พิมพ์หน้านี้ - รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: tae ที่ 06-01-2007 20:48:19

หัวข้อ: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 06-01-2007 20:48:19
รักรสแซ่บกับภรรยาสุดแสบ : by katesnk

“ว้าก !!!!....”
ผมร้องลั่น ราวกับควายถูกเชือด เมื่อมองบัตรนักเรียนในมือ ซึ่งผมเจอมันหล่นออกมาจากกระเป๋าสตางค์ตรงหัวเตียง ของคนที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอนนุ่มของผม เสียงร้องที่ดังก้องจนห้องแทบสะเทือนปลุกให้ร่างเพรียวบาง ผิวขาวนวลลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย พอเขาเห็นร่างเปลือยของผมที่ยืนจังก้าอยู่กลางห้องถนัดตา ก็ถลาลงจากเตียงแล้วแหกปากสวนออกมา

“เฮ้ย อ้ายบ้า อ้ายฝรั่งแก่ลามก แกเป็นใครวะ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ”



ผมรีบตะครุบตัวคนที่ร้องโวยวาย ดึงมากอดไว้ในวงแขน และเอามือแข็งแรงปิดปากเขาไว้

“ใจเย็นๆไว้ไอ้หนู แหกปากอยู่ได้ ดูดีๆเสียก่อน นี่มันห้องฉันนะ ใช่บ้านเธอเสียที่ไหน แล้วอีกอย่าง ฉันก็อายุ แค่30 เอง ยังไม่ถึงขั้นแก่ ถึงฉันไม่ได้หล่อมากมายเหมือนดาราหนัง แต่หน้าตาก็ไม่แย่จนทรยศอายุไปไกลขนาดนั้นหรอก เรามานั่งคุยกันอย่างสงบดีกว่า”

เด็กนั่นจ้องตาผมเขม็ง คงทั้งแปลกใจที่เห็นฝรั่งอย่างผมพูดไทยได้ปร๋อ และคงตกใจไม่แพ้ผมที่ต้องตื่นมาในสภาพที่เปลือยเปล่า โดยมีคนแปลกหน้าอยู่ในห้องด้วย ในสภาพที่เดาออกได้เลยว่าเมื่อคืนเราสองคนได้มีกิจกรรมเข้าจังหวะทำร่วมกันอย่างลึกซึ้งแค่ไหน

“อูย”

คนร่างบาง ร้องอุทานออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อนั่งลงไปบนเตียง เขากระโดดโหยง มองผมอย่างงุนงง ผมมองหน้าเขา แล้วตวัดสายตากลับไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว มีเลือดแห้งๆเปรอะเปื้อนอยู่บนผ้าปูเตียงสีขาวนั่น คราวนี้ผมร้องขึ้นมาบ้าง ตาเหลือกค้างหนักกว่าเก่า สำนึกได้ว่า ผมได้ยุ่งเกี่ยวกับเด็กบริสุทธิ์เข้าไปเสียแล้ว มิน่าเจ้าเด็กนั่นถึงกับนั่งไม่ได้เอาเลย
“เฮ้ย ไมค์ เด็กที่พามาให้ฉันเมื่อคืนนี้ แกพามาจากไหนวะ”

ผมกรอกเสียงขุ่นลงไปในโทรศัพท์ ขณะถามเจ้าไมค์เพื่อนตัวดี ที่ส่งเด็กชายอายุ 15 ปีมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ผม คนที่ผมเข้าใจผิดคิดว่าเขาบรรลุนิติภาวะแล้ว คนเอเชียนี่ดูยากจริงๆ เด็กนั่นอายุนิดเดียว แต่ตัวสูงพอสมควร เพียงแต่รูปร่างเท่านั้นที่ดูบอบบางอ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิง ด้วยความที่ผมเมาแล้วก็เริ่มจะหื่นกามแล้วเลยทำให้ไม่ทันสังเกตคนที่ตัวเองปล้ำอยู่เมื่อคืนนี้

“ข้างสวนลุม เห็นนั่งอยู่คนเดียว ท่าทางเมาๆ สงสัยเป็นพวกเด็กขายว่ะ ฉันก็เลยลากขึ้นรถมา แล้วเจ้าเด็กนั่นก็ไม่เห็นพูดอะไร เอาแต่งัวเงีย เหมือนจะหลับท่าเดียว แล้วเป็นไง เปิบพิศดารรอบดึก เด็ดดวงไหมเล่า”

เพื่อนผมตอบกลับมา ท้ายประโยคทำเสียงหยอกเย้า แต่ผมไม่มีอารมณ์ไปกับมันด้วย

“ดีกับผีอะไรเล่า รู้หรือเปล่าวะ ว่าแกจะทำให้เราสองคนติดตาราง ข้อหาทำอนาจาร และพรากผู้เยาว์ 2 คดีเชียวนะโว้ย เด็กนั่นน่ะ อายุ แค่ 15 กำลังเรียนชั้น ม.4 โรงเรียนเดียวกับที่ฉันจะไปสอนภาษาอังกฤษเดือนหน้านี้ด้วย ซวยจริงๆ ดันล่อว่าที่นักเรียนของตัวเองเข้าไปแล้ว”

“อ๊ะ เป็นยังงั้นได้ไงวะเจฟ โหย ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้นายเดือดร้อนนะ แค่อยากให้นายมีความสุขในวันเกิด แล้วเมืองไทย ก็ได้ชื่อว่ามีเด็กขายน่ากินเยอะ พอไปเจอเด็กนี่เข้า ฉันก็เข้าใจว่าเป็นพวกอย่างว่า เลยพามาหานายไง แล้วตอนนี้เด็กนั่นอยู่ไหนล่ะ กลับไปแล้วเหรอ”

ไมค์ขอโทษขอโพยผม คงไม่ได้ตั้งใจจริงๆ คืนนั้นมันกับผมเมาด้วยกันทั้งคู่ คงจะตาลายกันบ้างล่ะ

“กลับอะไรล่ะ นี่ยังนอนซมอยู่ในบ้านฉันอยู่เลย เป็นไข้ตัวร้อนจี๋ ลุกไม่ขึ้น เมื่อคืนนี้ฉันเผลอทำรุนแรงกับเขามากไปหน่อย เพราะเชื่อแกนั่นแหละ ไอ้เพื่อนตาถั่ว นึกว่าเด็กขาย เลยอัดเสียไม่ยั้งเลย ถ้าฉันติดคุก ก็อย่าลืมไปเยี่ยมฉันแล้วกัน หาข้าวหาน้ำ ที่ฉันชอบ มาให้กินด้วยนะ”

ผมแว้กใส่มัน ก่อนจะวางสายลง แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง ข้างๆ ร่างบอบบางที่นอนครางหนาวสั่นอยู่ใต้ผ้าห่ม
“นี่ตาลุงฝรั่ง........”

หนอยเจ้าเด็กแสบ พอฟื้นไข้ หน้าตาสดใส เพราะผมคอยดูแลป้อนยาป้อนข้าวให้ ก็เนรคุณด้วยการเรียกผมอย่างนี้เชียว นี่หาว่าผมแก่หรือไง รู้ไหมเนี่ยว่ามันเป็นปมด้อย ฝรั่งอย่างผมอิจฉาคนเอเชียก็ตรงที่ตัวเล็กแล้วก็ดูแก่ช้า ไม่เหมือนคนทางแถบบ้านผม ซึ่งดูหน้าตาจะไปไวกว่าอายุเหลือเกิน

“บอกแล้วไง ว่าอย่าเรียกลุง ฉันอายุน้อยกว่าพ่อแม่เธอเสียอีก ชื่อฉันก็มี ออกเสียงได้ไหม พ่อนักเรียน”

“ก็ได้ ....เจฟ ....เจฟ ....เจฟ .....พอใจไหม”

คนตรงหน้าทำปากยื่น เรียกชื่อผมหลายครั้ง อย่างประชดประชัน

“อื้อดี สำเนียงใช้ได้ เอ้ามีอะไรก็ว่ามา”

“แม่บอกว่า คุณได้ผมแล้ว ต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับผม ไม่อย่างนั้นจะแจ้งความดำเนินคดี”

“หา อะไรนะ”

ผมอุทานเสียงหลง รู้สึกเหมือนถูกก้อนหินตกใส่หัวอย่างไม่ยั้ง จนมึนแล้วมึนอีก หน้าอ่อนเยาว์นั้นเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม เขากำลังนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารในห้องผม และแกว่งเท้าไปมา ตั้งแต่วันที่ไมค์พาเขามาที่บ้านของผม เจ้าเด็กนี่ก็ยังไม่ได้กลับบ้านเลย เพราะดันมาป่วยเสียก่อน แล้วนี่ก็เพิ่งหายได้ไม่กี่วันเอง

“มีที่ไหนกัน ที่พ่อแม่ จะยินยอมให้ลูกชายของตัวเองแต่งงานกับผู้ชายด้วยกัน อย่ามาอำเลยไม่สำเร็จหรอก บอกว่าหมาออกลูกเป็นช้าง ฉันยังจะเชื่อมากกว่า”

ผมแค่นยิ้ม พยายามจะคิดว่านี่คือเรื่องตลก ที่เจ้าเด็กนี่กุขึ้นมาเพื่อแกล้งให้ผมตกใจเล่น แก้แค้นที่ผมบังอาจไปผลาญพร่าพรหมจรรย์ของเขา

“พ่อแม่ผมไง เขารู้ตั้งแต่ผมเป็นเด็กแล้ว ว่าผมเป็นเกย์ แล้วเขาสองคนก็รับได้ ที่จริงแล้วเขาหาคนที่จะมาดูแลผมไว้แล้วด้วย เป็นลูกบุญธรรมของพ่อแม่ เราถูกเลี้ยงดูมาด้วยกัน เขาเป็นเกย์ แล้วผมก็เป็นเกย์ เขารักผม แล้วผมก็รักเขา แต่แม่บอกว่า ผมเสียตัวให้กับคุณไปแล้ว ก็ควรจะมีแค่ชายเดียวเท่านั้น มีหลายคนไม่ดี จะถูกหาว่าสำส่อน มั่วไม่เลือก”

โอ๊ยจะบ้าตาย เกิดมาเพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ ว่ามีพ่อแม่แบบนี้อยู่ในโลกด้วย ดีใจแทนเจ้าเด็กนี่ ที่มีพ่อแม่ที่เข้าใจ แถมเป็นธุระเรื่องคู่ครองให้เสร็จ แต่ทำไมต้องเป็นผมด้วย ผมไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย แค่อยากมีเซ็กส์ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ไม่อยากผูกมัดลงเอยด้วยการแต่งงานกับใครนี่นา

“ตกลงหรือเปล่า ถ้าไม่ตกลงผมจะได้โทรไปบอกพ่อกับแม่ ท่านรอฟังคำตอบอยู่ในรถที่จอดอยู่หน้าบ้านคุณตอนนี้ ถ้าคุณตกลงท่านสองคนจะเข้ามาหาคุณในบ้าน แต่ถ้าไม่ตกลง ท่านก็จะเรียกตำรวจมาจัดการกับคุณ รับรองคุณหมดอนาคตแน่”

ทำเป็นขู่เสียอีก เด็กน้อยนี่ ไม่ธรรมดาเสียแล้ว

“ว่าไง มัวแต่คิดช้าอยู่นั่นแหละ คนแก่ก็งี้ งุ่มง่าม ไม่ทันโลก คิดช้า เดี๋ยวเจอคุกหรอก”

ดูพูดเข้าสิ เกินเด็กไปหน่อยมั๊ง อะไรก๊านนนนนนนน........นี่ผมถูกมัดมือชกหรือเปล่าเนี่ย อยู่ดีๆทำไมพ่อแม่เจ้าเด็กบ้านี่ถึงมาอยู่ที่หน้าบ้านผมได้ เขาแอบโทรไปหาพ่อแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย สงสัยเมื่อวานตอนที่ฟื้นขึ้นมาแน่ๆ คงจะเล่าอะไรให้ฟังไปเยอะแยะ พ่อแม่เลยยกกันมาจะถล่มผม แล้วอย่างนี้ ผมจะปฏิเสธได้ไง ระหว่างติดคุกในประเทศไทย กับแต่งงานกับเด็กแสบนี่ ผมเลือกอย่างหลังดีกว่า
_________________
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 06-01-2007 21:35:12
หุหุ แค่เริ่มเรื่องก็สนุกแล้ว มาต่อไวไวน้า  :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 07-01-2007 18:20:50
“ทานไรมาหรือยัง”

เสียงใสๆ ทักทายขึ้นทันทีที่เห็นผมเดินเข้าประตูบ้านมา คนทักอยู่ในเสื้อยืดสีเหลือง กางเกงขาสั้นสีขาว อวดเรียวขานวลเนียนน่าสัมผัส มีผ้ากันเปื้อนคาดทับด้านหน้าอีกที

“ยังเลย มีอะไรกินบ้างควิลล์”

นี่แหละชื่อเขาล่ะ แปลว่า “ขนนก” แม่เด็กหนุ่มตั้งให้ เพราะตอนเกิดมา ตัวเขาเบามาก น้ำหนักน้อย เพราะเกิดมาแค่เจ็ดเดือน แม่นึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว ต้องเอาเข้าตู้อบอยู่หลายวัน พอหมอบอกว่าปลอดภัยแล้ว พ่อกับแม่ก็ฉลองกันยกใหญ่ ความที่เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่จึงตามใจนัก ให้ความรักกับควิลล์เต็มที่ จนกลายเป็นคุณหนูตัวน้อยๆภายในบ้าน

นับตั้งแต่วันที่ผมยินยอมตกลงรับเจ้าเด็กนี่เป็นแฟน มีการสู่ขอแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว คุณหนูควิลล์ก็ได้มาอาศัยอยู่บ้านของผมในฐานะภรรยา ทำหน้าที่ปรนนิบัติ ดูแลรับใช้ผมเท่าที่จะทำได้ นอกเหนือจากการเอาใจใส่กับเรื่องการเรียน โชคดีที่ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับการแต่งงานครั้งนี้ เพราะไปทำกันที่จังหวัดเชียงใหม่บ้านเกิดของเขา มิฉะนั้นผมคงต้องอับอายจากการที่ถูกคนอื่นล้อเลียนเป็นแน่ว่าได้เด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาเป็นเมีย แถมซ้ำยังเป็นลูกศิษย์ของตัวเองอีกด้วย

“น้ำพริกกะปิ ไข่ทอดชะอม แกงส้ม....น่ากินทั้งนั้น”

เด็กหนุ่มสาธายาย ทำท่าน้ำลายสอ แต่ผมทำหน้าผะอืดผะอม เพราะแต่ละอย่างที่ว่ามามันรสจัดจ้านทั้งนั้น ควิลล์ชอบทานอาหารรสจัด เพราะที่บ้านทานแบบนี้ และเขาก็ทำได้เก่งเสียด้วยเพราะเป็นลูกมืออยู่ในครัวแม่ของเขาตลอด

“อีกแล้วเหรอ ก็รู้อยู่ว่าฝรั่งกินไม่ได้ มันเผ็ดน่ะ ทำอย่างอื่นกินไม่เป็นหรือไง อย่างพวกสปาเกตตี้ ซุป หรือสเต็คอะไรยังเงี้ย”

“ไม่เป็น ไม่เคยทำ ไม่ชอบอาหารฝรั่ง ไม่อร่อย มันเลี่ยน เคยลองแล้วจะอ้วก”

เขาทำท่าแหวะได้น่าหมั่นไส้มาก

“หนอย ไม่กินอาหารฝรั่ง แต่มีสามีเป็นฝรั่งเนี่ยนะ หัดปรับตัวหน่อยสิ ยังนี้จะเป็นภรรยาที่ดีได้ไง”

“ไม่ได้อยากแต่งมาเป็นเมียนายนี่ แค่ตกกะไดพลอยโจน กลัวแม่ดุ สงสารแม่ด้วย จะเลิกกับนายก็กลัวแม่เสียหน้า ที่ลูกอยู่กับแฟนไม่ยืด ต้องซมซานกลับบ้านให้คนนินทา”

โหย คิดไปได้ยังไงกันเนี่ย ช่างจินตนาการเสียจริง ฟังแล้วน่าอ่อนใจยิ่งนัก

“แล้ววันนั้นน่ะ ที่พลาดเสียทีให้นายเพราะเพื่อนมันมอมยา มันไม่ชอบหน้าหน้าผม แต่แสร้งทำมาเป็นดีด้วย ชวนไปบ้านมัน ได้โอกาสก็มอมยา พามาปล่อยที่สวนลุม คงกะให้ผมโดนหิ้วจากฝรั่งตัณหากลับแบบพวกคุณนี่แหละ นี่ผมจัดการไปแล้ว เพื่อนเลวแบบนี้ จะเอาไว้ทำไม ต่อยมันเสียหน้าแหกเลย ถ่ายวิดิโอคลิปไว้ด้วย”

เจ้าเด็กแสบเล่าหน้าตาเฉย เหมือนสิ่งที่ทำเป็นเรื่องปกติ

“โหย เด็กไทยสมัยนี้ ทำไมมันโหดจัง”

ควิลล์เหลือบตาขึ้นมองผม แล้วย่นจมูกใส่

“อย่าเที่ยวได้ว่าคนอื่นเลย ตัวเป็นครูยังมากินเด็กอีก ผู้ให้ความรู้ทำตัวไม่เป็นแบบอย่าง แล้วจะสอนเด็กให้ดีได้ไง ถึงจะเป็นฝรั่งก็เถอะ แต่นี่เมืองไทยนะ ต้องเคารพวัฒนธรรมของเรา เรียนรู้และเข้าใจบ้านเมืองที่นายมาอยู่อาศัยทำมาหากินสิ จะมาคิดว่าบ้านเมืองตัวดีกว่าบ้านเมืองคนอื่นได้ไง”

คำพูดของคนร่างบางตรงหน้าทำให้ผมสะอึก เจ้าเด็กนี่ ความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แฮะ เห็นแสบๆอย่างนี้ เวลาสั่งสอนผู้ใหญ่ขึ้นมา ก็วางท่าเสียจนผมนึกเกรง สิ่งที่เขาพูดถูกต้องทุกอย่าง ผมพลาดเอง ที่ไปยุ่งกับเด็ก แต่ตอนนั้นผมจะรู้ได้ไงกันล่ะ ใช่ว่าผมอยากยุ่งเสียเมื่อไหร่ ไม่ได้มีรสนิยมแบบนี้เสียหน่อย โดนว่ามาอย่างนี้ เล่นเอาเสียคนไปเลย จากนี้ต่อไป ผมคงไม่กล้า ไปยุ่งกับใครสุ่มสี่สุ่มห้าอีกแล้ว

“พูดแค่นี้ทำซึม ทีตอนทำล่ะไม่คิด ดีแล้ว คราวหน้าจะได้ระวังมากขึ้น แล้วนี่จะกินข้าวหรือเปล่าลุงน่ะ นั่งเหม่ออยู่ได้

ภรรยาจำเป็นของผมถามเสียงดุๆ ผมมองร่างเพรียวที่ยืนเท้าสะเอว แล้วอดรู้สึกขำไม่ได้ หนอยตัวกระเปี๊ยกเดียว ทำเป็นซ่าส์ สักวันหนึ่งเถอะ จะจัดการซะให้หายกร่างเลย แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้น ไม่กล้าพูดออกไป เพราะกลัวอดอาหารเย็นมื้อนี้ เอ้าเผ็ดก็เผ็ด ขี้เกียจออกไปกินข้าวนอกบ้านทุกมื้อ เจ้าเด็กนี่ ถึงจะขี้บ่น ชอบกินอาหารรสจัดจ้าน แต่ก็ทำกับข้าวอร่อยมาก ผมคงต้องปรับตัวตามที่เขาบอก ไม่งั้นอดกินกันพอดี มีคนทำให้กินแบบนี้ ต้องเอาใจกันซักหน่อย ผมรีบตอบรับอย่างกระตือรือร้น

“คร้าบบ.......กินครับ”
“ไหน ลองแปลบทความนี้จากอังกฤษให้เป็นไทยสิ นายกวินทร์”

ผมโยนเอกสารสองสามแผ่นลงตรงหน้าของเด็กหนุ่มผิวขาว ตาเรียวรี แก้มแดงเรื่อ ซึ่งแต่งชุดนักเรียนชั้นมัธยมปลายของโรงเรียนเอกชนมีชื่อ เดิมทีเขานั่งอยู่หลังสุดของห้อง แต่ชอบโดดชั่วโมงของผมบ่อยๆ ผมเลยย้ายให้เขามานั่งข้างหน้าเ จะได้อยู่ใกล้หูใกล้ตา แอบแว่บไปไหนไม่ได้
เด็กหนุ่มมองผมตาโต มีการร้องขอความเห็นใจอยู่ในนั้น ผมเบือนหน้าหนีทำเป็นไม่เข้าใจความหมายที่เขาพยายามสื่อ แอบลอบยิ้มไม่ให้เขาเห็น สมน้ำหน้านัก เมื่อวานนี้ ให้ผมทานของเผ็ดจนนอนไม่ได้ ร้อนปากร้อนท้องไปหมด ส่วนตัวเองก็เอาแต่หัวเราะชอบใจ คราวนี้ถึงตาผมบ้าง โดนแกล้งให้แปลเอกสารซะเยอะแยะ ผมรู้ดีว่า ภาษาอังกฤษกับเขาไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ยิ่งพอรู้ว่าผมเป็นคนสอน เขาก็โดดเสียจนแทบจะหมดสิทธิ์สอบ

“เอาเมื่อไหร่ครับอาจารย์...”

“วันนี้ หมดชั่วโมงแล้วต้องส่ง ถ้าทำไม่เสร็จไม่ต้องกลับบ้าน”

ผมออกคำสั่ง นึกครึกครื้นในใจที่ได้เอาคืนเจ้าตัวแสบ เขาทำหน้ามุ่ย แอบส่งนิ้วกลางให้ผม ท่าทางโกรธๆ แต่ผมไม่สน เดินหนีไปหน้าห้อง ปล่อยให้เด็กซ่าส์ ฮึดฮัดไปคนเดียว

“เสร็จหรือยัง”

เดินมาดูอีกทีก็เห็นเจ้าเด็กนั่น ตาแดงๆ ทำท่าเหมือนจะเป็นจะตายเสียให้ได้ พอเห็นผมเดินมาหา ก็ฉีกยิ้มหวานและส่งสายตาอ้อนๆมาให้จนผมนึกขำ นี่คงจะใช้เสน่ห์เพื่อขอความเห็นใจจากผมล่ะสิ เมินเสียเถอะ อย่าหวังเลย ถ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องกลับบ้าน วิชาผมเป็นวิชาสุดท้าย ไม่มีใครมาต่ออีกแล้ว วันนี้ผมก็ไม่มีธุระไปไหนด้วย อยู่รอคนเกเรทำงานที่มอบหมายได้อย่างสบายๆไม่ต้องรีบร้อน ผมแสร้งทำเป็นไม่เห็นตาอ้อนๆนั่น หันไปสั่งให้ทุกคนทำงานให้เสร็จ ใครส่งแล้วกลับบ้านได้ ซึ่งมีนักเรียนทะยอยมาส่งกันเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 07-01-2007 23:30:29
หึหึหึหึ  ชอบคับชอบ  :haun5:

มาต่อเร็วๆนะ  :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 10-01-2007 21:39:45
หน้าห้องเรียนมีคนมายืนลับๆล่ออยู่ ผมเดินออกไป ก็เห็นเด็กหนุ่มชั้น ม.6 ร่างสูงผิวคล้ำ หน้าตาดี กำลังยืนเมียงมองเข้ามาข้างใน พอเห็นผมเข้าถึงกับสะดุ้ง จะเดินหนี แต่ผมเรียกไว้ เขาชื่อ นายกวี เป็นพี่ชายบุญธรรมของนายกวินทร์ภรรยาโดยบังเอิญของผม นายคนนี้คือคนที่เจ้าตัวแสบบอกว่า เป็นคนรักของเขาที่พ่อแม่หมายมั่นปั้นมือจะให้แต่งงานอยู่กินกัน อยู่ดีๆผมก็นึกเหม็นหน้าเจ้าเด็กนี่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้ผม แถมเวลาเรียนยังดูเกรงๆผมเสียด้วยซ้ำ นี่ผมผิดหรือเปล่านะ ที่ไม่ชอบหน้านักเรียนของตัวเอง แต่เอาเถอะ ผิดในฐานะที่เป็นครูที่มีความลำเอียง แต่ในฐานะสามี ไม่ผิดนี่นา เจ้าหมอนี่ เป็นคนรักเก่าของเมียผม นี่ขนาดแต่งงานกับผมแล้วยังตามมาเกาะแกะอีก เกลียดนักเชียวพวกชอบเป็นกิ๊กกับเมียชาวบ้านนี่ ต้องจัดการให้เข็ดหลาบ

“วันนี้ กวินทร์คงกลับบ้านไปพร้อมกับเธอไม่ได้หรอก อย่ารอเลย เขายังมีงานแปลบทความอยู่ ยังทำไม่เสร็จหรอก อาจจะกลับมืด เดี๋ยวฉันรับกลับเอง ”

ผมบอกเสียงห้วน ทำหน้าดุๆใส่ แล้วขวางประตูไว้ ไม่ให้เขาส่งสายตาเข้าไปหาเจ้าตัวดีที่กำลังแปลบทความง่วนอยู่ ตัวที่โตสูงเกือบเต็มประตูของผม ข่มร่างของกวีให้ดูตัวเล็กลงไป เจ้าเด็กนั่นท่าทางจะกลัวผม เขารีบลากลับไปในทันที ผมเดินกระหยิ่มยิ้มย่องกลับมายังโต๊ะที่เจ้าเด็กแสบนั่งอยู่ ทั้งห้องเหลือเพียงเขาแค่คนเดียวเท่านั้น เห็นควิลล์กำลังงงอยู่กับการแปลข้อความตรงหน้า ผมก็เลยตบโต๊ะดังปัง จนเจ้านั่นถึงกับสะดุ้ง

“ให้ไว ให้ไว จะอยู่จนกระทั่งภารโรงมาเปิดโรงเรียนพรุ่งนี้หรือไง”

“ตาแก่เอ๊ย อย่าเร่งสิ ไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่นี่นา จะได้แปลได้คล่องปี๊ดๆๆ”

เขาแว๊ดกลับมาอย่างโมโห แต่มีหรือที่ผมจะปล่อยให้ลอยนวล ที่นี่มันในห้องเรียน ผมเป็นใหญ่ เจ้าเด็กบ้า ซ่าส์ผิดที่ผิดทางเสียแล้ว

“กรุณาระวังคำพูดหน่อย นายกำลังก้าวร้าวครูบาอาจารย์อยู่นะ คนไทยชอบลบหลู่ผู้ประสิทธิประสาทวิชาแบบนี้เหรอ นี่หรือวัฒนธรรมไทย ไหนว่ามีแต่สิ่งดีๆ ที่เห็นอยู่นี่ มันแย่นะ

“ขอโทษคร้าบ ....ผมจะไม่พูดไม่ดีแบบนี้อีกแล้ว”

เด็กหนุ่มยกมือไหว้ท่วมหัว ทำท่าสำนึกผิด ผมหัวเราะชอบใจ แล้วเดินผิวปากหวือ ไปนั่งอยู่ที่โต๊ะอาจารย์ ตรงหน้าชั้นเรียน ตาจับจ้องอยู่ที่ร่างเพรียวบางที่ก้มหน้าก้มตาแปลบทความด้วยความเพลิดเพลิน
เสียงปังๆจากมีดกระทบกับเขียง โดยมีเนื้อหมูคั่นกลางบ่งบอกอารมณ์อันฉุนเฉียวของคนที่ลงแรงได้อย่างดี ใบหน้าของคนที่กำลังสับหมูบึ้งตึง คิ้วขมวด ปากก็บ่นพร่ำโวกวากโวยวายเสียงดังลั่น ผมหันไปมองคนที่ทำงานในครัว และหันกลับมานั่งตัวลีบอยู่ในโซฟา วันนี้ เป็นอะไรของเขานะ แค่ปล่อยให้กลับบ้านดึกแค่นี้เอง ทำไมต้องโมโหกันถึงขนาดนี้ด้วย ก็ตัวเองแปลบทความง่ายๆไม่เสร็จเองทำไมล่ะ ไม่เห็นจะยากตรงไหน สิ่งที่ผมให้ มันเป็นสูตรการทำอาหารทั้งนั้น ตัวเองทำอาหารบ่อยๆ ก็น่าจะคุ้นเคยกับคำศัพท์พวกนี้สิ

“จ๊ากก ว๊ากกกกก โว้ยยยยยยยยย........ฉ่า.....ฉู่ฉี่..........”

เออแน่ะ ทั้งเสียงทั้งกลิ่นลอยเข้ามาถึงในห้องรับแขก ดั่งผีหลอกวิญญาณหลอน แต่คงจะเป็นผีบ้าที่เฮี้ยนเอามากๆทีเดียว หมอผีที่ว่าเก่งคงจะเอาไม่อยู่ ผมจินตนาการ ถ้วยชาม กะทะ ตะหลิวปลิวว่อนตามแรงของอารมณ์ ไฟในเตาลุกพรึ่บพรั่บ เสียงกระทบกันดังโคล้งเคล้งชวนผวา ใบหน้าและท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือขณะถือมีดฟันฉับๆลงไปบนก้อนเนื้อที่อยู่บนเขียงให้ความรู้สึกเหมือนดั่งฆาตกรที่กำลังแล่เนื้อเถือหนังเหยื่อด้วยความคั่งแค้น ยิ่งคิดยิ่งขนลุก หวังว่าเจ้าเด็กซ่าส์นั่นคงไม่ถือมีดปราดเข้ามาแทงผมตายด้วยความโมโหนะ สงสัยวันนี้ต้องทำตัวดีๆหน่อยแล้วหลังจากแกล้งไว้เยอะเมื่อตอนเย็น นี่ถ้ารู้ว่าผมไล่คู่รักเขากลับบ้านไปจะโกรธขนาดไหน

“กินได้แล้ว ตาลุงฝรั่ง รีบๆเข้า จะนอนแล้ว ง่วง”

เสียงตะโกนดังมาจากในครัวท่าทางฉุนๆ ทำให้ผมต้องรีบกดปุ่มปิดโทรทัศน์ที่กำลังดูอยู่และเดินเข้าไปในครัว ตรงส่วนที่เป็นโต๊ะอาหารอย่างว่าง่าย มีกลิ่นฉุนกึ๊กจนผมแทบสำลัก นึกสังหรณ์ใจว่าวันนี้คงไม่ได้กินอาหารอร่อยๆแน่ เมื่อมองเห็นสีสันของกับข้าวในจาน ดูเหมือนวันนี้จะมีผักเพียงชนิดเดียวที่ทำเป็นอาหารหลัก ผมมองอาหารสองสามอย่างที่อยู่บนโต๊ะ สีเขียวๆแดงๆ ของมันชวนให้สงสัย

“อะไรน่ะ .....หน้าตาพิลึก”

“อันนั้นยำเมียเบื่อ ผัดเมียระเหี่ยใจ และไข่ต้ม...”

คนพูดยังคงทำหน้าง้ำ เท้าสะเอวมองจ้องผมไม่วางตา ราวกับว่า ถ้าผมบ่นอะไรออกมา เป็นต้องได้เจอฤทธิ์ของเจ้าเด็กแซ่บแน่

“มีอาหารชื่อนี้ ด้วยเหรอ ตลกจัง แล้วนี่ใช้ผักอะไรมาผัดอ่ะ”

“มะเขือยาว อันที่ชื่อยำเมียเบื่ออ่ะ คือ ยำมะเขือเผา ส่วนผัดเมียระเหี่ยใจก็ใช้มะเขือเหมือนกัน เขาตั้งชื่อล้อเลียนไงรู้ไว้ด้วย ไอ้พวกสามีไร้น้ำยา มีแค่มะเขือเผาติดกายใช้การอะไรไม่ได้ ชิส์ อย่าถามมาก กินไปเถอะ อาหารพวกนี้มันเหมาะกับนายแล้วอ่ะ”
เจ้าเด็กแสบทำหน้ากวนประสาท เหมือนสะใจที่แอบด่าผมทางอ้อมได้ แต่ด่าแบบนี้ มันเข้าตัวเขามากกว่าจะด่าผมนะ นึกยังไงมาว่าผมเป็นมะเขือเผา ผมยังมีอารมณ์มีความรู้สึกอยู่นะเฟ้ย นี่ถ้าไม่ใช่เพราะตอนแต่งงานได้ทำสัญญากันไว้ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันทางเพศจนกว่าเด็กนี่จะเข้ามหาวิทยาลัย นายควิลล์ไม่มีทางได้มาทำปากดีกับผมเป็นแน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ ให้โตกว่านี้ก่อน จะทำให้ปากดีๆนั่นเปล่งเสียงร้องครางแทนการบ่นด่าเลยคอยดู

ผมตักอาหารเข้าปาก แล้วก็แทบจะคายสิ่งที่กินเข้าไปออกมา ด้วยรสชาติที่เผ็ดร้อนจนปากผมเกือบจะไหม้ แต่เมื่อเห็นคนตรงหน้าจ้องตาแป๋ว ผมก็ต้องกล้ำกลืนเคี้ยวอาหารเหล่านั้นลงคอจนหมด จะให้เด็กบ้านี่รู้ไม่ได้ ว่าผมได้รับทุกขเวทนาจากการกลั่นแกล้งของเขา ไม่อยากให้ควิลล์รู้สึกสมหวังที่แกล้งผมได้ผล เพราะจะทำให้เขายิ่งได้ใจ และแกล้งผมหนักขึ้น ถ้าจะต้องอยู่ด้วยกันต่อไป นิสัยแย่ๆของควิลล์จำเป็นต้องได้รับการแก้ไข มิฉะนั้น ชีวิตของเราสองคนคงไม่มีทางได้พานพบกับความสุขเป็นแน่

“อร่อยไหมตาเฒ่า”

“อร่อยสิ อร่อยมาก คราวหลังทำให้เผ็ดกว่านี้อีกนะ ตอนนี้ฉันหัดทานของเผ็ดจนเก่งแล้ว อ้อ…เวลาพูดกับสามีตัวเองน่ะ พูดให้เพราะกว่านี้หน่อยสิ จะมาเรียกว่าตาฒ่งตาเฒ่าได้ไง ให้เกียรติกันหน่อยนะ ทีฉันน่ะ ยังไม่เรียกนายว่า “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน” เลย เราสองคนพูดจากันดีๆก็ได้นี่นา คนไทยน่ะเป็นคนจิตใจดี และอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่แสดงให้เห็นสักหน่อยล่ะ ว่าที่เขาพูดมาน่ะเรื่องจริง”

ผมสอนเด็กหนุ่ม ควิลล์ทำหน้าง้ำ ท่าทางไม่พอใจที่ถูกดุ แต่ก็เหมือนยอมรับอยู่ในที

“ก็อยากจะพูดดีด้วยอยู่หรอก แต่คนบางคนก็ไม่น่าจะพูดดีด้วยสักเท่าไหร่ โกหก ปลิ้นปล้อน หลอกลวง”

“ว่าฉันหรือเปล่า”

“ก็ใช่นะสิ นายไม่ใช่เหรอที่ไปหลอกพี่กวี จนเขาต้องกลับบ้านไปก่อนไม่รอฉันน่ะ”

“อ๋อ แค่นี้น่ะเหรอ ที่ทำให้โมโหโทโสขนาดนี้ ทำไมล่ะ ฉันก็แค่พูดความจริงว่านายต้องทำงานที่ฉันให้ คงจะกลับมืด ก็แค่ไม่อยากให้รอเท่านั้น นายอยู่บ้านเดียวกับฉัน เรากลับด้วยกันก็ได้ นายกวีต้องเข้าใจด้วยนะ ว่านายแต่งงานเป็นเมียฉันแล้ว ขืนมายุ่งมาเกาะแกะ ก็ทำตัวไม่ต่างอะไรกับชู้ หรือว่านายชอบให้เป็นแบบนี้”

ผมย้อนถามควิลล์ เขาทำหน้าง้ำหนักขึ้นกว่าเดิม พูดเสียงงอนๆ ก่อนจะเดินปึงปังขึ้นห้องนอนโดยไม่ยอมแตะต้องอาหาร

“ไม่ชอบทั้งคำว่า “ชู้” และคำว่า “เมีย” นั่นแหละ อย่ามาเรียกให้ได้ยินอีกนะ ฉันเป็นของนาย โดยไม่ได้เต็มใจ ถูกข่มขืน ฉันไม่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ฉันยอมแต่งงานกับนายเพราะพ่อแม่ฉันดันหัวโบราณ เขาคงลืมไป คิดว่าฉันเป็นลูกผู้หญิง ที่เมื่อเสียตัวให้ใครก็ต้องอยู่กับคนๆนั้น แต่เอาเถอะ มันก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันจะได้ถือโอกาส เรียนรู้การใช้ชีวิตคู่ และการปรนนิบัติใครบางคน เพื่อที่ว่าวันข้างหน้า หากว่าเราเลิกกัน ฉันจะได้ทำอย่างนั้นกับคนที่ฉันรัก ดังนั้นอย่าได้เข้าใจผิดอะไรเกินเลย ฉันไม่ได้หลงใหลได้ปลื้มนายจนนิดเดียว นายฝรั่งขี้นก คนไทยก็ต้องเหมาะสมกับคนไทยเท่านั้น ไม่ใช่กับคนต่างชาติอย่างนาย”

เออหนอ กีดกันเชื้อชาติกันด้วย ทำไมเหรอ ฝรั่งอย่างผมรักคนไทยไม่ได้หรือไง หรือฝรั่งอย่างผมมันไร้หัวใจ รักใครไม่เป็น แล้วไอ้ที่ผมมาติดอยู่ที่เมืองไทยนี่ ไม่ใช่เพราะหลงรักคนไทยหรอกหรือ สู้อุตส่าห์ตามหนุ่มไทยรักแรกของผมมา หวังว่าจะได้อยู่ร่วมกัน แต่แล้วเขาก็จากผมไปมีคนอื่น แถมซ้ำยังเอาเงินผมไปจนหมดเกลี้ยง ไม่เหลือให้กลับประเทศได้เลย ต้องวิ่งเต้นหางานทำ จนสามารถมีเงินมีทองซื้อบ้านได้ แต่แทนที่ผมจะกลับบ้าน ผมก็ดันหลงเสน่ห์เมืองไทย เสียจนอยากจะตั้งรกรากอยู่ที่นี่ และหารักแท้กับหนุ่มไทยสักคน ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะต้องมาลงเอยกับเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เป็นลูกศิษย์ของผม แถมซ้ำเขายังไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมอีกด้วย ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานสักเท่าไหร่ ความสัมพันธ์แบบไม่ตั้งใจอย่างนี้มันมีโอกาสจะก่อให้เกิดรักแท้บ้างหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 10-01-2007 21:59:37
 :laugh: รักแบบตกกะไดพลอยโจนนน ยังกะหนังไทยเยย เอิ๊กๆๆๆ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 11-01-2007 18:32:02
“นี่ ตาลุงฝรั่ง นอนเผื่อแผ่คนอื่นด้วยสิ เว้นที่ให้เขาบ้าง นอนเต็มเตียงอยู่ได้คนเดียว เป็นผู้ใหญ่เสียเปล่า ไม่มีน้ำใจเลย”

กำลังนอนสบายอยู่ดีๆ เสียงควิลล์ก็ดังขึ้นข้างเตียง ไม่พูดเปล่า เจ้าตัวก้าวขึ้นมานอนด้วยหน้าตาเฉย จากนั้นก็กระชากผ้าห่มจากผมไปห่มตัวเองคนเดียว อะไรเนี่ย ห้องก็ห้องผม เตียงก็เตียงผม ไหง เจ้านี่มาเจ้ากี้เจ้าการแบบนี้ในห้องคนอื่นล่ะ ห้องตัวเองก็มีแต่ไม่ยอมไปนอน อ้างว่าสามีภรรยาต้องนอนด้วยกัน แต่ที่จริง เพราะกลัวผีเป็นชีวิตจิตใจมากกว่า

เจ้าเด็กตัวแสบชอบทำตัวซ่าส์ก๋ากั่น ไม่กลัวใคร แม้กระทั่งผม ปากก็จัด เอาแต่ใจตัวเองที่สุด แต่อันที่จริงก็เก่งเฉพาะกับคนด้วยกันเท่านั้น กับภูตผีปีศาจ เจ้านี่กลัวหงอ เคยได้ยินจากปากแม่ของเขาตอนที่ไปสู่ขอว่า ควิลล์เป็นเด็กที่ขี้กลัวความมืด กลัวที่แคบ และกลัวผีมาก เพราะตอนที่อยู่กับคนเลี้ยง ควิลล์ซนอยู่ไม่สุข พี่เลี้ยงไม่รู้จะจัดการกับเด็กดื้ออย่างไร เลยเอาเรื่องผีขึ้นมาขู่ แล้วก็หลอกเสียจนควิลล์กลัวด้วยการเล่าเรื่องราวชวนขนหัวลุก และชอบเปิดหนังผีให้ดู จนเป็นความกลัวฝังใจติดมาจนโต พอตกกลางคืนจะอยู่คนเดียวไม่ได้ แต่ความที่เป็นเด็กแสบ เลยไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เพราะเกรงจะถูกคนอื่นหาว่าตาขาว แม้กระทั่งกับผม เขาก็จะไม่แสดงท่าว่ากลัวให้เห็น เวลาจะมาอาศัยเตียงผม ก็จะอ้างโน่น อ้างนี่ เพื่อหาเหตุมานอนด้วย เล่นเอาผมเข้าใจผิดตอนแรก คิดว่าเด็กนี่ อยากจะมีอะไรกับผม ตอนหลังถึงรู้ว่าเจ้าเด็กนี่ แค่ไม่อยากนอนในห้องตัวเองเพราะกลัวการอยู่คนเดียว

ผมไม่เคยนอนหลับเป็นสุขเลย เพราะหมอนี่นอนดิ้นยังกับอะไรดี บางครั้ง แข้งขาของเขา ก็พาดมาอยู่บนหน้าท้องของผมบ้าง มีอยู่ครั้งหนึ่งผมตื่นขึ้นมา เจอเท้ายันอยุ่เต็มใบหน้า ส่วนหัวกลับลงไปอยู่ข้างล่างตรงปลายเท้าของผม การนอนอาละวาดของเขาทำให้ผมต้องคอยระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา ขืนนอนขี้เซาไฟไหม้ยังปลุกไม่ตื่น อาจจะเจอขาฟาดเอาคอหักได้ หรือไม่ก็หลับตายไปเลย จนบางครั้งผมต้องรวบตัวเจ้าเด็กแสบนี่ เข้ามากอดไว้ในวงแขน นั่นแหละ เขาถึงสงบ แถมบางทีก็แอบนอนซุกอยู่กับอกของผมด้วย จนผมอยากจะละเมิดสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อแม่ของเขาแล้วลักหลับคนนอนข้างๆให้รู้แล้วรู้รอดไป

“นี่ๆๆ นายควิลล์ ทำตัวเป็นเด็กมีมารยาทหน่อยสิ มาอาศัยนอนบนเตียงเขา ก็ต้องพูดจากันให้เพราะๆ แล้วผ้าห่มน่ะมันของฉัน ต้องมาแบ่งกันห่มบ้าง อย่าเห็นแก่ตัว”

ผมบ่นเขาเสียงดัง จากนั้นก็ดึงผ้าห่มจากเขามาห่มให้ตัวเองด้วย ควิลล์มองหน้าผมตาปริบๆ คงไม่นึกว่าผมจะกล้าดุเขา เพราะตามปกติผมจะปล่อยให้เขาขึ้นมาบนเตียงผมตามใจชอบโดยไม่ว่าอะไร แต่คราวนี้ต้องว่ากันบ้าง เพราะยิ่งไม่ว่า ยิ่งเอาแต่ใจ ไม่ขออนุญาต ไม่ขอโทษเลยสักนิดที่ทำตัววุ่นวายในห้องและบนเตียงของคนอื่น
_________________
“ก็ทำไมล่ะ ฉันเป็นเมียนาย ก็มีสิทธิ์มานอนเตียงเดียวกับนายได้สิ จะบ่นอะไร แค่นี้ทำเป็นงกไปได้”

คนปากดียังหาเรื่องมาเถียงจนผมอดนึกขำไม่ได้ เมื่อสองวันก่อน ตอนที่งอนผม ยังประกาศกร้าวว่าไม่ชอบให้ผมเรียกเขาว่า “เมีย” แต่คราวนี้กลับพูดออกมาหน้าตาเฉย ความที่อยากจะเอาชนะ คงทำให้ลืมคิดหน้าคิดหลังถึงสิ่งตัวเองได้พูดออกไป เจ้าหนูนี่จะเอายังไงกันแน่นะ ตกลง จะเป็นหรือไม่เป็นเมียของผมกันล่ะ

“แล้วเมียที่ไหนกันโวยวายใส่สามีตัวเองตลอด นอนก็ไม่เรียบร้อย เตะถีบคนอื่นทั้งคืน ใครจะไปนอนด้วยได้ ถ้าอยากให้คนอื่นนอนเป็นเพื่อนด้วย ก็นอนให้สงบเสงี่ยมกว่านี้หน่อยสิ”

ผมเห็นควิลล์หน้าแดงก่ำ เมื่อผมพูดจบ คงนึกอายที่ตัวเองทำให้เจ้าของเตียงนอนหลับไม่เป็นสุข แต่เจ้าหนูจอมแสบไม่ค่อยจะยอมรับอะไรง่ายๆ เขามักจะหาทางเฉไฉไปเรื่องอื่น เพื่อกลบเกลื่อนความละอายต่อความผิดของตนเอง

“ก็อยากกรนทำไมล่ะ ฉันเลยถีบให้รู้ตัวไง ว่ารบกวนคนอื่นมากไปแล้ว เสียงดังยังกับมีรถไฟมาวิ่งสัก 10 ขบวน”

เว่อร์น่า ผมคิด ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ยอมรับว่าผมเป็นคนที่นอนกรน แต่ไม่เคยมีใครบ่นว่าเสียงดังสนั่นหวั่นไหว มีแต่เจ้านี่แหละ ที่ใส่สีใส่ไข่ ซะจนผมนึกรังเกียจตัวเอง และแอบสงสัยว่า แฟนชาวไทยของผม เลิกราไปเพราะผมนอนกรนหรือเปล่านะ เฮ้อ ช่างมันเถอะ ป่วยการจะไปคิด ถึงอย่างไร ผมกับเขาก็เลิกกันไปแล้ว ชีวิตผมยังคงต้องเดินหน้าต่อไป ด้วยการอยู่ร่วมกับหนุ่มน้อยคนนี้ นึกไปนึกมา ผมก็ว่า เราสองคนนี่เหมาะสมกันดี คนหนึ่ง ก็นอนกรน จนคนที่อยู่เคียงข้างไม่พอใจ อีกคนก็นอนดิ้นไปดิ้นมา อยู่ไม่สุข หรือว่านี่เป็นบัญชาของสวรรค์ที่ให้ผมได้มาพบคนรู้ใจ ที่แตกต่างกันทั้งวัย และความคิด แต่กลับเป็นส่วนผสมที่ลงตัวเหลือเกิน

“นี่....นอนเถอะลุง จะคิดมากไปทำไมกับคำพูดของเด็กๆ ระวังหัวจะล้าน หน้าจะเหี่ยวไปมากกว่านี้นะ เอางี้ พรุ่งนี้ จะทำอาหารจืดๆให้สักอย่างหนึ่ง เป็นการตอบแทนที่ให้มานอนในเตียงด้วยก็แล้วกัน อยากกินอะไรก็บอกตอนเช้านะ จะได้ทำได้ทัน อย่ามานึกกระทันหันล่ะ ข้าวของมันจะไม่เหลือให้ซื้อ เดี๋ยวจะอดกิน”

เจ้าของใบหน้าขาวๆกับดวงตาเรียวยาวขยับปากสั่งผมให้นอนได้แล้วด้วยเสียงห้วนๆที่พยายามให้ดูดุ แต่ ยังไม่ทันที่จะได้เห็นผลงานของตัวเองว่าสั่งแล้วผมทำตามหรือไม่ ตัวคนพูดก็ผล็อยหลับไปก่อนอย่างง่ายดาย ผมนอนตะแคงข้างมองดูเขา พลางยิ้มอย่างนึกเอ็นดูนายควิลล์ เด็กหนอเด็ก ให้อวดเก่งขนาดไหนก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ เจ้าเด็กบ้านี่ ถึงจะดูยียวนกวนประสาท แต่บางทีก็น่ารักดีพิลึก
“เป็นไงบ้างคะ คุณเจฟ นายควิลล์เขาแผลงฤทธิ์อะไรให้คุณปวดหัวบ้างไหม”

หญิงวัยกลางคนหน้าตาสะสวย การแต่งกายสง่าสมวัยเอ่ยปากถามผมทันทีที่พาลูกชายสุดที่รักของเธอกลับมาเยี่ยมบ้าน ควิลล์ไม่ได้อยู่บริเวณนั้น ออกไปเที่ยววิ่งเล่นซุกซนกับน้องหมาทั้ง 10 ตัวของเขา ส่งเสียงกันให้ขรมตั้งแต่ปากซอย ยันท้ายซอยที่แยกเข้ามาในหมู่บ้าน แยกไม่ออกว่าอันไหนเสียงคน อันไหนเสียงสุนัข

“ก็มีบ้างครับ คุณป้า แต่โดยรวมก็น่ารักดีครับ”

ผมตอบไปตามความเป็นจริง เจ้าหนูควิลล์แสบไปหน่อย แต่อยู่ด้วยก็ทำให้ไม่เหงา

“อื้ม คิดไว้แล้วไม่มีผิด หนูควิลล์ เขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของครอบครัว ร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก เขาน่ะรีบร้อนมาเกิดตั้งแต่ยังไม่ทันครบ 9 เดือนดี คงอยากออกมาดูโลกเร็วๆ เลยติดนิสัยใจร้อนออกมาด้วย เอาแต่ใจตัวเอง ถูกขัดใจไม่ได้ พ่อแม่ก็ตามใจ ยิ่งเห็นป่วย ก็ยิ่งโอ๋ จนเสียคน ดื้อรั้นไม่ฟังใคร พอเขาแต่งงาน ป้าก็หวังว่า เขาจะมีคนที่เข้าใจเขา แล้วช่วยกล่อมเกลานิสัยของเขาให้ดีขึ้นมาหน่อย ยังไงก็ฝากน้องไว้คนหนึ่งนะ เอ็นดูเขาบ้าง หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้น้องนะ ถ้าดื้อก็ดุได้ ตีได้ป้าไม่ว่า ขอเพียงให้ดูแลให้เขามีความสุขก็พอ”

แม่ของควิลล์สั่งเสียยืดยาว ราวกับฝากฝังลูกสาวไว้กับลูกเขยที่มาแต่งงานด้วย ผมก็บ้าจี้รับปาก ทำตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีต้องดูแลภรรยาวัยละอ่อน จะทำไงได้ล่ะ ดันไปข่มขืนลูกเค้า เด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เขาไม่เอาเข้าคุกก็บุญแล้ว

“นี่ควิลล์หายไปนานแล้วนะ ลองออกไปดูหน่อยสิคะ เจ้าลูกคนนี้นี่ ซนไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริงๆ ได้เวลาทานข้าวแล้วยังไม่ยอมกลับมาอีก โตป่านนี้แล้ว ครอบครัวก็มี ยังจะทำตัวเป็นเด็กๆอีก กลับมาจะเขกกระโหลกเลยคอยดู”

ผู้เป็นแม่บ่นกระปอดกระแปดจนผมต้องยิ้มออกมา รู้แล้วว่าเจ้าตัวแสบของผมขี้บ่นและซ่าส์เหมือนใครผมอาสาแม่ของควิลล์ไปตามตัวลูกลิงน้อยเพื่อนำสู่อ้อมอกของผู้เป็นแม่ เดินออกไปจนกระทั่งถึงสวนสาธารณะขนาดใหญ่ตรงต้นซอยจึงพบควิลล์นั่งอยู่ริมสระน้ำกับเด็กหนุ่มคนที่มาหาควิลล์ที่ห้องเรียน นายกวี พี่ชายซึ่งเป็นคนรักเก่าของเมียผม เขามาได้อย่างไรกัน แถมยังแอบมากุ๊กกิ๊กหยอกล้อกันอย่างสนิทสนมลับหลังผมเสียอีก แบบนี้ยอมไม่ได้แล้ว ถึงจะไม่ได้รักชอบเด็กนี่นักหนา แต่ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้ ผู้ที่ยุ่งเกี่ยวกับเมียชาวบ้านมีโทษสถานเดียวคือตาย แต่เนื่องจากเป็นเด็ก และเป็นนักเรียนของผม แถมซ้ำยังเป็นพี่ชายของควิลล์อีกด้วย ผมเลยลดโทษให้ครึ่งหนึ่ง เอาแค่เดินไปด่าก็พอ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 11-01-2007 19:13:33
อ้างถึง
ผมอาสาแม่ของควิลล์ไปตามตัวลูกลิงน้อยเพื่อนำสู่อ้อมอกของผู้เป็นแม่ เดินออกไปจนกระทั่งถึงสวนสาธารณะขนาดใหญ่ตรงต้นซอยจึงพบควิลล์นั่งอยู่ริมสระน้ำกับเด็กหนุ่มคนที่มาหาควิลล์ที่ห้องเรียน นายกวี พี่ชายซึ่งเป็นคนรักเก่าของเมียผม เขามาได้อย่างไรกัน แถมยังแอบมากุ๊กกิ๊กหยอกล้อกันอย่างสนิทสนมลับหลังผมเสียอีก แบบนี้ยอมไม่ได้แล้ว ถึงจะไม่ได้รักชอบเด็กนี่นักหนา แต่ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้ ผู้ที่ยุ่งเกี่ยวกับเมียชาวบ้านมีโทษสถานเดียวคือตาย แต่เนื่องจากเป็นเด็ก และเป็นนักเรียนของผม แถมซ้ำยังเป็นพี่ชายของควิลล์อีกด้วย ผมเลยลดโทษให้ครึ่งหนึ่ง เอาแค่เดินไปด่าก็พอ


แอบหึงนี่นา เอิ๊กๆๆ คนปากม่ายตรงกะจายยย มีการลดโทษให้กึ่งนึงด้วย กรั่กๆๆ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 11-01-2007 19:41:33
ตามอ่านทันแว้วววว  หนุกมากมาย  คุณแม่ควิลล์ตลกดีอะ  พูดซะให้เป็นแม่ศรีเรือนเลย   :try2:

รออ่านต่อจ้า  :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-01-2007 09:05:45
โครงเรื่องเหมือนหนังไทยเลยน้า แต่ก็สนุกดีจ้า  :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: peang ที่ 16-01-2007 15:40:45
ชอบๆๆๆ   :like6:  เรื่องแนวนี้ โดนใจสุดๆ

ขอสมัครเป็นแฟนคลับนาย ควิลล์ ด้วยคนน๊า  ชอบมากมาย  :angellaugh2:

ลุ้นๆให้มีฉาก กุ๊กกิ๊กๆ  :haun1:  เหอๆๆๆๆ

 :yeb:  สู้ๆนะ  รออ่านอย่างใจจดใจจ่อเลยกั๊บป๋ม
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: peang ที่ 19-01-2007 15:40:21
 :serius2:  ผ่านมาจนครบ 1 สัปดาห์เต็ม  ยังไม่มีอะไรเลยอ่า   :monkeysad: 

รอ ชั้นรอเธออยู่  แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด  เธอจะมา เธอจะมาเมื่อใด.........

ได้แค่นี้แหละ ผ่านมาเป็น10 ปีละ  จำได้แค่นี้เอง

 :impress:  รีบมาไวๆ น๊า   
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 21-01-2007 21:03:02
“แอบมาจู๋จี๋กันอยู่ตรงนี้เอง ไม่กลับบ้านกลับช่องเลยนะ คนอื่นเขารอกินข้าวอยู่นะ”

“จะกลับกันอยู่แล้ว”

เด็กแสบซ่าส์ลุกขึ้นยืน พลางผิวปากเรียก บรรดาน้องหมาของเขาที่วิ่งเล่นอยู่แถวนั้นให้มารวมตัวกัน นายกวีลุกขึ้นบ้าง มองหน้าผมอย่างกล้ากลัวๆ พอผมถลึงตาใส่ เขาก็รีบหลบไปอยู่ด้านหลังของนายควิลล์ เชอะ นี่น่ะเหรอ คนที่จะมาเป็นคู่แข่งของผม อ่อนแอแบบนี้จะปกป้องเด็กดื้ออย่างเจ้าควิลล์ได้อย่างไร มีแต่จะให้เจ้าหนูนี่คอยดูแลสิไม่ว่า นายควิลล์เห็นผิดเป็นชอบไปได้อย่างไร ไม่ได้การแล้ว ผมต้องหาแผนที่จะแยกคนทั้งคู่ออกจากกัน ในขณะที่พากันเดินกลับบ้าน ผมก็พูดขึ้น

“เดี๋ยวทานข้าวเสร็จ ก็ล่ำลาแม่ แล้วเตรียมตัวกลับบ้านได้เลยนะ”

“ทำไมล่ะ พรุ่งนี้หยุดชดเชยไม่ต้องไปเรียนนี่”

ควิลล์ถามอย่างสงสัย

“ไม่ต้องไปโรงเรียน แต่นายก็มีนัดเรียนพิเศษกับฉันไม่ใช่เหรอ วิชาภาษาอังกฤษไง นายน่ะมันอ่อนด้านภาษา ทั้งที่มีสามีฝรั่ง แต่ก็ยังพูดไม่คล่อง ดังนั้น ถ้าอยากได้งานดีๆ ต้องพูดภาษาให้เป็น ...”

“แต่ฉันไม่ได้นัดนายนะ...”

“ถูกต้อง นายจึงต้องขอบคุณฉันไง ที่เสียสละเวลาว่างเพื่อให้นายได้พัฒนาตัวเอง”

“ประสาท ร้อยวันพันปีไม่เคยใจดี คราวนี้มาแปลก”

นายควิลล์พูดอย่างหมั่นไส้ แต่ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ผมยิ้ม รู้สึกสะใจที่แผนการของตัวเองสำเร็จ อย่างน้อยๆ เจ้าเด็กซ่าส์ก็จะไม่ได้เจอหน้านายกวีในวันพรุ่งนี้ ผมก็ไม่ต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจอีกต่อไป
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 21-01-2007 21:03:58
เสียงท่องศัพท์ยานคางที่ดังติดต่อกันระยะหนึ่งได้เงียบเสียงลงไปแล้ว ผมเดินไปยังห้องรับแขกที่เด็กแสบนั่งท่องศัพท์อยู่ก็พบร่างเพรียวบางนอนเหยียดยาวไปตามขนาดของโซฟา นัยนต์ตาปิดสนิท มีเฮดโฟนครอบอยู่ที่ศีรษะ หนังสือพจนานุกรมคำศัพท์ภาษาอังกฤากางอยู่บนหน้าอก ผมส่ายหัวเมื่อเห็นสภาพของคนตรงหน้า เจ้าเด็กบ้านี่พอให้ท่องคำศัพท์ภาษาอังกฤษทีไร เป็นต้องนอนหลับทุกที เหมือนว่าเจ้าบรรดาคำแต่ละคำที่อยู่ในหนังสือจะเป็นยานอนหลับชั้นดีให้กับเขา
ผมมักจะเคี่ยวเข็ญให้ควิลล์เรียนรู้คำศัพท์ไปพร้อมๆกับการฝึกสนทนา ผมว่าผมไม่ได้สอนอะไรยากๆให้กับเขา ส่วนใหญ่จะเป็นสิ่งที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เขาจะได้ใช้ได้คล่อง แต่ดูเหมือนว่าเจ้าเด็กบ้านี่จะคอยหาเรื่องอู้อยู่ได้ตลอดเวลา ทำเป็นกระตือรือร้นต่อหน้าผม แต่ลับหลังก็ซนเป็นลิงเป็นค่างน่าหมั่นไส้ยิ่งนัก

เอื้อมมือไปสะกิดก็ไม่ยอมตื่นลองตะโกนเรียกดังๆข้างหูก็ยังคงนิ่งเฉย ผมลองเขย่าตัวเพื่อปลุกให้ตื่น ก็สัมผัสเข้ากับความร้อนในตัวของเขา นายควิลล์ของผมคงโดนไข้เล่นงานเสียแล้ว ตัวร้อนจี๋เลย พอสังเกตใกล้ๆก็เห็นว่าปากของเขาแตกระแหงเป็นเกล็ด เนื้อตัวสั่นเทา มีเสียงครางเบาๆว่าหนาวแว่วมาให้ได้ยิน

เมื่อรู้แน่แล้วว่าควิลลืไม่สบายมาก ผมก็เลยช้อนร่างบางนั้นขึ้นมาอุ้ม แล้วพาไปนอนที่ห้องของผม ห้องของเขาไม่ได้ใช้นอนมานานแล้ว ตั้งแต่นายควิลล์ดูหนังผีแล้วเกิดกลัวขึ้นมา เขาฉวยโอกาสจองที่นอนบนเตียง โดยที่ผมต้องระเห็จลงไปนอนกับพื้นห้อง เพราะเขานอนดิ้น เตะถีบแรงมาก

หลังจากวางร่างเด็กหนุ่มลงบนเตียง ผมก็เดินไปเปิดตู้ควานหาผ้าขนหนูเอามาชุบน้ำเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เขา

ตอนที่ผมถอดเสื้อยืดที่เขาใส่ออกจากตัว เพื่อทำความสะอาดร่างกายให้กับเขา ควิลล์ก็จับมือผมไว้แน่น ผมสะดุ้ง นึกว่าควิลล์แกล้งอำผม แต่เมื่อพิจารณาคนที่นอนอยู่ ก็รู้ว่าเขาทำออกไปโดยไม่รู้ตัว พิษไข้ทำให้ควิลล์เริ่มเพ้อ

“อย่าไปใหนนะ อยู่ด้วยกันนะ อย่าไปไหนนะ อยู่ด้วยกันก่อน”

เขาพร่ำซ้ำๆซากๆ ผมจับมือเขามากุมไว้ แล้วพูดกับเขาเบาๆที่ข้างหู ว่าผมไม่ไปไหน จะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าจะหายไข้ เด็กหนุ่มยิ้มอย่างแห้งแล้ง จากนั้นก็ผล็อยหลับไป โดยที่มือข้างหนึ่งยืดมือผมไว้แน่น

กว่าจะเช็ดตัวให้เด็กหนุ่มเสร็จ และปลุกให้ลุกขึ้นทานยาก็เล่นเอาทุลักทุเลพอสมควร เพราะควิลล์ไม่ยอมปล่อยมือจากผม คงกลัวว่าจะถูกทิ้งไว้คนเดียว มันเลยทำให้ผมจัดการกับเนื้อตัวของเขาค่อนข้างลำบาก พอสวมเสื้อผ้าให้ควิลล์เรียบร้อย ผมก็ล้มตัวลงนอนเคียงข้างเขา

คนป่วยนอนนิ่งเงียบ ไม่ดิ้นเหมือนตอนที่เป็นปกติ สงสัยไข้ที่ขึ้นสูงเล่นงานเขาจนสิ้นฤทธิ์ สักพักเขาก็กลิ้งตัวเข้ามาซุกผม ตัวสั่นเทาเหมือนลูกนก ครางให้ได้ยินว่าหนาว ผมเลยดึงร่างนั้นมากอดในวงแขน เด็กหนุ่มเบียดตัวเข้ามาจนชิด เนื้อตัวร้อนรุมของเขาแทบจะลวกผิวเนื้อของผม ทว่าผมกลับกอดเขาไว้แนบแน่น ไม่ได้ผลักไสแต่อย่างใด นายควิลล์เวลาไม่สบายดูน่ารักกว่าตอนที่ร่างกายแข็งแรงเป็นไหนๆ อย่างน้อยเขาก็ไม่ถีบผมตกเตียงเวลานอนอยู่ด้วยกัน ผมยิ้มให้กับตัวเอง จากนั้นก็ปิดเปลือกตาลง และหลับไปในที่สุด
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 21-01-2007 21:04:55
“นี่ตาเฒ่า กินข้าวเสร็จแล้วทำไมไม่ช่วยเก็บถ้วยชามไปล้าง ไปนั่งดูทีวีอยู่ได้”

เสียงตะโกนข้ามห้องมาดังลั่นทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง เอาแล้วไหมล่ะ พอหายดี ก็ฤทธิ์มากเชียว รู้งี้ไม่ช่วยพยาบาลจนหายหรอก

“มาแล้ว นี่อย่าตะโกนดังนักสิ ไม่อายคนอื่นหรือไง แล้วฉันก็เป็นสามีนายน่ะ ต้องให้บอกกันกี่ครั้งว่าควรจะต้องให้เกียรติกันบ้าง”

“ชิส์ สามีอะไร คนเห็นแก่ตัว เราเป็นครอบครัวกันก็ต้องช่วยเหลือกันสิ ไม่ใช่ว่ากินอย่างเดียว แล้วก็ไปนั่งชี้นิ้วให้คนอื่นทำ ฉันเป็นเมียนายนะ ไม่ใช่ทาสรับใช้ มีอะไรก็ต้องแบ่งเบาภาระกันบ้าง ถ้านายอยากสบายนัก ก็ไปหาคนอื่นมาเป็นเมียเถอะ ถ้าจะอยู่ด้วยกันกับฉันก็ต้องช่วยกันทำงานบ้าน”

คนพูดยืนเท้าสะเอวว่าผมฉอดๆ ผมมองคนตรงหน้าที่กำลังทำท่าโมโหโทโส แล้วก็อดเคืองนิดๆไม่ได้ หนอยตัวกระเปี๊ยกเดียว อายุก็น้อยกว่า เป็นเมียผม แถมซ้ำยังมีฐานะเป็นลูกศิษย์ของผมด้วย แต่ยังมายืนว่าผมอย่างไม่เกรงใจ ดวงตาเรียวรีมองจ้องผมตอบอย่างไม่ลดละ ท่าทางเหมือนกับเตรียมพร้อมจะมีเรื่องได้ทุกเวลา เห็นแล้วหมั่นไส้นัก

แบบนี้จะเอาไว้ได้ไงเนี่ย ต้องสั่งสอนกันสักหน่อยแล้ว ผมเดินพรวดเดียวถึงตัวเจ้าเด็กแสบ จากนั้น ก็จับควิลล์แบกขึ้นพาดบ่า เมียวัยรุ่นของผมทั้งดิ้น ทั้งทุบหลังผมจนเจ็บไปหมด แต่ผมก็แข็งใจอุ้มนายควิลล์ไปจนถึงห้องนอน แล้วโยนโครมลงบนเตียง จากนั้นก็โถมตัวลงไปหา ปล้ำกอดจูบพัลวัน ควิลล์ตัวเล็กนิดเดียว เมื่ออยู่ภายใต้ร่างของผม แต่มีหรือที่เขาจะยอมง่ายๆ ควิลล์ดิ้นรนขัดขืนด้วยการเตะถีบข่วน จิก ทุบผมสารพัดเท่าที่เขาจะทำได้และจังหวะจะเอื้ออำนวย ผมจึงต้องอาศัยความที่ตัวใหญ่กว่าพละกำลังมากกว่าสยบเขา ผมเอาตัวหนาหนักทาบทับร่างเขาไว้ จากนั้นก็ใช้มือแข็งแรงทั้งสองข้าง ตรึงแขนของควิลล์ไว้เหนือหัว เมื่อเด็กหนุ่มไม่สามารถหลุดรอดเงื้อมือของผมได้ ผมก็เปิดฉากรุกรากเต็มที่

ผมจูบซุกไซร้ไปทั่วใบหน้าของเด็กหนุ่ม ดอมดมกลิ่นเนื้อที่หอมยั่วจมูก หลีกเลี่ยงที่จะไม่จุมพิตกับเขาโดยตรง เพราะกลัวว่าลิ้นจะขาด เลยเสไปจูบแถมซอกคอของเด็กหนุ่มเสีย ร่างน้อยๆ ภายใต้ตัวผมสั่นระริก ผมรู้ว่าควิลล์ยังไม่ประสีประสากับเรื่องพวกนี้ เขาเป็นของผมก็จริง แต่ก็ด้วยความบังเอิญ และเขาก็ไม่ได้มีสติรับรู้อะไร เพราะถูกวางยาจนเบลอไปหมด ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกที่เขาถูกล่วงเกินทั้งที่ยังมีสติ

เสียงร้องไห้กระซิกดังแว่วมาให้ได้ยิน ตอนแรกผมนึกว่าผมหูฝาด แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นมาเรื่อยๆ ผมเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นใบหน้าขาวนั้นมีสีเรื่อ คิ้วขมวดมุ่น จมูกแดงก่ำ มีน้ำใสๆไหลรินออกจากดวงตาที่ปิดสนิทนั่น ผมหมดอารมณ์ทันที ความยั้งคิดกลับคืนมาอีกครั้ง

นี่ผมกำลังจะลงมือข่มขืนเจ้าหนูนี่อีกครั้งหนึ่งละหรือ ทั้งๆที่สัญญาไว้กับพ่อแม่เขาแล้วว่าจะไม่หักหาญน้ำใจลูกชายสุดที่รักของพวกเขา ควิลล์ยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับผมอีก เขาเพิ่งจะอายุ 15 ยังเด็กเหลือเกินที่จะแปดเปื้อนมีมลทิน ที่สำคัญผมเป็นครูของเขาด้วย ผมกำลังล่วงเกินลูกศิษย์ของตัวเอง
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 22-01-2007 14:55:58
หุหุ เริ่มมีหึงหวงกันบ้างแล้ว  :haun5:  :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 22-01-2007 15:14:04
 :try2: ตาควิลล์เอ๊ยยย  เกือบจะโดนเช็คบิลแล้วมั๊ยล่ะ ปากเก่งดีนัก เอิ๊กๆๆๆ  :kikkik:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 22-01-2007 19:08:44
เห็นน้ำตานั่นแล้วอดจะใจหายไม่ได้ ควิลล์เป็นเด็กเข้มแข็ง น้อยครั้งนักที่ผมจะเห็นน้ำตาของเขา เด็กหนุ่มจะไม่ร้องไห้ นอกจากจะอยู่ในช่วงที่อ่อนแอจริงๆ ดังนั้นการที่เขาร้องไห้ออกมา นั่นแปลว่า ผมได้ทำร้ายจิตใจของเขาจนเกินกว่าที่จะทนแล้ว

ความคิดที่จะสั่งสอนให้เจ้าเด็กปากกล้ารู้จักว่าจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้าสามีของตัวเองต้องสะดุดหยุดลง ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก็ลุกขึ้นจากตัวเขา แต่แล้วผมก็รู้ว่าความสงสารของผมให้กับคนผิดเสียแล้ว เมื่อสองเท้าของควิลล์ยกขึ้นถีบผมเต็มพุงในจังหวะที่ไม่ทันตั้งตัว จนหงายหลัง ควิลล์รีบลุกลงจากเตียง แล้ววิ่งปรู๊ดไปที่ประตูห้อง กระชากมันเปิดออกแล้วเหวี่ยงปิดมันลงดังปัง ทิ้งให้ผมนั่งจุกพูดไม่ออกอยู่กลางห้อง

เจ็บใจนัก เจ้าเด็กบ้า มีเล่ห์มารยาเกินตัว ไอ้ผมก็นึกว่า เขาจะเสียใจจริงๆที่ผมทำร้ายเขา แต่ที่ไหนได้ ผมกลับเป็นฝ่ายถูกเด็กหลอก เขาไม่ได้กลัวผมสักนิด แต่เขาสู้ผมด้วยการใช้พละกำลังไม่ได้ จึงต้องใช้น้ำตาเพื่อให้ผมใจอ่อน แล้วผมก็ดันหลงกล จนต้องเจ็บตัวในภายหลัง ผมสาบานในใจว่า ครั้งหน้าผมจะไม่ใจอ่อนกับเด็กแสบนั่นอีกแล้ว จะปล้ำทำเมียอีกครั้ง ฉีกสัญญาทิ้งไปเสียเลย ดูสิจะทำอะไรได้ ถ้าผมทำให้เขาติดใจได้ ขี้คร้านจะเชื่อฟังผม แล้วปฏิบัติตัวอ่อนโยนมากกว่านี้ ผมหมายมั่นปั้นมือจะทำอย่างนั้นจริงๆ ขณะที่กุมท้อง แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

ดึกแล้ว ผมนอนอยู่บนเตียงกว้างแต่เพียงลำพัง ควิลล์ไม่ได้มานอนด้วย เขาหนีเข้าห้องไปตั้งแต่ตอนเย็นที่เกิดเรื่องกัน แล้วไม่ออกมาอีกเลย คงกลัวว่าผมจะปล้ำเขาอีกกระมัง ผมเลยต้องลงไปล้างถ้วยชามอันเป็นหน้าที่ของตัวเอง และกวาดถูบ้าน ซึ่งเป็นหน้าที่ของเขาอย่างเรียบร้อย
ตามปกติ ก่อนจะนอนในแต่ละวัน เจ้าเด็กแสบจะมานั่งๆนอนๆอยู่แถวหน้าจอทีวี เอาซีดีหนังมาดู หรือไม่ก็ไปขลุกอยู่หน้าคอมทั้งเล่นเกมส์ และ แชตกับเพื่อนฝูง วันไหนคิดลมก็จะนั่งอยู่อย่างนั้น ดึกแค่ไหนก็ไม่ยอมหลับยอมนอน จนผมต้องไปลากออกมาจากหน้าเครื่อง ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง ผมก็ขู่ว่าจะให้การบ้านภาษาอังกฤษเยอะแยะ เขาจะได้ไม่มีเวลามานั่งทำเรื่องไร้สาระ เจ้าเด็กนั่นก็จะงอนป่องๆเดินเข้าห้อง ซึ่งแน่นอน ต้องเป็นห้องของผม ซึ่งเขายึดเตียงนอนไปเป็นของตัวเองนานแล้ว

แต่วันนี้เด็กหนุ่มไม่มานอนที่ห้องเหมือนเคย ขลุกอยู่ในห้องของตัวเองอย่างเงียบเชียบ จนน่าแปลกใจ ไม่รู้เขาเข้าไปทำอะไร นานขนาดนั้น ตามปกติ อยู่คนเดียวได้ไม่เกินครึ่งชั่วโมง ก็ต้องเผ่นออกมาแล้ว แต่นี่กล้าอยู่คนเดียว มาเกือบ สี่ชั่วโมงแล้ว สงสัยคงจะโมโหผมจริงๆ

ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง รู้สึกไม่ชินที่ต้องนอนบนนั้นทั้งๆที่มันเคยเป็นที่นอนของผมมาตั้งนานแล้ว ทว่าตั้งแต่ควิลล์มายึดเอาไปเป็นที่นอนของตัวเอง ผมก็ต้องระเห็จมานอนที่พื้นตลอด วันนี้ได้ยึดที่นอนกลับมาเป็นของตัวเอง แต่ผมกลับรู้สึกแปลกๆยังไงพิกล พยายามข่มตาตัวเองยังไงก็หลับไม่ลง ในที่สุดผมก็ลองเอาผ้ามาปูนอนบนพื้นห้อง แล้วก็ลงไปนอน ความคุ้นเคยเดิมๆเริ่มมาเยือน ผมมองไปบนเตียง จินตนาการภาพเด็กหนุ่มนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนนั้น อดยิ้มออกมาไม่ได้ ผมปิดเปลือกตาลง รู้สึกง่วงงุนขึ้นมาทันที
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 22-01-2007 19:11:36
ยังไม่ทันที่ผมจะได้หลับตามที่ต้องการ โทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น ใครกันนะโทรมาป่านนี้ นี่มันใกล้จะตีหนึ่งแล้ว มีเรื่องอะไรถึงจะรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ไม่ได้ ผมหยิบโทรศัพท์มาดู ก็ต้องแปลกใจเมื่อคนที่เรียกเข้ามาคือนายควิลล์เด็กแสบที่ผมกำลังนึกถึงอยู่พอดี โทรมาทำไมกันละนี่ ห้องก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ เดินมาคุยกันก็ได้ ไม่เห็นจะต้องโทรเข้ามาให้เปลืองเงินเลย

“นอนหรือยัง ตาเฒ่าลามก”

แหงะ...อะไรเนี่ย โทรมารบกวนเวลานอนของชาวบ้านยังไม่พอ ยังมาทำเสียงกวนประสาทใส่เขาอีก ผมจงใจหาวดังๆให้ได้ยินเข้าไปในโทรศัพท์ และกรอกเสียงแข็งๆลงไป

“จะนอนแล้ว มีอะไรว่ามา”

“ห้ามนอนนะ”

“เอ๊ ยังไงกัน ....คนจะนอน มาห้ามทำไม แล้วนี่ไม่นอนหรือไง มัวแต่ฟุ้งซ่าน คิดถึงรสจูบเมื่อตอนเย็นจนนอนไม่หลับน่ะสิ โทรมานี่อยากให้ไปช่วยทำให้หลับใช่ไหม”

ผมยียวนกลับไปบ้าง แต่ปลายสายแหวกลับมา

“ใครจะไปคิดถึงลีลาห่วยแตกแบบนั้น แก่เสียเปล่า แต่ไร้น้ำยา แหวะ คิดแล้วจะอ้วกแตก ไปฝึกปรือมาใหม่เถอะลุง อาจจะมีคนมาหลงบ้าง แต่อย่ามาทำกับฉันเด็ดขาด ถ้าไม่อยากหลุดหายไปทั้งพวง”

ดูพูดเข้าสิ แหมมันน่าจับมาปล้ำเสียให้เข็ด อุตส่าห์ใจเย็นลงแล้วนะ ว่าจะไม่ทำเพราะนึกสงสาร แต่เจ้านี่กลับมากวนประสาทอีก

“นี่ถ้าจะโทรมาเพื่อด่าละก็ แค่นี้คงพอแล้วมั๊ง ฉันจะนอนล่ะ”

“บอกว่าห้ามนอนก็ห้ามนอนสิ”

“ทำไมอีกเล่า นี่มันดึกแล้วนะ พรุ่งนี้ก็มีสอนด้วย นายก็ควรจะนอนได้แล้ว เดี๋ยวตื่นสายไปไม่ทันโรงเรียนเข้ากันพอดี”

“นอนไม่หลับนี่”

“ทำไมถึงนอนไม่หลับอีกล่ะ”

“.....”

