มู่หรง >> ไม่ใช่แซ่ของคนแมนจูค่ะในเรื่องตั้งใจว่า ให้พ่อของนายเอกเป็นอ๋องชาวฮั่นค่ะ เเต่มีเเม่เป็นเชื้อพระวงศ์เเมนจู เพราะฮ่องเต้ได้มีการเเต่งตั้งขึ้นมาในการปกครองฮั่นผสมเเมนจูค่ะ
แซ๋แบบแมนจู ปกติจะยาว 3-4 พยางค์ ดูได้ที่นี่ค่ะ http://en.wikipedia.org/wiki/Chinese_compound_surname
:hao4: :hao4: :hao4:
คนแก่ยังไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า
ขอลองอ่านต่ออีก 4-5 ตอนน่ะ
ส่วนหนูคนแต่งก็ :katai4: :katai4: :katai4: เข้าล่ะ
:katai3: :katai3: :katai3:
โห การแต่งเรื่องแนวย้อนยุคนี้มันแต่งยากมากเลยนะคะ คือรู้เลยว่าต้องหาข้อมูลมามาก แน่นอนว่าเหนื่อยเลยละ ต้องเก็บรายละเอียดหลายๆอย่างด้วย ก็สู้ๆนะคะ รออ่านอยู่ :กอด1:ไม่มากเลยค่ะ TT เหนื่อยเเทบเเย่ เพราะส่วนตัวเราเชื้อสายฮกเกี้ยน ไม่ค่อยรู้เรื่องของเเมนจู ยิ่งในสมัยเฉียนหลง ไม่ต้องพูดถึง ไม่รู้เรื่องเลย เพราะส่วนมากจะรู้กันเเต่สมัย คังซี เเต่เหตุการณ์สมัยนั้นมันค่อยข้างดุเดือดเพราะการชิงอำนาจระหว่างองค์ชาย ช่วงศึก9มังกร เราเลยเลือกสมัยนี้ที่เบาๆลงมา
เย้ :mc4:
รออ่านค่ะ ขอให้มีจอมยุทรด้วยได้ป้ะคะ ชอบกำลังภายในมาก555
แปลกดีคะเปิดเรื่องมาในสมัยชิง ไม่เคยเห็นคนเขียนในสมัยของแมนจูนี่เลยนะคะ จริงๆแล้วหางเปียแบบแมนจูมีเสน่ห์มากเลยนะ แถมเป็นยุคที่มีการติดต่อฝรั่งเยอะด้วยน่าตื่นเต้นมาก สู้ๆคะรออ่าน ;)
ทำไมน้อยจัง
แค่อ่านบทนำก็น่าติดตามแล้วค่ะ ชักอยากรู้ว่าที่สุดแล้วคุณหมอจะกลับมายุคปัจจุบันได้ไหมน้อ...
เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่อเร็วๆ นะ เราจะรอ ^^
เราชอบฉากหลังของเรื่องนี้ รออ่านตอนต่อไปนะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า :L2: :L2: :L2: :L2:
น่าสนใจมากเลยค่ะ
:hao4: :hao4: :hao4:
คนแก่ยังไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า
ขอลองอ่านต่ออีก 4-5 ตอนน่ะ
ส่วนหนูคนแต่งก็ :katai4: :katai4: :katai4: เข้าล่ะ
:katai3: :katai3: :katai3:
แล้วจะทำยังไงกันนะเนี่ย
ตามมาให้กำลังใจ
เขียนให้จบนะค่ะ ท่าทางสนุก o13
แนวเรื่องน่าสนุกและน่าสนใจ
มาลงชื่อติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
คนเขียน สู้ๆ
:mc4: ไม่รู้เรื่องนี้ออกแนวเดียวกะ. เรื่องปู้ปู้จิงซิน หรือเรื่องฝันคืนสู่ต้าชิง ป่ะคะ ถ้าแนวนั้นหนูชอบค่าาาา ขอนายเอกฉลาดๆนะคะ :katai2-1:
เข้ามาอ่านอีกทีแล้วสงสัยอีกนิดค่ะเรื่องนี้เป็นเรื่องเเต่ง อิงประวัติศาสตร์ ว่ากันว่า ประวัติศาสตร์ที่บันทึก จริงเเค่เเปดส่วน นิยายประวัติศาสตร์ ยังจริงเเค่หกส่วน ยิ่งเรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึง มันต้องมีความเกี่ยวข้องกับเฉียนหลงเเน่ๆ เพียงเเต่เราจะนับถือท่านไว้ในฐานะบรรพชน
คือ... ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้มันถือว่าอิงประวัติศาสตร์รึเปล่าคะ แล้วมันจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้เฉียนหลงจริงๆ มั้ย และถ้าเกิดมีบางส่วนที่กล่าวถึงมันจะเป็นอะไรมั้ยคะเพราะถือว่าเป็นบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริง แถมคุณหมอยังมุ่งหน้าไปที่พระราชวังต้องห้ามอีก
ที่ถามเพราะเราไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับคนจีนมั้ยคะ
บทนำ.. ข้ามเวลา:mew1: :mew1: น่าสนยุ จะติดตาม น๊ะง๊าบบบบบบบ
ขอให้มันเป็นเพียงแค่...ความฝัน
เป็นแค่ ‘ครั้งหนึ่ง...ในต้าชิง’
อึดอัดทั้งกายและทั้งใจ.. รถม้าเคลื่อนออกจากตำหนักอ๋องที่ผมพักอยู่7วันหลังจากข้ามเวลามาที่ยุคสมัยนี้ ตั้งแต่เช้าวันนี้ทุกคนต่างยุ่งกับการเตรียมตัวสำหรับการย้ายที่อยู่ของผม รถม้ากำลังมุ่งหน้าสู่สิ่งที่ชาตินี้ผมไม่เคยคิดฝัน และไม่กล้าจะคิดด้วย...
‘พระราชวังต้องห้าม!!!!!’
ผมจะไม่ตกใจเลย...ถ้าฐานะของผมในสมัยชิงนี้ ไม่ใช่... “มู่หรง ฮิงเฮ่า” องค์ชายรองของจุ้นหวัง(ท่านอ๋อง)กับองค์หญิงเหอซั่ว ซึ่งเป็นญาติผู้น้องแซ่เดียวกันกับองค์จักรพรรดิในรัชกาลปัจจุบัน เฉียนหลงฮ่องเต้!!!
ปักกิ่ง เดือนธันวา ปี2013
ชื่อของผมคือ ‘หย่งอี้’อายุ 27 ปี ตอนนี้ทำงานเป็นแพทย์เฉพาะทางอยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งแรกในปักกิ่ง แผนกที่ผมอยู่คือ ‘ศัลยศาสตร์’ ซึ่งตัวผมเป็นศัลยแพทย์หัวใจ เริ่มทำงานที่นี่มาสักพัก แต่เดี๋ยวอีกไม่นานผมจะถูกย้ายไปทำงานที่โรงพยาบาลของรัฐอยู่ใจกลางปักกิ่งเลย เพราะถ้าผมทำงานที่นั่นผมจะมีโอกาสได้ย้ายไปอยู่กับครอบครัวที่ไทย
ผมเป็นลูกครึ่ง พ่อเป็นนักธุรกิจชาวฮ่องกง แม่เป็นคุณครูสอนภาษาไทยในฮ่องกง ผมเกิดและโตที่ฮ่องกงก็จริงแต่พออายุได้15 แม่ก็ได้ย้ายมาสอนในปักกิ่ง ส่วนพ่อก็ยังไปๆมาๆ ฮ่องกง-ปักกิ่งเสมอ
จนเมื่อผมเรียนจบ คุณแม่ก็เลิกสอน คุณพ่อก็ถูกย้ายไปเป็นประธานบริษัทลูกในไทย ทั้งคู่ก็เลยตั้งใจจะใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศไทยอย่างถาวร
วันนี้ออกเวรดึก ใกล้เทศกาลปีใหม่ก็จริง แต่การท่องเที่ยวยังไม่ได้อยู่ในช่วงคึกคัก สองขาของผมก้าวไปตามตรอกซอยเล็กๆ เพื่อกลับคอนโดที่พัก..
“ช่วยด้วย..”
เสียงมาจากซอยข้างหน้า....เสียงของ “ผู้หญิง” หรือว่า..จะเกิดเหตุข่มขืน!!!
.
.
“องค์ชาย..ท่านอ๋องเรียกท่านเข้าพบเพคะ”
ผมสะดุ้งขึ้นมาทันทีเพราะเสียงสาวใช้..เมื่อกำลังพยายามนึกถึงเหตุการณ์ ที่เป็นตัวพาผมกลับมายังอดีต..วันนี้คือวันที่สี่แล้ว ที่ผมอยู่ที่นี่ ...
