พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น คนรักขี้หึง 2/2/60 {จบแล้วจ้า}
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Violasheep ที่ 26-01-2017 16:59:08
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
ตอนที่1
“เราเลิกกันเถอะ ตอนนี้มิ้นคบกับนัทแล้ว”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”
เมษาถามเสียงสั่น เด็กหนุ่มมองสลับไปมาระหว่างนัทเพื่อนในกลุ่มที่ยังไม่สนิทนักกับแฟนสาวซึ่งเคยเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันมาก่อนที่จะคบด้วย ตอนนี้กระบอกตาของเขาร้อนผ่าวน้ำตาคงกำลังเอ่อคลออยู่แน่ๆ
บ้าที่สุดเลย ทั้งที่เขาทุ่มเทให้มิ้นมากถึงขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้นมันตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ไอ้นัทกับมิ้นแอบคบหากันลับหลังเขา
“เมผิดอะไรหรือมิ้น มิ้นถึงได้ทำกับเมแบบนี้”
ถามออกไปด้วยเสียงแผ่วหวิว มิ้นเป็นแฟนสาวคนแรกที่คบกันและเขาก็รักมิ้นมากจนแทบจะไม่เผื่อความรู้สึกเอาไว้ให้ใคร เขาอยากได้คำตอบและต้องเป็นคำตอบที่ดีด้วย
“มิ้นผิดเองเมที่ทนรับความรักมากมายที่เมมอบให้ไม่ไหว มิ้นรู้สึกว่าเมรักมิ้นมากเกินไป”
เมษาไม่เข้าใจ คนรักกันก็ต้องอยากให้คนที่รักมอบความรักให้มากๆไม่ใช่หรือ แล้วนี่มาบอกว่าเขาทุ่มรักให้มากเกินไป มันยังไง ยิ่งคิดยิ่งเข้าใจ สาเหตุที่แท้จริงน่าจะเป็นเรื่องอื่น เด็กหนุ่มตวัดสายตากร้าวไปยังนัทที่ยืนเคียงข้างมิ้นไม่ห่าง
“เพราะแกใช่ไหมไอ้นัท ไอ้เพื่อนเลว”
เมษาออกหมัดชกเข้าที่ใบหน้าของนัทอย่างแรง เนื่องจากว่านัทตัวเล็กและบางกว่าเขาที่สูงถึง177ซม. นัทจึงไม่อาจต้านทานความโกรธของเขาได้เลย ตอนนี้กลายเป็นว่าเด็กหนุ่มลงมือกับอีกฝ่ายอยู่ข้างเดียว
“ไอ้เหี้ยมึงแย่งแฟนกู”
ขณะที่รัวหมัดไม่ยั้ง อดีตคนรักก็เข้ามาทุบตีและผลักเขาให้ห่างจากไอ้นัท มิ้นร้องไห้ทั้งยังตะโกนด่าเขาอย่างไม่เคยทำมาก่อน
“ไอ้คนป่าเถื่อน ไม่เข้าใจหรือไงว่ามิ้นไม่ได้ชอบนายอีกแล้ว ถ้ายังไม่เลิกชกนัทอีกอย่าหาว่ามิ้นไม่เตือนนะมิ้นจะแจ้งความ”
“มิ้นปกป้องมันหรือ”
เมษากำหมัดแน่น ถึงจะโกรธที่อดีตแฟนปกป้องไอ้เพื่อนเลว แต่เด็กหนุ่มไม่คิดจะใช้กำลังกับมิ้นเลยแม้แต่นิดเดียว จะทำลงได้อย่างไรล่ะก็เขารักอีกฝ่ายมากมายถึงขนาดนี้
“มิ้นไม่เคยรักเมเลยใช่ไหม” เมษาถามเสียงสั่น น้ำตาของเขาไหลซึมด้วยความผิดหวังและเจ็บใจ
“เมอย่าทำให้มิ้นหวาดกลัวเมอีกเลย มิ้นทนมามากแล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะนะ”
จบกันแล้วความรักของเขา เมษาได้แต่มองดูมิ้นประคองไอ้นัทจากไป หัวใจของเขาแตกสลายจนไม่มีชิ้นดี ไม่เข้าใจซักนิดทั้งที่มอบความรักให้จนสุดหัวใจแต่ทำไมถึงถูกทรยศและโดนทิ้งเหมือนผ้าขี้ริ้ว
“เอ้าดื่ม ดื่มเว้ยไอ้เม ดื่มให้กับการที่มึงกลับมาเป็นโสดอีกครั้ง”
เมษาชนแก้วกับไอ้เต้และเลย์เพื่อนสองคนแรกที่ได้พบหลังจากเข้ามาเรียนในรั้วมหาลัย ตอนนี้พวกเขาอยู่ในผับที่เคยมาสังสรรค์กันประจำ วันนี้เมษาอยากจะเมาให้หัวราน้ำจะได้กลับไปนอนหลับโดยไม่ต้องคิดถึงมิ้นด้วยความทรมาน
ผ่านไปสองอาทิตย์แล้วถึงแม้จะเริ่มทำใจได้บ้าง แต่เมษายังแค้นไม่หาย ไม่ได้อยากทำร้ายมิ้นทว่ามีความคิดที่จะไปเล่นงานไอ้นัทเพื่อนทรยศอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
“ไอ้เหี้ยนัทแม่งไม่น่ารับมันเข้าแก๊งมาเลยว่ะ ไอ้มิ้นก็เหมือนกันนึกไม่ถึงเลยว่าจะทำกับไอ้เมแบบนี้ได้”
เมษาช้ำใจต่อการเปิดประเด็นตอกย้ำของเลย์ การกล่าวถึงสองคนนั้นมันชวนให้นึกถึงวันเก่าๆ วันที่เขายังเป็นคนรักและเพื่อนในกลุ่มเดียวกับกับไอ้นัท
“แม่งไปยำตีนมันอีกซักครั้งดีมะ”
เต้เสนอความเห็นเมษาเห็นด้วยอย่างที่สุด อยากกระทืบไปจนกว่าจะหายแค้น ได้กระทืบมันซักทีคงจะรู้สึกดีขึ้นแน่ๆ
“เอาเมื่อไหร่ดี”
เมษาถามเสียงเหี้ยม หลังจากวางแผนนัดกันไปเล่นงานไอ้นัทในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยพวกเขาก็ดื่มกันต่ออีกหน่อย ผ่านไปจนถึงเที่ยงคืน ไอ้เต้กับไอ้เลย์ก็ทยอยกันกลับบ้านไปเพราะว่าแฟนโทรตาม
“มึงแน่ใจนะว่าดื่มต่อคนเดียวได้” ไอ้เต้หันมาถามด้วยความเป็นห่วง
“เออกลับไปเถอะ”
หลังจากสร้างความมั่นใจให้ เพื่อนสองคนก็พากันกลับทิ้งให้เขาดื่มอยู่เพียงลำพัง เพราะว่าดื่มคนเดียวในโต๊ะกว้างมันเหงา เมษาจึงย้ายไปดื่มที่หน้าเค้าเตอร์ซึ่งมีบาร์เทนเดอร์ยืนให้บริการอยู่
ถึงแม้จะเมาค่อนข้างหนักแล้วเมื่อเวลาล่วงไปจนเกือบตีหนึ่ง แต่เมษายังอยากจะดื่มต่อไป ตอนนี้มีความคิดว่าอยากให้ใครซักคนมาช่วยดามใจให้หายเจ็บ จะใครก็ได้ตอนนี้ไม่เกี่ยงทั้งนั้น หากมันจะทำให้เขาลืมมิ้นไปจากใจได้
“ขอเตกีล่า กับ น้ำมะนาวหนึ่งแก้วครับ”
เสียงทุ้มทรงเสน่ห์ชวนให้ต้องหันไปมอง ผู้ที่มานั่งข้างๆเขาตรงหน้าเค้าเตอร์เป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลามากจนอดจ้องมองนานๆไม่ได้ ถึงแม้ว่าเมษาจะเมาหนักแต่ยังมีสติรับรู้โดยทั่วไปถึงประกายความงามที่แผ่พุ่งออกมาจากคนข้างๆ
หลงสเน่ห์เข้าเสียแล้ว คาดไม่ถึงว่าตนเองจะชอบรูปลักษณ์และอิริยาบถอันงามสง่าของผู้ชายด้วยกัน เพราะเมาหรือเปล่านะถึงได้คิดพิเรนทร์อยากทำความรู้จักกับผู้ชายด้วยกันอย่างนี้
“รับนี่ไปสิ ทานเสียเพื่อจะช่วยให้สบายขึ้น”
“เอ๊ะ”
ตกใจอย่างหนักเมื่อชายแปลกหน้าผู้หล่อเหลายื่นแก้วน้ำมะนาวที่บาร์เทนเดอร์วางไว้มาตรงหน้า อย่าบอกนะว่าที่สั่งมาเมื่อกี้มันเพื่อเขา ไม่แปลกไปหน่อยหรือที่สั่งของให้คนแปลกหน้า หรือว่ากำลังจีบเขาอยู่กันนะ
“พี่จีบผมหรือครับ”
หากว่าไม่เมาจนขาดสติคิดว่าคงไม่กล้าถามไปตรงๆอย่างนี้ ถึงแม้ตนเองจะมีนิสัยค่อนข้างห้าวแต่ไม่ใช่คนหน้าด้านอย่างนี้แน่ๆ
เด็กหนุ่มอดคิดถึงเมื่อสมัยมัธยมไม่ได้ตอนนั้นเขาเองก็เคยเรียนอยู่ในโรงเรียนชายล้วน เมษาไม่ปฏิเสธว่าเคยลองคบหากับผู้ชายบางเป็นพักๆ ดังนั้นจึงไม่รังเกียจการถูกชายด้วยกันจีบแต่อย่างใด
“นั่นสิ” ชายแปลกหน้าหัวเราะหึหึ รอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ช่างสวยบาดตาเหลือเกิน ถ้าจะให้เทียบคงเหมือนรอยยิ้มของเทพบุตร
“ถ้าพี่บอกว่าพี่กำลังจีบเราอยู่ล่ะ เราจะคิดยังไง”
“ผมไม่เคยนอนกับผู้ชายนะ แต่ว่าถ้ากับพี่คิดว่าคงได้อยู่”
รู้ว่าตัวเองพิเรนทร์สุดๆเลย แต่กลับไม่หยุดการพุ่งเข้าใส่คนที่เข้ามาหา คืนนี้จะยังไงแล้วก็ได้เขายอมทุกอยากขอแค่ไม่ต้องอยู่คนเดียวเท่านั้นก็พอ
“กล้าหาญจังนะ”
เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหัวเราะคิกคิก โดยไม่ทันตั้งตัวอีกฝ่ายก็แนบจูบลงมาบนริมฝีปากของเขา เป็นจูบแผ่วๆน่ารักๆชวนให้ใจเต้นตึกตัก
“รังเกียจไหมที่ถูกพี่จูบแบบนี้”
เมษาส่ายหน้าไปมา ความใจง่ายเข้าขั้นแม้แต่กับผู้ชายด้วยกันแบบนี้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรตนเองถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ เพราะว่าตอนนี้เริ่มจะเมาหนักหรืออย่างไรกันนะ
“ถ้าไม่รังเกียจจริงๆล่ะก็พี่ไม่เกรงใจแล้วนะ”
ในที่สุดก็ถูกหิ้วออกไปจากผับทั้งอย่างนั้น เมษาถูกพามายังคอนโดหรู ภายในตกแต่งอย่างสวยงามห้องหับเองก็ใหญ่มากบ่งบอกถึงระดับฐานะของเจ้าของ
“ไปอาบน้ำก่อนสิ แล้วเราจะได้มาสนุกกัน”
“อ่า...ครับ”
เมษาเดินไปยังห้องน้ำอย่างงงๆ เมื่อไปถึงในนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้าออก หลังจากเปลือยเปล่าก็เดินไปล้างตัวใต้ฝักบัว น้ำอุ่นๆแสนสบายพาให้ใจเริ่มสงบลงช้าๆ
“พี่ขออาบด้วยแล้วกันนะ”
สะดุ้งตัวเบาๆเมื่อคนหล่อเหลาเข้ามาในห้องน้ำด้วยอีกคน ถึงแม้จะเป็นคนเชิญชวนเองแต่ก็อยากจะมีเวลาทำใจอยู่เหมือนกันนะ ทว่าตอนนี้เพราะลืมล็อคประตูจึงทำให้ชายหนุ่มเข้ามารุกรานเร็วกว่าที่คาด
“ผิวสวยจังนะ”
ถูกชมอย่างนี้ไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปอย่างไร ในทางกลับกันแทนที่จะรู้สึกดีกลับน้อยเนื้อต่ำใจเสียมากกว่า ก็รูปร่างผอมๆของเขาเมื่อเทียบกับชายหนุ่มที่สูงใหญ่กำยำแบบนี้มันเหมือนเด็กกับผู้ใหญ่เลยน่ะสิ ถึงแม้ว่าตามจริงแล้วระหว่างเขากับอีกฝ่ายมันก็คือเด็กกับผู้ใหญ่อยู่ดีก็ตาม
“พี่อายุเท่าไหร่ครับ”
ถามในขณะที่ถูกกอดเอาไว้ใต้สายน้ำจากฝักบัว ด้วยความที่ตกใจจากการรุกเข้าหาอันรวดเร็วเมษาจึงชวนคุยมากกว่าปกติ
“35 เราล่ะอายุเท่าไหร่ หน้าอ่อนๆแบบนี้คงไม่ใช่สิบหกหรอกใช่ไหม”
ไม่พูดเปล่าผู้ใหญ่กว่าซุกไซ้ลงมาบนซอกคอ เมษาทั้งเสียวทั้งขนลุก ไม่เคยมีใครทำกับเขาอย่างนี้มาก่อนแม้แต่กับมิ้นที่รักมาก
“ผม..อึก...ยี่สิบแล้วนะ บรรลุ...นิติภาวะ..อึก..แล้ว”
แขนขาเริ่มจะอ่อนแรงแบบแปลกๆ เสียงที่ตอบไปก็ขาดห้วงเล็กน้อย เพราะมือใหญ่ลูบไล้ไปตามร่างกายหยอกเย้าส่วนต่างๆโดยเฉพาะกับตรงเครื่องเพศของเขา
“อย่างนั้นพี่ไม่เกรงใจแล้วนะ”
ได้ยินเสียงหัวเราะต่ำๆที่ริมหู อีกฝ่ายประทับจูบลงมาก่อนจะดันให้หลังเขาแนบไปกับผนังห้องน้ำ หลังจากจูบเสร็จอีกฝ่ายย่อตัวลงแล้วครอบครองเครื่องเพศของเขาด้วยปาก
“พี่....ไม่ต้องก็ได้....”
ร้องห้ามแต่ชายหนุ่มฟังเขาเสียที่ไหน แถมนี่มันอะไรอีกฝ่ายใช้ปากเก่งมาก เก่งจนเขาต้องร้องครางออกมาดังๆ
“พี่...อื้อ....เก่ง...อา....ไปแล้ว....”
ในขณะที่เพลิดไปกับการกระตุ้นเบื้องหน้า ที่ช่องทางเร้นลับบริเวณบั้นท้ายก็ถูกล่วงล้ำด้วยนิ้ว จากสัมผัสลื่นๆที่ผลุบเข้าไปง่ายๆ เห็นที่ว่านิ้วของอีกฝ่ายคงชโลมด้วยสบู่แน่ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
“อ๊า....ไม่ไหว....”
ถูกรีดเร้นจากด้านหน้าไม่หยุด เบื้องหลังเองก็ถูกกระหน่ำด้วยนิ้วที่เพิ่มจำนวนมากขึ้น หลังจากปลดปล่อยเป็นครั้งที่สอง เมษาก็อ่อนแรงจนทรุดนั่งลงกับพื้น
“มันยังไม่จบนะ อีกเดี๋ยวพี่จะทำให้เรามีความสุขมากกว่านี้”
มากกว่านี้อีกหรือ ไม่ได้พูดออกไปแต่เมษาถามด้วยสายตาแทน อีกฝ่ายส่งยิ้มละมุนละไมมาให้ก่อนจะขยับจัดท่าทางของเขาเสียใหม่ให้พร้อมต่อการทำศึกที่แท้จริง
“พี่จะเข้าไปในตัวเราแล้วนะ”
เมษาพยักหน้าอนุญาตก่อนจะหลับตาพริ้มปล่อยตัวปล่อยใจให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบ วันนี้แปลก ช่างแปลกเหลือเกินที่เขาได้มาพบและหลงใหลคนแปลกหน้าในพริบตา
นอกจากนั้นการที่มาจบกันด้วยการทำรักเช่นนี้บอกได้เลยว่าไม่เคยคิดถึงเหตุการณ์รูปแบบนี้มาก่อน สถานการณ์ในตอนนี้อยู่เหนือล้ำจินตนาการและสามัญสำนึกของเขาไปไกลโข
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เป็นการฝึกเขียนเรื่องสั้นเรื่องที่สอง เม้นเป็นกำลังใจกันบ้างนะ
-
เมษา ถูกพี่คนนี้หึงใช่มะ :hao3:
รอตอนใหม่นะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อูย แซ่บ
อยากรู้ว่าจะไปรักกันยังไง. ดูคนพี่ท่าจะเชี่ยวมาก
-
ใครจะหึงใคร รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :really2:
-
จะหึงพี่เขาหนักไหมนี่
-
:jul1:
-
ตอนที่2
เมษาไม่รู้หรอกว่าความรักอันมากเกินไปที่มิ้นใช้เป็นข้ออ้างปฏิเสธเขามันคืออะไร เพราะที่เขามอบให้คือการทุ่มเทและทะนุถนอมอย่างที่สุด
ตั้งแต่เล็กเขาต้องทนมองแม่ที่รักถูกพ่อแท้ๆหมางเมินใส่ ความเหงาและความอ้างว้างของแม่ทำให้เมษาตัดสินใจว่าวันใดที่เขามีรักเขาจะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากที่แม่ตายเขาก็อยู่อย่างโดดเดี่ยว ความฝันของเขาคือการได้ทุ่มเทความรักให้ใครซักคนแล้วมีความสุขไปด้วยกัน
ประหลาดอย่างเหลือเชื่อกับพี่พีเขายอมเล่าเรื่องของแม่และแฟนเก่าให้ฟัง ถึงแม้จะแค่มีสัมพันธ์ทางกายด้วยแค่ครั้งเดียวแถมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยก็ตาม
“จริงๆแล้วไม่ใช่มิ้นคนแรกหรอกที่ผมคบด้วย มีอีกหลายคนที่เลิกกับผมไปทุกคนบอกว่าทนรับความรักของผมไม่ไหว แต่ว่าไม่มีใครที่คบกับผมได้นานเท่ากับมิ้นอีกแล้ว”
เล่าให้ฟังระหว่างที่นอนเคียงข้างกันบนเตียงใหญ่ หลังจากผ่านกิจกรรมเร่าร้อนมาเขากับพี่พียังไม่ได้ลุกออกจากเตียงกันเลย คนอายุมากกว่ายังคงเฝ้าแต่นัวเนียกับเขาอย่างไม่รู้เบื่อ แปลกอีกนั่นแหละที่เขาไม่รู้สึกรังเกียจหรือต่อต้านอีกฝ่ายเลยทั้งที่สร่างเมาแล้ว
ทว่าถึงจะบอกว่าเมาก็ไม่ใช่เสียทีเดียว เมษาจำเรื่องเมื่อคืนได้ดียิ่ง เขาจำได้ว่าถูกโจนจ้วงเข้ามากี่ครั้ง ถูกทำให้รู้สึกดีและร้องไห้ถึงกี่หน ประสบการณ์ครั้งแรกกับผู้ชายของเขาที่พี่พีมอบให้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดไว้
“พี่เองก็เป็นคนรักใครแล้วรักมากเหมือนกันนะ เมไม่ใช่คนเดียวหรอกที่เป็น”
เขาถูกพี่พีลูบหัวเบาๆ คงตั้งใจจะปลอบโยน การที่อีกฝ่ายพูดว่าเป็นคนแบบเดียวกันทำให้ดีใจที่ได้มีพวก
“จริงหรือครับพี่พี”
“อื้อ...เพราะอย่างนั้นเราที่มีนิสัยเหมือนๆกันจะไม่มาคบหากันแบบจริงจังกันหน่อยหรือไง พี่คิดว่าเรื่องบนเตียงเราเข้ากันได้ดีมาก และยิ่งได้พูดคุยกับเมพี่ยิ่งรู้สึกอยากจริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ” ตกใจมากที่จู่จู่ก็มาขอคบหาด้วย เมษาไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อน
“พี่ไม่ได้พูดเล่น เมอาจจะกระดากใจที่ต้องคบหาผู้ชายด้วยกัน แต่ถ้าเมคบกับพี่เมไม่ต้องเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหา แต่พี่จะเป็นคนทุ่มเทความรักให้เมเอง เมจะได้ไม่ต้องเหนื่อยที่จะเป็นฝ่ายรักข้างเดียวอีกต่อไปไง”
“มันจะดีหรือพี่พี ไม่ได้หมายถึงกับตัวผมนะแต่หมายถึงตัวพี่นั่นแหละ พี่ยังไม่รู้จักผมดีเลยนะ ผมอาจจะเป็นวัยรุ่นนิสัยเสียก็ได้ใครจะรู้”
“เม ถ้าพี่จะคบเราในฐานะคนรัก พี่ก็ต้องพร้อมที่จะเรียนรู้และยอมรับข้อดีข้อเสียของเมสิ อีกอย่างนิสัยเสียๆของเมพี่จะขัดเกลามันด้วยความรักของพี่เอง คบกับพี่นะ”
เมษาถูกพีจุมพิตที่หลังมือ ดวงตาคมของชายหนุ่มพราวระยับชวนให้เขาจักกะจี้ในหัวใจ เขินเป็นบ้าเลยวุ้ยทำไมพี่พีถึงได้เป็นคนที่เซ็กซี่และช่างหว่านเสน่ห์เก่งขนาดนี้นะ พูดตามจริงเขาเองก็ไม่ได้รังเกียจพี่พีแถมยังรู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆยามที่ได้อยู่ใกล้ หากว่าลองได้คบกันจะเป็นอย่างไรนะ จะล้มเหลวเหมือนกับพวกแฟนเก่าๆหรือเปล่า
“คบกับพี่นะครับเม”
พีขอความรักจากเมษา ทว่ามือไม้และปากกลับไวยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ชายหนุ่มมอบจูบดูดดื่มให้ เขาเคลิบเคลิ้มจนแทบหมดแรง จูบของพี่พีช่างต่างจากจูบที่มีกับพวกผู้หญิงโดยสิ้นเชิง
“พี่พี...อื้อ...”
