ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
คืนบางคืน เพลงบางเพลง
(http://image.free.in.th/v/2013/ir/150518122623.jpg)
คืนบางคืน เพลงบางเพลง
คื น... บ า ง คื น ที่ ฝื น เ ท่ า ไ ห ร่ ไ ม่ ห ลั บ สั ก ที
เ ธ อ ค ง มี เ รื่ อ ง ร า ว ชี วิ ต ที่ เ ธ อ กั ง ว ล
“ผมขอโทษนะ...ขอโทษ”
“คนรักกันเขาไม่ทิ้งกันไปหรอก ทำไมถึงต้องทิ้งพี่ไป”
“ขอโทษ”
“อึก...ฮึก...” เสียงสะอื้นที่พยายามกลั้นเอาไว้สุดความสามารถ สุดท้ายก็เผยความอ่อนแอออกมา ร่างเล็กหยัดยืนเต็มความสูง ยกมือทั้งสองข้างปิดปาก ปล่อยน้ำตาเปรอะเปื้อนใบหน้าอย่างไม่อายใคร
เจ็บ
อาจเป็นความรู้สึกเดียวที่อธิบายได้ในตอนนี้
“ขอโทษครับ ได้โปรด”
“ฮือออออ”
“ยกโทษให้ผมเถอะ”
กี่ ค ว า ม คิ ด ที่ เ ธ อ แ บ ก ไ ว้ กี่ ค ว า ม ห ม า ย ที่ ยั ง สั บ ส น
ร่างบางนอนคุดคู้อยู่บนเตียง เขาไม่อยากคิดเรื่องปวดใจอะไรทั้งนั้น เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่ใบหน้าของใครอีกคนซ้อนทับเข้ามา มันไม่ง่ายเลยที่จะฝืนน้ำตาเม็ดใสไม่ให้ไหลรินเหมือนทุกครั้ง
‘ธาน’ ผู้ชายคนนั้นทิ้งเขาไปแล้ว
อาจเป็นเพราะนิสัยเอาแต่ใจของเขาทุกอย่างจึงกลับกลายเป็นแบบนี้ ใช่! คงเป็นอย่างนั้น เพราะตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำให้คนรักของตัวเองมีความสุขได้จริงๆสักครั้ง ถูกแล้วที่ธานจะจากไป ถูกแล้ว...
‘ปักษ์’ เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่รักเพศเดียวกัน เขาได้เจอกับรุ่นน้องคนหนึ่งที่ออฟฟิศประจำ และใครคนนั้นก็คือธาน ความรักของพวกเขาดำเนินไปอย่างราบเรียบ ไม่หวือหวา ไม่หวานเลี่ยน แต่ทุกวันก็มีความสุขดีจนคนรักของเขาย้ายไปทำงานที่บริษัทใหม่
ผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเขาตั้งสองปีแถมยังมีหน้าตาหล่อเหลา ย่อมมีใครต่อใครอยากเข้ามาทำความรู้จักมากมาย แต่ด้วยนิสัยขี้หึงหวงของปักษ์ และการก้าวล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวทำให้ชีวิตรักของทั้งคู่เริ่มสะดุด
หากย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่ทำอย่างนั้น แต่จะคอยอยู่เป็นกำลังใจ คอยจับมือเมื่ออีกฝ่ายประสบปัญหามากกว่าหาเรื่องต่อล้อต่อเถียง รุ่นน้องคนนั้นถึงจะเด็กไปเกือบสองปีแต่เขาคือผู้นำที่ดี คือทุกอย่างในชีวิต คือคนที่คอยทำอาหารเช้า คอยปลุกยามนิสัยขี้เซากำลังแผลงฤทธิ์ คอยมอบจุมพิตหวานในค่ำคืนที่ฝันร้ายและต้องการใครสักคนกระซิบปลอบ
ธานเป็นทุกอย่างในชีวิต
แต่ตอนนี้มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว โลกทั้งใบของเขาพังครืนลงมาไม่เป็นท่า
ตอนปักษ์อายุ 24 เขาได้พบกับธาน
แต่ตอนที่ธานอายุ 24 ธานกลับเป็นฝ่ายเดินจากไป…
กี่ ปั ญ ห า ที่ ยั ง เ วี ย น ว น ว า ง ไ ว้ ชั่ ว ค ร า ว
เขาเปิดเพลงเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุด Kiss the rain คือเพลงที่ทำให้เขานึกถึงคนรัก คิดถึงอ้อมกอดของธาน รอยยิ้มของธาน และฝ่ามือที่มักประทับลงบนหน้าผากทุกครั้งเวลาไม่สบาย
บนถนนของคนสายทำงาน มีหลายครั้งที่เรื่องราวหรือปัญหาต่างๆถาโถมเข้ามาไม่หยุด ปักษ์แค่ต้องการใครสักคนคอยเป็นที่พึ่งพิงและซบไหล่ยามเหนื่อยล้า เปิดเพลงเพราะๆที่เหมือนเป็นเพลงของเราฟังคลอไปพร้อมกันจนกระทั่งหลับใหล
เมื่อก่อน...เขาคิดว่าความรักมันจะยาวนานจนแก่เฒ่า แต่ในวันที่ปราศจากใครอีกคน เขาก็ไม่เคยต้องการความจีรังและอายุที่ยืนยาวอีกเลย
“อะแค็กๆ อึก...อะแค็กๆ” ร่างบางไอออกมาหลังจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
หลายคืนแล้วที่เขาจมปรักกับตัวเองจนแทบไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ประกอบกับร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่แรก ยิ่งทำให้แผนผังการดำเนินชีวิตของเขาเปลี่ยนไปจากเดิมค่อนข้างมาก
และเวลามันก็ลดน้อยลงไปทุกที…
เขาป่วย
ตอนนี้เซลล์มะเร็งลุกลามไปมาก จนเข้าสู่ระบบน้ำเหลืองและอวัยวะข้างเคียงอื่นๆ
เขารู้อยู่แก่ใจ...มันไม่ทันเสียแล้ว
ล อ ง ฟั ง เ พ ล ง ที่ ฉั น ตั้ ง ใ จ จ ะ ก ล่ อ ม ใ ห้ ฟั ง
คนตัวเล็กนอนอยู่บนเตียงเฉกเช่นทุกครั้ง เปิดเพลงเดิมๆซ้ำๆมานับหลายชั่วโมง แต่เขาไม่เคยเบื่อ นั่นทำให้เจ้าตัวนึกถึงธาน และเอาแต่จินตนาการว่าคนตัวสูงได้กลับมาเยี่ยมเขาสักครั้งตอนที่เหนื่อยจนลุกแทบไม่ไหว
แต่ไม่เลย ใครคนนั้นไม่เคยกลับมา
ความรักที่เพียรสร้างจบลงเพียงเท่านี้ เขาไม่ได้รู้สึกเสียดายช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ตรงกันข้ามมันกลับล้ำค่ามากมายเหลือเกิน
พวกเขาเคยวาดฝันอนาคตด้วยกัน
อยากสร้างบ้านหลังเล็กๆและเงียบสงบที่ชานเมือง
ทิ้งงานออฟฟิศที่แสนเบื่อหน่ายมาเป็นนายของตัวเอง ส่วนคนตัวสูงก็จะได้พักผ่อนคลายในบ้าน หลังจากทำงานอย่างหนักในทุกๆวัน
แต่นั่นก็เพียงความฝันล้มๆแล้งๆในอดีต ดวงตาคู่สวยจ้องมองเพดานสีขาวไม่คลาดเคลื่อน ปล่อยให้เสียงเพลงดังผ่านโสตประสาท ในใจก็ได้แต่คิด...เวลาของเขาใกล้หมดลงแล้ว
“ธานคิดถึงพี่มั้ย...” เสียงติดสั่นเครือเปรยออกมาผะแผ่ว
ในห้องสี่เหลี่ยมหลงเหลือเพียงเขาคนเดียว กับใครบางคนในความทรงจำ
“เราเคยสัญญาว่าจะแต่งงานกัน นายจะยืนให้พี่ผูกไทด์ให้ ส่วนพี่ก็ชงกาแฟให้นายกินก่อนไปทำงาน แต่ทำไม...” น้ำตาที่เพียรกักเก็บเอาไว้ไหลลงมาไม่หยุด เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาเกินกว่าจะควบคุมเอาไว้
เขาเจ็บไปหมด เจ็บไปทั้งหัวใจที่วันนี้คำสัญญาต่างๆไม่เคยมีค่าอะไรเลย มันสูญสลายพร้อมกับใครคนนั้นที่ไม่ได้ยืนอยู่เคียงข้างเขาตอนนี้
ได้โปรด...กลับมาได้มั้ย กลับมาหากันเถอะ
“ฮืออออออ ทำไม...ทำไม...”
