CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: sk_bunggi ที่ 08-04-2021 11:38:53

หัวข้อ: :: ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนจบ || [03/08/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 08-04-2021 11:38:53

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ

กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0





                                   ♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ
บทนำ

            “อ๊ะ อ๊ะ เดี่ยวคะ แรงอีก ซี้ดดดด”

            “อ่าส์ แบบนี้ดีมั้ยครับ”

            มือหนาแหวกกลีบเนื้ออวบอั๋นออกกว้างพร้อมกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงจนสองลูกมะพร้าวบนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะสามช่า แขนเรียวโอบรอบตัวผมไว้แน่นจนความชื้นของเหงื่อและความร้อนเร่าส่งผ่านกันจนกระทั่งเธอและผมไต่กันมาถึงเส้นชัย ลูกๆนับล้านตัวของผมพวยพุ่งออกมาโลดแล่นเตรียมพร้อมทะยานเข้าสู่โพรง แต่ก็ต้องสะดุดเมื่อเจอถุงยางอนามัยที่ผมสวมใส่สกัดกั้นไว้

            ผมทิ้งตัวนอนซบลูกพร้าวที่ไม่รู้ของแท้หรือของเทียมเพื่อปรับจังหวะหายใจก่อนจะผละลุกเดินออกไปเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจหญิงสาวที่ลุกขึ้นมานั่งมองตาละห้อย
           
            “จะไปแล้วเหรอคะเดี่ยว อยู่ต่ออีกหน่อยเถอะนะคะ”

            นิ้วมือที่เคลือบสีทาเล็บสีสวยยกขึ้นมาลูบแถวหัวนมผมให้ชวนสยิวเล่น มือปลาหมึกของหล่อนเริ่มลูบต่ำลงมาด้านล่างเรื่อยๆจนเกือบจะเข้าไปในกางเกงที่ใส่อยู่ ยอมรับครับว่ารู้สึกสยิวเล็กน้อยแต่ก็จำต้องหยุดมันเอาไว้ก่อนที่มันจะซุกซนมากกว่านี้

            “ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวแฟนคุณมาเจอจะแย่เอานะ ไว้มีโอกาสเรียกใช้บริการผมได้อีกนะครับ จุ๊บ”

            ผมยิ้มให้หล่อนยกมือบางขึ้นมาจูบลาและขึ้นลิฟต์ลงไปล็อบบี้ทันที มืออีกข้างที่ล้วกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมาดูเมื่อได้ยินเสียงข้อความแจ้งเตือน

            “มีเงิน 15,000บ.เข้าบช/xxxx6677/02/02/xx@22:30”

            อ่า เห็นยอดเงินแล้วมันมีความสุขจังเว้ยยยยย ผมแสยะยิ้มพอใจหยุดยืนโปกแท๊กซี่ข้างหน้าเพื่อมุ่งตรงไปที่ร้านประจำ


ณ บาร์xxx


            “อ่าวพี่เดี่ยว นึกว่าคืนนี้จะไม่เข้าซะแล้ว”

            “เออ ว่าจะมาหาอะไรกินหน่อยค่อยกลับว่ะ เอาเหมือนเดิมแก้วนึง”

            ผมนั่งลงที่เคาเตอร์ด้านหน้า มองบรรยายกาศโดยรอบของบาร์ไปเรื่อยขณะรับแก้วเหล้าจากโต้งบาร์เทนเดอร์ประจำร้านเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ไฟแสงสีเสียงในร้านขับเคลื่อนให้น้ำเมาที่ถือในมือดูน่ากินยิ่งขึ้น ผมกระดกน้ำสีอำพันหมดแก้วก่อนจะมีสตรีนางหนึ่งเยี้ยงย่างมาหย่อนก้นข้างกัน หล่อนเหลือบตามองผมเล็กน้อยและหันกลับไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ตรงหน้า

            ผมละความสนใจจากหล่อนเพียงชั่วครู่ก็มีแก้วสีอำพันที่ผมไม่ได้เอ่ยสั่งวางไว้ตรงหน้า ผมเงยหน้ามองน้องบาร์เทนเดอร์ที่มันยิ้มรออยู่แล้วพร้อมหยักคิ้วส่งสัญญาณว่าแก้วนี้มาจากใคร ผมยิ้มมุมปากหมุนเก้าอี้หันข้างไปมองสาวเจ้าที่กำลังจิบเครื่องดื่มในแก้วด้วยทวงท่าที่เย้ายวน ชุดรัดรูปจนเห็นทรวงทรงชัดเจนทำให้อดใจส่งมือเข้าไปลูบไล้เอวบางของคนด้านหน้าไม่ได้ เรียวตาที่แต่งแต้มเครื่องสำอางจดจ้องสายตาของผมไม่หลบหลีก แขนเพรียวยกขึ้นมาโอบรอบคอผม ใบหน้าสวยเริ่มขยับริมฝีปากอิ่มมากระซิบติดใบหูผมด้วยความเย้ายวน

            “.......”

            เฮ่ออออ ดูเหมือนว่าคืนนี้ผมต้องทำโอทีอีกยาวไกลแน่เลยครับท่านทั้งหลาย ก็คนมันหล่อนี่ครับ ช่วยไม่ได้ หึๆๆ



------------------------------------------

ส่งให้อ่านเรียกน้ำย่อยจ้า เป็นตอนสั้นๆนะก๊ะ ฝากติดตามด้วยเน้อออ 

ปล.โปรดอย่าหาสาระจากเรื่องนี้เด้อ 5555 :hao6:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || ตอนที่ 1 || [09/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 09-04-2021 15:45:46

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 1 New Life Bar


          "อ้าวไอ้เดี่ยว มาเร็วจังวะวันนี้"


          "หวัดดีพี่พีช หิวข้าวน่ะพี่ก็เลยรีบซิ่งมากินที่นี่เอา เมื่อวานรับงานนอกดึกไปหน่อยเลยลืมหาไรกินเลย"


          "อุบ๊ะ! ให้มันได้แบบนี้สิวะนัมเบอร์วัน เหนื่อยหน่อยนะมึงถูกตาต้องใจสาวๆก็แบบนี้แหละ"


          พี่พีชตบไหล่ผมเบาๆแกมหยอกล้อ ผมหัวเราะรับคำเล็กน้อยก่อนจะก้มลงซัดข้าวผัดหมูมื้อแรกของวันละคนอดอยาก


          พี่พีชเป็นเจ้าของร้านบาร์แห่งนี้และเป็นรุ่นพี่คนสนิทของผมตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ม.ปลาย บ้านแกค่อนข้างมีฐานะอยู่มาก ช่วงสมัยยังเรียนอยู่ผมแวะเวียนไปเล่นอยู่บ่อยครั้งจนสนิทกับป๊าและม๊าไปด้วย


          ตามจริงแกเคยบอกว่ามีน้องชายอยู่คนแต่ไปเรียนอยู่แคนนาดาตั้งแต่เด็ก แกเคยเอารูปถ่ายสมัยเด็กให้ผมดูอยู่แต่ปัจจุบันหน้าตาน้องชายแกเป็นยังไงก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ


          หลังจากพี่พีชเรียนจบมหาลัยได้เกือบปีตามจริงแกก็ไปช่วยงานบริษัทของครอบครัวตัวเอง แต่ด้วยความที่เป็นคยรั้นเลยอยากมีธุรกิจของตัวเองบวกกับเป็นคนชอบเที่ยวตามสถานบันเทิง ความคิดริเริ่มทำบาร์จึงเกิดขึ้น


        ช่วงเปิดบาร์แรกๆก็แค่นั่งดริ้งคล้ายกับเด็กดริ้งตามบาร์ทั่วไป แต่พอนานเข้าก็มีลูกค้าผู้หญิงหลายคนเรียกร้องต้องการซื้อตัวเด็กรายชั่วโมง คงเพราะเด็กที่พี่แกทาบทามมาแต่ละคนรูปร่างและหน้าดีไม่เป็นรองใคร พี่พีชเลยได้ช่องทางใหม่อีกช่องทางนึงไปเลย(การซื้อกินไม่ดีนะครับเด็กๆ สิ้นเปลืองเงินมาก ฮ่าๆๆๆ)


          สถานที่แห่งนี้เป็นที่ตอบสนองแก่เหล่าคุณผู้หญิงทุกคนที่ต้องการปลดปล่อย สถานที่แห่งนี้ไม่เคยโดดเดี่ยวและไม่เคยหลับไหลในยามราตรี สถานที่นี้สามารถให้ความสุขแก่คุณทุกคน ลองมาหาประสบการณ์ที่นี่กันนะครับ แล้วพวกคุณจะได้เห็นสวรรค์ใกล้แค่เอื้อม


          ...Night Life Bar...







         
          "อื้ม เดี่ยวคะ อ๊ะ พี่ อ๊ะ อ๊าาา"


          หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างเกร็งกระตุกเมื่อถึงจุดหมาย ภายในขมิบรัดท่อนลำเบาๆเป็นเชิงให้รู้ว่าเธอเสร็จก่อนแล้ว เมื่อรู้ได้ดังนั้นผมจึงขับสะโพกครูดเข้าออกช่องปฝกลีบด้วยความเร็ว ส่วนหัวของผมเริ่มร้อนจัดและไม่นานนักน้ำอุ่นร้อนก็ฉีดพุ่งออกมาเต็มถุงยางที่สวมทับไว้


          "คืนนี้อยู่กับพี่ไม่ได้หรอคะคนเก่ง เดี๋ยวพี่จ่ายเพิ่มให้ก็ได้นะคะ"


          ปลายนิ้วเรียวลูบไล้แผ่นอกผมไปมา ริมฝีปากสีสดยังคงคลอเคลียอยู่แถวซอกคอไม่ห่างก่อนจะก้มลงมาฝากฝังลิปสติกไว้บนผิวเนื้อ


          "ไว้โอกาสน่านะครับพี่ตอง วันนี้ต้องไปเข้างานต่อน่ะครับ"


          ผมค่อยๆยกมือหล่อนออกจากอกอย่างเป็นมารยาทพร้อมกับแสร้งทำเป็นจูบที่ปลายนิ้วสวยไปด้วย


          "คอยดูนะ คราวน่าพี่จะซื้อตัวน้องเดี่ยววันนึงเต็มๆเลย"


          "โหย น่ารักจังเลยครับพี่ตอง แต่ว่าถ้าซื้อเต็มวันมันจะแพงเอามากๆเลยนะครับ"


          ผมจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าพลางทำหน้าตาละห้อยใส่ คนอย่างคุณตองรัชนิกาลเจ้าของธุรกิจส่งออกกระเป๋านี่หรอจะเกี่ยงเรื่องเงิน ไม่มีทางซะหรอก


          "อย่าลืมสิคะว่าพี่เป็นใคร เตรียมตัวเตรียมใจและเตรียมร่างกายตัวเองได้เลยค่ะน้องเดี่ยว"


          เยส!! หวานหมูมึงแล้วเว้ยไอ้เดี่ยว สบายไปอีกยาวเลยงานนี้


          "แล้วผมจะรอนะครับ จุ๊บ ผมไปก่อนนะครับพี่ตองไว้เจอกันใหม่ครับ"


          ผมบอกลาหญิงสาวตรงหน้า สองมือล่วงกระเป๋าเดินผิวปากอารมณ์ดีก้าวขึ้นมินิคูเปอร์คู่ใจมุ่งตรงไปที่บาร์ Night Life ทันที



........................................................

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ติดชมกันได้เด้อ
ปล.อย่าลืมว่าอย่าหาสาระจากคนเขียนจ้า 55555  :hao7:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 2 || [10/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 10-04-2021 10:24:02

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 2 ใครคนนั้น



          "ไงไอ้เดี่ยว ได้ข่าวเมื่อวานนอกรอบไปหลายคนเลยดิ"


          กฤษ์ โฮสต์รุ่นเดียวกันกับผมทักขึ้นระหว่างที่ผมกำลังหย่อนตูดนั่งลงบนโซฟาในห้อง ผมหันไปยักคิ้วให้ไอ้กฤษ์เชิงโอ้อวดเล็กน้อย


          "ธรรมดาครับเพื่อน ว่าแต่มึงก็เหมือนกันแหละกูเข้ามาเมื่อคืนไม่เห็นหัวเลยนะ"

         
          "กูไม่อยากจะพูดถึงเลยแม่งซวยของโคตรซวย เมื่อวานดันเจอคนแอบผัวมาเที่ยวแล้วผัวนางก็ดันตามมาถึงหน้าบาร์ กูนี่รีบวิ่งหนีตีนแทบไม่ทัน ซวยเช็ด"


          "ห๊ะ จริงดิ!? สุดยอดไปเลยว่ะมึง ฮ่ะๆๆๆ"


          "สุดยอดบ้านมึงสิ ถ้ากูเสียโฉมขึ้นมาละน่าดู"


          "เป็นไรพี่กฤษ์ หน้าบูดเหมือนตูดเฮียพีชเลย"


          ไอ้โต้งบาร์เทนเดอร์เด็กเอ่ยทักแทรกเข้ามาในวงขณะที่ในอ้อมแขนของมันก็แบกลังเหล้าไปด้วย


          "ไอ้นี่ก็อีกคน กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่จะไปไหนก็ไปไป๊"


          สิ้นคำด่าของไอ้กฤษ์ไอ้โต้งก็ได้แต่ยืนเกาขี้กากบนหัวด้วยความงงงวย มันหันมาทางผมเพื่อขอความเห็นแต่ผมก็แค่หยักไหล่ตอบมันไปเท่านั้น ไอ้โต้งมันเลยเลิกสนใจและหันกลับไปจัดแจงเครื่องดื่มที่เคาเตอร์ตัวเองแทน


          "วันนี้มีใครประจำนอกจากมึงกับกูบ้างวะ"


          "มีไอ้นัท พี่ตี๋กับพี่กิ๊ก"


          "อ้าว ไหนไอ้นัทบอกขอลาไปทำเรื่องที่มหาลัยไง ทำไมมันมาได้"


          "มึงนี่ไม่อ่านไลน์กลุ่มอีกแล้วนะ มันบอกเมื่อเช้าว่าเขาเลื่อนวันมันเลยจะมาทำงานเหมือนเดิม"


          อ้อออออ ผมพยักหน้ารับคำมันก่อนจะก้มหน้าเล่นมือถือที่้เปิดค้างไว้ต่อ


          เวลาผ่านไปจนใกล้จะเปิดร้านโฮสต์ทุกคนที่ประจำวันนี้ก็มาถึง ในทุกๆวันก่อนเปิดร้านสองชั่วโมงพวกเราจะได้รับการบรีฟงานจากพี่พีชเพราะอีกหนึ่งชั่วโมงที่เหลือพวกเราต้องจัดการตรวจสภาพเสื้อผ้าหน้าผมและดับกลิ่นไม่พึงประสงค์ให้เรียบร้อยก่อนลูกค้าจะมาถึง


          ขณะที่พี่พีชกำลังบรีฟพวกผมไปได้ไม่นานเสียงโทรศัพท์พี่แกก็ดังขึ้นขัดจังหวะ ในบทสนทนาบอกประมาณว่าให้คนๆนั้นเข้ามาด้านในห้องได้เลย


          "เออพวกมึง วันนี้กูมีคนจะมาแนะนำให้รู้จัก"


          พวกเราทั้งห้าคนหันมองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย หรือจะเป็นโฮสต์คนใหม่กันหว่า?


          รอไม่นานประตูห้องพักที่พวกเราอยู่ก็ถูกผลักเข้ามาเบาๆ ภาพข้างหน้าประตูฉายให้เห็นร่างของเด็กหนุ่มผมหยักศกคนหนึ่งที่ยืนกระหืดกระหอบก่อนจะเดินแทรกตัวเข้ามาในห้อง


          "เฮียเค้าขอโทษที่มาช้า พอดีแท๊กซี่เขาพาหลงอ่ะ"


          เสียงนุ่มทุ่มเอ่ยออกมาเบาๆ เขาหันมาเผชิญหน้ากับทุกคนพร้อมกับโค้งตัวขอโทษเล็กน้อย ผมสังเกตุเห็นว่าตามใบหน้าอ่อนเยาว์และตามไรผมนั้นมีเหงื่อไหลซึมออกมาเล็กน้อย คงเพราะวิ่งเข้ามาเมื่อกี้สินะ


          "เฮียบอกให้ออกมาพร้อมเฮียก็ไม่เชื่อ ดื้อจริงๆเลยเรา"


          พี่พีชว่าเด็กหนุ่มไม่จริงจังนักมือหนายกขยี้เด็กชายข้างกันอย่างเอ็นดู จังหวะที่ผมกำลังยืนมองภาพตรงหน้านั้นอยู่ๆเด็กหนุ่มก็ตะหวัดสายตาคมมาทางผม


          ตึกตัก ตึกตัก....บ้าน่า ทำไมผมต้องใจเต้นด้วยวะ!!


          "คนนี้แหละที่จะแนะนำให้รู้จัก เอ้า แนะนำตัวหน่อยสิ"


          เสียงพี่พีชเรียกสติให้กลับคืน ผมรีบหันไปมองที่พี่พีชแทนเมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอจ้องคนตรงหน้ามากเกินไป


          "เอ่อ สวัสดีครับ ผมชื่อพายเป็นน้องชายเฮียพีชครับ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะมาช่วยเฮียดูแลที่นี่ยังไงขอฝากตัวด้วยนะครับ...ทุกคน"


          สิ้นคำกล่าวทักทายจบลง ทุกคนในห้องก็อุทานตกใจโดยเฉพาะไอ้กฤษ์กับไอ้นัทที่ชอบโอเวอร์แอ๊คเกินใคร


          พายยืนโปรยยิ้มให้ทุกคนอย่างเป็นกันเอง จนกระทั่งสายตาคมเลื่อนมาหยุดที่ผมอีกครั้ง ผมหยุดหายใจไปชั่วครู่เหมือนครั้งนี้เขาจงใจส่งยิ้มมาให้ผมแต่มันกลับเป็นยิ้มที่แตกต่างออกไป


          ทำไมผมถึงรู้สึกเสียวสันหลังกับรอยยิ้มนี้กันนะ......




..............................................

เอาตอนที่ 2 มาเสิร์ฟแล้วจ้าาาา
เปิดตัวน่องพาย น่องน้อยของเค้าเอง  :hao3: :hao3:

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่าาา ติชมกันได้น้า

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 3 || [11/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 11-04-2021 22:39:38

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 3 ใกล้เกินไปแล้ว


          ผ่านมาได้อาทิตย์กว่าแล้วที่พายเข้ามาช่วยดูแลที่บาร์ พายเริ่มจะสนิทกับทุกคนโดยเฉพาะกับโต้งที่ชอบชวนพายให้มาลิ้มลองรสชาติของเครื่องดื่มสูตรที่มันคิดค้นขึ้นมาใหม่จนบางทีพายก็รู้สึกสะเอียนกับรสชาติของมันไปบ้าง


          ไอ้กฤษ์ที่นั่งอยู่ไม่ห่างอดยิ้มขำไม่ได้ เมื่อเห็นไอ้โต้งยื่นแก้วค็อกเทลสีสันสดใสไปให้ไอ้พายที่มีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแต่ก็ยังรับแก้วนั้นขึ้นดื่มอยู่ดี


          "ผมขอถามอีกครั้งนะเฮีย นี่น้องเฮียจริงๆใช่มั้ยไม่ใช่พี่น้องท้องติดกันใช่ป่าว"


          ไอ้กฤษ์หันไปถามเฮียพีชที่นั่งอ้าปากหาวอยู่ข้างกัน ความคาใจไม่หายของมันทำให้คนโดนถามถึงกับต้องกรอกลูกตาไปมาเป็นเลขแปด


          "ไอ้ห่ากฤษ์ กูบอกเป็นรอบที่ร้อยแล้วว่าเป็นพี่น้องกัน ดูปากกูนะคะพี่น้องกันค่ะ คลานตามตูดกันมาแถมแดกนมจากเต้าเดียวกันอีกเนี่ยถามซ้ำๆซากๆอยู่นั่นแหละ"


          "ก็แหม พายมันไม่มีตรงไหนเหมือนเฮียเลยนี่หว่า ทั้งสีผิวทั้งหน้าตาทั้งรูปร่างแม่งคนละโยตเลย ผมก็ต้องสงสัยเป็นธรรมดาป้ะเฮีย"


          จะให้ไม่ให้ไอ้กฤษ์มันเวิ่นเว้อได้ยังไง ก็ไอ้พี่น้องคู่นี้มันไม่มีอะไรเหมือนกันซักกะอย่าง


          อ้อ ถ้าไม่นับดวงตาคมดุที่ละม้ายคล้ายกันน่ะนะ


          "แหน่ะ มองหน้ากูนี่แอบนินทากูอยู่ล่ะสิ มึงจะสงสัยอะไรนักหนาไอ้พายมันเหมือนม๊าส่วนกูก็เหมือนป๊า พวกกูเลยไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่ เก็ทยัง?"


          ไม่ใช่ไม่ค่อยเหมือนเว้ยครับ ต้องบอกว่าแทบไม่มีส่วนไหนเหมือนกันเลยดีกว่า


          ไอ้เฮียพีชมันมีสีผิวออกคล้ำแดดหน่อยๆแต่น้องชายมันดันผิวอมชมพู หน้าตาเฮียพีชออกแนวหล่อเข้มคล้ายคนใต้แต่คนน้องกลับหน้าหวานดูไม่ออกว่าหญิงหรือชายกันแน่


          "แต่คิดๆดูก็มีส่วนหนึ่งที่เหมือนกันมาแต่เด็กนะเว้ย"


          "อะไรวะเฮีย?"

   
          มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์กวักมือเรียกให้ไอ้กฤษ์เข้ามาใกล้มากขึ้น


          "จู๋พวกกูใหญ่มากนะ จะลองดูป้ะ? ฮ่าๆๆๆๆ"


          ไอ้เฮียไม่ว่าเปล่า มันส่งมือเตรียมพร้อมรูดซิปกางเกงโชว์พีชลับเพื่อท้าพิสูจน์


          "เฮ้ยไอ้เฮีย ปล่อยกู กูไม่ดู้วววว"


          ขณะที่ไอ้กฤษ์ถูกเฮียพีชปลุกปล้ำอยู่นั้นมันก็หันไปเห็นพายที่เดินโซซัดโซเซมาแต่ไกล


          "เป็นไรไปวะพาย ทำไมเดินแบบนั้นล่ะ?"


          เป็นไอ้กฤษ์ที่ร้องทักขึ้นเมื่อพายเดินเข้ามาใกล้ไหนจะใบหน้ากึ่งหวานที่แดงซ่านจนลามมาที่ลำคอ


          "อ่า ผมชิมค็อกเทลสูตรใหม่ของโต้งเยอะไปหน่อยน่ะพี่ เลยรู้สึกมึนๆ...เค้าขอนอนพักแป๊ปนึงนะเฮีย"


          "เออๆ ไปนอนเถอะ ถ้าเลิกแล้วเดี๋ยวเฮียไปเรียก"


          พายพยักหน้ารับเดินเลี่ยงไปเข้าห้องเพื่อนอนพักทันที







          "ผมไม่ไหวจริงๆนะครับพี่หวานคนสวย"


          สองมือกุมเข้าหากันพานส่งสายตาวิงวอนให้กับหญิงสาวอีกระลอก


          "งื้ออออ ก็ได้ค่ะวันนี้พี่จะปล่อยไปก่อน แต่คราวน่าต้องดื่มให้หมดนะคะสุดหล่อ"


          "ได้เลยครับพี่หวานคนสวย คราวน่าไม่มีเบี้ยวแน่นอน"


          ขยิบตาโปรยยิ้มหวานหยดให้ รีบปลีกตัวออกจากโต๊ะลูกค้าสองขาพยายามประคองตัวเองไม่ให้หัวขมำหน้าทิ่มซะก่อน


          เวรเอ้ย ไม่น่าเห็นแก่ทิปเยอะเลยกูโดนหลอกให้แดกไปตั้งเยอะ ผมบ่นกับตัวเองขณะที่เปิดเข้ามาในห้องพัก


          ลมแอร์เย็นสบายปะทะเข้าที่ใบหน้าทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ร่างสมส่วนจัดการถอดสูทออกอย่างอารมณ์ดีเหวี่ยงมันทิ้งไว้แถวเก้าอี้ไม่ใกล้ไม่ไกลอีกมือหนึ่งยกขึ้นปลดกระดุมเสื้อออกขยับตัวซ้ายขวาขจัดอาการขบเมื่อยตามร่างกาย


          แต่แล้วมุมปากที่แย้มยิ้มต้องหุบลงทันทีเมื่อโซฟาที่เคยเล็งไว้กลับมีร่างๆหนึ่งนอนแผ่หราอยู่ก่อนแล้ว


          ใครมันบังอาจมาแย่งที่นอนกู้วววว


          ผมหรี่ตามองไอ้ร่างนั้นอย่างเอาเรื่อง สองขาพาตัวเองก้าวเดินเข้าไปก้มดูใกล้ๆกะจะแกล้งให้มันตื่นตกใจจนลุกหนีไปซะ แต่ไม่รู้ด้วยความเมาหรือผมก้มต่ำไปก็ไม่รู้ อยู่ๆตัวผมก็เกิดอาการหน้ามืดฉับพลันจนทำให้เสียหลักล้มหัวทิ่มลงพื้น


ปึ่กก!


          อู้ยยยย จมูกกู เจ็บชิบหาย!!


          ใบหน้าหล่อเหยเกยกมือขึ้นลูบจมูกตัวเองปรอยๆ


          "ซี้ดดดด"


           "ทำอะไรน่ะครับพี่เดี่ยว..."


          นิ้วยาวที่กำลังลูบสันจมูกชะงักไปเล็กน้อย หัวสมองมึนๆเริ่มประมวลผลความจำใหม่ทันที


          ผมผุดขึ้นมองไอ้พายอย่างเร็วจนมันเองก็ตกใจเช่นกัน มันจ้องหน้าผมด้วยความฉงนเมื่อผมไล่สายตาลงมองด้านล่างและกลับขึ้นไปมองหน้ามันอีกรอบ ใหญ่กว่าไข่ห่านก็ตาผมนี่แหละเพราะตำแหน่งตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า


          ฟ้าผ่า ฟ้าต้องผ่ากูแน่ๆ!!


          ตัวผมตอนนี้คือนอนทับไอ้พายไปกว่าครึ่ง ยิ่งท่อนล่างนี่ไม่ต้องพูดถึงแนบชิดสนิทกันราวกับรู้จักกันมานมนาน กูอยากเอาหัวโขกหมอนตายยย ฮื่ออออ


          ผมกลั้นใจเงยหน้าเผชิญกับไอ้พายอีกครั้งและเหมือนอีกฝ่ายจะรออยู่ก่อนแล้วเพราะในตอนที่เงยหน้าขึ้นผมถึงได้รู้ว่าใบหน้าเราอยู่ห่างกันเพียงแค่ฝ่ามือกั้น


          มันใกล้กันมาก มากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนเจือปนกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆของอีกฝ่าย


          ตึกตึกตึกตึก....บร้าาาาาา อีหัวใจบ้าอีหัวใจเสล่อมึงจะเต้นแรงเพื่อ!!


          เหมือนสติเพิ่งกลับมา ผมรีบลนลานลุกขึ้นจากตัวไอ้พาย หน้าเน้อเห่อร้อนไปหมดด้วยความอับอาย ไอ้พายเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไรริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มขำออกเบาๆขณะมองท่าทางผมไปด้วย


          ผมรีบหันหลังวิ่งออกจากห้องทันควันโดนไม่สนใจเสียงหัวเราะของไอ้พายที่ยังคงลอยไล่หลังมา ตลอดทางที่วิ่งออกมาก็มือขวาก็ยกขึ้นกุมอกซ้ายไว้ตลอด


          ใกล้เกินไปแล้ว ขืนเจอแบบนี้อีกหัวใจผมคงต้องทำงานมากแน่ๆเลยครับ....


          หรือผมควรไปโรงพยาบาลเพื่อเช็คสภาพหัวใจผมดี??




............................................................

เอ๋ หรืออิพี่มันจะเป็นโรคหัวใจกำเริบกันแน่หว่า
ต้องให้หมอพายเช็คสภาพหน่อยแล้วยังงี้  :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 4 || [14/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 14-04-2021 20:11:56

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 4 พายเป็นบุคคลต้องห้าม


   
          ตึ้ง!


          “คะน้าหมูกรอบร้อนๆมาเสิร์ฟแล้วคร้าบบบ”


          ไอ้เด็กเสิร์ฟหน้าตาจิ้มลิ้มวางจานข้าวลงตรงหน้า ควันร้อนจากอาหารลอยฟรุ้งขึ้นเจือกลิ่นหอมเตะจมูก เสียงน้ำย่อยในท้องร้องดังโครกครากจนต้องรีบจ้วงข้าวเข้าปากคำโต


          "...."


          "มีอะไร? คนกินข้าวอยู่จะมานั่งจ้องทำไม"


          มานั่งจ้องกูแบบนี้แล้วกูจะกินข้าวลงมั้ยเนี่ยยยย เฮ้ออออ


          ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ผมตื่นนอนเพราะเสียงท้องร้องโครกครากของตัวเองด้วยความหิวเลยกระเตงไอ้ลูกรักขับออกมาที่บาร์ก่อนเวลาทำงานเพราะหวังมาหาข้าวกินฟรีเช่นเคย


          ผมชะงักเท้าที่กำลังก้าวเข้าด้านในเมื่อได้ยินเสียงโวกเวกจากในครัว ก่อนจะค่อยๆชะเง้อหน้าเข้าไปส่องด้านในด้วยความอยากรู้อยากเห็น


          ภาพที่เห็นคือไอ้พายที่กำลังโชว์ลีลาการตำส้มตำอย่างขะมักเขม้น ข้างกันนั้นมีป้าสายพี่แจงและลุงชัยผัวป้าสายยืนให้กำลังใจอยู่ไม่ห่าง


          มันยืนยิ้มปาดเหงื่ออย่างมีความสุขแลน่าเอ็นดู ผมของมันถูกรวบขึ้นเป็นจุกน้ำพุเด้งไปมายามมันขยับกายเหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายขึ้นตามสันจมูกบ้างก็เกาะตามไรผมลงมาตามกรอบหน้าเรียว


          ผมยืนกอดอกมองมันโดยไม่รู้ตัวเองว่าเผลอยิ้มตามกับภาพตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่เห็นไอ้พายเดินเข้ามาใกล้ มันยิ้มกว้างมายืนตรงหน้ายกจานส้มตำที่มีกลิ่นหอมฉุยของปลาร้าชวนให้คลื่นเหียนมาตรงหน้าจนต้องรีบปิดจมูกไว้


          อันนี้ผมไม่ได้ตอแหลนะครับ แต่ผมเป็นคนไม่ชอบอาหารที่มีกลิ่นแรงอย่างเช่นปลาร้าหรือกะปิแม้กระทั่งปลาเค็มก็ตาม

 
          “เอาออกไปเดี๋ยวนี้นะไอ้พาย มันเหม็น!”


          "ตายแล้วคุณพาย! คุณเดี่ยวไม่ชอบปลาร้าค่ะเอาออกมาๆ"


          ป้าสายยกมือทาบอกอีแป้น รีบเข้ามาดึงจานออกจากมือไอ้พายจ้าละหวั่น


          "เอ๊ะ จริงหรอครับ!...ผมขอโทษนะพี่เดี่ยวผมไม่รู้จริงๆ"


          ไอ้พายมีสีหน้าตื่นตกใจมันรีบหันมาขอโทษผมยกใหญ่ ท่าทางสำนึกผิดของมันทำให้ผมโกรธไม่ลงจริงๆได้แต่ปล่อยเลยตามเลยไป


          ไอ้พายมันเป็นบุคคลอันตรายจริงๆนะครับ อันตรายต่อใจผมเนี่ย


          หลังจากนั้นผมเลยไปขอให้ป้าสายทำกับข้าวอย่างอื่นมาให้ผมแทน พออาหารเสร็จไอ้พายก็เสนอตัวรีบยกมาเสิร์ฟให้เอง มันบอกเป็นการไถ่โทษเรื่องเมื่อครู่





          ย้อนกลับมาที่ปัจจุบันครับ


          “คะน้าหมูกรอบร้อนๆมาเสิร์ฟแล้วคร้าบบบ”


          "มีอะไร? คนกินข้าวอยู่จะมานั่งจ้องทำไม"


          "พี่รู้ป้ะ เมื้อกี้ถ้าป้าสายไม่มาห้ามไว้นะผมเกือบจะป้อนเข้าปากพี่แล้วด้วยซ้ำ"


           มึงวางแผนจะฆ่ากูก็บอกมาเถอะไอ้ผีพาย ชิช่ะ


          ผมมองค้อนใส่มันก่อนจะตักข้าวเข้าปากไม่สนใจมันอีก


          "กินเลอะเป็นเด็กไปได้นะครับ"

 
          ไอ้ผีพายพูดแกมขำยื่นนิ้วโป้งของตัวเองมาเกลี่ยเศษข้าวที่ติดมุมปากออกให้ สัมผัสแผ่วเบาปัดผ่านเพียงชั่วครูโดยไม่ทันตั้งตัว


          ผมนิ่งค้างมองตามมือที่หยิบเศษข้าวออกช้าๆ จนกระทั่งอีกฝ่ายแลบลิ้นเลียเม็ดข้าวเข้าไปในปากตัวเอง


          "มึง..มึงทำอะไรน่ะพาย?!"


          ผมถามมันออกไปอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง


          "หยิบเศษข้าวออกให้พี่ไงครับ ทำไมหรอ?"


         ยัง ยังมีหน้ามาถามกูอีก ไอ้ผีพายไอ้หน้าด้านนนน


          "มึงจะบ้าหรอพายใครเขาทำกันแบบนี้วะ กระดาษทิชชู่ก็มีทำไมไม่ยื่นมาให้....แม่ง ผู้ชายที่ไหนเขามานั่งเช็ดปากให้กันวะ!!"


          ผมโวยวายเป็นปรอทแตก รู้สึกถึงความร้อนทั้งตัวแล่นขึ้นมารวมกันบนใบหน้าแข่งกับความร้อนของอาหารในจาน


          ที่ด่าไปไอ้ตัวต้นเหตุมันไม่ได้สะทกสะท้านเอาซะเลยแถมมันยังนั่งยิ้มหวานส่งเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอเท่านั้น


          เจอแบบนี้ผมนี่ไปไม่เป็นจริงๆครับ ได้แต่จอจ่อกับอาหารตรงหน้าต่อไป จนเมื่อกินหมดก็รีบลุกเดินหนีมันออกมา แต่หางตาก็เหลือบเห็นมันกำลังลุกตามผมมาอีก


          ผมรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นจนมายืนหลบอยู่หลังกำแพง ชะเง้อคอมองพอไม่เห็นมันตามหลังมาแล้วก็พลอยโล่งใจ


          เผลอจับไปที่มุมปากของตัวเองนึกถึงสัมผัสแผ่วเบาเมื่อครู่มันทำให้ผมมั่นใจแล้วว่า


          ไอ้พาย มึงมันเป็นตัวอันตรายต่อใจกูจริงๆ....



.........................................

มาต่อให้แล้วจ้า ช่วงนี้คนเขียนก็จะยุ่งๆหน่อยเพราะผันตัวไปเป็นแม่ค้าอยู่จ้า อิอิ
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะทุกคนนนนน  :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 5 || [17/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 17-04-2021 18:00:51

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 5 คนที่เฝ้ารอ



ภาคของพาย


          ผมชอบดวงตาเรียวคู่นั้นที่มักจะประกายแสงอยู่เสมอ ชอบลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มยามเจ้าตัวยิ้มกริ้ม ชอบท่าทางตื่นตกใจยามถูกผมแกล้งและที่ชอบที่สุดยามใบหน้าคมคายมีสีแดงแต่งแต้มยามขัดเขิน


          ผมชอบทุกอย่างที่หลอมรวมกันเป็นเขา...


          ขอเล่าย้อนไปถึงสาเหตุที่ทำให้ผมชอบคนๆนี้สักหน่อยนะครับ


          ช่วงที่ผมเรียนอยู่แคนนาดาใหม่ๆ ผมเพิ่งจะอายุได้สิบสองปีเองครับ ด้วยความที่คุณป้าพี่สาวม๊ารักและเอ็นดูผมมากบวกกับแกยังไม่มีลูก คุณป้าแกเลยขอผมไปอยู่ที่นู้นกับแกด้วย


          ผมจำได้ว่าช่วงแรกที่ไปอยู่ผมเหงามากๆเลยขอให้คุณป้าซื้อโทรศัพท์เครื่องหนึ่งไว้ให้เพื่อจะได้ติดต่อกลับทางบ้าน


          ผมมีโอกาสติดต่อกับเฮียพีชอยู่บ่อยครั้ง เราสองคนสนิทกันมากแม้ผมกับเฮียจะอยู่คนละที่ก็ตาม เรามักจะแชร์เรื่องราวให้กันอยู่ตลอดแม้กระทั่งเรื่องความรัก


          จนอยู่มาวันหนึ่งน่าจะเป็นช่วงที่เฮียพีชอยู่มอห้าเห็นจะได้ จู่ๆเฮียแกก็มีรุ่นน้องที่สนิทกันมากอยู่คนหนึ่งถึงขนาดชอบพาแวะเวียนมาที่บ้านอยู่บ่อยครั้ง


          เรื่องราวในช่วงหลังๆที่เฮียแกพูดเลยมักจะมีรุ่นน้องคนนี้อยู่เสมอ มันทำให้ผมอดสงสัยเป็นไม่ได้และเผลอหลุดปากถามออกไป


          "เฮียชอบรุ่นน้องคนนี้หรอ?"


          "พูดจาแก่แดดนักนะเรา ไม่ใช่อย่างที่เราคิดหรอก ถ้าพายได้มาเจอมันพายก็จะชอบมันเหมือนเฮียนี่แหละ"


          เพียงแค่คำพูดคำเดียวของเฮียหลังจากวันนั้นทำให้ผมเฝ้าคอยฟังเรื่องราวของคนๆนี้อยู่ตลอดหลายปี


          จนในที่สุดวันที่ผมจบการศึกษาก็มาถึง ผมรีบติดต่อเฮียไปทันทีในวันที่ผมสอบเสร็จ เฮียพีชบอกให้ผมกลับมาได้ทันทีถ้าเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย


          โชคดีที่เฮียไม่ได้สงสัยหรือซักถามอะไรผมมากกว่านี้ ผมจึงรีบจัดการเรื่องตั๋วกลับประเทศไทยในอีกสองวันข้างหน้าจนคุณป้าถึงกับใจหาย


          งานนี้ผมจะชักช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้วครับ


          รอผมหน่อยนะครับ...พี่เดียว





ย้อนกลับมาปัจจุบัน


          "ผมถามหน่อยสิพี่กฤษ์ พี่เดี่ยวเขามีแฟนป้ะ?"


          ผมลูบขอบแก้วน้ำแป๊ปซี่ไปมาขณะรอคำถามจากคนข้างกันที่ตอนนี้นั่งเปื่อยเพราะรอลูกค้าเข้าร้านอยู่


          "หื้อ? ไม่มีหรอก อาชีพอย่างพวกกูใครเขาจะเอาไปเป็นแฟนวะ"


          "ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ"


          "ก็ใครมันจะมาอยากมีแฟนเป็นผู้ชายขายน้ำวะ ถึงมีก็คงจะคบกันไม่ยืดหรอก"


          พี่กฤษ์ตอบพลางทำหน้าเหม่อมองไปข้างหน้า


          "ผมว่าไม่ใช่หรอกครับ ลองมองดีๆพี่อาจจะเจอคนๆนั้นก็ได้นะ"


          "ฮึๆ อย่างกับหาง่ายนักสิคนๆนั้นของมึงน่ะ"


          "ก็ไม่แน่ไงครับ แล้ว...พี่เดี่ยวเขาชอบผู้ชายหรือผู้หญิงมากกว่ากันอ่ะพี่"


          กึก... พี่กฤษ์ชะงักเล็กน้อยจังหวะที่ผมหันมารอฟังคำตอบอีกครั้ง


          "ถามแบบนี้อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะไอ้พาย"


          "แหม เคลฟเวอร์จังนะครับพี่กฤษ์สมกับเป็นเบ๊ของเฮียจริงๆ"


          "ปากดีนะมึง เดี๋ยวพ่อถีบให้...ขอบอกไว้ก่อนนะว่าไอ้เดี่ยวมันเคยเอาแต่กับผู้หญิงแถมมันไม่เคยคบใครแบบจริงจังอีกตั้งหาก"


          "ก็พอจะดูออกครับ แต่ผมว่ามันก็ไม่ยากเกินความสามารถของผม"


          "มั่นใจ? ระวังโดนมันฟันแล้วทิ้งละกัน ร้องไห้มากูไม่ปลอบนะเว้ย"


          พี่กฤษ์หยักคิ้วเชิงเย้ยหยันให้กัน


          "ไม่ต้องรอปลอบหรอกครับเพราะผมจะไม่มีวันร้องไห้แน่นอน"


          ใช่ครับผมไม่มีวันร้องไห้แน่นอน เพราะคนที่ร้องนั้นไม่ใช่ผมแต่เป็นเจ้าของดวงตาเรียวยาวรูปร่างสมส่วนคนนั้น ที่ผมอยากให้เขามาร้องครางอยู่ใต้ร่างของผมเสียมากกว่า


          "มึงอยากรู้มากขนาดนั้นทำไมไม่ถามเจ้าตัวมันซะเองเลยล่ะ"


          พี่กฤษ์บุ้ยปากให้ผมมองไปทิศทางที่กล่าวถึง


          จังหวะที่เจ้าตัวเยื้องย่างเข้ามาในบาร์ ทุกอย่างมันก็ดูสโลโมชั่นไปเสียหมด


          รูปร่างสมส่วนถูกสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตพับแขนสีฟ้าอ่อนพอดีตัวจนเกือบจะเป็นเสื้อรัดรูปพร้อมกับกางเกงสแลคสีครีม


          ทุกอย่างมันดูละมุนละไมไปเสียหมดเมื่ออยู่บนร่างกายของเขา


          อ่า...เห็นแล้วอยากกระชากมันออกจริงๆครับ


          หมายถึงกระชากใจผมให้ไปอยู่ในกำมือเขานะครับ


          "งั้นผมขอตัวไปถามก่อนนะครับ...แล้วอีกอย่างนะพี่ช่วงนี้ระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะครับ"

   
          ผมยิ้มตบท้ายให้พี่กฤษ์ก่อนจะมุ่งหน้าไปหาคนที่ผมเฝ้ารอ



..................................

มาต่อให้ใหม่แล้วจ้า  :katai4:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 5 || [17/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-04-2021 22:50:59

 o13

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 5 || [17/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 18-04-2021 10:04:51

 :pig4:
 o13

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 6.1 || [19/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 19-04-2021 14:14:19

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 6.1 พี่ชอบ...มั้ยครับ



          ตั้งแต่มีวิญญาณผีพายเข้ามาในชีวิต ผมก็มักจะรู้สึกร้อนๆหนาวๆบางเวลาก็รู้สึกเสียวสันหลังร่วมด้วย ผมควรหาพระเครื่องดีๆมาไว้ป้องกันตัวก่อนที่จะเผลอตัวและเผลอใจไปมากกว่านี้ดีไหมครับ


          ชักเริ่มกลัวใจตัวเองขึ้นมาแล้วสิ..


          อย่างบางเวลาดันเผลอใจเต้นเพียงแค่มันมองกลับมา บ้างก็เผลอไผลไปกับรอยยิ้มที่สดใสนั่นที่หนักสุดก็คงเป็นอาการเขินจนต้องโวยวายกลบเกลื่อนมันไป


          นี่ตกลงผมเป็นไบโพลาร์หรือเปล่าวะ งงใจตัวเองฝุดๆ


          ผมสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป เหลือบตามองนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีก็ถึงเวลาต้องออกไปทำงานเสียแล้ว


          วันนี้ผมต้องการเสื้อผ้าโทนสีอ่อนสบายตาเพื่อลูกค้าจะได้ผ่อนคลายไปด้วย เชิ้ตสีฟ้าอ่อนและกางเกงสีครีมจึงเป็นตัวเลือกในครั้งนี้


          ผมยืนส่องกระจกที่สะท้อนเงาตัวเองอย่างภาคภูมิใจ สีอ่อนของเสื้อผ้าที่สวมใส่ขับให้ผิวขาวอยู่แล้วดูสว่างกระจ่างขึ้นไปอีกขั้น ทรงผมถูกจัดแต่งให้เข้าที่และใบหน้าคมคายที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อย


          เฮ้ออออ หล่อวัวตายควายล้มจริงๆไอ้เดี่ยว


          พาลูกรักมาจอดโดยสวัสดิภาพ เมื่อขาทั้งสองข้างพาตัวเองเดินเข้ามาปุ๊บหูผมก็ได้ยินเสียงโหยหวนเรียกขานแต่ไกลปั๊บ ทั้งที่เพิ่งจะก้าวเข้ามาด้านในได้เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น


          "เดี่ยวววไอ้เดี่ยวววว ไอ้พายมันแกล้งกูอ่ะมึง"


          ผมเดินกรอกตามองพวกมันอย่างหน่ายๆ หันมองหน้าไอ้กฤษ์ที่ส่งสายตาราวกับสาวน้อยชวนอ้อนตีนมาให้เพิ่มออฟชั่นด้วยการยกมือเกี่ยวแขนผมไว้แน่นอีก


          "อะไรของพวกมึงกันเนี่ย เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้"


          "ไอ้พายมันแกล้งน้องกฤษ์ค่ะพี่เดี่ยวขา จัดการมันเลยค่ะ"


          ผมมองร่างควายๆของไอ้กฤษ์ที่พยายามบีบตัวเองให้เล็กเท่านิ้วก้อย


          "จะมาเกาะทำไมเนี่ย! แล้วมึงไปทำอะไรมันวะพาย"


          "ผมป่าวนะพี่เดี่ยว พี่ก็เห็นอยู่ว่าผมนั่งเฉยๆ"


          ไอ้พายปัดมือไปมาพัลวันก่อนมันจะหันไปพูดประโยคที่ทำให้ไอ้กฤษ์ถึงกับหุบยิ้มทันที


          "เลิกเล่นได้แล้วครับพี่กฤษ์ เดี๋ยวโดนหักเงินเดือนจะหาว่าผมไม่เตือนนะครับ"


          คำพูดเย็นชามาพร้อมกับตาขวางๆของไอ้พาย โหมดนี้ของมันทำให้ผมไม่คุ้นชินเหมือนกันรู้สึกขนลุกขึ้นมาแปลกๆ


          "อุ๊ย!หมาแถวนี้ดุจังเลย ไม่เล่นแล้วก็ได้ไปดีกว่าาา บรัยยย"


          ไอ้กฤษ์รีบกระเด้งตัวออกทันทียังกับถูกไอ้พายปาข้าวสารเสกใส่ มันยกมือทาบอกเลียนแบบตัวละครหลังข่าวก่อนจะรีบเผ่นแนบออกไปจากวงสนทนา


          "อะไรของพวกเอ็งกันวะ?"


          ผมได้แต่ยืนงงมองตามหลังเพื่อนตัวเองลับหายไป พอหันกลับมาก็จมูกก็ชนเข้ากับหัวของไอ้พายที่ไม่รู้ขยับเข้ามาใกล้ตอนไหน


          "พี่เดี่ยวอย่าไปเชื่อพี่กฤษ์นะครับผมไม่ได้ทำอะไรเขาเลยนะ เชื่อผมเถอะนะน้าาา"


          เอ้า ไอ้นี่ก็อีกคนมันทำท่าอ้อนชวนโดนตีนแต่ทำไมมันถึงได้ดาเมจใจผมจังวะ


          "เออๆ ไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำสิวะ แล้วก็ปล่อยมือกูได้แล้วพูดแต่ปากมือไม่ต้องก็ได้มั้ง"


          "ไม่ปล่อยได้ไหมครับ ขอจับอย่างนี้ตลอดไปเลยได้ป้ะ"


          "!!!"


          "มือนุ่มจังนะครับทั้งที่เป็นผู้ชายแท้ๆ...อยากรู้จังว่าตรงอื่นจะนุ่มแบบนี้หรือเปล่า"


อึ่ก!


          ผมกลืนน้ำลายเหนียวลงคอในตอนที่ไอ้พายขยับหน้าขึ้นมากระซิบใกล้ ลมหายใจอุ่นร้อนมันเป่ารดติ่งหูเบาๆทำให้ผมเกือบหยุดหายใจ


          แต่ก่อนที่ผมจะหยุดหายใจไปจริงๆพายมันก็ผละตัวเองออกไปส่วนตัวผมได้สติอีกครั้งก็ตอนที่มันส่งยิ้มล้อมาให้


          ผมรีบกระเด้งตัวออกมายืนโวยวายเพื่อกลบเกลื่อนอาการเก้อเขินกับท่าทางเมื่อครู่ กลัวมันจะจับได้อยู่หรอกครับแต่เราต้องทำตีเนียนไปก่อนเผื่อมันจับไม่ได้...ซะที่ไหน


          "หน้าแดงใหญ่แล้วนะครับ หึๆ"


          "พะ-พูดอะไรของมึงเนี่ย ไปๆไกลๆเลยนะ แล้ว แล้วทำไมกูต้องพูดติดๆขัดๆด้วยวะ โว้ยยยย"

         
          ผมพูดตะกุกตะกักไปมาเพราะไอ้ความรู้สึกตื่นเต้นมันมีมากกว่าความอยากด่า


          "ฮ่าๆๆๆ พี่เดี่ยวนี่เป็นคนตลกจังนะครับ แต่สำหรับผมผมว่าพี่เป็นคนน่ารักมากกว่า"


          "ไอ้ ไอ้ผีพาย! น่ารักกับผีมึงน่ะสิ หลบไปเลยนะกูจะไปทำงานแล้ว"


          "อย่าเพิ่งไปสิครับ ขอผมถามคำถามนึงก่อนและผมจะปล่อยให้ไป"


          "อะไรอีก มีอะไรก็รีบมาว่า"


          "พี่ชอบผ..."


          "เดี่ยว! มาอยู่นี่เอง ลูกค้าขาประจำมาถามหาแหน่ะ"


          พี่กิ๊กโฮสต์ของบาร์เดินมาเรียกผมขณะที่กำลังใจจดใจจ่อรอฟังไอ้พายอยู่


          "ครับๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ...ไว้คุยกันทีหลังแล้วกันพาย"


          เพียงแว๊บเดียวที่ผมหันกลับมาหามัน ดวงตาคมของมันฉายแววหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยอมยิ้มออกมาให้เมื่อมันเห็นผมมองอยู่ก่อนมันจะหันหลังเดินจากผมไปอีกคน


          วันนี้มันวันอะไรกันวะ มีแต่คนหันหลังให้ผม เอ้ออออ



......................................................
ยังมีต่อนะคะ กำลังปั่นอยู่จ้าาาา :katai4:
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และยอดอ่านทุกคนนะคะ >3<

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 6.1 || [19/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-04-2021 22:30:07

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 6.2 || [23/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 23-04-2021 11:50:51

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 6.2 พี่ชอบ...มั้ยครับ




ภาคของพาย


          ผมหงุดหงิดมากแต่ต้องดึงหน้ายิ้มไม่ให้มีพิรุธในขณะที่ถูกเดินเข้ามาขัดจังหวะ ตอนที่ผมกำลังหันหลังเดินออกมานั้นผมเห็นพี่กฤษ์ยืนหลบมุมหัวเราะเยาะอยู่ไกลๆ ทำให้ผมรู้ทันทีว่าใครส่งพี่กิ๊กเข้ามาในขัดพอดิบพอดี


          ได้พี่กฤษ์ ถ้าอยากจะเล่นผมก็จะเล่นด้วย!


          ผมมุ่งหน้าขึ้นไปชั้นสองที่เป็นห้องออฟฟิตของเรา พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเฮียแกกำลังอ่านแฟ้มเอกสารปึกใหญ่อยู่บนโต๊ะ


          "เอางานของป๊ามาทำด้วยอีกแล้วหรอเฮีย"


          "อื้ม ช่วยป๊ารีบเคลียร์น่ะ ท่านบอกว่าให้เสร็จภายในอาทิตย์หน้าท่านจะพาคุณนายไปฮันนีมูนที่เกาะเต่า แก่จนปูนนี้แล้วยังจะเรียกว่าฮันนีมูนอยู่อีก"


          "ฮ่าๆๆสมเป็นป๊าจริงๆเลย เอ้อเฮีย เรื่องสาขาสองของร้านที่ให้หาสถานที่ไว้ ทางฝั่งนั้นน่าส่งรายละเอียดเข้าเมลล์เฮียวันนี้แหละ"


          "ขอบใจมากแต่รู้ใช่มั้ยว่าเฮียจะให้เรามาดูแลแทน ยังไงเสียอนาคตเฮียก็ต้องไปดูบริษัทให้ป๊าส่วนเราเฮียก็ยกทั้งหมดให้อยู่ดี"


          "รู้ครับ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วไปหน่อยหรอเฮีย?"


          "สำหรับเรามีคำว่าไม่มั่นใจ?"


          "ระวังเค้าทำกำไรแซงหน้าเฮียแล้วกัน หึๆ ...เฮียเค้ามีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย แค่แป๊ปเดียวไม่รบกวนเวลาเฮียมากหรอก"


          เจ้าของใบหน้าคมเข้มเงยหน้ามองผม มือหนาถอดแว่นที่ใส่ออกและวางปากกาที่เซ็นเอกสารลง มือทั้งสองประสานไว้ใต้คางคล้ายกับเป็นสัญญาณว่าเขาพร้อมที่จะฟังแล้ว


          "เฮียจัดการเด็กเฮียให้ทีดิ...รู้ความลับเค้าไม่ว่านะแต่นี่เล่นจะมาขัดจังหวะกันยอมไม่ได้จริงๆ"


          ผมเหยียดยิ้มขยับท่านั่งในท่าทางสบายๆไม่ต่างจากเฮียที่เหยียดขาขึ้นมาบนโต๊ะทำงาน เราสองคนต่างรู้เรื่องของกันและกันเพราะเราไม่เคยมีความลับต่อกันอยู่แล้ว


          "หึๆ เราก็รู้ว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้นแถมยังพยศใช่เล่น"


          นิ้วหนาลูบใต้คางตัวเองพลางนึกถึงม้าพยศที่หมายหัวไว้ ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้มันเชื่องแต่ระดับพีชแล้วไม่มีคำว่ายากเกินหลุดออกมาจากปากเขาอย่างแน่นอน


          "ก็นะ ยังไงก็ฝากด้วยนะเฮียช่วงนี้จะเล่นตามน้ำไปก่อนแล้วกัน"


          ผมลุกขึ้นยืนโปกมือลาพี่ชายก่อนจะออกจากไปหาทำงานของตัวเอง วันนี้ไม่มีโอกาสดีๆวันอื่นยังมีค่อยมาใหม่ก็ยังไม่สาย







          ในค่ำคืนวันสุดสัปดาห์ของเดือนทำให้ในบาร์คับคั่งไปด้วยนักท่องราตรีทั้งหญิงแท้และชายเทียม


          ผมมองตามพี่เดี่ยวที่วิ่งแจ้นไปโต๊ะนั้นทีโต๊ะนู้นทีเพื่อต้อนรับลูกค้า แอบเหนื่อยแทนอยู่เล็กน้อยแต่งานก็คืองานครับถึงจะเป็นว่าที่ซ้อรองของตระกูลก็เถอะ


          ตลอดช่วงทำงานผมพยายามหาลู่ทางดีๆเพื่อจะได้คุยกัน แต่สงสัยผมคงจะแสดงตัวมากเกินไปพี่เดี่ยวจึงฉุดผมออกมาที่สวนด้านหลังในช่วงเวลาใกล้ปิดร้าน ผมมีอาการตกใจเล็กน้อยตอนที่ถูกดึงแขนแต่ก็ยอมเดินตามเจ้าตัวออกมาโดยดี


          "มึงมีปัญหาอะไรกับกูก็ว่ามาเลยดีกว่าพาย"


          คำถามแรกที่หลุดออกมาทำให้อดแปลกใจอยู่ไม่น้อย แต่อย่างน้อยๆรู้ตัวแล้วก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไล่ตามอีกฝ่าย


          "ผมมีปัญหาอะไรหรอครับพี่เดี่ยว?"


          แกล้งทำหน้าตีมึนไปตามน้ำก่อนเดี๋ยวเขาจะรู้ว่านี่เป็นแผนของผมเองครับ พี่เดี่ยวดูจะหงุดหงิดมาก


          "ไม่ต้องมาตีหน้ามึน มึงต้องการอะไรกันแน่พาย ทำไมต้องเอาแต่จ้องกูตลอดเวลาขนาดนั้นด้วย รู้มั้ยว่ามันทำงานลำบากเพราะไม่มีสมาธิเลย กูต้องเอาแต่คอยห้ามตัวเองไม่ให้หันไปสบตาทุกครั-อื้ออ!"


          ไม่ไหวแล้วครับผมห้ามใจตัวเองไม่อยู่แล้ว คำที่ได้ยินราวกับคนตรงหน้ากำลังกล่าวคำสารภาพรักอย่างไรอย่างนั้น


          เขาทำให้แผนของผมผิดขั้นตอนไปหมดทั้งที่ใจจริงผมอยากจะคุยกับเขาให้ชัดเจนกว่านี้แล้วค่อยลงมือทำด้วยสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้


          พี่เดี่ยวปิดปากแน่นไม่ยอมให้ผมได้รุกล้ำเข้าไป มือทั้งสองข้างกำแน่นแต่ก็ไม่ได้ผลักผมออกไปไหน เมื่อเห็นแบบนั้นทำให้ผมยิ่งย่ามใจแทะเล็มริมฝีปากนิ่มไปเรื่อยโดยไม่บังคับให้เขาเปิดปากแต่จะให้เจ้าตัวทนไม่ไหวจนต้องเปิดรับมันเอง


          การกระทำของผมคงทำอีกฝ่ายงุ่นง่านไม่น้อยฟังจากเสียงหายใจฟึดฟัดก็รู้ ผมยิ้มกริ้มในใจทำเป็นไม่สนท่าทีนั้นและยังคงดำเนินจูบต่อไป


          "หยะ อื้มมม"


          ในที่สุดอีกฝ่ายก็ยอมเปิดปากเป็นโอกาสให้ผมส่งลิ้นเข้าไปชอนไชกับลิ้นที่มีรสชาติเฝื่อนของแอลกฮอล์ปนอยู่ เสียงครางเบาหวิวในลำคอกับลิ้นที่เกี่ยวตอบมาทำให้ผมแทบคลั่งแต่ก็ต้องพยายามรวบรวมสติทั้งหมดหยุดมันไว้ก่อนมันจะบานปลายไปมากกว่านี้


          ผมรวบเอวร่างสูงกว่าเข้ามาใกล้ลำตัวเราชิดกันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเรียวฉ่ำวาวที่มองตอบมา


          "พี่เดี่ยวจำวันนั้นที่ผมมีคำถามอยากจะถามพี่ได้ไหมครับ"


          "...อืม"


          "วันนั้นผมอาจไม่มีโอกาสแต่วันนี้ผมอยากจะถามพี่ว่า...พี่เดี่ยวชอบผมบ้างรึป่าวครับ"


          เสียงแหบพร่ากระซิบคำถามที่ต้องการถามคนในอ้อมกอดมาโดยตลอด


          "ไม่ตอบตอนนี้ก็ไม่เป็นไรครับ แต่พี่ช่วยฟังเรื่องที่ผมจะพูดต่อไปนี้ได้มั้ยครับ?"


          พี่เดี่ยวมีท่าทีลังเลในทีแรกแต่แล้วเขาก็หยุดนิ่งและพยักหน้าให้ผม


          "เมื่อหกปีที่แล้วตอนที่ผมยังเรียนอยู่แคนนาดา เฮียมักจะเล่าถึงรุ่นน้องคนหนึ่งให้ผมฟังอยู่เสมอ เฮียมักจะบอกว่าเขาเป็นคนไม่ค่อยพูดค่อยจาแต่กลับเป็นคนมีน้ำใจถ้าได้ลองสนิทก็จะรู้ว่าเขาเป็นคนที่คุยสนุก เฮียเคยบอกผมว่าถ้าผมได้มาเจอคนนั้นผมก็จะชอบเขาเหมือนที่เฮียชอบ"


          ผมหยุดเว้นช่วงเล็กน้อยในจังหวะเดียวกันกับที่เห็นแววตาเรียวรีฉายแววสับสนให้เห็น


          "ทั้งหมดที่ผมได้ฟังมามันทำให้ผมอยากเจอคนๆนั้นมาตลอดหลายปี จนกระทั่งผมเรียนจบเลยขอที่บ้านกลับมาและขอเฮียมาทำงานที่นี่จนในสุดผมก็ได้พบคนๆนั้น ผมอยากให้เขารับรู้ไว้ว่าผมเฝ้าคอยเวลานี้มาตลอดหลายปีและผมอยากบอกให้เขารู้ไว้อีกอย่างว่า.....ผมชอบพี่มากนะครับพี่เดี่ยว"


          ผมยิ้มให้พี่เดี่ยวที่ยืนสติหลุดออกจากร่างไปเสียแล้ว ผมเลยลูบเอวอีกฝ่ายไปมาเบาๆเพื่อเรียกสติเขากลับคืนมา


          "กู ไม่รู้...ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามึงชอบกู..."


          "พี่ไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอกครับ แต่หลังจากนี้เป็นต้นไปจะทำเป็นไม่รู้ไม่ได้แล้วนะเพราะผมจะเดินหน้าจีบพี่เต็มกำลังแล้ว"


          "คะ-ใครจะยอมให้มึงมาจีบไม่ทราบ! กูผู้ชายแท้ชอบผู้หญิงเว้ย"


          "ผมก็ผู้ชายแท้ชอบผู้หญิงครับ แต่ผมก็ชอบพี่ด้วยเหมือนกัน"


          "ไอ้ ไอ้ผีพาย! ปล่อยเลยนะกูจะกลับบ้านแล้ว แล้วก็หยุดลูบเอวกูสักทีจะลูบให้เลขมันขึ้นมารึไงวะ แม่ง!!"


          "ทำตัวให้ชินเข้าไว้นะครับ ต่อจากนี้ผมไม่มีวันปล่อยพี่ไปง่ายๆแน่...ฝันดีนะครับคุณว่าที่แฟน"


          ผมหอมแก้มขาวตบท้ายก่อนจะหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นอาการหน้าแดงของอีกฝ่ายที่เดินกระฟัดกระเหวี่ยงเข้าไปด้านใน


          เฮียพีชที่ยืนสูบบุหรี่รออยู่ตรงลานจอดรถเลิกคิ้วเชิงถามเมื่อเห็นผมเดินผิวปากอารมณ์ดี ผมขยิบตาเป็นคำตอบกระโดดขึ้นเบาะคนขับทำตัวเป็นสารถีให้พี่ชายด้วยความเบิกบานใจ


          คืนนี้ผมว่าตัวเองต้องนอนหลับฝันดีมากแน่เลยครับ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีนะครับพี่เดี่ยวเพราะต่อจากนี้ไปผมรอขย้ำพี่อยู่ หึๆๆฮ่าๆๆ!!!


.......................................

มาต่อให้แล้วค่าาาาา ภาคนี้เราจะได้เห็นทาสแท้ของเด็กผีพายกันเต็มๆเลยค่ะคู๊นนนน!!!  :hao7:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 6.2 || [23/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-04-2021 00:58:01

 :katai3:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 7 || [26/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 26-04-2021 11:28:06

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 7 เก็บทรงไม่อยู่




          นับว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ถูกผู้ชายมาสารภาพรักแถมตัวผมยังเป็นฝ่ายโดนรุกอีกตั้งหากผมนี่งงไปหมดแล้วครับ


       หลังจากที่เด็กผีประกาศตัวว่าจะจีบผมมันก็ทำอย่างที่ปากว่าจริงๆ มันใช้วิชาผีพายสะกดจิตผมเพื่อเอาการติดต่อทุกช่องทางให้ โดยมันให้เหตุผลว่าจะได้ส่องความเคลื่อนไหวของผมทุกฝีก้าว


          ตกลงแล้วมึงจีบกูหรือมึงเป็นโรคจิตกันแน่วะพาย


          เมื่อไอ้พายได้สิ่งที่ต้องการไปกิจวัตรในแต่ละวันของผมแทบไม่เป็นอันทำอะไรเพราะถูกมันตามตื้อแทบทั้งวัน ไม่ว่าจะเป็นเวลาทำงานเวลากินแม้กระทั่งเวลาจะนอนก็ตาม ดีแค่ไหนที่มันไม่โผล่เข้ามาตอนผมเข้าห้องน้ำด้วย


          คิดไปคิดมามันเป็นอะไรที่บ้าเอามากๆที่ผู้ชายคนนึงจะแอบรักข้างเดียวมาตลอดหลายปี แต่ที่บ้าไปกว่านั้นคือตัวผมเองที่ยอมรับและยินยอมให้มันเข้ามามีอิทธิพลภายในใจ


          แต่พอคิดดูอีกทีการที่ยอมมันขนาดนี้คือผมคิดผิดรึเปล่าวะ?


          "เฮ้ย!"


          สัมผัสเย็นที่ข้างแก้มทำให้หลุดออกจากความคิด หันไปมองด้านข้างก็เห็นเป็นไอ้พายที่ไม่รู้โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่และมันกำลังมองผมด้วยแววตาที่เป็นห่วงกัน


          "เหนื่อยมากหรอครับนั่งนิ่งเชียว ลองดื่มนี่หน่อยสิครับรับรองสดชื่นหายเหนื่อยแน่นอน"


          "ขอบใจ...แค่รู้สึกเพลียๆนิดหน่อยน่ะ"


          "ไม่ต้องหักโหมมากก็ได้ครับ ผมไม่หักเงินเดือนพี่หรอก"


          มันพูดแซวขณะส่งแก้วค็อกเทลสีส้มอมเหลืองมาให้ ผมสูดดมกลิ่นหอมของมินท์เข้าจมูกก่อนจะยกแก้วขึ้นลองจิบ รสชาติเปรี้ยวอมหวานของผลไม้ผสานรสชาติมินท์ทำให้ร่างกายรู้สึกสดชื่นขึ้นจริงๆ


          "ยิ้มได้แล้วสินะครับ แบบนี้ค่อยดูดีขึ้นหน่อย"


          เสียงร้องทักของไอ้พายดังขึ้นพร้อมกับความอุ่นแผ่ซ่านอยู่บนบริเวณกลางศีรษะ ผมหันไปมองไอ้พายที่กำลังยิ้มไปพลางลูบหัวผมไป


          "ทะลึ่งแล้วมึง กูแก่กว่ามึงจะมาเล่นหัวกันได้ยังไง"


          "หรอครับ แต่ในสายตาผมพี่ยังดูเด็กอยู่เลยนะครับ"


          "กวนตีน ไปไกลๆเลยไป"


          ผมฉุดคิดเล็กน้อยเมื่อบรรยากาศระหว่างเรามันดูเป็นธรรมชาติจนเกินไป ผมเริ่มใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่ออีกฝ่ายหันมาสบการกันตรงๆ ได้แต่โทษว่าเกิดจากฤทธิ์แอลกฮอล์ที่ผสมลงในค็อกเทลแน่ๆถึงได้รู้สึกแบบนี้


          อยู่ดีๆไอ้พายก็มีท่าทีเปลี่ยนไป มือที่เคยลูบหัวกลับเลื่อนลงมาลูบที่แก้มแทน


          แล้วนั่นอะไร...จะมาจับมือกันทำไม...แล้วทำไมต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้กันด้วย กรี๊ดดดดดด!!


          ผมหลับตาปี๋ในจังหวะที่ปากของเราสัมผัสกันรู้สึกจักกะจี้แถวขอบปากเพราะอีกฝ่ายแลบลิ้นมาเลียคล้ายกับเด็กที่กำลังเลียไอศกรีมแท่งโปรด


          อีกฝ่ายนัวเนียปากผมอยู่พักใหญ่ ไม่นานนักปลายคางก็ถูกมันบีบเข้าจนเผลอร้องออกมา


          "อ๊ะ!"


          ผมที่เริ่มเมารสจูบอ้าปากรับลิ้นร้อนที่มีรสชาติหวานอมเปรี้ยวเหมือนค็อกเทลที่เพิ่งดื่มเมื่อครู่เข้ามาเกี่ยวกระหวัดกัน


          "แลบลิ้นออกมาหน่อยครับ..อืมม์"


          อีกฝ่ายเร่งจังหวะจูบทั้งกัดทั้งดูดปากจนน้ำใสไหลย้อยลงปลายคาง ภายในห้องได้ยินแต่เสียงน้ำลายของเราปะปนกับเสียงหายใจดังเคล้าเข้าด้วยกัน


          "ฮ๊าา พา ย พอ-อ๊ะ ก่อน


          เสียงห้ามปรามกระท่อนกระแท่นของผมไม่ได้ช่วยให้ไอ้พายหยุดมือที่กำลังบี้หัวนมทั้งสองข้างลง ตอนนี้หัวนมผมเริ่มแข็งดุนดันภายใต้เสื้อแล้ว


          "หยุด หยุดก่อนไอ้พาย เดี๋ยวมีคนมาเห็น!"


          ผมรวบรวมแรงที่มีทั้งหมดทุบเข้าที่กลางหัวของมันเพื่อเรียกสติ ทั้งผมและมันแข่งกันหอบแฮกโกยอากาศเข้าปอดอย่างรุนแรง ไอ้พายมันกอดเอวผมไว้แน่นเอาหัวมาถูไถเหมือนกับลูกแมวขี้อ้อน


          "น้อยๆหน่อยนะมึงพอไม่ด่าไม่ว่าก็ชักจะเอาใหญ่ เอะอะก็กอดเอะอะก็จูบตลอด"


          "ผมเตือนพี่แล้วนี่ครับว่าให้เตรียมตัวเตรียมใจไว้น่ะ"


          เสียงอู้อี้ของมันตอบทั้งที่ยังซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอผม วุ้ยยยย ขนลุกเว้ย


          "พูดตอนไหนกูไม่เห็นได้ยินเลย...หยุดเลยนะขยับออกไปเดี๋ยวนี้เลย กูจะไปทำงานต่อแล้ว"


          "โหดจังเลยอ่ะ แฟนใครก็ไม่รู้"


          "ใครแฟนมึง! อย่ามาพูดเองเออเองนะเว้ย"


          "โธ่พี่เดี่ยวไม่สงสารผมหน่อยหรอ เนี่ยรอมาเกือบสิบปีแล้วนะ"


          "เรื่องของมึง ใครบอกให้รอ"


          ผมชี้นิ้วคาดโทษใส่มัน ลุกผละออกจากห้องรีบตรงเข้าห้องน้ำเพื่อสำรวจสภาพตัวเองทันที


          เกือบไปแล้วไหมล่ะไอ้เดี่ยว ดันเคลิ้มกับจูบของมันไปได้ มึงมันไอ้ใจง่ายยยย


พลั้วะ!


          "อ่าวไอ้เดี่ยว มึงหายไปไหนมาตั้งนานวะ"


          ผมหันไปตามเสียงของไอ้กฤษ์ที่เอ่ยทักขึ้น มันเดินผ่านผมไปยื่นที่โถปัสสาวะ


          "ก็ป่าว ไม่ได้หายไปไหน"


          "หรอ กูก็นึกว่าโดนสาวฉุดไปซะแล้ว เอ๊ะ หรือโดนหนุ่มฉุดไปดีวะ ฮ่ะๆ"


          "ความคิดชั่วช้าจริงๆเลยมึงนี่ ...อะไร มองหน้ากูทำไม?"

         
          ไอ้กฤษ์มันเขยิบเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มันมองสำรวจผมตั้งแต่หัวจรดเท้าจนเริ่มเหงื่อตก ไอ้ห่า อย่าบอกนะว่าไอ้กฤษ์มันดูออก


          "ปากมึงไปโดนไรมาวะ ทำไมมันดูบวมแปลกๆ?"


          ไอ้ชิบหาย! ไม่พูดเปล่ามันยังยื่นมือมาเขี่ยปากที่บวมเจ่ออีก ผมรีบปัดมือมันออกแสร้งทำเป็นไม่มีอะไร

         
          "ไหน ไม่เห็นจะบวมเลยปากกูก็อวบอิ่มเป็นปกติ"

         
          "ไม่ว่ะ มันเหมือนกับ-"


          "พอเลยมึง แล้วมือมึงอ่ะล้างรึยังเอามาป้ายปากกูเนี่ย ถุ้ยยยย โคตรโสโครก"


          "เออลืมเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ"


          ผมก่นด่าแทรกทำเป็นล้างปากแรงๆปากที่ช้ำก่อนน่านี้จะได้ไม่ดูผิดสังเกตุ ไอ้กฤษ์มันละความสนใจหันไปล้างมือตัวเองแทนก่อนเดินออกจากห้องน้ำไปก่อนผม


          "ฟู่ว์ เกือบไปแล้วมั้ยกู"


          ลูบหัวลูบหางปลอบใจตัวเอง พอทำธุระเสร็จผมก็เดินตามมันออกไปอีกคนโดยที่ครั้งนี้ผมเลี่ยงที่จะไม่เจอไอ้พายอีกเพราะกลัวตัวเองจะเสียสมาธิเอา
อย่างน้อยๆก็ขอพักหายใจหายคอบ้างก็ยังดีวะ






          ในเช้าวันถัดมาผมอุตส่าห์ดูตารางสีเสื้อนำโชคที่เหมาะกับตัวเองแต่ไหงโชคกลับไม่เข้าข้างผมเอาซะเลย


          ผมกอดอกมองไอ้ตัวปัญหาที่ยืนโปรยยิ้มหน้าระรื่นโดยข้างกันนั้นมีแม่สาวทรงโตที่แทบจะยืนสิงกันอยู่รอมร่อ ไหนจะไอ้การจับมือถือแขนอย่างสนิทสนมกันมากนั่นอีก



          "ทำไมถึงไม่ยอมปฏิเสธวะ!"


          เห็นแล้วมันหงุดหงิดเว้ย ไหนบอกว่าชอบเรานักหนาแล้วนี่อะไรผ่านมายังทันไม่ถึงเดือนใจมึงแปรเปลี่ยนง่ายมากขนาดนั้นเลยหรอไง


          ไม่รู้ด้วยความหมั่นไส้หรือเพราะอะไร ผมบังคับขาทั้งสองของตัวเองให้ก้าวเดินไปยังจุดที่ทั้งสองคนยืนอยู่และเข้าไปแทรกกลางทันที


          "สวัสดีครับคุณหนู เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกหรอครับ"


          "ชะ ใช่ค่ะ เอ่อ..."


          หญิงสาวมีท่าทีตกใจเล็กน้อยเธอมองหน้าผมสลับกับหน้าไอ้พายไปมา ผมไม่สนใจท่าทีของเธอและยังคงพูดจาหว่านล้อมหญิงสาวต่อไปโดยไม่ได้สังเกตุสีหน้าไม่พอใจของไอ้พายสักนิด


          "ผมเดี่ยวครับเป็นนัมเบอร์วันของบาร์แห่งนี้ คืนนี้ให้ผมได้บริการคุณหนูเถอะนะครับ"


          "เอ๊ะ แต่ว่าเดี๋ยวพา-"


          "เชิญทางนี้เถอะครับ ผมจะบริการคุณหนูอย่างเต็มที่ โอ๊ะ!"


          มือผมที่กำลังเลื่อนไปแตะแผ่นหลังของหญิงสาวถูกใครบางคนกระชากออกอย่างแรงจนเกือบล้ม


          มันดึงผมออกห่างจากบริเวณที่ยืนอยู่ก่อนมันจะเดินกลับเข้าไปคุยบางอย่างกับหญิงสาวคนเดิม สักพักหล่อนก็โปกมือลาและหันมาลาผมเช่นกัน


          ผมได้แต่ยืนมองตามหล่อนหายลับไป ผมกำลังจะหันไปหาไอ้พายแต่มันกลับฉุดกระชากลากแขนให้ตามขึ้นไปชั้นลอยที่เป็นห้องออฟฟิต


          พอเข้ามาถึงด้านในไอ้พายก็ปล่อยมือผมให้เป็นอิสระ กำลังจะแหกปากด่ามันแต่ก็ต้องหุบปากฉับเมื่อภายในห้องไม่ได้มีแค่เราสองคนแต่กลับมีเจ้าของร้านอีกคนนั่งอยู่ในห้องด้วย


          ตายห่าแล้วกู พี่พีชดันอยู่ด้วยจะโดนด่าไหมวะ!


          "เฮีย พายขอยืมห้องเดี๋ยวได้ไหมครับ"


          "อืม นี่กุญแจออฟฟิตถ้าจะออกก็ล็อคให้เฮียด้วยแล้วกัน แล้วก็นะพาย...."


          พี่พีชเดินตรงมาหาน้องชายแกก่อนจะยื่นกุญแจห้องให้ แต่ก่อนจะออกไปผมเห็นแกกระซิบบางอย่างกับไอ้พายจนมันมีสีหน้าอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดแล้วพี่แกก็ออกจากห้องไปเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น


กริ้ก!


          "มึงจะทำอะไรพาย มึงล็อคประตูทำไม!"


          มันไม่ตอบคำถามผมแต่กลับฉุดมือผมให้เดินไปยังโซฟาตัวเขื่องที่ตั้งตะหง่าอยู่กลางห้อง


          "มันเจ็บนะเว้ย!"


          แม่งไปเอาแรงมาจากไหนนักหนาวะไอ้เตี้ย!!


          ผมบิดข้อมือไปมาหลังจากที่มันบังคับให้ผมนั่งลงได้สำเร็จ หันไปโวยวายใส่มันเพราะความโมโหขึ้นหน้า


          "มึงเป็นอะไรของมึงพาย ทำไมต้องใช้กำลังด้วยวะ"


          "..."


          อืมตอบได้ดี ไม่ใช่แล้ว! มีแต่ความเงียบส่งมาให้ มันเอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ตอบอะไรเลยแล้ววันนี้กูจะได้รู้มั้ยเนี่ยว่ามึงเป็นอะไร


          ผมถอนหายใจหนักไม่รู้จะทำยังไง ในที่สุดก็ตัดสินใจประคองใบหน้าคนอ่อนกว่าให้เงยขึ้นมาสบตากัน


          "เป็นอะไรพาย ไม่พูดออกมาแล้วกูจะรู้ไหม?"


          "ก็...พี่เดี่ยว...ผมเลย"


          เสียงพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์ของมันที่ไม่สามารถจับใจความได้ ผมเลยเขยิบตัวเข้าไปใกล้มันมากกว่าเดิม


          "อะไรนะ ขอใหม่อีกที"


          "ก็เมื่อกี้พี่เดี่ยวไม่สนใจผมเลย ทั้งที่ผมก็ยืนอยู่ตรงนั้นแต่พี่ก็เอาแต่คุยกับคนอื่นอยู่ได้!"


          ตะโกนเสียงดังฟังชัดจนขี้หูกระเจิงเลยทีเดียวมิหนำซ้ำมันยังสะบัดหัวหยิกใส่อีกทีนึง


          แต่ว่าสถานการณ์มันดูสลับกันชอบกลนะครับ ตามจริงคนที่โกรธมันต้องเป็นผมสิไม่ใช่ตัวมันที่ไปยืนจี๊จ๊ะกับผู้หญิงหน้าระรื่น


          "เห้อะ! มึงมากกว่ามั้งพาย กูเห็นยืนยิ้มหน้าสล่อนให้เขาจับมือถือแขนอยู่ได้...น่าหมั่นไส้"


          "ก็คุยกันธรรมดาไม่มีอะไรซะหน่อย"


          "จะไม่มีอะไรได้ยังไง กูเห็นมึงกับเขาแทบจะสิงกันอยู่แล้ว"


          "พี่เดี่ยว ผมว่าพี่กำลังเข้าใจผมผิดอยู่นะครับ ผมกับ-"


          "เข้าใจไม่ผิดหรอก กูลืมไปว่ามึงก็บอกชอบผู้หญิงเหมือนกันเพราะฉะนั้นมึงจะไปยุ่งกับใครก็เป็นสิทธิ์ของมึง! ปล่อยกูได้แล้ว!"


          "พี่เดี่ยว! ฟังผมก่อนพี่มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดเลยนะ ผมขอร้องฟังผมก่อนนะครับ"


          ไอ้พายมันลุกตามมากอดผมไว้แน่น พยายามแกะแขนที่โอบรัดตัวไว้แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะมันแรงเยอะกว่าและตัวหนากว่าผมทำให้สลัดมันไม่หลุดเสียที


          "ผมขอร้องเถอะพี่เดี่ยวฟังผมก่อนนะครับ...นะครับ"


          มาอีกแล้วอีสายตาพิฆาตใจคู่ต่อสู้ แม่งภูมิต้านทานกูต่ำเพราะลูกอ้อนของมึงเนี่ยแหละ ชีวิตนี้จะชนะมันได้สักครั้งไหมมมม


          "กูให้เวลาแค่หนึ่งนาที"


          "ครับ! แค่หนึ่งนาทีก็เกินพอแล้ว ผู้หญิงคนนั้นชื่อกิ่ง...อย่าเพิ่งมองผมแบบนั้นสิ เขาเป็นเพื่อนคนไทยที่เคยไปเรียนแลกเปลี่ยนที่แคนนาดา หลังจากที่กิ่งกลับมาไทยก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยจนบังเอิญเจอเขาเมื่อกี้เลยทักกันนิดหน่อยเองครับ เชื่อผมเถอะนะครับ"


          ทักนิดหน่อยบ้านมึงสิกูเชื่อมึงก็โง่แล้ว หมามันมองจากดาวอังคารยังรู้ว่าผู้หญิงเขาอยากได้มึง ชิ!


          "ฮึ เกินหนึ่งนาทีแล้วปล่อยซะที อึดอัดชิบหายจะกอดทำไมนักหนา"


          "ก็ผมกลัวพี่หนีอ่ะ พี่เชื่อใจผมได้เลยนะเพราะผมไม่เคยนอกใจพี่สักครั้งเดียว"


          "นอกใจบ้านมึงสิ มึงจะไปยุ่งกับใครจะเอากับใครก็เรื่องของมึงกูไม่เกี่ยว"


          "แน่ใจหรอครับว่าไม่เกี่ยว แล้ว...ใครกันน้าที่ยืนโวกเวกโวยวายเพราะแค่ผมยืนคุยกับคนอื่นน่ะ"


          "อะไร มึงไม่รู้แล้วกูจะรู้ไหมเล่า เอ้อออ"


          "หึงสะกดแบบนี้นะครับ หอหีบสระ-"


          "หึงเหี้ยไรไอ้พาย! พูดจาเพ้อเจ้อนะมึงน่ะ"


          "แต่ผมหึงพี่นะเวลาที่เห็นพี่เทคแคร์คนอื่นที่ไม่ใช่ผม...ผมชอบพี่นะ ชอบมากๆชอบมากจริงๆ"


          "โอ่ยยย กูรู้แล้วจะพูดทำไมนักหนาาา"


          พูดแล้วก็อย่าจ้องกูนานได้ไหมครับ แค่นี้กูก็เขินจนจะมุดแผ่นเหล็กหนีอยู่แล้ว


          "เป็นแฟนผมเถอะนะพี่เดี่ยว"


          "ห๊ะ? อะไรนะ?"


          เร็วมากตั้งตัวไม่ทันครับ ขอใหม่อีกทีสิ้ไอ้ผีพาย


          "ผมบอกว่า เป็นแฟนกับผมคบกับผมเถอะนะพี่เดี่ยว"


          ไม่รู้จะตอบยังไงเลยตอนนี้รู้สึกว่าปากมันหนักแปลกๆ สงสัยผมคงโดนผีอำปากอยู่แน่นอนเลย


          "พี่เดี่ยวอ่าาา อย่าเงียบอย่างนี้สิผมใจไม่ดีเลยนะ"


          "แป๊ป ขอกูตั้งสติก่อน...เมื่อกี้มึงกำลังขอกูเป็นแฟน?"


          มันพยักหน้าแรงๆจนผมบ๊อบหยิกมันสะบัดไปมา


          "คือกูไม่รู้ว่ะกูขอเวลาอีกหน่อยได้ไหมวะ กู-กูไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อน"


          "ไม่เป็นไรผมเข้าใจพี่ครับ แค่ตอนนี้พี่ยอมเปิดใจกับผมก็ดีมากแล้ว ขอบคุณนะครับ"


          ผมหลบหน้ามันเล็กน้อย ยอมรับตรงๆเลยว่าตั้งแต่เจอมันครั้งแรกผมก็เริ่มหวั่นไหวและตั้งแต่มันเริ่มจีบใจผมก็เริ่มแกว่งไกว


          ก็อย่างที่เขาว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนแล้วใจผมที่โดนมันทำให้ว้าวุ่นทุกวันทำไมจะไม่อ่อนไหวล่ะ...จริงไหม


          ไอ้พายยังคงมีรอยยิ้มสดใสกลับมาให้ผมเสมอแม้มันจะไม่ได้คำตอบอย่างที่มันต้องการก็เถอะ


          ให้เวลากูอีกหน่อยนะพาย ขอเวลากูพิสูจน์ใจตัวเองอีกหน่อยแล้วกูจะยอมรับทั้งตัวและหัวใจของมึง




.....................................................................

หายไปหลายวันมาต่อให้แล้วจ้าาาา
ความหึงมันกระแทกตา เก็บทรงไม่อยู่ทั้งอิพี่อิน้องเลยนะ
:katai3: :katai3: :katai3:
บ

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 7 || [26/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-04-2021 15:47:54

 :katai3:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 7 || [26/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 28-04-2021 04:49:00

 :-[ :mew1: :hao6:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 8 || [30/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 30-04-2021 13:12:35

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 8 คนไข้



          ผมลืมตาตื่นขึ้นในช่วงสายโด่งของวันพร้อมกับรู้สึกหนักหัวและเจ็บคอร่วมด้วย สันนิธานได้ว่าน่าจะเป็นเพราะช่วงหลายวันมานี้พักผ่อนไม่ค่อยเพียงพอเสียเท่าไหร่แถมยังดื่มเยอะอีกตั้งหาก


          "ซี๊ดดด ปวดหัวจังวะ"


          พยุงตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อควานหาโทรศัพท์บนโต๊ะ นิ้วมือกดพิมพ์ข้อความส่งหาเจ้านายด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด


          'วันนี้ผมขอลาป่วยนะพี่พีชไปไม่ไหวจริงๆ ขอบคุณล่วงหน้าครับ'


          ทำไมโทรศัพท์มันหนักอย่างนี้วะ ผมถอนหายใจโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้ข้างเตียงก่อนจะจมสู่ห้วงนินทราต่อไป


          หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกทีก็ได้ยินเสียงออดหน้าห้องมันดังแว่วมาในหู


อ๊อดดดด...


          ผมขยับตัวเล็กน้อยเมื่อความขบเมื่อยยังกัดกินร่างกาย เหลือบตามองนาฬิกาข้างเตียงก็เพิ่งรู้ว่าหลับไปได้ไม่นานเท่าไหร่นัก


อ๊อดด!! อ๊อดด!!


          "ครับๆ แค่กๆ"


          ผมเดินโซซัดโซเซจากห้องนอนไปที่ประตูใหญ่ รู้สึกว่าระยะทางข้างหน้ามันช่างไกลเหลือเกิน


          ผมยืนมองจอมอนิเตอร์ที่ฉายให้เห็นผู้ชายคนหนึ่งใส่หมวกปิดลงมาครึ่งหน้ากำลังก้มหน้ามองโทรศัพท์ในมือตัวเองอยู่ ใครวะหรือคนมาส่งของ??


แกร็ก..


          "ใครครับ"


          เสียงแหบแห้งของผมเอ่ยถามคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามผ่านไมโครโฟน


"...พี่เดี่ยว"


          เสียงตอบกลับของอีกฝ่ายทำให้ผมแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ยื่นมือไปเปิดประตูออกต้อนรับแขกเข้ามา เมื่อเห็นแบบนั้นมันจึงรีบแทรกตัวเข้ามาพร้อมกับหอบของพะรุงพะรังเต็มสองมือ


          พอมันเข้ามาได้มันก็ตรงดิ่งไปที่บริเวณโซนห้องครัวที่นับครั้งในการใช้งานได้ทันที มันจัดวางของทุกอย่างได้รวดเร็วราวกับว่านี่เป็นห้องของมันมาก่อน เสร็จแล้วก็เดินกลับมาหาผมที่อยู่ไม่ห่างนัก


          "ตัวร้อนจี๋เลย"


          มือหนาวางทาบที่หน้าผากเพื่อวัดอุณหภูมิ มันเดินกลับไปรื้อถุงที่วางไว้ก่อนจะเดินมาพร้อมถุงยาหนึ่งถุง


          "มาได้ยังไง แค่กๆ"


          มันชูโทรศัพท์ในมือขึ้นมาให้ดู ในนั้นปรากฎข้อความหนึ่งที่ผมพิมพ์ส่งไปให้พี่พีชแต่ชื่อบนกล่องข้อความกลับเป็นชื่อของไอ้พาย สงสัยผมคงเบลอมากจริงๆถึงได้มองชื่อผิด


          "หรอ ขอโทษที"


          "ขอโทษทำไมครับ ดีซะอีกที่ผมได้เป็นคนแรกที่รู้และได้มาดูแลพี่ ผมลาป่วยกับเฮียให้แล้วนะรับรองไม่โดนหักเงินแน่ๆ"


          มันส่งยิ้มให้ผมก่อนจะแปะแผ่นเจลลดไข้ไว้บนหน้าผากให้


          "พี่ทานข้าวทานยาบ้างรึยังครับ?"


          "ยัง กูเพิ่งตื่นตอนมึงมา"


          "งั้นรอผมแป๊ปนึงนะเดี๋ยวผมไปเทโจ๊กมาให้ ทานเสร็จจะได้ทานยาต่อ"


          ผมพยักหน้าตอบรับ ตอนนี้ไม่มีแรงจะห้ามมันได้อยากทำอะไรก็เรื่องของมันเลย


          ผ่านไปไม่กี่นาทีโจ๊กหอมกรุ่นเรียกน้ำย่อยในท้องก็ถูกวางลงตรงหน้า ผมหยิบช้อนขึ้นมาตักโจ๊กคำโตเข้าปากด้วยความหิวโหย


          "ร้อนนน!!" คายทิ้งแทบไม่ทัน


          "เฮ้ยพี่! กินน้ำก่อน ระวังหน่อยสิครับดูสิ...ปากแดงหมดเลย"


          พายมันบ่นกระปอดประแปดทั้งที่มือยังลูบปากผมไม่หยุด ผมเบี่ยงหน้าหนีมือมันเล็กน้อยเพราะรู้สึกเหมือนหัวใจเริ่มจะเต้นผิดปกติอีกแล้ว


          "ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หาย"


          "มาครับ ผมเป่าให้ก่อนดีกว่า"


          ผมมองมันที่คว้าถ้วยโจ๊กจากมือไปเป่าสักพักมันก็ยื่นช้อนที่มีเนื้อหมูสับขึ้นจ่อที่ปากผม ผมผงะหลังไปเล็กน้อยรีบดันมือมันออกห่างตัว


          "กูกินเองได้ไม่ต้องป้อน"


          "ให้ผมป้อนดีกว่านะครับพี่เดี่ยว"


          นั่นไง! มาอีกแล้วอิสายตาแบบนี้ ผมทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตัดสินใจอ้าปากรับช้อนที่มันยื่นมาให้ มันยิ้มให้ผมจนตาหยีและตักขึ้นมาเป่าป้อนคำต่อๆไป


          "พอแล้วพาย กูอิ่มแล้ว"


          "งั้นทานยาต่อเลยนะครับจะได้นอน...ผมซื้อมาไว้หมดทุกแบบเลยเพราะไม่รู้อาการพี่เป็นยังไงบ้าง แต่เท่าที่ดูคงมีแค่ตัวร้อนและไอใช่มั้ยครับ"


          "อืม ปวดหัวและก็ไอบ้างน่ะ"


          มันอ่านซองยาที่อยู่ในมือสลับกันไปมาดูเอาจริงเอาจังจนคิ้วเรียวขมวดกันเป็นปม ในที่สุดยาหลากหลายเม็ดก็มาอยู่มือของผม


          "นับไปอีกหกชั่วโมงทานอีกทีสี่ทุ่มสินะ...โอเค เดี๋ยวตอนสี่ทุ่มผมจะปลุกมาทานยาอีกทีนะครับ"


          ไอ้พายพึมพำกับนาฬิกาข้อมือของตัวเองก็หันมาพูดกับผมที่นั่งอยู่ข้างกัน ผมพยักหน้ารับโดยที่ไม่ได้เอะใจอะไร


          "มาครับ ไปนอนก่อนเถอะ"


          ผมตกใจเมื่อตัวของผมลอยหวืดขึ้นจากพื้นโดยไม่ทันตั้งตัวผมรีบกอดมันไว้เพราะกลัวตก


          "เชี้ย! ปล่อยกู! แค้กๆ"


          "ผมว่าพี่งดใช้เสียงเยอะดีกว่าเดี๋ยวจะเจ็บคอไปด้วยนะครับ"


          มึงให้กูเดินเองก็ได้นะพายถ้ามึงจะกระเตงกูเหมือนลูกลิงแบบนี้ โอ้ยยยย อายเว้ยยยย


          มันค่อยๆวางผมลงบนเตียงและจัดท่านอนให้เรียบร้อยพร้อมห่มผ้าให้เสร็จสรรพอีกตั้งหาก


          "นอนเถอะครับ ผมจะเฝ้าพี่อยู่ตรงนี้แหละ"


          มันลูบหัวผมคล้ายกับกำลังกล่อมเด็กน้อยให้นอน ตัวผมที่ถูกฤิทธิ์ของยาแก้ไข้ทั้งหลายเล่นงานก็หลับลงในไม่ช้า



..............................

ที่จริงที่อิพี่มันไม่สบายเพราะคิดเรื่องน้องผีพายมากเกินไปหน่อยตั้งหากกก อิอิ
 :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 8 || [30/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 30-04-2021 17:48:21

 :mew1: :mew4:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 8 || [30/04/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-04-2021 22:23:37

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 9 || [08/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 08-05-2021 20:10:31

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 9 คนเฝ้าไข้



ภาคของพาย


          ระหว่างที่พี่เดี่ยวกำลังหลับเพราะฤทธิ์ยานั้นผมก็ใช้เวลาที่เหลือเดินสำรวจภายในห้อง


          ห้องพี่เดี่ยวดูสะอาดสะอ้านสมกับเป็นผู้ชายดูแลตัวเองจริงๆ ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างดีโดยเฉพาะเครื่องใช้ในครัวที่ยังดูใหม่เกาะกล่อง สงสัยเจ้าของห้องจะไม่ค่อยได้ลงมือทำอาหารเองเสียเท่าไหร่


          บริเวณห้องนั่งเล่นมีชั้นวางขนาดเล็กที่มีรูปถ่ายรับปริญญาและอีกรูปที่เจ้าตัวยิ้มแฉ่งชูใบปริญญาให้กล้อง โดยในรูปนั้นมีเฮียพีชพี่กฤษ์และพี่โฮสบางคนร่วมเฟรมอีกด้วย


          "น่าอิจฉาพวกเฮียจังแฮะที่ได้ใช้ช่วงเวลานั้นด้วยกัน"


          ถัดมาด้านล่างเป็นรูปถ่ายของพี่เดี่ยวเรียงกันตั้งแต่สมัยเล็กจนโต ไม่แปลกใจเลยที่โตมาพี่เดี่ยวจะดูฮอตขนาดนี้เพราะสมัยเด็กเจ้าตัวก็ฉายแววหล่อมาแต่ไกล


          ผมยิ้มมองรูปพวกนั้นไปเพิ่งจะคิดได้ว่าควรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายรูปพวกนี้เอาไว้เพื่อเป็นที่ระลึกสักหน่อย


          ผมเลิกสนใจที่จะสำรวจห้องและเดินไปห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารมื้อเย็นแทน คิดเมนูไว้ว่าจะทำซุปข้าวต้มเพื่อคนป่วยจะได้ทานง่ายขึ้นโดยใช้เวลาเคี่ยวซุปนานอยู่พอสมควรจนรสชาติหอมกลมกล่อม


          "หกโมงครึ่งแล้วนี่นา ไปดูพี่เดี่ยวหน่อยดีกว่า"


          เปิดประตูเข้าไปพร้อมกับถังใส่น้ำและผ้าขนหนูผืนหนึ่ง คนป่วยยังคงนอนไม่ไหวติงตามใบหน้ามีเหงื่อซึมออกมาเลยลองเลิกผ้าห่มออกก็เห็นเสื้อนอนของพี่เดี่ยวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ร่างกายขับออกมา


          ผมวางถังน้ำลงและลงมือแกะกระดุมเสื้อออกจนหมด เริ่มถูตามแขนและไหล่พี่เดี่ยวตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อผิวเนื้อสัมผัสกับความเย็น


          จู่ๆคนที่หลับอยู่ก็ลืมตาโพล่งขึ้น มือที่กำลังเช็ดไปตามซอกคอจึงหยุดลง


          "...พาย"


          เสียงแหบแห้งเรียกขานผมแววตาของพี่เดี่ยวดูคล้ายคนกำลังละเมอและยังไม่ตื่นดี


          "ครับ ขอผมเช็ดตัวแป๊ปนึงนะครับพี่จะได้สบายตัว"


          พี่เดี่ยวไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่จ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น เพิ่งสังเกตุเห็นว่าใบหน้าของเขาค่อนข้างแดงมากเลยกะว่าจะเช็ดใบหน้าชื้นเหงื่อแทน


          แต่แทนที่ผมจะได้เช็ดให้พี่เดี่ยวกลับคว้ามือของผมที่ยังกำผ้าขนหนูอยู่ให้ลากลงมาถูบริเวณหน้าอกของตัวเอง


           "อ๊ะ"


          ปากแดงหลุดครางเสียงหลงเมื่อถูกน้ำเย็นซับเข้าบริเวณผิวเนื้ออ่อน


อึ้ก!


          ผมกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างลำบาก มองตามมือตัวเองที่ยังคงถูกอีกฝ่ายบังคับให้ถูตามร่างกายลงมาเรื่อยๆ

 
          ผมไม่รู้ว่าสีหน้าตอนนี้ของตัวเองจะเป็นยังไงแต่ที่รู้คือคนด้านล่างโคตรเซ็กซี่ ผิวเนื้อแดงซ่านและอาการตัวสั่นทำให้ผมต้องพยายามประคองสติของตัวเองไม่ให้เตลิดไปไกล


          ท่องไว้ไอ้พายว่านี่คือคนป่วย!!


          "พาย ตรงนี้-อ่าห์"


          ผมรีบดึงมือตัวเองออกอย่างรวดเร็วเมื่อกำลังจะหลุบหายเข้าไปในขอบกางเกงนอน


          "ใจเย็นๆนะพี่เดี่ยว พี่กำลังไม่สบายอยู่เลยอาจจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร"


          คำเตือนของผมเหมือนจะทำให้คนป่วยไม่พอใจนัก เขาไม่ตอบอะไรแต่นัยน์ตาคลอหน่วงไปด้วยน้ำใสๆ มือไม้เริ่มดันตัวผมออกห่างจนต้องรวบตัวเขาเข้ามากอด


          "ใจเย็นๆนะครับ เป็นอะไรไหนบอกผมหน่อยสิ"


          พี่เดี่ยวส่ายหัวไปมาอยู่บนไหล่ที่เริ่มรู้สึกถึงความเปียกชื้น ผมลูบหลังคนป่วยไปมาพอป่วยแล้วกลายเป็นคนเอาใจยากเฉยเลยแฮะ


          "ฮึก...พาย ช่วยพี่"


          พี่เดี่ยวสะอื้นพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ


          "พี่หมายถึงอะไรครับ? พูดอีกทีได้รึป่าว"


หมับ!


          "เจ็บตรงนี้ พายช่วยพี่ที...นะครับ"


          ชิบหายแล้วไอ้พาย!!!!


          พี่เดี่ยวจับมือผมให้มาสัมผัสบริเวณท่อนลำของตัวเองที่เริ่มชูชันขึ้น ก่อนจะโถมตัวเข้าจู่โจมที่ริมฝีปากของผมอย่างรวดเร็ว


          เอาก็เอาวะ! นาทีนี้จะหาว่าผมฉวยโอกาสกับคนป่วยก็ไม่สนแล้วครับ


          "ผมพยายามห้ามพี่แล้วนะ ถ้าตื่นขึ้นมาก็อย่าด่าผมแล้วกัน"


          ผมดันให้พี่เดี่ยวนอนราบลงไปกับเตียงก่อนจะตามขึ้นไปคร่อมเจ้าตัวเอาไว้ สองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอผมจนริมฝีปากเราแนบชิดกัน


          "อื้มม...อ๊ะ!"


          พี่เดี่ยวร้องครางออกมาอีกครั้งเมื่อถูกผมนวดไปที่หน้าอกเต้ง ผมย้ายเป้าหมายจากปากแดงมาที่หัวนมชูชันทั้งสองข้างแทน อดใจไม่ไหวส่งปากลงไปครอบจุกชมพูที่เชิญชวนให้ลิ้มลอง


          "พาย อ๊ะ เสียว"


          ผมตวัดลงลิ้นสลับกับบี้หัวนมทั้งสองไปมาจนพี่เดี่ยวแอ่นอกด้วยความเสียวซ่าน มืออีกข้างเลื่อนลงไปดึงกางเกงนอนของพี่เดี่ยวออกเผยให้เห็นแก่นกายที่เริ่มขยายตัวขึ้น


           ผมเงยหน้ามองพี่เดี่ยวที่ตอนนี้เนื้อตัวเปลื่อยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าหลงเหลืออยู่มันยิ่งทำให้ผมตื่นตัวมากกว่าเดิม


          ผมยืดตัวขึ้นมาจูบเขาอีกครั้งส่งมือไปคว้าแท่งร้อนของอีกฝ่ายไว้ในครอบครอง ลูบส่วนหัวเพื่อทักทายเล็กน้อยก่อนจะขยับขึ้นลงสลับช้าบ้างเร็วบ้าง


          "ซี้ดส์ เร็วอี- อึ้ก!"


          "แบบนี้ดีไหมครับพี่เดี่ยว...อื้ม"


          พี่เดี่ยวดึงผมให้ลงมาจูบอีกครั้ง เขาเริ่มขบกัดริมฝีปากผมอย่างรุนแรงเมื่อการขยับมือถูกเร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้นสะโพกกลมเด้งรับขึ้นลงอย่างเสียวซ่าน
 

          "อ๊ะ อ๊ะ ไม่-ไหว จะ อ๊าาา"


          พี่เดี่ยวครางไม่เป็นภาษาร่างกายกระตุกเกร็งพ่นน้ำคาวออกมาเต็มมือ


          กำลังจะควักไอ้ลูกชายที่ปวดหนึบออกมาสูดอากาศข้างนอกแต่ปรากฎว่าอีกฝ่ายดันสลบคาเตียงไปก่อนซะงั้น


          ทำไมพี่ถึงมาทิ้งผมไว้กลางทางแบบนี้!!


          อยากจะร้องแต่ก็ร้องไม่ออกได้แต่นั่งไว้อาลัยให้ลูกชายตัวเอง รีบลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อปลอบใจให้สงบลงกระทั่งเดินกลับมาเช็ดทำความสะอาดให้คนไข้อีกครั้ง





           สัมผัสแผ่วเบาปลุกให้ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้น พยายามปรับโฟกัสสายตาก็เห็นพี่เดี่ยวที่นอนตะแคงข้างหันมาทางผมที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียง


          ผมจูบลงที่ปลายนิ้วซุกซนของคนที่กำลังเกลี่ยเส้นผมของผมเล่นไปมา


          "ตื่นแล้วหรอครับ ยังรู้สึกปวดหัวอยู่ไหม?"


          "ไม่แล้วล่ะ ขอบใจนะ"


          "แล้วเมื่อกี้-"


          "?"


          พี่เดี่ยวมองหน้าผมงงๆ ขอเดาว่าเขาคงจำเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาไม่ได้ผมเลยตัดบทไม่พูดอะไรต่อ


          "ป่าวครับ งั้นเราไปทานข้าวกันดีกว่าพี่จะได้ทานยาด้วย...มาครับผมช่วย"


          "ไม่เป็นไรเดี๋ยวลุกเอง จะไปเข้าห้องน้ำด้วย"


          "โอเคครับ ผมจะออกไปอุ่นอาหารรอนะ"


          พี่เดี่ยวพยักหน้ารับลุกพาตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินออกมาในห้องครัวเพื่ออุ่นซุปที่เย็นฉืดเพราะค้างไว้หลายชั่วโมงก่อนจะเดินมาจัดเตรียมโต๊ะอาหารและยาให้เรียบร้อย สักพักพี่เดี่ยวก็เดินออกมาพร้อมกับสีหน้าที่ดูดีขึ้นกว่าก่อนน่านี้เยอะ


          "มาครับ ซุปกำลังร้อนๆเลย"


          "อืม ทำเองหรอ"


          "ใช่ครับ เมื่อก่อนตอนอยู่แคนนาดาก็ทำอาหารทานเองบ่อยๆเพราะบางทีคุณป้าก็ไม่ค่อยว่างกลับมาทำให้น่ะครับ...เป็นไง อร่อยไหมพี่?"


          "อืมก็ใช่ได้...มึงจะมองอะไรนักหนาจะกินก็กินไป"

 
          "คร้าบๆ ทานเยอะๆนะครับซุปนี้ย่อยง่ายไม่อ้วนหรอกถึงอ้วนผมก็ยังรักนะครับ ฮ่ะๆๆ"

         
           "เออ! เลิกพูดมากได้แล้ว"


          พี่เดี่ยวถลึงตาใส่ก้มลงไปตักซุปกินต่อ ผมยิ้มมองอีกฝ่ายอย่างมีความสุขและลงมือตักของตัวเองบ้าง


          หลังจากทานข้าวทานยาเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลาสมควรที่ผมจะต้องกลับแม้ใจจริงจะอยากอยู่ดูแลอีกฝ่ายทั้งคืนก็เถอะ


          "วันนี้...ขอบคุณมากนะ"


          เจ้าบ้านที่ดีเดินมาส่งผมถึงหน้าประตู ชักไม่อยากกลับจริงๆเสียแล้วสิ


          "ยินดีอย่างยิ่งเลยครับ...แต่ถ้าอยากตอบแทนจริงๆก็ตกลงเป็นแฟนผมสักทีจะดีมากเลย"


          พี่เดี่ยวยืนเงียบไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับดันหลังผมให้เดินออกมาจากห้อง ผมกล่าวลาเจ้าตัวอีกครั้งและเดินจากไป


          ผมไม่ได้อยากจะเร่งรัดแต่ก็แค่หวังลึกๆในใจว่าอยากให้ถึงวันนั้นในเร็ววัน...วันที่ผมจะได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของอีกฝ่ายก็เท่านั้นเองครับ




..........................................

พายก็เป็นแค่ชื่อขนม แต่พายในที่นี้คือคนเจ้าเล่ห์เด้อ  :hao7:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 9 || [08/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-05-2021 23:53:35

 :laugh:



น่าสง คริๆ

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 9 || [08/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 09-05-2021 23:47:10

 :hao6: :mew1: o13

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 9 || [08/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 10-05-2021 09:32:20

 :pig4:
 :3123:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนพิเศษที่ 1 || [14/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 14-05-2021 13:56:33

ตอนพิเศษที่ 1 (กฤษ์&พีช)



          เราอาจเคยได้ยินกันมาบ้างว่ารักแท้เป็นสิ่งสวยงามโลกทั้งใบมีแต่สีชมพู บ้างก็ว่าความรักคือการที่เราสองคนมีกันแค่นี้ บ้างก็ว่าความรักคือการสัญญาว่าจะรักกันตลอดไป


          แต่สำหรับผมเรื่องรักแท้มันงมงายทั้งเพ...


          ย้อนกลับไปวันนั้นวันที่พ่อได้เห็นผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่กับชายชู้ หน่ำซ้ำทั้งคู่ยังกำลังมีอะไรกันอยู่บนเตียงในบ้านของเรา


          ในตอนนั้นผมที่อายุเพียงสิบขวบได้แต่มองพ่อที่มักจะมีรอยยิ้มอยู่ตลอดแต่บัดนี้กลับเปลี่ยนเป็นคนละคน พ่อต่อยไปที่ผู้ชายคนนั้นจนเลือดอาบโดยที่แม่ยืนร้องห่มร้องไห้ห้ามปรามพ่อไม่หยุด


          พ่อตัดสินใจปล่อยคนทั้งคู่ไว้และพาผมขับรถหนีมายังบ้านของลุงแทน และนั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพ่อร้องไห้ปานจะขาดใจเพราะถูกคนที่รักหักหลัง


          หลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็หย่ากัน พ่อทิ้งบ้านหลังนั้นให้แม่และพาผมย้ายมาอยู่บ้านลุง เมื่อโตขึ้นผมไม่เคยถามหาแม่อีกเลยแม้หล่อนจะเรียกร้องให้พ่อเอาผมไปอยู่กับเธอจนมีเรื่องขึ้นศาลกัน แต่ในที่สุดพ่อก็ชนะคดีเนื่องด้วยคนเป็นแม่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม


          จนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วหลายปีแต่ผมก็ไม่เคยเจอเธออีกเลย


          "กฤษ์คะ เป็นอะไรรึเปล่า"


          หญิงสาวที่อยู่ข้างกายสะกิดผมให้หลุดจากภวังค์


          "ขอโทษครับ เมื่อกี้แนนว่าอะไรนะกฤษ์ไม่ทันได้ฟัง"


          "กฤษ์อ่ะ แนนบอกว่าคืนนี้ค้างที่ห้องแนนได้ไหมคะ ถ้ากฤษ์ไม่ตอบอีกแนนจะโกรธแล้วนะ"


          "โอ๋ๆไม่งอนนะคะ กฤษ์นอนได้นะแต่แนนรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไงก่อน"


          "อื้อ แนนโอนให้แล้วเมื่อกี้ไง กฤษ์ลองเช็คดูนะคะ"


          "ได้ครับที่รัก งั้นเรามาต่อกันดีกว่าเนอะ"


          ผมพูดหยอกเย้าหญิงสาวที่หัวเราะชอบใจเมื่อกำลังถูกผมลวนลามร่างกายจนหล่อนเริ่มหายใจติดขัด


          "บีบแรงๆเลยค่ะกฤษ์...อ่าส์"


          ผมยิ้มรับก่อนจะนวดเฟ้นหน้าอกหล่อนแรงๆสลับกับก้มดูดดึงเม็ดทับทิมไปด้วย ผมไล่นิ้วลงมาเรื่อยๆจนถึงกลีบอูมที่มีน้ำเอ่ออยู่แหย่นิ้วเข้าไปควงด้านในให้เสียวเล่น


          "อ๊าย-กฤษ์คะ อ๊ะ อ๊ะ"


          "เสียวไหมครับ หื้ม?"


          "ส-เสียวมากๆค่ะ"


          "งั้นกฤษ์ขอใส่เลยแล้วกัน"


          ผมยืดตัวขึ้นจ่อแก่นกายไปยังช่องทางที่ปริ่มน้ำอยู่ เคลื่อนกายตามสัญชาตญาณดิบของผู้ชายจนหยาดเหงื่อรินไหลทั่วกาย


          ผู้หญิงที่ซื้อบริการก็เป็นแค่คนที่ต้องการหาความสุขทางกาย ผู้หญิงจำพวกนี้ไม่มีใครต้องการรักแท้หรอก





          "อ่าวพี่กฤษ์ลมอะไรหอบมา วันหยุดไม่ใช่หรอ"


          ไอ้โต้งบาร์เทนเตอร์เด็กร้องทักขึ้นเมื่อเห็นผมนั่งลงที่บาร์เครื่องดื่ม


          "แค่รู้สึกเบื่อๆน่ะ ขอเหล้าแก้วดิ"


          "เหมือนเดิมใช่ป่าวพี่"


          "เออ ตามนั้น"


          ไอ้โต้งพยักหน้านับก่อนมันจะหันไปชงออนเดอะร็อคให้ผม ไม่นานแก้วเหล้าที่สั่งก็ถูกวางไว้ตรงหน้า


          "มึงกับแฟนยังคบกันอยู่ป่าววะ"


          "ยังคบกันอยู่ดิพี่ ทำไมวะ?"


          "กูแค่อยากรู้...แล้วมึงทำงานที่บาร์แบบนี้แฟนมึงไม่หึงบ้างหรอวะ"


          "ก็มีบ้างนะพี่ แต่เพราะผมทำให้เขาเชื่อใจในตัวผมก็เลยไม่มีปัญหาอะไร...อย่าบอกนะว่าพี่จะจีบแฟนผม!!"


          "ไอ้ควาย กูแค่อยากรู้ไม่ได้จะไปยุ่งกับเมียมึง"


          "เออ โล่งอกไปที"


          ผมขำท่าทีของมันและคุยกับมันไปเรื่อยจนกระทั่งมีคนเดินเข้ามาร่วมในวงสนทนาของเรา


          "ว่าไงพวกมึง ทำไรกันอยู่"


          "หวัดดีครับเฮียพีช รับสักแก้วมั้ยเฮียเพื่อความกระชุ่มกระชวย"


          เฮียพีชโผล่มาจากด้านหลังใช้แขนล่ำซัมวางพาดมาที่คออย่างไม่เกรงว่าคอผมจะหัก มุมปากหยักยิ้มตอบให้ไอ้โต้งในช่วงที่คุยกัน


          "เออเอามาดิ แต่กูขอค็อกเทลพอนะอยากแดกน้ำเปรี้ยวๆว่ะ"


          "แหม พูดเหมือนคนท้องเลยนะเฮียหรือเมียเฮียท้องอ่ะ?"


          ไอ้โต้งพูดแกมขำให้ผู้เป็นนายตัวเองระหว่างที่มันโชว์ลีลาผสมค็อกเทลไปด้วย


          "กูยังไม่มีเมียเว้ย แต่ถ้ามีแล้วเมียกูท้องได้ก็ดีกูจะได้เอาทั้งวันทั้งคืนเลย หึๆ"


           "โหหห ถ้าเฮียจะหื่นขนาดนี้ผมสงสารคนที่มาเป็นเมียเฮียเลยว่ะ ฮ่าๆๆ"


          ผมพูดแซวกับเขาบ้างแต่จู่ๆไอ้เฮียพีชมันก็หันมากระซิบข้างรูหูจนขนลุกซู่


          "ว่าที่เมียกูถึก...ไม่ต้องสงสารหรอก"


          แกพูดแค่นั้นและหันไปรับเครื่องดื่มจากไอ้โต้งขึ้นมาดื่มจนหมดแก้วก่อนจะเดินออกจากวงสนทนาไป ทิ้งให้ผมงงกับการกระทำของแกว่าทำไมต้องเข้ามาใกล้ขนาดนั้นวะ จะมาดูดขี้หูกูหรอไง วุ้ยยยย


          ผมละความสนใจจากเฮียหันกลับมากระดกเหล้าในแก้วตัวเองต่อไปโดยไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นแอบแฝงอะไรบางอย่างไว้



.........................................

อะไรยังไงกันนะสองคนนี้ พอกรุบกริบพอเนอะ  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนพิเศษที่ 1 || [14/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 14-05-2021 22:57:19

 :pig4:
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนพิเศษที่ 1 || [14/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 14-05-2021 23:54:55

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 10 || [17/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 17-05-2021 17:15:21

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 10 เออ...ก็ได้



          ผมที่เพิ่งหยุดงานไปสองวันเต็มร่างกายที่เคยอ่อนล้าก็กลับมากระปี้กระเป่าอีกครั้ง งานนี้คงต้องขอบคุณไอ้พายพยาบาลจำเป็นที่คอยแวะเวียนมาดูแลกันไม่ขาด


          คิดไปคิดมาการกระทำแบบนี้ของมันเหมือนการขุดหลุมพลางไว้ล่อผมซึ่งมันก็ได้ผลเพราะตอนนี้ผมยอมตกลงไปในหลุมของมันเกินครึ่งซะแล้ว


          อันตรายจริงๆเลยครับงานนี้ ถ้าตกลงคบกับมันจริงๆจะเป็นยังไงกันนะดันไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อนซะด้วยสิ...คิดไม่ตกเลยเว้ยเฮ้ย


          สะบัดหัวไล่ความฟุ้งซ่านที่ก่อตัวขึ้น ก้าวเดินออกจากห้องน้ำยังไม่ทันได้แต่งตัวออดหน้าห้องก็แว่วดังผมรีบตาลีตาเหลือกเดินไปเปิดประตูให้คนที่โผล่มาเวลานี้เป็นประจำ


อ๊อดดดด!!


แกร๊ก...


          "มอนิ่งครับ...อาบน้ำมาหรอครับ? หายดีแล้วหรอ?"


          มันทักขึ้นเมื่อเห็นผมอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ มันยื่นมือมาอังตามหน้าผากและลำคอด้วยความเป็นห่วง ท่าทีของมันทำให้ผมแอบประหม่าเล็กน้อยไม่กล้ามองหน้ามันตรงๆเลยแฮะ


          "อืม ดีขึ้นมากแล้วเลยว่าจะไปทำงานน่ะ"


          "ให้หายสนิทกว่านี้ก็ได้นะ ผมไม่หักเงินหรอก"


          "หายแล้วจริงๆ ไม่เชื่อมึงก็เอาที่วัดไข้มาลองวัดดูเลย"


          "ครับๆเชื่อแล้วครับ...กลิ่นหอมจังเลย"


          พูดเสร็จก็เดินทำจมูกฟุดฟิดเข้ามาใกล้ ผมตกใจก้าวถอยหลังแต่ก็ถูกมือมันคว้าไว้เสียก่อน จมูกโด่งซุกลงมาสูดดมกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำ


          "เป็นอะไรครับ ทำไมทำตัวเกร็งแบบนั้น?”


          “ปะ-ป่าวๆ เดี๋ยวกูขอไปแต่งตัว-”


          “อย่าเพิ่งสิครับ เดี๋ยวเช็ดผมให้ก่อนจะได้แห้งไวๆ"


          มันตัดบทและจูงมือผมไปนั่งที่พื้นส่วนตัวเองก็ขึ้นไปนั่งบนโซฟาแทน ผ้าขนหนูในมือถูกมันฉกไปซับน้ำตามเส้นผมสลับนวดหัวให้ มือมันเบามากจนทำเอาผมง่วงขึ้นมาเสียดื้อๆ


จุ๊บ...


          ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปนานเท่าไหร่แต่รู้สึกตอนที่ความนุ่มหยุ่นประกบลงมา พอลืมตาก็เห็นแต่ช่วงคางและลำคอของโจรขโมยจูบ ริมฝีปากเย็นถูกอีกฝ่ายเล็มเลียอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถูกแทนที่ด้วยลิ้นร้อนแทรกเข้ามากวาดชิมภายในกระพุ้งแก้ม จังหวะในการจูบเริ่มรุนแรงมากขึ้นจนได้ยินเสียงน้ำลายเฉอะแฉะของเราสลับกัน


          "หยุด-หายใจ-ไม่ออก"


          ผมดันหน้ามันออกห่างรีบโกยอากาศเข้าปอดไอ้พายก็หอบหายใจไม่ต่างกัน มันหิ้วปีกผมที่นั่งด้านล่างให้ขึ้นมาคร่อมตักตัวเองไว้ เพิ่งรู้ว่ามันแรงเยอะมากจริงๆก็คราวนี้แหละครับ


          "เฮ้ย! มึงให้กูมานั่งทับทำไม ปล่อยเลยนะ!"


          ผมรีบยกมือมาปิดของสงวนที่เริ่มชี้โด่อวดคนตรงหน้า ตายห่าแล้วลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ใส่อะไร!


ฟอดดดด...


          "ตัวพี่หอมจัง"


          "ก็-ก็เพิ่งอาบน้ำมา ฮื้อ อย่าเลีย"


          "ผมว่าผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วอ่ะพี่ เวลาอยู่ใกล้พี่ทีไรมันห้ามใจตัวเองไม่ได้ทุกที ผม...ผมขอโทษครับ"


          คำพูดที่ดูรู้สึกผิดทำให้อดส่งมือไปประคองใบหน้าอ่อนเยาว์ขึ้นมาไม่ได้ มันขบสันกรามไว้แน่นเป็นสัญญาณว่ามันกำลังข่มอารมณ์ตัวเองอยู่ไม่มากไม่น้อย ผมตัดสินใจพูดสิ่งที่ยังไม่ได้เตรียมใจแต่แค่เห็นท่าทางมันตอนนี้กลับทำให้ใจผมอ่อนระทวยไปแทบหมด


          "มึงฟังกูนะพาย มึงไม่จำเป็นต้องขอโทษเลย ถ้ามึงทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทนเพราะกูอยู่ตรงนี้แล้ว อีกอย่างนะกูคิดมาสักพักแล้วว่ากูอาจจะ...ชอบมึงแต่-อื้ออ!"


          คำพูดสุดท้ายถูกคนใจร้อนกลืนหายไป จูบที่เอาแต่ใจและเรียกร้องมากขึ้นไม่เหมือนที่ผ่านทำให้ผมตอบสนองมันกลับไปด้วยความเต็มใจ สองแขนยกขึ้นโอบรอบคอมันไว้ไม่ต่างจากมันที่โอบรอบตัวผมเช่นกัน


          "พี่เดี่ยว ได้โปรดเถอะ...เป็นแฟนกับผมเถอะนะครับ"


          "ถึงกับต้องขอร้องขนาดนี้เลยหรอวะ ฮ่ะๆๆ"


          "โหยพี่ไม่ตลกนะเนี่ย ซีเรียสมากตอนนี้"


          "...เออ เป็นก็ได้วะ"


          "Really! Yes! I finally got you, I finally got you!"


          ท่าทางดีใจเหมือนเด็กของมันทำให้ผมอดยิ้มตามไม่ได้เลยจัดการหยิกแก้มมันไปทีข้อหาทำหน้าตาน่าหมั่นไส้


          ไม่นานมือปลาหมึกของมันก็กลับมาซุกซนอีกครั้งเมื่อเสื้อคลุมอาบน้ำที่ใส่อยู่ถูกล่นลงมากองที่เอว มันถอยหลังถอดเสื้อตัวเองบ้างเผยผิวขาวที่ไม่ต่างจากผมเสียเท่าไหร่แต่กล้ามเนื้อมันกลับมีมากกว่า


          หน้าตามึงนี่ไม่สมดุลกับร่างกายเลยแฮะ


          ผิวกายที่เบียดเสียดกันจนอุณหภูมิเริ่มไต่สูงขึ้น ริมฝีปากร้อนผ่าวของมันประทับจูบไปตามลานไหล่และตามหน้าอกทั้งสองข้าง


          "มันเจ็บนะ! อย่ากัดแรงดิ"


          ผมเคาะหัวมันเบาๆเมื่อมันแวะขบกัดทุกที่ๆมันเคลื่อนผ่านจนรู้สึกเจ็บจี๊ดไปหมด


          "ก็แฟนผมหอมไปทั้งตัวเลยนี่ครับ ใครจะอดใจไหวล่ะ"


          มันพูดเย้าหยอกก่อนจะก้มลงโรมรันหัวนมผมอย่างเมามันส์ ทั้งบีบทั้งเค้นเหมือนกับที่ผมเคยทำกับผู้หญิง


          เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆนะทำไมผมถึงมาอยู่ตำแหน่งนี้ได้วะ?


          ยังไม่ทันได้หายข้องใจมันก็รูดซิปกางเกงยีนส์ตัวเองลง ผมลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นท่อนอวบที่ดีดออกมาชนหน้าขาดังปึ้ก


          เชี้ยยยย ลูกรักกว่าของกูอีก อิจฉาเว้ย!!!


          "ทำให้ผมหน่อยสิพี่เดี่ยว นะครับนะ"


          มันจับมือผมไปสะกิดแก่นกายที่พอถูกสัมผัสก็ผงกหัวทักทายอย่างรู้งาน แปลกที่ผมไม่ได้รู้สึกขยะแขยงแม้จะเป็นของผู้ชายเหมือนกัน แต่กลับกันมันทำให้ผมตื่นเต้นกับการทำแบบนี้นอกเหนือจากของตัวเอง

         
          "ค่อยๆขยับครับ อืมม์ แบบนั้นแหละ"


          มันเชิดหน้าขึ้นพอใจเมื่อผมขยับมือตามคำบอก ไม่นานร่างกายผมก็เริ่มร้อนรุ่มตามเมื่อถูกมือหนาลูบไล้ตามแผ่นหลังและสันกระดูก ปากมันก็ไม่หยุดทำงานยังคงดูดเม็ดติ่งเล็กที่หน้าอกจนมันเริ่มบวมเป่ง


          "ฮ้ะ-อ๊ะ อย่าทำแบบนั้น"


          "อำแอบไหนอออั้บ (ทำแบบไหนหรอครับ)"


          มันพูดอู้อี้ทั้งที่ปากยังคาที่หัวนมผมอยู่ เสียงลงลิ้นเลียของมันฟังดูหยาบโลนแต่กลับทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้น หน้าอกแอ่นขึ้นอัตโนมัติเพราะถูกกระตุ้น


          "อย่าหยุดมือสิครับ"


          "กู...ทำไม่เป็น"


          "งั้นเรามาทำพร้อมกันดีกว่าเนอะ"


          พูดจบมันก็ปลดสายรัดเสื้อคลุมที่ดูเกะกะออกจนเห็นแก่นกายผมที่สั่นระริกรออยู่ ความอายที่เคยมีหายไปเมื่อความต้องการมีมากกว่านั้น


          "จับไว้ด้วยกันแบบนี้นะครับ"


          มันให้ผมรวบท่อนเอ็นของเราเข้าด้วยกันโดยมีมือมันกำรอบมือผมอีกที ผมหน้าร้อนฉ่าเมื่อรับรู้ถึงความร้อนของแก่นกายมันส่งผ่านมายังของผม มือมันชักนำมือผมให้รูดรั้งตามจังหวะที่มันนำไป ความเสียวแผ่ซ่านมารวมกันที่ปลายยอดจนน้ำเมือกใสปริ่มออกมา


          "อื้อ อ๊ะ พอ-แล้ว”


          “ซี้ดส์...พี่เดี่ยว พี่เดี่ยว”


          เสียงแหบพร่าของมันทำให้ภายในท้องเริ่มปั่นป่วน ผมส่งมืออีกข้างไปรูดรั้งให้จังหวะเร็วขึ้นเมื่ออยากปลดปล่อยออกมาเต็มที ไอ้พายก็คงใกล้เสร็จไม่ต่างกันดูได้จากหน้าท้องที่เริ่มแข็งเกร็งจนเป็นลอนลึก


          “พาย จะเสร็จ-อ๊า!”


          “พร้อมกันนะครับ...อึ้ก!”


          น้ำคาวขุ่นของเราทั้งสองทะลักออกมาเต็มมือบางส่วนก็กระเด็นออกมาเปื้อนหน้าท้องและเสื้อบ้าง


          ผมฟุบหน้าลงกับไหล่อย่างอ่อนแรงเหงื่อไหลท่วมตัวอย่างกับไปวิ่งมาราธอนมา ส่วนไอ้พายก็มีสภาพไม่ต่างกันมันหงายหลังพิงโซฟาอย่างหมดแรง


          “พี่เดี่ยวววว รักนะครับรักมากๆเลย”


          มันเอื้อมตัวไปหยิบทิชชู่มาเช็ดคราบน้ำออกให้เสร็จก็หันมากอดรัดฟัดเหวี่ยงตัวผมที่ยังกระหืดกระหอบอยู่บนตักมันต่อ


          “พอเลยมึง แม่งต้องอาบน้ำใหม่เลยกู”


          “เดี๋ยวผมอาบให้ก็ได้นะครับ!”


          “ไม่ต้อง! แล้วก็หยุดลูบหัวนมกูได้แล้ว จะให้มันหลุดติดมือออกมาเลยหรอไง”


          “แหะๆ ขอโทษทีครับลืมตัว”


          ผมหยิบเสื้อคลุมมาใส่ดังเดิมขยับลุกหนีไอ้พายที่นั่งเหมือนหมารอเจ้าของมาเล่นด้วย ผมเลี่ยงเดินเข้าห้องเพื่อไปชำระร่างกายแต่เมื่อเปิดไฟก็เบ้าตาแทบถลน บริเวณหน้าอกมีแต่รอยดูดและรอยกัดเต็มไปหมดแถมตรงหัวนมก็แดงช้ำทั้งสองข้าง เลื่อนขึ้นมาด้านบนก็ถูกทำรอยแถวต้นคออีกสองสามจุดอีกตั้งหาก

         
          ดูดนมกูไม่พอยังมาดูดคอกูอีก หนอยยยย ไอ้เด็กผีฝากไว้ก่อนเถอะมึง!!!



................................................................

น้อนจะทำตัวเป็นหมาไม่ได้คะเดี๋ยวอิพี่จะมีแต่รอยเต็มตัวเด้อออออ  :hao7:
ขอบคุณที่เข้ามาคอมเม้นท์ที่เข้ามาอ่านนะคะ  :heaven

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 10 || [17/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-05-2021 23:00:03

 :laugh:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 10 || [17/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: tiger2006 ที่ 18-05-2021 18:43:01

 :hao6: :jul1: :oo1:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนพิเศษที่ 2 || [21/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 21-05-2021 11:41:51

ตอนพิเศษที่ 2 (กฤษ์&พีช)




          "อื้อ"


          ความรู้สึกอึดอัดนี่มันอะไรกันวะไหนจะไอ้อาการเจ็บแปลกๆนี่อีก ผมจำได้ลางๆว่าเมื่อคืนดื่มไปหลายแก้วจนไอ้โต้งต้องแบกเข้ามานอนในห้องพักแล้วหลังจากนั้นภาพทุกอย่างก็ตัดไป


          "...แม่งโคตรแน่นเลย..."


          อะไร เสียงใคร? หัวยังตื้ออยู่เพราะยังแฮงค์ พยายามลืมตาที่หนักอึ้งก็เห็นเงาใครตะคุ่มอยู่ด้านบน

 
          "เจ็บ...อะไร?"


          ทำไมกูถึงรู้สึกเจ็บๆที่ตูดวะ ผมผงกหัวขึ้นมองช่วงล่างที่รู้สึกเหมือนถูกบางอย่างแทรกเข้ามา


          "อ่าส์...ตื่นแล้วหรอ"


          รู้สึกตกใจไม่น้อยเมื่อใครคนนั้นก้มลงมามอง พยายามดิ้นให้หลุดจากการรัดกุมแต่อีกฝ่ายที่ตัวใหญ่กว่ากลับยิ่งรัดผมแน่นขึ้นจนไม่สามารถขยับได้


          "เจ็บ! ปล่อยกูไอ้เหี้-อ๊ะ"

 
          "พูดให้มันเพราะๆหน่อยกูแก่กว่ามึงนะ"


          คนข้างบนก้มลงมากัดปากผมอย่างแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดครุ้งเตะจมูก น้ำตาหน่วงคลอเพราะถูกความเจ็บรุกรานทั้งด้านบนและด้านล่าง


          "อย่าขยับไม่งั้นมึงจะยิ่งเจ็บ"


          "ไอ้พีชไอ้เหี้ย! มึงทำแบบนี้ทำไมวะ"


          เฮียมันไม่ตอบแต่กลับดันแก่นกายของตัวเองเข้ามาจนสุดลำ


          "โอ๊ย! เอาออกไป!"


          เชี้ยเอ๊ย ตูดกูฉีกแล้วมั้งเนี่ย


          "ทนหน่อย กูยังไม่ได้ขยับเลย..ซี๊ดส์"


          เฮียมันซี้ดปากแช่ท่อนลำตัวเองไว้สักพักก่อนจะค่อยๆขยับเนิบนาบ ความเจ็บของช่องทางที่ไม่เคยถูกล่วงล้ำมาก่อนยังคงเจ็บอยู่แต่กลับมีความรู้สึกเสียววูบปนด้วย


          "ฮึ้ม! อย่ารัดกูแรงสิวะ"


          "รัดเหี้ยไร! เอาออกไปกูเจ็บ!"


          ผมตะคอกใส่หน้าเฮียพยายามผลักร่างควายๆของมันออกสุดแรงที่มี มันเซถอยหลังไปเล็กน้อยทำให้แก่นกายมันเกือบจะหลุดออกแต่มันดันดีดตัวกลับมายึดแขนทั้งสองข้างผมไว้ทัน มันส่งยิ้มเย้ยให้ก่อนที่มือใหญ่จะถอดเข็มขัดตัวเองออก


          "มะ มึงจะทำอะไร! ปล่อย-ปล่อยกูนะไอ้เฮียพีช!"


          มันเอาเข็มขัดมารัดรอบข้อมือผมไว้แน่นและผูกตรึงไว้กับขอบบนหัวเตียง


          "เป็นไง หายซ่ารึยังไอ้ดื้อ"


          "ผมไหว้ล่ะเฮียปล่อยผมไปเถอะ นะเฮียนะ"


          "เดี๋ยวมึงได้ไหว้กูสมใจแน่ เพราะเมียที่ดีต้องเคารพผัวเช้ายันเย็น"


          "แล้วใครบอกกูจะเป็นเมียมึง!


          "กูนี่แหละบอกเองเพราะกูกำลังทำให้มึงเป็นเมียอยู่นี่...ไง!"


ปึ้ก!


          "อ๊ะ-ฮ๊ะ"


          ผมอ้าปากค้างน้ำตาไหลพราก เจ็บและจุกไปทั้งร่างเมื่อถูกแก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาเต็มแรง สะโพกสอบของไอ้เฮียเริ่มขยับเป็นจังหวะมากขึ้น เสียงหอบหายใจหนักหน่วงของมันผสานกับเสียงของผม


          "ฮะ เฮีย...อ่าส์"


          ผ่านไปไม่นานร่างกายผมเริ่มชินกับมัน ช่องทางที่เคยคับแน่นตอนนี้ดูไหลลื่นและเฉอะแฉะจนได้ยินเสียงช่วงล่างกระแทกกันหยาบโลน


สวบ สวบ สวบ!


          "อื้อ..เฮีย-พอแล้ว อ๊าาา"


          "ปากมึงบอกให้กูพอ แต่ข้างในมึงตอดกูแน่นเชียวนะไอ้ดื้อ...ฮื้ม!"


          ผมเสหน้าหลบทันทีที่ถูกอีกฝ่ายจับได้ ยอมรับว่าเมื่อความรู้สึกเจ็บหายไปความรู้สึกดีก็เข้ามาแทนจนเผลอตอบรับแรงกะแทกดิบเถื่อนนี้


          มือใหญ่จับสะโพกผมลอยขึ้นก่อนจะจ้วงแทงความใหญ่โตเข้ามาไม่ยั้ง รู้สึกถึงการเสียดสีด้านในจนร้อนระอุไปหมด


          "อ๊ะ อ๊ะ เฮี-เฮีย...อื้มมมม"


          อีกฝ่ายก้มลงมาจูบแลกลิ้นอย่างหิวกระหาย ลิ้นร้อนของผมถูกดูดดึงจนน้ำลายไหลย้อยลงมาข้างปาก ลมหายใจหอบถี่ดวงตาเริ่มพร่ามัวนิ้วเท้าทั้วหมดจิกเกร็ง ความสุขสมทะลักเมื่อถูกอีกฝ่ายกระแทกจุดเสียวซ้ำๆ


          "เฮีย จะแต-ก ฮ๊า..อ๊าาาา"


          แก่นกายที่สั่นระริกพ่นน้ำออกมาโดยที่ไม่มีการแตะต้องแต่อย่างใด ผมได้ยินเสียงคนด้านบนคำรามก่อนสะโพกของอีกฝ่ายจะรีบเร่งซอยด้วยความเร็วสูงสักพักก็รู้สึกถึงความอุ่นร้อนฉีดพุ่งเข้ามาอย่างแรง


          แม่งเอ้ย ถุงยางก็ไม่ยอมใส่!!


          ผมนอนหอบหายใจหนักเหมือนคนเพิ่งวิ่งระยะไกลมา ไอ้เฮียมันถอดแก่นกายตัวเองออกจนผมถึงกับผวาตัวขึ้นตาม


          "อย่าเพิ่งหมดแรงไปก่อนสินี่กูเพิ่งเริ่มต้นเอง...เตรียมใจเอาไว้ได้เลย"


          มันจับผมเปลี่ยนท่าและหลังจากนั้นเฮียมันก็เริ่มจังหวะสอดใส่อีกครั้ง ผมไม่แน่ใจว่าทำกันไปกี่รอบและไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองสลบไปตอนไหน





          ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคนคุยกัน ดวงตากะพริบปรับสภาพตัวเองอยู่สักพักเพราะยังไม่สร่างนอนดี


          "อื้ม...หิวน้ำว่ะ"


          รู้สึกแห้งผากในลำคอกะว่าจะเดินไปกินน้ำเสียหน่อย แต่พอก้าวลงเตียงได้แค่ก้าวเดียวเท่านั้นแหละ


          เชี้ยยยยย เจ็บตูดชิบหาย


          อะไรวะตูดกูเป็นอะไร แล้วอิอาการปวดร้าวตรงสะโพกนี่อีก สะโพกกูเคลื่อน?


          พอลองมองดูรอบห้องดีๆก็ตกใจอีกครั้ง นี่มันไม่ใช่ห้องผมนี่หว่าและนี่ก็ไม่ใช่ห้องพักที่บาร์ด้วย แล้วกูมาอยู่ที่ไหน ที่นี่ที่ไหนนนนน


          ผมหลับตาประมวลอยู่สักพัก จำได้ว่าเมื่อคืนผมอยู่ในบาร์และดื่มจนเมาจนไอ้โต้งต้องแบกมานอนในห้องและดันเผลอหลับ แต่พอรู้สึกตัวตื่นเมื่อคืนก็....


          อ้ากกกกก ไม่นะ! นี่กูเสียเอกราชให้ผู้ชายแถมผู้ชายคนนั้นยังเป็นไอ้เฮียพีชอีกตั้งหาก


          ผมฝืนตัวลุกขึ้นพาตัวเองใส่เสื้อผ้าจนครบเสร็จสรรพ มองซ้ายมองขวาหาลู่ทางเพื่อแอบย่องออกไป


พรึ่บ!


          "กำลังจะไปไหน?"


          "ฮะ-เฮียพีช!"


          "เออกูเอง มึงกำลังจะไปไหนไม่ทราบ"


          "คือ คือว่า"


          ผมยืนอ้ำอึ้งเหงื่อไหลเป็นก๊อก ทำไมกูต้องทำตัวเหมือนคนมีพิรุธด้วยวะเนี่ย


          "อ้าวพี่กฤษ์ ตื่นทันมื้อเที่ยงพอดีเลย"


          "เอ่อ หวะ-หวัดดีพาย"

   
          ผมหันไปทักไอ้พายที่อยู่ในชุดเสื้อยืดเกงบอลที่มีผ้ากันเปื้อนลายหมาน้อยทับเป็นออปชั่นเสริม ดูมุ้งมิ้งแปลกๆชอบกลแฮะ


          "ไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วมากินข้าว"


          เอ้า นี่มึงยังไม่ไปไหนอีกหรอ แล้วยังจะมาทำตาดุใส่ตูอี้กผมนี่เสียวสันหลังวูบเลยครับ


          "แต่ผมจะกลับแล้ว"


          "ต้องให้กูพูดซ้ำ?"


          แม่ง ก็ได้วะ ผมยืนกัดปากเถียงไม่ออกได้แต่เดินย้อนไปเข้าห้องน้ำในห้องนอน ยืนมองสภาพตัวเองก็ได้แต่เจ็บใจที่ไม่สามารถขัดขืนเฮียมันได้เลย


          ล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เพิ่งคิดได้ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องตัวเองแล้วจะให้กูไปแปรงฟันยังไงวะไอ้ตูด แต่เมื่อเหลือบมองข้างอ่างล้างหน้าก็เห็นแปรงสีฟันด้ามใหม่พร้อมกับผ้าขนหนูวางไว้ให้


          อย่างน้อยมันก็ยังเอาใจใส่ ไม่ให้ผมต้องใช้นิ้วขัดขี้ฟันตัวเองล่ะวะ


          ทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็เดินหน้าตาสดชื่นออกมาในครัวที่มีไอ้เฮียตัวควายกะน้องพายผู้น่ารักนั่งรออยู่


          ผมเดินเข้าไปในโต๊ะกำลังจะหย่อนตูดนั่งแต่ก็ถูกไอ้พายเบรคไว้ก่อน


          "ผมว่าพี่เอาฟูกนี้รองด้วยก็ดีนะครับ เก้าอี้มันแข็งน่ะ"


          ผมรับฟูกมาด้วยอาการงงๆกับคำพูดของมันก่อนทุกอย่างจะกระจ่างในประโยคถัดมา


          "เมื่อคืนเค้านอนแทบไม่หลับเลยเฮีย เสียงดังออกมานอกห้องทั้งคืน"


          "หื้ม ไหนคอนโดมันเคลมว่าห้องเก็บเสียงไงวะ...สงสัยต้องไปด่าซะหน่อยแล้ว"


          สองพี่น้องมันนั่งคุยกันเหมือนเป็นเรื่องปกติแต่ทุกคำพูดทำเอาผมที่ได้ยินหน้าร้อนหูร้อนไปหมด


          "ผม ผมจะกลับแล้ว! ขอบคุณสำหรับอาหารนะพาย"


          "อ้าว แต่พี่กฤษ์เพิ่งทานไปได้ไม่กี่คำเองนะครับ"


          "พี่ไม่ค่อยหิวน่ะ พี่ขอตัวก่อนนะ"


          ผมเหลือบไปมองไอ้เฮียแว๊บนึงขณะที่กำลังลุก สายตาผมปะทะเข้ากับมันพอดีก็เห็นว่าเฮียมันแค่นั่งยิ้มมุมปากไม่ได้มีท่าทีห้ามปรามผมแต่อย่างใด


          ผมรีบคว้าสิ่งของที่ติดตัวมาและรีบออกมาจากห้องให้ไวจนลืมไปว่าตัวเองยังเจ็บตูดอยู่ เมื่อลิฟต์ลงมาจอดที่ชั้นล่างก็เพิ่งนึกได้ว่ารถจอดอยู่ที่ร้าน ไอ้เฮียมันคงพาเขากลับมาด้วยรถตัวเองแน่นอน


          หงุดหงิดก็หงุดหงิดตูดแม่งก็เจ็บ ห่าเอ้ย ทำไมแม่งซวยแบบนี้วะ ได้แต่เดินไปโปกแท๊กซี่เพื่อไปเอารถที่บาร์ค่อยขับกลับคอนโด


          แล้วจะเอายังไงต่อดีวะทีนี้ ผมจะต้องมองหน้าไอ้เฮียมันแบบเดิมได้ยังไงครับงานนี้!!


........................................

คู่รองมันต้องสาย S&M กันแน่ๆเบยยยย
 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนพิเศษที่ 2 || [21/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-05-2021 22:34:42

 :heaven

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 11 || [26/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 26-05-2021 16:40:25

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ

ตอนที่ 11 บรรยากาศมันได้ น้องเลยจัดให้




~ช่วงแรกจะเกี่ยวโยงกับตอนพิเศษที่สองนะคะ~


ตอนของพาย


          "ปล่อยไปแบบนี้จะดีหรอเฮีย?"


          "อืม ปล่อยมันไปก่อนเดี๋ยวหลังจากนี้มันก็หนีไม่รอดแล้ว"


          ผมหันไม่มองพี่ชายตัวเองที่นั่งแสยะยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้าม ไปๆมาๆผมว่าพี่ชายตัวเองก็ดูโรคจิตหน่อยๆนะครับ


          "ชักเริ่มสงสารพี่กฤษ์ขึ้นมาซะแล้วสิ"


          "ไม่ต้องสงสารชาวบ้านเลยไอ้ตัวแสบ สงสารตัวเองก่อนมั้ย"


          "เป็นแฟนกันแล้วเหอะ"


          "หืม นี่เฮียตกข่าว?"


          เฮียเลิกคิ้วถามขณะที่ตักข้าวเข้าปาก


          "ก็เพิ่งเป็นน่ะเฮีย เค้าเลยยังไม่ได้บอก"


          "แล้ว..."


          ใบหน้าคมเข้มเชิดหน้าขึ้นเรียวตาดุหรี่ลงหยั่งเชิงรอคำตอบ


          "ยังครับ"


          "ไอ้อ่อนเอ้ย"


          "โหเฮีย ใครมันจะไปฉวยโอกาสแบบเฮียเล่า ของผมรักจริงหวังแต่งนะจะบอกให้"


           อย่างน้อยการที่จะมีอะไรกันก็ต้องให้อีกฝ่ายสมยอมก่อนไม่เอาแบบเฮียหรอกครับเพราะถ้าทำมีหวังผมโดนพี่เดี่ยวเกลียดไปทั้งชาติแน่


          "เขาไม่ได้เรียกว่าฉวยโอกาส เขาเรียกว่าโอกาสมาก็ให้รีบคว้าไว้ก่อนมันจะสายไอ้น้อง"


          "แหมเฮียแต่งประโยคซะดูดีเลยนะ ฉวยโอกาสก็คือฉวยโอกาสนั่นแหละ"


          คนตัวโตหลุดขำพลางยกมือขยี้หัวน้องชายด้วยความหมั่นไส้ วุ้ย ผมเสียทรงหมดเลย




          ตลอดทั้งวันจนล่วงเลยใกล้เวลาเลิกงาน ผมสังเกตุได้ว่าวันนี้ยังไม่เห็นพี่กฤษ์โผล่เข้ามาที่ร้านทำเอาอดเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย เลยลองสะกิดถามพี่เดี่ยวที่นั่งอยู่


          "วันนี้พี่กฤษ์ไม่มาทำงานหรอครับ"


          "มันลาป่วยน่ะ แต่จะว่าไปไม่ค่อยเห็นมันป่วยมานานแล้วนะหายากเหมือนกันนะเนี่ย"


          "อ่า หรอครับ"


          "มีไรป่าว? หรือว่ามันไม่ได้บอกที่ร้านไว้"


          "ป่าวหรอกครับ ผมแค่ไม่เห็นพี่กฤษ์น่ะเลยมาลองถามดู"


          ผมยิ้มให้คนรักตัวเองก่อนจะเดินออกมา รู้สึกสงสารพี่กฤษ์จังแฮะเมื่อคืนยอมรับเลยว่าพี่ชายผมรุนแรงมากจริงๆ ฟังจากเสียงร้องพี่กฤษ์ที่ดังรอดมาทั้งคืนก็ไม่แปลกใจเลยที่จะมาทำงานไม่ไหว ขนาดพี่กฤษ์ตัวใหญ่กว่าพี่เดี่ยวยังเป็นขนาดนี้แล้วถ้าเป็นพี่เดี่ยวจะเป็นยังไงเนี่ย


          ไม่ได้การ! ผมต้องศึกษาภาคปฎิบัติไว้เยอะๆก่อนจะลงมือทำจริงซะแล้ว ผมไม่ยอมให้พี่เดี่ยวสุดที่รักของผมต้องเจ็บตัวเด็ดขาด


          ว่าแล้วก็รีบเซิดหาข้อมูลในโทรศัพท์ทันที อืมๆ อ่อๆ เขาทำกันแบบนี้ก่อนนี่เอง นั่งอ่านอย่างเดียวความรู้มันจะไม่แน่นเอาเลยตัดสินใจกดเข้าไปดูในคลิปวิดีโอแทน


          โอ้โหว บอกได้คำเดียวว่าแม่เจ้าโว้ยยยยยย!


          "ทำไรน่ะ!"


          "เฮ้ย!" สะดุ้งตกใจจนโทรศัพท์ในมือร่วง


ปึ้ก!


          'อ๊า-อ๊ะ แรงอีกๆ อิ๊ๆ-อ้า!'


          ชิบหายแล้ว! หูฟังที่เสียบไว้ดันหลุดออกจากขั้วเสียงคลิปที่ดูอยู่เลยดังลั่นห้อง ผมลนลานก้มเก็บโทรศัพท์ที่โชว์หราบนพื้นขึ้นรีบกดปิดคลิปที่กำลังฉายฉากเลิฟซีนอันหนักหน่วงลงทันที


          "มึงกำลังดูอะไรอยู่พาย"


          ตายห่า! พี่เดี่ยวนี่หว่า


          "คือ-คือว่าผม"


          "มึงแอบชักว่าว?"


          "ไม่ใช่แล้วพี่ ฟังผมอธิบายก่อน"


          "ไม่ใช่...งั้นมึงแอบติ้วตูดตัวเองอยู่!?"


          "นั่นยิ่งไม่ใช่ใหญ่!"


          เอิ่ม คิดไปได้เนอะแฟนผม


          "แล้วตกลงมันอะไรกันวะ ทำไมมึงถึงต้องมานั่งดูคลิปโป๊ด้วย"


          "มันพูดยากอ่ะพี่...ยังไงดีวะ"


          จะให้บอกไปว่า 'ศึกษาหนังโป๊เอาไว้ใช้กับพี่ไง' ยังงี้จะดีหรอวะ


          ผมอ้ำอึ้งพยายามสรรหาคำพูดให้มันดูน่าเชื่อถือแต่คนรอฟังก็ใจร้อนเร่งกันเสียจริง


          "เอ้า เงียบทำไมไหนบอกจะอธิ-"


          "ก็ผมไม่อยากให้ครั้งแรกพี่เจ็บเหมือนพี่กฤษ์นี่!..อุ้บ!"


          ผมรีบตะครุบปากตัวเองอย่างลืมตัว พี่เดี่ยวหรี่ตามองจับผิดขายาวก้าวสามขุมเข้ามาใกล้ผม


          "เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ?"


          "เอ่อ ผมไม่อยากให้พี่เจ็บ"


          "ไม่ใช่ ตอนท้ายน่ะมึงพูดว่าอะไร"


          "ไม่-ไม่ได้พูดอะไรครับ"


          ผมเหลือกตามองบนทำไม่รู้ไม่ชี้แต่อีกฝ่ายกลับยื่นมือมาบีบปากผมจนปากจู๋ก่อนจะก้มลงมาแตะจูบเบาๆหนึ่งที


          "พายครับ จะพูดดีๆหรืออยากให้พี่ใช้กำลัง?"


          อั๊กกกกก เจอโหมดนี้ของพี่เดี่ยวเข้าไปไอ้พายยอมให้ซ้อมจนตายเลยครับ!!


          "ผมบอกว่าผมไม่อยากให้พี่เจ็บเหมือนพี่กฤษ์ครับ"


          พูดไปก็ซุกดมซอกคอหอมของอีกฝ่ายไป กลิ่นหอมเฉพาะของพี่เดี่ยวทำเอาอดใจไม่ไหวทุกที


          "ทำไมต้องเจ็บเหมือนไอ้กฤษ์วะ"


          แฟนผมนี่ช่างสงสัยจังนะครับแอบบอกก็ได้วุ้ย


          "ก็เมื่อคืนพี่กฤษ์ไปนอนกับเฮียน่ะสิ"


ป้าบ!


          "กูว่าแล้ว! เป็นอย่างที่คิดไม่มีผิด"


          พี่เดี่ยวตบหน้าขาตัวเองดังลั่นจนผมที่กำลังซุกไซ้อีกฝ่ายอยู่สะดุ้งโหยง


          "คืองี้เว้ย พอดีเมื่อคืนก่อนจะกลับกูจะแวะเข้ามาหยิบของในห้องนี้ แต่เห็นประตูมันแง้มไว้เลยแอบส่องก่อนแล้วทีนี้กูเห็นอะไรรู้มั้ย? กูเห็นพี่พีชแม่งก้มลงไปจูบไอ้กฤษ์เว้ยแล้วหลังจากนั้นพี่พีชก็หิ้วปีกมันขึ้นรถขับออกไปเลย"

         
          ผมนั่งฟังพี่เดี่ยวเล่าไปเรื่อยๆ ไอ้เราก็ว่าอยู่ทำไมอีกฝ่ายดูไม่ตกใจแต่อยากรู้อยากเห็นมากจนผิดปกติที่แท้ก็ไปแอบดูชาวบ้านเขานี่เอง แหม แฟนผมนี่ก็ขี้เสือกเหมือนกันนะครับ จุ๊ๆ ไม่ได้ว่านะครับเขาเรียกว่าชม

         
          "ฮึ เป็นไงล่ะชอบแซวกูดีนักโดนเองซะบ้างก็ดี"


          "ก็ตามนั้นแหละครับ...เราเลิกสนใจเรื่องของคนอื่นแล้วมาสนใจเรื่องของเรากันดีกว่ามั้ยครับ"


          ผมกุมมือพี่เดี่ยวไว้แนบอกค่อยๆยื่นหน้าไปจูบคนตรงหน้า


          "คืนนี้พี่ไปนอนกับผมได้ไหมอ่ะ นะครับนะ"


          "จะให้ไปทำไมพี่พีชก็อยู่ไม่ใช่หรอ"


          "เฮียไม่กลับหรอกครับคืนนี้ แล้วก็นะผมอยากนอนกอดแฟนบ้างนี่ครับ...ไม่ได้หรอครับ"


          นี่แหน่ะ ใส่ลูกอ้อนเข้าไปเยอะๆแฟนผมแพ้ทางนี้อยู่แล้วดูจากอาการแก้มแดงของอีกฝ่ายก็รู้ หึๆ


          "เออๆก็ได้ ไปกันได้แล้วกูง่วงแล้ว"


          "คร้าบบบบ อ้อ ขับรถพี่ไปนะครับพอดีเฮียเขาเอารถไปด้วยน่ะ"


          "มาอยู่ที่นี่ก็หลายเดือนแล้วทำไมไม่ซื้อรถขับเองวะ"


          "อ่อ จองไปแล้วครับแต่ยังไม่ได้ น่าจะได้อาทิตย์หน้านี่แหละ"


          พูดจบผมรีบหันไปจูงมือแฟนให้ไปที่รถเพื่อมุ่งตรงสู่คอนโดของผมทันที




ปี้ด! ปึ้ง!


          "อื้ม...อื้ออ"


          ความอดกลั้นตั้งแต่ที่ร้านทำให้ผมปลุกปล้ำจูบอีกฝ่ายทั้งที่เราเพิ่งย่างกายผ่านประตูเข้ามา เสียงอื้ออึงในลำคอเสริมให้สัญชาตญาณของลูกผู้ชายเพิ่มพูนขึ้น


          ผมเริ่มไล่ปลดกระดุมเสื้อของคนตรงหน้าทีละเม็ด จมูกก็ไล่สูดดมกลิ่นแอลกฮอล์เจือจางผสมกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงไปด้วย


          "เดี-เดี๋ยวก่อนพาย"


          พี่เดี่ยวตะปบมือผมที่เริ่มบีบขย้ำก้นตัวเองให้หยุด


          "กูยังไม่ได้อาบน้ำ อย่างน้อยก็ขออาบให้เสร็จก่อน...นะ"


          พี่เดี่ยวอ้อนมีหรือผมจะไม่ทำตามแต่ผมก็คงปล่อยพี่เขาไปในสภาพแบบนี้ไม่ได้เหมือนกัน ผมจูงมือพี่เดี่ยวให้เข้ามาห้องนอนก่อนที่ผมจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด พี่เดี่ยวมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไรผมจึงเริ่มถอดของคนตรงหน้าออกบ้างแล้วพากันเดินเข้าในอาบน้ำ


          เราทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่ใต้ฝักบัวที่ถูกผมเปิดเอาไว้ น้ำเย็นไหลผ่านทั่วร่างกายแต่กลับไม่ได้ทำให้อุณหภูมิภายในร่างกายลดลง ดันร่างโปร่งเข้ากำแพงก่อนจะเข้าไปยืนชิดให้ผิวกายเราบดเบียดกันยกแขนคว้าคอของอีกคนลงมารับจูบ ลิ้นร้อนชอนไชกวัดเกี่ยวไปมาอย่างรู้หน้าที่

         
          ผมเอี้ยวตัวไปปิดฟักบัวเอื้อมมือกดครีมอาบน้ำมาลูบไล้ทั่วผิวกายของพี่เดี่ยวตามจุดต่างๆที่จำได้ดีว่าจุดอ่อนไหวของเขาอยู่ตรงไหนก่อนจะที่ฝ่ามือจะมาหยุดลงที่จีบร้อน


          "เกาะผมไว้ก่อนนะ ใกล้เสร็จแล้ว"


          กระซิบข้างหูแดงพลางยกแขนของอีกฝ่ายมาเกาะบ่ากันไว้ ผมลูบไล้ตามรอยหยักร้อนอย่างหลงไหลความลื่นของสบู่ทำให้ง่ายต่อการส่งนิ้วเข้าไปทักทาย


          "อ๊ะ! อึ้กก"


          "อ่า ข้างในพี่อุ่นจัง"


          ผมแช่นิ้วค้างไว้สักพักความร้อนที่โอบรัดนิ้วทำให้ต้องลองขยับหมุนควงมันไปมา พี่เดี่ยวตัวสั่นเล็กน้อยจนสะดุ้งแรงในคราวถัดมาเมื่อผมกดไปโดนจุดบางอย่างเข้า


          "พะ-พาย ฮ้ะ...อ๊า"


          "ตรงนี้หรอครับ ตรงนี้ใช่มั้ย?"


          พี่เดี่ยวพยักหน้าหลับตาร้องครางเสียงกระเส่า ผมส่งนิ้วเพิ่มเป็นสองนิ้วเสียดสีจุดเสียวซ้ำๆจนก้นกลมของพี่เดี่ยวกระตุกตามจังหวะที่ถูกกระตุ้น มือข้างที่ว่างรวบแก่นกายของเราทั้งคู่ไว้และรูดรั้งไปพร้อมๆกัน


          "อ๊าาา มะ-ไม่ไหวทั้งข้างหน้า อึ้ก! ข้างหลังไม่ไหว"


          ผมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อรู้ว่ากำลังจะปลดปล่อยในหัวขาวโพลนแสงแห่งเส้นชัยอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม ไม่นานน้ำขุ่นอุ่นร้อนของเราก็พุ่งขึ้นราวกับลาวาที่เพิ่งปะทุ


          พี่เดี่ยวยืนซบไหล่ผมหอบหายใจหนัก ท่อนลำผมยังแข็งเด่ไม่ล้มจึงต้องรีบเอื้อมมือไปเปิดน้ำให้ชะล้างร่างกายตัวเองและคนข้างกันที่ยื่นมือไม้อ่อนอยู่

         
          ผมจูงมือพี่เดี่ยวมาที่เตียงนอนทั้งที่สภาพเปลือยกาย ผิวกายที่เปียกชื้นปะทะกับลมแอร์จนหนาวเหน็บแต่มันกลับไม่ใช่อุปสรรคในเวลานี้


          ผมพลิกให้อีกฝ่ายนอนคว่ำลงบนเตียงจัดการยัดหมอนใบใหญ่รองไว้ใต้สะโพกทำให้ตอนนี้ผมเห็นช่องทางสวาทลอยเด่นชัดสุด ก้มลงไปหยิบเจลและถุงยางที่เตรียมไว้ใต้เตียงเพื่อรอเวลานี้โดยเฉพาะ


          "เย็น!...เอาอะไรมาใส่?"


          "แค่เจลหล่อลื่นครับ พี่จะได้ไม่เจ็บ"


          ว่าเสร็จก็ก้มลงไปหอมหัวคนด้านล่างให้หายกังวลเสียหน่อย


          "อื้ออออ มันเย็น..แล้วมึงต้องทาด้วยมั้ย?"


          "ทาครับแต่ไม่ใช่ตอนนี้...ผมจะใส่นิ้วเข้าไปก่อนนะ"


          ผมเกลี่ยเจลที่เลทงไปเมื่อครู่คราวนี้ผมสามารถใส่เข้าไปได้สองนิ้วพร้อมกันเพราะช่องทางยังนิ่มอยู่ พี่เดี่ยวกระตุกเกร็งเล็กน้อยร้องเสียงอู้อี้อยู่บนหมอน


          "อย่ากัดหมอนครับ ส่งเสียงออกให้ผมได้ยินหน่อย"


          ยื่นนิ้วสอดเข้าไปในปากของอีกคนทำให้พี่เดี่ยวไม่สามารถเก็บเสียงได้


          "อ๊ะ..ฮ๊ะ อึ้ก..พาย-กูเสียว"


          นิ้วที่สามถูกเพิ่มเข้าไปก่อนที่ช่องทางจะถูกกระแทกอย่างแรง ด้านในของพี่เดี่ยวบีบรัดนิ้วผมเป็นระยะแต่แล้วอีกฝ่ายก็หันมาหยุดมือผมไว้


          "พอแล้วพาย อยาก-ได้...ตรงนั้น โอ๊ะ!"


          ร่างโปร่งถูกผลิกให้นอนหงายขายาวถูกจับอ้าออกกว้างพอให้แทรกตัวเข้าไปได้ง่าย ฉีกถุงยางที่เตรียมไว้มาใส่พร้อมชะโลมเจลลงไปจนชุ่ม ผมจับแท่งร้อนตัวเองรูดรั้งไปมาก่อนจะค่อยๆดันเข้ารูจีบที่ยังปิดอยู่

         
          "อื้มม์ อย่าเกร็งสิครับผ่อนคลายหน่อย"


          "ไม่-ได้เกร็ง อ่าาา มันเป็นเอง"


          "หายใจเข้าออกลึกๆครับ...ฟู่ว์"


          "เจ็บ! พายกูเจ็บ!"


          พี่เดี่ยวเริ่มดิ้นน้ำตาไหลนองเต็มใบหน้าเมื่อแก่นกายเข้าไปได้ยังไม่ถึงครึ่ง พยายามเบี่ยงเบนความสนใจของอีกฝ่ายจนตอนนี้แก่นกายผมปวดหนึบไปหมดเพราะถูกช่องทางรัดแน่นไปหมด สุดท้ายต้องยอมกัดฟันทนดันแก่นกายเข้าไปจนสุดทาง


          "เข้า..หมดแล้ว?!"


          "หมดแล้วเข้าหมดแล้วครับ...ขอบคุณนะครับพี่ผมโคตรรักพี่เลย ฮึก"


          "มึงจะร้องไห้ทำไมวะคนที่ต้องร้องมันกูนี่ ฟู่ว์ เจ็บรูตูดชิบหาย"


          พี่เดี่ยวโอบกอดผมที่สะอึ้นไห้ ความอบอุ่นของการได้อยู่ในอ้อมกอดของคนรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง

         
          "ผมรัก-ฮึก รักพี่เดี่ยว"


          "กูก็..รักมึงเหมือนกัน ขอบคุณที่ยังคอยกูมาตลอด...ขี้แงจริงวะแฟนกูหน้าเลอะไปหมดแล้วเนี่ย"


          พี่เดี่ยวพรมจูบทั่วใบหน้าและเช็ดน้ำตาออกให้ ผมจับมือนั้นไว้ซึมซับความรู้สึกรักที่มีให้กันก่อนจะก้มลงไปกระซิบเผื่ออีกฝ่ายจะลืมไปว่า


          "ไม่ใช่แฟนแต่เป็นผัวแล้วครับ"

         
          พูดจบสะโพกก็เริ่มขยับสอดใส่เป็นจังหวะ ร่างสองร่างกอดก่ายกันไม่มีใครยอมใคร เสียงร้องครางของเราทั้งสองดังกึกก้องไปทั่วห้อง ความสุขสมเอ่อล้นจนหยาดน้ำแห่งความใคร่หลั่งริน คำบอกรักส่งผ่านให้กันครั้งแล้วครั้งเล่ากระทั่งเวลาล่วงเลยมาเกือบเช้า


          "ผมรักพี่นะ / กูรักมึงนะ"


............................................................

ตอนหน้าก็จบแล้วนะก๊ะะะ  :heaven

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนที่ 11 || [26/05/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-05-2021 22:04:09

 :serius2:



พูดจริงงงงง ????

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนพิเศษที่ 3 || [11/06/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 11-06-2021 12:49:15

ตอนพิเศษที่ 3 (กฤษ์ & พีช ตอนจบ)



          "กฤษ์เอ้ย ลุงกับพ่อเอ็งจะไปที่สวนนะจะไปด้วยกันรึป่าว"


          ลุงยศตะโกนเรียกผมจากหน้าบ้าน


          "ไปๆลุง รอกฤษ์แป๊ปขอเปลี่ยนเกงก่อน!"


          สองขารีบวิ่งไปเปลี่ยนกางเกงพร้อมกับหิ้วรองเท้าบูทยางลงไปหาทั้งสามคนที่รออยู่ข้างรถกระบะ


          "เอากุญแจมาเดี๋ยวกฤษ์ขับให้"


          ผมแบมือขอกุญแจจากพ่อทำตัวเป็นสารถีพาทั้งเราทุกคนมุ่งหน้าไปที่สวนของบ้านเรา


          "แล้วเอ็งจะกลับกรุงเทพฯเมื่อไหร่ล่ะ?"


          พ่อถามขึ้นระหว่างทางที่เรากำลังไปสวน


          "อาจจะอาทิตย์หน้านี่แหละพ่อ กฤษ์ลาพักร้อนไว้น่ะ"


          "หรอ เอ็งมีปัญหาอะไรรึป่าวปกติไม่เคยกลับมากะทันหันแบบนี้"


          "ก็...ไม่มีอะไรหรอกพ่อ กฤษ์แค่เบื่อๆงานน่ะ"


          "ถ้าเบื่อก็กลับมาอยู่บ้านเราลูก สวนเราก็ตั้งเยอะแยะอยู่ได้สบายๆ"


          ลุงยศพูดเสริมขึ้น ผมยิ้มให้ลุงแกก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป


          หลังจากแวะมาเอารถที่ลืมไว้ในลานจอดของร้าน ผมก็รีบตรงมาห้องตัวเองเพื่อเก็บข้าวของที่จำเป็นหนีกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดทันที

         
          ใช้เวลาจากกรุงเทพฯไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงบ้านสวนที่ต่างจังหวัด พ่อแปลกใจเล็กน้อยที่ผมมาไม่บอกไม่กล่าวแต่พ่อก็ยังคงเป็นพ่อไม่สักถามอะไรผมมากมาย

 
          ใช้เวลาไม่นานนักเราก็ขับรถมาถึงสวน คนงานที่อยู่ด้านหน้ารีบวิ่งมาเปิดไม้กั้นให้เพื่อให้เราขับรถเข้าไปจอดด้านใน


          "โหพ่อ ทุเรียนเราลูกใหญ่มากอ่ะ"
         

          "แน่นอนสิวะ ดูด้วยเว้ยว่าใครทำ ฮ่ะๆๆ"


          "แหม อวดใหญ่เลยนะลุง...ขอกฤษ์ซักลูกได้ป้ะเห็นแล้วน้ำลายไหลอ่ะ"


          "บ๊ะไอ้นี่! อยากกินก็ต้องทำงานแลกเว้ย ไปๆ ช่วยคนงานเก็บทุเรียนนู้น"


          แม้แดดจะร้อนแต่เมื่อแลกกับการได้กินทุเรียนฟรีผมก็ไม่หวั่นครับ ฮ่ะๆๆ


          เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงป้าจุ๋มเมียลุงยศก็เรียกเราทั้งสามไปกินข้าว อาหารมากมายวางเรียงรายอยู่ตรงหน้าแถมยังมีผลไม้ตบท้ายเป็นมังคุดและทุเรียนอีกตั้งหาก


          โหยยยยย ความสุขของกระทิ!


          ผมใช้้เวลาอยู่ในสวนทั้งวันจนถึงเวลาเลิกงาน ก้าวขึ้นรถด้วยความรู้สึกหน่วงช่วงล่างที่ยังระบบไม่หายไหนจะตากแดดตากลมมาทั้งวันอีก


          "เดี๋ยวพ่อขับเอง เอ็งไปนั่งอยู่ด้านหลังกับป้าแกไป"


          "ยังหนุ่มยังแน่นแท้ๆทำไมเหนื่อยง่ายจังวะ"


          "โหลุงก็พูดไป งานใช้แรงงานมันก็ต้องเหนื่อยอยู่แล้วสิลุง"


          "งี้แหละ หนีไปเป็นคนกรุงซะนานพอกลับมาทำสวนก็เหนื่อยเป็นธรรมดา"


          ทุกคนบนรถพากันหัวเราะรับคำลุง ระหว่างทางพ่อก็แวะคุยกับคนนั้นทีคนนู้นทีจนรถมาจอดเทียบหน้้าประตูบ้าน


          "เอ๊ะ นั่นรถใครมาจอดหน้าบ้านเราน่ะ"


          พ่อร้องทักขึ้นทำให้ผมมองไปที่รั้วไม้หน้าบ้านก็เห็นรถสปอร์ตสีดำสนิทคันนึงจอดนิ่งอยู่ ผมชาวาบไปทั้งตัวเพราะจำได้ดีว่ารถคันนี้เป็นของใคร


          เหี้ยเอ้ย แม่งรู้ได้ไงวะว่าบ้านกูอยู่นี่!!


          ผมนั่งนิ่งไม่ยอมลงจากรถขณะที่ทุกคนเดินลงจากรถกันหมดแล้ว


          "มีธุระกับบ้านฉันรึพ่อหนุ่ม"


          "สวัสดีครับ ผมมาหากฤษ์น่ะครับไม่ทราบว่ากฤษ์อยู่ไหม"


          "อ่อ อยู่บนรถนี่แหละ...เอ้ากฤษ์ ลงมาซะสิถึงบ้านแล้ว"


           มือที่เปิดประตูรถชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมค่อยๆก้าวลงจากรถลงมายืนประจันหน้ากับเฮียพีช คนตัวโตเหลือบมองผมเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจลุงที่พูดขึ้น


          "เข้าไปคุยกันในบ้านก่อนสิพ่อหนุ่มข้างนอกมันร้อน"


          "ขอบคุณครับ...บ้านร่มรื่นน่าอยู่ดีนะครับ"


          "สร้างไว้ตั้งแต่รุ่นปู่ย่าเจ้ากฤษ์มันนั่นแหละ เอ้าๆ เชิญตามสบายเลยนะลุงขอตัวก่อน"


          ลุงปลีกตัวเข้าบ้านตามพ่อและป้าจุ๋มไปทิ้งให้ผมเผชิญหน้าอยู่กับยักษ์ปักหลั่นสองต่อสอง ผมพาอีกฝ่ายไปที่ศาลาริมน้ำหลังบ้านแทนที่จะพาเข้าบ้าน


          "มึงมีอะไรจะพูด?"


          "..." เงียบสิครับ ไม่รู้จะตอบมันยังไงดี


          เฮียมันเขยิบเข้ามาบีบแขนผมอย่างแรง เสียงที่พูดรอดไรฟันทำให้ผมถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ


          กูจะโดนมันฆ่าหมกป่ามั้ยวะเนี่ย!!!


          "กูให้โอกาสมึงอีกครั้งนะกฤษ์เพราะถ้ามึงไม่พูดต่อจากนี้กูจะให้ร่างกายมึงตอบเอง!"


          "ผมไม่กลัวเฮียหรอกนะเพราะผมไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ผิดมันเฮียตั้งหาก!"


          "ไม่กลัวแล้วมึงหนีกูมาทำไม ฮ๊ะ!"


          "ก็เพราะใครที่มันทำเหี้ยๆแบบนั้นก่อนวะ!"


          ผมตะคอกมันกลับบ้างสองตาจ้องเขม็งตอบอย่างไม่เกรงกลัว เอาสิมึง ให้มันตายกันไปข้างเลย!


          "ไม่เห็นจะเหี้ยตรงไหนกูอยากได้กูก็เอา แค่นั้นเอง"


          เฮียมันไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ มือข้างที่เคยบีบแขนเปลี่ยนมากอดอกตัวเองแทน


          "แต่กูไม่ใช่เด็กในสต็อกมึงไงเฮีย"


          "ไม่มี กูเลิกหมดแล้ว"


          "เชื่อก็หมาแล้ว...เลิกมาวุ่นวายกับผมเถอะเฮีย ผมไม่ได้เป็นเกย์ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย"


          "เพราะมึงเป็นแบบนี้ไงกฤษ์ ถ้าไม้อ่อนใช้กับมึงไม่ได้ก็ต้องเป็นไม้แข็งเท่านั้นถึงจะเอามึงอยู่"


          มือหนากระชากคอเสื้อผมเข้าไปบดจูบอย่างรุนแรงจนได้รสฝาดของเลือดติดลิ้น สองแขนผมพยายามดันร่างใหญ่ของมันออกจากตัวอย่างสุดแรง


          แต่ผมคงผลักมันแรงไปหน่อยในจังหวะที่มันกำลังจะล้มมันดันคว้ามือผมไว้ได้ทัน ทำให้ร่างของเราทั้งสองตกลงไปในแม่น้ำ


          "เฮ้ย! / เชี้ย!"


ตู้มมมมม


          ผมรีบกระโจนตัวขึ้นมาเหนือผิวน้ำสองขาพาตัวเองว่ายมาข้างฝั่ง ผมเหลียวหาอีกคนที่ตกลงไปด้วยกันแต่ก็ไม่มีวี่แววจะโผล่ขึ้นมาเลย


          "เฮีย! เฮียพีช"


          ไม่มีเสียงตอบรับใดๆผมจึงลองว่ายไปรอบๆดู  อีกใจนึงก็คิดว่าโดนมันแกล้งแน่ๆแต่อีกใจก็กลัวว่ามันจะจมจริงๆ ทั้งที่น้ำตรงนี้ก็ไม่ได้ลึกมากมายแต่รอยังไงก็ไม่เห็นโผล่ขึ้นมาสักที


          ผ่านไปไม่นานก็มีร่างนึงลอยนิ่งขึ้นมา ผมรีบว่ายเข้าไปตะครุบร่างนั้นและพากลับเข้าฝั่งอย่างทุลักทุเล อีกฝ่ายนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงเมื่อเห็นแบบนั้นเลยเร่งปั๊มหัวใจและผายปอดให้อีกฝ่ายโดยเร็ว


          "เฮีย...ตื่นขึ้นมาสิวะ! ช่วยด้วย พ่อ ลุง ช่วยด้วย!"


          "ตายแล้ว! เกิดอะไรขึ้นลูก!"


          ป้าจุ๋มรีบวางถาดที่ถือติดมือมาลงทันที แกเห็นท่าไม่ดีจึงวิ่งไปตามคนในบ้านให้มาช่วย ผมยังคงปั๊มหัวใจให้อีกฝ่ายอย่างไม่หยุดมือ ทั้งทุบทั้งตีทั้งตบเรียกคนตรงหน้าแต่ก็ยังไร้การตอบรับ


          "เฮียพีชได้ยินผมมั้ย ฮึก ฟื้นสิเฮีย ฮึก ลืมตาขึ้นมา!!"


แค๊กๆๆ!


          คนตัวโตสำลักน้ำโขลงใหญ่จนตัวโยน ผมทรุดตัวลงกอดคนตรงหน้าแน่นด้วยความโล่งใจ มือหนายกขึ้นมาลูบหัวคล้ายปลอบประโลมกันประจวบเหมาะกับคนในบ้านวิ่งมาพอดีป้าจุ๋มจึงรีบเอาผ้าขนหนูมาห่มให้เราทั้งคู่ส่วนลุงและพ่อก็เข้ามาช่วยพยุงคนตัวโตเข้าบ้าน



ภาคของพีช


          "คืนนี้ก็นอนนี่แล้วกันนะพ่อหนุ่ม พ่อให้เจ้ากฤษ์มันขึ้นไปจัดห้องให้แล้ว"


          ผมยกมือไหว้ชายตรงหน้าที่มีเค้าโครงเหมือนไอ้ดื้อของผมไม่มีผิดแม้จะมีรอยเหี่ยวย่นขึ้นตามใบหน้าก็ตาม

 
          "ขอบคุณครับคุณน้า คุณลุง คุณป้า"


          ทุกคนยิ้มรับไหว้ผมอย่างเป็นกันเองหลังจากที่กลับมาจากเปลี้ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย


          "เอ้อ ว่าแต่ชื่ออะไรล่ะเรา"


          "ผมพีชครับ ขอโทษที่ไม่ได้แนะนำตัวก่อนน่านี้"


          "ไม่เป็นไรๆ แล้วมีปัญหาอะไรกับเจ้ากฤษ์มันล่ะถึงได้ตามมันมาที่นี่?"


          "ผมเป็นเจ้าของร้านที่กฤษ์ทำงานอยู่น่ะครับ พอดีติดต่อเขาไม่ได้ที่คอนโดก็ไม่อยู่ก็เลยลองขับรถมาดูที่นี่ครับ"


          "ยังงั้นหรอ...มาๆ เชิญเลยนะคุณพีชอาหารอาจจะบ้านๆไปหน่อยนะ"


          "อย่าเรียกผมว่าคุณเลยครับ เรียกผมพีชเฉยๆจะดีกว่า"


          ไอ้ดื้อที่เดินลงมาจากชั้นบนพอดีก็เข้ามานั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วย มันทำหน้ายียวนล้อเลียนขณะที่ผมพูดขึ้น


          "เจ้ากฤษ์ตักแกงส้มใส่ถ้วยให้พีชด้วยสิ"


          "อะไรพ่อ ทำไมกฤษ์ต้อง-โอ๊ย!"


          "เขาเป็นถึงเจ้านายเอ็งไม่ใช่หรอไง ทำตัวให้มันดีๆหน่อยสิวะ"


          ไอ้กฤษ์หน้าตาบึ้งตึงขึ้นทันทีเมื่อถูกคนเป็นพ่อดุใส่ มันเอื้อมไปตักแกงและวางลงตรงหน้าผมอย่างไม่เต็มใจนัก


          "พอกินได้มั้ยพ่อหนุ่ม"


          "ครับป้า อร่อยมากครับ"


          "งั้นก็กินเยอะๆเลยนะลูก"


          ผมยิ้มมองภาพครอบครัวตรงหน้าก็นึกถึงครอบครัวตัวเองขึ้นมาทันทีแต่ถ้ามีคนข้างๆมานั่งร่วมโต๊ะด้วยก็คงดีไม่หยอก สงสัยต้องหาเวลาเข้าไปอ้อนม๊ากับป๊าซะหน่อยแล้ว


          หลังจากทานข้าวเสร็จทุกคนในบ้านก็ปลีกตัวเข้าห้องของตัวเองกันหมดทั้งที่เพิ่งจะปาไปสามทุ่มเอง ยิ่งรอบบ้านมีแต่ป่าและต้นไม้ก็ยิ่งทำให้บรรยากาศเงียบสงัดเข้าไปใหญ่


          "เสื้อผ้าอยู่ตรงนี้นะเฮีย ถ้าอยากอาบน้ำห้องน้ำอยู่ด้านล่างเลยตัวบ้านไปหน่อย"


          "อืม ขอบใจนะ"


          "คือ...ผมขอโทษเรื่องที่ผลักเฮียตกน้ำนะครับ"


          มันพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปพักนึง มือมันยกขึ้นไหว้ขอโทษแนบอกละคนสำนึกผิด


          "รู้สึกผิดหรอ...งั้นมึงจะรับผิดชอบยังไงกับเรื่องนี้?"


          "ผม-ผมไม่รู้ ผมต้องทำยังไง"


          "ง่ายจะตาย...คืนนี้ก็มานอนกับกูซะสิ"


          "มะ-ไม่เอาหรอก! ทำไมผมต้องมานอนกับเฮียด้วยล่ะ"


          มันส่ายหน้าพัลวันเตรียมตัวจะก้าวออกจากห้องแต่ก็ถูกผมคว้าแขนไว้ได้ทัน


          "ไหนมึงบอกจะรับผิดชอบกูไง...จะคืนคำ?"


          "ก็- เออๆก็ได้ แต่ผมขอไปอาบน้ำก่อนนะแล้วจะกลับมา"


          พูดเสร็จมันก็รีบเผ่นออกไปจากห้อง ส่วนตัวผมก็ขอตัวไปอาบน้ำด้านนอกตามที่มันบอก


ก็อกๆๆ


          ผมลุกไปเปิดประตูออกให้เมื่อรู้ว่าเป็นใคร มันมองซ้ายแลขวาก่อนจะรีบแทรกตัวเข้ามาในห้องพร้อมด้วยหมอนและผ้าห่มในมือ


          "ร้อนหรอเฮียถึงได้ถอดเสื้อ?"


          มันทักขึ้นเมื่อเห็นผมใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียว บางทีผมก็คิดนะว่ามันโง่หรือมันซื่อจริงกันแน่วะ เฮ้อ


          ผมเดินเข้าไปกอดรัดมันแน่นพาร่างของเราทั้งคู่ล้มตัวลงบนเตียง มันคงตกใจไม่น้อยเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว


          "ทำเหี้ยไรวะเฮีย เจ็บนะเว้ย!"


          "เบาๆหน่อยเดี๋ยวคนในบ้านก็แห่กันมาดูหรอกมึง"


          คำพูดผมทำให้มันหุบปากลงทันทีแต่มือของมันก็ไม่วายดันหน้าอกผมออกห่าง


          "อื้อ..จะมาเป่าหูทำไมวะ!"


          "พูดให้มันดีๆหน่อย มึงเป็นเด็กไม่มีมารยาทหรอไง หื้ม?"


          "เฮียก็ปล่อยดิจะมากอดทำไม"


          "ไหนมึงบอกจะรับผิดชอบกูไง กูก็แค่นอนกอดเฉยๆน่าไม่มีไรหรอก"


          ผมนอนกอดมันนอนนิ่งเพื่อซึมซับความอบอุ่นของกันและกัน

         
          "กฤษ์...กลับไปกับเฮียเถอะกลับไปอยู่ด้วยกัน"


          "...แต่ผมอยากอยู่ที่นี่"


          "ถ้าอยากอยู่เฮียก็จะให้อยู่แต่เฮียจะอยู่ด้วย โอเคนะตามนี้"


          "จะบ้าหรอเฮีย แล้วใครจะดูร้าน?!"


          "พายไง ยังไงเฮียก็จะยกร้านให้น้องอยู่แล้ว"


          "แล้ว-แล้วบริษัทล่ะใครจะดูแล"


          "ก็ให้ป๊าดูเหมือนเดิมไม่ก็หาประธานคนอื่นมานั่งแทน"


          "มึงมันลูกอกตัญญูจริงๆเลยเฮีย"


          "เมียกูไม่กลับกูก็ไม่กลับ เป็นไงแฟร์ๆดี"


          "คำก็เมียสองคำก็เมีย ได้กันแค่ครั้งเดียวไม่นับเว้ย"


          "หึ ต่อจากนี้ไปมึงจะได้จนนับไม่ถ้วนเลยล่ะไอ้ดื้อ"


          พูดจบก็จัดการหุบปากดีของมันสักที แรกๆไอ้กฤษ์มีท่าทางขัดขืนแต่ไม่นานนักมันก็ตะหวัดลิ้นโต้ตอบกลับมา


          เสื้อกล้ามที่มันใส่ถูกถอดออกจนเห็นมัดกล้ามเรียงตัวกันสวยงาม ผมลงลิ้นดูดดึงจุกนมทั้งสองข้างจนมันเผลอแอ่นอกรับยกยิ้มพอใจเมื่อรู้ว่ามันก็มีอารมณ์ร่วมไม่ต่างกันเมื่อส่วนล่างของมันเริ่มพองนูนขึ้น


          "อ๊ะ! ไหนว่าแค่นอนเฉยๆไง อือออ"


          "ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้ว"


          "ฮะ-เฮีย อึ่ก!"


          "กูรู้ว่ามึงชอบ"


          แก่นกายของมันถูกบีบนวดจนขยายตัวใหญ่ขึ้นสะโพกสอบกระเด้งขึ้นลงตามจังหวะที่ถูกชัดนำ


          "เฮีย จะแตก...อาาา"


          สะโพกมันสั่นนิ้วเท้าจิกเกร็งก่อนที่แก่นกายจะกระตุกพ่นน้ำเลอะมือและหน้าท้องเต็มไปหมด ผมจับมัรนอนตะแคงก่อนเอื้อมมือไปหยิบถุงยางและซองเจลที่เตรียมไว้ ของเหลวในซองถูกฉีกออกเพื่อป้ายไปที่ช่องทางรัดแน่น


          "อย่าเกร็ง"


          "เฮีย ผม-ผมเจ็บ..อึ่ก"


          "ชู่ว์ อย่าร้อง...กูจะค่อยๆทำกูสัญญา"


          มันพยักหน้าน้อยๆผมเลยก้มไปจูบเบี่ยงเบนจนช่องทางของมันคลายตัวลงทำให้สามารถเพิ่มนิ้วที่สองและสามเข้าไปได้อีก


          "เฮีย ไม่-ไม่เอา พอแล้ว"


          มันพยายามจับมือผมออกแต่ดูท่าตอนนี้เรี่ยวแรงคงมีน้อยเต็มที ผมหยุดมือลงเมื่อช่องทางมันตอนนี้น่าจะพร้อมสำหรับการสอดใส่แล้ว


          ผมผละตัวออกมาสวมถุงยางก่อนกลับมานอนซ้อนมันใหม่ ขาขวาของมันถูกจับยกขึ้นสูงขณะที่ผมค่อยๆแทรกแก่นกายของตัวเองเข้าไปทีละนิดจนมิดแท่ง


          "อื้อออ อย่าเพิ่ง-ขยับ..อ่าาา"


          ผมค้างท่อนลำของตัวเองไว้ตามที่มันบอกอยู่พักใหญ่จนมันทนไม่ไหวสะโพกสอบของมันเลยขยับขึ้นลงซะเอง ช่องทางที่เริ่มคุ้นชินขมิบตัวถี่เหมือนต้องการเรียกร้องอะไรบางอย่าง


          "มึงยั่วกูหรอไอ้ดื้อ"


          "มะ-ไม่รู้ อืมมม เฮีย ขยับหน่อย"


          "มึงกำลังทำให้กูเป็นคนไม่รักษาสัญญานะกฤษ์"


          ผมสวนสะโพกตัวเองกลับเข้าไปอย่างแรงจนไอ้กฤษ์ร้องเสียงหลง มันซุกหน้าลงหมอนเพราะกลัวเสียงตัวเองเล็ดลอดออกมา


          สอดใส่มันอยู่สักพักก็ยันตัวลุงขึ้นนั่งทั้งที่ยังไม่หยุดขยับสะโพก เหลือบมองลูกชายของไอ้กฤษ์ที่สั่นระริกอย่างน่าสงสารก็อดส่งมือไปช่วยเหลือไม่ได้


          "ฮื้อ จะ-จะแตก อ๊ะ แล้ว"


          "ฮึ่ม! พร้อมกัน"


          ก้มลงไปจูบมันในจังหวะที่ช่องทาลบีบรัดแน่นเพราะต้องการปลดปล่อย ผมเร่งสวนสะโพกเข้าออกเร็วจนกระทั่งเราสองคนปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน


          "ตกลงกลับไปกับเฮียนะ ไปอยู่ด้วยกัน"


          "...ก็ได้ แต่เฮียได้ผมแล้วห้ามทิ้งนะเว้ยต้องดูแลผมดีๆด้วย ถ้านอกใจกูจะตามไปรังควานเลยไม่เชื่อก็คอยดู!"


          "เรื่องนอกใจท่าจะยากเพราะเมียกูเด็ดพอตัว หึๆ"


          "เฮียแม่ง! พอเลยจะนอนแล้ว"


          "ฝันดีไอ้ดื้อของกู"


          "ฝันดีไอ้เฮียบ้ากาม"


          มันซุกหน้าลงกับอกของผมสักพักก็ได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอเบาๆมันคงหลับไปแล้วเพราะคงเหนื่อยมาทั้งวันตัวผมเองนั้นก็ง่วงเต็มที ไม่นานนักก็เคลิ้มหลับตามมันไป


          ผมไม่รู้ว่าอนาคตเราทั้งคู่จะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหนผมไม่ได้ให้คำสัญญาอะไรกับมันแต่ตอนนี้ผมมีมันมาอยู่ในอ้อมกอดคู่นี้ก็สุขใจเกินพอแล้ว



--------------------จบ---------------------

จบบทคู่รองจ้าาาา บทหน้าก็จบคู่หลักแง่วววว
 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนพิเศษที่ 3 || [11/06/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-06-2021 22:53:40

 :katai3:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || ตอนจบ || [2/08/21]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 03-08-2021 08:44:57

ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ


ตอนจบ อยู่ด้วยกันตลอดไป


5 ปีผ่านไป


ตึก ตึก ตึก...แกร๊ก


          "กลับมาแล้วครับคนขี้เซา...จุ๊บ"


          ริมฝีปากเย็นนุ่มทาบลงที่หน้าผากอยู่สองสามที ผมปรือตาขึ้นมองใบหน้าคนรักที่กำลังยิ้มให้ก่อนจะดึงผมเข้าไปซุกในอ้อมกอดอย่างเคยชิน


          "...กลับช้าอีกแล้วนะ"


          ผมบ่นอู้อี้ให้มันเป็นรอบที่เท่าก็ไม่รู้และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันกลับช้าเหมือนกัน แรกๆก็เข้าใจว่าคงติดงานของอีกร้านนึงที่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นร้านอาหารแทน แต่มันก็ไม่น่าจะกินระยะไปเป็นหลายเดือนขนาดนี้เพราะทั้งสองสาขาก็จ้างผู้จัดการมาดูแลความเรียบร้อยให้ทั้งหมดแล้ว


          "ขอโทษครับ ผมจะรีบกลับให้เร็วกว่านี้นะไม่งอนนะครับ"


          "อืม...นอนเถอะ"


          "ฝันดีนะครับที่รักของพาย"


          คำพูดคำเดิมถูกพูดขึ้นจากคนคนเดิม หรือว่านี่มันเป็นสัญญาณที่กำลังเตือนผมอยู่ตอนนี้...


          ผมตื่นขึ้นในช่วงสายของอีกวัน ข้างกันนั้นยังมีไอ้พายที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ ผมเกลี่ยแก้มมันเบาๆเพราะกลัวจะไปรบกวนการนอนก่อนจะผละออกมาทำธุระส่วนตัวที่ด้านนอก


          วันนี้ผมเลือกที่จะไม่เข้าร้านแต่จะเปลี่ยนตัวเองมาเป็นพ่อบ้านทำงานบ้านแทน ผมเดินไปหยิบตะกร้าผ้าเพื่อมานั่งแยกผ้าไว้ซัก ชุดแรกที่หยิบขึ้นมาได้เป็นชุดของไอ้พายที่ใส่เมื่อวาน


          ผมมองเสื้อในมืออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบขึ้นมาจรดจมูกดมเมื่อมีกลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นเคยแทรกซึมบนเนื้อผ้ามาด้วย แทบไม่รอช้าผมรีบยัดเสื้อผ้าเข้าเครื่องเพื่อขจัดกลิ่นเหล่านั้นทันที


          "แม่งเอ้ย!"


         ผมนั่งน้ำตารื้นพร้อมกับครุ่นคิดว่าช่วงหลายปีที่ผ่านมาตัวเองทำอะไรผิดไปหรือเปล่าถึงได้เป็นแบบนี้หรือความจริงแล้วมันเบื่อผมกันแน่นะ


ครืดดดด..


          เสียงเลื่อนประตูกระจกทำให้ผมรีบปัดน้ำตาออกจากใบหน้าทันควัน


          "มอร์นิ่งครับ"


          คนพูดโน้มตัวลงหอมแก้มพร้อมกับส่งอ้อมกอดอันอบอุ่นที่คุ้นเคยให้ ผมส่งยิ้มให้มันและหันไปหอมแก้มทักมันบ้าง สบแววตายิ้มของมันที่มองกันยังคงเป็นไอ้พายคนเดิม

         
          หรือผมคิดมากไปเองกันนะ...


          ผมละสายตาจากจอโทรศัพท์หันมองไอ้พายที่เพิ่งออกมาจากห้องอาบน้ำ มันเดินมานั่งด้านข้างพร้อมกับยื่นผ้าให้เช็ดหัวที่เปียกอย่างเช่นทุกๆวัน


          "วันนี้ต้องเข้าร้านรึป่าว"


          "เข้าครับ แต่งตัวเสร็จก็ไปแล้วล่ะ"


          "หรอ...แล้วคืนนี้จะกลับมากินข้าวด้วยกันมั้ยวะ"


          "อืมมม ไม่แน่ใจครับ เดี๋ยวผมโทรบอกอีกทีละกัน"


          หลังจากเช็ดผมจนแห้งเสร็จมันก็เข้าไปในห้องแต่งตัวทันที ไม่นานนักมันก็ออกมาพร้อมเสื้อเชิ๊ตกับกางเกงสแล็คสีเข้มดูภูมิฐาน


          เผลอคิดไปว่านานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้เห็นมันใส่เสื้อยืดหรือเสื้อโปโลที่มันชอบใส่เมื่อก่อน คงเพราะเดี๋ยวนี้มันกลายเป็นเถ้าแก่ไปเสียแล้วล่ะมั้ง ฮึๆ


          "ผมไปก่อนนะครับ แล้วจะโทรหานะ"


          "พาย เดี๋ยว..."


          "ครับ? เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่สบายรึป่าวครับ"


          มันเดินมาหยุดยืนข้างหน้า สองมือยกขึ้นกุมหน้าผมไว้อย่างเป็นห่วง


          "...ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร"


          "ครับ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"


          "พาย ไม่ไปทำงานไม่ได้หรอ"


          "ทำไมวันนี้อ้อนจังเลย หื้ม...เอาแบบนี้ดีกว่ามั้ยเดี๋ยวคืนนี้ผมจะรีบกลับมากินข้าวด้วย โอเคมั้ยครับ"


          "อื้ม รีบกลับมานะ"


          "ครับ ผมไปทำงานก่อนนะ"


          มันจูบลาผมอีกครั้งและหันหลังเดินออกไป บางทีผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้มั้ง มันคงจะงานยุ่งจริงๆนั่นแหละ เฮ่อ ไปทำงานบ้านต่อดีกว่า


          "วันนี้ทำสเต็กเนื้อกับพวกสลัดกินดีกว่า...อืมมม เอาเนื้อสันในแล้วก็ซี่โครง อ้อ พายมันชอบกินมันบดนี่นา เอาไปทำมันบดด้วยดีกว่า"


          ผมเข็นรถเข็นวนไปมาเพื่อเลือกซื้อวัตถุดิบหยิบจับจนได้ของครบตามที่ต้องการสำหรับเตรียมอาหารมื้อค่ำนี้


ครื้ดๆๆ


          "ว่าไง"


          /ทำอะไรอยู่ครับ/


          "ซื้อของไปทำกับข้าวอยู่น่ะ วันนี้จะสเต็กเนื้อกินนะมีมันบดของโปรดมึงด้วย"


          /โห แค่พูดก็หิวแล้ว อยากกลับไปกินเร็วๆจัง/


          "อ่อหรอออ งั้นก็รีบๆกลับมาแล้วกัน เอ้อ แค่นี้ก่อนนะมึง กำลังจ่ายเงินแล้ว"


          /โอเคครับ รักพี่เดี่ยวนะ จุ๊บๆ/


          ผมยิ้มให้กับมือถือราวกับคนบ้าจนพนักงานคิดเงินหันมามองเลยรีบเก็บมือถือลงกระเป๋าตามเดิมก่อนจะหิ้วถุงออกไปจากซุปเปอร์ฯ


          "ฟู่ว์! เสร็จซะที"


          ผมยิ้มภูมิใจกับจานอาหารตรงหน้าที่มันออกมาดูน่ากินมากๆโดยเฉพาะสเต็กที่ถูกหมักเอาไว้เป็นชั่วโมงๆส่งกลิ่นหอมช่วยหิว


          หยิบมือถือขึ้นมาเพื่อเช็คว่าไอ้พายได้ส่งข้อความอะไรมารึป่าวแต่หน้าจอที่เปิดขึ้นมาก็มีแต่ความว่างเปล่า

          ช่างเถอะ สงสัยมันคงจะยุ่งอยู่แหละ นี่ก็เพิ่งสองทุ่มนิดๆเอง


          ผมวางมือถือไว้ที่เดิมก่อนจะวกกลับไปเก็บกวาดซากอารยะที่ทำไว้ในครัว


จ้อกกก~~


          เสียงท้องผมร้องเองล่ะครับ นั่งรอไอ้พายมาจนสี่ทุ่มได้แล้วมันก็ยังไม่กลับแถมไลน์ไปไม่ตอบโทรไปก็ไม่รับพอโทรหาอีกครั้งสายมันดันตัดไปเสียงั้น ผมเลยตัดสินใจลองโทรหาผู้จัดร้านทั้งสองร้านแทน


          "ฮัลโหลโต้ง เห็นพายมันอยู่ที่ร้านมั้ยวะ"


          /พายหรอ กลับไปตั้งนานแล้วนะพี่ มีไรป่าว/

 
          "หรอ ไม่มีอะไรหรอกขอบใจมากมึง"


          "...ขอโทษทีครับพี่กิ๊ฟ ฝตอนนี้พายอยู่ที่ร้านมั้ยครับ"


          /ไม่อยู่นะคะคุณเดี่ยว วันนี้คุณพายไม่ได้เข้าเลยค่ะ/


          "อ่า ขอบคุณครับ"


          ผมกำโทรศัพท์ไว้แน่น ในตอนนี้หัวใจของผมมันเหมือนถูกบีบรัดและรู้สึกแน่นหน้าอกไปหมด คำถามมากมายมันประดังเข้ามาในหัว


          ทำไมพายต้องโกหกผมด้วย? นี่ตกลงผมจะถูกมันทิ้งจริงๆหรอ? พายไม่รักผมแล้วหรอ?


          คิดได้แค่นั้นน้ำตาที่กักเก็บไว้ก็ไหลลงมา ผมร้องไห้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจเพราะเป็นมันคนที่ผมรักผมถึงได้เจ็บขนาดนี้...


          "กฤษ์ ฮึก..มารับกูที กูไม่ไหวแล้ว..ฮืกฮือ"



ภาคของพาย


          "โธ่เว้ย!"


          ผมรีบเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าตรงไปบ้านของเฮียทันทีหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากพี่กฤษ์


          ผมไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ผมน่าจะเชื่อเฮียตั้งแต่แรกแต่ดันอยากปิดเอาไว้จนถึงวันสำคัญที่ใกล้เข้ามาถึง


          "พี่เดี่ยวอยู่ไหนพี่"


          "อยู่ในห้องนอน...พายควรบอกมันได้แล้วนะ รู้มั้ยว่าช่วงหลายเดือนมานี้มันรู้สึกยังไงถึงมันจะไม่พูดให้เราฟังก็เถอะ"


          "ผมรู้ว่าผมผิดที่ปิดบังพี่เดี่ยว ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้"


          "เฮ่อ เป็นเรื่องจนได้นะ เฮียเอาใจช่วยอยู่ห่างๆแล้วกัน รีบไปคุยกันให้เข้าใจเถอะพวกเฮียจะลงไปรอข้างล่างนะ"


          ผมพยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องดังกล่าว ใจผมหล่นวูบเมื่อเห็นใบหน้าคนที่รักเต็มไปด้วยน้ำตา ผมก้มจูบซับน้ำตาทั้งสองข้างที่ยังไม่แห้งดี กระซิบคำขอโทษแผ่วเบาด้วยความรู้สึกผิด


          "พี่เดี่ยว ผมขอโทษ...พายขอโทษขอโทษจริงๆ"


          ได้แต่พูดคำเดิมซ้ำไปมาจนกระทั่งคนที่หลับอยู่เริ่มตื่นขึ้น พี่เดี่ยวดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นผมและเริ่มมีทีท่าขัดขืน


          "ปล่อย! ฮึก..ปล่อย กูบอกให้ปล่อย!"


          "พี่เดี่ยวฟังผมก่อน...ฟังพายก่อนนะครับ"


          "จะมายุ่งกับกูอีกทำไม..ฮึก ในเมื่อมึงไม่รักกันแล้วก็ปล่อยกู..ฮึก-ฮือ"


          "อย่าร้องไห้...พายขอโทษพายไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ พายผิดไปแล้วจริงๆ"


          "ฮึก กู..เจ็บ ฮึก เราเลิกกันดี-"


          "เราจะไม่เลิกกันครับ! มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดเลยซักนิด พี่ฟังพายอธิบายก่อนนะพายเสียใจจริงๆที่ทำให้พี่เดี่ยวต้องคิดแบบนี้ พายรู้สึกผิดจริงๆที่สามเดือนก่อนพายไม่บอกพี่ไปตรงๆ"


          พี่เดี่ยวไม่ได้หันหน้ามามองกันเขายังคงสะอึ้นไห้เป็นระยะ ผมจับฝ่ามืออุ่นของอีกฝ่ายขึ้นมาจูบและเอามาแนบบนแก้มตัวเอง ความร้อนที่ถูกส่งผ่านจากฝ่ามือของเขาแผ่ซ่านเข้ามาภายในหัวใจ


          "พี่จำได้มั้ยว่าพายเคยบอกพี่ว่าอะไรในวันครบรอบของเราทุกปี"


           "..."


          "ที่รักจำได้มั้ยครับว่าพายสัญญาอะไรเอาไว้ในวันนั้น"


          "ฮึก...พายสัญญาว่าจะทำให้พี่มีความสุข ฮึก..จะรักพี่คนเดียวไม่นอกใจกัน"


          "พายรักพี่คนเดียวและไม่คิดจะนอกใจเลยนะครับ...แล้วอะไรอีกเอ่ย หื้ม?"


          "พายสัญญาว่าจะ ฮึก..จะเก็บเงินสร้างบ้านของเรา จะพยายามเพื่อ ฮึก..อนาคตของเรา"


          "ครับ ตามจริงจะต้องให้แล้วเสร็จภายในสิ้นเดือนนี้แต่เพราะมันล่าช้าไปหน่อยเลยต้องไปลงมือเร่งเอง"


          ผมวางโลหะที่มีกระดิ่งคล้องไว้บนฝ่ามือเรียวเบาๆ พี่เดี่ยวก้มลงมองสิ่งนั้นที่อยู่ในมือตัวเองพลันน้ำตาที่ยังไม่แห้งเหือดก็กลับไหลลงมาใหม่อีกคราแต่ผมรู้ดีว่าคราวนี้มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจเป็นแน่


          "บ้านของเราไงครับ...ขอโทษที่ปิดเงียบไว้นะครับ จริงๆเฮียกะพี่กฤษ์เคยเตือนว่าให้บอกพี่ไปจะดีกว่าแต่พายอยากทำให้พี่เซอร์ไพส์เลยไม่ได้บอกน่ะ ยกโทษให้พายนะครับที่รัก"


          "ไปทำบ้านแล้วทำไมถึงมีกลิ่นน้ำหอมติดตัวกลับมาด้วยล่ะ"


          "อ่อ น่าจะเป็นคนที่ดูแลเรื่องการตกแต่งภายในน่ะครับ เธอฉีดน้ำหอมกลิ่นฉุดมากแล้วต้องคุยงานด้วยแทบทั้งวัน กลิ่นคงติดตอนนั้นมั้งครับ"


          พี่เดี่ยวยังคงมองหน้าผมแบบไม่เชื่อเท่าไหร่นัก


          "แล้วทำไมไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ"


          "แหะๆ มือถือแบตหมดน่ะครับ เพิ่งมาชาร์ตตอนขึ้นรถพอดีกับที่พี่กฤษ์โทรเข้ามาบอกเรื่องพี่พอดีน่ะ"


          "เหอะ! อย่าคิดว่าพูดแค่แล้วกูจะเชื่อนะ"


          "งั้นเราลงไปข้างล่างกันดีกว่า ผมมีพยานยืนยันได้นะ"


          เราทั้งสองพากันเดินลงมายังห้องนั่งเล่นที่เฮียและพี่กฤษ์นั่งรออยู่ ทั้งคู่หันมองเราด้วยความเป็นห่วงแต่เมื่อเห็นเรากุมมือกันลงมาสีหน้าของพวกเขาก็ดูโล่งใจมากขึ้น


          "สภาพดูไม่ได้เลยนะมึง"


          เฮียเอ่ยแซวพี่เดี่ยวที่สภาพดูยับเยินไม่สมกับเป็นอดีตเบอร์หนึ่งของบาร์เอาซะเลย


          "อะไรเล่า! ได้ข่าวว่ารวมหัวกันปิดบังผมหรอ"


          "ช่วงแรกๆอะใช่ แต่หลังๆไม่ได้แนะนำ ฮึๆ"


          "ไม่ต้องหันมามองกูครับเพื่อน...ผัวเด็กมึงนั่นแหละตัวตั้งตัวตี พวกกูแค่ช่วยสมทบ ฮ่ะๆๆ"


          "แม่ง! จำไว้เลยนะ...มึงก็เหมือนกันไอ้พาย จะทำอะไรทำไมไม่ปรึกษากันบ้าง เรื่องบ้านกูไม่ได้จะให้มึงทำคนเดียวรึป่าวยังไงมันก็เป็นบ้านของพวกเราป่าววะ"


          "ผมขอโทษผมผิดไปแล้วจริงๆ ยกโทษให้ผมน้าาาา"


          "มึงก็หายงอนน้องมันเถอะน่า น้องมันก็ขอโทษแล้วเนี่ย"


          พี่กฤษ์ช่วยพูดสมทบให้อีกคน


          "เฮียว่าเรื่องต่อจากนี้กลับไปคุยกันเองจะดีกว่านะ นี่ก็ดึกมากละเฮียขอตัวไปทำธุระของเฮียบ้างแล้วกัน...ไปไอ้ดื้อ...ฝากปิดบ้านด้วยนะเรา"


          เฮียพีชลากคอพี่กฤษ์ขึ้นไปชั้นบนปล่อยให้ผมกับพี่เดี่ยวปิดรั้วบ้านให้ เอ้อ เอากับเขาสิครับพี่ชายผม


          เราสองคนกลับมาถึงคอนโดในเวลาเที่ยงคืนกว่าๆ ผมเห็นอาหารที่ยังคงจัดเตรียมไว้บนโต๊ะก็รู้สึกดีที่พี่เดี่ยวไม่เทมันทิ้งไป


          "มึงหิวมั้ย เดี๋ยวไปอุ่นอาหารมาให้"


          "ขอบคุณครับ"

         
          ผมเดินเข้าไปสวมกอดคนรักจากด้านหลังอย่างที่เคยทำ ยอมรับเลยว่าหลายเดือนที่ผ่านมาผมแทบไม่มีเวลาให้เขาและแทบไม่มีเวลาทำเรื่องอย่างว่าเลย คงจะไม่แปลกที่พี่เดี่ยวจะรู้สึกแบบนั้น

         
          แต่วันนี้แหละที่ผมจะชดเชยในสิ่งที่ตัวเองละเลยไป จะชดเชยด้วยร่างกายของตัวเองจนฟ้าสว่างเลยคอยดู!!

         
          ว่าแล้วก็ขอล้วงเข้าไปลูบหัวนมหน่อยเถอะไม่ได้จับนานละ ฮื้มมมม นิ่มจัง


          "อื้อ-อย่า ไหนว่าหิวไง"


          "หิวครับ แต่ผมหิวอย่างอื่นมากกว่า"


          ผมพรมจูบไปตามหลังคอของคนรักในขณะที่มืออีกข้างก็เริ่มลูบคลำต่ำลงเรื่อยๆ


          "พี่เดี่ยว พายรักพี่เดี่ยวนะครับ"


          "พี่ก็รักพาย-อ๊ะ! อย่าบีบสิ"


          พี่เดี่ยวพูดด้วยเสียงแหบพร่า แสงไฟสีอ่อนบนเพดานสาดให้เห็นใบหน้าและใบหูที่เริ่มแดงฝาดดูเย้ายวนไม่หยอก


          "รักพี่เดี่ยวที่สุดในโลกเลย"


          "พี่ก็รักพายที่สุดในโลกเหมือนกัน"


          "รู้มั้ย ผมชอบเวลาที่พี่เรียกตัวเองว่าพี่นะ"


          "...หรอ งั้นให้เปลี่ยนมั้ยล่ะ"


          "ฮึ ไม่ต้องครับผมชอบเวลาที่พูดแบบนั้นก็จริงแต่ไม่ว่าแบบไหนผมก็ชอบหมดแหละ"


          "ก็เป็นซะอย่างเนี่ย ตามใจกันทุกอย่างจะไม่ให้กูรักได้ไงวะ หื้มมม"


          "ดีแล้วครับ รักผมคนเดียวตลอดไปเลยนะ"


          อีกฝ่ายยิ้มขำก่อนจะคว้าคอผมไปรับจูบอันแสนหวาน ลิ้นของเราเกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ดูเกะกะสำหรับเราทั้งคู่ในเวลานี้


          ผมจูบไปตามแนวสันหลังของอีกฝ่ายลากลงมาถึงปราการสุดท้ายที่ยังปกปิดของสงวนไว้ มันถูกดึงถอดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีจนเผยให้เห็นก้อนกลมเนียนและช่องทางรักอันน่าลิ้มลองที่บัดนี้มันกำลังทำให้ผมเริ่มหน้ามืดตามัว


           "จะจ้องอีกนานมั้ย"


          "ก็น่ากินขนาดนี้ไม่ให้จ้องยังไงไหวครับที่รัก"


          ผมไม่รอช้าคุกเข่ารัวลิ้นไปยังจีบสวาทที่ขมิบเชิญชวนทันที ผมแหวกแก้มก้นทั้งสองข้างออกกว้างเพื่อให้ลิ้นเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม


          "ฮื้ออ...พาย-เสียว..อ๊ะ อ๊า..ไม่"


          ใบหน้าหล่อเชิดขึ้นหายใจดังกระหืดหระหอบ เสียงร้องครางไม่เป็นภาษาในจังหวะที่ถูกทั้งลิ้นและนิ้วควงภายในช่องแคบ


          "แค่นิ้วก็รัดแน่นขนาดนี้แล้วหรอครับ"


          "พาย-พอ ฮื้ออ พี่ไม่ไหว-แล้ว..อ่าาา"


          อีกฝ่ายปลดปล่อยออกมาทั้งที่ไม่ได้ถูกจับต้องบริเวณส่วนหน้าแต่อย่างใด ขาเรียวพาร่างตัวเองทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง


          หัวใจผมเต้นรัวเร็วขณะที่มองคนรักนอนหมดแรงอยู่บนพื้น ช่องทางของเขาขมิบถี่ขนาดที่แก่นกายก็ยังปลดปล่อยน้ำออกมาไม่หยุด


          "หวังว่าพี่คงไม่ได้พอใจแค่นิ้วหรอกนะ"


          ผมปาดน้ำรักที่หยดเต็มพื้นมาชโลมบนแก่นกายตัวเองจนชุ่มและปาดที่ช่องทางแคบบางส่วน


          "พายขอนะพี่เดี่ยว พายไม่ไหวแล้ว..อาาาา"


          "ดะ เดี๋ยวก่อน..ฮึก..อ๊ะๆ..พาย-ช้า-ก่อน"


          สะโพกสอบซอยเข้าออกเป็นจังหวะรัวไม่รอช้าจนพี่เดี่ยวต้องดันสะโพกผมไว้ ผมยึดแขนที่เกะกะไว้ก่อนจะส่งสะโพกตัวเองด้วยความแรง


          เสียงหยาบโลนยามแก่นกายเสียดสีกับช่องทางแคบมันน่าฟังจนไม่อยากหยุด ใบหน้าแดงซ่านเคล้าน้ำตาของอีกฝ่ายเอี้ยวมามองกันอย่างเชิญชวน


          ผมเปลี่ยนท่าให้พี่เดี่ยวมาอยู่ด้านบนแทน ช่องทางที่คับแน่นไปด้วยท่อนเอ็นใหญ่อยู่แล้วยิ่งมิดลำกว่าเดิมเมื่อคนด้านบนทิ้งน้ำหนักตัวลงมา อีกฝ่ายเหมือนจะรู้งานเร่งบดสะโพกทั้งหมุนทั้งควงไปมาจนผมเริ่มเสียวทั่วท้องน้อง


          "อึ่ก!...พี่เดี่ยว ฮ้าาา"


          "อ๊ะๆ พาย-ลึก..อื้อออ มันเข้ามาลึก"


          "อาาา ช้าๆลงก่อนพี่...เดี๋ยวก่อน ซี๊ดดดด"


          "พาย พาย พี่..อื้ม รักพาย อ๊า!"


          "พายก็รักพี่ครับ อู่ยยย ไม่ไหวแล้วพี่-อ่าาาา"


          ผมยึดสะโพกที่กำลังขย่มเอาไว้และแทงสวนสะโพกตัวเองขึ้นไปแรงๆเมื่อใกล้ปลดปล่อย ช่องทางรักของอีกฝ่ายตอดแรงเป็นสัญญาณว่าเขาจะเสร็จในไม่ช้า


          ไม่นานนักช่องทางคับแน่นก็ถูกน้ำกามฉีดพุ่งเข้าเต็มจนไหลหยดย้อยไม่ต่างจากหน้าท้องผมที่มีน้ำของอีกฝ่ายกระเด็นเปรอะอยู่


          พี่เดี่ยวฟุบลงบนไหล่ด้วยอาการเหนื่อยหอบ ใบหน้าที่ชื้นเหงื่อกับนัยน์ตาหวานหลับพริ้ม ปากแดงที่เปร่งเสียงจนแหบแห้งอ้าออก


          "รักพี่เดี่ยวนะครับ"


          "อื้ม รักเหมือนกัน"


          เรายังคงจูบกันต่อเนื่องจนอารมณ์ที่เพิ่งสงบลงเริ่มถูกจุดขึ้นมาใหม่ ผมยืนขึ้นทั้งที่ยังกระเตงพี่เดี่ยวเดินไปที่โซฟากลางห้อง


          "เออพาย พรุ่งนี้พาไปดูบ้านหน่อยสิ"


          "ค่อยไปดูวันอื่นแล้วกันครับ"


          "แต่เราคุยกันแล้วนี่ทำไมจะไปไม่ได้ล่ะ"


          "ก็เพราะพรุ่งนี้ผมจะทำให้พี่ลุกไม่ได้เลยทั้งวันไงฉะนั้นเราค่อยไปดูวันอื่นแล้วนะครับบ้านของเราน่ะ...ส่วนตอนนี้พี่สนใจเรื่องของเราดีกว่า"


          เป็นการปิดบทสนทนาที่ทำเอาคนฟังถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว สองร่างยังคงกอดก่ายเข้าหากันไม่นานนักทั้งห้องก็หลงเหลือแต่เพียงเสียงครางหวานชวนน่าฟังตลอดคืน


          แม้ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ว่าจะความสุขหรือความทุกข์ จากนี้ไปเราสองคนจะเดินตรงไปข้างหน้าพร้อมกับอยู่เคียงข้างกันตลอดไป



                              --- END ---



มาลงตอนจบแล้ววววว หายไปนานหลายเดือน  :heaven :heaven

ขอบคุณทุกคนอ่านและคอมเม้นท์นะคะ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนจบ || [03/08/21]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-08-2021 00:50:27

 :katai3:

หัวข้อ: Re: : : ส่วนสูงไม่มีผลต่อแนวราบนะครับ : : || update ตอนจบ || [03/08/21]
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 09-08-2021 20:50:35

 :pig4: :pig4: :3123: