************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
************************************************
MY HUSBAND
#สามีผมเป็นฆาตกร
Rate : Thriller , angst , mystery , Yaoi
Story : Blood_hana
++++++++++++++++++++
เมื่อสามีผมเป็นฆาตกรต่อเนื่อง
++++++++++++++++++++
สารบัญ
ตอนที่ 1 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3985861#msg3985861 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3985861#msg3985861)
ตอนที่ 2 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3985975#msg3985975 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3985975#msg3985975)
ตอนที่ 3 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3986529#msg3986529 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3986529#msg3986529)
ตอนที่ 4 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3987525#msg3987525 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3987525#msg3987525)
ตอนที่ 5 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3989364#msg3989364 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3989364#msg3989364)
ตอนที่ 6 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3990386#msg3990386 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3990386#msg3990386)
ตอนที่ 7 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3993113#msg3993113 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3993113#msg3993113)
ตอน 8 : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3994338#msg3994338 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3994338#msg3994338)
ตอนที่ 9 (END) : https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3995094#msg3995094 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70597.msg3995094#msg3995094)
My husband
#สามีผมเป็นฆาตกร
My husband 1
การแต่งงานระหว่างเพศเดียวกันอาจไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมนัก ถึงอย่างนั้นก็นับว่าเปิดกว้างมากขึ้นในยุคปัจจุบันและหวังว่าอนาคตผู้คนจะเปิดใจยอมรับเพศทางเลือกที่มากขึ้น นั่นคือสิ่งที่สื่อต่างประเทศกำลังนำเสนอข่าวที่มีการเรียกร้องสิทธิมนุษยชนว่าด้วยเรื่องของเพศทางเลือกจากขบวนชาวสีรุ้งหรือที่เรียกว่า LGBTQ ข่าวทั้งหมดถ่ายทอดสดผ่านโทรทัศน์จอแบนหรูติดผนังในห้องทำงาน เสียงดังมาถึงชายหนุ่มผิวขาวละเอียดสูง 176 เซนติเมตรอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีส้มง่วนอยู่กับการล้างจานในครัว มือขาวค่อนอวบป้อมสวมแหวนทองคำราคางามประดับที่นิ้วนางซ้าย ส่องระยับจับตายามต้องแสงไฟบนเพดานมอบความสว่างในยามราตรีอันเงียบสงัด
ซ่า..
ซ่า..
ซ่า..
‘ลูกคิด’ เหลือบตาไปยังที่เก็บมีดทำครัว 12 ช่อง ที่ควรครบ 12 เล่ม…
ซ่า..
ซ่า..
ซ่า..
“ลูกคิด” เสียงทุ้มนุ่มนวลดังขึ้นจากข้างหลัง มือป้อมสั่นระริก เขาเม้มปากแน่น คุมร่างกายให้นิ่งก่อนหันไปอย่างช้าๆ
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ พี่สิงห์”
‘สามี-สามี’ คือคำแสดงความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน และตอนนี้สามีของคิดเจ้าของแหวนอีกวงนามว่า ‘สิงห์’ กลับมาบ้านแล้ว ‘พี่สิงห์ หรือ สิงหา’ อายุมากกว่าคิดหนึ่งปี เขาเกิดเดือนสิงหาคมเป็นหนุ่มราศีสิงห์จึงได้ชื่อว่าสิงห์ เขาเป็นชายหนุ่มตัวสูงเทียบเท่าคิด แต่มีหน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม ผิวสีน้ำผึ้ง มีเสียงทุ้มอันนุ่มนวล ผมสีดำขลับสวยดั่งทะเลยามค่ำไม่ต่างจากดวงตาคมกริบ
และ..เป็นฆาตกรต่อเนื่อง
สิงห์ถือกระเป๋าเอกสารเดินผ่านครัวไป ลูกคิดหลุบตามองหยดเลือดเป็นทางจากกระเป๋าทั้งหน้าซีด เขาเป็นสามีที่ดี มีงานการทำ รู้จักหาเงิน เป็นคนมีชื่อเสียง ร่ำรวยมหาศาล แน่นอนว่านามสกุลอรุณโรจน์ ไม่มีใครที่ไม่รู้จักทายาทไฮโซพันล้านเจ้าของธุรกิจมากชื่อเสียงมากมายหลายด้านในประเทศไทย
เรียกได้ว่าดีพร้อมทุกอย่าง รวมถึงบ้านหลังนี้ ดีจนไม่อยากเชื่อว่าจะเข้ามาจีบเด็กปอนๆอย่าง ลูกคิด พีระ แสงทอง ที่เป็นเพียงหนึ่งในบาริสต้าร้านกาแฟใต้ตึกสำนักงานใหญ่ของบริษัทอรุณโรจน์ ทำหน้าที่ชงกาแฟให้ลูกค้าและเป็นมนุษย์เงินเดือนหาเช้ากินค่ำไปวันๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง..วันที่ประธานบริษัทลงมาเยือนที่ร้านกาแฟ
...
“อเมริกาโน่”
สิงห์เข้ามาสั่งกาแฟ จังหวะนั้นลูกคิดละสายตาจากเครื่องชงกาแฟ พวกเขาต่างคนต่างสบตากัน ทุกคนในร้านก็พากันตกใจไม่ต่างจากลูกคิด แน่นอน..เพราะไม่มีใครที่ไม่รู้จักเจ้าของตึกหรอก วันนั้นลูกคิดชงอเมริกาโน่ตามสูตรของร้านเมล็ดกาแฟที่ทางแบรนด์สั่งเข้ามาตามด้วยไซรัปปริมาณเหมาะสมตามสูตรที่ทางร้านระบุเอาไว้ในระดับมาตรฐาน แค่นั้นแล้วก็แยกย้ายจากกันไปในฐานะคนขายกับลูกค้าทั่วไป
ทว่า..ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ หลังจากวันนั้น..สิงห์ก็ไปหาเขาที่บ้าน แล้วขอลูกคิดแต่งงานกับน้าสาวที่ไม่ทำงาน เอาแต่ติดการพนัน ใช้ข้อเสนอว่ายินดีใช้หนี้ให้แทน ซึ่งทางน้าก็ยินดีประเคนหลานชายให้ทันที งานแต่งจัดขึ้นในโรงแรม ทั้งคู่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาว นักข่าวทั้งหลายช่องสื่อต่างครหาว่าลูกคิดตั้งใจมาเกาะเงินสิงห์แน่นอน
ที่สำคัญเรื่องชอบผู้ชาย ก็แสนหนักหน่วง
ทว่าสิงห์กลับไม่สะทกสะท้าน จับมือขาวป้อมสวมแหวนอันเป็นสัญลักษณ์ของการครองคู่ เจ้าแหวนทองคำงามล้ำมากราคาที่ลูกคิดไม่เคยคิดฝันว่าจะมีโอกาสได้มาประดับบนมือ
ชีวิตคู่เริ่มต้นขึ้น เมื่อเข้าหอ..ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ ลูกคิดไม่เคยมีความรัก ไม่แน่ใจว่าตัวเองสนใจเพศอะไรระหว่างตรงข้ามหรือเพศเดียวกัน ชีวิตที่ผ่านมาคิดเพียงแต่ทำงานไปวันๆเพื่อหาเงินมาจุนเจือบ้านและเลี้ยงหน้าที่ไม่เอาอ่าว พยายามประคับประคองให้ชีวิตมีความเป็นอยู่ที่ดีก็เท่านั้น
ชีวิตส้มหล่น
กระดุมเสื้อสูทปลดทีละเม็ดด้วยมือสีเข้ม ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกไป ชีวิตของลูกคิดที่ไม่เคยค้นหาคำตอบของตัวเองในเรื่องรสนิยมทางเพศรวมถึงความรัก ทว่า..ความส้มหล่นที่มาพร้อมกับทางเลือกที่ไม่อาจเลี่ยงได้ว่าจากนี้ไป
เขาจะต้องอยู่กินกับเพศเดียวกัน ใช้ชีวิตอยู่บนความครหาของสังคมที่ไม่เปิดกว้างอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ ร่างกายขาวละเอียด สรีระแบบผู้ชาย ไร้หน้าอก ไร้สัดส่วนโค้งเว้า ผิวแข็งแน่นกล้ามหาได้เนียนนุ่มชวนบีบเคล้นแบบสตรี นี่คือสิ่งที่สิงห์เลือกสู่ขอมาเพื่อมาเป็นคู่ชีวิต ร่างกายสั่นไหวยามหลังสัมผัสฟูกเตียงไซส์คิงขนาดใหญ่ในห้องนอนกว้างหลายเท่ายิ่งกว่าห้องเช่าเล็กๆที่อาศัยกับน้าสาว ยิ่งร่างสูงปลดเสื้อออกเผยผิวสีน้ำผึ้งกำยำมัดมัดกล้ามเป็นลอนแน่นเข้ามาทาบทับ ลูกคิดก็ยิ่งตัวสั่นกว่าเดิม
ปึก!! ปึก!! ปึก!!
เอี๊ยด!! เอี๊ยด!! เอี๊ยด!!
จุกเหมือนฝืนกลืนก้อนหินลงท้อง เพราะไม่รู้สึก..จึงหวั่นเกร็งระคนกล้ำกลืน ราตรีนั้นทำเพียงนอนนิ่งๆ ให้อีกฝ่ายได้เสพสุขกับเรือนร่างของเขาจนหนำใจ
“อา….”
สุรเสียงแหบพร่าชัดก้องข้างหูแดงจัด ตอกย้ำแน่ชัดถึงการเป็น ‘สามี’
หลังจากนั้นสิงห์ให้ลูกคิดลาออกจากร้านกาแฟ เขากลายมาเป็นพ่อบ้านให้กับสิงห์ คอยดูแลทุกอย่าง ทั้งอาหาร ชงกาแฟให้ในตอนเช้า รีดผ้า ซักผ้า ทำความสะอาดบ้านช่องรวมถึงทำสวนไปในตัว เป็นเรื่องน่าประหลาดไม่น้อย ทั้งที่อีกฝ่ายก็แสนจะร่ำรวย กลับไม่มีคนใช้สักคน แต่ลูกคิดไม่ได้คิดมากในจุดนั้น ในเมื่อนี่เป็นหนึ่งในหน้าที่คู่แต่งงานพึงกระทำ และเขาสามารถทำได้อย่างเท่าที่ทำเป็น อาจเป็นโชคดีที่มีน้าไม่เป็นโล้เป็นพาย จึงภาระให้คนอย่างเขาต้องทำอะไรหลายอย่างแทนผู้หญิงตั้งแต่ยังเล็ก
“โชคดีชะมัด ได้คนรวย” ทุกคนต่างบอกว่าลูกคิดแสนโชคดี มีชีวิตดั่งซินเดอเรลล่าในนิทาน เป็นเพียงสามัญชนแต่ดันเป็นที่ต้องตาของเจ้าชายรูปงาม เขาเองก็คิดเช่นนั้น…
“หือ?” จนได้เห็นเสื้อเปื้อนคราบเลือดวันหนึ่ง วันหนึ่ง วันหนึ่ง และวันหนึ่งรวมเป็นหลายวันที่ถี่ซ้ำ รังแต่จะเลอะมากขึ้นจากหยดดวงเล็กๆ ขยายใหญ่ขึ้นเป็นชโลมเลือดทั้งตัว นิ้วนางซ้ายสวมแหวนแต่งงานสัมผัสได้ถึงผิวโลหะช่างเย็นเหมือนถูกน้ำแข็งกะทันหัน หนักอึ้ง กัดกร่อนน่าถอดทิ้ง แต่..ไม่ง่ายอย่างนั้นหลังได้กลิ่นคาวคลุ้งโชยมาจากด้านหลัง
สามียืนอยู่ ถือกระเป๋าเอกสารมีหยดเลือดร่วงหล่นสู่พื้น ทอดยาวมาตลอดทางจนถึงห้องซักผ้าที่ลูกคิดอยู่
“พี่สิงห์..ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ” ฝืนกล่าวต้อนรับทั้งเสียงปกติที่สุดเท่าที่ทำได้
โชคดีไม่มีจริง
…
ลูกคิดหยิบไม้ม็อบชุบน้ำถูพื้น คอยไล่เช็ดหยดเลือดเป็นทางยาวไปจนถึงห้องของเล่นของสิงห์ที่อีกฝ่ายไม่อนุญาตให้เปิดเข้าไปอย่างเด็ดขาดและลูกคิดก็ไม่อยากจะเข้าไปด้วย
ครืดดดดดดดดดดดดดดด
ครืดดดดดดดดดดดดดดด
ครืดดดดดดดดดดดดดดด
ครืดดดดดดดดดดดดดดด
ครืดดดดดดดดดดดดดดด
เหม็นคาวเลือดลอยออกมา
มือสั่นเข้าไปกว่าเดิม ลูกคิดกลืนน้ำลายลงคอ กลั้นใจแล้วยกมือขึ้นมา..เคาะ
ก๊อก ก๊อก
“อาหารเย็นเสร็จแล้วนะครับ”
“......”
เสียงครืดคราดในห้องเงียบไป ลูกคิดถอยออกมานั่งในห้องอาหาร มองโต๊ะกินข้าวที่เขาทำเสต็กปลาแซลม่อน ทานเคียงกับมันบดอบชีส ขนมปังปิ้งและสลัดผักเฉพาะจานของสามี แต่จานลูกคิดไม่มีผักเนื่องจากไม่ชอบกินผัก ตากลมจ้องมองนาฬิกาบนฝาผนังเดินไปไม่มีที่สิ้นสุด จ้องอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดแตะอาหารจนกว่าอีกฝ่ายจะมา
นานเกือบ 20 นาที
ครืด..
เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเลื่อนออก สิงห์มานั่งร่วมโต๊ะทั้งเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน กลิ่นหอมสบู่แชมพูฟุ้งกระจาย ส้อมมีดกระทบจานเป็นระยะ ไร้บทสนทนา ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาจดจ้องอยู่กับการกินอาหารในจาน ลูกคิดเหลือบมองช่องเก็บมีดในครัวที่ตอนนี้..ครบแล้ว 12 เล่ม..
ก่อนเลื่อนสายตามายังแหวนคู่ รูปทรงเหมือนกัน ไม่มีจุดต่าง บ่งชี้ว่าพวกเขาตบแต่งกันในฐานะคู่ชีวิตอย่างถูกต้อง
“แกะส้มให้พี่หน่อย” สิงห์หยิบส้มในกระจาดยื่นให้ ลูกคิดวางส้อมและมีดลง..มองส้มในมือซ้ายสวมแหวนก่อนสบตาที่อ่านไม่ออกของสามี
“ครับ” มือซ้ายขาวป้อมสวมแหวนรับส้มมาแกะเปลือก จังหวะนั้นนิ้วเผลอสัมผัสมือสีเข้มเข้า
อา...ใจหล่นวูบไปตาตุ่ม
ดวงหน้าขาวกลมค่อนแป้นแบบคนไทยเชื้อสายจีนก้มหน้าตั้งใจปลอกเปลือกออก จิกเล็บเข้าไปในผิวส้ม กลิ่นฉุนกับน้ำในเปลือกลอยปะทะจมูก ก่อนจะใช้แรงเพียงเล็กน้อยฉีกลอกมันออกไปจนเหลือเพียงชิ้นเนื้อสีส้มสดใส เขาแกะชิ้นเรียงจัดใส่จานส่งให้ชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งตรงหน้า
“ลูกคิด” คนขอให้ปลอกส้มกลับเรียกชายหนุ่มหน้าตี๋ที่กำลังเก็บจาน ลูกคิดมองสิงห์หยิบส้มชิ้นหนึ่งจ่อเข้าที่ปาก
“...”
“...”
กิน
TBC
My Husband 7
ติ๊ด...ติ๊ด.....ติ๊ด.......
“ปลุกเขา”
ติ๊ด.......................................................
แสงไฟส่องหน้า เจิดจ้าชวนแสบร้อน ร่างขาวโพลนสะดุ้งสุดตัวและดิ้นพล่าน เสียงทุ้มหวีดร้องดังลั่น ตะเบ็งออกมาเสียเส้นเลือดขึ้นคอแดงก่ำ
“อ๊ากกกกกกกกกกก ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วย!!!! ผมจมน้ำ!!!!”
“อย่า! ช็อต! เขา!!” แต่แล้วเสียงคำรามตะคอกจากใครไม่รู้ ใครบางคนที่ดึงสติคนทุรนทุรายให้กลับมา นัยน์ตาหวาดผวาสุดแสนกับการถูกปล่อยให้จมลงคลองลึกทั้งที่ติดอยู่ในรถแท็กซี่ แต่แล้วช่างน่าฉงนที่รอบตัวหาใช่คลองดำมืดยามฝนพร่ำ กลับเป็นห้องสี่เหลี่ยมขาวสะอาดเปิดไฟสว่างจ้า เขานั่งอยู่บนเก้าอี้..ถูกจับแขนขามัดไว้ด้วยเข็มขัดหนังล็อกแน่นหนา มีสัญญาณชีพจรดังเป็นระยะจากเครื่องวัดสัญญาณข้างตัวต่อสายระโยงค์รยางค์เชื่อมต่อกับร่างกายของเขาในชุดสีขาวโพลนที่ไม่เคยมีมาก่อนในตู้เสื้อผ้า
“คุณลูกคิด” เสียงนั่น..เบาลงกลับคืนเป็นนุ่มนวล เสียงของ..ผู้หญิง
“ดา...หลา...”
ลูกคิดน้ำตาคลอ จับจ้องผู้หญิงตรงหน้าที่เขาเป็นห่วงสุดแสน หลังดาหลาได้ยินปฏิกิริยาตอบกลับด้วยการเรียกชื่อของเธอ ปากอิ่มสวยขยับส่งยิ้มอ่อนโยนให้เหมือนยามได้พบเจอในทุกครา
“ดาหลาปลอดภัยดีใช่ไหม! พี่สิงห์..พ..พี่สิงห์”
“ใจเย็นๆค่ะ คุณลูกคิด เขาทำอะไรไม่ได้ตราบใดที่คุณลูกคิดอยู่ที่นี่”
ที่นี่?
ที่นี่ของดาหลาทำเอาคนถูกมัดได้ชักสีหน้างวยงง วันนี้ดาหลากลับไม่ใส่ชุดบาริสต้าแต่อยู่ในเสื้อยืดคอเต่าสีแดงอมม่วงกับกระโปรงศอกสีเทาทับด้วยกาวน์ขาวติดป้ายชื่อ
‘แพทย์หญิงดาหลา เกลี้ยงวงศ์วาน’
“หมายความว่าไง..” สับสนไปหมด ดาหลาเป็นบาริสต้า เหตุไฉนจึงกลายเป็นหมอ
แล้วตัวเขาจำได้แม่นยำว่านั่งแท็กซี่ไล่ตามสิงห์อยู่ก่อนเกิดอุบัติเหตุชนรถสิบล้อ พลัดตกลงไปในคลองริมถนนมิใช่หรือ?
“พี่สิงห์หรือสิงหา เขาอยู่ข้างใน” เธอนั่งเก้าอี้อีกฝากฝั่งของโต๊ะเหล็ก โต๊ะที่มีเพียงลูกคิดและดาหลานั่งเผชิญหน้ากันโดยมีแฟ้มเอกสารสีน้ำเงินปึกหนาวางตั้งไว้ตรงหน้าอันน่าครุ่นสงสัย มือเรียวยาวสะอาดสะอ้านประสานกันวางบนโต๊ะสบตาชายหนุ่มตัวใหญ่ที่จ้องมาด้วยแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยคำถามมากมาย
“สิงห์คืออีกบุคลิกของคุณ” ดาหลาอธิบาย “ดาหลาเป็นจิตแพทย์และทำหน้าที่บำบัดรักษาคุณลูกคิด”
..โลกพังทลาย..
“นี่คือครั้งแรกที่ได้คุยกับลูกคิดตัวจริง ที่ผ่านมา..เราคุยกับสิงห์..เขาแกร่งเกินไป หวงคุณมากและร้ายกาจ” ดาหลาเปิดแฟ้มสีน้ำเงิน ภายในเป็นรูปคดีหั่นศพที่เกิดขึ้นทั้งหมด..12 ศพด้วยกัน ทุกชิ้นส่วนของเหยื่อจะถูกชำแหละยัดใส่กระเป๋าเอกสารสีดำแล้วนำไปฝังกลบไว้ในใต้สะพานรกร้าง ทุกคนถูกตัดเป็นท่อนๆ ตามรอยต่อของข้อกระดูกทุกชิ้นส่วน ขนาดนิ้ว 1 นิ้วยังถูกหั่นออกอย่างละเมียดละไมซอยย่อยตามข้อนิ้วเป็นชิ้นเล็กๆใส่ในกระเป๋า
“พระเจ้า..” ลูกคิดกล่าวทั้งเสียงสะอื้นกับภาพสุดท้าย ภาพเขาเองสภาพเนื้อตัวเปื้อนเลือดถูกตำรวจเข้าจับกุม ใบหน้ากลมเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน ทว่า..แววตาช่างเยือกเย็นน่าสะพรึงจนไม่อยากเชื่อว่ามีสีหน้าเช่นนี้ได้
“แหวะ!!!” ทนไม่ไหวแล้ว..สำรอกอ้วกออกมารดลงสมุดแฟ้มทั้งน้ำตาไหลพราก
ฝีมือเขา ฝีมือเขาทั้งนั้น ความลับในกล่อง ในบ้านหลังนั้น..ทุกสิ่งอย่าง..
“ฮ..ฮือๆ” ลูกคิดร้องไห้จนตัวสั่นกับความจริงที่รับรู้อันน่าอดสู ขยะแขยงเหลือเกิน แค่คิดว่ามือทั้งสองใช้..ทำอะไรโหดร้าย ยิ่งกำมือแน่นเกาเล็บเขี่ยฝ่ามือด้านใน ข่วนแรงจนได้เลือดซิบอย่างนึกรังเกียจ
“ใจเย็นค่ะ ไม่ใช่คุณลูกคิดค่ะ แต่เป็นอีกบุคลิกของคุณ” จิตแพทย์กล่าวปลอบโยน
“ฮึก...ฮือ...ผ...ผม...ผมจำอะไรไม่ได้ ม...ไม่ได้เลย”
“มันไม่ใช่เรื่องแปลกค่ะ คุณลูกคิดมีอาการของโรค DID มันไม่แปลกอะไร” คำปลอบโยนให้กับฆาตกรต่อเนื่อง รับรู้ความจริงที่เกี่ยวกับตัวตน ทุกสิ่งอย่างที่รับรู้มาตลอดของลูกคิดแท้จริงแล้วเป็นโลกใบหนึ่งที่สร้างขึ้นมาในหัวสมองใต้กะโหลกศีรษะเท่านั้น
ไม่มีอยู่จริง ไม่มีเลย
รวมถึงตัวของ ‘สิงห์ สิงหา อรุณโรจน์’
พลัน!! ไฟในห้องกลายเป็นสีแดง นางพยาบาลวิ่งเข้ามาแจ้งหมอดาหลาทั้งสีหน้าตื่นตระหนกไม่ต่างจากหมอ
หวอ!!! หวอ!!!!
“คุณหมอคะ! คลื่นสมองเขา!! เขากำลังมา!!!”
“อะไร!! อะไร!!! เกิดอะไรขึ้น!!!!” ลูกคิดร้องผวา ตัวสั่นแทบสติแตกน้ำตานองหน้ามองรอบกายที่เต็มไปด้วยผู้คนวิ่งกันวุ่นวายจ้าละหวั่นไปหมด อาการปวดหัวปะทุขึ้นจี๊ดเสมือนถูกเครื่องบดบีบหัวก็ไม่ปาน จิตแพทย์สาวลุกพรวดจากเก้าอี้เอื้อมมือเข้ามาประคองหน้าลูกคิด จับยึดให้หันมามองหน้าเธอ
“คุณลูกคิดมองตาหมอ มอง มองค่ะ!!” ลูกคิดตัวสั่น เขาปวดหัวไปหมด น้ำตาเจิ่งนองหน้า มองตาดาหลา
“คุณต้องกลับไปฆ่าเขา” ทางเดียวที่จะปลดปล่อยจากเรื่องบ้าๆเหล่านี้
“ผ...ผมทำไม่ได้..พี่สิงเป็นฆาตกร”
ฆาตกร
“คุณทำได้คุณลูกคิด เพราะคุณคือ ลูกคิด พีระ แสงทอง ไม่ใช่ สิงห์ สิงหา อรุณโรจน์ จำไว้” ดาหลาจูบเขาแนบชิดสนิทปากหนาได้รูปของฆาตกรต่อเนื่องผู้ป่วยเป็นโรค DID ลูกคิดจับสัมผัสได้ถึงรสจูบของเธอช่างแสนนุ่มนวล ไม่มีกาแฟติดปลายลิ้นใดๆ กับกลิ่นหอมเฝื่อนของดอกไม้สีแดงตรงกับชื่อของเธอ เขาเคลิ้มได้ไม่นานกลับได้ยินเสียงอื้ออึงรอบทิศทางกระแทกในหู รู้สึกถึงแรงมหาศาลดั่งหลุมดำกระชากให้หลุดจากหญิงสาวผู้เป็นจิตแพทย์
“ช่วยด้วย!!!!!” กรีดร้องได้เพียบในใจ ตกสู่ความมืดอันเงียบงัน.....
ติ๊ด..
…
[/b]
ซ่า...ซ่า.....ซ่า....
ฝนตกรอบทิศทางเสียงแรกที่ได้ยินหลังจมปลักในความมืดอันเคว้งคว้างไร้สุรเสียง ลูกคิดลืมตาขึ้นช้าๆ พบกับฟ้าผ่าลงมาสู่ผืนดิน สว่างส่องทะลุม่านบางติดกระจกหน้าต่างบานใหญ่หรูหรา ก่อนหลุบมองตัวเอง เขาตัวเปียก เปลือยเปล่า ไม่เหลืออะไร ถูกจับนั่งอยู่บนเก้าอี้แขนไพล่หลังมัดยึดด้วยเชือกหนาแน่น อาหารปวดหัววิ้งเริ่มหายไปทีละนิด ภาพพร่ามัวปรับมาชัดเต็มตาจึงรู้ว่าลูกคิดกลับมาอยู่ในบ้านหลังใหญ่อันเป็นเรือนหอกับบุคลิกฆาตกรต่อเนื่องในตัว
กริช! กริช! กริช!
เสียงลับมีดดังเป็นระยะแสบแก้วหู ร่างกายขาวผ่องเปลือยเปียกโชกสั่นกว่าเดิม ถวิลหาไออุ่นสุดแสนแต่ก็ไม่ใจตัวเองว่าอาการสั่นที่ว่ามาจากสาเหตุอันใด ปนเปเสียจนแยกไม่ออก ตากลมเหลือบมอง..สามีของตัวเอง นอนร่วมรักก็หลายครั้ง แท้จริงแล้วคือสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาจากจินตนาการ
สามีที่พร้อมไปเสียหมด ตกหลุมรักบาริสต้าชีวิตอาภัพ
จะเป็นจริงได้ไง
ดอกฟ้ากับหมาวัดในวันเดียว
“พี่สิงห์...” เรียกทั้งเสียงสั่นเครือ สิงห์สวมถุงมือหนังสีดำอยู่ในชุดสูทสีเดียวกัน วางกระเป๋าเอกสารลงกับโต๊ะกินข้าวข้างกระจาดใส่ส้มผลเกลี้ยงเปลือกสวยหลายลูกและมีดชุดใหม่วางเรียง 12 เล่ม ขายาวสวมสแล็คดำก้าวเข้ามาประชิดร่างขาวค่อนอวบของบุรุษหน้าตี๋ไทยเชื้อสายจีน แล้วใช้ฝ่ามือประคองหน้ากลมล้อมผมสีเปลือกไม้ตัดสั้นให้เงยหน้าให้สบตาสีดำดั่งทะเลคืนมืด
“นังนั่นจูบลูกคิด”
สิงห์บีบคางแล้วบดจูบ ขยี้ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะตัวสั่น หวาดกลัวเขา กลัวจนเยี่ยวราดไหลเป็นทางผ่านเรียวขา เอาแต่ร้องไห้เป็นเด็กน้อยปล่อยโฮออกมา
“อย่าร้อง”
“ฮือๆๆ”
“อย่า ร้อง”
“ฮือออออออออออออ”
“กูบอกว่ามึงอย่าร้อง!!!!!!!!!!!!!!” ครั้งแรกที่สิงห์ตวาด ขึ้นมึงกูใส่คู่ครอง
ลูกคิดช็อกพูดไม่ออก ผงะตกใจ รีบกัดปากกลั้นเสียงสะอื้น กัดแรงจนเนื้อปากแตก สิงห์จ้องเขม็ง ถลึงตาดุดันเยี่ยงสัตว์ป่ากินเนื้อในพงไพรสมญานามราชสีห์ นี่คือเขาและเขาคือสิงห์ ทั้งสองคือลูกคิด..ในตัวตนที่สร้างขึ้นมา
ตัวสูง แข็งแรง ดูดี มีเงินและโหดเหี้ยม
“พ...พี่สิงห์..พอเถอะ..”
สิงห์ก้มหน้าลงไป ลงต่ำ
“ม...ม..ไม่...อื้อ..”
ปรนเปรอแบบที่ลูกคิดชอบ สามีของเขาผู้รู้ใจไปเสียหมด เราอาจไม่ค่อยคุยแต่เรื่องเซ็กส์เราต่างรู้ดี ปลายเท้าจิกเกร็ง จนเผลอซี้ดปากเสียว ตากลมเหลือบมองบนโต๊ะ มีด...หลายด้ามข้างกระจาดส้ม
“พ...พี่สิงห์...” เรียกอีกฝ่าย ครางวะแว่วออกมา “เข้ามาเถอะ.. ผมขอโทษ..”
ร้องขอ วิงวอน ความต้องการจากสามีและสามีอย่างลูกคิดวอนขออยู่ สิงห์ละปากจากแก่นกลางตัวที่พึ่งปล่อยของเหลวออกไปอย่างไม่นึกรังเกียจแล้วเงยหน้ามองกลมอ่อนล้า
สามี สามี ความสัมพันธ์ระหว่างเราในจิตเดียว
“เสียบมาให้มิดด้าม ทั้งล่างและที่ตัวผม” ลูกคิดอ่อนล้าเต็มกลืน ชีวิตเหมือนฟ้าถล่ม โลกช่างเจ็บปวดกับความจริงที่รับรู้มันช่างน่าละอาย ทำไมเขาต้องสร้างสิงห์มาทำเรื่องชั่วแบบนี้ สนองอะไรแบบนี้ สิงห์ปฏิบัติตามด้วยดีเข้ามาเล้าโลมลำคอหนา จับแยกขาขาวให้อ้ากว้างสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางสีหวาน กระตุกควานจุดเร้าจนคนถูกมัดแอ่นอกครางเสียงหวานไม่เป็นภาษา ทุกอย่างมันช่างดีไปหมด ดีจนเผลอไผลเกือบลืมทุกสิ่ง
“อ..อ้า..อา..พี่สิงห์..” ทุกสิ่งสนองบนความโรคจิตตัวเอง
“ไอ้โรคจิต ไอ้ฆาตกร”
สิงห์ชะงักนิ่ง ค่อยๆถอยออกมาจากคนริก่นด่า แสดงน้ำเสียงขยะแขยงต่อโลกที่สร้างขึ้นมาดังไปถึงชายชุดดำผิวสองสีเบื้องหน้า สามีสุดแสนดีเริ่ดไปทุกอย่างไม่มีอะไรทำให้ลูกคิดต้องลำบากใจ แต่..กลับเป็นสิ่งที่สร้างมาเพื่อทำเรื่องชวนสำรอกสุดแสนโหดเหี้ยมไร้ความเป็นคน
“ลูกคิดไม่อยากมีพี่แล้วเหรอ”
แหวนแต่งงานยังสวมใส่ทั้งสิงห์และลูกคิดเป็นเพียงเปลือกแล้วสิ้น สิงห์หน้าตาน่ากลัวจนลูกคิดต้องหลบตา
“พี่รักลูกคิดมาก”
“.....”
“ที่เราแต่งงานกัน ไม่มีค่าเลยเหรอ”
“....”
“พี่ปกป้องดูแลลูกคิด เป็นสามีที่ดี ทำไมพูดจาแบบนั้นออกมา!!!!”
มือบีบคอขาวแน่น ลูกคิดดิ้นทุรนทุราย ขาเก้าอี้สั่นโยกไปมา สบมองเข้ากับใบหน้าคมหล่อที่หลั่งน้ำตาให้เห็นเป็นครั้งแรก
ฉึก!!!!!!!!
สีแดงพุ่งทะลักย้อมใบหน้าขาวผ่อง เชือกมัดตรวนขาดโดยมีดเล่มหนึ่งใน 12 เล่มบนโต๊ะที่เขาอาศัยจังหวะอีกฝ่ายหลงระเริงกับตัณหาทางอารมณ์ฉวยหยิบมาหั่นเชือกขาด ลูกคิดกระชากมีดออกจากคอหนาสีเข้มแล้วถอยออกจากตัวสิงห์ ร่างสูงทรุดลงไปนอนกับพื้น ชักกระตุก กุมแผลเลือดทะลักจากลำคอ ตาแดงก่ำมองลูกคิด
มองสามีของเขาตลอดเวลา 2 ปีที่อยู่ด้วยกันมา
“ล...ลูกคิด...”
สิงห์เอ่ยนามของคู่แต่งงาน สวมแหวน อยู่เคียงกันมาในบ้านหลังนี้ด้วยกัน ทำอะไรด้วยกันหลายอย่างในกรอบของคำว่าครอบครัว เขาตะเกียกตะกายคลานไปที่ห้องชั้นล่าง ทิ้งเลือดไหลอาบเป็นทางในทุกการเคลื่อนไหวก่อนไปทรุดล้มหลังพิงกำแพงข้างห้องลับ ลูกคิดกำมีดแน่นมือสั่น..นี่เป็นครั้งแรกที่ตัวตนลูกคิดได้ลงมือ ย่ำก้าว เหยียบเลือด รอยเท้าทิ้งไว้เป็นทางไล่ตามฆาตกรต่อเนื่องผู้เป็นสามี..เป็นตัวตนที่สร้างขึ้นมาในโลกจินตนาการ สิงห์นั่งหายใจอ่อนแรงทุกขณะ ลูกคิดย่อตัวนั่งยองๆ สบตากันและกัน
แหวนแต่งงาน สิงห์สวมอยู่ เหมือนเขาประดับไว้บนมือซ้าย มือ..ยกขึ้นมาสัมผัสแก้มใส เกลี่ยน้ำตาไหลเจิ่งนองหน้าผู้ลงมือแทงคอตัวเองออกไป
“แกะ...ส้ม...ให้พี่....”
คำขอในวาระสุดท้ายทั้งกระอักเลือด ลูกคิดมองอย่างนึกลังเลทั้งที่กำมีดแน่น หากแทงซ้ำเรื่องจะได้จบลง ตัวตนอันตรายของเขา กับชีวิตที่ต้องทนอยู่กับฆาตกรมาตลอดก็จะหายไป
“ครับ..” ลูกคิดเช็ดน้ำตายอมเก็บมีดหยิบส้มมาแกะเปลือกออกจัดใส่จานส่งให้สิงห์ สิงห์หยิบมากินทั้งแววตาเลื่อนลอยเต็มทน เลือดก็ไหลไปจากแผลเจิ่งนองพื้นห้องกระจายเป็นวงกว้าง
ส้มพร่องในจานไป ชิ้นแล้ว ชิ้นเล่า..จนถึงส้มชิ้นสุดท้าย มือเลอะเลือดหยิบ ฝืนยื่นจ่อปากลูกคิด
ป้อนเขาเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
ตุบ..
ชิ้นส้มหล่นพื้นจมเลือด มือแกร่งสวมถุงมือดำทิ้งลงข้างลำตัว สิงห์นอนแน่นิ่งไปโดยที่ตาไม่ปิดสนิท
จบสิ้น
ลูกคิดมองแหวนแต่งงาน ใช้แรงเพียงน้อยนิดก็สามารถถอดออกไปอย่างง่ายดาย มือขาวป้อมปิดตาให้อีกฝ่ายทั้งน้ำตาที่ไหลอาบ เรื่องจริงช่างเจ็บปวด เจ็บจนร้าวรานหัวใจ จากนี้ไปลูกคิดจะเป็น ‘ลูกคิด พีระ แสงทอง’ จริงๆ โดยไม่ต้องมีตัวตนสร้างขึ้นมาแบกรับความเจ็บเหล่านี้ เขาสูดลมหายใจลึกเต็มปอดหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มสองขา
ในห้องปิดสนิท ไม่เคยเปิดออกนั้น..สิงห์จัดการทุกสิ่ง เรื่องราวสุดบิดเบี้ยว
เผชิญความจริงเสียที..
หลังประตูบานนั้นมีอะไรซ่อนอยู่กันแน่ ? ลูกคิดหยิบกุญแจในกระเป๋าเสื้อสิงห์ มีกุญแจเพียงดอกเดียวที่ต่างจากพวงกุญแจของลูกคิด ดอกสีเงินรูปร่างโบราณตรงกับรูกลอน เสียบกุญแจเข้าไปในช่องแล้วหมุนไขปลดสลัก
กริ๊ก...
ปลดล็อค..ลูกคิดสูดลมหายใจลึก หลับตาลง มือกำแหวนแต่งงานเอาไว้แน่น แล้วผลักเปิดประตูออก
แอ๊ดดดดดดดดดดด
TBC
+++++++++++++++++++++++++
นับถอยหลังอีก 2 ตอนสุดท้าย
มีคนเดาถูกนะ มาดูต่อว่าจะเดาอะไรถูกอีกไหม
ไปก่อนนะ บายจ้า
My husband 8
ฉากสุดท้ายของหนังในโรงจบลงในเวลาร่วมสองชั่วโมงกว่า แสงสว่างบนภาพฉายดับลงแทนที่ด้วยแสงไฟในโรงหนังทยอยเปิดทีละดวงริมทางเดิน เรื่องราวของหนังจบลงแต่สัมพันธ์สวาทบนเบาะนั่งสีแดงเลือดหมูยังดำเนินต่อไม่ถึงฝั่งฝัน เรียวขาขาวยาวแน่นแข็งตามแบบบุรุษเพศเกร็งกับอารมณ์พิศสวาทในท่อนเอ็นแข็งขืนพองโตในร่างกาย ยาวใหญ่ถึงไปถึงท้องน้อย ดวงหน้าขาวกลมสะบัดเชิดครางไม่เป็นภาษาเหม่อมองคนดูหนังรอบเดียวกันที่มีเพียงสองคนของรอบสุดท้ายในยามค่ำคืน เนื้อหาของหนังเป็นการ์ตูนน่ารักอย่างวินนี่เดอะพูห์และเพื่อนพ้องตุ๊กตา การกลับมาของคริสโตเฟอร์อีกครั้งแต่หาใช่เด็กชายตัวน้อยดั่งวันวาน
[นายไม่อยากได้ลูกโป่งแล้วเหรอ]
ประโยคที่ตุ๊กตาหมีตัวสีเหลืองกล่าวกับคริสโตเฟอร์วัยผู้ใหญ่ นั่นคือสิ่งสุดท้ายติดตรึงในความทรงจำลูกคิดก่อนทุกอย่างถูกแทนที่ด้วยเซ็กส์กับสามีในโรงหนังอันเปลี่ยวไร้ผู้คน
“ลูกคิด” สิงห์กระซิบข้างหู ขบเม้มใบหูแดงก่ำ ลูกคิดจิกบ่ากว้างแกร่งสีเข้ม
“หนัง..สนุกไหม?” เขาถาม ตาสีดำดั่งทะเลยามค่ำในโรงหนังมืดสลัว จ้องมาเค้นถามสามีผิวขาวจัด ลูกคิดมองตอบเข้าไปในดวงตาอันลึกลับยากจะอ่านใจ ดวงตา..ของชายผู้เป็นฆาตกรต่อเนื่อง..
เรื่องราวถักทอ มีเริ่มย่อมมีสิ้นสุด
“สนุก” บทสรุปของการเดทในโรงหนังครั้งแรกระหว่างเราสองคน
[/i]
…
“ฮึก....ฮึก......ฮึก....”
หลังบานประตูลงกลอนมาตลอด ไขกุญแจโดยคนที่รอดชีวิตในบ้านหลังใหญ่ หลอดไฟสลัวติดเพดานในห้องลับส่องสว่างเป็นลำแสงออกมาทลายความมืดในตัวบ้าน ลูกคิดยกมือป้องแสงจ้านั้น หรี่ตามองเข้าไป ภายในกลับมีเด็กผู้ชายตัวน้อยอายุ 5 ขวบนั่งกอดเข่าคุดคู้ในมุมหนึ่งของห้องสีแดง แล้วที่น่าตกใจไปกว่าคือผนังเต็มไปด้วยรูปวาดระบายสีเทียนมากมายหลายสิบกว่ารูป
ภาพวาดบ้านในตึกแถว
ภาพวาดผู้หญิงบีบคอเด็กผู้ชาย
ภาพวาดเด็กผู้ชายคนนั้นโดนเตารีดฟาด โดนจี้บุหรี่ โดนกดชักโครก
ภาพวาดเด็กคนนั้น เติบโตเป็นผู้ใหญ่ยืนในร้านกาแฟ
ภาพวาดสุดท้ายเด็กน้อยถือส้มในมือ..
ช่างเป็นภาพวาดน่าหดหู่ชวนพะอืดพะอม ลูกคิดละสายตามายังเด็กผิวขาวเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำน่ากลัวตัวปอนๆใส่เสื้อเก่าๆ เด็กน้อยค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากเข่า…น่าตกใจมากที่ใบหน้าของเด็กคนนั้นคือตัวลูกคิดสมัยเด็ก เด็กน้อยทำหน้าตกใจ จ้องมองตัวเองตอนโตยืนจังก้าในห้องสีแดง
“เข้ามาได้ไง..” ลูกคิดวัยเด็กถามกลับไป มือกุมกอดผลส้มเอาไว้ ตากลมโตกวาดล่อกแล่ก
“พี่สิงห์..พ..พี่สิงห์ล่ะ” ถามหาฆาตกรทั้งเสียงสั่น ก่อนหลุบมองมีดในมือลูกคิดอาบเลือดสีแดงสดใหม่
“ฮึก...ม..ไม่จริง....ม...ไม่...ไม่นะ..” เด็กน้อยกลัวจนตัวสั่นกว่าเดิม มือจิกขยุมผมแน่น ถอยหลังกรูไปชิดมุมมืดห้องกว่าเดิม กรีดร้องแผดเสียงดังสนั่น
“พี่สิงห์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ฉึก!!!!!!!!!!!!!!!!!!
คมมีดทะลุท้อง ลูกคิดกระอักเลือด ค่อยๆก้มมองหน้าท้องตัวเอง เลือดไหลจากบาดแผลอาบผิวขาวเปลือยเปล่า ร่างทั้งร่างเจ็บจนสั่นไปหมดหลังถูกแทงจากข้างหลัง ปลายจมูกได้กลิ่นหอมเมล็ดกาแฟคั่วบดอันคุ้นเคยคลุ้งคลั่ก ใบหน้าขาวซีดเผือกเหลียวมองในจังหวะเดียวกับเด็กชายตัวน้อยหวีดร้องบ้าคลั่งสติแตก
“ม....หมอ...ดาหลา?”
ดาหลายืนส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้แล้วกระชากมีดออกจากตัวชายหนุ่มตัวขาวเปลือยและเปียกปอนน้ำทั้งตัว ลูกคิดทรุดหวบล้มลงไปนอนกองพื้น
“รับอะไรที่ไม่ใช่กาแฟดีคะ” เธอเอ่ยขึ้นแล้วกระชากป้ายชื่อแพทย์หญิงดาหลากับเสื้อกาวน์โยนออกไป ก่อนก้มลงหยิบส้มชิ้นสุดท้ายที่จมจ่อมในกองเลือดสิงห์ สิงหา อรุณโรจน์
ลูกคิดเบิกตาโตมองดาหลากินส้มชิ้นสุดท้ายเข้าไป แล้วหยิบสร้อยที่คอที่ซ่อนไว้ในเสื้อคอเต่าสีแดงเข้มออกมากระชากทีเดียวขาด หยิบเอาแหวนห้อยเอาไว้มาสวมใส่บนนิ้วนางซ้าย ปิดรอยวงสีขาวเอาไว้
แหวนทองคำรูปแบบเหมือนลูกคิด เหมือนสิงห์
“เราเหมือนกันหลายอย่างนะคุณลูกคิด ขอบคุณนะ ที่ทำให้เจอลูกคิดตัวจริงเสียที” ดาหลามองไปยังเด็กที่ร้องไห้เป็นบ้า หวาดกลัว เอาแต่ร้องอ้อนวอนซ้ำไปมาประโยคเดิมๆว่า ‘น้าอย่าทำลูกคิด อย่า ลูกคิดเจ็บ’
“ดา..หลา..เธอ..หลอกใช้ผม” สิ้นคำกล่าว ดาหลายกยิ้มมุมปาก เป็นคำตอบที่ชัดเจนโดยไม่ต้องพูดให้มากความ เธอปรายตามองชายหนุ่มร่างสูงผิวสีเข้มนั่งเป็นศพหน้าห้องลับ ก่อนจะตวัดเท้าเตะคนตายด้วยแรงทั้งหมดที่มีให้กระเด็นออกไปให้ไกล
“คุณสิงห์เป็นตัวน่ารำคาญทั้งที่แต่ก่อนเราก็เข้ากันได้ดี แต่ว่า..ความเห็นเราดันไม่ลงรอยในตอนหลัง” มือเรียวสวยควงมีดอย่างชำนาญ “ส่วนนาย..ลูกคิด...นายมันเด็กใหม่ สนองฝัน”
“อา...ใช่..ไม่ต้องตกใจไปค่ะ เรามีสามีคนเดียวกัน แต่ดาหลามาก่อน คุณมาทีหลัง”
มีดใหม่ 11 เล่มตกอยู่ในมือดาหลา เธอคร่อมร่างขาวเปลือยเปล่านอนคว่ำไร้เรี่ยวแรง ก่อนจะหยิบมีดคมกริบลับมาอย่างดีปักเข้าที่ขาวป้อมทะลุเสียบตรึงพื้น
ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก”
“ยังไม่จบลูกคิด ยังไม่จบ”
ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
อีกสามเล่มปักฝ่าเท้าทั้งสองกับมืออีกข้างหนึ่ง ติดตรึงไว้กับพื้นไม้ในห้องแดง เลือดกระจายตัวเป็นวงกว้างจากแผล 5 แผลบนร่างคนหนุ่มที่หวีดร้องทุรนทุรายสุดเสียง น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม หวาดกลัวสุดแสนจนขนลุกชันไปหมด เม็ดเหงื่อผุดพรายทั่วทั้งร่างสวนทางหญิงสาวยิ้มวิปลาสเหลือร้ายยามพิศมองคนที่แดดิ้นดั่งแมลงหวี่ไร้ปีกให้บินหนี
“อ....อ๊ากกกกกกกกกกกกกก” เจ็บจนตัวสั่น ตาแดงก่ำ
“ได้คำตอบรึยังคะ คุณตื่นตัวทำไม?” คำถามในรถไฟฟ้าออกจากปากหญิงสาวเป็นรอบที่สองในขณะที่เธอหยัดตัวยืนขึ้นพร้อมกับเฉลยโดยตัวผู้ถามเอง “เพราะสิงห์ไม่อยู่กันตัวตนอ่อนแอ ดาหลาระอาเต็มทนแล้วกับเรื่องพวกนี้ ทั้งที่ดาหลาและสิงห์แข็งแกร่งกลับต้องมาตกอยู่ใต้อำนาจตัวตนกระจอกงอกง่อย การเป็น ลูกคิด พีระ ที่อ่อนแอ ควรจบลงเสียที”
ดาหลามองไปยังลูกคิดวัยเด็ก..ลูกคิดร่างผู้ใหญ่ช็อคกับความจริงฟาดหน้าอีกครั้ง
สิงห์ ดาหลา หรือแม้แต่ลูกคิด
เป็นเพียงบุคลิกที่สร้างจากเด็กในห้องลับ
“ย...อย่านะ..ดาหลา เธอจะ..ฆ่าเขาไม่ได้”
“อย่ามาพูดเหมือนไอ้โง่สิงห์!!!!” ดาหลาไม่ฟังคำห้ามปราม กระหน่ำแทงซ้ำ 3 แผลบนลำตัวขาว ลูกคิดกรีดร้องออกมาสุดเสียง ดาหลาปักลงไปอีกแผลซ้ำแผลเดิมที่ท้องแล้วบิดมีดในมือ..ช้าๆ..เนิบนาบ..ค่อยๆบิด บิด บิด บิดเป็นเกลียวให้คมมีดสัมผัสในช่องท้องทุกอณูของอวัยวะภายใน
“ตัวตนที่เกิดมาเพื่อสนองความต้องการทางเพศและฝันเฟื้อง ไม่มีสิทธิ์มาพูดกับดาหลา” กล่าวทั้งเสียงเหี้ยมเกรียมแล้วอัดมีดแทงลึกจนปักพื้นอีกเล่ม ลูกคิดน้ำตาไหล ก่นด่าความโง่เง่าของตนเองปล่อยให้โดนหลอก มองไม่เห็นความจริงที่…ไม่เคยทำความเข้าใจสามีเลย
แม้เราจะเป็นส่วนหนึ่งใน ลูกคิด พีระ แสงทอง เหมือนกัน
แต่วันที่สิงห์หายไป เขาตื่นตัว
ควรจะรู้ ควรจะรู้ ควรจะรู้ ควรจะรู้
ความผิดพลาดนำพาหายนะมาสู่ตัวเอง โง่เกิดกว่าจะให้อภัย ลูกคิดฝืนมองเด็กน้อยในเงามืด ร่างต้นที่สร้างเขาออกมาในรูปแบบผู้ใหญ่ซึ่ง ณ ตอนนี้ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าลูกคิดตัวจริงเป็นยังอย่างไร อายุเท่าไหร่ แล้วไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีความเป็นอยู่เช่นไรในโลกข้างนอก ที่รู้แน่ชัด..หากเด็กคนนี้ตายไปจะไม่มีใครคุมดาหลาได้อีกแล้ว
“ฮ..ฮึก..” อ่อนแอเกินไปและความจริงที่รับรู้เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าเอามีดมาทิ่มแทงเป็นไหนๆ ควรจะอยู่เฉยๆในฐานะที่เกิดมาเพื่อเป็นส่วนดีงามที่สุดที่ลูกคิดสร้างมาเพื่อตอบรับไออุ่นและสิงห์ได้ทำหน้าที่นั้นพ่วงการเป็นฆาตกรเหมือนดาหลา
สิงห์ปกป้องลูกคิดมาตลอด
ลูกคิดมองเด็กน้อยเอาแต่ร้องไห้เหมือนคนบ้า คร่ำครวญแต่จะหาสิงห์ซ้ำๆ ไปมาเหมือนคนโง่
“ล..ลูกคิด..” เอ่ยนามของตน นามเดียวกับเด็กน้อยในห้องแดง เด็กค่อยๆเงยหน้าทั้งน้ำตาสบตาแดงก่ำคลั่งเลือดของลูกคิดร่างผู้ใหญ่ สร้างสรรค์มาในฐานะชีวิตที่สวยงามโรยด้วยกลีบกุหลาบ สนองความฝัน หลีกหนีโลกโหดร้าย แต่ในท้ายที่สุดจำต้องตื่นมาพบความจริงวันยังค่ำ ชายหนุ่มผิวขาวร่างผู้ใหญ่กัดฟันดึงแขนสุดแรง มีดที่ปักตรึงหลุดจากพื้น เขากระชากมีดแล้วแทงปีกเข้าที่เท้าดาหลาตรึงแน่นไม่ให้เข้าไปหาเด็กน้อยที่นั่งแต่จิกผมขาสั่นหวีดร้องซ้ำๆ
ฆ่าได้หนึ่ง ทำไมจะทำสองไม่ได้
ลูกคิดหยัดกายขึ้นฝืนความเจ็บปวด ใช้แรงอันเหลือเพียงน้อยนิด สูดลมหายใจลึกกลั้นแผลเหวอะเลือดทะลักเจิ่งนองพื้น มืดขาวป้อมอวบกำด้ามมีดแน่นหันคมเล็งไปยังหญิงสาวที่หวีดร้องเสียงหลง
ตาย!!!!
“แสบนักนะ..” ดาหลากัดฟันแค้น ปัดมีดที่จะพุ่งเข้ามาแทงเธอ มีดตกไปกระเด็นปักพื้นอยู่หน้าเด็กชายตัวน้อย
คนอ่อนแอมีหรือจะสู้คนแข็งแกร่ง
ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!! ฉึก!!!!!!!!!!!!!!
กระหน่ำแทง 18 แผลลงบนร่างชายหนุ่มผิวขาวนอนนิ่งบนพื้น เลือดสาดกระเซ็นเปรอะเลอะผนังห้องสีแดงจนมองแทบไม่ออก พื้นไม้เลอะไปด้วยเลือดเจิ่งนอง กระจายออกเป็นกว้างไปถึงปลายเท้าเล็กๆของเด็กร่างต้นของลูกคิด ดาหลาจัดการลูกคิดร่างผู้ใหญ่ด้วยแววตาแดงก่ำคลั่งเลือดอันแสนเคียดแค้น
ตัวตนที่สร้างมาแทนเธอ แทนที่คนรักของสิงห์
ดาหลาถูกขับไล่ออกจากบ้าน ลูกคิดผู้ใหญ่เข้ามาในบ้าน
อ่อนแอ แล้วพวกอ่อนแอควรถูกกำจัด
เลือดย้อมร่างหญิงสาวกลบกลิ่นกาแฟคั่ว เครื่องดื่มโคตรเกลียดแต่สิงห์ชอบมาก ดาหลาเสยผม ตามองเหยียดร่างนอนคว่ำหายใจรัวรินจมกองเลือดก่อนจะก้าวเท้าข้ามออกไป ควงมีดตรงไปหาเด็กที่ร้องเป็นบ้ากอดเข่าตัวสั่น
“พี่สิงห์!! พี่สิงห์ช่วยลูกคิดด้วย!!! พ..พี่สิงห์!!!! ฮือๆ พ..พี่สิงห์!!!!!!!”
ไม่เหลือแรงจะต่อกรแล้ว ตากลมฉายแววอ่อนล้ามองศพสิงห์ที่อยู่ไกลออกไปทั้งน้ำตานองหน้า ไม่มีแรง..ไม่มีแม้แต่จะสวมแหวนคืนกลับไปในนิ้วนางข้างซ้าย แต่ก่อนอยากถอดแทบตาย ตอนนี้อยากสวมก็ไม่มีสิทธิ์..ได้แต่มองแสงกระทบแหวนทองเปื้อนเลือดบนฝ่ามือซ้ายของตน
ไม่ไหว
หนักเหลือเกิน..สุดท้ายแล้ว..
“พี่...สิง....ผมขอโท-“
จมจ่อมสู่มหาสมุทรสีแดงฉาน
TBC
+++++++++++
ตอนหน้าตอนจบแล้วจ้า
ไปก่อนนะ บายค่ะ