ครั้งแรกคือตื่นเช้ามาบนเตียง มีผ้าห่มผ้านวมปักอย่างสวยงาม มองซ้าย-ขวา พบว่าตัวเองกำลังถูกใครคนหนึ่งจับชีพจรอยู่ ผมรู้สึกกระหาย พอได้รับน้ำมาก็รีบยกดื่ม สงสัยว่าที่นี่คือโรงพยาบาลหรือว่าบ้านคนกันแน่...เสียงทุ้มของผู้ชายกับฝ่ามือที่บีบตรงหัวไหล่ทำให้ผมหันกลับไปมอง....
ผู้ชายหน้าตาค่อนข้างดี..โกนผมครึ่งหัว แบบชาวแมนจู...สตั้น ตกใจ หรือว่านี่คือ กองถ่ายละคร...
ไม่ต้องบอกว่าผมทำอะไรต่อ..นอกจากโวยวาย คิดว่ากำลังถ่ายละคร หรือเล่นแกล้งอะไรกัน แต่เมื่อเห็นสีน้ำของคนที่บอกว่า เป็นพี่ชาย กับหน้าของหมอ...รวมถึงผู้หญิงหลายคนที่มุงอยู่ทำให้ในใจผมกระตุกจนวูบไป..
ผมย้อนเวลากลับมา!!!
จนวันนี้ทุกคนต่างลงความเห็นว่าผม ‘ความจำเสื่อม’ เพราะได้รับความเสียใจ จนเป็นบ้า..
จากการเล่าของสาวใช้ในตำหนัก ตัวผมชื่อ “มู่ทรง อิงเฮ่า” เป็นบุตรของจุ้นหวังกับองค์หญิงเหอซั่วซึ่งเป็นญาติกับจักรพรรดิ ไม่นานมานี้ พ่อในสมัยนี้ของผมได้เสียไป ตอนนั้นตัวผมอยู่ที่ฝรั่งเศสเพราะกำลังไปทำการศึกษาเกี่ยวกับยาตะวันตก (ได้รู้อีกว่า อิงเฮ่าคนนี้มักจะศึกษาตำราแพทย์ทั้งจีนและตะวันตก) พอมีคนแจ้งเรื่องไป ว่าพ่อป่วย ผมก็เรียกกลับมา แต่กลับมาไม่ทันจะได้ดูใจพ่อ ทำให้ตัวผมเสียใจมาจนสิ้นสติไป...
พระเจ้า! ผมไม่ได้ดีใจหรอกนะที่ได้ย้อนมาดูอารยธรรมสมัยราชวงศ์ชิง ตอนนี้ผมกลัว..กลัวจนทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว..
แต่ในระหว่างที่อยู่สมัยนี้..ผมก็ต้องทำเป็นอิงเฮ่าไปก่อน อย่างน้อยเกิดในตระกูลผู้ดี มีข้ารับใช้มากมาย ก็เก็บเกี่ยวให้เต็มที่ซะ!!!!
แล้วค่อยหาวิธีกลับบ้าน ......
เริ่มสนุกแล้ว ดีๆๆๆ แต่มีอยู่ประโ่ยคหนึ่ง "เพราะพี่ได้รับประทานป้ายทองอภัยโทษ" :a5: :a5: :a5:
มันน่้าจะเขียนว่า "เพราะพี่ได้รับพระราชทานป้ายทองอภัยโทษ" มากกว่านะ เอ... หรือคนแก่คิดมากไปหว่า
ก็คำว่า "รับประทาน" แปลว่า "กิน" ใช่ไหมอ่ะ :really2: :really2: :really2: คนแ่ก่งงตัวเองแล้ว
ไปล่ะ :katai5: :katai5: :katai5:
สำนวนเหมือนเพิ่งหัดแต่งนิยาย ฝึกเยอะๆเดี๋ยวก็เก่งขึ้นเองค่ะ
(เราแอบคิดว่าไม่น่าจะเริ่มด้วยพล๊อตยากๆ)
พล๊อตเรื่องน่าสนุก แต่แนวนี้ยากมาก ถ้าทำการบ้านมาไม่ดี รายละเอียดประวัติศาสตร์ยิบย่อยจะไม่สมจริง
คนอ่านหลายคนรู้ประวัติศาสตร์จีนนะคะ
ข้อดีที่เจอคือเจอคำผิดน้อยมากเลยค่ะ ที่แน่ๆใช้ทำว่า"ทาน"ผิดค่ะ
"ทาน" กับ "กิน" ความหมายไม่เหมือนกันนะคะ ตรวจสอบในพจนานุกรมได้ค่ะ คนไทยชอบใช้เป็นภาษาพูดสั้นๆว่าทานซึ่งใช้กันผิด
ดังนั้นผู้แต่งใช้คำว่า"กิน"ไปเลยดีกว่าค่ะ หรือไม่ ก็ต้องใช้คำว่า"รับประทาน" เต็มคำ
เล็กๆน้อยๆ นะคะแต่นิยายที่ดีไม่ควรสนับสนุนการใช้คำผิดนะคะ
สู้ๆค่ะ
อ่านยากมากคะ คือศัพท์เฉพาะมันเยอะอะ แถมยังไม่มีความรู้ด้านประวัติศาสตร์จีนด้วย
แต่จะติดตามต่อไปคะว่าสรุปแล้วชะตากรรมคุณหมอจะเป็นอย่างไร
เพิ่งเข้ามาอ่านได้ต้นๆ เรื่องค่ะ ดูน่าสนุกเลยมาทิ้งคอมเมนท์ให้กำลังใจคนเขียนก่อน
โดยส่วนตัวแล้วเราชอบฟิคอิงประวัติศาสตร์ ย้อนเวลากลับอดีตเนี่ยชอบมาก
แล้วพอมาเป็นประวัติศาสตร์จีนยุคต้าชิงเรายิ่งชอบใหญ่ เราไม่ถนัดกับยุคเฉียนหลงเท่าไร
แต่ถ้าเป็นยุคคังซี, หย่งเจิ้ง ยังพอรู้บ้าง :D
กับอีกอย่างนึง เราชอบพระราชวังต้องห้ามค่ะ! ไปกี่รอบก็ไม่เบื่อจริงๆ ปัจจุบันยังกว้างขนาดนี้
สมัยก่อนกว้างกว่าตอนนี้ได้อีกหลายเท่าเลย
เดี๋ยวว่างๆ เราจะกลับมาอ่านรวดเดียวให้ถึงตอนล่าสุดเลยนะคะ
ตอนนี้ขอมาให้กำลังใจก่อน ;3
ว้าวววว มาติดตามด้วยคนค่ะ
แนวจีนย้อนยุคที่เป็นวายแบบนี้หาคนแต่งไม่ยาก แต่แต่งแล้วชวนติดตามอ่านสิยิ่งยากกว่าอีก ตัวเราก็ดูปู้ปู้แล้วก็อ่านฝันคืนสู่ต้าชิง รวมั้งนิยายรักจีนๆของแจ่มใสเยอะเลยชอบแนวนี้เป็นทุน(ประมาณแนววายก็เรื่องลำนำฯละน้ออ-..-)
ไม่ค่อยมีความรู้ด้านเกร็ดประวัติจีนมากเท่าไหร่ พออ่านแล้วได้ความรู้ไปด้วย อาจมีงงบ้างเล็กๆในบางจุด แต่โดยรวมแล้วชอบมากค่ะ ชอบการที่ตัวเอกย้อนไปในช่วงเก่าๆ เหมือนจะให้ติดตามต่อว่าถ้ารู้อนาคตแล้วจะเอาตัวรอดยังไงดีน้า จะคู่กับใครคนไหนกันแน่น้า o18
เป็นกำลังใจให้นะคะ เรื่องภาษาหรือเกร็ดเล็กน้อยก็ไม่ขอพูดถึงเพราะเราถือว่าการแต่งมันก็คือแต่ง ให้ความบันเทิงใจแบบไม่ขัดความจริงมากก็พอแล้ว สู้ๆค่ะเรื่องเรียน พักผ่อนเยอะๆ ผ่อนคลายๆแล้วมาลงต่ออีกน้า ขอบคุณมากค่าา :pig4:
จิ้มบวกให้กำลังใจค่ะ
เรื่องพีเรียตแบบนี้แต่งยากมากกกก ขอส่งใจให้แรงๆ ให้เขียนให้ได้ตลอดรอดฝั่งนะ( คือเราชอบมาก อยากอ่านเรื่องแบบนี้สุดๆ แต่หาคนแต่งได้ดียาก)
ที่ผ่านมาโอเลยล่ะ ได้กลิ่นปู้ปู้จิ้งซิน แต่หวังว่าจะไม่ดราม่าขนาดนั้น
สู้สู้นะ จะรอติดตาม
ปล พระเอกคือใคร น่าตกใจตรงไหน อ้ายซินเจี๋ยหลอ =องค์ชายใช่มะ แล้วเป็นองค์ชายที่เท่าไหร่อ่ะคะ จะได้กะความดราม่าถูก