.
.
.
.. จริงๆ ช่วงปีหลังๆ มานี่สารภาพเลยว่าเฉียดเข้าไปห้องนิยายน้อยมาก ..
.. จะเข้าไปส่องทีก็เวลาได้กลิ่นมาม่าโชยมาจากกระทู้นิยายเรื่องนั้นๆ นั่นแหละ ..
.. แต่ก็จะเข้าไปแค่ส่องๆ ไม่ลงไปปรากฏกายเท่าไรนัก ..
.. วันนี้โฉบเข้าไป ก็อดแปลกใจกับการอัพนิยายสมัยนี้ไม่ได้ ..
.. ไม่รู้ว่ามีมานานรึยังนะครับ ..
.. แล้วก็ไม่รู้ว่าเริ่มมีมาจากที่ไหน จากใคร และมีที่มาอย่างไร ..
.. พยายามพิมพ์ google หาคำว่า "หลวงประดิษฐ์การอัพ" แล้วก็ไม่พบข้อมูล ..
.. นั่นคือ การอัพเดทนิยายแบบไม่จบตอน ..
.. มาทีละนิด ทีละหน่อย กะปริบกะปรอยเหมือนฉี่ของคนเป็นนิ่วในกระเพาะปัสสาวะ ..
.. 10% 20% 30% 40% 50% 60% 70% 80% 90% 99% ..
.. เอาจริงๆ ตั้งแต่สิงอยู่ในเล้ามาหลายปี ..
.. สมาชิกมีแค่หลักพัน เวลาอ่านนิยาย ก็อ่านเป็นตอนๆ นะ ..
.. แล้วแต่เรื่อง แล้วแต่ตอน ยาวบ้าง สั้นบ้าง ..
.. โดยมากยุคนั้นถ้าเขียนสั้นไป ทั้งโมฯ และคนอ่านก็จะมาเขียนให้กำลังใจว่า ..
.. ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะ พยายามเขียนให้ยาวขึ้นนะ ..
.. นักเขียนบางคนบรรยายเก่ง แต่ละตอนมาคราวละยาวมากๆ ก็มี ..
.. จนบางครั้งจำนวนตัวอักษรเกินกว่าที่ใน 1 รีพลายกำหนดไว้ ..
.. ก็ต้องแยกลงเป็น 2 รีพลายบ้าง 3 รีพลายบ้าง ..
.. จะอัพช้าบ้าง เร็วบ้าง ก็ขึ้นอยู่กับวินัยของนักเขียนแต่ละท่าน ..
.. แต่ก็เห็นเขาเขียนจนจบตอนแล้วถึงมาอัพเดทนิยายกันนะครับ ..
.. นักเขียนบางคนเดี๋ยวนี้บางทีแต่ละตอนก็สั้นเป็นเรียงความเด็กประถมฯ อยู่แล้ว ..
.. ยังจะแบ่งอัพเป็น 3-4 รีพลายอีก ..
.. เฉลี่ยแล้วตกรีพลายละ 15 บรรทัดเห็นจะได้ ..
.. นี่คืออะไร ? จะปั่นยอดคนอ่าน / ยอดคอมเม้นท์กันเหรอครับ ? ..
.
.
.
.. ผมอาจจะคุ้นชินกับรูปแบบการอ่านนิยายแบบเดิมๆ มั้งครับ ..
.. พอเจอรูปแบบการอัพนิยายแบบมาไม่หมด ไม่จบในตอน ขยักขย่อน ..
.. มันเลยไม่ค่อยจะถูกจริตนัก ..
.. ส่วนตัวยังเชื่อว่าคนอ่านรอได้ครับ ..
.. ถ้าจะใช้เวลาแต่งนานขึ้น แต่มาลงทีเดียวแล้วจบตอน ไม่ใช่ 40% 60% ..
.. ถ้าการรอคอยมันคุ้มค่า ผมว่าหลายคนยอมที่จะรอนะ ..
สุดท้าย ..
เล้าเป็ดของเรารณรงค์กันจนปากจะฉีกถึงตับอ่อนอยู่แล้วว่าเรานิยมการใช้
"นักอ่าน - นักเขียน" / "คนอ่าน - คนเขียน"
ก็ยังจะมี "ไรท์เตอร์ - รีดเดอร์" หลุดมาให้เห็นบ่อยๆ ..
บางทีเห็นเรียกไรท์ๆๆๆๆๆๆ .. ก็นึกในใจไรท์พ่อ (ง) สิครับ !!
ขอบคุณครับ
น้องฟัก คูกิมิยะ