“กลัวผีอีกล่ะสิ ใช่ไหม”

ผมเดา เงียบแบบนี้คงไม่อยากยอมรับว่าตัวเองกลัว

“มานอนที่ห้องนี้ก็ได้ เตียงนายยังว่างอยู่ มาได้เลย”

“.....”

แน่ะ ทำเป็นเงียบอีก หรือว่ากลัวเหตุการณ์เมื่อเย็นนี้

“ฉันไม่ปล้ำนายหรอกน่ะ อย่ากลัวเลย”

“จริงนะ ...เป็นผู้ใหญ่แล้วพูดคำไหนคำนั้น ถ้านายทำอะไรฉัน จะไม่นับถือนายอีกต่อไป”

“เอออน่า .....ถ้าไม่เชื่อใจกัน ก็ไม่ต้องมา.....”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 22-01-2007 19:13:23
ผมตัดบทด้วยความหมั่นไส้ ทำมาเป็นกลัวผม ทั้งที่ตัวเองก็เอาตัวรอดได้ แถมซ้ำยังเล่นงานผมเสียอีก ผมต่างหากล่ะ ควรจะเป็นฝ่ายกลัวเจ้านั่น เกิดขวางหูขวางตาผมขึ้นมา กระทืบผมม้ามแล่บ ตับแตกไปจะว่าไง

“จะไปเดี๋ยวนี้ เปิดประตูห้องไว้รอด้วย แค่นี้แหละ”

ควิลล์วางหูไปแล้ว ผมอดยิ้มไม่ได้ เด็กบ้า กวนประสาทที่สุด แต่เวลามีเจ้านี่อยู่ด้วย ก็สนุกไปอีกแบบ ผมหยุดความคิดคำนึง เมื่อได้ยินเสียงตบประตูปังๆ ผมเดินอย่างขี้เกียจ ตรงไปเปิดประตู ทันทีที่เห็นหน้าผม ตัวแสบก็โวยวายใส่ ว่าทำไมไม่ยอมเปิดรอไว้ ผมก็บอกว่าเพิ่งวางหูเมื่อครู่นี้ ยังไม่ทันเดินไปเปิดเลย แสดงว่าเขารีบวิ่งออกมาเพราะกลัวผีน่ะสิ ถึงมาเร็วขนาดนั้น ควิลล์หน้าคว่ำ ไม่ตอบอะไร ผลักผมออกไปให้พ้นทาง จากนั้นก็กระโจนขึ้นเตียง ชักผ้าห่มมาคลุม แต่ยังไม่วายขู่ผมฟ่อๆ ว่าถ้าผมล่วงเกินเขา ผมตายแน่ จากนั้นก็ซุกหน้าลงกับหมอน ภายในเวลาไม่นานนักเขาก็หลับไป

“เฮ้อ...เด็กหนอเด็ก”

ผมพึมพำเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆเตียง ตาจับจ้องที่ร่างบางที่นอนดิ้นไปมาอยู่บนนั้นแล้วก็ยิ้มให้กับตัวเอง ผมคิดว่าควิลล์ดูน่ารักดีในสายตาผม ถึงเขาจะแสบไปหน่อย แต่เขาก็ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขเวลาอยู่ใกล้ๆเขา ผมไม่อยากละสายตาจากภาพตรงหน้าเลย แต่ความง่วงที่จู่โจมเข้ามาทีละเล็กละน้อย ทำให้เปลือกตาผมหนักอึ้ง ในที่สุดผมก็หลับตามภรรยาของผมไป

ผมมองควิลล์ที่ยื่นปินโตเถาใหญ่ให้ผมงงๆ ช่วงหลังๆมานี้ ควิลล์จะทำอาหารกล่องให้ผมไปทานที่โรงเรียนเป็นประจำ เมนูก็ตามแต่อารมณ์ของเขา บางวันก็เป็นข้าวผัด บางวันก็เป็นข้าวสวย แล้วก็กับอีกสองสามอย่าง วันไหนถ้าอารมณ์ดี ก็จะทำจำพวกแซนวิซไส้ต่างๆให้ผม แต่ไอ้ทำมาให้โดยใส่ปิ่นโตเถาใหญ่แบบนี้ยังไม่เคยเลย หรือว่าในนั้นจะมียาพิษกันนะ ถึงมาทำเป็นใจดี ทำอาหารให้ผมซะเยอะแยะ สงสัยยังโกรธที่ผมไล่ปล้ำเขาเมื่อวานนี้

“รับไปซี้......ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ อาหารกลางวันของนายน่ะ”

“ทำไมมันเยอะจัง”

ผมยังไม่วายสงสัย ว่าทำไมควิลล์ถึงใจดีขนาดนั้น หรือว่าจะขุนผมให้อ้วน จนกระทั่งเป็นเบาหวานตาย หรือไม่ก็ไขมันอุดตันในเส้นเลือด ใช่แหงๆเลย มาแผนสูงแฮะ ถึงจะคิดแบบนั้น ผมก็ยื่นมือไปรับมาอยู่ดี

“ทำเยอะ ก็บ่น ทำน้อยก็บ่น คนอุตส่าห์ตั้งใจทำให้กิน จะเอาหรือเปล่า ถ้าไม่เอาก็คืนมา จะได้เอาไปฝากยามที่โรงเรียน เอาไปแบ่งให้น้องหมากิน”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 22-01-2007 20:27:55
เหอะๆๆ ละครเด็ด7สี มีพ่อแง่แม่งอนกันด้วย ตบจูบๆ  :haun5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 22-01-2007 20:50:59
หุหุ ถึงจะกลัวผีแต่ก็ยังอุตส่าห์มีฟอร์มเน้อ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 23-01-2007 18:30:49
ดูพูดเข้าสิ เอาสามีไปเปรียบเทียบกับน้องหมา ยกให้มีความสำคัญเท่ากันอีก เฮ้อ เรื่องอะไรจะเอาไปให้หมากินล่ะ ฝีมือนายควิลล์อร่อยน้อยเสียเมื่อไหร่ ตอนนี้ผมกินแล้วก็เริ่มติดใจอาหารไทยๆฝีมือเขาแล้ว ผมกอดปิ่นโตไว้แน่น ราวกับว่ามันเป็นของรักของหวงที่จะไม่ยอมให้ใครมาพรากจากไปไหน

“ทำอะไรให้กินบ้างล่ะ”

“มีปลาหมึกผัดน้ำพริกเผา ข้าวสวย หมูทอดกระเทียมพริกไทย ไข่ตุ๋นเห็ดหอม กับขนมหวาน วันนี้ฉันทำอาหารไม่เผ็ดมาก ออกหวานนิดหน่อย นายทานได้”

คนพูดยืนกอดอก ยิ้มแก้มแทบปริ ผมมองใบหน้าที่มีรอยยิ้มนั้นอย่างตะลึงงัน จะมาไม้ไหนกันเนี่ย ปกติไม่เคยยิ้มแย้ม ท่าทางใจดีแบบนี้มาก่อน หรือว่าจะหลอกให้ตายใจ และฆ่ากันในภายหลัง ดูรายการอาหารแต่ละอย่างสิ ชวนให้ไขมันมาสะสมตามลำตัวเหลือเกิน แต่แหม เอ่ยชื่อมาแต่ละอย่าง ชวนให้น้ำลายสอจัง เอาวะตายเป็นตาย อาหารอร่อยแบบนี้ผมสู้ใจขาดดิ้น ก็หลงเสน่ห์ฝีมือทำอาหารของเจ้าเด็กนี่แล้วนี่นา

“ทำไมใจดีจัง ทำให้กินตั้งเยอะแยะ”

อดสงสัยไม่ได้ จึงถามซ้ำ คิ้วเข้มบนใบหน้าขาวๆ ขมวดเข้าหากันอีกครั้ง

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก อย่าสงสัยไปหน่อยเลย แค่จะขอบใจที่นายให้ฉันนอนบนเตียงทุกครั้ง โดยไม่กวนเท่านั้นแหละ อย่าคิดไปไกลว่าฉันนึกพิศวาสนายล่ะ เพราะมันไม่มีทางจะเกิดขึ้นหรอก.... แบร่”

ควิลล์แลบลิ้นปลิ้นตาหลอก ก่อนจะยืนหัวร่องอหาย เมื่อผมทำหน้าเอ๋อๆ เมื่อฟังสิ่งที่เขาพูดจบ ผมมองคนตรงหน้า ที่ทำท่าราวกับขำผมเสียเต็มประดา แต่ความคิดล่องลอยไปไกล เมื่อไหร่นายนี่จะพูดแล้วก็คิดถึงผมในแง่ดีนะ เขาไม่ชอบขี้หน้าผม เ พราะผมไปข่มขืนเขา หรือว่าเขาเห็นว่าเราแตกต่างกันจริงๆ จนไปด้วยกันไม่ได้ แต่แรกผมก็รู้สึกแย่ที่โดนจับแต่งงานกับเด็กคนนี้ นึกในใจว่า ถ้าเป็นไปได้จะหาเรื่องหย่าขาดจากเขาให้เร็ววัน ไม่สนใจการทำสัญญาบ้าบอที่ให้ไว้กับพ่อแม่เขา ว่าจะดูแลเด็กคนนี้อย่างดี แต่หลังจากอยู่กันไปหลายเดือนเข้า ผมก็ชักไม่แน่ใจว่าผมอยากทิ้งเขาหรือเปล่า ตรงกันข้าม เวลาที่ควิลล์พูดถึงเรื่องราวความไม่เหมาะสมของเราทีไร ผมอดน้อยใจไม่ได้สักที การที่เขาไม่ต้องการผม มันทำให้ผมรู้สึกแย่เหลือเกิน

“นี่เป็นอะไรไปน่ะ ตาเฒ่า เห็นนอนลืมตาค้างอยู่นั่นแหละ”

เสียงแหวที่ดังขึ้นจากคนที่นอนอยู่บนเตียง ปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์ ให้ตายเถอะนี่ผมเก็บเรื่องของนายตัวแสบมาคิดจนทำให้นอนไม่หลับเลยหรือนี่

“คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ ว่าแต่เราเถอะ ทำไมยังไม่นอนสักทีล่ะ”
“นอนไม่หลับ......”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 23-01-2007 18:31:27
เพราะอะไรเหรอควิลล์ ผมถามในใจ นายคิดอย่างเดียวกับฉันจนกระทั่งนอนไม่หลับหรือเปล่านะ

“นายว่า บ้านทุกหลังนี่ จะมีวิญญาณสิงสถิตย์อยู่ไหม แล้วคนเรานี่จะสามารถเห็นผีได้ทุกคนหรือเปล่า”

ชิส์ ที่แท้ก็กลัวผี หลงนึกดีใจว่านายควิลล์จะคิดแบบผมบ้าง ฝันลมๆแล้งๆอีกแล้วตู

“ไม่หรอก บางบ้านอาจจะมี แต่ไม่ใช่ทุกบ้านที่จะเจอเหตุการณ์สยองขวัญแบบนั้นน่ะ”

พูดเหมือนปลอบ ทั้งที่จริงอยากขู่ให้กลัวใจแทบขาด

“งั้นเหรอ แล้วบ้านหลังนี้นายซื้อมานานหรือยัง เคยเช็คประวัติดูบ้างไหม”

คนพูดถามเสียงเบาเหมือนกับกระซิบ ราวกับกลัวว่าใครจะได้ยิน ผมยังต้องเงี่ยหูฟัง จึงจะเข้าใจความหมายที่เขาพูด

“ก็ไม่เก่ามากนะ เป็นบ้านมือสอง ซื้อต่อมาจากครอบครัวหนึ่งที่กำลังร้อนเงิน แต่ไม่ได้เช็คประวัติของบ้านหรอก เห็นว่าราคามันถูกดี เลยซื้อน่ะ ทำไมเหรอ”

“เปล่าหรอก ....แค่อยากรู้อ่ะ ....”

“นอนเถอะไม่มีอะไรหรอก”

“.......”

เด็กหนุ่มไม่ตอบอะไร ผมเห็นดวงตาเรียวยาวนั้นปิดลง สักพักเปลือกตาก็เปิดขึ้นมาใหม่ เขาจ้องผมเขม็ง

“นี่นี่นี่ บนเตียงยังมีที่ว่างน่ะ นายนอนตรงพื้นน่ะ มันคงไม่ค่อยสบาย มานอนด้วยกันเถอะ”

ให้ตายเถอะ ผมเกือบจะหัวเราะออกมาดังๆให้กับคำเชิญชวนของภรรยาตัวแสบของผม สงสัยจะกลัวผีจัดไม่กล้านอนบนเตียงคนเดียว เลยหาเหตุที่จะชวนผมให้ไปนอนด้วย ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะใส่ใจว่าผมจะนอนยังไง สบายหรือเปล่า ควิลล์มักจะเอาแต่ใจตัวเอง และทำทุกอย่างตามอำเภอใจ โดยไม่สนว่าผมจะเห็นด้วยหรือไม่ ซึ่งผมก็ยอมให้เขาทุกที เพราะเห็นเป็นเด็กกว่า และเพราะอะไรบางอย่างในใจที่สั่งให้ผมเอ็นดูเขามากกว่าจะนึกรังเกียจสิ่งที่ควิลล์ทำ

ถึงจะรู้ว่าคนข้างบนกลัวจัดจนนอนไม่ได้แล้ว แต่ผมก็ไม่คลานขึ้นเตียงไปโดยง่าย คราวนี้ผมอยากแกล้งควิลล์บ้าง เลยบอกไปว่านอนข้างล่างเริ่มชินแล้ว รู้สึกสบายดีด้วย เด็กหนุ่มทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ ที่ผมไม่ยอมไปหาเขาตามคำชวน แต่ความมีทิฐิมานะ ทำให้เด็กหนุ่มไม่ง้อผม เขาพลิกตัวหันหลังให้ และชักผ้าห่มคลุมโปง ผมหัวเราะในใจ คิดว่าจะไปได้สักกี่น้ำ เริ่มต้นนับ ในใจ

“1-2-3-4-5-6......”
_________________
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 23-01-2007 18:32:28
ยังไม่ทันจะครบ 10 ควิลล์ก็ลุกขึ้นนั่ง มองผมตาโต จากนั้นก็คว้าหมอนหนุนหัว หมอนข้าง และผ้าห่มเอาไว้ในมือ ก่อนจะเลื่อนตัวลงมานอนบนพื้นข้างๆผม พอเห็นรอยยิ้มรู้ทันของผมเข้า เขาก็เชิดหน้าขึ้นทำท่าหยิ่งๆ พูดแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆเกี่ยวกับการกระทำของตัวเอง

“ลองนอนกับพื้นดูบ้าง เขาว่าพื้นแข็งๆ มันดีกว่านอนบนที่นอนอ่อนนุ่ม ทำให้ไม่ปวดเมื่อยเนื้อตัวด้วย หลีกไปหน่อยสิ แบ่งที่ให้คนอื่นเขาบ้าง งกอยู่ได้”

อธิบายเสร็จ ก็วางหมอนแหมะลงกับพื้น ควิลล์ล้มตัวลงนอน แต่เอาเท้ายันผมให้เขยิบออกห่าง ทำท่าทางเหมือนคนพาล ยิ่งเห็นผมยิ้มไม่ยอมหุบ เขาก็ยิ่งเกเรใส่ ผมขี้เกียจต่อกร เลยกระเถิบตัวออกไป แล้วหันหลังให้เขา สักพักหนึ่ง หลังของผมก็อุ่นขึ้น เมื่อร่างบางๆขยับเข้ามาจนชิด ผมนิ่งอยู่ชั่วอึดใจเพื่อรอให้เด็กแสบเบียดตัวเข้ามามากเข้า จากนั้นผมก็พลิกตัวกลับ แล้วใช้แขนโอบกอดควิลล์ไว้แนบแน่น น่าแปลกที่เด็กหนุ่มไม่ขัดขืน กลับซบศีรษะไว้แนบกับหน้าอกของผม ใบหน้าอ่อนเยาว์นั้นดูสงบเหลือเกิน ควิลล์หลับไปแล้วด้วยความอุ่นใจในอ้อมแขนของผม เขาคงหายกลัวไปชั่วขณะ ผมเห็นรอยยิ้มน้อยๆระบายอยู่ที่ริมฝีปากของเขา หน้าขาวๆดูงดงามชวนให้ตะลึง จนผมยั้งใจไม่อยู่ต้องจูบที่หน้าผากมนนั่น คนในอ้อมกอดของผมเพียงขยับตัวเล็กน้อย แต่ไม่มีทีท่าดิ้นรนอะไร ผมเลยย่ามใจ ก้มลงจูบที่ปากของเขา แล้วก็หยุดไว้แค่นั้น มโนธรรมในจิตใจคอยเหนี่ยวรั้งไม่ให้ผมทำอะไรกับเด็กที่อายุเพียงแค่ 15 ถึงเขาจะเป็นเมียผม แต่เขาก็เป็นลูกศิษย์ด้วย ผมไม่อยากทำให้ควิลล์เสื่อมศรัทธาในตัวผมไปมากกว่านี้

ดึกแล้ว ควิลล์ยังไม่กลับมาบ้านเลย ไปไหนก็ไม่ยอมบอก ผมโทรเข้ามือถือเจ้าเด็กแสบนั่นก็ไม่ยอมรับ ทำให้ผมรู้สึกคับข้องใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เลิกเรียนแทนที่จะตรงเข้าบ้านเลย กลับเถลไถล มาถึงเมื่อไหร่ จะตีให้ก้นลาย แล้วค่อยซักฟอก ผมนึกถึงบทลงโทษต่างๆที่จะใช่เล่นงานเขา ผ่านไปหลายชั่วโมง ผมคิดวิธีการที่จะทำให้ควิลล์สำนึกได้มากมาย แต่ทว่าจิตใจผมกลับร้อนรุ่มด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากมันผิดเวลาไปมากแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของเขาให้เห็น

กำลังจะโทรศัพท์ไปหาพ่อแม่เขาที่บ้าน เพื่อถามว่าลูกชายเขาไปที่นั่นหรือไม่ ออดที่หน้าประตูรั้วก็ดังขึ้น ผมชะเง้อไปมองผ่านประตูกระจกไปยังหน้าบ้าน ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งอยู่ที่ประตูรั้วด้านนอก ผมเดินออกไปดูด้วยความสงสัย แล้วก็ต้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นคนทั้งหมดนั้น

ลูกศิษย์ของผม 2-3 คน กำลังหิ้วปีกเด็กหนุ่มร่างบอบบางผิวขาวสะอาดสะอ้านที่ตอนนี้เลอะเขรอะไปด้วยฝุ่นและคราบเลือด ใบหน้าบวมช้ำ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมเผ้ายุ่งเหยิง ถึงจะอยู่ในสภาพที่เละเทะขนาดนั้น แต่ผมก็จำภรรยาวัยรุ่นของผมได้ดี ร่างของควิลล์โงนเงน ทรงกายแทบจะไม่ไหว ดีที่มีคนช่วยประคองให้ ไม่งั้นเขาคงล้มกลิ้งอยู่หน้าบ้านผมแล้ว
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 23-01-2007 20:32:33
หุหุ เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ท่าทางจะกลัวผีขนาดหนัก  :kikkik:  :kikkik:
อย่างนี้ก็เข้าทางพระเอกเลยซิ  :haun5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 24-01-2007 10:53:58
แหงะ เกิดอารายขึ้น  :pigscare2:






แหะๆ มาต่อเร็วๆ นะคับ
.
.
.
 :like2: :like2: :like2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 24-01-2007 12:23:03
เรื่องสนุกดีครับ ขอตามอ่านด้วยคนนะครับ :yeb:

ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นกับควิลล์ล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 28-01-2007 12:44:09
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย พวกเธอไปทำอะไรกันมา แล้วทำไมนายควิลล์ถึงเป็นแบบนี้”

เสียงของผมดังเกือบเป็นตะคอก ขณะที่รับร่างของควิลล์มากอดไว้แนบอก ตาแข็งกร้าวกราดมองเด็กนักเรียนที่อยู่ตรงหน้า พวกนั้นพากันหลบสายตาผม ทุกคนอ้ำอึ้งอึกอัก ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ผมถามพวกเขาซ้ำ พวกเขาก็ยังคงเงียบ เหมือนกับว่ากลัวอะไรสักอย่าง จังหวะที่ผมจะคาดคั้นเป็นครั้งที่สาม เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น ผมหันไปมอง ก็เห็นนายกวี ผู้มีใบหน้าบวมปูด เหมือนคนที่ถูกต่อยเดินแหวกเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างหน้า 2-3 คนออกมา

เมื่อกี้ เขาคงแอบอยู่หลังนักเรียนพวกนั้น คงไม่กล้ามาเผชิญหน้ากับผมสักเท่าไหร่ เพราะผมเคยขู่เขาเรื่องที่แอบพาเมียผมไปเที่ยว คราวนี้มีเรื่องกันมาเสียด้วย เลยยิ่งทำให้ไม่กล้าสู้หน้า แต่พอผมซักถามเพื่อนเขาโดยสวมบทโหด เจ้าเด็กกวี ศัตรูหัวใจของผมก็เลยต้องออกมาแสดงความรับผิดชอบ เขาพูดกับผมด้วยเสียงตะกุกตะกัก

“เอ้อ เรามีเรื่องกับเด็ก ม.6 ลูกอาจารย์ใหญ่ครับ เขามาหาเรื่องเราสองคนก่อนครับ”

ข้อมูลแค่นี้ไม่เพียงพอต่อความอยากรู้อยากเห็นของผมหรอก หลังจากที่ผมพาควิลล์ไปนอนพักในห้องลงมือทำความสะอาดบาดแผลและหายามาทาให้เรียบร้อยแล้ว ผมก็บังคับให้นักเรียนสองสามคนนั่นเล่าให้ฟังถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น

นายกวีเป็นคนเปิดปากเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังว่า ควิลล์เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับเด็กนักเรียนชั้น ม.6 ซึ่งเป็นรุ่นพี่ของเขา เนื่องมาจากเจ้าเด็กคนนั้นทำท่าว่าชอบควิลล์ แต่เจ้าแสบของผมไม่ยอมเล่นด้วย เนื่องจากลูกอาจารย์ใหญ่คนนี้ ชอบอาศัยบารมีของพ่อทำตัวกร่าง หาเรื่องชาวบ้านไปเรื่อย กับควิลล์ก็ปะทะคารมกันบ่อยๆ แต่เด็กซ่าส์แบบควิลล์ไม่เคยยอมลงให้ถึงแม้จะเป็นรุ่นพี่ก็ตาม แถมยังเคยหักหน้าให้ได้อายหลายครั้ง ลูกอาจารย์ไม่พอใจเลยหาทางกลั่นแกล้งควิลล์เรื่อยมา

จนกระทั่งเมื่อตอนเย็นก็สบโอกาสเหมาะที่จะลงมือ ลูกอาจารย์ใหญ่กับพวกไปเจอกวีกับควิลล์หลังโรงเรียน ทั้งคู่นัดกันไปหาเพื่อนของควิลล์ซึ่งป่วยไม่สามารถมาโรงเรียนได้ ควิลล์ตั้งใจจะเอาเลคเชอร์ไปให้ ทางไปบ้านเพื่อนของควิลล์ ต้องเดินผ่านหลังโรงเรียนซึ่งสองข้างทางจะมีบางช่วงซึ่งเปลี่ยว และควิลล์กลัวผีไม่กล้าไปคนเดียว จึงชวนกวีไปเป็นเพื่อน แต่แทนที่จะเจอผี กลับเจออันธพาลสี่ห้าคนสะกดรอยตามมา ลูกอาจารย์ใหญ่เป็นฝ่ายหาเรื่องก่อนโดยการด่าว่าที่ควิลล์ไม่สนใจเขา เพราะไปรักไอ้แย้แห้งอย่างกวี แถมซ้ำยังพูดอีกด้วยว่าเขารู้ว่าควิลล์กับครูสอนภาษาอังกฤษเป็นอะไรกัน แถมซ้ำดูถูกควิลล์ว่าขายตัวให้ฝรั่ง ควิลล์ทนไม่ได้ เลยต่อยหน้าคนปากกล้านั่น และหลังจากนั้นการตะลุมบอนก็เกิดขึ้น กวีกับควิลล์พวกน้อยกว่า จึงโดนรุมทำร้ายจนสะบักสะบอม ดีที่มีพวกเพื่อนๆแอบใช้ทางลัดหลังโรงเรียนเป็นที่มาแอบสูบบุหรี่มาเจอเข้าพอดี เลยช่วยไว้ได้

ผมฟังเรื่องจากปากนายกวีด้วยความโมโห นึกโกรธเจ้าเด็กลูกอาจารย์ใหญ่ที่บังอาจมาทำให้ภรรยาของผมได้เจ็บ แถมซ้ำยังทำตัวเป็นพวกสอดรู้สอดเห็นอีกด้วย แบบนี้ต้องได้เจอดีแน่ เด็กนิสัยไม่ดีแบบนี้ จะปล่อยให้ทำตัวเป็นอันตรายกับคนอื่นได้อย่างไร ถึงจะเป็นลูกหลานอาจารย์ใหญ่ หรือเจ้าของโรงเรียนผมก็ไม่กลัว คนทำผิดก็ต้องได้รับโทษใช่ว่ามีอำนาจแล้วจะทำอะไรก็ได้ตามใจ ใครแตะต้องไม่ได้ เห็นทีผมต้องยื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เสียแล้ว
_________________
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 28-01-2007 12:45:12
เขาเข้าไปช่วยและพาควิลล์มาส่งที่บ้าน ถึงจะซาบซึ้งใจ แต่ผมก็ไม่วายที่จะสั่งสอนเด็กพวกนั้นเรื่องการทำผิดคือแอบไปสูบบุหรี่หลังโรงเรียน อบรมสั่งสอนยกใหญ่และกำชับไม่ให้ทำอีกก่อนไล่กลับบ้าน ใจจริงอยากไปส่งพวกนั้นเป็นการตอบแทน แต่ไปไม่ได้เพราะเป็นห่วงควิลล์ ผมจึงให้พวกเขาเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านกัน จากนั้นผมก็กลับขึ้นห้องนอนเพื่อไปดูอาการของตัวแสบ ไม่รู้เจ้าเด็กบ้านั่นจะเป็นไงบ้าง โดนซ้อมขนาดนั้นคงเจ็บน่าดู

เจ้าตัวแสบของผมสงสัยจะเป็นไข้อีกแล้ว ควิลล์ป่วยบ่อยมาก ที่จริงร่างกายของเขาอ่อนแอแบบที่แม่เขาเคยบอก ทว่าควิลล์เป็นคนดื้อ ชอบฝืนสังขารตัวเอง ทำตัวเข้มแข็งไม่กลัวใคร เวลาเจ็บตัวมาแต่ละที เขาก็เป็นไข้ทุกครั้ง คราวนี้ก็เช่นกัน นายควิลล์ตัวร้อนเป็นไฟ

ผมจัดการลาป่วยให้เขา เพื่อจะได้ไม่มีปัญหาเรื่องการหมดสิทธิ์สอบ จากนั้นผมก็ดำเนินการแก้แค้นให้กับควิลล์ทันที ผมเข้าพบกับอาจารย์ใหญ่ ซึ่งดูแลรับผิดชอบโรงเรียนนี้ แจ้งให้เขาทราบว่าลูกชายของเขาทำตัวอย่างไร ตอนแรกอาจารย์ใหญ่ ไม่เชื่อหาว่าผมใส่ร้ายลูกชายของเขา แต่เมื่อผมยืนยันด้วยการพาพยานที่รู้เห้นมาชี้แจงให้ทราบ แกก็ทำหน้าจืดเจื่อน ถึงกระนั้นแกก็รับไม่ได้ ที่ครูสอนภาษาอังกฤษผู้น้อยอย่างผม อาจหาญไปฟ้องเรื่องลูกเพื่อให้แกต้องรับผิดชอบ แต่ผมไม่แคร์ คนทำผิด ก็ต้องว่ากันไปตามผิด จะมาปิดบังซ่อนเร้นก็ใช่ที่ ถึงจะเป็นลูกคนใหญ่คนโตแค่ไหน ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองก่อไว้ ผมยืนยันที่จะเอาเรื่องจนถึงที่สุด หากครูใหญ่ไม่จัดการอะไร ผมก็จะไปแจ้งความตามกฏหมาย

อาจารย์ใหญ่โกรธผมมาก แกรับปากส่งเดชว่าจะจัดการให้ ในเบื้องต้นผมยอมพอใจแค่นี้ก่อน ไม่อยากบีบคั้นแกมาก แค่มีลูกนิสัยไม่ดี ก็สร้างปัญหาแล้ว แต่ถึงกระนั้นผมก็พยายามระมัดระวังตัวเอง เพราะรู้ดีว่าแกไม่อยมปล่อยผมลอยนวลแน่

ลำดับต่อมาก็คือ ผมได้แจ้งให้อาจารย์ฝ่ายปกครองให้ช่วยตรวจสอบดูแลประตูรั้วด้านหลังโรงเรียน เพื่อกันไม่ให้เด็กนักเรียนไปใช้พื้นที่ทางด้านนั้นเป็นทางลัด เนื่องจากว่ามันเปลี่ยว และเกรงว่าจะเป็นอันตราย นอกจากนี้ ผมยังแสร้งร้องเรียนกับตำรวจว่าหลังโรงเรียนเป็นแหล่งส่องสุม อาจจะมีการซื้อขายยาบ้า หรือพวกมิจฉาชีพซุกซ่อนอยู่ และทำร้ายคนดีๆ รวมถึงนักเรียนที่ใช้ทางลัดด้านหลังโรงเรียนเพื่อกลับบ้านของตน วิธีนี้จะทำให้พวกเด็กเกเรไม่มีที่ใช้มั่วสุมทำสิ่งผิด นอกจากจะช่วยแก้แค้นให้ควิลล์แล้ว ยังช่วยเหลือเด็กดีๆไม่ให้ได้รับอันตรายอีกด้วย

ในชั่วโมงเรียนของผม ซึ่งลูกอาจารย์ใหญ่ กับเพื่อนต้องเข้าเรียนด้วย พวกนั้นพากันหาเรื่องป่วนผม นับตั้งแต่วันที่ถูกครูใหญ่เรียกไปตำหนิต่อหน้าผม และควิลล์ กับคนที่อยู่ในเหตุการณ์ เจ้าเด็กนั่นถูกตามใจจนเคยตัว และไม่พอใจที่ผมทำให้เขาถูกพ่อดุ เขาจึงหาเรื่องตลอดเวลาอยู่ในชั่วโมง
แต่ผมไม่ยอมแพ้เด็กบ้าพวกนี้หรอก ผมยกเอาเรื่องคะแนนและการมีสิทธิสอบมาขู่ และให้การบ้านเยอะๆ ตอนแรกพวกเขาแอนตี้ไม่ยอมทำ วันไหนมีสอบ ก็เดินออกจากห้องเฉยๆ หรือไม่ก็ส่งกระดาษเปล่า ท้าทายกันแบบนี้ มีหรือจะรอด ผมไม่ว่าอะไรพวกเขาตั้งหน้าเก็บคะแนนไปเรื่อยๆ และรายงานผลให้หัวหน้าภาควิชาทราบเป็นระยะว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ รวมถึงแจ้งให้อาจารย์ใหญ่ทราบด้วย ผมไม่ฟ้องว่าลูกเขาไม่เข้าเรียน และไม่สอบวิชาของผม รวมถึงมาป่วนด้วย แต่ให้เขาเห็นเองจากสมุดรายงานผลคะแนน ให้พ่อแม่จัดการลูกดื้อๆไม่ตั้งใจเรียนเสียบ้าง ตามใจลูกซะจนเคยตัว ผลก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ เกกมะเหรก เกเร สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้กับคนอื่นไปทั่ว
_________________
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 28-01-2007 12:46:36
“วันนี้ไม่ไปสอนเหรอ”

เสียงแหบเครือดังมาจากบนเตียง ผมละจากงานที่ทำอยู่ เดินไปนั่งบนที่นอนอ่อนนุ่ม เตียงของผมซึ่งใช้เป็นที่พักฟื้นของควิลล์ชั่วคราว หลังจากถูกทำร้ายร่างกายอย่างสะบักสะบอม ควิลล์ก็นอนรักษาตัวอยู่ที่บ้าน แถมซ้ำยังมาเป็นไข้หนักอีกด้วย เลยไม่ได้ไปโรงเรียนมาเกือบอาทิตย์แล้ว

“ไม่หรอก เมียไม่สบายทั้งคน จะให้ไปได้ไง”

ผมตอบไปตามความจริง ควิลล์ไม่สบายหนักแบบนี้ผมก็ไม่กล้าไปไหน กลัวว่าหากมีอะไรเกิดขึ้น จะไม่มีใครอยู่ช่วยเขา แต่เจ้าแสบกลับทำให้เรื่องจริงจังกลายเป็นเรื่องล้อเล่นไปเสียนี่

“แหม ปลื้มตายล่ะ พูดมาได้ อายปากมั่งไหมลุง แก่แบบนี้ ยังคิดจะฝันอยากมีเมียเด็กหรือไง ไม่เจียมตัวเสียบ้างเลย”

โหย ดูพูดกับผมสิ เนรคุณซะไม่มี อุตส่าห์เช็ดเนื้อเช็ดตัวเฝ้าไข้ให้ทั้งคืน ยังมาทำปากดีปากเก่งอีก เตะก้านคอสักพลั่กจะดีไหมเนี่ย

“ถึงไงก็หนีความจริงไปไม่พ้นหรอกน่า เธอเป็นเมียฉัน อย่างน้อยก็ตั้งสองครั้งแล้ว จะเต็มใจหรือถูกบังคับ ก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียนั่นแหละ”

หึหึหึ เอาบ้างสิ เรื่องไรจะให้เมียมานั่งว่าตัวเองฉอดๆ ถึงควิลล์จะอายุแค่ 15 ยังเป็นเยาวชนอยู่ แต่อีกฐานะหนึ่งก็คือเมียผม แต่งงานกันแล้วด้วย โดยความเห็นชอบจากพ่อแม่ของเขา ดังนั้นจะมาบ่ายเบี่ยงไม่ได้

เจ้าควิลล์ทำหน้างอๆ เมื่อผมโต้ตอบ ตามปกติ ผมจะเฉยๆไม่พูดอะไรมาก แต่บัดนี้ผมเริ่มเรียนรู้แล้วว่าอยู่กับเมียปากร้าย ควรจะต้องทำตัวยังไง จะมัวมาเกรงอกเกรงใจเจ้านี่ มีหวังถูกข่มตลอดปีตลอดชาติแน่

“ไอ้พวกนั้นเป็นไงบ้าง”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 28-01-2007 13:17:08
ทำไมต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือกันด้วยอ่ะ
ตัดสินอะไรๆด้วยกำลังแบบนี้
ถึงได้เกิดปัญหาสังคมไม่เว้นในแต่ละวัน

เป็นกำลังใจให้นะครับ :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 31-01-2007 03:31:12
 :laugh:  เริ่มรู้จักที่จะเรียนรู้การอยู่กับเมียปากร้ายแย้ววสินะนาฝาหรั่ง  :kikkik:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 02-02-2007 16:08:37
“ใคร..พวกที่ทำร้ายเราน่ะเหรอ”

“อื้ม หลังจากวันที่ไปฟ้องครูใหญ่แล้ว พวกมันยังซ่าส์อีกไหม แล้วได้จัดการอะไรไปอีกหรือเปล่า”

ป่วยขนาดนี้ ยังจะอาฆาตมาดร้ายอีก ดูสิคนเรา เป็นไปได้

“ก็ไม่มีอะไร เจ้าพวกนั้นก็ไม่เข้าเรียนวิชาที่ฉันสอน ฉันก็สอบเก็บคะแนนไปเรื่อยๆ อยากโดดได้โดดไป หมดสิทธิ์สอบแล้วก็อย่ามาบ่นแล้วกัน”

“ระวังตัวด้วยนะ”

หือ อะไรน่ะ ผมหูฟาดหรือเปล่า คำพูดที่หลุดมาจากปากเจ้าตัวแสบนั่น ฟังดูเหมือนห่วงใยผม ไม่น่าเชื่อ ผมอาจจะฟังผิด

“พวกนั้นน่ะ อาจจะมาหาเรื่องป่วนนายอีกก็ได้ อาจารย์ใหญ่นั่นก็เข้าข้างลูกไม่ลืมหูลืมตา ทั้งที่ลูกตัวเองผิด ก็หาว่าถูก ไม่รู้บริหารคนได้ยังไง ขนาดลูกตัวเองยังดูไม่ออก แถมซ้ำยังลำเอียงอีก บางที เขาอาจจะหมั่นไส้นาย แล้วหาเรื่องไล่ออกก็ได้”

พูดแบบนี้ หมายความว่า ควิลล์ห่วงผมหรือ ผมรู้สึกใจเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร้อยวันพันปีเจ้านี่ไม่เคยพูดดีกับผม ดังนั้นความห่วงใยที่เขามีให้ มันจึงเหมือนผมถูกล็อตเตอรี่รางวัลใหญ่ ไม่นึกไม่ฝันว่ามันจะเกิดกับผม

“เป็นอะไรไปล่ะ ตาเฒ่า จ้องมองอยู่ได้ หาว่าฉันพูดจาเหลวไหลเหรอ ที่ฉันพูดน่ะ จริงนะ นายเป็นครูใหม่ เป็นครูฝรั่ง อาจจะยังไม่รู้เรื่องราวภายในโรงเรียนนี้ แต่ฉันเรียนมาหลายปี รู้จักครูใหญ่ กับ ลูกชายของเขาดี

ครูหลายคนที่สอนเก่งๆ ต้องออกไปจากโรงเรียนนี้เพราะไอ้บ้านั่น แทนที่ครูใหญ่จะโทษลูกตัวเอง กลับหาว่าครูเหล่านั้นรังแกเด็ก ครูดีๆเลยอยู่ไม่ได้ ที่เหลืออยู่ ก็ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น มีหน้าที่สอนก็สอนไปไม่มีใครไปต่อกร นายมาใหม่ จะมาทำลายวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของที่นี่คงยากนะ เผลอๆนายอาจจะอยู่ได้ไม่นาน”

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากคนป่วยนั้นแหบพร่า ทว่าผมเข้าใจความหมายทุกคำที่เขาพูด เจ้าเด็กนี่ห่วงผมจริงๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำแต่อย่างใด มันทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ที่อย่างน้อยๆ ควิลล์ก็เริ่มที่จะทำตัวน่ารักกับผมบ้างแล้ว

“ฉันรู้ มีครูบางคนเตือนฉันบ้างแล้วล่ะ แต่ฉันไม่กลัวหรอกนะ ถ้าเราไม่ต่อสู้เพื่อเรียกร้องความยุติธรรม และปล่อยให้คนไม่ดีทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า สังคมนั้นก็จะไม่มีความสุข เพราะคนดีๆก็จะพากันท้อแท้ และกลายเป็นพวกเดียวกันไปหมด

ฉันทำเพื่อความถูกต้อง พวกนั้นมาทำร้ายนาย ก็ต้องได้รับการลงโทษ ไม่ว่าเขาจะเป็นลูกของใคร ใหญ่แค่ไหนก็ไม่ละเว้น อยู่ร่วมกัน มันต้องมีกฏกติกา ใครละเมิดมาก็ต้องว่ากันไปตามผิด ถ้าจะต้องออกจากงานด้วยเรื่องแค่นี้ ก็ให้มันรู้ไป”

บอกออกไปอย่างไม่สนใจ ฝรั่งอย่างผมเคยชินเสียแล้วกับการต่อสู้เพื่อความถูกต้อง อะไรที่มันไม่ถูกไม่ควร เราไม่ปล่อยเอาไว้แน่
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 02-02-2007 16:09:16
“จ้า รู้ว่าเก่ง ไม่กลัวใครทั้งนั้น ยังไงก็อย่าเผลอเรอให้เขาจัดการเอาได้ล่ะ”

เด็กแสบพูดจบก็สะบัดหน้าหนี คงนึกว่าผมอวดดีไม่ฟังคำเขา ผมหัวเราะออกมาเบาๆ แค่นี้ก็สุขใจแล้ว ก็เมียห่วงนี่นะ เขาไม่อยากให้เราถูกทำร้าย จึงต้องเตือนออกมา แล้วผมจะบ้าไม่เชื่อคำพูดเขาได้อย่างไร

“ห่วงฉันล่ะสิ”

ผมแกล้งแหย่เขา เด็กหนุ่มตอบกลับมาทั้งที่ยังหันหลังให้ผม

“ใครบอก”

“อ้าว ก็ที่พูดที่เตือนนี่ไง”

“ฉันแค่ไม่อยากให้ฝรั่งโง่ๆ มาตายในบ้านเมืองฉันต่างหาก”

แหม ดูพูดเข้าสิ ปากดีนักนะ น่าจับมาจูบซะให้เข็ด รู้หรอกน่าว่าห่วงผมแค่ไหน แต่ก็ยังทำเป็นท่ามาก ไม่อยากจะเสียหน้า คอยดูกันต่อไปเถอะ รักผมเมื่อไหร่ล่ะก็ ผมจะทำให้หายพยศทีเดียว
“ฉันไม่ตายเพราะถูกคนทำร้ายหรอก แต่จะตายเพราะมีเมียปากเก่งนี่แหละ”

แหย่กลับบ้าง อุปทานหรือเปล่าไม่รู้ เหมือนว่าผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมาจากคนที่นอนป่วยอยู่บนเตียงของผม จี้ใจดำของนายควิลล์กระมัง ผมเอื้อมมือไปลูบไล้เส้นผมของภรรยาสุดแสบของผม จากนั้นก็เลื่อนผ้าห่มมาคลุมให้เขา ก่อนจะเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง


เสียงอึกทึกครึกโครมดังอยู่ใกล้ๆหูของผม ฟังคล้ายเสียงวัตถุที่กระทบกัน น่าจะเป็นพวกสังกะสี หรืออลูมิเนียมถูกเคาะดังป๊องแป๊งไม่ไกล้ไม่ไกล ผมยกหมอนขึ้นอุดหูตัวเอง คิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะหลุดพ้นจากเสียงรบกวนเหล่านั้น แต่เปล่าเลย ผมกลับถูกรบกวนหนักขึ้นจากใครบางคนที่จงใจจะทำให้ผมนอนไม่ได้

ผ้าห่มนวมถูกกระชากออก หมอนที่ผมเอามาปิดหูก็ถูกกระชากตามไปด้วย ผมเอื้อมมือไปไขว่คว้าเพื่อจะจับคนที่กำลังทำให้การนอนของผมสิ้นสุดลงโดยยังไม่ยอมลืมตา แต่ก็คว้าได้ลมๆแล้ง แถมซ้ำยังถูกแกล้งไม่ให้ได้หลับอย่างสบาย

เท้าของใครบางคน เขี่ยเบาๆที่แถวชายโครงของผม เมื่อเห็นว่าไม่สามารถแซะออกจากเตียงได้ ความแรงของเท้านั้นก็เริ่มมากขึ้น และนั่นเองผมจึงสำนึกได้ว่าไม่ได้ฝัน คนที่กล้าทำแบบนี้มีแค่คนเดียวเท่านั้น คือเจ้าตัวแสบภรรยาของผม

โธ่เว้ย จะแสดงความกตัญญูรู้คุณให้เห็นหน่อยก็ไม่ได้ ตอนเขาป่วยไข้ ผมก็อุตส่าห์ลางานลาการมาเฝ้าด้วยความห่วงใย หนอยแน่ะ พอหายดีแล้วก็มาทำกับผมแบบนี้ ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว ต้องจัดการเสียให้เข็ด

คิดได้ดังนั้นผมก็แกล้งทำเป็นนอนไม่รู้ไม่ชี้ต่อ ได้ยินเสียงร้องฮึดฮัดจากคนที่รังควาญผม เสียงวัตถุกระทบกันหายไปพร้อมกับเสียงฝีเท้าของเขา และในเวลาชั่วอึดใจผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าตึกๆเหมือนคนวิ่งเข้ามา จากนั้นผมก็จุกแอ่ก เมื่อมีน้ำหนักลงมากดทับอย่างแรง


หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 02-02-2007 16:09:57
ภรรยาตัวแสบกระโดดขึ้นมาทับตัวผม ในลักษณะขึ้นคร่อม เขาขย่มตัวไปมาทำท่าเหมือนควบม้า ปากร้องวู้วู้เหมือนพวกอินเดียนแดง ผมเจ็บพุงกะทิไปหมดเพราะก้นของเขากระแทกลงบนพุงของผมพอดี อยากควบม้างั้นเหรอ ได้เลย แล้วอย่ามาโวยวายแล้วกัน

แผนการณ์ชั่วร้ายแว่บเข้ามาในสมองของผม โดยไม่ทันให้ควิลล์ตั้งตัว ผมลืมตาอย่างรวดเร็ว กะเก็งตำแหน่งว่าร่างกายของเขาอยู่ตรงส่วนไหนบนร่างกายผม จากนั้นมือแข็งแรงก็คว้าเอวบางๆของเจ้าเด็กแสบอย่างรวดเร็ว

ผมดันให้ถอยหลังไปยังส่วนกลางลำตัวของผม และแกล้งเด้งเอวสวนขึ้นไปตรงตำแหน่งที่เป็นก้นกบเขาพอดี น้องชายของผมกำลังตื่นตัวเสียด้วย พอสัมผัสช่องทางเข้าแม้จะมีเนื้อผ้ากั้นอยู่ แต่คนเกเรคงจะรับรู้ได้บ้างว่าเขากำลังนั่งทับอะไร

ใบหน้าที่แสดงอาการตกใจของควิลล์ เกือบจะทำให้ผมกลั้นหัวเราะไม่อยู่ นึกสมน้ำหน้าคนเกเรนัก ที่รีบแกะมือผมออกจากเอว และลนลานลงไปยืนข้างเตียง แต่ควิลล์ของแท้ ต้องไม่เกรงกลัวใคร ดังนั้นเมื่อเด็กแสบเห็นว่าปลอดภัยจากการเสียตัวแล้ว หน้ายักษ์จึงถูกปั้นเข้ามาแทนที่หน้าตาตื่นตระหนกเมื่อครู่

“ไอ้เฒ่าลามก ตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน ถึงจะเป็นวันเสาร์ ไม่ต้องไปทำงาน แต่ก็ต้องตื่นมาช่วยกันทำความสะอาดบ้านเดี๋ยวนี้”

เสียงเจ้าแสบโวยวายดังลั่น แสบแก้วหู เมื่อไหร่ จะพูดจากนุ่มนวลกับผมเสียทีก็ไม่รู้ เขาปฏิบัติต่อผมยังกับเราเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน บุญคุณอะไร ก็ไม่เคยสำนึก หายป่วยหายไข้แทนที่จะใจดีกับผม เปล่าเลย มีแต่ชวนทะเลาะ ผมทั้งรำคาญ หมั่นไส้ และพึงใจไปพร้อมๆกัน อยู่กับเจ้าเด็กแสบนี่ ทำให้ชีวิตผมมีรสชาติขึ้น เขาไม่เคยทำให้แต่ละวันของผม ผ่านไปอย่างเงียบเหงาเลย

“จุกจะตายอยู่แล้ว ทำไม่ไหวหรอก”

แกล้งงอแงกลับ อันที่จริงก็จุกอยู่บ้าง ตรงที่โดนกระแทกพุง แต่น้ำหนักตัวบางเบาของตัวแสบ ไม่เพียงพอที่จะทำให้ผมเจ็บปวดมากมาย

“โหย ใจเสาะ สำออย ทำนั่นก็ไม่ได้ ทำนี่ก็ไม่สะดวก ที่จริงน่ะ หาข้ออ้างใช่ไหมล่ะ ไม่อยากทำก็บอกมาเถอะ ตาเฒ่าจอมขี้เกียจ ไปฟ้องร้องดีไหมหนอ ว่าเอาเปรียบเด็ก เอาเปรียบเมียตัวเอง ชิส์ สามีเฮงซวย”

นั่น ก็ว่ากันเข้าไป ตอนนี้ล่ะมาทำพูดว่าตัวเองเป็นเมียผม จะใช้งานทีไร ก็แกล้งยกเอาหน้าที่ของสามีที่จะพึงปฏิบัติต่อภรรยามาอ้างทุกที ที่อย่างอื่นล่ะไม่อยากให้ผมปฏิบัติ เอาเปรียบกันชัดๆ ปล่อยให้ผมมีอารมณ์อยู่ทุกคืน และต้องแก้ปัญหาเอาเอง ผมยังไม่เคยบ่นเลย สงสัยต้องเรียกร้องให้ช่วยผมแบบนี้บ้างแล้ว

เฮ้อ คิดแบบนี้อีกแล้ว ทำไมต้องคิดเรตเอ็กซ์ ไปถึงเรื่องที่จะทำอะไรกับเจ้าเด็กนั่นนะ หรือว่าผมเป็นตาเฒ่าลามกชอบกินเด็กอย่างที่ควิลล์ว่า ....ไม่หรอกน่า คิดกับเมียตัวเองเท่านั้น ไม่ได้คิดกับคนทั่วไปนี่ เมื่อไหร่ จะโตกว่านี้สักทีนะ อดใจไม่ไหว อยากปล้ำแล้ว หรือว่า จัดการเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องปากมากอีก แต่ผมจะติดคุกข้อหาปล้ำเมียตัวเองไหมนะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 02-02-2007 20:11:01
นายควิลล์เอ๊ย พอหายป่วยก็ซ่าเหมือนเดิม  :try2: เดี๋ยวเจอดีหรอก  :haun2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 02-02-2007 21:14:31
หึหึ น่าร๊ากกกกก  :-[

ลุ้นกันต่อปายยยย  :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 03-02-2007 02:11:10
 :laugh:  นายควิลล์นี่น่ารักจริงๆเร๊ยย ช่างเปงส่วนผสมที่ลงตัวซะจริง สมกับชื่อเรื่องรักรสแซ่บ :impress2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 03-02-2007 02:17:52
มาเชียร์ให้ปล้ำเลยครับ

ของอย่างนี้ต้องจัดการให้ถึงที่สุด :haun1:

ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย :haun5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 03-02-2007 14:07:43
“เอ้าๆๆๆๆ มองหน้าจะหาเรื่องหรือไง ไม่ต้องมาทำตาหวานใส่เลย ไม่ปลื้มหรอก ไปทำกับคุณลุงรุ่นเดียวกับตัวเองเถอะ อย่ามาทำกับเด็กๆอย่างผมเลย”

“เด็กแต่ก็เป็นเมียฉันนะ ทำตาเยิ้มใส่เมียตัวเองผิดตรงไหน หรือว่าที่ห้ามนี่ เพราะเคลิบเคลิ้มไปกับฉันแล้ว”

โดนแหย่เข้าให้บ้าง เจ้าเด็กแสบถึงกับเต้นผาง หน้าแดงก่ำ คงทั้งอายทั้งโกรธ น่ารักชะมัด

“โหย ไอ้คนหลงตัวเอง ใครจะบ้าไปมีอารมณ์กับคนรุ่นพ่อ รุ่นลุงเล่า พูดเอาแต่ได้ คิดซะมั่งสิ ว่าอายุเท่าไหร่แล้ว หลอกเด็กน่ะมันบาปนะลุง ผิดกฏหมายด้วย”

แน่ะ ทำเป็นหัวหมอเชียว ปากเก่งนัก ต่อปากต่อคำไม่ลดละ ผมนึกสนุกซะแล้วสิ วันนี้คงเป็นอีกวันที่ไม่ธรรมดา เราคงจะตีกันอย่างนี้ไปจนกว่าจะเข้านอนแน่ เมื่อก่อนรำคาญ แต่ตอนนี้ผมกลับชอบแฮะ ได้ตอแยเจ้าแสบนี่บ่อยๆ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกเข้าใกล้ตัวเขามากขึ้น และผมก็รับรู้ว่า ควิลล์เริ่มไว้ใจผมมากกว่าเดิม ไม่เกร็งเหมือนตอนแรกที่อยู่ด้วยกัน ซึ่งนั่นก็น่าจะดีต่อความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่

“งั้นเพิ่มข้อหาปล้ำเมียตัวเองไปด้วยแล้วกัน ไหนๆก็จะติดคุกแล้ว ก็ให้มันรวดเดียวไปเลย จะได้ไม่ต้องเข้าๆออกๆอีก”

พูดแล้วก็ทำหน้าหื่นๆใส่ แล้วแกล้งลุกจากเตียงทำท่าจะกอดเขา คนปากดีตาเหลือกรีบวิ่งออกจากห้องทันที ไม่แน่จริงนี่หว่า แค่นี้ก็ทำเป็นกลัว



“จะให้ช่วยทำอะไรบ้างล่ะ ยอดยาหยี”

อาบน้ำแต่งเนื้อแต่งตัวเสร็จ ผมก็เดินเข้ามาในครัวเพื่อช่วยเจ้าตัวแสบ รู้สึกอารมณ์ดีจึงแกล้งแหย่ควิลล์ออกไป เขาหันมาทำหน้าเง้าใส่ มือเท้าสะเอวข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งยกตะหลิวขึ้นชี้หน้าผม
“ช่วยไปห่างๆเลย อย่ามายุ่งกับเรื่องในครัว”

“อ้าว แล้วไปปลุกมาให้ช่วยทำอะไรล่ะ ไม่ใช่ปลุกให้มาช่วยชิมกับข้าวฝีมือเราเหรอ บอกมาสิ อยากช่วยทำแล้วนะ”

ผมแกล้งทำเป็นหน้ามึนเดินเข้ามายืนใกล้เขาหน้าตาเฉย โดยไม่กลัวตะหลิวที่อยู่ในมือเด็กแสบเคาะหัว

“ทำอะไรกินบ้างน่ะ หอมฉุยเชียว เรานี่เก่งจัง ทำกับข้าวได้หลายอย่าง แถมซ้ำยังอร่อยมากอีกด้วย ได้กลิ่นทีไร น้ำย่อยทำงานทุกที ชักหิวข้าวแล้ว”

ผมชมควิลล์ด้วยใจจริง เด็กซ่าส์คนนี้ อายุเพียงแค่ 15 ปี แต่ทำอะไรได้หลายต่อหลายอย่าง โดยเฉพาะฝีมือทำอาหาร เขาทำให้ผมติดใจจนไม่ออกไปกินข้าวนอกบ้านนับตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ด้วย
 
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 03-02-2007 14:09:24
ตัวแสบยิ้มหน้าบาน เรื่องนี้เป็นจุดอ่อนเพียงข้อเดียวที่ทำให้ผมสามารถเข้าถึงตัวเขาได้ในขณะนี้ ควิลล์รักการทำอาหาร หากมีคนชื่นชอบสิ่งที่เขาทำ เขาจะรู้สึกพึงพอใจ และทุ่มเทฝีมืออย่างเต็มที่เพื่อให้ผู้ที่รับประทานอาหารฝีมือเขาเกิดความพึงพอใจ

ผมมักจะเป็นตัวทดลองให้เขาอยู่บ่อยๆ เวลาที่เขาไปเจอสูตรอาหารใหม่ๆ ควิลล์จะใส่ใจและพิถีพิถันอย่างมาก กับการทำครัว อายุน้อยแค่นี้แต่มีความมุ่งมั่น รักในสิ่งที่ทำ ผมว่าในอนาคตข้างหน้า หากควิลล์ยังชอบทำอาหารและค้นคว้าทดลองทำปรับปรุงฝีมือตนเองอย่างต่อเนื่อง เขาน่าจะเป็นพ่อครัวฝีมือดีที่ใครๆก็ต้องการตัว หรือไม่ก็สามารถมีร้านอาหารเป็นของตัวเองได้เลย

“วันนี้ฉันจะทำฉู่ฉี่กุ้งนางให้นายกิน มันอาจจะเป็นอาหารที่ไขมันสูงและเผ็ดนิดหน่อยนะ แต่มันอร่อยดี นี่ฉันใช้นมสดแทนกะทินะ นายจะได้ทานได้ แล้วก็ทำผัดมะระใส่ไข่ ถ้าทำดีๆจะไม่มีรสขม อันนี้นายก็กินได้ แล้วก็ไข่เจียวหมูสับ ทั้งหมดนี้ ทานกับข้าวสวยร้อนๆจะอร่อยมากนะ”

ควิลล์สาธยายถึงอาหารการกินที่จะลงมือทำวันนี้ด้วยสีหน้าเบิกบาน ท่าทางเขามีความสุขมากเมื่อได้ทำในสิ่งที่ตนรัก ผมมองควิลล์ไม่วางตา ความสดชื่นที่เขาแสดงออกให้เห็น ทำให้ผมอดที่จะรู้สึกเป็นสุขร่วมกับเขาไม่ได้

“แล้วจะให้ฉันช่วยทำอะไรบ้างล่ะ”

อาสาควิลล์ทำงานอย่างกระตือรือร้น เด็กหนุ่มยิ้มให้ผม และยื่นผักถาดใส่ผักมาตรงหน้า
“เอางี้ นายเอาผักทั้งหมดนี้ไปล้างน้ำให้สะอาดนะ แล้วเอาไข่ไปตอกใส่ชาม เอาหมูสับกับหอมหั่นในถ้วยที่แบ่งไว้ไปใส่ และตีให้เข้ากันนะ”

ผมรับมาถือไว้ในมือและเดินไปยังอ่างล้าง นึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ที่คนปากดีไม่อาละวาดใส่ผมอีก ไม่นึกว่าเมียตัวเองจะเป็นคนบ้ายอ สงสัยต้องเล่นมุขแบบนี้ไปเรื่อยๆ
“ควิลล์ เดี๋ยวทานข้าว และทำความสะอาดบ้านเสร็จ เราไปเที่ยวกันไหม”

อยู่ๆผมก็นึกครึ้มอกครึ้มใจอยากชวนเขาไปเที่ยวขึ้นมา อย่างน้อยๆเจ้าเด็กดื้อนี่ก็หายไข้แล้วหลังจากนอนซมมาหลายวัน เขาควรไปพักผ่อนหาบรรยากาศดีๆบ้าง

“เพี้ยนอะไรขึ้นมาอีกล่ะ อยู่ๆก็มาชวนนะ มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า”

เจ้าเด็กบ้าทำมาเป็นหวาดระแวง เดี๋ยวเลิกใจดีซะเลยนี่

“โหย คิดอะไรมากมาย แค่เห็นว่าหายไข้เลยอยากพาไปเที่ยว ถ้าไม่อยากไปก็บอกมา จะได้ไปคนเดียว ดีเหมือนกัน ตั้งใจจะไปทะเล เล่นน้ำสักวัน”

“ไปที่ไหน”

เสียงตอบกลับมาเกือบจะทันที โธ่เอ๊ย นึกว่าจะไม่สนใจ เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ
“ไปพัทยา ใกล้ๆนี้แหละ”

หยุดแค่เสาร์อาทิตย์ คงไปไหนได้ไม่ไกลกว่านี้แล้วล่ะ อีกอย่างผมก็อยากหาที่ที่ไปมาสะดวก ไม่ต้องขับรถนานมาก เพราะแทนที่จะได้เที่ยวกลับต้องมาเสียเวลาอยู่กับการขับรถ


..............................................................
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 03-02-2007 14:27:18
“ควิลล์ เดี๋ยวทานข้าว และทำความสะอาดบ้านเสร็จ เราไปเที่ยวกันไหม”

อยู่ๆผมก็นึกครึ้มอกครึ้มใจอยากชวนเขาไปเที่ยวขึ้นมา อย่างน้อยๆเจ้าเด็กดื้อนี่ก็หายไข้แล้วหลังจากนอนซมมาหลายวัน เขาควรไปพักผ่อนหาบรรยากาศดีๆบ้าง

“เพี้ยนอะไรขึ้นมาอีกล่ะ อยู่ๆก็มาชวนนะ มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า”

เจ้าเด็กบ้าทำมาเป็นหวาดระแวง เดี๋ยวเลิกใจดีซะเลยนี่

“โหย คิดอะไรมากมาย แค่เห็นว่าหายไข้เลยอยากพาไปเที่ยว ถ้าไม่อยากไปก็บอกมา จะได้ไปคนเดียว ดีเหมือนกัน ตั้งใจจะไปทะเล เล่นน้ำสักวัน”

“ไปที่ไหน”

เสียงตอบกลับมาเกือบจะทันที โธ่เอ๊ย นึกว่าจะไม่สนใจ เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ

“ไปพัทยา ใกล้ๆนี้แหละ”

หยุดแค่เสาร์อาทิตย์ คงไปไหนได้ไม่ไกลกว่านี้แล้วล่ะ อีกอย่างผมก็อยากหาที่ที่ไปมาสะดวก ไม่ต้องขับรถนานมาก เพราะแทนที่จะได้เที่ยวกลับต้องมาเสียเวลาอยู่กับการขับรถ

“งั้นไปก็ได้”

“ดีมาก ว่าง่ายๆแบบนี้บ่อยๆก็ดีสิ”

“พูดมากนักตาเฒ่า มาช่วยกันทำกับข้าวต่อเลย”

ควิลล์ร้องสั่ง ผมเห็นท่าทางของเขาแล้วอดขำไม่ได้ เด็กผู้ชายตัวผอมๆ ทำท่าวางก้ามข่มขู่ผู้ชายที่ตัวโตกว่าเป็นสองเท่า ไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวเลยสักนิด ทั้งที่จริงแล้วตัวเองอ่อนแอขี้โรค ต้องให้คนที่ตัวเองส่งเสียงฟ่อๆใส่คุ้มครองทุกที เฮ้อ มีภรรยาเป็นเด็กแสบ ชีวิตผมก็มีรสแซ่บแบบนี้นี่เอง ผมไม่เคยนึกเบื่อเลยเวลาอยู่กับเขา ตรงกันข้ามผมกลับนึกสนุกและมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน


หาดทรายทอดตัวยาวขนานไปกับถนน มีเก้าอี้ผ้าใบ ร่มใหญ่บังกันแดด กางเต็มชายหาด ดูเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งไปเสียแล้วสำหรับทะเลแถวบางแสน และพัทยา เราสองคนเลือกเอามุมที่อยู่ห่างจากผู้คนออกมาหน่อยเป็นที่นั่งพักผ่อน

หลังจากวางข้าวของ และเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับเล่นน้ำเรียบร้อยแล้ว เจ้าเด็กแสบของผมก็ถลาลงหาน้ำทะเลที่มีเกลียวคลื่นม้วนตัวต่ำๆเข้าหาฝั่ง

ตอนแรกผมกะจะลงไปเล่นน้ำกับเขาด้วย แต่ก็ห่วงพวกกระเป๋าและข้าวของ ที่คนตัวบางทิ้งไว้ให้ดูแล ผมเลยต้องมีหน้าที่อยู่โยงเฝ้าข้าวของไปโดยปริยาย

“มากับลูกชายหรือคะ แล้วแม่เขาไปไหนเสียล่ะ”

เสียงทักค่อนข้างดังมาจากหญิงสาวผิวคล้ำหน้าตาบ้านนอกบอกยี่ห้อว่าเป็นคนที่ทำมาหากินขายนาผืนน้อยในแถบพัทยาแห่งนี้

เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบที่อยู่เยื้องออกไป ผมเหลียวซ้ายแลขวา ดูว่ามีใครอยู่ข้างหลังผมหรือเปล่า บางทีเธออาจจะทักทายคนอื่นอยู่ก็ได้ แต่ปรากฏว่าทั่วบริเวณนั้นไม่มีใครเลย นอกจากผมที่นั่งอยู่คนเดียว

เรื่องการทักทายจากผู้หญิงที่ขายบริการแบบนี้ ผมไม่ค่อยถือสาเท่าไหร่ รู้ว่าเธอพยายามที่จะทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องให้ได้ด้วยการจับแขกซึ่งเป้าหมายหลักคือพวกฝรั่งอย่างผม

แต่ที่รู้สึกทนไม่ได้ คือเธอมาหาว่าเจ้าเด็กนั่นเป็นลูกของผมต่างหาก มันทำให้ผมสูญเสียความมั่นใจไปเป็นกอง นี่ผมดูแก่กว่าภรรยาของผมขนาดนั้นหรือนี่

แค่ 15 ปีเอง ที่เป็นช่องว่างระหว่างผมกับเขา ไม่ได้แก่หง่อมถึงขนาดจะเป็นพ่อของใครเสียหน่อย แล้วอายุ 30 อย่างผม ยังไม่ถือว่าแก่สักเท่าไหร่เลย น่าจะเรียกว่าอยู่ในช่วงวัยฉกรรจ์มากกว่า

ผมยังไม่เคยแต่งงานกับผู้หญิง และยังไม่เคยเป็นพ่อของใคร ทำไมต้องมายัดเยียดตำแหน่งนี้ให้ผมด้วย แค่มีเมียเด็กกว่าก็แย่อยู่แล้ว ยังมามองว่าผมเป็นพ่อของเมียตัวเองอีก อย่างนี้จะไม่ให้โกรธได้ไง

“ขอโทษครับ ผมยังไม่มีลูกครับ”

เธอถามผมเป็นภาษาอังกฤษงูๆปลาๆ ผมเลยตอบเป็นภาษาไทย จะได้ไม่ต้องลำบากในการโต้ตอบกัน เผื่อว่าเธอพูดไม่ถูกหู จะได้ด่ากันถนัดปากหน่อย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 03-02-2007 14:29:38

--------------------------------------------------------------------------------
 
“อ้าว แล้วเด็กคนนั้นละคะ”

“ภรรยาผมครับ”

ตอบไปตามตรง เพราะไม่คิดว่าจะต้องปิดบังอะไร อีกอย่างก็อยากจะกันผู้หญิงคนนี้ออกไปด้วย ผมอยากมานั่งพักผ่อนฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งอย่างสงบ ไม่ได้อยากมาสร้างความสัมพันธ์กับใคร และไม่นึกอยากจะมีอะไรกับใครตอนนี้

“หา”

แม่สาวผิวคล้ำ ยกมือขึ้นทาบอก ร้องอุทานเสียงหลง มองหน้าผมเหมือนเป็นสิ่งแปลกประหลาด จากนั้นก็มองลงไปที่ทะเล ตรงตำแหน่งที่ควิลล์ลอยตัวโต้คลื่นอยู่อย่างสนุกสนาน จากนั้นก็หันกลับมามองผมอีก

“คุณว่าเด็กคนนั้นเป็นเมียคุณเหรอ”

เธอถามราวกับจะให้แน่ใจว่าหูไม่ได้เฝื่อนได้ยินไปเอง

“ใช่ คุณฟังไม่ผิดหรอก”

“แสดงว่าคุณเป็นเกย์น่ะสิ”

เธอทำท่าเสียดมเสียดายออกมาให้เห็น

“แน่นอนครับ ผมไม่สนผู้หญิง”

“แล้วเด็กนั่นก็อ่อนจนจะเป็นลูกคุณได้ อย่างนั้นก็แสดงว่าคุณเป็นพวกชอบกินเด็กน่ะสิ”

โหย ใครว่าล่ะ ผมไม่ได้ชอบกินเด็กเสียหน่อย มันเป็นเรื่องของการตกกระไดพลอยโจนมากกว่าใครจะอยากมีเอาตัวเองไปเสี่ยงคุกตะรางข้อหาพรากผู้เยาว์กันล่ะ

“จะว่าแบบนั้นก็ได้ อยู่กับเด็กมันกระชุ่มกระชวยดีนะ”

ไหนๆแม่สาวนี้ก็คิดแบบนั้นแล้ว ผมเลยผสมโรงไปด้วยเลย เธอจะได้เลิกตอแยผมเสียที
“ไม่กลัวติดคุกหรือคุณ เอาเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะเนี่ย”

แหม หัวหมอเสียด้วย สงสัยได้ยินได้ฟังมาเยอะ

“ไม่มีทางติดคุกหรอกครับ เพราะผมแต่งงานกับเขาโดยได้รับการยินยอมจากพ่อแม่เขาด้วย ไม่มีอะไรที่ผิดกฏหมายครับ”

“พ่อแม่ที่ไหนกัน ยกลูกชายให้กับผู้ชายด้วยกัน แถมซ้ำยังอายุต่างกันราวพ่อกับลูกด้วย”

นั่นสิ พ่อแม่ที่ไหนกันให้ลูกแต่งงานกับผู้ชาย จนป่านนี้ก็ยังงงไม่หาย แต่เดี๋ยวก่อน ทำไมผมจะต้องไปตอบทุกคำถามของยัยคนนี้ด้วย มันเรื่องส่วนตัวของผมนี่นา แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ยังย้ำอยู่ตลอดเวลาว่าผมแก่กว่าควิลล์ จะทำร้ายจิตใจกันไปถึงไหนนะ

“ทำไมผู้ชายหล่อๆมักจะเป็นเกย์ล่ะคะ แล้วทำไมพวกฝรั่งจึงเป็นเกย์กันมาก ก้นของผู้ชายจะไปสู้ตรงนั้นของผู้หญิงได้ไง”

“เอ่อ ไม่รู้สิครับ”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 03-02-2007 16:38:03
“ภรรยาผมครับ”  :kikkik:  :kikkik:
ตอบชวนอึ้งดีแท้  :kikkik:


หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 03-02-2007 18:22:29
ชอบอ่ะ  :like2: :like2: :like2: :like2: :like2:

เป็นความสัมพันธ์ที่น่ารักดี  :kikkik:




ลุ้นกันต่อปายยยยย  :sad4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 03-02-2007 19:59:22
อ้างถึง
“ทำไมผู้ชายหล่อๆมักจะเป็นเกย์ล่ะคะ แล้วทำไมพวกฝรั่งจึงเป็นเกย์กันมาก ก้นของผู้ชายจะไปสู้ตรงนั้นของผู้หญิงได้ไง”



อันอื่นๆก้อพอเข้าใจ แต่ท่อนนี้แบบว่า.. .. :kikkik: ต้องให้ท่านผู้รู้มาตอบ :haun5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 04-02-2007 13:54:16
อ่านแล้วนึกถึงโฆษณาที่มีฝรั่งกับเมียคนไทยเลยอ่ะ ที่มีประโยคเด็ดว่า "เมียจ๋า ผัวหิวข้าว"  :kikkik:
สนุกครับ รออ่านตอนต่อไป :yeb:

อ้างถึง
“ทำไมผู้ชายหล่อๆมักจะเป็นเกย์ล่ะคะ แล้วทำไมพวกฝรั่งจึงเป็นเกย์กันมาก ก้นของผู้ชายจะไปสู้ตรงนั้นของผู้หญิงได้ไง”



อันอื่นๆก้อพอเข้าใจ แต่ท่อนนี้แบบว่า.. .. :kikkik: ต้องให้ท่านผู้รู้มาตอบ :haun5:

ผู้ชายหล่อเป็นเกย์นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ สงสัยเกย์จะเป็นกลุ่มคนที่ชอบดูแลรักษารูปร่างหน้าตาของตัวเองดีเป็นพิเศษมั้งครับ เลยทำให้คนส่วนใหญ่เข้าใจว่าคนหน้าตาดูดีโดยมากแล้วจะเป็นเกย์

ฝรั่งผมว่าก็ไม่ได้เป็นเกย์กันมากนักหรอกครับ เพียงแต่วัฒนธรรมการมีเพศสัมพันธ์ของเค้าอาจจะแตกต่างกับของเราไปบ้างก็เท่านั้นเอง

ส่วนประเด็นที่ว่าก้นของผู้ชายกับตรงนั้นของผู้หญิงนี่ผมก็ไม่มั่นใจนะครับ เพราะว่ายังบริสุทธ์อยู่ :haun5:
จากการสังเกตุของผมแล้ว คนที่เป็นเกย์มีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายด้วยกันจะชอบ จะติดใจ และถ้าเกย์ไปมีสัมพันธ์กับผู้หญิงมักจะไม่ชอบ ไม่พอใจ เบื่อหน่าย และก็กลับมามีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายเหมือนเดิม ส่วนผู้ชายที่ชอบผู้หญิง มีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง แล้วเกิดจับพลัดจับผลูมามีความสัมพันธ์ทางเพศกับเกย์ มีบางพวกที่รังเกียจ รับไม่ได้กับอีกบางพวกที่เกิดอารมณ์และความรู้สึกที่แปลกใหม่ มีความต้องการอยากที่จะมีอารมณ์แบบนั้นอีกเรื่อยๆ อาจจะนานๆที หรืออาจเป็นประจำ จนกระทั่งหันหลังให้ผู้หญิงและยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์เลยก็มีเยอะครับ

ดังนั้นเรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องที่พูดกันยากครับ เพราะมันต้องขึ้นอยู่กับภูมิหลังของแต่ละคนหรือรสนิยมทางเพศของแต่ละคนด้วยครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 04-02-2007 14:22:33
อืมม ว่าแล้วว ต้องมีผู้สันทัดหลบซ่อนตัวอยู่ นึกว่าครายที่แท้ก้อน้องหมีเกี๊ยวเสียวสยิ๋วนี่เอง  :interest:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 04-02-2007 14:54:48
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

 . . . หมียังด้อยประสบการณ์นัก . . .
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 18-02-2007 22:10:07
เจ๊เคทดองเรื่องนี้ ยาวเลยอ่ะ หมดแหล่ว นี่ลงทั้งหมดที่มีแล้ว
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 18-02-2007 23:21:33
 :o แหงะ


ม่ายยอมน๊า  :serius2: :serius2:



แต่ยังไงก็จะรอนะคับ  :impress: :impress: :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: FlukeHub ที่ 18-02-2007 23:34:31
เหอๆๆ

ค้างนะนั่น

ต่อๆเลยนะครับ

ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 19-02-2007 00:27:17
 :pigangry2:  เด๋วจาตามไปป่วนที่เล้าพี่เคทคอยดู อาวให้ยิ่งกว่าเรื่องที่แล้วเยย  :kikkik:









 :yeb:  แน๋วล้อเล่งนะจ๊ะพี่เคท จุ๊บๆจ้า (รู้นะว่าซุ่มอยู่ คิกคิก)
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 21-02-2007 17:46:21
ตามมาทันแระ

 :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 23-02-2007 15:37:48
อยากอ่านต่ออ่า  :serius2:  :serius2:  :serius2:  :serius2:  :serius2:  :serius2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 24-02-2007 01:49:26
 :impress: :impress: :impress: :impress:

รอคับรอ เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคนโพสคับ สู้โว้ยยยยยย  :200: :pigwrite:

 :undecided: :undecided:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 24-02-2007 16:47:15
ที่ผ่านมา  มันเรียกว่าจบแล้วหรอนั้น  :really2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 26-02-2007 00:17:59
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

ม่ายยยยยย

มันค้างคา

รีบมาต่อด่วนๆ เลยพี่เคท  :call:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 26-02-2007 23:21:54
 :impress: :impress: :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 28-02-2007 20:58:15
หมีมีหลักการกับเขาด้วยเหวย
 :laugh3:
แต่อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกขนหัวลุกไงไม่รู้
กัวเจงๆ เด็กเอาแต่ใจเนี่ยะ
 :try2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 04-03-2007 19:43:11
มารอคับ  :undecided: :undecided: :undecided:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: STAR ที่ 07-03-2007 18:03:32
 :angry2:แล้งไงเนี่ยยยยยย!!!!....เค้ารอกันนานแล้วนา.......ต่อน๊า..... :monkeysad2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 08-03-2007 21:14:26
เจอคำถามแบบนี้เข้า ผมก็ไม่รู้จะตอบว่ายังไงเหมือนกัน ทำไมผมถึงไม่ชอบผู้หญิงน่ะเหรอ เพราะพวกเธอจุกจิกจู้จี้ ช่างซักถามจนน่ารำคาญแบบนี้กระมัง อยากตอบออกไปแบบนั้น แต่ผมก็รู้ดีว่านั่นไม่ใช่คำตอบที่แท้จริงของตัวเอง

ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงชอบผู้ชาย ไม่ชอบผู้หญิง มันหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าสมัยเด็กๆผมก็ชอบอยู่แต่กับเด็กผู้ชายมากกว่าจะขลุกอยู่กับเด็กผู้หญิง พอโตขึ้นก็มีรักแรกกับผู้ชายด้วยกัน ไม่มีความทรงจำไหนที่ผมจะมีร่วมกับเพื่อนหญิงเลย แต่ผมไม่ตอบแม่คนช่างสงสัยนี่แล้วกัน เพราะมันเป็นความลับของผม

“ไม่ถามคนอื่นก็ได้ ถามคุณนั่นแหละ แบบว่าอยากรู้ค่ะว่าผู้หญิงไม่ดีตรงไหน”

ก็สิ่งที่เจ้าหล่อนกระทำอยู่นี่แหละ ทำให้ผู้ชายทนไม่ไหว การสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำนะจ๊ะ แม่คู้ณณณ คนบางคนเขาก็ไม่ต้องการพูดคุยเรื่องของตัวเองให้ใครฟังหรอกนะ เพราะเรื่องบางอย่างพูดออกไปมันก็ไม่ดี และอาจจะทำให้มีผลกระทบต่อความสงบสุขในชีวิตของเขาก็ได้

“ผมไม่ชอบคนไม่รู้กาละเทศะ กับพวกวุ่นวายเรื่องของชาวบ้านครับ และผู้หญิงส่วนใหญ่ก็มีนิสัยแบบนี้”

ด่าไปทางอ้อมจะรู้สึกบ้างไหมนะ

“แต่ก็ไม่ทุกคนนี่คุณ คนดีๆก็มี แล้วทำไมไม่รักล่ะ”

“อาจจะไม่เจอมั๊งครับ”

ตอบส่งเดชออกไปแบบนั้น เริ่มรู้สึกรำคาญใจที่จะต้องมานั่งตอบคำถามแบบนี้แล้ว ตาของผมเริ่มสอดส่ายมองหาภรรยาตัวแสบ ดูเหมือนเขายังคงสนุกสนานอยู่กับการเล่นน้ำทะเล ช่างรื่นเริงจริงนะ ไม่รู้บ้างว่าสามีของตัวเองกำลังตกที่นั่งลำบาก

ความที่อยากจะหลบลี้หนีหน้าแม่สาวช่างซักคนนี้ ผมเลยรวบรวมข้าวของที่วางบนโต๊ะเอาเฉพาะที่สำคัญๆเช่นกระเป๋าสตางค์ นาฬิกา แว่นกันแดด รวมใส่ถุงเป้ของเจ้าแสบของผมเอาไว้ เหลือแต่เสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนซึ่งวางไว้บนโต๊ะ ซึ่งราคาก็ไม่มากมายเท่าไหร่ หายก็ไม่เสียดาย จากนั้นผมก็หันไปขอตัวกับสาวผิวคล้ำ ก่อนที่จะเดินกลับไปยังรถที่จอดไว้

เอาของเก็บไว้ในรถแล้ว ผมก็เดินกลับมายังเก้าอี้ชายหาด ปรากฏว่าเสื้อผ้าของควิลล์ที่วางไว้หายไป ผมเหลียวมองไปรอบๆตัวทันที ดูว่าผมหลงทิศไปผิดที่หรือเปล่า แต่ทุกอย่างมันก็คุ้นตา ผมมานั่งที่ตรงนี้ตั้งนาน และผมก็มองไปรอบๆสังเกตสังกาว่าอะไรอยู่ตรงไหน เผื่อว่าผมจะไปทำธุระเช่นเข้าห้องน้ำ หรือหาซื้ออะไรมากิน ผมจะได้จำได้ ดังนั้นที่ที่ผมยืนอยู่ตรงนี้คือที่ที่ผมนั่งเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาแน่นอน

แม่สาวคนนั้นหายไปแล้ว คงจะลุกจากที่ตรงนี้หลังจากที่ผมเดินไปที่รถ หล่อนจะขโมยเสื้อผ้าของควิลล์ไปหรือเปล่าหนอ ถ้าใช่ก็กล้ามากทีเดียว เพราะเป็นเวลากลางวัน และรอบข้าง ก็มีคนนั่งอยู่ แม้ผมจะเลือกที่นั่งออกมาไกลสักหน่อย แต่ก็ยังสามารถมองเห็นอยู่ดี ที่จริงเสื้อผ้าของเจ้าควิลล์ก็ไม่แพงนัก แต่มันเป็นตัวเก่งที่เขาใส่ประจำ และผมรู้สึกเสียดายแทนถ้ามันจะหายไป



หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 08-03-2007 21:14:48
นึกถึงสีหน้าที่จะโกรธขึ้ง และกริยาโวยวายเสียงดังของเจ้าเด็กแสบแล้วรู้สึกสยอง เขาต้องโมโหที่ผมไม่ดูแลข้าวของให้เขาแน่ๆ แล้วนายเมียแก่แดดของผมก็จะทำโทษที่ผมปล่อยให้เสื้อผ้าเขาถูกขโมยด้วยการไม่ยอมทำกับข้าวให้ผมทาน และไม่ดูแลบ้านช่องให้

เขาเคยทำมาแล้วตอนที่เขาโกรธผมจัดๆ ผมต้องออกไปพึ่งพาข้าวนอกบ้าน ซึ่งอร่อยสู้อาหารที่เขาทำไม่ได้ แถมซ้ำยังต้องเจอห้องที่รกเลอะเทอะด้วยฝุ่นและหยากไย่ ต้องขอโทษขอโพยกันยกใหญ่ นายควิลล์ถึงจะหายโกรธ ยอมคืนดีกับผม และช่วงเวลานั้นคงจะมาถึงไม่ใกล้ไม่ไกลนี้แล้ว

ผมไม่น่าไว้ใจคนแปลกหน้าเลย ที่จริงผู้หญิงคนนั้นหน้าตาก็เป็นคนดี ถึงแม้ว่าเธอจะปากจัด และทำงานขายที่นาแปลงน้อยก็ตาม แต่คนที่เป็นแบบนี้ก็ไม่ใช่คนที่จะทำตัวเลวครบสูตร ผมเชื่อแบบนั้นเสมอ จึงไว้ใจวางข้าวของทิ้งไว้ เพราะไม่คิดว่าเธอจะลักขโมยของแค่นี้ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ

แล้วนี่จะทำไงดี เจ้าแสบขึ้นมาจากน้ำคงต้องโวยวายใส่ผมแน่ๆ ถ้าไม่มีเสื้อผ้าใส่ ผมมองไปที่ทะเล กวาดสายตาไปทั่ว แต่ผมไม่ยักจะเห็นเขา ไม่รู้ว่าไปเล่นตรงไหนแล้ว ไกลออกไป ตรงที่มีแสดงระยิบระยับของน้ำทะเลต้องแดด ผมเห็นหัวคน ดำผุด ดำว่าย โต้คลื่นอยู่ หลายหัว เจ้าควิลล์คงรวมอยู่กับกลุ่มคนตรงนั้นกระมัง

ผมละล้าละลัง ระหว่างตามลงไปเล่นน้ำด้วย ตามที่ตั้งใจไว้ทีแรก ตอนหนีผู้หญิงคนนั้น กับ ไปซื้อเสื้อผ้ามาเตรียมไว้ให้เขาก่อน หรือว่าจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้นจนเจอดี เมื่อมาคิดว่าตรงไหนที่สมควรทำมากกว่ากัน ผมก็เลือกที่จะไปซื้อเสื้อผ้ามาให้เขาก่อน

เพราะถ้าจะลงไปเล่นน้ำกับเขา ขึ้นมาเจ้าหนูควิลล์ของผมก็จะไม่มีเสื้อผ้าใส่ ครั้นจะตามหาผู้หญิงคนนั้น ก็จะเสียเวลา อาจจะไม่เจอ แล้วควิลล์กลับขึ้นมา ก็คงจะโวยวายใหญ่ ไหนๆก็จะต้องถูกงอนถูกต่อว่า ก็สู้ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆมาให้เขาดีกว่า เขาจะได้ลดความโมโหผมลงได้บ้าง

คิดได้ดังนั้นผมก็ตัดสินใจเดินจากชายหาดกลับขึ้นไปบนถนน มีร้านขายเสื้อผ้าจำพวกกางเกงขาสั้น กางเกงเล เสื้อยืด และเสื้อฮาวายที่มีสีสันลวดลายแสบลูกกะตา อยู่หลายร้าน ราคาค่อนข้างแพง เมื่อเทียบว่าถ้าเราซื้อของพวกนี้ที่กรุงเทพ

แต่เอาเถอะ ถือว่ามาไกล แล้วเขาต้องคิดค่าขนส่งด้วย ก็ถือว่าเป็นกำไรให้เขานิดหน่อย ร้านค้าพวกนี้ก็คงจะอาศัยขายให้กับนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศ ที่ไม่ได้มีการเตรียมตัวมา ผมว่าเราไม่จำเป็นจะต้องคิดมาก อย่างน้อยก็ช่วยกระจายรายได้ ให้กับพวกเขาบ้าง

ขณะที่ผมกำลังเลือกซื้อเสื้อยืด และกางเกง อย่างวุ่นวายใจ ไม่รู้ว่าเจ้าตัวแสบของผมจะชอบแบบไหน พลันสายตาผมก็เห็นใครบางคนยืนอยู่เยื้องออกไป เด็กนักเรียนจอมเกเรชั้นม.6 คู่อริของเจ้าควิลล์ ที่มีเรื่องทะเลาะวิวาทกัน กำลังยืนเลือกไก่จากรถเข็น

เขามากับเพื่อนตัวแสบซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นลูกศิษย์ของผม คงจะมาเที่ยวกัน ช่างบังเอิญเสียจริง ไม่นึกว่าจะมาเจอกันที่นี่ โชคดีที่ผมเห็นเขาก่อน ผมจึงมีโอกาสหลบ ไม่ได้กลัวลูกศิษย์ตัวเอง แต่ใจกังวลถึงคนที่กำลังเล่นน้ำทะเลอยู่มากกว่า กลัวขึ้นมาแล้วเจอไอ้พวกนี้ จะมีเรื่องกันเปล่าๆ



หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 08-03-2007 21:15:14
ผมรีบหลบเข้าไปเลือกซื้อเสื้อยืดกับกางเกงอย่างละตัวให้ควิลล์ หยิบได้ก็จ่ายเงิน โดยไม่ได้คลี่ดูสินค้าก่อน ว่าสีสันแบบไหน หรือไซส์อะไร ผมไม่มีเวลาพินิจพิจารณา เพราะกลัวว่าควิลล์จะกลับขึ้นมาจากทะเลเสียก่อน เจ้าพวกนั้นกำลังซื้อไก่กันอยู่ และจากการแอบฟังพวกนั้นคุยกัน เห็นว่าจะไปนั่งพักผ่อนกันที่ชายหาด ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาอาจจะเจอเจ้าหนูตัวป่วนของผมก็ได้ และผมไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น

พอรับเงินทอนกับถุงใส่เสื้อผ้ามาแล้ว ผมก็รีบจ้ำอ้าวเดินข้ามถนนลงไปยังชายหาด มุ่งตรงไปยังเตียงผ้าใบที่เช่าไว้ทันที ผมยืนมองลงไปในทะเล ตอนนี้คนเริ่มจะบางตาแล้ว เนื่องจากเริ่มเย็นลงแล้ว พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงเรื่อยๆ ผมเขม้นมองไปยังท้องทะเล ไม่เห็นมีใครที่มีรูปร่างเหมือนเจ้าตัวแสบของผมเลยสักคน ผมยืนรออยู่ครู่หนึ่ง ก็ไม่มีวี่แวว ว่าเจ้าตัวยุ่งของผมจะขึ้นมา ใจผมหายวาบ หรือว่าภรรยาของผมจะเป็นตะคริวและจมน้ำไปแล้ว

ไม่น่าจะใช่นะ เพราะถ้ามีคนจมน้ำ ป่านนี้ก็คงจะมีคนพูดถึงไปแล้ว แต่นี่เหตุการณ์ยังสงบเงียบ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ควิลล์อาจจะไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่ผมกังวล ที่ผมไม่เห็นเขาในน้ำ อาจจะเป็นไปได้ว่าเขาขึ้นมาแล้วไม่เจอผม เลยเดินตามหาก็ได้

แล้วผมควรจะไปหาเขาดี หรือว่ายืนอยู่ที่นี่ รอให้เขามาหากันนะ ขณะที่ผมสับสนว่าจะทำยังไงดี เสียงคุยของคนกลุ่มหนึ่งก็ดังขึ้น ผมยืนนิ่งขึง เมื่อจำได้ว่าเป็นเสียงใคร จังหวะที่จะก้าวหลบ เสียงของลูกชายอาจารย์ใหญ่ก็ดังขึ้น

“อ้าว อาจารย์เจฟ มาทำอะไรที่นี่เหรอ มาหาจับเด็กกินหรือไง”

ในเมื่อเจอตัวผมแล้ว หลบเลี่ยงไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมหันไปทำตาดุใส่ทันที

“พูดอะไรให้มันมีสัมมาคารวะบ้างนะ ฉันเป็นผู้ใหญ่กว่า และเป็นอาจารย์ของเธอด้วย อย่ามาทำล้อเล่นลามปามแบบนี้”

“โอ๊ะโอ๋ ถือยศถือศักดิ์ด้วย นี่มันนอกโรงเรียนนะครับ เราสองคนก็เป็นแค่คนธรรมดาเหมือนกัน ไม่มีศิษย์ไม่มีอาจารย์ที่นี่ครับ”

เจ้าเด็กลูกอาจารย์ใหญ่ทำหน้ายียวนกวนประสาท จนผมอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ ที่จริงผมอยากจะสั่งสอนเขา แต่ความห่วงในตัวของควิลล์มีมากกว่า ไม่อยากให้ควิลล์มาที่นี่ มาเจอผมตอนที่กำลังเผชิญหน้ากับคนที่ทำร้ายเขาขณะนี้

ดูเหมือนทุกอย่างกำลังเริ่มต้นไปสู่ความเลวร้าย ขณะที่ผมเดินหนี โดยมีเจ้าเด็กเกเรกลุ่มนั้นเดินตามพูดแซวผม อยู่ๆ คนที่ผมนึกถึงอยู่ก็โผล่มา ควิลล์สวมเสื้อผ้าชุดเก่งของเขา หน้าตาเนื้อตัวสะอาดสะอ้าน แสดงว่าเขาขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตั้งนานโดยที่ผมไม่รู้ อาจจะเป็นตอนที่ผมกลับไปที่รถก็ได้ พอเขาเห็นผมเขาก็ตรงรี่เข้ามาต่อว่าต่อขานทันที โดยไม่ได้มองเลยว่าผมไม่ได้อยู่ลำพังคนเดียว

“ไปไหนมาตาเฒ่า ฉันเดินตามหานายตั้งนาน แอบไปเหล่เด็กๆมาหรือไง ไหนบอกว่าจะรอไงล่ะ เผลอเป็นไม่ได้เชียว กลับไปบ้านเจอดีแน่”


หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-03-2007 21:19:36
หุหุ และแล้วก็ได้อ่านต่อ
ขอบคุณที่มาต่อให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-03-2007 21:34:08
แล้วไมจบตอนสำคัญแบบนี้หล่ะ แงๆๆๆๆ
 :monkeycry2:
กำลังลุ้นเลย เจ้าเด็กพวกนี้ทำไมแก่แดดเหมือนเด็กในเล้าเจงๆ
 :seng2ped:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: STAR ที่ 08-03-2007 22:20:46
 :13223:อ้าว!...อยู่ๆก็ตัดตอนซะงั้น......เด๋ว...โดนนนนนนนน.... :beat:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: FlukeHub ที่ 08-03-2007 22:35:41
อ้าววววว!!~  ไอ้เด็กพวกนี้นี่

นักเรียนก้อแสบ  เมียก้อดุ  เหอๆๆ  คนเรา   กรำเวง
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 08-03-2007 23:02:51
 :serius2: :serius2: :serius2:

ตัดฉับงี้เลยหรอ?????

 :monkeycry4: :monkeycry4:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 09-03-2007 03:24:52
มาแล้ว มาแล้ว  :give2: :give2: :give2: :give2:

แต่.... ท่ะมายตัดจบฉากสำคัญแบบนี้อ่ะ   :monkeycry4: :monkeycry4: :monkeycry4:

ลุ้นมากมาย  : 222222: : 222222: : 222222:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 10-03-2007 20:59:40
 : 222222: เข้ามารอลุ้นต่อ  : 222222:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 12-03-2007 05:28:33


 :o
ซวยแล้วไหมหละงานนี้
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: STAR ที่ 13-03-2007 22:24:55
......นะ....มาต่อนะ....ไวไวนะ....นะ....นะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 19-03-2007 23:47:37
มารอคับ  :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:

คนเขียนกะคนโพสสู้ๆ  :loveu: :loveu: :loveu:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 20-03-2007 00:29:27
รออ่านครับ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนกะคนโพสต์นะครับ สู้ๆ :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 09-04-2007 23:38:42
รออยู่นะคับ  :impress: :impress: :impress:

สู้ๆ น๊า  :โหลๆ: :โหลๆ:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-04-2007 22:59:28
 :serius2:อยากอ่านต่อง่ะ :serius2:

 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 21-04-2007 19:48:16
รอจนแก่แล้นนนนนน

เมื่อไหร่จะมาต่ออะครับ

 :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 08-05-2007 19:48:39
มาเป็นชุดเลย อย่างที่ผมนึกไว้ไม่มีผิด ถ้าเป็นยามปกติ ผมก็จะโต้ตอบหยิกกัดเขากลับไปบ้าง ด้วยความเอ็นดู แต่เวลานี้มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม เพราะมีพวกเด็กปีศาจเดินตามผมอยู่ด้านหลัง และตอนนี้พวกนั้นกำลังทำหน้าที่ของตัวเอง ด้วยการส่งเสียงหัวเราะหลอกหลอน

“วิ๊ดวิ้ว ตาเฒ่าหรอกเหรอ แหม ช่างเรียกได้ตรงตามบุคลิกลักษณะจริงจริ๊ง”

เสียงหนึ่งดังขึ้น เขาคือเด็กเกเรลูกคู่ของเจ้าเด็กลูกอาจารย์ใหญ่นั่นเอง เสียงที่ได้ยินทำให้เจ้าตัวแสบชะงัก เขาหันไปมองทางด้านหลังของผมอย่างเต็มตา ผมเห็นใบหน้าของควิลล์ถอดสีด้วยความตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์ ควิลล์คงไม่คิดว่าจะเจอกับเด็กพวกนี้ พอเจอแซวเข้าอีกก็เลยหัวเสีย

“ขำว่ะเพื่อน เมื่อกี้อาจารย์เจฟเพิ่งจะด่าพวกเราไปหยกๆ หาว่าปีนเกลียวกับแกไม่รู้จักกาลเทศะ แล้วตอนนี้ ไอ้เจ้าหนูควิลล์ผู้น่ารักของพวกเรากำลังใช้ถ้อยคำเรียกท่านอาจารย์เจฟ ด้วยความก้าวร้าวดุจเดียวกัน ฉันอยากจะรู้นักว่า อาจารย์จะว่าอย่างไร จะดุเขาเหมือนดุพวกเราหรือเปล่า เหอ เหอ เหอ”

คู่อริของควิลล์ คนที่ต่อยเขาพูดด้วยน้ำเสียงหยามหยัน ผมหน้าชากับประโยคที่เขาว่าผม รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที ไอ้เจ้าพวกนี้กำลังบังคับให้ผมสวมหัวโขนของครูบาอาจารย์หรือไง เขาอยากให้ผมดุด่าว่ากล่าวเจ้าตัวแสบให้ผมเห็นใช่ไหม

“ฉันว่าไม่กล้าหรอก ใครจะกล้าว่าหวานใจตัวเองขนาดนั้น”

“นั่นสิ สงสัยมาด้วยกันแหงๆ ว่าไงจ๊ะ สุดสวย มาฮันนีมูนกับคนแก่หรือไง ไปกับพวกเราดีกว่านะ หนุ่มกว่า และเร้าใจกว่ากันตั้งเยอะ”

พวกนั้นหัวเราะกันคิกคัก คงจะชอบใจที่แหกหน้าผมกับควิลล์ได้ เจ้าเด็กแสบของผมกำมือแน่น หน้าแดงก่ำ ดูเหมือนคำพูดเหน็บแนมชวนหาเรื่องของเด็กเกเรพวกนั้นจะทำให้ควิลล์โกรธขึ้นมา เจ้าตัวกวนหันมามองผม นัยน์ตาของเขาเหมือนจะบอกให้ผมรู้ว่าเขาเสียใจ ที่ทำให้ผมหลายเป็นตัวตลกให้เด็กพวกนี้หยาบคายใส่ จากนั้นควิลล์ก็หันกลับไปมองคนพวกนั้นพลางยกเท้าชี้ไปยังคนที่เป็นหัวโจก

“ส้นตี......แน่ะ กูไม่ไปกับพวกมึงหรอกไอ้เวร ไปกับพวกสมองกลวงจะประเทืองปัญญาอะไร แค่ได้ไถพ่อแม่ และทำตัวกวนตี..ชาวบ้านไปวันๆ ก็เป็นภารกิจอันแสนจะหนักอึ้งมากกว่าการทำตัวให้ฉลาดแล้ว เชิญพวกมึงรวมกลุ่มกันทำเรื่องจัญไรไปเถอะ อย่ามาชวนกูเลย”

ลูกชายอาจารย์ใหญ่ตาเหลือกถลนด้วยความโกรธจัด ถลาเข้ามายืนประจันหน้ากับเจ้าควิลล์ ฝ่ายเจ้าเด็กแสบของผม ก็ยืนจ้องหน้าอย่างท้าทาย ไม่ได้นึกกลัวเลยแม้แต่น้อย ผมอดชื่นชมภรรยาของผมไม่ได้ เจ้านี่ท่าทางลุยๆดี นี่แหละคือเสน่ห์อีกอย่างของเขา

“หนอย พูดแบบนี้หมายความว่าไง จะปีนเกลียวเหรอ เป็นรุ่นน้อง ไม่ยอมเคารพรุ่นพี่ แบบนี้มีจุดจบไม่สวยแน่”


หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 08-05-2007 19:49:08
“ขอโทษครับ มองไปรอบๆตัวสิ ที่นี่มันที่ไหน พัทยาใช่ไหมครับ ไม่ใช่โรงเรียนสักหน่อย ดังนั้นกูกับพวกมึงศักดิ์ศรีเท่ากันนะครับ ไม่มีใครพี่ไม่มีใครน้อง กวนตรีนนนนมา ก็เจอตรีนนนนกลับไป ตาต่อตาฟันต่อฟันเฟ้ย”
เจ้าเด็กแสบโต้ตอบอย่างไม่เกรงศักดิ์ศรีรุ่นพี่ และพวกที่มากกว่า

ผมแอบหัวเราะที่เจ้าควิลล์ตอบได้อย่างถูกใจผมยิ่งนัก สวนเด็กเกเรพวกนั้นด้วยประโยคเดียวกับกับที่พวกเขาว่าผม ไม่รู้ว่าเจ้าควิลล์ได้ยินตอนที่พวกนั้นก้าวร้าวใส่ผมหรือเปล่า ถึงอย่างไรการตอบแบบนี้มันก็เป็นวิธีการหนามยอกเอาหนามบ่งที่ได้ผลจริงๆ เพราะเจ้าหัวโจกหน้าหงายไปเลย

“ปากเก่งดีนักนะ ถือว่ามีอาจารย์คนเก่งคุ้มกะลาหัวอยู่หรือไง ถึงได้ไม่เกรงกลัวแบบนี้”

ลูกอาจารย์ใหญ่ตาลุกวาวด้วยความโกรธ ตะคอกควิลล์เสียงดัง แต่เจ้าหนูของผมยืนยิ้มยั่วอย่างไม่สะทกสะท้าน

“โถ ไอ้คุณพี่ไตรครับ แค่อาจารย์ภาษาอังกฤษคุ้มหัวอ่ะ มันไม่เจ๋งหรอก สู้มีอาจารย์ใหญ่คุ้มกบาลดีกว่า มันกร่างดี ดูดีมีสถุล เอ๊ยชาติสกุลดีครับ ไม่ต้องเกรงใจใคร เพราะแต่ละคนแค่ได้ยินชื่อก็กลัวจนหัวหดแล้วคร้าบ”

ทันทีที่พูดจบ ไตรที่ยืนฟังตัวสั่นด้วยความโกรธ ก็ยกมือฟาดเปรี้ยง หมายที่ใบหน้าสวยๆของเจ้าตัวแสบ แต่ควิลล์หลบได้ทัน และเตะผ่าหมากไปหนึ่งทีอย่างรวดเร็ว

ผมรู้สึกสะใจเล็กๆที่ลูกชายอาจารย์ใหญ่โดนดีเสียบ้าง แต่แล้วจิตสำนึกของความเป็นครูบาอาจารย์ก็เข้ามาสิงสู่ เด็กของผมกำลังทะเลาะวิวาทกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ในฐานะที่ผมเป็นคนสอนพวกเขา ผมจะนิ่งเฉยยอมให้สองฝ่ายตีกันไม่ได้

“หยุดทะเลาะกันได้แล้ว เป็นเพื่อนกันแท้ๆ จะมาตีกันไปทำไม”

ผมเดินเข้ามาแทรกระหว่างกลางไตรและควิลล์ พลางแยกสองคนออกห่างจากกัน ไตรยิ้มเหยียดให้ผม สายตาดูแคลนเต็มที่

“โอ้ววว ได้ฤกษ์ทำตัวเป็นพระเอกแล้วหรือไงอาจารย์”

“นี่นายไตร ระวังปากให้ดีนะ อยากถูกทำโทษหรือไง”

“ทำโทษเรื่องอะไรครับ เรื่องที่ผมแซวอาจารย์กับแฟนหรือไง”

น้ำเสียงเยาะเย้ย ของไตรทำให้ผมและควิลล์สะอึก เราสองคนหันมาจ้องควิลล์พร้อมกัน เจ้าตัวแสบปากไวกว่าผม จึงชิงพูดขึ้นก่อน

“พูดอะไรน่ะ อย่าปากเสียนะ พูดจาใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ระวังจะเจอข้อหาหมิ่นประมาท”

“ตรงไหนล่ะ มันเรื่องไม่จริงหรือไง ฉันสงสัยมานานแล้ว ว่าแกน่ะต้องมีอะไรกับไอ้อาจารย์เกย์เฒ่านี่ เพิ่งจะประจักษ์กับตาก็วันนี้ มิน่าล่ะ ถึงเป็นเดือดเป็นแค้นแทนกัน ทำให้ฉันโดนพ่อดุ แถมซ้ำโดนกลั่นแกล้งในวิชาเรียนอีก ครูมันลำเอียงเพราะอยากกินเด็กนี่เอง”

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 08-05-2007 19:50:05
คำพูดของไตรทำให้ผมสะอึก ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่าเด็กนักเรียนที่ผมสอนจะกล้าว่าผมแบบนี้ ที่ผ่านมา ผมพยายามตั้งใจสอน และปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเที่ยงธรรมไม่มีความลำเอียง แม้แต่เจ้าตัวแสบผมก็ไม่ยอมปล่อยให้เขาผ่านง่ายๆ หากเขาทำคะแนนได้ไม่ดี ที่ถูกแล้วเขาถูกผมจ้ำจี้จ้ำไชจนเขารำคาญใจด้วยซ้ำ ผมไม่เคยให้คะแนนพิศวาสกับเขาเลยแม้แต่คะแนนเดียว

การถูกกล่าวหาแบบนี้ทำให้ผมโกรธจัด ผมไม่คิดว่าเขาจะรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผมกับควิลล์ เพราะเราแต่งงานกันโดยที่มีผู้รู้เห็นไม่กี่คนเท่านั้น แต่ที่เขาพูดแบบนี้ มันน่าจะมาจากการคาดเดามากกว่า เพราะตอนที่เขาทำร้ายควิลล์

ผมดันไปออกหน้าออกตาฟ้องอาจารย์ใหญ่ทำให้เขาโดนดุต่อหน้าผมและควิลล์ เขาเลยผูกใจเจ็บเรื่อยมา แล้ววันนี้ เขาก็ดันมาเห็นผมกับควิลล์โดยบังเอิญอีก แถมซ้ำควิลล์ยังพูดกับผมแบบเดียวกับที่พวกเขาพูด แถมยังต่อว่าต่อขานผมราวกับว่าเป็นคู่รักกันก็มิปาน ใครๆก็ต้องเดาว่าผมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับควิลล์แน่นอน

“เรื่องถูกทำโทษอาจจะเป็นเรื่องที่รบกวนจิตใจของเธอนะนายไตร แต่ที่ฉันทำไปเป็นเพราะเธอเกเรทำร้ายคนอื่นเขาก่อนนะ ฉันเข้ามายุ่งเรื่องนี้ เพราะฉันเห็นว่าเธอสองคนเป็นลูกศิษย์ฉัน การทำร้ายเพื่อนหรือพี่น้องร่วมโรงเรียนมันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรกระทำ

และเมื่อไม่มีใครเอาผิด ฉันก็จำเป็นต้องบอกผู้ปกครองของเธอให้รับรู้เอาไว้ อันที่จริง สิ่งที่ฉันทำลงไป ไม่จำเป็นต้องพูดให้เธอฟังก็ได้ เพราะเธอน่าจะรู้แก่ใจตนเองดีว่าสิ่งที่เธอทำกับพี่น้องร่วมโรงเรียนมันสมควรหรือไม่ แต่ฉันเห็นว่าเธอกำลังคิดผิดหลงผิด ฉันเลยบอก แต่ถ้าเธอยังไม่เข้าใจอีก ฉันคงต้องรบกวนพ่อเธอมาคุยด้วยอีกแล้ว”

ผมขู่เขา นายไตรเบ้ปากที่ผมอ้างชื่อพ่อเขา เด็กจอมเกพูดแขวะผมก่อนจะสะบัดก้นเดินจากไปว่า ผมทำอะไรเขาไม่ได้ เลยเอาแต่ฟ้องพ่อเขา แถมขู่ผมกลับว่า เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันถ้าหากอาจารย์ใหญ่รู้ว่าผมประพฤติตัวไม่เหมาะสมกับเป็นครูบาอาจารย์ ด้วยการมีความสัมพันธ์กับเด็กนักเรียนของตัวเอง ผมจะยังคงลอยหน้าลอยตาสอนอยู่ได้ไหม

พอเด็กเกเรพวกนั้นไปแล้ว ควิลล์ก็เดินมาจับแขนผม แต่หนุ่มน้อยไม่พูดว่าอะไร เราสองคนต่างเงียบกันไปตลอดทางจากชายหาดตรงไปยังรถที่จอดไว้ ระหว่างนั้นผมเจอแม่สาวผิวคล้ำนั่งอยู่กับลูกค้าชาวต่างชาติผู้หญิงคนหนึ่ง เธอกำลังนวดฝ่าเท้าให้เขา พอเห็นผมเดินผ่านเธอก็ยิ้มให้ ผมยิ้มตอบด้วยความละอายใจ ที่นึกถึงเธอในแง่ไม่ดี คนเราดูแต่หน้าไม่ได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 08-05-2007 19:50:31
“ขอโทษนะ ที่ทำให้เดือดร้อน”

เมื่อมาถึงบ้าน หลังจากอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว ควิลล์ก็ชวนผมมานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน เขาทำกับข้าวมากมายหลายอย่าง นัยว่าเพื่อเป็นการตอบแทนและปลอบใจผมที่เข้าไปยุ่งเรื่องของเขาจนทำให้ผมพลอยติดร่างแหความอาฆาตของเจ้าเด็กไตรไปด้วย

ผมยิ้มให้เขาเป็นเชิงบอกให้รู้ว่า ผมไม่ได้รู้สึกอะไร ผมช่วยเพราะว่าผมเป็นอาจารย์สอนพวกเขา และผมทนเห็นเขาทะเลาะกันไม่ได้ แต่มีอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมไม่บอกควิลล์คือผมยื่นมือเข้าไปเพราะผมห่วงใยเขา

เป็นครั้งแรกที่ควิลล์ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนหวาน เขาบอกว่าถึงอย่างไรเขาก็ต้องขอบคุณที่ผมเอาตัวเข้ามาเสี่ยงต่อการถูกเพ่งเล็งจากอาจารย์ใหญ่ ดีไม่ดีจะมีผลเสียต่อการทำงานของผมก็ได้ ผมก็บอกกับเขาไปว่าไม่ต้องคิดมากหรอก ผมต่างหากที่ต้องขอโทษเขา หากผมไม่หน้ามืดตามัวอยากมีเซ็กส์ในคืนนั้น ผมก็ไม่ต้องไปปล้ำเขา ทำให้เขากับผมต้องมาผูกพันกันโดยไม่ได้ตั้งใจแบบนี้

“นายคิดว่าเราไม่ควรได้เจอกันงั้นเหรอ”

เจ้าตัวแสบถามผม น้ำเสียงดูเศร้าๆพิกล ผมมองหน้าใสๆนั่นอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา

“พูดกันตามตรงนะ ฉันคิดอยู่ตลอดเวลาว่าฉันน่ะ ไม่ควรไปข่มขืนเธอเลย เธอยังเด็กมาก ไม่ควรมีประสบการณ์ทางเพศแบบนี้ เธอควรจะมอบครั้งแรกของเธอให้กับคนที่เธอรัก ไม่ใช่กับคนแปลกหน้าอย่างฉัน”

ดวงตาดำขลับที่จ้องมองมาเหมือนมีคำถาม เขาคงอยากรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจของผม มองตาเขาแล้ว มันทำให้ผมอยากพูดอยากอธิบายต่อ อยากให้เขารู้ว่าผมทนทุกข์อยู่กับความรู้สึกผิดมากแค่ไหน ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลย

“ยิ่งรู้ว่าเธอเป็นนักเรียนของฉัน มันทำให้ฉันยิ่งนึกเกลียดตัวเองมากขึ้น ฉันทำตัวไม่เหมาะสมกับการเป็นครูอย่างที่นายไตรว่าจริงๆ ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ทำตัวไม่น่านับถือ แล้วฉันจะไปสอนให้เด็กทำดีได้ไง ในเมื่อตัวฉันเองก็ยังชั่วแบบนี้

ฉันต่างหากที่ดึงเธอมาตกต่ำ ฉันต่างหากที่เป็นคนผิดในเรื่องนี้ ถ้าเธอไม่เจอฉัน ชีวิตเธอก็คงจะไม่ด่างพร้อย มัวหมอง ป่านนี้เธออาจจะมีความสุขกับคนที่เธอรักแล้วก็ได้”

น่าแปลกที่ผมไม่เห็นความโกรธเกลียดอยู่ในใบหน้าหรือแววตาของควิลล์เลย เขาควรจะโกรธเมื่อผมพูดถึงเรื่องนี้ เพราะมันน่าจะทำให้เขานึกถึงสิ่งที่ผมทำกับเขา แต่ควิลล์กลับยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน พลางปลอบใจผมด้วยวิธีการของเขา

“คิดมากไปได้ ตาแก่งี่เง่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว นายเองก็ไม่ได้ตั้งใจนี่นา ถ้าจะหาคนผิด ฉันเองก็มีส่วนที่ทำให้นายกับเพื่อนเข้าใจไขว้เขว ถ้าฉันไม่ไปรอเพื่อนตรงที่ที่พวกเด็กขายเขาชอบยืนกันอยู่ ฉันก็คงไม่เจอนาย

และหากฉันทำตัวขี้กลัวเสียบ้าง ไม่รับคำท้าใครต่อใครเพื่อแสดงความอวดเก่ง ก็คงไม่ถูกจับคนพาไปข่มขืนหรอก บางทีนี่อาจจะเป็นลิขิตจากสวรรค์ก็ได้ เราสองคนอาจจะทำเวรทำกรรมร่วมกันมานะ ฟ้าจึงส่งให้เราสองคนมาเจอกันไง”

เขาตบไหล่ผมเบาๆ ปีนเกลียวกับคนที่อายุมากกว่าอีกล่ะ แต่ผมรู้ว่าเขาทำแค่กับผม และคนที่ไม่ชอบหน้าเท่านั้น มันอาจจะดูแย่ที่จะคิดว่าเขาจัดผมกับคนไม่ดีเอาไว้ด้วยกัน แต่ที่จริงแล้ว มันเกิดจากการที่เขาสนิทใจกับผมจนไม่ต้องระมัดระวังกริยาต่างหาก

“ทำไมถึงเกิดใจดีขึ้นมาง่ายๆล่ะ เรื่องแบบนี้เธอไม่จำเป็นต้องไปเข้าใจมันก็ได้ โกรธฉัน เกลียดฉันก็ได้นะ”



หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-05-2007 20:13:39
ในที่สุดก็มาต่อสักที  o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 08-05-2007 20:44:01
เย้ๆๆๆๆมาต่อแย้วววว  :เหอะ1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 08-05-2007 21:13:40
มาต่อแล้ววววววว  :impress2: :impress2: :impress2:

ขอบคุณค้าบบบ  :like6: :like6:

ปล. หายไปนาน คิดถึงคับ  :teach:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 08-05-2007 21:53:30
ในที่สุด... o7
ในที่สุดก็มาต่อแล้ว  o7 o7 o7
...
...
อย่าหายไปนานๆ อย่างนี้อีกน้า  :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 09-05-2007 16:53:03
โอววววววว

พระเจ้าจอร์จมันยอดมากกกก

มาต่อแว้วววววว ดีใจจังเยยย

 :impress2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 09-05-2007 20:31:33
หุหุ ในที่สุดก็ได้อ่านต่อ  o7  o7  o7
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 09-05-2007 20:56:13
ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 09-05-2007 21:54:41
มาซะทีนะคะคุณน้อง  เจ้รออ่านจนมดลูกเกือบจะตีบแล้วคร้า  o20
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 10-05-2007 02:14:32
ขอบคุณครับ o1

มาต่ออีกนะครับ รออ่านครับ :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 17-05-2007 19:55:50
อยากให้เขาโกรธผมมากกว่า อภัยให้ผมแบบนี้ ผมยิ่งเกลียดตัวเองมากกว่าเดิม

“แล้วจะคิดทำไมให้มันปวดหัวล่ะ คิดแล้วจะกลับไปแก้ไขได้หรือไง ฉันถูกนายปล้ำข่มขืนใจไปแล้ว มัวแต่มานั่งคร่ำครวญหวนไห้ ความบริสุทธิ์ของฉันก็คงไม่กลับคืนมาดังเดิมอีกครั้ง สู้ใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขดีกว่า forgive & forget พวกฝรั่งอย่างนายเข้าใจคำนี้ดีไม่ใช่เหรอ”

นายควิลล์ซึ่งภาษาอังกฤษเก่งระดับเด็กอนุบาล ใช้คำนี้กับผมอย่างเข้าใจความหมายซะด้วย ผมยิ้มให้กับเขาด้วยความรู้สึกขอบคุณ เจ้าเปี๊ยกนี่ความคิดความอ่านบางครั้งก็เป็นผู้ใหญ่เกินตัว

ผมคิดว่าเขาควรจะโกรธและผูกใจเจ็บผมที่ทำให้ชีวิตเขาเกิดความยุ่งยาก แต่เขากลับมองข้ามปัญหาเรื่องนี้ไป และใช้ชีวิตอย่างเด็กปกติธรรมดา ที่ไม่เคยเจอเรื่องร้ายๆ ผมเสียอีกที่รู้สึกเป็นบาปในใจเรื่อยมา ทำให้ไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตเท่าที่ควร มองหน้าเขาทีไรก็นึกโทษตัวเองทุกครั้ง

“ไปวัดกันไหม ไปทำบุญบ้าง จิตใจจะได้สงบสุข ถึงนายจะนับถือคริสต์ ก็ไม่เป็นไร ถือว่าไปเที่ยวชมสถานที่ก็แล้วกัน มีวัดสวยงามมากมายที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา แม่ชอบพาฉันไปทำบุญ 9 วัดบ่อยๆ เป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกด้วย ถ้านายอยากไป ฉันก็จะเป็นไกด์ทัวร์ให้เอาหรือเปล่า”

เจ้าตัวเล็กกล่าวเชื้อเชิญผม ไม่น่าเชื่อว่าอายุเพียงแค่ 15 แต่รู้จักเข้าวัดเข้าวาเป็นเรื่องเป็นราวแล้ว บุคลิกห่างไกลกับคำว่าเด็กเรียบร้อย แต่เขากลับรู้เรื่องที่คนอายุมากๆเขารู้กัน

“ก็ได้นะ ที่จริง ฉันไม่ได้นับถือศาสนาอะไรเป็นเรื่องเป็นราว เชื่อมั่นในตัวเองมากกว่า ไม่ใช่ว่าศาสนาทุกศาสนาไม่ดีนะ เพียงแต่ฉันไม่ได้ศึกษามันอย่างลึกซึ้ง ก็เลยยึดถือความคิดของตัวเองเป็นหลัก บางทีถ้าหากศาสนาพุทธช่วยให้ฉันได้พบกับความสงบสุขที่แท้จริง ฉันอาจจะรับเป็นศาสนาประจำใจของฉันก็ได้”

ผมรับปากเขา เพราะไม่มีอะไรทำ แต่เหตุผลหลักที่ตัดสินใจไปตามคำชวน เพราะผมอยากรู้จักเมียในนามของผมให้มากกว่านี้ อีกทั้งผมมาอยู่เมืองไทยนานมากแล้ว แต่ยังเที่ยวไม่ทั่ว ได้มีโอกาสไปเปิดหูเปิดตาเสียบ้าง กับคนข้างตัวที่อาสาจะนำทัวร์ให้ ยิ่งเป็นเรื่องดีใหญ่ ผมจะได้เข้าใจวัฒนธรรมประเพณีและผู้คนในประเทศที่ผมอาศัยอยู่ในปัจจุบันอย่างลึกซึ้ง

“อื้ม ก็ลองดูนะ ฉันไม่ได้โฆษณาชวนเชื่ออะไร นายไปตัดสินใจเองก็แล้วกัน ฉันเพียงแค่เห็นนายฟุ้งซ่าน ก็เลยอยากให้นายไปลองนั่งสมาธิและลองทำบุญดู เผื่อจะพบทางสว่างบ้างก็ได้”

เจ้าควิลล์พูดยิ้มๆ ไม่วายแขวะผมอยู่ดี แต่ช่างเถอะ นี่คงเป็นความห่วงใยตัวผมในแบบของเขาก็ได้ เจ้าตัวแสบเป็นคนปากหนัก คงพูดจาดีๆกับใครไม่เป็น บอกกล่าวอารมณ์ตัวเองไม่เก่ง การกระทำของเขาต่างหากที่แสดงออกมากกว่าคำพูด แค่นี้ผมก็รับรู้ได้แล้วว่าเขาหวังดีกับผมแค่ไหน

เราสองคนตกลงกันว่าวันหยุดสุดสัปดาห์ครั้งหน้า เราจะไปไหว้พระกันสองคน ไปเช้าเย็นกลับใกล้แค่นี้ผมขับรถได้ โดยจะออกกันตอนรุ่งอรุณ รถจะได้ไม่ติด แดดก็ไม่ร้อนด้วย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 17-05-2007 19:56:24
ก่อนจะถึงสุดสัปดาห์ตามที่นัดหมาย ผมกับควิลล์ก็ต้องเผชิญกับความยุ่งยากวุ่นวาย เมื่อภาพถ่ายของผมกับควิลล์ถูกมือดีนำมาโพสต์ติดไว้ในเวปบอร์ดของโรงเรียน รวมถึงติดไว้ที่ป้ายประกาศต่างๆทั่วไปหมด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร เพราะคนที่จะถ่ายภาพผมกับควิลล์ตอนไปพัทยาด้วยกัน ก็น่าจะมีแต่พวกของนายไตรเท่านั้น ไม่รู้ว่าไปแอบถ่ายมาตอนไหน

โชคดีที่ภาพของเราทั้งสองนั้นไม่ค่อยชัดนัก มันไหวนิดหน่อย คนถ่ายคงรีบร้อนมือเลยสั่นอีกทั้งไม่ได้มีอะไรที่มันอุจาดตา หรือผิดศีลธรรม มันเป็นภาพที่ผมกับเขากับเขายืนอยู่ที่รถ ผมอยู่ฝากคนขับ เขาอยู่ตรงที่นั่งด้านข้าง คาดว่าเจ้าเด็กเกเรกลุ่มนั้นคงสะกดรอยตามเรามาห่างๆ และแอบถ่ายไว้ ต้องอาศัยการสังเกตสังกาในรายละเอียดพอสมควรจึงจะชี้ชัดลงไปได้ว่าใช่ผมกับควิลล์หรือไม่

แม้ภาพถ่ายจะไม่ทำให้เราเสื่อมเสีย แต่ข้อความบรรยายต่างหากที่ทำให้ผมรู้สึกโมโห คนเขียนตั้งคำถามทำนองที่ว่า ครูกับศิษย์แอบไปสวีทกันสองต่อสองเป็นเรื่องที่ผิดจรรยาบรรณวิชาชีพหรือไม่ สมควรจะปล่อยไปหรือควรจะกำจัดพฤติกรรมไม่ดีให้หมดไปจากสถานศึกษา

ไม่รู้ว่าเจ้าตัวแสบจะเห็นแล้วหรือยัง แต่ผมรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ตอนเช้า ขณะที่กำลังจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานในห้องพักครู อาจารย์ฉวีวรรณที่คุมฝ่ายวิชาการก็เรียกผมเข้าไปพบ และเล่าเรื่องที่มีคนถ่ายภาพผมกับควิลล์ไปลงที่เวปไซด์ รวมถึงประจานให้คนทั้งโรงเรียนได้รับรู้

ตลอดทั้งเช้าผมเลยเจออาจารย์ท่านนั้นซักฟอกยกใหญ่ ว่าในภาพเป็นผมกับเด็กนักเรียนใช่หรือไม่ แล้วไปทำอะไรที่นั่น ไปกันสองต่อสองหรือมีคนอื่นๆไปด้วย ผมคิดว่าปิดไปก็ไม่มีประโยชน์ ก็เลยยอมรับว่าเป็นผมกับควิลล์จริงๆ เราไปพัทยากัน แต่ไปทำธุระไม่ได้ไปทำเรื่องอะไรเสียหาย และพ่อแม่ของควิลล์ก็อนุญาตให้ผมพาลูกเขาไปด้วยได้ เป็นลักษณะของการไปสอนภาษากันในสถานที่จริง ซึ่งพ่อแม่ของเขาได้ฝากฝังกับผมไว้

สิ่งที่ผมให้ข้อมูลกับอาจารย์ฉวีวรรณเป็นข้อมูลที่ผมกุขึ้นมาเองสดๆร้อนๆ ผมรู้ว่าการโกหกเป็นสิ่งไม่ดี และผมก็ไม่ชอบการหลอกลวงใครต่อใคร แต่ผมคิดข้ออ้างขึ้นมาเพื่อที่จะปกป้องควิลล์รวมถึงตัวของผมเองด้วย ถึงอย่างไรความสัมพันธ์ระหว่างครูกับศิษย์มันก็เป็นเรื่องที่ไม่งามอยู่แล้ว แถมซ้ำยังเป็นการอยู่ร่วมกันระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย

ถ้าเรื่องถูกเปิดโปงขึ้นเราสองคนก็คงจะโดนตราหน้าว่าเป็นพวกวิปริตผิดเพศ อาจจะโดนพิพากษาจากสังคมราวกับว่าเราเป็นฆาตกรหรือผู้ร้ายฆ่าคน และทำให้เราไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างปกติสุขได้อีก
ตอนผมเข้าไปสอนในห้อง ผมต้องเจอกับสายตาที่มองมาอย่างอยากรู้ อยากเห็น นักเรียนบางคนมองผมอย่างตำหนิติเตียน แต่บางคนก็ทำท่าล้อเลียนเหมือนเป็นเรื่องขบขัน แต่ผมไม่สนใจ ผมห่วงความรู้สึกของควิลล์มากกว่า

ควิลล์ทำให้ผมประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเขาทำท่าเฉยเมย ผมไม่รู้ว่าเขาเห็นภาพพวกนั้นหรือยัง ทำไมเขาถึงนั่งเป็นทองไม่รู้ร้อน บางทีภาพพวกนั้นอาจจะถูกแกะออกก่อนที่ควิลล์จะทันเห็นก็ได้ ถ้าเป็นอย่างที่ผมคิดก็ดี ผมไม่อยากให้เขาต้องมากลุ้มใจด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้



หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 17-05-2007 19:56:49
ทว่าตอนบ่าย ผมก็ได้คำตอบ ว่าทำไมควิลล์จึงดูเหมือนไม่กลุ้มใจอะไรเลยสักนิดเดียว เจ้าเด็กแสบเอาคืนไตรกับพรรคพวกอย่างสาสม ภาพถ่ายของผมกับควิลล์หายไป แต่มีภาพไตรกำลังกอดรัดอยู่กับเพื่อนที่ไปด้วยกันวันนั้น มีภาพจูบกันด้วย ที่ผมรู้เพราะผมตั้งใจจะเดินไปดูที่บอร์ดที่มีรูปผมกับควิลล์ในตอนเช้า อยากรู้ว่ามีใครเอาออกแล้วหรือยัง แล้วผมก็เห็นนักเรียนกลุ่มหนึ่งมุงดูภาพบนบอร์ดนั้น

ทีแรกผมตกใจ นึกว่าภาพของผมกับควิลล์ยังไม่ถูกเอาออก ผมเลยรีบไล่เด็กพวกนั้นออกไป และตั้งใจว่าจะเป็นคนดึงออกด้วยตัวเองหากมันยังปรากฏอยู่ แต่แล้วผมก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นภาพของไตรกับเด็กพวกนั้น นึกรู้ได้ทันทีว่าเป็นฝีมือควิลล์กับพรรคพวกแน่ๆ

วูบหนึ่ง ผมนึกด้วยความสะใจ ว่ากรรมใดใครก่อ คนนั้นย่อมได้รับกรรมเป็นสิ่งตอบสนอง อยากทำลายชื่อเสียงของคนอื่นดีนัก ก็ให้โดนเองเสียบ้าง แต่มโนธรรมที่มีอยู่ในใจบอกผมว่า นี่มันเป็นเรื่องที่ก่อให้เกิดความเสียหาย ในฐานะอาจารย์ผมจะปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นไม่ได้ แม้ว่าเด็กพวกนี้จะเคยก้าวร้าว แล้วใช้วิธีสกปรกจัดการกับผมก็ตาม

ผมตัดสินใจกระชากภาพนั้นออกจากบอร์ด และฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนจะทิ้งลงถังขยะ ไม่อยากให้มีภาพถ่ายเป็นหลักฐานประจานใครอีก ถึงแม้สิ่งที่ผมทำไป มันอาจจะต้องทำให้ผมขัดแย้งกับเจ้าตัวเล็กก็ตาม แต่ผมคงนิ่งเฉยปล่อยให้มันเกิดขึ้นไม่ได้

วันนั้น ควิลล์รอผมกลับมาบ้าน ด้วยหน้าตาเฉยเมย จนผมนึกหวั่น ไม่แน่ใจว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน ตามปกติ เวลาเขาโกรธผม จะเอะอะ ปึงปัง โวยวาย การเงียบเฉยไม่พูดไม่จา จะเกิดน้อยครั้งมาก พอผมมาเจอแบบนี้ ผมก็เดาไม่ออก ว่าเขาไม่พอใจอะไรผมหรือเปล่า

การพูดคุยกันอย่างเปิดอก เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำ ผมอธิบายเหตุผลให้ฟัง ว่าทำไมผมถึงต้องดึงรูปออก และไม่เอาเรื่องเอาราวกับไตรกับพวก อธิบายอยู่นาน กว่าที่ควิลล์จะยิ้มออกมา เขาพูดได้น่าเขกกะโหลกมากว่า นึกรู้อยู่แล้วว่าผมใจไม่กล้าพอ

แต่ไม่เป็นไรหรอก เขาได้แก้แค้นไปพอสมควรแล้ว รูปที่บอร์ด จะฉีกก็ไม่เป็นไร แต่รูปในเวปไซด์ของโรงเรียนที่เขาเอารูปไตรไปโพสต์ไว้ มีคนเห็นเกือบจะหมดแล้ว ดูจากยอดรีพลายวิพากษ์วิจารณ์ มีทั้งคนสมน้ำหน้า เพราะไตรเกเร ถือว่าเป็นลูกอาจารย์ใหญ่ ใครแตะไม่ได้ โดนเข้าเสียบ้างจะได้เลิกแกล้งคนอีก

ฟังเขาพูดแล้ว ก็ได้แต่อ่อนใจ เลยว่ากล่าวตักเตือนเขาไปหลายคำ น่าแปลกที่เจ้าเด็กแสบ นั่งฟัง โดยไม่โต้เถียง พอผมว่าเขาจบ ผมก็สรุปว่าผมห่วงเขา ไม่อยากให้เขาเป็นคนไม่ดี การแก้แค้นอาจจะได้รับความสะใจ แต่ชีวิตก็ไม่ปกติสุข ต้องคอยระแวงว่าเขาจะมาแว้งกัดเราเมื่อไหร่ สู้อยู่อย่างสงบสุขดีกว่า ควิลล์ทำให้ผมแปลกใจเมื่อผมพูดจบ เขายิ้มให้ผม แล้วพูดว่า

“รู้หรอกน่า ตาเฒ่าว่าห่วงฉัน คราวหลังจะไม่พยายามทำให้ลำบากใจล่ะ”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 17-05-2007 20:23:01
หุหุ งานนี้ควิลล์เองก็แสบไม่ใช่เล่นแฮะ  :laugh3:  :laugh3:
ขอบคุณมากค่ะที่มาต่อให้  o1
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 17-05-2007 23:51:50
ยังแสบ ซ่า น่ารักไม่เปลี่ยนแปลง  o13 o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 18-05-2007 01:20:07
กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนอง เยี่ยมจริงๆ  o13





 o14  ขอบคุณที่ท่านเต้อาวมาลงต่อให้น๊า.. ขอบคุณพี่เคทคนงามด้วยจ้า  o15
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-05-2007 02:18:15
รอลุ้นต่อจ้า  o15
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 18-05-2007 15:09:31
an eye for an eye

 :angry2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 18-05-2007 16:35:14
ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 20-05-2007 13:17:26
หลังจากผ่านพ้นเรื่องวุ่นวายปวดหัวมาได้ ผมกับเขาก็มีโอกาสไปเที่ยวไหว้พระ 9 วัดที่อยุธยาตามที่ได้นัดกันเอาไว้ เราวางแผนการเดินทาง โดยเรียงลำดับไปตามสถานที่ตั้งของวัด เพื่อให้เราสามารถไปได้ทั่วโดยใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งวัน เพื่อให้ผมได้รู้ประวัติของวัดแต่ละวัดที่เราจะไป ควิลล์ก็ยื่นหนังสือท่องเที่ยวจังหวัดอยุธยาเป็นภาษาอังกฤษมาให้ผม และพาไปที่ศูนย์ตำรวจท่องเที่ยวเพื่อขอแผนที่สำหรับการเดินทาง เพื่อที่จะไปได้โดยไม่หลง

การท่องเที่ยวของเราสองคนเริ่มต้นจากวัดแรกที่ วัดใหญ่ชัยมงคล ซึ่งเป็นวัดสำคัญของอยุธยา สร้างมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าอู่ทอง ที่วัดนี้มีเจดีย์ใหญ่ที่สมเด็จพระนเรศวรโปรดให้สร้างเมื่อคราวมีชัยชนะเหนือพระมหาอุปราชาในสงครามยุทธหัตถี และมีพระบรมรูปของท่านให้คนได้มากราบไว้บูชาอีกด้วย

วัดต่อมาที่พวกเราขับรถไปกันคือวัดพนัญเชิง ซึ่งมีหลวงพ่อโต หรือที่คนจีนจะเรียกท่านว่า “ซำปอกง” ซึ่งเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ผู้ที่ต้องการความสำเร็จในชีวิต โชคลาภจากการทำมาค้าขาย ก็จะมาขอพรจากท่าน มีตำนานเล่าว่าก่อนจะเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง เกิดปรากฏการณ์ที่หลวงพ่อโตน้ำพระเนตรไหลซึ่งชาวไทยเราถือว่าเป็นลางบอกเหตุร้ายในครั้งนั้น

นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวความรักอันเศร้าสร้อยของพระเจ้าสายน้ำผึ้ง กับพระนางสร้อยดอกหมากพระธิดาของพระเจ้ากรุงจีน ซึ่งปรากฏอยู่ในพงศาวดาร ถึงแม้เรื่องอาจจะดูเลื่อนลอย แต่ก็มีหลักฐานบางอย่างที่พิสูจน์ได้ว่า พระเจ้าสายน้ำผึ้งมีตัวตนอยู่จริง และเคยครองเมืองเก่าอยู่ที่หนองโสนก่อนที่พระเจ้าอู่ทองจะสร้างกรุงศรีอยุธยา

หลังจากไหว้หลวงพ่อโตเสร็จเรียบร้อย ควิลล์ก็พาผมข้ามไปยังวัดสุวรรณดาราราม ซึ่งเป็นวัดที่พระมหากษัตริย์ในราชวงค์จักรีให้ความสำคัญ จุดเด่นของวัดนี้คือภาพจิตรกรรมภายในอุโบสถ ซึ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระราชประวัติของสมเด็จพระนเรศวร ซึ่งมีเรื่องราวการชนไก่ การปีนค่าย และการทำยุทธหัตถี

ก่อนที่เราจะพักรับประทานอาหารกลางวันกัน ควิลล์ให้ผมขับรถไปยังวัดที่สี่ คือวัดธรรมมิกราช วัดนี้สันนิษฐานว่าน่าจะสร้างตั้งแต่สมัยกรุงศรีฯตอนต้นและถูกเผาทำลายตอนเสียกรุงครั้งที่สอง วัดนี้มีโบราณสถานสำคัญคือ พระนอน และเศียรพระพุทธรูปขนาดใหญ่หล่อด้วยสำริดซึ่งพบในวิหารหลวง

เราแวะพักรับประทานอาหารกลางวันกันก่อนที่จะเดินทางไปแวะเยี่ยมชมวัดที่เหลืออีกห้าแห่ง ที่นี่มีอาหารขึ้นชื่อก็จะเป็นพวกก๋วยเตี๋ยวเรือ ซึ่งควิลล์บอกให้ผมลองชิมดู ทานเสร็จแล้ว ยังพาผมไปซื้อพวกโรตีสายไหมที่ขายอยู่ตามข้างทางด้วย พอผมบอกว่าทานไม่เป็น เขาก็คะยั้นคะยอให้ลองทานดู ผมมองขนมหวานที่เป็นแป้งแผ่น เอามาห่อ น้ำตาลที่ทำเป็นเส้นฝอยๆ มีสารพัดสีทั้งสีขาว สีแดง สีเขียว แล้วรู้สึกสยอง นึกคำนวณแคลอรี่ในใจ ถ้าผมกินหมดถุงใหญ่ที่ควิลล์ซื้อมาให้ ผมคงน้ำหนักขึ้นไปอีก หลายกิโลแน่ๆ

“แหม ไม่อ้วนมากมายหรอกน่า ตาเฒ่า ออกกำลังกายก็ยุบเองแหละ”

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 20-05-2007 13:17:44
เขาว่าพลางหัวเราะเมื่อเห็นผมทำหน้าผะอืดผะอม ตอนควิลล์ส่งแป้งขาวห่อด้วยน้ำตาลที่เขาเรียกว่าสายไหมพวกนั้น พอผมส่ายหน้า ควิลล์ก็ยัดเยียดด้วยการจับมาป้อนให้ถึงปาก ผมไม่กินก็ไม่ได้ เมียที่น่ารักป้อนทั้งที ก็เลยจำใจกินเข้าไป เหมือนเจ้าเด็กแสบจะได้ใจที่บังคับผมได้ เขาก็เลยป้อนอย่างต่อเนื่อง และนั่งดูผมกินจนหมด

“อ้วนแน่ๆเลย”

ผมบอกพลางลูบพุงไปมา เจ้าควิลล์หัวเราะกิ๊ก ทำหน้าทะเล้น แล้วล้อผมว่าเป็นตาแก่ขี้บ่น ใบหน้าที่สดใสร่าเริงของเขาทำให้ผมโกรธไม่ลง ไม่น่าเชื่อเลยที่ผมพ่ายแพ้ความอ่อนเยาว์นั่น กลายเป็นคนกลัวเมียตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“กินเสร็จ แล้วก็ไปต่อได้แล้วตาเฒ่า ยังเหลืออีกตั้งห้าวัดแน่ะ เดี๋ยวจะเย็นเสียก่อนนะ”

เจ้าควิลล์ร้องสั่ง หนอยแน่ะ ตัวเองไม่ได้ขับรถนี่นา สั่งได้สั่งเอา ผมขับรถมาจากกรุงเทพ ตั้งหลายชั่วโมง อยากจะพักหน่อยก็ไม่ได้ พอผมทำท่าประท้วงไม่ยอมลุกขึ้น ควิลล์ก็จับแขนผมลากไปจากโต๊ะจนได้

วัดที่ห้าที่เราเดินทางไปเยี่ยมชมคือ “วัดหน้าพระเมรุราชิการาม” วัดนี้ในสมัยที่กรุงศรียังทำสงครามอยู่กับพม่า ได้ถูกยึดไว้เป็นที่ตั้งกองบัญชาการ ทำให้รอดพ้นจากการถูกเผาทำลาย ความโดดเด่นของวัดนี้อยู่ที่พระพุทธรูปศิลาปางปฐมเทศนา ประทับนั่งห้อยพระบาท ซึ่งมีอยู่ไม่กี่องค์ในประเทศไทย นอกจากนี้ตัวพระอุโบสถก็เป็นสถาปัตยกรรมที่งดงาม มีเครื่องบนลดหลั่นกันสามชั้น หน้าบันแกะสลักเป็นรูปพระนารายณ์ทรงครุฑ และพระประธานเป็นพระพุทธรูปทรงเครื่องจักรพรรดิราช สวมมงกุฎ มีสร้อยสังวาล ทับทรวง สวยงามมาก

“นี่เรามาได้ครึ่งทางแล้วนะ รู้สึกเหนื่อยหรือยัง”

เออดี ยังรู้จักถาม นึกว่าจะไม่สนใจผมเสียแล้ว

“นิดหน่อย ทำไมเหรอ”

ควิลล์ไม่ตอบคำถามผม แต่เปิดขวดน้ำเย็นที่แวะซื้อมาจากข้างทางเมื่อสักครู่ เอาหลอดดูดใส่ แล้วยื่นให้ผม หน้าใสๆเจือไปด้วยรอยยิ้ม

“ดื่มเสียหน่อย นะตาเฒ่า จะได้ชื่นใจ”

ผมดูดน้ำจากขวด ความเย็นแผ่ซ่านจากปลายลิ้นลงไปสู่ลำคอ แถมซ้ำยังเผื่อแผ่ไปถึงใจผมด้วย น่าแปลกที่ผมรู้สึกสดชื่นในใจอย่างแปลกประหลาด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะน้ำที่ดื่มเข้าไป หรือเป็นเพราะใบหน้าใสๆ และการเอาใจใส่ผมของควิลล์กันแน่

“นี่นี่นี่ แทนที่จะขอบคุณ กลับมาทำหน้าลามกใส่อีก เดี๋ยวตบลูกตาพลัดเลย”

ความรู้สึกเหมือนอยู่บนเทือกเขาสูงที่อากาศเย็นสบายเมื่อครู่ ดับวูบลงราวกับถูกคนถีบจนตกเหว เจ้าเด็กแสบกระชากอารมณ์เคลิ้มฝันของผม ด้วยคำพูดมะนาวไม่มีน้ำอีกแล้ว โธ่เอ๊ย ให้ผมฝันกลางวันหน่อยก็ไม่ได้ กำลังดีใจอยู่ทีเดียว ว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนกำลังไปได้สวย กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ผมไม่อยากทะเลาะกับเมียผมทุกวันนะ มันไม่เห็นจะสนุกเลย


หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: tae ที่ 20-05-2007 13:18:05
“ตาเฒ่า เลี้ยวเข้าวัดนี้เลย วัดที่ 6 วัดเชิงท่า วัดนี้เก่า และสวยมาก พระเจ้าตากสินเคยมาจำพรรษาที่วัดนี้ด้วยนะ”

ควิลล์หยุดทำอำนาจบาตรใหญ่ใส่ผม แล้วเรียกร้องให้แวะวัดที่อยู่ใกล้กับวัดหน้าพระเมรุ ผมจอดรถ แล้วเราสองคนก็เดินเข้าไปในวัด อากาศยามบ่ายค่อนข้างร้อน จนผมรู้สึกแสบผิวไปหมด หมวกที่สวมใส่กันคนละใบ บังแดดร้อนได้เฉพาะแค่หัวและใบหน้าเท่านั้น เหมือนควิลล์จะรู้ว่าฝรั่งอย่างผมถูกแดดแล้วจะตาย เขาก็หยิบร่มที่อยู่ในรถติดมือมาด้วย และกางให้เราสองคน พอผมบอกว่าจะถือเอง เขาก็บอกไม่ต้อง เขาช่วยเหลือตัวเองได้ ผมขี้คร้านจะเถียง เพราะเมียผมชอบเอาแต่ใจตัวเองอยู่แล้ว เลยปล่อยให้เขาถือร่มกางสำหรับเราสองคน ดีเหมือนกัน ไม่ต้องเหนื่อย

จากการที่อ่านข้อมูลและดูด้วยตาตนเอง ผมพบว่าวัดนี้ มีศาลาการเปรียญที่สวยงามมาก ตัวศาลามีหน้าต่างอยู่เพียงด้านเดียวเท่านั้น สำหรับรับแสง และรับลม อีกด้านทำเป็นบานเกล็ดไม้ ในศาลาก็เหมือนวัดทั่วๆไปที่มักจะมีภาพจิตรกรรมฝาผนัง บอกเรื่องราวเกี่ยวกับศาสนา หรือไม่ก็ประวัติของการสู้รบ หรือ การได้มาซึ่งเอกราช มีไม้แกะสลักลวดลายงดงามอ่อนช้อยตรงหน้าจั่วและหน้าบันโบสถ์

วัดที่เจ็ดที่ผมกับควิลล์เดินทางไปเยี่ยมชมกันคือ วัดกษัตราธิราช ซึ่งต้องข้ามแม่น้ำอีกครั้ง วัดนี้เก่าแก่ แต่ไม่แน่ชัดว่าสร้างในสมัยใด ในข้อมูลบอกว่าพระเจ้าหลานเธอ เจ้าฟ้าเกศ กรมขุนอิศรานุรักษ์ได้ทรงปฏิสังขรณ์ และพระราชทานนามให้

“วัดต่อไปนี้นะ นายจะต้องชอบแน่ๆเลย เพราะอยู่ติดกับแม่น้ำ เดี๋ยวเราไหว้พระเสร็จแล้ว เราจะแวะนั่งเล่นกันสักหน่อย นายจะได้พักให้หายเหนื่อยไง”

วัดที่ควิลล์ว่านี้คือ วัดพุทไธสวรรย์ เป็นวัดที่เล่ากันว่าสร้างตั้งแต่สมัยพระเจ้าอู่ทอง และมีการบูรณะต่อเติมตลอด ควิลล์พาผมไปไหว้ หลวงปู่โต จากนั้นก็พาผมไปไหว้พระบรมรูปของกษัตริย์ที่สำคัญในสมัยอยุธยา คือพระนเรศวร พระเจ้าอู่ทอง และพระเอกาทศรถ

หลังจากที่ถ่ายรูปวัด และพลัดกันถ่ายรูปเราสองคนเรียบร้อยแล้ว ควิลล์ก็พาผมมานั่งที่ท่าน้ำ เจ้าตัวดีหอบถุงขนมจากในรถมากินด้วย เขากินโน่นกินนี่ จุกจิกตลอด แต่กินนิดๆหน่อยๆ เขาใจดีแบ่งผมกินด้วย พอตัวเองกินไม่หมด ก็บังคับผม อ้างโน่นอ้างนี่ ว่าเสียดายข้าวของ หากกินไม่หมด ของพวกนี้ต้องเสียใจ พูดไปถึงว่ากว่าจะผลิตออกมาได้ คนทำต้องเหนื่อยแค่ไหน ทรัพยากรทุกอย่างต้องใช้สอยให้มีค่าและเกิดประโยชน์

ผมได้แต่ฟังขำๆ ที่เขาช่างหาเรื่องมาพูด ซึ่งล้วนแล้วแต่บังคับข่มขู่ให้ผมทำตาม ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละเป็นคนก่อ ขนมซื้อมามากมาย แล้วก็บังคับให้คนอื่นกิน เพราะเสียดายถ้าจะทิ้งขว้างไป ซึ่งเขาไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ หากต้องการประหยัดจริงๆ ก็ควรจะซื้อพอประมาณก็พอ ไม่ใช่ว่าเห็นอะไรหน้าตาน่าอร่อยก็ซื้อหมด ครั้นจะพูด ก็เดี๋ยวจะวีนขึ้นมาอีก ไม่อยากจะชวนทะเลาะด้วย บรรยากาศของการไปเที่ยวกันสองต่อสองกำลังดี นานๆทีควิลล์จะเอาอกเอาใจผม เลยเกรงว่าจะทำลายมันลงไป เพราะการพูดจาขัดหูเขา เฮ้อ...ผมคงเป็นพวกกลัวเมียจริงๆนั่นแหละ...

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: niwits ที่ 20-05-2007 13:23:49
 o9 อ่านยังไม่จบแต่ดูท่าจะสนุกดี แล้วจะมาอ่านต่อ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-05-2007 14:32:22
หนูควิลล์นี่ คำก็ตาเฒ่า สองคำก็ตาเฒ่า
ข่มกันเสียจริงๆ  o12 o12

แต่อีตาเฒ่ามันก็ไม่เคยเถียงเลยสักคำ
ท่าทางจะกลัวเมียจริงๆ นะเนี่ย  o16 o16

 :laugh3: :laugh3: :laugh3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 20-05-2007 15:03:39
ไปทำบุญด้วยกัน ชาติหน้าคงได้เจอกันอีกนะ  :teach:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 20-05-2007 21:42:41
รออ่านต่อจ้า...... :teach:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meeza31 ที่ 21-05-2007 00:27:49
สนุกมามายเอามาต่อไวๆนะคับ o14
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 21-05-2007 17:00:21
หุหุหุหุ

เป็นนิยายท่องเที่ยวได้ด้วย

ขอบคุณคนแต่ง ขอบคุณคนโพสต์ครับ

 o14 o15
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 21-05-2007 21:13:50
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 22-05-2007 01:07:26
แบบนี้เค้าเรียกว่าทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน  o3







ปล. ขอบคุณเต้ ขอบคุณพี่เคทมากๆเลยจ้า..  o14  o15
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: katesnk ที่ 30-06-2007 03:28:18
ขอบคุณลุงเต้มากค่ะ  :m3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: leau_dissey ที่ 30-06-2007 10:00:06
 :-[ กลับมาแล้ว พี่เคทแต่งให้จบนะคะ รอ ร้อ รอ :m15:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 30-06-2007 12:22:25
เป็นกำลังใจให้พี่เคทครับ

 :yeb: :yeb: :yeb:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 30-06-2007 12:25:02
เป็นกำลังใจด้วยคนฮับ  :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 20-07-2007 13:11:35
เรื่องนี้พี่เคทเขียนจบแล้วค่ะ

คือเราจะมาบอกว่า เราจะขอเสนอหน้าเอาเรื่องนี้มาลงต่อ จะดีมั้ยคะ  คุณเต้กับพี่เคทจะเห็นดีด้วยหรือเปล่าเอ่ย

อยากให้เรื่องในเล้าจบทุกเรื่องน่ะค่ะ ไม่อยากให้ค้างคากัน
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 20-07-2007 14:46:19
เห็นด้วย
 :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 20-07-2007 15:30:01
เห็นด้วยอย่างยิ่งค้าบบ  :m4: :m4: :m4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: katesnk ที่ 20-07-2007 17:31:17
 :give2: เชิญเลยค่ะ ยินดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ที่จะเอามาลงต่อให้ ขอบคุณคนโพสต์ที่ทำให้แฟนนิยายที่นี่รู้จักนิยายพี่เคทนะคะ ขอบคุณคุณเต้ และนางมารน้อย ค่ะ อิอิ (ดูน่ารักกว่านางมารร้ายนะ)
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Electrolyte ที่ 20-07-2007 17:41:03
รีบเอามาต่อนะคร้าบ.... :m1:ชอบนิยายของพี่เคทมากเลยคร้าบ. :m3:...จะรอนะ :m4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 20-07-2007 17:42:24
ขอบคุณพี่เคทครับ

 :m9: :m9: :m9: :m9:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 20-07-2007 18:27:45
 :impress: :impress: :impress:

สนุกดีครับผมสนุกดีครับ

แต่ยังอ่านมะจบอะครับเพิ่งมาอ่านครับผม

 :impress: :impress: :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 21-07-2007 14:29:11
พี่เคทอนุญาติแล้วงั้น นางมารน้อยตนนี้ ขอโพสต์เลยนะคะ

#############################################

นั่งมองสายน้ำไหลเอื่อยๆ จนสบายอกสบายใจกันสักพัก เวลาล่วงเลยมาจนเย็นย่ำ ผมก็สะกิดควิลล์ซึ่งนั่งพิงตัวผมทำท่าจะหลับให้ลุกขึ้นเพื่อเดินทางไปวัดสุดท้ายสำหรับวันนี้

วัดมงคลบพิตร เป็นวัดที่เคยถูกเผาทำลายไปเมื่อกรุงศรีอยุธยาได้ถูกพม่าตีแตกในครั้งที่สอง ตัว ทั้งพระพุทธรูป และวิหารได้ถูกทิ้งร้างไว้ จนกระทั่งสมัยรัชกาลที่ 6 จึงได้มีการบูรณปฏิสังขรณ์ขึ้น

ผมเก็บภาพเอาไว้ในกล้องที่ติดมาด้วย โชคดีที่ผมเอาเมมโมรี่การ์ดที่มีความจุเยอะติดมา จึงทำให้สามารถถ่ายภาพวัดทั้ง 9 วัด รวมถึงภาพถ่ายระหว่างผมกับควิลล์ได้ค่อนข้างเยอะพอสมควร ผมกะจะเอาภาพทั้งหมดใส่ไว้ในคอมพิวเตอร์ และ ส่งรูปไปให้ญาติพี่น้องที่อยู่เมืองนอกของผมได้ดูบ้าง อยากให้รู้ว่าเมืองไทย ยังมีที่เที่ยวที่สวยงามอีกมาก ไม่ใช่แค่สนามกอล์ฟ พัทยา และผู้หญิงขายตัวอย่างที่พวกเขาเข้าใจ

ยังมีฝรั่งอีกมากมาย เข้าใจเกี่ยวกับประเทศไทยอย่างผิดๆ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะฝรั่งอย่างพวกเราไม่เข้าใจวัฒนธรรมของคนเอเชีย ไม่ได้ศึกษาเรื่องของประเทศในภูมิภาคนี้อย่างลึกซึ้ง ว่าพวกเขามีรากเหง้าทางวัฒนธรรมอย่างไร สิ่งไหนดี ที่ฝรั่งอย่างเราควรทำตาม สิ่งไหนที่เราควรช่วยพวกเขาอนุรักษ์เอาไว้

นอกจากนี้ ยังเป็นเพราะอิทธิพลของสื่อ ที่บางครั้งก่อให้เกิดความเชื่อที่ผิดๆ อย่างเวปไซด์ท่องเที่ยวในประเทศไทย หลายเวปไซด์ ก็จะทำให้เข้าใจว่า ประเทศไทย เป็นแดนสวรรค์ของคนที่ต้องการความตื่นเต้นทางการมีเซ็กส์ เพราะสามารถเลือกได้หลายรูปแบบ ไม่ว่า จากผู้หญิง ผู้ชาย หรือแม้แต่กับเด็กๆที่ยังไม่เดียงสา

ต้องยอมรับว่า ผมเอง ก็เป็นคนหนึ่ง ที่บังเอิญเข้ามาในประเทศไทย จากการได้เข้าไปในเยี่ยมชมเวปไซด์ท่องเที่ยว และเวปไซด์เกย์ ผมมุ่งมั่นมาหาความสนุก และประสบการณ์ทางเพศจากที่นี่ เป็นจุดประสงค์หลัก แต่หลังจากที่ผมอกหักจากหนุ่มคนไทย และลองได้มาใช้ชีวิตที่ประเทศซึ่งพัฒนาช้ากว่าบ้านเมืองของผมสักระยะ ผมกลับรู้สึกชื่นชอบบ้านเมืองนี้อย่างบอกไม่ถูก จนตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ ไม่อยากกลับประเทศของผมอีกแล้ว

ยิ่งผมมีเมียที่แสนจะน่ารักเป็นภาระผูกพันแบบนี้ ผมยิ่งไม่อยากไปไหน ผมคิดว่าผมได้เจอบ้านของตัวเองแล้ว ผมต้องการจะลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่ อยากอยู่เมืองไทย อยากอยู่กับควิลล์ เมียที่แสนซ่าส์เอาแต่ใจตัวของผม คนที่ทำให้ผมหลงรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

ให้ตายสิ ในที่สุดผมก็คิดถึงเขาในแง่มุมนี้จนได้ ว่าจะไม่แล้วเชียว อุตส่าห์พยายามห้ามใจ แต่วันเวลาที่ได้ใช้จ่ายรวมกันมา ทำให้ผมตระหนักว่า ควิลล์มีความสำคัญกับผมมากแค่ไหน เรื่องมันอาจจะง่ายกว่านี้ ถ้าหากว่าเขาไม่ใช่เด็กที่อายุเพียงแค่ 15 ปี แล้วผมไม่ใช่อาจารย์ของเขา เรื่องของเรามันผิดศีลธรรมตั้งแต่แรกแล้ว ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ให้รักควิลล์ไม่ได้ เจ้าตัวแสบขโมยหัวใจผมไปเสียแล้ว

“เป็นอะไรไปน่ะ เห็นหน้าแดงๆ สลับกับหน้าซีด ไม่สบายหรือเปล่า”

หลังจากกลับมาจากการไปทัวร์ไว้พระเก้าวัดกันแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเจ้าตัวแสบก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เหมือนว่าความสงบเยือกเย็นจะหลอมรวมจิตใจของเราสองคนให้เข้าใจกันมากขึ้น ควิลล์ไม่ค่อยแผลงฤทธิ์เอากับผมอีกแล้ว ดูเหมือนจะลดปริมาณความซ่าส์ลงไปเยอะ และพูดดีกับผมมากขึ้น เวลาเขาทำตัวเรียบร้อยแบบนี้ ก็ดูน่ารักดีไปอีกแบบ

ช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงที่ดีที่สุด ตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันมา เขาไว้ใจผมมากขึ้น บางครั้งก็มาปรึกษาเรื่องการเรียน เขายอมให้ผมสอนภาษาเขา คะแนนวิชาอังกฤษ ซึ่งควิลล์ตกมาตลอด ก็กระเตื้องขึ้น แม้จะยังไม่เก่งถึงขนาดทำได้คะแนนเต็ม แต่การที่เขาตั้งใจมากขึ้นกว่าเดิม ในวิชาที่เขาเกลียด แค่นี้ก็นับว่าดีต่อการเรียนของเขาแล้ว

“I love you”

ผมบอกเขา ตอนที่นั่งอยู่ที่โซฟา ควิลล์เงยหน้าจากหนังสือภาษาอังกฤษที่ผมหามาให้ ทำหน้าตาเหรอหรา แก้มของ
ควิลล์เปลี่ยนเป็นสีแดง จากนั้น คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน แล้วตาดุก็จ้องมายังผม

“เป็นบ้าอะไรขึ้นมาล่ะ”

แป่ว..ว....ว...ว...หมดอารมณ์เลยผม ว่าจะสวีทกับเขาเสียหน่อย แต่เจ้าเด็กแสบดันไม่เล่นด้วย เพื่อไม่ให้ตัวเองหน้าแตก ผมเลยแถไถต่อไป

“ใครกันแน่ที่บ้า ฉันยังไม่ได้คิดอะไรเลย แค่อยากให้ลองออกเสียงคำนี้อยู่ เพราะคนส่วนใหญ่ออกเสียงไม่ถูกต้อง”

“แล้วทำไมฉันต้องออกเสียงคำนี้ล่ะ มันสำคัญหรือไง”

“ก็เผื่ออยากจะไปพูดคำนี้กับใครไงเล่า จะได้พูดถูกต้อง”

ที่จริงผมอยากจะบอกว่า เผื่อควิลล์อยากจะพูดคำนี้กับผมบ้าง เจ้าตัวแสบมองหน้าผมนิ่งๆ เหมือนว่าเขาจะไม่พอใจขึ้นมา

“จะให้ไปพูดกับใครล่ะ จะได้ทำให้นายดู”

“ไม่...ฉันหมายถึงว่าถ้าเผื่อจะพูดไง”

“ไม่จำเป็น เพราะฉันคงพูดแค่ ผมรักคุณ หรือ ฉันรักนายก็พอ คงไม่ไปพูดกับฝรั่งหน้าโง่ที่ไหนหรอก”

พูดจบ ควิลล์ก็เหวี่ยงหนังสือภาษาอังกฤษทิ้งลงบนโต๊ะ แล้วเดินหนีไป ท่าทางโมโห ผมได้แต่นั่งเซ่อ ไม่เข้าใจว่า
ควิลล์โกรธผมทำไม ผมพูดอะไรไม่ถูกหูหรือไง

คิดแล้วก็กลุ้ม ความสัมพันธ์ที่ทำท่าว่าจะไปได้สวย กลับพังลงไม่เป็นท่า เพราะความปากไม่ดีของผม กว่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก็ต้องนั่งงมอยู่กับความสงสัยอยู่นาน ควิลล์ไม่ยอมบอกผมว่าโกรธเรื่องอะไร อยู่ๆเขาก็งอน ไม่พูดด้วย และกลับมาวีนใส่ผมแบบเดิมอีก
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 21-07-2007 14:33:28
ต่อให้อีกตอนนะคะ  เห็นเรื่องนี้หายไปนานกลัวจะคิดถึง นายควิลล์กันค่ะ   :m14:


“ทำไมวันนี้กลับบ้านดึกจัง โรงเรียนเลิกตั้งนานไม่ใช่หรือควิลล์ ฉันไปหานายที่ห้องเรียนก็ไม่เจอ ในโรงเรียนก็ไม่มีใครที่เห็นนาย ไปไหนมาเหรอ”

ผมถามทันทีที่เห็นหน้าเจ้าตัวแสบ ตั้งแต่ทะเลาะกัน ควิลล์ก็กลับบ้านมืดค่ำ ทำเอาผมกระวนกระวายด้วยความเป็นห่วง เขาไม่บอกว่าไปไหน ถามเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตอบ ที่จริงเราแทบไม่พูดจากันด้วยซ้ำ แล้วเขาก็ไม่ทำกับข้าวกับปลาให้กินเหมือนเดิม

ผมต้องหาอาหารกินเอง ควิลล์เป็นอะไรก็ไม่รู้ ปกติถ้าเขาโกรธ เขาจะเอะอะเอ็ดตะโรใส่ผม แต่นี่เงียบไม่พูดไม่จา ผมเดาไม่ออกเลยว่าผมไปทำเรื่องร้ายแรงเอาไว้แค่ไหน ทำไมควิลล์ถึงโกรธไม่ยอมหาย

วันนี้ ควิลล์กลับถึงบ้านตอนสามทุ่ม ดึกกว่าทุกที ใบหน้าของเขาซีดเซียว อิดโรย ผมคิดว่าเขาน่าจะไม่สบาย ความดื้อรั้น และความโกรธที่เขามีต่อผม ทำให้ควิลล์ไม่ปริปากพูดเกี่ยวกับเรื่องของตัวเองให้ผมฟัง ผมได้แต่เดาว่าเจ้าแสบคงกำลังมีปัญหาด้านสุขภาพ เพราะร่างกายของเขาอ่อนแอมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งมีเรื่องรบกวนทางด้านจิตใจอีก อาจจะทำให้เขาไม่สบายหนัก

“เรื่องของฉัน นายจะมาสนใจทำไม”

เด็กดื้อตอบเสียงห้วน เขาถอดรองเท้าแล้วเตะมันไปคนละทาง ก่อนจะเดินถือกระเป๋า เข้าห้องตัวเอง โดยไม่สนใจจะพูดคุยกับผมอีก ควิลล์ขังตัวเองอยู่ในห้องตลอดคืน ตั้งแต่ควิลล์งอนผมวันนั้น เขาไม่มาขอนอนด้วยอีกเลย นี่ก็เป็นเรื่องแปลกอีกอย่างหนึ่ง โดยปกติควิลล์กลัวผีขึ้นสมอง จะต้องมาจับจองเตียงผมทุกคืน แต่หลายวันมานี้ เขาไม่มาหา ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น ความโกรธที่มีอยู่ คงมีมาก จนกระทั่งข่มความกลัวของเขาได้ มันยิ่งทำให้ผมอยากรู้ว่าเขางอนผมเรื่องอะไร

“ควิลล์ หิวข้าวหรือยัง มาทานข้าวก่อน ฉันซื้อของชอบของนายมาเยอะแยะเลย”

เคาะประตูเรียกเขาให้มาทานอาหารค่ำ รู้สึกเป็นห่วง เพราะเห็นควิลล์ไม่ได้ออกมาร่วมโต๊ะกับผมหลายวันแล้ว ไม่มีเสียงตอบจากข้างใน ปกติผมจะได้ยินเสียงทีวีลั่นห้อง ซึ่งควิลล์จะเปิดไว้ทั้งคืน เพื่อข่มความกลัว แต่วันนี้กลับเงียบเชียบ รู้สึกเอะใจขึ้นมา ผมเลยลองบิดลูกบิดประตู ก็พบว่ามันไม่ได้ล็อค จึงเปิดเข้าไป

ร่างของควิลล์ในชุดเสื้อผ้านักเรียนนอนอยู่บนเตียง ในลักษณะคว่ำหน้า ตัวพาดอยู่บนที่นอนครึ่งหนึ่ง แต่ตั้งแต่เอวลงมา พับอยู่ข้างเตียง และขาห้อยลงกับพื้น ความผิดปกติที่เห็นทำให้ผมพุ่งไปหาเขาทันที

“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมนอนแบบนี้ล่ะ”

ผมเขย่าตัวควิลล์ แต่เขาหมดสติไปแล้ว เขาคงเข้าห้องมา แล้วเกิดไม่สบายขึ้นมากะทันหัน พยายามจะไปที่เตียง เพื่อนอนพัก แต่ล้มหมดสติลงเสียก่อน ดีที่ไม่ล้มลงหัวฟาดพื้น และเป็นโชคดีที่ผมมาเจอเข้าก่อน ตัวเขาร้อนผ่าว ควิลล์ป่วยแบบที่ผมคิดจริงๆ

คลินิกหน้าปากซอยคือสถานที่ที่ผมอุ้มควิลล์ไปให้หมอตรวจอาการ โชคดีที่ร้านหมอเปิดถึงสี่ทุ่ม ไม่อย่างนั้น ผมคงต้องพาเขาไปถึงโรงพยาบาล ซึ่งอยู่ใกลกว่าบ้านพักของผมมาก ผมไม่รู้ว่าอาการไข้ของเขามันหนักถึงขนาดต้องมาหาหมอหรือเปล่า แต่ผมก็ไม่กล้ารักษาเอาเองที่บ้าน เพราะเกิดเขาเป็นมากกว่าที่ผมคิด มันจะยิ่งแย่ ผมเลยพาเขามาหาหมอเพื่อความแน่ใจ

ตอนที่หมอตรวจอาการ ควิลล์ไม่รู้เรื่องแล้ว เขาตัวร้อนมาก และสลบไสลไม่ได้สติ หมอเลยต้องวัดไข้ และตรวจชีพจรไปทั้งอย่างนั้น จากการตรวจอาการพื้นฐาน หมอบอกว่าควิลล์เป็นไข้หวัดใหญ่ และมีร่างกายอ่อนเพลียมาก ให้พักสักสองสามวัน ถ้าหากอาการไม่ดีขึ้นค่อยพามาหาหมออีกครั้ง

กลับถึงบ้านแล้ว ผมก็อุ้มเจ้าตัวแสบไปที่ห้องของผม ไม่ปล่อยให้เขาไปนอนห้องตัวเองอีกแล้ว เพราะหากเขาเป็นอะไรขึ้นมา ผมจะได้ช่วยเหลือเขาได้ทัน ตอนนี้ไม่คำนึงแล้วว่าควิลล์จะโกรธผมหรือเปล่า ขอเพียงให้เจ้าหนูนี่หายป่วย แล้วลุกขึ้นมาด่าผมได้เหมือนเดิม ผมก็พอใจแล้ว
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 21-07-2007 14:59:58
เอาอีกๆๆๆ  :m4: :m4: :m4:
หายไปนานคิดถึงจริงๆ อะแหละ  :m3: :m3: :m3:
ขอบคุณคนโพสมากๆ นะค้าบบบบ  o1 o1
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 21-07-2007 16:29:19
รู้นะว่าควิลล์งอนเรื่องอะไร  :m12:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 21-07-2007 20:35:23
หุหุ ในที่สุดก็ได้อ่านเรื่องนี้ต่อ
ขอบคุณมากค่ะ  o15  o15
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 21-07-2007 22:57:37
เอาอีกนิดดิ่

หายไปตั้งนานมาแค่นี้เองเหรอ

อีกสักหน่อยก็ดีนะ :impress: :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: chiaki ที่ 23-07-2007 10:22:03
 :m1: มาต่ออีกนะคะ

น่ารักดีอะ  o15
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 23-07-2007 11:54:41
บอกรักก็ไม่ได้
บอกไปก็งอน
 :m8: :m8: :m8: :m8:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 23-07-2007 12:46:46
เสียงหัวเราะต่อกระซิกกันในครัว ทำให้ผมเกิดความแปลกใจ ในบ้านนี้นอกจากควิลล์แล้วยังมีใครมาเพิ่มอีกหรือ เจ้าตัวแสบป่วยหนักนอนซมอยู่บนเตียงมาสองวันแล้ว ไม่ค่อยพูดคุยร่าเริงเหมือนเดิม ท่าทางเหมือนยังโกรธผมอยู่

รู้สึกน้อยใจอยู่เหมือนกันที่ผมอุตส่าห์ทำดีกับเขา แต่มันก็ไม่อาจจะลบล้างเรื่องที่เขายังแค้นเคืองในใจ ผมพยายามครุ่นคิดหาสาเหตุว่ามันคืออะไร ก็ตอบไม่ได้ ว่าจะถาม แต่เห็นเขาป่วยอยู่ ก็เลยไม่อยากเซ้าซี้ ตั้งใจว่าหายเมื่อไร่ จะถามให้รู้เรื่องสักที

แต่เสียงที่ได้ยินตอนเดินเข้าบ้านมา ทำให้ผมสงสัยมาก เจ้าตัวแสบหายดีแล้วหรือ แล้วใครกันที่ทำให้เขาอารมณ์ดีถึงเพียงนี้ ผมทนเก็บความอยากรู้อยากเห็นไม่ไหว เลยเดินเข้าไปดูทันที

“สวัสดีครับอาจารย์”

นายกวีนี่เอง อดีตคนรักเก่าของเมียผม มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ในห้องครัว โดยมีเจ้าตัวแสบนั่งคุยอยู่เป็นเพื่อน ใบหน้าของควิลล์ดูมีสีสันกว่าเมื่อสองวันก่อนที่ซีดเซียวเหมือนซากศพ ท่าทางร่าเริง มีรอยยิ้มระบายอยู่ที่ริมฝีปาก ผมกวาดตามองบนโต๊ะทานข้าว มีอาหารมากมายวางอยู่ มีร่องรอยของการกินไปจนเกือบจะหมดแล้ว ผมนึกเดือดปุดๆในใจ

หนอยแน่ะ โกรธผม ไม่พูดด้วย ไม่ทำอาหารให้ แต่กลับมานั่งคุยกับคนรักเก่าอย่างสดชื่น ไม่มีอาการป่วยไข้ให้เห็น แถมยังลุกมาทำอาหารให้กันอีก มันน่าโมโหยิ่งนัก ที่งอนโกรธผม เพราะอยากจะกลับไปหาคู่หมายเก่าใช่ไหม อย่าหวังเลย ตราบใดที่ผมยังอยู่ สองคนนี้ไม่มีทางสมหวัง ผมจะขัดขวางพวกเขาจนถึงที่สุด

“เลิกเรียนแล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน นี่มันกี่โมงแล้ว ไม่กลัวพ่อแม่เป็นห่วงหรือไง”

แสร้งตำหนินายกวี ด้วยน้ำเสียงดุดัน ผมรู้จุดอ่อนของเขาแล้ว นายคนนี้ ก็ดีแต่ทำหล่อ แต่หงอ ขี้กลัว ไม่กล้าสู้คน เวลาอยู่กับควิลล์ เจ้าเด็กแสบต้องคอยปกป้องกวีตลอด

“เอ้อ.....ผม..ผมแค่แวะมาเยี่ยม ควิลล์ครับ เห็นว่าเขาไม่ได้ไปโรงเรียน เลยเป็นห่วง พอรู้ว่าเขาไม่สบาย แล้วอยู่คนเดียว ผมก็เลยมานั่งเป็นเพื่อนครับ”

ดูเจ้ามารหัวใจของผมพูดเข้า นี่เข้ากำลังด่าว่าผมไม่ดูแลเมีย ปล่อยให้อยู่คนเดียวใช่ไหม แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ ในเมื่อเราอยู่กันสองคน ผมต้องไปทำงาน ส่วนเขาป่วยไม่สบาย แต่ผมก็โทรมาถามไถ่อาการ ฝากคนข้างบ้านดูแล แล้วก็รีบกลับมา ผมพยายามรักษาสมดุล ทั้งเรื่องงาน และเรื่องครอบครัวอย่างดีที่สุดแล้ว

ตอนนี้ควิลล์งอนผม แถมก็ยังป่วย ซึ่งผมพยายามที่จะดูแลเขาอย่างดี โดยหวังว่าหลังจากเขาหายแล้ว เราจะเข้าใจกันได้ ถ้าไม่มีมือที่สามเข้ามาเป็นตัวแทรก ผมรู้สึกขวางหูขวางตานายกวียิ่งนัก ยิ่งเห็นเมียของตัวเองทำหน้าหงิกงอใส่ ก็ยิ่งหงุดหงิด สงสัยคงต้องมีเรื่องคุยกันยาวแน่ ระหว่างผมกับควิลล์ แต่ตอนนี้คงต้องหาทางกำจัดคนที่กำลังจะตีท้ายครัวผมออกไปก่อน

“ตอนนี้ สามีของควิลล์มาแล้ว คนนอกอย่างเธอก็ควรจะกลับบ้านไปได้แล้ว ปล่อยให้พวกเราดูแลกันเองเถอะ นี่มันมืดค่ำแล้ว ถ้าไม่รีบไป จะกลับบ้านลำบาก ที่บ้านฉันก็ไม่มีห้องว่างให้เธอนอนซะด้วยสิ”

ผมรีบไล่กวีไปทันที โดยอ้างสิทธิ์การเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวควิลล์ กวีหน้าซีด ที่จริงเขารู้เรื่องการแต่งงานของเราสองคน เพราะเขาก็ไปร่วมงานในฐานะญาติของควิลล์ด้วย แต่เขาทำเป็นไม่ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น ผมรู้ว่าเขาลักลอบพบปะกับเมียผมอยู่เสมอ แต่ผมไม่รู้ว่าตอนนี้คนทั้งคู่คบกันในฐานะอะไร แค่ญาติ หรือ ในฐานะคนรักเก่าที่กำลังจะสานความสัมพันธ์กันใหม่

“กลับไปก่อนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง”

ควิลล์บอกญาติหนุ่มของเขา ทำหน้าถือดีใส่ผม เออดี เล่นแบบนี้ก็ได้ จะงอนใส่กันไปตลอดก็ให้มันรู้ไป แล้วอย่ามาหาว่าผมใจร้ายใจดำ จะจับคนป่วยฟาดก้น จนกว่าจะยอมบอกว่าโกรธผมเรื่องอะไร ดูสิ ว่าจะยอมบอกไหม

“ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าลืมกินยา แล้วพักผ่อนให้เยอะๆล่ะ จะได้หายป่วยไวๆ จะได้ไปเที่ยวกันบ้าง”

หนอยยังมีหน้ามาทำเป็นห่วงใยอีก คนที่จะคอยดูแลให้ควิลล์ทานยา และพักผ่อน มันหน้าที่ผัวไม่ใช่เหรอ คนอื่นมายุ่งอะไรด้วย แล้วที่บอกว่าจะไปเที่ยวกันน่ะ มันคืออะไรกันฮึ

นี่คิดจะพาเมียชาวบ้านออกเที่ยวโดยไม่เกรงใจผัวเขาบ้างหรือยังไง ช่างหน้าไม่อายเสียจริง เขายังไม่ได้เลิกกันเสียหน่อย ก็มาวุ่นวายเสียแล้ว ทำไมชอบทำตัวเป็นแมวขโมยปลาย่างนักนะ นึกหรือว่าเจ้าของเขาจะยอมให้ ต่อให้ต้องมีเรื่องกับนักเรียนของตัวเอง ก็ต้องลองดูกันสักตั้ง ก็อยากจะปีนเกลียวเองทำไมล่ะ

“ไปได้แล้ว”

ไล่เสียงเหี้ยม ทำหน้าดุดันใส่ แสดงให้รู้ว่าไม่พอใจกันไปเลย กวีหลบตาผม แล้วกล่าวคำลา ควิลล์ทำท่าจะลุกตามไปส่ง แต่ผมถลึงตาใส่ และคว้าแขนกวี พาเดินลิ่วๆไปส่งยังหน้าประตูบ้าน และยืนรอจนเห็นเขาขึ้นรถแท็กซี่เรียบร้อย แล้วจึงค่อยเดินเข้าบ้าน ผมเดินไปที่ห้องครัว แต่ไม่เห็นควิลล์ เจ้าเด็กแสบแอบหนีขึ้นห้องไปแล้ว ผมไปเคาะเรียก ก็ไม่ยอมเปิด ผมนึกโมโห เลยตั้งใจจะเฝ้าหน้าห้อง เพื่อดักรอ ออกมาเมื่อไหร่ ได้เจอผมแน่
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 23-07-2007 12:49:19
หลังจากอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ผมก็หอบผ้าห่ม และหมอนมาด้วย และปูที่นอนอยู่ตรงหน้าประตู ตั้งใจว่าหากไม่ได้คุยกันให้รู้เรื่อง ผมจะไม่ล่าถอยแน่
เสียงเซ็งแซ่ที่ดังอยู่รอบตัว ปลุกให้ผมต้องลุกขึ้นจากที่นอนอย่างงุนงง หลังจากที่ปรับสายตากับแสงสว่างในตอนเช้าแล้ว ผมก็เหลียวมองไปรอบข้าง นาฬิกาปลุกหลายแบบ หลายขนาด รายล้อมตรงแถวๆตำแหน่งที่ศีรษะผมวางอยู่

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร ในบ้านนี้มีแต่ผมกับเจ้าตัวแสบ และคนที่กล้าทำกับผมแบบนี้ก็มีอยู่เพียงคนเดียว ว่าแต่เจ้าตัวแสบอยู่ที่ไหน ยังอยู่ในห้อง หรือออกมาแล้ว ผมนี่ยัง หลับเพลินไม่รู้เรื่องเลย

ผมยืนขึ้นและลองเอามือบิดลูกบิดประตูห้องของควิลล์ ข้างในไม่ได้ล็อค ที่เป็นแบบนี้เพราะเจ้าของห้องอันตรธานหายไปแล้ว ไม่รู้ว่าหายไปไหน ผมรีบลงไปดูที่ห้องครัวทันที เผื่อว่าเขาจะอยู่ที่นั่น กำลังทำกับข้าวให้ผม เพราะว่าหายโกรธแล้ว

ทว่าในห้องครัวไร้ซึ่งเงาของวายร้ายหน้าใส ในห้องน้ำก็ไม่มีเสียงให้ได้ยิน นอกบ้านก็ไม่มีคนอยู่ ผมรู้สึกวิตกขึ้นมากระทัน กลัวว่าควิลล์จะไม่พอใจผมด้วยเรื่องของเมื่อวาน และหนีกลับบ้านไป ผมทำกริยาไม่ดีใส่ญาติของเขาด้วย ถ้าเขาไปฟ้องพ่อแม่เขา ผมจะทำยังไง รับปากว่าจะดูแลเจ้าเด็กดื้อ แต่ไม่ทันไร เขาก็หนีผมไปแล้ว

ขณะที่ผมกำลังเดินไปมาเป็นหนูติดจั่นอยู่ในบ้าน อย่างคนที่ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตดี เมียหนีไปทั้งคน ผมไม่รู้ว่าจะไปตามที่ไหน

ไม่รู้ว่าควิลล์ไปบ้านเขาอย่างที่ผมคิดไว้หรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะพูดกับพ่อแม่เขายังไง ในการที่จะเอาตัวเมียผมกลับมา พ่อแม่เขาจะวางใจในตัวผมอีกไหม ผมคิดวุ่นวายใจอยู่เกือบชั่วโมง เจ้าตัวดีจึงโผล่มา

เนื้อตัวของเขาเปียกชุ่มโฉกไปด้วยเหงื่อ ใบหน้าพราวไปด้วยหยดน้ำ ตอนเขาก้าวออกมาในบ้าน เขาชะงักนิดหนึ่งเมื่อมองเห็นผม แต่แล้วก็เดินวางหน้าเชิดหนีผมจะขึ้นห้อง แต่ผมรีบเดินเร็วๆไปดักหน้า ยังไงวันนี้ก็คงต้องคุยกันให้รู้เรื่อง
“ไปไหนมา จะออกไปข้างนอกทำไมไม่ปลุกกันบ้าง แล้วนี่สบายดีแล้วเหรอ ถึงได้ออกไปตะลอนได้”

ถามถี่ยิบ ด้วยน้ำเสียงที่ปั้นให้ดูโกรธจัด แต่คนหน้าใสกลับทำหน้าดื้อดึง

“ฉันจะไปไหน ทำไมต้องรายงานให้นายทราบด้วย เกี่ยวอะไรกับนาย”

“ทำไมจะไม่เกี่ยว นายเป็นเมียฉันนะ แล้วก็ ....”

ไม่กล้าที่จะพูดออกมา ว่าผมมีสิทธิ์ในตัวเขาในฐานะสามี เพราะเป็นที่รู้ดีว่า เราจะแต่งงานกันในนามไปก่อน แม้ว่าพ่อแม่ของเขาจะอยากให้ผมดูแลควิลล์ไปตลอด เพราะผมมีความเป็นผู้ใหญ่ น่าจะเป็นที่พึ่งพาของควิลล์ได้ แต่ข้อตกลงระหว่างผมกับควิลล์ คือผมจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขา และเมื่อเขาเรียนจบ เขาก็มีสิทธิ์ที่จะหย่าขาดแล้วไปจากผมก็ได้

“แล้วก็อะไร...พูดมาสิ”

เจ้าแสบมองผมดวงดวงตาขุ่นมัว สงสัยยังไม่หายโกรธผมจริงๆ

“แล้วเธอก็ยังไม่หายไข้นะสิ”

เลี่ยงตอบแบบนี้น่าจะดีกว่า ไม่ต้องพูดความจริงที่ทำให้เสียฟอร์มด้วย

“ฉันหายดีแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง ดวงแข็ง ไม่ตายง่ายๆหรอก ถึงแม้ว่านายจะอยากแช่งชักหักกระดูกฉันก็ตาม”

โอ๊ย คิดไปได้อย่างไรกันนะ ผมนะหรือจะไปแช่งเมียตัวเอง อยู่กับเขาถึงจะรำคาญบ้างในบางครั้งแต่ก็มีความสุข ใครไปล้างสมองเขากัน ถึงได้คิดว่าผมจะมีจิตใจชั่วร้ายแบบนั้น

“จะบ้าเหรอควิลล์ ฉันไม่ใช่คนที่จะคิดแบบนั้นได้หรอก นายเป็นเมียของฉันนะ”

“ก็แค่ในนามเท่านั้นแหละ”

หะ...พูดแบบนี้ หมายความว่าไงกัน หรือว่าอยากจะเป็นทางพฤตินัยด้วย จริงสิ นานมาแล้วที่ผมบังเอิญมีอะไรกับเขา มันลางเลือนในความทรงจำ จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะต่อยอดจากคราวนั้น มันจะผิดศีลธรรมไหมนะ เพราะควิลล์อายุแค่ 15 เอง ไม่น่า เขาเป็นเมียผมนี่นา เด็กสมัยนี้มีเซ็กส์ครั้งแรก ตอนอายุน้อยกว่าเจ้าแสบนี่ก็มี

“หมดเรื่องจะถามแล้วใช่ไหม”

เจ้าสาวจอมแก่นของผม ทำท่าจะเดินหนี ผมต้องคว้าข้อมือบางๆนั่นไว้ แล้วถามด้วยน้ำเสียงคลางแคลงใจ

“นี่เราจะไม่พูดกันดีๆอีกแล้วหรือ เธอโกรธอะไรฉันหรือเปล่าควิลล์ บอกให้ฉันรู้บ้างได้ไหม ถ้าฉันผิด ฉันก็ขอโทษ แต่นี่ฉันไม่รู้ว่านายไม่พอใจด้วยเรื่องอะไร จะขอโทษ ก็ยังงงๆ”

“คิดเอาเองสิ โตจนแก่ปูนนี้แล้ว”

ควิลล์ตอบสะบัดๆ หน้าตายังคงมึนตึงเฉยชากับผม

“นึกไม่ออกเลย ช่วยไขความกระจ่างให้หน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้จริงๆ”

“ช่างเถอะ พูดไปก็เท่านั้น เหมือนสีซอให้ควายฟัง คนบางคนก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ปล่อยให้เป็นบัวใต้น้ำนั่นแหละดีแล้ว”

แหม มันน่าอุ้มขึ้นห้อง แล้วจับฟาดก้นเสียจริงๆ จะพูดกับผมให้มันเพราะๆกว่านี้ไม่ได้หรือไงกันนะ ทำไมต้องแดกดันกันด้วย ทีคนรักเก่าทำเป็นพูดเสียงอ่อนเสียงหวานใส่ กับผัวตัวเองก็ขู่ได้ขู่เอา ระวังเถอะ ถ้าผมทนไม่ไหวขึ้นมา จะจับสำเร็จโทษด้วยการปล้ำให้หนำใจเชียว

ท่าทีหมางเมินนั่น ทำให้ผมนึกโมโหขึ้นมาบ้าง เอาล่ะ จับฟาดก้นไม่ได้ ก็ขอเขย่าตัวเจ้านี่เสียหน่อย เพื่อไอ้ความคิดลบที่มีต่อตัวผมจะได้หลุดออกมาจากหัวเสียบ้าง ผมคว้าต้นแขนของควิลล์ทั้งสองข้าง แล้วจับให้หันมาเผชิญหน้าผมตรงๆ ก่อนจะเขย่าไปมา

“มันเรื่องอะไรกันนักหนาควิลล์ ทำไมถึงบอกกันให้รู้ไม่ได้ อย่าทำแบบนี้ได้ไหม มันไม่ดี เราสองคนเป็นสามีภรรยากันนะ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการแต่งงานเพราะถูกบังคับ แต่ฉันก็มีความสุขกับมัน ฉันไม่อยากให้เราทะเลาะกัน หากรู้สึกไม่พอใจอะไร ก็ให้พูดออกมาเลย อย่าเก็บเอาไว้ เพราะมันจะหมักหมม เป็นปัญหาเรื้อรังแสลงใจ พอถึงวันหนึ่งก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ฉันไม่ต้องการเลิกกับนายได้ยินไหม”

ในที่สุดผมก็พลั้งปากพูดออกไปจนได้ ควิลล์ยืนนิ่ง ออกอาการเอ๋อไปชั่วขณะ เขามองผมอย่างค้นคว้า แสดงท่าราวกับว่าไม่เชื่อสิ่งที่ผมพูด

“โกรธฉันเรื่องอะไร บอกได้ไหมคนดี ฉันจะได้ปรับปรุงตัว แล้วคราวหลังจะได้ไม่ต้องทำให้เธอเสียใจอีก”

ผมถามย้ำอีกด้วยเสียงนุ่มนวล เจ้าตัวแสบกระพริบตาปริบๆ ใบหน้าคลายความขึ้งโกรธลงทีละน้อย ในที่สุดใบหน้าใสๆ ที่ไม่มีคิ้วขมวดมุ่น หรือรอยยิ้มเครียดๆก็ปรากฏให้เห็น

“ช่างเถอะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”

“อืม ฉันจะดีใจมาก ถ้าเธอไม่โกรธฉันจริงๆ ถึงแม้ว่าฉันจะอยากรู้ขนาดไหนก็ตาม แต่ถ้าเธอไม่ต้องการพูดถึงสาเหตุให้เธอไม่พอใจฉันก็ไม่เป็นไร เอาไว้มั่นใจในตัวฉันเมื่อไหร่ค่อยบอกก็ได้ ว่าแต่ไปไหนมาล่ะ”

“วิ่ง”

“ยังไม่ทันหายป่วยเลย ก็ไปทำเรื่องซนๆอีกแล้ว ถ้าล้มป่วยขึ้นมาอีกจะทำอย่างไร แล้วนี่ทานยาแล้วเหรอ ไหนตัวหายร้อนหรือยัง”

พร้อมคำพูด ผมก็เอามือแตะที่หน้าผาก และแก้มของควิลล์ ก่อนจะมาวางแนบแถมต้นคอขาว ตัวเขาอุ่นๆ ไม่รู้ว่าเพราะไปวิ่งมาจนเหนื่อย เลยเลือดสูบฉีด หรือ ว่าไข้ยังไม่ลดกันแน่ ผมนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ

“ตัวยังร้อนอยู่นะ ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี้ สุขภาพของตัวเองสำคัญที่สุดรู้ไหม ทำไมไม่ดูแลตัวเองเลย ป่วยหนักขึ้นมาจะว่ายังไง”

“ป่วยก็มีคนดูแล กลัวอะไร”

เด็กบ้ายักไหล่ขึ้นทำท่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตถ้าเขาจะเจ็บป่วย อยู่ๆผมก็เจ็บแปลกขึ้นมาที่หน้าอก ใจคิดไปถึง เจ้าเด็กหงอๆคนนั้นทันที คนที่ควิลล์ต้องการให้ดูแลคือกวีน่ะเหรอ

“ชอบให้ไอ้เด็กขี้ขลาดนั่นมาดูแลเหรอ ดูแลกันยังไงล่ะ ถึงติดอกติดใจขนาดนี้”

อดไม่ได้ที่จะแขวะควิลล์ขึ้นมา ผมตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมผมถึงพูดจาร้ายกาจกับเขาถึงเพียงนี้ รู้แต่ว่าตอนนั้น อารมณ์หึงหวงมันพุ่งปรี๊ดขึ้นมาอย่างฉุดไม่อยู่

“เป็นบ้าอะไรอีกล่ะ ถ้าจะเรียกไว้เพื่อที่จะพูดจาหมาๆแบบนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก”

ควิลล์จับมือผมกระชากออกจากต้นแขนของเขา แต่เมื่อเห็นว่ามือของผมเหนียวแบบตีนตุ๊กแก เขาก็เลยยกเท้าขึ้นถีบตรงกลางลำตัวผมรวดเร็วและเต็มแรง ส่งผลให้ผมกระเด็นออกจากตัวเขา เจ้าตัวแสบรีบวิ่งขึ้นห้องทันที โดยมีผมวิ่งไล่ตามด้วยความโกรธจัด

จอมแก่นวิ่งตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง เปิด และ ปิดประตูโดยเร็ว แต่ผมพุ่งเข้าไปได้ก่อน จากนั้นการตะลุมบอนระหว่างผมกับควิลล์ก็เริ่มขึ้น ผมกอดเขาไว้แน่น และลากตัวเขาไปยังเตียงเล็กๆของเขา ในขณะที่ควิลล์ดิ้นรนเตะถีบพัลวัน
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-07-2007 13:03:41
กำลังมันส์เลย มาต่ออีกหน่อยจิ  :m11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 23-07-2007 14:43:12
ค้างมากมาย
 :o11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 23-07-2007 15:55:32
เอาอีกๆๆๆๆๆ  :m11: :m11: :m11: :m11:
 :impress: :impress: :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 23-07-2007 17:32:00
แล้วควิลล์จาโดนอาราย

รอจิ้นคร้าบบบบบบบบบบบบบ

 :m11: :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 23-07-2007 20:57:28
หุหุ กำลังลากไปที่เตียงแล้ว  :interest: ลุ้น ๆ  :laugh3:  :laugh3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meeza31 ที่ 23-07-2007 21:55:48
 :haun5: :haun5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 24-07-2007 11:42:59
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้ฝรั่งบ้า ไอ้คนเลว โอ๊ย.....”

ควิลล์ด่าผมได้แค่นั้น แล้วก็ต้องร้องลั่นเมื่อผมผลักเขาลงบนเตียงอย่างแรง ก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมทับ ร่างเล็กๆใต้กายของผมดิ้นหนีพัลวัน แต่ผมใช้มือที่แข็งแรงตรึงแขนควิลล์ไว้ และใช้ตัวอันหนาหนักทับอยู่บนตัวเขาสงบการเคลื่อนไหว

“ฤทธิ์มากนักนะ พูดกันดีๆ ไม่ได้หรือยังไง ใช่สิ มีคนคอยเอาอกเอาใจอยู่ทั้งคน ก็เลยเหม็นขี้หน้าผัว อยากให้มันมาแทนที่ฉันนักใช่ไหม อย่าหวังเลย เธอเป็นของฉัน และฉันไม่ให้ใครทั้งนั้น คนที่จะแตะต้องและเป็นห่วงเธอได้มีแค่ฉันคนเดียว”

พูดจบ ผมก็ก้มลงไปหาปากนุ่มนั้น และจูบบดขยี้ หลีกเลี่ยงการเอาลิ้นเข้าปากควิลล์ เพราะกลัวถูกกัดลิ้นขาด เจ้าตัวแสบดิ้นรนขัดขืนพัลวันแต่มิอาจหลุดพ้น ผมไม่ใจอ่อนยอมปล่อยไปเหมือนครั้งก่อนอีกแล้ว

ร่างเล็กสงบนิ่ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสู้แรงไม่ไหว หรือเพราะถูกผมเล้าโลมจนเคลิบเคลิ้ม ผมย่ามใจที่ควิลล์ไม่ขัดขืนเลยกอดจูบลูบไล้เขาเต็มที่ เนื้อตัวของควิลล์สั่นระริก ยามที่ผมลากมือผ่านไปทั่วตัวของเขา

ในที่สุดผมก็ปลดเสื้อผ้าของควิลล์ออกจากตัวจนสำเร็จ ร่างเปลือยเปล่าขาวนวลยวนใจให้ลุ่มหลง จนผมอดใจไม่ไหว ต้องก้มลงดูดกินเม็ดทับทิมสีสวยที่วางบนอกของเขา

ตัวแสบครางฮือ แผ่นหลังแอ่นโค้งขึ้น ทว่าปากร้องให้ผมหยุดการกระทำเสีย แต่ผมหยุดอารมณ์ตัวเองไม่ได้เสียแล้ว ความโกรธ ความหึงหวง ผสานกับอารมณ์พิสวาศทำให้ผมยังคงเดินหน้ารุกรานควิลล์ต่อไป

ความรู้สึกของผมตอนนี้คือ ผมควรจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย หากควิลล์กลายเป็นเมียผมอีกครั้ง บางทีเรื่องทุกอย่างมันอาจจะง่ายขึ้น ควิลล์จะไม่ดื้อกับผมอีกต่อไป แล้วนายกวีก็จะมาตีท้ายครัวผมอีกไม่ได้
ความรู้สึกรับผิดชอบชั่วดีมลายหายสิ้นไปจากใจ ศีลธรรมที่คอยเหนี่ยวรั้งผมไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับเด็กหนุ่มถูกลืมไปชั่วขณะ ตอนนี้ผมคิดเพียงอย่างเดียวคือการมีอะไรเพื่อผูกมัดเขา ความหน้ามืดตามัวเห็นผิด ทำให้ผมไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวควิลล์ที่เกิดขึ้น

ร่างงามถูกผมช้อนสะโพกขึ้น และหลังจากเล้าโลมเขาจนผมและเขาเกิดอารมณ์เต็มที่แล้ว ผมก็แทรกตัวเข้าไปในช่องทางเล็กแคบนั้นอีกครั้งเต็มแรง มีเสียงร้องดังเล็ดรอดออกมาจากปากของเจ้าตัวแสบ ตามมาด้วยเสียงสะอื้นฮัก

ผมชะงักค้างเติ่งอยู่กับที่ หลังจากปรับสติอารมณ์ได้แล้ว ผมก็มองร่างน้อยที่ผมคร่อมทับไว้
ใบหน้าของควิลล์เหยเก บ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ คิ้วขมวดมุ่น ดวงตาโตเรียวยาวคลอไปด้วยหยาดน้ำใสจำนวนมาก และมันกำลังไหลรินลงอาบแก้ม เขากำลังร้องไห้ ผมได้สติทันที

นี่ผมลุแก่โทสะ และอารมณ์พิศวาสจนขาดความยับยั้งชั่งใจ ลงมือข่มขืนเขาอีกครั้งแล้วหรือนี่ ผมนี่มันเลวจริง ทั้งที่สัญญาเอาไว้กับพ่อแม่เขา ว่าจะดูแลทะนุถนอมควิลล์เป็นอย่างดี

แถมซ้ำยังผิดคำพูดที่ให้ไว้กับควิลล์อีก ว่าจะไม่แตะต้องเขาจนกว่าจะเรียนจบ เพราะควิลล์ต้องการเวลาในการคิดเกี่ยวกับเรื่องการใช้ชีวิตอยู่กับผม ในเมื่อเขาถูกทำร้ายแบบนี้ ควิลล์จะอยากสร้างครอบครัวกับผมอีกหรือ ผมไม่อาจจะคาดเดา

ผมถอนกายออกจากร่างเขา ควิลล์พลิกตัวหันข้างทันที ผมรู้ว่าควิลล์ไม่อยากมองหน้าผม เขาหลับตาลง น้ำตายังคงพรั่งพรูอาบแก้ม ผมเกลียดตัวเองขึ้นมาจับใจ ทำไมผมถึงได้ทำอะไรบ้าๆแบบนี้ก็ไม่รู้ ควิลล์คงจะเกลียดผมจนตายแน่

เมื่อสำนึกว่าตัวเองผิด ผมก็ปรารถนาจะแก้ไข ตอนนี้ผมคิดได้แค่ดึงเขามากอดไว้ในอ้อมแขน ควิลล์ปัดป้องขัดขืน แต่ผมก็กอดเขาไว้แน่น และลูบไล้เนื้อตัวเขาไปมาอย่างปลอบขวัญ พลางพร่ำกระซิบขอโทษอยู่ข้างหูเขา

“ควิลล์ ฉันรู้ว่าเธอโกรธฉัน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่สมควร เพราะฉันทำตัวแย่ๆกับเธอจริงๆ ฉันไม่ขอให้เธอยกโทษให้ แต่อยากให้รู้เพียงอย่างเดียวว่าฉันเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ฉันมันโง่เอง เลยทำอะไรที่ไร้สติแบบนี้”

คนในอ้อมกอดของผม ยังคงสะอึกสะอื้นไม่ยอมหยุด ช่างน่าสงสารยิ่งนัก เสียงร้องของเขาบาดลึกลงไปในหัวใจผม มันทำให้เกลียดตัวเองมากขึ้นไปอีก

“หยุดร้องไห้นะคนดี ฉันให้สัญญาว่าจากนี้ไป ฉันจะไม่แตะเธออีกแม้ปลายก้อย”

บอกออกไปแบบนั้น แล้วก็รู้สึกใจหาย เสียดายร่างน้อยในอ้อมกอดขึ้นมาครามครัน ผมกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น เพราะนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้กอดเขาอีก ควิลล์เงียบเสียงไปแล้ว หลังจากผมนิ่งรอปฏิกิริยาของเขา เมื่อไม่มีการตอบรับ ผมก็ขยับตัวเพื่อจะมองหน้าเขาให้ถนัดก็พบว่าเขาหลับไปแล้ว โดยมีคราบน้ำตาแห้งเปรอะเลอะใบหน้า

ผมก้มลงจูบซับความเปียกชื้นแถวใต้ตา และแก้ม ขยับลุกขึ้นแล้วจัดให้ควิลล์นอนบนเตียงในท่าที่สบาย เอาผ้ามาชุบน้ำเช็ดตัวให้เขา แล้วสวมเสื้อผ้าให้ ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง
นับจากที่เกิดเรื่องกันวันนั้น ผมก็พยายามเลี่ยงที่จะไม่เผชิญหน้ากับควิลล์ตรงๆ ไม่อาจจะสู้หน้าเขาได้ เพราะรู้ว่าตัวเองทำผิดมหันต์ หากควิลล์ไม่เจอผม คงจะอารมณ์ดีมากยิ่งขึ้น


เรายังคงอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน แต่ผมจะออกไปตอนเช้ามืด ผมกลายเป็นคนที่มาเช้ามากๆ บางครั้งมาก่อนที่ภารโรงจะทันเปิดโรงเรียน และจะกลับเย็นกว่าปกติ ผมสะสางงาน และทำแผนการสอนที่โรงเรียนเลย ไม่หอบกลับมาทำที่บ้านเหมือนเคย อาหารผมก็สั่งกินเองจากข้างนอกไม่ได้ฝากท้องไว้กับควิลล์เหมือนเมื่อก่อน

เจ้าตัวแสบของผมหายป่วยมาโรงเรียนได้แล้ว ผมเห็นเขาในโรงเรียนกับกวี สองคนนี้มักเดินคู่กันเสมอ ภาพของคนทั้งคู่ที่เดินคุยกันกระหนุงกระหนิงทำให้ผมรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก จึงมักพยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอสองคนนี้ในโรงเรียนอีก

ความผิดของผมมันไม่น่าอภัย และผมต้องการไถ่โทษให้กับตัวเองด้วยการปล่อยควิลล์ให้มีชีวิตอิสระ ปราศจากการผูกมัด ให้เขาได้เลือกทางเดินของตัวเอง หากเขาชอบกวีมากกว่าผม ก็คงจะขัดขวางเขาไม่ได้ ผมจะเป็นฝ่ายเดินออกจากชีวิตของเขาไปเอง

แต่ผมไม่สามารถเลิกกับควิลล์ในตอนนี้ เพราะสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อแม่เขาว่าจะอยู่ดูแลจนกว่าเจ้าตัวแสบจะเรียนจบ ซึ่งก็เหลือไม่กี่ปี ผมจึงต้องทนเจ็บปวดเมื่อต้องเห็นควิลล์หัวเราะกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ไม่รู้ว่าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น หรือหลบเลี่ยงไปได้อีกนานเท่าไหร่ กลัวว่าใจมันจะรับไม่ไหว จนผมต้องหนีควิลล์ไปก่อน

ตลอดสัปดาห์ต้องทนทุกข์อยู่กับความคิดถึงควิลล์ การที่ผมพยายามหลบหน้า พยายามตัดใจให้ลืมควิลล์ แต่ก็ยิ่งทำให้ผมเป็นทุกข์เพราะอยากพูดคุย และอยากอยู่กับเขา วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมทรมาน เพราะเป็นวันที่ผมต้องสอนวิชาภาษาอังกฤษที่ห้องของควิลล์

ผมบังคับตัวเองให้สอนไปตามปกติ พูดคุยกับเขาเหมือนคุยกับนักเรียนทั่วๆไป ไม่จ้ำจี้จ้ำไชเหมือนเดิม ควิลล์ทำให้ผมแทบคลั่ง เขามองหน้าผมด้วยทีท่าเฉยเมย ผมรู้สึกเจ็บแปลบในใจ ควิลล์คงไม่อยากจะคืนดีกับผมอีกแล้ว

เขาไม่สนใจจะถามไถ่ผมสารทุกข์สุกดิบกับผมด้วยซ้ำ เราอยู่บ้านเดียวกัน แต่เหมือนอยู่ห่างไกล แม้ในรั้วโรงเรียนเดียวกัน ผมก็ดันคิดว่าเราอยู่กันคนละโลก

ทนอึดอัดจนครบชั่วโมงที่กำหนดไว้ พอกริ่งดังขึ้น ผมก็ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก รอจนนักเรียนเดินออกจากห้องเรียน ผมจึงขนของกลับไปที่ห้องพักครู แล้วก็นั่งทำงานอยู่จนเกือบสองทุ่มขณะที่ผมกำลังจะกลับบ้าน กวีก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา ใบหน้าแสดงความตกใจ เขามาบอกข่าวร้ายกับผมเรื่องควิลล์

“อาจารย์ครับ ช่วยด้วย ควิลล์กำลังถูกรุมทำร้ายครับ”

“อะไรนะ เอาอีกแล้วหรือนี่ ใครกัน พวกโจทก์เก่าใช่ไหม แล้วไปทำอีท่าไหนกัน”

ชื่อของคนที่นึกถึงตลอด ทำให้ผมถามออกมาเร็วปรื๋อ รู้สึกตกใจกับเรื่องที่ได้ยินจนทำอะไรไม่ถูก ชื่อของไตรแวบเข้ามาในสมอง ล่าสุดควิลล์เอาคืนอย่างเจ็บแสบ สงสัยไตรคงมาแก้แค้น

“ผมกับควิลล์กำลังจะกลับบ้านอยู่แล้วครับ พอดีเจอพี่ไตรกับเพื่อนเขาอีกสี่ห้าคน มาดักรอเราอยู่หน้าโรงเรียน เขามาหาเรื่องควิลล์จากนั้นก็ฉุดกระชากลากถูไปทางอาคารพละครับ ผมวิ่งหนีมาได้ เลยจะมาตามคนมาช่วย พอดีนึกถึงอาจารย์ขึ้นมา คิดว่าคงยังไม่กลับ อาจารย์อาจจะช่วยควิลล์ได้ รีบไปเถอะครับ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะเลวร้ายไปมากกว่านี้”

ผมมองใบหน้าที่ตื่นตระหนกของกวี ก็รู้ว่าเจ้าเด็กขี้หงอนี้พูดจริง ผมทิ้งข้าวของไว้ในห้อง แล้วตะโกนเรียกภารโรงให้มาช่วยเฝ้าห้องให้ด้วย จากนั้นก็วิ่งตามกวีไปยังอาคารพละที่อยู่ห่างจากตึกที่ผมนั่งทำงานอยู่ประมาณ 200 เมตร

ตลอดทางที่วิ่งไปยังอาคารนั้น ผมพ่นคำบ่นใส่กวีเป็นชุด ที่เขาหนีเอาตัวรอดมาก่อน แทนที่จะช่วยควิลล์ กลับปล่อยให้เขาเผชิญหน้ากับเด็กเกเรพวกนั้นตั้ง 5-6 คน ไม่รู้พวกนั้นจะทำรุนแรงกับควิลล์อะไรบ้าง หวังว่าพวกนั้นคงไม่ลงมือฆ่าแกงกัน ถ้าเป็นแบบนั้น ผมไม่ยอมแน่
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 24-07-2007 14:50:51
โอ่ววววว ตื่นเต้น
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
เด็กก็แบบนี้ปากไม่ตรงกับจาย
 o16 o16 o16 o16

รีบมาต่อนะครับ
 :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 24-07-2007 15:32:07
เบื่อพวกปากแข็ง
สงสารควิลล์จัง
 o7
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meeza31 ที่ 24-07-2007 15:40:19
 :sad3: :sad3: สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 24-07-2007 15:44:06
คุณนางมารร้าย ขอวันละสองตอนมะได้เย๋อ  :m13:

รอลุ้นอยู่นะ  :m11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 24-07-2007 21:51:46
อิอิ น่ารักจังเลยคู่นี้ อีกคนก็ปากแข็ง อีกคนก็ทำใจแข็ง อิอิ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 24-07-2007 22:13:16
ตามคำเรียกร้อง แถมให้อีกตอนค่ะ


เหมือนว่าใจกับกายมันจะไม่สัมพันธ์กัน ขายังพาตัวผมไปไม่ถึงไหน แต่หัวใจผมมันลอยไปหาควิลล์แล้ว กังวลอย่างบอกไม่ถูก ภาวนาขอให้ตัวเองไปทัน และไม่เกิดเหตุร้ายขึ้นกับควิลล์ นึกโมโหกวียิ่งนัก แค่นี้ก็ยังดูแลเจ้าตัวแสบไม่ได้ เวลาเกิดอะไรขึ้นก็วิ่งหนีหางจุกตูด ปล่อยให้คนที่รักตัวเองเผชิญชะตากรรม แล้วแบบนี้ ผมจะไว้ใจคืนควิลล์ให้กับเขาได้ไง

ทำไมควิลล์ถึงรักแฟนเก่าคนนี้นัก เขามีอะไรดีกว่าผม ดูหล่อก็จริง แต่หงอชะมัด พึ่งพาอาศัยอะไรไม่ได้เลย ทว่าพอนึกไปนึกมา ผมก็ขอบใจที่กวีเป็นแบบนี้ เพราะหากเขาไม่มาตามผมไปช่วย ผมก็ไม่อยากคาดเดาเลยว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไร สองคนจะสู้กับคนห้าหกคนไหวไหม ยิ่งคิดผมก็ยิ่งจินตนาการ และเรื่องส่วนใหญ่ที่คิดได้ ก็จะออกไปในทางเลวร้าย มันทำให้ผมสับขาวิ่งเร็วขึ้นอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

ประตูถูกกระชากเปิดออกอย่างแรง ผมรีบวิ่งถลันเข้าไปทันที เสียงร้องด่า สลับกับเสียงหัวเราะเยาะหยัน เสียงข้าวของแตกเปรี้ยงปร้างดังเป็นระยะให้ได้ยิน ผมรีบวิ่งไปตามเสียงที่ได้ยินทันที สิ่งที่ผมเห็นคือ กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง กำลังกลุ้มรุมอยู่กับร่างเปลือยเปล่าขาวโพลนของควิลล์ เห็นแค่นั้นผมก็แทบขาดใจแล้ว ผมวิ่งอย่างรวดเร็วไปยังเด็กกลุ่มนั้น พลางแหกปากไล่เสียงดังลั่น

เสียงวิ่งบนพื้นที่ดังตึงตัง กับการร้องตะโกนของผม ทำให้คนพวกนั้นหันมา หลายคนในกลุ่มนั้นหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นผม ในขณะที่มีบางคนรวมถึงไตรด้วย หันกลับมามองอย่างท้าทาย อารมณ์โกรธของผมพุ่งปรี๊ด เมื่อเห็นควิลล์ถนัด

ร่างเล็กๆกองอยู่บนพื้น ห่อตัวคุดคู้เข้าหากัน สภาพสะบักสบอมยับเยิน ผมกวาดตามองพวกนั้นก็เห็นพวกกากเดนสังคมอยู่ในสภาพท่อนล่างเปลือยเปล่า โดยมีอาวุธประจำกายอยู่ในสภาพพร้อมทำเรื่องชั่ว ผมหลับตาลง ไม่อยากจะจินตนาการอีกต่อไปแล้ว

“พวกเธอทำเรื่องเลวๆแบบนี้ได้ไง”

เมื่อลืมตาขึ้น ผมก็ตวาดใส่ไอ้เด็กพวกนั้นด้วยเสียงดังลั่น

“ทำอะไรหรือจารย์ เราก็แค่กำลังหาความสุขใส่ตัว กับไอ้เด็กนี่เท่านั้น อยากร่วมด้วยไหม”
ไตรถามกลับด้วยสีหน้ายียวน และนั่นก็เกินพอแล้ว ผมง้างหมัดขึ้น และซัดเปรี้ยงเข้าที่ใบหน้าของลูกชายครูใหญ่ทันที ร่างของไตรเซถลาตามแรงหมัด ผมไม่ปล่อยให้เขาตั้งตัวรีบตามไปซ้ำ ใบหน้าของไตรถูกผมต่อยซ้ายขวาไม่ยั้งด้วยความคลั่งแค้น
ภาพอันสะบักสบอมของควิลล์รบกวนจิตใจของผม ทำให้ขาดสติ ลืมสถานภาพของตัวเอง ในตอนนี้ ผมกำลังแก้แค้นให้เมียของผมเท่านั้น กว่าจะรู้ตัว ใบหน้าของไตรก็โชกไปด้วยเลือดแล้ว ผมผลักเด็กเลวลงกับพื้นทันที

พวกที่เหลือถอยกรูด ตามปกติพวกนี้จะทำกร่างใส่ผมตามลูกพี่ของตัวเอง แต่ก็ยังเกรงๆผมอยู่บ้าง เนื่องจากเป็นครูบาอาจารย์ ซึ่งมีผลต่อการเรียนจบของพวกเขา ยิ่งมาเห็นตามผมน๊อตหลุดแบบนี้ ไอ้เด็กเลวก็กลัวจนหัวหด ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยไตรสักคน

เหล่าเด็กเหลือขอรีบสวมใส่กางเกงอย่างรวดเร็ว บางคนพอแต่งตัวยังไม่ทันเรียบร้อยก็เผ่นแน่บไปทันที ผมมองพวกที่เหลือตาขวาง พยายามจำหน้าคนที่เหลือให้ได้มากที่สุด ผมเอาเรื่องกับพวกมันแน่ มันทำควิลล์เจ็บเท่าไหร่ พวกมันจะต้องชดใช้กรรมตามนั้น

ลูกน้องของไตรถอยกรูด เมื่อเห็นผมย่างสามขุมเข้าหาใบหน้าโหดๆ กับสิ่งที่เพิ่งผ่านสายตาพวกเขาไป ทำให้ไม่มีใครอยากทะเลาะกับผม พอเอ่ยปากไล่เท่านั้น ก็ปอดแหกรีบลากไตรซึ่งเละเทะไม่แพ้ควิลล์กลับออกไปด้วย พอพวกมันหนีไปแล้ว ผมก็พุ่งไปยังร่างบางของควิลล์ ที่กวีกำลังโอบประคองไว้ ผมรีบถอดเชิ้ตที่ใส่อยู่ออกจากตัว ก่อนจะเดินไปแย่งควิลล์มาจากเขา

เสื้อของผมถูกคลุมลงไปบนร่างเปลือยเปล่าที่นอนสลบไสลอยู่ ผมรีบช้อนร่างนั้นขึ้นมาอุ้ม ไม่อยากให้แฟนเก่าของ
ควิลล์เห็นร่างกายเมียรักของผมไปมากกว่านี้ ผมบอกให้เขาวิ่งไปยังห้องพักครู แล้วไปเอากุญแจรถ และกระเป๋าเอกสารมาให้ โดยนัดแนะให้ไปเจอกันที่รถของผม กวีรีบวิ่งตื๋อออกไปทันที ส่วนผมรีบพาควิลล์ไปยังลานจอดรถ

ระหว่างที่รอกวีเอากุญแจมาให้ ผมก็ลอบพิจารณาคนในอ้อมกอดผม ใบหน้าของควิลล์บวมช้ำ เลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก ร่างกายมีรอยเขียวช้ำเป็นจ้ำๆ ผมยังไม่ได้สำรวจร่างกายส่วนนั้นของควิลล์ รู้สึกไม่กล้ายอมรับความจริงที่เกิดขึ้น ผมกลัวว่าหากควิลล์ถูกข่มขืนจริงๆ ผมจะยั้งใจไม่อยู่ และตามไปฆ่าไตรเพื่อแก้แค้นให้กับเจ้าตัวแสบของผม

ไม่นานนัก กวีก็วิ่งกระหืดกระหอบกลับมา ผมถามเขาว่าขับรถเป็นไหม เขาบอกว่าเป็น ผมไล่ให้เขาขึ้นไปขับทันที ไม่สนใจว่าเขาจะมีใบขับขี่หรือเปล่า หรือตำรวจจะจับผมไหม ตอนนี้ผมอยากอยู่ใกล้ชิดกับเขามากที่สุด เพื่อที่ว่าเวลาที่เขาตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย ผมจะเป็นคนแรกที่เขาเห็น และเป็นคนที่คอยปลอบโยนเขา

กวีขับรถไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดตามที่ผมบอก ควิลล์ถูกอุ้มขึ้นเตียง และถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินทันที ผมแสดงตัวเป็นเจ้าของคนไข้ หลังจากจัดการเรื่องเอกสารเรียบร้อย ผมก็ถูกหมอเรียกไปซักถามเนื่องจากควิลล์ไม่สามารถบอกเล่าอะไรได้ หมอให้พยาบาลทำบาดแผลให้ควิลล์ก่อนจะเข็นเตียงไปยังห้องผู้ป่วย ผมเลือกห้องเดี่ยว เพื่อที่ผมจะสามารถอยู่เฝ้าควิลล์ได้ จากนี้ไปผมจะไม่ยอมให้ควิลล์คลาดสายตาจากผมอีกแล้ว

เขาจะเกลียดจะเหม็นขี้หน้าผมก็ยอม เพราะแค่ผมทิ้งห่างจากเขาแค่ไม่กี่วัน ควิลล์ก็เกิดเรื่องร้ายแรงกับตัวเอง และกวีก็ได้พิสูจน์ให้ผมเห็นแล้วว่า เขาไม่สามารถช่วยเหลือคนรักของตัวเองได้เลย เกิดเรื่องขึ้นมาก็หนีเอาตัวรอด หากเพียงแต่เขาจะอยู่กับควิลล์ ต่อสู้ด้วยกัน เจ้าเด็กแสบก็คงไม่โดนรุมโทรมขนาดนี้

ยิ่งคิดหัวใจผมก็ยิ่งแตกสลาย ไม่เข้าใจว่าทำไมฟ้าถึงกลั่นแกล้งเราสองคนถึงเพียงนี้ ทำไมถึงไม่ให้ผมกับเขาสมหวังในความรัก ทำไมควิลล์จึงรักคนอื่นมากกว่าผม ทำไมเราสองคนจึงไม่รู้จักกันในสถานะอื่น ทำไมเราสองคนต้องเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์กันด้วย แล้วทำไมผมถึงได้รักเขามากมายขนาดนี้

ผมซบหน้าลงกับฝ่ามือ รู้สึกกลัดกลุ้มใจที่เรื่องร้ายๆมาลงที่ควิลล์ ขอให้ผ่านวันนี้ไปเถอะ ผมเอาเรื่องไอ้เด็กเลวพวกนั้นแน่ๆ อายุเพียงแค่นี้ ยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ แต่กระทำตัวเยี่ยงโจรถ่อย ก่ออาชญากรรมทางเพศ กับคนที่อายุน้อยและอ่อนแอกว่า ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นลูกครูใหญ่ หรือมีพ่อแม่บารมีมากแค่ไหน แต่พวกเขาก็ไม่ได้รับสิทธิ์ให้ทำตัวเหยียบย่ำคนอื่น

คนทำผิดต้องได้รับโทษให้สมกับการกระทำของตัวเอง ผมจะเดินหน้าเรียกร้องความยุติธรรมให้เจ้าตัวเล็กของผม ต่อให้ต้องเอาตำแหน่งหน้าที่ครูบาอาจารย์มาแลก ผมก็ยอม อย่างน้อยๆ ผมก็ถือว่าผมกำลังสิ่งที่ถูกต้องถึงสองเรื่องด้วยกัน คือการทำให้เด็กพวกนั้นได้รู้ว่าพวกเขาไม่สมควรไปละเมิดชีวิตของใคร และการกระทำเลวร้ายไม่มีทางได้รับการยอมรับจากสังคม พวกเขาต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่ทำลงไป ท้ายที่สุด ผมกำลังทำหน้าที่สามีที่ปกป้องเกียรติภรรยาของผม
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 24-07-2007 22:48:10
ไอ้ไตรนี่มันร้ายจริงๆ ต้องอัดให้ยับ :angry2: :angry2: :angry2:

ทางที่ดีตาเฒ่าควรจะรีบบอกรักหนูควิลล์เร็วๆ นะ
ไม่บอกเด็กคงไม่รู้  :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 24-07-2007 23:14:18
 o22 o22
 :angry2: :angry2:
 o12 o12
 :impress: :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 25-07-2007 00:48:05
สงสารควิลล์จังเลย
 :m15:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meeza31 ที่ 25-07-2007 00:59:42
แจงตำรวจเลยเอาเข้าคุกให้หมด :angry2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 25-07-2007 15:46:34
ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 :angry2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 25-07-2007 16:01:15
เส้นใหญ่แล้วกร่างแบบนี้ ต้องโดนมันทั้งพ่อทั้งลูก
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 25-07-2007 22:30:27
ดีนะที่รอดมาได้ จะต้องแก้ทางคนเลวยังไงดี
 :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 26-07-2007 05:04:45
 :m22: มาต่ออะยัง

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 26-07-2007 07:52:15
วันรุ่งขึ้น หลังจากที่ผมฝากฝังควิลล์ไว้กับหมอและนางพยาบาลแล้ว ผมก็ไปโรงเรียนตามปกติ แต่วันนี้ผมไปเช้าหน่อย ตั้งใจว่าจะไปเล่าให้ครูใหญ่ฟัง ว่าลูกเขาทำอะไรไว้บ้าง

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะหย่อนตัวลงนั่งในห้องพักครู ผมก็ถูกเพื่อนที่เป็นครูด้วยกันมาตามให้ไปพบกับครูใหญ่

น่าแปลกใจที่เขามาเช้าด้วยเหมือนกัน ตามปกติจะมาสายหลังจากสอนไปคาบหนึ่งแล้ว สงสัยคงร้อนใจเหมือนกัน เพราะลูกเขาก็เจอหนักไม่ใช่ย่อย จากฝีมือผมเสียด้วย สงสัยคงจะเรียกผมไปถามเหมือนกัน ดีสิ จะได้ พูดให้รู้เรื่องกันไปเสียที

ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป ผมก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นผู้ที่อยู่ในห้อง ไม่เพียงแต่ครูใหญ่ พ่อของนายไตร แต่ยังมีครูผู้ช่วยอีกสองสามคนนั่งอยู่ในนั้น ทุกคนมองผมเป็นตาเดียว โดยเฉพาะครูใหญ่ที่มองผมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

“ครูเจฟ คงไม่ต้องให้ผมเอ่ยปาก คุณก็น่าจะรู้นะ ว่าผมเชิญคุณมาที่ห้องนี้ด้วยเรื่องอะไร เราอยากให้คุณอธิบายให้พวกเราฟัง ว่าทำไมคุณได้ลงมือทำร้ายลูกศิษย์ของตัวเอง รุนแรงถึงเพียงนี้ มันไม่ใช่วิสัยที่ครูบาอาจารย์จะทำต่อเด็กนักเรียนเลยแม้แต่น้อย”

ครูใหญ่เปิดฉากใส่ผมทันที โดยไม่รอให้ผมพักหายใจ ใบหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความโมโหโกรธา เขาคงต้องการให้ผมรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ผมมองไปรอบๆ ก่อนจะเอ่ยตอบ
“เรื่องนายไตรนั่นหรือครับ ก่อนอื่นผมต้องขอโทษด้วย ที่พลั้งมือทำร้ายเขา แต่ในเวลาแบบนั้นผมนึกอะไรไม่ออกหรอกครับ ครูใหญ่ กับครูผู้ช่วยทุกคน ต้องได้เห็นเองกับตาว่านายไตรกับพวกทำเลวร้ายอะไรไว้บ้าง”

ยังไม่ทันที่ผมจะได้อธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ครูใหญ่ก็รีบชิงพูดตัดหน้า ราวกับกลัวว่าผมจะเปิดโปงการกระทำของลูกชายสุดที่รักของเขา

“คุณเป็นครูเขานะ เจฟ คุณควรจะมีความยับยั้งชั่งใจ ถ้าเด็กทำผิดก็ว่ากล่าวตักเตือนเขาสิ จะลงมือทำร้ายเขาทำไม”

“ถ้าเป็นเด็กอื่น โดนตำหนิที่ทำความผิด พวกเขาก็คงจะมีความละอาย แต่มันใช้ไม่ได้กับนายไตร และ เพื่อนๆของเขาครับ สิ่งที่พวกเขาทั้ง 6 คนลงมือกระทำกับเด็กนักเรียนรุ่นน้องของตัวเองคนหนึ่ง มันเลวจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นการกระทำของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ผมไม่อาจจะแน่ใจได้เลยว่า เด็กพวกนี้เมื่อเติบโตต่อไปในวันข้างหน้า เขาจะสามารถเป็นคนดีของสังคมได้หรือไม่ หากพฤติกรรมเลวยังไม่ถูกกำจัด และยังมีคนหนุนหลังให้ท้ายพวกเขาอยู่”

จงใจอย่างมากที่จะสะกิดเตือนให้ครูใหญ่ได้ตระหนักถึงการรักลูกให้ถูกทางมากกว่านี้ แต่มันกลับได้ผลในทางตรงกันข้าม ครูใหญ่เข้าใจว่าผมด่าเขา

“คุณกำลังว่าใครหนุนหลังเขา คุณว่าผมหรือเปล่า ผมเป็นพ่อของนายไตร คุณว่าลูกผมไม่ดี ลูกผมมันเลว แปลว่าพ่อแม่มันไม่สั่งไม่สอนใช่ไหม”

“ไม่มีตรงไหน ในคำพูดของผม ที่บ่งบอกแบบนั้นเลยนะครับ ครูใหญ่ อย่าตีความในแง่ร้ายแบบนั้นสิครับ”

ผมตอบเขาด้วยน้ำเสียงธรรมดา ไม่ใส่อารมณ์แบบที่เขาทำกับผม

“เอาล่ะ ครูเจฟ เมื่อกี้คุณบอกว่านายไตรกับพรรคพวกทำอะไรกับเด็กคนหนึ่ง ลองเล่ามาให้พวกเราฟังสิ พวกเราจะได้เข้าใจการกระทำของคุณ”

ครูผู้ช่วยที่อาวุโสสุด และดูว่าน่าจะยุติธรรมที่สุด เอ่ยถามผม มันทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นว่าการถูกซักฟอกกลายๆครั้งนี้ ผมจะไม่ถูกบังคับให้ต้องรับผิดแต่เพียงผู้เดียว อย่างน้อยๆก็มีคนอยากฟังผมพูดบ้าง

“มันจะมีอะไรล่ะ ครูสำราญ คุณก็ได้เห็นหน้าตาของนายไตรแล้วนี่ แตกยับขนาดนั้น แค่นี้ก็น่าจะบอกได้แล้ว ว่าเขาใช้อำนาจหน้าที่ของความเป็นครูทำกับเด็กรุนแรงเกินกว่าเหตุ”

ครูใหญ่แทรกขึ้นมาอีก ครูสำราญถึงแม้จะเป็นผู้ที่มีตำแหน่งน้อยกว่า แต่มีความอาวุโส และมีวุฒิภาวะมากกว่ากลับไม่เห็นด้วยกับครูใหญ่

“เราควรจะให้ครูเจฟได้แก้ต่างให้กับตัวเองนะครับ คนร้ายที่ถูกตำรวจจับ เขายังให้การเกี่ยวกับตัวเองได้ นี่ครูเจฟมีศักดิ์เป็นครูผู้ทรงความรู้ สิ่งที่เขาทำลงไป คงจะมีเหตุผลอะไรบางอย่าง ผมอยากฟังตรงนั้นครับ เราจะได้ตัดสินใจได้ว่าเขาทำผิดจริงหรือไม่ ครูท่านอื่นคงเห็นด้วยกับผม”

ครูผู้ช่วยที่เหลืออีกสองคนมีความเห็นแบ่งเป็นสองฝ่าย หนึ่งในนั้นทำท่าเหมือนจะเข้าข้างอาจารย์ใหญ่ ส่วนอีกคนเข้าข้างครูผู้ช่วย ผมเห็นครูใหญ่มองครูสำราญอย่างเคืองๆ แต่แกทำอะไรไม่ได้มากนัก เพราะครูสำราญก็นับว่ามีดีพอตัวเหมือนกัน เนื่องจากเป็นญาติกับเจ้าของโรงเรียน ทุกคนจึงให้ความเคารพยำเกรงแม้แต่ครูใหญ่ด้วย

“ผมว่ามันจะเสียเวลาเปล่านะครับ”

“นั่นนะสิ ครูสำราญ หลักฐานมีอยู่เห็นๆ”

ครูใหญ่กับครูผู้ช่วยอีกคนคัดค้าน แต่ครูสำราญตัดบทว่า ต้องการให้โอกาสผมพูด จากนั้นค่อยมาพิจารณาตัดสินกัน ครูใหญ่ทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจอย่างมาก เขาคงต้องการแก้แค้นให้ลูกชายของเขาเหมือนกัน หากไม่มีครูสำราญเข้าข้างผม โทษที่ผมจะได้รับ คงถูกไล่ออก หรือไม่ก็ถูกแจ้งข้อหาทำร้ายร่างกายแน่นอน

“นายไตรกับพวก ลงมือทำร้ายนายกวินทร์ ลวนลามอนาจารครับ ยังไม่แน่ชัดว่ามีการข่มขืนกระทำชำเราหรือเปล่า ต้องรอผลพิสูจน์จากแพทย์ครับ”

คราวนี้ผมไม่รอให้ครูใหญ่พูดก่อนอีกแล้ว เพราะขืนเป็นแบบนั้น ทุกคนคงมองว่าคนผิดคือผม และไม่ยอมฟังว่าสาเหตุที่ทำให้ผมทำแบบนั้นคืออะไร ครูผู้ช่วยหันมาสบตากัน ก่อนจะหันไปมองครูใหญ่ซึ่งนั่งหน้าแดงก่ำ คอแข็ง ดูเหมือนว่าเขาไม่พอใจในสิ่งที่ผมพูด

“นี่คุณยังไม่แน่ชัดอะไรสักอย่าง คุณก็กล่าวหาว่าเด็กพวกนั้น เป็นคนทำร้ายนายกวินทร์งั้นหรือ คุณเป็นครูภาษาอะไร ทำร้ายเด็ก แล้วยังจะมายัดเยียดข้อหาให้อีก”

ครูใหญ่แสดงบทบาทพ่อที่ปกป้องลูกด้วยการตะคอกผมเสียงดัง

“ผมพูดตามที่เห็นครับครูใหญ่ ตอนที่นายกวีมาบอกผมว่าไตรกับพวกรุมทำร้ายเด็กรุ่นน้องที่อาคารพละ ผมรีบวิ่งไปดูก็พบว่าไตรกับพรรคพวกอยู่ในสภาพเปลือยท่อนล่างทุกคน ส่วนคนที่นอนสลบอยู่บนพื้นห้องคือนายกวินทร์ ตามเนื้อตัวมีรอยฟกช้ำจากการถูกทำร้าย ......”

ผมเม้มริมฝีปากแน่น รู้สึกสะเทือนใจที่จะพูดประโยคต่อไป แค่นี้ก็รู้สึกแย่พอแล้ว ผมไม่อยากอธิบายให้ทุกคนเห็นภาพควิลล์มากไปกว่านี้

“แล้วคุณก็สรุปเอาว่าพวกนั้นลงมือข่มขืนเด็กนั่นเหรอ”

เสียงกร้าวดังออกมาจากปากครูใหญ่

“จะให้ผมคิดเป็นอื่นไปไม่ได้หรอกครับ ทุกคนถอดกางเกงออกหมด กลุ้มรุมอยู่กับร่างของคนที่นอนสลบ อาวุธประจำกายพร้อมรบกันเสียขนาดนั้น หรือครูใหญ่คิดว่าพวกเขาถอดเสื้อผ้าเล่นหมากล้อมกันล่ะ ถ้าคิดว่าผมโกหก ก็เรียกเด็กพวกนั้นมาถามก็ได้นะ หรือจะเรียกนายกวีมาคุยด้วยก็ได้ เพราะเขาเป็นคนวิ่งไปยังที่เกิดเหตุพร้อมๆกับผม ตอนนี้นายกวินทร์นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ผมเพิ่งพาไปส่งเมื่อวานนี้ แต่ยังไม่ได้โทรไปบอกพ่อแม่ของเขา เพราะผมไม่กล้า กลัวจะมีเรื่องเสื่อมเสียมาถึงโรงเรียน ว่าจะหาทางบอกทีหลัง ถึงอย่างไร พวกเขาก็ต้องรู้อยู่ดี ”

ผมโต้ตอบด้วยท่าทีสงบนิ่ง ไม่แสดงความโกรธออกมาให้เห็น ทั้งที่ใจเดือดปุดๆ อยากจะโต้ตอบแรงกว่านั้น แต่ก็ไม่อยากแสดงออกมากไป เดี๋ยวพวกเขาจะสงสัยว่าทำไมผมต้องโมโหเกี่ยวกับเรื่องของควิลล์มากมาย

อีกอย่างผมเองก็รู้ว่าทำเกินไปที่ต่อยไตรเสียหน้าเละ ผมจึงต้องควบคุมอารมณ์ตนเอง และพยายามอธิบายให้พวกเขาเข้าใจ หากพวกเขาต้องการพยาน ผมก็ยินดีหามาให้ เพื่อพิสูจน์ว่าผมไม่ได้ทำลงไปโดยไร้เหตุผล

“ดีแล้วล่ะ คุณเจฟ ที่คุณยังไม่ได้บอกกล่าวให้ครอบครัวเขาฟัง เราคงต้องปรึกษาหารือกันว่าจะทำอย่างไรไม่ให้พ่อแม่เขาเข้าใจผิด ว่าส่งลูกมาเรียน แล้วพวกเราไม่ได้ดูแลลูกเขาอย่างดี แต่เราก็ต้องสอบสวนให้แน่ชัดว่ามันเป็นการทะเลาะเบาะแว้งกันธรรมดา หรือนายไตรกับพวกทำร้ายเด็กคนนั้นจริงอย่างที่คุณว่า หรือทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่พวกนั้นสมยอมกันเอง หากเป็นกรณีใดกรณีหนึ่ง เราก็จะได้ตัดสินโทษผู้ที่เกี่ยวข้องได้ถูก”

ครูสำราญเอ่ยขึ้น โดยไม่รอครูใหญ่พูด ตามปกติครูใหญ่จะเคารพในตำแหน่งหน้าที่การงาน จะไม่ก้าวก่ายข้ามหัวครูใหญ่เด็ดขาด แต่คราวนี้มาแปลก เขาพูดเหมือนตัดสินเองทุกอย่าง คงกลัวว่าหากให้ครูใหญ่ดำเนินการ ผมคงไม่ได้รับความยุติธรรมกระมัง

หลังจากนั้น ผมก็ถูกตั้งคำถาม จากครูผู้ช่วย และครูใหญ่ ซึ่งมีทั้งคำถามที่ชวนให้โมโห ทำนองว่าผมมีอคติกับไตรและเพื่อนเขามาก่อนแล้ว ก็เลยผสมโรงทำร้าย บางคำถามล้วงลึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับควิลล์ว่าทำไมผมถึงต้องห่วงใยเด็กคนนี้เป็นพิเศษ

ทั้งๆที่ผมควรจะให้ความยุติธรรมกับเด็กทั้งสอง เนื่องจากเป็นลูกศิษย์ของผมเหมือนกัน ผมพยายามตอบคำถามเหล่านั้นอย่างตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม อะไรที่พูดได้ ผมก็บอก อะไรที่เป็นความลับระหว่างผมกับควิลล์ก็เลี่ยงเสีย

พอพวกนั้นซัก และถากถางผมจนพอใจแล้ว เขาก็ให้ผมออกไปจากห้อง เพื่อที่จะได้ปรึกษาหารือกันว่าจะตัดสินอย่างไรเกี่ยวกับสิ่งที่ผมทำ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 26-07-2007 10:18:54
ยอมไม่ได้เด็ดขาดดดด  o12 o12 o12
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 26-07-2007 11:30:10
มันน่าให้โดนทั้งพ่อทั้งลูกเอาออกให้หมด
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: leau_dissey ที่ 26-07-2007 15:32:26
 :impress:รออยู่นะคะ มาต่อเร็วนะ......เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ :m3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meeza31 ที่ 26-07-2007 15:57:17
ทำใมถึงไม่ยอมแจ้งความให้ไอพวกนั้นเข้าคุกทำตัวเป็นพระเอกอยู่ได้ เสียรมไม่อ่านแล๊ว งอล  o12 o12 o12
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 26-07-2007 16:04:42
ยังมีความยุติธรรมอยู่บ้าง เอาใจช่วย  :m4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 26-07-2007 19:53:00
แล้วคนชั่วก็ลอยนวล

 :m16:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 26-07-2007 21:12:33
เหอ เหอ ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป  :a3:  :a3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 27-07-2007 00:53:24
สู้เค้านะครับคุณครูเจฟ
 o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 27-07-2007 07:42:48
สงสัยพวกนั้นเขาเล่นปั่นแปะกินไม้ไอติมกัน
 :m21: :m21: :m21:

เสียดายไม่เอาถ่ายรูปเอาไปแปะไว้น่าโรงเรียน
 :m24: :m24: :m24:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 27-07-2007 14:57:07
ตลอดทั้งวัน ผมเฝ้ารอคำตัดสินด้วยใจระทึก ผมไม่ได้บอกพวกเขาทุกสิ่ง เพราะเกรงว่าจะมีเรื่องเสียหายมาถึงเจ้าตัวแสบ แต่การไม่บอกความจริงทั้งหมด อาจจะทำให้ผมเดือดร้อนก็ได้ แต่ช่างมันเถอะ

สำหรับผมแล้ว บอกหรือไม่บอกก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เพราะหากผมบอกกับทุกคนว่า ผมต่อยไตรเพราะมาทำร้ายเมียผม อาจจะได้รับความเห็นใจ แต่คำครหาก็จะตามมา ผมเลยต้องรอให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามคำบัญชาของสวรรค์ ถ้าผมจะต้องออกจากงานเพื่อปกป้องเมียรัก ผมก็ทำใจไว้แล้ว

ตอนเย็นผมก็ได้รับคำตอบหลังจากเฝ้ารอทั้งวัน ครูใหญ่เรียกผมไปพบ บอกว่ามติของที่ประชุมบอกว่าจะมีการสอบสวนเรื่องนี้ ในฐานะที่ผมมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย ผมจะต้องเคลียร์ตัวเองให้ใสสะอาด ทางโรงเรียนได้ตัดสินใจให้ผมพักงานสักอาทิตย์หนึ่ง ระหว่างนี้โรงเรียนก็จะจัดการกับเรื่องทุกอย่าง รวมถึงค่ารักษาพยาบาลของควิลล์ด้วย

“ที่จริง ผมอยากเห็นคุณเข้าคุกมากกว่า คุณจะต้องชดใช้สิ่งที่คุณทำกับลูกชายของผม อย่าคิดนะว่าคุณจะรอดไปได้ ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่”

ครูใหญ่ขู่ผมก่อนหลังจากที่แจ้งข่าวให้ผมทราบแล้ว แต่มีหรือผมจะกลัว ขู่ผมได้ขู่ไป แต่ผมก็มีเรื่องที่จะทำให้ครูใหญ่กลัวได้เหมือนกัน

“ไม่เป็นไรครับ ถ้าครูใหญ่อยากจะเอาเรื่องผมก็ได้ เพราะผมก็มีเรื่องที่จะต้องแจ้งความเกี่ยวกับนายไตรเหมือนกัน ทำร้ายร่างกาย และร่วมกับพวกข่มขืนคนอื่นนี่ มันน่าจะทำให้เข้าไปดัดนิสัยใหม่ในสถานกักกันเยาวชนนะครับ”

น่าขำที่คนที่ทำท่าใหญ่โตกับผมเมื่อครู่ หน้าจืดจ๋อยขึ้นมาทันที ผมไม่โกรธครูใหญ่ แต่เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเช่นเขา ความรักลูกที่มีทำให้เขาตามใจลูกตัวเองทุกอย่าง เป็นการรักลูกที่ผิดทาง ทำให้นายไตรกลายเป็นคนเกเร ไม่เกรงกลัวใคร

เพราะมีพ่อคุ้มกะลาหัว คราวนี้ไปทำเรื่องเดือดร้อน คงคิดว่าจะเรื่องมันจะจบง่ายๆ แต่มาเจอก้างชิ้นโตแบบผมคงจบยาก เขาอาจจะเล่นงานผมตามกฎหมายไม่ได้ แต่ผมคิดว่าเขาเล่นงานเรื่องจรรยาบรรณของความเป็นครูกับผมแน่นอน ซึ่งผมก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว

“ดี แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”

เขาคำรามเสียงดัง ก่อนจะไล่ผมให้ออกไปจากห้องเขา ผมยักไหล่ ไม่สนใจ ถูกพักงานก็มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี รายได้อาจจะหดหายไปบ้าง แต่ผมได้กลับมาดูแลควิลล์เต็มๆ บางทีช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เราอาจจะเข้าใจกันมากขึ้น ผมอยากบอกรักเขา และผมก็หวังว่า ผมจะสามารถทำให้เจ้าตัวแสบรักผมได้เช่นกัน
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 27-07-2007 14:59:06
เสียงและกลิ่นที่มีที่มาจากในครัว ทำให้ผมรู้สึกแปลกใจไม่น้อย นี่เจ้าตัวแสบลุกมาจากเตียงได้แล้วหรือ เมื่อสองสามวันก่อน ตอนที่ผมพาเขาออกมาจากโรงพยาบาล เขามัวแต่นั่งซึม นอนซึมไม่พูดไม่จา มีท่าทางหวาดระแวง ผมรู้ว่าเหตุการณ์เมื่อวันนั้นหลอกหลอนจิตใจของควิลล์อยู่ตลอดเวลา

เด็กน้อยที่น่าสงสารของผมกลายเป็นที่ระบายทางเพศโดยที่เขาไม่เต็มใจ ครั้งแรกเขาโดนผมข่มขืนเพราะเข้าใจผิด คิดว่าเขาเป็นเด็กขายน้ำ พอครั้งต่อมา เขาโดนผมข่มขืนซ้ำเพราะความหึงหวงเป็นเหตุ ถัดมาไม่กี่วัน เขาก็โดนรุมทำร้ายจากรุ่นพี่ในโรงเรียน ในเวลาไม่ถึงปี มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเขามากมายเหลือเกิน

โชคดีที่ผลการตรวจออกมาแล้ว ว่าควิลล์ไม่ได้ถูกข่มขืน เพียงแต่ถูกทำร้ายร่างกายจนสลบไป บวกกับคำให้การที่เด็กพวกนั้นบอกกับครูผู้ช่วยว่าพวกเขาไม่ทันได้ข่มขืนควิลล์แต่ถูกผมกับกวีมาเจอเสียก่อน ทำให้ผมรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เจ้าตัวแสบเองก็เริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง หลังจากเครียดอยู่หลายวัน เขาคงคิดว่าตัวเขามีมลทินจริงๆ

มีเรื่องที่น่าโมโหก็คือ ไอ้ตัวต้นเหตุไม่ยอมรับสารภาพ ยังคงยืนกรานว่าไม่ได้ทำ ถูกใส่ร้าย แต่ไม่มีใครเชื่อ นอกจากครูใหญ่คนเดียวที่เข้าข้างลูกชาย และคิดว่าผมเป็นคนผิด

ทั้งผมและเจ้าเด็กพวกนั้น ได้รับการลงโทษทั้งหมด เด็กๆถูกพักการเรียนในข้อหาทะเลาะวิวาท ทำร้ายผู้อื่น และอนาจาร เป็นการแจ้งข้อกล่าวหาโดยครูฝ่ายปกครอง โดยไม่ต้องไปแจ้งความดำเนินคดีให้เสียประวัติเด็ก เนื่องจากหลายคนยอมรับสารภาพว่าทำจริง จึงให้พักการเรียน แต่ไม่โดนไล่ออก

ที่เป็นแบบนี้ เพราะครูใหญ่อ้างว่าจะทำให้เด็กไม่มีอนาคต พวกเขาทำผิดกันครั้งแรก ควรให้อภัย แต่ทุกคนรู้ว่า ครูใหญ่ไม่กล้าไล่ลูกตัวเองออก และไม่สามารถเลือกปฏิบัติได้ การที่ลงโทษแบบนี้ เพื่อแลกกับการให้พ่อแม่ของควิลล์สบายใจ และไม่เอาเรื่องกับทางโรงเรียน และเด็กๆพวกนั้น

ส่วนตัวผมในฐานะเป็นครูที่ทำเกินกว่าเหตุ แม้ว่าจะมีจุดประสงค์เพื่อหยุดยั้งการกระทำเลวๆของลูกศิษย์ แต่คนเป็นครูควรจะมีใจเมตตา ไม่ควรโมโห หรือเอาแต่อารมณ์โกรธเป็นที่ตั้ง คนเป็นครูควรจะตักเตือนเด็กที่ทำผิด ด้วยวิธีการที่ละมุนละม่อมกว่านี้ การทำร้ายนักเรียนของตัวเองเป็นการกระทำที่น่าละอาย เป็นเรื่องที่ไม่สมควรจะทำ ผมทำให้อาชีพเรือจ้างต้องมัวหมอง ดังนั้นผมต้องถูกลงโทษด้วยเช่นกัน

แต่เพื่อเห็นว่าผมเป็นครูที่มีความตั้งใจในการสอน มีผลงานดีมาตลอด และมีความมุ่งมั่นที่จะสอนลูกศิษย์ของผมให้เป็นคนดี ผมจึงไม่ถูกไล่ออก แต่ให้พักงาน เพื่อให้สำนึกถึงสิ่งที่ทำลงไป แล้วค่อยกลับมาทำงานใหม่ ส่วนควิลล์ ทางโรงเรียนได้จ่ายค่ารักษาพยาบาลมาให้ ควิลล์ได้รับความคุ้มครองตามสิทธิ์ เพราะเด็กแต่ละคนมีประกันกลุ่ม และค่ารักษาพยาบาลกันอยู่แล้ว

“มาแล้วหรือตาเฒ่า”

เสียงที่ทักทายออกมาจากในครัว เร่งเร้าให้ผมเดินเร็วๆเข้าไปหาร่างบางที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้าเตา ผมสวมกอดร่างแบบบาง และจูบที่ต้นคอแผ่วเบา พลางกระซิบถาม

“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะควิลล์ หายดีแล้วหรือ ถึงลุกมาจากเตียง”

“แหม ฉันไม่ใช่คนพิการ หรือป่วยหนักนะ จะได้นอนแบ่บอยู่ตลอดเวลา นั่งๆนอนๆอยู่บนเตียงตั้งสองวันเบื่อแล้ว ตอนนี้ก็รู้สึกแข็งแรงดี เลยมาออกกำลังยืดเส้นยืดสายบ้าง”

เจ้าตัวแสบปากเก่งอีกแล้ว แต่คราวนี้ เขาพูดด้วยท่าทางสบายๆ ไม่กระโชกโฮกฮากหรือทำหน้าดุดันใส่ผมเหมือนเก่า โชคดีจังที่เขาหายป่วย และอารมณ์ดีแล้ว

“คนอุตส่าห์เป็นห่วง ยังมาทำพูดดีอีก อุตส่าห์รีบกลับมาบ้าน กลัวว่าจะอยู่คนเดียว”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าอยู่ไม่ได้ ฉันจะโทรไปเรียกคนอื่นมาอยู่เป็นเพื่อน”

ท้ายเสียงเหมือนประชดประชัน ซึ่งผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมต้องทำน้ำเสียงแบบนี้

“นายกวีนั่นเหรอ อย่าเลย เธอฝากชีวิตไว้กับเขาไม่ได้หรอก อ่อนแอจะตาย”

“ไปว่าคนอื่นเขา ตัวเองดีแค่ไหนล่ะ”

ควิลล์ถามเสียงเยาะ และพยายามเบี่ยงตัวออกจากการกอดรัดของผม แต่ผมกลับกอดเขาแน่น ผมพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันไม่ใช่คนดีอะไร แต่ฉันไม่ทิ้งเธอแน่ควิลล์ เธอเชื่อใจฉันได้”

“ถ้ามันเป็นภาระหน้าที่ที่ต้องมาดูแลฉัน ก็ไม่ต้องหรอกนะ ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร”

“ฉันไม่ได้ฝืนใจนะ ฉันดูแลนายได้จริงๆ รับรองว่านายจะไม่เจอเรื่องร้ายแรงอีกแล้วเมื่ออยู่กับฉัน”

“ป่วยการ ถึงจะปลอดภัย ก็ใช่ว่าจะมีความสุข ถ้าสิ่งที่ยึดเหนี่ยวเราสองคนไว้เป็นแค่คำมั่นสัญญา แต่ไม่ใช่ความรัก”

อะไรบางอย่างแวบเข้ามาในหัวสมอง นี่ควิลล์กำลังทำท่าเหมือนก่อนวันเกิดเหตุที่เขางอนผมอยู่ รู้สึกว่าเขาจะไม่พอใจอะไรผมสักอย่าง มันเริ่มมาจากไหนนะ ผมพยายามนึกย้อนไปอย่างรวดเร็ว ภาพที่ลางเลือนค่อยๆชัดเจนขึ้นทีละนิดทีละนิด ในที่สุดผมก็คิดว่าผมพบสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้ควิลล์ไม่พอใจผมแล้ว

วันนั้นผมสอนให้เขาพูดว่าไอเลิฟยู ที่จริงผมอยากบอกเขา แต่พอเจอเจ้าตัวแสบแหวกลับ ผมก็เลยเสียศูนย์ ทำให้ต้องพูดเฉไฉออกไป แล้วควิลล์ก็ไม่พอใจ โยนหนังสือใส่ผม และไม่พูดด้วยอีกเลย แถมซ้ำยังควงคนอื่นให้ผมเห็นอีก

เป็นไปได้ไหมว่า เจ้าตัวแสบนี่ประชดผม เขาคงคิดว่าผมผลักไสเขาให้ไปยุ่งกับคนอื่น ควิลล์เข้าผิดคิดว่าผมไม่ได้รักเขา โธ่เอ๊ย มันเป็นแบบนี้นี่เอง ทำไมผมถึงได้โง่แบบนี้ เมียงอนแต่ผมไม่รู้ แถมซ้ำผมยังไปทำร้ายเขาเข้าอีก ผมนี่มันแย่ในเรื่องของการแสดงความรู้สึกจริงๆ

ผมหัวเราะออกมา เมื่อเข้าใจเรื่องทุกอย่างกระจ่างแล้ว ผมกระชับอ้อมแขนที่กอดควิลล์ไว้แนบแน่น แล้วแอบจูบที่แก้มใสชื้นเหงื่อนั้น มีกลิ่นอาหารติดที่แก้ม และตามเนื้อตัวของเขาด้วย ไม่น่ารังเกียจเลย กลับหอมเสียอีกในความคิดของผม

“ใครบอกละควิลล์ ว่าฉันอยากปกป้องเธอ เพียงเพราะสัญญาที่ให้ไว้ ฉันทำทุกอย่างเพราะใจฉันมันสั่งให้ทำต่างหาก อยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร”

กระซิบเสียงเย้า ควิลล์ทำตัวแข็งๆ คงไม่รู้ว่าผมจะมาไม้ไหนกับเขา

“ไม่บอกก็ได้ ฉันจะถือเอาว่าอาการเงียบนี้ คืออยากรู้แล้วกัน ฟังดีๆนะ ฉันอาจจะพูดได้ไม่บ่อยครั้ง เพราะฉันเองก็เขินเหมือนกันที่ต้องมาบอกถึงความรู้สึกของตัวเองกับคนที่อายุน้อยมากๆแบบเธอ แต่ถ้าฉันไม่พูด เราสองคนก็อาจจะเข้าใจผิดกันอีก แล้วฉันไม่อยากให้เราทะเลาะกันแบบที่ผ่านมา เธอมีความหมายกับฉันมาก ฉันไม่อยากเสียเธอไป เพราะ........”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 27-07-2007 22:45:47
ค้าง ค้างมาก ค้างมากมาย
คุณมารน้อยกลับมาต่อก่อนซิค้าบ
 :a6:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 27-07-2007 23:19:02
 o9 o9 o9 o9 o9

ใจร้ายยยยยย


เล่นตัดอย่างนี้ได้งายยยยยย


มาต่อเลยนะ งือออออออออออ :sad2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 28-07-2007 02:06:04
ค้างอะ มาต่ออีกหน่อยนะ  :m5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 28-07-2007 02:12:58
เพราะอารายอ่าาาา  o9 o9 o9 o9
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 28-07-2007 10:01:18
เพราะอะไร....

บอกมาเดี๋ยวนี้นะ

 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 28-07-2007 14:43:53
มาต่อแล้วนะ  อย่าโมโหกันนะคะ    :m21:

////////////////////////////////////////////////////////////


แกล้งยั่วให้เขาอยากรู้ แต่เจ้าตัวแสบยังคงไม่แสดงกริยาให้ผมชื่นใจว่าเขาอยากฟังแค่ไหน ร่างของเขาเกร็งขึ้น เหมือนว่าควิลล์จะไม่หายใจ แค่นี้ผมก็เดาได้ว่าเขาลุ้นอยู่ว่าผมจะพูดอะไร ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา คนอย่างเมียผม ปากแข็งจะตาย แสดงให้คนอื่นรู้อารมณ์ตัวเองง่ายๆ ก็ไม่ใช่ควิลล์ตัวจริงแล้ว ของแท้ ต้องทำท่าหยิ่งๆไม่สนใจใครแบบนี้แหละ

“ฉันรักเธอควิลล์ รักมาก และฉันจะไม่ยอมห่างจากเธอไปไหนอีกแล้ว”

พูดจบ ผมก็ถอนหายใจออกไปด้วยความโล่งอก การสารภาพความในใจที่อุตส่าห์เก็บงำมานานมันให้ความรู้สึกดีแบบนี้เอง ไม่มีอะไรค้างคาใจผมอีกแล้ว ที่เหลือก็รอลุ้นว่าตัวแสบจะว่าไง

มีเสียงของตกลงบนพื้น ผมก้มลงมองตาม เห็นตะหลิวที่ควิลล์ใช้ผัดข้าวอยู่ร่วงหลุดจากมือหลังจากที่ได้ยินคำพูดของผมเต็มสองรูหู อาการของเขาเหมือนคนกำลังตกใจกับเรื่องที่ได้ยิน เจ้าตัวแสบยืนนิ่งอยู่ชั่วอึดใจ เขาทำให้ผมต้องนิ่งตาม ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่รู้ว่าควิลล์จะมีปฏิกิริยาออกมาในแง่ไหน

จะด่าผม อาละวาดโวยวาย หาว่าไร้สาระ หรือเอาความแตกต่างเรื่องอายุมาต่อว่าอย่างที่เคยทำ หรือเขาจะโกรธจนไม่พูดกับผมอีกนะ ผมเดาใจควิลล์ไม่ถูกเลย ว่าเขารู้สึกยังไงกับตัวผม การที่ได้ยินคำบอกรักจากคนที่แก่กว่าตัวเองมากมายแบบนี้ แถมเป็นคนที่ควิลล์ไม่ได้รักเลยตั้งแต่แรก จะทำให้พ่อตัวดีเกิดอาการรับไม่ได้ขึ้นมาหรือเปล่า

สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเหนือกว่าความคาดหมาย ควิลล์ไม่ได้ทำอย่างที่ผมกังวลใจเลย แต่เขากำลังร้องไห้ จากนั้นเขาก็พลิกตัวอย่างรวดเร็วเพื่อหันมาหาผม และรัวกำปั้นทุบตีผมไม่ยั้ง ปากก็ต่อว่าต่อขาน

“รักบ้าอะไร แล้วทำไมนายต้องเสือกไสฉันไปรักคนอื่นด้วย คนโกหก จอมลวงโลก ไอ้กะล่อน อย่ามาหลอกฉันเสียให้ยากเลย ฉันไม่เห็นจะดีใจตรงไหน แล้วฉันก็ไม่เชื่อนายด้วย”

โถ หนูน้อยที่น่าสงสารของผม เขาคิดว่าผมผลักไสเขาจริงๆด้วย ผมปล่อยให้ควิลล์ทุบตีผมสักพัก รู้สึกตัวว่าผมทำให้เขาเข้าใจผิดเหมือนกัน ถ้าเขาจะลงโทษผม ก็สมควรแล้ว พอควิลล์ลงมือกับผมจนเหนื่อย เขาก็หยุดยืนร้องไห้ ผมเลยกอดเขาไว้แนบอก แล้วอธิบายให้เขาเข้าใจอย่างถูกต้อง

“เดี๋ยวก่อน เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว ถ้าเป็นเรื่องวันก่อนนั้นน่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นสักหน่อย ฉันแค่อยากจะบอกรักเธอทางอ้อม แต่เธอมาด่าฉัน ก็เลยหน้าแตกเล็กน้อย เลยพูดรักษาฟอร์มตัวเองออกไป ไม่คิดว่าจะเป็นการทำร้ายจิตใจเธอ ฉันต้องขอโทษนะ ตอนนี้ เข้าใจเสียใหม่แล้วกัน ฉันรักเธอ และต้องการเธอมาก ได้ยินแล้วใช่ไหม”

“อือ”

หนุ่มน้อยของผมพยักหน้า น้ำตายังคงไหลไม่หยุดจนเปียกชื้นเสื้อผมไปหมด ผมไม่รู้ว่าเขาร้องไห้ด้วยเหตุอะไร อยากถามแต่ก็ไม่กล้า อยากให้อารมณ์ของเขาดีขึ้นกว่านี้ก่อน แล้วผมค่อยเอาคำตอบ ตอนนี้ทำได้แค่เพียงกอดปลอบขวัญเขา

ทุกอย่างที่อยู่ในใจผมได้พูดออกไปจนหมดแล้ว เหลือแค่คำตอบของควิลล์เท่านั้น ว่าเขาคิดกับผมยังไง ถึงอยากรู้แค่ไหน แต่ผมก็ไม่อยากเร่งรัด ควิลล์ยังเด็ก ยังไม่บรรลุนิติภาวะ อารมณ์ความคิดเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา

ผมไม่อยากเสียใจภายหลัง ถ้าไปด่วนสรุปความรู้สึกของเขาง่ายๆ ไว้ให้ควิลล์แน่ใจตัวเองเมื่อไหร่ เขาคงมาบอกผมเอง ถึงเวลานั้น ผมก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว ว่าอาจจะไม่เป็นอย่างที่ผมคาดหวัง แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ผมก็ยินดีน้อมรับมัน ความสุขของควิลล์ คือความสุขของผมด้วยเช่นกัน

เราคงจะกอดกันอยู่อย่างนั้น ถ้าไม่มีอะไรบางอย่างทำให้เราต้องแยกจากกัน กลิ่นเหม็นไหม้อะไรบางอย่างโชยฉุยเข้าจมูก ผมได้กลิ่นก่อน เลยทำจมูกฟุดๆฟิดๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามควิลล์ว่าเขาได้กลิ่นเหมือนผมไหม ควิลล์ร้องจ๊าก ราวกับนึกขึ้นได้ เขาผลักผมออก แล้วรีบเอื้อมมือไปปิดเตาแก๊สทันที

ต้นเหตุคือข้าวผัดไหม้เกรียมดำปี๋ในกระทะที่ตั้งอยู่บนเตา เมื่อครู่ควิลล์กำลังทำอาหารอยู่ แต่ผมดันดึงตัวเขาออกมาจากกิจกรรมตรงนั้น ทำให้เขาละความสนใจกับกับข้าวตรงหน้าเพื่อมาฟังผม เราสองคนมองหน้ากัน แล้วหัวเราะ
ก๊ากออกมา สักพักควิลล์คนเดิมก็กลับมาอีกครั้ง เจ้าตัวแสบยื่นกระทะมาตรงหน้าผม แล้วสั่งให้ผมเอาไปล้างทันที โดยโยนข้อหาว่าผมทำให้อาหารไหม้

พอผมจะอ้าปากร้องอุทธรณ์ ควิลล์ก็แหวขึ้นมาว่าผมมาขัดจังหวะการทำกับข้าวของเขา เจ้าตัวแสบกำลังจะทำข้าวคลุกกะปิให้ผมกิน เพื่อตอบแทนที่ผมช่วยเขามาจากนายไตรกับพรรคพวก เขายังขู่อีกว่า ถ้าผมไม่ไปล้างกระทะให้เขา เพื่อที่เขาจะได้ทำให้ผมใหม่ ผมก็ต้องทนกินข้าวไหม้ๆพวกนี้

ซึ่งแน่นอนอยู่แล้ว ว่าผมเลือกอย่างแรก ใครจะอยากกินข้าวไหม้ล่ะ แล้วอีกอย่างเมียผมอุตส่าห์จะทำให้กินทั้งที ตั้งแต่ทะเลาะกัน ผมอดทานฝีมือของเขาไปตั้งหลายวัน ตอนนี้เขากลับมาทำให้ผมทานเหมือนเดิมแล้ว ผมจะพลาดได้อย่างไร คิดถึงกับข้าวของควิลล์ทีไร น้ำลายก็มาสอตรงมุมปาก แค่ล้างกระทะ แล้วช่วยเขาทำอาหาร เดี๋ยวผมก็จะได้กินอย่างเต็มคราบแล้ว

ไม่ต้องรอให้ควิลล์บ่นซ้ำสอง ผมรีบคว้ากระทะที่มีข้าวไหม้ เอาไปตักใส่ถุงพลาสติกก่อนเททิ้งถังขยะ จากนั้นก็ลงมือล้างขัดจนสะอาดวาววับ โดยมีควิลล์ชี้นิ้วบัญชาอยู่ข้างๆ บรรยากาศเดิมๆกลับมาแล้ว ผมเลยผิวปากเป็นเพลงอย่างสบายอารมณ์

ความลับอย่างหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกให้เขารู้คือเพลงที่ผมฮัมอยู่ เป็นเพลงเกี้ยวพาราสี ทำนองว่าอยากเคียงชิดใกล้กับคนรัก อยากสัมผัส อยากลูบไล้ ทำให้สองเรากลายเป็นของกันและกัน เนื่องจากเนื้อเพลงเป็นภาษาอังกฤษซึ่งควิลล์แปลไม่ออก ผมเลยรอดจากการถูกจานเขวี้ยงใส่หัวไปได้ด้วยประการฉะนี้

ช่วงเวลาที่พักงาน แทนที่จะเป็นช่วงแห่งความเศร้าหมองของผม กลับกลายเป็นช่วงที่ผมมีความสุขที่สุด ผมได้พักผ่อนอยู่กับบ้าน รอเวลาที่ควิลล์กลับมาจากโรงเรียน โดยระหว่างนั้นผมก็เก็บกวาดทำความสะอาดบ้าน ซึ่งแต่เดิม
ควิลล์เหมาทำเกือบทั้งหมด พอได้ลงมือทำเอง ผมก็ได้รับรู้ถึงความเหนื่อยยากในแต่ละวันที่เจ้าตัวแสบของผมต้องเผชิญ

งานบ้านไม่ใช่เรื่องที่ทำง่ายๆ แล้วเสร็จไว ไหนจะต้องเก็บกวาดเช็ดถู เอาขยะไปทิ้ง ขัดห้องน้ำ ทำความสะอาดครัว เป็นงานที่ต้องอาศัยเวลา แล้วก็แสนจะเหน็ดเหนื่อย ผมเห็นใจควิลล์ขึ้นมาทันที และรู้สึกรักเขามากขึ้นไปอีก

เด็กน้อยของผมไม่เคยปริปากบ่นให้ได้ยิน ไหนเขาจะเรียนหนัก แล้วยังต้องมาทำงานบ้านให้ผมอีก ผมเสียอีก ที่แทบไม่ได้ช่วยเขาทำอะไรเลย นี่ถ้าควิลล์อยู่ที่บ้านของตัวเอง เขาคงจะเป็นคุณหนูที่มีคนดูแลอย่างดี ไม่ต้องมาทำงานรับใช้ใครแบบนี้

นานแค่ไหนแล้วหนอ ที่ผมไม่ได้พาควิลล์กลับไปเยี่ยมบ้าน ตอนที่ควิลล์ถูกทำร้าย ผมก็ไม่ได้บอกพ่อแม่เขาให้รับรู้ เจ้าตัวแสบขอร้องผมเอาไว้ เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ไม่สบายใจ หากพวกท่านรู้เข้าคงไม่ปล่อยไว้แน่ มีหวังได้ไปโวยวายกับทางโรงเรียนแน่นอน และอาจจะเกิดผลลัพธ์ที่ไม่คาดหวัง คือความสัมพันธ์ระหว่างผมกับควิลล์ถูกเปิดเผยขึ้นมา

สุดสัปดาห์ที่จะถึงนี้ ผมตั้งใจไว้ว่าจะพาควิลล์กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่บ้าน เขาคงหายดีแล้ว รอยแผลเป็นจากการถูกทำร้ายคงจะลบเลือนไปไม่เป็นที่สังเกต ผมจะได้ถือโอกาสเจรจากับพ่อแม่ของควิลล์ด้วย อยากสู่ขอกับพ่อแม่ของเขาอย่างเป็นจริงเป็นจังเสียที

ที่ผ่านมา ผมตกกระไดพลอยโจน เพราะไปข่มขืนลูกชายเขา ทำให้ต้องยอมแต่งงาน เพื่อแลกกับการที่ไม่ต้องติดคุก คราวนี้ผมจะขอควิลล์มาเป็นคู่ชีวิตของผม จะไม่ยอมให้ใครมาพรากเขาจากไปไหน ไม่ว่านายกวี พ่อแม่ของเขา หรือใครทั้งนั้น ถ้าเขารับรักผม เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

ตอนที่ผมบอกเขาว่าจะพากลับไปหาพ่อแม่ของเขา ควิลล์ทำหน้างอๆเพราะเข้าใจผิด คิดว่าผมจะเอาเขากลับไปคืนพ่อแม่ ผมต้องอธิบายให้เขาฟัง ว่าผมเอาลูกชายเขามานานแล้ว เลยอยากจะให้พ่อแม่ลูกได้พบหน้ากันบ้าง และผมยังอยากไปพักร้อนที่บ้านของควิลล์ด้วย เพราะอยู่กรุงเทพฯ ก็ไม่มีงานให้ทำแล้วในช่วงนี้

ควิลล์มีทีท่าสงบนิ่งขณะที่ฟังผมพูด พอรู้จุดประสงค์ของผม สีหน้าเขาก็แช่มชื่นขึ้น ท่าทางดีอกดีใจที่จะได้กลับไปเยี่ยมพ่อแม่ เราสองคนตกลงกันว่าจะไปหาท่านทั้งสองในตอนวันหยุดสุดสัปดาห์ที่โรงเรียนหยุด
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 28-07-2007 15:38:47
 :m3: :m3: :m3:
honey moon  :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 28-07-2007 16:36:55
แล้วงัยต่อน๊า รออ่านต่อจ้า  :a10:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 28-07-2007 19:19:09
ไปเยี่ยมพ่อตาแม่ยาย  :a3:  :a3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 28-07-2007 22:52:31


แล้วเตรียมสินสอดรึยังล่ะ....จะไปขอลูกเค้าอ่ะ  :m12: :m12: :m12:


หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 29-07-2007 11:01:55
น่ารักเนอะ คู่เนี๊ย
 :m1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 30-07-2007 03:15:57
 o13
น่ารัก
5555
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 30-07-2007 11:41:23
เจฟน่ารักจังเลย ฝรั่งอะไรก็มะรู้ :m3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 31-07-2007 09:28:19
ตั้งแต่วันที่ถูกผมบอกรัก เจ้าตัวแสบก็เปลี่ยนจากเสือดุ กลายเป็นแมวน้อยเชื่องๆ ถึงจะไม่ได้พูดหวานกับผม แต่ควิลล์ก็ไม่พูดจาก้าวร้าวรุนแรงเหมือนเคย เจรจาพาทีถ้อยทีถ้อยอาศัยมากขึ้น พูดอะไรก็เริ่มจะเชื่อฟังบ้างแล้ว

เรื่องทุกอย่างที่นำมาพูดคุยปรึกษากัน ก็มักจะได้ข้อสรุปโดยง่าย ไม่ต้องเถียงกันเหมือนเคย นับว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีที่ผมกับเขาจะได้ครองชีวิตคู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

ไม่เฉพาะผมที่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนี้ แม้แต่พ่อแม่ของควิลล์ก็เอ่ยปาก เมื่อเห็นลูกชายคนโปรดอ่อนเข้าหาผมมากกว่าเดิม วันแรกที่ผมโผล่หน้ามาบ้านของควิลล์ ผมได้รับการต้อนรับที่เย็นชา ทุกคนกำลังโกรธที่ผมทำร้ายลูกชาย และญาติของพวกเขา แม้ว่าผมรับปากว่าจะแต่งงานและดูแลควิลล์อย่างดี บรรยากาศก็ยังหมางเมินอยู่

จนกระทั่งพิธีแต่งงานผ่านไปแล้ว แม่ของควิลล์ถึงค่อยพูดดีกับผม และฝากฝังลูกชายให้ช่วยดูแล แถมซ้ำยังบอกให้ผมอดทนกับควิลล์ด้วย เพราะรู้ดีว่าลูกชายตัวเองฤทธิ์เดชมากแค่ไหน จากวันนั้นจนวันนี้ ผมพาควิลล์กลับไปเยี่ยมพ่อแม่นับครั้งได้

เวลาพากลับบ้าน แม่ของควิลล์ก็จะมองผมอย่างเห็นใจ เพราะควิลล์ไม่เคยพูดจาดีๆกับผมเลยสักครั้ง แม้แต่ต่อหน้าพ่อแม่ของตัวเอง เขยฝรั่งอย่างผมเลยได้รับความเมตตาจากครอบครัวของควิลล์มากขึ้น พวกเขารู้แล้วว่าคนที่น่าเป็นห่วงไม่ใช่ควิลล์ แต่เป็นผมมากกว่า

พอเห็นควิลล์ปฏิบัติกับผมดีขึ้นกว่าเดิมมาก แม่ของเจ้าตัวแสบก็แอบมาแสดงความยินดีกับผม และขอบคุณผมที่ได้ช่วยลูกชายของเธอหลายครั้งหลายครา ผมไม่แปลกใจเลยเมื่อแม่ของเขาบอกว่ารู้เรื่องนี้มาจากนายกวี เจ้าเด็กขี้ขลาดปากโป้งนั่น เล่าให้พ่อแม่ของควิลล์ฟังทุกอย่างแม้จะได้รับการขอร้องจากควิลล์ก็ตาม

“อย่าไปโกรธกวีมันเลยนะ ที่ปูดเรื่องนี้ให้ป้าฟัง ป้าเป็นคนบังคับให้มันเล่า ตอนแรกก็ถามมันเฉยๆว่าควิลล์เป็นไงบ้าง อยากรู้ เพราะไม่ได้เจอหน้ากันหลายเดือนแล้ว เจ้านั่นก็อึกอัก ซักไปซักมา มันก็พูดออกมาจนหมด  กวีโกหกไม่เป็น ออกจะซื่อๆขี้กลัวด้วย มันรักควิลล์นะ แต่ป้ารู้ว่ามันปกป้องน้องไม่ได้ ดีแล้วที่คนที่ดูแลควิลล์เป็นคุณ ถ้าเป็นเจ้ากวี ป่านนี้ก็ไม่รู้ว่าควิลล์จะเจออะไรบ้าง ขอบคุณที่ช่วยลูกของแม่ ยังไงก็อดทนกับน้องมันหน่อยนะ”

แม่ของควิลล์กล่าวฝากฝังควิลล์ไว้กับผม ซึ่งแน่นอนผมรับปากด้วยความเต็มใจยิ่ง
“ผมจะดูแลเจ้าตัวแสบอย่างดีไปจนตลอดชีวิตเลยครับ คุณป้าไม่ต้องห่วงนะ”

“ตอนนี้ เราก็สนิทกันมากขึ้น แม่ก็ไว้วางใจในตัวเจฟนะ เลิกเรียกป้าเถอะ เรียกแม่แล้วกัน ตอนนี้เจฟเป็นเขยของบ้านนี้โดยสมบูรณ์แล้วนะ ทุกคนยินดีมากที่เจฟมาเป็นเขยบ้านนี้”

คำพูดของแม่ยายทำให้ผมดีใจจนตัวลอย การที่ผมได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากคนในครอบครัวของควิลล์นับว่าเป็นก้าวย่างที่สำคัญต่อการใช้ชีวิตคู่ของผมกับเจ้าตัวแสบ ในเมื่อคนในครอบครัวต้อนรับผมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา แถมซ้ำยังสนับสนุนอีก ผมก็รู้สึกสบายใจ ไม่มีความกดดัน เหลือเพียงอย่างเดียวก็คือรอคอยให้ควิลล์เปิดใจยอมรับผม

“คุยอะไรกันอยู่ฮะแม่”

ตายยากจริงๆ พอพูดถึงก็มา เจ้าตัวแสบเดินมากอดเอวแม่ตัวเอง แล้วเอาแก้มถูแก้มเหี่ยวๆนั้นด้วยท่าทางอ้อนๆ เห็นแล้วอิจฉา อยากให้เขามาทำท่าทางแบบนั้นกับผมบ้าง

“จะเรื่องอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องของควิลล์นะฮึ เกเรกับพี่เขาบ้างหรือเปล่าล่ะ”

แม่ควิลล์ย้อนถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ควิลล์หันมาขึงตาใส่ผม

“ฟ้องอะไรอีกล่ะตาเฒ่า นิสัยไม่ดี มาเป่าหูแม่ฉันรึไง แม่อย่าไปเชื่อนะฮะ”

“ต๊ายยยย ทำไมถึงพูดกับพี่เขาแบบนั้นนะลูก แย่จัง เดี๋ยวพี่เขาก็จะคิดว่าแม่สอนควิลล์ไม่ดีหรอก ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้นะ”

ผู้เป็นแม่ทำท่าตกใจที่ควิลล์พูดแบบนั้นกับผม แต่ที่จริงน่าจะชินมากกว่า เพราะที่ผ่านมา ควิลล์ก็ไม่ค่อยพูดเพราะอยู่แล้ว

“ไม่เป็นไรครับป้า..เอ้อ ...แม่ครับ ผมชินแล้ว”

“นี่ ใครเป็นแม่ตัวเอง แม่ฮะมีลูกเป็นฝรั่งหัวแดงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน จะฟ้องพ่อนะฮะ”

ควิลล์แว้ดใส่ผม แล้วหันมาถามแม่เชิงหยอกล้อ

“ดูพูดเข้าควิลล์ เดี๋ยวแม่ตีตาย ก็เจฟเขาเป็นลูกเขยแม่ เขาก็ต้องเรียกแม่ว่าแม่สิ จะให้เรียกอย่างอื่นได้ไง มันผิดธรรมเนียมไทยนะ”

“แม่อ่ะ มีผมเป็นลูกชายคนเดียวไม่พอหรือฮะ”

เจ้าเด็กแสบทำท่าอ้อนแม่หนักกว่าเดิม เหมือนว่าเขากลัวจะถูกแย่งความรัก ผมได้แต่ยืนยิ้มรู้สึกขำๆ กริยาท่าทางของเขา

“โอ๊ย แค่ควิลล์คนเดียวแม่ก็ปวดหัวจะแย่แล้วล่ะ ไม่หาเหามาใส่หัวหรอก สำหรับเจฟ เขาเป็นลูกอีกคนของแม่ ในฐานะลูกเขยคนที่จะช่วยดูแลควิลล์แทนแม่ในยามที่หนูอยู่ไกลหูไกลตาไงลูก แล้วเจฟก็ได้พิสูจน์ให้แม่เห็นแล้วว่าเขาปกป้องได้จริง แล้วคนที่คอยปกป้องลูกสุดที่รักของแม่นี่ แม่จะเรียกเขาเป็นลูกไม่ได้เชียวหรือ”

แม่อธิบายให้ควิลล์ฟัง ก่อนจะถามยิ้มๆ เจ้าตัวแสบนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่าเห็นด้วยหรือดื้อเงียบ พอเขาเห็นว่าผมมองอยู่ เขาก็แลบลิ้นให้ ทำหน้างอใส่ที่แม่เขาเริ่มจะเข้าข้างผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มตอบ

“แล้วนี่กลับมาจากตลาดนานแล้วหรือลูก จะทำอะไรกินล่ะวันนี้”

“ว่าจะทำเมี่ยงปลาทานเล่นๆตอนบ่ายครับแม่”

“เออดี ทำให้พี่เขาลองกินบ้างนะลูก พี่เขาคงยังไม่เคยกินใช่ไหม ทำให้สุดฝีมือนะ”

“เรื่องอะไรต้องทำให้กินล่ะแม่ ผมว่าจะทำกินกันสามคน พ่อแม่ลูกซะหน่อย”

ควิลล์ทำปากยื่นใส่ผม น่าแปลกที่ผมไม่โกรธ แต่ขำมากกว่า เห็นจนชินแล้วกับกริยาแบบนี้ของเขา ผมรู้ว่าควิลล์แสร้งทำเป็นว่าผมเป็นคนนอกไปอย่างนั้นแหละ ที่จริงเขาก็เป็นห่วงผมเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาจะทำอาหารอร่อยๆให้ผมกินทุกมื้อ และช่วยดูแลบ้านช่องให้จนสะอาดสะอ้านหรือ มีเมียปากกับใจไม่ตรงกันก็ต้องทำใจ และรอคอยอย่างอดทนจนกว่าเขาจะยอมรับกับตัวเองว่าผมสำคัญต่อชีวิตเขาเหมือนกัน

“ก็ถูกไง พ่อแม่ลูก กับลูกเขยอีกหนึ่ง ลืมไปแล้วหรือควิลล์ ขอฉันกินด้วยคนนะ อาหารฝีมือนายอร่อยที่สุด จนขาดไม่ได้แล้ว”

ผมทำเป็นมึนไม่รู้ไม่ชี้ แถมหยอดคำชมให้อีก ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าตัวแสบของผมก็บ้ายอเป็นด้วย เขาคลี่ยิ้มออกมาทำให้หน้าบึ้งๆเมื่อครู่ดูสดใสขึ้น

“เห็นไหมควิลล์ พี่เขาชอบทานกับข้าวฝีมือเรานะ หวงของกินมันบาปนะลูก ยังไงเราก็ทำเยอะอยู่แล้ว เราให้พี่เขากินด้วยจะเป็นอะไรไป ของไม่เหลือทิ้งเสียด้วย จริงไหมเจฟ”

กลายเป็นว่าผมเป็นตัวกำจัดบูดหรือนี่ เอาเถอะ ยอมก็ได้ เพื่อเมียสุดที่รักของผม กับอาหารอร่อยๆที่จะได้กิน ผมยินดีทำทุกอย่างอยู่แล้ว

“งั้นก็ได้ แต่นายต้องช่วยเป็นลูกมือนะ ห้ามนั่งชี้นิ้วเป็นเจ้านายด้วย ช่วยกันกินก็ต้องช่วยกันทำ เข้าใจไหม”
“คร้าบบบ”

รีบรับคำอย่างกระตือรือร้น ที่ผ่านมาผมไม่เห็นได้ทำตัวเป็นเจ้านายตรงไหนเลย มีแต่เขานั่นแหละที่สั่งเอา สั่งเอา ทำตัวราวกับเป็นหัวหน้าครอบครัวซะเอง แต่ช่างเถอะ ปล่อยเขา ควิลล์ยังเด็กนัก ก็คงเอาแต่ใจไปตามเรื่อง ผมก็มีหน้าที่ค่อยๆบอกกล่าวเขาทีละนิดทีละหน่อย วันเวลาจะช่วยสอนควิลล์เองว่าต้องทำตัวอย่างไร ทุกวันนี้ที่ควิลล์อ่อนลงมาก ผมก็ดีใจจะแย่อยู่แล้ว อีกไม่นาน ควิลล์คงทำตัวน่ารักกับผมมากกว่านี้

“อย่ากลัวน้องมากนักนะลูก เดี๋ยวน้องจะได้ใจใหญ่ ดื้อนักก็กำหราบซะบ้าง แม่อนุญาต จะทำอะไรกับลูกของแม่คนนี้ก็ได้ แม่ยกให้แล้ว แต่อย่าทิ้งน้องแล้วกันนะเจฟ”

ก่อนจะไปเข้าครัวไปช่วยควิลล์ทำอาหาร แม่ของเจ้าตัวแสบก็พูดกับผมเสียงดังพอให้ควิลล์ได้ยินด้วย เจ้าหนูจอมซ่าส์มองแม่อย่างงอนๆที่ให้ท้ายลูกเขย ส่วนผมพยักหน้าและยิ้มร่าอย่างถูกใจ แม่ยายไฟเขียวแบบนี้ก็ยิ่งดีใหญ่ ผมจะได้กำราบเจ้าเด็กดื้อคนนี้ ด้วยวิธีการของผม ไม่ต้องเกรงว่าเจ้าแสบจะแอบไปฟ้องพ่อแม่ว่าถูกรังแกอีกแล้ว
คิดถึงแก้มนิ่มๆของควิลล์ขึ้นมาทันที ลงโทษด้วยการจูบดีไหมหนอ คนปากเก่งจะโวยวายอีกหรือเปล่า ช่างเถอะ อยากโวยก็ให้โวยไป จะจูบปิดปากให้เงียบกริบเชียว

คิดแล้วก็นึกละอายอยู่เหมือนกันที่ผมคิดจะทำมิดีมิร้ายกับควิลล์ทั้งที่สัญญากับเขาไว้ว่าจะไม่แตะต้องเนื้อตัวจนกว่าเจ้าตัวดีจะเรียนจบ ทว่าทันทีที่ตระหนักว่าผมรักควิลล์มากแค่ไหน ผมก็ยั้งใจเกือบไม่อยู่ ต้องคอยเตือนตัวเองอยู่ตลอดเวลา ว่าควิลล์ยังเป็นเด็กไม่ควรหักหาญน้ำใจเขา

การอยู่ใกล้ควิลล์มันทำให้ผมควบคุมตัวเองได้ยากจริงๆ ก็มีบ้างที่ผมเผลอไผลกอดจูบเขา แต่ก็เพียงนิดๆหน่อยๆพอให้รู้สึกกระชุ่มกระชวย เจ้าตัวเล็กก็ไม่ขัดขืนอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว จะมีด่าบ้าง แก้เก้อถ้าเผลอให้ผมกอดจูบนานๆ ซึ่งผมมองว่ามันน่ารัก ดูเป็นควิลล์ขนานแท้ดี

“นี่อย่ามัวแต่ยืนมองฉันแล้วทำตาเจ้าเล่ห์แบบนี้นะ ถึงแม่จะอนุญาตแล้ว แต่ขืนนายลองมารังแกฉันดูสิ นายเจอดีแน่ ไป ไปช่วยกันทำอาหารว่างได้แล้ว”

ขู่ผมฟ่อๆ จากนั้นก็ร้องสั่งให้ผมไปช่วยงานเขาในครัว แล้วก็เดินลงส้นตึงๆนำหน้าไป ผมหันมายิ้มให้กับแม่เจ้าตัวแสบ แม่ยายผมโคลงหัวด้วยความระอาในตัวลูกชาย แล้วก็ยิ้มให้กำลังใจผม จากนั้นก็โบกมือให้ผมรีบตามควิลล์เข้าไปในครัว ก่อนที่เจ้าตัวดีจะออกมาอาละวาด

ด่านครอบครัวของควิลล์ผ่านฉลุย การกลับไปบ้านคราวนั้น ทำให้ควิลล์สดชื่นขึ้น และผมก็กลายเป็นเขยขวัญไปเสียแล้ว การได้ช่วยควิลล์ให้รอดพ้นจากอันตราย การดูแลเขาในยามป่วยไข้ ทำให้พ่อแม่ของเจ้าตัวแสบไว้วางใจในตัวของผม และฝากฝังให้ช่วยดูแลแทนพวกเขา แถมซ้ำยังช่วยพูดให้ควิลล์ทำตัวกับผมดีๆ ไม่เกเรงอแงใส่

นอกจากนี้พ่อตาแม่ยายของผมยังยอมรับกับคนละแวกบ้านว่าผมเป็นแฟนของลูกชายโดยไม่สนใจคำครหาอีกด้วย ยังความปลาบปลื้มมาให้ผมยิ่งนัก ผมชักรักครอบครัวของเขาขึ้นมาแล้วสิ คนในบ้านของควิลล์จิตใจดีกันทุกคน มิน่าถึงเลี้ยงลูกได้ดี ถึงแม้ควิลล์จะแสบ แต่เขาก็เป็นเด็กจิตใจอ่อนโยน ผมสามารถสัมผัสได้ถึงความรักและความอบอุ่นที่ทุกคนมีให้แก่กัน มันทำให้ผมมีความสุขเวลามาเที่ยวบ้านเขา

“ทำหน้าหื่นๆใส่ฉันอีกแล้วนะ อยากโดนควักลูกตาหรือไง”

เสียงแหวค่อนข้างดัง ทำให้ผมตกใจ หยุดความคิดคำนึงทั้งปวงและกลับมาสู่โลกของความเป็นจริง เจ้าตัวแสบกำลังนั่งละเลียดไอศรีมอยู่ตรงหน้าผม เลิกเรียนแล้ว ผมนัดเจอกับเขาที่หน้าห้าง ตั้งใจจะพาเขาดูหนัง และเลี้ยงข้าว ไม่อยากให้เขาเหนื่อยทำกับข้าวให้ผมทานอีก อยากให้เขาพักสักวัน ผมซื้อของมาฝากเขาด้วย เป็นตำราอาหารตั้งหลายเล่ม ทั้งภาษาไทย และภาษาอังกฤษ

ที่ผมเลือกตำราอาหารฝรั่งที่ไม่มีการแปล เพราะมันเป็นหนังสือเกี่ยวกับการทำอาหารจากเมืองนอก ออกใหม่ล่าสุด ซึ่งมีอาหารนานาชาติหลายอย่าง ควิลล์จะได้ลองฝึกปรือฝีมือตัวเอง ในเมื่อเขาชอบทางนี้ ก็น่าจะส่งเสริมให้เขาได้ทำในสิ่งที่ชอบ

อีกอย่างเขาจะได้ฝึกอ่านและฝึกแปลด้วย เพราะศัพท์ส่วนใหญ่ก็จะเกี่ยวกับอาหารทั้งนั้น วันหนึ่งข้างหน้าเขาอาจจะได้เป็นพ่อครัวตามโรงแรมใหญ่ๆ หรือไปหาประสบการณ์จากเมืองนอก นี่ก็จะเป็นการเตรียมความพร้อมให้กับเขา

“เอะอะอะไรก็จะควักลูกตา จะทำร้ายกัน ไม่คิดสงสารฉันบ้างหรือไง”

ถามเขาด้วยน้ำเสียงยั่วเย้ามากกว่าจะตำหนิ รู้ว่าควิลล์นิสัยแบบนี้ หวานไม่เป็นแต่จริงใจ ซึ่งผมก็ไม่ต้องการอะไรจากเขามากมาย แค่เขารู้สึกดีกับผมเป็นพอ เจ้าหนูจอมซ่าทำปากยื่น ทำท่าเหมือนจะยิ้ม แต่ก็อดกลั้นเอาไว้ คงกลัวจะขายหน้าถ้ายอมให้ผมยั่วให้ยิ้มได้

“ซื้อหนังสือมาฝาก เธอคงชอบ”

พูดพลางยื่นหนังสือสี่ห้าเล่มให้เขา ควิลล์ทำตาโต รีบรับมาเปิดๆอ่าน หน้าของเขามีรอยยิ้มจนได้ หลอกเด็กก็เป็นเหมือนกันแฮะเรา

“ชอบไหม”

ผมถามเขา ควิลล์ปิดหนังสือฉับ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมทำท่าหยิ่งๆ ปากก็ต่อว่า

“ใจคอจะให้ฉันเป็นนางก้นครัว รับใช้นายจนตายหรือไง”

เอ๋า...... คิดไปได้เนอะ คนเรา พาลหาเรื่องจริงๆ จะขำหรือจะโกรธดีเนี่ย คนแบบนี้ก็มีด้วย เมื่อกี้ยังทำหน้าบานอย่างดีอกดีใจอยู่ พอถามเข้าหน่อยก็ทำหน้าปั้นปึ่งขึ้นมาอีกแล้ว ผมเลยแสร้งทำเป็นตีหน้าเศร้าทำนองว่าทำดีไม่มีคนเห็น

“ฉันน่ะไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะ แค่เห็นว่าเธอชอบทำอาหาร ก็เลยซื้อพวกตำหรับตำรามาฝาก เผื่อว่าต้องการฝึกความเชี่ยวชาญให้ตัวเอง แต่ถ้ามันทำให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าฉันจะใช้เธอทำอาหารให้ฉันกิน ก็ต้องขอโทษด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

ไหนๆก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จแล้ว ก็ต้องเล่นมันให้ตลอดรอดฝั่ง ผมแสร้งทำเป็นก้มหน้าทำท่าน้อยอกน้อยใจ สักพักก็ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วมือบอบบางก็กุมมือผมที่วางบนโต๊ะ หูของผมได้ยินคำขอบคุณจากปากเจ้าตัวแสบ

“ฉันก็แค่แหย่เล่นเอง อย่าทำเป็นตาแก่ขี้งอนสิ แก่แล้วนะ จะงอนทำไม อยากให้คนง้อหรือไง ฉันเอาใจใครไม่เป็นหรอกนะ ไม่รู้วิธีการพูดหวานๆด้วย นายก็รู้ ยังไงฉันก็ขอบคุณนายมาก ที่นึกถึงฉันตลอด ฉันรู้ว่านายทำทุกอย่างให้ฉันเพราะว่านายเอ้อ นาย..รักฉัน แล้วฉันก็ซาบซึ้งในสิ่งที่นายทำให้นะ เอาเป็นว่าฉันจะเอาตำราพวกนี้ไปศึกษา แล้วทำอาหารอร่อยๆให้นายกินทุกๆวัน ตอบแทนสิ่งดีๆที่นายทำให้ฉันนะ... ดีไหม”

ก็โอเคนะ พอใช้ได้อยู่ คำขอโทษที่ไม่ต้องหวานมาก ทว่าจริงใจตามสไตล์ควิลล์ นี่แหละคือสิ่งที่ผมชอบ ไม่หวานจนเลี่ยน แต่เปรี้ยวเผ็ดเข็ดฟัน แสบซ่าส์ทว่าน่ารัก มันทำให้ร่างกายของผมหลังสารเอนโดรฟีนออกมา ทำให้สดชื่น กระปรี้กระเปร่าทุกวัน ถ้าวันไหนที่ควิลล์หงอยนี่สิ เป็นเรื่องที่แย่มาก เพราะมันทำให้บ้านทั้งบ้านดูเงียบเหงาอย่างบอกไม่ถูก

“อืม จริงๆนะ”

ทำท่ากระตือรือร้นเป็นเด็กที่ได้ของถูกใจให้เขาเห็น หวังว่ามันคงไม่ดูปัญญาอ่อนจนเกินไปนะที่ต้องมาทำตัวลัลลาเป็นเด็กๆ แบบนี้ ควิลล์พยักหน้า แล้วก็ยิ้มแบบเด็กๆตอบกลับมา

“ดีจัง งั้นฉันขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงหนังเธอสักรอบ อยากดูเรื่องอะไร บอกมาได้เลย”
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 31-07-2007 13:27:03
เข้าใจกันแล้ววว  :m3: :m3: :m3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 31-07-2007 14:17:13
น่าสงสารคุณเจฟจังเลย
ทำอะไรมะได้
 :m8:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 31-07-2007 14:43:17
มีแฟนเด็กนี่ช่างลำบากแท้
 :a6: :a6: :a6:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 31-07-2007 15:01:34
มีเมียเด็กต้องทำใจ  :m18:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 31-07-2007 15:20:41
^

^

^

2 รีฯ บนจ๊ะ

เค้าบอกว่า............

มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย :m26: :m26: :m26:


 o17 o17 o17 o17
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 31-07-2007 16:44:42
มีแฟนเด็กนี่ช่างลำบากแท้
 :a6: :a6: :a6:

ทุกวันนี้ก็มีเมียเด็กไม่ใช่เหรอจ๊ะ

กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก

 :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 31-07-2007 20:56:11
หุหุ รู้สึกว่าแต่ละคนจะชอบเด็ก ๆ นะ  :m14:  :m14:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 01-08-2007 10:30:45
ควิลล์ทำหน้าดีใจ เพราะน้อยครั้งมาก ที่เขาจะได้ออกไปเที่ยวดูหนัง เพราะเขาเรียนหนัก และมีการบ้านเยอะมาก อีกทั้งต้องกลับมาทำอาหาร และดูแลทำความสะอาดบ้านให้ผมด้วย แรกๆผมก็หวั่นใจว่าเขาจะเป็นเด็กติดเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ก็แปลกที่ควิลล์ไม่ใช่เด็กแบบนั้น ถ้าไม่มีธุระจำเป็นจริงๆที่จะต้องไปไหน เขาก็มักจะกลับบ้านหลังเลิกเรียนเสมอๆ

วันนี้ผมจึงปล่อยโอกาสให้ควิลล์ได้เลือกหนังที่เขาอยากดู แถมซ้ำยังใจป้ำให้เขาดูได้มากกว่าหนึ่งเรื่องด้วย ถ้าหากเขาไหว ถึงอย่างไร วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดไม่ต้องไปโรงเรียน เขาจึงสามารถนอนดึกได้

เจ้าตัวแสบอยากดูเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปหมด ในที่สุดก็เลือกได้หนังที่ต้องการเป็นหนังผีเรื่องหนึ่ง และหนังแนวแฟนตาซีเรื่องหนึ่ง น่าแปลกที่คนกลัวผีอย่างควิลล์กลับอยากดูหนังผี พอผมถามว่าไม่กลัวหรือไง เขาก็ย้อนว่า ผีที่บ้าน (ซึ่งหมายถึงผม) น่ากลัวกว่า

เฮ้อ เอากับเขาสิ ถามดีๆ แต่ตอบเสียเรื่องทุกที พอผมทำหน้าเอ๋อๆไม่เข้าใจ เขาก็เฉลยว่า ที่เขาเลือกดูหนังผีเพราะมันเป็นหนังไทย แล้วเขาอยากอุดหนุนอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทย แล้วเรื่องนี้ เพื่อนเขาทุกคนก็ได้ดูกันหมดแล้ว และเอามาคุยกันว่ามันสนุก เหลือเขาตกยุคอยู่คนเดียว พอดีได้โอกาสมีผมไปดูด้วย เขาจึงได้กล้ามาดู ส่วนหนังแฟนตาซีเป็นหนังที่ควิลล์ชอบอยู่แล้ว ผมเลยต้องตามใจเมียเด็กด้วยการเข้าไปดูหนังสองเรื่องกับเขา

เรื่องแรกเป็นหนังแฟนตาซี สนุกสนานมาก ท่าทางควิลล์จะชอบมากเป็นพิเศษ แต่พอถึงคิวหนังผี รอบฉายก็ดึกแล้ว แถมคนก็ยังบางตา เพราะมันใกล้เที่ยงคืนเข้าไปทุกที เปิดฉากมาก็มีเหตุการณ์ที่น่ากลัว ควิลล์แทบจะกระโดดขึ้นมานั่งบนตักผม เพราะความตกใจ

ตลอดเวลาที่ดูด้วยกัน เขากอดแขนผมแน่น และซุกไหล่ผมอยู่ตลอดเวลา บางครั้งก็ยกมือปิดหน้า แต่กางนิ้วออกดู ชวนให้น่าขันยิ่งนัก แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะมันทำให้ผมได้ใกล้ชิดเจ้าตัวแสบมากยิ่งขึ้น โดยที่เขาไม่โวยวายด่าทอผมให้ขายขี้หน้า

หนังจบ ควิลล์ก็ยังไม่หายกลัว เขาเลือกผิดเองที่เอาหนังสยองขวัญดูตบท้ายก่อนกลับบ้าน เพราะนั่นหมายถึงว่าภาพจากในหนังมันจะตามหลอกหลอนจนเขานอนไม่ได้ในคืนนี้ เตียงของผมคงถูกยึดอีกเช่นเคย หลายวันมานี้ ควิลล์เริ่มนอนห้องของตัวเองได้บ้างแล้ว ตั้งแต่เขาโกรธผม ควิลล์ก็พยายามนอนคนเดียว แรกๆก็เปิดไฟ เปิดเพลงไปจนกว่าตัวเองจะหลับ ตอนหลังๆก็ปิดไฟเหลือแต่รายการทีวีที่ยังคงเปิดจนรุ่งเช้า มันทำให้ผมเหงาน่าดู

ดูเหมือนว่านอกจากเรื่องรอบหนังผิดแล้ว เรายังเลือกที่จะมีนัดไม่ถูกวันอีกด้วย ความสุขของเราสองคนมีมารเข้ามาผจญจนได้ แล้วมารตัวนี้ก็ไม่ธรรมดา เป็นมารที่มีความแค้นฝังหุ่น แค่เห็นพวกเขา ผมก็มองเห็นชะตากรรมของตัวเองกับควิลล์แล้ว

“นักเรียนกับครูสอนภาษาอังกฤษ มาดูหนังด้วยกันหรือนี่ อย่าบอกนะว่ามาหัดฟังสำเนียงกันในโรงหนัง ติวเข้มกันดีจังเลยนะครับ นักเรียน ถึงได้เกาะกันติดหนึบขนาดนี้”

น้ำเสียงเยาะหยันดังมาให้ได้ยินจากปากของไตรซึ่งอยู่ๆก็โผล่เข้ามาทักทายแบบไม่ให้รู้ตัว
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย”

ควิลล์ลอยหน้าลอยตาถาม หลังจากที่ปล่อยมือออกจากต้นแขนของผมแล้ว เขาไม่มีท่าทางหวั่นกลัวรุ่นพี่ของตัวเองสักนิด แม้จะตัวเล็กกว่าก็ตาม

ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ หางตาของผมก็เหลือบไปเห็นชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่กำลังเดินตรงมา ผมใจหายวาบเมื่อเห็นครูใหญ่ พ่อของเจ้าเด็กที่พูดจาหยาบคายกับผม เขาเดินมาพร้อมกับแม่ของไตรที่เป็นครูด้วยเช่นกัน อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ กรุงเทพออกจะกว้างใหญ่ ทำไมพวกเขาถึงไม่ไปดูหนังที่อื่น ทำไมต้องมาเจอพวกผมสองคนด้วย

ทันทีที่ครูใหญ่กับเมียมองเห็นผมกับควิลล์ยืนอยู่คู่กัน ครูใหญ่ก็ยิ้มเหยียดๆให้ผม ตาจ้องผมเขม็ง มีแววสะใจให้เห็นในตาเจ้าเล่ห์คู่นั้น

“ชวนลูกศิษย์มาสอนหนังสือนอกเวลาเรียนหรือครับครูเจฟ”

แค่ได้ฟังน้ำเสียงดูแคลนจากปากครูใหญ่ ผมก็เกือบสิ้นความอดทน ลงมือต่อยหน้าคนที่กำลังทำท่าเหยียดหยามผมอยู่ หากแต่ควิลล์ดึงเสื้อผมไว้ เจ้าตัวแสบคงไม่อยากให้ผมมีเรื่อง ทะเลาะกับคนมีอำนาจที่จิตใจคับแคบ เพราะมีแต่จะทำให้ตัวเองเสียประโยชน์ สู้นิ่งเฉยดีกว่า

“ใช่ครับ พอดีว่าพ่อแม่ผมเขารู้จักกับครูเจฟครับ และฝากให้ครูเจฟช่วยดูแลผมครับ”

ควิลล์เป็นคนตอบคำถามกับครูใหญ่ ท่าทางเขาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว หรือสะทกสะท้านอย่างที่เด็กวัยเดียวกันควรจะเป็นเมื่อเห็นคนที่จะมีอิทธิพลต่อคะแนนเรียนของตัวเอง เขากลับนิ่งเฉย เหมือนว่าการที่ผมมาดูหนังกับเขาไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด

“งั้นหรอกหรือนายกวินทร์ ฉันจำได้ว่าฉันถามครูของเธอนะ ไม่ได้ถามเธอ รอให้ผู้ใหญ่อนุญาตเสียก่อนสิ ค่อยพูด เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าเสียมารยาท”

ครูใหญ่ทำเสียงโหดๆใส่ควิลล์ แต่เจ้าแสบของผมหาได้กลัวไม่ เขามีทีท่าเรียบเฉย เมื่อครูใหญ่ไม่อนุญาตให้เขาพูด เขาก็ทำเพียงแค่ยืนนิ่งเงียบเท่านั้น แต่สายตาที่เขามองไปที่ครูใหญ่มีแต่ความดื้อรั้นและไม่เป็นมิตร

“สงสัยผมคงมีเรื่องต้องพูดคุยกับคุณหน่อยแล้วล่ะเจฟ เกี่ยวกับเรื่องความสนิทสนมของคุณกับนายกวินทร์ หวังว่าคุณคงให้ความกระจ่างผมได้ในเช้าวันจันทร์นะ หาคำตอบมาให้ผมดีๆล่ะ ผมชอบคนตรงไปตรงมานะ อย่าโกหกกัน”

สั่งเสร็จครูใหญ่ก็พาเมียและลูกเดินจากไป โดยที่ไตรหันมามองผมอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะหันไปยิ้มเยาะควิลล์ เจ้าตัวแสบของผมทำสายตาแบบเดียวกันกับไตร แถมมองหัวจรดเท้า อีกด้วย ไม่กลัวใครเลยจริงๆเมียผม

เพิ่งจะมีครั้งนี้แหละที่ผมเห็นด้วยกับควิลล์ คนพวกนั้นทำตัวน่ารังเกียจจริงๆ เสียแรงที่เป็นบุคลากรอยู่ในแวดวงการศึกษา แต่ทำตัวไร้เหตุผล นี่คงกะจะหาเรื่องผมกับเจ้าตัวแสบอีกล่ะสิ สงสัยคราวนี้ผมกับควิลล์คงจะเจอเล่นงานหนักแน่

“ครูใหญ่กับลูกของเขาทำไมไม่ปล่อยมือจากเราบ้างเลยนะ จะให้เราสองคนอยู่กันอย่างสงบสุขไม่ได้หรือไง”
อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา รู้สึกหัวเสียกับเรื่องเมื่อครู่ ครอบครัวครูใหญ่ได้ทิ้งระเบิดไว้ให้ผมกับควิลล์ต้องหาทางปลดชนวนเอาเอง ถ้าทำพลาดก็ระเบิดตายคู่ ต้องอาศัยเวลาและความคิดจึงจะกู้ระเบิดได้ ผมจะพูดอย่างไรดีที่จะไม่ทำให้
ควิลล์ต้องมัวหมอง หากครูใหญ่รู้ว่าควิลล์แต่งงานกับผมแล้ว เขาจะไล่ควิลล์ออกจากโรงเรียนไหมนะ

“กลัวอะไรล่ะตาเฒ่า เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา เป็นลูกศิษย์กับครูไปดูหนังกันไม่ได้หรือ ความสัมพันธ์มันจะต้องอยู่แต่เฉพาะห้องเรียนหรือไง แล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา คนที่มันคอยที่จะหาเรื่องเราต่างหากที่ควรจะกังวลใจมากกว่า ว่าทำอย่างไรจึงจะเอาผิดเราได้ เพราะเราไม่มีความผิดให้เขาป้ายสี เขาจะมาจัดการเราได้ไง”

ไม่น่าเชื่อว่าในยามนี้ คนที่มีความคิดอ่านเป็นผู้ใหญ่ และควบคุมสติอารมณ์ได้ดีกลับเป็นเด็กแสบซึ่งอายุเพียงแค่ 15 เขาไม่มีท่าทางสติแตกให้เห็น แต่กลับสุขุมลึกซึ้ง นี่เป็นอีกด้านหนึ่งที่ผมเห็นจากควิลล์ เขาเป็นเด็กฉลาดพอสมควร

“ฉันไม่ได้กลัวเรื่องการไปพบครูใหญ่ เพราะฉันก็คิดว่าเราสองคนไม่ได้ทำผิดอะไร แต่ที่ฉันกลัวคือการที่จะถูกขุดคุ้ยว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ถ้าเขารู้ว่าเธอกับฉันอยู่ในฐานะอะไร มันอาจจะมีผลกระทบต่อการเรียนของเธอก็ได้”

ผมบอกเขาถึงความกังวลใจของตัวเอง ควิลล์กลับยักไหล่ ไม่ได้มีความวิตกแม้แต่น้อย ผมไม่รู้ว่าในโรงเรียนมีกฎข้อบังคับเรื่องนี้หรือเปล่า ที่ห้ามครูผู้ชายกับเด็กนักเรียนผู้ชายอยู่ด้วยกัน เพราะมันไม่เหมือนกับนักเรียนหญิงกับครูผู้ชาย

ซึ่งถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น อาจจะถูกไล่ออกทั้งนักเรียนและครูเพราะมันนำความเสื่อมเสียมาสู่โรงเรียน แต่เพศเดียวกันแบบนี้ มันตอบยาก เพราะมันไม่มีเรื่องท้องมาประจาน ถ้าจะโดน ก็คงจะเป็นข้อกล่าวหาเกี่ยวกับเรื่องศีลธรรมจรรยา ความควรไม่ควรที่ครูจะมีอะไรกับนักเรียน

แต่เรื่องของเรามันเกิดขึ้นก่อนที่ผมจะเข้ามาสอนที่โรงเรียนแห่งนี้ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควิลล์เป็นนักเรียนของผม แล้วเราก็ไม่ได้ลักลอบมีความสัมพันธ์กัน เราแต่งงานกันโดยได้รับความยินยอมจากพ่อแม่ของควิลล์แม้จะไม่ได้จดทะเบียนรับรองกันตามกฏหมาย และที่ผ่านมาเราสองคนก็ไม่ได้แสดงพฤติกรรมที่ก่อความเสียหายให้กับโรงเรียนเลยแม้แต่ครั้งเดียว
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 01-08-2007 11:27:10
กัดไม่ปล่อยจิงๆ

พวกหมาบ้า

 :m16: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 01-08-2007 12:09:00
ต้องวางแผนหาทางแก้เผ็ดต่อไป
 :a4: :a4: :a4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 01-08-2007 13:00:59
เซ็ง  :a6: :a6:
ต้องเอาคืนสถานเดียว  o12 o12 o12
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 01-08-2007 13:48:55
เอาใจช่วยทั้งคู่คร้าบ
 :a2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 01-08-2007 16:19:47
สู้ๆ ธรรมะย่อมชนะอธรรม  :m11:  :m11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 01-08-2007 21:37:40

นู๋ควิลล์ตัวแสบนี่ฉลาดน้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ

น่ารักเสียจริงๆ

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 02-08-2007 11:45:00
วันจันทร์ผมจะไปพบครูใหญ่ อยากรู้ว่าเขาจะพูดอย่างไร และเขาจะจัดการยังไงในเรื่องของผมกับควิลล์ หากเราสองคนไม่ได้รับความเป็นธรรม และถูกกลั่นแกล้ง ผมก็ตั้งใจว่าจะต่อสู้เพื่อปกป้องเกียรติของเมียผม จะไม่ให้เขาต้องออกจากโรงเรียนด้วยเรื่องแค่นี้

“อย่าไปซีเรียสมากมายเลยตาเฒ่า อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดนะ เมื่อถึงเวลา เราก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริง การแต่งงานของเรานายคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าละอายหรือเปล่าล่ะ เสียใจไหมที่มาแต่งกับฉัน...”

ควิลล์ปลอบใจพลางย้อนถาม ผมสั่นหน้าปฏิเสธ

“การได้แต่งงานกับเธอเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดในชีวิต แล้วฉันก็มีความสุขมาก”

“ถ้างั้นก็แสดงให้พวกเขาเห็นสิ ว่าการแต่งงานของเราครั้งนี้ ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร อย่าให้ใครมาดูหมิ่นหาว่าทำเรื่องผิดศีลธรรม เราต้องต่อสู้เพื่อการมีตัวตนอยู่ในสังคมนะ ในฐานะของความเป็นมนุษย์คนหนึ่ง เรามีสิทธิ์จะใช้ชีวิตอย่างที่เราต้องการ ตราบใดที่เราไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับใคร ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะเป็นยังไงนะ นายทำในสิ่งที่ถูกต้องเถอะ”

คำพูดของเจ้าตัวแสบทำให้ผมได้คิด จริงสินะ ผมจะต้องไปกลัวอะไร ในเมื่อเราสองคนไม่ได้ทำผิด เพียงแค่เรามีเพศเดียวกัน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ห้ามว่าเราไม่อาจจะรักกันได้ และถึงแม้เราจะเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์แต่เราก็ไม่เคยทำเรื่องเสียหาย ดังนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องไปหวั่นไหวกับคำครหาหรือการกดดันจากพวกของอาจารย์ใหญ่

ไม่น่าเชื่อว่าเด็กอายุ 15 อย่างควิลล์จะมีความคิดความอ่านที่เป็นผู้ใหญ่ มุมมองต่อการใช้ชีวิตของควิลล์บนโลกใบนี้เต็มไปด้วยความเข้าใจ และมีพลังล้นเหลือที่จะต่อสู้ ในขณะที่ผมเองมัวแต่กังวลมากเกินไป ห่วงโน่นห่วงนี่ เลยมองข้ามบางสิ่งบางอย่างไป

“เก่งจริงนะ เมียฉัน”

อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา ควิลล์ยืดอกขึ้น ยิ้มมุมปาก ทำท่าหยิ่งๆ

“ก็แน่ละสิ มีสามีแก่และสมองช้านี่ ก็ต้องเก่งและไวกว่าสิ ช้าเป็นเต่าคู่กัน ชีวิตจะก้าวไปข้างหน้าทันคนอื่นได้ยังไง”

นั่น ได้โอกาสเมื่อไหร่ เป็นด่าว่าผมอีก แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะควิลล์ได้พูดคำที่ผมปลื้มใจออกมาแล้ว คำว่า “สามี” ที่เจ้าตัวแสบพูดออกมาเต็มปากเต็มคำ ทำให้ผมใจเป็นสุข เมื่อไหร่หนอที่เขาจะยอมรับรักผม เราจะได้ใช้ชีวิตแบบสามีภรรยาแบบสมบูรณ์เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์เสียที

วันจันทร์ผมไปพบกับครูใหญ่ตามนัด ผมเตรียมคำพูดทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว ไม่ว่าครูใหญ่จะซักถามอะไร ผมยินดีตอบให้หายข้องใจ ทว่าเมื่อผลักประตูห้องประชุมเข้าไป ผมเกือบจะเข่าอ่อน บรรดาครูฝ่ายปกครอง ผู้ช่วยอาจารย์ใหญ่ หัวหน้าสายวิชา และครูประจำชั้นของควิลล์ นั่งกันหน้าสลอนอยู่ในห้องนั่น ทุกคนมองมาที่ผมเป็นตาเดียว แต่ละคนล้วนแล้วแต่เป็นผู้สูงอายุ และหัวโบราณกันทั้งนั้น

นึกแล้วเชียวว่ามันแปลกๆตั้งแต่ครูใหญ่ให้ผมไปเจอที่ห้องประชุมแล้ว ตามปกติเวลาครูใหญ่จะเรียกใครมาคุยด้วย จะให้เข้าพบส่วนตัวในห้อง น้อยครั้งมากที่จะเรียกประชุมขนาดนี้ เมื่อมองดูจุดประสงค์ของครูใหญ่แล้ว ผมคิดได้ข้อเดียวคือ เขาต้องการลากผมให้มาถูกซักฟอกจากอาจารย์เคร่งครัดศีลธรรมพวกนี้ คงเพื่อให้ชี้ชัดลงไปว่าสิ่งที่ผมทำนั้นมันผิด ท่าทางวันนี้ผมคงเจอศึกหนักแน่

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ครูใหญ่เริ่มต้นด้วยการซักถามถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อน เรื่องที่ผมไปดูหนังกับควิลล์ยามวิกาล ครูใหญ่ต้องการรายละเอียดถี่ยิบ โดยใช้คำถามทำไม เพราะเหตุใด เมื่อไหร่ และอย่างไร ผมเลือกตอบอย่างระมัดระวัง อะไรที่ตอบได้ก็ตอบ ส่วนตัวเกินไป ผมก็ละไว้

“สรุปว่าคุณกับนายกวินทร์นั่น รู้จักสนิทสนมกันพอสมควร คุณถึงไปไหนมาไหนกับเขาบ่อยๆ ไม่ใช่แค่ที่โรงหนังที่เดียว แต่มีพยานรู้เห็นว่าคุณไปพัทยากับเด็กคนนั้น และยังไปเที่ยวกันที่อื่นๆอีกด้วย”

ครูใหญ่คาดคั้นเอากับผม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนให้ข้อมูลนี้ สงสัยเด็กพวกนั้นจะว่างมากจริงๆ เลยตามล้างตามเช็ดกันตลอดเวลา

“ไปด้วยกันสองต่อสอง แถมกลางค่ำกลางคืน พ่อแม่ของเด็กเขาไม่ว่า หรือระแวงสงสัยว่ามันจะเกิดเรื่องไม่ดีไม่งามขึ้นบ้างหรือไงคะครูเจฟ หรือว่าเขารู้เห็นเป็นใจให้คุณไปเที่ยวกับลูกเขาได้นอกเหนือเวลาเรียน”

เมียครูใหญ่ ซึ่งเป็นหัวหน้าสายวิชาภาษาอังกฤษ ซึ่งคุมผมอีกที ถามขึ้นมา การแสดงออกทางสีหน้าและแววตาคล้ายคลึงกับครูใหญ่ สมเป็นสามีภรรยากันจริงๆ

“จะพูดแบบนั้นก็ได้ครับ ผมสนิทกับครอบครัวเขา และพ่อแม่ของกวินทร์ก็ฝากฝังให้ช่วยดูแลลูกเขาด้วย เวลาที่เราไปไหนด้วยกันพ่อแม่ของกวินทร์ก็รับรู้ตลอดครับ”

เรื่องที่ผมพูดเป็นความจริง ก็เราสองคนแต่งงานกันแล้วโดยการรับรู้ของพ่อแม่ของเจ้าตัวแสบ ผมจึงเปรียบได้กับผู้ปกครองของเขา ดังนั้นจะไปไหนมาไหนกันก็เหมือนได้รับการอนุญาตเรียบร้อยแล้ว

“แล้วจริงหรือเปล่าที่ว่าคุณสองคนอยู่บ้านเดียวกัน”

ครูฝ่ายปกครองคนหนึ่งถามขึ้น ตอนแรกผมตั้งใจจะปฏิเสธแต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ถึงอย่างไรก็หนีความจริงไม่พ้น สู้ยอมรับดีกว่า

“ครับ ใช่ครับ ผมกับเขาอาศัยอยู่บ้านเดียวกัน”

“นั่นแปลว่า คุณอยู่บ้านเดียวกับลูกศิษย์ของคุณใช่ไหม”

หัวหน้าสายวิชาภาษาอังกฤษ หรือแม่ของไตรเน้นย้ำด้วยเสียงอันดัง เหมือนจงใจจะให้ได้ยินกันถ้วนทั่ว ทุกคนจับตามองผมเขม็ง ผมกวาดตาไปยังคนเหล่านั้น น่าแปลกที่วันนี้ผมไม่เห็นครูสำราญ ผู้ช่วยอาจารย์ใหญ่คนที่ให้ความเป็นธรรมกับผมเมื่อคราวก่อน ทำไมวันนี้แกถึงไม่อยู่ในที่ประชุมด้วยนะ หรือว่าอาจารย์ใหญ่ไม่ได้บอก

“ใช่ครับ ก็เหมือนที่ครูใหญ่ ก็อยู่บ้านเดียวกับลูกศิษย์ตัวเองไม่ใช่หรือครับ หรือว่ามันผิด ครูกับศิษย์อยู่บ้านเดียวกันไม่ได้”

“คุณอย่ามาย้อน ไตรนั่นเขาเป็นลูกผม”

ครูใหญ่ตบโต๊ะปัง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว

“ผมไม่ได้ย้อนครับ แค่เปรียบเทียบให้ฟัง ครูหลายๆคนก็อาจจะอยู่อาศัยอยู่บ้านเดียวกับลูกศิษย์เหมือนกับผม ซึ่งความสัมพันธ์ก็ต่างสถานภาพกันไป เช่น พ่อแม่ลูก ลุง ป้า น้า อา สำหรับกวินทร์เขาก็ถือเสมือนเป็นญาติของผมเช่นเดียวกันครับ”

ตอบแบบไม่ตอบ ผมไม่จำเป็นต้องบอกความจริงทั้งหมดให้พวกเขารู้ ว่าผมกับควิลล์มีสัมพันธ์ลึกซึ้งขนาดไหน

“ไหนลองตีความคำว่าญาติในความหมายของคุณให้พวกเราฟังหน่อยสิ พวกเราอยากรู้เหมือนกันว่าคุณเกี่ยวข้องกับเด็กนั่นอย่างไร”

“......”

ดูเหมือนครูใหญ่จะไม่ยอมแพ้ เขาอยากรู้ให้ได้ว่าผมกับควิลล์เป็นอะไรกัน พอเห็นผมนิ่งอึ้งเพราะกำลังคิดหาคำตอบที่เหมาะสม ที่จะกระทบต่อควิลล์น้อยที่สุด เขาก็ถามโพล่งขึ้นมาอีก

“จริงหรือไม่ที่มีข่าวลือว่าคุณกับกวินทร์อยู่ร่วมบ้านเดียวกันเฉกเช่นสามีภรรยา”

โอ้โฮ เล่นถามกันซึ่งๆหน้าแบบให้อายกันไปข้างหนึ่งเลย ครูใหญ่นี่แค้นฝังหุ่นจริงๆ เล่นเอาผมอึ้งพูดไม่ออก ครูที่นั่งอยู่ในห้องนั้น หันมาจ้องผมและรอฟังคำตอบ ผมมีความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ต้องหาในคดีร้ายแรง และกำลังถูกซักฟอก ทุกคนกระเหี้ยนกระหือรืออยากเห็นผมโดนแขวนคอ การตายของผมคงทำให้พวกเขาสะใจ

“ครูใหญ่ไปเอาเรื่องพวกนี้มาจากไหนครับ”

ผมไม่ตอบในทันที แต่เตะถ่วงเวลาออกไปก่อนด้วยการย้อนถาม อย่างน้อยการรู้แหล่งที่มาของข้อมูลจะช่วยให้ผมตัดสินใจได้ว่าควรจะพูดความจริง หรือเลี่ยงที่จะไม่พูดถึงมัน

“เอาเป็นว่าคนที่บอกเรื่องนี้กับผม เชื่อถือได้แล้วกัน เขาติดตามคุณสองคนมาระยะหนึ่งแล้ว จนเชื่อได้ว่าคุณสองคนอยู่กันแบบผัวเมียจริงๆ ไม่ใช่เป็นการปรักปรำแต่อย่างใด”

“พอจะบอกชื่ออีกาคาบข่าวตัวนี้ได้ไหมครับ จะได้รู้ว่าเขาโกหกหรือไม่”

ลองหยั่งเชิงถามทั้งๆที่รู้ว่าครูใหญ่ไม่มีทางบอกให้ผมรู้หรอกว่าเป็นใคร ผมแค่อาศัยการคาดเดาเท่านั้นว่าจะมีใครที่สนใจเรื่องของผมจนถึงขั้นตามสอดแนมและเอาข้อมูลที่ได้มาเป็นเครื่องมือเล่นงาน เพียงแต่ผมยังไม่มั่นใจ ปฏิกิริยาของครูใหญ่จะช่วยให้ผมสรุปหาไอ้โม่งคนนั้นได้

“อย่ารู้เลย เอาเป็นว่าผมเชื่อถือเขาแล้วกัน คุณตอบมาแค่ว่า ใช่ หรือไม่ใช่เท่านั้นพอ”

“ถ้างั้นผมขออนุญาตไม่ตอบคำถามนี้นะครับ เพราะผมไม่รู้ที่ไปที่มา บางทีอาจจะกุเรื่องขึ้นมาก็ได้ ”

ในเมื่อไม่บอก ผมก็เล่นแง่กับครูใหญ่บ้าง เพราะผมไม่แน่ใจว่านี่เป็นกลลวงหรือเปล่า การโดนหลอกให้พูดความจริงให้ทุกคนฟัง โดยที่พวกเขาไม่มีหลักฐานมาปรักปรำ มีแต่การคาดเดา แล้วเอามาอำให้ผมพูด ผมคงแย่ถ้าเผลอติดกับ และเปิดเผยทุกอย่างให้ทุกคนรู้ด้วยตนเอง

“แล้วถ้าผมมีหลักฐานเป็นภาพด้วยล่ะ”

พูดจบ ครูใหญ่ก็โยนซองสีน้ำตาลปึกหนึ่งมากลางโต๊ะ ครูฝ่ายปกครองคนหนึ่ง หยิบซองมาเปิดและหยิบสิ่งที่อยู่ข้างในขึ้นมาแจกจ่ายกันดู พลางหันหน้ามามองผม แล้วมองรูปสลับกันไป แค่เห็นแวบๆก็รู้แล้วว่าเป็นรูปผมกับควิลล์ ในอิริยาบถต่างๆ ในหลายสถานที่ รวมถึงหน้าบ้านผมเอง คนถ่ายตามเก็บภาพเราได้เป็นอัลบั้ม โดยที่เราสองคนไม่รู้มาก่อนเลยว่าถูกติดตาม
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 02-08-2007 11:57:55
เพื่ออะไรเนี่ย  :a6: :a6: :a6:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 02-08-2007 12:55:09
กัดไม่ปล่อยจิงๆ

เลววววววววววววววววว

 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 02-08-2007 13:30:03
ฆ่ามันๆ
 o18
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 02-08-2007 21:41:16
กัดไม่ปล่อย  :m21:  :m21:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 02-08-2007 21:53:43


อะไรว้า  :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 04-08-2007 07:43:52
ค่ำแล้ว ผมเดินอย่างละห้อยละเหี่ยกลับบ้าน หลังการประชุมสิ้นสุด ผมก็แทบไม่มีแรงเดิน สองชั่วโมงที่ถูกซักฟอกราวกับผมไปปล้นฆ่าใครเขามา มันได้กลืนกินพลังกายและพลังใจผมไปเสียสิ้น แต่ข้อสรุปของมันทำให้ผมมีสภาพไม่ต่างกับคนไร้จิตวิญญาณ

ควิลล์ไม่ได้รอรับหน้าผมอยู่ที่บ้านเหมือนเคย ทิ้งไว้แต่อาหารที่อยู่ในตู้เย็นรอผมเอามาอุ่นกิน วันนี้เขาขออนุญาตไปนอนค้างบ้านแม่ ควิลล์มีบ้านอยู่ในกรุงเทพหลังหนึ่ง เป็นบ้านที่เขาอยู่กับครอบครัว

โดยปกติพ่อแม่ควิลล์จะอยู่ที่เชียงใหม่ ทำสวนผลไม้ และมีกิจการส่งออกพืชผลอยู่ที่นั่น แต่ซื้อบ้านอยู่อาศัยที่กรุงเทพเพื่อให้ลูกชายและลูกบุญธรรมคือควิลล์และกวีได้อาศัยพักเพื่อเรียนหนังสืออยู่ที่นี่ โดยทิ้งคนทำงานบ้านไว้ให้ด้วยหนึ่งคน ซึ่งพ่อแม่ของควิลล์จะลงมากรุงเทพเพื่อเยี่ยมเยียนลูกสองสามเดือนครั้ง แต่หลังจากที่ควิลล์แต่งงานกับผมแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกัน บ้านนั้นก็จะเหลือแค่กวีอยู่คนเดียวกับคนงานที่จ้างมา

สองสามอาทิตย์นี้พ่อแม่ของควิลล์มาติดต่อเรื่องธุรกิจผลไม้ แล้วเลยแวะเวียนมาเยี่ยมบ้านตัวเองด้วย ผมพาเขากลับไปบ้านเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ควิลล์คงคิดถึงพ่อแม่มาก เลยขอไปนอนกับพวกท่านอีก โดยจะไปเรียนจากที่บ้านนั้นเลย

แม้จะรู้สึกเหงา แต่ก็ดีสำหรับผม มันเป็นโอกาสที่ดี ที่ควิลล์ไปอยู่บ้านพ่อแม่ การตัดสินใจของผมจะได้ไม่ลำบาก ผมต้องการเวลาที่จะอยู่กับตัวเอง คิดทบทวนสิ่งที่กำลังคิดจะทำ ผมอยากให้เรื่องทุกอย่างมันจบลงด้วยดี และเป็นประโยชน์ต่อตัวควิลล์มากที่สุด

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมกำลังจะทิ้งเขา คำคำนี้บาดใจผมยิ่งนัก ผมไม่อยากจะทำ แต่ความจำเป็นมันบีบบังคับ ผมไม่อยากจะให้เขาต้องเสียอนาคต อีกเทอมเดียว ควิลล์ก็จะจบแล้ว และมันจะเป็นการดีสำหรับเขาที่ไม่ต้องพัวพันกับเรื่องมัวหมอง

นึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวัน ผมถูกบีบบังคับให้ต้องเลือก ว่าจะลาออกเอง หรือจะโดนไล่ออกทั้งผมและควิลล์ ครูใหญ่เล่นงานผมจนได้ เขาใช้รูปถ่ายที่ได้มาเป็นหลักฐานในการปรักปรำผมว่ากระทำผิดศีลธรรมจรรยาของคนที่เป็นครู โดยอ้างว่าการมีความสัมพันธ์กับลูกศิษย์ของตัวเองเป็นเรื่องที่นำความเสื่อมเสียมาสู่วิชาชีพนี้ และยังอาจจะก่อให้เกิดความลำเอียง และเข้าข้างคนของตัวเองโดยไม่ถูกต้อง

อีกอย่างผมเป็นครูบาอาจารย์ เป็นต้นแบบ ควรจะทำตัวให้นักเรียนเอาเยี่ยงอย่างในทางที่ดี ไม่ใช่ให้ทำตามอย่างในเรื่องที่มันผิดขนบธรรมเนียมประเพณี การอยู่กินฉันท์สามีภรรยากับนักเรียนที่ยังอยู่ในวัยเรียนเป็นเรื่องที่ไม่สมควรทำ และสารพัดข้อกล่าวหาที่จะยกมาอ้างให้ผมยอมรับว่าตัวเองผิด
โดนกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรมแบบนี้จากครูใหญ่และพรรคพวก ถึงแม้ว่าผมจะแก้ต่างแค่คนเดียว แต่ผมก็พยายามปกป้องเกียรติตัวเองและควิลล์สุดที่รัก

ผมตั้งคำถามเอากับครูใหญ่และครูทุกคนในห้องนั้นว่าผมทำผิดอะไร ถ้าหากผมกับควิลล์จะอยู่กินกันฉันท์สามีภรรยา เราแต่งงานกันแล้ว แต่เราก็ไม่เคยทำเรื่องเสียหายภายในโรงเรียน ไม่เคยมีเรื่องหึงหวงชู้สาว และไม่เคยกระทำอนาจารกันที่นี่

ผมไม่ได้ใช้กำลังบีบบังคับ หรือล่อลวงเขาให้มาอยู่กับผม ไม่ได้ใช้อำนาจหน้าที่ในทางมิชอบ ไม่ได้ลำเอียงเข้าข้าง
ควิลล์ ผมยังคงปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับที่ทำต่อนักเรียนคนอื่นๆ ควิลล์ต้องเรียนหนักและสอบเพื่อให้ผ่านในวิชาของผม และไม่มีสักครั้งที่ข้อสอบจะรั่วไหลให้เขาได้รู้ก่อนคนอื่นเพื่อทำข้อสอบให้ผ่าน

ควิลล์มาอยู่ด้วยความสมัครใจ โดยที่พ่อแม่เขามอบความไว้วางใจให้ผมดูแล ผมตั้งคำถามให้พวกเขาต้องตอบว่าความรักของผมกับควิลล์มันผิดตรงไหน มีข้อห้ามหรือไม่ในกฏข้อบังคับของโรงเรียน ช่วยชี้แจงให้ความกระจ่างกับผมด้วย

ทำไมเราจึงจะรักกันไม่ได้ เรื่องความรักมันไม่มีพรหมแดน ไม่ว่าผมกับเขาจะอยู่ในฐานะใดก็ตาม ไม่มีการแบ่งชนชั้น ไม่มีการกีดกั้นทางศาสนา ไม่มีเรื่องอายุ หรือฐานันดรเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นครูบาอาจารย์ หรือลูกศิษย์ ก็ไม่ผิดที่คิดรักกัน เพราะเรื่องแบบนี้ไม่ใช่มีผมกับควิลล์เป็นกรณีแรก เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดมาในอดีต และปัจจุบันก็ยังมีอยู่

ประเทศนี้เป็นประเทศเสรี ทุกคนอยู่ภายใต้กฏหมายและรัฐธรรมนูญเดียวกัน ในเมื่อประเทศนี้เคารพในความเท่าเทียมกัน ให้ความสำคัญกับสิทธิมนุษยชน แต่ทำไมผมจึงต้องถูกไล่ออก เพียงเพราะผมอยู่กินกับนักเรียนของตัวเองด้วย หรือว่าเพราะผมสองคนเป็นเกย์เลยอยู่ด้วยกันไม่ได้ มีกฎข้อไหนบ้างไหมที่ห้ามไม่ให้ครูผู้ชายยุ่งเกี่ยวกับนักเรียนชายของตัวเอง

แต่ถึงแม้ผมจะยกข้ออ้างเรื่องความมีสิทธิที่จะใช้ชีวิตอย่างที่ต้องการ รวมถึงความเชื่อมั่นว่าผมไม่ได้ทำอะไรที่เสื่อมเสียต่อชื่อเสียงของความเป็นครูบาอาจารย์มาโต้แย้งกับครูใหญ่กับพรรคพวก แต่แล้วน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ผมถูกมติในที่ประชุมเป็นเอกฉันท์ให้ผมพิจารณาตัวเองด้วยการลาออก เพราะประพฤติปฏิบัติตัวไม่เหมาะสม ซึ่งผมไม่ยอมรับในข้อกล่าวหา และไม่ยอมลาออก

เมื่อผมหักล้างในประเด็นต่างๆ จนครูใหญ่ไม่สามารถเอาผิดผมได้ และครูใหญ่ก็ไม่สามารถุหาหลักฐานว่ามีกฎข้อห้ามเรื่องเหล่านี้ในข้อปฏิบัติของโรงเรียนมาแสดงให้ผมดู ครูใหญ่ก็อ้างไปถึงเรื่องการทำสัญญาว่าจ้างงานของผม โชคร้ายที่สัญญานั้นมันมีข้อผูกมัดว่า ผมจะได้สอนในโรงเรียนแห่งนี้ในฐานะครูสอนพิเศษ โดยจะมีระยะเวลาทดลองงาน 4 เดือน หากการสอนเป็นที่น่าพอใจ ผมจะได้รับการบรรจุเป็นครูสอนประจำ ซึ่งขณะนี้ยังอยู่ในเงื่อนไขดังกล่าว

เนื่องจากทางโรงเรียนไม่พอใจผม จึงไม่ต้องการจ้างต่อ และเดือนนี้เป็นเดือนสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่ที่นี่ ซึ่งเมื่อนับเวลาจริงๆก็เหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น หากผมยอมลาออก ทางโรงเรียนจะยอมจ่ายค่าชดเชยให้ 3 เดือน แต่ถ้าผมไม่ยอม ถึงอย่างไร ผมก็ต้องถูกเลิกจ้างอยู่ดี

นี่มันเป็นการกลั่นแกล้งกันชัดๆ ครูใหญ่กับพวกมีสิทธิ์อะไรมาทำกับผมเช่นนี้ ที่ผ่านมาผมไม่ได้เข้าข้างตัวเอง ผมคิดว่าผมสอนดีและมีนักเรียนให้ความสนใจมากพอสมควร แต่ผมกลับถูกประเมินให้ไม่ผ่านทดลองงาน เพียงเพราะผมไปทำตัวขัดแย้งกับครูใหญ่และลูกงั้นหรือ

ไม่มีใครให้ความเป็นธรรมกับผม ทุกคนเชื่อในข้อมูลที่ครูใหญ่ยกมาอ้าง บวกกับความเป็นคนหัวเก่า ที่มองว่าครูกับนักเรียนมีอะไรกันเป็นเรื่องเสียหาย พวกเขาจึงลงมติว่าผมไม่สมควรจะอยู่ที่นี่

ยิ่งรู้ว่าผมเป็นเกย์ อยู่กินกับนักเรียนของตัวเองที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน มันทำให้ผมกลายเป็นตัวประหลาดในสายตาของพวกเขา ทุกคนมองผมด้วยแววตาหยามเหยียดไม่นับพวก ผมไม่ใช่คนปกติในสายตาของพวกเขา แต่เป็นพวกวิปริตผิดศีลธรรม

ผมรู้สึกหน้าชาเมื่อเห็นแววตาและท่าทางของคนเหล่านั้น หลายคนผมเคยยกมือไหว้ตามธรรมเนียมไทย ด้วยเห็นว่าเขาอาวุโสกว่า และเมตตาฝรั่งอย่างผม แต่วันนี้ เขามองผมด้วยสายตาชิงชังรังเกียจ คนเป็นเกย์ที่นอนกับลูกศิษย์ตัวเอง มันคงระยำในความคิดของพวกเขาสินะ

ยิ่งผมพยายามสู้ต่อ ผมก็พบว่าเสียงร้องทวงถามความยุติธรรมของผมมันล่องลอยผ่านไปในสายลมโดยไม่มีใครใส่ใจจะรับรู้หรือได้ยิน แถมซ้ำผมยังโดนบีบบังคับโดยการยกเอาควิลล์มาเป็นข้อต่อรอง ครูใหญ่ขอคุยส่วนตัวกับผมบอกว่าควิลล์มีความผิดหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการวางตัวไม่เหมาะสม ริรักในวัยเรียน มีเพศสัมพันธ์กับครู และการก่อเรื่องทะเลาะวิวาท ความผิดพวกนี้อาจถึงขั้นต้องถูกไล่ออกจากโรงเรียนหมดอนาคตตามผมไป

หากผมห่วงใยในตัวคนรักของผมจริงๆ ผมต้องเสียสละยอมลาออก โดยครูใหญ่สัญญาว่าจะไม่แตะต้องควิลล์ และจะคอยดูแลควบคุมไม่ให้ลูกชายมาก่อกวนอีก ควิลล์จะได้เรียนอยู่ที่นี่จนจบ ทุกคนจะพากันลืมเรื่องที่ควิลล์แต่งงาน และมีความสัมพันธ์กับครูในโรงเรียน จะไม่มีใครล้อเลียนหรือเปิดโปงเขาในเรื่องนี้ แล้วครูใหญ่ก็จะไม่เอาเรื่องที่ผมต่อยลูกชายของเขาหน้าตาแหกอีกด้วย ทุกอย่างจะกลับไปสู่ภาวะปกติ เพียงแค่ผมยินยอมลาออกจากที่นี่เท่านั้นเอง

ครูใหญ่แบไต๋ออกมาถึงเพียงนี้ ผมก็รู้แล้วว่ามันเป็นการทำไปเพื่อแก้แค้นผม ในเมื่อผมบังอาจไปทำร้ายลูกชายของเขา พ่อแม่ก็ย่อมอยากเอาคืนเป็นธรรมดา เมื่อเล่นงานผมทางกฎหมายไม่ได้ ก็เอาเรื่องในหน้าที่การงาน ทั้งๆที่รู้ว่าโดนกลั่นแกล้งโดยไม่ได้รับความยุติธรรม แต่เมื่อแลกกับอนาคตของควิลล์แล้ว ผมก็ยินดีที่จะล่าถอย

ข้อตกลงระหว่างผมกับครูใหญ่จึงเกิดขึ้น ผมลาออก โดยครูใหญ่จะให้ค่าชดเชยล่วงหน้า 3 เดือน และครูใหญ่ให้สัญญาว่า จะไม่มีใครแตะต้องเจ้าตัวแสบของผมจนกว่าจะเรียนจบ และรูปและฟิล์มทั้งหมดจะถูกทำลายไม่ให้ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการทำลายควิลล์ในครั้งหน้า เมื่อรับปากเป็นมั่นเหมาะแล้ว เขาก็ขอให้ผมลาออกภายในสิ้นเดือนนี้เลย

มันเป็นเรื่องที่โง่เง่าสิ้นดี ผมตกลงกับครูใหญ่ไปแล้ว เรื่องลาออกจากโรงเรียน ในขณะเดียวกันผมก็เกิดความคิดที่จะออกไปจากชีวิตของควิลล์ ผมกลัวว่าเขาจะได้รับความมัวหมอง หากว่าผมยังอยู่กับเขาต่อไป แล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะหาคำพูดใดมาอธิบายถึงเหตุผลที่ผมลาออกจากโรงเรียน ถ้าผมไม่อยู่สักคน ทุกอย่างน่าจะดีขึ้น

เมื่อตัดสินใจแล้ว ผมก็ลงมือจัดการทุกอย่าง ผมเขียนยกบ้านหลังนี้ให้กับควิลล์เป็นของขวัญวันแต่งงาน เงินชดเชย 3 เดือน ผมให้ทางครูใหญ่โอนเงินเข้าบัญชีของควิลล์เพื่อเป็นทุนการศึกษาให้เขา ผมรู้ว่าควิลล์เป็นลูกคนมีเงิน เงินแค่นี้เล็กน้อยสำหรับพวกเขา แต่ผมต้องการให้เพื่อตอบแทนช่วงเวลาดีๆที่เราได้อยู่ร่วมกัน และนี่เป็นเงินก้อนสุดท้ายที่สามีจะให้ภรรยา

ผมตั้งใจไว้ว่าจะออกเที่ยวในเมืองไทยสักพัก แล้วค่อยกลับบ้านเมืองของผม จะคอยอยู่ที่โน่นจนกว่าควิลล์จะเรียนจบมหาวิทยาลัย ผมถึงจะกลับมา ถึงเวลานั้นควิลล์ก็จะบรรลุนิติภาวะสามารถที่จะเลือกใช้ชีวิตของตัวเองได้ โดยไม่ต้องถูกบังคับฝืนใจ ถ้าเขาเลือกผม และรอคอยให้ผมมาหา เราก็จะได้ครองรักอยู่ด้วยกัน โดยไม่มีใครขัดขวาง แต่ถ้าเขามีคนอื่น ผมก็ยังอยากกลับมาดูให้รู้แน่ ว่าคนๆนั้นสามารถดูแลเจ้าตัวแสบได้ดีกว่าผมหรือไม่

ข้าวของส่วนตัวของผมถูกจัดเก็บลงกระเป๋า ผมนำติดตัวไปเท่าที่จะใช้ ที่เหลือผมทิ้งไว้ให้เป็นสมบัติของควิลล์จนหมด ควิลล์ไม่อยู่แบบนี้ ผมก็สามารถจัดของได้รวดเร็ว โดยไม่ต้องมานั่งตอบคำถามของเขาว่าผมจะไปไหน ผมมองไปรอบๆบ้านอย่างอาลัยอาวรณ์ กลิ่นไอของควิลล์กระจายอยู่ทุกๆที่ มองไปทางไหนก็เหมือนจะเห็นเจ้าตัวแสบอยู่รอบๆ ผมคงคิดถึงเขามากแน่ๆ ยิ่งจากกันทั้งที่ยังรัก ผมยิ่งทำใจได้ยาก

วันแรกของการไปนอนที่บ้านพ่อแม่ ควิลล์โทรมาหาผมกำชับให้ผมทานอาหารที่เขาทำไว้ให้ และดูแลบ้านให้ดี เขาไปอยู่กับพ่อแม่แค่สองอาทิตย์เดี๋ยวก็กลับ แต่ถึงอย่างไรเราสองคนก็ได้เจอกันที่โรงเรียนอยู่แล้ว เขากำชับให้ผมไปสอนทุกวัน อย่าเบี้ยว เขาจะมาโรงเรียนทุกวันและไม่โดดวิชาของผม จะได้คอยจับผิดว่าผมเกเรไม่ไปสอนหรือเปล่า

ได้ยินเสียงข่มขู่ของเขา ผมก็อดหัวเราะไม่ได้ นึกจินตนาการตามไปว่าควิลล์คงคิดถึงผมเหมือนกันถึงได้บังคับให้ผมไปสอนทุกวัน เพราะนั่นเป็นทางเดียวที่จะได้เจอกัน เจ้าตัวแสบรักพ่อแม่ของเขามาก และเขาก็รักผมด้วย

เราเจอกันที่โรงเรียนทุกวัน ควิลล์ไม่โดดเรียนวิชาผม เขาตั้งใจเรียนตามที่เขาได้ลั่นวาจาไว้ ตอนเดินสวนกันในโรงเรียน ผมอยากจะดึงควิลล์มากอดสั่งลา แต่ผมก็ทำไม่ได้ ด้วยเกรงว่ามันจะก่อให้เกิดความเสื่อมเสียชื่อเสียง จึงทำได้แต่เพียงส่งสายตาบอกรักและบอกลามายังควิลล์ ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ถึงเรื่องการตัดสินใจของผม

ชีวิตช่วงนี้ไม่มีมารผจญตามที่ครูใหญ่ให้คำมั่นสัญญา นายไตรกับพวกทำตัวดีขึ้น เหมือนถูกควบคุมไม่ให้ประพฤติตัวเลวๆ โดยเฉพาะกับควิลล์ พวกเขาไม่มากรายใกล้ด้วยซ้ำ ทำให้ชีวิตของเจ้าตัวแสบมีความสุขมากขึ้น ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นอย่างร่าเริงสมวัย ในเมื่อครูใหญ่ทำตามคำพูด ผมก็ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: katesnk ที่ 04-08-2007 09:33:29
 :m1: ขอบคุณน้องมารน้อยค่ะ อิอิอิ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 04-08-2007 09:52:28
เหอ อาจารย์กับลูกศิษย์ ไม่ผิด แต่ไม่ถูก  :m17:  :m17:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 04-08-2007 10:25:37
เศร้าอ่าา  :m17:
จะไปจริงๆ เหรอ  :o11: :o11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 04-08-2007 15:05:41
ขอแค่เพียงคำๆ เดียวจากควิลล์ "อย่าไป"
 :m15:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 05-08-2007 22:06:48
 :angry2: :angry2:

พวกเลวๆๆแบบนี้นี่..

ในชวิตจริงก็มีเยอะนะครับ

สงสารทั้ง 2 คนครับ.....


รอตอนต่อปายครับ



[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 05-08-2007 23:54:20
เศร้า สงสารทั้งคู่จัง  :m17:  :m17:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 06-08-2007 11:09:24
ไม่ไปได้มั๊ยอ่า  :o11: :o11:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 06-08-2007 11:43:34
ผมเชื่อน่ะปัญหาทุกปัญหามีทางออก ขึ้นอยู่กับตัวเราเองว่าจะเลือกใช้ทางไหนในการแก้ปัญหา
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 06-08-2007 12:41:51
:m1: ขอบคุณน้องมารน้อยค่ะ อิอิอิ


ขอบคุณพี่เคทด้วยนะคะ   o15 


///////////////////////////////////////////////////

“ควิลล์ เธอเป็นอย่างไรบ้าง”

วันสุดท้ายที่ผมต้องจากควิลล์ไป ผมโทรไปหาเขาเพื่ออำลา พอได้ยินเสียงก็พูดไม่ออก ได้แต่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ เจ้าตัวแสบตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง และแอบจิกกัดผมเล็กๆ

“สบายดี อยู่ที่นี่เป็นคุณหนูเหมือนเดิม แต่ต้องคอยรับใช้ใคร”

“อยู่กับฉันลำบากมากนักเหรอ”

น้ำเสียงที่พูดออกไปเบาหวิว เจือไปด้วยความน้อยใจ

“เป็นอะไรไปอีกตาเฒ่า งอนอะไรขึ้นมาอีกล่ะ เดี๋ยวนี้ล้อเล่นนิดหน่อยไม่ได้เลยนะ หรือว่าเข้าสู่วัยทองแล้ว ขี้น้อยใจ ใครแตะต้องไม่ได้”

“เปล่าหรอก แค่รู้สึกว่าตัวเองไร้น้ำยาทำให้เมียมีความสุขไม่ได้ ถ้าเธออยู่กับคนอื่น คงมีความสุขมากกว่าอยู่กับฉัน”

“หยุดพูดแบบนี้ไปเลยนะ ปากไม่ดีอีกแล้ว ฉันพูดแบบนั้นที่ไหนว่าอยู่กับคนอื่นดีกว่าอยู่กับนาย อย่ามาดูถูกน้ำใจกัน ถ้าขืนพูดแบบนี้อีก ฉันจะวางหูแล้วนะ”

เจ้าตัวแสบพูดอย่างงอนๆ

“อย่าเพิ่งวางนะ ฉันขอโทษที่พูดแล้วทำให้เธอไม่สบายใจ ฉันรู้สึกแบบไหน ก็พูดออกไปแบบนั้นแหละ อย่าโกรธนะ ฉันอยากให้เรามีความทรงจำที่ดีต่อกัน ไม่อยากให้เราเข้าใจผิดกันบ่อยๆ”

“ก็ถ้านายยังขยันพูดจาทำนองนี้ เราคงได้มีเรื่องกันตลอดแน่”

ควิลล์ยังไม่หายงอน ผมต้องรับปากกับเขาว่าจะไม่พูดแบบนี้อีก ที่จริงผมอาจจะไม่ได้พูดจาหยอกเล้ายั่วเย้าเขาอีกต่อไปก็ได้

“ฉันอาจจะไม่อยู่บ้านสักระยะหนึ่งนะ กลับมาถ้าไม่เจอฉัน อย่าตกใจนะ”

“จะไปไหน”

น้ำเสียงของควิลล์แสดงให้รู้ว่าเขากำลังหวาดระแวง ผมเกือบสารภาพออกไปแล้วว่าผมกำลังจะไปจากชีวิตเขา แต่ผมก็เปลี่ยนใจกลัวว่าเรื่องมันจะยุ่งกว่าเดิม หากควิลล์ไม่พอใจขึ้นมา เลยโกหกเขา

“ว่าจะหยุดพักไปเที่ยวสักหน่อย”

“ลาพักร้อนไปเหรอ”

“อื้ม มีวันลาพักเหลืออยู่หลายวัน”

“แล้วทำไมถึงไม่ชวนฉันไปด้วย นี่คิดจะไปไหนโดยไม่มีฉันหรือไง”

เจ้าตัวแสบทำเสียงขุ่นอย่างไม่พอใจ

“ก็ไปหลายที่ แล้วก็หลายวันด้วย เธอติดเรียน ฉันไม่อยากชวนโดดน่ะ”

“ก็แล้วทำไมไม่เก็บไว้เที่ยวตอนปิดเทอมล่ะ ฉันจะได้ไปด้วย”

“ที่เที่ยวที่ฉันจะไป เธออาจจะไม่ชอบก็ได้”

แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ แต่ควิลล์ก็ยังไม่พอใจในคำตอบ เขาแหวกลับมาอย่างฉุนเฉียว

“รู้ได้ไง คิดแทนคนอื่นอีกแล้วนะ ถามก่อนสิว่าฉันอยากไปหรือเปล่า ถ้าไม่ชอบ ไม่อยากไป ฉันจะบอกเอง”

“เอ้อ”

ผมติดอ่าง จนคำตอบที่จะพูดให้เขาพอใจ ควิลล์เงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ท่าทางคงจะโกรธผมอยู่ไม่น้อย

“ไม่เป็นไร ถ้าลำบากใจ ไม่อยากให้ฉันไป ก็ไม่ว่ากัน ไม่เซ้าซี้ต่อล่ะ”

“ไม่ใช่แบบนั้น ที่จริงอยากให้ไปนะ แต่เอ้อ กลัวมันลำบาก เธอยิ่งไม่แข็งแรงอยู่”

จะให้พูดได้ไง ว่าผมกำลังจะไปจากเขา ผมพูดไม่ออก แล้วก็ไม่อยากให้เขารู้ด้วย กลัวระเบิดลง บทเจ้าแสบจะอารมณ์ร้อนก็บ้าดีเดือด เดี๋ยวไปโวยวายใส่พวกอาจารย์ขึ้นมา มันจะยิ่งยุ่ง

“หนอยดูถูกกันอีกแล้วนะ ฉันไม่ใช่คนอ่อนแออย่างที่นายคิด ถ้าไม่อยากให้ฉันไป เพราะนายจะหนีไปทำอะไรบางอย่างที่ไม่อยากให้ฉันรู้ ก็ไม่ต้องมาอ้างโน่นอ้างนี่ มันเป็นสิทธิ์ของนาย ที่จะทำอะไรก็ได้ ฉันคงไปบังคับให้นายมาเอาอกเอาใจพาฉันไปโน่นมานี่ไม่ได้หรอก อยากไปไหนก็ไป กลับมาแล้ว ก็โทรมาบอกด้วยแล้วกัน”

เสียงวางหูดังโครมบ่งบอกให้รู้ว่าคนทางปลายสายเดือดดาลแค่ไหน ผมได้แต่ยืนอึ้ง พูดไม่ออก มองโทรศัพท์ในมือ และหมายเลขสุดท้ายที่โทรออกไป ปรารถนาจะโทรไปบอกเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เขาฟัง ว่าทำไมผมถึงทำแบบนี้

แต่แล้วอีกคนที่อยู่ในตัวผมก็บอกว่า ปล่อยให้ควิลล์เข้าใจผิดแบบนี้ไปดีแล้ว หากไปเล่าให้เขาเข้าใจถึงเหตุผล ผมก็อาจจะไม่ได้ไปจากชีวิตของเขา ซึ่งหากผมอยู่ก็จะสร้างปัญหาให้กับควิลล์ เขาอาจจะถูกครูใหญ่ และลูกกลั่นแกล้งเหมือนที่ทำกับผม เด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างเขา ควรจะมีอนาคตที่สดใส และห่างไกลจากเรื่องมัวหมอง เพื่อการก้าวไปข้างหน้าอย่างสง่างาม

ถ้าจะหาคนรับผิดชอบต่อเรื่องนี้ ผมนั่นแหละที่จะต้องได้รับการลงโทษไปเต็มๆ หากผมไม่บังเอิญไปข่มขืนเขา ควิลล์ก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับผม ไม่ต้องถูกรังควาญ ไม่ต้องมีเรื่องให้เสื่อมเสียชื่อเสียง ป่านนี้เขาคงชอบกับกวี เรียนจบคงได้อยู่ด้วยกัน

พ่อแม่ได้หมายหมั้นปั้นมือตั้งแต่แรกแล้วว่าจะให้กวีดูแลควิลล์ ผมเป็นตัวมารที่มาแทรกระหว่างคนทั้งสอง ถ้าหากว่าควิลล์ต้องการกลับไปคบกับกวีต่อ ผมก็ไม่ว่าอะไร ตอนนี้กวีอ่อนแอ แต่วันข้างหน้าอาจจะเข้มแข็งขึ้นและสามารถปกป้องเจ้าตัวแสบได้ดีมากกว่าผมก็ได้ การปล่อยเขาไปจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้

“ครบ 1 อาทิตย์แล้วนะ ทำไมยังไม่กลับมาบ้านอีก เถลไถลไปไหน กลับมาเมื่อไหร่ นายโดนดีแน่”

“เป็นอะไร หรือเปล่า ทำไมไม่ส่งข่าวคราวมาให้รู้บ้าง ยังเที่ยวไม่พอเหรอ งานการไม่สอนหรือไง รับผิดชอบหน่อยสิ เด็กๆรอเรียนอยู่นะ”

“ครูภาษาอังกฤษอยู่ไหน ทำไมไม่มาดูแลนักเรียน ทำไมต้องปล่อยให้ครูคนใหม่มาสอนด้วย เรียนไม่เห็นรู้เรื่องเลย ถ้าตกฉันจะโทษนายนะ”

“ไอ้ฝรั่งบ้า ไปอยู่ไหน ติดต่อกลับมาเดี๋ยวนี้นะ อย่าหายเงียบไปแบบนี้สิโว้ย”

“ไม่ตลกแล้วนะ หายไปเป็นอาทิตย์ ทำไมไม่ติดต่อกลับมาบ้าง”

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงไม่มาสอน และไม่กลับบ้านด้วย ได้รับข้อความแล้ว ติดต่อกลับด่วน”

“ไอ้คนลามก ไอ้คนเห็นซวย ไอ้ฝรั่งบ้ากาม นี่ทิ้งกันแล้วใช่ไหม ฉันทำผิดอะไรถึงได้มาทำแบบนี้กับฉัน มาพูดกันให้รู้เรื่องเลยนะ ไม่ใช่หนีหน้าไปแบบนี้ ”

“ไอ้คนไม่รับผิดชอบ ได้แล้วก็ชิ่งหนี ทำแบบนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนะ ออกมาจากกระดองเต่าที่หดหัวอยู่ในนั้น แล้วมาพูดกันสิ มีอะไรที่ไม่พอใจก็บอกกันได้ ถ้านายยังขืนเงียบ ไม่ตอบกลับมา ฉันจะถือว่าเราไม่รู้จักกันอีกต่อไป”

“รู้นะว่ายังมีชีวิตอยู่ และได้อ่านข้อความที่ฉันส่งไป ถ้านายได้ฟังข้อความนี้ จงรับรู้ไว้ด้วยว่าฉันโกรธมาก แล้วจะไม่มีวันให้อภัยนาย ไอ้คนขี้ขลาดตาขาว ไม่อยากเจอกันอีกใช่ไหม ดี จากนี้ไป เราอย่าเจอกันอีกเลย นายกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันอีกต่อไปแล้ว”

ผมถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้ม ขณะนั่งไล่อ่านข้อความ และฟังเสียงพูด ที่ควิลล์ส่งมาให้ผมทางมือถือ หลังจากที่ผมลาออก ไม่ได้ไปสอนเกือบสองอาทิตย์ ไม่ได้กลับไปบ้าน และไม่ได้โทรติดต่อหาควิลล์และครอบครัวของเขา การหายตัวไปของผมคงทำให้ควิลล์หงุดหงิดไม่น้อย

เจ้าตัวแสบคงไม่รู้เหตุผลที่ผมหนีหน้า เขาเลยพยายามที่จะตามตัวผมให้ได้ แต่ผมก็เมินเฉยไม่ตอบข้อความที่เขาส่งมา รวมถึงไม่ยอมโทรกลับไป เมื่อไม่ได้คำตอบที่ตนเองต้องการ ควิลล์ก็เลยกระหน่ำโทรหาผมเป็นร้อยๆครั้ง ทั้งฝากข้อความมาด้วย เพื่อกระตุ้นให้ผมตอบกลับ เมื่อผมไม่ทำตามที่เขายื่นคำขู่ ควิลล์ก็โกรธจัดและประกาศตัดเป็นตัดตายกับผมทางโทรศัพท์ทันที

ใจผมร่ำๆจะโทรไปหาเขาตั้งแต่ได้เห็นมิสคอลล์ 4-5 ครั้งของควิลล์แล้ว แต่ผมก็ต้องพยายามหักห้ามตัวเองไม่ให้ทำอย่างที่ต้องการ ผมกำลังอยู่ในช่วงของการปฏิบัติภารกิจสามีที่แสนดี ที่จะช่วยผลักดันภรรยาให้ก้าวไปสู่ความสำเร็จ หากผมเห็นแก่ตัวแม้เพียงน้อยนิด สิ่งที่ผมพยายามทำเพื่อเขาทั้งหมดจะพังทลายลงทันที

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 06-08-2007 12:49:41
แบบนี้ดีแล้วจริงๆ เหรอ  :a6: :a6: :a6:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 06-08-2007 13:09:01
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 06-08-2007 15:18:33
เรื่องมันเศร้า
 :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-08-2007 15:27:12
ทำไมต้องทำแบบนี้ ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้วเหรอ  o7  o7
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 06-08-2007 19:42:39
เหอ เหอ ไหน ๆ ก็ตัดสินใจแล้ว ทำให้ตลอดรอดฝั่งน้า  :m14:  :m14:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 06-08-2007 20:52:14

เอางี้จริงเหรอตาเฒ่า...

 :a6: :a6: :a6: :a6:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 07-08-2007 14:57:57
มาให้กำลังใจตาเฒ่ากันต่อนะคะ

////////////////////////////////////////////

ตั้งแต่วันที่ผมหายออกไปจากชีวิตของเขา ไม่มีวันไหนที่ผมจะหลับอย่างสบายใจ ผมกลายเป็นโรคนอนไม่หลับ เพราะผมเอาแต่เฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา อยากรู้ว่าเจ้าตัวแสบของผมเป็นอย่างไร ไปเรียนหรือเปล่า เกเรมีเรื่องกับคนอื่นอีกไหม เขากลับไปอยู่กับนายกวี หรือยังอยู่ที่บ้านของผม ครูคนใหม่ที่มาสอนภาษาอังกฤษแทนเป็นอย่างไร เขาคิดถึงผมบ้างไหม คำถามเหล่านี้วนเวียนอยู่ในห้วงความคิดคำนึง แต่ผมก็ไม่กล้าโทรไปเอาคำตอบ

ขณะที่นั่งกลุ้มอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น ผมทิ้งไว้อยู่นาน ไม่ยอมรับ แต่เสียงก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่องราวกับว่าคนทางปลายสายไม่ยอมแพ้จนกว่าผมจะรับสายเขา ผมมองโทรศัพท์ในมือ ตั้งใจจะกดปิดเครื่อง แต่เมื่อเหลือบเห็นเบอร์ที่โชว์อยู่ ผมก็เปลี่ยนใจ

แม่ของควิลล์โทรมา ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรเข้ามาหาผม ส่วนใหญ่จะโทรเข้าเบอร์บ้าน แต่ในเมื่อผมไม่อยู่ การโทรเข้ามาที่มือถือ จึงเป็นวิธีเดียวที่จะติดต่อผมได้ สงสัยจะมีเรื่องบางอย่างที่อยากพูดกับผม ถ้าเดาไม่ผิดก็อาจจะเป็นเรื่องที่ผมหายตัวไป หรือไม่ก็เรื่องร้ายแรงเกี่ยวกับควิลล์ ผมภาวนาอย่างให้เป็นเรื่องหลัง
“เจฟเหรอลูก ไปอยู่ที่ไหน ทำไมถึงไม่กลับบ้าน น้องเป็นห่วงนะ ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า เจ้าหนูควิลล์ของแม่ ทำอะไรให้ ถึงได้ไม่พอใจหนีน้องไปโดยไม่บอกกล่าว”

แม่ยายของผมเปิดฉากด้วยการยิงคำถามอย่างต่อเนื่อง น้ำเสียงฉุนเฉียว ท่าทางไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ซึ่งผมไม่แปลกใจเลย คนเป็นแม่ย่อมห่วงใยลูกเป็นธรรมดา ใครก็ตามที่ทำให้ลูกตัวเองเสียใจ ก็ต้องไม่ชอบด้วยกันทั้งนั้น

“เปล่าครับแม่ ผมมีปัญหาบางประการที่ต้องจากไป ไม่ใช่เพราะผมรังเกียจเขานะครับ ผมรักควิลล์ รักมากที่สุด และไม่คิดว่าจะรักใครได้เท่านี้แล้ว”

อธิบายให้แม่ควิลล์ฟังด้วยน้ำเสียงร้อนรน ผมไม่ได้ต้องการเรียกร้องความเห็นใจ แต่ผมไม่อยากให้คิดว่าผมรักและไม่สนใจในตัวลูกชายของเธอ ผมมีความจำเป็นต้องทำแบบนั้น แต่ดูเหมือนแม่ของควิลล์จะไม่พอใจในคำตอบที่ผมให้ เธอส่งเสียงดุกลับมา

“รักน้อง แล้วทำไมต้องหนีน้องด้วย น้องเสียใจมากรู้ไหม นี่ก็เกเร ข้าวปลาไม่ยอมกิน โรงเรียนก็ไม่ยอมไป เอาแต่ร้องไห้ เจฟอยากฆ่าลูกชายของแม่หรือไง”

สิ่งที่แม่ยายของผมพูด ทำให้ผมตกใจ เจ้าตัวแสบเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ นี่ผมทำอะไรผิดหรือเปล่านะ แทนที่การตัดสินใจของผม จะก่อให้เกิดเรื่องดีงามขึ้นในชีวิตของควิลล์ แต่กลับให้เขารู้สึกแย่หนักขึ้นไปอีก

“โธ่แม่ครับ ผมไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้เลย ผมหวังดีกับเขานะครับ”

“หวังดียังไง แม่ไม่เข้าใจ การหนีหน้าน้องไป ให้น้องอยู่คนเดียว โดยที่เราไม่บอกกล่าวอะไรให้เขารู้ จะให้เขาเข้าใจว่าไง นอกจากว่าเราได้เขาแล้วตีจาก ทำแบบนี้แม่ไม่พอใจนะ แม่อุตส่าห์ยกควิลล์ให้เจฟดูแลแล้ว ก็หวังว่าจะช่วยปกป้องคุ้มครองน้อง แต่ไม่นึกเลยว่าเจฟจะทอดทิ้งลูกของแม่แบบนี้ แม่ดูคนผิดไปจริงๆ”

น้ำเสียงตัดพ้อต่อว่านั่น ทำให้ผมรู้สึกปวดแปลบที่หัวใจ ทำไมทุกอย่างมันกลับตาลปัตรแบบนี้นะ ผมรู้ว่าการตัดสินใจทำแบบนี้ ย่อมมีคนที่ไม่เห็นด้วย แต่ผมก็คิดว่ามันดีที่สุดแล้วสำหรับเจ้าตัวแสบ แต่แล้วผมก็คิดผิด ควิลล์ไม่พอใจที่ผมทำอย่างนี้ เลยมีปฏิกิริยาต่อต้าน ไม่ยอมไปโรงเรียน ไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น ทำให้คนรอบข้างของเขาไม่สบายใจ

เมื่อไม่อาจจะหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง ผมเลยบอกเหตุผลที่ผมต้องจากควิลล์ไปให้แม่ยายของผมฟังทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่การทะเลาะเบาะแว้งกันของควิลล์กับไตรอันเป็นชนวนให้เกิดปัญหาอื่นๆตามมา จนกระทั่งการถูกตามถ่ายภาพระหว่างผมกับควิลล์เพื่อใช้บีบบังคับให้ผมลาออกจากโรงเรียน และคำมั่นสัญญาของครูใหญ่ เมื่อเล่าจบผมก็กำชับแม่ยายของผมว่าห้ามแพร่งพรายเรื่องนี้ให้ควิลล์ล่วงรู้โดยเด็ดขาด

พอแม่ของเจ้าหนูตัวแสบได้ฟังเท่านั้น ก็เกิดอาการเดือดดาลขึ้นมาทันทีที่ผมใช้วิธีนี้ในการแก้ปัญหา ผมรู้แล้วว่านิสัยขี้โมโหของควิลล์ได้รับการถ่ายทอดมาจากใคร ใจร้อนและไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือเปล่าที่เล่าเรื่องนี้ให้แม่ยายของผมฟัง

“ทำไมเจฟไปยอมเขาง่ายๆแบบนั้นล่ะ เราไม่ผิดไม่ใช่เหรอ ปล่อยให้ไอ้ครูใหญ่มันใช้อำนาจในทางมิชอบบีบบังคับให้เราออกจากงาน ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเสียหาย แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน ทำไมไม่ต่อสู้เพื่อความถูกต้องล่ะ”

น้ำเสียงขึ้งโกรธของแม่ยาย ทำให้ผมนึกหวั่น

“ผมไม่อยากนำความเดือดร้อนมาสู่ควิลล์ครับแม่ อยากให้เขาใช้ชีวิตในอีก 1 เทอมที่เหลือโดยปราศจากเรื่องร้อนใจครับ แล้วครูใหญ่ก็สัญญาว่าจะไม่แตะต้องควิลล์ด้วยครับ”

ตอบแม่ของควิลล์ไปถึงการตัดสินใจของผม เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วคำพูดมากมายก็พรั่งพรูออกมาจากปากผู้เป็นแม่ยาย เธอให้ทัศนคติต่อเรื่องที่เกิดขึ้นจนผมต้องอึ้ง

“แม่ตอบแทนลูกของแม่ได้เลย หนูควิลล์เขาไม่พอใจแน่ ถ้ารู้ว่าเจฟยอมแพ้อะไรง่ายๆแบบนี้ การที่เจฟยอมลาออก เท่ากับว่ายอมรับว่ารักร่วมเพศเป็นสิ่งผิดปกติ การแต่งงานของลูกศิษย์กับคุณครู เป็นสิ่งที่ไม่สมควรทำ และพฤติกรรมนี้ควรจะถูกกำจัดไปจากสังคม ในเมื่อทุกคนมีสิทธิที่จะเลือกทางเดินชีวิตของตนเอง ที่แม้มันจะต่างจากคนอื่นอยู่บ้าง แต่มันก็เป็นทางที่เขาเลือกไว้แล้ว ทุกข์สุขอย่างไรคนที่เลือกเขาก็ต้องเตรียมใจยอมรับแต่แรก ดังนั้นไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์วิพากษ์วิจารณ์ว่าเขาทำถูกหรือทำผิด”

แม่ยายของผมเว้นระยะเพื่อถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะกล่าวต่อ

“คนที่ควรจะแสดงปฏิกิริยาในที่นี้ ควรจะเป็นพ่อแม่ผู้ปกครองของควิลล์มากกว่าคนอื่น แม่ที่มีลูกเป็นเกย์ ย่อมเศร้าเสียใจกว่าคนที่มีลูกเป็นชายจริงหญิงแท้ แต่แม่ยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็นได้ ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไร เขาก็คือลูกของแม่ ความสุขของลูกก็คือความสุขของแม่ แล้วถ้าแม่ยอมรับแล้ว สังคมจะมาวุ่นวายคิดแทนแม่ทำไม”

สิ่งที่แม่ของควิลล์พูดถูกต้องที่สุด คนในครอบครัวใกล้ชิดกับเขาที่สุด ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น นั่นก็เพียงพอต่อการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแล้ว คนรอบข้างจะคิดอย่างไรก็ไม่เห็นจะต้องไปใส่ใจ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้ไปขอข้าวใครกิน แล้วก็ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับใครด้วย

ถึงแม้ว่าการชอบกันเองในระหว่างผู้ชายอาจจะดูเป็นเรื่องแปลกประหลาดในสายตาคนทั่วไป แต่ หากเราสามารถเปลี่ยนทัศนคติ มุมมองของคนเกี่ยวกับเรื่องความรักของคนเพศเดียวกันว่ามันเป็นแค่รสนิยมทางเพศอย่างหนึ่ง เหมือนที่เราเลือกกินอาหารที่เราชอบ ซึ่งหลายคนบนโลกใบนี้ก็ชอบกินอะไรที่ไม่เหมือนกัน

แต่สิ่งที่พวกเขามีเหมือนกันคือความเป็นมนุษย์ที่มีความดีงามในตัวเอง ดังนั้นความชอบที่ไม่เหมือนใคร การคิดและทำต่างจากคนอื่น ก็ไม่ได้เป็นเครื่องบ่งชี้ว่าคนเหล่านั้นเลวเสียเมื่อไหร่ ถ้าทุกคนยอมรับความแตกต่างได้ ก็คงจะเลิกกีดกันแบ่งชั้นกันเสียที

นึกแล้วก็ให้เจ็บใจตัวเองยิ่งนัก แม่ของควิลล์และเจ้าตัวแสบยังคิดในประเด็นนี้ได้ แล้วทำไมผมถึงคิดไม่ออกนะ การจะให้คนอื่นยอมรับในตัวเรามันต้องเริ่มจากการที่ตัวเรายอมรับตัวเองก่อน หากเราคิดว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่ไม่ใช่เรื่องน่าละอาย เราก็ไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนตัว หรือเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวตนของเรา เพียงเพื่อให้สังคมยอมรับ ถ้าเราดูถูกตัวเอง ไม่ยอมรับความจริง จะไปคาดหวังว่าคนอื่นจะเข้าใจเราได้อย่างไร

ผมกับควิลล์ไม่ได้ทำอะไรผิด จุดเริ่มต้นของการคบหากันของเรา อาจจะไม่ถูกทำนองคลองธรรมนัก เพราะมันมาจากการที่ผมไปข่มขืนเขาก่อน แต่เราก็ได้พยายามทำสิ่งที่ถูกต้อง ด้วยการแต่งงานกัน ผมยอมรับเขาในฐานะภรรยา ทำตัวเป็นสามี คอยดูแลปกป้องเขา และผมก็รักเขาด้วย

ถ้าตัดประเด็นที่ว่าเราสองคนเป็นผู้ชายด้วยกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่สังคมส่วนใหญ่ไม่ค่อยยอมรับ การแต่งงานของเราก็น่าจะเป็นตัวบ่งบอกว่าเราพยายามที่จะรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีงามของสังคมเอาไว้

เราสองคนไม่ได้อยู่กันเฉยๆ หรือคิดจะเลิกร้างห่างกันไป ไม่ได้ตบตีทำร้ายคู่ของตัวเองไม่มีการนอกใจหรือเห็นคนอื่นดีกว่าภรรยาของตน ไม่ทำอะไรเสื่อมเสียชื่อเสียง และเราก็สามารถทำความดีและพร้อมจะเป็นกำลังหลักในการจะพัฒนาสังคมและประเทศชาติต่อไป

ผมอยากให้โลกได้รับรู้ว่าผู้ชายสองคนสามารถแต่งงานและอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขได้ เพียงแค่ทุกคนเปิดใจ เปิดหู เปิดตาให้กว้าง ยอมรับในสิ่งที่พวกเราเป็นเท่านั้น

“ไม่รู้นะ ถ้าเจฟคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว และก็จะดึงดันให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป แม่ก็คงจะไม่ห้ามอะไร เพราะนั่นเป็นการตัดสินใจของเจฟซึ่งก็ทำไปเพราะเป็นห่วงลูกชายของแม่ อันนี้แม่ซาบซึ้งใจมาก แต่สิ่งที่อยากจะบอกคือ อย่าไปกังวลกับสังคมให้มากนัก อย่าเต้นไปตามจังหวะที่คนรอบข้ากำหนดให้เราทำเพียงเพราะว่าเขาเห็นว่ามันดี ตัวเราเท่านั้นที่จะบอกได้ว่าสิ่งไหนที่ทำให้เรามีความสุข...”

แม่ยายของผมเริ่มต้นเทศนาสั่งสอนแล้ว พูดออกมายืดยาวทว่ากินใจ เล่นเอาผมอึ้งพูดไม่ออก เถียงไม่ได้ เพราะเห็นด้วยกับสิ่งที่ผู้สูงวัยกว่าพูดทุกอย่าง

“อย่าลดคุณค่าในตัวเอง เพียงเพราะเราไม่เหมือนคนอื่น ทุกคนเป็นคนดีและสามารถมีประโยชน์ต่อทุกที่ที่เขายืนอยู่ ถึงแม้จะแตกต่างจากคนอื่นๆแบบหน้ามือเป็นหลังมือก็ตาม จำไว้นะเจฟ ไม่สำคัญว่าเราจะเป็นใคร หรือชอบแบบไหน แต่สำคัญว่าเรามีความสุขกับมัน และทำให้คนรอบข้างเป็นสุขร่วมกับเราได้ไหม เป็นตัวของตัวเองให้ดีที่สุด และทำให้คนอื่นๆเห็นว่าเราเป็นคนดีที่แตกต่างได้”

ท่านทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะวางหู ฟังแม่ยายพูดจบ ผมก็คอตก คิดหนักว่าจะทำไงกับตัวเองดี จะกลับไปหาควิลล์ แล้วก็ทำทุกอย่างให้เขายกโทษให้ผม หรือว่าจะเดินหน้าไปตามแผนการเดิม คือรอให้ควิลล์เรียนจบแล้วค่อยกลับไปหา อะไรคือคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนี้นะ

อยากไปหาควิลล์ใจจะขาด อยากกอดเขา อยากเห็นหน้าเจ้าตัวแสบ อยากได้ยินเสียง ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง แม่ยายของผมบอกว่าควิลล์ทำตัวเกเรไม่ยอมไปโรงเรียน ไม่ยอมทานข้าวทานปลา เอาแต่นั่งร้องไห้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ เขายิ่งสุขภาพไม่แข็งแรงอยู่ ป่วยไข้ขึ้นมาจะลำบาก แถมซ้ำไม่ไปโรงเรียน อาจจะมีปัญหาตามคนอื่นไม่ทัน หรือคะแนนเก็บไม่พอก็ได้

เฮ้อ เป็นเพราะการตัดสินใจของผมใช่ไหม ที่ทำให้เจ้าตัวแสบเป็นแบบนี้ ผมนี่มันงี่เง่าเสียจริง อายุมากเสียเปล่า แล้วมาจากประเทศที่ศิวิไลซ์กว่า เสรีภาพมีมากกว่า แต่ผมก็ยังทำตัวขี้ขลาดไม่เข้าเรื่อง หากผมจะมีความกล้าซักนิด แล้วต่อสู้เพื่อความถูกต้องให้ถึงที่สุด เราสองคนก็ไม่ต้องมาแยกจากกันแบบนี้

แล้วนี่ไม่รู้ว่าควิลล์จะโมโหผมจนไม่ยอมคุยด้วยหรือเปล่า ข้อความสุดท้ายที่เขาฝากไว้คือการตัดเป็นตัดตายไม่ต้องมาดูใจกัน ผมไม่โกรธเขาแต่มีความเข้าใจในภรรยาผู้อ่อนวัยกว่า คนถูกทอดทิ้งโดยไม่ได้รับการติดต่อมาสองอาทิตย์ย่อมจะหงุดหงิดเป็นธรรมดา ถ้าเขาจะอาละวาดใส่ จะเกลียด มันก็สมควรกับความผิดของผมแล้ว
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 07-08-2007 15:21:07
ลงแค่นี้จริงๆเหรอครับ

แบบว่าค้างอะ

 :m29: :m29: :m29:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 07-08-2007 19:40:21
ค้าง  :a3:  :a3:  :a3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 07-08-2007 22:07:38
ค้างจริงๆ ด้วย
 :m8:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 08-08-2007 01:30:00
คิดผิดคิดใหม่  :m21: :m21: :m21:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-08-2007 06:49:05
โอ่ มันน่าแค้นใจนัก
ไร้หนทางเอาคืน

 :m16: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 08-08-2007 12:46:02
ใกล้จบแล้วค่ะ  เอาใจช่วยตาเฒ่ากันต่อดีกว่าค่ะ

//////////////////////////////////////////////////////////////////

ในที่สุดความคิดถึงก็มีมากกว่าความกลัวว่าควิลล์จะรังเกียจ ผมตัดสินใจโทรไปหาเขา แต่ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเรียกไปอีก 4-5 ครั้ง ก็ยังเหมือนเดิม สายว่าง แต่ไม่มีคนรับสาย ผมพยายามคิดในแง่ดีว่าเขาอาจจะยุ่งอยู่ก็ได้ เลยเปลี่ยนใจจะโทรไปหาเขาอีกครั้งตอนกลางคืน

เวลาที่เหมาะคือหลังสองทุ่ม เพราะควิลล์คงจะทานข้าว และทำธุระส่วนตัวต่างๆเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้คงเตรียมจะเข้านอน เพราะเจ้าตัวแสบจะถูกห้ามไม่ให้นอนดึก เพราะต้องไปโรงเรียน ผมลองเสี่ยงโทรหาเขาอีกครั้ง คราวนี้ ควิลล์ปล่อยให้เรียกประมาณ 20 ครั้งกว่าจะรับ สงสัยยังเคืองผมไม่หาย

“ถ้าคิดจะโทรมาอธิบายเอาป่านนี้ ก็ไม่ต้องโทรมา ฉันไม่อยากรับฟังคำแก้ตัวจากปากนาย ไหนๆจะเลิกกันแล้ว ก็ไปให้พ้นๆหน้า อย่าโทรมารบกวนอีก”

ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากอะไร น้ำเสียงฉุนเฉียวทางปลายสายก็ทักทายผมด้วยการว่ากล่าว และตบท้ายด้วยการไล่ส่งก่อนจะวางหู โดยที่ผมไม่ได้ขอโทษหรือแก้ตัวอะไรเลยสักอย่าง แม้จะเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว ว่าจะเจอเจ้าตัวแสบอาละวาดใส่ ทว่าพอเจอเข้ากับสิ่งที่คาดไว้ล่วงหน้าจริงๆ ผมก็อ้ำอึ้ง พูดไม่ออก ปล่อยให้ควิลล์เปิดฉากโจมตีก่อน แล้วก็หนีไปโดยที่ผมยังไม่ทันเอ่ยคำสวัสดีหรือแม้แต่คำลา เขาคงโกรธผมจริงๆ จนไม่อาจจะให้อภัย

พอตั้งตัวได้ ผมก็กดโทรศัพท์หาเขาอีกครั้งหวังจะแก้ตัวใหม่ พูดคุยกับเขาให้รู้เรื่อง แต่เจ้าตัวแสบปิดมือถือ ไม่ยอมพูดคุยกับผมอีก ลองเสี่ยงโทรเข้าบ้านตัวเองดู อยากรู้ว่าเขาอยู่บ้านของผมหรือเปล่า แต่ไม่มีคนรับสาย เป็นไปได้ว่า
ควิลล์ย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านพ่อแม่ของตัวเองแล้ว

ผมลองโทรไปที่บ้านนั้น แต่ก็ไม่มีใครรับสายอีก หรือว่าควิลล์จะตัดการติดต่อกับผมทั้งหมด และห้ามไม่ให้ใครรับโทรศัพท์ เพราะอาจจะเป็นผมที่โทรมา ถ้าเป็นอย่างที่ผมคิด นั่นหมายความว่า ผมคงหมดหวังในการที่จะพูดคุยกับเขาแล้ว

เจ้าตัวแสบคงโกรธผมมากจริงๆ จะโทษใครก็ไม่ได้นอกจากตัวเองที่ก่อเรื่องขึ้น ผมน่าจะพิจารณาให้รอบคอบกว่านี้ แย่จังที่ผมไม่รู้ใจเมียของตัวเอง ยามที่กำลังมีเรื่องเดือดร้อนแบบนี้ เราควรจะหันหน้าปรึกษากัน แล้วช่วยกันฝ่าฟันมันไปให้ได้ ไม่ใช่ทำอวดเก่ง แก้ปัญหาคนเดียวแบบพวกฮีโร่

คิดว่าตนเองสามารถแก้ปัญหาได้ สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเรื่องมันแย่ลงเกินกว่าจะแก้ไข นอกจากนี้ยังมีผลข้างเคียงที่เราไม่ต้องการ เหมือนผมที่กำลังเผชิญอยู่ ตัดสินใจผิดพลาด ให้โอกาสคนอื่นมาดูถูกตัวเอง แล้วเราก็วิ่งหนีหางจุกตูด นอกจากกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมาไม่ได้ แถมซ้ำเมียยังไม่ปลื้มอีกด้วย

บ่ายวันหนึ่งที่ฟ้าฝนไม่เป็นใจทำให้ผมต้องนั่งจับเจ่าอยู่ในบ้านพัก ไม่สามารถออกไปท่องเที่ยวตามกำหนดการที่วางเอาไว้ เนื่องจากฝนตกหนักราวกับฟ้ารั่วมาตั้งแต่ตอนเช้า และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง คนนำทัวร์จึงบอกให้เรารออยู่ก่อน หากฝนซาแล้วจึงจะพาไปท่องเที่ยวตามที่ต่างๆ

หลังจากตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตของควิลล์เพื่อให้เขาได้เรียนต่อโดยไม่มีปัญหากับพวกครูใหญ่ ผมก็ออกไปเผชิญโลกกว้างในประเทศเล็กๆที่ผมรัก ยังมีแหล่งท่องเที่ยวในประเทศไทยอีกมากมายที่ผมยังไปไม่ทั่ว

ผมอยากเรียนรู้อยากศึกษาวัฒนธรรมและความนึกคิดของคนที่นี่ เพื่อจะได้เข้าอกเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของพวกเขามากขึ้น จะได้สามารถอยู่ร่วมกันกับพวกเขาอย่างมีความสุข และไม่ทำอะไรที่เป็นการทำร้ายจิตใจกันเหมือนที่ผ่านมา

ผมยอมรับว่าเรื่องของควิลล์มีอิทธิพลต่อผมมาก การที่เขาหลบหน้าหลบตาผมไม่ยอมพูดคุยหรือให้โอกาสในการเข้าพบทำให้ผมเสียใจ ผมไม่ได้รับข่าวคราวอะไรจากควิลล์อีกเลย ดูเหมือนพ่อแม่ของควิลล์ก็ร่วมกันปกปิดข่าวเกี่ยวกับลูกชายตัวเองด้วย ผมพยายามติดตามข่าวคราวกับทางโรงเรียน ก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนนัก

เหมือนบรรดาครูจะไม่อยากพูดถึงเรื่องของควิลล์ ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด หรือว่าครูใหญ่จะทำตามที่พูดคือไม่ยุ่งเกี่ยวกับควิลล์ และไม่ให้ข้อมูลอะไรที่จะทำให้เด็กเสียหาย รวมถึงไม่บอกกล่าวเรื่องต่างๆแก่ผมเพราะตกลงกันไว้แล้ว ว่าจะไม่พูดเรื่องเหตุผลของการลาออกของผมให้ควิลล์ทราบ เมื่อไม่รู้อะไรสักอย่าง ผมก็พยายามหาอะไรทำเพื่อที่จะระงับความฟุ้งซ่านของตัวเอง เลยออกเดินทางท่องเที่ยว

และเนื่องจากงบที่มีจำกัด บวกกับความหลงรักประเทศไทย แผ่นดินแม่ของภรรยาสุดที่รักของผม ทำให้ผมวนเวียนท่องเที่ยวอยู่ในนี้ไม่ได้ออกนอกประเทศไปไหน ผมเลือกที่จะท่องเที่ยวแบบโฮมสเตย์ เพื่อให้ได้สัมผัสกับชีวิตของผู้คนจริงๆ ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขา ทานอาหารพื้นบ้าน และร่วมกิจกรรมด้วยกัน แถมยังได้ลงมือทำผลิตภัณฑ์ของท้องถิ่นด้วย มันทำให้ผมรู้สึกสนุก ลืมความเหงา และเลิกคิดถึงควิลล์ไปได้ชั่วขณะ

ทว่าเมื่อต้องมาจับเจ่าอยู่กับตัวเอง ในบ้านอันเงียบเหงา รอเวลาให้ฝนซา ผมก็นึกถึงเจ้าตัวแสบขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เดือนหนึ่งแล้วสินะ ที่เราไม่เจอกัน ควิลล์จะเป็นอย่างไรบ้างไม่รู้ ยังโกรธผมอยู่ หรือว่าอภัยให้ผมแล้ว อยากโทรไปหาแต่ไม่กล้า ทำใจไม่ได้หากเขาจะตวาดผมกลับมาอีก ไม่รู้ว่าผมกลายเป็นคนกลัวเมียไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ขณะที่ผมกำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือของผมก็มีเสียงเตือนขึ้นมา บอกให้รู้ว่ามีคนฝากข้อความมาให้ ผมเปิดอ่าน มันถูกส่งมาจากแม่ยายของผม รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมากะทันหัน ไม่รู้ว่าข่าวสารที่ส่งมาจะดีหรือร้าย แต่ที่แน่ๆคงเกี่ยวกับควิลล์ ผมภาวนาอย่าให้มันเป็นเรื่องไม่ดีเลย

“ใครบางคนที่เราสองคนรักกำลังป่วยหนัก ต้องการกำลังใจ ให้รีบมาโดยด่วนก่อนจะสาย”

ถ้อยคำสั้นๆที่ส่งผ่านเข้ามาทางมือถือ ทำให้ผมร้อนใจ ยกเลิกโปรแกรมทัวร์แล้วรีบร้อนขับรถกลับกรุงเทพทันที ควิลล์ไม่ได้อยู่ที่บ้านผมและบ้านเขา แม่บ้านที่แม่ควิลล์จ้างมาบอกว่าควิลล์ขึ้นไปเชียงใหม่กับแม่หลายวันแล้ว พอผมซักต่อด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับอาการป่วยของควิลล์ก็ไม่ได้รับคำตอบอะไรที่จะทำให้สบายใจได้เลย

“คุณหนูไม่สบาย คุณนายเลยมาเอาตัวไป” เป็นคนตอบสั้นๆง่ายๆ ที่ทำให้ผมหวาดวิตก รีบซื้อตั๋วเครื่องบินขึ้นไป
ตามหาเขาที่เชียงใหม่ในวันนั้นทันที ระหว่างที่อยู่ในเครื่องผมก็ครุ่นคิดเกี่ยวกับเจ้าแสบของผม เขาไม่สบายด้วยโรคอะไรกันนะ ล่าสุดแม่ยายบอกผมว่าควิลล์ไม่ยอมกินข้าวกินปลา เพราะเสียใจกับเรื่องที่ผมหนีหายไป ร่างกายที่อ่อนแอ แถมซ้ำยังถูกทำร้ายจิตใจอย่างแสนสาหัสโดยผมซึ่งเป็นสามี ทำให้เขาต้องล้มป่วยลง หากเขาเป็นอะไรไป ผมจะไม่มีวันยกโทษให้กับตัวเองเลย

โดยไม่ต้องแวะพัก ทันทีที่ถึงสนามบินเชียงใหม่ ผมก็เรียกรถให้ไปส่งที่บ้านแม่ยายทันที โชคดีที่พ่อแม่เขาปลูกบ้านไม่ไกลจากตัวเมืองนัก หาได้ไม่ลำบาก ผมเคยไปมาแล้วครั้งหนึ่ง ยังพอจะจำทางได้ ทำให้ไม่หลง และไม่ต้องถูกหลอก

แม่ของควิลล์ออกมาต้อนรับผม ทันทีที่เห็นหน้าแม่ยายผมก็ตัดพ้อต่อว่า หาว่าผมใจดำที่ทอดทิ้งลูกของท่านไป โดยไม่สนใจใยดี ไม่ติดต่อ ไม่มาหา จนลูกของท่านคิดมาก ล้มป่วยลง บลา บลา บลา .......พอได้ยินว่าเจ้าแสบป่วยผมก็ไม่สนใจคำพูดประโยคอื่นๆอีก แต่สวนโพล่งถามออกไป ว่าควิลล์เป็นอะไรมากไหม ตอนนี้อยู่ไหน ผมอยากเจอ

แม่ยายเห็นสีหน้าปริวิตกของผม ก็เลยหยุดต่อว่า ยืนมองผม จากนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะบอกให้ผมเข้าไปดูเองในห้องนอนของเขา ผมเลยขอตัวแล้วรีบขึ้นไปหาเขาด้วยความรีบร้อน

เมื่อเปิดประตูเข้าไป ผมไม่พบควิลล์ในห้องนอน ห้องน้ำก็ไม่มี ทั้งห้องมีแต่ข้าวของระเกะระกะ รกราวกับมีคนมารื้อห้อง ผิดวิสัยคนที่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยแบบเจ้าตัวแสบ รู้สึกสงสัยอยู่ครามครันว่าภรรยาผมหายไปไหน แม่ยายผมบอกว่าป่วยหนักก็น่าจะนอนอยู่ในห้องมากกว่าที่จะไปอยู่ข้างนอก หรือว่าเขาเปลี่ยนห้องแล้ว ผมรีบลงบันไดไปข้างล่างไปหาแม่เขา

“ควิลล์ไม่อยู่ในห้องครับแม่ ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน”

“ลองไปดูที่สวนหลังบ้านสิ บางทีน้องอาจจะออกไปนั่งเล่นที่ศาลาริมน้ำหลังบ้านก็ได้ น้องชอบไปนั่งที่นั่นด้วย ตอนนี้ฝนตกบ่อยๆ น้ำกำลังขึ้น อันตราย”

ผมไม่รอให้แม่ยายพูดต่อ รีบเผ่นแผล็วไปทันที ได้ยินข่าวบ่อยๆว่าเชียงใหม่น้ำท่วมในช่วงสองสามปีนี้ บ้านของ
ควิลล์ด้านหลังติดแม่น้ำ โชคดีที่ตลิ่งสูง ทำให้น้ำท่วมไม่ถึง แต่หากฝนตกติดต่อกันหลายๆวันก็ไม่แน่ ผมนึกเป็นห่วงเจ้าตัวแสบขึ้นมาทันที เขาไม่สบายแค่ไหนก็ไม่รู้ แถมยังไปนั่งที่ศาลาท่าน้ำอีก หากเวียนหัว มึนงง แล้วตกน้ำตกท่าไป ใครจะเห็น ถ้าป่วยหนักคงจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ทำไมถึงไม่ดูแลตัวเองบ้างเลยนะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 08-08-2007 14:01:17
ค้างอ่า   :o11: :o11:
เอาคืนให้เข็ดนะควิลล์ โทษฐานที่ทิ้งกันไป  :m26: :m26:
 :m14: :m14:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-08-2007 16:51:02
ค้างอย่างแระ รีบมาต่อนะ  :m21:  :m21:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 08-08-2007 17:26:34
ควิลล์อยู่ไหน
 :m15:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 08-08-2007 17:56:01
อันนี้มันค้างอย่างแรงนิ  :a5:

ขออ่านต่อหน่อยดิ จึ๋งเดียวก็ได้ นะ นะ  :impress:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-08-2007 21:27:42
หุหุ เป็นแผนแม่ยายแน่ ๆ  :m14:  :m14:  :m14:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 08-08-2007 21:47:50
ค้างคามากกกกกกกกกกกก  :a6:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: OhhO16 ที่ 09-08-2007 00:09:35
นิยายพี่เคท สนุกทุกเรื่องเลยครับ :m4:


มารอลุ้นต่อครับ เพิ่งอ่านวันนี้  วันเดียวเลย ตาลายเลยครับ
 :m10:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 09-08-2007 15:53:56
ร่างเล็กบอบบางนั่งอยู่ที่ศาลาท่าน้ำจริงๆ เขาหันหน้าออกไปยังแม่น้ำ บรรยากาศรอบข้างเริ่มมืดครึ้ม มีลมพัดแรงจนใบไม้ปลิวว่อน ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เห็นเมฆสีดำเคลื่อนตัวลงต่ำ อีกไม่นานฝนคงตก อันตรายมาก ถ้าควิลล์ยังนั่งอยู่ที่นี่ น้ำอาจจะท่วมศาลา หรือไม่ก็ฝนฟ้าที่ตกหนักอาจจะทำให้เขาเป็นไข้ขึ้นซ้ำเข้าไปอีก

“มาทำไม ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก ในเมื่อทิ้งกันไปแล้ว จะกลับมาหากันทำไม เห็นแล้วปวดใจเปล่าๆ”

เสียงตัดพ้อต่อว่าดังขึ้น จากคนที่นั่งหันหลังให้ ผมรู้สึกประหลาดใจมาก ไม่รู้ว่าควิลล์รู้ได้ยังไงว่าเป็นผม ทั้งๆที่เขาไม่ได้หันมามองเลยแม้แต่น้อย ผมเดินขึ้นไปบนศาลา แต่ทิ้งระยะห่างระหว่างเขากับผมไว้ ยังไม่แน่ใจในอารมณ์ของควิลล์นัก

“แม่บอกว่า เธอไม่สบาย ฉันเลยมาหาเธอที่นี่ เป็นอะไรมากหรือเปล่า”

ถามด้วยความห่วงใย ร่างกายของควิลล์เท่าที่สังเกตดูผอมลงกว่าเดิมมาก หรือว่าเขากำลังป่วยด้วยโรคร้ายแรงจริงๆ

“ถ้าฉันไม่ใกล้ตาย ก็คงไม่มีทางได้เห็นหน้านายสินะ”

ต่อว่าด้วยเสียงขื่นๆ คนพูดยังคงหันหลังให้ผม ไม่ยอมเผชิญหน้า ควิลล์คงโกรธผมเสียแล้ว

“ฉันขอโทษนะ”

ทันทีที่หลุดปากคำว่าขอโทษออกไป ควิลล์ก็ลุกขึ้นยืนทันทีแล้วหันขวับมามองผม ตาจ้องเขม็ง มือกำแน่น

“ขอโทษแล้วมันได้อะไร ไอ้คนขี้ขลาดตาขาว ไอ้คนโกหก ไอ้คนไม่มีหัวใจ ไหนบอกว่ารักฉัน แล้วทำไมถึงได้หนีฉันไปล่ะ ไหนสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน ไหนว่าจะดูแลฉันไปตลอด คำพูดของนายมันก็แค่ลมที่พ่นออกมาจากปาก เชื่อถืออะไรไม่ได้ ไอ้คนลวงโลก”

“ขอโทษนะ ที่ฉันดูแลเธอไม่ได้ ฉันมีความจำเป็นจริงๆ จะด่าว่าฉันก็ยอม ”

“มีความจำเป็นอะไร...บอกมาสิ”

ควิลล์ทำน้ำเสียงเยาะหยัน

“...”

ผมได้แต่อ้ำอึ้งพูดไม่ออก ควิลล์เชิดหน้าขึ้น จากนั้นคำพูดมากมายก็ไหลต่อเนื่องจากปากของเขา มันทำให้ผมรู้ว่าเจ้าตัวแสบคิดอย่างไร เขาก็ไม่ต่างอะไรจากแม่ของเขาเลย ดื้อรั้น และยืนหยัดในสิ่งที่ตัวเองเห็นว่าเป็นเรื่องถูกต้อง และไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ

“ไอ้เรื่องที่ทำเพื่อช่วยให้ฉันได้เรียนต่อที่นั่นโดยไม่ถูกใครกวนเหรอ คิดตื้นจริงๆ ไม่นึกว่าฝรั่งอย่างนายจะมีสมองอยู่แค่นี้ ทำแบบนี้แล้วคิดว่าฉันจะปลื้มหรือไง ฉันไม่ชอบหรอกนะที่นายจะมาปกป้องฉันโดยยอมโดนไล่ออก นายทำแบบนี้เพื่ออะไร อยากให้คนอื่นดูถูกพวกเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหรอ ให้พวกนั้นได้ใจ คิดว่าทำถูกใช่ไหม ที่ขจัดคนที่ไม่ชอบขี้หน้าออกไปจากแวดวงของพวกเขาได้ นายยอมทำตามที่เขาบอกก็เท่ากับสนับสนุนคนพาลให้พวกนั้นมีโอกาสทำชั่วได้ต่อไป เพราะไม่มีใครจัดการ นายยอมเพราะถูกขู่เข็ญเรื่องจะถูกเปิดโปงว่าเรามีอะไรกัน ยอมลาออกเพื่อปิดข่าว เท่ากับนายเองก็เชื่อว่าความรักของเกย์ไม่สมควรที่จะกระทำกันอย่างเปิดเผย ต้องหลบซ่อนแบบนี้ไปตลอด อย่างนั้นเหรอ ปฏิเสธตัวตนของตัวเองเพื่อให้สังคมยอมรับ ทั้งที่กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ฉันโกหกตัวเองไม่ได้หรอก แล้วก็ไม่ชอบลักกินขโมยกินด้วย”

เหมือนควิลล์เองก็รอฟังคำแก้ตัวจากผม เมื่อเห็นว่าผมยังยืนนิ่งอึ้ง ไม่โต้ตอบอะไร ควิลล์ก็ออกอาการฮึดฮัด เขาคงขัดใจที่ผมไม่ยอมบอกให้เขารู้ว่าทำไมผมถึงต้องทำเรื่องแบบนี้

“นายบอกว่ารักฉัน แต่นายไม่ปกป้องฉันแม้แต่น้อย นายมันก็ไอ้พวกขี้ขลาด เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็วิ่งหางจุกตูด ถูกเขาล่อหลอกนิดหน่อย ก็เชื่อหัวปักหัวปำว่าเขาจะรักษาคำมั่น นายไม่เคยคิดถึงฉันเลย อยู่ๆก็หนีหาย แล้วมาอ้างว่าทำไปเพราะอยากให้ฉันเรียนจบ บอกแล้วไงว่าอย่ามาคิดอะไรแทนคนอื่น ถามกันก่อนสิ ว่าฉันคิดและรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่คิดเอง ตัดสินใจเองคนเดียว แล้วอย่างนี้ เราจะเป็นครอบครัวกันไปทำไม นายนี่มันเป็นสามีที่แย่มาก ฉันเกลียดนาย ไม่อยากเห็นหน้านายอีกต่อไปแล้ว ไปให้พ้นเลย จะไปตายที่ไหนก็ไป”

โวยวายอาละวาดใส่ผมจนหนำใจแล้ว ควิลล์ก็เดินสวนออกมา เขาตั้งใจจะหนีผม ทว่ายังไม่ทันที่จะก้าวพ้นศาลา ฝนที่ตั้งเค้ามาเมื่อครู่ก็โปรยปรายลงมา และเริ่มแรงขึ้น ผมรีบเดินตามไปดึงตัวเจ้าแสบให้เข้ามาหลบอยู่ในศาลา ไม่อยากให้เขาตากฝนวิ่งเข้าบ้าน

แต่ควิลล์ดื้อดึง สะบัดหนีจากผม แม้ว่าเขาจะตัวเล็กบางไปมากกว่าเดิม แต่ก็ฤทธิ์มากชะมัด ดิ้นรนเตะถีบผมพัลวัน ท่าทางจะเกลียดและโกรธผมมาก เลยไม่อยากอยู่ใกล้ เราเลยยื้อยุดกันกลางสายฝน เปียกปอนด้วยกันทั้งคู่ ในที่สุดเจ้าตัวแสบก็ดิ้นหลุดจากผมไปได้ เขาวิ่งเข้าบ้านทันที

“โอ๊ย....”

เสียงร้องดังแทรกผ่านเสียงฝนที่ตกราวกับฟ้ารั่ว ผมถลาไปยังจุดที่ควิลล์ล้มลงทันที เจ้าตัวดีวิ่งสะดุดขาตัวเอง ท่าทางเขาอ่อนแรงยืนแทบไม่ไหว แล้วยังจะวิ่งหนีผมอีก

“ดื้อแล้วเป็นไงเนี่ย ไม่เชื่อกันเลย เปียกหมดแล้ว ไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ”

ผมดุเขาแล้วถือวิสาสะอุ้มควิลล์ขึ้นมา เจ้าตัวแสบเตะถีบผมพัลวัน แต่ดูป้อแป้ไร้เรี่ยวแรง ผมเลยสามารถอุ้มเขาเข้าบ้านได้ไม่ยากนัก แม่ยายของผมตกใจที่เห็นเราสองคนเปียกฝนเข้ามา รีบบอกให้พาเจ้าตัวแสบขึ้นห้อง

ผ้าขนหนูผืนใหญ่ถูกนำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวควิลล์ทันที เด็กดื้อ ดิ้นหนี เตะถีบผมเปะปะ มือไม้ไม่มีกำลังวังชา แต่ผมก็สามารถจับเขาถอดเสื้อผ้าที่เปียกๆออก เช็ดตัวให้แห้ง แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เขาได้ จากนั้นก็อุ้มเขานอนลงบนเตียง แล้วส่งต่อให้แม่เขาดูแล ขณะที่ผมขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ตอนที่กลับออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นควิลล์หลับไปแล้ว แม่ยายของผมบอกว่าควิลล์ตัวร้อนมาก ไม่สบายมาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังดื้อชอบหนีออกไปนอกห้อง วันนี้ก็ไปเจอฝนอีก เลยไข้ขึ้น

“รั้นไม่ยอมเปลี่ยนแปลงเลย ชอบทำว่าเก่งนัก ทั้งที่ไม่ค่อยแข็งแรง ควิลล์เป็นแบบนี้ เจฟยังคิดจะทิ้งน้องไปไหนนานๆอีกไหมลูก”

ผู้เป็นแม่ตั้งคำถามเอากับผม

“ไม่แล้วครับแม่ ผมไม่ไปไหนอีกแล้ว ที่ผ่านมาผมทำผิดกับเขา ตอนนี้ผมจะดูแลเขาอย่างดี และทำทุกอย่างให้ควิลล์หายโกรธครับ”

พูดให้คำมั่นกับแม่ยายเพื่อให้ท่านสบายใจ ถึงยังไงผมก็หลีกเลี่ยงความรับผิดชอบไปไม่ได้ ผมเป็นสามีของควิลล์ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะเกลียดชังเหม็นหน้าผมก็ตาม ผมทำพลาด ที่ทอดทิ้งเขาด้วยคิดว่ามันจะช่วยแก้ปัญหาของเราได้ แต่มันกลับไปทำร้ายควิลล์ทางอ้อม เขาป่วยทางใจและส่งผลมาทางกายเพราะผม ดั้งนั้นผมต้องทำให้เขากลับคืนสู่ภาวะปกติให้ได้

“ได้ยินแบบนี้แม่ก็ดีใจ งั้นแม่ฝากลูกชายของแม่ไว้ให้เจฟดูแลตามเดิมนะ ตอนนี้เขากำลังโกรธอยู่ อาจจะงอนแล้วทำตัวเกเรกับเรา ก็ขอให้อดทนเอาไว้ แม่เชื่อว่าลูกสองคนหัวใจตรงกัน ถ้าเจฟพยายามทำให้น้องเห็นว่าเจฟรักเขามากแค่ไหน เจ้าเด็กดื้อของแม่ก็คงจะใจอ่อน แล้วกลับมาทำตัวดีๆกับเจฟเหมือนที่เคยเป็น”

แม่ยายของผมให้กำลังใจ ทำให้ผมรู้สึกโล่งอก ตอนแรกเห็นท่าทางฉุนเฉียวของแม่ควิลล์ ผมก็คิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว คงไม่มีหวังจะกลับมาคืนดีกับควิลล์อีกแล้ว แต่เมื่อแม่ของเขาไฟเขียวให้แบบนี้ ทางก็สะดวกขึ้น เหลือแค่การจัดการให้คนที่นอนป่วยอยู่ยอมคืนดีกับผมเท่านั้น

“ทานข้าวหน่อยนะ หลังจากนั้นค่อยทานยา จะได้หายไวๆ”

ช้อนข้าวต้มถูกยื่นมาถึงปากคนที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียง ควิลล์เม้มปากแน่น มองผมตาขุ่น แต่ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ ยังคงพยายามป้อนข้าวป้อนน้ำเขาต่อไป

“อย่าดื้อสิ ป่วยอยู่แบบนี้ จะมีแรงด่าฉันได้ไงล่ะ ทานเยอะๆ จะได้หาย แล้วค่อยมาด่าต่อ”

หยอกล้อเขาขำๆ หวังคลายความเครียดที่อยู่ในใจเขา

“ถ้าฉันจะด่านะ ต่อให้ป่วยแค่ไหน ฉันก็สามารถด่าได้ แบบนันสต๊อปด้วย แต่นี่ไม่อยากด่า เสียปาก ด่าแล้วก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เหมือนหอกยาวเท่าใบพาย แทงหูควาย ทะลุหูหมา”

แหม เล่นแรงจังเลยนะ ภรรยาผมนี่ แสบแรงไม่ตกเลยจริงๆ ผมไม่โกรธเขาแม้แต่น้อย คนทำผิด ก็ต้องโดนโกรธแบบนี้แหละ แต่ผมอยากให้เข้าใจผมมากกว่า

“งั้นเอาเลย อยากด่าก็เชิญ ฉันไม่ว่า ไม่โต้ตอบด้วย ฉันทำผิดต่อเธอจริงๆ ที่ทิ้งเธอไป ฉันมันโง่ คิดว่าถ้าทำแบบนี้แล้วมันจะทำให้เธอมีความสุข ฉันแค่ไม่อยากให้เธอมีปัญหากับทางโรงเรียน ไม่อยากให้ใครไปรบกวนทำให้เธอเรียนไม่ได้ เธอยังมีอนาคตอีกยาวไกล ส่วนฉันน่ะ ถึงไม่สอนที่นั่น ฉันก็ยังไปสอนที่อื่นๆได้ ขอแค่เธอมีความสุข ฉันก็พอใจแล้ว”
“ควิลล์ ฉันรู้ว่าเธอไม่พอใจมากที่ฉันทิ้งไปโดยไม่บอกลาสักคำ แล้วฉันก็ไม่อยากแก้ตัวด้วย เพราะ ตอนนี้พูดอะไรออกไป เธอก็คงไม่ฟังฉัน แต่ขอให้รู้ไว้นะควิลล์ ฉันรักเธอ ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมีความสุข คนเรามันมีวิธีคิดไม่เหมือนกัน ฉันคิดว่าวิธีนี้คงช่วยได้ แต่เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ ฉันก็รู้ว่าฉันคิดผิดไปจริงๆ ขอโทษด้วยนะ”

ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมพูดออกไปจะทำให้ควิลล์เข้าใจหรือเปล่า แต่ถ้าไม่พูดผมคงอึดอัดใจตายแน่ ควิลล์หันหน้ามาหาผม น้ำตาคลอเบ้า คิ้วขมวดหัวกัน ปากเม้มแน่นเหมือนคนที่พยายามกลั้นสะอื้น เห็นเขาเป็นแบบนี้แล้ว ผมก็อดสะเทือนใจไม่ได้ ต้องวางข้าวที่ถือในมือลง แล้วดึงเขาเข้ามากอด

“อย่าร้องไห้นะคนดี ฉันผิดจริงๆ ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว จะไม่ทิ้งเธอไปไหน ฉันสัญญา ถ้าเธอให้โอกาสฉันแก้ตัวอีกสักครั้ง ฉันก็จะดูแลเธอให้ดีที่สุด”

เจ้าตัวแสบของผมยังคงเงียบเสียงอยู่ แต่เสื้อของผมเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา ตัวของควิลล์สั่นระริกด้วยแรงสะอื้น ผมเอามือข้างหนึ่งลูบศีรษะเขาอย่างปลอบโยน

“อย่าร้องสิ ควิลล์ตัวจริงไม่อ่อนแอไม่ใช่เหรอ ฉันเคยเห็นแต่เด็กเข้มแข็ง ไม่กลัวใคร ปากเก่ง เถียงหัวชนฝา คนนั้นน่ะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆ เขาไปไหนแล้วล่ะ หรือเขายอมแพ้ไปแล้ว นายรู้จักเขาไหม ช่วยบอกเขาที ว่าฉันคิดถึงเขา อยากให้เขามาด่าฉันอีก ไม่ได้ยินเขาด่า มันเหงาหูพิกล”

ผมพูดเสียงหยอกเย้าพลางลุ้นระทึกว่าคนในอ้อมกอดจะแสดงปฏิกิริยาแบบไหน สักพัก ก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมา

“คนบ้า มีแต่คนเขาชอบความสงบ นี่กลับชอบเสียงด่า จะบ้าหรือไง”

ได้ยินเขาแหวใส่แบบนั้น ผมก็ใจชื้นจนต้องยิ้มออกมา เจ้าตัวแสบพูดกับผมแล้ว แถมยังหัวเราะขำผมอีกด้วย ผมคงมีหวังที่จะได้กลับมาคืนดีกับเขาอีก

“อืม ฉันคงบ้าไปจริงๆ นั่นแหละ ไม่รู้สิ ได้ยินเสียงด่าแสบแก้วหู มันชวนให้รู้สึกว่าเธอช่างเป็นเด็กสุขภาพแข็งแรง และร่าเริงดี ใครล่ะ จะด่าคนได้ทุกวันโดยไม่หมดแรงเสียก่อน แถมซ้ำยังสู้คน ไม่ยอมพ่ายแพ้ง่ายๆ คนแสบซ่าส์แบบเธอไม่ใช่ว่าจะเจอได้บ่อยๆ อยู่ด้วยแล้วฉันมีความสุขมากที่สุดเลย”

กระซิบบอกเขาให้ใกล้หูที่สุด ควิลล์จะได้ได้ยินชัดเจน คนดื้อทุบหน้าอกผมเสียแรง ก่อนจะด่าเสียงดัง

“ตาแก่บ้า โรคจิตหรือไง สงสัยชอบความรุนแรง ฉันไม่ใช่พวกชอบทำร้าย ระรานคนอื่นนะ เห็นฉันเป็นแบบนั้น
เหรอ เออดี ต่อไปนี้จะไม่พูดดีด้วยแล้ว จะด่าทุกวันเลย”

“แหม ไม่ได้หมายความแบบนั้น คำพูดเพราะๆก็ชอบ จะด่าก็ไม่ว่า เพราะฉันรู้ว่าเธอไม่ได้หมายความตามที่พูดจริงๆหรอก เธอน่ะปากกับใจไม่ตรงกัน ด่าฉันปาวๆ แต่ที่จริงก็รักและห่วงใยฉันใช่ไหม”

ทำน้ำเสียงล้อเลียนใส่เขา รู้สึกสนุกที่จะยั่วเย้าเจ้าตัวแสบที่อยู่ในอ้อมกอด บรรยากาศเดิมๆเริ่มกลับมาแล้ว

“ไม่ใช่สักหน่อย ด่าเพราะรำคาญคนแก่ต่างหาก”

ควิลล์โวยวาย แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้ว ไม่พบความโกรธเกลียดอยู่ในนั้น มันทำให้ผมใจมาเป็นกอง และใจกล้าถึงขนาดก้มลงไปจูบหน้าผากเนียนของคนที่เฝ้าคิดถึงมาตลอด 1 เดือน

น่าแปลกที่เจ้าตัวดีไม่ดิ้นหนี กลับยอมให้ผมจูบโดยดี นี่ผมคิดไปเองหรือเปล่ากันนะ ผมว่าควิลล์ก็คงมีใจให้ผมเหมือนกัน เขาจึงไม่มีทีท่ารังเกียจเมื่อผมแตะต้อง

“หายโกรธฉันแล้วใช่ไหมคนดี ถ้างั้นเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ”

กระซิบข้างหูเสียงหวาน ควิลล์ไม่ตอบ ได้แต่นิ่ง จนผมชักสงสัย อยากรู้ว่าเขาคิดอย่างไรกันแน่ จึงเอามือดันคางของเขาให้เงยแหงนขึ้นสบตาผม ก็เห็นคราบน้ำตาที่แห้งเหือดเปรอะใบหน้า กับสีแดงๆบนแก้มใส มีรอยยิ้มเอียงอายระบายที่ปากนุ่มน่าจูบนั่น

“ถ้าไม่ตอบให้ชื่นใจ จะจูบจนกว่าจะบอกนะ”

แกล้งขู่คนขี้งอน ได้ผล ควิลล์ตาเหลือก รีบพยักหน้าทันที ผมยิ้มอย่างพึงพอใจ ที่ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ผมต้องการ นึกว่ามันจะยากกว่านี้ ไม่คิดว่าควิลล์จะคืนดีกับผมง่ายๆ ระยะเวลาที่ห่างกันหนึ่งเดือนเขาคงได้รับความทุกข์ทรมานใจไม่แพ้ผม และไม่อยากที่จะเจ็บปวดกับมันอีก

“ขอบคุณมากนะควิลล์ ที่เธอไว้วางใจฉัน ให้โอกาสฉันดูแลตัวเธอต่อไปอีก ฉันสัญญานะว่า ฉันจะเป็นสามีที่ดีของเธอ จะไม่ทำให้เธอต้องมีน้ำตา เธอจะไม่มีวันผิดหวังในตัวฉันอีก”

คำมั่นสัญญาที่ผมให้ไว้กับควิลล์มันออกมาจากใจของผม ที่ผ่านมาผมทำพลาดไป เมื่อเริ่มต้นใหม่แล้ว ผมจะไม่มีวันผิดซ้ำเดิมอีกคนในอ้อมกอดของผมหยุดร้องไห้แล้ว ใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข เขายอมทานข้าวทานยาที่ผมป้อนให้โดยไม่เกี่ยงงอน จากนั้นควิลล์ก็ตั้งคำถามเอากับผมว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ผมหายไปไหน ไปทำอะไร ทำไมไม่มาหาเขา คิดถึงเขาบ้างหรือเปล่า

ผมตอบคำถามของควิลล์โดยไม่รู้จักเบื่อ เล่าให้เขาฟังว่าผมไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง รวมถึงความสนใจที่จะทำโฮมสเตย์เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวเมืองไทย ผมบอกกับควิลล์ว่าคงไม่ได้กลับไปสอนแล้ว เขาถามว่าเป็นเพราะเขาหรือเปล่าที่ทำให้ผมตัดสินใจจะยุติอาชีพการเป็นครู ผมปฏิเสธว่าไม่เกี่ยวกัน

1 เดือนกับการตระเวนเที่ยวไปตามหมู่บ้านต่างๆ ทำให้ผมค้นพบว่ามีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าการเป็นครู คือการดึงเอาวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของประเทศที่ผมรัก มาเผยแพร่ให้ชาวโลกได้รู้จัก ผ่านการท่องเที่ยว หากผมสามารถทำธุรกิจนี้สำเร็จ ก็จะมีการกระจายรายได้เข้าสู่หมู่บ้านหลายทาง

พืชผักผลไม้ขายได้ รวมถึงสินค้าอุตสาหกรรมในครัวเรือน ก็จะสามารถอวดโฉมโชว์นักท่องเที่ยว ให้ได้เห็นกันว่าเมืองไทยมีของดีอะไรบ้าง เจ้าตัวเล็กนอนฟังผมเล่าตาแป๋ว ส่วนผมก็เล่าอย่างเมามัน พอหันมาอีกทีก็เห็นควิลล์นอนหลับคอพับอยู่กับหมอนไปแล้ว

สงสัยพิษไข้เล่นงานจนทำให้เขาอ่อนเพลียถึงขนาดหลับไป ควิลล์ร่างกายอ่อนแอ อากาศเปลี่ยนแปลงหน่อยก็ไม่สบาย ตั้งแต่รู้จักกันมา เขาป่วยบ่อยมาก แต่ความที่เป็นเด็กใจแข็ง ทำให้เขาใช้ชีวิตร่าเริงเป็นปกติเหมือนกับคนสุขภาพดี ไม่โอดครวญให้เห็น

เพราะเขาเป็นแบบนี้ ผมถึงต้องสัญญากับตัวเองว่าจะคอยดูแลเขาไปตลอดชีวิต เจ้าเด็กเกเรของผม จะต้องเติบโตแข็งแรงทั้งกายและใจ เราสองคนจะครองรักร่วมกันอย่างมีความสุข
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 09-08-2007 16:51:24
ในที่สุด...ความรักก็ชนะทุกสิ่ง
 :a2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 09-08-2007 17:12:26
เอาใจช่วยต่อไป  :a9:  :a9:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: OhhO16 ที่ 09-08-2007 18:01:55
ดีจัง  เย้ๆๆๆ :m3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 10-08-2007 01:12:14
ในที่สุด  :give2: :give2: :give2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 10-08-2007 10:01:37
ตอนจบแล้วน๊า

///////////////////////////////

เสียงที่ได้ยิน และ กลิ่นหอมยั่วน้ำลายที่ลอยเข้ามาในจมูก ทำให้ผมตื่นขึ้นมา กวาดตาไปข้างตัวก็เห็นเพียงที่นอนที่มีรอยบุ๋มเป็นรูปตัวคน แต่เจ้าของร่างหายไปแล้ว เดาได้ไม่ยากเลยว่าคนที่อยู่ข้างผมเมื่อคืนนี้ ลุกไปทำหน้าที่ภรรยาอยู่ในครัวแล้ว ผมเดินตามเสียงและกลิ่นไปทันที ภรรยาสุดที่รักของผมกำลังยืนทำกับข้าวง่วนอยู่

“ตื่นเช้าจริงเมียฉัน ทำกับข้าวมากมาย จะเลี้ยงใครกันเหรอ”

พร้อมกับคำพูด ผมก็สอดแขนไปโอบรอบลำตัวของควิลล์ แล้วจูบเข้าที่ซอกคอขาวเนียน เจ้าตัวแสบทำคอย่น แล้วดุผม

“นี่อย่ามารุ่มร่ามนะ ตาลุงเฒ่า เดี๋ยวแม่มาเห็นจะล้อเอา ว่าฉันมีแฟนหื่นไม่เลือกที่”

“แม่ไม่ว่าหรอก แม่เชียร์จะตาย ไม่งั้นจะจับเธอแต่งงานกับฉันเหรอ”

ดุมาก็หยอกล้อไป ได้จูบเมียแล้วผมก็เลยอารมณ์ดี ตอนนี้ควิลล์อนุญาตให้แค่กอด จูบลูบคลำภายนอกเท่านั้น ทำไงได้ล่ะ ผมสัญญาว่าจะทำหน้าที่สามีทางพฤตินัยเมื่อเขาเรียนจบ ผมก็ต้องทนรอ ขืนทำเกินกว่าที่รับปากไว้ ผมจะไม่ได้แตะต้องเขาอีก เหลืออีกแค่สองปีเท่านั้น เราสองคนก็จะเป็นหนึ่งเดียวกัน ผมตั้งตารอวันนั้นมาถึงอย่างอดทน

“แม่คิดผิดน่ะสิ ไม่คิดว่าลูกเขยจะบ้ากามถึงขนาดนี้”

เจ้าตัวแสบต่อว่าผมกลั้วเสียงหัวเราะ ท่าทางไม่ได้โกรธที่ผมฉวยโอกาสจูบเขา ผมเลยได้ใจจูบที่แก้มเขา และดูดที่ซอกคอนุ่มอย่างมันเขี้ยว

“ก็ลูกของแม่ น่ากินนี่นา น่ารักน่าหม่ำขึ้นทุกวันจนไม่อยากจะอดใจรอแล้ว อีกตั้งสองปีแน่ะ จะอดใจไม่ไหวแล้วนะ อยากกินเธอซะตรงนี้ เวลานี้เลย”

แสร้งทำเสียงหื่นๆ ควิลล์หัวเราะเบาๆ คงจะรู้ว่าผมไม่ทำจริงแค่แหย่เขาเล่นก็เลยนึกขำ

“หิวนัก ก็มาช่วยกันทำกับข้าวเลย วันนี้จะทำอาหารเหนือให้ทานนะ นายยังไม่เคยกินไม่ใช่เหรอ รับรองนายต้องติดใจแน่ๆเลย”

“อาหารเหนือ อร่อยเหมือนหนุ่มเหนือหรือเปล่าล่ะ อยากกินทั้งสองอย่างเลยได้ไหม”

ผมทำหน้าหื่นๆประกอบคำพูด แล้วก็แกล้งทำเป็นมือปลาหมึกยักษ์ไต่ไปตามตัวเขา ควิลล์เอามือข้างที่ถือทัพพีเคาะเข้าที่หลังมือผมแรงพอควร ผมรีบชักมือกลับ เจ้าตัวแสบหัวเราะก๊าก

“กินน้ำพริกหนุ่มไปก่อนแล้วกัน”

พูดจบก็ใช้แคปหมูจิ้มอาหารที่เขาเรียกว่าน้ำพริกหนุ่มยื่นมาให้ผม ทั้งสีทั้งกลิ่นก็บอกให้รู้ว่ามันต้องเผ็ดแน่ๆ ผมส่ายหน้าไม่ยอมกิน เจ้าตัวแสบเลยเอาแคบหมูคาบใส่ปาก และยื่นด้านที่มีน้ำพริกออกมาพลางโอบแขนไปรอบคอผม และเขย่งตัวขึ้น

ชวนเชิญให้จูบแบบนี้เหรอ เอาวะ ยอมตาย ต่อให้เผ็ดจนปากเจ่อ ผมก็จะจูบคนที่กำลังยั่วอยู่นี้ให้ได้ ให้รู้กันไปว่าผมก็แน่เหมือนกัน

โดยไม่รอช้า ผมใช้สองมือประคองใบหน้าของควิลล์ให้ตั้งรับในท่าที่เหมาะสมจากนั้นก็อ้าปากฉกน้ำพริกหนุ่มจากปากเขาและเคี้ยวกลืนลงคออย่างรวดเร็ว รสชาติมันเผ็ดสะใจจริงๆ จนผมแทบน้ำตาไหล แต่ผมไม่มีเวลาห่อปาก หรือร้องขอน้ำมาดับความเผ็ด บ่อน้ำบ่อน้อยสีชมพูตรงหน้า มันชวนลิ้มมากกว่า ผมประกบปากเจ้าเด็กซ่าส์ทันที

จริงอย่างที่ผมคิด น้ำในบ่อน้อยสีชมพูที่ผมกำลังบดขยี้อยู่นี้ มีรสชาติหอมหวานชื่นใจ ผมลิ้มรสของมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปากของเราบดเบียดกันจนรู้สึกร้อนวูบวาบ ไม่แน่ใจเพราะน้ำพริกที่ทานเข้าไป หรือความเร่าร้อนของเพลิงพิศวาสกันแน่

ในเวลาไม่นานนัก เจ้าหนูอ่อนหัดก็อ่อนระทวยในอ้อมแขนของผม ปล่อยให้ผมจูบเขาตามอำเภอใจ สมน้ำหน้านัก ใครใช้ให้มาท้าทายแบบนี้ ไหนๆก็ได้โอกาสแล้ว ผมไม่ปล่อยง่ายๆหรอก อย่างน้อยๆก็ต้องจูบให้หายอยากเสียก่อน

กว่าจะถอนจูบออกมาได้ ก็เล่นเอาผมกับควิลล์ปากบวมเจ่อไปตามกัน เจ้าตัวแสบยังยืนทำตาลอย จนผมต้องหัวเราะออกมาดังๆ เขาถึงตื่นจากภวังค์ แล้วหันมาทำตาเขียวใส่ผม

พอเห็นว่าผมยังหัวเราะไม่หยุดเขาก็เอาขาหมูที่วางอยู่บนโต๊ะตีผมแต่ไม่แรงนัก พร้อมทั้งไล่ให้ไปเลาะเอากระดูกออกจากขาหมู ก่อนจะไปทำตามคำสั่งเมีย ผมแอบหอมแก้มเขาเร็วๆอีกครั้ง แล้วเผ่นแผล็วไปยืนที่มุมโต๊ะทำอาหาร ห่างจากเขาประมาณ 4-5 กล่าว ควิลล์ทำปากยื่น และต่อว่าผม

“คนลามก ตาแก่ตัณหากลับ”

“ก็ทำกับเมียคนเดียวนี่แหละ อยากยั่วทำไมล่ะ คนเราก็ตะบะแตกเป็นเหมือนกันนะ”

ผมทำหน้าทะเล้นใส่เขา เดี๋ยวนี้ผมชักเริ่มเก่งในการต่อกรกับควิลล์แล้ว เจ้าหนูจอมแสบหน้าคว่ำ แหวใส่ผม

“ไม่ได้ยั่วโว้ย แค่จะแกล้งให้นายกินของเผ็ดเท่านั้นแหละ”

“แต่ไม่สำเร็จใช่ไหม เป็นไงล่ะ เลยปากเจ่อเหมือนกันเลย ฮ่าฮ่าฮ่า”

ตอบกลับแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี รู้สึกสนุกที่ได้แกล้งเมียตัวเองบ้าง เอาคืนที่เขาชอบรังแกผม ได้เห็นควิลล์หงุดหงิดก็รู้สึกเป็นสุข เขางอนได้น่ารักดีจริงๆ

“พอแล้ว ไม่ทำอาหารให้กินแล้ว”

คนเกเรทำท่าจะเดินหนีออกจากครัว ผมรีบเดินเข้าไปสกัดกั้น แล้วดึงเขามากอดเอาไว้ แล้วโยกตัวไปมาทำเหมือนปลอบเด็ก

“โอ๋ๆ อย่างอนสิ พี่แค่ล้อเล่นเองนะครับ ทำกับข้าวต่อเถอะ พี่อยากกินแล้วนะ อาหารเหนือที่เมียทำต้องอร่อยแน่ๆเลย อยากกี๊น อยากกิน”

“ใครเป็นน้องนายกัน อย่ามาตู่”

ควิลล์ถามเสียงห้วน

“ไม่ให้เรียกตัวเองว่าพี่ งั้นเดี๋ยวจะเรียกแทนตัวเองว่าผัวจ๋า กับ เมียจ๋านะ แบบนี้ฟังแล้วรับรองระคายหูมากกว่าคำว่าพี่เสียอีก หรือจะเปลี่ยนดี แบบไหนจ๊ะที่เมียจ๋าต้องการ”

แกล้งแหย่เขาเล่นขำๆ ควิลล์หน้าแดงจัด ด้วยความอาย โวยวายใส่ผมเสียงดัง

“พอเหอะ พี่ก็พี่ ไอ้เฒ่าบ้า ลามก ไอ้ผู้ใหญ่ชอบแกล้งเด็ก”

“เพราะรักดอกจึงหยอกเล่น ไม่เคยทำกับใครเลยนะ ทำกับเมียคนเดียวเลย”

ทำเสียงหวานใส่เขา และเล่นหูเล่นตาแพรวพราว เจ้าตัวแสบใช้ข้อศอกถองพุงผม แล้วดิ้นหนี พอหลุดได้ก็ตะโกนด่าผมเสียงดังว่าไอ้บ้า แต่ก่อนที่ห้องครัวจะกลายสภาพเป็นสนามมวย เพราะควิลล์ท้าตีท้าต่อยกับผม กรรมการก็เข้ามาห้ามเสียก่อน

“ควิลล์ ทำตัวไม่น่ารักกับพี่เขาอีกแล้วนะ พูดกับพี่เขาไม่เพราะเลย เดี๋ยวพี่เขาน้อยใจก็หนีเราไปอีกหรอก คนเป็นเมียน่ะ ทำตัวเรียบร้อย เอาใจสามีสิ เขาจะได้รักได้หลง ไม่ไปมีคนอื่น”

เอาล่ะสิ แม่ยายเข้าข้างผมแบบนี้ ผมก็ได้เปรียบควิลล์ล่ะ ดีเหมือนกัน หากมีคนเข้าข้างผมเยอะๆ ควิลล์จะได้ละพยศทำตัวเป็นภรรยาที่น่ารักของผมเสียที

“แม่ฮะ ไม่ทันไรก็รักคนอื่นมากกว่าลูกตัวเองแล้วนะ แทนที่จะเข้าข้างลูก กลับมาว่าอีก”

เจ้าตัวแสบงอนแม่ป่องๆ จนผมต้องหันหน้าไปซ่อนยิ้ม ขำเจ้าตัวดี ที่ตอนนี้ไม่มีพวกแล้ว เขามองผมตาเขียวปั๊ด อ่านตาก็รู้ว่าเขาอาฆาตผมแบบฝากไว้ก่อน ผมหัวเราะในใจ จะเอาคืนเมื่อไหร่ก็บอก ผมไม่กลัว ตอนนี้รับมือกับเจ้าแสบได้แล้ว เขาเริ่มจะแพ้ทางผมทุกวัน รังแกผมไม่ได้อีกต่อไป

“แม่แค่ไม่อยากให้ทะเลาะกันต่างหาก พี่เขาก็ทำเพื่อเราทุกอย่างนะ เขารักลูกถึงขนาดนี้ จะไปทำร้ายจิตใจเขาทำไมล่ะ”

แม่ยายผมดุลูกชายตัวเองเสียงเข้ม ควิลล์ทำหน้าจืดจ๋อยที่ถูกว่าต่อหน้าผม ได้เวลาที่พระเอกจะขี่ม้าขาวมาช่วยนางเอกแล้ว ผมกระโดดออกไปปกป้องเจ้าหญิงจอมแก่นของผมทันที

“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมชอบที่ควิลล์เป็นแบบนี้ครับ เป็นตัวของตัวเอง ซ่าส์ แต่น่ารักดี ถ้าเรียบร้อย เหมือนผ้าพับไว้ ผมอาจจะไม่ชอบก็ได้ครับ”

“ให้ท้ายน้องเรื่อย จนเกเรใหญ่แล้ว แต่เอาเถอะ ถ้าชอบแบบนี้แม่ก็ไม่ว่า รับมือเจ้าแสบนี่ให้ได้ก็แล้วกัน อ้อ ลืมไปมัวแต่ห้ามทัพ แม่จะบอกว่า ครูใหญ่ชินวิทส์ ที่เป็นเจ้าของโรงเรียนที่ควิลล์จะไปเรียนต่อเขากำลังจะเดินทางมาถึงบ้านเราอีก 2 ชั่วโมงนะ รีบทำกับข้าวไว้รอท่าเขาเลย จะได้ร่วมรับประทานอาหารกับท่านด้วย ทำอะไรไว้บ้างล่ะ”

ดุผมเสร็จ ก็หันมาถามเจ้าตัวแสบ ควิลล์สาธยายรายชื่ออาหารที่จะทำในเช้าวันนี้ แต่ละอย่างที่บอกมาแค่เห็นชื่อ ก็น่าอร่อยแล้ว
“แกงฮังเล น้ำพริกหนุ่ม ไส้อั่ว ตำขนุน และลาบหมู ครับแม่”

“อือ ทำให้สุดฝีมือเลยนะ แม่คุยเอาไว้เยอะว่าลูกแม่ทำอาหารอร่อย แล้วเจฟก็จะได้ทานอาหารเหนือสมใจอยากเสียที อย่าลืมช่วยน้องทำกับข้าวนะ”

“คร้าบผม”

ด้วยเวลาที่มีจำกัดแค่เพียงสองชั่วโมง ทำให้ผมกับเขาต้องช่วยกันทำอาหาร โดยผมเป็นลูกมือ อาหารทุกอย่างสามารถทำเสร็จตามกำหนดเวลา เหลือเพียงแกงฮังเลเท่านั้น ที่จะต้องมีการหมักเนื้อหมูสี่ชั่วโมง และใช้เวลาในการปรุงอีกเกือบสองชั่วโมง

ควิลล์เลยตัดสินใจว่ามื้อนี้จะตัดแกงฮังเลไป เปลี่ยนเป็นอาหารชนิดอื่นแทน ส่วนแกงจะเอาไว้ทานกันตอนเย็น

ครูใหญ่ชอบใจกับข้าวฝีมือของควิลล์มากเอ่ยชมไม่ขาดปาก ผมเลยพลอยปลื้มใจไปด้วยที่มีเมียทำกับข้าวเก่ง เจ้าตัวแสบยิ้มหน้าบาน ดูเหมือนการทำอาหารเป็นสิ่งที่เขาโปรดปรานอย่างหนึ่ง

ควิลล์มีความสุขมากเมื่อได้อยู่ในห้องครัว เขามักจะหมกตัวอยู่ในนั้นยามว่าง และทดลองทำอาหารตามตำรับตำรา รวมถึงคิดค้นสูตรการปรุงอาหารใหม่ๆ โดยผู้ที่เป็นหนูทดลองคือผม

ชักเริ่มเห็นอนาคตตัวเองกับควิลล์รำไรแล้ว เขาคงเป็นกุ๊กมืออาชีพในวันข้างหน้า ส่วนผมก็คงเป็นตาแก่อ้วนพุงห้อย น้ำหนักตัวเข้าหลักร้อยกิโล เพราะผมหลงรักฝีมือการทำอาหารของเขามาก จนต้องกินจนหมดทุกครั้ง สงสัยต้องหาเวลาว่างไปลดน้ำหนักเสียแล้ว เมียจะได้ไม่ทิ้ง

“จะไม่กลับไปเรียนที่กรุงเทพจริงๆเหรอ”

หลังจากที่เก็บความสงสัยไว้ตลอดวัน ผมก็สบโอกาสที่จะถามเขาในยามค่ำคืนเมื่อเราอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ควิลล์หายป่วยมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้กลับลงไปเพื่อเรียนหนังสือ ทั้งที่ยังไม่ปิดภาคเรียนเลย โรงเรียนก็เปิดตามปกติไม่ได้มีวันหยุดหรือมีกิจกรรมพิเศษอะไร

ตอนแรกผมไม่ได้ถามเพราะเข้าใจว่าเขายังป่วย เลยไปเรียนไม่ไหว แต่เมื่อเขาหายดีก็ไม่เห็นเขาไปเรียน แม่ยายก็ไม่ได้กังวลใจที่ลูกชายเกเร แถมซ้ำวันนี้ แขกที่แม่ยายผมเชิญมาร่วมโต๊ะทานข้าว ก็คือครูใหญ่ รร.เอกชนแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ที่เป็นเพื่อนสนิทกันอีก จากการฟังพวกเขาพูดคุยกัน ก็ได้ความว่าควิลล์จะย้ายมาเรียนที่โรงเรียนของเขา เป็นการย้ายมากลางเทอมเสียด้วย

”ฮือ ไม่มีนายอยู่ที่โน่น ฉันก็ไม่รู้ว่าจะไปเรียนทำไม”

โหย..... ผมรู้สึกดีนะเนี่ย ที่ได้ยินประโยคนี้จากปากเขา แต่ผมจะมามัวแต่ชื่นใจไม่ได้ เพราะควิลล์กำลังทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง วิญญาณครูสิงสู่ตัวผมทันที

“ไม่ได้นะ ลาออกกลางคันได้ไง เธอเก็บคะแนนจากที่เก่าไว้ตั้งเยอะ เรียนที่ใหม่ก็ต้องเริ่มต้นใหม่นะ ไม่เสียดายหรือยังไง”

“จะต้องไปเสียดายอะไรกันล่ะ ฉันไม่ได้หยุดเรียนเป็นปี แล้วมาเริ่มต้นใหม่ซะหน่อย ก็แค่โอนย้ายที่เรียนเท่านั้น”

ควิลล์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่ได้ตื่นตูมตามผมไปด้วย

“อุตส่าห์เรียนกรุงเทพมาตั้งหลายปี ออกมาแบบนี้ไม่กลัวความรู้ที่ได้รับมันจะเหลื่อมล้ำจนตามกันไม่ทันเหรอ”

“ไม่นะ หลักสูตรแบบเดียวกันไม่ใช่เหรอ อีกอย่างเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน ไม่ว่าจะกรุงเทพหรือต่างจังหวัด มันก็สามารถจบได้เหมือนๆกัน ไม่เห็นต้องไปสร้างค่านิยมนี่ว่าเรียนที่โรงเมืองกรุงจะดีกว่าเรียนในต่างจังหวัด กรุงเทพมีคนเรียนเก่งเยอะแล้ว ฉันกลับมาเรียนที่บ้านเกิด และกลับช่วยพัฒนาท้องถิ่นดีกว่า”

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 10-08-2007 10:03:23
อุดมการณ์เป็นเลิศเลยเมียผม ตัวเล็กแค่นี้แต่ใจใหญ่มาก เรื่องรักชาติไม่เคยเป็นรองใคร นี่เป็นความน่ารักของเขาอีกแบบ ควิลล์ไม่เป็นทาสของความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม แบบหลายๆคนที่ตัวเป็นไทยแต่ใจเป็นทาส ชื่นชมฝรั่งมังค่าว่าดีกว่าคนในบ้านเมืองตน

ถึงแม้ว่าเขาจะเกิดมาในครอบครัวฐานะดี ไม่ต้องลำบาก แต่ควิลล์ก็ไม่เคยลืมว่าพื้นฐานครอบครัวมาจากการเป็นชาวสวนชาวไร่ พ่อแม่ปู่ย่าตายาย ไม่ได้รวยมาตั้งแต่แรก แต่รู้จักทำมาหากิน และพัฒนาพื้นที่ที่มีอยู่อย่างชาญฉลาด

เอาผลิตผลทางการเกษตรที่ได้ ส่งขายทั้งในและนอกประเทศ จนมีรายได้เป็นกอบเป็นกำขึ้นมา และสร้างธุรกิจต่อยอด จากการทำผลไม้ส่งออก ก็ทำโรงงานแปรรูปผลไม้เป็นอาหารกระป๋อง ของดองของแห้งพ่วงด้วย ทำให้ไม่ต้องกังวลใจกับราคาพืชผลที่ขึ้นลงตลอดเวลา หรือกลัวว่าจะขายไม่ได้

เพราะคิดดี ทำดี ไม่ทิ้งถิ่นฐานบ้านเกิด ทำให้กิจการของครอบครัวเจริญมากขึ้น จนอยู่ในฐานะเศรษฐี พ่อแม่ควิลล์ยังพาญาติพี่น้อง หรือคนรู้จักในหมู่บ้าน มาทำงานทำการในสวนผลไม้ รวมถึงในโรงงานอีกด้วย เป็นการช่วยเหลือให้พี่น้องชาวเหนือได้มีงานทำ ให้สามารถลืมตาอ้าปากได้ ไม่ต้องเป็นหนี้เป็นสินใคร

“แต่ทำไมถึงออกตอนนี้ล่ะ ทำไมไม่รอให้จบม 4. เทอมหนึ่งไปก่อนล่ะ”

ผมถามด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรีบร้อนออกเร็วแบบนี้ ทั้งที่อีกไม่กี่เดือนก็จบแล้ว ตอนนั้นค่อยย้ายโรงเรียนก็ยังทัน จะว่าควิลล์อยู่โดยไม่มีผมไม่ได้ ก็ไม่ใช่ประเด็นหลัก

เพราะก่อนหน้านั้นควิลล์ก็เรียนอยู่ที่นี่โดยไม่เคยรู้จักผมมาก่อน หรือว่าครูใหญ่กับลูกชายไม่รักษาคำพูดที่ให้ไว้กับผมนะ รังแกควิลล์จนอยู่ไม่ได้ เขาเลยต้องลาออกกลางคัน

“รอไม่ได้หรอก เดี๋ยวอดใจไม่ไหวมีเรื่องมีราวกันอีก แค่นี้ครูใหญ่กับพวกครูคนอื่นๆก็คงไม่อยากให้ฉันอยู่ในโรงเรียนนั้นแล้วล่ะ”

นั่นปะไร สงสัยต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ คำพูดของควิลล์เป็นปริศนาคาใจผมเหลือเกิน และเขาเท่านั้น ที่ต้องแก้ข้อสงสัยให้ผม

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น ไปก่อเรื่องอะไรมาหรือเปล่า หรือว่าครูใหญ่กับพวกผิดคำสัญญา กลั่นแกล้งเธอโดยไม่เป็นธรรม”

“เปล๊า ....”

ควิลล์ทำเสียงสูง พลางยักไหล่ ก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ มันยิ่งทำให้ผมอยากรู้ เลยเร่งเร้าให้เขาพูดออกมา

“พวกเขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก และฉันก็ไม่ได้ทำอะไรกับพวกเขาร้ายแรงถึงตายหรอกน่า ก็แค่ฉันกับแม่พานักข่าวไปวีนครูใหญ่ ว่ามีจิตใจลำเอียงกีดกันเรื่องเพศ แบ่งแยกชนชั้น ทำตัวไม่เหมาะสมกับการเป็นครูบาอาจารย์ ให้ท้ายลูกให้กระทำความผิด สมควรจะพิจารณาตัวเองให้ออกจากโรงเรียน ก็แค่นั้นเอง”

ตายแล้ว เจ้าตัวแสบเล่นงานครูใหญ่เข้าจนได้ ข้อหาไม่ใช่เล็กน้อยเลยนะ นี่ผมควรจะชื่นชมความกล้าของภรรยา และสมน้ำหน้าครูใหญ่จอมรั้น หรือควรจะสงสารคนแก่ที่ถูกเด็กถอนหงอก เอาคืนกับเรื่องที่ทำกับเขากันแน่

“แรงไปหรือเปล่า แล้วไปทำกับเขาแบบนั้นทำไม พวกเขาไม่ได้รังแกเธอไม่ใช่เหรอ”

“ก็เปล่านะสิ ไม่ได้รังแก เขาก็ดีนะ รับปากกับนาย แล้วก็ทำตามสัญญา แต่พอฉันรู้ว่านายต้องออกจากโรงเรียนเพราะอะไร ฉันก็รู้สึกว่าครูใหญ่ทำไม่ถูก ที่เอาเรื่องส่วนตัวมาบีบบังคับนาย มันไม่มีกฎข้อไหนที่จะมาห้ามไม่ให้เรารักกัน ดังนั้นฉันจึงต้องจัดการทวงถามความยุติธรรมให้กับนายยังไงล่ะ”

คำพูดแบบไม่ยี่หระนั้น ฟังดูชวนให้หมั่นไส้ แต่ผมประทับใจอย่างบอกไม่ถูก ที่ควิลล์ก็รู้จักทำเรื่องดีๆให้กับผมเหมือนกัน แต่วิธีการมันแก่แดดเกินเด็กไปหน่อย ไม่รู้ว่าครูใหญ่เจอมุขนี้เข้าจะเป็นไงบ้าง คงเอ๋อไปเลยสิท่า เพราะเขาเคยแต่ใช้อำนาจบาตรใหญ่กับทุกคน ทั้งครูและนักเรียนกลัวหงอไม่มีใครกล้าหือ แต่ต้องมาถูกลูบคมโดยเด็กเมื่อวานซืนเสียแล้ว

“แล้วครูใหญ่ว่าไงล่ะ เขาไม่โมโหจนไล่เธอออกจากโรงเรียนเหรอ”

ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ควิลล์ส่ายหน้า
“โอ๊ย จะว่าอะไรได้ล่ะ เจอพวกนักข่าวเข้าไปกันเต็มห้องก็กลัวแล้วล่ะ เพราะตัวเองก็ทำเกินกว่าเหตุ มันมีกฎระเบียบเรื่องการห้ามความรักร่วมเพศในโรงเรียนเมื่อไหร่ล่ะ ถึงแม้คนจะมองว่ารักชอบเพศเดียวกันเป็นเรื่องไม่สมควร แต่ก็ไม่ผิดที่คนเราจะรักกัน ถ้าตราบใดที่มันไม่ได้ก่อให้เกิดความเสียหายขึ้น แล้วมันก็ไม่เคยมีเรื่องนี้ในโรงเรียน ครูใหญ่จึงหาหลักฐานมาเอาผิดไม่ได้ ส่วนเรื่องชกต่อยกันระหว่างฉันกับนายไตร ลูกชายเขาก็เป็นคนเริ่มก่อน ถึงนายจะชกหน้าไตร แต่ก็ทำไปเพื่อหยุดยั้งไม่ให้ไตรกับพวกรุมข่มขืนฉัน ถ้าจะเอาผิด ไตรก็ต้องถูกไล่ออกไปพร้อมๆกับนายด้วย”

เออจริงสินะ ผมลืมคิดไปในประเด็นนี้ ความที่ห่วงควิลล์เลยทำให้ไม่คิดหน้าคิดหลังให้รอบคอบชิงลาออกมาเสียก่อน เพราะคิดว่าทุกอย่างคงจะจบลง ไม่นึกว่าควิลล์จะรู้เรื่องนี้ แล้วมองในมุมที่แตกต่าง จนต้องมาเรียกร้องความยุติธรรมให้ผมแทน

“พอมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น มีคนมาทำข่าว เจ้าของโรงเรียนรู้เข้า ก็เลยมาเจรจากับพวกเรา ว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปเผยแพร่ เขายินดีรับผิดชอบในเรื่องที่เกิดขึ้น จะให้ชดใช้ค่าเสียหายอย่างไรก็ว่ามา แม่ฉันก็เลยบอกว่า ครูใหญ่บอกให้นายพิจารณาตัวเองด้วยการลาออก แต่บัดนี้ทุกอย่างก็กระจ่างแล้วว่านายไม่ได้ผิด เพื่อล้างมลทินให้นายและรับผิดชอบต่อเรื่องที่เกิดขึ้น ครูใหญ่ต้องพิจารณาตัวเองที่ปล่อยให้โรงเรียนมีเรื่องเสื่อมเสียแบบนี้”

พูดจบควิลล์ก็หัวเราะออกมาด้วยความสะใจ ผมเห็นความเจ้าเล่ห์ในตัวตาโตยาวเรียวคู่นั้น เจ้าตัวเล็กของผม บทจะเอาเรื่องก็แสบได้ใจจริงๆ รวมถึงแม่ยายของผมด้วย สงสัยผมคงไม่กล้ามีเรื่องกับแม่ยายและเมียตัวเองแล้วล่ะ

“แล้วครูใหญ่ทำไงล่ะ ยอมลาออกเหรอ”

“ถูกต้อง ฉันไม่รู้ว่าเจ้าของโรงเรียนกับครูใหญ่ไปตกลงกันยังไงนะ แต่แอบได้ยินมาว่าครูใหญ่จะอยู่ดูแลโรงเรียนเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้าย แล้วก็จะย้ายไปอยู่ที่อื่น ส่วนเจ้าไตรก็หายกร่างไปเยอะเลย เดินผ่านฉันก็แบบหลบๆไม่กล้าสู้หน้า ขำจะตาย คนตัวใหญ่โต หงอเป็นลูกหมา ไม่นึกว่าพวกนั้นจะมีช่วงเวลานี้เหมือนกัน”

เจ้าตัวเล็กหัวเราะอีกแล้ว ท่าทางสะใจมาก ผมกลับรู้สึกสงสารครูใหญ่กับลูกชายขึ้นมาเสียแล้ว นี่ละนะที่เขาเรียกว่ากรรมมันตามทัน ตอนมีอำนาจวาสนา ก็ทำตัวใหญ่โตคับฟ้า เห่อเหิมไม่เห็นหัวคนอื่น ปกครองคนโดยใช้พระเดช เลยไม่ค่อยมีใครรัก พอถึงเวลาตกลงมาจากเก้าอี้ก็ไม่มีใครเหลียวแล เป็นอุทธาหรณ์สำหรับคนมีอำนาจอยู่ในมือแต่ใช้ในทางที่ผิดจริงๆ

“แล้วไปพานักข่าวมาจากไหนล่ะ”
“เพื่อนแม่น่ะ เป็นนักข่าวสายการศึกษา ถึงแม่ฉันจะเป็นชาวสวน แต่ก็มีการศึกษานะ แม่เคยเรียนวารสารมา แต่ไม่ได้ทำงานเป็นพวกนักข่าว แม่กลับมาช่วยคุณตาทำสวนผลไม้เสียก่อน พอแต่งงานกับพ่อ ก็ไม่ได้เป็นนักข่าวอย่างที่ใฝ่ฝัน แต่เขาก็ยังคบหากับเพื่อนเก่าอยู่ แล้วพอมีเรื่องนี้ขึ้นมา ฉันกับแม่ก็ปรึกษากันว่าจะทำไง แม่ก็เลยคิดถึงเพื่อนขึ้นมาได้ เลยไปขอร้องให้เพื่อนช่วย คุณลุงนักข่าวก็ร่วมไม้ร่วมมือเต็มที่ นี่หากว่าแผนนี้ใช้ไม่ได้ผล ก็ว่าจะเอารูปเรื่องไปลงประจานในเนตให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย”

ผมฟังแล้วรู้สึกทึ่ง เคยรู้มาก่อนบ้าง ว่าพ่อแม่ของควิลล์ร่ำรวย และเป็นผู้กว้างขวางในเชียงใหม่ แต่ไม่คิดว่าจะรู้จักคนในกรุงเทพด้วย โชคดีที่พวกเขาไม่ชอบทำกร่างใส่คนอื่น ออกจะมีอุปนิสัยนอบน้อมด้วยซ้ำ

การที่ทำแบบนี้แปลว่าคงเหลืออดและต้องการสอนคนพวกนี้ให้รู้สำนึกซะบ้าง แต่ไอ้ที่จะเอาลงเนตประจาน ผมว่ามันเกินไปเหมือนกัน สงสารคนอื่นที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ที่ต้องซวยเพราะเรื่องนี้

“จะทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ ครูคนอื่นและพวกนักเรียนจะพลอยเดือดร้อนไปด้วยนะ ถ้าโรงเรียนถูกประจานให้เสียชื่อเสียงน่ะ”

พูดเป็นเชิงตำหนิเขา ถึงผมจะรักและภูมิใจในตัวควิลล์แค่ไหน แต่ก็ใช่จะตามใจเห็นดีเห็นงามไปด้วยทุกเรื่อง อะไรที่มันไม่เหมาะผมก็ขอติหน่อยเถอะ

“เปล่าหรอก แค่คิดเล่นๆว่าจะทำ ถ้าหากครูใหญ่ไม่ยอมออก แต่ถ้าให้ทำจริงคงไม่เอาหรอก สงสารคนที่เขาไม่รู้เรื่องด้วย โรงเรียนนี้ใช่ว่าจะไม่ดี ฉันก็เรียนมาถึงตั้ง 4 ปี ฉันทำลายมันไม่ลงหรอก แค่อยากสั่งสอนครูใหญ่เท่านั้น ให้ตระหนักในความเป็นครู และมีความยุติธรรมมากกว่านี้ ไม่ใช่ตัดสินไปตามความคิดของตัวเอง.....”

ท่าทางขณะพูดของควิลล์ดูจริงจังเป็นผู้ใหญ่ เขาไม่ได้หัวเราะเพื่อความสะใจอีกแล้ว ดูเหมือนเขาเองก็รู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเช่นเดียวกัน

“ตอนที่รู้ว่าแกต้องย้ายไปเป็นครูที่โรงเรียนอื่น ฉันก็รู้สึกแย่นะ ว่าเป็นเพราะเราหรือเปล่าที่ทำให้แกต้องมีชะตากรรมแบบนี้ แต่ถ้าไม่จัดการอะไรลงไปบ้าง แกก็คงจะไม่รู้ตัวว่าแกทำไม่ดีกับคนอื่นๆเขาไว้แค่ไหน และคงใช้อำนาจข่มเหงคนอื่นเรื่อยไป  ยิ่งแกรักลูกในทางที่ผิดด้วย ก็จะยิ่งส่งเสริมให้เกิดทายาทอสูรขึ้นมาอีกหนึ่ง เป็นวงจรในการทำเรื่องชั่วๆ ฉันเลยต้องแข็งใจจัดการไปแบบนั้น ตอนนี้ฉันไม่โกรธครูใหญ่แล้วล่ะ อโหสิกรรมให้แกแล้ว ก็ได้แต่หวังว่าแกคงจะไปเริ่มต้นการเป็นครูใหญ่ที่ดีในโรงเรียนใหม่ และมีคนรักแกบ้าง”

รู้สึกดีใจจังที่ได้ยินเจ้าตัวแสบพูดแบบนี้ ที่จริงควิลล์ไม่ได้มีแต่ด้านร้ายๆอย่างเดียว แต่เขาเป็นคนที่มีจิตใจดีงามและมีความคิดกว้างไกล เขาอาจจะเป็นเด็กชอบเอาชนะ แต่เขาก็มักจะให้อภัยคนที่พ่ายแพ้ ไม่เคยเหยียบย่ำซ้ำเติม ถ้าสั่งสอนพอแล้ว เขาก็จะรามือ แล้วก็ลืมความบาดหมางที่มีทันที

“ดีแล้วล่ะ อย่าไปคิดแค้นเขาเลย แค่นี้เขาก็ได้รับผลกรรมจากการกระทำของเขาแล้ว แต่ว่าฉันยังสงสัยนะ ในเมื่อทุกอย่างมันก็ลงเอยเรียบร้อยแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมไปเรียนต่อล่ะ ไตรกับครูใหญ่คงไม่มาทำอะไรเธอแน่ๆ โดนไปซะขนาดนั้น ไม่เข็ดก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว”
ผมวกมาที่ข้อสงสัยเดิม

“ไม่รู้สิ มันหลายๆอย่างรวมกัน อย่างแรกคงเป็นเพราะฉันทนเห็นหน้าครูใหญ่ไม่ได้มั๊ง มันทั้งสงสาร ทั้งโมโหที่เขาทำกับนาย แล้วบรรยากาศมันก็เปลี่ยนๆไป ครูหลายคนชอบมองฉันแปลกๆ เหมือนไม่อยากยุ่งกับฉันงั้นแหละ”

นี่เหรอเหตุผลที่ควิลล์ไม่อยากอยู่ เขาคงอึดอัดใจน่าดู ผมไม่ทันคิดถึงข้อนี้เลย คิดแต่ว่าพวกเขาจะไม่รังแกควิลล์ แต่ลืมนึกถึงเรื่องที่พวกเขาจะมองเห็นเจ้าตัวแสบของผมเป็นบุคคลต้องห้ามที่ไม่ควรจะไปยุ่งเกี่ยวด้วย ผมนี่มันทำอะไรไม่รอบคอบจริงๆ

“อีกอย่างครูภาษาอังกฤษคนใหม่ก็สอนไม่รู้เรื่อง ที่จริงเขาเก่งนะ เป็นครูคนไทย แต่พูดคล่องเหมือนเจ้าของภาษา แต่วิธีการสอนเขาไม่เหมือนนาย ฉันอาจจะติดวิธีการของนายก็ได้ พอเปลี่ยนครูใหม่ก็เลยไม่ชิน เหงาด้วย เคยเจอหน้านาย แต่ไม่ได้เจอ....”

ประโยคสุดท้าย ทำเอาหัวใจของผมพองโตคับอก เจ้าแสบเหงาเมื่อไม่เจอหน้าผม มันแปลว่าอะไร ผมจะทึกทักเอาได้ไหมว่าเขารักผมเข้าแล้ว ผมมองหน้าใสๆนั่นก็เห็นหน้าเขาแดงระเรื่อ ท่าทางเขินอายหลังจากพูดจบ เขาได้บอกผมโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ ว่าเขาก็รักผมเช่นเดียวกัน ผมมีความสุขมากจนต้องเผลอยิ้มออกมา

“งั้นครูใหญ่ชินวิทส์อะไรนั่น ก็เพื่อนแม่ใช่ไหม ถึงกล้ารับเธอเข้าเรียนทั้งๆที่เหลือเวลาอีกเดือนเดียวจะปิดภาคเรียนน่ะ”

เพื่อลดอาการเขินของเขา ผมเลยซักถามในประเด็นอื่นๆต่อ

“ถูกต้องแล้วคร้าบบบบ เพื่อนแม่สมัยเรียนชั้นมัธยม เขาเป็นครูใหญ่ โรงเรียนของพ่อตัวเอง แม่ฉันก็เคยเรียนที่นั่นด้วย ที่จริงแม่อยากให้ฉันเรียนที่โรงเรียนของคุณลุงตั้งนานแล้ว แต่ฉันอยากไปเรียนกรุงเทพ อยากเก่งๆแบบเด็กในเมือง แต่พอเกิดเรื่องขึ้น ฉันก็ไม่ได้อยากเรียนที่นั่นอีกต่อไป แม่ก็เลยไปติดต่อคุณลุง ขอฝากฉันเข้าไปเรียนด้วย คุณลุงเป็นเจ้าของโรงเรียน ก็เลยง่าย”

เป็นอย่างนี้นี่เอง ผมสิ้นความสงสัยแล้ว และไม่ได้รู้สึกกังวลใจกับเขาอีกต่อไป ควิลล์เล่าให้ผมฟังว่าโรงเรียนที่เขาจะไปเรียนน่ะ ไม่ใหญ่เหมือนในกรุงเทพ มีนักเรียนแค่ 400 คน มี ตั้งแต่ ป.1 – ป.6 และชั้นมัธยมต้นจนถึงมัธยมปลาย

ส่วนใหญ่ก็เป็นลูกหลานชาวบ้าน และคนที่มีรายได้น้อย เป็นโรงเรียนประเภทพึ่งพาตนเอง นักเรียนทั้ง หมด ต้องช่วยกันปลูกผัก และเลี้ยงสัตว์ เช่น เป็ด ไก่ หมู และปลา ในโรงเรียนยังมีการปลูกกล้วย มะม่วง มะยม ขนุน ฝรั่ง ให้นักเรียนได้ใช้เป็นอาหารอีกด้วย

แม่ของควิลล์ได้บริจาคเงินให้โรงเรียนนี้ โดยมอบเป็นทุนการศึกษาให้นักเรียนเรียนดีแต่ยากจนทุกปี แถมยังทำอาหารพื้นเมืองไปเลี้ยงนักเรียนเนื่องในโอกาสพิเศษต่างๆอีกด้วย เป็นการตอบแทนสถานศึกษาที่แม่ของควิลล์ได้เล่าเรียนจนจบ ควิลล์เองก็อยากดำเนินตามรอยของแม่ เรียนที่เดียวกับแม่ของตัวเอง และใช้ชีวิตให้เหมือนกับนักเรียนคนอื่นๆ

ควิลล์เคยอยู่ในที่หรูหราฟุ้งเฟ้อมาหลายปี ตอนนี้เขาอยากหวนคืนสู่วิถีชีวิตธรรมชาติบ้าง และตั้งใจจะตอบแทนโรงเรียนเหมือนที่แม่ของควิลล์เคยปฏิบัติ น้ำเสียงขณะเล่าดูมุ่งมั่นจริงจัง จนผมรู้สึกภูมิใจในตัวของเขายิ่งนัก ควิลล์เติบโตเป็นผู้ใหญ่ทางวุฒิภาวะ เขามีความคิดความอ่านมากกว่าเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน เขาทำให้ผมเชื่อมั่นว่าประเทศเล็กๆแห่งนี้ จะเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า ถ้ามีคนที่คิดดีทำดีแบบเขาหลายๆคน

“ยังติดใจอะไรอีกไหม”

ตัวแสบเริ่มอ้าปากหาว สงสัยจะเหนื่อยมาก ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ เริ่มแผนปฏิบัติการล้วงความลับข้อต่อไป ข้อนี้สำคัญมาก ต้องรู้ให้ได้ในคืนนี้ ไม่งั้นผมคงนอนไม่หลับ

“มีอยู่อีกข้อหนึ่ง อยากถามมานานแล้ว เธอต้องสัญญาว่าจะตอบตามความจริงนะ”

“อือ”

ควิลล์พยักหน้า ท่าทางง่วงงุน

“เมื่อกี้ที่บอกว่า เหงา เวลาไม่มีฉันอยู่น่ะ มันหมายความตามนั้นจริงๆหรือเปล่า”

“......”

หน้าใสๆที่ผมเห็นแดงเรื่อด้วยเลือดมาเลี้ยง เขาไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาจากผม แต่มีหรือที่ผมจะยอม ผมคาดคั้นหาคำตอบที่น่าพอใจจากควิลล์ เมื่อเห็นผมรุกหนักมากๆ เจ้าตัวแสบก็เลยพยักหน้าหงึกๆ แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว ผมดึงร่างน้อยนั้นมากอดในวงแขน และกระซิบเสียงหวานข้างหูเขา

“รักฉันแล้วใช่ไหม”

“ไม่บอก จะถามทำไมล่ะ”

“เฉไฉแบบนี้แปลว่ารักแหงๆ แต่อาย ไม่กล้าพูดใช่ไหมล่ะ”

“บ้าน่ะสิ ขี้ตู่จริงๆ ตาเฒ่า”

“ไม่ได้ขี้ตู่ รู้ว่าเมียเป็นคนแบบนี้ เพราะอยู่ด้วยกันมานานไง เธอน่ะ ชอบพูดอะไรที่ตรงข้ามกับใจเสมอ ฉันเลยต้องแปลสัญลักษณ์จากท่าทางของเธอตรงข้ามกันตลอดไง”

ผมกระเซ้า

“ก็รู้แล้ว ยังจะถามทำไม ฉันก็เขินเป็นนะ”

น้ำเสียงกระเง้ากระงอดนั่น ทำให้ผมหัวเราะออกมา ผมได้รับคำตอบแล้วว่าหัวใจของเราสองคนตรงกันจริงๆ ร่างบางถูกผมกอดแนบแน่น กลิ่นเนื้อหนุ่มที่กำลังโตหอมยั่วใจนักจนผมอดไม่ได้ที่จะสัมผัสผิวกายนุ่มละมุนของเขาด้วยปากและจมูก

ควิลล์อ่อนระทวยอยู่ในวงแขนของผม ปล่อยให้ผมจัดการกับเนื้อตัวของเขาได้เต็มที่ แต่ผมก็ทำแค่กอดจูบลูบคลำเท่านั้น สัญญาต้องเป็นสัญญา อีกสองปีข้างหน้าผมจะเป็นเจ้าของร่างกายนี้อย่างสมบูรณ์

จบบริบูรณ์
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 10-08-2007 10:11:15
จบแล้วจ้า นิยายของพี่เคท

หลังจากจบเรื่องนี้แล้ว อยากถามเพื่อน ๆ ในบอร์ดว่า  อยากอ่านนิยายพี่เคทกันต่อหรือเปล่าคะ  พี่เคทเขียนนิยายไว้เยอะมาก

ถ้าอยากอ่านกันต่อ จะไปขออนุญาตพี่เคท นำเรื่องมาลงให้ค่ะ   หรือจะเว้นไปก่อนเพราะช่วงนี้นิยายเยอะค่ะ  กลัวอ่านกันไม่ทัน

ถ้าอยากอ่านเดี๋ยวจะให้เลือกว่าอยากอ่านเรื่องอะไรนะคะ  จะไปขอพี่เคทให้ค่ะ   :m1:


หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 10-08-2007 10:32:57
จบแล้วเย้ๆๆ  :m18: :m18:
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสมากนะค้าบบบ สำหรับเรื่องราวดีๆ  o1 o1
ว่าแต่นิยายเรื่องอื่นของคุณเคทก็อยากอ่านนะ  :m26: :m26:
 :m1: :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 10-08-2007 11:00:03
อยากอ่านค้าบ
 :m18:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: OhhO16 ที่ 10-08-2007 12:58:40
 :m4: :m4: :m4: จบแล้ว จบน่ารักดี

รออ่านเรื่องต่อไปของพี่เคทครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 10-08-2007 13:56:52
จบแล้ว น่ารักเชียว แล้วอยากอ่านผลงานชิ้นอื่นๆของคุณเคทต่อเลยค้าบบบบบบ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 10-08-2007 16:13:25
ขอบคุณพี่เคท ขอบคุณ คุณนางมารร้าย

ส่วนเรื่องใหม่แล้วแต่จะกรุณา ยังงัยก็ตามอ่านอยู่แล้ว  :m3:  :m3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 11-08-2007 19:32:21

ยกมือๆ...อยากอ่านเรื่องอื่นๆ ของพี่เคทด้วย

 :a1: :a1: :a1:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-08-2007 01:11:19
 :m18:
ติดตามมานานมากแล้วคับ
อยากอ่านอีกน๊า
คอยคับๆ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: meeza31 ที่ 12-08-2007 01:14:04
มีตอนพี่เศษใหมคับ

 :m4: :m4: :m4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 14-08-2007 00:11:48
จบได้สวยงามจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสครับ
 o14 o14 o14
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: alulugun ที่ 15-08-2007 21:29:47
 :m3: :m3: :m3: :m3:
กรีซซซซซซซซซซซซซซว
ป๋าเจฟที่ร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 16-08-2007 15:30:19
ตามไปอ่านเรื่องใหม่ของพี่เคทกันนะคะ

มี 2 เรื่องค่ะ  My first boyfriend กับ ดอกรักสีม่วง

และอีก 2 เรื่องที่ยังไม่จบ  My wife is a big boss กับ รักวุ่นวายของนายหน้าหวาน

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 17-08-2007 01:44:10
นั่งอ่านรวดเดียวจบสนุกมากๆๆๆคร้าบจารอติดตามอ่านผลงานของพี่KATต่อไปคร้าบ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: leau_dissey ที่ 17-08-2007 15:53:25
 :impress:จบแล้วชอบนี้นะคะ แต่ยาวจังอ่ะ แล้วเราเป็นคนไม่ชอบอะไรอยุติธรรมแบบนี้ด้วยสิ เลยพาลเกลียดอีตาครูใหญ่ไปเลย เกลียดมากๆความอยุติธรรมแบบนี้อ่ะ :m13:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 17-08-2007 16:41:45



  อยากอ่านเรื่อง    หนุ่นโสดในฝัน    อะครับ..


ผมได้อ่านไปนิดเดียวเองอะครับ....


นิยายของพี่ เคทนี่สนุกทุกเรื่องเลยครับ....


ที่ชอบมากๆๆคือ  My first boyfriend ...เรียวกับเดียร์


 :a10: :a10: :a10:



[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: archi_10_001 ที่ 23-09-2007 19:24:58
 :m15: :m15: :m15: :m15: :m20: :m20:

ชอบ มากมาย............

อิเอิ๊กๆ

น่าจะมี sp มากมาย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 23-11-2007 01:43:32
อ่านจบแล้วครับ ชอบมากมาย :m3: :m1: o14
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: piengtavan ที่ 07-03-2008 22:43:19
น่ารักเกินไปแล้วววววววว :m1:



แอบสมเพช ปน สังเวช อ้อ้อีกอย่าง สมน้ำหน้าครูใหญ่บ้าไรนันด้วย

ทีหลังมันจะได้รู้ว่า จะใหญ่ขนาดใหน แต่ก็ไม่พ้น เงื่อมมือสื่อเฟ้ย เหอ เหอ :oni1:

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ETOM ที่ 29-03-2008 15:21:10
ตามมาอ่านนานแล้วครับ
ชอบพี่เคทเหมือนกัน ติดดอกรักสีม่วงมากๆ เป็นกำลังใจให้นะครัย :pig3: :pig3: :L1: :L1:


 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:


 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Mp_qM ที่ 16-04-2008 23:35:36
อืม มีความสุขครับผม

ขอบคุณมากมากนะครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: katesnk ที่ 19-04-2008 02:31:10
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับคนที่โพสต์นิยายให้พี่เคท ยกนิ้วให้เลยคะ  o13 พี่เคทไม่ได้เข้าบอร์ดนี้เสียนาน หาทางเข้าไม่เจอ เพราะว่าไวรัสลงเครื่องคอม นิยายหายเกลี้ยง กู้มาได้แค่บางส่วน เรื่องเก่าๆ อย่างดอกรักสีม่วง รักวุ่นวายของนายหน้าหวาน และ my wife is a big boss เลยไม่ได้ต่อให้เลยค่ะ ตอนนี้ก็พยายามกู้ซากเก่าๆอยู่

ปัญหาก็คือว่านิยายบางเรื่องของพี่เคทที่มาลงที่นี่ พี่เคทไม่ได้มาลงเอง เพราะว่าไม่ค่อยจะมีเวลา ต้องแต่งนิยาย แล้วก็ต้องดูแลเวปตัวเอง แต่ถ้าใครอยากอ่าน และอาสาจะเอามาลงให้พี่เคทก็ยินดี แต่ถ้าไม่สะดวกที่จะเอามาลง จะไปอ่านที่เวปนี้ก็ได้ค่ะ
http://katesnk1405.invisionplus.net ค่ะ

แล้วก็ขอบคุณสำหรับแฟนนิยายทุกคนที่สนับสนุนและติดตามผลงานของพี่เคทนะคะ วันนี้หาทางเข้าเจอแล้ว จากการขอลิงค์จากเมล ร้านเจ๊อายู ก็เลยได้เข้ามาตามลิงค์ ยังไงจะพยายามแวะเข้ามาบ่อยๆ ตามแต่โอกาสจะอำนวย

พี่เคทฝากผลงานไว้ สามเรื่องนะคะ

1.หนุ่มโสดในฝัน
2.ปิ๊งรักพี่ชายหน้าหวาน น้องชายจอมป่วน
3.รักรสแซบกับภรรยาสุดแสบ

ทั้งสามเรื่องนี้ ขายที่ร้านของคุณเจ๊อายูค่ะ

ขอบคุณที่สนับสนุนและชื่นชอบผลงานของพี่เคทนะคะ  :m1: :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: เมฆาสีน้ำเงิน ที่ 31-08-2008 20:00:24
เมื่อนานมา ยังมีเรื่องเล่าขาน ถึงเรื่องราวของมนุษย์สองคน

ความรักยืนยงมั่นคงชั่วกัปกาล ไม่ยึดติดกับความผูกพันด้านร่างกายใด ๆ

เกิดเป็นตำนานที่กล่าวขานกันออกไป  ...

เมื่อคนทั้งสองเป็นผู้ชาย แต่ความรักมิได้แบ่งสีผิวหรือชนชาติ ให้ยุ่งยากเหนื่อยใจ

ไม่มีเพศคอยกำหนดหรืออายุ คอยขวางกั้นทำร้าย

ความรักเกิดมาจาก หัวใจของใครสักคน  และก็มีชีวิตต่อไปด้วย  หัวใจ ของใครอีกคน

หรือนี่เป็นแค่นิทานปรัมปรา แต่ใครจะรู้ว่ามันอาจจะมีอยู่จริง

ความรักอาจอธิบายไม่ได้ทุกสิ่ง แต่ทุกสิ่งก็อยู่ได้ ด้วยความรักเสมอมา



ขอบคุณ..ทุกความรักที่ทำให้มีกันและกันในวันนี้
ขอบคุณ..คนเขียนและเพื่อน ๆ ในเล้าทุกคน วันนี้สายตาผมแจ่มชัดขึ้นมามากมาย โลกใบใหญ่ยังมีเรื่องราวให้ผมได้เรียนรู้
อย่างน้อยที่สุด ตอนนี้ก็รู้แล้วว่า "การสูญเสีย ทำให้รู้คุณค่าของการมีอยู่"
ขอบคุณครับ..ขอบคุณ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 15-11-2008 22:51:03
สนุกมากมายอ่ะ...

จะไปอ่านเรื่องต่อไปน้า....

ชอบๆ  o13 o13

มีเมียเด็ก ก้อต้องตามใจเปนธรรมดา

 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Akiizz ที่ 16-11-2008 02:08:19
น่าจามาต่อ ภาคสองนะคับ


น่ารักดีจัง
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: condolence ที่ 21-11-2008 00:41:01
น่ารักกก

มีความสุขขขขมากๆๆๆๆ


ขอบคุณน่ะครับที่เอามาแบ่งปัน
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: katesnk ที่ 06-12-2008 22:10:44
 :a1: เพิ่งได้มาเจอเรื่องนี้ของตัวเอง เรื่องนี้แต่งจบเรียบร้อยแล้วค่ะ ไม่มีภาคสองต่อนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณคนโพสต์ด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 09-12-2008 19:16:27





หวัดดีขอรับ มาใช้บอร์ดนี้ได้เดือนแล้ว แต่มาสมัครเมื่อวาน วันนี้เลยมาใช้ อ่านเรื่องนี้แล้ว ชอบมากขอรับ ยิ้มตลอด ขำ(ตาเฒ่า)เจฟ กับ ควิลล์ ขอบคุณมากขอรับ   ขอบคุณนะที่ให้อ่าน
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: katesnk ที่ 09-12-2008 19:27:03
ขอบคุณมากๆนะคะ ที่ชอบเรื่องนี้ติดตามเรื่องใหม่ที่ลงไว้ได้เลยนะคะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่$
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 14-12-2008 11:01:29


หวัดดีขอรับ รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง  หวัดดีขอรับ คุณtae มาเป็นกำลังใจให้ขอรับ เมื่อวานนี้ คุณtae ได้ดาวตกไหม เห็นไปสามดวงขอรับ ชะมด(ยานพาหนะคู่ใจ)เห็นไปสอง หออื่นคงเห็นด้วยเสียงกระหึ่มเลย อากาศเย็นขอรับ รักษาสุขภาพด้วยละ คุณtae และเพื่อนๆชาวเป็ดทุกคน

คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย

ขอบคุณที่ได้อ่านเรื่องนี้นะขอรับ


(ตาเฒ่า)เจฟ  ควิลล์ คิดถึงนะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 26-12-2008 14:33:24
ชะมด : Merry Chirsmas!!~\(≧▽≦)/~ คุณ tae  คุณ katesnk  รักรสแซ่บกับภรรยาสุดแสบ  (ตาเฒ่า)เจฟ  ควิลล์ 

kakoku_kin:((((●ω●)))  merry Chirsmas((( ●ω● )))คุณ tae  คุณ katesnk  รักรสแซ่บกับภรรยาสุดแสบ  (ตาเฒ่า)เจฟ  ควิลล์
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 01-01-2009 18:31:35
ชะมด: ~\(≧▽≦)/~ สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ คร้าบ
คุณ tae  คุณ katesnk  รักรสแซ่บกับภรรยาสุดแสบ  (ตาเฒ่า)เจฟ  ควิลล์ 

kakoku_kin:((( ●ω● )))สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ
คุณ tae  คุณ katesnk  รักรสแซ่บกับภรรยาสุดแสบ  (ตาเฒ่า)เจฟ  ควิลล์ 
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 24-01-2009 22:45:14
 kakoku_kin คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 25-01-2009 02:26:11
新正如意 新年发财  คุณ tae  คุณ katesnk   :o8:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 15-02-2009 00:52:11
สุขสันต์วันแห่งความรักนะขอรับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: LIZZ ที่ 17-02-2009 15:43:16
สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบมากกก นายเอกน่ารัก ชอบนายเอกนิสัยแบบนี้ น่าร้ากกกกกก  :-[

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะคะ ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพสค่ะ สนุกมากค่ะ  :L2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 20-02-2009 01:47:20
มากล่าวราตรีสวัสดิ์ขอรับ คุณ tae  คุณ katesnk    :L1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: everytime ที่ 02-03-2009 15:04:13
 o22   หนุกๆๆมากค่ะ    ผลิตนิยายหนุกๆๆออกมาให้พวกเราได้อ่านอีกนะคะ  o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 13-04-2009 20:13:21
สุขสันต์ปีใหม่ไทยนะขอรับ

คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย

 :3123:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: leeseunggi ที่ 20-04-2009 23:14:41
อ่าน  แล้ว  มัน  จี๊ด  ๆ  ที่  หัว  จายยยยยย



 :m15:   :m15:   :m15:   :m15:



ขอบ  คุณ  ที่  เอา  มา  ลง  นะ  คร้าบบบบบ    :pig4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 21-04-2009 10:25:54
น่ารักมากๆเลยครับเรื่องนี้ ควิลล์นี่ความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัวจริงๆ สมแล้วล่ะที่เจฟกลัวเมีย หุ หุ หุ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ku_nan_jung ที่ 24-04-2009 09:52:43
หนุกสุดๆๆเลยคร๊าบ  o13  o13

ขอบคุณคร๊ษบ  :impress2:  :impress2:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: clubza ที่ 07-06-2009 21:47:09
ขอบคุณเรื่องราวความรัก
ที่ต่างวัย ต่างสถานะ
ต่างเชื้อชาติ ภาษาแต่
ในที่สุดก็ทำให่เขารักกัน o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: everytime ที่ 23-08-2009 01:27:55
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ปี้ปี้ปี้~PalmY ที่ 23-08-2009 17:26:56
เรื่องในที่สุดก็ได้อ่านจนจบซักที ตอนแรกได้อ่านนิดเดียว เพราะว่าไม่ว่างไปอ่านในเว็บพี่เคท แบบว่าสีมันแอบแสบตานิดๆ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: akazu ที่ 07-10-2009 21:15:27
 :-[จบไปอย่างสวยงาม แอบขำเวลาควิลล์เรียกสามีว่าตาเฒ่าบ่อย ๆ น่าสงสารเนอะ คงแอบน้อยใจเมียตัวเอง
แอบเกลียดครอบครัวครูใหญ่จริง ๆ เลวได้โล่ห์ เทอดทูนลูก :call:ตัวเองสุด ๆ สมควรแล้วกะบทลงโทษที่ได้รับ
ลุ้นทุกตอน ว่าตาเฒ่าจะตบะแตกหรือเปล่า ก็พันละเมียแสนน่าหม่ำจริง ๆ เชียว ฮี่ฮี่
ปล.แอบตามไปบรอดพี่เคทด้วย ชอบผลงานน่ะค่ะ ติดตามต่อไปคร้าบบบ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 20-12-2009 18:53:34
สนุกมากๆๆๆๆๆๆ   o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 26-12-2009 02:05:29
Merry Christmas

คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Alexie333 ที่ 28-12-2009 14:20:31
สนุกดีคับ น่ารักมากๆ คุณเคทแต่งเรื่องเก่งจริงๆ อันนี้ผมยอมรับเลย  ติดตามมาตั้งแต่ เรียวกับเดียร์แล้ว จะติดตามต่อไปนะครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: ToRMoR ที่ 28-12-2009 15:01:19
^
^
^
หึหึแอบตามมาจิ้มคนข้างบน มาไล่กลับไปต่อได้แว๊ว ฮ่าๆ :m20:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 28-12-2009 19:10:06
ความรักยังไงก็ต้องถามความคิดเห็นของคนสองคนนั้นแหละนะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: harusame ที่ 10-01-2010 22:26:26
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-01-2010 04:42:58
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสต์นะคะ

ทำให้ได้อ่านเรื่องสนุกๆ

จะติดตามผลงานของคุณเคทตลอดไปค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kingphai ที่ 27-01-2010 01:24:39
คร้าบบ

ขอบคุณคร้าบบ

พี่เคทสามารถจริงๆๆ

อ่านแล้วติดใจทุกเรื่อง

อิอิ

รักพี่เคท

และอยากอ่านเรื่องของพี่ทุกๆเรื่องเลยละคร้าบบ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 06-03-2010 01:07:25
น่ารัก :-[น่ารัก อ่านแล้วบรรยากาศน่ารัก สนุกอมยิ้ม แสบๆ คัน ๆ อบอุ่นหัวใจ :impress3:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: jantaro ที่ 06-03-2010 19:32:21
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: BaII ที่ 20-04-2010 17:47:09
น่ารักดีนะคับ อิอิ  o13 o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Nanzari ที่ 24-04-2010 12:18:43
 :-[ น่ารักดี...

จะติดตามผลงานของพี่เคทตลอดไป  :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: darkeyes1 ที่ 09-05-2010 07:13:03
 :o8: อ๊า....   เรื่องน่ารักๆอีกเรื่องแล้ว  ฮิฮิฮิ  มาตามอ่านอย่างเริงร่าสุดๆ :laugh:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: littlesong ที่ 11-05-2010 14:29:27
สนุกมากๆๆๆๆๆๆคะ o13 o13 o13

อ่านทีเดียวจบเลย สนุกมาก

ขอบคุณมากนะคะที่เอามาลงให้ อิอิอิ

จะตามไปอ่านเรื่องอื่นต่อค่า
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: จริงใจ ที่ 11-05-2010 22:37:45
สนุกดี น่าจะมีภาค 2 น่ะ เรื่องนี้อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไงต่อไป
หลังจากที่ทั้งสองตกลงปลงใจกันแล้ว
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk โพสโดยกระผมเอง
เริ่มหัวข้อโดย: Annetemis ที่ 22-06-2010 09:51:39
เป็นรักที่ทั้งแซ่บ ทั้งแสบจริง ๆ ค่ะ :3123: :bye2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 17-10-2010 02:29:34
เคยอ่านมาแล้วรอบนึง สนุกดีค่ะ ชอบ
อ่านอีกก็ปวดใจได้อีก ได้อารมณ์เหมือนอ่านครั้งแรกเลย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 23-10-2010 14:28:37
สนุกมากมาย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: eyejaejae ที่ 15-12-2010 18:26:35
 o13 สุดยอดไปเลยยยยย เจฟน่ารักเหมาะกับควิลล์เด็กดื้อจิงๆ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: fay_13 ที่ 18-12-2010 09:32:26
น่ารักมาก......ควิลล์นี่แสบได้อีกจริงๆ แต่ก็เหมาะกะตาเฒ่าแบบเจฟแล้วล่ะ  :haun5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: angelTT ที่ 21-12-2010 15:17:58
เรื่องนี้กุ๊กกิ๊กดี นายเอกดูเป็นผู้ใหญ่มากเลย ขอบคุณค่า

ขอมอบคะแนนความชื่นชมให้ค่า +1
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 22-12-2010 04:04:45
 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 08:11:22
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~\。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• | 田田|門| ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: 31728 ที่ 26-12-2010 10:35:18
ขอบคุณนางมารน้อยเเละก้อพี่เคทด้วยนะคับ

ที่เอานิยายดีๆมาให้พวกเราได้อ่านกัน

ขอบคุณคับ *-* :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: princessl ที่ 18-01-2011 04:40:56
แค่อยากบอก ว่า "ขอบคุณ"
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 19-01-2011 17:19:27
น่ารักดีนะ ตาเฒ่า กะ จอมแสบ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 03-07-2011 12:20:41
สนุกจังค่ะ เพิ่งมีโอกาสมาอ่าน
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 09-07-2011 21:53:10
น่ารักจังเลยค่ะ
น้องควิลล์ น่ารักอ่ะ เท่สุดๆเลย
ฮ่าๆๆ
>< แอบอยากให้เรื่องนี้มี ภาค ๒ เหมือนกันค่ะ
หุหุ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 10-07-2011 12:23:58
 :L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
อ่านแล้วสนุกมากเลย :o8:
 :L1: เป็นกำลังใจให้นะฮ๊าฟฟฟ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: พอลลี่ ที่ 14-07-2011 16:35:55
รักเรื่องนี้หนุกๆน่ารักดี  o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 21-07-2011 14:20:19
เด็ดขาดได้ใจมากควิวน์ 555

ตาเเก่ยังกลัวเมียเหมือนเดิม

สนุกมากค่ะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 27-07-2011 01:19:46
อ่านรวดเดียวจบเลย  สนุกมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 30-07-2011 04:00:47
น่านักสุดๆเรื่องนี้ อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ :)
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: NAS ที่ 04-09-2011 05:48:48
ขอบคุณค่ะ น่ารักมากมาย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: londoneye ที่ 12-12-2011 00:01:02
เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ :o8:
ชอบตัวควิลล์มากเลย  ความคิดความอ่านเป็นผู้ใหญ่มาก

ขอบคุณทั้งคนแต่ง  แล้วก็คนโพสต์นะคะ
ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องน่ารักๆน่ะค่ะ o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 12-12-2011 14:22:04
น่ารักแล้วก็สนุกมากเรื่องนี้  :-[
ขอบคุณที่นำเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 12-12-2011 19:42:26
น่ารักจัง :กอด1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: puu142 ที่ 27-12-2011 12:06:31
                                                          อ่านแล้วรู้สึก...ดีมากๆ  เลยครับ


               ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียน......ให้มีกำลังกาย........กำลังใจ

                                                  ที่จะสร้างสรรค์ผลงาน......ดีๆ..............ต่อไป
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: ammlovey ที่ 11-02-2012 16:32:13
หนุกจร้า ตาแก่นี้กลัวเมีย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 20-02-2012 19:41:26
น่ารักและมีสาระดีมากเลยค่ะ
แ่ต่น้องมีความคิดไม่เหมือนคนอายุ 15 นะคะ
คิดเป็นผู้ใหญ่มากมาย
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 12-08-2012 16:27:55
เพิ่งเข้ามาอ่าน
น่ารักมากกก~
 :z2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 15-08-2012 02:04:57
น่ารักจังค่ะ ขอบคุณนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-08-2012 19:52:06
ชอบๆๆๆๆๆ :z1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 16-08-2012 00:41:14
 o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 16-08-2012 20:14:26
 o13 o13 
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-08-2012 06:19:45
ยิ่งอ่านยิ่งแซบ :)
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: qhanb ที่ 22-10-2012 16:56:53
กรี๊ดดดด  :impress2:
แอบเสียน้ำตากับเรื่องนี้ไปนิดนึง  :o12:
น้องควิลล์น่ารักมากๆ ชอบมากเลยยย ><
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: ^^KENTA^^ ที่ 26-10-2012 07:05:22
สนุ๊กสนุก นายเอกแก่นซ่ามากครับ^___^
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 26-10-2012 14:40:27
สนุกมากเลย

ไม่รู้พลาดเรื่องนี้ไปได้ไง

นายเอกแบบนี้เราชอบมาก :man1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 14-04-2013 04:40:20
อ่านรอบสอง สนุกเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 14-04-2013 18:40:35
สนุกมากคร่าาา แซ่บสมชื่อจริงๆ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 17-04-2013 15:21:30
ควิล กะ คุณแม่แซบจิงๆๆๆ

 :mew1:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 18-04-2013 10:54:10
อ่านแล้วยิ้มไปตลอด ขอบคุณค่า :katai2-1: :hao5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: FanJKi ที่ 18-04-2013 23:30:37
พลาดเรื่องนี้ไปได้ไง   :z3:

สนุกมากค่ะ  นายเอกน่ารัก แสบ ซ่า สะใจมาก 555+++   :pig4: ค่ะ

หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: icexfrost ที่ 20-04-2013 00:38:51

 :z13: :z13: :z13:

เพิ่งเข้ามาอ่านคร้าา

น่ารักมากเลยทั้งคู่ 

 :heaven :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 02-05-2013 15:19:50
ขอบคุณมากนะคะ น่ารักดี
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: AB^Ton^ ที่ 02-05-2013 18:54:15
น่ารักเว้ยเห้ย อิอิ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: oishinutty ที่ 21-09-2014 14:35:33
เขินนนนน วุ้ย น่ารักมาก อยากมี แฟนเป็นฝรั่งจัง แบบนี้ิเลยอ่ะ  :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 21-09-2014 23:25:55
 :กอด1: น่ารักมากๆเลย
ชักอยากได้แฟนแบบเจฟซักคนนะเนี่ย (แต่ขอตัดนิสัยบางอย่างออกนะ)  :katai2-1:
พลาดไปได้ยังไงเนี๊ยะ เรื่องน่ารักๆแบบนี้  :mew5:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 23-09-2014 00:25:48
 o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 02-10-2014 21:36:08
น่ารักอ่า  :-[

 :pig4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 03-10-2014 10:58:23
ชอบควิลล์กับแม่มากๆ น่ารักทั้งคู่
เจฟก็ทั้งรักทั้งหลงควิลล์น่าดู
ชอบตอนจบมากๆเลย
ดูเข้าใจกันมากขึ้น
ขอบคุณที่นำมาลงให้อ่านค่ะ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 06-10-2014 00:24:01
สนุกมากๆค่ะ อ่านจบแล้ว เย่
แรกๆ ตลกเจฟมากเผลอไปข่มขืนลูกเค้า
กลัวโดนจับเข้าคุก 555555
แต่อยู่กันไปเรื่อยๆ ก็รักเค้าซะงั้น
คือจะบอกว่าควิลล์น่ารักมาก
เมียจอมซ่าของเจฟเนี่ย สุดยอดไปเลย
ขอบคุณที่ลงนิยายน่ารักๆ แบบนี้ให้อ่านน้าา
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 06-10-2014 19:22:06
สนุกดีคับ ชอบ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 05-11-2014 08:28:39
 :laugh: :laugh: สนุกมากครับเรื่องนี้

ขอบคุณนะครับ
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: llmup ที่ 19-06-2015 09:15:03
 :mew1: แซ่บจริงอะไรจริงเรื่องนี้
เกลียดคนแบบครูใหญ่มากเลย โตแต่ตัวสมองไม่เจริญ  :z3:
น้องมีความคิดที่โตเปฯผู้ใหญ่มากเลย แม้จะปากแข็ง ปากจัดไปบ้าง55555
แต่ก็ยอมคนแก่เยอะแล้วนะนิ
 :-[

เมื่อไหร่หนอน้องจะโต5555 สงสารตาแก่ อดทนแล้วทนเล่า อิอิ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆนะค่า  :3123:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: whitelavenders ที่ 20-06-2015 18:16:11
คุณแม่น้องเลี้ยงมาดีจังค่ะ น้องถึงเป็นเด็กที่มีความคิดโตกว่าวัยขนาดนี้
น่ารักมากค่ะ ถึงจะชอบจิกกัดปากเสียใส่ตาเจฟบ้าง แต่น้องจิตใจดีมาก
เป็นแม่ศรีเรือน ความคิดเข้าท่า ไม่แปลกใจเลยทำไมตาเจฟถึงหลงรักน้อง

ป.ล.อีตอนตาเจฟแก้ปัญหาด้วยการหนีหน้าเนี่ยอยากจะทะลุจอเข้าไปซัดซักที
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 20-06-2015 18:58:15
 :pig4:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 22-06-2015 23:43:22
พึ่งเคยอ่านเรื่องนี้ของคุณเคท น่ารัก และเขียนได้ดีมากเลย ประทับใจ ขอบคุณทั้งคุณแคทและคนโพสมากๆ เห็นนิยายเก่าๆ ยูซเซอร์เก่าๆแล้วคิดถึงบรรยากาศเล้ายุคแรกๆมาก
และก็ขอบคุณเม้นบนๆที่ช่วยขุดนิยายดีๆขึ้นมาให้ได้อ่านกันอีก
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: ป๋า ที่ 21-01-2016 17:08:53
ชอบอ่ะ มุ้งมิ้งดีครับ เนื้อเรื่องดี ภาษาดี มีความรู้สอดแทรก  o13
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 22-01-2016 20:15:01
เรื่องนี้น่ารัก ขอแบบพี่เจฟซักคนได้ป่ะ ชอบของนอก  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: รักรสแซ่บ เรื่องโดย Katesnk
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 04-11-2018 17:05:27
สนุกมาก น้องน่ารักแม่บ้านแม่เรือน  พ่อฝรั่งก็อบอุ่น คุ้มภัยได้