมากูไม่สนโว้ยขอกินก่อนแล้วกันเดี๋ยวไม่ทันไอ้คิวกับไอ้เต้ย
เพล้งงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฮ้ยแม่งใจเย็นๆดิวะมึงไม่อายน้องบ้างเหรอ”
“ไม่อายโว้ยไอ้คนที่มันขโมยของกูมันยังไม่อายแล้วทำไมกูต้องอายด้วยวะ”
“ไอ้เอ็มกูขอเหอะกลับไปเคลียที่กรุงเทพได้ไหมพรุ่งนี้ก็จะกลับบ้านแล้วอย่ามีเรื่องกันเลยว่ะ”
“มึงก็พูดได้ดิเชนมึงไม่โดนแบบกูนิไอ้เหี้ยตัวไหนเอาของกูไปกูไม่จบง่ายๆแน่ๆกูจะค้นเรียงตัว ปล่อยกู”
“มึงเงียบก่อนได้ไหมห๊ะเอ็มกูก็บอกแล้วว่าเดี๋ยวจะถามให้จะช่วยกันหา”
“หึ แม่งคงเจอหรอกพี่เบิร์ดไอ้คนที่มันขโมยไปมันคงถือมาคืนหรอกนะ ถุ้ย ค่ายอาสา?แค่มือถือยังขโมยแล้วเงินชมรมจะไปเหลืออะไรวะ”
เสียงโวยวายข้างนอกทำเอาบรรยากาศสนุกๆหายวับไปในพริบตา อีเฟรนอีกรีนที่เรียกเสียงฮาอยู่เมื่อครู่ก็หน้าเจื่อนไปตามๆกันส่วนพวกเราที่กินข้าวอยู่ก็ลุกออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นภาพที่เห็นคือไอ้เชนกำลังดึงไอ้เอ็มที่เหมือนกำลังโมโหสุดๆไว้ มีพวกไอ้ดลไอ้ภูมิแล้วก็อีกหลายคนยืนมุงอยู่ ตอนนี้เสียงเพลงสนุกๆถูกปิดลงแล้วและบรรยากาศอึมครึมมากเลยครับ
“เฮ้ยมันจะมากไปแล้วนะของๆมึงหายก็อย่าพาลไปทั้งค่ายสิวะมึงอาจจะเสร่อทำหล่นตรงไหนก็ได้นี่หว่า” ไอ้แทนผลักอกไอ้เอ็มไปที ผมว่ามันชักจะเริ่มส่อแววไม่ดีแล้วสิมึงอย่านะแทนอย่าใช้อารมณ์เหมือนเมื่อก่อนเพราะมึงโตแล้วนะเพื่อน เมื่อเห็นท่าไม่ดีไอ้ฟ่างก็ลุกออกไปยืนข้างๆไอ้แทนและเหมือนจะบอกว่าให้ใจเย็นๆ
“กูไม่ได้ทำตกไอ้ฟลุคมันก็เห็นตอนที่กูเก็บไว้ในกระเป๋าในห้อง”
“แล้วมึงจะอะไรหนักหนาวะของมันก็หายไปแล้วพี่เบิร์ดก็บอกอยู่ว่าจะช่วยหามึงอย่าทำตัวให้มีปัญหาได้ไหมห๊ะ”
“เออ!!!!กูมีปัญหากูไม่ได้รวยอย่างมึงนิไอ้สัด” ไอ้เอ็มตั้งท่าจะกระโดดเข้าชกไอ้แทนพวกไอ้ภูมิไอ้เบียร์วิ่งกรูเข้าไปแยกแทบไม่ทันรวมถึงผมที่ไม่รู้วิ่งเข้าไปถึงตัวไอ้แทนตั้งแต่เมื่อไร
“ไอ้แทนใจเย็นๆดิวะ” ภูมิดึงแขนไอ้แทนไว้แต่ต้องอาศัยทั้งแรงไอ้เบียร์แรงไอ้ฟ่างแล้วก็ผมถึงเอาไอ้แทนอยู่
“พวกมึงเป็นเหี้ยไรกันห๊ะ!!!!เป็นบ้าอะไรกันแดกข้าวด้วยกันทุกวันยังจะกัดกันเหมือนหมามึงไม่อายน้องๆมันบ้างเหรอ” พี่โต้งเดินเข้ามาห้ามได้ทันทำให้มันสองตัวยอมอยู่นิ่งๆแต่ก็ยังจ้องหน้ากันเหมือนพร้อมจะกระโจนใส่อีกฝ่ายได้ทุกเมื่อ “ใครที่ไม่เกี่ยวกลับไปกินข้าวต่อแล้วถ้าเสร็จแล้วอีแป๋วอีเฟรนพาน้องผู้หญิงไปนอนพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้าส่วนไอ้พีมไอ้ดลพาน้องผู้ชายปี1ปี2ทั้งหมดไปนอนที่ห้องสมุดเก่า”
“ครับพี่โต้ง” ผมรับคำสั่งพี่โต้งและสบตากับภูมิมันพยักหน้าและยิ้มให้นิดๆ ผมพาน้องๆกลับเข้าไปกินข้าวตามคำสั่งของพี่โต้งแต่ก็เหมือนว่าทุกคนจะกินต่อได้แค่นิดเดียวก็ใครจะไปกินลงล่ะครับเมื่อกี้พึ่งเห็นรุ่นพี่เกือบต่อยกันไปหยกๆ
“เฮียมีเรื่องอะไรกันเหรอ”ไอ้เต้ยเดินมาเกาะแขนผมระหว่างที่ผมเดินนำน้องๆมานอน
“ไอโฟนไอ้เอ็มหายน่ะ”
“มีขโมยในค่ายหรอพี่”ไอ้เด็กปี1อีกคนถาม
“อืม”
“แล้วพี่เอ็มเขาสงสัยใครรึเปล่า”
“กูไม่แน่ใจนะแต่ถ้าฟังไม่ผิดน่าจะเป็นผู้ชายรุ่นน้องเพราะห้องพักเราก็แยกกันผู้หญิงคงไม่กล้าเข้าไปหรอก” ไอ้ดลอธิบาย
“ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้เลยว่ะพรุ่งนี้ก็จะกลับกันแล้ว”
“เออนั่นดิกูประทับใจพวกพี่ๆมากเลยนะเว้ยใครแม่งขโมยวะ” พวกน้องๆมันก็บ่นๆคุยๆกันไปตลอดทางผมกับไอ้ดลก็ได้แต่มองหน้ากัน
น้องๆมันนอนแล้วแต่ผมกับไอ้ดลยังคงนั่งเฝ้าอยู่และซักพักก็มีเสียงโวยวายดังขึ้นทำเอาพวกที่พึ่งจะหลับถึงกับสะดุ้งตื่น
“ลุก !!!!!!ปี1ปี2ลุกเดี๋ยวนี้!!!!!!กูให้เวลาสามนาทีออกมารวมกันข้างนอก” ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงไอ้แทนพวกน้องๆก็สะดุ้งตื่นเสียงทุบประตูทุบหน้าต่างปังๆและเหมือนจะมีคนวิ่งกันวุ่นวาย
“เฮ้ยพวกมึงลุกๆๆเร็วออกไปข้างนอก” ผมกับไอ้ดลรีบปลุกน้องให้ตื่นน้องบางคนก็ยังเบลอๆงงๆว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะมันพึ่งหลับแถมอากาศตอนนี้แม่งก็โคตรหนาวคงไม่มีใครอยากถูกรบกวนปลุกให้ตื่นในเวลาแบบนี้หรอกแต่น้องๆก็ต้องรีบวิ่งออกมานั่งอย่างพร้อมเพรียงกันบริเวณด้านหลังห้องสมุดเก่าซึ่งมีพี่ๆปี4ก็คือรุ่นผมยืนคุมอยู่
“มึงเข้าแถวไม่เป็นกันรึไงห๊ะ!!!!!จัดแถวตอนลึกแบ่งหญิงชายปฏิบัติ!!!!!” น้องๆหลายคนดูงงๆและตื่นกลัวการว้ากแบบไร้สาเหตุของพี่ว้ากแห่งคณะที่ขึ้นชื่อว่าโหดสุดๆอย่างวิศวะ ทุกคนรีบเข้าแถวตามคำสั่งโดยแยกชายหญิงและหันหน้าเข้าหากันไอ้แทนกับไอ้ภูมิยืนอยู่ตรงกลางส่วนพวกเราก็ยืนอยู่รอบๆน้องอีกที
“หมอบลงไป!!!” ภูมิสั่งแม้ว่ามันไม่ได้ตะคอกตะโกนแบบไอ้แทนแต่น้ำเสียงมันก็เฉียบขาดน่ากลัวไม่น้อยไปกว่ากัน “กูบอกให้หมอบ!!มึงหูแตกรึไงห๊ะหมอบลงไปปป!!!!” ทั้งน้องผู้หญิงผู้ชายรีบนอนคว่ำหมอบไปกับพื้นดีที่ตรงนี้เป็นหญ้าแต่ว่ามันก็ชื้นแฉะจากหมอกจากน้ำค้างอยู่เหมือนกันแต่ในสถานการณ์ที่ถูกกดดันและทำโทษอยู่แบบนี้คงไม่มีใครสนใจเรื่องนั้นกันหรอกครับ
“กูไม่คิดเลยนะว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นที่ค่ายอาสาค่ายที่พวกเราใช้ชีวิตด้วยกันช่วยเหลือซึ่งกันทำงานหนักมาด้วยกัน กูคิดเสมอว่าเราเป็นเหมือนพี่เหมือนน้องแต่สำหรับพวกมึงคงไม่นับกูเป็นพี่ใช่ไหม” คำถามของภูมิไม่ได้รับคำตอบ
“มึงไม่เอาปากมารึไงพี่ภูมิถามก็ตอบเด้!!!!!!!!!!!!”
“ไม่ใช่ครับ/ค่ะ”
“ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในค่าย…..ทุกคนคงรู้เรื่องที่มือถือของพี่เอ็มหายแล้วใช่ไหม”
“ครับ/ค่ะ”
“เฮ้ยปันมึงมาคุยสิกูไม่อยากคุยกับคนพวกนี้แล้ว” ไอ้แทนถอยออกไปและไอ้ปันก็เดินเข้ามายืนแทนที่
“อย่างที่ทุกคนรู้ว่ามือถือพี่เอ็มหายและตอนนี้พวกพี่ก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนเอาไปพี่จะให้โอกาสคนนั้นยอมรับและสารภาพผิดแล้วพี่จะไม่เอาเรื่องจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซึ่งพี่คุยกับพี่เอ็มแล้วพี่เอ็มก็ตกลงแต่ถ้าไม่มีคนยอมรับพี่จะลงโทษทั้งปีหนึ่งและปีสองทั้งหมดเพราะคนที่เอาไปอยู่ในชั้นปีนี้”
“…………………..” เงียบทุกอย่างเข้าสู่สภาวะตึงเครียดและกดดัน
“กูจะนับหนึ่งถึงสิบ” ไอ้แทนบอก
“……………………” แต่น้องก็ยังเงียบ
“ถือว่ากูให้โอกาสแล้วนะ“หนึ่ง……… สอง
สาม
สี่
ห้า
หก
…..เจ็
“ผมเองครับ” อยู่ๆไอ้น้องฟลุคก็ลุกขึ้นยืนน้องๆที่หมอบอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมองกันหมด ทุกคนต่างมีสีหน้าตกใจและเหมือนจะคิดแบบเดียวกันด้วยว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนๆนั้นจะเป็นไอ้ฟลุค
“มึงเองเหรอ” ภูมิเดินเข้าไปถามใกล้ๆ
“ครับ” น้องฟลุคตอบเสียงดังมันยืนตรงเผชิญหน้ากับภูมิอย่างคนที่เรียกว่าลูกผู้ชาย
“แล้วคนสมรู้ร่วมคิดกับมึงล่ะ”
“ผมทำคนเดียวครับ”
“หึ ทำคนเดียว?เท่เหรอพระเอกเหรอมึง” ไอ้แทนยังใส่ไม่หยุด
“ผม…..”
“ผมเองครับพี่แทน” ไอ้แมท!!!!! ผมกับไอ้ฟ่างหันมามองหน้ากันแทบจะทันที ไอ้เต้ยที่หมอบอยู่ข้างๆรีบกระตุกขากางเกงเพื่อนก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ถ้าไอ้แมททำงั้นเต้ยก็ทำ” ไอ้เด็กพวกนี้ มึง………..
“หนูก็ด้วยค่ะพี่” จากนั้นน้องๆก็ลุกขึ้นยืนยอมรับผิดกันหมด
“หึพวกมึงเห็นเป็นเรื่องตลกรึไง รักกันมาก? รักกันมากใช่ไหม….ดี!!!!!งั้นกูก็จะลงโทษทั้งหมดนี่แหละ พี่ปีสี่เอาผ้าปิดตาน้องด้วยครับ”
พอปิดตาน้องหมดพวกผมก็ให้น้องมันจูงมือกันเป็นแถวยาวมุ่งหน้าไปที่ห้องสมุดใหม่ที่เราเพิ่งสร้างเสร็จและพึ่งมีงานฉลองไปเมื่อตอนเย็น แน่นอนว่าที่แห่งนั้นจะมีความจริงรอน้องๆอยู่ พวกผมคอยเดินอยู่ข้างๆคอยดูน้องอยู่ห่างๆเมื่อน้องจะสะดุดหรือมือหลุดจากกันเราก็จับมือน้องให้จับกันใหม่และพอใกล้ถึงห้องสมุดก็ได้ยินเสียงเพลงเสียงกีต้าร์แว่วมาตามลม
อย่ากลับคืนคำ เมื่อเธอย้ำสัญญา
อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป
ให้เธอหมายมั่นคง แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร
เดินทางไป อย่าหวั่นไหวใครขวางกั้น
มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง(แสงสีทอง...)
กระจ่างครรลอง ให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
คือรางวัล แด่ความฝันอันยิ่งใหญ่ ให้เธอ
บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไป ฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอ ไม่หนีไปเสียก่อน
จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน
จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็น ดับกระหายยามโหยอ่อน
คอยอวยพร ให้เธอสมดังหวังได้ นิรันดร์
และตอนนี้น้องๆก็มาอยู่ท่ามกลางวงล้อมของพี่ๆแล้วครับพวกเราเฝ้ามองด้วยรอยยิ้มแสงเทียนและคบไฟที่ถูกจุดไว้รอบๆทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นมาก “เอาผ้าปิดตาออกได้ครับ” สิ้นเสียงของพี่โต้งพวกมันก็เปิดผ้าปิดตาออก น้องๆต่างอึ้งๆงงๆกันไปหมดน้องผู้หญิงบางคนถึงกับทรุดลงไปนั่งกอดกันร้องไห้น้องผู้ชายก็ยิ้มๆเกาหัวพร้อมโวยวายนิดๆที่รู้ตัวว่าโดนหลอก
“พวกพี่ๆก็ขอโทษด้วยนะที่อาจจะทำน้องๆตกใจนิดหน่อยเนอะเอ็มๆไหนมึงลองโชว์ไอโฟนให้น้องดูหน่อยดิ” ไอ้เอ็มขำก๊ากก่อนจะแกว่งไอโฟนไปมา
“โห่หหหหหหหหห”
“ก็ถือว่าเป็นเซอร์ไพรส์เล็กๆจากพวกพี่นะครับและเหมือนน้องๆของเราจะขวัญเสียกันใช่ไหมง้นให้พี่ๆเอาด้ายขาวมารับขวัญน้องหน่อยแล้วกัน”
พี่โต้งพูดเสร็จพวกเรารุ่นพี่ก็ขยายวงกลมออกแล้วนั่งลงน้องก็นั่งตาม “น้องๆเข้าไปหาพี่ๆให้พี่ๆผูกข้อมือให้นะครับ” พวกมันก็คลานเข้าเข้ามาหาแต่ละคนแม่งน้ำตาเต็มหน้าเลยยิ่งมีเสียงกีต้าร์ของไอ้คิวสียงร้องของพวกพี่ดาวและเสียงเทียนที่ถูกจุดไว้รอบๆยิ่งทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นซาบซึ้ง
โอ...โอ้ละเน้อ...น้องเอย
ลา...ลาลาลาลาลา...ล้าลาลาลาลาลา
โอ้เจ้าน้องเอย พี่นี่ขอชื่นเชย จะมิเลยแรมไกล
จะรักเจ้า ดังดวงใจ มิคลายหน่ายนา
ลาลาลาลาลา ล้า ลาลาลาลาลา
พี่จะรับขวัญเจ้า เอามาเข้าเป็นขวัญจิต
จะรักดั่งชีวิต ใจคิดกรุณา
ลาลาลาลาลา ล้า ลาลาลาลาลา
พี่จะรับขวัญเจ้า เอามาเข้าเป็นขวัญจิต
จะรักดังชีวิต ใจคิดกรุณา
ลาลาลาลาลา ล้า ลาลาลาลาลา
ขอจงหายโศก พ้นภัยหายโรค ให้มีโชคนะน้องยา
จะเอาด้ายยาว ขาวบริสุทธิ์
ลาลาลาลาลาลา
พันมัด ผูกไว้ ที่ข้อมือของเจ้า
ลาลาลาลาลาลา
เหมือนดัง...ใจพี่ ผูกพันเจ้าไว้ ไม่หน่ายหนี
เออ..เอ้อ เออ เอิงเอย...
ใจผูกพัน
“ฮ่าๆร้องไห้ทำไมครับน้องปิ๊ง” น้องปิ้งเวียนมาอยู่ตรงหน้าผมแก้มใสๆเปรอะไปด้วยน้ำตาจมูกรั้นๆก็แดงทั้งน่ารักทั้งดูตลก
“หนู ฮึก หนู ซึ้งอ่ะ หนูขอกอดพี่พีมได้ไหมคะ” ไม่ใช่แค่ผมที่แปลกใจกับคำขอไอ้คนที่นั่งข้างๆผมก็ชะงักจากการผูกข้อมือให้น้องแล้วหันมามอง เอ่อ ภูมิมึงคงไม่แสดงอภินิหารต่อหน้าผู้หญิงนะ
“ถ้าไม่กลัวพี่เชนว่าก็..ได้ดิ มาๆกอดๆ”แล้วน้องก็โถมมากอดผมเอาขี้มูกมาเช็ดเสื้อรึเปล่าเนี่ย ฮ่าๆ แต่กอดได้ไม่นานไอ้หล่อข้างๆก็คันคอไอเหมือนจะตายผมเลยต้องดันน้องปิ๊งออกและผูกข้อมือให้น้องพร้อมกับอวยพร
“ขอให้น้องปิ๊งเจอแต่สิ่งดีๆนะครับตั้งใจเรียนแล้วก็เป็นน้องที่น่ารักของพวกพี่ไปนานๆนะ”
“ฮึกค่ะขอบคุณค่ะพี่พีม” แล้วน้องก็คลานเข่าไปหาไอ้ภูมิต่อ
“กอดซะแน่นเลยนะ” ไอ้หล่อมันก้มลงมากระซิบผมก็ทำหูหนวกไม่ได้ยิน คึ
“กูกอดแบบบริสุทธิ์ใจเว้ยไม่ได้คิดอะไร”
“จะกอดแบบไหนกูก็หึง โอเค๊”
“ไม่โอเค โอ๊ยยย” มันดีดหน้าผากผมรับมันดีดหน้าผากโผ้มมมมมผมกับภูมิก็งิ้งๆใส่กันได้ไม่นานเพราะมีน้องๆมาให้ผูกข้อมือ น้องทุกคนดูจะซาบซึ้งมากน้องผู้ชายอาจจะไม่เท่าไรแต่ผู้หญิงยังร้องไห้ไม่หยุดไม่ใช่แค่น้องๆหรอกครับที่ประทับใจรุ่นพี่อย่างพวกเราก็มีความสุขไม่ต่างกัน เสียงเพลงค่ายของพวกพี่ดาวยังคงขับกล่อมบรรยากาศดีๆเสียงไอ้คิวก็ดูอบอุ่นดีแฮะวันนี้
ถ้าหากฉันเกิดเป็นนกที่โผบิน
ติดปีกบิน ไปให้ไกล ไกลแสนไกล
จะขอเป็นนกพิราบขาว
เพื่อชี้นำชาวประชา สู่เสรี
ถ้าหากฉันเกิดเป็นเมฆบนนภา
จะนำพาความร่มเย็นเพื่อท้องนา
หากฉันเกิดเป็นเม็ดทราย
จะถมกายเป็นทางเพื่อมวลชน
ชีวา ยอมพลีให้
มวลชน ที่ทุกข์ทน
ขอพลีตน ไม่ว่าจะตายกี่ครั้ง
“เฮียยยยยย ฮืออออ หลอกเต้ยยยหลอกเต้ยทำไมมมม” มาแล้วครับไอ้น้องเต้ยมันมาแล้วไอ้เต้ยกับไอ้แมท ตอนนี้พวกเรายืนกันหมดแล้วเพราะน้องต้องเดินไปหาพี่ที่ยังไม่ได้ผูกให้เลยออกจะชุลมุนนิดๆ ไอ้เต้ยตรงดิ่งมากอดภูมิกับไอ้แทน ส่วนไอ้แมทถูกไอ้เชนกับไอ้มิคกอดคอรุมเขกหัวมัน
“เท่สาดอ่ะน้องกูแม่งยืนรับผิดแบบแมนๆมึงกับไอ้ฟลุคโคตรหล่ออ่ะแมท” พอถูกไอ้มิคชมซึ่งๆหน้าไอ้น้องแมทมันก็เกาหัวเขินๆ
“ฮ่าๆแล้วพวกมึงร้องไห้ทำไมวะ” ผมแกล้งแซวมันสองตัวบ้าง
“พวกเฮียอ่ะหลอกเต้ยยยยยยย”
“ใช่พี่ผมล่ะโคตรกลัวพี่แทนกับพี่ภูมิเลย” ไอ้แมทก็รีบฟ้องเรียกเสียงหัวเราะจากไอ้พี่ว้ากจอมสร้างสถานการณ์ทั้งสอง เสร็จงานนี้ไอ้เอ็มไอ้แทนไอ้ภูมิสมควรได้รับรางวัลนักแสดงนำยอดเยี่ยมส่วนพวกผมก็คงได้รางวัลตัวประกอบยอดเยี่ยมล่ะครับ
“พวกมึงโง่ใครเลยถูกพวกมันหลอก” ถึงฟ่างจะพูดแบบนี้แต่มันก็ลูบหัวไอ้เต้ยแถมยังยิ้มให้เป็นยิ้มที่ไอ้ฟ่างโคตรหล่อ ไอ้เต้ยเลยผละจากไอ้ภูมิมากอดฟ่างซะแน่นถ้าไอ้มือกีต้าร์เห็นคงมีเคลียกันยาว
“มึงก็พระเอกนี่หว่ายืนรับผิดทั้งที่ไม่ได้ทำ ลูกผู้ชายมากน้องรัก” ไอ้เบียร์กอดคอไอ้แมทไอ้เด็กลูกครึ่งก็ทั้งซึ้งทั้งเขิน แล้วพิธีผูกข้อมือก็ผ่านไปเวลาที่ต้องปิดค่ายจริงๆก็มาถึงแล้วครับ ไอ้ปันประธานค่ายของปีนี้ก็ขึ้นมาบนเวที
“เฮ้ยหมอบๆๆๆ” มันแกล้งสั่ง ไอ้แทนกับไอ้เอ็มคู่อริปลอมๆที่ยืดกอดคอกันถึงกับชี้หน้าไอ้ปันที่บังอาจล้อเลียนส่วนภูมิก็ยืนขำอยู่ข้างๆผมนี่แหละที่จริงการว้ากของภูมิมันเป็นอินเนอร์ครับ ฮ่าๆ“เป็นไงของขวัญจากพวกพี่…น้องๆประทับใจไหม”
“โห่หหหห โหดมากพี่ปันพี่ภูมิพี่แทนน่ากลัว” น้องคนนึงตอบเรียกเสียงหัวเราะ
“แล้วยังจะชอบพวกมันอยู่ไหม ฮ่าๆ ครับที่พวกพี่ต้องรับปีสองด้วยเพราะปีที่แล้วน้ำท่วมเรายังไม่เคยรับน้องของชมรมให้ปีสองเลยถือโอกาสนี้รับพร้อมกันซะเลยก็อาจจะช้าไปเป็นปีคงไม่ว่ากันเนอะ…….”
“คร้าบบบบบบบ” ไอ้เต้ยที่ยืนอยู่ข้างหน้าผมตอบซะเสียงดังทำเอาไอ้คิวที่อยู่ข้างเวทีหันมามองมันหัวเราะพร้อมกับชู้ด้ายขาวแล้วกวักมือเรียกให้ไอ้เด็กไฮเปอร์ไปหา พวกผมก็โห่แซวนิดๆไอ้เต้ยถึงกับรีบวิ่งหนีไปเลย
“พี่โต้งจะพูดอะไรกับน้องไหมพี่” ไอ้ปันหันไปถามพวกพี่โต้งที่ยืนอยู่อีกข้างของเวทีพี่โต้งพยักหน้าและยิ้มให้เป็นการบอกว่าพี่เขามอบหน้าที่ทั้งหมดให้ปัน
“ครับงั้นพี่ในฐานะประธานค่ายก็จะขอเป็นตัวแทนของพี่ๆทุกคนพี่นะครับ…..จากเหตุการณ์ในวันนี้รวมถึงตลอดเวลาที่เราได้มาอยู่ค่ายอาสาด้วยกันพี่อยากบอกว่าพวกพี่ภูมิใจมากที่เห็นน้องๆมีความกล้าหาญรักเพื่อนมีความเสียสละและสามัคคีกัน
สิ่งเหล่านี้มีค่ามากนะครับเพราะชีวิตของการเป็นนิสิตในมหาลัยไม่ใช่แค่เรียนให้จบแล้วรอรับใบปริญญาคุณค่าที่แท้จริงไม่ได้อยู่แค่ในหนังสือหรือห้องเรียน ชีวิตมันมีอะไรมากกว่านั้นมันมีอะไรหลายๆอย่างให้พวกเราออกไปค้นหา ชีวิตคนเรามันสั้นใช้มันให้เต็มที่ทำทุกวันให้มีค่านั่นหมายถึงการทำเพื่อคนอื่นด้วย
และพี่เห็นแล้วว่าน้องทุกคนทำได้ พวกพี่ก็หวังว่าน้องๆจะได้รับประสบการณ์ดีๆจากค่ายอาสาครั้งนี้และที่สำคัญพี่ก็หวังว่าทุกคนจะได้รับมิตรภาพดีๆกลับไปนะครับ……..
ค่ายอาสาครั้งนี้สำเร็จลุล่วงได้เพราะพวกเราทุกคนผมขอบคุณทีมวิชาการที่ได้มอบรอยยิ้มให้เด็กๆขอบคุณว่าที่คุณหมอทุกคนที่ดูแลสุขภาพพวกเราชาวค่ายรวมถึงชาวบ้าน ขอบคุณทีมนันทนาการที่หากิจกรรมสนุกๆสร้างสีสันและเสียงหัวเราะตั้งแต่วันแรกที่เราออกเดินทางจนถึงวันสุดท้าย ขอบคุณทีมก่อสร้างที่ลำบากทำงานหนักแต่ก็ไม่เคยบ่นเหน็ดเหนื่อยเลยซักครั้ง ขอบคุณสวัสดิการที่ทำอาหารอร่อยๆให้พวกเรา
และสุดท้ายก็ขอฝากน้องๆ อย่างที่รู้ว่าพวกพี่โต้งก็เรียนจบกันแล้วและปีหน้าก็คงเป็นพวกพี่บ้างต่อไปพวกพี่ก็ขอฝากชมรมค่ายอาสาด้วยนะครับ พี่ขอฝากความหวังฝากพลังที่จะอาสาเพื่อเป็นกลุ่มเล็กๆที่จะอุทิศตัวเพื่อประเทศไทยของเรา ขอให้น้องๆทุกคนเป็นเสียงเทียนที่จะคอยส่องนำทางให้มวลชนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ”
ปันได้รับเสียงปรบมือจากพวกเราชาวค่าย ได้รับน้ำตาแห่งความซาบซึ้งใจ ถึงมันจะดูเฮฮาบ้าบอไปวันๆเป็นตัวป่วนของพวกเราแต่ผมรู้ว่ามันเหนื่อยมากกับการทำค่ายครั้งนี้แต่มันก็ยังยิ้มเสมอและผมก็ภูมิใจในตัวเพื่อนคนนี้มากเหมือนกันครับ เราร่วมร้องเพลงด้วยกันเป็นเพลงสุดท้ายเพลงปิดค่ายที่จะอยู่ในความทรงจำของพวกเราไปอีกนานแสนนาน
เทียนหนึ่งถูกจุดที่นี่ เทียนนี้ถูกจุดลุกไสว
เทียนนี้ถูกจุดที่ใจ เปลวไฟถูกจุดขึ้นมา...
เปลวไฟแห่งเทียนลุกไหม้ เปลวไฟแห่งการศึกษา
เปลวไฟต่อสู่มายา เปลวไฟกล้าท้าผองภัย...
บางครั้งเทียนกระพริบริบหรี่ เมื่อมีลมกระโชกโบกใบ้
บางครั้งเทียนแทบดับไป แทบไม่อาจต้านลมแรง...
...ศักดิ์ศรีที่เทียนส่องอยู่ เชิดชูศรัทธากล้าแกร่ง
แม้เป็นเทียนน้อยด้อยแสง แต่แฝงศรัทธาเนืองนอง
เทียนหนึ่งถึงคราวมอดดับ ลาลับไปจากเพื่อนผอง
แต่ ณ ที่นี้เรืองรอง ขอเทียนน้องส่องทดแทน...
ขอบคุณค่ายอาสาขอบคุณเพื่อนๆขอบคุณน้องๆขอบคุณชาวบ้านที่ใจดี ขอบคุณวันเวลาและประสบการณ์ดีๆที่พวกเราได้ทำร่วมกัน แม้มันจะเป็นเพียงแค่หนึ่งเรื่องราวในชีวิตของผมแต่ผมก็จะจดจำมันไว้……ตลอดไป
แล้วพวกเราจะกลับมาเยี่ยมอีกนะครับแม่แจ่ม
TBC >>>>>>>>>>>>
………………………….
- ตอนหน้าก็ถึงเส้นชัยแล้วเนอะ ช่วงที่ผ่านมาต้องขอโทษจริงๆนะคะที่ลงช้า ทั้งที่ว่างแต่สมองตีบตัน ฮ่าๆ ยังไงก็ขอโทษด้วยนะจ๊ะ
- ที่ผ่านมาตาลตาลอาจจะเป็นคนเขียนที่ไร้ระเบียบวินัย บางครั้งก็ผิดสัญญา บางทีก็ไม่ค่อยมาคุยกับคนอ่านไม่ได้ตอบคอมเม้น บางคนทิ้งแบนเนอร์ไว้ให้ตาลก็ลืมเอาขึ้น ความผิดเหล่านี้ขอรับไว้และขอโทษจากใจจริงนะคะ
- และมีหลายๆคำถามที่ถามเข้ามาตาลก็จะขอตอบแบบรวมๆเลยนะคะ
- มหาลัยของอิพวกเดอะแก๊งคือมหาลัยสีชมพูรึเปล่าและตาลได้เรียนที่นั่นไหม คำตอบ คือ ไม่ใช่นะจ๊ะ ฮ่าๆ ก็ไม่รู้อะไรที่ทำให้คนอ่านคิดไปได้พวกเทอเพ้ออ่ะ ตาลไม่ได้เจาะจงจะให้เป็นมหาลัยไหนเพราะมันไม่มีอยู่จริง กร้ากกก แต่ประเด็นคือไม่ว่าจะมหาลัยไหนก็คงมีรับน้องมีกิจกรรมและทุกคนก็ต้องมีกลุ่มเพื่อนทั้งนั้นใช่ไหมคะ เอาเป็นว่าประเด็นนี้เคลียเนอะ
- สอง มีคนสงสัยว่าตาลไม่ใช่ผู้หญิง อันนี้ฮาบรรลัย ขอยืนยันนอนยืนสวิงกิ้งยันว่าตาลเป็นหญิงแท้ร้อยเปอร์เซ็นนะคะ ใครข้องใจก็ขอให้ส่งพี่ชายน้องชายมาพิสูจน์ได้ แบร่
- สาม มุขฮาๆไปหามาจากไหน อืม อันนี้เหมือนถามว่าทำไมตาลถึงสวย คือ ก็ไม่รู้จะตอบยังไงมันมาเองแต่บางมุขเราก็ไปเจอมาได้ยินเพื่อนพูดก็มีบ้างค่ะ
- แล้วมาบอกลาพวกหนุ่มๆกันตอนหน้านะคะ รักทุกคนเสมอ(ใช้คอมเพื่อนต้องรีบทอร์ค อิห่านจิกนี่ก็จะออนเฟช แสรดดด เม้าท์ไม่มันส์เลยไว้จะมาเม้าท์อีกนะเคอะ จ๊วฟฟฟ)
-
จองอีกเผื่อไม่พอ แฮ่ พรุ่งนี้จะมาเม้ามอย
-
รอพรุ่งนี้ ><
-
ค่ายนี้สนุกสุดยอด o13 :laugh:
คิดถึงวันวานเช่นกัน :เฮ้อ:
พอเรียนจบ ทำงาน ความมุ่งมั่นดีๆ เหล่านั้นหายไปไหน
+1
-
+1 :o8: พีมเป็นแจ๋ว ในครัวอิอิ น้องภูมิก็อ้วนดิงานนิ้ อั๊ยย่ะ ปันเถียง ภูมิม่ะได้อิอิ :m20:
-
:sad4: SJ โคพได้เริศมากคะ
-
อย่างฮา มันทำกันไปได้
-
แปะไว้ก่อน เดี๋ยวครบร้อยแล้วจะได้เม้นทีเดียว
แต่ฮาปวดท้องมาก คนเขียนเหนื่ิอย คนอ่านก็เหนื่อยค่ะ เยอะสะใจจริงๆ :)
-
จะฮาไปไหนนนนนนนนน
:m20: :pigha2:
-
ศิลปินเ้กาหลี หรือคณะตลกค้า 555555555555555555555555555
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
อ่านกันยาว แต่ฮาสมกับที่รอคอย 5555
-
:m20: โอ๊ย ไม่ไหวจะฮาา
เป็นกำลังใจให้คร้าบบบ o13
-
:m20: :m20: :m20:
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ท่านปันปัน แอบโทรหาพี่องุ่นจริงเหรอ...^^
ถ้าเป็นแบบนั้น ปลื้มตายเลย
พี่พีมกับน้องภูมิน่ารักมากกกจ้า
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย สมกับการรอคอยมาก อ่านไปหัวเราะไปจนแทบตกเก้าอี้ :m20:
5555555555555555555555 ฮาไปไหนเนี่ยยยยยยย!!! รอีก 10% นะฮับ
เค้ารอพีมกับภูมิสวีทๆๆๆ >< :o8: :o8: :o8:
-
อูยยยยยยยยยย
อยากหนาวอย่างเค้าบ้าง
บ้านป้าร้อนตับแล่บ แค่นั่งเยี่ยวก็เหงื่อแตกแล้ว
55555555555
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ฮาไม่ไหวจะทนค่าาาาา // ขำจนปวดแก้มหมดแล้วเนี่ยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
ฮากันเข้าไป :laugh:
-
ยาว สมการรอคอยเลย มาแปะไว้ๆๆ ยังอ่านไม่จบตอนเลยอ่ะ
-
ลูกฮา.... มีให้ตลอด
ส่วนงานครัวนี่นึกภาพตาม คนเป็นแม่งานนี่แหละสุดยอด เพราะต้องบริหารเวลาให้ลงตัว
ไหนผู้ช่วยส่วนมาก บอกได้เลยว่าไม่เคยทำ ต้องมาคอยบอกคอยสอน ( สั่งแบบเน้นเสียงด้วย ) :jul3:
+1 นี้ฝาำกให้อีกรีนนนนนน นะครับ
-
คุณตาลมาแล้วววววววววว
มาพร้อมกับความฮาเหมือนเดิมเลย
ฮามันแทบทุกบรรทัดอ่ะ
อยากไปค่ายนี้จิงๆ
ว่าแต่ภูมิพีมไม่ไปอาบน้ำแบบแทนฟ่างมั่งหรอ อิอิ
-
ไม่มีไรจะพูดได้แต่ :m20: :m20: :m20: และ :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
มาแล้วววววววววว
อยากอ่านมากๆๆๆๆๆ
พีม ภูมิ
-
ฮากระจาย ภูมิทำได้ด้วย 555
มหาฯลัยนี้เค้าสอนแต่ความฮาใช่มั้ย
-
:กอด1:
-
กร้ามถึงกับค้าง
ไม่ไหวจะฮา
ขำจนปวดท้อง
คิดถึงเดอะแก็งค์มากๆๆๆๆๆ
-
รักนะจุ๊บ จุ๊บ
+1
-
โอ้ย ปวดแก้มไปหมดแล้ว :m20:
-
5555 หัวเราะจนแป้งที่โบ๊ะร่วงเลย หายใตจหายคอไม่ทัน
-
เฮียปัน...เฮียฮามากกกกกกกกกกกกกกก :pigha2:
-
ยาวสะใจ
แต่ว่า คนอ่านยังอ่านอะไร ๆ ที่ยาวกว่านี้ได้อยู่นะจ๊ะ ^_^
-
สวยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ้าทำให้พี่กรามค้างงงงงงงงงง
ปันคิมบอมกลายเป็นน้องคยูไปแล้ว สวยเอ้ยยยยยย พี่ฮาจนปวดท้องแล้วเนี่ยยยย :laugh:
-
ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว :m20: :m20:
-
ฮาไม่หวาดไม่ไหวละแก๊งค์นี้..ส่วนภูมิพีมน่ารักกกกตลอด
-
อื้อหือ
หายไปนานกลับมาเเบบจัดเต็มมากค่ะ :laugh:
-
ฮ่า ฮ่า ขำจนกรามค้าง ๆ
เค้าถึงบอกมี girl gang ที่ไหนแปลว่าที่นั่นเจริญแล้ว 555+
เคที่ จีจี้ กรีนนนนนนน และผองเพื่อน
คิว อยากจะมอบรางวัล ผู้ชายปากมอม ให้แ้กมากเลยอ่ะ o18
แทนฟ่าง คู่รักตัวอย่างจริง ๆ :haun4:
พีมภูมิ แอบหวานกันตลอด ขำภูมิตอนแซวเรื่องพี่องุ่น :laugh:
-
ตอนนี้ยาวสะใจ (ขนาด 90% นะเนี่ย)+ฮาน้ำตาไหลเลย :m20:
-
อ่านจนฮาเลยอะ สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด
รออีก 10%ส่วนที่เหลือครับ :L1:
-
:m20: :m20: :m20:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด คิดถึงมาก คิดถึงที่สุด
ไอ้เด็กพวกนี้มันฮาสราดจริง ๆ ชาบูจากใจอ่ะไอ้น้อง
รอที่เหลือนะจ๊ะ :กอด1:
-
เขินเลยอะะ นอนกอดกันด้วยยยยย ฮิ้วววววววว
นึกว่าจะไม่ฉากสวีทของการมาค่ายแล้ว ฮ่าๆๆ
แต่ไอกลุ่มนี้ฮาดี กวน(ตีน) ยกแก้ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
โอ๊ยยย ไม่ไหวจะเคลียร์ ฮามากอะตอนนี้
ภูมิ กับพีม น่ารักได้ตลอดศกเหอะ
ภูมิไม่สบายได้พีมดูแล หายดีเลยจิตัวเองงง5555
-
โอ๊ยยยย ไม่รู้จะเม้นท์ว่าอะไร มันฮาอ่ะ :m20:
ปวดท้องไปหมด แต่ละคนยังแสบสันต์เหมือนเดิม
ตอนนี้ยาวมากกกกก
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ :กอด1:
-
รั่วกันยกค่าย :pigha2:
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
Super Junior ไม่ไหวแล้ว ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่ามากกับการแสดงชุดนี้
ชุดที่ผ่านมาว่าเด็ดแล้ว ภูมิ คุณชายเบียร์ เปลี่ยนไปว่าเด็ดแล้ว เขาก็ต้องตกกระป๋อง
ไปเมื่อเจอ super junior กลุ่มนี้ แถมด้วยคุณล่ามที่ปกติก็พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่องอยู่แล้ว
ภูมิไม่สบายน่าสงสารอะ แต่ก็ไม่เป็นไรมากเพราะมีน้องพีมอยู่ข้าง ๆ เสมอ ๆ ใช่ปะล่ะ :o8: :o8: :o8:
แทนฟ่าง คู่รักแห่งปี มอบโล่ห์ให้เขาเหอะคู่นี้ สุดติ่ง สุด..........จริง ๆ ยังไงก็ :oo1: กันไปนาน ๆ นะจ๊ะ
-
มาทีแบบจุใจ
ฮาจนปวดกรามเลยค่ะ
ค่ายนี่มีแต่พวกล้นๆกันท้ังนั้น ฮ่าๆๆๆๆ :pigha2:
-
:laugh: ฮากระจายมากกกกกกกกกกกกกก
ภูมิ พีม อยากให้คนอื่นๆรู้จักว่าคบกัน :-[
แทนฟ่างนี้อย่าพูดถึง คู่รักแห่งปี :m20:
อยากให้หมอเชนมีคู่ๆๆ อยากให้หมอเชนกินกันเองกับคนในกลุ่มจัง แบบว่ามิคไรงี้ :o8:
-
อยากจะกรี๊ด~พี่ปันโคฟคยูเมนหนูค่ะเมนหนูฮามากค่ะน้ำตาไหลเลย! :laugh: :m20: :pigha2:
-
:laugh:
ฮามากกกกกก
อยากไปค่ายแบบนี้บ้างจัง
-
ชอบเรื่องนี้มากกก สนุกแถมฮาแท้เหลา5555
เราชอบปันคิบอมกับนิชมิคอ่ะ กร๊ากกกกกกกก :laugh:
-
โอ้ย..อ่านไปหัวเราะไปมันส์จริงๆ :laugh:
-
:pigha2: :pigha2: ไม่ไหวๆ ก๊ากๆ ฮ่าโคตรๆ
เเค่พีมโดนล้อก้โคตรฮ่า เตี้ยรักนะเลยหัวเราะ :laugh: มาเจอsjเวอร์นี้เเทบหงายหลัง :jul3:
เชนได้ของใครอ่ะ ใครได้ของพีม
รอ 100% ค่ะ
-
ฮาสุดๆอ่ะตอนนี้.... :laugh: o13 :pig4:
-
3 คำ
ฮา ชิบ หาย
-
ฮ่าๆๆๆๆ ที่รอคอยมาถึงแล้วววว ววว
ฮามากกกกก กก ขอฉากหวานๆของภูมิพีมแบบเต็มๆหน่อยสิพี่ตาลลลลล ><
-
ฮาาาาาาาาาาาาาาา ไม่ไหวจะเคลียร์
:m20: :m20: :m20:
-
อ่านยาวจุใจ แถมด้วยความฮาแบบหยุดไม่อยู่ :m20:
ปล.
“ทำเป็นพูดดีกูก็เจอมึงแย่งขนมราพวกกูแดกไงจำไม่ได้เหรอ” อีเฟรนก็แพ้ซะที่ไหน
ต้องเป็น "ขนมลา" จ๊ะ
-
ฮ่าาา สมกับที่รอคอย :laugh: :laugh:
-
ฮากันทุกผู้ทุกนายจริง ๆ ค่ะ ชอบเวลาคิวกับกรีนเจอกันมว๊ากกก มันส์หยดจริง ๆ
ไม่ว่าจะอยู่ไหน ภูมิพีม แทนฟ่างก็หวานไม่มีวันหยุดค่ะ
น้องภูมิกล้าเล่นเป็นตุ๊ดได้ไงอ่า ฮาอย่างแรง
ขอบคุณค่ะ
-
ฮ่าๆๆ ฮาโคตร :m20: :m20:
ชายภูมิป่วยอีกแล้ว ต้องให้พีมดูแล น่ารักเว่อ
ชอบแทนฟ่างอะเขินน
แล้วเมื่อไหร่หมอเช่นกับชายเบียร์จะมีคู่เป็นตัวเป็นตนละเนี่ย
-
สนุกมากเลยค่าา ฮาสวดดดยอดดดดดดด ไม่รู้จะฮาไปไหน
นั่งอ่านเพลินนน จุใจมว๊ากกกกกกก ยาวววสุดยอดดดด ชอบอ่าาา
ในความฮาก็ยังแอบมีความหวานน นอนกอดกันจูบหน้าผากก่อนนอน ฮิ้วววว
น่าร๊ากกกกกก รออ่านต่อน้าาา สู้ๆจ้า
:กอด1:
-
อ่านแบยาวมราธอนมาก แต่ฮามาก :m20:
ทุกคนมาดมั่นมาก พ่อSJ
-
555 ขำกลิ้งมากอะ :laugh:
-
ตอนแรกคนแต่งหายไปนานจัง แต่ตอนนี้ขอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดให้คนแต่ง สุดยอด ยาวสุโค่ย อ่านแบบจุใจเลย ขอฉากสวีทภูมิพีม มั่งสิค่ะ :กอด1: :กอด1: : :-[ :-[ :-[ ตอนแรกว่ารักภูมิพีมแล้ว ตอนนี้รักคนแต่ง :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: มากกว่าแล้ว
ตอนนี้รอ 100 % :z2: :z2: :z2:
-
ฮ่าๆโตโยต้าแจ๊ส :jul3: :m20: :laugh:
-
:laugh:นั่งหัวเราะเหมือนคนบ้า :m20:
o13 o13 o13 o13
-
จะว่าอะไรมั้ยครับ ถ้าอยากให้ความเห็นต่างจากคนอื่น
ผมเป็นแฟนของเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกๆ แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาคอมเม้นต์เพราะภาระหน้าที่แต่ก็ตามอ่านจากในมือถือตลอด
แม้แต่ในเฟสบุคผมก็ตามไปกด Like กด add fan page เพราะชอบ
ทีนี้ ผมว่าระยะหลังๆมานี่จะเริ่มเห็นค.ห.ของเพื่อนๆนักอ่านคนอื่นๆอยู่บ้างที่รู้สึกแบบเดียวกัน
คือ บทพูดหรือการบรรยายในแต่ละตอนที่มีเพื่อนๆกระเทยของชายพีม and the gang เข้ามาสร้างสีสัน
มีสีสันน่ะดีครับ แต่ทำไมถึงมีแต่หยาบๆ จะบอกว่าเพราะเป็นเพื่อนกัน ก็พอได้ แต่ถ้าบอกว่าเพราะเป็นกระเทย คงไม่ใช่แล้วล่ะ
และเท่าที่อ่านมาทั้งหมด เกือบทุกครั้งที่เพื่อนกระเทยกลุ่มนี้ของพีมถูกจัดเต็ม ใส่ความจัดจ้านลงไป
จนบางทีผมว่า มันทำให้หมดอรรถรสในการอ่านไปเหมือนกัน ยิ่งตั้งแต่ตอน "ออกค่าย" มาเนี่ย
ผมสารภาพเลยว่า อ่านผ่านๆมากๆ ไม่รู้สึกถึงความสนุกที่ชวนให้อยากอดตาหลับขับตานอน
ยอมนอนอ่านจากมือถือจนดึกดื่นทุกวันเหมือนเมื่อก่อน บอกตรงๆว่าเสียดายความรุ้สึกเหล่านั้นครับ
ที่ผมพูดๆมาทั้งหมดนี่เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวนะครับ
ใครไม่ชอบใจ ไม่พอใจ กรุณาอ่านผ่านๆไปเลยครับ ผมแค่อยากแชร์ความรู้สึกตรงนี้กับผู้แต่งเท่านั้น
ถ้าสิ่งที่ผมพูดทำให้ผู้เขียนไม่สบายใจ อยากให้คิดซะว่า "เออ...มีคนอ่านคิดแบบนี้เหมือนกันแฮะ"
เผื่อว่ามันจะเป็นแรงกระตุ้นหรืออะไรก็ได้ที่ทำให้เจ้าของเรื่องมีแรงบันดาลใจใหม่ๆบ้าง
ขอบคุณครับ :) :bye2:
-
ฮามากกกกกกกกกกกกกกกก
-
:m20:สมน้ำหน้าปั่นอะโดนภูมิเบคหัวทิ่มเลยอิอิ
สมกับที่รอคอยอะอ่านเพลินเลย :กอด1: :กอด1:
ปล.กด+ทุกครั้งที่อ่านเลยคะ :bye2: :bye2:
-
กร๊ากกกกกกกกกก ฮาเหลือเกิน :m20: :m20: :m20:
-
:laugh: :laugh:
โอ๊ย!ฮา
-
พี่ตาลลลลลลลลลลลลล!!!!!!!!!!!!
สมาชิกค่ายพวกนี้ทำเค้าขายหน้าท่ามกลางสายตาสาธารณชน ขำกระตุกหงึกๆต้องเอาผมปิดอำพรางหน้าไว้(หยุดอ่านไม่ได้ฮ่ะ)
หมดกันภาพลักษณ์ที่สร้างสมไว้ อย่างนี้ต้องมีคนรับผิดชอบบบบบบบบบ
ในฐานะที่พี่เป็นเจ๊ใหญ่ ส่งตัว(พี่จะโปะยาสลบก็ได้นะถ้ามันเล่นตัวนัก)ประธานค่ายมาสังเวยให้เค้าซะเถอะ ...ปันปันขาาาา
:กอด1: น่ารักมาก :กอด1:
-
ช่างเป็นก๊วนเพื่อนที่ฮากระจาย อย่างสม่ำเสมอ
ความกวน.. ของแต่ละนาย
ช่างสรรหามาได้ :jul3:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
สุดยอด ฮาได้อีกอะ ชอบมากๆๆๆ ภูมิพีม แอบหวานตลอด น่ารักอะ
ชอบตอนแสดงมากๆๆ ฮา อ่านไปฮาไป หัวเราะจนหายใจไม่ทันอะ 555555555
-
อย่างฮา อยากถ่ายรูปกับกลุ่มศิลปินเกาหลีเหลือเกิน
-
กร๊ากกกกกกกกกกก กรามค้างกันไปเลยทีเดียว ฮาเกิ๊นนนนนนน :laugh: :laugh:
ถ้าหนุ่มๆจะหล่อแล้วฮาขนาดนี้จะ จะอุ้มกลับบ้านให้หมดเลย :-[
-
ขอประเดิมเมนต์แรกในบอร์ดนี้ด้วยนิยายเรื่องนี้เลยนะคะ
ชอบวีอาร์มากกกกกค่ะ คนแต่งสุดยอดไปเลย o13
ชอบการดำเนินเรื่อง กายบรรยายตัวละคร เอกลักษณ์ของแต่ละบุคคล
มันแตกต่าง มันเห็นชัดเจน อ่านแล้วคนอ่านอินตามไปด้วย
และที่สำคัญมากๆๆๆๆๆ คือมุขที่ไม่รู้ว่าคนแต่งไปสรรหามาจากไหน
คนแต่งอาจจะว่ามันไม่ฮา
แต่ขอบอกอะไรนะคะ มันฮาจนท้องแข็งไปหมดแล้ว
แทบจะกลิ้งลงไปที่พื้นเลยที่เดียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ขอคอมเมนต์ตอนล่าสุดเลยละกัน
ส่วนสูงของน้องพีม ฮาไม่ไหวแล้วค่ะ
อยากให้น้องพีมรีบไปถอนเงิน เอ้ย ถอนส่วนสูงของตัวเองมาจากธนาคารเร็วจริงๆ
จะได้สูงทันน้องภูมิ สงสารน้องภูมิ คงเมื่อยคอน่าดู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยังไงก็จะติดตามต่อไปนะคะ
คนแต่งสู้ๆ :-[
-
ตอนนี้อย่าง :m20: :laugh: :pigha2: ส่วนภูมิ-พีมก็อย่าง :o8: :-[ ส่วนเหล่าเพื่อนผองแต่ละคนงัดมุกมาแบบ ฮาท้องคัดท้องแข็ง การแสดงของแต่ละสี ทำไปได้ โดยเฉพาะภูมิ นึกภาพหนุ่มหล่อทำชี้หน้าว่าแล้วแบบทำไปได้
Super JR อย่างฮาเลย
คนเขียน เขียนได้เจ๋งมากๆ คิดได้ไงแต่ละมุกแบบว่าแต่ละคนทำไปได้
รออีก 10% ทีเหลือ และรอที่พีมจะพาภูมิไปหาพ่อตาแม่ยายด้วย
-
อยากอ่านต่ออออออ
-
ฮาอะ !!! ขำท้องแข็งเลย :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮาดั้นเลยอ่ะ 55 :laugh:
-
ปันปัน นายทำไปได้นะ
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
10% ??
-
สนุก
อยากอ่านอีก ยังไม่ใกล้ปิด job ใช่ไหมคะ ขออีกสัก 10 ตอน+
เก็บเงินก่อน :z2:
-
ฮามากกกกกก ชอบอ่ะ ขอบคุณนะคะ...
-
เฮฮา กันมากเลยน๊า
-
อั้นไว้นาน ยาวสะใจมาก
ไม่มีใครปากจัดได้เท่ากับคิวอีกแล้ว สุดยอดมาก
-
จบมหาลัยแล้ว แต่พอได้อ่านตอนนี้ คิดถึงมหาลัยจนน้ำตาคลอ วันเวลาดีๆในตอนนั้นถูกถ่ายทอดผ่านตัวอักษรของคุณตาลได้อย่างเต็มที่เลยคะ ประทับใจ
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
ฮากันทุกบรรทัดเลยอ่ะ
ได้เห็นการทำงานของค่ายอาสา
แล้วคิดถึงสมัยยังเรียนอยู่ :เฮ้อ:
ตอนหน้าจะจบกันจริง ๆ แล้วเหรอคุณตาล
เราผูกพันกับเรื่องนี้มาก ๆ ไม่อยากให้จบเลย :กอด1:
-
ยาวมากกกกกกกกกกกก
และฮาม้ากกกกกกกกกกกกกกกก
แต่จะจบแล้วจริงๆหรอ ???
คือปกติจะเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะมาอัพ
แต่ตอนหน้าคงเป็นตอนที่ไม่อยากให้อัพเร็วเลยจริงๆ
-
ง๊าาาาาาาาาาา ตอนหน้าจะจบจริงๆเหรอ
ไม่อยากให้จบเลย ฮือๆๆๆๆๆ อ้อนๆๆๆๆ
พี่ตาลจะเขียนเรื่องใหม่อีกมั้ยคะจะตามไปอ่าน
แต่เอาเป็นคู่เดิม ชื่อเดิม หน้าเดิมได้มั้ย
แต่เปลี่ยนเนื้อเรื่อง?? ฮืออออออออออออออ
รักฟิคเรื่องนี้ง่าาาาาา :z3: :z3: :z3:
-
ตอนหน้าจบแล้วหรอเนี่ย ขอยาวๆสักหน้านึงของเล้าได้ป่ะ ตาล 5555
-
*ปาดน้ำตา*
ใช่เลย นี่มันใช่เลย!! เพลงประกอบในเรื่องนี่อมตะจริงๆ คงใช้เหมือนกันทุกที่ (ร้องเพลงตามแล้วน้ำตาคลอ)
มนต์ขลังของชีวิตมหาลัยไม่มีอะไรมาแทนได้จริงๆ
:กอด1: โถมทั้งตัวกอด :กอด1:
-
ฮาสุโค่ยยยย
เป็นตอนที่ยาวมากเรย แต่ฟ่างมาน้อยอ่าเค้าแฟนคลับฟ่างน้าาาอยากให้มีตอนพิเศษฟ่างแทนจังเรย
อยากจะเป็นแฟนคลับของปันคิบอมกับนิมิคจัง กร้ากกก :m20: :m20:
-
งื้ออ ไม่น้าาา ตอนหน้าก็จะจบแล้วเหรออ T[]T
ไม่อยากให้จบเลยอ่า อยากให้เรื่องดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนคนแต่งและคนอ่านอายุ 100 ปี 55555+
รักคนแต่งมว๊ากก :L1:
-
ไม่อยากให้จบเลย
ยืดให้มันยาวไปแบบละครเด็ดเจ็ดสีได้มั๊ยอ่ะ
อยากอ่านไปอีกเรื่อยๆ :m5:
-
ตอนนี้ยาวมากค่ะ คุนตาลลลล พีมโดนรุมตลอดดดดดดดดดดด 5555 :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
พอดีอ่าน 90เปอร์เซนต์จากในเด็กดีแล้ว(ลืมเม้นต์ให้) แล้วมาอ่านที่เหลือต่อในเล้า
เลยขอมาเม้นในที่นี้เลยนะคะ (อิอิ)
จะจบแล้วหรอจริงๆหรอค๊าาาา
ไม่อยากให้จบเลยจริงๆ :sad4: :sad4:
คงคิดถึงเดอะแก๊งค์น่าดู
รักวีอาร์รักเดอะแก๊งค์รักพี่ตาล(สุดสวย) :กอด1: :L1:
ขอสเปเชี่ยลด้วยนะคะ :impress2:
และขอบคุณสำหรับนิยายดีๆด้วยค่าา :pig4:
-
อ่อย จะจบแล้วสินะ TvT
รอตอนหน้านะคะ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้ง
แต่มาน้ำตาซึมตรงทอล์คของพี่ตาล ฮือออออ จะจบแล้วจริงเหรอคะะะ T T
หนูยังอ่านไม่จุใจเลยอ่าาา ของอีกซักห้าสิบหกสิบตอนได้มั้ยอ่ะค่ะ 55555
-
o13
:L2: :pig4:
-
เป็นค่ายหรรษา ฮา หื่น(แทน-ฟ่าง) ครบรส
เก็บรายละเอียดอารมณ์ค่ายอาสาได้ทุกซอกทุกมุมจริง ๆ
ยังไม่อยากให้จบเลย คิดถึงหนุ่ม ๆ อีกตั้งหลายคู่ยังไม่ได้ออกเลย
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20:
แต่ละนายฮามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20:
แอบตกใจตอนรับน้องนิดหน่อย ซึ้งๆๆๆ
ยังไม่อยากให้จบเลยอะ พี่ตาลแต่งต่อเรื่อยๆไม่ได้หรอ :monkeysad:
แล้วถ้าจอบจริงๆ จะรวมเล่มไหมค่ะ
-
ชอบที่สุดเลยค่ะ :กอด1:
ใกล้เวลาบอกลาหนุ่มๆแล้ว คิดถึงน่าดู :L2:
:pig4:นะคะ
-
จะจบแล้ว เศร้า :o12:
-
ชอบมากกกกกกกกก...
-
รักเรื่องนี้มากกกกก
จะรอฉบับรูปเล่มนะจ๊ะ
-
คุณตาลลลลล ยังไม่อยากให้จบเลยนะคะ ฮืออออออออออออออ
-
มาอ่าน 10% ที่เหลือค่า แอบชิปฟ่างกับเต้ยเบาๆ นะเนี่ย หุหุ
-
น้ำตาจะไหลเพราะตอนหน้านี่แหละ
ร้องไห้ล่วงหน้าได้มั้ยอ่ะ (เรื่องจริงนะเนี่ย ฮือออออออออออออออออออออออออออ)
รักวีอาร์มากจริงๆ
-
ฮาตล๊อด ไม่ผิดหวัง แร้วจะมีตอนพิเศษมั้ย หนังสือล่ะๆๆทำป่าว
-
เซอไพรส์ได้ซึ้งมากๆ
น้องแมทเราก็แมนมากด้วย อิอิ
ไม่อยากให้ถึงตอนหน้าเลย
ยังอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
-
อ่า ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอคะ เสียดายนิดๆค่ะ เรื่องนี้เราชอบมาก สนุกดี โดยเฉพาะมุขฮาๆต่างๆอ่ะ ขำจนปวดแก้มไปหมดเลย ฮ่าๆๆๆ
-
คนแต่งแต่งเก่ง ชอบ และสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก จบเรื่องนี้แล้ว ลงเรื่องอื่นๆอีกนะ จอรออ่านอ่ะ สนับสนุนนักเขียนดีๆ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :กอด1:
-
อย่างฮา อ่ะ ชอบๆๆ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :z3:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เป็นค่ายอาสาที่มีครบทุกรสชาติ ฮา เศร้า ซึ้ง แต่เป็นค่ายที่มีความรัก ความสามัคคีกันดี น้องฟลุค น้องแมท พวกนายแมนมากๆ
:pig4: :กอด1: น้องตาลมากค่ะ
-
ขอบคุณมากๆ ค่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วฮาเกือบทุกตอนเลยอ่ะ o13
-
ขำมากกก ฮาจนปวดท้อง
-
ฮามากอ่ะ :laugh: สุดยอด o13
-
ตอนหน้าแล้วเหรอเนี่ย ไม่เป็นไร ยังไงเด็ก ๆ กลุ่มนี้ ก็จะอยู่ในใจเราตลอดไป
ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนกันนะ นอกจากความสนุก ตลกโปกฮาแล้ว เรารู้สึกผูกพันกับเด็ก ๆ มาก ราวกับว่าเค้าเป็นน้องชายเราจริง ๆ เรามีความสุขมาก ๆ ที่ได้พบเจอกับพวกเค้า
ขอบคุณน้องตาลมาก ที่ทำให้พี่คนนึ้มีความสุขขนาดนี้
รอบอกลาหนุ่ม ๆ อย่างใจจดใจจ่อ :กอด1:
-
ซึ้งงงงงงงงงงงงง :sad4:
ตอนหน้าจะจบเเร้วหรอค้าาาาาาาา
:z3: :z3: :z3:
-
:z3: :z3: :z3: จะมีปัน กะ พี่องุ่น มาให้เรา ฟิน ๆ กันอีกมั๊ยอ่ะคะ :z3: :z3: :z3:
จะจากกันแล้วเหรอ
-
ตอนนี้ ยาว และ ฮามาก สมที่รอคอย :laugh:
เหลือแค่ตอนเดียวเองเหรออ แล้วปันปันกับพี่องุ่นหละ TT อยากรู้เรื่อง
ตอนพิเศษนะๆๆๆ
-
ชอบเรื่องนี้มากแบบครบทุกอารมณ์
แต่คงจะฮาเยอะที่สุด :laugh:
เหลือตอนเดียวแล้วอ่อ T^T
-
ซึ้งอ่ะ :monkeysad:
-
กามข้างเลย 555+
-
อ่านอยู่2คืนค่า ตามทันแล้ว แต่ก็ใกล้จบพอดีเลย
อยากบอกว่าสนุกมากๆค่ะ
ได้หลายอารมณ์มาก โหด มันส์ ฮา เศร้า เหงา ซึ้ง
ขอบคุณคุณตาลนะคะที่เขียนเรื่องสนุกๆอย่างนี้มาให้อ่านกัน
ป.ล.การที่มีแฟนที่อยู่ในกลุ่มเพื่อนเดียวกันนี่ดีจังเลยน้า
-
อ่านตอนนี้แล้ว อยู่ดีๆน้ำตามันก็ใหล นี้คงเป็นอีกหนึ่งตำนานของนิยายในเล้าเป็ด
:pig4:
-
ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายแล้วเหรอเนี่ย เราจะรอซื้อหนังสือนะจ๊ะ
-
รออ่านและลุ้นตอนต่อไปนะครับ :pig4:
-
ติดตามโดยตลอดเรื่องนี้ครบรสมาก ๆ
รอรวมเล่มนะคะเป็นกำลังใจให้จ้า
-
เป็นค่ายที่ครบรสจริงๆ
โหด มัน ฮา ซึ้ง
ตอนหน้าต้องจากหนุ่มๆเเล้วเหรอเนี้ย
ไม่อยากให้จบเลยยย TT
-
จะจบแล้วเหรอ ต่อไปคงคิดถึง พีม ภูมิ แทน ฟ่าง ปัน เบียร์ มิค คิว เต้ย แมท เชน และแก้งค์นางฟ้าแย่เลย
หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงเรื่อยๆนะจ๊ะ น้องตาล
ปล. ปันกะพี่องุ่นยังไม่เคลียร์เลยนะจ๊ะ
-
นานๆได้เห็นภูมิสุดหล่อว้ากทีก็เท่ดีเหมือนกันเนาะ :-[
แต่กับพีมคงไม่กล้าหรอก มีแต่หวานใส่อ่ะดิ :laugh:
อ่านแล้วซาบซึ้ง ยิ่งตอนหน้าจะต้องลา(หนุ่มๆ)แล้วด้วย
ไม่น้า :serius2: แต่งานเลี้ยงก็ย่อมต้องมีวันเลิกรา
รอตอนหน้านะคะ จะเก็บพวกเค้าไว้ในอ้อมอก :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L1:
-
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :impress3: :impress3:เค้าต้องคิดถึงเเน่ๆเลย
-
ครบรสจริงๆ ตอนจบของค่ายอาสา
ตอนต้นเนี่ยจะเอาฮาาาาาไปไหนครับ แต่ละมุข :laugh:
แต่ไม่ว่าสถานการณ์ใดภูมิพีมก็หวานได้พอๆ กับความหื่นนนของแทนฟ่าง
จนถึงงานปิดค่ายที่สุดจะซึ้งงงงงง
ตอนหน้าจะจบแล้ว รู้สึกผูกพันธ์กับน้องๆ และเรื่องนี้นะครับ ขอยืมที่คุณตาลเขียนไว้
"แม้มันจะเป็นเพียงแค่หนึ่งเรื่องราวในชีวิตของผม(ที่ได้อ่าน)แต่ผมก็จะจดจำมันไว้……ตลอดไป"
:L2: :L2: :L2:
ปอลอคุณตาลจะมีรวมเล่มมั้ยครับ
-
ง่าาาา อ่านไปอ่านมา จะจบแล้วหรอเนี่ยยยย
อ่านไปน้ำตาก็คลอไปด้วยซึ้งอ่าาาาา
ไม่อยากให้จบเลย สนุกมากๆเลยเรื่องนี้ ฮามากๆๆ มีแต่รอยยิ้ม
แต่พอช่วงที่ดราม่านี่ร้องไห้ตามไปด้วยเลย ครบทุกรสชาติเลยนะเนี่ยย
ถ้าเรื่องนี้จบไปต้องคิดถึงมากๆแน่ๆเลยย
ตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้เหมือนมีตัวตนจริงๆเลยอ่าาา เหมือนจะใจหายถ้าไม่ได้เจอพวกเขาอีก เง้ออ
จะรออ่านตอนต่อไปน้าาาา สู้ๆ
:กอด1:
-
นิยายดีดีอีกหนึ่งเรื่องที่กำลังจะจบลง :monkeysad:เศร้าอะ มีรวมเล่มมั้ยคะอยากได้ค่า :กอด1:
-
ซึ้งจังเลย
ว่าแต่ตอนหน้าจะจบละหรอ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่าา
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ อ่านละมีความสุขมากๆๆ
ขอบคุณ คุณตาล มากๆๆเลยค่ะ ^^
-
ชอบนะ เรื่องนี้
-
อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเหมือนดูตลกเลยค่ะ
ไม่ใช่แค่อมยิ้มอย่างเดียว แต่ทำให้ฮาก๊ากมาก
-
:L1: :L1: :L1: Love Love ตาลมากมาย o13
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12: :o12: :o12: :o12: :m15: :m15:
จะจบแล้วววววววววววววววว ฮือออออออออออออออ
รัก We Are Forever
-
555 อยากจะบอกว่าแอบคิดว่าอำ ตั้งแต่ตอนเห็นภูมิว้ากแระ คิดว่าไอ้หล่อ ไม่น่านิสัยแบบนี้น้า :laugh:
ตอนหน้าจะจบแระเหรอ ไม่อยากเลยอ่า :monkeysad:
-
สนุกค่ะ...อ่านแล้วสบายใจดี...
ถ้าเรื่องนี้จบ...ก็ขอเรื่องใหม่ต่อนะคะ.... :L2:
:pig4: น้องตาล :กอด1:
-
ภูมิแต๋วแตก (O{}O )!!!
แอบแอ๊บมาทั้งเรื่องเลยชิมิ
อ่านตอนนี้แล้วมัน....ความสุขมันจุกอกค่ะ บอกได้แค่นี้
-
รักน้องตาล รัก we are รัหพีมกะภูมิและทุกคน แต่ว่ารอหนังสืออะ ทำเมื่อไหร่ค่ะน้องตาล
-
มายาวแบบสะใจมาก กว่าจะจบกรามเกือบค้าง 55
ตอนภูมิแอบหยอดพีม น่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆ :กอด1:
ยิ่งตอนแสดงละครยิ่งฮา 5555
-
ขึ้นต้นประโยคแรกของตอนนี้ นึกถึงตัวเอง
ที่ชอบเรียกนักร้องเกาหลีคนหนึ่งแบบนี้ตลอดเหมือนกัน
จะจบแล้วเหรอ แบบนี้ก็จะได้อ่านแบบเล่มแล้วสิ
-
แกล้งเนียนมาก :z2:
-
ตอนหน้าจะจบแล้วสอนะคะ ;_____;
แง่งงงงงงงงง คิดถึงภูมืพีมและเดอะแก๊งค์มากแน่ๆ โอ้ยยยย ไม่อยากให้จบเลย
T___________T
-
+1 :กอด1: :กอด1:สุดยอด ขำน้ำตาเล็ดตลอด ๆ เรื่องนี้ขำตลอด((ไม่ขำตอนบ้านภูมิห้ามคบพีมอ่ะ))
อยากอ่านชายเบียร์ น้องโตเกียว :
ปันกะพี่องุ่นอ่ะ ฮ่า ๆๆ :z3: :z3: :z3: :z3:ได้โปรด
-
:impress3:ซึงกันไปตามระเบียบอิอิ
-
โห ไปค่ายอาสาเป็นหน้าๆกันเลยนะค่ะ
ไม่อยากจะบอกว่าตอนที่บอกว่าโทรศัพท์หายเนี่ย คิดเลยว่าต้องแกล้งน้อง
เพราะเราเป็นคนหนึ่งที่ผ่านเหตุการณ์แนวนี้มา(ถึงจะไม่ใช่ค่ายอาสาเพราะโดนไม่ให้ไป) จะต้องทำซึ่งอะไรสักอย่างก่อนจบงาน อ่านแล้วก็ทำให้นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นไปเลย ไม่อยากบอกว่าโดนน้องเกียจไปเลยแหละ สงสัยจะสมบทบาทไปหน่อย เหอะๆ
แล้วเสร็จจากค่ายนี้พวกหนุ่มๆจะไปเที่ยวบ้านพีมหมดเลยหรือว่าไปแค่2คนเนี่ย อยากรู้จริงๆเลย ตาลรีบๆว่างสมองแล่นมาเขียนต่อเร็วๆนะค่ะ
-
อะไรกันตอนหน้าจบแล้วหรอเนี่ย :monkeysad: อ่านวีอาร์มาตั่งแต่ปีที่แล้วพอรู้ว่าจะจบมันรู้ศึกโหวงๆจังค่ะ รักวีอาร์มากเลยทุกคนในเรื่องมีตัวตนมีชีวิตในความรู้สึกของคนอ่านนะคะพี่ตาล ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้นะคะ จะรออ่านตอนหน้าค่ะ :กอด1:
-
รักเรื่องนี้จริงๆ เลย :กอด1:
:L2: :pig4:
-
แสงเทียนนะ ไม่ใช่ เสียงเทียน อิอิ
รอตอนจบน๊าาาาา
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มีครบทุกรสเลยอะ ตาลเก่งจัง
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย ตกใจหมดเลย ก็งงอยู่ ฟลุค.....แมท....เนี้ยนะจะขโมย ต้องมีอะไรแน่ ๆ เลย
สุดท้ายแล้วก็ ซึ้ง อบอุ่นซะ ^^
ไม่ได้เห็นเฮียแทนเฮียภูมิ ว้ากซะนาน ยังโหดเหมือนเดิม มันอยู่ใน กมล แล้วใช่ไหมเฮีย //วิ่งหนี ทรีนเฮีย 4x100//
-
จุใจมาก
แต่ยังไม่พอ รู้สึกว่าตัวเองละโมบโลภมากชอบกล
หรือไม่ก็เสพติดไปแล้ว
อ่านแล้วยิ้ม แล้วหัวเราะ แล้วก็เขินคุณหนูภูมิ
อยากอ่านอีกไปนานๆเลย
-
:กอด1: น่ารักที่สุดดดดดดด~
-
จะจบแล้วหรอ ไม่นะ
ขอตอนพิเศษเยอะๆ ด้วย
-
อ่านเรื่องพี่ตาลทีไร มันรู้สึเหมือนเราได้เข้าไปอยู่ในโลกเดียวกับเดอะแก๊ง เหมือนยืนดูเหตุการณ์อ่ะ มันแบบขำก็ขำจริงๆ เครียดก็เครียดจริงๆ อธิบายไม่ถูกอ่ะ แต่มันรู้สึกจริงมากๆ ชอบที่สุดเลย อ่านทุกทีจะลืมโลกภายนอกตลอด ลืมข้าว ลืมน้ำ ลืมเพื่อน เผลอๆมีลืมไปเรียน 555 (<< ไม่ใช่แระ อันหลังนี่ข้ออ้างขี้เกียจ ^^
o13
-
ปิดค่ายแล้ววววววววว TT^TT ซึ่งโคตรๆ พี่ตาลเขียนได้เห็นภาพมากอ่ะ แล้วยิ่งเราเคยอยู่ในบันยากาศแบบนี้มาเหมือนกัน มันยิ่งนึกภาพออกเลยยยยยยยย นึกถึงวันเก่าๆ (<<< เค้ารู้หมดว่าอายุเท่าไหร่ - -") โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย รักเรื่องนี้จนไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว พี่ตาลลลลลลลลล เค้ารักตะเองงงนะ รักวีอาร์ด้วย รักบอร์ดนี้ที่ทำให้เราเจอกัน
แง้ๆๆๆ จะจบแย้วเหรอ รวมเล่มเมื่อไหร่จะซื้อแน่นอน อยากมีเดอะแก๊งติดตัวไปไหนมาไหนด้วยตลอดเวลาอ่ะ
รักจริงๆ
# 愛している
-
สนุกมากๆค่ะ
-
:z13: :z13: :z13:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:m7: :m7: :m7: :m7:
:oni1: :oni1: :oni1:
:undecided: :undecided:
o11
-
ซึ้งมากมายค่ะ อ่านไปยิ้มไป
แรกๆเครียดมากเลย
-
รอตอนจบ และการบอกกล่าวเรื่องหนังสือ
-
รักเดอะแกงค์มากๆๆๆนะค่ะ
-
ตอนที่ 77 “We are…เราคือ…”
สามเดือนเหมือนสามวันเวลามันช่างผ่านไปไวจริงๆเลยว่าไหมครับเพราะอีกแค่สามวันก็จะเปิดเทอมแล้วแต่ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองพึ่งจะออกค่ายอาสาเมื่อไม่กี่วันนี่เอง หลังจากจบค่ายพวกเราก็แยกย้ายไปใช้ชีวิตในช่วงปิดเทอมซึ่งภารกิจหลักของผมก็คือฝึกงานสานรัก ฮ่าๆ(อันหลังไม่ใช่ล่ะเพราะถ้าผมทำจริงอาจสิ้นอายุขัยได้ในพริบตาคู่ครัวรสดี บู่ววววว:P)
ผมเลือกฝึกงานที่เชียงใหม่เพราะจะได้ใช้เวลาช่วงปิดเทอมอยู่กับครับครัวหรรษาด้วย ที่ที่ผมฝึกเป็นบริษัทโฆษณาน่ะครับ ตอนแรกก็กังวลคิดไปสารพัดว่าจะทำได้ไหมงานจะเป็นยังไงแต่พอได้ลองทำจริงๆถึงได้รู้ว่ามันก็ไม่ได้ยากอย่างที่คิดแถมยังสนุกด้วยเพราะเป็นงานที่ค่อนข้างอิสระ
และที่สำคัญพี่ๆที่ทำงานก็น่ารักผมได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเยอะเลยแล้วก็ได้ประสบการณ์ชีวิตของคนทำงานว่ามันต่างกับตอนเรียนมากจริงๆ แถมวันสุดท้ายของการฝึกพวกพี่ๆเขายังจัดงานเลี้ยงส่งให้แล้วยังบอกด้วยว่าถ้าผมเรียนจบก็ให้มาทำงานที่นี่เขายินดีต้อนรับเสมอ^^ งานครีเอทีฟมันก็สนุกดีแต่ผมอยากเปิดแกลอรี่มากกว่า คึคึ
ส่วนไอ้คิวสหายรักของผมตอนแรกพี่ท่านเกิดเฮี้นยอะไรไม่รู้แม่งจะไปเป็นครูสอนศิลปะที่ยะลาเว้ย ทำเอาผมมึนไปสามวันผมบอกมันแล้วว่ามึงบ้ารึเปล่าอาจารย์ไม่ให้ไปแน่ๆแต่มันก็ไม่ฟัง พอมันยื่นเรื่องไปเท่านั้นแหละครับโดนอาจารย์ที่ดูแลเรื่องฝึกงานสวดยับเลย ฮ่าๆ
มันก็บ่นๆอยู่หลายวันแต่สุดท้ายไอ้คิวก็เลือกไปอยู่ในค่ายหนังยักษ์ใหญ่ค่ายหนึ่งในตำแหน่งฮิปๆอย่างผู้ช่วยอาร์ตไดเร็กเตอร์ หึ ตอนเริ่มกับตอนจบอย่างกับหนังคนละม้วน
ส่วนท่านชายเบียร์รายนั้นลอยลำมันฝึกไปตั้งแต่ตอนปีสองแล้วเพราะเกรดสะสมมันถึงที่จริงไอ้เบียร์มันต้องจบสามปีครึ่งพร้อมด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งพ่วงเหรียญทองเก๋ๆ(ซึ่งไอ้ปันเคยบอกว่ามีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่จะเรียนเอาเหรียญทอง เรียนหนังสือมันต้องได้หนังสือถ้าอยากได้เหรียญทองก็ไปแข่งโอลิมปิค เหอๆ)
แต่ที่คุณชายเบียร์มันไม่ยอมไปผุดไปเกิด เอ้ย ไม่ยอมจบผมก็ไม่รู้ว่ามันรอจบพร้อมพวกผมหรือรอส่งข้าวส่งน้ำเด็กโรงเรียนมัธยมแถวนี้กันแน่ ฮิ้ววววววววววว
ส่วนหมอฟัน(ดะ)ให้ตายเถอะกาก้ากูชอบฉายามึงจริงๆเชน ฮ่าๆ ไอ้เชนมันหายสาบสูญอีกแล้วครับต่อไปนี้ก็ไม่รู้จะได้เห็นหน้าไอ้เชนไหมเพราะมันขึ้นชั้นคลินิกไปอยู่โรงพยาบาลแล้วคร้าบบบบ เรียนหนักไหมคงไม่ต้องบอกรู้แค่ว่าเวลาหายใจมันก็แทบจะไม่มีแต่การที่ไอ้หมอเชนมันเรียนหนักขึ้น(มาก)ก็ไม่ได้มีแค่มันที่เหนื่อยนะครับแต่ยังมีอีกสองคนที่ลำบากไม่แพ้กันนั่นคือไอ้มิคกับไอ้แทน
สาเหตุก็คือว่าไอ้เชนมันหาคนไข้ไปทำแลปทำฟันอะไรของมันไม่รู้และพอดี๊พอดีว่าช่วงนี้ฟันคุดไอ้แทนขึ้น ไอ้เชนเลยตามล่าหาเหยื่อเอาตัวไอ้แทนไปเป็นคนไข้จำเป็น กร้ากกกกก ได้ข่าวว่าไอ้แทนกลายเป็นโรคหวาดผวาไอ้เชนไปเลย ส่วนคนที่มีความสุขเห็นจะเป็นหนุ่มถาปัดเพราะความทรมานของไอ้แทนถือเป็นความสุขขั้นสุดของไอ้ฟ่างครับ
ส่วนไอ้มิคมันเคยจัดฟันไงครับผมก็ไม่เห็นตอนมันใส่เหล็กหรอก เห็นแค่เวลามันใส่รีเทนเนอร์เพราะมันเอาออกตั้งแต่ตอนขึ้นปีสอง ด้วยเหตุนี้เชี่ยมิคเลยพลอยโดนหางเลขไปด้วยมันขึ้นสเตตัสด่าไอ้เชนทุกวันว่าฟันมันจะล่มก็เพราะมีเพื่อนเป็นหมอฟันนี่แหละ กร้ากก
ส่วนหนุ่มๆวิศวะขวัญใจใครหลายๆคนแต่ไม่ใช่ผม คึ :P ภูมิฝึกกับบริษัทรับเหมาก่อสร้างที่ค่อนข้างใหญ่อีกบริษัทของบ้านเราเลยละครับ มันเล่าให้ผมฟังว่างานหนักเหมือนกันต้องตากแดดแทบทุกวันแต่ภูมิก็ไม่เคยบ่นเลยนะแค่มีเรื่องที่ทำเอาผมฮาและสาแก่ใจเบาๆ
เพราะว่าไอ้บริษัทที่ภูมิไปฝึกน่ะเป็นธุรกิจของบ้านไอ้คลื่น กร้ากกกกกกกก ภูมิมันพึ่งจะมารู้หลังจากผ่านไปได้เดือนกว่าๆ ภูมิไม่เคยบ่นเรื่องงานแต่เรื่องนี้มันพูดอยู่สามวันสามคืนเต็มและหลังจากนั้นมันก็คงทำใจได้มั้งครับเพราะเห็นเงียบๆไป ฮ่าๆๆ
ช่วงปิดเทอมที่ผมอยู่เชียงใหม่รู้ไหมว่าภูมิมันบินจากกรุงเทพมาหาผมทุกครั้งที่มีวันหยุด ช่วงเดือนแรกแม่งมาทุกเสาร์อาทิตย์เลยเว้ยจนหนวดบอกว่า “ไอ้แมวแฟนมึงมันสติดีรึเปล่าวะ” พ่อก็ออกจะทึ่งกับความมานะพยายามของไอ้ภูมิส่วนแม่ผมน่ะเหรอ
“นี่ๆคนนี้ชื่อน้องภูมิเป็นลูกชายคนใหม่ของฉันเอง…… หล่อใช่ไหมล่ะ……. เธออิจฉาฉันล่ะสิ…. ต๊ายว่าไม่ได้นะพระเอกละครบางคนยังหล่อสู้ลูกภูมิไม่ได้…..รวยด้วยจะบอก….ฯลฯ”
คุณนายเธอแฮปปี้มากครับในจุดนี้ ชีวิตเป็นช่วงขาขึ้นสุดๆแม่ชอบเอาไอ้หล่อไปอวดชาวบ้านชาวช่องจนมันกลายเป็นขวัญใจสมาคมแม่บ้านตำรวจไปแล้วเรียบร้อย ไอ้หล่อมันก็ยิ่งได้ใจกลายเป็นเด็กขี้อ้อนไปซะงั้น แม่ครับน้องภูมิอย่างนั้นแม่ครับน้องภูมิอย่างนี้ ถุ๊ยๆๆๆๆ
แต่ว่าผมก็ดีใจนะที่ครอบครัวผมกับภูมิเข้ากันได้ดีจนบางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่าแม่งอาจจะดีเกินไปป่ะวะ เพราะอย่างหนวดเห็นแบบนั้นก็เถอะแต่ถ้าภูมิมาทีไรพ่อก็แอ๊บกลับบ้านเร็วตลอดทั้งที่ปกติต้องไปสมาคมนั่นไปสโมสรนี่ หึ แถมพาไปกินข้าวที่โรงแรมอีกต่างหาก
แต่ถ้าเป็นผมเหรอ “มึงแดกไรยังแมว” ความยุติธรรมอยู่ไหนนนนน จากตอนแรกภูมิยังเกรงๆหนวดอยู่บ้างแต่ตอนนี้มีขับรถไปส่งพ่อที่ทำงานเว้ยแถมบางทีก็ไปออกรอบไดฟ์กอล์ฟกับพวกเพื่อนพ่อด้วย แม่งพ่อครับแม่ครับเห็นหัวพีมบ้างไรบ้าง ได้กลิ่นอะไรเหม็นๆไหมครับ หึ หัวกูเองมันเน่า!!!!!!!!!!!! T^T
……………………………
“เก็กฮวยถ้วยใหญ่ๆ แช่เอาไว้อยู่ในตู้เย็น
น้องปีหนึ่งก็ผ่านมาเห็น น้องปีหนึ่งก็ผ่านมาเห็น
แอบเปิดตู้เย็นกินน้ำเก็กฮวย ชัก แง็กๆๆๆๆๆๆๆ”
“มะหมี่ มะหมี่ มะหมี่ขูดมะพร้าว
ทำกับข้าวอยู่ในครัว มะหมี่ไม่รู้ตัวถูกคนชั่วลากเอาไป
เอาไม้แหย่รู ถูๆไถๆ แสบๆ คันๆ
มันๆปนกันไป เอาออกก็ไม่ได้ใครมาช่วยเอาออกที”
พวกผมนั่งดูบรรยากาศการรับน้องที่เวียนมาอีกปี น้องๆปีที่แล้วที่ถูกพวกผมแกล้งตอนนี้น้องกลายเป็นรุ่นพี่ที่รับหน้าที่ต่อจากพวกผมแล้ว พวกเราปีสี่แค่ดูอยู่ห่างๆมองรอยยิ้มมองเสียงหัวเราะของเฟรชชี่ที่สดใสก็เหมือนเห็นภาพเห็นอดีตที่ผ่านมาของตัวเอง
วันเวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ
ตอนนี้ผมเป็นพี่ใหญ่แห่งศิลปกรรมแล้วสินะพอมองย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาผมได้พบเจอเรื่องราวต่างๆมากมาย ทั้งสุขและทุกข์ ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะและร้องไห้ สามปีในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ผมได้รับความรู้ทางวิชาการเท่าที่ความพยายามของผมจะมี แต่ที่ผมคิดว่าผมเก็บเกี่ยวมันไว้ได้อย่างเต็มที่ ผมใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าเพราะได้ร่วมสร้างความทรงจำมากมายกับเพื่อนๆและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือผมได้รู้จักความรัก
ณ ที่แห่งนี้
ผมได้พบกับคนที่จะอยู่เคียงข้างผมตลอดไป
“นี่พวกเราอยู่ปีสี่กันแล้วหรอวะนี่กูแก่ขนาดนี้แล้วหรอวะ” ไอ้โจเท้าคางพูดเหมือนรับไม่ได้ ผมยาวๆฟูๆของมันหยิกหยองพันกันเหมือนไม่ได้สระมาแรมปียิ่งชั้นปีสูงเท่าไรความซกมกและจัญไรก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
“มึงยังจะถามอีกเหรอ การส่องกระจกไม่ได้ทำให้มึงรู้เหรอว่าหนังหน้ามึงไปไกลกว่าอายุจริงกี่ปีแสงแล้วไอ้เวร” ฮ่าๆๆๆ ไอ้คิวได้รับเสียงหัวเราะจากพวกผมอย่างท่วมท้น
“แม้แต่น้ำไอ้โจมันยังไม่อาบแล้วมันจะเอาสมองส่วนไหนไปคิดส่องกระจกวะคิว” ผมก็ช่วยไอ้คิวเล่นงานไอ้โจเต็มที่ มันเลยสยายผมสลัดเห็บและเหาออกมาสู่โลกกว้างก่อให้เกิดสงครามย่อมๆของพวกเรา
“เชี่ย น้องคนนั้นแม่งน่ารักว่ะ” คำพูดไอ้หนึ่งหยุดยั้งทุกการกระทำพวกผมหันไปมองตามทางที่ไอ้หนึ่งชี้ เออว่ะน่ารักแต่……
“กูจะบอกโตเกียวให้ไปบอกน้องป่านว่ามึงเหล่หญิง”
“ห่าพีมมึงอย่าพูดดังเดี๋ยวของเข้าตัวพวกกูพึ่งจะคืนดีกันนะมึง” ก็เพราะมึงสันดานอย่างนี้ไง
“ทะเลาะกันแม่งทั้งปี” ไอ้ชายส่ายหัวเอือมระอา
“หึ หน้าม่อมากๆระวังจะโดนน้องทิ้งนะเว้ยยย มึงต้องหัดเอาอย่างคู่กูนี่รักกันปานจะกลืนหวานชื่นทุกช่วงชีวิต”
?????????????
โห่หหหหหหหหหหหห
แค่โห่มันไม่พอครับผมเลยโบกกบาลไอ้คิวด้วย มันหัวเราะชอบใจแม่งพูดมาได้ว่าหวานชื่น?กูเห็นปามีดปากระทะแจกกันทุกวัน
“พี่คิววววววววววววววว” ตายยากเนอะ “เฮียๆหวัดดีคร้าบบบพี่คิวๆเต้ยหาพี่คิวโคตรนานเลย โทรศัพท์เต้ยแบทหมดน่ะ พี่คิวว่างไหมแล้วพี่คิว……….”
“โว้ย!!!! แม่งทีละคำถามได้ไหมเต้ย กูฟังไม่ทัน” หึ หวานมากกกกกกกกกโอ๊ยหวานจนกูอิจฉา ฮา
“ทำไมฟังไม่ทัน เต้ยพูดชัดทุกคำเหอะตัวเองหูไม่ดี”
“กูหูดีแต่ถ้ามึงจะรัวใส่ขนาดนี้หูกูมันไม่ใช่เครื่องอัดเสียงมันเก็บข้อมูลไม่ทันโว้ย”
“เครื่องอัดเสียงใคร พี่คิวซื้อเครื่องอัดเสียงหรอซื้อที่ไหนแพงไหมเอามาให้เต้ยเล่นหน่อยสิที่จริงวันนี้โทรศัพท์เต้ยไม่มีตังแหละแล้วทีนี้#5*&^)_*&^##@!*(%$_+(*&^$#@+*” ไอ้คิวไม่รอให้ไอ้เต้ยพล่ามจบมันก็ยกและหิ้วคอเสื้อแฟนซนๆของมันจากไปแล้วครับ กูเพลียแทนมันสองตัวจริงๆ
“หึ แม่งหวานกันมากกกกกกกูเชื่อแล้วคิวว่าพวกมึงรักกันปานจะกลืน” กร้ากกกก พอไอ้หนึ่งตะโกนตามหลัง ไอ้คิวก็หันมาชี้หน้าก่อนจะพาไอ้เต้ยขึ้นรถไปไหนไม่รู้สงสัยพาไปรับยา
พอไอ้คิวไปแล้วพวกผมก็แยกย้ายไปหาข้าวกลางวันกินพวกไอ้หนึ่งไอ้โจไปกินร้านแถวๆหน้ามอส่วนผมกระแดะมากินไกลนิดนึงเพราะมีนัดที่พารากอน ก็ไอ้พวกวิศวะทั้งหลายน่ะสิครับมันออกมาสั่งเสื้อรุ่นเสื้อภาคให้น้องปีหนึ่งแถวนี้ ผมเลยถูกโทรตามให้ออกมาพร้อมกับไอ้ฟ่างที่ซวยถูกไอ้แทนบังคับมาเหมือนกัน
ฟ่างมันไปรับผมที่คณะและมันก็เริ่มสาปส่งไอ้แทนยันต้นตระกูลพ่อต้นตระกูลแม่ของไอ้แทนเลยครับ มันด่าตั้งแต่ผมเปิดประตูเข้าไปนั่งยันอาหารมาเสิร์ฟมันก็ยังด่าไอ้แทนไม่เลิกเพราะตอนบ่ายมันต้องเข้างานรับน้องของสถาปัตย์แต่ก็ต้องเสียเวลาออกมาหาแฟน
“รสชาติอาหารดีขึ้นไหมห๊ะ น้ำซุปคล่องคอขึ้นรึเปล่าเห็นหน้ากูแล้วน้ำเปล่าเปลี่ยนเป็นน้ำแร่ไหมไอ่เหี้ย!!” ไอ้ฟ่างเทศน์จนหอบแดกแต่ไอ้แทนมันก็มามุขเดิมคือยิ้มและยกมือไหว้ หึหึ มีกราบลงที่อกด้วยครับแม่งกวนตีนดีชิบหาย ไอ้ฟ่างหลับตาสูดลมหายใจแรงๆก่อนจะหันกลับไปโซ้ยข้าวหน้าไอ้แทน(ปลาไหล)
ไอ้แทนก็ถือโอกาสคีบนั่นตักนี่ให้แฟน ผ่านไปซักพักไอ้ฟ่างก็เริ่มมีปฏิสัมพันธ์ในทางที่เป็นมิตรต่อมนุษย์แล้ววู้ๆเย้ๆคือกูเกร็งมาตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว ก็ผมกลัวมันโกรธจนพาลมาฆ่าผมเพื่อระบายอารมณ์อ่ะดิแถมแม่งก็ขับรถซะยังกับแข่งฟอร์มูลาวัน ภูมินั่งเท้าคางมองพี่ชายแบบเอือมๆแถมยู่ปากใส่อีก บ๊ะ ทีตัวเองล่ะอย่าให้กูพูด ส่วนไอ้มิคมันไม่สนใจใครเลยครับแม่งแดกลูกเดียว อ๊ากกกปลาหิมะกูไอ้มิคคคคคสั่งมาให้กูใหม่เลยมึง
“คึ มึงช้าเอง” ไอ้มิคยิ้มแฉ่ง ผมก็ได้แต่คาบตะเกียบแล้วร่ายมนต์ในใจขอให้แม่งติดคอขอให้มันสำลักขอให้ปลาเป็นพิษ!!!!!!!!!!!!!!!
“หึหึ เดี๋ยวกูสั่งให้ใหม่น่า เลิกทำหน้าอย่างนั้นได้แล้วแก้มจะแตกนะเตี้ย” ผมหันควับไปหาป๋าภูมิผู้ใจดีและรีบทำหน้าทำตาให้หล่อที่สุด แหม๊แฟนใครหล่อแล้วยังใจดีอีก ฮิ้วววววววว กูแซวตัวเองเพื่อ???????
“น้องกูคงจนเพราะมึงช่วยสำเหนียกไว้ด้วย”
“โหยยเชี่ยฟ่างคร้าบบบทีเพื่อนกูถอยหลุยส์ให้มึงอ่ะไหนจะแคมเปอร์กะคอนเวิร์สคู่ละเท่าไร” ไอ้ฟ่างยักไหล่ยิ้มกวนๆให้ผมแล้วหันไปมองหน้าไอ้แทนก่อนจะเอาคางวางเกยไหล่ โอ้ววววววแรว๊งส์
“แทน…..บอกเพื่อนมึงไปสิว่า มึง เต็ม ใจ” ฟังจากน้ำเสียงของไอ้ฟ่างแล้ว ถ้าไอ้แทนตอบว่าไม่ ร้านพวงหรีดร้านโลงศพก็เตรียมเฮได้เลยครับเพราะงานศพมันคงได้จัดที่พารากอนอย่างแน่นอน
“ครับๆกูเต็มใจซื้อให้ก็ถ้าไม่ซื้อให้เมียแล้วจะซื้อให้ใครล่ะ โอ๊ยยย” ฝ่ามือเน้นๆกลางกบาล
“กูไม่มีมดลูกอย่าเสือกเรียกเมีย”
“โหยฟ่างก็ไอ้แทนมันรักมันเคารพมึงไงมันเลยเรียกเพื่อยกย่องและให้เกียรติมึงอย่าไปด่ามันเลยน่า” ไอ้มิคดูดชาเขียวเสียงดังแล้วเสนอหน้าพูดเหมือนคนที่รู้ลึกซึ้ง ไอ้แทนถึงกับชูนิ้วโป้งให้อย่างถูกใจ “มันทำทุกอย่างก็เพื่อมึง”
“บอกมันไปมิคบอกมันไปปปป” ไอ้แทนชี้นิ้วประกอบคำพูดอย่างออกรส ไอ้ภูมิกอดอกดูเพื่อนกับพี่เขยอย่างอารมณ์ดี วันนี้ไอ้หล่อมันยิ้มบ่อยมากเลยครับไม่รู้มันแอบไปพี้แมรี่เจนมารึเปล่า
“มันทั้งรักทั้งเกรงใจ”
“อ่ะแน่นอน”
“ทั้งเคารพและบูชา”
“จะหาใครดีเท่ากูไม่มี๊”
“มันทำไปด้วยความไม่ประสีประสา”
“Yes”
“บางครั้งเชี่ยแทนเลยหลุดความจัญไรออกไปบ้าง”
“ก็ไม่น่าใช่ปัญห๊า”
“เพราะฉะนั้นมึงก็ควรหาผัวใหม่ซะนะฟ่าง”
“ถูกมิค ถุ๊ยไอ้เหี้ยมาเสี้ยมแฟนกู” ฮ่าๆๆ ไอ้มิคตบโต๊ะหัวเราะมีความสุขส่วนไอ้ฟ่างก็จับซูชิไข่หอยเม่นยัดปากไอ้แทน มันก็กินไปตีกันไปมีไอ้มิคก่อกวนอยู่เป็นระยะส่วนผมกับภูมิก็เริงร่าอยู่กับปลาหิมะ ฮี่ฮี่ มื้อนี้แม้เราจะมีเพียงห้าคนแม่งก็ยังแย่งกันจนเหนื่อยแต่ก็ดีอยู่อย่างตรงที่อิ่มแปล้แต่ยังสบายกระเป๋าเพราะไอ้แทนกับไอ้ภูมิจ่ายยยยยยย มันอยากเรียกออกมาทำไมล่ะให้แม่งจ่ายซะเลย คึคึ
กินข้าวอิ่มไอ้แทนไอ้ฟ่างก็กลับไปมอไอ้มิคก็ไปมอแต่มออื่นนะครับแล้วมันไปทำไม หึ ก็ไปรับสาวไงได้ข่าวว่าคนนี้พึ่งเริ่มคบเลยเช้าถึงเย็นถึง ส่วนผมกับภูมิเราจะดูหนังกันต่อตอนนี้เลยเดินย่อยก่อนไว้อีกซักพักค่อยไปดูรอบหนังแล้วกัน
“พีมรออยู่นี่นะกูไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา”
“อ๋อ อืมๆ” ผมรับกระเป๋าตัวเองที่ภูมิเอาไปถือให้มาถือไว้เอง ไอ้หล่อมันไปเข้าห้องน้ำส่วนผมก็นั่งจิ้มๆๆๆบีบีรอภูมิ
จะมีเพียงเธอรักเพียงแต่เธอ
โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใย
ใจฉันให้เธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
ทุกคำมันกลั่นออกมาจากหัวใจ
เราจะลอยข้ามฟ้าท่ามกลางหมู่ดาว
จะไม่มีความเหงาเข้ามากล่ำกลาย
เพลงนี้เพื่อเธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
สัญญาจะดูแลเธอจากนี้ ตลอดไป
เสียงเรียกเข้าของมือถือภูมิทำเอาบีบีผมแทบหลุดมือ เชี่ยกำลังมันส์กูตกใจหมดผมควานหาไอโฟนมันในกระเป๋าก่อนจะหยิบขึ้นมาดูว่าใครโทรมาและเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอก็คืออีกหนึ่งคนสำคัญของภูมิ “คุณพ่อ”ผมยิ้มก่อนจะรับสายเพราะตอนนี้คุณพ่อของภูมิก็เป็นคนสำคัญของผมเหมือนกัน
“ฮัลโหลครับพ่อ”
(น้องภ….อ้าวพีมเหรอ) ท่านทักทายด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ก็ฟังดูอ่อนโยน
“ครับพ่อ ภูมิมันไปเข้าห้องน้ำน่ะพ่อมีอะไรรึเปล่าครับเดี๋ยวพีมไปเรียกมันให้”
(ไม่เป็นไรๆพ่อแค่จะโทรมาบอกภูมิว่ามะรืนนี้พ่อกับแม่จะไปอิตาลี)
“อ้าวเหรอครับทำไมกะทันหันจังพ่อมีงานด่วนหรอ”
(ก็เรื่องงานด้วยแล้วก็กะว่าจะไปเยี่ยมญาติๆทางนู้นด้วยแล้วพรุ่งนี้พีมกับภูมิว่างไหม)
“ก็…พีมมีเรียนเช้าครับแต่ภูมิเรียนถึง…อืมน่าจะทุ่มนึงมั้งเห็นมันบอกว่ามีสอบด้วยทำไมหรอครับ”
(งั้นพรุ่งนี้ก็มาทานข้าวที่บ้านนะแม่เขาอยากเจอลูกๆก่อน นี่ก็บ่นๆแล้วว่าคิดถึงพีม) ได้ยินเสียงแม่ตะโกนมาในสายด้วยครับ^^คุณแม่ท่านยังคงใจดีและน่ารักไม่เปลี่ยนเลย
“ฮ่าๆครับพ่อเดี๋ยวพีมจะบอกภูมิให้แล้วก็ฝากบอกแม่ด้วยนะครับว่าพีมก็คิดถึง” ไอ้ภูมิอ้อนแม่ผมจนได้ขึ้นหิ้งเป็นลูกชายคนใหม่แล้วทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้ หึหึ แม่ภูมิก็สปอยผมเหมือนกันเหอะไม่อยากจะอวด
(พีมจะคุยไหมแม่ก็นั่งอยู่กับพ่อ) ผมคุยโทรศัพท์กับคุณแม่อีกซักพักท่านก็วางไป ผมว่าผมคุยกับแม่นานนะแล้วก็ตั้งแต่วางสายไปก็นานเหมือนกันแต่ทำไมไอ้ภูมิมันยังไม่กลับมาอีกเนี่ยหรือตกโถฉี่ตายห่าไปแล้ว
แม่งชอบเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยชอบทิ้งผมไว้คนเดียวไหนมันเคยสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้ผมต้องรอ ฮึ๋ย ไอ้คนผิดสัญญา!!! ไปตามมันหน่อยก็ได้วะเผื่อมันตายผมจะได้เรียกร่วมกตัญญูทันแต่พอผมหันหลังกลับมาก็เจอช่อกุหลาบสีขาวยื่นมาตรงหน้า
ผมไล่มองตั้งแต่กุหลาบช่อโตเรื่อยไปถึงแขนเสื้อช็อปจนถึงหน้าหล่อๆของคนที่ถือดอกกุหลาบอยู่ ผมยืนบื้อใบ้ทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองหน้าไอ้ภูมิสลับกับช่อกุหลาบ
เย้สสสสสสสสสสสสเข้ เผื่อคุณจะลืมไปคือว่าตอนนี้พวกผมยืนอยู่กลางห้างแล้วคิดว่าคนจะมองไหมครับ แม่งจะเหลือหรอผู้ชายสองคนกำลังยื่นกุหลาบให้กันแต่ก็ช่างมันเหอะเจอกันครั้งเดียวอย่าไปแคร์(เหรอ)
>////////////////////<
“รับไปดิ๊” ไอ้หล่อยิ้มเขินๆพยักพเยิดหน้ามาที่ช่อกุหลาบเพื่อให้ผมรับไว้ ผมเผลอหลุดยิ้มเกาขมับเขินหนักก่อนจะยื่นมือไปรับช่อดอกกุหลาบขาวยักษ์มากอดไว้ ไอ้ที่มึงหายไปนานเพราะไอ้นี่สินะ
“เนื่องในโอกาสอะไรวะ” ผมกอดช่อกุหลาบไว้ในอ้อมแขนก้มหน้าก้มตาแอบชำเลืองมองนิดๆว่ามีคนมองเราไหม อื้อหือ คนนั้นจะเอามือถือมาถ่ายรูปด้วยอ่ะแต่เธอเห็นว่าผมมองก่อนเธอเลยยิ้มเขินๆจากไป อ๊ากกกก เขินโว้ยยยยกูจะมอบรางวัลแฟนดีเด่นให้ไอ้หล่อสาขาเซอร์ไพรส์ยอดเยี่ยม
“โอกาสอยากให้” ดูแม่งตอบ ตายๆๆๆ ตอบแบบนี้กูคงต้องขอสมัครเป็นทาสรักมึงทุกชาติไปแม้ต้องกัดก้อนเกลือกินก็ยอม “ชอบป่ะ” แล้วดูแม่งถาม
“ชอบ”
“เหรอ”
“อื้อ”
“………………………” เดดแอร์
“………………………” อากาศตาย
“สวยดีเนอะ” หลังจากที่เราเงียบกันไปซักพักด้วยความเขินอันจุกอกภูมิมันก็ถามขึ้นมาลอยๆ ภูมิเกาหัวแกว่งแขนไปมาก่อนจะชี้มาที่ช่อกุหลาบที่มันเป็นคนซื้อเองพร้อมกับอมยิ้มเขินๆ
“อือสวยดีขอบคุณนะ หึหึ มึงเขินไมเนี่ยภูมิกูสิต้องเขิน” สาดดดดดดด อิจฉาผมไหมครับ อิจฉากูอ่ะดิ๊ ไม่เคยได้อ่ะดิ๊ กูยังอิจฉาตัวเองเลย กร้ากกกกกกกก กูจับดอกกุหลาบแดกแม่ง
หรือแดกไอ้คนให้ก่อนดี คึ อย่าทำทะลึ่งเบ่เบ๋
>o<
-
“เฮ้ยปัน…..ปัน…..ไอ้เชี่ยปันนนนนมึงทำไรวะ” กูตะโกนจนคอจะพองแล้วนะจนไอ้พวกที่เตะบอลอยู่ในสนาม(ไอ้ภูมิ ไอ้แทน ไอ้คิว ไอ้ฟ่าง ไอ้แมท ไอ้เต้ย)หันมามองอ่ะ เอ่อ กูไม่ได้ตั้งใจนะพวกมึงเตะต่อไปเถอะกูขอโทษที่รบกวน “ปันได้ยินไหมกูถามมึงทำไรวะแม่งตั้งใจเกิ๊น”
“กูกำลังฝึกความถนัดทางสถาปัตย์เว้ยมึงดูๆ” ไอ้ปันยื่นไอโฟนมาตรงหน้าเกือบทิ่มตากูเลย
“ด้วยการเล่นเดอะซิมเนี่ยนะ”
“เออน่า” ผมขมวดคิ้วใส่ไอ้คนที่นอนเอกเขนกเล่นเดอะซิมอยู่บนอัฒจรรย์ข้างสนามฟุตบอลวิศวะสนามที่มีความหลังฝังใจกับผม ฮึ๋ย มันไปนัดกันที่อื่นไม่ได้รึไงวะกูไม่ชอบที่นี่ อ๊ากกกกกกกกกก
“ปวดขี้หรอทำหน้าเหมือนอยากเบ่งอุนจิ” ไอ้ปันมันว่าผมเอ่อมึงไม่ต้องเลือกใช้คำให้หลากหลายก็ได้ปันเลือกมาซักคำนี่แม่งมาทั้งขี้ทั้งอุนจิเลย
“เฮ้ย นั่นใช่พี่องุ่นป่ะมึง” ไอ้ปันหันพรึ่บแทบจะทันทีแต่หารู้ไม่ว่า “กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก โดนกูหลอกแล้วมึงงงงแหมๆหันเร็วเชียวนะมึงเป็นไรกันวะ”
“ไอ้ตะเรี่ยยยยยยยยยยเดี๋ยวกูเตะตกอัฒจรรย์ให้ขาหดกว่าเดิมสัส” ผมไม่สนใจคำด่ากะโหลกกะลาอาลาเล่ของไอ้ปันเพราะผมกำลังสะใจที่หลอกมันได้
แต่ผมก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงโหยหวนของไอ้เต้ยบวกเสียงหัวเราะของพวกไอ้คิวและภาพที่เห็นในสนามตอนนี้คือไอ้คิวถอดเสื้อโชว์วงแขนอันน่าสะพรึงมันพยายามจับไอ้เต้ยมาซุกจุ๊กแร้ช่างเป็นการกระทำที่น่าสยดสยองยิ่งนัก ไอ้เด็กนั่นก็ร้องลั่นสนามไอ้แมทก็ดีเหลือแสนแสดงความเป็นกัลยาณมิตรที่ประเสริฐด้วยการช่วยจับไอ้เต้ยไว้อีกแรง
“อ๊ากกกกกกกกกกกก พี่คิววววววววววไอ้พี่คิวปล่อยเต้ยยยยยเชี่ยแมทปล่อยกู”
“ฮ่าๆๆ มึงผลักกูดีนักใช่ไหมมามะมาดมน้ำหอมสปาอโรมาเทอราปี้ของพี่เร็ววววว” แม่งโคตรอุบาทถ้าผมเป็นไอ้เต้ยนะกูกลั้นใจตายตรงนั้นแหละมันแกล้งกันซักพักก็กลับไปเตะแบบปกติผมก็นั่งดูไป ไอ้ปันก็เล่นเกมส์ไป ส่วนไอ้มิคกับไอ้เบียร์ก็……….
“มันก็ทำมาจากถั่วเหลืองทั้งสองอย่างแต่เต้าหู้ก็คือเต้าหู้ นมถั่วเหลืองก็คือนมถั่วเหลือง”
“อ้าว ไหนมึงบอกว่ามันคืออย่างเดียวกัน”
“น้ำเต้าหู้กับนมถั่วเหลืองน่ะคืออย่างเดียวกันแต่เต้าหู้ไม่ใช่อันนั้นเอาไปทำกับข้าวมึงไม่เคยกินแกงจืดรึไงวะมิค”
“อ้าวเมื่อกี้มึงบอกคนล่ะอย่างตกลงมันยังไงกันแน่”
“มิคกูไม่เข้าใจว่าทำไมมึงไม่เข้าใจวะ” กร้ากกกกไอ้เบียร์หมดปัญญาเลยทีเดียว มันอธิบายเรื่องน้ำเต้าหู้ และนมถั่วเหลืองให้ไอ้มิคฟังมาซักพักแล้วครับแต่ไอ้มิคก็ไม่เข้าใจว่ามันเหมือนหรือต่างกันเยี่ยงไร ฮ่าๆๆๆ
ไอ้มิคมันก็แบบนี้ที่มักจะเข้าใจอะไรที่เข้าใจยากแต่มันจะสับสนกับเรื่องที่ไม่น่าโง่ เหอๆ ไอ้เบียร์ถอนหายใจตบไหล่ไอ้มิคสองทีก่อนเดินลงไปเตะบอลต่อปล่อยให้ไอ้มิคเข้ากูเกิ้ลเอิร์ธค้นหาเต้าหู้ต่อไป
ส่วนสาเหตุที่เราต้องมารวมพลกันที่นี่เย็นนี้คืนเราจะมีปาร์ตี้ฉลองวันเกิดครบรอบสามปีของ……….ไอ้ข้าวผัดไอ้กระต่ายหมูตอนอ้วนยิ่งกว่าหมีพุงยื่นยิ่งกว่าหมูแต่ก็เป็นลูกรักของไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง พวกไอ้แทนเลยนัดมาที่นี่ก่อนมันหาเรื่องอยากเตะบอลอ่ะผมว่า
ทั้งที่ความจริงเราไปเจอกันที่บ้านเลยก็ได้ไม่จำเป็นต้องนัดมาที่นี่แม่งสิ้นเปลืองเวลาจริงๆ ตอนนี้ก็รอไอ้หมอเชนคนเดียวครับเพราะมันสอบแลปอยู่นี่เป็นการเจอกันครั้งแรกตั้งแต่เปิดเทอมมาเลยนะ
“เตี้ยเก็บบอลให้หน่อย” คุ้นๆไหมครับคำนี้ แต่คราวนี้คนสั่งมันเท้าเอวพร้อมกับส่งรอยยิ้มมาให้ไม่ใช่ตะโกนหน้าบึ้งถมึงทึงและผมก็ไม่ได้ตะโกนด่ากลับไปเหมือนอย่างครั้งแรกที่เราพบกัน “เตะด้วยกันไหม”
“เฮ้ยๆๆ ผัวเมียคู่นั้นชวนกันเตะบอลเว้ยยยย วิ้ดวิ้ว” ไอ้สารเลวคิวมันเต้นท่าคืนนี้อยากได้กี่ครั้งใส่ผมด้วยผมเลยตอบแทนมันกลับด้วยนิ้วกลาง ผมเตะบอลส่งคืนให้ภูมิก่อนจะส่ายหัวกูขี้เกียจกูอยากไปกินเหล้าแล้วเมื่อไรไอ้เชนจะมาวะ
ไอ้ปันนั่งอธิบายเรื่องน้ำนมถั่วเหลืองให้ไอ้แมทฟังแต่ไหงมาโผล่เรื่องเห็ดหลินจือได้ล่ะเนี่ยผมก็นั่งฟังนั่งหัวเราะคนบ้าสองคนคุยกันจนหกโมงกว่าๆไอ้เชนมันก็มา โอ้ววววววววว มาดคุณหมอหล่อมาเลยมันใส่เสื้อกราวด์ใส่แว่นด้วยครับโคตรราศีคุณหมอเลย
“โหพี่เชนไปสอบหรือไปแข่งไตรกีฬามาวะพี่ ฮ่าๆ” เชี่ยน้องแมทที่พักออกมากินน้ำถามลูกพี่มันแต่ไอ้เชนไม่มีแม้แต่แรงจะตอบมันทรุดฮวบนั่งลงอย่างหมดสภาพ
“เอาฟอร์มาลีนฉีดกระตุ้นหน่อยไหมเพื่อน” ผมเอาเท้าสะกิดหลังไอ้เชน เออดีว่ะมันไม่สู้ด้วยเว้ย
“แม่งเหนื่อยโคตรๆเชี่ยปันเหยิบไปดิ๊กูจะนอน”
“มาระรานกูไมเนี่ยเดี๋ยวสั่งแองกี้เบิร์ดยิงไส้แตก” ไอ้ปันหันมาค้อนควับใส่ไอ้เชนก่อนจะหันไปพูดเรื่องยาสตรีบัวผันต่อ
“เหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอวะแล้วมึงทำข้อสอบได้ไหม” ผมถามพร้อมกับเลื่อนลงไปนั่งข้างๆมัน
“ก็ได้บ้างแต่เหนื่อยยยมากกกูไม่ได้นอนมาแปดวันแล้วมึง แล้วนี่รอกูคนเดียวหรอพีม”
“เออดิ เฮ้ยพวกมึงไอ้เชนมาแล้วกลับได้ยังวะ”
“…………………………” ไม่มีหมาตัวไหนสนใจกูซักคนตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไล่ตะบี้ตะบันไอ้ลูกกลมๆนั่นอย่างเอาเป็นเอาตาย กว่าพวกมันจะเลิกเล่นได้ก็ทุ่มนึงพอดีนี่ถ้ามันไม่มืดพวกมึงก็คงไม่หยุดสินะ
พวกเรายกโขยงออกเดินไปที่จอดรถซึ่งก็ค่อนข้างไกลอยู่เหมือนกันเสียงเอะอะโวยวายดั่งลั่นทั้งเสียงด่าเสียงหัวเราะ ข้างหน้าสุดคือไอ้คิวที่พยายามลวนลามไอ้ฟ่างเพื่อแลกกับการถูกด่าอย่างไม่ปราณีโดยมีไอ้แทนที่กอดคอไอ้เชนหัวเราะพอใจกับการเห็นฟ่างประสาทเสีย
ไอ้เต้ยกับไอ้มิคที่รุมถามไอ้เบียร์เรื่องนมถั่วเหลืองว่าตกลงต่างจากน้ำเต้าหู้ยังไง จนไอ้คุณชายถึงกับยกมือไหว้ให้สองตัวนั้นเลิกยุ่งกับมัน
และไอ้ปันกับไอ้แมทที่กระซิบกระซาบอะไรกันซักอย่างเหมือนกำลังวางแผนแกล้งใครซักคน ส่วนผมกับภูมิเราเดินรั้งท้ายมันกอดคอผมไว้เรามองภาพข้างหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนที่ภูมิจะเลื่อนมือจากกอดคอมาจับมือผมไว้แทน ผมเงยหน้ายิ้มให้ไอ้หล่อที่มันบังอาจกล้าจับมือผมในที่สาธารณะแม้ตรงนี้จะไม่มีใครก็เถอะ
“เตี้ย”
“ไร?”
“ทางข้างหน้าไกลนะ”
“หืม?ไกลอะไรวะเดี๋ยวก็ถึงแล้วนู่นนนนเห็นรถลูกรักมึงไหมน่ะ”
“หมายถึงทางที่เราจะเดินด้วยกันต่างหากมันยังอีกไกล” ภูมิยิ้มและกระชับมือของเราที่จับกันไว้ให้แน่นขึ้น ผมบีบมือมันกลับเบาๆ
“ถ้ามีมึงอยู่ข้างๆไกลแค่ไหนกูก็จะไป”
“ทั้งชีวิตเลยนะ”
“อื้ม ทั้งชีวิต”
หลายๆเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผมกับภูมิโดยเฉพาะเรื่องครอบครัวที่กว่าเราจะผ่านพ้นมาได้ จนตอนนี้ผมคิดว่าเราสองคนผ่านคำว่ารักมาแล้วสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันคือความคุ้นเคยความผูกพันที่ขาดกันไม่ได้
^_^
ภูมิยิ้มให้ผมและผมก็ยิ้มให้มันเช่นกันแม้เราจะไม่ได้พูดว่า “สัญญา” แต่เราก็บอกผ่านความรู้สึกผ่านแววตาคู่นี้ผ่านรอยยิ้มนี้
ผมเองก็ไม่รู้ว่าทางข้างหน้านั้นมันจะยาวไกลซักแค่ไหนไม่รู้ว่าจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง แต่ตราบใดที่ยังมีภูมิคอยจับมือและเดินอยู่ข้างๆ มีไอ้พวกเพื่อนๆตัวป่วนพวกนี้ร่วมเดินทาง
ไม่ว่าจะต้องเดินอีกไกลแค่ไหน
ไม่ว่าจะต้องหัวเราะหรือร้องไห้
จะยิ้มหรือเสียใจ ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร
ผมก็พร้อมจะออกเดินทางไปกับพวกมันเสมอ
จนกว่าจะพบกันใหม่
The End
http://www.youtube.com/watch?v=nXJ09VcAZVw
เป็นสองคำที่พิมพ์ยากมากยากกว่าพิมพ์นิยายทั้งเรื่อง ฮ่าๆ อ่าจบแล้วหรอเนี่ยคนพิมพ์ก็ยังงงๆอยู่เลยค่ะคิดอะไรไม่ออกไม่รู้จะพูดอะไรก็…….We are จบแล้วนะคะ(บอกตัวเอง ฮา) ขอบคุณทุกคนนะคะขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกำลังใจขอบคุณช่วงเวลาดีๆขอบคุณทุกคนใน “ We are คือ เรารักกัน” ตาลไม่คิดว่าพวกเราจะมาไกลขนาดนี้ไม่คิดว่าการแต่งนิยายจะทำให้ได้เจอเพื่อนใหม่ๆที่ไม่เคยเจอหน้าแต่ว่าเราก็มอบสิ่งดีๆให้กันจากใจจริง
สองปีที่ผ่านมาเราเหมือนได้สร้างสังคมเล็กๆเป็นกลุ่มเพื่อนที่ยิ่งใหญ่ในโลกเล็กๆของเราสำหรับตาลคนอ่านทุกคนคือเพื่อนบางคนตอนนี้จะนับญาติเป็นพี่น้องบุญธรรมกันแล้ว กรั่กๆ ขอบคุณจริงๆอีกครั้งนะคะตาลก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกยังไงเอาเป็นว่าถ้าวันใดคุณได้รับความรักมากๆจากคนที่เห็นคุณค่าในสิ่งที่คุณทำก็จะเข้าใจความรู้สึกของตาล
น้องๆพี่ๆหลายคนบอกว่าได้รับอะไรหลายๆอย่างจากหนุ่มๆวีอาร์เวลาอ่านคอมเม้นตาลก็นั่งยิ้มเพ้อบ้าอยู่คนเดียวแต่บ่อยครั้งที่ทำให้เกิดความรู้สึกภูมิใจคือคนอ่านบอกว่า
“อยากเป็นคนดีอยากทำดีแบบหนุ่มๆในเรื่องบ้าง”
ตาลไม่ใช่คนดีนะคะไม่ใช่คนมองโลกสวยงามหรือคิดบวกตลอดเวลาแต่ยอมรับว่าตาลอยากให้อะไรกับสังคมบ้าง(อยากเป็นอองซานซูจี<<<นี่ก็เว่อไป) มันอาจจะไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่มันเป็นแค่สิ่งเล็กๆแต่ตาลภูมิใจในคนอ่านและตัวเองอย่างน้อยสิ่งที่อยากสื่อคนอ่านก็รับรู้มันได้
คำว่าประสบความสำเร็จในชีวิตของแต่ละคนมันต่างกันใช่ไหมคะสำหรับคนอื่นๆตาลไม่รู้ แต่ตอนนี้ตาลคิดว่าตัวเองมาถึงจุดที่คิดว่าใช้คำนั้นได้ ไม่ใช่ว่า We are เป็นที่รู้จักในระดับนึงแต่เป็นเพราะตาลได้ทำสิ่งที่ฝันให้เป็นจริงแล้ว ตาลฝันว่าอยากเป็นนักเขียนอยากมีนิยายของตัวเองอยากมอบความสุขหรืออะไรดีๆให้คนอ่านและตาลคิดว่าตาลทำได้หมดทุกอย่างแล้ว ดีใจกับตาลไหมคะ ฮ่าๆๆ
สุดท้ายก็ขอบคุณคนอ่านอีกครั้ง
ขอบคุณของขวัญที่ส่งมาถึงบ้านหรือที่ส่งให้ในเด็กดีก็ตาม
ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือเรื่องเทคโนโลยีจากบรรดาน้องๆพี่ๆทุกคน
ขอบคุณพี่ๆน้องๆแก๊งดอลที่น่ารักที่มักจะจับลูกตัวเองถ่ายรูปเป็นหนุ่มๆแล้วเอามาฝากเสมอ
ขอบคุณเด็กดีที่เป็นจุดเริ่มต้นในการลงนิยายและแบ่งปันเรื่องราว จินตนาการ
ขอบคุณเล้าเป็ดที่ให้ตาลได้มีพื้นที่แบ่งปันผลงานขอบคุณรางวัลนิยายสุดฮาแห่งปีของเซ็งเป็ดอวอร์ด
ขอบคุณทุกคะแนนโหวตทั้งเด็กดีและในเล้า
ขอบคุณบอทที่ทำให้ตาลรู้จักทวิตเตอร์ แม้จะไม่เคยคุยกับพี่ๆบอทครบทุกคนแต่ก็ขอบคุณมากๆกับความทุ่มเทความเสียสละที่นำเรื่องราวเล็กๆของหนุ่มๆไปต่อยอดสร้างความสุขให้คนอ่านในอีกพื้นที่หนึ่ง
ขอบคุณน้องแอดมินแฟนเพจทั้งสองแฟนเพจแม้น้องๆจะมีภาระหน้าที่ก็ยังแวะเวียนมาพูดคุยกันเสมอ
ขอบคุณคุณแม่ของน้องๆที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจหนูนะคะ
ขอบคุณคำวิจารณ์ยาวๆที่ให้ตาลได้รู้จุดบกพร่องได้ปรับปรุงผลงาน
ขอบคุณแฟนอาร์ตสวยๆที่ส่งเข้ามาให้ได้อมยิ้มทุกครั้งที่ได้เห็น
ขอบคุณพ่อกับแม่ที่ไม่เข้าใจว่าวายคืออะไรแต่ก็เข้าใจความสุขของตาล
ขอบคุณเพื่อนๆที่ปั่นงานให้ตอนกูปั่นนิยายข้ามวัน
ขอบคุณความรักที่ไม่แบ่งแยก
ขอบคุณมากๆค่ะ
We are ไม่ใช่งานเขียนที่ดีที่สุดไม่ได้สมบูรณ์แบบถึงคำว่าวรรณกรรมเป็นแค่นิยายธรรมดาๆเรื่องหนึ่งแต่ในด้านความรู้สึกวีอาร์มีคุณค่ากับตาลมากกค่ะ ความรู้สึกระหว่างตาลกับคนอ่านความรักที่ตาลมีต่อหนุ่มๆกลุ่มนี้มันก็มีคุณค่ามาก
ความฝันของตาลคือการเป็นนักเขียนและตาลก็ตั้งใจว่าจะพยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นและจะพยายามเดินบนสายทางนี้ให้ได้และให้ดีจะพยายามเท่าที่ยังมีชีวิต
สุดท้ายก็อยากให้ทุกคนเก็บพวกเขาไว้ด้วยนะคะ เหมือนเวลาที่เรานึกถึงหัวหินเราก็นึกถึงทะเล เห็นกุหลาบก็นึกถึงความรัก เห็นสีขาวก็นึกถึงความบริสุทธ์ เมื่อไรที่นึกถึงWe are ก็อยากให้ทุกคนนึกถึง “เพื่อน” มันก็เหมือนเพื่อนคนนึงและครั้งหนึ่งเราเคยรู้จักกัน บางครั้งอาจจะหลงลืมไปบ้างแต่ก็ไม่ได้หายไปไหนเมื่อไรที่นึกถึงก็อยู่ตรงนี้เสมอ
ขอบคุณภูมิ พีม แทน ฟ่าง เชน เบียร์ ปัน คิว เต้ย แมท มิค คลื่น กรีน เฟรน จี้ เคที่ อาปุ้ย หนวด พี่โอ๊ต ฯลฯขอบคุณทุกคนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันจนถึงวันนี้
สำหรับตาลแม้ว่านิยายจะจบลงแต่ในความรู้สึกก็ยังเห็นพวกเขาก้าวเดินต่อไปเราแค่ไม่ได้ติดตามชีวิตพวกเขาแล้ว แค่นั้นเองเนอะ
รักและขอบคุณ
………..ทะเลหัวใจ
-
เพิ่งเห็นว่ามาปาดอ้ะ :o8:
แฮ่~~
----------------------
จบแล้วอ่าาา
จากใจจริงชอบนิยายเรื่องนี้มาก มากถึงมากที่สุด
มีครบทุกรส สุข เศร้า ฮา
อ่านแล้วอิน อ่านแล้วฟินนนน >_<
รอรวมเล่มนะคร้าบบบบบ
#หยอดกระปุก
-
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ให้มากกว่าความสนุกนะค่ะให้ข้อคิดมิตรภาพและอะไรดีๆอีกมากมาย. ขอบคุณพี่ตาลนะค่ะที่ทำให้เราได้รู้จักความรักที่สวยงามอีกรูปแบบหนึ่ง. จะติดตามผลงานของพี่ไปเรื่อยๆค่ะ. รอทำหนังสือนะค่ะ
ตอนพิเศษด้วยก็ได้ค่าาาาาา
:กอด1:
ขอบคุณ we. are ที่ให้อะไรมากว่าเพียงแค่นิยาย
:pig4:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกเขิลลเว้ยยย แม่งๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
ปล.เจ้ตาลลลลไม่รู้จะพิมยังไงดี
แต่อยากบอกว่าขอบคุณที่พิมเรื่องดีๆมาให้อ่าน
ขอบคุณจริงๆ♥
-
อ่านไปเรื่อยๆ จนมาถึงช่วงสุดท้ายไม่ไหวๆๆๆ
ยิ้มแก้มเกือบแตก กรี๊ดดดด จะน่ารักไปไหนเนี่ยภูมิ
อ่านแล้วเขินแทนพีม :-[ :o8:
-
จองที่
..............