พยายามจะเอ่ยปากพูดแต่พี่พีก็ประกบปากลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า ยอมแพ้แล้ว เมษายอมแพ้ต่อจูบที่พีมอบให้ เด็กหนุ่มตัดสินใจที่จะเริ่มต้นรักครั้งใหม่กับพี ไม่รู้หรอกว่ากับคนคนนี้จะไปกันได้นานแค่ไหน แต่ดีใจเหลือเกินที่เป็นฝ่ายถูกรักบ้าง เป็นครั้งแรกเลยที่อยู่ในสถานะถูกรักอย่างนี้
“ตกลงคบกับพี่นะครับ”
พีถามเสียงพร่า ดูเหมือนว่าอารมณ์ปรารถนาจะถูกจุดติดขึ้นมาอีกแล้ว โชคดีเหลือเกินที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ดังนั้นเมษาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะไปเรียนไม่ทัน
“ตกลงครับพี่พี”
ตอบออกไปด้วยเสียงแผ่วหวิว เมษาเสียวซ่านจากการถูกลากปลายลิ้นไปตามแผ่นอก มันกำลังจะเริ่มขึ้นอีกแล้ว ครั้งแรกทีทำกับพี่พีมันดีมากๆดังนั้นจึงคาดหวังว่าครั้งที่สองมันจะต้องดีมากด้วยเช่นกัน ให้ตายสินี่เขากลายเป็นคนบ้าเซ็กส์ไปแล้วหรือนี่
เมษาจมอยู่ในห้วงความรักและหฤหรรษ์ซึ่งพีเป็นคนมอบให้จนไม่อาจถอนตัวได้อีกแล้ว ถึงแม้ระยะเวลาที่คบกันจะผ่านไปได้แค่เพียงสามเดือน ทว่าสำหรับเด็กหนุ่มราวกับผ่านไปหลายปี
พี่พียอมให้เขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต เขาสามารถก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของอีกฝ่ายได้ในทุกระดับ ไม่ว่าจะเป็นรหัสเฟสบุ๊คหรือรหัสไลน์เขาทราบมาหมดตั้งแต่แรกจากคนรัก นอกจากนั้นพี่พียังยอมให้เล่นมือถือหรือคอมพิวเตอร์ส่วนตัวโดยไม่มีหวงแหน
การที่พี่พียอมให้เขาทำได้ขนาดนี้ยอมรับเลยว่าเมษาดีใจสุดๆ ทว่าเด็กหนุ่มก็เกรงใจไม่ยอมริดรอนสิทธิส่วนตัวของชายหนุ่มมากไปกว่าการขอเล่นมือถือหรือคอมพิวเตอร์บ้างเป็นครั้งคราว คนรักกันต้องไว้ใจซึ่งกันและกันสิถึงจะถูก สามเดือนที่คบหากันมานี่เขาจึงเต็มไปด้วยความไว้ใจในตัวอีกฝ่าย แน่ล่ะเล่นเปิดเผยทุกตัวตนให้เขาทราบตั้งแต่แรกเสียขนาดนี้
เมษาได้กุญแจห้องของพี่พีมาตั้งแต่วันแรกที่คบกัน ดังนั้นจะเมื่อไหร่ก็ได้เด็กหนุ่มสามารถเข้าไปฝังตัวอยู่ในห้องของพีตามแต่ใจต้องการ นอกจากนั้นหากมีเวลาว่างพี่พีก็มักจะตามรับตามส่งทุกครั้งตอนนี้เขากับพี่พีตัวติดกันไปทุกทียกเว้นเวลาที่ชายหนุ่มทำงานอยู่ในโรงพยาบาล
พี่พีเป็นหมอศัลยกรรมที่มีชื่อเสียง การที่ได้รู้ว่าคนรักเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมทำให้นึกหวั่นใจอยู่บ้าง เมษากลัวเหลือเกินหากคนรอบตัวของพี่พีรู้ว่าคบกับเขาในฐานะคนรักพี่พีอาจจะโดนดูถูก แต่พี่พีกลับไม่ยี่หระแต่อย่างใด ชายหนุ่มบอกแค่เพียง ถึงใครจะรู้ก็ช่างสิ มันไม่ได้ทำให้พี่รักเมน้อยลงไปหรอกนะ เมษาดีใจอย่างที่สุดมันยิ่งทำให้เขาหลงใหลพี่พีมากกว่าเดิม
ตอนนี้เมษานอนกลิ้งรออยู่บนเตียงในห้องของพี เด็กหนุ่มมักมารออีกฝ่ายในห้องอย่างนี้ทุกวันจนหมู่นี้เต้กับเลย์เริ่มจะบ่นหงุงหงิงหาว่าเขาเริ่มตีตัวออกห่าง เมษาได้แต่อธิบายไปว่าระยะนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญของเขากับคนรัก ถึงอย่างนั้นก็มีหลายครั้งที่เพื่อนสนิทน้อยใจจนบ่นไม่เลิก
พี่เต้คนหล่อ; ไงไอ้เมหายหัวไปไหนอีกหะ อย่าบอกนะว่าตอนนี้อยู่กับแฟน
ley@out; แม่งไอ้คนทรยศหมู่นี้ไม่มาดื่มด้วยกันเลยนะเว้ย จะเลิกคบไงวะ
ถูกกระหน่ำต่อว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ในไลน์กลุ่ม เมษาลำบากใจเหลือเกิน อันที่จริงอยากจะเจียดเวลาให้เพื่อนๆบ้างแต่พี่พีนี่สิออดอ้อนเรียกร้องให้เขามาคอยอยู่ใกล้ตลอดเวลา เสียงกระซิบวอนขอหวานๆของชายหนุ่มเป็นดั่งยากล่อมประสาทชั้นดีจนเขาไม่อาจขัดขืน
พี่เต้คนหล่อ;ไม่รู้เว้ยยยยยคราวนี้มึงต้องมาดื่มกับพวกกูให้ได้ ถ้ามึงกลัวแฟนจะเหงาก็พาแฟนมาด้วยเลยพวกกูอยากเจอหน้าคนที่เอามึงไปกกจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวันเหมือนกัน
lay@out;นั่นสิกูก็อยากเห็นเหมือนกันว่ะ
ได้แต่ถอนหายใจ เกิดเขาพาไปพวกมันจะไม่แตกตื่นกันหรอกหรือ ดังนั้นจึงปฏิเสธไปเนิ่นๆ จังหวะนั้นเป็นตอนที่พีพี่กลับเข้ามาในห้องพอดี
“รอพี่นานไหมคนเก่ง ทำอะไรอยู่หือ” พีเดินเข้ามาหาแล้วหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่พี แค่วันนี้เมอาจจะขอกลับเร็วซักหน่อย เพราะอย่างนั้นพี่พีเบามือกับเมบ้างนะ”
เมษาหน้าแดงก่ำ ไม่รู้ทำไมตนเองถึงต้องหน้าแดงทุกครั้งที่พูดเรื่องส่อไปทางเพศกับพี่พี ทั้งที่กับเพื่อนๆต่อให้พูดเรื่องลามกแค่ไหนก็ไม่เคยกระดากอายเลยซักนิด
“ให้พี่เพลาๆแรงแล้วเมจะเพียงพอหรือ เมชอบให้พี่ทำแรงๆไม่ใช่หรือไง”
พียิ้มมีเลศนัย ถึงแม้จะถูกหยอกล้อให้อับอาย แต่เมษาไม่ได้โกรธเลยซักนิด กลับดีใจเสียอีกที่ได้พูดคุยสนิทสนมกับคนรักเช่นนี้
“ไปอาบน้ำสิ วันนี้จะรีบกลับไม่ใช่หรือ แต่พี่ไม่สัญญานะว่าจะอดใจเพลามือให้เราได้หรือเปล่า”
เมษารีบผลุบหายไปในห้องน้ำ เด็กหนุ่มคำนวณเวลาว่าถ้าร่วมรักกันซักหนึ่งชั่วโมง อาจจะพอไปตามนัดกับไอ้เลย์และเต้ทัน จึงรีบอาบน้ำแล้วออกมาอย่างรวดเร็ว
“พี่พีทำอะไรน่ะครับ” พอออกมาก็พบว่าชายหนุ่มกำลังเล่นมือถือของเขาอยู่ แปลก พี่พีไม่เคยเห็นสนใจมือถือของเขามาก่อนเลยนี่นา
“ดูอะไรหรือครับ” เมษาเดินเข้าไปหาแล้วลดตัวนั่งลงบนเตียงข้างๆพี่พี
“เพื่อนเราหรือสองคนนี้” พี่พีชี้นิ้วไปยังรูปในหน้าจอมือถือซึ่งประกอบไปด้วย เลย์ เต้ และตัวเขาเอง
“อื้อ....” เมษาตอบ
“หล่อนะ หน้าตาดีทั้งคู่เลย” หลังจากพูดชมพี่พีก็กดเปิดแอ็ปไลน์เข้าไปดู ชายหนุ่มไล่อ่านข้อความที่เขาคุยกับแต่ละคนอย่างเชื่องช้า
“minnymouseนี่ใครสวยนะ ดูเราสนิทกับน้องผู้หญิงคนนี้จัง”
“เอ่อ....น้องรหัสครับพี่พี”
“วันนี้เราไปทานไอติมกับเขามาด้วยหรือ สนิทกับเขาดีจังนะ” เหงื่อชักเริ่มตก พี่พีไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน วันนี้มันอะไรกันนะ ชักแปลกๆยังไงชอบกล
“แล้วนี่ล่ะ เต้คนหล่อกับlay@out ที่เรารีบนี่เพราะนัดเพื่อนสองคนนี้ไปดื่มเหล้าคืนนี้อย่างนั้นหรือ”
ถึงแม้ว่าจะยกยิ้มแต่ตาของพี่พีเหมือนไม่ได้ยิ้มไปด้วย เป็นครั้งแรกเลยที่เมษาคิดว่าตนเองถูกอีกฝ่ายตำหนิ ไม่เข้าใจว่าตนเองทำผิดที่ตรงไหน เพื่อเบี่ยงเบนอารมณ์ไม่ดีของชายหนุ่มเขาจึงเข้าไปออดอ้อนด้วยการกอดเอวแล้วแนบจูบ
“พี่พีอย่าสนใจเลย พี่พีไม่อยากกอดเมแล้วหรือ”
ไล่จูบไปทั่วใบหน้าของชายหนุ่มหวังจะให้ลืมความไม่พอใจไปเสีย เมษาทำทุกวิธีทางให้พีพึงพอใจดังนั้นจึงลดตัวลงต่ำแล้วครอบครองความเป็นชายของคนรักด้วยริมฝีปาก
“อึก.....อือ.....”
เพราะว่าความเป็นชายของพีช่างใหญ่โตจึงทำให้การครอบครองตลอดลำเป็นไปด้วยความลำบาก เมษาดูดดุนและสลับกับไล่เลียคนตรงหน้าอย่างสุดความสามารถ เขาไม่ได้ยินเสียงครางเลยเพราะก้มหน้าบรรจงปรนเปรอจึงไม่รู้ว่าพี่พีทำสีหน้าแบบไหนอยู่
“หึหึหึ”
อดจะเงยหน้าขึ้นมองไม่ได้เพราะพีพี่หัวเราะเสียงเย็นชา เมื่อเงยหน้าไปก็พบกับรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมร้ายกาจ เมษาสะดุ้งเบาๆพี่พีไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้เขาเห็นเลยซักครั้ง
“หยุดทำไมล่ะครับเม เรารีบไปหาเพื่อนไม่ใช่หรือ”
พี่พีกระชากตัวเขาขึ้นไปบนเตียงตามด้วยโถมทับลงมาแทบจะในทันที ชายหนุ่มจูบหนักๆสลับกับขบกัดไปตามเนื้อตัว ทั้งเจ็บและเสียวซ่าน บอกไม่ถูกเลยว่าตอนนี้กลัวหรือรู้สึกดีกันแน่
“พี่พีเป็นอะไร...อื้อ....”
ไม่รู้ทำไมพี่พีถึงรุนแรงกับเขามากกว่าปกติ ชายหนุ่มสร้างรอยกัดไปทั่วร่างอย่างที่ไม่เคยทำ นอกจากนั้นยังเอาแต่ปรนเปรอตรงยอดอกไม่ยอมจับต้องเครื่องเพศของเขาเลยจนรู้สึกทรมาน
“พี่พีทำไม....อึก....”
อยากจะให้คนรักสัมผัสตรงส่วนนั้นใจแทบขาด พอเอื้อมมือจะไปจับเล่นมันด้วยตัวเองชายหนุ่มก็ตีมือลงมาดัง
เพลียะ เมษายิ่งไม่เข้าใจหนักว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“พี่ยังไม่ได้อนุญาตให้เราจับเลยนะครับ อย่าดื้อสิ เชื่อฟังพี่นะแล้วเราจะมีความสุข”
หลังจากนั้นเมษาต้องทนทรมานอยู่นานหลายนาที พี่พีเอาแต่หยอกล้อยอดอกทั้งดูดดึงจนบวมเป่ง ไม่รู้ทำไมทั้งที่เอาแต่ปรนเปรอแค่ด้านบนเท่านั้นแต่ข้างล่างกลับคายหยาดน้ำสีขาวขุ่นออกมาเสียนี่
“หึหึหึ รู้แล้วสินะว่าถึงพี่ไม่แตะต้องตรงนั้นของเม พี่ก็ยังทำให้เมถึงจุดได้”
“พี่พีใจร้าย”
ถึงจะต่อว่าไปแต่ก็ใช่ว่าจะทำให้คนรักหยุดโปรยยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ อะไรที่เปลี่ยนให้คนอ่อนโยนใจดีกลายเป็นคนช่างรังแกได้ถึงเพียงนี้
“คืนนี้พี่ตั้งใจว่าจะไม่แตะต้อง ตรงนั้นของเมเลยซักครั้งดูสิว่า ถ้าพี่เข้าไปในตัวเมเมจะถึงอีกกี่ครั้งโดยที่พี่ไม่จับตรงนั้นเลย เมเองก็ห้ามเอามือไปจับด้วยนะ”
ไร้เหตุผลที่สุด ถึงพี่พีจะห้ามแต่ถ้าเขาอยากจับใครมันจะหยุดเขาได้ ทว่าพี่พี่จุมพิตลงมาบนมือทั้งสองข้างของเขาอย่างถนุถนอม
“พี่เชื่อว่าพีจะเชื่อฟังที่พี่ขอนะ เพราะฉะนั้นอย่าเอามือไปจับที่ตรงส่วนนี้นะครับ คนดีของพี่”
ไม่รู้ทำไมถึงได้เกิดความคิดคล้อยตามคนรักเสียอย่างนั้น เพราะว่าพี่พีพูดกับเขาด้วยเสียงที่อ่อนโยนเหมือนทุกทีนะหรือ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ทว่าเขาได้แต่พยักหน้าตอบตกลงออกไป
“เด็กดี เดี๋ยวพี่จะทำให้เราลืมคืนนี้ไม่ลงไปทั้งชีวิตเลยนะ”
กล่าวจบเมษาก็ถูกจัดท่าทางเสียใหม่ เด็กหนุ่มถูกจับให้นอนคว่ำหน้าแล้วยกสะโพกขึ้น พี่พีแตะปลายลิ้นลงมาบนช่องทางรักแล้วรัวลิ้นลงมา
“อึก...อื้อ...”
“ชอบแบบนี้ใช่ไหม” ระหว่างที่ถามก็ไล้นิ้วมือไปตามขอบของช่องทางเร้นลับยั่วเย้า เมษาอยากให้ชายหนุ่มใช้ลิ้นกับเขาอีกครั้ง
“ชอบให้พี่เลียตรงนี้สินะ”
“อื้อ...ชอบครับ....”
“อย่างนั้นถ้าอยากให้เลียตรงนี้อีกก็อย่าเอามือไปจับตรงนั้นที่อยู่ข้างหน้านะ”
ในที่สุดเมษาก็ตกลงไปในหลุมพลางของปีศาจร้ายจนได้
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เม้นกำลังใจกันบ้างน้า
-
เจอคนแก่ระดับเซียน เด็กๆอย่างเมษาจะสู้ไรได้
-
อ่านแล้ว
ดีต่อร่างกาย
ดีจริงๆ
ฮ่าฮ่า
-
แอร๊ยย ช่วยไม่ได้จริงๆนะน้องเม พี่พีแกหึงโหดแบบนี้ก็เพราะตัวหนูเองนั่นแหละ
แทนที่จะขอพี่แกตรงๆ งานนี้กี่ชั่วโมงกันน้อที่ถูกทรมาน(ด้วยความรัก) อิอิ
:katai2-1:
-
:m25:
ต้องการเลือดเพิ่ม กว่าเข้าจะลงโทษกันเสร็จ เราลงเหลือดหมดตัว
:L2: :pig4:
-
ไอ้คนขี้หึงน่า จะเป็นพี่พี น้องเมเอ้ย..ยยยยย เอาใจช่วย รอๆๆๆๆๆ :oo1:
-
ตอนที่3
ตลอดสองวันมานี้เมษาจมอยู่บนเตียงเกือบตลอด48ชัวโมง นอกจากกินขับถ่ายชำระร่างกายแล้วไม่มีช่วงเวลาไหนเลยที่จะได้ย่างเท้าออกห่างจากเตียงนุ่มๆในห้องของพี
ยอมรับว่าประสบการณ์ร่วมรักในสองวันนี้ช่างน่าจดจำและลืมไม่ลง ส่วนหนึ่งที่ทำให้ไม่กล้าลบมันออกไปคงเป็นเพราะความเย้ายวนและร้ายกาจบนเตียงที่พี่พีไม่เคยให้เขาได้เห็นมาก่อน
เมษายังจำตอนที่ถูกพี่พีใช้เชือกรัดลงมาบนเครื่องเพศได้ดี ชายหนุ่มหลอกล่อว่าหากทำอย่างนี้มันจะทำให้เขารู้สึกดี ดังนั้นจึงคล้อยตามยอมให้คนรักทำโดยง่าย
นอกจากนั้นพี่พียังใช้ผ้าปิดตากับเขาขณะทำรัก โชคดีที่ยังไม่มีการมัดอย่างอื่นมากไปกว่าที่ตรงเครื่องเพศ หากลามปามไปยังที่อื่นเห็นทีว่าจะกลายเป็นการเล่นเอสเอ็มเป็นแน่แท้
เมษาไม่ใช่มาโซแน่ๆ กระนั้นสองวันที่ผ่านมาก็นับว่าได้ร่วมรักแบบเอสเอ็มเบาะๆไปแล้วก็ว่าได้ ทั้งมัดเครื่องเพศทั้งใช้ผ้าปิดตา ไม่รู้ว่าเขาในตอนนั้นยอมให้พี่พีทำเช่นนั้นได้อย่างไร เพราะรักน่ะสิ เห็นจะไม่มีสาเหตุอื่นนอกจากความจริงเพียงหนึ่งเดียวข้อนี้
เมษารู้สึกว่าร่างกายอ่อนเพลียเหลือเกิน แค่ลากสังขารอาบน้ำชำระร่างกายยังเหนื่อยล้า แน่ล่ะเล่นทำรักมาราธอนกันตลอดสองวันโดยไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ
พี่พีบอกอย่างกะทันหันว่าได้ลาหยุดติดต่อกัน ดังนั้นจึงเป็นช่วงเวลาที่เขาสองคนได้อยู่ตามลำพัง สองวันนี้พี่พีเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน คนรักกลายเป็นคนช่างเผด็จการเอาแต่ใจอย่างไม่น่าเชื่อ
ทว่าถึงจะเป็นอย่างนั้นเมษาก็ยังรับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปนี้ได้อยู่ ไอ้การเล่นเอสเอ็มแบบเบาๆเช่นนี้ถึงแม้จะทำให้ผวาอยู่บ้าง แต่ถ้ามันยังไม่รุนแรงจนเกินไปเขาก็จะทำใจยอมรับในสิ่งที่พี่พีเป็น บอกตามตรงถึงแม้ว่าจะกลัวไม่ใช่น้อยกระนั้นลึกๆกลับมีความสุขที่ได้ทำตามคนรักอย่างบอกไม่ถูก
มาโซสินะ
เมษาสะบัดหน้าไปมาปฏิเสธกับตัวเอง คนอย่างเขาไม่น่าจะเป็นมาโซแบบนั้นหรอก บ้าเอ๊ยแล้วการที่รู้สึกดีนิดๆตอนที่ถูกพี่พีรังแกล่ะมันคืออะไรกันแน่ แปลก ตัวเองชักจะแปลกไปทุกทีเหมือนที่พี่พีเองที่เริ่มจะทำตัวพิลึกพิกล
ในที่สุดเมษาก็อาบน้ำเสร็จจนได้ เด็กหนุ่มใช้เวลานานโขในการล้วงเอาน้ำรักของพี่พีออกมาจากช่องทางเร้นลับ เมื่อออกมานอกห้องน้ำ เขาก็พบว่าคนรักกำลังเล่นมือถือของเขาอยู่
“พี่พีทำอะไรน่ะครับ”
เมษาเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆคนรัก พี่พีดูอารมณ์ดีการที่เห็นอีกฝ่ายยิ้มเช่นนี้มันชวนให้เขาสบายใจตามไปด้วย ในขณะเดียวกันก็เกิดความกังวลเล็กน้อยที่พี่พีเล่นมือถือของเขาอีกแล้ว หากว่าชายหนุ่มไม่ทำตัวพิลึกพิลั่นแบบเมื่อสองวันก่อนคงจะดีมาก เมษาภาวนาไม่ให้เป็นเช่นนั้น
“จำได้ใช่ไหมที่พี่ขอให้เราปิดมือถือสองวัน”
เมษาพยักหน้า เขาย่อมต้องจำได้สิว่าพี่พีขอให้เขาทำอะไร พี่พีบอกว่าไม่อยากให้คนนอกมารบกวนเวลาอยู่ด้วยกัน ดังนั้นจึงขอร้องให้เขาปิดมือถือซึ่งพี่พีเองก็ทำแบบนั้นด้วยเช่นกัน
“ที่นี่พี่ว่าจะลองเช็คมือถือเราดูเลยเปิดขึ้นมาปรากฏว่าเพื่อนๆเราโดยเฉพาะ เต้คนหล่อกับlay@outนี่ไลน์กระหน่ำว่าเรามายาวเหยียดเลยทีเดียว”
พอได้รู้ข่าวสารจากพี่พีเมษาก็หนาวเยือก ลืมไปเลยทีเดียวว่าเมื่อสองวันก่อนนัดดื่มเหล้ากับพวกไอ้เต้เอาไว้ ให้ตายสิป่านนี้ไม่รู้ว่าพวกมันจะด่าพ่อล่อแม่เขาไปกี่ล้านคำแล้ว
“พี่พีขอมือถือให้เมนะครับ เมจะคุยกับเพื่อนนิดหน่อย”
“ถ้าพี่บอกว่าจะไม่ให้ล่ะ” จู่จู่พี่พีก็ยิ้มหวาน ทว่าดวงตาคู่สวยกลับไม่ได้ยิ้มไปด้วย เมษารู้สึกว่าสายตาของพี่พีดูเย็นชาจนรู้สึกได้
“เพื่อนพวกนี้สำคัญกว่าพี่อีกหรือครับเม คงไม่ใช่ใช่ไหม” พี่พีวางโทรศัพท์แล้วเข้ามาสวมกอดเขาเอาไว้แน่นเมษางงไปหมดต่อท่าทางที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงของคนรัก
“วันนี้วันอาทิตย์เมไม่มีเรียนสินะ สัญญากับพี่สิว่าวันนี้เมจะอยู่ที่ห้องทั้งวันรอพี่กลับมา”
“แต่ว่าผมต้องไปพบหน้าพูดขอโทษเพื่อนมันซักหน่อย”
“แค่ขอโทษเองไม่ใช่หรือครับ เมขอโทษเพื่อนพวกนั้นผ่านทางไลน์ก็ได้นี่นา”
พี่พีพยายามพูดกล่อมด้วยเสียงหวานๆ เมษาไม่เชิงว่าคล้อยตาม แต่ไม่กล้าขัดใจคนรักด้วยเกรงว่าถ้าทำลงไปจะเป็นการกระตุ้นให้อีกฝ่ายเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปอีกหรือเปล่า
พี่พีเปลี่ยนไปตอนไหนนะ จริงสิเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนที่เริ่มตรวจมือถือของเขาเมื่อสองวันก่อน ไม่สิเปลี่ยนไปเพราะเขาพูดว่าจะขอกลับบ้านเร็วเพื่อไปดื่มกับพวกเต้หรือเปล่านะ โกรธเรื่องนี้อย่างนั้นหรือ ถึงแม้ว่าเขาเองจะเป็นคนสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันทั้งคืนเองก็เถอะ ควรจะขอโทษตอนนี้ดีไหม พี่พีจะได้หายโกรธ
“พี่พี เมขอโทษนะ พี่พีโกรธเมที่ผิดสัญญาเรื่องที่เมจะทิ้งพี่ออกไปหาเพื่อนแทนใช่หรือเปล่า”
พีเลิกคิ้วน้อยๆก่อนจะหัวเราะหึหึ คนรักยิ้มชอบอกชอบใจ เมษาเดาว่าตนเองคงจับทางชายหนุ่มได้ถูกต้อง
“เมขอโทษนะพี่พี ยกโทษให้เมเถอะนะ” เมษากอดเอวพีพยายามออดอ้อนสุดฤทธิ์
“พี่หายโกรธแล้วล่ะ เอ้าอย่าลืมไปขอโทษเพื่อนเราสิ”
เมษายิ้มดีใจ ในเมื่อไม่โกรธแล้วเขาก็สบายใจ ดังนั้นจึงไลน์ติดต่อเต้กับเลย์ผ่านห้องกลุ่ม
เต้คนหล่อ;ติดต่อมาได้และเหรอสัส
lay@out;มึงมีไรจะแก้ตัวไหมเมพวกกูรอฟังอยู่
เมษายอมรับว่ากลัวเพื่อนทั้งสองคนโกรธเอามากๆ ตอนนี้บอกได้เลยว่าใจไม่สงบขณะที่กำลังจะพิมส์ตอบ พี่พีก็แย่งมือถือไปจากมือ
“พี่พีทำอะไรน่ะ”
“พี่เห็นเมษาลำบากใจพี่เลยจะขอโทษแทนเพื่อนๆสองคนเอง”
“พี่เมแต่พวกเพื่อนๆเขาไม่รู้นะว่าเมคบกับผู้ชาย”
“ถ้าอย่างนั้นพี่จะพิมส์ตอบไปว่าแฟนสาวแล้วกัน” พี่พียิ้มจนตาหยี เมษาถึงกระวนกระวายแต่ก็ยอมปล่อยให้คนรักทำตามใจชอบ
“เท่านี้ก็เรียบร้อย”
พีคืนมือถือให้เมษา เด็กหนุ่มไล่อ่านข้อความที่ตอบโต้แล้วพบว่าคนรักเปิดอกขอโทษกับเพื่อนแทนเขาโดยอ้างว่าตัวเองป่วยกะทันหันเลยจำเป็นต้องให้เขามาคอยดูแล เต้และเลย์ดูจะใจเย็นขึ้นและยอมให้อภัยเขาแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ อ้อจริงสิ วันนี้ทั้งวันเราสลับมือถือกันเล่นดีกว่า เมคิดว่ายังไง”
ถึงแม้ว่าจะถามความเห็นก่อน แต่นัยน์ตาที่จ้องมองมาสื่อชัดว่าไม่ให้ปฏิเสธ เมษาพยายามหาเหตุผลดีดีเพื่อที่จะไม่ต้องสลับมือถือกับพี
“แต่ว่าเผื่อมีใครติดต่อเมมาล่ะพี่พี”
“ถ้าอย่างนั้นเมก็ใช้มือถือพี่โทรไปหาเพื่อนๆสิพี่ไม่ว่าเลยซักนิด”
“แต่ว่า....มันจะดีหรือพี่พี”
“พี่ไม่มีปัญหาเลยซักนิด แล้วก็นะหากมีคนโทรมาหาพี่ เมจะเปิดตัวว่าเป็นคนรักของพี่เลยพี่ก็ไม่ว่านะ”
เมษาทั้งอึ้งและตามไม่ทันต่อข้อเสนอของพี่พี จะให้เขารับสายเพื่อนของพี่พีแล้วเปิดตัวนี่นะ เห็นจะไม่กล้าทำอย่างแน่นอน ทว่าขณะที่จะทักท้วงพี่พีก็ออกจากห้องไปเสียแล้วโดยมีมือถือของเขาติดมือไป เมษามองดูมือถือส่วนตัวของคนรักที่ทิ้งไว้แทนของของเขาด้วยอารมณ์สับสนบอกไม่ถูก
ที่แลกมือถือกันนี่คงไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เขาติดต่อใครทั้งวันหรอกใช่ไหม หึง เขาหรือ ถ้าหึงถึงขั้นนี้มันก็หนักหน่วงเกินไปหน่อยนะ ถึงขนาดแลกมือถือกันเลยนี่ ถ้าเป็นก่อนหน้านั้นเล็กน้อยเมษาอาจจะชอบใจอย่างที่สุดที่ได้รุกคืบยึดเอาสิ่งส่วนตัวของคนรักมาไว้ในครอบครอง แถมยังอนุญาตให้เขารับสายแล้วเปิดตัวได้อีกต่างหาก
แต่ทำไมนะ ตอนนี้เมษากลับกลัวขึ้นมาตงิดๆ เด็กหนุ่มกลัวนิสัยที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วของคนรัก ก็ได้แต่ปลุกปลอบตัวเองว่าอาจจะแค่ช่วงที่ยังไม่ลืมความโกรธ แต่ไม่รู้ว่าพี่พีจะอยู่ในอาการแบบนี้ไปอีกถึงเมื่อไหร่
พี่พีน่ากลัวเกินไปแล้ว
พอรับรู้ได้ถึงส่วนลึกของจิตใจ เมษาก็เอาหมอนมาทุบหัวตัวเองดังปึกๆ เกลียดตัวเองนักที่อยู่ๆก็เกิดความรู้สึกนั้นต่อคนรัก เขาจะกลัวอะไรกันล่ะ แค่แลกมือถือเองแค่นี้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ซักหน่อย สำคัญไปกว่านั้นคือโทรไปคุยกับพวกไอ้เต้ให้รู้เรื่องก่อน คิดได้อย่างนั้นเมษาก็ใช้มือถือของพีต่อสายไปหาเต้ในเวลาถัดมา
หวังว่าพวกมันคงจะรับสายแปลกนะ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เย้ตอนที่สามแล้วเรื่องนี้วางแพลนไว้ว่าจะห้าตอนจบ ใกล้จบแล้ว เม้นเป็นกำลังใจกันบ้างน้า
-
ขอจบแบบสวยๆนะคะอย่ามีใครเจ็บใครตายนะ 55
พี่พีน่ากลัวมากอะ แอ๊บแฟนสาวก้อยังยอม ให้มือถือไว้เลยนี่กะว่าไม่ต้องโทรติดต่องานกับใครเลยรึ
-
บางทีฉันก็ยั้งไม่อยู่ บางทีฉันก็รู้ แต่ทนไม่ไหว
บางทีฉันใจร้อนเกินไป โปรดจงเข้าใจ ที่เป็นไปนะ
(ที่เป็นไปนะ) เป็นไปด้วยรัก แต่อาจจะขี้หึงเกินไป
แต่ใจทั้งใจมีแต่เธอคนเดียว รักเธอคนเดียว ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยนไป
#พี่พีมิได้กล่าว o22
-
:L2: :pig4:
เริ่มกลัวอีกสองตอนที่เหลือ
-
ตอนที่4
การแลกโทรศัพท์กันใช้ผ่านมาได้ถึงสองสัปดาห์ ในที่สุดพี่พีก็คืนมือถือมาให้เขาเสียที ช่วงเวลาที่แลกกันใช้อย่างนั้นเป็นครั้งแรกเลยที่เกิดความรู้สึกเหมือนตนเองไม่เป็นที่ไว้วางใจ คนรักเอาแต่ถามเซ้าซี้ว่าคนที่ติดต่อมาทางมือถือจำนวนมากเป็นใคร ที่ร้ายไปกว่านั้นยังมีการแอบเนียนเป็นตัวเขาโต้ตอบสนทนากับเพื่อนๆที่ติดต่อกันทางไลน์อีกด้วย
ในทางกลับกันเมษาแทบไม่ได้แตะต้องเจ้ามือถือที่พี่พีให้มาเท่าไหร่นัก ถึงแม้จะบอกให้ใช้ตามใจชอบแต่ตอนนี้เขาเกิดความเกรงใจเสียแล้ว สมบัติที่ได้รับมาชิ้นนี้จึงเป็นสิ่งของไร้ประโยชน์ไป
หลังจากที่ได้มือถือของตนคืนมาเหมือนคนรักจะกลายร่างเปลี่ยนไปอีกขั้น พี่พีส่งข้อความมาคุยกันบ่อยมากขึ้นแถมยังโทรไลน์มาตรวจแทบทั้งวันว่าเขาทำอะไรอยู่ ช่วงแรกๆมันก็มีความสุขอยู่หรอกที่ได้คุยกันตลอดเวลา แต่ทุกครั้งที่พี่พีโทรมามันจะพ่วงมาด้วยกฎหรือข้อบังคับต่างๆที่แสนจะเอาแต่ใจ เป็นต้นว่า พีห้ามกลับเกินทุ่มหนึ่งนะครับไม่ได้มาหาพี่ใช่ไหมวันนี้พี่เป็นห่วงนะครับ
ฟังดูก็คล้ายกับการแสดงความห่วงใยแบบคนรักธรรมดา ทว่าเคยมีอยู่ครั้งหนึ่งมันจำเป็นจริงๆให้ต้องกลับบ้านดึก ใครจะไปนึกล่ะว่าพี่พีจะโทรเช็คระหว่างนั้นหลายต่อหลายสาย พอบอกความจริงออกไปว่ารถติดมากเลยกลับบ้านช้า ไม่นึกว่าจะไม่เชื่อถือกัน พี่พีไลน์ไปถามไอ้เต้กับเลย์แทนที่จะเลือกเชื่อคนรักอย่างเขา
ไม่รู้ว่าไอ้เพื่อนสองคนนี้ไปสนิทกับพี่พีตั้งแต่เมื่อไหร่ นี่ขนาดไม่ได้เห็นหน้ายังมีกรี๊ดกร๊าดฝันเฟื่องถึงหมอสาวพราวสเน่ห์วัยสามสิบต้นๆ ให้มันได้อย่างนี้สิรู้สึกเหมือนโดนข้าศึกอย่างพี่พีตีปราการแตกบอกไม่ถูก
เมื่อเพื่อนสนิทที่ควรจะต้องเป็นปราการด่านสุดท้ายที่จะปกป้องเขาในยามที่อยู่ห่างจากพ่อแม่ไม่เข้าข้างเขาเสียแล้ว เมษาก็เหมือนกับถูกแย่งชิงความเป็นส่วนตัวไปจนอึดอัดอยู่บ่อยครั้งและจวนเจียนแทบระเบิด
ไม่เข้าใจพี่พีจริงๆทำไมถึงเปลี่ยนเป็นคนแบบนี้ไปได้ จากที่เคยไว้วางใจกันกลายเป็นตามสังเกตพฤติกรรมทุกฝีก้าว มันชวนให้กังวลอย่างบอกไม่ถูก เมษากลัวว่าพี่พีจะกลายร่างเปลี่ยนเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวยิ่งไปกว่านี้
เสียงเรียกเข้าไลน์ดังขึ้นระหว่างที่นั่งกับเพื่อนๆในร้านอาหาร เมษาสะดุ้งเบาๆเดาว่าคนโทรมาคงไม่ใช่คนอื่นนอกจากพี่พี ไม่อยากรับสายเลยตอนนี้ หากคุยด้วยคงเอาแต่เซ้าซี้ให้เขารีบกลับบ้านเพราะวันนี้ไม่ได้นัดคนรักเอาไว้ให้ไปเจอที่ห้องของอีกฝ่าย
วันนี้ตั้งใจว่าจะไปดื่มอย่างที่ไม่ได้ดื่มมานานกับไอ้เต้กับเลย์แท้ๆ ถ้าจะต้องโกหกมันก็ช่วยไม่ได้ ดังนั้นจึงเตรียมที่จะเตี๊ยมกับพวกเพื่อนๆเอาไว้นี่เป็นแผนการณ์ที่ตั้งใจจะใช้ในวันนี้
“ครับพี่พี” กรอกเสียงไปตามสาย หลังจากเว้นระยะปล่อยให้เสียงเรียกดังอยู่นาน
“เมรับสายพี่ช้านะครับทำอะไรอยู่เอ่ย”
“เมไม่ได้ยินเลยพี่พี เมอยู่กับเพื่อนในร้านอาหาร ขอโทษนะครับ”
“ว้าถ้ารู้อย่างนี้พี่น่าจะส่งข้อความไลน์ถามเต้กับเลย์ตั้งแต่แรกนะนี่ เมรับช้าอย่างนี้พี่ไม่สบายใจเลยนะ”
เมษาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น แค่เขารับสายช้าแค่นี้ถึงกับต้องไปราวีถามเอาจากเพื่อนเขาเลยหรือ อึดอัด อึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก
“เอาล่ะพี่ไม่กวนดีกว่า เมรีบกลับบ้านนะครับถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรมาหาพี่ด้วยล่ะ” ถอนหายใจหนักหน่วงหลังจากคนรักตัดการติดต่อไป
“เป็นไรป่าววะมึง” ไอ้เต้ถามเป็นคนแรก
“มีไรว่ะปรึกษาได้นา” เลย์ถาม เพื่อนของเขาสองคนแสดงท่าทางเป็นห่วงชัดเจน อยากระบายให้ใครซักคนฟัง ดังนั้นจึงเอาเรื่องของพี่พีปรึกษากับทั้งสองคน
“เข้าใจล่ะมึงก็เลยกลัวพี่เขาว่างั้นเหอะ” ไอ้เต้พูดขณะยกกาแฟเย็นขึ้นซด
“หรือมึงว่าพี่เขาไม่แปลกๆไป ถึงขนาดไลน์ถามไปว่ากูทำอะไรบ้างทั้งวันจากเพื่อนในไลน์กูเชียวนะ ข้อนี่มึงก็รู้ดีนี่นาพี่เขาติดต่อกับพวกมึงด้วยนี่” ถึงตรงนี้ไอ้เต้ก็หัวเราะร่วนในขณะที่เลย์ยังตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวราดแกงกระหรี่ของมันไม่พูดไม่จา
“พี่เขาแค่มาถามกูตามประสาแฟนเพื่อน กูเข้าใจอารมณ์สาวใหญ่ขี้ห่วงดีว่ะ มึงทำใจซะนะ มึงเลือกจะคบเขาเอง”
“กูจะทำใจได้หากพี่เขาไม่เนียนไปพูดคุยจะจ๋ากับน้องรหัสกูเพื่อสืบดูว่าความสัมพันธ์ของกูกับเขาถึงขั้นไหนน่ะสิ”
“เฮ้ยจริงดิ น้องเขาไม่รู้สึกแปลกเลยหรือไงวะ แล้วเขาไปคุยกันได้ยังไง” ไอ้เต้ดูสนอกสนใจ
“ก็ช่วงที่กูแลกมือถือกับพี่เขาไง มึงยังแซวอยู่เลยว่ากูซื้อมือถือใหม่”
“อ้าวไม่ใช่ของมึงหรือ ถึงว่าช่วงนี้มึงกลับมาใช้อันเก่า”
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดูเหมือนว่าการที่ไม่เล่าหรืออธิบายไว้แต่เนิ่นๆมันทำให้เต้ไม่เข้าใจความรู้สึกเขาเอาเสียเลย ไม่เข้าข้างกันอย่างนี้เหนื่อยใจเหลือเกิน
“นี่พี่เขายังวางกฎให้กูอีกหลายอย่าง เป็นต้นว่าห้ามกลับบ้านเกินหนึ่งทุ่มเวลาที่ไม่ได้นัดกันบ้างล่ะ”
“อ่าวอย่างนี้มึงก็ไปแดกเหล้ากับพวกกูไม่ได้แล้วสิ” ไอ้เต้ทำตาโต อาการแสร้งตกใจแบบนี้มันชวนให้อยากเอาตีนไปประทับที่หน้า
“กูจะไปแน่นอนอะคืนนี้ กูว่ากูทำตัวเป็นเพื่อนที่แย่มามากพอแล้วหรือมึงว่าไง” พยายามหาคนเข้าข้างแต่ไอ้เต้หัวเราะเหอะๆดูแล้วน่าหมั่นไส้
“มึงทำอย่างนี้มึงจะเลิกกับพี่เขาหรือวะ” ไอ้เต้ถาม
“เปล่านะ แค่ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง กูว่ายอมพี่เขามากเกินไป หลังจากนี้จะต้องพูดกันให้รู้เรื่องถึงความเป็นส่วนตัวของกู”
“มึงพูดอย่างนี้ไม่ดูตัวเองเลยนี่หว่า” หลังจากที่เงียบอยู่นานไอ้เลย์ก็พูดได้เสียที
“ตอนมึงคบกับมิ้นมึงทำยิ่งกว่านี้อีกนะ มึงโทรเช็คเขาทั้งวันบอกว่ามึงเหงา แถมยังบังคับเอารหัสไลน์กับเฟสจากมิ้นเพื่อเช็คดูตลอดเวลา มิ้นมันจะคบหาใครต้องผ่านการแสกนกรรมจากมึงก่อน แม้กระทั่งเสื้อผ้าที่เขาจะใส่มึงยังถือวิสาสะเจ้ากี้เจ้าการเลยใช่ไหม”
“ไอ้เรื่องนั้นมัน....”
เมษาเริ่มต้นหาข้อแก้ตัวให้กับตัวเอง ที่เขาทำกับมิ้นในตอนนั้นเพราะว่าเขาทั้งรักและเป็นห่วงมิ้นมาก เรื่องเสื้อผ้าก็เหมือนกันการที่เขาเจ้ากี้เจ้าการเป็นเพราะไม่อยากให้อดีตคนรักแต่งตัววับๆแวมๆให้ใครเห็นเท่านั้นเอง
“พี่เขาเจ้ากี้เจ้าการถึงเสื้อผ้าที่มึงใส่หรือยังล่ะ ถ้ายังไม่กูไม่เห็นอะไรที่มึงต้องเดือดร้อนในเมื่อตัวมึงก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน มึงทำได้แต่เวลาถูกทำบ้างมึงไม่พอใจขนาดนั้นเชียว”
หดหู่ทันที่ที่ถูกสั่งสอน เมษาไม่มีข้อแก้ตัวใดใดอีก เปรียบเทียบพฤติกรรมของเขากับพี่พีแล้วเด็กหนุ่มก็เห็นว่ามันไม่ต่างกันจริงๆด้วย
“มึงพูดอย่างกับจะบอกว่าคืนนี้จะให้กูเป็นเด็กดีกลับบ้านไปนอนไม่ต้องไปสังสรรค์ด้วยอย่างนั้นล่ะ” เมษาเสียงอ่อยลงอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ใช่อย่างนั้นในเมื่อวันนี้มึงนัดกับพวกกูไว้แล้วแต่เมียมึงไม่อยากให้ไปใช่ไหม แค่ครั้งนี้พวกกูจะปิดให้ ส่วนคราวหน้าถ้าจะชวนมึงไปกูจะไลน์ไปขอให้มึงเอง” ไอ้เลย์ร่ายยาวก่อนจะวกเข้ามาสั่งสอนผมอีก
“กูจะให้มึงคิดดีดีนะ ถ้ามึงคบกับหมอสาวคนนี้แล้วอึดอัดมึงก็ไปบอกเลิกกับเขาซะ แต่ว่าถ้ามึงสำรวจใจดูแล้วว่ามึงรักเขาอยู่มึงต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมกันใหม่เอาให้พวกมึงสองคนอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบ เข้าใจกูนะ”
“แหมไอ้มหามึงสอนได้ดีว่ะ จำเริญๆเนอะ”
ไอ้เต้ตีมือเข้าที่ไหล่เลย์ดังปาบๆ เมื่อถูกชี้แนะแนวทางเช่นนี้เมษาจึงเริ่มสำรวจจิตใจของตัวเองอย่างถี่ถ้วน ยอมรับว่ากลัวพฤติกรรมขี้หวงของพี่พีอยู่มาก ทว่าถ้าจะคิดให้ดีดีเขาเองก็เคยทำแบบนี้กับแฟนเก่าหลายคนเช่นกัน กับคนรักปัจจุบันที่ไม่เกิดอาการอย่างนี้เป็นเพราะว่าอีกฝ่ายยอมเปิดเผยทุกอย่างที่เป็นของตัวเองให้เขารู้ตั้งแต่วินาทีแรก
เกลียดตัวเองจริงๆ เริ่มคิดขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นแฟนที่แย่ เขาไม่สามารถทำให้คนรักสบายใจหรือไว้วางใจได้ กลับกันพี่พีประสบความสำเร็จ ชายหนุ่มทำให้มีความสุขได้โดยที่เขาไม่กลับไปแสดงพฤติกรรมแบบเดิมๆอย่างที่เคยทำมา
พรุ่งนี้เขาจะพูดกับพี่พีให้รู้เรื่อง หากมันจะทำให้พี่พีสบายใจเขาอาจจะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเขาใหม่อีกนิด คิดไว้ว่ามันจะต้องดีขึ้นแน่ๆหากได้พูดกันตรงๆจนต่างคนต่างเข้าใจ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เย้ตอนหน้าจบแล้ว ไม่รู้ว่าสนุกไหม แต่เม้นเป็นกำลังใจกันบ้างน้า
-
เออ..มันก็จริงนะ
ตอนที่เราทำใส่คนอื่น..เรารู้แต่ว่ามันโอเคนะ
แต่ถ้าตรงกันข้าม เราเป็นคนโดนเองบ้าง..กลับรู้สึกไม่โอเค
นี่ล่ะ..รักของคน
หุหุ
-
หวังว่าสองคนจะคุยกันดีๆนะให้มันมีตรวกลางมีลิมิตที่ทั้งสองฝ่ายแฮปปี้ดีกว่าเนอะ
-
ขอให้จบสวย..ยยยยยย :ling3:
-
:L2: :pig4:
คุยกันก่อน รู้เรื่องไม่รู้เรื่องค่อยว่ากันอีกที
-
ตอนที่5
หลังจากตัดสินใจว่าจะพูดกับพี่พีให้รู้เรื่องเมษาก็สบายใจขึ้น คืนนี้ยอมรับว่าตัวเองทำผิดที่คิดโกหก แต่ทว่าเพราะไม่อยากมีปัญหากับพี่พีดังนั้นจึงแอบมาสังสรรค์กับเต้และเลย์ที่ผับร้านประจำ
ขณะที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานไปพลางดื่มเหล้าไปพลาง เมษาก็พบว่าจู่ๆเพื่อนทั้งสองคนก็ทำหน้าแปลกๆ เด็กหนุ่มรู้สึกว่าสายตาของทั้งคู่จับจ้องไปยังด้านหลังของเขา
“มีอะไรหรือครับพี่” เต้เอ่ยถามเป็นคนแรก เมษาอดที่จะหันไปมองไม่ได้
“อึก...พี่พี....” เหมือนหัวใจของเขาจะไปกองอยู่ที่พื้นแล้วทั้งหมด ตอนนี้สีหน้าพี่พีดูหน้ากลัวมาก ถึงแม้จะไม่ได้แยกเขี้ยวด้วยความโกรธก็จริง แต่ยิ้มเย็นกับดวงตาเย็นชาที่กวาดมองมายังตัวเขาช่างกดดันจนเมษาตัวสั่นเทานิดๆ
“เฮ้ยเมมึงรู้จักพี่เขาหรือวะ” เลย์ถามบ้าง ตอนนี้ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนพร้อมเพรียงกัน เพื่อนทั้งสองหันมามองที่เขาเป็นจุดเดียว
“พี่พีเองไงครับ ยินดีที่ได้พบกันเป็นครั้งแรกนะเต้เลย์ ยังไงพี่ขอพาตัวเมกลับก่อนนะครับ นี่มันดึกมากแล้ว”
กล่าวจบพีก็คว้าจับข้อมือของคนรัก เมษานิ่วหน้าด้วยความเจ็บเพราะชายหนุ่มออกแรงบีบลงมามากพอดู เด็กหนุ่มจำต้องสาวเท้าเร็วๆเดินตามคนที่ทำเหมือนกำลังจะออกวิ่ง
“พี่พีรอก่อนนะ เดินช้าๆหน่อยสิครับ”
ไม่มีแม้แต่คำตอบ แถมอีกฝ่ายก็ไม่ชะลอการก้าวเดินอีกด้วย ไม่นานนักเมษาก็ถูกจับยัดเข้าไปในรถ ระหว่างการเดินทางกลับบ้าน พีไม่พูดอะไรกับเขาซักคำ เด็กหนุ่มปากคอสั่นไปหมด ด้วยไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้น
โกรธ พี่พีต้องโกรธมากแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงหันมาพูดอะไรกับเขาบ้าง การที่ชายหนุ่มเอาแต่นิ่งเงียบแบบนี้มันทำให้เมษากดดันไปด้วย ทำอย่างไรดีนะต้องขอโทษ ต้องพูดขอโทษออกไปสิ
“พี่พีเมขอโทษ” เมษากล่าวออกมาหลังจากถูกกระชากออกจากรถทว่าพีไม่ตอบคำอีกฝ่ายกึ่งลากกึ่งจูงพาเขาไปยังห้องพักส่วนตัว เมื่อมาถึงที่หน้าเตียง เด็กหนุ่มถูกบังคับจับให้นั่งลงบนเตียง ในที่สุดพี่พีก็ยอมมองหน้าเขาเสียที
“พี่พีเมขอโทษนะ เมผิดเอง พี่พีโกรธที่เมโกหกใช่ไหม” แทนคำตอบพีหัวเราะหึหึในลำคอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจที่เมษาไม่เคยพบเห็นประดับอยู่บนใบหน้าของคนรัก
“ถ้าเมษารู้สึกผิดจริงๆก็ควรยอมรับการลงโทษ เมษาจะยอมรับไหมละ”
เหมือนหัวใจของเมษาจะวูบลงไปอยู่ที่ปลายเท้าอีกแล้ว ต้องถึงกับลงโทษเลยหรือ ตอนนี้เริ่มจะกลัวขึ้นมาแล้วสิ แต่ชั่วขณะหนึ่งก็เกิดแรงฮึดขึ้นมา การที่พี่พีไม่ยอมไว้ใจเขาขนาดนี้มันเป็นความผิดของเขาเอง การที่จะให้คนรักไว้ใจมีแต่ต้องมอบความจริงใจออกไปให้อีกฝ่าย เด็กหนุ่มรักพีและคิดว่ารักมากกว่าใครๆที่คบมาด้วยทั้งหมด ดังนั้นครั้งนี้จะยอมให้คนรักทำตามใจชอบจนถึงที่สุด เพราะเขาไม่อยากให้รักครั้งนี้ต้องพังทลายไปเหมือนกับคราวก่อนๆ
“เมจะยอมให้พี่ลงโทษใช่ไหม” พีหยิบเอาเชือกสีแดงออกมาจากลิ้นชัก เมษาสูดหายใจเข้าลึกเพราะจินตนาการออกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ เอาวะ เป็นไงเป็นกันถ้ามันจะทำให้พี่พีหายโกรธ
“พี่พีจะลงโทษผมก็ได้ ทว่าอยากให้พี่พีรู้ไว้ว่าที่ผมยอมเพราะผมรักพี่พีมาก แล้วก็อยากให้เขาใจว่าถึงผมจะสุงสิงกับคนอื่น ผมก็ไม่เคยลืมความรักที่มีต่อพี่พีเลย”
พูดจบ เมษาก็ก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นจนเปลือยเปล่า เด็กหนุ่มเดินเข้าไปกอดเอวคนรักพร้อมกับซบหน้าลงบนแผ่นอก
“ผมรักพี่พีมากนะ รักมากจนไม่คิดว่าจะรักใครได้มากขนาดนี้ รู้อยู่ว่าระยะเวลาที่เราคบกันมันยังสั้น แต่ผมไม่ได้โกหกจริงๆนะ”
จากนั้นเมษาก็เสนอจูบให้พี พวกเขาแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม เด็กหนุ่มแทบไล่ตามการรุกเร้าของคนรักไม่ทัน เขาถูกทำให้เคลิบเคลิ้มหลงใหลรู้ตัวอีกทีแผ่นหลังก็แนบกับเตียงอันอ่อนนุ่มเสียแล้ว
“พี่พีจะลงโทษ เมก็ได้ คราวนี้เมเป็นคนผิด แต่ว่าพี่พีอย่าโกรธจนขอเลิกคบกับเมเลยนะ”
วอนขอออกไปเพื่อให้คนรักเห็นใจ แทนคำตอบพี ลากปลายลิ้นไปตามเนื้อตัวร้อนผ่าวกระตุ้นให้เมษาเกิดราคะขึ้นมา เมื่อชายหนุ่มหยอกเย้าที่ยอดอกเด็กหนุ่มก็แอ่นอกเข้าหาลิ้นร้อนด้วยความเสียวซ่าน
“อื้อ....พี่พี เมเสียว”
พีส่งยิ้มหวานๆมาให้ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าจับเครื่องเพศของเมษาแล้วเริ่มต้นชักรูดช้าๆ เด็กหนุ่มรู้สึกดีจนลืมไปสิ้นว่าก่อนหน้านั้นทั้งเกรงใจและหวาดกลัวคนรักมากแค่ไหน ร่างบางปล่อยตัวไปใจไปกับแรงกำหนัดที่ถูกปลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ
“อึก...อ๊า....”
“ร้องอ๊างๆแบบนี้เหมือนไม่ได้กำลังถูกทำโทษเลยนะ” พีหัวเราะหึหึแต่ยังเฝ้าปรนเปรอเครื่องเพศของคนรักอย่างไม่รู้เบื่อ เมษาแทบไม่ได้ยินอะไรอีกต่อไปแล้วเด็กหนุ่มจับจนอยู่กับความรู้สึกสะท้านที่ชายหนุ่มเป็นผู้มอบให้
“พี่จะโกรธเมได้ยังไงเมษาต่างหากที่ต้องเป็นคนโกรธพี่ เมษาน่ารักอย่างนี้มันทำให้พี่ทั้งรักทั้งสงสารเรารู้ไหม” กล่าวจบพีก็จับแยกขาคนรักแยกออกกว้างก่อนจะลงลิ้นไปยังช่องทางเร้นลับด้านหลัง เมษาดิ้นพล่านด้วยความสุขสม
“พี่พีหมายถึง...อื้อ....อะไร.....” เมษาพยายามตั้งสติ ตอนนี้เครื่องเพศถูกเล้าโลมด้วยปาก ภายในช่องทางก็ถูกเสียดแทงด้วยนิ้วที่ชำแรกเข้ามา
“อื้อ....พี่พี....อ๊า....” ครางจนแทบเสียงแหบพร่าตอนนี้ภายในร่างกายถูกแทนที่ด้วยความใหญ่โตของคนรัก พีจ้วงแทงไม่ยั้งจนเมษาร้องออกมาไม่เป็นภาษา
“เม..ที่น่ารัก อื้อ...หากพี่จะบอกว่าพี่เป็นคนใจร้ายมากกว่าที่คิดเมจะให้อภัยพี่ไหม”
ถูกถามขนาดกระแทกกระทั้นหนักหน่วงอย่างนี้ ทำให้เมษาคิดอะไรไม่ออก ทว่าเด็กหนุ่มพยายามรวบรวบความคิดและความรู้สึก ตอนนี้เป็นตัวเขาเองไม่ใช่หรือที่รักพี่พีมากจนไม่อยากจะตัดใจ เมื่อตกลงมาในนรกลึกถึงเพียงนี้แล้ว เด็กหนุ่มก็รู้สึกว่ามันคงช้าเกินไปที่จะตะเกียกตะกายขึ้นมา
“อื้อ....หากว่าไม่เลวร้ายมา...กอ๊า....เม.อึก..จะให้อภัยพี่”
“จริงนะ” พีถามย้ำเพื่อความมั่นใจกระนั้นก็ไม่ยอมหยุดโจนจ้วงเข้ามา พอเมษาพยักหน้ายืนยัน คนรักก็ยิ้มกว้าง ขยับโยกกายเข้ามาหนักหน่วงกว่าเดิม
“พี่พี ....อึก....ดีจังเลยครับ เมรู้สึกดีมากๆ...อ๊า”
“พี่ก็เหมือนกับครับเม เรามาถึงพร้อมๆกันนะ”
จากนั้นทั้งเมษาและพีก็ใช้เวลาในการร่วมรักกินเวลานานนับชั่วโมง หลังจากเสร็จสมกันเป็นครั้งที่สาม ทั้งคู่ก็พากันนอนหอบฮัก พวกเขาสวมกอดกันและกันแน่นด้วยดื่มด่ำในความรักอันล้นปรี่และมอบความอบอุ่นของร่างกายให้แก่กัน
“พี่พีมีอะไรก็พูดมาเถอะครับ” เมษาเปิดโอกาสให้คนรักพูด เพราะเหมือนว่าพี่พีมีอะไรอยากจะเอ่ยอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา ตอนนี้เองที่คนรักถอนหายใจออกมาแล้วเริ่มพูด
“พี่เป็นพี่ชายของนัท เพื่อนในกลุ่มเม”
ยอมรับว่าเมษาตกใจอย่างหนัก เขาไม่คาดมาก่อนว่านัทกับพี่พีจะเป็นพี่น้องกัน กระนั้นก็แปลกอยู่ เด็กหนุ่มรู้สึกว่าสภาพจิตใจเขานิ่งและพร้อมจะรับฟัง เขาอยากรู้ความจริงที่ชายหนุ่มจะเล่าออกมาทั้งหมด
“เล่าต่อสิครับ”
“นัทมาเล่าใหพี่ฟังว่าเมเป็นคนร้ายกาจ ทั้งยังเล่าให้ฟังว่าเมปฏิบัติกับคนรักยังไง พี่ยอมรับว่าที่เข้าหาเมเพราะต้องการสั่งสอนเมล้างแค้น พี่อยากให้เมเข้าใจว่าการที่เมไม่เว้นระยะให้คนรักบ้างมันเป็นยังไง”
ตอนนี้เองที่พี่พีทำหน้าเซื่องซึม คงรู้สึกผิดที่ตัวเองทำมาก ก็แปลกอีกที่เมษาไม่รู้สึกโกรธ
“พี่พีมาล้างแค้นเพราะเมชกน้องชายพี่จนสะบักสะบอมใช่ไหม” เมษาตีหน้านิ่ง
“ใช่”
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็หายแค้นแล้วสิ” พีถอนหายใจเฮือกใหญ่
“พี่จะแค้นเมได้อย่างไร เมถูกพี่รังแกมากขนาดนี้”
“พี่ไม่แค้นเมก็ดีแล้ว แต่เมไม่ให้อภัยพี่” เมษาขยับลุกขึ้นคร่อมร่างของพี พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปประชิดจ้องตากันอย่างไม่ลดละ
“จากนี้ไปพี่พีต้องสาบานว่าจะเป็นคนรักของเมตลอดไป ห้ามวอกแวกหรือทรยศเมอีกอย่างเด็ดขาด”
ตั้งใจว่าจะแกล้งให้คนรักกลัวแท้ๆ แต่เป็นตัวเองเสียอีกที่ใจเต้นระทึกด้วยความหวาดเกรง หากว่าพี่พีบอกว่าพอแล้วและไม่ต้องการจะยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกต่อไปล่ะ หากอีกฝ่ายบอกว่าที่ผ่านมาแค่เล่นสนุกล่ะ เมษาคงจิตใจแหลกสลายจนไม่มีชิ้นดี ทว่า รอยยิ้มหวานๆของพี่พีแทนคำตอบได้ดี คนรักคว้าตัวเขาเข้าไปกอดรัดแล้วประทับจูบลงมา
“เมษาทำให้พี่แปลกใจได้ตลอด ที่รักพี่ดีใจเหลือเกินที่อุตส่าห์ให้อภัยพี่ ทั้งๆที่พี่เป็นคนเลวอย่างที่สุด ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่นะครับ”
“เมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงให้โอกาสพี่ บ้างทีเมอาจจะกลัวการสูญเสียก็ได้ อาจจะไม่ได้หมายความว่าเมรักพี่พีมากเท่าเดิม”
“พี่จะใช้เวลาทั้งชีวิตพิสูจน์ตัวเองครับเม ระหว่างนี้ให้โอกาสพี่ อย่าได้ทิ้งพี่ไปไหนนะครับ”
กล่าวจบพีก็จูบลงมาอีกครั้ง เมษากับพีเฝ้าจูบกันเช่นนั้นอยู่เนิ่นนาน เพราะได้เรียนรู้รู้ว่ารักคือการเข้าใจและยอมให้อภัย ดังนั้นเมษาจะไม่ยอมพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง เด็กหนุ่มตัดสินใจจะประคองความรักที่กำลังจะเริ่มต้นครั้งนี้ไว้ให้ยาวนานที่สุด เพราะรู้ดีว่าตนเองถลำลึกจนไม่สามารถจะตัดใจได้อีกต่อไป
“รักนะครับเม”
“เมก็รักพี่พีเหมือนกัน”
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หักมุมหรือเปล่านะ แต่ก็ถือว่าลงเอยด้วยดีอยู่หรือเปล่าน้า ขนาดคนเขียนยังไม่มั่นใจเลย555555
เม้นเป็นกำลังใจบ้างนะ
-
:katai2-1: ปรบมือ. หักมุมสิคะ แต่ชอบจัง
เราเดาว่าถ้าจบแบบเอสมาเจอเอ็มก้อแฮปปี้ได้แต่เราว่ามันคงไม่ฟินสักเท่าไหร่. จบแบบนี้ดีแล้ว
คนรักมากกว่าย่อมแพ้เสมอ. เพราะงัเนน้องเมชนะใสๆค่ะ. :mew1:
-
โอ้ว......เนียนมาก สุดยอดดดด :z3: :z3: :z3:
ไม่ได้คิดในแง่พี่พี เป็นพี่นัทเลย :ling1: :ling1: :ling1:
คิดว่าเป็นคนที่เข้าไปเที่ยวแล้วจีบเม
แล้วที่พี่พี หึงมากมายนี่แกล้งหึงหรือเปล่า
ไม่ใช่เพื่อแก้แค้นเม แล้วทำเป็นหึงเหมือนเม
ตอนนี้ขอคบกันจริงำ ใช่ไหม
ไรท์ อย่าเพิ่งจบนะ มาลงต่ออีกนะ ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คาด-ไม่-ถึง
กลัวพี่พีจะซาดิสซ์ มโนไปโน่น..นนนนน ถ้ามีตอนพิเศษก้อดีนะจ๊ะ สนุกน่าติดตามจ้า :really2:
-
ก็คิดอยู่ว่าเหมือนเมษาจะโดนดัดหลัง
-
จงใจแกล้ง
แต่สุดท้ายงานเข้าตัว
น่ารักดีเรื่องนี้
-
:heaven
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 ให้ข้อคิดดีมากๆค่ะ
-
:L2: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
o13 ขอบคุณครับ
-
น่ารักจัง ชอบพี่พีที่ดิบเถื่อนได้อารมณ์ :hao6:
-
โดนแล้วไงเม ดีนะที่จบแฮปปี้
-
:hao7: :hao7:
-
ก็ว่าแล้วไง ต้องเป็นพี่น้องกับนัทแน่555
-
อะไรที่เกินไปมักไม่ดีนะเออ
-
:pig4: :pig4:
-
เฮ้ออ อ่านไปก็ลุ้นไป :hao6:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ถ้าเป็นเรื่องยาวต้องมันส์แน่ๆ :impress2:
-
หูยยยยเรื่องนี้ใช้ได้เลย มีความแซ่บ มีความเผ็ดร้อน น่าจะเป็นเรื่องยาว สนุกมาก สอนอะไรหลายๆอย่างแฝงมาในเรื้องด้วย เป็นกำลังใจให้ค่า
-
ชอบบบ อยากให้มีตอนพิเศษจังค่ะ
-
:3123: :3123:
-
อะไรว่ะ งงไปหมด รักกันง่ายได้กันเร็วมาก
-
เอาอีกได้มั้ยอ่ะ :mew3:
-
:call: หลอนนะถ้าเจอแบบนี้
-
หักมุมเลยอ่ะ คิดไม่ถึง ฮ่าๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบห้วนไปนิด แต่ก็โอเค o13 o13
-
สนุกมากค่ะ
-
ไม่โดนกับตัวก็ไม่รู้ว่ามากหรือน้อย
-
อ่านไปก็ลุ้นไปว่าจะBad End ไหม
คิดไม่ถึงเรื่องนี้เหมือนกัน แค่คิดว่าเรื่องดูตัดจากประเด็นของมิ้นเร็วจัง จากที่เมรักมิ้นมากๆก็ดูเปลี่ยนมารักพี่พีเร็วจัง
แต่ที่น้องเมติดเตียงไป2วันเนี่ย มาจากความหื่นพี่พีล้วนๆเลยใช่ไหมคะ 5555 :hao6: :hao6:
-
จะดัดนิสัยเขาแต่ก็หลงเขาจริงๆสินะ :laugh3: :laugh3:
-
:pig4:
-
คู่นี้แซ่บมากกกก
อยากให้มีตอนพิเศษจังค่ะ
อยากรู้ว่าหลังจากนี้พี่พีกับน้องเมใครจะหึงมากกว่ากัน
-
แซ่บบบบค่าาาา แอบอยากให้น้องเมโกรธอีกซักตอน สองตอน แล้วให้พี่พีมาง้อ แต่มันก็จะไม่เป็นเรื่องสั้นอ่ะเนอะ. สนุกมากๆเลยค่า
-
จบไวจางง อยากได้บทส่งท้ายอีกนิ้สสส น่ารักดีค่ะ อ่านเบาๆเพลินๆ
-
หืมมมม ตอนแรกกะจะล้างแค้น แต่กลับตกหลุมรักซะก่อน Happyไปจ้า
:mew1:
-
สนุกมากเลยค่า
-
เอาจริงๆถ้าเจอคนรักเช็คโน่นนี่มากๆๆๆ แบบพี่พีก็ไม่ไหวนะ
เอาให้มันพอดีๆ ^^
-
ยังไม่อยากให้จบเลย สนุก
-
ขอบคุณครับ กด +1 ให้นะครับ :a9:
-
มาอ่านอีกรอบ ^^
-
นี่ก็แอบเอะใจไปแป๊บนึง แต่หักมาจบแบบนี้ก็โล่งอ่ะ แหะๆๆไ
-
:pig4:
-
โอ้ยยยยมันพีคคคคคค แต่ดีใจนะที่ต่างให้อภัยกัน ค่อยเรียนรู้กันไป เมน่ารัก พี่พีก็หื่นนนน จะมาล้างแค้นดันรักเขาสะนี่ อิอิ สนุกค่ะ