เ พ ล ง ที่ อ ย า ก ใ ห้ เ ธ อ ไ ด้ พั ก ใ ห้ เ ธ อ ไ ด้ ค ล า ย
“ปักษ์ได้ยินป้ามั้ยลูก”
เสียงป้าของเขาร้องเรียก ยามที่ร่างกายไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้แล้ว เขาได้แต่ค่อยๆผินหน้าไปตามเสียงที่เอ่ยเรียกชื่อแผ่วเบา เพราะยังสามารถรับรู้ทุกอย่างได้ อาจจะช้าหน่อยแต่ก็เข้าใจดี
ยกเว้นอย่างเดียวคือร่างกายที่ไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว
“ป้าจะเช็ดตัวให้นะลูก”
กายบางพยายามพยักหน้าหงึกหงัก ปล่อยให้คนแก่กว่าหยิบผ้าจนหนูสีขาวชุบน้ำหมาดๆและเช็ดตามร่างกายซึ่งถูกคลุมด้วยชุดคนไข้สีฟ้า กับสายระโยงรยางค์มากมายที่ถูกสอดเข้ามาแม้กระทั่งเครื่องช่วยหายใจ
ใบหน้าหวานที่เคยสดใสตอนนี้ซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด ผิวหนังที่เคยมีน้ำมีนวลผอมแห้งจากน้ำหนักตัวที่ลดลงไปอย่างฮวบฮาบในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงมีชีวิตอยู่ และใช้ทุกวันผ่านไปพร้อมกับเสียงเพลงและการคิดถึงแต่ใครคนนั้น
“ธ...ธ...” ริมฝีปากแห้งกรังขยับช้าๆ
“อะไรลูก” คนเป็นป้าถาม มองหลานคนเดียวที่มีชีวิตเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่พร้อมจะขาดอยู่รอมร่อ
เธอไม่อยากร้องไห้ให้ปักษ์เห็น ความรู้สึกหดหู่ขนาดนี้จำต้องกักเก็บเอาไว้ให้ลึกสุดหัวใจ เธอจะเข้มแข็ง และยิ้มเพื่อคนที่นอนอยู่ตรงนี้สุดความสามารถ
“ธาน...ธ...ธาน”
“ครับ ธานอยู่ตรงนี้ เขาอยู่ตรงนี้ลูก” ดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำใสๆเหม่อมองรูปที่ตั้งอยู่ตรงโต๊ะทรงสูงข้างหัวเตียง พร้อมกับจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวยามรูปนั้นถูกหยิบขึ้นมาและวางไว้ตรงอกของเขา
อบอุ่น
ธานแค่อยู่ใกล้ๆโอบกอดเขาเอาไว้เหมือนทุกครั้ง
แม้ว่าคนตัวสูงจะจากไปแล้วก็ตาม จากไปในอุบัติเหตุเมื่อหลายเดือนก่อน
จากไปโดยไม่มีคำล่ำลาแม้แต่คำเดียว
‘ผมขอโทษ...’
ได้ยินเพียงถ้อยคำเดิมๆจากความฝัน ช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจในทุกวัน
พี่คิดถึงธาน
ไ ม่ มี เ รื่ อ ง เ จ้ า ช า ย เ จ้ า ห ญิ ง
ไ ม่ มี ฟ้ า ท ะ เ ล ด อ ก ไ ม้
หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาอยากกลับไปเย็นวันนั้น วันที่คนรักรีบเร่งออกไปยังบริษัททั้งที่เลิกงานแล้ว รั้งเอาไว้ด้วยอ้อมแขนของตัวเอง ดื้อรั้นเหมือนที่มักพูดว่าอย่าไป ไม่อย่างนั้น...ทุกอย่างอาจไม่จบลงเร็วเช่นนี้
ธานเป็นคนรักที่ดี เขาเป็นทุกอย่างในชีวิต
แม้กระทั่งวันที่รู้ว่าเขาป่วย คนตัวสูงก็ไม่เคยทิ้งไปไหน ยังอยู่ให้กำลังใจในวันที่อยากร้องไห้อย่างหนัก เขามีหวังในทุกๆวันว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่อกันและกัน แต่ในเมื่อใครอีกคนจากไปแบบไม่มีวันหวนกลับ ความหมายของการมีชีวิตอยู่มันก็ลดน้อยลงไปทุกที
“หมอคะช่วยดูปักษ์ด้วย ช่วยเขาด้วยฮืออ...”
ที่ห้องสี่เหลี่ยมสีขาว เขาได้ยินเสียงร่ำร้องของป้าที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก รอบกายเต็มไปด้วยแพทย์และพยาบาลกำลังรุมทึ้งร่างกายที่เหมือนจะหนักอึ้งและจมดิ่งลงไปทุกที เปลือกตาทั้งสองข้างที่ใกล้จะปิดลงถูกเบิกให้กว้างอีกครั้ง พร้อมกับแสงไฟส่องสว่างจากไฟฉายเครื่องจิ๋ว
ในตอนนั้นเองที่สมองทั้งสองซีกขาวโพลนไปหมด ลมหายใจที่เคยสม่ำเสมอเริ่มติดขัดอีกครั้ง และเขารู้ดีว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่จะต้องไปสักที
ช่วงเวลาที่ความตายค่อยๆคืบคลานเข้ามาทีละนิด เขานึกถึงคนรักของตัวเอง
นึกถึงธาน...
และเขาก็เห็นว่าคนตัวสูงยืนอยู่ใกล้แค่ฝ่ามือ อ้าแขนกว้างเหมือนพร้อมจะรับร่างบางเข้าไปในอ้อมกอด พลางส่งยิ้มอ่อนโยนที่เขาไม่เคยได้เห็นมานาน
ร่างเล็กส่งยิ้มดีใจเป็นการตอบกลับ
หูทั้งสองข้างที่อื้ออึงได้ยินถ้อยคำทุ้มละมุนจากใครอีกคนก่อนจะดับลง
และนั่นก็คือลมหายใจสุดท้ายที่เขาใช้มันบนโลกใบนี้
“พี่...ผมมารับพี่แล้วนะ”
สิ่ ง ที่ คิ ด เ อ า ไ ว้ ใ น เ พ ล ง มี แ ค่ เ รื่ อ ง ใ น ใ จ
ฉั น เ ป็ น ห่ ว ง
คือไม่ได้เขียนนิยายมานาน อารมณ์เลยไม่เกิด
จิ้มเธอที่ร้ายไม่ไปสักที ต้องบิ๊วหน่อย บิ๊วไปบิ๊วมาก็ได้เรื่องสั้นเรื่องนี้แหละค่ะ
ชอบไม่ชอบยังไงบอกด้วยน๊า ส่วนใครที่เล่นทวิตเล่นแท็ก #เรื่องสั้นคืนบางคืน ได้เลยค่ะ