ฉันรัก We Are ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่อยากให้จบเลยอ่าาาาาาาาาาา :sad4: :sad4: :o12: :o12:
จบแฮปปี้ แต่... ทำไมน้ำมันไหลออกตาอ่ะ แงงงงงงง
ขอบคุณพี่ตาลนะค่ะที่แต่ง We Are ขึ้นมา
We Are ทำหนูมีความสุข ได้หัวเราะ ยิ้ม เขิลเป็นบ้าเป็นหลัง และร้องไห้จนน้ำตาหมดก๊อก
เป็นเรื่องแรกที่หนูอาลัยอาวรณ์ ไม่อยากให้จบ อยากให้แต่งต่อไปเรื่อยๆ อยากเห็นภูมิพีม แทนฟ่าง และเดอะแก๊งค์ทุกคนตลอดไป
แต่ัมันก็เป็นอย่างที่หลายๆคนว่า มีพบก็ต้องมีจาก งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา ใช่มั้ยค่ะ ^^// :o11:
ทุกคนจะอยู่ในใจตลอดไป แล้วสักวันเราจะพบกันใหม่เนอะ ^^
รักพี่ตาลน้าาาาาา :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L1: :L1:
-
จบแล้วหรอเนี่ย ไม่นะ
มารอตอนพิเศษแล้วกัน
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบ (รู้สึกว่าจะชอบทุกเรื่อง) ฮ่าๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ครับ
-
เป็นการจบที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มค่ะ ชอบมิตรภาพหนุ่มๆ พวกนี้มาก ตัวละครโปรดที่สุดของเรานอกจากพีมภูมิแล้วคงเป็นปัน ปันทำให้พี่นึกถึงภาพสมัยตัวเองเป็นนักศึกษาบ้ากิจกรรมเพื่อสังคมค่ะ อยากบอกว่าไอ้ที่ปันขยันพูด พี่ก็เคยพูดๆ มาก่อน ตอนนี้อาจลืมๆ อุดมการณ์หลายๆ อย่างไปบ้างตามประสาจบนานแล้ว ครอบครัวก็มี แต่อย่างน้อยคำพูดคำจาและความคิดของตัวละคร รวมถึงบรรดาเพลงออกค่ายทั้งหลายพี่ก็เคยร้อง ตอนนี้เพื่อนๆ ร่วมกลุ่มก็ดำเนินตามอุดมการณ์กันหลายคนอยู่ทั้งประชาไท สารคดี นสพ ก็แยกย้ายกันไป แต่นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวจริงๆ ที่ทำให้ภาพสมัยร่วมหัวจมท้ายทั้งทำค่ายและประท้วงกับชาวบ้านคืนมาในความทรงจำอยู่
เรื่องที่ชอบอีกอย่างของเรื่องนี้คือคาแรคเตอร์ที่แต่ละคนค่อนข้างชัดเจนไม่สับสน และรายละเอียดของเรื่องที่คนเขียนเก็บทุกอย่างไม่มีลืม อ่านแล้วชอบค่ะ
สรุปง่ายๆ ก็คือ ถ้าเรื่องนี้รวมเล่มเมื่อไหร่ พี่รอจองนะคะ ถ้าน้องว่าทำเองไม่ไหว พี่แนะนำสนพ.ไร้กรอบนะ สั่ง XY มา รูปเล่มสวย ทำดีมากๆ หรือลองเสนอนาบูดูก็น่าจะเวิร์ค เล่มสวยดี
-
The End
ไม่อยากให้We are มีคำนี้เลยจริงๆ
แต่ก็เข้าใจนะคะ ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา
รักทุกคนในwe are ปลื้มมิตรภาพของเพื่อนๆกลุ่มนี้
ขอบคุณพี่ตาลที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน
รักwe are ค่ะ
-
ประทับใจกับมิตรภาพของเพื่อนกลุ่มนี้มาก ไม่อยากให้จบเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ
ขออ่านตอนพิเศษด้วยครับ หรือพาพวกนี้กลับมาเยี่ยมแฟนๆ ตามโอกาสบ้าง :L2:
+1 +เป็ด
-
รักนิยายเรื่องนี้ มีความสุขมากๆท่่ีได้อ่าน ขอบคุณทุกตัวอักษรที่สร้างรอยยิ้มให้เราค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆอีกเรื่องที่เราชอบมากค่ะ o13 :กอด1:
-
มาถึงบทสรุปสุดท้ายแล้วนี่เนอะ ขอบคุณตาลที่ทำให้เราได้มารู้จักกับเหล่าเดอะแกงค์ ตอนนี้บอกตรงๆอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกอ่ะ แต่อยากให้รู้ไว้ว่า เราจะไม่ลืมพวกคุณนะ => น้องพีม น้องภูมิ น้องฟ่าง น้องแทน น้องคิว น้องเต้ย น้องเบียร์ น้องเชน น้องมิค น้องปัน พี่โอ๊ต น้องแมท และคนอื่นๆ เลิฟยูวววว :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
ยอดเยี่ยมมากคะ จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆ
รัก...ทะเลหัวใจ
-
จบแร้ววววว ไม่อยากหั้ยจบเลยจิงๆ มีตอนพิเศษไหมเนี้ย คุนตาลลลล รักกก พีม-ภูมิ และชาวแก๊งงงง :)
-
ใจหายมากเลยวีอาร์จบแล้ว ตามอ่านมานานมาก รักทุกคนในเรื่องมากค่ะ ขอบคุณพี่ตานที่เขียนผลงานดีๆแบบนี้ต่อมา เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ ปล.ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ อิอิ
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ รอรวมเล่มนะ
-
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องที่ดีมากๆ
อ่านจนผูกพันธ์จนคิดว่าทุกๆตัวละครมีตัวตนจิงๆ
รักทุกๆตัวละคร :กอด1:
รักคนเขียนพี่ตานที่ให้เราได้อ่าน :กอด1:
-
:z13:
-
เป็นตอนจบที่สวยงาม และเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความหวัง กำลังใจ เหงา เรียกว่าครบทุกอารมณ์
ขอบคุณ คุณตาลที่ทำให้ตัวละครมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ
ตอนนี้หลายอารมณ์มาก ใจหายจริงๆนะคะ
เพราะทุกวันจะรออ่านเรื่องนี้ด้วยความหวังว่าเมื่อไหร่คุณตาลจะมาต่อ
ไม่ว่ายังไง หนุ่มๆwe are จะอยู่ในใจของพวกเราตลอดไปค่ะ
รอคอยตอนพิเศษอยู่นะคะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ แบบนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับ 2 ปีที่ให้ความสนุกแก่คนอ่านด้วยนะคะ o13
-
จบแล้วซิน่ะ นิยายที่รักที่สุดเรื่องหนึ่ง
เรื่องนี้ทำให้เขิน เวลาอ่าน
ทำให้ซึ้ง จนน้ำตาไหล
ทำให้หัวเราะ จนปวดแก้ม
ทำให้ได้เมาท์ จนฟิน
ทำให้มีความสุข จนอยากจะขอบคุณพี่ตาลมากที่แต่งเรื่องราวดีๆให้คนอ่านคนนี้อ่าน
ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4:
-
ว๊ายยยยยยยยยย
หวานมาก รักภูมิกับพีมที่สุด
-
จบแล้วเหรอนี่ ใจหายยังไงไม่รู้ เราจะไม่ได้เจอหนุ่มๆพวกนี้แล้วเหรอนี่ ติดตามมาตลอดและจะติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เชื่อไม๊ ตอนที่ภูมิพูดว่า "ทางข้างหน้าไกลนะ" น้ำตารื้นเลย
เหมือนเป็นอินโทรก่อนจาก ทำให้รู้ว่าเวลามันจะหมดแล้วจริงๆ :m15:
เป็นนิยายที่ดีที่สุดเรื่องนึงที่เคยอ่านนะคะ เรามีความสุขทุกตอนที่ได้อ่าน (ยกเว้นตอนดราม่านิดนึง)
ได้รับความรู้สึกดีๆ ข้อคิดเยอะมากๆ
ขอบคุณตาล บอททุกคน แล้วก็เล้าเป็ดมากๆค่ะ
ปล. ถ้ายังไงมีตอนพิเศษมาเรื่อยๆก็ดีนะคะ ถือว่าได้มาเยี่ยมเยียนกัน :กอด1:
-
ขอบคุณสวยสำหรับนิยายดีมากๆเรื่องนี้
ขอบคุณที่สร้างรอยยิ้ม ความสุขให้คนแก่คนนึง เดินทางมากะนิยายเรื่องนี้นานมาก
ตามจากเด็กดี ยาวจนถึงในเล้าเป็ด ทั้งยิ้ม ทั้งเขิน ทั้งร้องไห้ ทั้งนอยด์กะนิยายเรื่องนี้
รักสวย รักทุกคนในเรื่องน้าาา
-
จบแล้ว เสียดายมาก อยากอ่านต่อไปอีก
เหมือนคุณตาลยังรวบรัดใหจบเร็วไป เราหมายถึงแบบว่าปุบปับ หวังว่าจะได้อ่านตอนพิเศษกันเนอะ
ขอบคุณคุณตาลมากที่เขียนเรื่องดีๆให้พวกเราได้ตามอ่าน รออ่านกัน มันกลายเป็นกิจวัตรเราไปแล้ว ที่เข้าเล้ามาต้องเลื่อนหาหนุ่มๆ
ปล.ทุกคนปีสี่กันแล้วสินะ งั้นก็ใกล้เวลาของพี่คิวกับน้องเต้ยแล้วล่ะสิ คริคริ :oo1:
แล้วยังองุ่นปันอีก เรายังไม่ลืมนะ รอคุณตาลมาขยายความอีกที :m31:
สุดท้ายนี้ เราก็เป็นอีกหนึ่งคนที่จะอุดหนุนหนังสือเล่มนี้ของคุณตาลนะ :จุ๊บๆ:
-
อ่านแล้วมีความสุขจิงๆค่ะ เป็นเรื่องที่เราอ่านหลายรอบมากก
เวลารู้สึกว่าไม่มีใคร เหงา หรือว่าหมดกำลังใจ เราจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เพราะเวลาที่เราอ่านแล้ว
เรารู้สึกว่าเราได้เพื่อน..แม้ว่าจะไม่ได้มีตัวตน แต่ก็เป็นเพื่อนที่อยู่ในใจ ทุกๆตัวละครใน we are
ทำให้เรามีความสุข เหมือนมีเพื่อนที่พร้อมจะเดินไปด้วยกัน ขอบคุณตาลที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ
แอบหวิวนิดๆที่เรื่องนี้จบแล้ว ไม่อยากให้จบเลย แต่ก็นะ มีเริ่มก็มีจบ เป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
ความทรงจำ ก็จะอยู่ในใจเราตลอดไป
ขอบคุณค่ะ
-
พอคิดว่า อ่า จบแล้วเหรอ ._..... รู้สึกเหมือนว่างเปล่าเลยค่ะ ; A ;
อยากตามภูมิพีมอยู่อย่างนี้ อยากร้องไห้กับฉากดราม่า อยากหัวเราะกับมุขจีบของภูมิอีก
ขอบคุณนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ !!! :sad4: :sad4: :sad4: รักคนแต่ง รักภูมิพีม รักคิวเต้ย รักทุกคนในวีอาร์เลยค่ะ!!
ยินดีด้วยที่จบบริบูรณ์ค่ะ !
-
นิยายดีๆอีกเรื่องแล้วสินะที่จบไป เฮ้อ~~ใจหายค่ะ
วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรอยากอ่าน WE ARE มากๆเลย เราก็เลยเริ่มสตาร์ทใหม่ตั้งแต่ตอนแรก พอตกกลางคืน อ่าวจบซะแล้ว
ปล.ไปอ่านตอนที่5ต่อนะคะ TT^TT
-
จบแล้วเอ่าะ จากใจเลยนะไม่อยากให้จบเลยจริงๆ
แต่งานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกลาเนาะ
ประทับใจมากเกินกว่าจะพูดออกมาเหมือนกันนะ
วี อาร์ คือ...เรารักกัน จริงๆ *ปาดน้ำตา*
ความรักอัดแน่นเหลือเกิน อ่านแล้วยิมแก้มแทบปริ
น่ารักกันมากกกก หลายๆตอนก่น้ำตาซึมกันไปอะไรไป
ตอนจบซึ้งอะไม่ว่าจะอีกไกลแค่ไหนก็สู้กันต่อไป
อยู่ข้างกันแล้วก็สู้ไปพร้อมกัน ไม่ว่าจะเจออุปสรรคแค่ไหนก็ไม่หวั่น
ต่อจากนี้ต้องคิดถึงพีมกับภูมิแน่ๆ
แวะมาต่อตอนพิเศษให้หายคิดถึงมั่งนะคะ
แล้วก่คู่อื่นๆ อยากรู้ความคืบหน้าด้วยอีกเยอะๆ 5555
ไม่ก็รวมเล่มเลยยย เชียร์ขาดใจ
เรื่องน่ารักๆอย่างนี้อยากจะมีเก็บไว้ จะดีสุดๆเลยอ่าาาา ><
-
ใจหายจังเลย คิดถึงคนแต่ง คิดถึงทุกๆคนในเรื่องนี้จัง นิยายเรื่องนี้เป็นมากกว่านิยายมันเหมือนชีวิตครบทุกรส
ขอบคุณคุณตาลมากๆเลยที่แต่งเรื่องราวของพวกเขา we are ออกมาให้ได้อ่านกันยาวนานขนาดนี้
ไม่อยากให้จบเลย ยังอยากเจอพวกเขาโล้ดแล่นเป็นตัวหนังสือต่อไปเรื่อยๆๆๆๆ คิดถึง คิดถึงจริงๆ T^T
อ่านตอนที่ทิ้งท้าย พร้อมๆกับเปิดลิ้ง youtube ที่ลงไว้ ดูรูปภาพประกอบก็เหมือนกับเจอฉากต่างๆในเรื่องที่ผ่านๆมา
ฟังเพลงก็ซึ้งเศร้าได้อีก เสียงซินซิงกูล่าก็เพราะได้อีก โฮฮฮ น้ำตาคลอเลยยยย
ไม่รู้จะพิมพ์อะไรออกมาดี รักเรื่องนี้ รักทุกคนในเรื่องนี้ รักคุณตาลที่แต่งเรื่องดีดีแบบนี้ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ กอดดดดด
คิดถึง ภูมิพีม แทนฟ่าง คลื่นด้วย คิวเต้ย หมอเชน ชายเบียร์น้องโตเกียว มิค ปันพี่องุ่น น้องแมท เจ้ๆทั้งหลายอื่นๆอีกมากมาย
:กอด1:
-
จบแล้วนิยายที่ทำให้เราอินได้ตลอดไม่ว่าจะหัวเราะฮาแตก
หรือเสียน้ำตาตอนตาลบอก แต่งดราม่าไม่เป็น
เป็นกำลังใจให้ในการสร้างผลงานใหม่ๆมาให้อ่านนะจ๊ะ
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนึงนะคะ
คงถึงเวลาที่ต้องจบลงโดยสมบูรณ์แล้ว ขอบคุณตัวละครทุกตัวที่เหมือนชีวิตจริงมากๆ
ขอบคุณน้องตาลที่เขียนเรื่องนี้ได้ยอดเยี่ยม :L2:
คงจะได้เจอกันในรวมเล่มนะคะ :z1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอมยิ้มอยู่เสมอออออออออออออ
พี่ตาลเขียนได้ดีมากแต่พอรู้ว่าตอนนี้เป็นตอนจบขนรุกเลยอ่ะ
แอบเสียดายที่จะไม่ได้มาเปิดเล้าเป็ดบ่อยว่า เอ๊ะวันนี้We Areจะอัพรึเปล่า
เฝ้าอ่านและติดตามพี่ตาลมาตั้งแต่ในdek-dจนถึงตอนนี้
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มอบให้แค่ความสนุก แต่ยังให้ทั้งแง่คิดดีๆ มุมมองของความเป็นเพื่อน
ความรักของครอบครัว และที่สำคัญที่สุดคือความรักที่คนสองคนมีให้กันอยู่เสมอแม้หลายๆคนจะมองว่ามันไม่ปกติก็ตาม
พี่ตาลเขียนตอนจบได้ประทับใจมากกกกกกกก แต่ถึงเส้นทางของWe are จะจบแล้ว
แต่ขอสาบานได้เลยว่าWe are จะเป็นนิยายที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งที่กายเคยได้อ่านมา
และก็จะเก็บWe areไว้ในความทรงจำเสมอ.....
สุดท้ายคงรักและคิดถึงพีมและภูมิมากแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และที่คงคิดถึงที่สุดคงเป็นพี่ตาล
หวังไว้ว่าพี่ตาลจะมีผลงานดีๆ เรื่องราวดีๆมาให้พวกเราทุกๆคนได้อ่านและติดตามต่อไปนะจ๊ะ
ขอบคุณพี่ตาลมากจริงๆสำหรับเรื่องราวดีๆ... :m15: :m15: :m15: :m15:
-
จบแล้ว ในที่สุดมันก็จบแล้ว....ถึงจะเข้ามาอ่านได้ไม่นานแต่ก็ผูกพันกับเรื่องนี้มากๆ อาจจะไม่ค่อยได้เม้นเพราะเราไม่ค่อยรู้กฎกติกา กดบวกกดลบคืออะไรยังไงก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองทำถูกรึเปล่า แต่ก็อยากขอบคุณคุณตาลมากๆที่แต่งนิยายเรื่องนี้ให้อ่านกัน เรารักและชอบมุมมองในเรื่องมิตรภาพของเพื่อนๆในเรื่องนี้มากๆอยากจะเจอเพื่อนดีๆอย่างนี้และอยากให้มีคนดีๆแบบนี้ในโลกเยอะๆขอบคุณคุณตาลอีกครั้งสำหรับการสร้างรอยยิ้มให้เราทุกครั้งที่อ่าน ขอบคุณค่ะ^_^ #เวลากดบวกมันต้องกดเป็ดเหลืองหรือเป็ดดำอ่ะ?ใครก็ได้รบกวนตอบเราที
-
อิ่ม ขอบคุณ คงไม่มีคำไหนดีไปกว่านี้สำหรับ นิยายเรื่องนี้และน้องตาล
นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ให้กำเนิดแค่ ภูมิ พีม แต่ยังกำเนิดพี่ในฐานะสาววายเต็มขั้น
ผูกพัน กับนิยายเรื่องนี้ที่สุด รักที่สุด
สำหรับพี่ ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดยังไง แต่สำหรับพี่ ทุกๆตัวละครที่น้องเขียน มันมีชีวิตและจิตวิญญาณ จนนึกรักเค้าสเมือนว่าเค้ามีตัวตนจริง
สำหรับพี่ถึงนิยายจะจบไป แต่พี่ก็ยังคิดว่าพวกเค้ายังคงก้าวเดิน และเติบโตอยู่ในความคิดของพี่
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ถ้อยคำดีๆ แง่คิดดีๆ แนวทางการดำเนินชีวิตดี ETC ขอบคุณจากใจ :กอด1:
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้เราอ่าน ^^
จนกว่าเราจะพบกันใหม่
-
อยาก อ่าน อีก
-
รักและจะจดจำตลอดไป
แล้วจะเข้ามาอ่านอีกหลายๆรอบนะคร่า
:bye2: :bye2: :bye2:
-
จบซะแล้ว :monkeysad:
ขอบคุณคุณตาลค่ะสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ รักหนุ่มๆเรื่องนี้ทุกคนเลย :กอด1:
-
:กอด1: ขอบคุณ น้องตาล :กอด1: ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
นิยายเรื่องนี้ We are.. คือ เรารักกัน จริงๆ เราไม่ได้แค่คนสองคนแต่เป็นทุกๆคนที่อยากเป็นเรา o13 ตามอ่านช้ากว่าคนอื่นแต่อยากเป็นหนึ่งในคำว่าเราไม่แพ้คนอื่น สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ่านนิยายมา ฮาที่สุดของที่สุดก็คือเรื่องนี้ละคะ :m20: แต่ละมุขคิดมาได้ยังไง อ่านทีไรนั่งยิ้มนั่งหัวเราะเสียงดังยังกะคนบ้า5555
~(・・？））แล้ววววววน้องตาลค่ะ ปันปันกะองุ่นอะค่ะ ? หรือว่าคู่รีเควสคู่นี้จะมีเรื่องสั้นเป็นของตัวเอง 55555 อยากเห็น
-
บอกได้คำเดียว รัก we are ค่ะ :กอด1:
ขอบคุณน้องตาล ที่สร้างนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา :L2: :L2:
ยังไงก้อรอตอนพิเศษนะคะ 55
-
ใจหายน่ะ...ที่หนุ่มกลุ่มนี้จะจากไป
เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว ฮามาก ไปกับแต่ล่ะหนุ่ม
บทจะดราม่าก็บีบหัวใจอย่างร้ายกาจ....
อ่านเรื่องนี้แล้ว ครบรสจริงๆ .....
ขอบคุณคุณคนเขียนที่สร้างผลงานดีๆ มาให้อ่าน
ขอบคุณที่พามาให้รู้จักกับหนุ่มๆ กลุ่มนี้....
-
o13-v[ขอบคุนที่เขียนนิยายที่ดีมากเรื่องหนึ่งมาให้เราได้อ่านกันคะ o13
อ่านเรื่องนี้แล้วก็ได้ข้อคิดดีๆนำมาใช้ในชีวิตเหมือนกัน :กอด1: :กอด1:
จบแบบนี้มีความสุขจังเลยอะ :bye2: :bye2: :bye2: :pig4: :pig4:
-
o13 :bye2: :m11:
-
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
คนเขียนเขียนได้แบบที่ทำให้คนอ่านเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์
ไม่ว่าในเหตุการณ์นั้นๆ จะประกอบด้วยตัวละครมากแค่ไหน แต่คนอ่านก็อ่านรู้เรื่องว่าใครเป็นใคร
ตอนแรกๆ ที่คนอ่านชอบเรื่องนี้ เพราะคนเขียนเก่งมากๆ ในการถ่ายทอดอารมณ์ตลกเฮฮา เพราะอ่านแล้วก็ขำตามตลอด ไม่มีแป๊ก o13
หลังๆ มานี้ คนเขียนจัดดราม่ามาแบบเต็มๆ ซึ่งก็ทำได้ดีมากๆๆๆ ทำเอาคนอ่านอินตาม อ่านไปก็เศร้าไป
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ :L2: :pig4:
-
พอเห็นคำว่า the end แล้ว มันยังรู้สึกเหมือนอารมณ์ค้างคาในความรู้สึก
แบบ ยังรู้สึกเหมือนตัวละครทุกตัวในวีอาร์ยังโลดแล่นมีชีวิตจริงอยู่ต่อไป
แม้ว่าเรื่องจะจบ ไม่มีพีมมาแฉเพื่อนๆแต่เช้า สาย บ่าย เย็น แล้วก็ตามที :m20:
สำหรับนิยายเรื่องนี้ อยู่ด้วยกันมาก็นานอยู่ สำหรับเราที่ไม่ได้เริ่มอ่านตั้งแต่ตอน 1 ...
ซึ่ง ณ ตอนนี้ จำไม่ได้แล้วว่าเริ่มอ่านตอนไหน มีเม้นบ้างไม่เม้นบ้าง ตามนิสัยนักอ่านขี้เกียจๆคนหนึ่ง
แต่วีอาร์ก็สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้มากมาย (ขอละเว้นน้ำตาไว้ในฐานที่เข้าใจ :z3:)
เราอยากเลื่อนลงมาอีกนึด ต่อจากคำว่า the end ... ซะเมื่อไหร่ เรายังอยู่ด้วยกันอีกนาน 5555 มากๆ
ลุ้นให้มีตอนพิเศษจริงๆ พี่คิวจะจบแล้วนะเต้ย พร้อมมั๊ยจ๊ะ พร้อมมั๊ย 55555555
ปันปัน เมื่อไหร่จะคลายปมในใจเพื่อนๆซักที ว่าเป็นอะไรกับพี่องุ่นกันแน่
แทนจะรักและบูชา (จนถึงขึ้นกราบเคารพ) ฟ่างเมียรัก (ที่ไม่มีมดลูก) ไปกันตราบนานนนนน เท่านานหรือไม่
และภูมิกับพีม ชีวิตนี้จะมีความสุขกันขนาดไหน ฯลฯ อีกมากมายหลายประเด็น
(แหม ใจจริง อยากอ่านคิวเต้ย มากกกกกกกก อยากเห็นพี่คิวแสดงความรักแบบไม่กวนตีนแบบ รตม. อีกซักทีอ่ะ น่ารักกก คึ)
เม้นนี้ยาวที่สุดที่เคยเม้นมาแล้วทีเดียว ส่งท้ายให้กับวีอาร์
จนกว่าจะพบกันใหม่จ้า ;)
-
อ๊ากกกกกกกกกกก จบแล้วอะ
สนุกมากๆเลย มีครบทุกรสจริงๆ
แต่เน้นหนักสุดตรงความฮา :)
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ จะจำหนุ่มๆกลุ่มนี้ตลอดไป
-
คงจะคิดถึงหนุ่ม ๆ we are ไปอีกนาน เพราะแต่ละคนล้วนมีชีวิตชีวา
นำความสุข สนุกสนาน เสียงหัวเราะ ความฮา ลูกบ้ามาท่วมท้น
บทจะเศร้า ก็เล่นซะแทบร้องไห้ตาม
ขอบคุณน้องตาลคนงาม ที่เขียนเรื่องราวดี ๆ มาให้อ่านซะติดงอมแงม
หวังว่าจะเห็นภาคพิเศษของหนุ่ม ๆ หรือเรื่องราวภาคต่อ ไม่อยากให้จบเลย
-
ตามมาเมนท์ที่เล้าอีกรอบ
อ่านแล้วยิ้มๆมาตลอด ขำบ้างไรบ้าง จนเจอคำว่า The End น้ำตาปริ่ม T^T
อาการใจหายบวกกับตื้นตันใจมาตั้งแต่ภูมิพูดว่า "เตี้ยเก็บบอลให้หน่อย" กับพีมแล้ว
ขอบคุณพี่ตาลจริงๆค่ะที่แต่งเรื่องนี้ มันให้อะไรกับหนูหลายอย่างมากจริงๆ
ทั้งเสียงหัวเราะ ร้องไห้ (ตอนซึ้งกับดราม่า) นั่งยิ้มเป็นคนบ้า
ไม่ใช่นิยายเรื่องแรกที่อ่าน แต่เป็นเรื่องที่รักที่สุด ผูกพันที่สุด
ชอบเอาไปเพ้อให้คนรอบข้างฟังบ่อยๆ จนมันเข้ามาอ่านตามตั้ง 4 คนแน่ะ! ฮ่าๆ
เวลาว่างๆก็กดจิ้มตอนใดตอนนึงขึ้นมาอ่าน คืออ่านได้ทั้งเรื่องเลย เพลินๆ สนุก
อ่านเรื่องนี้มาเกือบแปดสิบตอน (ถ้ารวมตอนสัมภาษณ์ตอนพิเศษต่างๆก็เกินเนาะ)
รักคาแร็คเตอร์ของเดอะแก๊งค์ทุกคน เป็นธรรมชาติมากแล้วก็ไม่ซ้ำกันเลย มันทำให้รู้สึกว่าทุกคนมีตัวตนอยู่จริงๆ
ภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย ปันองุ่น เบียร์โตเกียว ขอให้รักกันไปนานๆนะ รักกันตลอดไปเลย
โดยเฉพาะภูมิพีม ผ่านอะไรด้วยกันมามาก เราเชื่อว่าในอนาคตต่อให้มีอุปสรรคอะไรเข้ามาทั้งสองคนก็จะผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน ความรักของทั้งคู่สวยงามมาก ^^
หวังว่าเดอะแก๊งค์จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันยันแก่เฒ่า (มันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว 555) เพื่อนกลุ่มนี้มีมิตรภาพที่ดีต่อกันจนเราอิจฉา ถึงจะด่าว่าเฮฮารั่วเมากันตลอด แต่ก็คอยอยู่เคียงข้างกันเสมอเลย
ไม่อยากให้จบ T_____T แต่ก็เข้าใจว่านายพีระณัฐงก ไม่ยอมให้พวกเราสโตรกเกอร์ไปมากกว่านี้ ฮ่าๆ
รักนะคะ "We are ...คือ เรารักกัน"
รักนะคะพี่ตาล รักและขอบคุณเช่นกันค่ะ
รักนะคะภูมิ พีม แทน ฟ่าง คิว เต้ย เบียร์ ปัน มิค เชน แมท
รักนะคะตัวประกอบที่สร้างสีสันทุกคนในเรื่อง
จนกว่าจะพบกันใหม่ ^_________^
-
จบแล้ววววววววววววว รู้สึกใจหายมากเลยอ่า
อ่านวีอาร์มาตั้งนาน รู้สึกรักและผูกพันกับเด็กๆในเรื่องนี้มาก
จนบางครั้งคิดว่าพวกเค้ามีชีวิตอยู่จริงๆ ^^
ขอบคุณคุณตาลนะคะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่านกัน เรื่องนี้สะท้อนมุมมองอะไรหลายๆอย่างในสังคมของเราได้ดีมากเลย
และเด็กๆทุกคนในเรื่องก็น่ารักกันมากๆ อ่านแล้วก็อยากย้อนเวลากลับไปตอนเรียนมหาลัย 55555
ไม่ว่าจะมีตอนพิเศษหรือไม่ เราก็จะติดตามผลงานของคุณตาลต่อไปนะคะ :กอด1:
ขอบคุณจากใจจริง ^^
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
สุดยอดครับ o13
ขอบคุณคนเขียนด้วยเช่นกันที่มอบสิ่งดีๆ บางคนอาจจะมองว่าไรวะก็แค่นิยายเรื่องนึง แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากๆ
ขอบคุณความสุขทางใจที่มอบให้กันเสมอมา ขอบคุณจริงๆครับ
เรื่องนี้จะยังคงอยู่ในใจผมตลอดไป :L2:
-
จบแล้ว จบแล้วอ่า
ขอบคุณสำหรับนิยายดี
เนื้อเรื่องฮาๆมาพร้อมสาระ
รักนะคะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
คำปิดท้ายนิยายของคุณตาลมันซึ้งมากเลยค่ะ T___T
ขอบคุณคุณตาลเช่นกันสำหรับนิยายเรื่องนี้ที่อ่านทีไรก็มีความสุขและความประทับใจทุกที
we are คือ เรื่องของเพื่อนจริง ๆ ค่ะ ชอบตรงนี้มาก ๆ
ตอนจบน่ารักเนอะ น้องพีมน้องภูมิของพี่ จะหวานน้ำตาลขึ้นไปไหน ภูมิบินไปหาที่เชียงใหม่ทุกอาทิตย์
โอย ไม่ค่อยจะคิดถึงแฟนเล้ย...น่ารักเนอะ ชอบเวลาภูมิมองพีมมาก คือมันเต็มไปด้วยความรักและเอ็นดูอ่ะ
ตอนให้กุหลาบงี้ดดดดด อยากให้ แล้วก็มาเดดแอร์กันสองคน น่ารักๆ ชอบตอนท้ายของเรื่องที่ทั้งสองคน
จับมือกันเดินตามกลุ่มเพื่อนไปด้วยค่ะ น้ำตาซึม
เพื่อน ๆ ทั้งหลายก็น่ารักเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองกันเหมือนเดิม
คิวเต้ยก็ป่่วนกันต่อไป ส่วนแทนฟ่างก็ฮาร์ดคอร์หวาน ๆ เหมือนเดิม ชอบทุกคู่ และชอบเพื่อนในกลุ่มทุกคนจริง ๆ ค่ะ
รอติดตามผลงานใหม่คุณตาลนะคะ
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดี ๆ ค่ะ
-
จบแล้ว...
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วทั้งฮา เศร้า ซึ้ง
มิตรภาพระหว่างเพื่อนเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ
ขอบคุณคุณตาลนะคะที่เขียนเรื่องสนุกๆดีๆแบบนี้ให้อ่านกัน
แม้ว่าจะพึ่งมาติดตาม แต่ชอบมากเลยค่ะ :L2: :L2: :L2:
ไม่อยากให้จบเลย แต่ทุกเรื่องก็ต้องมีตอนจบล่ะเนอะ
แอบหวังว่าจะมีตอนพิเศษหรือรวมเล่ม ^_^
-
:L1: :L1: :L1: อ่านตอนจบแล้วยิ้มแก้มปริ มีความสุขจัง ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ แล้วจะรอติดตามผลงานน่ะ
-
ขอบคุณคุณตาลที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่าน o13 ชอบมาก อ่านแล้วสบายใจ ไม่อยากให้หนุ่มๆจากไปเลย :กอด1:
ถ้ามีเวลาพาหนุ่มมาเยี่ยมเยือนบ้างนะคะ จะรอรวมเล่มค่ะ
-
จบแล้วเหรอเนี่ยย ใจหายเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราว น่ารักๆ ฮาๆ ของ ภูมิ พีม แอนด์เดอะแก๊งค์
:pig4:
-
:serius2: จบแล้วอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย
ขอบคุณนะคะ ที่เขียนนิยายดีๆให้อ่าน
อยากบอกว่ามีทั้งสนุกบวกรั่วมากๆ
ยังมีดราม่าอีก ทำเอาน้ำตาไหลเลยจริงๆ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
แล้วก็รอรวมเล่มอยู่นะคะ
ป.ล. อย่าลืมใส่ตอนพิเศษด้วยนะคะ อิอิ :z1:
-
จบลงแล้วด้วยคำว่ารักเหมือนเดิม จบลงด้วยความสนุกเหมือนที่ผ่านมา
และอยากบอกน้องตตาลขอบคุณ we are ที่ทำให้เราได้อ่านเรื่องสนุกหนึ่งเรื่อง
ปล.รอการรวมเล่ม
-
จบแล้ว... :bye2:
ขอบคุณผู้แต่งนะคะ :L2:
-
วันนี้เซงกับวอลเลย์ที่ไทยไม่ได้ไปโอลิมปิก แต่อย่างน้อยก็ได้อ่าน We Are เป็นรางวัลปลอบใจ ขอบคุณมากน๊า รอตอนพิเศษแระก็หนังสือจ้า จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปเน้อ :mc4:
-
กอด พีม ภูมิ ฟ่าง แทน เต้ย คิว ปัน มิค เบียร์ เชน แมท เฮียพี่โอ๊ต และทุกตัวละคร :กอด1:
สนุกมากๆๆ เป็นนิยายที่ครบรสจริงๆๆคะ เป็นเรื่องหนึ่งที่ชอบมากๆๆ
ขอบคุณตาลสำหรับนิยายดีๆๆนะคะ :L1:
รอรวมเล่มนะคะ และ รอติดตามผลงานต่อไปคะ
-
ความรู้สึกเหมือน เรียนจบแล้ว
แล้วเพื่อนต้องแยกทางเดิน we are ก็มีทางหนึ่ง เราเองก็ต้องแยกไปอีกทาง
เรายังอยากที่จะได้รู้เรื่องราวของชีวิตของเพื่อนเราอีกเรื่อยๆ
ขอบคุณที่ทำให้เรายิ้มได้เสมอเวลาที่ได้อ่านเรื่องนี้ เรามีความสุขทุกครั้งเลยนะ
ขอให้เราได้เจอกันอีกเรื่อยๆเถอะ
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง T^T
ไม่อยากให้จบเลยอะ
คงจะคิดถึงทุกๆคนมากแน่เลย
ขอบคุณ ภูมิ พีม แทน ฟ่าง เชน เบียร์ ปัน คิว เต้ย แมท มิค คลื่น กรีน เฟรน จี้ เคที่ อาปุ้ย หนวด พี่โอ๊ต ฯลฯ ที่มาคอยช่วยทำให้มีเสียงหัวเราะเวลาเครียด และให้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง
เฮ้อ ใจายเหมือนกันนะค่ะเนี่ย เจอกันมาตั้งสองปี
อ่า จะร้องไห้อะ ความรู้สึกเหมือนตอนเรียนจบแล้วต้องแยกกับเพื่อนเลยอะ
แล้วพี่ตาลจะรวมเล่มหรือป่าวค่ะ
รวมเถอะนะค่ะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ปล. ถึงนิยายเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องแรกที่เคยอ่าน แต่ก็เป็นเรื่องแรก ที่ทั้งรัก และผูกพันนมากที่สุดตั้งแต่ที่เคยอ่านมา จะคิดถึงและจดจำ ทุกๆตัวละคร รวมถึงพี่ตาล ตลอดไปนะค่ะ T^T
ได้โปรดรวมเล่มด้วยเถอะนะค่ะ :monkeysad:
-
มีความสุขแต่น้ำตาจะไหลค่ะ TT_______________TT
เป็นเรื่องที่ชอบ ประทับใจ มันสนุก และให้อะไรหลายๆอย่างมากเลย
อ่านเรื่องนี้แล้วหลงรักทุกคน แบบว่าทุกคนจริงๆ
ทุกคนมีดีและมีเสน่ห์ในตัวเองมากๆ ><
อ่านแล้วอยากเป็นใครสักคนในเรื่องเลย(ฮา)
ใจหายจัง คงคิดถึงทุกคนในเรื่องแน่ๆ
เหมือนจะนานที่อ่านมา แต่พอตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันสั้นนิดเดียว อยากเดินทางไปพร้อมๆกับทุกคนต่อไปอีกจัง>__<
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
โอ๊ย ไม่รู้จะเขียนว่าชอบและประทับใจยังไงให้คนแต่งรู้ว่าเราชอบมากๆๆๆ ชอบเวอร์ๆ ชอบจนรู้สึกว่าตัวเองบ้าบอมาก (ฮาๆ)
รัก "we are ...คือ เรารักกัน" จริงๆ
-
อ่านเรื่องนี้จบแล้วเกิดอาการใจหาย
มันให้ความรู้สึกเหมือน ต้องจากเพื่อนสนิทคนนึงไปเลยนะเนี่ย
ฮ่าๆไม่ได้เว่อนะ มันรู้สึกผูกพันมากๆ
เหมือนเราไปอยู่ในเหตุการณ์ เหมือนทุกตัวละครคือเพื่อนเรา แต่ต่อไปนี้จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว โฮฮฮ (ดราม่า 555+)
ขอบคุณ คุณตาลสำหรับเรื่องราวดีๆ :pig4:
-
we are จบแล้วใจหายเหมือนกันค่ะ เพราะทุกครั้งที่เปิดอ่านเรื่องนี้ ก็มักจะมีรอยยิ้มติดข้างแก้มเสมอๆ
ทุกตัวละครในเรื่อง เหมือนมีชีวิตจริงให้ลองจินตนาการ ประทับใจทุกการกระทำของตัวละคร
แน่นอนต้องประทับใจคนเขียนด้วยแน่ๆ ไม่เคยเขียนอะไรยาวๆเท่าไหร่
แต่ก็อยากจะลองเขียนบรรยายความรู้สึกถึงตัวละครแต่ละตัวดู อาจจะไม่หมดนะ อิอิ
สำหรับตัวละครเอกอย่าง "พีม" ก็คงต้องบอกว่าหลงรักบุคลิกน่ารักๆ ดูเอ๋อๆ ตามคนอื่นไม่ค่อยทัน แต่มีน้ำใจคิดถึงคนรอบข้างเสมอ
"ภูมิ" คือผู้ชายในฝันที่อยากจะได้ลองเป็นแฟนดูสักที (เราก็เรียนวิศวะแต่ไหงไม่ได้อย่างงี้ไม่รู้) ภูมิแอบมีหลายบุคลิก มีทั้งโหด มันส์ ฮา? แล้วก็อ้อนแบบสุดๆ เป็นที่ชอบใจของแม่ยกมากๆ
"ฟ่าง" คือตัวละครที่จินตนาการว่าติสแตกสุดๆ ขี้วีนสุดเหวี่ยง แต่ก็รักครอบครัวมาก ที่สำคัญรักแทนมาก อิอิ ประมาณว่าปากแข็ง ใช่ม้าตัวเธอ?
"แทน" เป็นยอดแฟนตัวอย่าง ดูแลฟ่างแทบทุกอย่าง เข้าใจในตัวฟ่าง ยอมรับอะไรง่ายดี อารมณ์ประมาณนี้
"คิว" เพื่อนชาย?สุดซี้ของพีม อยากจะบอกอย่างหลายใจว่าก็ชอบ คิวเหมือนกัน เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วมีแต่รอยยิ้ม แล้วที่สำคัญคงเป็นคนเดียวที่ปราบเด็กชายเต้ยอยู่ด้วย หึหึ
"เบียร์" คุณชายผู้เพียบพร้อมเราคงไม่อาจเอื้อม ขอเป็นสาวใช้หน้าห้องก็พอ เด๋วจะโดนFC น้องโตเกียวตบเอาถ้าอาจเอื้อม
"เชน"เป็นคนเจ้าชู้มากๆ แต่คนแบบนี้ก็อยากได้มาเป็นแฟนเป็นที่สุด เพราะหากรักแล้วก็คงรักสุดใจแน่ๆ ที่สำคัญดัดฟันฟรี ! 55
สุดท้าย "ปัน&มิก" เป็นสีสันสุดๆ ฮาขี้แตก แค่เห็นชื่อก็เตรียมขำรอ ไม่รู้ไปสันหามุขมาจากไหนมากมาย แต่แหม อยากจะติดตามความรักของสองคนนี้จัง
คงโหดมันส์ฮาน่าดู >,,< แค่คิดก้สนุกละ
ส่วนตัวละครที่เหลือ ไม่ว่าจะเป็น เต้ย แมท โตเกียว คลื่น(ที่รัก) แก๊งคนสวย 55 บลาๆฯ อีกมากมาย ต้องบอกว่าชอบมากๆทุกตัวละคร
สุดท้ายท้ายที่สุดนี้ ขอขอบคุณ คุณทะเลหัวใจ มากๆค่ะ ที่แต่งเรื่องราวดีๆอย่างนี้ให้ได้อ่านกัน :L2: :กอด1:
:pig4: มากค่ะ
-
จบแล้วจริง ๆ เนอะ
สารภาพว่าเราใจหายอ่ะ
เราผูกพันกับหนุ่ม ๆ ในวีอาร์มาก
รักทุกคนมาก ๆ โดยเฉพาะพีม
เพราะส่วนมากคุณตาลจะเล่าเรื่องผ่านมุมมองของพีม
น้องพีมเป็นตัวแทนของเด็กรักดี
คิดดี ทำดี จิตใจอ่อนโยน
มุมมองในหลาย ๆ เรื่องของพีมสอนอะไรเราหลายอย่าง
ไม่อยากให้จบเลย..
แต่ก็เข้าใจว่าทุกอย่างก็ต้องมีจุดสิ้นสุด
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ เรื่องนี้
ขอบคุณแง่คิดต่าง ๆ ผ่านหนุ่ม ๆ ของเราทุกคน
ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ :L2:
-
จบแล้วหรือนี่ :sad4: เศร้านะคะ
แต่เข้าใจว่า เมื่อเริ่มต้น ก็ต้องมีปลายทาง
แต่เป็นปลายทางที่ทำให้มีความสุขและสมหวัง
นิยายเรื่องนี้ เป็น The Best เรื่องที่ 2 ในใจเราเลย
อาจไม่ใช่แค่"นิยาย" แต่เป็น"วรรณกรรม" ที่ถ่ายทอดเรื่องราว
ของช่วงชีวิตของ"เพื่อน"กลุ่มหนึ่งออกมาได้อย่างครบอรรถรสจริงๆ
ขอบคุณคุณตาลนะคะ ที่ทำให้เรามีจุดหมายในการเข้าเล้าเพื่อเข้ามาดูว่า คุณตาลมาอัพ We Are รึยัง
ถึงเรืองนี้จะจบลง แต่เราก็ขอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปแน่นอนค่ะ
:pig4: :กอด1: :L2: :3123:
ปล.รอซื้อนิยายอยู่นะคะ :) :-[
-
ลุกขึ้นยืน ปรบมือ แปะๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายแห่งมิตรภาพและความรักค่ะ
อ่านตอนจบแบบน้ำตาซึม ใจหายเนอะ
จะไม่ได้เจอ พีม ภูมิ แอนด์ เดอะแก็ง อีกแล้วอ่ะ
เหมือนเวลาตอนจากลากับเพื่อนรักเลย เศร้าจัง
แต่งานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกลา
ยังไงตาลก็ต้องรวมเล่มนิยายเรื่องนี้ให้ได้นะคะ
อยากเก็บหนุ่มๆชาว we are ไว้ข้างๆเตียง
+1 :กอด1: รักคนแต่งที่ซู๊ดดดดดด
-
จบแล้ว......(เสียงแบบเพ้อๆ)
จบแล้วจริงๆอ่ะ.......
เราไม่ได้ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก เพิ่งจะมาตามเอาได้ประมาณกลางๆเรื่อง
แต่ก็รักเรื่องนี้มาก ตัวละครทุกตัวเหมือนมีชีวิตจริงๆ ทำให้อินได้ตลอด
เราหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรกับเรื่องนี้
เรารักพีมมากกกกกกก พีมเป็นเด็กที่น่ารัก มองโลกในแง่ดีมากๆ
จริงๆก็รักทุกคน แต่แบบว่า..รักพีมมากกว่าคนอื่นอ่ะ :-[
จะรอหนังสือนะคะ อยากได้ตอนพิเศษปันปันกับพี่องุ่นด้วยอ่า
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย :o8:
ขอบคุณที่แต่งนิยายๆดีเรื่องนี้มาให้อ่านนะคะ
ขอบคุณจริงๆ......
-
จบแล้วรึเนี่ยยยยยย ใจหายนิดหนึ่ง คงคิดถึงพีม&ภูมิ :sad11: :sad11:
แอบอยากอ่านตอนพิเศษ :impress2:
ยังไงก้ขอบคุณคนเขียนมากนะค่ะ ที่แต่งเรื่องความรักที่ทั้งซาบซึ้งและสวยงามให้เราได้อ่านกัน
คงบอกได้แค่ว่าขอบคุณมากๆนะค่ะ เรารักพีม&ภูมิ and เดอะแก๊งง :pig4: :pig4: :pig4:
มีความสุขมากที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณจากใจค่ะ o13 o13 o13
:bye2: :bye2: :bye2:
-
โครต ๆ จะขอบคุณ คุณตาลอ่ะ เรื่องนี้สนุกมาก ๆ ชีวิตคนเราไม่ใช่เรื่องที่สวยงามไปหมด แต่เรื่องนี้ พออ่าน แล้วทำให้เรายิ้มได้ ตลอด :L2: ขอบคุณน่ะ :pig4:ขอบคุณ พีม ภูมิ แทน ฟ่าง เต้ย คิว มิค แมท ปัน เชน เบียร์ โตเกียว องุ่น ฯลฯ ขอบคุณ น่ะ ค่ะ+1 :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณมากๆเช่นกันที่แต่งนิยายเรื่องราวดีๆมาให้เราอ่าน ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
ปล.คิดจะรวมเล่มมั้ยค่ะ o13 o13 o13
-
ขอบคุณพี่ตาลเหมือนกันนะค่ะที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ออกมา
เรื่องนี้คือกำลังใจให้หนูเวลาทุกข์ อ่านที่ไรไม่ว่าจะตอนไหนก็มีความสุข
เรื่องเหมือนยาชูกำลังที่ทำให้ชีวิตมีสัสรร(อันนี้ไม่ได้เวอร์นะค่ะ)
รักพี่ภูมิ พี่พีม พี่แทน พี่ฟ่าง พี่คิว พี่เต้ย พี่เชน พี่แมท พี่ปัน พี่เบียร์ พี่มิค และพี่ๆที่เหลือด้วยโดยเฉพาะกลุ่มของพรากรีนแพ่คลื่นที่ทำให้เรื่องนี้มีชีวิตชีวามากขึ้น
มีความสุขทุกครั้งที่นึกถึงค่ะ จะกลับมาแวะเยี่ยมบ่อยๆ
รักเดอะแกงค์มากๆ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
จบแล้วจริงๆเหรอ :sad4:
แม้ว่าตอนที่ได้เริ่มอ่าน We are เนื้อเรื่องจะดำเนินไปได้เกือบ 50% แล้ว
แต่ก็เรียกได้ว่าเพลินจนมารู้ตัวอีกทีเมื่อมันหมดตอน :a5: o13 และหลังจากนั้นก็ติดตามตลอดมา
ขอบคุณ bOwGiee น้องที่น่ารักที่แนะนำนิยายดีๆเรื่องนึงมาให้อ่าน :pig4:
วีอาร์เข้ามาในชีวิต ในช่วงเวลาที่เริ่มนิ่งกะสิ่งที่จดจ่ออยู่เดิม
แล้ววีอาร์ก็ทำให้พบรัก กับ ข้าวฟ่าง :L2: ได้สนุกสนานไปกับทุกๆบรรทัดและเรื่องราวของตัวละคร ซึ่งในบางฉากบางตอน
เราเองก็เคยมีช่วงเวลาเหล่านั้นเมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษา
และที่สำคัญ ขอบคุณน้องตาล ที่สร้างสรรค์งานเขียนดีๆออกมาให้คนรักการอ่าน ได้มีโอกาส
สนุกสนาน และมีความสุขร่วมไปกับทุกๆตัวละคร :z2: :z2: :z2:
ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้ค่ะ และขอให้ทำความฝันได้สำเร็จสวยงามอย่างที่ใจรักและทุ่มเทนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: o13 o13 o13 :bye2: :bye2: :bye2:
-
ฮึก......ไม่นะ
:o12:
อย่าเพิ่งจบซี่~ :sad4: :sad4:
โอ้ยชอบตอนจบมากค่ะ :L2:
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบมากๆเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่มีมาให้อ่านตลอดนะคะ o13 :กอด1:
ภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย และคนอื่นๆในเรื่อง จะจำไว้
จะไม่ลืมเลย
รอติดตามผลงานต่อไปนะคะ
ปล.มีตอนพิเศษไหมคะะะะะะะะะะ :impress2:
หลังว่าจะมีนะนะ
อ่อออ อยากอ่านคู่เบียร์กับน้องโตเกียว แล้วก็ปันกับพี่องุ่นมากกกกกกกกกกก
เชียร์ให้เขียนเป็นเรื่องถัดไปนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ครับ
-
ไม่นะ จบแล้วเหรอ
ยังอยากอ่านภูมิพีมอยู่เลย
ขอภาค2ได้มั๊ยค่ะ แต่งได้สนุกแล้วก็ธรรมชาติมากเลย ชอบ :กอด1:
-
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ จบดีมากๆ
มันไม่ใช่ตอนจบแบบนิยายที่จะต้องแฮปปี้เอนดิ้ง มันกลับเปนจุดเริ่มต้นของความรักที่ได้รับการยอมรับจากครอบครัว ที่พร้อมจาเปนกำลังใจให้กัน
อยากให้มีตอนพิเศษนะ เอาความน่ารักของพีมกับภูมิมาให้เราได้อ่านเรื่อยๆ
จารอนะคะ ^^
-
จบซะแล้ว
แต่่เราว่าเป็นการจบที่สมบูรณ์มากเลยน๊า
เราไม่รู้สึกค้างคาใจอะำรกับเรื่องของใครเลย
เหมือนมันจะเดาได้ในตัวมันเอง
อ๊ายย ชอบมากค่า
หวังว่าจะมีการรวมเล่มน๊า อยากได้มานอนเก็บ อิอิ
-
รักเรื่องนี้มากกกกก ไม่อยากให้จบเลย ใจหายมากค่ะ>...<
We are....เป็นเรื่องที่มีครบทุกรสชาติ สุข เศร้า ซึ้ง เฮฮา และอบอุ่น
ขอบคุณมากนะคะที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ขึ้นมา~ ขอบคุณค่ะ!!
อย่าลืมรวมเล่มนะคะ!! ซื้อแน่นอนนนนน
-
ชอบหนุ่มๆในเรื่องนี้มากค่ะ เพราะ คาเร็กเตอร์ที่แตกต่างกัน ทำให้จำได้ว่าใครเป็นใคร :)
ชอบคู่พีม กะ ภูมิ เพราะ ว่าหวานๆปนฮาๆปนน่ารักๆ ชอบมากค่ะ :)
ชอบคู่คิว กะ เต้ย และก็ คู่แทน กะ ข้าวฟ่างด้วย เพราะ ทะเลาะกันแล้วฮาดี 5555
ชอบสาวตาลด้วยแต่งได้ครบทุกรสมากๆ อ่านแล้วอินตามในเรื่องไปเลย :)
อยากในมีตอนพิเศษจังเลย จะมีมั้ยอะสาวตาล ถึงจะมีไม่มียังไงก็จะรอตอนพิเศษจ้า 5555
ปล. รักเรื่อง We are...คือเรารักกัน มากๆค่ะ :)
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอย่างนี้นะคะคุณตาล
ชอบทุกตอนของเรื่องนี้เลย
อ่านซ้ำๆจนบางตอนบรรยายออกมาได้แล้วว่าเป็นยังไง
แต่ก็ยังชอบที่จะอ่านซ้ำๆอย่างนั้น
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยค่ะ
อยากให้มีตอนพิเศษอีกสัก100ตอนเล้ยยย ><
ยังไงก็จะติดตามผลงานเรื่องต่อไปของคุณตาลนะคะ
เอ้อๆรอหนังสือกับตอนพิเศษอยู่น้า อิอิ
-
แงๆๆๆ ยังไม่อยากให้จบเลย :sad4:
ขอตอนพิเศษด้วยนะค๊าาาาาาาา :monkeysad:
-
เห็นด้วยกับหลายๆคน ไม่อยากให้นิยายดีๆแบบนี้ ขึ้นคำว่า The End เสียดายจัง มาต่อตอนพิเศษ (แบบเรื่อยๆ) ด้วยนะ
หรือมีตอนใหม่เข้ามาบอกกล่าวด้วยนะคะ จะติดตามผลงาน สำนวนการเขียนการสนุก เรื่องที่จะเขียนให้เศร้า ก็เศร้าแบบบีบใจมาก
พอตอนตลกยอมรับเลยว่าขำมาก เราลงไปนอนกลิ้งเลยหล่ะ สำหรับเรา เขียนให้คนดราม่าว่ายากแล้ว เราว่าเขียนเรื่องให้คน สนุก
หัวเราะได้ยากกว่า เพราะฉะนั้นคนแต่งประสบความสำเร็จแล้วค่ะ o13 ไว้เจอกันเรื่องใหม่ จะตั้งตารอเลยจ้า :bye2:
-
จบแล้วจริงสิครับ
ขอบคุณมากเลยนะครับ
กับเรื่องราวที่แสนสนุก
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆเรื่องนี้มาให้อ่าน :L2:
ที่จริงไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านไปเรื่อยๆอ่ะ จบแล้วคงคิดถึงพีม ภูมิ และเพื่อนๆอ่ะ :z3:
-
ประทับใจจังค่ะน้องตาล :impress:
แต่อดเศร้านิดๆ ไม่ได้ จบแล้ว ก็ไม่ได้อ่านเรื่องของหนุ่มๆ เหมือนเดิมแล้วดิ
น้องตาลอย่าหายไปนานนะ ว่างๆ มีเวลาก็เข้ามาเล่าเรื่องของหนุ่มๆ ให้ได้ฟังแก้คิดถึงอีกนะ :กอด1:
-
ขอบคุณกับนิยายดีๆๆที่มอบให้กันค่ะ
ขอบคุณมากๆๆๆน่ะ
:L2: :3123:
-
The END ใจหายนะ ยอมรับว่าทำน้ำตาซึมเลย
นิยายเรื่องนี้ We are มันลงตัวแล้วละ ทั้งมิตรภาพ ความรัก และครอบครัว
ก็ขอขอบคุณ ตาล มากนะค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆ ที่เขียนออกมา
ยังไงก็อุดหนุนเรื่องนี้แน่ๆ ค่ะ เก็บเงินรอไว้แล้ว และจะติดตามเรื่องอื่นๆ ต่อไปด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:
-
จบซะแล้ว ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ไม่มีตอนพิเศษของ ปันกะองุ่น หรือ เรื่องของแทนกะฟ่าง น้องโตเกียวกะพี่เบียร์บ้างหรอค่ะ อยากได้ตอนพิเศษอีกหน่อยอ่ะค่ะ รักเรื่องนี้มาก ชอบมากจริงๆๆ จองหนังสือด้วยนะค่ะ
-
o13
รู้สึกผูกพันกับเจ้าพวกนี้จริงๆนะ เหมือนคอยดูพวกมันเติบโตมาพร้อมกันเลย
ขอบคุณคุณตาลตลอดสองปีที่ผ่านมาด้วยนะคะ
:กอด1:
-
:pig4:
ขอบคุณสำหรับเสียงหัวเราะในทุกๆตอน
:3123:
ขอบคุณความสุขที่ได้จากการอ่านทุกๆครั้ง
:L2:
และสุดท้ายขอบคุณคนเขียนที่เขียนนิยายดีๆให้เราได้อ่านกันทุกคน
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ มิตรภาพ ความรัก ความผูกพันธ์
ขอบคุณ ทะเลหัวใจ :L1:
-
กริ๊ดดดด the end ซะแล้วววน้องพีมแอนเดอะแกงค์์
จบสวยยยงามมมที่สวดดดดด จะคิดถึงพวกน้อง ๆ ตลอดไปนะจ๊ะ
ขอบคุณคนแต่งงง สำหรับนิยายยฮา ๆ คลายเครียดตลอดศก ยกเว้นตอนมาม่ามันช่างร้าวรานใจคนอ่านยิ่งนักก
แต่สุดท้ายยยทุกคนก็มีความสุข
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่เขียนให้เราได้อ่าน
ไม่ว่าจะอ่านกี่ครั้งก็มีความสุขทุกครั้ง
รอผลงานชิ้นต่อไปน่ะค่ะ
:L2: :L2:
-
จบแล้วววววแอบเสียดายยังอยากอ่านไปเรื่อยๆๆ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆหสนุกๆมาให้ได้อ่านกันนะคะ
-
The End สองคำนี้เจอทีไรใจหายทุกที ไม่ว่าจะกับเรื่องไหนก็ตาม
เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เรารู้สึกอย่างนั้น เหมือนต้องแยกย้ายจากเพื่อน
ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้พูดคุยเหมือนเคย ไม่ได้เห็นความเป็นไป
แต่ก็หวังว่าจะได้เจอกันบ้าง(ใจแอบหวังตอนพิเศษล่ะเธอ) :L1:
เรื่องราวลงตัวหมดแล้ว แต่ทางข้างหน้ายังอีกไกลอย่างที่ภูมิว่า
แต่มีคนอยู่เคียงข้างกันจะกลัวอะไรล่ะเนอะ :เฮ้อ: คิดถึงนะเนี่ย
ขอบคุณตาลสำหรับนิยายดีๆ สนุกและเศร้าพร้อมสิ่งเตือนใจ
ตอนฮาก็เล่นเอาซะท้องแข็ง ตอนเศร้าเล่นเอาตาบวมไปเลย
ขอบคุณมากๆเช่นกันค่ะ :กอด1:
ป.ล.+1และเป็ดแทนคำขอบคุณ
ป.ล.2 จะทำเป็นหนังสือมั๊ยคะ จะได้เก็บตังค์รอ :z2:
-
ใจหายยยยยยยยยย
จบซะแล้ว T^T
-
จบแล้วหรอ จะรอตอนพิเศษนะ
ขอบคุณ :L2: :L2: :L2: :L1: ^_________^
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ค่ะ +1 แอนด์แจกเป็ด :กอด1:
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีดีมาให้อ่าน
รอผลงานเรื่องต่อไปนะจ๊ะ
รักคนเขียน... :กอด1:
-
สนุก เศร้า เคล้าน้ำตา ร้องไห้จนตาบวม หัวเราะจนขากรรไกรค้าง
หรือว่าแม้แต่ สนุกไปกับการออกค่าย นิยายเรื่องนี้ทำให้หลายๆคน
ได้เข้าใจและเรียนรู้ หลักของความเป็นจริงถึงแม้จะเป็นนิยาย
แต่มีสาระให้เราไปใช้ในชีวตประจำวันได้
ปล.รออ่านตอนพิเศษต่อไปนะครับน้องตาล :L1:
-
จบได้ช็อคอ่ะ คือแบบไม่คิดว่าเปิดมาอ่านแล้วกลายเปนตอนจบ
ขอบอกว่า ชอบภูมิกะพีมมากกกกกกกกกกกกกกก
แง้ๆๆๆ ไม่อยากหั้ยจบเลยย รออ่านตอนพิเศษนะคะ
-
ขอบคุณคนแต่งมาก ๆ ค่า สำหรับเรื่องที่น่าประทับใจแบบนี้ ไม่อยากให้จบเลยเนอะ
อยากอ่านไปเรื่อย ๆ ^^ จะรอเรื่องนี้เป็นหนังสือนะค่า
-
ขอบคุณครับ
-
แล้วงานเลี้ยงก็มีวันเลิกรา :pig4:เจ้าภาพที่จัดงานนี้ให้คนอ่านได้ลิ้มรสอาหารตรงหน้าที่มีครบทุกรส
“ทางข้างหน้าไกลนะ” “ถ้ามีมึงอยู่ข้างๆไกลแค่ไหนกูก็จะไป”
หลายๆเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผมกับภูมิโดยเฉพาะเรื่องครอบครัวที่กว่าเราจะผ่านพ้นมาได้ จนตอนนี้ผมคิดว่าเราสองคนผ่านคำว่ารักมาแล้วสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันคือความคุ้นเคยความผูกพันที่ขาดกันไม่ได้
ข้างๆ มีไอ้พวกเพื่อนๆตัวป่วนพวกนี้ร่วมเดินทาง ไม่ว่าจะต้องเดินอีกไกลแค่ไหน ไม่ว่าจะต้องหัวเราะหรือร้องไห้ จะยิ้มหรือเสียใจ ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร ผมก็พร้อมจะออกเดินทางไปกับพวกมันเสมอ
กด + :3123: :L1: :pig4: และ :pig4: จะรองานเขียนเรื่องใหม่ของคุณตาลนะคะ
-
จบแล้ว
ก่อนอื่นต้องขอบคุณน้องตาล ที่เขียนเรื่องราวดีๆ มาให้พวกเราได้มีความสุข มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ แม้จะมีน้ำตาบ้าง แต่อยากบอกว่า รักเรื่องนี้มากๆ หนุ่มๆ We are ทุกคนจะอยู่ในใจตลอดไป
หวังว่า หนุ่มๆจะมาเยี่ยมเราบ้างในวาระต่างๆ อย่าลืมเรานะ เราจะรอ
ปล.ปันปัน กะองุ่นอ่ะ
-
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะครับT_____T เป็นนิยายทั้งต้องเข้ามาอ่านถ้าเจอว่า up อ่านแล้วก็หลงรักพี่ปัน เอ้ยยย หลงรัก P&P
ถึงจะเม้นไม่ได้บ่อย (เพราะส่วนมากแอบอ่านในเวลาเรียนและอ่านในโทรศัทพ์) แต่ก็ติดตามและคอนกด + ให้ตลอด
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
ยอมรับการจบ (แต่ยังไม่ได้อ่านเลยนะคับ)
แต่ไม่อยากให้หายไปเลยได้มั๊ยยยยคับ *ทำหน้าอ้อนวอน*
ขอแบบเข้ามาสเปเชียลเล็กๆน้อยๆ นานๆทีก็ได้ นะคับ น๊าาาา
เดี๋ยวอ่านแล้วมา Dit อีกที
ขอบคุณมากๆครับ
-
บอกได้คำเดียว ซึ้งงง
เป็นนิยายที่แบบว่า อ่านไปแล้วได้ครบทุกอารมณ์
ไม่ว่าจะเป็น ความรัก ความสุข น้ำตา หรือ เสียงหัวเราะ
เหมือนเราได้เข้าไปอยู่กับตัวละครทุก ๆ คน อะ
คนแ่ต่ง เขียนออกมาได้ดีมาก ๆ เราชอบนะ
ขอบคุณสำหรับ นิยายเนื้อหาดี ๆนะ ^^
รักคนแต่งที่สุดดดด อะ หุหุ
รวมเล่มแล้วบอกด้วยนะฮ้าบบ จะซื้อทันทีเลยย 5555
-
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้
เปนเรื่องที่ชอบมากๆๆ
รู้สึกผูกพัน
-
รัก We are :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณค่ะที่มอบความสุข เสียงหัวเราะให้คนอ่าน o13 o13
เรื่องนี้เป็นเรื่่องแรกที่ทำให้เข้ามาอ่าน(จนติด)นิยายวายเลยนะคะเนี่ย :pig4:
-
:impress: ขอบคุณที่เเต่งเรื่องราวที่ มีทั้ง เสียงหัวเราะ ความสนุก เเละน้ำตา ไม่ว่าจะอ่านตอนไหนก็สนุกไปด้วยเสมอ
ขอบคุณมากค่ะ รักwe are รักคนแต่ง รักภูมิพีม รักแทนฟ่าง รักคิวเต้ย รักปัน รักเชน รักมิค
และตัวละครทุกตัวในนิยายเรื่องนี้ค่ะ :man1:
:L2: :pig4:
-
เสียใจอ่า จบเเล้ว
เราชอบเเละรักเรื่องนี้มาก รักตัวละครทุกคน รักพี่ตาลด้วยที่แต่งนิยายดีๆเเบบนี้มาให้ได้อ่านกัน : )
-
อยากอ่านตอนพิเศษค่า อยากอ่าน อยากอ่าน :angry2: :angry2:
ไม่ยอมจริงๆด้วยถ้าไม่มีตอนพิเศษอ่ะสาวตาล :serius2: :serius2:
ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงหนุ่มๆในเรื่อง บอกตรงๆไม่อยากให้จบเลยค่า :sad4: :sad4:
ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบ :-[ :-[ :-[
-
ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆ สนุกๆให้เราอ่านค่ะ
-
จบแล้วหรออ จะมีรวมเล่มมั้ย :impress2:
สนุกมากๆ สนุกทุกตอนเลย แต่ชอบมากที่สุดก็คงจะเป็นตอนที่เดอะแก๊งอยู่ด้วยกัน
ชอบตัวละครทุกตัวเลย
อ่านแล้วอินจัด เวลาเดอะแก๊งฮา ก็ฮาไปด้วย เวลาเศร้า ก็เศร้าไปด้วย
ขอบคุณมากค่ะ ที่แต่งนิยายดีๆ แบบนี้มาให้อ่าน :กอด1: :กอด1: :L2:
-
พี่ตาลลลลลลลล ขอบคุณมากๆสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา
ขอบคุณที่ทำให้เค้าได้พบเจอกับเพื่อนดีๆกลุ่มนี้
ทำให้ได้ปรับความคิด ให้โอกาสตัวเองได้มองโลกอย่างสดใสแม้จะเจอเรื่องแย่ๆมา
อยากบอกให้รู้ว่ารักและผูกพันธ์มากๆๆๆๆๆๆๆ (แต่ก่อนตามเม้นต์ให้we areที่เด็กดี)
เวลาขำดิ้นแล้วโดนคนอื่นถามว่าเป็นอะไร จะตอบไปทุกครั้งว่า"คุยกับเพื่อนอยู่, ขำเพื่อนแม่งบ้า"
มีความสุขอ่ะ .. มากๆด้วย
ที่ลืมไม่ได้ ขอบคุณพีมภูมิ คิวเต้ย แทนฟ่าง คุณชายเบียร์ หมอฟันเชน นิชมิค แมท ปันปันสุดที่รัก
และเพื่อนๆคนอื่นทุกคนที่ไม่ได้กล่าวถึงในที่นี้
ขอบคุณที่ร่วมทางกันมาเนิ่นนาน ถึงแม้ว่าต่อจากนี้จะต้องแยกกันแล้ว แต่ว่าห่างแค่ตัว(หนังสือ)นะ ใจฉันจะมีเธออยู่เสมอ
:กอด1: พูดไม่เก่ง เม้นต์ไม่ยาว แต่รักจริงนะคะ :กอด1:
-
อืมมมม เอาเป็นว่าคอมเม้นท์นี้เป็นโพสแรกเลยในเล้าเป็ด
จริงๆไม่ได้สมัครเล้าแต่สิงมานานมาก(อายุเพิ่งถึง) :laugh:
อยากจะบอกว่าติดตามwe are มาตั้งแต่ยังมีไม่กี่ตอน แต่ไม่ได้คอมเม้นท์เลย(เลวมาก)
แต่ติดตามมาเรื่อยๆและตลอด ทุกวันจะต้องมาเช็คดูว่าพี่ตาลอัพนิยายหรือยัง
ร่วมหัวเราะและร้องไห้ไปกับตัวละครมานาน ตอนที่เฮฮาก็หัวเราะร่า ตอนดราม่าก็ร้องไห้ข้ามวัน
ใจหายมากที่เห็นคำว่า the end แบบในใจนี่ "เฮ้ย จบแล้วจริงดิ!!!"
เหมือนเวลามันผ่านไปเร็วมากกับนิยายเรื่องนี้
สุดท้ายนี้อยากบอกพี่ตาลว่า รักเหมือนกันนะ!!!!!
ป.ล. ว่างๆเอาตอนพิเศษมาลงบ้างเด้ๆๆ(????)
-
ต้องขอบคุณคนเขียน ที่แต่งเรื่องดีๆ ให้อ่าน
:pig4: :pig4: :pig4:
อ่านเรื่องนี้ทุกตอน พร้อมรอยยิ้ม แถมเสียงหัวเราะ (คนเดียว)
อินกับเนื้องเรื่องนี้มาก มีความสุขและเศร้าไปพร้อมๆ กัน
อยากบอกว่าตัวละครทุกตัวมีความเป็นธรรมชาติมาก
ให้แง่คิด "ความเป็นเพื่อน" ได้ชัดเจน
มีบทเริ่มต้นก็ต้องมีบทสุดท้าย
จากกันด้วยรอยยิ้มทั้งคนแต่งและคนเขียน
:bye2:
-
จบได้ประทับใจค่ะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีดีมาแบ่งกันให้อ่านนะคะ อยากบอกว่ามีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านwe areค่ะอยากให้รวมเล่มจังค่ะอยากมีเรื่องดีดีแบบนี้เก็บเอาไว้จริงๆ :L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณคุณตาลมากๆ นะคะ สำหรับนิยายที่ประทับใจมาก
-
จบแล้วหรอเนี่ย เฮ้อออ
ขอบคุณพี่ตาลนะที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้อ่าน ชอบมากๆ ^^
-
จบแล้ว เป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบมาก
ถ้าเป็นไปได้ตอนพิเศษขอส่วนของภูมิบ้างนะคะ
อยากเห็นมุมมองของภูมิที่มีต่อพีมเยอะๆ
-
โอ้วววว จบแล้ว
แอบคิดถึงตัวละครในเรื่องกับคนเขียนเบาๆ เง้อ
ได้เวลาเก็บเงินอย่างจริงจังซะที ฮ่าๆๆ
รอรวมเล่มนะคะ จะรอหนังสือนิยายเล่มนี้
เป็นนิยายที่มีค่ามากเลยในความรู้สึกเรานะ
อ่านแล้วมันได้อะไรหลายๆอย่างดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่สร้างสรรค์งานดีๆแบบนี้มาให้ได้อ่าน ^_______________^
-
ที่จริงถึงจะ the end แล้ว แต่ยังแต่งตอนพิเศษได้อีกสิบๆตอนเลยนะคะ
เพราะยังมีตัวละครที่ให้เขียนได้อีกเยอะ ทั้งปัน เบียร์ คลื่น เชน ฯลฯ
ใจหายยยยย
-
จบเเล้วเหรอเนี้ยย
รู้สึกใจหายมาก ดูเหมือนวีอาร์จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปเเล้ว
วีอาร์เป็นนิยายที่ครบไปทุกรส หวาน ฮา ซึ้ง
ขอบคุณพี่ตาลสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ รู้สึกประทับใจเรื่องนี้มากก
ต่อไปนี้คงรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง เพราะปีกว่าๆที่ผ่านมา
กลับมาจากโรงเรียนต้องคอยนั่งดู วีอาร์อัพยังน้าาา จะเป็นยังไงต่อน้าา
จะไม่ลืมนิยายเรื่องนี้ จะไม่ลืม ภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย ปัน มิค เชน เบียร์ เเมท คลื่น เเละอีกหลายๆคน
ขอบคุณอีกครั้งน่ะค่ะพี่ตาลลที่เเต่งเรื่องนี้ขึ้นมา รักพี่ตาล รักวีอาร์ :pig4: :pig4:
-
เย้ ! จบแล้ววว แต่อีกใจก็ไม่อยากให้จบเลย เป็นฟิคที่ทำให้เราสนุกมากจริงๆนะเืรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เรารักมาก คิดถึงความเฮฮาของเหล่าตัวละครมากกกๆๆ ถ้าเป็นไปได้อยากให้พี่ตาลแต่งฟิคน่ารักๆแบบนี้อีกหลายๆเรื่องเลยนะ รอติดตามจ้า และจะให้ดีถ้าพี่ตาลจะกรุณามีสเปเชี่ยลนะ ฮ่าๆๆ อยากอ่านทุกคู่เลยย :))
สุดท้ายนะจ๊ะก็อยากขอบคุณพี่ตาลมากๆเลยที่แต่งฟิคเรื่องนี้มาให้พวกเราอ่าน เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน ฟิคเรื่องนี้เรียกทั้งเสียงหัวเราะและหยดน้ำตาเราได้แบบมหาศาลทีเดียว ถึงตัวละครวีอาร์จะไม่มีในโลกความเป็นจริง แต่เรารักพวกเขามาก ..
o13 o13
-
อยากบอกว่าชอบนิยายเรื่องนี้มาก (ไ่ม่ใช่สิ รักนิยายเรื่องนี้มากต่างหาก) :L1:ถือได้ว่าเป็นนิยายที่เรากลับไปอ่านย้อนหลังบ่อยมาก อ่านกี่ครั้งก็สนุกทุกครั้ง ขอบคุณน้องตาล ที่แต่งนิยายดีดี ทำให้คนอ่านมีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากจริง ๆ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
น้องตาลอย่าลืมแต่งนิยายในเล้าต่อนะค่ะ อยากอ่านเรื่องที่น้องตาล แต่งอีกจริงจริง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย เชน เบียร์ แมท ปัน มิค ฯลฯ
-
รู้สึกใจหาย ขอบตาร้อนผ่าวยังไงก็ไม่รู้สิคะ
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา
มีพบย่อมมีจาก
แต่มีพรากย่อมมีเจอ ^^
มีความสุขมากๆที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้
We are คือนิยายที่สอนเกี่ยวกับมิตรภาพระหว่างเพื่อน คนรัก และครอบครัวได้ดีมากๆ
สอนให้เรารู้จักที่จะมองโลกในแง่ดี
สอนให้เรารักเพื่อน ครอบครัว และรู้จักแบ่งปันความรักให้กับคนอื่น
เชื่อว่าคนเขียนต้องเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมากๆ
และยังแบ่งปัน ความรัก โดยถ่ายทอดผ่าน We are คือเรารักกัน ให้คนอ่านได้อ่าน
สนุกมากๆเลยค่ะ
ได้ข้อคิดดีๆเยอะเลย
We are จะเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่จะอยู่ในความทรงจำ จะเก็บทุกภาพความประทับใจ ทุกตัวอักษร
ทุกอิริยาบถ ทุกการกระทำ ทุกเสียงหัวเราะ ทุกรอยยิ้ม ทุกน้ำตา เอาไว้ในหัวใจดวงนี้
ว่าครั้งหนึ่ง ได้พบ ได้มาเจอ ได้อ่านนิยายเรื่องที่ดีที่สุดเรื่องนี้
...จะอยู่ในความทรงจำตลอดไป...
ขอบคุณค่ะ ^^
-
:a5: :a5: :a5:
จบแล้วหรอ? เรื่องราวของพวกเค้าจบแล้วหรอ
แต่ตัวตนของพวกเค้าจะยังไม่จบนะ เราจะคิดถึงงงงทุกคน ^^
เราดีใจ ที่ได้เดินมาพร้อมๆกับพวกเค้า
ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เริ่มต้นจากจุดเดียวกัน แต่เราก็มาพบกันในระหว่างทาง
และมาจนถึงจุดสุดท้ายพร้อมๆกัน
ถึงเวลาที่ต้องกล่าวคำอำลาแล้วสินะ แต่บอกแล้ว พวกเค้าจะอยู่ในใจเสมอไป
นิยายเรื่องนี้ ทำให้เรามองความรักในมุมมองที่หลากหลายขึ้น
ตัวละครทุกตัว มีบทบาทที่สื่อออกมาในรูปแบบและการกระทำที่แตกต่าง แต่สามารถเข้ากันได้อย่างลงตัว
ความรักของคนสองที่ต้องมีทั้งอุปสรรค ความสุข ความทุกข์ และการยอมรับ
ความรักคือเรื่องราวของคนสองคนก็จริง แต่เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันแค่สองคนในโลกได้
นิยายเรื่องนี้ ทำให้เราอยากย้อนเวลากลับไปในช่วงชีวิตมหาวิทยาลัย
อยากกลับไปทำอะไรใหม่ๆอีกมากมาย ลองใช้ชีวิตที่ไม่เคยได้ใช้
ลองทำในสิ่งที่ได้แค่คิด แต่ไม่สามารถลงมือทำได้จริง
ภูมิ-พีม พวกนายสุดยอด จับมือกันไว้ แล้วไปด้วยกัน
แม้ว่าอุปสรรคที่ผ่านเข้ามา จะเล็กหรือใหญ่ขนาดไหน
ขอแค่ต่อสู้และจับมือกันก้าวข้ามผ่าน เราเชื่อว่า ทุกสิ่งจะต้องมีทางออกที่ดีเสมอ
รักนะ รักมากๆ
แทน-ข้าวฟ่าง รักด้วยกำปั้น 5555555
ข้างฟ่างอย่าโหดกับพี่แทนมากสิคะ พี่แทนน่วมไปหมดแล้ววว
เอ๊ะ หรือพี่แทนมีเวลาเอาคืนคะ ฮ่าาา
ความรักไม่จำเป็นต้องหวานนนตลอดเวลา แต่สามารถแสดงได้ทุกการกระทำ
คุณไม่จำเป็นต้องมีคำหวาน แต่สื่อมันออกทางตา
คิว-เต้ย เด็กแสบบบบบบบบบบบบ รักมากกกๆนะน้องเต้ย
เป็นไปได้ก็อยากจะขอเซ้งต่อจากพี่คิว 5555555555
แต่คาดว่าพี่คิวคงจะตื้บซะก่อนเป็นแน่แท้
น้องเต้ย อดทนและพยายามมากๆๆ จริงๆแล้วว น้องเต้ยเป็นเด็กดี
แต่ป่วนไปงั้นนนนนน ใช่มั้ยล่าา ( แอบกระซิบ เรารักน้องเต้ยที่สุด เพราะหนึ่งชอบคนประเภทนี้ ไฮเปอร์ และสอง อิมเมจจของน้องเต้ยยย ถูกใจที่สุดดดดดด )
ทุกๆคนในวีอาร์ พวกนายทำให้เรื่องนี้มีสีสัน และลงตัวได้อย่างกลมกล่อมมากที่สุด o13
ทู คุณตาล ::
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่คุณถ่ายทอดออกมา เป็นตัวหนังสือให้เราได้อ่านกัน
แต่อยากจะบอกว่า มันไม่เพียงเป็นแค่ตัวหนังสือนะคะ
แต่ตัวละครทุกตัวมีชีวิต มีความรู้สึก ที่เรารู้สึกไปกับเค้าด้วย
จริงๆแล้วเราไม่อยากให้จบเลย แต่งานเลีย้งย่อมมีวันเลิกลา
และเมื่อวันนั้นมาถึง เราจะเอ่ยคำใดเสีย นอกจาก "ขอบคุณค่ะ" o13
-
สนุกมากกกก ><
แต่จบซะแล้ว :sad4:
ขอบคุณคนแต่งที่แต่งได้สนุกมากกกกกก :3123:
-
ตามอ่านมานานมากในคความรู้สึก แต่พอจบแล้วก้ใจหาย
ชอบพีมกะภูมิและทุกๆคนมากนะครับ รอรวมเล่มนะ..... :L2: :L2: :L2:
-
นึกถึงตาลก็นึกถึง we are ด้วย ขอบคุณตาลเช่นกันสำหรับ we are ที่ทำให้เรามีความสุขในทุกๆ ครั้งที่ได้อ่าน เป็นอีกเรื่องที่ชอบและประทับใจมาก ติดตามผลงานลำดับต่อๆ ไปนะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่มีให้กันตลอด 2 ปีที่ผ่านมา ซึ้งใจมากที่ไม่ทิ้งกันค่ะ
ติดตามมาตลอดเรื่องราวน่ารักและโดนใจแบบว่าทั้งเสียงหัวเราะและมีดราม่าบ้างลงตัวค่ะ
We are คือเรารักกัน ได้ใจมากค่ะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจที่มีให้กันเสมอค่ะ
-
ว้าาาาา จบแล้วหรอเนี่ยยยยยย :o12: o9
ขอบคุณพี่ตาลที่แต่งนิยายเรื่องนี้ออกมา สนุกมากๆค่ะ :pig4: :m4:
เรารักหนุ่มๆวีอาร์ รักคนแต่งงงงง พี่ตาลแต่งเรื่องใหม่ก้อจะตามไปทุกเรื่องเลยยยยย
ปอลิง ขอตอนพิเศษด้วยได้มั้ยคะ :m5:
-
จบแล้วอ๋อ อ้าก ติดตามมานานมาก
ในที่สุดก็มีวันนี้ จบแล้ว กรี๊ด
ชอบภูมิ กะพีม มากกกก
ชอบคลื่นด้วย หายเงียบไปเลย
ฮืออออ ดีใจและเศร้าใจ สงสัยต้องอ่านใหม่อีกรอบ
จบซะแล้ว
ขอตอนพิเศษมั่งนะค่ะ
-
รักสุดๆเลยยยยยยยยยยยยยยย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆให้พวกเราได้อ่านน๊าคร๊าาา :pig4:
-
ขอบคุณมากค่ะ ที่เขียนเรื่องดีๆ แบบนี้ให้อ่าน o1
ชอบเรื่องนี้มาก มีทุกอารมณ์ให้ร่วมรับรู้ สนุกสนาน เฮฮา รัก ซึ้ง เศร้าเคล้าน้ำตา จนไม่อยากให้จบเลยจริงๆ นะ
ตัวละครทุกคน โดยเฉพาะพีม น่ารักมากเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี สดใสตลอด ไม่แปลกใจที่ใครๆ ก็หลงรักพีม o13
Thank you :L1:
-
และแล้วก็ได้เห็นคำ ๆ นี้ The end จนได้
ก็อย่างว่าแหละ การเดินทางของชีวิต มันก็ต้องมีจุดเริ่มต้นและจุดจบกันทุกคน
เรื่องที่ดำเนินมาตั้งแต่ต้น จนถึงตอนสุดท้ายของเรื่องมันชวนให้คิด นึกภาพตามไปกับหนุ่ม ๆ กลุ่มนี้
จนบางครั้ง จินตนาการไปว่า หนุ่ม ๆ กลุ่ม We are มีตัวตนอยู่จริง ๆ ยามใด ที่หนุ่ม ๆ กลุ่มนี้หัวเราะ
สนุกหยอกเย้ากัน ก็อดยิ้มตาม หรือยามใดที่มีเรื่องให้ทุกข์ ก็อดเป็นห่วงและสงสารตามไปด้วย
จนบางครั้งคนที่อยู่ข้าง ๆ นึกว่า อีตานี่มันเป็นบ้าไปแล้วมั่ง
+ 1 ให้เป็นกำลังใจนะครับน้องตาล :กอด1: พร้อมกับขอให้สมหวังในสิ่งที่คิดและปราถนา
เมื่อได้เริ่มนับหนึ่งแล้ว ก็ต้องมีสอง และสาม ตามมาเป็นลำดับ หวังว่าจะได้เห็นผลงานชิ้นต่อ ๆ ไปของน้องตาลนะครับ
ปล. ขอบคุณน้องชายที่ได้แนะนำให้รู้จักเรื่องนี้ และ ไซโครอย่างแรงให้อ่านให้ได้ :L2:
ปล 2 ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องสนุก ๆ และให้ข้อคิดดี ๆ ที่สอดแทรกไว้ในนิยายเรื่องนี้ :กอด1:
-
ขอบคุณมากวครับ สำหรับนิยายดีๆ
ที่ทำให้ยิ้ม หัวเราะ น้ำตาไหล หลากหลายอารมณ์
ขอบคุณจริงๆ ครับ
แม้จะจบแล้ว แต่ก็ยังแอบหวังว่าจะมีตอนพิเศษนะครับ
รออยู่นาาาาาาาาา
-
จบแล้ว ทั้งดีใจและใจหาย :เฮ้อ:
อ่านมาสักพักทำให้เราผูกพันธ์กับตัวละครมาก
แต่ตอนจบนี่ได้ใจเลยนะ o13
-
จบได้น่ารักมากเลยค่ะพี่ตาล ^^
จะรอตอนทำเป็นหนังสือน่ะค่ะ ><
-
ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องราวดีๆ และมิตรภาพของเพื่อนที่ได้เขียนบรรยายมา ให้ทั้งสุขและน้ำตา ขอบคุณจริงๆ :L1: :pig4:
-
:bye2:
เป็นนิยายที่มากกว่าความสนุก....ขอบคุณคะ
-
ไม่มีอะไรที่สุด สมบรูณ์ที่สุด แต่พี่ขอ o13 o13 o13 o13 o13ให้ เลย :กอด1: :L2: :pig4:
-
จบซะแล้ว นิยายดีดีอีกหนึ่งเรื่อง
เรื่องนี้ทำให้เราเหมือนคนบ้าเลยอ่ะ เวลาเราอ่านเรื่องนี้แล้วจะต้องมีคนคอยถามตลอดว่ายิ้มทำไม ร้องไห้เรื่องอะไร คืออยากจะบอกว่า อิน กับเรื่องนี้มากๆๆๆ ชอบนิยายเรื่องนี้สุดๆอ่ะ หวังว่าเราคงจะได้พบกับตัวละครในเรื่องนี้อีกนะคะ
ขอบคุณนะคะ คุณตาล สำหรับนิยายดีดีเรื่องนี้ และจะรอคอยผลงานเรื่องต่อไปนะคะ
ปล. อยากให้ทำหนังสืออ่ะ อยากเก็บไว้นะคะคุณตาล ^^
-
จบแล้วอ่า สนุกมากๆ
เป็นเรื่องที่เข้าเล้ามาแล้วรออ่านที่สุด
ดูว่าจะอัพเดทเมื่อไหร่
รักหนุ่มๆ ทุกคน สนุกสนานเฮฮามากๆ
-
ทำใจอยู่นานเลย ถึงจะเข้ามาอ่าน แต่มันถึงเวลาที่งานเลี้ยงต้องเลิกราแล้วสินะ
เด็ก ๆ ทำให้เรามีความสุขมาก มากจริง ๆ เรารักพวกเค้าทุกคนเลย ขอให้นับจากนี้พวกเค้าทุกคนมีความสุขมาก ๆ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รู้ข่าวคราวแล้ว พวกเค้าจะอยู่ในใจเราตลอดไป
ขอบคุณน้องตาลมาก น้องทำให้พี่มีความสุขมากค่ะ เรื่องราวเหล่านี้จะอยู่ในใจพี่ตราบนานเท่านาน
We are, love U all :กอด1:
-
และแล้วก็มาถึงบทสุดท้ายของ we are...เราคือ...
ได้รับสิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆ ตั้งแต่เริ่มงานนิยายคุณตาลเรื่องนี้มากมาย
รักความรักที่สวยงามของภูมิพีม ที่ประทับใจได้จนถึงบทสุดท้าย อ่านไปยิ้มไป
รักมิตรภาพของผองเพื่อน แทนฟ่าง เบียร์ เชน คิวเต้ย แมท มิค ปัน ฯลฯ
ทั้งฮา ทั้งสนุก คุณตาลทำให้ผมได้ย้อนเวลากลับไปนึกถึงเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา
ของตัวเองได้เลย รู้สึกรักและผูกพันธ์กับน้องๆ มากครับ เหมือนอย่างที่คุณตาลได้เขียนไว้
"แต่ที่ผมคิดว่าผมเก็บเกี่ยวมันไว้ได้อย่างเต็มที่ ผมใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าเพราะได้ร่วมสร้าง
ความทรงจำมากมายกับเพื่อนๆ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือผมได้รู้จักความรัก ณ ที่แห่งนี้
ผมได้พบกับคนที่จะอยู่เคียงข้างผมตลอดไป"
กับ we are...ก็คือความทรงจำในเรื่องราวดีๆ เช่นกันนะครับ
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ เรื่องนี้ :L2: :L2: :L2:
ปอลอรอรวมเล่มด้วยคนครับ o13
-
อ่านไปยิ้มไป พอเลื่อนมาเจอThe end แล้วอึ้ง!!!
จบแล้วหรอ TT
เรายกให้เป็นนิยายในดวงใจเราเรื่องหนึ่งเลยนะคะ
เคยหัวเราะกับตัวละครในเรื่องจนแม่ถามว่าเป็นอะไร
เคยร้องไห้กับภูมิ พีมตอนที่ฝ่าฟันปัญหาครอบครัว
นิยายเรื่องนี้พูดได้เลยว่ารัก
รักทุกตัวละคร รักทั้งเนื้อหา แล้วก็รักคนเขียนด้วย :)
:3123: :3123: :3123: :3123:
-
:impress3:จบแล้วเหรอออออออ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวความรักดีๆ แบบนี้:กอด1:รู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องเลยค่ะ นั่งอ่านไปทั้ง หัวเราะ(เหมือนคนบ้า) ร้องไห้หน้าจอคอม o13
:monkeysad:เศร้าจังจบแล้วเหรอเนียยยยยยยยย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L1: :L2: :L1: :L2: :L1: :L1:
-
สองคำค่ะ อิจฉาาาาาาาาาาาาา ขอแบบพี่ภูมิซักคน พอละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณ เล้าเป็ดที่มี น้องตาล>>>> ทะเลหัวใจ
ขอบคุณ ที่เขียนนิยายหนุกๆ ดีๆ ฮาๆให้อ่าน
ขอบคุณ ที่ทำให้เราหลงรัก ภูมิ พีม แทน ฟ่าง
ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: จบแล้วจริงเหรออออ
ขอตอนพิเศษอีกได้มั้ยอ่ะ
ไม่อยากให้จบเลยยยย ติดตามมาตั้งนานอ่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:L1: :3123: :L2:พีมภูมิ รักเลยอ่ะครับ
ขอบคุณผู้แต่งนะครับ :pig4: :mc4:
-
ขอบคุณระยะเวลา 2 ปีที่อยู่ด้วยกันมา
ขอให้พี่ภูมิกับน้องพีม มีความสุขตลอดไปปปป
ขอให้พี่ตาล สวยวัน สวยคืนนะคร้าาาา
-
รักนิยายเรื่องนี้มาก
และฝากบอกคนเขียนว่าขอบคุณมาก
ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
จะตั้งตารอฉบับรูปเล่มค่ะ
-
อยากบอกน้องตาลว่า.....ขอบคุณเช่นกัน
ุ
ขอบคุณ ที่แต่งเรื่องราวดีๆ ให้อ่าน ความรู้สึกที่บรรจุไว้ ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ
ดีใจ เสียใจ ตอนดราม่า สุดๆ เลยนะ .....อ่านแล้วทั้งร้องไห้ทั้งเจ็บไปด้วยเลยแหล่ะ
แต่ก็ประทับใจมากๆ เป็นแรงบันดาลใจให้อยากแต่งบ้าง ฮ่าๆ
ยังไงก็ขอบคุณค่ะ อย่าลืมแต่งเรื่องดี ๆ มาแบ่งปัน อีกนะคะ
พี่บอกได้เลยว่า.....จะรอ ตั้งหน้าตั้งตารอ เรื่องใหม่ของตาลค่ะ
-
ขอบคุณที่เอาเรื่องมาให้อ่านนะ รีบมาต่ออีกล่ะ :pig4:
-
จบแล้วอ่ะ ยิ้มอย่างมีความสุขจริงๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆเรื่องนี้นะคะ
ภูมิกับพัีม จะเป็นอีกคู่ที่เราประทับใจไม่มีวันลืมจริงๆๆๆค่ะ
-
จบแล้วอ่าาา :o12: :o12:
นิยายเรื่องนี้สนุกมาก ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกเลยอ่ะ
มีครบทุกรสเลย แต่ชอบฮามากกว่า แมร่งฮาจิงๆๆ วีรกรรมของแต่ละคน
:pig4: นะที่แต่งมาให้อ่าน
-
อุตส่าห์ถ่วงเวลาไม่อ่านมาหลายวัน สุดท้ายเราก็หนีตอนจบไม่พ้น เฮ้อ
ขอบคุณนิยายที่มอบความรู้สึกดีๆให้ทุกครั้งทีเราได้อ่าน
ขอบคุณที่สร้างหนุ่มๆเหล่านี้มาให้เรารักค่ะ
-
o22 o22 o22 :เฮ้อ: :เฮ้อ::เฮ้อ: ใจหายที่สุดอะ จบแล้วอะ แต่ก็เต็มอิ่มนะ ได้ครบทุกอารมณ์กับเรื่องนี้มาก
เป็นเหมือนเพื่อนตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้เลย รู้สึกผูกพันมากอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ยังไงก็รอรวมเล่มนะค่ะ แล้วต่อไปนี้จะมีตอนพิเศษ อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ สั้น ๆ ก็ได้ มาให้อ่านกันไหมเอ่ย
We are ......... "เพื่อนกันตลอดไป"
o13 :bye2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้นะคะ
เวลาเราอ่านเรื่องนี้เรามักจะย้อนกลับไปคิดถึงตอนช่วงอยู่มหาลัยอยู่บ่อยๆ คิดถึงวันเวลาที่เคยมีเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขร่วมผ่านวันที่แสนประทับใจมาด้วยกัน
ขอบคุณค่ะ
-
จบแล้วอ่ะ อย่าเพิ่งจบสิขอตอนพิเศษแบบโคตรพิเศษด้วย
Thank you
-
o13 o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ,, :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
จบเเล้วเหร๊อ ,, ... เค้าอยากอ่านเรื่องปันกับ องุ่น อิอิ ^^~
-
ขอบคุณ นะครับสำหรับ นิยายดี ๆ อีกเรื่องนึง จะเก็บเรื่องราวของพีม และ ภูมิ ไว้ในใจตลอดไปนะ ><
ฮ๋าา ๆ แอบเว่อร์ ไปหน่อย แต่ชอบมากนะครับ :)
-
รักเรื่องนี้สุด :pig4:
-
สุดยอดเลยครับ ชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นหนึ่งในเรื่องที่เยี่ยมที่สุดเท่าที่เคยอ่านเลย ขอบคุณมากๆนะครับที่สร้างผลงานดีๆแบบนี้ขึ้นมา ขอบคุณจริงๆครับ o13
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคับ o13 o13 o13
สนุกมากๆ รักคนแต่งครับ
-
บอกได้คำเดียวว่า"ใจหาย"...
ที่จะไม่ได้อ่านน้องพีมกับพ้องเพื่อนแล้ว...
เป็นนิยายที่อ่านแล้วผ่อนคลายความเครียดได้อย่างมากเรื่องหนึ่ง...
ขอบคุณน้องตาลที่ส่งความสนุกมาให้อย่างต่อเนื่องและยาวนาน...
จะรอผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปของน้องนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ :L2:
-
ขอบคุณมาก สำหรับอีกหนึ่งนิยายที่ดีที่สุด ตลกและสนุกที่สุดที่เคยอ่านมา
ใจหายมากเลยจริงๆ และยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังค้างคาใจ เช่น ตอนพีมแยกกับภูมิ แล้วคลื่นไปหาพีมเจอได้ยังไง
ยังอยากรู้ว่าคุณชายกับน้องโตเกียวตอนอยู่ด้วยกันสอวคนจะสวีทกันขนาดไหน
ปันกับพี่องุ่นจะคบกันยังไง
คลื่นจะเจอแฟนดีๆมั้ย
ถ้าไม่รบกวนกันจนเกินไป ยังแอบหวังว่าึุณตาลจะมาต่อภาค2 หรือมีตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงบ้างนะ
-
จำได้ว่าอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกเมื่อต้นปีที่แล้ว แต่หลังจากที่อ่านไปได้แค่สิบกว่าตอน....ก็สัญญากับตัวเองเลยว่า จะไม่อ่านเรื่องนี้อีกจนกว่าจะจบ เพราะมันสนุกเกินกว่าจะต้องมานั่งรออ่านทีละตอน
สนุกจนต้องยอมรอเป็นปีครับ
ในที่สุดก็ได้อ่านซักที....
o13
-
ไม่อยากคอมเม้นยาวๆ อิอิ เพราะว่ามันมีคำที่จะบรรยายออกมาเยอะมากมายจากการอ่านเรื่องนี้ เด๋วคอมเม้นจะยาวไปเท่ากับเนื้อเรื่องซะเปล่าๆ กัวพี่ตาลอ่านไม่ไหว แต่มีสามคำอธิบายความรู้สึกได้ตรงกับใจที่สุด คือ ประ-ทับ-ใจ
ตั้งแต่เริ่มอ่านจนตัวอักษรสุดท้ายของเรื่องนี้ ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย มันเป็นอะไรที่ดูอบอุ่น ตรงไปตรงมา อ่านแล้วยิ้มได้ อ่านแล้วหัวเราะได้ เวลาตัวละครเศร้า ก็เศร้าไปด้วย แต่ในความเศร้านั้น คือการเรียนรู้ไปพร้อมๆกับตัวละครนั้นด้วย เมื่อหายจากความเศร้าความปลาบปลื้มก็จะมาแทนที่ ทุกอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอก หรือนู๋พีมของเรานั่นเอง มันทำให้เรารู้สึกได้จริงๆถึงความเป็นคนมองโลกในแง่ดีของพีม และสัมผัสถึงโลกที่พีมอยู่ได้จริงๆ รู้สึกได้จริงว่าเพื่อนๆคนรอบข้างพีมทุกคนเค้ามีอะไรที่พิเศษแตกต่างกันไป ทุกคนดูมีชีวิตชีวาจริงๆ อิจฉาที่พีมได้พบได้รู้จักกับคนเหล่านั้น อิจฉาคนเหล่านั้นที่ได้รู้จักพีม อยากบอกว่าตัวละครในเรื่องนี้ทุกตัวมีอิทธิพลต่อผู้อ่านมาก มันเหมือนกับโมเดลของคนดีๆที่เค้าอยู่รวมกัน มันทำให้เราอยากเอาเป็นแบบอย่าง วีอาร์ทำให้หายเศร้าเวลาเราเศร้า วีอาร์ให้กำลังใจเมื่อรู้สึกสิ้นหวัง วีอาร์ทำให้เรามองปัญหาและคิดแก้ไขเป็น คืออ่านแล้วได้อะไรเยอะมาก จนสิ่งที่จะพิม สิ่งที่จะเม้นมันทะลักออกมาจนคอมเม้น วก วน งง แปลกๆไปบ้าง ก่อนที่่จะ งง ไปมากกว่านี้ ขอให้พี่ตาลผู้ให้กำเนิด ภูมิ พีม เดอะแก๊ง และตัวละครอื่นๆอีกมากมายที่เป็นฟันเฟืองสำคัญของเรื่องนี้ ได้รับความสุขเหมือนกับที่นำความสุขมาแบ่งปันผู้อื่น สิ่งที่อยากบอกที่สุดคือ "รัก พีตาลผู้ให้กำเนิดเรื่องนี้ รัก ภูมิ พีม เดอะแก๊ง และชาวค่าย" ประทับใจเรื่องนี้มาก
รวมเล่มเมื่อไหร่ จองเล่มนึงด้วยนะคะ อยากมี ภูมิ พีม กับเดอะแก๊ง ติดตัวไปทุกที่
รัก รัก รัก รัก รัก เรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ จนไม่รู้จะอธิบายยังไง
(นั่นไง ยาวจนได้ อยากจะคอมเม้นแบบ สามคำสั้นๆแต่อ่านแล้วน้ำ ลาย เอ้ย!! น้ำตาไหล ดั๊นนน ออกมายาวเป็นเรียงความซะแล้ว - -")
o13
-
อยากบอกว่า โคตรรักเรื่องนี้อ่ะ
แบบว่าอ่านทีไรยิ้มได้ทุกที
ต่อจากนี้คงไม่ได้เจอหนุ่มๆแล้ว
คิดถึงอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย เฮ้อ....
รู้สุึกเหมือนได้อ่านชีวิตคนกลุ่มหนึ่ง รู้สึกว่าเขาทำให้เรามีความสุข
ขอบคุณ คุณตาลนะคะ ที่ทำให้เรามีความสุข
รักเดอะแก๊งที่สุดอ่ะ
รอเรื่องต่อไปนะคะ
-
จบแล้วเหยอ.. ยังอยากรู้เรื่องปันองุ่นอยู่เลยอ้าาาาา =..=
ยังไงก็ดีใจมากๆที่ได้อ่านวีอาร์นะคะ ขอบคุณพี่ตาลมากที่สร้างนิยายดีๆแบบนี้ขึ้นมา ^_______^
-
ไม่อยากให้จบเลย คิดถึงทุกๆคน :L2:
-
ขอตอนพิเศษเพิ่มอีกเรื่อยๆได้มั้ยอ่ะ o14 o15
-
สนุกมากกกก :n1:
ซึ้ง หัวเราะ ร้องไห มีครบทุกอย่าง :oo1:
ไม่อยากให้จบเลยTT :monkeysad:
ขอบคุณทุตัวละคร ที่สร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ
ขอบคุณพี่ตาลที่เขียนนิยายเรื่องนี้มา
ขอบคุณทุกอย่างที่มีส่วนทำให้นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้น
ขอบคุณแรงบันดารใจที่ทำให้พี่ตาลแต่งเรื่องนี้
We are คือ เรารักกัน :))
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :sad4: :sad4:
ไม่อยากให้ย้ายเลย :monkeysad:
อยากอ่านสเปฯอะ :monkeysad:
แล้วจะรวมเล่มมั้ยค่ะ
รวมเถอะนะๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
จบแล้ววววววววววววววววววว :o12: :sad4: :mc4: :กอด1: :dont2:
ก่อนอื่นต้องแอบบอกเลยว่าไปทำใจก่อนมาอ่านตอนจบค่ะ เป็นนิยายเรื่องแรกที่เราอ่านแล้วรู้สึกไม่อยากให้จบลงเลย
ถึงจะไม่ได้อ่านตั้งแต่เริ่มลงครั้งแรก แต่ก็รักเรื่องนี้ไปแบบถอนตัวไม่ขึ้นแล้วค่ะ
จุดเริ่มต้นอ่านนิยายเรื่องนี้ สาเหตุมาจาก เห็นลิงค์ในเฟสของเพื่อนเลยตามเข้าไป แล้วลองอ่านดู ตอนแรกที่เราได้อ่านเป็นตอนที่ภูมิไปส่งหม่อนกลับบ้านแล้วกลับมาที่นัดแต่ไม่เจอพีมเลยตามไปที่บ้านพีมที่นอนซมเพราะตากฝนน่ะค่ะ
คือ ฉากทั้งสองคนในห้องนอนมันตราตรึงเรามากค่ะ ทั้งๆที่ไม่ได้อ่านแต่แรก แต่พอแค่ได้อ่านตอนนั้นก็รู้เลยว่า ภูมิรักพีมมาก สองคนนี้รักจริงๆ เป็นแค่ตอนสั้นๆที่ทำให้เราเข้าถึงความรู้สึกตัวละครได้ คือ ณ ตอนนั้น เราบอกตัวเองเลยค่ะว่าWe are เป็นนิยายที่เราไม่ควรพลาดจริงๆ แล้วเราก็คิดไม่ผิด
เราอ่านนิยายมาก็ไม่ใช่น้อย แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เรารักมากที่สุด รู้สึกผูกพันธ์ด้วยมากที่สุด
ไม่เคยมีนิยายเรื่องไหนที่ทำให้เราไม่กล้าอ่านฉากดราม่า เพราะ ตามปกติแล้วเราชอบเรื่องดราม่ามากๆ แต่พอมาเป็นเรื่องนี้ เราทำใจอ่านไม่ได้ไปหลายวันเลยค่ะ เสียน้ำตาไปเป็นลิตร
ไม่เคยมีนิยายเรื่องไหน ที่คนเขียนมาประกาศบอกว่าใกล้จบแล้ว ถึงโค้งสุดท้ายแล้ว แล้วทำให้เราใจหาย ภาวนาให้มันเรื่องมันยืดต่อไปแบบไม่สิ้นสุดอย่างนิยายเรื่องนี้ค่ะ
แล้วก็ไม่มีนิยายเรื่องไหนที่เราคอยตามเช็คอยู่ทุกวันว่าอัพหรือยัง แล้วรีบเข้ามาอ่านทันทีที่อัพเหมือนนิยายเรื่องนี้(ขอยกเว้นช่วงวุ่นๆมาตามอัพเดทไม่ไหวนะคะ ฮ่าๆๆ)
ไม่มีนิยายเรื่องไหนที่ทำให้เรามีความสุขได้มากเท่านี้มาก่อน
เรื่องนี้มีอิทธิพลกับเรามากค่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเนาะ
เป็นนิยายที่ทำให้เราทั้งยิ้ม หัวเราะลั่นมากที่สุด ตอนฮานี่ก็ไม่บันยะบันยัง ขำแบบไม่ไหวอ่ะค่ะ เคยเกือบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ในรถไฟฟ้าใต้ดินมาแล้ว เอิ๊กๆ ฮาก็ว่าหนักแล้ว บทจะดราม่าก็ทรมานใจดีเหลือเกิน ครบรสทุกอารมณ์จริงๆค่ะ
เราเอง(และคิดว่านักอ่านอีกหลายท่าย)ก็รู้สึกผูกพันธ์กับเรื่องนี้ ผูกพันธ์กับตัวละครทุกๆตัวเหมือนพี่ตาลค่ะ
เป็นเรื่องที่มีตัวละครเยอะนะคะ แต่ทุกคนมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง เราจำทุกคนได้ จำนิสัยได้ แทบจะไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาเป็นเพียงแค่ตัวละครที่สมมติขึ้นมา ทุกอย่างมันเหมือนจริง เหมือนมีชีวิตจริงๆ เหมือนเรากำลังอ่านเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงมากกว่าจะเรียกว่านิยายเลยก็ว่าได้ค่ะ
ส่วนตัวถามว่าเศร้ามั้ยที่เรื่องนี้จบลง เศร้าค่ะ รู้สึกเหงาเลยนะ ใจหายด้วย เหมือนบางสิ่งบางอย่างที่อยู่กับเรามานาน เหมือนสิ่งสำคัญบางอย่างมันขาดหายไปน่ะค่ะ แต่เราก็เข้าใจ ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา มีเริ่มก็ต้องมีจบ เพียงแต่ทุกอย่างจะอยู่กับเรา ในความทรงจำเราไปอย่างนี้เรื่อยไปค่ะ ถึงเรื่องราวนี้จะจบลง แต่เราก็คิดว่าเรื่องราวของพวกเขายังดำเนินต่อไปค่ะ ไว้เราจะจิ้นเองต่อ ก๊ากกกกกกก
สุดท้ายเราขอบคุณพี่ตาลมากๆเลยค่ะ ที่แต่งเรื่องราวดีๆเรื่องนี้ขึ้นมา ทำให้เรามีความสุขกับการอ่านได้มากถึงขนาดนี้ จะติดตามนิยายพี่ตาลไปเรื่อยๆเลยค่ะ
รอรวมเล่มอยู่นะคะ แพงเท่าไหร่ก็ไม่หวั่นค่ะ ขอแบบจัดเต็มเลย จะเก็บไว้เป็นสมบัติล้ำค่า :man1:
ภูมิ พีม หมอเชน(ที่รักของเค้า><) พี่โอ๊ต(พี่ชายแย่งซีนสุดเลิฟ) ชายเบียร์ ปันปัน ฟ่าง แทน มิค คิว น้องเต้ย(เด็กดื้อ) น้องแมท คลื่น(พ่อคนดี) แก๊งเจ๊กรีนกะเทยสร้างสรรค์ องุ่น น้องโตเกียว หมดยังหว่า พอและ ขอบคุณตัวละครทุกๆคน อยากบอกว่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี แต่รักมากจริงๆ ทุกคนจะอยู่ในใจเราไปตลอดเลย
สุดท้ายจริงๆ รักพี่ตาล รักนิยายเรื่องWe are...คือเรารักกัน รักตัวละครทุกคน รักที่สุดเลยค่ะ :L2:
เราคิดว่าชื่อเรื่อง We are...คือเรารักกัน "We"หรือ"เรา" ไม่ได้หมายถึงแค่ตัวละคร แต่มันรวมถึงนักอ่าน นักแต่ง ทุกคนรวมเป็น"เรา"ค่ะ เราเชื่อแบบนี้นะ :yeb:
มันมีหลายอย่างที่อยากจะพูดมาก แต่อธิบายออกมาไม่ถูกค่ะ แต่ความรู้สึกมันล้นเอ่อจริงๆ :impress:
We are...คือเรารักกัน We are...together ค่ะ :L1:
ปล.ขอตอนพิเศษหน่อยสิคะ อิอิ ถึงเรื่องจะจบแล้ว แต่ตอนพิเศษมาได้เรื่อยๆนะคะ เอิ๊กๆ :haun5:
:c3:
-
เป็นนิยายที่อ่านหลาย ๆ รอบก็ยังทำให้เราหัวเราะ ร้องไห้ ไปกับพวกเค้าทุกรอบเลย
เรารอรวมเล่มอยู่น่ะค่ะ เป็นเรื่องที่อยากเก็บจริง ๆ น่ะค่ะ
ปล. แล้วต่อไปเค้าจะอ่านเรื่องเด็ก ๆ พวกนี้ได้จากที่ไหนละเนี่ยคงคิดถึงน่าดูอ่ะ
-
ติดตามเรื่องนี้มาตลอด เม้นท์บ้าง ไม่เม้นท์บ้าง :z3:
แต่ฮามันทุกตอน :m20:
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยายดีๆ ที่จบไปอีกเรื่องหนึ่ง :pig4:
อยากบอกว่าได้อะไรเยอะกว่าความฮาคะ
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้
ชอบและประทับใจมากจริงๆ คิดเสมอว่าทุกคนในเรื่องมีตัวตนจริงๆ o13 o13
-
อ๊ากกกกกกก เรื่องนี้สนุกมากๆ เลยคร้าบบบบ จะมีรวมเล่มหรือป่าวอ่ะ อยากได้มากๆๆๆๆๆๆๆ มีนะ มีนะ พลิสสสส :m15:
-
เพิ่งเริ่มอ่านยังไม่ถึงไหนเลยจบซะแล้ว
-
สนุกม๊ากกกกกกกกกกกก อ่านไป ขำไป มุกเยอะสาดดดดดดดดดดดดดดดดด :laugh:
แต่บทจะดร่าม่า ก็ ทำเอาร้องไห้ เอาใจช่วย ภูมิกับพีม กว่าจะผ่านเรื่องความรักที่โดนกีดกัน ก็เอาซะน้ำตาท่วมคอมกันเลย :monkeysad:
ชอบคะ เดอะแกงค์ we are ชอบหมดเลยอ่ะ เอาตอนพิเศษ ของ พี่คิวกับเต้ย มาปล่อยบ้างนะ อยากรู้ว่า เต้ยโดนพี่คิว :oo1: แล้วจะต่อยหอย หรือเงียบ :m20:
ขอบคุณสำหรับนิยายที่สนุก เรื่องนี้ได้คะ
+1 ให้กับบทสรุป และกำลังใจคนแต่ง :กอด1: :pig4:
-
จบแล้ว!!!!
ฮือๆ คงคิดถึงนิยายเรื่องนี้น่าดูเลย
ขอบคุณน้องตาลมากๆนะคะ
ที่ทำให้เราได้รู้จัก กับเรื่องราวเหล่านี้
จบได้ตื้นตันมาก
We are.. จะอยู่ในใจตลอดไป
-
ภูมิจะมีพีมอยู่ข้างๆตลอดไป จบแล้ว
ขอบคุณค่ะ
-
ในที่สุด....วันนี้ก็มาถึง
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราสินะคะ...
ขอบคุณคุณตาลที่สร้างสรรค์นิยายดีๆสนุกๆมาให้อ่าน
เราเริ่มอ่านเรื่องนี้ซักตอนที่10กว่า แต่แทบไม่เคยเมนต์เลย แบบรีบอ่านรีบปิดไปทำอย่างอื่นต่อ เค้าข้อโทษ :call:
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องนึงที่เราตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกๆแบบไม่รอให้จบแล้วมาอ่าน เพราะไม่ชอบความค้างคา แต่กับเรื่องนี้เห็นอัพทีไรต้องจิ้มเข้ามาอ่านทุกที ไม่รู้ทำไม 55+
เราเป็นอีกคนที่ได้กำลังใจกับอะไรหลายอย่างจากหนุ่มๆในเรื่องนี้ ทั้งความสุข ความเศร้า เสียงหัวเราะ(จนแฟลตเมทฝรั่งข้างห้องมาเคาะห้องถามว่ายูไปอัพยามาหรอ?) พีมเศร้าภูมิเครียดเราก็เครียดไปด้วย ปันปล่อยมุกแป๊ก เต้ยทำตัวรัว เราก็ขำขี้แตกขี้แตน จนแฟลตเมทมองหน้าเวลาเจอกันทุกที คงสงสัยว่ามันหัวเราะบ้าอะไรคนเดียวอยู่ในห้อง
สุดท้ายนี้เราส่งลิงค์เรื่องนี้ไปให้เพื่อนเราอ่านด่วยค่ะ เพื่อนเราชอบแบบรอให้จบค่อยอ่าน 55+
เราเชื่อว่าเพื่อนเราต้องตกหลุมรักและบ้าตามหนุ่มๆในเรื่องแบบเราไปอีกคนแน่นอน :o8:
-
อยากให้ทำหนังสือจังเลยค่ะ อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกว่า มีนิยายเรื่องนึง ที่เราไม่อยากให้จบเลย
-
แงงงงง จบแล้วจริงๆหรอ :z3:
รักเรื่องนี้มากๆอ่ะ ผูกพันไปแล้ว
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวละครมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆเหล่านี้ ขอบคุณผู้แต่ง ขอบคุณตัวละคร
ที่ทำให้เรามีความสุข วันไหนเราเครียดๆ พอเปิดเรื่องนี้ขึ้นมา
มันทำให้เรายิ้มได้เสมอ :pig4:
* แอบหวังภาค 2 อยู่นะ 5555555555555
-
จะมีรวมเล่มมั้ยคะ เค้าอยากได้เอามาเก็บไว้เป็นที่ระทึกอ่ะ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รักเรื่องนี้มากเลยนะ ขอบคุณที่ทำอะไรน่ารักๆ มาให้ได้อ่าน
ตัวละครทุกตัวน่ารักหมดเลย มีความเป็นตัวเอง
เราเป็นเอฟซี เอี้ยปัน ไปเลย 555555555555
นางฮามากนะ ไม่ค่อยอากให้นางหายไปซักตอนเลยอ่ะ
ไม่เคยเม้นเรื่องไหนยาวขนาดนี้ สาระอยู่ตรงไหน
เอาแค่ว่า ไม่อยากให้จบ .... ฮรือ อออ TT TT
จะติดตามเรื่องต่อๆ ให้กำลังใจไรเตอร์ สู้ๆนะคะ ^__^
-
รักเรื่องนี้และเป็นเรื่องเดียวที่ติดตามแบบต่อจนจบ เพราะปกติไม่ชอบอ่านนิยายที่ยังไม่จบ มีหนังสือซื้อแน่นอน
-
ไม่อยากให้จบเลย :sad11:
รักเรื่องนี้มากกกกกก อยากอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต(?)
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆให้เราได้อ่านกันนะค้าบบ :pig4:
-
ตามอ่านมาสามวันจนจบเลย T_T
ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่แต่งเรื่องน่ารักๆสนุกฮาเศร้าซึ้งแบบนี้มาให้อ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเหมือน
ตัวละครในเรื่องทุกตัวมีอยู่จริงๆ ผูกพันธ์อย่างบอกไม่ถูก T_T คิดถึงเลยย~
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ หวังว่าจะได้อ่านเรื่องต่อๆไปของคนเขียนอีกนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่า :)
-
คิดว่าวันนึงมันคงต้องจบลง แต่พอจบแล้วมันหวิวๆ อ่ะ คิดถึงหนุ่มๆ คิดถึง we are เราจะได้เจอกันอีกมั้ยค่ะ ขอบคุณคนแต่งเช่นกันค่ะ ขอบคุณมากนะคะ เรามีความสุขมากกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ :L2:
-
ประทับใจมาก ๆ กับนิยายเรื่องนี้ ตอนจบก็จบได้ดี ชอบครับ
-
เรื่องนี้มีรวมเล่มไหมคะเนี่ย
อยากได้มากเลยค่ะ
-
:t3:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่รู้จะบรรยายออกมายังไงกับเรื่องนี้
พอบทจะฮาก็ฮามากๆ ขำจนปวดท้อง
บทจะดราม่าก็เล่นเอาน้ำตาปริ่ม ซับแทบไม่ทัน
เฮ้อออ...แต่ยังไงมันก็ต้องจบเนอะ T^T
ขอบคุณน้องตาลที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
ทำให้ได้รู้จักกับหนุ่มๆ we are
ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
ทำให้น้ำตาแตก ตอนสงสารน้องพีม...
อย่าลืมมีตอนพิเศษๆมาให้หายคิดถึงบ้างเน้อออ เค้าจะรอ <3
-
ในที่สุดก็จบแล้วอะ ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย ลุ้นมาน้านนานนนนนนนนน ขอบคุณที่จบอย่างแฮปปี้ค่ะ
-
รอข่าวเรื่องหนังสืออย่างใจจดจ่อ // จ้อง จ้อง จ้อง
อยากอ่านตอนพิเศษจังอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา พี่ตาลจ๋าาาาาาาาาาาาาาาา
:m5: :m5: :m5: :m5:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย ตัวละครทุกตัวน่ารักมาก
ขอบคุณพี่ตาลมากนะค่ะที่เเต่งเรื่องนี้สนุกมาก
มิตรภาพระว่างเพื่อนของพี่พี่ในวีอาร์น่ารักมาก รักกันมาก
หนูชอบมากค่ะ รักวีอาร์รักพี่ตาล
-
:m1: :m1:
อ๊าาาาา!
อยากอ่านตอนพิเศษของ คิวกะเต้ย❤ อ่ะ เรื่องสัญญาตอนเรียนจบ
แล้วก็ พี่องุ่นกะปันปัน❤ ด้วย หวานๆสักตอนนน
อ่าา แล้วก็ โตเกียววกะคุณชายด้วยยยยย ❤
อ่ออ ที่อยากได้มากกกที่สุดด คืออ " ส่งหนุ่มน้อยน่ารัก มาให้หมอเชนที่ค่าาา❤ "
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ..... :L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
ขอบคุณสำหรับความพยายามและตั้งใจในการเขียนเรื่องนี้ออกมาเพราะเรารู้ว่ามันจะต้องทุ่มเทให้มากแค่ไหน
ขอบคุณค่ะ อิอิ
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ เป็นนิยายที่ให้สาระ และข้อคิดดีๆมากมาย ที่สำคัญชอบมุกที่ผู้เขียนใส่เข้ามามากค่ะ ทำให้เราขำอยู่หน้าจอทุกครั้งที่อ่านเลย
มีความสุขมากๆ แล้วจะรอซื้อตอนรวมเล่มหนังสือนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ
-
ไม่เห็นมีตอนใหม่เลยค่ะ อยู่ไหนเอ่ย
-
กว่าจะเป็นแฟนกันได้นะพีม เล่นตัวซะ 5555+
-
รักเรื่องนี้มากคับบบบบบบบบ!!!! รักพี่คิว รักภูมิ อ๊ากกกกกกก
จบละจริงๆหรอเนี่ย... T T
:o12: :o12: :o12:
-
จบแล้วหรอเนี่ยยยยยยย ชอบนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับนิยายหนุก ๆ จ้า o13 :bye2:
-
We are...คือเรารักกัน เปิดจองแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
มาแล้วค่า วันที่ทุกคนรอคอย ลอยคอ รอมาแสนนานนนนนนนนนนกับการเปิดจองนิยายที่ครองใจประชากรวายทั้งแผ่นดินและเปิดซิงมือใหม่หัดวายนับพันชีวิต??? แต่เมื่อได้ตำแหน่งแม่ทัพกลับถูกตราหน้าถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฎ และถูกขับไล่เนรเทศออกจากเมืองหลวงแห่งแรก??? แต่ด้วยบุญญาบารมีที่อีคนแต่งแม่งสวยชิบหาย สวยเหี้ยๆ(แบนดิ บู่ววววว) o18
และโชคยังเข้าข้างเหลือเมืองหลวงแห่งที่สอง อีคนแต่งจึงได้พาชาวเมืองผู้จงรักภักดีที่คอยช่วยเหลือนางมาโดยตลอดข้ามแม่น้ำอโนมา หุบเขากินคนและทะเลสีทันดรมาตั้งรกรากแก้วแห่งใหม่(บล็อกยังไม่เสร็จรอก่อนนะจ๊ะตัวเทอพรุ่งนี้ได้แน่นอน) ใครที่อยู่เล้าก็อยู่เล้าไปตามปกตินะคะ อิอิ :กอด1:
และบัดนี้ได้เวลาอันสมควรแล้วที่หมู่เฮาชาวคณะวีอาร์บันเทิงศิลป์จะได้ประกาศเจตจำนงสถาปนาความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ในนามของทะเลหัวใจผู้รักเด็กเป็นชีวิตจิตใจจึงขอประกาศว่า……….ใครเริ่มเบื่อบ้าง จบเหอะ เนาะ ไปดูรายละเอียดกันเถอะค่ะ
1. We are…คือเรารักกัน 1 ชุด มี 4 เล่ม เล่มละเกือบ 400 หน้า สวยยังระบุแน่ชัดไม่ได้นะคะเพราะตอนพิเศษมันมาเรื่อยๆระหว่างรอพิมพ์ในช่วงสามเดือนนี้ก็ไม่แน่ว่าถ้าเกิดเฮี้ยนขึ้นมาอยากใส่ตอนพิเศษเพิ่มลงไปใครจะรู้ อิอิ จำนวนหน้าก็จะประมานนี้อ่ะค่ะ
2. หนังสือมีปกให้นะคะ แฮ่ ไม่เอากระดาษหนังสือพิมพ์ห่อแบบไอ้คิวแน่ๆ ก็จะเป็นกระดาษอาร์ตการ์ดเคลือบด้าน(ด้านไหน ฮ่าๆ)
3. กระดาษข้างในเป็นกระดาษรียูสเพื่อบรรเทาโลกร้อนนะคะ กร้ากกกก ตลกแระ ล้อเล่นน่าเค้าใช้กระดาษถนอมสายตากรีนจีจี้เฟรนลี่(เก็ทมุกนี้ป่ะ ฮา) กระดาษถนอมสายตาgreen readพิมพ์ขาว-ดำจ้าาาาาาา
4. เลือกได้ว่าไสกาวหรือเย็บมุม ตาลตามใจคนอ่าน หึหึ บ้ารึ ไสกาวดีกว่าเผื่อว่างจะได้เอามาดมได้ทูอินวัน เก๋ๆ
5. วิธีการสั่งจอง เดี๋ยวมาบอกอีกทีเพราะตาลยังคิดไม่ออก(เจริญ) :z3:
6. และ…………..สิทธิพิเศษ สำหรับ 20 คนแรก!!!!!!!!!!!!!ที่โอนก่อนท่านมีสิทธิ์รับกิฟวอเช่อแบบชิคๆ :D ว่าจะเอาของขวัญเป็นตุ๊กหมี Made In China หาซื้อได้ตามสำเพ็งหรือว่าจะให้จัดส่งหนังสือฟรี เลือกได้อย่างเดียวนะคะ ^^ (คำถาม มันชิคตรงไหนวะ)
7. มาถึงประเด็นอ่อนระทวย เรื่อง ราคา!!!!!!!!!!!!! เตรียมใจไว้นะคะ ราคาของหนังสือ We are …คือเรารักกัน ราคา 1500 บาท(ไทย)ค่าาาาาา นี่ยังไม่รวมค่าจัดส่งแต่คิดว่าน่าจะประมาน 100 ถ้าเกิดมันเกินมา 5 บาท 10 บาทเดี๋ยวสวยจ่ายเอง(บ้านจนแต่สวยพอใจ มีไรป่ะ) ปล ราคาจัดส่งและจำนวนหน้ายังไม่นิ่งนะคะจนกว่าจะหยุดตอนพิเศษเพิ่มลดก็จะไม่ให้เกินนี้มากT^T
8. ของแถมมมมมมม เป็นที่คั่นหนังสือ 9 ลายค่าฝีมือวาดจากนักวาดแถวหน้าของเมืองไทย(คนวาดเตี้ยเวลาเข้าแถวเลยอยู่แถวหน้า)กร้ากกกกกกกกกกก 9 ลายนั้นจะประกอบไปดด้วยลายคู่สามคู่นะคะ คือ ภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย และที่เหลือก็ลายเดี่ยวคือ ปัน แมท มิค คุณเบียร์ พี่เชน(พิเศษตลอดอ่ะคนนี้)และคลื่นธารนทีของตาล คึ ครบเก้ายังอ่ะ ครบเนอะแต่ทุกคนจะได้แค่สี่อันนะคะตาลจะเสี่ยงทายยัดไปให้(คล้ายๆการ์ดของนักร้องกลุ่มนึงเลยอ่ะแต่ซอรี่นะคะเด็กดาวเพราะพี่ตาลกะพี่แพรคิดโปรเจคนี้มาก่อนพวกหนูจะเดบิวอีก กร้ากกก)
9. ระยะเวลาการเปิดจองคือ 30 มิถุนายน ปีพุทธศักราช 2555 ไปจนถึง 30 กันยายน ปีพุทธศักราช2555 สิริรวมเพลาก็สามเดือนฝ่าๆ
10. สำหรับการจัดส่งนั้นเป็นแบบลงทะเบียนนะคะ ส่งทั่วราชอาณาจักรแต่ต่างประเทศนั้นขอคุยกันนอกรอบอีกทีเพราะตาลส่งไม่เป็น กร้ากกกก ขอเวลาไปศึกษาก่อน ส่วนนอกโลกและต่างกาแลกซี่ช่วงนี้น้ำมันแพงยานอวกาศไม่ค่อยผ่านแถวบ้านตาลเลยไม่สะดวกนะคะ อิอิ
และนี่คือรายละเอียดแบบคร่าวๆที่ละเอียดอะเนอะ? ก็ขอให้ชาวเมืองที่ได้อ่านและมีประสงค์จะจองช่วยลงชื่อกันไว้ซักนิดนะคะ ขอฝากหนุ่มๆไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของพ่อแม่พี่น้องด้วยนะคะ(กัดปากน้ำตาคลอหันหลังวิ่งออกหลังฉาก) :o12:
ด้วยรักและใคร่
By…Seaheart ไฮโซววววววใช้ภาษาประกิด :laugh:
-
น้องตาล พี่จอง 1 ชุดค่าาาาาาาาาาาาาาาา
บู่วววว พิมผิดนิดหน่อย เค้าตื่นเต้นหนิ กร๊ากกกกกกกกก
-
จอง!!!!!!!!!!!!!!!! :mc4:
-
จอง คร๊าาาาาาาาาา o13 o13 o13 o13
-
ขอจองเล่มนึงค่า
-
อ่าาาาาาาาาาา เป็นการคอมเม้นที่เราแทบจะเม้นทั้งน้ำตา (มันมาเวอร์) :impress3:
ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคที่สนุกมาก เราไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะสนุกขนาดนี้
น้องแนะนำมาให้อ่านก็อ่านไปเรื่อยๆ แต่พอเริ่มอ่านก็หยุดไม่ได้
จนถึงขึ้นนอนอ่านห้าหกชั่วโมงต่อกัน :o8:
ยอ่งตอนที่พ่อภูมิมาเจอภูมิกับพีมที่ห้องนะ
อ่านไปร้องไห้ไป น้ำหูน้ำตาไหลยกใหญ่ :sad4:
ปรากกฏว่าเช้ามาตาบมมากๆ ไปมหาลัยทั้งอย่างนั้นจนเพื่อนตกใจว่าไปร้องไห้เรื่องอะไรมา
ตอบไปว่าอ่านฟิค แล้วมันก็พากันโห่ใหญ่ บอกว่าเรื่องนี้แค่เองเหรอ
เราแบบ ไม่แค่นี้นะ ความรักของภูมิกับพีมยิ่งใหญ่มาก ไม่ใช่เรื่องแค่นี้นะ :-[
5555555+ รู้สึกว่าตัวเองบ้ามากๆเลยอ่ะ o18
ไม่เคยเป้นอะไรขนาดนี้มากก่อน เป็นฟิคที่ไม่อยากให้จบเลย :serius2:
ส่วนตัวชอบปันๆมาก 55555+ ผู้ชายไรคิดต่างตลอดๆ ก๊ากกก
แล้วก็พี่คิว โอยยยยยย คนนี้นะหลงรักเลยอ่ะ อยากได้เป็นของตัวเอง (โป๊กกก!! : เต้ยขว้างรองเท้าใส่หัว)
รักทุกคนเลย รักทุกคนในวีอาร์มากๆ เหมือนได้อ่านชีวิตจริงๆเลยอ่ะ
พี่ตาลแต่งดีมากเลย แบบว่าทั้งฮา ทั้งเศร้า ทั้งสนุก มันครบเลยอ่ะ
ชอบพี่ดินสอกับน้องนมปั่น
ชอบผวไอ้เตี้ยเมียไอ้หล่อ
ชอบคู่รักทรหดแทนฟ่าง
ชอบหมอเชนฟันดะ
ชอบราชนิกูลพี่เบียร์กับน้องโตเกียว (กินเด็ก!)
ชอบความรักลึกลับปันปงุ่น
รัก We Are :monkeysad:
และจะเก็บเรื่องนี้ในความทรงจำตลอดไปจริงๆค่ะ
ร่ายมาซะยาวจบดีกว่าเนอะ ความรู้สึกมันอธิบายไม่หมดจริงๆ :m15:
อยากให้มีตอนพอเศษจริงๆนะคะพี่ตาล ขอร้องนะพลีสๆ :call:
ปล. จนถึงตอนนี้ตัวเองยังไม่ได้อ่านตอนจบเลย
ทั้งที่ฟิคจบแล้ว เพราะเราไม่อยากให้ฟิคเรื่อง "จบ" เลยจริงๆ
ไม่กล้าที่จะอ่าน พอเห็นคำว่าจบแล้วมันใจแป้วอ่าค่ะ :o12:
รักคนเขียน จะติดตามอ่านเรื่องต่อไปนะคะพี่ตาล o13 :L2: :L1:
-
*แบมือขอต้นฉบับ*
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
กระโดดข้ามม้ายาว ตีลังกาหลังสองรอบ ก่อนจะสวอนเลคมาแปะ "จอง"
แล้ววิ่งขาเป๋จากไป!!
-
นิยายเรื่องนี้ สอนให่เรารู้จักมอง ในมุมมองต่างๆ สุข เศร้า เหงา และประทับใจ มีฮาด้วย
ขอบคุณคุณตาลมากๆค่ะ o13
สุดท้ายนี้ที่อยากจะบอกคือ
"จอง" ค่ะ
-
:-[ :-[ :-[
จองด้วยคนค่ะ
-
แม้จะกัดก้อนเกลือกิน เราก็จะจอง :angry2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววว
ว่ะฮ่า ฮ่า ฮ่า ยังไงก็ต้องครอบครอง ภูมิพีม แทนฟ่าง ให้ได้
ไม่พลาดเด็ดขาด//บอกรุ่นน้องให้จองเผื่อไว้แล้ว โฮะ โฮะ โฮะ (บ้าไปแล้ว)
-
ได้เวลาไดเอทของเราพอดี
ถึงจะต้องอดมื้อกินสองมื้อ
ก็ต้องเป็นเจ้าของให้ได้
เพื่อหนุ่มๆที่รักของเรา
จอง 1 ชุดค่ะ :กอด1:
-
ยกมือจองด้วยคนค่ะ
-
จอง 2ชุดค่า ตามอ่านมานาน งานนี้ไม่พลาดแน่ๆ
รักผู้ชายชื่อภูมิภีมที่สุด :pig4:
-
จอง1ชุดค่ะ o13 o13 o13
-
เปิดในเด็กดีแล้วเจอแบนความรู้สึกนี่แบบว่า
เฮ้ย ใครแม่มมากดแบน(วะ)!?
ดีนะที่เล่นในเล้าด้วย รอดไป แต่ยังอดเคืองไม่ได้อยู่ดี
พูดแล้วมันขึ้นเฟ้ยยยย >O< //ทึ้งหัวอย่างบ้าคลั่ง
ฟู่~ กลับมาๆ //สงบสติอารมณ์
เอาล่ะ! ที่อยากจะบอกคือ...ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงซักที!!
ข้าพเจ้าจองค่ะ!!!!!! \(TOT)/
//เปิดกระเป๋าตังค์ ชะโงกดูสมุดบัญชี .....=[ ]=!!
.........โอ้ชิท ยังมีเก็บตังค์อยู่สินะ หึหึหึ =_=;;
-
จอง 1 ชุดจ้า แต่กะว่าจะโอนเงินวันสุดท้ายโน้นเลย 55555
-
ต้องไถนา เพิ่มอีก วันสิบชั่วโมงก็เอา
ของด้วยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2: :angry2:
-
จองด้วยค่ะ
แต่ที่คั่นอยากได้ทั้ง 9 อันเลยค่ะ
เป็นคนไม่มีดวง แล้วรักหนุ่มๆ ทุกคน
เพราะฉะนั้น ขอเถอะค่ะ น๊า :m13:
-
มาบอกว่า "จอง 1 ชุดคค่ะ" :-[ :-[
-
จองด้วยคน
1ชุดค่ะพี่ตาล
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ
-
สิ้นสุดการรอคอยยย!!! (พูดอย่างกับหนังไตรภาค)
ในที่สุดเราก็จะได้หนุ่มๆมาอยู่ในอ้อมอกแล้ว กรี๊ดดดด
เอาล่ะ เข้าเรื่อง จะบอกว่าจองด้วยค่ะ 1 ชุด
ที่คั่นอันไหนจะได้มาอยู่กับเราน๊าาาาา :-[
-
:mc4: จอง 1 ชุดค่ะ :o8:อยากได้ที่คั่นหนังสือ ขอ 3 คู่หลัก และ คุณชายเบียร์ เฮียปัน และพี่เชนของคนเขียนด้วยนะคะ :m20: :m20:
3 เดือน อืม! ยิงปืนนัดเดียว ได้ทั้งหนังสือไปนอนกอด และหุ่นคงจะผอมลง :z2:
ปล. คุณตาลหัวข้อกระทู้ รบกวนใส่เลขหน้าด้วย เผื่อหาหน้าเปิดจองไม่เจอค่ะ
:กอด1: :L2: :pig4: คุณตาลมากๆๆๆๆๆ รัก we are
-
จองหนึ่งชุดจ้า
อย่างด่วน
-
เย้ๆ เปิดจองแล้วววววว จองๆหนึ่งชุด
สามเดือนเดี๋ยวจะเก็บเงินไว้รอ
-
จอง 1 ชุดค่าาาา ^^
-
จองค่ะ 1 ชุด :z1:
-
ขอจอง 1 ชุดนะค่ะ :mc4: 3 เดือน มีเวลาเก็บเงินแล้ว
-
จอง 1 ชุด ค่ะ นิยายอะไรไม่่รู้สนุกสุดโค่ย 555555555 :laugh: :laugh:
ขอตอนพิเศษภูมิพีมด้วยนะ รักภูมิพีมมากกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
จอง 1 ชุดค่า :mc4:
เก็บเงินเดือนละ 500
โฮกกกกกกกกกกกกกก :z3:
-
สั่งจองด้วยคนค่ะ :o8:
จะโอนเงินยี่สิบคนแรก อยากได้หมีสำเพ็งค่ะ :o8:
-
ไม่พลาดแน่นอน ^_^
-
จองๆๆ.....ด้วยยยยย :mc4: :mc4:
ขอสองชุดเลย
-
จองแน่นอน 1ชุดค่ะ :mc4:
-
แปะโป้งจอง 1 ชุดค่ะ เอาไว้ใส่ปกมิดชิดไปอ่านเวลาประชุม ฮ่า ๆ ๆ
-
จอง 1 ชุดดดดดด
อยากได้หมีๆๆ เจาเจาเจา
:serius2:
-
555 :z1: ดีใจจังรวมเล่มแล้วววว
จอง 1 ชุดแน่นอนจ้า
อีกสามเดือนถึงจะหนังสือใช่ไหม รอได้จ้า รอได้ เพื่อตอนพิเศษ กร๊ากกกหวังผลตล๊อดอะ
ที่คั่นหนังสือขอให้ได้พีมภูมิด้วยเถิดดดดดด เจ้าประคุณเอ๋ยยยย
ขอตอนพิเศษของน้องพีมน้องภูมิinเชียงใหม่ด้วยได้ป่าวอะ :3123:
แบบว่าอยากรู้ว่าสองคนเนี่ยะเค้าไปเชียงใหม่กันแล้วเป็นไงบ้างอะคะ
น้องตาลเค้าregister เพื่อจะจองwe are โดยเฉพาะเลยจ้า
ชอบเรื่องนี้มากๆคะ เนื้อเรื่องน่ารัก ฮา น้ำตาไหล ครบรส แถมได้แง่คิดมุมใหม่ๆด้วย
รักพีมภูมิกะผองเพื่อนมากๆเลย มีเรื่องราวอะไรของพวกเค้าก็มาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ
แล้วก็ขอบคุณน้องตาลนะคะสำหรับงานเขียนดีๆ เรื่องนี้ด้วยจ้า :pig4:
-
จอง 1 ชุด ค่า :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดด :laugh: ดีใจเหมือนคนบ้า ข่าวที่รอมานาน
แปะป๊าปหนักๆ จอง 2 ชุดค่ะ
เก็บเงินๆๆ
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ :impress2:
-
ของ "จอง" 1 ค่ะ :-[
-
จองด้วย1 ชุดจ้าาาา
รัก วีอาร์ :sad4: :o12:
-
จองด้วย 1 ชุดจ้า :z2:
-
ตาล(เมียพี่คริสสุดสวย สวยที่สุด)
จองงงงงงงงงงงงงง
1 ชุด
^________^
:mc4:
-
จอง 1 ชุดจ้า
-
จอง 1 ชุด คะ o13
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
อ่านแล้วคิดถึงทุกคนๆ โดยเฉพาะ แทน ฟ่าง เต้ย คิว ^^
เก็บตังค์เพื่อ we are ...
-
จอง 1 ชุดครับ
-
จองค่าาา 1ชุด o13 o13
-
จอง 1 ชุด
-
ลูกบวชจนจบจะอ่านจบรึเปล่าเนี่ย เล่มละเกือบสี่ร้อยหน้าสี่เล่ม 55+
รอจองฮะ ตั้งสามเดือน มีเวลาเก็บตังค์น๊านน
ปล.
พี่เทนพี่ของแทนจะโผล่มามั้ยพี่ ? 55 << เหมือนผีจองเวรอะไรซักอย่างกับนายตัวประกอบคนนี้เลยเนอะ กร๊ากกกกก
-
น้องตาลคนสวย พี่จอง 1 ชุด :กอด1:
เก็บตังค์ๆๆ :fire:
-
จองด้วย 1 ชุดจ้า :L2:
-
จองคร่าาา กี่ชุดยังไม่แน่
-
จอง 1 ชุดค่ะ ๆ
-
กรี๊ดดดดดด ในที่สุด รวมเล่มจะมาแล้ว
4เล่มหนาๆ จุใจแน่นอน ขอตอนพิเศษเยอะๆเลยค่ะ คิคิ
ลงชื่อจองด้วยคนค่ะ
รายละเอียดมาจะรีบไปจองเลย
ปล.เค้าอยากได้ที่คั่นทั้ง9อันเลยอ่า
-
จอง 1 ชุดจ้า
-
จองด้วย 1 ชุดคร้าบ
-
จองด้วยค่าา 1 ชุด ❤
-
เก็บเงินอีกแล้วโฟ้ยยยย!! จัดมา!
จอง1ชุดนะจ๊ะตัวเอง :กอด1:
-
ขอจองด้วย 1 ชุดค่ะ
เราเองก็ย้ายถิ่นฐานมาจากเมืองหลวงแห่งแรกเช่นกัน T T
ดีที่ยังรู้จักที่นี่นะ
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ ^ ^
-
เชิญชวนเปิดจองได้ฮามากก :m20:
จอง 1 ชุดนะ :z2:
-
จองด้วยคนคร่าาา 1 ชุด
ปล.เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน ชอบพี่ปันมากๆเลยค่ะ 55555
-
จอง 1 ชุดจ้า :กอด1:
-
จะจองด้วยน้ำตา ฮึก
เปี่ยมไปด้วยความสุขและความเศร้า
ได้ฟินกะหนังสือและจนไปเลยเชียว :m15:
-
เข้ามาจอง สามีพี่โอ๊คสุดหล่อ ยอดรักนายเชน ทูลหัวนายมิค หนูคลื่นที่รัก เอ้ย! จองหนังสือจ้า
-
จอง 1 ชุดค่ะ
รอมานานในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
-
จอง 1 ชุด อยู่แล้วเด้ออออ 555555 ไม่พลาดค่าาา จะเอาภูมิมากอดนอน (โดนพีทตบ)
-
แม้ตังจะหายากลำบากเราก็ "จอง"
:z2:
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
1 ชุดแน่นอนค่ะ
ขอบไปรับเองได้ไม๊คะสุดสวย 5555
-
จองค่าาาา เวลาเปิดจองนานขนาดนี้ค่อยๆหยอดกระปุก อิอิ
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดด จอง 1 ชุด ค่า :m4:
-
วันนี้ที่รอคอย -//ยิ้มทั้งน้ำตา
แทะส้นเท้ากินแทนข้าวหนูก็ยอมแล้วงานนี้ :o8:
จองด้วยคนค่ะ!!!!
-
จองงงงงงงงงงคับผม :z1:
-
จอง 6 ชุดนะคะ พี่ตาลลลลลล
-
จอง 1 ชุดค่าาาาา .........
-
จอง 1 ชุดค่า
-
จอง 1 ชุด ค่าาา *0*
-
ขอจอง 1 ชุดคะ อยากได้มากกกกก
-
เค้าจะเอา จองแล้ว ด้วย จะเอา อยากได้ :serius2:
-
ลงชื่อ จอง ค่ะ :กอด1:
-
จอง 1ชุดค่า :impress2:
-
จอง 2 ชุดค่ะ ^^
-
ยังอ่านไม่จบ *ถอนหายใจ*
แต่เราจะจอง 1 ชุดค่ะ,,
ไม่เม้นไม่พูดอะไรทั้งนั้น
ทุกอย่าง...มันอยู่ในนี้! *ทุบอกดังปั่กๆ*
จอง
จอง
4เล่ม - - เอามาเยอะๆ
ตอนพิเศษเยอะๆ
แทนฟ่างเยอะๆ
พี่ดินสอน้องนมปั่นเยอะๆ
*ไหนชื่อคู่หลักวะ?*
จอง!
-
เวลาที่รอคอย หุหุ
จัดไป 1 ชุดคร่าาา ^^
-
จองด้วยค่า1-2ชุด?
-
จองด้วยๆ ค่า :sad4: :sad4: :sad4:
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จองด้วยค่ะ 1 ชุด ดีใจมาก ๆๆๆๆๆๆๆ จะได้มีไว้อ่านทุกวันแล้ว o13 o13 o13
-
ยกไม้ยกมือ ชูแขนชูขา
จองด้วยคนหนึ่งชุดค่ะ
ในใจก็ภาวนาขออนพิเศษสัก400หน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถ้ากระดาษมันจะแพง เราควรมาอนุรักษ์โลก
ด้วยการทำเป็นอีบุคส์นะค่ะ ก๊ากกกกกกกก
ดีใจมากกกเปิดจองแย้วววววว
รอโอนเงินค่าาา
-
จองค่ะ
-
จองค่ะน้องตาลขา แล้วรายละเอียดการโอนเงินขอเลยค่ะ
เพราะอยากได้หนุ่มๆมากอดสักที
-
กรี๊ดด ขอจองด้วยคน งานนี้ต้องเอารวมเล่มเดอะแก๊งมาครอบครอง :impress2: :impress2:
-
จองด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
-
จองด้วยค่ะ เท่าไหร่เราก็จะทุ่มสุดตัวเพื่อภูมิกับพีม คึคึ
อยากได้ของแถมเป็นกอดของพี่หมอเชน คึคึ
-
จอง 1 ชุดดดดดด เค้าจะพยายามเป็น 20 คนแรกเพื่อนตุ๊กตาหมี
ปล. สวยเค้าอยากได้ที่คั่น 9 ลายเลยอ่ะ อยากเก็บทุกอย่างที่เป็นวีอาร์ไว้อ่ะ งือออออออออออ มีขายแยกมั้ยอ่ะ พลีสสสสสสสส
-
ชอบๆ :impress2:
-
:m15: ดีใจมากเลยค่ะ
สามเดือนจะได้ we are มาเก็บไว้ใกล้ตัวแล้ว (ตอนนี้ก็ใกล้ใจน๊า ^^)
มาลงชื่อจองด้วย 1 ชุดนะจ๊ะ
Annko :L2:
-
จองแน่นอนคะ 1 ชุด เรื่องนี้รักมากๆๆ ไม่มีไม่ได้ ^^
-
:z2:จอง 1 ค่า :)
-
จองแน่นอนค่ะ o13 o13 o13
-
แม้เป็นผีบอร์ด ก็จะผุดขึ้นจากหลุมเป็นซอมบี้มา จองด้วย 1 ชุด!!!!!!!!!!!! นะค่ะน้องตาลสุดสวย คิคิ :really2:
ว่างจำหน่ายเมื่อไหรจะซอมบี้ไปนั่งเฝ้าหน้าร้านตั้งแต่ตี3 ก่อนร้านเปิด เพราะถูกแสงไม่ได้ ก๊ากกกก
-
จองงงงงงงงงงค่าาาาาาา
-
จอง 1 ชุด ทันทีทันใด ไม่ต้องคิด 555+
-
จัดมา 1 ชุด อย่างทันทีไม่ต้องรีรอ
ว่ะฮ่าฮ่า
-
จอง1ชุดค่ะ
-
หนังสือมาแว้ววววว
จองชุดนึงนะคะ
-
จองแน่นอน อยากอ่านตอนพิเศษมั่ก ๆ รอคู่แทนฟ่างๆๆๆๆ สู้ขาดใจ ถึงแม้ราคามันจะ..... ^^"
-
จบได้สวยงามมากคะ อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศตอนเรียน
อารมณ์ในเนื้อเรื่องก็ครบทุกรสชาติ
เวลาสนุกก็ขำเอาเป็นเอาตาย
พอตอนเศร้าน้ำตาก็แทบท่วมบ้าน
ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้คนอ่านผ่านตัวหนังสือ ขอบคุณมากๆคะ
-
จอง1ชุดจ๊ะ
-
จองด้วยชุดนึงก้าบบบบบบบบบ ^^ o13
-
จองด้วยค่ะ 1 ชุด <3
-
จองด้วยคนค่า 1 ชุดค่ะพี่ตาล
สมัครเข้าเล้าเป็ดเพื่อพี่ตาลโดยเฉพาะเลยน้า
-
ขอจองด้วยคนค้าาาาา
-
เขาเอาด้วย 1 ชุดๆๆๆๆ
เก็บตัง 3เดือนจะทันไหม ฮือออออ
-
จองด้วย 1 ชุดดดดด
แต่ช่วยพิจารณาสำหรับคนที่อยากได้ที่คั่น 9 ลายด้วยได้มั้ยอ่ะคะ ยินดีจ่ายเพิ่ม นะน้าาา 555
-
จอง1ชุดค่าาาาา ^_____^
-
จองชุดนึงจ้า
-
จอง 2 ชุดค่าาาา ^^
-
จอง 1 ชุดค่ะ o13
-
จองด้วยคนค่ะ
1 ชุดเลยนะคะ ^^
-
รอประกาศมานาน... :กอด1: ขอด้วย
-
1 ชุดด้วยคนค่ะ! ^^
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
:-[ขอจอง 1 ชุดด้วยคนค่า ^^ คิดถึงปันพี่องุ่นอ่ะตาลจ้าาาาาา
-
จองงง 1 ชุดดด :impress2:
-
จอง 1 ชุด คร๊าบ
-
1ชุดค่าาาา ^O^
ระหว่างรอก็เก็บเงิน 5555
-
1 ชุดจ้า
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จองหนึ่งชุดค้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
จอง 1 ชุดค่ะ :L2:
-
ไม่ได้เข้าเล้าสองวันตกข่าวซะงั้น
ลงชื่อจองด้วย 1 ชุดนะครับ :a11: :a11: :a11:
-
จอง 1 ชุดด้วยคนค้าาาาา
-
เอาบ้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอจองด้วยชุดนึงค่ะ
เก็บเงินรอละ :)
-
เอาบ้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอจองชุดนึงค่ะ
จะเก็บตังรอนะ :)
-
1 ชุดค่ะ !! :กอด1:
-
จองหนึ่งชุดถ้วนค่า
-
จอง1ชุดค่ะ
-
:-[ จองหนึ่งชุดค่ะ
-
เค้าต้องรีบไปใส่ปุ๋ยต้นเงิน ซิน่ะ ^^
ขอแค่เบา ๆ 1 ชุดก่อนนะค่ะ
-
จองด้วยคน 1ชุดจร้าาาา คิดถึงน้องพีม :laugh:
-
จองด้วยคนค่ะ :mc4:
-
เรื่องนี้ไม่พลาด
จอง 1 ชุดค่า :impress2:
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง1 ชุดค่ะ
พี่ตาล หนูขอออกความเห็นนะว่า กำหนดเวลาให้ชัดเจน และไม่ต้องมีการจอง ใครมีเงินก็โอนมาเลย(แล้วให้แจ้งรายละเอียดการโอนทางอีเมล์ทีหลัง)
หนูเห็นพี่AhCin ทำแบบนี้อ่ะค่ะ หนูว่าโอเคเลยนะ ปัญหาการจองแล้วไม่เอาไม่เกิด เพราะโอนเงินไปแล้ว รอรับของอย่างเดียว
ก่อนอื่นก็ต้องกำหนดราคารวมค่าจัดส่งให้เสร็จหมดทุกอย่างก่อน แล้วค่อยเปิดโอน 3 เดือน 4 เดือนก็ว่ากันไป พอหมดเวลาก็ปิดโอน
ใครโอนมาทีหลังไม่นับ โอนกลับอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆๆ
-
จองงงงค้าบบบบบบจองงงงงง :z3: :impress2:
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ
อยากจะบอกว่า We are เป็น Fic ที่สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านซ้ำไปซ้ำมา เป็นเวลา เกือบ 3 เดือน โชคดีที่มาอ่านจนเมื่อเรื่องใกล้จบแล้วไม่อย่างนั้นการรอคอยคงเป็นส่งที่ทรมานที่สุด อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกเอาไว้อ่านเรื่อยๆๆ ตอนอ่านตอน Drama นี่ร้องไห้จริงจังนะ 555 ปล.จะพยายามโอนเงินให้ได้ 20 คนแรก เพื่ออยากได้ที่คั่นหนังสือ ครบ 9 แบบ ได้ข่าวว่าเขาจะให้แค่ 4 แบบ เท่านั้น 55555
-
จองจองจอง 1ชุด
-
จอง1ชุดคะ
-
แถลงการณ์เิปิดจองหนังสือยังฮาอะ :laugh:
แล้วเจอกันนะหนุ่มๆ :กอด1:
-
จอง 1 ชุดจ้า
-
โอ้แม่เจ้า! พี่จอง 2 ชุดเลยจ้าน้องตาล
เป็นกำลังใจให้คนเขียน ที่สุดอ่ะ o13
-
จองด้วยคนนะคะ ^_________^
-
จอง 1 ชุดด้วยค่ะพี่ตาลลลลลล
-
หยอดกระปุกรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จอง 1ชู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด นะงับพี่ตาลลลลลลลล สุดสวยยยยย :m31: :m31: :fire: :angry2:
-
จองค่า ^_________^ อยากได้แล้วเรยเนี่ยยยยย อิอิ :impress2:
-
รักพี่ตาลที่สุดในโลกเรย :o8::-[
-
จอง จอง จอง
เก็บเงินรออ :z2: :z2:
-
จองด้วย 2 ชุดค้า
-
จอง 1 ชุดจ้า o13
-
พี่ตาลค่ะจอง 1 ค่ะ
-
เค้าเอาด้วยคนนะ 1 ชุด *เริ่มหยอดกระปุก*
-
จองด้วยคนคร้าบบบบ ต้องทำอารายยังไงบ้างเอ่ยยยยย ??
-
ไม่พลาดค่ะ!!! รอมานานแสนนาน
-
ลงชื่อ จอง แล้ว แต่ลืมบอกไปว่าอยากได้ของทุกอย่างที่ระบุไว้เลยคร้าบ ที่คั่นหนังสืออยากได้ครบคร้าบ เพิ่มเงินก้อได้นะ อยากเก็บไว้มากๆ เลย :m15: เชื่อว่าเพื่อนๆ หลายคนคงยินดี เพราะ เรื่องนี้สนุก น่ารัก มากๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จอง1ชุดจ้าพี่ตาล o13 :-[
-
จอง 1 ชุดครับ :n1:
-
จอง2ชุดค่ะ
-
จองด้วยคนคร๊าาาาา >O< อร๊ายยยๆๆๆ รอมาตั้งนาน -3-
สู้ๆคะพี่ตาลสวย ฮี่ๆๆ
-
จองด้วย 1 ชุดจ้า
ขอรายละเอียดการโอนเงินด้วยน้ะจ้ะ
-
จองด้วยคร๊าบ.... :mc4:
-
เอาด้วยคน 1 ชุดจ้า
จาก..ไอซ์ ไม่กินผัก ^^
-
เข้ามาจอง 1 ชุด
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ ^^
-
จอง 1 ชุดนะค่ะ :กอด1:
-
จอง 1 ชุดค่ะ ^^
-
จองด้วยค่าาาา 1 ชุดดดดดดดด :z1:
เพิ่มอีก 1 ชุดคะ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ดีใจมากเลยที่จะทำเป็นหนังสือด้วย :mc4: เพราะฉะนั้นขอจอง 1 ชุดนะคะ อยากได้มากกกก :impress2:
-
จองด้วยสักเล่มสิ แต่ที่คั่นหนังสืออ่ะ ขอหมดทั้งเก้าคนได้ไหมอ่ะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จอง1ชุดด้วยคนค่าา
วีอาร์จบแล้วแอบใจหายมากอะค่ะ
-
v(จองค่า)V
-
เข้ามาลงชื่อจอง 1 ชุด ด้วยค่ะ :impress2:
แล้วก้ออยากให้คนเขียนเช็คให้ดีเรื่องค่าจัดส่งด้วยนะคะ เพราะถ้าหนังสือสี่เล่มรวมการแพคและกล่อง ถ้า นน.ไม่เกิน 2 กก.ก้อสามารถส่งแบบลงทะเบียนได้
แต่ถ้าของที่จะส่ง นน. เกิน 2 กก. ทางไปรษณีย์ไม่รับส่งแบบลงทะเบียนนะคะ ต้องส่งแบบธรรมดา หรือ EMS เท่านั้นค่ะ
ลองเช็คดีดีก่อนนะคะ จะได้ไม่มายุ่งยากภายหลังจ้า :bye2:
-
ขอจองด้วย 1 ชุดค่ะ
-
1 ชุดค่ะ
-
จองๆ 1 ชุดนะจ้าาา
-
1 ชุดค่าาา
-
จอง 1 ชุด คับบบบ
-
ดีใจมากกๆๆๆ เลย :mc4:
จอง 2 ชุดค่ะ
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะพี่ตาลลล :really2:
-
จองด้วยค่ะ 1 ชุด แต่อยากได้ที่คั่นหนังสือครบทั้ง 9 คนเลยนิน่า พอจะมีวิธีไหนที่จะทำให้ได้หนุ่ม ๆ ทั้ง 9 คนไว้ในครอบครองบ้างไหมอะค่ะ ถ้าไม่ครบองค์ประชุมมันเหมือนขาดอะไรไปอย่างอะค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะ :-[
-
*ยกมือ* จองด้วย 1 ชุดค่ะ :a3:
-
จอง 1ชุดค่ะ
-
จองงงงงงงงง ด้วยคนค่ะ :o12:
ปล.พี่ตาล เค้าอยากได้ที่คั้นทั้ง 9 อันเลยอ่ะ จะได้ครบแก๊งค์
มีแค่ของบางคนแล้วเหมือนมันไม่ใช่ we are... ยังไงคิดราคาเพิ่มก็ได้นะ (หนูอยากได้มากกกก จริงๆนะ) :impress2:
-
จองงงงงงงงงงงงงง!! :mc4:
-
พี่ตาล คิดถึงมากกกกกกกก ตามมาจากเด็กดี หุหุ
รอคอยการจอง น๊าาาาาาาาาาาาาาา คิดถึงจุ๊บๆ :-[
-
ทำใจมาอ่านตอนจบได้ซะที
เพราะไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย ยังอยากรู้ว่าหนุ่มๆจะเป็นยังไงต่อไป
มิตรภาพและความรักเป็นสิ่่งที่สวยงาม และยังอยู่ในเรื่องนี้ตลอดไป
รักwe r มากมาย(รักตาลด้วย)
-
จอง 1 ชุด ค่ะ
อยากได้ตอนพิเศษมากมายก่ายกอง :impress2:
-
รอมานานกับเรื่องนี้ ขอจอง 1 ชุดค่ะ
ปล.เผื่อคนเขียนจะใจอ่อน อยากได้ที่คั่นทั้ง 9 ลายจัง
-
:impress2: ขอจองด้วย แต่ ขอ 2 ชุดนะจ๊ะ จะส่งให้เพื่อนที่ต่างประเทศ
-
จอง1ชุด แต่ขอที่คั่นหนังสือ 9แแบได้ป่ะจ้ะ...เพิ่มตังค์ก็ได้น้า ป้าจิไปขายนามาซื้ออออออออออ :monkeysad: :monkeysad:
-
จองด้วย 1 ชุดนะครับ
:กอด1:
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ
-
จอง1ชุดนะ
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ แต่อยากได้ที่คั่นทั้ง 9 แบบเลยค่ะ
-
จองด้วย 1ชุดค่ะ
อยากได้ทั้ง 9ลาย ==" โลภไปนะตรู
-
อ่านมาตลอด ชอบมาก ๆ เรื่องนี้ ติดมาก ๆ ถึงกับจะขายบ้านเพื่อซื้อหนังสือเลยทีเดียว 555555
ปล. จอง ค่ะ (: :L1: :mc4: :bye2:
-
จอง 1 ชุดนะคร้า
-
เอาาาาา ชุดนึงง
อยากได้การ์ดๆ :-[
....พี่ตาลแอบบ้าเอ็กโซปะเนี้ย 5555555
-
ด้วยรักน้องภูมิ :กอด1:
จองชุดนึงค่ะ โอนเงินเลยได้มั้ย? เดี๋ยวลืม 5555
-
ขอจองด้วยค้า 2 ชุด แต่อขากได้ที่คั่นครบ9ลายอ่า คิดเงินเพิ่มก็ได้นะคะ T-T :call:
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่า (สมัครสมาชิกเพื่อการนี้เลยค่ะ)
-
เจาะไข่รีบน
และประกาศตัวว่าจอง 1 ชุด ค่า
-
จอง1ชุดค่า ^Y^
-
อยากได้มากค่าาาาาาาา
แต่ต้องดูมันนี่อีกทีนะคะ
อยากบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รักมากกกกกกกกกกก
เพราะสนุกสุดๆ
ตอนแรกน้องบอกให้อ่านเพราะสนุกมาก
ไอ้เราก็ เอ๊...ชื่อเรื่องดูเหมือนจะไม่ฮา อ่านดีมั้ย
แต่พอได้อ่านเท่านั้นแหละ ไม่หยุดค่ะ
ไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮาสุดๆ และก็ได้อะไรดีๆจากเรื่องนี้ไปเยอะมากๆค่ะ
แค่ตอนดราม่านี่ก็ดราม่าได้อีกนะคะพี่ตาล
ร้องไม่หยุดเลยค่ะ
พออ่านจบแล้วก็รู้สึกใจหายมาก ไม่อยากให้จบเลย
เพราะเหมือนกับเดอะแก๊งค์นี้จะเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว
คิดถึงภูมิ พีม แทน ฟ่าง คิว เต้ย เชน เบียร์ ปัน มิค แมท และก็ทุกคนในเรื่องมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณพี่ตาลคนสวย (ยอหน่อยๆ) มากๆเลยนะคะที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆให้กับพวกเรา
ถึงwe are จะจบแล้ว แต่หนุ่มๆทุกคนจะอยู่ในใจเสมอค่ะ
-
ขอจองด้วยอีก 1 ชุดนะคะ
-
ว้าวววว จองค้ะ
กรี้ดภูมิ ภีม55555
-
ขอจองด้วยค่าาาา 1 ชุดดดดดด
-
คิดว่าจะพลาดซะแล้วว 55 จองด้วยค่ะ 1 ชุด o13 :mc4: :mc4:
-
จอง 1 ชุดค่าาาาาาาาา
แต่น้องตาลสุดสวยค๊า
พี่อยากได้ที่คั่นครบ 9 ลายอ่า ทำไงดีจัดให้ีพี่ได้บ่
ถ้าต้องเพิ่มค่าใช้จ่ายพี่ก็ยอมเน้อ
พี่ตัดใจไม่เอาหนุ่มๆกลุ่มนี้ลงคอลแล็คชั่นของพี่ไม่ได้จริงๆอ่า
-
ว้่า กำัลังหวานอยู่ดี ๆๆ หม่อมไหน โผล่มาอีกละเนี่ย
งานเข้าแน่ ๆๆ ภูมิ :m31: :m31:
-
เปิด 3เดือน !!ขอเก็บตังก่อนได้มั๊ย ??? หยอดกระปุกรอวันละ 20 เลย
-
รวมเล่ม We are คือเรากัน!!!!!!!!!
มาแล้วค่า แบบฟอร์มการโอนสดๆร้อนๆมาแล้ว ฤกษ์งามยามดีเวลา 09:09:09 ขอให้มียอดการสั่ง 999 ชุด บุ่ยยย
ว๊ายกลัวรวยจัง ทำไงดี ตายแล้วๆๆๆจะเอาเงินไปไว้ไหนดีเนี่ยยยย ช่วยสวยคิดหน่อยสิคะ กร้ากกกกกกกกก บางทีก็กลัวตัวเอง เอาเป็นว่ามาดูรายละเอียดกันอีกครั้งดีกว่า
หนังสือ We are…คือเรารักกัน 1 ชุด มี 4 เล่ม
ราคา : 1500 บาท(ไทย)ถ้วนๆๆๆ
ราคาค่าจัดส่งทั่วราชอาณาจักรเปลี่ยนจากแบบลงทะเบียนเป็นแบบ EM ball เอ้ย EMS นะคะราคา 100 บาท / 1 ชุด (ที่จริงน้ำหนักมันเกินมานิดหน่อยแต่สวยไม่คิดเพิ่มเพราะ………………..….อินดี้ ) กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก(ดูดีป่ะ สร้างภาพเนอะอินี่หนิ) เช่น ถ้าสั่ง 1 ชุด ก็โอน 1600 บาทแต่ถ้าสั่งสองชุดก็โอน 3200 บาทค่ะ
สิริรวมราคาแล้ว We are 1 ชุด ก็ 1600 บาท(ไทย)ถ้วนๆ ชอบคำนี้อ่ะใครอยากเอาไปเล่นต่อก็ได้นะสวยไม่คิดตังค์ อิอิ
1600 บาทสำหรับคนที่จะให้ส่งหนังสือทางไปรษณีย์
แต่คนที่อยากเจอสวยตัวเป็นๆอยากรู้ว่าสวยปากยื่น หัวเถิก ตาเอียง ฟันเหยิน อย่างที่จินตนาการไว้หรือไม่ พูดง่ายๆคือจะรับด้วยตัวเองก็โอนมาแค่ 1500 บาท(ไทย)นะคะแต่ถ้าอยากให้ค่าขนมซักร้อยสองร้อยสวยก็ไม่ว่าแล้วแต่ศรัทธาคนอ่าน ฮ่าๆๆๆ
ส่วนวิธีการในการเป็นเจ้าของหนังสือไฮๆ??? อย่าง We are…คือเรารักกัน ก็ไม่ยากอย่างที่ทุกคนวิตกจริตหรอกนะคะ ไม่ต้องเชคเมล์ ไม่ต้องยืนยันรายได้ ไม่ต้องตรวจสุขภาพ ไม่ต้องปั้มลายนิ้วมือให้วุ่นวาย(นี่กูขายหนังสือหรือไทยประกัน)
แค่ท่านเข้าไปกรอกประวัติตาม LinK ข้างล่างนี้ ข้อมูลของท่านก็จะโชว์หรากลางระบบของสวยเท่านี้ท่านก็รอรับหนังสือในเดือนตุลาคมได้เลยค่ะ
วิธีการโอนเงิน จะโอนตู้ โอนในธนาคาร โอนผ่านมือถือ โอนผ่านโทรเลข ดทรจิต โทรโข่ง โทรคมนาคม จะโอนยังไงก็ได้ค่ะขอแค่มาถึงก็พอ กร้ากก (พนักงานแบงค์หล่อไม่มีผลต่อการลดราคา) ฮาาาาแต่มีข้อแม้ว่าต้องโอนเป็นจุดทศนิยม อาทิเช่น(ปล อาทิเป็นน้องพ่อ…..เกี่ยวไหม รู้สึกจะไม่ งั้นข้ามไปเนอะ)
เช่น 1600.01 /1600.88 /1500.49 ฯลฯ(อันข้างหลังนี่ไม่ต้องโอนมานะมันเป็นเครื่องหมายในภาษาไทยที่แสดงให้รู้ว่ากูขี้เกียจพูดมันยังเหลืออีกเยอะ ดูยูอันเดอสแตนนนน555555) ท่านชื่นชอบเลขใดก็จัดมาเลยจ้าสวยรับได้ทุกกระบวนท่า
ส่วนคนที่รับหนังสือด้วยตัวเองเดี๋ยวตาลจะแจ้งสถานรับของอีกทีนะคะว่าจะเอาสะดวกตาลหรือสะดวกท่าน ที่ไหนที่ลับหูลับตาตำรวจพวกเราจะไปที่นั่นแหละค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
และเมื่อทุกคนพร้อมแล้วก็ไปสั่งจองอย่างเป็นทางการโลดค่า
ระยะเวลาในการโอนตั้งแต่ 30 มิถุนายน อ่อ เกือบลืมๆๆๆ รายชื่อเดอะวินเนอร์ทั้ง 20 คนที่ได้รับรางวัลตาลจะมาแจ้งให้ทราบทันทีที่ครบ20คนซึ่งน่าจะประมานซักเดือนนึงใช่มะ555และจะมาพร้อม……..ตอนพิเศษ แทนฟ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงค่า
ใครมีปัญหา(ใช้คำใหม่ดีกว่า) ใครมีอะไรสงสัยสามารถติดต่อตาลได้ที่
twitter @Vrseaheart หรือ
Facebook Etarn Voy หรือ
E-mail vrkristarn แอท hotmail.com
หรือ พอเห้ออออ เหนื่อย ฮ่าๆๆ ปุลุ ชื่อ e-mailอ่ะ ชื่อปั๋วหนูเอง กรี๊ดดดด
ด้วยรักและหลับนอน :-[
ทะเลหัวใจจจจจจจ :z2:
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย เดี๋ยวๆๆๆ ลืมบอกเลขที่บัญชี กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พูดมาตั้งนานแต่ลืมบอกเลขบัญชี แล้วชาตินี้เราจะได้กันไหมมมม??? พอดีน้องที่คุย MSN มาทัก “เจ้เปิดบัญชียัง” ฮาค่า ไอ้เราก็อ่านดูตั้งหลายรอบมันก็ครบนี่หว่า ฮา โอยยยย คนสวยก็แบบนี้แหละค่ะขี้ลืม อั้ย น่ารักแบ๊วๆ ธนาคารก็ข้างล่างนี่เลยค่ะ
ธนาคารไทยพาณิชย์
ชื่อบัญชี นางสาว PARAWEE
เลขที่บัญชี 395-209127-8
สาขา ท่าอากาศสุวรรณภูมิ 3 M
บัญชีประเภท ออมทรัพย์
ครบไหมอ่ะ ครบเนอะ โอนก่อนค่อยแจ้งมาเน้ออออออออออออออออ
ย้ำอีกครั้งนะคะว่า
คนที่โอนเงินแล้วเท่านั้นถึงจะกรอกแบบฟอร์มนี้ได้ค่ะ
https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dHF3YXcySHJaOG8wTkFxdWVENTFwQXc6MQ
Link ก็ย้าวววววยาว ไม่เป็นไรเนอะ ตาลแก้ไม่เป็น แฮ่
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
จะรีบไปโอนนะค่ะ
อยากได้หมี สำเพ็ง :z2:
-
o22 โอนเงินแล้วค่าาาา :mc4:
-
จัดมา1ชุดน๊า อยากเป็น1ใน20 ค่ะ
โอนไปแล้วนะจ๊ะ ^^
-
เดี๋ยววันนี้จะออกไปโอนให้เลย รอก่อนนะตาลสุดสวย :กอด1:
-
ไม่ทันแน่ๆเลยชั้น 555555555
-
โอนไปแล้วนะคะ เดี๋ยวเย็นนี้ค่อยกลับไปกรอกรายละเอียด จะทัน 20 คนมั๊ยเนี่ย :call:
-
จะกลับไปโอนตอนเย็นแล้วจะทัน1ใน20มั้ยคะเนี่ย โอ้ยย ตื่นเต้น(เสียเงินแล้วตื่นเต้น???) จะพยายามรีบกลับไปโอนให้ไวที่สุด!!! กรี๊ดดด พี่พีมกับน้องภูมิ คึคึ
ปล.แอบจองที่1ใน20ไว้ได้มั้ยอ่ะ 555+
-
สวยขาาา 2 ชุดนะคะ
โอนเงินเรียบร้อยค่าา
:กอด1:
-
ตื่นเต้นๆ อยากติด1ใน20
พี่ตาลตอนนั้นที่บอกว่าให้เลือกว่า จะเอาตุ๊กตาฟรี หรือ ค่าส่งฟรีนี้มันยังไงอ่ะ?
หรือว่าถ้าติดแล้วได้ตุ๊กตาฟรีอย่างเดียว งงอ่า?
-
แบบว่าโอนเงินก่อนแล้วพึ่งไปกรอกฟอร์มเป็นไรมั้ยคะ :o8:เดี๋ยวแจ้งทางเมลอีกทีนะค้า :z3:
-
โอนแล้ว 1ชุด ยอด 1600.31. ส่งแบบฟอร์มเรียบร้อยแล้วจ้า.....
-
โอนไปแล้วจ้าาาา
แต่ดันลืมโอนเป็นทศนิยม T_T
-
แบบฟอร์มแจ้งโอนอันนี้จะใช้สำหรับแจ้งโอนตั้งแต่วันนี้จนปิดโอนเลยหรือเปล่าคะ
ถ้าใช่ อยากแนะนำให้มีช่องใส่วันที่และเวลาที่โอนด้วย
น้องตาลจะได้ไม่สับสนในภายหลัง ถ้าเผื่อมียอดทศนิยมที่ับังเอิญตรงกัน
ปล.โอนแล้วจ้า 1,600.11 บาท
-
แทนฟ่าง พิมพ์ในหนังสือไหม?
-
เราลืมมองประโยคที่ว่า โอนก่อนค่อยแจ้งมาเน้อออออออออออ อ่ะ
แจ้งไปแล้วแต่ยังไม่ได้โอน ทำไงดี
-
โอนเงิน 1,500.01 บาท พร้อมส่งแบบฟอร์มไปให้แล้วนะคะ
แต่ไม่แน่ใจว่ารูปสลิปเงินที่โอนจะขึ้นมั้ย พอดีทำไม่ค่อยเป็นอ่ะค่ะ
-
โอนแล้ว1ชุดคะ scb bank 30/6/2012 17:05 น. Location 7617
Seq.6559 จำนวนเงิน 1500.19 บาทคะ
ถ้าเค้าไม่เข้ารอบ20คนจาไปโอนเพิ่มให้น๊า
-
ง่ะ :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
โอนเงินแล้วนะค่ะ แต่ไม่ได้ใส่จุดทศนิยมอะ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
พอดีฝากพี่โอนให้ (ไม่ได้หมีก็ไม่เป็นไรค่ะ)
หนูอัพรูปไม่เป็น ยังไงเข้าไปดูในนี้แทนนะค่ะ
>>>>> http://twitpic.com/a26xox <<<<<<
โอนไปตอน 14:30 วันที่ 30/06/2555 ค่ะ
-
โอนเงินแล้วแต่ลืมจุดทศนิยม เป็นไรไหมคร้าบบบ :sad4:
โอนเงินวันที่ 30 มิ.ย. เวลา 16.22 อ่ะ ส่งแบบฟอร์มการสั่งจองไปแล้วนะคร้าบบบบ o13
นกส่งเมล์ยืนยันการสั่งจองไปด้วยนะคร้าบ เพราะกลัวรูปที่อัพจะมีปัญหา :serius2:
ส่งไปครั้งแรกลืมแนบไฟล์รูป แต่ได้แก้ไขส่งไปใหม่ แนบไฟล์รูปหลักฐานเรียบร้อยคร้าบ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
โอนเงินและแจ้งโอนไปแล้วนะคะ
จำนวน 2 ชุดค่า
(เผลอกด enter ไปตอนยังคีย์ข้อมูลไม่เสร็จอ่ะค่ะ มันเลยเด้งไปแล้วรอบนึง แต่ทำการแจ้งแบบลงข้อมูลครบสมบูรณ์ไปด้วยแล้วนะคะ หวังว่าจะไม่งงนะคะ โทษทีค่า :monkeysad:)
-
พี่ตาลฝงโอนไปตั้งแต่เช้าแล้วอ่าแต่เพิ่งส่งแบบฟอร์มไปยังจะได้ตุ๊กตาอยู่มัยถ้าส่งไปแล้วมันไม่ทัน ฮ่าๆ อีกอย่างเค้าลืมโอนเป็นทศนิยมง่าเป็นรัยมัย
จอง 1 ชุด
______________________
30/06/2012 11:00:34
-
คุณตาลถามเพิ่มหน่อยค่า
ว่าเปิดโอนถึงวันที่เท่าไหร่เดือนอะไรคะ
-
โอนเงินไปแล้วค่ะ คึคึ
แอบเสียดาย สงสัยไม่ได้ติด1ใน20แหง่ คึคึ
อดหมีสำเพ็งอ่ะ T^T
-
กรอกแบบฟอร์มไปแล้วแต่ผิดพลาด ขอแก้ไขหรือแคนเซิ่ลก่อนได้ไม๊คะ
-
โอนเงิน กับ แจ้งโอนไปเรียบร้อยแล้วน้า จะรอรับหนังสืออย่างใจจดใจจ่อเลยค่า :impress2:
-
โอนเงิน และก็แจ้งเรียบร้อยแล้วค่ะ
30-06-12 : 20:28
อยากได้มากกกกกก >___<
-
โอนแล้วค้ราบบ จอง 1 ชุดครับ รอออออ :n1:
-
เค้าส่งอีเมลล์ไปแล้ว
ได้รับไหมคะ ช่วยตอบ
ด้วยอ่ะ :sad11:
-
โอนเงินแล้ววันนี้ 1/7/55 เวลา 15:20:19 จำนวนเงิน 1600.99 บาท ส่งแบบฟอร์มแล้วนะจ๊ะ
-
เอร๊ยยยย!! ไม่ทัน20คนแรกแน่เลยช้านนน เพิ่งมาเห็นนนน
//ดึงทึ้งผมตัวเอง :3125: ฮ่าๆๆ
โอนไปแล้วนะคะสวยยย
-
โอนแล้วคะ แต่ดันส่งแบบฟอร์มไปตั้งแต่เมื่อคืนวาน ขอโทษด้วยนะคะ
2 ชุด 3200.32 บาท วันที่ 1/7/2555 เวลา 15:12:54
-
โอนเงิน + ส่งแบบฟอร์มไปแล้วนะคะ ^ ^
รอหนุ่มๆวีอาร์มาไว้ในครอบครอง :-[
-
โอนเงิน+ส่งแบบฟอร์ม+แจ้งทางEmailแล้วค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอนแล้ว 1 ชุดค่าาา scb bank 02/07/55 เวลา 08:39:10 จำนวนเงิน 1600.27 บาท ส่งแบบฟอร์มไปแล้วค่ะ ไม่แน่ใจรูปสลิปใน upic.me อ่ะ ส่งเมลล์ยืนยันไปแล้วนะคะสวยยยยยยย
-
02/07/12 เวลา 15:48โอนเงินไปแล้วนะคะ 2 ชุด ตั้งตารอหนังสือเลยค่ะ :z2: อยากได้มากกกก :monkeysad:
-
คงโอนไม่ทัน1ใน20แล้วล่ะ แต่แอบอยากได้ที่คั่นอ่ะน้องตาล สส. (สุดสวย)
เพิ่มเติม โอนแล้วนะ 1600.00 บาท 3 กค. 17.27 น. แต่เผลอกดส่งไปก่อน ต้องรีย้อนมาทำใหม่ ไม่รู้จะ error รึเปล่าอ่ะ
เมล์น้า rung_knsแอดyahoo.com จ้า
-
โอนแล้ว 03/07/12 เวลา 17.33 ค่ะ 1600.27 บาท
ส่งแบบฟอร์มเรียบร้อยแล้วค่ะ
หลังจากนี้ จะรอหนังสืออย่างตั้งใจนะคะ ^^
-
โอนเงินแล้วค่า :jul3: SCB Bank 03-07-2012 at 13.06 น. = 1600.01 บาทจ้า o18
-
ขอจองไว้ก่อน 1 ชุดค่า แล้วเดี๋ยวจะโอนให้ทีหลังนะ
-
โอนแล้วนะคะ 1500.26
ส่งแบบฟอร์มแล้วค่ะ
ปล ยังอ่านไม่จบเลย ว่าจะรออ่านในเล่ม :)
ขอให้ขายดีเทน้ำเทท่าค่า
-
ปิดโอนเมื่อไหร่คะเนี่ย?
*วิ่งไปปั่นเงิน*
-
แล้วผู้โอนจองซื้อจะทราบได้ยังไงคะว่าคุณตาลได้รับข้อมูลไว้ถูกต้องเรียบร้อยแล้ว
จะมีการยืนยันอย่างไรคะว่า ชื่อของเราไม่มีการตกหล่น
คือปกติถ้าแจ้งโอนทาง mail ก็มีการ mail กลับ confirm มา
แต่ของคุณตาล เป็นระบบที่คุณตาลทราบอยู่ฝ่ายเดียวอ่ะ
ถ้ามีปัญหา เราจะมีหลักฐานอะไรมาคุยคะว่า.."เราโอนไปแล้วจริงๆนะ..เรากรอกแบบฟอร์มส่งไปแล้วนะ"
ทุกระบบมีการ error ได้ทั้งนั้นแหละค่ะ
เงินไม่ใช่น้อยๆ ขอให้มีวิธีการยืนยันกลับเพื่อความสบายใจหน่อยเถอะนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
-
จอง 1 ชุด ค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
ชอบมากเลยอ่ะเรื่องนี้ >.<
-
เอิ่มม
-
แล้วผู้โอนจองซื้อจะทราบได้ยังไงคะว่าคุณตาลได้รับข้อมูลไว้ถูกต้องเรียบร้อยแล้ว
จะมีการยืนยันอย่างไรคะว่า ชื่อของเราไม่มีการตกหล่น
คือปกติถ้าแจ้งโอนทาง mail ก็มีการ mail กลับ confirm มา
แต่ของคุณตาล เป็นระบบที่คุณตาลทราบอยู่ฝ่ายเดียวอ่ะ
ถ้ามีปัญหา เราจะมีหลักฐานอะไรมาคุยคะว่า.."เราโอนไปแล้วจริงๆนะ..เรากรอกแบบฟอร์มส่งไปแล้วนะ"
ทุกระบบมีการ error ได้ทั้งนั้นแหละค่ะ
เงินไม่ใช่น้อยๆ ขอให้มีวิธีการยืนยันกลับเพื่อความสบายใจหน่อยเถอะนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-07-2012 22:53:25 โดย mutoo »
คือเราก็โอนเงินมาเรียบร้อยแล้วค่ะ
ตั้งแต่วันที่ 2 กรกฎาคม 2555 (ยอด 1,600.28 บาท)
ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าน้องตาลได้รับหรือไม่
กังวลในเหมือนกันค่ะ
-
เห็นด้วยกับเม้นท์ก่อนหน้านี้ค่ะ
น้องตาลควรจะรีบเข้ามาอัพเดทรายชื่อคนที่โอนเงินแล้ว
เจ้าของชื่อจะได้สบายใจว่าชื่อไม่ตกหล่น
-
แล้วผู้โอนจองซื้อจะทราบได้ยังไงคะว่าคุณตาลได้รับข้อมูลไว้ถูกต้องเรียบร้อยแล้ว
จะมีการยืนยันอย่างไรคะว่า ชื่อของเราไม่มีการตกหล่น
คือปกติถ้าแจ้งโอนทาง mail ก็มีการ mail กลับ confirm มา
แต่ของคุณตาล เป็นระบบที่คุณตาลทราบอยู่ฝ่ายเดียวอ่ะ
ถ้ามีปัญหา เราจะมีหลักฐานอะไรมาคุยคะว่า.."เราโอนไปแล้วจริงๆนะ..เรากรอกแบบฟอร์มส่งไปแล้วนะ"
ทุกระบบมีการ error ได้ทั้งนั้นแหละค่ะ
เงินไม่ใช่น้อยๆ ขอให้มีวิธีการยืนยันกลับเพื่อความสบายใจหน่อยเถอะนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
----------------------------
อีก 1 เสียงที่เห็นด้วยกับความเห็นข้างบน เพราะเท่าที่อ่านจากวิธีการโอนเงินของคุณตาล ไม่มีข้อความว่าจะได้รับการตอบรับอย่างไรหากได้โอนเงินไปแล้ว เลยทำให้ยังไม่กล้าโอนเงินไป ถ้ายังไงช่วยแจ้งด้วยว่าจะใช้วิธีการใดเป็นการยืนยันว่าคุณตาลได้รับเงินโอนจากคนอ่านแล้ว เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย ขอบคุณคุณตาลมากค่ะ
:L2: :pig4:
-
เราก็โอนไปแล้วเหมือนกัน 1600.28 ตั้งแต่วันที่ 30/06 เขียนแบบฟอร์มเรียบร้อย ถ้ามีการยืนยันกลับด้วยจะดีมากเลยจ้า
-
ต้องกราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบขอประทานโทษมากๆนะคะที่มาอัพเดทช้ามากกกกกกก ตาลมือใหม่เพิ่งเคยรวมเล่มครั้งแรกเลยยังงงๆเอ๋อๆอยู่ บางท่าน PM มา Mail มา ก็ไม่ได้ตอบ ตอบไม่ทันแล้วก็ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ
แต่ก็ยังดีมีน้องๆมาช่วยแนะนำไปจนถึงช่วยทำให้ ก็ขอบคุณมากกกกกกกกกๆนะคะ แต่ถ้ามีข้อผิดพลาดตรงไหนน้องตาลผู้น่ารักน่าชังขอรับไว้เองค่ะ
และรายชื่อด้านล่างนี้เป็นรายชื่อของคนที่โอนมา
วันที่ 30 มิถุนายน – 6 กรกฎาคม 2555
ส่วนที่เหลือกำลังเช็คค่ะอย่าเพิ่งตกใจน๊า
วิธีการตรวจดูก็คล้ายๆเรียงเบอร์อ่ะค่ะ มองหาชื่อของท่าน
ถ้าคนที่มีข้อมูลครบทุกช่องแล้วมีเครื่องหมาย / หลังชื่อเล่นถือว่าโอเคแล้วค่ะ
แต่คนที่ไม่มีข้อมูลในช่องใดช่องหนึ่งหรือตัวหนังสือเป็นสีแดงให้ติดต่อตาลมาใหม่นะคะ อาจจะเกิดจากหลายสาเหตุ อาทิเช่น
แจ้งเวลาโอนผิด
บอกจำนวนชุดผิด
บางคนก็ไม่มีชื่อมีแค่ยอดโอนแต่อาจจะลืมส่งแบบฟอร์ม
หรือบางคนอาจจะเข้าใจผิดยังไม่ได้โอนแต่ส่งแบบฟอร์มมา
ต้องขอโทษอีกครั้งที่อัพเดทล่าช้านะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ ต่อไปตาลจะปรับปรุงตัวใหม่ไม่ให้รอนานนะคะตาลจะอัพเดทเรื่อยๆทุกๆวันศุกร์ตอนเย็นจะอัพเดทเป็นตารางแบบนี้นะคะ
Vrkristarn แอท hotmail.com
^____________^
ขอโทษในความล่าช้าค่ะ
ทะเลหัวใจ
ปล 20 คนแรกก็ตามตารางเลยจ้าเรียงตามเวลาโอนมาแล้วววววววว
ปลล คือถ้าอัพชื่อจริงชื่อเล่นแบบนี้ทุกคนสะดวกไหมคะ แล้วถ้าอัพเดทเป็นตารางแบบนี้อย่างเดียวได้ไหมหรือใครต้องการให้ตอบกลับทาง E-Mail อีกรอบก็บอกได้นะคะ เพราะตาลยังไม่คล่องเท่าไรเลยอัพเดทแบบนี้มาให้ก่อนเพื่อความรวดเร็ว(นี่เร็วแล้วหรอ) ส่วนที่อยู่ อีเมล เบอร์โทรของทุกคนตาลจะไม่อัพขึ้นนะคะ จะเก็บไว้เป็นข้อมูลส่วนตัวเนอะ
http://blog-imgs-49.fc2.com/e/t/a/etarn89/Weare120707-1.jpg
-
คุณทะเลหัวใจ ชื่อเราตกไปอ่ะ เขียน PM ไปหาแล้วช่วยตอบด้วยนะค่ะ
-
เห็นชื่อแล้วค่าาา คนที่212 ตอนแรกลืมใส่จุดทศนิยมยังคิดอยู่ว่าจาไม่ปัญหาไหม
แต่เห็นชื่อแล้วก็อุ่นใจ ขอบคุณพี่ตาลค่าาา :กอด1:
-
นี่คือความเห็นของเรานะคะ..
อัพเดทอย่างนี้ดีค่ะ
แต่น่าจะคอนเฟริ์มผ่านอีเมลล์ให้ลูกค้าทุกคนได้เป็นหลักฐานด้วยค่ะ
อย่างน้อยก็คนละ1ครั้งนะคะ
แล้วหลังจากนั้นก็แจ้งความคืบหน้าของการจัดทำเป็นระยะๆ
ความคืบหน้าของการจัดทำหนังสือนั้น
จะส่งเป็นmail allหรือแจ้งผ่านกระทู้แบบนี้ก็ได้ค่ะ
-
อยากจะถามว่ายังโอนเงินได้ถึงเมื่อไรค่ะ
-
เห็นชื่อตัวเองแล้วค่าาา เราโอเคนะคะ เราเข้าใจระบบนี้พอควรเลยค่ะ
เพราะเวลาลงเวลาสอบที่มหาลัย บางวิชาก็มีให้ใช้วิธีนี้ค่ะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจพี่ตาลค่าาา สู้ๆนะคะ ยุ่งยากหน่อย แต่เอาใจช่วยค่าาา
-
:L2: คุณตาลที่มาตอบค่ะ และเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะ ของคุณ Mutoo ที่ว่า ให้คอนเฟิร์ม ทางอีเมล์ให้ลูกค้าอีกรอบเพื่อเป็นหลักฐาน เพราะในแบบฟอร์มคุณตาลก็มีอีเมล์ของลูกค้าอยู่แล้ว
:pig4: ที่รับฟังข้อเสนอแนะของคนอ่านทุกคนค่ะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะได้ไปโอนเงิน แต่เราไม่ติด 1 ใน 20 คนแล้ว ขอเป็นรางวัลปลอบใจแถมที่คั่นหนังสือเป็นหนุ่มทั้ง 9 คนเลยได้ไหมค่ะ (แบบว่าอยากเก็บเธอไว้ทั้งหมดเลย :กอด1:)
-
:o8: คริ คริ เห็นชื่อตัวเองแล้วดีใจ ถึงไม่ติด 1 ใน 20 ก้อเถอะ :sad4:
แต่ยังไงก้อยังแอบอยากได้ที่คั้นทั้ง 9 ลายอยู่นะ :m15:
ไหนๆ ก้อได้ครอบครอง We Are...แล้ว ก้ออยากครอบครองแบบครบเช็ตอ่ะ อยากได้ๆๆๆๆ :z3:
-
ต้องขนาดนั้นเลยหรอ...
-
โอนเงินและส่งแบบฟอร์ม รวมทั้งเมลล์ไปด้วยแล้วค่ะ
:3123:
-
แต่ละคนเมาแล้วรั่วเนอะ
-
เป็นนิยายที่สนุกมากจริงๆ :L1:
:pig4: :pig4:
-
โอนเงิน-ส่งแบบฟอร์ม-ส่งอีเมล์ไปให้แล้วค่ะ ยอดเงิน 1600.08 บาท วันที่ 08/07/55 เวลา 11:45:51 น.
ปล. แต่รู้สึกว่าในแบบฟอร์มและในอีเมล์จะลงยอดทศนิยมผิด กลายเป็น 1600.18 บาท
วานคุณตาลตรวจสอบด้วยนะคะ :L2: :pig4:
-
จอง + โอนเงินไปแล้วนะค่ะ
ปล. เข้าไปกรอกฟอร์มหลังจ่ายเงินไปแล้ว แต่อัพหลักฐานการโอนเงินเข้าไปไม่ได้ เด่วจะส่งให้ทางเมลแทนนะค่ะ :L2:
-
โอนไปแล้วค่าาาาาาา
นับถอยหลังสู่เดือนตุลาคม ^_________^
-
ไม่ติด 20 คนแรก :monkeysad:
-
เข้ามาสอบถามสุดสวยหน่อยค่ะ ว่าโอนได้ถึงวันไหนคะ
เราจะโอนให้อาทิตย์หน้า มันจะทันมั๊ยคะ :serius2:
-
โอนแล้วค่ะ 09/07/2012 - 17:37 จำนวน 1600.15บาท
จะรอเช็คชื่อวันศุกร์นะคะ
-
โอนเงินพร้อมส่งแบบฟอร์มไปแล้ว วันที่ 7 ค่ะ
รอชื่อของตัวเองอยู่ ตื่นเต้นๆๆๆ
-
ทรายกำลังหยอดกระปุกเลยคะพี่ตาล ฮ่าๆๆ :m26: :t2:
สู้ๆ เพื่อหนุ่มวีอาร์ค่า ไฟท์ติ้ง! :yeb:
-
ขอบคุณทั้งผู้แต่งผู้เขียนที่นำเรื่องดีๆน่ารักๆแบบนี้มาให้พวกเราได้อ่าน มีความสุขมากได้หลายอารมณ์เลยเหมือนตัวละครในเรื่องมีอยู่จริง อินมากจริงๆ ขอบคุณอีกครั้งนะ ^^ :pig4:
-
ผมคือ 1 ใน 20 ฮ่าๆๆ :impress2: :impress2:
-
:-[ตื่นเต้นจัง พึ่งสมัครสมาชิก โพสครั้งแรก โอนไปแล้วนะค่ะ รู้สึกเหมือนจะ121มั้ง ไม่แน่ใจ ขึ้นตัวแดงด้วยอ่ะ ตารางแบบนี้ตัวแดงแบบนี้ เฮ้อให้ความรู้สึกประมาณอาจารย์ติดบอร์ดว่าโปรเจ็กไม่ผ่าน ส่งเมล์ไปยื่นยันชื่อและยอดโอนแล้วนะค่ะ
-
โอน+แจ้งไปแล้วนะคะ
แต่ว่า!!! ลืมโอนเป็นทศนิยมอ่ะ :z3:
-
โอนเงินแล้ว กรอกแบบฟอร์มแล้ว ขอโทษด้วยถ้าส่งไปสองรอบมือไปโดนตอนกรอกไม่เสร็จ
-
รอหน่อยน้ากำลังไปโอน เรื่องที่รอคอย
-
โอน+กรอกแบบฟอร์มแล้วจ้ะ ฮี่ๆ
-
ขอจอง 1 ชุดนะคะ เดี๋ยวโอนเงินเสร็จแล้วจะมาแจ้งค่ะ
-
โอนแล้วค่ะ 120712 เวลา 1820 จำนวนเงิน 1,600.81 บาทค่ะ แจ้งไปในระบบเรียบร้อยแล้วค่ะ :)
-
ฮืออออ T^T เสียใจอ่ะได้คนที่ 21 อ่ะ อดได้ของเลยยยTT
เพิ่มอีกสัก 10 คสไม่ได้เหรอ YY
-
ยังรอคำตอบเรื่องโอนได้ถึงวันที่เท่าไหร่อยู่นะคะคุณตาล,,
ยังไม่ได้โอนเพราะรอคำตอบนี่ล่ะเน้อ
-
สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่จะอัปรายชื่อเพิ่มค่ะ โอนเงินไปเมื่อวันเสาร์ที่ 7/7/55
จำนวน 1,601 บาทค่ะ
-
สนุกมากกกกกกกกกก ฮามากกกกกก
รักนิยายเรื่องนี้มากๆ เลยจ้า :กอด1:
-
แทนฟ่างไม่ลงเล้าเหรอ
-
ขอบคุณตาล สำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่องค่ะ
we are = เพื่อน
เรื่องนี้มีทั้งเสียงหัวเราะ น้ำตา แล้วมุมมองที่แตกต่างกันของแต่ละตัวละคร
we are คือเรารักกัน ตลอดไป
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆ :D
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มาก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคับ
-
โอนแล้วนะคะ วันที่ 14/07/2555 เวลา 13:47 น. จำนวนเงิน 1600.20 บาท
ส่งแบบฟอร์มแล้วแต่ไม่ได้อัพรูปนะคะ ถ้าต้องใช้ส่งมาบอกทีนะจะไปอัพในคอมให้จ้า
-
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
ทำไม!!! ทำไมถึงโอนกันเร็วเยี่ยงนี้
ฮึกๆ เราว่าเราเร็วแล้วน้ายังที่ 40 กว่าเลยยยย
พี่ตาลขอของปลอบใจเป็นตอนพิเศษของ ปันองุ่น นะค่ะ :monkeysad:
-
Special แทนฟ่าง
“เฮ้ยไอ้เหน่งมึงปริ้นแปลนห้องครัวให้กูรึยัง”
“ยังๆรอก่อนๆเครื่องแม่งเจ๊งกูโทรเรียกช่างประปามาซ่อมแล้ว”
“ห่าเหน่งมึงทำยังไงให้มันเจ๊งวะงานกูกับงานไอ้ฟ่างยังไม่ได้ปริ้นนะมึงงงงงง ตายๆๆๆๆพ่อฟ่างแดกหัวมึงแน่ แล้วช่างแอร์จะมาตอนไหนวะ”
“ใครแดกกรรไกรกูเอาคืนมา”
“สเปคกินข้าวรึยังจ๊ะ สเปคจะกลับแล้วหรอให้พี่ไปส่งไหม วันนี้สเปคเบื่อรึเปล่าอยู่กับพี่ทั้งวันเลย กูเกลียดสเปคคคคคค”
“เชี่ยยยใครเตะปลั๊กคอมกู๊!!!!!พล็อตตตตตตตตตตยังไม่ได้เซฟ อ๊ากกกกกกกกก”
สารพัดเสียงโวยวายที่เริ่มจับใจความไม่ได้เพราะสติของแต่ละคนกระเจิดกระเจิงไปคนละทางตั้งนานแล้วแม้ว่าจะเลยเวลาเที่ยงคืนมานิดๆและเพิ่งจะเข้าสู่วันใหม่มาหมาดๆแต่ผมกับเพื่อนอีกสิบกว่าชีวิตก็ยังคงปักหลักอยู่ที่ลานกิจกรรมใต้ตึกคณะ
เราใช้ชีวิตแบบชนชั้นแรงงานอดมื้อกินมื้ออดหลับอดนอนมาตั้งแต่เปิดเทอมแต่จะว่าไปพวกผมก็ใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เข้าเรียนในคณะที่ชื่อว่าสถาปัตยกรรมศาสตร์
เราใช้ชีวิตแบบเอียงๆอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ทำตัวตั้งฉากกับแกนโลกชีวิตของเราชาวสถาปัตย์ถ้าไม่ได้มาสัมผัสด้วยตัวเองคุณไม่รู้หรอกว่ามันวินาศสันตะโรแค่ไหน
มันเหนื่อยแต่ก็สนุกเราจะทำอะไรเดิมๆแต่ไม่เคยซ้ำไม่จำเจมันสนุกที่ได้ลงมือสร้างอะไรซักอย่างที่เราจินตนาการให้ออกมาจับต้องได้จนบางทีก็หลงลืมกลางวันกลางคืน คนอื่นนอนเราตื่นคนอื่นตื่นกูทำงาน ยิ่งตอนนี้อยู่ปี4แล้วทั้งงานทั้งโปรเจคสารพัดที่รุมเข้ามาก็ไม่รู้แม่งจะเยอะไปไหน
แรงงานต่างด้าวยังไม่ทำงานหนักเท่ากูเลยเหอะ
ผมแทบจะสมสู่กับแบบอยู่แล้วอาจารย์ก็ดูเหมือนจะรีบ เพราะสั่งงานตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้าแต่ก็ยังดีที่กำหนดส่งปลายเดือนซึ่งก็คือมะรืนนี้ หึ เลยไม่แปลกที่พวกผมจะมารวมตัวกันเหมือนวันปล่อยผี ก็ไม่ใช่ว่าผมขี้เกียจหรือเป็นคนประเภทดินพอกหางหมูดองงานไว้เป็นเดือนแล้วถึงมาเร่งทำเอาวันนี้
ผมก็ทำมาเรื่อยๆแต่คือกูทำส่งไปแล้ว แล้วมันไม่ผ่านมันโดนโยนกลับมาแก้ พรุ่งนี้ก็เส้นตายส่งงานรอบสุดท้าย โมเดลยังตัดไม่เสร็จ พรีเซนต์ยังไม่ได้ซ้อมกูด้นสดแม่งเลยแล้วกัน
บรรยากาศเลยวุ่นวายชวนให้ปวดหัวอย่างที่เห็น ถ้าคนข้างนอกมาเจอพวกผมตอนนี้คงจะคิดว่าเป็นคนวิกลจริตแน่ๆหรือไม่ก็มนุษย์ต่างดาวเพราะการพูดคุยของเรามีแต่ศัพท์ที่บัญญัติมาเพื่อพวกเราเท่านั้นที่จะสื่อสารกันรู้เรื่องแต่บางครั้งผมเองก็เกือบจะไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
ผมไม่ได้นอนมาสามวันเต็มๆรู้สึกว่าเมื่อวานจะไม่ได้อาบน้ำด้วยมั้ง เพื่อนผมก็ไม่ต่างกันไม่มีใครสนใจเรื่องความสะอาดของร่างกายหรอกเพราะประสาททุกเส้นมากองอยู่ที่งานตรงหน้าอย่าว่าแต่อาบน้ำเลยแค่จะลุกไปเยี่ยวผมยังคิดว่าเสียเวลา
นอกจากกลุ่มเราที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำก็ยังมีอีกหลายกลุ่มที่มีชะตากรรมเดียวกัน ตอนห้าทุ่มกว่าผมเห็นอริของภูมิเดินมึนๆอึนๆผ่านไป ว่าจะอ้าปากทักแต่ก็เรียกมันไม่ทันเพราะผมกำลังด่าไอ้โน้ตที่เสือกจะเอาสเปรย์กาวมาพ่นใส่หัวเพื่อน
แต่ดีที่ไอ้คลื่นมันหันมาเจอเลยได้พยักหน้าทักทายกันก่อนที่มันจะขึ้นไปทำงานที่สตูดิโอชั้นบน การเจอไอ้คลื่นถือเป็นเรื่องที่โคตรบังเอิญเพราะปกติไอ้พวกอินเตอร์แม่งเก็บตัวชิบหาย พูดเรื่องเรียนอินเตอร์เคยมีคนถามผมว่าบ้านก็พอมีตังค์ทำไมไม่เรียนอินเตอร์ ก็ถ้าจะให้กูเรียนอินเตอร์ให้ไปเรียนเมืองนอกไม่ดีกว่าเหรอ ไม่รู้นะแล้วแต่คนจะคิดแต่ผมคิดแบบนี้……หรือใครข้องใจหืม?
“กูจะไปเซเว่นพวกมึงเอาไรไหมวะ” เสียงไอ้ท็อปดังมาแว่วๆแล้วก็ตามมาด้วยเสียงนกกระจอกหลงฝูงที่รีบตะโกนสั่งของ พวกมันคงรอเวลานี้กันมานานแต่ไม่มีใครยอมเสียสละเจียดเวลาอันมีค่าไปหาของมากระแทกปากท้อง ไอ้ท็อปมึงคือวีรบุรุษของค่ำคืนนี้
“ท็อปๆกูเอากระทิงแดงสอง”
“เอ็มร้อยแพ็คนึงท็อป”
“พาราสองแผง อืม กูว่าเอายาฆ่าหญ้ามาด้วยดีกว่า”
“สายฝนซองนึง”
“เชี่ยท็อปซื้อผ้าอนามัยมาให้กูด้วยเอาแบบมีปีกนะมึงกูจะบินหนีอาจารย์” ผมเงยหน้ามองไอ้ท็อปที่ดูจะมึนๆอึนๆมันยกมือขึ้นเกาหัวฟูๆเน่าๆของมันก่อนจะโยนกระดาษกับปากกาไปกลางวง ภาพที่ออกมาเลยเหมือนอีแร้งผสมซอมบี้แย่งปากกากับกระดาษไปเขียนรายการของที่ตัวเองต้องการ
“ฟ่างมึงเอาไรไหมท่าน”
“ไม่ ขอบใจ” ผมส่ายหน้ากลับไปก่อนจะตัดกระดาษและหญ้าเทียมต่อ สเตเดียมใกล้จะเป็นจริงแล้ว ผมมองงานที่อยู่ในมืออย่างไม่เข้าใจเท่าไรไม่ใช่ไม่เข้าใจว่าต้องทำอะไรต่อแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทำงานชิ้นนี้จนตอนนี้ที่มันใกล้เสร็จออกมาเป็นรูปเป็นร่างผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเลือกทำสนามฟุตบอล เพราะมันท้าทายเพราะมันน่าสนใจหรือเพราะมีใครบอกว่า
“ลองทำสนามฟุตบอลสิฟ่าง กูอยากลงเตะสนามที่มึงออกแบบ”
“วันนี้กูยังไม่เห็นมึงแดกอะไรเลยนะฟ่างเดี๋ยวก็ตายก่อนได้ส่งงานหรอกเอาซาลาเปาไหมมึง”
“ห่วงกู??”
“แหะๆคือพอดีว่ากูลืมกุญแจกระเป๋าตังค์น่ะ….เลยว่าจะขอเบิกจากมึงซะหน่อยนะเพื่อนฟ่างสุดหล่อสุดเท่”
“เห็นหน้ากูเหมือนโรงกษาปณ์รึไงไอ้ควาย” อีกอย่างเหตุผลมันก็โคตรชั้นต่ำกระเป๋าตังค์มึงเป็นหีบหรอถึงต้องใช้กุญแจ ผมส่ายหน้าปลงๆกับมุขเดิมๆของไอ้ท็อปก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์แล้วยื่นเงินให้
ผมไม่ได้ทำตัวเป็นป๋าหรืออาเสี่ยที่คอยแจกจ่ายเงินให้เพื่อนใช้แต่เพราะผมรู้ว่าไอ้ท็อปจะต้องมีของติดมือมาให้ผมด้วยเหมือนทุกครั้งส่วนที่เหลือก็ให้เป็นค่าแรงมันแล้วกัน
และพอมันได้เงินจากผมมันก็รีบวิ่งไปลากคอไอ้โก๋พร้อมกับคว้าจักรยานยุคหินเก่าปั่นออกไปซื้อของด้วยกัน ไอ้ท็อปสายตาเอียงส่วนไอ้โก๋หูตึงและติดอ่างกูหวังว่าพวกมึงจะกลับมาก่อนพระอาทิตย์ขึ้นและมาครบสามสิบสองทุกประการ
“เออฟ่างไอ้หนุ่มวิศวะหล่อๆมันไปไหนวะไม่เห็นมาเฝ้ามึงหลายวันแล้ว” ผมหยุดมือที่กำลังตัดหญ้าเทียมแล้วเหลือบมองไอ้นกสาวแกร่งและค่อนไปทางทึนทึกเกินผู้หญิงมันตาปรือมองหน้าผมอย่างรอคำตอบ
“กูไม่รู้”
“อ้าวไม่รู้ได้ไงวะ……แล้วนั่นมึงจะไปไหน….”
“ออกไปดูดบุหรี่เดี๋ยวมา” ว่าจะไม่คิดเรื่องไอ้เวรนั่นให้รกสมองแต่ก็ดันมีคนมาสะกิดให้คิดจนได้…. ผมยิ่งของขึ้นง่ายอารมณ์เสียง่ายแต่ลงยากและก่อนที่จะมีใครซวยผมเลยเลือกที่จะปลีกตัวมาอยู่คนเดียว
พอเดินออกมาถึงหน้าคณะลมเย็นๆก็พัดมากระทบผิว กลิ่นยากันยุงที่ลุงยามแกจุดไว้ผสมกับกลิ่นดอกไม้กลางคืนก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ อาจจะเป็นเพราะผมคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้มาหลายคืนมันเลยช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นบ้าง
ตั้งแต่เร่งทำโปรเจคผมไม่ได้กลับบ้านมาสองวันแล้ว กินนอนที่คณะไม่ก็หอบงานไปช่วยกันทำที่ห้องไอ้โก๋เพราะหอมันอยู่ใกล้มอที่สุด
วันแรกที่ผมบอกไอ้แทนว่าจะไปค้างที่ห้องเพื่อนเพราะงานยังไม่เสร็จมันโวยวายไม่ยอมให้ค้าง ต่อให้ผมจะเป็นจะตายยังไงงานจะท่วมคอท่วมหัวแค่ไหนผมก็ต้องกลับไปนอนที่บ้าน ถ้าเป็นเมื่อก่อนน่ะผมกลับไปนอนที่บ้านได้
เพราะไอ้แทนมันช่วยผมตัดโมเดลไม่ก็ช่วยหยิบนั่นหยิบนี่หรือถ้างานมันเร่งจริงๆก็เรียกใช้ไอ้ศิลปินบ้านข้างๆมาช่วยแต่ตอนนี้พวกมันเองก็เรียนหนักงานเยอะไหนจะธีซิสอีก ถึงผมกลับไปนอนบ้านผมก็ต้องทำงานคนเดียวซึ่งกูมั่นใจว่ามันไม่เสร็จแน่ๆ
เรื่องนี้เป็นปัญหาเดิมๆเรื่องเดิมๆที่เรามักจะทะเลาะกันบ่อยๆเพราะไอ้แทน “เหมือนจะ” เข้าใจระบบการใช้ชีวิตของชาวสถาปัตย์แต่เอาเข้าจริงๆมันปฏิเสธที่จะเข้าใจมันไม่ปล่อยให้ผมได้อยู่กับกลุ่มเพื่อนในคณะเท่าที่ผมต้องการ มันถึงได้ลากผมไปไหนต่อไหนเหมือนว่าผมว่าง ผมไม่ได้ว่างความจริงผมถูกบังคับให้ว่างต่างหาก
พอมันห้ามแล้วคิดว่าผมจะฟังมันไหม…..มีปากมีสมองก็เถียงสิครับมึง
เราเถียงกันเป็นชั่วโมงสุดท้ายผมก็ได้ในสิ่งที่ต้องการคือได้มาค้างห้องไอ้โก๋ได้ทำงานกับเพื่อนแต่…….
ไร้การติดต่อจากไอ้แทน
วันนี้เข้าวันที่สามแล้วที่ผมไม่ได้เจอมันไม่ได้ยินแม้แต่เสียง ไม่ใช่ว่าขาดกันวันสองวันแล้วจะตายแต่มันก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้ รู้สึกแปลกๆจนรำคาญตัวเองว่าทำไมต้องนึกถึงแต่มันทำไมต้องรอให้มือถือสั่น ทำไมต้องชะเง้อคอมองออกมาหน้าคณะว่ามีBMสีดำคันคุ้นตามาจอดรอรึเปล่า
มีแต่คำถามว่าทำไม
หรือกูผิด?
แล้วกูทำอะไรผิด
ผมยืนพิงผนังตึกก่อนจะหยิบบุหรี่มวนสุดท้ายออกมาจุด ผมสูดกลิ่นมิ้นต์เย็นๆเข้าปอดแล้วค่อยๆปล่อยควันสีขาวให้ลอยไปกับกระแสลมพร้อมกับถอนหายใจอย่างไร้เหตุผล
ในสมองเหมือนจะคิดเรื่องงานแต่ก็เหมือนว่างเปล่าแต่พอมันเริ่มว่างเปล่าก็ดันมีหน้าเน่าๆของใครบางคนเสร่อเข้ามา ป่านนี้มันกลับถึงบ้านรึยัง ทำไมไม่โทรมาบ้าง หรือไปตายห่าคาสนามฟุตบอลที่ไหน……แล้ว…….มันกำลังอยู่กับใคร
ทุกคำถามไร้คำตอบแม้แต่ความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ผมยังอธิบายไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกยังไง
การพรีเซนต์งานของผมผ่านไปด้วยดีผ่านไปแบบที่ได้ทั้งคำชมและคำด่าจากงานชิ้นเดียวซึ่งสำหรับผมมันไม่ใช่เรื่องแปลก ทันทีที่อาจารย์วิจารณ์งานของพวกเราเสร็จร่างกายของแต่ละคนก็เหมือนลูกโป่งที่ถูกเจาะลม
แม่งอ่อนปวกเปียกกันทันทีต่างจากตอนที่กำลังพรีเซนต์อย่างกับคนละคนแต่ก็เอาเถอะถือว่าผ่านไปอีกหนึ่งงานกับความภูมิใจเล็กๆ ตอนนี้ก็ได้เวลาแยกย้ายกลับบ้านกลับช่องและแน่นอนว่าหลังจากส่งงานเสร็จสิ่งที่จะทำคือ “นอน” ผมเคยนอนติดต่อกันได้สองวันเต็มๆจนไอ้แทนคิดว่าผมตาย
ไอ้แทน มึงอีกแล้วทำไมมีแต่เรื่องของมึงวะนี่ชีวิตกูนะแม่งเอ๊ย ผมนั่งมึนอยู่หน้าคณะอย่างไม่รู้ว่าจะเอายังไงจะทำอะไรจะไปไหน เอาละกูจะคิดทีละอย่างผมจะทำอะไร ผมจะนอนแล้วจะไปนอนที่ไหน บ้านตัวเองก็คงไม่ดีเกิดแม่เห็นสภาพผมตอนนี้อาจจะมีนอนโรงบาล หรือจะไปนอนบ้านแฝดบ้านของผมกับไอ้ห่านั่น เหอะฝันสิ เรื่องอะไรต้องกลับไป ไม่มีทาง คอนโดภูมิ โอเคนั่นแหละที่กลบดานของผม
ผมนั่งแท็กซี่พาสติอันสะลึมสะลือมาถึงคอนโดภูมิอย่างเบลอๆคนขับต้องคอยปลุกเพื่อถามเส้นทางโคตรกวนอารมณ์ชิบหายคอนโดน้องกูอยู่ย่านเศรษฐกิจใจกลางเมืองนะทำไมไม่รู้จักวะกูพาลได้หมดทุกคนเหอะตอนนี้ แม้แต่ตอนที่อยู่ในลิฟต์มีผู้หญิงคนนึงจูงหมาเข้ามาไอ้หมาตัวนั้นมันมองหน้าผม ผมยังแอบเตะมันเลยอยากมองหน้ากูดีนักกูไม่ฆ่าทิ้งทั้งคนทั้งหมาก็บุญเท่าไร
มีอย่างที่ไหนทำให้กูโกรธแล้วเสือกเงียบหายหัว คิดว่ากูแคร์เหรอ คิดว่ากูจะคิดถึงมึงรึไง กูจะกินจะนอนยังไงมึงไม่สนใจแล้วใช่ไหมไอ้ควายอย่ามาให้กูเห็นหน้านะอย่ามาให้กูเห็น………
“เชี่ยภูมิมึงดูการ์ตูนมาสองชั่วโมงแล้วนะสาดดดดด ให้กูดูเชฟกระทะเหล็กบ้าง”
“อย่ามากวนน่าเตี้ย มึงจะดูทำไมถึงดูไปก็ใช่ว่ามึงจะทำเป็น หึหึ ไปหัดเปิดเตาแก๊สก่อนเถอะป่ะ”
“ปากสุนัขไอ้สัสเมื่อคืนมึงได้กินมาม่าเพราะใครห๊ะ มึงไม่ต้องเลยภูมิไหนมึงบอกว่าถ้าเบนเทนจบจะเปลี่ยนช่องไงงงง เชี่ยภูมิมมม”
“ฮ่าๆเต้นระบำชาวเกาะให้ดูก่อนดิ”
“เกาะพ่องเอารีโมทมาเด้”
“อยากได้ก็เอาให้ถึงดิ กระโดดเร็วพีมกระโดด”
“ไอ้เหี้ยกวนตีน……กูไม่ใช่พุดเดิ้ลนะ เออ!!!! มึงจำไว้ภูมิมึงจำไว้ แม่งนิสัย ไอ้กลับกลอกไอ้ฮิตเลอร์….โอ้ยยยกูเจ็บนะโว้ยแก้มกูขาดไหมเนี่ยไอ้….”
ผมส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาและเบื่อหน่ายหลังจากยืนฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาได้ซักพักไอ้พีมกับน้องชายผมโคตรปัญญาอ่อนแต่ก็ยังโอเคกว่าไอ้คิวกับไอ้เต้ยเพราะอย่างน้อยไอ้พีมก็น่าจะสติดีกว่าไอ้เต้ย อย่าเพิ่งพูดเรื่องไอ้เต้ยเลยเพราะพูดแล้วเวียนหัวกูจะอ้วก ผมกดกริ่งหน้าห้องรอให้พวกมันออกมาเปิดก่อนที่กูจะยืนหลับที่หน้าประตู
“ใครมาวะเดี๋ยวกูไปเปิด……”
“ไม่ต้องกูเปิดเอง อ่ะดูไปรายการอาหารน่ะ” หึ แค่ไอ้ขาสั้นนั่นจะมาเปิดประตูห้องตอนสามทุ่มกว่า ภูมิยังห่วงแล้วผมควรจะหมั่นไส้หรืออิจฉาพวกมันดี
“อ้าวฟ่างมาได้ไง” ภูมิดูจะตกใจมากที่เห็นว่าเป็นผม
“แท็กซี่” ผมบอกเนือยๆก่อนจะเดินผ่านภูมิเข้ามาห้อง ภาพแรกที่เห็นเป็นการต้อนรับคือไอ้พีมกำลังนอนกระดิกเท้าอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นมันดูรายการแข่งทำอาหารอย่างตั้งใจ เหอะ สกิลต่ำๆอย่างมึงดูไปก็ได้แค่ดูนั่นแหละ…..เสียเวลาเปล่าๆ
“ใครมาวะภูมิอ้าวคุณข้าวฟร่างงงงงงมึงมาได้ไงวะ โหหหหแล้วนั่นมึงไปทำไรมาครับเพื่อนหน้าอย่างเพลีย กูนึกว่าโจรหลุดออกจากคุกหลวง มึงกำลังจะออกปล้นสะดมใช่ไหมวะฮ่าๆ” ไอ้พีมหันมาถามไถ่ผมพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง สำหรับผมไอ้พีมเป็นมนุษย์ที่กวนส้นตีนกวนประสาทอันดับต้นๆของโลกใบนี้ ถ้าไม่ติดว่าการเอาเท้าไปประเคนให้มันรับประทานจะเป็นการรังแกคนที่อ่อนแอกว่าผมคงยำมันเละไปนานแล้ว
“กูเป็นโจรฆ่าข่มขืนมึงอยากจะลองไหม”
“เฮ้ยๆๆอย่านะเว้ยยยยยกูเป็นแฟนน้องมึงนะ” ผมกับภูมิขำหึที่เห็นไอ้พีมทำหน้าสยองทุกครั้งที่ผมแกล้งจะจับมันทำเมีย……..แต่มันคงไม่รู้หรอกว่าบางครั้งผมก็อยากจะลองทำจริงๆ
“ปัญญาอ่อน” ผมผลักหัวไอ้พีมจนมันเกือบจะกลิ้งตกโซฟามันหันมาทำตาขวางใส่ ถุย ตัวอย่างกับลูกหมาลูกแมวคิดว่าจะสู้กูได้เหรอ
“ฟ่างตัวเองหิวไหมจะกินไรเปล่าเดี๋ยวภูมิสั่งให้”
“ไม่กินไม่หิวขอนอนก่อนแล้วกันกูปวดหัวกูไม่ได้นอนมาสามชาติแล้ว” ผมปฏิเสธความหวังดีจากภูมิก่อนจะลากสังขารเข้าห้องนอน ผมอาบน้ำแค่พอผ่านๆอาบแค่ให้พอนอนสบายตัว ผมหยิบกางเกงนอนขายาวกับเสื้อกล้ามของภูมิมาใส่ไม่รู้แม่งใส่ถูกรึเปล่าเพราะสติผมไปนอนอยู่บนหมอนตั้งแต่กูเปิดฝักบัวแล้ว
ทันทีที่หัวแตะหมอนผมก็บอกลาทุกสิ่งบนโลกเส็งเคร็งใบนี้เพื่อเข้าสู่ความสุขที่สุดที่ผมรอคอยมาทั้งสัปดาห์ “กูได้นอนแล้ว” ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหนผมรู้สึกตัวเพราะเหมือนจะมีคนมากอดมาซุกที่ไหล่
ผมลืมตาขึ้นแต่มันยังมึนๆเลยต้องหลับตาแล้วตั้งสติใหม่เพราะผมปรับตัวหลังตื่นนอนค่อนข้างช้าอย่างน้อยๆก็สองสามนาทีถึงจะเริ่มรู้ตัวว่าอะไรเป็นอะไรแถมก่อนหน้านี้ร่างกายก็เหมือนจะส่อว่าไข้กำลังจะมา เลยทำให้ระบบยิ่งรวน หลังจากตั้งสติกับตัวเองอยู่ซักพักคราวนี้พอผมลืมตาขึ้นอีกครั้งก็เห็นหน้าใสๆของภูมิวางอยู่ใกล้ๆไหล่
“ภูมิ”
“อืม ภูมิเองฟ่างหายปวดหัวยัง”
“หายแล้ว แล้วมึงมานอนเบียดพี่ทำไม”
“ก็ฟ่างป่วย”
“ป่วยบ้าอะไรกูสบายดี” ผมยิ้มพลางผลักหัวน้องชายเบาๆ
“สบายดีทำไมตัวร้อน สบายดีทำไมหน้าซีด สบายดีแล้วทำไมสีหน้าไม่ดี”
“……………….…..”
“ตอบภูมิสิ”
“……………………” ผมตะแคงหน้าหนีภูมิ ผมมองไปทางอื่นที่ไม่ใช่หน้าใสๆของมัน ผมเห็นไอ้พีมอยู่ที่ระเบียงมันกำลังคุยโทรศัพท์กับใครซักคนอย่างออกรส ทั้งคุยทั้งหัวเราะจนเหมือนเสียสติถ้าให้เดาก็น่าจะเป็นไอ้เชนเพราะอ่านจากปากมันได้คำว่า “ฟัน”
“ฟ่างเป็นไร ใครทำอะไรตัวเหรอบอกภูมิสิ” ผมถอนหายใจอีกครั้งหลังจากฟังคำถามของภูมิ ผมไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เพราะผมไม่ชอบความอ่อนแอ ไม่ชอบให้ใครมาคอยห่วงโดยเฉพาะกับภูมิเพราะผมเป็นลูกผู้ชายเป็นพี่ชาย ผมถึงอยากเป็นคนที่เข้มแข็งเวลาอยู่ต่อหน้าน้อง
ผมอยากเป็นพี่ชายที่น้องวางใจว่าปกป้องมันได้ อยากเป็นเหมือนโอ๊ตที่ให้น้องได้พึ่งพิงเสมอ อยากจะเป็นฮีโร่ของภูมิไม่ใช่พี่ที่หอบปัญหาหอบความไม่สบายใจมาให้น้องแบบนี้
ผมยีหัวภูมิจนเส้นผมนิ่มๆของมันยุ่งแล้ววาดแขนกอดมันไว้ ผมกอดภูมิและในอ้อมกอดของภูมิมีไอ้หมีเน่าๆที่ชื่อเสือน้อย ตอนเด็กๆผมจำได้ว่าเวลาที่ผมดื้อผมซนจนโดนคุณแม่ดุหรือบางครั้งก็โดนตีเป็นการลงโทษไม่ให้ทำผิดแบบนั้นอีก ผมร้องไห้แล้วชอบไปหลบในห้องเก็บของเล่น ภูมิก็จะอุ้มตุ๊กตาหมีตัวนี้ที่ชื่อเสือน้อยมานั่งอยู่ข้างๆ
“พี่ฟ่างร้องไห้ทำไม…..ใครแกล้งพี่ฟ่างหรอ……เสือน้อยเช็ดน้ำตาให้พี่ฟ่างสิ…ข้าวฟ่างอย่าร้องไห้นะ”
ภูมิจะเอาแขนนิ่มๆของตุ๊กตาหมีตัวนี้มาคอยเช็ดน้ำตาให้พี่ชายอย่างผมเสมอมา แม้ว่าวันนี้ผมจะไม่ได้ร้องไห้เหมือนอย่างตอนเด็กๆแต่ภูมิก็ทำให้ผมรู้ว่าเวลาที่ไม่มีใคร เวลาที่เสียใจผมยังมีน้องชายมีคนในครอบครัวที่คอยอยู่ข้างๆ
ถ้าผมจะอ่อนแอบ้างคงไม่เป็นไรใช่ไหม
“แล้วตกลงว่าฟ่างไม่สบายใจเรื่องอะไร เรื่องไอ้แทนเหรอ”
“อืม กูงี่เง่าเองไม่มีอะไรหรอกช่วงนี้งานเยอะด้วยเลยอารมณ์ไม่ค่อยดี”
“ฟ่างก็อารมณ์ไม่ดีตลอดอยู่แล้ว โอ้ย!!!!เจ็บนะฟ่าง”
“อยากปากเสียทำไมเดี๋ยวกูจับไอ้เสื้อน้อยฆ่าหั่นศพเลยแม่ง” ผมผลักภูมิออกห่างก่อนจะเริ่มแย่งไอ้เสือน้อยจากมือมัน ไอ้ภูมิร้องลั่นห้องเลย หึ แกล้งใครก็ไม่สนุกเท่าแกล้งภูมิเพราะคนที่อยู่เหนือคนอื่นอย่างภูมิเวลามันตกเป็นรองผมน่ะโคตรสะใจ
ผมอยู่ที่คอนโดภูมิอีกหนึ่งวันเต็มๆหลังจากได้นอนอย่างเต็มอิ่มก็รู้สึกเหมือนได้ฟื้นคืนชีพพอตื่นมาน้องสะใภ้กับน้องชายก็พาออกมาดูหนังกินข้าว ปรนนิบัติพัดวีกูดีจริงๆไม่รู้ว่ามันทำเพราะเต็มใจหรือทำไปเพราะกลัวผมเหวี่ยงกันแน่
แต่การที่ได้อยู่กับภูมิอยู่กับไอ้พีมก็ดีเหมือนกันมันทำให้ผมมีที่รองรับอารมณ์ผมสามารถระบายใส่พวกมันได้เต็มที่ จะด่าอ้อมๆจะด่าตรงๆจะตีจะแกล้งก็ได้
นอกจากมันสองตัวที่คอยอยู่เป็นเพื่อนผมแล้วบางครั้งไอ้พวกเดรัจฉานตัวอื่นๆก็ผลัดกันโทรมากวน ก็มีโทรศัพท์จากไอ้ชายน้อยโทรมาถามไถ่ว่าหายรึยังมันรู้ได้ไงว่ากูป่วย ไอ้เบียร์มันจะเป็นมหาบุรุษแห่งคาบสมุทรอินเดียเพราะมันใส่ใจทุกข์สุขของมนุษย์ทุกคนบนโลก
เลยไม่แปลกที่ตอนเด็กๆหรือแม้แต่ตอนนี้ภูมิจะติดไอ้เบียร์มากจนบางทีแม่งก็ดูเหมือนเป็นผัวเมียกัน สมัยอยู่มัธยมเคยมีคนคิดว่าไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์คบกันด้วย หึ กูแทบอ้วก
ภูมิมันชอบคนใจดีชอบคนที่ตามใจมันไอ้เบียร์จึงถือเป็นสมบัติอย่างหนึ่งของภูมิ มันเริ่มจะปล่อยๆไอ้เบียร์บ้างก็ตอนที่มาคบกับไอ้ขาสั้นๆน่ะแต่ก็ไม่ใช่ว่าไอ้เบียร์จะหลุดพ้นเพราะภูมิมันขาดไอ้เบียร์ไม่ได้
เมื่อเช้าไอ้คิวก็โทรมามันคิดว่าผมอยู่บ้านเลยจะชวนกินเหล้ามันเรียกผมว่าเมียน้อยๆกูเลยวางสายใส่แม่ง ก่อนวางสายก็อวยพรมันไปนิดๆหน่อยๆให้หายคัน ส่วนไอ้ปันกับไอ้มิคเห็นไอ้พีมบอกว่าพวกมันไปแจกซองผ้าป่าหาเงินหาของมาทำบุญ จะเข้าพรรษามันก็คงจะได้บุญอยู่หรอกถ้าไม่กวนตีนให้กูต้องด่ากลับ
เพราะมันเสือกแท็คโซเชียลแคมมาให้บอกว่าให้ผมทำบุญด้วยเครื่องดื่มชูกำลังฉลามบุกเพราะชาติหน้าจะได้เป็นฝ่ายบุก ไอ้ควายแล้วอีกอย่างผมก็ไม่รู้ว่าไอ้ปันมันใช้เส้นสายอะไรถึงได้เข้าไปแจกซองผ้าป่าในกรมทหารได้ หรือเพราะพ่อมันเป็นอดีตนักการเมืองแต่ก็ไม่น่าจะเกี่ยวหรือเพราะมันรู้จักกับลูกนายทหารชั้นผู้ใหญ่…….หึ
ส่วนไอ้เชนมันหายหัวไปกับสาวน้อยคณะเภสัชคนนั้นแต่มันก็โทรมาถามข่าวคราวบ้างว่าผมปวดฟันไหม อยากขูดหินปูนรึเปล่า ให้ตายเถอะเชนกูไม่เคยมีปัญหาสุขภาพช่องปากช่วงนี้คนในกลุ่มเลยพากันหลอนๆไอ้เชน……
-
สองสามวันมานี้ทั้งเพื่อนทั้งน้องดูแลผมดีเป็นอย่างดีทุกคนโทรมาคุยไม่ก็ทักทายในโลกออนไลน์เฟส บีบี ทวิต ไลน์แต่ไร้วี่แววของ…….
การทะเลาะกันระหว่างผมกับมันถือเป็นเรื่องปกติแต่ทะเลาะแล้วไอ้แทนเงียบหายไปนานๆแบบนี้มีไม่บ่อยนักมันจะเป็นแบบนี้ก็ต่อเมื่อมันรู้สึกว่ามันไม่ได้ทำอะไรผิดเพราะทุกครั้งไม่ว่าผมจะผิดหรือถูกผมก็ต้องเป็นฝ่ายถูกเสมอ ถ้าผมทำอะไรให้ไอ้แทนมันงอนเดี๋ยวมันก็ง้อเอง ใช่มันงอนเองแล้วก็ง้อเอง ผมก็เคยคิดว่ามันจะอดทนได้ถึงเมื่อไรผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไมถึงงี่เง่ากับมันแค่คนเดียว
ผมอยากให้มันยอมอยากให้มันง้ออยากให้มันสนใจ แล้วครั้งนี้ล่ะผมผิดเหรอที่อยากจะทำงานให้เสร็จแค่ออกมาค้างห้องเพื่อนร่วมคณะผมผิดเหรอมันถึงได้เงียบไป ผมไม่ดีผมเอาแต่ใจใช่ไหมมันถึงไม่มาหา
ภูมิกับไอ้พีมเองก็คงพอจะรู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องมาอยู่กับพวกมัน เพราะมีไม่กี่เรื่องหรอกที่จะทำให้คนอย่างผมต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ สภาพที่นิ่งสงบแต่ก็พร้อมจะอาละวาดได้ทุกเมื่อ ยิ่งเวลาเห็นน้องชายตัวเองระริกระรี้กับแฟนขาสั้นของมัน
จะนอนก็ต้องกอดจะแปรงฟันก็บีบยาสีฟันไว้ให้ข้าวเช้าก็ทำให้แดก ไอ้พีมก็เตรียมเสื้อผ้าหาช้อปให้ภูมิ บางทีก็ไปช่วยสระผมไม่รู้แม่งสระกันท่าไหนเล่นหายเข้าไปเป็นชั่วโมง เหอะ อารมณ์ไม่ดีโว้ยกูอยากจะหักคอใครซักคน
ผมถอนหายใจแรงๆก่อนจะเดินนำมันสองตัวเข้ามาในลิฟต์ปล่อยให้ภูมิกับไอ้พีมหิ้วของกันพะรุงพะรังตามหลังมา ไอ้พีมหันมามองหน้าผมที่ยืนพิงพนังลิฟต์มันมองแบบรังเกียจและเหมือนจะส่งคำว่าเลวมาฟาดกบาลผมผ่านทางสายตาที่ไม่ช่วยมันถือของ หึ ก็ของใช้ในห้องพวกมึงถึงกูไม่มามึงก็ต้องถือกันสองคนอยู่ดี
ส่วนภูมิมันคงชินกับนิสัยผมแล้วมันเลยไม่ได้อะไรแต่ไอ้พีมมันน่าแกล้งเพราะมันแสดงออกว่าไม่ชอบใจ ไอ้ตากลมๆซื่อๆนั่นมันเป็นข้อเสียของพวกโกหกไม่เป็น โลกที่มีแต่สีขาวโลกที่พร้อมจะแบ่งความสุขให้คนที่อยู่ใกล้ๆจนบางครั้งผมก็นึกอิจฉาภูมิ
“มองไรไอ้คนแล้งน้ำใจมึงมันทุเรศว่ะฟ่าง”
“พีมขอจูบทีดิ”
“เฮ้ย/เฮ้ย!!!!!!” ผมพูดจบไอ้ภูมิก็พุ่งตัวออกมาบังเมียมันไว้ทันทีส่วนไอ้พีมก็ยืนอ้าปากค้างทำตาลอยๆจิตหลุดไปแล้วมั้ง
“กูไม่อยากต่อยพี่ชายตัวเองนะฟ่าง” ผมขำหึพร้อมกับยักคิ้วไหวไหล่ให้พวกมันก่อนจะเดินออกมาเมื่อประตูลิฟต์เปิด ถ้าขอดีๆไม่ให้มันก็ต้องมีขืนใจบ้างมึงเตรียมตัวไว้เถอะไอ้พีม ผมเริ่มจะอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยเพราะได้ทำให้คนอื่นอารมณ์เสียแต่พอเดินออกมาแล้วเห็นว่าที่หน้าห้องภูมิมีใครบางคนยืนอยู่ผมก็แทบจะเดินกลับ
จากที่อารมณ์ดีๆมันก็ดิ่งวูบลงเหว บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงแต่คนอย่างผมให้ตายดีกว่าให้หนี ผมเดินให้ช้าลงเพื่อให้ไอ้พีมกับภูมิเดินแซงขึ้นมาและไขประตูห้อง แม้ผมจะไม่ได้มองมันตรงๆแต่ความรู้สึกก็บอกได้ว่ามันกำลังมองผมอยู่
“อ้าวแทนจะมาทำไมไม่บอกวะ มึงมานานยังเนี่ยเฮ้ยเข้าห้องๆวันนี้แฟนมึงกับไอ้ภูมิไปเหมาคอนเวิร์สมาเดี๋ยวกูต้มให้แดก”
“หึ มึงแดกคนเดียวเถอะพีม” เสียงของมันในรอบห้าวัน เสียงที่ผมไม่ได้ยินมาห้าวันเต็มๆ “แล้วไปเที่ยวไหนกันมา”
“ก็หลายที่แต่พวกกูไปจบที่สวนจตุจักรฟ่างอยากไปดูของแต่งบ้าน………
“พูดมากว่ะข้าวปั้นหนวกหูรำคาญ” ผมเดินเบียดภูมิอย่างตั้งใจจนไหล่กระแทกกัน มันบ่นอุบและคงจะงอนที่โดนผมทำร้ายแถมยังเรียกชื่อหน่อมแน้มของมันอีก
“เอ่อ…..แทนมึงยืนทำไมวะไม่เมื่อยหรอมานั่งดินั่งๆ” ไอ้พีมเสนอหน้าไปชวนเพื่อนมันมานั่งหลังจากที่ผมนั่งเสร็จ พูดก็พูดเถอะที่ไอ้แทนถ่อมาถึงนี่ในเวลาแบบนี้น่าจะได้รับความช่วยเหลือจากไส้ศึกตัวเตี้ยๆอย่างไอ้พีมนี่แหละ
แต่ไม่ว่าไอ้พีมจะพยายามสร้างบรรยากาศให้ปลอดโปร่งแค่ไหน ผมก็ทำให้ห้องนี้อึดอัดได้ เรื่องกดดันคนกูถนัดนักล่ะผมก็ไม่ได้ทำอะไรมากแค่ทำเหมือนกับว่าเชี่ยนั่นไม่ได้อยู่ในห้อง ผมเปิดทีวี ผมคุยกับภูมิ ผมแกล้งไอ้พีมผมแกะขนมกินโดยไม่เหลือบสายตาไปมองคนที่ยืนค้ำหัวอยู่เลยแม้แต่นิดเดียวได้ยินแต่เสียงไอ้พีมที่ซุบซิบกับภูมิว่าผมจะฆ่ากันตายในห้องมันรึเปล่า
“……………………….”
“……………………….”
“……………………….”
“เอ่ออออ พวกมึงๆพอดีว่ากูลืมซื้อถ่านว่ะเดี๋ยวคนจะหาว่ากูไม่เอาถ่านงั้นกูขอตัวไปซื้อถ่านก่อนนะมึงก็คุยกันไปก่อนแล้วกัน ป่ะภูมิ”
“อะไรของมึงวะเตี้ย”
“เออหน่ามาเหอะ”
“เฮ้ยถ้ามึงสองคนจะฆ่า เอ้ยจะกลับก็ล็อกห้องให้ด้วยนะพวกกูอาจจะไปซื้อถ่านถึงนิวคาสเซิล” แล้วไอ้พีมก็ลากภูมิออกไป เสียงปิดประตูทำให้ผมรู้สึกอึดอัดบ้างนิดหน่อย ย้ำ แค่นิดหน่อย
ผมจ้องทีวีอย่างกับว่ามันน่าสนใจนักหนาผมมองหน้าจอราวกับว่าเข้าใจภาษาอินเดียเพราะมันเป็นช่องของหนังอินเดีย ส้นตีนไรเนี่ยใครกดวะกูอยากจะบีบคอมันจริงๆ ผมกำลังหงุดหงิดก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นไปอีกเมื่อโซฟาข้างๆตัวยุบลงถึงไม่บอกและไม่หันไปดูก็รู้ว่าไอ้แทนย้ายมานั่งใกล้ๆ
“ดูรู้เรื่องเหรอ”
“……………..”
“ฟ่าง”
“……………….”
“คุยกันหน่อยดิกูอุตส่าห์……….”
“ถ้าอุตส่าห์ก็อย่าเสือกมาเพราะกูไม่ต้องการ” เอาตรงๆเลยว่าตอนนี้กูทำตัวไม่ถูกก็ดีใจที่มันมาและกำลังจะง้อแต่อีกอารมณ์ก็โมโห โมโหที่มันหายหัวไปโมโหที่มันทำให้ผมต้องคิดมากแทบจะเป็นบ้า
“ไม่ใช่แบบนั้นนะฟ่าง…..มึงฟังกูก่อนได้ไหม”
“กูไม่อยากเห็นหน้ามึง” ปากกับใจกูไม่เคยจะไปด้วยกันหรอกพอไอ้แทนมันจับมือผมก็ปัดออกทันทีไอ้ความรู้สึกทั้งหลายที่อัดแน่นอยู่ในใจจากหลายวันที่ผ่านมามันพร้อมแล้วที่จะระเบิด ผมจะลุกหนีแต่ลืมไปว่าไอ้แทนไวยิ่งกว่าลิงลมมันคว้าแขนผมไว้ทัน
ผมก็ยิ่งสะบัดมันก็เปลี่ยนเป็นโถมตัวมากอดจนแทบกระดิกไม่ได้แต่คิดเหรอว่าจะยอมมันง่ายๆผมไม่ได้รังเกียจแต่ตอนนี้แค่ไม่อยากให้มันมาโดนตัว ผมดิ้นสุดแรงไอ้แทนก็ยิ่งรัดยิ่งซุกหน้าลงมาผมก็ยิ่งขัดขืน
“ปล่อยกูไอ้เหี้ย”
“คุยกันดีๆได้ไหมข่าวฟ่าง”
“ไม่!!!!ถ้าอยากคุยก็ไปคุยกับหมาหน้าคอนโดเลยสัด” ผมไม่สนว่าไอ้แทนจะเจ็บไหมผมตั้งหน้าตั้งตาทำทุกอย่างเพื่อจะหลุดออกจากกอดของมันผมทั้งข่วนทั้งทุบทั้งตีไอ้แทนก็ไม่ตอบโต้สักแอะไม่แม้แต่จะป้องกันตัวเองด้วยซ้ำ
ผ่านไปซักพักผมเองที่เป็นฝ่ายหยุด หยุดเพราะเหนื่อยหยุดเพราะ “พอแล้ว” ผมได้ระบายความรู้สึกทั้งหมดแล้ว ผมหอบฮักๆโกยเอาอากาศเข้าปอดทั้งทางปากทั้งจมูกการสู้กับไอ้แทนต้องใช้พลังงานอย่างมหาศาล
“กูเกลียดมึง”
“ครับรู้แล้วว่าเกลียด”
“กูเกลียดมึงแทน” ผมจ้องหน้ามันก่อนจะพิงหน้าผากลงบนไหล่ไอ้แทนกอดผมไว้ซะแน่น ผมโมโหร้าย ผมอารมณ์ร้อน ผมชอบเอาชนะแต่กับผู้ชายคนนี้ผมกลับพ่ายแพ้ทุกอย่าง สูญเสียความเป็นตัวเองทุกครั้ง
“พอรึยัง ถ้าพอใจแล้วก็กลับบ้านเรานะ”
“หายหัวไปห้าวันแล้วอยู่ๆโผล่มาจะให้กูกลับบ้านด้วยมันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ”
“แล้วจะให้ทำยังไงเอาเทียนพรรษามาแห่รับไหม โอ้ยฟ่าง โอ้ยๆๆๆๆเจ็บๆๆๆฟ่างงงง” ผมกัดไหล่มันจนจมเขี้ยวไอ้แทนทั้งร้องทั้งกอดทั้งผลักผมออกในเวลาเดียวกัน เมื่อเห็นว่าสาแก่ใจผมจึงยอมปล่อยและขยับตัวถอยออกมาแต่ไอ้แทนก็ไม่ปล่อยให้ผมได้ไปไหนไกลมันตามมากอดอีกจนได้ เรื่องมือไวกับหน้าด้านปรึกษามันได้มันเชี่ยวชาญ
“อูยยย แม่งกัดมาได้เจ็บนะเว้ยกูต้องไปฉีดยากันบาดทะยักป่ะเนี่ย”
“มึงเอาอีกข้างไหม”
“หึหึ ล้อเล่นครับ …..มึงหายโกรธกูแล้วใช่ไหมฟ่าง”
“ยัง”
“อ้าว”
“ทำไมมึงอ้าวทำไมหรือมีปัญหา”
“ปละ ปละเปล่าจ๊ะเปล่าไม่มีปัญหาจ๊ะ” มันส่ายหน้าชูมือขึ้นว่ายอมแพ้นั่นเลยทำให้ผมหลุดยิ้มพอเห็นว่าผมยิ้มไอ้แทนเลยยิ้มกว้างตาม “หายโกรธเถอะนะฟ่างแล้วกลับบ้านเรากันไอ้ข้าวผัดหงอยเลยที่แม่มันไม่กลับบ้าน”
“ก็กลับดิใครล่ามโซ่มึงไว้” ผมตบหัวมันไปทีเพราะมันทะลึ่งมาหอมแก้มกูบอกกี่ครั้งว่าอย่าหอมแก้มไอ้เวรผมเพิ่งจะสังเกตเห็นรอยข่วนที่คอไอ้แทนและอีกหลายที่ตามแขน รอยเหล่านี้เกิดจากฝีมือของผมเอง ผมเงยหน้ามองไอ้แทนอีกครั้งมันก็เพียงแค่ยิ้มแล้วขยับเข้ามากอดผมไว้
ทำไมต้องกอดผมก็ไม่รู้ว่ามองมันด้วยสายตาแบบไหน แต่ถ้าเป็นผมหากใครมาทำแบบนี้มาทำให้ผมเจ็บตัวอย่างที่ผมทำกับไอ้แทน มันคนนั้นไม่ได้หายใจอยู่บนโลกนี้อีกแน่แต่ทำไมไอ้แทนถึงทน
“แทนมึงเบื่อกูไหม”
“ถ้าเบื่อจะมาตามง้อแบบนี้เหรอ”
“อย่าเบื่อกูนะ มึงห้ามเบื่อกูเด็ดขาดห้ามเลิกรักกูห้ามมีคนอื่นห้ามทิ้งกูมึงเข้าใจไหม มึงเข้าใจไหมแทน”
“ครับๆเข้าใจแล้วรักขนาดนี้จะทิ้งได้ไง”
ที่กูงี่เง่าเพราะอยากให้มึงสนใจ
มึงทนได้ไหมแทน
ทนเถอะเพราะถ้ากูไม่รัก
กูคงไม่เป็นแบบนี้
.................................
“อือออ ข้าวฟ่างไปไหนมา”
“เยี่ยว โอ้ยยแทนกูหนักมึงนอนดีๆได้ไหมห๊ะ” ตั้งแต่สี่ห้าวันก่อนที่เราทะเลาะกันไอ้แทนก็ทำตัวเหมือนปลิงจากที่เมื่อก่อนมันเหมือนเห็บเหมือนหมัดที่ตามหลอกตามหลอนผมไปซะทุกที่ ไม่ว่าจะตอนนอนหรือตอนตื่นหรือแม้แต่ตอนนี้ที่ผมเพิ่งจะกลับจากห้องน้ำ ทุกๆคืนผมมักจะตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึกและทุกครั้งผมก็พยายามลุกพยายามเดินและล้มตัวลงนอนให้เงียบที่สุดเพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของไอ้แทนแต่!!!!
มันก็เลวรู้สึกตัวขึ้นมาหาเศษหาเลยกับร่างกายผมทุกครั้งจะดิ้นก็ไม่หลุดจะพลิกตัวหนีก็ไม่ได้ไม่รู้แม่งกอดหรือผีอำ “แทน..กูอึดอัด” ผมพยายามเบี่ยงตัวออกจากกอดของมันเพราะเริ่มรู้สึกว่าไอ้แทนจะไม่ได้กอดแบบธรรมดา อาการขนลุกจากสัมผัสเย็นชื้นตรงหัวไหล่บอกได้ว่ามันกำลังทำอะไรร่างกายผม
“ฟ่างครับมึงเอาอะไรทาผิวรึเปล่าทำไมมันหอมแปลกๆขมด้วย”
“ฉี่กูมั้ง”
“หึ มึงฉี่พาดมาถึงไหล่เลยหรองั้นก็แสดงว่าเจี๊ยวมึงเฉียงขึ้นเหมือนลูกศรตามป้ายบอกทางใช่ไหม”
“สัส ปล่อยกูจะนอน”
“ฮ่าๆ อ่ะๆๆพี่แทนล้อเล่น นอนนะคะนอนๆๆผัวจะกล่อมเมียเอง” มันดึงผมไปกอดไปฟัดซะจนน่วมกว่าจะได้นอนก็เกือบจะต้องวางมวยกันแต่สุดท้ายผมก็หลับพร้อมกอดอุ่นๆของมันนั่นแหละ
ไอ้เนียนไอ้ปลาหมึกไอ้หน้าด้าน กู เหนื่อย(ใจ)!!!!!
เช้าวันอาทิตย์แบบนี้ผมกับไอ้แทนไม่ค่อยออกไปไหนเพราะผมเสพติดการนอน เรื่องนอนสำคัญสำหรับผมมากเพราะการทำโปรเจคติดต่อกันหลายๆวันทำให้การนอนกลายเป็นของล้ำค่าของผมทุกครั้งถ้ามีโอกาสผมก็ต้องคว้าเอาไว้ให้ได้เยอะที่สุดก่อนที่จะต้องเตรียมตัวกลับไปรับวิถีชีวิตเดิมๆอีกครั้ง
เช้านี้ผมคงได้นอนหลับสบายยันบ่ายถ้าไม่ติดว่ามีพวกมารคอหอยอย่างไอ้เชนโทรมาปลุกให้ไอ้แทนออกไปหาที่โรงพยาบาลแล้วไอ้แทนก็ลากผมออกมาด้วย แม่งถ้ากูไม่ได้จัดการไอ้เชนคืนนี้กูคงนอนไม่หลับผมเลยจัดชุดคอมโบ้ให้มันไป
มีที่ไหนเรียกออกมาเพื่อให้กูไปมานั่งหาวดูหมอกับคนไข้เถียงกันว่าฟันซี่ไหนสมควรถูกถอน เหอะ มึงจะถอนได้ไงแทนในเมื่อฟันมึงปกติดีทุกอย่างกว่าจะได้กลับเข้าบ้านก็เกือบเที่ยงเพราะต้องไปกินข้าวเป็นเพื่อนไอ้เชี่ยเชนอีกพอเมียไม่อยู่กูดูสำคัญขึ้นมาเลยห่า
“ฟ่าง ข้าวฟ่างขึ้นไปนอนบนห้อง”
“อะไรนักหนาวะกูจะนอนตรงนี้!!!!” แค่ลากขากลับมาถึงบ้านก็จะหลับแล้วถ้าให้เดินขึ้นห้องกูคงตกบันไดคอหักตายก่อนพอดี ผมไม่ฟังเสียงบ่นของไอ้แทนแล้วล้มตัวลงนอนที่โซฟาห้องนั่งเล่น วันนี้ผมต้องนอนให้ได้ยี่สิบชั่วโมงเพื่อชดเชยเวลาที่เสียไป
แต่ผมก็ทำไมได้อย่างที่คิดเมื่อต้องงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกจั๊กจี้ฝ่าเท้าพอลืมตาและตั้งสติให้ดีๆก็เห็นว่าไอ้แทนกำลังนวดเท้าให้ผมอยู่
ยอมรับว่าผมตกใจมาก
“อ้าว ตื่นแล้วหรอเพิ่งจะสี่โมงเองนอนต่อสิ” มันเอาเท้าผมวางไว้บนตักและบีบๆนวดๆให้ “เห็นมึงดูเพลียๆกูเลยอยากนวดให้เผื่อมึงจะสบายตัวขึ้นหรือกูทำให้มึงตื่น” ผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่ส่ายหน้าไอ้แทนมันยิ้มให้ก่อนจะเดินหายไป
“นั่งรอแปบนึงนะ เดี๋ยวมา” มันหายเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะกลับออกมาพร้อมกะละมังใบเล็กกับผ้าขนหนูขนาดกลางๆอีกสองสามผืน ผมลุกขึ้นนั่งเมื่อมันมาวางกะละมังและนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าผมก่อนจะรวบเอาเท้าผมลงไปแช่ในน้ำอุ่นๆที่มีกลิ่นหอมๆเหมือนดอกอะไรซักอย่าง
“สัปดาห์ที่แล้วกูพาม๊าไปสปาแล้วได้นวดเท้ามันผ่อนคลายดีเลยจำเอามาทำให้มึงพี่เขาบอกว่าเท้าเป็นจุดรวมเส้นประสาททุกอย่างถ้ารักษาสุขภาพเท้าดีสุขภาพเราก็จะดี…..เป็นไงฝีมือการนวดของพี่แทน”
“หึ ใครพี่ใครน้องหัดเจียมซะบ้างแทน”
“ก็แค่ปีเดียวละว๊า อีกอย่างกูลืมไปแล้วว่ามึงเกิดก่อน…..จะว่าไปกูเพิ่งเคยสังเกตว่าเท้ามึงโคตรขาวเลยฟ่างขาวจนจะเป็นสีชมพูเลยว่ะเมียพี่ผิวดีทั้งร่างกระจ่างใสกว่านางเอกโฆษณานีเวียกับซิสต้ารวมกันซะอีก”
“หึ”
“เป็นไงรู้สึกดีไหม” ไอ้แทนเงยหน้าถามแต่ผมก็ยังทำได้แค่พยักหน้าและก้มดูมันที่นวดเท้าให้ไอ้แทนดูตั้งอกตั้งใจมากทั้งที่สิ่งที่มันกำลังจับคือเท้า ส่วนที่ต่ำสุดของร่างกายแต่มันก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจเลยซักนิดเป็นผมซะอีกที่ทำอะไรไม่ค่อยถูก
“อ่ะ เสร็จแล้วแช่น้ำนานเดี๋ยวตีนเหี่ยว” มันวางผ้าขนหนูสีครีมไว้ข้างๆกะละมังเพื่อซับน้ำให้ผม
“เอาล่ะนอนเหมือนเมื่อกี้” เหมือนโดนสะกดจิตยังไงไม่รู้มันบอกให้นอนผมก็นอน ไอ้แทนนั่งตรงปลายเท้าผมและยกเท้าผมขึ้นไปวางบนตักก่อนจะใช้ผ้าขนหนูค่อยๆซับน้ำให้แล้วเอาครีมหรือโลชั่นอะไรไม่รู้มาทา “กูเข้าใจนะฟ่างว่าคณะมึงงานเยอะแต่ทำไมต้องอดนอนอดข้าวกันขนาดนั้น มึงพักกินข้าวบ้างก็ได้มันคงไม่เสียเวลามากหรอก มึงอาจจะรำคาญหาว่ากูขี้บ่น”
“เออ” ผมแกล้งเอาเท้าเขี่ยท้องไอ้แทนมันเลยแกล้งหักนิ้วเท้าผมกลับ กูเจ็บไอ้ห่า
“ก็บ่นเพราะห่วง ถ้ามึงเป็นอะไรมามันไม่คุ้ม มึงป่วยยากแต่เป็นทีก็หนักและกูก็ไม่ชอบเห็นมึงป่วยมึงดูแลตัวเองเพื่อกูได้ไหมข้าวฟ่าง……” พอเห็นว่าผมไม่ตอบมันก็ยื้อเอารีโมททีวีเปิดดูบอลมันนวดเท้าให้ผมไปส่วนปากมันก็โม้เรื่องบอลบ้างบ่นผมบ้าง แต่ผมไม่ได้จับใจความหรอกว่ามันพล่ามอะไร
เพราะตอนนี้ความรู้สึกดีๆมันตีรวนส่งผลให้ผมเอาแต่มองไอ้แทนมองเพลินไม่ได้ฟังว่ามันพร่ำอะไร มันพูดไปถึงไหนและไม่รู้ด้วยว่าผมลุกขึ้นมาคว้าคอมันมาจูบตั้งแต่ตอนไหน ไอ้แทนงงๆแค่ตอนแรกแต่หลังจากนั้น หึ ….ก็ที่โซฟานั่นแหละ
“แม่งดีว่ะนวดเสร็จได้นาบด้วย” ไอ้แทนทำหน้าระรื่นจนน่าหมั่นไส้น่าบีบคอมันให้ตายๆไปซะ
“ถ้ามึงยังพูดมากมึงจะได้อาบเลือดไอ้เวร!!!”
ถ้าตัดความมือไวความเสี่ยวและความหน้าด้านออกไปได้ไอ้แทนจะดูดีในสายตาผมมากกว่านี้
……………………………
T^T -_- ^^
มันยังไม่สุด
:z3:
-
:z13:
คิดถึงพี่ตาลลลลลลลลลลลล :L2: ข้าวฟ่างงอลใจแข็งนิดนึงนะเนี้ย แทนก็มาง้อช้าไปสักนิด แต่ก็น่ารักมากค่ะนวดเท้าให้ฟ่างด้วยยยย :impress2:
-
อิอิอิ คิดถึงจริงๆๆๆเลยย :กอด1:
-
เเทนรักฟ่างเคารพฟ่างที่สุด ก๊ากๆ
ฟ่างมีแอบคิดจะปล้ำจะจูบน้องสะใภ้ได้ไงหือ
-
+เป็ดให้แทนฟ่าง.....ยังแรงดีไม่มีตก
ยังรักเมีย....เทิดทูนเมียเสมอเลยเนาะเฮียแทน :z1:
-
ถ้ามันยังไม่สุด กลับมาต่อให้สุดดดดดด
-
แล้วแทนหายไปไหนตั้งหลายวันกว่าจะมาง้อข้าวฟ่าง :m28:
แต่แทนก็น่ารักที่สุดเลย นวดเท้าให้ข้าวฟ่าง :กอด1:
ยังจะมีต่ออีกใช่ป่าวค๊าาาาาาาาาาา
-
ข้าวฟ่างนี่ติสก์อย่างแรงงงง
-
รักแบบถวายชีวิตเลยแทนเอ้ยยย :กอด1:
-
ชอบที่สุดเรยคู่นี้ อิอิ :z1:
ว่าแต่จะมีตอนพิเศษปันกับพี่องุ่นมั้ยอ่ะ ไม่อยากจิ้นไปเอง :impress2:
-
รักคู่นี้ที่สุด
-
ยอดชายนายแทน
+1 ให้ไปเลย
-
ฟ่างซาดิตส์ว่ะ :เฮ้อ:
-
แม่งดีว่ะนวดเสร็จได้นาบด้วย 55555555555555555555
คุณผัวแทนน่ารักที่สุดค่าาาา อยากได้แบบนี้สักคน อิอิ
-
:กอด1: :กอด1:
-
แอร๊ยยยยย รักฟิคเรื่องนี้มากกกกก :กอด1:
แทนข้าวฟ่างงง แต่แทนหายไปไหนมาตั้ง 5 วันเนี่ย หะ
ปล่อยให้ข้าวฟ่างคิดมากไปได้
ปล. เค้าอยากอ่านสเปเชี่ยลคู่ปันองุ่นมากกกอ่ะค่ะ :sad4: :monkeysad: :m15: ชอบคู่นี้มากกกก
ขอบคุณค้าบบ จุ๊บๆ :pig4: :L2:
-
แทนฟ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!! :-[
น้องตาลคนสวยถ้ายังไม่สุด ก็กลับมาต่อให้สุดนะจ้ะ
(หวังว่าคงไม่ใช่อึ๊ที่ไม่สุด55555)
:กอด1:
-
คิดถึง...
-
แทนกลัวเมียยยยยยย :m20: :m20: :m20:
-
แทนเอ๊ยยยยยยยยยยยย เมียเอ็งโคตรติสต์แตก
(ตรูจะตายด้วยน้ำมือฟ่างเพราะประโยคนี้แหละ)
-
แท๊นนนนนนนนน
น่ารักเกินไปแล้วนะเหวย
โหยๆๆๆๆ ชอบคู่นี้อ่ะ น่ารักอ่ะ
งืออออ ปลื้มใจค่ะปลื้ม
-
เย้เย้ มีตอนพิเศษด้วย :pig4: :pig4:
-
แอร้ยย รอตอนพิเศษมานานนน ;) คิดว่าจะไม่มีแล้วซะอีกกๆๆ
-
เมื่อไหร่จะอัพเดตคนโอนที่เหลือคะ
ใจไม่ดีเลย :serius2:
-
ทำไมไม่มาให้สุด :z3: :z3:
ข้างฟ่างงงงงงง เหวี่ยงน้อยๆเซ่ พี่แทนช้ำหมด วู้วว
แต่ข้างฟ่างน่ารักนะ ซึนๆ
ปอลิง เราได้สเปคิวเต้ยด้วยอ่า :กอด1:
-
ข้าวฟ่างน่ารักจัง... :-[
-
โอ้ยยยย สามีดีเลิศจริงๆแทนเนี่ย น่ารักจัง
มีเอ่ยถึงทุกคนแลย คิดถึง.....
-
แทนน่ารัก!!
-
แทนฟ่างงงงงงง
อ๊ายชอบๆๆ
นึกว่าจะโกรธกันยาวซะละ
แต่ไงแทนก็ไม่ยอมให้ข้าวฟ่างโกรธนานหรอกเนอะ
อิอิ
-
เข้ามาอ่านตอนพิเศษ แทนฟ่าง แต่ทำไมถึงหาอ่านแต่ภูมิกับพีม อยากรู้ว่าหลังจากวันนั้นเค้ามีชีวิตมีความสุขกันยังไงบ้าง พออ่านตอนจบรู้สึกว่าใจหายเหมือนสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมันกำลังจะหายไป แต่ไม่ใช่แบบนั้นเพราะจองหนังสือไปแล้ว 55555 แต่กว่าจะได้คงตั้งเดือนตุลาแหนะ แต่ก็จะรอวันนั้น(ได้มาจะนอนกอดทั้งคืนเลย) :laugh:
ปล. ที่พร้ำเพ้อมาข้างต้นเพียงเพราะอยากจะบอกพี่ตาลว่า ......
ขอตอนพิเศษ "ภูมิและพีม" แบบหวานๆซึ้งๆให้น้องคนนี้ได้มีความสุขอีกครั้งระหว่างนอนรอหนังสือด้วยเถิดด :กอด1:
pleaseeeeeeeeee :m15: :m15: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :sad11:
-
ป๊าดมาแล้วววววววว
รอภูมิ + พีม จ้า ;)
-
:call:
แืทนเคารพเมีย
-
คู่นี้แรงตลอด ๆ :fcuk:
-
ผองเพื่อน จะฮาไปไหน
ในที่สุดก็ฟ่างชนะเลิศ
-
แทนฟ่าง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด o13
-
ฟ่างแรงได้ใจ มีคิดจะปล้ำพีมด้วยอ่ะ นี่ถ้าแทนรู้ ไม่รู้ฟ่างจะหนาว หรือแทนจะหนาว :m20:
แล้วที่แทนหายไป 5 วัน ไม่เห็นบอกเลยว่าไปไหนมา แต่การนวดแบบคอร์สพิเศษแบบนี้มีที่ แทนสปาที่เดียวชิมิ
ภูมิ-พีมก็มาให้คนอ่านได้อิจฉาไปกับความกวนโมโหของกันและกัน
กด + ให้แทน-ฟ่าง และคนเขียนค่ะ :L1: :pig4:
-
แทนฟ่าง o13
-
กรี๊ดๆๆแทนฟ่าง งอนกันนานไปนะเนี่ยตั้ง5แหนะ ดีที่มีเพื่อนน่ารักแบบนี้เตี้ย เอ้ยไม่ใช่น้องพีม
เพื่อนแทนกับเพื่อนฟ่างเลยคืนดีกันง๊ายง่าย :impress2:
-
ฟ่าง กับแทน กรี๊ด คู่ของเค้าแรง
ยังไม่ได้โอนเงินเลยอ่ะ หวังว่าโอนต้นเดือนหน้าจะยังทัน
-
สุดท้ายแทนมันก็ง้อ ฮ่าๆๆๆ เมียชนะเลิศโคตรๆ เลยฟ่าง
-
เลิฟคู่นี้
-
นอกจากจะอิจฉาพีมแล้ว ชั้นยังอิจฉาฟ่างอีก
แทนมันน่ารักดีนะเนี่ย :กอด1:
-
อยากอ่านตอนพิเศษของปันกับพี่องุ่นโด้ยยยยยยย ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แทนผัวประเสริฐ ดูแลเมียดีเวอร์ๆอ่ะ นายกสมาคมคนเกลียมัวของแท้เลยนี่หว่า
แต่พี่แกโรแมนติกได้แป๊บเดียว ก็กวนทีนฟ่างในทันใด
ชอบภูมิเวลาอยู่กับพี่ชายมากมาย เคะแตก ฮ่าๆๆๆๆ น่ารักมวากกกกกกกกกก
ยังไม่สุดจริงๆแหละค่ะ เอาอีกๆๆๆๆ><
-
รักคู่นี้มากมายยยย :z3:
-
กว่าจะมาง้อ :เฮ้อ:
+1
-
แทนมาง้อ
แล้วหายไปไหนมาอะ ไปฝึกนวดมาง้อฟ่างหรอ 5555
ภูมิกับพีมยังน่ารักเหมือนเดิมม ชอบค้าบบบ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แทนน่ารักกกกเอาใจฟ่างสุดๆอ่ะ
-
น่ารัก :o8:
ฟ่างยังคงอาร์ทตัวพ่ออยู่เหมือนเดิม o13
น้องตาล พี่จะรอโอนเป็นคนสุดท้าย 30 กันยาล่ะกัน :laugh:
-
กลับมาให้สุดดดดดดดดดดดก่อนนนนนน
ฟ่างน่ารักเสมอ ฟ่างไม่เคยผิด :-[
-
คิดถึงพวกพี่ภูมิมากๆ
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกก
แทนดีเว่ออออออออออออออออออ
รักเว่อออออออออออออ :กอด1:
ปอลอ..รอจนสุด :z2:
-
ไม่สุดก็มาต่อเรื่องให้มันถึงที่สุดซิคะตาล
รออ่านแทน-ฟ่าง ต่อนะ :impress2:
-
รออ่านแทนฟ่าง ...ค้างคามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รักคู่นี้มากมาย
-
พอได้อ่านแล้ว รู้สึก คิดถึง จัง >___<
-
ได้อ่านมุมของฟ่างแล้วอยากจะกรี๊ดดดด
ฟ่างรักแทนมากๆ เหมือนที่แทนรักฟ่างแหละ
ง้องอนกันได้น่ารักสุดๆ :m3:
แทนโคตรจะรักเมียเลยอ่ะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล.ภูมิและพีมก็ยังเถียงกันได้น่ารักเหมือนเดิม
-
น่ารักอีกแล้ว มาอัพเรื่อยไเลยน๊าา ^^
-
แทนฟ่างน่ารักมากกกก อิจฉาฟ่างถ้ามีแฟนอย่างแทนรักตายเลย :-[
-
แทนฟ่าง!!! แทนฟ่าง!!!!
คิดถึงพีมกับภูมอ่ะ
แล้วก็อยากรู้เรื่องของปันกับพี่องุ่นจะแย่แล้วอ่ะ
-
แทนฟ่างงงงงงงงงง TT____________TT
-
ขอเมลล์ตอบกลับด้วยค่ะ :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดด ฟิน แทนฟ่าง :impress2:
-
จองที่
......................
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เปิดมา ความวุ่นวายก็มาเยือนกันทีเดียว เหอ เหอ เหอ
โอ๊ย~~~~ เศร้าแทนข้าวฟ่างอ่ะ :sad2: :sad2:
ตอนแทนมาง้อเนี่ย แทบกรี๊ดลั่นบ้าน :o8: :o8:
อ๋ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หวานมากกกกกกกกกกกก
ชอบที่แทนนวดเท้าให้ข้าวฟ่างอ่ะ // เค้าอยากได้ ผช แบบแทน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มีบ้างมั๊ยอ่ะ ขอซักคนเถอะ :m3: :m3: :m3:
-
บังเอิญเห็นจั่วหัวว่าตอนพิเศษโดยบังเอิญ และที่สำคัญ แทนฟ่าง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด คู่สุดเลิฟของเค้าเลย
คิดถึงๆ คิดถึงวีอาร์ทุกๆคนเลยยย อร๊ายยยย และตอนนี้เป็นการเล่าเรื่องโดยฟ่าง อ๊ากกกกก สุดยอดดดด
ฟ่าง ฟ่าง ฟ่าง หลงรักฟ่าง ถอนตัวไม่ขึ้นอีกหลายๆครั้งเลยอ่าาาา ความคิดของฟ่างเป็นแบบนี้หรอเนี่ย อิอิ น่ารักอ่ะ >///<
เหนือฟ่างยังมีแทน อิอิ แทนก็ดูแลรักฟ่างได้สุดยอดดเลย ที่สุดของความอ่อนโยนเลย น่ารักกกมากกกก
สงสัยว่า แทนหายหัวไปไหนระหว่างตอนนั้น แค่โมโหงอนแล้วก็หายไปเฉยๆหรอ แหม ช่างอดทนนะเนี่ยแทนเอ้ย
แต่สุดท้ายก็อย่างที่ฟ่างบอก แทนงอนเองก็มาง้อเอง อิอิ แบบนี้หล่ะ สามีที่น่ารัก ฮ่าๆๆๆ โอ้ยยย คิดถึงวีอาร์จังเลยยย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน้าาาา คราวหน้าจะมีมาอีกมั้ยน้าาาาา ย้ายมาอยู่ห้องนี้ ไม่ค่อยได้แวะมาเลยแฮะ
จะพยายามแวะมาส่องบ่อยๆน้าา คิดถึงคนเขียนด้วยยย กอดๆๆๆ FCแทนฟ่าง โบกธงเชียร์ ฟ่างน่าร๊ากกกกกที่สุดดด
:กอด1:
-
มีสอง Link นะคะ เพราะ Link เดียว มันไม่พอ ตรวจเหมือนเรียงเบอร์เหมือนเดิมค่ะหารายชื่อของตัวเองให้เจอ
ถ้ามี / หลังชื่อเล่นก็ถือว่าโอเค ท่านสามารถนั่งหน้าเชิ่ดคอตั้งรอรับหนังสือในเดือนตุลาได้อย่างหน้าชื่นตาบานคร่าาาา :laugh:
ส่วนใครที่ตัวสีแดงก็ติดต่อกันหลังไมค์เหมือนเดิมจ้า vrkristarn แอท hotmail.com
(บางทีตาลตอบเมล์ซ้ำก็ขอโทษนะคะช่วงนี้เบลอหนักT^T)
ส่วนรายชื่อที่มีแถบสีชมพูคือผู้โชคดีซึ่งตาลเพิ่มให้เป็น 25 คนนะคะ เพราะมีบางคนโอนแล้วแต่กรอกแบบฟอร์มส่งช้า
แล้วถ้าจะตัดสิทธิ์คนที่ประกาศไปรอบแรกมันก็ยังไงๆเนอะ เลยเอาเป็นว่าเพิ่มผู้โชคดีคืนกำไรให้สังคมค่า^_^
ปล อยากจะรบกวนอีกนิสสสนึงว่าโอนเป็นทศนิยมให้หนูด้วยนะคร๊าเพราะโลกเรามันกลมค่ะบางทีโอนเวลาเหมือนกัน วันเดียวกันเป๊ะๆ ยอดโอนยังเท่ากันเอง อีสวยหงายเงิบเลยจ้า 555 รบกวนด้วยนะคร๊า
ปลล ตาลต้องขอโทษในความไม่สะดวก ความล่าช้า ขอโทษด้วยจริงๆสำหรับทุกความผิดพลาดนะคะ
:m15:
http://blog-imgs-49.fc2.com/e/t/a/etarn89/Weare120716-1.jpg [1]
http://blog-imgs-49.fc2.com/e/t/a/etarn89/Weare120716-2.jpg [2]
-
โอนได้ถึงเมื่อไหร่คะ
-
:sad4: ทำไมเราติดตัวแดงอ่ะ เพราะคุณตาลตอบกลับมาใน email เราว่า "ได้รับแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาา ตาลขอโทษคุณกุ๊กกิ๊กด้วยนะคะที่ตอบกลับช้าT^T ขอโทษจริงๆจ้าาา เป็นงง มากๆ
เราหลังไมค์ และ email ไปแล้วนะคะ รบกวนตอบให้ด้วย :z3: เราจะได้หนังสือไหมนี่
ปล. ต้องขอโทษด้วยถ้าสอบถามไปหลายทางเกิน แบบว่าเป็นงงจริงๆ
-
วันนี้ได้ฤกษ์โอนเงินซะที
-
มีชื่อแล้ว ดีใจมากค่ะ
นึกว่าจะโอนไม่ทันเสียแล้ว ไม่เห็นว่าประกาศปิดจองเมื่อไร
ลองเสี่ยงโอนไปดู จะรอกอดหนุ่มๆเดือนตุลานะคะ
-
โอนเงินแล้วนะคะ 1600.16บาท วันที่ 17/07/2012 เวลา 21.20-22.00ไม่แน่ใจเวลาค่ะ
แต่เงินจะเข้าบัญชีคุณไม่เกิน 18/07/2012 เวลา17.30 ค่ะ เนื่องจากเป็นการโอนเงินผ่านทางอินเตอร์เน็ตเลยต้องใช้เวลาประมาณ1 วันค่ะ
ทางระบบธนาคารเค้าว่าอย่างนั้น
-
เช็คแล้วเรียบร้อย เพราะพี่ตาลโทรมาหา ฮ่าๆๆๆๆ
-
ฟ่างแอบน่ารักแบบโหดๆ
แทนก็ทนไม้ทนมือดีชะมัด แต่ท่าทางจะชินแล้ว :laugh:
-
พีมภูมิฮาตร๊อดดดดๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20:
แทนน่ารักเกิ๊น มีนงมีนวดให้เมียด้วย อิจฉาคะ! :m31: :m31: :m31:
คิดถึงวีอาร์ คิดถึงพี่ตาลค่า :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอนเงินแล้วนะครับ 1 ชุด วันนี้ 18 ก.ค. / เวลา 13.46 น. = 1,600.11 บาท
กรอกข้อมูลส่งให้แล้วนะครับ :a9:
-
เย้!!!!! มีสเปฟ่างแทนแล้ว ปันองุ่นหล่ะ ปันองุ่น
5 วันที่ผ่านมาแทนไปอยู่ไหนอ่ะ งอนฟ่างจริงๆรึ
ไม่ห่วงเลยหรอตั้ง 5 วันแน่ะ
ภูมิพีมก็ยังปัญญา...เหมือนเดิม 555
-
อ่านนิยายในเล้ามาก็ตั้งหลายเรื่อง แต่กับเรื่องนี้ คีย์ขอบอกว่า ฟินมากฮ๊าฟฟฟฟฟฟ อ๊ากกก
อ่านไปขำไป พอถึงตอนดราม่าก็น้ำตาไหล ตอนที่ภูมิกับพีมเซอร์ไพรส์กันก็น้ำตาไหล (เป็นเอามากนะแสรส 55)
เป็นนิยายที่ดีมากๆ สมควรกับรางวัลที่ได้รับแล้วครับพี่ตาล
พี่ตาลแต่งเก่งมาก ถึงตอนหลังๆจะไม่ได้ใช้วลีเด็ดๆอะไรมาก แต่เนื้อหาลื่นปรื๊ดๆ สุโค่ยยย
อยากจะบอกว่าฟินภูมิมากอ่ะ (อายุเท่ากับภูมิ 55) แบบว่า โอ้ววว ในที่สุดก็มีคนแต่งพระเอกในดวงใจของคีย์ออกมา
ไม่มีตรงใหนที่ไม่ถูกใจเลยจริงๆ อย่างเรื่องอื่นคีย์ยังว่า พระเอกน้ำเน่าบ้าง แมนโอเว่อร์บ้าง เพอร์เฟคต์โลกตะลึงบ้าง แต่กับภูมิของคีย์ (อ๊างง ขอโทดนะพีม 55) บอกได้คำเดียวว่า บร๊ะเจ้า!!
บทจะซึนก็ซึนได้อีก บทจะน่ารักขี้อ้อนก็น่ารักซะอยากจะเอาน้ำมันพรายมาป้าย แล้วปลิดชีพนายพีระณัฐทิ้งซะจริงๆ
แล้วไอ้ความคิดตรงไปตรงมานั่นอีก นี่ถ้ามากกว่านี้อีกนิด จะเรียกหน้าด้านเหมือนแทนแล้วนะ 555
แล้วตอนจีบพีมแรกๆนี่แบบได้ใจมาก 555 ไร้ซึ่งความโรแมนติก แต่มันโดนใจอั๊วะเตมมๆ
อยากจะบอกพี่ตาบอีกว่า ขอซูฮกในเรื่องของการแบ่งบทให้กับตัวละครมากๆ เพราะน้องจากตัวละครจะมีเยอะ เพื่อเอาใจฟูโจชิทั้งหลายแล้ว พี่ตาลยังมีบทพูดและบทบาทหน้าที่ให้กับตัวละครอื่นๆมากมายไม้ว่าจะเป็น บรรดาหนุ่มๆ หรือแก๊งค์กระเทย พี่สุดยอดจริงๆ (เป็นนักเขียนนิยายมืออาชีพปลอมตัวมาป๊ะเนี่ย!?)
และเรื่องคาแรคเตอร์ที่ชัดเจนจนนึกภาพออกอีก บางเรื่องนี่แบบ ตัวละครล้นแต่คาแรคเตอร์คล้ายๆกันหมด แต่เรื่องนี้ตัวละครแต่ละตัวนี้มีคาแรคเตอร์ที่แจ่มชัดมาก ไร้ซึ่งความงงในการอ่าน
อ่านไปอินไป เหมือนมีส่วนร่วมอยู่ในนิยายเรื่องนี้ด้วยเลยอ่ะ ถึงแม้ตอนจบจะเป็นอะไรที่เรียบง่าย และปล่อยให้เหล่าตัวละครได้ดำเนินชีวิตของพวกเค้าไปต่อ แต่อะไรที่มันง่ายๆแบบนี้มันกลับให้นิยายเรื่องนี้ดูลงตั๊วลงตัว คีย์ถึงขนาดเหวอเลย แบบ "ห๊ะ! จบละ? อะไรอ่า จะอ่านต่อ" 555+
อยากจะพรรณาความสุดยอดของนิยายเรื่องนี้ต่อ แต่เอาไว้รอให้คีย์อ่านจบรอบสองก่อน สัญญาว่าจะมาเม้นท์ให้อีกแน่ๆคร้าบบบ
นิยายเรื่องนี้ข้าพเจ้าขอให้ยกย่องให้เป็นเดอะเบสท์ ในใจดวงน้อยของข้าพเจ้าเลย มันครบรสจีๆ
ปล. จริงๆแล้วอยากมีนิยายเรื่องนี้เก็บไว้ แต่ติดตรงที่คีย์อยู่ต่างประเทศ :m31: เฮ้อออ
-
เพิ่งอ่านจบ
ขอบคุณนะครับ ที่เขียนนิยายดีแบบนี้มาแบ่งปัน
-
พี่ตาลคะ
เปิดโอนถึงเมื่อไรคะ
อยากได้อ่ะ
แต่กลัวเก็บเงินไม่ทันอ่ะ :monkeysad:
-
เคยเห็นคุณตาลลงไว้ว่าโอนได้ถึง 30 กันยา 55 นะค่ะถ้าจำไม่ผิด ลองถามดูอีกทีค่ะ
-
o13 o13
แทนฟ่างน่ารักจังงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
น่ารักที่สุดอ่ะ
พีมกับภูมิ
แทนกับข้าวฟ่าง
เต้ยกับคิว
น่ารักทุกคู่เลยอ่ะ
สนุกมากเลยค่ะ
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
ขอบคุนค่า
-
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ....สนุกเศร้าซึ้งฮา...มีครบทุกรสเลย
o13 o13
-
โอนเงินไปแล้วค่ะ :impress3:
-
โอนเมื่อวันที่ 17 รอยืนยันอยู่น้า :z2:
-
o13 o13 o13 :n1: :n1: :n1:
-
ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนใกล้ๆจะจบ จนตอนนี้จบแล้ว รู้สึกยินดีไปกับรักของพวกเขาจริงๆ
ความรักช่างเป็นสิ่งที่สวยงาม :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่มีคำใดจะบอก นอกจาก :pig4: :pig4: :pig4: สำหรับนิยายเรื่องดีๆอีกเรื่องหนึ่งครับ
-
จะหาแบบภูมิได้ที่ไหนบ้างเน้อ
-
ชอบคู่นี้ๆ เชียร์แทนฟ่างๆๆๆ
-
เช็คแบบเดิมนะคะ ตามล่าหาราชื่อของตัวเองให้เจอ :laugh:
http://upic.me/show/37587874
http://upic.me/show/37587888
http://upic.me/show/37587889
ขอบคุณทุกท่านที่กรุณาแม้ว่าตาลจะค่อนข้างไร้เสถียรภาพก็ตามที :o12:
-
มาลงชื่อจองค่า!! จะรีบปั๊มเงินแล้วโอนให้ทันก่อน30ก.ย.ให้ได้ค่า!!!
-
สวยจะมีเสถียรภาพทันทีที่มีตอนพิเศษมาลงเพิ่มอีกบ้างไรบ้าง
-
ตรวจสอบรายชื่อมีของผมเรียบร้อยแล้วครับ ไว้เจอกันภูมิพีม&The Gang :a2:
-
มาลงชื่อจองครับ
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกๆที่บอกกะตัวเองไว้ว่าต้องมีไว้ในครอบครองให้ได้555
เพิ่งสมัครสมาชิกเพื่อที่จะมาจองเลยครับ
จะพยายามกินแต่มาม่าทุกมื้อ เอ้ย จะพยายามเก็บเงินมาโอนก่อน 30กย ให้ได้เล้ยยย~~
-
โอนไปแล้วเมื่อวันที่ 31 นะคะ รอการอัพเดตจ้าาาาาา
:-[
-
อ๊ากกก ไม่ได้เข้าบอร์ดนานเกิน จองกันแล้วหรอค่ะ จองยังไงรายละเอียดการจอง แจ้งจองที่ไหน ราคาเท่าไหร ปิดโอนวันไหน ใครรู้บอกที แบบว่าช่วงนีั่ไม่มีเวลาเข้าไม่มีเวลาเช็ค ไม่มีเวลานอน มีแต่เวลากินกับหาเงินมาจ่ายนิยาย 55
-
ไม่ได้ลงชื่อจองมาก่อน
แต่โอนเงินมาแล้วเมื่อวันที่ 29 /07/55
แจ้งการโอนเงินตามแบบฟอร์มเรียบร้อย
เมล์แจ้งไปแล้วไป
รอยืนยันอยู่ค่า
-
เง้อออ
เปิดจองแล้วเหรอเนี่ยยยยย
ดีใจที่สุดดด
จะรีบไปโอนเงินนะคร้าาาา
ขอลงชื่อจอง 1 ชุดค่ะ
-
โอนเงินให้แล้วนะคะ แจ้งลงแบบฟอร์มไปแล้วช่วยเช็คด้วย
ลงท้ายจุด 53 ค่ะ
-
:laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด กร๊ากกกกกกกกกกกกกก แฮก แฮก อ่านจบแล้วค่า >o<
จัดไป 1 ชุด โอนเงินเรียบโร้ยยยยยโรงเรียนน้องตาล :เหอะ1:
-
ไม่ได้ลงชื่อจองมาก่อน เหมือนรีด้านบนเลย
แต่โอนเงินไปแล้วเมื่อวันที่ 23/07/2555 - 21:36:23 น.
แจ้งการโอนเงินและส่งเมล์ไปด้วย
ไม่รู้เห็นหรือเปล่า ? รอยืนยันเหมือนกัน
:z2:
-
o13 o13 เพิ่งเข้ามาอ่านค่คือเเบบว่ายังอ่านไม่จบเลย แต่เป็นเรื่องเเรกเลยที่อยากได้มากๆๆๆ
ขอจองเล่มนึงนะค๊า แล้วต้องทำไงต่ออ่ะค่ะ ไอโอนตังเลยใม๊ยอ่าไม่เคยซื้อเรื่องไหนเลยนะเนี้ยเรื่องนี้เรื่องเเรก55
โอนได้ถึง 30 กย ใช่ไหมค๊า
-
หุหุหุ
โอนเงินไปแล้วนะค่ะ
วันที่ 10/08/55 time 10:26:20 น.ค่ะ
ส่งแบบฟอร์มไปแล้วค่ะ
จะนั่งนับวันรอหนังสือนะค่ะ :call:
-
เรื่องนี้ บทฮา ก็หัวเราะท้องแข็ง :m20: บทซึ้ง ก็ทำเอาน้ำตาไหลพรากๆเลย :sad4:
ชอบพีมมากๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไงเลย
-
จองงงด้วย เดี๋ยวโอนเงินไปค่า :) พรุ่งนี้ๆ
-
โอนแล้วจ้า วันนี้สดๆ ร้อนๆ 1600.13 จ้า
-
สวยจะมีเสถียรภาพทันทีที่มีตอนพิเศษมาลงเพิ่มอีกบ้างไรบ้าง
ถูกต้องที่สุดของที่สุดค่ะ คิดถึงผัวไอ้เตี้ย เมียไอ้หล่อ
แอนด์เดอะแก็งค์มากมายเลยค่ะ
-
ไม่ได้อ่านเรื่องนี้นานมากกกกก ขอเม้นท์รวบยอดทีเดียวเลยละกันเนอะ
We are คือฟิคอีกเรื่องนึงที่เรารักมากกกกก คือรักในเรื่องราว ตัวละคร มุขตลก และทุกๆอย่างของเรื่อง ครบรสจริงๆ
แต่ละคู่มีแนวความรัก และการแสดงออก ที่แตกต่างกันไปคนละแบบจริงๆ ทั้งภูมิพีม แทนฟ่าง พี่คิวน้องเต้ย ส่วนปันกับพี่องุ่นที่ยังคลุมเคลืออยู่รอลุ้นต่อไป
อีกอย่างที่เราชอบของเรื่องนี้คือคำว่า มิตรภาพ เราชอบมิตรภาพของตัวละครเรื่องนี้จริงๆ ไม่ว่าจะเจออะไรก็แล้วแต่ แต่ทุกคนก็ยังคอยเคียงข้าง เข้าใจ และห่วงใยกับเสมอ
แอบหลงรักคลื่นอ่าาาา คนอะไรจะดี๊ดีขนาดนี้ พีมไม่ว่างมะเป็นไร เราว่างนะ ฮ่าาาาาา และปันปันกับมิคนี่แบบจะฮาไปไหน
เราชื่นชมคุณตาลจริงๆนะ บรรยายเรื่องได้ดีมากอ่ะ แถมยังสรรหามุึขตลกมาให้ได้ฮาตลอดๆ
แต่ก็นะ อ่านฮาๆมา ยังมาดราม่ามาแถมเอาตอนท้ายๆอีก การที่ต้องจากกันทั้งๆที่รักกันมันทรมารจริงๆ อ่านไปแล้วเราร้องไห้หนักมาก เสียน้ำตาเป็นปี๊บแหนะ (เว่อร์ไป)
แต่สุดท้ายคนรักกันอ่ะเนอะ อุปสรรค์แค่ไหนมันก็ผ่านมาได้เพราะคำว่ารักจริงๆ
ถึงแม้ We are ในรูปแบบตัวอักษรอาจจะจบแล้ว แต่ทุกๆตัวละคร เรื่องราวต่างๆ ความทรงจำดีๆจากเรื่องนี้ยังอยู่กับเราเสมอ และดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่คุณตาลร่วมแบ่งปันให้คนอ่านอย่างพวกเรา ^^
ปล. เสียดายมากที่ได้มาเม้นท์ให้ในวันที่เรื่องจบแล้ว จะัรอติดตามผลงานต่อๆไปของคุณตาลนะคะ
-
เยสสสสสสส อ่านจบแล้ววววววววว นอนดึกตั้งหลายวันเลยอ่ะ
นิยายเรื่องนี้สนุกมากเลยจ้า มีครบทุกรสจริงๆ ทั้งหวาน เศร้า ฮา ฯลฯ (โดยเฉพาะตอนฮา ก็ฮาแบบหลุดโลกเลยอ่ะ)
คนแต่งเขียนเรื่องได้ดีมากเลยจ้ะ ใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย อ่านแล้วชวนให้ติดตามมากๆ สุดยอดเลยจ้า o13
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนได้เขียนนิยายดีๆ ออกมาอีกนะจ๊ะ :กอด1: แล้วจะคอยติดตามจ้า
-
คิดถึง ภูมิพีม แทนฟ่าง คิวเต้ย เชน ปัน(องุ่น) มิค เบียร์ แมท
ทุกคนเลย :man1: :L1:
-
โอนเงินค่า we areไปแล้วนะค่ะ วันที่ 21/08/55 จำนวน 1600.19 แล้วไม่รู้ว่ารูปจะขึ้นรึเปล่านะค่ะ ยังไงจะส่งรูปไปทางเมล์อีกทีทำไม่ค่อยเป็นค่ะ
-
เห็นใน เว็บเด็กดี มี up รายชื่อโอน ครั้งที่ 4 เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม ด้วย ลองตรวจสอบรายชื่อ นะค่ะ
คิดถึง ภูมิพีม อ่ะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :n1: :กอด1:
-
อยากอ่าน สเปเชี่ยลแทนฟ่างต่องะ
:monkeysad:
-
มาให้ด่าแล้วค่าาาาาา ด่าได้เลย :o12:
อัพเดทรายชื่อคนที่โอนเงินแล้วครั้งที่ 5 ครั้ง ค่ะ ^^
http://upic.me/show/37914052 [1]
http://upic.me/show/38053381 [2]
http://upic.me/show/38495236 [3]
http://upic.me/show/38495344 [4]
-
มีชื่อแล้ววว5555 5
แต่ว่าเป็นสีเหลืองตรงวันที่ เพราะอะไรหว่า เพราะว่าแจ้งโอนสองครั้งใช่ปะคะ5555555555 ลืมใส่สลิปรอบแรกจำได้ดี
XDD
-
มีชื่อขึ้นแล้วค่ะ
พอหนังสือเสร็จจะส่งรบกวนขอลายเซ็นด้วยได้ป่าวค่ะ
-
จองๆๆๆๆๆๆ :impress2: :impress2: :impress2:
ขอจอง 1 ชุดค่า >w<~
แหะๆ แอบช้า(มาก) :o8: ส่วนเรื่องโอนเงินเดี๋ยวเงินเดือนกันยาเข้าบัญชีปุ๊ปเค้าจะรีบโอนปั๊บเลยนะคะ >w<~
สัญญาๆ ^[]^/
...................................................................
โอนเงินและแจ้งโอนเรียบร้อยแล้วนะคะ ^^~~
หุๆๆๆ เงินเพิ่งเข้าก็รีบโอนเลยนะคะเนี้ย >////<~
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก สนุกมากค่ะ ทรหดอ่านมาหลายวันมาก ร้องไห้จนตาบวมเลยก็มี ขำกร๊ากจนที่มาร์กหน้าดึงมากก็มี
ชอบมากเลยคร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
แฮ่กๆ เหนื่อยอ่านมาได้เดือนกว่าแล้ว(เพื่อนเรียกให้อ่าน) เพิ่งถึงตอนที่34!!! ไอ่มินเหนื่อยมากกค่า :m8: ไม่ได้เม้นทุกตอนเพราะภาระกิจเยอะแต่จะพยายามเม้นค่ะ อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว เหนื่อยเพราะลุ้นค่ะ! เรื่องนี้อ่านแล้วสื่นไหลมากเลย(เพลิน) ขนาดอ่านตอนเพลียๆมึนๆยังรู้เรื่องเลย(เกี่ยว?) คุ้มมากมายทีอดตาหลับขับตานอนมาอ่าน ไม่กล้าเม้นตอนกลางคืนกลัวคนอ่าน อ่านไม่รู้เรื่อง(เพราะมันจะมาเป็นภาษาต่างโลก ฮา!)เพราะตอนกลงคืนเอ๋อจริงอะไรจริง :sad2: วันนี้เป็นวันแรกที่มาอ่านตอนกลางวันเลยถือโอกาสได้มา ชาบู ชาบู :call: คนเขียนจั๊กหน่อย สารภาพว่าอ่านไปครวญคราง(?)ไปเพราะเก็บอาการไม่อยู่เขินทั้งเรื่อง พี่ตาลทำร้ายเค้าT^To(ไอ่นี่บ้าแล้วยังจะมาโทษชาวบ้านอีก :z6: ) จะมุ่งหน้าอ่านต่อไปค่ะ! เรื่องนี้เคลียเมื่อไหร่จะตามไปส่องเรื่องอื่นต่อนะคะ
ป.ล. ขอบคุณสำหรับฟิคภาษางามๆเรื่องนี้นะคะ o13
ป.ล. ของ ป.ล. (ถ้านั่งอ่านตอนพระอาทิตย์ยังไม่ตก)จะพยายามมาเม้นให้บ่อยขึ้นนะคะ(เสียใจcryyy :o12: )
-
:z1: :z1:
มาแจ้งว่าโอนแล้วคะ วันที่27/08/55 เวลา12.05 จำนวน1600.13 o13 o13
-
โอนเงินแล้วตั้งแต่วันที่ 2/8/55 เวลา 14.36 แต่ยังไม่มีชื่อค่ะ รบกวนตรวจสอบด้วยนะคะ
ปล. แจ้งเรื่องโอนเงินไปแล้วทั้งทางเมล์และทาง PM ค่ะ
แก้ไข --> เพิ่มเวลาค่ะ
-
เราเอาด้วยชุดหนึ่งคะ
-
ขอบคุณมากที่ผู้เขียนเข้ามาเป็นพักๆเพื่ออัพเดทรายชื่อผู้ที่โอนเงินไปแล้ว
อยากให้ช่วยอัพเดทการจัดทำหนังสือให้รู้บ้างนะคะว่าไปถึงไหน ยังไง..
ไม่อยากให้เกิดกรณีเดียวกันกับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10844.3360 ที่โอนจองเปนชาติแล้วยังไม่ได้หนังสือ
เพราะเงินที่โอนให้คุณมันมากกว่าสองเท่า
.....อีกตัวอย่างที่ดีของผู้เขียน-ผู้จัดทำหนังสือคือ กรณีของคุณTRomance เค้ายังส่ง mail อัพเดทการจัดทำหนังสือให้ลูกค้าเป็นพักๆ มีรูปหลักฐานความคืบหน้าทาง facebook ด้วยอีกต่างหาก ดังนั้นแม้ต้องรอนาน คนอ่านก็ยังสบายใจ.....
ของคุณควรจะมีบ้างนะคะ ถ้าไม่สะดวกส่งmail แบบเค้า ก็อัพเดททางบอร์ดนี้ก็ได้ค่ะ
อย่าเงียบหาย แล้วบอกว่าคอยรับหนังสือ
ที่นี่คือโลกไซเบอร์ที่เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว ดังนั้นการบอกเล่าเก้าสิบ จะเป็นการแสดงความจริงใจและความรับผิดชอบที่ผู้เขียนมีต่อผู้อ่าน
***และเป็นเครดิตของตัวผู้เขียนเองด้วยค่ะ***
-
พี่ตาลจ๋า ซายน์โอนตังค์พร้อมกรอกแบบฟอร์มส่งไปแล้วค่า~~~ :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:
-
ขอจอง 1 ชุดยังทันมั้ยค๊า? โอ้ย.. ไม่ได้เข้าบอร์ดนาน เค้าเปิดจองกันไปตอนไหน :a5:
-
จอง 1 ชุดคะ o13
-
เยอะจัง ....
-
โอนเงินไปแล้วค่า
กำลังรออัพเดทรายชื่ออยู่รีบๆอัพนะค๊า
-
จอง 1 ชุดพร้อมโอน ต้องทำยังไงค๊าาาาาาา??? T________T
-
แจ้งโอนเงินไปแล้วทั้งในฟอร์มและทางเมลล์นะคะ :กอด1:
-
รัก WE ARE ... คิดถึงเดอะแก็งค์
อยากให้มีภาค 2 จัง
-
^___________________________________________^
มาแล้วค่า มาให้ด่าอีกแล้ว ทำไมนางเป็นคนขี้เกียจแบบเน้ อ๊ากกกก ไม่เข้าใจตัวเองเกลียดรังเกียจเดียดฉันท์สมเพชสังเวชตัวเอง ฮึก :z3:
ใครจะด่าจะว่างามยังไงงามก็จะไม่หือไม่อือ ยอมรับทุกข้อกล่าวหา (ดูไทรโศกรอบสองกำลังอิน)
อ่ะแต่ไหนๆก็มาแล้วเลยขอบอกว่าคิดฮอดดดดดดดดเด้อมิตรรักแฟนนิยาย สองเดือนกว่าๆผ่านไปหลังจากที่ We are จบลง ไวเนอะ มีใครแวะเวียนเข้ามาอ่าน เข้ามาเยี่ยมเยียนกันบ้างรึเปล่าคะ ส่วนตัวงาม(ไส้)นั้นก็ย่องมายิ้มปลื้มไล่อ่านคอมเม้นใหม่และเก่าอยู่เรื่อยๆมาเรียงๆค่ะ งื้อออ
เห็นขาประจำขาจรแวะมาเวลาเหงาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ว่างๆไม่มีไรทำก็กลับมาหากันบ้างนะคะ ได้อ่านนิยายเรื่องใหม่สนุกๆหวานๆน่ารักๆ ก็อย่าลืมภูมิพีมแอนเดอะแก๊งค์เด้อค่าเด้ออพี่น้อง คนบ้านเฮา
แอร๊ยยย เม้ามอยฝอยแตกฟองมาเยอะแล้ว ก็ขอมอบลิงค์ให้ไปเช็คชื่อได้เลยจ้า
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdEZteVBsQ2RJQy1ZcjBLRjlsbWZPSlE#gid=0
คนที่มีเครื่องหมาย / หลังชื่อเล่นคือ เอฟเวอรี่ติงโอเคแล้วนะจ๊ะ จิบิๆ ส่วนท่านใดติดสีแดงก็อย่าตกใจค่ะบางทีคุณท่านก็แค่ใส่วันที่ผิด รึ อาจจะกรอกข้อมูลผิดทำให้น้องงาม(หน้า)หามิเจอ มันมิแมทชิ่งกันก็รบกวนส่งมาใหม่นะเคอะ ^_^
แต่คนที่น่าห่วงคือ โอนมาแล้วไม่แจ้งค่า แล้วจะให้งามตามหาเจ้าของเงินที่ไหนค๊า เดี๋ยวก็ตามไปสิงถึงบ้านซะหรอก กร้ากกกกกกกก ยิ่งบ้านไหนมีพี่ชายน้องชายงามสิงยาวนะเคอะขอบอก :laugh: อะอะอะอะ จากที่ดูๆก็มีอยู่สี่ห้าคนอ่ะค่ะถ้ารู้ตัวว่าโอนแล้วแต่ยังไม่ส่งแบบฟอร์มก็จัดการตามลิงค์นี้เลยค่า
https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dHF3YXcySHJaOG8wTkFxdWVENTFwQXc6MQ
เอาล่ะค่าเรามานับถอยหลังสู่การปิดโอนกันเถอะ (หนูถอยไกลไปไหม) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมดเขต 30 กันยายนศกนี้นะคะ แล้วเตรียมตัวมาพบกับ we are คือเรารักกันค่า (ทำซาวด์แบ๊วๆแบบหนูญาญ่าเวลาโฆษนานะคะ)
ปล มีใครชอบ EXO ไหมคะ คือว่าตอนนี้ตาลหักหลังคุณเชนคุณเบียร์มาแซ่บหนุ่มแคนาดาแล้วนะค๊า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด หนูมันแย่หนูแพ้ของนอก :serius2:
รักคนอ่านเสมอ (ตามประสานางงาม)
ลงชื่อ…..ทะเลหัวใจ ไส้ติ่งระทวย :z2:
-
อยากให้คุณตาลอัพเดทสถานะหนังสือหน่อยนะคะว่าจัดทำไปถึงไหนแล้ว
^___________________________________________^
มาแล้วค่า มาให้ด่าอีกแล้ว ทำไมนางเป็นคนขี้เกียจแบบเน้ อ๊ากกกก ไม่เข้าใจตัวเองเกลียดรังเกียจเดียดฉันท์สมเพชสังเวชตัวเอง ฮึก :z3:
ใครจะด่าจะว่างามยังไงงามก็จะไม่หือไม่อือ ยอมรับทุกข้อกล่าวหา (ดูไทรโศกรอบสองกำลังอิน)
อ่ะแต่ไหนๆก็มาแล้วเลยขอบอกว่าคิดฮอดดดดดดดดเด้อมิตรรักแฟนนิยาย สองเดือนกว่าๆผ่านไปหลังจากที่ We are จบลง ไวเนอะ มีใครแวะเวียนเข้ามาอ่าน เข้ามาเยี่ยมเยียนกันบ้างรึเปล่าคะ ส่วนตัวงาม(ไส้)นั้นก็ย่องมายิ้มปลื้มไล่อ่านคอมเม้นใหม่และเก่าอยู่เรื่อยๆมาเรียงๆค่ะ งื้อออ
เห็นขาประจำขาจรแวะมาเวลาเหงาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ว่างๆไม่มีไรทำก็กลับมาหากันบ้างนะคะ ได้อ่านนิยายเรื่องใหม่สนุกๆหวานๆน่ารักๆ ก็อย่าลืมภูมิพีมแอนเดอะแก๊งค์เด้อค่าเด้ออพี่น้อง คนบ้านเฮา
แอร๊ยยย เม้ามอยฝอยแตกฟองมาเยอะแล้ว ก็ขอมอบลิงค์ให้ไปเช็คชื่อได้เลยจ้า
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdEZteVBsQ2RJQy1ZcjBLRjlsbWZPSlE#gid=0
คนที่มีเครื่องหมาย / หลังชื่อเล่นคือ เอฟเวอรี่ติงโอเคแล้วนะจ๊ะ จิบิๆ ส่วนท่านใดติดสีแดงก็อย่าตกใจค่ะบางทีคุณท่านก็แค่ใส่วันที่ผิด รึ อาจจะกรอกข้อมูลผิดทำให้น้องงาม(หน้า)หามิเจอ มันมิแมทชิ่งกันก็รบกวนส่งมาใหม่นะเคอะ ^_^
แต่คนที่น่าห่วงคือ โอนมาแล้วไม่แจ้งค่า แล้วจะให้งามตามหาเจ้าของเงินที่ไหนค๊า เดี๋ยวก็ตามไปสิงถึงบ้านซะหรอก กร้ากกกกกกกก ยิ่งบ้านไหนมีพี่ชายน้องชายงามสิงยาวนะเคอะขอบอก :laugh: อะอะอะอะ จากที่ดูๆก็มีอยู่สี่ห้าคนอ่ะค่ะถ้ารู้ตัวว่าโอนแล้วแต่ยังไม่ส่งแบบฟอร์มก็จัดการตามลิงค์นี้เลยค่า
https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dHF3YXcySHJaOG8wTkFxdWVENTFwQXc6MQ
เอาล่ะค่าเรามานับถอยหลังสู่การปิดโอนกันเถอะ (หนูถอยไกลไปไหม) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมดเขต 30 กันยายนศกนี้นะคะ แล้วเตรียมตัวมาพบกับ we are คือเรารักกันค่า (ทำซาวด์แบ๊วๆแบบหนูญาญ่าเวลาโฆษนานะคะ)
ปล มีใครชอบ EXO ไหมคะ คือว่าตอนนี้ตาลหักหลังคุณเชนคุณเบียร์มาแซ่บหนุ่มแคนาดาแล้วนะค๊า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด หนูมันแย่หนูแพ้ของนอก :serius2:
รักคนอ่านเสมอ (ตามประสานางงาม)
ลงชื่อ…..ทะเลหัวใจ ไส้ติ่งระทวย :z2:
-
อยากเห็นหน้าปกจังเลย น้องตาลคนงาม :m1:
-
งื้อ ทำไมมันโหลดดูไม่ได้อ่า
ค้างอยู่ที่อันดับ101 เองง่า
ใครดูได้มั่งบอกที
-
จองหนังสือ โอนยังไงหรอ อยากได้อ่า
-
มีชื่อเราด้วย :mc4:
-
โอนเงินแล้วนะคะสดๆร้อนๆๆวันนี้12/9/55 @1,600.11บาทส่งแบบฟอร์มไปแล้วแต่อัพรูปใบโอนเงินไม่เป็น
เลยส่งไปทางเมล์แล้วนะคะ..ตอนนี้ก็นั่งรออัพรายชื่อรอบต่อไป
-
มีชื่อเค้าแล้ว ลำดับที่ 330 แต่ไม่มี / ต่อท้ายชื่อเล่นนี่โอเครึเปล่าคะคุณตาลจ๋า
-
:z13: :z13:
-
หนูมันแย่ หนูก็แพ้ของนอกเหมือนกันค๊า แต่ไม่ไกลถึงแคนาดาเหมือนพี่นะคะ
หนูแพ้ คนลั้นลา ไกลแค่เกาหลีพอ อิอิ >< o13
-
:z13:
-
โอนเงินและกรอกข้อมูลเรียบร้อยแล้วนะคะเจ๊ตาลขา อิอิ :กอด1: รอกอดน้องพีมกับน้องเต้ยนะคะ :man1:
-
โอนตังส์ และกรอกแบบฟอร์มเรียบร้อยแล้วค่ะ
รออัพเดตข้อมูลจากคุณตาลสุดสวยอยู่นะค่ะ
-
ทำการโอนเงินและกรอกแบบฟอร์มเรียบร้อยแล้วนะคะ^^
-
แวะมาเยี่ยมเยียน คิดถึง We are
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
555 มี คน ซื้อ เยอะ! ด้วย
-
อยากเห็นหน้าปกหนังสือจังเลยอ่าพี่ตาลลลลลล :impress2:
-
คิกถึง we are มากๆ เลย พี่ตาลลลล :m1: :m1: :give2: :give2: :give2:
-
โอนตังและกรอกข้อมูลแล้วนะคะ
ปล ขอโทษนะคะเราลืมโอนจุดทศนิยม
-
เราแจ้งโอนไปแล้ว ยังไม่มีอะไรตอบกลับมาเลยอ่ะ หลายวันแล้วน๊า :เฮ้อ:
-
เราก็แจ้งไปหลายวันแล้วจ้า ถึงยังเอ่ย ?
-
รู้ว่าเจ๊ตาลจะกำลังหัวหมุนเป็นพายุทวิสเตอร์ แต่ดิฉันเข้ามารอการอัพเดทรายชื่อผู้โอนเงินค่ะ รอกอดน้องพีม :laugh:
-
โอนแล้วด้วยคนค่าาา
กรอกแบบฟอร์มแล้ววววว :)
-
โอนเรียบร้อยค่า แต่เราลืมโอนจุดทศนิยมQAQ
กรอกแบบฟอร์มส่งเรียบร้อยแล้วนะคะ รอเช็ครายชื่อค่าXD
-
น้องสวย สวย มาก(?)
คุณพี่ทำการโอนไปละนะคะ
แจ้งคุณน้องสวย ไปทาง : email + FB และก็ทางนี้ด้วย
หวังเป็นอย่างแรงมากว่า
คุณน้องจะเช็คเจอเงินโอนของพี่
และมีการ cfm กลับนะคะ ว่า
30 วันในการทำงานของเดือน ก.ย.
ที่ผ่านมา พี่ทำงานไม่สูญเปล่า :sad4:
จากมานุดเงินเดือน เจียดค่าดำรงชีพ มาบำรุงความวายส่วนตัว :a1:
-
โอนเงินให้แล้วนะค่ะ ชื่อสายสุณี วารีชลโอนทางatm ของธนาคาร kbank จำนวนเงิน 1600.15 วันศุกร์ที่28 กันายน 55 เวลา08.16 แต่ไม่ได้ส่งสลิปไปให้นะค่ะช่วยเช็คให้ด้วยค่ะ /saisunee_wอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
-
โอนแล้วนะคะ อยากอ่านแทนฟ่างใจจะขาดแล้ว
-
ยังจองและโอนเงินทันหรือเปล่าคะ ^^
-
โอนแล้วนะคะ
-
โอนแล้วคะ จะมาอัพรายชื่อครั้งต่อไปวันไหนคะ????
-
ง่า อยากได้อ่าคะยังทันอยู่มั๊ยเนี่ยยย
ขอเล่าความรู้สึกนิดนึงนะคะ
แบบว่าเคยอ่านwe are ตอนที่ยังไม่จบอ่าคะ แต่ช่วงนั้นมีภารกิจทำให้ต้องทิ้งการอ่านนิยายไปพักนึง (พักใหญ่ๆเลยแหละ)
พอตอนนี้กลับมาอ่านนิยายอีกครั้งก็มาที่เล่าเป็ดเลยกะมาหานิยายอ่าน มันว้อนท์มากกก
แล้วเห็นลิ้งเรื่อง we are(ซึ่งก็เพิ่งมารู้ว่าจบแล้ว) ก็จำได้เลยว่าเฮ้ยเคยอ่านเรื่องนี้อ๊าาาา แล้วก็จำชื่อพระเอกกับนายเอกได้ขึ้นใจเลย ความรู้สึกคิดถึงก็ตีตื่นขึ้นมาเลย เราเลยตะบี้ตะบันอ่านใหม่ตั้งแต่พาทแรก เพราะจำได้ว่าตัวเองชอบเรื่องนี้มากๆ อยากรื้อฟื้นความทรงจำ ก็เลยอ่านมาจนถึงตอนจบ
อยากบอกว่าอ่านแล้วรู้สึกเสียใจนิดๆ ที่จะไม่ได้อ่านเรื่องของภูมิ พีม ฟ่าง แทน เบียร์ คิว เต้ย เชน ปัน มิค แมท อีกแล้ว เพราะว่าอ่านแล้วมันได้อะไรจากนิยายเรื่องนี้เยอะแยะเลย ทั้งตอนฮา ตอนจิกกัด ตอนดราม่า ตอนโรแมนติก เหมือนทำให้คนอ่านมีอารมณ์ความรู้สึกร่วมไปด้วย แล้วก็ทำให้เข้าใจความหมายของคำว่ารัก ที่มากกว่าคำว่ารัก ไม่ว่าจะเป็นระหว่างคนรัก ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน หรือความรักของพ่อแม่
และเราก็คงจะคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆเลย ไม่อยากให้จบเลยจริงๆคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะคุณตาล o13
สุดท้ายนี้อยากบอกว่ารัก 'We are คือเรารักกัน' ที่สุด :L2:
-
เราส่งเมลแจ้งโอนเงินไปหลายวันแล้วแต่ยังไม่ได้รับเมลตอบกลับเลยค่ะ
ช่วยตอบกลับเพื่อความสบายใจของเราหน่อยนะคะว่าเราโอนเงินไปถึงคุณแล้ว
-
เข้ามารอสวยอัพเดทรายชื่อ^^
-
ขอความช่วยเหลือ หน่อยค่ะ คือว่าเราอยากได้ นิยาย เรื่องนี้ อ่ะค่ะ แต่เราไม่รู้ ว่าจะจองต้องทำยังไง
เคยอ่านเรื่องนี้ เมื่อนานมาแล้ว อ่ะค่ะ แล้วก็ ชอบเรื่องนี้ มาก เรา ลองpm หาคนแต่งแล้ว เมื่อประมาน สองสาม วันที่แล้ว pm ไป สองครั้งได้
แต่ไม่มีการตอบกลับเลยอ่ะค่ะ ลอง mail ไปหาคนแต่ง แล้ว ซึ่งก็ไม่แน่ ใจว่า mailที่ได้มาถูก หรือ ไม่ ก็ไม่มีคนตอบกลับเช่นกัน
มาลองนั่งไล่ หน้าดู มาเห็นว่าเค้า ปิดโอนเงินวันนี้ อีก TT
ใคร ติดต่อ คนแต่งได้ มั่ง หรือ ใครมี mail คนแต่ง ช่วย pm บอกเราหน่อยได้ ป่ะค่ะ จะขอบคุณมากค่ะ
แล้วก็ ถ้าคน แต่งมาอ่าน แล้ว เจอเม้น เรา ช่วย pm หาเรา หน่อยนะ แล้วก็ ถ้ายังทัน เราขอ จองชุดนึงนะค่ะ
-
^
^
วิธีจองอยู่โพสนี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg2040157#msg2040157)ค่ะ
ส่วนอันนี้ช่องทางติดต่อคนแต่ง
twitter @Vrseaheart หรือ
Facebook Etarn Voy หรือ
E-mail vrkristarn แอท hotmail.com
-
โอนแล้วคะ จะมาอัพรายชื่อครั้งต่อไปวันไหนคะ????
เราส่งเมลแจ้งโอนเงินไปหลายวันแล้วแต่ยังไม่ได้รับเมลตอบกลับเลยค่ะ
ช่วยตอบกลับเพื่อความสบายใจของเราหน่อยนะคะว่าเราโอนเงินไปถึงคุณแล้ว
-
คุณตาล โอนเงินให้แล้วนะคะ ตั้งแต่วันที่ 10 ก.ย.55
รออัพเดทรายชื่ออยู่นะคะ
-
อ๊ากกกกกกกก นั่งนับวันรอ :impress2: เมื่อไรจะได้ครอบครองหนังสือเนี้ยยยยยย :z3:
-
ติดต่อ คนแต่งไม่ได้เลยค่า
-
เห็นเพิ่งอัพลายชื่อล่าสุดในทวิตแล้วนะคะ
-
เห็นชื่อเราแล้วสบายใจ :impress2:
-
เป็นอีกเรื่องที่สนุกมาก
ประทับใจสุดๆ
ถึงจบไปแล้วแต่ก้อยังคิดถึงค่ะ :L2:
:pig4:
-
มาแล้วค่ะ ตารางรายชื่อมาแล้ววววววววววววววววววววว จิ้มตามลิงค์นี้เลยจ้า
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdEZteVBsQ2RJQy1ZcjBLRjlsbWZPSlE#gid=0
(อีกตารางกำลังจะตามมา) อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ตาลปิดโอนวันพุธนะคะ ถ้าหลังจากเที่ยงคืนวันพุธไปใครโอนมาสวยจิยึดเงินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ของสวยแต่เพียงผู้เดียว หึหึ ล้อเล่นๆๆตาลก็จะโอนคืนให้นั่นแหละจ้า
ส่วนหนังสือเนื่องจากมันมีจำนวนเยอะมากทางโรงพิมพ์เลยขอเวลาสองสัปดาห์ค่ะ ตาลเองก็จะขอเวลาสองสัปดาห์ในการบรรจุหีบห่อ(ใช้คำได้น่ากลัวมาก) เพราะกลางเดือนนี้มีพรีเซนโปรเจคฝึกงานมหาโหดหลังส่งงานเสร็จตาลก็เป็นอิสระสามารถผันแปรสปีชี่เป็นแรงงานพม่ามาแพคของเช้ายันเย็นได้ค่ะ
ตาลจึงขอแสดงความขอโทษล่วงหน้าและขอความกรุณาอีกซักหน่อยว่าขอให้รอคอยจนวันที่ 30 ตุลา จะเริ่มทยอยส่งของตามลำดับการโอนและวันที่ 3 พฤศจิกา และวันที่ 4 พฤศจิกาจะนัดรับที่เซ็นทรัลเวิร์ลค่า
ตาลก็ไม่เคยแพคหนังสือไม่รู้ว่าจะทำได้เร็วได้ช้าแค่ไหนแต่จะพยายามให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่วางแผนไว้
ยังไงก็ขอโทษด้วยจริงๆนะคะสำหรับหลายๆเรื่องที่ผิดพลาดไป
ปล คนที่นัดรับตัวต่อตัวกรุณาเตรียมกระสอบ ถุงผ้า ไม่ก็ตระกร้าสานมาใส่หนังสือนะคะ เดี๊ยนไม่มีกล่องให้นะเฟ้ยยยยยย 55555555555555
ปล อีก สำหรับที่คั่นบางท่านที่ยังมิทราบ ตาลประกาศไปแล้วว่าจะแจก 9 ลายนะแจ๊ะ แต่ว่าลายเซนที่น้องบางคนขอมานั้น เอ่อคือมิสามารถนะคะเพราะตาลไม่มีลายเซนปกติเขียนชื่อตลอด
แต่ถ้าใครที่อยากได้จริงๆ(ซึ่งจุดนี้ตาลก็เขิ๊นเขินให้ตายเถอะเกิดมายังไม่เคยให้ลายเซ็นมันแบบโอยยยเซเลปไปม้อยยยยย) ค่ะแต่ถ้าจะเอา(เอาไร)จริงๆก็ไปตามหา FB ตาลให้เจอจากนั้นก็ดูลำดับที่ของตัวจากในตารางแล้วก็แปะบอกในข้อความว่า
“พี่คะเซ็นให้หนูหน่อยหนูลำดับที่….”
ปล อีกที 30 คนแรกอ่ะค่ะ คือว่ารบกวนแจ้งในคอมเม้นให้ด้วยนะคะว่าใครจะเอาหมีสำเพ็งใครจะให้สวยส่งฟรี คือเพิ่งคิดได้ว่าหมีมันยัดลงกล่องเดียวกับหนังสือไม่ได้ แล้วทีนี้ทำไงคะอิชั้นก็ต้องส่งแยกสิคะคุณ โอ้ววว คุณพระ
ค่าส่งหมีแพงกว่าส่งหนังสือค่า กร้ากกกกกกกกก แต่มิเป็นไรเราทำได้ ยังไงก็รบกวน 30 ท่านแรกด้วยนะค๊า
อ่ะสุดท้ายเกือบลืม สำหรับท่านๆที่โอนไม่ทันในรอบนี้ ก็อย่าได้เสียใจนะคะ เล้าและเด็กดียังอยู่กับพวกเราไปอีกนานเพราะงั้นเมื่อไรที่คิดถึงก็แวะเวียนมาอ่านได้นะคะ ^_^
ขอบคุณทุกท่านที่อดทนกับคนเขียนที่สวยแต่เป็นคนขายที่แย่นะคะ T^T
ลงชื่อ ……..ทะเลหัวใจ (ชื่อนี้กำลังจะไปอยู่บนปกหนังสือแล้วนะจ๊ะตัวเทออออ) แอร๊ยยยยยยยย
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdEZteVBsQ2RJQy1ZcjBLRjlsbWZPSlE#gid=0
-
ขอบคุณค่าคนสวยที่มาแจ้งข่าว ขอให้สวยวันสวยคืนนะคะ :กอด1:
ปล. รอกอดหนังสือ!
-
ดีใจจังเจอชื่อตัวเองแล้วหาตั้งนานนึกว่าจะไม่ได้สะแล้ว555
-
ขอบคุณค่ะเห็นชื่อตัวเองแล้วใจชื้นเลย
-
ลำดับที่21 ศิิริทร เค้าอยากได้หมีมานอนกอดนะคาบพี่ตาล
ปล.ส่งให้ฟรีใช่มะ ฮ่าๆ ขอบคุณคาบ :กอด1:
-
ขอบคุณนะค่ะเห็นชื่อตัวเองแล้ว เตรียมรอรับหนังสืออยู่คะ
:กอด1:
-
:mc4:เห็นชื่อตัวเองแล้ว
-
:-[ คนสวย หนูอยากบอทเรื่องนี้ในเฟสอ่าา ...งือ นะ น้าค้า~
สุดสวยตอบหนูหน่อยน้า จ๊วบ :กอด1:
ปล...ตั้งตารอหนังสือ 555
-
คุณตาลค่ะ เราโอนเวลา 20.07 น. ค่ะ ลำดับรายชื่อที่ 874 ค่ะ ส่งไฟล์การโอน+เวลาเข้าไปในเมล์ เมื่อวานแล้วนะค่ะหลังจากโอนเสร็จอะค่ะ
-
ปล อีก สำหรับที่คั่นบางท่านที่ยังมิทราบ ตาลประกาศไปแล้วว่าจะแจก 9 ลายนะแจ๊ะ
หมายความว่า คนอ่านจะได้ หนุ่มๆ ทุกคนไว้ในครอบครองใช่ไหมค่ะ :-[ หนูตาลสุดสวย
ปล. อยากเห็นหน้าปกหนังสือทั้ง 4 เล่ม ก่อนจะได้เจอของจริง ได้ไหมค่ะ :pig4: :call:
-
เห็นบอกว่าน้องตาลไม่เคยแพ็คหนังสือ อยากให้สอบถามผู้รู้นิดนึงค่ะ. เพื่อสวัสดิภาพของหนังสือที่จะส่ง
-
ขอบคุณน้องตาลสุดสวยนะจ๊ะ มาอัพเดทจนได้
-
คือเสียใจค่ะ เสียใจมาก เราตามเรื่องนี้มานานมาก แต่ช่วงหลังยุ่งๆ ไม่ได้เข้าเล้า ไม่ค่อยได้อ่าน
มาเห็นอักทีว่ามัน มี เปิดจอง คือวันที่ 28 โอนตัง จองยังไงเราก็ไม่รู้ เม้นถาม pm ถาม ส่ง mail ไปหลายครั้งมาก
แต่ ก็ไม่มีการตอบกลับ เลย เราเข้าใจค่ะว่าคนแต่งก็ยุ่ง และ มันก็เป็นความผิดเราเอง ที่ มาเห็น ช้าไป
จะโอนตังก็ไม่รู้ ว่า คนแต่ง ขยายให้ถึง วันพุด เข้าใจว่าได้ถึงวันที่4 แต่เราโอนไปแล้ว อ่ะ ตังค่อยโอนคืนก็ได้ค่ะ
เป็นไปได้ไม๊ แบบ ขออยู่ในรอบ เก็บตกก็ได้ นะนะ
เพื่อ คนแต่ง เห็นใจ TT ขอเป็นตัวสำรองก่อนก็ได้
-
คือเข้า เช็ครายชื่อตามที่ให้ link ไว้แต่มันโหลดมะได้อะ โอนเงินไปวันที่ 28/09/12 ทำงายดี เช็ครายชื่อไม่ได้ ใครมีวิธีบ้าง Help me :m15:
-
เข้ามาแจ้งค่าาาาาา
ลำดับที่ 10 Salinthip รอหมีของภูมิค่าาาา 5555555 แ่ย่งหมีจากภูมิมาเล่นดีกว่า ฮี่ฮี่
-
โอ้ว มีชื่อแล้ว รอวันไปรับหนังสือนะจ๊ะ อิอิ
-
เพิ่งได้มาอ่านน โคตรหนุกอ่ะ ใช่ๆอยากให้มีภาค2จังเลยยยย กึดเติงหาาาาาาาาาาาาาาาา o13 o13
-
คือเข้า เช็ครายชื่อตามที่ให้ link ไว้แต่มันโหลดมะได้อะ โอนเงินไปวันที่ 28/09/12 ทำงายดี เช็ครายชื่อไม่ได้ ใครมีวิธีบ้าง Help me :m15:
เง่ออออ ตอนนี้ก็ยังเช็คมะได้อ่ะ ใครมีวิธีบอกหน่อย โอน 28/09/12 ชื่อสุวภัทร เวลา 06:56 อ่ะ :monkeysad:
-
รีบนรีบนชื่อ เล่นว่าแมวป่าวค่ะ เราดูให้มีชื่อค่ะ
-
เข้ามารอด้วยความหวังว่ารายชื่อรอบ8 จะมีชื่อเรา TT
-
เย้ๆๆๆๆ ></~~~ มีชื่อแล้วค่า :-[ คิๆ รอวันที่หนังสือจะส่งมา หุๆๆ >w<~ *นั่งนับวันรอ* :impress2:
-
รีบนรีบนชื่อ เล่นว่าแมวป่าวค่ะ เราดูให้มีชื่อค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ :pig4: นั่งกลุ้มอยู่ว่าจะมีชื่อเราเปล่า กลัวมะไ้ด้หนุ่มๆมาวิ่งเล่นในห้อง อิอิ
ต่อไปก็นับเวลาถอยหลังรอเดอะแก็งค์จ้าาาาา
-
มาแล้วค่าาาา การอัพตารางครั้งสุดท้าย
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdEZteVBsQ2RJQy1ZcjBLRjlsbWZPSlE
เอ๊ะไม่ใช่สิเพราะยังมีบางคนยังไม่เรียบร้อยดีอ่ะเนอะสวยก็จะอัพเดทให้แบบนี้เรื่อยๆนะคะจนกว่าทุกคนที่โอนมาจะมีรายชื่อครบถ้วนในตารางตาลถึงจะหยุด อิอิ ส่วนข้างล่างนี้คือลิงค์สำหรับคนที่โอนมาแล้วแต่ยังไม่ส่งแบบฟอร์มนะคะ ถ้าหาชื่อตัวเองไม่เจอก็จิ้มลิงค์แล้วกรอกโลดเด้อค่า รวมถึงคนที่ติดตัวสีแดงก็รบกวนส่งมาใหม่นะคะ^_^
https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dHF3YXcySHJaOG8wTkFxdWVENTFwQXc6MQ
สำหรับคำถามสุดฮอตอิหยังคึดฮอดแต่กอดบ่ได่ ไม่ใช่แระ ฮ่าๆ คนที่โอนไม่ทันถามเข้ามาว่าจะมีรีปริ้นไหม คือ อยากจะบอกว่า ตาลอยากให้ครั้งนี้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายค่ะT_____T
เพราะว่าตาลรู้แล้วว่าตัวเองไม่ถูกกับอะไรแบบนี้จริงๆ T^T ฮืออออออออ สวยเป็นพวกสันหลังยาว ตัวเป็นขน ไม่ค่อยกระตือรือร้นอะไรเท่าไรถึงแม้ว่าเรื่องนั้นมันจะสำคัญมากๆ ประมานว่าใช้ชีวิตเรื่อยๆเอื่อยๆ จนน่ารำคาญตัวเอง
การทำหนังสือมันต้องเอาใจใส่ต้องขยันต้องคอยอัพเดทและตอบคำถามคนอ่านเหมือนที่นักเขียนดีๆท่านอื่นเขาทำกันอ่ะค่ะ ซึ่งตาลก็รู้ว่าตัวเองชั่วช้ามากจริงๆค่ะเรื่องนี้ เพราะงั้นเลยรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะจะเป็นนักขายซักเท่าไร ให้แต่งนิยายไปวันๆน่าจะเวิร์คกว่า
แต่ตาลก็เข้าใจคนที่อยากได้แต่จองไม่ทันนะคะ เอาเป็นว่าเมื่อไรที่ตาลคิดว่าตัวเองมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ ทำงานเร็วกว่านี้ ขยันกว่านี้ เราคงมีโอกาสได้พบกันอีกนะคะ (ขอเอาครั้งนี้ให้รอดก่อนค่ะ)
วันอังคารไม่ก็วันพุธจะเอาหนังสือมาอวดนะคะ ^_^
คิดถึงคนอ่านเสมอ
ทะเลหัวใจ (เมียพี่คริส) ขอนิดนึงก็เอา กร้ากกกกก
-
มีชื่อแล้ววว
ขอบคุณ มากกค่ะ
-
ตาล แทนฟ่างไม่ต่อแล้วใช่มะ คิดถึงมากๆเลย รอหนังสือนะคะ
-
ปิดโอนแล้วเหรอคะ
ไม่ค่อยได้มาเช็ค บ้าจัง แค้นจังเลย อุตส่าห์เก็บตังทั้งเทอมดันโอนไม่ทัน ;__________;) :z3: :z3:
อยากให้มีรีปริ้นจริงๆค่ะ จะรอเสมอนะคะ
-
มีชื่อแล้ว นอนรอหนังสือค่ะ >.<
-
ลำดับที่ 27 ค่า รอหมีสำเพ็งด้วย :กอด1:
-
อยากได้บ้างคะ แต่ช๊อตมากๆ เสียใจ หวังว่าคงสั่งมาเกินบ้างนะคะ เพื่อตอนนั้นมีเงินแล้ว :m15:
-
อยากอ่านแทนฟ่าง...รักคู่นี้
-
ลำดับที่ 16 รอน้องหมีอยู่นะคะพี่ อยากได้แล้ววว >.<
นอนตีพุงรอหนังสือด้วย เย่
-
ยังโอนทันมั้ยอะ อยากได้
-
อ่านยังไม่จบ ขอเม้นก่อน
ตอนที่65 คุณตาลทำเค้าร้องไห้ อ่านมาก็เยอะ ไม่เคยร้องไห้เลยอะ แต่เรื่องนี้ทำเค้าร้องไห้
-
ลำดับที่28 จุฑารัตน์ ขอน้องหมีสำเพ็งด้วยนะค้า
ขอบคุณมากค่า
-
ขอบคุณคุณตาลมากที่เขียนนิยายสนุกๆ ตลกๆ มีสาระ(และไร้สาระ) ความคิด ที่ยังมีอยู่ในสังคมไทย ที่เรามองไปทางไหนก็เจอแต่ความขัดแย้ง
แม้เป็นเพียงจุดเล็กๆ แต่ก็เชื่อได้ว่า มีอีกหลายคนที่อ่านนิยายของคุณตาลแล้วมีความรู้สึกว่า คนในชาติเรา ยังมีคำว่าน้ำใจและความช่วยเหลือ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน
แต่ก็เสียดายที่เข้ามาพบกันช้าไปเลยไม่ได้จองหนังสือของคุณตาล
ขอบคุณจริงๆที่ทำมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจนคนรอบข้างหาว่าบ้า แต่รักเรื่องนี้จริงๆ ขอบคุณมากๆ
-
สนุกมากๆค่ะ ขอบคุณจริงๆ :กอด1:
-
ก็รีบโอนแล้วนะค่ะ29/7 แต่ยังไม่ทันได้น้องหมีอยู่ดีเศร้าอ่ะ :monkeysad: :m15:ระหว่างรอหนังสือไม่มีตอนพิเศษมาเพิ่มแก้คิดถึงไปก่อนเหรอค่ะ คิดถึงทุกๆคนในเรื่องมากค่ะ ยังไม่อยากให้จบเลย มีเปิดเรื่องใหม่ยังค่ะ จะได้ตามไปอ่าน
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
จะเอาตอนพิเศษ
-
อยากอทานตอนพิเศษระหว่างรอหนังสือ อยากอ่านเรื่องใหม่ :z3:
-
จองไม่ทันเศร้า จะมีรีปริ๊นซ์หรือปล่าว อยากได้น้องพีมอะ ทำไงดี :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :sad4: :sad4: :sad4:
สุดสวยรีปริ๊นซ์หน่อยเด้อค่ะ
-
รอ รอ รอ
รอ หนังสือ
คิดถึงๆ ภูมิ พีม
-
ทำไมเรื่องหนังสือเงียบหายไปล่ะจ้ะ
อยากรู้ความคืบหน้าหนังสือบ้าง ว่ามันไปถึงไหนแล้ว ออกเป็นรูปเล่มหรือยัง มีแพกเกจยังไงมั่ง
น้องตาลเคยบอกไว้น่าจะได้หนังสือตั้งแต่ตุลาฯเป็นต้นไป แต่ใกล้จะหมดเดือนแล้วนะจ้ะคนสวย
,,^_____^,,
-
อยากอ่าน we are ภาค2 *'* แต่งไหมอ่า :call: อ้อนวอน
-
มาแจ้งความคืบหน้าเรื่องหนังสือซักนิดให้ชุ่มชื่นหัวใจบ้างก็จะขอบคุณมาก^_^
-
ไรเตอร์เค้าแจ้งไว้แล้วนี่ค่ะว่าให้รอถึง 31 ตุลา แล้วจะทยอยส่งหนังสือให้ เพราะหนังสือมันเยอะมาก
-
^
^
^
^
เอาใจช่วยเจ๊ตาลด้วยคนค่ะ หึหึ
:กอด1:
-
เสียใจที่จองไม่ทัน o22 แต่ก็จะรอต่อไปนะค่ะเผื่อจะมีโอกาสได้มีไว้ในครอบครองเหมือนผู้อื่นบ้าง :m15:
-
อ้ากกกกกกก จบแล้ว :z3: คิดถึง We are จังเลย :o12:
อยากอ่านตอนพิเศษเบียร์-โตเกียว ปัน-องุ่น จังเลย จะมีในหนังสือมั้ยค่ะเนี่ย :o8:
-
อยากอ่านแทนฟ่างแบบเต็มๆอ่ะ
-
อยากเจือก...เอ๊ย!!อยากอ่านเรื่องของปันคิบอมกับพี่องุ่นโครตน่าร๊ากกกกกกกกกอ่ะ
ขอตอนพิเศษซัก10-20ตอนได้ป่าวค้าคนสวย :3123: :3123: :3123:
-
เริ่มนับวันรอ คอยรับหนังสือ ^^
-
นักเขียนคนอื่น พอได้ปก ก็จะมากรี๊ดกร๊าดมาแชร์มาบอก
แต่ของตาลนี่เงียบจริงๆนะ
บอกให้รอ แต่ไม่มีความคืบหน้าเรื่องการทำหนังสือมาบอกกันเลย
กำลังจะจัดส่งหนังสือจริงๆใช่มั้ยคะ
ช่วยแจ้งด้วยว่าไม่เกินวันที่เท่าไหร่เราควรจะได้รับ
เพราะตอนแรกก่อนจะโอน ตาลบอกว่าเดือนตุลารอรับหนังสือได้เลย
เลิกขอโทษแต่ให้ลงมือทำในสิ่งที่ถูกต้องนะคะ
-
เจ้ตาลคนสวยค่ะ หนังสือไปถึงไหนแล้วอ่ะค่ะ ในเล้าก็เงียบ ทวีตก็เงียบเฟสก็เงียบ
ใครทราบความคืบหน้าแชร์กันหน่อยค่ะ
-
จะไม่มาแจ้งข่าวคราวซักหน่อยหรอ..เข้าใจว่ายอดจองเยอะมาก
แต่ก็ให้เข้าใจคนที่รอหนังสือด้วยใจเข้าใจเรานะคะไม่ใช่เงียบไปเฉยๆ
ติดปัญหาตรงไหนก็บอกกันจะเลื่อนหรือยังไงก็รอได้เพียงแต่แจ้งข่าวมาบ้าง
-
วันอังคารไม่ก็วันพุธจะเอาหนังสือมาอวดนะคะ ^_^
คุณตาลค่ะ ที่จะเอาหนังสือมาอวดนี่ตกลงวันอังคารไม่ก็วันพุธ เดือนไหนค่ะ เพราะตอนนี้มันเดือน พฤศจิกายน แล้ว (คุณตาลแจ้งตั้งแต่วันที่ 8/10/55)
ถ้ายังไงช่วยเข้ามาแจ้งด้วยว่าติดปัญหาตรงไหน และจะเริ่มส่งหนังสือให้ได้เมื่อไร เพราะเราว่าคงมีอีกหลายคนที่อยากทราบเหมือนเรา
ขอบคุณนะคะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก !! จบแล้วอ่ะ !!
ไม่อยากให้จบเลยยยยยยยยยยย !!
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วชอบมากก มีครบทุกอารมณ์เลยย
อยากอ่านต่อออ !!! ที่จริงอยากให้เขียนเรื่องเชนด้วยอ่ะ
ชอบเชนน น่ารักกกก XD
-
ทำไมถึงเงียบหายไปแบบนี้ แค่เข้ามาแจ้งข่าวคงใช้เวลาไม่เยอะหรอกมั้งคะ แล้วที่เคยแจ้งว่าจะนัดรับพรุ่งนี้ ดูท่าคงจะไม่มีแล้วใช่มั๊ยคะ ถ้าหนังสือจะช้าหรือเลื่อนยังไง ก็ช่วยเค้ามาบอกให้รู้หน่อยคงไม่ลำบากเกินไปหรอกนะคะ
-
aconite: หนังสือกว่า 4พันเล่ม การขนส่งและจัดส่งไม่ใช่เรื่องง่ายครับ ยังงัยถ้ามีความคืบหน้ายังงัยจะรีบแจ้งนะ
2 พ.ย. 12, 11:08 PM
aconite: ผมยังไม่ได้คุยกับตาลโดยตรงครับ ถ้าติดต่อได้จะรีบแจ้งตาลทุกคนรออยู่ ตอนนี้ขอให้ใจเย็นๆกันก่อนครับ
2 พ.ย. 12, 10:53 PM
aconite: ส่วนเรื่องว่าทำไมไม่อัพเดทรูป มือถือตาลพังครับ ตอนนี่ผมได้ข้อมูลมาเท่านี้ครับ (จบ)
2 พ.ย. 12, 10:53 PM
aconite: ส่วนเรื่องรับฟิกขอเลื่อนไปก่อน เนื่องจากว่า เพื่อนตาล(เจ้าของรถ) ไปตจว. เลยไม่มีรถในการขนหนังสือครับ
2 พ.ย. 12, 10:52 PM
aconite: บอทพี่ภูมิทวิตว่า ตาลแจ้งว่า ตอนนี้ได้หนังสือจากโรงพิมพ์มาแล้วครึ่งนึงครับ แต่ที่ไม่ได้ส่งเพราะยังไม่ได้เซ็น
ไปเจอมาค่ะ เลยเอามาอัพเดตให้
-
"ส่วนเรื่องว่าทำไมไม่อัพเดทรูป มือถือตาลพังครับ"
ถ้ามือถือพังใช้เน็ตจากคอมฯ ก้ได้ไม่ใช่เหรอคะ ? หรือมือถือเสีย ถ้าเสียจนใช้ไม่ได้ซื้อใหม่ดีกว่าไหมคะน้อง
พี่ไม่ชอบเลยกับการเงียบหายไปแบบนี้ น้องนัดรับหนังสือ 3-4 พี่ก็จัดการเคลียร์งาน อาทิตย์ต่อไปพี่ก็ไม่ว่าง อีกอาทิตย์พี่พาแม่ไปให้คีโมฯ และพี่ก็เชื่อว่ายังมีอีกหลายคนอาจไม่ว่างในวันที่น้องตาลนัดรับอีกรอบ แล้วต้องทำยังไงคะ? โอนเงินค่าส่งไปเพิ่มก็ยังไม่เสียความรู้สึกกับการที่น้องไม่แจ้งข่าวคราวล่วงหน้าแบบนี้ พี่อยู่ต่างจังหวัดไม่ได้อยู่กรุงเทพฯนะคะ
เฮ้อ :เฮ้อ:....เหมือนเราจะเครียดอยู่คนเดียวหรือเปล่าเนี่ย
-
ง่า สรุปว่าวันนี้ยังไม่ต้องไปใช่ไม๊ แล้วถ้านัดหน้าไม่ว่างจะให้ทำยังไง บอกทางแก้มาด้วยนะ
-
คิดถึงภูมิ พีม และเพื่อน ๆ ไม่อยากให้จบเลย (ถ้ามีตอนพิเศษจะดีมาก) :-[ :-[
-
คุณตาลหายไปไหนคะ ทำไมเงียบไปไหน อ่ะ?? ตอนอัพนิยายมาบ่อยกว่านี้นี่นา แต่พอสั่งหนังสือแล้วทำไมเงียบหายไปละคะ ...
-
ตาลหายไปไหน :confuse:
มันใจไม่ดีน้าาาาาาาาาาาาาาา
มีอะไรก็น่าจะมาบอกกันมั่งนะ
-
เกือบลืมไปแล้วว่าสั่งเรื่องนี้ ๕๕๕๕ คุณตาลมาอัพเดทอะไรบ้างเถอะค่ะเข้าใจว่างยุ่งเราก็เคยทำหนังสือกับเพื่อน เราเข้าใจขั้นตอนดีว่ามันยุ่งขนาดไหน
แต่เงียบแบบนี้มันใจไม่ดีจริงๆ ค่ะ หนังสือก็ราคาแพงมากด้วย ถ้าไม่รักกันจริงก็ไม่ซื้อหรอกใช่ไหมคะ
เห็นอ่านแว้บๆ ว่าได้หนังสือแล้วครึ่งนึง? ก็มาแปะรูปให้ดูกันสบายใจบ้างก็ดีนะคะ ทุกคนจะได้สบายใจกันค่ะ
ไม่ได้คิดไม่ดีนะคะ แต่ยอดต่อชุดก็แพง คนโอนเงินสั่งซื้อก็เยอะมาก เป็นเกือบพันคนมันก็ไม่สบายใจบ้างอะไรบ้างล่ะคะ
มีปัญหาอะไรติดตรงไหนก็มาบอกกันได้เลยค่ะ ทุกคนพร้อมที่จะรอกันอยู่แล้ว
o13
-
ตามรีบน :)
-
(http://sphotos-f.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/326457_423071664419397_2041517486_o.jpg?dl=1)
หน้าปกเล่ม 1 ที่พี่คนเขียนโชว์ในเฟส อ่ะค่ะ โพสวันที่ 10/10/55
Credit: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=427837943942769&set=pb.100001497005653.-2207520000.1352283621&type=3&permPage=1
(http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/393178_3921723715693_791448278_n.jpg?dl=1)
อันนี้เป็นที่คั่น ที่คาดว่าเป็นทีมงานเป็นคนโพสค่ะ โพสวันที่ 22/09/55
Credit : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=3921723715693&set=pb.1057573309.-2207520000.1352283917&type=3&src=http%3A%2F%2Fsphotos-e.ak.fbcdn.net%2Fhphotos-ak-ash4%2F393178_3921723715693_791448278_n.jpg&size=612%2C61
*** ไม่แน่ใจว่าแบบนี้ผิดกฏไหม ถ้าผิดก็ลบได้เลยนะคะ ขอบคุณค่ะ :)
-
:กอด1:
รูปเล่มดีมากเลยค่ะ สวย...ซึ้ง...น่ารักมาก เห็นแล้วอยากเอาหนังสือมากอดมากๆ เลยค่ะคุณตาล จะรอนะคะ อิอิ
-
เลยกำหนดส่งหนังสือแล้ว ติดขัดอะไรยังไงทำไมไม่มาบอกกล่าวกัน เงิน 1,600 บาท มันไม่ใช่น้อยๆ ไม่รักภูมิ-พีม+พ้องเพื่อน ไม่ซื้อหรอกนะ
ไม่เข้าใจตอนลงประกาศให้จองหนังสือ + โอนเงินมาลงได้ แต่ข่าวคราวต่างๆ ทำไมมาอัพให้รู้ไม่ได้
และถ้าหนังสือได้มาครึ่งหนึ่งแล้ว จะทยอยส่งให้กับคนที่โอนเงินเข้ามาก่อนก็ได้หนิ ใครโอนก่อนก็ได้หนังสือก่อนไม่มีใครว่าอะไรหรอก
-
หน้าปกน่ารักมากๆ ในอารมณ์หว๊านหวาน ชอบ ชอบ :m1:
.. รอน้องตาลมาอัพเดทน่ะค้า ^V^
-
รอด้วยคนนนน
อยากอ่านพี่พีมน้องภูมิจะแย่แล้ววววว
-
:sad4: รอฉันรอเธออยู่ :really2: เมื่อไรจะได้หนอออออ อร๊ายยยยย
ไม่ได้อยากกดดันน้า แต่แนะนำว่าอย่าเงียบ มาคุย มาแซว มาแสดงตัวบ้าง
หนังสือถึงไหน ยังไง เพื่อนๆ จะได้รับรู้ o13 จะได้ไม่ต้องคิดมาก คิดผิด คิดไปไกล
สู้ๆๆๆๆ คร้าบบบบ รอภูมิ พีมอยู่น้าาาาาาาาาาา :o8:
-
อ่า ก่อนอื่นก็ขอขอบคุณคนแต่งนะครับที่นำเรื่องดีๆ มาให้อ่าน
สนุกมากครับ เรื่องนี้ทำให้ผมหัวเราะได้โดยไม่กั๊กเลยครับ
แถมยังเห็นถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่ดีต่อกันมากๆ ด้วยครับ
ตอนแรกที่เข้ามาอ่าน 1-3 ตอนแรก ก็คิดว่าเรื่องนี้น่าจะเหมือนเรื่องอื่นๆ
ที่นายเอกทำอะไรไม่ดีใส่พระเอกแล้วพระเอกทำโทษให้เป็นเบ๊ตอนหลังก็เลยรักกัน
คิดว่าน่าจะจบเร็วแต่ทำไมถึงมีถึง 300 กว่าหน้าเลยสงสัยจึงทำการอ่านต่อไป
ทำให้รู้ว่าเรื่องนี้แตกต่างจากเรื่องอื่นตรงที่จะเล่าถึงตอนต่างๆ ของพระเอกและนายเอกพร้อมทั้งพวกเพื่อนๆ
ที่ทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกันแถมแต่ละตอนก็ยาวมากๆ ด้วย
ไม่ใช่แบบว่าพระเอกนายเอกรักกันแล้วจบเรื่องแต่เรื่องนี้สามารถเล่าต่อมาได้ แถมยังสนุกอีกด้วย
ต้องขอบคุณคนแต่งมากนะครับที่เสียสละเวลามาให้ความสุขแก่ทุกๆ คน
ขอบอกเลยว่าเรื่องนี้สนุกมากๆ โดยเฉพาะตอนที่มีปันหรือแก๊งพี่กรีน
ขอบคุณครับ
-
พี่เข้ามาให้กำลังใจจ้าา
.
เห็นว่าแฟนๆนิยาย"เยอะ"ทีเดียว
-
เราไม่ได้เป็นอะไรกับคุณตาลทั้งสิ้น เป็นแค่นักอ่านที่อาจจะเริ่มเครียด(ในกรณีที่หนังสือมีปัญหาจริงๆ)และหลังจากโอนเงินแล้วพอมีชื่อ1ใน100ก็ไม่ได้ติมตามอะไรอีก แต่อยากขอแสดงความเห็นในฐานะที่พอมีความรู้ด้านงานพิมพ์บ้างและเคยทำงานในโรงพิมพ์ ช่วงเวลาระยะนี้ประจำทุกๆปี โรงพิมพ์(ขนาดกลางและใหญ่) จะมีงานเยอะมากทั้งปฏิทิน ของฟรีเมี่ยม(สำหรับแจกลูกค้า) ไดอารี่บลาๆๆๆ หนังสือ1000ชุด ถ้าต้องให้เสร็จ พร้อมกันต้องวาง :call:แพนการพิมพ์ดีๆ ถ้าเป็นโรงพิมพ์ขนาดใหญ่งานก็เล็กมากคงต้องเข้าคิวนาน เพราะฉะนั้นพี่ไม่ได้แก้ตัวแทนคุณตาลนะค่ะ แต่ถ้าคุณตาลมาอัพความเคลื่อนไหวบ้างทุกๆคนก็จะสบายใจขึ้นค่ะ เพราะนักแต่งในบอร์ดมักอัพความเคลื่อนไหว บ่อย และค่อนข้างเห็นด้วยว่ายอดโอนค่อนข้างเยอะจริงๆค่ะ ส่วนเรื่องอื่นๆไม่มีความเห็นค่ะ :กอด1:
-
เราก็ไม่ได้อยากจะตีโพยตีพายหรือคิดอะไรไปไกลเลยนะคะ แต่ก็อยากให้คุณน้องตาลคนสวยออกมาอัพอะไรสักนิดบ้าง หนังสือจะเสร็จช้าเสร็จเร็วยังไงก็รอได้ค่ะ แค่อยากเห็นว่าตาลยัง(ทำ)อยู่เท่านั้น จะออกมาบ่นมาเวิ่นเว้อเรื่องผู้ชาย(?)หรืออะไรก็ได้จ้ะ คนรอจะได้อุ่นใจ คุณน้องเล่นหายไปหมดทุกทางแบบนี้จะ เด็กดี เฟส ทวิต ก็เงียบสนิทก็ต้องเข้าใจว่าคนที่รอโดยไม่มีจุดหมายเค้าก็มีสิทธ์ที่จะคิดไปไกล ยังไงก็ตามออกมาทักทายกันบ้างนะจ๊ะ^_^ ยังรอและเชื่อใจเสมอจ้า
-
แล้วก็เงียบหายไปเหมือนเดิม...
คงต้องขอรบกวนคนที่สั่งซื้อหนังสือชุดนี้เข้ามาแจ้งความเคลื่อนไหว หรือความคืบหน้าของนิยายชุดนี้จากช่องทางอื่นๆด้วยนะจ๊ะ เพราะคงไม่คาดหวังกับคนเขียนแล้วอ่ะ
ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยรอรับสินค้านะ อย่างนิยายอีกเรื่องที่เราสั่งซื้อไป เรารอมาเกือบ 3 ปีแล้ว แต่อันนั้นคนแปลเค้ามีปัญหาเรื่องสุขภาพด้วย แล้วเค้าก็เมล์แจ้งความคืบหน้าตลอด ทั้งภาพประกอบ (ซึ่งจ้างคนวาดเป็นคนจีน) เนื้อหา ....
พร้อมที่จะทำความเข้าใจกับความล่าช้านะจ๊ะ เพราะคนที่เริ่มทำอะไรครั้งแรกมันก็ต้องมีอะไรที่เราคาดไม่ถึงบ้าง แต่น้องก็ต้องออกมาบอกเหตุผลกันบ้างนะจ๊ะ
ใจเขาใจเรา ถ้าเป็นตัวน้องเอง เจอแบบพวกเราจะรู้สึกอย่างไร
-
อยากรู้ความคืบหน้าของหนังสือมากเลยค่ะ
น้องตาลช่วยมาอัพเดทหน่อยนะคะ
เช่น ตอนนี้หนังสืออยู่ในขั้นตอนไหน และที่สำคัญจะเสร็จส่งให้คนซื้อได้เมื่อไร
อย่าเงียบหายไปแบบนี้เลย
-
ช่วยๆ กันส่งเสียงตามเรื่องกันต่อไปค่ะ
เพราะถ้าไม่ทำไรเลย เดี๋ยวจะนึกว่าสามารถเงียบหายไปนานๆ ได้
คนซื้อยังอยากรู้ความคืบหน้าอยู่นะคะคนเขียน
-
ส่งข่าวบ้างนะคะ อยากอ่าน
หนังสือแล้วค่ะ :m15:
-
รอค่ารอ พี่ตาลสู้ๆๆๆ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: o13 o13 o13 o13 o13
-
รีบเคลียร์ด่วนค่ะ เพราะกลิ่นเริ่มไม่ดีแล้วนะคะ
มิเช่นนั้นเราคิดว่าจะปรึกษาโมดุฯและดำเนินการแจ้งความแล้วค่ะ
กลิ่นความคืบหน้าแย่มาก ชักรับไม่ไหวค่ะ
-
คิดถึง ภูมิพีม :กอด1: วันนี้ 13/11/55 วันเกิดภูมิ Happy birthday นะ มีความสุขจ้า :L1: (ใช่วันเกิดภูมิเปล่าว่ะ o18)
รอหนังสืออยู่นะน้องตาลคนสวย เข้ามา update ขอมูลได้แล้วน้าาาาาาาาา
-
มันเงียบหายนานเกินไปนะคะ แค่เข้ามาแจ้งข่าวบ้างอะไรบ้างคงไม่ยากเกินไป เพราะคนรอเยอะเหลือเกิน
ทุกๆ คนรอคุณตาลได้สบายแค่เข้ามาแจ้งว่าติดขัดอะไร หนังสือได้ครึ่งหนึ่งแล้วก็ทยอยส่งก็ได้
แล้วบอกมือถือพัง แล้วคอมก็พังเหรอคะ?
ชุดละ 1600 บาท ยอดสั่งซื้อเกือบพันชุด ยอดทั้งหมดเป็นเงินล้านกว่าบาทเชียวนะคะ แล้วเงียบหายแบบนี้ ใจคอไม่ดีสุดๆ
ปกติเราก็สั่งซื้อฟิคเคยรอนานหลายเดือนแต่เขาไม่เคยเงียบหายไปแบบนี้ แล้วไม่เคยสั่งฟิคที่ราคาเกิน 1000 บาทเลย
เพราะรักภูมิและพีมแล้วก็คุณตาล มันทำให้แทบไม่ต้องคิดที่จะสั่งจองเลยค่ะ แล้วนี่อะไร
ในเด็กดี มีคนบอกว่า "มาบ่นคุณตาลแล้วพอได้หนังสือไปอ่านไม่คิดกระดากใจบ้างเหรอ"
เหตุผลที่ทำให้ต้องกระดากใจคืออะไรเหรอคะ???
แค่หวังว่าจะมีการแจ้งข่าวบ้าง ขอบคุณค่ะ
-
ถ้าสิ้นเดือนแล้วยังไม่มีข่าวความคืบหน้า เราจะทำยังไงกันดี
-
ตอนนี้พี่ตาลได้เข้ามาชี้แจงเรื่องหนังสือแล้วนะคะ ตามไปรับข่าวกันค่ะ http://www.facebook.com/etarn.voy
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไม่เป็นไรค่าพี่ตาล ไม่เคืองไม่โกรธค่า ซายน์เข้าจายยยย~~~ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
เรื่องหนังสือ ซายน์รอได้คร๊าบบ.. พี่ตาลสู้ๆๆ :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: o13 o13 o13 o13 o13
-
ตาลมารับผิดแล้วค่ะ จะไม่แก้ตัวหรืออะไรทั้งสิ้นนะคะ ยอมรับความผิดทุกกระทง(ยกเว้นเรื่องโกง)
T^T สำหรับการที่ไม่ออกมาแจ้งอะไรเลยและทำให้ทุกคนผิดหวัง เสียความรู้สึก รวมถึงเป็นห่วง
และเดือดร้อนเพราะความไร้สาระปัญญาอ่อนเน่าหนอนของตาล
ตาลขอโทษจริงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น(ไม่ได้จะใช้คำเซเลบนะแต่คือขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ)
ขอโทษพี่ๆบอทที่ต้องพลอยเดือนร้อนไปด้วย อยากจะขอโทษจริงๆทั้งพี่ๆบอท และน้องๆที่ดูแล
แฟนเพจ รวมถึงใครก็แล้วแต่ที่ออกมาพูดแทน
พวกเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับความผิดไร้สาระปัญญาอ่อนเน่านอนของตาลทั้งสิ้นนะคะ
ตาลไม่ได้บอกใครเลยว่าเกิดอะไรขึ้นแต่พวกเขาก็พยายามจะช่วย บอทไม่ได้รู้เรื่องอะไรจริงๆ
นะคะ เราสร้างเรื่องอยู่คนเดียวแล้วเหมือนบอทก็รับเต็มๆ (คิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น) ขอโทษ
บดทจริงๆถ้าจะมีการเอาเรื่องหรืออะไรใดๆก็แล้วแต่ คนที่ผิดคือตาลคนเดียวค่ะบอทกับน้องที่ดูแล
แฟนเพจเขาไม่รู้เรื่องจริงๆ
ขอโทษน้องๆที่เป็นห่วง
ขอโทษคนอ่านที่ทำให้เสียความรู้สึกกันหมด
ขอโทษที่ทำให้เรื่องมันบานปลายใหญ่โต
แต่มีเรื่องนึงที่จะชี้แจง อืม อธิบายดีกว่า “การโกง” เป็นสิ่งสุดท้ายที่คิดจะทำ คือแค่คิดว่าจะทำมัน
ก็รู้สึกไม่ดีแล้ว (แม้การกระทำที่ไม่ออกมาแสดงตัวจะส่อไปในทางนั้นแต่ให้ตายเถอะ เราไม่เคยคิดจะโกงใครจริงๆ)
เงินก้อนแรกที่ตาลแตะคือตอนโอนค่ามัดจำให้กับโรงพิมพ์(มีค่าธรรมเนียมด้วย25บาท) นอกนั้น
มันยังอยู่ดีมีสุข ตอนนี้ยังติดหนี้เพื่อนค่าบัตรคอนไปดูผู้ชายครั้งแรกในชีวิตอยู่เลยค่ะT^T
ตาลผิดที่หนีปัญหาและคิดว่าจะแก้ไขอะไรได้ภายในเวลาที่ตัวเองกำหนด แต่เรื่องจะโกงเอาเงิน
คนอื่นมาเฉยๆนี่ไม่เคยคิดจะทำ ไม่เคยอยู่ในหัวสมอง เงินทองใครๆก็คงอยากได้แต่ว่าจะให้ไป
โกงมันก็… จะพูดยังไงวะ คือ โกงอ่ะค่ะโกง มันเรื่องใหญ่อ่ะ โกงเสร็จแล้วจะไปไหน โกงเสร็จ
แล้วจะทำอะไร เราไม่เคยคิดจะโกงเลยแล้วยิ่งโกงหนังสือที่ตัวเองเขียนมากับมือ มันก็….มัน ไม่ เกิด ขึ้น แน่ นอนค่ะ
เอาเป็นว่าถ้าคนอ่านท่านใดรู้สึกแย่กับเรื่องนี้แล้วไม่อยากได้หนังสือตาลยินดีคืนเงิน(หากท่านโทร
มาภายใน10นาที) ไม่ใช่เนอะ อันนี้ไม่ได้ประชดหรืออะไรใดๆทั้งสิ้นนะคะ พูดจากความรู้สึกจริงๆ
ตาลอยากจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากการขาดความรับผิดชอบของตาลเอง แต่จะให้หนังสือ
ฟรีก็คงไม่ไหว T^T ถ้ามีใครต้องการยกเลิกหนังสือ ก็แจ้งได้นะคะ ขอโทษจริงๆ(เป็นคนเขียนที่
พูดคำนี้บ่อยเหลือเกิน) ตอนนี้ตาลยังไม่ได้อ่านคอมเม้นหรือกระทู้ใดๆที่พูดถึงเรื่องนี้แต่รับรู้ค่ะ ไว้
ส่งหนังสือเสร็จแล้วใจกล้าพอเมื่อไรจะเข้าไปขอโทษในนั้นนะคะ
หนังสือสามเล่มเสร็จไปก่อนที่จะปิดโอนประมาณหนึ่งสัปดาห์ แต่เล่มที่4ตาลมาตัดสินใจเอาตอน
ต้นตุลาว่าจะเพิ่มตอนพิเศษเข้าไปอีกสองตอนจากห้าเป็นเจ็ด คิดว่าคงทันแน่ๆ
แต่มันก็ไม่ทัน พอไม่ทันจิตก็แตก เอ๋อไปเลย กลัวนั่นกลัวนี่ไปหมด กลัวคนจะด่าทั้งที่เลยกำหนด
วันมาแล้ว (ซึ่งคงสมใจอยากอิตาลแล้วตอนนี้) ตาลไม่เข้าเฟชไม่เข้าเว็ปไหนเลย เพื่อนก็บอกว่า
ให้ไปแจ้งเขาก่อนบอกว่าอาจจะเสร็จไม่ทัน ตาลก็มั่นใจว่าทันแน่ๆ ไม่เข้าไม่ดูไม่เอาอะไรเลย
จริงๆก็คงไม่มีใครด่าแต่เหมือนคิดไปเองว่าจะต้องมี ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่มีก็ไม่รู้ว่าเป็นติ่งอะไร
เป็นบ้าอะไร ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่ตัวเองทำเวลามีปัญหา
สุดท้ายก็ไม่ทันนั่งดูกล่องพัสดุกับกันกระแทกแล้วแหกปากร้อง ใครๆก็บอกว่าปัญหามันเล็กนิด
เดียวแค่ไปแจ้งเขาว่าเรายังไม่ตายยังมีลมหายใจอยู่แค่อาจจะส่งช้ากว่ากำหนดแต่………. ตาลก็
คิดว่าถ้าเสร็จแล้วค่อยบอกหรือหนังสือไปถึงมือเขาแล้วเราก็จะออกมาขอโทษ อย่างมากมันก็ไม่
เกินสามวันเขาจะได้เห็นว่าส่งหนังสือแล้วจริงๆจนล่วงเลยมาถึงวันนี้
ขอโทษอีกครั้งนะคะ
เห็นบอกว่าจะมีการฟ้องร้องแจ้งความ อืม จริงๆตาลไม่ได้มีปัญหาอะไรตรงนั้นถ้าคนอ่านอยากจะ
ทำเพื่อให้เกิดความสบายใจ ก็ยินดีนะคะ(แต่ช่วยมาขนหนังสือที่เหลือไปสิงงานฟิคครั้งหน้าด้วย
นะตัวT^T)
เข้าใจความรู้สึกตอนนี้จริงๆ หรือคนที่นัดรับแล้วรู้สึกว่าไม่อยากมาเจอหน้าอินี่แล้ว ก็เปลี่ยนเป็น
รับทางไปรษณีย์ได้นะคะ(เพิ่มเงินไหมคะพี่ อ่อไม่เป็นไรจ๊ะน้อง) หรือใครที่อยากจะมาดูหน้าว่ามัน
หน้าตายังไงอีที่ทำให้คนเขาวุ่นวายไปทั่วก็มาได้ค่ะ(แต่ไม่เลี้ยงข้าวนะคะค่ารถก็ไม่จ่ายให้หรอก
>_<)
มีคนแซวว่าคราวนี้ดังเลยนะมึง
อืม ดังจริงๆ
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ตาลคือคนผิดแค่คนเดียวนะคะ ขอโทษสำหรับความรู้สึกที่เป็นเรื่องละเอียดอ่อน
ที่ทุกคนเสียไป จะด่า ว่า ได้ทุกอย่างค่ะ (ยกเว้นด่าว่าโกง เค้าไม่โกงจริงๆ) จะด่าอีนก ช้า งี่เงา
กทม ก็ด่าได้ค่ะ
หนังสือเล่มสี่มาส่งวันเสาร์นี้ คนที่ไม่เอาแล้วยังบอกทันค่ะ
ขอโทษอีกครั้ง ขอโทษจริงๆค่ะ
…ทะเลหัวใจ…
-
เป็นกำลังใจให้คร่า ไม่ได้โกดหรืออะไร อาจจะมีกังวนบ้างแต่ก็ไม่ได้เครียดอะไร เพราะคิดว่ายังไงก็ต้องได้เรื่องนี้อยู่แล้ว เลยไม่เครียดอะไร รอได้คร่า เมื่อไรก็เมื่อนั้น รอได้เสมอ สำหรับน้องตาล และพวกภูมิ ยังไงเราก็รับ รอได้คร่า ไม่ต้องคิดมากนะคร่า คนอ่านรอได้คร่า เราเชื่อว่าน้องไม่โกงอยู่แล้ว สู้ๆๆคร่า เป็นกำลังใจให้นะคร่า ^_^
-
น้องตาล กลับมาแล้ว :mc4: :mc4: เค้าไม่ยกเลิก Order หรอกนะ คิดถึง ภูมิพีมมากกกกกกกกก
-
5555 หายไปทำสวยที่เกาหลีมาละซี๊ 555
.
พี่เเนะนำนิยายเรื่องหน้า ให้แฟนๆนิยายปริ๊นเอาไปเย็บเล่มกันเองดิ่
น้องตาลก็จะได้ไม่เหนื่อย ไม่เมื่อย แล้วค่อยนัดมาตั้งโต๊ะแจกลายเซ็นอย่างเดียวก็พอ 5555 (ใครอยากได้??)
-
:กอด1: เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สำหรับเราไม่ได้คิดว่าตาลจะโกงหรืออะไรเลย
รอแบบชิลๆ สู้ๆต่อไปนะคะ :L2:
-
:pig4: คุณตาลที่เข้ามาบอกถึงเหตุผลที่ล่าช้านะคะ ถ้าคุณตาลเข้ามาบอกถึงปัญหาและสาเหตุที่ล่าช้าตั้งแต่แรก เราเชื่อว่าทุกคนรับได้อยู่แล้วค่ะ
:L2: :L1: We are และคนเขียน รอหนังสือและรออ่านเรื่องใหม่อยู่นะคะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกก ดีใจที่คุณตาลออกมาบอกกล่าวชี้แจง
แอบเข้าใจและดีใจ :impress2: ที่จะมีตอนพิเศษเพิ่ม
ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้ และรอๆๆๆ เอาพีมภูมิมานอนกอดเบาๆ :z1:
-
ยังไงก้ใจเขาใจเรานะคะ เราเข้าใจถึงปันหาที่พบเจอ o22
ก้คิดซะว่าเรื่องครั้งนี้เป็นบทเรียนน้าค้า
ยังไงครั้งหน้าก้เข้ามาแจ้งให้กับทุกคนทราบหน่อยนะคะว่าไปถึงไหนแล้ว
เชื่อเราเถอะว่าทุกๆคนต้องเข้าใจ
[ก้นะ มันเปนปันหาที่นักเขียนและนักอ่านทุกคนพบเจอ คือความเลทขอหนังสือที่รอคอย
ฮ่าๆ ไม่ใช่ไรเตอร์คนเดวน้าาาที่เป็น จิงๆ ตอนนี้เรายังรออยู่เลย มีเรื่องก่อนไรเตออีกตั้ง2เรื่อง
ตอนนี้เราก้ยังไม่ได้เลยจ้า แต่เค้า ส่งข่าวคราวตลอดเลยไม่เกิดปันหาอะไรใดๆขึ้น]
ยังไงก้เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ อย่าท้อเน้ออ TT
คืออย่าท้อจนไม่มีเรื่องหน้านะไรเตอร์ ยังไงก้ยังอยากอ่านอีกน้าค้า
สู้ๆจ้า <3
-
เราเป็นคนนึงที่สั่ง นส ไม่ทันแต่ตาลก็อนุโลมให้เพราะจำวันโอนผิด พอมาเห็นว่าอัพครั้งสุดท้ายมีชื่อเรา ขอบอกว่าดีใจมากกก แล้วเรื่องที่ตาลช้าเราเองก็ยอมรับว่าผิดหวังแต่ไม่ได้ผิดหวังในตัวตาลนะแต่ผิดหวังที่ไม่ได้. นส ซักทีแบบว่าอยากอ่านจัด ส่วนเรื่องคิดว่าตาลโกงนั้นขอบอกว่าไม่เคยคิด เพราะเราเองก็ตามตาลมานานตามอ่านตั้งแต่เริ่มแต่ง เราเชื่อว่าตาลไม่โกงแน่ๆ อย่าไปเครียดเรื่องนี้เลยเนาะ เราว่าเราเชื่อใจตาลนะ(: แล้วก็ส่วนเรื่องการรอเราก็เข้าใจว่าตาลเองก็ใหม่มากสำหรับการทำหนังสือและยอดสั่งก็เยอะด้วยเพราะฉนั้นความผิดพลาดมันก็ต้องเกิิดได้แน่นอน เพราะฉนั้นเราจะไม่ตำหนิตาลในเรื่องการส่งหนังสือล่าช้าอยากจะบอกว่า ดราเคยรอเรื่องอื่นข้ามปีมาแล้วด้วยซ้ำ แล้วก็อยากบอกตาลแค่ว่าคราวหลังออกมาบอกก่อนนะค่ะถ้าจะล่าช้าเราเชื่อว่าทุกคนไม่โกดตาลหลอกส่วนเม้นที่มีคนบอกว่าจะฟ้องตาลไม่ต้องกลัวนะเราว่าเึ้าแค่พูดเล่น สุดท้ายสู้ๆค่ะเป็นกำลังใจให้ และอยากบอกว่าขอบคุณตาลมากๆที่แต่ง we are ให้เราอ่านนะ จากคนที่อยู่ในรายชื่อผู้โอนคนสุดท้าย
-
:กอด1:
อยากจะบอกคุณตาลสุดสวยว่า ยังไงก็จะไม่ยกเลิกค่ะ เพราะรักเรื่องนี้และตัวละครเรื่องนี้มาก อยากได้หนังสือมาไว้ในครอบครอง นี่ก็ยังไม่ได้อ่านสิบตอนสุดท้ายที่ลงในบอร์ดเนื่องด้วยอยากจะเก็บไว้อ่านในหนังสือ อดทนรอมานานแล้ว รออีกไม่นานจะเป็นไรไปใช่ไหมคะ
ไม่ต้องเป็นกังวลอะไรทั้งสิ้นค่ะ เราเข้าใจกันอยู่แล้วเนอะ ^_^
ปล. เล่มสี่มาส่งวันเสาร์นี้??? แสดงว่าใกล้จะได้กอดน้องพีมแล้วใช่หรือไม่คะ? อิอิ :L2:
-
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแจ้งข่าว ^^
o13
-
รอได้เสมอ ในเมื่อน้องตาลออกมาชี้แจงแล้ว ยังไงก็รอค่า สู้ๆ :กอด1:
-
ดีจังน้องตาลมาส่งข่าวแล้ว สู้สู้น่ะค๊า
นับวันรอ we are.. คือ เรารักกัน :กอด1:
-
ออกมาบอกที่มาขอการล่าช้าแบบนี้ก็ดี จะได้รู้ว่าช้าเพราะอะไร
รอวันที่หนังสือมาส่งที่บ้านนะ
-
We are เป็น Fic เรื่องแรกที่อ่าน และ We are เป็น fic เรื่องแรกที่อยากมีเก็บเป็นหนังสือไว้ครอบครอง ดังนั้นรอได้เสมอนะค่ะ เรื่องคืนหนังสือไม่เคยคิดจะทำ แต่อยากจะบอกน้องตาลว่า มีปัญหาอะไรก็ต้องบอกกัน ปรึกษากัน จากเรื่องเล็ก ๆ จะได้ไม่ต้องเป็นเรื่องใหญ่ นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ขอบคุณนะคะพี่ตาลที่ออกมาชี้แจง หนูใจชื้นขึ้นเยอะเลยค่ะ (และยิ่งทวีคูณที่พี่ตาลบอกว่าเล่มสี่จะมาส่งเสาร์นี้ จะได้แล้วใช่ม้ายยย หุหุหุ //ดีใจสุดขีด)
ยังไงก็จะรอหนังสือนะคะ ไม่ยกเลิกแน่นอนค่าา ^ ^
-
อ่าาาา ตามที่เข้าใจ สรุปว่าหนังสือยังไม่เสร็จ ยังได้ไม่ครบ จะช้า จะเกินกำหนด แต่เมื่อไหร่ไม่รู้ใช่มั้ยคะ
เอาจริงๆรอมาขนาดนี้แล้ว ยังงัยก็รอได้ค่ะ
แต่ไม่อยากให้เงียบหายไป เกิดอะไรขึ้น คนรออย่างเดียวมันก็เคว้งนะคะ
ถ้าคุณตาลออกมาแจ้งตั้งแต่แรกก็คงไม่มีใครตามจนถึงขั้นคิดว่าจะโกงจนถึงขั้นจะแจ้งความ
ครั้งแรกที่เห็นเงียบหายไปบอกตรงๆไม่ได้คิดถึงขั้นว่าจะโกงหรืออะไรหรอกค่ะ แต่แค่อยากรู้ว่าเกิดปัญหาอะไรหรือเปล่า จะช้าจะเลื่อนอะไรยังงัย แค่อยากจะรู้แค่นี้อ่ะค่ะ แต่ก็เงียบหายไปหมดทุกช่องทาง คนรอหนังสือก็แง่วเลย
เพราะฉะนั้นอยากให้มีอะไรก็มาแจ้งข่าว แจ้งปัญหา แจ้งความคืบหน้าเรื่อยๆ อย่าเงียบหายไปแบบนี้อีก
เข้าใจค่ะว่าเพิ่งพิมพ์เพิ่งทำหนังสือครั้งแรก อาจมีปัญหาอาจติดขัดอะไรก็แล้วแต่ เราก็พยายามเข้าใจค่ะ ก็ขอให้แก้ปัญหาได้ไม่มีอะไรติดขัดอีก
จะรอค่ะ
แต่อยากให้นึกถึงใจคนอ่าน ใจคนรอ รอโดยไม่รู้อะไรเลย รอ ทั้งที่เงินก็เสียไปตั้งนานมันก็แอบเหนื่อยเนอะ
ยังงัยก็อย่าเงียบหายไปอีกเลยล่ะกันค่ะ มาอัพเดทบ้าง จะได้ทราบข่าวคราว
ยังรอภูมิพีมเป็นรูปเล่มและจะได้เป็นเจ้าของเสมอค่ะ :L2:
-
สู้ๆนะค่ะ อย่าคิดมากพี่ตาล ยังไงคนอ่านก็ต้องรอหนังสือดีๆเรื่องนี้อยู่แล้วค่ะ ^^
:really2:
-
ไม่โกรธเมื่อรู้เหตุผลว่าพี่ตาลจะเพิ่มตอนพิเศษ :กอด1:
555555556
-
จริงๆที่เราสั่ง เราอยากอ่านแทนฟ่างมากกว่า 55555++
ทะเลหัวใจก็อย่าเครียดไป
-
มาชี้แจงเหตุผลแล้วก็สบายใจ..จริงๆปัญหาเล็กน้อยมากถ้าออกมาชี้แจงตั้งกะทีแรกทุกอย่างก็
ไม่บานปลายแบบนี้สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย
-
ขอบคุณที่เข้ามาแจ้งข่าวนะคะ ^^
เป็นกำลังใจให้นะคะ สุดสวย
อยากอ่านเรื่องต่อไปละอ่ะ จะมายังคะ หุหุ
-
อยากให้มีตอนพิเศษจังคับ
-
สวัสดีค่าาา
วันนี้มาอัพเดทตารางแจ้งโอนเงินประจำวันที่ 18/11/2012
โดยตารางที่อัพเดทใหม่ในครั้งนี้ มีการแก้ไขตัวแดงให้กับคนที่ยังมีปัญหาเรื่องเวลาโอนเงินไม่ตรงนะคะ
แล้วก็ตารางครั้งนี้ขออนุญาตลงที่อยู่ให้ทุกคนเช็คด้วยนะคะ เพราะว่ามีหลายคนแจ้งเปลี่ยนที่อยู่มา
หรือบ้างคนมีการเปลี่ยนแปลงการรับหนังสือ
ถ้าเช็ดแล้วของใครมีปัญหา รบกวนแจ้งมาที่เมลล์ vrkristarn@ฮอตเมลล์.com เท่านั้นนะค่าาาา เพื่อสะดวกในการเช็คจ้าาา
อย่าลืมบอกชื่อแล้วก็ลำดับการโอนของตัวเองด้วยเด้ออออ อิอิ
เช็ดได้ตามลิิ้งนี้เลยจ้าาา
https://docs.google.com/spreadsheet/lv?key=0ApNUdzEocxBYdEZteVBsQ2RJQy1ZcjBLRjlsbWZPSlE
ปล. เมลล์ไปแปลเอาเองนะจ้า กร้ากกกกก แปะแบบเต็มแล้วโดนเซนเซอร์ แอร๊ยยยยยย
-
เมลล์ไปแล้วจ้าาาา
ดูเหมือนตอนแจ้งที่อยู่เราลืมบอกรหัสไปรษณีย์ =_=||
-
ไม่เป็นไรจร้า จากประสบการณ์ของพี่ถือว่าแค่นี้จิ๊บๆ มากน้องเอ้ย
แต่พี่ไม่เคยโดนโกงเวลาสั่งซื้อของในเน็ตเลยนะ เลยไม่คิดว่าจะโดนโกง
อาจช้าบ้าง(เว็บประจำทำคอนเสริ์ตซับไทยของน้องๆ พี่ ช้าเป็นเรื่องปรกติ)
ไรบ้าง ก็ไม่เป็นไร มาแจ้งไว้น่ะดีแล้ว เพราะหลายคนเค้าไม่เคยเจอเหตุแบบนี้
หรือหลายคนเพิ่งสั่งเป็นครั้งแรก อาจมีอาการหวาดหวั่นกันบ้าง พี่ยังเพิ่งรู้ตอนแฟนเพจ
อัพนั่นแหละ
เป็นกำลังใจให้นะ ถือว่าเป็นประสบการณ์ในชีวิต คราวหน้าจะได้ตั้งตัวทันว่าต้องทำอย่างไร
-
ถือเป็นประสบการณ์ครั้งใหญ่ในชีวิตเลยนะค่ะตาล
เอาเป็นว่ายังมีหลายคนให้กำลังใจอยู่นะค่ะ
แล้วก็อย่าท้อจนไม่อยากแต่งเรื่องต่อไปเลยนะ
เพราะเราเป็นคนหนึ่งที่ยังอยากอ่านเรื่องที่ตาลแต่งอยู่นะ
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลย
ครบรสมาก อ่านแล้วอิน
พระเอกก็น่ารัก นายเอกก็ฮาดี
ปล.อยากอ่านปันกับองุ่นและก็เบียร์กับโตเกียว
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: ขอบคุณค่าพี่ตาล :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ไม่เป็นไรหรอก เข้าใจ ไม่ได้คิดว่าจะโกงด้วย ไม่ต้องคิดมากนะ ยังไงก็รอได้ แล้วก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะไปรับด้วยตัวเอง ^^
ถ้าจะจิตตกอีกก็อย่าลืมว่ามีคนอ่านคนนี้เป็นกำลังใจให้อยู่นะ
-
ขอมาเป็นกำลังใจให้คุณตาลแล้วกันครับ
ผมไม่ติดอะไรเรื่องการส่งหนังสือที่อาจล่าช้าไปบ้าง
เข้าใจได้ว่าปัญหาในการจัดทำหนังสือมีขั้นตอนมากมายหลายสิ่ง
พอคุณตาลได้ออกมาอธิบายถึงปัญหาก็ยิ่งเข้าใจมากขึ้นครับ
และผมคิดว่าแฟน We are ก็คงคิดคล้ายๆ กัน
ขอบคุณคุณตาลที่ทำให้ผมได้รักภูมิพีมครับ
:L2: :m1:
-
เป็นกำลัง เเล้วขอบคุณ มากที่มีนิยายดีดี มาให้อ่าน
ขอบคุณมากงับ
o13 o13 o13
-
พอดีเห็นมาจากในทวิต
คนที่นัดรับหนังสือ มีนัดรับวันที่ 1 ธันวา ที่ร้าน Mc Donald ชั้น 6 โซน Atrium เวลา 13-18
ส่วนทางไปรษณีย์จะเริ่มส่งวันที่ 3 ธันวา
มาบอกเผื่อใครที่อาจไม่เห็นข้อความทางทวิต ^^
-
สวัสดีค่าาาามิตรรักแฟนสวย ^^
วันนี้สวยจะมาแจ้งเรื่องนัดรับหนังสือนะคะ
รายละเอียดเรื่อง วัน เวลา และสถานที่ อ่านได้จากรูปที่แนบมาข้างล่างนี้เลยจ้าาา
(http://upic.me/i/lb/63750_446131428780087_230762252_n.jpg)
สวยจะนัดรับหนังสือรอบแรกในวันเสาร์ที่ 1 ธันวาคม 2555
ส่วนใครที่ไม่สามารถมารับหนังสือได้ในวันและเวลาทำการดังกล่าว ท่านสามารถมารับหนังสือได้อีกครั้ง
ในวันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม เวลา 13.00-18.00 ที่ Mc Donald ชั้น 6 Central World ที่เก่าเวลาใหม่นะจ๊ะ
[!!!] และสวยขอรบกวนท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่านที่จะรับหนังสือด้วยตัวเอง ขอเรียนเชิญทุกท่านเช็ครายชื่อตามลิงค์ดังกล่าวที่ขึ้นอยู่ด้านล่าง
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdG5kSjV0QmVRVGZmYVYwdUFnZjhmbHc
แล้วแจ้งรายละเอียดตามแบบฟอร์มนี้เลยค่ะ
ลำดับที่ :
ชื่อ :
วันที่สะดวกรับหนังสือ(1 ธ.ค. หรือ 8 ธ.ค.) :
จำนวนชุด :
ส่งมาที่ Email : vrkristarn@ฮอทเมลล์.คอม
เพื่อที่สวยจะได้เตรียมหนังสือไปส่งมอบให้ทุกท่านได้ครบสมบูรณ์ตามจำนวน
ไม่ตกไม่หล่นไม่ขาดไม่เกินไม่แบกกลับมานะคะ กร้ากกกกกกกกกก
ขอบคุณทุกท่านมา ณ โอกาสนี้^_^
.........ทะเลหัวใจ(เมียพี่คริส) ณ หมู่บ้านเอ็กโซพลาเน็ท
-
กร๊ากกกกกกกกก จะได้หนังสือแย้ววววววว ฮิ้ววววววววววววววว
-
เย่ๆๆๆๆๆ ดีใจมากกกก ในที่สุดดดด
-
โหยยยยยย
จะได้หนังสือแล้วอ่ะ ดีใจเว่อร์ค่าาาาา
-
:t2: เย้ๆๆๆๆๆๆ รอรับหนังสือ ดีใจม๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
ดีใจจังจะได้หนังสือ รออ่านตอนพิเศษจ้า ส่งวันที่3 ใช่ป่ะ ไปรษณีย์ต้องแอบกลัวแน่เพราะจะตั้งใจรอทุกวัน สู้ๆๆๆเพื่อเรื่องใหม่นะจ๊ะ
-
อยากอ่านฟ่างกะแทนจริงๆนะ
-
อ้าว...ทำไงดี ไปรับค่ะแต้ไม่ได้แจ้งเมล์ล่วงหน้า เพิ่งรุข่าวจากเพื่อน หวังว่าตาลคงเอาไปเผื่อๆนะคะ
-
:m15: เค้ารอหนังสืออยู่นะ เริ่มๆ จัดส่งบ้างหรือยัง
ภูมิ พีม เค้ารออยู่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
คือว่า ไหงมันเงียบกริบแบบนี้ละค๊า
ได้รับหนังสือกันบ้างรึยังเอ่ย ไม่เห็นมีใครมาโพสต์บอกเลยอ่า
ใครได้รับแล้วก็ช่วยมาบอกหน่อยนะค๊า
-
คือว่า ไหงมันเงียบกริบแบบนี้ละค๊า ได้รับหนังสือกันบ้างรึยังเอ่ย ไม่เห็นมีใครมาโพสต์บอกเลยอ่า
ใครได้รับแล้วก็ช่วยมาบอกหน่อยนะค๊า
อือ เห็นบอกจาส่งทางไปรษณีย์ตั้งแต่วันที่ 3/12/55 ใครได้รับหนังสือบ้างแล้วอะคะ เป็นไงบ้าง
-
^
^
^
เข้าไปอ่านใน Facebook คุณตาลมาค่ะ
คุณตาลแจ้งว่า
3.ผู้ที่รอรับทางไปรษณีย์จะเริ่มส่งวันอังคารที่ 11 ธ.ค. หลังเที่ยงนะค่ะ จำนวน300ชุด โดยจะแจ้งเลขที่พัสดุให้ทราบในตอนเย็นวันอังคาร (ขอโทษที่เลื่อนวันส่งนะค่ะ)
credit : http://www.facebook.com/#!/etarn.voy
-
มาแล้วจ้า มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมียพี่คริสมาแล้ว
วันนี้มาแจ้งข่าวหลายเรื่อง เรามาเริ่มกันเลยนะคะ
1. สำหรับใครที่ได้รับหนังสือไปแล้วในวันที่ 1 ที่ผ่านมา ขอความกรุณาส่งเมลล์มาบอกหนู???ด้วยนะคะว่าได้หนังสือแล้ว 3 เล่ม และจะมารับเล่ม 4 เองหรือถ้าจะให้ส่งไปรษณีย์ ก็บอกชื่อ ลำดับในตาราง และที่อยู่ค่ะ vrkristarnอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ถ้าได้รับเมลตอบกลับแสดงว่าหนูอัพเดทข้อมูลให้แล้วนะคะ
2. สำหรับคนที่เคยแจ้งไว้ว่าจะมารับในวันที่ 8 หรือคนที่เปลี่ยนใจจากไปรษณีย์เป็นรับเองก็ไปแจ้งในเมลล์เช่นกันนะคะ แจ้ง ชื่อ ลำดับที่ในตาราง และก็จำนวนชุดค่ะ vrkristarnอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ถ้าได้รับเมลตอบกลับแสดงว่าหนูอัพเดทข้อมูลให้แล้วนะคะ
3. การส่งไปรษณีย์ครั้งแรกจะส่งในวันอังคารที่ 11 ธ ค จำนวน 300 ชุดและจะทยอยส่งทุกวันค่ะ แพ็คได้เท่าไรก็ส่งเท่านั้นเลย และจะแจ้งเลขพัสดุให้ทุกคนได้เช็คว่าหนังสือถึงไหนแล้วในทุกเย็น
4. สำหรับการรีปริ้นนั้นยังไม่มีแผนว่าจะทำนะคะ และอาจจะไม่เปิดโอน เปิดจองแล้วค่ะT^Tvk00tวางขายตามร้านหนังสือเลย ง่ายดีไม่ต้องมีใครเสียความรู้สึกเพราะนักเขียนช้าๆอย่างเราเนอะ^__^(แต่มันก็เป็นแค่แผนซึ่งก็ไม่รู้เมื่อไรค่ะที่แน่ๆไม่ใช่ในปีสองปีนี้ ส่วน ใครที่จองไม่ทันรอบนี้ก็ไปงานฟิคกันได้เนอะ)
5. งานตลาดฟิคจะจัดขึ้นวันที่ 26 มกราคม 2556 ค่ะ รายละเอียดงานเดี๋ยวมาแจ้งอีกทีนะ เพราะตาลก็จะเปิดซิงไปงานฟิคครั้งแรกในชีวิตเหมือนกัน คาดว่าจะเอาไปประมาน 200 ชุดนะคะ นี่ก็ถือเป็นการรีปริ้นเล็กๆแล้วกันเนอะ ในงานฟิคก็จะได้ที่คั่นทั้ง 9 ลายเช่นกันค่ะ ปล มีถุงก็อปแก๊ปให้จ๊ะไม่ต้องแบกกระสอบมา
6. ไอ้ก้อนกระดาษที่ยัดไปในกล่องมันไม่ใช่ขยะนะคะ มันคือกระดาษที่โรงพิมพ์ห่อหนังสือมาให้ คุณๆอย่าได้ตกใจและรังเกียจนะคะ ปลลลลล คนที่เปลี่ยนจาก ปณ มารับเองอย่าลืมทวงเงิน 100 บาทนะคะ
7. สุดท้าย ทุกคนจะต้องได้หนังสือก่อนปีใหม่เอาไปนอนอ่านในวันหยุดยาวเลยนะคะ^o^
ลงชื่อ....................ทะเลหัวใจ(มพค)
-
ส่งเมลล์ไปบอกแล้วแต่ไม่ได้เมลล์ตอบกลับจะไปเอาหนังสือได้ไหมค่ะสวย
-
จะมีให้สั่งอีกรอบมัยค่ะ....หรือต้องรอไปงานตลาดอย่างเดียว
-
อยู่บูท G6 ใช่ไหมคะ คึคึ เดวเค้าจะไปสอย 1 ชุดดด พร้อมมมมเต็มที่ซื้อบัตรแล้ว งานนี้มีล้มละลายอะ 5555 ตลาดฟิคคค สุดยอดมากก
-
จะมีให้สั่งอีกรอบมัยคับ :sad4:
-
อยากไปงานฟิคอ่ะ จัดที่ไหนอ่ะ
-
เริ่มส่งแล้วใช่ไหมค้า?
มีอัพเดตไหมเอ่ยว่าส่งให้ใครไปแล้วบ้างอ่ะค่ะ,,
ตื่นเต้นแฮะ จะได้อ่านหนังสือแระ!
-
เข้ามารอเช็คเลขพัสดุค่ะ :call:
-
ณ บัดนี้หนังสือยังเดินทางไม่ถึงมือผู้รับจ้า
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
ดีใจจังเลย o13 :impress3:
-
o18รีบนได้หนังสือแล้วเหรอค่ะ เรายังไม่ได้เลย ลำดับ60 กว่าๆ รอภูมกะพีมต่อปายยยย รออ่านตอนพิเศษอยู่จ้า คุณตาลสู้ๆๆจ้ารออ่านเรื่องใหม่อยู่นะ
-
60 กว่าๆยังไม่ได้แล้ว490 กว่าๆของอิชั้นจะได้เมื่อไรน๊ออ
-
(http://image.free.in.th/z/im/img_4747copy.jpg) (http://pic.free.in.th/id/f081045919dfaf2819db7e5eef78eefa)
เย้ๆๆๆๆ ได้หนังสือเรียบร้อยแล้วคร้าบ
ดีใจม๊ากกกกกกกกกกก :impress2: นี่แหละที่รอคอย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ คร้าบ :กอด1:
-
ได้รับหนังสือแล้วจ้า ลำดับ40กว่าๆ
น้องพีม&ภูมิมาอยู่ในอ้อมกอดแล้ว :-[
หน้าปกน่ารัก เค้า ค่อยๆขยับเข้าหากันจนใกล้ชิดและผูกใจกัน. คริคริ
เค้าจำได้น้าว่ามาจากตอนเด็กๆของน้องพีมกะน้องภูมิ อิอิ น้องภูมิอยากได้ลูกโป่งน้องพีมก็เลยแบ่งของตัวเองให้ไป :-[
คนอ่านยิ้มแก้มแตก
น้องตาลแพ็คให้อย่างดีเลย หนังสืออยู่ในสภาพเรียบร้อยมากคร๊าบ
ขอบคุณจ้า
-
ไปซื้อที่งานฟิคก็ได้ใช่มั๊ยค่ะ
คิดว่าคงสั่งตอนนี้คงไม่ทันแล้วแน่เลย
จะรอวันให้ถึงวันงานฟิคเร็วๆ :impress2:
-
รหัสพัสดุเช็คได้จากลิ้งนี้เลยค่าาาาาา
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdEdjeV9jQWh2M0Nsc0IzQmxwN213RlE#gid=0
ของบางคนเป็น EMS เพราะส่งไปก่อนค่ะ น้ำหนักมันเกินเลยส่งแบบลงทะเบียนไม่ได้ ตาลก็ไม่เข้าใจเพราะตอนเอากล่องตัวอย่างไปชั่งมันได้ 1.9 กก แต่พอขนของออกมาส่ง ทุกกล่องน้ำหนักเกินหมดเลย จะขนกลับก็ไม่ได้ จะแกะกล่องแพ็คใหม่ก็ไม่ทัน วันนั้นเลยส่ง EMS ไปก่อน ป่านนี้ทุกคนน่าจะได้รับหนังสือแล้วใช่ไหมคะ ^^ เห็นมาโพสอวดใน FB ส่วนลำดับที่ 77 87 96 อันนี้เป็นความผิดพลาดของตาลเองทั้งสามท่านนี้สั่งมาสองชุดแต่ตาลปริ้นชื่ออกมาแค่แผ่นเดียว ตอนส่งก็รีบไม่ได้ตรวจดูอีกรอบ ก็ขออภัยอย่างสูงนะคะ จะส่งอีกหนึ่งชุดตามไปให้น๊า
ส่วนลำดับที่ 166 และ 189 คือพี่ไปรฯโยนกล่องแรงมากค่ะ กล่องพังไปต่อหน้าต่อตาก็เลยเปลี่ยนกล่องให้ใหม่ แปะเลขลงทะเบียนใหม่ค่ะ แต่ดันโง่ลืมใส่รหัสใหม่T^Tขอโทษด้วยนะคะ ยังไงช่วงนี้ก็พยายามอยู่ใกล้ๆหน้าบ้านไว้นะ เพื่อบุรุษไปรฯรูปงามจะเอาของไปส่ง ขอโทษในความผิดพลาดด้วยนะคะ
ส่วนเรื่องปกหนังสือ ทั้ง 4 เล่ม มันไม่เหมือนกันนะคะถ้าดูดีๆ คือตาลจะสื่อถึงตอนนึงที่ไอ้พีมมันเคยแบ่งลูกโป่งให้น้องภูมิอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่าจำกันได้ไหมถ้ามันดูไม่น่าสนใจก็ขอโทษจริงๆ แต่ตาลชอบปกหนังสือมากๆเลยนะ เพราะตาลเป็นคนออกไอเดีย อิอิ (ส่วนคนวาดป่านนี้คงสลายสังขารไปกับ Thesisแล้วค่ะ)
ส่งหนังสืออีกครั้งคือวันพุธนะคะ และครั้งสุดท้ายวันเสาร์ และเราก็คงไม่ได้พานพบกันอีก ฮ่าๆๆ เพราะตาลจะไปบวช(ชี หนีรัก) ก็คงได้เจอกันอีกที่งานฟิคนะคะ
ส่วนเรื่องใหม่ก็คงได้มีให้อ่านปีหน้าค่ะ เพราะตอนนี้เรียนเทอมสุดท้าย จะจบแล้ว(จะจบกับเขารึเปล่า) ฮ่าๆ ก็เลยยังไม่มีเวลาเท่าไร แต่ปีหน้าได้อ่านแน่นอนจ้า
ก็อยากจะขอบคุณคนอ่านที่คอยเป็นกำลังใจให้ คอยมาพูดคุยกันในโลกสังคมออนไลน์นะคะ ขอบคุณขนมอร่อยๆ ของขวัญ ของฝากน่ารักๆ ที่เอามาฝากค่ะ ประหนึ่งเป็นเซเลปมีคนขอถ่ายรูป ขอลายเซ็น คือจะบอกว่าตาลเขินมากกกกกกกกกกค่ะ เลยต้องทำเป็นตลกกลบเกลื่อน กร้ากกก(แล้วใครที่ชมตาลว่าน่ารัก สวยยังนั้นอย่างนี้ จะบอกว่าคาเมร่า 360ทั้งนั้นค่าาาา) แต่ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับของขวัญและคำชมทุกอย่าง
ขอบคุณบอทที่ขโมยซีนคนเขียน ฮ่าาาาาาาาาา ใครๆก็ถามถึงบอทอ่ะ มีใครได้ลายเซนพี่ๆบอทบ้างเอามาอวดบ้างนะ ก็ขอบคุณบอทที่คอยให้คำปรึกษา และคอยดูแลแจ้งข่าวสารให้คนอ่านมาตลอดนะคะ บางครั้งเราจะไปโพสบอกเรื่องนัดรับ เรืองหนังสือ เพื่อนก็บอก อ้าวกูเห็นบอทเขาบอกแล้วนิ ^^เราก็แบบ....ขอบคุณมากๆนะคะ
ขอบคุณพี่ๆน้องๆที่มาช่วยแจกหนังสือ ช่วยไปช่วยมาก็รวมก๊วนกันเฉยเลย ฮ่าๆๆ ขอบคุณผู้หญิงคนหนึ่งที่นางมาช่วยขนของตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานางอาจจะดูอันตรายสำหรับเด็กมีดุ้นทุกชีวิตบนโลก แต่นางเป็นมิตรกับชะนีและสิ่งแวดล้อมนะคะ ขอบคุณมากๆนะจ๊ะตัวเทอ ไว้เขารวยเมื่อไรเขาจะเปิดผับเด็กผช ต่ำกว่า 18 ให้นะ บุญคุณครั้งนี้เขาขอทดแทนให้หมดภายในชาตินี้แหละ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณน้องสาวผู้น่ารักที่เป็นเหมือนเลขา คอยช่วยทุกอย่างเลย ถ้าพี่มีโอกาสได้ไปภูเก็ตจะหอบสายสะพายไปให้นะคะ อิอิ
ขอบคุณเพื่อนๆที่ช่วยกูแพคของนอนตีสองตีสามมาตลอดหลายวัน ยกของยกกล่องจนสันหลังเคล็ด ถ้าไม่มีพวกมึงกูก็ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไง ขอบคุณว่ะ
สุดท้ายก็อยากจะบอกทุกคนว่า ขอบคุณค่ะ
ปล. ถ้าหนังสือใครมีปัญหาต้องการจะเปลี่ยนให้แจ้งมาทาง E-mail : vrkristarn@ฮอทเมลล์.คอม เหมือนเดิมจ้า
ทะเลหัวใจ.....
-
จูจุ๊บให้กำลังคนสวยนะคะ :กอด1:
แต่ว่าลำดับ 500 กว่าๆ ยังไม่ได้ส่งใช่มั้ยคะ??? อยากได้มาอ่านตอนปีใหม่ :o12:
-
ได้รับแล้วเหมือนกันนน :-[
-
ได้รับหนังสือแล้วจ้า
อิ่มอกอิ่มใจ :really2:
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ
หนังสือสภาพเรียบร้อยดีทุกเล่ม
ขอบคุณมากค่ะ
-
ได้รับแล้ว แต่ยังไม่มีเวลาเช็คหนังสือเลย ไม่มีเวลา เฮ้อ
-
ลำดับที่60 กว่าได้รับหนังสือแล้วค่ะ ห่อเรียบร้อยมากค่ะ ปกหลังให้ความรู้สึกอะไรที่เป็นพีมมากกกก ประมาณใช่เลยพีม ขอบคุณคุณตาล สำหรับหนังสือดีๆค่ะ
-
เช็คดูจากรายชื่อ ที่ตรวจสอบจากไปรษณีย์ ถ้าไม่มี แสดงว่ายังไม่ได้จัดส่งให้รึป่าวคะ
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ package ดีมากเลยย ^^
ขอบคุณสำหรับหนังสือดีดีนะคะ
-
ได้หนังสือแล้วค่ะ แต่.............
เคยแจ้งไปแล้วว่าเปลี่ยนชื่อผู้รับ แต่ยังส่งมาชื่อเดิม
กว่าจะไปทำเรื่องกับที่หอเดิมได้ ทำเอาเหนื่อยเลยนะคะ
ทีหลังช่วยรอบคอบกว่านี้ด้วยค่ะ
ขอบอกตามตรงนะคะว่าเสียความรู้สึกไปเยอะกับอะไรหลายๆอย่าง
แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าจบเมื่อหนังสือถึงมือค่ะ
-
อยากมาอวยให้หนังสือค่ะ หนังสือพิมพ์ออกมาได้ดีมากเลยค่ะ ขอชม o13
ปกน่ารัก บ่งบอกความเป็นพีมและภูมิ ทั้งขนาดตัวอักษรที่ไม่เล็กหรือใหญ่เกินไปอ่านสบายตา (บอกตามตรงตอนที่สั่งจองหนังสือกับคุณตาลไป แอบกลัว เพราะเคยผิดหวังกับนิยายเรื่องหนึ่งที่เปิดจองในราคาสูง เพราะคนแต่งบอกว่าเนื้อหาเยอะมากกกกก ในหนึ่งชุดต้องมีหลายๆเล่ม แต่พอได้รับหนังสือจริงมา โอ้มายก็อต แบบว่า อะไรกันนี้ ตัวหนังสือเท่าหม้อแกง ขอบด้านบน ด้านล่าง ด้านซ้าย ด้านขวา เว้นเข้ามาลึกมากกกกกก ยังไม่พอระยะห่างระหว่างบรรทัดช่างกว้างขวางจริงๆ จะเว้นที่ให้มอเตอร์ไซด์วิ่งผ่านได้หรืออย่างไร แถมๆๆๆเดี๋ยวๆก็เคาะขึ้นบรรทัดใหม่เป็นว่าเล่น เสียความรู้สึกมากกกกก รู้สึกว่าถูกเอาเปรียบถูกหักหลังจากนักเขียนที่เรารักขนาดลงทุนซื้อหนังสือของเขาไว้ เสียใจอ่ะค่ะ)
แต่ We are คือเรารักกัน สมดั่งชื่อเรื่องจริงๆ ไม่ผิดหวังเลยค่ะ รับรู้ความรัก ความตั้งใจ ใส่ใจ ที่คุณตาลทุ่มเทให้กับหนังสือเรื่องนี้นะคะ
และขอบคุณสำหรับตอนพิเศษอ่านแล้วชื่นใจจริงๆค่ะ :กอด1:
-
ไชโย้ยยยยยยยย! เราได้รับหนังสือแล้วววววววววว ขอบคุณมาก หน้งสือสภาพดี เปิดดูคร่าวแค่เล่มที่๑กับ๒ อีกห่อเก็บไว้ก่อนกลัวฝุ่นจับ อิอิ ตื่นเต้น ขอบคุณน้องตาลอีกครั้งนะจ๊ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วคะน่ารักมากๆเลย
ขอแสดงความเห็นสำหรับความคิดเหนหน่อยนะคะ
ได้หนังสือแล้วค่ะ แต่.............
เคยแจ้งไปแล้วว่าเปลี่ยนชื่อผู้รับ แต่ยังส่งมาชื่อเดิม
กว่าจะไปทำเรื่องกับที่หอเดิมได้ ทำเอาเหนื่อยเลยนะคะ
ทีหลังช่วยรอบคอบกว่านี้ด้วยค่ะ
ขอบอกตามตรงนะคะว่าเสียความรู้สึกไปเยอะกับอะไรหลายๆอย่าง
แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าจบเมื่อหนังสือถึงมือค่ะ
เรื่องหนังสือถ้าคุณไม่เชื่อใจนักเขียนเราว่ารอมือสองดีกว่าเราก็เคยเจอมา ปีกว่าพึ่งได้รับหนังสือและคนเขียนเงียบไปนานมากๆ
แต่เพราะว่าเรายังเชื่อใจไงเลยไม่ได้อะไรมากมาย ไม่ตามจิก กัด กดดัน เหมือนหลายๆคน
จะหาว่าเราโลกสวยก็ได้นะ
อีกเรื่องไม่รู้ว่าคุณบอกคนเขียนทางเมลหรือเปล่าเพราะเราก็เปลี่ยนที่อยู่เหมือนกันคนเขียนก็ส่งมาให้ตามที่อยู่ที่เราเปลี่ยน
ขอบคุณที่ทนอ่านคะ
-
กรี๊ดดด ได้รับหนังสือแล้วค่ะ หนังสือทุกเล่มอยู่ในสภาพดีเยี่ยม o13
ชอบปกหนังสือมากเลยค่ะ น่ารัก ><
ขอบคุณพี่ตาลมากๆเลยนะคะ สำหรับนิยายดีๆแบบนี้ เป็นกำลังใจให้เสมอเลยนะคะ จุ๊ฟ
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ สภาพสมบูรณ์ :m1:
น่ารักจับจิต ถูกใจมาก ที่คั่นหนังสือมาแบบจุใจมาก
ชอบปกค่ะน่ารัก ตอนแรกคิดว่าปกเหมืนกันมองดีๆมันไม่เหมือนนี่นาาา
เราไปอวดเพื่อนหลายคนมากทั้งๆที่มันไม่วาย ฮ่าๆ ทุกเสียงพูดเหมือนกันว่าน่ารัก!คึคึ
(http://image.free.in.th/z/ix/563705_4024654464621_921236017_n.jpg) (http://pic.free.in.th/id/d796869b1b479c08474bc075bec9dce5)
-
เค้ารอ ภูมิ + พีม อยู่น้า :m15:
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ ^^
กล่องบุบมาแต่ไกล กลัวข้างในจะเละไม่เป็นท่า
แต่เปิดมาแล้วทุกอย่างเรี่ยมเร้ค่ะ สวยงาม
หน้าปกน่ารักมากๆค่ะ ชอบน้องหมี ^^
และสุดท้ายที่คั่น...มาเต็ม ใช้กันไม่ถูกเลยทีเดียว 555+
ขอบคุณค่ะ ^_________^
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยนานแล้วค่ะ ส่วนตัวเพิ่งรู้ว่าหน้าปก 4 เล่มไม่เหมือนกัน พอมาเห็นในบอร์ดก็เลยไปสังเกตุดูดี ๆๆ ไม่เหมือนกันจริง ด้วย ๆๆ น่ารักมาก น้องหมี ค่อยทำความรู้จักกันและสุดท้ายน้องหมีพีม ให้ลูกโป่ง ภูมิด้วย น่ารักมาก เข้าใจคิดน่ะค่ะ อยากจะบอกว่าตอนพิเศษ สนุกมาก ๆๆๆ และเยอะมาก ๆๆ ชื่นชมในมุขความตลกของคนเขียน ที่เขียนได้น่ารักมาก สรุปประทับใจมาก ๆๆๆ ค่ะ หนังสือปกสวย ที่คั่นหนังสือน่ารัก ตอนพิเศษสนุก (รักแทนฟ่างเป็นที่สุด) คนเขียนตัวจริงก็สวยน่ารัก สมแล้วที่เรียกตัวเองว่าสวย ไว้ว่าง ๆๆ เขียนเรื่องใหม่ให้อ่านอีกนะค่ะ จะรอติดตามค่ะ
-
อิจฉาคนได้แล้ว อยากอ่านตอนพิเศษมากๆ
ตอนนี้จะตีกับคนรับไปรษณีย์อยู่แล้ว
ถามทุกชั่วโมงเลย มีของเรามั๊ย มีสั่งล่ารักไปด้วย ส่งพร้อมๆ กันเลย
-
ลำดับที่500ต้นๆได้รับหนังสือแล้วค่ะรูปเล่มกับที่คั่นน่ารักมาก
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะได้อ่านก่อนปีใหม่จริงๆ
ที่คั่นหนังสือน่ารักมากๆ ตอนพิเศษที่พิเศษจริงๆ ปลื้ม :impress2:
ของเราลำดับที่เกือบ600จ้า :กอด1:
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ คนที่ 564 หนังสือสวยมากก
เหมาะกับการเอามาเก็บเป็นคอลเล็คชั่นสุดๆ
ขอตัวไปอ่านตอนพิเศษก่อนนะคะ ฟินอ่ะตอนนี้
-
ได้รับแล้วค่ะ,,
ขอบคุณคับ
-
มาอัพเดทรหัสพัสดุ ถึงลำดับที่ 644 ค่าา
เช็คได้ที่ลิ้งนี้เลยจ้าาา
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdEdjeV9jQWh2M0Nsc0IzQmxwN213RlE#gid=0
มี 5 รายชื่อที่ไม่มีรหัสพัสดุ แต่หนังสือถูกส่งไปแล้วนะคะ
เพราะไปรษณีย์เปลี่ยนกล่องให้ใหม่ ตอนส่งหนังสือกล่องมันเยอะมากเลยไม่ทันได้จดใหม่ค่า
ถ้ายังไงรอรับหนังสือหนังสือกันได้เลยนะคะ
-
เราอยู่เกือบ900อ่ะเมื่อไหร่จะถึงเด๋วจะไปเที่ยวกันทั้งบ้านแล้ว TT
กลัวของหายอ่ะ ของเรามาไม่ทันแน่ 25 ก็ไปกันหมดบ้านแล้ว :z3:
-
บางคนก็เยอะเกิ๊น อย่าไปใส่ใจมาก ปวดกะโหลกนะน้อง(คนสวย) 5555
-
:z3: :z3: :z3: ให้ตายเถอะ คุณต๊าล คุณตาล
[อาจจะสปอยด์ ขอใช้ตัวอักษรสีขาว คุณตาลลากแถบเอาละกันน้า]
ตอนพิเศษของ องุ่น-ปัน ทำเอาน้ำตาแตกอ่ะ พรากๆๆมากๆๆ อินอ่ะ :m15:
คุณตาลบรรยายองุ่นได้โคตรน่ารักเลย ทำเอาหลงรักหมดใจไปแล้วววววว
อยากให้องุ่นรีบเรียนจบกลับมา ปันบอกว่าจะรออยู่ที่นี้ อยากให้ทั้งสองคนได้จับมือเดินไปด้วยกัน
ได้โปรดเถอะค่ะ ได้โปรตแด่งตอนโคตรพิเศษขององุ่นกับปันอีกสักตอนสองตอนเถอะ นะคะ นะคะ
สงสารองุ่นอ่ะ :m15:
ปล.ตอนพิเศษตอนอื่นก็สุดยอดไร้เทียมทานมากๆค่ะ ชื่นชมๆๆๆๆๆ o13 o13 o13
-
หนังสือถึงมือตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ แพคมาดีมากเบย ไร้รอยขีดข่วน
ขอไปอ่านก่อนนะคะ อิอิ
-
ได้รับหนังสือแล้วคะน่ารักมากๆเลย
ขอแสดงความเห็นสำหรับความคิดเหนหน่อยนะคะ
เรื่องหนังสือถ้าคุณไม่เชื่อใจนักเขียนเราว่ารอมือสองดีกว่าเราก็เคยเจอมา ปีกว่าพึ่งได้รับหนังสือและคนเขียนเงียบไปนานมากๆ
แต่เพราะว่าเรายังเชื่อใจไงเลยไม่ได้อะไรมากมาย ไม่ตามจิก กัด กดดัน เหมือนหลายๆคน
จะหาว่าเราโลกสวยก็ได้นะ
อีกเรื่องไม่รู้ว่าคุณบอกคนเขียนทางเมลหรือเปล่าเพราะเราก็เปลี่ยนที่อยู่เหมือนกันคนเขียนก็ส่งมาให้ตามที่อยู่ที่เราเปลี่ยน
ขอบคุณที่ทนอ่านคะ
เหมือนเราจะพูดกันคนละประเด็นนะคะ
เราไม่เคยไม่เชื่อใจคนเขียน ไม่เคยโวยวาย ไม่เคยบ่นอะไรเลยที่หนังสือช้า
แล้วเราก็ชื่นชมในความสามารถของคนเขียนด้วยซ้ำ ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
แต่เรื่องที่เราตำหนิคือเรื่องของความผิดพลาดของทางคนเขียนเอง
เราแจ้งเปลี่ยนชื่อผู้รับไปแล้ว ได้รับการคอนเฟิร์มแล้วด้วย
แต่เค้าก็ยังส่งมาผิด เราผิดเหรอคะที่จะมาแจ้งเรื่องนี้ให้ทราบ
แล้วเรื่องที่เสียความรู้สึก เรารู้ว่ามีหลายคนที่ก็เสียความรู้สึกไปเหมือนกับเรา
ด้วยเพราะเราไม่เคยมีประสบการณ์กับการที่คนเขียนเงียบหายแบบคุณนี่คะ
หรือว่าที่เราเสียความรุ้สึก เราก็ผิดอีก???
เราไม่อยากก่อดราม่านะคะ เรื่องนี้ถือว่าจบ เราแค่จะแจ้งให้คนเขียนทราบข้อผิดพลาดเท่านั้น
ขอบคุณที่หวังดีค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วนะค้า...ชอบที่คั่นหนังสือรูปหนุ่มๆมากกกกกกกกกก
-
ได้หนังสือแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะห่อมาอย่างดีเลยปลอดภัยทุกเล่มค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ สภาพเรียบร้อย
หน้าปกและที่คั่นหนังสือน่ารักมากค่ะ
ว่าจะอ่านตั้งแต่เล่มแรกใหม่อีกรอบ :กอด1:
ขอบคุณมากนะคะ :L2:
-
แอบมาอ้อนวอนขอ "องุ่น-ปันปัน" ด้วยคนค่ะ ชอบอ่าอยากอ่านคู่นี้ต่อมากๆเลยค่ะ นะคะ พลีสสสสส
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ ชอบปกมากค่ะน่ารัก รูปเล่มก็สวย อ่านจุใจเลยค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วค่า น้องตาลคนสวย :กอด1:
สภาพดีเยี่ยมไม่บุบสลายเลย แพ็คดีจริงๆ
เห็นหน้าปกแล้วกรี๊ดดดดดดดดดดด ไปสามบ้านแปดบ้าน
ชอบ ชอบ แต่และเล่มมีความหมาย น่ารักมากๆ :m3: :m3: :m3:
คนดีไซด์เทพมาก สีที่ให้ก็ห๊วานหวาน หมีภูมิ+หมีพีมน่ารักโครต
เวลาเอาหน้าปกมาเรืยงกัน บ่งบอกถึงเรื่องราวได้อย่างดี
:L2: ขอบคุณสำหรับลายเซ็นต์น่ะค๊า เห็นแล้วยิ้มแก้มปริ
-
ได้รับแล้วเช่นกันค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
หมายเลข 234 ได้รับตั้งแต่วันที่ 18 แต่พึ่งกลับบ้านเลยพึ่งได้แกะกล่อง
สภาพกล่องบุบสองมุม สภาพหนังสือบุบเล็กน้อย
วันหยุดยาวคงได้เสพให้สาแก่ใจ
ขอบคุณมากค่ะ หนังสือสวยสมกับที่รอคอย
-
ได้รับหนังสือแล้ว รูปเล่มสวยสบายตา ดูแข็งแรงทนทาน
น้องเลือกสีได้สบายตาสบายใจเหมาะกับพีมมาก
รูปตุ๊กตาหมี2 ตัว ก็เรียบง่ายแต่สื่อความหมาย
อ่านไปได้ครึ่งเล่ม มีคำผิดปะปนอยู่ใช่น้อย
ขอชมคู่องุ่น ทำไมองุ่นช่างน่ารักปานนั้น ไปหลงรักปันได้ง้ายยยยยยยยย :o12: :o12: :o12: :o12:
ดีนะ ที่ปันมันยังคิดได้ว่าโลกนี้ยังมีคนดีกว่ามันอีกมาก กร๊ากกกกกกกกกก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ได้รับหนังสือแล้วจร้า
เป็นอะไรที่ภูมิใจมากกกกกกกก
ไม่เสียแรงที่สั่งหนังสือไป รูปเล่มสวยงามมากกกกก
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณมากๆๆค่ะ เล่มสวยมากๆ 4 เล่ม เริ่ดอ่ะ
ใจจริงอยากอ่านพิเศษแทน-ฟ่างใจจะขาด ตั้งแต่ได้รับหนังสือ
ขอบคุณอีกครั้งนะ ...รอเรื่องใหม่ของทะเลหัวใจค่ะ
ชอบพี่กล่องดินสอกะน้องนมปั่น อิอิอิ
-
:กอด1: :L2: ลำดับที่870ได้รับแล้ววันนี้ค่ะ. เล่มสวยที่คั่นน่ารักมากๆ ขอบคุณค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้ววว โดยรวมทำออกมาเนี้ยบดีเลยค่ะ
รูปเล่มก็สวย ห่อกันกระแทกมาเรียบร้อยดีด้วย
ได้เปิดอ่านไปบ้างแล้วเล็กน้อย พุ่งไปหาองุ่นปันก่อนเลย ฮ่าาาา
อยากอ่านคู่นี้อีกอ่ะค่ะ ถ้ามีโอกาสนะคะ
ปล.เฉพาะเล่มสี่ หน้าขวา ตัวอักษรเลือนๆพิมพ์ไม่ค่อยชัดเลยไปเรื่อยๆตลอดทั้งเล่ม ใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ? Y_Y
เป็นกันทั้งล็อตหรือเปล่าอ่ะ เพราะเราดูเล่มอื่นๆก็ชัดดีหมดเลย
-
เช็คได้ที่ลิ้งนี้เลยเด้อออออออออ
https://docs.google.com/spreadsheet/ccc?key=0ApNUdzEocxBYdFF3T0VDQkw5NEhkSmMweXJKVlNsQ0E#gid=0
หนังสือส่งให้ครบหมดแล้วนะคะ
ส่วนใครที่หนังสือมีปัญหาต้องการจะเปลี่ยน แจ้งได้ที่ vrkristarn@ฮอทเมลล์.com เลยค่าาา
ส่วนคนที่มารับด้วยตัวเองแล้วดันมีหนังสือส่งไปให้ที่บ้านอีก(เพราะความมึน ก๊ากกกกกกกก) รบกวนแจ้งมาทางเมลล์หน่อยนะคะ
แล้วหลังปีใหม่จะมาเก็บตกในส่วนที่มีปัญหาน้าา สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเด้อออออ ^^
-
รอ ร้อ รอ
-
:110011: :z7: :110011: :z7:เห็นตาลโพลในเฟรชว่า จะเปิดให้จองหนังสือ38ชุด ในวันที่5/1/56
ใครที่อยากได้ก็อย่าลืมจองกันนะ :m3: :m3: :m3:
-
ขอบคุณทะเลหัวใจ ที่มอบรอยยิ้มให้เรา
มีความสุขมากๆๆ ภูมิ พีม แทน ฟ่าง คิว เต้ย มิค เชน แมธ นิค คุณชายเบียร์ คลื่น ปัน และัเหล่าผองเพื่อนศิลปกรรม วิศวะ ถาปัตย์
ขอบคุณที่ทำให้รู้จักคำว่า "มิตรภาพ"
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ สภาพหนังสือเรียบร้อยดี
รูปเล่มน่ารักดูอ่อนหวานแบบใส ๆ ชอบค่ะ :pig4:
-
ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลยค่า
สนุกมากๆเลย
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ รูปเล่มสวย และตัวหนังสือน่าอ่าน เดี๋ยวปีใหม่นี้จะนอนตีพุงอ่านอย่างมีความสุข :กอด1:
-
:pig4:
-
พอดีมีหนังสือเหลืออยู่อีก1ชุด....พอดีพี่สาวไปอยู่ต่างแดนไม่มีกำหนดกลับ
พร้อมจัดส่งทุกเมื่อ ราคาเท่าเดิมค่ะ4เล่ม ยังไม่ได้แกะกล่องค่ะ
อยากแบ่งปันความสุข ความสนุกของหนุ่มๆ ติดต่อได้ที่mail:ratcha_nankoongdevil59อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
:กอด1:
-
:sad4: ปลื้มใจ.... ได้รับหนังสืแแล้วนะคะ
ความจริงได้ตั้งนานแล้วอ่ะขอโทษทีที่แจ้งช้าไปหน่อยค่ะ ว่าแต่เห็นที่อยู่
ผู้ส่งไรเตอร์ต้องเป็นรุ่นน้องมหาลัยเราแน่เลย55555
มานั่งอ่านอีกรอบ ยัังสนุกเหมือนเดิมแต่ปรากฎว่าหน้าตาพี่ภูมิกะพีม
ในจินตนาการดิชั้น ไหงกลายเป็นหน้าพี่คริสกะชานฮยอนขึ้นมาซะได้ล่ะเนี่ย 5555
ขอบคุณสำหรับหนังสือนะคะ จะรอติดตามเรื่องต่อไปค่าาา :bye2:
-
พอดีมีหนังสือเหลืออยู่อีก1ชุด....พอดีพี่สาวไปอยู่ต่างแดนไม่มีกำหนดกลับ
พร้อมจัดส่งทุกเมื่อ ราคาเท่าเดิมค่ะ4เล่ม ยังไม่ได้แกะกล่องค่ะ
อยากแบ่งปันความสุข ความสนุกของหนุ่มๆ ติดต่อได้ที่mail:ratcha_nankoongdevil59อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
:กอด1:
ส่งpmไป2รอบแล้วค่า ส่งเมลล์ไปมั่วๆว่าน่าจะฮอทเมลล์
แต่ทั้ง2ทางก็ไม่มีการตอบกลับใดๆ แงงง อยากได้หนังสืออออออออออออออ
ใครมีเหลือ1ชุดสามารถติดต่อมาได้ที่ pixie_qpid[at]ร้อนเมลล์.com นะคะ
:L2:
-
อยากได้หนังสือมั่งจังเลยอ่ะค่ะ :m15: :monkeysad: จะมีการรีปริ้นท์อีกไหมอ่ะ T^T เรามาช้าไป :o12: :call:
แง่มๆ อ่าาา :z3:
-
อยากได้หนังสือมั่งจังเลยอ่ะค่ะ :m15: :monkeysad: จะมีการรีปริ้นท์อีกไหมอ่ะ T^T เรามาช้าไป :o12: :call:
แง่มๆ อ่าาา :z3:
อยากได้ด้วยคน Please Re-Print.
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
ฮาทุกตอน พอมาม่าก้จัดเต็มเอาซะร้องไปหลายก๊อก สุดยอดมาก
ขอบคุณนิยายดีๆค่ะ :กอด1: :pig4: o13 o13
-
จะมีรีปริ้นท์ไหมคะ???
แงๆๆๆ เข้ามาช้าไป :m15: :monkeysad:
กรุณาเปิดจองอีกนะคะ :mew2:
-
เหมือนคนบ้าเลยที่อ่านเรื่องนนี้ นั่งหัวเราะจนน้ำตาเล็ด :laugh: พอเป็นฉากดรามาก็น้ำตาไหล :o12:
ตามอ่านมาตั้งหลายวันกว่าจะจบได้ โมโหตัวเอง :m31: จังเลยว่าฉันไไปอยู่ไหนมาวนเวียนอยู่ในเล้ามาตั้งนานทำไมไม่ตัดสินใจอ่านเรื่องซักทีจบผ่านมาเป็นปีถึงมาอ่าน :hao5:
ชอบเรื่องนี้มากให้เป็นเรื่องในดวงใจอีกเรื่องหนึ่งเลย ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้เราชาวเล้าได้อ่านกัน
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องตาลคนสวย ยังไม่เปิดเรื่องใหม่เหรอค่ะ รออยู่นะค่ะ เรื่องนี้อ่านหลายรอบแล้วแต่ก็ยังไม่เบื่อเลย หยิบหนังสือมาอ่านก็ทำให้ยิ้มได้ทุกที
-
:katai2-1: เย้ๆๆอ่านจบแล้ว ภูมิ&พีม น่ารักมากกกกกกกกกกก
-
อ่านจบนานแล้วตั้งแต่ยังไม่ได้สมัครแน่ะ (dek-d) ยังติดตามตอนพิเศษอยู่เรื่อยๆนะ
อยากได้หนังสือมากอ่ะ รีปริ้นท์ทีสิ ต้องไปอยู่หอแล้ว อยากมีไว้อ่าน
ไหนๆสมัครเลยอยากเม้นเป็นเรื่องแรก
-
ตอนพิเศษ we are…
ขณะนี้เวลาบ่ายสองโมงกว่านิดๆโดยประมาณ(จากดวงอาทิตย์)เพราะกระผมลืมใส่นาฬิกาและขี้เกียจเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ผมไม่น่าจะเดาพลาดหรอกครับ อ่อ อย่าเรียกว่าเดาเลยแต่ควรใช้คำว่าคำนวณจากความน่าจะเป็นดีกว่าเพราะมันเหมาะกับคนมีไหวพริบมีการศึกษาอย่างผม หึหึ
ก็นะนี่ใครครับนี่พีระณัฐเชียวนะเว้ย อย่าบอกว่าคุณลืมผมผู้ชายมาดแมนแอนด์แฮนซั่มประจำศิลปกรรมคนนี้ไปเสียสิ้น อะไรกันเราไม่เจอกันแค่ไม่กี่เพลาพวกเจ้าแปรเปลี่ยนจากข้าแล้วรึ เหอะ ผู้หญิงนี่เชื่อใจไว้ใจไม่ได้จริงๆ ดีแล้วที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ฮ่าๆๆ ฮู้ววว ชักจะเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว กลับมาๆ หมายถึงสติกูอ่ะกลับมาก่อน
คือจะบอกว่าตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านเพื่อนรักนักล่าแต้มล่าฟันครับ มันคล้ายๆAF The starล่าฝัน แต่ผู้ร่วมเล่นจะเป็นผู้หญิงซะส่วนใหญ่มันเลยกลายเป็นล่าฟัน ฮ่าๆ มีใครทายถูกไหมว่าผมอยู่ ณ แห่งหนตำบลใดรู้สึกจะเดากันถูกประมาณ 78.9105% ใช่แล้วคร้าบบบบบบบบ ตอนนี้ผมอยู่บ้านไอ้เชนครับ แล้วผมมาทำอะไรที่นี่นะหรือ อย่าตอบว่ามาเก็บค่าน้ำค่าไฟหรือขายประกันเพราะคำตอบนั้นอาจทำให้เราแตกหักกันได้นะครับคุณ หรือคิดว่าผมเป็นเทศบาลมาเก็บขยะหน้าบ้านให้มันอันนั้นก็ไม่ได้ใกล้เคียงเพราะปกติผมต้องออกไปเก็บตอนตีหนึ่งตีสอง คึ
ก็ไม่มีไรหรอกครับแค่ช่วงนี้ได้หยุดสามวันไงวันมาฆบูชา นานๆทีไอ้หมอมันจะว่างผมก็เลยแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนมันหน่อย แบบว่าห่วงเพื่อนกลัวเพื่อนเหงา ดูดีป่ะ ดีสิก็กูสร้างภาพ กร้ากกกก จริงๆคือผมไม่มีที่ไปครับ ไอ้หล่อแม่งกลับบ้านไปเฝ้าเด็ดพ่อเด็ดแม่และเครือญาติที่กลับมาจากอิตาลี ดูสิมันทิ้งผมได้ลงคอคิดดู ที่จริงมันก็ชวนไปแหละครับแต่ก็นะ แฟมมิลี่ไทม์มีผมไปด้วยมันก็อาจจะไม่สะดวกเท่าไร เลยปล่อยมันกลับไปคนเดียว
พอภูมิไม่อยู่พีระณัฐก็บินสิเหวยยยยยย อยู่บ้านทำไมตายไปเจอะยมบาล พี่แทบอยากจะตีปีกพั่บๆๆๆบินแข่งกับนกเงือกเลยละน้องเอ๋ย เห็นผมดีใจขนาดนี้ก็ไม่ใช่ว่าอยู่กับภูมิไม่ดี มันดีมากๆแต่บางทีผมก็อยากจะมองอะไรสวยๆงามๆโดยที่ไม่มีคนคุมบ้าง เข้าใจไหมฮ้าฟฟฟฟ ผมเลยรีบโทรหาไอ้แทนอย่างว่องเพราะคิดว่ามันก็คงจะถูกไอ้ฟ่างสลัดทิ้งไว้บ้านแน่ๆ แต่เปล่าครับเชี่ยนั่นเสือกเสนอหน้าตามตูดไอ้ฟ่างไปด้วยซะงั้น ฟายเอ๊ยยยย ผมเองก็ไม่แน่ใจนักว่าเชี่ยแทนมันได้รับเชิญหรือมันเชิญตัวเองเป็นปลิงเกาะไอ้ฟ่างไปกันแน่ แต่น่าจะเป็นอย่างหลังนี่แหละครับผมว่า เหอๆ
พอหลุดจากไอ้แทนผมก็เลยเลือกมาหาไอ้เชน อย่าถามว่าทำไมไม่ไปหาไอ้ปันกับไอ้คิวก็เพราะผมไม่อยากเข้าไปยุ่งกับมันสองตัวให้แปดเปื้อนวรรณะหรอก แบบว่าพวกมันชั้นต่ำอ่ะครับ ฮ่าๆ อีกเหตุผลที่เลือกไอ้เชนเพราะ หนึ่งจะมีคนคอยขับรถให้ สองผมสามารถเลือกที่ที่จะไปได้ มันไม่ขัด สามโดยส่วนมากไอ้เชนชอบทำตัวอาป๋าอาเสี่ย เฮียจ่ายตลอด เจ็บก็จ่ายตายก็จ่าย ฮ่าๆ มันทำกับสาวๆในฮาเร็มของมันจนติดเป็นสันดาน พวกผมที่เป็นเพื่อนเลยพลอยได้อานิสงไปด้วย มีเชนคนเดียวเหมือนมีเมียคอยเอาใจสักแปดคน ก็ว่าไปนั่น
แต่ไอ้เชนนี่ก็นะกูโทรมา ไลน์มา วอทแอฟมา แทงไฮโล เอ๊ยแทงโก้หาไม่เคยจะตอบกลับหรอก ไม่รู้มันจะมีโทรศัพท์ไว้ทำซากอ้อยหอยลายอะไร และสุดท้ายชายวัยใกล้เกณฑ์ทหารอย่างผมก็ต้องวัดดวง ด้วยการถ่อมาหาถึงบ้านมัน มาเสี่ยงเอาดาบหน้าว่าจะเจอมันไหม เพราะเอาแน่เอานอนอะไรกับมันไม่ได้หรอกครับไอ้เชนน่ะ เราไม่สามารถคาดคะเนหรือพยากรณ์ล่วงหน้าได้เลยว่ามันจะไปซุกตัวอยู่ที่คอนโดไหน อพาร์ทเมนท์ใคร บ้านหญิงสาวนางใดในแต่ละคืน
แต่วันนี้ถือว่าโชคยังเข้าข้างผมอยู่บ้างเพราะเห็นรถมันจอดอยู่ในโรงจอดรถ นั่นก็แสดงว่ามันต้องสิงสถิตย์อยู่ในบ้านนี่แหละครับ ผมพาน้องโฟล์คคู่กายมาจอดต่อท้ายรถไอ้หมอฟันดะ ก่อนจะยิ้มร่าทักทายเรือนกล้วยไม้หน้าบ้านมันอย่างอารมณ์ดี บ้านเงียบๆแบบนี้คุณพ่อคุณแม่คงไม่อยู่ชัวร์ๆ ว๊าอุตส่าห์หอบของฝากจากเชียงใหม่มาให้ แต่ปกติบ้านนี้เขาก็เงียบสงบแบบนี้แหละครับบ้านคุณหมอมักจะไร้คนอยู่เพราะเขาไปอยู่โรงพยาบาลกันหมด
แต่เอ๊ะเดี๋ยวก่อนนะ ก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะก้าวเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ได้หมดนั้น ผมก็มีอันต้องสโลโมชั่นตัวเองหันหลังกลับมาเป็นมุมเฉียงๆเอียงๆประมานเศษเจ็ดส่วนสามองศาฟาเรนไฮ เมื่อหางตาไปสะดุดกับ BMW Z4 สีขาวป้ายแดงแจ๋แขไขจัญไรคันหนึ่งซึ่งจอดอยู่ข้างๆมินิของไอ้เชน รถคันนี้เป็นรถที่ไอ้แทนหลอกล่อขายให้ไอ้คุณชายเบียร์เพื่อหากำไรเข้าครอบครัว(ป๊ามันบอกว่าถ้าขายรถได้สามคันภายในเดือนเดียวจะให้เงินไปช๊อปที่ฝรั่งเศสหลังเรียนจบแบบโนลิมิต หึหึ พูดง่ายๆว่ามันหาเงินเลี้ยงเมียว่างั้นเถอะครับ แล้วก็ไม่ได้ไปขายไหนไกลหรอก มันก็วนๆเวียนๆหากินกับเพื่อนนี่แหละ ไอ้เบียร์นี่เหยื่อรายแรก)
แล้วรถไอ้เบียร์มาจอดอยู่ในบ้านไอ้เชนได้เยี่ยงไร หืมมมมมม สงสัยเหมือนผมไหมครับ หืมมมมมม ดวงตาผมเริ่มหรี่ลงๆๆ หรี่ลงสาละวันหรี่ลง กร้ากกกกกก เฮ้ยยย ไม่ใช่เว้ยยยยย กูจะฮาไปไหนเนี่ย แค่นี้
ก็ฮอทจนไม่รู้จะฮอทยังไงแล้วฮอทมากกว่านี้คงเป็นฮอทพอทแล้วล่ะ คึคึ ไม่ได้การล่ะผมต้องรีบไปสืบแม้จะไม่ได้คิดว่าเพื่อนสนิททั้งสองจะเจริญรอยตามก็เถอะ ขอไปให้เห็นด้วยตาเพื่อฟามสบายจายยยยย
โถ่ไอ้เชนไอ้เบียร์ในที่สุดพวกมึงก็ อ๊ากกกกกกกก ผมแหงนหน้าจนคอตั้งขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านตรงตำแหน่งห้องนอนไอ้เชน อย่าบอกนะว่า ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรก็ได้ พวกมึงจะยังไงก็ได้ จะปี้หมาปี้แมวจิ้งหรีดริ้นไรที่ไหนก็เอา แต่กูขอร้องว่าอย่าเอากันเองอีก กูทำใจไม่ได้ ผมรีบวิ่งตึกๆๆๆ ไม่สนใจพี่แม่บ้านที่เข้ามาทักทาย ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังห้องไอ้เชน ผมยืนอยู่หน้าห้องพลางท่องบทสวดแผ่เมตตาให้ตัวเอง สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนะพีม เอาวะ
ผ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
และสิ่งที่อยู่หลังประตูบานนั้นก็คือ
-
อิอิ คิดถึงเรื่องนี้จังเลย
ตอนนั้นยังแอบอ่านอยู่ไม่ได้สมัครมาเม้นท์ซักที
ยังไงก็สุขสันต์วันครบรอบ 1 ปีนะจ๊ะ ^^
:mc4:
-
กล้อง กล้องครับกล้อง อย่าเพิ่งเข้าใจผิดคิดว่าผมเห็นกล้องกองอยู่ในห้องมัน และก็ไม่ได้มีพี่ก้องนูโวผู้มีหน้าตาละม้ายคล้ายผม หรือพี่ก้องปิยะผู้เลอโฉมก็ไม่ใช่ แต่กล้องที่ว่าคือผมอยากได้กล้องมาถ่ายภาพพวกมันไว้ต่างหากล่ะ มันไม่ได้มีอะไรอุดจาดตาอย่างที่ผมคิด ว่าอาจจะเห็นไอ้เชนกับไอ้เบียร์ทำเรื่องมหัศจรรย์ แต่สิ่งอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้นั้นมันเหนือธรรมชาติยิ่งกว่าที่คาดหมายไว้อีกครับ ในห้องนอนกว้างๆเท่าสนามฟุตซอลแห่งนี้มีไอ้คิวเพิ่มเข้ามาอีกตัว เอ๊ะหรือว่า….จะเป็นรักสามเศร้า อ้วกกกกกกกกก กูขออ้วกก่อนได้ไหม หยึ๋ยๆแค่คิดก็กลืนน้ำลายไม่ลง พอครับเลิกคิดอะไรสะเทือนขวัญซะทีเถอะครับ เรามาดูเรื่องจริงไม่อิงมโนของผมกันดีกว่า
สภาพของพวกมันแต่ล่ะคนนี่เกินกว่าที่จะพรรณนา แต่ผมจำเป็นต้องสาธยายใช่ไหม งั้นเริ่มจากบนเตียง ที่มีไอ้คิวนอนเปลือยท่อนบนกรนเสียงลั่นห้อง ขามันพาดอยู่บนขาไอ้เบียร์ที่นอนอยู่ข้างๆ ส่วนข้างล่างมีไอ้เชนนอนขดกอดผ้าห่มอย่างสบายอารมณ์ พื้นห้องนั้นเต็มไปด้วยเข็มขัดเอย เสื้อเอย ที่ชาร์จแบต ถุงเท้า ที่สำคัญกลิ่นเหล้าฟุ้งกระจายเป็นหย่อมๆเหมือนฉีดเป็ดโปรและซอฟเฟลไว้ในคราเดียว ไอ้พวกเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย แอบไปกึ๊บเหล้าไม่ชวนกู ฮึ่มมมมม ปรี๊ดครับปรี๊ด ขอบอกไว้เลยว่าปรี๊ดมาก โอเคพีมใจเย็นๆ ใจเย็นๆนะกูนะ
หนอยยยย ไอ้ที่พวกมึงเช็คอินกันว่าสามทหารเสือเมื่อคืนที่แท้ก็คือแบบนี้สินะ กูจะฟ้องไอ้เต้ยมึงตายแน่คิว โอ๊ะลืมไปว่าไอ้คิวไม่ได้กลัวไอ้เต้ยอย่างที่ไอ้แทนหวาดผวาไอ้ฟ่าง แต่ถ้าไปเป่าหูให้ไอ้เต้ยงอแงไอ้คิวก็ตายได้เหมือนกันละว๊า
“ตื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ตื่นนนโว้ยยยยยยตื่นๆๆๆ พวกมึงตื่นขึ้นมาให้กูด่าซะดีๆแม่งออกไปแดกเหล้าไม่ชวนกู สันดาน” ผมเดินเข้าไปเตะๆเหยียบๆไอ้เชนที่นอนอยู่บนพื้น สภาพแบบนี้พวกสาวๆที่คลั่งไคล้มึงมาเห็นเขาอาจจะเผ่นก็ได้นะและดูจากชุดที่มันใส่แล้วผมขอทำนายว่าแม่งไม่ได้อาบน้ำชัวร์
“เชนนนนนนน ไอ้เชนนนนนนน”
“…………………..” มดปลวกสักตัวจะสนใจกูนั้นก็หามีไม่ มีแค่ไอ้เชนที่พลิกตัวอยู่สองสามทีเพื่อหาท่านอนที่ดีกว่า ด้วยความหมั่นไส้เลยแอบเหยียบท้องมันอีกรอบ
“ตื่นนนนนนนนนนนนนน เบียร์มึงก็บ้าไปกับพวกมันเหรอวะ แล้วไมไม่ชวนกู๊ววววว” ผมเอื้อมมือไปกระชากผ้าห่มออกจากตัวไอ้เบียร์พร้อมกับผลักหัวมันไปอีกหนึ่งที เออแอบทำร้ายร่างกายตอนพวกมันหลับก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย เพราะจะไม่มีการเอาคืน ผมชอบบบบ
“………………..” แต่ไอ้เบียร์ก็ไม่สะทกสะท้านมันแค่ซุกตัวลงไปใต้ผ้าห่มราวกับรังเกียจกูนักหนา ผมนี่ยืนหอบพะงาบๆจ้องไอ้เชนก็แล้ว มองไอ้เบียร์ก็แล้ว ชายหางตาไปหาไอ้คิวก็ยังเหมือนเดิม ช่วยสนใจกูหน่อยได้ไหมวะ เพื่อนมาหาน่ะเพื่อนมาหา เข้าใจไหมลุกขึ้นมาต้อนรับกูหน่อยได้หรือเปล่า
“เชี่ยคิว เฮ้ยพวกมึงลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยโว้ยยยยยยยยยยยย รู้ไหมมันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว”
“แม่งเอ๊ยยยผัวตายรึไง เชี่ยหนวกหู” แม่น แม่นมาก แม่นประหนึ่งจับวางแล้วกดลงบนหน้ากูเลย สิ่งนั้นที่เชี่ยวคิวเฟี้ยงมามันคือหมอนข้างขนาดหนึ่งคนโอบ แม้ว่าไอ้สารเลวคนขว้างจะกำลังหลับตาแต่ว่าหมอนใบนั้นหนามันก็ลอยมาเต็มสองเบ้าตากูเลยครับ
“หนวกหูก็ลุกเด้ ไอ้เหี้ยพวกมึงจะลุกไม่ลุก” ผมก็เอาหมอนอันนั้นแหละกระหน่ำฟาดทุบตีพวกมันแบบเรียงตัว
“อื้มมมม พีมเหรอ มึงมาทำไรแต่เช้าเนี่ย” กูอยู่ทางนี้เบียร์ หล่อตลกแล้วมึง
“กูมาหาเพื่อนกินข้าวแต่เหมือนจะไม่มีเหี้ยตัวไหนสนใจกูสักตัว” ดราม่าครับดราม่าในเมื่อไม้แข็งและหมอนข้างใช้ไม่ได้ผลเราก็ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมเข้าช่วย คึคึ เรียกร้องคะแนนสงสาร น่านนนนนนนนนน
ได้ผล ไอ้เชนชะโงกหน้ายับๆหัวยุ่งๆขึ้นมาหรี่ตาดูผมที่นั่งทับไอ้คิวอยู่บนเตียงและสองมือคู่นี้ที่กำลังกระชากหนังหัวมันเป็นการแก้แค้น บังอาจเขวี้ยงหมอนใส่ใบหน้าหล่อๆของกูไอ้อับปรี
“อื้อออออมึงมาเมื่อไรวะ พวกกูเพิ่งกลับมาตอนเก้าโมงของีบแปบนะ ถ้าหิวมึงก็ลงไปบอกพี่รอมหาไรให้กินไป” หนอยยยยยยย ถ้าจะตื่นมาพูดแบบนี้มึงก็หลับแบบไม่ต้องตื่นไปเลยห่า พ่อมึงเถอะกลับมาเก้าโมง พวกมึงจะมาราธอนเกินไปไหม แม่งต้องไปต่อกันหลายที่แน่ๆ เชี่ยยยแล้วทำไมกูถึงไม่ได้ไปวะ แล้วกูจะถ่อมาหามึงเพื่ออะไรเชน แล้วกูต้องกลับใช่ไหม ไม่ ไม่เว้ยไม่กลับ
อย่าคิดว่าผมจะยอมให้พวกมันหลับสบายเลย ฝันไปสิ แอบหนีไปกินเหล้าเอานารีไม่ชวนกูแล้วยังจะมาหลับมาเมินไม่สนใจกูอีกเหรอ แบบนี้มันต้องทำให้เจ็บให้รู้สึก ผมงัดวิชามวยปล้ำที่เคยร่ำเรียนมา(ซะเมื่อไร) จับขาจับแขนไอ้คิวบิดไปบิดมา เอาให้หักให้สมกับที่มันหนีเที่ยวไม่ชวน แค้น แค้นเว้ยแค้นนนนนนน
“โอ้ยยย เหี้ยไรกับหัวกูเนี่ย เดี๋ยวกูจับรุมโทรมให้หายเตี้ยเลยแม่ง เชี่ยแคระกูเจ็บไอ้สัด” ดูปากมันครับดูปากมัน
“ในหัวสมองมึงคิดแต่จะทำเรื่องแบบนั้นกับกูเหรอเชี่ยคิว กูรู้กูหน้าตาดี มึงแอบหวังว่าจะได้แอ้มกูอยู่ล่ะสิ ใช่ไหม ใช่ไหมห๊า” ผมตะโกนใส่หูมันก่อนจะถูกมันสะบัดจนหลุดออกมา
“โถถถถถถ ไอ้แคระสิ่งมีชีวิตเสมือนไร้ความสามารถที่เกิดมาไม่ครบสามสิบสองอย่างมึง กล้าดียังไงถึงกล้าพูดว่ากูจะแลเหลียว ไอ้หนอนปล้องเดียว มึงอย่าพูดให้กูได้ยินอีกนะ ผื่นแพ้เสนียดกูจะขึ้น”
ผมด่ามันไปสามคำ แต่ดูที่มันตอกกลับมาสิแม่งทำผมเจ็บไปถึงต่อมไร้ท่อ หนอนปล้องเดียวพ่อง ไอ้ควายนึกภาพตามแล้วน้ำตาจะเล็ด เมื่อไรกูจะสูงสักที สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แล้วที่เจ็บกว่านั้นคือมันหลับตาด่า นอนด่ากูเนี่ยนะ แถมไอ้เบียร์ที่นอนเหมือนตายก็เสือกขำหึผสมโรงอีกต่างหาก แม่เจ้าพวกมึงทำร้ายจิตใจกูเกินไปไหม เวลานี้โคตรคิดถึงภูมิเลย หล่ออออมึงอยู่ไหนมายำไอ้พวกนี้ให้กูที และด้วยความเจ็บแค้นผมก็เลยเอากำปั้นทุบลงกลางหลังไอ้คิวเต็มแรง แต่….
พลั่กกกกกกก
“โอ๊ยยยย” ไม่ใช่เสียงไอ้คิวครับแล้วเสียงใคร เสียงกูนี่แหละ แม่งโดนถีบกลับมาอ่ะ ผมโดนเพื่อนถีบเกือบตกเตียงครับคิดดู ฟายยยยยยย สิบปีที่คบกันมากูมีค่าแค่ให้มึงเอาฝ่าตีนมาปะทะเหรอวะ (แต่ที่ผมเอาตีนเหยียบพวกมันตะกี้ไม่นับนะครับผมทำไปเพราะเจตนาดี) ดีที่ผมได้ความไวส่วนตัวเลยสามารถตี
ลังกาม้วนหลังทำหกสูงคว้าปลายตีนไอ้เบียร์ไว้ได้อย่างหวุดหวิด เกือบไปแล้วเกือบตกเตียงแล้ว ไอ้คิวกูขอสาปขอประณามมึง ขอให้มึงถูกพวกอีกรีนรุมปู้ยี่ปู้ยำในสักวันหนึ่งของปั้นปลายชีวิต
หลังจากสู้ไอ้คิวไม่ได้ผมก็ต้องพยายามปลุกปล้ำกับไอ้พวกหล่อแต่เลวอยู่นานกว่าพวกมันจะยอมลากสังขารขึ้นมาก็คิดดูสามต่อหนึ่ง กูซึ้งจริงๆ สรุปกว่าจะปลุกพวกมันได้ กว่าพวกมันจะเสด็จไปอาบน้ำกว่าจะได้ออกมากินข้าวกันปาไปเกือบสี่โมงกว่าๆเลยครับ ท้องผมร้องจนจะไปประกวดเดอะวอยซ์ไทยแลนด์ได้แล้ว ไอ้หล่อก็โทรเช็คโทรจิกยิกๆมึงเห็นกูเป็นข้าวเปลือกหรืออาหารเม็ดรึไงแม่งจิกอยู่ได้ แค่รายงานทางโทรศัพท์มันไม่สาแก่ใจไอ้แห้งมันหรอกครับ กิตติศัพท์ความไม่พอดีของภูมิใครๆก็น่าจะรู้
ผมต้องเปิดแทงโก้เพื่อโชว์ให้มันเห็นด้วยว่าอยู่ไหนกับใครทำอะไร ไอ้สามตัวนั่นแซวกูชิบหายแซวแบบไม่เผื่อไม่เหลือไว้แซววันอื่นมั่งเลย ทั้งยังมาดมๆตัวผมให้ภูมิมันของขึ้นไอ้นั่นยิ่งจุดติดง่าย กว่าจะเคลียร์กันได้ โอยยยยยย คิดผิดหรือคิดถูกที่ออกมาหาพวกมันวะเนี่ย
หลังจากหาอะไรยัดลงท้องเสร็จพวกผมก็ไปดูหนังกัน แถมก่อนเข้าโรงหนังยังเจอโจทย์เก่าไอ้คิวด้วยครับ พี่เจนคนสวยที่ไม่รู้ไปทำไรมาถึงสวยกว่าเดิมจนไอ้คิวยืนคุยด้วยเป็นนานสองนาน พวกผมก็แซวไปตามประสา คุยกันเกือบสิบนาทีก็แยกย้ายเพราะใกล้เวลาหนังจะเริ่มฉาย
ตอนเดินเข้าโรงหนังไอ้เบียร์ก็บอกว่าอยากให้เด็กที่ไปซ้อมเต้นมาเห็นฉากเมื่อกี้จัง ไอ้คิวยักไหล่ตอบแบบชิลๆว่า ถ้าไอ้เต้ยรู้เรื่องที่เจอพี่เจนวันนี้มันจะจัดการกับพวกผมทั้งสามคนขั้นเด็ดขาด ไอ้เชนเลยแย็บต่อว่าหัดกลัวไอ้เต้ยตั้งแต่เมื่อไร มันบอกว่าไม่ได้กลัวแต่ปวดหัวเวลาที่ต้องอธิบายแล้วจะจบลงด้วยการพาไอ้เต้ยไปหาอะไรแดกซึ่งบางทีก็ตีสามตีสี่ กร้ากกกกกกกกกก ลืมไปว่าไอ้เต้ยมันไม่ได้งี่เง่าหูเบา แค่สมองนิ่มไปหน่อยแค่นั้นเอง เฮียไม่ได้ว่ามึงนะเต้ยเฮียแค่กล่าวถึงโดยสังเขป คึ
และแล้วสี่หนุ่มสี่มุมเหมือนเอฟโฟก็ดูหนังจบ พอผมบอกว่าวันนี้พวกเราเหมือนแก๊งค์เอฟโฟเชี่ยคิวแม่งปากดีว่ามันคือเจ้าชายทั้งสามกับนายคนใช้สโนไวท์ พร่องจะให้บอกอีกกี่ทีว่ากูไม่ใช่คนแคระ มันกวนผมทั้งวันว่าอะไรเอ่ยไม่เข้าพวก เอ้อออ ใช่ซี้กูไม่ได้สูงเกินมาตรฐานชายไทยอย่างพวกมึงนิ แต่จะว่าไปคนก็มองพวกผมจริงๆนั่นแหละครับ เรื่องปกติคุ้นชินเขาก็จะมองๆไอ้สามตัวนั้นเหมือนอยากจะแดกแล้วพอมองผมก็ยิ้มๆกัน เอ่อกูไม่ใช่ตัวตลกครับ จะยิ้มเพื่อ?
เราคุยกันเรื่องหนังตลกที่ไปดูมาว่ามันไม่ฮาเท่าภาคแรก แต่สิ่งที่ฮาคือทำไมกูถึงกล้าคิดอกุศลว่าไอ้เชนกับไอ้เบียร์มันจะแอบกิ๊กกันว๊ะ โหหหห แค่คิดภาพตามขนคิ้วยังตั้งชันอ่ะครับ พอผมเล่าให้มันสองคน
ฟังไอ้เชนกับไอ้เบียร์ก็มองหน้ากันก่อนจะหันมารุมผมอย่างไร้ความปราณี ทรงผมที่กูเซ็ตมาดีๆย่อยยับหมดเลย ไอ้คิวมันเดินกอดคอไอ้เบียร์เหมือนที่ไอ้เชนกอดผม คือไอ้คิวน่ะเหมือนกอดคอแต่ไอ้ห่าหมอฟันนี่แม่งทำเหมือนไหล่ผมเป็นที่พักแขน มันเทน้ำหนักตัวลงมาเต็มๆ ภูมิมันแค่เอามือประคองไหล่มันไม่ได้ฝากน้ำหนักให้กูมึงเข้าใจไหมเชน กูหนักกกกกกกกกกกกกก
“เชนนนน กูหนักเอาขาหน้ามึงออกจากคอกูได้แล้ว” ตั้งแต่เดินออกจากโรงหนังมา ไอ้หมอฟันยังไม่ยอมเอาแขนอันหนักเท่าท่อนซุงออกจากไหล่ผมเลยครับ
“บ่นๆ ทีไอ้ภูมิกอดกูไม่เห็นมึงจะบ่น” น่ะ เริ่มดราม่าใส่กูแล้วไง
“บ่นก็ตายสิ ใช่ไหมพีม”
ไอ้ราชนิกุลว่าพร้อมกับหันมายิ้มคุณชายสไตล์ให้ผม กูล่ะแสบตากับออร่ามึงจริงๆเบียร์ แต่พอเหลือบไปมองไอ้ทากทะเลจีนใต้ที่เดินกอดคออยู่ข้างๆไอ้เบียร์นั้น มันช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว ถึงวันนี้ไอ้เบียร์มันจะใส่เสื้อผ้าไอ้เชน แค่เสื้อเชิ้ตสีน้ำทะเลกับกางเกงยีนส์สีเข้มธรรมดาแต่ว่ามันก็ดูเป็นคุณช้ายยยยคุณชาย แล้วดูไอ้คิว กางเกงยีนส์ซีดๆขาดๆตัวนี้ผมเห็นมันใส่ตั้งแต่วันก่อน คือใส่มาเรียนด้วย ใส่นอนด้วย ใส่มาเที่ยวก็ได้ด้วย อเนกประสงค์มากๆ ใครอยากเข้าใจอุปมาอุปไมยที่ว่าช่างแตกต่างกันราว นรกกับสวรรค์ก็มาดูได้เมื่อไอ้คิวกับไอ้เบียร์อยู่ด้วยกันนี่แหละครับ
“มองไรหนอนปล้อง” ให้ตายเถอะศักดิ์ดากูเกลียดคำนี้อย่างสุดขั้วหัวใจ
“มองตัวเหี้ย”
“ว๊ายยยย พูดจาไม่เพราะเลยนะคะอีดอกกก” ไอ้คิวทำท่าทำทางสะดิ้งเป็นตุ๊ดดอยช้าง จีบปากจีบคอใส่ผมซะน่ากระทืบ ไอ้หน้าหล่อๆสองตัวนี่ก็ขำกันจั้งงงงง เคยคิดจะช่วยกูบ้างป่ะเนี่ย ดีแต่จะรุม
“เหี้ยคิวมึงเดินผ่านKFCอย่าคลานเข้าไปลากไก่ออกไปกินที่ลานน้ำพุข้างหน้าล่ะสัด”
“หึ ใครจะเหมือนมึงผัวไม่อยู่ก็แรดไปทั่ว หนอนปล้องเดย์โกลด์” ไอ้คิวยักไหล่คือเวลาถูกมันด่ายังไม่เจ็บเท่าเวลาด่ามันแล้วมันไม่แยแสนะครับ
“อะไรคือเดย์โกลด์วะคิว” มึงอย่าอยากรู้อยากเห็นได้ไหมเชน
“วันทองไง โถ โถ โถนี่เดินหรือกระดึ๊บเอาวะ กร้ากกก ไอ้เบียร์ไอ้เชนมึงระวังหนอนมันพ่นพิษใส่นะ” ฮึ่มมม แม่งด่าไม่เท่าไรแต่ทำท่าเดินด้วยการก้าวสั้นๆล้อเลียนกูด้วยเนี่ยสิ ไม่ทงไม่ทนแล้วโว้ย ผมยื่นตีนไปกะถีบมันแต่มันก็กระโดดหลบออกไปทัน
“ไอ้คิวมึงอย่าไปแกล้งมันมาก ดูหน้ามันดิ หึหึ”
“ขำไร หน้ากูทำไม ห๊ะมึงพูดมาเลยเบียร์”
“เปล่าๆ ไม่มีไร โอ้ยเชี่ยนี่กูบอกไม่มีไรไง แค่เหมือนหน้ามึงมันป่องๆขึ้น” ไม่มีไรแล้วทำไมต้องรุมหัวเราะกูด้วยวะ เดี๋ยวพ่อปั่นฟรีคิกเรียงตัวเลยแสรดดดด
“มึงก็อย่าไปสนใจไอ้คิวมันมากดิวะ เฉยๆไว้เดี๋ยวมันก็เลิกแกล้ง”
“ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะเชน และจะดีมากถ้าเอาแขนออกจากคอกูซะที หนักกกกกก”
“เออๆแม่งบ่นเก่งชิบหาย แล้วนี่เราจะไปไหนกันต่อวะ”
“กลับดิ”
“เชี่ยเบียร์มึงจะรีบกลับไปไหนมีนัดเหรอวะ” ไอ้เชนที่ยอมปล่อยผมเป็นไทหันไปถามไอ้เบียร์
“เปล่า กูแค่เพลียๆเลยว่าจะกลับไปนอน” เพลียสิ ได้ข่าวว่าไปทำไรมานี่หว่า เชื่อไหมว่ามันสองตัวไม่ได้แค่ไปกินเหล้าเฉยๆ แต่ไอ้คิวนี่คงไม่หรอกไม่งั้นมันมีมหกรรมร้าวฉานกับไอ้เต้ยแน่ๆ
“สำออยเหอะ กูไม่ให้กลับคืนนี้เราไปต่อกันดีกว่า ทองหล่อไหม”
“มึงเก็บกดมาจากไหนวะคิว แล้วเด็กมึงไม่งอนแล้วหรอป่านนี้”
“แล้วมึงอ่ะพีม ชายอันเป็นที่รักมึงจะตามตัวป่ะเนี่ย โทรขออนุญาตพ่อมึงเลย” แหมเข้าใจพูดนะมึงไอ้เชน
“เออกูขี้เกียจมานั่งมีปัญหากับไอ้ภูมิทีหลัง” ไอ้เบียร์นี่ก็ภัคดีต่อเพื่อนมันจริงๆ ภูมิไม่มามันยังอุตส่าห์คุมผมแทนภูมิ
“ทำไมต้องขอ อ่ะโด่ นี่ใครครับ นี่พีระณัฐนะคร้าบบบบบ คืนนี้จัดไป พี่เลี้ยงงงงงง”
“เหยดดดดดดฮ่าๆๆ ชอบๆๆๆ” ผมยักคิ้วอมยิ้ม ไอ้พวกนี้ก็ดูชอบอกชอบใจกันใหญ่เวลาผมแข็งข้อกับภูมิ ผมกอดคอไอ้เชนไอ้เบียร์แล้วห้อยโหนตัวให้มันสองตัวลาก ฮ่าๆๆ คอเพื่อนจะหักป่ะวะ
และผลจากการกระทำอันเป็นการท้าทายในครานั้น ผมเลยโดยทารุณกรรมไปสามวันติด พร้อมกับเกือบทำผับระเบิดเมื่อใครบางคนยอมละเลยมื้ออาหารกับญาติเพื่อไปลากผมกลับ สวรรค์ไม่เคยรักกูเลยสินะ พร่องงงงงงงงงงงงงงงงง
-
พีระณัฐ เจ้าจงบอกมาเดี๋ยวนี้ว่าอะไรอยู่หลังประตูบ้านนั้น ก่อนที่ข้าจะจินตนาการไปไกล!!! :serius2:
-
ชีวิตของกระผมก็อย่างที่เห็นนั่นล่ะครับวันๆก็มีแค่ไอ้หล่อ มีเรียน โปรเจค มีเพื่อนและวงเหล้า ทั้งชีวิตก็มีอยู่แค่นี้ แลดูเป็นชีวิตที่มักน้อยและพอเพียงดีเนอะ ฮ่าๆ ส่วนเพื่อนๆผมแต่ละคนน่ะเหรออยากรู้ไหมครับว่าสภาพชีวิตของพวกมันตอนนี้เป็นเยี่ยงไรกันบ้าง นอกจากไอ้สามตัวนั้นที่ผมเพิ่งไปสวีวี่วี่ย่ำราตรีกับพวกมันเมื่อวันก่อนจนได้เรื่อง ก็ยังมีอีกหลายตนที่ยังไม่ได้กล่าวถึง
เริ่มกันที่รายแรกมันเป็นเวลาหลายอสงไขปีแสงศตวรรษมาแล้วที่ผมไม่ได้พบเจอไอ้ฟ่าง เพราะมันต้องทำโปรเจคทำงานของมัน แต่ได้ข่าวแว่วๆมาว่าทะเลาะกับไอ้แทนบ่อยแต่สำหรับผมก็เป็นเรื่องปกตินะถ้ามันไม่ทะเลาะกันสิแปลก สาเหตุก็คงเป็นเรื่องเดิมๆมั้งครับเพราะช่วงนี้ไอ้ฟ่างมันไม่มีเวลาไปไหนมาไหนกับไอ้แทน ไม่มีเวลาอยู่ด้วยกัน อย่าว่าแต่เวลาไปเที่ยวเลยแค่เวลาจะหายใจไอ้ฟ่างมันมีรึเปล่าเหอะ แล้วไอ้แทนนี่บทจะงี่เง่ามันก็น่าจับหักคอจริงๆนะครับ
วันนั้นฟ่างมันก็หอบงานมาให้ผมกับภูมิช่วยทำที่คอนโด เพราะไอ้แทนไปมาเลกับครอบครัว คือช่วงนั้นพูดกับไอ้ฟ่างต้องใช้ภาษาระดับสูงอ่ะ มันเบลอแล้วสมองไม่รับรู้เหี้ยไรเลย แม่งบีบยาสีฟันมาเป็นโฟมล้างหน้า บอกสาลี่อร่อยดีทั้งที่ผมเอาชมพู่ให้แม่งแดก วิกฤตแล้วครับเมียเชี่ยแทน ส่วนช่วงนี้มันน่าจะส่งโปรเจคเสร็จแล้วล่ะ คงได้พักผ่อนสมใจและถ้าใครอยากเจอไอ้ฟ่างก็ไปตามได้แถวๆโต๊ะสนุ๊กนะ ก็หลังๆมานี่มันแทงสนุ๊กทุกวันจนจะโดนไอ้แทนแทงแล้วเพราะแม่งติดสนุ๊กนี่แหละ
ไอ้เรื่องติดสนุ๊กไม่เท่าไรแต่ประเด็นคือมีสาวมาติดมัน แล้วเสือกไปแลกไลน์แลกวอทแอปกัน ไอ้แทนจับได้ โหหหห วันนั้นกูว่าจะโทรเรียกรถดับเพลิงไปแสตนบายที่หน้าบ้านมันแล้วครับ บรรยากาศดุเด็ดเผ็ดร้อนมาก คนที่อยู่บ้านละแวกนั้นออกมาดูกันทั้งซอย ผมเพิ่งเคยเจอเวลาไอ้ฟ่างอาละวาดแบบจริงๆจังๆปกติเห็นแค่เวลาที่มันโวยวาย
แบบอะไรใกล้มือพ่อจับเขวี้ยงจับทุ่มไว้ก่อนเลยครับ เฟรมอันใหญ่ๆ รูปปั้น โต๊ะ แม้แต่ลำโพงอันยักษ์มันยังยกไหว น่ากลัวฉิบหาย แต่สุดท้ายพวกมันก็ผ่านพ้นวิกฤตมาได้อย่างละมุนละไมละม่อมละเมียดและละไว้ในฐานที่ไม่เข้าใจ คือกูไม่เข้าใจไงตอนเช้าฆ่ากันแทบตายตกบ่ายมานั่งอี๋อ๋อป้อล้อกันหน้าตาเฉย เอาเป็นว่าถ้าสาวๆคนไหนอยากเจอไอ้แทนให้ไปร้านเกมส์ แต่ถ้าอยากเจอไอ้ฟ่างให้ไปเล่นสนุ๊ก และถ้าอยากดูมวยก็ไปบ้านมันสองตัวอ่ะครับ ช่วงนี้แม่งตีกันบ่อย ฮ่าๆ
ก่อนหน้านี้พวกมันก็ได้ทำการเลิกกันเพื่อให้เป็นเกียรติเป็นสีสันแก่ชีวิตด้วยนะ เล่นเอาพวกผมต้องอดหลับอดนอนไปตามๆกัน รู้สึกจะเลิกได้สามวันกับอีกสองชั่วโมงกว่าๆมั้งครับ ไอ้แทนเป็นคนบอกเลิกแล้วก็เป็นคนร้องไห้ แล้วก็อาการโคม่า เหลืออีกนิดเดียวผมก็ว่าจะไปนิมนต์พระมาสวดส่งวิญญาณมันแล้วเชียว ไอ้ฟ่างเองก็ใช่ย่อย มันไม่ออกจากห้องไม่กินข้าว ไม่กินน้ำไม่ไปเรียนเลยตลอดสามวัน เกือบตายทั้งคู่
แต่อาจจะด้วยเวรกรรมแต่ปางเก่าที่มันได้สั่งสมมาด้วยกัน สุดท้ายก็ตายรังกลับมาขอคืนดี และหลังจากนั้นมันก็ได้สร้างตำนานใหม่ช่วงวาเลนไทน์
ใครมีทิชชู่มีกระโถนก็ลุกไปเอามาเตรียมไว้ใกล้ๆตัวเผื่อต้องซับอ้วกนะครับ คือไอ้แทนมันไปประมูลทะเบียนรถเป็นชื่อย่อ ทฟ ตามด้วยเลขวันเกิดของมันสองคนให้ไอ้ฟ่างเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์แม่งอย่างเลี่ยน ซึ่งผมคิดว่ามันน่าจะต้องเตรียมการไว้นานแล้วเพราะกว่าเขาจะเวียนมาเป็นตัวอักษรตัวนี้ก็นานอยู่ ส่วนเรื่องตัวเลขนี่ผมไม่รู้จริงๆว่ามันไปทำยังไงถึงได้มาแต่ที่แน่ๆมันไม่น่าจะเป็นวิธีที่สุจริตหรอกครับไม่รู้เส้นไหนเส้นใหญ่เท่าไร หึหึ
แต่เท่านั้นยังไม่พอครับไอ้แทนยังสร้างความน้ำเน่าให้ชีวิตด้วยการให้รุ่นน้องในภาคคอมฯประมาณ สิบกว่าคน(จากคำบอกเล่าของไอ้คลื่นผู้ซึ่งเห็นเหตุการณ์ มันบอกตอนแรกนึกว่าเด็กวิศวะยกพวกมาหาเรื่องเด็กสถาปัตย์ ก็นะเราก็รู้ๆอยู่ว่าสองคณะนี้เขาไม่ค่อยลงรอยกัน จะมีก็แต่ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างนี่แหละที่ผ่าเหล่ามาเอากันเอง)
คือไอ้แทนมันให้น้องๆไปยืนถือป้ายบอกรักไอ้ฟ่างที่หน้าตึกสถาปัตย์ครับพี่น้อง พอไอ้ฟ่างที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเดินลงมาไอ้แทนก็ถือดอกกุหลาบเข้าไปให้พร้อมกับร้องเพลงเพราะเธอให้เมียมัน โคตรพ่อโคตรแม่เลี่ยน ทำเอาผมไม่กล้าฟังเพลงJetseter ไปเกือบเดือน กูล่ะศรัทธามันมากแม่งโคตรกล้า หน้าไม่หนาไม่ด้านจริงไหนเลยจะทำได้ใช่ไหมครับ แต่หลังจากสร้างโมเม้นสะท้านวงการเสร็จนั้นก็ได้ข่าวว่าเชี่ยแทนถูกหามส่งโรงพยาบาลไปหยอดน้ำข้าวต้มเพราะถูกไอ้ฟ่างซ้อมปางตาย โทษฐานที่ทำมันอายจนไม่กล้าเข้าคณะเกือบสัปดาห์ กร้ากกกกกกกกกกกก สมน้ำหน้าแม่ง
คู่นั้นผ่านไปมาดูอีกคู่ดีกว่าไอ้คิวไอ้เต้ยก็เวียนว่ายตายเกิดอยู่แถวๆศิลปกรรมนี่แหละครับ ไอ้คิวยังเป็นขวัญใจกะเทยทุกช่วงวัยตั้งแต่กะเทยแบเบาะแรกรุ่นยันกะเทยรุ่นเหนียงเสริมใยเหล็ก ต่างก็รักและบูชามัน มันยังไปหารายได้แถวสะพานพุทธบ้าง ออกไปวาดรูปไปร้านพี่โอ้อยู่เนืองๆ วันหวยออกมันก็หอบโพยมาขายในมหาลัย คืนไหนมีแข่งบอลมันก็เปิดโต๊ะรับแทงผลบอล วันไหนไม่มีเรียนมันก็เปิดบ่อนหลังคณะ เรียกว่าครบวงจรทุกอย่างแค่ลุ้นว่าเมื่อไรจะต้องไปประกันตัวมันออกจากคุกจากตารางแค่นั้นเอง
ส่วนไอ้เต้ยก็บ้าๆบอๆไปวันๆ ถ้าใกล้วันพระมันก็อาการหนักหน่อย บางทีนึกคึกก็ไปเหมาของเล่นที่สำเพ็งมาแจกพวกผม ไอ้คิวคงได้ประสาทแดกจริงๆก็คราวนี้แหละก็บ้านที่เคยรกอยู่แล้ว ตอนนี้แทบจะหาทางเดินไม่เจอ อันนั้นก็เป็นปัญหาครอบครัวที่ไอ้คิวต้องเร่งแก้ไขด้วยตัวมันเอง เพราะนอกจากมันแล้วคงไม่มีมนุษย์หน้าไหนบนโลกจะสามารถปราบไอ้เต้ยได้
หลังๆมานี่ไอ้เต้ยมันไม่ค่อยได้ออกไปเต้นแร้งเต้นกาแข่งบีบอยเท่าไร เพราะงานกับโปรเจคล้นมือ มันสองคนทำให้ผมรู้ว่าการมีแฟนเรียนคณะเดียวกันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำสักเท่าไร เพราะเวลามึงมีงานนี่ไม่รู้ใครจะช่วยใครเลยครับ ฮ่าๆ เพราะงานของแต่ละคนก็หนักหนาสาหัสทีเดียวยิ่งไอ้เต้ยอยู่ภาคปติมากรรม หึหึ เด็กภาคนี้อาการอนาจอย่าบอกใครเชียว
ส่วนไอ้มิคก็ได้ข่าวว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วนะครับ แถมเป็นฝาแฝดซะด้วย ฟังมาแค่นี้ผมก็ขำแล้ว พูดเรื่องนี้ทีไรแล้วแม่งฮาทุกที ก็รู้ใช่ป่ะครับว่าเชี่ยมิคมันค่อนไปทางวิกลจริตสติสตังมันเรื้อนขนาดไหน ปัญหาใหญ่ในชีวิตไอ้มิคตอนนี้ไม่ใช่การอยากเป็นนั่นเป็นนี่ที่ชาวโลกไม่เข้าใจ แต่คือการที่มันจำแฟนตัวเองไม่ได้ครับคุณณณณณ กร้ากกกโคตรฮา ภูมิเล่าให้ฟังว่าวันนั้นมันกับไอ้มิคแล้วก็พวกเพื่อนๆวิศวะ กลุ่มมันนั่นแหละออกไปกินข้าวกัน แล้วตอนเดินออกจากร้านไอ้มิคบังเอิญเจอแฟนมากับผู้ชายอีกคน มันก็ไม่รอช้าเข้าไปเหวี่ยงๆใส่เคลียร์กันอยู่นานมาก
แล้วทีนี้รู้ใช่ไหมครับว่าไอ้พวกวิศวะน่ะมันรักศักดิ์ศรีและพวกพ้องกันขนาดไหน พอเห็นผู้ชายอื่นหยามเพื่อนมันก็พร้อมจะลุย ยิ่งเป็นเรื่องรักๆใคร่ๆแย่งแฟนกันนี่แม่งยิ่งชอบ ที่ผมรู้ดีเพราะประสบการณ์ตรงครับ เหอๆ ที่จริงก็เพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี้แหละว่าตอนที่ไอ้คลื่นเริ่มมีปัญหากับภูมิแรกๆ มันผ่านแถววิศวะไม่ได้อยู่พักนึงเลยครับ ก็เด็กคณะนั้นเข้าใจว่ามันเป็นอริกับภูมิเพราะริอ่านจะแย่งผม เหอะ กูหล่อมากไอ้สัด กูคู่ควรแก่การถูกแย่งชิงมาก พวกมึงมาดูหนังหน้ากูก่อนไหมก่อนจะยกมีดยกปืนฆ่ากัน
เรากลับมาที่เรื่องไอ้มิคกันต่อดีกว่าครับ พอเริ่มมีเรื่อง ฝ่ายผู้หญิงก็บอกไอ้มิคว่าเราผ้าแพรไม่ใช่ใยไหม คือแฟนไอ้มิคชื่อใยไหมส่วนฝาแฝดเธอชื่อผ้าแพรครับ ไอ้มิคก็สวนกลับบอกจะแพรจะไหมมันก็ผ้าเหมือนกัน มาจากดักแด้แดกใบหม่อนเหมือนกันนั่นแหละ กร้ากกก เข้าใจป่ะครับมันพูดคนละเรื่องเดียวกัน ผ้าแพรถึงกับร้องไห้เลย ก็ผู้ชายตัวควายๆหนึ่งฝูงจะรุมแฟนเธอ หรืออาจจะเสียใจที่ไม่สามารถอธิบายให้ไอ้มิคเข้าใจได้ทั้งที่เธอเรียนจิตวิทยา ฮ่า กูอยากไปอยู่ในเหตุการณ์แล้วปลอบผ้าแพรว่า อย่าเสียใจไปเลยครับเพราะไม่มีคนปกติคนไหนคุยกับไอ้มิครู้เรื่องหรอก
ในที่สุดแพรต้องโทรเรียกใยไหมมา นั่นแหละไอ้มิคถึงยอม แล้วมันยังมีหน้าไปบอกเค้าอีกว่า “เออหน้าเหมือนกันดีเนอะ” ไอ้เหี้ยก็เค้าเป็นฝาแฝดแล้วแม่งมันก็ยืนขำเว้ย ถ้าผมเป็นไหมนะกูบอกเลิกเลยเอาดิ เรื่องฝาแฝดนี่มีฮายิ่งกว่านี้อีกครับไว้คราวหน้าจะมาแฉให้ฟังนะ
เรามาต่อกับเรื่องของคนที่สาวๆสนใจและใฝ่ปองในรสรักอันสูงส่งอย่าง “พี่ชายยยย ฉันหนาวว” กร้ากกกกกกกกกก ไอ้ราชนิกุลเบียร์ที่ตอนนี้เริ่มเตรียมตัวไปร่ำเรียนต่อเมืองนอกเมืองนา ช่วงนี้มันกับไอ้ภูมิเลยออกไปใช้เวลาร่วมกันตามประสาผัวเมีย ใครผัวใครเมียก็ไปเดากันอานะครับ ฮา เดี๋ยวถ้าไอ้ภูมิได้ยินผมคงจะโดนมันด่ามิใช่น้อย เรื่องไอ้เบียร์อ่ะห้ามล้อห้ามแตะต้อง ล้อเล่นๆภูมิมันไม่ชอบให้แซวอ่ะ แต่กูจะแซวใครจะทำไม บู่ววววววววววว
แม่งน่าคิดไหมล่ะวันนั้นไปกินเหล้ากันแล้วไอ้เบียร์หลุดเรื่องจะไปเรียนต่อ มันสองตัวเคยสัญญาว่าถ้าไอ้เบียร์ไปเมืองนอกไอ้ภูมิจะไปอยู่เป็นเพื่อนมันกลัวไอ้เบียร์จะเหงาเหมือนที่มันเคยเจอ เอ้วววววววววว ผมกับไอ้ฟ่างนี่แซวกันฉิบหาย ผมก็แค่คนมาทีหลังสินะ โถ่ ภูมิมมมมมมมมม เอาผ้าเช็ดหน้ามาถูหลังกูซิ
ส่วนความคืบหน้าเรื่องน้องโตเกียวที่ผมอุตสาห์กระเสือกกระสนไปสืบมานั้น ก็ได้ความว่า มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเลยครับ กูก็นึกว่ามันมีซัมติงรองกัน ห่าที่ไหนได้แค่พี่น้อง มันกับน้องโตเกียวก็ยังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน กูล่ะลุ้นจนเหนื่อยแม่ง
ส่วนไอ้เชี่ยน้องแมทชีวิตไอ้ห่านี่เป็นวิถีชีวิตที่โรยด้วยความสุขจริงๆครับ เพราะแม่งไม่เคยจะแสวงหาไม่เคยต้องการอะไรเลย บางทีผมก็อิจฉามัน ยิ่งเวลาที่มันเปรมๆเพราะมีสาวๆล้อมหน้าล้อมหลังไม่ได้ขาด แต่อาจจะไม่นับรวมช่วงนี้ที่ชีวิตมันเข้าสู่ยุคมืดเพราะเมื่อวานมันร้องไห้บีบน้ำตามาขอเงินผมสองหมื่น เชี่ย กูจะไปเอามาจากไหน หน้าตากูเหมือนคนมีตังค์เหรอแมท มันถูกตัดหางปล่อยวันเพราะดื้อกับแดดดี้ของมันเห็นบอกว่าทะเลาะกันเรื่องไปอยู่อิตาลี แด๊ดมันเลยหักดิบไม่ให้เงินมัน ช่วงนี้ไอ้เต้ยเลยต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเดี๋ยวเกิดไอ้แมทคิดสั้นฟันจู๋ตัวเองประชดพ่อ
มาต่อที่ไอ้คุณหมอฟัน เชี่ยเชนมันไปใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในโรงพยาบาลตามประสาว่าที่หมอแล้วครับ บางทีมันก็ออกไปทำตัวมีสาระออกภาคสนามพวกกิจกรรมทันตกรรมชุมชน ไปตรวจสุขภาพช่องปากให้พ่อแม่พี่น้องตามชนบท นานน๊านนนถึงจะเห็นมันโผล่มาที่มหาลัยมันบอกว่ามาเรียนวิชาแลคเชอร์ซึ่งก็มีไม่กี่ตัว นอกนั้นก็อย่าฝันว่าจะได้เจอเลยครับ
ไม่รู้มันจะมีเวลาไปหาสาวๆในสต๊อกของมันหรือเปล่า ก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่ลงแดงตายไปซะก่อน เพราะถ้าไอ้เชนตายใครจะมาช่วยไอ้คิวก่อกวนไอ้ฟ่างให้อาละวาดล่ะครับ เวลาได้ยินไอ้เชนเรียกข้าวฟ่างคะ ข้าวฟ่างขาแล้วมันปริ่ม หึหึ ก็นอกจากไอ้เชนแล้วผมไม่เห็นจะมีใครกล้าแกล้งฟ่างเลย เพราะฉะนั้นต่อให้เรียนหนัก ไม่มีเวลาแค่ไหนมึงก็ห้ามตายนะชนาธิปมึงต้องอยู่ก่อกวนไอ้ฟ่างให้กูนะเพื่อนรัก
ส่วนรายนี้ไม่พูดถึงไม่ได้ครับก็เขาเป็นถึง “แฟน” ผม คึคึ ด้วยความสัตย์จริงกูควรจะเขิน ช่วงนี้ภูมิของผม ของผม? กูบอกแล้วว่ากูควรเขิน กูไม่ควรเป็นผู้ชายหน้าโบกปูนซีเมนแบบเชี่ยคิว แต่คนมันเคยๆอ่ะครับก็ไม่รู้จะเขินยังไง ป้าดดดดโธ่ พี่พลอยเธอมาลที่ว่าแรงยังอาจจะไม่สู้ พีม พีระณัฐผู้นี้ก็ได้ ฮ่าๆ ภูมิมันก็ยังเป็นหนุ่มหล่อ ผู้หลงใหลในเท็ดดี้แบร์และการ์ตูนเหมือนเดิมครับ เป็นลูกชายคนเล็กที่ติดแม่ เป็นน้องชายคนเล็กที่พี่คนโตคอยสปอล์ย และเป็นน้องที่พี่คนกลางเอาไว้รองรับอารมณ์ และเป็นแฟนที่ยังเอาแต่ใจและขี้หวงของผมเหมือนเดิม
เมื่อวานเราก็เพิ่งไปค้างที่บ้านเจริญเกียรติวาณิชเพราะคุณแม่เขาคิดถึงลูกชาย เลยเรียกกลับมานอนที่บ้านเป็นครั้งคราว ผมก็เลยถูกลูกชายเขาหิ้วติดไม้ติดมือมาด้วย พอมาถึงแม่ก็เรียกหาแต่ผมซึ่งผมก็แอบสะใจอยู่ลึกๆ จะได้หายกันที่คุณนายแม่ของผมเอาแต่ถามถึงภูมิ เวลาโทรมาก็จะคุยแต่กับมัน พอผมโทรหาก็ยังอยากจะได้ยินเสียงภูมิ ไม่ทราบว่าคุณนายอุ้มท้องมันมารึไง พิศวาสอะไรนักหนา ก็แค่แฟนลูกชาย ไม่ใช่ลูกตัวจริงๆสักหน่อย นี่บ่นๆมทั้งหมดนี่ไม่ได้หวงแม่นะครับแต่ผมหวงภูมิ กร้ากกกกก นรกแท้ๆเลยกู
เวลากลับไปค้างที่บ้านภูมิก็มีกฎเหล็ก กฎสังกะสี กฎกระเบื้อง กรดอะมิโนโอเคคือผมจะพูดกูมึงกับภูมิในบ้านหลังนี้ไม่ได้เด็ดขาด แต่จะให้แทนตัวเองว่า เค้า ตัวเอง เรา นาย เธอ ฉันนั้นผมก็ไม่สามารถเช่นกัน เฉียดตายสุดๆก็ได้แค่คุณนี่แหละ คุณภูมิ แหวะๆๆๆๆ ด่ากันไอ้เหี้ยสัดอยู่ทุกวัน อยู่ๆจะมาให้ลิ้นอ่อนพูดเพราะนี่ก็กระไรอยู่ ผมเลยพยายามเลี่ยงๆ คืออยู่ๆก็พูดขึ้นมาเลย
อย่างสมมุติเวลาอยู่ต่อหน้าแม่ผมก็จะแบบ “หยิบแก้วให้หน่อย อาบน้ำก่อนนะหรือจะอาบก่อน เป็นต้น พูดง่ายๆว่าผมจับคำกิริยาขึ้นหน้าประโยคเลยครับ ไร้ซึ่งประธานและสรรพนามใดๆแต่ภูมิมันชอบแกล้งรู้ว่าผมเลี่ยงแม่งยิ่งกวน มาชวนคุยอยู่นั่นแหละ ปกติกว่าจะขยับปากได้เกือบร้อยพวงดอกพิกุล ผมนี่เก็บกดความดันแทบพุ่ง พอขึ้นมาอยู่บนห้องกันตามลำพังผมก็ปล่อยทุกอย่างวิ่งกันพล่านเลยครับ กูนึกว่าสวนสัตว์เปิดเขาเขียว
ชีวิตของแต่ล่ะคนก็เป็นอย่างที่เล่ามานั่นแหละครับ ชีวิตฮาบ้างเศร้าบ้างตามประสาเป็นธรรมดาของปุถุชนคนยังหนีกิเลสไม่พ้น แหม พูดดีเนอะเดี๋ยวว่าจะบวชเรียนแล้ว รอเกณฑ์ทหารก่อน จะทำหน้าที่ชายชาตรีผู้มีความหล่อมาตั้งแต่ปฏิสนธิ เห็นด้วยกับผมไหมครับ คึคึ
แต่ทั้งหมดทั้งมวลทุกนายที่ผมได้กล่าวมาแล้วนั้น ดูเหมือนว่าจะหาใครที่ยิ่งใหญ่เท่าขวัญใจมหาชนอย่างไอ้ปันนั้นหามีไม่ ผมว่าจะจดชื่อมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกแล้วล่ะครับแต่ขอปรึกษาองค์การยูเนสโก้ก่อนว่าเขาจะรับไว้ไหมวัตถุผุๆพังๆอย่างมัน วีรกรรมล่าสุดของมันนี่สุดๆจริงๆครับ พวกผมลงมติกันเป็นเอกฉันแล้วว่ามันคือเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่ไม่น่าจดจำและเราจะพยายามป้องกันทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก เรื่องของเรื่องก็คือว่าไอ้ปันมันต้องทำรีเสิร์ชอารมณ์แบบไควชั่นแนร์ภาษาชาวบ้านก็แบบสอบถามนั่นแหละครับ
คือถ้าเป็นคนปกติทั่วไปเขาก็คงหอบใบสอบถามไปให้เพื่อนนิสิตนักศึกษาร่วมสถาบันช่วยประเมิน แล้วเอากลับมารวบรวมคะแนนสรุปออกมาเป็นกราฟเป็นสถิติอะไรก็ว่ากันไป แต่นั่นคือคนปกติซึ่งไม่นับรวมคนอย่างไอ้ปันเข้าไปรวมด้วย มันทำวิจัยโดยการลงมือทำเข้าสู่ภาคปฏิบัติแล้วหัวข้อวิจัยมันคืออะไรรู้ไหมครับพี่น้องครับ
“ปัจจัยหลักที่สร้างความพึงพอใจในการใช้รถบริการขนส่งสาธารณะในช่วงเวลา16.00-19.00 น”
เย้ดดดดเขร้นี่มันเรียนรัฐศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศหรือเตรียมสอบกรมการขนส่ง แล้ววิธีการของมันก็คือ……. คิดแล้วกูก็ไม่อยากจะเอ่ย ขอถอนหายใจหนักๆสักครั้งก่อนนะครับ เฮ้ออออออออ มันไป…..ขับรถเมลล์ครับ ฟังไม่ผิดครับไอ้เชี่ยปันอุทิศตนไปขับรถเมลล์เพื่อเสาะแสวงหาผลงานการวิจัยอันน่าภาคภูมิใจของมัน แลดูทุ่มทุนทุ่มเทเนอะและมันจะโอเคมากถ้ามันไม่เอาพวกผมไปเป็นหนูทดลองเหยื่อผู้โดยสารซึ่งทำเอาไอ้ฟ่างกับไอ้เบียร์เข็ดขยาดรถเมลล์ไปชั่วชีวิต ผมจะทำแผนประกอบคำสารภาพของวันโหดร้ายให้ชมนะครับ
“กูถามจริงๆนะปัน มึงได้รับอนุญาตให้ขับรถเมลล์ได้ตั้งแต่เมื่อไรวะ แล้วมึงไปเอาเสื้อพนักงานขับรถมาจากไหน”
ไอ้หมอถามไอ้ปันตอนที่พวกผมนั่งอยู่บนรถเมล์ ปอ สาย…(ขอไม่เอ่ยนามเพื่อภาพลักษณ์ที่ดีงามของกรมการขนส่งมวลชนนะครับ) ตอนนี้ไอ้ปันมันขับออกจากอู่มาแล้วเพื่อรับผู้โดยสารแต่มันยังไม่จอดแม้แต่ป้ายเดียว กูว่าคนคงด่ายันทวดยันปู่ทวดมันแล้วล่ะ
แล้วพวกผมนี่แม่งก็บ้าจี้กล้าขึ้นมานั่งรถคันนี้ได้ยังไง เรานั่งข้างหลังคนขับเบาะข้างหน้าเป็นไอ้เบียร์กับไอ้แมท ถัดมาเป็นไอ้เชนกับไอ้คิว ผมกับภูมินั่งถัดจากมันและปิดท้ายด้วยไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง ส่วนไอ้เต้ย โน่นนนนไปยืนโหนอยู่กลางรถนู่น สักพักไอ้มิคก็มานั่งเบียดเกาะแขนภูมิยังกับปลิงทะเลเพราะอย่างที่รู้ๆกันว่าสกิลในการขับรถของไอ้ปันนั้นช่างต่ำเตี้ยเรี่ยดินมันสอบใบขับขี่ผ่านมาได้ยังไงผมก็ยังสงสัยมาจนถึงทุกวันนี้ ครั้งก่อนเคยนั่งรถกับมันถนนมีแปดเลน เชี่ยนี่เซแถ่ดๆเข้าข้างฟุตบาท แล้วพอไปเจอป้ายตัวPมีขีดทับความหมายคือ No Parking ห้ามจอดแต่เชี่ยปันบอก No Pass ห้ามผ่าน คุณชี!!! กูเปิดประตูรถกระโดดหนีแทบไม่ทัน
“ทำไมต้องมีใบขับขี่ ขับรถใช้ตีนกับมือก็พอ พวกมึงเอาเงินขึ้นมาจ่ายกูด้วย ให้ไวๆ”
“ไหนกระเป๋ารถเมลล์มึง” ผมถาม
“รวมๆกันไว้แล้วเอาใส่ถุงก็อปแก็ปมาให้กูไง โง่ พวกมึงนี่แม่งโง่ เรื่องแค่นี้ทำไมคิดไม่ได้” พวกผมก็ได้แต่เหลียวมองกันตาปริบๆคือกูเพิ่งรู้ว่าคนฉลาดเวลาขึ้นรถเมลล์ต้องเอาเงินมารวมกินแล้วใส่ถุงก็อปแก๊ปให้คนขับ
“ไอ้ห่าเอ๊ย นี่นอกจากกูจะเอาชีวิตมาแขวนไว้บนเส้นได้แล้วกูยังต้องเสียเงินอีกเหรอวะ” ไอ้คิวมันเริ่มบ่นแล้วครับ บ่นได้สักพักมันก็เรียกไอ้เต้ยมานั่งแต่เหมือนมันจะไม่ได้รับความร่วมมือสักเท่าไรเพราะไอ้เต้ยก็ยังคงมีควาสุขกับการโหนรถเมลล์แถมยังจะฉุดไอ้แมทออกไปเล่นด้วยอีก ผิดกับคู่ข้างหลังที่ไม่สนความเป็นความตาย ขอแค่ได้พลอดรักกัน ฟ่างจ๊ะฟ่างจ๋า เชี่ยแทนมีศัพท์ใหม่มาเรียกเมียมันด้วยครับ จิณ คงมาจากพยางค์แรกของชื่อจริงไอ้ฟ่างล่ะมั้ง
“แล้วเมื่อไรมึงจะจอดรับคนซะทีวะ” ไอ้ฟ่างตะโกนถาม
“กูก็อยากจอดนะแต่กูหาเบรกไม่เจอ ภูมิเบรกอยู่ตรงไหนวะ”
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่รู้เบรกอยู่ตรงไหน สบายล่ะกู คือไปสบายแล้วแน่ๆกู
“ชิบ หาย ล่ะ ” ไอ้แทน
“ขอบใจ” ไอ้เบียร์
“เจริญเถอะโยม”เชี่ยน้องแมท ขณะที่พวกผมกำลังนึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่และกรรมดีที่เคยทำไว้ ก็ดูเหมือนจะมีหนึ่งชีวิตที่แฮปปี้กับเรื่องนี้มาก
“ฮ่าๆๆ แซงเลยเฮีย เฮียปันๆแซงแท็กซี่คันนั้นเลยยยยยแม่งโคตรมันส์”
“คิวไปบอกเด็กมึงมานั่งไป” ไอ้ภูมิบอกไอ้คิวให้เรียกไอ้ตี๋นั่นมานั่งเพราะพวกผมเป็นห่วงสวัสดิภาพมัน กลัวจะกลิ้งตกรถไปได้ในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง
“ปล่อยมัน ต้องให้เจ็บตัวก่อนถึงจะยอมฟังกู” ไอ้คิวส่ายหน้าปลงๆเพราะมันคงเอาไอ้เต้ยมานั่งไม่ได้แน่ๆ
“ถ้าหาเบรคเจอแล้วก็ช่วยจอดรับคนหน่อยโว้ยยยยยยย” ไอ้มิคตะโกนลั่นเลย ฮ่าๆๆๆๆ ดูโอ้แยกวงเพราะรถเมลล์
“เออว่ะกูลืม”
เอี้ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ไอ้ เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ปันนนนนนนนนนนนนนนนน”
“โทษทีๆ” ผมคงกลิ้งลงรถไปแล้วถ้าไอ้แทนมันไม่คว้าคอเสื้อผมไว้ ภูมิหันมาถามว่าเป็นอะไรเจ็บตรงไหนไหม ผมน่ะไม่เป็นไรแต่ไอ้เต้ยนี่สิ หึหึ คลานกลับมาหาไอ้คิวแทบไม่ทัน พวกไอ้เชนไอ้ฟ่างลุกไปตบกบาลไอ้ปันกันเป็นแถว แล้วมันก็เริ่มจอดรับคนพร้อมกับทำตัวเป็น PR ประจำทาง “สองมือล้วงกระเป๋าสองเท้าก้าวเข้ามา ไม่ขึ้นไม่ว่าถ้าไม่จ่ายก็ลงไปนะฮ้าฟฟฟฟเพ่” พวกผมนั่งกริบเลยครับ พยายามอย่างที่สุดเพื่อไม่ให้คนรู้ว่าพวกกูรู้จักไอ้คนขับ คนที่ขึ้นมาก็ดูงงๆ
“คนสวยนั่งฟรีคนขี้เหร่เก็บสองเท่านะจ๊ะ” มีน้องผู้หญิงคนนึงขึ้นมาพอได้ยินเสียงไอ้ปันน้องก็ยิ้มๆแล้วก็เอามือถือขึ้นมาเขี่ยเล่น “น้องอย่านั่งเฉยครับน้องยังดีไม่พอที่จะนั่งฟรี” น้องคนนั้นขำลั่นก่อนจะเอาเงินออกมาจ่ายซึ่งตอนนี้ได้ไอ้มิคไปทำหน้าที่กระเป๋ารถเมลล์แล้ว
“เดินในพี่ เดินใน ในรถนะพี่อย่าลงไปเดินในซอยข้างล่างเดี๋ยวไปไม่ถึง” กูกลัวมึงจะถูกเขาเตะลงไปข้างล่างอ่ะปัน
“โหหหหห ป้ายหน้าจะขึ้นมาอีกประมาน 59 คนนะพี่น้อง” พวกผมสะดุ้งรีบก้มมองเลยแต่ปรากฏว่ามีคนยืนรอแค่สองสามคน “อย่าตกใจๆ เขายืนรอเพื่อนที่ยังไม่ออกมาจากซอยอีก56 คน อิอิ”
“สาวๆนั่งฟรีคนแก่เสียตังค์แต่ถ้าขึ้นแล้วลงไม่ฟรีนะจ๊ะ” กร้ากกกกก ใครมันจะขึ้นแล้วไม่ลง ไอ้เชี่ย
“สาวคนไหนหน้าตาดีแต่ยังขาดสามีขอให้ยกมือขึ้น” กรี๊ดกันทั้งรถครับ
“ยายขึ้นมาเลยคร้าบบบ น้องๆลุกให้ยายนั่งหน่อย” น้องที่ว่าก็ไอ้เชนนี่เองครับ มันส่ายหัวปลงๆขันๆก่อนจะลุกให้คุณยายนั่งข้างหลังไอ้ปัน “ยาย ยายแก่ทำไม แก่แล้วขึ้นยากเห็นไหม” ดู๊ววววว แม่งไปถามว่ายายแก่ทำไม แล้วมึงอ่ะบ้าทำไม
“ยายก็ไม่อยากแก่หรอกลูกเอ๊ย” เน้คุณยายมีรับมงรับมุข ภูมิยังขำอ่ะครับ ฮ่าๆ
“เนอะยายเนอะต่อไปอย่าแก่อีกนะ ยายให้ผมไปได้ยัง” คุณยายแกก็นั่งยิ้มครับ “อ้าวยายไม่ตอบงั้นก็จอดสักชั่วโมงนะ ไปได้ยังยาย”
“ไปเถอะๆ”
“โอเค ผมเชื่อยายนะ ยายบอกจอด ผมก็จอดยายบอกไปก็ไป ดีไหมยาย” แล้วมันก็กวนประสาทคุณยายไปตลอดทางเลยครับ ได้ยินไอ้แทนกระซิบจิณของมันว่าถ้ายายมีปืน ไอ้ปันโดนเป่าสมองไหลไปแล้ว ฮ่าๆ “เดี๋ยวป้ายต่อไปขอจอดสักชั่วโมงนะครับทุกคน”
แล้วมันก็ออกรถครับ พ่องจอดชั่วโมงนึงแต่คนนี่ขำกันทั้งคัน สักพักรถมันก็เริ่มจะเต็มพวกผมก็ยืนกันหมดครับเพราะลุกให้เด็กคนแก่และสุภาพสตรีนั่ง ผมยืนเกาะภูมิสบายเลย ถึงรถจะค่อนข้างติดและคนจะเบียดจนแออัดแต่เหมือนทุกคนจะอารมณ์ดีเพราะมีคนขับพูดจาแปลกๆให้ฟังตลอดทาง นั่นแหละครับประสบการณ์อันไม่น่าจดจำของพวกเรา
ฉะนั้นผมขอจบเรื่องของไอ้ปันไว้แต่เพียงเท่านี้ เจริญพร
“ฮัลโหล”
(ทำไมเสียงเป็นแบบนั้นเตี้ย เรียนอยู่เหรอ)
“อือ เรียนอยู่ๆ เดี๋ยวโทรกลับนะ” ผมก้มหมอบลงบังโต๊ะดราฟเพื่อแอบคุยโทรศัพท์สายสำคัญแม้ว่าอาจารย์จะยืนอยู่หน้าคลาสผมก็ต้องรับถ้าไม่อยากจบชีวิตลงในบัดนี้ จะขี้จะเยี่ยวจะทำเหี้ยไรอยู่แต่ถ้าภูมิโทรมาต้องรับครับ
“จุ๊บก่อนดิ”
“อะไรของมึ้งงงง ไม่เอาจะวางแล้วนะ”
“ห้ามวาง จุ๊บก่อนเร็ว” ไอ้ ไอ้ ไอ้ ผมได้แต่โอดครวญในใจยิ่งน้ำเสียงภูมิเจือแววขบขันผมยิ่งกระอักแม่งเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะเนี่ย อยู่ๆมาบอกกูจุ๊บเนี่ยนะให้ตายเถอะมีดพร้าข้าไม่สามารถ แต่ถ้าไม่พูดก็ไม่หลุดพ้นเงื้อมมือมันสิ เอาไงดีวะกู ผมเหลือบมองเพื่อนๆที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ไหนจะระแวงว่าอาจารย์ที่อาจจะหันมาเจอ เอาวะเพื่อลมหายใจทำๆไปก็ไม่เสียหาย
“จุ๊บๆ พอใจยังแม่ง”
“หึหึ พอใจแล้ว ตั้งใจเรียนนะ”
“เออ มึงวางไปเลยไป”
“พีม”
“ไรอีก!!!”
“จุ๊บๆนะครับ”
ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตายๆๆๆๆๆๆ
“เหี้ย กูเขินนน!!!!” ผมตะโกนลั่นตัวเองพูดไม่ยักจะเขินแต่พอได้ยินภูมิพูดว่าจุ๊บๆด้วยเสียงทุ้มๆแล้วมันแบบ อ๋อยยยยผมยิ้มจนปากจะฉีกถึงขมับ พวกที่เป็นโรคบิดก็ไม่รู้ว่าจะบิดได้เท่าผมตอนนี้หรือเปล่าพู่กันเบอร์สี่สิบที่ถืออยู่แทบหักคามือ
“นายพีระณัฐ!!!!!!!!!”
“ครับ!!!!!!!!!!” เวรแล้วไง ผมลืมตัวไปหน่อย ตอนนี้เพื่อนทุกคนในคลาสเลยหันมามองผมเป็นตาเดียว
ชิบหายแล้วกู
-
หลังจากสร้างวีรกรรมอันเป็นตราบาประดับชาติให้กับชีวิต Y^Yผมก็มานั่งเหงาหงอยรอคอยไอ้คิวที่หลังตึกคณะ พ่องเอ้ยยย คิดย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อยี่สิบนาทีที่แล้วผมก็อยากจะแทะโต๊ะไม้นี่กินแก้เขิน ยิ่งถูกพวกเชี่ยคิวเชี่ยหนึ่งล้อก็ยิ่งอยากจะฉาบตัวเองติดผนังตึก กระดงกระดาษสีเสอพู่กัน อะไรใกล้มือกูจับแดกแม่งหมดล่ะครับ
เพราะไอ้ภูมิคนเดียวเลย!!!! เพราะมัน มันบังคับให้ผมทำเรื่องบ้าๆน่าอ้วกรดศีรษะ พอมันทำเวรทำกรรมกับผมเสร็จมันก็หนีหาย ปล่อยให้ผมเผชิญโลกมืดอยู่คนเดียว มัน มันอ่ะ มันน่ะมาทำให้เขินทำไมมมมม!!!! แค่เพื่อนแซวน่ะมันไม่ค่อยเท่าไรหรอกครับ ผมยังพอทำใจแต่อาจารย์นี่สิ อาจารย์ที่น่าเคารพของศิษย์ ดันมาร่วมแซวว่าถึงแม้จะเขินก็อย่าด่าแฟน มันไม่ดี มันจะไม่ดีก็เพราะอาจารย์มาเหยียบผมซ้ำนี่ล่ะครับ เหอะ
แล้วนี่ไอ้ห่าคิวมันไปเข้าห้องน้ำหรือไปตั้งรกรากหาอะไรแดกประทังชีวิตกันแน่วะ มันจะสิบนาทีแล้วนะเว้ย กูหิวข้าวววววแล้วอีกอย่างขืนไปช้าเดี๋ยวไอ้ฟ่างก็ได้แดกหัวกูพอดี คือว่าพวกผมนัดกันไปกินข้าวแถวๆหน้ามอนี่แหละครับ เพราะไอ้ฟ่างเกิดอยากแดกก๋วยเตี๋ยวไก่ แล้วก็เสต็ปเดิมคือมันสั่งให้ทุกคนไปกินกับมัน ไอ้นี่ก็อำนาจนิยมไม่เลิกไม่รา เดี๋ยวกูจะทำรัฐประหารสักวัน เดี๋ยะๆ ฮึ๋ยยยยย อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจสักอย่างคอยดูนะเจอหน้าไอ้หล่อผมจะไม่คุยกับมัน คอยดู้วววววว
และก่อนที่ผมจะทันได้แดกกระดาษปอนด์แก้เซ็ง โทรศัพท์บนโต๊ะก็ส่งสัญญาณเตือนว่ามีไลน์เข้า พอเปิดอ่านแล้วก็แทบจะเขวี้ยงทิ้ง ถ้าไม่ติดว่ามันแพงและเป็นของขวัญที่ไอ้ภูมิซื้อให้นะกูปาติดซากรูปปั้นนกอินทรีที่อยู่ใกล้ๆไปแล้ว
ไหกูหย่ำ : เชี่ยหนอนปล้องตอนนี้กูจะถึงร้านแล้วนะ มึงก็กระดึ๊บๆตามกูมาไวๆล่ะสัด
พร้อมด้วยอิโมติค่อนตูดเด็กที่แม่งไม่รู้ไปสรรหามาจากขุมไหน ผมได้แต่จ้องตัวหนังสือสีเขียวๆบนจอ พยายามระลึกว่ามันหมายความว่ายังไง ไอ้คิวไปแล้ว มันไปแล้ว ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย
:ling1: :ling1:
พ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มึงไปแล้วทิ้งกูไว้เนี่ยนะ มันเอาความเลวเส้นที่เท่าไรคิด แอบไปแล้วปล่อยกูนั่งรอสัมภเวสีตนไหน ให้กูรอเพื่ออะไรมิทราบครับไอ้ห่า
แดกเสือน้อย : ค_ยแล้วกูจะไปยังไง ระยำเอ๊ย
แล้วมันก็อ่านแล้วมันก็ไม่ตอบ แล้วผมก็โมโห ไอ้กระบือชายแดนเปิดอ่านแล้วไม่ตอบกูโมโหกว่ามึงไม่ได้อ่านอีกนะฟายยยยยย
“ไอ้คิว ไอ้เลวเอ้ย อย่าให้กูเจอมึง ไอ้…. เฮ้ยยยย เชี่ยกูตกใจหมด”
ผมกำลังจะแร็ปอวยพรเชี่ยคิวมันส์ๆก็มีอันต้องสะดุดด้วยความตกใจ เพราะมีคนกระโดดมาตะครุบไหล่ พอหันไปก็ไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวที่ไหน มันคือมนุษย์โลกตนหนึ่งซึ่งชอบโผล่มาเวลาที่ผมถูกทิ้ง
“ไอ้เวรคลื่นนนน มาเงียบๆนะมึง กูตกใจหมด”
ผมเหลือบมองหน้ามันด้วยอาการเหวี่ยงๆ มาขัดเวลากูด่าคนนี่ยิ่งกว่าขัดตอนกูหลีสาวอีกนะ แต่ไอ้คลื่นก็ยังคงเป็นไอ้คลื่นที่แม้จะถูกผมต่อว่าแค่ไหนมันก็ยังยิ้ม คำด่าของผมคงไม่สามารถเข้าไปสัมผัสสร้างความระคายเคืองให้กับอวัยวะที่เรียกว่าหูของมันกระมัง
“ใครบอกมาเงียบๆ กูว่ามึงบ่นดังเกินไปเลยไม่ได้ยิน ใครทำอะไรให้อีกละ” ถามเสร็จมันก็อันเชิญตัวเองขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ เอ่อ มึงจะข่มกูหรือจะรีดไถค่าคุ้มครองจากกูป่ะเนี่ย ม้านั่งฝั่งตรงข้ามก็มีทำไมต้องกระแดะขึ้นไปนั่งสูงกว่ากูด้วย หรือมันจะด่าผมทางอ้อม ไม่ได้การล่ะผมควรขึ้นไปยืนบนโต๊ะจะได้สูงกว่ามัน กรั่กๆ
“เรื่องของกู ว่าแต่มึงเหอะถ่อมาทำไรแถวนี้ไอ้เดือนถาปัดอินเตอร์”
“แวะมาหาดาวคณะศิลปกรรมที่ชื่อพีมน่ะครับ ไม่รู้อยู่ไหน”
“เชี่ย กวนตีน ดาวพ่อง”
“ฮ่าๆ โอ๋ กูแซวเล่น อย่าโกรธดิวะ แล้วนี่ทำไรอยู่ ทำไมมานั่งคนเดียว ไม่มีคนคบไง หื้อ”
“เออไม่มีคนคบ” นึกหน้าไอ้เชี่ยคิวแล้วกูอยากเอาส้อมจิ้มตาขาวมัน
“งั้นมาคบกูไหม” บ๊ะ!!!! มาเร็วเครมเร็ว ไวไฟได้ใจกูจริงๆ ปตท. ควรจะเรียกเชี่ยคลื่นไปวิจัยหาพลังงานทดแทนนะครับเพราะมันไวไฟติดง่ายซะเหลือเกิน ว่าแต่กูจะตอบมันยังไงดีล่ะเนี่ย มึงมามุขนี้แล้วกูจะไปทางไหนวะ
“เตะเข้าประตูตัวเองซะงั้นนะมึง แต่เสียใจด้วยกูไม่คบคนหน้าตาดีเว้ย”
“โห แล้วไอ้ภูมิขี้เหร่มาก”
“ก็ขี้เหร่กว่ามึง” ตอแหลชมมันหน่อยครับ คึคึ
“ทำเป็นชม มีใจป่ะเนี่ย” ไม่แซวเปล่ามันยังเสือกยื่นนิ้วชี้กับนิ้วโป้งอันโสโครกมาหนีบคางกูอีก พอถูกผมปัดออกพร้อมทำหน้าแขยงใส่ มันก็เอาแต่หัวเราะ ไอ้พวกซาดิสม์ชอบมีความสุขบนความทุกข์ของกู
“เลิกหม้อกูได้แล้วฟายยย สรุปมึงมาทำอะไรที่คณะกูห๊ะ”
“หึหึ ไรวะเปลี่ยนเรื่องตลอดอ่ะมึง” ยัง ยังไม่หยุดอีก ผมมองหน้าอย่างเอาเรื่องว่าตกลงมึงจะพูดไหมนั่นแหละมันถึงยอมบอก “โอเคๆไม่แกล้งแล้ว พอดีวันศุกร์หน้าที่บ้านมีงานน่ะเลยแวะมาชวน”
“งานไร งานใคร มีของกินฟรีไหม”
“งานทำบุญเลี้ยงพระ อืมมมม ปกติพวกวิญญาณก็มากินฟรีนะ แล้วกูต้องจุดธูปเรียกมึงอีกรอบไหมพีม”
“กูไม่ไปล่ะสัด” ผมตอบไปแบบไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรแต่คลื่นมันก็ยังคงยิ้มแบบที่มันชอบยิ้มให้ผมบ่อยๆ ยิ้มที่คนมองรู้สึกเย็นตาสบายใจ แต่อยู่ๆมันก็เลิกยิ้มแล้วจ้องหน้าผมซะงั้น พอถูกมันจ้องมากๆเข้าผมก็เอ๋อเหรอทำตัวไม่ถูก เลยก้มหน้าหารอยจิตกรรมบนโต๊ะ ไอ้เวรคลื่นเลิกมองกูได้แล้วสาดดดดดด กูสยอง
ฟึบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงแปลกๆดังขึ้นพร้อมกับเสื้อช้อปสีคุ้นๆลอยผ่านหน้าผมไป ผมว่ามันน่าจะเฉียดหน้าไอ้คลื่นด้วยหรืออาจจะไม่ใช่แค่เฉียดหรอกแต่โดนเข้าเต็มๆเลยก็ได้ เพราะมันเป็นจังหวะที่คลื่นมันกำลังย้ายลงไปนั่งที่ม้านั่ง อารมณ์นี้คุ้นๆเหมือนเหตุการณ์ลูกบาส สมัยเมื่อนานมาแล้วเลยว่ะ อาการไอ้คลื่นเป็นยังไงผมไม่รู้ แต่กูเย็นกระดูกสันหลังประหนึ่งมีใครเอาก้อนน้ำแข็งมาทาถูๆกลางแผ่นหลังเลยล่ะครับ เหมือนมันเตือนว่ากำลังมีอันตรายมาเยือนและลางสังหรณ์กูก็ดี๊ดี
เมื่อหันหลังไปเจอผู้ชายคนหนึ่งซึ่งสูงร้อยแปดสิบนิดๆ คิ้วหนาๆหน้าใสๆ สรุปจากทุกเพศทุกวัยว่ามันคือผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่ง แต่……ตอนนี้คือว่าความหล่อก็ไม่ใช่ประเด็นเพราะหน้ามันนิ่งซะเหลือเกิน มันยืนห่างจากผมไม่ถึงสามก้าว ตามันจ้องไอ้คลื่นไม่กระพริบ นี่ถ้าสายตาของภูมิเผาคนได้ไอ้คลื่นได้ลอยอังคารแล้วนะกูบอกไว้ก่อน
“เอ่อ…”
ผมควรเงียบหรือควรอธิบายดีวะ ถ้าเงียบเดี๋ยวไอ้หล่อจะเข้าใจผิด ถ้าจะอธิบายก็ไม่รู้จะพูดอะไรในเมื่อผมก็ไม่ได้ทำไรผิด แต่การที่ภูมิมาเจอผมกับคลื่นอยู่ด้วยกันตามลำพังแม้ไม่ใช่ในยามวิกาลก็เถอะ หายนะก็อาจแวะมาจับมือทักทายชีวิตผมได้ครับ หรือผมจะวิตกจริตเกินไป
แต่ถ้าใครไม่มาเป็นผมไม่เข้าใจหรอกครับ ว่าชีวิตที่อยู่กับภูมิเหมือนชีวิตที่ติดเทปใสแล้วเอาไปแปะไว้บนเส้นด้าย เห็นภาพไหมว่ามันแย่กว่าแขวนไว้นะเว้ยเวลาที่ภูมิหึงอ่ะ แล้วยิ่งมันถอดช้อปออกเหลือแค่เสื้อยืดคอวีสีดำกางเกงยีนส์ก็ยังสีดำ แบบว่ามันพร้อมแล้วที่จะมาสวดอภิธรรมงานศพผม อิอิ กูนี่ก็นะ ขยันแช่งตัวเองเหลือเกินสงสัยจะว้อน
“มาเรียนไกลนะมึง”
ภูมิเอ่ยถามเสียงนิ่งยิ่งกว่าหน้ามันอีก จริงๆแล้วเวลามันพูดกับคลื่นเสียงก็จะเป็นแบบนี้แหละครับ จะว่าไปมันสองคนก็คุยกันแทบจะนับคำได้ เพราะถ้าคุยเยอะกว่านั้นได้ตีกันตายก่อนพอดี ภูมินี่รู้อยู่ว่าอารมณ์แรงแค่ไหน ส่วนไอ้คลื่นเห็นเย็นๆอย่างนั้นแต่มันไม่ค่อยเย็นเวลาเห็นภูมิเท่าไรนะ เพราะมันจะกวนตีนยิ่งรู้ว่าภูมิของขึ้นง่ายมันก็ยิ่งทำตัวให้น่าเอาเท้าไปวัดสันจมูก ส่วนผมก็เป็นแค่หมาแมวประกอบฉากตอนที่มันสู้กันแค่นั้นเอง
ผมรับแก้วน้ำจากภูมิมากินพร้อมกับทำตัวเนียนๆดึงช้อปมันมาถือไว้ เดี๋ยวแม่งเกิดบ้าขึ้นมาเอาเสื้อฟาดหน้ากูทำไง ไอ้หล่อเลยได้โอกาสนั่งลงข้างผม หืมมม มึงจะเบียดกูทำไมวะครับแล้วทำไมต้องมาโอบไหล่ด้วย กูร้อนนนนน รำคาญ หงุดหงิดแต่ไม่กล้าปัดออกเพราะยังไม่อยากไปรายงานความดีความชั่วในนรก เห็นรึยังว่าเวลาที่ภูมิกับคลื่นเจอกันทีไรคนที่น่าสงสารที่สุดก็คือกูนี่แหละครับ แสรดดดด ที่ทำได้ตอนนี้ก็แค่ก้มหน้าเขี่ยน้ำแข็งในแก้วมากัดเล่น ปล่อยมันสองตัวเชือดกันไป กูไม่เกี่ยว กูไม่รู้ กูกลัวววววว
“กูไม่ได้มาเรียน” ไอ้คลื่น
“แล้วมาทำเหี้ยไร” ไอ้ภูมิ
กรุบๆ แจ๊บๆๆๆ เขย่าๆ เขี่ยๆเชี่ยภูมิแม่งแดกน้ำหมดแล้วเหลือแต่น้ำแข็งมาให้กู ผมเองครับ แฮ่
“กูคิดถึงพีมเลยมาหา”
“เหี้ย”
พรวดดดดด
น้ำแข็งติดคอกูตายห่าขึ้นมาหมาตัวไหนจะรับผิดชอบครับเชี่ยธารนที และมันสองตัวก็เกือบจะได้เปิดThai fight กัน แต่ยังดีที่ผมดึงภูมิไว้ทัน มือมันไปถึงคอเสื้อไอ้คลื่นตอนไหนก็ไม่รู้ โอยยยยยยยย กว่าจะไกล่เกลี่ยให้ยอมความกันได้แบบอยุติธรรมกันทั้งสองฝ่ายก็เล่นเอาเหนื่อย ให้ยุติธรรมไม่ได้ครับเดี๋ยวภูมิจะไม่จบ
คือบางทีไอ้ภูมิมันก็เกินไปนะครับเพราะคลื่นมันก็ไม่อะไรกับผมแล้ว(มั้ง) มันแค่หมาหยอกไก่ไปวันๆ ผมได้ข่าวว่ามันมีแฟนแล้วสวยด้วย แต่ภูมิก็ยังไม่เลิกกันท่าผมกับคลื่นสักที ก็ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา เอ้ออออออ ถ้ากูหล่อแบบพี่โดมปกรณ์ ก็ว่าไปอย่าง
สุดท้ายด้วยผลบุญที่ผมเคยทำมา เราสามคนเลยได้ไปหาพวกไอ้ฟ่างด้วยกันอย่างปลอดภัยครบสามสิบสองประการ ระหว่างทางผมก็ได้ทราบความว่าเหตุอันใดทำไมภูมิถึงโผล่มาที่คณะ มันบอกว่ามันโทรมาบอกไอ้คิวให้ล่วงหน้าไปก่อนเลยเพราะมันจะแวะมารับผมเอง แล้วทำไมมึงไม่บอกกูไปบอกเชี่ยคิวทำไมวะ กูจะได้ไหวตัวทันไม่ต้องให้มึงกับไอ้คลื่นมาเล่นงิ้วแบบนี้ และพอไปถึงร้านที่เพื่อนๆรออยู่บรรยากาศก็ไม่ต่างจากที่ผมคิดไว้สักเท่าไร
“เหยดดดดดดดดดดดดดด ดูนั่นๆพวกมึงดูนั่นนนนนนนน หนึ่งหญิง สองชายยยยย สามคนกับสองทางงงงง” ไอ้มิค
“เชี่ยแคระแม่งโคตรแจ่ม ฟร้าวววว(ว้าว เชี่ยคิวมันใส่ฟีลลิ่งโอเว่อไปหน่อยครับ) ควงสองเลยแสรดดดดดดดเขาที่เพิ่งเจอกับเธอที่มาก่อน ฮิ้ววววว” ไอ้คิว
“คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉันจะทิ้งเขาลงยังไง หื้อ หืมมม ฮืออ โห โอ้ เย้” ไอ้มิคผู้ที่ชอบดำน้ำตอนร้องเพลง
“เธอมันกิ้งก่าทองอีนางสองใจ มึงจักต้องตายด้วยความร่านอีกากี อีคนสองผัว” ไอ้คิวมึงเต็มที่ไปไหม
เอาเถอะครับถือว่าทำบุญให้หมามันได้เห่าได้หอนบริหารปุ่มเหงือกและขากรรไกร ไอ้คิวกับไอ้มิคก็ดูจะเข้าขากันดีเหลือเกิน ไอ้มิคกับไอ้ปันว่าแปลกแล้ว แต่เวลาใดก็ตามที่ไอ้คิวกับไอ้มิคร่วมมือกันมันจะเป็นอะไรที่แบบว่า……ไม่มีใครจินตนาการออกแน่ๆเพราะแค่คิดก็เสียวถุงน้ำดีแล้ว ส่วนไอ้แทนก็เอาแต่หัวเราะ ไอ้ฟ่างก็แค่นยิ้มเหยียดหยามกูเหลือเกิน ไอ้เบียร์ก็นั่งยิ้มเป็นคุณชายวังตะไคร้ ดีนะที่มันมากันแค่นี้เพราะถ้าเยอะกว่านี้ผมก็ไม่รู้จะรับมือกับความหน้ามืดไหวไหม ผมเกาะแขนภูมิอย่างไม่รู้จะทำยังไง รู้แค่ว่าตอนนี้……..
“ภูมิกลับเหอะ”
แถ่แดแด้มมมมมม ทายสิที่นี่ที่ไหน ฮ่าๆ ถ้าน้องไม่รู้พี่จะบอกให้ว่าที่นี่คือหอประชุมนะค้าบบบบบ วันนี้ได้ฤกษ์งามยามดีเลยมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันครบก๊วน หลังจากแยกย้ายไปร่ำเรียนเพียรศึกษา(คนอื่นนะไม่ใช่ผม คึ) คุณกำลังสงสัยกันล่ะสิว่าพวกผมหอบสังขารอันดิบเถื่อนมาแปดเปื้อนสถานนี่อันสูงส่งของมหาวิทยาลัยกันทำไม แล้วทำไมไอ้ปันกับไอ้มิคถึงได้กลายร่างเป็นหมาขี้เรื้อนแซวสาวคณะนั้นคณะนี้อยากออกรสออกชาติเหมือนอีแร้งแรกเกิดที่เพิ่งเคยเจอซากศพ ทำไมไอ้เต้ยถึงลากแขนเฮียเบียร์ของมันไปดูนั่นดูนี่จนเพื่อนร่วมสถาบันและพี่ๆเจ้าหน้าที่นับสิบชีวิตหันมามอง
ทำไมไอ้แมทถึงมัวแต่สนใจไอโฟนในมือจนไม่แยแสสรรพสิ่งรอบข้าง ทำไมไอ้ฟ่างไอ้แทนต้องมาทำตัวเป็นณเดช ญาญ่าเข้าบทพระเข้านางกันต่อหน้าสาธารณชน แล้วทำไมผมต้องมานั่งให้ภูมิหลับพิงไหล่ ทำไมไอ้เชนต้องไปอยู่ในดงหมดดงพยาบาล ทำไมไอ้คิวถึงนั่งดมยาหม่อง ทำไม..ผมถามก็ตอบสิเพราะผมก็ไม่รู้ว่าทำไม ฮ่าๆ พอจะเดากันออกไหมครับว่าเรามาทำอะไร
เรามา…….บริจาคโลหิตพิชิตความแมนกันคร้าบ แต่ก็อย่างที่เห็นว่ามีบางคนหน้าซีดตัวซีดตัวเหลืองเยี่ยวราดแล้วเพราะแม่งกลัวเข็ม ฮ่าๆๆ ไอ้คิวแม่งตลกชิบหาย วันนี้จะเป็นวันของพีรณัฐ กูจะครองโลกกูจะเอาคืนไอ้คิวให้มันกระอักเลือดตายไปเลย
คนที่แม้แต่ผีก็ไม่อยากจะข้องแวะอย่างมันก็มีจุดอ่อนเหมือนกันนะครับ นอกจากการที่มันชอบสีชมพูจะเป็นจุดบอดในชีวิตที่พวกผมมักขยี้ให้มันอับอายอยู่เนืองๆ อีกเรื่องที่เป็นความลับของมันก็คือเชี่ยคิวแม่งกลัวเข็มครับ นับเป็นสิ่งที่มันพลาดมากๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ โอยยยยยยยยยยยยยยย สงสารเพื่อนอ่ะคร้าบบ หึ
พักเรื่องไอ้คิวมาฟังสาระกันสักนิด จริงๆแล้ววันนี้เป็นวันสำคัญของคณะแพทย์ครับ ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าวันอะไร แค่ได้ข่าวจากไอ้เชนว่าให้มาร่วมบริจาคเลือดพวกผมก็มา ก็แอบแปลกใจอยู่ที่วันนี้ผมเห็นทั้งเจ้าหน้าที่จากสภากาชาดทั้งนิสิตแพทย์(เห็นหม่อมแว่บๆ หัวใจก็เสียวแปล๊บๆกลัวไอ้คนที่หลับอยู่จะเห็นแล้วลุกไปหาT^Tผมก็หึงเป็นเหมือนกันนะเว้ย)
แล้วก็มีสาวๆคณะพยาบาล รวมถึงเพื่อนเลิฟๆของผมอย่างคุณหมอฟันก็อาสามากับเขาด้วย เห็นมันใส่เสื้อกราวด์เดินไปเดินมาถึงจะมีผ้าปิดจมูกแต่กูก็จำเพื่อนได้นะฮ้าฟฟฟ เห็นไอ้เชนมาดนี้แล้วก็ไม่น่าเชื่อนะครับว่ามันคือจอมโจรพรากพรหมจรรย์ผู้หญิงมาแล้วหลายร้อยชีวิต
“พีมมึงกรอกประวัติเสร็จยังวะ พวกนั้นมันไปวัดความดันกันหมดแล้วนะ เร็วๆ”
“เออๆของกูเสร็จแล้ว กำลังกรอกให้ภูมิอยู่ มึงเสร็จแล้วหรอวะ” ผมเงยหน้ามองไอ้แทนที่ยืนค้ำหัวอยู่ เลยทำให้ภูมิรู้สึกตัว มันปรือตาบิดขี้เกียจนิดหน่อยแล้วก็หันมาขยี้หัวผม ตื่นมาก็แกล้งกูเลยนะมึงแค่นอนซบกันนี่คนก็มองทั้งหอประชุม แล้วไอ้หล่อนี่คนรู้จักน้อยซะที่ไหน ผมยู่ปากใส่คนขี้เซาที่ตื่นแล้วก็ไม่ยอมนั่งดีๆ ไอ้แทนคงหมั่นไส้มันเอากระดาษตีหัวภูมิพร้อมกับย้ำว่าให้รีบกรอกข้อมูลก่อนจะเดินกลับไปหาไอ้ฟ่าง
“เมื่อยไหมเตี้ย” ภูมิเอ่ยถามเสียงแหบแบบคนที่เพิ่งตื่น ไอ้หล่อมันอยู่ในช่วงอ่านหนังสือสอบน่ะครับ เลยอดหลับอดนอนมาหลายวันแล้วดีนะที่เมื่อคืนมันได้นอนไม่งั้นคงอดบริจาคเลือด เห็นงานกลุ่มมันก็เยอะงานเดี่ยวก็แยะ ไหนจะช่วยน้องๆเตรียมงานรับน้องของวิศวะ บางทีกลับมาห้องตีหนึ่งตีสอง ผมก็เลยใจดียอมให้มันนอน ยอมให้มันยืมไหล่ในที่สาธารณะไงครับ แหมหล่อๆดีๆแบบพีรณัฐนี่แรไอเทมนะคร้าบบ
“เมื่อยมากกกกก กูคิดค่าเช่าเอามาเลย”
“เดี๋ยวเลี้ยงข้าว” ปกติมึงก็เลี้ยงป่ะวะ นานๆทีผมถึงจะเลี้ยงมันเพราะผมมีหน้าที่ซื้อของเข้าห้อง ส่วนภูมิก็จะจ่ายเวลาออกมากินข้าวนอกบ้าน กินหน้าประตู ฮ่าๆ อ่ะล้อเล่น มันจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเทอม กร้ากกกกกกกกก บ้าเหรอ ผมจ่ายเองเว้ยเปล่าหรอกหนวดกับคุณนายจ่ายให้ “อยากกินอะไร หื้ม”
“แค่เลี้ยงข้าวหรอวะ ธรรมดาไปป่าววววววว ไม่ใจๆ” โอกาสมาเราต้องรีบคว้าไว้ครับ ^o^
“เยอะล่ะๆแค่ยืมไหล่แค่นี้ หึ ไอ้เตี้ยขี้งก อ้าว นั่นหม่อมนิ” เหมือนมันจะรู้ตัวว่าพูดอะไร ภูมิรีบคว้ามือผมไว้ มันรู้ได้ไงวะว่ากูจะลุก ไอ้หล่อนี่ก็แสนรู้แฮะ คึ “ไม่หึงนะพีม กูแค่ไม่คิดว่าจะเจอหม่อมที่นี่” ภูมิกุมมือผมไว้ เสียงก็หงอยตาก็ละห้อยเลย
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร มึงคิดมากไปล่ะ” เย้ดเข้ เหอะ พระเอกโคตรโคตร กูอยากจะหล่อลูกโลกทองคำให้ตัวเอง ผมหึงนะแต่ไม่แสดงออก แสดงออกไม่เป็น จะโกรธก็ไม่รู้จะโกรธทำไมเพราะสองคนนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรผิด จะงอนก็……… ไม่รู้จะงอนไปเพื่ออะไร สรุปก็ได้แต่แสร้งทำเป็นคนดี ฮ่าๆๆๆ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อความสบายใจของภูมิแหละครับเพราะความสบายใจของภูมิก็ถือเป็นความสุขอีกอย่างหนึ่งของผมเหมือนกัน^^
“ไม่โกรธใช่ไหม” ไอ้นี่ไม่จบเว้ยเฮ้ย ยังอุตส่าห์เดินตามกูมาอีกนะ สงสัยภูมิมันคงระแวงว่าผมจะหนีเหมือนคราวก่อนตอนที่เราเคยทะเลาะกัน
“ไม่มมมมมมมม กูจะโกรธมึงทำไม แต่ถ้ามึงส่งสายตาสื่อความในถึงกันนี่ก็ไม่แน่”
“ไม่มีหรอก มีแฟนน่ารักขนาดนี้กูจะส่งสายตาให้คนอื่นทำไม” โอ้ แม่ เจ้า ผมเหลือบมองหน้าภูมิอย่างวิตกจริตว่าจะมีใครได้ยินวลีอาจหาญของมันหรือไม่ ดีที่ไอ้พวกเพื่อนๆยังรุมไอ้ปันอยู่ในมุมไกลๆผมเลยหันมาสนใจไอ้ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ภูมิยิ้มขำที่เห็นผมทำหน้าเอือมๆใส่ คือบางทีกูก็ไม่ได้พิศวาสคำพูดหวานๆของมึงสักเท่าไรหรอกนะ ที่หน้าร้อนๆหูแดงๆไม่ได้เขินเลยสักนิด
“เชี่ยปันมึงกรุ๊ปเลือดอะไรก็รีบๆบอกพี่เขาไปดิวะ” เสียงไอ้แทนตะโกนบอกไอ้ปันจากมุมหนึ่งของหอประชุม เรียกให้ผมก้าวขาเข้าไปดูใกล้ๆว่าพวกมันกำลังทำเรื่องบัดสีอะไรให้ชีวิตกูอับอายอีก
“พี่รู้ป่ะว่าผมเลือดกรุ๊ปอะไร” สิ่งที่เห็นคือไอ้ปันมันนั่งอยู่ที่โต๊ะซักประวัติกำลังชวนพี่เขาคุยแบบที่มันน่าจะรู้เรื่องอยู่คนเดียว เพราะดูจากสีหน้าพี่เขาแล้วผมว่าไม่เมาก็ใกล้บ้าแล้วครับ
“เอ่อ ไม่รู้ค่ะ น้องถามพี่มาสามรอบแล้วนะคะสรุปว่าน้องกรุ๊ปอะไร”
“พี่ไม่รู้หรอครับว่าว่ผมกรุ๊ปอะไร”
“ไม่รู้ค่ะ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าๆ แล้วพี่รู้ไหมพี่เป็นใคร”
???????????????????????????????????????
วอททททททททททททท
ก่อนที่จะมีใครรู้ว่าผมรู้จักไอ้ปันผมก็รีบลากแขนภูมิที่ยืนขำออกมาจากตรงนั้น เชี่ยมันเป็นอะไรที่แบบ กูโคตรอาย ถึงคนแถวนั้นจะขำ ถึงพี่คนนั้นจะหัวเราะไม่ถือสาแต่ว่าคนเป็นเพื่อนอย่างผมก็รับไม่ได้ครับ
“ตรงนั้นมีอะไรกันวะภูมิ”
ไอ้เบียร์ทำตัวเป็นผู้ดีบริทิชด้วยการอ่านหนังสือภาษาประกิดระหว่างรอคิวพี่ๆเจ้าหน้าที่ มันเอ่ยถามภูมิที่ไม่ได้สนใจมันเท่าไรเพราะหยังหยุดขำไม่ได้ ผมเลยนั่งลงข้างๆไอ้เบียร์ ถัดไปก็มีไอ้ฟ่างที่นั่งไขว่ห้างเล่นเกมส์ในไอแพดไม่สนใจโลก ปลายรองเท้ามึงจะเกยตักไอ้เบียร์แล้วครับ ส่วนภูมิพอเจอพี่ชาย มันก็ไม่นั่งข้างผมแต่เลือกจะฝ่าไปหาไอ้ฟ่าง เหอะ
“มึงอยากรู้ก็ไปดูเองเถอะเพราะกูไม่สามารถอธิบายได้ กูบอกได้แค่ว่าตรงนั้น…..มีไอ้ปันด้วย หึหึ” พูดแล้วก็ขำแม่งฮาได้แม้กระทั่งจะบริจาคเลือด ไอ้คุณชายมันส่ายหน้าพลางยิ้มเหมือนปฏิเสธที่จะเดินไปหาพวกไอ้ปัน ดีแล้วล่ะเบียร์มึงอย่าให้ภาพพจน์มึงต้องแปดเปื้อนไปมากกว่านี้เลย
-
พวกผมนั่งรอสักพักไอ้เบียร์ก็ลุกออกไปเพราะถึงคิวมันแล้ว พอไอ้เบียร์ไปปุ๊บไอ้แทนก็เสนอหน้าเข้ามาปั๊บ มันมานั่งออเซาะฉอเลาะให้ไอ้ฟ่างสวดแผ่เมตตามหานิยม ก่อนจะลากแขนเมียมันตามไปในเวลาต่อมา ผมกับภูมิก็นั่งรออีกเกือบสิบคนถึงจะเป็นคิวของผมสองคน วันนี้คนก็มาบริจาคเยอะเหมือนกันแฮะ ผมเพิ่งรู้จากไอ้เบียร์ว่าที่จริงแล้วพวกนิสิตคณะแพทย์คณะทันตะมันมาช่วยตรวจสุขภาพร่างกาย ตรวจสุขภาพช่องปาก
แต่ไอ้เชนมันอาสามาช่วยตรงรับบริจาคเลือด มันดูหล่อเลยใช่ไหมครับ ผมให้เดาเล่นๆว่าทำไมมันถึงเลือกมาอยู่ฝ่ายนี้ คือหนึ่งมันเป็นคนดี สองมาจีบพยาบาล ไม่ต้องวิเคราะห์นะครับว่าข้อไหนถูก คือมันใช่ทั้งสองอันแต่อันไหนมีน้ำหนักมากกว่าแค่นั้นเอง
ภูมิได้คิวก่อนผมแต่มันเอามาแลกเพื่อจะคอยยืนให้กำลังใจ ไอ้นี่ก็เว้อออออออออเว่อออออ ห๊วงห่วงงงงงงงง ไม่ใช่ไม่ดีแต่บางที่ก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนไร้สมรรถภาพ ผมยังแข็งแรงปึ๋งปั๋งดูแลตัวเองได้ ไม่อยากให้มันต้องมาเหนื่อยคอยดูแลแบบนี้ แต่ในเมื่อมันอยากทำผมจะห้ามอะไรได้ละครับ นอกจากทำตัวให้ชาวโลกอิจฉาไปวันๆ กร้ากกกกกกกกกกก
“คุณเตชทัต คุณพ่อคุณแม่เป็นคนไทยรึเปล่าคะ” หืมมมม เตชทัตงั้นเหรอ ชื่อคุ้นๆแฮะ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจยังคงยิ้มให้พี่เจ้าหน้าที่คนสวยวัดความดัน
“ครับเป็นคนไทย เป็นตั้งแต่เกิดเลยครับ” อืมมม กูว่าน้ำเสียงกับสำเนียงการพูดนี่มันชักจะคุ้นๆแล้วนะ แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองครับยังคงสติลยิ้มต่อไป
“แล้วเกิดที่ประเทศไทยใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ เกิดที่สยามประเทศนี่แหละ”
“งั้นตรงสัญชาติอาจจะกรอกผิดนะคะ พี่ว่ามันควรเป็นสัญชาติไทยไม่ใช่สัญชาติศิริราช”
เช้ดโด้ ผมหันขวับกลับไปมองชนิดที่ไม่กลัวเอ็นร้อยหวาย????เคล็อด ชัดเลย ชัดๆเลย เชี่ยมิค ไอ้เหี้ยสัญชาติศิริราช กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
“ไม่ผิดครับ ผมเกิดที่ศิริราช”
“เอ่อ คือว่า น้องอาจจะเข้าใจอะไรผิดนะคะ สัญชาติกับสถานที่เกิดมันคนล่ะ….”
“ไม่ผิด ผมเกิดที่ศิริราช พี่จะดูใบสูติบัตรก็ได้ผมพกมา” แด่สรวงสวรรค์ผู้ไม่เคยเข้าข้างไอ้มิค เพื่อนกูพกสูติบัตรครับมึง ผมหันไปมองภูมิที่ยืนหัวเราะเพื่อนรักของมันซะหน้าดำหน้าแดง ก่อนจะเดินเข้าไปคุยกับพี่เจ้าหน้าที่และก็ช่วยเคลียร์ไอ้มิค เอ่อ แล้วที่ผ่านมาเวลามันกรอกข้อมูลส่วนตัวมันกรอกอะไรลงไปวะเนี้ย โอยยยยแต่ล่ะคน
“คนไข้ชื่ออะไรครับ” จบจากไอ้มิคที่อยู่ขวามือก็มาต่อที่ไอ้เชนกับไอ้คิวด้านซ้ายมือ อันนี้น่าสนใจกว่าครับเพราะมันคือความสุขของผมที่ไม่อาจหาสิ่งใดมาเทียบเทียมได้ หึหึ ไอ้คิวมันดูจะเสียเซลฟ์ไม่น้อยที่ได้ไอ้เชนเป็นคนตรวจพอดิบพอดี แถมยังมีทั้งผมทั้งภูมิรอกระทืบซ้ำอยู่ใกล้ๆอีก มึงตายแน่คิว ถึงจะมีไอ้เต้ยนั่งร้องเพลงธรณีกรรแสงให้กำลังใจอยู่ข้างๆก็เถอะ ผมว่ามันก็ไม่ได้ช่วยอะไรไอ้คิวเท่าไรหรอก
เพราะแค่เริ่มต้นเชี่ยเชนก็กวนตีนแม่งถามไปได้ว่าไอ้คิวชื่ออะไร ไอ้นั่นยิ่งกำลังจิตตกอยู่มึงยังไปแกล้งมันอีกนะเชน ว๊า สงสารไอ้คิวจังเลยว่ะ หึหึหึหึ โคตรสงส๊ารรรร สงสารรรร มึงอย่าไปรังแกมันเลยเชนนนน ผมปล่อยให้พี่พยาบาลเจาะเลือดแต่หูนี่ตั้งใจรอฟังความอัปยศอดสูของไอ้นิรันดรอย่างกระสันเลยล่ะครับ กูรอวันนี้มานานแล้วมึ้งงงงงงง
“ลีลาๆไอ้สัดกูไม่ได้เจ็บไม่ได้ไข้ กูไม่ใช่คนไข้โว้ย” มันเริ่มโวยวายกลบเกลื่อนครับ
“หึ พูดจาดีๆหน่อยครับ อย่าลืมนะว่ากูเป็นคนถือเข็ม มึงชั่งน้ำหนักยัง”
“แล้ว 71”
“สูง?”
“สูงกว่ามึงสองเซ็น”
“มึงเลือดกรุ๊ปโอใช่ไหมคิว”
“เออๆ อะไรที่มึงรู้เกี่ยวกับตัวกูมึงก็กรอกๆไปเหอะเชน ขืนมึงยังกวนตีนกูอีกแค่คำถามเดียวละก็กูจะสั่งพวกอีกรีนมาทะลวงไส้มึง” และก็เหมือนอีพวกนั้นเป็นสิ่งลี้ลับที่พอเอ่ยถึงปุ๊บมันก็แห่กันเป็นพรวนเข้ามาปั๊บ จากกลิ่นเลือด จากบรรยากาศเครียดๆแค่อีเฟรนอีกรีนโผล่มา ผมนึกว่ามันจะเสกหอประชุมให้เป็นดินแดนทิฟฟานี่โชว์ กรี๊ดกันตั้งแต่หน้างานยันหันมาเจอพวกผม จมูกมันดีจริงๆ พวกมันแค่ส่งเสียงลวนลามเพราะยังต้องไปกรอกประวัติที่อยู่อีกฝั่ง แต่อีกไม่นานมันตามมาแน่ๆ
“หน้าซีดจังนะมึงเมื่อคืนมึงได้กินยาอะไรรึเปล่า”
“เปล่าโว้ย อย่าว่าแต่ยาเลยข้าวสักคำกูยังไม่ได้แดก” พูดจบมันก็หันไปจ้องหน้าไอ้เต้ยที่แสร้งทำตอแหลยืนบีบน้ำตาต่อหน้าเจ้าหน้าที่คนสวย เมื่อกี้มันยังห่วงไอ้คิวจะเป็นจะตายอยู่เลย
“แล้วมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศไหม”
กร้ากกกกกกกกกกกกก ห่าเชนมึงถามอาร๊ายยยยยยยพี่พยาบาลที่วัดความเข้มข้นเลือดให้ผมถึงกับหันขวับเลยครับ ก่อนจะเห็นว่าแก้มขาวๆของพี่แกนั้นเริ่มแดง ไอ้ภูมิที่ยืนเกาะไหล่อยู่ข้างหลังผมยังขำ
“ไอ้เหี้ย มึงถามตัวเองดีกว่าไหมเชน แม่งจะเจาะก็รีบเจาะซะทีเหอะกูเกร็งจนเลือดจะแข็งแข่งค..ยแล้วไอ้ห่า” กร้ากกกกกกกกกในที่สุดมันก็ตบะแตก โอยยยยยยยสะใจ ไอ้เชนขำหึหึ แต่ผมที่ปล่อยก๊ากลั่นไม่สนใครเลย กูชอบฉิบหายเวลาไอ้คิวมันจนตรอกแบบนี้ “เดี๊ยะๆเถอะมึง กูจะสาปให้ขาเป็นปล้องๆ” แต่มันก็ยังมิวายหันมาข่มขู่ผมอย่างไม่เจียมสังขาร
“พ่อมึงไอ้สัด” ขาปล้องๆมันแย่กว่าขาสั้นหลายขุมนะครับ
“หึหึ โอเคๆเรียบร้อย ความดันมึงต่ำไปหน่อยแต่ก็ยังถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ปกติหรือมึงจะเปลี่ยนใจยังทันนะ เอาไง” ถึงจะแกล้งกันยังไงไอ้หมอมันก็ยังห่วงใยชีวิตห่วยๆของไอ้คิวนะครับ^^
“แหม่ ไม่ถามตอนแทงเอาเลือดกูเสร็จแล้วล่ะ ทำขนาดนี้แล้วมึงตามมาเจาะเลือดกูเลยสัด มึงมองส้นตีนไรไอ้แคระ มึงด้วยไอ้หน้าหล่อ พอกันทั้งผัวทั้งเมียนะพวกมึง”
มันทำอะไรไม่ได้ก็หันมาโวยวายใส่ผมกับภูมิซะงั้น โวยวายกูไม่ว่าแต่ทำไมต้องพูดคำนั้นออกมาไอ้เลววววววคิว คราวนี้พี่เจ้าหน้าที่จ้องหน้าผมกับภูมิตาไม่กระพริบเลยครับ พี่เขาทำหน้าเหมือนเห็นทองคำห้อยต่องแต่งอยู่ตรงหน้าแต่คว้ามาไม่ได้ ผมก็อายสุดแสนจะอาย จะไม่อายได้ไงก็คำว่าผัวเมียที่ไอ้คิวมันพูดคงฟาดใส่กระดูกค้อนในซอกหูของพี่แกแล้วแน่ๆ
“ไม่ต้องอายหรอกจ๊ะ สมัยนี้พี่เห็นเยอะชินแล้ว หลานสาวพี่ก็ชอบแบบนี้แหละเป็นผู้หญิงนะแต่ชอบให้ผู้ชายรักกัน มันเอามาให้พี่ดูอยู่แต่หน้าตาหล่อเหมือนพระเอกหนังอย่างน้องพี่ยังไม่เคยเห็น” พี่เค้าแหงนหน้าไปยิ้มให้ภูมิ พี่ครับไม่พูดก็ไม่เป็นไรนะครับ
“ขอบคุณครับ” ไอ้ภูมิมมมมมมมมมมมมม มึงจะไปขอบคุณเค้าทำม๊ายยยยยย เฉยๆไว้เดี๋ยวเค้าก็คิดว่าเราแค่ล้อเล่นกัน โอยยยย ตายๆๆๆ
“เสร็จแล้วค่ะ นี่ๆน้องจ๊ะ ทำไงให้ได้แฟนหล่อแบบนี้อ่ะบอกพี่มั่งสิ” ก่อนที่ผมจะลุกเพื่อให้ภูมิตรวจต่อพี่สาวแกก็โน้มตัวมากระซิบกระซาบผมใหญ่เลย
“เอ่อ……” จะให้ตอบว่ายังไงดีละครับพี่ ตอนแรกที่คบกันก็ไม่ได้ดูที่ความหล่อหรอกนะครับ อยู่ๆกันไปก็ถึงรู้ว่ามันหล่อ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น…….
“อ่อพี่รู้แล้ว สมัยนี้ถ้าอยากมีแฟนหล่อต้องเป็นผู้ชายก่อนอ่ะเนอะ ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆนะจ๊ะ พี่ขอถ่ายรูปไปฝากหลานได้ไหม”
“ไม่ได้หรอกครับ คนนี้ผมหวง”
แน่นอนว่าไม่ใช่เสียงผมครับ เหอๆๆ เชิญคุยกันต่อตามสบายเลยครับพี่ครับ กูขอเผ่นก่อนล่ะ
สุดท้ายแล้วพวกผมก็ต้องมานั่งรอคิวเพราะเตียงยังไม่ว่าง ภูมิใช้เส้นไอ้เชนเพื่อจะเอาสองเตียงที่ติดกันมันถึงจะพร้อมบริจาค ระหว่างนั้นพวกเพื่อนๆของผมก็คุยกันอย่างออกรสชนิดที่ว่าไม่มีใครฟังใครเลย รวมถึงไอ้คิวกับอีกรีนที่กำลังเสพสังวาสกันอยู่ เพื่อนๆแก๊งค์สาวสวยของมันไปนอนบริจาคกันหมดแล้วเหลือแค่มันนี่แหละ มันบอกว่าเมนส์มาและเทคยาคุมเยอะเลยบริจาคไม่ได้ ซึ่งก็ใช้วิจารณญานในการรับชมเอาเองนะครับ
“นี่มึงมาบริจาคเลือดหรือจะไปเพาะพันธุ์นกแก้วมาคอลอิห่า ขนนกปลิวเข้าปากกูหมดแล้ว”
ฮ่าๆๆ ไอ้คิวกำลังเปิดสงครามกับเมียน้อยมัน เพราะวันนี้อีกรีนมันใส่เสื้อสีเจ็บมาก แถมยังมีเอคเซสเซอรี่เป็นเฟอร์ขนนกคล้องคออีกแปดสิบกว่าเส้น กร้ากก มีพวกแก็งค์สวยภิภพสะเทือนมาด้วย ก็ช่วยให้ไอ้คิวหายเครียดไปเยอะ จริงๆถ้าเชี่ยคิวมันกลัวมันจะไม่บริจาคก็ได้นะ แต่เพราะมันบอกว่าอยากทำบุญ เห็นชั่วๆแบบนั้นก็ไม่น่าเชื่อว่ามันก็ทำดีเป็นด้วย
ต่างจากไอ้เบียร์ที่แจกจ่ายรอยยิ้มเยี่ยงชนชั้นสูงให้น้องปีหนึ่งยันพี่เจ้าหน้าที่ โถ่ ไอ้พ่อพระ ส่วนไอ้แทนกับไอ้แมทไม่ได้บริจาคครับ ไอ้แมทเลือดจางส่วนไอ้แทนมันบริจาคไม่ได้เพราะเพิ่งไปเจาะหูมาและเมื่อคืนมันก็ออกไปตั้งวงกับเพื่อนกลุ่มที่เล่นบอลด้วยกัน วันนี้เลยได้แค่นั่งเฝ้าคุณแฟนแสนรัก
แต่จากการกระทำที่ไอ้น้องแมทมันชี้ชวนให้ผมดู คือไอ้แทนทั้งประคอง ทั้งกุมมือ ทั้งลูบหัวลูบผมไอ้ฟ่างตลอดทางจนกระทั่งนอนลงบนเตียง แม้จะถูกไอ้ฟ่างกระหน่ำตบกบาลหรือด่าบุพการีไอ้แทนก็บ่ยั่น นั่นไอ้ฟ่างมันแค่นอนบริจาคเลือดนะแทน ไม่ได้คลอดลูกแฝดแปดมึงไม่ต้องประคบประหงมขนาดนั้นก็ได้ม้างงง กูเลี่ยน ก่อนไอ้ฟ่างจะเจาะเลือดมันก็คอยถาม
“ฟ่างจะบริจาคหรอเมื่อคืนนอนเที่ยงคืน” ห่วงกันเหลือเกิ๊น ไม่นึกถึงตอนมันฆ่ากันแม่งระห่ำกว่าทรานฟอเมอร์ซะอีก ไอ้เต้ยก็ไม่ไปไหนไกลมันก็วนๆเวียนๆป่วนภูมิบ้าง ไปแทะไปเกาแข้งเกาขาพี่คิวของมันบ้างทำตัวเหมือนปลวกเข้าไปทุกวันไฮเปอร์ตามประสามันนั่นแหละครับ
“โถ่คุณหลวงผัวรักของบ่าว มึงคิดว่าเส้นละเท่าไรคะ กูต้องฆ่านกฆ่าเป็ดฆ่าห่านกี่ชีวิตถึงจะได้มากรุณาอย่าดูถูกมันค่ะ”
“เจ๊กรีนฆ่าเองกับมือเลยหรอ”
“โอ้ยยย มันเป็นมุขค่ะน้องเต้ยขา น้องคิดว่าคนงามๆอย่างเจ้จะทำอะไรที่มันสะเทือนจิตแบบนั้นได้ลงคอหรอ เจ้ถังเขียวรีไซเคิลเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมนะคะ”
“หรอ มึงเคยบอกว่ามึงเกลียดสัตว์และสตรีไม่ใช่ไง” ผมหันไปถามอีกรีนบ้าง
“มึงจะเอาอะไรกับคำพูดกะเทย เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน กะเทยเป็นคน กะเทยก็ต้องเปลี่ยนตามกาลเวลาสิคะ”
“อ้าว นี่มึงเป็นคนแล้วหรอเขียว เออยินดีด้วยๆ เป็นตั้งแต่เมื่อไรไม่เห็นบอกข่าวกูเลย”
“พ่อกูเพิ่งแต่งตั้งให้เมื่อเดือนที่แล้ว ถุ้ย อิบ้าอิผัวปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำคาวปลา เออนี่กูลืมบอกพวกมึงกูเพิ่งไปทำศัลยกรรมมา เป็นไงกูร้อยไหมค่ะ แอร๊ยย หน้าเรียวใสเก๋เว่อ” อีกรีนกรีดกรายปลายนิ้วลงบนหนังหน้าของมันและลูบไล้ช้าๆเหมือนนางเอกโฆษณาดาลี่
“ไหนเอามาดูใกล้ๆสิ ถ้ากูจับหนังมึงจะหลุดติดมือกูไหมเนี่ย”
“จริงๆไม่ต้องไปเสียเงินทำก็ได้นะ ภายนอกสวยไม่กี่ปีแต่สวยมาจากภายในอยู่ได้ตลอดไปนะกรีน” เน้ไอ้เบียร์ครับไอ้เบียร์มันแนะนำ หล่อเหี้ยๆ อีกรีนจะระทวยแล้ว
“ไอ้เบียร์มึงดูอีทากซาอุนี่ก่อนสิ ภายในมันไม่เหลืออะไรให้สวยแล้ว ตับไตไส้เส้อมันจกออกมาแดกหมดแล้ว”
“โอ๊ยย อีนี่กูเจ็บบบบ มึงเอามือหรือเอาส้นเท้าจับหน้ากูเนี่ย คุณเบียร์ช่วยกรีนด้วยค่ะ กรีนหายใจมิออก อร้ายยยยย” อีกรีนสะบัดหน้าออกจากมือไอ้คิวแล้วเหมือนจะทิ้งตัวลงซบไอ้เบียร์ ภูมิที่อยู่ข้างหลังผมถึงกับสะดุ้งแทนเพื่อน
“หึ ไม่ต้องไปอ่อยเพื่อนกูหรอกมันมีพระรอด ถ้ามึงอยากสวยกูจะแนะนำให้นะว่าอย่างมึงน่ะศัลยกรรมเอาไม่อยู่หรอก มึงต้องทำไสยศาตร์ถึงจะรอด ออกไปไกลๆกูได้ล่ะ เดี๋ยวเห็บกระโดดใส่กู ไป๊” ปล่อยผัวเมียเขาทำศึกกันไปเถอะครับ ฮ่าๆๆๆ
อีกรีนอยู่สร้างสีสันให้ไอ้คิวได้ไม่นานมันก็ไปนั่งเฝ้าเพื่อนกลุ่มมัน ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่ไอ้คิวจะได้ขึ้นเขียงแล้วครับ ไอ้เชนเดินมาล่ะ ภูมิกระซิบอกว่าดูมือไอ้คิว ทั้งยาดม ยาหม่อง ไหนจะมีไอ้เต้ยคอยเกาะแขนไม่ห่าง มันจะตายป่ะเนี่ย หน้านี่เหลืองแข่งขมิ้นเลยยิ่งถูกไอ้คู่หูต่างดาวต่างด้าวที่นอนรออยู่บนเตียงรุมปั่นหัว ไอ้คิวคงตีนเย็นมือเย็นใกล้ตายแล้วมั้ง
“เฮียเชนพี่คิวจะตายป่ะเต้ยยังไม่ได้ผสมพันธุ์กับพี่คิวเลยนะ”
“เชี่ยน้องเต้ยครับมึงเป็นเดรัจฉานรึไงเขาเรียกมีอะไรกัน ผสมพันธุ์เขาใช้กับสัตว์”
“ใช้กับพี่คิวอ่ะถูกแล้ว”
“เออว่ะจริงด้วย ไอ้คิวเป็นสิ่งมีชีวิตวรรณะต่ำกว่าพวกเรากูลืมไป หึหึ”
“ไอ้แคระไอ้เชี่ยไอ้ฮอฟบิท” มันกำลังกลัวครับ ความปากหมาก็อาจจะลดลงไปประมาณเศษหนึ่งส่วนเจ็ด
“มึงหายใจเข้าลึกๆนะเพื่อน แมนๆอย่างเราต้องใจใหญ่ กะอีแค่เข็มอันเล็กเท่าจู๋ไอ้ปันมึงจะกลัวอะไรวะคิว”
“เชี่ยมิคคคคคคคคคคคคคคค สิบปากว่าแต่มือไม่เคยคลำมึงอย่ามาทำเป็นรู้ดีสาดดดด ถ้าจะเอาเข็มเท่าจู๋กูต้องเรียกว่าสลิ้งฉีดยากระบือมึงเคยเห็นป่ะที่มันเป็นกระบอกๆอ่ะ คึ”
“มึงสองคนเลิกพล่ามได้แล้ว วางแขนนิ่งๆด้วยครับเชี่ยมิค”
“ถ้าเจาะกูเจ็บกูเตะจริงๆด้วยเอาดิ” ไอ้มิคชี้หน้าขู่ไอ้เชน ไอ้หมอมันก็ไม่สนใจมันเอาสายอะไรสักอย่างมารัดแขนเหนือศอกไอ้มิค เอาไอ้พลาสติกมาให้กำเพื่อเลือดจะได้ไหลเวียนไงครับ บ๊ะ ผมเรียนหมอได้นะเนี่ย
“ตุ๊ดว่ะเฮียแค่นี้กลัวหรอเข็มอันเท่ามด” ไอ้เต้ยที่ยังเกาะไอ้คิวหนึบไม่ไปไหน ตะโกนเอาคืนแทนแฟนมันที่หันหน้าหนีตอนที่ไอ้เชนเตรียมจะแทงแขนไอ้มิค เอ่อ ผมใช้คำน่ากลัวไปป่ะวะ ฮ่าๆ
“มดเอ๊กซ์อ่ะดิควายยยย แล้วมาว่ากูไปดูแฟนมึงดินั่งขาพับเข่าอ่อนแดกเซียนเพียวอิ้วหมดหลอดรึยังวะ ฮ่าๆ โอ้ยยยยยยสัดเชนนน แทงไม่บอกไม่กล่าว กูยังไม่ได้บิ้วเลือดให้มันมีคลอลาเจนเยอะๆเลยเผื่อคนที่ได้รับจะได้แฮปปี้”
“ใครได้เลือดมึงไปกูว่าเหมือนปีชงอ่ะมิคคงซวยทั้งปี”
“ฟายพีมมมมมมมม ภูมิมึงดูมันดิ มันว่าเลือดกูอ่ะแม่ง” ลูกแหง่ไอ้ภูมิรีบฟ้องทันที ภูมิเลยแกล้งดึงๆแก้มผมเป็นการลงโทษ ไอ้มิคเลยหัวเราะพอใจ แม่งบ้า พอไอ้เชนเจาะให้ไอ้มิคเสร็จมันก็ตามไปปลิดชีพไอ้ปัน ก่อนจะเรียกไอ้คิวกับไอ้เต้ยไปที่เตียงอีกฝั่ง ได้ยินเสียงแหกปากลั่นหอประชุมว่า
“ไอ้เชนมึงอย่าเข้ามานะเว้ย กูตัดเพื่อนกับมึงจริงๆนะไอ้เหี้ย” ไอ้คิวทั้งถีบทั้งผลักไอ้เชนออกโคตรฮาพวกผมต้องไปรุมจับมันไว้ “ปล่อยกูวววววววววววววว” ฮากันทั้งหอประชุม จากนั้นไม่นานเบียร์ก็ตามไป เหลือแค่ผมกับภูมินี่แหละ
-
“กลัวไหมพีม”
“ฮื่อ กลัวไรวะกูไม่ตุ๊ดเหมือนเชี่ยคิวหรอก แค่นี้จิ๊บๆ แล้วมึงอ่ะ”
“เฉยๆ”
“จริงป่ะ ไหนเอามือมาดูดิ ไม่ใช่อุณหภูมิติดลบแล้วหรอ กร้ากกก โอ๊ย เจ็บๆๆๆ” เอาอีกแล้วไอ้หล่อมันดึงแก้มผมแบบเกือบขาดติดมืออีกแล้ว
“หมั่นไส้เดี๋ยวจะดึงให้แก้มหลุดเลย” ยังมีหน้ามายิ้มอีก เดี๋ยวกูเอาคืนมั่ง ระหว่างนั้นที่ผมกับภูมิกำลังประลองฝีมือแบบที่ผมไม่เคยเป็นต่อซะที ก็มีเสียงสาวๆแว่วเข้าหู
“พี่ข้าวฟ่างหวัดดีค่ะ พี่ข้าวฟ่างก็มาบริจาคเลือดเหมือนกันหรอคะ”
“ครับ”
“เมื่อวานเจอพี่ฟ่างที่สนามบอลด้วย ไปเตะบอลหรอคะวันหลังหนูจะได้ไปเชียร์”
“เปล่าหรอก ไปนั่งรอ…แล้วนี่บริจาคเสร็จแล้วหรอ”
“เสร็จแล้วค่ะ โชคดีจังเลยได้เจอพี่ข้าวฟ่างด้วยอ่ะ พวกหนูปลื้มพี่มากๆเลยค่ะ แต่ไม่ค่อยเจอที่คณะเลย แล้วภาพที่ถ่ายแบบลงปกวารสารคณะอ่ะอย่างเท่เลย พี่ฟ่างสักจริงๆปะคะ”
“อ่อแค่เพ้นท์น่ะไม่ได้สักหรอก ขอบคุณที่ชอบนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะพวกหนูเต็มใจชอบ พี่ฟ่าง”
“ครับ”
“พี่ฟ่างโคตรหล่อเลยค่ะแล้วก็ขาวมากเลย อ๊ากกกกกก หล่อมากๆๆๆๆ หนูต้องไปแล้วอ่ะพอดีเพื่อนรอกินข้าว หนูจะไปเม้าท์ว่าได้คุยกับพี่ฟ่างด้วย ไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ”
“โห ชมเมียพี่ต่อหน้าต่อตาเลยนะน้อง”
“ตอนน้องเขาอยู่ทำไมไม่พูดไอ้ควาย”
“ก็เกรงใจ ต่อไปไม่ให้ถ่ายแล้วนะนายบงนายแบบอะไรน่ะ กูไม่ชอบ”
“กูชอบงั้นสิ มันเป็นงานคณะอีกอย่างกูคิดว่าเราคุยกันจบแล้วนะ แล้วตอนที่กูไปถ่ายมึงก็ตามไปเฝ้าไม่ใช่ไง แล้วจะมาพูดอีกทำไมวะแม่ง”
“โอเคๆขอโทษๆก็คนมันหวงนี่หว่า มึงเข้าใจกูบ้างดิฟ่าง”
“……………………เออถ้าพูดรู้เรื่องแบบนี้กลับบ้านไปกูมีรางวัลให้”
เช้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ที่ผมแอบฟังมาได้ก็มีเท่านี้แหละครับ ไอ้แทนมันจะไปหืออะไรได้ แล้วไอ้ฟ่างจะเหวี่ยงได้สักแค่ไหน เหอะ ปล่อยมันจู๋จี๋สหวีวิบแว่บกันไปเถอะ สุดท้ายผมกับภูมิก็ได้มานอนเตียงใกล้ๆกันก็ไม่ใกล้เท่าไรหรอกนะแค่ไม่มีเตียงแต่อื่นมากั้นนั้นเอง
พอนอนปุ๊บคุณพี่สาวจัดการรัดแขน ทายาอะไรสักอย่าง แล้วก็เอาไอ้ลูกกลมๆมาให้กำ ตอนจะเจาะพี่เขาก็ถามว่ากลัวไหม อย่าเกร็ง แล้วก็ จึ๊ก เรียบร้อย ผมหันไปมองภูมิก็เห็นว่ามันกำลังจะถูกเชือดเหมือนกัน พี่เจ้าหน้าที่ก็ชวนมันคุยเหลือเกินแถมยังหน้าแดงด้วย ฮ่าๆ สงสัยจะเขินไอ้หล่อแน่ๆเลย แต่เดี๋ยวก่อนนะใครจับไอ้ปันกับไอ้มิคไปไว้เตียงติดกันวะแล้วเสือกเอาหัวชนกับเตียงผมด้วย
“มึงว่าเขาจะเอาเลือดเราไปทำไรวะปัน”
“กูไม่รู้เว้ย มึงไม่ถามไอ้หน้าหล่อๆที่ถือเข็มมาแทงเราเมื่อกี้ล่ะ”
“กูไม่อยากคุยกับมันเล่า ห่าเชนแม่งชอบโกหก อาชีพมันน่ะอาชีพโกหกเลย เวลาจะทำฟันทีบอกไม่เจ็บๆไม่เจ็บพ่องเลือดกบปากกูแล้ว”
“กบปากหรอ”
“อืม”
“มันต้องใหญ่กว่าเขียดปากใช่ป่ะมิค”
“ใช่ ทำไมมึงรู้วะ มันจะใหญ่กว่าเขียดปากแต่ก็เล็กกว่าอึ่งอ่างปากนิดนึง คึคึ เออปันกูมีความลับนึงจะบอก”
“โหมโรงไปสหายข้า กูรอฟังมึงพรรณนาอยู่มิแหนงหน่าย”
“จริงรึ”
“แมนแล้วหำน้อย ว่ามา”
“จริงๆแล้วกูเป็นน้องพี่เคน ธีระเดช”
“ป๊าดโธ่”
“กูมีชื่อเล่นว่า คอย ทีละดอก” ไอ้เหี้ยคอยทีละดอกน้องเคนธีรเดช ฮ่าๆๆๆ
:m20:
“แสรดดดดดดดด เจ๋งๆตั้งให้กูมั่ง”
“กูไม่กินหมากฝรั่งนะปัน”
“เย้ยหยันเหรอ ไม่เพราะว่ะ ลองคิดชื่อใหม่ดิ”
“สาลี่ก็ไม่ค่อยชอบ แต่เมื่อวานแฟนกูไปซื้อขนุนมา เย้ดแม่งเสือกไม่ให้แม่ค้าปอกให้ กูแทบจะเอาเลื่อยมาเลื่อย”
“เน่าเปื่อย เออ ชื่อเน่าเปื่อยเพราะกว่าหรือเปื่อยยุ่ยเอาอันไหนหว่า”
“ลูกหว้าน่ะไม่ต้องปอกแดกได้เลย มีวิตามินบีสิบแปดด้วย ว่าแต่ชื่อจริงมึงสะกดยังไงวะปัน”
“พีทึ ยูดึ เอ็นนึ”
“ชื่อจริงมึงน่ะสะกดยังไงชื่อจริงมึงน่ะไม่ใช่ชื่อเล่น”
“กูไม่มีชื่อเล่น”
“ก็ปันไงชื่อเล่นมึง”
“นั่นชื่อกูจริงๆไม่ได้เล่น ชื่อจริงกูชื่อปัน”
“แล้วชื่อเล่นอ่ะ”
“ไม่มี ก็บอกแล้วว่าชื่อจริงไม่เคยเล่น”
“ไม่ใช่แบบนั้นปันคือชื่อที่เป็นทางการของมึงน่ะ”
“ทางหลวงได้มะ”
ขอกราบขอบพระคุณโคโมโซมทุกตัว สปีชี่ทุกอย่าง เซลล์เนื้อเยื่อรวมไปถึงวิวัฒนาการต่างๆที่ได้หลอมรวมไอ้ปันกับไอ้มิคขึ้นมาบนโลกใบนี้ ขอกราบขอบพระคุณครับ
ผมกุมขมับหลังจากนอนฟังไอ้ปันกับไอ้มิคคุยกันคนละเรื่องเดียวกัน ต่อให้เถียงกันยังลูกไอ้ฟ่างบวชพวกมันก็ไม่รู้เรื่องครับ กูล่ะเจ็บก้านสมองจริงๆ ผมนอนหลับตาได้สักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนมองเลยหันไปดู และก็โป๊ะเชะโช้เดะเชี่ยภูมินอนมองผมซะตาฉ่ำเลย ผมเลยพะงาบๆถามมันแบบไร้เสียงว่า
“มองไร” แล้วมันก็ตอบแบบไร้เสียงกลับมาว่า
“เจ็บ” แล้วแม่งเสือกทำตาปรอยๆอ้อนๆด้วย สาดดดดดดดดดดดดดดด ต่อไปนี้จะเป็นการสนทนาระหว่างคนใบ้ที่ใจตรงกันนะครับ ฮิ้ววววววววววววววว
“เหรอ มากป่ะ” มันทำหน้างงๆเหมือนไม่เข้าใจ ผมเลยอ้าปากช้าๆชัดๆอีกรอบ “เจ็บ มาก ไหม” มันพยักหน้าหงึกๆแต่เสือกยิ้มซะหวานเชียว รู้สึกจะหน้ามืดเพราะเสียเลือดหรือเพราะเสียรักให้มันก็ไม่รู้ วู้ววววววววววววววววว กูชงตัวเองครับ กัดตัวเองความเจ็บจะลดลงกึ่งหนึ่งนะครับ
“ยิ้ม ให้ หน่อย” ยัง มันยังไม่หยุด ยังจะเล่นต่ออีก
“ไม่”
“ยิ้มเร็ว เจ็บอ่ะ”
“ไม่เอา”
“พีมมมม” ผมแลบลิ้นให้มันแทนรอยยิ้มที่มันขอ แต่รู้สึกว่าจะยิ้มไปแล้วว่ะ ภูมิเองก็ยิ้มซะกว้างไม่ต่างจากผมเท่าไร เขินมันน่ะ แม่ง
“ใครได้เลือดไอ้สองตัวนี้ไปมีหวังได้เป็นเบาหวานตายแน่ๆ”
มารคอหอยที่ชื่อเชี่ยฟ่างครับ
-
กว่าภารกิจระดับชาติจะสิ้นสุดอย่างสงบเรียบร้อยโดยไม่มีใครตายแค่เฉียดๆ(ไอ้คิว)ก็ห้าโมงกว่าๆเข้าไปแล้ว พวกผมก็เลยนัดแนะกันออกมาหาอะไรกินซะเลย กว่าจะตกลงปลงใจกันได้ว่าจะกินอะไรก็เกือบแตกหัก ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเลือกในเมื่อสุดท้ายทุกอย่างก็อยู่ภายใต้เงื้อมมือของไอ้ฟ่าง วันนี้พ่อท่านเกิดอยากกินหมูกระทะ ถ้าฟังไอ้เชนกับไอ้เบียร์นะก็ได้ไปนั่งแดกบุฟเฟ่ต์ในห้างแอร์เย็นๆแล้ว เราก็ไม่ได้ไปไหนไกล กินกันแถวๆมอนั่นแหละครับ แต่คนละร้านที่ภูมิกับไอ้คลื่นเคยเปิดศึกดวลเพลงนะ ร้านนั้นอย่าว่าแต่กลับไปกินเลยแค่ขับรถผ่านผมยังอยากเอาปิ๊บคลุมหัว เหอๆ
และแน่นอนว่าพวกผมมาเยอะขนาดนี้ต้องมีการต่อโต๊ะ สองเตานี่จะพอหรือเปล่ายังไม่แน่ใจแต่ทุกทีที่มาก็พอนะครับ พอแบบใครดีใครได้
“พี่คิวไหวไหม เต้ยพากลับบ้านป่าว เต้ยเป็นห่วง เต้ยกลัวเต้ยเป็นหม้าย”
“สรุปห่วงกูหรือห่วงตัวเองวะ หึ เออๆกูไม่ทิ้งมึงไว้คนเดียวหรอกอีกอย่างถ้ายังไม่ได้เอาเลือดหัวไอ้เวรตะไลเชนออก กูจะไม่ยอมตายเด็ดขาด”
อันนี้คือหวานที่สุดแล้วของไอ้คิว พวกผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินหันไปสนสาวเบียร์ช้างแมมมอธดีกว่า ไอ้เชนกับไอ้แมทจะสั่งเบียร์หรือจะอะไรวะทำไมสายตามันส่อขนาดนั้น ไอ้เบียร์คุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอกยังไม่ตามเข้ามา ไอ้มิคก็นั่งสาธยายโครงสร้างร้านหมูกระทะว่ามันสัมพันธ์กับการก่อกำเนิดของสึนามิ ซึ่งมีแค่ไอ้ปันเท่านั้นแหละครับที่รับฟัง
เพราะไอ้แทนกับไอ้ฟ่างก็ลุกออกไปตักเสบียงแล้ว แล้วผมจะรอช้าอยู่ใย ไปกันเถอะน้องภูมินทร์ เวลาไปกินอะไรก็ตามที่ได้ขึ้นชื่อว่าบุฟเฟ่ต์ ภูมิจะมีหน้าที่แค่เดินตามและถือของที่ผมตักแล้ว มันไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้ภูมิชอบกินอะไรเป็นอย่างๆไปเลย คือจานเดียวจบ จะสปาเก็ตตี้ จะสเต็ก ผัดไทย ไข่เจียว ก็ว่าไปแต่กินยาวเป็นสายพานมันไม่ค่อยชอบ เพราะงั้นผมก็จะเลือกเฉพาะของที่ภูมิชอบ มันไม่เคยบอกว่าตักนั่นตักนี่ให้หน่อย เราต้องคอยถามว่าจะเอาอะไรเพิ่มไหม จะกินอะไรอีกรึเปล่า บอกแล้วเป็นแฟนภูมิต้องเทพ ฮ่าๆๆๆ
“แห้ง เอาซูชิป่ะ”
“ไม่”
“งั้นเอากุ้งอบวุ้นเส้นไหม เออมึงกินกุ้งไม่ได้นี่หว่าแต่กูอยากกินอ่ะ มึงกินวุ้นเส้นก็ได้เนอะ” ผมได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้าจากคนที่ยืนซ้อนหลังอยู่ อาจเป็นเพราะวันนี้พวกผมมาเร็วเลยมีของเยอะ ลองมาสักทุ่มนึงนี่เหลือแค่เตาเปล่าๆครับ
“เชี่ยพีมเอามาให้กูด้วย” ไอ้ปันที่กำลังโกยเนื้อโกยหมูโกยตับอยู่ใกล้ๆตะโกนบอกซะเสียงดัง ผมเลยจำใจถือมาเผื่อมันโดยมีภูมิถือน้ำจิ้มสำหรับทุกคนตามหลังมา ผมนั่งริมสุด ถัดไปก็ภูมิ ไอ้เบียร์ ไอ้แมท ไอ้เต้ย ไอ้คิวนั่งหัวโต๊ะ อีกฝั่งก็มีไอ้แทนที่นั่งตรงกับไอ้เต้ย ต่อจากมันก็ไอ้ฟ่าง ไอ้ปัน ไอ้มิค ไอ้เชน
และแล้วก็ได้ลงมือเปิบพิสดารกันเสียที ช้อนตะเกียบนี่ชนกันเป็นว่าเล่น ช่างแม่งก็ไม่มีไฟแดงบอกให้หยุดนี่หว่า คนอื่นก็กินไปแต่ผมต้องดูแลลูกชายอีกหนึ่งชีวิต น้ำจิ้มก็แบบหวาน เนื้อก็ต้องสุกจริงๆ ตับย่างไม่กินต้องต้ม ผักก็ไม่เอา กูเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ใช่ไหมภูมิ กูเลยถูกพวกไอ้คิวไอ้แทนแซวซะสนุกปากเลยเห็นไหมเนี่ย
“เฮียแทนเต้ยป้อน อ้ามมมม” เกิดสลับคู่ขึ้นมาสะงั้น ไอ้ฟ่างที่กำลังก้มคีมเบค่อนเข้าปากถึงกับเหลือบมอง
“ขอบใจน้องรัก เออมีเมียเด็กนี่ก็ดีเหมือนกันแฮะ มีคนเทคแคร์กระชุ่มกระชวยดีเว้ย โอ้ย ฟ่างเจ็บ”
“ดีจะได้จำ”
“โหยยยย จิณจ๋าพี่พูดเล่น กูไม่เอาหรอกไอ้เต้ยไม่อยากรับเศษรับเดนจากไอ้คิว”
“เต้ยไม่ใช่เศษไม่ใช่เดนเต้ยยังอยู่ครบ ฮ่าๆพี่คิวดูดิ เฮียแทนโคตรตลกเลยเฮียฟ่างด้วย”
“แต่กูไม่ตลก” พูดจบไอ้คิวก็ลุกออกไปเลยครับ โอ๊ะโอ งานเข้าแล้วมึงเชี่ยเต้ย
“ตามไปง้อพี่คิวเลยสัด” เชี่ยน้องแมทเหมือนจะห่วงเพื่อนแต่เปล่า หน้ามันซุกจานอยู่ครับ ไอ้เต้ยก็ไม่รอช้ารีบวิ่งไปหาไอ้คิวที่ยืนเลือกของกินอยู่
“เชี่ยนั่นโกรธหรอวะ กูแค่ล้อเล่นนะเว้ย”
“มึงนี่ก็โง่เนอะ ไอ้คิวมันจะโกรธอะไรเรื่องแค่นี้ กูว่าแม่งแกล้งไอ้เต้ยอีกตามเคย” ไอ้เชนพูดยิ้มๆพลางจิบเบียร์ชิลล์ๆ ไอ้แทนพยักหน้าเข้าใจแล้วหันไปบริการแฟนมันต่อ
“เออแทนได้ข่าวว่าเทอมนี้มึงเกือบจะเหมา Aหรอ” ภูมิถามพี่เขยมันที่กำลังมีความสุขในการกึ๊บเหล้าและจะมอมเมียตัวเอง ไอ้คออ่อนเอ้ยจะเมาเองล่ะมึงน่ะ ขนาดไอ้เชนที่แดกเอาแดกเอายังนั่งหลังตรงเด๊ะ ผมเองก็เถอะ ค่ำคืนนี้ยังอีกไกล มืดมาชักตาลายคีบหอยคีบไก่ให้ไอ้หล่อผิดๆถูกๆไหมวะกู
“สาดดดด จริงดิ หน้าอย่างมึงเนี่ยนะแทน โอ้ว อิมอะชิตะ”
“อิมพอสสิเบิ้ลลลลล!!!!!”
“เออๆนั่นแหละ” ไอ้ปันทำเสียงได้โคตรดูถูกไอ้แทนเลยครับ ฮ่าๆ เลยโดนปาผักบุ้งสดใส่หน้าเพราะว่ามันตบกบาลไม่ถึง
“เออ อย่างกูนี่แหละได้ A ยกแผง กูมีเคล็ดลับเว้ย”
“เคล็ดลับเหี้ยไรวะ” ไอ้คิวที่เพิ่งกลับมานั่งถามอย่างรู้อย่างเห็น มันคงอย่างได้เคล็ดวิชาไปใช้เพราะสอบมิดเทอมที่ผ่านมา พอมันออกจากห้องสอบผมถามว่าทำได้ไหมมันตอบว่าไงรู้ไหมครับ “รู้ แต่มันทำไม่ได้” กร้ากกกกกกกกกกก พี่บี พีรณัฐ เอ้ย พีรพัฒมาเอง
“เคล็ดลับคาถาบูชาเมียเว้ย จริงไหมจ๊ะน้องจิณ” มันเมาล่ะ “ไอ้ฟ่างได้แต่ผลักหน้าไอ้แทนที่พยายามจะหอมแก้มมันโชว์เพื่อน หึหึ ภาพนี้เห็นกี่ทีก็ประทับจิตประทับใจ “เดี๋ยวกูจะท่องให้พวกมึงฟัง อยากให้ชีวิตเจริญรุ่งเรือง ประสบความสำเร็จมึงก็เอาไปใช้ซะนะ อะแฮ่ม พนมมือด้วยๆ แล้วหันหน้าไปหาเมีย” แล้วมันก็พนมมือหันหน้าไปหาไอ้ฟ่างครับ
“คาถาบูชาเมีย
รักเมียต้องอดทน ต้องเป็นคนเคารพเมีย
รักเมียต้องส่งเสีย อย่าให้เมียต้องสงสัย
รักเมียต้องรักเดียว อย่าได้เที่ยวไปรักใคร
รักเมียต้องทำใจ ถึงอย่างไรเธอก็เมีย
รักเมียอย่าขี้เหล้า ถ้าเมียเหงาเราจะเสีย
รักเมียอย่าอ่อนเพลีย คนรักเมียต้องเข้มแข็ง
รักเมียอย่าเที่ยวดึก จะเกิดคึกผิดสำแดง
รักเมียอย่ารุนแรง ค่อยๆแซงอย่าขับไว
รักเมียต้องยอมเมีย เพราะว่าเมียไม่ยอมใคร
รักเมียต้องเข้าใจ ไม่มีใครใหญ่กว่าเมีย
รักเมียอย่าเถียงเมีย คำพูดเมียใหญ่กว่าใคร
มีเมียแล้วทุกข์ทน ก็ให้บ่นอยู่ในใจ
ชาติหน้ามีฉันใด จงจำไว้อย่ามีเมีย”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้คาถานี้ผมเคยเห็นเคยได้ยินผ่านหูผ่านตามาบ้างแต่ไม่คิดว่าเชี่ยแทนแม่งจะท่องได้ โอย ไอ้ฟ่างยังขำอ่ะครับ ไอ้เบียร์ถึงกับสำลักเลย โอยตายๆ
“ไอ้ควายยยยยยย” คำว่าไอ้ควายใครด่าก็ไม่สะใจเท่าไอ้ฟ่างด่าไอ้แทน ชื่อสำรองของมันเลยนะ
“หึหึ สงสารฟ่างว่ะ” ภูมิว่าพร้อมกับหันมามองหน้าผมก่อนจะยิ้มขำๆ มึงอย่าคิดที่จะทำอะไรจัญไรๆแบบพี่เขยมึงนะหมาภูมิ เราก็กินไป เอะอะโวยวายไป คนก็มองบ้างตามประสาเวลาเห็นผู้ชายกลุ่มใหญ่ๆยิ่งใส่ชุดนิสิต มีช้อปปนบ้างประปรายเค้าอาจจะคิดว่ามันไม่ปลอดภัยมันมายกพวกตีกันรึเปล่า ฮ่าๆ
“เบียร์ๆ”
“อะไร”
“กูอยากเป็นโจรสลัด”
“ห๊ะ!!!!!!!!!” พวกผมที่กำลังแย่งชิงอาหารบนเตาอยู่นั้นถึงกับชะงักค้างกันไปทั้งกลุ่มเมื่อได้ยินไอ้มิคบอกว่าอยากเป็นโจรสลัด เอาอีกแล้วมาอีกแล้วไอ้ความต้องการจากแรงบันดาลใจอันไร้ซึ่งสัมปชัญญะ ดูเหมือนไอ้คิวที่ตั้งสติได้ก่อนใครเพื่อนจะขอคำยืนยันจากเชี่ยมิค
“อะเกนพลีสสสสส ขออีกรอบมิค”
“กูอยากเป็นโจรสลัด ดูดิโปสเตอร์ตรงนั้นโคตรเท่”
“มึงเมา?” ฟ่างถามต่อ
“เจ็ดแก้วโดยประมาณ กูอยากเป็นจริงๆนะเว้ย”
“หึหึ ไม่ยากมิคเพื่อนรัก” กู ว่า แล้วววววว ไอ้กุรู how to รู้ทุกอย่างรู้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องปกติๆ
“มึงจะช่วยกูเหรอปัน”
“แน่น๊อน กูเป็นใครมึงก็รู้ โจรสลัดมันเป็นไม่อยากหรอกมิค เบๆ สแตนดาดชาเตอร์” คือตอนนี้ไม่มีใครสนใจมันสองคนแล้วครับนอกจากผม แม้แต่ภูมิยังหันไปคีบวุ้นเส้นเองเลยจากที่มือง่อยตีนง่อยหยิบจับเหี้ยไรไม่ได้มาเกือบชั่วโมง
“อันดับแรกการจะเป็นโจรสลัดได้นั้น มึงต้องใจเด็ด เด็ดทุกอย่างเลย กะหล่ำปี ผักกาด ข้าวโพด แครอท มะเขือเทศ มะนาว พริก หอมแดง พริกป่น มะนาว ข้าวคั่ว…..”
“พี่ปันๆ นั่นลาบแล้วพี่ ฮ่าๆ”
“อ้าวหรอ จากนั้นมึงก็เอาทุกอย่างมาคลุกคลี”
“คลุกเคล้า” คุณชายเบียร์ผู้ซึ่งแตกฉานในภาษาก็ต้องคอยแก้ให้ โอยยยยกูจะได้แดกไหมหมูกระทะ มัวแต่ฮาไอ้ปันอยู่เนี่ย
“อืม คลุกเคล้าให้เข้ากันจากนั้นก็เปิดเพลงพี่มอส ปฏิฎาน ปัฐวีกาญจนบุรี โอ๊ยฉันต้องถูกสลัดๆๆ ใจหายเลยใจหาย แค่นี้ก็ได้เป็นสลัดแล้วมิคเพื่อนรัก คึ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กูขอฮาให้ต่อมไร้ท่อกระเพื่อมได้ไหม เชี่ยปันมันคิดได้ไงวะ ไอ้มิคนี่ก็เชื้ออออเชื่อ กว่าจะล่อลวงให้มันสองตัวได้หายบ้าก็ใช้เวลานานเหมือนกัน เพราะตะกี้ไอ้ปันมันเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ไอ้คิวตาไวแอบคว้ามาดู แล้วรู้ไหมครับว่าเชี่ยปันมันกำลังคุยไลน์กับใคร ใครคนหนึ่งซึ่งเป็นขวัญใจผมเอง คนที่ป่านนี้คงไปได้ดิบได้ดีที่นิวซีแลนด์แล้ว ก็แซวมันพอหอมปากหอมคอพอหายอยาก จากนั้นมันก็กลับมาบ้าอีก เมื่อมันเห็นข่าวเกี่ยวกับอาเซียนในทีวีของร้าน
“พวกมึงรู้ไหม ในฐานะที่พวกเราเป็นหัวหลักหัวตอของประเทศชาติ เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมสู่อาเซียน” มาแล้วครับ มันมาอีกแล้วนักรัฐศาสตร์ของแผ่นดิน
“เตรียมยังไง ไอ้พีมท่องเอถึงแซดได้รึเปล่าเหอะตอนนี้ หึ” ไอ้เชนไอ้เลว ที่เลวกว่าคือภูมิที่กล้าหัวเราะผม
“จะเรียนทำไมภาษาอังกฤษ อาเซียนไม่มีฝรั่งครับมึง กูจะไปเรียนภาษาพม่า” เหยดดดดดดดดดดดดดด เชิญมึงไปเรียนคนเดียวเถอะ แต่กูว่าเอาภาษาไทยให้รอดก่อนไหมมึงน่ะ
“มึงคิดไงจะไปเรียนภาษาพม่าวะปัน” ไอ้เบียร์ที่ดูเหมือนจะอิ่มแล้วเอ่ยถามพลางเอาตะเกียบคีบเต้าหู้มาให้ภูมิ
“เรียนนิติซะเปล่าแต่ไม่มีวิดีทัศเลยนะมึงไอ้เบียร์ (เมื่อไรเชี่ยปันจะใช้คำพูดอย่างถูกต้องซะทีวะครับ วิสัยทัศมั่งเหอะ ฟายยย) จริงๆแล้วพม่าเนี่ยนะเป็นประเทศแรกๆที่ให้ความสำคัญกับการเปิดอาเซียนเลยนะเว้ย พวกมึงรู้ไหมเขาตื่นตัวกันตั้งนานแล้ว เห็นได้จากการที่มีแรงงานพม่าหลั่งไหลเข้ามาทำงานในบ้านเราหลายสิบปีมาแล้ว” อันนั้นมันแรงงานต่างด้าวป่ะวะ ไม่เกี่ยวกับอาเซียนเล้ยย
“คอยดูกูจะให้พี่อ้อมใจสอนภาษาพม่าให้ทุกวันเลย” พี่อ้อมใจที่ว่าก็คือแม่บ้านบ้านไอ้ปันนั่นแหละครับ แกเป็นคนพม่าไอ้ปันมันชอบไปแกล้งพี่เขาบ่อยๆ บางครั้งผมโทรหามันก็ให้พี่เขามาคุย กูก็งงแดกเลยครับ ซะตร๋องบ่องแปร๊ะ เหี้ยอะไรก็ไม่รู้
คิดดูว่าคนใช้ในบ้านมันก็ไม่เว้น ความบ้ามันไม่เคยปราณีใครจริงๆสินะ แล้วมันก็ชอบไปเรียนเอาศัพท์ใหม่ๆแปลกๆมาพูด ปกติคุยภาษาไทยก็แทบจะไม่เข้าใจ ยิ่งมีภาษาอื่นมาปน แทบต้องเรียกนักโบราณคดีนักภาษาศาสตร์มาถอดความกันเลยทีเดียว กูจะหวังอะไรกับมึงได้ไหมปัน เมืองไทยยังไม่ไร้คนสติดีใช่ไหม
เรื่องไอ้ปันจบไปแต่เรื่องไอ้คิวไอ้เต้ยยังไม่จบ มันกำลังเถียงกันว่าเคยนี้จะนอนที่ไหน ไอ้เต้ยก็จะกลับเยาวราช ไอ้คิวก็จะลากมันไปนอนด้วย ผมล่ะโคตรปวดประสาทแทนไอ้คิว ไอ้เต้ยบอกว่าจะไปเยาวราชให้ไอ้คิวขับรถตามไปรับ เพราะมันเสือกอยากนั่งตุ๊กๆกินลม นั่นแหละครับเหตุผล พอไอ้คิวบอกไม่ไปรับไอ้เต้ยก็มุดซบหลังไอ้คิวชนิดที่เอารถดูดส้วมมาดูดออกก็ไม่หลุด ก็ปล่อยมันเคลียร์กันไป
ส่วนอีกคู่ก็ดูเหมือนจะทำพิธียกเมียขึ้นแท่นบูชา เดินตามตูดต้อยๆ คอยถือนั่นยกนี่ให้ไม่ได้ขาด ขอแค่ไอ้ฟ่างออกปากสั่งมันก็พร้อมพลีกายถวายหัว
“แทน กูถามจริงๆเมื่อไรมึงจะเลิกกลัวเมียวะ” ไอ้เบียร์ถามได้โดนใจกูมาก
“ใครบอกว่ากูกลัวเมีย” ที่มันกล้าพูดนี่ไม่ใช่อะไรนะครับ คือฟ่างไม่อยู่มันเดินไปตักน้ำแข็งใสเมื่อตะกี้นี้ โห่ ไอ้ห่าทำเป็นเบ่ง แม่งโคตรปากดีเลย ถุ้ย
“ไม่ต้องมีใครบอก พวกกูก็ดูออกตั้งมึงเริ่มคบกันแล้วเชี่ย” ไอ้เชนสวดต่อ
“หึ กูน่ะไม่เคยกลัวเมียเว้ยจะบอกให้ เมื่อวานมันบอกให้กูไปทำกับข้าวกูยังไม่ไปเลย”
“จริงดิ”
“เออสิ”
“มึงกล้าขัดไอ้ฟ่าง?” ไอ้คิวทำหน้าล้อเลียน ไอ้แทนเลยปาเปลือกกล้วยหอมใส่หัวมัน
“เปล่าหรอก กูแค่ยังซักผ้าไม่เสร็จน่ะฮ่าๆ”
“ห่าเอ๊ยกูก็นึกว่าแน่ ที่แท้….” ภูมิต่อว่าพี่เขินมันขำๆแต่ผมว่าเดี๋ยวผมอาจจะขำไม่ออก
“แล้วมึงล่ะภูมิ กูถามจริงๆมึงกลัวไอ้พีมแบบที่ไอ้แทนกลัวไอ้ฟ่างไหม” นั่นไง น๊านนนไง อะไรก็ตามจะต้องวนมาหากูจนได้สิน่า ไอ้ห่าคิวถามเสร็จก็แสยะยิ้มมุมปากแบบที่น่าเอาถ่านในเตากรอกปากชิบหาย ไอ้พวกเพื่อนๆก็ดูชอบอกชอบใจเหลือเกิน คือวันนี้ผมไปทำพวกมันไว้เยอะด้วยล่ะครับ แต่กูขอได้ไหมให้กูเป็นผู้ชนะสักวันเถอะ อย่ารุมกูเลยพวก
“กลัว” ภูมิหันกลับมาจ้องหน้าผมอยุ่เกือบสิบวิกว่าจะตอบออกมาด้วยรอยยิ้ม ที่สาวโต๊ะข้างๆแอบบิดแอบหยิกแขนเพื่อนไปแล้วหลายรอบ อย่านะภูมิกูขอร้องอย่าทำอะไรให้กูระเบิดตัวเองร้านหมูกะทะเลยนะ
“จริงอ่ะพี่ภูมิ พี่เนี่ยนะกลัวเมีย” ไอ้แมทมึงอย่าทำเสียงโอเว่อได้ไหม
“อืม กลัว…..
กลัวเมีย……..ไม่รัก”
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว”
****************************
หลังจากวันที่ไปร่วมบริจาคเลือดผ่านพ้นไปพวกผมก็ยังคงดำเนินชีวิตที่ไม่ค่อยปกติตามปกติ แต่อาจไม่ใช่วันนี้ที่ผิดปกติ เพราะเป็นวันเสาร์ที่ผมควรได้นอนหลับพักผ่อนสบายๆอยู่ที่ร้านสวนกาแฟแต่ภูมิก็ลากออกมาด้วย มันมาเขียนแบบเขียนโปรแกรมทำงานกับเพื่อนที่คณะแล้วเหตุไฉนต้องพากูมาด้วยเนี่ยยยยยย มาก็ถูกพวกไอ้แซคไอ้ปริ้นแซว แถมไอ้มิคก็ขยันสร้างความรำคาญให้ผมซะเหลือเกิน
ส่วนภูมิมันก็คอยมองมาตลอดสงสัยมันกลัวผมเบื่อ มึงไม่ต้องกลัวหรอกเพราะกูเบื่อแน่ๆ หมาภูมิ เมื่อไรมึงจะเสร็จซะทีวะ กูนั่งเล่นเกมส์จนมันเตือนว่าแบตเหลือยี่สิบเปอเซ็นมาสามรอบแล้วนะถ้าชาตอีกก็จะเป็นรอบที่สี่มึงรู้ไหม พวกมึงช่วยรีบเอาเวลาที่แซวกูไปทำงานของพวกมึงดีกว่าไหมห๊ะ กูจะได้กลับไปนอน ผมวางไอแพดของภูมิลงแล้วเอามือถือตัวเองมาเล่นแทน
เข้าทวิตอินสตราแกรมเฟสบุคอัพเดทชีวิต(คนอื่น)ดีกว่า คึคึ เพจสาวๆที่ผมแอบไปกดไลค์กระเด้งกระดอนขึ้นมาอย่างละลานตา เออแบบนี้สิค่อยน่ามีชีวิตอยู่ต่อไป ผมแอบมองภูมิที่กำลังจดจ้องจดจ่ออยู่หน้าแมคงามๆของมันอย่างไม่มีวี่แววจะสนใจผม แล้วก็ได้โอกาสกดไลค์รัวๆ แต่เดี๋ยวก่อนนะ รู้สึกจะเห็นอะไรแว่บๆที่หน้าวอล
ปันญาเรไร เชคอินที่ มุกดาหารเมื่อสิบนาทีที่แล้ว มันไปทำเชี่ยไรที่มุกดาหารวะ ผมไม่ปล่อยให้ความสงสัยครอบงำชีวิตเกินสิบวิรีบเม้นถามมันทันที
MyPhu_MineminD : เชี่ยปันมึงไปทำไรที่มุกดาหาร ไปตอนไหน ไปเมื่อไร ไมกูไม่รู้วะ
ปันญาเรไร : กูไม่ได้ไปเว้ย แสรดดดดดดด
MyPhu_MineminD : ไม่ได้ไปแล้วมึงเชคอินทำไม
ปันญาเรไร : เช็คเฉยๆให้คนอิจฉา กูพิมพ์มอม้าไปมันขึ้นมากูเลยกด อิอิ
MyPhu_MineminD : ไอ้สัด
นั่นคือคำลาสุดท้ายที่ผมใช้พูดกับมัน ไอ้ฟายเอ๊ยเชคอินเฉยๆเนี่ยนะ กูยอมมึงจริงๆปัน
“เตี้ย เก็บของกลับห้อง” ผมเงยหน้ามองไอ้คนที่ยืนค้ำหัวอยู่ มองซ้ายแลขวาก็เห็นว่าเพื่อนมันบางส่วนกำลังเก็บของ บางคนก็กำลังเดินไปที่รถ โอ้ว แม่ เจ้า ในที่สุดผมก็จะได้กลับซะที
“เสร็จแล้วหรอ”
“อืม เดี๋ยวไปกินข้าวก่อนค่อยกลับ หิวยัง” ภูมิขยี้ผมอันยุ่งเหยิงของผมให้ยิ่งยุ่งขึ้นไปอีกก่อนจะลูบให้มันกลับมาเหมือนเดิม
“ก็นิดหน่อย ไปกินไหนกันอ่ะ”
“ร้านพี่ไอ้หนุ่ม แถวสุขุมวิท”
“อ่อ”
ผมพยักหน้ารับก่อนจะกวาดเศษถุงขนม เศษกระป๋องแป๊บซี่ และกล่องพิชซ่าที่พวกมันสั่งมากินกันตายเมื่อตอนกลางวันไปทิ้งถังขยะ ก่อนจะรวบโทรศัพท์ สายชาร์ต สมุดสเก็ตลงในเป้ ภูมิยืนรอจนผมเก็บของเสร็จมันก็ถอดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มเพื่อให้ผมใช้คลุมบังแดด ส่วนมันหอบคอมหอบหนังสืออีกมือก็อุตส่ามาจับมือผมให้เดินไปด้วยกัน คือรถก็จอดอยู่ไม่ไกลอะไรจะกลัวกูร้อนขนาดนั้น ไอ้หล่อบ้า
หลังจากกินข้าวกับเพื่อนๆของภูมิเสร็จ พวกผมก็แยกย้ายกันกลับ ขากลับคุณชายภูมินทร์เกิดกระแดะอยากแดกชาเนสทีร้านประจำ แต่จะให้ลงไปนั่งกินก็คงไม่ไหวเพราะท้องผมจะแตกแล้วผมเลยอาสาลงไปซื้อให้ ปล่อยคุณชายเขาจอดรถรอที่ฝั่งตรงข้าม
“เฮียยยยยยยยยยยยยยยยพีมมมมมมมมมมมมม”
“อ้าวไอ้เต้ยมึงมาทำอะไรแถวนี้วะ” กำลังใจลอยยืนรอน้ำอยู่ดีๆไอ้เต้ยก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ มันยิ้มแฉ่งจนตาโตๆของมันหยีลง
“เต้ยมา….เออนั่นสิเต้ยมาทำไรวะเฮีย…เต้ยกลับด้วยยยยยนะเฮียพีมให้เต้ยกลับด้วย”
“อะไรของมึงวะ แล้วนี่มากับใครอ้าวไอ้คิวไปไหน” ผมหรี่ตาจับผิดไอ้เต้ยมันกอดอกมองหน้าผมกลับซะงั้น
“พี่คิวมันไปช่วยงานหลานรหัส” ชัวร์ๆแบบนี้ทะเลาะกับไอ้คิวมาชัวร์เลย
“อ่อออ แต่เดี๋ยวนะ หลานรหัสไอ้คิว มึงเป็นน้องรหัสไอ้คิวก็แสดงว่าเป็นน้องรหัสมึงอ่ะดิ แล้วไมมึงไม่เป็นช่วย”
“เต้ยขี้เกียจ ไอ้เซฟแม่งพูดมากน่ารำคาญ”
“โถ่พ่อคนพูดน้อย พ่อคนเงียบขรึม”
“ฮ่าๆๆๆ ว่าไปเหอะเต้ยไม่แคร์เพราะเต้ยใช้เบบี้มายยย แล้วเฮียภูมิไปไหนอ่ะเฮีย”
“มันรออยู่ในรถ” พอได้ชาเนสทีที่อยู่ในถุง ขนมปังน้ำผึ้งพร้อมเงินทอนผมก็คว้าแขนไอ้เต้ยเตรียมข้ามถนน แต่มันดันยื้อไว้
“อะไรวะ จะกลับกับกูไม๊เนี้ยเดี๋ยวก็ทิ้งไว้นี่หรอก”
“เฮียเต้ยอยากกินหมูปิ้งอ่ะ” อ่อที่แท้มันก็แค่เห็นของกิน ผมมองตามสายตาไอ้เต้ยที่ไปหยุดที่รถเข็นขายข้าวเหนียวหมูปิ้ง ควันนี่โขมงเลย
“อยากกินก็ไปซื้อดิไปเดี๋ยวเฮียเลี้ยง”
“โย้ว ขอบคุณคร้าบแต่ว่าเต้ยอยากเอาขึ้นไปกินบนรถอ่ะ”
“อย่า อย่าแม้แต่จะคิดถ้ามึงไม่อยากถูกไอ้ภูมิฟรีคิกลงจากรถ” อย่าว่าแต่หมูปิ้งเลย ฟิชโช่สักเส้น เส้นผมสักนิดก็ไม่มีสิทธิ์ไปโรยราบนรถของภูมิ มีครั้งนึงผมทำสาหร่ายเถ้าแก่น้อยหกไปแผ่นนึง อื้อหือ ทะเลาะกันรถแทบแตก
“ก็นั่นไงเฮียพีมก็บอกว่าเฮียพีมเป็นคนซื้อพอขึ้นรถเฮียก็แบ่งมาให้เต้ยกิน เฮียภูมิไม่กล้าว่าหรอก”
“น้อยไปครับน้องเต้ย เรื่องทำร้ายร่างกายกูนี่งานหลักเฮียภูมิของมึงเลย ถ้าจะกินก็ไปซื้อแล้วยืนกินตรงนี้” สรุปไอ้เต้ยก็ได้หมูปิ้งมาสี่ไม้ มันให้ผมช่วยกินไม้นึงเพื่อความรวดเร็ว เจอกันยังไม่ถึงสิบนาทีเชี่ยเต้ยทำกูวุ่นวายได้ขนาดนี้เลย
“อ้าวไปเก็บมาจากไหน” พอเห็นคนที่เปิดประตูแล้วยัดตัวเองไปนั่งด้านหลัง ภูมิก็หันมาถามผมขันๆ
“ได้จากถังขยะหน้าเซเว่น ไม่รู้ใครเอามาทิ้งไว้ ใช่ไหมเต้ย”
“ใช่” ไอ้เด็กบีบอยนี่มันก็โกหกไม่เป็นเลยนะ พูดอะไรไปรับมุขหมด
“หึหึ แล้วแฟนมึงไปไหน” ภูมิได้จังหวะออกรถพร้อมกับถามไอ้เต้ยที่ยื่นหน้ามาแทรกตรงกลาง
“ไปที่ที่มันชอบ” ให้เดานะ ไอ้ตี๋นี่งอนไอ้เชี่ยคิวมาแต่ถึงจะงอนจะโกรธยังไงมากสุดไอ้เต้ยก็ไม่เคยขึ้นกูขึ้นมึงกับไอ้คิวเลยสักครั้ง มากสุดก็มัน แถมต้องลับหลังด้วยนะถ้าต่อหน้าไอ้คิวยำเละ
“เดี๋ยวกูจะฟ้องไอ้คิวว่ามึงพูดไม่เพราะ”
“ถ้าเฮียภูมิไม่รักเต้ยเฮียก็ไปฟ้องเลย เต้ยจะได้รู้ว่าเฮียอ่ะไม่คู่ควรกับความรักและเคารพที่เต้ยมอบให้”
“เป็นเรื่องเป็นราว ฮ่าๆ” ผมแอบแขวะมันไปหน่อยนึง “หึหึ มึงไปบอกรักมันตอนไหนก็รับผิดชอบกันเอาเองนะ”
“แล้วจะให้เฮียไปส่งที่ไหน”
“ที่บ้านเต้ยสิหรือเฮียจะเอาเต้ยไปอยู่ที่คอนโดด้วย ถึงเต้ยจะเป็นน้อยแต่เต้ยไม่ยอมอยู่ร่วมชายคากับเฮียพีมหรอกนะ”
“ฮ่าๆๆๆ มันจริงจังนะภูมิกูว่า เอาไหมเต้ยเฮียยกให้ โอ๊ย”
“ยกอะไรให้พูดดีๆเลยเตี้ย” ผมต้องพักการแซวไอ้เต้ยมาเป็นการปัดมือใหญ่ๆของไอ้ภูมิออกจากหัว “สรุปกูเป็นคนขับรถให้มึงใช่ไหมเนี่ย”
“ให้เต้ยขับก็ได้นะ”
“ถ้ามึงให้มันขับกูจะลงเดินนะภูมิ” ไอ้เต้ยไม่ได้ขับรถห่วยแบบไอ้ปันครับ แต่ขับแล้วผมจะอ้วก
“ฮ่าๆๆๆๆ เฮียพีมกลัวอะไรเต้ยมีใบขับขี่นะ เต้ยสอบเองไม่ได้จ้าง แต่ข้อเขียนมีเดาบ้างนิดหน่อย เออนี่เฮียภูมิ เต้ยมีอะไรจะถาม ว่าจะถามเฮียนานแล้วแต่เต้ยลืม” ไอ้เต้ยนี่มันเหมือนตั้งโปรแกรมไว้จริงๆนะครับกูนึกว่าเฟอบี้ กูภาวนาให้มันแบตหมดแล้วกลับไปนอนเงียบๆซะที
“ถามอะไร”
“เต้ยสงสัยน่ะ ว่าพวกที่มีแฟนหน้าตาน่ารักๆอ่ะรู้สึกยังไงหรอ” อืม ดูคำถามมัน ถามเสร็จมันก็ยิ่งโผล่หัวเข้ามาระหว่างผมกับภูมิ จนภูมิต้องผลักออกไปแต่มันก็กลับมาใหม่
“กูควรคิดว่ามึงชมใช่ไหมเต้ย” ผมตบหัวมันไปที ตบไอ้เต้ยแล้วก็อยากเสยหน้าผากไอ้พลขับเหมือนกันหันมามองหน้ากูแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มนี่หมายความว่าไงครับมึง
“รู้สึกยังไงหรอ อืม ก็ ไม่รู้สิที่เคยคบๆมาก็หน้าตาน่ารักทั้งนั้นนะ”
“หราาาาาาาาาา” หมั่นไส้แม่งชิบหายกูรู้หรอกว่ามึงหล่อเลือกได้
“หึหึ หึงป่ะเนี่ย”
“ป๊าว”
“แล้วต้องคอยหึงตลอดใช่ป่ะเฮียว่าจะมีคนมายุ่งกับแฟนเรา”
“ก็ไม่นะ”
“เหรอออออออออ” ผมผลักหัวภูมิด้วยความหมั่นไส้ขั้นรุนแรงแม่งพูดมาด๊ายยยว่าไม่หึง ฟายยยยย มันหันมาอมยิ้มให้ผมแถมขยี้ผมที่ไม่ได้สระของผมจนยุ่งไปหมด มันบอกมันไม่ขี้หึงครับเง็กเซียนฮ่องเต้ได้โปรดเป็นพยาน ผมก็รอฟังว่ามันจะตอบไอ้ตี๋เต้ยว่ายังไง
“แล้วถ้าสมมุติเฮียพีมมีกิ๊กอ่ะ เฮียภูมิจะทำยังไง”
“ก็ถ้าเขาคิดจะไป ถ้าเรายังดีไม่พอจนเขาต้องไปมีคนไหม เฮียก็คงเคารพการตัดสินใจของพีม”
“ถุ๊ยหล่อสัด”
“หล่อไหมเต้ย” มันยังมีหน้าหันไปขอความเห็นจากไอ้เต้ยอีกครับ
“โคตรๆเฮีย”
“มึงอย่าไปหลงเชื่อมันนะเต้ย มันสร้างภาพลองกูมีกิ๊กจริงๆนะถูกมันฆ่าเจ็ดชั่วโคตร”
“หึหึ รู้ก็ดี” ผมชกไหล่มันเบาๆก่อนจะหยิบเศษขนตาออกจากแก้มให้ภูมิ แล้วมันก็หยิกแก้มผมกลับโดยลืมไปว่ายังมีไอ้เต้ยนั่งอยู่ในรถด้วย ไอ้เด็กไฮเปอร์นั่นมันปิดตาดิ้นไปดิ้นมา ฮ่าๆ
“อ๊ากกกกกกกกกก เขินอ่ะเต้ยเขินแทน”
“อะไรของมึ้งงง ฮ่าๆๆๆ”
พวกผมแวะไปส่งไอ้เต้ยที่บ้านไอ้คิว เลยแอบส่องบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกัน เห็นไอ้ฟ่างเดินเพ่นพ่านอยู่สวนหน้าบ้าน มันใส่เสื้อบอลสีน้ำเงินซึ่งน่าจะเป็นเสื้อไอ้แทนเพราะไอ้ฟ่างเป็นแฟนหงส์มันคงไม่ซื้อเสื้อเชลซีมาใส่ให้ช้ำใจเล่นหรอกครับ และบ็อกเซอร์สีเทาสั้นๆตัวนั้นก็น่าจะเป็นของไอ้แทนอีกเช่นกัน
เพราะผมเคยเห็นไอ้แทนใส่ บนหัวไอ้ฟ่างมีจุกน้ำพุที่นานๆทีจะเห็นมันทำ มือนึงคีบบุหรีอีกมือถือสายยางฉีดน้ำล้างกรงให้ไอ้ข้าวผัด เชี่ยฟ่างโคตรดาร์คเลยว่ะ ภูมิบีบแตรลดกระจกลงทักทายพี่ชายมันนิดหน่อยก็ขับออกมา มันคุยกันสองสามคำเพระภูมิต้องรีบกลับไปอ่านหนังสือต่อ ส่วนไอ้เต้ยน่ะหรอ แหกปากวิ่งเข้าบ้านร้องหาไอ้คิว ทั้งที่ไอ้คิวไม่ได้อยู่ในบ้าน =____=
-
“พีมเอาหนังสือหลักการธรณีกลศาสตร์ในห้องมาให้หน่อย”
“หยิบชีทโครงสร้างดินข้างๆโคมไฟมาด้วย”
“ที่ชาร์ตแบตอยู่ไหนเตี้ย”
“เตี้ย ชงน้ำแดงโซดามากินหน่อยดิ”
โคตรพ่อโคตรแม่เกิดมาเพื่อเป็นเจ้านายกูจริงๆ ผมทิ้งสายตาที่คิดว่าสื่อความรู้สึกรังเกียจเดียดฉันท์ขั้นสุดไปให้ไอ้หน้าหล่อๆที่นั่งท่องสูตรคำนวณหาอะไรสักอย่างที่พ่อไอสไตส์ของพวกมันอุตริคิดขึ้นมา เพราะพรุ่งนี้มันมีควิชย่อย ควิชกันทั้งปีทั้งชาติยิ่งปีสี่ยิ่งกระหน่ำควิชกันเข้าไป ดีนะเนี่ยที่ผมไม่ลดตัวลงไปเรียนวิศวะ คึ กูดูมั่นใจในมันสมองตัวเองมาก เมื่อวานผมยังไปเถียงแม่ค้าลูกชิ้นเรื่องเงินทอนยี่สิบกว่าบาทอยู่เลย อายเค้าชิบหาย ฮ่าๆ
“กูเป็นคนใช้?”
“เปล่ามึงไม่ใช่คนใช้ กูต่างหากเป็นคนใช้ให้มึงไปชง หึหึ แล้วมึงจะไปดีๆหรือจะต้องให้ข่มขืนก่อน เร็วๆบริการหน่อยดิ๊กูสอบนะ”
“เหี้ย” ผมเดินไปเตะเก้าอี้ประจำตำแหน่งของไอ้หล่อด้วยความคับแค้นใจแม่ง “ตอนกูสอบไม่เห็นจะเคยใช้มึงเลย ทีตัวเองสอบล่ะมาอ้างนู่นอ้างนี่ ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน เคยมีใครเข้าใจหัวอกผู้ชายแมนๆอย่างกูบ้างไหม เชี่ยแล้วแก้วหมีพูห์คู่ใจไอ้แห้งอยู่ไหนวะ”
คือบ่นนะแต่ก็ลุกมาทำ ไม่เข้าใจจะบ่นทำไม บ่นไปมันก็ไม่สนบ่นไปมันก็ใช้ผมอยู่ดี ปกติพีรณัฐไม่ใช่คนขี้บ่นนะครับออกจะเป็นผู้ชายหล่อขรึม พูดน้อยต่อยแต่พองาม แต่เพราะถูกใช้ตอนกำลังดูหนังชุดสุดแสนรักอย่าง ER เลยรู้สึกว่าถูกเบียดเบียนสิทธิเสรีภาพทางการใช้ชีวิตหลังสองทุ่ม
นี่ก็แค่พูดให้คุณๆฟังเฉยๆไม่ได้เรียกร้องคะแนนสงสารใดๆเลยแม้เพียงสักนิด ก็แค่ขอให้ไอ้โหดที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่นจะเห็นใจผมบ้างก็เท่านั้นเอง หลังจากที่ผมเอาน้ำแข็งผสมน้ำเฮลล์บลูบอยหวานเจี๊ยบเติมโซดาอีกหน่อยลงในแก้วพลาสติกทรงสูงลายหมีพูห์สุดโปรดของไอ้หล่อ ผมก็เอานิ้วชี้คนๆให้เข้ากันแค่นั้นก็พร้อมเสิร์ฟแล้วครับ หึหึ แดกขี้มือกูซะเถอะมึง แต่เอ๊ะเมื้อกี้ตอนเปิดตู้เย็นหาน้ำแข็งรู้สึกจะเห็นกระป๋องอะไรแว่บๆ วะ วะ ว้าวววววว ไฮนิเก่นเอ่นๆๆๆๆๆๆ เอาสักกึ๊บสองกึ๊บดีกว่า ผมชะโงกหน้าออกไปดูว่าภูมิเห็นรึเปล่า มันก้มหน้าก้มตาจดห่าอะไรไม่รู้ยิกๆ เอาละเหวยยยยยยยยพีมเอ๊ยทางสะดวก
ผมค่อยๆย่องๆหันหลังให้สรรพสิ่งทั้งปวงก่อนจะค่อยๆงัดห่วงขึ้นเบาๆ มือนี่สั่นๆพั่บๆๆๆกูเป็นแอลกอฮอลลิซึ่มป่ะวะ เปล่าหรอกครับเวลาเราลักลอบ (กูใช้คำว่าลักลอบในการดื่มเครื่องดื่มมึนเมา แม่งชีวิตคนหล่อ) เรื่องของเรื่องคือภูมิมันไม่ให้กินบ่อยๆ มันบอกว่าเดี๋ยวผมจะตับแข็งตายก่อนได้ทันเห็นหน้าลูก โถ่พ่อคุณ ห้ามพี่ไม่ให้รักเจ้ายังง่ายกว่าห้ามเหล้าเข้าปากพี่นะจ๊ะ คึคึ
“เตี้ย ทำไรลับๆล่อๆน่ะ”
พรวดดดดดดดดดดดด เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขึ้นจมูกปวดหัวจี๊ดเลยครับ เบียร์ครึ่งกระป๋องกระฉอกกระเด็ดกระดอดพุ่งออกจากปาก เปื้อนตั้งแต่คอยันเข่า ผมรีบยกเสื้อขึ้นมาเช็ดลวกๆ
“แค่ก กู แค่กๆๆ ปั่นน้ำแข็งให้มึง แค่กๆๆ ยะ อยู่”
“บอกให้ชงน้ำแดง ไม่ได้จะกินน้ำแข็งใส”
“เออๆเสร็จแล้วๆ”
ดูปากมัน ใครที่บอกว่าพี่ภูมิเงียบ เย็นชา ไม่พูดไม่จากับมนุษย์หน้าไหนกับคนอื่นมันไม่พูดไง นิสัยเหมือนหนวดเด๊ะ กับคนอื่นไม่ค่อยพูดแต่กับเนี่ยแทบจะ…….ฮึ่ยๆๆ ผมยกแก้วน้ำหวานไปให้คุณผู้ชายถึงโต๊ะ ใช้กูเยี่ยงทาสยังไม่พอนี่ยังจะขัดขวางวีถีแดกเบียร์ของกูอีกเหรอ เลิก!!!!! กูจะเลิก…….. เลิกกินเบียร์แล้วทำหน้าที่แฟนให้พี่ภูมินทร์ กร้ากกกกกกกกกกกก อึกเดียวไม่น่าจะเมาแต่ทำไมผมเป็นเอามากขนาดนี้วะ
“คู ชา จา ระ อะ รา อิ มะ”
คุณชายจะรับอะไรอีกไหมแต่ประชดตัวเองเป็นแรงงานพม่าไปเลยกู ภูมิมึงอย่าลืมพากูไปทำบัตรต่างด้าวนะ มันเงยหน้ามามองผ่านกรอบแว่นสายตา ผมก็ยืนยิ้มรอรับคำขอบคุณ ยิ้มกลบเกลื่อนความผิดอ่ะครับแต่มันดันหน้านิ่งจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบก่อนจะชี้ที่มุมปาก ผมเลิกคิ้วไม่เก็ท อะไร ปากกูทำไม
“มีไร มองไร มึงจะเอาอะไรอีกป่ะ” หูยยยย โคตรเอาใจสุดๆ พวกมีความผิดติดตัวก็แบบนี้แหละครับ
“ฟองเบียร์เลอะมุมปาก เช็ดออกหน่อย” งามไส้ล่ะกู
“ฟองเบียร์? ฮ่ะๆ บ๊า ตาฟ๊าดด ฮ่ะฮ่าๆอ่านหนังสือเยอะอ่ะดิ คราบน้ำมูกกูเป็นหวัด ปวดหลังไหมเดี๋ยวกูนวดให้ มาๆหันหลังมาเร็วน้องเดี๋ยวพี่นวดให้น๊า” บริการทุกระดับประทับใจครับนาทีนี้
“ไปเอามากินให้หมดไป”
“กินได้เหรอ” ผมรีบตะครุบจับมือภูมิทำตาเป็นประกายเหมือนตาฮันนี่แบดเจ้อ
“หึหึ ไอ้ลิงเอ๊ยไหนบอกไม่ได้กินไง กินก็บอกว่ากินสิทำไมต้องโกหก” ถ้ากูบอกมึงก็ด่ากูสิ เรื่องอะไรกูจะหาเรื่องโดนด่า (เรื่องน่ะผมหาเองตั้งแต่หยิบเบียร์ออกมาป่ะวะ)
“เออ กูกิน ทำไม มึงหวงหรอ กูซื้อคืนให้ก็ได้ แค่กระป๋องเดี๋ยวเอง” ก่อนที่เราจะถูกโกรธเราต้องชิงแซงโค้งโกรธก่อนครับ มันเป็นทริก เรียนเอานะเดี๋ยวจะสอนให้
“เจ็บมากไหมสีข้าง เอาทิงเจอร์กับแอลกอฮอลไหม” ภูมิวางหนังสือลงมันหรี่ตาถามไม่ได้จะจับผิดแต่เหมือนมันจะพักสายตาเสียมากกว่า แต่ผมต้องป้องกันไว้ก่อน
“เออกูมันไม่ดีหรอกภูมิ ไม่เคยถูกใจมึงหรอก ทำอะไรก็ผิดไปหมด มึงอ่านหนังสือไปเถอะ กูจะไปดูหนังเงียบๆไม่กวนมึงหรอก” ข้อที่สองคือชิ่ง เวลาแฟนโกรธถ้ามึงหนีได้หนีก่อนเลยครับ เห็นทางหางตาว่ามันยิ้ม มันไม่โกรธหรอก ผมรู้ เอ้วววววววววววววววว หรา เมื่อกี้ฉี่แทบราด รอดแล้วกู
ผมกลับมานั่งกอดเข่าดูซี่รี่ฝรั่งบนโซฝาตามเดิม แอบเหลือบมองภูมิบ้างเป็นครั้งคราวแต่หันไปกี่ทีก็ยังเห็นมันก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ เฮ้อ ช่วงสอบภูมิมันไม่ค่อยสนใจผมเลยว่ะ กูเกลียดคณะวิศววววววววววววววววววววววววะ อย่าหาว่าผมเรื่องมากนะคือให้ความสนใจกับเรียกใช้มันต่างกันครับมันไม่ใช่เส้นบางๆที่กั้นแต่มันคือเชือกเส้นใหญ่ประมาณเชือกชักกะเย่อเลยทีเดียวเชียว
“พีม มานี่ดิ”
“เชี่ยภูมิมมมมมมมมมมมม มึงเป็นห่าอะไรมากไหมเรียกอยู่ได้กลัวกูลืมชื่อตัวเองรึไงแม่ง คนจะดูหนังแม่งเรียกอยู่ได้มึงก็อ่านหนังสือไปซี่”
“บ่นๆบอกว่ามานี่หน่อย” ไอ้หล่อนี่แม่งคงคิดว่าดาวนพเคราะห์ต้องโคจรรอบตัวมันรึไง สั่งเอาๆ ผมก็ได้แต่บ่นในใจแต่สุดท้ายก็ต้องเดินไปหามันอยู่ดี เหอะ
“มานั่งใกล้ๆหน่อย กูไม่มีกำลังใจอ่านหนังสือ”
“ไชยา มิตรไชยใส่กูอีกล่ะ”
“หมอลำเหรอ”
“ลิเกเหอะ แหม หัดทำตัวตลกนะเนี่ยเรา”
“เปล่าหรอกแค่เอาใจแฟน เดี๋ยวแฟนเบื่อ”
“หรา”
“หึหึ เบื่อรึเปล่า หื้ม ไว้สอบเสร็จจะพาไปอาบน้ำตัดผมเนอะ” ภูมิแนบหน้าลงกับท้องผม มันส่ายหน้าไปมาเล่นเอาจักจี๋เหมือนกันแฮะ
“กูต้องตัดเล็บด้วย ถุย กูไม่ใช่หมาไอ้บ้า ฮ่าๆ โอ๊ยภูมิจั๊กจี๋อย่ากัด อี๋น้ำลายติดเสื้อกู ปล่อยยยย จะดูหนัง”
“ดูหนังสดป่ะ”
“ดูกับมึงหรอ กูว่ากูได้แสดงนำมากกว่า ฮ่าๆๆ โอ๊ยเจ็บบบ หมาภูมิ กูเจ็บเชี่ยนี่”
“หมั่นเขี้ยว”
“เชี่ยเอ๊ยเป็นรอยฟันเลยอ่ะ มึงอ่ะแม่งชอบเล่นแรงๆกับกู นี่ลูกมีพ่อมีแม่นะเนี่ยไม่ใช่เกิดจากเหล็กในผึ้งนะ”
“โอ๋ๆขอโทษๆ มานี่มาเดี๋ยวจุ๊บให้”
“จุ๊บเฉยๆห้ามเลียนะ”
“เออไม่เลียหรอก”
“แน่นะ”
“เร็วๆพีม กูความอดทนต่ำ มึงรู้ใช่ไหม”
ผมก้าวเข้าไปใกล้ยืนตำแหน่งเดิมที่ยืนเมื่อกี้ ภูมิถลกชายเสื้อยืดของผมขึ้นก่อนจะค่อยๆโน้มลงมา ริมฝีปากอุ่นๆสัมผัสกับหน้าท้องผมแค่แผ่วเบา ทั้งที่มันเป็นสัมผัสอบอุ่นแต่ผมยังแอบสะดุ้งน้อยๆ และผมน่าจะรู้ว่าคนอย่างภูมิมันเจ้าเล่แค่ไหน
“ไหนบอกว่าจะไม่เลีย นี่มึงดูดด้วย หมาภูมิ”
“ไม่ได้ตั้งใจ ได้กลิ่นหอมๆคุ้นๆ ลิ้นมันชิน”
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พ่อมึงเอ๊ยยยยยยยยยยยย เอาเลยไหม ตรงนี้เลยไหม กูยอม กร้ากกกกก ผู้ชายใจง่ายว่ะกู
“หึหึ อ่านไปดิ๊หนังสืออ่ะ” ผมผลักหัวภูมิออกจากหน้าท้องก่อนจะลูบผมนิ่มๆของมันเล่น มันไหลผ่านนิ้วเหมือนขนแมวเลยว่ะ
“เขินหรอ เขินป่ะเนี่ย” ไอ้นี่นิ ไม่เขินมั้งสาดดดดดดด มึงเล่นรวบกูไว้ทั้งตัวแบบนี้
“เขินพ่องกูจะกลับไปดูหนัง”
“หึหึ น่ารักว่ะ จูบหน่อยเร็ว” ภูมิพยายามจะดึงผมลงไปนั่งทับบนตัวมันให้ได้ ผมก็ฝืนไว้สุดแรงเหมือนกัน “
“ยื่นหน้าเข้ามากูถีบจริงๆนะเว้ย ภูมิมมม ไม่เอา”
ไม่เอาๆแต่ไม่ดิ้น กร้ากกกกก เอาเป็นว่าผมขอตัวก่อนนะ ขอดึงม่านปิดฉากซึกุจุ๊บุ บิจิบิจิคิโกะ โจโจ้อโรฮ่าไว้เพียงเท่านี้ก่อนนะครับ ภูมิมันอ่านหนังสือเครียดผมก็แค่ช่วยบำบัดทำทรีสเม้นให้มันผ่อนคลายแค่นั้นเอง หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ
^_________________________^
……………………………………….
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอร้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง คิดถึงเค้าไหมตัวเทอทั้งหลายยยยยยยยยยยย สวยกลับมาเยี่ยมค่า ฮือออออ คิดฮอดอีหลีเด้อ คิดถึงหนุ่มๆกันไหมคะ เหมือนคืนสู่เหย้าเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ พิมพ์ไม่ถูกเลย ก็ ฮืออออ คือ คิดถึงนะคะคิดถึงคนอ่าน คิดถึงเด็กดี คิดถึงเล้าเป็ด คิดถึงหนุ่มๆ We are ทุกคน ถึงจะได้เจอะเจอกันในเฟชบุคในทวิตเตอร์บ้างแต่มันก็ไม่เหมือนตอนสื่อสารกันเวลาลงตอนใหม่ ได้อ่านคอมเม้น ได้เจอกันในบอร์ดสีฟ้าๆเหลืองๆส้มๆ มันคนละฟีลลิ่งอ่ะเข้าใจเค้าม้ายยยยยยยยยยยย
จริงๆตอนพิเศษตอนนี้พิมพ์ไว้นานแล้ว นานนนนนนนนนนนนนนนมากๆแล้วค่ะ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เกลาได้พรูฟ อีกอย่างก็ยังหาโอกาสลงไม่ได้ วันที่ลงพาร์ทแรกเป็นวันดีวันเกิดหม่อมแม่ อิอิ เลยอยากสร้างความสุขให้ทุกคน (จริงๆคือเพิ่งได้พรู๊ฟเสร็จวันนั้นพอดี ฮ่าฮ่าๆๆ) ก็หวังว่าทุกคนจะยังมีรอยยิ้มเพราะหนุ่มๆเดอะแก๊งค์กันนะคะ
พาร์ทที่สองนี่ก็ผิดสัญญาอีกแล้ว เรื่องช้าเรื่องสายนี่ขอให้บอก อินี่ครองตำแหน่งมาหลายสมัยแล้วจ๊ะ ยังไงก็ขอโทษจริงๆนะจ๊ะ หวังว่าการเพิ่มมายาวๆจะช่วยไถ่โทษให้สวยได้บ้างนะคะ
***ส่วนเรื่องรีปริ้นที่ทุกคนถามมาหรือเรื่องหนังสือว่าเหลือไหม หนังสือยังเหลือประมานเจ็ดแปดชุดค่ะ อยู่ในกล่องพร้อมส่งตั้งแต่รอบ 40 ชุด(ป่านนี้บับเบิ้ลอาจจะแฟ่บหมดแล้วก็ได้) มันเหลือแค่นั้นถ้าจะเปิดให้จองมันก็ยังไงๆอยู่เอาเป็นว่าใครที่เคยสอบถามเข้ามาเมื่อนานมาแล้วหรือเคยจองตั้งแต่รอบแรกๆแล้วไม่ทันก็ลองเชคเมลล์ดูนะจ๊ะ เดี๋ยวตาลจะติดต่อกลับไปว่ายังอยากได้อยู่ไหม
ส่วนคนที่เพิ่งมาใหม่มาไม่ทันและถามเรื่องรีปริ้น คือ สวยรู้สึกว่ายังไม่พร้อมเลยค่ะ ตั้งใจไว้ว่าจนกว่าจะเปลี่ยนความรู้สึกผิดพลาดในครั้งที่ผ่านมาเป็นคำว่า ประสบการณ์ สวยก็จะยังไม่รีปริ้นเพราะรู้สึกว่าการทำให้คนอื่นเสียความรู้สึกมันเป็นอะไรที่….แย่มากเลยนะคะ
กว่าจะผ่านพ้นมันมาได้ จนตอนนี้ทุกครั้งที่นึกถึงก็ยังรู้สึกผิดไม่หาย มันเป็นเหมือนแผลไปเลย น่ากลัวเนอะ ฮ่าๆ โอเคเราจะไม่ดราม่าเนอะ ฮ่าๆ แต่ก็มีพี่ๆเขาแนะนำว่าถ้าเราไม่ถนัดเรื่องขายก็ให้คนอื่นทำแทน มีหน้าที่แต่งก็แต่งไป ถ้าได้ข้อสรุปยังไง เมื่อไรก็จะมาแจ้งให้ทราบนะจ๊ะ
งั้นมาฟังข่าวดีดีกว่านะก๋าก๊ะ ระหว่างที่ไม่พร้อมจะรีปริ้นตาลก็จะไปเจอคนอ่านตามงานฟิค แอร๊ยยยยยยยย สวยเส้นใหญ่แม่งานบอกว่าถึงแกจะเคยทำงานฉันวุ่นวายเพราะมาสายแต่ฉันก็จะชวนแกออกงานด้วย อิอิ เดือนกันยาจะมีงานตลาดฟิคค่ะ สวยจองบูธแล้วววว ทีแรกจะแต่งฟิคฮุนฮานไปเผื่อใครจะยังไม่รู้สวยเป็นติ่ง EXO จ๊ะ(มีคนไม่รู้ด้วยหรอ) แต่ด้วยแรงยุเลยอาจจะเอา We are ไปออกงานด้วย ก็ถือเป็นมินิรีปริ้นนะคะ อาจจะ30-50ชุด เผื่อๆไว้ เพราะคราวที่แล้วก็ไม่หมดเด้อค่า ใครที่ยังอยากได้ก็เตรียมตัวไปเจอกันนะคะ สวยจะไปหัดเซนลายเซ็นใหม่แบบสวยๆเก๋ๆแล้วนั่งรอเซน รอถ่ายรูปเยี่ยงเซเลปตกอับ กรั่กๆ
และครั้งนี้อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเล็กๆน้อยๆถือเป็นการพิมพ์ครั้งที่ 2 แต่น้องสาวคนสวยน้อยกว่าสวยบอกว่า ห้ามทำดีกว่าครั้งแรก ห้ามทำสวย ห้ามๆๆๆ เพราะไม่งั้นนางจะไม่วาดปกให้อีก ถ่อออออ ฉันก็อยากปรับจุดบอดให้มันดีขึ้น ไม่ได้เปลี่ยนเนื้อหาซะหน่อย ยังไงก็แวะมาทักทายกันบ้างนะคะ แล้วใกล้ๆวันงานจะมาแจ้งชื่อบูธน๊าตัวเธอ
ส่วนใครที่ยังไม่ได้หนังสือ หนังสือตีกลับ ไม่ว่าจะเป็นรอบไหน ก็สามารถจิกหัวสวยได้ทุกเมลล์ทุกช่องทางเลยนะคะ ส่วนเงินบริจาครอบการกุศลนั้นถ้าไม่ได้ไปมอบให้ด้วยตัวเองก็คงฝากเข้าบัญชีมูลนิธิ จะจัดการให้เสร็จภายในเดือนนี้แล้วจะนำรูปภาพหลักฐานมาให้ชมชื่นฉ่ำใจกันนะจ๊ะ
และสุดท้ายท้ายสุดนี้ ก็อยากจะขอบคุณหลายๆคนที่แวะเวียนกลับมาอ่าน มาเยี่ยมเยียน มาบอกว่าคิดถึง สวยเข้ามาอ่านเม้นตลอดนะคะในเด็กดี แต่ในเล้าก็นานๆที เพราะมันร่นไปอยู่หน้าไกลๆก็จะหายาก แฮะๆ แต่เค้าอ่านทุกคอมเม้นเหมือนเคยน๊า อ่านซ้ำไปซ้ำมาด้วยบางที
ขอบคุณความรู้สึกดีๆของทุกคนนะคะ
ขอบคุณพี่ๆบอทที่ยังคงสร้างควาสุขให้คนอ่านมาเป็นปีๆขอบคุณที่แวะเวียนมาทวง(จิก)ตอนพิเศษจากเค้า ฮ่าๆ
ขอบคุณของขวัญ โปสการ์ดพร้อมลายเซ็นจากคุณปาร์คแทจุน(อิมเมจน้องเต้ย) ที่สาวน้อยคนหนึ่งดั้นด้นไปหามาให้ ซึ้งใจมากๆค่ะ
ขอบคุณขนม ผ้าพันคอ แก้วน้ำEXO ตุ๊กตาอัลปาก้า หมอนหน้าพี่คริส ขอบคุณแฟนอาร์ตที่ส่งมาไกลจากเมืองนอกเมืองนา
ขอบคุณคนอ่านหนุ่มๆปู้จายที่เมลล์มาชื่นชม เค้าเขิ้นนนนนนนนเขินเวลารู้ว่ามีผู้ชายอ่าน we are อร้างงงงงงงงงงงง เค้าเห็นผู้ชายไม่ได้ เค้าสั่นนนนนนนนนน
ขอบคุณน้องๆพี่ๆรวมไปถึงรุ่นคุณน้า คุณแม่ คุณป้าที่คอยมาส่งข่าวคราวแทนสวย ขอบคุณทุกๆคำอวยพรเวลาเทศกาลพิเศษ บางครั้งสวยไม่ได้ตอบกลับก็ต้องขอโทษจากใจจริงนะคะ แต่ทุกอย่างสวยเก็บไว้และจดจำเป็นความรู้สึกดีๆไว้เสมอจ๊ะ^_^ และครั้งหน้าถ้ามีโอกาสก็จะเอาตอนพิเศษแบบนี้มาฝากกันอีกค่ะ
ไม่ว่าจะอีกกี่ปีตาลก็จะไม่ลืมคนอ่าน ไม่ลืม We are คือเรารักกัน
คนอ่านก็อย่าเพิ่งลืมภูมิพีมกับเหล่าเพื่อนๆนะคะ
ด้วยรักและคิดถึงเธอเสมอ
ทะเลหัวใจ
^___________________^
8 พฤษภาคม 2556
-
:L2: คิดถึงเรื่องนี้มากมาย ไม่คิดว่าจะได้อ่านตอนพิเศษอีก เพราะก็ผ่านมาหลายเพลาจริง ๆ จำได้ว่าเป็นเรื่องที่อ่านตั้งแต่แรกๆที่รู้จักนิยายแนวนี้ คือแบบรู้้จักช้ากว่าคนอื่นหลายปีอะค่ะ ดีใจที่มีตอนพิเศษของภูมิ - พีม และเหล่าเดอะแกงค์ค่ะ หวังว่าจะมีอีกเร่ือยๆนะคะ :mew2:
อยากบอกว่าประทับใจตอนพีมเซอร์ไพรส์วันเกิดภูมิค่ะ ดูแล้วชอบมากๆเลยทั้งเพลงทั้งภาพประกอบ o13
ปล. เขียนถึงตอนเก่า ๆ แล้ว ก็ไปอ่านตอนใหม่ๆก่อนดีกว่า :oni1:
:pig4: :bye2:
-
:L2: :L2: :L2:
คิดถึงมากๆ
ขอบคุณไรเตอร์นะที่ทำให้เราได้อ่าน วีอาร์
วีอาร์ เป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้เราติดนิยายเลยนะ
รักภูมิพีม และทุกคนมากๆ
รอรีปริ้นรอบสองนะ
:3123: :3123: :3123:
-
เย้ๆๆๆๆคดถึงเรื่องนี้มากกกก :mew2:
-
:mew1: :mew1: :mew1: คิดถึงแก๊งนี้ทุกคนเลยยยย
ขอบคุณ มากๆๆๆที่เอามาลงนะคะ :L2: :L2:
-
อื้อหืออออ รักกันหวานชื่นซะ :hao6:
มาแบบยาวซะใจมาก ขอบคุณค่าาาาาาาาา
:L2:
-
ไม่อยากจะบอกว่าก่อนจะเห็นว่าคุณสวยอัพตอนใหม่ เรายังหยิบวีอาร์มานั่งอ่านอยู่เลยคะ แถมติดลมบนจนแม่ต้องไล่ไปอาบน้ำเลยทีเดียว
สนุนมากๆ เป็นเรื่องที่เรายกให้เป็นต้นๆในใจเราเลยคะ ทุกคนในเรื่องมีชีวิตจริงหมดเลย อ่านแล้ว อยากจะเป็นเพื่อนของทุกคนจริงๆคะ(พี่เบียร์พี่เชนนี่ต้องคิดหน่อย น่ากลัว)
เราไม่รู้จะเมนต์อย่างไรให้หมด แต่รู้ไหมคะว่าเราอ่านซ้ำๆจนแทบจะบรรยายได้หมดแล้วละ5555
อยากจะได้ตอนใหม่มาสะสมในรูปเล่มด้วยจังคะ จะพอมีโครงการจะรวมตอนพิเศษด้วยไหมคะ อยากได้จริงๆนะ
ชอบนะคะ จุ๊บๆ
-
โคตรมีความสุข โคตรคิดถึง อ่านแล้วทั้งยิ้มทั้งขำจนจะเป็นบ้า
รอยรอบปากลึกลงมาก ฟ้องศาลโลกดีมั้ย ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ขอบคุณที่เอามาลงนะคะ จุใจมาก สนุกมาก
คิดถึงตัวละครทุกตัวจริงๆ
ปล. ภูมิขา รักมาก ไม่ต้องกลัวเมียไม่รักนะคะ ไม่ต้องกลัว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ๊ากกกก เพิ่งจิตตกไปกับพี่โก้และน้องเนม
ได้พีมภูมิและผองเพื่อนมาทำให้ใจฟองฟู
มีความสุขจังเลยค่ะ ที่ได้เจอกับหนุ่มๆอีก เซอร์ไพร์สมากกกกกก
คืนนี้ฝันหวานยิ้มน้ำลายยืดแน่ๆเลย
ขอบคุณมากกกกกกค่ะ สำหรับตอนพิเศษ
+1 บวกๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
สุดยอด รักเทอตลอดไป
:katai2-1: :katai2-1:
-
ยาวประทับใจจริงๆครับ 555
คิดถึงช่วงเวลาที่ได้ตามอ่านคนกลุ่มนี้จริงๆ ยิ่งเวลามารวมตัวกันทีนะอื้อหือ
ฮาบ้านแตก 5555
คิดถึงคนเขียนเช่นกันนะครับ ^^
-
ชอบเรื่องนี้จัง นึกถึงครั้งแรกที่อ่าน โอ้ยยยยยย แม่โคตรรั่ว อ่านแล้วแบบว่า ไม่คอ่ยมีดาร์กเลย
ชอบเวลาภูมิกะพีมอยู่ด้วยกันอ่ะ เวลาเล่นกัน เค้าจะเล่นกันหวานๆอ่ะ แอร๊ยยยยยย อ่านแล้วเขิน :-[
ชอบมากเลยค่ะ อยากให้มีซีซั่น สอง จัง
-
คิดถึงเมื่อไหร่ก็หยิบขึ้นมาอ่านทุกที(ที่อยู่คนเดียว เพราะกลัวคนอื่นว่าบ้าอีนี่หัวเราะอยู่คนเดียว :jul3: :jul3: :jul3:)
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ยาวโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วก็คิดถึง
:L2:
-
we are เป็นสุดยอดแห่งนิยายที่อ่านแล้วมีความสุขมาก ๆๆๆ ทุกตัวละครน่ารัก ในแบบของตัวเอง อยู่ด้วยกันแล้วลงตัวไม่ว่าจะเป็นเพื่อน
เป็นคนรัก แต่แอบหลงรักฟ่าง ฟ่างได้ใจจริง ๆๆ น่ารักมากๆ ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ เราเองซื้อเก็บไว้ เอามาอ่านเรื่อยๆๆ อ่านไปคิดถึงไป
ว่าตอนนี้จะเป็นอย่างไรกันบ้างมีตอนพิเศษออกมาก็ทำให้หายคิดถึงไปได้บ้าง ขออวยพรให้คนเขียนมีคนมาซื้อเยอะในงาน fic นะคะ เรื่อง
ใหม่ทีจะเขียน จะเอาไปไว้ที่ไหนก็ทวิตบอกบ้าง ถึงจะไม่ได้เป็นสาวกเกาหลีกับเขาแต่เราก็ยังอยากอ่าน Fic ที่คุณตาลเขียนนะค่ะ เรื่องที่ผ่าน
มาก็อย่าไปคิดมาก คนเราไม่เก่งทุกอย่างถือว่าเป็นประสบการณ์ สู้ ๆๆ
-
ยาวมากกกกก แต่ก็ยังไม่หายคิดถึงอยู่ดีอ่ะ อิอิ
ออกบู๊ตวันไหนเวลาใดมาแจ้งบอกกันสักหน่อยเผื่อจะได้ไปรับภูมิกับพีมกลับมานอนที่บ้านบ้างเพราะรอบที่แล้วไม่ทันอ่ะ คิกคิก
-
เต็มอิ่มเบย :-) คิดถึงลูกๆวีอาร์ ขอบคุณนะคะ
-
คิดถึงแก๊งรั่วนี้ที่สุดอ่ะ >.<~
:mew1:
-
:katai2-1: ยาวจุใจสมกับที่ครบรอบ 1 ปี ชอบเวลาภูมิ-พีมอยู่ด้วยกัน หวานใส่กันตลอด ยิ่งตอนจบนี่อยากไปเป็นจิ้งจกเกาะอยู่ในห้องด้วยเลย ส่วนคู่อื่น แทน-ฟ่าง แทนก็ยังรักฟ่างยิ่งชีพ น้องเต้ยก็ยังคงสามารถทำให้พี่คิวปวดหัวได้ตลอด
:mew1: คนเขียนค่ะ รออ่านเรื่องต่อไป
-
รักพีม รักภูมิ รักคนเขียนค่ะ
-
แต่ละคนยังฮา รั่ว เหมือนเดิม โดยเฉพาะ ปัน มิค
คู่พีมกะภูมิ คู่แทนกะฟ่าง คู่คิวกะเต้ย และคนอื่น
อ่านแบบจุใจ หายคิดถึง ฉลองครบ1ปี ยินดีด้วยจ้า
-
พีมยังน่ารักและฮาเหมือนเดิม
มาอัพให้หายคิดถึงขอบคุนมาก
เลยนะคะพี่ตาล (ยาวมากๆจุใจเลยที่เดียวเชียว)
อยากได้หนังสือมากมายยยยย
-
เยอะม๊ากกก อ่านจนตาลอย เอ๊ย ตาลาย
-
เป็นตอนพิเศษที่พิเศษจริงๆ เยอะมากกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณค่ะ
-
สำหรับ we are ... น้อมพีม น้องภูมิ แอนด์ เดอะแก๊งส์
จัดให้เป็นอันดับ1 สำหรับเราแล้วหล่ะ
ไม่ว่าจะหยิบขึ้นมาอ่านกี่รอบ ก็มีความสุขทุกรอบ
ต้องขอบคุณจริงๆที่เขียนเรื่องราวสนุกๆเหล่านี้มาให้อ่านแล้วยิ้มได้ทุกครั้ง
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่จัดมาให้ได้อ่านกันเพื่อคลายความคิดถึงหนุ่มๆ
ในอนาคต ถ้ามี we are part II ก็ยังจะติดตามอยู่เสมอนะคะ
ด้วยรักจริงๆ
PS. อันนี้นอกรอบนะคะ
อยากถามทั้งน้องสวยและผุ้ร่วมกิจกรรมด้วยว่า
ในเงื่อนไขตอนจองครั้งแรกน่ะค่ะ
"6. และ…………..สิทธิพิเศษ สำหรับ 20 คนแรก!!!!!!!!!!!!!ที่โอนก่อนท่านมีสิทธิ์รับกิฟวอเช่อแบบชิคๆ :D ว่าจะเอาของขวัญเป็นตุ๊กหมี Made In China หาซื้อได้ตามสำเพ็งหรือว่าจะให้จัดส่งหนังสือฟรี เลือกได้อย่างเดียวนะคะ ^^ "
มันมีการมอบของกันไปหรือยังคะ เพราะพี่เห็นเงียบๆ หรือว่าพี่ไม่ได้รับของเองคะ
^^
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกก
ยังฮาและตลกขบขันเหมือนเดิม :m20:
เลิฟๆคนเขียนค่ะ :mew1:
-
ดีใจมากคะที่พี่ตาลมาอัพตอนพิเศษของเรื่องนี้ให้ได้อ่านอีก
We are เป็นนิยายที่เรารักมากๆๆๆๆ อ่ะ อ่านแล้วประทับใจ สนุก ตลก ไปกับทุกตัวละคร
เราพึ่งอ่านจบไปเมื่อไม่กี่เดือน แล้วก้กลับมาอ่านอีกเมื่อวันจันนี้ ยังได้ความรู้สึกเขิน :-[ :-[ อยู่เลย555
จะไม่ลืมแน่นอนนิยายเรื่องนี้ จะจำ ภูมิพีมและเพื่อนทุกคนไว้ตลอดไป
ขอบคุนพี่ตาลที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้นะคะ o13 มาโพสตอนพิเศษเรื่อยนะๆๆๆ
ปล.จะรองานฟิคนะคะพี่ตาลเรามาช้าไปหน่อยจองหนังสือไม่ทัน555 อยากได้ๆๆ :z3: :z3:
-
เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้
ตอนพิเศษ ดีใจม๊ากๆๆๆๆ ไอ้พีมมันยังคงบ้าบอปัญญาอ่านเหมือนเดิม (แต่สู้มิคปันไม่ได้ ห้าๆๆๆ)
รักพี่ภูมิ หลงพี่คลื่น :กอด1: :o8:
-
ยาวมากกกกกกกกกกกกก แต่ยาวเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ
คิดถึงมว๊ากคร๊า หนุ่มๆ
-
ยาวสะใจมากเลยอะคนสวยยย ฮาาาาาา
พีมยังรั่วเหมือนกัน ภูมิก็ หลงเมียยยย กร๊ากกกกก
-
คิดถึงจังเลยตัวเองงงงงง ตัวเองหายไปนานนน
ได้อ่านตอนพิเศษแล้วฟิน~ ฮาเหมือนเดิม
ยิ่งตอนจบแล้วระเบิดตัวเองตายไปพร้อมกับพีม เขินอร๊ายย :ling1: 555
-
คิดถึงหนุ่มๆ we are
มิสๆ คนเขียน กรี้ดดดดดด
ฮามาก และหวานมาก
โอ้ย บ่องตง บอกไม่ถูกเลย!
ชอบมากๆ เลยจ๊าาา :L2:
-
คิดฮอด อย่างแรง ยินดีกลับหนุ่มทั้งหลายครบหนึ่งปีแล้ว
ยังฮาเหมือนเดิม ยิ่งฉากน้องกรีนปะทะผัวขานี่ยิ่งฮา ชอบ
-
กรี๊๊ดดดดดดดดดดด ,, วีอาร์ของเราาาา
คิดถึงสุดๆๆ พิเศษคราวนี้ทั้งหวานทั้งฮา เพื่อนกันไม่มีวันตายจริงๆ
:katai2-1:
-
เป็นนิยายที่ชอบมากที่สุดอันดับ 1
คิดถึงมากมาย
ได้อ่านต่อหายคิดถึงไปบ้าง
:o8:อย่างให้ทะเลหัวใจแต่งนิยายแนวนี้อีกสักเรื่องแบบว่าพระเอกเป็นซุปเปอร์สตาร์ เรื่องราวเกิดในมหาลัย อยากอ่านแบบซึ้งๆ ตลก ได้ข้อคิด คาดไม่ถึง มาม่าไม่มาก และประทับใจสุดๆ :impress2:
-
:mew1:
-
woooooooooooooooooooooooooooooow
ตอนพิเศษ คิดถึงหนุ่ม ๆ จัง มารวมตัวกันเมื่อไหร่ก็เรียกเสียงฮาได้ตลอดอะ ^_________^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงจังเลย ยังแต่งได้น่ารักฮาปอดจะฉีกเหมี๊ยนเดิม :jul3:
ขอตอนพิเศษอีกเรื่อยๆน้า อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยแฮปปี้ฝุดฝุด
o13
-
พิเศษมากๆ
+1
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:น่ารัก
-
คิดถึงๆๆๆๆๆ ห่างหายไปนานโผล่มาทียาวเป็นพรืดเลย(เราชอบใจนะ ซะใจมาก)
ขำกับกลุ่มเพื่อนพ้องน้องพี่กลุ่มนี้จริงๆเลย วีรกรรมแต่ละอย่างของเขาชั่ง.........(บรรยายไม่ได้ มันฮาเกิน :m20:)
ชอบเรื่องนี้จริงๆนะ คิดถึงมากด้วย จะยินดีมากถ้าคุณโผล่มาเรื่อยๆ o13
-
เห็นตอนพิเศษดีใจมากค่ะ แต่จะดีกว่านี้ถ้ามีภาคสองหรือจะเป็นเรื่องคลื่นเลยก็เริ่ดค่ะ แต่ถ้ายังไม่มีโครงการก็อัพบ่อยๆนะค่ะคิดถึงทั้งตัวละครทุกๆคนในเรื่องค่ะ คิดถึงคุณตาลคนสวยด้วยจ้า
-
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกๆเลยค่ะที่เราได้มาอ่านในเล้า ประทับใจมากค่ะ
คิดถึงหนุ่มๆมากที่สุดเลยค่ะ อิอิ :กอด1: :L2: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังรักเรื่องนี้เสมอ คิดถึงภูมิพีม :กอด1 :กอด1:
-
:mew1:
-
เจอหนุ่มๆ แล้วเหมือนขึ้นสวรรค์ อ่า มีความสุข # หัวเราะท้องแข็งกับความรั่วของดูโอ มิคกะปัน แล้วกลับมาอีกนะคะคิดถึงๆๆๆๆๆๆ
-
ครบแก๊งค์เมื่อไรความมัน ความฮา ทะลุพิกัดเลย 5555555
-
พิเศษจริงยาวสะใจมว๊ากกกกก ฮากระจาย แทบลงไปนอนดิ้นกับแต่ละมุกของคู่ไม่เต็มบาท มิค+ปัน
กรี๊ดดดด!! หลงรักข้าวฟ่างอีกแล้วอ่ะ ^^ แต่ฮาคาถาบูชาเมีย(ฟ่าง)ของเฮียแทนมากๆ เด็ดดวงจริงเชียว
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึงแก๊งค์รั่วมากกกกกกกกกกก :กอด1:
ปล. คนเขียน เขียนได้สมใจคนอ่านอย่างหนูมากเลยค่ะ ><
-
โอ๊ยยยยยยคิดถึงหนุ่มๆมากเลย แต่ละคนนี่ก็ฮาเหมือนเดิม
ขนาดไปบริจาคเลือดยังฮากันได้ขนาดนี้
ยิ่งอ่านก็ยิ่งคิดถึง ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากให้จบเลย :mew2:
-
กระโดด :กอด1:หมับ คิดถึงๆๆๆๆ คนอ่านก็คิดถึงเป็นเหมือนกันนะ
คิดถึงคนเขียนและหนุ่มๆ(เอนเอียงไปทางหนุ่มๆประมาณ 80% :laugh:)
คิดถึงทีไรก็หยิบหนังสือมาอ่าน อ่านเป็นรอบที่ร้อยแปดสิบสี่เห็นจะได้
อ่านจนจำได้หมดละว่าหน้าไหนเขียนว่ายังไง (อันนี้ก็เวอร์ไปเนาะ)
ตอนพิเศษไม่รู้ว่ากี่สิบหน้าเอสี่ ยาวสมกับเป็นตอนพิเศษจริงๆเลยเชียว
ไม่รักกันจริงคงไม่ได้อ่านหรอกนะนี่ แล้วขากรรไกรก็ค้างไปแล้วเรียบร้อย
ความเกรียนนี่อัพเลเวลตามอายุใช่ไหมเนี่ย ยากจะวัดได้ว่าปริมาณเท่าไร
รู้แต่ว่ามาก เหมือนกับที่เราก็รักเรื่องนี้มากเหมือนกันนะ พูดแล้วเขิน :o8:
เวิ่นซะยาว จริงๆแค่จะบอกว่าคิดถึงเรื่องนี้และคนเขียนเหมือนกันจ้า :กอด1:
-
คิดถึงพี่ตาลภูมิพีมและเดอะแก๊งมากกกกกกกกก
โอ้ยดีใจที่มีตอนพิเศษออกมา
แถมมาแบบยาวจุใจได้อีกอ่ะ
ขอบคุณมากๆเลยค่า
แล้วก็มาบ่อยๆนะ 5555555
-
คิดถึงอ่ะอ๊ายยยยย
คิดถึงตัวเธอมากมายขอบคุณนะค่ะที่เอามาให้อ่านกัน
ปันกับมิคอย่างฮาเหมือนเดิม ได้ข้อมูลใหม่ พี่ดินสอกลัวเข็ม 55555+
แหม่มีจุดอ่อนเหมือนกันนี่หว่านึกว่าคนอย่างคิวไม่มีใครทำอะไรได้
นอกจากพี่เชนนนนนน 555+ พี่เชนแลดูโหดที่จะเจาะเลือดพี่ดินสอ
เอิ๊กๆ ขอบคุณอีกนะค่ะชอบเรื่องนี้มากจริงๆ
คิดถึง ทะเลหัวใจ นะค่ะจุ๊บๆ
-
ขอบคุณที่มาอัพให้ได้อ่านนะคะ ฮามากก :กอด1:
-
:laugh: ยังฮาได้ใจทุกตอนเลยนะคะ
แต่พี่มิคกะพี่ปันนี่ไม่ไหวจะเคลียร์นะ :mew5:
-
คิดถึงวีอาร์ เลยแวะเข้ามา ไม่คิดว่าจะมีตอนพิเศษ
มาอ่านได้แบบจุใจมากกกกก
อยากให้แต่งเรื่องนี้ต่ออีกจังเลย
-
o13 o13 o13 ยาวมากกกกกกกกกก สนุกเหมือนเดิม พีมยังคงฮาเหมือนเดิม ขอให้พีมภูมิรักกันตลอดไปนะ :L2: :L2: คนเขียนน่ารักกกกกกกขอบคุณที่มาต่อให้แบบจุใจ ยาวโครตๆๆๆ :pig4: :pig4: :mew1:
-
พิเศษอย่างจุใจ ยาวมาก...
ยังฮา ยังรั่วเหมือนเดิม
ขอบคุณน้องตาลคนงาม ขยันจริง ๆ
-
คิดถึงน้องพีมกับเพื่อนๆมากกกกกกกกก :mew3:
:mew1: :mew1:
-
มาแบบยาวมาก เต็มอิ่มเลยทีเดียว
คิดถึง :mew1:
-
คิดถึงจริง......
ภูมิ พีม แทน ฟ่าง เชน เบียร์ ปัน คิว เต้ย แมท มิค คลื่น กรีน เฟรน จี้ เคที่ อาปุ้ย
ใครอีกบ้างเนี่ย........มาแบบส่ะใจจริงๆ
เลิฟคุณคนเขียนจังเลย
-
:-[ :-[ :-[ ตอนพิเศษ !!!!!
ชอบมาก คิดถึงที่สุดเลย อยากอ่านอีกจัง
มีตอนพิเศษมาอีกน๊าา :mew1:
-
ตอนพิเศษยาวมว้ากกกกเลยค่ะ จะมีอีกมั้ยอ่ะ คิดถึงหนุ่มๆทุกกคนเลย
อยากอ่านตอนพิเศาอีกจัง คิดถึงแทน-ฟ่างมากที่สุด อยากให้มีตอนพิเศษคู่นี้
หรือยอดชายนายปันกับพี่องุ่น คู่นี้เค้ากะดึ๊บคืบหน้าไปถึงใหนแล้ว
คิดถึงแทน ฟ่างๆๆๆๆ :impress2: :impress2:
-
คิดถึงมากกกกกกกก
-
คิดถึงจัง
.
.
.
ขอบคุณค่ะ คุณตาล
ว่างๆมาอีกนะ ^^
-
ยาวไปถึงสุไหงโกลก.... สะใจที่สุด
อ่านจนหลับคาไอแพดเลยทีเดียว ตื่นมาก็แหกขี้ตาอ่านต่อจนหมด
รักคนแต่งที่สุด :กอด1: :กอด1:
ปล.เหมือนจะเก็บกดมานาน เลยระเบิดตูมเดียวเลย
-
ดีใจสุดพลังที่เจอตอนพิเศษค่ะ แถมเป็นตอนพิเศษที่ยาวมว๊ากกกกกก แฮปปี้สุดๆๆๆๆ
ยังน่ารักกันเหมือนเดิมทุกคนเลย โดยเฉพาะนายเอกเราโคตรรั่วไปไหน ขำกับความคิดตลก ๆ
แต่ละอย่างของพีม มุขเยอะมาก (ที่จริงคนเขียนอ่ะมุขเยอะ) คิดไ้ด้เนอะว่าเชนเบียร์เค้าจะกินกันเอง
พอเห็นเพื่อนไม่ชวนกินเหล้าก็โมโห โถะ น่าชวนตรงไหน แฟนโคตรขี้หวงขนาด ขนาดอยู่กับเพื่ีอน
ยังให้เปิดกล้องให้ดู ฝุดๆๆ อ่ะภูมิ
ชอบทุกตรงที่เป็นภูมิพีมอ่ะ ตอนภูมิจุ๊บ ๆ ก็น่ารัก ทำไปได้พ่อคนหล่อไม่น่าเชื่อ พีมอุตส่าห์เก้บอาการมาตลอด
พังเลยจ้าดังเลยพีระณัฐ ตอนคลื่ีนกับภูมิปะกันก็ฮา คือพีมนี่ซวยตลอดแฟนต้องมาเจอชอตพวกนี้
คลื่นก็แรงดีชอบอ่ะ ไม่ยอมภูมิดี ส่วนภูมิอย่าให้พูดหนวดกระดิกดิ๊กๆๆๆ กันเลย ฮาพีมกินน้ำแข็งกร๊อกแกร๊ก
แบบไม่รู้จะทำอะไร พอไปร้านโดนเพื่อนแซวสารพัดอีก โคตรฮา แล้วก็ตอนไปให้เลือดกัน ขำตอนพีมภูมิ
นอนฟังสองเพื่อนคุยกันอ่ะ โคตรไร้สาระมาก มันคุยกันรู้เรื่องได้ไงฟระ ภูมินี่ติดพีมที่สุดเลยเนอะ
ใช้งานแฟนก็เก๊งเก่ง ชอบบิดแก้มฟัดโน่นนี่อีก โอ๊ย คู่นี้น่ารักจริง ๆ อยากอ่านต่อไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ
ชาวคณะท่านอื่นก็ยังฮาเหมือนเดิม โดยเฉพาะท่านปันนภ เรียกว่าเป็นบร๊ะเจ้าด้านความฮากันเลย
ตอนไปขับรถเมล์นี่ฮาสุด ป่วนมาก เพื่อน ๆ ทั้งแก๊งค์ก็กล้่านั่งไปร่วมเกรียนกับเค้าเนอะ
เป็นอันตรายต่อผู้คนบนท้องถนนและคนบนรถจริง ๆ
อยากอ่านต่ออีก ถ้าคุณทะเลหัวใจจะเมตตา :mew2:
ขอบคุณค่ะ
-
โอยยยยยย คิดถึงมากๆๆๆๆค่ะ :katai2-1: :katai2-1:
ยังน่ารักสนุกสนานไม่เปลี่ยนเลย
รักนิยายเรื่องนี้มากจริงๆ อ่านซ้ำไปซ้ำมาเป็นสิบๆรอบ o13 :hao5:
จะรอตอนพอเศษอีกนะคะ :mew2: :mew2:
-
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจ :กอด1:
-
ติดตามอ่านมานาน
ดีใจที่ได้อ่านตอนพิเศษอีก
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงงงงงงงงงงวีอาร์ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดด ><
อ๋าาาาาาาาาา อ่านแล้วอยากมีแฟนเป็นแทนอ่าาาาาาาาาาาา
ถ้ามีแบบนี้นะรักตายเลยยยยย
-
ขอบคุณที่ทำให้เราได้เจอกัน
We are ..เรา(ยัง)รักกันเสมอ ไม่เคยลืมเธอนะ
-
ชอบ ชอบมากค่ะ คนสวยนี่ใจดีเสมอเลย
บอกเลยว่าตอนนี้ มิควินมาก สัญชาติศิริราช ชนะเลิศค่า :m20:
ภูมิพีม น้ำตาลเกาะขอบจอแล้วจ้า
ชอบทุกคนทุกคู่เหมือนเดิม ไม่เปล่ียนเลย จริงๆ นะ :mew1:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:m11: :m11: ดีใจมากเลย ขอบคุณมากเลยค่ะสำหรับตอนพิเศษแบบยาวมาก ๆ คิดถึงน้องภูมิกับพี่พีม แอนด์ เดอะแก้งค์ มาก ๆ :m3: ดีจังที่มาให้หายคิดถึง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้มาบ่อย ๆจังเลย แบบตอนพิเศษในวันสำคัญ ๆ เช่นวาเลนไทน์ ลอยกระทง วันพ่อวันแม่อะไรเงี้ย จะซาบซึ้งมาก ๆ เลยค่ะ :mew6: :mew6:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะจ้ะ :pig4: :L1:
-
กอดดดดดดดดด :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น้ำตาไหลพรากเลย ตอนดราม่าอ่ะ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
ขอบคุณคนแต่งมากๆๆๆๆ เลยนะคะ
เป็นนิยายที่ดีที่สุดอีกเรื่องที่เคยอ่านมาเลย :3123: :3123: :3123:
รัก we are ทุกคนเลยยยยยยยยยยยยย :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เป็นตอนพิเศษที่ยาวมากกกกก. อ่านสองวันกว่าจะจบ
ขอบคุณนักเขียนที่เขียนมาให้อ่าน
ทำให้เรารู้ว่า เรา....โคตรชอบฟ่างเลย อ๊ากกกกกกก อยากเห็นฟ่างเพ้นต์ อยากเห็นๆๆๆๆๆๆๆ
ฟ่างตัวขาวๆเพ้นต์สวยๆ จุกชมพูๆ. อยากเห็น
ละเมอเพ้อพก วิ่งจากไป....
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ตอนพิเศษจุใจมาก แต่ก็อยากอ่านอีก555
ยิ่งอ่านยิ่งคิดขึ้นน้องพีมน้องภูมิ อยากอ่านแบบหวานๆ ค่า
กำลังอ่านwe areในหนังสือถึงคุณภูมิให้ดอกกุหลาบน้องพีม :L2:
ขอบคุณนักเขียนคุณตาลคนสวยคะ ขอตอนพิเศษอีกเน้อ
-
หวัดดีค่ะ คุณตาล
คิดถึงๆๆ ทั้งคุณตาลและหนุ่มๆทุกคนเลย
เป็นตอนพิเศษที่ยาวววววจุใจมาก ยังคงไว้ซึ่งความฮา
และความน่ารัก อ่านไปฮาไป อ่านไปบยิ้มไปเหมือนเคย
รอบที่แล้วจองไม่ทัน เพราะเหตุผลส่วนตัว เสียดายๆ
พร้อมรีปริ๊นเมื่อไหร่ แจ้งนะคะๆ เราและอีกหลายๆคนรออยู่ค่ะ
และรอผลงานเรื่องใหม่ของคุณตาลด้วยนะคะ
ขอบคุณที่มาส่งความสุข รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงเดอะแก๊งค์ สุดติ่ง ฮือๆๆๆ อยากให้มีภาคต่อจังค่ะ
อยากรู้ว่าน้องเต้ยจะเรียนจบเมื่อไหร่น้อ :katai3:
-
กรีดร้องล้านแปดเดซิเบลลลลล we are มีตอนพิเศษมาให้อ่านอีก :impress2: ขอบคุณคุณทะเลหัวใจนะคะ :pig4:
ตอนพิเศษนี้มาเต็มจุใจมากกกกกก .... สนุก ฮา มึน เกรียน หวาน เหมือนเดิม ....... :hao6:
ชอบมากจิงๆๆ >> "สัญชาติศิริราช" !!!!!!! 55555555 หัวเราะจนน้ำตาไหลเลยจ้า กะมุขนี้ >>> ปันกะมิค มึนได้ฮามากมายยย
คิดถึง พีม+ภูมิ :กอด1: ..... จะตั้งตารอตอนพิเศษ ตอนต่อๆๆๆๆไปนะค้า :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด :m3:
ตอนพิเศษยาวได้ใจมากจ้ะ อ่านแล้วมีความสุขมากๆ เลย เดี๋ยวต้องกลับไปอ่านอีกรอบแล้ว
ขอบคุณคนเขียนสำหรับตอนพิเศษดีๆ จ้า :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มาแบบจัดเต็ม...มาแบบจุใจ...กรี๊ดดดด !!!!!!!!!!~~ ขอบคุณพี่ตาลน๊ะค่า ม๊วฟ... :mew1: :mew1: :mew1:
-
คิดถึงทุกคนมากเลย(รวมคนเขียนด้วย :mew1: :mew1:)ยังฮาเหมือนเดิม :m20: :m20:
-
ตอนพิเศษ ยาวม๊ากกกกกกกกกกกกกกก
แบบอ่านกันสะใจไปเลย ตั้งแต่พีมไปบ้านเชน
ยันภูมิอ่านหนังสือสอบกันทีเดียว
-
คิดถึงหนุ่มๆทุกคนเลยขอบคุณนะคะ :L2:
-
ดีคับทุกคน
ผมเพิ่งได้ติดตามอ่านเรื่องนี้เมื่อไม่นานมานี้อ่ะคับ อ่านไปหัวเราะไปเส้าไปกับเรื่องที่เขียนจนน้องที่ทำงานถามเลยอ่ะว่าพี่เป็นไรอ่ะ
พอบอกว่าอ่านนิยายน้องก้อบอกว่าพี่เป็นเอามากอ่ะ ก้อเลยบอกว่ามันมีหลายรสในเรื่องนี้ยังไงต้องลองอ่านดูถึงจะรุ้อ่ะ อิอิ
อยากบอกว่าอยากได้หนังสือเหมือนกันอ่า ยังไงก้อจะรอจนถึงเดือนกันยานะคับ อิอิ ยังไงฝากคนแต่งมาอัพอีกเรื่อยๆนะคับ ทั้งตอนพิเศษ แล้วก้อวันเวลาสถานที่ชื่อบู๊ธที่จะออกจำหน่ายอ่ะคับราคาด้วยนะคับ จะได้เตรียมถูก อิอิ
ขอบคุณมากๆนะคับผม :L2: :L2: :กอด1: :o8: :mew1:
-
สนุกมหัศจรรย์ฮากร้ากเหมือนเดิม แม้อ่านเป็นรอบที่สองก็ตาม (รอบแรกในเด็กดี อิอิ)
ประทับใจที่สุดคือ คุณน้องตาลมองเห็นและสร้างตัวละครชัดเหลือเกิน
แทบจะเดินกันออกมาเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว ทั้งตัวเมนทั้งเอ็กซ์ตร้าเลย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษมหายาว ติดตามอยู่ตลอด ชอบงานมากๆ <3
-
ผมไม่ได้เข้าเล้านานนนนนนมากกก ภารกิจมากมาย
คิดถึง we are จนต้องหยิบหนังสือมาอ่านอีกรอบ
แล้วเลยเข้าเล้ามาดูกระทู้ ถึงได้เห็นว่ามีตอนพิเศษ
อ่านไป ยิ้มไป ปลื้มปริ่มจริงๆ ขอบคุณมากครับ :katai2-1:
-
กว่าจะอ่านจบ ใช้เวลาไปเดือนกว่า ทั้งฮา ทั้งสนุก ทั้งเศร้า ทั้งหวาน อิอิ :hao7:
ชอบมากๆเลยอ่า ไม่อยากให้จบเลย :ling1:
ตอนแรก หลงพีม แต่อ่านไปอ่านมา หลงปํย คนอาไร๊~~~ ฮาเอาโล่ห์ :hao5:
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะค้าบบบบบบบ :impress2:
-
ดีใจนะคะที่มีตอนพิเศษ อ่านไปฮาไป ไตแทบขึ้นสมอง (?)
ยังคงคอนเซ็ป ฮาจริงอะไรเหมือนเดิมมมมมมม
รักคุณตาลด้วยค่ะ ชุ้บๆ :mew1:
-
:pig4:
คิดถึงคู่นี้มากค่าาาาา
-
ThankS
-
เป็นมิตรภาะที่น่าประทับใจมากกกกกก
อร๊ายยยๆ ติดสุดๆละเรื่องนี้ อ่าน3รอบละ :katai2-1:
รอเรื่องใหม่พี่ตาลอยู่นะฮ้าา อย่ามัวไปติ่งแต่เฮียคริสน้าาา กลับมาาก่อนนน o9
-
:mew2: Reprint ได้เปล่าฮะ..หรือใครมีมือสองที่อ่านแล้วก็ดั้ยนะ ได้โปรด :sad4: ชอบเรื่องนี้มาก จองไม่ทันอะ ติดต่อได้ที่ wituwat_aอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
คิดถึงคนเขียน คิดถึงพีม ภูมิและผองเพื่อน จัง :mew1: :mew1:
-
อ่านจบไปหลายรอบมากกกกก
จบกี่รอบ น้ำตาแตกทุกรอบ
หัวเราะเป็นบ้าทุกรอบ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :3
-
อ่านหลายรอบแล้วยังสนุกเหมือนเดิม
ขอบคุณคุณตาลมากนะคะ :-[
-
พี่ตาลคะ แอบอยากให้รีปริ้นท์นะคะ
อยากได้เรื่องนี้มากๆ เลย
พี่ตาลติ่งคริส เอ็กโซด้วยหรอคะ 55555
คิดถึงเรื่องนี้มาก ปิดเทอมเมื่อไหร่จะอ่านอีกรอบแน่ๆ ค่ะ
-
เพิ่งได้มาอ่านมีคนแนะนำ ตอนแรกว่าจะอ่านเล่นๆแต่ที่ไหนได้ติดงอมแงมตามอ่าน2วันติดรวดไม่หลับไม่นอน(ไม่ใช่แระ) แบบว่าเรื่องนี้ทำให้เราขำได้ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย ถึงแม้เกือบหลังๆเรื่องทำให้เราร้องไห้ฟูมฟายอยู่หน้าคอมจนเหมือนกับเราว่าอกหักแฟนทิ้งรักคุดเองทั้งๆที่ไม่ใช่ (ถถถ) ชอบมากเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าอยากให้เบียร์กับน้องโตเกียวเป็นแฟนกันจริงๆและก็ปันกับองุ่นก็แบบอยากให้เปิดเผย(ปันแม่มเล่นตัว//ถูก) รู้สึกเสียใจที่มาตามอ่านที่หลังก็อยากเม้นบ้างอะไรบ้าง555+
สุดท้ายก็ขอบอกว่าชอบเรื่องนี้จริงๆสร้างเสียงหัวเราะให้ตลอดที่อ่าน(และน้ำตาด้วย) ชอบทุกคน มันเฮฮา มีสีสันและมิตรภาพจนอยากเข้าไปอยู่ในเรื่องนี้เลยจริงๆ (เพื่อนแบบนี้จะหาได้ไหมหนอ) รักคนแต่ง อิอิ
-
ไม่มีตอนพิเศษครบรอบปีครึ่งมาอีกรึ
-
คิดถึงหมาภูมิกับน้องพีม
-
เมื่อไรจะมีการรอปรินซ์เกิดขึ้นอีก อยากได้หนังสือมากๆๆ
ถ้ารีปรินซ์ขอเวลายาวๆหน่อยนะคะ จะได้มีเวลาเก็บตังค์
-
เข้ามากระซิบว่า มาอ่านซ้ำเป็นรอบสอง ...เสียน้ำตา และยิ้มแก้มปริ เหมือนเดิมไม่มีผิด!
-
สุดสวย คิดถึงน้องภูมิ คิดถึงนู๋พีม :hao5:
-
:L2: :L2: :L2:
55555 อ่านไปขำไปนะแต่ตอนดราม่านี่เอาตาปูดตาบวมเลยทีเดียว
-
กิ๊ดๆๆๆๆๆ ตอนใหม่ๆๆๆๆ
-
ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง
บางทีนะบางที บางทีไม่ใช่บางพลี บางพลีไม่ใช่บางพลัด บางพลัดไม่ใช่บางจาก บางจากอาจจะไม่เยอะเท่า ปตท คือจำผมได้ใช่ไหมครับ จำได้ไหมเนี่ยว่าใคร แหมไม่ใช่เจมส์จิ อย่ามองหน้าแบบนั้นครับ พอร์ช ศรัณย์ ก็ไม่ใช่ ฮ่าๆๆๆ ผมชื่อพีมคนที่คุณก็รู้ว่าใหญ่ (ขยิบตา)
คือว่าที่เห็นผมเวิ่นเว้อวึ่นวือเอ้อระเหยนี่ไม่ใช่ว่าว่าง แท้ที่จริงแล้วงานกองท่วมหัว จนตอนนี้ไม่แน่ใจแล้วว่าบนหัวนี่อันไหนคือเส้นผมอันไหนแปรงทาสี เพราะผมไม่ได้นอนมาชาติกว่าๆ กลิ่นเสื้อผ้าน่าจะพอๆกับรถเก็บขยะเทศบาล น้ำไม่ได้อาบ ข้าวไม่ได้กินบ้านไม่ได้กลับ เหอะ
พูดเรื่องกลับบ้านแล้วอยากจะคว่ำจานสีราดหัวไอ้คิว โมโหไงกำลังมีประเด็นเนี่ย เด็กที่บ้านแม่งพูดไม่รู้เรื่องเราไม่คุยกันมาหลายวันแล้ว เอ่อ จริงๆน่าจะแค่วันเดียวครับ ผมก็แค่พูดให้มันดูเว่อร์ๆเข้าไว้เพราะเป็นคนชอบเล่นใหญ่ เรื่องของเรื่องก็คือว่าผมโมโหที่ภูมิมันยังไปยุ่งคบค้าสมาคมกับไอ้พวกแก๊งค์แข่งรถ
ผมน่ะเข้าใจว่าคนเราชอบแข่งรถชอบพนันชอบความท้าทายก็ไม่ได้แปลว่าต้องเลวเสมอไป การแข่งรถก็คือการแข่งขันกีฬาประเภทหนึ่งโอเคอันนั้นเข้าใจ แต่พวกกลุ่มนั้นที่ภูมิไปแข่งด้วยบ่อยๆมันเหมือนจะมีเอี่ยว มีข้องเกี่ยวกับเรื่องยาเรื่องไม่ดีอย่างอื่น ผมเลยไม่อยากให้ภูมิมันไปยุ่งแต่มันก็ยังไป
ตั้งแต่คบกันมาผมไม่เคยจะห้ามอะไรในชีวิตมันเลยนะเว้ย (ไม่นับเรื่องที่ห้ามขับรถหรือย่างกรายไปใกล้ตึกแพทย์ อันนั้นคนละกรณี) ผมขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวมันก็ทำให้ผมไม่ได้ รักรถก็รู้อยู่หรอกแต่ถ้าจะเลือกรถมากกว่ากูล่ะก็….พีระณัฐก็มีทางเลือกนะครับคุณ กูเลือกทุกทางอ่ะยกเว้นทางที่ถูกที่ควร ฮ่าๆๆ ยังจะขำ เหอะ ตลกหรอสาดดดทะเลาะกับแฟนเนี่ยยยยย
“พีมการที่มึงเป็นคนอารมณ์ดีมีไมตรีจิตต่อสิ่งมีชีวิตร่วมโลกทุกผู้ทุกคนมันก็นับเป็นเรื่องที่ดีนะ”
“โจ กูขอเนื้อๆแดกน้ำเยอะกูจุก”
ระหว่างที่อาศัยเวลาพักอันน้อยนิดจากการโหมงานชิ้นสุดท้ายของเดือนพวกผมก็แอบแวะออกมาจิบน้ำ กินขนมนมเนยที่มีผลต่อปอด ถ้าภูมิมาเจอนี่เคลียร์กันยาวยันไอ้เต้ยเป็นใบ้เลยนะแต่แล้วไงวะ กูไม่แคร์โว้ย ช่างแม่งดิมันไม่สนใจผมหรอกคิดแล้วขึ้นครับ หูยยยย ปวดหัวจิ๊ดๆเลยแล้วนี่บุหรี่ห่าไรเนี่ยกลิ่น วนิลา??? พ่องงงไอ้ชายหน่อมแน้มฉิบหาย แต่ของฟรีสูบๆไปครับจะกลิ่นห่าอะไรก็ตายไวเหมือนกัน
นอกจากจะเครียดเรื่องแฟนตอนนี้เพื่อนผมอย่างไอ้โจก็กำลังทำให้ขมับผมเต้นตุบๆหลังจากที่ผมชวนพวกมันไปฉลองกันถ้างานเสร็จทันเย็นนี้ อีกอย่างผมก็อยากหาที่ปรับทุกข์ มันเลยกำลังจะปลอบใจผมมั้งแต่เท่าที่ฟังๆมาเหมือนกับว่ามันเพิ่มความดันให้ผมซะมากกว่า
“ห่าพีมอย่าขัดกูดิวะ กูก็กำลังจะอธิบายไงว่าอุปนิสัยพื้นเพสามัญสำนึกของมึงมันก็นับเป็นเรื่องที่ใครๆก็นิยมชมชอบ” มันอธิบายพลางสะบัดผมยาวๆเป็นลอนประหนึ่งมีผู้เชี่ยวชาญจากญี่ปุ่นมาช่วยจัด แต่จริงๆคือเห็บหมัดกระโดดสวนสนามกันสนุกเลยครับ
“โหยยยเชี่ยโจมึงเอาปลายผมไปจุ่มชักโครกมาหรอวะเหม็นโคตร แม่งเอ๊ยโดนหน้ากูเต็มๆ”
และนี่คือเสียงร้องทุกข์จากเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายที่อยู่เบื้องหลังและได้รับผลกระทบในครั้งนี้ มึงคือผู้โชคดีว่ะโป้ง ฮ่าๆๆ
“หนึ่งมึงไปเอาบันไดมาให้มันลงหน่อยไปหรือต้องให้พวกกูอาราธนาศีลก่อนไหมมึงถึงจะเลิกเทศน์แล้วลงจากธรรมมาสได้น่ะห๊ะ”
ด้วยความรำคาญไอ้โจผมเลยตบหัวมันไปทีคืออารมณ์กูตอนนี้ก็ไม่ได้สีชมพูแหว๋วเหมือนหน้าน้องญาญ่าหลังใช้พอนด์สได้เจ็ดวัน ถ้ายังล้อเล่นมากๆเดี๋ยวกูด่าให้แม่งลืมชื่อพ่อ
“เออมึงก็อย่าไปใส่ใจมันมาก ว่าแต่เราจะไม่บอกไอ้คิวจริงๆหรอวะพีม”
ไอ้ชายที่ดูมีสติสุดหันมาถามพร้อมกับยื่นบุหรี่ให้ผมอีกมวน ผมส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธทั้งบุหรี่และการชวนไอ้คิว คือตอนนี้ไอ้คิวไม่ได้อยู่กับพวกผมครับเพราะมันเลือกจะทำงานปั้นส่วนพวกผมส่งงานแกะ แกะไปแกะมาจนกูจะเป็นแพะแล้ว หึ ส่วนไอ้คิวมันหอบสังขารไปอยู่อีกที่ที่รกชัดยิ่งกว่าคอกแห่งนี้ เอกจิตรนะแต่ไม่มีใครเลือกเขียนรูปส่งเลยครับเดือนนี้ ประเด็นคือ…ไม่มีเงินซื้อสี กร้ากกกกกกกกกกกกก
กูจะจบไหมวะเนี่ยตอนอาจารย์สั่งงานนี่แม่งรีบสัญญากับตัวเองเป็นมั่นเป็นเหมาะจะรีบทำงานส่งทันทีแต่ก็เหมือนเดิม ดราฟไว้ตอนที่ได้แบบวันแรก ดรออิ้งมึงรอไปเถอะ รอจนดอเหี่ยว ติสท์ไงไม่จวนตัวเราไม่ทำ ยิ่งคอมโพสยิ่งไม่ต้องพูดถึง ฮ่าๆๆๆๆ
ปกติอาจารย์จะชอบสั่งงานวันจันทร์สั่งงาน กำหนดส่งคือศุกร์ คืนวันพฤหัสนี่ยิ่งกว่าคืนหมาหอน จากที่คิดอะไรไม่ออกจำตัวแบบไม่ค่อยได้ คืนก่อนส่งนี่เหมือนคุณพ่อดาวินชี่เข้าสิง หูยยย มือนี่คล่องเชียว ครั้งนี้ก็เหมือนกันครับแถมดูท่าว่าจะหนักกว่าด้วยเพราะไม่ใช่แค่วาดแค่สาดสีลงบนผ้าใบแต่มันคือการแกะลายไทยลงบนไม้
นี่วันศุกร์แล้วพวกผมเพิ่งไปหาซื้อไม้กันเมื่อวาน แล้วก่อนหน้านี้ทำอะไร เตร่ไปเรื่อยครับ โดดบ้างเข้าเรียนบ้างแต่ก็หลับๆตื่นๆ ยิ่งแม่งวิชาจิตวิทยาศิลปะนี่ตัวดีผมนึกว่าแดกยาแก้แพ้กันมา อากาศเย็นๆหน่อยนะ มึงเอ๊ยยยยย แทบบรรลุโสดาบัน คือหลับลึกมากกก เพื่อนผมนี่ตัวท็อปครับคุณลองไปถามไอ้คิวดูนะว่าเรียนมาสี่ปีมันรู้จักชื่อและจำหน้าอาจารย์ได้กี่คน หึ
“เออดิถ้าใครโทรไปบอกไอ้คิวนะกูจะเล่นแม่ง พวกมึงก็น่าจะรู้ว่าถ้ามันไปด้วยเดี๋ยวแม่งก็คาบข่าวไปบอกกันอีกเราไปกันแค่นี้แหละ”
ผมก็ยังยืนยันเจตนาเดิมว่าจะไม่ชวนเชี่ยคิวไปแดกเหล้าในคืนนี้ ดูเหมือนเป็นเพื่อนที่เลวใช่ไหมครับ ใช่ ฮ่าๆๆ พวกมันก็ทำออกจะบ่อยเหอะ ไปไหนแบบไม่ค่อยชวนกูเนี่ย อีกอย่างก็เหมือนที่ผมบอกไปนั่นแหละว่าถ้าไอ้คิวมันรู้เดี๋ยวมันก็ต้องบอกภูมิว่าผมอยู่ที่ไหน
“เออเว้ยเวลาทะเลาะกับแฟนนี่ไปไหนมาไหนง่ายดีเนาะ ทีเมื่อก่อนกูแทบต้องทำหนังสือยื่นเรื่องเข้ากระทรวงถึงจะได้ตัวมึงแต่ละที”
ผมอดขำไม่ได้กับการเปรียบเทียบของไอ้โป้ง ก็จริงของมันน่ะนะไอ้หล่อนั่นยอมให้ผมไปไหนมาไหนได้ง่ายๆซะเมื่อไร มันทำยิ่งกว่าขังแปดขังลืมอีกนะครับ กว่าจะได้ออกไปเฮฮากับเพื่อนได้ก็ต้องยกเหตุผลมาร้อยแปดประการชักแม่น้ำชักภูเขาชักหน้าไม่ถึงหลังก็ยังเคย ฮ่าๆๆๆ เฮ้ยเครียดอยู่เว้ยไม่ฮาๆ
“ไอ้คิวไม่มาก็ดีเหมือนกันกูยิ่งไม่ค่อยอยากเจอมัน”
ไอ้หนึ่งพูดพร้อมกับขว้างไม้ลูกชิ้น มันคงหวังให้ลงถังขยะแต่อาจจะพลาดไปนิด นิดนึงก็ทิ่มตากูล่ะไอ้เวรนี่แทนที่มึงจะวางไว้แล้วค่อยเก็บไปทิ้งตอนเดินขึ้นไปเรียน สมองน่ะสมอง ตอนนี้พาลครับหมาเดินผ่านหน้ากูยังอยากด่าเลย
“ทำไมวะ” ไอ้โจผู้มีผมยาวสลวยถาม
“ก็กูไม่อยากเจอมันไง นี่กูกลัวถึงขนาดไม่พกมือถือเพราะกลัวมันโทรตามเลยนะมึงแต่ถึงจะโทรมาก็ไม่ติดหรอก”
“ทำไมวะ” ไอ้โจก็ยังคงถามแต่คำถามเดิมๆ
“กูบล็อกเบอร์มัน บล็อกแม่งทุกอย่าง”
“เชี่ยพวกมึงทะเลาะกันหรอ”
“เปล่ากูแค่เบื่อแม่งทวงค่าหวยกูอยู่ได้”
“อ้าวไอ้ห่ากูนึกว่าเรื่องอะไร แล้วทำไมมึงไม่จ่ายมันไป”
“กูไม่มีเงิน จบไหม แค่จะซื้อแม็กนั่มให้ป่านซักแท่งกูยังไม่มีปัญญาเลยตอนนี้”โถถถถถถถถถถถถถถถถ หนึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อาภัพไปไหมชีวิตมึง
“แลดูอนาจนะหนึ่งมึงอ่ะ อุบาทว์ชิบหาย หึหึ”
ผมเอาตีนถีบขามันด้วยความเวทนาก็ถ้าจะเอาน้องเขามาแล้วพาตกต่ำขนาดนี้ก็ปล่อยน้องป่านไปเหอะว่ะ เขาไปเจอคนดีมีสติกว่ามึง ฮ่าๆ ก่อนจะไปพี่แนะนำน้องป่านไปเผาโรงงานน้ำตาลของพ่อไอ้หนึ่งนะครับเพื่อความสะใจส่วนตัว
-
หลังจากร่วมด้วยช่วยกันประณามเชี่ยหนึ่งพวกผมก็กลับเข้าไปทำงานกันต่อ เสร็จอีกทีก็เกือบสองทุ่ม เป็นการทำงานที่ท้าทายยิ่งกว่าปีนผาเพราะว่ายุงตัวใหญ่เท่านกกระทาบินมาเป็นฝูง ไงมึงได้เลือดกูไปกี่ลูกบากศ์แล้วล่ะ แล้วยากันยุงตราห่านฟ้า ห่านดินกินหญ้าห่านฟ้ากินเหี้ยอะไรอยู่ครับมาช่วยกินยุงให้พวกกูบ้างเหอะ คือจุดไว้ประมาณสิบกว่าขดได้แต่แม่งไม่ได้ช่วยห่าอะไรเลย พวกไอ้โป้งเกือบต้องบีบซอฟเฟลแดก
และในที่สุดหลังจากนั่งหลังขดหลังแข็งแกะงานมาเกือบ72 ชั่วโมงพวกผมก็ได้เวลายกโขยงกันมาฉลองสักที เราเลือกร้านข้างถนนแถวๆมอนี่แหละครับ ไปไกลกว่านี้ไม่ได้เพราะไม่มีรถ ไม่มีเงิน ฮ่าๆๆๆ ร้านนี้เป็นร้านนั่งชิวๆอินดี้ติสท์ๆเพราะไม่มีปัญญาเข้าผับ ฟังดูเจ็บเนอะ ฮ่าๆไม่ใช่แบบน้านนน
เงินน่ะก็พอมีพอลงขันกันบ้างครับแต่มันไม่ใช่แนวเราไง คือดูสภาพพวกกูตอนนี้ด้วยครับไปที่ที่คนสวยๆหล่อๆเขาอยู่ก็ดูจะเป็นการทำร้ายเพื่อนร่วมโลกมากเกินไป อีกอย่างนี่ก็ร้านประจำของชาวศิลปกรรมครับบางทีก็มีเด็กถาปัดเพื่อนบ้านมาแจมบ้าง มาทีก็จะมีแต่ไอ้หนุ่มผมยาวสาวเซอร์ๆ ที่ผมเคยเล่าให้ฟังว่าพี่เจ้าของร้านก็ศิษย์พี่ร่วมสถาบันร่วมคณะ
เพลงแต่ละเพลงที่พี่แกเปิดก็เพลงไทยนี่แหละครับแต่ด้วยความสัตย์จริงกูฟังแทบไม่ออกว่ามันร้องว่าอะไรและที่ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ก็ไม่รู้ว่ามันคือเพลงใต้ดินหรือ ใต้บาดาล อะไรมันจะอยู่ลึกไม่คุ้นหูขนาดนั้น แต่ช่างมันยังไงก็โยกได้ อ้าว ชนนนน ฮวิกๆๆๆๆๆ
พวกผมเกือบสิบชีวิตก็ดื่มกันไป เมากันไป เอะอะบ้าบอไปตามประสา ปกติก็บ้ากันอยู่แล้วยิ่งพอได้เหล้าเข้าไปหน่อยพวกผมกลายเป็นมนุษย์ต่างดาวที่ชาวโลกไม่สามารถเข้าใจได้เลยล่ะครับ นี่คือความสามารถของเด็กจิตรกรรม สิ่งมีชีวิตที่คนบอกว่าไม่ค่อยเข้าใจ พูดอะไรไปคนก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง คือบางครั้งผมยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลยครับ ฮ่าๆ
“เชี่ยพีมนี่ไอ้หนุ่มวิศวะมันไม่โทรตามมึงเลยหรอวะ”
กูแทบจะถุยเม็ดมะม่วงหิมพานต์ใส่หน้าไอ้โจ มึงจะถามหาพ่อง กูกำลังจะลืมกำลังอารมณ์สวยงามมึงจะถามเรื่องไอ้หล่อขึ้นมาเพื่ออ? ผมเอานิ้วเกี่ยวก้อนน้ำแข็งในแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมากัดก่อนจะตอบไอ้โจที่ดูอยากรู้อยากเห็นเสียเหลือเกิน
“มันไม่โทรมาหรอกเพราะกูเคยสัญญาไว้ตอนที่ทะเลาะกันครั้งล่าสุดว่าต่อให้ผิดใจกันยังไงก็จะไม่หนีออกจากบ้าน”
และนี่คือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่รู้สึกเดือดร้อนกับการที่ไอโฟนเน่าๆจะแบตหมดไปตั้งแต่ตอนหัวค่ำ วันนี้ทั้งวันไอ้หล่อนั่นยังไม่โทรมาเลย ไลน์ก็ไม่มีมาสะกิด ดีเนอะ หึ กูนี่ดีเนอะรู้ทั้งรู้ว่าภูมิมันต้องโมโหจนอาละวาดแน่ๆกับการที่ผมไม่ยอมกลับห้อง แต่แล้วไงวะกูก็น้อยใจเป็นนะเว้ย กูง้อมันตลอดอ่ะให้มันง้อกูบ้างดิแม่ง จะให้กูยอมมันฝ่ายเดียวรึไง โมโหเว้ยแดกเหล้าให้เมาตายห่าไปเลยวันนี้ ตาชักลายๆลิ้นชักเปลี้ยๆแล้วว่ะ เอ๊ะหรือจะเมายากันยุง คึ
“เอาน่ามึงคนรักกันก็แบบนี้เดี๋ยวก็เคลียร์กันได้”
ขอบใจนะไอ้ชายเพื่อนรัก มาชนกับกูหน่อยมา ผมน่ะมีเพื่อนหลายกลุ่มใช่ไหมละครับถึงจะสนิทกับพวกไอ้แทนไอ้คิวมากกว่าก็เถอะ แต่บางครั้งบางปัญหาถ้าได้ปรึกษากับเพื่อนกลุ่มนี้มันก็ช่วยได้บ้างเพราะถ้าคุยกับไอ้พวกเดอะแก๊งค์ยังไงมันก็เป็นทั้งเพื่อนผมเพื่อนภูมิ พวกมันคงลำบากใจเพราะอย่างเวลาที่ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างทะเลาะกันผมก็ไม่รู้จะปลอบใจคนไหนก่อน
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยครับนอกจากเหล้า ไอ้พวกนี้ก็รู้ใจชงให้ไม่มีขาดแต่ปัญหามันอยู่ตรงที่กูเมายากนี่สิ
“เชี่ยยยยมึงเอาเหล้าขาวมาแดกหรอ”
เสียงไอ้หนึ่งโวยวายอยู่ข้างๆผม เห็นมันบ้าๆบอๆแบบนี้แต่เชี่ยหนึ่งกระแดะเป็นโรคผู้ดีที่แดกเหล้าขาวไม่ได้ มันบอกครอบครัวมันปลูกฝังมา แหม๊ฝังกันดีเหลือเกิน มันเลยโวยวายเพราะพวกไอ้เกมส์เอาเหล้าขาวมาเปิด ส่วนผมน่ะเหรอต่อให้เป็นเหล้ากลั่นกูยังยินดีเลยตอนนี้ อะไรก็ได้พีระณัฐไม่เรื่องมากถ้ามันคือแอลกอฮอล์ ทำไมกูแลดูจิ๊กโก๋ขี้เหล้าขนาดนี้วะ เดี๋ยวว่าจะสถาปนาตัวเองขึ้นเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านความเมาแล้วล่ะครับสาวๆ
“มึงอย่ามีปากมีเสียงเชี่ยหนึ่ง มึงรู้ไหมว่านี่คือสิ่งที่บรรพบุรุษได้ให้ไว้แก่ผืนแผ่นดิน มึงอย่าดัดจริตดูถูกภูมิปัญญาไทยนะเว้ย มาๆๆคนละจอกสองจอก จะได้เมาเร็วๆเปิดเหล้านอกไปหลายขวดเงินกูจะหมดล่ะห่า”
ฮ่าๆๆๆไอ้เกมส์มึงก็ประหยัดเกิ๊น ช่วงมีตังค์ก็แดกเหล้าสีพอไม่มีก็ซัดเหล้าขาวหนักๆเข้าก็ยาดองแต่ถ้าไร้หนทางต้องหมักข้าวดื่มเอง ฮ่า สโลแกนพีระณัฐเองแหละ ใครปิดไฟวะ ฮ่าๆๆ กร้ากกกก แหมเห็นอะไรก็ขำไปหมดเลยเว้ย
“เอาสักหน่อยไหมมึง”
อยู่ๆไอ้โจมันก็ยื่นอะไรสักอย่างที่แลดูเหมือนใบฝอยๆมาให้ผมดม กูก็เริ่มตาปรือแล้วนะเพื่อนยาก ไหนเอามาใกล้ๆดิ ผมเลยต้องก้มลงไปถ่างตาดูกับมันหน่อย
“เชี่ยไรวะ”
“กระท่อม”
“สัดก็ถ้าจะให้กูดมเยอะขนาดนี้กูว่าคฤหาสน์แล้วล่ะ” มันไม่ใช่กระท่อมหรอกครับมันเด็ดใบไม้แถวๆนั้นแหละแม่งเด็ดมาดมทำท่าทำทางซะเหมือนเลย ฮ่าๆๆๆ
“ไอ้โจมึงไม่ต้องทำเป็นแอ๊บ จริงๆมึงมีของใช่ไหม กูรู้” ผมลองเลียบๆเคียงๆถามแบบว่าโยนหินถามทาง กูอยากรู้นักที่สติพวกมึงไม่เต็มบาทมันเกิดจากอาการประสาทหลอนเพราะสารเสพติดชนิดใบรึเปล่าหรือสติฟั่นเฟือนโดยสันดาน
“เวรพีมปากมงคลเหลือเกินนะมึง เกิดพ่อมึงมาได้ยินคงลากกูไปเที่ยวฮ่องกงพอดี กูไม่มีโว้ยแต่ของดีจริงๆอาทิตย์ก่อนกูลองกับเชี่ยหนึ่งแม่งขำกันข้ามวัน นอนดูตู้เย็นก็ฮา เห็นหมาตายยังฮาเลยมึง คลายเครียดๆ” สาดดด ผมหรี่ตามองมันนิดๆ มันขำกันใหญ่สรุปคือหลอกกู ขอบใจนะ นึกว่ามีแล้วไม่แบ่ง อ้าวววววววววว ฮ่าๆๆ
และแล้วคืนนี้ก็จบลงด้วยการที่ผมโก่งคออ้วกอยู่ข้างถนน มันรู้สึกมึนๆงงๆว่าขำอะไรสักอย่างเหมือนว่าไอ้โป้งเตะหมาให้ดูตอนเดินออกมาเรียกแท็กซี่ เหมือนมีใครสักคนปลอบผมว่าอย่าร้องไห้ แล้วก็มีใครอีกคนตบหัวผมบอกว่าสรุปจะหัวเราะหรือจะร้องไห้ มีใครตะโกนว่ามันไม่ใช่ภูมิ อย่าดึงผมมัน
และเหมือนจะมีอีกคนมาพยุงหิ้วปีกผมพร้อมกับโวยวายว่าอย่ากอด มันอึดอัดมันไม่ใช่ภูมิ นี่กูเมาเหรอ กูเนี่ยนะเมา เพราะมึง มึงคนเดียวเลยเชี่ยภูมิ ไอ้แฟนไม่รักดี ไอ้ ไอ้ ไอ้ อั๊วะววววววว ไส้กูออกมาด้วยไหม
………………………….
“งามหน้านักนะมึงทำเพื่อนกูร้องไห้”
ไอ้แทนผลักหัวผมจนหน้าทิ่มทันทีที่ผมเปิดประตูห้องเข้ามา เอ่อ เดี๋ยวนะคือกูแฮงค์จนตาลายหรือผมกำลังฝันว่าเห็นไอ้สองตัวผัวเมีย พวกมึงมาทำอะไรในห้องกูไม่ทราบครับ ผมเดินเบียดไหล่ไอ้แทนให้ออกไปพ้นๆทาง พลางสอดส่ายสายตาอันเบลอๆมองหาภูมิแต่ก็ไม่เห็นแม้เงาหัว สงสัยจะอยู่ในห้องนอน
ผมเลยเปลี่ยนโฟกัสมาที่ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งกำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟามันเหยียดขายาวๆเกยโต๊ะเตี้ยๆตรงหน้า เอ่อ ตีนมึงกับหนังสือกูอยู่ในระนาบเดียวกันเลยว่ะ แล้วมันก็หันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่แบบ…..เหอๆ มึงฆ่ากูเห้ออออถ้าจะกดดันกูด้วยสายตามาดร้ายขนาดนั้นน่ะฟ่าง
คือขอท้าวความนิดนึงนะครับว่ากว่าผมจะรู้สึกตัวตื่นมาก็บ่ายกว่าแล้ว ปรากว่าไอ้หนึ่งคือผู้ให้การช่วยเหลือแบกผมไปซุกหัวกลบดานอยู่ห้องมัน แล้วผมโคตรได้กำไรอ่ะเพราะตื่นมาแล้วเห็นน้องป่านยืนทำตัวเรืองแสงเปล่งออร่าหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตายิ้มโลกสว่างให้ผมได้เห็นเป็นบุญตาในตอนเช้า และก่อนที่ผมจะใช้สายตาโลมเลียลวนลามเมียเพื่อนไปมากกว่านั้นเชี่ยหนึ่งก็เตะผมออกจากห้องแบบไม่ปราณี
มันบอกว่ารีบกลับห้องไปได้แล้วเพราะไอ้คิวโทรมาตามตั้งแต่เมื่อคืน มันบอกว่าเพื่อนผมโทรหากันซะวุ่นวาย ทุกคนออกล่าตามตัวผมอยู่ ฟังแค่นี้ก็รู้แล้วว่าชะตาชีวิตของผมจะไปจบที่ตรงไหน แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องไปให้ถึง เฮ้ย นี่ไม่ใช่เวลามาเปิดคอนเสิร์ตความเชื่อของพี่ตูน ชีวิตที่เหลืออยู่กูจะไปให้ถึงปลายทาง บ๊ะ
พอถูกไอ้หนึ่งถีบหัวส่งผมก็ขึ้นแท็กซี่มายืนทำอก หืมม ทำใจดีกว่านะ ทำอกเหมือนกับว่ากูจะต้องไปโรงพยาบาลบางมด เออนั่นแหละผมเลยมายืนทำใจอยู่หน้าห้องรังรักราวๆห้านาทีแล้ว คีย์การ์ดในมือนี่กำจนแทบย่อยสลายกลายเป็นปุ๋ย กลัวครับยอมรับแบบแมนๆเลยว่าผมกลัว ก็ตอนนี้ผมพอจะสำเหนียกได้แล้วว่าตัวเองทำผิดที่เงียบหายไม่ยอมกลับห้อง
ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้ผิดเต็มๆแต่การหนีไปของผมคงทำให้ไอ้พวกเพื่อนๆวุ่นวายกันน่าดู ผมคงคิดน้อยไปว่าภูมิจะเป็นห่วง คนเราพอทำผิดก็งี้แหละครับ จิตสำนึกจะบินมาเกาะหน้าผากมึงเอง และพอผมทำใจได้เปิดประตูเข้ามาก็เจอกับเชี่ยแทนเชี่ยฟ่างอย่างที่เห็นนี่แหละครับ คือช่วยคิดเผื่อกูสักนิดว่ากูจะตกใจไหมที่เปิดประตูเข้ามาแล้วมีคนรอตบกบาลจนหน้านิ่ม เอ่อ ทิ่มป่ะ นี่เล่นเองแป้กเองเลย
“พวกมึงมาทำไรกันแต่เช้าวะ”
“จับยามสามตาแทนการดูนาฬิกาเหรอ แหกตาดูซะบ้างว่านี่มันกี่โมงหรือดูเวลาไม่เป็น ทีหลังหัดใช้สมองคิดซะบ้างก่อนที่มันจะฝ่อหรือเซลล์สมองมึงตายไปแล้ว” เอ่ออออออ ผมได้แต่กระพริบตาปริบๆมองไอ้ฟ่างอย่างอึ้งๆ จะหันไปหาไอ้แทนให้มันช่วยเชี่ยนั่นเสือกเลี่ยงเดินเข้าในครัว
“เรื่องนี้แทนจะไม่ยุ่ง” เชี่ยแทนนนนนนน มึงแม่งงงงงงงแล้วเมื่อกี้มันด่าผมใช่ไหมว่าทำเพื่อนมันร้องไห้แล้วกูไม่ใช่เพื่อนมึงรึไงวะ
“ครั้งนี้ต่อให้น้องกูเป็นคนผิดหรือถึงแม้ว่ากูจะเคยอยากได้มึงเป็นเมียแต่กูก็จะไม่เข้าข้างมึง”
????? นี่คือประโยคอะไรมึงจะสื่ออะไรวะฟ่าง นี่เล่นบอกกูตรงๆงี้เลยหรอ ผมควรดีใจป่ะเนี่ยแต่ผมว่าผมควรร้องไห้มากกว่านะ มีเพื่อนมาบอกว่าอยากได้กูเป็นเมียแล้วจะเหลืออะไรให้กูรู้สึกปลอดภัยในชีวิตบ้างวะ
“มะ ไม่ ไม่เป็นไร” ไม่ต้องเข้าข้างกูก็ได้แค่อย่าทำร้ายร่างกายกูก็พอ มึงจะเฮี้ยนไปไหนเนี่ยฟ่าง เชี่ยกูกลัววววว
“ทีหลังจะทำอะไรก็หัดใช้สมองให้มันเยอะๆมึงอาจจะคิดว่าการที่มึงหายหัวไปคืนสองคืนมันคือเรื่องเล็กน้อยแต่สำหรับภูมิ มึงไม่รู้หรอกว่ามันคือเรื่องสำคัญแค่ไหน อย่าทำให้น้องกูเป็นห่วงจนจะกลายเป็นบ้าแบบเมื่อคืนอีก มึงโกรธมึงก็ต่อยมันดิ จะฆ่าจะกระทืบมันก็ทำไปแต่อย่าไปไหนโดยไม่บอกมันถ้าไม่อยากเห็นน้องกูตายหรือถ้ามึงยังทำอีกคนที่ตายอาจไม่ใช่ภูมิ”
ชัด ชัดเลย กูชัดๆเลยที่จะตาย แม่งเหมือนมีน้ำเย็นหยดติ๋งๆตั้งแต่ท้ายทอยลงไปถึงส้นเท้า แล้วอยู่ๆไอ้ฟ่างก็เดินเข้ามาใกล้ๆ ผมก็ตกใจถอยหลังแทบไม่ทัน แล้วมันเสือกขำหึในคอพร้อมยิ้มมุมปาก
“เลิกทำเหมือนกลัวกูได้ล่ะ กูไม่ฆ่ามึงหรอกเพราะหน้าแบ๊วๆอย่างมึงกูมีวิธีทำให้ทรมานแบบเด็ดๆไว้รอ”
“เหี้ย” คราวนี้กูสู้ยิบตาเลยครับ มาจับคางกูทำส้นตีนไร เชี่ยแม่งขนลุก
“หึหึ”
“อ้าวเชี่ยนี่จะเล่นเลสกันเหรอ มึงนี่เผลอไม่ได้เลยนะข้าวฟ่าง” ไอ้แทนที่แอบซุ่มดูสถานการณ์ก็ออกมาได้จังหวะพอดี ผมส่งกระแสจิตความพยาบาทไปให้มันเต็มที่ มึงเป็นเพื่อนที่ดีมากแทน กลัวเมียจนกล้าทิ้งเพื่อน
“อะไรกูยังไม่ได้ทำอะไรเหอะ แล้วนั่นมึงเอาโทรศัพท์กูไปทำไม”
“เล่นเกมส์”
“เกมส์เหี้ยอะไร ของมึงก็มีทำไมไม่เล่น นี่มึงแอบเช็คโทรศัพท์กูอีกแล้วใช่ไหมแทน”
เอาแล่วววววว เมื่อกี้มันยังจะเล่นงานผมอยู่เลย คราวนี้ไอ้ฟ่างมันเบนเข็มไปกินหัวไอ้แทนแล้วครับ ดี ตีกันให้ตายไปเลย แล้วจะดีกว่านี้มากถ้ามึงออกไปเคลียร์กันข้างนอก กลับบ้านพวกมึงไปเลยไป๊ ชิ่วๆๆๆ กูจะได้ไปเคลียร์กับคนของกูบ้าง ป่านนี้ไม่ใช่ว่าโกรธจนเอาคองัดฝาชักโครกตายห่าไปแล้วนะ ยัง ยัง ยังไม่สำนึกอีกกู :P
“พวกมึงสองตัวกลับไปได้แล้วไป”
“มึงกล้าไล่กูเหรอ”
ไอ้ฟ่างหันขวับมาจ้องหน้าผมเขม็งทำเอาผมสะดุ้งไปด้วย ไอ้แทนสบตากับผมก่อนจะลอบถอนหายใจแล้วเดินเข้ามาลากเมียมันออกไป ผมเดาว่าคงไม่ถึงบ้านหรอก เตรียมจองศาลาตั้งแต่ในลิฟต์เลยแล้วกัน
“พวกกูไม่ได้นอนเพราะต้องตามหามึง ต้องคอยปลอบภูมิให้ใจเย็นๆ แล้วมึงยังกล้าไล่กูเหรอห๊ะ”
“โอ๋ๆๆๆแม่น้องผัดจ๋าเรากลับกันเถอะจ๊ะ ไหนๆไอ้พีมมันก็กลับมาแล้ว ปล่อยให้มันคุยกับไอ้ภูมิเนอะ เมตตาปราณีเพื่อนผัวจ๋าสักครั้งเถอะนะ เรากลับไปหาลูกเรากันนะดีกว่า ป่ะๆพ่อน้องผัดหิวแล้ว”
“พ่อมึงสิหิว ไอ้แทนมึงจะกอดกูทำไมเนี่ย ควายยยยปล่อย”
“พีมพวกกูกลับก่อนนะเคลียร์กันดีๆล่ะมึง เดี๋ยวกูโทรหา”
“เออๆขอบใจมากมึง”
แต่กูว่ามึงอย่าห่วงกูเลยแทน มึงเอาชีวิตตัวเองให้รอดก่อนเถอะ เสียงประตูปิดลงแล้วแต่เสียงโวยวายแว่วๆของฟ่างยังลอยมาเข้าหู พวกห้องข้างๆได้ออกมาด่ากูก็คราวนี้แหละ เฮ้อออ พ่อแก้วแม่แก้วเกิดชาติหน้าฉันใดขอให้ลูกแคล้วคลาดจากคนแบบไอ้ฟ่างด้วยเถอะ คือถ้ารอดตายจากเชี่ยฟ่างได้นี่มึงก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วครับ ฟันแทงไม่เข้าแน่นอน ไอ้แทนนี่คงเข้าขั้นถอดจิตลงคาถาอาคมแล้ว ทนมือทนตีนมาก
เอาล่ะตอนนี้ก็ได้เวลาอันเป็นมงคลแล้วขอเคลื่อนศพกระผมเข้าสู่แดนประหาร หลังจากสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดและถอนออกจนปอดลีบ ผมถึงค่อยๆผลักประตูห้องนอนเข้าไป คือเมื่อกี้ผมกับพวกไอ้ฟ่างส่งเสียงดังขนาดนั้น ผมว่าภูมิต้องได้ยินและรู้ว่าผมกลับมาแล้วต่อมันจะหลับอยู่ก็เถอะ
แต่ถ้าในกรณีที่มันไม่ได้หลับมันคงไม่อยากเจอหน้าผมถึงไม่ยอมเดินออกไป คิดแล้วแม่งก็แซด และก็จริงดั่งคาด เพราะตอนนี้ภูมิยืนรับลมอยู่ข้างนอก ประตูกระจกตรงระเบียงเปิดรับลมเย็นๆชนิดที่ไม่เกรงกลัวว่าจะเปลืองแอร์ในห้องสักนิด
-
ผมเห็นเพียงแผ่นหลังขาวๆกับรอยสักปีกนกอินทรีของภูมิที่ยืนเท้าศอกกับริมระเบียง กลิ่นบุรี่ที่ไม่ค่อยได้สัมผัสบ่อยๆลอยมาเข้าจมูก ถ้าจำไม่ผิดกางเกงยีนส์ซีดๆตัวนั้นที่ภูมิใส่ ผมเห็นมันใส่ตั้งแต่เมื่อวาน ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน แสดงว่ามันคงไม่ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หรือไม่ก็ยังไม่ได้นอน…
เสียงปิดประตูเพียงแผ่วเบาเรียกให้ภูมิเอียงหน้ามามองผมแค่แว้บเดียวก่อนจะหันกลับไปตามเดิม มันเคาะขี้บุหรี่ลงกับที่เขี่ยก่อนจะถอนหายใจหนักๆ คือผมก็ทำได้แค่มอง จะเดินเข้าไปก็ไม่กล้า จะเริ่มคุยก็ไม่รู้จะหาคำไหนมาถาม ภูมิโหมดนิ่งรับมือยากยิ่งกว่าไอ้ฟ่างแปดคนรวมกันซะอีก แต่ถ้าไม่คุยกันปัญหาก็ไม่จบจริงไหมครับ เพราะการพูดคุยกันคือทางแก้ปัญหาที่ดีที่สุดของทุกปัญหาในโลกนี้ไอ้เบียร์เคยบอก
“เอ่อ….กินข้าวยัง”
ห่วยไหม สิ้นคิดได้อีก คำถามของผมโคตรปัญญาอ่อนเลยว่ะแต่ทำไงได้ก็คิดอะไรไม่ออกนี่หว่า นี่กล้ามายืนข้างๆมันก็นับว่าผมใจเด็ดมากแล้วนะ ก็ได้แต่ภาวนาว่ามันจะไม่จับผมโยนลงไปที่สระว่ายน้ำข้างล่างนั่น นี่มันอะไรกันวะกูเป็นคนไม่พอใจแต่ทำไมไปๆมาต้องกลายเป็นคนง้อทุกทีเลย
แต่ภูมิก็เอาแต่เงียบมันไม่ตอบไม่พูดอะไรสักคำไม่แม้แต่จะเหลือบหางตามามองผมด้วยซ้ำ ห้องทั้งห้องเลยตกอยู่ในความเงียบจนแทบจะได้ยินเสียงเข็มนาฬิกาและเสียงเครื่องปรับอากาศที่มันโฆษณาว่าเงียบมาก และเสียงลมที่พัดโกรกเข้ามา
“เมื่อวานอยู่ทำงานส่งที่คณะน่ะ เสร็จก็ไปกินเหล้ากับพวกไอ้โจแต่ไม่ได้เมาหรอก นั่งคุยกันมากกว่าแล้วก็ไปค้างห้องไอ้หนึ่ง…แฟนมันก็อยู่”
ผมบอกในสิ่งที่คิดว่าภูมิอยากรู้และสมควรได้รู้ กูแอบบิดเบือนความจริงนิดหน่อย ขืนบอกว่าเมาปลิ้นเยี่ยงหมา มึงเตรียมหอบผ้าเก็บกระเป๋าออกจากคอนโดแห่งนี้ได้เลยครับ ผมเป็นแฟนที่ดีต้องซื่อสัตย์แต่กูแค่รู้จักเอาตัวรอด
“……………………” ก็ยังไร้วี่แววใดๆตอบกลับมา
“โกรธมากเหรอ” แอบขยับเข้าไปใกล้นิดนึง ใจนี่เต้นตุบตับๆเหมือนกำลังจีบสาววัยมัธยมต้น
“……………….…”ไม่มีเสียงตอบมีเพียงแค่เสียงถอนหายใจ มันขยี้มวนบุหรี่ทิ้งก่อนจะหันหน้ามาหาผม เอาแล่วววววววววววววว นาทีชีวิตกูมาแล้ว
“ทำไมไม่รักษาสัญญา”
“……………….” คราวนี้เป็นผมบ้างที่เป็นฝ่ายเงียบ
“ทำไมถึงทำให้เป็นห่วง….”
“…………..….”
“………….…..”
“ตอบดิพีม”
“ก็กู กูโกรธที่มึงยังไปไหนมาไหนกับกลุ่มนั้น กู…ไม่รู้ดิ แต่ไม่ชอบกลัวมันพามึงไปทำอะไรไม่ดี”
“เหอะ อะไรที่ไม่ดีที่มึงว่ามันคืออะไรเหรอพีม เรื่องที่เลวกว่านั้นกูก็ผ่านมาแล้ว ช่วงเวลาที่เราคบกันมึงไม่รู้เหรอว่ากูไม่ใช่คนที่จะให้ใครมาจูงจมูกง่ายๆ กูก็มีความคิดมีสมอง ทุกอย่างที่กูทำกูตัดสินใจเองได้ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง แต่ถ้าจะมีสักเรื่อง ถ้าจะมีสักคนที่สั่งกูได้ คนที่กูยอมและพร้อมจะทำตามทุกอย่าง มึงก็น่าจะรู้ว่าใคร………”
ผมก็ยังทำได้แค่ก้มหน้าลอบกลืนน้ำลายอึกๆเพราะหายใจไม่ทั่วท้อง เรื่องจะให้เงยหน้าไปสบตา สีดำคมกล้านั่นเลิกฝันไปได้เลย ยิ่งภูมิพูดเหมือนตัดพ้อน้อยใจแบบนี้ด้วยแล้ว ผมยิ่งรู้สึกผิดแต่แบบก็แอบสอดไส้ด้วยความเขินนิดนึง ผมขอเป็นลมใส่กระถางต้นไม้ข้างหลังซะดีไหมเนี่ย มันหมายถึงผมใช่ป่ะไม่ได้กำลังพูดถึงคุณแม่อยู่นะ
“กู…ขอโทษว่ะ แต่ แต่มึงก็มีส่วนผิด มึงบอกจะไม่ไปแข่งรถถ้ากูไม่ไปด้วย”
“นี่จะทะเลาะให้ได้ใช่ไหม”
“แล้วนี่ไม่ใช่ว่าทะเลาะอยู่รึไงวะ”
“บ่นอะไร พูดดังๆ”
“เปล่า แค่อธิบายไง”
คือแบบต่อให้ผิดกูก็ขอเถียงสักนิดให้พอเป็นกระษัยเถอะวะ ที่กล้าต่อปากต่อคำทั้งที่บรรยากาศยังอึมครึมก็เพราะผมจับอารมณ์ภูมิได้ว่ามันอ่อนลง ไม่งั้นมันไม่ยืนคุยกับผมเป็นชีเปลือยโชว์ผิวขาวๆในสภาพมีเดฟเอวต่ำตัวเดียวแบบนี้หรอก ถ้าภูมิยังไม่หายโกรธนะต่อให้เอาสว่านมาเจาะปากมันก็ไม่พูดจนกว่ามันจะจัดการกับอารมณ์ตัวเองได้และพร้อมจะใช้เหตุผลนั่นแหละมันถึงจะยอมคุย ซึ่งตอนนี้มันก็พูดกับผมแล้ว^^
“ที่ไม่ชวนเพราะมึงไม่ชอบบรรยากาศที่นั่นไม่ใช่เหรอ โอเค กูขอโทษในส่วนที่กูเองก็ผิด จะให้กูเลิกคบกับพวกแข่งรถน่ะได้ แต่กับไอ้ต้าน่ะกูรับปากไม่ได้เพราะมันอยู่คณะเดียวกัน บางทีต้องโคงานกันถ้าเป็นกิจกรรมของวิศวะ”
“อืม กูรู้กูเข้าใจ ก็ไม่ได้ไร้เหตุผลขนาดนั้น”
“หรอ เข้าใจด้วยเหรอ ถ้าเข้าใจแล้วหนีกูไปทำไม”
“มึงอย่าเว่อร์น่าภูมิกูไม่ได้หนี”
พูดซะเหมือนฟ้าจรดทรายกูก็อยู่ในกรุงเทพไม่ได้ไปไหนไกลสักหน่อย อะโด่ พอเขาอ่อนให้เราก็ต้องรีบพลิกเกมส์ครับ กูจะรุกบ้างล่ะมึง
“ก็เพราะว่าเป็นมึงไงเตี้ยแค่นี้มันไม่เว่อร์หรอก รู้บ้างไหมว่าห่วงแค่ไหน กูแทบเป็นบ้า คิดมากจนนอนไม่หลับ โทรหาใครก็ไม่มีใครเจอมึงสักคน จะออกไปตามหาก็ไม่ได้กลัวมึงกลับมาแล้วไม่เจอกัน”
“เออๆก็บอกแล้วไงว่าขอโทษจะไม่ทำอีก”
มาถึงตอนนี้ผมก็กล้าสบตามองหน้าไอ้หล่อแล้วครับ เห็นน้าหล่อๆใสๆของมันดูเพลียๆก็ยิ่งรู้สึกผิด ผมรู้สึกว่าปัญหาของเราครั้งนี้ภูมิจะใจเย็นขึ้นเยอะ จริงๆมันก็ไม่เคยทำอะไรรุนแรงกับผมหรอก โกรธแค่ไหนก็ไม่เคยทำให้เจ็บแม้แต่ปลายเล็บ แต่ของในห้องนี่เรียบ!!!! พังเรียบ ฮ่าๆๆๆๆ
“อย่าสัญญาแค่ปาก ต้องทำให้ได้ด้วย” หูยยยยย ทำไมต้องทำเสียงเหมือนข่มขู่กูด้วยวะ นี่แฟนนะโว้ย ไม่ต้องมากอดอกหรี่ตามองเลยนะมึง
“เออ รู้แล้วหน่า” แล้วจะจ้องหน้ากูทำห่านไรเนี่ย “สรุปมึงหายโกรธกูแล้วช้ะ”
“เคยโกรธลงเหรอ”
โหยยยยยยยยยยยยอย่าให้ต้องพล่าม วีรกรรมความขี้งอนขี้น้อยใจของมึงจดลงสมุดข่อยได้หลายร้อยเล่ม แต่ผมต้องยั้งปากไว้ครับ หมาอยากออกแค่ไหนก็ต้องเงียบไว้เพราะอยู่ในระหว่างการปรับความเข้าใจ ยอมได้ก็ยอมๆไปก่อน ไว้ค่อยหาโอกาสเหมาะๆเล่นงานไอ้หล่อทีหลัง
“ดีมาก งั้นเราก็ดีกันแล้วใช่ป่ะ”
“อืม”
“งั้นกูไปอาบน้ำนะ” ต้องชิ่งครับต้องออกไปก่อนที่อะไรๆจะเข้าตัว
“อืม อาบเสร็จคงรู้นะว่าต้องทำอะไร”
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กูไม่รู้ กูไม่อยากรู้
“กูว่าวันนี้หนาวว่ะ ไม่อาบล่ะ” เหลืบมองไอโฟน 37 องศา หนาวเหลือเกิ๊นนนนน
“ก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
“เชี่ยภูมินี่ในหัวมึงคิดแต่เรื่องพวกนี้เหรอวะ เราเพิ่งจะทะเลาะกันเพิ่งจะหายโกรธ เพิ่งจะดีกันแต่มึงดันจะชวนกูทำแต่เรื่องอย่างนั้น แม่งกูไม่ใช่ตุ๊กตายางระบายอารมณ์นะเว้ยให้กูได้พักผ่อนบ้างเถอะ”
“เตี้ย…มึงเป็นอะไรกูแค่จะพาออกไปกินข้าวข้างนอก”
เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แตกแบบละเอียดยิบๆชนิดที่เอาไปหลอมทำแก้วได้เลยครับเศษหนังหน้าพีระณัฐ
“เอ่อ……………..” จุดอร่อยดี “เอ่อ ไป ไปกินข้าวเหรอ”
“อืม กูไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานตั้งแต่มึงตัดสายกูทิ้ง”
ภูมิบอกพร้อมกับเผยรอยยิ้มมุมปากนิดๆพอให้เห็นเขี้ยวหน่อยๆ ไม่ชอบเวลามันยิ้มแบบนี้เลยให้ตาย เหมือนแม่งกำลังเยาะเย้ยแล้วพูดว่า กิ้วๆๆๆใส่หน้าผมโดยไร้เสียงอ่ะ คิดว่าหน้าตาดีแล้วจะมีสิทธิ์ล้อเลียนกูได้งั้นเหรอ….ได้ว่ะ ผมอายยยยย
“ระ เหรอ แฮะๆ หิวแย่เลยเนอะ งั้นเดี๋ยวกูไปอาบน้ำแปบนึงนะ คือร้อนน่ะแบบว่าใส่เสื้อหลายตัวเหงื่อก็เย้อเยอะ”
ผมยิ้มแหะๆเกาหัวเกาหางแก้อาย แม่งเอ๊ยยยยยยยยยยยย ได้โปรดเก็บซากหน้าผมขึ้นมาที นี่ถ้าร้องไห้ได้กูทำไปล่ะ คือแบบเขาจะชวนไปกินข้าวไงแต่เราแบบว่าเสือกจินตนาการว่าจะอะบะซะระฮึบกันไง เราก็เลยอายไงเขาก็ยิ่งหัวเราะเราไง
“ฮะฮะ เป็นอะไรเตี้ยทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“บีบน้ำตา”
“ทำไมต้องบีบน้ำตา”
“กูอยากร้องไห้”
“จะร้องทำไม”
“ก็กูอาย มึงแม่งเลิกถามซอกแซกได้แล้วภูมิ” น้ำตาไม่ออกมีแต่น้ำเหลืองจะหยด
“หึหึ มาให้กอดหน่อย”
“หือออ”
ผมยืนกระสับกระส่ายได้สักพักภูมิก็พูดในสิ่งที่ทำให้สมองผมกังขา เหมือนจะได้ยินว่ามันขอกอด ผมเลยเงยหน้ามองไอ้หมาภูมิที่ส่งยิ้มจางๆมาให้ รอยยิ้มที่ปลดความรู้สึกอึดอัดในใจมาสองวัน รอยยิ้มของมันที่ทำให้ผมรู้ว่าความสบายใจแม่งคือความสุขสุดๆแล้ว ความสบายใจที่เราเข้าใจกัน ไม่ต้องโกรธไม่ต้องทะเลาะกัน มึงจะรู้ไหมว่าแค่มึงยิ้มให้กูแบบนี้กูก็ยอมมึงทุกอย่างเหมือนกันภูมิ
“มึงไม่โกรธกูแล้วใช่ไหมภูมิ”
“บอกแล้วไงว่าโกรธไม่ลง มาใกล้ๆดิ”
“ทำไมมึงจะเตะกูเหรอ”
“ตลกแล้วเตี้ยกูไม่ได้ซาดิสต์ก็แค่……ขอกอดหน่อยได้ไหม”
อยู่ๆมันก็เปลี่ยนจากหัวเราะมาเป็นยิ้มจางๆอีกครั้ง ผมก็เหมือนถูกสะกดจิตเลยครับ ผมสบตากับภูมิแค่ชั่วอึดใจและก้าวเข้าไปหาภูมิแค่ก้าวเดียว จากนั้นแขนยาวๆของมันก็ดึงผมเข้าไปกอดไว้ซะแน่น เหมือนเวลามันกอดไอ้พวกลูกสมุนเท็ดดี้แบร์ของมันเลย ผมเลยต้องยกแขนขึ้นกอดภูมิบ้าง
“อย่าหายไปแบบนี้อีกนะ จะโกรธแค่ไหนก็ต้องกลับบ้าน เข้าใจไหมเตี้ย” เสียงเว้าวอนแผ่วๆดังอยู่ข้างหู ผมเลยเปลี่ยนจากกอดเป็นลูบหลังภูมิเบาๆ ให้มันได้คลายกังวนและช่วยปลอบใจมันว่าผมจะไม่หายไปไหนอีก แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็เป็นบทเรียนแล้วภูมิ
“อื้มมม เข้าใจแล้ว กูขอโทษนะ”
“อืม ขอโทษเหมือนกัน”
ถึงหัวผมจะซกมกโสมมแต่ภูมิก็ยังอุตส่าห์จุ๊บแบบไม่รังเกียจ ผมเลยตอบแทนมันด้วยการจุ๊บนมมันไปที ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี๋ละสิมึง
“แหวะ นมเค็ม” ผมดันตัวออกมาและยิ้มมุมปากยักคิ้วใส่ภูมิบ้างแต่มันกลับผลักผมติดบานกระจกของประตูระเบียง ก่อนจะมองด้วยสายตาแปลกๆและยิ้มโคตรยั่วปลายรองเท้า
“ไม่เหมือนของมึงเนอะนมหวาน”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดด ปล่อยกู”
กูว่าแล้วไงแม่งก็จบแบบนี้ทุกครั้งอ่ะ
…………………………
50%
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะรีบแวะมาเม้ามอยนะคะทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :ling1:
-
ตั้งแต่วันที่เคลียร์ปัญหาครอบครัวกับภูมิสำเร็จเสร็จสิ้นผมก็ถูกบรรดาไอ้พวกมนุษย์เถื่อนมาเยือนและทำร้ายถึงห้อง โทษฐานที่สร้างความเดือนร้อนให้พวกมันไม่ได้หลับไม่ได้นอน แม้แต่ไอ้เชนที่สอบอยู่ในแล็บยังต้องแบกสังขารแย่ๆออกมาช่วยภูมิ ไอ้เบียร์ที่พาเด็กญี่ปุ่นแถวนี้ไปกินข้งกินข้าวก็หอบน้องมาส่งบ้านแทบไม่ทันเพื่อจะกลับไปช่วยเพื่อนรักมันสงบสติอารมณ์ ก็กูไม่รู้กูไม่ผิดนะเว้ย
แต่ก็ถือว่าจบลงด้วยดีครับพวกเราแฮปปี้กันเหมือนเดิม ยิ่งวันนี้ยิ่งแฮปปี้เพราะเป็นวันดีวันที่มีสอบย่อยโดยที่อาจารย์ไม่ได้บอกล่วงหน้า หึ เคยเป็นเคยเจอกันใช่ไหมครับเหตุการณ์แบบนี้ เหมือนเพิ่งเริ่มเรียนมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พอมาวันนี้บอกว่าจะสอบ สงสัยอาจารย์จะชอบสร้างความตื่นเต้นให้นิสิต เพราะฉะนั้นคนขยันๆอย่างผมกับไอ้คิวก็ได้แต่วาดรูปง่อยๆลงไปในกระดาษคำตอบ
ถามว่าจะผ่านไหมอาจจะผ่าน…ผ่านมาแค่ให้จำว่าครั้งหนึ่งก็เคยวาดรูปลงไปในกระดาษคำตอบวิชาปรัชญาศิลปะยุคคลาสสิค คือมันเป็นแอบสแตกค์ไง อาจารย์ต้องรู้ต้องตีความได้ดิว่าการที่ผมไม่ได้เขียนคำตอบแต่วาดรูปเนี่ยมันคือการหยั่งรู้ ใช่ไหม เห็นด้วยไหม อืม มันเรียกว่าญาณมันคือสิ่งที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ก็ได้แต่หวังว่าอาจารย์คงจะมีเมตตาธรรมค้ำจุนโลก แต่เปล่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม กร้ากกกก
ก็เอาเป็นว่าช่างมันเถอะครับไหนๆผมก็ชิวมาตั้งแต่เริ่มเข้ามหาลัย ไม่สิชิวตั้งแต่รู้จักคำว่าเข้าโรงเรียนแล้วมั้ง ก็ถ้าจะชิวต่ออีกสักปีก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร คณะผมไม่รีบครับที่เรียนด้วยกันก็มีรุ่นพี่ยันรุ่นที่เรียกลุงได้ ผมไม่ใช่สายวิชาการเกียรติยศอย่างพวกไอ้เบียร์ ไอ้เชน ไอ้ปันอยู่แล้ว เหรียญทองคืออะไร เกียรตินิยมคืออะไร ทั้งชีวิตกูคาบแต่เส้น ถูไถแดดิ้นตายจนหลังหูช้ำเพื่อผ่าน เยาวชนของชาติอย่าได้เอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ
อย่ามาสงสัยว่าให้กูเรียนทำไมตั้งสิบยี่สิบปี อย่าคิดมากว่าแม่งเรียนหนักแค่ไหนก็ยังโง่เหมือนเดิม เรียนเยอะกว่าชาวบ้านแต่แก้ปัญหาชีวิตไม่ได้ วิชาที่อยากเรียนก็ไม่ค่อยมี วิชาอัปปรีย์ก็ขยันจัดลงหลักสูตรกันจัง ช่วยมาถามคนเรียนบ้างสิเฮ้ย ควรให้พวกกูได้มีสิทธิ์เลือกบ้างอะไรบ้าง เดี๋ยวนะ คือมาโผล่เรื่องการศึกษาได้ยังไง ผมจะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาเหรอ ตายห่า กลับไปเรื่องเดิมดีกว่านะครับ
ณ ขณะจิตนี้กระผมและลูกสมุนนั่งอยู่ซุ้มโจรหลังคณะนี่แหละครับ นั่งละเลียดข้าวเหนียวหมูปิ้งที่เชี่ยโป้งหอบมาจากรั้วข้างม. ไม่รู้มันซื้อประชดชีวิตสอบวันนี้รึเปล่า(ตอนแรกไอ้โป้งแม่งจะโดดครับวันนี้แต่พอไอ้คิวโทรไปตามว่าอาจารย์จะสอบ มันก็บินดิ่งถลาเล่นลมมาจากหอพักในสภาพที่พวกผมเห็นเมื่อวานแบบเป๊ะๆซึ่งอนุมานและคิดความน่าจะเป็นได้ว่า เมื่อคืนมันไม่ได้อาบน้ำและเมื่อเช้าก็คงไม่ได้อาบเช่นกันแต่เราเข้าใจเพราะเราก็เป็น คึ)
แล้วข้าวเหนียวนี่กูนึกว่าเหมาทุ่งกุลามา ทุ่งกุลาปลูกข้าวอะไรวะ เออนั่นแหละ ส่วนหมูปิ้งนี่น่าจะฆ่าหมูทั้งฟาร์ม คือขนาดว่าผู้ชายเป็นสิบแล้วกระเพาะครากเยี่ยงควายกินช้างได้เป็นตัวๆอย่างพวกผมกินไม่หมด ลองคิดดูแล้วกันครับว่ามันจะอลังการขนาดไหน กินไปก็เห่าหอนสาวๆคณะอื่นที่เขาเดินผ่าน แบบนานๆทีจะมีมาสักคนสองคน คือไม่มีใครกล้าผ่านทางนี้เท่าไรเขากลัวครับ อีกอย่างคือแซวไปก็เท่านั้นใครเขาจะมาสนใจโจรอย่างเรา
นอกจากหน้าจะเหียกเหมือนโจรฆ่าข่มขืน สันดานยังต่ำอีกต่างหาก หนักๆเข้าเราก็แซวแม้กระทั่งหมาแมว เชี่ยคิวนี่ตัวดีแมลงสาปมันยังจะเอาทำเมียได้ ก็นะคบกับไอ้เต้ยได้มึงก็ไม่ต้องกลัวสิ่งมีชีวิตไหนแล้ว สาวๆก็ไม่รู้จะกลัวอะไรทีหนุ่มวิศวะหนุ่มแพทย์ล่ะชอบกันนัก
ที่มันน่าจะเจ็บใจกว่านั้นก็คือทำไมต้องกรี๊ดแต่ไอ้พวกถาปัดด้วยวะกูไม่เข้าใจ มันเซอร์ กูก็เซอร์ มันติสแล้วพวกกูไม่ติสตรงไหน เห็นไหมครับว่าพวกคุณน่ะสองมาตรฐาน เห็นหนุ่มถาปัดล่ะตาใสวิ่งใส่ แต่พอเห็นหนุ่มศิลกรรมเป็นไง เบะปากจนฟันช้ำ ถึงแม้ว่าพวกผมจะใส่กางเกงยีสน์ขาดๆ ไว้ผมยาวๆปั่นจักรยานเก่าๆแต่พวกเราก็มีหัวใจ นะฮ้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
“เฮ้ยยยย น้องจะไปไหนคร้าบบบ”
อยู่ๆไอ้โจก็เอาไม้เสียบหมูปิ้งชี้ไปยังทิศทางที่มีกลุ่มผู้ชายห้าหกคนซึ่งแบกรูปปั้นทรงประหลาดผ่านหน้าพวกผมไป อ้าวเวรแม้แต่ผู้ชายด้วยกันมึงก็ยังจะแซว เหอๆ แต่ว่านั่นมันกลุ่มไอ้เต้ยนี่หว่า หึหึ ตอนแรกก็ว่าจะปล่อยผ่านแต่ไหนๆโอกาสมันกระแดะอยากกระโดดมาหาผมก็จะจัดสักหน่อย ผมใช้เท้าสะกิดไอ้หนึ่งแล้วขยิบตาไปทางไอ้คิวที่นั่งเป็นท่านเจ้าขุน(ทอง)ดีดกีต้าอยู่บนโต๊ะ
“ไอ้เต้ยมึงจะไม่ทักทายพี่รหัสมึงหน่อยเหรอวะ” รับส่งได้ดีทีเดียวหนึ่ง และพอได้ยินชื่อไอ้เต้ย ไอ้คิวมันก็หยุดเล่นกีต้าแล้วหันไปมองครับ
“พวกเฮียมีไร เต้ยมีการศึกษาเต้ยรีบ เต้ยจะไปศึกษา” มันหยีตาสู้แสงและหันมาตอบพวกผมแบบหน้าบึ้งๆ ปากจะยื่นออกไปชนปลายจมูกแล้วมึงเชี่ยเต้ย สงสัยมันจะร้อนเลยอารมณ์ไม่ค่อยดี
“มันใช้คำผิดป่ะวะเหมือนมันด่าพวกเราว่าไร้การศึกษาเลยว่ะมึง” กูก็คิดเหมือนมึงแหละโป้ง ตอบว่ามีเรียนก็ได้ครับไอ้เต้ยครับ ก็ถ้ามึงบอกว่ามีการศึกษาแล้วพวกกูที่นั่งว่างนี่คือเห้อะไรครับ
“ขยันได้อีกว่ะน้องกู” ผมก็เอามั่ง “มึงมานี่ดิ มาให้หมดทั้งกลุ่มนั่นแหละ”
“โหยยยยพี่พีมพวกผมมีงานนะพี่ อาจารย์เข้าแล้วมั้งปล่อยผมไปเหอะนะ”
“มึงกล้าโวยวายกับกูเหรอไอ้ม่อน บอกให้มาก็มาดิวะหรืออยากซ่อมเต้นไก่ย่างวิจิตรหน้าคณะ”
แกล้งเด็กนี่มันสนุกแบบนี้นี่เอง จะว่าไปก็คิดถึงไอ้ดินน้องรหัสเหมือนกันนะครับ ไม่รู้มันไปผุดไปเกิดที่ไหนถึงไม่ค่อยโผล่หัวมาให้ผมเห็น กูก็คงมีค่าและจำเป็นแค่ตอนมึงอยากให้ไปช่วยปั่นงานสินะดิน อย่าให้เจอๆ
แล้วดูพวกมันแต่ละคนทำหน้าดิ เหมือนอยากล้อชื่อพ่อกูมาก กรั่กๆๆๆ ไอ้คิวมันผลักหัวผมเหมือนให้เลิกแกล้งแฟนมันและผองเพื่อน ผมยักไหล่ก่อนจะโบกมือไล่ไอ้พวกเด็กนั่นให้ไปเรียนได้ เหลือแค่ไอ้เต้ยที่ยืนหล่อโชว์ความตี๋ของมันอยู่ที่เดิม ปากรั้นๆของมันก็ยื่นจนใกล้หน้าผากแล้วมั้งก็ถ้าร้อนทำไมไม่เดินเข้ามาหาพวกกูวะ ที่นั่งๆกันอยู่ก็แฟนมึงพี่มึงทั้งนั้นนะเฮ้ยพวกกูน่ากลัวตรงไหน
“เรียนไร” ไอ้คิวตะโกนถาม เออนะมันไม่เดินมามึงก็ไม่เสียสละเดินไปสักนิดหรอคิว
“สคลัพเจอร์ เต้ยไปนะ ร้อน”
“เดี๋ยวดิเฮ้ย มึงจะรีบไปทำส้นตีนไรนักหนาจะตามควายรึไง เรียนเสร็จกี่โมง”
“ไม่รู้อ่ะเย็นๆเดี๋ยวโทรบอก พี่คิวจะไม่รอก็ได้แต่ต้องมารับเต้ยด้วยนะ พวกเฮี้ยยยยยๆเต้ยไปล่ะ” เรียกพวกกูทีไรทำไมไอ้เต้ยชอบผันเสียงวรรณยุกต์สูง
“กูได้ยินว่าเหี้ยนะเมื่อกี้” มึงก็ได้ยินเหมือนกูหรอหนึ่ง กูว่าไอ้เต้ยต้องฝึกออกเสียงใหม่แล้วว่ะ
“กูรู้สึกว่าไอ้เต้ยมันดูดีขึ้นป่ะวะ เมื่อก่อนมันก็หล่อนะแต่ตอนนี้แม่งดูมีออร่า นี่ถ้ากูเป็นหมาเป็นแมวมอง กูจะพามันเข้าวงการ นี่พูดเลย โจขอพูดเองเลย” อยู่ๆไอ้โจก็ชื่นชมไอ้เต้ยอย่างไม่ได้ส่งซิกส์ ผมกับไอ้หนึ่งนี่ก็ไม่รู้จะรับมุขไปทางไหน มึงมาไงมึงก็ไปเองนะโจ
“แล้วทำไมกูมองไม่เห็นวะ สงสัยจะมีแค่หมามองใช่ไหมถึงจะเห็น”
“ห่ากูอุตส่าห์ชมน้องมึง ด่าโจทำไมโจทำอะไรผิด”
ไอ้คิวมันไม่ขี้หึงก็จริงแต่มีหนึ่งสิ่งที่ผมพอจะสังเกตได้คือมันไม่ค่อยชอบให้ใครวิจารณ์แฟนมันเท่าไรไม่ว่าจะด้านไหนก็ตาม ถ้ามันด่ามันว่าเองนี่ไม่เป็นไรแต่พอคนอื่นมาว่าไอ้เต้ย ไอ้คิวมันดูไม่ค่อยพอใจ คือผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจพวกมันด้วยเอาจริงๆแล้ว ผมเข้าไม่ถึงลัทธิมันอ่ะ ถ้าจะศึกษาไอ้คิวกับไอ้เต้ยนี่อาจจะต้องเรียกทีมจิตแพทย์ทั้งกรมสุขภาพจิตก็ได้นะครับ ฮ่าๆๆ
พวกเราก็นั่งๆนอนๆหายใจทิ้งกันไปทั้งหลับบ้าง ลุกไปเตะบอลบ้าง หลีสาวบ้าง กรี๊ดแกล้งพวกอีกรีนที่มันมาซ้อมเดินแบบให้ลูกๆมันบ้าง จนได้เวลาแยกย้ายแต่ผมกับไอ้คิวต้องนั่งรอไอ้เต้ยต่อไป แล้วทำไมผมต้องรอก็เพราะผมไม่มีรถกลับไงครับ เลยจะทำตัวเป็นกาฝากชั้นสูงติดรถไอ้คิว
วันนี้หมาภูมิไปไซด์งานกับเพื่อนๆที่สระบุรีนู่น เมื่อวานก็ไป วันนี้ก็ไป กลับมานี่หน้าดำหน้าแดงแถมยังเป็นหวัดด้วย ผมอุตส่าห์แอบหย่อนยาแก้หวัด ยาลดไข้ ลงในเป้ให้มันแต่ไม่รู้แม่งจะกินไหม เวลาภูมิมันไม่สบายถ้าเราบอกให้กินยานี่เหมือนบอกมันไปตายเลยนะครับ ไม่แน่ว่าถ้าบอกไปตายอาจจะง่ายกว่า คือมันไม่ใช่คนกินยายากแต่มันไม่อยากกิน ถ้าไม่ถึงขั้นแอดมิทนอนให้น้ำเกลือ
ไอ้หล่อมันเชื่อว่าร่างกายคนเราสามารถเยียวยาตัวเองได้ครับคุณครับ คือกูก็ไม่รู้หรอกนะ ไม่ได้เรียนแพทย์เรียนหมอ แต่ที่อยากให้กินเพราะอยากให้หายไวๆไม่อยากให้ป่วย เพราะถ้ามันป่วยขึ้นมาภาระก็จะตกที่ผมที่ต้องคอยดูแล คือกูหวังดีคือเป็นห่วงไงแต่จับกรอกปากทีไรก็เกือบจะวางมวยกัน ก็ได้แต่หวังว่ามันกลับมาวันนี้สุขภาพมันจะยังปกติดี
“พี่คิวพี่คิวชอบมากเลยหรอหวยอ่ะ”
ระหว่างที่รถติดไฟแดง ไอ้เต้ยก็ปล่อยหลอดนมปั่นที่มันคาบไว้ร่วมครึ่งชั่วโมงตั้งแต่อยู่ในร้านพี่โอ้ออกจากปาก มันหันไปถามคำถามแปลกๆกับพี่คิวของมัน คือตั้งแต่ขึ้นรถมาหัวข้อที่ไอ้เด็กตี๋นี่มันสรรหามาคุยผมว่าก็แปลกๆทั้งนั้นนะครับ เหมือนมันไม่ใช่เรื่องที่ผมๆคุณๆจะนึกถึง มันเป็นเรื่องที่แบบ…กูจะอธิบายยังไงดีวะ คือเป็นเรื่องที่เราไม่หยิบยกมาคุยกันแน่ๆอ่ะ
แต่ไอ้คิวก็อุตส่าห์คุยและพยายามตอบทุกคำถามถึงแม้จะบ่นจะด่าผสมปนเปกันไปบ้างแต่มันก็พยายามให้เกิดบทสนทนาโต้ตอบกับไอ้เต้ย น้อยมากที่มันจะเงียบจะไม่ตอบ ส่วนผมก็ได้แต่ทำเป็นเล่นโทรศัพท์แต่หูที่กระดิกรอฟังพวกมันคุยกัน ฮ่าๆ ไม่ค่อยเลยนะผมเนี่ย
“กูเคยบอกแล้วไงว่าไม่ได้ชอบ”
“โกหก ชอบหวยมากว่าเต้ยเหรอ”
“ไอ้เต้ย อย่างี่เง่ามันคนละประเด็นโว้ย มึงจะหาเรื่องกูทำเชี่ยไรวะเนี่ย”
“พี่คิวชอบหวยมากกว่าเต้ย”
“กู-ไม่-ได้-ชอบ หวยก็เหมือนมึงนั่นแหละ”
“เหมือนยังไงเหมือนตรงไหน”
“กูไม่ได้ชอบแต่กูก็ขาดไม่ได้ เข้าใจไหมแม่ง”
เชร้ดดดดดดดดดดดดดด อาจจะดิบๆไปนิดเถื่อนๆไปหน่อย แต่สำหรับไอ้คิวผมว่านี่หวานสุดแล้วนะคนอย่างมันพูดอะไรแบบนี้ก็เป็นแม้คนฟังจะต้องตีความเอาเองก็เถอะ แต่ไม่น่าเลยไม่น่าเป็นไอ้เต้ยที่มีปัญหาในการสื่อสารเลย กูหวังว่ามึงจะเข้าใจเพื่อนกูนะเต้ย
“เต้ยก็รักพี่คิวเท่านมปั่นเหมือนกัน” ไอ้เต้ยยิ้มหน้าบานแข่งหลังคารถแล้ว เออเว้ยมันก็เข้าใจนี่หว่า
“หึหึ”
“ขำไรไอ้หนอนปล้อง อยากลงไปเดินไหมสัด” อ้าวๆๆๆ เขินแล้วพาลนี่หว่าแสรดดดดด
“กูมีปากูอยากขำมึงเสือกไรด้วย มีหน้าที่ขับรถก็ขับไปหรืออยาจะจีบกันก็ทำกูไม่ถือ”
“เฮียพีมพูดจาไม่น่ารักเลยพี่คิวไม่ใช่คนขับรถนะพี่คิวเป็นแฟนเต้ย” นี่ก็แสดงจุดยืนล่ะเกิ้นนนน
“เอ้อออออ กูรู้แล้วครับน้องเต้ยครับ แล้วเมื่อไรมึงจะให้มันเลื่อนขั้นจากแฟนขึ้นมาเป็นผัวสักทีวะ น้ำยาบูดหมดแล้วมั้งกูว่า ฮ่าๆๆๆๆ” หูยยยยย พูดเองยังรู้สึกกลัวตัวเองเลยเว้ยเฮ้ย ปกติผมไม่ใช่คนแบบนี้นะครับ นี่การแสดง ปกติผมใสๆ ขยิบตาใส่อีกสักที
“เชี่ยแคระเดี๋ยวปั๊ดกูยันลงไปกราบเกาะกลางถนน สาระแนอยากรู้เหลือเกินนะมึง ไว้รอกูจับมึงทำเมียก่อนดีไหม”
“เอะอะจะเอากูตลอดล่ะมึง กล้าหรอแฟนกูดุนะ”
ไอ้คิวเบะปากทำท่าขนลุกขนชัน ฮ่าๆๆ มันมักจะหมั่นไส้เวลาที่ผมพูดอะไรที่บ่งบอกถึงสถานะระหว่างผมกับภูมิ ก็พวกกูเป็นแฟนกันไม่ให้เรียกมันว่าแฟนแล้วจะเรียกอะไร เชี่ยคิวนี่ก็แปลก ให้กูเรียก ท่านภูมิผู้ทรงศีลหรอไอ้ห่า
“ถุย แฟนกูๆ” มันทำเสียงเล็กเสียงน้อยล้อเลียนผมด้วยครับ กูอยากจะเอาไส้ดินสอทิ่มคอหอยมัน จริงๆแต่ก่อนที่สงครามระหว่างมิตรภาพจะเริ่มขึ้นภูมิก็โทรมาพอดี
“ฮัลโหลครับที่รักว่าไง”
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เสียงไอ้เต้ยกับไอ้คิวโก่งคอหันหน้าไปคนละทาง ฮ่าๆๆๆๆ สมๆๆๆ ยิ่งพวกมึงไม่ชอบกูก็จะยิ่งทำ
(ฮ..พีม?)
“ครับว่าไงครับภูมิ”
(………………) อ้าวไอ้นี่ดันเงียบเว้ยเฮ้ยไม่ใช่ว่าช็อคจนหัวใจวายตายแล้วนะ
“ทำไมภูมิเงียบละครับ พูดสิครับ”
(นึกว่าโทรผิด เป็นอะไร ไม่สบายหรอเตี้ย เมื่อเช้าก็ยังดีๆอยู่นี่) ฮ่า ไอ้หล่อถึงกับงงนะครับนะ
“พีมสบายดี ภูมิมีไยอ่อ” โอยยยยยยยยยยยยกูคันคอ จะแกล้งคนอื่นแต่ตัวเองขนลุกเองครับ
“ไอ้พีมไอ้เหี้ยยยย ถ้ามึงยังไม่เลิกพูดเหมือนนกการเวกพิการกล่องเสียง กูถีบลงจากรถจริงๆนะสัด ขนตูดกูลุกมาทำวันทยาหัตแข่งกันแล้วแม่ง”
“กร้ากกกกกกกกก ฮ่าๆๆ ฮัลโหลๆๆภูมิ ไอ้คิวจะถีบกูลงรถ”
(หึหึ ก็อย่าไปแกล้งมันสิ แล้วนี่อยู่กับไอ้คิวเหรอ กำลังจะโทรบอกให้ไอ้เบียร์ไปรับ)
“ไม่เป็นไรๆกูกลับกับไอ้คิวแล้ว เออ ภูมิๆ ไอ้คิวมันจีบไอ้เต้ยบนรถด้วยเว้ย” พอผมพูดแบบนั้นไอ้คิวที่กำลังผลักไอ้เต้ยออกจากการหวีผมให้มันก็หันมาโวยวายใหญ่เลยครับ
(เหรอ แต่พูดแบบนี้บ่อยๆก็ดีนะ น่ารักดี) น่านนนนนนนนนนน นี่จีบกูป่ะเนี่ย หยอดกูอีกแล้ววววววววว นี่พีมครับไม่ใช่ทองหยอด กรุณาอย่าหยอดบ่อยเพราะอาจจะเป็นเบาหวานตายด้าน เอ๊ย ตายได้ ตึ่งโป๊ะ กูเพลียว่ะฮ่าๆๆๆๆ
“ปกติกูร้ายมากสิ”
(เปล่าปกติก็น่ารักแบบไหนก็น่ารัก)
อั่ยย๊ะ พวกอยู่หน้าคอมตอนนี้คงอิจฉาจนอยากทุ่มคอมสินะ บู่วววว บุญวาสนามันแข่งกันไม่ได้จริงๆครับ แบมือยักไหล่ผมต้องขอแสดงความเสียใจมา ณ จุดๆนี้จริงๆ หึหึ
“อ้าวๆๆเป็นเหี้ยอะไร มึงบิดทำไม อย่ามาตายบนรถกูนะ ถึงบ้านมึงล่ะ ลงไปๆแม่งเสนียดติดรถกูชิบหาย”
ถ้าเป็นไปได้กูจะไม่ขอให้เชี่ยคิวมาส่งอีกตลอดชีวิตและจะไม่เปิดช่องให้ไอ้หล่อมันมาพูดจาเกี้ยวพาราสีแบบนี้อีกเด็ดขาด
………………………………
ในที่สุดวันเสาร์ก็มาถึงสักทีครับ เย้เฮ้ ทั้งที่จริงมันก็ไม่ได้ต่างจากวันอื่นเพราะงานที่นอนรอให้ผมทำส่งมีเป็นขบวน แต่ไหนๆเราก็ได้มีวันเสาร์กับเขาทั้งทีวันนี้เลยมีนัดรวมพลกันที่ร้านสวนกาแฟบ้านผม ตอนนี้มีแค่กลุ่มผมห้าคนที่สุมหัวกันอยู่ หมายถึงกลุ่มผมสมัยที่ยังไม่ได้คบกับภูมิไง
เพราะพวกภูมิไปงานหมั้นของเพื่อนเดี๋ยวบ่ายๆคงตามมา เมื่อคืนผมนอนที่บ้านครับเพราะอาปุ้ยไปเริงร่าที่ฮอกไกโด หลานชายสุดที่รักอย่างผมเลยต้องกลับมานอนเฝ้าบ้าน ที่จริงเมื่อคืนไอ้หมอเชนก็นอนที่นี่ด้วย มันบอกว่ามาธุระแถวนี้ขับรถผ่านเลยแวะมาหาเพราะไม่อยากกลับบ้าน
ใครเชื่อมันบ้างขอดูหน้าหน่อยดิ กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงฟุ้งไปทั้งร่างมึงซะขนาดนี้นะไอ้หมอฟันดะ มันมาค้างด้วยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับ แต่ทำไมจะต้องลำบากผมตื่นมาหาอะไรให้แม่งแดกดึกๆดื่นๆวะ แล้วกูก็นะมีสกิลในการทำกับข้าวมากกกกก
โอ๊ะโอลืมบอกๆข่าวใหญ่ครับ คือว่าผมทำอาหารเป็นแล้วนะคร้าบบบบ^^ เมื่อคืนเลยทำอะไรง่ายๆให้ไอ้เชนกิน นั่นก็คือผัดกระเพราะไก่ ปะล๊า พีระณัฐทำกะเพราะไก่ได้ เหมือนอัพเวลตัวเองไปอีกขั้น ต้องขอบคุณคุณข้าวฟ่างเป็นอย่างสูงที่เคยบอกผมว่า มึงจะผัดห่าผัดเหี้ยอะไรอยากใส่อะไรก็ใส่ๆมันเข้าไป ไม่เคยแดกหรอผัดกระเพรา มึงจำได้ไหมว่าเขาใส่อะไรบ้าง จำอะไรได้มึงก็โยนๆลงไป พอใส่ใบกระเพราะเดี๋ยวมันก็เป็นผัดกระเพราเอง
เออก็จริงของมันแม้จะนึกสงสารและสงสัยว่าไอ้แทนมีชีวิตความเป็นอยู่ยังไงในช่วงที่ผ่านมมา แต่ว่าเมื่อคืนในตู้เย็นมีอะไรผมก็เอามาผัดให้ไอ้เชนหมดเลยครับ แครอท ถั่วฝักยาว หอมหัวใหญ่ ผักชี ต้นหอม เห็ดเข็มทอง มะเขือพวง หัวไชเท้า ผักกาด โหระพาตบท้ายด้วยใบกระเพราะ แถมพิเศษไข่ดาวสุกกำลังดี คือกำลังจะดีถ้ามึงเอาออกจากกะทะเร็วกว่านี้ ฮา ไอ้เชนมันเรียนหมอมันคงไม่เป็นมะเร็งตายง่ายๆหรอก
คนอย่างมันถ้าจะตายมันต้องตายด้วยโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ส่วนใครที่อยากรู้ว่ารสชาติจะเป็นยังไงสามารถสออบถามได้ที่โรงพยาบาลที่ไอ้เชนไปรักษาตัวอยู่ ณ ตอนนี้ ฮาผมล้อเล่นครับ ไอ้คุณหมอมันยังชมว่าอร่อยอยู่เลยแค่อาจจะดูเหมือนต้มจับฉ่ายไปบ้างแค่นั้นเอง เห็นไหมใครจะเทพเท่าผมทำผัดกะเพราะไก่ให้เหมือนต้มจับฉ่ายได้นี่ไม่ใช่ธรรมดานะครับ
เอาเป็นว่าใครที่ห่วงใยพี่หมอเชนก็สบายใจได้นะ มันยังมีลมหายใจนั่งละเลียดไอซ์มอคค่าอยู่ข้างๆผมนี่แหละ เรานั่งชิลล์กันที่โต๊ะด้านนอกเพราะมันคือมุมทึบต้นไม้ใบหญ้าบังมิดจะได้ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับลูกค้าในร้าน เพราะตอนนี้มีมนุษย์ที่เป็นสุดยอดเหนือคำนิยามกำลังตีกันว่าด้วยเรื่องหวยมาร่วมชั่วโมงแล้วครับ นั่นก็คือขวัญใจมหาชนอย่างไอ้ปันและสิ่งมีชีวิตติสท์แตกอย่างไอ้คิว
“งวดก่อนกูก็บอกมึงแล้วใช่ไหมคิวว่าสองมาแน่ๆให้วิ่งสอง แม่งไม่เชื่อกู”
“งวดก่อนออก47ไอ้ห่าไหนสองมึง”
“มึงไม่รู้จักตีความว๊าคิววว ซื่อเป็นไม้ครึ่งวงกลม โง่ได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ วิ่งสองกูหมายถึงวิ่งไปอีกสองก้าว สอง สาม สี่ น่านเห็นไหมถูกเลย”
“ถูกแดกน่ะสิไอ้สัดกูไม่น่าเชื่อคำพูดของคนจิตวิปราสอย่างมึงเลยปัน”
“เอาน่าไว้งวดหน้าค่อยแก้ตัวใหม่ แต่จะว่าไปงวดที่แล้วกูก็เกือบถูกเหมือนกันนะ เฉียดไปนิดเดียว”
“มึงซื้ออะไร” ผมถาม
“88 ไม่ต้องกลับด้วย” เออกูรู้แล้วใครจะกลับได้วะแปดแปด
“แล้วมันออกอะไร”
“91”
“เย้ดเข้มันเฉียดนิดเดียวตรงไหนวะนั่น” กูขอสงสัยครับเชี่ยปัน การซื้อใกล้เคียงมันอารมณ์แบบซื้อ88ออก 87 89 งี้ป่ะวะ
“ก็ 88 89 90 91 กูพลาดแค่สี่แต้มน่าเสียดาย น่าจะนับเพิ่มไปอีกหน่อยนะไม่งั้นกูรวยล่ะ”
“รวยแต่เขือล่ะสิมึง ซื้อเฉียดมันไม่ใช่แบบนั้นโว้ย นี่มึงซื้อหวยเป็นไหมปัน ไอ้คิวโง่ๆตกเลขทุกเทอมมันยังขายได้เลย”
“อ้าวไอ้แคระเดี๋ยวปั๊ดเอาเล็บเท้าสะกิดมุมปาก เกี่ยวไรกับกูวะ เพื่อนมึงก็ดูแลมันไปแล้วกัน คุยกับมึงมากๆแล้วกูปวดหัวว่ะปัน อ้าวแล้วนี่มึงสองตัวเป็นส้นตีนอะไรยิ้มเพ้อให้โทรศัพท์อยู่ได้ เมียคลอดลูกหรอวะ มึงได้กี่ครอกละแทนเมียดุด้วยนิ หึ”
“อย่าๆ อย่าลามปามอย่าเล่นของสูง มึงอย่าลบหลู่สิ่งสักสิทธิ์ของกูเชี่ยคิวเกิดมันมาได้ยินแล้วพวกเราจะวิบัติ” ไอ้แทนมันพูดแล้วก็ขำเองที่ทำร้ายแฟนตัวเอง ส่วนไอ้เชนมันไม่พูดอะไรนอกจากหันหน้าจอมาให้พวกผมดู
“เฮ้ยยยยยยย เชี่ยยยยย”
เสียงนี้เลยครับพวกผมอุทานและตะโกนด้วยเสียงนี้เลยครับ
“นี่ นี่มัน”
ไอ้เชนยักคิ้วยิ้มนิดๆ พวกผมได้แต่มองกันตาปริบๆ คือผู้หญิงในรูปที่นอนซุกอกมันอยู่บนเตียงแล้วยิ้มปากจู๋แก้มป่องสู้กล้อง ผมจำได้ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ติดตามวงการดาราก็เถอะ แต่นั่นมันนางเอกเลยนะเว้ย
“ร้ายมากไอ้เสือ สมแล้วล่ะที่มึงย่ำอยู่ทองหล่อทั้งคืนแล้วเป็นไงบ้างวะ นัวไหม”
“ก็ดี”
“ทำขรึมๆไอ้สัดได้ดิบได้ดีแล้วไม่แบ่งเพื่อน”
“ถ้ากูแบ่งแล้วมึงกล้า?” ไอ้เชนหันไปถามไอ้คิว
“ก็ไม่ได้กลัวแต่ไม่อยากทำ” คำพูดมันดูดีว่ะ หึ
“แล้วจะด่ากูเพื่อ”
อันที่จริงก็ไม่ใช่ว่าไอ้เชนมันขรึมหรืออะไรหรอกครับ แต่มันไม่ใช่พวกกินในที่ลับแล้วมาแฉในที่แจ้งแบบสันดานอย่างไอ้คิว มันทำร้ายเพศแม่มาเยอะมันเลยให้เกียรติเขาบ้างตามสมควร แต่ถ้าไอ้คิวยังตื้อจะฟังอยู่ก็ไม่แน่ ฮ่าๆๆ ระหว่างนั้นที่พวกผมกำลังสัมภาษณ์ไอ้เชนว่าไปไงมาถึงไปสอยนางเอกมารับประทานได้ เสียงแจ้งเตือนไลน์ของพวกผมก็ดังขึ้นพร้อมกันทุกเครื่อง เรามองหน้ากันอย่างรู้เท่าทันว่ามันเกิดอะไรขึ้น พอเปิดดูก็เป็นอย่างที่คิด
“พวกมึงคอยดูนะเดี๋ยวสักวันกูจะบล็อกไอ้มิค” ฮ่าๆๆๆๆ กูด้วยแทน
คือมันเป็นไลน์กลุ่มไงครับ แล้วมันเป็นอะไรที่แบบพลาดมาก ไม่ใช่พลาดที่ตั้งกลุ่มนะพลาดที่มีเพื่อนแบบไอ้มิคเนี่ยแหละ มึงจะส่งเหี้ยอะไรนักหนาไอ้สติกเกอร์เนี่ยเคยมีแจ้งเตือนสองร้อยกว่าคือเชี่ยมิคคนเดียวและสติกเกอร์ล้วนๆ กูอยากรู้ว่าเรียนวิศวะมึงว่างมากขนาดนั่งส่งไลน์แบบไม่พักนิ้วเลยหรอ แล้วได้ข่าวว่าตอนนี้อยู่ในงานหมั้น มึงยังอุตส่าห์นะ พวกผมก็ไม่ได้สนใจเว้นแต่ไอ้ปันที่ส่งกลับไปหาดูโอ้มัน
“เฮ้ยมึงหลานกูมันถามเรื่องคำซ้อนว่ะ ใครก็ได้อธิบายให้มันฟังดิ กูตกภาษาไทยมันไม่รู้รึไงวะ”
ไอ้เชนกำลังจะยื่นมือไปรับโทรศัพท์จากมือไอ้แทนแต่ไอ้ปันเสือกคว้าตัดหน้าไปก่อนด้วยความไวแสง
“เอามานี่เดี๋ยวกูตอบให้กูเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านภาษา”
“มึงเอาแค่ภาษาไทยให้รอดก่อนไหมปัญญพัฒน์”
“ฮื่อออ กูว่าอย่างมันภาษาคนก็ไม่รู้จะเข้าถึงไหม ไหนเอามาดูดิมึงตอบน้องเขาไปว่าไง” ไอ้คิวคว้าไอโฟนไอ้แทนที่อยู่ในมือไอ้ปันมาอ่าน ได้ความว่า “คำซ้ำก็คือคำที่เหมือนคำแรก ส่วนคำซ้อนก็คือคำที่อยู่ท้ายรถมอเตอร์ไซด์”
???????????????
วอททททททททททททท
“ขอบใจนะปัน ป่านนี้หลานกูคงได้ท็อปภาษาไทยแล้วล่ะกูว่า”
“เห็นไหมกูบอกแล้วว่ากูคือผู้เชี่ยวชาญทางด้านภาษา ที่จริงตอนเอ็นทรานกูตั้งใจจะเข้าอักษรฯพวกมึงไม่รู้อะไร”
“ป๊าดดดดด จะเข้าอักษรฯ มึงเอาอักษรกลางให้ได้ก่อนเถอะปัน” จริงๆปัน เชื่อกู กูขอแจ้งให้ทราบด้วยความหวังดีแต่เหมือนมันจะไม่รู้ตัวเพราะยังยิ้มภูมิใจในทักษะของตัวเอง
“ปันกูถามจริงๆมึงเคยไปเช็คอีคิวไหมว่าเท่าไร” กูว่าเปลี่ยนคำถามเป็น มึงมีอีคิวไหมจะดีกว่านะคุณหมอ กร้ากกกกกก
“มึงน่าจะถามมันว่ามีไอคิวเท่าไรมากกว่านะเชน”
“อันนั้นไม่ต้องเช็คกูตอบให้เลยว่าไม่น่าเกินห้าสิบ”
ฮ่าๆๆๆๆเชี่ยแทนแม่งสันดาน ดูไอ้ปันมันทำหน้าดิครับ มันหรี่ตามองพวกผมแบบแปลกๆ ยิ่งดูยิ่งเหมือนพี่คนหนึ่งแถวหน้าปากซอยแกชอบหอบถุงขาดๆใส่เสื้อผ้าเก่าๆไปนั่งคุยกับถังขยะบ้าง คุยกับล้มกับฟ้าบ้าง เหมือนไอ้ปันเดี๊ยะ
“งั้นกูเปลี่ยนคำถามใหม่ตอนมึงเกิดแม่มึงคลอดด้วยวิธีธรรมชาติป่ะวะ หัวมึงไปโขกชายผ้าถุงหมอตำแยหรือคลอดในน้ำ น้ำเลยท่วมสมองมันเลยส่งผลให้มึงดูขาดๆเกินๆ” ไอ้คิวกอดคอไอ้เชนชวนกันหัวเราะงอหงาย เดี๋ยวคนในร้านกูก็แตกตื่นหรอกแสรดดดดดดด
“พวกมึงไม่รู้ซะแล้วว่ากูไม่ได้เกิดมาจากท้องแม่” เหยดดดดดดดดดด เอาซิมึ้งงงงงงงงง
“แล้วมึงมาจากไหนจากใยบวบหรือรากฝอยต้นตะแบก” อันนี้ผมสงสัยเป็นการส่วนตัวครับ
“กูจะเกิดมาจากไหนนั่นก็เป็นสิทธิส่วนบุคคล พวกมึงไม่มีอำนาจก้าวก่าย สิ่งที่พวกมึงควรรู้คือกูคิดว่ากูจะลาออกไปขับวินมอไซต์”
พรวดดดดดดดดดดด
ไอ้แทนนนนนน พ่นน้ำโดนแขนกู เอาแล้วครับความหฤหรรษ์ในชีวิตเพื่อนกูมันมาอีกแล้วครับ
“เทพองค์ไหนเข้าสิงมึงล่ะคราวนี้ นักการทูต นักพัฒนาจะไม่เอาไม่ทำแล้วใช่ป่ะ” ไอ้เชนถาม
“ก็ขับมอไซต์ไปด้วยพัฒนาไปด้วยกูมั่นใจว่ากูทำได้ นี่ไงมันคือการเข้าไปสัมผัสกับปัญหาที่แท้จริงเว้ย ถนนตรงไหนไม่ดีกูจะได้รู้ได้เห็นเป็นการลงพื้นที่จริงไง มันคือวิถีแห่งเซน พวกมึงไม่เก็ทหรอก”
“มันเซนตรงไหนวะ อริยสัจสี่มึงก็ท่องได้ก่อนเถอะ กูขอคัดค้านความคิดมึงเลยนะปัน”
“ด้วยอำนาจแห่งศาลกูไม่ให้มึงค้านหรอกแทนเพราะตัวกูจะลงทันมึงเอง”
เอ่ออออออออออออออออออ ปันนนนนนนนนนนนนนน
“ปันมึงฟังกูนะ กูไม่ได้ว่าไม่ได้ดูถูกอาชีพขับวินมอไซต์นะเว้ย กูรู้ว่าทุกอาชีพที่สุจริตมันก็น่ายกย่องทั้งนั้นแต่มึงก็เรียนมาตั้งสูงจนจะจบปริญญา มึงไม่คิดจะเอาวิชาชีพไปใช้เพื่อพัฒนาชาติบ้านเมืองของเราบ้างหรอวะ” คือตอนนี้พวกผมแทบจะต้องทำการวิจัยเนื้อเยื่อสมองไอ้ปันครับแม่งอยู่ดีๆบอกจะลาออกไปขับวินมอไซต์ พ่อมันจะได้กินยาระงับประสาทเข้าสักวันล่ะผมว่า
“แล้วกูไม่ช่วยตรงไหนมึงรู้ไหมการได้ไปส่งพี่น้องคนไทยให้ถึงจุดหมายปลายทางมันคือการช่วยเหลือสังคม”
“เดือนที่แล้วขับรถเมล์เดือนนี้จะไปขับวินมอไซต์ อีกหน่อยมันได้ไปขับซาเล้งเชื่อกูดิ” ไอ้เชนส่ายหน้าหน่ายๆ
“เพื่อนกูเจ๋งที่สุด รัตนโกสินทร์ยังไม่สิ้นคนดี กูรู้มึงทำได้ปัน” ผมขำพร้อมกับชู้นิ้วโป้งเชิดชูมัน
“เอ้าไอ้นี่ก็ยังจะไปยุมัน แต่จะว่าไปอาชีพเสริมหารายได้ระหว่างเรียนก็ดีเหมือนกันนะพวกมึง อย่างกูกูก็เคยคิดว่าจะเปิดซ่องซุกอีหนู หึหึ” มือผม มือไอ้เชน มือไอ้คิวและกำปั้นไอ้ปัน พุ่งหลาวลงสู่กบาลไอ้แทนแม่นเหมือนลืมตาตี เหอะ เมียไม่อยู่แล้วแม่งโชว์พาว์เดี๋ยวกูอัดซาวด์ไปให้ป๋าฟ่างซะหรอก
“กลัวเมียจนตัวสั่นงกๆยังมาทำปากดีไอ้ห่า” ด่ามันคิวด่ามัน
“กูไม่ได้กลัวเว้ย ใครบอกว่ากูกลัวเอาสักแปดฟ่างมายืนเรียงกันเลยดิ”
“มึงจะตบเรียงตัวเลยใช่ไหม”
“เปล่ากูจะกราบให้ดู”
“สัด”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
-
หลังจากนั่งขำกับความระยำเอ้ยระห่ำของไอ้อดีตรองอุปนายกองค์การนิสิตและอดีตนักฟุตบอลมหาลัย จนผมเริ่มรู้สึกว่าซี่โครงน่าจะยุบตัวไปหลายเซนพวกภูมิก็แห่กันมา โหหหหห หล่อกันมาเลยเว้ยยยยยย ไอ้เบียร์นี่ออร่าท่านชายเกาะร่างพรึบพับ ไอ้มิคก็ยังคงเป็นไอ้มิคแต่งตัวหล่อแค่ไหนแต่ถ้าในมือจะหอบของพะรุงพะรังขนาดนั้นมันก็ไม่ต่างจากพี่คนที่อยู่หน้าปากซอยหรอก คึ แต่สภาพไอ้ฟ่างเหมือนพร้อมจะไฝ้ท์กับรังแตนมากครับ หน้ามันเหวี่ยงชนิดที่นาฬิกาลูกตุ้มยังต้องกราบ
“แม่น้องผัดกลับมาแล้ววววว เป็นอะไรใครทำอะไรเมียพี่จ๊ะ ไหนบอกพี่สิ บอกกับพี่ดีๆศรีจ๋าชายที่เจ้าตามหรือแมงดา….”
ผลั๊วะ
คิดว่าเสียงอะไรครับมันคือเสียงฝ่ามือส่วนจะเป็นมือใครและตบลงที่หัวใครคงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก
“ฮุยยยยยยยฟ่างงงง กูเจ็บ” ไอ้ฟ่างไม่ตอบแต่ชูนิ้วที่ยาวที่สุดให้ไอ้แทน ฮ่าๆ สงสัยเพราะอากาศร้อนครับปรอทพี่แกเลยแตก
“แม่งจะร้อนไปไหนวะประเทศไทย พีมไปเอาเสื้อมาให้กูเปลี่ยนดิ๊”
“เสื้อมึงอยู่ในรถก็มี เอาไหมจ๊ะเดี๋ยวพ่อน้องผัดจะเดินไปหยิบให้”
“ไม่-ต้อง-เสือก”
แล้วไอ้ฟ่างมันก็สลัดเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนทิ้ง แม่งเสือกโยนไปโปะตรงกับหน้าไอ้แทนได้พอดี แล้วไอ้นั่นพอเห็นเมียลุกมันก็รีบวิ่งตามเขาทันที นี่นะคือไม่กลัว เหอๆ แล้วเอ่อ คุณฟ่างครับคุณจะมาโชว์ความขาวอะไรแถวนี้ ลูกค้าในร้านเลือดกำเดาไหลหลากกันพอดี
“เหมือนยกเวทีศึกเจ้ามวยไทยมาไว้ที่นี่เลยว่ะ” กูก็ว่างั้นแหละเชน ฮ่าๆๆๆ
“ถ้าจับไอ้แทนกับไอ้ฟ่างไปเล่นการเมืองคงจะดีพวกมึงว่าไหม ดุเดือดเลือดสาดแน่ๆกูว่า แบบไอ้ฟ่างเป็นหัวหน้ารัฐบาลแล้วเชี่ยแทนเป็นแกนนำฝ่ายค้านไรงี้” จะดีหรอคิว
“ประเทศล่มจมเชื่อกูสิ แม่งไอ้ฟ่างเสนอห่าไรมาไอ้แทนพร้อมน้อมรับไม่กล้าค้านแน่ๆ กร้ากกกก” กูเชื่อมึงปันกูเชื่อมึง
“แต่กูว่าช่วงนี้ไอ้แทนมันดูจะตามใจพี่มึงแบบแปลกๆนะภูมิ” ไอ้เชนถาม
“หึ จะไม่ตามใจได้ไงเห็นบอกว่าถูกยึดบัตรเครดิตอีกแล้ว เดือนนี้มันไม่ยอมไปช่วยงานป๊ามัน”
“โหหหห นี่อย่าบอกว่าแม่งเกาะเมียแดก นอกจากเพื่อนกูจะเป็นเหี้ยแล้วยังเป็นแมงดาอีกเหรอ” ก็ถ้ามึงจะด่ามันขนาดนั้นก็อย่านับมันเป็นเพื่อนเลยคิว
แล้วสักพักไอ้ฟ่างก็เดินกลับมาพร้อมเสื้อยืดสีเทาคอย้วยๆปาดๆตามสไตล์มัน ผมเพิ่งสังเกตว่าพวกมันสามตัวที่เหลือใส่เชิ๊ตสีชมพู สงสัยงานที่พวกมันไปวันนี้จะมีคอนเซป อ๋ออออ ผมพอจะรู้แล้วล่ะว่าทำไมไอ้ฟ่างถึงได้ดูอารมณ์บ่จอย มันเป็นอริกับสีชมพูนี่เอง
แต่ฟ่างจะอะไรยังไงเอาไว้ก่อนเพราะตอนนี้ผมขอโฟกัสผู้ชายที่เพิ่งจะนั่งลงข้างๆผม คือภูมิมึงหล่อไปป่ะ ถึงตอนนี้มันจะไม่ได้มีสูทครบร่างอย่างไอ้คุณชายเบียร์ก็เถอะ แค่เชิ๊ตชมพูอ่อนๆปลดกระดุมนิดๆหน่อยๆก็เหมือนหลุดออกมาจากนิตยสารนายแบบ อาจจะดูเหมือนอวยแฟน อืม ก็อวยก็แฟนผมนี่ครับฮ่าๆๆ จะให้ไปชมไอ้ฟ่างที่ปลดกระดุมโชว์แผ่นอกขาวๆเปล่งออร่าเหรอ มันคงได้สับหัวผมขาดเป็นชิ้นๆ
“อ่ะพีมกูซื้อมาฝาก”
ไอ้มิคเดินยิ้มแฉ่งมานั่งตรงข้ามผมพร้อมกับยื่นถุงบางอย่างมาให้ พอผมเปิดดูก็ปรากฏว่ามันคือผลไม้ ถุงนึงคือแก้วมังกรอีกถุงคือสละ เอ่อ เดี๋ยวนะทำไมมันมีแค่สามสี่ลูก นี่มึงซื้อมาฝากหรือว่าไปขโมยที่โต๊ะไหว้เจ้ามาวะมิค แต่ว่างานหมั้นก็ไม่น่าจะมีโต๊ะไหว้เจ้างั้นผมก็จะขอรับไว้เพราะอย่างน้อยมันก็มีน้ำใจนึกถึงผมอ่ะเนอะ
“ขอบใจนะมิคคิดไงซื้อสละมาฝากกูวะ”
“เพราะกูอยากเห็นมึงเป็นคนมีสาระ”
“สละบ้างเหอะมิค สละ” คือจะเล่นอะไรก็ปรึกษาพวกกูบ้าง มันขำคิกคักก่อนจะยื่นถุงขนมสายพันธุ์ญี่ปุ่นมาให้ เออนี่ค่อยเหมือนของฝากหน่อย
“คึ สละสลวย เออพรรคพวกทำไมไม่มีใครตอบไลน์กูเลยวะ”
“มึงจะให้พวกกูตอบว่ายังไงวะ ในเมื่อกูไม่เข้าใจในสิ่งที่มึงส่งมา”
คุณชายเบียร์พูดไปก็จดรายการน้ำหวานขนมที่ผมจะเอาเข้าไปให้พี่ๆข้างในทำให้ ส่วนของภูมิไม่ต้องถามเพราะมันก็กินอยู่อย่างเดียว คาราเมลลาเต้ แม่งแดกเข้าไปได้ยังไงวะ หวานไปถึงต่อมลูกหมากแต่มันสั่งทีไรผมก็แย่งมันกินทุกทีนะ แฮ่
“ภูมิเอาไรอีกไหม มัฟฟินป่ะหรือจะกินข้าว”
“ไม่ ยังไม่ค่อยหิว”
“เออไม่หิวๆแต่นี่บ่ายโมงแล้วนะเดี๋ยวก็ปวดท้องอีกมึงน่ะ” ภูมิจิ๊ปากทำหน้าเซ็งก่อนจะบอกว่าเอาอะไรก็ได้ ดูมันครับสังขารตัวเองมันยังไม่ห่วง เดี๋ยวปั๊ด…
“เฮ้ยพวกมึงมีใครเอาอะไรอีกมั่ง” ผมยืนขึ้นถามเพราะจะเอารายการที่จดไปให้พี่ๆ
“เอาๆเอาแก้วมังกรไปปอกให้กูหน่อย”
“เออๆ”
“แกะเม็ดให้ด้วย”
“ควายแล้วมึงจะแดกส่วนไหนของมันชาติหน้าก็รอไปเถอะ โอยยยยยยย แกะเม็ดแก้วมังกรแม่งงงง” ผมถีบเก้าอี้ไอ้มิคและผลักหัวภูมิที่นั่งเท้าคางหัวเราะผมตอนโวยวาย
กว่าจะได้นั่งกันจริงๆจังๆก็เล่นเอาหอบแดก ไอ้แทนไอ้ฟ่างก็ทำตัวชั่วช้าด้วยการมานั่งย้อมผมให้กันที่หน้าบ้านผม พอแดดเริ่มแรงเราเลยย้ายเข้ามานอนตายนอนอืดในบ้านกันครับ เพราะคุณชายเบียร์อยากจะบรรทมเห็นบอกว่าเมื่อคืนอ่านหนังสือดึก แถมยังตื่นเช้าไปงานหมั้นช่วงนี้ชีวิตไอ้เบียร์เหมือนจะยุ่งๆเพราะมันเตรียมตัวจะไปเรียนต่อโทที่เมืองนอก คงไปอังกฤษเพราะคุณพ่อของมันประจำอยู่ที่นั่น
ช่วงนี้ชายเบียร์ของสาวๆเลยไม่ค่อยมีเวลามาเอาใจภูมิสักเท่าไร มันสองตัวเลยงอนกันไปง้อกันมา แม่งน่าสงสัยมากครับ พวกมันเป็นเพื่อนกันแถมยังเป็นผู้ชายเรื่องน้อยใจเพื่อน พวกผมไม่ค่อยเป็นกันเท่าไรนะครับ แต่ไอ้เบียร์กับไอ้ภูมินี่ไม่ได้เลย เราก็ระแวงนะนาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ บรึ๋ยขนลุก
พอนั่งไปสักพักไอ้แมทกับไอ้เต้ยก็มา พวกผมก็ไม่รอช้ารีบลากคอไอ้เชี่ยน้องแมทมากระทืบเพราะเล่นหายหัวไม่โผล่มาให้พี่ๆเห็นหน้าเห็นตาบ้างเลย
“โอ้ยยยยยย ฮ่าๆๆ พี่ผมเจ็บบ ไอ้เต้ยช่วยกูด้วยดิวะ”
“เฮียภูมิตีมันเลย ตีแรงๆเลย ฮ่าๆ”
“เชี่ยเต้ยยย พี่ปล่อยผมก่อนขอผมกราบสวัสดีสักเล็กน้อย”
เมื่อเล่นงานมันจนสาแก่ใจพวกผมก็ปล่อยไอ้แมทให้เป็นอิสระ ส่วนไอ้เต้ยน่ะเหรอวิ่งไปสั่งน้ำสั่งขนมที่ร้านโดยไม่ลืมลากไอ้คิวไปด้วย และพอเห็นท่าไหว้ของไอ้แมททีไรผมก็อยากจะกัดลิ้นตาย เพราะมันเป็นคนที่ไหว้ได้เหี้ยมาก กระทรวงวัฒนธรรมควรเรียกมันเข้าไปพบครับคือมันยกไหล่นิดๆปลายนิ้วเลยหัวขึ้นไปหน่อยๆ แถวบ้านผมเรียกไร้วัฒนธรรม ไม่รู้ว่ามันผ่านวิชาพระพุทธศาสนาว่าด้วยวิธีการไหว้มาได้ยังไง
“มึงนั่งนิ่งๆเป็นไหมแทน จะขยับทำห่าอะไรนักหนาวะ”
เสียงไอ้ฟ่างดังมาจาห้องน้ำ มันกำลังย้อมผมให้ไอ้แทนครับ ผมถามว่าทำไมไม่กลับไปทำที่บ้านพวกมัน แม่งเลวมากบอกว่าจะได้ประหยัดน้ำ แสดงว่ามันเตรียมการมาแล้วสินะ เชี่ยแทนก็ไม่รู้นึกคึกอะไรอยู่ๆถึงได้คิดจะเปลี่ยนสีผม สีเดิมมันคือน้ำตาลเข้ม แต่เห็นบอกว่าจะเอาน้ำตาลทองให้มันดูสว่างขึ้นมาหน่อย คือผมมันก็เพิ่งจะยาวจากที่มันทำใจไม่ตัดสะกิดเฮดเหมือนที่แล้วๆมา
แต่ว่าตั้งแต่ที่ฟ่างเริ่มลงสีทิ้งไว้จนพากันไปล้างออกไอ้ฟ่างยังไม่หยุดโวยวายเลยครับแต่ไอ้แทนก็ไม่เห็นจะว่าอะไรนอกจากเรียกเมียจ๊ะเมียจ๋า พ่อแม่น้องผัด กูอยากจะอ้วก แต่เชี่ยแทนนี่มันพราวด์ทูพรีเซนแฟนมากนะครับ ยกย่องเทิดทูนมากคือถ้าเป็นต่างจังหวัดไอ้ฟ่างคงนับเป็นหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภันณ์ทำเป็นทุกอย่าง หมายเหตุ โดยเฉพาะซ้อมผัว กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สะใจ
“พ่องงงงงง กูเปียกหมดแล้วมึงเห็นไหมเนี่ย เอ๊แทนนิ่งๆดิวะ”
“กว่าฟ่างจะทำผมให้ไอ้แทนเสร็จ เพื่อนมึงคงถูกฆ่าหั่นศพกดลงชักโครกก่อนรึเปล่าเตี้ย”
ไอ้นี่ก็เม้าท์พี่ตัวเอง ผมว่าที่มันอยู่ด้วยกันได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะความขี้แกล้งของไอ้แทนนั่นแหละครับ วันไหนที่ไอ้แทนไม่กวนตีนแฟนมันแสดงว่าวันนั้นทะเลาะกันชัวร์ๆ อย่างนี้แหละรักด้วยลำแข้ง ลำแข้งเมียนะ
“เออมึงกูสงสัยมานานล่ะว่าทำไมต้องด่าว่าพ่อง” นักสงสัยแห่งชาติ ชาติไอ้ปันคนเดียวครับเรื่องไม่น่าสนใจทำไมมันชอบให้ความสำคัญก็ไม่รู้
“มันก็มาจากพ่อไง เพี้ยนๆมา” ไอ้เบียร์บอก
“นั่นสินะปัน ทำไมวะ” แหมลูกคู่ก็นะ
“มึงก็สงสัยเหมือนกูใช่ไหมมิค ทำไมเราต้องด่ากันว่าพ่องงงงงง แม่งงงงง ใครเป็นคนคิด แล้วใช้คำอื่นไม่ได้เหรอวะ ทำไมไม่ลองพูดว่า ลุ่งงงงงงงงง(ลุง) ป่างงงงงงง(ป้า) ต่างงงงงงง(ตา) ย่างงงงงงงงงง(ย่า)”
????????????????????
“เอามาทั้งตระกลูให้เลือกใช้จะได้ไม่ซ้ำดีไหมพวกมึง”
“เชิญมึงใช้ไปเถอะ ป้างงงงงงงงงงงงง”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ต่อไปก็ไม่ต้องด่าพ่อง ด่าแม่งกันแล้วนะครับเพราะเราจะมารุมด่ามัน กูปวดสมองจริงๆ
เวลาผ่านไปตอนนี้ไอ้เบียร์กับไอ้คิวนั่งดูหนัง ไอ้แมทไปหยิบจานในครัวมาใส่ของกินที่ไอ้คิวโทรสั่งมาแต่ไม่รู้ไปเอาถึงไหนถึงได้มีเสียงไอ้ฟ่างตะโกนด่ามันด้วย สงสัยจะไปก่อกวนไอ้สองตัวนั้น ไอ้เต้ยนั่งเล่นเกมส์กับเฮียเชนของมัน ไอ้มิคนอนห้อยหัวอยู่บนโซฟาดูหนังทำไมมึงไม่ลงมานั่งดูดีๆวะ มิทราบว่าบรรพบุรุษมึงเป็นสไปเดอร์แมนหรอ ขอให้แม่งเลือดคลั่งในสมองตาย
ส่วนภูมิมันก็นอนคว่ำหน้าก้มสบตากับหนังสืออยู่ข้างๆโซฟานี่แหละครับ ขยันไปนะครับไอ้หล่อ แต่ขยันอ่านก็ดีแล้วล่ะเผื่อประเทศชาติของเราจะได้ปรับฐานะเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว เพราะได้ยินคำว่าประเทศกำลังพัฒนาทีไรรู้สึกเหมือนคำปลอบใจว่ายังไม่พัฒนา คึ ผมเลยใช้หลังยาวๆของมันหนุนแทนหมอนนอนเล่นเกมส์ในโทรศัพท์พร้อมกับเอาเท้าพาดไปบนโซฟาตรงที่เชี่ยปันกำลังนอนถ่ายวิถีโอนั่นแหละครับ
ผ่านไปสักพักไอ้แทนในคราบเสื้อกล้ามสีดีกางเกงบอลก็เดินหัวเปียกซกออกมาจากห้องน้ำ น้ำนี่หยดติ๋งๆมาตามรายทางคือมึงช่วยซับผมนิดนึงจะได้ไหม กูกลัวว่าจะมีใครลื่นล้มหัวฟาดพื้นตายคาบ้าน
“เชี่ยแทนมึงเป็นไรทำไมเดินแปลกๆหรือโดนพี่กูสอยมา หึหึ” เสียงภูมิถามกลั้วหัวเราะ ผมเลยหันไปดูอีกรอบ เออว่ะไอ้แทนมันเดินแปลกๆจริงๆด้วยแฮะ
“ไอ้ภูมิปากดีเดี๋ยวกูจับทำเมียทั้งพี่ทั้งน้อง” เชร้ดดดดด พญาเทครัวเหรอ ไอ้หล่อยอมให้หยามได้ซะที่ไหนสมุดแลคเชอร์ในมือนั่นแหละพุ่งตรงลงกลางหน้าไอ้แทนเลยครับ
“มึงแหละปากดี มันจะปล้ำกูแต่เสือกโง่กระโจนใส่ประตู ค.ยไม่หักก็บุญหัวมึงเท่าไรแล้ว”
“เออถ้าหักไปมึงแหละจะเดือดร้อนฟ่าง”
“ไม่มีใครเขาเดือดร้อนเพราะมึงหรอกแทนอันเล็กเท่าเข็มสอย”เสียงไอ้ปันที่กำลังเอียงหน้าหามุมกล้องหันมาล้อเลียนไอ้แทนด้วยความเบิกบาน
“กร้ากกก มันเจ็บตรงเข็มสอยนี่แหละปัน” หึ เออต้องเข็มสอยด้วยนะ กูชอบๆ
“อย่าเอาปมด้อยตัวเองมาล้อคนอื่นไอ้น้อง” ไอ้แทนเดินเข้าไปนั่งรวมกับพวกไอ้เชนพลางเช็ดผมไปด้วย
“คิวไอ้แทนด่ามึง” ไอ้ปันโยนไปให้ไอ้คิวแล้วมันก็ลามไปเป็นต้มๆ คึ ทอดๆป่ะวะ
“ด่ามึงเหอะ อย่า อย่าเอาประเด็นนี้มาพูดกับกูครับพวกมึงไม่รู้จักคิวสามวาสองศอกครึ่งซะแล้ว”
“ศอกหักป่ะวะ”
“กวนตีนไอ้แคระ”
“หรือมึงก็สับสนกับมาตรตราวัดวะคิว แบบนี้เขาเรียกคืบไม่ใช่ศอก ฮ่าๆๆ” ไอ้เชนกางนิ้วชี้กับนิ้วโป้งล้อเลียนไอ้คิว เลยถูกถีบเข้าให้
“เฮ้ยพวกนายอย่าเสียงดังได้ป่ะเรากำลังถ่ายโซเชียลแคม”
“เสือกพูดเราๆนายๆมึงมีเชื้อเจ้ารึไงห่า” ไอ้ฟ่างปาหมอนอิงใส่หน้าไอ้ปันไปเต็มๆ
“เจ้าสายไหนเผื่อผู้ดีตัวจริงอย่างไอ้เบียร์มันจะรู้จัก” ไอ้ภูมิถาม มันเลิกอ่านหนังสือแล้วพลิกตัวนอนหงายเปลี่ยนมากระชากหัวผมเล่นแทน นอนทับโครงกระดูกจนเจ็บหัวไปหมดแล้วกูเนี่ย เชี่ยภูมิผอมเนไปล่ะมึง
“ถึงเราจะไม่ใช่เชื้อเจ้าแต่เราก็เป็นคนชาววัง”
“วังไหนวะ” ผมถามบ้าง
“วังทองหลาง” กร้ากกกกกชาววังทองหลางสินะ แต่ก็เออนะบ้านเก่ามันอยู่วงทองหลางครับ
“อย่างมึงเต็มที่ก็วังวันไม่ก็วังเวงหรือวังตะไคร่”
“ตะไคร้ คือจะเอาฮาหรือว่าโง่จริงเมื่อกี้” ฟ่างเท้าคางถามแถมยังส่ายหน้าเอือมๆ ไอ้แทนมันก็ขำกับมุขควายๆของตัวเอง แต่มันก็ไม่ย่อท้อคลานเข่าเข้ามานั่งแทบเท้าให้ไอ้ฟ่างเช็ดผมให้ ผมให้ทายว่าฟ่างมันทำไหม ถูกครับ มันถีบเลยครับ
“เป็นง่อย?”
“แม่น้องผัดใจร้ายพี่รึอุตส่าห์ทำเพื่อเจ้าทุกอย่าง พี่คนนี้นั้นมีแต่ให้เจ้าใช่ไหมไม่เคยให้พี่”
“ดูไปดูมาเหมือนพี่เขยกูเป็นคนไม่ค่อยเต็มเลย” กรั่กๆขนาดภูมิที่ไม่ค่อยจะวิพากษ์วิจารณ์ใครสักเท่าไรยังสัมผัสได้ถึงความเสี่ยวของไอ้แทนเลยครับ
“มึงเพิ่งรู้เหรอภูมิ แฟนที่ไร้ศักยภาพอย่างมันก็ไม่รู้กูจะทนคบไปถึงเมื่อไร” ดอกนี้จัดว่าเจ็บครับฟ่าง
“อึหืออออ เจ็บแทนเพื่อนเลยกู ไร้ศักยภาพกับไร้สมรรถภาพคนละอย่างใช่ไหมคะข้าวฟ่าง” ไอ้เชนถามพร้อมกับยิ้มขำ
ไอ้แทนมันเลยจุดเอือมแล้วครับเพราะมันเข้าสู่ยุคเสื่อมแล้วจริงๆ พูดเรื่องยุคเสื่อมแล้วผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจะเล่าอะไรให้ฟัง เมื่อเดือนที่แล้วไอ้คิวกับไอ้แทนไปสร้างเรื่องครับ ฮ่า โอ้ยยยนึกแล้วก็ฮา คือว่ามันอุตริร้องเพลงไอ้คิวก็เล่นกีต้าร์ไอ้แทนก็ร้อง รู้สึกจะห้องรับแขกบ้านไอ้คิวแล้วอัพลงยูทูป
พวกมันร้องเพลง ที่รัก(เธอ) แต่จุดพีคมันอยู่ตรงที่ว่าตอนจะจบไอ้แทนเสือกแกล้งจะหอมแก้มไอ้คิว คราวนี้วงการที่เรียกตัวเองว่าสาววายนี่ยิ่งกว่าปอบเข้าครับ คือพวกมันก็คงกะจะทำขำๆสนุกๆแค่เสือกพลาดตรงที่หน้าตาพอไปวัดไปวาได้กับสมัยนี้เขาคงชอบอะไรแบบนี้กัน
ดีที่คุณชายเบียร์มันแคปคอมเม้นมาประจานในไอจี เพราะมันเข้าไปดูทันก่อนที่ไอ้แทนจะล็อคเป็นวิดีโอส่วนตัว กร้ากกก ก็ขนลุกกันไป ไอ้ฟ่างที่แอบติดไปในคลิปยังขำแฟนมันแทบตายแล้วดูเนื้อเพลงสิครับ
ขยับเข้ามาได้ไหม
ขยับมาใกล้กัน
ขยับความสัมพันธ์
มารักกับฉันนะเธอ
ลองคบลองดูกันไหม
เขย่าให้หัวใจ เต้นตรงกัน
เธอจะมีแต่ความสุข
เธอจะมีแต่ฉัน ที่รัก เธอ
-พี่คนที่ร้องเหมือนจะเรียนที่เดียวกับเราเลยอ่ะ ตัวจริงหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-เฮ้ย เป็นแฟนกันรึเปล่าคะ กรี๊ดดด ฟินๆๆๆๆ
-พี่แทนวิศวะ เคยเจอๆๆ จะบอกว่าหล่อมากกกกคอนเฟิร์ม พี่เขาเคยเป็นวีเจด้วย
-แว้กกกกกก ชอบพี่คนเล่นกีต้าร์อ่ะ โคตรหล่อโคตรเซอร์โคตรรติสท์ สเปคเลย
-เล่นเก่ง เพราะดี
-อย่างหล่อ ไม่น่าเลยอ่ะ เสียดาย(ทั้งคู่)
-ชะนีตายไปเลยยยยยย
-เรามีไอจีพี่แทน นี่ๆๆๆ ฟอลเลย กรี๊ดดด ขอให้เป็นแฟนกันจริงๆ
-เขาน่าจะเป็นแค่เพื่อนกันนะคะเพราะเห็นในไอจีพี่แทนฟอลแค่คนเดียว เคยเข้าไปดูไม่ใช่พี่คนนี้อ่ะ
-เหมือนหลุดออกมาจากนิยายเลย นาทีที่2.38แอบเห็นคนขาวๆเดินผ่านอ่ะ ขาวเว่อร์ต้องหล่อแน่ๆ
ประเด็นตอนนี้คือใครที่โหลดคลิปนั้นเก็บไว้ได้ทันส่งมาให้ผมนะครับจะตอบแทนรางวัลให้อย่างงามเลยครับ บู่วววววววววววววว
ส่วนสัปดาห์ถัดมาไอ้ฟ่างพาไอ้เต้ยไปซื้อของแล้วปล่อยไอ้คิวไอ้แทนอยู่ด้วยกัน นรกดีๆนี่เองมันก็เตะบอลกันอยู่หน้าบ้านกับไอ้ข้าวผัด แต่เตะอีท่าไหนไม่รู้ ได้จ่ายค่าซ่อมกระจกหลายหมื่น ไอ้ฟ่างด่าไอ้แทนเหมือนด่าหมาเลยครับ กร้ากกกกกกกกก
-
“เฮียยยยยยเคสเท่จัง ซื้อที่ไหนซื้อให้เต้ยมั่งดิ” ไอ้เต้ยที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนมันคว้าโทรศัพท์ไอ้ฟ่างไปดู “เคสคู่ด้วย เฮ้ยสวย เต้ยอยากได้ พี่คิวเต้ยอยากได้”
“กูไม่ได้ใช้ไอโฟน”
“งั้นก็ซื้อสิ”
“โห เหมือนเครื่องล่ะสิบยี่สิบบาทเลยนะ จะให้กูลงทุนซื้อโทรศัพท์เพื่อที่จะได้ใส่เคสคู่เนี่ยนะ ปัญญาอ่อน”
“ไม่รักเต้ยเหรอ”
“เป๊ะ วลีเดิมเป๊ะ” ไอ้คิวกลับไปนอนเอาตีนก่ายหน้าผากดูหนังกับไอ้เบียร์เหมือนเดิม
“กูว่ามึงก็คงได้ตามใจมันอีกเป๊ะ”
ไอ้เบียร์ตบไหล่ปลอบใจไอ้คิว แต่เดี๋ยวก่อนผมรู้สึกได้ถึงรังสีอะไรบางอย่าง เชี่ยแล้วไหมล่ะ ผมน่ะเห็นมาสักพักแล้วว่าคู่แทนฟ่างนี่เขามีเคสคู่แต่กูเงียบไว้ไงครับเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าภูมิมันรู้…
ยังจะยกมาอวดอีกนะเชี่ยแทน มึงจะใช้เคทคู่รักคู่เดือดอะไรกูจะไม่ว่าสักคำแต่ทำไมต้องเอามาอวดมาโชว์ให้ภูมิมันเห็นวะ ครั้งที่แล้วไอ้เสื้อคู่จัญไรไม่ไว้หน้าผม สาเหตุก็มาจากเสื้อคู่ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างจำกันได้ใช่ไหม ก็รู้อยู่ว่าภูมิมันเด็กขี้อิจฉายังจะเอามามันเห็นอีก เตรียมตัวบอกลาเคสเต่าเน่าๆได้เลยกู
“พีม” นั่นไง เรียกชื่อเล่นกูก็เป็นด้วย
“อือ”
“ไปสั่งทำเคสกัน” งวดหน้า 58 ซื้อเลยหมอพีมแม่นจริงๆ ผมก็พยักหน้าเออออไปก่อนล่ะครับ เดี๋ยวภูมิมันก็คงลืมไปเอง(เหรอ) ไม่ต้องมาลูบหัวกูเลยยย ไม่ต้องมาหัวเราะชอบอกชอบใจด้วย
“ดูหนังแม่งน่าเบื่อว่ะภาคนี้กูดูสามรอบล่ะ เรามาดูดวงกันดีกว่า เดี๋ยวกูจะพยากรณ์ชะตาชีวิตให้”
“ดวงอะไร ดวงหากินกับกระเป๋าเงินเพื่อนหรอมึงเชี่ยคิว”
“ดูดวงแบบต้องปูผ้าไง”
ไอ้คิวล้วงเอาสำรับไพ่ในเป้ออกมาก่อนจะคว้าสูทไอ้เบียร์มาปู ปั๊ดโธ่ ทำไมประยุกต์ของเก่งขนาดนี้วะเพื่อนกู พอเตรียมที่ทางเสร็จปุ๊บมันสับไพ่ยิ้มหวานยักคิ้วรอเหยื่อๆทั้งหลาย มึงไม่ยุ่งเกี่ยวกับการพนันสักวันมันจะตายไหม ทำเป็นด่าเขาแต่ว่ามือกับขาเรานี่คลานเข้าวงไปแล้วครับ
โชคร้ายที่ถูกภูมิคว้าคอไว้ซะก่อน ฮึ่ย คันมือเว้ย ไอ้เบียร์ออกไปคุยโทรศัพท์เชี่ยนี่มีสายเข้าถี่กว่าไอ้เช่นอีกครับไม่รู้ธุระอะไรนักหนาแต่ก็ช่างมัน ไอ้ฟ่าง ไอ้แทน ไอ้เต้ย ไอ้คิว ไอ้มิค ก็ตั้งวงกันไป แถมยังสั่งให้ผมไปหาเหล้ายามาเสิร์ฟอีก บ้านกูไม่ใช่บ่อนและกูไม่ใช่เด็กบ่อนเว้ยยยย
“พีมมีเหล้าป่ะเปรี้ยวปากสัด”
“ไม่มี กูขนไปไว้คอนโดหมดล่ะ มีแค่เบียร์เอาไหม อ่อ แต่มีรีอยู่กมนึงแต่แม่งก็ไม่มีมิกซ์อยู่ดีว่ะมึง”
“นี่มิค นี่ไงมิค มิคตัวเป็นๆหล่อด้วย”
“จะเล่นไพ่หรือจะกลับไปนอนมโน ควายยยย เชี่ยมิคแม่งอาการทรุดกว่ามึงอีกว่ะพีม”
“อ้าววววววววววว กูไม่ได้ฟั่นเฟือนแบบมันนะ”
“รี รีเจนซี่บรั่นดีไทย” หืมมมมมมมมม ผมหันกลับมาดูไอ้ปันที่ขมวดคิ้วสู้กล้องแล้วพึมพำอะไรสักอย่าง ทำไมแบตโทรศัพท์มันไม่หมดสักทีวะ
“ลีโอเบียร์ ถูกคอ ถูกใจ” อ้าวเชี่ยมิคอยู่คนล่ะฝั่งมันเสือกสื่อสารกันได้ครับคุณผู้ชม ผมสกิดให้ภูมิมาฟังด้วยกันมันก็นอนขำให้ผมนอนทับอยู่ที่เดิม
“อาชาเบียร์ เพื่อน สัมพันธภาพที่ตัดกันไม่ขาด”
“ช้าง…….. เบียร์คนไทยทำเอง”
“สิง…….. สิงห์ หเสนี”
“แต่กูชอบจ่านกร้องอ่ะ เป็นแชมป์ด้วย”
สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มันคนละสิงโว้ยยยยยยยยยย แล้วนั่นมันพากันไปชิงช้าสวรรค์กันได้ยังไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วเชี่ยปันกับเชี่ยมิคก็ไฮไฟท์กันกลางอากาศ มันขำคิกคักก่อนจะกลับไปสนใจกิจกรรมของตัวเองกันต่อ ปล่อยให้พวกผมงงกันต่อไป
“เฮียมิคถ้าตานี้เต้ยช่วยเฮียมิคโกงพี่คิวได้ เฮียมิคต้องซื้อเฟอร์บี้ให้เต้ยนะ เต้ยเกียดมัน เต้ยอยากฆ่ามันเต้ยไม่ชอบขี้หน้ามัน” นี่ก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนน้อยหน้าไปกว่าใครที่ไหนเลย ซื้อมาทำลายเพราะเกลียดดีว่ะเต้ยเฮียว่าดี
“มึงจะไปเสียเงินซื้อทำไมเต้ย ไปขอเล่นกับไอ้ภูมิสิมันมีตั้งนานล่ะแต่มันไม่เคยอวด ไอ้พวกที่เพิ่งมาฮิตทำเป็นอวดเนอะภูมิเนอะ”
“หืม ภูมิ ตัวเล่นเฟอบี้ด้วยหรอ จริงดิกูเซอร์ไพร์นะเนี่ย”
ไอ้ฟ่างหันมาถามน้องมัน พวกเราทุกคนก็มองไอ้หล่อกันใหญ่เลยครับ ผมนี่จ้องเลยมึงไปแอบเล่นตั้งแต่เมื่อไร แต่ภูมิมันก็ส่ายหน้าจนหัวแทบจะไถไปกับพื้น
“เอ๋า นี่มึงก็ไม่รู้หรอฟ่างไอ้ภูมิมันขับไปไหนมาไหนออกจะบ่อยสีแดงๆน่ะ” โอเคกูเก็ทแระ
“โถถถถถถถ อันนั้นมันเฟอรารี่ไม่ใช่เฟอบี้ไอ้ควายยยย เรื่องโง่ๆนี่ฉลาดนัก อะไรที่ไม่ต้องใช้ความคิดนี่ไวเลยนะสมองมึงน่ะวู้ววว กูไม่แจกไพ่ไอ้มิคแม่งล่ะตานี้” กร้ากกกกกกกกกกกกก เคลียร์กันดีๆนะพวกมึง
ดูพวกนั้นเล่นไพ่ก็คงไม่จรรโลงใจ มันต่ำน่ะครับ เด็กๆอย่าไปดูมาดูอะไรที่ต่ำกว่าแล้วกัน ฮ่าๆๆ เรามาดูไอ้ปันกับไอ้แมทอัดคลิปท้าไฝ้ท์คล้ายๆพี่เซเลปคนนึงดีกว่าครับ
“พี่ปันถอดเสื้อด้วยสิพี่”
“แต่กูไม่มีลายนะมึง แต่เอาซิกแพ็กแปดลอนเข้าสู้ก็ได้ใช่ไหมแมทน้องรัก” แล้วมันก็ถอดเสื้อออกก่อนจะนอนบนโซฟาให้เชี่ยแมทอัดคลิป
“พร้อมนะพี่”
“เคๆกูโปรขวดม่วง มะ!!! จัดมา”
“ห้า สี่ สาม ไปพี่ไป”
“ครับก็สวัสดีเพิ่ลๆชาวโซเชียลแคมนะครับ ผม ปัน ธิดา” กร้ากกกกกกกกก สาบานว่านั่นคือชื่อแก๊ง อ่อมันคงจะแข่งกับแก๊งโอรส กูจะโดนไฝ้ท์ไปด้วยไหมเนี่ย “ก็ไม่ได้เจอกันนาน ไม่ว่าง…นะ ไปขับมอไซต์ อยู่วินราชเทวี ที่จะพูดวันนี้ก็ไม่ได้อะไร แค่อยากฝากถึงป้าร้านส้มตำไก่ย่าง อย่าย่างไก่ตอนผมเข้าวิน เข้าใจป่ะ มันหิว ไม่มีสมาธิขับรถ นะ เข้าใจป่ะ นะ หรืออยาจะไฝ้ท์ บอกได้ เข้าใจป่ะ ห๊ะ นะ โอเค ไปล่ะ”
“ฮ่าๆๆ ทำไมต้องทำเสียงเพลียๆเหมือนเพิ่งตื่นด้วยวะ”
“เอ๋าก็เพราะมันคือเอกลักษณ์ของเอกบุรุษ ไอ้แมทมึงมาส่งคำท้าไฝ้ท์มั่ง” แล้วมันก็เปลี่ยนกัน ดีนะเนี่ยเชี่ยมิคคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ไม่งั้นละฮากว่านี้
“สวัสดีเพิ่ลๆซาว”
“ชาววววว” ผมกับภูมิตะโกนพร้อมกันแต่พวกไอ้แทนนี่ขำหงายหลังไปแล้วครับ โอยยยยตายครับตายน้องแมทธิวลูกครึ่งอิตาลี ซาวววววว กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“ฮ่าๆ เอาใหม่พี่เอาใหม่ ครับสวัสดีเพื่อนๆชาวโชเชี่ยว”
“อ้าวไอ่ห่าพอช.ช้างก็มากันทั้งโขลงเลยนะ โซ เชียล แคมป์” กว่าจะมาฝึกกันออกเสียงก็ไม่รู้เมื่อไรจะได้ไฝ้ท์ ผมพาไอ้แมทพูดตามทีละคำ
“เคๆพี่ สวัสดีครับๆเพิ่ลๆชาวโซเชียลแคม แม่งพูดยากว่ะ ผม แมทธิว ฝั่งธน” เออนี่ค่อยเหมือนชื่อแก๊งค์ขึ้นมาหน่อย “วันนี้ผมจะไม่ขอพูด” อ้าวไม่พูดแล้วมึงจะทำอะไร
“พูดสิเฮ้ย มึงไม่พูดแล้วกูจะไฝ้ท์กับใคร”
“ฮ่าๆงั้นผมจะพูดก็ได้คือผมฝากถึงพี่ปัน ธิดาว่าอย่าเก๋ามาก อย่าหากินทับทางกัน เข้าใจไหมครับ ขับวินราชเทวีก็อยู่ราชเทวีอย่ามาบุกรุกที่ห้วยขวง”
“ขวางงง” ภูมิที่คว้ามือผมไปจับเล่นถึงกับขำก๊ากเลย อะไรคือห้วยขวง กูทนฟังไม่ได้จริงๆแมท ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“มันกะเว่ายากเนาะอ้าย”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก มาเต็ม ไอ้น้องแมทมันคงจะมีปัญหาในการออกเสียงภาษากลางอยู่สองสามคำ อย่างคำที่ไอ้ปันกำลังสอน สัดให้ใครสอนไม่สอนให้ไอ้ปันสอนเนี่ยนะ สบายล่ะมึงไอ้แมท
“มึงพูดตามกูนะแมทเดี๋ยวกูจะสอนมึงออกเสียงเยี่ยงวิถีแห่งชาวกรุง น้ำส้มคั้น”
“น้ำ ส้ม คั่น”
“มึงจะคั่นทำส้นตีนไร คั้น คั้น”
“คั้น”
“น้ำส้มคั้น”
“น้ำส้มคั่น”
“จิ๊ เอาใหม่ๆ มาลองคำนี้ ห้วย ขวาง”
“ห้วยขวง”
“ขวาง
“ขวาง”
“ห้วยขวาง
“ห้วยขวง”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เชี่ยน้องแมทไอ้น้องรักกูว่ามึงกลับอิตาลีไปเถอะน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในชีวิตมึงแล้วนะ ไอ้แมทคงเป็นประเภทหล่อแค่หน้าตาอย่าต้อง คืออย่าต้องให้แม่งขยับเคลื่อนไหวหรือพูดอะไรแม้แต่กระพริบตา เพราะไม่เช่นนั้นแล้วความหล่อแบบอินเตอร์จะทรุดฮวบมากครับ
“พวกมึงรู้ไหมว่าจานใบนี้ไม่ใช่จานธรรมดานะ” อะไรอีกล่ะเนี่ยพอฝั่งนี้สงบฝั่งนั้นก็ผีเข้า อยู่ๆไอ้มิคมันก็ชูจานขึ้นมากลาวงไพ่ทุกคนก็หันไปมองมันและมันก็บอกว่า “เพราะมันคือจานกระเบื้อง คึ”
“นี่ก็ไม่ใช่ช้อนธรรมดาเพราะมันคือ ช้อนส้อม”
“นี่ก็ไม่ใช่น้ำธรรมดาเพราะว่ามันคือน้ำแร่” คราวนี้เป็นไอ้ปันบ้าง “เดี๋ยวกูอ่านสรรพคุณให้ฟัง น้ำแร่ธรรมชาติ 99% อ้าวแล้วอีกหนึ่งเปอร์เซนต์มึงจะเหลือไว้ทำติ่งอะไร แต่อย่าไปกินเลยน้ำแร่มันมีเพราะแม่งมีแต่โทษ”
“โทษอะไรวะใครๆเขาก็บอกว่ามีประโยชน์ทั้งนั้น”
“โทษที่พวกมึงแม่งจนเลยไม่มีปัญญาซื้อมาแดกไง ฮ่า”
“กูว่ามันไม่ได้แก่ตายแน่ๆ” ผมเชื่อพี่ฟ่างครับพี่
“ส่วนนี่ก็ไม่ใช่คนธรรมดาเพราะมันคือคนบ้า”
ไอ้เชนเล่นบ้าง ฮ่าๆๆๆ มันชี้ไปที่ไอ้มิคกับไอ้ปัน นั่นแหละไอ้คนเหนือโลกถึงได้เลิกบ้าแล้วก้มหน้าตีป๊อกเด้งต่อ ส่วนไอ้ปันมันกลับไปสวัสดีเพิ่ลๆชาวโซเชียลแคมกับไอ้แมทอีกครั้งนี้มีไอ้มิคแจมด้วย เต็มที่มึงเต็มที่วันนี้วันพระกูเข้าใจเป็นจังหวะเดียวที่ไอ้เบียร์กลับเข้ามา
มันจะเดินมาหาพวกผมแต่เชี่ยเต้ยดันคว้าแขนเกาะขาและร่ำๆจะให้เฮียเบียร์มาช่วยเล่นสงสัยถูกไอ้คิวโกงกินเงินอีกล่ะสิมึงกับแฟนมันก็ไม่เว้นนะครับเรื่องเงินทองๆ ส่วนไอ้คุณชายที่ธาตุอ่อนแพ้เด็กเป็นทุนเดิมเลยยอมไอ้เต้ยไปตามระเบียบ
“เออภูมิได้ข่าวว่าคณะนิเนศมาขอให้มึงเป็นพระเอกละครเวทีให้หรอ” ไอ้เบียร์หันมาถามภูมิในขณะที่มันกำลังจะถูกไอ้เต้ยปีนขึ้นไปขี่คอเพื่อแอบดูไพ่ไอ้คิว
“อือ” ภูมิตอบส่งๆ มันปล่อยมือผมที่จับๆบีบๆเล่นอยู่นาน ก่อนจะเปลี่ยนมาขย้ำหัวผมจนฟูฟ่องแทน
“เชี่ยนี่”
“หึหึ หมั่นเขี้ยวเลิกเล่นได้ล่ะเกมส์น่ะ”
“ก็มึงไม่ให้กูเล่นไพ่กูไม่มีไรเล่น”
“เล่นกับกูนี่ไง”
“จะจีบกันไปจีบข้างนอกครับพวกกูต้องใช้สมาธิ” พ่องมึงไอ้แทน
“เฮ้ยจริงดิ? เฮียภูมิได้เป็นพระเอกหรอ” ไอ้เต้ยถ่างตาจนแทบถนนมันดูตื่นเต้นมากต่างจากคนถูกถามที่ลุกไปนั่งบนโซฟาแบบชิลๆแล้วยังยื่นเท้ามาเขี่ยเท้าผมที่นอนอยู่ที่เดิม
วันนั้นที่ภูมิมันมาเล่าให้ฟังผมยังขำไม่หาย ถึงว่าทำไมมันดูอารมณ์ไม่ค่อยดีทั้งวัน คือไอ้หล่อมันไม่ค่อยชอบงานทางด้านนี้เท่าไรน่ะครับ พูดง่ายๆว่าอะไรที่ต้องใช้หน้าตาภูมิมันไม่ชอบเลยสักอย่าง
“วะ วะ ว้าววววว ดังใหญ่แล้วเพื่อนกู เรื่องอะไรวะหล่อ มึงเอาไอ้พีมไปเล่นด้วยดิ เขาได้บนคนแคระรึยัง อย่างมึงไม่ต้องแคสฯเลยพีม แค่เขาเห็นตอนที่มึงกระดึ๊บๆไปนะรับรองผ่านฉลุย”
“พ่อมึงตายเชี่ยคิว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แล้วมึงรับเล่นแล้วหรอ” น้ำเสียงนุ่มๆไพเราะเพราะพริ้งเหมือนอ่านทำนองเสนาะตลอดเวลาแบบนี้ถึงไม่ต้องเงยหน้าขึ้นดูก็รู้ว่าคือท่านชายเบียร์
“เปล่า กูปฏิเสธไปแล้ว ไม่ชอบมันวุ่นวาย”
“แต่ประสบการณ์ทั้งทีทำไมไม่ลองดู โอกาสดีๆน่าคว้าไว้นะ”
“มึงอยากเล่น?” ภูมิถามเพื่อนมันกลับ
“ก็เปล่า กูแค่คิดว่ามึงอาจจะได้ลองทำอะไรใหม่ๆไง เอาจริงๆทำไมมึงเล่น” พอจบคำถามของไอ้เบียร์ทุกคนก็เงียบแบบอัตโนมัติ คือเหมือนไม่สนใจแต่แม่งคือกระดิกหูมากแต่ละคนโดยเฉพาะเชี่ยฟ่างคงลุ้นกับน้องมันน่าดู เออนะเอาจริงๆผมก็ยังไม่รู้เหตุผลที่ภูมิไม่ยอมเล่นละครเวทีให้มหาลัย มันเงียบไปสักพักก่อนจะส่งสายตาอันแหลมคมของมันมาทิ่มคอหอยผม
“กูกลัวซ้อมหนักแล้วไม่มีเวลาดูแลมัน”
เชรดดดดดด เอ้อ มาย ก๊าดดด คือเอางี้เลย ตรงๆเลย ดีเนอะตาพร่าเลยกู นี่ต้องให้คลานเข่าเข้าไปหาแล้วกรีดเลือดหัวใจบูชาไหมครับแฟนครับ
ซึ้งน้ำตาจะไหล ขอแชร์นะครับ
“กูว่าไอ้แทนหนักแล้วนะแต่ดูท่าว่าน้องกูคงสาหัสกว่า”
“ไม่ทราบว่าเครือข่ายไหนครับ โปรทนโปรนานบรารด้วยใจ ไม่มีวันหมดเลยนะครับนะ แหมมมมมม”
เครือข่ายเดียวกันที่มึงใช้กับไอ้ฟ่างนั่นแหละแทน
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฮอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล อร้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ฉันคิดถึงพวกเธออออออออออออออออออออออออ นี่คงแอบด่าแอบแช่งฉันอยู่ละสิที่ผิดสัญญา คือว่างี้นะคะ สวยเพิ่งผ่านช่วงรับปริญญา แล้วแบบว่าก็หางานทำ แล้วก็แบบว่า แบบว่า
ขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ แต่เค้าก็คิดถึงพวกเธอนะ คิดถึงเล้าคิดถึงเด็กดี คิดถึงคนอ่าน คิดถึงวีอาร์ คิดถึงหนุ่มๆเดอะแก๊งค์ คิดถึงคนกดแบน กร้ากกกกกกกกกก รีบๆอ่านแล้วก็เซฟไว้ซะนะก่อนจะโดนอุ้ม ตอนพิเศษนี้ก็ถือว่าแทนความคิดถึงนะคะ สวยพาหนุ่มๆมาเยี่ยม (คำผิดเยอะก็ทนหน่อยนะเทอ ว่างเมื่อไรจิมาแก้)
แต่แบบคือตอนนี้กรี๊ดน้องภูมิมาก เท่ ได้ อีกกกกกกกกกก ฮอลลลลลล อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆ ลอบฆ่าไอ้พีมดีไหมคะ น่าจะดี หึหึหึหึ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขอบคุณทุกคนทุกท่านที่ยังแวะเวียนมาเยี่ยม ยังคิดถึงเรื่องนี้เหมือนกันใช่ไหมคะ ลืมสวยลืมได้นะแต่ถ้าลืมวีอาร์นี่จะสั่งไอ้คิวไปยิงไส้แตก อิอิอิ
และนี่คงจะเป็นพิเศษสุดท้ายจริงๆแล้ว ต่อไปคิดถึงหนุ่มๆแค่ไหนก็คงจะปล่อยแล้ว เหมือนแม่เลยเนอะ แบบว่าฉันดูพวกแกอยู่นะไม่ยอมไปไหนสักที พอเขียนเรื่องใหม่มันเลยมีปัญหาเพราะว่าออกจากวีอาร์ไม่ได้ อิอิอิ ก็หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ กับคนอ่านเราก็พูดกันได้ทุกวันเนอะ เฟช ทวิต ส่วนไอจีตาลไม่เล่นเพราะขี้เกียจแต่งรูปกว่าจะดูเหมือนคนได้นี่ไม่ต่ำกว่าสามแอ๊ปนี่พูดเลย กร้ากก
เอาเป็นว่าสวยถือโอกาสนี้อวยพรปีใหม่ล่วงหน้าเลยนะคะ ขอให้คนอ่านมีความสุขและได้เริ่มต้นสิ่งใหม่ๆที่ตั้งใจไว้ในปีหน้า ขอให้ประเทศไทยของเข้มแข็งและยิ้มได้อีกครั้ง
รักทุกคนเสมอและขอโทษกับหลายๆอย่างที่ผ่านมา
ทะเลหัวใจ
ปล ขอบคุณทุกๆคนทุกๆคำอวยพรวันเกิดที่ผ่านมานะคะ ^________^
-
เป็นสาวเป็นแซ่ดีดดิ้นแบบนี้มิงามเลยนะคะ นี่แหนะๆๆๆ :z2:
กิ๊ดๆๆๆๆๆ ตอนใหม่ๆๆๆๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4: เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มายาวขนาดนี้ก็ต้องเกาะขอบกระทู้รอคอยเลยค่ะเธอ :laugh:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เย้ๆๆๆๆ ภูมิ&พีม รักคู่นี้อ่ะ
โอ้ยยย!! ฟินจนใจสั่น
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
วิ๊ววว ตอนใหม่ รอที่เหลือนะตาล
-
ขอบคุณน้องตาลคนสวย ที่ยังไม่ทิ้งคนอ่านไปไหน รออีก 50% นะ :pig4: :pig4:
รักภูมิพีม :กอด1: :L1: มาก และ เหล่าพ้องเพื่อน :mew1:
รักคนแต่งที่สุด :m31: :L2: :L2: :L2: :L2:
:katai4: :katai4: :katai4: :hao7:
-
นุ้งพีมเกือบโดนพี่สามีฆ่าหมกคอนโดซะแล้ว
-
พีระนัฐ หายไปนาน รู้สึกนางจะเวิ่นเหว้อเนอะ
แถมเรียกร้องความสนใจตลอดดดดดดดดดดดด
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
โอ๊ยยยยยยยยยย
ตามเม้นหมดอะ ทั้งเฟซ เด็กดี เล้าเป็ด อิอิ
-
รออีก 50% :hao7:
-
อ๊ายยยยยยยยย
คิดถึงคู่นี้ หมาภูมิกะน้องพีมมมมมม
ฟินนนนนน
มาให้ฟินนนน
ขอบคุณมากค่ะ :)
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555555555
พี่พีมคะพี่น่าจะถามก่อนนะ
ดูสิ พวกหนูต้องมาช่วยเก็บหน้าพี่เลย :laugh5: :laugh5:
แม่น้องข้าวผัดจะเล่นเลส พ่อน้องข้าวผัดมาเอาตัวกลับด่วนนนนนน
-
กรี๊ดกร๊าดดดดด....มาพร้อมกับศุกร์ 13
วันนี้ได้กินฟรี กลับมาได้อ่าน ภูมิ-พีม
โชคสองชั้น วันดีสุดๆอ่ะ
:pig4:
-
อ๊ากกกกกกก!!!!ภูมิพีมฟินจะจายยยยย คึดถึงมากๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ :-[ :กอด1: :L2:
-
ภูมพีมมาแล้ว :mc4: :mc4:
งอนจนได้เรื่องนะพีม โดนภูมิทำโทษหวานๆไปสะ
รออีก50%
-
กิสสสสสสสสสสสสสสสส มารออ่านเม้นถัดๆๆๆ ไป
-
กรี๊ดดดด มีมาแถมมาพิเศษ คิดถึง ภูมิพีมและเดอะแก๊งค์ที่สุดดดด รอมาต่อนะคะ :impress2: :impress2:
-
เย้เย้ตอนพิเศษพีมภูมิและผองเพื่อน
คิดถึงเรื่องนี้มากอ่า
พีมยังตลกเสมอต้นเสมอปลายเหมือนเดิม 55555
พี่ตาลไม่สนใจแต่งภาค2ต่อหรอคะ
อยากอ่านเรื่องราวของทุกคนต่ออีกอ้ะ
-
หายไปนานน่ะค่ะสวย คิ้ดถึ้งคิดถึง แล้ววรออีกครึ่งที่เหลือน่ะคร้าาา
-
ตรวจเช็คคำผิดไปก่อนล่ะน้า ไม่รู้จะเมนท์อะไร
ปรากว่าไอ้หนึ่งคือผู้ให้การช่วยเหลือแบกผมไปซุกหัวกลบดานอยู่ห้องมัน
กลิ่นบุรี่ที่ไม่ค่อยได้สัมผัสบ่อยๆลอยมาเข้าจมูก
-
:hao6: :hao6: เอาอีกๆๆคิดถึงๆๆ
-
เย่ๆๆๆ คิดถึงภูมิ พีม มากก
-
:pig4: :pig4:
-
พี่ภูมมมมมมมมมมมมมมมมมิของน้องงงงงงงงง
ทำไมน่ารักมุมิเพิ่มขึ้นมาสามร้อยสิบเอ็ดจุดเจ็ดหน้าเปอร์เซ็นเลยค้า :mew1:
ขนาดทะเลาะกันยังทำให้คนอ่านขำได้เลยนะพีม ฮ่าๆๆๆ
ชอบบรรยากาศแบบนี้ อบอุ่นมากๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
น่ารัากอ่ะ
-
:katai4: :katai4:
อร๊าย We are อัพตอนพิเศษ กรี๊ดดดดดดดดดดด
ประเด้นคือเดี๊ยวมาเม้นรวดเดียวตอนลงเสร็จน่ะค่ะ
ตอนนี้ไปโทรบอกเพื่อนก่อน :hao5: :hao5:
-
มาแล้ววววววววววววว
-
แหม พีระณัฐ งอนไม่จริงนี้หว่า :laugh:
คิดถึงหนุ่มๆ ตอนนี้มาไม่คบแก๊งค์เลยน้องตาล พี่ปันปันไปไส :hao7:
-
คิดว่าตาฝาด ดูวันที่อัพอีกที ตอนใหม่จริง ๆ ด้วย เย้ ๆๆๆ ดีใจ ๆ คนเขียนน่ารักที่สุด :จุ๊บๆ:
............................................................................
พี่ภูมิน้องพีม ยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แหม่ น้องพีม กล้ามากนะที่ผิดสัญญา
เกือบไปแล้ว เกือบโดนยำ แต่ไม่ใช่จากสุดหล่อของเรา แต่จากพี่ฟ่าง พี่สามีจอมโหดเนี่ยสิ
พี่ภูมิแมนมาก ๆ ที่ถึงจะโกรธอาละวาดแค่ไหน ก็ไม่เคยทำร้ายน้องพีมแม้ปลายเล็บ
แล้วก็ดีที่ค่อย ๆ ปรับความเข้าใจกันได้ ยอมรับผิด และขอโทษในส่วนที่ตัวเองผิดทั้งคู่
ต้องอย่างนี้แหละ ความรักถึงจะยั่งยืนนาน แหม ชอบคำพูดนี้ของพี่ภูมิจัง
"...ทุกอย่างที่กูทำกูตัดสินใจเองได้ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง แต่ถ้าจะมีสักเรื่อง
ถ้าจะมีสักคนที่สั่งกูได้ คนที่กูยอมและพร้อมจะทำตามทุกอย่าง มึงก็น่าจะรู้ว่าใคร………”
โอย ๆๆๆ อ่านแล้วใจอ่อนยวบเลย อิจฉาน้องพีมที่สุดอ่ะ :ling1:
แต่สุดท้าย น้องพีมก็ยังเป็นน้องพีม ที่น่ารักและแสนซื่อ ต้องรับบทลงโทษจากคุณสามีไปตามระเบียนนะจ้ะ :z1:
............................................................................................
แหม่ นี่ขนาด 50 % ยาวจุใจมาก ๆ คนเขียนใจดีจังเลย แต่แค่นี้ยังไม่หายคิดถึงเท่าไหร่ รออีก 50% จ้า :oni2:
ขอบคุณนะค้าาา :กอด1:
-
อร๊ายยยยยยย คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew1: :กอด1: :L1:
-
ปลื้มมากค่ะ อดหลับอดนอนอ่านกันเลย น้องพีมทะเลาะกับภูมิ ตกใจเบา ๆ ปกติคู่นี้ยิ่งกว่าตังเม
แต่ชอบสัญญาของสองคนนะ ทะเลาะกันแต่อย่าหนีออกจากบ้าน มันปวดใจ
แล้วพอพีมทำ ภูมิก็เครียดจริงไรจริง โอ๊ย เค้ารักเค้าห่วงของเค้าน่ะ
ตอนภูมิพูดน้อยๆ โคตรลุ้นมากค่ะ แต่เพราะรักมากก็เลยยอมสินะ คนเดียวที่ยอมแหละ
(มาคุจังเนอะเวลาโกรธ) ฮาพีม คิดว่าจะรอด สุดท้ายก็ไม่ อายเสียเปล่านะเนี่ย 555
ขอบคุณค่ะ รอที่เหลือน้า :katai2-1:
-
พีระณัฐ กับ ภูมมินทร์ ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเล้ยย ย ~~~ 55555
น่ารักตลอดอ่ะพีมกับภูมิ ข้าวฟ่างก็คงคอนเซ็ปโหดตล๊อด! ><~
คิดถึงทุกๆคนเลย จุ๊บๆ ♥♥♥♥♥
-
คิดถึงมากเลยยยยยยยยยยย :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอบคุณมากๆ สนุกเหมือนเดิม
+1
-
ว๊ากกกกก ดีจายยยยยย :m3: :m3:
นึกว่ามองวันอัพเดตผิด คิดถึงพีมภูมิแอนด์เดอะแก็งค์มากกกกกก
เหมือนได้กลับมาเจอเพื่อนเก่าที่หายไป (เวอร์ไป)
-
Miss you..........^•^
-
กรี๊ดกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคุณน้องตาลขา ดีใจมากกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
คึคึ พีม อารมณ์หนูอินดี้มากอะ 5555
-
คิดถึงมากกกกกกกก
-
น้องภูมิโผล่มาน้อยจัง ปล่อยไอ้เตี้ยพล่ามตั้งเยอะ
คิดถึงไอ้หล่ออะ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีใจที่มีตอนพิเศษคิดถึงภูมิพีม..อ่านหนังสือรอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้ละ
คิดถึงเดอะแก๊งค์ด้วย
-
คิดถึงภูมิพีม แอนด์เดอะแก๊งค์ นานๆ จะเห็นพีมงอน แต่ภูมิดูใจเย็นขึ้น
รออีก 50% ที่เหลือ
-
อ๊ายยย คิดถึงงงง P&P
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
เย่ๆๆๆๆ คิดถึง ภูมิxพีม แทนxฟ่าง ที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:hao6: เอาอีกขอตอนพิเศษแบบยาวๆๆๆเลย
-
หายคิดถึงไปได้จึ๋งนึงเองอ่ะ :katai5: ขอตอนพิเศษของคู่อื่นๆ ด้วยได้มั้ย คิดถึงชาวแก๊งทุกคนเลยค่ะ และคิดถึงน้องตาลเช่นกันนนนนนนนนนนนนนน :man1:
-
คิดถึงๆ ดีใจๆ รอๆ :กอด1: :mc4:
-
:mew5: พีมก็น้าาาาา หาเรื่องให้ตัวเองได้ตลอดสิน่าาาา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
โอววววววว สวย... คนอ่านฟิน o7
คู่นี้ยังคงความหวานความน่ารักไม่เสื่อมคลาย น้องภูมิ V นู๋พีม
แถมคู่ติสท์ แทน ฟ่าง (พ่อแอนด์แม่ข้าวผัด ><)
:L1: ขอบคุณมาก ๆ ค่า :L1:
ที่มาส่งความสุขให้คนอ่านให้หายคิดถึง
แถมยังยาวจุใจจริงๆ ...นี่ยังขาดอีก 50 % น่ะเนี่ย :oni2:
-
ดีกันดีกัน
-
ดีใจยิ่งกว่าถูกหวย คิดถึงพีม ภูมิ และ ทุกๆคนเลย มาต่อไวๆนะคะ :L2:
-
แอร๊ยยยยยยยยย ชอบพี่แทนสุด -..-
แม่น้องผัด แม่งคิดได้ไง 555555
-
แล้วมันอะไรยังงัยต่อออ
แล้วมันยังงไงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ลงเหอะะะะะะะะะะะ กราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ >/\<
-
พีมน่าร๊ากกกกกกกกกก ตลกไปมั้ยลูก ยิ่งมุกทุกช็อต 555+
ภูมิก็ยังเป็นไอ้หล่อที่ชีวิตมีแต่พีมจริงๆ บอกตรงๆชอบมากกกก รักเรื่องนี้สุดๆ ค่ะ
-
P&P ยังคงน่ารักเสมอ
ฟ่างนี่โหดเสมอต้นเสมอปลายดีนะ
-
เพิ่งเห็น
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :mew1: :mew1:
คือยาวมาก มายาว มาจุใจ ขนาดแค่ 50%
รอต่อนะ ฮือออออออออ :hao5:
-
:hao5: อยากอ่านต่อ
คิดถึง หนูพีม คิดถึง คุณหนูภูมิ เเละพ้องพวก
-
อร้ายยยยยยยย
นมหวานๆๆๆๆๆๆๆ
อิจฉาภูมิ มีนมหวานกิน 5555555
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ดีใจจังเลยที่มา
คิดถึงทุกคนมาก ๆ
ปล. ยังมีรวมเล่มขายอีกไหมคะ อยากได้อ่ะ
-
กลับมาให้หายคิดถึง นิยายอันดับ 1 ในดวงใจ
รออีก 50% และรอตอนพิเศษต่อไปเรื่อยๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
มาแล้วๆๆ 50% ที่รอคอย
แหมมมมมมมมมมม แข่งกันหวานเชี่ยวน้าาาา
แอร๊ยยยย :mew3:
คิวแทน เบียร์ภูมิ ฮิ้ววววววววววววววว
-
ภูมิใจหล่อมากน้ะคะน้ะ แหมมมมมมมมมมมมมม 555555555555555555555555+
-
เดอะแก๊งค์รั่วเหมือนเดิมเดี๊ยะ :laugh:
ปันกับมิคฮาสุด 5555555
คิดถึงงงงงงงเดอะแก๊งค์มากๆ อยากให้มีตอนพิเศษเรื่อยๆ :sad4:
แต่ไม่เป็นไร รอพี่ตาลเข็นเรื่องใหม่ออกมาอยู่นะคะ
รักวีอาร์ รักเดอะแก๊ง รักพี่ตาลที่สุด
ไม่เคยรักฟิคเรื่องไหนเท่าเรื่องนี้บอกเลย
อ่านทีไรก็มีความสุข เป็นเรื่องโปรดที่อยู่ในใจเสมอ
ขอบคุณที่แต่งวีอาร์มาให้อ่านนะคะ :กอด1:
-
ภูมิกับแทนนี่แข่งกันหยอดเมียตัวเองป้ะเนี่ย
ขยันหยอดกันจังเลยนะ 555555
คิดถึงหนุ่มๆเซตนี้ทุกคนจริงๆ
คิดถึงพี่ตาลด้วย
แล้วจะคิดถึงตลอดไปนะหนุ่มๆไม่ลืมแน่นอน
-
โคตรคิดถึงแก๊งค์นี้มาก มาทีมายาวสะใจ รั่วเหมือนเดิม ไม่ไหวจะฮา
ขอบคุณคนแต่งที่ยังไม่ลืมตอนพิเศษโคตร ๆๆ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
มาต่อแบ้ว ดีใจมากเบยยยย
ต่อไปคงคิดถึงหนุ่มวีอาร์แน่ เฮ้ออออ
แต่ยังไงก็รอเรื่องใหม่ของคนสวย
อยู่นะคะ สู้ๆ :)
-
รักเดอะแก็งค์ทุกคน อ่านสนุกมากมีความสุข คิดถึงจัง
-
ขำจนเจ็บท้อง :jul3: :jul3:
-
คือเราหัวเราะจน
เจ็บท้องมาก ๆ คือ
ปันเนี่ยฮาเกินไปป่ะ :pigha2: :pigha2:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกก
ฮาโฮกกกกกกกกกกกก5555555
-
แก็งค์นี้ฮาเหมือนเดิม ไม่เติมตามเคย 555+
-
รักWe areแบบสุดคิดถึงแก๊งค์นี้มาก :hao5:
-
เต้ยคิวคือฮามาก 5555
-
คิดถึงหนุ่มๆมากกกกกก :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ปันยังฮาเหมือนเดิม ไม่เคยมีตอนไหนที่ปันโผล่แล้วเราไม่ฮา
ขอกรี๊ดแทนคิวด้วยคน ณ จุดๆนี้ 55555555
พี่ภูมิก็ยังเหมือนเดิม อบอุ่นละมุนละไม ขี้หึง ขี้หยอด
พีมก็คงคอนเสปต์ปากกล้าแต่ขี้อาย แอร๊ยยยย น่ารัก
แอบใจหายที่จะไม่มีสเปอีกแล้ว ฮืออออ
นานทีปีหนโผล่มาสักทีก็ยังดีนะคะ :hao5: :hao5:
-
โอ๊ะ!!!! นึกว่าตาฝาด
คิดถึงหนุ่มๆฝุดๆ
สุขสันตร์วันปีใหม่ล่วงหน้าจ้า
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่องุ่นหายไปไหนทำไมไม่เขียนถึงบ้างล่ะ :m15: :m15: :m15:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ดีใจมากับตอนพิเศษ
ตอนตรงๆเลยว่าคิดถึงหนุ่มๆมากมาย เหมือนกับผูกพันกันมานาน กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังจำได้
แต่ละคนนี่เพี้ยนได้ใจจริงๆ คงมีแต่พ่อภูมิของเราละมั้งที่เท่ห์ได้ตลอดเว :katai2-1:
ยังไงก็จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ ขอบคุณมากค่ะ o13
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดิ้นๆๆๆๆๆๆ คิดถึงมากค่ะสวยยยยยยยยยยยย ><!!!!!!
อยากให้มาทุกวัน อยากให้แต่งพ่อเป็นภาค 2 3 4 5 ไปเรื่อยๆๆๆๆ
เป็นฟิคไม่จบ้ลยก็ยอม ชอบมาก อ่านหลายรอบมากๆๆๆจริงๆ จนจำได้แทบหมดแล้ว
ไปเล่นแฟนพันธ์แท้เลยดีมั้ย 555555555555555
น่ารักมาค่ะ ภูมิหวานมาก ชอบอาการปากเปาะแต่น่ารักของภูมินี่แบบ
โอยยยยยยยยยยอิจฉาพีมมมมมมมมมมม ><!
-
ตอนสุดท้ายแล้วจริงๆ เหรอ
คืออยากบอกจากใจว่า แก๊งนี้เหมือนเพื่อนเราไปแล้วอ่ะ(มโนเองเลย)
ไม่อยากจากกันเลยอ่า แบบปีละครั้งสองครั้งสามครั้งสี่ครั้งก็ยังดีอ่า :mew2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
จบสิ้นแล้วค่าชีวิต คิดถึงมากเหมือนกัน ดีใจมากที่มาเขียนให้อ่าน รวมเล่มตอนพิเศษให้ก็จะซื้อนะ ฮืออออออออออ ลงตัวดีไปหมดเลย หายคิดถึงไปนิดนึง ฮิฮิ
ขอบคุณนะคะตาล ขอบคุณมากๆ
ปล. ตอนจบตอนพิเศษทั้งสองภาคคือแบบทำร้ายจิตใจคนเมนภูมิมากค่ะ รักเมียสุดพลังล้างโลกตลอดค่ะ ภาคที่แล้วกลัวเมียไม่รัก ภาคนี้กลัวไม่ได้ดูแลเมีย อะไรก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
55555 ตลกน้องแมทอ่ะ
หนูเว้าอิสานไฝว้เลยลูก
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่สุดของที่สุดอ่ะเรื่องนี้ :impress2:
อ่านในเด็กดี อ่านตั้งแต่ยังไม่มีล็อคอิน เม้นท์ไม่เป็น จนตอนนี้อัพเกรดมีล็อคทั้งที่นั่นและที่นี่ เป็นเรื่องเดียวเลย ที่อ่านแล้วขำออกมา ทั้งยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ไปกับเดอะแก็งส์ คือหายากมากนะ เรื่องที่จะทำให้เค้าหลุดขำ แบบขำจริงๆออกมาได้เนี่ย เท่าที่ผ่านมามีแค่การ์ตูน one piece อ่ะ นี่พูดเลย o13
เลิฟ เลิฟ เกรียนพีระณัฐ ชายน้อยภูมินทร์ มาเฟียฟ่าง ขี้ปลาทองแทน สุภาพบุรุษคุณชายเบียร์ บ๊องต๊องคิวเต้ย แอนด์เดอะแก็งส์ทั้งหมด :oni2:
...และขอบคุณสวยที่ทำให้เค้าได้รู้จักเดอะแก็งส์... o1
-
เหยย ฮอตไม่มีเปลี่ยนอะจริงวีอาร์ :fire:
คิดถึงเดอะแก๊ง
ปันถึงกับจะไปขับมอไซด์ คือรถเมล์ว่าฮาแล้ว และยังจะมาโซเชี่ยลแคม555
ขอบคุณมากๆเลยค่าาา :กอด1: :กอด1:
-
คงคิดถึงมากมาย :m15: :m15: :m15: รอเรื่องใหม่นะคะ :mew1: :mew1:
-
โอ้ย หลงรักทุกคนในเรื่องนี้จริงๆ ภูมิหลงพีมมาก และพีมก็น่ารักเกินบรรยาย(ฮาเกินร้อยด้วย^^)
คิดถึงทุกคนในเรื่อง อ่านกี่ทีก็รู้สึกดีจริงๆ:))
-
เพิ่งมาตามอ่าน we are [โฮรรร ฉันไปอยู่ไหนมา T^T] มันสนุกมากเลยค่าาา :impress2: o13
ฮากันท้องเเข็ง น้ำตาก็ท่วมจอเลย ไม่คิดว่าจะมีตอนพิเศษช่วงนี้ด้วย เพราะมันผ่านมานานมากกกกกกแล้ว
อ่านแล้วคิดถึงหนุ่มๆเนอะ คิดถึงพี่ตาลด้วย ว่าแต่...
พี่ตาลจะรีปริ้นมั้ยง่ะ เค้าอยากได้ #กะพริบตาปริบๆ #อ้อน
:กอด1: :hao5: :mew1:
-
ฮาตลอดดดดดด แบบว่าอ่านไป ขำไป หัวเราะเหมือนคนบ้าเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ยังฮ่าเหมือนเดิมแก๊งนี้ ปันมิค สุดยอดมาก ฮ่ากระจาย
คงคิดถึงแก๊งนี้มาก ๆ เลยอะ แต่เข้าใจนะ มันจะแต่งเรื่องใหม่ไม่ได้
ถ้าไม่ลืมเจ้าพวกนี้ แต่ยังไงก็ตาม เราไม่ลืม we are คือเรารักกัน แน่นอนจ้า
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: รักเลยเรื่องนี้ นึกว่าจะไม่มีตอนพิเศษอีกเเล้ว o13 o13 o13
-
อยากอ่าน nc อะครับ จัดมาสักตอนจะดีมากๆเลยครับผม
-
คิดถึงเหมือนกันค่ะ ชอบอ่านเรื่องนี้ ส่วนนึงเพราะ มุขฮาๆเนี่ยแหละ
คือการพูดคุยกันในกลุ่ม เป็นอะไรที่ฮามากอ่ะ ไม่รู้คนแต่งคิดได้ไง
ชอบมากเลย คือบางครั้งเราอ่านแล้ว ฮากร๊ากกกกก อ่ะ ไม่ใช่ แค่ขำแบบ หึหึ อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะที่เขียนผลงานสนุกๆแบบนี้ อยากให้ทำขายจัง อยากได้ ^^ :hao7:
-
เป็นกลุ่มเพื่อนที่ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ป.ล แอบใจหายเล็กๆ ที่บอกว่าตอนนี้จะเป็นตอนสุดท้ายยยยย :hao5:
-
แง้ อย่าสุดท้ายสิคะ นานๆมาทีก็ยังดีน้า
-
:m20: :m20: :m20: ....... :m20:
ขำกรามค้างปวดแก้มปวดท้องมากกกกกกก คนผ่านไปมานึกว่าคนบ้าสติสตังไปหมดละ 5555555 มุกเยอะมากมายที่บ้านน้องตาลคงทำฟาร์มหอยมุกสิน่ะ
แต่ตอนดราม่าก็ทำเอาน้ำมูกน้ำตาแตกหมดทิชชูไปหลายกล่อง คือไม่เข้าใจทำไม่เวลาร้องไห้ต้องมีน้ำมูกแถมมาด้วย-.-* ปวดตาไม่พอเจ็บจมูกอีกตะหาก ...บ่นเนอะ55555 แต่มันอินจริงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆฮาๆให้เราได้อ่านน่ะค่ะ :L2: มีรีปริ๊นอีกเราจองหนึ่งชุดตามเก็บไม่ทัน อยากได้ๆ :hao4:
-
:heaven โอ้ยน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงมากกกกกกกกกก อิอิ
ปล. สวัสดีปีใหม่เช่นกันนะคะ :))) :mc4:
-
ขำจนเหนื่อย คิดถึงเดอะแก๊งมากๆ ค่ะ
-
ฮามากกกกกกกกกก :hao6:
และคิดถึงมากกกกกก :กอด1:
-
ตอนพิเศษษษษ ดีจายอ่ะ หนุ่มๆมาเยี่ยมกันแล้ววว อ่านไปขำไปเหมือนเดิม อยากให้มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆอ่ะ จาเป็นตอนสุดท้ายจริงๆเหรอ ยังอยากเจอ ภูม-พีม แอนด์เดอะแก๊งค์อยู่เลย แล้วที่ค้างใจสุดๆก็ ปันปันกับองุ่นน้อยอ่ะ อยากรู้ว่าเป็นงาย โผล่มาให้ลุ้นแวบๆ แล้วก็ไป อยากรู้อะ เค้าอยากรู้ :mew2:
-
สนุกมากๆค่ะ หนุ่มๆแก๊งค์นี้มีเรื่องที่ทำให้มีความสุขเสมอ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงทุกคนเลย
น้องพีม ภูมิคิดถึงเป็นพิเศษนะฮับ :m3:
น้องพีมซุกซน และซ่าขึ้นนะคร๊าบบบ 555
น้องภูมิหวานอะ :-[
คิดถึงกันเมื่อไรก็มาต่อเถิดคะ :pig4:
-
จิ้มไว้ก่อนค่าคุณตาลลล
ได้อ่านไปนิดเดียว ฮาเหมือนเดิมม
คิดถึงหนุ่มๆมากๆ ยิ่งเกรียนพีมยิ่งคิดถึง อิอิ
อ่านจบแล้วจะมา Edit นะครัชช จุ๊บๆ
-
คิดถึงสวยยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึงภูมิ พีม ฟ่าง แทน คิว เต้ย
นู๋ปัน มิค เบียร์ เชน น้องแมท
พี่โอ็ต คลื่น องุ่น โตเกียว กรีนแอนด์เดอะแก๊งค์
คิดถึงแก๊งค์นี้มากมาย แต่อย่ามาสุดท้ายสวยยยยยยยยยยย
ขอร้องงงงงงงงงงงง มาปีล่ะครั้งให้หายคิดถึงก็ได้ :mew2:
-
ไม่ว่าจะตอนไหน เมื่อไหร่ เรื่องนี้ก็ยังคงฮาาาาาาาาาได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
คิดถึงงงงงงงงงงงงความหวานคู่ภูมิพีม ความโหดคู่แทนฟ่าง ความฮาของมิคปันเต้ยแมทคิว คิดถึงหนุ่มหล่อๆอย่างเชนเบียร์
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
-
คิดถึงเดอะแก๊งค์นะคะ แต่ละคนปล่อยมุกกระจาย แล้วมาต่อเร็วๆนะคะ
-
เคยอ่านมานานแล้วแต่หาไม่เจอและอยากจะคอมเม้นชื่นชมมาก ขอบคุณรีบนครับ
ปล.แต่ก่อนมาเวปนี้เืพื่ออ่านเรื่องนี้เลยนะ :mc4:
-
กึ้ดดดซ กัดหมอนน น้องภูมิน้อยหอยสังข์ของเจ่เจ้ จัดหวานมาที มดท่วมทะเลเรยเหอะ ฮา นู๋พีมก๊ะจะบิดเป็นแยมโรล แถมแก้มป่องๆแบบปลาทองนั่นอีก น่ารักซะ แหงะ เค้ายังจำดราม่าหลุมใหญ่ได้ไม่ลืมตอนแรกคิดว่า ดราม่า หมอหม่อมน่าจะหนักสุดเพราะเรื่องนี้มาแนว ฮาๆหวานๆตาหลอดถึงจะมีมาม่าบ้างแต่ก็นิดๆหน่อยๆอ่ะ ที่ไหนได้ มาเจอตอนนั้น เจ้เสียน้ำตาไปหลาย ร้องเพลง ยอมจำนนฟ้าดินกะกุมภาพันธ์ได้คล่องเพราะตอนนั้นเลย สงสาร PP มาก เข้าใจความรู้สึกฟ่างเลย ที่เห็นน้องทรมานแล้วเราทำอะไรไม่ได้อ่ะ คือเจ่เจ้ก็มีน้องเหมือนกัน ฮืออ ตอนภูมิขอให้พาพีมมาหานะ เจ้ล่ะอยากไปกระชากมาประเคนเลยย หึ แต่ฟ้าหลังฝนห่าพายุซัดก็สดใสสว่างจ้าเสมอ พี่โอ้ตเท่ห์ค่อดด ชอบความรักของสามศรีพี่น้องฝุดๆ
มาคู่2 แทนข้าวฟ่าง คู่นี้เจ้ยกนิ้วความด้านเอ้ยความกล้าให้เบย แหะๆๆ ชอบตอนข้าวฟ่างอ้อนแทนอ่ะ น่าร้ากก แต่ชอบตอนข้าวฟ่างซ้อมเอ้ยด่าแทนที่สุด(อ้าว) อิอิ เค้าไม้ได้S น้าา เค้าปลื้มแทนที่เกลียมัวตะหาก 555
คู่สาม คิวเต้ยย ประทับใจมากก พี่นมปั่นน้องดินสอ มันเป็นอะไรที่ ปาฏิหารย์ มหัศจรรย์สุดๆอ่ะ พรหมลิขิตชัดๆเลย สงสารทั้งเต้ยทั้งคิว กว่าจะได้รักกัน โดยเฉพาะเต้ยที่ทนอยู่ข้างๆคิวโดยที่ไม่บอกอะไรเลยนานเป็นปีๆอ่ะ ยอมเข้าคณะเดียวกับคิวอีก เต้ยเต้ยทุ่มเทมาก คิวๆเลยต้องทนแทะโลมแต่ทำเมียไม่ได้ไปเป็นปีๆบ้าง 555 ถือเป็นการเอาคืนป้ะเนี่ยะ แถมเต๋ยเต้ยยังเอาแต่ใจแต่คิวๆก็ตามใจน้าา อิอิ โอ้ยย เจ้ชอบคู่นี้ ชอบๆๆ
เหลืออีก 2 คู่ชูชื่นที่เป็นปริศนา ปันองุ่น เค้าเข้าใจพี่องุ่นน้าทำไมถึงชอบ เค้าก็ชอบ คืออยู่ด้วนตรูคงหัวเราะได้ทั้งวัน 555+ เบียร์โตเกียว คู่นี้นี่ เหมือนคนแต่งจะปูมาให้ใช่แต่มาตอนท้ายก็ไม่ใช่(รึป่าว) เจ้ล่ะเสียดาย แงงงงง จับเบียร์คู่ภูมิเลยชิ แหะๆๆ เค้าล่อเล่นะตะเองงง
สุดท้าย ท่านมิค ท่านหมอฟัน(ดะ)เชน ท่านน้องแมท ครองโสดต่อไปนะลูก อย่าเพิ่งเสร็จชะนี เอร้ยยย และเดอะแก้งค์คนอื่นๆทั้ง แก้งค์สาวแสนสวย(ประเภท2)แก้งค์นี้ทำพี่ฮามากกกน้อง ความฮาแปรผกผันเอ้ยผันตรงกับความสวยเลย 555+
และที่ลืมมิได้ น้องคลื่นนนนนน พระรองซีรี่ย์เกาหลีใช่ม้ายยยย แต่ได้ข่าวเสร็จชะนีไปแล้ววว แงงง แต่เจ้ก็เป็นกำลังใจให้น้าาา เจอรักดีๆในเร็ววันนะลูกกก
อ๋อ ไม่ลืม น้องภู ดิน พี่กริช(คนนี้ต้องจำหน่อยดันมาหลงเต้ยของฉั้น ชิ) ยัยเจน(ชิหมั่นไส้คิวว่ะ ฟ้องเต้ยดีฝ่า) โจ้ หนึ่ง น้องป่าน พี่เอ็ม(ตอนแม่แจ่ม) น้องฟลุค(เท่ห์มากลูก) และทุกๆตัวละคร ที่ออกมาสร้างสีสันให้เรื่องนี้ เบรคเอ้ยย เค้าลืมหนวดกับคุณนายแม่ และบรรดาครอบครัวหนูเต้ยพี่คิว บุพการีตัวอย่างจริงๆ เค้าชอบบบ
และท้ายสุดด สำคัญที่สุดด คุณคนแต่ง ถ้าไม่มีทะเลหัวใจ ก็จะไม่มีนิยายเรื่องนี้ ต้องขอขอบคุณมากจริงๆๆค่ะ
-
55555555555555 หัวเราะน้ำตากระจายเลยค่าตอนนี้ :laugh:
-
ชอบที่สุดเลยครับเรื่องนี้ แต่งได้สุดยอดมาก ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คราบ o13 o13 o13
-
โชคดีจริงๆ บังเอิญเปิดมาเจอว่าเรื่องนี้อัพตอนพิเศษ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงมากมายเลยจ้า
พออ่านจบก็รู้สึกว่ามีความสุขมากๆ มันอิ่มใจอ่ะ (ตอนอ่านเรื่องนี้ทีไร หัวเราะจนน้ำตาไหลเลยอ่ะ 555) o13
ขอบคุณคุณทะเลหัวใจที่เอาตอนพิเศษมาลงให้คลายความคิดถึงจ้า :กอด1:
-
กรี๊ดดดดด ในที่สุดก็มีวันนี้ วันที่ชั้นอ่านจบ T_T
สนุกสนานเฮฮาปาจิงโกะมากมายคร่าาาา
ถ้าอิชั้นจะขยันทำงาน เยี่ยงขยันมานะบากบั่นอ่านนิยาย คงจะดี กร๊ากกกกก
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆค่ะ ^^
-
ขอบคุณพี่ตาล กับตอนพิเศษนะคะ
คิดถึง ภูมิ & พีม และผองเพื่อนนนนนนนนนน
ขออย่าป็นสุดท้ายเลยนะคะ นานทีปีหนก็ยังดี
พอให้หัวใจดวงน้อยๆของคนอ่านททุกคนชุ่มช่ำ
-
แวะมาทักทายด้วยความคิดถึงค่ะ :กอด1:
-
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆมากมายให้ลึกซึ้ง...... ♥
เรื่องนี้เป็นอะไรที่ฮาจับจิตจับใจจับไส้จับพุงมาก
บทจะฮาก็ฮาขี้แตก แต่บทจะเศร้าน้ำตาก็ไหลสุดติ่ง
เรียกได้ว่าจัดเต็มทุกอารมณ์มากค่ะ
สุดท้ายขอขอบคุณพี่ตาล.... คนเขียนใจดีที่แต่งนิยายดีๆออกมาให้รับชม
กอดแรงๆหลายที จิ้มตูดอีกงามๆ ขอบคุณค่ะ...
:man1: :man1: :man1: :z13: :z13: :z13:
-
ชอบเรื่องนี้มาก ขอบคุณคนแต่งนะครับ
ประทับใจสุดๆเลยละ
-
:-[ ขอขอบคุณค่ะ
อ่านแล้วยิ้มตาม หัวเราะตามได้ตลอดเลยค่ะ
น่ารักและสนุกมากๆ^^
-
o13 o13
-
เข้ามาอ่านรอบที่+... จำไม่ได้ คิดถึงพีมภูมิ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณคะ เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก :katai2-1:
-
คิดถึงบรรยากาศสนุกๆในนิยายเรื่องนี้
-
ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วมีความสุขจัง นอกจากความรักในแบบคนรักแล้ว ยังชอบความรักของครอบครัวและมิตรภาพระหว่างเพื่อนด้วย :กอด1:
-
อ่านจบแล้วครับ :impress2:
เป็นนิยายที่ดีมากเลยครับ พี่ตาลนี่เก่งสุดๆเลย o13
อ่านจบปุ๊ปก้อคิดถึงพีมกับภูมิมากๆเลย ใจหาย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ :monkeysad:
เสียดายจองหนังสือไม่ทัน เพิ่งมาอ่านเมื่อปี 2014 ซึ่งพี่แต่งมาตั้งแต่ 2010 :sad4: :z3:
ขอบคุณนิยายดีๆนะครับ :กอด1:
-
สวัสดีค่ะคนเขียน ทักทายก่อน
เพราะเราพึ่งได้มาอ่าน อ่านจบรวดเดียวเลยค่ะ
คือยาว คือฮา คือติดมาก นั่งอ่านๆไปเงียบๆแล้วอยู่ดีๆหัวเราะขึ้นมาแม่ถึงกับตกใจ
หาว่าลูกใกล้บ้าแล้ว 55555555555
ชอบอ่ะ คือฮาไร้คำบรรยายมาก อ่านแล้วอารมณ์ดีสุด
แต่ตอนที่หน่วงนี่เล่นเอาเกือบร้องไห้เลย ปรับอารมณ์ไม่ทันจนต้องทนอ่านตอนมาม่าให้จบก่อน
ถึงจะกลับมาอ่านตอนต่อไปได้ มันเศร้าจริงๆนะ
ขวัญใจเราเลย คุณพี่ปัน อห พี่ท่านหลุดมาก หลุดมาจากไหนคะ
ขำได้ตลอดจริงๆ แต่ อยากรู้เรื่องพี่ปันกับพี่องุ่นอ่ะ
มาลงให้อ่านมั้งนะคะคนแต่ง พลีสสสสส แล้วเราจะรอ :hao5:
ก็ขอให้ทุกคู่รักกันนานๆนะ พีมก็ดูแลลูกชายดีๆ อย่างอนแล้วหนี อิอิ
พี่ฟ่างก็ถนอมแทนบ้างอะไรบ้าง เดี๋ยวแทนชำในตายจะเป็นหม้ายไม่รู้ตัว 555555555
ฝากคนแต่งกลับมาเคลียเรื่องพี่ปันกับพี่องุ่นด้วยนะคะ มันค้างงงงง :really2:
-
โอยยยยยย
โคดคิดถึงทุกคนเลยยย
สนุกเหมือนเดิม ขำเหมือนเดิม :hao7:
ชอบบบบบบบบบบบบ
-
กี่รอบก็ยังคงสนุก
-
คิดถึงหนุ่มๆ
:hao5:
-
ตอนที่โดนบับคับให้เลิกกันอ่ะ ร้องไห้พรากๆเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่ทำให้เราร้องให้นะะะะ :hao5: เรื่องแรกคือ a moment in siam
-
ThankS
-
คิดถึงภูมิพีมมากกกกกกกกก
เป็นนิยายที่อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ ทุกตัวละครน่ารักน่าติดตามทุกตัว
อยากให้พี่ตาล มาต่อเรื่อยๆเถอะนะคะ อย่าปล่อยมือเลย :sad4: :sad4:
-
:กอด1:กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังชอบเหมือนเดิม ฮากับเหล่าเดอะแก๊งค์มาก พีมน่ารักดีถึงจะเอาแต่ใจไปหน่อย ส่วนภูมิอ่านไปเรื่อยๆ จะรู้สึกว่าความคิดอ่านเป็นู้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านปี 2014 ค่ะ
ชอบมากเลยย ยยยยย
เสียดายที่เจอเรื่องนี้ช้าไป อยากได้รวมเล่มมากเลย
ยังมีเหลืออยู่มั้ยค้า T^T
-
ยาวสะใจมากเลยอะ ฮาาาาาา
-
คือสนุกมากกก คือชอบมากก คือดี คือเลอค่าาาาาา
แบบ ตอนแรกอ่านก็แบบเฉยๆนะ แต่เห็นใน recommendation คนแบบ พูดถึงเยอะมาก ก็อ่านไป
เอาจริงๆ ครึ่งเรื่องเราคิดว่า เออมันก็สนุกดี แต่มันดูเรื่อยๆอ่ะ
แต่พอถึงฉากครอบครัว พีคมากค่ะ พีคมาก บอกเลย และอ่านแบบรวดเดียว คือน้ำตาซึมอ่ะ
พีคมากกก อื้อหือออออออออออ ชอบมากจริงๆ
และหลังจากที่คืนดีกันนะ หลังจากนั่น คือฟิเนเล่ค่ะ คือแบบ
คู่หูปันมิคคือความฮา คู่แทนฝ่างคือน่าหมั่นไส้ในความหวาน ฮ่าๆๆ
ส่วนคู่พระนายเรา คือน่ารักคือดีอ่ะ คืออบอุ่น อรั๊ยยย
เราชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :D สนุกจริงๆๆๆๆๆๆ
-
รักพีม รักภูมิ รักวีอาร์
ชอบเรื่องนี้มากๆ (มาช้าไปเทอ 555)
-
คิดถึงเรื่องนี้ที่สุดด
-
โฮ....คิดถึงเรื่องนี้จังงงงง
ตอนพิเศษมาสนุกมากอ่ะะะ แบบคิดถึงงงงงงงงง
คิดถึงฟิลนี้ คิดถึงแก๊งค์นี้ โฮรวววววววววววววววววววว
ยังหวังให้ไอ้คิวได้ใช้น้ำยาสักวัน ก๊ากกกกกกกกก
โฮฮฮฮ คิดถึงจังงงงง มาต่อได้ยาวมาก อ่านเพลินมาอ่าาา แงงงงง
น้องเต้ยนี่ขอได้ไหมมมมมม55555555555
โอยยยยคิดถึงงงงง
//กลับไปอ่านอีกรอบคงจะดี อิ้ส
-
ยังคงกลับมาอ่านด้วยความคิดถึงเหมือนเดิมมม :monkeysad:
-
กลับมาอ่านกี่รอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม
:laugh: :laugh:
-
คิดถึง PP แอนด์เดอะแก็งค์
คุณตาล ถ้ามีเวลาว่าง แวะเอาเด็กๆมาส่งหน่อยค่าาาา ^^
-
:pig4: เข้ามาอ่านทีไรก็มีความสุขทุกครั้ง สนุกมากๆเลยค่ะ ^^ :mew1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ด้วยความคิดถึง แทน | ข้าวฟ่าง
คิดถึงพวกเธอจริงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เขียนสนุก ฮามากครับ
บทบรรยายทำให้เห็นภาพการสนทนาได้อย่างมีมิติมาก
ยังกับเข้าไปเดินอยุ่ในเรื่องเลย
อยากอ่านผลงานดีๆขอคนเขียนอีกจังครับ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
มาอ่านจนจบแล้ว ใช้เวลาหลายวันอยู่ เป็นเรื่องที่สนุกมากเลยครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ เรื่องนี้นะครับ ^^
-
อ่านแล้วแบบ อยากให้มีภาค 2 จังเรื่องนี้ แต่แค่นี้ก็โคตรยาวแล้ววว 5555555 เรื่องนี้เป็นอะไรที่ ยาวววววมากๆๆๆ + ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(แบบว่า ก.ไก่ล้านตัวยังไม่พอ) ชอบมากๆเลยคือปันอ่ะ นายฮาจนแบบ เราหลงรักนายอ่ะ ยิ่งไปอ่านในทวิตที่เป็นบอทอ่ะ ฮึ่ยยยยยย ชอบพี่องุ่นก็บอกว่าพี่องุ่น พวงกุญแจองุ่นก็บอกว่าองุ่น อย่ามาแถไปเป็นลำไยสิ 555555 นายคนนี้ฮาตลอดศก เรารักนายจัง
ขอบคุณที่มีนิยายสนุกๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ >< ♥ :-[
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มากกกกกกกก คือแบบอ่านแล้ววอ่านอีกกกกอ่ะะ
คือมีครบรสนะ อ่านจบแล้ววประทับใจมากกก เอออ่านตอนแรกนี่แบบ
ไม่คิดว่าพระเอกเราจะเป้นได้ขนาดนี้อ่ะนะ คือยังไงอ่ะลุกมันไม่ให้ป่ะ? ไรงี้
แต่พอรักกันบุปนี่เออแบบมั่นคงจิงจังจริงใจโอ้ยยยยย (จะเอาผู้ชายแบบนี้้)
บอกเลยยยชอบอ่ะ แบบว่าชอบมากกกกกกกนี่พูดเลอออออ แล้วยิ่งตอนที่ต้องเลิกกัน
เพราะพ่อแม่ไม่เห็นด้วยนี่แบบ อ่านไปนี่กรุร้องไห้ตามอ่ะ...ร้องอยู่หลายตอนมว๊ากกกกก มันเศร้าจิงไรจิง
#คือหน่วง #คือเจ็บ #เสียใจ มาเต็มอ่ะ ขนาดศรีทนได้ยังแพ้ TT ณ.จุดนั้นนนขอบอกก
อินสุดดดดดดดดด เสียน้ำไปเยอะะอ่ะ (น้ำตาเหอะ)5555 พออ่านจบแล้วนี่พูดไม่ออก บอกได้คำเดียว
รักเลยย..หลงรักนิยายเรื่องนี้และทราบซึ้งกับความรักของคู่นี้มากมากจิงๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆเรื่องนี้นะคร๊าาาาา อ่านแล้วมีความสุขขข
-
Miss you all :กอด1:
-
คิดถึงน้องพีม ทำเสียงและสีหน้าผู้ดีเหมือนคุณแม่น้องภูมิ ฮา
ว่างๆ พามาเยี่ยมบ้างสิคุณคนเขียน
-
ก็คิดถึงภูมิพีมผองเพื่อน :m3: :m3: :m3:
-
เหมือนเสพติดเลยอะ อยากอ่านต่อมากๆ มาเขียนตอนพิเศษต่อเถอะค่ะคุณตาล :impress2:
-
ผมชอบงานเขียนของคุณตาลมากเลยครับ
ผมพึ่งเริ่มอ่านไม่นาน แต่ก็อ่านไปหลายเรื่องแล้ว ผมรู้สึกชอบเรื่องนี้ที่สุดเลย
คุณตาลลงรายละเอียดตัวละครดีมาก ปูมหลังต่างๆ นิสัย อารมณ์ ความเป็นเอกลักษณ์ของตัวละคร ทำออกมาดีมากครับ
มันดู Smooth ไปหมดเลยครับ ทั้ง 3 คู่เลย แล้ว มันก็โรแมนติคมากด้วย หลายๆฉากทำผมนั่งตะโกนอยู่คนเดียวว่า
"คิดได้ไงวะ สุดยอดโคตรน่ารักเลย" 555+
อยากให้คุณตาลแต่งอื่นซํกเรื่องจังเลยครับ
รอดูรีปริ้นท์นะครับ
:z2: :z2:
-
อยากให้มีตอนพิเศษอีกกกก
คิดถึงภูมิพีม แทนฟ่างและผองเพื่อนนนนน :sad4:
-
ตอนหน่วงนี้นั่งร้องไห้เลยค่ะ ทรมานแทน :mew6:
-
เม้นท์แรกของผม ขอเม้นท์ให้กับนิยายเรื่องนี้ครับ เพราะเป็นนิยายที่อ่านแล้วประทับใจที่สุด ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะครับ มันสุดยอดมาก หวังว่าจะมีตอนพิเศษเพิ่มให้สักหน่อยนะครับ รอ รอ รอ :o8: :o8:
-
อ่านไม่ได้หลับได้นอนเลยค่ะ :ruready
เยิฟเรื่องนี้ o13 :3123:
-
พูดเลยว่าสนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวเลยยย เป็นเรื่องที่ฮามากจริงๆ แต่ตอนดราม่านี่พูดเลยว่าน้ำตาไหลพรากอ่าา ขอบคุณนะค่ะคุณตาล^^
-
สนุกมากกคร้าบ
-
ตามมาอ่นนซ้ำอีกรอบ จะอ่านกี่ครั้งก็ยังยิ้มได้
-
:mew1: :mew1:
-
สวย!!!
จะบอกก่อนว่า ที่จริง พี่อ่านวีอาร์ ประมาณ 7 รอบแล้ว แต่เพิ่งมาคอมเม้นท์ เพราะเพิ่งคอมเม้นท์เป็น กร๊ากกกกก เขิลหวะ นั่งหาเรื่องวีอาร์ เพราะจะมาคอมเม้นท์ให้น้องสวยคนแรกเลยนะเนี่ย ดีใจกะพี่มั้ย ดีใจหน่อยดิ
:z2: :z2: :z2:
-
อยู่ดีๆ ก็คิดถึงภูมิพีมแอนเดอะแกงค์ >o<
อยากอ่านตอนพิเศษจุงเบยยย (กลิ้งไปกลิ้งมา)
:katai5:
-
คิดถึง The Gang อ่ะ
ขอตอนพิเศษสักตอนสิ
น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านนิยายในตำนาน
อ่านรวดเดียวเลย 2 วัน
แอบไปนั่งซับน้ำตาในฟูจิกะ KFC ด้วยเหอะ
ไม่รู้น้องคนแต่งจะได้กลับมาอ่านเม้นต์มั๊ย แต่ขอบอกว่าเรื่องนี้น้องแต่งได้สุดยอดมากอะค่ะ o13
-
อ่านนิยายเรื่องนี้สนุกมากมีครบทุกอารมณ์เลย ปันนายจะเอาฮ่าไปหนายย :katai5:
-
คิดถึงเรื่องนี้มากมาย ที่สุดอ่ะที่สุด
-
เป็นนิยายที่สนุกมากก
มันมีครบทุกรสชาติเลย
ทั้งสนุก ซึ้ง กินใจ สนุกมากก
เป็นนิยายที่มากกว่านิยายจริงๆคะ :pig4: o13
-
ตอนพิเศษมาแบบยาวสะใจมากกกกกกกกกกกก
-
ขอบคุณมาก ๆ สนุก น่ารักตลอดเรื่องเลย
-
:o8: :o8: :o8:
ตามมาอ่านอีกครั้งค่ะ คิดถึงภูมิกับพีมจังเลยยยย
ประใจในความรักของภูมิที่มีต่อพีมมากเลย อ่านกี่ครั้งก็ยังน่ารัก :hao5: :hao5:
-
อ๊ายยย น่ารักมากค่ะ คือดีงามอ่ะ 5555 ผ่านมา 5 ปีกว่า พึ่งมีโอกาสได้มาแสดงความเห็น T^T
ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ ม.2 จนตอนนี้ขึ้นม.6 ละ อิอิ
เรื่องนี้เป็นนิยายวายเรื่องแรก และเรื่องโปรดเราเลยค่ะ อ่านทุกๆปีเลย :hao3: แฮ่
ชอบพีมมากๆ อยากมีแฟนแบบภูมิ มีเพื่อนแบบเดอะแก๊งค์นี้จังค่ะ
#นั่ลลั๊คคคคคคคคคคคคคคคคคคค :hao7:
-
พี่ตาลลบยูสออกเหรอ ม่ายยยยยยยย
-
เป็นนิยายเรื่องเดียวที่อ่านซ้ำไป4-5ครั้ง น่ารักมากเลยค่ะ :mew1: :mew1:
-
พี่ตาลง่าา รอยุน้าา ที่นั่นน่ะ เค้าเห็นแล้วนะ คิคิ
//อ่านที่นั่นกะที่นี้ฟีลมันต่างกันคะ เรารู้จักนิยายเรื่องนี้ รักนิยายเรื่องนี้เพราะที่นี้ ^^
#รักweare
#รักคนสวย //อย่ายิ้มค่ะ 5555
-
ตอนนี้ตาลได้ลงตอนพิเศษเพิ่มอีก 1ตอน ค่ะ
แต่เนื่องจาก ยูสของตาลถูกลบ น่าจะเป็นเพราะไม่ได้ login นาน
ทำให้ไม่สามารถลงเนื้อหาในนี้ได้
เราขออนุญาต แปะลิงค์ของเด็กดีให้เข้าไปอ่านกันนะคะ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=638405&chapter=110
ปล.ตอนนี้อัพแค่ 50% นะคะ
-
:L1:
-
ตามไปอ่านกันเลยยยยยย
สนุกมากฮามากกกก
ตอนพิเศษตอนใหม่อ่ะ
-
คิดถึงมากกกกกกก เรื่องนี้เป็อีกเรื่องที่เราชอบมว๊ากกกกกกกก :ling1:
-
ไปอ่านมาแล้ว สนุกสนานเช่นเคย นิยายเรื่องนี้คือนิยายอันดับ 1 ในใจเราตลอดกาล :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ขออนุญาตเอาลิงค์มาแปะอีกคนนะคะ
รีบเข้าไปอ่านกันก่อนโดนแบนนะคะ
เอามาฝากบรรดาติ่งวีอาร์ค่ะ
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=638405&chapter=110
:pig4: :pig4:
ปล.ขอบอกว่าฮามาก ฮาสุดๆ
#weareคือเรารักกัน
-
ตามมาจากเด็กดี เพื่ออ่านภาคพิเศษสองตอน ฟินๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่รู้ว่ามีคนทำรึยังนะคะ
แต่เราทำสารบัญมาให้ ถ้าซ้ำขออภัยค่ะ :mew2:
ปล. เพื่อนเรามันว้อนท์สารบัญค่ะ :L2:
สารบัญ
|-ตอนที่ 1- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1080848#msg1080848)|-ตอนที่ 2- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1080865#msg1080865)|-ตอนที่ 3- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1080883#msg1080883)|-ตอนที่ 4- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1083882#msg1083882)|-ตอนที่ 5- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1122152#msg1122152)|-ตอนที่ 6- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1137660#msg1137660)|-ตอนที่ 7- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1201406#msg1201406)|-ตอนที่ 8- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1224339#msg1224339)|-ตอนที่ 9- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1229134#msg1229134)|-ตอนที่ 10- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1235590#msg1235590)|-หน้า2- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1235597#msg1235597)|
|-ตอนที่ 11- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1237145#msg1237145)|-ตอนที่ 12- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1238206#msg1238206)|-ตอนที่ 13- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1245120#msg1245120)|-ตอนที่ 14- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1252386#msg1252386)|-ตอนที่ 15- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1259734#msg1259734)|-ตอนที่ 16- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1268978#msg1268978)|-ตอนที่ 17- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1272282#msg1272282)|-ตอนที่ 18- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1279162#msg1279162)|-ตอนที่ 19- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1287963#msg1287963)|-ตอนที่ 20- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1296809#msg1296809)|
|-ตอนที่ 21- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1313024#msg1313024)|-ตอนพิเศษวาเลนไทน์(แทนฟ่าง)- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1322591#msg1322591)|-ตอนที่ 22- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1336390#msg1336390)|-ตอนที่ 23- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1338832#msg1338832)|-ตอนที่ 24- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1346918#msg1346918)|-ตอนที่ 25- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1362699#msg1362699)|-ตอนที่ 26- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1365962#msg1365962)|-ตอนที่ 27(30%)- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1368138#msg1368138)|
|-ตอนที่ 27(100%)- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1368611#msg1368611)|-ตอนที่ 28- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1370165#msg1370165)|-ตอนที่ 29- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1376580#msg1376580)|-ตอนที่ 30- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1390049#msg1390049)|-ตอนที่ 31(20%)- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1396051#msg1396051)|-ตอนที่ 30(100%)- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1397264#msg1397264)|-ตอนที่ 32- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1435123#msg1435123)|-ตอนที่ 33- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1447976#msg1447976)|-ตอนที่ 34- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1456907#msg1456907)|
|-พิเศษแทนฟ่าง- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1480412#msg1480412)|-ตอนที่ 35- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1495551#msg1495551)|-ตอนที่ 36- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1512211#msg1512211)|-ตอนที่ 37- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1522819#msg1522819)|-ตอนที่ 38(ครึ่งแรก)- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1528114#msg1528114)|-ครึ่งหลัง- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1528834#msg1528834)|-ตอนที่ 39- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1536281#msg1536281)|-ตอนที่ 40- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1547012#msg1547012)|-ตอนที่ 41- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1555532#msg1555532)|-ตอนที่ 42- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1558716#msg1558716)|
|-ตอนที่ 43- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1564792#msg1564792)|-ตอนที่ 44- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1570769#msg1570769)|-ตอนที่ 45- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1583218#msg1583218)|-ตอนที่ 46- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1587946#msg1587946)|-ตอนที่ 47- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1598234#msg1598234)|-ตอนที่ 48- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1604431#msg1604431)|-ตอนที่ 49- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1615715#msg1615715)|-ตอนที่ 50- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1629585#msg1629585)|-ตอนที่ 51- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1638392#msg1638392)|-ตอนที่ 52- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1642914#msg1642914)|-ตอนที่ 53- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1649440#msg1649440)|
|-ตอนที่ 54- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1662276#msg1662276)|-ตอนที่ 55- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1664535#msg1664535)|-ตอนที่ 56- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1673295#msg1673295)|-พิเศษคิวเต้ย- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1689480#msg1689480)|-ตอนที่ 57- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1707593#msg1707593)|-ตอนที่ 58- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1713652#msg1713652)|-ตอนที่ 59- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1742564#msg1742564)|-ตอนที่ 60- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1764494#msg1764494)|-พิเศษภูมิ- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1772971#msg1772971)|-พิเศษเก่าเล่าใหม่- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1778449#msg1778449)|
|-ตอนที่ 61- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1790836#msg1790836)|-หน้า2- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1790843#msg1790843)|-ตอนที่ 62- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1797469#msg1797469)|-ตอนที่ 63- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1802814#msg1802814)|-ตอนที่ 64- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1813749#msg1813749)|-ตอนที่ 65- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1824760#msg1824760)|-ตอนที่ 66- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1834785#msg1834785)|-ตอนที่ 67- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1843519#msg1843519)|-ตอนที่ 68- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1849874#msg1849874)|-ตอนที่ 69- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1852777#msg1852777)|-ตอนที่ 70- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1861103#msg1861103)|
|-ตอนที่ 71- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1870927#msg1870927)|-ตอนที่ 72- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1890096#msg1890096)|-ตอนที่ 73- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1904039#msg1904039)|-ตอนที่ 74- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1909946#msg1909946)|-ตอนที่ 75.1- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1925318#msg1925318)|-ตอนที่ 75.2- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1951509#msg1951509)|-ตอนที่ 76- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1984473#msg1984473)|-หน้า2- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg1984560#msg1984560)|-ตอนที่ 77[END]- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg2004959#msg2004959)|
|-พิเศษแทนฟ่าง- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg2055512#msg2055512)|-พิเศษครบรอบ1ปี- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg2373828#msg2373828)|-พิเศษด้วยความคิดถึง- (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17949.msg2568280#msg2568280)|-พิเศษในเด็กดี- (http://writer.dek-d.com/maleetadaa/story/viewlongc.php?id=638405&chapter=110)|
ไม่รู้ว่าโอเครึป่าว ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ :pig4: อ่านกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อเลย o13
-
พึ่งมีโอกาสได้อ่าน
อ๊ากกกกกก ปลื้มคู่แทน ข้าวฟ่างมาก ชอบผู้ชายแบบแทน
แต่ฮาปันมากๆๆๆๆๆ เป็นผู้ชายที่ทำอะไรก็ฮาไปหมดด
-
อร๊ากกกกกก ตอนพิเศษ2ตอนออกมาแล้ว ตอนพิเศษใส่ไข่ 70% ถ้าพี่นางจะอัพบ่อยแบบนี้ ลงมาที่เล้่าหน้อยเถอะค่ะ งื้อออออ #เหมือนโดนทิ้ง 555 เห็นในทวิตที่พี่ตาลบอกว่ากำลังสมัครเล้าใหม่อยู่ ลองติดต่อเว็บมาสเตอร์ดูซิคะ 5555 (พี่แกก็อาจจิเป็นแฟนนิยายด้วยงี้ไง กร้ากกก) ยังไงก็ของร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการอัญเชิญตอนพิเศษสองตอน(ที่ยังมิจบ)มาลงที่เล้าเป็ดนะคะ 55555
///คถvr คถพี่สวยม๊วกกกกก
-
อ่านในเว็บจบหลายรอบ หนังสือก็อ่านจนจะเยินแล้ว แต่บอกเลยว่าอมยิ้มทุกครั้งที่อ่านค่ะ
เป็นนิยายที่พาให้เราเข้าเมืองหลวงครั้งแรกในชีวิตค่ะ (ครั้งแรกก็เจอน้ำท่วมจตุจักรเลยจ้า) ดั้นด้นจากเชียงใหม่มางานตลาดฟิคเพื่อวีอาร์โดยเฉพาะเลยค่ะ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่จ่ายเงินตัวเอง 1500 แบบไม่ลังเล ฟีลแบบนี่แหละความสุขของฉัน ย้อนกลับไปคิดถึงตอนไปงานฟิคในสภาพเปียกซกครั้งนั้นทีไรก็ประทับใจทุกทีค่ะ วีอาร์เป็นนิยายที่น่ารักที่สุดในใจของเรา ชอบมากๆและผูกพันกับตัวละครมากๆค่ะ ย้อนกลับไปอ่านทีไรก็ยังยิ้มกับเหตุการณ์เดิมๆทุกที ส่วนพาร์ทไหนดราม่า เราก็ดราม่าตามวนเวียนอยู่นั่นแหละ อ่านกี่รอบๆก็ยังอินได้เสมอค่ะ
ส่วนคู่ที่เราชอบที่สุดหรือเรียกได้ว่าคู่เมนของเราคือพี่คิวกับน้องเต้ยค่ะ สารภาพเลยว่าตั้งแต่อ่านนิยายมาทั้งคู่ชายหญิงและชายชาย เราประทับใจการเริ่มต้นความรักของพี่ดินสอกับน้องนมปั่นที่สุดเลยค่ะ เรารู้สึกฟินอินไปกับพี่ดินสอน้องนมปั่น มันให้ความรู้สึกแบบซึมลึกมากเลยค่ะ ประทับใจมากๆๆๆๆๆๆๆ พี่ตาลคิดพล็อตมาได้ไงแต่ยังไงก็ขอบคุณที่พี่ตาลได้แต่งและถ่ายทอดออกมาให้เราได้อ่าน จับจิตจับใจเราจริงๆค่ะพี่ดินสอน้องนมปั่นเนี่ย
ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนตัวละครทุกตัวมีชีวิตเลยค่ะ รู้สึกผูกพันด้วย เวลานึกถึงเหตุการณ์ในเรื่องก็จะเหมือนนึกถึงเรื่องของคนที่เรารู้จักงี้อะ เพราะเหตุการณ์ในเรื่องมันจะเป็นฟีลแบบดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนการเล่าชีวิตประจำวันธรรมดาๆของคนกลุ่มหนึ่งงี้อะ รู้สึกเข้าถึงง่าย บางเหตุการณ์ก็แบบ เฮ้ยฉันก็เคยเจองี้นะ มันเลยอินตามเป็นพิเศษ อ้อนอกจากนี้ยังขอสครีมตัวละครด้วยค่ะ คนแรกที่อ่านแล้วกริ๊ดสุด โดนสุด ตอบโจทย์สุดก็อิพี่คิวนี่แหละค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ถึงแม้พี่ตาลจะพยายามบอกว่าฮีซกมก ปากจัด อินดี้ยังไงแต่เราก็ยังช๊อบชอบค่ะ เป็นคนที่น่าค้นหาและเป็นตัวของตัวเองดีค่ะ (อิจเต้ยแรงมากกกกกกกกกกก 555555) คนต่อมาที่เราชอบคือเชี่ยแทนคนเกลียมัวค่ะ ฮ่าๆๆๆ เราว่าในบรรดาทุกคนแทนดูเป็นคนปกติสุดละในสายตาเรา อ้อ รองจากหมอเชนนะ แลดูสามารถหาได้จากในชีวิตจริงอะ(บุคลิกนิสัยนะ) แต่คนอื่นนี่หลุดโลกไป๊ ทั้งพฤติกรรม (เหล่มองปัน มิค น้องเต้ย) ความดี(คุณชาย) หน้าตาอันดี(หมาภูมิ) จิตใจที่ดีเกินมนุษย์มนา(พีม) แต่ทุกคนมีเสน่ห์ในตัวเองนะ แต่ถึงจะงั้นโง้นงี้อยากแอบสารภาพว่าอิฉันแอบชอบอิปันอีกคนค่ะ พ่อคุณเอ๊ยหลุดโลกได้ใจมากค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ วันไหนเครียดมากๆก็เลียนแบบอิปันซะเลยค่ะ เพื่อนรอบข้างถึงกับช็อคเป็นครั้งคราว ปันเป็นตัวละครที่คาแรกเตอร์มีอิทธิพลต่อชีวิตเราจริงๆค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ อ้อ ตอนพิเศษล่าสุดนี่ไม่ได้ทำให้เราหายคิดถึงหนุ่มๆวีอาร์เลยค่ะ กลับยิ่งทำให้เราคิดถึงมากขึ้น อารมณ์เหมือนเพื่อนเขียนจดหมายมาเล่าความเป็นไปของตัวเองรวมทั้งเพื่อนเก่าคนอื่นๆให้เราฟังงี้อะ มันเลยแบบโหยยยยคิดถึงหนักกว่าเดิม แล้วโมเมนท์ตอนภูมิซักเสื้อให้พีมคืออ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ (เราเซนซิทีฟง่าย) มันเป็นฉากเล็กๆแต่กินใจและซึมลึกจริงๆค่ะ ตอนอ่านพีมบรรยายความรู้สึกตอนนั้นคือเข้าใจพีมเลยค่ะ
เวิ่นเว้อมาซะยาว สุดท้ายก็อยากบอกพี่ตาลว่ารักนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ รักตัวละครทุกตัวด้วย ขอบคุณพี่ตาลที่ได้แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา และได้สร้างตัวละครเหล่านี้ขึ้นมาค่ะ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน เรื่องนี้ก็จะยังคงเป็นตำนานในใจของเราเสมอค่ะ แม้จะได้พบเจองานเขียนใหม่ๆแต่เราเชื่อค่ะว่าเรื่องนี้จะยังคงอยู่ในใจของเราตลอดไปค่ะ เพราะนิยายแต่ละเรื่องก็จะมีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง และเสน่ห์ของวีอาร์ก็จะน่าจดจำในแบบของตัวเองค่ะ งื้อออออออออ รักเรื่องนี้อะพี่ตาล :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ชอบอ่ะ เรื่องนี้ แบบว่าชอบมากกกกกก :ling1:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ชอบมากค่ะ ^^
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านครับ
อยู่ในเล้านี้มาก็นานหลายปีมากกก แต่เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน
ขอบคุณนิยายดีๆที่คนเขียนได้แต่งมาให้พวกเราได้อ่านกันน่ะครับ
ขอบคุณครับ
-
คิดถึง คิดถึง คิดถึง เป็นหนังสือที่อ่านหลายรอบก็ไม่เบื่อ ตอนพิเศษที่ไม่รวมในเล่มเหล่านี้มีโครงการจะรวมเพิ่มไหมค่ะ
-
We are คือเดอะเบสต์ คือความอิ่มเอมเปรมฤทัยของเรา ได้อ่านทีไรก็ยิ้ม ขำ ฮา มีความสุขตลอดๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1: สนุกมาก ชอบมากเลย
-
ประชาสัมพันธ์จ้า ตอนนี้we are รีปริ๊นท์นะคะ
ถ้าสนใจ ไปตามรายละเอียดได้ในเว็บเด็กดีเน้อ
เราไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องนี้ แต่เห็นว่าหลายคนพลาดการซื้อรอบแรกเลยมาประชาสัมพันธ์
เพราะทะเลหัวใจยูสเซอร์ในเล้าใช่การไม่ได้แล้วจ้า
-
อ่านกี่รอบก็สนุก :impress2:
-
ขอสารภาพว่าจริงๆแล้วอ่านมา2รอบแล้วเพิ่งจะมาเม้นท์ -///-
เป็นเรื่องที่ชอบมากคะ เป็นเรื่องที่อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ มีรีปริ้นด้วยไว้ไปตามรายละเอียดในเด็กดีจ้า
-
ตามมาอ่านซ้ำ 5555555
พึ่งรู้ว่าพี่ตาลลงเล้าด้วยยย :hao7:
-
ชอบง่าาา!! ชอบมากๆเลย อ่านเรื่องนี้มาสองรอบแย้วดราม่าที่ไรร้องไห้ตลอดอ่านเรื่องนี้มาสองรอบแย้วดราม่าที่ไรร้องไห้ตลอด :mew2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านสนุกมากๆ เลยค่ะ ไม่รู้ว่าตาลไปหามุกมาจากไหนมาเล่นยิ่งเป็นตอนที่ปันกะมิคเอามาใช้ แล้วไหนจะตอนที่คิวเอามาด่าว่าเพื่อนๆ อีก มันจี๊ดมากเจ็บไปถึงตับไตไส้พุง :a5:
แต่ดราม่ามากเลยตอนที่พ่อกับแม่ภูมิไม่ยอมรับทั้งคู่เสียน้ำตาติดต่อกันไปซะหลายตอนเลย :hao5:
สงสารคลื่นด้วย แต่คลื่นเป็นคนที่ดีมากๆ เลยอยากมีคนที่รักเราแบบไม่หวังผลตอบแทนมั่งจัง :o8: เขิน
แทนฟ่างเป็นอะไรที่มาโซมาก แต่ยืนยันจริงว่าแทนไม่กลัวแม่ข้าวผัดใช่ปะ 5555 :jul3:
อยากถามคิวว่าใส่ถ่านยี่ห้ออะไรให้น้องเต้ยถึงได้คึกได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ :really2:
สุดท้ายนี้เราขอกล่าวคำว่า we are คือเรารักกัน ค่ะ :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่สมัยอยู่ม.ต้น ตอนนี้ก็เรียนมหาลัยแล้ว อ่านหลายรอบมาก เพลงฝุ่นนี่ฟังทีไรก็นึกถึงภูมิพีมตลอด อยากให้พี่ตาลมาต่อตอนพิเศษ คิดถึงอยากรู้ว่าเดอะแก็งค์เรียนจบแล้วทำอะไรกัน ผูกพันจริงๆ
-
ชูป้ายไฟ ฟ่าง X พีม :hao7: พี่ชอบนักล่ะคู่ยูริเนี่ย 555555+ :laugh:
ชอบเคะแบบข้าวฟ่างมากๆ เคะที่อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งในสากลโลก เคะผู้อินดี้ เซ็กซี่ และมีแววไล่ปี้เคะตัวอื่นเนี่ย คือสุดยอดเคะที่ผมปรารถนา :oo1:
ตอนข้าวฟ่างจะกดพีมนี่แบบมันเร้าใจ แนะนำให้ข้าวฟ่างทำจริง กะน้องข้าวปั้นเดี๋ยวค่อยไปเคลียร์ทีหลัง 555+ :hao6:
อีกคู่ที่ว้อนท์มากก็ เบียร์ X ภูมิ แบบเพื่อนสนิทวัยกระเตาะกระแตะที่น่าจะเกินเพื่อนม๊ากมาก :hao3:
สรุปพี่ชอบคู่แรร์สินะ :impress2:
อาจจะผิดเป้าหมายของคนเขียนไปหน่อย แต่คนเขียนไม่ต้องเสียใจ ยังไงผมก็ติดตาม ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ :กอด1:
-
อ่านกี่รอบก็สนุก...ว่างเป็นต้องกลับมาอ่าน ฮ่าาาาาาา
-
:pig4: :pig4:
-
คิดถึงเรื่องนี้จังเลยค่ะ อ่านบ่อยมากก อ่านวนๆซ้ำๆ :mew2:
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านค่ะ พึ่งมาเจออ่านรวดเดียวจบ อยากจะบอกว่าฮามากกกกกก หัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้าแล้ว และร้องไห้เสียน้ำตาในเรื่องเดียวกัน คนแต่งสุดยอดเลย รักภูมิพีม ฮาอิปัน คือ80%ของเรื่องนี้ปันคือตัวฮาไม่รุ้จะฮาไปไหน แต่ตอนขับรถเมย์ปันสร้างสีสันมากกกถ้าคนขับเป็นแบบปันเค้าว่าคนจะขึนถเมย์มากกว่านี้นะ เอนเตอร์เทนผู้โดยสาร5555555 ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-
พึ่งเริ่่มอ่านได้ 4 ตอน (กูไปอยู่ไหนมา ถึงพึ่งรู้จักเรื่องนี้ ฮ่าๆๆ) แต่ขอตินิดนะครับ พิมพ์ผิดค่อนข้างเยอะ อย่างคำว่า คะ ค่ะ ผิดบ่อยเลยครับ แต่เรื่องน่าสนใจครับ ชอบแนวนี้ ถึงจะรู้จักช้าไปหน่อยก็เถอะ ฮ่าๆๆ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบ ใช้เวลา 6 วัน สนุกมาก มีทุกอารมณ์ คนเขียนถ่ายทอดเรื่องราวผ่านตัวละครได้ดีทีเดียว ทำให้เราหลงรักตัวละคนโดยเฉพาะภูมิ พีม และเดอะแก๊ง ชอบมากครับ
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ. แบบว่าคิดถึงทุกคนเลยอ่ะ
-
สำหรับเรื่องนี้อ่านมาหลายปีเเล้ววันนี้ผ่านมาเห็นเลยอยากจะ
มาส่งกำลังใจให้ผู้เเต้งจ้า
บอกได้เลยว่าเรื่องนี้อ่านมาหลายปีแล้ว
เป็นเรื่องเเรกๆที่เราเริ่มมาอ่านนิยายวายเลยล่ะ
ถึงแม้จะอ่านมานานเเล้วเเต่เรายังจำเรื่องนี้ได้ดีเลยทีเดียว
ในยูทูปยังมีเพลงเพราะภาพน่ารักๆๆๆ
ที่เกี่ยวกับเรื่องนี้อีกด้วย
ส่วยตัวเราเเล้วชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...
บอกได้เลยว่าเรื่องนี้มีส่วนอย่างมากที่ทำให้เราชอบอ่านนิยายวาย
มาจนถึงทุกวันนี้
เรื่องนี้เเต่งได้ดีมากๆๆๆ
ตอนน่ารักก็ทำเราเขิน
ตอนดราม่าก็ทำให้เราร้องให้ตาม
เรื่องนี้ยังสอนเราอีกเกี่ยวกับการยอมรับของครอบครัว
เรื่องนี้ให้ข้อคิดอะไรมากๆๆๆมาย
ภาษาสละสลวย. งดงาม
เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรดีเหมือนกัน
เชื่อว่าทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้จะต้อง
รู้สึกเช่นเดียวกันทุกคน
ไม่รู้ว่าตอนนี้ผู้เขียนจะเข้ามาดูนิยายเรื่องนี้บ้างไหม
เพราะเเต่งก็จบมานานเเล้ว
แต่เดียร์ก็อยากจะบอกว่าคุณเเต่งได้ดีจริงๆๆไม่แปลกเลยที่
มีคนเข้ามาอ่านนิยายคุณเป็นล้านคน
ขอส่งกำลังใจให้ผู้เเต่งนะ
ให้สร้างสรรค์ผลงานดีๆเช่นนี้ต่อไป
-
เรื่องนี้สนุกมากเลย อ่านสองรอบยังไม่เบื่อ
:pig4: :pig4:
-
คิดถึงเด็กๆเลยเข้ามาอ่านอีกรอบ
ความฮายังเหมือนเดิม ^^
-
[เพิ่งมีโอกาสมาอ่านเรื่องนี้ค่ะ... น่ารักกันทั้งแก๊งเลย โดยเฉพาะ คู่ภูมิ-พีม
-
อ่านกี่รอบก็ยังไม่เบื่อสักที คิดถึง we are จัง
-
คิดถึงทุกคนนน :hao5:
-
เพิ่งมาได้อ่าน สนุก น่ารัก มากๆเลยค่ะ o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ :pig4:
-
ขอบคุณนะคะนิยายสนุกดี อ่านแล้วหายเครียด :pig4:
-
คือดีงามพระรามสี่มาก
เข้ามาอ่านเป็นรอบที่สอง ก็ยังสนุก ยังหัวเราะ ยังร้องไห้ไปกับตัวละครทุกตัวอยู่เลย
o13
ปล.อยากได้นิยายเรื่องนี้ มีโครงการรีปริ้นท์ไหมคะ :hao3:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ คิดถึงภูิมพีมกับเดอะแก๊ง
-
อ่านไปเหมือนคนบ้าอ่ะ หัวเราะน้ำตาไหล พอจะเศร้านี่คือน้ำตาไหลยิ่งกว่า ชาบู ชาบู ยกให้เป็นอีกเรื่องในใจเลย...ป.ล. รักปันว่ะ :o8:
-
เป็นสมาชิกใหม่ เพิ่งเคยอ่าน สนุกมว๊ากกกกก
อ่านไปยิ้มไป โอ๊ย!!อยากให้เค้าเอาไปทำซีรีย์เลยอ่ะ555 :m20:
-
สามปีก็ยังคิดถึง :mew1: :mew1:
-
:ling1: :ling1: :ling1:
อ่านกี่ครั้งก็ยังสนุก ชอบเดอะแก๊งก๊วนเรื่องนี้เฮฮาบ้ากันทุกคน คิดถึงทุกโค้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
OMG :a5: :a5:
-
:katai2-1: ขอบคุณมากกกกกกกกก :katai2-1:
-
ขอบคุณมากครับ เพิ่งได้มาอ่าน สนุกมากๆ เลย :katai4: :katai4:
-
อ่านกี่รอบก็สนุกมาก อ่านในหนังสือจบก็มาอ่านตอนพิเศษในเวปอีก อยากให้คนเขียนอัปเดทชีวิตของเดอะแก๊ง เขียนตอนพิเศษตอนที่ทำงานกันแล้วบ้างว่าใครทำอะไรที่ไหนชีวิตเป็นยังไงกันมั่ง จะรอนะคะ :katai2-1:
-
คิดถึงภูมิพีมมาก คิดถึงความกาก กวนของเพื่อนร่วมแก็งค์สุดๆ แทนฟ่างคู่เพี้ยนด้วย โอ้ย ไม่รู้จะบอกยังไง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อยากอ่านไปเรื่อยๆไม่อยากให้จบ จะยาวจะอะไรก็พร้อมอ่านเสมอ มาคิดถึงกันบ่อยๆนะคะคุณตาล มีคนรออ่านอยู่เสมอค่ะ ^^
-
ไม่รู้คนเขียนจะได้เข้ามาอ่านมั้ย ปกติอ่านแบบเงา
เพิ่งได้มาสมัครยูสกับเค้า 55555555
อยากจะได้คอมเมนต์ลงในนี้ ว่าประทับใจมากจริงๆค่ะ
เป็นหนึ่งนิยายที่เราหลงรักตัวละครแทบจะทุกตัว หลงแบบฟอลบอทในทวิตครบ 55555
เราชอบกลับมาอ่านทุกครั้งที่เครียดเพราะมันคลายเครียดได้จริงๆ
รู้สึกชื่นชมมากๆที่สามารถคิดงานเขียนที่ทำให้คนอ่านมีความสุขขนาดนี้ออกมา
:pig4:
-
มันดีมากกกกกกกกกกกกกกก ดีที่สุดของนิยายวายไทย ทำไมเพิ่งมาได้อ่านตอนปี60 แงๆๆๆ ขอบคุณไรท์มากที่ยังไม่ลบนะคะ :mew1:
-
ตามอ่านมาจนจบใช่เวลาร่วมเดือนเลยทีเดียว ******
อันดับแรกคือต้องบอกว่าเปิดเรื่องมาก็โคตรฮา ขำมันทุกตอน we are มันไม่ใช่แค่ความรัก แบบคนรักอย่างเดียว มันเต็มไปด้วยความรักของผองเพื่อน มิตรภาพ และการดำเนินเรื่อง ที่ทำให้เราผูกพัน กับทุกๆตัวละคร เหมือนเราเป็นเห็บหมัดเกาะติดตามไปทุกที่ ((เนื่องด้วยตามอ่านมันทุกเวลาที่ว่าง จนขาดไม่ได้ต้องอ่านๆต่อ))
เอาง่ายๆถ้าฮาตลกขำๆ นี่ต้องบอกว่าสุดยอด ส่วนดราม่ามาไม่กี่ตอน ก็ทำเอาเราร้องให้ตาบวมเลย มันเข้าถึงอารมณ์มากๆๆๆๆๆๆ
สุดท้าย ขอบคุณ ทะเลหัวใจ
ขอบคุณนิยาย
-
เราเพิ่งมาตามอ่านทีหลัง ต้องบอกว่านิยายเรื่องนี้ดีมากจริงๆ
ขอบคุณคนเขัยนที่เขียนนิยายดีๆ ให้เราได้อ่านค่ะ
เป็นนิยายที่มีหลายอารมณ์มาก เวลาฮาก็ฮาจนน้ำตาเล็ด เวลาสุขก็ยิ้มตามจนแก้มจะแตก แต่ที่หนักสุดคือเวลาเศร้านี่ร้องไห้ตามจนเหมือนคนบ้าเลยอะ!!!!!!
หละงจากนี้เราก็จะติกตามผลงานของคุณไปเรื่อยๆ นะคะ ^^
-
สนุกมากหลายอารม บทซึ้งๆก็กินใจสุดๆชอบนิยายเรื่องนี้จัง :mew1:
-
เป็นนิยายที่ดีมาก อยากให้ทำเป็นซีรีย์ โดยบริษัทที่ดี ทีมงานดี นักแสดงดี
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ถึงตอนดราม่าก็ยังเรียกน้ำตาได้เหมือนเดิม best of the best สำหรับเราจริงๆ
-
อ่านได้เรื่อยๆมาก o18 ชอบมากกกกกกกกกก อ่านรอบสองละ :katai2-1:
-
มาอ่ารอบ 2 แล้วนะค้าบบบบ
-
แอบเข้าเล้า มานานล่ะ เรื่องนี้เปนนิยายในดวงใจอีก 1เรื่อง
ชอบพีม :o8: :o8:
-
ขอกลับมาเม้นอีกครั้ง เพราะกลับมาอ่านตอนค่ายอาสาอีกรอบ (น่าจะรอบที่ร้อยได้)
จำได้ดีที่สุดว่าอ่านเรื่องนี้ตอนปีหนึ่ง และได้ตัดสินใจไปค่ายเพราะเรื่องนี้เลย
ไปคนเดียวด้วย เพราะเรื่องนี้จริงๆ ที่ทำให้อยากไปรู้ว่าค่ายมันเป็นแบบนี้ไหม
เราจะไปเจออะไรแบบนี้ไหม เจอรุ่นพี่หล่อๆงี้ 55555
นี่ผ่านมาน่าจะห้า หกปีได้แล้วตั้งแต่ที่ได้ไปค่ยวันนั้น
อยากขอบคุณเรื่องนี้จริงงที่ทำให้ได้ตัดสินใจไป
มันคือความทรงจำที่ดีที่สุดอีกชิ้นในชีวิต
เราได้รับมิตรภาพ และหลายๆอย่างจากค่ายอาสา
ในขณะเดียวกันก็ได้เป็นผู้ "ให้"
มันสุขใจมากเลยนะ เมื่อคิดถึงทีไรเราก็นึกขอบคุณทุกที
ตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในค่ายอาสา นี่ก็ก้าวขาออกไม่ได้
ขอบคุณจริงๆ และตั้งแต่อ่านมาหลายเรื่องที่พูดถึงค่ายอาสา
จะบอกว่าเรื่องนี้คือเรื่องเดียวที่เหมือนค่ายอาสาที่มหาวิทยาลัยเรามากที่สุด
ทั้งเพลง และการแบ่งฝ่าย รวมถึงตัวรุ่นพี่ กิจกรรม เรื่องนี้คือคล้ายสุด
ดังนั้นเมื่อคิดถึงค่าย ก็จะนึกถึงเรื่องนี้
หากไม่ได้กลับไปเยี่ยมค่ายก็จะกลับมาอ่านเรื่องนี้แทนความคิดถึงแทน
ปล อยากจะเม้นเก็บไว้เป็นความทรงจำ และอยากบอกนักเขียน
-
:-[ :z3: o13 :sad4: :-[ :serius2: ไม่รู้จะใช้คำไหนกับเรื่องนี้ ดีจน!!!! คือต้องการให้คนมาอ่าน มาแชร์ ต้องการหนังสือหนักมาก ได้ข่าวว่ามีรีปริ้น น้ำตาไหลมาก รออย่างใจจดใจจ่อโครตตตตต
-
แวะเวียนมาอ่านอีกรอบเพราะคิดถึงหนุ่มๆเรื่องนี้จริงจัง :กอด1:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ อีกรอบและอีกรอบ นิยายเรื่องโปรด ถึงตอนดราม่าทีไรเสียน้ำตาทุกที :sad4: :o12:
-
ฟินซะ :กอด1:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ ติดแหงะเลย ไปห้องน้ำ กินข้าว ว่างๆ ต้องอ่าน น่าจะเกิน 5 รอบล่ะ
คิดถึงน้องภูมิ น้องพีม
ไม่มีเรื่องไหนอ่านไปยิ้มไป ได้ขนาดนี้
-
:katai5: :katai5:
ชอบมากๆเลยค่ะ เป็นเรื่องแรกๆที่อ่านเลย
รักตัวละครทุกตัวเลยยย กลับมาอ่านกี่ครั้งก็ไม่เบื่อเลย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ best of the best ของเราเลยเรื่องนี้
-
ลองเข้ามาอ่านตามคำเสียงเล่าลือเสียงเล่าอ้างค่ะ ว่ากันว่าควรเข้ามาอ่านนิยายวายในตำนานอีกเรื่อง สมคำเล่าลือค่ะ สนุกตลกโปกฮาจริงๆ555 แต่ให้มุมมองแง่คิดในอีกหลายๆด้านด้วยนะคะไม่ใช่แค่สนุกอย่างเดียว ขอบคุณไรท์สุดสวยมากค่ะ(สังเกตว่าจากที่ไรท์ตาลชอบเรียกตัวเองว่าน้องสวย หน้าเหมือนนางเอก30กำลังแจ๋ว ก็คาดว่าถ้ามั่นขนาดนี้น้องตาลคงจะสวยจริง อิอิ ) ขอบคุณนักอ่านFiRMMiEมากนะคะอยากให้มีสารบัญมากๆและแล้วก็มีคนจัดทำให้ เวลาเข้ามาอ่านซ้ำอีกจะได้หาจากสารบัญได้เลย เพิ่งเข้ามาอ่านนี่ไล่อ่านกัน322หน้าแบบเต็มๆ เพราะกลัวข้ามตอน555 เห็นคนแต่งไปลงเพิ่มที่จอยลดาแล้วไม่แต่งต่อรึคะ หรือจะมีภาคสองอีกมะผ่านไปหลายปีหนุ่มๆเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างไรกันแล้วบ้างเผื่อคนแต่งๆต่อมะคะ แล้วมีผลงานเรื่องอื่นๆอีกมะคะจะได้ติดตามต่อค่ะ
-
ดีมาตลอดแต่มาตกม้าตายตอนนายเอกมีคนพิเศษนี่แหละค่ะ อ่านยังไงก็ไม่ใช่แค่คนพิเศษแล้ว นี่มันชู้!ชัดๆ แล้วยังมาทำเหมือนพระเอกผิดงี่เง่าไปเองอีก นายเอกก็โคตรใจง่าย รู้จักกับพระรองไม่เท่าไหร่ก็ตั้งให้เป็นคนพิเศษแล้ว บอกว่าคนรักยังมีเลิกกันได้ แต่คนพิเศษเป็นได้ตลอดอะไรทำนองนี้ อยากตบปากและกระทืบซ้ำมากแล้วยังทำเหมือนเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติอีก ตือ มันใช่หรอวะคะ ยกให้เป็นนายเอกแสนเลวแห่งปีไปเลย สงสารพระเอกมาก
-
:pig4: :pig4:
-
กลับมาอ่านใหม่ :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึง :กอด1:
-
คิดถึงเรื่องนี้กลับมาอ่านใหม่ :กอด1:
-
คิดถึงงงง กลับมาอ่านรอบที่ล้านนน
-
แวะมาอ่านอีกรอบ คิดถึงภูมิพีมแอนด์เดอะแก๊ง
-
คิดถึงเรื่องนี้มาก เรื่องในดวงใจ กลับมาอ่านกี่ครั้งก็อบอุ่นเสมอ รักเรื่องนี้มากจริงๆ :-[
-
กลับมาอ่านอีกรอบเพราะจำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้ว 55555
-
o13 คิดถึง
-
เรื่องนี้คืออ่านหลายรอบจัด มักหลายๆๆ
อ่านรอบแรกนี่ร้องไห้ยังกะญาติเสียในช่วงมาม่า
o13
-
:mew1:
-
อยากได้เล่มจังเลย
-
:mew2: พึ่งมีโอกาสได้มาอ่าน สนุกมาก ครบรสจริงๆ :katai2-1:
-
กลับมาอีกอีกรอบ เรื่องนี้คือเรื่องแรกๆที่อ่านเลยค่ะ และเป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป ชอบในความสัมพันธ์ของเพื่อน น้อยครั้งมากๆ ที่เราจะอินกับคู่อื่นที่ไม่ใช่ ตัวเอก แต่เรื่องนี้ บุคลิกทุกคน ความสัมพันธ์ตัวละคร ทำให้เราผูกพันมากๆ ตอนที่เลิกกัน เราอ่านแล้วร้องไห้ทุกครั้ง รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด เนื้อเรื่องดีมากๆ ขอชมอีกเป็นร้อยๆครั้ง อยากบอกว่ารักเรื่องนี้มากๆค่ะ :mew1: