***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
{คำทำนาย ทายว่าต้องรัก}
สารบัญ
คำทำนาย Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3445599#msg3445599)
คำทำนาย 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3447053#msg3447053)
คำทำนาย 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3513427#msg3513427)
คำทำนาย 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3514859#msg3514859)
คำทำนาย 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3515861#msg3515861)
คำทำนาย 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3517999#msg3517999)
คำทำนาย 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3519341#msg3519341)
คำทำนาย 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3523786#msg3523786)
คำทำนาย 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3526750#msg3526750)
คำทำนาย 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3528484#msg3528484)
คำทำนาย 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3530268#msg3530268)
คำทำนาย 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3531603#msg3531603)
คำทำนาย 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3532348#msg3532348)
คำทำนาย 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3533965#msg3533965)
คำทำนาย 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3534854#msg3534854)
คำทำนาย 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3535585#msg3535585)
คำทำนาย 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3536161#msg3536161)
คำทำนาย 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3537893#msg3537893)
คำทำนาย 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3539477#msg3539477)
คำทำนาย 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3540344#msg3540344)
คำทำนาย 20 [THE END] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3541560#msg3541560)
ตอนพิเศษ
เขาคือคนขี้หึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3544712#msg3544712)
วันปีใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55178.msg3547116#msg3547116)
************************************************************************************************
แจ้งรายละเอียดเกี่ยวกับหนังสือค่ะ
(http://www.uppic.org/image-EE56_58C230C9.jpg)
ชื่อเรื่อง : คำทำนาย ทายว่าต้องรัก
ผู้แต่ง : AiaeaAiaea
ปก : iizesketch
จำนวน : 455+ หน้า
ราคา : 490.-
ตอนพิเศษที่ลงเว็บ : 3 ตอน
ตอนพิเศษไม่ลงเว็บ : 5 ตอน (รวม 8 ตอน)
ของแถม : ที่คั่นหนังสือ 1 ใบ + POSTCARD 1 ใบ + เปเปอร์การ์ตูนจิบิ 4 ช่อง 1 แผ่น (โปสการ์ดและเปเปอร์การ์ตูนจิบิแถมรอบพรีออเดอร์เท่านั้น)
ระยะเวลา : วันนี้ - 31 มีนาคม 2560
ขอฝากพี่ใหญ่กับน้องอัดด้วยนะคะ
รักน้อยๆ แต่รักนานๆ จองเยอะๆ ด้วยก็ยิ่งดี อั๊ยยะ >w<
***** สถานที่และตัวละครเรื่องนี้เกิดจากการสมมติขึ้น ไม่มีบุคคลจริงในเรื่อง *****
คำทำนาย ทายว่าต้องรัก : บทนำ
“ชีวิตของลูกชายสองคนของดิฉันเป็นยังไงบ้างคะพ่อหมอ” เสียงคล้ายเป็นกังวลหลังจากคำทำนายเกี่ยวกับชีวิตและครอบครับได้ผ่านไปเรียบร้อย ยังเหลืออีกสองคนที่ยังเด็ก แม้ไม่อยากได้ยินล่วงหน้า แต่เพราะความเป็นห่วง เนื่องจากสามีเธอต้องมาเสียชีวิตกะทันหัน ทำให้ต้องดิ้นรนทำไร่ ทำสวนเพียงลำพังจนมาถึงทุกวันนี้ แม้ใครๆ จะบอกหมอดูมักคู่กับหมอเดา แต่การได้รู้อะไรก่อนก็ไม่เสียหายอะไร เพราะจะได้หาทางเดินที่ไม่ต้องลำบาก
“อืม ลูกชายทั้งสองคนของคุณนาย” หมอดูสูงวัยไว้หนวดเคราสีขาวจ้องมองเด็กชายตัวเล็กสองคนที่กำลังวิ่งเล่นกันอยู่สนามหน้าบ้าน “โตขึ้นมาทั้งคู่จะเป็นเจ้าคนนายคน”
“จริงหรือคะ” พอได้ยิน คนเป็นแม่ก็รู้สึกโล่งอก ก่อนจะตระหนกเมื่อเรื่องต่อไปที่ถูกคำนายทายทัก
“แต่เรื่องชีวิตคู่นั้นยากนักแล” หมอดูวัยชราส่ายหน้าช้าๆ “ต้องพลัดพรากทั้งเป็นและตาย”
“แล้วดิฉันต้องทำยังไงบ้างคะ ถึงจะไม่ให้ลูกต้องมีชีวิตคู่แบบนั้น” ถามอย่างร้อนรนเพราะคงทนไม่ได้ที่เห็นลูกต้องเจอเรื่องราวร้ายๆ เช่นนั้น
“หนึ่งในสอง ต้องมีคู่ ที่ผิดแปลก หากจำแนก คงจะแยก นั้นลำบาก แต่หากหนึ่ง ในสอง ครองกาย ด้วยใจงาม ความสุข จะพบพาน กันด้วยดี” ดูจบหมอดูวัยชราก็ปิดตำราลงก่อนจะลุกขึ้นยืน “ผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณนาย”
“ดะ เดี๋ยวสิคะ คู่ผิดแปลกยังไง คุณหมอคะ” แม้จะร้องเรียก แต่หมอดูกลับไม่เหลียวกลับมามอง “แล้วฉันจะเชื่อคำทำนายนี้ได้ไหม” คุณพิกุลมองไปยังลูกชายทั้งสองที่หันมายิ้มให้กับมารดา คนไหนกันนะ ที่ต้องพบเจอรักที่ผิดแปลก ในตอนนี้เธอยังมองไม่ออก
ก่อนใบหน้าสวยจะคลายความตึงเครียดเมื่อลูกชายทั้งสองวิ่งเข้ามาหา พร้อมหอมแก้มมารดาคนละฟอดสองฟอด
“แม่ครับ ใหญ่หิวแล้ว”
“เล็กด้วย”
“ครับๆ เดี๋ยวแม่จะสั่งให้ป้าจันทร์รีบทำกับข้าวเลยนะจ๊ะ”
คุณพิกุล เจ้าของไร่ดอกไม้พิกุลจันทร์หอม จากหญิงสาวธรรมดาที่แต่งงานกับลูกชายเจ้าของสวนดอกไม้ที่ปลูกไม่ถึงสิบไร่ ด้วยความขยันบวกกับความเฮงทำให้ทั้งคู่ได้ส่งออกดอกไม้ออกต่างประเทศจนสามารถขยายสวนได้อีกเป็นร้อยๆ ไร่
แต่การทำงานหนักโดยไม่พักผ่อน อีกทั้งโรคประจำตัวพรากเจ้าของไร่ไป ภรรยาเลยต้องก้าวขึ้นมาแทนที่ แม้ตอนแรกงานจะหนักจนแทบไม่มีเวลาพัก แต่เพื่อลูกทั้งสอง คุณพิกุลก็สามารถผ่านพ้นไปได้ จนเป็นหน้าเป็นตาให้กับจังหวัด
ด้วยความสวยสะพรั่งแม้จะเป็นหม้าย ยังมีบรรดาแมลงภู่ทั้งแก่ทั้งหนุ่มบินเข้ามาตอม แต่คุณพิกุลปฏิเสธเนื่องจากห่วงลูกชายทั้งสองจะน้อยใจ เธอจึงเลือกจะครองตัวเป็นหม้ายแบบนี้
“คุณพิกุลคะ เรื่องคำทำนาย” แม่บ้านคนสนิทกล่าวขึ้นอย่างกังวล
“ฉันจะทำยังไงดีล่ะแม่อิ่ม”
“ตอนนี้มันยังไม่เกิด ดังนั้นเราอย่าเพิ่งวิตกเลยค่ะ มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ อย่างที่เขาว่า หมอดูมักคู่กับหมอเดา”
“ขอให้เป็นแบบนี้ทีเถอะ”
เจ้าของไร่คนสวยได้แต่ภาวนาขอให้คำทำนายไม่เกิดขึ้นกับลูกชายทั้งสอง หากมีรักที่ผิดแปลก เธอยังคิดไม่ออกว่าลูกเธอจะเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วไปได้ ยิ่งตอนนี้ไม่มีพ่อคอยดูแล มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน
.....TBC
เรื่องที่ 2 ในเล้าแห่งนี้ ก็ยังหวนคิดถึงความตื่นเต้นเหมือนเฉกเช่นเรื่องแรกที่ได้ลง ^^
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ หากตรงไหนติดขัด รับทุกความคิดเห็นค่ะ
คำทำนาย ทายว่าต้องรัก : 1
เมื่อถูกความรักหักหลังทำให้ไม่อาจอยู่เจอหน้าได้ เด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบจำเป็นต้องหอบข้าวของหนีกลับบ้านเพื่อไปรักษาบาดแผลในหัวใจ รอวันที่จะกลับมาเข้มแข็งและยืนหยัดได้อีกครั้ง
สถานีขนส่งผู้คนพลุกพล่าน บางคนก็เพิ่งมาแต่บางคนก็กำลังจะกลับ อย่างเช่นเขา ที่กำลังจะเดินทางออกจากจังหวัดที่มาอาศัยอยู่เกือบสิบปี ตั้งแต่มัธยมจนเรียนจบมหาวิทยาลัย
‘อัษฎา’ หรือเรียกสั้นๆ ว่าอัด เด็กหนุ่มที่ย้ายมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาเรียนในตัวเมืองใหญ่ เขาอาศัยอยู่กับพี่สาวของพ่อที่เสียไปตั้งแต่ยังเด็ก ป้ารักอัดราวกับลูกชายคนหนึ่ง อาจเพราะป้ามีแต่ลูกสาวทำให้เธอรักอัดจริงๆ
คุณป้าเอมอรยืนน้ำตารื้นมองหลานรักที่กำลังจะจากอ้อมอกไป เธอรู้ว่าถึงจะไม่ใช่วันนี้ แต่สักวันอัษฎาก็คงต้องกลับไปหาแม่แท้ๆ ของเขา แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะใจหาย
“มาหาป้าบ้างนะลูก” ป้าเอมอรกอดอัษฎาเป็นครั้งสุดท้าย เด็กหนุ่มยกมือไหว้คนที่เลี้ยงดูมาตลอดอย่างป้า ก่อนหันไปยกมือไหว้พี่สาวที่แสนดีที่รักเขาเหมือนน้องชายแท้ๆ
“เดินทางปลอดภัยนะอัด ไว้พี่หยุดเมื่อไหร่จะไปเที่ยว”
“ครับ อย่าลืมมานะ” อัษฎายิ้มให้กับพี่สาว ก่อนหันไปหอมแก้มคุณป้าฟอดใหญ่ “อัดไปก่อนนะครับ ป้าอย่าลืมทานยาด้วยนะ” ส่งเสียครั้งสุดท้ายก่อนมองไปรอบๆ ตัวอย่างอาลัย ร่างสมส่วนก้าวขาขึ้นบนรถทัวร์ เหมือนหัวใจจะแตกสลายอยู่ตรงท่ารถ ลาก่อนความรักที่แสนเจ็บปวด
อัฎษาแทบนอนไม่หลับเมื่ออยู่บนรถ แม้เวลาจะเข้าสู่วันใหม่ แต่ดวงตาเขาก็ยังไม่ยอมปิด เพราะในสมองกลับฉายภาพเก่าๆ ซ้ำไปซ้ำมา ตั้งแต่แรกรักที่เขาถูกแฟนหนุ่มมาจีบ ด้วยความที่ยังเด็กทำให้ไม่คิดอะไรมาก แต่คำสอนของแม่ยังคงเตือนใจเสมอว่า อย่ายอมมอบกายมอบใจให้ใครโดยง่าย ดังนั้น เขาจึงตกลงกับแฟนหนุ่มเรื่องการหลับนอน และนั่นกลับเป็นเรื่องที่ทำให้ทั้งคู่เริ่มระหองระแหงมาตลอด
ผ่านไปห้าปีที่เขาคบกับแฟน ทั้งคู่มักอยู่กันฉันเพื่อนมากกว่า และอัษฎาไว้ใจเขามาตลอด ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะต้องมาเห็นแฟนกำลังมีร่วมรักกับคนอื่นในห้องของตัวเอง และบนเตียงที่ใช้นอนทุกวัน ครั้งแรกพยายามไม่คิดอะไร แต่พอมีครั้งที่สองที่สามมันก็เริ่มทนไม่ไหว จึงระเบิดออกมาด้วยการบอกเลิก ซึ่งคำตอบจากอีกคนก็บอกตกลงโดยไม่ยอมนึกคิดอะไร
เวลาห้าปีคือเวลาที่อัษฎาทุ่มใจลงไปทุกนาที ไม่คิดว่ามันจะเสียเปล่า ถึงแม้จะพยายามนึกถึงความดี ความสุขที่อยู่ด้วยกันมา แต่เรื่องร้ายๆ มันกลบทุกอย่างไว้หมด จนต้องกลับไปหาแม่เพื่อรักษาหัวใจและจะได้อยู่ไกลจากคนพวกนั้น
ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าคือคนที่แฟนพามานอนด้วย เป็นคนที่ทำงานบริษัทเดียวกันกับพวกเขา ไม่คิดเลยว่าจะเอาคนที่มีข่าวเสียหายเรื่องชู้สาวมาหลับนอน หรือเป็นเพราะเรื่องเซ็กที่ให้ไม่ได้ถึงถูกหักหลังแบบนี้
Rrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นเรียกสติที่เหม่อลอยกลับมา อัษฎาหยิบขึ้นมาดูพร้อมกับรอยยิ้มที่ถูกจุดขึ้นมา
“ครับแม่” เสียงนุ่มกรอกลงไป
(ถึงไหนแล้วอัด) เสียงมารดาสอบถาม ตอนนี้เวลาเกือบจะหกโมงเช้า ใกล้เวลที่รถจะเทียบท่าทุกที
“น่าจะใกล้ถึงแล้วนะครับ แล้วแม่มารอแล้วเหรอ” แม้จะรู้สึกเกรงใจที่แม่ต้องตื่นเช้ามารอ แต่เพราะไร่ที่แม่อาศัยอยู่ไม่มีรถผ่านแน่นอน ถึงมีก็คงไม่วิ่งเข้าไปถึงในไร่
(จ้า พอดีคุณเล็กมารับของ แม่เลยขอติดรถมาด้วยพอดี) คุณเล็กที่แม่บอก เขาเคยเห็นเมื่อสมัยยังเด็ก ตอนนั้นพ่อเสีย แม่จึงพาเขามาอยู่ที่ไร่ คุณเล็กเป็นเด็กยิ้มแย้ม แต่ข้อเสียคือเอาแต่ใจ และมักจะหาเรื่องแกล้งอัดอยู่เสมอ
“ครับ”
(เดี๋ยวเจอกันนะอัด แม่คิดถึงลูกมาก)
“ผมก็คิดถึงแม่ครับ”
หลังจากวางสาย อัดรีบผงกหัวขอโทษที่เสียงดังปลุกสาวสวยข้างๆ เธอหันมายิ้มพร้อมกับบอกว่าไม่เป็นไร ดวงตากลมเหม่อมองไปนอกรถ ภูเขาสูงปกคลุมด้วยต้นไม้ใบหญ้าสีเขียวขจีที่ในเมืองกรุงไม่มี หากได้ออกไปอยู่ด้านนอกหรือเปิดประจกได้ อากาศยามเช้าแบบนี้คงจะรู้สึกดีไม่น้อย
รถทัวร์โดยสายจอดเทียบท่ารถ อัษฎาเดินไปรอกระเป๋าที่พนักงานยกลงมาให้ ชายหนุ่มยิ้มขอบคุณก่อนเดินลากกระเป๋าสองใบและสะพายเป้ใบโปรดออกจากห้องพัก
ยามเช้าที่ถึงแม้จะมีคนมายืนรอมากมายแต่คนที่อยู่ในความทรงจำยังคงโดดเด่นอยู่เสมอ ปากแดงยิ้มกว้างเมื่อเห็นแม่เดินเข้ามาหา เขารีบทิ้งข้าวของที่ถือแล้วโอบกอดร่างของแม่อย่างคิดถึง
“อัดคิดถึงแม่ที่สุด” หอมแก้มแม่อีกสองฟอดจนคนที่ยืนอยู่ด้านหลังหัวเราะ “อ่าว คุณ...” ดวงตากลมมองคนด้านหลังอย่างงงๆ
“อ่อ นี่คุณเล็กจ๊ะ จำได้ไหม” เมื่อแม่แนะนำคนที่ยืนยิ้มอยู่ อัดก็หน้างอนิดๆ ก่อนจะยกมือไหว้เพราะอีกคนอายุเยอะกว่า
อยากบอกว่าจำได้แม่น คนที่เคยแกล้งเอาหนอนตัวใหญ่มาใส่ฝ่ามือ
“สวัสดีครับ”
“นี่ลูกนมอิ่มเหรอครับเนี่ย โตจนจำไม่ได้แล้วนะ” คุณเล็กโปรยยิ้มหวานมาให้ พอมองดีๆ ตาหน้าผิดจากตอนเด็กลิบลับ เพราะตอนเด็กคุณเล็กดูตัวเล็กสมชื่อ แถมตัวยังแห้งเหมือนเป็นโรค แต่ตอนนี้กลับตัวโตกว่าเขาเสียอีก แถมยังดูคมเข้มเหมาะกับตำแหน่งหนุ่มในฝันที่แม่โทรมาเล่าให้ฟัง
“ค่ะ ตัวโตขึ้นเยอะ สูงกว่าแม่ซะแล้ว” นมอิ่มที่คุณเล็กเรียกยิ้มหวาน มือที่เริ่มเหี่ยวย่นตามกาลเวลาลูบใบหน้าลูกชายเพียงเดียวที่จำเป็นต้องส่งไปอยู่ที่อื่นเพื่ออนาคตที่ดี
“แม่ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะ” อัดกอดเอวมารดาแล้วซบหัวกับไหล่เล็กอ้อน
“ขี้อ้อนไม่เปลี่ยน ดูสิคะคุณเล็ก ทำตัวเหมือนเด็กไม่มีผิด” แล้วคุณเล็กก็หัวเราะจนอัดหน้างอ
“รีบกลับเถอะครับ เดี๋ยวถึงไร่ช้าอากาศจะร้อน” ร่างสูงใหญ่เดินกลับไปที่รถ โดยมีอัษฎาเดินลากกระเป๋าตาม
รถกระบะแวนคันใหญ่ด้านข้างติดสติ๊กเกอร์ชื่อไร่ พิกุลจันทร์หอม มุ่งหน้าออกนอกตัวเมือง อัดมองรอบๆ ข้างที่เริ่มเปลี่ยนจากตึกรามบ้านช่องเป็นต้นไม้สีเขียวเต็มสองข้างทาง
“เอ่อ ผมขอเปิดกระจกได้ไหมครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยขออนุญาตเจ้าของรถ คุณเล็กหันหน้าไปมองคนที่นั่งด้านข้างก่อนพยักหน้า “ขอบคุณครับ”
เมื่อได้รับคำอนุญาต มือเรียวสวยยิ่งกว่าผู้หญิงกดเลื่อนกระจกลง ทันทีที่ลมเย็นด้านนอกปะทะกับหน้าขาว ความรู้สึกสดชื่นก็พัดความทุกข์ให้ปลิวหาย ยิ่งได้ยื่นหัวออกไปรับลมตรงๆ ยิ่งทำให้รู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบาย มิน่า แม่ถึงไม่อยากได้อยู่ที่กรุงเทพ เพราะบรรยากาศที่นี่มันดีแบบนี้นี่เอง
“ระวังหัวชนต้นไม้นะลูก” นมอิ่มเตือนพลางขำเมื่อเห็นลูกตัวเองตื่นตาตื่นใจกับอากาศค่อนข้างเย็นเมื่อใกล้เข้าสู่เขตไร่ อาจเพราะมีต้นไม้ เทือกเขาสูงรายล้อม ทำให้อากาศที่นี่จะเย็นสบาย ยิ่งตอนเช้ามืดหรือตอนดึกจะหนาวจนไม่ต้องเปิดแอร์หรือพัดลม
“เด็กกรุงก็แบบนี้แหละครับ” คำพูดติดขำนิดๆ ทำเอาอัดรีบดึงตัวให้เข้ามานั่งพลางยู่หน้า
“เมื่อก่อนผมก็เป็นเด็กบ้านนอกเหมือนกัน” อัดว่า ยิ่งเรียกเสียงหัวเราะสองเสียงดังขึ้น “หัวเราะเข้าไป โธ่” ใบหน้าหวานง้ำงอจนคุณเล็กต้องชำเลืองมองอยู่หลายรอบ และอดคิดไม่ได้ว่า ลูกชายนมอิ่มได้แม่มาทุกสัดส่วน ทั้งหน้าตา ผิวพัน แต่นิสัยคงจะห่างกันไกลโข
ไม่นานรถที่นั่งมาก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่โกดังเก็บของ อัษฎาลงไปช่วยเจ้าของไร่ยกกล่องเครื่องมือที่ซื้อใหม่ลงไปเก็บ แม้จะมีคนงานวิ่งเข้ามาช่วย ความแข็งแรงขัดกับท่าทางที่ดูอ้อนแอ่นสร้างความแปลกใจให้กับเจ้าของไร่พอดู พอกล่องหลังรถถูกจัดเก็บเข้าที่ คุณเล็กก็เรียกลูกนมอิ่มขึ้นรถ
“แข็งแรงไม่เบาเลยนะ” พอขึ้นมาบนรถ คนตัวใหญ่ก็ออกปากชมจนคนที่ได้รับคำชมยิ้มแก้มปริ นมอิ่มมองลูกชายตัวเองกับลูกชายคนเล็กของเจ้าของไร่นิ่งๆ ก่อนเสหน้ามองออกนอกหน้าต่าง
คำทำนายที่ทำให้หวนนึกถึง
อัษฎาลากกระเป๋าเสื้อผ้าตามแม่ตัวเองไปที่เรือนพักหลังบ้านไม้หลังใหญ่ บ้านที่แม่อยู่แยกออกจากบ้านพักคนงานคนอื่นๆ นั่นเพราะนมอิ่มเป็นแม่นมที่ดูแลลูกๆ ของเจ้าของไร่เมื่อครั้งยังเด็ก อีกทั้งยังเป็นคนสนิทของคุณนายพิกุล ไม่แปลกที่จะได้บ้านพักต่างหาก
“บ้านหลังใหญ่ยังสวยอยู่เลยนะแม่” อัษฎาเก็บเสื้อผ้าใส่ไม้แขวนเสื้อที่แม่เตรียมไว้ให้ ตอนเดินผ่านบ้านไม้ที่น่าจะเป็นไม้สักทอง ตัวบ้านยังคงสร้างแบบคนภาคเหนือแต่ก็มีความทันสมัยกลิ่นอายโมเดิร์นทางตะวันตกปนมา
“ก็คุณใหญ่กับคุณเล็กเขาช่วยกันออกแบบใหม่ตอนปรับปรุงน่ะ” แม่ว่า พลางเก็บเสื้อที่มีไม้แขวนใส่ตู้
“แล้วคุณนายพิกุลเขาไม่อยู่ที่นี่เหรอฮะ” อัษฎาเอ่ยถามแม่
“คุณนายต้องไปดูแลกิจการส่งออกที่อยู่เมืองในนู้น นานๆ จะมาพักที่นี่ที” นมอิ่มบอกกับลูกชาย เพราะจากที่นี่ไปนาน ครั้งตอนยังเล็ก สมัยที่สามีเสียก็ได้คุณนายพิกุลพามาทำงานที่นี่และยังพาลูกชายเพียงคนเดียวมาพึ่งใบบุญ จนพี่สาวของสามีส่งจดหมายอยากได้หลานไปอยู่ด้วย ตนเห็นว่า หากไปอยู่ทางนู้นโอกาสด้านการศึกษาน่าจะดีกว่า เลยตัดสินใจส่งลูกชายไป
“แบบนี้นี่เอง” อัษฎาพยักหน้า
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูไม้เนื้อหนาดังขึ้น สองแม่ลูกละความสนใจไปมอง ก่อนคนเคาะจะแง้มบานประตูแล้วโผล่หน้ามาเสี้ยวหนึ่ง
“นมอิ่มจ๋า มีอะไรให้ลูกเจี๊ยบช่วยไหมจ๊ะ” คนที่ยื่นหน้าเข้ามาเป็นเด็กสาวน่าจะอายุไม่เกินสิบห้าปีแน่นอน อัษฎาส่งยิ้มให้เมื่อเด็กสาวเหลือบมาตามอง “อุ้ย ลูกนมอิ่มเหรอจ๊ะ”
“อืม เข้ามาสิลูกเจี๊ยบ” คำชวนของนมอิ่มลูกเจี๊ยบก็รีบเดินเข้ามา ขาสั้นเดินมาตรงหน้าอัษฎา ดวงตารีจ้องหน้าคนแปลกหน้าอย่างสนใจ “มองพี่เขาทำไมน่ะเรา”
“ก็ลูกนมอิ่มหน้าตาเหมือนนมอิ่มเลย สวยด้วย” ลูกเจี๊ยบเอ่ยปากชมตามที่เห็นจนถูกนมอิ่มตีแขนเบาๆ “นมอิ่มตีลูกเจี๊ยบทำไมเนี่ย”
“ก็พี่เขาเป็นผู้ชาย ไปชมว่าสวยได้ยังไงกัน” นมอิ่มดุเด็กสาวคราวหลาน ที่จริงคำว่าสวยก็คงเหมาะกับลูกชายตัวเอง แต่ติดตรงที่ว่าเป็นผู้ชายไม่ค่อยเหมาะกับคำๆ นี้เท่าไหร่
“แหม ลูกเจี๊ยบก็พูดตามที่เห็นเอง สวัสดีค่ะ หนูชื่อลูกเจี๊ยบ อายุสิบสามกำลังจะสิบสี่อีกห้าเดือนข้างหน้า พี่ชื่ออะไรเหรอจ๊ะ” คำแนะนำตัวยาวเหยียดเรียกเสียงขำขันจากอัษฎาได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มมองเด็กสาวตรงหน้าอย่างเป็นมิตร ยิ่งดวงตาใสซื่อไร้พิษสงอย่างที่เขาต้องประสบพบเจอมามากในเมืองกรุง
“พี่ชื่ออัดครับ” ตอบพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง ลูกเจี๊ยบถึงกับยิ้มตาม
“พี่ยิ้มสวยจัง เห็นมั้ยจ๊ะนมอิ่ม พี่เขาสวยจริงๆ” ลูกเจี๊ยบมองดวงหน้าขาวใสไร้สิวเสี้ยน เส้นผมสีน้ำตาลแดงยิ่งช่วยเสริมความขาว คิ้วดำเรียงเป็นเป็นแพสวย นัยน์ตาดำกลมโตราวกับตุ๊กตา จมูกโด่งนิดๆ พอน่ารัก ริมฝีปากก็ดูบางสวย รวมๆ มันเรียกว่าสวยก็ถูกแล้ว
“เอาเถอะๆ ว่าแต่เรามาทำอะไร” นมอิ่มส่ายหน้าอย่างระอา
“อ๋อ ก็ป้านีเรียกจ๊ะ” นมอิ่มพยักหน้ารับรู้ แต่เด็กลูกเจี๊ยบกลับยังไม่ออกไป “พี่อัดชอบน้ำตกไหมจ๊ะ”
“น้ำตกเหรอ ก็ชอบนะ” อัดตอบเด็กสาวไป ดวงตารีหยีตามรอยยิ้มดูน่ารัก
“งั้นพอพี่เก็บของเสร็จลูกเจี๊ยบจะพาไปเที่ยว น้ำตกของไร่เราสวยมากเลยนะ”
“เอาสิ” อัษฎาตอบตกลงเมื่อเห็นความกระตือรือร้นของเด็กสาว ดูท่าจะสวยจริงๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่คะยั้นคะยอแบบนี้
“อย่าพาพี่เขาไปไกลมากนะเรา แล้วก็รีบกลับก่อนมื้อกลางวันด้วย เข้าใจไหม” นมอิ่มสั่งหนักแน่นก่อนขอตัวไปดูป้านีซึ่งเป็นแม่ครัว คงจะมีเรื่องอะไรสักอย่าง
ลูกเจี๊ยบช่วยอัษฎาเก็บเสื้อผ้าและของใช้จนเสร็จเรียบร้อย เด็กสาวกวักมือเรียกให้ซ้อนท้ายจักรยาน แต่ดูแล้วเขาน่าจะเป็นคนปั่นมากกว่า เด็กผู้หญิงตัวเล็กกว่าคงพาเขาไปไม่ไหว
“พี่ปั่นเองมา” อัษฎาหัวเราะก่อนสลับที่นั่งเปลี่ยนให้ลูกเจี๊ยบซ้อนท้าย นิ้วเล็กชี้ตามทางไปเรื่อย
“พี่อัดมาจากกรุงเทพเหรอจ๊ะ ที่นั่นสนุกไหม” คำถามเจื้อยแจ้วดังตลอดทาง
“ไม่สนุกหรอ” ตอบกลับไปพร้อมกับการใส่กำลังปั่นมากขึ้นเมื่อถึงเนินเขา “อีกไกลไหมลูกเจี๊ยบ” เพราะเริ่มเหนื่อยเต็มที ขอให้สวยทีเถอะ อุตส่าห์เอากล้องถ่ายรูปห้อยคอมาด้วย
“อีกเดี๋ยวก็ถึง” อีกเดี๋ยวตั้งแต่เมื่อกี้ก็ยังไม่ถึงสักที
“ลูกเจี๊ยบอยู่ไร่นี้มานานแล้วเหรอ” อัษฎาถามกลับไปบ้าง เพราะบางทีเขาก็ต้องรู้เรื่องราวไร่นี้
“นานแล้ว ตั้งแต่เกิดเลยด้วย” แสดงว่านานจริงๆ
“แล้วรู้จักเรื่องไร่นี้ดีไหม”
“ทุกเรื่องเลย ถามมาได้”
“งั้นเรื่องเจ้าของไร่ล่ะรู้จักไหม” เมื่อเช้าเจอเจ้าของไร่ไป ท่าทางดูจะเป็นมิตรไม่ใช่น้อย
“คนไหนล่ะจ๊ะ คุณเล็กหรือคุณใหญ่” อ่า นั่นสินะ ตอนนั้นเขาก็เคยเห็นว่าลูกเจ้าของไร่มีสองคน
“ทุกคนนั่นแหละ” ตอบแบบกลางๆ เด็กสาวด้านหลังครางอืมในลำคอก่อนพูดต่อ
“คุณเล็กเป็นลูกชายคนเล็กของคุณนายจ้ะ” อันนั้นก็พอรู้ดูจากชื่อ “เธอมีลูกด้วยนะ แต่ไปอยู่กับคุณนายที่ในเมือง”
“คุณเล็กมีลูกแล้วเหรอ” อัษฎาเหลือบไปมองเด็กสาวด้านหลังจนเกือบชนต้นไม้
“พี่อัดปั่นดีๆ สิ” เด็กสาวตกใจรีบบอก
“โทษทีๆ ต่อเลย แล้วภรรยาคุณเล็กล่ะ” เกือบหน้าล้มแล้วไหมล่ะ
“เมียคุณเล็กเหรอ” เขาอุตส่าห์ใช้คำสุภาพ แต่ลูกเจี๊ยบดันเรียกเมียซะเต็มปากเต็มคำ “เมียคุณเล็กหนีไปเกือบจะสองปีแล้วจ้ะ”
“หนีไปเหรอ ทำไมล่ะ”
“ก็สาวชาวกรุงใครล่ะจะชอบมาอยู่ในป่าในเขา ตอนนั้นคุณเล็กตามไปที่กรุงเทพแต่ก็ไม่เจอ กลับมากลายเป็นคนขี้เมาจนคุณใหญ่ต่อยซะเลือดออกเต็มไปหมด คุณเล็กถึงกลับมาเป็นคนเหมือนเดิม” ลูกเจี๊ยบเล่าเรื่องตามที่เห็นและแม่บอก
“แล้วคุณใหญ่ล่ะ” พอรู้เรื่องคุณเล็ก อัษฎาก็ไม่อยากถามต่อ เพราะเรื่องที่เขาต้องรู้คงไม่ได้ลงลึกแบบนี้
“คุณใหญ่เป็นคนดุมาก เมื่อก่อนใจดีนะ แต่พอเมียตายก็เลยเป็นคนเงียบๆ” ลูกเจี๊ยบเบาเสียงพูดลงพร้อมย่นหน้า “ลูกเจี๊ยบเคยเห็นพี่ศรีเลขาไร่ถูกตวาดจนร้องไห้เลยด้วย แค่ทำบัญชีผิดเอง” อัษฎาเลิกคิ้ว ที่จริงมันก็น่าโมโหนะ บัญชีผิดไปก็เท่ากับเงินสูญไปด้วย
“น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ท่าเราไม่ทำผิดคุณใหญ่ก็ไม่ดุหรอกจ้ะ”
คำบอกเล่าเรื่องราวของเจ้าของไร่ทั้งสองแม้จะไม่ได้ละเอียดมากแต่ก็มากพอที่จะไม่เผลอพูดเรื่องที่ไม่สมควรพูด ยิ่งถ้าต้องเจอคุณใหญ่ที่ลูกเจี๊ยบว่าดุ เขาคงต้องยอมหลีก
ทางรถถึงจุดสิ้นสุด อัษฎาต้องเดินเท้าเข้าไปในป่าลึกอีก บรรยากาศรอบๆ ดูสดชื่น ต้นไม้นาๆ ชนิดขึ้นเต็มไปหมด เขาไม่ลืมยกกล้องขึ้นบันทึกความงามครั้งนี้ เพราะมัวแต่ถ่ายรูป ลูกเจี๊ยบเลยออกเดินนำหน้าไปไกล อัษฎารีบสาวเท้าให้ไวขึ้นเพื่อจะได้ทันเด็กสาวที่จะพาขึ้นไปชั้นบนของน้ำตก
น้ำตกใสซะจนเห็นโขดหินด้านล่าง น้ำคงจะเย็นน่าดู อัษฎายกกล้องแพนไปรอบๆ ก่อนสะดุดตากับชายคนหนึ่งสวมเสื้อแขนยาวลายสก็อตเก่าๆ นั่งอยู่ริมลำธาร ข้างๆ มีคันเบ็ดวางอยู่ มันน่าแปลก น้ำตกที่น้ำไหลขนาดนี้จะมีปลาอาศัยอยู่
ด้วยความอยากรู้ อัษฎาเลยเดินข้ามฝั่งไปหาโดยการเหยียบก้อนหินที่โผล่ขึ้นมา พอเดินเข้าไปใกล้ๆ เขาก็เห็นถังน้ำมีปลาตัวใหญ่อยู่ ไม่น่าเชื่อจริงๆ
“เอ่อ คุณลุงฮะ ในน้ำตกมีปลาด้วยเหรอฮะ” กล้องถ่ายรูปยกขึ้นมาถ่ายปลาในถังที่กำลังว่ายวนไปมา แต่คนที่ถูกถามไม่ตอบอะไรเพราะมัวแต่สนใจดูปลายเส้นเอ็นที่เริ่มกระตุก ปลาคงติดแน่ เขาเลยรีบเตรียมกล้องเพื่อถ่ายรูป
มือใหญ่รีบยกคันเบ็ดขึ้นจากน้ำเมื่อส่วนลูกเล็กๆ ที่ลอยเหนือน้ำจมลงไป อัษฎาสังเกตเบ็ดไม้ที่ไม่เคยเห็นตามร้านขาย คงจะทำเอง ปลาตัวโตกำลังดิ้นไปมาอยู่ปลายเอ็น มือใหญ่รีบจับปลาแล้วเอาตะขอออกจากปาก มันจะดูทรมานไปหน่อยก็เถอะ แต่เขาก็ชอบกินปลามากที่สุด
“ว้าว ปลาตัวโตมากเลย” อัษฎามองปลาตัวโตอย่างตื่นเต้น ปลาจากแหล่งน้ำธรรมชาติ
“ไม่ใช่คนไร่นี้ใช่ไหม” เสียงทุ้มดังขึ้นจากคนที่กำลังพันสายเอ็นเข้ากับตัวไม้เบ็ด “ไม่ใช่คนไร่นี้แล้วเข้ามาในนี้ได้ยังไงกัน” น้ำเสียงดุดันจนอัษฎาต้องรีบก้มหน้า
“เอ่อ ขอโทษฮะ พอดีผมเพิ่งมาจากกรุงเทพ”
“ฉันถามหรือยังว่ามาจากไหน” เสียงเข้มพูดขัด
“อะ เอ่อ ผมเป็นลูกของนมอิ่มครับ” หลังจากบอกไป คนตรงหน้าก็เงียบ อัษฎาเหลือบตาสังเกตคนตรงหน้า ใบหน้าที่ถูกหมวกใบลานใบใหญ่บังไว้ซะมิดทำให้มองไม่เห็นอะไรนอกจากเครื่องแต่งกายที่ดูเก่าและโทรม
“ก็แล้วไป” คนตัวใหญ่ว่าก่อนจะยกถังที่มีปลาขึ้นแล้วเหยียบโขดหินข้ามกลับอีกฝั่งและเดินหายเข้าไปในป่า
คนอะไรดุเกิน กินร็อตไวเลอร์เป็นอาหารหรือเปล่า
อัษฎาค่อนขอดก่อนลูกเจี๊ยบจะเดินย้อนมาตะโกนเรียกให้กลับไปอีกฝั่ง ยอดน้ำตกสวยงามดั่งที่ถูกกรอกหูตลอดการเดินทาง กล้องตัวแพงยกกดชัตเตอร์แม้แต่ลูกเจี๊ยบยังอยู่ในเฟรมด้วย และนาฬิกาข้อมือบอกเวลาเกือบจะเที่ยง เขาต้องรีบกลับตามที่แม่บอก
“วันหลังเราค่อยมาอีกเนอะ” อัษฎายืนอยู่ริมหน้าผาน้ำตกสูง เขายิ้มให้กับธรรมชาติที่สวยงามแม้จะดูน่าหวาดเสียวหากก้มมองลงไป
“ไร่นี้ยังมีที่สวยๆ อีกเยอะเลย วันหลังลูกเจี๊ยบจะพาพี่อัดไปจ้ะ”
รถจักรยานเคลื่อนมาจอดหน้าบ้านพักของมรดา อัษฎาขยี้ศีรษะเล็กของเด็กสาวอย่างรักใคร่ รู้สึกถูกชะตาก็ว่าได้ เมื่อลูกเจี๊ยบไปแล้วอัษฎาก็เดินไปหาแม่ที่ห้องครัวตามทางที่ลูกเจี๊ยบบอก
ทางเดินที่มีต้นไม้ขึ้นเต็มสองข้างทาง บางต้นมีกล้วยไม้เกาะเป็นกาฝาก ลัดเลาะไปเรื่อยๆ จนมาถึงโรงครัวที่สร้างด้วยปูน เขาเห็นคนในนั้นกำลังวิ่งวุ่น สงสัยจะทำอาหารกัน อัษฎารีบเดินเข้าไปเผื่อจะช่วยอะไรได้ และพอแม่หันมาเห็นก็รีบเรียกลูกชายเข้าไปหา
“ไหว้ป้านีสิอัด” ป้านีที่แม่บอกรูปร่างอ้วนแต่ใบหน้ามีรอยยิ้มอย่างใจดี เด็กหนุ่มยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มสวย
“ลูกนมอิ่มนี่งามแต้เน้อ หน้าเหมือนแม่เป๊ะเลย (ลูกนมอิ่มหน้าสวยเหมือนแม่เลย)” สำเนียงไทยปนคำเมืองดูแปลกๆ จนทุกคนขำ
“พูดคำเมืองก็ได้ครับ ผมพอฟังรู้เรื่อง” อัษฎาบอก ที่ฟังรู้เรื่องเพราะบางครั้งแม่ก็หลุดพูดคำเมืองตอนโทรไปหา
“ดีเน้อ ฟังฮู้เรื่องนา คุณใหญ่เปิ้นไค้หื้อกู้คนอู้กำเมือง เป๋นก๋านฮักษากำเมืองตวย ละอ่อนสมัยนี้อู้บ่จ๊างกั๋น (ดีนะที่ฟังรู้เรื่อง คุณใหญ่ท่านอยากให้พูดคำเมือง เป็นการรักษาคำเมืองด้วย)” คำเมืองพ่นเหมือนแร็บจนอัษฎาหน้าเหวอ เขาหันไปหาแม่ที่ยิ้มขำอย่างขอความช่วยเหลือในการแปล
“ป้านีบอกว่าเด็กสมัยนี้ไม่ยอมพูดคำเมืองกันน่ะ” แม่แปลคร่าวๆ ให้ฟัง
“อ๋อครับ ผมว่าคำเมืองก็น่ารักดีนะครับ” อัษฎาบอกก่อนชะโงกหน้ามองของบางอย่างในถังน้ำที่คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่น้ำตก “ปลานี่มาจากน้ำตกใช่ไหมครับ”
“แม่นแล้ว คุณใหญ่เปิ้นไปตกมา (ใช่แล้ว คุณใหญ่ไปตกมาเอง)” ป้านีบอกก่อนจะสั่งให้พี่อีกคนเอาปลาไปทุบ
“คุณใหญ่อยากกินต้มส้มปลาน่ะ ลูกรู้จักไหม” ส่ายหน้าเป็นพัลวันแต่สิ่งที่กำลังคิดอยู่คือคนที่เจอคือคุณใหญ่ ตาแก่ปากร้ายนั่นคือคุณใหญ่เหรอ ไม่เหมือนคุณเล็กที่เป็นมิตรสักนิด
ยืนมองเหตุการณ์ชุลมุนในโรงครัวอยู่นานในที่สุดกับข้าวทุกอย่างก็เรียบร้อย อัษฎาช่วยแม่ยกขึ้นไปบนเรือนใหญ่เพราะจะได้แนะนำให้กับเจ้าของไร่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ
บนเรือนที่อัษฎาขึ้นไปดูสวยกว่าด้านนอก ข้าวของทุกอย่างทำมาจากไม้ทั้งหมด ทั้งโต๊ะ ตู้ ม้านั่ง แถมยังมีชานยื่นออกไปด้านนอก หากฝนดาวตกไปนอนดูตรงชานนั้นคงจะดีไม่น้อย ขายาวก้าวตามแม่มาติดๆ จนสะดุดสายตากับเด็กผู้ชายตัวเล็กที่กำลังวิ่งเล่นเครื่องบินกระดาษ เด็กที่ไหน
“นมอิ่ม น้องต้นคิดถึง” เด็กตัวเล็กนั่นทิ้งเครื่องบินกระดาษแล้ววิ่งมากอดนมอิ่มหรือแม่ของเขา
“นมก็คิดถึงคุณต้นมากค่ะ” นมอิ่มยิ้มให้กับเด็กตัวเล็กแล้วเงยหน้าโค้งศีรษะให้กับผู้หญิงที่เดินออกมาจากด้านใน “คุณนายมานานแล้วหรือคะ”
“เพิ่งมาเอง ต้มส้มปลาหรือนี่ ไม่ได้กินตั้งนาน” คุณนายที่นมอิ่มว่าเดินเข้าไปใกล้ ดวงตาสวยเหลือบมองไปด้านหลังที่อัษฎายืนอยู่ “นั่นลูกนมอิ่มเหรอ”
อัษฎารีบเดินเอาจานผัดผักมาวางที่โต๊ะก่อนยกมือไหว้ “สวัสดีครับ” รอยยิ้มสวยจนคุณนายมองค้าง
“เหมือนนมอิ่มมากเลยนะ” คำชมที่ได้ยินตั้งแต่ลงรถทัวร์ คุณนายละความสนใจคนยิ้มสวยเมื่อลูกชายสองคนเดินออกมา “ตาเล็ก ตาใหญ่ มานั่งเลยมา ต้มส้มปลานี่น่าอร่อยเสียจริง”
คุณเล็กอัษฎาเคยเห็นแล้ว แต่คุณใหญ่ที่น้ำตกไม่ได้เป็นตาแก่แบบที่คิด ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ใบหน้าเรียบเฉยแต่คมเข้มกว่าคนน้อง ดวงตาดุเหลือบมามองคนแปลกของที่นี่แวบหนึ่งก่อนเลื่อนเก้าอี้นั่งลง
รู้สึกไม่น่าอยู่ใกล้ อัษฎาคิด คนๆ นี้สมกับที่ลูกเจี๊ยบว่า
พอทุกคนนั่งบนโต๊ะ สาวใช้ร่างเล็กก็เริ่มตักข้าวให้กับทุกคน เด็กตัวเล็กที่เกาะแม่เขาเป็นลิงนั่งลงข้างคุณเล็ก หรือว่านี่จะเป็นลูกชายที่ลูกเจี๊ยบว่า ดีที่ได้ยินมาก่อน ไม่อย่างนั้นคงคิดนานพอดู
“เอาล่ะ ก่อนจะกินข้าว ไหนเราลองแนะนำตัวหน่อยสิ” คุณนายเจ้าของไร่หันมามองหน้าอัษฎา เด็กหนุ่มกระพริบตาปริบๆ ก่อนโค้งศีรษะแนะนำตัว
“สวัสดีครับ ผมชื่ออัษฎา เรียกสั้นๆ ว่าอัดฮะ” หลังจากแนะนำตัวเสียงเข้มๆ ก็ดังขึ้น
“พูดคำเมืองเป็นหรือเปล่า” คนพูดเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้ยกมือกอดอกจ้องมาทางเด็กหนุ่มจนคนถูกมองทำตัวไม่ถูก
“ไม่เป็นครับ” ตอบแบบเกร็งๆ เมื่อยังถูกดวงตาดุจ้อง นี่เขาทำผิดขนาดนั้นเลยหรือไง
“ไม่เอาน่าพี่ใหญ่ เขามาจากกรุงเทพจะพูดเป็นได้ยังไง” น้องชายแก้ตัวแทนให้เมื่อเห็นคนถูกถามยืนเกร็ง
“นั่นสิ จะอะไรนักหนากับคำเมืองน่ะเรา เอาล่ะๆ กินข้าวๆ” มารดาเจ้าของไร่ตัดชับเพราะดูเหมือนลูกชายจะเริ่มหาเรื่องอีกแล้ว
การกินข้าวของครอบครัวเจ้าของไร่เป็นไปอย่างเรียบง่าย ไม่ได้มีพิธีรีตองเหมือนกับในละครที่เคยเห็น แต่ที่แน่ๆ คุณใหญ่ไม่ชอบเขาอย่างแน่นอนอัษฎาคิด เพราะดูตั้งแง่กับเรื่องการพูดคำเมืองซะเหลือเกิน ดังนั้นต่อไปต้องอยู่ให้ไกลซะแล้ว
เด็กหนุ่มแปลกหน้ายืนก้มมองพื้นเพราะไม่กล้าสบตา ยิ่งกำลังถูกดวงตาดุจ้องอยู่ตลอดยิ่งทำให้เกร็งไม่รู้จะทำตัวอย่างไร และยังมีดวงตาอีกคู่ที่กำลังจ้องโดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ไร่นี้คงไม่ใจร้ายกับคนหัวใจบอบช้ำมาแบบอัษฎาหรอก หวังว่าแบบนั้น
.....TBC
ตอน 1 ค่าาา ทำไมเรื่องนี้รู้สึกยากกว่า Just you and I หรือว่าเพราะเราไม่ได้เกรียน ฮ่าๆๆ
รับคำติทุกอย่างค่าาาา :mew1: :mew1:
❤️ HAPPY NEW YEAR 2017 ❤️
สวัสดีปีไหม่ ๒๕๖๐
ขอให้ไรท์ มีความสุข มากกกกกกก
｡◕‿◕｡
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
กราบสวัสดีเพื่อน พี่ น้อง ที่รักทุกท่านค่า
เรื่องคำทำนาย ทายว่าต้องรัก
ได้ตีพิมพ์และเปิดการจองกับ สำนักพิมพ์เพื่อนใจแล้วค่า
สามารถติดตามรายละเอียดได้ที่ >> สนพ.เพื่อนใจ (https://www.facebook.com/book.peunjai/)
ขอฝากคุณใหญ่ (ฟอร์มจัด) กับน้องอัดไว้ในซอกหลืบของห้วงหัวใจด้วยนะคะ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: