ไอ้ 777 นี่ไม่ลงดอนเมืองตั้งแต่ย้ายสนามบิน
แปลว่า . . . เรื่องนี้เกิดนานมาแร่ะใช่ป่ะครับ งั้นเลยหลักสามมาหลายปีแล้วดิ๊
:m25: ว๊ายว่าแล้ว เห็นรูปนี้ไม่ใช่หนุ่มใหญ่แล้วน่าจะหนุ่มน้อยนะ
มีแต่ลุงๆป้าๆ แวะมาอ่านทั้งน่านเลย(ส่วนมากก็หนุ่นน้อยกะสาวน้อยทั้งนั้น)
อิอิ เคยอยู่เชียงใหม่ เจ้า เลยแปลออก
น้องมุยพี่ว่าเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นสมาคมคนเลข 3
หน้าจะดีนะ ที่แอบเข้ามานี้มีแต่หลัก 3 ทั้งนั้นเลย อิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
กระทู้นี้รวมพลคนเลข ๓ (ตอนที่ได้เลข ๓ นำหน้า เครียดมากเลย ผ่านมาปีกว่าแล้วเริ่มชิน)
ถึงจะแก่ . . .
แต่ . . .รักเด็กนะครับ อิอิอิ
“โหล”
“อะเด๋ ยะหยังอยู่ ?” (ภาษาเหนือคับ (ใครม่ายรุ้เรื่องเม้นมานะคับ) อะรู้ได้ทันทีน้องสาวสุดที่รักโทรมา) ทำอะไรอยู่“
จาหลับเลาะ ยะหยัง โต๋งโหย๋ง ?” จะหลับแล้ว ทำอะไรอยู่ (ไอ้โต๋งโหย่งนี่ มันแปลว่าไรหว่า ?)
“วันพูก เปิ้นไปหาตั๋วเน้อ” วันพรุ่งนี้ เค้าไปหาตัวเองนะ
“ปาล์ม (แฟนน้องสาว) ไปยะก๋านเลาะก๊ะ ?” ปาล์ม ไปทำงานแล้วเหรอ?
“เจ้า” ค่ะ
“เร็วหม่าใจ๋ ?” ทำไมเร็วจัง (อันนี้ไม่แน่ใจนะ)
“บ่ ฮู้มัน” ไม่รู้สิ
“เลาะอิแม่ดู้ ?” แล้วแม่ล่ะ
“อยู่นี่เนาะ หลับไปแล้ว” อยู่นี่แหละ หลับไปแล้ว
“อื่อ ละกัส หื้อปี้ไปฮับก่ ?” อื้อ แล้วจะให้พี่ไปรับไหม?
“เจ้า” ค่ะ
“อั้นวันพูก ปี้เลิกงานสัก 4 โมงป๋าย เลาะจะไปหาเน้อ” งั้นพรุ่งนี้ พี่เลิกงานสัก 4โมงกว่า ๆ แล้วจะไปหานะ
“เจ้า” ค่ะ
“อั้นตะอี้เน้อ” งั้นเท่านี้นะ
“เจ้า” ค่ะ
ป้า andy_kwan จ๋า...นู๋ก็เลข 4 เหมือนกัน เป็นน้องป้าคงไม่กี่ปี :m20:ถึงเวลาแล้วมันก็เป็นแบบนี้แหละ
เดี๋ยวนี้..เริ่มมี 2 สายตา คือ สั้น และยาว...ชักงงแฮะ
เรื่องขี้ลืม ก็เริ่มจะมีตามมา...เดี๋ยวนี้ต้องจดบ้าง
เห็นน้องมุยชอบลืมนั่น ลืมนี่แล้ว... อยากรู้จังอายุขึ้นเลข 4 จะเป็นยังไงเนี่ย :laugh: :laugh:
โห ป้า andy_kwan กะ ป้าJoobperman เลข 4 กันแล้วหรือค่ะป้า andy_kwan จ๋า...นู๋ก็เลข 4 เหมือนกัน เป็นน้องป้าคงไม่กี่ปี :m20:ถึงเวลาแล้วมันก็เป็นแบบนี้แหละ
เดี๋ยวนี้..เริ่มมี 2 สายตา คือ สั้น และยาว...ชักงงแฮะ
เรื่องขี้ลืม ก็เริ่มจะมีตามมา...เดี๋ยวนี้ต้องจดบ้าง
เห็นน้องมุยชอบลืมนั่น ลืมนี่แล้ว... อยากรู้จังอายุขึ้นเลข 4 จะเป็นยังไงเนี่ย :laugh: :laugh:
รำคาญแว่นตาหลายอันจังเลย ไหนจะเริ่มขี้ลืม
ไหนจะต้องคอยระวังเรื่องสุขภาพตัวเองอีก
มีคนเดียวที่ยังไม่ยอมลืม ผ่านมาตั้งยี่สิบปีแล้ว เฮ้อ
ฝันหละสิ :laugh: :laugh: :laugh:อิอิ คิดเหมือนกันเลย
ท่านอื่นๆอย่าเอาอะไรมาปาใส่เค้าน่า แค่เดาเฉยๆเอง :m23: :m23: :m23:
“ดีคร้าบอิแม่ ขะใจ๋โวย ๆ น้อย เป๋นฝนเป็นลมเลาะ” พร้อมกับลมที่เริ่มพัดมาแรงขึ้น สวัสดีครับแม่ เร็ว ๆ หน่อย ฝนจะตกแล้ว
“อิน้อยนั่นกะ เอานะอ่อนหลับอยู่” น้องกำลังทำให้ลูกหลับอยู่
“น้องน้อยยังบ่อหลับเตี่ยก๊ะ” หลานยังไม่นอนอีกเหรอ
“ยังบ่ได้หลับเลยตั้งเต้าตะตอน” ยังไม่ได้หลับเลย ตั้งแต่กลางวันแล้ว
“อื่อ ขะใจ๋เต๊อะ” แม่พูดเสร็จก็ไปนั่งรอในรถ อื้อ เร็ว ๆ เถอะ
“อะเด๋ แล้วล่อ อิแม่ถ้าอยู่ในรถเลาะหนา” หันไปถามน้องสาว อะเด๋ เร็วสิ แม่รออยู่ในรถแล้วนะ
“อย่าไปฟั้งนะ เอาะอุ้มกำดู้” อะนะน้องบังเกิดเกล้าพูดเสร็จก็ให้อุ้มน้องมิสให้หน่อยเพื่อที่จะปิดประตูบ้าน ปิดบ้านเรียบร้อยก็หันมาอุ้มน้องมิส และก็เดินไปขึ้นรถ อย่าเร่งสิ เอ้าอุ้มให้หน่อยสิ
ขึ้นรถเสร็จ ก็ได้ทีรีบบึ่งให้ทันเวลากลัวฝนตกเพราะเพิ่งล้างรถไปทุกที
ทุก ๆ ท่านสังเกตไหมว่า เราล้างรถวันไหนพรุ่งนี้ฝนมักตก แปลกเหมือนกัน ในที่สุดก็ไม่ทัน
ซู่ ซ่า ซู่ ๆ ซ่า ๆ ปาทังก้า ปาทังกี้ ม่ายช่ายยยยยยยยย ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก
“ต๊กหาป้อ หาแม่ มันหยังหมั่นมะใจ๋บ่ฮู้” คุณแม่บ่น พร้อมด่าไปในตัวอะคับ ตกหาพ่อ หาแม่มัน ทำไมมันตกบ่อยนักก็ไม่รู้
“จ้างมันเต้อะนะ” ผมบอกขี้เกียจฟังแม่บ่นอะคับ ช่างมันเถอะน่ะ
“เดือนหน้าน่องไปเจียงใหม่เน้อ” เดือนหน้า ผมไปเชียงใหม่นะ
“ไปยะหยัง” ไปทำไม
“ไปสัมมนานะก้า” ไปสัมมนาน่ะ
“เลาะตั๋วไปกี่วัน” แล้วตัวเองไปกี่วัน
“ฮีมเดือนก่อน” เกือบเดือนแน่ะ
“โปดโถ๊ะ เมินมะใจ๋” โห นานจัง
“สัมมนาเตย เปิดตัวสินก้าใหม่เตยอะกะ” สัมมนาด้วย เปิดตัวสินค้าด้วยน่ะ
“อั้น อะเด๋เอาจ้องมาฝากน้องเตยเน้อ” น้องผมรีบสั่งเลยคับ งั้น อะเด๋ ซื้อร่มมาฝากน้องด้วยนะ
“อะหยังแหมเมาะ ไปยะก๋านหนา บ่ได้ไปแอ่ว” ผมบ่น อะไรอีกล่ะ ไปทำงานนะ
“เต๊อะน่า ซื้อมาหื้อเจ่มละกัน” เถอะน่า ซื้อมาให้หน่อยนะ
“เอ่อ จะฟั้งไปซื้อหื้อเลยอิแม่แอ่” เออ จะรีบไปซื้อให้เลย
“น้อย ละหอพักดู้” แม่ถาม น้อง (หมายถึงคุณมุย) แล้วหอพักล่ะ
“น้องก็หื้ออิแม่ นอนเฝ้าห้องหื้อน้องก่อนกะ” ผมก็ให้แม่นอนเฝ้าห้องให้ก่อนน่ะสิ
“น้องบิ๊กลงมา อิแม่ก่อยไปอยู่กับอิน้อง” บิ๊กลงมา แม่ค่อยไปอยู่กับน้อง (น้องคุณมุย)
“เอ่อ จ๊ะแอ้นกะได้” เออ อย่างงั้นก็ได้
“หื้อจ่วยก่อ” ไม่รอคำตอบ คน ๆ นั้น ก็ยกกระเป๋าลาก พร้อมกับกระเป๋าถือขึ้นไปทันที ให้ช่วยไหม
“เออ ขอบคุณครับ” ปลิ้มสุด ๆ ครับ :m13:
“อือ" พร้อมยักไหล่ "ตัวเต้าจิฮีด แม่งจอน กระเป๋าบ่ต๊กใส่หัวแตกก็บุญแล้ว” (อ้าวที่ปลื้มเมื่อกี้เอาคืนมา) o12 อือ ตัวเท่าจิ้งหรีด (แมงจอน นี่เป็นแมลงชนิดหนึ่ง แต่อธิบายไม่ถูกอ่ะ :m15:) กระเป๋าไม่ตกใส่หัวแต่ก็บุญแล้ว
พร้อมกับหันไปหัวเราะกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มเค้าที่มา ไรวะ ไม่ตัวเล็กนะโว้ย กล้ามก็มีแต่ไม่ได้เยอะเหมือนมรึง และก็สูงไม่เท่ากับมรึงแค่นั้น มีปัญหาไรวะ พยายามจะพูดออกมาแต่ร่างกายมันไม่ยอมออกเสียง ไม่งั้นละก็พวกมันได้รู้จักแม่ไม้มวยไทยสไตล์ฮิบฮอพแน่ ๆ ไม่พูดไรดีกว่าครับ ไม่ใช่ถิ่นผม ไม่อยากสร้างศัตรู ถือว่าพวกมันรอดตัวไป
“สงสัยเป็นคนตางไต้” สงสัยเป็นคนทางใต้ (ไม่ใช่คนเหนือ ถือว่าเป็นคนใต้หมดนะ) เพื่อนไอ่ยกกระเป๋าพูด "บ่ใจคนเมืองเฮา" ไม่ใช่คนเมือง (เหนือ) อย่างเรา
“ลูกคุณหนู ตวยบ่ฮู้” ลูกคุณหนู ด้วยล่ะมั้ง อีกคนพูด “กล้ามกะว่าก้างว่าแนะ ตั๋วกะขาว หยังมาเอาอันหยังมาจาตินัก” พูดต่อ กล้ามรึว่าก้างวะ ตัวก็ขาว ขนอะไรมาด้วยเยอะแยะวะ
“ส่งสัยย้ายบ้านละก้า” สงสัย ย้ายบ้านล่ะมั้ง อีกคนเสริม “ขาวเหลือคนเมืองก่อน น่าดีไคร่สำ” ขาวกว่าคนเมือง (เหนือ) อีก น่าหยิก (รึเปล่าหว่า)ไอ้หน้าหื่นเพื่อนมันอีกคนพูด แล้วก็หัวเราะกันทั้งแก็งค์มันนั่นแหละครับ
ขอโทษนึกว่าข้าพเจ้าไม่รู้เรื่องเหรอ อย่าลืมข้าพเจ้ามาจากเมืองแห่งลิลิตความรักอันลือลั่น เรื่องภาษาเมืองแค่นี้ ชิว ๆ
ผมก็เลยโพลงออกไปว่า “จ่างป้อคิงหยังไอ้” ช่างพ่อมึงสิ แค่นี้เงียบกริบเลยคร้าบ 555 ซะใจแต่ก็ได้ไม่นาน :m29: เนื่องจากทั้งแก๊งค์มองหน้าผมอย่างกะจะพากันลงแขก ผมไม่กลัวหรอกนะครับ แค่ไม่อยากมีเรื่อง
“เป็นคนเมืองเหมือนกันก๊ะ” ไอ่ช่วยยกกระเป๋าถาม เป็นคนเมือง (เหนือ) เหมือนกันเหรอ
“ป่าวครับผม เป็นคนกรุงเทพครับ ฟังภาษาเหนือไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่บ้างนิด ๆ หน่อย ๆ อะครับ ”
อะ งง ดิ งง อะเรื่องไรจาบอก แอ๊บเทพ ซะเลย แต่ฟังเหมือนแก้ตัวงัยไม่รู้
“อืมแล้วที่พูดเมื่อกี้ ตั้งใจปะเนี่ย เหมือนจะรู้เรื่องเลยนะ” มันยังไม่ลดละ
“อ๋อ” เอางัยดีวะเนี่ยกรู
“เห็นมันเขียนไว้ตรงบังโคลนรถสิบล้อเมื่อกี้อะ (ประสาทส่วนประมวลผลของผมเริ่มทำงาน มั่ว ๆ ไปก่อนก็ได้วะ เห็นส่วนมากรถบรรทุกชอบเขียนกลอนแปลก ๆ ) ก็เลยพูดขึ้นมาลอย ๆ อะคับ ไม่รู้ว่าแปลว่าไรเหมือนกัน”
เนียน หรือ แก้ตัวก็ไม่รู้ได้ มันก็หันไปคุยกับเพื่อนมันอะคับ แต่ผมอะฟังออกสาด ๆ 555+ เรื่องไรหละ
แต่ผมไม่กล้าพูดออกไปอีก เพราะพวกมันเริ่มจะสงสัยผมแล้ว ถึงจะพูดกันแซวผมเป็นภาษาเมืองในกลุ่มพวกมันก็เหอะ แต่ผมขี้เกียจฟังแล้ว เลยเอา MP3 มาเปิดฟังเพลงดีกว่าสบายใจ ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับพวกมัน
ไอ่ช่วยยกกระเป๋าก็หันมามองผมอยู่อย่างงั้นแหละ และเหมือนมันพูดไรไม่รู้ กับผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย”
ผมร้องออกมา ก็แหง๋หละ มันเล่นดึงหูฟังออกจากหูผมนี่ ถือว่ามีพวกเยอะเหรอ ถือวิสาขะบูชาจริง ๆ
“ทำไรของนายเนี่ย”
“อ้าวก็ถามตั้งนานไม่ตอบ ก็นึกว่าหูตึง เฮ้ย ไม่ได้ยินอะดิ”
“สงสัยไม่หูตึงอย่างเดียว สึงตึง ด้วยมั้ง” เพื่อนมันเสริม แล้วก็หัวเราะกันทั้งแก็งอีกหละ ตรูหละเบี่อ >>> สึงตึง = โง่ เซ่อ เอ๋อ (อะไรประมาณนี้ เป็นคำด่า)
“แล้ว ไม”
ไมแต่ละรูปมันโพสยากเช่นนี้ จะทีเดียวเยอะ ๆ ก็ไม่ได้
รูปที่ 2
อ้าคุณ anston กับเด็กวิดวะเหรอ เห้อะ ไม่อยากได้หรอก แต่ทำงัยละ ได้ไปแล้วนี่ ฮี่ ๆ ช่วยไม่ได้แถมโหดอีกต่างหาก :sad2:
พี่ใจดีออกคร้าบน้อง gift_deb ผู้น่ารัก เพียงแต่เป็นพัก ๆ เท่านั้นเอง แฮะ ๆ ชอบคนเคาะประตู งั้นพี่จะไปเคาะที่บ้านน้องบ่อย ๆ นะครับผม
เอ่อ พี่มะมุยเป็นอะไรกันแน่ น้องงงเหลือเกิน เดี๋ยวก็ชมผู้ชายหล่อ เดี๋ยวก็ว่าผู้หญิงสวย เดี๋ยวก็ว่าตัวเองหล่อ o2 o2 o2 พูดซะหนูสับสนทางเพศละ
แอบอิจฉาตาร้อนค่ะ ผู้ชายมะรุมมะตุ้มเต็มเลย :m31:
“นั่งตวยคนได้ก่” นั่งด้วยได้ไหม
“อืม ได้คับ เลาะมากั๋นกี้คน มานักนั่งบ่ได้เน้อ” พูดพร้อมหัวเราะ อืม ได้สิ แล้วมากันกี่คน มาเยอะนั่งไม่ได้นะ
“มา 3 คนเต้าอี้คับ” มา 3 คน แค่นี้แหละครับ
“เจิญ คับ” นั่งเสร็จทั้ง 3 คน สักพักไอ่คนขอนั่งด้วยก็ถาม เชิญครับ
“ละตั๋วจื่อหยังคับ” แล้วคุณชื่ออะไรครับ
“ไม้ค้อนคับ” อำ ๆ ชื่อไปงั้นแหละคับ ค้อนครับ
“หยังมาจื่อหน้าบุบดีเหียแต้” ชื่อน่าทุบดีจริง
“เปิ้นจื่อ เลข” ผมชื่อเลข “นี่จื่อ ฮุน” นี่ชื่อฮุน “นี่จื่อ น้ำต้น” นี่ชื่อน้ำต้น “หมู่เฮาเป็นคนเจียงใหม่ เลาะตั๋วเป็นคนตางใด” พวกเราเป็นคนเชียงใหม่ แล้วคนคุณล่ะ เป็นคนที่ไหน
“แป่ คับ” แพร่ครับ
“ปะคนต่างจังหวัดตวย” พบคนต่างจังหวัดด้วย ว่าแล้วมันก็หัวเราะกัน พร้อมนั่งลงทั้ง 3 คนแล้วก็คุยกันสนุกสนานทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว แมร่งไอ่พวกบ้า อุตส่าห์ให้นั่งแล้วแทนที่จะชวนคุยกันมั้ง แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจครับ หล่อลากไส้อย่างผมแค่นี้ชิว ๆ 555+
จนไอ่น้ำต้น สังเกตุเห็นมั้ง ก็เลยมาคุยกับผม เพราะผมนั่งใกล้มัน
“ไม้ค้อนมายะหยังตี้เจียงใหม่” พี่ค้อนมาทำอะไรที่เชียงใหม่
“มา เฮียน หรือว่ายะก๋านอยู่” แสดงว่าหน้าเด็กยังใช้ได้อยู่ อิ อิ ต้องอำซะหน่อย มาเรียน หรือว่าทำงานอยู่
“มาเฮียนคับ” มาเรียนครับ
“เฮียนอยู่ตี้ใด” ไอ่เลขถามมั้ง เรียนอยู่ที่ไหน
“มงฟอร์ต” เอ๋อแดรกเลยดิ * มงฟอร์ตเป็น ร.ร.เอกชนที่มีตั้งแต่อนุบาลจนถึงม.ปลาย ในเชียงใหม่
“555 หน้าเฒ่าจะอี้ อยู่มงฟอร์ตกะ” ปึดเลยกรูไอ่น้ำต้น ไม่น่าเลย กรูหน้าเด็กจะตาย 555 หน้าแก่อย่างนี้ อยู่มงฟอร์ตเหรอ
“โอ๊ะ บ่านี่” โอ๊ ไอ้นี่
“555 อู้เล่นบะดาย” ไอ่นี่ยังไม่หยุดหัวเราะ 555 พูดเล่นหรอกน่ะ
“ถามแต้ ๆ เฮียนอยู่ไหน” ถามจริง ๆ เรียนอยู่ที่ไหน
“บ่ได้เฮียน ยะก๋านเลาะ” ไม่ได้เรียน ทำงานแล้ว
“อั้นกะเป็นปี้หมู่เฮากะ แล้วยะก๋านอยู่ตี้ใด” งั้นก็เป็นพี่พวกเราน่ะสิ แล้วทำงานอยู่ที่ไหน
“บ่อได้ยะตี้เจียงใหม่ ยะอยู่ตี้ กรุงเทพ แล้วขึ้นมาสัมมนาลูกก้าตี้เจียงใหม่” ไม่ได้ทำที่เชียงใหม่ ทำที่กรุงเทพ แล้วขึ้นมาสัมมนาลูกค้าที่เชียงใหม่
“อืม หมู่น้องเฮียนอยู่ตี้ กรุงเทพ ช่วงนี้ปิดเทอมก็เลยบิ๊กมาแอ่วบ้าน” อืม พวกผมเรียนอยู่ที่กรุงเทพ ช่วงนี้ปิดเทอมเลยกลับมาเที่ยวบ้าน
“เฮียนอยู่โฮงเฮียนอันหยังกัน” เรียนอยู่โรงเรียนอะไรกัน
“หมู่น้องเฮียนอยู่ลาดกระบัง” พวกผมเรียนอยู่ลาดกระบัง
“อี้” อืม
“แล้วปี้ยะก๋านอยู่บริษัทอันหยัง” แล้วพี่ทำงานอยู่บริษัทอะไร
“บริษัท......................... ตั้งตางสำนักงานใหญ่ แจ้งวัฒนะ” บริษัท ...ตั้งทางสำนักงานใหญ่ แจ้งวัฒนะ
“หมู่น้องก็ใคร่อยากไปทำงานตี้หั้นเหมือนกัน” เลขพูด พวกผมเองก็อยากไปทำงานที่นั่นเหมือนกัน
“เทอมหน้าหมู่น้องก่าฝึกงานกันเลาะ ไปขอฝึกตี้หั้นได้ก่” เทอมหน้าพวกผมก็ฝึกงานกันแล้ว ไปขอฝึกกันที่นั่นได้ไหม
“ได้กะ หมู่คิงก็ทำเรื่องเข้ามาตี้ฝ่ายทรัพยากรบุคคล ว่าอยากฝึกงาน เดียวเขาก็จะจัดลงงานตี้หมู่คิงเฮียนกันมา” ได้สิ พวกน้องก็ทำเรื่องเข้ามาที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคล ว่าอยากฝึกงาน เดี๋ยวเขาก็จัดลงงานที่พวกน้องเรียนกันมา
“ถ้าจะเข้าไปทำงาน เขาเปิดสอบกู้ปีก่อ” ถ้าจะเข้าไปทำงาน เขาเปิดสอบทุกปีไหม
“อื่อ เปิดกู้ปีเนาะ” อือ เปิดทุกปีแหละ
ขณะที่ผมกำลังก้มหน้าก้มตากินโจ๊กไปคุยไปกับพวกนั้นอย่างสนุกสนานอยู่นั่นเอง “ปี้มุย นั่นเปื่อนปี้ก่อ” พี่มุย นั่นเพื่อนพี่ป่าวไอ่น้ำต้นพูดพลางพยักหน้าไปทางด้านหลังผม
“ไผ๋” ใคร
“ปู้นแนะ หันยืนผ่อเมินเลาะ” แล้วผมก็หันไปมอง อะ นั่นน่ะ เห็นยืนมองอยู่นานแล้ว
ไอ่กฤชนั่นเอง แล้วมันมาทำไมเนี่ย
เห็นเจ้าแซกเดินเข้ามากอดแม่ซะงั้น สงสัยจะหวงนี่แหละน้าเด็ก ๆ ก็งี้ ว่าแต่ตอนนี้มัน 20 ยังเนี่ย ถ้า 20 แล้วหละก็ หวาน 5555+ คิดบ้าไรวะกู
“แม่นี่ไผ่” ไอ่เด็กคนนั้นถามป้านุ่นทันที แม่ นี่ใคร
“จื่อ มุย ตี้แม่เกยเล่าหื้อฟัง ตี้ว่าเหมือนกับปี้ ซิ้งก์ ” ชื่อมุย ที่แม่เคยเล่าให้ฟัง ที่ว่าเหมือนกับพี่ซิ้งก์
“เกยเล่าตี้ไหนหละแม่ น้องมาถึงเจียงใหม่ตั้งตะว่าวานซืนยังไม่ได้อู้กับแม่เกินสองสามกำเลย” เคยเล่าที่ไหนล่ะแม่ ผมมาถึงเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อวานซืน ยังไม่ได้พูดกับแม่เกินสองสามคำเลย
“สงสัยอิแม่เล่าหื้อ ซิม กะซิน ฟัง ลืมเล่าหื้อ แซกฟัง” สงสัยแม่เล่าให้ ซิม กะ ซิน ฟัง ลืมเล่าให้แซกฟัง
“บ่เป็นหยัง ฮู้จักกั๋นไว้ก่อดี บ่ฮู้รุ่นเดียวกันก่อ” ไม่เป็นไร รู้จักกันไว้ก็ดี ไม่รู้รุ่นเดียวกันหรือเปล่า
“หวัดดี ผมชื่อมุยคับ” ผมมีมารยาททักก่อน
“อ๋อ ไอ่นี่นี่เอง ไม่เห็นปากดีเหมือนในโทรศัพท์เลย” อ้าว ซวยยแล้วกรู จุดไต้ตำตอเบ้อเริ่ม ต้องยิ้มเข้าไว้
“อู้หื้อมันดี ๆ น้อย เดียวเปิ้นจะหาว่าแม่ไม่สั่งสอน” น่าจะบิดหูจะหน่อยจะได้จำ พูดให้มันดี ๆ เดี๋ยวเขาจะหาว่าแม่ไม่สั่งสอน
.
.
.
“ยั้งเลย น้อย ยะหยังเหมือนละอ่อน อายุกะจะปอซาวแล้ว” หยุดเลย * น้อย = ไอ้หนู หรือ อีหนู ในภาคกลาง ไว้เรียกลูกสาวหรือลูกชายก็ได้ เป็นการเรียกแบบเอ็นดู* ทำอะไรเหมือนเด็ก อายุก็จะยี่สิบแล้ว
“โอ๊ะ อิแม่แอ่ บ่อฮักน้องแล้วก้า” โอ๊ะ แม่อ่ะ ไม่รักผมแล้วเหรอ
“ไปไก๋ ๆ ปะ แม่จะยะกำกิ่น” ไปไกล ๆ ไป แม่จะทำกับข้าว
“ไปกะได้” ไปก็ได้ว่า
:m32:เด็กมันยั่วดีนัก ก็จับยัดเข้าตู้Spareไว้สะสมเยยดิ :m32:หุๆๆ
“ปี้ซิน ปี้ซิม หวัดดีคับ ปี้แป ปี้แจง ตวย” พี่ซิน พี่ซิม หวัดดีครับ พี่แป พี่แจง ด้วย
“เป็นจะได วันนี้มาแอ่วหาได้ แล้วหลาน ๆ ไปไหนเหีย” เป็นยังไง วันนี้มาเที่ยวที่นี่ได้ แล้วหลาน ๆ ล่ะ
“หลาน ๆ ไปอยู่บ้าน แม่อุ้ย ป้ออุ้ย อะกะ วันนี้ก็เลยมาแอ่วหาได้” ปี้ซิน พูด หลาน ๆ ไปอยู่บ้าน * พ่ออุ้ย แม่อุ้ย = ปู่ย่า ตายาย น่ะสิ วันนี้เลยมาหาได้
“ปะไปหาอิแม่ กัน” ปะ ไปหาแม่กัน
“แล้วนี่ไผ่นิ เปื้อนแซกก่” ปี้ซิมถาม แล้วนี่ใคร เพื่อนแซกเหรอ
“บ่ฮู้จัก ไผ่ก็บ่ฮู้” ดูมันตอบดิคับท่านผู้อ่าน ก่อนที่อะไรมันจะไปมากกว่านี้ คุณแม่ก็ออกมา ขอใช้ว่าคุณแม่เลยละกันคร้าบ จะได้นิดหนมกะครอบครัวนี้หน่อย 555+ ไม่รู้จัก ใครก็ไม่รู้
“หวัดดีคับแม่ หวัดดีเจ้าแม่” อย่างพร้อมเพรียงกัน
“แม่ละนี่เป็นไผ จะไดมาอยู่บ้านเฮา” ปี้ซิมถามกับแม่นุ่นหลังจากไม่ได้ความจากไอ่เด็กเปรต แม่นี่ใคร ทำไมมาอยู่บ้านเรา
“จื่อ มุย แม่ฮู้จักกันตอนตี้บิ๊กจากแอ่วหา แซก ตี้ กรุงเทพ” ชื่อมุย แม่รู้จักตอนที่กลับจากไปหาแซกที่กรุงเทพ
“สวัสดีครับพี่ ๆ” มารยาทไทยสุด ๆ เลยผม
“อืม สวัสดีครับ สวัสดีคะ”
“ปะไปกิ๋นข้าวกันได้เลาะ แม่ยะเสร็จแล้ว” ไปกินข้าวกันได้แล้ว แม่ทำเสร็จแล้ว
“อันหยังหนักหนา คนกำลังหลับสบาย” พร้อมกับประตูที่เปิด อะไรนักหนา คนกำลังหลับสบาย
ยังโดนเพื่อน ๆ ที่เพิ่งรู้จักแถวนั้นลากไปกระทำมิดีมิร้ายกับขี้โคลนซะไม่เหลือสภาพของเด็กหนุ่มอินเตอร์เลย
“อะหยังอะแม่” อะไรแม่
“ปาปี้เขาไปเล่นน้ำเมินมะใจ๋ ฮู้ก่อน้ำมันเย็น เป็นไข้เป็นเหน็บขึ้นมาจะยะจะได” พาพี่เขาไปเล่นน้ำนานเกิน รู้ไหมน้ำมันเย็น ไม่สบายขึ้นมาจะทำไง
“ปี้กาบ่อใจ่ละอ่อนแล้ว บ่เป็นหยังก้า” พี่เขาก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ไม่เป็นไรมั้ง
“บ่เป็นหยังได้จะได เปิ้นยังบ่เกยกับน้ำต้าบ้านเฮา น้ำมันเย็นขนาดเป็นไข้ขึ้นมากะจะยะก๋านบ่ได้กะ” ทำไมจะไม่เป็นไร เขายังไม่คุ้นกับน้ำบ้านเรา น้ำมันเย็นมาก ไม่สบายขึ้นมาก็ทำงานไม่ได้น่ะสิ
สลบไปเลยเหรอครับน้อง mist ผู้น่ารัก พี่เล่าไม่เก่งอะ เอาจากของจริงเลยดีก่า 555+
“จะออกไม่ออก” เริ่มมีน้ำโหแล้วคับ เดียะไอ่นี่จะโดน ยังไม่ได้คิดบัญชีที่ลักหลับกรูเลยนะไอ่เวร
“คร้าบ ๆ ดุจัง สงสัยต้องลดของหวานลงซะมั้งแล้ว” อาไรของมันเนี่ยเกี่ยวอะไรกับของหวาน
แล้วทีพี่ชู๊ต กะ พี่มิกซ์ละ ก็ออกแนวเดียวกัน
แต่ทำไมพี่มะมุยถึงไม่เกลียดอ่า งงแล้ว
:confuse: :confuse:
คนแก่หลายจายยยยยยยยยยยยย.... :laugh: :laugh: :laugh:เห็นด้วยครับ แถมใจง่ายอีก ตะหาก :m14:
คนแก่หลายจายยยยยยยยยยยยย.... :laugh: :laugh: :laugh:เห็นด้วยครับ แถมใจง่ายอีก ตะหาก :m14:
:serius2: ไม่น้า ไม่ เยอรมัน กรู :o12: ของดไม่โพสไว้อาลัย 1 วัน ทำใจก่อน :m15:
:serius2: ไม่น้า ไม่ เยอรมัน กรู :o12: ของดไม่โพสไว้อาลัย 1 วัน ทำใจก่อน :m15:
“ดีคับ ปี้มุย” ดีครับ พี่มุย
“อืม ดีคับ”
“จะได มานั่งอยู่ตั๋วคนเดียว เปื้อน ๆ หายไปไหนกันหมด”ทำไมมานั่งอยู่คนเดียว เพื่อน ๆ หายไปไหนกันหมด
“เอ่อ เฮาฮู้จักกันก๊ะ” เอ่อ เรารู้จักกันเหรอ
“อะ แก่แล้วความจำเสื่อมตวยกะนิ” อ่ะ แก่แล้วความจำเสื่อมด้วยเหรอนี่
“น้องฮุน คับ น้องฮุน บะนี่เลข ตั้งเพ่ต้น กะว่าน้ำต้นนั่นเนอะ แล้วนี่ก็เปื้อนน้องแถม 2 คน อ้วน กะ บ่าเม็ง” น้องฮุนครับ น้องฮุน ไอ้นี่เลข ตั้งเพ่ต้นหรือว่าต้นน้ำนั่นแหละ แล้วนี่ก็เพื่อนน้องอีก 2 คน อ้วนกะไอ้เม็ง
“เลาะมายะหยังกัน” แล้วมาทำอะไรกัน
“มาตำหมู่นี้ ถ้าบ่ได้มาผับจะมาโฮงบาลสวนปรุงก้า” มาแถวนี้ ถ้าไม่ได้มาผับ คงมาโรงพยาบาลสวนปรุงมั้ง (โรงพยาบาลสวนปรุงเป็นโรงพยาบาลสำหรับคนโรคจิต ประมาณ โรงพยาบาลศรีธัญญา)
“อู้ดี ๆ ปี้อารมณ์บ่ดีเน้อ” พูดดี ๆ พี่อารมณ์ไม่ดีนะ
“เป็นหยัง เห็บเม็นไม่มา กะว่าวัยทอง” เป็นอะไร เม็นไม่มา หรือว่า วัยทอง
“เดียวเต้อะ เดียวเต้อะ บะห่าปัก”เดี๋ยวเถอะ ๆ (บะห่าปัก เป็นคำด่าของคนเหนือ แปลไม่ถูกเหมือนกัน)
“โอ๋ จุ๊เล่นบะดาย โดนด่าเลย ใจ๋น้อยมะใจ๋” โอ๋ ล้อเล่นเฉย ๆ โดนด่าเลย ใจน้อยจัง
“ยังบ่อยั้งเตื่อแหละ”ยังไม่หยุดอีก
ก่อนที่สงครามน้ำลายจะเริ่มขึ้น ไอ่น้องเลขก็หักมุขได้ทัน
“ปี้มุยมาแอ่วกับไผ”พี่มุย มาเที่ยวกับใคร
“มาแอ่วกับเปื้อนถ้าเปื้อนอยู่ แต่ยังบ่หันมาเลย สงสัยวันนี้บ่ได้แอ่วละ ปี้กะว่ากิ๋นข้าวแล้ว กะจะปิ๊กบ้านเลย” มาเที่ยวกับเพื่อน ถ้าเพื่อนอยู่ แต่ยังไม่เห็นมาเลย สงสัยวันนี้ไม่ได้เที่ยวแล้ว พี่ว่าจะกินข้าวแล้วก็จะกลับบ้านเลย
“อั้น หมู่น้องอยู่เป็นเปื้อน ถ้าเปื้อนปี้บ่อมาก็แอ่วกับหมู่น้องก็ได้” งั้นพวกผม อยู่เป็นเพื่อน ถ้าเพื่อนพี่ไม่มาก็เที่ยวกับพวกผมก็ได้5555 หนูตัดกับดัก
“จะอั้นกะได้”อย่างงั้นก็ได้
หลังจากนั้นพวกมันก็นั่งกินข้าว กินก๋วนเตี๋ยวกับผมสักพัก ผมก็เลยแกล้งโทรศัพท์ไปคุยกับเพื่อน ๆ ว่าทำไมยังไม่มาสักที และก็บอกว่าพวกมันไปว่าเพื่อนมาไม่ได้ติดธุระอยู่ สงสัยคืนนี้ต้องรบกวนพวกมันหน่อยละ แต่ไม่ต้องห่วงเอาเป็นว่าพี่จะเลี้ยงเอง 555+ เงินค่าตัวกรูนี่เยอะจริง ๆ พรุ่งนี้เอาไปซื้อของฝากดีกว่า อาจจะซื้อทองใส่สักสลึงสองสลึง คิดไปไกลอีกละ ใจไม่ค่อยอยู่กะเนื้อกะตัวเลย รู้สึกว่ามันเบา ๆ โหวง ๆ หวิว ๆ ชอบกล พยายามจะให้มันสนุกแต่ก็เหมือนฝืน ๆ ยังงัยก็ไม่รู้ สรุปคือก็ต้องเที่ยวกะพวกมัน 555+ แผนกรูใช้ได้ คืนนี้จะเมาให้ปลิ้นเลย 555+ ผมชักจะหัวเราะมากไปละ จิตตกจริง ๆ
“กิ๋นเต็มที่ ขี้เต็มโต้ง เลยเน้อน้องฮุน ปี้เลี้ยงเอง” กินเต็มที่ ขี้เต็มทุ่ง เลยนะน้องฮุน พี่เลี้ยงเอง:m4:
“ขอบคุณครับปี้มุย 555+”
“บ้านปี้มุยบ่อมีห้องน้ำก๋า เลยต้องไปขี้ก๋างโต้ง 555+” บ้านพี่มุย ไม่มีห้องน้ำเหรอ เลยต้องไปขี้กลางทุ่งมาแล้วปากแบบนี้ไอ่เปรตต้น
“อั้นหน่อ วันนี้เอาขอนบกมาตวย ปะคนปากบ่ดี อาจจะจ๊กปากหื้อกะได้” อย่างงั้นแหละ วันนี้เอาจอบมาด้วย เจอคนปากเสีย อาจจะเอาเจาะปากให้ก็ได้:m16:
“คิงกะยั้งเลยไอ่ต้น อู้กับปี้มุยหื้อดี ๆ น้อย” แกหยุดเลยไอ้ต้น พูดกับพี่มุยให้ดี ๆ หน่อยดีครับน้องฮุนปราม ๆ มันมั้ง
“ฮา กะแซวเล่น ๆ บะดาย หั้นปี้เขาเศร้า ๆ ตี้เปื้อนบ่อมา”เรา กะแซวเล่นเฉย ๆ เห็นพี่เขาเศร้า ๆ ที่เพื่อนไม่มา
“เอ้อ ๆ ช่างคิงเตอะ” เออ ๆ ช่างแกละกัน
“อะปี้มุย บ่อต้องสนใจ๋มัน กิ๋นต่อเต๊อะ”อะ พี่มุย ไม่ต้องสนใจมัน กินกันต่อเถอะ
“เอ่อ ๆ ช่างมันเต๊อะ ปี้กะอู้เล่นบะดาย จะได้ม่วน ๆ กั๋น” เออ ๆ ช่างมันเถอะ พี่ก็พูดเล่นเฉย ๆ จะได้สนุก ๆ กันได้ประทะคารมกันมั้งก็ดี ลืม ๆ บางเรื่องไปได้เหมือนกัน
“เอ้า โจนแก้วกันน้อย” เอ้า ชนแก้วกันหน่อยน้องอ้วนพูด โอ้พระเจ้าตั้งแต่ไอ่ฮุนแนะนำให้รู้จักเพิ่งจะได้ยินมันพูดนี่หละคร้าบพี่น้อง พูดน้อยจริง ๆ
“ปี้มุยมาเต้นกะฮุนเพ่ ไปอยู่หยังมุมปู้น” พี่มุยมาเต้นกะฮุนพี่ ไปอยู่ทำไมมุมนู่น
“ไปเมินมะใจ๋คับ ไปเม็คกับไผมาก่อ 555+” ไปนานมากครับ ไปมีSex กับใครมารึเปล่าน้านไอ่ฮุน
“จะอั้นเนาะ” ก็อย่างที่ว่านั่นแหละ
“เอ้า ยุงไข่ละ น้ำแข็งไน่หมด ขะใจ๋ย้ก” เอ้า ยุงวางไข่แล้ว น้ำแข็งละลายหมด รีบ ๆ กิน
-------------
“ปี้เป็นอันหยัง ไห้ไปด่าไป บ่ฮู้เรื่องฮู้ราวเลย น้องกะเป็นห่วง”พี่เป็นอะไร ร้องไห้ไปด่าไป ไม่รู้เรื่องเลย ผมเป็นห่วง
“ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ” เป็นห่วง เหรอ คำ ๆ นี้ มันช่างเสียดแทงเข้าไปถึงหัวใจจริง ๆ ยิ่งร้องหนักกว่าเดิม ขอหน่อยละกัน แล้วมันก็กอดผมเลย ผมก็เลยซุกหน้าไปเรื่อย ๆ วันนี้ขอวันวะ
“ฮือ ๆ ๆ อึก ปี้ อกหักอะกะ ขอกำเน้อ ขอไห้หื้อซะใจ๋กำ” พี่อกหัก ขอสักแป๊บนึงนะ ขอร้องไห้ให้สะใจหน่อย
“หืม ครับ ไห้หื้อปอ หื้อมันตกไปกับเดือน หื้อมันหายไปกับดาว ละวันพูกตาวันขึ้น กะเริ่มกันแหมใหม่”ครับ ร้องไห้ให้พอ ให้มันตกไปกับพระจันทร์ ให้มันหายไปกับดาว แล้ววันพรุ่งนี้ ค่อยเริ่มกันใหม่
“ฮือ ๆ ๆ”
“ไห้ออกมาเต๊อะปี้มุย น้องก็เกยอกหักเหมือนกัน”ร้องไห้ออกมาเถอะพี่มุย ผมก็เคยอกหักเหมือนกัน
“ฮือ ๆ”
“ไผบ่อเป็นจะเฮา จะบ่อฮู้”ใครไม่เป็นเรา ก็ไม่รู้
“ฮือ ๆ ๆ”
“วันพูกยังแจ้งได้ วันฮือกะยังแจ้งได้เหมือนกั๋น ไห้หื้อมันตกหายไปกับมะคืนนี้เต้อะ” วันพรุ่งนี้ยังสว่างได้ วันมะรืนก็ยังสว่างได้เหมือนกัน ร้องไห้ให้มันตกหายไปกับคืนนี้เถอะ
“................................”
“สบายขึ้นล่อ”สบายขึ้นรึยัง
“อื่อ”
“บ่ต้องกึดหยังหนักเน้อ คนมีเป็นหนักกะเซาะหาใหม่ก่า”ไม่ต้องคิดอะไรมากนะ คนมีตั้งเยอะก็หาใหม่สิ
“อื่อ ขอบใจ๋ชาตินัก หนา” อือ ขอบใจมากนะ
“คับบ่อเป็นหยังครับ” ครับ ไม่เป็นไรครับ
“กี้โมง กี้ยามเลาะนิ”กี่โมง กี่ยามแล้วล่ะนี่
“บ่ายโมงป๋ายเลาะ”บ่ายโมงกว่าแล้ว (เกือบบ่ายสอง)
“หืมมมม สุมาเน้อตี้ยะหื้อลำบาก บ่อได้ม่วนกับเปื่อนเขา”หืมมมมม ขอโทษนะ ที่ทำให้ลำบาก ไม่ได้สนุกกับเพื่อนเขา
“บ่อเป็นหยังครับ อยู่กับปี้มุย ม่วนกว่า” ไม่เป็นไรครับ อยู่กับพี่มุยสนุกกว่าสนุก อยู่กับพี่แล้วสนุก งั้นหมายความว่า
“น้องบ่อได้ฉวยโอกาสเน้อ กะปี้มุยกอดน้องบ่อปล่อยเลย น้องกะอดใจ๋บ่อไหวอะกะ”ผมไม่ได้ฉวยโอกาสนะ ก็พี่มุยกอดผมไม่ปล่อยเลย ผมก็อดใจไม่ไหวน่ะสิ
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคค ไม่ พลางสำรวจความเป็นไปรอบตัว ตอนนี้อยู่ด้วยกันบนเตียงสองต่อสองเสื้อผ้าไม่มี อาไรจะเกิดขึ้นก่อนหน้านี้หละถ้าไม่ใช่ ไอ่เด็กเชี้ย แมร่งจะให้กูรู้สึกตัวก่อนก็ไม่ได้ แล้วงี้มันจะไปสนุกอาไรวะ ไอ่เด็กเปรต
“ยะจะอี้ได้จะได ปี้กำลังใจ๋บ่ดีอยู่หนา”ทำอย่างนี้ได้ยังไง พี่กำลังใจเสียอยู่นะ
“ก็ดีเลาะดู้ น้องก็จะได้จวยปลอบใจ๋ฮื้อกะ” เก็ดีแล้วไง ผมก็จะได้ช่วยปลอบใจให้อ้ายังไม่สำนึก
“ปี้บ่อได้หมายความว่าให้จวยปลอยใจ๋จะอี้ มันแก่ล้ำไป”พี่ไม่ได้หมายความว่าให้ช่วยปลอบใจอย่างงี้ มันเกินไป
“น้องขอสุมาตวยเน้อ กะน้องอดใจ๋ไว้บ่อได้” ผมขอโทษครับ แต่ผมอดใจไว้ไม่ได้พลางทำหน้าสลอดลง เฮ้อ เด้กหนอเด็ก ไม่มีความยับยั้งชั่งใจเลยรึงัยน้า
“จ้างมันเต้อะ ปี้กะบ่อได้กึดนักเต้าใด” ช่างมันเถอะ พี่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกขี้เกียจเถียงละครับ เราก็ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วเรื่องแค่นี้จิ๊บ ๆ ยิ่งผ่านเรื่องต่าง ๆ มามากยิ่งแกร่งขึ้น คอยดูนะพวกมึง ทำให้กูเป็นแบบนี้กูจะแก้แค้นให้สาสมเลย
“น้องขอสุมาตวยเน้อ บ่อว่าน้องหนา”ผมขอโทษนะครับ ไม่ว่าผมนะ
“...................................................”
“กะน้องหันปี้มุยเตื่อแรก น้องกะชอบเลยอะคับ ไอ่ฮุน มันกะชอบปี้เน้อ แต่น้องบอกมันว่าคนนี้น้องจริงใจตวย มันก็เลยยอมหื้อน้องปาปี้มาได้”ก็ผมเห็นพี่มุยครั้งแรก ผมก็ชอบเลยครับ ไอ้ฮุนมันก็ชอบพี่นะ แต่ผมบอกมันว่าคนนี้ผมจริงใจด้วย มันเลยยอมให้ผมพาพี่มาได้
“....................................................” สะดุ้งเลยอะคับ เพื่อนรักกันจริง ๆ ยอมให้เพื่อนได้น่านับถือเด็ก ๆ สมัยนี้ที่รักเพื่อนจริง ๆ แต่พอไม่ใช่เบื่อกูแล้วยกให้เพื่อนนะ สาดดดดดด
“น้องฮักแต้เน้อ บ่ออั้นน้องบ่อจวยดูแล หรอก หันปี้มุยฟุบไปจะอั้น น้องก็เลยอาสาปาปี้จะไปส่งบ้าน ถามต่างปิ๊กบ้านปี้ ปี้กะเอาแต่หลับ น้องบ่อฮู้จะปาไปตางใด ก็เลยปามานอนบ้าน”ผมรักจริงนะ ไม่งั้นผมไม่ช่วยดูแลหรอก เห็นพี่ฟุบไปอย่างงั้น ผมเลยอาสาจะพาพี่ไปส่งบ้าน ถามทางกลับบ้าน พี่ก็เอาแต่ฟุบหลับ ผมไม่รู้จะพาไปทีไหน ก็เลยพามานอนบ้าน
“อือม จ่างมันเต้อะ จะไดกะขอบใจ๋ชาติหลายตี้จวยดูแลปี้เน้อ แต่ยะจะอี้มันบ่อดี้เน้อ ฮู้ตั๋วเก่าหนา มันบ่อดี ถ้าเกิดเป็นคนอื่นตี้บ่อใจ่ปี้อาจจะมีเรื่องมีราวเกิดขึ้นได้เน้อ ตั๋วก็ต้องระวังตั๋วตวย บ่อใจ่ปาไผมานอนบ้านกะได้”อือม ช่างมันเถอะ ยังไงก็ขอบใจมากที่ช่วยดูแลพี่นะ แต่ทำอย่างนี้มันไม่ดีนะ รู้ไหม มันไม่ดี ถ้าเกิดเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ อาจมีเรื่องมีราวเกิดขึ้นได้นะ ตัวเองก็ต้องระวังตัวด้วย ไม่ใช่พาใครมานอนบ้านก็ได้
“ครับผม สัญญาครับ ผมจะบ่อยะจะอี้กับไผแหม ปี้มุยจะเป็นคนที่ร้อยเก้าสิบเก้าพอดี”ครับผม สัญญาครับ ผมจะไม่ทำอย่างนี้กับใครอีก พี่มุยจะเป็นคนที่ร้อยเก้าสิบเก้าพอดี
“บะห้านิ บึ้ดเต้อะ”ไอ้บ้านี่ เดี๋ยวก่อนเถอะ
“555+ อู้เล่นบะดาย แหมสักกำกะถ้าจะดี ปี้มุยกะตื่นแล้ว ฮู้ตั๋วแล้วหนาปี้มุย”พูดเล่นเฉย ๆ แหม อีกหนท่าจะดี พี่มุยก็ตื่นแล้ว รู้ตัวแล้วนี่พี่มุย
“บ่อต้องเลย” ไม่ต้องเลยแต่คิดไปคิดมาแล้ว ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว กรูก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว สักหน่อยก็ดี 555+ คืนนี้ขอนอนค้างที่นี่เลยละกัน พรุ่งนี้จะกลับไปเก็บของออกมาจากหอเลย จะได้ไม่ต้องเจอหน้าใครอีก ทำให้นึกไปถึงเรื่องบนรถสองแถววันนั้น แมร่งทำกรูได้แสบมาก กูจะทำมั้งพวกมรึงอย่าโวยนะโว้ย 555++
หลังจากเสร็จกิจครั้งที่ 2 ไปเรียบร้อยโรงเรียนไอ่ต้นมันแล้ว ผมก็หลับไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเอง ดูนาฬิกาก็ ตี 2 ก่า ๆ ละ จะโทรมาทำบ้าไรวะ
อ๊ะๆ..หายไปไหนจ๊ะ..2 วันแล้วนะ
แอบหนีไปกินเด็กอีกแล้วสิ..หมดเรี่ยวหมดแรงเลยมั้งเนี่ยะ
กลับเล้าด่วนจ้า..ต่อด่วน
ไปทำรีแพลด่วนนนนนนนนนนน.......
Part XXVIII.1.1.1
“หวัดดีคับแม่ ยะหยังอยู่” หวัดดีครับแม่ ทำอะไรอยู่
“ยะกำกิ๋นกะ ปิ๊กมาเร็วมะใจ๋ ไหนว่าวันติ๊ดย์ บ่อกา” ทำกับข้าว กลับมาเร็วจัง ไหนบอกว่าวันอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ
“ขี้ค้านอยู่ต่อ ก่ายเลาะ” ขี้เกียจอยู่ต่อ เบื่อแล้ว:เฮ้อ:
“เป็นจะได่ผ่องหลานลุง ไห้ผ่องก่อนิ” เป็นยังไงบ้าง หลานลุง งอแงบ้างรึป่าวเนี่ย
“เป็นจะได่ ไห้แก่อะกะ อิดหย่าหมดเลาะ” เป็นยังไง ร้องไห้หนักเลยน่ะสิ ฤทธิ์ยาหมดแล้ว
“เป็นหยังว่า” เป็นอะไรน่ะ
“ฉีดยาก่าต๋ามเดือนอะกะ เป็นไข้เลย หม่าเดี่ยวนี้ยังแคนเลาะ” ฉีดยาตามเดือนน่ะสิ เป็นไข้เลย ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้ว
“อื่อ เอาะ จ้องของตั๋ว” อื่อ เอ้าร่มของตัว
“หยังหม่าน้อยมะใจ๋” ทำไมน้อยจัง
“น้อยจะได กะเต้าอี้เลาะ ก่าตั๋วว่าจ้องขาว กะนี่ กะจ้องขาวเลาะดู้” น้อยยังไง ก็เท่านี้แหละ ก็ตัวเองว่าร่มขาว นี่ก็ร่มขาวแล้วไง
“บ่อใจ่ จ้องตี้น้องว่า จ้องใหญ่ ๆ แหน่ ตี้เขาก๋างกันในสวนแหน่ ใหญ่ ๆ” ไม่ใช่ ร่มที่น้องว่า ร่มใหญ่ ๆ น่ะ ที่เค้ากางกันในสวนน่ะ ใหญ่ ๆ
“เอ่อ อี่ ก็บ่อฮู้หน่อ เอาไปไจ้ก่อนละกัน 555+” เอ่อ งั้นก็ไม่รู้แล้ว เอาไปใช้ก่อนละกัน :laugh:
“แก่แต้หนา” จริง ๆ เล้ย (เป็นคล้าย ๆ สำนวนทางเหนืออ่ะ น่าจะแปลได้ประมาณเนี้ย)
“เอาะ นี่ของอิแม่” เอ้า นี่ของแม่
“บ่อฮู้จะซื้ออะหยัง เอาสิ้นไปเน้อ” ไม่รู้จะซื้ออะไรดี เอาผ้าถุงไปนะ
“ไหนผ่อดู้ สิ้นแหล้ ก็ว่าสิ้นอะหยัง” ไหนดูสิ ผ้าถุงเหรอ ก็ว่าผ้าถุงอะไร (น่าจะหมายถึง เป็นผ้าถุงของที่ไหน เพราะทางเหนือมีหลายแหล่งที่ทำผ้าถุง แล้วลาย กับ เนื้อผ้า ก็จะต่าง ๆ กันไปค่ะ
“บ่อฮู้หนอ ผ่อเอาเต๊อะ” ไม่รู้นะ ดูเอาเองละกัน
“น้องซื้อน้ำพริก แคบหมู จิ้นส้มหมู จิ้นส้มควาย น้ำหริกลาบเตย เอากิ๋นเข้ามะแลงนี้” น้อง (พี่มุย) ซื้อน้ำพริก แคบหมู แหนมหมู แหนมเนื้อควาย น้ำพริกลาบด้วย เป็นกับข้าวเย็นนี้
“โปดโธ ซื้อมาหยังนักมะใจ๋” โอ้โห ซื้อมาทำไมเยอะแยะ
“เต๊อะน่า คนมีส๊ะตังค์ ยังเหลือแหมเป่อเร้อ555+” เถอะน่า คนมีตังค์ ยังเหลืออีกตั้งเยอะ:m4:
“ไป้ ขะใจ๋ไปอาบน้ำอาบต้า จะได้มากิ๋นเข้า” ไป รีบไปอาบน้ำอาบท่า จะได้มากินข้าว
“เลาะแฟนตัวมันจะมาฮับหม่าใด” แล้วแฟนตัวเอง จะมารับเมื่อไหร่
“บ่อ ฮู้ ไท่จะวันพูก หันมันว่าหนา” ไม่รู้ น่าจะพรุ่งนี้ เห็นเค้าว่านะ
“เลาะอี่แม่จะไปเตยก่อ ถ้าไปเตยกะแบ่งจิ้นส้ม แคบหมูไปกิ๋นเตย” แล้วแม่จะไปด้วยรึเปล่า ถ้าไปด้วยก็แบ่งแหนม กับแคบหมูไปกินด้วย
“อื่อ บ่อไปเตยได้จะได ไผจะจวยเลี้ยงน้องน้อยเลาะ จ๊ะแม่ป้ายแดงจาเอาอยู่นิ” อื้อ ไม่ไปด้วยได้ยังไง ใครจะช่วยเลื้ยงหลานล่ะ ยังกับแม่ป้ายแดงจะเอาอยู่นี่
“555+ อั้นน้องไปอาบน้ำก่อนเน้อ” งั้นน้อง (พี่มุย) ไปอาบน้ำก่อนนะ
“ก๊อก ๆ ๆ”
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ น้อย แม่จะไปเลาะเน้อ” น้อย (มุย) แม่จะไปแล้วนะ
“แอ๊ดดดดด อะหยังเก๊าะ เร็วมะใจ๋ คี่โมงเลาะ” อะไรนะ เร็วจัง กี่โมงแล้ว
“10 โมงป๋ายเลาะ นอนแต้นอนว่ามะใจ๋” 10 โมงกว่าแล้ว นอนเยอะเกินไปแล้ว (ประมาณนอนกินบ้านกินเมือง)
“ค้าบ ๆ เลาะกัสแบ่งแคบหมู จิ้นส้มไปแล้วล่อ” ค้าบ ๆ แล้วแบ่งแคบหมู แหนมไปรึยัง
“อื่อ แบ่งไปเลาะ” อื้อ แบ่งไปแล้ว
“หวัดดีคับ พี่มุย”
“อื่อ หวัดดี มาถึงตั้งกะกี่โมง”
“เพิ่งมาถึงครับ”
“ได้หยุดกี่อาทิตย์หละรอบนี้”
“สิบกว่าวันครับ”
“อือ ๆ แล้วไปบ้านปู่ กะ ย่ามายังหละ”
“ยังครับ มานี่ก่อนว่าจะพาตัวเล็กไปหาปู่กะย่าด้วยอะครับ”
“อือ ๆ ขับรถดี ๆ ละกัน”
“ครับผม”
“ว่างัยครับ หลานลุง”
“อ้อ ๆ แอ่ ๆ”
“ลุงเพิ่งกลับมารีบกลับซะละ”
“แอ่ ๆ ๆ”
“ยังไม่ทันได้เล่นด้วยกันเลย”
“อ้อ ๆ แอะ ๆ”
“แล้วรีบมาหาลุงไว ๆ น้า”
“อ้อแอ่ อ้อแอ่”
“ไปเลาะเน้อ ปี้” ไปแล้วนะพี่
“เอ่อ ขะใจ๋เต๊อะ เดียวแดดมันจะฮ้อน” เออ รีบ ๆ เข้าเถอะ เดี๋ยวแดดมันจะร้อน
“เลาะจ้องตั๋วดู้” แล้วร่มตัวเองล่ะ
“เอ่อ บ่อต้องห่วง เอาไปเตยเลาะ” อ้อ ไม่ต้องห่วง เอาไปด้วยแล้ว
“5555+ กัวมันจะค้างฮางอะกะ ซื้อหื้อเลาะ”กลัวจะไม่ได้ใช่ล่ะสิ ซื้อให้แล้ว (อันนี้ไม่แน่ใจ พี่มุยช่วยดูอีกทีนะคะ)
“จังแต้หนา น้อยจะอี้ไปก๋างหื้อไผเลาะ” เกลียดจริง ๆ เล็กอย่างงี้ จะไปกางให้ใครเล่า
“จ่างเต๊อะ เอาไปติดฝาเฮียนกะได้ดู้ เป็นของประดับอะกะ งามขนาดเลย” ช่างเถอะ เอาไปติดฝาบ้านก็ได้นี่ เป็นของประดับน่ะ สวยออก
“เอ่อ ๆ ไปเลาะเน้อ หวัดดีเจ้า” เออ ๆ ไปแล้วนะ หวัดดีค่ะ
“เอ่อ ๆ ไปเตาะ” เออ ๆ ไปเถอะ
“หวัดดีคับแม่”
“เอ่อ ๆ ผ่อบ้านผ่อจองหื้อดีเน้อ อย่าไปแอ่วเก่งกิ๋นเหล้านักฮะจิ้น” เออ ๆ ดูบ้านดูช่องให้ดี ๆ นะ อย่าไปเที่ยวกินเหล้านักล่ะ
“ค้าบ ๆ ๆ”
น้อง marchmenlo เอางี้คราวหน้าพี่จะบอกให้พี่โทไปหาน้องนะครับ น่าจะอยู่ใกล้ ๆ กันนะครับ สังเกตให้ดี ๆ 555+