-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
นิยายทั้งหมด ของนิที่ลงไว้ที่เล้านะคะ....
+ ผมถูก My Fanclub~~จับกด!!XX+ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25704.new) ตุลย์-P
!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24654.new) ฐา-โต้ง
...กู “รับ” ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.0) กิ๊ง-กันย์
...................
สารบัญ.... ...กู “รับ” ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก)
ตอนที่1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1334941#msg1334941)
ตอนที่ 1.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1336255#msg1336255)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1339846#msg1339846)
ตอนที่ 2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1341710#msg1341710)
ตอนที่ 3 สิ่งที่กิ๊งไม่รู้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1346867#msg1346867)
ตอนที่ 3.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1351653#msg1351653)
ตอนที่ 4 กลบเกลื่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1357146#msg1357146)
ตอนที่ 4.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1359447#msg1359447)
ตอนที่ 5 ...คนที่กูรัก... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1360411#msg1360411)
ตอนที่ 5.2 กันย์เล่าจบซะที (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1362890#msg1362890)
ตอนที่ 6 หมาหยอกไก่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1366185#msg1366185)
ตอนที่ 6.2 หยอกกันต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1368961#msg1368961)
ตอนที่ 7 ทำแต้ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1375677#msg1375677)
ตอนที่ 7.2 กุ๊งกิ๊งห่อไข่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1380233#msg1380233)
ตอนที่ 7.3 กันย์กลับมาแล้ว... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1381011#msg1381011)
ตอนที่ 8 เป็นกันย์เอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1388301#msg1388301)
ตอนที่ 8.2 ไปหอสมุดกันเถอะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1391698#msg1391698)
ตอนที่ 9 หว่านเสน่ห์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1394187#msg1394187)
ตอนที่ 9.2 แผนสอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1397820#msg1397820)
ตอนที่ 10 หวั่นไหว... BY Ging.. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1398188#msg1398188)
ตอนที่ 10.2 เลิกเล่นกันเถอะ! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1401412#msg1401412)
ตอนที่ 10.3 เอากูไปเก็บที (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1403646#msg1403646)
ตอนที่ 11 มึงเมาเหล้า กูเมารัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1407219#msg1407219)
ตอนที่ 12 แรด รั่ว ชั่ว.... ยั่ว!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1408222#msg1408222)
ตอนที่ 13 สร่างเหล้า ไม่สร่างรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1415239#msg1415239)
ตอนที่ 14 เสี่ยวเอาโล่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1420339#msg1420339)
ตอนที่ 14.2 เสี่ยวก็ได้ ซึ้งก็เป็น... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1424178#msg1424178)
ตอนที่ 15 ....ก็กูกลัว.... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1433375#msg1433375)
ตอนที่ 15.2 ตุ๊กตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1445671#msg1445671)
ตอนที่ 16 น่ารัก....น่า.... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1447450#msg1447450)
ตอนที่ 16.2 ปากกา พัดลม กิ๊ง... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1450614#msg1450614)
ตอนที่ 16.3 มาสั้นๆ (แบบว่าคิดถึงกันย์) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1465551#msg1465551)
ตอนที่ 16.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1469612#msg1469612)
ตอนที่ 17 หอม...ใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1470125#msg1470125)
ตอนที่ 18 ตายด้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1474049#msg1474049)
ตอนที่ 18.2 วันเกิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1476760#msg1476760)
ตอนที่ 19 บันได กับเรื่องในอดีต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1478999#msg1478999)
ตอนที่ 19.2 พี่ชาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1499456#msg1499456)
ตอนที่ 20 ...รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้รัก.... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1504963#msg1504963)
…………………………
กระทู้ใหม่........ตุลย์-ปอนด์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25704.new)
Sp ตุลย์ปอนด์ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1372959#msg1372959)
Sp ตุลย์ปอนด์ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.msg1452134#msg1452134)
+++++++++++++
(https://scontent.fbkk7-3.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/15400572_1502158416481633_2415062444600457219_n.jpg?oh=43a06942a4aabfc9c38ae684af5470bd&oe=592F93E9)
แจ้งข่าว เปิดจองหนังสือ “รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้รัก”
Author : ๛NaaribuS๛
Illustration : Raemin
รายละเอียดหนังสือ
- ปก 4 สี เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
- ขนาด A5 ประมาณ 320หน้า +
- ตอนพิเศษ 7 ตอน
- ที่คั่น 1 ชิ้น
ของแถมเฉพาะรอบจอง
การ์ดลายปก 4*6 นิ้ว หนึ่งแผ่น
การ์ดลาย sd 1แผ่น
Mimi novel “เพื่อรัก”
ราคา 350 รวมส่งพัสดุ
ระยะเวลา
เปิดจอง 1 มีนาคม-20 เมษายน 2560
จัดส่งประมาณ 20 พฤษภาคม 2560
สั่งจองได้สองทางคือ
1. ทางเว็บเทพชอป http://naaribusynv.lnwshop.com/product/5/pre-order
กรุณาโอนเงินหลังกดจองไม่เกิน 15 วันนะคะ หากเกินกำหนดออร์เดอร์จะยกเลิกอัตโนมัติค่ะ
2. โอนเงินค่าหนังสือที่ ธนาคารกรุงเทพ สาขาย่อยศูนย์เซียร์รังสิต
บัญชีสะสมทรัพย์ เลขที่บัญชี 028-0-19058-8
ชื่อบัญชี Nipaporn Rotthongkham
เมื่อโอนเงินแล้วแจ้งรายละเอียดการโอนเงินและจัดส่งมาที่ naaribusแอดgmail.com (เปลี่ยนแอดเป็น @) หรือแจ้งโอนผ่านอินบ็อกเพจได้เช่นกัน
โดยตั้งหัวข้อ(Subject)ว่า รายละเอียดการโอนและจัดส่ง
รายละเอียดการโอนเงินและจัดส่ง (หัวข้อที่มี * กรุณากรอกข้อมูลให้ครบด้วยค่ะ)
* ชื่อที่ใช้จอง
* ชื่อ-นามสกุล :
* ที่อยู่ :
* จำนวนที่สั่ง :
* จำนวนเงินโอน :
*วัน/เวลาโอนเงิน(จาก slip) :
ไม่เข้าใจสิ่งใด สอบถามได้ทางเพจนะคะ
-
แค่ชื่อ ก็ได้ใจแล้ว :L2:
-
นิยายอยู่นี่จ้า
เพิ่งเคยเขียนแนวนี้ ฝากตัวด้วยนะคะ
ขออภัยสำหรับ บรรดาคำหยาบคายทั้งหลายแหล่ // ทำใจกับเนื้อหานิดนึงนะคะ// โปรดใช้วิจาณญาณในการอ่าน
คริคริ
...กู “รับ” ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก)
ตอนที่ 1
23:35 น. วันอังคาร
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ... ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น สองสามครั้ง ทำให้ผมละสายตาจากหนังสือตรงหน้าเอียงคอมองที่ประตู แต่เมื่อมันยังคงดังต่ออีกไม่หยุด ทำให้ไม่มีเวลาแม้แต่จะคาดเดาว่าผู้มาเยือนเป็นใคร ผมเปิดประตูห้องออกเพื่อพบกับใบหน้าแดงเรื่อของผู้ชายคนหนึ่งอย่างประหลาดใจ พร้อมกับอาการใจสั่นเล็กน้อย?
ก็จะไม่ให้ตกใจได้ไง ก็จริงๆ แล้วคนตรงหน้าผมเนี่ยมันเป็นรูมเมท เพื่อนร่วมห้องในนามของผมเองแหละ แต่ตอนนี้มันไม่ได้อยู่กับผม มันเผ่นแน่บไปอยู่กับพี่ชายของมันตั้งแต่วันแรกแล้วไม่กลับมาอีกเลย สงสัยตอนที่เจอกับมันครั้งแรก ผมจะล้อเล่นกับมันแรงไปหน่อย
แนะนำตัวนิดนึงละกันครับว่าผมชื่อ กิ๊ง ตอนนี้ ผมเป็นนิสิตหมาดๆ ของมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด แบบประมาณว่า ตามประสาวัยรุ่นที่อกหักรักคุด น่ะครับ ทีแรกกะจะเลือกเรียนคณะดีของที่ดังๆ ใน กทม. แต่พอ อกหักปุ๊บ มันเจ๊บแปล๊บๆอ่ะครับทนไม่ได้ เลยเปลี่ยนใจเอาดื้อ ๆ เลือกไปเรียนแม่งไกลๆ เลย ชีวิตจะได้ไม่เจอกับมันอีก ไอ้คนที่ผมคิดถึงมันยังมีหน้าโทรมาด่าอีกนะครับว่าตัดสินใจอะไรไม่คิด โวยวายอยู่นานก่อนจะย้ำให้ผมรักษาตัวด้วย ถ้าต่อไป ไม่มีมันคอยดูแล
“เออ มึงไม่ต้องห่วงกู มึงเอาเวลาอันมีค่าเก็บไว้ดูแลสุดที่รักของมึงเถอะ” นั่นเป็นคำสุดท้ายที่ผมบอกมัน
แม่ง เป็นเพื่อนที่ดีชิบหาย มีแต่กูนี่แหละที่เลว เสือกรักเพื่อนตัวเองได้ลงคอ คิดไปก็อยากร้องไห้ครับ แต่ยังก่อนยังเล่าไม่จบ ทีนี้ เป็นนิสิตใช่ไหมครับ มันต่างจากนักศึกษาก็ตรงที่ว่า มหาวิทยาลัยมันมีหอพัก ในมหาวิทยาลัยด้วยครับ แยกชายหญิงชัดเจน เทอมแรก เขาก็ยังบังคับให้ไปอยู่เสียด้วย เพื่อสะดวกตอนทำกิจกรรมในตอนต้นเทอม ทั้งทุ่นเงินค่าหอ ระยะเวลาเดินทาง ส่วนข้อเสียก็คือมีกฎระเบียบ ต้องใช้สิ่งที่เป็นส่วนรวมเช่นห้องน้ำ เตารีด ส่วนห้องนอนก็ต้องนอนห้องละ สองหรือสามคน แล้วแต่ขนาดห้อง ถ้าเป็นหอหญิงนี่ห้องกว้างมาก นอนตั้งเจ็ดคนน่ะครับ ส่วนห้องที่ผมอยู่ มันไม่กว้างมาก เลยอยู่แค่สองคน เฟอร์นิเจอร์ครบครับมีของจัดเป็นระเบียบ เตียงนอนสองเตียง 3.5 ฟุต อยู่คนละฝั่งห้อง โต๊ะเขียนหนังสือ สองตัวติดกันข้างประตู ตู้เสื้อผ้าสองตู้ ติดกันติดระเบียง
หลังจากรายงานตัว เอาของวางลวกๆ ไปทานข้าว บอกลาครอบครัวที่จะกลับกรุงเทพ จนเย็นจัดของเสร็จแล้ว รูมเมทของผมก็ยังไม่โผล่มา ง่วงนิดๆ ที่นอน ก็จัดเรียบร้อยแล้ว นอนหน่อยละกัน ZzZzZz
นอนไปนานมาจนมืด ห้องนอนที่มันควรจะมืดสนิทกลับสว่างขึ้น พอไฟแยงตา ผมก็ เริ่มตื่นสิครับ แต่พอลืมตาขึ้นมาเท่านั้นแหละ
“เฮ้ย!!” เสียงผมอุทาน เมื่อ ใครคนหนึ่งยืนนิ่งเป็นรูปปั้นเลยครับ ส่วนตัวมันไม่ได้ร้อง แต่ก็ทำท่าว่าตกใจไม่แพ้กัน
“นะ..นาย พักห้องนี้เหมือนเราใช่ไหม” ตั้งสติได้ก็ถามทันทีเมื่อมันพยักหน้า แปลว่าไม่ใช่ผีก็ค่อยโล่งอกครับ
“เออ เราชื่อกันย์ เรียนวิทยานะ”
“เรากิ๊ง วิทยาเหมือนกัน” แนะนำตัวเสร็จพร้อมกับจบมือกันเล็กน้อย
“เมื่อกี้นายยืนแข็งทื่อเชียว เราตกใจหมด”
“ไม่ใช่เมื่อกี้ ตอนนี้ก็ยังแข็ง” มันงึมงำ เบาๆ มึงพูดถึงอะไรวะนั่น กูคิดลึกนะ
“เราสิต้องตกใจ นึกว่าสาวน้อยที่ไหนมานอนให้ท่า ดีนะที่เราเรายังยั้งใจไว้ทัน นี่ถ้าเมาล่ะก็ไม่แน่อาจจะลงมือปล้ำไปแล้ว ”
ตายห่า!!! กูรู้ว่ากูน่ะหน้าตาดี ผิวบาง ขาวเนียน ขนตาก็งอน ริมฝีปากบาง ผมที่เคยสั้นพอไม่ได้ตัดเลยจนเปิดเทอมทำให้ยาวขึ้นระต้นคอแล้ว แต่ถึง จะมีคนบอกว่ากูสวย แต่ก็ไม่ถึงกับมีใครเขาเข้าใจว่ากูเป็นผู้หญิงนะเว้ย!
“เราง่วงก็เลยนอน ไม่ได้ให้ท่าสักหน่อย แล้วหน้าเราก็ไม่เหมือนผู้หญิงสักนิด” เถียงขึ้นมาทันทีครับ
“เหรอ...” เสียงสูงแบบประชดครับน่าหมั่นไส้จริง มันยังคงมองหน้าผมอยู่ไม่เลิกเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมก็เลยมองกลับไปมั่งอย่าให้น้อยหน้า ไอ้หื่นนี่มันสูงครับ น่าจะ 180กว่าไหล่กว้าง หุ่นนักกีฬา ผิวสีน้ำผึ้ง ทำให้ดูแมนดี หน้าตาก็ ไม่เท่าไร ก็แค่กระชากใจสาวๆ ออกไปดิ้นเป็นจังหวะสามช่าได้ง่ายๆ คิ้วเข้มมากยาวจนเกือบต่อ แม่งเจ้าชู้แหง ตาคมแต่สายตามันนี่แพรวพราวไม่น่าไว้ใจจริงๆ ปากหยักได้รูปก็น่าสนใจดีไม่น้อย เอ๊ะ!! พอละ มองนานเดี๋ยวมีเรื่อง(ในใจ)
“เราผู้ชายนะ ไม่ใช่กระเทย” ผมย้ำให้มันรู้ มันมองหน้าผมแล้วถอนใจครับ
“อือ..รู้แล้วน่า” อะไรวะ ไอ้เสียงเหมือนหมดอาลัย เซ็งแบบนั้น เรื่องกูเป็นผู้ชายนี่มันน่าสะเทือนใจขนาดนั้นเลยเหรอไงวะ
“นายชอบผู้ชายหรือไง” ลองเทสดูดิ๊
“ไมถามงั้น”
“เห็นถอนใจเสียดาย ที่เราเป็นผู้ชาย” ลองแย้บไปหน่อย แค่ยากแซวเล่นน่ะครับ
“เปล่า แค่นึกเสียดายหน้าสวยๆ น่าจะเป็นผู้หญิงซะให้รู้แล้วรู้รอด” มันว่าน้ำเสียง เหมือนมีเรื่องขัดใจ ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าที่จริงมันชอบ “หน้า” ผม แต่บังเอิญมันไม่ชอบผู้ชายเลยเสียดายขึ้นมาประมาณนั้น แต่ยังไงๆ ผมก็กลายร่างไม่ได้อยู่ดี ความหมั่นไส้เล็กน้อยอยากจะแกล้งไอ้หน้าหล่อสักหน่อย ทำให้ยืดตัวขึ้น หัวผมเลยคางมันมานิดนึง มือขวาลูบหน้าอกมันเล่น ส่งเสียงออดอ้อนมันไป
“ก็มันช่วยไม่ได้นี่ที่เกิดมาเป็นผู้ชาย แต่ถ้ารู้ว่าสักวันจะได้เจอนาย เลือกเกิดเป็นผู้หญิงก็ดี”
เท่านั้นล่ะครับมันถอยหลังกรูด มองผมอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วมันก็เผ่นออกไปเลย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจที่แกล้งคนสำเร็จ มันคงเสียว ไม่กล้าอยู่กับผมแหงๆ กลัวเสียความบริสุทธิ์ให้เพศเดียวกัน
แต่ก็นะ นึกเสียดายมันนิดนึง ทั้งหุ่นทั้งหน้าตามันก็เสป๊กผมทั้งนั้นแหละ แต่ก็ต้องบอกตัวเองให้ตัดใจเสีย เพราะถึงผมจะ “เคย” ชอบผู้ชายมาก่อน ก็ไม่ได้แปลว่า มันจะต้องเกิดขึ้นอีก ไหนๆ ผมก็เรียนจบโรงเรียนชายล้วนที่วันๆ มีแต่ผู้ชายมาจีบตลอดศกละ แต่คนที่ผมชอบจริงๆ ซึ่งคือเพื่อนที่สนิทที่สุด มันก็ดันไปชอบคนอื่นอีก แถมยังประสบการณ์โดนจับกดที่ทำให้เกือบเสียตัว คราวก่อนโน้น ผมตะโกนบอกตัวเองรอบที่ล้านแปดแล้วว่า เข็ดแล้ว พอกันทีวงการสีม่วง
ผมต้องไม่ชอบผู้ชายคนไหนอีก... หรือถ้าจะมีขึ้นมาจริงๆ ก็ต้องไม่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ ของเป็นฝ่ายรุกให้ชื่นใจหน่อยเถอะ!! เพราะฉะนั้น อย่างไอ้หล่อเนี่ย มันคงไม่ยอมเป็นรับให้ผมแน่
เราสองคนคงต้องร้องเพลง “ ลา” แล้วล่ะ
จากวันนั้น ผมเจอมันอีกครั้งตอนเข้าเรียนภาษาไทยคาบแรกเพราะเสคเดียวกัน คิดว่ามันจะไม่คุยกับผมซะอีก แต่มันก็ยังมีแก่ใจบอกกล่าว(แม้จะช้าไปสองสามวันหลังเปิดเทอมก็เถอะ) มันขอโทษที่วันนั้นรีบกลับไป มันตกใจที่ผมไปอ่อยมันแบบนั้น แต่พอมันกลับไปแล้วมันก็เพิ่งนึกได้ว่า ผมคงแกล้งมันเล่นเฉยๆ ผมก็เออออไปครับว่าแกล้ง ผมไม่ได้ชอบมันหรอก (โกหกมันอีกละ เพราะจริงๆ ชอบแต่คิดแล้วว่าไม่อยากมีแฟนเป็นผู้ชายอีกแล้ว) ส่วนที่มันไปที่หอก็อยากรู้จักรูมเมทไว้แต่ไม่ได้กะจะไปอยู่แต่แรก เพราะ มันมีพี่ชายเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ปีสาม เช่าบ้านอยู่คนเดียว มันก็เลยไปอยู่กับพี่มัน แต่นานๆ ทีมันอาจจะโผล่มารบกวนบ้างคงไม่ว่ากัน(กูไม่ว่าหรอก มึงมาเลย หึหึ) แต่นั่นก็ผ่านไปตั้งเดือนกว่าละ มันเพิ่งโผล่มาเอาตอนนี้ ผมเลยตื่นเต้นดีใจนิดหน่อย (นิดเดียวจริงๆนะ แค่ใจเต้นจนจะออกมานอกอก)
“อ้าว... กันย์ นายมาได้ไง” ผมถามอย่างเพื่อนที่ดีต่อกัน แม้ไม่สนิทกันมากแต่ก็พอมีโอกาสทำกิจกรรมการเรียนการสอนร่วมกันบ้าง พร้อมกับเปิดประตูออกกว้างเพื่อให้เข้ามันด้านใน มองจากหน้ามัน และกลิ่น รู้ทันที ... นี่มึงเมามานี่หว่า ...
“โทษทีที่มารบกวนว่ะ กิ๊ง วันนี้กูขอนอนนี่ได้ป่ะ” มันดันตอบมาเป็นประโยคคำถามซะงั้น แล้วนี่กูอุตส่าห์พูดกับมึงเพราะๆ มึงจะพูด เพราะๆ กะกูไม่ได้รึไงวะ เชี่ยนี่...
เมื่อมีอะไรไม่ได้ดั่งใจผมก็อารมณ์ขึ้นครับแต่ในใจนะ ไม่ได้พูด อีกฝ่ายก็ ไม่ได้เว้นระยะนาน มันพูดต่ออีก
“กูทะเลาะกับพี่มา แม่งโหดชิบหาย พอมันรู้ว่ากูเมาเละเลยเอารถมันไปสอยกระถางต้นไม้หน้าบ้านจนบุบนะ มันไล่เตะกูรอบบ้านอ่ะ เรื่องแค่นี้เองไม่ได้ไปชนใครตายซะหน่อย ทำเป็นเรื่องใหญ่” มันพูดเหมือนเรื่องเล็กมาก ผมเลยคิดจะปลอบใจมัน แต่ก็ดันฉุกใจคิดได้ก่อนว่า..
“เดี๋ยวนะ รถพี่มึงนี่ บีเอ็มคันนั้นป่าว” ผมหมายถึงคันที่เคยเห็นมันขับมาเรียนบ่อยๆ อ่ะครับ ตอนนี้ก็หมดอารมณ์พูดเพราะละครับ
“เออ ก็มีคันเดียวอ่ะแหละ”
เชี่ย!! สบถในใจครับ ถ้าเป็นกู ไม่ไล่เตะ อ่ะ เอาอีโต้ไล่ฟันแม่งเลยดีกว่า โทษฐานที่เมาแล้วทำของเสียหาย
“โห กันย์ ไม่เล็กแล้วมั้ง”
“ช่างเหอะ กูส่งไปซ่อมแล้วแหละ แต่วันนี้ขี้เกียจกลับบ้าน” มันบอกง่ายๆ พาตัวเองโซเซไปที่เตียงนอน ขนาด 3.5 ฟุตที่ควรจะเป็นของมัน นอนคว่ำลงทันที สภาพมันน่าอนาจจริงๆ ก็เตียงมันมีแต่ฟูกไม่มีทั้งผ้าปูที่นอนแล้วก็หมอนนี่ครับ
“นี่กันย์หนีออกจากมาบ้านเหรอ?” ผมถามอย่างเป็นห่วง น้ำเสียงเป็นกังวล
“เปล่า แต่เมาแล้วขี้เกียจกลับก็เท่านั้น โตเป็นควายแล้วไม่กลับบ้านวันเดียวพี่กูคงไม่แจ้งตำรวจหรอก ” มันตอบ แล้วหลับตาลงอีกครั้ง
แล้วมันจะนอนทั้งๆ อย่างนี้จริงๆ เหรอวะเนี่ย เห็นแล้วหงุดหงิดใจจริงๆ
ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเอง หยิบเสื้อยืดที่คิดว่าใหญ่ที่สุด เพราะมันตัวใหญ่กว่าผมมากอยู่ กางเกงเลย์ บอกเซอร์(ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ใช้) ผ้าขนหนู ออกมา แล้วเดินไปหามันที่เตียง ตอนนี้มันกำลังนอนคว่ำครับ หมอนก็ไม่มี มันก็เลยเอาแขนมาประสานกันรองหัวตัวเอง ใบหน้าเอียงออกมาทางด้านนอกเตียง ผมย่อตัวลง นั่งยองๆ เพื่อจะปลุกมันครับ แต่ก่อนที่ฝ่ามือจะเอื้อมไป ก็ต้องชะงักกับใบหน้ายามหลับของมัน ใบหน้าที่แดงเรื่อนิดๆ เพราะฤทธิ์สุรา ขนตายาวตรง คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปาก... ขยับทันทีที่ดวงตาของมันเปิดออก
“มองอะไร?”
เชี่ย!!! ตกใจหมด ผมอุทานในใจก่อนจะหันหน้าหลบสายตาของมันทันที โดยไร้สาเหตุ มึงจะตื่นขึ้นมาทำไมตอนนี้วะ กูกะลังเพลินเลย
“กำลังจะปลุกมึงมาอาบน้ำ จะนอนเน่าอย่างนี้ทั้งคืนรึไง?” ผมบอกกลับไปหลังจากตั้งสติได้
“กูไม่มีเสื้อผ้า มึงก็รู้” แน่ล่ะครับ บอกตามตรงว่ามันไม่มีอะไรเลยน่าจะถูกกว่า
“เออ ใส่ของกูไปก่อน” ผมยื่นเสื้อให้ ดูท่ามันจะขี้เกียจมากกว่า เพราะถ้าเมาจริงๆ คง เคาะห้องไม่ถูกแต่แรกแล้วเพราะมันไม่ได้มาเป็นเดือนแล้ว
มันลุกขึ้นนั่งอย่างไม่เต็มใจนักมือคว้าเสื้อผ้า โซเซออกจากห้องไป
ผมกลับไปที่ตู้เสื้อผ้าค้นหาผ้าปูที่นอนอีกผืนที่เก็บไว้เปลี่ยนออกมา เพื่อจะปูที่ให้มัน แล้วสายตาก็เหลือบไปที่ตะกร้าสบู่
อ้าว...มันไปอาบน้ำ แล้วสบู่ล่ะ??
สร้างปัญหาไม่รู้จบจริงๆ ผมหิ้วตะกร้าสบู่เดินไปที่ห้องน้ำรวมในหอชาย ไม่มีคนอยู่ข้างนอกแต่มีเสียงเปิดฝักบัว
“กันย์ กูเอาสบู่มาให้” ผมตะโกนบอก เดินไปหยุดหน้าห้องน้ำห้องเดียวที่ปิดอยู่ แล้วหันหลังให้ บอกตามตรง ผมยังไม่อยากเห็นหนอนชาเขียวตอนนี้ เสียงเปิดประตูตามมาด้วย มะเหงกเบาๆ
“มึงไม่ต้องกระมิดกระเมี้ยนขนาดนั้น กูมีผ้าเช็ดตัว” มันว่าอย่างหมั่นไส้ น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ คงเพราะเห็นผมหันหลังให้ห้องน้ำ หลับตาปี๋ แล้วยื่นตระกร้าสบู่ ไปข้างหลัง พอมันเอื้อมมือมาหยิบของเรียบร้อยผมก็เตรียมตัวเผ่น แต่ข้อมือเปียกของมันกลับรั้งผมไว้เสียก่อน
“กิ๊ง ที่มึงไม่กล้ามองเพราะกลัวจะเห็นของดีกูใช่ป่ะ” มันเย้าเล่นด้วยเสียงกระซิบไม่ไกลหูผมนัก
“กูว่ามันของไม่ดีมากกว่า ที่กูไม่อยากเห็น” คำตอบของผมทำให้มันหัวเราะ
“มึงกลัวห้ามใจไม่ได้งั้นสิ” คำถามนั้นทำให้ชะงัก ผมหันไปเผชิญหน้ากับคอมันเพราะมันสูงกว่าผมหลายเซนต์ ถึงจะมีผ้าขนหนูหรือเปล่าก็ช่าง ผมเลือกจะมองขึ้น...มากกว่ามองลง... ปลอดภัยไว้ก่อน
“หมายความว่าไงวะ” ผมถามอย่างสงสัยจริงๆ ครับ มันพูดจากำกวมจริงไหม ส่วนคำตอบมันสิครับ
“หมายความตามที่พูด” เมื่อเห็นหน้าที่บอกว่าไม่เข้าใจมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่ถ้ามึงไม่รู้ ....ก็เรื่องของมึง” มันบอกด้วยรอยยิ้มกวนส้นก่อนจะพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูตามเดิม เสียงฝักบัวดังขึ้นอีกครั้ง และมันคงอาบน้ำเย็นสบาย ในขณะที่ผมตอนนี้สิ เดือดปุดๆ พลางคิดหาคำตอบให้ตัวเอง
หรือว่า... มันกำลังแกล้งผม... แก้แค้นที่ผมทำมันเสียฟอร์มตอนวันย้ายหอ
เรื่องสำคัญกว่านั้นคือ...หวังว่ามันคงยังไม่รู้หรอกนะ ว่า ตอนนี้ผมกำลังชอบมันอยู่
เฮ้ย !! ต้องบอกว่า ผมพยายามจะไม่ชอบมันอยู่ต่างหาก
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
กรี๊ดๆ เริ่ดๆ สนกๆ แล้วมาต่ออีกนะคะ
-
เจิมๆ ๆๆๆ ๆๆๆ
ชื่อเรื่องโดน !! น่าสนุกด้วย
มาต่อบ่อยๆ ๆๆๆ นะค่ะ
-
:mc4: o13
-
ภาษา ผ่าน
คำถูกผิด ผ่าน
เรื่อง น่าหนุก
สรุป น่าอ่านจังค่า
-
ปฏิบัติการไม่รักเพื่อนจะสำเร็จมั้ย...จะคอยติดตามนะคะ :กอด1:
-
:mc4: :L1:
-
มารอจ้า
-
ชอบอ่ะ อยากอ่านต่อ
:L1: :L1:
-
กด like ชื่อเรื่อง
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
-
ภาษา ผ่าน
คำถูกผิด ผ่าน
เรื่อง น่าหนุก
สรุป น่าอ่านจังค่า
เหมือนกันค่ะ :mc4: :mc4:
-
ปากตรงกับใจจริงนะ (มั้ง) พยายามที่จะไม่ชอบเนี่ย :laugh: :laugh:
นอกจากจะไปอยู่กับพี่ชาย เหตุผลอีกข้อคืออดใจไม่ไหวกลัวปล้ำเมทตัวเอง :z1:
ใช่แล้วล่ะจ๊ะ เมาแล้วขึ้นห้องถูกได้ไง
อย่าไปหวั่นไหวกับเค้ามากนักนะจ้ะ เดี๋ยวได้ใจ อันตรายนะตัวเอง
:กอด1: :กอด1: +1 ให้กำลังใจ
รอตอนต่อไปนะค่ะ
:bye2: :bye2:
-
:mc4:
-
หนุกดีๆ เอาอีกๆ
-
ง่วงมาก ต่ออีกนิดให้จบตอน ก่อนจะนอนฝันดี
ตอน 1.2
มันกลับมาอีกครั้งเมื่อผ่านไปราว 10 กว่านาทีได้ ซึ่งตอนนั้นผมก็เป็นแม่ศรีเรือน เอ๊ย! เจ้าบ้านที่ดี ปูผ้าปูที่เตียงของมัน อุทิศหมอนหนุนที่มีอยู่สองใบให้มันไปหนึ่งใบ กับหมอนที่กางเป็นผ้าห่มอีกใบ วางบนเตียงเรียบร้อย มันวางตะกร้าลงบนโต๊ะเขียนหนังสือแล้วเดินเอาเสื้อผ้าไปวางไว้ในตู้เสื้อผ้าที่ว่างเปล่าของมัน ผมยังไม่หายเคืองที่มันกวนโมโห เลยแกล้งบ่นมันไปเรื่อยขณะเอาของใช้ไปเก็บที่
“มึงนี่ก็นะ วางซะบนโต๊ะ เปียกหมดเลย จะเอาไปเก็บให้หน่อยก็ไม่ได้ แล้งน้ำใจชะมัด”
“เออ!! กูมันไม่มีน้ำใจหรอก มีแต่น้ำลายกับน้ำรัก”
“เชี่ย!!” เฮ้ย!! เมื่อกี้ทำไมกูคิดดัง “นอนไปเลยมึงจะได้เลิกเพ้อเจ้อ” ผมว่า มันอารมณ์ไหนวะเนี่ย กูงง แล้วก็นึกขึ้นมาได้อย่างเดียวคือ มันเมา!!
ใช่!! มันเมามันเลยเพี้ยน ไม่งั้น ผู้ชายอย่างมันคงไม่ลุกขึ้นมาเล่นมุขบ้าๆ บอๆ แบบนี้หรอก
มันไม่ได้ตอบแต่กลับตบข้างกายมัน เหมือนกับชวนให้ผมไปนั่งด้วย เฮ้ย !! กูไม่ใช่อีตัวนะโว้ย ที่มึงจะมาปู้ยี่ปู้ยำ
“มานี่แป๊บนึง” นี่มึงสั่งกูเหรอ?? แบบชั่วคราวหรือค้างคืนกูก็ไม่เอาโว้ย ...
ทั้งที่ใจคัดค้านแต่ร่างกายนี่ดิ นั่งลงข้างมันเรียบร้อยไปละครับ
มันขยับตัวมาใกล้ๆ ผม เอียงคอมาตรงซอกคอ ลมหายใจที่ถูกเป่ารดต้นคอทำให้ หายใจติดขัด
กูขอร้อง มึงเลิกทำอย่างนี้เถอะ กูจะบ้าตายอยู่แล้ว ขยับตัวมาอีกหนึ่งช่วงตัว
“เออ ตอนนี้มึงกะกูนี่กลิ่นเดียวกันเลยว่ะ” นี่มึงจะบอกกูแค่นี้เองเหรอ อันนั้นกูรู้ละ เพราะก่อนที่มึงจะมากูก็เพิ่งอาบน้ำ แล้วไอ้สบู่เหลว แชมพู ครีมนวดมันก็ชุดเดียวกัน แล้วมึงกะกูจะกลิ่นต่างกันได้ไงไอ้ สาดดดด
ผมพยายามคิดนั่นนี่เบี่ยงเบนความสนใจอย่างเต็มที่ หาอะไรก็ได้มาด่ามัน หาข้อเสียของมันที่ตอนนี้มันแทบไม่มีเหลือในสมอง อ๊ะ!! มึงเอาความหล่อมาหลอกล่อกูอยู่เรื่อยเชียว คิดจะล้างสมองกูใช่ไหม
บอกซะก่อน ว่าต่อไปนี้ กูจะไม่ชอบผู้ชายคนไหนอีกแล้ว... นอกจากมึง .. เฮ้ย ไม่ใช่ๆๆ
“มึงนี่ มองยังไงก็สวยเนอะ” มันบอกสายตาระยิบระยับ ขณะที่ก้มลงเอามือเท้าคาง ศอกยันเข่าตัวเอง เอียงคอมองมา “มองใกล้ๆ ยิ่งแล้วใหญ่” ผมมองย้อนกลับไปมันก็ไม่ได้ต่างกันเลย ดวงตามันทำให้ผมเคลิ้มชะมัดยาด
“ถามจริง มึงชอบกูใช่ป่ะ” เริ่มรำคาญละ ไม่รู้มาไม้ไหน เวลามีความสงสัย คั่งค้างใจแล้วมันหงุดหงิดพิลึก จำต้องเอ่ยถาม
“ก็คงงั้น” มันตอบมาอย่างไม่ยี่หระต่อสิ่งใด
“แล้วที่มึงทำแล้วก็พูดอยู่ตอนนี้หมายความว่า มึงกำลังจีบกูใช่ไหม” เอาดิ กูมันพวกตาต่อตา ฟันต่อฟัน ถ้ามึง จะปากต่อปาก กูก็โอเค จัดมาเล้ย ผมมองหน้ามันที่ยังคงเงียบ และรู้ว่ามันคงกำลังสับสน
“กูจีบมึงแน่.... ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะ” เออขอบคุณ กูไม่ใช่ทัดดาว บุษยา หรือ ไอ้อู๊ดจากดอกรักริมทางที่ตอนจบปรากฏว่า เป็นผู้หญิงปลอมตัวมานะโว้ย หรือมึงอยากให้กูเป็นอย่างอื่น
“กูเป็นผู้ชายละมึงมีปัญหาไรป่าวล่ะ”
“ไม่มีปัญหา มีแต่ตัณหาว่ะ” เออ เอาเข้าไปนะมึง มึงพูดจาสองแง่สามง่ามตลอดแบบนี้ยังกล้าบอกว่าไม่ได้จีบกูอีก
“งั้นรอเรียนจบก่อนกูจะไปแปลงเพศเป็นผู้หญิง ดีป่าววะ” ผมยิงมุขแรกไป
“ดีเลยมึง ทำหน้าอกมาโตๆ เลยนะ” มันรับมุขแถมยังตีเนียนขยับเข้ามาชิดอีกครั้ง ยื่นแขนมาโอบไหล่ รั้งตัวผมเข้าไปกอด ผมยิ้มเหี้ยม ก่อนจะดีดหน้าผากมันเบาๆ อย่างหมั่นไส้
“เชี่ยนี่...ลามปามนะมึง” ผมด่าก่อนจะขืนตัวลุกขึ้นยืนเพื่อจะกลับไปที่เตียงตัวเอง
“ไปไหนอ่ะ”
“นอน”
“อยู่คุยกันก่อน มึงรู้ป่าววันนี้กูมาที่นี่ทำไม” มันงอแง ส่งเสียงอ้อน
“มาไมวะ”
“กูมาตามหาหัวใจ”
“ละมึงเจอป่าววะ”
“เจอ... มันโดนมึงเหยียบซะเละเลย”
“เออ สมน้ำหน้ามึง จะได้เอาใจมึงคืนไป เกะกะว่ะ”
“สงสัยไม่ทันว่ะมึง มันตกหลุมไปละ” หลุมรักใช่ป่าววะ แม่งมุขมันเสี่ยว แต่กูไม่ต่อให้นะ ปล่อยแม่งแป้กไปเลยดีกว่า กูสะใจ
“ขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืดกับมึงละ กูถามมึงไปมึงก็บ่ายเบี่ยงตามเคย ท้ายที่สุด กูก็ไม่รู้ห่าอะไรเลยว่ามึงเกิดเป็นบ้าอะไร แต่ก่อนกูจะนอน กูประมวลจากเหตุการณ์ทั้งหมดและสรุปเลยว่าคืนนี้มึงเมา มึงเลยเพี้ยน” เป็นไงครับชัดเจนไหม
“เออ สงสัยกูจะเมาจริงๆ” มันตอบมาแบบเห็นด้วยอย่างเต็มที่
“เออ ดีที่มึงยังรู้ตัวว่ามึงเมาเหล้า”
“ใครบอกกูเมาเหล้า ที่กูต้องบ้าขนาดนี้เพราะกูเมารักต่างหาก”
เชี่ยแล้วไงมึง .... พูดอะไรไม่ออกเลยกู.. ถ้ากูรู้ว่ามึงเมาแล้วพูดมาก ปากหวาน ขนาดนี้นะ วันหลังกูจะเอาเหล้ากรอกปากมึงบ่อยๆ ฮาๆๆ แต่ตอนนี้ จะตีหนึ่งแล้ว ก่อนกูจะเมารักไปด้วยอีกคน กูขอปิดประเด็นเลยละกัน
“เมาอะไรก็ช่าง แต่ถ้ามึงไม่เลิกกวนตีนกู กูจะไสหัวมึงออกจากห้องไป ณ บัดนาว”
“ใจร้ายว่ะ” บ่นกระปอดกระแปด เหมือนจะน่ารักนะ
“ดึกแล้ว นอนเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าอีก” ผมบอกมันเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาล้มตัวลงนอนที่เตียงตัวเอง เงียบไปพักใหญ่ เหมือนว่า คนสองคนกำลังข่มตาให้หลับท่ามกลางความมืด
“กิ๊ง...” สงครามยังไม่จบหรือไงวะเนี่ย ผมคิดอย่างเหนื่อยอ่อน
“อะไร มึงจะบอกว่าอยากออกไปนอนข้างนอกใช่ป่ะ ว่ามาเลย” ผมดักคอด้วยการเตือนความจำเรื่องคำขู่ก่อนจะได้ยินอะไรหวานเลี่ยนขึ้นมาอีก หากแต่ อีกฝ่ายกลับส่งเสียงอ่อนโยนมาสั้นๆ ว่า
“ฝันดีนะ”
หึหึ การที่มีมึงมานอนอยู่ในห้องเดียวกับกูแบบนี้ อย่าว่าแต่ฝันเลยว่ะกันย์ กูจะนอนหลับหรือเปล่าก็ยังไม่รู้!!
........................
คุยนิดค่ะ
ขอบคุณ สำหรับกำลังใจของทุกคอมเม้นนะคะ จะพยายามมาต่อเรื่อยๆ แต่บางทีก็อาจจะช้าบ้าง เพราะหัวสมองมีพื้นที่จำกัดค่ะ พล็อตตีกันวุ่นไปหมด
เรื่องนี้พยายามจะแต่งนิยายที่ออกมาให้ฮาค่ะ แม้ความจริงโดยส่วนตัวจะชอบแต่งนิยายบีบตับมากกว่า ก็ไม่รู้จะหมดความอดทนเมื่อไร หึหึ
ปมเรื่องก็จะออกมาในด้านความขัดแย้งภายในจิตใจของตัวละคร เกี่ยวกับการปิดบังความรู้สึกของกันและกันซะส่วนใหญ่
และแม้แต่เรื่องนี้ มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ตอนนี้กิ๊งก็พยายามจะแอ๊บแมนให้ได้นานที่สุด
ส่วน กันย์ก็เป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง มันอาจจะไม่อยากสานต่อกับกิ๊งเลยก็ได้ แต่เป็นอย่างกิ๊งคาดเดาค่ะ ที่มันกล้าพูด กล้าแสดงออกมาทั้งหมด เพราะมันเมาจริงๆ ฮาๆ (แต่ เมาเหล้าหรือเมารักนี่ไม่แน่ใจค่ะ อิอิ)
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ....THX
-
อิอิ นึกว่าจะบอกอะไร ที่ไหนได้บอกแค่ว่า ฝันดีเองหรา
-
ปักหมุด
-
ชอบ > <
เอาอีก !!!
-
โอ๊ย ยย เค้าชอบเรื่องนี้ ฮ่าๆ ๆๆๆๆ
ขอฮาเหอะ อย่าบีบตับเลย ตับเราไม่แข็งแรงพอ :laugh:
+1 ให้คุณผู้เขียนนะค่ะ เป็นกำลังใจให้
เอ่อะ คือคุนผู้เขียนอัพเดตชื่อตอนหน่อยก้ดีเด้อ
เราจะได้รู้ว่ามาต่อแล้ว หนิถ้าเราไม่เปิดเข้ามาดู
เราไม่รู้เลยนะเนี้ยว่าคนเขียนมาต่อแล้ว
-
หนุกดีค่ะ มาต่ออีกนะค่ะ owo
-
น่ารักดีอ่ะ...จะห้ามใจไม่ให้รักได้เร้อ~
(หมายถึงกิ๊งอ่ะนะ) :กอด1:
-
55555555+ น่ารักอ่ะ อ่านเพลินเลย อัพเร็วๆนะ ^_______^
-
เรื่องน่าสนใจครับ ขออ่านด้วยคน
-
น้องกิ๊ง อย่าห้ามใจตัวเองเลยรักกันย์ไปเถอะ
แต่พี่อยากเห็นน้องกิ๊งรุกนะ :m20:
-
รักรูมเมท :impress2:
+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
หวัดดีค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
เดี๋ยวจะเร่งต่อให้ แต่ตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่นิดนึง
คือคิดว่า จะให้ กิ๊งเป็นคนเล่าคนเดียวหรือว่าอยากได้มุมมองของกันย์ด้วย
......................
(เค้าก็อยากเห็นกิ๊งรุกค่ะ คริคริ)
-
:impress2:กิ๊งน่ารัก
-
กันต์พูดบ้างก็ดี
:L1:
-
เพิ่งสังเกตเห็นว่ามี.2 มาแล้ว รู้งี้มาอ่านนานแระ อิๆ
มีฝั่งกันต์ด้วยก็ดีนะคะ มันจะได้แสดงความขัดแย้งในใจของฝ่ายกันต์ด้วย
แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นจะทั้งไหนๆ ก็ต้องแล้วแต่คนเขียนแหละค่า อยากเขียนแบบไหนก็เขียนโลด :z2:
-
เรื่องน่ารักดีครับ แต่ขอฮาๆ นะครับบบ ปวดตับไม่ต๊องงงง ! :m20:
-
กิ๊งหวั่นไหวค่ะ :-[ คนเมาเค้าไม่พูดโกหกร้อก :กอด1:
ออกมาเล่า 2 คนบ้างก็ดีนะค่ะ จะได้รู้ความในใจกันย์บ้าง แบบนี้มันทำให้ลุ้นยิ่งกว่ากิ๊งเล่าคนเดียวซะอีก แบบว่าเมื่อไหร่จะเปิดใจ เมื่อไหร่จะเข้าใจซักที ก็รักกันไม่ใช่เหรอ ลุ้นติดขอบเลยล่ะ ก็รู้ความคิดของทั้งคู่แล้วนิ :กอด1:
อยากเห็นกิ๊งรุกเหรอค่ะ :laugh: กิ๊งรุกก็ได้นะ แต่ On top อ้ะ :o8:
:bye2: :bye2: รอตอนต่อไปค่ะ
-
มาลงชื่อก่อนครับ เดวจะเข้ามาอ่าน :impress2:
-
น่าติดตามตอนต่อไป
เรื่องน่ารักดีค่ะ ลุ้นๆๆๆๆๆ :pig4:
-
เพิ่งมาครับบบ ชอบๆๆ
-
ตอนที่ 2
ผมประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อกันย์หย่อนก้นตัวเองลงมาที่เก้าอี้ข้างๆ ขณะที่เริ่มเข้าคาบเรียนชีววิทยา เพราะปกติแล้วกันย์มักจะนั่งข้างหลังห้องกับเพื่อนสนิทของมัน ในขณะที่ผมมักจะนั่งประมาณแถว สองหรือสามอยู่เสมอ ชิ! มึงไม่คิดอะไรกับกูแล้วมึงสะเออะมานั่งข้างกูทำไม ไอ้เชี่ย!! ความหมั่นไส้ทำให้ผมเพียงปรายตามองมันนิดนึงโดยไม่ทักทาย แล้วหันไปสนใจอาจารย์หนุ่มสุดหล่อที่กำลังร่ายมนต์อยู่หน้าห้องพลางเปิดชีทตาม ค้นหาดินสอขึ้นมาเขียนเพิ่มเติม อดนึกเคืองเรื่องเมื่อเช้าขึ้นมาตะหงิดๆ ไม่ได้
คาบเรียนเริ่มตอน 10:00 น. ผมปลุกกันย์ตั้งแต่ 8:30 น. เพราะคิดว่ามันต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านมันก่อนไปเรียน เพราะถึงผมอยากให้มันยืมชุดนิสิต แต่ ดูท่ามันอาจจะติดกระดุมเสื้อไม่ได้
“เฮ้ย ตื่นเร็วมีเรียนสิบโมง มึงต้องกลับบ้านอีก เดี๋ยวก็สายหรอก” ผมปลุกมัน แต่มันขี้เซามากเอามือปัดมือผมไม่ให้มายุ่งแล้วดึงผ้าผ่มมาคลุมโปง พลิกกายหนีไปอีกฟากหนึ่งของเตียง ผมขึ้นไปนั่งพับเพียบนั่งลงบนเตียงโน้มกายไปหามันก้มลงจับมันเขย่า
“กันย์.. กันย์” เรียกแล้วพยายามดึงผ้าห่มออกจากหน้าให้ตามันเจอแสงบ้าง มันบิดหน้ามุ่ยๆไปมาเหมือนไม่อยากตื่น แขนยืดออกบิดขี้เกียจแล้ววาดแขนมาดึงผมลงไปกอดทั้งตัวโดยที่ยังไม่ลืมตาเลย
แว้กกกก ถ้าเป็นผู้หญิงผมคงร้องกรี๊ดไปแล้ว แต่บังเอิญทั้งตื่นเต้นตกใจจนร้องไม่ออก ใจเต้นตึกตักเหมือนสาวแรกรุ่นที่จะเสียตัวให้ผู้ชายที่ตัวเองชอบ โอ้ว.. ม่ายนะ กูยังไม่พร้อม ปฏิเสธในใจแต่กายยังไม่คิดจะขยับหนีสักนิด บอกไม่ถูก กอดของมันทำให้รู้สึกดีชะมัด แต่มันไม่เพียงแต่กอดเท่านั้นยังดึงร่างผมเข้าไปหอมฟอดใหญ่พร้อมบอกว่า...
“สิบนาทีน่าแพร นะ นะ” มันทำเสียงออดอ้อน แต่ผมไม่เคลิ้ม เพราะ... ผมไม่ได้ชื่อแพร แพรไหนวะ
ผมขืนตัวออกมาจากอ้อมกอดที่เริ่มรัดแน่น ด้วยความโมโห เขย่าร่างมันอย่างรุนแรงจนหัวคลอน อยากให้สมองมันไหลออกมากองรวมให้หายแค้น ราวกับเมียหลวงที่จับได้ว่าผัวไปมีเมียน้อย
“กูไม่ใช่แพรโว้ย มึงตื่นเดี๋ยวนี้!!” ผมเล่นบทโหด จนมันต้องตื่นลืมตาขึ้นมาพบความจริงด้วยใบหน้าเหวอ
“เฮ้ยกิ๊ง มึงมาได้ไง” มันถามแบบตกใจมากครับ
“เชี่ย!!! นี่ห้องกู มึงนั่นแหละที่เป็นคนมาหากูเอง” ผมตะคอกย่างดัง มันมองดูรอบกายตัวเองแล้วเห็นด้วย
“เออ จริงด้วย” มันซื้ดปากเหมือนกินของเผ็ดเมื่อนิ่งคิดอะไรชั่วครู่
“กูขอโทษที่กอดมึง กำลังงัวเงียว่ะ” แก้ตัวอย่างสำนึกผิดมากเลยมึง แต่ขอโทษมึงไม่ได้แค่กอด มึงหอมแก้มกูด้วย แต่ก็นะ มันก็ไม่ได้พิศวาสผมอยู่ดี คนที่มันกอดเป็น แพรต่างหาก ไม่อยากจะอภัยให้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เลยได้แต่รับคำไปงั้น
“เออๆ ช่างมันเถอะ ตื่นก็ดีแล้ว”
“เมื่อคืนกูเมามากขนาดถ่อมาหามึงเลยเหรอเนี่ย” มันเปรยขึ้นมาเหมือนเป็นเรื่องไม่คาดคิด ผมไม่ได้ตอบเพราะคิดว่ามันน่าจะแต่บ่นกับตัวเองเท่านั้น นิ่งต่อไปอีกครับคงกำลังระลึกความทรงจำทั้งหลาย มันหลับตาขมวดคิ้วหลายรอบทำสายตาที่แสดงความกังวลใจอะไรบางอย่าง หรือทำเรื่องผิดพลาดขึ้น มันก้มหน้าทำใจอยู่นานก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองผม
“กิ๊ง..คือมึงต้องเข้าใจกูนะ” น้ำเสียงมันพูดแบบลนลานจนผมต้องลุ้นตาม
“เรื่องอะไร”
“เรื่องเมื่อวานนี้ ...คือ เมื่อวานกูเมา” มันบอกแล้วเงียบรอดูสีหน้าผม ซึ่งก็ได้แต่นิ่งฟังว่ามันจะพูดอะไรต่อแต่มันก็ค้างแค่นั้น
“เออ กูรู้ แล้วไงอ่ะ” ถามต่อแบบงงๆ เพราะเรื่องเมาก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่หว่า นอกจากมันจะปากหวานก็ไม่ได้ทำเรื่องอะไรไม่ดี
“ก็ถ้ากูพูด หรือทำอะไร..ไม่ดีๆ กับมึงไป มึงอย่าถือสากูนะ” มันเว้นระยะนิดนึงก่อนจะพูดคำว่าไม่ดีๆ ด้วยครับ
“บังเอิญ สิ่งที่มึงพูดกับทำมันมีแต่อะไร..ดีๆ มึงคิดว่ากูควรจะถือสาไหมล่ะ” เว้นระยะก่อนคำว่า ดีดี นิดนึงด้วยเสียงเรียบๆ กระเดียดจะขุ่นมัวแล้วครับ
“ก็นั่นแหละ เมาแล้วกูก็ปากหวานอย่างนั้นแหละ กูไม่ได้คิดจะจีบมึงนะ มึงอย่าคิดมาก โอเคป่ะ”
“เออ!!”
เชี่ย.....ที่จริงแล้วเรื่องที่มึงเมาจนเพี้ยน กูสันนิษฐานและสรุปผลไปแล้ว กูไม่ได้คิดอะไรเลยว่ะ แต่ที่มึงมาพูดแก้ตัว เหมือนกลัวเข้าใจผิด คิดมาก เหมือนกลัวว่าถ้ากูคิดมากกูจะไปตกหลุมรักมึง มึงไม่อยากให้กูรัก เพราะมึงไม่ได้รักผู้ชาย มึงไม่ได้อยากเป็นมากกว่าเพื่อนกับกู ยิ่งมึงแก้ตัวกูก็ยิ่งคิด แต่เป็นคิดลบว่ะ
ถึงกูรู้ว่ามึงเมาแล้วเพี้ยน แต่ถ้ามึงไม่พูดอะไร กูคงไม่ แซดดขนาดนี้
ฮือๆๆ มึงทำกูอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้คิดจะรักเลยให้ตาย!!
จบครับ ตัดกลับมาที่ห้องเรียนกันดีกว่า ผมกำลังอารมณ์ขึ้นเลย เพราะพอเรียนไปได้แป๊บผมก็หันมามองไอ้ขี้เมา แถมขี้เซาเพราะมันหมอบลงที่เก้าอี้ตะแคงใบหน้ามาทางผมครับหลับตานิ่ง ถ้ามึงไม่คิดอยากจะเรียนละมึงจะมานั่งตรงนี้ทำไมวะ ผมคิดพลางเอื้อมมือไปสะกิด มันลืมตาขึ้นมองผมขมวดคิ้วสงสัย
“ตั้งใจเรียนดิมึง เนื้อหายากนะโว้ย” ผมบอกเบาๆ มันทำหน้าไม่สนใจแล้วทำปากให้รู้ว่า ‘กูง่วง’ แล้วมันก็หลับตาลงอีกครั้ง เจริญจริงมึง เข้ามานั่งหลับในคาบเรียน ผมทำหน้าขัดใจแล้วหันไปฟังอาจารย์ต่อ โดยไม่ได้สนใจมันอีกเลย
อาจารย์สอนจบบทแล้วก็บอกว่า
“ขอทบทวนความรู้ที่สอนมาละกันนะ” อาจารย์บอกแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะหน้าห้องแปลว่าแกจะถามคำถามในบทเรียนนั่นเอง ผมหันไปสะกิดคนข้างโต๊ะให้ตื่นอีกครั้ง มันลืมตาขึ้นมองหน้าผม
“นั่งตรงๆ มึง เดี๋ยวอาจารย์จะเชคชื่อแล้ว แถมถามคำถามด้วย เออทำไมมึงไม่เอาชีทมาเรียนด้วย”
“กูรีบว่ะ” มันตอบแล้วก็ยืดหลังตรงอย่างไม่เต็มใจเท่าไรนัก”
อาจารย์เริ่มเรียกชื่อและถามคำถามรายบุคคล ถ้าตั้งใจฟังก็คงต้องตอบได้ แต่ถ้าตอบไม่ได้ก็พอจะเปิดชีทหาคำตอบได้บ้าง แต่ไอ้กันย์นี่ดิ เสือกไม่มีทั้งความตั้งใจ ชีท และสมอง !!
“ภัทรนันท์” ผมยกมือเมื่อเรียกมาชื่อตัวเอง
“เซลล์ในอวัยวะใดมีกิจกรรมของเอนไซม์ในวัฏจักรเครบส์สูงที่สุด”
“สมองครับ” อาจารย์ พยักหน้าและถามคำถามต่อไป ผมไสชีทไปให้คนข้างกายเอาไว้เปิดหาคำตอบ มันรับไปเปิดอ่านไวๆ แต่มันจะช่วยอะไรได้ เนื้อหามันทั้งเยอะทั้งยาก
“ศราวุธ” ในที่สุดไอ้หล่อข้างกายก็ยกมือแสดงตัวครับ
“โครงสร้างใดคือร่องรอยของช่องเหงือกในระยะเอ็มบริโอของคน”
“เอ่อ...” มันเปิดชีทกลับไปกลับมา ทำท่าคิดหาคำตอบ ทั้งๆ ที่มันหลับทั้งคาบแล้วมันจะตอบได้ไหมเนี่ย
ผมไสสมุดตัวเองที่เขียนคำตอบด้วยตัวหนังสือตัวโตอ่านง่ายว่า ท่อยูสเตเชียน ไปให้มัน
ไซส์ 38 เลยมึงอ่านเห็นไหม
“ท่อยูสเตเชียนครับ” อาจารย์พยักหน้าแล้วถามคำถามต่อไป เฮ้อโล่งอกไปที
มันคืนสมุดกับชีทมาให้ผมพร้อมดินสอที่ค้างอยู่ระหว่างกลางของสมุด ถัดจากคำตอบที่ผมเขียนลงไป มีข้อความที่เขียนด้วยขนาดเกือบเท่ากัน ว่า
ขอบใจ
ผมหันไปมองหน้ามันอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้มันเอาแขนวางบนโต๊ะหมอบศีรษะลงเอียงใบหน้ามาทางผม นี่มันคิดจะหลับอีกแล้วหรือไงเนี่ย ผมโวยวายขึ้นในใจ แต่มันก็ไม่ได้หลับครับ ดวงตามันเพ่งมองมาทางผมตลอดราวกับมีเรื่องจะคุยด้วยแต่ก็ไม่มีคำพูดใดเปล่งออกมา แต่ดวงตาที่ส่งมานั้นเยิ้มหวาน รอยยิ้มทั้งปากและตาทำให้หัวใจผมเต้นผิดจังหวะเลยทีเดียว
เฮ้อ... กูจะห้ามใจไม่ให้รักมึงไหวไหมแบบนี้...
................
สวัสดีค่ะ เขียนต่อไปได้อีกนิดนึง อยากลงจัง สั้นๆ คงไม่ว่ากันนะคะ 2.2 จะตามมาเร็วๆ นี้ค่ะ
คำถามชีววิทยาไปหามาจากข้อสอบเอ็น เพราะไม่รู้ระดับมหาวิทยาลัยเค้าเรียนเนื้อหาตรงไหนกันค่ะ
สำหรับเขียนในมุมมองของกันย์ ก็อยากเขียน แต่อาจจะเป็นช่วงหลังๆ ค่ะ ช่วงนี้เป็นมุมของกิ๊งไปก่อน
.... อยากเห็นกิ๊งรุก ... ontop ?? โฮก....... :o8: :pighaun:
เจอกันตอนหน้าค่ะ จุ๊บๆ
-
ชอบกิ๊งจัง :กอด1:
-
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อยากเห็นเค้าผลัดกันมากกว่านะคะเดี๋ยวนี้ใครๆเค้าก็ผลีดกันทั้งนั้น คริคริ
-
:L2:
-
หมั่นไส้กันย์อ่ะ
-
:L1:
-
อ๊ากกก ใครอย่าเห็นกิ๊งออนท๊อปหรอ??
แต่เราก็อยากน่ะ :laugh: :haun4: :haun4: :haun4:
-
โว๊ะ!! นายกันย์ ชอบทำให้นายกิ๊งคิดมาก -_-;
ก๊ากๆๆๆ ยกมือออนท็อปด้วยคน ฮาาา
-
โว๊ะ! แพรคือใคร ?? ใครคือแพร ??
ชักจะหมั่นใส้ไอ้กันย์ คึคึคึ
ออนท็อป ?? เชื่อว่าทุกคนต้องการ 55555
อ่าน+เม้นในมือถือทรมานยิ่งนัก >< แต่ก็พยายามจังวุ๊ย,,,
-
on top on top on top :haun4:
ชอบค่ะ กิ้งสู้ๆๆ
-
ชริส์! ทำเป็นหลับแอบนอนมองหน้าเค้าอ่ะซี้
+1 นะคะ
-
คะแนนติดลบนะ คุณศราวุธ
-
ขึ้นเลย..ยืนขึ้นเลย
-
กิ๊งๆ น่ารักอ่ะ รออ่านนะค่ะ :L1:
-
น่ารักอะ > <
รีบๆมาต่อนะ ^^
-
2.2
และแล้วคาบเรียนชีววิทยาก็สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ทันทีที่จบคลาสผมก็เก็บของลุกจากเก้าอี้ จ้ำออกจากโต๊ะโดยไม่สนใจคนข้างกายเลย แต่ยังไม่ทันเดินมาถึงหน้าลิฟท์กันย์ก็เดินตามมาพร้อมกับเรียกผมลั่น
“เฮ้ยกิ๊งรอก่อน” ผมอายคนเค้าเพราะชื่อตัวเองมันออกจะหวานแหววเกินชื่อผู้ชายเลยชะลอฝีเท้าให้มันเดินตามมาทัน
“จะรีบไปไหนวะไปกินข้าวด้วยกันก่อนไหม กูเลี้ยง” มันชวนอย่างมีน้ำใจ
“ขอบใจว่ะ แต่กูมีนัด”
“กินข้าวกับสาวเหรอ?” น้ำเสียงของมันเชิงหยอกล้อ
“คุยงานกับเพื่อนที่หอสมุดว่ะ”
“แล้วมึงไม่กินข้าวเหรอไง”
“ก็เสร็จงานก่อนแล้วค่อยไปกินทีเดียว ไม่ชอบทำอะไรค้างคา แล้วก็นัดเค้าไว้แล้วด้วย มีอะไรไว้คุยกันทีหลังกูรีบ” ผมว่าแล้วเดินหนีมันลงบันได
“งั้นกูไปส่ง แล้วมึงคุยเสร็จค่อยไปกินข้าวกะกูก็ได้” มันบอกขณะเดินตามผมลงบันไดมาติดๆ ไม่เข้าใจว่ามันเมาค้างจากเมื่อคืนหรือเปล่า แต่ก็ทำใจเย็นตอบมันไป
“กูอาจจะคุยนานมึงไปกินก่อนเถอะ”
“กูรอได้” มันยังคงตื๊อต่อไปไม่เลิก จนมาถึงทางเดินที่ชั้นหนึ่งผมหันไปหามันด้วยใบหน้าแสดงความไม่พอใจชัดเจน ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรกับกูแล้วมึงจะทำแบบนี้ทำเขืออะไรฟระ
“เอ๊ะ!! มึงนี่ ฟังภาษาคนไม่ออกหรือไงว่ากู ไม่-อยาก-ไป” เน้นทีละคำเลยครับกลัวมันจะไม่เข้าใจอีก มันถึงกับหน้าเสียเมื่อเจอผมทำหน้าโหดใส่ แล้วผมก็สะบัดหน้าหนีมันไป และมันไม่ได้ตามมา ผมเหลือบไปมองก็เห็นว่ามันหยุดคุยกับเพื่อนๆ ของมันที่เดินตามลงทีหลังน่ะครับ
สิบนาทีต่อมาผมที่นั่งรถโดยสารฟรีที่วิ่งวนในมหาวิทยาลัยก็มาถึงชั้นสามของหอสมุดโดยปลอดภัย เพื่อนที่นัดกันไว้มารอก่อนแล้ว โดยมีหนังสือที่หารอไว้อีกต่างหาก
“มาแล้วครับ ขอโทษที่มาช้านะ ตาล กิ่ง” ผมทักทายสาวสวยทั้งสองเมื่อเดินไปยังโต๊ะที่พวกเธอนั่งจองที่อยู่
“ไม่เป็นไรจ้า เราก็เพิ่งมาถึง” ตาลบอกพร้อมรอยยิ้มหวาน เสียงเล็กๆ ของเธอฟังแล้วเพลินดี
ตาลกับกิ่ง เป็นเพื่อนที่เรียนคณะศึกษาครับ เรามีนัดทำรายงานวิชาเคมีกัน อันที่จริงสองคนนี้นอกจากหน้าตาจะดี นิสัยก็ดีด้วยครับ แต่ไม่ต้องถามเลยว่าผมสนใจหรือเปล่า เพราะตามที่คาดคือผมยังไม่เจอผู้หญิงคนไหนที่คิดเกินกว่าเพื่อนหรือแม้แต่อยู่ด้วยแล้วใจเต้นก็ยังไม่มี ไม่เหมือนกับเวลาที่อยู่ต่อหน้ากันย์เลย...
พวกเราช่วยกันหาหนังสือเพื่อเป็นหนังสืออ้างอิงสำหรับทำรายงาน คุยกันพักใหญ่ก็เริ่มแบ่งเนื้อหา ที่จะทำแล้วค่อยนัดรวมเล่มกับซ้อมรายงานหน้าห้องทีหลังแต่กว่าจะเสร็จก็เกือบสี่สิบนาที หลังยืมหนังสือเรียบร้อย เดินลงมาที่ชั้นหนึ่ง ตาลกับกิ่งก็ขอตัวกลับโดยแยกไปอีกทางเพื่อไปเอารถที่จอดไว้ด้านหลังหอสมุด ส่วนผมเดินออกมาด้านหน้ากำลังจะออกจากหอสมุด ก็มีเสียงเดิมๆ ที่เรียกรั้งผมไว้
“กิ๊งๆ” ผมหันไปมองเจ้าของเสียงอย่างประหลาดใจ
“เสร็จธุระมึงแล้วใช่ป่ะ งั้นมึงก็ไปกินข้าวกับกูได้แล้วดิ” มึงมาได้ไงวะเนี่ย!! เอากับมันสิครับผมมองหน้ากันย์ที่ยิ้มให้อย่างไม่เชื่อสายตา ยังอดคิดไม่ได้ว่าหรือมันอาจจะเมาค้างขึ้นมาจริงๆ เลยยังคงทำตัวแสนดีกับผมอยู่ ในขณะที่ผมออกจะอยู่ในอาการอารมณ์บ่จอยได้ตลอดวัน ก็เพราะมันนั่นแหละ
“แล้วมึงไม่ไปกินข้าวกับเพื่อนมึงล่ะ”
“เออ ก็กูจะได้รู้ว่า มึงไม่คิดว่ากูเป็นเพื่อนมึง” มันตอบกลับมา น้ำเสียงออกไปทางน้อยใจ แล้วครับ ... เจอมุขนี้ผมก็พูดไม่ออกครับ ท้ายที่สุด ผมก็ขี้เกียจเถียงความหน้าด้านหน้าทนของมันเลยต้องเปลืองตัวยอมซ้อนท้ายรถมอ’ไซค์มันไปกินข้าวที่หลังมอจนได้
พอถึงร้านข้าว คนเยอะครับ แต่มันไม่ได้สั่งอาหารจานเดียวนะครับมันสั่งข้าวเปล่าสองจานและกับข้าวอีกสี่อย่าง ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะเอามาถมที่หรือเปล่า
“สั่งมาทำไมเยอะวะ กินหมดหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ก็กูอยากกิน เพราะกูรู้ว่ากูกินคนเดียวไม่หมด กูก็อุตส่าห์พ่วงมึงมาช่วยกินด้วยแล้วไง” เหตุผลมันดูน่าสนใจมากครับ แต่ผมขี้เกียจจะตอบ ได้แต่หันหน้าไปมองทางอื่นแล้วหุบปากฉับปล่อยมันพล่ามเรื่องอื่นไปคนเดียว
“เออ สาวสองคนเมื่อกี้ น่ารักดีนะ มึงชอบคนไหนวะ” พอมันพูดเรื่องผู้หญิงแล้วผมก็หูผึ่งครับหันมามองหน้ายิ้มๆของมันอย่างนึกหมั่นไส้ทันที นอกจากมึงจะทำให้กูหวั่นไหวแล้วยังจะมีหน้าพูดถึงผู้หญิงอื่นต่อหน้ากูอีกนะมึง
“กูชอบทั้งสองคนน่ะแหละ ทำไม ถ้ากูบอกว่าชอบคนใดคนหนึ่ง มึงจะจีบอีกคนนึงหรือไง”
“โห! คิดได้นะมึง อย่างกู ไม่ต้องไปจีบหญิงของมึงหรอก เดินมาให้เลือกถมเถ”
“ถุย!” ผมทำเสียงถ่มน้ำลายอย่างหมั่นไส้ทำให้มันหัวเราะลั่น
“มึงไม่รู้จักกูซะแล้ว ว่ากูเสน่ห์แรงขนาดไหน” มันว่า ทำให้ผมส่ายหน้าอย่างระอา
ก็เพราะกูรู้นี่ไง กูถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ มานั่งให้มึงแทะเล่นทั้งที่รู้ตัวดีว่า กูมันก็แค่กระดูกของเล่นที่มึงเคี้ยวเวลาว่างเท่านั้น!
“เอาจริงๆ ดิกิ๊ง กูอยากรู้ว่ามึงจะจีบคนไหน”
“กูไม่จีบ เพราะกูจีบผู้หญิงไม่เป็น” ตอบไปอย่างขอไปทีครับ
“มีปรมาจารย์ด้านการจีบหญิงอยู่ตรงนี้ทั้งคน มึงกลัวอะไรวะ” หึ หึ กูก็ปรมาจารย์ด้านจีบชายเหมือนกันว่ะ ถ้ามึงเสือกยุ่งเรื่องของกูไม่เลิก แล้วกูโมโหจีบมึงขึ้นมา แล้วมึงจะหนาว
“อ้อเหรอ? ละกูต้องจีบเค้ายังไงวะ” ไหนๆ ก็ไหนๆ ก็คุยต่อครับ
“ไม่รู้ดิ เทคนิคแต่ละคนไม่เหมือนกันว่ะ วันหลังไว้กูสอน แต่ก่อนอื่น มึงได้เบอร์เค้ายัง”
“ได้แล้ว ก็กูต้องติดต่อทำรายงานกับเค้านี่หว่า”
“เหรอ? ดี! มึงก็โทรไปจีบเค้าบ่อยๆ นะ ผู้หญิงน่ะ แพ้ลูกตื๊อ”
“เออ ไว้กูว่างกูอาจจะโทร”
“ว่าแต่ กูยังไม่มีเบอร์มึงเลย เอามาดิ๊” ไอ้กันย์ยกมือถือของมันขึ้นมา
“40 ว่ะ” ผมตอบไปทันที
“เชี่ย!! เบอร์โทรไม่ใช่เบอร์รองเท้า”
“มึงอย่าเอาเลยว่ะ กูกลัว” ผมตอบทำหน้าว่านึกกลัวอะไรขึ้นมาจริงจัง จนมันต้องหันมาถามอย่างสงสัย
“มึงกลัวไร”
“กูกลัวมึงโทรมาจีบ”
“ไอ้สาดดดดด คิดได้นะมึง” มันด่าผมครับ เชอะ ด่ากูทำไม ก็ถ้ามึงไม่พูดว่า เมื่อคืนมึงเมากูคิดว่ามึงจีบกูไปแล้ว!!
จบมื้ออาหารแสนอร่อยแต่ไม่เสียตังค์ ผมเสียดายเลยยัดกับข้าวของมันอย่างเต็มที่ ข้าวหมดแล้วยังเคี้ยวไข่เยี่ยวม้าในจานยำต่อตุ้ยๆ
“คนบอกว่าจะกินไม่หมด เสือกกินเยอะกว่ากูอีกว่ะ ฮ่า ฮ่า” กันย์มันเหน็บแนม แถมหัวเราะใส่ผมอีก
ชิ!! ก็ มึงชวนกูคุยจนกูหิวมาก นี่หว่า
“เออ กี่โมงแล้ววะ?” มันถามขณะที่มันใส่นาฬิกาเรือนโตในขณะที่ผมไม่มี
“น่าจะบ่ายๆ” ผมตอบยกแขนซ้ายขึ้นทำท่าเหมือนดูนาฬิกา
“นาฬิกาหนังมึงมันเสียว่ะ ไม่มีเข็มสั้นเข็มยาว เอามือถือออกมาดูดิ๊ กูว่าจะตั้งซะหน่อย”
“แล้วที่ข้อมือมึงมันเป็นอะไร”
“มันเดินไม่ตรง”
“แล้วมือถือมึงอ่ะ”
“มันแบตหมด”
“หมดเมื่อไรวะ เมื่อกี้มึงยังเอาออกมาเมมเบอร์กูอยู่เลย”
“ก็หมดตอนที่มึงลีลาไม่ให้เบอร์กูซะทีไงวะ ถามอยู่ได้ แค่มือถือนี่หวงมากนักเหรอวะ” ถามแบบจะงอนอีกแล้วครับ เฮ้อ เอาใจยากจริงมึง ผมหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาดูเวลา ส่วนมันกระชากจากมือผมไปอย่างว่องไว
“เชี่ย!! เบาๆ เดี๋ยวพังนะมึง” ผมด่ากิริยาไพร่ของมันไปครับ มารยาททรามดีแท้
“มือถือมีตังค์ป่ะ?” ผมพยักหน้า
มันเอามือถือกดเบอร์แล้วโทรออก ผมเอื้อมมือไปคว้ามันก็ยกหนีครับ
“เอามานี่เลยมึง โทรหาใคร?” ถามอย่างร้อนรนครับ
“โทรหาสาวในเครื่องมึงไง” สาวไหนวะ
“เฮ้ย ไม่เล่นนะกันย์วางสายเอามือถือมา”
“ติดละมึง เอาไปคุยดิ” มันยื่นมือถือมาให้เบอร์ที่หน้าจอเป็นเบอร์แปลกๆ ที่ไม่มีเมมในเครื่อง ผมกำลังงง แต่ก็ยกขึ้นแนบหู
“อาโหล กิ๊งเหรอคะ กันย์เองค่ะ” เสียงแม่งดัดจริตมากครับ เป็นเสียงแมนๆ อย่างมันแต่ดัดให้เหมือนผู้หญิง ผมมองหน้าคนตรงหน้าที่ยกมือถือตัวเองขึ้นมารับสายแล้วกรอกเสียงลงไปอย่างหมั่นไส้ รีบกดวางสายไปก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะของมันกรอกตามสายมา
“ฮ่าๆๆ หน้ามึงเหวอสุดๆ อ่ะ คิดว่ากูจะโทรหาใครวะ”
“กู- ไม่- รู้” เน้นทีละคำ ทำหน้ากวนตีนต่อ
“ว่างๆ กูโทรหานะ”
“ไม่ต้อง”
“ไม่บ่อยหรอกน่า แค่ทุกวัน”
“เชี่ย” มันหัวเราะ ไม่รู้ประสาทหรือเปล่าที่อารมณ์ดีทุกทีเวลาโดนผมด่า
“ เออ ไปไหนต่อวะ เดี๋ยวกูไปส่ง”
“ไปหอว่ะ ขอนอนก่อนเมื่อคืนนอนน้อย” ฮึ้ย ลืมตัวว่ะ
“เออ เดี๋ยวกูไปส่ง” โชคดีที่มันไม่ทันเอะใจ ว่าผมนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นที่มีมันมานอนห้องเดียวกัน
เราลุกจากโต๊ะออกมาที่รถ ผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้
“กันย์ ไม่ตั้งนาฬิกาแล้วเหรอ”
“ไม่ดีกว่า ถึงตั้งยังไงก็คงไม่ตรงขึ้นมาได้”
ผมเดินไปรั้งแขนมันขึ้นมาดูเวลา แล้วเทียบกับมือถือ
“ก็ตรงนี่หว่า มึงโกหกกูนี่”
“ใครว่ากูโกหก นาฬิกากูมันเดินไม่ตรงจริงๆ นะ ดูดีๆ ดิ แม่ง เดินเป็นวงกลมชัดๆ”
ผมขำไม่ออกกับมุขของมัน แต่รู้สึกจุกมากกว่า ตอนที่ซ้อนท้ายมันกลับ ผมมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มบางๆ
นี่เบอร์ของมันสินะ ผมคิดก่อนจะเมมเบอร์มันลงไป
“กันสาด”
ไอ้กันย์ กูชอบมึงว่ะ ไอ้สาดดดด
.........................................
จบตอนที่สอง แล้วจ้า ขอบคุณสำหรับ คอมเม้นท์น้า
เรื่อง on top ที่ว่าสงสัยจะมียาก เพราะตอนนี้สองคนนี้เพิ่งจีบกันเอง เพียงแต่ต้นๆ กระทู้มีคนบอกว่าอยากเห็นกิ๊งรุก ส่วนอีกคนก็แนะนำว่า กิ๊งเป็นรุกก็ได้ แต่ขอ on top นิอ่านแล้ว ฮาสุด คิดไปได้นะคะ
แต่เรื่องกิ๊งรุกนี้ กลับไป นั่งคิดแล้ว หื่นสุด แต่อาจจะเป็นอนาคตอันไกล นิดนึง
ว่าแต่ผลัดกันที่ว่านี่ขอกระจ่างหน่อยค่ะ ผลัดกันเล่า.... หรือผลัดกันรุกรับค่ะ อ่ะแหม คนแต่งคิดลึก แต่ไม่อยากฟันธง อ๊ากกก :pighaun:
ช่วงนี้ มีคนเริ่มไม่ชอบ กันย์ซะแล้ว แต่ บางอย่างที่กันย์ พูดและทำก็มีเหตุผลนะคะ
เอาไว้ มาฟังความในใจของกันย์ เร็วๆนี้
-
กันต์เริ่มชอบกิ๊งแล้วใช่ม๊าาาา
หึหึ อย่างงี้เป็นใครๆเค้าก็คิดว่ามาจีบกิ๊งทั้งนั้นแหละ :-[ :-[
-
กันสาด :laugh:
-
อยากเห็น กิ๊ง ออน ท็อป มากกว่านะ อ๊างงงงงงง :-[ :-[
กันย์จะจีบใช่มั้ย ชัวร์ป๊าบบบบ ถ้าแกล้งกันย์จะโดนนะ :z6: :z6: :z6:
-
อร๊างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทั้งผลัดกันเล่าและผลัดกันรุกสิคะ แมนๆดีซอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่อยากให้กิ๊งแสดงออกไปให้กันย์มันได้ใจว่ารักอ่ะ...หมั่นไส้ o18
-
แต่ละเม้นน่อ จะรุกจะรับอะไรกันตั้งแต่เริ่มเรื่อง
นี่มันเพิ่งตอน 2!!! :angry2:
รอให้ถึงตอน 3 ก่อนสิ!! :oo1:
-
โว๊ะะ อัพแล้ว ดีใจสุดซึ้ง 5555+
อยากอ่านพาร์ทนายกันย์เร็วๆจัง ก๊ากๆๆ จะได้หายข้องใจ -_- ทำเหมือนจะผลักเค้าออก แต่ก็ยึดเค้าไว้ สับสนนะสับสน
เชียร์กิ๊ง จีบมันไปเร๊ยยย 'รุก' ไปเร๊ยยยยยยย!!!!~
-
อยากอ่านตอนกันย์เล่าจะได้รู้ว่าคิดยังไงกับกิ๊ง :กอด1:
-
น่ารักใสๆๆ..
-
น่ารักกันดีครับคู่นี้ ว่าแต่กันย์ยอมรับตัวเองไวๆนะครับ ไม่อยากซดมาม่า
-
รอฟังความนัยจากนายกันย์ก่อนแล้วกัน ว่าตกลงมันยังไง คิดอะไรของมันอยู่ จะจีบกิ๊งรึอย่างไร แพรคือใครยังไม่เคลีย 55555
-
รออยู่น๊าาาาาาา ดันๆๆๆๆๆๆ
-
อยากฟังความในใจกันย์จริง ๆ เลยค่ะ รอ :z2: อยากรู้เหตุผลค่ะ จู่ก็เมาบุกเข้าห้อง ทำหวานใส่ ใคร ๆเจอแบบนี้เข้าก็ต้องคิดว่าถูกจีบด้วยกันทั้งนั้นแหละ พอตื่นมาก็อีกเรื่องเลย เป็นใครก็ต้องนอยด์ทั้งนั้นแหละ แล้วก็มาให้ความหวังกิ๊งอีก แกจะให้กิ๊งทำไงย่ะกันย์ แต่คิดว่ากันย์คงชอบกิ๊งอะนะ แต่ไม่อยากยอมรับว่าชอบผู้ชาย :เฮ้อ:
ตอนละเมอลากน้องกิ๊งลงไปกอดนี่ มองอีกแง่มันกลบเกลื่อนด้วยชื่อแพรรึเปล่า จริง ๆ กันย์อาจจะรู้ตัวก็ได้ o18
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
:serius2: ตกลงอีคุณพี่กันย์จะเอาไงคะพี่
มาหยอกๆแตะๆแล้วให้คิดเนี่ย :fire: มันน่า..... :z3:
-
กันน่ารักสาดดดดด เอิ๊กๆๆๆ
-
ตอนที่ 3 สิ่งที่กิ๊งไม่รู้
หลังจากส่งกิ๊งที่หอพัก ผมก็ขับรถกลับบ้านด้วยรอยยิ้มตลอดทาง พอถึงบ้าน ผมกดเมมชื่อลงในโทรศัพท์
!!กุ๊งกิ๊ง!!
เผลอยิ้มให้หน้าจออีกครึ่งนาทีก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า กูบ้าไปแล้วใช่ไหม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้โทรศัพท์อยู่คนเดียว โดยที่ตอบตัวเองไม่ได้ว่า
กูยิ้มทำไมวะเนี่ย! กะอีแค่ตัวเลขสิบตัวนี่มันมีอิทธิพลขนาดนั้นเลยหรือไง คำตอบคือ ใช่
แม้ไม่รู้ว่าได้มาแล้ว จะกล้าโทรหรือไม่ก็ตาม
ผมนึกย้อนกลับไปเมื่อวันย้ายหอวันแรก ผมกะว่าจะไปทักทายเพื่อนร่วมห้องสักหน่อย ถ้าคุยกันถูกคอก็อาจจะย้ายมาอยู่หอในด้วยซ้ำ ดูท่าจะสนุกดี เพราะทำให้รู้จักเพื่อนเยอะขึ้น มารอบนึงแล้วตอนเย็นแต่ไม่มีคนอยู่ แล้วก็เลยกลับมาอีกรอบตอนทุ่มเศษ ห้องไม่ได้ล็อก แต่ด้านในกลับมืดสนิท ทันทีที่ผมเปิดไฟแล้วหันมาพบกับร่างบางๆ ของใครบางคนนอนหลับสนิทบนเตียงเล็กๆ นั่น
ผู้หญิงที่ไหนวะ สวยชิบหาย .... ความคิดแรกเด้งดึ๋งขึ้นมา
แต่ตอนนี้ไม่ได้เมาครับ ยังพอมีสติอยู่ ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไป “รับขวัญ” กันถึงเนื้อถึงตัวความคิดที่สองก็ตามมา
แล้วผู้หญิงที่ไหนจะเข้ามาอยู่ในหอชายวะ ไอ้โง่!!
โอ้...ไอ้กันย์ ฝันสลายเลยกู...
และแล้วไอ้ตัวดีตัวการที่หลับตาพริ้มให้ผมใช้สายตาแทะโลมอยู่เมื่อครู่ก็ค่อยกระพริบตาอย่างงัวเงียพอเห็นหน้าผม ก็เด้งตัวขึ้นนั่งด้วยสีหน้าตกใจราวเห็นผี ผมนึกขำสีหน้าของมันนิดหน่อย จนได้แต่ยิ้ม เมื่อรู้ว่าเป็นผู้ชายความตื่นเต้นแต่แรกก็หายไปแล้วครับ เราแนะนำตัวและคุยกันนิดหน่อย หลายอย่างในตัวมันที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว การแต่งตัวสบายๆ อันได้แก่กางเกงขาสั้น ขายาวๆ ขาวเนียน ผ่านไปขึ้นแบบเร็วๆ เลยไม่อยากโรคจิตกว่านี้ เสื้อยืดพอดีตัวที่ทำให้พบว่า มันผอมบางมากๆ หน้าอกแบนราบ ยังไงก็ผู้ชาย ความคิดตอนนั้นชั่วมากครับ
มึงเป็นผู้ชายแต่มานอนให้ท่ากู!! พอตื่นขึ้นมายังมาทำท่าตกใจอีก กูนี่สิที่ต้องตกใจมึง!!
“เราสิต้องตกใจ นึกว่าสาวน้อยที่ไหนมานอนให้ท่า ดีนะที่เรายังยั้งใจไว้ทัน นี่ถ้าเมาล่ะก็ไม่แน่อาจจะลงมือปล้ำไปแล้ว ” บอกไปแบบกวนๆ ทั้งๆ ที่ตรงกับความเป็นจริง ก็ตอนเมา ไม่อยากจะเอ่ย... ถ้าเมาแล้วมาเจอสภาพนี้คงลืมนึกแน่ว่ามันเป็นผู้ชาย ถ้าปล้ำมันลงไป โอ.. สยองแน่มึง ไอ้กันย์
“เราง่วงก็เลยนอน ไม่ได้ให้ท่าสักหน่อย แล้วหน้าเราก็ไม่เหมือนผู้หญิงสักนิด” มันยังมีหน้าเถียงขึ้นมาอีก ไอ้ท่าทางน่ารักๆ แบบนั้นมันเอาไว้ให้ผู้หญิงทำต่างหากล่ะมึง
“เหรอ...” ผมทำเสียงสูงอย่างหมั่นไส้ พิจารณาหน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิงของมัน หน้าขาว ตาโต ขนตางอน ปากนิดจมูกหน่อย หรือมันจะเป็น...
“เราผู้ชายนะ ไม่ใช่กระเทย” ทำยังกับมึงอ่านความคิดกูออก
“อือ..รู้แล้วน่า” ผมบอกไปอย่างรำคาญนิดๆ
“นายชอบผู้ชายหรือไง” ค้างเลยกู เจอคำถามนี้
“ไมถามงั้น”
“เห็นถอนใจเสียดาย ที่เราเป็นผู้ชาย” มันว่า ในสมองผมตอนนั้นตอบตัวเองว่า ในชีวิตไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะชอบผู้ชาย แต่กับคนตรงหน้านี่สิ มันไม่มีตรงไหนที่ทำให้ไม่ชอบเลยให้ตาย...
“เปล่า แค่นึกเสียดายหน้าสวยๆ น่าจะเป็นผู้หญิงซะให้รู้แล้วรู้รอด” กับประโยคในใจที่ไม่ได้ต่อให้จบ ว่า...เป็นผู้หญิงหน่อยไม่ได้... มึงเสร็จกูแน่
ระหว่างที่คิดอยู่นั้นเอง มันก็ยืนขึ้นแล้วก็เข้ามาประชิดตัว มือบางแตะตรงหน้าอก ท่อนขาเบียดชิด ใบหน้าหวานแหงนเงยขึ้นมา ใกล้มากซะจนแทบลืมหายใจ แม่ง... สวยว่ะ
“ก็มันช่วยไม่ได้นี่ ที่เกิดมาเป็นผู้ชาย แต่ถ้ารู้ว่าสักวันจะได้เจอนาย เลือกเกิดเป็นผู้หญิงก็ดี”
แล้วโลกก็เกือบหยุดหมุน!!
ผมตัวสั่นไปทั้งตัว ไม่ได้กลัว แต่มันสั่นสู้ ขนลุก ไม่แค่ขน แม้แต่ส่วนอ่อนไหว ที่หลับสนิทยังตื่นขึ้นมาเฉยเลย
ผมถอยหลังกรูด มองมันอย่างตกใจ
เวรล่ะ! นี่กูไปมีอารมณ์อย่างว่า กะผู้ชายอย่างมันไปได้ไง!!
จากวันนั้นผมไม่มีความคิดเรื่องจะย้ายเข้ามาอยู่หอในอีกเลย บอกตามตรงไม่ได้นึกกลัวมันหรอกครับ เพราะร่างบางๆ อย่างมันคงกดผมไม่ลง แต่กลัวใจตัวเองมากกว่า เพราะผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าหวานๆ คนนั้นคนเดียว ผมให้ผมกลับไปนอนกระสับกระส่ายอยู่ตั้งสองวัน
ไอ้กันย์ มึงไม่ได้เป็นเกย์นะโว้ย เลิกคิดถึงมันได้แล้ววววว ตะโกนบอกตัวเอง แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที เอาแต่ปลอบใจตัวเองว่าไม่ได้กำลังนึกชอบผู้ชายอยู่ กูก็แค่สับสนเท่านั้น เพราะหน้ามันเหมือนผู้หญิงไง
ได้เหตุผลที่เป็นไปได้มากที่สุดแล้ว ก็พยายามพิสูจน์ตัวเองด้วยการทำใจกล้าเข้าไปทักไอ้หน้าหวาน ในคาบภาษาไทย มันทำท่าแปลกใจเล็กน้อย
“ไง กิ๊ง” ยิ้มไว้ๆ
“อ้าว ดีกันย์” มันอมยิ้มตอนที่ตอบรับ “นึกว่าจะไม่คุยกับเราซะแล้ว”
“คุยสิ อะไรทำให้คิดอย่างนั้นล่ะ”
“ก็... วันนั้น เราแกล้งนายแรงไปหน่อยน่ะสิ ขอโทษนะ เราแค่ล้อเล่น คงไม่คิดจริงจังใช่ป่ะ”
“อ๋อ ไม่หรอก ฮ่าๆ” ผมตอบอย่างรักษาฟอร์มแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน
ไม่อ่ะ ไม่เลย กูไม่ได้คิดอะไรเลย...นอกจากเรื่องของมึงมาสองวันแล้ว!!
“เออ ถ้าไม่คิดอะไร แล้วทำไมถึงไม่กลับไปอยู่หอในล่ะ”
“อ๋อ เราอยู่กับพี่ชายน่ะ วิศวะปีสาม เขาเช่าบ้านอยู่คนเดียว”
“อือ แล้วไป นึกว่าไปอยู่คนเดียว”
“แต่ถ้าวันไหนจำเป็นขึ้นมาก็แวะไปรบกวนบ้างได้ไหมล่ะ”
“ก็มาสิ ไงๆ ก็ห้องนายอยู่ดี ยินดีต้อนรับทุกเมื่อ” ประโยคท้ายฟังดูลึกซึ้งยังไงก็ไม่รู้ รอยยิ้มของมันทำให้ผมต้องหลบตา แค่เห็นหน้า กูก็หวั่นไหว ได้มองตา กูก็ใจสั่น ถ้าเราได้อยู่ใกล้กันทุกวัน กูจะหัวใจวายไหม
วันต่อมาเรียนวิชาชีวะ ผมเดินเข้ามาทางหน้าห้องพบว่ามันนั่งอยู่บริเวณแถวสองฝั่งประตู ผมเดินเข้าไปยืนหน้าเก้าอี้มัน ไม่ได้นั่งข้างๆ มันเงยหน้าขึ้นจากสมุดที่มีข้อความเป็นระเบียบเรียบร้อยเต็มแผ่นขึ้นมายิ้มให้ เป็นยิ้มที่ยกเพียงมุมปากเล็ก แต่ดวงตากลับแหววหวาน
“อ้าว ว่าไง นั่งดิ” มันทักทายและชวนให้นั่ง แต่ผมกะจะลอกการบ้าน ไอ้เพื่อนหลังห้องพอดี เลยต้องปฏิเสธ
“ไม่ไหวว่ะ ทำเลใกล้สมรภูมิจัด กิ๊งนี่ตั้งใจเรียนดีเนอะ”
“โห...กันย์ไม่รู้อะไร อาจารย์สอนชีวะหล่อขั้นเทพนะ ได้มีโอกาสเห็นหน้าแกชัดๆ ดีจะตาย” เฮ่ย.. ไม่ใช่แล้วมั้ง ผมทำหน้าเหวอเล็กน้อยกับสิ่งที่มันพูด ทบทวนความหมาย นี่อย่าบอกว่ามึงชอบ...ผู้ชาย มันมองหน้าจริงจังของผมแล้วหัวเราะร่า
“ฮ่าๆ เฮ้ยๆ เราพูดเล่น เราแค่สายตาไม่ดี ก็เลยนั่งหน้า ไม่ได้ชอบเค้าโว้ย กันย์นี่ตลกเนอะ อำอะไรก็เชื่อไปหมด” มันยิ้มขำ เหอะ! ทำเป็นขำ กูตกใจแทบแย่
“โทษทีว่ะ ที่กูมันเชื่อคนง่าย” เสียงผมออกไปทางงอนเล็กน้อย แล้วพอโมโหเลยเผลอพ่อขุนไปซะแล้ว แต่ช่างเถอะ ขี้เกียจแอ๊บแล้ว “เดี๋ยวกูไปนั่งข้างหลังก่อนนะ”
บอกโดยไม่รอคำตอบรีบเดินไปข้างหลังด้วยความขุ่นมัวใจจิตใจ
ไอ้ตัวแสบ มึงมีความสุขมากนักใช่ไหมที่ได้แกล้งกู!!
.........................
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ เดี๋ยวค่อยมาคุยกันนะ กาลังจะออกไปข้างนอกค่ะ
ไม่ค่อยมีเวลาแต่งเลยช่วงนี้ ทั้งๆ ที่พลอตเต็มหัวเลย
ครึ่งแรก เอาความคิดของกันย์แบบย้อนหลังไปก่อน คราวหน้าจะมาต่อให้ถึงล่าสุด พร้อมที่มาที่ไปของแพร
ซึ่งอยากให้เพื่อนๆ เข้าใจไม่โกรธกันย์นะ
THX// NaaribuS - นิ
-
ช่ายๆๆๆๆชอบแกล้งให้หัวใจวายเล่นๆ :laugh: :laugh:
กันต์น่ารักจังเลยอ่ะ ชอบเค้าก็บอกเค้าไปเซ่ อ้ำอึ้งอยู่ได้ :serius2:
-
กันต์น่ารัก :impress2:
-
เอิ๊กๆๆๆ เห็นมาเยอะ ไอ้พวก "ผมเป็นผู้ชายนะ" แต่รุกเค้าทุกราย o18
-
เผยความในใจมาแล้ว
-
อ่อ มันเป็นงี้นี่เอง อิอิอิ
-
:call: :call:
-
หวั่นไหวตั้งแต่แรกพบเลยเว่ยเห่ย ท่าทางอาการจะหนักกว่าที่คิดนะเนี้ยะนายกันย์ :laugh:
-
กันย์เอ้ย นายใช้ได้เหมือนกันนะ
ต่อไปลงมือทำเน้นๆ นะ ไม่ต้องพูดมาก รุก+ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
กันย์สู้ๆ กันย์สู้ตาย
-
น่ากลัว มันจะไม่น่ารัก สดใส อย่างที่คิดอ่าดิ
บอกแล้วว่า ส่วนตัวชอบบีบตับ
เดี๋ยว ขอนอนก่อน นิยายค่อยว่ากันเน้อพี่น้อง
-
เพิ่งมาอ่านจ๊ะ
น่ารักดี ไปๆ มาๆ ชอบกันเองเฉยยย 55555
น้องกิ๊งนี่ ท่าทางจะน่ารักนะ แล้วแบบนี้จะมีคนมาแย่งไปไหม?? กันย์ช้าจะอดนะจ๊ะ
รออ่านตอนหน้าจ้า...
-
ชอบเขาแล้วไม่ยอมรับตัวเองอีก กันย์นี่ :z3:
แค่กิ๊งก็น่ารักขี้แกล้งขนาดนั้น อิอิ :-[
-
อ๊ายยย รอตอนต่อไป
:L2:
-
น่ารักอะ :L1:
-
ตัวเองก็หวั่นไหวแท้ ๆ ดันแกล้งกลบเกลี่ยนให้กิ๊งคิดมากเลย :laugh:
-
ถึงขั้นมีอารมก็กดเลยดิ
อิอิ
-
อยากอ่านของกันย์ต่ออ้ะ ' :z3:
มาต่อไวๆ นะครับบ :call:
-
สั้นอ่ะ
ปล. จัดมา ปวดตับอ่ะ ชอบ คุคุคุคุ
-
:z1:
-
เอ้าถ้าจะชอบกันย์ก็จัดไปเลย
จีบเลยดิกล้าๆหน่อย
-
เข้ามาปูเสื่อรอ :กอด1:
-
ชีวิตจิงไม่เจอคนอย่างก๊งมั่ง :sad4:
-
น่ารักมากๆๆๆ
-
กิ๊ง ontop
ไอย๊ะ !!! แค่คิดก้ยิ้มไม่หยุดเลยค่ะ อิอิ
-
ตอน 3.2
ผมเดินลิ่วตรงไปยังกลุ่มเพื่อนที่นั่งเรียงอยู่หลังห้องแบบหน้ากระดาน โดยเว้นที่ว่างสำหรับผมไว้ตรงกลาง
“เฮ้ยๆ ไอ้กันย์มาแล้ว อยากรู้ก็ถามมันเองดิ” เสียงศรดังขึ้น ผมขมวดคิ้วให้มันเป็นคำถาม
“เชี่ย โบ้ยกูอีก กูไม่ได้อยากรู้นะกันย์ ไอ้ศรมันอยากรู้” เฟรมปฏิเสธ พร้อมโยนกลับไปที่ไอ้ศรอย่างเก่า
“พวกมึงจะถามมาหรือจะหุบตูดไปไวๆ เลือกเอา กูอารมณ์ไม่ได้ดีเหมือนหน้าตานะโว้ย” ผมบอกไปอย่างเหลืออด ไม่ได้อยากจะพาลแต่ก็พาลไปแล้วแหละครับ
“จะถามว่าสาวที่มึงไปจีบ เค้าเล่นด้วยป่าว แต่ดูท่าทางหน้าบูดเป็นตูดหมาอย่างเนี้ยสงสัยจะไม่ว่ะ”
“เชี่ย สาวที่ไหน ผู้ชายชัดๆ” ผมว่าไป ถึงหน้าไอ้กิ๊งจะสวยหวาน แต่ถ้าพวกมันไม่ได้เจอกิ๊งในสภาพเดียวกันกับที่ผมเจอที่หอใน พวกมันก็ไม่น่าจะเข้าใจผิดไปได้นะครับเพราะถึงมองจากข้างหลังผมมันจะยาวแต่มันก็สวมชุดนิสิตชายอยู่ดี ผมว่าที่พวกเพื่อนผมมันพูดก็แค่อยากจะแซวเฉยๆ มากกว่า
“แสดงว่าเป็นสาวประเภทสอง พวกกูไม่คิดมาก่อนเลยนะโว้ยว่าอย่างมึงน่ะจะเสป๊กอย่างนี้”
“กูก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าหัวสมองพวกมึงมันอยู่ที่หัวแม่เท้า ถึงได้คิดอะไรกันแบบนี้ กูทักมันเฉยๆ ไม่ได้จีบโว้ย” ผมยิ้มโหดๆ ใส่
“กูจะรู้เหรอ กูเห็นสายตาที่มึงมองเค้านะ ยังกับเด็กหนุ่มได้พบสาวน้อยในฝันอะไรอย่างนั้น” ไอ้ศรว่าไปหัวเราะไป
ผมถึงกับพูดไม่ออก คิดอยู่ว่าพวกมันคงจะแค่แกล้งอำ แต่ก็พยายามจะทบทวนตัวเองกลับไปกลับมาว่า สายตากูมันเป็นอย่างที่พวกมันบอกหรือเปล่า แต่ยังไม่ได้คำตอบเสียงของคนที่นั่งข้างผมที่มันเงียบมาตลอดก็ดังขึ้นว่า
“จารย์มาแล้วว่ะ” เสียงทิวพูดขึ้นแค่นั้นเป็นเชิงเตือนให้เบาเสียงนั่นเอง นี่ถ้ามันไม่พูดขึ้นมาผมเกือบลืมไปแล้วว่ามันนั่งอยู่ด้วย และเมื่ออาจารย์สอนชีววิทยาเดินเข้ามา ผมจ้องหน้าแกตลอดเวลาที่แนะนำตัว แล้วก็สรุปได้ว่า อาจารย์แก สูง ยาว ขาว ตี๋ หล่อดี จริงอย่างที่ไอ้กิ๊งมันว่า ผมแทบไม่ได้ฟังว่าอาจารย์พูดอะไร เอาแต่หันไปมองหลังกิ๊งที่ตั้งใจเรียนมาก จะมีก้มหน้าจดอะไรยุกยิก เป็นพักๆ พร้อมคำถามที่เกิดขึ้นว่า มึงตั้งใจเรียนเพราะมึงขยันหรือเพราะอาจารย์หล่อกันแน่วะ ไอ้หน้าหวาน
ผมว่าจะเลิกคิดเรื่องของมันแล้วเชียวนะ แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์แกล้ง ผมมีนัดกินเหล้ากับเพื่อนฝูงตอนสองทุ่ม ซึ่งตอนนี้อยู่ในช่วงแข่งกีฬาภายในมหาวิทยาลัย ผมที่เอาดีด้านกีฬา ก็เลือกทำกิจกรรมโดยเล่นบาสเกตบอลให้คณะ แทนที่จะต้องมาทำกิจกรรมที่คณะอย่างคนอื่นก็เลยต้องไปซ้อมบาสที่โรงยิม หรือสนามใกล้ๆ แคนทีนแทน เฟรมกับทิวก็เลือกเล่นวอลเล่ย์บอลกับปิงปองเหมือนกัน เหลือแต่ไอ้ศรนี่แหละ ดันสะเออะไปเป็นโมเดลคณะ มีหน้าที่เต้นแร้งเต้นกาคอยสันทนาการเพื่อนๆ ให้สนุกสนานเฮฮาตามเรื่อง พอมีนัดกินเหล้า ผมก็อาสาขับบีเอ็มมารับไอ้คุณศรมันถึงคณะ ตอนนั้นก็ยังไม่สองทุ่มคิดว่ามันคงยังซ้อมไม่เสร็จผมเลยเดินไปหลังคณะเผื่อจะเจอมันแต่ระหว่างทางแทนที่จะเจอไอ้ศรกับบรรดาโมเดล ดันไปเจอกลุ่มลีดมือ ที่ซ้อมอยู่หน้าห้องประชุมคณะซะก่อน ผมชำเลืองมองไปในกลุ่มคนเหล่านั้นอย่างผ่านๆ ก่อนจะชะงัก
โอ้แม่เจ้า เดาซิว่าผมเจอใคร ... ก็ไอ้กิ๊งอะดิ มันยืดตัวตรงหลังแอ่นจนน่ากลัวจะล้ม สองมือขยับทำท่าทางประกอบเพลงเอียงตัวซ้ายขวาดูเพลินดี เวลาเต้นพร้อมกับเพลงมันดูขลังและทรงพลังเอามากๆ เลย ท่าทางจะเครียดมาก รุ่นพี่ยังมีเดินมาจัดท่า และระดับมือของแต่ละคนเป็นบางครั้ง ซ้อมเพลงเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนในที่สุด รุ่นพี่ก็บอกว่า วันนี้พอแค่นี้ก่อน
ตายห่า!! กูดูเพลินจนลืมไปเลยว่าที่จริงกูมาหาไอ้ศร ไม่ได้ตั้งใจมาดูมัน! แต่กว่าจะรู้ตัว ไอ้กิ๊งก็หยิบกระเป๋าเป้ทำท่าจะเดินออกมา รู้สึกว่าจะมีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งรั้งมันไว้ มันหันไปพูดคุยกับเขาสองสามคำก่อนจะหันมาเห็นผมเข้าพอดี มันหันไปคุยกับคู่สนทนาก่อนจะตรงลิ่วมาที่ผม
“เฮ้ย! กันย์มาทำอะไรที่นี่วะ” มันเดินมาถามใกล้ๆ
“เรามารับไอ้ศร เพื่อนเรา มันซ้อมโมเดลอยู่”
“โมเดลก็ซ้อมอยู่ข้างหลังโน่น อยู่ตรงนี้จะเจอได้ไง”
“ช่างเถอะเดี๋ยวมันก็คงเดินออกเองแหละ” ผมตอบเหมือนไม่ค่อยสนใจอะไรนัก มันเงียบไปครู่ก่อนจะถามต่อ
“เออ.. กันย์มายังไงอ่ะ”
“ขับรถมา”
“งั้น...ถ้าไม่เป็นการรบกวน ไปส่งเราหน่อยได้ป่ะ” เจอคำถามนี้เข้าไปก็ถึงกับอึ้ง ทำได้เพียงพยักหน้าแล้วเดินพากิ๊งไปที่รถ จนลืมไปอีกแล้วว่าตัวเองมาที่นี่ทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ศรโทรมาเสียก่อนผมอาจจะพากิ๊งไปส่งโดยลืมมันทิ้งไว้ที่คณะเลยก็ได้ ผมบอกที่จอดรถมันไป แล้วเดินนำกิ๊งไปนั่งรอศรในรถ มันนั่งหน้าคู่กับผม
“ขอบใจนะกันย์ที่ช่วย ไม่งั้นไม่รู้เราจะรอดหรือเปล่า วันนี้เพื่อนเราไม่มีใครว่างซักคน” มันทำท่าโล่งอก
“อะไรเหรอ” สงสัยขึ้นมาทันที
“ก็รุ่นพี่คนเมื่อกี้น่ะสิ แม่ง.. ทำยังกะจะกินเรา ว่าแล้วเชียวว่ามันทะแม่งๆ”
“ทำไม โดนเขม่นเหรอ” ผมถามอย่างเป็นห่วง ถ้าโดนรุ่นพี่ไม่ชอบหน้าขึ้นมาก็คงลำบากแหงๆ
“ถ้าเป็นอย่างนั้นไปซะยังจะดีซะกว่าเลยกันย์ ไอ้พี่โย่งเนี่ยมันมาจีบกิ๊ง มันคงวางแผนแต่แรกแล้วแหละถึงได้บังคับเจาะจงให้เรามาเป็นลีดมือ ตอนมันสอนนะแทบจะกอดเลย ไม่รู้เมื่อไรจะแข่งๆ ให้เสร็จๆ ไปซะทีจะได้เลิกขวัญผวา” กิ๊งเล่าแบบอารมณ์เสียสุดๆ บอกให้รู้ว่ามันคงไม่ชอบรุ่นพี่คนนี้เอามากๆ
“ช่วยไม่ได้ ก็อยากสวยโดนใจเขาทำไม ที่เขาจีบน่ะ เขาเข้าใจผิดคิดว่าผู้หญิงหรือเปล่า” ผมแซวมันเล่น แต่มันหันขวับมาจิกใส่
“ทีแรกเราก็คิดงั้น แต่ใส่ชุดนิสิตชายแบบนี้มันยังไม่เลิกจีบแล้วมันแปลว่าไงวะ”
“แปลว่ามัน...เป็นเกย์มั้ง” ผมตอบไปด้วยเสียงลอยๆ ไอ้คำๆนี้มันกระทบใจชะมัด พยายามก้มหน้าลงมองมือตัวเอง กลัวว่ะ ถ้ากูเงยหน้าขึ้นมองมัน มันจะใช่สายตาของหนุ่มน้อยมองสาวน้อยในฝันจริงหรือเปล่าวะ กูไม่พิสูจน์แล้วได้ไหม กูก็กลัวว่ากูจะเป็นอย่างไอ้รุ่นพี่นั่นเหมือนกัน
“ถูก... ซวยชิบเป้ง นึกว่าหลุดจากโรงเรียนชายล้วนแล้วจะหลุดพ้นวงจรนี้แล้วนะเนี่ย ที่ไหนได้...”
“ตอนเรียนที่เก่า กิ๊งมีผู้ชายมาจีบเยอะเหรอ”
“อือ ก็เรามันเสปคเกย์นี่หว่า” กิ๊งบอกเหมือนทำใจได้แล้ว ขอบคุณมากมึง อย่างน้อยถ้ากูชอบมึงอีกคน ก็ก็ไม่แปลกใช่ป่ะ
“งั้นเคยมีแฟนเป็นผู้ชายป่าวล่ะ” ผมไม่ได้หันไปมองหน้ามัน กลัวสายตาตัวเองครับ
“ถามทำไม” เสียงนั้นดูเหมือนจะแสดงอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีของคนพูดซะแล้ว
“เฮ้ย อย่าเพิ่งโกรธ กูถามเล่นๆ กูแค่อยากรู้ชะตากรรมของไอ้โย่งนั่น ถ้ามันจริงจังขึ้นมา” พยายามตีซี้โดยขึ้นกูมึงไปซะจะได้ไม่เครียดครับ อีกฝ่ายก็โต้มาแบบไม่รักษาความสุภาพแล้วเช่นกัน
“มันไม่ใช่เสปคกูว่ะ สูงไป ขาวไป บางไป ”
“งั้นถ้ามีผู้ชายเตี้ยกว่านี้ ดำกว่านี้ ล่ำกว่านี้มึงจะชอบงั้นสิ” ที่ถามไปนั่นมันกูนี่หว่า
“ก็อาจจะ...” มันค้างไปนิดนึงเหมือนกับเผลอพูดอะไรบางอย่างออกไป ก่อนจะหันมามองหน้าผมที่เกือบจะหยุดหายใจอยู่แล้ว “ไอ้บ้า โลกนี้มีผู้หญิงตั้งเยอะแยะ แล้วทำไมกูต้องชอบผู้ชายด้วยวะ ไม่ว่าจะเป็นไอ้โย่งนั่นหรือผู้ชายหน้าไหน ที่มาชอบกูนะ ชะตากรรมที่มันจะได้รับแน่ๆ คือ กินแห้วพันเปอร์เซ็นต์ กิ๊งฟันธง”
ฟังคำพยากรณ์จากหมอกิ๊งแล้ว ผมได้แต่ถอนใจ ผมไม่ได้เป็นเกย์ ไม่ได้ชอบมัน แต่พอฟังประโยคเมื่อกี้แล้วมันเศร้ายังไงก็ไม่รู้สิ สิ้นสุดกันทีกับความสับสนทั้งหมด ผมไม่จำเป็นต้องหาคำตอบให้ตัวเองอีกแล้ว ในเมื่อมันเป็นคนตัดสินใจแทนผมไปเรียบร้อยแล้วว่า ถ้าผมนึกอยากจะชอบมันขึ้นมาจริงๆ ผมก็ต้องอกหักพันเปอร์เซ็นต์ แล้วไอ้กันย์จะยอมเป็นแมงเม่าโง่ๆ บินเข้ากองไฟทำไมเล่า...
......................................
สวัสดีค่ะ มาต่ออีกนิดนึง ยังไม่มีอะไรชัดเจนเลยนอกจาก การที่กันย์มันกำลังสับสนๆ และพยายามจะเลียบๆ เคียงๆ ถามกิ๊ง
แต่กิ๊งก็อย่างว่าค่ะ ทีเล่นทีจริง พยายามจะแอ๊บแมนให้ได้ตลอดศก พอจะหลุดก็เนียนต่อ จนกันย์มันใจแป้วไปแล้ว ฮา...
ช่วงนี้อาจจะอืดหน่อยนะ ถ้าหลุดกลับไปที่ปัจจุบันได้เมื่อไรก็อยากจะดำเนินเรื่องเร็วๆ ดูบ้าง (จะพยายาม)
ตอนนี้สั้นตามเคย แต่จะพยายามมาต่อให้บ่อยๆ แล้วกันค่ะ
เอาเป็นว่า เรื่องบีบตับนี่ ยังยืนยันนะ เพราะจะเขียนให้คนสองคนรักกันแต่คบกันไม่ได้ แต่จะเพราะอะไร และอะไรจะเกิดขึ้น ให้จิ้นล่วงหน้าไปก่อนแล้วกัน คริคริ
..........................................
แนวการเขียนที่เคยคิด อยากเขียน= ฮา ที่กำลังเขียน= ฮา / ซึ้ง น้ำเน่า อนาคต =บีบตับ ซึ้ง
ใจเย็นๆนะ ตอนนี้ของให้สองคนเค้าดูใจกันไปก่อน เรื่อง จีบ จับกด ค่อยว่ากันเน้อ
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กล้าฟันธงนะคะกิ๊งว่าไม่ชอบผู้ชาย อิอิ
-
จะจิ้นไปทางไหนดีน้า บีบตับๆ
-
ใจเย็นๆนะ ตอนนี้ของให้สองคนเค้าดูใจกันไปก่อน เรื่อง จีบ จับกด ค่อยว่ากันเน้อ
เรื่องจีบนี่ไม่ซีเรียสหรอก แต่จับกดนี่จริงจัง :oo1:
+1 เป็นกำลังใจค่า
-
ระวังคนอื่นจะคาบตัดหน้าไปนะคะกันย์...ป๊อดได้โล่เลย :angry2:
-
รออ่านนะค่ะ
-
คริคริ รู้สึกว่ากันต์จะน่าสงสารมากขึ้นเข้าไปทุกที
-
สงสัยต้องไปหาผ้าเช็ดหน้ามาเตรียมไว้ก่อนซะแล้ว
-
เดี๋ยวจะเตรียมผ้านวมมาซับน้ำตาค่ะ
-
แอร้ว...ไม่ได้ห่วงเรื่องจีบ ไม่ได้ห่วงเรื่องจับกด แต่ห่วงเรื่องปวดตับค่ะ!!!
ไม่อยากกินตับ ตับ ตับ ตับ ตับ....เง้อ....
รออ่านต่อไปพร้อม +1 ค่า...
-
ไรเตอร์ เราว่าไรเตอร์มาต่อแบบสั้นมากกก
ค้างค่ะ
มาม่าแน่ๆเลยต่อไปนี้ :monkeysad:
-
ยังไม่รู้ตัวกัน :L2:
-
ต่างคนต่างกลัวที่จะยอมรับความรู้สึกของตัวเอง กิ๊งกลัวเผลอใจรัก กันต์กลัวอกหักเสียใจ ( บีบตับคนอ่านจริง ๆ ด้วย )
จะรอลุ้นวันที่ทั้งคู่ได้เปิดใจรับกันและกัน ไง ๆ ก็อย่าเกินปี 4 เทอม 2 ล่ะ ( ตอนนี้เพิ่งจะปี 1 เทอม 1 เอง ชิล ๆ )
-
รอค่ะ รอทั้งสองเปิดใจ และเปิดตัว :z1: :z1:
-
ตามทันแล้วค่ะ
ตอนนี้รู้แค่อย่างเดียวว่าใจตรงกัน
แต่ไม่ยอมรับทั้งคู่
-
กลัวแล้วเมื่อไหร่จะกล้า..
-
กิ๊งก็จะทนต่อความรู้สึกของตัวเองไปได้นานแค่ไหนหว่า :เฮ้อ:
กันย์นี่ถ้าจะสับสนมากเลยนะ แอบรู้สึกเศร้าด้วยเมื่อเจอคำพูดกิ๊งไปแบบนี้ :m31:
:monkeysad:แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะเปิดใจของตัวเองกันสักทีหล่ะ
-
อยากบอกไรต์เตอร์แค่ว่า .. อย่าเพิ่งบีบตับน๊าาาา ! :monkeysad:
-
มีแววว่าตับสาววายทั้งหลายจะน่วม :z2: :z2:
สูงไป ขาวไป บางไป สเป็คเราเลยอะกิ๊ง :impress2:
รอตอนต่อไป... :L2:
-
วินาทีแรกที่เห็นชื่อเรื่อง...
รับไม่ได้งั้นเรอะ
แสดงว่าต้องรุก :laugh: :laugh:
ตอนนี้จะรุกจะรับช่างมัน
อยากอ่านต่อ แง่ o9
-
สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกเรพให้กำลังใจ นะคะ
ขอย้อนตอบเม้นเก่าๆ เป็นบางข้อ แล้วก็ตอบเฉพาะ ข้อคิดเห็นที่มีประเด็น นะคะ
หลายคนเดาแนวเรื่องถูก มากเลย :L2:
คนของเธอ
ปากตรงกับใจจริงนะ (มั้ง) พยายามที่จะไม่ชอบเนี่ย
นอกจากจะไปอยู่กับพี่ชาย เหตุผลอีกข้อคืออดใจไม่ไหวกลัวปล้ำเมทตัวเอง
:z1:สงสัยเรื่องจริง คริคริ
ChCh13 ชริส์! ทำเป็นหลับแอบนอนมองหน้าเค้าอ่ะซี้ :impress3:รู้ได้ไงคะ อิอิ
จับกดรอไปก่อนนะคะ
peppier เหมือนว่าจะ กลัวบีบตับ จะบอกว่า ยังไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ อีกสักพัก ตอนนี้ขอเน่าๆไปก่อนค่ะ
Bejae มีแต่คนนี้ที่สนใจว่าแพรคือใคร อิอิ เดี๋ยวตอนนี้แพรจะออกมาแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าออกมาแล้วจะไม่ชอบแพรหรือจะไม่ชอบกันย์ดี เง้อ!!
Killua จะให้กันย์รุก ต้อรอให้ กันย์ไปหาหมอ รักษาอาการปอดแหกสักระยะนะคะ แล้วจะรุก แน่ๆ ฮา
ronlbb อุกรี๊ดดด กดเลยเหรอ ไวไฟไปไหม คริคริ
samsoon@doll กิ๊งไม่ได้บอกนะคะว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย สังเกตดูดีๆ จะพบว่า สิ่งที่กันย์ถามคือความเป็นตัวเอง แล้วกิ๊งก็ตอบไป ว่า “ก็อาจจะ...” แล้วกิ๊งก็นึกได้ว่าความจะแตก เลยเบี่ยงเบนไป ตอนนั้นสำหรับกิ๊ง กันย์ยังไม่ได้เริ่มจีบ กิ๊งเลยนะคะ แต่ยังไง กิ๊งรู้ตัวเองแต่แรกว่าชอบกันย์ แต่ไม่คิดว่าจะมาคบกันหรอกค่ะ เพราะมีปมนิดหน่อย (เคยไหมคะที่คิดว่าปลื้มมากแต่ถ้าให้คบกันก็ไม่เอาดีกว่า แอบชอบมีความสุขกว่าได้มาเป็นแฟนอ่ะค่ะ เราเคยเป็น )
SuSaya ฮา กันย์ ป๊อดได้โล่ เห็นด้วย ป๊อดไปอีกพักนึงค่ะ เอาใจช่วยหน่อยนะคะ
from_mars ไม่ชอบกินตับจริงอ่า คริคริ
YELLOWSTAR สั้นจริงอ่ะ คือ ถ้าจะต่อ ทีละยาวๆ เราก็ต้องใช้เวลาแต่งนานอ่ะค่ะ แบบว่าใจร้อนไม่อยากให้คอยนาน เลยตัดมาลง แค่ที่แต่งได้ไปก่อนอ่า สำนึกผิด แง้ๆๆ
Cherry Red ไม่ถึงหรอกค่ะ แค่สองปีก็ ยืดพอแล้วมั้งคะ
Dee^daY กล้าเมื่อ คนเขียน ต้องการ อิอิ
minimonmon ใกล้แล้วค่ะ รอหน่อยนะคะ
Butterfly_Sorro ชื่อเรื่องเต็ม ...กู “รับ” ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก) เพราะรักก็เลยรับได้ไงคะ อิอิ (ในกรณีกันย์ด้วยนะ )
ข้อข้องใจเกี่ยวกับกันย์ กำลังจะมาเฉลย เร็วๆ นี้นะคะ แต่เนื้อเรื่องกำลังอืดได้ที่ค่ะ บอกตามตรงยังคิดหนักเรื่องแพรอยู่ ว่าจะดีหรือร้าย ฮาๆๆ
ขอตัดมาลงครึ่งเดียวก่อนค่ะ อีกครึ่งจะตามมาไม่เกินพรุ่งนี้ ถ้าไม่มีเหตุสุดวิสัย
-
ตอนที่ 4 กลบเกลื่อน
เศร้าได้ไม่นานไอ้ศรก็เดินมาถึงรถ มันอดจะแปลกใจไม่ได้ที่เห็นกิ๊งอยู่กับผม แต่ก็อุตส่าห์ชวนคุยตีสนิทกับกิ๊งหน้าตาเฉย ทั้งๆ ที่ลับหลังไปหาว่าเค้าเป็นสาวประเภทสองอยู่แท้ๆ ผมมัวแต่เศร้าเลยได้แต่นั่งเงียบฟังอีกสองคนในรถคุยกันอย่างอดนึกหมั่นไส้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร ผมส่งกิ๊งที่หน้าหอของมัน ทั้งๆ ที่ลองชวนมันไปกินเหล้าด้วยกันแล้วแต่มันก็ปฏิเสธบอกว่า กินไม่ได้ ผมยังบอกไปว่า ยังไม่เข้าพรรษาเลยจะงดแล้วเหรอ (ถึงเข้าพรรษาผมก็ไม่อดอยู่ดี ชั่วได้อีกครับ) มันตอบกลับมาว่า มันไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวต่างหาก ไม่อยากเหล้าก็ไม่บังคับครับ ตามใจ ตอนนี้ผมยังเศร้าอยู่ไม่อยากเซ้าซี้เหมือนกัน
พอถึงร้านเหล้าทันทีที่เจอหน้าเฟรมกับทิวไอ้ศรมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ปรี่เข้าไปยังที่โต๊ะใหญ่ที่จองไว้ เพราะศรบอกว่ามันนัดสาวๆ มาอีกสองสามคนแต่อีกสักพักจะตามมา พร้อมบอกว่า
“เฮ้ยพวกมึง กูมีเรื่องจะอัพเดทว่ะ” มันว่าแล้วหันมามองผมที่เดินตามมันเข้าไป เพื่อนอีกสองตัวทำท่าสนใจกันมาก คงเดาได้ว่าศรมันจะนินทาผม
“กูว่าไอ้กันย์มันมีแนวโน้มชัวร์อ่ะพวกมึง”
“แนวโน้มว่าอะไรวะ” เฟรมหันมาทำท่าตื่นเต้น
“แนวว่ามึงจะโดนเตะใช่ไหม” ผมเดินถึงโต๊ะและตอบแทนให้
“โหดจริงมึง แค่กูจะบอกพวกมันว่า กูสงสัยว่ามึงจะอยากได้เมียเป็นผู้ชายแค่นี้เอง ฮ่าๆๆ” มันหัวเราะเริงร่าเป็นไอ้โรคจิต
“แม่งกูเห็นน้องสวยชัดๆ และ สวยชิบหาย กูไม่แปลกใจเลยถ้ารู้ว่าไอ้กันย์เบี่ยงเบนขึ้นมา” ศรว่า เฮ้ยๆ มึงมาเรียกกิ๊งว่าน้องสวย แล้วก็ชมมันใช่ไหม พูดแบบนี้มึงเองก็เบี่ยงหรือเปล่าวะเนี่ย จะยังไงก็ช่างมึงไปเบี่ยงกับคนอื่นนะโว้ยคนนี้กูหวง
“เชี่ยศร หุบปากไปเลยมึง เดี๋ยวมึงได้กินตีนกูก่อนได้กินเหล้า” ผมขู่มันกลบเกลื่อน แต่มันไม่กลัวหรอกครับ ยังปากมากต่อ
“ทำเป็นเอาเหล้ามาขู่ ไอ้กันย์ มึงชอบเค้าก็บอกกูมา แค่เห็นสายตากูก็รู้แล้วว่ามึงคิดยังไง ถ้ามึงชอบก็จีบเลยนะไม่งั้นหน้าอย่างนั้นเดี๋ยวก็ ม.ค.ป.ด.” กูก็ว่างั้นอย่างน้อยก็มีหมาโย่ง รุ่นพี่ที่คณะโผล่มาแล้วหนึ่งตัวว่ะ
“จีบเชี่ยไรผู้ชายด้วยกัน” ผมยังพยายามขุดหลุมต่อ กลบเกลื่อนๆ
“ผู้ชายผู้หญิงก็ช่างมันขอแค่มึงได้เป็นฝ่ายไป “ฟัน” ไม่ใช่โดนฟันก็พอแล้ว พอมึงเบื่อผู้ชายแล้วมึงก็เลิกแล้วไปคบกับผู้หญิงต่อ หลังจากนั้นกลับมาบอกกูบ้างว่ารสชาติเป็นไง กูอยากรู้” เลวมากมึงไอ้ศร ที่จริงมึงแค่อยากรู้แต่ไม่อยากลองเองเลยส่งกูไปเป็นผู้ชายลองเกย์ใช่ไหมไอ้เพื่อนชั่ว!
“อยากรู้ก็ลองดูเองดิวะ”
“อ่ะแหม หรือกูจะจีบน้องสวยดูดีล่ะ” มันว่า แต่ผมเผลอหันไปส่งสายตาพิฆาตให้มันโดยไม่รู้ตัว จนมันหัวเราะก๊ากเอามือทุบโต๊ะปังๆ มือกุมท้องหัวเราะไม่หยุด
“ไอ้ศรกูว่ามึงเลิกหัวเราะเหอะ สงสัยไอ้กันย์มันจะหวงว่ะ วันนี้กูยังอยากกินเหล้าไม่ได้อยากกินลาบเลือดจากพวกเดียวกัน” ไอ้ทิวมักเงียบตลอดแต่พูดในเรื่องมีสาระและออกความเห็นดีๆ เสมอ
“กูแค่แซวเล่น ใครจะคิดว่ามันจะเป็นขนาดนี้ เออ กันย์ขอถามอีกเรื่อง ยกตัวอย่างถ้ามึงเข้าไปในห้องห้องนึง แล้วมึงเจอผู้หญิงนอนแก้ผ้าอยู่ มึงทำไงวะ”
“ใส่เสื้อผ้าให้เค้าไง” สุภาพบุรุษมาก จริงๆ แล้วเป็นมุขครับ
“มึงอย่าบอกว่า ตอนนี้มึงไม่มีความรู้สึกอะไรกับผู้หญิงเลยจริงๆ” ผมนิ่งแล้วพยายามนึกหาคำตอบอยู่
“เฮ้ยมันคิดหนัก ชักน่ากลัวแล้วว่ะ” ไอ้ศรทำท่าตกใจขึ้นมาหันไปกระซิบไอ้เฟรม มึงตกใจอะไรวะนั่น ทำให้กูเครียดตาม ผมหันไปมองสาวๆ โต๊ะอื่นๆ อย่าว่าแต่แก้ผ้าเลยว่ะ แค่เห็นขาอ่อนกูก็ พลอยจะแข็งแล้ว
“เชี่ย กูจะใส่เสื้อผ้าให้เค้า แล้วกูก็ค่อยๆ ถอดใหม่อีกรอบ แล้วกูก็จะถอดของกูตามด้วย มึงจะถามหาส้นเท้าอะไรเนี่ย” โมโหครับ พอเห็นหน้าตาราวโลกถล่มของมัน
“แน่นะ” ผมพยักหน้า ก็แน่สิวะ
“นั่นแหละ งั้นมึงไม่ต้องกลัวว่าถ้ามึงชอบผู้ชายแล้วตัวเองจะเป็นเกย์ เพราะมึงไม่ใช่แน่ๆ” มึงรู้ใจกูขนาดนั้นเลยเรอะว่ากูกลัวอะไร ไอ้ศรมันรู้ใจผมมากขนาดอ้าปากก็เห็นเซี่ยงจี๊แล้วครับสมกับที่คบกันมาตั้งหกปี ว่าแต่ถ้ากูชอบผู้ชายแล้วกูจะไม่ใช่เกย์ได้ไงวะ ไอ้บ้า
“ไม่ใช่เกย์แล้วเป็นอะไรล่ะ” คำถามของมึงมันตรงใจกูมากไอ้ทิว
“มึงไม่ใช่เกย์ แต่มึงเป็นไบไง” ไอ้เฟรมตอบแทนให้ มันคงอยากมีส่วนร่วมเพราะมันแย่งไอ้ศรพูดไม่ทันเลยคืนนี้
“ละมันต่างกันเหรอ” อันนี้ผมถามเอง
“ต่าง ตรงที่ถ้ามึงเกิดคบกะผู้ชายแล้วมึงเลิกกัน อนาคตข้างหน้ามึงก็ยังมีแฟนเป็นผู้หญิง แต่งงานมีลูกได้ แต่เกย์เนี่ย เขาไม่ชอบผู้หญิงเลย ประมาณนั้น กูเข้าใจถูกไหมวะ” มันสรุปเสร็จยังหันไปขอคำยืนยันกับเฟรมอีกครั้ง มึงช่วยไปศึกษามาดีๆ ก่อนบอกกูได้ไหววะเนี่ย!!
“ไอ้ศร ไอ้เฟรมมึงนี่ก็ จะไปชี้โพรงให้กระรอกทำไมเนี่ย เผื่อไอ้กันย์มันได้หลังแล้วลืมหน้าพวกมึงจะทำไง”
“แล้วให้ทำไง พวกกูก็แค่มีเพื่อนเป็นเกย์ ขึ้นมาหนึ่งคนเท่านั้นเอง” ไอ้ศรพูดขึ้นมา ตอนนั้นผมซึ้งในน้ำใจมันมากจนอยากจะร้องไห้เลยครับ ถ้ามันไม่หันมาทำสายตาวิ้งวั้งให้ผมซะก่อน
“แล้วถ้ามึงเกิดมีอารมณ์กะกูขึ้นมานะกันย์ กูขออยู่บนนะ” ไอ้ศรว่า ด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย ทำหน้าออดอ้อน วอนตีนมาก ผมแสยะยิ้มให้มันก่อนจะถามกลับไป
“เฮ้ยไอ้ศร มึงอยากออนท็อปก็ไม่บอก!!”
เรื่องเป็น... ไม่เป็น...ของผมยังค้างคาและเป็นปริศนาต่อไป แต่ ไอ้เพื่อนทั้งหลายยังคงหยิบยกประเด็น ร้อนฉ่า เป็นต้นว่า เมื่อไรผมจะเข้าไปสารภาพรัก จับกดไอ้กิ๊งให้เป็นเรื่องเป็นราว พูดเป็นการ์ตูนกันไปได้นะพวกมัน ความครึ่งๆ กลางก็ดำเนินต่อไปจนกระทั่ง สาวๆ ของไอ้ศรมันมาถึง แต่ละคนก็น่ารักน่าหยิกกันไปตามเรื่อง จนกระทั่งสายตาผมมาชะงักอยู่กับผู้หญิงคนนึงที่บอกได้เลยว่าสวย เซ็กซี่ที่สุดในกลุ่มแล้ว ผมหันไปมอง ใบหน้าสวย ผิวขาวเนียนอย่างกับดาราเกาหลีผ่านการศัลยกรรม ท่วงท่าที่คุณเธอหย่อนก้นลงมาบนเก้าอี้เล็กๆ ทำให้ใจสั่น เห็นแล้วอยากจะกระชากมาดูดปากให้ปากบวมมากกว่านี้ ไซร้ซอกคอ เปลื้องผ้า แล้วก็ XXX ซะเดี๋ยวนี้!!
เอ๊ะ !! กูคิดอะไรอยู่... กับใคร..... ผะ ผะ ผู้หญิง....ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณที่ส่งเธอมาตรงนี้ ฮือๆ
“กันย์ เสปคมึงใช่ป่ะ” ศรถามขึ้นมา เพื่อนกูนี่แสนรู้ว่ะ ผมยิ้มให้มันแทนคำตอบ
“แล้วมึงจะจีบไหมวะ”
“จีบแล้วไง ไม่จีบแล้วไงวะ” ผมถามขึ้นขณะที่ยังมองผู้หญิงตรงหน้าอยู่
“ถ้ามึงไม่จีบ กูเชื่อจริงๆ ว่ามึงชอบกิ๊ง” กูกำลังมองเค้าเพลิน หลงดีใจว่ากูยังชอบผู้หญิงอยู่แล้วมึงจะพูดถึงกิ๊งขึ้นมาให้กูสับสนทำไมวะ ไอ้สาดดดด
“ทำไมมึงคิดงั้นวะ”
“เราคบกันมากี่ปีแล้ววะ กันย์”
“หกปีกว่าแล้ว”
“กูรู้ไงว่าเสปคมึงเป็นยังไง นิสัยที่ชอบพุ่งเข้าชนของมึงด้วยถ้ามึงชอบมึงจะลุย แต่ถ้ามึงชอบ แล้วไม่ลุย แสดงว่ามึงมีคนอื่นอยู่ในใจ แต่ตอนนี้ กูไม่เห็นใครอื่นที่มึงน่าจะสนใจเลยนอกจากกิ๊ง จะไม่ให้กูคิดได้ไง”
“เออ แล้วถ้ากูเป็น...ขึ้นมาจริง มึง...จะรับได้ไหมวะ” ผมก้มหน้านิ่งไล้นิ้ววนรอบแก้วเหล้า รอคำตอบอย่างลุ้นระทึก
“ไม่ได้ว่ะ” เสียงมันตอบกลับมาอย่างจริงจัง จนทำให้ผมใจแป้ว ไอ้การที่ชอบผู้ชายมันทำให้เสียเพื่อนดีๆไปอีกคนเลยเหรอวะ ผมหลับตาลงด้วยความเศร้าใจ ก่อนที่อีกฝ่ายจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูผมว่า
“กู “รับ” ไม่ได้ แต่ถ้า “รุก” ล่ะก็ไม่แน่” มันตอบก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง
“กวนตีน” ผมตอบแต่ก็ยิ้มได้อีกครั้งครับ ผมยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มรวดเดียวก่อนจะยื่นแก้วให้ไอ้เฟรมชงให้ ผมรับแก้วมา แล้วลุกขึ้นยืน เดินตรงลิ่วไปยังเหยื่อ!
ถึงกูจีบเค้า ก็ไม่ได้แปลว่ากูไม่ได้ชอบไอ้กิ๊งอยู่ดี!!
ห้าทุ่มกว่าแล้ว ไอ้ศรช่างเป็นคนดีนำเสนอว่า ควรเตรียมตัวกลับเพราะสองสาวที่มันจะจีบอยู่หอในซึ่งจะปิดเที่ยงคืน มันบอกว่าจะหิ้วทั้งเฟรมและทิวกลับเอง ให้ผมพาผู้หญิงกลับด้วย ผมก็รู้แล้วแหละว่า ไอ้ศรคิดอะไรอยู่ ผมก็รับความหวังดีจากมันโดยพาสองสาวไปส่งที่หอใน ส่วนแพร ก็เหยื่อของผมนั่นแหละครับเธออยู่คอนโดคนเดียว เพราะความติดหรูนั่นแหละ ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยไปแล้วคอนโดเธอจะอยู่ทางเดียวกับบ้านผม ผมก็เลยบอกว่าจะไปส่งเธอทีหลัง สรุปว่าผมมีโอกาสอยู่กับเธอสองต่อสองกลางดึกนั่นเอง ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ว่า จะสุภาพบุรุษสุดขั้วพาสาวงามที่เริ่มเมาไปส่งอย่างปลอดภัยไร้มลทิน หรือจะชั่วสุดขีดเลี้ยวรถเข้าม่านรูดไปเธอก็เอ่ยขึ้นมาว่า
“กลับกันเร็วจัง ยังไม่ทันเมาเลย” เสียงนั้นเศร้าๆ ครับ คิดว่าเธอยังไม่หายเศร้าเรื่องแฟนเก่าเธอ
“ถ้าอยากดื่มต่อ มาดื่มกันสองคนไหม” ผมถามกลับไปอย่างนั้น ตอนที่ผมยกแก้วเหล้าไปชนกับเธอที่ร้านเหล้า คนอื่นๆ ที่มองเราอาจจะเหมือนกำลังจีบกัน แต่ความจริงหัวข้อสนทนาของเราคือ แพรจะบ่นเรื่องแฟนเก่าของเธอให้ผมฟังแล้วผมก็รับฟังและเดาเอาว่าเธอเพิ่งจะอกหักมา ส่วนผมก็เพิ่งจะอกหักมา (ตอนเมาผมยอมรับว่าตัวเองอกหักได้หน้าตาเฉย) เลยคุยกันถูกคอ
“ที่ไหนดีล่ะ” เธอถาม ยังไม่ได้คำตอบ ผมก็จอดรถหน้าเซเว่น ยังเหลือเวลาอีกห้านาทีก่อนเที่ยงคืน
“เหล้าโซดา หรือจะกินสปาย” ผมถาม
“สปายดีกว่า” เธอตอบ ผมหันไปหยิบตะกร้า มืออีกข้างจับมือนุ่มของแพรไว้แล้วลากไปยืนหน้าตู้แช่เครื่องดื่ม แล้วเปิดประตูตู้ออกหยิบไฮเนเก้นออกมาหลายกระป๋อง
“รสอะไรครับ”
“เรด” ผมหยิบสปายห้าขวด กะว่าแค่นั้นคงเมาลากแล้วแหละครับ ยังไงก็กินจากร้านมาพอสมควรแล้วด้วย แล้วรีบเดินมาจ่ายเงินก่อนจะหมดเวลา
จากนั้นผมก็ขับรถไปจอดที่หน้าคอนโดเธอ ไม่เรียกร้องจะขึ้นไปบนนั้น เอาขวดสปายงัดฝาแล้วยื่นให้อีกฝ่ายกระดก ส่วนตัวเองก็จิบเบียร์ไปเรื่อยๆ เราสองคนยังนั่งอยู่ทางตอนหน้าของรถ
“ทำไมผู้ชายถึงเป็นแบบนี้ เจ้าชู้ หลายใจ” พอไวน์เข้าปาก ก็พร่ำบ่นต่อได้อีก เชื่อเค้าเลย ผมก็ยังคิดถึงกิ๊งขึ้นมา ไม่ใช่ว่าแพรไม่เย้าใจนะ แต่เป็นอย่างที่ไอ้ศรมันว่าครับ ถ้าผมไม่จีบคนตรงหน้าก็เพราะมีคนที่เล็งไว้อยู่ก่อนแล้ว ผมยังทั้งสับสนทั้งเศร้าจนไม่มีอารมณ์แม้แต่จะจีบผู้หญิงต่างหาก อยากกินเหล้ามากกว่า
“นี่ ทำไมคนที่มีแฟนแล้วถึงได้ชอบไปมีกิ๊ก”
“เรื่องเจ้าชู้ก็เรื่องธรรมดาของผู้ชายไม่ใช่เหรอ แพรต้องโทษตัวเองแล้วแหละที่ทั้งสวย เซ็กซี่จนมีแต่คนอยากจะมาจีบ” ผมตอบกลับไปอย่างนั้น
“คิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ” ผมพยักหน้าให้ “งั้นทำไมกันย์ถึงไม่จีบแพรล่ะ”
อ้าว!! แปลกจริงแม่คุณ พอมีคนจีบก็โวยวาย พอไม่จีบก็เกิดแปลกใจขึ้นมาอีก
“แล้วอยากให้จีบหรือเปล่าละ” ผมหันไปมองเธอ ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ รู้สึกว่าเธอหน้าแดง ดูน่ารักดี ไม่รู้ว่าเมาหรือเขิน
“ไม่รู้สิ” เธอว่าขยับกายออกห่างผมแล้วก็เปิดประตูออกไป ผมนิ่งอยู่อย่างกำลังใช้ความคิดว่าจะตามหรือจะปล่อยดี ยังไม่ทันจะคิดได้ ประตูรถฝั่งผมก็เปิดออก พร้อมใบหน้าที่แสดงท่าทางว่าไม่พอใจ
“ใจคอนี่ไม่คิดจะขอเบอร์แพรเลยหรือไงคะ” เออ กูลืม! ผมควักมือถือออกมา เตรียมกดเลข
“อยากให้ก็เอา”
“เอาไปทำไม ถ้าเอาไปแล้วไม่คิดจะโทร” เธอว่าอย่างงอนๆ รู้ได้ไงครับนั่น ผมคิดแล้วพบว่าเธอดึงมือถือออกไปกดเบอร์เอง
“แพรจะรอ” เธอทิ้งท้ายก่อนคืนมือถือให้ แพรไม่ได้เมมเบอร์ให้นะครับ แต่เธอเอามือถือผมโทรออกไปที่เครื่องเธอต่างหาก ท้ายที่สุด ผมยังไม่ทันตัดสินใจจีบเธอเลย แต่ดูเหมือนจะเป็นฝ่ายถูกจีบก่อนแล้วมั่งเนี่ย!
-
กันย์กับกิ๊งยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่มีใจให้กันเฉย ๆ ทั้งคู่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับใครก็ได้ แต่ไม่ใช่ยัยแพรได้ป๊ะ... :m16: :m16:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ไม่เอาชะนี :m31: :m31:
กันต์ไปจีบกิ๊งเหอะ อย่าได้ช้าๆๆๆ
-
กันย์ไปจีบน้องกิ๊งเหอะนะ
-
ชะนีแร๊งแรดแบบนี้ไงผู้ชายถึงได้เหวี่ยงไม่น่าจะไปถามคนอื่นเลยนะ น่าจะส่องกระจกแล้วถามตัวเอง
-
ต้องผ่านมือญิงก่อนใช่ป่าว ถึงได้เปง,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
-
รออ่านนะค่ะ
-
แรงนะยะหล่อน ทอดสะพานเขาขนาดนั้นเลย ฮู๊ยยยย มะหวายยยย
-
ไม่ทันไรก็โดนผู้หญิงให้ท่าซะแล้ว...อ้างว่าเมาแล้วไปนอนกับกิ๊งดีเปล่าอ่ะกันย์ :-[
-
:laugh: พี่กันย์พอเจอกิ๊งแล้ว ก็ลืมสิ้นซึ่งชะนีหุ่นสะบึมเจ้าค่าาาาา :z2:
-
เฮ้อ.... เอาไงแน่ ตัดสินใจสักทางเถอะ
-
กันย์จะเอาไงอ่ะ
กลัวตอนเป้นแฟนกันแล้วจะทำกิ๊งเสียใจจัง
ตกลงต้องผ่านยัยแพรนี่ก่อนแน่เลย
สงสารกิ๊ง เอ๊ะ! ชั้นไปสงสารทำไม 555
อยากให้2คนนี้รักกันไวไว
ป.ล. เรื่องนี้อย่ามีมาม่าเน้อ
-
:L1:
-
ตอนที่4.2
ท้ายที่สุด พอสร่างเมา เรื่องเมื่อวานก็จางหายไปจากสมองเล็กๆ ของผม แม้แต่เบอร์โทรศัพท์ของแพรผมก็ยังไม่ได้บันทึกเลยครับแล้วก็ลืมเลยว่าสัญญาไว้ว่าจะโทร บ่ายๆ ของวันเสาร์ ก็มีเบอร์แพรโทรเข้ามา(แต่เป็นแค่ตัวเลขขึ้นจนไม่รู้ว่าเบอร์ใคร)
“กันย์เองครับ” ผมรับสายโดยการขานชื่อตัวเอง
“แพรเองค่ะ” อีกฝ่ายบอกชื่อมาเหมือนตั้งใจล้อเลียนผม นิ่งไปครู่ก่อนจะรีบรับคำไปรวดเร็ว
“อ๋อแพร โทษนะครับ ที่ไม่ได้โทรหาเลย พอดียุ่งๆ น่ะครับ” แก้ตัวไปก่อนครับ
“อ๋อ เหรอคะ ทานข้าวหรือยังคะ ไปทานด้วยกันไหม” เธอส่งเสียงหวานกลับมา ถ้าปฏิเสธก็จะเสียมารยาทเกินไป เลยต้องตอบรับ
“เอ่อ... ได้สิครับ งั้นผมไปรับ อยู่ห้องใช่ไหมครับ” อีกฝ่ายรับคำ แล้วเราก็ไปทานข้าวด้วยกัน
“สั่งราดข้าวไปเลยดีกว่าไหม เร็วดี” ผมถามเมื่อเราทรุดกายลงที่เก้าอี้ร้านข้าว
“ราดข้าวมันเหมือนต่างคนต่างกิน มาด้วยกันก็กินด้วยกันสิ เป็นกับข้าวหลายๆ อย่างมันอบอุ่นเหมือนกินเป็นครอบครัวนะ” แพรบอกและทำให้ผมเห็นแววตาเหงาของเธอ ทำให้ใจอ่อนไปเยอะ ไม่มีความคิดอยากขัดใจเธออีก
หลังจากนั้น แพรก็จะชวนผมไปกินข้าว ดูหนัง และผมก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธหรอกครับ ก็เธอออกจะน่ารักน่าชังขนาดนั้น กระทั่งมีอยู่วันหนึ่งล่ะครับที่เรานัดไปดูหนังกัน ตอนเดินเข้าห้าง จะเดินผ่านร้านสเวนเซ่นก่อนถึงโรงหนัง พอดีเหลือบไปเห็นกิ๊งพอดีน่ะครับ กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับเมนูเพื่อสั่งของ ข้างกายมีสาวน้อยน่ารัก ตัวเล็ก ผิวขาวเหลือง หน้าหมวยๆ ผมสั้นดูเมนูอันเดียวกันทางเก้าอี้ฝั่งเดียวกัน ตอนนั้นอึ้งเลยครับ พร้อมคำถามว่า มาแค่สองคน แล้วไปนั่งเบียดกันนี่ หมายความว่าไงวะ ทำไมไม่นั่งตรงกันข้าม เคยคิดมาตลอดว่า กิ๊งหน้าหวาน ความสูงแค่นั้นดูไม่เห็นแมนเท่าไร แต่พอมานั่งกับคนตัวเล็กๆ ก็ดูสมกันดีเหมือนกันนี่หว่า
“กันย์” แพรเรียกแล้วสะกิดแขนผม ทำให้ตื่นจากภวังค์ “มองอะไรเหรอ”
“อ๋อเปล่า เหมือนเห็นคนรู้จัก แต่แค่หน้าคล้ายๆ น่ะ” ผมโกหกไป ทั้งๆ ที่อยากเดินเข้าไปทักกิ๊ง แต่ก็ยังไม่กล้าขนาดนั้น
แล้วจากนั้น ผมกับแพรก็เข้าไปดูหนังด้วยกันโดยที่พูดตามตรงว่าผมดูหนังไม่รู้เรื่องจริงๆ เอาแต่คิดเรื่องของกิ๊งไม่หยุด แล้วสรุปออกมาได้ว่า ก็มันหน้าตาดีขนาดนั้น ไม่เห็นแปลกที่มันจะต้องมีแฟน บอกตัวเองเศร้าๆ และถามตัวเองไปมาว่าทำไมต้องเศร้าขนาดนี้ ก็คงไม่ต้องเดาแล้วว่าตัวเองรู้สึกยังไง แต่กว่าจะคิดได้ก็คงสายไปแล้วมั้งครับ ผมคงไม่ชั่วขนาดลุกขึ้นมาทำตัวเป็นมือที่สามแย่งกิ๊งหรอกครับ ผมคิดแล้วเผลอถอนใจออกมาหลายครั้ง จนกระทั่งหนังจบ เราเดินออกมาจากโรงหนัง แพรเบียดร่างมาชิดกับผม สองมือเกาะแขนข้างหนึ่งของผมไว้อย่างสนิทสนม
“กันย์เป็นอะไรเหรอ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า เอาแต่ถอนใจ” ท่าทางคนที่มาด้วยก็พอจะเริ่มเห็นความผิดปกติของผมแล้วครับ
“คิดอะไรอยู่ นิดหน่อย” ผมตอบไปสั้นๆ แล้วอย่างหนึ่งก็ไหลเข้าสมองมาอย่างเร็ว
“มีอะไรก็บอกแพรบ้างก็ได้ แพรเป็นห่วง” เธอบอก ผมหันไปมองหน้าเธอ สีหน้าเป็นกังวลอย่างจริงจัง ผมไม่รู้ว่า เธอสามารถช่วยอะไรผมได้ และสิ่งที่ผมคิดดีแล้วหรือ แต่ก็ถามแพรออกไปว่า
“แพร ลองคบกับกันย์ดูไหม”
สามสัปดาห์ผ่านไป ที่แพรทำให้กิ๊งหายไปจากวงโคจรของผมอย่างสิ้นเชิง ยกเว้นเดินสวนกันในคณะ เข้าเรียนคลาสเดียวกันแต่ไม่ได้ทักทาย ทำให้บรรดาเพื่อนผมแซวเรื่องกิ๊งน้อยลงมาก ผมใช้ชีวิตอย่างผู้ชายปกติที่มีแฟน แม้บางครั้งจะอดคัดค้านขึ้นในใจไม่ได้ว่าไม่แตกต่างจากทาสขึ้นไปทุกที ภายนอกแพรเป็นผู้หญิงที่ “ดูดี” จนน่าอิจฉาที่ได้ควง แต่ถ้าลองคบถึงแก่นแท้ จะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสามารถทำอะไรให้ได้ดั่งใจเธอทุกอย่าง ถ้าเพื่อนถามถึง ผมจะให้คำจำกัดความเธอในทางที่ดีว่า
“สวย เซ็กซี่ หุ่นดี ลีลาเด็ด” จนพวกมันได้แต่ทำหน้าอิจฉา แต่ไม่ได้บอกข้อเสียที่มีอีกกระบุงโกย ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ข้อเสีย แต่เป็นเรื่องปกติของผู้หญิงทั่วไปมากกว่า ยกตัวอย่างเช่น จู้จี้ ขี้บ่น ใจร้อนในเรื่องไม่เป็นเรื่อง อืดอาดในเรื่องสำคัญ และชอบเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองไม่ใช่เมีย แต่เป็นแม่!
แพรเป็นคนตรงจนเกือบขวานผ่าซากคิดอะไรพูดเลยไม่ค่อยคิดถึงจิตใจใคร อย่างเวลาไปทานข้าวด้วยกัน เธอจะติชมรสชาติอาหารโดยไม่แยแสเลยว่า พ่อค้าแม่ค้าจะอยู่ใกล้หรือไกล ผมล่ะกลัวเราจะโดนครกทุ่มเข้าสักวัน นอกจากนั้นแพรทำให้ผมติดนิสัย สั่งกับข้าวเป็นจานแยก แม้ว่าจะเคยถามเธอ ไปว่า
“สั่งมาเยอะแล้วกินหมดไหมล่ะ?”
“เยอะอย่างนี้ก็คงไม่หมด แต่แพรอยากกินหลายๆ อย่างนี่นา ถ้ากันย์อยากให้หมดกันย์ก็ต้องทานเยอะๆ” แม้จะเสียดาย แต่ไม่มีวันไหนที่ผมกินกับข้าวได้หมดสักวัน!
หลังจากที่คบกัน ผมก็ใช้ห้องแพรเป็นที่สิงสถิต อยู่เกือบทุกวันไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไร แพรเป็นคนขี้เหงา และชอบหากิจกรรมกลุ่มมาให้ทำทั้งที่ผมไม่ค่อยชอบ อย่างเช่น ชวนเล่นเกมเศรษฐี ชวนเล่นเกมออนไลน์ ชวนไปจ๊อกกิ้งตอนเช้า หรือแอโรบิคตอนเย็น น่าเบื่อที่สุด และผมก็บ่ายเบี่ยงไม่ทำซะทุกที แต่เรื่องที่อยากจะบ่ายเบี่ยงแต่ก็ต้องทนทำอยู่ก็คือ การนั่งดูภาพยนตร์เป็นเพื่อนเธอ ไม่ได้หมายถึงการไปดูในโรงเท่านั้นนะครับ แพรเป็นพวกทำอะไรซ้ำซาก หนังบางเรื่องที่เธอชอบที่ออกแผ่นแล้วก็มักจะเช่ามาดูซ้ำ บางเรื่องผมก็ดูแล้ว บางเรื่องก็ไม่อยากดู ก็บังคับให้ถ่างตาดูกันจนดึกดื่น พอไม่ดูก็งอน ผมก็เลยดูไปหลับไปพอให้เป็นที่พอพระทัยเจ้าหญิง
อีกเรื่องคือ วันที่เธอมีเรียนก่อนหรือพร้อมกับผม เธอมักจะขอร้องแกมบังคับให้ผมไปส่งทุกครั้งซึ่ง ผมก็พวกขี้เซาตื่นยากครับ พอเธอปลุกผมก็จะกลิ้งหนีไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียง เธอก็จะพยายามตามไปปลุก หมอนข้างเอย ตุ๊กตาเอย ประเคนตีผมให้ตื่น แต่ถ้าเธอเผลอขยับตัวขึ้นเตียงมาเขย่า หรือเอนร่างมาเบียดเมื่อไร ผมก็จะวาดแขนคว้าเธอไปกอด หอม จูบ แล้วก็รัดร่างนั้นไว้ให้อยู่นิ่ง
“ปล่อย.. เสื้อแพรยับหมดแล้ว” เธอจะประท้วงแล้วดิ้นออกไป นั่งฮึดฮัด ทุบเตียง ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ
“สิบนาทีนะ” ต่อรองแล้วหลับต่อได้อีก ครึ่งนาทีต่อมาเสียงหวานๆ จะตามมาอยู่ข้างหู
“กันย์ แพรสายแล้ว ตื่นเดี๋ยวนี้”
“กันย์ยังง่วงอยู่เลย แพรนั่งวินไปก่อนสิครับ”
“ไม่ แพรอยากนั่งบีเอ็มไปเรียน” คุณเธอช่างกล้าพูด
“งั้นถ้าวันไหนกันย์ไม่ได้เอาบีเอ็มมาจอด จะไม่ต้องไปส่งใช่ไหม”
“ต้อง ถ้าเอามอไซค์มาก็ต้องไปส่ง ถ้าไม่ได้เอามาก็เดินไปส่ง” เอากับเค้า ฟังแล้วหลับไม่ลง ตื่นเลยกู!
เอาเป็นว่า ผมเป็นเพื่อนที่ดี และแฟนที่ดีแน่นอน ถึงจะไม่ชอบบ้าง แต่ก็รู้ดีว่า หลายครั้งที่เราต้องหัดตามใจแฟนตัวเองบ้าง เพราะการทำสิ่งเหล่านั้นจะทำให้เธอรู้ว่า เราแคร์
เรื่องอะไรก็ไม่เซ็งเท่าเรื่องตื่นเช้าหรอกครับ แถมมีตั้งสองวันของสัปดาห์ที่เธอดันมีเรียนแปดโมงเช้า ไอ้คนขี้เซาอย่างผมพอโดนปลุกแล้วมันก็งี่เง่าทุกที แต่แพรก็เป็นพวกขี้อ้อนน่ะครับ เวลาต้องการอะไรก็จะหาลูกล่อลูกชน มารยาสาไถหลายเล่มเกวียนมาใช้ให้ผมยอมตามใจได้เรื่อย ๆ ถ้าเอาข้อดี ข้อเสียในตัวแพรมารวมกันก็ถือว่า ไม่เลวนักหรอกครับ ยังเป็นผู้หญิงในฝันที่น่าคบ น่าควงอยู่ดี แน่นอน ข้อดีที่สุดที่เธอมี ก็เรื่องที่เป็นผู้หญิงเนี่ยแหละ!!
จะว่าไปแล้ว ผมลืมอะไรอีกข้อ นั่นคือความขี้หึง บรรดาแฟนเก่าคงทำให้เธอระแวงว่าจะถูกนอกใจ เลยเป็นพวกชอบโทรจิกมาก ทำอะไร ที่ไหน กับใครนี่ต้องรายงานกันทั้งวัน อย่าได้ทำตัวน่าสงสัยเชียวครับ ซึ่งตอนนี้ดีหน่อยที่ผมไม่ได้ทำตัวห่างเหินอะไร เธอก็เลยเพลาๆ ลง ยังไงผมก็ไม่คิดจะนอกใจเธอหรอกครับ ยังไม่มีในสมองเลยแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะ...ว่ามีรายงานกลุ่ม 3 คนในวิชาชีววิทยาที่ต้องทำ ทีนี้กลุ่มผมก็มีสี่คนก็ต้องมีคนหนึ่งที่ต้องแยกวง กำลังคิดอยู่ว่าจะชวนใครดี หนุ่มหน้าหวานแถวสองก็เดินตรงเข้ามาหา
“กลุ่มกิ๊งขาดคนนึงตรงนี้มีใครไม่มีกลุ่มไหม” ถึงจะใช้คำว่า “ตรงนี้” แต่กิ๊งก็ยิ้มหวานมาทางผม บรรดาเพื่อนอีกสามตัวก็ทำสีหน้ายิ้มหวานล้อเลียนมาทางผม เข้าใจกันทันทีว่าคนที่ต้องเสียสละออกจากลุ่มคงไม่พ้นผม จะด้วยความเอื้อเฟื้อ หรืออยากไล่ก็ไม่แน่ใจ
“ไอ้กันย์นี่ไง กิ๊งเอาไปทีนะ พวกเรากำลังคิดเลยว่าจะไสหัวมันยังไงดี เกาะเป็นปลิงเลย” ว่าไปนั่นไอ้ศร เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย กิ๊งหัวเราะด้วยหน้าตาน่ารัก ผมมองหน้าขาวใส ผมยาวขึ้นอีกนิดแล้ว รอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจของผมพองโตและอยากจะยิ้มไปด้วย ผมไม่ได้มองหน้ากิ๊งใกล้ๆ แบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ และไม่ได้รู้สึกว่า โลกมันสดใสขนาดนี้มานานหรือยัง
“งั้นเดี๋ยวเราลงไปคุยเรื่องงานกันที่โต๊ะหินอ่อนริมน้ำนะ” มันว่า ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป ผมนิ่งอยู่ไม่ได้ตามไปทันที
“สงสัยไอ้กันย์มันยืดยาด กิ๊งมันเลยออกโรงรุกแทน” ศรกวนตีนผมขึ้นมาอีก
“เชี่ย มันมีแฟนแล้วโว้ย เมื่อไรมึงจะเลิกแซววะ”
“ก็แทนที่มึงจะบอกว่ามึงมีแฟน แต่ดันไปบอกว่ามันมีไง กูเลยจะแซว มึงพูดเหมือนถ้ามันยังไม่มีมึงก็อาจจะมีความหวัง” ไอ้ศรแม่งรู้ใจกูได้ทุกเรื่อง
“ช่างมันเถอะ กูไปก่อนนะ” ผมรีบหลบฉากวิ่งตามกิ๊งที่กำลังเดินลงบันได ซึ่งเวลากิ๊งลงบันไดทุกครั้ง มันจะเดินช้ามาก มือข้างหนึ่งจะเกาะราวตลอดเวลาจนถึงบันไดขั้นสุดท้ายเลย พอเห็นหลังกิ๊งผมก็จะชะลอฝีเท้าเดินตามกิ๊งไปอย่างช้าๆ ไม่ได้เดินเคียงหรือแซง แม้เราจะไม่ได้พูดคุยกันแล้ว แต่ผมยังคงชอบมองด้านหลังของมันตลอดคาบภาษาไทยกับชีววิทยาอยู่เป็นนิตย์
.........................
สวัสดีค่ะ ตามสัญญา ว่าไม่เกินวันนี้
ตอนที่4 ได้เอามุข ออนท๊อปของคนอ่านไปใช้ด้วยอ่ะ ชอบจัง ขอบคุณมากนะคะ
คริคริ
..........................
คนของเธอ
อ่า คือคิดว่า กันย์ก็ยังเป็นผู้ชายทั่วไปอยู่นะคะ ก็เลยต้องชอบผู้หญิง ต่อไปก็ยังมีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตกันย์อีก ไม่มีผู้ชายหรือเกย์คนอื่นๆอีกเลย ...นอกจากกิ๊ง... เอ ใครก็ได้แต่ไม่ใช่แพร เปลี่ยนคนหรือเปลี่ยนชื่อดีล่ะ อิอิ อะไรจะไม่ชอบแพรขนาดนั้น นิกะว่า จะเขียนให้แพรเป็นที่รักของทุกคนนะคะ :z1: (ถ้าอ่านไปเรื่อยๆ แพรน่าสงสารมากกว่าทุกคนเลย)
YELLOWSTAR ไม่ทันแล้วค่ะ กันย์มันเสร็จชะนีไป(นาน) แล้ว
Butterfly_Sorro รอก่อนค่ะ ยังไม่ตอนนี้ แต่ก็อีกไม่นาน
samsoon@doll อ่า :a5: คนนี้ก็แรงค่ะ แต่เป็นด่าแรง นิสงสารแพรค่ะ โดนคนอ่านด่ากระเจิงอย่างนี้ต้องเขียนให้กันย์ดีกับแพรมากๆ ปลอบใจแพร ฮาๆๆ
teae ตามที่คิด ผ่านค่ะ ถ้าไม่ผ่าน กันย์คงเป็นเกย์ แต่กันย์มันเป็นไบ ผู้ชายที่จีบในเรื่องมีกิ๊งคนเดียวนอกนั้นมีแต่ผู้หญิง
Rhythm ค่ะ มาต่อให้แล้วค่ะ
iforgive เชียร์แพรเหรอคะ คริคริ
SuSaya เออ เป็นความคิดที่ดีค่ะ เดี๋ยวปรึกษากันย์ก่อน เอาไงดี
MoMoRin ง่า... ไม่ลืมค่ะ แต่แค่รักกิ๊งมากกว่า
ordkrub ตัดสินใจไปแล้วอ่า ไม่รู้ว่าคนอ่านรับได้ป่าว
TanyaPuech นั่นสิคะ สงสารกิ๊ง สองคนนั่นเค้ารักกันไปแล้วแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้ลงเอยเท่านั้นแหละค่ะ
roseen ขอบคุณค่ะ
.........................
เคยคิดว่ายังไม่เขียนบีบตับแต่ไม่รู้นะคะว่าตอนนี้เค้าเรียกว่าบีบไปหรือยังเพราะคิดว่ามันยังไม่ได้บีบจนถึงที่สุดเลย
มันแต่เริ่มต้นเท่านั้นเอง หวังว่าคนอ่านจะไม่โมโหแพรจนไม่กลับมาอ่านอีกนะ อย่าโกรธกันย์ด้วย คนเราก็ต้องมีความคิดเป็นของตัวเอง เนอะๆ
ลากอีกแล้ว ตอนหน้าจะถึงปัจจุบันแล้วยังนะ คิดว่าจะถึงปัจจุบันตั้งแต่จบบทนี้ แต่ก็ไม่ถึง กรรม
แต่ดีแล้วจะได้อยู่กันไปนานๆ คริคริ
:กอด1: :กอด1:
รักคนอ่านนะคะ ~NaaribuS~ //นิ
-
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
คุณผู้แต่งสุดที่รัก :laugh: เค้าหายไปสามตอน
เค้าขอโตดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :monkeysad:
ตามอ่านจนทันแล้ว เอ่อ ชะนีคาบกันย์ไปแอ ดอ กอ
แต่ความรู้สึกที่อ่านเหมือนไอ้กันย์มันคบประชด บังหน้า บลาๆ
หรือมันจะเป็นไบจริงๆ :laugh:
มันเพิ่งเริ่ม คาดว่าคงจะมีบีบกว่านี้ แต่เค้ายังขอยืนยัน
เค้าไม่ชอบบีบคั้นหัวใจตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่เค้า(หลง)มาอ่านเรื่องนี้แล้ว เค้าต้องตามต่อไป :laugh:
:กอด1:
-
มาต่อไวๆๆนะ
-
รออ่านนะค่ะ
:L1:
-
ก็ไม่ได้เป็นเกย์
แต่คิดว่าผู้ชายที่ชอบผู้หญิงมาตลอดแล้วอยู่ดีเกิดหวั่นไหวกับเพศเดียวกัน
คงสับสนกับชีวิตตัวเองพอสมควร
แต่ยังไงเค้าก็เชียร์กันย์กับกิ๊งอยู่ดี เพราะเป็นสาววายอ่ะ
ส่วนแพร ไปดีเถิดนะ :laugh:
-
เสน่ห์แรงจริงพระเอกเรา พอจะทำตัวดี ไม่จีบหญิง เค้ากลับมาจีบซะงั้น 55
กิ๊งรออยู่นะกันย์ ฮ่าๆๆ
เบี่ยงเบนเร็วนะ (เฮ่ยยยย) 555555555+
-
อ่านพาร์ทกันย์แล้ว รู้สึกว่ากันย์ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยยย
ต่างฝ่ายต่างคิดว่ามีแฟน และไม่ชอบผู้ชายกันแบบนี้
เมื่อไหร่ที่รู้ความจริง จะทำยังไงกันน้า
น่ารัก น่าลุ้นซะจริงๆ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
เหอๆๆ ชักช้าจริงๆเลยแฮะ กันต์
-
แง่งงง ไอ้ชะนีง่อยรับประทาน
ทำอะไรเองไม่ได้ ต้องมีคนคอยเทคแคร์ ไม่คิดถึงคนอื่นเค้าบ้างหรอว่า รำคาญ :m31: :m31:
งี่เง่าอะผู้หญิงอะไรไม่รุ้
-
กันต์เอ้ย...ถ้ายังมีหนูกิ๊งอยู่ในใจ จะคบใครอื่นใดก็แทนกิ๊งไม่ได้หรอก~
ตอนนี้แค่กิ๊งยิ้มหวานให้ หัวใจยังพองโต แล้วถ้าได้รักล่ะ...จะขนาดไหน?
ก็เข้าใจว่าผู้ชายแท้ ๆ ที่ไม่คิดจะเป็นเกย์ จะให้เปลี่ยนความคิดปุ๊ปปั๊ปคงไม่ได้
ต้องให้เวลาทบทวนจิตใจกันหน่อย แต่รู้สึกตัวเร็ว ๆ ก็ดีนะ เพราะ คนอ่านรอลุ้นอยู่ !!!
-
กันต์เอ๋ย.. รับกรรมไปก่อน ฮ่าๆๆ
-
ตอนที่ 5 ...คนที่กูรัก..
.
เที่ยงแล้ว กิ๊ง ผม และเอ้สมาชิกกลุ่มอีกคนคุยเรื่องงานกันจบ เอ้ขอขอแยกตัวออกไป กิ๊งยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมอย่างนั้น
“กิ๊ง ไม่กินข้าวเหรอ” ผมถาม
“กินสิ นัดเพื่อนไว้ที่นี่แหละ เดี๋ยวมันมารับ กันย์ไปด้วยกันไหมล่ะ” มันยังหันมามีน้ำใจ ผมลังเลเล็กน้อย กลัวคำว่าเพื่อนจะมีคนพิเศษกว่าเพื่อนรวมอยู่ด้วย
“จะดีเหรอ” ผมทำท่าเกรงใจ
“ไปเถอะ กินหลายๆ คนอร่อยดี” ตรงไหนวะ ผมค้านแต่ก็พยักหน้าเมื่อเห็นรอยยิ้มสวยๆ ของมัน ตอนนั้นคิดอยู่ว่า ถึงมันจะมีแฟนแล้ว เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอ แล้วผมก็มีแพรอยู่แล้วด้วย คุยกับกิ๊งอีกห้านาที เพื่อนกิ๊งก็โทรมาว่า เปลี่ยนใจไม่มารับให้เจอกันที่ร้านเลย ผมก็เลยได้เป็นสารถีขับรถพากิ๊งไปส่งที่ร้าน
ตอนที่ผมเดินตามหลังกิ๊งเข้าไปที่โต๊ะ เพื่อนมันก็จ้องผมกันตาไม่กระพริบ ผู้หญิงสองคนนั่งฝั่งหนึ่ง กิ๊งนั่งลงข้างเพื่อนมันที่เป็นผู้ชายและผมจึงได้นั่งหัวโต๊ะ
“พวกมึงนี่นะ จ้องกันอยู่ได้ เดี๋ยวเพื่อนกูสึกพอดี” กิ๊งว่าเพื่อนมัน ผมกวาดสายตาทั่วโต๊ะแล้วหยุดอยู่ที่ผู้หญิง ผมสั้น หน้าหมวย คนที่ไปกินสเวนเซ่นกับกิ๊งวันนั้นแป๊บนึงจนกิ๊งหันมาสะกิดถามว่าจะกินอะไรดี ผมบอกรายการอาหารและมันเอาไปให้แม่ค้าแล้วกลับมานั่งที่เดิมจึงเริ่มพูด
“นี่กันย์เพื่อนกู อดีตรูมเมทกูด้วย” กิ๊งแนะนำผมและผมพยักหน้าให้เพื่อนมันพร้อมรอยยิ้ม
“อ๋อ” ชายร่างสูง แต่ผอมบาง อ้อนแอ้น ท่าทางจะสาวแตกแน่นอนข้างๆ กิ๊งร้องขึ้นด้วยรอยยิ้มเหมือนรู้ทัน ทุกคนก็พลอยยิ้มตามไปด้วย คาดว่ากิ๊งต้องเคยนินทาผมให้พวกมันฟังแล้วแต่ไม่เคยเห็นแน่เลย กิ๊งหันไปส่งสายตาปรามก่อนแนะนำมันว่า
“ส่วนนี่ เพื่อนกู ฐา ชื่อจริงมัน...อนาถา” กิ๊งพูดไปยิ้มไป
“ไอ้กิ๊ง กูชื่อฐาปนันท์” เจ้าตัวโวยวายขึ้นมา ทำให้กิ๊งยิ่งหัวเราะหนัก
“อย่าอยู่กับมันตามลำพัง ถ้ามึงไม่อยากถูกกินตับ” คำแนะนำน่าสนใจ กูก็ไม่อยากอยู่ใกล้มึง เพราะกลัวอยากกินตับเหมือนกัน!
“ส่วนนี่ หมอก กับ อ้อม” หมอกเป็นผู้หญิงที่มองจากภายนอกดูค่อนข้างจะแมน เพราะผมที่ซอยสั้นกับเสื้อนิสิตตัวโตๆ ไม่ได้เข้ารูปอย่างที่ผู้หญิงทั่วไปใส่กัน หน้าอกหน้าใจก็เหมือนจะไม่ค่อยมีกับเขา กระโปรงพลีตยาวๆ อย่างเดียวที่ทำให้รู้ว่าเป็นผู้หญิง ส่วนอ้อมเป็นผู้หญิงตัวเล็ก บางๆ ใบหน้าขาว เกือบเหลือง หมวยๆ ผมสั้น ดูน่ารักครับ อีกอย่างที่ทำให้ผมต้องนิ่งกับเธอครู่หนึ่งคงเพราะ เธอเป็นแฟนกิ๊งด้วยมั้งครับ
“หวัดดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ทุกคนเรียนวิทยาเหรอครับทำไมผมไม่เคยเห็นเลย” ผมถามครับ เพราะถ้าเรียนคณะเดียวกันทำไมไม่เคยผ่านตาเลย
“เปล่าๆ ฐากับหมอกเรียนศิ-กรรม ส่วนอ้อมมันเรียนสา-สุข อ้อมมันเป็นเพื่อนหมอก ส่วนฐาพักอยู่ข้างห้องกิ๊งในหอใน กิ๊งมันไม่ค่อยมีเพื่อน ฐาเลยพามันมากินข้าวด้วยกันสี่คนบ่อยๆ เลยสนิทกัน” ฐาเป็นคนอธิบาย
“อะ เหรอ แล้วกิ๊งกับอ้อมไม่ได้กำลังคบกันอยู่หรอกเหรอ” ผมถามออกไปอย่างนั้นได้ไงก็ไม่รู้ แต่แค่แปลกใจที่การแนะนำตัวมันจบลงแค่คำว่าเพื่อนทั้งกลุ่ม แล้ววันนี้กิ๊งก็ไม่ได้นั่งอยู่ใกล้อ้อมเลย
“เฮ้ย เอาที่ไหนมาพูดวะ” กิ๊งถามอย่างตกใจ แต่ยิ้มเหมือนเป็นเรื่องตลก
“ว้าย พูดแบบนี้อ้อมเสียหายนะคะ ใครจะกล้าเป็นแฟนกิ๊งลง เล่นสวยเกินหน้าซะอย่างนั้น” คราวนี้อ้อมเป็นฝ่ายพูดบ้าง
“โห อ้อมรู้ตัวนะเนี่ย” ฐาไม่ให้กำลังใจแล้วยังทับถม
“หมอก ดูฐาดิ ว่าอ้อม” อ้อมทำแก้มป่องซบหัวลงกับไหล่คนข้างกาย
“อีนี่ ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็ยิ่งกว่าเค้าซะอีก” หมอกหันไปด่าฐา เอามือลูบหัวอ้อมอย่างปลอบโยน ดูเหมือนคู่ทอมดี้ยังไงก็ไม่รู้
“พอเถอะ พูดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องความสวยของกูได้ไหม ฟังแล้วไม่เห็นจะน่าดีใจเลย ถ้าบอกว่ากูหล่อ กูจะไม่เถียงสักคำ” เอาเข้าไป กิ๊งรีบปรามเพื่อนพร้อมโยนมุข
“แหวะ” เพื่อนๆ มันทำท่าจะอ้วกไปตามๆ กัน ไอ้กิ๊งเอาแต่หัวเราะ ผมหันไปทางกิ๊งแล้วพูดจริงจัง
“ก็กันย์เคยเห็น กิ๊งไปกินสเวนเซ่นกับอ้อมสองคนด้วยนะ เมื่อเดือนที่แล้วมั้ง”
“ไม่เคยนะ ถ้าเดือนที่แล้วสงสัยวันเกิดอ้อมมั้ง ก็ไปกันสี่คนนั่นแหละแต่มีแป๊บนึงที่ หมอกกับฐามันเดินไปดูเค้กกัน” กิ๊งว่า ทำให้ผมค้างไปเลย เออ กูหนอกู จิ้นเก่งจนได้เรื่องเลย
“เฮ้ยเป็นไรกันย์ แหม มึงสนใจเรื่องของกูขนาดนั้นเลยเหรอวะ แอบหึงอ่ะดิ ช่วยไม่ได้กูมันน่ารัก” กิ๊งแซวผม พร้อมชมตัวเองไปด้วย ไอ้คนหลงตัวเอง ที่จริงมันก็น่ารักน่าหลงจริงๆ นั่นแหละครับ
“ไอ้บ้า กูจะหึงทำไม” ผมปฏิเสธออกไป ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเขินมากจนไม่รู้จะทำหน้ายังไง มันรู้ความคิดกูด้วยแฮะ
“ฮ่าๆ มึงหน้าแดงว่ะกันย์” กิ๊งแซว แล้วทั้งยิ้มและหัวเราะ
“เออจริงด้วย” เพื่อนๆ มันพากันเห็นด้วย เออ ถึงจะเรื่องจริงแต่เลิกล้อเถอะ กูอาย
จบมื้ออาหารนั้นไปแบบที่ทำให้ผมทั้ง หัวเราะ ยิ้ม เขิน อาย งอนได้ นั่นคงเป็นเพราะ สามสัปดาห์ที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตอยู่กับการเป็นผู้ชายเต็มตัว เป็นสุภาพบุรุษ เป็นแฟนที่ดี ไม่ค่อยอยู่กับเพื่อน เอาแต่หมกตัวอยู่กับแฟน จึงไม่ได้เฮฮาหรือบ้าบอ ปลดปล่อย บ่อยนัก บรรยากาศแบบนี้ทำให้คิดถึงไอ้บ้าสามตัวนั่นสงสัยต้องชวนพวกมันไปสังสรรค์กันหน่อยแล้วเนี่ย
ทำให้โล่งใจราวยกภูเขาออกจากอกเมื่อรู้ว่าที่จริงแล้วกิ๊งยังไม่มีใคร (แต่ตอนนี้ผมมี)
และท้ายที่สุด มีความสุขที่สุดในรอบหนึ่งเดือน เพราะได้เห็นหน้ากิ๊งใกล้ๆ พูดคุย กินข้าวด้วยกัน และสามารถจะยอมรับความรู้สึกของตัวเองจริงๆ เสียที
หลังทานอาหารเสร็จ เพื่อนกิ๊งก็ขอตัวไป ผมอาสาไปส่งกิ๊ง มันจึงเดินตามผมมาที่จอดรถ ข้างๆ รถ มีรถขายไอศกรีมกะทิ กิ๊งก็หยุดแล้วก็ซื้อ ไม่วายหันมาถามว่า
“กันย์กินป่ะ?” มันถามด้วยหน้าตาน่ารักมากๆ
“ไม่ล่ะ กิ๊ง” มันพยักหน้าแล้วก็ซื้อแบบกรวยมาถือไว้ เดินตามผมไปที่รถ ผมเดินไปเปิดประตูรถให้มันด้วยความเคยชินเพราะทำให้แพรตลอด จนมันเงยหน้าขึ้นมาด้วยความแปลกใจ
“เฮ้ย กูผู้ชาย ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้” มันโวยวาย แต่หน้าขาวๆ นั่นเรื่อชมพู น่ารักน่าเอ็นดู มันเขินนี่หว่า
“เออน่า กูชิน รีบเข้าไปเถอะ” ผมว่าและรอจนมันเข้าไปนั่ง จากนั้นก็ปิดประตูให้แล้วอ้อมไปนั่งด้านคนขับ ขับรถพามันไปส่งที่หอใน ระหว่างทางมันก็กินไอศกรีมท่าทางอร่อยมากเลยครับ ผมต้องขับช้าๆ เพราะขับไปก็หันไปมองหน้าเวลามันกินไอศกรีม มันไม่กินดีๆ นะครับ เอาลิ้นแดงๆ ออกมา เลียไอติมแผล่บๆ ละเลียดกินช้าๆ จนผมกลืนน้ำลาย เห็นแบบนี้แล้ว
กูยากเป็นไอติมว่ะ!!
หันกลับมาที่หน้ารถโดยไว อย่างอื่นช่างมันก่อน ถ้ามองต่ออาจจะมีอุบัติเหตุได้
“อุ๊ย..” ยังไม่จบครับ ผมหันไปมองตามเสียงร้อง ก็พบว่า เพราะมันกินช้า ไอศกรีมมันเลยละลายท่วมมือเลยครับ มันก็พยายามจะเลียมือตัวเองที่มันเลอะ คราวนี้ผมก็เลยจอดรถ หยิบทิชชู่ หน้ารถออกมาเช็ดมือให้มัน
“กิ๊ง มึงนี่เหมือนเด็กชะมัด” ผมว่าพลางหัวเราะ มันทำแก้มป่อง แต่ก็ยอมให้ผมเอาทิชชู่เช็ดมือให้มัน
“รีบๆ กินให้หมดซะก็แล้ว มันจะได้ไม่เลอะ” ผมบอก
“ก็มันเย็นจนขึ้นสมองเลยนะ กินเยอะๆ ไม่ไหวหรอก”
“งั้นทิ้งไหม มีถังขยะ”
“แต่มันอร่อยนะ กิ๊งเสียดาย ชิมดูดิ” กิ๊งแก้ตัว แล้วถามขึ้น ถ้าหน้าด้านกว่านี้ก็อยากจะชิมจากมือมันเลยจะได้เหมือนจูบทางอ้อม แต่ก็ไม่กล้า ผมเงยหน้าจากมือมันแล้วสังเกตเห็นสีขาวๆ ที่อยู่ตรงปลายริมฝีปาก ก็เลยใช้นิ้วโป้งช่วยปาดให้หายเลอะ เออแต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วของแค่นี้คงไม่ว่ากันมั้ง ผมชูนิ้วโป้งขึ้นมาดูแล้วแตะที่ริมฝีปากเบาๆ แลบลิ้นออกมาเลีย นิดนึง ดวงตาที่จ้องมองมันเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
“กิ๊ง... หวานว่ะ” ผมบอกขณะที่ใบหน้าของเราใกล้กันมาก เพิ่งรู้ว่า ไอศกรีมมันหวานขนาดนี้ เวลากินแล้วมีความสุขดี หรือจะเป็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ไม่รู้
กิ๊งนิ่งมองหน้าผม แล้วก็หันขวับไปนั่งตัวตรง ผมว่ามันเขินที่ผมพูดคำว่า “หวาน” ออกมาต่อจากชื่อของมันด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่บอกว่าคิดอย่างนั้นจริงๆ ทั้งที่ผมไม่ได้ชอบของหวานเท่าไร
กับบางคนที่เป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่ว่าจะทำอะไรร่วมกัน ดูหนัง กินข้าว มีความสำพันธ์ทางกายแต่ก็ไม่แตกต่างจากอยู่กับคนที่ไม่รู้จัก ว่างเปล่า ไม่มีความสุข
แต่กับคนบางคนที่ไม่ต้องทำอะไรดีๆ ให้ ไม่ต้องเป็นแฟน ไม่ต้องผูกพัน แต่แค่มีเขาอยู่ตรงหน้า เห็นรอยยิ้ม แค่ได้คิดถึงก็มีความสุขขนาดนี้ แบบนี้เรียกว่า “ความรัก” ได้หรือยังนะ
ผมไม่รู้ แต่ ขออนุญาต สรุปเอาเองฝ่ายเดียวนะว่า
“กิ๊ง”
“หือ” มันขานรับกลับมา
“กิ๊ง... มึง...น่ารักว่ะ” ผมบอกมันไปอย่างนั้น
แต่คำที่อยู่ภายในใจไม่กล้าบอกมันคือ
กิ๊ง...มึง... คือคนที่กูรัก...
มันแก้เขินด้วยการงับไอศกรีมที่เหลือเร็วๆ ทำท่าไม่สนใจผม แล้วผมก็ออกรถต่อ จากนั้นก็ได้ยินเสียงครางเพราะมันจี๊ดขึ้นสมอง ผมก็หัวเราะไปตลอดทาง
......................................................
วิท-ยา (ออกเสียงวิด-ยา) หมายถึงคณะวิทยาศาสตร์
ศิ-กรรม หมายถึงคณะศิลปกรรมศาสตร์
สา-สุข หมายถึงคณะสาธารณสุข
...............................................
.....................
:pig2: สวัสดีค่ะ ลงกันแบบกระหน่ำเอาไปติดๆ เนื่องจากเป็นวันหยุด เลยต่อให้ไว
เดี๋ยววันธรรมดาก็ทำใจรอกันหน่อยนะคะ
มาต่อให้ครึ่งนึง อีกครึ่งนึงขอเวลา ก่อนนะคะ
แต่ตอนนี้ขอบอกว่าชอบจัง คริคริ แต่งไปยิ้มไป :man1:
หวังว่าคนอ่านอ่านแล้วก็คงยิ้มตามไปด้วยนะ
ถ้าตอนต่อไปจะช้าบ้างก็ให้อภัยด้วยนะคะ เค้าอุตส่าห์เซอร์วิสให้ขนาดนี้แล้ว :o8:
Bejae ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่าน ว่างก็เข้ามาค่ะ คิดว่า ไม่เชิงคบประชดนะคะ เรียกว่าคบเพราะกำลังเศร้าเลยหาคนดามอกมากกว่าค่ะ แต่พอคบแล้วก็มีความรับผิดชอบมากพอค่ะที่จะดูแลเค้าให้ดีด้วย
ถึงจะบีบตับ ระหว่างนั้นก็ยังมีฉากหวานๆ มาแทรกแซงเรื่อยๆ ค่ะ ไม่ได้บีบตลอดน้า
teae เก้าชั่วโมง ไวพอไหมคะ อิอิ
Rhythm มาอ่านต่อได้เลยค่ะ
yeyong ขอบคุณที่เข้าใจกันย์ค่ะ นิก็เชียร์กิ๊งค่ะ แต่สวยๆ อย่างนี้ มันน่ารักน่าหมั่นไส้ก่อนจะสมหวังขอแกล้งให้หนำใจก่อน อิอิ
ZakeiHarha เสน่ห์แรงสิคะ ไม่งั้นกิ๊งจะหวั่นไหวเหรอ
cheyp นอกจากกันย์จะน่ารักแล้ว ยังเห็นความน่ารักของกิ๊งผ่านสายตากันย์ด้วยไหมคะ
*SparklinG* ก็กันย์มันยังไม่ไปหาหมอรักษาโรคปอด อ่า
YELLOWSTAR สงสารแพรค่ะ โดนด่าอีกแล้ว
Cherry Red ไม่มีใครแทนได้หรอกค่ะ ตอนนี้ไม่ต้องทบทวนแล้วนะ กันย์รู้แล้วว่ารักกิ๊ง แต่ยังไม่กล้าเผยใจเท่านั้นเอง
Forget..* รับกรรม นั่นสินะ กรรมของเวรเลย คริคริ
-
เอาไงหละทีนี้ น้องแพรก็คบอยู่ กิ๊งก็น่ารัก เหอะๆ
-
ฮ่าๆๆ ป๊อดมากๆอ่ะกันต์
-
จ้า น่ารักดีนะเนื่้อเรื่องชอบๆๆๆ :haun4:
-
ขัดใจกัน!!! เอาผู้หญิงเป็นตัวประกัน
หลอกเขาชัดๆ
-
แล้วเมื่อไหร่กันย์จะเลิกกับแพรล่ะ...ช้ากว่านี้เดี๋ยว ม.ค.ป.ด. หรอก :impress2:
-
แพรนี่สัยสุดยอด
รวมทุกอย่างที่ผู้ชายเกลียดเลยอ่ะ
-
น่ารักกกกกก
กันย์อย่าควงสอง 555+ กิ๊งรออยู่ ก๊ากๆๆ
-
ฉากป้ายไอติมนี่...เซ็กซี่ชะมัดเลยอ่ะ
-
คาดว่าคงมี มคปด เร็วๆนี้แน่เลย :laugh:
เป็นไงล่ะไอ้กันย์ไม่ดูหน้าดูหลังซะก่อน
เบื่ออิพวกคิดเองเออเองจริงจริ๊ง !! (อารมณ์ส่วนตัว ๕๕)
ควงสองเลยก้ดีนะ มันจะยิ่งบีบและดราม่าได้อีก
เรารออยู่ (หราาา ?) :laugh:
-
:-[
ชอบตอนนี้จัง
น่ารักดีอ่ะ
โดยเฉพาะฉากกินไอติม อิอิ
:เฮ้อ:
แต่แอบกังวลเรื่องในอนาคตล่ะสิ
ต้อมาม่าแน่เลย
เพราะกว่า2คนนี้จะลงเอยกันอีก
พอลงเอยกันคนเขียนบอกว่าต้องมีผู้หญิงมาพัวพันอีก
แล้วไหนจะยัยแพรที่ยังคบยุด้วย โอ้ย!ๆๆๆๆ
สงสารกิ๊งอ่ะ สงสารตั้งแต่เห็นเค้ามาม่าเลย
ไม่อยากให้มาม่าอ่ะ
ญ่าขอได้ไหมคนเขียน 5555
-
โอยยยย หวานอ่า
-
ง่ะ เราไม่ได้จะว่าแพรน่ะไรเตอร์ (แก้ตัวน้ำโคดขุ่น 555+)
แต่เราแค่ไม่ชอบผู้หญิงหรือใครที่นิสัยอย่างนี้ มันดูงี่เง่าไงไม่รุ้อ่ะ ขัดหูขัดตา ชิชิ
อ๊ากกกกก ตอนนี้หวานไปไหนเนี่ยยย กันต์นายขอกิ๊งคบเหอะ
แล้วไปเลิกกับชะนีเอาแต่ใจซะ :angry2:
-
ชอบที่สุดอ่ะเรื่องนี้
รออ่านนะค่ะ :L1:
-
กิ๊ง..น่ารักจัง แล้วกันย์จะทำไงอ่ะ ตัวเองไปมีแฟนเป็นหญิงแล้วนี่
รีบๆหาทางเลิกกับแฟนหญิงไวไวนะ ไม่งั้นโดนคนอื่นตัดหน้าแน่ กิ๊งออกจะน่ารักขนาดนั้นน่ะ
-
กันย์ทำไงดีหว่าไปมีแฟนหญิงซะแล้ว
-
กิ๊ง กันย์รู้แล้วนะว่ารัก เพราะฉะนั้นเป็นรับได้แล้ว :laugh:
-
คิดเองเออเดี๋ยวมึงก็อดหรอกไอ้กันต์
-
รู้ตัวว่ารักกิ๊ง แล้วจะเอาแพรไปไว้ที่ไหนเหรอพ่อกันย์ :เฮ้อ:
ผู้หญิงเป็นเพศที่มีความอาฆาตแค้นรุนแรงนะจะบอกให้ แล้วนิสัยอย่างแพรนี่ถ้าไปบอกเลิกคุณเธอคง.... o18
หมอกกับอ้อม คู่นี้นะแหม :-[ :-[
หาคู่ให้ฐาด้วยสินิ เกดอยากเห็นผู้ชายถูกฐากินตับ :impress2:
:กอด1: รอตอนต่อไปค่ะ จริงๆ ก็ไม่ได้เกลียดอะไรแพรหรอก แต่เค้ารักกิ๊งอ่า :-[
-
งานนี้ไอติมน่ะจืด ที่หวาน คือ กิ๊ง !!!
นายกันต์... พอรู้ใจตัวเองและรู้ว่ากิ๊งยังไม่มีแฟน ก็รุกใหญ่เลยนะ ( ขนาดยังไม่ได้ตั้งใจจีบ )
-
แล้วจะไปบอกเลิกแพร หรือจะทำงัยอ่ะ
-
เฮ้อออ ~ :เฮ้อ:
กันย์รักเค้าแล้วไมไม่ยอมบอกเค้าละ '
-
อ่ะนะ เริ่มเข้าใจตัวเอง เหลือแต่ว่าจะจัดการกับชะนียังงัยเท่านั้นแหละ
-
ไม่น่ารีบเลยกันต์เอ๋ย 5555
-
ตอนที่ 5.2
สุดสัปดาห์ ผมนัดไอ้พวกเพื่อนปาร์ตี้ แล้วก็เมาเละเทะไม่เหลือชิ้นดี ขากลับตอนเอารถเข้าไปจอดก็เหมือนจะชนกระถางต้นไม้หรืออะไรสักอย่าง หน้าบ้านซะท้ายบุบ เสียงดังโครมครามตอนตีหนึ่งทำให้ปีศาจร้ายยามนิทราเดินลงจากบนบ้าน พอเห็นสภาพทั้งผมกับรถก็ตวาดทันที
“ไอ้เชี่ยกันย์ มึงนี่นะ เมาเละเป็นหมาเลย ขับรถภาษาอะไรวะเนี่ย” พี่ตุลย์ พี่ชายสุดโหดโหวกเหวกพร้อมเปิดประตูมาลากคอผมออกจากรถ เอ่อ ถึงจะเมาแต่พอเงยหน้าเจอรังสีอำมหิตนั่นแล้วยังอดสงสารชะตาชีวิตตัวเองไม่ได้ ยกมือท่วมหัวทันที
“โทษนะคร้าบบบบ”
ผมว่าตัวเองสูงอยู่นะ แต่ไอ้พี่บ้าเนี่ยมันสูงกว่าอีก 190ซม. เข้าไปแล้ว ร่างก็ใหญ่อย่างกับยักษ์ เวลามันดึงผมออกมานี่สงสัยเบาอย่างกับนุ่น ถ้ามีเรื่องกันทีไรไม่เคยเลยที่ผมจะชนะ มีแต่น่วมกับน่วมตลอด เพราะอย่างนั้นผมจะกลัวพี่ชายมากเป็นพิเศษก็ไม่ผิดใช่ไหม?
“กล้ามากนะไอ้กันย์ มึงกล้าเหยียบ กระถางเฟิร์นข้าหลวงกูเลยเหรอ” พี่ตุลย์ถาม
“ผมไม่กล้า แต่ผมเมาครับ” ช่วยด้วยจะโดนพี่ชายฆ่าแล้ว
“มึงรู้ไหมกูซื้อมาต้นละกี่หมื่น” โอ้....เท่านั้นแหละผมก็ดิ้นให้หลุดครับ วิ่งหนีตีนพี่ชายทั้งเมาๆ เลย อยู่ก็ตายคาตีนสิครับ วิ่งรอบบ้านก็โดนเตะไปสองป้าบ แต่ไม่แรงมากหรอกครับ แล้วก็วิ่งขึ้นไปขังตัวเองอยู่ในห้อง พี่ตุลย์ตามมาเคาะประตูอยู่แป๊บนึงก็หมดความอดทนคงไปนอนต่อ เอาเป็นว่าจากพรุ่งนี้ผมไม่กล้ากลับบ้านสักสองสามวัน จนกว่าพี่ตุลย์จะหายโกรธ
อีกวันก็ขับรถไปซ่อม ซึ่งกว่าจะทำเสร็จก็คงอาทิตย์นึงนั่นแหละมั้งครับ ช่วงนี้ผมก็เลยไปขับฮอนด้ามีโอไปแทนบีเอ็ม บ้านเรามีรถจักรยานยนตร์สองคันกับรถยนต์อีกคัน พี่ตุลย์ไม่ขอบขับรถยนต์ ต่างจากผมก็มันสบายดีนี่นา แต่ตอนนี้ท้ายบุบไปแล้ว ก็ไม่มีทางเลือกล่ะนะครับ
วันอังคาร ผมก็แวะไปดูรถที่ซ่อมไว้ที่อู่หลังเลิกเรียนแค่อยากรู้ว่าซ่อมไปถึงไหนแล้วเท่านั้นแหละ คิดถึงรถอ่ะครับ พอดีว่าแพรก็โทรมาหาให้ผมไปรับเธอเพราะเรียนเสร็จแล้ว ผมก็ไปรับพาไปทานข้าวแล้วก็ส่งที่หอแล้วก็กะว่าจะออกไปข้างนอกต่อ แพรก็ถามว่า
“กันย์จะไปไหนอีกแล้ว ไม่อยู่ดูหนังเป็นเพื่อนแพรเหรอ แพรเช่าหนังผีมาดูนะ ไม่กล้าดูคนเดียว” คือว่า แพรไม่กล้าดูคนเดียวแต่ตัวผมไม่ชอบดูหนังผีเลยนี่สิ เฮ้อ!
“ออกไปกินเหล้ากับไอ้สามตัวนั่นน่ะ”
“อะไร นี่จะกินอีกแล้วเหรอ กินจนรถพังไปคันนึงแล้วนะ” จริงของเธอนั่นแหละ เถียงไม่ออก แต่ทำไงได้ก็นัดเพื่อนไปแล้วจะให้ไม่ไปเพราะถูกผู้หญิงห้ามก็โดนล้อตาย ว่าเกลียมัว!
“กันย์ก็ไม่อยากไป แต่รับปากมันไปแล้ว ถ้าไม่อยากให้เมางั้นแพรก็ไปด้วยก็ได้ครับ” เธอทำท่าคิดแล้วก็บอกว่า ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บนึง (เกือบครึ่งชั่วโมง กว่าจะสวยเสร็จ)
แล้วเราก็ไปนั่งกันอยู่ที่ร้านเหล้าปั่นร้านหนึ่ง ผมชงเหล้าโซดาให้แพรครับ แต่เธอเงยหน้าขึ้นมาบอกว่า
“แพรไม่กินโซดา” ผมก็เลยยกแก้วของตัวเองดื่มรวดเดียวแล้วเอาแก้วแพรมาใส่แก้วตัวเอง จะชงให้ใหม่
“งั้นเหล้าน้ำ หรือเหล้าโค้กดี” ผมถามกลับไปแต่เธอก็ไม่ตอบ ผมก็เลยสั่งเหล้าปั่นมาให้เธอแทน เธอก็ยังนั่งนิ่งไม่กินอีก คิดว่าระหว่างที่เธอนั่งอยู่ด้วยกัน ผมลุกบ่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้นะไปสูบบุหรี่น่ะครับ หรือไม่ก็คุยกับเพื่อนมากกว่าเธอ ท้ายที่สุดแพรก็ไม่ได้ดื่มเหล้า แล้วก็คุยกับเพื่อนผมนับคำได้เลย ส่วนตัวผมค่อยข้างจะเมานิดๆแล้ว พอสี่ทุ่มครึ่ง แพรก็ทำท่าหาวหวอด อารมณ์นั้นบอกตามตรงว่ายังสนุกอยู่ที่ได้คุยกับเพื่อน ได้กินเหล้า และยังไม่อยากกลับเลยจริงๆ ทั้งที่เห็นแต่ก็เลยแกล้งทำเป็นไม่เห็น ห้านาทีต่อมา แพรก็สะกิดด้วยสีหน้าบึ้งนิดๆ
“จะกินต่อหรืออะไรก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ไปส่งแพรก่อนได้ไหม” แพรถามกลับมา ทำเอาผมงง
“อย่าเพิ่งกลับสิ กลับพร้อมกันเลย ไปส่งแล้วจะให้กันย์ขับย้อนกลับมาอีกเนี่ยนะ ไอ้พวกบ้านี่มันคงเลิกกันหมด”
“งั้นก็ไม่ต้องกลับ ไปส่งแพรก็แล้วก็นอนเลย” เอ่อ...เผด็จการได้โล่จริงๆ ถ้าผมไม่เมาก็ว่าไปอย่างนะ แต่ตอนนี้เมาแล้ว สติผมจะไม่ค่อยมีแล้วแหละ ควบคุมตัวเองไม่ได้ คิดอะไรมันก็เลย
“แพรอย่างี่เง่าน่า”
“งี่เง่าก็งี่เง่า แต่แพรง่วงแล้ว อยากกลับบ้าน” เธอวีนแตกแล้วครับ
“ง่วง ... ง่วงเป็นเชี่ยนๆ หรือเปล่าเนี่ย” คนพูดไม่ใช่ผมครับ และปากหมาๆ อย่างนี้คงไม่ใช่ใครหรอก ไอ้ศรแน่นอน เจอคำนี้เข้าไป แพรถึงกับหน้าแดงอย่างโกรธจัดเลยครับ ถลาเข้าไปเหมือนอยากจะทำร้ายไอ้ศรเลย แต่ผมที่อยู่ใกล้เลยรั้งเธอไว้ได้ก่อน
“ใจเย็นแพร มันเมาแล้วเนี่ย มันเลยคะนองปาก”
“แพรไม่ใช่เพื่อนเล่นจะมาด่าแพรแรงๆ แบบนี้ กันย์น่ะก็คิดถึงแต่เพื่อน เข้าข้างแต่เพื่อน ไม่เคยสนใจแพรเลย” เธอเสียงดัง ดวงตาวาวเหมือนแค้นจนน้ำตาปริ่ม ผมเห็นท่าไม่ดีแล้วแหละครับโต๊ะอื่นก็เริ่มหันมามองแล้ว ผมก็เลยควักธนบัตรสีเทาออกมาวางไว้ที่โต๊ะ
“พวกมึงจัดการที่เหลือนะ กูกลับก่อน”
งานกร่อย หมดสนุก แล้วผมก็ลากร่างบางๆ ของเธอปลิวออกมาจากร้าน ขับรถไปส่งที่คอนโดด้วยการออกรถกระชาก ขับเร็ว และไม่มีการพูดคุยด้วยตลอดทาง พอจอดรถ แพรก็โวยวาย
“ขับรถแบบนี้มีกี่ชีวิตก็ไม่พอหรอกกันย์”
“มีแค่ชีวิตเดียวแหละ รักษาไม่ได้ก็ช่างเถอะ”
“กันย์น่ะอยากจะเป็นยังไงก็ช่าง ไม่ต้องลากแพรเข้าไปเสี่ยงด้วยเลย”
“อือ” ผมรับคำอย่างนั้นไม่ลงจากรถ
“แล้วจะไปไหนอีก”
“กลับบ้าน”
“ไหนว่าทะเลาะกับพี่ไม่อยากกลับไง”
“ที่ไหนก็เหมือนกันแหละ ไม่สบายใจพอกัน” ผมว่าไปอย่างนั้น
“แพรไม่ผิดซะหน่อย เพื่อนกันย์น่ะก้าวร้าวแพรก่อน”
“ใครผิดก็ช่างเถอะ เอาไว้กันย์อารมณ์ดีๆ ค่อยคุยกัน” ผมบอกแล้วก็ขับรถออกมา ถามตัวเองว่าจะทำยังไงให้หายหงุดหงิด จะกลับไปกินเหล้าต่อดีไหมเนี่ย ป่านนี้พวกมันก็คงหมดอารมณ์จนแยกย้ายเหมือนกันแล้วมั้ง เฮ้อ
และแล้วตอนที่นึกอะไรไม่ออกผมก็เลยพาตัวเองมาอยู่หน้าหอ 5 ของมหาวิทยาลัย
ที่ชั้นสองของหอนี้ มี “ผู้ชาย” คนนึงที่ผมรัก
ผมพาตัวเองไปยืนอยู่หน้าห้องของกิ๊ง ภาพความทรงจำยังติดตา ใบหน้ายามหลับของมันเป็นภาพที่แสนประทับใจ กล้าๆ กลัวๆ ที่จะเคาะห้องแต่แล้วก็... ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เจ้าของห้องเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าแสดงความประหลาดใจ
“อ้าว... กันย์ นายมาได้ไง”
“โทษทีที่มารบกวนว่ะ กิ๊ง วันนี้กูขอนอนนี่ได้ป่ะ” ผมถามแต่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบผมก็รีบบรรยายเหตุผล “กูทะเลาะกับพี่มา แม่งโหดชิบหาย พอมันรู้ว่ากูเมาเละเลยเอารถมันไปสอยกระถางต้นไม้หน้าบ้านจนบุบนะ มันไล่เตะกูรอบบ้านอ่ะ เรื่องแค่นี้เองไม่ได้ไปชนใครตายซะหน่อย ทำเป็นเรื่องใหญ่” ผมว่าไปให้ฟังดูตลก โดยไม่ได้บอกว่าผมทะเลาะกับแฟนมาด้วย
“เดี๋ยวนะ รถพี่มึงนี่ บีเอ็มคันนั้นป่าว” จะว่ารถพี่ก็ไม่เชิง เพราะเป็นของที่ใช้ร่วมกันและผมใช้มากกว่าเสียอีก แต่ถ้าอ้างเรื่องรถ ข้อพิพาทน่าจะใหญ่จนกิ๊งใจอ่อนให้ผมนอนที่นี่ได้ง่ายขึ้น ทั้งๆ ที่ความจริงไอ้พี่บ้ามันโกรธเรื่องเฟิร์นข้าหลวงมากกว่า ผมเนียนโซเซไปที่เตียงนอน แล้วก็นอนทั้งๆ ที่เป็นเตียงเปล่า ไม่สนใจหรอก แค่ได้เข้ามาในห้องก็ดีใจที่สุดแล้วคับ ผมยังโต้ตอบกับกิ๊งเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่สายตามองไปยังเตียงตรงกันข้าม ถ้าตอนแรกผมหน้าด้านเดินไปนอนตรงนั้น กิ๊งมันจะด่าไหมวะ คิด...แต่ไม่กล้าว่ะ แล้วผมก็หลับตาลงอีกครั้ง
เสียงคุยเงียบไป ครู่หนึ่ง อยากหลับ แต่มันข่มตาไม่ลงความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างมองอยู่ทำให้ลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นเป็นหน้ากิ๊งที่กำลังมองมา หัวใจแทบหยุดเต้น คิดไปเองหรือเปล่าว่าสายตามันที่มองผมเป็นสีหน้าที่มีความสุขยังไงก็ไม่รู้
“มองอะไร?” มันทำท่าตกใจแล้วเบนหน้าหนี แก้มขาวๆ เรื่ออีกแล้ว เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว อยากจะจับมันมาหอมแก้มสักฟอดสองฟอด เป็นการทำโทษที่น่ารักจนทำให้คลั่งได้ขนาดนี้
แล้วมันก็เอาเสื้อผ้าให้ผมไปอาบน้ำ ผมก็ทำแต่โดยดี พอเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็คิดนะว่าไม่มีสบู่ แต่ขี้เกียจกลับไปเอาจนมันตะโกน
“กันย์ กูเอาสบู่มาให้” พอเปิดประตูออกไปเจอมันที่หันหลังให้ ผมเอียงหน้าไปมองหน้ามันเห็นมันหลับตาปี๋เลย ทำท่าเหมือนผู้หญิงเลย ก็ผู้ชายด้วยกันแล้วมันจะอายอะไรขนาดนั้นวะ หมั่นไส้ชะมัด ทำไมต้องทำให้กูหวั่นไหวได้ตลอดเลยนะ ขอทำโทษหน่อย แล้วผมก็มะเหงกให้มันเบาๆ
“มึงไม่ต้องกระมิดกระเมี้ยนขนาดนั้น กูมีผ้าเช็ดตัว” พูดกลั้วหัวเราะ หยิบตะกร้าสบู่มาถือไว้ แล้วมันก็จะรีบวิ่ง ตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรถึงได้จับมือมันไว้เสียก่อน ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะรั้งไว้ทำไมรู้แต่ว่ามือมันนิ่มดี อยู่ใกล้ๆ กันได้กลิ่นหอมของสบู่กับแชมพูสระผมของมันแล้วชื่นใจจัง หาเรื่องแกล้งต่อ
“กิ๊ง ที่มึงไม่กล้ามองเพราะกลัวจะเห็นของดีกูใช่ป่ะ”
“กูว่ามันของไม่ดีมากกว่า ที่กูไม่อยากเห็น”
“มึงกลัวห้ามใจไม่ได้งั้นสิ” ที่จริงแล้วตอนนี้ผมต่างหากที่เริ่มห้ามใจตัวเองเกือบจะไม่ได้แล้ว มันหันกลับมาทำสีหน้าตกใจ เหมือนคำถามของผมจี้ใจดำ ทั้งๆ ที่ผมแค่แหย่มันเล่นเท่านั้น
“หมายความว่าไงวะ”
“หมายความตามที่พูด” ตอนนั้นไม่รู้จริงๆ ว่าจะตอบมันว่ายังไง แต่เมื่อเห็นหน้าของมันแล้วก็ได้แต่ต้องยิ้มแล้วก็กวนตีนมันไป “แต่ถ้ามึงไม่รู้ ....ก็เรื่องของมึง”
กลับมาอีกทีเตียงว่างเปล่าของผมกลายสภาพไปแล้ว น่านอนขึ้นเยอะเลย ช่างเอาใจขนาดนี้จะไม่ให้หลงได้ไงกัน บอกตามตรงว่าหลังจากตอนนี้แล้ว มันคือสิ่งที่ผมอยากจะพูดนะ แต่ถ้าผมไม่เมา ผมไม่รู้เลยว่าตัวเองจะกล้าพูดหรือเปล่า ตอนนี้ถ้าผมอยู่กับเพื่อนๆ คงบอกได้แค่ว่า “กูไม่ได้เมา กูแค่ไม่เหมือนเดิม” ก็แค่แอลกอฮอล์มันทำให้ผมกล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดเท่านั้นเอง ยิ่งหยอกล้อ ยิ่งหยอดมุขมากเท่าไร ใบหน้าเขินอายของอีกฝ่ายก็ยิ่งทำให้ผมมีความสุขขึ้นเรื่อยๆ สงสัยผมจะซึนหน่อยๆ แล้วมั้ง
“ถามจริง มึงชอบกูใช่ป่ะ” ท้ายที่สุดมันก็ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงอาการโมโหหน่อยๆ
“ก็คงงั้น” กูไม่ได้ชอบมึงว่ะ แต่กูรักมึงเลยแหละ!
“แล้วที่มึงทำแล้วก็พูดอยู่ตอนนี้หมายความว่า มึงกำลังจีบกูใช่ไหม” กิ๊งนี่บทจะพูดตรงก็ สุดๆไปเลยแฮะ
“กูจีบมึงแน่.... ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะ” ถ้ามึงเป็นผู้หญิง หรือไม่ก็ชอบผู้ชาย แต่มึงก็ไม่ใช่ทั้งสองอย่างแล้วจะให้กูทำยังไง!
“กูเป็นผู้ชายละมึงมีปัญหาไรป่าวล่ะ” หลังคำถามนั้นผมยังหยอดมุขใส่มันอย่างไม่ลดละ ถึงมึงไม่ชอบผู้ชายก็ช่างปะไรแต่กูชอบมึงไปแล้ว ถึงเราจะคบกันไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่ากูจะรักมึงข้างเดียวไม่ได้!
“ดึกแล้ว นอนเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าอีก” มันว่าเมื่อหว่านล้อมอยู่นานให้ผมนอนเสียที มันปิดไฟแล้วเราสองคนอยู่ท่ามกลางความมืด ที่หัวใจผมเต้นแรงจนนอนไม่หลับ
“กิ๊ง...” ผมเรียกอย่างนั้น มากกว่าอะไรพวกนั้นแล้วสิ่งที่กูอยากจะบอกมึงจริงๆ ก็มีอยู่นะ...
“อะไร มึงจะบอกว่าอยากออกไปนอนข้างนอกใช่ป่ะ ว่ามาเลย” มันขู่มา แล้วผมก็ได้แต่ถอนใจ...
“ฝันดีนะ”
“กันย์.. กันย์” เสียงคนเรียก เมื่อวานกูนอนน้อย ไม่อยากตื่นเลยให้ตาย ผมคิดในใจ ตอนงัวเงียก็คิดว่าคนที่ปลุกผมช่วงนี้เป็นใครไปไม่ได้หรอกครับมีคนเดียว และสิ่งที่ทำประจำคือ ดึงร่างที่อยู่ข้างกายมากอด และหอมโดยไม่ลืมตา
“สิบนาทีน่าแพร นะ นะ” บอกไปแล้วหลับต่อ
“กูไม่ใช่แพรโว้ย มึงตื่นเดี๋ยวนี้!!” หือ ไม่ใช่แพรแล้วใครวะ เสียงก็ไม่ใช่ ผมลืมตาขึ้นมาพบความจริง
“เฮ้ยกิ๊ง มึงมาได้ไง” ตกใจครับเพิ่งตื่นแล้วเมื่อวานก็เมาด้วย
“เชี่ย!!! นี่ห้องกู มึงนั่นแหละที่เป็นคนมาหากูเอง” มันด่ามา
“เออ จริงด้วย” ผมเห็นด้วยแล้วนึกขึ้นได้ว่า เมื่อกี้ผมเพิ่งจะกอด หอม มันไป ผู้ชายอะไรวะ ตัวก็นิ่มแก้มก็นิ่มอย่างกะผู้หญิง ถ้าผมบอกว่าอยากจะกอดมันอีกครั้งจะถูกถีบไหมเนี่ย สิ่งที่ทำได้ก็คือขอโทษมันไป
“กูขอโทษที่กอดมึง กำลังงัวเงียว่ะ”
“เออๆ ช่างมันเถอะ ตื่นก็ดีแล้ว”
“เมื่อคืนกูเมามากขนาดถ่อมาหามึงเลยเหรอเนี่ย” ย้อนจากเมื่อครู่ก็ย้อนไปเมื่อคืน ความทรงจำค่อยๆ คืนมาทีละฉาก ทีละฉาก
ตายหอง!! เมื่อวานนี้ กูทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย มีแต่เชี่ยๆ ทั้งนั้น มันบอกผมเองแท้ๆ ว่า ถ้ามีผู้ชายมาจีบมัน ก็ต้องอกหักพันเปอร์เซ็นต์ มึงยังจะกล้าไปจีบมันอีกนะไอ้กันย์ มึงบ้าไปแล้วใช่ไหม ถ้ามันรู้ว่ามึงคิดไม่ซื่อกับมัน แล้วมันทำท่ารังเกียจมึงเหมือนที่ทำกับไอ้พี่โย่งนั่นมึงจะทนได้เหรอไอ้กันย์ ทำไงดีวะ
ตอนนั้นคิดได้อย่างเดียวว่าต้องกลบเกลื่อนว่าเรื่องเมื่อวานทำไปเพราะเมาก่อน มันจะได้ไม่คิดมาก ตามนี้แหละ
“กิ๊ง..คือมึงต้องเข้าใจกูนะ” ผมพูดแบบกลัวๆกล้าๆ
“เรื่องอะไร”
“เรื่องเมื่อวานนี้ ...คือ เมื่อวานกูเมา” ผมนิ่งรอดูปฏิกิริยามันว่ากิ๊งมันจะพูดเรื่องเมื่อวานว่ายังไง
“เออ กูรู้ แล้วไงอ่ะ” ดูกิ๊งมันเฉยๆ ครับ ทั้งๆ ที่กูทั้งเกี้ยวมึง ทั้งแต๊ะอั๋งมึงไปนี่มึงไม่มีคำพูดอะไรเลยเรอะ อย่าให้กูได้ใจนะโว้ย
“ก็ถ้ากูพูด หรือทำอะไร..ไม่ดีๆ กับมึงไป มึงอย่าถือสากูนะ”
“บังเอิญ สิ่งที่มึงพูดกับทำมันมีแต่อะไร..ดีๆ มึงคิดว่ากูควรจะถือสาไหมล่ะ” ตายแล้วมันต้องรู้แล้วแน่เลยว่ากูชอบมัน จะปล่อยให้มันรู้ได้ไง ไม่ได้ๆ
“ก็นั่นแหละ เมาแล้วกูก็ปากหวานอย่างนั้นแหละ กูไม่ได้คิดจะจีบมึงนะ มึงอย่าคิดมาก โอเคป่ะ”
“เออ!!” มันตอบมาแบบรำคาญแล้วก็ไล่ให้ผมกลับบ้านไปเร็วๆ ดูท่าทางอารมณ์ไม่ดี อ้าวมันเป็นอะไรไปล่ะเนี่ย
มัวแต่คิดมากเรื่องกิ๊งมากไปหน่อย ชีทอะไรไม่ได้เอามาสักอย่าง แล้วนี่มันยังโกรธอยู่ใช่ไหมเรื่องไหนวะเนี่ย กูปวดหัว แต่ถ้าผมปล่อยให้มันทำหน้าเหมือนกินรังแตนใส่ผมแบบนั้นต่อไป ผมทนไม่ได้ วันนี้เลยนั่งข้างๆ มันตอนเรียนคาบชีวะ มันไม่ทักทายผม ไม่หันมามองเลยให้ตาย ทำไงดีวะ หลับตาลงอย่างเหนื่อยใจ จนมันสะกิด อ๊ะมันหายโกรธแล้วใช่ป่ะ พอลืมตาขึ้นก็เจอหน้าดุๆ
“ตั้งใจเรียนดิมึง เนื้อหายากนะโว้ย” ผมทำปากบอกว่า ‘กูง่วง’ แล้วนอนต่อ พอหลังจากนั้นผมก็ลืมตาขึ้นมองหน้ามันซึ่งมันไม่ได้หันมาหาผมอีกเลย เหอะ! ใช่สิ กูมันไม่หล่อเหมือนอาจารย์ชีวะนี่หว่า!
พออาจารย์สอนจบบทแล้วจะถามคพถาม ผมก็ก้มลงหลับตาต่อ ปล่อยให้กิ๊งมันปลุก และพอถึงคำถามของผม ผมก็เปิดชีทที่มันส่งมาให้ คุ้นๆ อยู่นะ แต่มันอยู่ไหนหว่า แล้วสมุดโน้ตจากคนข้างๆ ก็ยื่นมาพร้อมคำตอบ ตอนนั้นรู้สึกดีใจจัง พอตอบคำถามแล้วผมก็เอาดินสอของมันเขียนลงไปในสมุดแล้วคืนให้ไป
ขอบใจ
มันหันมามองหน้าผมที่กำลังหมอบกับโต๊ะและกำลังยิ้มให้มันทั้งปากและตา
ทั้งๆ ที่ผมรู้ดีว่ามันมีเรื่องงอนผมอยู่ แต่ก็ไม่มีอะไรมาทำให้มันขาดแคลนน้ำใจได้
เฮ้อ... แล้วกูจะห้ามใจไม่ให้รักมึงได้ยังไงกัน...
ผมไม่ยอมให้มันโกรธผมได้นานแน่นอน พอจบคาบผมก็เลยพยายามชวนมันไปกินข้าว แต่ท่าทางมันจะไม่ค่อยอยากไป ตื๊อต่อไปจนมันตอบกลับมาว่า
“เอ๊ะ!! มึงนี่ ฟังภาษาคนไม่ออกหรือไงว่ากู ไม่-อยาก-ไป” อึ้งไปเลยครับ ไม่รู้เลยว่าคำพูดของมันทำให้ผมสะเทือนใจได้ขนาดนี้ เพื่อนๆ ของผมก็เดินตามลงมาแล้วถามเรื่องแพรและชวนผมไปกินข้าว ผมบอกไปว่าไม่หิวแล้วก็ตามกิ๊งไปที่หอสมุด
เหมือนไอ้โรคจิตนิดๆ ที่ไปแอบนั่งตรงโต๊ะเดี่ยวที่เอาไว้อ่านหนังสือคนเดียวเอาหนังสือมาบังหน้าแต่ที่จริงแล้วเอาแต่แอบมองตอนมันคุยงานกับเพื่อน อดคิดไม่ได้นะครับว่า ผู้หญิงสองคนนั้นน่ารักดี และมันก็อาจจะนึกอยากจีบใครขึ้นมาสักคนก็ได้ คิดแล้วก็เศร้านะครับ พอผมตื๊อจนมันไปกินข้าว ผมถึงได้ถามมันไงครับว่ามันคิดจะจีบใครไหม ถ้ามันคิดผมอาจจะช่วยมันจีบก็ได้นะ แต่พอบอกว่าไม่คิดจะจีบผมดีใจมากเลยล่ะ
อาหารมือนั้น ผมลืมตัวสั่งกับข้าวเป็นจานแยกหลายๆ อย่าง มาเพราะความเคยชิน แต่ก็เป็นครั้งแรกที่กินหมด ทั้งๆ ที่กิ๊งผอมบางแต่ก็กินเก่งไม่เบา ขนาดบอกว่ามันเป็นร้อนในไม่ค่อยอยากกินเผ็ด ก็ยังกินยำไข่เยี่ยวม้าจนหมดได้เฉยเลย ถึงจะไม่แน่ใจว่าถ้ามันรู้ว่าผมชอบมันแล้วมันจะทำยังไง แต่ผมก็กลัวว่ามันจะไม่หายโกรธมากกว่า คำพูดอะไรหวานๆ ที่นึกออกก็เลยพูดไปซะให้หมด พร้อมกวนตีนให้มันอารมณ์ดี จนที่สุดก็ได้เบอร์มันมาครอง ก่อนจะพามันไปส่งที่หอ ถ้าผมฟังไม่ผิด มันบอกว่าเมื่อวานมันนอนน้อย
...ผมคิดไปเองไหมนะ ว่าเมื่อวานไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวที่ตื่นเต้น ที่เราได้นอนอยู่ในห้องเดียวกัน ...
.................................................................................................
สวัสดีค่ะ ตอนนี้ทั้งๆ ที่บอกว่าจะลงครึ่งหลังแต่ก็ยาวน่าดูแฮะ เพราะรวบมาเล่าให้ถึงปัจจุบันแล้ว เผื่อบางคนจะข้องใจว่ากันย์มันคิดอะไรอยู่นะคะ มันยาวเพราะเหมือนเอาเนื้อหาเก่ามาเล่าใหม่โดยเปลี่ยนคนเล่าเท่านั้นเอง
................................................................................................
samsoon@doll ก็ ปอดแบบนี้เลย ต้องได้แต่แอบรักข้างเดียวไปก่อนไง คริคริ
*SparklinG* ป๊อดได้โล่ค่ะ
teae ขอบคุณค่า
ordkrub เอ จะว่าไงดี มีคนเข้าข้างแพรแล้ว โห!!
SuSaya อีกพักใหญ่ค่ะ
jiki ที่จริงแล้ว แค่อยากจะแยกคนสองคนที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงเท่านั้นเอง ว่า ถ้าคนนึงที่นิสัยไม่ดีแต่เป็นผู้หญิง กับอีกคนที่นิสัยดีมากๆ แต่ดันเป็นผู้ชาย พระเอกจะเลือกคบที่นิสัยก็ไม่ผิดใช่ไหม ไม่คิดว่าแพรจะออกมาขนาดนี้แต่ คนแบบนี้ก็อาจจะมีในโลกเหมือนกันนะ ถ้ามีคนที่รักเขาจริงก็ต้องยอมรับได้ หรือถ้ามีคนที่แพรรักจริงๆ แพรก็ต้องปรับตัวได้ อิอิ นั่นจิ กันย์เซ็กซี่นะ
ZakeiHarha กิ๊งรอยู่แต่ท่ทางกันย์จะได้ควงสอง
Bejae มคปดนี่ น่าจะบอกกิ๊งมากกว่าบอกกันย์ค่ะ ฮาๆๆ เพราะกิ๊งนี่ตอนนี้ยังไม่มีใครนะ
TanyaPuech ขอบคุณค่ะ ที่คิดไว้ก้ดราม่าเหมือนกันนะ แต่พอถึงเวลาไม่รู้ว่าจะออกมาในรูปแบบที่นิอยากให้เป็นไหมนะคะ
cheyp ไม่รู้ว่ากิ๊งหรือกันย์นะที่หวานกว่ากัน
YELLOWSTAR ไม่อยากบอกเลยนะว่า จริงๆ นิเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าพอๆ กับแพรเลย แต่สิ่งที่แพรเป็นคือความคิดที่ว่า นิคิดว่าอยากให้มีคนทำให้เราอย่างนั้น แต่ไม่มีโอกาสเท่านั้นเอง เพราะแบบนั้นก็เจ้าหญิงมากๆ เลย อยากให้มีคนอย่างกันย์มาตามใจบ้าง
Rhythm ขอบคุณค่ะ
yayee2 อยากเลิก แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ แล้วพออยากเลิกก็มีเรื่องให้เลิกมได้ด้วย!!
w1234 ทำไง ก้คบกับแฟนหญิง แล้วก็ก็รักกิ๊งข้างเดียวต่อไป ฮาๆ
yeyong ใครบอกคะ ชื่อเรื่องเค้าเอาไว้ให้กันย์ต่างหาก ถ้าไม่รักเนี่ย กันย์ไม่เป็นรับให้กิ๊งนะเนี่ย!! (พลิกล็อคไปไหมเนี่ย)
roseen อดอารายอ่า
คนของเธอ อ่านะ แพรไมได้น่ากลัวอย่างนั้นหรอกค่ะ อย่าทำให้นิคิดมากสิ กาเม้นของคนแต่งบางเรพนี่มทำให้เนื้อเรื่องเปลี่ยนเลยนา ส่วนหมอกกับอ้อม ถึงกันย์จะมองเป็นแบบนั้น ถ้าให้กิ๊งมาเล่า สองคนนี้เค้าไม่ใช่คู่ทอมดี้นะคะ อิอิ ส่วนฐา ทีแรกไม่ได้คิดเลยเพราะคิดไม่ออกมาว่าเป็นคนแบบไหน อ่า อ่าดีแล้วอย่าเกลียดแพรเลยค่ะ ยังต้องอยู่กับเธอไปอีกพักใหญ่ๆเลย
Cherry Red อ่ะแหม... รู้ใจกันย์
aeyja55 ยังค่ะ ใจเย็นๆ กันก่อนนะ
peppier ก็ กิ๊งบอกว่าผู้ชายที่มาจีบจะอกหักพันเปอร์ แล้วกันย์มันจะกล้าบอกไหมคะ ป๊อดขนาดนั้น
iforgive โห แรงค่ะ จัดการยังไงดีน้าแพรเนี่ย
Forget..* นั่นจิ (ไม่ใช่ช้าๆ ได้พร้าสองเล่มงามแต่เป็น ช้าๆได้กิ๊ง คนงามชิมิ ? แต่ก็กันย์มันช้าๆ เนี่ยไม่ทันใจคนอ่านเลย ฮา
-
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนหน้าก็จะถึงช่วงปัจจุบันแล้วตื่นเต้นๆๆ
-
ชะนีแรงเป็นสีสันของชีวิต
-
ไอ่กันย์ ไอ่ป๊อดเอ๊ยยยย !
กล้าๆ หน่อยดิวะ แมร่งไม่ใจเลย :z2:
-
แหมๆ อยากบอกว่าคนนริงๆนิสัยแย่กว่าแพรก็ยังมี สวยมากนะ แต่นิสัยประมาณแพรแต่แย่กว่า และแฟนจ่ายทุกอย่าง อืม สุดๆ
อ่านๆเราเริ่มหลงๆ คือตอนนี้รวบยอดเข้าสู่ปัจจุบันแล้วสินะ จูนใหม่ๆ
-
อ่านแล้วรู้สึกว่า เวรกรรมจริงๆ กันต์เนี่ย ทำไมไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองไปเลยซะทีนะ
-
อีกคนนึงก็กลัวเจ็บ
อีกคนก็ปากแข็ง
เมื่อไหร่จะคลิกกันได้ซักทีน้า :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
^^
-
โอ้ เรื่องในอดีตจบละ เราจะได้เริ่มเรื่องปัจจุบันแว้ว....
เด็กๆ จะบริหารจัดการความสัมพันธ์กันยังไงหนอ???? รออ่านนะจ๊ะ
-
:-[ เอาล่ะ ในที่สุดกันย์ก็รู้ความจริงว่าจริงโสดแล้ว
ที่นี้ก็เหลือแต่แกแล้วล่ะกันย์เอ๊ย o8
ไปเลย ไปเคลียร์ตัวเองให้จบ :m14:
:a3: อย่ามาจีบชาวบ้านเค้าทั้งๆที่แต่ยังมีบ่วงนะยะ
ระวังแฟนคลับหนูกิ๊ง :L2: จะมากินหัวแกนะ เตือนไว้ก่อน o3
-
ชอบมากค่ะ
รออ่านนะค่ะ
:L1: :L1:
-
ว้าว ใกล้กลับมาตอนปัจจุบันแล้ว
ไปๆมาๆ กิ๊งเป็นพระเอกเหรอ หุหุหุ ผิดคาด
ผลัดกันได้น่า
-
ถึงเวลานั้น ใครยกขาก่อนก็ชนะไป
-
เหมือนกันย์ย้อนความเดิมตอนที่แล้วให้ฟัง...ก็กิ๊งเขาบรรยายไปหมดแล้วนี่นา
แต่ก็ได้รับรู้ความรู้สึกอีกด้านของกันย์อ่ะนะ แล้วก็ได้รู้ว่ากันมันบื้อ...อุตส่าห์หยอดให้กิ๊งหวั่นไหวได้แล้วยังปากไม่ดีทำเอาหมดมู้ดทีหลัง
แทนที่จะค่อย ๆ หยอด แล้วเนียน ๆ ตีสนิท เฮ้อ...แล้วเมื่อไหร่จะสมหวัง :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
ญ่าสงสารกิ๊งจัง
กันย์มันบอกว่ารักกิ๊งๆ แต่ก็ไม่กล้าจีบ
แต่ก็เข้าใจน่ะว่าชายแท้อ่ะ
ยิ่งมีชะนีแพรด้วย :เฮ้อ:
แล้วอนาคตคนเขียนบอกว่าจะมีดราม่าอีก
:เฮ้อ: แต่จะทำไงล่ะ ชอบเรื่องนี้เข้าแล้ว จะดราม่ายังไงญ่าก็อ่านแน่นอน แต่ขอต่อ
บ่อยๆน่ะ อย่าปล่อยไว้นานๆมัยจะปวดตับบบบ
-
คุคุ ไม่ได้เข้ามาหลายวันมาต่อหลายตอนเลยอ่ะ *ดีใจๆ* เอาไป+1 ฮี่ฮี่
กันย์น้ากันย์ไม่น่าไปเอาแพรมาทำให้วุ่นเล้ย แค่มีกันสองคนก็ไม่รู้จะเข้าใจกันเมื่อไหร่แล้ว.. :เฮ้อ:
แอบสงสัยที่กิ๊งบอกว่ากินเหล้าไม่ได้นี่..คื่อไม่ใช่ไม่กินแต่กินไม่ได้? กินแล้วจะเป็นยังงัยน้อ..อยากรู้ๆ
อยากเจอเพื่อนที่เป็นความหลังของกิ๊งด้วย จิ้นไว้ว่าจะหล่อเริ่ด นิสัยดีอ่อนโยน โฮะๆ ตั้งใจจะเป็นแฟนคลับคนนี้ เบื่ออิกันย์แล้ว
ปล. ชอบพี่ตุลย์(ถึงจะออกมาแค่นิสสสสเดียว)ชอบจังผู้ชายรักต้นไม้ รักธรรมชาติ โฮะๆๆๆๆๆ :haun5:
-
แล้วจะทำอย่างไงดี อย่าให้มันคาราคาซังอย่างนี้ มันไม่ดีกับทั้งสามคนเลยนะ จะจีบกิ๊งแล้วเมียแกละ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ชอบพี่ตุลย์อ้ะ แต่ตอนที่กันย์เล่าว่าพี่ชายแข็งแรงจนตัวเองเบา โหยย นึกสภาพ อะไรจะขนาดนั่นวะกันย์ :laugh:
ปล. เชียร์กิ๊งเหมือนเดิม :L2: :L2:
ปล2. เริ่มแอบเห็นใจแพรนิดๆ แล้วอ่ะ ไม่ว่าใครถ้าถูกแย่งแฟน ของรักของหวงมันก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา กิ๊งก็จะกลายเป็นมือที่สามโดยไม่รู้ตัว ทั้งหมดนี่ทำตัวเองนะกันย์
รอตอนต่อไปจ้า :bye2: :bye2:
-
อะยังไง รอตอนต่อไป
แต่กันย์เนี่ยเมาแล้วพูดความจริงหมดเลยอะ
ยังเงี่ยเมาบ่อยก็ดีนะ :m20:
-
ตามอ่านจนทันแ้ล้ว กิ๊งน่ารักอ่า
:z3:จะยังไงก้อตาม กันย์ช่วยกลับไปจัดการกะชะนีแพรก่อนด้วยนะคะ o18
-
กันย์นี่ ป๊อดจัง กิ๊งมันก็ยิ่งหงุดหงิดนะสิ แบบนี้
-
:เฮ้อ:เซ็งไอ้กันต์จริงๆช้าเดี๋ยวหมาพาไปแดกซะหรอก
-
:L2:
-
ชักช้าว่ะกันย์ รีบเคลียร์ จะได้รีบกด เอ้ย จะได้รีบจีบ เดี๋ยวคนอื่นก็มาคาบอีกหรอก
-
โหย ยยยยย ถ้างั้นหา ม. มา ค. กิ๊งไปหน่อยเหอะ !!
ไอ้กันย์มันจะได้คิดอะไรได้มากกว่านี้ แล้วชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองซะที
ขัดใจ 555555555555
กันย์ แพร ไม่มีความคิดเห็นใดๆทั้งสิ้น !! ไม่ถูกกับชะนี :laugh:
-
ฮึ้ยยยย กันย์นะกันย์ แล้วแม่ชะนีนางนั้นจะเอายังไงจ๊ะ
จะขอก็รีบขอ อย่ารอให้ถึงดราม่า เฮ้อ น้องกิ๊งน่ารักขนาดนี้ ถ้าไม่รีบทำอะไรให้ชัดเจน ระวังเถ๊อะ!
-
คบกันซักทีเหอะ กันต์กับกิ๊งเนี่ยยย!!!!!
รอนานแล้วน๊าาาา ลุ้นใจจะขาดรอนๆอยู่แล้ว
ไรเตอร์จัดมาด่วน!!!
-
น่ารักๆๆ
รีบมาต่อนะ
-
ฟังจากพาร์ทกันย์ แล้วก็คิดได้ว่า
พระเอกเราช่างเป็นผู้ชายที่ขี้ขลาดจริงๆ
รักแล้วต้อง รุก รุก และรุก
ส่วนกิ๊งก็เนียนได้โล่ ร้ากกลายเป็นเหมือนไม่รัก
-
ตอนที่ 6 หมาหยอกไก่
21.00 น. วันพุธ
ตอนนี้ผมอาบน้ำเรียบร้อยแล้วและอยากนอนมากแล้วด้วย เพราะนอกจากเมื่อคืนจะนอนน้อย เรียนหลายวิชา ไหนจะต้องฝึกซ้อมลีดมือที่คณะอีก แต่ก็ยังคงถ่างตากับหนังสือเรียนเล่มโตอยากจะอ่านล่วงหน้าให้จบบท โดยไม่มีอะไรสามารถเบี่ยงเบนความสนใจได้แม้แต่เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ หนึ่งครั้ง...ผมไม่ได้สนใจ อาจจะเป็นข้อความของระบบ และสองนาทีต่อมาก็ดังขึ้นอีกหนึ่งครั้ง... ผมก็ยังไม่สนใจอยู่ดี สายตายังคงจ้องอยู่กับหนังสือวิชาเคมีที่จะมีเรียนในวันรุ่งขึ้น
..ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ...ตั้งแต่วินาทีที่ชีวิตมีเธอเข้ามา เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า...นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ...
เสียงเรียกเข้า เพลงหยุด ดังขึ้นที่หัวเตียง และผมเริ่มขมวดคิ้ว คราวนี้คงทำเป็นไม่สนใจไม่ได้แล้วล่ะมั้ง
“สวัสดีครับ” ผมกดรับและกรอกเสียงลงไปโดยลืมดูชื่อ
“เอ่อ... กูเองนะ” เสียงนั้นกล้าๆ กลัวๆ เมื่อเอ่ยออกมา อ๋อ “กันสาด” นี่เอง ตัวเป็นๆ มันกวนตีนผมไม่พอ มันยังจะเอาเสียงมันตามมากวนใจไม่เลิกอีกนะ คนอะไร หน้าด้านหน้าทน ไม่เห็นจะ “น่ารัก” ตรงไหนเลย แล้วกูไปรักมันทำไมวะเนี่ย!!
“กูนี่ใครเหรอ?” ถามทั้งๆ ที่จำเสียงมันได้แล้ว
“แล้ววันนี้ให้เบอร์ใครไปล่ะ ก็คนนั้นแหละ” เสียงมันเหมือนตะโกนกลับมา
“โทษทีว่ะ กูให้หลายคน บอกได้ยังว่านั่นใคร” กวนตีนต่อดีกว่า
“พ่อมึงมั้ง สาด ความจำสั้นจริง กันย์โว้ย” ฮ่าฮ่า ด่าเลย
“เชี่ย แกล้งแค่นี้ด่าถึงพ่อ เดี๋ยวเจอหน้าขอต่อยสักหมัดเหอะ”
“มาเลย มึงต่อยมากูตบกลับนะมึง”
“โห ตบกลับ? กูกลัวตายล่ะ”
“กูตบด้วยปากกระชากด้วยลิ้นนะ ไม่กลัวเหรอ?” เอ๊ะ!! มึงอยากจูบกูเรอะ! ผมเริ่มคิดแล้วแหละว่า สงสัยมันจะเมาอีก ช่างเถอะ ผมจะพยายามคิดแล้วกันว่ามันปากหวานเพราะเมา จะไม่คิดอะไรเข้าข้างตัวเองให้ผิดหวังเหมือนเมื่อวานอีก!
“ไอ้หื่น แม่ง...” ไม่รู้จะพูดต่อว่ายังไงดี “แล้วโทรมามีอะไรป่าว”
“ถ้าไม่มีแล้วโทรไม่ได้เรอะ”
“ถ้าไม่มีแล้วจะโทรมาหาพระแสงด้ามทู่เหรอไงเล่า”
“กูคิดถึงไงมึงมั้ง” หึ! มีมั้ง แสดงว่า แม้แต่มันก็ไม่แน่ใจตัวเอง
“ไอ้บ้า”
“เออ โทรมาบอกว่าให้โทรหากูบ้าง เพราะกูขี้เหงา แล้วกูก็ใจดีกลัวว่ามึงจะเหงาเหมือนกู ก็เลยเสนอทางเลือกมาให้ว่า ให้มึงโทรมาคลายเหงากับกูได้”
“โทรทำไม เปลืองตังค์”
“เปลืองอะไรกูอุตส่าห์เติมให้ตั้งสามร้อยยังไม่พออีกเหรอ?”
“หา!! อะไรสามร้อย”
“สปาต้ามั้งสามร้อย ก็กูเติมเงินโทรศัพท์ให้มึงไง” ผมพอจะประมวลผลได้แล้วครับว่าข้อความเมื่อครู่มันคงเป็นข้อความระบบว่าเติมเงินเข้า
“เอ้า เหรอ กูไม่ได้อ่านข้อความแล้วก็ไม่ได้เช็คยอดเงินว่ะ แล้วมึงมาเติมให้กูทำไมวะ”
“ก็วันนี้กูเอามือถือมึงมาโทรหาตัวเองไง มันเปลืองเงินโดยไร้สาระ กูก็เลยเติมเงินให้มึงเป็นการชดเชย” เฮ้ย! กูรู้ว่ามึงรวยแต่ใช้เงินมีสาระปานนี้เลยเหรอวะเนี่ย
“มึงโทรสามบาท เติมสามร้อยเนี่ยนะ ไอ้บ้า”
“ก็ถ้ามึงเกรงใจมึงก็เอาสามร้อยโทรหากูสิ”
“เหรอ งั้นแป๊บนะ” ผมบอกมันแล้ววางสายลง กดเบอร์มันแล้วก็โทรออก มันจะขึ้นการติดต่อล้มเหลวเพราะพอผมโทรมันก็อาจจะโทรกลับมาพร้อมๆ กัน ผมก็เว้นระยะแล้วโทรอีก
เสียงเพลงรอสายดังแป๊บนึงแล้วดับไป ติดแต่ไม่รับ
โทรอีก ติดแต่ไม่รับ
..ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ...
…กันสาด...
“ไอ้บ้า ทำไมไม่รับสายกู” ผมถามเมื่อโทรไปแล้วมันไม่ยอมรับสายท่าเดียวแต่ดันโทรกลับมาพร้อมๆกันให้มันติดต่อไม่ได้
“แล้วเมื่อกี้ มึงตัดสายทำไมกิ๊ง” กันย์ถามมา
“กูก็เอาสามร้อยโทรหามึงไง”
“ไม่เอา ตอนนี้กูโทรหามึงอยู่แล้ว มึงไม่ต้องโทรมา ไว้ตอนกูไม่ได้โทรไป มึงค่อยโทรมา เดี๋ยวมันหมดเร็ว” ถ้าผมหลงตัวเองกว่านี้ผมคิดว่ามันกำลังบอกว่ามันอยากให้ผมโทรหาบ่อยๆ ไอ้ความรู้สึกแบบนี้เขาเอาไว้ให้คนที่เป็นแฟนทำไม่ใช่เรอะ?
“ประสาทว่ะ มึงอ่ะ”
“แล้วถ้าสามร้อยนี้มันหมด มึงก็บอกกูด้วยนะ”
“บอกทำไม”
“กูจะเติมให้อีก มึงจะได้โทรหากูได้ไง” จะให้ผมคิดว่าไง...
“กูว่ากูจะเอาโทรหาคนอื่นมากกว่าโทรหามึงว่ะ”
“ไม่เป็นไร ถ้ามึงไม่ละอายใจก็โทรไปเถอะ กูยังไงก็ได้” แม่งด่ากูใช่ไหม?
“เชี่ยนี่ ด่ากู แล้วนี่มึงทำอะไรอยู่”
“โทรหามึงไง”
“ไม่บอกกูไม่รู้เลยนะเนี่ย กวนตีนได้โล่จริงๆ”
“กูเพิ่งออกจากร้านเติมเงิน แล้วกูก็ก้าวเท้าซ้ายสลับกับเท้าขวา มือซ้ายถือโทรศัพท์ เดินตรงมาที่มีโอ ยกขาซ้ายขึ้นคล่อมรถ ควานหากุญ..”
“กูถามสั้นๆ แม่งตอบเป็นกิโลเลย”
“ก็พอกูตอบสั้นมึงก็บอกว่ามึงรู้แล้วนี่หว่า”
“งั้นมึงอยู่ที่ไหน”
“หน้าร้านมือถือ แล้วมึงล่ะ”
“อยู่ห้องดิ”
“เหรอ? งั้นกูไปหาได้ไหม?” มึงจะมาทำไมอีก มาแล้วกูนอนไม่หลับโว้ย
“กันย์.. มึงเมาป่ะ”
“นิดนึง...ทำไมวะ” เออแม่งเมาจริงๆ เหรอเนี่ย
“ถ้ามึงเมามึงไม่ต้องมาหากู” เพราะมาแล้วมึงทำกูหวั่นไหว พอหายเมาแล้วก็ทำกูนอยส์แดก แถมไม่ได้หลับได้นอนอีก
“งั้นกูไม่เมาแล้ว” โลเลจริงโว้ย
“เมาหรือไม่เมาก็ไม่ต้องมา กูจะนอนแล้ว แค่นี้นะ” ผมรีบตัดบทแล้วก็จะกดวาง
“เดี๋ยวดิมึง”
“ไม่เดี๋ยวแล้ว ฝันดีนะ”
“มึงมาหากูในฝันแล้วกัน กูจะได้ฝันดี”
“กูไม่ไป แล้วมึงก็ไม่ต้องมานะกันย์ เพราะเดี๋ยวกูฝันร้าย แค่นี้นะโว้ย” กดวางสายแล้ว คุยแล้วโคตรเหนื่อยใจ
กดโทรศัพท์ดูข้อความ
ข้อความแรกเป็นข้อความระบบแจ้งเติมเงินเข้า
ข้อความที่สอง เป็นข้อความจาก กันย์
โทรศัพท์... ก็เท่ากับธนาคารหัวใจ
ที่กูฝากความรักเอาไว้ ในนั้น..
ว่าง...มึงก็ส่งดอก...โดยโทรมาบอกคิดถึงกูทุกวัน
เท่าไรเท่ากัน...ฝากประจำ..ไม่ถอนคืน
เอ่อ... อึ้งไปเลย
ข้อความแบบนี้ เค้าเอาไว้ส่งให้คนรักไม่ใช่เหรอ?
แล้วถ้ามึงไม่คิดอะไร? มึงส่งหากูทำไม!!
............................
มาสั้นๆ ค่ะ แบบว่า ทำงานด้วย ไม่ค่อยมีเวลา ถ้าให้ลงทีละตอนก็คงจะนานหลายวัน เดี๋ยวคนอ่านจะรอ +ลืม เลยมาสั้นๆ เอาใจไปก่อนค่ะ
ลงนิยายมาตั้งหลายหน้ายังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย
ชื่อ “นิ” นะคะ เผื่อว่าเวลาเม้นก็เรียกชื่อนิ เลยได้ค่ะ จะได้เป็นกันเองมากกว่าเรียกว่า ผู้เขียน / ไรท์เตอร์ อะไรประมาณนั้น
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ และที่อ่านแต่ไม่แสดงตัว (มีไหมน้อนักอ่านเงา) ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และให้กำลังใจ แต่ถ้าไม่มีคนมาเม้นท์ให้ นิไม่ต่อให้เร็วนะคะ มันขี้เกียจอ่า แบบว่าถ้าไม่มีคนอ่านเราก็ไม่อยากต่อใช่ไหมล่ะ
ตอบเม้นก่อนค่ะ เช้าแล้ว อยากนอนอีก แต่คงไม่ทันแล้ว
samsoon@doll ไม่ต้องตื่นเต้น ค่ะ ขอเรื่อยๆ ไปก่อนนะช่วงนี้ อยากจะเขียนฉากหวานๆ ไปสักพักนึงค่ะ เอาใจคนอ่านไปก่อน
iforgive แพรเหรอ? ไม่แรงสักหน่อย ตอนนี้กิ๊งต่างหากที่มาแรง แซงชะนีไปแล้ว ฮา
peppier กันย์มันก็เป็นอย่างนี้ล่ะค่ะ ทำอะไรก็กล้าๆ กลัวๆ นอกจากสูง หน้าคม ตัวใหญ่กว่าแล้ว ที่จริงกิ๊งยังจะแมนกว่าซะอีก ฮา ว่าไปนั่น
jiki ค่ะ ของกันย์นี่ย้อนไปเล่าใหม่ตั้งแต่เริ่มเจอกิ๊งมาจบที่ปัจจุบันเมื่อตอนที่แล้วค่ะ
*SparklinG* ยอมรับกับตัวเอง แต่ยังไม่ยอมรับกับกิ๊งค่ะ
bellity นานค่ะ จีบกันไปแบบยืดๆ
SoN *--*
from_mars ช่วงนี้เป็นช่วง กันย์มันจีบแบบเรื่อยเปื่อยค่ะ หวานกันไปก่อนนะคะ คนเขียนยังไม่วอนท์ ธาตุเหล็ก
MoMoRin ตอนนี้ยังไม่เรียกจีบมั้งคะ เค้าเรียกว่า หมาหยอกไก่!
Rhythm ขอบคุณค่ะ
yeyong เรียกว่า กิ๊งมันอยากเป็นพระเอกมากกว่านายเอกค่ะ ส่วนกันย์ก็รับไม่ได้เหมือนกัน ตอนที่ตกลงคบกันก็เลยเถียงกันเรื่องนี้อยู่นาน ฮาๆ เป็นประเด็นยาวยืดที่ทำให้เค้า... อุปส์...สปอยล์มากไปแล้ว อนาคตข้างหน้าเรื่องพระเอกกับนายเอกนี่ต้องลุ้นอีกที (ฮาๆ แกล้งคนอ่าน)
Dee^daY ได้เป็นคนยกขาใช่มะ อิอิ อีกนานค่ะ ตอนนี้ยังไม่ลงตัวเลย
SuSaya กันย์เล่าเรื่องราวให้ฟัง ว่าทำไมตอนนี้ถึงไม่กล้าจีบกิ๊ง เพราะกิ๊งมันไม่ให้ความหวัง แต่เรื่องหยอด เนียนตีสนิท ตอนนี้กำลังทำอยู่ กันย์ใจเย็นค่ะ แต่กิ๊งใจแข็ง! ปากก็แข็ง
TanyaPuech ไม่จีบแต่ทั้งหยอดทั้งหยอก แบบนี้ ไม่รู้น่ารักหรือน่าถีบนะคะ นิเป็นกิ๊ง หงุดหงิดตายเลย ดราม่ายังไม่มาค่ะ ตอนนี้นิขอหวานๆ ไปก่อนนะ คิดฉากหวานเลี่ยน กับน้ำเน่าไว้เยอะเลย อยากเขียนๆ
ChCh13 ขอบคุณค่ะ ทีแรก กะจะให้แพรอยู่นานๆ แต่ตอนนี้นิอาจจะเขี่ยแพรให้กระเด็นเร็วกว่าเดิม เพราะจะไปเน้นปม อื่นแทน นิเผลอเขียนแพรออกมาแย่เกินไป เลยคิดต่อว่าถ้าให้ดราม่าเพราะคนแบบนี้ เรื่องมันบัดซ... ไปนิด เลยว่าจะให้กันย์หาคนใหม่มาแทนค่ะ ฮา.... อ๋อ กิ๊ง กินเหล้าแล้ว... ไม่บอกค่ะ เพราะเดี๋ยวจะเฉลยเร็วๆ นี้ เมาแล้วสุดยอดพอๆ กับกันย์เลย พอเมาหนึ่งครึ่งกิ๊งก็จะบอกตัวเองว่า จะไม่กินเหล้าอีกตลอดชีวิต ฮาๆๆๆ เพื่อนที่เป็นความหลังของกิ๊ง นั่นสิ ได้เจอแน่นอน จะออกมากลางๆ เรื่องนิดเดียวแต่สร้างเรื่องใหญ่โตเลย
ปล. อย่าชอบพี่ตุลย์ค่ะ มันเลว!! (บอกความลับให้ว่า ตุลย์เป็นพระเอกที่นิอยากเขียน คือคิดพล็อตไว้คร่าวๆ แล้วคู่กันย์กับกิ๊งมันเป็นพล็อตรอง เหมือนเป็นคู่รอง แต่คิดพล็อตไปๆ มาๆ พล็อตคู่รองชัดกว่าเลยเอามาเขียนก่อน ถ้านิเขียนเรื่องนี้จบ นิอยากเขียนคู่ตุลย์ด้วยนะ แต่พล็อตมันเบลอๆ มาก อาจจะเขียนแค่ตอนสั้นๆ )
คนของเธอ ตอนนี้กันย์มันยังไม่จีบค่ะ(ขนาดไม่จีบนะ) แต่ถ้าจริงจังเมื่อไร บอกตามตรงเลิกแน่นอน ให้เวลากันย์หน่อยนะ ต่อเนื่องจากเม้นบน แฟนพี่ตุลย์หน้าหวานๆ ขาวๆ แต่สูงพอๆ กับกันย์เลย แล้วก็เป็นรุกด้วย(รุกคนอื่นมาตลอด) ถ้าตุลย์ไม่ขนาดนี้ก็กดไม่ลงค่ะ (แบบว่า ออกแนวซาดิส)
อือ คิดว่าอย่างแพรเนี่ยถึงไม่มีมือที่สาม ก็ต้องเลิกกันสักวันอยู่ดี เพียงแต่กันย์จะทนได้นานแค่ไหนเท่านั้นเอง
money loving ตอนหลัง กันย์เมาบ่อยค่ะ คอยดูๆกันไปนะ อิอิ
Smirnoff ขอเวลาที่กันย์ชัดเจนกว่านี้ก่อนค่ะ แล้วได้จัดการแน่เลย
ordkrub ค่ะ หงุดหงิดมาก แต่ยิ้มไม่หุบเลย
roseen หมายังไม่ออกตอนนี้ค่ะ ออกแต่ชะนี
monoo :pig4:
Killua รีบกดไปไหนคะ เรื่องนี้ รักหวานแหววค่ะ ใจเย็นๆ
Bejae ม่ายมี หมา เพราะคนที่จะจีบกิ๊งนั้นเค้าไปดีแล้ว คิดอะไรขึ้นมา เลยจัดซะ รอดู กันไป .. จะพยายามเอาแพรออกจากกันย์เร็วๆ เพราะคิดหาชะนีตัวใหม่ที่นิสัยดีๆ มาแทนได้แล้ว ทีนี้จะได้สูสีหน่อยค่ะ งุงิๆ
YVES จะบอกว่า กิ๊งน่ะ รักจะเป็นจะตาย แต่กันย์ตามตื๊อ ยังไงก็ใจแข็งกว่าที่คิดเยอะ ไม่ใช่ว่า แค่บอกชอบแล้วเรื่องจะจบหรอกค่ะ เป็นไปไม่ได้ (จบเร็วเดี๋ยวนิไม่มีอะไรทำ ฮา) เพราะงั้น มีประเด็นแพรหรือเปล่าไม่ค่อยต่างเท่าไร
YELLOWSTAR ใจเย้นๆๆๆๆ อย่าเพิ่งใจขาดค่า เดี๋ยวไม่มีคนอ่าน
TeuyHom ขอบคุณค่ะ มาต่อแล้ว แต่สั้นๆ
cheyp ยังขี้ขลาดจนจบเรื่อง คิดเองเออเอง และอื่นๆ (เปลี่ยนพระเอกทันไหมเนี่ย เหมือนคนอ่านไม่ปลื้ม ฮา)
-
:z13:อยากจิ้มกับเค้าบัาง
งงกะไอ่กันย์ :เฮ้อ: จะเอาไงเนี่ย นี่จะจีบจริงๆแล้วหรือแค่หลอน
ปล. อย่าชอบพี่ตุลย์ค่ะ มันเลว!!
อ้าว กรรมเวร ภาพลักษณ์ผู้ชายรักต้นไม้หายหมด นี่ตูโดนหลอก :z3: แต่อยากอ่านเรื่องของพี่ตุลย์นะคะนิ แต่งมาเร็วๆนะ
จะตามไปอ่าน :กอด1:
-
กันย์แมร่ม เร็วใช้ได้ว่า 555
ยินดีที่รู้จัก 'นิ' ตามอ่านอยู่นะ เป็นกำลังใจให้
เรื่องนี้น่ารัก ชอบๆ มาต่อๆ :L1:
-
ไอ่กันสาดมันเลี่ยนว่ะ เฉิ่มด้วย แต่เราก็ชอบบบบ
-
:กอด1:
-
นายกันย์ ที่ว่าเมานี่แค่ข้ออ้างเพื่อที่จะทำตามความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อกิ๊งโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกตะิขิดตะขวงใจใช่ม๊ายยยยยยยย ก๊ากๆๆ
เลิกกับแพรเร็วๆ แล้วมาหากิ๊งซะ!!! กันย์...แผนจีบเอ็ง... เลี่ยนดีจริงๆ ฮ่าๆ แต่ชอบบบ
นิสู้ๆ เป็นกำลังใจให้ รออ่านต่อ ^__^
-
หมาหยอกไก่จริงๆน่ะกันต์
เมื่อไรจะจีบแบบเป็นทางการซักทีหละนี่
-
หยอกเข้าๆ แหม ขอแบบชัดเจนซะทีได้มั้ยจ๊ะกันย์
อยากอ่านคู่พี่ตุลย์จังเลย ชอบคนนี้ ฮ่าาาา
-
ให้ความรู้สึก "หมาหยอกไก่" เหมือนชื่อตอนเลย ก็รู้ว่าจีบ แต่เหมือนจะล้อเล่นอยู่ในที
อาจจะเป็นเพราะ กันย์หยอดเยอะเกิน เลยดูไม่จริงใจเท่าที่ควร
ไม่แปลกที่กิ๊งกลัวจะโดนล้อเล้นกับความรู้สึกอีก ( ปรกติก็หวั่นไหวในใจอยู่แล้ว )
แหม... ก็น้องกันย์ เธออารมณ์ดี + นิสัยกวน ๆ จะให้มาซีเรียส จริงจังก็ไม่ใช่แนว
กันย์-กิ๊ง หนทางยังอีกยาวไกล สู้ต่อไป ทาเคชิ !!! ( ไม่เกี่ยวแล้วนั่นน่ะ )
ว่าแต่พี่ตุลย์ เค้าหล่อเลวเหรอเนี่ย? น่าสนใจซะแล้ว ~
เป็นกำลังใจให้ คุณนิ :L2:~
-
ทำไมเราไม่มีคนมาหยอกแบบนี้บ้างนะ
-
มาต่อสั้นจังเลยอะ
อิอิ
-
เข้ามาเชียร์ ให้กันย์หรือกิ๊ง ใครก็ได้กล้าทำอะไรที่ชัดเจนมากขึ้น :3123: :3123:
-
ชอบเรื่องนี้มากคับ นิ
ชอบกันย์
-
เพิ่งมาอ่านครั้งแรกครับ สนุกดีครับ อ่านเพลินๆน่ารักดี อิอิ แสดงว่านายเอกเราต้องสวยมากๆเลย ฮาฮ่า
มาจนถึงตอนล่าสุดนี่เป็่นใครก็คงงงนะ เล่นมาแบบนี้อาจจะนึกว่าแกล้งเล่น แต่ถ้าหยอดไปเรื่อยๆแบบนี้โป้ะแตกแน่น้องกิ๊ง ฮิฮิ
-
งั้นก็รอกันต่อไป..
-
กันย์สาด เลี่ยนว่ะแต่ชอบ :pig4: :pig4:
-
เอ่อ ไม่ต้องเปลี่ยนพระเอกหรอกค่ะ
มาถึงตอนนี้ "ชอบ"
โอ๊ยย ถ้าน่ารักแบบนี้หลายๆตอนนี่ ถึงขั้นหลงกันย์กันเลยทีเดียว
-
:o8:
กันย์จีบได้น่ารักอ่ะ
อิอิ
กิ๊งยังสดใสไฉไลเหมือนเดิม
วู้วววว
ป.ล. กันย์แกเคลียร์เรื่องชะนีแพรด่วนนนนน
-
^^
-
เอ่อ พ่อกันสาด นี่ถ้าไม่เมาไม่กล้าใช่ป๊ะเนี่ย
ให้ความหวังคนเค้าตลอดเลยนะแก
อยากมีคนเติมเงินให้เราแบบไม่ต้องอ้อนขอบ้างอ่ะ :o8:
พี่ตุลย์ พี่ตุลย์ พี่ตุลย์ :impress2:
นิจัดมาเลย หล่อ เลว ชั่วช้า ปานใดเราชอบ จัดมาอย่าให้เสีย สปอลย์กันขนาดนี้ รุกโดนรุก :z1: :z1: เอาพี่มาทำให้น้องดูตัวอย่างหน่อย จะได้หายป๊อดบ้าง
รอตอนต่อไปจ้า :กอด1: :กอด1:
-
แหม หมาหยอกไก่ก็ยังดีกว่าไม่มีมาหยอกอ่ะนะ เอิ๊กๆๆๆ
กันย์จะน่ารักไปใหน มีคนเดิมเงินให้เจ๊แบบนี้บ้างนะ รักตายเลย
หนูนิจ๊ะ แน่ใจนะว่ารักหวานแหวว ขอให้หวานจริงๆนะคะ ฮ่าๆๆๆ
-
เอิ่ม...หยอกได้อารมณ์เสี่ยวมากๆ....แต่ก็ตามประสาคนที่ยังไม่กล้าเอ่ยปากตรงๆ เนอะ น่าัรักดีจ๊ะ
รออ่านต่อไป เรื่อยๆ เรื่อยๆ อิอิ
-
ยินดีที่ได้รู้จักค่า คุณนิ
เค้าชอบประโยคนี้อ่ะ "ตบด้วยปากกระชากด้วยลิ้น"
ทำจริงล่ะเขิลล์แน่
-
ไม่เม้นท์ แต่ขอบคุณ :pig4:
-
ตามทันแล้ว :mc4:
เรื่องนี้เปนอีกเรื่องที่อ่านแล้วทำให้ใจพองๆ ยัไงมะรุ
ความรู้สึกนี้เกิดเเค่บางเรื่องเท่านั้น o13
-
+1 ให้หมาที่เริ่มใจกล้า
ทำไงได้ กิ๊งน่ารักค่อดดดดด สวยต่างหาก ไม่หลงก็บ้าแล่ว
-
สงสัยต้องกรอกเหล้าให้กันย์ทุกวันแล้วอะ
-
อยากอ่านเรื่องของพี่ตุลย์บ้างอ่า อยากรู้จังว่าคนนั้นเป็นใครกัน :z2:
ปล. ไอกันย์เอ๊ยย ! เป็นผู้ชายใจเย็นระวังโดนหมาคาบไปแดรกนะโว้ยยย ' :laugh:
-
นี่ขนาดไม่ได้จีบ กันย์ยังหวานได้ขนาดนี้ แล้วถ้าคิดจีบแบบจริงจังขึ้นมา น้ำตาลไม่ท่วมจอกันหรอกหรือ
ปล.ขอถามประดับความรู้ เดี๋ยวนี้เค้ายังใช้ SMS หวานๆ(มุขเก่าๆ) จีบกันอยู่ใช่ไหม นึกว่าเลิกใช้กันแล้ว :m26:
-
12.00 น. พฤหัส
ผมนั่งทานข้าวกับฐาที่แคนทีน หลังจากเรียนเสร็จ แล้วบริเวณขากางเกงก็สั่นจนทำให้สะดุ้ง ผมควักมือถือออกมาดูชื่อ ...กันสาด...
“ใครโทรมาวะอีกิ๊ง” ฐาถามมาทำเสียงสาระแนสุดฤทธิ์
“อีฐา กูบอกหลายรอบแล้วว่าอย่าเรียกกูว่าอี เดี๋ยวเถอะมึง! หุบปากไปเลยนะ กันย์โทรมา”
“ต๊าย... พ่อยอดขมองอิ่มของฐา” ฐาทำท่าฝันหวานจนผมอยากจะตบกะโหลกมันซะหลายๆ ที ข้อหาทำให้หมั่นไส้ แล้วทำมือจุ๊ปากให้มันเงียบ
“กิ๊งครับ ยินดีที่ได้รับสาย” ส่งเสียงหวานเลี่ยนลงไป ไอ้ฐาทำปาก “แหวะ”
“กันย์ครับ ยินดีที่ได้โทรมา อยู่ไหนเหรอ” เสียงมันหวานเลี่ยนตอบกลับมา
“อยู่แคนทีนกับฐา”
“เดี๋ยว วิชาเคมี เรียนตึกเดียวกันไปพร้อมกันไหม กันย์ไปรับ” มันถามอย่างมีน้ำใจ แต่เอ๊ะ!
“มึงรู้ได้ไงว่ากูเรียนวิชาอะไร ตึกอะไร”
“ไม่เห็นยาก กูก็เสิร์ชเอาในเว็บม.ไง” เออกูมันฉลาดน้อย
“มึงสืบความลับกูเหรอ” ผมถามอย่างตกใจ เดี๋ยวนี้ทำตัวเป็นโรคจิตไปแล้วนะเนี่ย
“ตารางเรียนมึงมันเป็นความลับด้วยเหรอ ก็เรียนวิชาเดียวกับกูหมดแหละ”
“ก็เพราะเรียนเหมือนกันหมดนั่นแหละ มึงเอาตารางกูมาทำไม”
“บางอันก็ไม่เหมือน กูจะได้รู้ว่าเพื่อนกูว่างกี่โมง เรียนที่ไหนบ้าง กูช่วยชาติประหยัด ทางเดียวกันไปด้วยกันไง มึงเคยดูโฆษนาไหม”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฐาก็ไปส่งกูเองแหละ”
“ฐามันเรียนเคมีด้วยเหรอวะ”
“ไม่เรียนแต่มันไปส่งกูเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว”
“กิ๊ง กูไม่อยากว่านะ แต่มึงหัดมีความเกรงใจเพื่อนบ้างดิ” โห! กล้าพูด กูก็เกรงใจมึงอยู่นี่ไง ผมมองหน้าฐาแบบว่า ควรเกรงใจมันดีไหมเนี่ย เพราะผมก็ช่วยออกค่าน้ำมันให้มันบ่อยมาก แล้วก็สนิทกับมันมากกว่ากันย์ซะอีก
“เออ อยากมาก็มาเถอะ” แล้วผมก็วางสายไป หันหน้าไปมองหน้าเพื่อนสนิทที่ส่งรอยยิ้มล้อเลียนมา
“ฮู้ย มีไปรับไปส่งกันด้วย อิจฉาจริงค่า” ส่งเสียงดัดจริตมาแล้ว
“มันแค่ช่วยมึงประหยัดน้ำมัน” ช่วยแก้ตัวให้กันย์
“แก้ตัวชัดๆ กูว่ามันจีบมึงมากกว่า เฮ้อ.. กูเป็นมึงนะ เรียบร้อยโรงเรียนฐาไปตั้งแต่ที่มันมาที่ห้องแล้ว” แรงได้อีก นี่ขนาดบอกว่ามาค้างไม่ได้บอกว่ากันย์มันปากหวานขนาดไหนนะเนี่ย
“ไอ้บ้า กูไม่ไวไฟเหมือนมึงหรอก แล้วมันก็มีแฟนแล้วด้วย กูไม่อยากเป็นมือที่สาม”
“โธ่ เสียดายนะค้า ถ้าไม่เอา ยกให้เพื่อนดีกว่า อย่ายกให้ชะนี”
“เรื่องสิ มันเป็นผู้ชายมีแฟนเป็นผู้หญิงก็ดีแล้วนี่ หรือถ้าเกิดมันชอบไม้ป่าเดียวกันขึ้นมาจริง กูก็ไม่ยกให้มึงอยู่ดี ให้มันไปหวานเลี่ยนกับคนอื่น ดีกว่าหวานเลี่ยนกับคนใกล้ตัว” ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะดูถูกว่าอย่างมันจะทำให้กันย์หวั่นไหวได้หรือเปล่า แต่หลังเกิดเหตุการณ์คราวที่แล้วทำให้ผมไม่กล้าพูด
ที่จริงฐาก็ไม่ได้ขี่เหร่อะไรหรอกนะครับ แต่ผมสวยกว่า (ว่าไปนั่น!) ฐามันสูงพอๆ กับผม ผอมบาง ทีแรกผมมันสั้น แต่ตอนนี้เริ่มไว้ยาวแข่งกับผมแล้วครับ (ขณะที่ผมกำลังคิดจะตัดเพราะรำคาญ) ฐาไม่ใช่คนขาวใสอย่างผมแต่คาดว่ามันดูแลตัวเองดี หน้ามันเลยขาววอก ทั้งครีมทั้งแป้ง เวลากินน้ำก็กินแต่น้ำแดง จนปากแดงแป๊ดโดยไม่ต้องพึ่งลิปสติก แถมตั้งใจทำงานพิเศษ ไปซื้อฮอร์โมนมากินล่วงหน้า เผื่อมีตังค์ไปเปลี่ยนตัวเองให้ไฉไลครบเซต เออ อนาคตกระเทยของชาติจริงๆ
ฐามันเซนส์ดีมากครับ ย้ายมาหอในไม่กี่วัน มันก็มาเคาะห้อง (ทำความรู้จักกับผู้ชายเพื่อหาเหยื่อ) พอมันเห็นหน้าผมก็อึ้งไป แล้วก็ทำท่าดีใจเหมือนได้เจอพวกเดียวกัน เข้าใจว่าผมเป็นกระเทยไทยไปแล้ว ผมก็พยายามบอกมันว่าผมผู้ชาย(โว้ย) แมนมากๆ มันก็เปลี่ยนใจพยายามให้ท่าผมอยู่ประเดี๋ยวประด๋าวก่อนจะบ่นว่า ผมใจแข็ง แล้วไปหาเหยื่อรายใหม่ รอดตัวไปครับ แล้วเราก็มาเป็นเพื่อนกันแบบผิวเผินเพราะว่ามันอยากควงผมโก้ๆ ไปอย่างนั้นเอง ทีนี้ที่มาสนิทกันจริงๆ จังๆ ก็ตอนที่ผมได้ไปเป็นลีดมือแล้วเนี่ยแหละ ผมมีรุ่นพี่ที่คณะมาตามเกี้ยวอยู่ ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ก็จะมาส่งผมที่หอด้วย ก็คือพี่โย่ง ที่จริงแกชื่อโต้ง แต่แกตัวสูงเลยเรียกว่าพี่โย่ง ฐามันก็เข้ามาตีสนิทกับผมเพราะความถูกใจพี่โย่งเนี่ย
“อยากยกให้นะฐา เพราะเราก็เบื่อเค้าเต็มทนแล้ว บอกว่าไม่ชอบๆ ก็ยังจะตามจีบ แต่เราไม่รู้ว่าเค้าจะชอบฐาหรือเปล่านะ” ผมบอกไปอย่างนั้น ไม่รู้หรอกว่าเสป๊กพี่โย่งมันประมาณไหน เพราะเรื่องโดนจีบเคยโดนมาทุกสปีชี่ส์แล้วเหมือนกัน
“ดูถูกฐาเกินไปแล้วย่ะ” ฐามันทำตาจิกๆ ใส่ผม
“สรุปว่ายกให้ ไม่เอาคืนนะ” ผมก็พยักหน้าให้อย่างขอไปที แล้วมันก็แล้วยิ้มระรื่นหัวเราะ โฮะๆ เดินจากไป สองสามวันต่อมา จากที่พี่โย่งมันมาคอยเอาใจผม วันดีคืนดีมันมาขอเบอร์ “น้องฐา” เพื่อนกิ๊งเฉยเลย ทำเอาผมอึ้งแดก พอถึงหอรีบไปเคาะห้องถามมันอย่างด่วน
“ฐา มึงไปทำอีท่าไหนพี่โต้งเค้าถึงมาขอเบอร์มึงกับกูวะเนี่ย!” ตอนหลังสนิทจนภาษาพ่อขุนใส่กันแล้ว
“ทุกท่าย่ะ นั่ง นอน ยืน เดิน” ตอบกลับมาแบบหน้าตาเฉยมากเพื่อนกู
“เฮ้ย! มันเสร็จมึงแล้วเหรอ”
“มันไม่ได้เสร็จกู กูต่างหากที่เสร็จมัน พูดให้ถูกหน่อย” มียอกย้อนอีกแน่ะ เชื่อเค้าเลย ทำได้ไงวะ แค่กี่วันเองเนี่ย จากนั้นผมเลยไม่กล้าดูถูกมันอีกเลยล่ะครับ
แล้วทีนี้ เรื่องความลับของผม ที่ปกปิดมานาน ซึ่งฐามันรู้แต่ผมไม่ยอมรับซักทีก็แตกเอาตอนที่ฐามันไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนใต้คณะวิทยาศาสตร์ ผมนั่งทำแบบฝึกหัดวิชาแคลคูลัส หน้ายุ่งอยู่ อยู่ดีๆ ฐามันก็สะกิดบอกให้ดูผู้ชาย ผมก็เงยหน้าขึ้นมามองตาม
“กิ๊ง กลุ่มนี้หล่อดีว่ะมึงรู้จักหรือเปล่า ชื่อไรกันมั่งวะ” ผมตกใจน่าดูตอนที่รู้ว่าฐามันไปชอบใจกลุ่มกันย์ที่เดินผ่านมาเตะตามันเข้า
“ถามทำไมวะฐา”
“กูอยากจีบว่ะ” จบประโยค สี่หนุ่มก็นั่งลงที่โต๊ะไม่ไกลกันมาก ล่อตะเข้จริงพวกมัน ผมใจหายวาบ
“อย่าเลยมึงเพื่อนกูทั้งนั้น พวกมันคงไม่ชอบกินตับกระเทยหรอก”
“ใครจะรู้ มึงดูถูกกูอยู่เรื่อย เดี๋ยวกูโชว์ฝีมือให้ดู กูว่ากูจะจีบสักคน เอาคนที่ถือกุญแจรถนั่นดีกว่า” ตายห่า!! ไอ้กันย์เหรอ?! ผมหน้าซีดเผือด ถ้าเป็นคนอื่นคงจะรอดูเงียบๆ แต่ตอนนั้นบอกไม่ถูก ไม่กล้าเสี่ยง กลัวอีฐาจะคาบกันย์ไป ... พอมันลุกขึ้นยืน มือผมดึงแขนมันทันทีกระชากทีเดียวมันกลับลงมานั่งใหม่อย่างแรง มันคงเจ็บก้นเลยหันมาด่า
“มึงดึงกูเบาๆ ดิวะ กูเจ็บนะ” มันโวยวายลั่น
“ฐา มึงอย่าเลยนะ” ผมทำเสียงอ้อนวอนบีบมือมันแน่นจนมันทำหน้าสงสัย
“จะห้ามทำไมเนี่ย มึงหวงเหรอ หวงทำไม มึงควรดีใจที่เพื่อนจะได้แฟนหล่อมาควง ท่าทางจะรวยด้วย”
“คนไหนๆ กูไม่ว่า กูขอไว้คนนึงเถอะนะ”
“ขอทำไม ก็ไหนมึงบอกไม่ชอบผู้ชายไง”
“เบาๆ ดิวะ” ผมรีบปรามมัน แล้วเงียบไปอีก
“ไม่พูดใช่ไหม งั้นก็ปล่อยกู กูไม่มีผู้ชายตกถึงท้องมาหลายวันแล้ว” ว่าไปนั่น มันลุกขึ้นอีกครั้ง พยายามจะดึงมือผมออก “ปล่อยดิกิ๊ง”
“เออ กูชอบมัน ยกให้กูสักคนเถอะฐา” ผมก้มหน้านิ่งก่อนจะบอกมันไปอย่างนั้น พูดจบ ฐามันก็นิ่งเลิกดึงแขนออก ไม่มีคำพูดอะไรไปครู่หนึ่ง จนผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองมันที่ตอนนั้นกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ก่อนจะระเบิด
“ฮ่าๆ กูว่าแล้ว แทงหวยไม่ถูกอย่างนี้สิน่า” เฮ้อ!! หมดกัน ความแมนของกู
แล้วผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันย้ายหอวันแรกให้มันฟัง หลังจากวันนั้น ถ้าอยู่ด้วยกันในกลุ่มเพื่อนสนิท ฐามันเรียกผมว่า “อีกิ๊ง” จนติดปาก บอกว่าเป็นเกย์ไม่ได้เป็นกระเทย เข้าใจกันบ้างไหมเนี่ย!
ผมกับฐายังคุยกันต่อเรื่องกันย์ มันกวนตีนผมตลอดแหละ ชอบแกล้งว่าจะจีบกันย์ให้ผมหมั่นไส้ประจำ พอผมหาเหตุผลร้อยแปดมาพูดมันก็ จะด่ากลับมา
“อีกิ๊ง หวงก้างว่ะ ไม่เอาแต่ไม่ให้คนอื่น ชิ!” ฐาทำท่างอน
“ไม่ต้องเอาไปหรอก กูกลัวกันย์มันร้องไห้แบบผู้ชายหลายคนของมึง” ผมยังเกลี้ยกล่อมมันเรื่อยเปื่อยได้ทุกวัน
“กิ๊ง ถ้ามึงชอบมันขนาดนี้ทำไมมึงไม่จีบมันวะ สวยก็สวยกว่ากู แถมท่าทางกันย์มันก็จะมีใจด้วย ไม่ต้องเถียงนะ เรื่องนี้ไม่ใช่กูคนเดียวที่คิด ไอ้หมอกกับอ้อมก็บอก”
“ภาพที่วาดฝันมันไม่สวยหรูหรอกฐา เวลาที่เราได้ชอบใครสักคนมันมีความสุขอยู่นะ แต่เวลาคบกับใครสักคนมันไม่ใช่ มันมีทั้งกลัว กังวล และปัญหาตามมาอีกเยอะ กันย์มันไม่ใช่พี่โย่งที่ชอบผู้ชายนะ กันย์มันชอบผู้หญิง ถ้ากูชอบใครสักคนกูจะไม่เปลี่ยนแปลงความเป็นเค้า ถ้ากูเป็นผู้หญิงไม่ได้ กูก็ควรจะตัดใจน่ะดีที่สุดแล้ว”
“กิ๊ง ไหนๆ มึงก็ไม่คิดจะเอามันแล้ว ถ้ากูเกิดจริงจังจีบไอ้กันย์ติดขึ้นมามึงจะทำไง”
“บอกแล้วว่ากับคนอื่นกูยังไงก็ได้ เป็นสิทธิ์ของมันที่จะชอบใครรักใคร แต่กับมึง ถ้ามึงเอาไอ้กันย์มาทำผัวขึ้นมา กูเลิกคบมึงจริงๆ!” ผมหันไปบอกหน้าตาจริงจัง
“อีนี่ โหดชิบหาย กูล้อเล่น ไม่ต้องทำหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกูก็ได้”
“แล้วเลิกเรียกกูอย่างนี้ได้แล้ว ถ้ากันย์มาแล้วมึงทำกูแมนแตกนะ ฐา มึงโดนแน่” ขู่ต่ออีกจนมันทำเสียงจิ๊จ๊ะ
“ย่ะ หน้ามึงสวยกว่าผู้หญิง หุ่นก็บาง ผิวก็ขาว ผมก็ยาว ยกเว้นหน้าอกมึงแบนเท่านั้นแหละ มึงคิดว่าตัวเองแมนตรงไหนวะ”
“กูไม่สะดีดสะดิ้งเท่ามึงไง”
“เหรอยะตัวเอง” มันทำเสียงดัดจริต กัดริมฝีปากล่างเหมือนเซ็กซี่แต่ที่จริงมันน่าขำมากกว่า จนผมหัวเราะลั่น
กันย์เดินมาพอดีแล้วนั่งลง ผมหันไปมองหน้ามัน ไม่มีคำทักทาย
“คนขับรถกูมาละว่ะฐา เดี๋ยวกูไปก่อนนะ” ผมบอกก่อนจะยืนขึ้น ไม่ปล่อยให้ไอ้กันย์กับฐามีโอกาสคุยกันสักคำ ทั้งๆ ที่เวลาก่อนคาบต่อไปอีกหลายนาทีแต่เรื่องอะไรจะอยู่นานๆ ให้ฐามันล่อลวงกันย์
“อ้าวไปแล้วเหรอ?” กันย์ถามเพราะมันเพิ่งนั่งผมก็ลุก
“กูจะไปแล้ว มึงอยากอยู่คุยกับฐาเหรอ” ผมถามมัน เกิดมันตอบว่าใช่ ทำไงวะนั่น
“ไปเถอะ กิ๊งมันขี้หวงอย่างนั้นแหละ” ฐาบอกกันย์ยิ้มๆ ผมหันไปทำตาจิกนิดนึง กูไม่ได้หวง แต่กูห่วงมันต่างหากโว้ย
“หวงอะไรวะ” กันย์ทำหน้างง
“ไม่เรียกหวง กูห่วงเพื่อน กลัวถูกกระเทยกิน” ก่อนจะเดินหนีออกมา
“ไปก่อนนะฐา” กันย์หันไปลาฐาด้วยคน
“บ๊ายบายกันย์” ฐายกมือโบกให้ ทำสายตาหวาน และเสียงดัดจริตหนักเข้าไปอีก
จีบเด็กกูเดี๋ยวมึงจะโดน!!
กันย์เดินตามมาแล้วเดินเคียงกับผมไปจนถึงมีโอที่มันจอดอยู่ข้างตึก
“เดี๋ยวนี้มึงไม่ขับบีเอ็มแล้วเหรอ” เห็นขับคันนี้มาหลายวันแล้ว
“อ๋อ กูเอาไปซ่อมที่ท้ายบุบไง อาทิตย์หน้าคงซ่อมเสร็จ มึงอยากนั่งเหรอ เดี๋ยวกูไปดูเย็นนี้เลย” เฮ้ย รีบไปไหมวะ
“เปล่าๆ ถามเฉยๆ เวลาไปไหนด้วยกันกูชอบนั่งมีโอมึงมากกว่านะ”
“ทำไมล่ะ? มึงอยากกอดเอวกูเหรอ” เออ คิดไปได้นะน่ะ!
“ไอ้บ้า เพราะกูไม่ชอบเป็นตุ๊กตาหน้ารถใครมากกว่า”
“งั้นมาเป็นตุ๊กตาในใจกูไปก่อนแล้วกัน” อ่ะหยอดเข้าไป กูก็คน มีหัวจิตหัวใจนะ
“ไม่เอา กลัวหลง เล่นแบ่งห้องทำอพาร์ทเมนท์ซะอย่างนั้น”
“ใครบอก เป็นบ้านต่างหาก มีหลายห้อง แต่มีไว้ให้คนในครอบครัวเท่านั้น”
“แล้วกูไปเป็นคนในครอบครัวมึงตั้งแต่เมื่อไรล่ะ”
“อยากเป็นไหมล่ะ? เดี๋ยวจะพาไปจดทะเบียนหัวใจด้วยกัน”
“ไม่เอาโว้ย กูกลัวจดไปแล้วกูหนีไปไหนไม่รอด ต้องจมปลักกับกองขี้ควายอย่างมึงไปตลอดชาติ!”
“กลัวทำไม กูยังไม่กลัวเลย กองขี้ควายกองนี้ ยินดีให้กิ๊งมาจมตลอดชาติ จะต่อสัญญาไปชาติหน้าด้วยก็ไม่เกี่ยงนะโว้ย”
“แหวะ! พอเถอะกูจะอ้วก”
“ยังไม่ทันทำอะไรเลย ท้องซะแล้วเหรอวะเนี่ย”
“ท้องเชี่ยอะไรกูไม่ใช่ปลากัด”
“แต่กูเป็นปรากลดว่ะ ปรากฏว่ากูชอบ...” มันไม่ต่อให้จบประโยค แต่ตามองผมนิ่งนานแล้วอมยิ้ม
“ชอบอะไรวะ” ผมถามเพราะมันไม่ต่อให้จบประโยค
“เอ่อ ช่างเถอะ กูคิดมุขไม่ออก ไว้ต่อวันหลัง ไปเรียนกันเถอะ” มันบอก ทำเอาผมงง
อะไรของมันวะนั่น!!
...............................
หลับค่ะ !! แต่งๆไปเผลอหลับตื่นมาอีกทีเช้าแล้ว จะออกไปทำงานแล้ว
เอานิยายไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาตอบเม้นนะคะ
-
:L2:หุๆๆๆๆแต่งไปหลับไปเก่งนะครับ
เอากำลังใจมาฝากตอนเช้าๆอากาศเย็นๆ o13 : :กอด1:
-
ฐา นี่มันผู้ช่วยพระเอกชัด เล่นกิ๊งไปไม่เป็นเลย
ชอบๆ รออ่านนะ
-
หยอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หยอกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต่อไปก็จะได้ แหย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ถึงมุขเสี่ยวๆ แต่ก็น่ารัก
กันย์เริ่มลงมือจีบจริงๆจังๆหรือยังคะ
เฮ้อ!
-
o13 ฐา
จะเอาอีกๆ o9
-
กันย์....หยอกมากมายอ่ะ น้องกิ้งจะไหวไหมเนี่ย....
เลิกหยอดแล้วเอาจริงได้ละ....อิอิ
-
^^
-
มุขแต่ล่ะมุขนี่ สุดยอด ได้อีกนะกันย์
-
กันย์แม่มเสี่ยวว่ะ
-
หยอดกิ๊งเยอะๆน่ะกันต์
กิ๊งจะได้รู้ว่ากันต์ชอบซักที
เมื่อไรจะคบกันหละนี่ รอนานแล้วน๊าาา :serius2:
-
หยอกๆยุได้จีบเลย
-
ชอบค่ะ
สนุกดี รออยู่น้า
-
ดีมากกันย์ ได้ใจ รุกไปเรื่อยๆ
-
กันย์เสี่ยวโคตรเลย แต่ละมุขนี่ จะหยอดไปถึงไหน เมื่อไหร่จะจีบจริงจังซะที (คงหลังจากเคลียร์กะแพร :monkeysad:)
ฐาแรงได้อีก ทุกท่า :o8: คว้าพี่โต้งไปซะแระ
มาสปอลย์พี่ตุลย์ แล้วพี่ตุลย์เค้าหายไปเลยน้า เอาพี่ตุลย์ออกมาได้แล้วจ้า
รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
มุขแต่ละมุขของคุณชายกันต์แบบว่าๆ ๆ ๆ
เสี่ยวมากคร๊ะๆ ๆๆ
เสี่ยวแต่น่ารัก ^^
เป็นกำลังใจให้คนเขียนคร๊ะๆ ๆ ๆ
-
ตอนนี้เสี่ยวจนไม่รู้จะพูดอะไรเลยจิงๆ :a5:
ปล.ติดตามเเล้วเป็นช่วงๆ เเต่ไม่ค่อยได้เม้น อยากจะบอกว่าสนุกมากกกกกก o13 :bye2:
-
สวัสดีค่ะ มาตอบเม้นค่ะ นิยายขอค้างไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเร่งต่อให้วันหลังเน้อ
ChCh13 ตอนนี้กันย์มันกำลังหลอน พอเห็นกิ๊งไม่ว่าอะไรเลยได้ใจหยอดไปเรื่อยๆ โดยไม่ค่อยหวังผลค่ะ
เรื่องพี่ตุลย์ สงสัยจะไม่ได้อ่านค่ะ เพราะไม่อยากแต่งหลายเรื่อง มันจะไม่รอดแน่นอน ส่วนคู่พี่ตุลย์คงได้เห็นแว้บๆ ตอนท้ายเรื่องค่ะ ซึ่งไม่รู้ว่าเรื่องนี้เมื่อไรจะถึงตอนท้ายๆ กลัวแต่งไปอืดไป ออกมาตอนนี้ก็แค่อยากแนะนำตัวครอบครัวพระเอก (หรือนายเอก) สักนิดเท่านั้นเอง
puppyluv ใกล้แล้วค่ะ ตอนนี้หยอกไปก่อน อีกสองตอนกันย์ก็เอาจริงละ อิอิ มีคนเอาใจช่วยหลายคนเลยค่ะคู่นี้
iforgive มุขพวกนี้ใส่ไว้ตอนจีบแรกๆ ตอนหลัง ไม่ค่อยมีแล้ว หลอกล่อคนอ่านให้มาติดกับ ก่อนจะแจกมาม่าคนละซอง ฮาๆ
roseen แต่งแล้วง่วงเลยหลับคาคอม ตื่นมาอีกทีตีสี่แต่งต่อ สังเกตว่านิลงนิยายเช้ามืด หลายตอนเลย
ZakeiHarha หยอดไปเยอะจนไม่กล้าบอกว่าไม่เมาค่ะ มันป๊อด ขอบคุณค่า ใกล้แล้วๆ รอหน่อยนะคะ
YELLOWSTAR ใกล้สุดๆ ค่ะ ใกล้จีบแล้ว (มีแต่คนถามคำถามนี้ทุกคนเลย)
YVES คู่ตุลย์คงอีกน้าน นานค่ะ ยังไม่แน่ใจว่าจะได้แต่ง
Cherry Red กิ๊งมีความสุขที่กันย์เป็นแบบนี้นะ ขนาดคนอ่านยังยิ้มเลยเนอะ คนที่ได้ฟังจะยิ้มขนาดไหนล่ะคะ แต่ก็ไม่คิดเข้าข้างตัวเองเท่านั้นเอง
samsoon@doll อิอิ งั้นลองไปหยอกคนอื่นดูแทนสิคะ
TeuyHom สั้นๆ ก็หลายชั่วโมงนะคะเนี่ย
donutnoi ตอนนี้คนภายนอกเค้ามองออกแล้ว แต่คนสองคนที่ใจตรงกันยังกล้าๆ กลัวอยู่ค่ะ
ลูกกุญแจ กันย์คงดีใจค่ะ ที่มีคนชอบ แต่กันย์เค้าคงอยากให้กิ๊งชอบมากกว่า ฮาๆๆๆ
❆PIOGGIA☁ จินตนาการว่าสวยนะคะ อีกไม่นานก็เลิกหยอกแล้วค่ะ
Dee^daY รอด้วยคน
w1234 เลี่ยนต่อกันอีกสักพักนะคะ นิคิดมุขไว้เยอะมาก อยากใส่ลงมาให้หมดอ่า ทนความหวานเลี่ยนแบบเสี่ยวๆ อย่าเพิ่งเบื่อน้า
cheyp อิอิ ถ้าเปลี่ยนพระเอกคงเปลี่ยนให้กิ๊งเป็นแทน ฮาๆ
TanyaPuech ตอนนี้ยังไม่จีบค่ะ เดี๋ยวรอดูตอนจีบจริงๆ ดีกว่า ตอนนี้หยอกเฉยๆ แพรใกล้เคลียร์แล้วใจเย้นๆๆ
SoN :pig4: :L2:
คนของเธอ อยากมีคนเติมเงินให้บ้างเหมือนกัน ชอบฐาเหมือนกัน อิอิ ของพี่ตุลย์นี่ พล็อตสาบสูญไป เพราะเอาหัวไปคิดมุขเสี่ยวของกันย์แล้ว ฮา
Killua ค่า หยอกเล่นๆ ไปก่อน ตอนนี้ยังไม่หวังอะไร พอเอาจริงเมื่อไร กิ๊งจะไปไหนเสีย กิ๊งในกำมือกันย์ (ตอนเล่นกับตอนจริงก็เสี่ยวเหมือนกันแหละค่ะ) หวานแหววอยู่นะ ตอนแรกๆ แต่ตอนหลังๆ เศรษฐกิจฝืดเคือง อาจจะมีแจกมาม่าบ้าง ก็คงต้องทนกินหน่อย ฮาๆ อิอิ เค้นหัวคิดมุขจนจะระเบิดแล้วค่ะ
from_mars ตอนหยอกกับจีบจริง ก็เสี่ยวอยู่ดี ไม่มีเปลี่ยน
jiki นั่นสิ คิดถึงนิยายตบจูบหลายๆ เรื่อง หึๆ
SPSJ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่า
patty_b009 เพราะอ่านมาหลายเรื่องแล้วหัวใจพอง ก็เลยอยากเป็นคนสร้างเรื่องให้คนอื่นมาหัวใจพองร่วมกันบ้างค่ะ ดีใจที่ทำให้คนอ่านมีความสุข แล้วคนแต่งก็พลอยหัวใจพอง ไปด้วยค่า
ordkrub ตอนนี้กันย์มันเสี่ยวได้โดยไม่ต้องพึ่งแอลกอฮอล์แล้วค่ะ อิอิ
peppier บอกแล้วหมาไม่มี มีแต่ชะนี (กับกระเทย)ค่า
yeyong จริงใจแต่ไม่จริงจัง แต่ก็เกือบจะเอาจริงแล้วแหละค่า
qq_oo ดีใจที่ชอบแล้วมาอ่านอีกนะคะ
maytarapat จะว่าไปแล้ว ถ้าจีบผู้หญิง กันย์ไม่เสี่ยวนะ คิดว่าน่าจะจีบง่ายกว่า แต่กับกิ๊งกลับไม่กล้าพูดจริง ทีเล่นทีจริงไปแล้วมันสบายใจมากกว่า เลยออกมาเป็นแบบนี้ ยังป๊อดคงเดิมค่ะพระเอกเรา
tantalize ขอบคุณค่ะ นานๆ มาทักทายกันได้ค่ะ
zombi ไม่แน่ใจว่าน้ำตาลท่วมหรือเปล่า เพราะตอนจีบเล่น กับจีบจริง มุขเสี่ยวเหมือนเดิม แต่ความคาดหวังมากขึ้น จู่โจมเพิ่มขึ้น นิดนึง
ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้คนอื่นเค้ายังส่งข้อความหากันอยู่ไหม แต่นิรู้สึกว่า เป็นสิ่งที่น่าประทับใจน่ะค่ะ
มีคนๆ นึงเป็นเพื่อนนิเอง รู้จักกันมาเป็นสิบปี ส่งข้อความหานิค่อนข้างบ่อยนานๆ เดือนละสองสามข้อความเองค่ะ แต่ที่เยอะคงเพราะมันหลายปีเลยมีหลายสิบข้อความ(โทรศัพท์นิหายแล้วข้อความหายไปก็มีเยอะค่ะ ที่เหลือตอนนี้ยังมีเยอะเลย) แต่นิคิดแค่ว่า เขาอาจจะเหงาไม่รู้ว่าจะคุยกับใคร ก็เลยส่งข้อความมาเล่นๆ กว่านิจะรู้ว่าเขาชอบนิ นิก็มีแฟนไปแล้วค่ะ (คือถ้ารู้ก่อนก็คงไม่ได้คบกันอยู่ดี แต่เพิ่งเข้าใจว่าถ้าเป็นเรื่องของคนอื่นเรารู้ดีแต่พอเป็นเรื่องของตัวเอง เราไม่เคยคิดเลย) ก่อนที่นิจะรู้ว่าเขาชอบนิ แฟนนิรถล้ม นิก็เลยไปเยี่ยม ตอนนั้นคุยกันว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน แต่ก่อนไปก็พาเขาไปเยี่ยมแฟนที่อยู่โรงพยาบาล สองสามวันต่อมาเขาก็เพิ่งมาบอกว่าเขาชอบน่ะค่ะ แต่นิมีแฟนแล้ว (ถ้ารู้ก่อนนิคงไม่ทำร้ายจิตใจเขาโดนพาเขาไปเยี่ยมแฟนนิด้วยกัน) หลังจากนั้น เขาก็ยังบอกว่า ดีใจที่แฟนนิดูแลนิดี แต่ถ้าวันไหนเลิกกันให้คิดถึงเขาคนแรก นิโกรธกับคำๆ นั้นมากจนพยายามไม่ติดต่อกับเขานานเลย แต่ก็รู้จักกันเป็นสิบปีจะหายไปเลยก็รู้สึกแปลกๆ จนตอนหลังก็ยกโทษให้ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ตอนนี้เขายังส่งข้อความเลี่ยนๆ มาให้นิอยู่เลยค่ะ (บอกความรู้สึกมาแล้วเลยไม่ต้องปิดบังแต่ก็รู้ว่า เป็นมากกว่านั้นไมได้) นิคิดนะคะว่า เขากลัวโทรมาตอนนิอยู่กับแฟนเขาเลยส่งข้อความมามากกว่าที่จะโทรมา ดีที่แฟนนิเป็นพวกไม่สนใจอะไรเลย ไม่มาอ่านข้อความเลยเฉยๆ ตอนที่นิบอกว่าเพื่อนคนนี้เขาชอบนิ เขาบอกว่า รู้ตั้งแต่ที่ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลแล้วแต่ไม่อยากพูด (คนนอกเขารู้ดีกว่าเราจริงๆ เหรอเนี่ย) เรื่องจริงบางทีก็เน่ากว่านิยายค่ะ ช่างมันเถอะ แค่อยากแบ่งปันอะไรเล็กๆ ค่ะ
ประทับใจกับการส่งข้อความทั้งๆ ที่แฟนคนปัจจุบัน ไม่เคยส่งข้อความให้นิเลยสักฉบับ!!
.................................
ข่าวดี เนื่องจากถามกันมามากว่าเมื่อไรจะจีบ ทีแรกนิก็จะให้ยืดๆ กว่านี้แต่ทนแรงเรียกร้องจากคนอ่านไม่ไหว ก็เลย....คิดว่าไม่ต้องลุ้นกันนาน อีกสองตอนกันย์ก็คงเอาจริงแล้วค่ะ เพราะนิคิดมุขเสี่ยวไม่ออกแล้ว ฮาๆ
เพราะงั้นทนอ่านมุขเสี่ยวๆ ของกันย์ไปอีกสักพักนะคะ แบบว่าอยากเขียนๆ (เสี่ยวๆกับคำพูดที่จริงใจมันต่างกันใช่ไหม?)
แต่ตอนต่อไปขอเวลาแป๊บนะคะ นิก็คนน้า ....นอนน้อยมาหลายวันแล้ว...ปั่นมะหวายยย
ฝากรูปค่ะ
ชอบมากค่ะคนนี้ เลยคิดว่า กิ๊งคงสวยแบบคนนี้ (จางกึนซอก)
ปกติจะเทห์ หล่อ น่ารัก แต่บางรูปนี่ เซ็กซี่แล้วก้สวยมากเลย ชอบๆ
(http://upic.me/i/7d/7835ae18b3acd6aeae513388.jpg)
(http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/184189_156415257745267_100001303828320_284267_5282475_n.jpg)
http://www.blike.net/comment/203741
(http://www.siamzone.com/board/upload/1446/1446973.jpg) http://www.siamzone.com/board/view.php?sid=1446973
-
เพิ่งจะได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ
ตอนนี้ตามทันแล้ว
น่ารักมาก ชอบบบบบ
กันย์จีบกิ๊งแบบจริงๆจังๆสักทีเท๊อออ ลุ้นเหลือเกิน
ถ้าไม่มีฝ่ายใดฝ่ายนึงไม่แสดงออก
เห็นทีก็จะไม่ก้าวหน้าสักทีคู่นี้ ฮ่าๆ
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะคุณนิ^^
เห็นว่าเอา เฮียจางมาเป็นอิมเมจกิ๊งเลยเอารูปและรอยยิ้มเฮียจางมาฝาก 555+
(http://images.temppic.com/19-03-2011/images_vertis/1300552572_0.23926600.bmp) (http://www.temppic.com/img.php?19-03-2011:1300552572_0.23926600.bmp)
(http://image.ohozaa.com/i/f6c/4b112931_36878d09_janggeunsuk2835b15d.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=daa0469d4454fc9821111fc16b2a73aa)
(http://image.ohozaa.com/i/db4/ei070409034.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c9c008bbd49eac09061fc4cd2fd353cb)
(http://image.ohozaa.com/i/747/nb1000790.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=79321830e1c2b90925dd0be2391bed99)
-
ชอบอะรัยหละ ทำไม่ไม่พูดหละ
อ่าๆๆๆ รีบมาต่อนะ
o13 o13
-
แวะมากรี๊ดจางกึนซอค :-[ :-[ :-[ :-[ น่ารักมาก แต่ละรูป o13 คาดว่าคงแคปมาจากหลายสำนัก
:กอด1: กอดนิจ้า
-
เพิ่งอ่านไปได้สองตอนค่ะ
น้องกิ๊งน่าจะออนท๊อปจัดให้กันย์ไปซักยก
ฮา ฮา
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ
-
ชอบอะไรอ่ะคับกันย์ :z3:
-
มัวแต่หยอดอยู่นั่นแหละ เอาจริงซะทีเถอะพ่อคู๊นนน
ระวังเหอะ กิ๊งจะโดนคนอื่นสอยไป ชิชะ
อย่าน้อยใจแฟนคนปัจจุบันไปเลยเน้ออ เขาไม่ส่งก็ไม่ได้แปลว่าไม่รัก
กอดๆนิ :กอด1: อัพเร็วๆน้าาา รออ่านอยู่ 555555+
-
หยอดซะหวานเชียว
รอเน้ออออ ~~~
:L1: :L1:
-
กิ๊ง นี่เป็นนายเอกใช่ไหมคะ คุณนิ
นิสัยเมื๊อน เหมือน เหมือนเพื่อนเรายังกะคนเดียวกันเลย
ชอบเป็นเจ้าสาวที่กลัวฝนอ่ะ
:laugh:
-
ลืมเลยว่าพรุ่งนี้ 21/03 เป็นวันเกิดนิเองค่ะ :3123: :L2:
โอย...ลืมวันเกิดตัวเองเฉยเลย... รอรับคำอวยพรวันเกิดจากแฟนนิยายทุกคน ตอนนี้ยังไม่ต่อ กันย์-กิ๊ง
อย่าเพิ่งโมโหนะ :angry2: :serius2:
แต่จะแต่งตอนพิเศษ ให้หนึ่งตอน ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่า :o8:
แต่ไว้รอลุ้นพร้อมกันวันพรุ่งนี้ค่า :-[
แก่ขึ้นอีกหนึ่งปีแล้วสิเรา แง้.... :m15:
(http://www.daradaily.com/content/news/0113(116).jpg)
http://www.daradaily.com/news/19489/%22%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B9%82%E0%B8%AE%22VS%22%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B6%E0%B8%99%E0%B8%8B%E0%B8%AD%E0%B8%81%22/
-
ขอให้มีความสุข มากๆนะคะ สวยวันสวยคืน อิอิ
-
ขอให้มีความสุขมากๆน่ะค่ะ
เรตติ้งนิยายสูงๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อวยพรล่วงหน้า
ขอให้มีความสุข สมหวังในทุกสิ่งค่ะ HBD
:L2:
-
:HBD2:
มีความสุขมากมากนะคะ
-
งั้นก็อวยพรก่อนละกัน
ขอให้มีความสุขทุกวัน และขอให้มองเห็นสิ่งดีๆทุกวันนะ
-
:กอด1:ขอให้มีโรคภัยน้อยที่สุด เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มี
และอีกอย่างขอให้นักอ่านเงาทุกท่านออกมารายงานตัว
เอ๊ย ออกมาอวยพรวันเกิดให้นิ
เราเข้ามาอ่านสองวันแล้วแต่เพิ่งมารายงายตัวจ้า
-
็ฺHBD นะคะคนสวย...ขอให้มีแต่ความสุขพัดผ่านเข้ามานับแต่นี้และตลอดไป :กอด1:
:L2: :L2:
-
Happy Birthday to คุณนิ ~ :a13:
ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ
ส่วนเรื่องอายุ ให้คิดว่า "Not just a year older, but a year better" นะ ~ :a14:
-
สุขสันต์วันเกิดนะครับ ขอให้สุขสมหวังสุขภาพแข็งแรง
-
ขอให้โชคดีในทุกๆ สิ่ง มีคนรักใคร่เอ็นดู สุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
HBDค่ะ :mc4:
สุขภาพแข็งแรง ไร้โรคภัยไข้เจ็บนะค่ะ
มีความสุขมากกๆๆ
-
:b:
-
:mc4:
hbd
นะค๊าบ
-
ขอให้มีความสุขในนี้และตลอดไปนะครับ
ให้มีแรงแต่งนิยายมาให้ได้อ่านกัน
:t3:อย่าเพิ่งหลับก่อนลงตอนต่อไปนะครับบบบบบบบบบบบบบ
-
อวยพรแบบขาดๆหายๆ :m20: :m20:โทษที
ขอให้มีความสุขในวันนี้และตลอดไปนะครับ
นี่มันต้องแบบนี้ :กอด1:
-
HBD นะคร๊ะ ๆ ๆ ๆ
มีความสุขมากๆคร๊ะ
แล้วก็คิดสิ่งใดก็ขอให้สมดังปรารถนาคร๊ะๆ ๆๆ
จะคอยติดตามผลงานไปเรื่อยๆนะคร๊ะๆ ๆ สู้ๆคร๊ะๆ ๆ
^_____________________^
-
สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีชีวิตที่ดี มีวินัย ใจเมตตา ใฝ่หาคุณธรรม เลิศล้ำการงาน ต่อต้านยาเสพย์ติด ไม่ใช่ละ5555
มีความสุขมากๆ นะคะ คิดอะไรก็สมใจปรารถนานะ เอา :จุ๊บๆ: ไปเล้ย
-
สุขขี สุขขี
ชีวิตนี้มีแต่สุขสันต์ๆนะจ่ะ :L2:
-
:mc4: สุขสันต์วันเกิด :L2: มีความสุข สมหวัง พบเจอสิ่งที่ดีจ้า :mc4:
-
็HBD ' Krabbbb. (:
ขอให้มีคนรัก คนหลง เข้ามาอ่านนิยายอีกเยอะ ๆ เลยยย !
กันต์ใกล้ืจะเอาจริงแล้ววว :bye2:
-
HBD. นะจ้า...
มีความสุขมากๆๆ
สมหวังในทุกๆเรื่องเลยยยย
:-[ :-[ :-[
-
พึ่งได้เข้าเล้าวันนี้เองค่ะ หลังจากดิฉันหายไปสัปดาห์เต็มๆ
ก่อนอื่นขออวยพรวันเกิดให้หนูนิก่อนค่ะ(มั่นใจว่าดิฉันแก่กว่า ชัวร์)
คงไม่ช้าเกินไปนะคะ
วันเกิดปีนี้มีแต่โชค( 20 มีนาคม)
ทุข์โศกโรคภัยให้หนีหาย
ประสบแต่สุขยิ่งทั้งใจกาย
คิดมุ่งหมายสิ่งใดให้สมจินต์
แต่ขอบอกนินิดนึงนะคะ (เกี่ยวกับนิยาย)ว่า ไม่ชอบเล้ย ลักษณะ "สุนัขหยอกไก่" อ่ะ
เข้าใจความรู้สึกของกิ๊งเลยว่า.. ไม่แน่ใจว่า เอ๊ะ..เราโดนจีบจริงๆ
หรือแค่เล่นๆแก้เซ็งหรือเปล่า
-
สุขสันต์วันดีๆ ในชีวิต นะคับ
-
มีความสุขมากๆนะนิ HBD ด้วยคน :)
-
Happy Birth Day นะคะ :L1:
-
Happy Birth Day ค่ะ :)
-
สุขสันต์วันเกิดนะครับ
-
HAPPY BIRTH DAY จ้านิ :กอด1: :กอด1:
ขอให้มีความสุขกับวันดี ๆ ทำบุญตักบาตรตอนเช้า ร่าเริงแจ่มใส แล้วก็มาต่อนิยาย :o8:
ขอให้ได้ของขวัญดี ๆ จากคนที่รัก :impress2:
มีความสุขมาก ๆ น้า
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขอให้มีความสุขมากๆ และสุขภาพแข็งแรงนะค่ะ :b:
-
สุขสันต์วันเกิดจ้า ขอให้มีความสุขมากๆ มีสุขภาพกายสุขภาพใจที่แข็งแรง
คิดหวังสิ่งใดก็สมปรารถนานะจ๊ะ (^ ^)
-
สุขสันต์วันเกิดจ๊ะ มีความสุขมาก ๆนะ สุขภาพแข็งแรง นะจ๊ะ
-
สุขสันต์วันเกิดคะ มีความสุขมากๆน่ะคะ
คิดสิ่งใดสมปรารถนาคะ
-
HBD ย้อนหลัง 55555+ เเบบว่าช้าบ้างอะไรบ้าง เเต่เรื่องนี้หนุกอะไรจริง ( เเล้วกุจะภาษาวัยรุ่นไปไหน ) :m1:
รอเเต่ว่าเมื่อไหร่วันเกิดตัวละครในเรื่องจะมาถึงน้อ จะดูว่าเวอร์ไพร์กันยางไง :haun1:
-
ฉลองวันเกิด/ตอนพิเศษ "ผมกับตุลย์"NC18+
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรทุกอย่างนะคะ ดีใจมากค่ะ :pig4: :L1: :L1: :L2: :กอด1:
เอาใจแฟนคลับจ้า
ทีแรกนิไม่คิดจะเขียน ถ้าไม่นึกขึ้นมาว่า วันเกิดตัวเองอยากเขียนอะไรให้คนอ่านบ้าง
อยากแต่งเลิฟซีน แต่กันย์กิ๊ง ยังเริ่มเริ่มๆเอง เลยเอาของอีกคนมาให้
หวังว่าจะถูกใจใครหลายๆคน
เอาตอนพิเศษของคนที่คุณเรียกร้องไป เป็น NC :haun4: :pighaun:ด้วย
อาจจะแต่งไม่เก่งมากแต่ก็พยายามมากค่ะ
เมื่อคืนวานไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะตอนนี้เลยค่ะ
ผมกับตุลย์ (NC18+)
ผมเคยชอบหลายอย่างที่เป็นมันนะ เพราะมันคือตุลย์ ผู้ชายที่เหมือนจะเพียบพร้อม ผู้ชายแมนๆ ที่หน้าตาหล่อเหลาคมคาย ผิวสีแทน ตัวสูงโย่งร่างใหญ่ สัก190ซ.ม. กล้ามเป็นมัดๆ ซิกแพ็กเป็นลูกๆ รวย และอื่นๆ สรุปคืออะไรที่เป็นมันดีหมด..ยกเว้นนิสัย! เพราะนิสัยมัน...เลวน่ะสิ ปากก็หมา เอาแต่ใจตัวเอง อวดรวย ฟุ่มเฟือย ขี้เมา ชอบหาเรื่องชาวบ้าน ตีเตะต่อย ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ใครบอกมันวะว่า เด็กวิศวะต้องโหดเถื่อน บ้าสิ้นดีอะไรอีกเยอะแยะที่ผมว่าไม่ค่อยน่าคบนักหรอกนะครับ
ส่วนผม ก็แค่ผู้ชายร่างสูงโปร่ง สูง 182 ซ.ม. หน้าจืด ตาตี่ๆ ฐานะทางบ้านก็แค่พอมีจะกิน แต่ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องทำงานเก็บเงินเองซะส่วนใหญ่ ดังนั้น คนทั่วไปรวมทั้งผมจะอิจฉาความเป็นตุลย์ก็ไม่เห็นแปลก ถึงผมจะมีรสนิยมชอบผู้ชาย แต่กับตุลย์ ผมชอบแบบอยากเป็นไม่ใช่อยากได้ ก็ผมชอบรุกคนอื่นมากกว่าถูกรุกนี่นา
ตุลย์กับผมเกี่ยวพันกันก็แค่ เราดันเรียนวิศวะกรรมศาสตร์ปีสองที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ต่างสังคมโดยสิ้นเชิง และผมก็เป็นแค่นักร้องต๊อกต๋อยในร้านอาหารแห่งหนึ่ง แต่ตุลย์มันเป็นแขกวีไอพีก็เท่านั้น เราไม่น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันมากกว่านั้นจนกระทั่งตอนหลังที่บ้านผมมีปัญหาการเงิน เพราะต้องหาเงินก้อนใหญ่ไปใช้หนี้สหกรณ์เอาเครดิต ช่วงนี้การเงินทางบ้านเลยฝืดเคืองมาก ทำให้เงินทำงานพิเศษของผมที่เก็บหอมมาก็เลยหมดไปกับค่าเทอม แต่มันก็ยังไม่พอกับค่าใช้จ่ายอื่นๆ เรื่องกินเรื่องค่าหอ บานเบิก ผมก็เลยไปยืมเงินพี่ต้องที่เป็นเจ้าของร้านอาหารนั่นแหละครับ แต่เมียพี่เขานี่สิดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากให้ยืมเลย
เรื่องอะไรไม่เครียดเท่าเรื่องเงินเลยให้ตาย กำลังเครียดๆ อยู่ พอร้องเพลงจบผมก็เดินไปที่มอเตอร์ไซค์ฮ่างของผมที่จอดติดกับเคเอสอาร์และฟีโน่ที่จอดขนาบจนรถผมที่อยู่ตรงกลางมันขยับไม่ได้ ผมก็สอดตัวบางๆ เข้าไป แล้วก็พยายามไสรถออกมา แล้วทำอีกท่าไหนก็ไม่รู้ที่รถมันไปโดนเคเอชอาร์คันสวยเป็นรอยสีถลอก ผมก้มๆ เงยๆ ดูความเสียหายหน้าซีดเผือด คงแพงน่าดู
“เฮ้ยมึง! ทำอะไรรถกูวะ”
ตายห่า! ทำไงดีวะ เสียงเจ้าของรถแม่งก็โหดชิบหาย ชนแล้วหนีหรือว่าจะอยู่รับผิด ข้อแรกมันดีกว่าเยอะ แต่ไม่ทันแล้วครับ เจ้าของรถกระชากร่างผมให้หันไป แล้วเงื้อหมัด ผมหลับตาปี๋
“อ้าว ไอ้นักร้อง” เสียงนั้นแสดงความแปลกใจแต่น้ำเสียงดีขึ้นเยอะ ผมจึงกล้าลืมตาขึ้นดู
โจทก์กูนี่มันไอ้ตุลย์เหรอวะ!!
โชคดีที่ตุลย์มันรู้ว่าผมเรียนคณะเดียวกับมัน แล้วผมก็บอกมันไปว่าตอนนี้ไม่มีเงินเลยเล่าเรื่องที่บ้านให้ฟังคร่าวๆ แต่จะใช้ให้แน่ๆ แล้วเอาบัตรประชาชนกับบัตรนิสิตส่งให้มันเก็บไว้เป็นตัวประกัน มันรับเอาไปอ่านรายละเอียดของทั้งสองใบแล้วคืนให้ ยกมือถือขึ้น
“เอาเบอร์มึงมา” มันบอกง่ายๆ แล้วผมก็บอกมันไป
“รอกูเอารถไปซ่อมก่อนแล้วจะบอกราคาแล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที” ง่ายกว่าที่คิดแฮะ
สองสามวันต่อมาซึ่งเป็นวันหยุดผมก็เห็นว่า พอตุลย์ไม่ได้ขับเคเอชอาร์ก็ไปขับบีเอ็มมาแทน รวยไปไหนวะเนี่ย มันพาผมไปที่ร้านซ่อมเพื่อรับรู้ค่าทำสีที่โคตรแพง พอเดินออกมาจากร้านซ่อมรถ ทั้งความเครียดทั้งไม่ได้กินข้าวแล้วมาเจอแดดร้อนๆ ทำให้ผมลมจับ ไอ้ตุลย์เข้ามาประคองแทบไม่ทัน
“เฮ้ย! ค่าซ่อมแพงจนเป็นลมเลยเรอะ!” ตุลย์แซวแต่ผมไม่มีแรงตอบ มันพาผมไปนั่งในรถเปิดแอร์เย็น เสียงเพลงเบาๆ คลอ แล้วขับไปจอดรถหน้าเซเว่น ซื้อยาดมมาให้ แต่ช่วยอะไรผมไม่ได้ อยากร้องไห้จริงกู ซวยไปถึงไหนวะ
“กูหิว” ผมบอกมันไป แล้วมันก็นิ่ง ขยับตัวที่โน้มมายื่นยาดมไปนั่งที่คนขับตามเดิม
จากนั้นมันก็พาผมไปกินข้าว
“มึงผอม.. สูงมากก็ผอมมากกินเยอะๆ สิวะ” มันบอกแต่ไม่ต้องก็ได้ เพราะแค่เห็นอาหารก็ราวกับเห็นสวรรค์ ช่วงนี้จนมากจนยัดมาม่ามาหลายวันแล้วเห็นกับข้าวแล้วชื่นใจ กินจนติดคอ ไอ้ตุลย์ก็ซัดหลังผมตุ้บๆ
“เจ็บ มึงเอาน้ำมาสิวะ” ผมบอกมัน
“เออ กูลืม” มันบอกแบบหน้าตาที่ไม่สำนึกผิด แล้วยื่นแก้วน้ำให้
มื้อนั้นกินจนท้องเกือบแตกครับอร่อยดีจริงๆ
พอผมไปร้องเพลง พี่ต้องเจ้าของร้านก็เอาเงินมาให้ครับบอกว่ายืมใช้ไปก่อน ผมเลยรอดตัวไปเรื่องอาหารการกิน
คืนนั้นก็ร้องเพลงจนดึก ตามประสานักร้องเสียงดีก็มีบ้างที่จะมีแฟนเพลง และหลายครั้งเลยที่ผมมักจะตามใจแฟนเพลงมากไปหน่อย ทั้ง หญิง เกย์ กระเทยก็ไปต่อกันมาหมดแล้วแหละครับ คืนนี้ก็เช่นกันครับ พอร้านจะปิดผมก็เดินออกไปขึ้นรถเกย์ควีนหน้าตาน่ารักคนนึงน่ะครับ แล้วก็ไปต่อกันจนเช้า ก็เท่านั้น รักสนุกไม่ผูกพัน ป้องกันตัวอย่างดีไม่มีโรคตามมาให้มีปัญหา
อีกวันผมก็มาร้องเพลงต่อ จบคิวก็เดินไปห้องน้ำ ตอนนั้นตุลย์เดินตามมาเข้าห้องน้ำแล้วมายืนข้างๆ ไม่ได้มาฉี่นะแต่มายืนมองผมอยู่ข้างๆ
หึหึ! อยากเห็นของกูเหรอ มาช้าไป เสร็จพอดี
“ถ้ามาถามเรื่อง เงิน...”
“เปล่า ถามเรื่องอื่น”
“ว่ามาสิ”
“มึงเป็นเกย์เหรอ?” เฮ้ย!! ถามอะไรเป็นความลับ คิดเหรอว่ากูจะบอกว่า...
“ใช่กูเป็นเกย์ ทำไมเหรอ”
“คิงหรือควีนวะ” อะนั่น อยากรู้มากกว่าเดิม
“ก็พ่อแม่ให้ความเป็นชายมาเพื่อพิชิตโลกนะโว้ย เรื่องอะไรจะยอมถูกพิชิตวะ คิงดิ” ตอบไป มันทำหน้าเสียดายเล็กน้อย “เฮ่ยๆ มึงถามทำไมวะ” ผมถามแต่มันไม่ตอบกลับเปลี่ยนเรื่อง
“คืนนี้ไม่ร้องเพลงแล้วใช่ไหม มากินเหล้ากับกูดีกว่า กับข้าวเต็มเลย กูรู้มึงจนไม่มีตังค์กินข้าว” อะแหมหวังดีจริงว่ะ เรื่องอะไรที่กูจะ ... ไม่กิน!!
-
และแล้วก็เมาเละสิครับ เมาจนไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ตอนที่ตื่นขึ้นมานั้นหงุดหงิดมาก เพราะเหมือนกับตัวเองถูกบางสิ่งบางอย่างรบกวนอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะพลิกซ้าย พลิกขวา ปัดมือเท่าไร สิ่งนั้นก็ยังไม่เลิกมายุ่งเสียที จากนั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่กดทับลงมาที่ท้อง จนผมขยับตัวไม่ได้ หรือว่าผมถูกผีอำ! ผมงัวเงียลืมตาขึ้นมาข้างหนึ่งแสบๆ ตาไม่อยากตื่นเลย นอกจากเมาเหล้าแล้ว เมาขี้ตาด้วยอีกอย่าง สิ่งที่เห็นสิ่งแรกคือใบหน้าคมคายที่เท้าแขนคร่อมตัวผมอยู่
“ไอ้ตุลย์” ผมเสียงดังอย่างตกใจ เมื่อพบว่าใบหน้ามันอยู่ห่างกับผมแค่คืบ สรุปเหตุการณ์ได้ว่าพอผมเมาแล้วมันก็พาผมมาที่ไหนสักแห่งคาดว่าน่าจะเป็นบ้านมันครับ
“ตื่นแล้วเหรอ ขี้เซาชะมัด อุตส่าห์พยายามปลุกให้ตื่นก็ไม่ตื่น ถ้าอีกสิบนาทีไม่ตื่นกูไม่รอแล้วจริงๆ ด้วย”
“ไม่รอแล้วมึงจะทำไมกู”
“ลักหลับมึงเลยเป็นไง?” มันพูดทีแล่นทีจริงแต่ทำผมโคตรตกใจ
“ไอ้เชี่ย มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้” ผมโวยวาย แต่มันกูไม่ยอมลุกขึ้นจากตัวผม
“โวยวายทำไม กูเห็นมึงไปกับคนนั้นคนนี้เยอะแยะ จะมาทำกะกูอีกคนไม่เห็นเป็นไรเลย” พูดง่ายจริงพ่อคุณ
“เค้าเรียกแฟนเซอร์วิสเว้ย”
“งั้นยิ่งแล้วใหญ่ กูเนี่ยแฟนเพลงตัวยงมึงเลยนะ กูนั่งโต๊ะหน้ามาดูมึงร้องเพลงบ่อยจะตาย” อ๋อเหรอ กูไม่เคยรู้มาก่อนว่ามึงเป็นแฟนเพลงกูตั้งแต่เมื่อไร
“กูไม่คิดว่าว่ามึงเป็นเกย์ด้วย”
“เออ กูก็ไม่เคยคิดว่ากูเป็นเหมือนกัน กะอีแค่นอนกะผู้ชาย ไม่ได้แปลว่าต้องเป็นเกย์ กูแค่นึกอยากลองของแปลกบ้าง มึงสนองให้กูหน่อยไม่ได้หรือไง แค่ครั้งเดียวเอง พอน้ำแตกก็แยกกัน” พูดง่ายๆ ตามนิสัยเอาแต่ใจของมันอีกตามเคย ผมมองมันกลับไป ไม่นึกรังเกียจอะไรหรอกนะ แต่ว่า...ปัญหามันอยู่ตรงที่...
“กูเคยมีแต่รุกคนอื่น แต่ก็ไม่เคยถูกรุกนี่หว่า กูว่า อย่าเลยว่ะ กูไม่ชอบ” เอาน้ำเย็นเข้าลูบครับ ใจเย็นมึง...
“ใครๆ ก็ต้องมีครั้งแรกกันทั้งนั้น มึงรับครั้งแรก ส่วนกูก็ครั้งแรก ...กับผู้ชายเหมือนกัน” โหยุติธรรมมาก
“ครั้งแรกไม่อยากเป็นรับก่อนเหรอ จะได้รู้ไงว่าต้องทำไง”
“คงไม่ต่างจากกับผู้หญิงนักหรอกมั้ง จะลองไหมล่ะ มึงไม่ต้องคิดมากหรอก ไปกับคนอื่นฟรีๆ หรือได้สินน้ำใจเล็กน้อย กับกูนี่ กูยกหนี้ค่าซ่อมรถให้มึง เงินที่ยืมไปไม่ต้องคืน ดีไม่ดีกูให้เพิ่มด้วย”
“กูยืมเงินมึงตอนไหนวะ”
“ก็เงินที่พี่ต้องให้มึงไง นั่นน่ะเงินกู กูห่วงว่ามึงจะไม่มีตังค์กินข้าวจนผอมแห้งตายซะก่อน”
อ๋อเหรอ นี่มันห่วงกูขนาดนั้นเลยเรอะ ขุนกูให้อ้วนพร้อมเชือดเลยสินะ!
โอ๊ย ทำไมต้องเป็นกู เพราะกูไปทำรถที่มันรักประหนึ่งลูกชายสีถลอกใช่ไหมวะ ผมวิตกจริต
ทำไงดีๆ ผมคิดแล้วคิดอีก แต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจคุณชาย เพราะมันขยับขาขึ้นคุกเข่าปลดกระดุมกางเกงยีนผมแล้วแหละ ที่จริงมันกะไม่รอให้ตอบ ถึงปฏิเสธก็ทำอยู่ดีไม่ใช่เรอะแบบนี้!!
ผมยังมึนๆ เมาๆ ค้างอยู่นะตอนนี้ พอถูกปลุกเร้าก็ไปกันใหญ่ นิดนึงน่า ปล่อยๆให้ทำๆ ไปก่อน แต่ถ้าจะเลยเถิดแล้วค่อยหนีได้ไหมหว่า พอมีบางสิ่งมาคลึงเคล้นจุดอ่อนไหวแล้ว รู้สึกว่ามันพองตัวขึ้นเยอะแต่คับแน่นอยู่ภายในกางเกงยีน อึดอัดว่ะ! ดูท่าทางไอ้บ้าที่อยู่ดีๆ เกิดนึกอยากลองกับผู้ชายเป็นครั้งแรก ท่าทางจะสนุกเหลือเกินราวกับ เกิดมาเพื่อเป็นเกย์มากกว่าชอบผู้หญิง
ผมรู้สึกน้ำหนักตัวที่กดทับ มือที่สอดลงไปใต้เสื้อไล้ไปตามผิวเนื้อบางๆ ไปจนถึงยอดอก คลึงเบาๆ แล้วถอนมือออกมาถอดเสื้อผมออก ตามด้วยกางเกง ผมไม่อยากให้มันทำนะ แต่ก็ยกก้นให้มันถอดกางเกงออก ก็อึดอัด ร้อนด้วยไง ไมได้อยากทำจริงๆ จะว่าไปแล้วเคยแต่รุกคนอื่นเขา นอนนิ่งๆให้คนอื่นทำบ้างก็น่าสนใจดีเหมือนกัน อ่ะ ลองดูๆ
พอผมเปลือยเปล่าแล้ว แต่มันยังมีเสื้อผ้าเต็มตัว ตอนนี้กูยังปลอดภัยใช่เปล่าวะ ถามตัวเองแต่พอส่วนกลางถูกสัมผัสผมก็เลิกคิด กำลังรู้สึกดีเลย ตุลย์ก้มลงมาจูบเบาๆ แต่ผมสนองกลับด้วยปลายลิ้น ถึงขั้นนี้แล้วถึงไหนถึงกัน นอกจากประตูหลังบ้านแล้ว แล้วเรื่องอื่นยอมได้หมด ปากก็จูบกันอยู่ผมกอดคอมันมาไว้แลกน้ำลายกันอย่างสะใจ มือตุลย์นี่ไม่อยู่สุขจริงว่ะ จะลูบไปถึงไหนวะ พอรูดส่วนนั้นจนใกล้ๆ ละ ก็ไม่ให้เสร็จ หยุดๆ ยั้งๆ ทำเอาผมใจจะขาด ฮือๆ ขี้แกล้งว่ะ พอจูบเสร็จก็ลากจมูกไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกายจูบดูดแรงๆ ตั้งใจจะให้เกิดรอย เอออยากทำ ทำไป ตอนนี้กูเมามากเลยขี้เกียจห้าม พอริมฝีปากเลื่อนลงไปถึงกลางลำตัว ผมก็รออยู่ว่ามันจะเอายังไงวะ มันก็ใช้มือจัดการอยู่พักนึง เหมือนเดิมอีก ทำๆ หยุด ๆ จะทรมานกันไปถึงไหนวะเนี่ย แต่ท้ายที่สุดพอมันเริ่มรูดนานขึ้น นานขึ้น... ไม่ไหวว่ะ กูไปก่อนแล้วนะ.... ของเหลวสีขาวขึ้นเลอะหน้าขาของผม ไอ้ตุลย์ขมวดคิ้ว
“อะไรวะ เสร็จเร็วจริง” มันบ่นทำเสียงจิ๊จ๊ะ แต่หันไปคว้ากระดาษมาเช็ดทำความสะอาดให้อย่างเบามือ
“ไม่ให้กูเสร็จตอนนี้แล้วมึงจะให้เสร็จตอนไหน มึงทรมานกูมาตั้งนานแล้วนะ” ผมโวยวายทั้งที่ตอนนี้กำลังหอบเหนื่อย
“กูรอ เมื่อไรมึงจะขอซะที แบบว่า ตุลย์ขา ปล่อยเค้าไปเถอะ อะไรอย่างนั้นน่ะ” โห มันทำเสียงดัดจริตมากเลย”
“ชาติหน้าเถอะ ให้ตายกูก็ไม่ขอให้มึงทำหรอก ไอ้บ้า”
“แต่มึงภูมิใจได้เลย กูไม่เคยทำแบบนี้ให้ผู้ชายคนไหนเลยนะเนี่ย” มันบอก ผมควรดีใจหรือเปล่านะ
“เหรอ แต่กูทำบ่อยว่ะ”
“แบบไหนวะ ทำให้ดูหน่อย...” มึงเข้าใจไหมว่ากูเพิ่งเสร็จ กูเหนื่อย ขอกูพักแป๊บได้ไหมวะเนี่ย
“เร็วดิ ใจคอมึงจะไปสบายคนเดียวปล่อยดูอารมณ์ค้าง แล้วไปสไลด์หนอนคนเดียวก็เอา แต่เรื่องค่าซ่อมรถกับเงินที่ยืมกูคิดดอกเพิ่มห้าเท่า โทษฐานที่ทำร้ายจิตใจกู” เออ ตอนนี้มึงไม่ได้ทำร้ายจิตใจกูเลยให้ตาย
“เออๆ” ไอ้เชี่ย!! บังคับกูจริงๆ มึง
ผมตอบรับพร้อมกับทรงกายขึ้นนั่งแล้วก็ลงไปยืนอยู่ปลายเตียง
“มึงมานี่” ผมเรียก แล้วมันก็ทำตามมันมานั่งห้อยขาที่ปลายเตียงตรงหน้าผม ผมก็เอาบ้าง
กูชอบรุกอยู่นะ ถ้ากูอยาก..มึงกล้าจัดให้กูไหมเนี่ย เฮ้อ...
คิดไปอย่างนั้นเอง คงไม่ยอมหรอก ผมช่วยมันถอดเสื้อผ้าออก อะไรที่มันทำก็ทำด้วย ผมชอบจูบมากนะ จูบตั้งแต่หน้าผาก คิ้ว เปลือกตา มันหลับตามพริ้มอมยิ้มเล็กน้อยมีความสุขมากหรือไงยังไม่ทันทำอะไรเลย...จูบ แก้มจนถึงปาก แลกลิ้นกับมันขณะที่มือก็ไล้มือไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกายโดยเฉพาะยอดอก จูบทำร่องรอยไปหลายจุดอย่าให้น้อยหน้า ลำคอแล้วก็ไหล่ มึงทำกี่รอยกูขอทำมากกว่า กูไม่ยอมเสียเปรียบ ฮา...
ผมค่อยๆ ย่อตัวลงริมฝีปากก็ลากไปตามแผ่นอกกว้างที่มีแต่กล้ามเนื้อ กูอิจฉาอยากมีหุ่นแบบนี้... มือก็ไล้น้องชายมันที่พอมีอารมณ์แล้วพองตัวโตจนน่ากลัว น้องชายมัน แต่พี่ชายผม ฮือ.. ผมมีเรื่องที่อิจฉามันเพิ่มขึ้นอีกอย่างแล้วเหรอเนี่ย... พอปลายจมูกลากถึงหน้าท้องรู้สึกเลยว่ามันก็คงเหมือนผมคือหายใจเข้าลึก และรอลุ้นว่าผมจะทำยังไงกับของสงวนตรงหน้า
คิดเหรอว่าผมจะ...ปล่อยผ่านไปเฉยๆ ไม่ค่อยเห็นของใหญ่ๆ มานานละ ว่าแล้วก็... ใช้ปลายลิ้นออกมาเล็มส่วนปลายเบาๆ ไอติมแท่งนี้รสชาติฝาดเฝื่อนแต่ก็น่ากินไปอีกแบบ ชิมแล้วก็ต้องเลีย เลียแล้วก็ต้องดูด สนุกสุดๆ หึหึ!! บอกว่าให้กูรุกก็ไม่เชื่อกูเลย.. คราวนี้ถึงคราวผมทรมานมันบ้างดูดิ๊ว่ามันจะเรียกชื่อผมแล้วร้องขอบ้างไหม แต่ก็ไม่ซะที ไม่ขอวะ กูจะได้จัด... เฮ้อ... ได้ยินแต่เสียงคราง แสดงว่ามันก็คิดเหมือนผมแหละ ถ้าจะลองกดดูก็คงกดมันไม่ลงอยู่ดี อย่าเสี่ยงดีกว่า งั้นก็ต่อเลยแล้วกัน ว่าแล้วก็อมเข้าไปคาปาก เฮ้อ ใหญ่ไปไหนครับพี่น้อง..ได้ยินเสียงครางตามมาเสียวแล้วอ่ะดิ แล้วก็ออกแรงโม้คให้ช้าๆ จนเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนตอนหลังอีกฝ่ายออกแรงขยับเอวไปเองแล้ว มือใหญ่ลูบเส้นผมแล้วเหมือนจะกดศีรษะลงไปมากขึ้น
“กูไม่ไหวแล้วนะ...” เสียงของมันสั่นๆ ฟังแล้วเซ็กซี่จังเลย ไม่ไหวก็เรื่องของมึงแหละ กูมีหน้าที่ทำให้จบ คิดแค่นั้นแล้วก็ยังทำต่อ จนในที่สุด มันก็เสร็จคาปากผมไป อา.... เสร็จซะทีภารกิจฟิชโช่
-
เหมือนตุลย์จะหอบเหนื่อย มือมันพยายามควานหากระดาษ กว่าจะยื่นถึงผม ผมก็กลืนหยาดรักของมันไปหมดแล้ว เก็บรายละเอียดเรียบร้อย จนมันได้แต่อึ้ง
“รสชาติเป็นไงมั่งวะ”
“เลี่ยน เค็ม แหวะ” ผมทำเสียงอีเดียจสุดๆ
“แล้วกินทำไม”
“แฟนเซอร์วิสไง” ผมบอกมันยิ้มๆ แล้วก็เอาลิ้นออกมาเลียที่ขอบปาก เผื่อจะมีร่องรอยหลงเหลือ
“พอแล้วเนอะ นอนเถอะว่ะ” ผมชักชวน
“อะไรแค่เนี้ยเหรอ กูยังไม่อยากพอเลย”
“ต่างคนก็ต่างอยากรุกนี่นา ตกลงกันไม่ได้ก็อย่าทำเลย”
“แต่กูอยากต่อนี่นา” ตุลย์มันทำสีหน้าจริงจัง ซวยแล้วไง กูว่าสีหน้าแบบนี้อันตรายว่ะ
ผมลุกขึ้นขึ้นแล้วพลิกกายวิ่งหนีมัน แต่ตอนนี้เสื้อผ้าไม่เหลือติดกายสักตัวแล้วจะให้ไปไหนได้ ผมก็เลยวิ่งไปวิ่งมาอยู่ในห้องค่อยๆ ก้มหยิบเสื้อผ้าตัวเอง แล้วก็ วิ่งหนีไปที่ประตูห้อง แต่ยังไม่ทันจะเปิดประตูออกได้ร่างใหญ่กว่าผมก็ตามมาทันรั้งเอวผมไว้แน่นจนขยับไม่ได้ แน่จริงมึงเอาลีลามาสู้ดิวะ แม่งขี้โกงใช้กำลัง กูตัวบางกว่าอยู่แล้วนี่ ผมโหยหวนได้เพียงในใจ แต่สิ่งที่บอกมันไปมีแต่เสียงอ้อนวอน
“อย่าทำกูเลยตุลย์” ผมอ้อนวอนขณะที่ร่างหนาเบียดร่างมาชิดกับผมที่ติดแหง็กกับประตูไปไหนไม่รอด
“ไม่ได้ ก็มึงอยากยั่วยวนกูก่อน” มันตอบกลับมา
“กูยั่วมึงตอนไหน”
“ทุกตอน!” มันเอาที่ไหนมาพูด!! ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริงนะครับ
เพราะความที่ร่างเปลือยเปล่า ตุลย์มายืนซ้อนหลังอยู่ผมก็เลยรู้สึกบางอย่างที่พองตัวอยู่เบื้องหลัง เพิ่งจะแฟบไปแล้วจะพองอะไรเร็วนัก ผมอยากร้องไห้เมื่อนึกถึงขนาดของบางอย่างที่อยู่ข้างหลัง
แล้วตอนนี้มันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กดไหล่ผมกับประตูห้องนอนมัน แรงเยอะสุดๆ พอรู้ว่าคราวนี้มีแววเสียเอกราช ก็ไม่อยากจะยอมท่าเดียว ดิ้นรนแต่ก็ดิ้นไม่หลุด ส่วนมันก็เอาแต่จูบเส้นผม ใบหู แถมยังเอาลิ้นออกมาเลียที่ใบหูผมอีก อึ๋ย... จั๊กจี้ มือคลึงเคล้นที่ยอดอกจนแข็งเป็นไต แล้วผมก็พลอยมีอารมณ์ไปกับมันด้วยแล้วสิ มันจูบไหล่ผมลงไปจนกระดูกสันหลัง มือก็ไปสนใจปรนเปรอแก่นกายของผมเป็นที่เรียบร้อย หน้ากระตุ้นด้วยมือหลังกระตุ้นด้วยปาก นอกจากนี้ยังรู้สึกถึงก้อนเนื้อที่มาเสียดสีอยู่ที่แก้มก้นอีก เสียวใจแทบขาดรอบที่สอง ในที่สุดสิ่งแปลกปลอมก็แทรกลงไปตามร่องสวาททางด้านหลังของผมเข้าจนได้ หนึ่งนิ้ว เสียวแปล๊บๆ เจ็บ...จนต้องซื้ดปากอย่างอดไม่ได้ พยายามจะดิ้นอีกแต่ก็ยิ่งถูกกดหนักเข้าไปอีก ไอ้บ้านั่นก็พยายามเพิ่มจำนวนนิ้วต่อไปอีกจนผมอยากหยุดหายใจแล้วแหละตอนนี้ ได้แต่กลั้นเสียงครางแล้วก็พยายามอดทนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
“หยุดเถอะว่ะ กูเจ็บนะ”
“แต่กูอยาก” เออกูรู้แล้วแหละ ฮือๆ
จากนิ้วก็เปลี่ยนเป็นของจริงซึ่งเทียบกันไม่ได้เลยกับตอนแรก ก็แทบจะแทรกไม่เข้า ผมได้แต่กัดริมฝีปากล่างจนไม่รู้ว่าจบเกมนี้แล้วมันจะช้ำหรือเป็นแผลไปเลยไหม ถึงจะโอดครวญอย่างไรมันก็คงหยุดไม่ได้แล้วแหละตอนนี้ ผมเองที่รุกมาตลอดก็เข้าใจดี คนข้างหลังก็ยังมีความพยายามจนถึงขีดสุด ความเปียกชื้นด้านหน้านิดหน่อยก็ยังเองไปป้ายด้านหลัง รั้งใบหน้าผมไปจูบไล่ความเจ็บ แล้วก็กดสะโพกลงมาย้ำๆ จนในที่สุดมันก็ ผ่านไปได้.... แล้วผมก็เลยน้ำตาร่วง ตอนนี้จากกลั้นเสียงครางกลายเป็นกลั้นสะอื้นไปแล้วต้องเอาปากกัดหลังมือตัวเองแทน ตุลย์นิ่งไปแป๊บนึงก่อนจะค่อยๆ ขยับตัว และช่วยปรนเปรอให้ด้านหน้าต่อ
พอเริ่มปรับตัวได้ อะไรๆ ก็เริ่มดีขึ้น จากเจ็บก็เริ่มเสียวซ่าน จนแอ่นตัวตาม ตอบรับกับจังหวะการเคลื่อนกายของมันโดยอัตโนมัติ
“ฟิตโคตรอ่ะมึง” ยังมีหน้ามาบอก ของมึงใหญ่มั่งเหอะ ทำกูเจ็บจะตายห่า ฮึกๆ กัดหลังมือต่อ พยายามไม่ร้อง ไม่คราง แต่พอเจอแรงกระแทกแต่ละทีก็เผลอหลุดก่อนจะปิดปากตัวเองเก็บเสียงทุกที แต่อีกฝ่ายก็ยังเอาแต่ใจตัวเองต่อไม่เลิก มันจับมือผมออกจากปาก
“ร้องดิ กูอยากได้ยิน” ไม่เอา กูไม่อยากให้มึงรู้ว่ากูรู้สึกดีโว้ย กูถูกข่มเหงกูไม่ได้เต็มใจเลยมึงรู้ไหมเนี่ย บอกตัวเอง แต่ก็ยังทนให้มันทำต่อไปอีกโดยไม่ได้ขัดขืนอะไรแล้ว ตุลย์ป่ายนิ้วมือมาตามใบหน้าของผมแล้วแตะที่ริมฝีปาก ไล้ไปตามริมฝีปาก ผมก็เลยงับไว้อยากจะกัดให้สะใจแต่ไม่ได้ทำ เพียงแค่ขบเบาก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดบรรเทาความรู้สึกปวดมวนในท้องน้อยตอนนี้
แล้วหลายๆ อย่างก็ไปตามจังหวะของมัน จากยืนก็ลงไปกองกับพื้น สงสัยเสร็จไปคนละรอบพอมาต่ออีกทีเลยนาน ท้ายสุดผมก็นอนหงายลงกับพื้นห้อง ปล่อยให้ตุลย์เป็นฝ่ายนำไป ตอนนี้จะรุกหรือรับช่างมันแล้ว รู้แต่ว่า.... มันมีความสุขมากเลย ทั้งห้องได้ยินแต่เสียงครางของเราร่วมกัน ก่อนที่ผมจะเข้าเส้นชัยไปก่อนตามด้วยตุลย์ที่มันปล่อยใน ... ผมก็หมดแรงนอนแผ่ ส่วนมันก็ซบกายลงมาทับผม
หนักโว้ย!! แต่ไม่ได้ผลักออก
พักเหนื่อยครู่หนึ่งก่อนที่ตุลย์จะอุ้มผมไปนอนสบายๆ อยู่ที่เตียง พอตื่นมาก็ต่ออีกหลายยกจนผม แทบคลานกลับบ้าน
ประสบการณ์เกมรับ ครั้งแรกของผมโคตรน่าประทับใจ...
ทั้งเจอของใหญ่ ไม่ใช้สารหล่อลื่น ไม่สวมถุงยาง หลั่งใน มีอะไรเลวร้ายกว่านี้ไหม?
ท้ายสุด สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บใจที่สุด คือคำพูดของตุลย์คำสุดท้ายที่บอกกับผมตอนที่มันขับรถมาส่งผมที่หอคือ
“ถ้ามึงท้อง มึงต้องบอกกูนะ!” กูจะท้องให้มึงได้เหรอ ไอ้สาด
จะมีใครชั่วกว่านี้มีอีกไหม?
อะไรที่เป็นมัน ที่ผมเคยชอบ ตอนนี้ผมเกลียดทั้งหมด!!
เมื่อเวลาแห่งห้วงอารมณ์หมดลงสิ่งที่ตามมาคือสิ่งที่ผมบอกกับตัวเอง “รักสนุก ไม่ผูกพัน” ทุกอย่างจบลงแล้ว ผมบอกตัวเองอย่างนั้น ก็มันบอกเองว่า “ถ้ายอม” ก็จะล้างหนี้ติดค้างนั่นทั้งหมด ต่อจากนี้มันคงไม่มาตามกวนใจอีกแล้วมั้ง ผมบอกตัวเอง ความรู้สึกโหวงๆ ในใจที่เกิดขึ้นคืออะไรกันนะ แค่ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนนี่มันทำให้ผมฝังใจได้เชียวหรือ อยากจะหัวเราะตัวเองให้ฟันหัก แต่เสียงหัวเราะที่ออกมาในตอนนั้นทำไมฟังคล้ายเสียงสะอื้นเข้าไปทุกที
หลังจากนั้นผมก็ไข้ขึ้น เลยไม่ได้ไปเรียนหลายวัน และกว่าจะมาร้องเพลงก็ผ่านไปอาทิตย์กว่าแล้ว ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าทำใจเรื่องมันได้แล้ว ขณะที่ผมขึ้นเวทีไปร้องเพลงนั้น สายตาก็ไปกระทบกับกลุ่มคนที่นั่งอยู่โต๊ะหน้าสุด มันเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพวกไอ้ตุลย์ มันจะโผล่มาทำไมตอนนี้วะ
ถึงตอนนี้ผมตกใจแล้วก็ประหม่าซะจนเกือบไม่มีสมาธิร้องเพลงเอาแต่จ้องหน้าไอ้ตุลย์ที่ปากคุยกับเพื่อนแต่ตามันมองมาทางผมเกือบตลอดเวลา เราสองคนไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ อย่าไปกลัวมันสิวะ มันอาจจะแค่มากินเหล้าไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลยก็ได้ บอกตัวเองอย่างนั้น ทั้งๆ ที่อดใจเต้นไม่ได้ พอร้องเพลงจนหมดคิวผมก็รีบจ้ำอ้าวเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ
ล้างตาตัวเอง เมื่อกี้นี้กูตาฝาด เมื่อกี้นี้ไม่เห็นอะไร
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกเข้ามาและผมหันไปมอง ก็พบว่าโจทก์เดินเข้ามาพร้อมเพื่อนของมันคนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนมันเดินสวนไปที่โถฉี่ แต่ตุลย์ยืนขวางประตูห้องน้ำ ผมเดินสวนกำลังจะเดินหนีออกไป
“เดี๋ยวสิมึง อย่าเพิ่งไป” มันอาจจะเรียกผม แต่เรื่องอะไรผมจะอยู่ เร่งฝีเท้าจะออกไปให้ได้แต่มันกลับรั้งแขนผมไว้กระชากจนข้อมือเกือบหลุด
“กูเรียกไม่ได้ยินหรือไง” มันถามท่าทางจะอารมณ์ไม่ดี
“เรียกกูเหรอ กูจะไปรู้ได้ไง กูไม่ได้ชื่อมึงซะหน่อย” ผมกวนตีนมันกลับไป
มันยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง “เหรอ งั้น..ที่รักอย่าเพิ่งไป อยู่คุยกันแป๊บ” อะไรของมันวะ อยู่ดีก็ทำเสียงหวาน
“แค่นอนด้วยกันคืนเดียวไม่ได้แปลว่าจะเป็นคนรักกันหรอกนะ เรียกว่าคู่ขา หรือคู่นอนชั่วคราวน่าจะถูกกว่า”
“ถ้ามึงต้องการอย่างนั้นกูก็ไม่เกี่ยงหรอกนะ แต่บอกตามตรงว่ากูนึกติดใจมึงขึ้นมา อยากเป็นขาประจำ บอกกูทีว่ากูควรจะต้องทำยังไง” หึ! ติดใจเหรอ เจริญล่ะ
“สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือทำใจ เพราะในเมื่อหนี้ติดค้างของเราไม่เหลือ กูก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลับไปหามึงอีก ปล่อย”
“ก็เรื่องเก่าจบ เรามาสร้างเรื่องใหม่ก็ได้นี่” มันบอกพลางยื่นกระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้าให้ผม มันเป็นเช็คระบุจำนวนเงิน ห้าหลัก
“จะให้กูเหรอ ให้กูทำไม”
“ทดแทนที่กูทำให้มึงไปเรียนก็ไม่ได้ มาทำงานก็ไม่ได้ตั้งหลายวัน” เออ รู้ดีจริงมึง ที่กูต้องเป็นอย่างนั้นก็เพราะมึงใช้กำลังข่มเหงกูโดยที่กูไม่เต็มใจ เอาแต่ใจตัวเอง แล้วก็เรียกร้อง ตักตวง เห็นแก่ได้ โดยไม่นึกถึงสภาพสังขารกูบ้างเลยไม่ใช่เหรอไงวะ!
“ขอบใจ กูไม่เอา”
“เอาไปเถอะ กูรู้ว่ามึงต้องการใช้เงิน ถือว่าเป็นทิปที่บริการดี วันหลังเผื่อเรียกใช้กันใหม่” พูดเหมือนกูขายตัวเลยนะมึง!
“หุบปากหมาๆ มึงไว้เหอะ” ผมตวาด เลือดขึ้นหน้าแล้วเหวี่ยงกำปั้นหวังต่อยปากคนตรงหน้าให้ได้สักหมัด แต่อีกฝ่ายยกมือขึ้นมารับกำปั้นผมไปกำไว้หน้าตาเฉย ไม่สะดุ้งสะเทือนอะไร
“เฮ้ยมีเรื่องอะไรกันวะตุลย์” เพื่อนมันร้องถามขึ้นมาเห็นว่าเราสองคนเริ่มจะวางมวยกันแล้ว จะเข้ามาช่วย หมาหมู่หรือไง เอาดิ กูกลัวที่ไหน
“ไม่มีอะไรหรอกเดฟ แต่ผัวเมียทะเลาะกันนิดหน่อย”
อะไรนะ! เมื่อกี้มันว่าอะไรนะ ปกติแล้วใครจะมองหรือเข้าใจยังไงผมไม่สนหรอกนะเรื่องรสนิยมทางเพศของผมเนี่ย แต่ทำไมพอได้ยินคำๆ นี้จากปากมันแล้วผมหน้าร้อนผ่าววะ มันคงเป็นเพราะถ้ากับคนอื่น ยังไงผมก็ดูเป็นรุกเสมอ แต่กับคนตัวโตตรงหน้ามองยังไง ผมก็ต้องเป็นฝ่ายเป็นเมียมันมากกว่าไง พูดอะไรของมึง มึงรู้ไหมว่าทำกูอาย...
“เชี่ยนี่ ปากดี” ผมด่ามันเบาๆ มันจับมือผมที่กำมือให้ลดลงมาอยู่ข้างลำตัวแล้วกุมไว้
“เออ งั้นคุยกันดีๆ กูไม่รบกวนแล้ว” เข้าใจอะไรง่ายชิบหายไอ้นี่! เพื่อนมันว่าแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป แล้วปล่อยให้ผมอยู่กับไอ้ตุลย์ตามลำพัง มึงกลับมาเถอะกูไม่อยากอยู่กับมันสองต่อสอง เดี๋ยวมันเกิดอารมณ์เปลี่ยวขึ้นมากูจะทำไง ยังไม่ทันคิดได้นาน มือที่ถูกเกาะกุมก็ถูกกระชาก
“เดี๋ยวโว้ยจะพากูไปไหน” มันลากผมเข้าไปในห้องส้วมแคบๆ ของร้านอาหาร แล้วล็อกประตู
สถานการณ์ย่ำแย่ยิ่งกว่าเก่าอีก ผมถอยหลังจนติดกำแพงห้องน้ำ แต่อีกฝ่ายก็ยังขยับตามมาเอาขาเบียดกับท่อนขาผม กลัว... ว่ะ กูยังไม่หายเจ็บเลย มึงจะ “ทำ” อีกแล้วเหรอเนี่ย!!
“อย่านะโว้ยกูจะร้องให้…” ผมโวยวายแต่มันเอามือปิดปากผมไว้
“น่า.. กูจะเปลี่ยนเสียงร้องของมึงเป็นเสียงครางเอง” มันบอกด้วยสายตาเจ้าชู้
ผมกัดริมฝีปากแน่นเงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน และบอกตัวเองว่า...
ผมเกลียดทุกอย่างที่เป็นมัน!
ทั้งสายตาคมที่ทอดมองลงมาสะกดผมให้ขยับตัวแทบไม่ได้ ศีรษะได้รูปโน้มต่ำลง ลมหายใจที่เป่ารดทำให้หายใจแทบไม่ออก มือข้างหนึ่งยึดปลายคางไม่ให้หันหนีริมฝีปากหยักสวยที่เคลื่อนลงมาปิดก่อนจะแทรกเรียวลิ้นลงมาเพื่อแลกเปลี่ยนความหวานของกันและกัน เกลียดอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบร่างผมเข้าไปชิด ก่อนจะซุกซนเปะป่ายมือไปตามลำตัวใต้เสื้อยืดตัวบาง จนผมปั่นป่วนท้องน้อย เกลียดลีลารักที่มันกำลังจะปรนเปรอให้ต่อไปนี้ ที่มันทำให้ผมเผลอไผลไปกับความสุขอันนั้นจนลืมได้ทุกสิ่งทุกอย่าง…
เหนือสิ่งอื่นใด สิ่งที่ผมเกลียดมากกว่าตัวมัน
คือตัวผมเอง
ทำไมกูไม่ขัดขืนมันวะ!
...........
เรอื่งของพี่ตุลย์มีลงที่กระทู้นี้ สองตอนนะคะ
ซึ่งตอนนี้นิแยกเอาเรื่องนี้ไปเปิดกระทู้ใหม่แล้ว เพราะว่า กลัวว่าตอนพิเศษมันจะทำกระทู้นี้รกๆ
แต่นิไม่ได้ลบเนื้อหาออกค่ะ :กอด1:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25704.new
อย่าถามนะคะ ว่านายเอกของตุลย์ชื่ออะไร เวลาเล่า ใช้คำว่าผมทั้งตอน ฮาๆ เป็นความลับราชการค่ะ อิอิ
เนื้อเรื่องนี้เป็นของเทอมที่แล้วค่ะตอนนั้นตุลย์อยู่ปีสอง กันย์ยังอยู่ม.6 อยู่เลยค่ะ
ตอนนี้ตุลย์อยู่ปีสาม
และอย่าถามว่าคู่นี้เป็นไงต่อ เพราะไม่ตอบแน่ๆ (พล็อตเบาโหวง)
ขอเขียนกันย์-กิ๊งคู่เดียวให้รอดก่อนนะคะ คู่อื่นค่อยว่ากันเถอะค่ะ แค่ ตอนนี้ตอนเดียวก็เหนื่อยโฮกแล้ว
............
PoP~Pu อ่านะ รอก่อนค่ะใกล้แล้ว ขอไปเรียงพล็อตแป๊บ มัวไปหวิวๆกับตุลย์อยู่นาน อิอิ ขอบคุณมากค่ะ เรื่องรูปโดนใจมาก กึนซอกๆๆๆๆๆ
TeuyHom ไม่น่าถามเลย ก็ไม่พูดแต่สายตามองที่ใครล่ะ คริคริ
คนของเธอ เสิชเอาในกูเกิ้ลค่ะ หล่อๆ ทั้งนั้น
ReiiHarem ออนทอปอีกนานแหงๆ อิอิ
Asuke ชอบกิ๊งๆๆๆๆ
ZakeiHarha ใกล้แล้วค่ะ อิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
Rhythm รอต่อไปค่ะ
nidnoi นายเอกค่ะ ถ้าไม่มีพลิกกลับนะ เจ้าสาวที่กลัวฝน? นั่นสินะ
-
น่าสงสารนายเอกจังเลยอ่ะ
ต้องโดนตุลย์ขืนใจ เฮ้อออ หวังว่าต่อจากนี้ไปจะมีแต่ความหวานน่ะ
-
ขอบคุณเจ้าของวันเกิดที่อุตส่าห์มอบยาชูกำลังให้คนอ่านค่ะ :L2:
ว่าแต่ว่า ตุลย์คือใครอ่ะ อย่าโกรธกันน๊า เค้าย้อนกลับไปหาแล้วแต่ยังหาไม่หมด เลยยังไม่เจอ :m5:
-
ตุลย์คือพี่ของกันย์ใช่ไหมคะ
อยากเห็นกันย์กิ๊งหวานแล้วอ่ะ กันย์รุกหนักไปเลยอย่าไปกลัว
-
อ่าๆๆๆ
สนุกจัง
รีบมาต่อนะ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ :3123: :3123: รอกันย์กับกิ๊งให้มีบทอย่างงี้บ้าง :z1: :z1:
-
อยากอ่านเรื่องของตุลย์จังเลยอ่ะ :oni2:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่า :L2:
-
พี่ตุลย์ๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างเท่ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ไงก้อรอกิ๊งกับกันย์ค่า :กอด1:
-
โอ้ววๆๆๆๆๆๆ
คู่พิเศษทำเอาใจเต้น เถื่อนๆมันกระตุ้นต่อม SM ฮ๋าๆ
-
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านแล้วก็คันอยากรู้มากๆ 555
-
ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เอิ๊กๆๆๆๆๆ แต่คู่นี้จะมีมาอีกใหมอ่ะ
-
ชอบจัง ยาวๆ >_<!
อยากรู้จริงนะเนี่ย คู่ของตุลย์คือใคร แต่ินิเล่นดักคอกันซะงั้น 555
รออ่านกันย์กิ๊งต่อนะ ^_^
-
รอกันย์กิ๊ง เพราะนิบอกอย่าถามเรื่องพี่ตุลย์
เราก็จะไม่ถามแต่จะรออ่าน ฮ่าๆ แม้มันจะนานมากก็เถอะ
-
ชอบอ่ะ...รวดเร็วทันใจ ไม่คลานเป็นเต่าเหมือนกันย์ :m25:
-
ตุลย์นิสัยไม่ดีมากเลยอะ
แต่xxxดีอะ
อีแพรมันไปจากกันแล้วใช่ปะดีใจจังเลย
อีแพรนี่มาขัดกันกับกิ่งเวลาเค้ามีความสุขกัน
อีแพรมันทำให้กันลืมกิ่งไปตั้งหลายอาทิตแนะ
สงสารกิ่งจัง
แล้วตกลงจะเป็นยังไงเนี้ยลุ่นๆๆๆๆ
o13 o13 o13 :bye2: :bye2: :bye2:
-
พี่กันต์แน่เลยอ่า o22
-
จับปลา 2 มือ..
หรือเป็นเพราะว่าปลามันเข้ามาให้จับเยอะ มั้ง
-
สงสารนายเอก!!!!! รักเขาแต่ก็บอกไม่ได้ มันเจ็บยกกำลงนะนั่น
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ
-
:-[ กรี๊ด พี่ตุลย์ ปาวารณาตัวเป็นแฟนคลับพี่ตุลย์เลยเจ้าค่ะ
อ๊ายๆๆๆ เจอตอนนี้เข้าไป เกิดกิเลสอยากอ่านเรื่องของพี่ตุลย์อย่างแรง
ฉะนั้น .. ขอภาวนาให้น้องนิ (เรียกน้องละกันนะคะ พี่แก่กว่าชัวร์ T^T)
ไอเดียบรรเจิด องค์ลง แต่งเป็นตอนยาวเลยนะคะ โฮะๆๆ :laugh:
ว่าแล้ว..ก็มาลุ้นกับน้องกันย์กันกับหนูกิ๊งกันต่อ หุๆ
แต่.. ยังคาใจ ละัม้ายคุณน้องกันย์ยังไม่เคลียร์กับนังหนูแพรไม่ใช่เรอะ :serius2:
:L2: เป็นกำลังใจให้น้องนิจ้า
-
โอ้ นี่หรือพี่ตุลย์ที่เราเรียกร้องให้ออกมาซักที :haun4: :haun4:
เลวจริงๆ แล้วผม(เมียตุลย์) นี่ใครหว่า???
คำพูดติดลบว่ะ เมียเมิงมิใช่ไอ้ตัวนะค่ะ ทำร้ายจิตใจ :m31:
กันย์นี่ไม่ซึมซับมาจากพี่ตุลย์บ้างเลยเหรอ หยอกอยู่ได้ เมื่อไหร่จะจริงจังเนาะ :กอด1:
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่า ขอให้มีความสุขมากๆน๊า
สำหรับตุลย์ ชอบอ่ะ อยากให้เขียนเป็นเรื่องยาวจัง หรือถ้าจะเป็นเรื่องสั้นก็อยากให้ต่อจนจบล่ะนะ555 อันนี้แลดูค้างคา
ส่วนกันย์กะกิ๊ง แอบเคืองกันย์ ที่ไม่เคลียร์หญิงแพรให้เสร็จๆ เจือกมารุกกิ๊งก่อน ค้างคาอ่ะ ไม่ชอบบบบบ
ขออย่าให้เรื่องนี้มีมาม่าเลยน๊า อยากอ่านอะไรคลายเครียด555แต่ถ้ามีน้อยๆแต่พองามก็โออยู่^^
แอบเดาว่า ส่วนหนึ่งของมาม่าต้องมาจากอาการคิดไปเอง คิดมาก ขี้หึงของกันย์แหงมๆ
ฟังธง!
-
ดูถูกคนจนจังเลยนะนายตุลย์ :z6:
-
ไม่บอกชื่อนายเอกจริงๆ หรออ o18
พี่ตุลย์สุดยอด ! สอนน้องตัวบ้างก็ดีนะ :oo1:
-
ตุลย์ก็ด้วยเหรอ พี่น้องกันเชื้อรุกไม่ทิ้งแถวจริงๆ
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง
ขอให้มีความสุข และสุขยิ่งๆ ขึ้นไป :L1: :L1: :L1:
+1 คะแนนที่ 19 (เท่าอายุด้วยป่าว อิอิ)
-
คู่นี้น่าจะดราม่าๆ
-
สนุกมาก ๆ ค่ะ ให้อารมณ์ประมาณ คู่ กิงxเร , ไก๋xคิว เลย ชอบ ๆๆ แต่อันนั้นเล่าเรื่องผ่านนายเอกอย่างเดียว
-
รอออ่านต่อนะ :กอด1:
-
:L1:
-
อ๊ากกกกกกกก เผลอเข้ามาอ่านหน้าแรกหน้าเดียว รู้ตัวอีกทีนี่เราอ่านจนมาถึงหน้าสุดท้ายแล้วเหรอนี่ โอววว ของเค้าแรงจริงๆ จะติดตามตอนต่อไป เย้ๆ แต่ถูกใจคู่พี่ตุลย์จัง หึหึ
-
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดอีกครั้งค่ะ
มาแล้วตอนใหม่ หวังว่าคงถูกใจเพื่อนๆ ทุกคน
YELLOWSTAR สงสารด้วยคน แต่ถ้าไม่ข่มขืนมันก็ไม่ยอมง่ายๆ หรอกค่ะ จริงๆ
yeyong อ่าตกข่าว นะคะ เพราะว่าพี่ตุลย์ เป็นพี่ชายกันย์ค่ะ มีบทออกมาเตะก้นกันย์แค่สองป้าบแต่มีคนติดใจเป็นแฟนคลับ คริคริ
arebaba ถูกต้องนะคะ ค่อยๆ นะคะ กันย์มันคนละขั้วกับพี่ตุลย์ค่ะ ช้าๆ ได้กิ๊งคนงามค่ะ
TeuyHom มาแล้วค่ะ
donutnoi บทอย่างนี้ มาช้าค่ะ เพราะเป็นรักกุ๊กกิ๊ก กันย์กิ๊งขอใสๆ กันไปก่อนนะคะ
ChCh13 ก็เพราะอยากอ่านเลยจัดฉากเด็ดให้แบบสะใจ แบบว่า ต่อไปก็ ห้ามขอนะคะ ขอเป็นกันย์กิ๊งกันไปยาวๆ
kokoky เท่ห์เหรอคะ พี่ตุลย์ แกหล่อเลวค่ะ กันย์กิ๊งมาแล้วจ้า
chae เอสเอ็ม หึหึ
samsoon@doll เอาตามตรง ถึงจะมีความสำพันธ์กันแบบนี้ จนตอนนี้ เป็นปี ตุลย์กับ... ก็ไม่ก้าวหน้าเลยนะคะ คงเพราะเวลาได้มา ก็บังคับเอามา แล้วก็ไม่ยอมบอกอะไรจริงๆจังๆ ปากแข็งกันทั้งคู่ เหมือนจะรุดไปเร็วกว่าคู่น้องแต่กลับว่างเปล่า นิว่ากันย์กิ๊งที่เหมือนไม่ไปไหนเลยแต่สองคนเค้าเปิดใจรักกันไปไกลน่าจะโอเคกว่าเยอะเลย
Killua ออกกลางๆ หรือท้ายเรื่อง สปอยล์ให้ว่า
ผม... มาจีบกิ๊งน่ะค่ะ เพราะมันจะมาจีบ แต่นิไม่อยากให้คนอ่านรู้ว่าคนที่มาจีบเป็นนายเอกตุลย์ นิก็เลยไม่บอกชื่อ นายเอกของตุลย์น่ะค่ะ เพราะเดี๋ยวกันย์กิ๊งจะไม่สนุก อิอิ
ZakeiHarha คำตอบอ่านของข้างบนเลยค่า
NY_JK รอต่อไปค่ะ
SuSaya เร็วจริง แต่ยังอีกยาวไกลค่ะ
OoniceoO นายเอกเปลี่ยนชื่อแล้วเหรอเนี่ย จากกิ๊งเป็นกิ่ง เฉยเลย ฮาๆ แพรยังไม่มาค่ะ คิดถึงแพรเหรอคะ อิอิ
patty_b009 ค่ะพี่ชายกันย์เอง
Dee^daY งง พูดถึงกันย์เหรอ นั่นสิตอนนี้ กันย์จีบกิ๊งไปแล้วแต่ยังไม่เคลียร์แพรเลย
ordkrub อือ .. ไอ้นักร้องมันรักเขาแต่บอกไม่ได้ แต่ตุลย์ มัน “รักเขาแต่ไม่ได้บอกนะคะ” กร๊ากกกกกกกกก
katarena อย่าคลั่งพี่ตุลย์คร่า บอกว่ามันเลว ไม่เชื่อกันเล้ยยยย
ระวังกันย์น้อยใจนะคะ อิอิ
คนของเธอ เมียตุลย์เป็นนักร้องค่ะ อิอิ อย่าเกลียดตุลย์น้า มันเลวแบบนั้นแหละ แต่ส่วนใหญ่ที่พูดน่ะ ก็เป็นจิตวิทยา พูดดีๆ ก็ไม่เอาพูดเลวๆ ให้รับ แต่ก็ พูดอะไร ก็ผิดไปหมดค่ะ เพราะนิสัยไม่ค่อยพูดดีกับใครมาตลอด ให้สรรหาคำหวานอะไรแบบนี้มันพูดไม่เป็นน่ะค่ะ
punchnaja ขอบคุณค่ะ อยากเขียนเรื่องตุลย์ แต่รอกันย์กิ๊งถึงฝั่งก่อน เอามาเรียกน้ำย่อยเฉยๆ คริคริ
roseen เจ็บไหมเนี่ยตุลย์ โดนถีบไปแล้ว ฮาๆ
peppier ไม่บอก เดี๋ยวตอนออกในกันย์กิ๊งแล้วไม่ลุ้น ฮาๆๆ จะสอนดีไหมเนี่ย อย่าสอนเลย ขนาดดีแสนดี กิ๊งยังไม่ยอมซะที ถ้ากันย์ทำแบบตุลย์ จบเห่แน่ขอบอก
puppyluvขอบคุณค่ะ อายุ แก่กว่านั้นเยอะค่ะ อิอิ
TanyaPuech น่าจะดราม่าค่ะ อ่านใสๆ ของกันย์กิ๊งไปก่อนเนอะ
-none_ny กิงเร อ่านแล้ว แต่ ไก๋คิวยังไม่ได้อ่าน กลับมาบอกชื่อเรื่องหน่อยสิคะ จะได้ไปดูว่า ประมาณไหน
ZakeiHarhaมาแล้วๆๆๆ
Rhythm :pig2: :pig4: :L1:
Piaanie ขอบคุณค่า แล้วมาอีกนะคะ
.....................................
เพื่อนๆคะ เพื่อนๆในที่นี้ใครเป็นแฟนเลิฟซิกบ้างคะ ถ้ามีก็ เข้ามายกมือด้วยนะ พอดีว่านิเป็นแฟนคลับ มีหนังสืออยู่บ้าน แล้วนิก็เขียน แฟนฟิคให้เรื่องนี้หนึ่งตอน
สำหรับคนที่อ่านแล้วก็ ไม่เป็นไร แต่ถ้าใครยังไม่เคยอ่านนิยายของเจ๊เห็ด ก็ชวนไปอ่านกัน แล้วฝากอ่านแฟนฟิคที่นิแต่งให้เจ๊เขาด้วย
http://writer.dek-d.com/naaribus/story/viewlongc.php?id=568188&chapter=2
นิยายต้นฉบับพออ่านตอนพิเศษจบมีรูปอยู่ข้างล่างคลิกเข้าไปอ่านนิยายต้นฉบับเจ๊เห็ดได้เลยนะคะ
ระหว่างรอนิยายเผื่อ คนที่ไม่เคยอ่านก็ เข้าไปอ่านดูนะคะ
ตอนนี้กระทู้นั้นก็ จะลง “กู “รับ” ไม่ได้ (ถ้าไม่ได้รัก) เหมือนกัน แต่ช้ากว่า ที่เล้า ค่ะ เอาลิ้งไปนะ
-
รอๆๆๆจะลงคืนนี้ต่อเลยมั้ยคะ
-
ตอนที่ 7 ทำแต้ม
16:45 น. วันพฤหัส
เรียนเสร็จตอนห้าโมงเย็น แต่ต้องเข้าคณะตอนหกโมง แล้วช่วงเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ว่างผมจะไปไหนดีนะ ไปห้องสมุด ไปหาของกิน หรือนั่งทำแบบฝึกหัดวิชาแคลคูลัส ทบทวนเคมีที่เพิ่งเรียนมาใต้คณะ และอื่นๆ ที่คิดระหว่างที่ยืนรอลิฟท์เพื่อลงจากชั้นสี่ ที่จริงแล้ว ผมไม่ได้ขี้เกียจเดินหรือติดหรูอะไรหรอกนะครับแต่ถ้าเป็นเวลาที่ไม่เร่ง คนไม่เยอะก็มักจะใช้ลิฟท์มากกว่าใช้บันได เพราะมีเรื่องฝังใจเล็กน้อย แต่ปกติถ้าต้องเดินไม่เกินสามชั้นก็ยังใช้อยู่เพียงแต่เดินชิดราวบันไดและเดินช้าๆ เท่านั้นเอง
ระหว่างที่รอลิฟท์อยู่ ร่างหนาของกันย์ก็เดินมายืนเคียง มันเรียนวิชาเดียวกับผมแต่คนละห้องเรียนคงเพิ่งเลิกเรียนเหมือนกัน
“ไปไหนต่อวะกิ๊ง” ถามอย่างนี้แสดงว่ามันจะไปส่ง ช่วงนี้มันผีเข้าเพราะถ้าเจอกันตอนเรียนเสร็จ ไม่ว่าจะไปไหนต่อ กันย์จะอาสาไปส่งผมเสมอ ราวกับเป็นแฟนกัน
เฮ้อ... หัวใจของผมพองโตพร้อมกับแผ่วลงในเวลาไล่เลี่ย พยายามห้ามตัวเองไม่ให้หลงดีใจไปกับความใจดีที่มันมอบให้
พยายาม...อย่างยิ่งที่จะหยุดคิดเลยเถิดไปอีก
เพื่อนโว้ย.... เพื่อนกันไง!!
“นั่นสิ กูกำลังคิดอยู่เหมือนกัน เพราะหกโมงต้องเข้าคณะมาซ้อมลีดต่ออีก” ผมตอบมันกลับไป คล้ายกับร้องขอความคิดเห็นกลายๆ
“ไปเล่นบาสกับกูไหม กูกำลังจะไปซ้อมที่โรงยิม เดี๋ยวหกโมงพามาส่งคณะ” แล้วกันย์ก็ยิ้มชักชวนมา ก็รู้อยู่หรอกว่ามันลงแข่งบาสในงานกีฬามหาวิทยาลัย แต่ก็ยังไม่เคยไปดูสักที
“กูเล่นบาสห่วยแตกโคตรอ่ะมึง แต่กูขอไปดูเฉยๆ ได้ป่าว” ผมตอบกลับไป และมันยิ้มตอบกลับมา
“ได้ดิ” ท่าทางดีใจเหมือนเด็กได้ของเลย ผมยิ้มมีความสุขเมื่อเห็นรอยยิ้มของมัน เดินเข้าไปในลิฟท์เมื่อกันย์รุนหลังมา
พอถึงโรงยิม กันย์ก็ยกมือไหว้รุ่นพี่คนนึงที่กำลังคุยกันเรื่องแผนรุกรับอะไรต่างๆ นาๆ กับคนอีกสี่คน
“อ้าว มาพอดีเลยกันย์ แล้วพาใครมาด้วยล่ะเนี่ย”
“เพื่อนครับ ชื่อกิ๊ง” ผมกระพุ่มมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม พร้อมส่งรอยยิ้มหวานไปให้ พี่เขาก็ส่งยิ้มกลับมาอย่างเอ็นดู
“ชื่อน่ารักเหมือนหน้าเลยนะ” ซะงั้น ผมรีบหุบยิ้ม ห้ามส่งสายตาหวานให้ใครเดี๋ยวมันส่อความเป็นตัวตนผมอีกละยุ่ง แต่สงสัยจะไม่ทัน
“พี่ชื่อพุ เบอร์โทรพี่ 08-xxxx-xxxx” เห็นหน้าก็ให้เบอร์ซะแล้ว
“เพื่อนผมน่ะผู้ชายนะพี่ อย่าเข้าใจผิด” กันย์รีบห้ามทัพ
นั่นสิ กูมันผู้ชายนี่... เป็นเรื่องแปลกละมั้งที่ผู้ชายจะจีบผู้ชายกันเอง
“รู้แล้วว่าผู้ชาย แต่ก็เป็นผู้ชายที่น่ารักไม่ใช่เหรอ” พี่แกพูดตรงไปตรงมามากเลย แต่ไอ้กันย์ทำหน้าบึ้งจนพี่เขาหลุดขำ “เอ้า อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิกันย์ แฟนของน้องพี่ไม่กล้าหรอก แค่ล้อเล่น” พี่พุแซวกันย์กลับไป
“แฟนอะไรเล่า เพื่อนกัน” กันย์ปฏิเสธเขินๆ พี่พุหัวเราะ หึหึ
“ถ้าแค่เพื่อน พี่จีบได้ไหมล่ะ” พี่พุมองหน้ากันย์ในประโยคแรก แต่ประโยคท้ายหันมามองหน้าผมด้วยสายตาพราวเสน่ห์ ผมนิ่ง ไม่ได้ตื่นเต้นกับคำพูดของเขา เพียงแต่นึกน้อยใจคำว่าเพื่อนของกันย์มากกว่า
“ไม่ได้!! ถึงเป็นแค่เพื่อน... แต่ผมหวง” กันย์ตอบพี่พุกลับไปวาดแขนมารั้งไหล่ผมเข้าไปชิด เนียนได้โล่อีกไอ้นี่ ผมค่อยๆ เบี่ยงกายออกช้าๆ และมันก็เปลี่ยนไปจับมือผมให้เดินไปที่แสตนด์ใกล้ๆ ผมเดินตามมันไป มือของมันที่กุมมือของผมอยู่ทำให้หัวใจของผมอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด
“กูไม่น่าพามึงมาเลย ลืมว่าพี่พุเค้าชอบแบบนี้” กันย์บ่นหน้าหงิก ผมไม่ได้ถามว่าแบบนี้น่ะแบบไหน
เมื่อผมนั่งลงที่เก้าอี้แสตนด์ กันย์ล้วงเอากระเป๋าเงินสีดำกับโทรศัพท์ออกมา ถือวิสาสะวางลงบนตักผม
“ไม่ต้องเล่นนะ นั่งดูไป เดี๋ยวกูมา” มันว่าแล้ววิ่งกลับไปที่กลุ่มคนนั่นอีกคงกำลังคุยเรื่องแผนต่อ กีฬามหาวิทยาลัยมีไว้เพื่อให้รุ่นพี่รุ่นน้องทำกิจกรรมร่วมกัน แต่ผู้มีหน้าที่แข่งขันมักเป็นน้องปีหนึ่ง คนที่เหลือที่กันย์ไม่ได้ยกมือไหว้คงเป็นเพื่อนๆ กัน ส่วนพี่พุคงเป็นโค้ชซ้อมน้องอะไรประมาณนั้นน่ะครับ
มีคนมาเพิ่มอีกสองสามคนคงเพิ่งเรียนเสร็จ เขาก็แบ่งทีมแล้วซ้อมบาสกัน
ถึงจะไม่ได้ลงไปเล่นแต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่สนุกหรอกนะครับ เกาะขอบสนามลุ้นตัวโก่งเลยด้วยซ้ำ เพิ่งเคยเห็นร่างสูงๆ ของกันย์เล่นบาส วิ่งเร็ว ชู้ตสองคะแนน สามคะแนนแม่นมาก แต่ส่วนใหญ่มันไม่ค่อยได้ตัดลูกนัก คอยรับบอลจากคนจ่ายบอลก่อนจะทำแต้มเสียมากกว่า มองไปมองมา เท่ห์เหมือน...
โอ้... รุคาว่าของกิ๊ง!
สิบนาทีต่อมาในสนามยังแข่งต่อแต่พี่พุซึ่งไม่ได้ลงแข่งก็เดินมาหาผม
“เข้าไปเล่นด้วยกันไหม กิ๊งกับพี่เข้าไปเล่นเพิ่มคนจะได้ครบทีมละห้า”
“อย่าดีกว่าครับพี่พุ ผมเข้าไปนอกจากไม่ได้ช่วยอะไรยังจะทำให้ทีมตัวเองแพ้มากกว่า” ผมบอกเพราะเล่นกีฬาไม่ได้เรื่องสักอย่าง ทักษะก็ไม่มีตัวก็บาง เตี้ยก็เตี้ย คุยกันได้แค่นั้นไอ้กันย์ก็วิ่งตามมา ในสนามยังแข่งไม่เสร็จละมึงออกมาทำไมวะ!
“พี่จะเดินมาหาเพื่อนผมทำไม” กันย์มันถามเมื่อมาหยุดยืนอยู่ข้างพี่พุ
“พี่เป็นห่วงว่าน้องเค้าจะเหงา เลยเดินมาอยู่เป็นเพื่อน” ปากบอกกันย์แต่ทำไมสายตามองมาทางผมวะ
“งั้นพี่เลิกห่วงเพื่อนผมเลย เพราะผมก็เดินมาทำให้มันหายเหงาแล้วนี่ไง” กันย์ท่าทางจะอารมณ์บ่จอย
“ก็อยู่เป็นเพื่อนน้องเค้าเอง มึงน่ะเข้าไปเล่นต่อเลยนะไอ้กันย์”
“ทีมผมเทพแล้วพี่ ไม่มีผมเดี๋ยวก็ชนะ” ว่าไปนั่น แม่งไม่ไปท่าเดียว
ว่าแต่สองคนนี้จะกัดกันทำไมเนี่ย กับพี่พุผมเข้าใจนะ คงจะนึกสนุก แต่ไอ้กันย์นี่สิ หึ สงสัยมันก็คงห่วงกลัวว่าพี่พุเขาจะจริงจังมาจีบผมแล้วอกหักหรือเปล่า แต่ก็ดี ถือว่าไม่เสียแรงที่ผมก็กันท่าฐาเรื่องมันมาเยอะแล้วเหมือนกัน ถือว่าเหนื่อยสลับกัน ผมก็สบายใจที่ไม่ต้องหาคำพูดปฏิเสธแบบรักษาน้ำใจพี่เขาให้เหนื่อยเพราะไอ้กันย์มันตอบคำถามแทนผมหมดแล้ว ฮาๆ
“สงสัยจะเถียงกันนาน กิ๊งไปซื้อน้ำก่อนนะ เอาอะไรกันไหม” ผมตัดบทขี้เกียจอยู่ฟัง
“พี่เอาน้ำใจ” พี่พุหันมาหยอดให้ผมยิ้ม
“เอาอะไรก็ได้ เอาตังค์กันย์ซื้อนะกิ๊ง ซื้อให้พี่พุกับเพื่อนๆ ด้วย ขนมด้วยก็ได้” กันย์บอก ก็กระเป๋าตังค์มันก็อยู่กับผมอยู่แล้วนี่นา ผมพยักหน้าเดินออกจากโรงยิมไปซื้อขนม และน้ำมา
พอกลับมา กันย์ก็เข้าไปอยู่ในเกมอีกครั้ง ผมก็ยกถุงของกินเดินไปหาพี่พุ แล้วพี่แกก็ตะโกนบอกให้น้องๆ และเพื่อนๆ (รุ่นพี่ที่ตามมาเพิ่ม) หยุดเล่นมาเอาน้ำกับขนมที่ผมซื้อ(แต่เงินกันย์)ไปกินกัน ผมเดินไปนั่งที่สแตนด์พร้อมกับน้ำเปล่ากับเป๊บซี่ของตัวเองที่ตั้งใจใส่ถุงแยกมา กันย์เดินตามมานั่งข้างๆ
“เหนื่อยป่ะ” ผมถาม
“เหนื่อยแค่ไหน แค่เห็นหน้ากิ๊งก็หายเป็นปลิดทิ้ง” ผมหันไปอีกทางหนึ่งแล้วยิ้มสุดชีวิตก่อนจะปรับสีหน้าเรียบๆ กลับมาทางมันใหม่
“เน่าได้อีกมึง ขอบใจนะที่มึงตั้งใจสอนกลวิธีจีบหญิงให้กูอยู่ทุกวันเนี่ย แต่มุขแต่ละมุขที่สอนมา กูไม่รู้ว่ากูจะกล้าใช้หรือเปล่า เลี่ยนเกิน”
“ใครบอกว่ากูจะสอนวิธีจีบหญิงให้มึงวะ” ยังมีหน้ามาทำหน้าประหลาดใจอีก
“ก็มึงไง บอกว่าวันหลังจะสอนวิธีจีบผู้หญิง ตอนที่กูบอกว่าชอบตาลกับกิ่ง ผู้หญิงที่ไปทำรายงานกับกูไง”
“อ๋อ” เพิ่งนึกขึ้นได้เหรอไงวะ ทำหน้าเหมือนควายงงอยู่ตั้งนาน “แล้วไง มึงไม่ชอบให้กูพูดแบบนี้บ่อยๆ เหรอ”
“ไม่ได้ไม่ชอบ แต่สอนมาก็คงไม่ได้เอาไปใช้หรอก กูยังไม่เจอคนที่ใช่ว่ะ”
“ไม่เป็นไร เก็บๆไว้เผื่อวันไหนเจอคนๆ นั้นจะได้มีมุขไว้ตบ”
“กูกลัวฟังมึงพูดแบบนี้มากๆ กูเคลิ้มกับมึงก่อนอ่ะดิ” ผมบอกมันยิ้มๆ หลังจากที่ผมแกล้งมันโดยทำท่าเหมือนจะชอบผู้ชายไปสองครั้งแล้วมันเลิกทักทายผม และหายไปจากชีวิตผมตั้งสามสัปดาห์มันทำให้เวลาจะพูดอะไรผมจะคิดหน้าคิดหลังก่อนเสมอ แต่ตอนนี้เริ่มหงุดหงิดเต็มทนที่อีกฝ่ายหยอกมาจนผมละลายแล้วละลายอีกแต่ตัวเองได้แต่นิ่งท่าเดียว อยากจะแกล้งกลับตามนิสัยขี้แกล้งอีกก็ไม่ได้
“แล้วตอนนี้เคลิ้มหรือยัง” กันย์ถามมา ขยับก้นมานั่งชิดเอนศีรษะเข้ามาหา ใบหน้ายื่นมาใกล้ผมเรื่อยๆ “ถ้ายัง กูจะพูดอีก แต่ถ้าเคลิ้มแล้ว...” เดี๋ยวนี้กันย์มันเป็นแบบนี้ประจำ พูดอะไรไม่ค่อยจบประโยค
“ถ้าเคลิ้มแล้วมึงจะทำไม”
“ก็จะทำให้เคลิ้มกว่าเดิม” พร้อมยื่นหน้าเข้ามาเหมือนจะจูบ ผมเอาฝ่ามือเล็กๆ ยันหน้ามันออก
“ทะลึ่งและมึง เอาหน้าออกไปเลยเดี๋ยวกูถีบหน้าหงาย” ผมโวยวายขยับตัวออกห่างมันทั้งที่ตอนนี้หน้าตัวเองก็แดงเรื่อ
ไอ้กันย์ตัวแสบ! หยอกกูอยู่นั่นหละ อย่าให้กิ๊งบ้าเลือดตะบะแตกขึ้นมาเมื่อไรจะจับมึงปล้ำทำเมียให้รู้แล้วรู้รอด !
โอ๊ย!! ความคิดกู ไม่นะ ไม่ๆ กิ๊งไม่ได้ทะลึ่งแบบนั้น
เพื่อนกัน
เพื่อนกัน
กิ๊ง...เป็นได้แค่เพื่อนกันย์...เท่านั้น!
เฮ้อ... คิดแล้วเครียดจริงกู ผมเอื้อมมือไปหยิบน้ำเปล่าของตัวเองมาเปิดขวด ใส่หลอดลงไป กินน้ำหน่อยคอแห้ง สงสัยอยู่กับไอ้กันย์มาก จนน้ำลายหยดแหมะๆ เยอะไปหน่อย ว่าไปนั่น ดูดน้ำอยู่แป๊บ
“หิวน้ำว่ะกิ๊ง เอาน้ำมากินหน่อย” มันบอกแล้วเอื้อมมือมาดึงขวดน้ำ
“เฮ้ย มึงเอาเป๊บซี่ไปกินอย่าแย่งน้ำกู กูกินน้ำเยอะ เดี๋ยวกูไม่อิ่ม” ผมบอก เงินมันทั้งนั้นแต่ผมออกแรงไปซื้อก็ต้องน้ำผม คอแห้งเพราะต่อล้อต่อเถียงกับมันเยอะไปหน่อย ผมเอื้อมมือไปหยิบเป๊บซี่กระป๋องมาให้มัน มันก็รับไปเปิดแต่ก็ไม่ยอมกิน
“เอาเป๊บซี่กูไปกินเถอะกิ๊ง กูอยากกินน้ำเปล่ามากกว่า” มันทำเสียงอ้อนๆ ผมไม่ชอบกินน้ำอัดลมนะ แต่พอเห็นหน้าตาของมันแล้วใจอ่อน ยอมให้เพราะเป็นมึงเลยนะเนี่ย ผมก็ดึงหลอดออกจากขวดน้ำแล้วยื่นขวดน้ำเปล่าให้มันไป
“มึงเอาหลอดไปทำไม” ยังจะเรื่องมากเอาหลอดอีกนะไอ้กันย์
“มึงใช้หลอดด้วยเหรอ กูเห็นผู้ชายทั่วไปเค้าชอบเอาขวดกระดกกันมากกว่า”
“แล้วมึงไม่ใช่ผู้ชายทั่วไปเหรอ ชอบใช้หลอดน่ะ” มันยอกย้อนผม หึ!
“อือ...กูไม่ปกติ เพราะผู้ชายทั่วไปชอบดูดนม แต่กูชอบ...ดูด..อย่างอื่นมากกว่า” ว่าแล้วก็ก้มดูดน้ำในขวดต่อ ยิ้มและกระพริบตาข้างเดียวเหมือนจะเซ็กซี่ไปให้มัน ลองไปจิ้นเองนะว่าไอ้อย่างอื่นเนี่ยมันอะไร กร๊ากกกกกกกก ไอ้กันย์นิ่งอึ้งเหมือนทำท่าจะหยุดหายใจ ผมว่ามันจิ้นไปไกลแล้วแน่นอน สะใจได้ครู่เดียวก็เริ่มนึกอะไรขึ้นได้!!
ตายห่า!!.อีกิ๊ง.. เอ๊ยไอ้กิ๊ง มึงกล้ามาก มึงเล่นมุขแบบนั้นกับมันได้ไง คราวก่อนมันไม่คุยกับมึงไปสามอาทิตย์ คราวนี้มันไม่หายไปสามเดือนเลยเหรอ ไอ้โง่!! ด่าตัวเอง แล้วหันหน้าไปอีกทางทำหน้าสลด ไม่นะ กูจะบอกยังไงดีว่ากูล้อมันเล่นเฉยๆ วิตกจริต แป๊บนึงไอ้กันย์ที่เงียบ...ฉี่ไปเลยก็เริ่มพูด
“มึงพูดซะกูอยากเลิกดูดนมมาดูดอย่างอื่นตามเลยว่ะ หึหึ” มันบอกแบบจริงจังพร้อมทั้งหัวเราะเจ้าเล่ห์ ท่าทางเหมือนจะไม่คิดอะไร คงไม่กลัวจนหายไปอีกนะมึง เฮ้อ... โล่งอก
“เอาหลอดมาด้วย ถ้าไม่มีหลอดกูก็ไม่กิน” ยังไม่จบเรื่องน้ำครับ เรื่องมากชะมัดเลย เพื่อนใครวะ
“ไม่กินก็ไม่ต้องกินสิโว้ย” กูเริ่มจะขึ้นแล้วนะ ถึงจะรำคาญแต่ก็หันไปคุ้ยถุงที่มีขนมทับหลอดไว้ หยิบหลอดใหม่จากถุงออกมาจะส่งให้มัน แต่พอเงยหน้าแล้ว มันก็เอาหลอดผมไปแล้ว อ้าว...
“มึงเอาหลอดใหม่ไปแล้วกัน มัวแต่รอมึงกูคอแห้งตายพอดี” มันบอก อย่านะเว้ยมึงจะจูบทางอ้อมกะกูนะนั่น ผมชอบคิดอะไรเหมือนผู้หญิงอยู่เรื่อย
“เอาหลอดกูมาเถอะว่ะ” ผมบอกกระอ้อมกระแอ้ม
“กะอีแค่หลอดก็หวง” มันบ่นแต่ก็ไม่ทำตาม ผมมองริมฝีปากหยักสวยของมันตอนดูดน้ำ เหมือนจูบทางอ้อมเลย มันดูดน้ำไปนิดเดียวจริงๆ ก่อนจะยื่นทั้งขวดน้ำเปล่าและหลอดของผมที่มันดูดไปแล้วคืนให้ แย่งเป๊บซี่ที่ผมยังไม่ได้กินสักอึกไปถือ
“อ่ะ คืนให้ เป๊บซี่อร่อยกว่าน้ำเปล่า แต่ไม่รู้ทำไมกินน้ำเปล่าแล้วชื่นใจชะมัด” มันเน้นคำว่าชื่นใจด้วยสายตาพราวๆ จนผมอยากจะเอาหัวโขกสแตนด์ตาย ผมหันหน้าไปอีกทางหนึ่งกลั้นยิ้มจนตาปิด ดูดน้ำเปล่าแล้ว... ชื่นใจจริงๆ ด้วยว่ะ พอผมดูดน้ำไปแป๊บมันก็บอกว่า
“อะไร.. อยากจูบทางอ้อมกับกูก็ไม่บอก บอกกันดีๆ ก็ได้ จูบจริงไม่ใช้แสตนด์อินกูก็โอ”
เฮ้ย ล่อลวงกูให้ใจแตกนะมึง ถ้ากูตอบโอเคแล้วมึงจะหันหน้ามาแลกลิ้นกะกูจริงเปล่าล่ะ ไอ้บ้า...
.................................................
ตอนใหม่มาแล้ว ช่วงนี้กลัวๆกับเน็ตที่บ้าน แต่งแล้วต้องรีบลงกลัวเน่าไม่ได้นัดหมาย
ค่อยเป็นค่อยไปนะคะ หยอดกันต่อไปนะ พอเขียนแล้วมีความสุขจนอยากให้หยอดกันไปตลอดเรื่องไม่ต้องคบกันไปเลย ฮา
-
^
^
จิ้มเร็ว จิ้มแรง!!
*********edit*********
แหมๆๆๆ รุคาว่าคุง วู้ววว~~ อยากดูด.....เค้าขนาดนั้นเลยหรอ(หลอดจ้ะ หมายถึงหลอด)
ไม่เอาหลอดไปใส่กรอบตั้งไว้หัวนอนเลยล่ะแก โฮะๆๆ อ่านไปยิ้มไปมีความสุขที่ซู๊ดดด :m3:
ชอบเวลากิ๊งหันไปยิ้มอ่ะ ถึงกันย์ไม่เห็นแต่ถ้าคนอื่นมองอยู่(โดยเฉพาะพี่พุ)เค้าเห็นคงขำน่าดู หุๆๆ
ส่วนเรื่องบันไดก็อยากรู้ คิดอยู่แล้วเชียวว่ากิ๊งมีความหลังไรรึป่าวตั้งแต่กันย์บอกว่ากิ๊งลงบันไดช้ามาก
ปล. อ่านน้องปุณณ์น้องโน่เหมือนกันค่า แต่ไม่เคยอ่านแฟนฟิคเลย จะลองอ่านของพี่นิดูนะคะ(คงเป็นพี่แหละเนอะ)
ตอนนี้ก็รอเป้อxวินอย่างใจจดใจจ่อ สนใจคู่นี้มากมาย^^
-
ค่อยเป็นค่อยไปนะคะ หยอดกันต่อไปนะ พอเขียนแล้วมีความสุขจนอยากให้หยอดกันไปตลอดเรือ่งไม่ต้องคบกันไปเลย ฮา
เอ่อ o22 อย่าหยอดกันนานนักเลยจ๊ะ คนอ่านเค้าลุ้นกันตัวโก่งแล้ว
-
หยอดกันต่อไป คนอ่านเริ่มเคลิ้มละ
-
จอง
:oo1:
:-[
:กอด1:
:L2:
:L1:
:z2:
-
อ่านคู่นี้แล้วเคลิ้มจริงๆ ไม่ใช่แค่กิ๊งที่จะเคลิ้ม เกดก็ด้วย :กอด1:
แต่ให้มันคบกันเหอะ ให้มันคบกันไปหยอดกันไป ทู๊กวัน ดีมาก เอาแพรไปเก็บก่อนนะ อย่าเพิ่งเอาชีออกมา กำลังได้อารมณ์ดีๆเลยล่ะ พอเจ๊แพรแกมาปุ๊บสงสัยว่าได้แดกมาม่ากันทู้แหงๆ เพราะอย่าเพิ่งออกมาเลยแพร o18
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หยอดกันจนคนอ่านลุ้นจนเกร็ง
-
ลุ้นอย่างแรง นี่ขนาดยังไม่เป็นแฟนกันยังขนาดนี้
ถ้าเป็นแฟนกันมดขึ้นจอแน่ 555
-
กันต์นายยิงแต่ละมุขนี่เสี่ยวแบบน่ารักมากกก
แต่พอกิ๊งเล่นมุขกลับมาแต่ละทีนี่เลือดจะพุ่งกันให้ได้ :really2: :really2:
-
กันย์นี่น้า รับผลกรรมของตัวเองอีกนานเลย กิ๊งเลยไม่ยอมรุกยอมถอยสักที หยอดไปหยอดมา ตบทำแต้มสักทีเหอะ
-
เป็นแฟนคลับ love sick เหมือนกันค่ะ
หยิบหนังสือมาอ่านได้ไม่เบื่อ
เข้าไปอ่าน fanfic ของคนเขียนแล้วนะคะ อิจฉา ปุณณ์มันโรแมนติกมากๆเลย
สำหรับมุขหยอดกันวันละนิดจิตแจ่มใส อ่านแล้วอมยิ้มไปตามๆกัน
-
เหอๆ คบกันก็หยอดกันได้น้อง หยอดซะเจ๊เคลิ้มเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง นิดูแลสุขภาพด้วยนะ ^^
-
ไปเปิดอาณาจักรขนมครกเถอะจ้าาาาาาา
หยอดทุกเม็ดเลย 5555555555
อ่านไปแล้วก็เขินไป เขินจริงๆ หน้าร้อนวูบวาบ เลยค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
ก่อนอื่นคงต้องอวยพรวันเกิดย้อนหลัง ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ
แล้วก็เนื้อเรื่องน่าติดตามครับ รอตอนต่อไปนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แอบอ่านรวดเดียวจบ
กริ๊ดใส่หมอนกับมุกค่อดเสี่ยวของกันย์ แต่ก็ชอบ กร๊ากกกกกกกกกกกกก
พ่อคุณเสี่ยวได้ใจมากๆ
รัก...ต้องหมั่นเกี้ยว จริงๆ ตาคนนี้
อวยพรให้ความพยายามหยอดประสบผลสำเร็จ แต่จะให้ดีเปิดตัวให้ชัดเจนไปเล๊ย
น้องกิ๊งน่ารัก แบบว่าลุ้นให้หลุดบ่อยๆ เผื่อระยะทางทางความคิดจะใกล้กันเร็วขึ้น
บวกหนึ่งให้น้องกิ๊งและมุกเสี่ยวของกันย์ค่ะ
-
หยอดเข้าไป :z1:
-
หวานแบบนี้
เป็นชั้นนะ
ใจอ่อนไปแล้ว
กันต์ไม่รุกมาน้องกิ้งจัดหนักไปเล้ย
ปล ถ้ากันต์จะรุก ต้องจัดเต็มนะลูก
จับกดโลด
ปลล ขอย้อยกลับไปคู่พี่่ตุลย์
ปลื้มคู่นี้มากมาย
ขอให้พิซซ่าดลบันดาลใจให้มีภาคต่อค่ะ
ฮา ~~ * ทำไมต้องพิซซ่าว่ะ ??
-
รุคาว่ามาหยอดมุกเสี่ยวงี้ กิ๊งชอบบบบ
เอาอีกๆๆๆ :z1:
-
:L1:
-
มีแต่คนเกร็งจนเมื่อยขา..
เอ๊ะ..ทำไรหว่า
-
เอาเป็นว่าไปตกลงกันดีกว่ามั้ยว่าเอาไง
คนอ่านลุ้นจนเกร็งหมดแล้วจ้า
หยอดอยู่ได้ ซะทีสิจ๊ะ :laugh:
เห็นป่ะๆ เดี๋ยวกิ๊งก็ถูกคนอื่นคาบไปรับประทานหรอกกันต์
รู้อย่างนี้แล้วก็พูดๆออกไปเถ้ออออ
แนะนำให้ไปปรึกษาคุณพี่ชายค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ขอบคุณที่มาต่อไวนะคะ :pig4:
-
อืม...ถ้ากิ๊งเกิดจะรุกมั่ง...กันย์มันจะถอยอีกมั้ยอ่ะ o18
แต่ให้กันย์ไปจัดการกับผู้หญิงของตัวเองก่อนจะมาหยอกกิ๊งก็จะดีมาก ๆ เลยนะ :กอด1:
-
ชอบๆ หยอกกันไปหยอกกันมา .. . o13 o13
-
อะไรกันหว่า กิ๊งรุกอยู่แป๊บๆ เจอกันย์รุกคืนบ้าง ชักไปไม่เป็นเลยแฮะ
-
ชอบอ่ะ รออ่านนะค่ะ
:L2:
-
หยอดเข้าไป..........>< อ่านแล้วใจจะละลาย 5555+
-
ค่อยเป็นค่อยไป แต่ไม่ทันใจวัยรุ่น(แรกที่สุด)อย่างดิฉันเลย อิ อิ
-
พึ่งเข้ามาอ่าน ขยันหยอดจังนะ
-
อ๊ายยย หยอกกันไปหยอกกันมาาาาา อิอิ :-[
-
ฮ่าๆๆๆ
น่าีรักอะ
รีบมาต่อนะ
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบจิ้นฉากNC อิอิ
มาไวไวเน้อ
-
5555555555+
อ่านแล้วยิ้มตามอ่ะ กันย์ก็เสี่ยว ก็เน่าซะจริง
ส่วนกิ๊ง ถ้าลองได้พูดสิ่งที่อยู่ในความคิดไป รับรอง... หึๆ
รออ่านตอนต่อไปนะ ^_______^
-
โอยยจะบ้าตายกับมุกกันย์
นับว่าพัฒนามากยิงตรงจุดเข้าไปทุกที 555+
อ่านแล้วกลั้นยิ้มแทบตายค่ะ
กลัวคนที่บ้านหาว่าบ้า ฮ่าๆ
ไม่ไหวละ น่ารักเกินบรรยายคู่นี้ :impress2:
-
รุกให้หนักเลยกันย์เชียร์อยู่ๆ
55555555555.
กิ๊งเขินน่ารักวะ
-
มารอตอนต่อไปหยอดกันเบาๆ ฮ่าๆๆ
-
^^
-
ลุ้นมากมาย น่ารักเวอร์ๆ เลย ไว้มาต่อนะครับ จะรอ
-
ถ้าเกิดไอ่กันต์ไม่บอกว่าจูบมี :z6: แน่ ! :z1:
-
เข้ามาขุด ด้วยการตอบเม้นค่ะ ตอนใหม่มาคืนนี้ดึกๆ นะคะ หยอดน้อยลงเพราะ แพรจะออกมาละ ขอเวลาไปคุยกับแพรเรื่องค่าตัวก่อนว่า ดารารับเชิญจะอยู่กับเรานานหรือเปล่า (ว่าไปนั่น)
ใกล้เข้าไปทุกทีแล้วค่ะ กับการเลิกหยอดมาจริงจัง ไม่รู้ว่าเพื่อนๆ จะนึกเสียใจหรือเปล่าที่เชียร์ให้เลิกหยอดจริงๆ ว่าจะจัดมาม่าให้สักซองสองซองแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ ยังไม่ต้องตื่นเต้น ......................................................................
ChCh13 อ่ะแหม ไม่อยากได้หลอดอ่ะ กันย์อยากได้กิ๊งไปใส่กรอบไว้ที่บ้านมากกว่าค่ะ กิ๊งน่ารัก แต่ชอบปิดบังความรู้สึก อย่าให้ใครมาเห็นตอนยิ้มเลยค่ะ กิ๊งมันขี้อาย ความหลังเรื่องบันไดนี่ นิคิดหนักมากเลย เพราะตอนคิดพล็อตกับตอนแต่งไปแล้วทำให้พล็อตที่เคยคิดจะปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนนิยังไม่รู้เลยว่ากว่าจะได้เขียนเล่าเรื่องบันได มันจะเปลี่ยนไปอีกกี่รอบ โอเคค่ะ เพื่อความกระจ่าง เมื่อ 21 มี.ค. ที่ผ่านมา นิเพิ่ง26 ไปหมาดๆค่ะ
น่าจะไม่เด็กแล้วแหละ จะเรียก พี่ เรียกน้องก็ตามสบายนะคะ แต่น่าจะแก่กว่าหลายๆคน อิอิ
Piaanie นิไม่อยากบอกเลยว่า เห็นกิ๊งชอบกันย์อย่างนั้นอย่างนี้แต่ความชอบของกิ๊งคือไม่อยากได้มาครองเลยค่ะ แค่ว่าหงุดหงิดที่ถูกหยอกฝ่ายเดียวมากกว่า ถ้ากันย์เอาจริง มันจะไม่น่ารักสดใสน่ะค่ะ ถ้ากันย์รุกจริงจังกิ๊งจะถอยจนนิไม่อยากแต่งถึงตอนนั้นเลย สงสารกันย์ค่ะ
iforgive เคลิ้มแล้วเหรอ?? จะได้ทำให้เคลิ้มอีก ...
patty_b009 อ่า หลายอารมณ์จังงิ
คนของเธอ ถึงกันย์จะจริงจังก็ยังไม่คบกันค่ะ กิ๊งยังเล่นตัวไปอีกนาน ฮ่าๆ ความคิดกับสิ่งที่ทำมักจะสวนทางกันค่ะ ทีแรกกะให้แพรอยู่ยาว แต่ตอนนี้ แพรถูกนิสกัดดาวรุ่แล้ว ออกไม่เยอะ เพราะคาดว่า แค่สองคนก็ ลุ้นจนเหนื่อยแล้ว ฮาๆ
samsoon@doll เกร็งทำไมกันคะ น่ารักๆ กันไปเรื่อยๆ อย่าไปรีบค่ะ อิอิ
arebaba เอ ไม่แน่ใจ เพราะมุขเสี่ยวนิเอามาใส่ตอนจีบหมด พอคบกันจริง กันย์มันคงไม่หยอดแบบนี้แล้วแหละมั้ง เพราะเท่าที่คิด กับผู้หญิง กันย์ก็ไม่หยอดมุขเสี่ยวนะ
YELLOWSTAR นั่นสิ ที่จริงกิ๊งมันแรงค่ะ ดูจากความคิดมันก็รู้ คิดอะไรไปไหนแค่มันไม่ได้พูดเฉยๆ ถึงได้บอกว่าความคิดกับคำพูดกิ๊งมันจะสวนทางกันมากๆ
นอกเสียจากบางทีที่เผลอ คิดแล้วเผลอพูดก็ตรงไปตรงมาจนอึ้งเหมือนกันค่ะ
jiki ง่า กำลังทำแต้มอยู่ค่ะ แต่ยังไม่จบเกม อิอิลุ้นกันต่อไป
yeyong ชอบๆ ปุณณ์ โน่ แต่ตอนพิเศษที่มาใหม่ยังไมได้อ่านเลย หยอดกันไปก่อนค่ะ ตอนหลังไม่หยอดแล้ว มาม่าอย่างเดียว
Killuaขอบคุณค่ะ ฝนตกจนจะป่วย แต่ก็ยังหยอดได้อยู่ค่ะ
WhatLoveIs ก็ว่าจะไปค่ะ เพราะตัวจริงตัวเตี้ย ว่าจะไปแคะขนมครกอยู่ ฮา
m_pop91ขอบคุณมากค่ะ กำลังเร่งให้ค่ะ
fuku มุขเสี่ยว แต่น่ารักสินะ กิ๊ง ก็หลุดบ้างเป็นพักๆน่ะค่ะ เดี๋ยวตอนหน้านิจะให้กิ๊งหลุดแบบไม่มีชิ้นดีเลย กิ๊งแบบนี้ ไม่รู้คนอ่านจะรับได้ไหม แต่ไม่รู้ทำไม นิโคตรชอบ...
Bejae อิอิ หยอดๆ
princewill กันย์ไม่เหมือนคุณพี่หรอกค่ะ ไม่ชอบความรุนแรง กิ๊งก็ไม่ใช่ “ไอ้นักร้อง” ซะด้วยสิ ต่างคนต่างไม่รุกค่ะ แต่ค่อยๆ วางหมาก...
puppyluv กิ๊งชอบ แต่คนอ่านจะเอาอีก คริคริ
roseen :pig2: :pig4: :mc4:
Dee^daY นั่งอ่านจนปวดขา อิอิ
kokoky อย่าไปปรึกษามันค่ะ อีพี่ตุลย์มันตัวดีเลย ลองทำวิธีเดียวกันล่ะงานงอกแน่ๆค่ะ
ถึงเป็นพี่น้องกัน แต่นิสัยต่างกันค่ะ นิชอบพระเอกอ่อนโยนๆ กันย์มันค่อยเป็นค่อยไปกว่าที่คิดค่ะ ไม่มีฉากเถื่อนๆแบบคุณพี่ให้เห็นแน่นอน อิอิ
SuSaya นั่นสิ มีแต่คนเชีย์ว่าเมื่อไรกันย์จะรุกๆ แต่ไม่มีคนโวยวายว่าทำไมกิ๊งไม่เป็นฝ่ายรุกบ้าง บอกแล้วว่ายังไม่ได้บอกซะหน่อยว่าคนไหนพระเอก นายเอก ฮาๆๆ (ยังจะมีเปลี่ยนอีกเหรอ?) ถ้ากิ๊งรุก กันย์มันไม่รับ แต่มันก็คงไม่ถอย
แต่ตอนที่กันย์รุกจริงจัง จะเห็น กิ๊งถอยทัพกลับแทบไม่ทัน ตอนหลัง จะเปลี่ยนชื่อเรื่องนิยายใหม่เป็น “ถึงจะรัก กูก็
“รับ”ไม่ได้ ” ฮาๆๆ ส่วนผู้หญิง.. ถึงจะไม่ได้จัดการ แต่... ก็แทบไม่ได้ยุ่งเกี่ยวแล้วอยู่ดี
De_Lete มีคนชอบการหยอกไปหยอกมาแล้ว อิอิ
ordkrub ไม่รู้ว่าใครจะรุกจะรับรู้แต่ ตอนนี้ “มีความสุขมากเลย” ฮ่า
Rhythm ค่า มาแล้วค่า
mamaUM อนุญาตให้ละลายได้ค่ะ เป็นเพื่อนกิ๊ง อิอิ
yayee2 อ่า เร็วไป เดี๋ยวนิยายจบเร็วค่ะ แหม
mascot รักต้องหมั่นเกี้ยวไงคะ
monoo อิอิ ด้วยคน
TeuyHom อยากรีบค่ะ แต่ก็นิดนึงน้า
TanyaPuech จิ้นทำไมยังไม่ถึงไวขนาดนั้นค่ะ
ZakeiHarha ลองพูดสิ่งที่คิดออกไป ก็แย่สิคะ กิ๊งยังไม่พร้อมค่ะ ฮาๆ
PoP~Pu ต่อไปจะตรงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว หลังจากกิ๊งหลุดครั้งล่าสุด กันย์ก็หมดความอดทน กร๊ากก
namngern น่ารักสิคะ ไม่งั้นกันย์จะรักกิ๊งเหรอ อิอิ
~^PrinceZa^~ มาแล้วค่ะ
SoN :L2: :3123: :กอด1:
beautyless ขอบคุณค่ะ
peppier คำพูดสุดท้ายน่ะมันกันย์พูดเน้อว่าอยากจูบ แต่กิ๊งมันไม่ตอบสิคะ อิอิ
-
7.2
หลังจากนั้นหกโมง กันย์ก็พาผมไปส่งที่คณะ ตัวมันเองกลับไปซ้อมบาสต่ออีกนะครับ แต่บอกว่าสองทุ่มมันจะกลับมารับใหม่ เชื่อเค้าเลยไอ้นี่ มันพาผมไปกินข้าวแล้วหยอดมุขเพิ่มเติมอีกจนผมกลั้นยิ้มซะจนเหนื่อย (เวลากินข้าวมันนั่งตรงกันข้าม ถ้าไม่หันหลังกลับมันก็ต้องเห็นตอนยิ้มใช่ไหมล่ะ) แล้วมันก็มาส่งที่หอผมก็โบกมือให้มัน พอหันหลังกลับเท่านั้นแหละ! ผมก็ยิ้มสุดชีวิตให้สมกับที่ได้กลั้นมาเป็นเวลานาน กูกลั้นมานานละ ขอยิ้มให้สะใจแบบไม่คิดชีวิตเลยแล้วกัน ไม่สนใจว่าใครจะหาว่าบ้าแล้ว
เดินยิ้มร่าเริงคนเดียวมาจนจะถึงห้องตัวเองอยู่แล้วก็เจอ เพื่อนฐา (อารมณ์ดีเลยเป็นเพื่อนฐา ถ้าอารมณ์ธรรมดา จะเรียกอีฐา) ที่เดินสวนมาเจอเข้า ผมหุบยิ้มทันทีแบบรักษาฟอร์ม
“ยิ้มร่าปานนี้มีอะไรหรือเปล่าเนี่ยมึง” มันถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“กูอารมณ์ดี ไม่ให้ยิ้มแล้วจะให้กูร้องไห้หรือไง” คนกำลังอารมณ์ดีชอบมาขัด
“ต๊าย ก็มึงเล่นยิ้มซะตาเกือบปิดอย่างนั้น กูมันแม่พระย่ะ ห่วงว่าเพื่อนจะเดินชนกำแพงหน้าเละ” นี่เพื่อนกูหรือศัตรูคู่กัดวะเนี่ย กัดกูจัง
“ช่างกูเถอะ กูหน้าชนกำแพงสักสิบรอบ ก็ยังหน้าตาดีกว่ามึงอยู่ดี” กร๊ากกกกกกกกก สะใจกิ๊ง
“โห แรงได้อีกอีนี่” มันบ่น ขณะที่ผมเดินถึงห้องแล้วไขกุญแจเปิดประตูเชื้อเชิญให้มันเข้ามา แต่มันยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง
“เอ๋า มึงจะยืนข้างนอกให้กูออกไปอุ้มหรือไง เข้ามาสิ” ผมว่ามัน
“ได้อย่างนั้นก็ดีย่ะ” ดัดจริตมากเพื่อนกู
“ตื่นๆ มึงฝันแล้ว”
“กูจะรู้เหรอ มึงเล่นชวนสุภาพสตรีอย่างกูเข้าห้อง มึงแอบคิดอะไรกับกูหรือเปล่าก็ไม่รู้” นั่น หลงตัวเองชิบเป้ง
“เออ... กูคิด” แล้วก็นิ่งไป ช่วงนี้สงสัยติดไอ้กันย์มา ไม่ชอบตบมุขเร็ว ต้องรอให้คนถาม
“คิดอะไรยะ”
“คิด...ผิด ฮ่าๆ” สะใจกิ๊งอีกรอบ ถูกไอ้กันย์ตบมุขมามากจนเก็บกด ขอตบมุขใส่เพื่อนหน่อย แต่ถ้าเพื่อนเกิดจะกินตับไอ้กันย์ขึ้นมา ไอ้เจอลูกถีบอีกิ๊งแน่ๆ
โอ้ม่ายยยยยย เดี๋ยวนี้กิ๊งหึงโหดปานนั้นเลยเหรอเนี่ย...
ในที่สุดเพื่อนสาว? ของกิ๊งก็เดินเข้าห้องมา
“เออ กิ๊ง กูถามอย่าง กูเห็นมึงไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่ามึงเป็น... แล้วมึงไม่คิดเหรอว่า การที่มึงมาสนิทกับกูเนี่ยมันทำให้คนอื่นเค้าคิด ถ้าไม่ใช่ผัวกูก็เป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์กระเทยอะไรอย่างเงี้ย”
“เออจริง!! กูลืมเลยว่ามึงเนี่ยมันตัวพาซวย จะทำให้ความลับกูแตก ฐา เลิกคบกันเถอะว่ะ” ผมทำท่าตกใจเหมือนเพิ่งรู้ตัว พร้อมบอกเลิกคบเพื่อนทันทีทันควัน
“ต๊าย... อีเพื่อนเนรคุณ กูอุตส่าห์ละเว้นสุดที่รักมึงไว้ แต่มึงกลับจะเลิกคบกับกูง่ายๆ แบบนี้วอนแล้วไหมอีกิ๊ง เดี๋ยวกูกลับไปจีบไอ้กันย์ใหม่เลย”
“โอ๋ๆ กูล้อเล่นโว้ย” ผมรีบบอกมัน เรื่องอะไรจะกล้าเสี่ยงชีวิตทำให้มันโกรธ เดี๋ยวมันไปคาบกันย์มาสวาปามละเป็นเรื่องแน่ๆ
“มึงล้อเล่นจริงๆ หรือมึงกลัวกูกลับไปจีบไอ้กันย์วะ” เอ๊ะ! อีกระเทยขี้ระแวง รู้ใจกูจริง ฮาๆ
“คิดมากว่ะมึง ไหนๆ ก็หลวมตัวคบแล้วก็คบๆ กันต่อไปเถอะมึง นี่ถ้าเราเลิกคบกัน คนเขาคงคิดว่ากูกับมึงเลิกเป็นแฟนกันมากกว่าเลิกคิดเรื่องกูเป็นเกย์มั้ง แล้วอยู่ดีๆ ทำไมถามอะไรอย่างนี้วะเนี่ย”
“ไม่รู้สิ กูเห็นว่ามึงกลัวความแตกมาก แต่มึงอยู่กับกูมากๆ ถึงคนอื่นเค้าจะไม่รู้แต่เค้าก็คงคิดกัน”
“มึงไม่ต้องคิดมากหรอกฐา ทีแรกกูว่าถ้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว กูว่าจะชอบผู้หญิง แต่ที่จริงแล้วกูก็ยังไม่ชอบใครสักที แถมท้ายสุดกูดันไปชอบไอ้กันย์อีก สงสัยกูมันเกย์โดยสันดานขุดไม่ได้แล้วว่ะ และที่กูไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องที่กูเป็นอะไร ก็เพราะกูรำคาญเกย์ที่มาจีบกู แต่ตอนนี้ถึงจะรู้หรือไม่รู้กูก็เห็นคนมาจีบกูอยู่ดี ตอนนี้คนที่กูกังวลมีคนเดียวว่ะ คือไอ้กันย์ กูไม่รู้ว่าถ้ามันรู้แล้วมันจะเปลี่ยนไปแค่ไหน”
“มึงคิดมากกิ๊ง กูไม่เห็นมันจะทำท่ารังเกียจกูเลย”
“ไม่รู้นะฐา มึงไม่ได้สนิทกับมันมากเท่ากู ช่วงนี้มันดีกับกูมากจริงๆ ดีมากเสียจนกูกลัวว่าสักวันนึงที่มันรู้ว่ากูคิดยังไง แล้วมันจะเปลี่ยนไป มันอาจจะไม่กลับเข้ามาในวงจรชีวิตของกูอีก กูไม่รู้ว่ากู...จะทนได้ไหม” ผมระบายให้ฐาฟังด้วยอารมณ์เศร้า
“ไม่แน่นะกิ๊ง ถ้ามันรู้ว่ามึงเป็นอะไร มันอาจจะเปลี่ยนไปจริงๆ แต่อะไรๆ อาจจะดีขึ้นกว่าเดิมก็ได้” รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏขึ้นที่ใบหน้าฐา ทำให้ผมยิ้มบางๆ กลับไป ไม่รู้หรอกว่า มันหมายความว่ายังไงแต่ก็สบายใจขึ้นนิดนึง
16:50 น. วันศุกร์
วันศุกร์เป็นวันเดียวที่ไม่ต้องไปทำกิจกรรมที่คณะ คงเพราะเผื่อจะมีทั้งรุ่นพี่หรือรุ่นน้องอยากกลับบ้าน ส่วนผมก็ตั้งแต่เข้ามาเรียนยังไม่ได้กลับบ้านเลยสักครั้งครับเพราะกิจกรรมก็เยอะ เรียนก็หนักทำให้ต้องใช้เวลาว่างที่มีให้เป็นประโยชน์ ส่วนใหญ่ขอโทรไปรายงานสารทุกข์สุกดิบกับทางบ้านเอา
คาบสุดท้ายของวันศุกร์เป็นวิชาออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ ผมใส่ชุดพละไปเรียนที่โรงยิมหนึ่ง พอเดินออกจากโรงยิมแล้วก็พบว่ากันย์มันนั่งรออยู่ที่มีโอของมัน พอเห็นผมก็หันมายิ้มให้ มันสวมชุดไปรเวท ถึงจะเรียนคณะเดียวกัน วิชาเหมือนกันเป๊ะ แต่ผมกับกันย์ตารางเรียนไม่เหมือนกันอยู่ดีครับแล้วมันรู้ได้ไงว่าผมอยู่นี่...ลืมไปเลยว่ากันย์มันมีตารางเรียนผมอยู่ในมือ
“มึงมารับกูเหรอ” ผมรีบถามเพราะใจหนึ่งก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันจะมารับ เพราะมันใส่ชุดไปรเวทแสดงว่าไม่ได้เพิ่งกลับจากไปเรียน หรือจะมารอสาวที่ไหน...
“ไม่ให้มารับมึงแล้วจะให้มารับแมวที่ไหนเล่า” กวนตีนชะมัด
“งั้นก็รีบไปกันเถอะกันย์”
“เฮ้ย มึงรีบอะไรขนาดนั้น”
“มึงไม่เห็นสายตาคนอื่นที่เค้ามองมาทางเราเหรอวะ โดนมองมากๆ กูอายเป็นนะ”
“เค้ามองมึงเหรอ เค้าอาจจะมองกูก็ได้ ช่วยไม่ได้ก็กูมันหล่อนี่” กูไม่เถียง แต่ช่วยไปหล่อไกลๆไม่ได้เหรอไง จะบอกมันว่ายังไงดีล่ะ มันคงไม่รู้หรอกว่าตัวมันเด่นแค่ไหน แค่เดินออกมาแล้ว เจอคนหน้าหล่อๆ นั่งบนรถแล้วมองมาเหมือนจะรอใครสักคน สาวๆ ที่เดินมาด้วยกันก็คุยกันระงมแล้วว่า เจ้าชายองค์นี้มารอรับเจ้าหญิงองค์ไหน แต่แล้ว... กลับกลายเป็นผมที่เดินเข้าไปยืนกระมิดกระมี้ยนคุยกับมันอยู่หน้าโรงยิม คงเป็นที่อิจฉาของสาวๆ เป็นอย่างยิ่ง
“ถ้ากูเป็นผู้หญิงแล้วมีมึงมารับ กูคงอยากจะยืนอยู่ตรงนี้นานๆ แต่นี่ มึงไม่คิดว่าคนอื่นเค้าจะคิดว่ามึงกับกูเป็นคู่เกย์มาสวีทหวานกันบ้างหรือไงวะ” ตรงไปตรงมาดีไหมมึง ทีนี้มึงจะได้ขยับตูดซะที
“ฮ่าๆ กลัวที่ไหน ใครจะคิดยังไงก็ช่าง ทำไมต้องแคร์ หน้ามึงมันสวยกว่าผู้หญิงซะอีก ถึงใครจะคิดกูก็ไม่อายอยู่ดี” เชี่ยแล้วไง กูอุตส่าห์เป็นห่วงมึง กลัวว่ามึงจะถูกเข้าใจผิด
กูก็ไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดในสิ่งที่ไม่ใช่ความจริง!
“ไอ้กันย์มึง...ไอ้หน้าด้าน มึงไม่อายแต่กูอายนี่หว่า” ผมก้มหน้างุด หลังด่ามัน
“มึงอาย...ก็เรื่องของมึง”
ไอ้กันสาด..... โอ๊ย.... จะทำไงดีเนี่ย แม่ง ถ้ามึงไม่อายงั้นมาคบกับกูจริงจังเลยไหม ไอ้ฟาย....
ถึงจะเคืองแค้น แต่ก็นะ ผมไม่กล้าถามคำถามล่อแหลมแบบนั้น ... ผมกลัว... มันจะเปลี่ยนไป
“วันนี้โดดเรียนหรือไง” ผมทักจากเครื่องแต่งกาย
“เปล่า กูเรียนเสร็จตั้งแต่บ่ายโมง เอาของไปเก็บที่บ้านแล้วเลยเปลี่ยนชุดเลยสบายกว่าชุดนิสิต” มันบอก จะให้พูดยังไงดี ที่มันมาอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่ทางผ่าน มันมาเพราะมันอยากมาจริงๆ ... ผมไม่รู้จะสะกดกลั้นความดีใจไว้อย่างไรไหว
“วันนี้มึงเข้าคณะอีกไหม” มันถามมาขณะที่ตัวมันยังนั่งอยู่บนมีโอ ส่วนผมยืนกอดหนังสือของห้องสมุดอยู่ตรงหน้ามัน
“วันนี้ไม่ต้องเข้า” ผมบอก
“ป่ะ กินข้าวกัน” มันชักชวนแล้วยอมลงจากรถเตรียมตัวจะออกเดินทาง เฮ้อ กว่าจะไปได้ จนคนเค้าออกกันมาหมดโรงยิมแล้ว...
นั่งซ้อนท้ายหนุ่มหล่อลากนั่นมาจนถึงร้านข้าว เดินตามกันเข้าไปในร้าน ผมนั่งลงก่อน ไอ้กันย์ไม่ได้นั่งตรงข้ามกันแต่นั่งใกล้กับผมในตำแหน่งหัวโต๊ะ ผมวางเมนูอาหารหนึ่งอันไว้บนโต๊ะไอ้กันย์มันบ้าเลื่อนเมนูอันที่ผมดูเข้าไปใกล้มันมากขึ้น เราสองคนก้มศีรษะดูจนหัวจะชนกัน ผมดูรายการอาหารต้มผัดแกงทอดก่อนจะบรรจงเขียนลงไปในกระดาษ
“มึงเอาอะไรวะ” ผมถามเมื่อผมเลิกดูเมนูมันก็เลิกดูด้วย มันเงยหน้าขึ้นมายิ้ม “กิ๊งห่อไข่”
“ไอ้บ้า” อะไรก็มีเยอะแยะอยากจะกินกู ...
“กินตีนกิ๊งก่อนไหมกันย์” ผมยิ้มหวานปานฆ่าคนได้ ทำให้มันหัวเราะ บอกรายการอาหารที่กินประจำ
“กะเพราไข่เยี่ยวม้า ยำสามกรอบ” ถ้ากินเหมือนเดิมตลอดแล้วดูเมนูทำซากอะไรวะ
ผมเขียนรายการอาหารแล้วกำลังจะเดินไปส่ง
“มึง... ถามแม่ค้าว่าขอน้ำมันมาสักหน่อยได้ไหมด้วยนะ”
“เอาน้ำมันมาทำไมวะ” ผมสงสัย
“เอาไว้มาทอดสะพานความรักของเราไง” อ่ะนะ เอาเข้าไป ผมส่ายหน้าระอามุขมัน
“อย่างกูน่ะไม่มีทางทอดสะพานให้มึงก่อนแน่ๆ แต่ถ้ามึงทอดมา ระวังตัวให้ดีๆ กูไม่ข้ามไปแล้วกูจะเอาระเบิดไปวางสะพานด้วย ไอ้บ้า” ด่าเสร็จก็เอาออร์เดอร์ไปส่ง ทั้งๆ ที่พอคล้อยหลังผมก็หุบยิ้มไม่ได้เลย
กิ๊งเอ๊ย... มึงตีสองหน้าเก่งชิบหาย !!
พอเดินกลับมาก็งงครับเพราะมีผู้หญิงคนนึงมาหยุดยืนคุยกับกันย์ ผมเดินช้าลงมาหยุดอยู่ข้างหลังกันย์แต่ไม่ได้นั่งลง มองผู้หญิงที่ยืนคุยกับมัน...สวย(ถึงจะหน้าบูดๆ ก็ยังดูดี) หุ่นดี ผิวขาว แบบนี้แหละถึงจะคู่ควรและเหมาะสมกับหนุ่มหล่ออย่างมัน ไม่ใช่ผม ...
“แล้วแพรอารมณ์ดีหรือยังล่ะ จะได้คุยกัน” ผมว่ากันย์มันอารมณ์ไม่ดีครับ ถ้าชื่อแพรก็คงจะเป็นแฟนมัน ได้ยินแต่ชื่อ เพิ่งเคยเห็นหน้าครั้งแรก
“แพรอารมณ์ดีตลอด มีแต่กันย์นั่นแหละที่จะทำให้แพรอารมณ์เสีย” ไม่ใช่คนเดียวแล้วมั้งครับที่อารมณ์ไม่ดี
“เหรอ งั้นก็ดี จะได้ไม่ต้องคุยกัน ไปทำอารมณ์ดีๆ ก่อนสักเดือนสองเดือนไหมล่ะ”
“เอ๊ะ!!” ท่าทาง จะเกิดสงครามย่อย คุณเธอกำมือแน่นสีหน้าโกรธจัด “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง กันย์มีคนใหม่แล้วใช่ไหม” ผมกำลังงงกับคำถามนั้นที่กันย์ไม่ได้ตอบแต่หันมามองทางผม
“กิ๊ง นั่งลงสิ ยืนทำไม” กันย์มันปรับอารมณ์เก่งมากครับทำน้ำเสียงเซ็งโลกให้แฟนมัน แต่หันมาทำน้ำเสียงอ่อนโยนให้ผม กันย์บอกให้ผมนั่งลงแต่ไม่ยอมบอกแฟนตัวเอง หรือมันชอบมองแฟนมันจากมุมนี้ผมไม่รู้หรอกนะครับ ผมนั่งลงตัวลีบตามที่มันบอก แต่บรรยากาศมาคุแบบนี้มันยังไงๆ ก็ไม่รู้สิ
“แพรใช่ไหมครับ ทานข้าวหรือยัง ทานข้าวด้วยกันก่อนสิครับ” ผมถือวิสาสะชวนเธอเอง
“ขอบคุณค่ะ แต่สงสัยเพื่อนนายคงไม่อยากให้ฉันทานด้วย” เข้าไปเสือกแล้วก็เลยโดนดึงเข้าไปกระแนะกระแหนกันย์เลย ส่วนกันย์ก็ไม่พูดอะไรเอาแต่นิ่ง
“งั้นแพรกลับก่อน” แฟนกันย์บอกก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไป
ผมไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไอ้บ้านี่ก็ไม่รู้จักดูแลแฟนตัวเองบ้างเลยหรือไงวะ
“กันย์ มึงไปส่งเค้าสิ”
“ทำไมกูต้องไป”
“เพราะเค้าเป็นแฟนมึง ถ้ามึงไม่ไป ต่อไปมึงก็ไม่ต้องไปรับไปส่งกู” ผมไม่รู้หรอกว่า การที่ผมบอกมันไปอย่างนั้นจะเรียกว่าขู่ได้หรือเปล่า แต่มันก็ถอนใจแล้วลุกขึ้น
“กูไปแป๊บเดียว ถ้าหิวมึงก็กินก่อน แต่มึงรอกูกลับมาด้วยนะ” มันกำชับ ถ้าลองไปส่งกันแล้ว ผมไม่เชื่อมันหรอกว่ามันจะได้ไป “แป๊บเดียว” จริงๆ แต่ถึงมันจะไปนานก็ช่าง ผมก็จะรอมันกลับมาอยู่ดี~!
....................
ค้างไหม?? พรุ่งนี้มาต่ออีกตอนจ้า ....
-
:เฮ้อ:
รอกันต์เป็นเพื่อนกิ๊ง ... . :กอด1:
-
:m16:
ค้างค่ะ
ง่ะหาว่าพี่ตุลย์เราเถื่อน ขอบอกว่าเราชอบแบบนี้อ่ะ
มาแบ้ว มาแอ๊บ มันไม่ใจ เห็นแล้วหมั่นไส้ปนๆรำคาญ
มีอะไรตรงไปตรงมาเลย ชอบ
ก็นะ แล้วแต่คนเนาะ
เอาแล้วไงมีแววได้ซดมาม่าหรอนี่ เราไม่ค่อยถนัดอ่ะ
เพราะปรกติจะอินจัด น้ำตาซึม ต่อมน้ำตาแตกตลอด ไม่รอดซักเรื่อง
เอาจริงดิ โอเค เตรียมรับมือมาม่าชามโต
ขอบคุณที่มาต่อเร็วจ้า ถึงจะค้างก็เถอะ เฮ่อๆๆๆๆ
-
กิ๊งเป็นคนดีเกินไป
สงสารกันย์ตงิดๆ
-
"ผมก็จะรอมันกลับมาอยู่ดี"
ประโยคนี้ แอบเศร้า เบาเบา T_T
-
:t3:กิ๊งจะรอกันย์ คนอ่านก็จะรอ
ตอนต่อไป ฮ่าๆ
-
:m16:
ค้างค่ะ
ง่ะหาว่าพี่ตุลย์เราเถื่อน ขอบอกว่าเราชอบแบบนี้อ่ะ
มาแบ้ว มาแอ๊บ มันไม่ใจ เห็นแล้วหมั่นไส้ปนๆรำคาญ .........อันนี้ว่า กิ๊งกับกันย์เหรอคะ โฮๆๆ :monkeysad:
มีอะไรตรงไปตรงมาเลย ชอบ
ก็นะ แล้วแต่คนเนาะ นั่นสิคะ ความจริงแล้วความเข้ากันได้ของตัวละครสองตัวก็สำคัญนะคะ เห็นพระเอกนางเอกในละครที่มีฉากจับกด พระเอกไปง้องอนนางเอกนานเลย ท้ายสุดก็ยอมอภัย ความเป็นจริง ไม่ใช่ทุกคนที่จะอภัยให้เสมอไปใช่ม้า? เวลาเอามาเขียนในนิยาย จะเลวร้ายยังไงก็ได้ แต่มองภาพความเป็นจริง นิว่า เขียนเรื่องของตุลย์ ก็โอเคดี มาเร็วเคลมเร็ว แต่ ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบความเป็นตุลย์หรอกค่ะ หมั่นไส้ก็ต้องมี
เอาแล้วไงมีแววได้ซดมาม่าหรอนี่ เราไม่ค่อยถนัดอ่ะ
เพราะปรกติจะอินจัด น้ำตาซึม ต่อมน้ำตาแตกตลอด ไม่รอดซักเรื่อง
เอาจริงดิ โอเค เตรียมรับมือมาม่าชามโต ไม่โตมากหรอกค่ะ อย่างน้อยๆ ก็ไม่ใช่ตอนนี้ซะทีเดียว
ขอบคุณที่มาต่อเร็วจ้า ถึงจะค้างก็เถอะ เฮ่อๆๆๆๆ
-
เฮ้อออ แอบสงสารกิ๊งอ่ะ
ต้องยอมให้กันต์ไปกับชะนีเอาแต่ใจ
กิ๊งสู้ๆๆๆน่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ง่าตัดฉับ สงสารกิ๊งรักเค้าแต่ก็กลัวไม่กล้าแสดงออก ตีมือคนแต่งเลยนี่แนะแกล้งนักๆนี่แนะๆ (แต่แอบ+1ให้ซะงั้น :laugh:)
-
ค้างค่ะ... :laugh:
แต่กันย์ห้ามไปนานนะ...ไม่งั้นมีหวังกิ๊งซัดเรียบโต๊ะแน่ๆ (สรุปใครจ่ายตังค์อ่ะ) :m20:
-
ไม่แปลกใจนะถ้ากิ๊งจะอกหัก
เพราะรู้สึกว่าที่ผ่านมา กิ๊งหลงรักง่ายไปมาก มากเกิ๊น :เฮ้อ:
กันย์มันมีอะไรน่าประทับใจอ่ะ ทำไมอยู่ดีๆกิ๊งก็ไปหลงรัก ยังไม่เข้าใจ ณ จุดนี้ :เฮ้อ:
ส่วนกันย์ อืม บอกตรงๆ ไม่ชอบค่ะ ผู้ชายแบบนี้ เกลียดเลยล่ะ
-
ค้างติ๊ดๆ อิอิ
-
กิ๊ง ปากไม่ตรงกับใจเลย กล้าๆ หน่อยจ้ะ
ยังกับมดแดงแฝงพวงมะม่วง
ส่วนกันย์ ตอนนี้เราก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหยอดมุขต้องการอะไร
หรือว่ายังคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ที
ก่อนกินมาม่าชามต่อไปต้องทำใจก่อนนะ :เฮ้อ:
-
:L1:ใครแฟนกันแน่
-
แอบค้างเล็กๆ
เหยชื่อตอนนึกว่าจะมีอารัย อารัยซะอีก
o18
-
ค้างมากมาย มาต่อด่วนๆ เลยนะครับ
-
^^
-
กิ๊ง จะเป็น gentleman ไปถึงไหน เล่นไปปล่อยหมูเข้าปากหมาแบบนี้
น่ากลัว!!!!!
-
รักเค้า ก็ต้องรอเค้าแหละกิ๊ง
-
กิ๊งห่อไข่!!! คุฯพระ น่ากินยิ่ง 555
ีรออ่านตอนหน้า กันย์จะแก้ปัญหายังไง หยอดไปซะขนาดนี้...
-
กันย์แม่งเลิกให้เด็ดขาดไปเลยดิ
วุ้ย คิดจะจีบกิ๊งแต่ยังเคลียร์ตัวเองไม่ได้เลย - -*
-
งื้อ กันต์ ไปบอกเลิกแพรให้เสร็จๆ เหอะ กิ๊งรออยู่
แต่ฐาน่ารักอ่ะ ขโมยซีนไปครึ่งตอนเลย555
-
อ่า รอด้วยคน ^^
ไอ้กิ๊งเนี้ย มันเป็นคนแบบ รักแล้วอะไรก็ยิมไปหมดเลยเนาะ แล้วก้ไม่เลิกรักด้วย -*-
แต่ก็น่ารักดีค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ ^^
-
กิ๊งรอให้กันย์มาจ่ายใช่ป๊ะ :laugh: ล้อเล่น ล้อเล่น แอบรู้สึกเหงาตอนท้ายๆ รู้สึกเคลิ้มๆ อ่านแล้วอารมณ์ดีอะไรประมาณนี้ แต่พอแพรมาแล้ววงแตก แต่จริง ๆ แพรไม่ผิดค่ะ เธอเป็นแฟนกันย์นี่ กันไม่เคลียร์เอง นั่นก็เมีย นี่ก็หยอด :m16
แต่นะ ตามสเต็ปนิยายไทย กิ๊งต้องรอเก้อ หรือไม่ก็รอนาน เพราะกันย์มีเหตุบางอย่าง :really2: ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย
รอตอนต่อไปจ้า... :L2:
-
แค่บอกใหไปส่งก็พอแล้วม๊างงงง ทำไมต้องไปตั้งเงื่อนไขด้วยล่ะ เอ๊อ แปลกคน
-
วันนี้มีแต่นิยายที่อารมณ์ค้าง ๆ แฮะ สงสัยคนเขียนหนีเที่ยว อิอิ
-
:เฮ้อ:
รอกันต์เป็นเพื่อนกิ๊ง ... . :กอด1:
รอเป็นเพื่อนด้วยอีกคน
-
รออ่านค่ะ
:L1: :L1:
-
กิ่งทำไมทำแบบนี้ทำไมปล่อยให้กันไปหาอีแพรเค้าละ
กันต่อยอีแพรซักฉากนึงซิ
ให้มันสาสมกับการที่มายุ่งกับกันไง555+
แต่ถ้ากลัวว่ากิ่งจะโกดก็อย่าไปส่งอีแพรบอกกับดีๆแล้วเดินกลับมาหากิ่งเลยสิกัน
555+ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ไม่ว่างหลายวัน กลับมาอ่านทำเอากรี้ดกันเลยทีเดียววววววววววว ก้าวหน้ากันมากๆ
-
ตอนที่ 7.3 กันย์กลับมาแล้ว...
กันย์ไปไม่นานหรอกครับ แต่ที่มันนานก็คือความรู้สึกของผมเอง ผมคาดเดาไปตามสิ่งที่เห็นว่ากันย์มันก็คงทะเลาะกับแฟนมันนั่นแหละ สีหน้าอารมณ์แบบนี้เห็นแล้วอึดอัดชะมัด ถ้าทำได้ผมก็ไม่อยากทำอะไรให้มันโกรธหรอกครับ คงทรมานดีพิลึก มันกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย นั่งลงที่เก่าโดยที่อาหารที่สั่งมาครบหมดแล้ว
“กลับมาเร็วกว่าที่คิดนะ” ผมเอ่ยลอยๆ เหมือนจะแซว
“กูไปส่งเขาอย่างเดียว ไม่ได้ทำอย่างอื่นด้วยนี่จะได้นาน” มันบอกกลับมา คำพูดมันทำให้ผมคิดลึกชะมัด เพราะผมล่ะมั้งที่ทำให้มันต้องรีบกลับมาจนไม่ได้ทำ “อย่างอื่น”
“ขอบใจนะที่รอ ถ้าไม่เห็นหน้ากู มึงก็คงกินข้าวไม่ลงใช่ไหม” กันย์พูดหยอดมาอีกด้วยหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนกันย์คนเดิม แต่ผมยิ้มไม่ออก เงยหน้าขึ้นมองมันอย่างค้นคว้า
“คุยกันรู้เรื่องแล้วใช่ไหม ดีกันแล้วหรือยัง” ผมถามไปด้วยความเป็นห่วง ถ้ามันกำลังทะเลาะกับคนที่รักอยู่ แค่สักนิดก็อยากปลอบใจ หรือให้คำปรึกษา
“มึงไม่ต้องสนใจเรื่องกูกับเค้าหรอก” มันตอบกลับมาเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญ แท้จริงแล้ว ผมมันก็แค่ “คนนอก”
“ถ้ายัง แล้วมึงกลับมาทำไมวะ มึงน่าจะอยู่คุยกับเค้าให้รู้เรื่อง ปล่อยไว้แบบนี้ไม่เห็นจะดีเลย ไม่สบายใจเปล่าๆ”
“กูยังไม่มีอารมณ์คุย ไม่อยากคุย กูหิว กูอยากกินข้าว”
“เมื่อกี้กูชวนเค้ากินข้าว มึงก็น่าจะชวนเค้าด้วย คุยกันสองคนคงจะปรับความเข้าใจกันง่ายขึ้น”
“สองคน.. แล้วมึงล่ะ”
“กูค่อยหาอย่างอื่นกินเอาก็ได้ ง้อแฟนเรื่องใหญ่กว่า”
“กูอยากกินข้าวกับมึงสองคนมากกว่า” กันย์ตอบมาเรียบๆ ไม่รู้จริงๆ ว่าควรตอบว่ายังไง สายตาที่มันมองผมจริงจังกว่าทุกครั้งที่เคยเป็น “กิ๊ง.. กินข้าวเถอะ เลิกพูดเรื่องเค้าได้แล้ว กูไม่อยากให้มึงมาคิดมากเรื่องกูกับเค้า... ไม่ตอนนี้ก็สักวันนึงแหละที่มันต้องจบ กูแค่ยังไม่รู้ว่าจะให้มันจบดีๆ หรือร้ายๆ”
“มึงคิดจะเลิกกับเค้าเหรอ ทำไมวะ” ผมถามอย่างตกใจแต่มันทำหน้านิ่งมองหน้าผมอยู่เป็นครู่ก่อนจะบ่ายเบี่ยง
“พอเถอะ มึงไม่ต้องพูดเรื่องคนอื่นแล้ว กูไม่อยากฟัง”
“กูขอโทษที่เสือก กูก็แค่...” ผมบอกมันไป สลดลง เออกูเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย...
“กิ๊ง..กูไม่ได้พูดอย่างนั้น ไม่ได้บอกว่ามึงเสือกหรืออะไร เวลาที่มึงอยู่กับกู มันเป็นเวลาที่มีค่า เวลาที่กูมีความสุข กูไม่อยากให้มึงพูดถึงคนอื่นก็เท่านั้นเอง”
“คนอื่นที่ไหน นั่นแฟนมึงนะ ถ้าจะเรียกว่าคนอื่น น่าจะเป็นกูมากกว่า” มันยิ้มบางๆ มาให้
“จำไว้นะกิ๊ง...เวลาที่กูอยู่กับมึง ทุกๆ คน จะเป็นคนอื่น แต่ไม่ว่ากูอยู่กับใคร มึงจะไม่มีวันเป็นคนอื่นสำหรับกูเด็ดขาด” สิ่งที่มันพูดทำให้ผมชะงักงัน รอยยิ้มบางจริงใจฉายแววเศร้านิดๆ มึงก็ไม่ใช่คนอื่นสำหรับกูเหมือนกัน...
“ถ้ามึงเห็นว่ากูไม่ใช่คนอื่นก็ตอบคำถามกูมา มึงมีคนอื่นแล้วอย่างที่เค้าพูดเหรอ” ทั้งๆ ที่เป็นปัญหาของคนสองคน แต่ผมก็ยังอยากจะรู้เรื่องของมันอีก เออ เสือกได้โล่ตามเคย
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้” มันถอนใจก่อนจะตอบออกมา นอกจากแพรแล้วมึงยังจะมีคนอื่นอีกเหรอไอ้กันย์ แค่นี้กูก็ไม่รู้จะอยู่ตรงไหนในใจมึงดีอยู่แล้ว
“สวยเหรอ สวยกว่าแพรอีกเหรอ คนใหม่ของมึง”
“สวย..” น้ำเสียงของมันล่องลอย
“นิสัยล่ะ? ดีด้วยไหม”
“ทั้งน่ารัก แสนดี เลยว่ะ” ขนาดนั้นเลยเหรอวะ คนใหม่ของมัน
“งั้น... ตอนนี้มึงรักคนใหม่มากกว่า แล้วมึงไม่ได้รักแพรแล้วใช่ไหม” ผมถามกลับไป ท่าทางของมันบอกผมว่าไม่ค่อยให้ความสนใจกับผู้หญิงของมันเลย
“ไม่รู้สิ กูอาจจะ...ไม่ได้รักเค้าแต่แรกแล้วก็ได้” คำตอบนี้ทำให้ผมฉุนขาดเลยครับ
“ถ้ามึงไม่รักเค้าแล้วมึงคบกับเค้าทำไมเล่า” ผมโวยวาย ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่... ผมไม่ชอบเห็นกันย์ที่เป็นแบบนี้
“ตอนที่กูคบกับเค้า คือตอนที่กูอกหัก กูคิดว่า ถ้ามีใครสักคนเข้ามาแล้วกูจะดีขึ้น แต่ถึงกูมีแฟน ก็ไม่ได้ทำให้กูคิดถึงคนๆ นั้นน้อยลง ถึงตอนนี้กูนึกเสียใจด้วยซ้ำที่มาคบกับแพร”
“งั้นทำไมมึงไม่บอกเค้าให้รู้เรื่องเลยล่ะ จะรักจะเลิก ก็พูดให้รู้เรื่องสิ”
“ทั้งๆ ที่รู้ว่าคนที่กูรักเค้าอาจจะไม่รักกูเลยก็ได้ กูก็ควรจะเลิกกับแพรเหรอ”
“กันย์ นี่มึง...จับปลาสองมืออยู่เหรอ? กลัวอีกคนไม่รับรักแล้วมึงก็เลยไม่กล้าทิ้งอีกคนเหรอ?”
“กูมันก็แค่ผู้ชายเห็นแต่ตัวคนนึงเท่านั้นแหละ”
“ดีที่รู้ตัว แต่กูโคตรเกลียดคนแบบนี้เลยว่ะ อะไรที่ทำเพราะหน้าที่ กับหัวใจมันต่างกันนะกันย์ ถ้าคบกับเค้าแล้วดูแลเค้าไม่ได้ หรือคบกับเค้าแล้ว มึงไม่มีความสุข มึงจะทรมานกันไปทำไมล่ะ มึงคิดดูดีๆ ว่ามึงจะกลับไปคืนดีกับแพรแล้วดูแลเค้าให้ดีๆ กว่านี้ หรือถ้าจะมีใหม่ก็เคลียร์ให้จบ แบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอไง ดีกว่าปล่อยคาราคาซัง ไม่แฟร์กับทุกฝ่าย” ผมตะโกนด่ามัน เกลียดมันที่เป็นแบบนี้
“กิ๊ง..” มันส่งเสียงเหมือนจะอ้อน
“ไม่ต้องมาเรียกกู แดกๆ ไปซะ จะได้กลับ” ผมบอกมันและก้มหน้าก้มตากิน ไม่สนใจมันอีก ไม่ว่าจะชวนคุย เล่นมุขอะไรผมก็ไม่คุยกับมันอยู่ดี
ท้ายที่สุดมันก็มาส่งผมที่หอ หน้าที่บึ้งตึงของผมทำให้มันทำหน้าเศร้า
“กิ๊ง มึงโกรธกูแทนแพรขนาดนั้นเลยเหรอ” มันถามมาด้วยเสียงเศร้าๆ
“ไม่ใช่แค่แพรหรอก กูโกรธแทนผู้หญิงสองคนของมึง โกรธตัวเองที่มาคบเพื่อนแบบมึง” ผมตอบกลับไปมันยิ่งสลด
“จะให้กูทำยังไงมึงจะหายโกรธล่ะ”
“ไม่ต้องทำ เดี๋ยวกูก็หายเองแหละ แต่ไม่รู้เมื่อไรเท่านั้นเอง”
“ขอโทษนะกิ๊ง ที่ทำมึงอารมณ์เสีย แต่อย่าโกรธกูอีกเลยนะ เรื่องแพร ไม่ต้องห่วง กูคงจะเคลียร์ให้มึงเร็วๆ นี้แหละ ถึงเคลียร์แล้ว กูไม่รู้ว่ากูจะกล้าจริงจังกับคนๆ นั้นหรือเปล่าก็ตาม ถึงแม้ว่า ถ้ากูจริงจัง มันจะมีเปอร์เซนสำเร็จแค่ห้าเปอร์เซน แต่ถ้ามึงต้องการกูก็จะทำ...” เสียงนั้นเศร้าเหลือเกิน ผมสงสัยนักว่าคนแบบไหนนะที่ทำให้กันย์เป็นแบบนี้ คนที่น่าจะดีพร้อมและมั่นใจในตัวเอง กลับกลายเป็นคนที่เหมือนจะขี้ขลาด กลัวอกหักขนาดนั้นเลยเหรอ
ถ้ายังไม่มั่นใจว่าอีกคนจะตอบรับรัก และมันยังไม่เริ่มจีบ จะบอกว่าจับปลาสองมือก็คงยังไม่ใช่ แล้วนี่ผมจะโกรธมันทำไมก็ไม่รู้ เป็นคนนอกแท้ๆ แต่ดันไปยุ่งเรื่องของมัน
แท้ที่จริงที่กำลังโกรธมันอยู่ตอนนี้อาจจะไม่ใช่เห็นใจ “ผู้หญิง” ของมันก็ได้ มันน่าจะเกิดจากการที่ตัวเองไม่ใช่คนที่มันรักต่างหากถึงได้โมโห แล้วก็หาเรื่องพาลมันเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ
ไอ้กิ๊ง คนที่เลวกว่ามันก็ไม่ใช่ใครหรอก ... เป็นมึงไม่ใช่เหรอ
ผมถอนใจให้ความคิดของตัวเองปรับสีหน้าบึ้งให้เป็นรอยยิ้มบางๆ หันไปมองหน้ากันย์ช้าๆ
“กันย์...กูขอโทษ ถ้ามึงลำบากใจมึงไม่ต้องทำอะไรก็ได้ กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของมึงนะ สิ่งที่กูพูด กูก็แค่คิดเฉยๆ แต่มึงจะเอายังไงก็เป็นเรื่องของมึงแล้ว ยังไงกูก็แค่คนนอกอยู่ดี”
“แล้วมึงไม่โกรธกูแล้วเหรอ”
“ไม่โกรธแล้ว... แต่ถ้ามึงกลับไปที่บ้าน มึงไปหากระจกส่องดูนะ คนในนั้น คือผู้ชายที่ทั้งหล่อ รวย ใจดี ขี้เล่น แล้วก็อีกสารพัดอย่างที่ทำให้เค้ามีเสน่ห์... ไม่เห็นมีตรงไหนเลยที่ไม่น่ารัก มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์” ผมจับมือมันไว้แล้ว ให้กำลังใจ มันยิ้มให้ผม
“เหรอ...แล้วมึงรักกูไหมล่ะ?” หือ... ถามอะไรอย่างนั้นวะ...
“รักสิไอ้บ้า... ก็เรา..เป็นเพื่อนกันนี่” ผมตอบกลับไป กลับไปร่าเริงอย่างเก่า
“พรุ่งนี้ว่างไหม กิ๊ง ไปเที่ยวกัน” อะไรของมันวะ เปลี่ยนเรื่องเร็วชะมัด
“กูว่าจะไปทำรายงานว่ะ”
“กูไปด้วยได้ไหม รายงานชีวะที่ทำด้วยกัน กูยังไม่ได้เริ่มเลยว่ะกิ๊ง”
“เหรอ เออๆ มาด้วยกันก็ดี ถ้ามึงไม่ไปกับกู สงสัยรายงานไม่เสร็จแน่ๆ เลย”
“งั้น พรุ่งนี้กูจะมารับ กี่โมงดีวะ”
“สิบโมงก็ได้ ไปหอสมุดหาหนังสือก่อนแล้วค่อยไปสำนักคอมต่อ”
“แล้วเจอกัน” มันบอกพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ รอยยิ้มของมันสวยดี...
ผมมองกันย์ที่หันหลังกลับและเดินไปที่รถ แล้วเผลอถอนใจออกมาโดยไม่รู้ตัว
แล้วมึงรักกูไหมล่ะ?
รักสิ...ก็กูเป็นเพื่อนมึง ส่วนมึง...เป็นเพื่อนคนพิเศษของกูนี่นา...
แล้วมึงล่ะ…รักกูบ้างไหม...กันย์...
.................................................................
ที่จริงจะเขียนให้จบตรงนี้เป็นจบบทที่แล้ว แต่สัญญาว่าจะลงเมื่อคืนแล้วเขียนไม่ทันเลยตัดฉับแค่ตรงนั้นค่ะ
ทะเลาะกันและดีกันในหนึ่งตอน เร็วดีจริง ฮาๆ
ตอนนี้ที่กิ๊งบอกให้เคลียร์ กิ๊งไม่รู้เลยว่าคนที่กันย์ชอบเป็นตัวเอง ถ้ารู้ก่อนกิ๊งจะไม่พูดอย่างนี้เด็ดขาดเลยค่ะ
มีคนบอกว่า... ไม่รู้ว่ากันย์มีดีอะไร กิ๊งถึงชอบ ... ไหนมีใครบอกหน่อยสิว่า จริงหรือเปล่า สรุปแล้วกิ๊งมันชอบอะไรในตัวกันย์ กันแน่หว่า คนแต่งก็สงสัย อิอิ
แอบเศร้าที่มีคนบอกว่าเกลียดกันย์...
De_Lete กันย์กลับมาแล้วค่ะ
kokoky อ่านะ ตอบเรื่องตุลย์ไปแล้วในหน้า12 เอาเป็นว่า แต่ละคนมีข้อดีข้อเสียในแต่ละคน ถ้านิสัยไม่ดีแต่หาข้อดีอื่นๆ มาหักล้างได้ ก็โอเคเนอะ
ส่วนใหญ่นิยายทุกเรื่องก็ต้องมีครบรสอยู่แล้วเพราะชีวิตคนเราต้องมีทั้งสุขและเศร้าจะให้ สนุกสนานตลอดคงไม่ใช่หรอกค่ะ กันย์กิ๊งก็ต้องมีเหมือนกัน แต่ไม่รู้นิจะเขียนออกมายังไงเท่านั้นเอง...
primmi ถ้าไม่แสนดี ก็คงสู้ผู้หญิงจริงๆ ไม่ได้หรอกค่ะ จริงๆ กิ๊งไม่ใช่คนดีนะ ภายในใจคิดอย่างนึงแต่สิ่งที่ทำออกมาอาจจะอีกอย่างนึงก็ได้...
Nichdia เศร้าด้วยคน แง้ๆ ให้เศร้าไปเถอะ ต่อไปพอกันย์จริงจังจะต้องมานั่งสงสารกันย์แทน
NY_JK กันย์กลับมาแล้ว พร้อมตอนใหม่ของคนอ่านด้วยจ้า
YELLOWSTAR กันย์ไปเพราะกิ๊งนั่นแหละ ....
Piaanie ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยอมรับว่าตัวเองชอบเพื่อนน่ะค่ะ กิ๊งมีประสบการณ์การชอบเพื่อนสนิทตัวเองมาแล้ว คงทำใจลำบาก
SuSaya อ่า ... ที่กันย์มันบอกให้รอตัวเองกลับมาก็เพราะมันจะกลับมาจ่ายตังค์ไงคะ อิอิ จริงๆ ส่วนใหญ่เวลาไปไหนด้วยกัน กันย์มันออกตลอดแหละค่ะ แต่กิ๊งมันเกรงใจก็จะยอมให้เลี้ยงอย่างอื่นแทน
ZakuPz โห... จริงๆแล้ว กิ๊งใจง่ายจริงๆนั่นแหละ แต่จะพูดยังไงดี ตั้งแต่ที่เจอครั้งแรก กิ๊งก็ชอบกันย์แล้วเพราะ เป็นเสป๊ก กันย์เป็นคนที่หล่อคมคายอ่ะนะ แต่ความจริงที่ถูกใจคงเพราะ รูปร่างสีผิวเหมือนเพื่อนที่กิ๊งชอบแล้วอกหักเมื่อตอนม.ปลาย พอเจอคนที่คล้ายกันแล้วมันก็เลยชอบไปเอง แล้วก็กิ๊งชอบเวลาที่แกล้งกันย์น่ะ แกล้งแล้วสนุกดี ถึงตอนหลังไม่ได้แกล้งแล้วก็เถอะ
โห บอกว่าเกลียดพระเอกเฉยเลย!! สะดุ้งเฮือก....
samsoon@doll มาต่อแล้วจ้า ไม่ค้างแล้วเนอะ
yeyong อ่านตอนนี้แล้วคงเข้าใจความคิดของกันย์แล้วเนอะ กันย์ก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึงเท่านั้นเอง แต่ถ้าเป็นความต้องการของกิ๊ง มันก็คิดว่าจะทำนะ
roseen แพรเป็นแฟน แต่กิ๊งเป็นคนที่กันย์รักค่ะ
patty_b009 แค่เล่นมุข ว่ายังไม่ถึงกับมาม่า (ดราม่า) แต่เป็นกุ๊งกิ๊งแทนไง ฮา คนอ่านไม่เก็ทมุขเรามั้ง
~^PrinceZa^~ มาแล้วค่ะ
SoN :กอด1: :L2:
ordkrub กลายเป็นว่า กิ๊งดันไปสนับสนุนให้เค้าเลิกกันแล้วตอนนี้ เฮ้อ...
yayee2 รักต้องรอ... อย่างนี้นี่เอง
from_mars น่ากินจริงเหรอ... ยังครึ่งๆกลางๆอยู่แต่ก็ใกล้เต็มทีแล้วแหละ เจอกิ๊งด่าขนาดนี้แล้ว
namngern อ่ะเลิกแล้วจ้า รออีกสองสามวันน้า แง้ๆๆๆ
puppyluv กันย์ต่างหากขโมยกิ๊งไป ฐาอุตส่าห์ให้ท่ากิ๊งตั้งนาน ฮาๆ ตอนหลังกลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปซะงั้น
mamaUM ยอมเพราะเป็นผู้หญิง ยอมเพราะเค้าเป็นแฟนกันหรอกค่ะ ถ้ากันย์มันไปชอบผู้ชายขึ้นมากิ๊งอาจจะไม่ยอมแบบนี้ แต่นอกจากกิ๊ง กันย์ก็ไม่ชอบผู้ชายคนไหนอีกเลยนะ
คนของเธอ ฮ่า ๆ สงสัยรอให้มาจ่ายตังค์ ไม่ช่ายจ้า... รอเพราะห่วงกันย์จะหิวต่างหาก หรืออีกอย่าง คงกินข้าวไม่ลง แต่ตอนนี้กันย์ไม่ไปนานนะ แป๊บเดียวจริงๆ พอเขียนเสร็จ คิดเหมือนกันนะว่าจะเอากันย์ไปไหนดีไหมจะได้ตรงเสต็ปนิยายไทย .. มีพล็อตหอสมุด ต่อเลยไม่อยากให้ไปนานๆ
ฉากนี้คิดมานานแล้ว จะให้กันย์ขับรถมีแพรซ้อนท้ายผ่านมาเจอกิ๊งที่เดินกลับหอ แล้วกันย์ก็พากิ๊งไปกินข้าวสามคน ทำให้กิ๊งรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน ทั้งๆที่ความจริงสิ่งที่ทำให้แพร กันย์อยากทำให้กิ๊งมากกว่า
ต่อมาฉากนี้ก็เปลี่ยนไป เป็นได้กินข้าวกันสามคนแต่กันย์เอาใจสองคนพอๆ กันติดไปทางดูแลกิ๊ง แล้วกิ๊งก็เลยบอกว่า คราวหลังไม่ต้องพามาสามคนเพราะผู้หญิงเค้าไม่ชอบ เพื่อนแฟน...
ท้ายสุด... เพราะคิดว่า แพรมันเอาแต่ใจเกินไป... ขี้วีนค่าตัวแพง เลยให้ออกมาแค่นี้พอ ติดไปทางกันย์เริ่มจะตีตัวออกห่างมากขึ้นแทน... นี่คือพัฒนาการของพล็อตเรื่องที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา...
iforgive ก็ถ้าไม่มีเงื่อนไข กันย์อาจจะไม่ไปไง
none_ny มาต่อให้แล้วน้า
mascot ดีใจแทนกิ๊ง คงไม่เหงาแล้วล่ะมีคนรอเป็นเพื่อนหลายคน ฮาๆ
Rhythm มาแล้วจ้า
OoniceoO โห ต่อยเลยเหรอ โหดไปไหนค้า
*SparklinG* ก้าวลงคลองหรือเปล่าเนี่ยคริคริ
-
ฮ่าๆๆๆ อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าเริ่มจะก้าวลงคลองซะแล้วละ แต่จะเป็นคลองแล้วความสุขหรือทุกข์ก็ต้องขึ้นอยู่กับคุณ naaribus แล้วละ
-
สู้ๆนะกิ๊ง....
อิอิ
-
กันย์เอ้ย มีโอกาสตรงหน้าแล้วทำไมไม่พูด ปล่อยให้มันหลุดมือไปได้
รีบๆเปิดใจได้แล้ว
-
ยังยืนยันคำเดิมค่ะ
ว่าเกลียดผู้ชายแบบกันย์ มากๆ
-
:เฮ้อ:เหนื่อยใจอีกคนก็ไม่บอกว่าใคร
อีกคนก็ทำบื้อได้ใจอีก
-
กิ๊งเอ๊ยยยย ไม่รู้จะพูดยังงัย ทำไมไม่ถามมันไปล่ะว่าอีกคนหนึ่งคือใคร
ถามอะไรไปตั้งเยอะตั้งแยะแล้ว เหลืออีกแค่คำถามเดียวเอง เฮ้ออ
-
รออ่านนะคะ
:L2: :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้วแอบปวดใจ
-
^^
-
เหลือแค่เปิดใจคุยกันจริงๆสักที อยากให้คู่นี้สมหวังเร็วๆจัง
แต่ก็แอบสงสารแพรอะนะ
-
หึหึ ต่างคนต่างความคิด
-
ปวดใจจัง ที่รักก็ไม่ได้ ไม่รักก็ไม่ได้ เนอะ
-
เห็นด้วยกับคุณ iforgive มากกกกกก
ถามเขาเสียเยอะแยะ อีกคำถามเดียวเอง ทำม้ายยยยยย
-
แง ทำไมเรื่องมันวนๆอย่างงี้
ไม่รุ้จะเข้าข้างใครดี น่าเห็นใจทั้งสองคนเลยอ่ะ
เศร้า :o12:
-
มารอตอนต่อไปครับ
รีบๆ รักกันนะครับ
อยากอ่าน NC อิอิ
-
กันย์ก็แค่คนธรรมดาที่กลัวความเจ็บปวดเป็น เหมือนกับเราๆ นั่นแหละ :กอด1:
ชอบที่กันย์บอกว่าแค่มีโอกาสแค่ห้าเปอร์เซ็น ... ซึ้งยิ่งกว่ามุขเสี่ยวทั้งหมดของนายรวมกันซะอีกกันย์
ที่กิ๊งพูดก็ถูกนะ กันย์ต้องเคลียร์ ต้องทำทุกอย่างให้ดีกว่านี้ ถ้ารู้ว่าเป็นตัวเองกิ๊งจะรู้สึกยังไงนะ
แพรที่กำลังจะเคลียร์ :L2: ไม่เป็นไรนะเธอ ผู้ชายบนโลกนี้มันต้องมีคนที่เหมาะสมกับเธอ รักและจริงใจกับเธอ...มากกว่ากันย์ :m16:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:...ไปหอซาหมุดกานนนน
-
คราวนี้แหระกิ๊งบอกให้ลองกันย์ก็จะเริ่มลุยแล้วใช่มั๊ย
สู้สู้ หล่อเทพอย่างนี้อย่าได้กลัว ถึงจะ5%ก็ยังมีหวัง
-
ขืนถ้ากิ๊งรู้ว่าคนที่กันย์ชอบคือตัวเอง เดี๋ยวเรื่องจบเร็วไปใช่ป่าวคะ
แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ต่างคนแอบรักแต่ไม่กล้าบอก ตอนนี้ก็เลยยังไม่สามารถบอกได้ว่าใครจะเป็นรับ :m14:
-
อึดอัดแทนกันต์อ่ะ
-
ไม่ใช่อย่างนั้น :z3:
เค้าเก็ทมุกนะ = = '
จีบจิงจังหน่อย :-[
-
ชอบตอนนี้อ่ะ ดูทั้งกันย์ ทั้งกิ๊ง เป็นมนุษย์ทั่วไปดี
วัยเรียน คิดได้เท่านี้ก็เก่งแล้ว เป็นช่วงที่ความรักทำให้สับสน และมีผลกับชีวิตมากที่สุดเลยมั้ง
พอเรียนจบ เรื่องการทำงานก็ไม่สามารถทำให้รู้สึกได้เหมือนตอนเรียน
อ่านแล้วน่ารักดี ลุ้นไปกับความสับสนของทั้งคู่
และแอบเชียร์พี่ตุลย์ ออกมาซักทีเหอะะะะะะ
-
เดี๋ยวไปหาหมอก่อนนะ..ปวดหัวใจ..
-
ดีนะที่ให้แพรบทน้อย แบบว่าเรารำคาญมากๆ โผล่มาเอาแต่ใจแล้วเสียรมณ์ค่ะ
-
ตอนที่ 8 เป็นกันย์เอง
วันนี้เป็นวันศุกร์... ผมดูตารางเรียนของกิ๊งที่ปริ๊นท์ออกมาเก็บ ขนาดตารางเรียนแพรผมยังไม่มีเลยครับ ส่วนเพื่อนอีกสามตัวมันตารางเรียนเดียวกันอยู่แล้ว ผมเรียนพละไปตั้งแต่วันอังคารแล้วครับ ส่วนวันนี้เลิกตั้งแต่บ่ายโมงกลับไปบ้านเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเสร็จ ส่วนกิ๊งสิ เรียนพละคาบสุดท้ายเลิกตั้งห้าโมงเย็น นอนไปงีบนึงแล้วปลุกนาฬิกาปลุกขึ้นมาตั้งตาสี่โมงเย็น แล้วก็ขับรถออกไปรอกิ๊งที่หน้าโรงยิมหนึ่ง
พอกิ๊งเดินออกมาแล้วเร่งให้รีบไปนั้นผมก็ว่าจะรีบไปตามที่มันบอกแหละ แต่นึกดูอีกที หน้าตอนมันบอกว่า อายน่ารักน่าแกล้งจนไม่อยากทำตามที่มันบอก ไม่แคร์เลยถ้าจะมีใครเข้าใจผิด ดีซะอีกจะได้ไม่มีใครมาจีบมัน
ผมพากิ๊งไปกินข้าวต่อ เหมือนโลกจะสดใสดีแต่พอกิ๊งเดินเอารายการอาหารไปส่ง ผมมองตามมันไปโดยไม่ได้สนใจสิ่งอื่น จู่ๆ ก็รู้สึกถึงสัมผัสที่มาแตะไหล่เบาๆ ทำให้ชะงัก ร่างบอบบางของแพรมายืนหน้าง้ำอยู่ด้านหลัง...
“ใจคอจะไม่ทักทายกันเลยใช่ไหม” แพรถามขึ้น ไม่แน่ใจว่าแพรทานข้าวอยู่ในร้านหรือเพิ่งมากันแน่
“ขอโทษ กันย์ไม่เห็น” เวลาอยู่กับแพร ผมเอ่ยคำขอโทษบ่อยจนชิน
“ก็แน่ล่ะ แพรไม่เคยอยู่ในสายตากันย์อยู่แล้วนี่นา จะงอนยังไงก็ไม่เคยคิดจะมาง้อ” ก็เพราะรู้ว่าถ้าบทอยากจะงอนถึงจะง้อยังไงก็ไม่หายไงล่ะ ต้องรอให้อารมณ์เย็นก่อนแล้วค่อยพูด แต่บังเอิญผมทิ้งให้เย็นไปหลายวันสงสัยอารมณ์คุณเธอคงจะเดือดขึ้นมาอีก
“แล้วแพรอารมณ์ดีหรือยังล่ะ จะได้คุยกัน” ผมถามกลับไป ถึงจะรู้ว่าตัวเองผิด แต่ถ้าอยากคืนดีก็ช่วยทำเสียงดีๆ กับผมบ้าง ไม่ใช่ว่าจะมาอารมณ์เสียใส่แล้วให้ผมเออออ ครับๆ ไปซะทุกเรื่อง คนนะครับ ไม่ใช่ควาย...
“แพรอารมณ์ดีตลอด มีแต่กันย์นั่นแหละที่จะทำให้แพรอารมณ์เสีย” เออ... กูผิด!!
“เหรอ งั้นก็ดี จะได้ไม่ต้องคุยกัน ไปทำอารมณ์ดีๆ ก่อนสักเดือนสองเดือนไหมล่ะ” ก็ไม่อยากจะอารมณ์เสียใส่หรืออะไร แต่คนเรามันก็มีขีดขำกัดบ้างเหมือนกันนะ
“เอ๊ะ!! พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง กันย์มีคนใหม่แล้วใช่ไหม” แค่อารมณ์เสียกลับไปบ้างเหมือนกับที่เธออารมณ์เสียมานี่มันเกี่ยวอะไรกับมีคนใหม่วะ ผมไม่ได้ตอบคำถาม แต่ถ้าพูดถึงคนใหม่ผมหันไปทางครัวของร้าน และพบว่ากิ๊งเดินกลับมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้... ผมบอกให้มันนั่งแต่ไม่อยากจะสนใจแพรแล้ว บอกตามตรงตอนนี้เหนื่อยที่จะง้อและตามใจเต็มทน ส่วนกิ๊งยังมีหน้าไปชวนแพรให้ทานข้าวด้วยกันทั้งๆ ที่ตอนนี้คุณเธอท่าทางจะควันออกหูไปเรียบร้อยจนปฏิเสธเชิงกัดผมกลับมาก่อนจะขอตัวกลับ
“กันย์ มึงไปส่งเค้าสิ” ผมหันไปมองหน้ากิ๊งเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เกิดอารมณ์เซ็งโลกขึ้นมา
“ทำไมกูต้องไป” บอกตามตรงตอนนี้เหนื่อยใจมากๆ
“เพราะเค้าเป็นแฟนมึง ถ้ามึงไม่ไป ต่อไปมึงก็ไม่ต้องไปรับไปส่งกู” เหตุผลน่ะเข้าใจ แต่เบื่อแฟนนิสัยงี่เง่าบ้างเหมือนกัน แล้วประโยคท้าย มึงจะขู่กูเพื่อ... ผมถอนใจแล้วบอก
“กูไปแป๊บเดียว ถ้าหิวมึงก็กินก่อน แต่มึงรอกูกลับมาด้วยนะ”
แล้วทำไมกูต้องเชื่อฟังมึงด้วยเนี่ย....
ตั้งแต่ที่ทะเลาะกันวันก่อนผมก็ไม่ได้ติดต่อกับแพรอีก... คิดว่าพอสร่างเมาแล้วอะไรจะดีขึ้น แต่ไม่ใช่เลย สงสัยแพรจะโกรธจริงๆ เพราะไม่โทรหาเหมือนปกติ คิดว่าผมจะกลับไปง้อละมั้ง แต่คิดผิด อยากงอนก็งอนไป... เรื่องอะไรยอมได้ แต่เรื่องเพื่อน... ผมรู้สึกว่า แพรจะเข้ากับเพื่อนผมไม่ได้เลย ถ้าจะให้ยอมอะไรก็พอได้อยู่ แต่จะให้ละทิ้งความเป็นตัวเองไปทุกอย่าง ให้เลิกไปเที่ยว เลิกสังสรรค์กินเหล้าเฮฮา ผมรู้สึกว่า มันเกินไปหน่อย... เอาเป็นว่าระหว่างที่เธองอนผมก็เงียบ ไม่ง้อ... ผมเอาเวลาที่มีไปทุ่มเทค้นตารางเรียนของกิ๊ง แล้วก็คอยเช็คว่า วิชาไหนบ้างที่มีเรียนใกล้กันก็จะพยายามไปรับพากิ๊งไปกินข้าว ไปส่งหอ
เหมือนเดิม... แต่สลับกัน จากการที่เคยมีแฟน ทำให้ผมไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิ๊งอีกตั้งหลายอาทิตย์ ไม่ได้แปลว่าผมลืมนะครับ แค่กำลังทบทวนตัวเอง แต่ทุกครั้งที่เจอกัน ถึงไม่ได้เข้าไปคุย ไม่ได้แปลว่าผมเลิกคิดถึง เลิกสนใจ ผมยังแอบมองมันไกลๆ ได้ไม่เบื่อ แต่เมื่อได้กลับมาพูดคุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันอีกทำให้รู้ว่า...กิ๊งทำให้ชีวิตของผมมีสีสัน มีรอยยิ้มขึ้นมาอีก ถึงไม่มีแพร แต่การมีกิ๊ง ทำให้ผมไม่รู้สึกว่าขาดอะไร... ถึงกิ๊งจะไม่ใช่แฟน...ถึงจะทำได้แค่หยอกกัน แต่...สนุกเหมือนอยู่กับเพื่อน...ซาบซ่านเหมือนอยู่กับแฟน
ถึงจะจริงใจ แต่ก็จริงจังไม่ได้อยู่ดี... แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ แค่ได้แอบรักแค่นี้
แค่ได้พูด ได้ทำอะไรให้คนนี้ๆ ยิ้ม หัวเราะ เขิน... แค่นี้... ก็มีความสุขแล้วล่ะ
ผมไปส่งแพรตามที่กิ๊งบอก อารมณ์โกรธทำให้เกือบจะละทิ้งหน้าที่ตัวเองไป ถึงจะปรับอารมณ์ให้เย็นลงเพื่อจะง้อ แต่หน้าตาบึ้งตึงและคำพูดประชดประชันทำให้ต้องถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน ลงท้าย ผมพาแพรมาส่งโดยที่ไม่ได้เอ่ยปาก ขอโทษ เพิ่มเติม...
ใช้เวลาไม่นานผมก็กลับมานั่งทานข้าวกับกิ๊งได้เหมือนเดิม แต่บรรยากาศดีๆ แบบตอนแรกมันหายไปหมด ผมได้แต่อ้ำอึ้งกับคำถามที่กิ๊งประเคนมา ซึ่งผมมันมีแต่ทำให้เกลียดตัวเองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เวลาทะเลาะกัน มันเหนื่อยใจจนคิดว่าคงมีสักวันที่ผมกับแพรต้องจบ
ใช่ ผมมีคนอื่นอยู่ในใจ... สวย...แสนดี
ผมก็แค่ให้แพรมาคั่นกลางเมื่อเวลาที่ตัวเองอกหัก
จับปลาสองมือ?? ไม่หรอก เพราะผมไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะจริงจังกับใครอีกคน
หึ!....ผมก็แค่ใช้แพรมากลบเกลื่อนเรื่องที่ตัวเองกำลังชอบผู้ชาย
ใช้แพรมาบังหน้าว่ามีแฟน แล้วก็มาเนียนตีสนิทกับกิ๊ง... เหมือนว่าไม่ได้คิดอะไร
ถึงไม่ได้ติดต่อกันเพราะต่างก็งอนกัน แต่ผมกับแพร ก็ยังไม่ได้เลิกกันอย่างสิ้นเชิงอยู่ดี ผมก็แค่หลีกหนีจากบรรยากาศสุดเซ็งที่ต้องถูกแฟนโวยวายใส่ด้วยเรื่องไร้สาระไปวันๆ เท่านั้นเอง
ไม่สนใจใยดี และไม่ปล่อยเขาไป ...
ก็สมควรแล้วแหละที่กิ๊งจะโกรธ...
“ขอโทษนะกิ๊ง ที่ทำมึงอารมณ์เสีย แต่อย่าโกรธกูอีกเลยนะ เรื่องแพร ไม่ต้องห่วง กูคงจะเคลียร์ให้มึงเร็วๆ นี้แหละ ถึงเคลียร์แล้วกูไม่รู้ว่ากูจะกล้าจริงจังกับคนๆ นั้นหรือเปล่าก็ตาม ถึงแม้ว่า ถ้ากูจริงจัง มันจะมีเปอร์เซนสำเร็จแค่ห้าเปอร์เซน แต่ถ้ามึงต้องการกูก็จะทำ...” ผมบอกกิ๊งไปอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ไม่มีความมั่นใจเลย
และกิ๊งก็ยังคงเป็นกิ๊ง แม้ว่าจะโกรธ ไม่พอใจ แต่ไม่มีอะไรดึงเอา “น้ำใจ” ไปจากมันได้ แค่น้ำเสียงเศร้าของผมก็ทำให้มันปรับน้ำเสียงกลับมาเป็นปลอบประโลม
“กันย์...กูขอโทษ ถ้ามึงลำบากใจมึงไม่ต้องทำอะไรก็ได้ กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของมึงนะ สิ่งที่กูพูด กูก็แค่คิดเฉยๆ แต่มึงจะเอายังไงก็เป็นเรื่องของมึงแล้ว ยังไงกูก็แค่คนนอกอยู่ดี”
“แล้วมึงไม่โกรธกูแล้วเหรอ”
“ไม่โกรธแล้ว... แต่ถ้ามึงกลับไปที่บ้าน มึงไปหากระจกส่องดูนะ คนในนั้น คือผู้ชายที่ทั้งหล่อ รวย ใจดี ขี้เล่น แล้วก็อีกสารพัดอย่างที่ทำให้เค้ามีเสน่ห์... ไม่เห็นมีตรงไหนเลยที่ไม่น่ารัก มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์” ยังไม่วายให้กำลังใจกันอีก..ถ้ากูเป็นอย่างที่มึงพูดจริงๆ...
“เหรอ...แล้วมึงรักกูไหมล่ะ?”
“รักสิไอ้บ้า... ก็เรา..เป็นเพื่อนกันนี่” คำตอบของมันทำให้ผมชื่นใจ แม้จะอยากให้พูดแค่ประโยคหน้าเท่านั้นก็ตาม
ทันทีที่ถึงบ้านสิ่งที่ผมทำอย่างแรกช่างน่าขัน...
ผมกำลังส่องกระจก...
ภาพสะท้อนเป็นเงาของผู้ชายร่างสูง ผิวเข้ม...
‘หล่อ รวย ใจดี ขี้เล่น แล้วก็อีกสารพัดอย่างที่ทำให้เค้ามีเสน่ห์...’
นั่นคือสิ่งที่มึงมองเห็นในตัวกูจริงเหรอ... กิ๊ง...
‘มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์’
เหอะ!! พูดทั้งๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่กู “รัก” คือใคร
ถ้ามึงรู้ว่าคนๆ นั้น เป็นตัวมึงเอง มึงยังจะพูดอย่างนั้นอีกหรือเปล่าวะ..
ทำไมสิ่งที่กูมองเห็นในกระจกตรงหน้ามีแค่ผู้ชายธรรมดาที่แสนจะขี้ขลาดเท่านั้นวะ?
...................................
อ่ะ ขอโทษที่หายไปหลายวันนะคะ เหนื่อย เพลีย หลับคาคอมทุกวันเลย
กระทู้เงียบมากๆ ขอลงตอนนี้ก่อน แบบว่ารู้สึกว่า มันเครียดๆ
เดี๋ยวขอเวลาก่อนนะคะ จะไปแต่งอะไรคลายเครียดมาให้ ...
*SparklinG* อิอิ มาสองคลองแหละค่ะ
TeuyHom ขอบคุณแทนกิ๊งค่ะ
ordkrub พูดเร็วเดี๋ยวเรื่องจบเร็วค่ะ อิอิ
ZakuPz นานาจิตตังค่ะ
roseen ฮ่าๆ กิ๊งบื้อไปซะแล้ว
iforgive ถามไปก็เท่านั้น เพราะไม่คิดเลยว่าเป็นตัวเอง ถ้าเป็นคนอื่น บอกชื่อมาก็คงไม่รู้จักอยู่ดี กิ๊งมันไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว ขนาดแพรคบกับกันย์มาตั้งนานยังไม่เคยเห็นหน้าเลย
Rhythm มาแล้วค่ะ
samsoon@doll ปวดแทนกันย์ หรือกิ๊งคะเนี่ย
SoN
arebaba อืม เปิดใจ... ตอนหลังมีแต่กันย์ที่เปิด กิ๊งยังเงียบๆ อยู่
Killua ค่ะ ขี้ขลาดทั้งสองคนค่ะ สรุป
bkk2906 โฮ คมมากค่ะ ...................... รักก็ไม่ได้ ไม่รักก็ไม่ได้
primmi ถามแค่ความรู้สึก เพราะกิ๊งห่วงอยากจะให้คำปรึกษา แค่นี้กิ๊งก็คิดว่าตัวเองเสือกมากแล้วค่ะ ไม่กล้าถามหรอกว่าคนที่กันย์ชอบเป็นใคร
YELLOWSTAR วนๆ ยังไง อ่า งง... โอ๋ๆ อย่าเศร้าๆ
~^PrinceZa^~ เอ่อเพิ่งชอบกัน จะมีเอ็นซีแล้วเหรอคะ??
คนของเธอ ฮาๆๆ ห้าเปอร์เซ็นต์ ซึ้งกว่าทุกมุขเสี่ยว ที่จริงต่อไป ถ้ากันย์จริงจัง นิคิดว่ากันย์คงไม่พูดมุขเสี่ยวบ่อยๆ แบบตอนนี้แล้ว คงพูดอะไรซึ้งๆ แทนค่ะ
อย่างตอนนี้นิก็ชอบคำพูดของกันย์นะมันไม่เสี่ยวเท่าไร แต่กิ๊งคงไม่รู้ความหมาย
“เวลาที่มึงอยู่กับกู มันเป็นเวลาที่มีค่า เวลาที่กูมีความสุข กูไม่อยากให้มึงพูดถึงคนอื่นก็เท่านั้นเอง”
“จำไว้นะกิ๊ง...เวลาที่กูอยู่กับมึง ทุกๆ คน จะเป็นคนอื่น แต่ไม่ว่ากูอยู่กับใคร มึงจะไม่มีวันเป็นคนอื่นสำหรับกูเด็ดขาด” แทบจะเหมือนสารภาพรักเข้าไปแล้ว แต่กิ๊งยังไม่รู้ตัว...
ตอนหลังพูดแต่อะไรทำนองเนี้ย เพราะกิ๊งมันเล่นตัวนานเหลือเกิ๊น...
mascot ประมาณนั้นค่ะพยายามจะเอาจริง แต่กิ๊งก็ไม่ค่อยรู้ตัว
yeyong แหมๆ รู้แนวนิยายนะคะ รวบรัดเดี๋ยวไม่ลุ้นค่ะ ต้องเดินไปตามพล็อตค่ะ ยังไม่ฟันธงค่ะว่าใครรุกรับ เดี๋ยวอีกสองตอนอ่านแล้วจะอึ้งกับอีกหนึ่งบุคลิกของกิ๊งที่ยังไม่เคยเห็น กร๊ากกก
m_pop91 ครึ่งๆกลางๆ เองก็ช่วยไม่ได้นะคะ
patty_b009 เก็ทเหรอ ฮ่าๆๆ จ้าๆ จริงๆจังๆขึ้นนิดนึงแล้ววว มั้งนะ
fuku ที่ผ่านมามันไม่เหมือนมนุษย์เหรอ นิคิดว่า ตัวละครนิจะกลมๆ อยู่นะ มีหลายความคิด ทั้งดีทั้งร้าย แต่ตอนนี้เห็นแง่เดียว จะค่อยๆหมุนไปน่ะค่ะ เห็นกิ๊งน่ารักแสนดีไปตอนต้นเรื่อง ตอนหลัง บทจะร้าย หรือทำอะไรแผลงๆ ก็สุดขั้วไปเลย หึหึ! ส่วนพี่ตุลย์คงไม่ได้ออกเร็วค่ะ เพราะว่าจะไม่เขียนถึงเลยเอามาใส่เอ็นซีกันคนอ่านเรียกร้องไง ฮาๆ แต่เหมือนฉากนั้นทำให้แฟนคลับพี่ตุลย์เยอะขึ้นเฉยเลย คริคริ
Dee^daY เรียกมาเผื่อ กันย์+กิ๊งด้วยนะคะ อิอิ สงสัยต่างคนก็ต่างปวดใจพอกัน
Jiki คิดว่าบทน้อย แต่ออกมาแต่ละฉากก็ เล่นเอาสะเทือนเหมือนกัน ฮา ...
-
ก็ยังคงมีกำแพงบางๆกั้นไว้อยู่ดี นี่ตกลงตากันย์นี่ไม่รู้ตัวหรือรู้ตัวแต่ไม่ยอมรับกันนะนี่
-
ก็ยังคงมีกำแพงบางๆกั้นไว้อยู่ดี นี่ตกลงตากันย์นี่ไม่รู้ตัวหรือรู้ตัวแต่ไม่ยอมรับกันนะนี่
รู้ตัว และยอมรับ แต่ขี้ขลาด....
-
กันย์สับสน เพราะไม่กล้าจะบอก กลัวว่าบอกไปแล้วจะโดนหนี
... เรื่องที่คนแอบรักเพื่อนทุกคนต้องเจอ
ถ้ามันทนเก็บไว้ไม่ไหวก็บอกเหอะ สงสารตัวเอง
-
กันต์สู้ๆๆๆๆ
อย่าได้กลัวเพราะว่ากิ๊งรออยู่
-
กันต์ ก็รู้ว่ามันพูดยากนะ แต่ถ้าไม่พูดแล้วใครมันจะไปรู้!!!!!!
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยตอนนี้สั้น ยังไมุ่ใจเลยอิอิ
-
กันย์ สู้ๆนะกันย์
:ped149:
รออ่านนะคะ
-
กันย์ลุยเลย กิ๊งบอกแล้วว่ารักใครก็ให้พูด ถ้าพูดไม่รู้เรื่องจับกดไปเลย
-
ทำไมสิ่งที่กูมองเห็นในกระจกตรงหน้ามีแค่ผู้ชายธรรมดาที่แสนจะขี้ขลาดเท่านั้นวะ?
เค้าให้มาส่องกระจกเรียกกำลังใจ ไม่ใช่ให้กำลังใจถดถอยแบบนี้
วิ่งเข้าใส่ไปเลยกันย์ :yeb:
-
^^
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านคะ
โอ๊ย อ่านไปแอบหงุดหงิดง่ะ บอกๆกันไปเลยเตอะ ใจตรงกันสะขนาดนี้แล้วอะ
กันสาดดด เดินหน้าลุยเดิน ไม่บอกกิ๊งก็ไม่รู้หรอก
หรือจะรอให้กิ๊งบอกย่ะ :angry2:
รอตอนต่อไปคะ
-
เชียร์ให้กันย์บอกรักกิ๊งไวๆ :z7:
-
ก็อย่างที่กิ๊งว่า มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์ :L2:
กันย์กับแพรมันไปกันไม่ได้อยู่แล้ว คบกันไปก็คาราคาซังปล่าว ๆ ยิ่งทำให้ความรู้สึกที่มีต่ออีกคนแย่ลงกว่าเดิมด้วยซ้ำ
:กอด1: ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ มีมุมนี้กันทุกคน (เราก็มี) ไอ้ความรู้สึกไม่มั่นคง น้อยใจ อะไรประมาณเนี้ย
ถ้าอยู่กับกิ๊งแล้วสบายใจกว่า ก็ปล่อยแพรไปเถอะ :กอด1: :กอด1:
-
อ่านคู่นี้แล้วทำให้คิดถึงเพลง รักล้นใจ
:กอด1:
-
รอวันที่รักกันย์ อิอิ
มาต่อบ่อยๆ นะครับ
ไม่รักกันก็ NC ได้ครับ
จับข่มขืนเลยครับ ฮ่าๆๆๆ
-
กิ๊งเอ๊ยย ! อะไรจะซื่อ ไม่รับรู้ขนาดนั้น เข้าข้างตัวเองบ้างดิ ! // อินน ' 55555
-
แสดงว่าต่างคนก็แอบรักกัน
แต่ไม่กล้าบอก เพราะกลัวเสียความสัมพันธ์ที่มีต่อกันไป
แล้วใครที่จะเป็นผู้กล้า เปิดอกคนแรก ลุ้นจัง
-
ลุ้น ลุ้น ลุ้น ^^
-
แค่เพียงเธอนั้น จงกล้าเปิด
เปิดตา เปิดหัวใจ..
-
เอาหญิงแพรออกไปจากชีวิตซักทีสิกัน
กิ่งกับกันจะได้สวีดกัน
55+
-
เฮ้อ ช้าจังเมื่อไหร่จะเคลียร์
-
แต่ละคน :z3:
อ้ายกันต์ ก็คิดว่าตัวเองจะผิดหวัง เพราะกิ๊ง ไม่ชอบผช.
นู๋กิ๊งก็ คิดว่าตัวเองรักข้างเดียว กำจิงๆ :z3:
-
กันต์กล้าๆๆๆ หน่อย :L2: :L2: :L2:
-
ตามทันแร้ววว
กันต์สู้ๆๆ
-
อยากให้คู่นี้รู้ใจตัวเองเร็วๆจัง
-
อืม ประทับใจกิ๊ง เป็นเด็กดีนะ แม้จะแอบรักแต่ก็ยังให้กำลังใจคนที่แอบรักไปเคลียร์กับแฟนได้อีกนี่ ยอม! ส่วนกันย์ เฮ้อ ครึ่งๆกลางๆแบบนี้มีแนวจะไม่ได้อะไรสักอย่างนะ จะเลือกทางไหนก็เอาสักทางเหอะ จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
8.2 ไปหอสมุดกันเถอะ
เช้าวันเสาร์ที่สดใส ผมมารับกิ๊งตามที่ได้นัดกันไว้เมื่อวานนี้ ทั้งที่มาก่อนเวลาสิบนาทีแต่กิ๊งก็ออกมารอที่โต๊ะหินอ่อนหน้าหอเรียบร้อยแล้ว แหม.. ว่าจะขึ้นไปตามที่ห้องเสียหน่อย อดเลย...
ผมจอดยานพาหนะของตัวเองที่ด้านหลังหอสมุด ตอนนี้ผมยังคงขับมีโออยู่ ตอนหลังไม่ได้สนใจบีเอ็มเท่าไรแล้วเพราะมีคนบอกว่าอยากซ้อนท้ายมากกว่าเป็นตุ๊กตาหน้ารถ... เอาเถอะ ขอให้มีมันอยู่ใกล้ๆ อยากจะเป็นอะไรก็เป็นไปเหอะ
แต่ที่แน่ๆ มึง... เป็นคนที่กูรักก็แล้วกัน!
อ่ะ...แล้วเมื่อไรเราจะรักกัน
แล้วเมื่อไร...กิ๊งจะรักกันย์?
ไกด์นำเที่ยวก้าวเท้าฉับๆ นำไปก่อนโดยไม่รอ ผมก้าวเท้ายาวๆ จนทันมันแล้วเดินเคียง รอยยิ้มที่ฉายชัดในใบหน้าแต่แรกของผมคงถูกคำถามในใจกลืนหายไป ไม่ถึงกับเศร้าแต่ไม่อยากคาดหวัง และกำลังทำใจ แม้จะเดินเคียงคู่ แต่เหมือนกับมีอะไรบางๆ ขีดกั้นกลางระหว่างเราเอาไว้
สิ่งนั้น คือ เพศ... ที่เหมือนกัน!
ผมชะลอฝีเท้าให้ช้าลงโดยไม่รู้ตัว แต่สายตายังคงเพ่งที่จุดๆ เดิม มองทางมันไม่ละสายตา หรือจะพูดให้ถูกคือ ละสายตาไปไม่ได้มากกว่า มันคงรู้ตัวจึงหันมาถาม
“คิดอะไรอยู่เหรอ?” น้ำเสียงที่แสดงความห่วงใยนั้นเองที่ทำให้ผมเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มกว้างทั้งปากและตา เดินเข้าไปเคียงมันที่หยุดยืนอยู่หน้าบันไดวน ก้มลงตอบคำถามด้วยเสียงเบาไม่ต่างจากเสียงกระซิบที่หูของมัน
“คิดถึง...” ถ้าพูดแบบนี้กับผู้หญิง เค้าคงจะบิดกายม้วนต้วนอายหน้าแดงแล้วก็เอามือมาทุบแขนผมแล้วบอกว่า ‘บ้า’ ไปแล้ว แต่กับกิ๊งเวลาเจอมุขแบบนี้มันมักจะชะงักก้มหน้าซ่อนพวงแก้มแดงเรื่อเหมือนเด็กผู้หญิง ก่อนจะกลบเกลื่อนว่าตัวเองอายด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง บางทีก็หันหน้าหนีไปแป๊บนึง ถ้าไม่หันหนีก็กัดริมฝีปากล่างพยายามกลั้นยิ้ม หรือไม่ก็ต่อปากต่อคำ ซึ่งในสายตาผม ทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด ส่วนตอนนี้มันชะงักเท้าแล้วหันมามองหน้าผม ปรับสีหน้าเขินๆ เป็นเรียบเฉย
“มึงคิดถึงใครวะ แพรหรือคนอื่น” แทนที่จะรับมุขแต่โดยดีกลับถามเชิงแซวกลับมาซะงั้น
“คิดถึงมึงไม่ได้เหรอ...” หยอดกลับไปด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
“คิดถึงทำไม อยู่ใกล้กันแค่นี้”
“กับคนที่สำคัญน่ะจะอยู่ใกล้หรือไกลก็คิดถึงได้ทั้งนั้นล่ะ” ผมยังคงส่งเสียงหวานไป แต่อีกฝ่ายกลับยกริมฝีปากขึ้นข้างหนึ่งอย่างหมิ่นแคลน
“ชิ!! อย่ามาพูดเลย อย่างมึงน่ะมัน...คึดฮอดแต่กอดบ่ได้...” มันทำน้ำเสียงเหมือนกำลังงอนเมื่อเอ่ยชื่อเพลงลูกทุงขึ้นมา
“ทำไมจะกอดไม่ได้...” ผมย้อนถามกลับไป พร้อมกับอ้าแขนออกเตรียมจะรวบร่างมันมาไว้ในวงแขนให้สมอยาก หากแต่มันกลับเบี่ยงกายหนี พร้อมชูนิ้วชี้เป็นเชิงขู่
“อย่านะโว้ย เดี๋ยวมีคนมาเห็น กูไม่อยากเป็นข่าวกับคนมีแฟนแล้ว ขาดทุนชิบหาย” มันว่าแล้วเดินหนีขึ้นบันได
เหอะ! ถ้ากูเป็นโสดแล้วมึงยอมเป็นข่าวกับกูแต่โดยดีไหม กูจะได้ไปทำให้ตัวเองโสดซะเดี๋ยวนี้!!
ผมเดินตามมันขึ้นบันไดไป ไม่ต้องรีบเลยเพราะมันก็ยังก้าวเท้าช้าอย่างเก่า
“จะถามหลายครั้งแล้วว่ะ มึงมีปัญหาอะไรกับบันไดเหรอ เห็นเวลาขึ้นลงบันไดทีไรทั้งเดินช้าทั้งเกาะราวแน่น”
“อือ ทะเลาะกันนิดหน่อย” อ่ะดูมัน คนบ้าที่ไหนทะเลาะกับบันได แต่ตอบอย่างนี้แสดงว่าไม่อยากเล่า อืม... สักวันผมจะถามมันอีก ไม่ใช่อยากเสือกนะ ผมก็แค่อยากรู้ทุกๆ เรื่องของมันก็เท่านั้นเอง
ถึงชั้นสองแล้ว หอสมุดมีทางเข้าออกแยกกันอย่างชัดเจน กิ๊งเตือนให้นำบัตรนิสิตออกมาให้เจ้าหน้าที่ดูด้วยเพราะใส่ชุดนอกเครื่องแบบมา ผมเดินตามมันเข้าไปด้านใน แล้วยืนรอให้มันคืนหนังสือที่ยืมมาจนเสร็จ แล้วก็เดินตามไปที่หน้าคอมพิวเตอร์
ทั้งๆ ที่หาหนังสือหัวข้อเดียวกัน ทำไมผมหาไม่เจอเลยวะ แล้วทำไม กิ๊งมันจดรายชื่อลงกระดาษยิกๆ วะนั่น
“ทำไมมึงเจอเยอะจังวะ กูหาไม่เห็นเจอ” เมื่อข้องใจต้องขอถาม
“ก็ที่มึงหาน่ะมันเรื่องจ้อยมันไม่ค่อยมีเป็นหนังสือเล่มๆ เวลาหามึงเลือกว่า ทุกเขตคำค้นด้วย เพราะนอกจากชื่อหนังสือแล้วมันจะค้นหาหัวเรื่องให้ด้วยจะเจอเยอะกว่า แล้วก็เพื่อความรวดเร็ว เลือกแสดงหน้าละหกสิบไปเลยเผื่อบางเรื่องมันสืบค้นมาเป็นร้อย กดดูทีละสิบเสียเวลา แล้วก็พอเจอหนังสือกดเข้าไปเช็คสถานะด้วยว่า หนังสืออยู่ที่ชั้นหรือถูกยืมไปจะได้ไม่ไปหาเก้อ ......” มันสาธยายเรื่องการใช้เว็บค้นหาหนังสือในห้องสมุดอีกยาวเหยียด ปกติเรื่องนี้ก็มีรุ่นพี่แนะนำบ้างแล้ว แต่ผมไม่ค่อยใส่ใจ เวลาทำรายงานกันก็อย่างที่ไอ้สามตัวนั่นว่า เกาะเป็นอย่างเดียว แทบไม่ได้มาหอสมุดเป็นกิจจะลักษณะเลย แต่กับกิ๊ง ทำตัวอย่างนั้นไม่ได้ เดี๋ยวคราวหน้ามันเข็ดไม่ยอมมาชวนไปเข้ากลุ่ม
เอาวะ กับมึง...กูยอมเป็นเด็กดี เชื่อฟังทุกอย่างเลย
ท้ายที่สุดระหว่างที่แนะนำไปนั้นก็ไม่ต่างกับว่ามันกำลังหาหนังสือให้อยู่เพราะมันใส่คำค้นเพิ่มเติมแล้วก็จดเลขเรียกหนังสือใส่กระดาษมาให้เสร็จสรรพ ผมถือเศษกระดาษที่มันส่งให้แล้วเดินตามขึ้นบันไดไปชั้นสามซึ่งเป็นชั้นหนังสือภาษาไทย พื้นที่ค่อนข้างกว้าง มีแต่ชั้นหนังสือเรียงรายทำให้สับสนว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน ส่วนกิ๊งก้มดูเศษกระดาษแวบหนึ่งแล้วเดินลิ่ว ผมก็ทำได้แค่เดินตามมันไป
“เดินตามกูมาทำไมกูมาหาหนังสือภาษาไทย”
“กูก็เห็นแม่งภาษาไทยทั้งชั้นนั่นแหละ ภาษาอังกฤษอยู่ชั้นสองไม่ใช่เรอะ”
“ฟาย....” มันด่าเสียงยาว “กูหมายถึงวิชาภาษาไทย วิชาชีวะที่มึงจะหา ไปทางโน้นโว้ย”
“เหรอ งั้นกูรอไปพร้อมมึงก็ได้” ผมเกาท้ายทอยตัวเองแก้เขินมองใบหน้าจริงจังที่คิ้วขมวดมุ่นไล่สายตามองหาหนังสือจนมาติดตรงที่ผมยืน
“มึงไสหัวไปไกลๆ เลย จะรอก็ยืนห่างๆ เกะกะ” มันหันมาบอกไม่จริงจังมากนัก
“โทษนะคร้าบบบบ” ผมก้มหัวปลกๆ เป็นเชิงขอโทษแล้วรีบไสหัวออกห่างไปยืนพิงกำแพงโดยเร็ว รอจนมันได้หนังสือภาษาไทยมาสองเล่ม
“อีกเล่ม หาไม่เจอสงสัยต้องกลับไปเอาเล่มเดิม มึงยืมให้หน่อยนะ เล่มนั้นกูยืมครบแล้ว”
“หือ...” ส่งเสียงสูงไปอย่างไม่เข้าใจ
“หนังสือหนึ่งเล่มเขาให้ยืมมากสุดสองอาทิตย์แต่ถ้าหนังสือแบบนั้นมีหลายเล่มก็เอาเล่มอื่นที่ต่างบาร์โค้ดไปยืมได้ไม่เป็นไร หนังสือที่กูจะใช้มันมีสองเล่ม แต่กูหาอีกเล่มไม่เจอ ต้องกลับไปยืมเล่มเดิมที่เพิ่งคืนไปเมื่อกี้ กูยืมไม่ได้แล้ว แต่มึงยืมได้ ตามนี้แหละ” มันสรุปเองคนเดียวแล้วเดินนำไปที่หนังสือหมวดวิทยาศาสตร์เรียงราย
“หนังสือเรียงตามหมวด มันมีเขียนติดเสาอยู่ตรงโน้น ถ้ามาหาหนังสือตามหมวดก็ไปดูแล้วก็ไล่ตามเลขเรียกหนังสือ แต่ถ้าเราค้นหาจากเว็บมาแล้วเราก็เอาเลขเรียกมาหาหนังสือได้เลย” มันอธิบายต่อแล้วหยิบหนังสือของตัวเอง ขณะที่ผมยังกวาดสายตาตามตัวเลข มันดึงกระดาษในมือผมไปมองแล้วเลยหน้าขึ้น
“จะหาอีกนานไหม อยู่ตรงหน้าไม่ใช่เหรอ” มันถามแล้วหยิบหนังสือที่ผมต้องการออกมา ที่จริงผมก็ไล่จนเจอแล้วแต่ยังไม่ทันหยิบออกมามันก็ดึงกระดาษไปพอดี ทำให้ผมเลิกสนใจหนังสือมาสนใจใบหน้าด้านข้างของมันแทน
หาหนังสือที่ต้องการได้หลายเล่มเราก็ไปนั่งกันที่โต๊ะ เล่มไหนไม่ใช้ก็แยกเอาไปเก็บ เล่มไหนใช้น้อยมันก็แยกไว้ถ่ายเอกสาร เล่มไหนใช้เยอะก็แยกไว้ยืม ตอนนี้ก็เหมือนเดิม ชาวเกาะที่รับเอางานไปพิมพ์อย่างเดียวในกลุ่มเพื่อนสนิทเวลามาดูเนื้อหารายงานก็ทำหน้าโง่ต่อไป จนกิ๊งมันรำคาญต้องมาช่วยทำจนเสร็จ กิ๊งเอาหนังสือไปถ่ายเอกสารที่หน้าลิฟท์แล้วหันมาบอก
“กูจะไปหาหนังสือชั้นเจ็ดนะ มึงรออยู่นี่ก็ได้” บอกและไม่รอคำตอบมันเดินไปกดลิฟท์ มีเหรอผมจะปล่อยมันไปคนเดียว ทุกวินาทีมีค่า...
“หนังสืออะไรอยู่ชั้นเจ็ดวะ” ผมถามโง่ๆ อีกแล้วใช่ไหม สายตาของกิ๊งบอกอย่างนั้น
“เฮ้อ เชื่อเค้าเลยนะมึงเนี่ย ไว้วันหลังกูพาทัวร์ดีไหม หนังสือเก่าโว้ย” มันบอกแล้วรอจนคนออกจากลิฟท์จนหมดก่อนจะแทรกตัวเข้าลิฟท์ไป ผมตามไปด้วยโดยไม่สนใจสายตาที่มองมาเหมือนจะถามว่าตามมาทำไม ไม่ต้องมองหรอกมึง กูด้านแล้ว ฮ่าๆ
ระหว่างที่ลิฟท์เคลื่อนที่มันก็เลยอธิบายว่า
“ชั้นสอง เป็นหนังสือต่างประเทศ ชั้นสามภาษาไทยทั่วไป ชั้นสี่เป็นพวกงานวิจัย หนังสืออ้างอิง พจนานุกรม ชั้นห้านิตยสารหนังสือพิมพ์ ชั้นหกมีคอมพิวเตอร์ห้องดูหนังและยืมซีดีต่างๆ ได้ ชั้นเจ็ดหนังสือเก่า”
มันสาธยายให้ฟัง ผมพยักหน้ารับ มันถอนใจเอือมระอา
“มึงเนี่ยนะ... เคยสนใจอะไรบ้างเนี่ย...” มันบ่นขณะเดินออกจากลิฟท์เมื่อถึงจุดหมายปลายทาง
“มึงไง กูสนใจ..” รอยยิ้มพราวของผมทำให้มันย่นจมูกทำหน้าเอือม
“กูต้องดีใจใช่ไหมวะ” มันเอ่ยมาแบบประชดประชันแล้วเดินลิ่ว
“หึหึ”
ผมหัวเราะเบาๆ เดินตามมันต่อไปยังห้องเก็บหนังสือซึ่งแบ่งเป็นสองห้อง ภาษาไทยกับภาษาต่างประเทศ และห้องพิเศษอีกห้อง เราเดินเข้าไปในห้องแรกสุด ซึ่งไม่ใหญ่มากนัก ชั้นหนังสือสูงกว่าชั้นล่างมาก ตั้งเรียงวางชิดกันจนมีทางเดินนิดเดียว ไฟที่เปิดเพียงดวงเดียวและไม่มีคนอยู่เลยทำให้บรรยากาศอึมครึม จนชวนให้คิดว่าถ้ามาตอนหัวค่ำคงสยองน่าดู หรือไม่ก็เหมาะแก่การมาพลอดรักเสียนี่กระไร
“ไหนๆ ก็ตามขึ้นมาแล้ว ทำตัวให้มีประโยชน์หน่อย เอานี่ไปช่วยกันหาจะได้เสร็จเร็วๆ” กิ๊งส่งกระดาษที่เขียนเลขเรียกหนังสือมาให้ทำให้ความคิดเรื่องการพลอดรักอะไรนั่นเป็นหมันไปโดยปริยาย ผมเดินถือกระดาษเดินงมโข่งไปยังที่วางหนังสือจนสำเร็จ ถึงจะบอกให้ช่วยหา แต่มันก็ให้ผมหาหนังสือแค่เล่มเดียวทั้งๆ ที่ตัวมันเองต้องหาหนังสืออีกสามสี่เล่ม
เมื่อหาหนังสือได้สำเร็จก็เดินไปหากิ๊ง ซึ่งตอนนี้มันกำลังเขย่งปลายเท้าหยิบหนังสืออยู่ จะว่าไปแล้วมันน่าจะรอให้ผมที่สูงกว่ากลับไปหยิบหรือไม่ก็เอาเก้าอี้ไปรองน่าจะง่ายกว่าไม่ใช่เหรอไงวะ ทำแบบนั้นเดี๋ยวหนังสือมันก็...
คิดยังไม่ทันจบประโยค เมื่อมันหยิบหนังสือที่ต้องการได้หนังสือเล่มข้างเคียงก็หล่นลงมาสองสามเล่มมีเล่มนึงที่สันหนังสือกระทบหน้าผากมันดังปึก!
“โอ๊ย...” เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดพร้อมกับขาของผมที่ก้าวมายืนอยู่ตรงหน้ามันไวปานวอก หนังสือถูกวางไว้บนที่ว่างที่ชั้นหนังสือ มือขวาประคองหัวมันไว้เพื่อดูว่าหนังสือทำอะไรมันได้บ้าง
“ซุ่มซ่ามจริงๆ เลยไอ้เตี้ย จะเอาอะไรก็รอบอกก็ได้จะได้หยิบให้ ดูดิ๊แดงหมดเลย” ผมโวยวายอย่างเป็นห่วงใช้นิ้วโป้งไล้หน้าผากมันที่เป็นรอยแดง
“โห มึง หลอกด่ากูนี่หว่า” มันทำเสียงง้องแง้ง เวลาแบบนี้ล่ะฉลาดขึ้นมาเลยนะว่าถูกหลอกด่า ฮ่าๆ
“โอ๋ๆ เพี้ยงๆ หายนะๆ” ผมเป่าลมใส่รอยปูดที่หน้าผากมันเหมือนทำกับเด็ก
“ไอ้บ้ากูไม่ใช่เด็กนะที่จะเชื่อว่าเป่าแล้วมันจะหายน่ะ อูย..” มันเถียงกลับมา พร้อมส่งเสียงครางเมื่อผมกดนิ้วลงไปตรงรอยโน พยายามเบี่ยงกายออกจากความใกล้ชิดที่มีแต่ผมก็ยังไม่เลิกประคองหน้ามันเอาไว้
“เพี้ยงๆ หายสิ ถ้ากูเชื่อ และมึงเชื่อว่าจะหายก็ต้องหาย” ผมยังยืนยันความเชื่อของตัวเองอีกครั้งจนมันเงยหน้าขึ้นมาส่งตาเขียว ย่นจมูกเบ้ปากเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ช่างน่ารักน่าแกล้งเสียนัก ดวงหน้าหวานที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าช่างยั่วยวน...ก่อนที่จะทันยั้งใจตัวเองได้ทัน ก็เผลอตัวโน้มศีรษะลงไปจุมพิตที่หน้าผากมนเบาๆ ...
“หายเจ็บนะคนดี”
อีกฝ่ายชะงักนิ่งพร้อมปล่อยหนังสือในมือร่วงหล่น... เรียกสติของผมกลับคืนมา...
สัมผัสที่บางเบาฉาบฉวยเพียงเท่านั้นแต่ทำให้หัวใจผมเกือบหยุดเต้น ....
มันกัดริมฝีปากตัวเองก้าวถอยหลังผละออก แล้วก้มลงเก็บหนังสือเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือสองสามเล่มของมันอยู่นานเหมือนมีเป็นสิบเล่ม
ผมก็ไม่มีคำพูด กว่าจะรู้สึกตัวว่าทำอะไรเกินไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าควรจะแก้ไขอย่างไรดีแต่ก็ใจหล้าก้มลงไปช่วยมันเก็บหนังสือ แม้จะไม่ยอมเงยหน้าขึ้นแต่แก้มของมันแดงเรื่อไปถึงหูแล้ว มันถือหนังสือไว้ในมือเอาแต่นั่งยองๆ ไม่ยอมยืนขึ้น ผมก็พูดไม่ออก และไม่รู้จะทำอย่างไรดี จึงเอื้อมมือไปหยิบหนังสือในมือมันมาเพื่อจะเก็บเข้าที่เดิม มันยอมปล่อยหนังสือกลับมาให้ผมซึ่งพยายามเรียงหนังสือตามความสูงแล้วจะเก็บเข้าที่เก่า มันเงยหน้าขึ้น พยายามจะโวยวายทั้งๆ ที่เสียงไม่ปกตินัก
“นะ..นั่น..มึง...จะทำอะไรน่ะ”
“เก็บหนังสือไง”
“ห้องสมุดประเทศมึงเค้าเรียงหนังสือตามความสูงหรือไง มันต้องเรียงตามเลขเรียก” เวลาแบบนี้ยังจะโวยวายได้อีก มันยื่นมือมารับหนังสือในมือผมไปเรียงตามเลขเรียกโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองหน้าผมอีก ด้วยความสูงที่ห่างกันสิบกว่าเซนติเมตรทำให้ผมเก็บหนังสือได้อย่างสบายๆ โดยไม่ต้องยืดจนสุดแขนด้วยซ้ำ เก็บจนเสร็จมันก็พลิกกายเดินออกจากซอก
“กิ๊ง...แล้วหนังสือที่มึงจะเอาเมื่อกี้ล่ะ” ผมถามไปเสียงอ่อย มันชะงักเท้ากึกหันขวับมาตามเดิม ทำท่าว่าจะเอื้อมมือหยิบแต่ก็ชะงักเปลี่ยนเป็นยื่นมือชี้
“ละ..เล่มนั้นน่ะ” มันติดอ่าง ผมหยิบหนังสือส่งให้มัน ซึ่งมันดึงออกไปเร็วๆ ไม่ยอมมองหน้าผมอีกกอดหนังสือที่ค้นได้เดินลิ่วนำไปจนถึงลิฟท์ ผมรีบก้าวตามกลัวว่าถ้าก้าวเท้าช้ากว่านี้ มันจะทิ้งผมเฝ้าผีที่ชั้นเจ็ดคนเดียวไม่ให้ลงลิฟท์ไปด้วย
ตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่จนลิฟท์จอดรับคนที่ชั้นต่างๆ ก่อนที่เราจะออกไปที่ชั้นสามเพื่อเอางานที่ถ่ายเอกสารไว้ กิ๊งจัดการกับหนังสือที่เหลือทั้งหมดที่ไม่ใช้แล้วก็เอาไปวางที่ชั้นพักหนังสือ ที่ใช้ก็ช่วยกันหอบลงไปที่ชั้นสอง เมื่อยืมเสร็จแล้ว มันก็เดินไปหยุดที่หน้าคอมพิวเตอร์และผมไปยืนข้างมัน มันไม่มองหน้า ไม่เรียกชื่อ น้ำเสียงเรียบๆ เอ่ยลอยๆ ราวกับกำลังพูดคนเดียว
“ยืมหนังสือกับเจ้าหน้าที่เสร็จแล้วทุกครั้งเราควรจะเข้ามาต่อเวลาการยืมจากหนึ่งสัปดาห์เป็นสองสัปดาห์เตรียมไว้เลยเผื่อจะใช้ต่อหรือลืมคืนจะได้ไม่โดนค่าปรับ โดยเข้าระบบด้วยรหัสนิสิตตัวเองสองครั้ง รหัสผ่านเปลี่ยนได้นะ แล้วก็...” มันพล่ามวิธีการต่ออายุการยืมหนังสือต่อไป และสาธิตให้ดูเรียบร้อย ก่อนจะกดออกจากระบบไป
“มึงก็ทำด้วยดิ” สั้นๆ แค่นั้น ก่อนจะขยับกายออกห่างราวกับรังเกียจที่ผมจะไปโดนมันอีก ผมก็ทำตามที่มันสอน มองครั้งเดียวก็จำได้แล้วไม่ยากอะไร
“ออกจากระบบด้วย” มันว่าเสียงเรียบๆ ผมทำตาม วางตัวไม่ถูกเลยเมื่อได้ยินเสียงที่ฟังเหมือนหงุดหงิดตลอดเวลาแบบนี้ เสร็จแล้วมันก็ไม่พูดไม่จาหยิบหนังสือของตัวเองเดินลิ่วออกจากหอสมุดไป
มันเดินลิ่วมาถึงรถที่จอดอยู่ หน้าบึ้งเหมือนกินรังแตนมา ผมไม่ได้ขยับรถแต่ไปยืนข้างกายมัน
“ขอโทษนะกิ๊ง ถ้ากูทำให้มึงโกรธ ถ้าสิ่งที่กูทำมันแย่มากนัก ถ้ามึงรังเกียจ..กูสัญญาว่าจะไม่ทำอีก” มันบอกมันไป เสียใจที่ทำให้มันโมโห
“กูไม่ได้รังเกียจหรืออะไรหรอกนะ แต่กูไม่ชอบให้มึงทำแบบนี้ ครั้งนี้กูยกโทษให้ คราวหน้าอย่ามีอีก”
“ถ้าไม่รังเกียจ แล้วทำไมต้องโกรธ แค่เพื่อนๆ เล่นกันเท่านั้นเอง เวลาครึ้มๆ กูหอมแก้มไอ้ศรออกบ่อย”ตอนเมาเท่านั้นนะ แค่ตอนที่เล่นสนุกให้เพื่อนๆได้ขำ คนละสถานการณ์และคนละความรู้สึกโดยสิ้นเชิงด้วย
“อย่าคิดแค่ว่าผู้ชายด้วยกันเลยเล่นกันถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ได้ กับคนอื่นกูไม่รู้ แต่กับกู...กูถือ กูไม่ชอบเป็นของเล่นของใคร ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรก็อย่าทำให้กูคิด ระวัง...งานจะเข้าไม่รู้ตัว” เอ่อ...เริ่มงงนิดๆ แล้วว่ะ ถ้ามันจะบอกว่ารังเกียจเพราะเป็นผู้ชายด้วยกันเลยไม่ชอบ ขยะแขยงอะไรทำนองนั้นจะเข้าใจง่ายกว่า แต่พูดแบบนี้มันแปลกๆ ไม่ใช่เหรอ
ไม่รังเกียจ... แต่ไม่ชอบเป็นของเล่น
ถ้าไม่คิดอะไรก็อย่าทำให้มันคิด
แล้วถ้ากูคิด...กูจีบมึงได้ใช่ไหม?
แล้วงานเข้านี่ยังไงวะ...
“ทำไม...กูทำให้มึง...หวั่นไหวเหรอ” พยายามจะส่งน้ำเสียงและรอยยิ้มขี้เล่นไปแซวเผื่อมันจะหายโกรธ แต่มันกลับส่งสายตาเขียวปั้ดมาให้ ปกติถ้าพูดแบบนี้คนอื่นๆ มันต้องโวยวายบ่ายเบี่ยงตอบปฏิเสธกลับมาไม่ใช่เรอะ มันไม่ได้ตอบแต่ถามกลับมาแทน
“แล้วตอนนี้มึงคิดว่ากูหวั่นไหวไหมล่ะ?”
“เอ่อ....” ไม่รู้ดิ กูไม่กล้าหลงตัวเอง
“แล้วตอนนี้มึงนึกอยากหวั่นไหวดูบ้างไหม?”
“ทำไม มึงคิดจะทำเหรอ?” ผมถามกลับไป พร้อมหัวเราะเบาๆ แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มยกมุมปาก
“เสน่ห์ในตัวเองน่ะใครๆ ก็มีกันย์ ไม่ใช่แค่มึงหรอกที่หว่านเสน่ห์เป็น ถ้ามึงไม่เข้าใจ แล้วกูจะสอนให้ว่า แบบไหนที่เรียกว่าหวั่นไหว” จริงจังจนยิ้มไม่ออกเลยกู รู้สึกเหมือนกิ๊งมันกำลังโกรธจัดแล้วหาวิธีแก้แค้นได้อะไรประมาณนั้นเลย
“กินข้าวก่อนไหมแล้วค่อยไปสำนักคอม” มันเปลี่ยนเรื่องกะทันหันจนผมงง แต่รอยยิ้มสวยๆ ที่ฉาบบนใบหน้าทำให้พยักหน้ารับอย่างหน้าชื่นตาบาน ยิ้มหวานๆ ให้แบบนี้หายโกรธแล้วมั้ง
“อือ กินสิ” ผมตอบรับแล้วเคลื่อนรถออกจากที่จอด...
To be continue
อ่า .... ยาวกว่าที่คิดแฮะ คงจะจุใจกันเนอะ :กอด1:
ไม่สปอยล์ดีกว่า เพราะคิดว่า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พรุ่งนี้จะมาต่ออีกตอน :L2:
ว่าจะเดินเรื่องเร็วๆ แต่ไม่อยากรวบรัดตัดความมาก
แต่ใกล้ความจริงเข้าไปทุกขณะ กันย์มันเริ่มๆ ฉลาดแล้ว เริ่มคิดประติดประต่อเรื่องออกแล้วแหละ เรื่องรสนิยมกิ๊ง ฮาๆๆ มันน่าจะรู้ได้ตั้งนานแล้วเนอะ กร๊ากกกก โง่อยู่ได้ .... :z1:
ตอนนี้เลยโดนโกรธไปเลย มาดูวิธีแก้แค้นที่แสนน่ารักของกิ๊งในตอนหน้า อย่าคิดว่า หว่านเสน่ห์เป็นคนเดียวนะกันย์ กร๊ากกกก แค่กิ๊งอยู่เฉยๆ กันย์ก็จะบ้าแล้วแหละ เหอๆ อย่าไปทำอะไรมันเลยเนอะ อิอิ
:o8:
Piaanie ขอเอาอะไรบางๆไปใช้ในนิยายค่ะ อิอิ
fuku จริง... ขนาดชายหญิงธรรมดาเวลาแอบชอบยังบอกยากเลยเนอะๆ
YELLOWSTAR กิ๊งรอจริงเหรอ...
ordkrub ไม่ก็พูดอยู่ทุกวันแหละ.. เสี่ยวๆ ไง
samsoon@doll ยาวให้แล้วจ้า คริคริ
Rhythmขอบคุณแทนกันย์ค่ะ
iforgive ไว้รอกิ๊งกดดีกว่าเนอะๆ
mascot ฮาๆๆ ป๊อดได้โล่ค่า
SoN :pig2: :pig4:
Margarin_Butter เคยบอกไปแล้วว่า คนเขียนโรคจิต ชอบบีบตับด้วยปมขัดแย้งในใจตัวละคร สปอยล์ให้ว่า กิ๊งบอกรักกันย์ก่อน เร็วๆนี้ ฮาๆๆๆๆ
n2 กิ๊งบอกก่อนไม่ได้เหรอ อิอิ
คนของเธอ เชื่อไม่ค่อยได้ค่ะ เพาะมันบอกให้มั่นใจที่จะไปจีบผู้หญิงแต่ไม่ได้บอกให้มั่นใจถ้ามาจีบตัวเอง ที่จริงเคยบอกว่านิก็งี่เง่าเหมือนกัน แต่น้อยกว่าแพรหน่อย จริงๆ กิ๊งก็งี่เง่าเหมือนกัน แต่ระดับความงี่เง่าของตอนเป็นเพื่อนกับแฟนมันต่างกันแน่ๆ ไง
filmybutter เอ...เดี๋ยวว่างๆไปหาฟัง
~^PrinceZa^~ รักกันย์ แต่กิ๊งยังไม่หล้าบอก อิอิ ไม่รักกันก็NCได้เหรอ?? ไว้ขอคิดดุก่อนนะ อิอิ ถ้ามี ขอเป็นกิ๊งกดกันย์ไปก่อนโอไหม?
peppier ซื่อบื้อ?? ไม่ค่ากิ๊งก็โง่พอกับกันย์ อิอิ
yeyong ไว้รอลุ้นเอาค่ะ ไม่นานเกินรอ พล็อตใกล้แล้วค่ะ
mamaUM คนเขียนก็ลุ้นอยากให้ถึงไวๆ
Dee^daY อ่า.... ขอให้ความกล้าสถิตอยู่กับท่าน(กิ๊ง...กันย์)
OoniceoO แพรไม่ออกมันก็สวีทได้ ค่ะ ถึงแพรออกไปแล้วมันก็เศร้าได้ค่า
*SparklinG*ใจเย็นค่ะ แง้ๆ กลัวๆ
patty_b009 ตอนนี้สองคนเริ่มจะมีพัฒนาการไปในทาง...(ประหลาดๆ) ฮา แล้วค่อยว่ากันว่าอะไรจะเกิดขึ้น พล็อตคนแต่งก็มั่วๆ รั่วๆ จนปวดหัวแล้ว กร๊ากกก
w1234 ค่า กันย์จะพยายามให้มากขึ้น
yowyow สู้อยู่ค่ะ อยากให้มันชนะใจตัวเองให้ได้ก่อนจังเลย อิอิ
m_pop91 เหมือนกันค่ะ แต่ รู้ใจเร็ว เดี่ยวจบเร็วนะ นิยังอยากอยู่กับเพื่อนๆไปนานๆ ฮา
mayuree กิ๊งมันสุดๆ ค่ะ ดีก็ดีสุดขั้ว ถ้าชั่วก็จะชั่วสุดขีด ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วยค่ะ อย่าให้กิ๊งร้าย ก็ไม่ไหวจะเคลียร์เหมือนกัน หึหึ
-
^
^
อย่าเพิ่งรีบลงดิ อ่านตามไม่ทันอ่ะ ล้อเล่นนะคะ(กลัวโดนถีบรอบวง)
**************edit****************
เย้ อ่านตามทันแล้วค่ะ รีบๆ ลงต่อมาเลย!!!
(แอบกลัวคนเขียนตบ555)
สมกันย์ป๊อดดีนัก เจอกิ๊งยั่วคราวก่อนตอนเจอกันครั้งแรกยังตกใจหนีไปหลายวัน คราวนี้ถึงตายแน่ วะฮ่าฮ่าฮ่า
-
ไม่เม้นท์นะเอาดอกไม้ไปละกัน
:L2: :L2:
-
หมาหยอกไก่ไปเรื่อย ระวังได้เป็นเจ้าของไร่แห้วนะยะ
-
ดีนะไม่จูีบตรงปาก อิอิ แอร๊ยอยากดูวิทีแก้แค้นของกิ๊ง
-
มันน่าจะรู้ได้ตั้งนานแล้วเนอะ กร๊ากกกก โง่อยู่ได้ .... :z1:
นั่น คนแต่งมีแอบด่าซะเอง
แต่ถึงจะโง่แต่ก็รักกิ๊งจริงเนาะ ถึงจะป๊อดไปนิด :yeb:
-
^
^
อย่าเพิ่งรีบลงดิ อ่านตามไม่ทันอ่ะ ล้อเล่นนะคะ(กลัวโดนถีบรอบวง)
ซัดสักตุ๊บดีไหม 555
ลงๆ มาเถอะตอนไหนเมื่อไหร่ ก็รออ่านเสมอแหละ
ถึงแม้ว่าบางทีไม่ได้เม้นท์ เพราะอ่านอย่างเดียวทางโทรศัพท์มือถือ
วันนี้ว่างเปิดคอมฯใช้งาน เลยได้เข้ามาอ่านและ +1 ให้ได้สักที 555
-
หึหึ ถึงคราวกิ๊งหว่าเสน่ห์แล้วว
มีหวังกันต์ได้กำเดาไหล เลือดหมดตัวแน่ๆ :z1: :z1:
กิ๊งสู้ๆๆๆๆๆๆ
-
จะรอดูกิ๊งหว่านเสน่ห์
ทำแบบนี้กันย์ไปไหนไม่รอดแน่ๆ
แค่นี้ก็จะตายอยู่แล้ว
-
กิ๊งน่ารัก สอนซะดูกันย์โง่ไปเลย
เผลอไปจูบหน้าผากให้ความหวังอีก
เมื่อไหร่จะเปิดใจกันซะทีน้า คนอ่านลุ้นมากมาย
-
รอดูกิ๊งหว่านเสน่ห์ :impress2:
-
น่ารักจังจุฐหน้าผากด้วยอะ
อิอิ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เชียร์กิ๊งนะ แต่ไม่ได้เชียร์ให้คู่กับกันย์
ถ้ากันย์จะเลิกกับแพรเพื่อมาจีบกิ๊ง
ก็.... เฮ้อนะ
แพรเขาผิดอะไร?
-
ถือว่าพยายามได้ดีหรือว่าอดใจไว้ไม่ได้แล้วล่ะเนี่ยกันย์
แต่ก็อยากให้กิ๊งหว่านเสน่ห์กลับนะเนี่ย
เผื่อว่าอะไรๆ มันลงตัวง่ายกว่านี้
กันย์จะได้กล้าๆหน่อย
-
รออ่านนะคะ
:L2:
-
เห็นใจกิ้ง...เข้าใจกันย์ แต่แอบสงสารแฟนสาว แม้ว่าชีจะเหวี่ยงมากไปหน่อยก็เหอะ
ก่อนเริ่มสัมพันธ์คนใหม่ จบสัมพันธ์คนเก่าก่อนจะสวยกว่านะ...จะได้ไม่เจ็บพร้อมๆ กันหลายคน
รอดูสถานการณ์อย่างห่วงๆ จ๊ะ (แปลว่าตามอ่านต่อไป กร้าก)
-
กัีนต์เอ๋ย ป๊อดดีนักนะ เด๋วเจอกิ๊งเข้าไปละจะไปไม่เป็น
กิ๊งก็แหมม อย่าพยายามอดทนนัก เปิดๆให้กัีนต์บ้าง
จะได้สมหวังกันสักที
แหมคนเขียนบอกไม่สปอย แต่ก็แอบสปอยตรงตอบเม้นนะคะ
ให้คนอ่านรอ ร๊อ รอ มาต่อไวๆละกันค่าาา
-
เรื่องนี้พอทเรื่องมหาลัย ใช่มหาลัยบางแสนหรือป่าวคับ
-
ขอโทษนะคะทุกคน.... นิเผลอหลับ กร๊ากกกก
ไว้ตอนต่อไปขอต่อพรุ่งนี้นะคะ
ขอโทษอย่างแรง แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้วแหละ จิออกไปข้างนอกแย้ว
อ้อ ... ไปดูพระเนศวรแล้ว
เห็นคู่y คู่นึงคอดน่ารักเลย ...
ที่ฉากในเรือ นายเอกใส่เกราะไปรบแล้วดันตกเรือเกราะมันหนักทำให้จมน้ำ...
(นิคาดการณ์ไว้แล้วว่าต้องมีฉากโดดลงมาช่วยแล้วก็โดดจริงๆ อิอิ )
พระเอกโดดลงมาช่วยพร้อมถามว่า
"ใครเขาใส่เกราะมารบบนเรือบ้างขอรับ"
"ก็กระผมไม่คิดว่าจะตกเรือนี่ขอรับ"
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักไปไหมคร้า
เค้าเขียนบทให้y หรือว่า....เดี๊ยนจิ้นมากไปเนี่ย...
เรื่องนี้พอทเรื่องมหาลัย ใช่มหาลัยบางแสนหรือป่าวคับ
อ่า ... เจอคำถามนี้ถึงกับอึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จะพูดยังไงดี .... ยังไงเรื่องนี้พระเอกนายเอกก็ไม่มีตัวตนอยู่แล้ว เป็นเพียงเรื่องในจินตนาการณ์
ส่วนฉาก ก็เพื่อความสมจริงเลยยืมข้อมูลและบรรยากาศจากที่นี่มาใช้ค่ะ(มีดัดแปลงบ้างเล็กน้อย) อย่าไปคิดอะไรกันมาก
(เพราะผู้เขียนเรียนจบจากที่นี่มา) เลยนึกภาพตามเวลาเขียนมันง่ายกว่า แต่นิไม่อยากให้สนใจตรงนั้นค่ะ แค่ส่วนประกอบในเรื่องเฉยๆ (ไม่อยากให้ชัดพยายามไม่เขียนถึงทะเลแล้วนะ...แต่ต่อไปในเนื้อเรื่องนิอาจจะใส่อะไรที่เป็นบรรยากาศตอนนิยังเรียนอยู่.. ผ่านมาหลายปีที่นั่นเปลี่ยนไปเยอะแล้วแหละค่ะ)
เออ... จบมาแล้วนอกจากร้านหนังสือ...กับร้านเช่าการ์ตูนไม่ได้เข้าห้องสมุดอีกเลยนานมากกกกกกกกกกกก
คิดถึงเลยอยากลองเขียนฉากหอสมุดออกมา ไม่คิดเลยว่า บรรยายตามความทรงจำกับวิธีการใช้ห้องสมุดมากไปหน่อยจนความแตก
-
โอ้ยยยย ยิ่งอ่าน ยิ่งขัดใจ ต่างชอบกันและกันแต่มัวแต่ฟอร์มจัด แล้วเมื่อไหร่อีกฝ่ายจะรู้เรื่องนะ กล้าๆพูดออกไปเลย จะได้รู้หมู่รู้จ่า
-
เริ่มเครียด :z3:
-
ว้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวีดกันจังเลยอะตื่นเต้นแทนอะ
กิ่งพูดได้OKมากเลยครับอ่านแล้วขนลุกเลยอะ o13 o13
-
กิ๊ง นั่นเธอจะทำอะไร หุหุ :laugh:
เดทในห้องสมุดหวานกันจริงน้า :กอด1:
กันย์ขี้โม้ว่ะ จะไปเลิกกับแพรเดี๋ยวนี้เลยเหรอ ให้มันจริง ทำได้ง่ายๆ ซะที่ไหนกันเล่า o18
-
อยากหวั่นไหวบ้างครับ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา
-
เอาเลยกิ๊ง หว่านเสน่ห์ให้กันย์มันหลงไปเลย
-
+1 ให้ห้องสมุด ชอบๆ ห้องสมุด
แต่อิกันย์ รุกซะที รุกแรงๆ :z3:
-
นั่นไง มัวแต่เล่น กิ๊งเขาก็รู้สึกเป็นนะ ได้เวลากิ๊งเอาคืนแล้ว
-
อยากรู้วิธีแก้แค้นของกิ๊งจังเลยย ' หวังว่าจะมาต่อไว ๆ นะครับบ :bye2: :laugh:
-
ตอนที่ 9 หว่านเสน่ห์
และแล้วเราสองคนก็เข้าไปนั่งที่ร้านข้าวครับ และเหมือนเดิม กิ๊งจะหยิบกระดาษแล้วเงยหน้าขึ้นถามว่า
“กินอะไรดีวันนี้” ปกติแล้วกิ๊งมักจะชอบดูเมนูอาหาร เปลี่ยนไปกินนั่นนี่เรื่อยๆ ผมชอบแกล้งเนียนก้มลงไปดูกับมันด้วยบ่อยๆ ทั้งๆ ที่ความจริงไม่ได้สนใจรายการอาหารหรอกครับ ผมสนใจคนที่กำลังดูเมนูข้างๆ มากกว่า และของกินที่ผมสั่งก็จะวนเวียนซ้ำซากกันไปไม่กี่อย่าง ส่วนวันนี้กิ๊งมันไม่ได้เปิดเมนูผมก็เลยไม่สนใจเหมือนกัน
“เอากะเพราเครื่องในไก่” ผมบอก กิ๊งเงยหน้าขึ้นมายิ้มหวานให้
“อุ๊ย กำลังอยากกินพอดีเลย รู้ใจจัง” เอ่อ... ปกติแล้วกิ๊งมันพูดไปยิ้มไปแบบนี้ไม่บ่อยหรอกนะครับ ดีใจจัง ได้ทำอะไรให้มันอารมณ์ดี
“แล้วก็ต้มยำรวมมิตรดีไหม” ผมบอกต่อ มันก็จดตามลงไป เงยหน้าขึ้นมายิ้มหวานกว่าเก่า.. โอ้..สวรรค์ เห็นแล้วจะละลาย ขอบคุณที่โลกนี้สร้างกระเพราเครื่องในและต้มยำรวมมิตรขึ้นมา....
“อือ...คิดเหมือนกันเลย เพิ่งรู้นะว่าเรา....” เว้นระยะนิดนึงพอให้ได้ตื่นเต้น แววตาที่พราวระยับตอนพูดประโยคต่อมาทำให้ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก.... “ก็ใจตรงกัน”
เอ่อ..ไม่แค่เรื่องอาหารได้ไหมอ่า... กันย์อยากให้...หัวใจเราตรงกันทุกๆ เรื่องเลย...
กินแค่นั้นแหละครับ... สองอย่างก็น่าจะพอ แค่เห็นรอยยิ้มน่ารักๆ ของมันแล้วบอกตามตรง...
อิ่มอกอิ่มใจ!
กิ๊งเดินกลับมาพร้อมน้ำแข็งเปล่าสองแก้ว และเป๊ปซี่หนึ่งขวดที่เปิดเรียบร้อยแล้ว มันรินใส่แก้วให้ผม ส่วนตัวมันเองหันไปหยิบขวดน้ำเปล่าที่ตั้งไว้ที่โต๊ะอยู่แล้วมาเปิดขวด
“กิ๊ง ทำไมไม่กินเป๊ปซี่ด้วยกันล่ะ”
“ไม่ชอบน้ำอัดลม กินมากแล้วเดี๋ยวจะเรอ” มันตอบกลับมาขณะที่เทน้ำเปล่าลงใส่แก้วของตัวเอง
“กันย์น่ะ...ถึงไม่กินน้ำอัดลมก็เรอได้...” มันเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าฉงน ก่อนที่ผมจะยิ้มให้มัน
“เรอทัก....” รักเธอไง.... เฮ้ย!! ลืมตัว...เพิ่งจะโดนเคืองไปเมื่อกี้ เอาอีกแล้วเหรอเนี่ย .....
นึกว่ามันจะโกรธ ที่ไหนได้กลับเอียงหน้าไปด้านข้างก่อนจะยิ้มอายๆ
เอ่อ.... อย่าบอกนะเวลาที่ผมพูดอะไรเสี่ยวๆ ออกไปแล้วมันหันหน้าหนีมันยิ้มแบบนี้ตลอด...
ค้างเลย ถ้ารู้ว่าจะยิ้มแบบนี้ กูจะหามุขมาหยอดทุกวัน แล้วก็อย่าหันไปยิ้มทางอื่นได้ไหม กูอยากเห็น....
“กิ๊ง...ยิ้มแบบนี้บ่อยๆ ก็เตรียมเงินมารักษากันย์ด้วยนะ”
“ทำไม ตาเป็นกุ้งยิงเหรอ ไปแอบดูสาวแก้ผ้าหรือไง?” อ่ะกวน...
“ก็เวลาเห็นกิ๊งยิ้มแบบนี้แล้ว เหมือนจะตาบอดสีเลย เห็นอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมด” แล้วมันก็ยิ้มเหมือนเดิมอีก...ทำให้ผมยิ้มตาม
แค่มานั่งกินข้าวด้วยกันเฉยๆ นี่ทำไมกูมีความสุขจังวะ!
“ต่อไปมากินข้าวด้วยกันทุกวันเลยนะกิ๊ง”
“ทำไมเหรอ”
“กันย์เป็นโรคกระเพาะ”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับต้องกินข้าวกับกิ๊งล่ะ”
“กันย์เป็นโรค กะเพราะ...รักกิ๊ง” เอ่อ...เฮ้ย!!! มุขมันพาไป หรือหัวใจกูอยากบอกวะเนี่ย
“เหรอ... งั้นต่อไปไม่ต้องมากินด้วยกันแล้ว”
“ทำไมล่ะ” อะไรวะ กูแค่บอกรักไปมันโกรธอีกแล้วเหรอ
“ก็.... ไม่อยากให้รักษาหาย เป็นโรคนี้ไปนานๆ ก็ยิ่งดี” มันบอกกลับมาพร้อมใบหน้ายิ้มบางๆ น่ารักๆ มาให้ อ่ะ!! เฮ้ย! วันนี้เกิดอะไรขึ้น ไม่กวนกลับแถมรับมุขอย่างดิบดี!!
กันย์ก็อยาก.....เป็นโรคนี้ไปนานๆ กิ๊งล่ะ....มาเป็นโรคกะเพราะรักกันย์มั่งได้ไหม?
ในที่สุดกับข้าวก็มา เป็นต้มยำรวมมิตรร้อนๆ ในถ้วย แต่กะเพราเครื่องในไก่แยกราดข้าวมาสองจาน
“อ้าว กินเหมือนกัน นึกว่าจะสั่งเป็นกับข้าวมาซะอีก”
“อ๋อ ของกิ๊งสั่งไม่ใส่พริกน่ะ ก็เลยสั่งแยก”
ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก ผมก็เขี่ยพริกในจานตัวเองออก ตักหัวใจไก่เอื้อมไปใส่จานให้กิ๊ง มันเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าแสดงถึงคำถามอีกครั้ง
“กับข้าวเหมือนกัน ตักให้ทำไม”
“ก็... ถึงกิ๊งจะมีหัวใจอยู่แล้วหนึ่งดวง กันย์ก็ยังอยากยกใจของกันย์ให้กิ๊งอีกดวงนี่นา” ผมตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มให้มัน ก่อนจะก้มลงตักข้าวใส่ปาก ทำไมข้าววันนี้มันหวานกว่าทุกวันหรือเปล่านะ...จู่ๆ หัวใจไก่ก็ถูกตักมาวางที่จานของผมดังเก่าทำให้ผมหุบยิ้ม ... อึ้งนิดๆ ที่มันตักคืนมา แต่มองๆ แล้วมันใช่อันเดิมที่ผมตักไปเหรอเนี่ย...
“กิ๊งให้นะ กิ๊งไม่ชอบเอาเปรียบใครจะมายกใจให้ฟรีๆ น่ะ เอาเป็นว่า...เรา...เอาหัวใจมาแลกกันดีกว่า...”
อ่ะ อ๋อ...อันที่กิ๊งตักให้มันใจคนละดวงนี่เอง มันเป็นใจของกิ๊ง....
ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันที่กำลังทานข้าวต่อไปด้วยหัวใจที่พองโต เต็มไปด้วยความสุข... ไม่ยอมกินข้าวต่อ จนกิ๊งกินจนจะอิ่มมันก็ยิ้มปนหัวเราะมาให้
“กันย์ เอาแต่มองหน้าอยู่ได้ ไม่กินข้าวเหรอ หรือว่า....อยากให้ป้อน” เวลามันเว้นระยะคำแล้วทำให้ตื่นเต้นทุกทีเลยสิน่า เวลามันพูดประโยคท้ายๆ ทำไมต้องทำเสียงเซ็กซี่ด้วยวะ
ถ้ากูตอบว่า ใช่...จะมาป้อนให้จริงๆไหมเนี่ย...
แต่ กูยังป๊อดอยู่ว่ะ ผมก้มหน้าหลบสายตาหวานๆ นั่นลงอย่างระงับอารมณ์... รีบกินข้าวจนข้าวติดคอ ได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆ ของกิ๊งพร้อมแก้วน้ำเปล่าของมันยื่นมาตรงหน้า ผมเงยหน้าขึ้นมองรอยยิ้มหวานนั้นแล้วดึงแก้วน้ำเหมือนจะถือแต่มันไม่ยอมปล่อย ทำให้ผมต้องเปลี่ยนเป็นจับหลอดในแก้วมาดูดแทน มันไม่ได้ป้อนข้าวให้ แต่แบบนี้มันก็ป้อนน้ำจริงๆ
เหมือนจูบทางอ้อมเลย... คราวก่อนยังหวงหลอดตัวเองแทบตาย วันนี้ทำไมมันให้ง่ายจังวะ
หรือกลัวผมจะตายเพราะข้าวติดคอ!!
ใครจะรู้ ...ตอนนี้ผมอยากตายมากแค่ไหน...
ถ้า...ได้ตายในอ้อมกอดของมัน... ผมยอม...
ทานข้าวเสร็จแล้ว...ผมก็พามันซ้อนท้ายมาที่สำนักคอมที่อยู่ข้างๆ แคนทีน เพราะคนค่อนข้างเยอะเราก็เลยไม่ได้นั่งติดกัน แยกย้ายกันทำงาน ความจริงที่บ้านผมก็มีโน้ตบุ๊กแล้วก็คอมพ์ตั้งโต๊ะนะครับ ไม่จำเป็นต้องพิมพ์รายงานที่นี่ก็ได้ แต่ที่ผมอยู่ก็เพราะอยากจะอยู่เป็นเพื่อนกิ๊งมากกว่า พอพิมพ์งานไปแป๊บนึง กิ๊งก็เดินมาหาแล้วก้มลงมา มองที่หน้าจอ
“แป๊บนะกันย์ อ้าว ไม่ได้เล่นเอ็มเหรอ” มันถามมา
“อ๋อ เปล่า ทำไม จะให้อีเมลล์เหรอ เอาดิ” ผมบอกและเข้าระบบเอ็มเอสเอ็นของตัวเอง กิ๊งรอจนเข้าสู่โปรแกรมก็ก้มลงรัวแป้นพิมพ์ใส่อีเมลล์แอดเดรสของตัวเองลงไป ผมไม่ได้มองหน้าคอมเลยตอนนั้นเอาแต่หันไปมองหน้ากิ๊งที่ก้มลงมา ใบหน้าด้านข้างของมันสวยดี ผิวขาวใสซะ...ยิ่งใกล้ก็ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆ
“ชาติก่อนทำบุญด้วยดอกไม้เหรอ ถึงได้ตัวหอม...” ไม่แค่กลิ่นที่หอม แก้มมันก็น่า...หอมด้วย มันกรอกอีเมลล์เสร็จแล้วแต่ยังไม่ยืดตัวขึ้นพอจบคำถามก็หันมายิ้มให้
“ชาติก่อนจำไม่ได้... แต่ก่อนออกมาอาบน้ำด้วย.... ครีมอาบน้ำยี่ห้อ....รัก” ตอนที่ผมไปหอมันผมพอจะจำได้ลางๆ ว่าครีมอาบน้ำที่มันใช้ไม่ใช้ ลักซ์ แน่ๆ !
ผมอึ้งกับคำว่า “รัก” ที่มันเอ่ยออกมา จะมีโอกาสสักวันไหมที่จะต่อด้วยชื่อของผม ...
รักกันย์....
หลังจากทิ้งถ้อยคำชวนให้หัวใจของผมโบยบิน ทิ้งรอยยิ้มที่ละลายใจแล้วมันก็ยืนขึ้นพลิกกายจะเดินกลับ ผมเผลอดึงมือมันไว้จนมันต้องหันกลับมาเหมือนจะถาม ผมส่ายหน้าและจำต้องปล่อยมือนุ่มนิ่มนั้นไปอย่างเสียดาย แต่ยังไม่วายหันคอมองตามมันอย่างอาลัยไม่อยากให้มันกลับไป
ถอนใจกับตัวเอง หัวใจเต้นแรงเลยเมื่อกี้ จริงๆ แล้วเต้นแรงมาทั้งวันแล้วต่างหาก...
หันไปพิมพ์งานต่อ เพียงนาที ก็มีข้อความจากโปรแกรมเอ็มเด้งเข้ามา
ดูชื่อคงไม่ต้องถามแล้วว่าใคร ชื่อก็น่ากิน คนก็น่ากินจริงๆ ให้ตาย...........
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : โหลๆ สุดหล่อ ชื่ออะไรคับ
เป็นกันย์เอง: รู้ได้ไงว่ากันย์หล่อ...
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : หล่อสิ... หล่อลงเบื๊อย...
เป็นกันย์เอง: หึหึ... เลื้อยเข้าห้องกิ๊งแทนได้ไหม??
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : เลื้อยทำไม เดินเข้ามาดีๆ จะเปิดรอ
เป็นกันย์เอง: จริงดิ เด๋วคืนนี้แวะไปหา
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : อย่ามาดีกว่า....เดี๋ยวห้ามใจไม่ได้
เป็นกันย์เอง: หึหึ
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : หัวเราะซะเจ้าเล่ห์เชียว เออ เพิ่งรู้นะว่า ชื่อกันย์เขียนอย่างนี้ กิ๊งนึกว่า กัน หรือ กันต์ ซะอีก
เป็นกันย์เอง: อ๋อ กันย์มาจากราศีเกิดน่ะ กันย์มีพี่ชายนะ ก็ชื่อตุลย์ มีน้องสาวชื่อมีน
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : พ่อแม่เข้าใจตั้งชื่อเนอะ ถ้าเกิดเดือนเดียวกันหมดทำไงเนี่ย สงสัยคนนึงชื่อราศี อีกคนชื่อวัน อีกคนก็เช้าบ่ายดึกเวลาเกิดไปเลยไหม?
เป็นกันย์เอง: ลามปามนะกิ๊ง... เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : โดนอะไร??
เป็นกันย์เอง: โดน
เป็นกันย์เอง:......
เป็นกันย์เอง:......
เป็นกันย์เอง:......
เป็นกันย์เอง:................................................จับกด!
จบประโยคนั้น กิ๊งก็ไม่ตอบมาอีกเลย
o22 ตูไปอีกแล้วววววววววววววววววว!!!
เป็นกันย์เอง: กิ๊ง
เป็นกันย์เอง: เอ่อ...... ตอบหน่อยดิ
เป็นกันย์เอง: ขอโทด.....
เป็นกันย์เอง: แค่ล้อเล่น
เป็นกันย์เอง: (ส่งอีโมชั่นรูปร้องไห้)
เงียบ....ไปอีกสามนาที.....
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : หือ ... โทษที กำลังอ่านเว็บเพลิน
เหรอ.... ตกใจหมดเลย ว่าจะเดินไปง้อถึงเครื่องแล้ว....
เป็นกันย์เอง: ........ เอ่อ ..... ไม่โกดนะ
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ :โกรธ.....
โฮๆๆๆๆ อยากร้องไห้
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : โกรธ.....เรื่องอะไร?
เอ๋า....
เป็นกันย์เอง:ช่างเถอะ ไม่โกรธก็ดีแล้ว
โล่งใจ
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : ว่าแต่เรื่องเมื่อกี้ ถ้าจะทำจริงๆ ก็ระวังไว้นะ กลัวแทน...
เป็นกันย์เอง: กลัวอะไร...
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : กลัวกันย์......
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : ได้หลังแล้ว............
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : จะลืมหน้า
เป็นกันย์เอง: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เป็นกันย์เอง: ไม่ต้องห่วงนะกิ๊ง.....
เป็นกันย์เอง: กันย์...ได้หลังแล้วไม่มีทางลืม......
เป็นกันย์เอง: ...............................................หน้ากิ๊ง.................................เด็ดขาด!!!!!!!!
.......................................................................................TBC
เผลอหลับไปอีกแล้วแง้....................... เอาตอนนี้ไปอ่านก่อน แล้วมาต่ออีกทีพรุ่งนี้ จ้า
ขออภัยหากมีคำผิดนะ ยังตรวจไม่เสร็จ แต่อยากลงค่ะ อิอิ
เม้นตอบพรุ่งนี้นะคะ ไปแย้วๆๆ
....................
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23739.0
เห็นเอ็มวีแล้วคิดถึงกันย์กับแพรเลย ...
กันย์อาจจะไม่ขนาดนี้นะ(ที่จริงยังแคร์ แต่บางครั้งอาจจะเหนื่อยนิดหน่อย)
แต่ถ้า...รักก็ไม่ได้รักแล้วสู้ทิ้งกันไปดีกว่าไหม?
ไม่อยากให้มองว่า กันย์แย่นะ เพราะที่จริงผู้ชายส่วนใหญ่เป็นแบบนี้จริง!!
ตอนจีบ...ทำทุกอย่างเพื่อเราได้
แต่พอได้มา...เราทำให้เขาได้ทุกอย่าง
แบบว่า...เราเป็นของตายอะไรเทือกนั้นใช่ไหม?
ถึงจะยังรักอยู่ แต่การปฏิบัติตนจะต่างกับตอนแรกจีบอย่างเห็นได้ชัดเลย...
แฟนเราเป็นแบบนั้นแหละ เขาบอกว่า "เค้าเป็นแบบนี้มานานแล้ว" แต่ตอนที่จีบเราเค้าปรับตัวเข้าหาเรา
แต่พอเค้าได้เรามาเค้าแค่กลับไปเป็นคนเดิม!! ใครผิดวะ...
-
จิ้มคนเขียน :z13: 555 เสี่ยวกันได้อีก น่ารักดี :L1:
-
hahaha
ชอบๆๆ สนุกดี
กิ๊งกะลังเอาคืนช่ายมั้ยเนี่ย กันย์กะลังเคลิ้มเชียว
-
เห็นว่าคาดหวังการแก้แค้นของกิ๊งกันมากแต่ที่จริงแล้ว...กันย์มันคงหวั่นไหวมากกว่านี้ไม่ได้แล้วเพราะมันรักมากมายไปนานแล้ว ฮาๆๆ กลายเป็นว่า นอกจากจะกันย์จะไม่ค่อยสะเทือน ตอนนี้มันยังมีความสุขมากมายเข้าไปอีก ...ส่วนกิ๊งสิ ยิ่งเล่นยิ่งเข้าตัว เฮ้อ.........จะเป็นยังไงต่อต้องรอต่อไปค่ะ
ตอบเม้นท์ พร้อมดันกระทู้.... มาอ่านตอนใหม่ซะดีๆ ....
ถ้าขยัน.... อีกตอนจะมาเร็วๆนี้ค่ะ อิอิ
ChCh13 กันย์คงไม่ตาย แต่กิ๊งอ่ะไม่แน่ค่ะ อิอิ
roseen ขอบคุณค่ะ
WhatLoveIs ฮ่าๆ ไม่แน่เหมือนกันว่าจะแห้วไหม แต่จีบกิ๊งก็ไม่หมูหรอกค่ะ
samsoon@doll กิ๊งแก้แค้นแต่เหมือนว่า กับกันย์จะไม่สะเทือนกลับชอบซะอีก ฮาๆๆๆ เพราะมันแก้แค้นไม่สำเร็จ....
mascot ค่ะ พระเอกเรื่องนี้ขี้ขลาด แต่ก็รักจริงน้า
PEENAT1972ขอบคุณมากค่ะ ว่างๆก็มาเยี่ยมใหม่ค่ะ
YELLOWSTAR ไม่ทำอะไรก็รักอยู่แล้ว ยิ่งทำกันย์ยิ่งได้ใจมากกว่า ไปๆมาๆ เหมือนกิ๊งจะติดบ่วงที่ตัวเองวางเอง กร๊ากกกกก
yeyong ไปไม่เป็นเลยแหละ ฮาๆ
ployyunho ที่จริงกันย์คงไม่โง่ แต่เพราะมันเพิ่งจะเปิดเทอม คนไม่ค่อยได้เข้าห้องสมุดก็เลยยังไม่ค่อยรู้มากกว่า สักพักก็จะเข้าใจไปเองค่ะ แต่กิ๊งจะค่อนข้างขยันเรียนมากๆ น่ะค่ะ กันย์มันเอาแต่เผลอตลอดแหละค่ะ จนเผลอรักกิ๊งไม่รู้ตัวไปแล้ว ฮาๆ
iforgive มาหว่านแล้วส่วนหนึ่ง ยังมีต่อ
TeuyHom นอกจากหน้าผากแล้วจะมีจูบ...อย่างอื่นตามมาเร็วๆ นี้
ZakuPz ในความรักไม่มีคนผิดค่ะ .... อาจจะผิดที่คนแต่งเองก็ได้
fuku อืม ง่ายกว่าเก่าไหมต้องคอยดูต่อไปค่ะ
Rhythm มาแล้วค่ะส่วนหนึ่ง เป็นหวานๆมากกว่า
from_mars ตรงนั้นก็คิด กันย์ก็คิด แต่การจะบอกลาใครสักคน ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนะคะ คนขี้ขลาดอย่างกันย์ มันก็คิดมากเหมือนกันค่ะ
Margarin_Butter ก็ถามมาตอบไปเพราะบางคนเขาก็ไม่ได้อ่านเม้นเท่าไรไงคะ อิอิก็จะได้รู้ส่วนสปอยกันไม่มาก
tenjoin ใช่ค่ะ แต่ดัดแปลงรายละเอียดบ้างเหมือนกัน และตั้งใจจะไม่ใส่อะไรเด่นๆลงไป
ordkrub แหมๆ ก็พล็อตมันเป็นอย่างนี้ ก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปสิคะ มันใกล้เต็มทนแล้วอดทนรอกันนิดนึงงงง
patty_b009 เค้าออกจะหวานกันขนาดนี้เครียดทำไม??
OoniceoO ตอนต่อไปก็หวานนะคะ กิ๊งกำลังหว่านเสน่ห์กลับเพื่อแก้แค้น แต่ท่าทางกันย์มันยังไม่รู้ตัวเลย ฮ่าๆ
คนของเธอ จะทำอะไรก็ไม่รู้ เหมือนสร้างบ่วงคล้องคอตัวเองมากกว่า เพราะกันบย์มันไม่รู้เรื่องราวแถมมีความสุขอีกต่างหากที่กิ๊งเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ ส่วนเรื่องแพร นิก็คิดว่าไม่ง่าย... ไม่ง่ายเลยที่นิจะเขียนฉากนั้นออกมา... ยากมากกก
m_pop91 อิอิ หาใครมาทำให้หวั่นไหวดีล่ะคะ
yayee2 หลงกันหรือยังกิ๊งน่ารักแบบนี้ ยังมีต่อนะคะ ยังไม่จบ
puppyluv ขอบคุณค่ะ ....อีกไม่นานจะรุกแล้วค่ะ (คำๆนี้พิมพ์มาตั้งแต่สามตอนที่แล้วฮาๆๆๆ)
1wariya1 กิ๊งเอาคืน แต่กันย์มันยังไม่รู้ตัว ฮา
peppier แก้แค้นแต่ไม่ค่อยสำเร็จเท่าไรค่ะ
-
หยอดกันไปหยอดกันมา
คิดมุกได้เรื่อยๆ นะ ชอบค่ะ
-
หยอดกันไป ยั่วกันมา ทำจริงๆสักทีเหอะกันย์
-
โฮ๊ะ เค้าจีบกัน :o8: ถึงกิ๊งจะทำเพราะแก้แค้นก็เถอะ หัวใจมันก็คงเรียกร้องบ้างแหละ
ส่วนกันย์กำไรเห็นๆ พอกิ๊งเจอคีเวิร์ด "จับกด" ถึงกับอึ้งไปไม่เป็นเลยทีเดียว
เมื่อไหร่จะสารภาพกันซะทีน้า คนอ่านลุ้นมากมาย
-
ได้หลังแล้ว...ไม่ลืมหน้ากิ๊ง หน้ากิ๊งเนี่ยทำเราคิดไปถึงไหนไม่รู้ :haun4: :haun4: :haun4:
หวานกันดีจริงๆ กิ๊งทำแบบนี้บ่อยๆ มีหวังกันย์มันทำอย่างที่ว่าจริงๆ นะ :impress2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หยอดกันจนจะเป็น เบ้าขนมครก แล้ว
-
หยอดกันไปหยอดกันมาน่ารักจริง
แหมเอาคืนได้แบบคิดว่าจะแก้เผ็ดเค้าได้
แต่คาดว่ากันย์อะไม่เท่าไหร่
แต่กิ๊งนี้สิ ถ้าจะงานเข้า
เห็นแล้วว่ากิ๊งบอกรักก่อน!!
-
กันย์มันหยอดแทบทุกครั้งที่มีโอกาส ถ้าเราเป็นกิ๊งจะถามมันว่า จริงปล่าววะ
-
555555
ชอบๆ รออ่านนะคะ
-
ตายๆๆๆๆ น้ำตาลท่วมจอ...
กันย์เอ๋ย...กล้าๆ หน่อยลูก สู้ๆ เอาจริงสักที อย่ามัวแต่หยอด กร้าก
รออ่านตอนหน้านะจ๊ะ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หยอดกันขนาดนี้ ชวนไปซั่มกันเลยดีกว่าเจ้าค่ะ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โหย พ่อคู้ณณณ เยอะไปมั้ยเนี่ย หยอดมาแต่ละดอก โอย :-[
เอ้าๆ มัวแต่เล่นกันอยู่ได้ อยากให้รักกันจริงๆซะทีนะ
แต่แบบนี้เรื่อยๆมันก็อาจจะดีกว่าคบกันก็ได้เนอะ ว่ามั้ย?
ไม่ๆๆๆ :serius2: ต้องได้คบกันสิ รอตอนต่อไปๆๆๆ และต่อๆไปค่ะ
-
หวานอ่ะ จีบกันบ่อยๆ ดิ เสี่ยวแค่ไหนก็รับด้ายยยย-เน๊อะ อุอุ
+1
-
^^
-
ชอบตอนนี้มากเลย กิ๊งเด๋วนี้หยอดเก่งนะ
อิอิ หัวใจกระชุ่มกระชวยไปตามๆกันย์
-
น่ารักอะ อิอิ
o13 o13 o13
-
กันย์ สนใจสมัครเข้าเพจ สมาคมมุกเสี่ยวมั้ย
แต่ละมุกที่ปล่อยออกมาใช้ได้เลยเนี่ย
55555555555555555555555555555
-
ไม่ได้เข้ามาสักพัก ได้อ่านหลายตอนเลยหุหุ
กิ๊งงงง!~ ยิ่งเล่นอย่างนี้ยิ่งเข้าตัวนะลูกกกกก
แค่นี้กันย์มันก็โงหัวไม่ขึ้นแล้ว 555+
ไหนๆก็ปูทางเรื่องจับกดไปแล้ว
ก็ทำมันซะจริงๆไปเลยเซ่!! :jul3:
-
เด็กๆสมัยนี้เค้าเล่นมุขกันได้น่ารักๆดีเนอะ
กิ๊ง..ลูก ถึงจะหวั่นไหวไปกับคำพูด และการกระทำของกันย์แค่ไหนก็อย่าพึ่งแบไต๋นะลูก อดทนไว้ก่อน
ไอ้ที่มี500เล่มเกวียนน่ะ เอาออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ให้กันย์มันทนไม่ได้ จนต้องสารภาพไปเลย
แล้วเราค่อยตามใจตัวเอง อิ อิ
-
กิ๊งงงงง ทำแบบนี้จะเผลอใจไปจริงๆนะ
แต่ก็ดี จะได้สมหวังกันสักที :z1: :z1:
-
หยอดกันไป หยอดกันมา ใกล้จะเต็มรึยังนี่ :impress2: :impress2: กันย์กล้าๆหน่อย
-
หวานโฮก :jul1:
-
นังกิ๊งงงงงงง
เล่นแบบนี้เดี๋ยวก็เสียสาวหรอกหนู
-
พลัดกันรุกพลัดกันรับเว้ยเฮ้ย 5555
ชอบจริงๆ ฮ่าๆๆ ดูท่านายกันย์จะแพ้ทางนะเนี่ย กิ๊วๆๆ น่ารักๆ จะรอดูว่าจะยิงกันไปยิงกันมาได้อีกนานเท่าไหร่ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ฮื่อ กันต์จ๋า รู้ใจตัวเองแล้วก็รีบๆเลิกกับแพรนะจ๊ะ ไม่งั้นอย่างที่กิ๊งว่าแหละ อย่างนี้เขาเรียกว่าจับปลาสองมือ^^
-
น่ารักไม่ไหวแล้ว ทั้งคู่เลย
กันย์ กิ๊งนี่เป็นสมาชิกชมรมมุขเสี่ยวหรือเปล่า 555
-
จะตั้งใจอ่านนะครับ
-
9.2 แผนสอง
ก็ยังเล่นมุขกันไปเรื่อยๆ ผมไม่รู้ว่ากิ๊งได้ทำงานหรือเปล่า เพราะก็เงียบๆ ตอบๆ เป็นพักๆ ส่วนผม ไม่ได้ทำอะไรนอกจากเล่นเอ็ม สรุปว่างานไม่ได้พิมพ์เลย เวรกรรม!
กำลังสนุกสนาน ไอ้ศรก็โทรมาชวนกินเหล้าไม่มีธุระอื่นกันบ้างแล้วหรือไงวะ
เป็นกันย์เอง: วันนี้กลับกี่โมงกิ๊ง ไอ้พวกบ้าสามตัวโทรมาชวนดื่มอีกแล้ว
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : กี่โมงก็ได้ แล้วแต่...
เป็นกันย์เอง: อือ เย็นนี้กิ๊งไปกินเหล้าบ้านกันย์ไหมอ่ะ พี่ตุลย์ไม่อยู่ สบายยยยย
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : ไม่ดีกว่า กันย์กินเถอะ
เรื่องกินเหล้าอีกเรื่อง ที่อยากรู้...ชวนแล้วปฏิเสธท่าเดียว
ผมโทรไปบอกศรว่าให้มาหาที่บ้านตอนหกโมงเย็น สักพักต่อมาแพรก็โทรมา แปลกใจเล็กน้อยแต่ก็รับสาย
“สวัสดีครับ”
“กันย์ บีเอ็มซ่อมเสร็จหรือยัง” เสียงนั้นเรียบๆ ไม่บึ้งไม่หวาน
“เสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้ไปเอา ทำไมเหรอ?”
“แพรจะกลับบ้านเย็นนี้ กันย์ขับรถไปส่งแพรที่วินรถหน่อยสิ” ไม่ต้องอธิบายก็พอจะเข้าใจว่าเวลาแพรกลับบ้านมักจะหอบนั่นนี่ไปเยอะทั้งเสื้อผ้าและของฝาก ก็เลยโทรมาบอกให้ไปส่งที่วินรถ เพราะถ้าให้นั่งวินไปเองกระเป๋ามันหนักแล้วก็เกะกะนั่นเอง
“เอ่อ...” คิดอยู่ว่าแล้วจะไปเอายังไงวะเนี่ย นั่งวินไปเอาบีเอ็มที่ร้าน หรือจะขับมีโอไปแล้วจะเอากลับสองคันยังไง
“ไม่อยากไปส่งเหรอ งั้นก็ไม่เป็นไร” เมื่อผมเงียบเธอก็ถามกลับมาแบบกำลังงอน
“เปล่าๆ เดี๋ยวไปส่ง กี่โมงครับ”
“ห้าโมงครึ่ง”
“ครับๆ เดี๋ยวกันย์ไปรับที่หอนะ” วางสายไปแล้วหันไปดูที่หน้าจอเห็นข้อความของกิ๊งทั้งข้อความทั้งสั่นหลายข้อความ
เป็นกันย์เอง: ขอโทษที่ตอบช้า โทรศัพท์อยู่
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : อืม ไม่เป็นไร
เป็นกันย์เอง: กิ๊งขับมอไซค์เป็นไหม
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : ไม่อ่า ทำไมเหรอ
เป็นกันย์เอง: วันนี้จะไปเอาบีเอ็มที่ร้าน แต่ไม่รู้จะขับกลับมายังไงสองคันน่ะสิ
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : ขับมอไซค์ไม่เป็น แต่ขับรถยนต์เป็น
เป็นกันย์เอง:!! เหรอ
กุ๊งกิ๊งห่อไข่ : ที่บ้านบอกว่า มอไซค์มันเนื้อหุ้มเหล็ก แต่รถยนต์มันเหล็กหุ้มเนื้อ ปลอดภัยกว่าน่ะ
เป็นกันย์เอง: กันย์ว่า จะเนื้อหุ้มเหล็กหรือเหล็กหุ้มเนื้อก็ไม่ดีเท่า เนื้อหุ้มเนื้อหรอก หึหึ
แล้วมันก็ไม่ตอบอีกตามเคย...
เป็นกันย์เอง: กิ๊ง...
เป็นกันย์เอง: กิ๊ง...
เป็นกันย์เอง: .....เงียบเลย....
ไม่ตอบอีกแล้วอ่า...... เฮ้อ......ทำไมก่อนทำไม่คิดวะเนี่ยไอ้กันย์ พอทำลงไปแล้วก็มานั่งกังวลว่า มันจะโกรธไหม
ถอนใจด้วยความกลัดกลุ้ม แล้วก็รู้สึกถึงสัมผัสเบาๆ ที่กดหนักลงมาที่ไหล่
“เอาแต่คุย...ไม่ได้พิมพ์งานเลยเหรอ” ผมหันไปมองตามเสียง กิ๊งถามอยู่ข้างหลัง ฟังจากเสียงไม่ได้เคืองขุ่นอะไร ทำให้ผมโล่งอก
“ถ้าไม่ได้ทำงานก็กลับกันเถอะ” กิ๊งชักชวนทั้งๆ ที่ตอนนี้เพิ่งจะสี่โมงเย็นเท่านั้นเอง
“แล้วกิ๊งทำเสร็จแล้วเหรอ”
“ก็เพราะมัวแต่คุยเลยไม่เสร็จซะทีไงตัวเองไม่ทำงานแล้วพลอยทำให้คนอื่นเค้าไม่มีสมาธิทำงานไปด้วย” เอ่อ เป็นความผิดของผมใช่ไหมเนี่ย ผมทำหน้าสลด
“กันย์ไม่ผิดหรอก กิ๊งเองก็ชวนกันย์คุยเหมือนกัน เอาไว้ว่างๆ ค่อยมาใหม่ก็ได้ แต่ถ้าจะคุยกัน คุยแบบนี้ดีกว่าเยอะเลย จะได้เห็นกันชัดๆ ไง”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย ปิดโปรแกรมและออกจากระบบคอมพิวเตอร์
“นึกว่าจะเซพงานเลยเอาแฟลชไดรฟ์มาให้ แต่กลับไม่ใช้เลยแฮะ” มันพูดขึ้น ทำให้ผมหัวเราะแหะๆ
“งั้นเดี๋ยวไปปิดคอมแป๊บ รอที่หน้าห้องนะ” บอกแล้วเดินกลับไป แต่ผมก็ปิดคอมเสร็จพอดีเลยเดินตามไปรอมันที่เครื่องแทน
ผมขับรถพากิ๊งไปเอาบีเอ็มที่ร้านซ่อม ระหว่างทางก็ออกไปทางซอยข้างมหาวิทยาลัยซึ่งมันค่อนข้างจะแคบและมีลูกคลื่น ถนนก็ไม่ค่อยเรียบและรถสวนก็เยอะ ทำให้ต้องเบรกบ่อยๆ จนกิ๊งมันเอาหัวมาโขกหลังผมสองสามครั้ง จนมันต้องเอ่ยบอก
“กันย์ ขับรถดีๆ สิ กิ๊งน่ะผู้ชายนะ จะเบรกสักกี่รอบ หน้าอกคงไม่งอกออกมาทิ่มหลังกันย์ได้หรอก”
“ฮ่าๆ ถ้าไม่มีหน้าอกจะเอาอย่างอื่นทิ่มก่อนก็ได้ อนุญาตแค่ตอนนี้นะ เพราะถ้าอยู่ในที่รโหฐานกันย์ชอบเป็นฝ่ายทิ่มมากกว่า” ผมพูดไปขำไป แล้วก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายเงียบลงอีก เอ่อ ... กูเลิกทะลึ่งสักวินาทีไม่ได้เลยเหรอไงเนี่ย...
พอหลุดจากทางแคบมาสู่ถนนปกติผมก็เร่งความเร็วรถขึ้นเพราะมันขับสบายแล้ว ครู่เดียวก็รู้สึกถึงมือเล็กๆ ที่เลื่อนมากอดเอวผมไว้ข้างเดียว ซ้อนท้ายผมมาตั้งหลายครั้ง เป็นครั้งแรกเลยที่กิ๊งมันกอดเอวผม หนำซ้ำมันยังแนบร่างลงมาพิงทั้งตัวแนบแก้มลงกับหลังผมแค่นั้นผมก็ใจเต้นตึกตักแล้ว ยังไม่พอมือของมันสิยังอุตส่าห์ลูบเบาๆ บริเวณท้องอีกต่างหาก ขับรถไปนี่แทบจะคว่ำ เลยชะลอความเร็วลงทันควัน
“อะ...กิ๊ง” ทำเอาเสียงผมแหบไปเลย ผมเอามือข้างซ้ายตะปบมือขวาที่แสนซุกซนของมันไว้ให้นิ่งก่อนจะพาให้ผมสติแตก...
“กันย์ขับรถเร็ว กิ๊งกลัวนะเนี่ย...” มันอธิบายเหตุผลมาด้วยเสียงเหมือนเด็ก
“จะขับช้าๆ แล้ว แต่มือน่ะ...” ยังพูดไม่ทันจบอีกฝ่ายก็สวนมา...
“ไม่อยากให้กอด รังเกียจเหรอ...” มันถามมาเหมือนจะงอนแล้วก็ดึงมือออก แต่ผมยังจับมือมันไว้อยู่
“เปล่า ลมแรง.. กิ๊งกอดไว้กันย์ก็อุ่นดี แต่กอดนิ่งๆ อย่าลูบได้ไหม...”
“ทำไม...เสียวเหรอ?” เสียงมันกลั้วหัวเราะ ผมไม่ได้ตอบ...
แต่มันจะรู้บ้างไหมว่า ที่มันพูดน่ะ เรื่องจริง!!
.....................................................................
................................
สั้น ง่าย ได้ใจความ อิอิ... :z1:
จบตอนที่ 9 แบบสั้นๆ เพราะตอนที่สิบจะให้กิ๊งมาเล่าแทนแล้วค่ะ :กอด1:
ตอนนี้การแก้แค้นของกิ๊งมันบรรลุผลเกือบจะสมบูรณ์แล้ว :m20:
สงสัย คำพูดที่หยอดไปมันไม่เท่าสัมผัสเดียว :กอด1:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
...........................................................
yeyong ก็เรื่อยๆ ค่ะ คิดเองบ้าง ยืมมุขคนรอบข้างมาใช้บ้าง หรือบางอย่างสถนการณ์พาไปก็มี เพราะปกตินิก็ชอบเล่นมุขประมาณนี้อยู่แล้วค่ะ
jiki ทำอะไรจริงคะ? หึหึ
ployyunho แหม...รู้ได้ไงว่าไปไม่เป็นกิ๊งแค่ดูเว็บเพลินเฉยๆ ฮา....
คนของเธอ ตอนเขียนน่ะไม่มีความนัยแฝง แต่อ่านทวนๆก็มีคิดนิดนึง ไม่คิดว่ามีคนคิดเหมือนเราด้วยว่ามันกำกวม ฮา
Dee^daY เอาน่าสนุกออกค่ะ หยอดมากๆ จะได้หวานอร่อย อิอิ
Margarin_Butter ครีมอาบน้ำยี่ห้อรักอ่ะนะ ?? ไม่ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮาๆ มีอีกจิ
ตอนนี้แหละ งานเข้ากิ๊งเต็มๆ กร๊ากกกกกกกกกกกก
iforgive ในความจริง.... ก็มีนะที่หยอดแบบนี้จะตีความหมายว่าเล่นๆกันแต่ยิ่มเล่นยิ่งสนุกอิอิ
Rhythm ค่า มาแล้วๆ
from_mars เริ่มมีอะไรคืบหน้าแล้ว เพราะกิ๊งหยอดมากไปหรืเปล่าไม่รู้นะคะ
samsoon@doll หึหึ ให้ใครชวนใครดีล่ะคะ อิอิ
1wariya1 ค่ะแน่นอน บอกรักกันแล้วจะแจกมาม่าให้กินบ่อยๆ มุขเสี่ยวจะได้เห็นแค่ช่วงแรกจีบเท่านั้นแหละค่ะ
puppyluv ขอบคุณค่ะ ไม่แน่ใจว่าต่อไปจะหวานขนาดนี้ไหมเพราะนิก็ ตันมุขเป็นค่ะ อาจจะมีเรื่อยๆ แต่อาจจะน้อยลง
SoN อ่านแล้วยิ้มเป็นอย่างเดียว อิอิ
mascot กิ๊งหยอดไม่เก่งค่ะ ส่วนใหญ่ไหลไปตามน้ำมากกว่า หรือตอนหลังได้เชื้อกันย์ก็ไม่รู้สิ อยู่ด้วยมากๆ เลยติดเสี่ยวมาด้วย ฮา
TeuyHom อิอิ
fuku กร๊ากกกกกกกกก เดี๋ยวจะถามให้นะคะ
PoP~Pu ทำแน่ค่ะ ถ้ากิ๊งยอม กร๊ากกกกกก กันย์ไม่ได้ซาดิสอย่างคุณพี่นะคะ จะได้กดใครง่ายๆ เจอมารยาน้ำตานองปุ๊บ ไปไม่เป็นเลยกร๊ากกกก
yayee2 ก็อยากจะให้มารยากันไปนานๆ แต่บังเอิญมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันซะก่อน เลยต้อง... ดีนะ เอาตัวรอดเก่ง ฮา ไม่งั้น เสร็จไปแล้ว
peanjai อิอิ บางคนเค้าก็รอให้สมหวังกันมาหลายตอนแล้วค่ะ
donutnoi ล้นแล้วค่ะ
patty_b009 อย่าเพิ่งตายค่ะ เข้ามาอ่านตอนใหม่ก่อน
นังกิ๊งงงงงงง
เล่นแบบนี้เดี๋ยวก็เสียสาวหรอกหนู
โห จิกซะ!! ไม่อยากให้กิ๊งเสียสาวเหรอคะ คงยังไม่เสียง่ายๆค่ะ แก่เกือบๆ ฮา พอดีเอามารยาสาไถหนีมาได้หวุดหวิด คริคริ
ZakeiHarha เฮ้อ ... ตอนนี้ให้กันย์มันรุกแล้วให้กิ๊งรับไปก่อน ต่อไป กิ๊งจะรุกบ้างแล้วนะ คริคริ
punchnaja คำต้องห้ามมมมม อุตส่าห์ใส่มุขเสี่ยวหวานๆ พาหวามไหวแล้วยังมีคนนึกขึ้นมาได้อีกเรอะว่ากันย์มันยังมีแพร!!
arebaba เพจกับชมรมนี้มีจริงไหมคะ?? ถ้ามีก็จะพาสองคนนั้นไปเข้าเหมือนกัน คริคริ
Jomkan ค่ะ อ่านยังไงก็ได้ขอให้มาอ่านค่ะ อิอิ
(http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/165633_178027492228213_173053356058960_476539_5049763_n.jpg)
http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/165633_178027492228213_173053356058960_476539_5049763_n.jpg
(http://webboard.sanook.com/forum/?action=dlattach;topic=3257405.0;attach=895496;image)
http://webboard.sanook.com/forum/?action=dlattach;topic=3257405.0;attach=895496;image
-
อิอิ คำพูดไม่เท่ากับการกระทำ
-
ตายแล้วน้องหนูกิ๊ง เปิดฉากก็ลูบๆคลำๆเลยเหรอนี่ (แต่ชอบนะลวนลามมันเยอะๆมันจะได้รู้ซะทีว่าเสปคหนูเป็นแบบไหน) ยั่วต่อไปน้องหนู โฮ๊ะๆ :laugh:
-
เอ๋..นี่แพรยังไม่หลุดจากวงโคจรอีกหรอเนี่ย *โดดถีบขาคู่* กลิ้งไปไกลๆิ เลยนะยะ
ตอนหน้าขอกิ๊งเมาด่วน อยากเห็นใจจะขาดรอนๆ
-
ขำกันย์ที่รู้ตัวว่าเวลาอยู่กับกิ๊งหื่นได้ทุกวินาที หยอดได้ตลอดเวลาสิน่า
ตอนนี้ชิงชังนังแพรสุด ๆ อ่ะ กิ๊งจัดการเลยนะ เบื่อชีมากกกกกก
-
รออ่านนะคะ
:L1: :L1:
-
ใกล้ถึงเวลาที่กันย์กับกิ๊งจะได้รักกันแล้วซินะ
รออยุ่ๆๆๆๆ :กอด1:
-
หยอดเก่งนักเจอลูกอ้อนเข้าไป
เสียวอ่ะเด้
-
เค้าเคยทำแบบกิ๊งนะ ทั้งกอดทั้งลูบ และ ล้วง 5555555555
-
อร๊ายยยยย ย เขิลแทนน ! :-[
-
มานั่งรอกิ๊งเล่า จะแก้แค้นไรกันนักหนา
ชอบเค้าแต่ยังจะแก้แค้นอีกนะกิ๊งนี่
แก้ไปแก้มากิ๊งอาจโดนแก้ซะเองก็ได้นะ :z1:
-
ตอนที่ 10 หวั่นไหว... BY Ging..
เชื่อเค้าเลย คนอะไรใช้ห้องสมุดไม่เป็น ....
ไอ้กันย์จะอยู่รอดจนจบปีสี่ไหมเนี่ยถ้าไม่มีเพื่อนๆ ของมันช่วย ผมอุตส่าห์ใจดี สอนนั่นนี่ให้ ไอ้นี่ก็ไม่สำนึกเลย ยังอุตส่าห์เนรคุณผมด้วยการทำเอาหัวใจผมหล่นตุ้บ!!
ไม่เคยคิดเลย!! ว่ามันจะกล้า!! ถึงจะชอบหยอดบ้าง แกล้งเหมือนจะกอด แต่ก็รู้แหละว่ามันแค่แกล้งเล่นเฉยๆ
ก็มันชอบผู้หญิงใช่ไหมล่ะ? ก็มันมีแฟนเป็นผู้หญิงใช่ไหมล่ะ?
แล้ว...มันจะมาจูบหน้าผากผมเพื่อ... นี่น่ะมันไม่ใช่เรื่องที่เพื่อนเค้าเล่นๆ กันแล้ว เล่นเอาผมไปไม่เป็นเลย
ไม่ได้รังเกียจอะไรนักหรอกนะ แต่...ไม่ชอบอะไรที่ครึ่งๆกลางๆ
ทีเล่นทีจริงแบบนี้ อยากรู้..ว่ามันคิดยังไง
แล้วมันจะเอายังไงกับผม?? กับผู้หญิงอีกสองคน??
ดีนะที่ไม่โสดไม่งั้นเป็นเรื่องแน่...
อุตส่าห์คุยกับมันต่อเหมือนไม่มีอะไร เหมือนจะปกติ... พยายามควบคุมตัวเองให้กลับมาเป็นกิ๊งคนเดิม แต่แล้ว...
“ขอโทษนะกิ๊ง ถ้ากูทำให้มึงโกรธ ถ้าสิ่งที่กูทำมันแย่มากนัก ถ้ามึงรังเกียจ..กูสัญญาว่าจะไม่ทำอีก” นึกว่ามันจะโง่ไม่รู้ว่าผมโกรธ...
“กูไม่ได้รังเกียจหรืออะไรหรอกนะ แต่กูไม่ชอบให้มึงทำแบบนี้ ครั้งนี้กูยกโทษให้ คราวหน้าอย่ามีอีก”
“ถ้าไม่รังเกียจ แล้วทำไมต้องโกรธ แค่เพื่อนๆ เล่นกันเท่านั้นเอง เวลาครึ้มๆ กูหอมแก้มไอ้ศรออกบ่อย” เหรอ ... ก็แค่บังเอิญ กูไม่ใช่ศรเพื่อนมึง... และเพราะกูชอบมึงอยู่ ...
“อย่าคิดแค่ว่าผู้ชายด้วยกันเลยเล่นกันถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ได้ กับคนอื่นกูไม่รู้ แต่กับกู...กูถือ กูไม่ชอบเป็นของเล่นของใคร ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรก็อย่าทำให้กูคิด ระวัง...งานจะเข้าไม่รู้ตัว” ข่มอารมณ์บอกมันไป เพื่อให้สำนึก แต่แล้ว...
“ทำไม...กูทำให้มึง...หวั่นไหวเหรอ” เจอคำนี้ ปรี๊ดแตกเลยกู...
“แล้วตอนนี้มึงคิดว่ากูหวั่นไหวไหมล่ะ?”
“เอ่อ....”
“แล้วตอนนี้มึงนึกอยากหวั่นไหมดูบ้างไหม?”
“ทำไม มึงคิดจะทำเหรอ?” มึงยังมีหน้ามาขำ!!
“เสน่ห์ในตัวเองน่ะใครๆ ก็มีกันย์ ไม่ใช่แค่มึงหรอกที่หว่านเสน่ห์เป็น ถ้ามึงไม่เข้าใจ แล้วกูจะสอนให้ว่า แบบไหนที่เรียกว่าหวั่นไหว”
เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับกิ๊ง ... กูอยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะทนได้สักกี่น้ำ!!
แม่ง.....อยู่กับไอ้กันย์โคตรเหนื่อยเลย เหนื่อยตัว ต้องบริการดูแลแม่งทุกอย่างอย่างกับเด็ก เหนื่อยสมอง ต้องมาหาวิธีแก้สถานการณ์เวลาเจอมุขเสี่ยว วิธีแก้แค้นที่ทำๆไป กูเสียเปรียบฝ่ายเดียวเห็นๆ เหนื่อยใจด้วยเต้นอะไรแรงนักวะเนี่ย... โอ๊ย..... ประสาทกินหัวกิ๊ง
เพิ่งจะบอกอยู่แป๊บๆ ว่าไม่ให้เล่นๆ แต่สมองปลาทอง อย่างไอ้กันย์ไม่เคยจดเคยจำอะไรเลย ยังยิงมุขยังกับบ้านมันผลิตมุขใช้เอง เจอแต่ละมุขนี่กูเครียดเลย จะต่อยังไงดีวะ คิดอะไรไม่ออก กูเอายิ้มข่มแม่งเลย อย่างน้อยกูยิ้มแบบนี้ให้ใครมันก็ใจอ่อนทุกรายแหละ
แต่...ไอ้กันย์ นี่มึงมีภูมิต้านทานยิ้มของกูเหรอ ยิ่งยิ้มมึงยิ่งเล่นมุข ... หัวกูที่คิดแต่เรื่องวิชาการต้องหันมาคิดมุขไปกับมึงด้วย ทำกูไร้สาระเพิ่มขึ้นทุกทีแล้ว...
เอาล่ะ แผนแรก พูดเพราะ ... เลิกพูดมึงกู มาพูด กิ๊งกับกันย์ ไม่รู้ว่ามันรู้ตัวไหมเพราะมันไม่ถาม แต่มันก็แทนตัวว่ากันย์ กิ๊งตามผมอยู่นะ
เวลานึกอะไรไม่ออก ให้ยิ้มข่ม ทำเสียงหวานๆ ทำตาหวานๆ เข้าไว้
ถ้าคิดออกให้ต่อมุขเล่นไปด้วย
แต่... ทำไมมุขที่มันเล่นมาทำเอาผมอึ้ง แบบไปไม่เป็นเยอะจังวะ!!
ใบ้กินไปหลายรอบ แต่ก็ยังทำให้มันหวั่นไหวไม่ได้สักที
โอ๊ยยยย ไม่ได้ๆ กิ๊งห้ามยอมแพ้ต้องทำให้มันสำนึกให้ได้...
ใช้มาหลายแผนไม่รู้ว่าได้ผลบ้างไหม อุตส่าห์มาพิมพ์งาน ทำไมมานั่งคุยเอ็มกับมันจนงานที่จะทำพิมพ์ได้แค่สามหน้า!! แล้วผมอุตส่าห์อุทิศเวลาคุยกับมันนี่ทำไมไม่ตอบเลยเนี่ย...
เซ็ง... เซพงานแล้วเอาแฟลชไดรฟ์ไปให้มันเซฟงานแล้วชวนกลับดีกว่า
มันจะพาผมไปเอาบีเอ็ม แต่ระหว่างทางนี่มันเบรกหลายรอบจนแอบรำคาญ ผมเลยบ่นไปนิดหน่อย เจอคำตอบของมันนี่ทำเอาอึ้งเลย... แล้วไง? ... อยู่สองต่อสองแล้วจะกล้าทำอย่างนั้นจริงๆ เหรอ??
แผนสอง...ถ้าแค่คำพูดไม่สามารถทำให้มันหวั่นไหว คงต้องใช้การกระทำแล้วแหละ...
พอพ้นซอยที่มีคนเยอะๆ ผมก็เลยเลื่อนมือไปกอดมัน แอบแต๊ะอั๋งด้วยการลูบท้องมันนิดๆ ด้วย เหมือนจะได้ผลตรงที่ทำให้มันทำเสียงสั่นได้นิดหน่อย
แต่ท้องมันนะ..ซิกแพ็กเหรอ? เอ่อ... ไม่อยากจินตนาการตอนถอดเสื้อเลยให้ตาย หุ่นมันต้องเซ็กที่แน่ๆเลย ว้าก...... อีกิ๊ง!! มึงอยากทำให้มันหวั่นไหวไม่ใช่จะมาหวั่นไหวเอง ...
ชิ! บ้าจริง ห้ามไม่ให้กูลูบท้องมึงแล้วมึงล่ะ? ลูบมือกูเพื่อ?
กูอยากจะบ้า แล้วแบบนี้ใครกันแน่วะที่หวั่นไหวกว่ากัน
แม่ง... กูขาดทุนเห็นๆ แต่...ทำไมกูมีความสุขจังวะ!!
เอารถมาเก็บที่บ้านกันย์เรียบร้อยแล้ว กันย์ก็พาผมนั่งบีเอ็มออกไปข้างนอกอีกรอบเพื่อไปซื้อเสบียงแล้วก็เหล้ามาเตรียมไว้ มันพาผมไปที่ตลาด แล้วก็เดินซื้อของมากินซึ่งมันก็เย็นแล้ว ผมก็หิวๆ แล้วก็เลยซื้อข้าวซื้อขนมมากินด้วย กะว่ายังไงๆ ก็อยู่กินเหล้ากับมันไม่ได้หรอกครับ ไม่ได้จริงๆ ... เดี๋ยวงานจะงอก
ซื้อของที่ตลาดเสร็จก็เอาไปไว้ที่รถ มันติดเครื่องเปิดแอร์ไว้ให้ผมนั่งรอแล้วหายไปครู่ใหญ่ๆ ก็กลับมาพร้อมถึงขนมสองถุง
“อ่ะ เผื่อจะหิว ถุงนี้เผือก ถุงนี้มัน” ผมก้มลงไปดูเป็นมันกับเผือกปิ้งลูกกลมๆ ไม่ได้คิดอะไรก็ดึงถุงมันมาถือ แล้วก็ลองชิม อร่อยดีแฮะ หวานๆ กันย์ดึงอีกถุงกลับไปกิน ครู่นึงก็เอ่ยเสียงแบบอยากรู้อยากเห็นกลับมา
“จริงเหรอวะกิ๊ง” อะไรจริงวะ อยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมา ผมหันมองหน้ามันขมวดคิ้ว ส่วนมันก็ทำเสียงหื่นๆ กลับมา
“จริงเหรอ... เรื่องที่มึง เอามัน!” อึ้งไปสิบวินาที ก็นึกขึ้นได้ว่า ผมเลือกเอาถุงมันปิ้งมากินแทนที่จะเลือกเผือก แม่งงงงงงงงงงงงงง กล้าเล่นมุขนี้กับกู!!
ถ้าปกติผมจะตอบไปว่า ... ไม่ต้องมาเจือก เพราะถึงกูเอามัน! แต่กูก็ไม่เอามึง!
ในสถานการณ์นี้ที่กำลังจะแก้แค้น กวนตีนไม่ได้!!
ผมเลยหันไปยิ้มใส่ตามัน...
“ถึงบอกก็คงไม่เชื่อ เรื่องแบบนี้น่ะ ถ้าไม่ได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง ก็คงไม่รู้หรอก!”
เห็นใบหน้าตอนอึ้ง เหมือนจะกลืนน้ำลายนิดๆ แล้ว...... สะใจกิ๊งชิบหาย!
มันเงียบไปแป๊บนึงก่อนจะเอ่ยกลับมาด้วยเสียงเซ็กซี่
“พูดซะ กูอยากลองพิสูจน์เลยให้ตาย!”
เฮ้ย!! ........ หมายความว่าไงวะ!!!!
ผ่านสถานการณ์ล่อแหลมนั่นมาได้ ผมกับกันย์ก็ไปต่อกันที่ 7-11 เจ้าเก่าซื้อสุราเมรัย ขนมนมเนยของกินเล่นเพิ่มเติม แล้วก็กลับไปที่บ้านกันย์ต่อ ผมพยายามจะร้องขอให้มันไปส่งผมที่หอซะทีแต่มันบอกว่าจะออกไปข้างนอกตอนห้าโมงครึ่งแต่ไม่แน่ใจว่าจะไปนานไหม เดี๋ยวเพื่อนมันจะมาตอนหกโมง กลัวจะไม่มีคนอยู่เปิดบ้านให้เพื่อน ขอร้องผมมาอยู่บ้านมันก่อน กลับมาจากทำธุระแล้วค่อยไปส่ง ผมก็เลยทำอะไรไม่ได้ต้องมาจ๋องอยู่บ้านมันนั่งอยู่ที่โซฟานุ่มๆในบ้าน กันย์บริการซะดิบดี เปิดทีวีแล้วเอารีโมตมาวางให้
พอผมบ่นว่าหิว มันก็ไปเอาจานมาให้ ผมก็เทข้าวนั่งกินสบายใจ ส่วนมันไม่ได้กินด้วย นั่งดูทีวีสลับกับมองดูผมกินข้าวจนอิ่ม ยังไม่หมด... กินข้าวแล้วก็ตามด้วยของหวาน ผมหันไปคุ้ยถุงขนม หยิบปาร์ตี้ขึ้นมากิน จะให้กินคนเดียวก็จะหาว่าไร้น้ำใจแต่ไม่ส่งถุงให้หรอก ผมจงใจหยิบขนมขึ้นมา ป้อนให้ถึงปาก
“เพราะชีวิตขาดหวานไม่ได้ ปาร์ตี้สักชิ้นไหม” กันย์ส่งยิ้มแบบดีใจมาให้พร้อมยื่นมือขึ้นมาจับมือผมแล้วกินขนมด้วยดวงตาที่หวานกว่าปาร์ตี้ ริมฝีปากของมันที่งับปาร์ตี้ก็ดันงับปลายนิ้วผมเข้าไปด้วยนิดนึงทำให้เหมือนจูบที่ปลายนิ้ว ผมรีบดึงมือกลับ มันยังไม่ยอมปล่อยทันทีแต่ค่อยๆ คลายปลายนิ้วออกอย่างอ้อยอิ่ง ใบหน้าที่อยู่ใกล้ สายตาพราวระยับเล่นเอาผมใจเต้นตึกตักทั้งที่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ ผมหันหน้าหนีไปอีกด้านหนึ่ง ระงับความรู้สึกตื่นเต้นอย่างเต็มที่
กูบ้าไปแล้ว..... กูพยายามยั่วมันอยู่ แต่....
ไม่ได้ กิ๊งจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ยังไงๆ กูต้องชนะมึงให้ได้!!
“กิ๊งชอบกินแต่ของหวานเนอะ ไอติม ปาร์ตี้ ชอบอะไรอีกไหม” มันถามมาทำให้ผมปรับสีหน้าแล้วหันไปยิ้มให้มันใหม่
“ชอบกินของหวาน อะไรที่หวานๆ ก็ชอบหมดแหละ จะว่าไปแล้วก็มีของหวานอย่างนึงเหมือนกันที่ชอบแล้วก็อยากจะลองแต่ยังไม่มีโอกาส” คอยดูแล้วกันว่าใคร...จะหวั่นไหวได้มากกว่ากัน...
“อะไรเหรอ?” มันถามมาเหมือนอยากรู้อยากเห็น
ผมทำตาพราวๆ เหยียดริมฝีปากออกนิดๆ ไม่ตอบ กำมือหลวมๆ แตะที่ข้างแก้มของมัน ไล้ปลายนิ้วโป้งกับริมฝีปากของมันเบาๆ มองหน้าที่ชะงักค้างไปแล้วด้วยความสะใจเล็กๆ
มันเอื้อมมือมาจับมือผมไว้ให้นิ่งค้างอยู่อย่างนั้น ดวงตาที่แสดงถึงความหวั่นไหว ทำให้รู้สึกดีใจอย่างที่สุด มึงบอกกูทีว่ามึงหวั่นไหวแล้ว...
“กิ๊งคิดว่าปากกันย์หวานเหรอ... แต่กันย์ว่า ของกิ๊งน่าจะหวานมากกว่านะ” มันตอบกลับมา ยกมืออีกข้างขึ้นมาเชยคางของผมขึ้น ไล้นิ้วไปตามริมฝีปากของผมเบาๆ เช่นเดียวกับที่ผมทำ หัวใจเต้นโครมครามแต่..ก็ยังทำเป็นใจกล้า
“อยากรู้ไหมล่ะ ว่าของใครจะหวานกว่ากัน” ผมท้าทาย...
เอาสิ ถ้ามึงกล้าทำ! กูก็จะเบนหน้าหนี...
กูจะผลักอกมึงออก...
กูจะขัดขืน และยิ้มสะใจที่ทำให้มึงหวั่นไหวได้...
ความคิดช่างชั่วร้าย...
แต่...เมื่อใบหน้าคมคายของมันก้มลงมา สิ่งที่คิดไว้ทั้งหมดไม่มีข้อไหนเลยที่เกิดขึ้น
ผมเพียงแค่หลับตาพริ้มรอคอยจุมพิตของมันแต่โดยดี จนริมฝีปากของมันกดลงมาบดเคล้า นุ่มนวล อ่อนหวาน ลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเรียกร้องมากแค่ไหนก็ตอบสนองกลับไปมากเท่านั้น
พลาดแล้ว กิ๊งเอ๊ย............
ทั้งๆ ที่ใจเต้นแรงขนาดนั้นแท้ๆ
ทั้งๆ ที่รู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางชนะได้เลยแท้ๆ
ทำไมมึงถึงพูดแบบนั้นออกไป
ทำไมมึงถึงยอมให้มันทำแบบนั้น...
.......อยากจะทำให้มันหวั่นไหว.... แต่กลับต้องแพ้ภัยตัวเอง....
ตรงไหนที่เรียกว่าขัดขืน ... แล้วใครกันแน่ที่หวั่นไหว? .... ไม่ใช่มึงหรอกเหรอ....
..........................................................
ขอ ตอบเม้นท์อีกทีพรุ่งนี้นะคะ แบบว่า แต่งเสร็จสดๆ เลยอยากลงมากๆ เลย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดกับตอนนี้ :o8:
-
พลาดแล้วน้องกิ๊งเอ๋ย ท้าใครไม่ท้า
มาท้าคนกำลังหื่น ปากว่ามือถึงอีกต่างหาก
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด จูบกานแล้วววววววววว
พลาดอย่างแรงเลยกิ๊งเอ๊ยยย
อยากจะดูตอนมึนเมา
เพื่อกันย์จะได้ พิสูจน์ "เอามัน" :-[
-
โอ้ยยยย อยากกดไลค์สัก8ที o13
-
กิ่งน่ารักจังเลยย
โดนดีจนได้....
-
หวั่นไหวไม่เท่าไหร่
แต่ถลำลึกแบบไม่รู้ตัว แถมยังเสียเปรียบเต็มๆ
เอ๊ะ หรือจะดี ใจตรงกันทั้งทีจะได้มีอะไรคืบหน้า
-
กิ๊ง กันย์มันจะห้ามใจไม่ไหวแล้ว :z1: :z1:
-
กันย์กิ๊งน่ารักอ้าาา ได้กันเลยค่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกก :z1: :z1: :z1: :z1:
เหมือนไหร่จะบอกกันซักทีคะ อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง :o8: :o8:
-
หยอดกันไปมาอยู่นั่น...
กิ๊งจัดการเลย !!!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด(ตามไรเตอร์) :laugh: เค้าจูบกันแล้วววววววว
จุดพลุฉลอง ปิดตำบลเลี้ยง แห่นางแมวรอบจังหวัด เว่อร์ม่ะ แต่มันดีใจอ่ะ
ความสำเร็จอีกขั้นของกิ๊ง-กันย์ แต่กันย์เธอรีบไปเลิกกับแพรเลยนะ
ยิ่งปล่อยนานไปผู้หญิงเค้ายิ่งช้ำใจหนัก ไม่รักก็เลิกไปซะ
มากบกิ๊งน้อยน่ารักดีกว่า
อยากดูตอนกิ๊งเมาอ่ะ จะเป็นยังไงหว่า เหมือนจะรู้ตัวเองว่าเมาแล้วงานเข้า อิอิ
-
ในที่สุดก็เริ่มมีพัฒนาการกันสักที
เริ่มปากว่า มือ(ขยับไปใกล้จะ)ถือละ
จะได้มีอะไรจริงสักที เนอะ
-
กิ๊งเอ้ยยย แกจะไปทำให้กันย์หวั่นไหว เเต่แกกลับหวั่นไหวซะเอง... 55 :z1: รออ่านนะค่ะ :L1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด จูบกันแล้วๆๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พัฒนาขึ้นเรื่อยๆน๊า อย่าได้หยุด :-[
-
:haun4: กรี๊ดดดดดดดดด นั่นใครหวั่นไหวมากกว่ากันแน่เนี่ย แต่ที่แน่ๆคนอ่านไหวหวั่น โอยใจสั่น หวิวๆ กัดปากกันแล้ว กรี๊ดดดดดด :jul1:
-
จูบกันแล้วววววววววววว
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
ตายล่ะ..ลูกกิ๊งของดิฉัน เล่นกับไฟ เลยโดนไฟลวกเข้าจนได้นะ
เฮอะ..แต่ไม่ต้องหวั่นลูก ถึงจะเป็นไฟ ก็ไฟรักที่ให้ทั้งความอบอุ่นและเร่าร้อนนะลูก (ฮิ้ว..พูดไปด๊ายช้าน)
เออจูบกันอยู่นี่ คงได้ไปส่งยัยแพรหรอก (ดีๆ ลืมๆไปเลย อิ อิ)
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หยอดไปหยอดมาได้เรื่องเลย ปากกันย์หวานจริงมั้ยกิ๊ง
กิ๊งไม่ขัดขืน หุหุ ไม่รอดหรอก ไม่รู้รึไงว่าหวั่นไหวตั้งแต่มุขแรกแล้วม้างงงงงงงงงงง
กันย์ ห้าโมงครึ่งต้องไปรับเมียแกนะ อย่าลืมแพรซะล่ะ (ลึกๆ อยากให้แพรมาเห็นภาพนี้จังเลย)
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เค้ารุกกันแล้ว!!!!!!!!!
-
หลังจากหยอดกันไปหยอดกันมา เริ่มยั่วกันแล้ว เริ่มจากจูบแล้วจะไปจบที่ไหนนี่ :z1: :z1:
-
อีกนิดไม่ได้หรอตัว
TT^TT
กะลังฟูพอดีเลย
แต่ก็ :กอด1: :L1:
-
:impress2:
.......อยากจะทำให้มันหวั่นไหว.... แต่กลับต้องแพ้ภัยตัวเอง....
จัดหนังเลยกันย์ อิอิ
-
กรี๊ดดดดด อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดด (ก็กรี๊ดอยู่ไม่ใช่หร๊อ!= =")
ตอนนี้มันได้ใจจริงๆ
อย่าจบแค่จูบนะ!!(หื่นวันหื่นคืนค่ะอิช้านน555)
-
อยากให้กันย์ติดพันจนลืมไปรับยัยแพร 55555 ชั่วจริงตรู
-
ไม่ไหวแล้ว อ่านแล้วยิ้มแก้มปริเลยค่ะ
น่ารักทั้งคู่ 555 ในที่สุดก็มีวันนี้ เค้าจูบกันแล้ว
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแรงอ่ะท้าดีนักเจอของจริง
-
คู่นี้อารายกานนนนนนนนนน
กันต์เสี่ยวเว่อร์ๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบๆๆยิ่งเสี่ยวยิ่งชอบ
5555++
มุกแบบเยอะเว่อร์ไปไหน
กิ๋งไม่หวั่นไหวแต่คนอ่านแมร่งหวั่นตาม
5555+++
-
เข้าตัวจริงๆ ^^
เล่นกันขนาดนี้ ไม่ต้องเอามันเอาเผือกแล้ว เอากันไปเลยเหอะ
ปล. ตอนหน้ากิ๊งจะเมาแล้วใช่มั้ย น้อยใจที่กันย์ไปหาแพรรึป่าว หุๆ
-
นายกันย์ได้ประโยชน์ไปเต็มๆเลยล่ะลูกกกก (แต่ชอบนะ ก๊ากๆๆ)
รออ่านต่อค๊าบบบ
-
คนอ่านยังหวั่นไหวเลยครับ
-
เค้ากล้าทำจริงอะไรจริง :-[
กิ๊งพลาดซะแล้ว (พลาดบ่อยๆก็ดี :z1:)
เดินหน้าใส่เครื่องเต็มที่ไปเลยค่ะกันย์
อ้อ แต่ก่อนอื่น นายไปเคลียร์กะแพรก่อนดีมั้ย
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสส ตามทันแล้ว
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากค่ะ
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เค้าจูบกันแล้ว :laugh:
รอตอนต่อไปนะคะ สนุกมากมาก :impress2: รอวันเขาฟันกัน หุหุ
-
กิ๊งเอ๋ย...
หนูแพ้ทางกันย์ไปซะหมด
แผนล่มไปไม่เป็นท่า :เฮ้อ:
-
ง๊ากกกกกกกก
กระโดดกอดแจอุค เค้าปลื้มมม
กันต์ขยันหยอดแบบนี้ นึกหน้าแจอุคไป
อ๊ายยย เขิลลล อินอ่ะ
-
กิ๊ง ไอ้ยั่วๆคนแบบนี้ เห็นเสร็จมาหลายรายแล้ว
ว่าแต่มุกของกันย์นี่.....เสี่ยวได้ใจจริงๆ5555+
-
กิ๊งเสร็จแน่
อย่าลืมนะจ๊ะว่าแพรยังอยู่ เดี๋ยวจะเจ็บตัวเปล่าๆ^^
-
ชะนงชะนีไม่ต้องไปส่งมันหรอกค่ะ เอาเวลามานั่งจูนคลื่นให้ตรงกันดีกว่าเนาะ :z1:
-
ไอ่กันย์มันจะกล้าต่อไหมมมม ' 55555555 5 :impress2:
ขอให้มันได้เชื้อมาบ้าง อะไรบ้างทีเหอะ :z1:
-
ขนมครกไส้ปลาหมึก แน่ๆๆ
-
หวานมาแล้วกรีดๆๆๆๆ
กิ่งของผมกันของผม
รักมากเลยทำไมมันหวานแบบนี้ดูไปต้องหาสเปฆ่ามดมาฆ่ามดตลอดเลยอะ55+ o13 o13
สู้เค้านพครับอยากอ่านอีก :bye2: :bye2:
-
เพิ่งเข้ามอ่าน
สนุกมากๆ
อยากอ่านตอนอย่างนี้ :oo1: จังเลย
+1 นะคะ
-
หนูกิ๊งงงง เมื่อไหร่จะเสร็จกันย์ :z1: :z1:
-
10.2 เลิกเล่นกันเถอะ!
“อยากรู้ไหมล่ะ ว่าของใครจะหวานกว่ากัน” สิ้นสุดประโยคนั้น ศีรษะได้รูปของกันย์ก็ก้มต่ำลงมา หัวใจของผมเต้นระส่ำบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ผละหนี แต่แล้ว.. กลับถูกดวงตาคู่คมรั้งไว้ ราวกับใช้คาถาสะกดนิ่ง
ผมทำได้เพียงพริ้มตาลงเมื่อริมฝีปากของมันประกบลงมาเบาๆ ก่อนจะถอนออกแทบทันที แล้วกดซ้ำลงมาใหม่เม้มริมฝีปากล่างเบาๆ ถอนออก กดซ้ำลงมาอีกครั้งหนักๆ ถอนออก มือที่เชยคางผมกดปลายคางเบาๆ ให้ริมฝีปากเผยอออกก่อนจะจูบผมอีกครั้ง ....คราวนี้ไม่ได้เบาบาง ฉาบฉวยแต่ลึกซึ้ง ดูดดื่ม รู้สึกถึงปลายลิ้นแทรกเข้ามาลิ้มชิมความหวานจากตัวเอง ปลายลิ้นไล้ที่ผนังปากด้านบนทำให้รู้สึกแปลกๆ แล้วก็ยังคงเรียกร้องต่อไป เล่นเอาเคลิ้มจนต้องตอบสนองตามไปด้วย จนเมื่อมันจะถอนริมฝีปากออกผมกลับเป็นฝ่ายแหงนเงยขึ้นอย่างเสียดาย เราถอนจูบออกจากกันแต่ใบหน้ายังใกล้กันแค่คืบผมหายใจหอบ ปรือตามองหน้ามัน
ตายห่า!! เมื่อกี้กูทำอะไรลงไป!!
ก้มลงทันควัน... กูอยากร้องไห้ ... ฮือ....
ยังไม่จบ... ไอ้กันย์มันยังไม่ยอมปล่อยผม อยู่ดีๆ มันก็จับคางผมให้เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง จนตั้งตัวไม่ติด ก่อนจะประกบปากลงมาจูบอีก คราวนี้ตกใจ
กูต้องขัดขืนจริงๆ ซะที!! บอกตัวเองแล้วเอามือยันอกมันออก ส่งเสียงอู้อี้แปลว่า “อย่านะ” แต่แล้วก็โดนปลายลิ้น.. กับริมฝีปากหวานๆ ของมันจัดการจนเตลิดไปอีก!!
โอ้แม่เจ้า...... ท้ายสุดจูบกันอีท่าไหนวะ... มันถึงผลักผมลงไปราบกับโซฟาเฉยเลย แถมยังเอามือมาไล้ตรงเอวผมอีก มึงอย่าบอกว่า..... มึงนึกอยากกดกูขึ้นมา !!
ก่อนที่อะไรจะเลยเถิด...
ในที่สุด...
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นคั่นกลางอารมณ์ประหลาดทั้งปวงที่ก่อตัวขึ้น
“รับสายสิ จะปล่อยให้มันดังไปถึงไหน” ผมเตือนสติกันย์ด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงเล็กๆ ยันร่างหนาที่ทาบทับตัวเองให้ถอนออกไปนั่งตัวตรง
“กันย์ครับ....อยู่บ้าน... ขอโทษนะแพร .... จะรีบไปแล้ว” กันย์กรอกเสียงลงไปตามสาย ผมหันไปอีกทาง ระงับความอับอายของตัวเองให้พ้นสายตาอีกฝ่ายอย่างเต็มที่ ยิ่งเมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใครยิ่งทำให้ความรู้สึกผิดโหมกระหน่ำเข้ามา
กูหนอกู หวั่นไหวไปเอง แล้วยังอยากจะไปยั่วยวนให้มันหวั่นไหวไปด้วย แล้วเมื่อเป็นไปตามแผน ก็หามีความหักห้ามใจตัวเองสักนิดก็หาใหม่ ยังจะคล้อยตามปล่อยให้มัน....
แฟนเขาหรือก็มีอยู่เป็นตัวเป็นตน
เป็นผู้หญิงที่สวยออกปานนั้น...
ไหนจะสาวในฝันที่ไอ้กันย์มันไปแอบรัก สวย...แสนดี...
ผู้ชายอย่างกูจะเอาอะไรไปสู้วะ!!
อย่างดีก็แค่ความเผลอใจ หวั่นไหว อารมณ์ชั่ววูบ... ก็เท่านั้น!
ผมยิ้มขื่นๆ ให้ตัวเอง เมื่อตื่นขึ้นจากความฝันแสนหวานมาพบกับความจริงที่ช่างโหดร้าย และบีบคั้นหัวใจจนอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ทำได้เพียงกักเก็บให้ท่วมท้นได้แต่เพียงในใจก็เท่านั้น
“มึงรีบไปเถอะ เดี๋ยวเขาจะคอย” ผมบอก รีบลุกขึ้นเดินออกไปหน้าบ้าน กันย์เดินตามมา
“กิ๊งจะไปไหน” มันถามด้วยเสียงที่แสดงถึงความกังวล
“กลับไง มึงไปส่งกูแค่ที่มีวิน หรือจะทิ้งกูไว้ตรงไหนก็ได้ที่พอจะมีวินผ่าน เดี๋ยวกูกลับเองก็ได้”
“อย่าเพิ่งกลับสิ อยู่นี่ รอกันย์กลับมาก่อน กันย์มีเรื่องจะคุยกับกิ๊งนะ” ส่งเสียงออดอ้อน
“ว่ามาสิ” รีบพูดเลย ถ้าพูดแล้วมึงจะปล่อยกูออกไปจากสถานการณ์ที่กดดันเช่นนี้
“ตอนนี้ยังไม่ได้ รอ...ให้อะไรลงตัวกว่านี้ก่อนนะ”
“งั้นก็เอาไว้วันหลังเถอะ” ผมบ่ายเบี่ยง
“ลืมแล้วเหรอว่ามาที่นี่ทำไม จะมาช่วยเฝ้าบ้านรอเพื่อนกันย์ไม่ใช่เหรอ ช่วยอยู่นี่อีกสักครู่นะ”
“ไม่!! ถ้ามึงไม่ไปส่งกู กูกลับเองก็ได้” ผมบอกแล้วเดินลิ่วจะเดินไปที่รั้วบ้าน แต่กันย์กลับรั้งผมไว้ด้วยการดึงผมเข้าไปกอดทั้งตัวจากทางด้านหลัง อ้อมกอดที่ทั้งหนักหน่วงและแนบแน่นทำให้ลมหายใจของผมขาดห้วง
“ปล่อย!! นี่มึงยังไม่เข้าใจสิ่งที่กูต้องการจะสื่ออีกเหรอ กูรู้ว่ามึงเครียด กับปัญหาหัวใจของมึงน่ะ มึงพยายามเอากูไปช่วยทำให้มึงสบายใจ แต่มันก็ควรต้องมีขีดจำกัดบ้าง ถึงเวลาแล้วที่มึงจะตื่นขึ้นมาจากความฝัน แล้วพบกับความจริง มึงควรจะไปในที่ที่มึงควรอยู่ กับคนที่มึงต้องอยู่ด้วยมากกว่า”
“กูกำลังจะไป... แต่กูเพียงแค่อยากให้แน่ใจว่าถ้ากูกลับมา มึงจะยังอยู่ตรงนี้ก็เท่านั้น” มันตอบกลับมา ผมพยายามดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมกอดของมันแล้วหันมาเผชิญหน้า ไม่สามารถซ่อนแววตาสั่นไหวเจ็บปวดได้อีกต่อไป
“เลิกเล่นซะทีเถอะกันย์ ไม่เห็นหรือไง ว่าเรามาไกลกันแค่ไหนแล้ว ถ้ายังขืนเล่นต่อไปอีก แล้วมีใครสักคนที่ถลำลึก มันจะขำไม่ออกนะ”
“อือ กูจะเลิกเล่น... ต่อไปนี้กูจะจริงจังซักที” ทั้งคำพูดและแววตาของมันจริงจังนัก
“ยังไม่จบอีกเหรอกันย์ กับคนสองคนที่มึงคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงก็ยังไม่พอให้ต้องปวดหัวใช่ไหม ถึงได้ลากกูเข้าไปร่วมด้วยอีกคน มึงยังไม่รู้จักกูดี สมมุติว่าถ้ากูจริงจังขึ้นมาเมื่อไร อย่าว่าแต่ปลาสองตัวในมือมึงเลย ต่อให้มึงเลี้ยงปลาไว้ทั้งบ่อ กูก็จะเอาไฟฟ้ามาช็อตให้ตายยกบ่อ” ผมขู่มันออกไป
“แล้วเมื่อไรมึงจะจริงจังล่ะ” เหอะ!! แม่ง ฟังภาษาคนไม่เข้าใจ!
“มึงฟังภาษาไทยไม่เข้าใจอีกแล้วนะ กูบอกแล้วไงว่ามันแค่...เรื่องสมมุติ”
มีเหตุผลเป็นร้อยทำให้กูจริงจังไม่ได้ !
ผมถอนใจอย่างเอือมระอากับคนที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้เลยว่าการที่ผมยังอยู่ตรงนี้ กดดันแค่ไหน เลยเถิดกันไปถึงขั้นนี้แล้วมันยังไม่รู้สึกรู้สาสักนิด จะสำนึกผิดสักนิดก็ไม่มี
จากนั้นมันก็ประคองหน้าของผมไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะยิ้มเศร้าๆ มันก้มลงมาแตะริมฝีปากที่ข้างจมูกเบาๆ อย่างรวดเร็วแล้วถอนออก ทำเอาใจสั่นอีกครา ทำให้โมโหจนต้องตวาด
“บอกว่าให้เลิกเล่นไง กูไม่สนุกแล้วนะ”
“สิ่งที่กูทำลงไปทั้งหมด กับมึง กูไม่คิดว่าเป็นเรื่องสนุกเหมือนกัน... กูเรียกมันว่า...ความสุข” มันตอบกลับมาเล่นเอาหัวใจผมแทบหยุดเต้น...
“กูสัญญาว่าจะรีบกลับมา...ได้โปรด...รอกูอีกสักครั้งเถอะนะ” ดวงตาและน้ำเสียงนั้นอ้อนวอนได้อ่อนโยนนัก มือของมันละจากใบหน้าของผมแล้วจากไปเปิดประตูรั้ว จนกระทั่งรถของมันแล่นออกไปได้ครู่ใหญ่ ผมก็ยังยืนค้างอยู่ ณ จุดๆ เดิม
บอกว่าอย่าเล่น... มึงสนุกมากไหม กับการเล่นกับหัวใจกูเนี่ย... กูไม่สนุกสักนิด .... ไม่สักนิด ....
และกูไม่กล้า...เรียกมันว่าความสุข...
............................
แก้ไขคำผิดนิดหน่อยค่ะ ตอนลงรีบมากจนติดขัดหลายจุดเลย เซ็ง...
-
จิ้ม
**
ตอนนี้เเอบโซแซดเล็กๆ
แต่ก็โอเค=)
ตอนต่อพรุ่งนี้ใช่มะค่ะ :impress2:
-
เข้าใจกันเร็วๆทีเถอะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ้า
จะสารภาพรักกันแล้ว
รักกันดีๆนะคัรบทั้งสองคนอะ
ขอให้มีความสุขนะอิอิ o13 o13 :bye2: :bye2:
-
:m16:อะไรๆไม่แน่นอนสักอย่างแล้วมาบอกว่าที่ทำนะไม่ได้เล่นแต่ว่ามีความสุข
บนความทุกข์ของคนอื่นดิไอ้ควาย กิ๊งทุกข์ขนาดไหนมันไม่รู้
สงสารกิ๊งดีแล้วที่พูดออกไปมันจะได้รับรู้ซะบ้าง นิดนึงก็ยังดีว่ากิ๊งคิดยังไง
รอๆๆๆๆๆๆถ้ามันหมดเวลารอก็ปล่อยมันไปเถอะกิ๊ง คิดซะว่าไม่ใช่ของเรา
-
คู่นี้ไม่น่าจะแฮปปี้ได้ง่ายๆ
-
กันต์รีบกลับมาเคลีย์กับกิ๊งโดยด่วน
-
กิ๊งรอนะ อย่าพึ่งรีบไป รอพบกับความสุขก่อน
-
ก็ไม่พูดออกไปให้ชัดๆ แล้วใครเค้าจะไปมัวแต่รอเล่า :m16:
-
กิ๊งจะรอกันย์อยู่ใช่มั๊ย เมื่อไหร่จะเคลียร์กันซักทีนี่ :serius2: :sad11: :sad11:
-
เบื่อ ทำไรไม่ชัดเจนเอง แล้วยังมีหน้าบอกให้เค้ารออีกอ่ะ แง่ง
เซงเว้ย
-
เมื่อไหร่จะแฮปปี้ละเนี่ยย
กันย์เอ๋ย ถ้าไม่พูดประโยคเฝ้าบ้านมาก็คงจะดีกว่านี้
กิ๊ง ในเมื่อกันย์บอกไม่ได้เล่น เพราะงั้นรอกันย์กลับมาบอกรักกันย์ก่อนเลย :m3:
รอกันย์ก่อนนะกิ๊งจ๋าา
-
กิ๊งกับกันย์ ขอสมหวังกันซักทีนะ :call: :call:
-
เศร้าจัง
ถ้ากิ๊งยังตั้งป้อมแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ถึงจะคุยกันรู้เรื่องละ
-
^^
-
ณ เวลานั้น สงสารกิ๊งนะ เพราะกิ๊งไม่รู้ว่ากันย์รู้สักอย่างไร และจะเอายังไงกับกิ๊ง
ส่วนกิ๊งน่ะชอบกันย์จริงๆ นี่แหละเพราะกันย์ทำทีเล่นทีจริงมาตลอดไง
เกลียดจริงๆพวกทีเล่นที่จริงนี่
-
มารอตอนต่อไป
ตอนที่กิ๊งโดนจับกด อิอิ
-
กิ๊งงงจ๋า อย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้าย
มองกันย์ในแง่ดีบ้างลูกก แค่นี้ก็ไม่มีใครรักกันย์แล้ว โดยเฉพาะคนอ่าน 555+
รอกันย์ก๊อนนน อย่าเพิ่งไปนะกิ๊งงง
ส่วนกันย์ก็รีบสารภาพเข้านะ เดี๋ยวจะไม่ท๊านนน น!!
-
อีชะนีเป็นง่อยหรือยังไงกลับเองไมไ่ด้เซ็ง
-
กิ๊งจะอยู่รอกันย์มั๊ยเนี่ยะ
-
กิ๊งๆๆ รอกันย์ตรงนี้นะ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ทันแล้ว ดีใจๆ :laugh:
แต่สถานการณ์ตอนนี้ เหมือนจะขำไม่ออก :o12:
กันย์มาไวๆ มาเคลียให้รู้เรื่องที
พี่ชายไม่อยู่ ทางสะดวก เคลียเสร็จก็ปลอบขวัญซะเลย :z1:
-
อ้ายยยยยยยยยยย :-[ ได้อ่านแล้ว
กันน์เอ้ย ช่วยชัดเจนนิดนึงแก :serius2:
ว่าแต่วันนี้จะมาต่อใช่ไหมคะ :-[
-
ชอบตอนนี้มากเลย ได้อารมณ์จุดเปลี่ยน การเริ่มต้น
มันอ่านแล้วคาดหวังกับเรื่องที่จะเกิดต่อไปมากๆ
อยากกดบวกซักสิบครั้ง
-
เลิกเล่นกันละ จริงจังกันซะทีนะ เอาไงล่ะกิ๊ง
-
อย่าดราม่านะคะ ขอร้อง ... :sad4:
สงสารกิ๊งอ่ะค่ะ ตอนหน้าอะไร ๆ คงจะเริ่มเคลียร์...
รอตอนหน้าค่ะ ^^
-
ช่วยชัดเจนหน่อยซิกันย์
:call:
-
เศร้าเลย แอบหวังเหมือนกันย์ กิ๊งจะยังรอ รอเถอะนะ พลีสๆๆๆๆ :sad4:
-
ปวดใจที่สุด
-
10.3 เอากูไปเก็บที
หมดแรง... ผมยังไม่ได้กลับ...และไม่ได้เดินเข้าบ้าน... แต่นั่งลงที่พื้นปูนหน้าบ้านกันย์ ยกโทรศัพท์ขึ้นต่อสาย
“ฐา... มึงอยู่ไหนวะ” เสียงผมเหมือนคนจะร้องไห้ครับ
“กินนมอยู่หาดย่ะ” สำหรับเด็กศิ-กรรม เป็นอันเข้าใจกันว่า นมหมายถึงเหล้าดีๆ นี่เอง “ทำไมเสียงมึงแซดอย่างนั้นล่ะ”
“มารับกูที่บ้านกันย์ทีสิฐา ที่ซอย...นะ” ไม่ตอบคำถามแต่ เป็นประโยคคำสั่งปนขอร้อง
“แล้วราชรถมึงไปไหนซะล่ะ” ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าหมายถึงกันย์
“มันก็ไปเกยตักเมียมันสิ” ผมเอ่ยประชดประชัน แต่ตอนนี้กลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้วก็เลยปล่อยเสียงสะอื้นเบาๆ ตามลงไป ฐามันคงจะได้ยินแล้วจึงเงียบไปแป๊บนึง
“แป๊บนะกิ๊ง มึงรอกูแป๊บ กูจะรีบไปหานะ” พอวางสายผมก็เลิกกลั้นสะอื้น ห้องไห้กระซิกๆ อยู่คนเดียว
ไม่นานมาก ฐาก็มาถึง มันเดินเข้าบ้านกันย์มาได้ พอเห็นหน้าเปื้อนน้ำตาของผมมันก็หน้าเสีย เข้ามากอดปลอบทันที ผมนั่งชันเข่าซบหน้ากับหน้าอกมัน ส่วนมันก็ลูบหัวผมเป็นเชิงปลอบ
“โอ๋ๆ ใครทำอะไรมึง... บอกกูมาเดี๋ยวกูจะจัดการให้ ไอ้กันย์มันข่มขืนมึงแล้วไม่รับผิดชอบใช่ไหม?” ขนาดผมร้องไห้ขนาดนี้แล้วมันก็ยังไม่วายเล่นมุข
“อีบ้า ...” ผมด่ามันแต่ก็ยิ้มได้แล้ว
“ถ้าไม่ใช่แล้วมึงร้องทำไม ไหนเล่ามา เผื่อมึงจะสบายใจขึ้น”
“กู...กู....” ผมได้แต่อ้ำอึ้ง ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหน ผมไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ทำไม รู้แต่มันกลั้นน้ำตาไม่ได้จริงๆ ก็เท่านั้นเอง
“มึง...ทะเลาะกับกันย์เหรอ”
“เปล่า ...แต่กูไม่รู้ว่าต่อไปนี้กูควรจะวางตัวยังไง”
“วางยังไงก็วางไว้ที่เดิมไงยะ”
“ทำไงดี...กูจะทำไงต่อดี....”
“จะเล่าก็ไม่เล่าสักทีแล้วกูจะไปรู้อะไรกับมึง จะปลอบใจมึงถูกไหม เครียดแล้วนะคร้า” ฐาเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ เฮ้อ...
“กูแค่..อยากทำให้มันเข้าใจว่า ถ้ามันไม่จริงจังก็อย่ามาให้ความหวังกู กูก็เลยลองให้ท่ามันดู ใครจะรู้ว่ามันจะ...จูบกูจริงๆ” เล่าเสร็จก็ถอนหายใจ
“ต๊ายยยยย แรงได้อีกคร่า ได้จูบแล้วได้กันด้วยไหมคะเนี่ย” ผมเหล่ตามองมันอย่างหมั่นไส้
“อีบ้า...ไม่ตลกนะเนี่ย”
“ก็ใครตลก กูถามจริงๆ ลองมันกล้าจูบมึงแล้ว กูจะจิ้นว่าจะมีต่อก็ไม่แปลก” ผมเริ่มหน้าแดงเพราะจูบแล้วมันก็ทำท่าจะ...ต่อ อยู่เหมือนกันถ้าแพรไม่โทรเข้ามาซะก่อน
“ไม่มีต่อหรอก” ผมอ้อมแอ้มตอบ
“งั้นให้ท่ามันอีกมันต้องเสร็จมึงซักวันแหละ”
“มันอาจจะไม่เสร็จกู กูนี่ต่างหากที่เสร็จมัน แต่เรื่องอะไรกูจะยอมเป็นกระดูกของเล่นให้มันเคี้ยวฟรี กูไม่มีทางยอมขาดทุนแน่ๆ กูทำเรื่องแบบนั้นโดยไม่มีความรักเกิดขึ้นเลยไม่ได้หรอก”
“ไม่รักอะไรกันยะ...มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่าไอ้กันย์มันมีใจให้มึง มึงประสาทหรือเปล่า เพื่อนกันที่ไหนเค้าจะไปรับไปส่งกันได้ทุกวัน พาไปกินข้าวเช้ากลางวันเย็น ถึงกูจะไปส่งมึงบ่อย แต่กูก็ไม่เคยเดินไปส่งมึงถึงห้องเรียนนะ ไหนจะเติมเงินโทรศัพท์ให้ โทรหาทุกวัน ส่งข้อความมาให้ มันเอาใจมึงสารพัดยิ่งกว่าแฟนกันบางคู่เค้าทำให้กันอีก”
“แต่มันชอบผู้หญิงนะ แล้ว..มันก็มีแฟนแล้วด้วย” ตอบด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กๆ
“อร๊ายยย อย่าไปสนชะนี แย่งได้แย่งเลยย่ะ เชียร์เพื่อนขาดใจ” ผมทำหน้าลำบากใจกว่าเก่าเมื่อกำลังใจก็ช่างมากมายซะจนล้น
“กู...ไม่อยากกลับไปเลวเหมือนเดิมแล้วว่ะฐา”
“เลวเหมือนเดิมยังไง”
“ทำได้ทุกอย่าง..เพื่อให้ได้มา คนๆ เดียวสามารถเปลี่ยนแปลงกูได้ทุกอย่าง กูไม่อยากเป็นแบบนั้น” ผมตอบอย่างทอดอาลัย เมื่อหวนระลึกถึงช่วงเวลาสามปีเต็มที่ผมรักและทุ่มเททำอะไรเพื่อผู้ชายคนเดียวมาตลอด ทั้งๆ ที่รู้ตัวดีว่าเป็นได้แค่เพื่อนของมัน ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าไม่มีวันได้มันมา แต่ไม่เคยคิดจะปล่อยมันไป ผมก็ไม่เคยคิดจะยกมันให้ใคร... ไม่ว่าต้องชั่วแค่ไหน ผมก็ยอม..
“งั้นก็กลับกัน” ฐาชวนแล้วลุกขึ้น แต่ผมดึงชายเสื้อมันไว้
“เดี๋ยว...มึงรอเพื่อนไอ้กันย์เป็นเพื่อนกูแป๊บนะ แล้วค่อยไป”
“รอทำไมอี๊ก”
“ก็พวกมันจะมากินเหล้ากันที่นี่แต่ไอ้กันย์ไปรับแฟนมัน ไม่มีคนอยู่เฝ้าบ้านน่ะสิ”
“เฮ้อ มึงน่ะมันพวกจริงจังกับชีวิต อารมณ์น้อยใจแบบนี้ใครเค้ามาสนใจเรื่องจิ๊บจ้อยแบบนี้กัน มันจูบมึงเสร็จมันก็แรดไปหาชะนีทิ้งมึงเฝ้าบ้านรอเพื่อน เป็นกูนะนอกจากไม่อยู่ กูจะยกเค้าบ้านมันแก้แค้นด้วย”
“เว่อร์ว่ะ” ผมว่ามันติดเสียงหัวเราะ มีฐาเป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน ทำให้ขำได้ตลอด
ยังไม่ทันไร จักรยานยนต์สองคันก็เข้ามาจอดเพิ่มเติมพร้อมกับเพื่อนไอ้กันย์ที่ลงรถมา
“อร๊ายยยย หล่อโฮก...” ฐาอุทานเบาๆ ให้ได้ยินแค่สองคน เฮ้อ...เพื่อนกู! ผมเช็ดหน้ากับแขนเสื้อเลิกร้องไห้แล้วแต่ไม่รู้ว่ามีคราบน้ำตาตกค้างบ้างหรือเปล่า
“โอ๊ะ!! พวกเราเข้าบ้านผิดหรือเปล่านี่” ทิวเอ่ยแซว เมื่อมันเห็นผมกับฐานั่งกอดกันอยู่หน้าบ้าน มองจากสายตาแล้วทำให้ผมกับฐาผละออกจากกันทันที
“อ้าว... สวย...เลิฟซีนกันแบบนี้ไม่กลัวพวกเราเอาไปฟ้องเหินฟ้าเหรอไง” ศรถามขึ้น ทำให้ผมต้องขมวดคิ้ว ทบทวนถ้อยคำประหลาดๆ นั้น สวย เหินฟ้า ผมกับไอ้กันย์กลายเป็นพระนางเรื่องผยองไปแล้วเหรอเนี่ย
“แค่เพื่อนกอดกันเฉยๆ กันย์มันบอกว่าหอมแก้มศรออกบ่อยไม่ใช่เหรอ?” จำได้ครับตอนที่มันจูบหน้าผากผมมันบอกว่าอย่างนั้น แต่ไอ้ศรหัวเราะ
“ตอนนั้นมันเมานี่หว่า ครั้งเดียวนี่มันเรียกว่าบ่อยตรงไหนวะ” อ้าว แล้วทำไม...
“ช่างเถอะ กันย์มันไม่อยู่บ้านนะ ไปหาแพรเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว เรากลับก่อนนะ” ผมบอกแล้วจับมือฐาให้ลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับ
“อย่าเพิ่งไปสิสวย อยู่รอไอ้กันย์ก่อน”
“ไม่ดีกว่า เราขอตัวก่อน” ผมลากฐาจะเดินผ่านศร แต่มันก็ขยับกายมายืนขวาง
“ไอ้กันย์มันโทรมาบอกว่าไม่ว่ายังไงต้องรั้งกิ๊งไว้ให้ได้ ถ้าทำไม่ได้มันจะไม่เลี้ยงเหล้าพวกเราตลอดชาติ” เฮอะ!! ไอ้กันย์แม่งขู่เรื่องอื่นไม่ได้หรือไงวะ ส่วนเพื่อนมันก็แล้วใหญ่ดันบ้าจี้ตามไปด้วย
“ไม่ล่ะ มีอะไรไว้ค่อยคุยกันวันหลัง ฐามันรีบ” ผมโบ้ยไปทางเพื่อน มันคงรีบ เพราะต้องไปกินเหล้าต่อ!!
“อุ๊ย...กูไม่รีบว่ะกิ๊ง ไหนๆ ที่นี่ก็จะตั้งวงเหมือนกัน กูย้ายมากินวงนี้แทนก็ได้” ฐาบอก ผมหันไปจิกตาใส่มัน
“เฮ้ยมึงจะย้ายมายังไง แล้วเพื่อนๆ ที่หาดล่ะ”
“ช่างมันปะไร เดี๋ยวกูโทรบอกหมอกก่อนว่ากูไม่กลับแล้ว ขาดกูไปคนนึงไม่เป็นไรหรอกน่า” หนอย....เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้เลยนะ เพื่อนไอ้กันย์แต่ละคนก็ยิ่งหน้าตาดี ล่อต่อทั้งชะนีทั้งกระเทยอย่างอีฐาอีกต่างหาก วันนี้เกิดอะไรขึ้นวะ กูพลาดตั้งหลายเรื่อง
“ดีๆ อยู่นี่ด้วยกันแหละ ป่ะเข้าบ้านๆ” เฟรมบอกยิ้มๆ ลากแขนฐาเข้าบ้านแล้วฐามันก็ลากผมตามเข้าไปด้วยอีกคน
เฮ้ย!! อีเพื่อนทรยศ เห็นผู้ชายดีกว่ากู!!
ผมนั่งหน้าบึ้งเหมือนกินรังแตนอย่างขัดใจเมื่อเพื่อนที่เรียกมากลับสมรู้ร่วมคิดช่วยกันรั้งผมให้อยู่บ้านไอ้กันย์ต่อ แล้วโทรไปบอกไอ้หมอกอีท่าไหน อ้อมกับหมอกก็ยังพลอยยกโขยงกันจะมาเมาที่บ้านนี้กันอีก
แล้วอย่างนี้กูจะชิ่งกลับยังไง!
ถ้าไอ้กันย์กลับมา ผมจะมองหน้ามันติดไหม และเราสองคนจะเป็นอย่างไรต่อไป...ผมยังไม่เกล้าแม้แต่จะคิด
แต่เฮ้อ...เมื่อเหล้าเข้าปาก มิตรภาพก็แน่นแฟ้น ฐากำลังสนุกกับการกินเหล้าเมาหนุ่ม หมอกขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเฟรมหยอดคำหวานจีบอ้อมไม่ขาดปากจนต้องบอกให้อ้อมมานั่งข้างๆ ผม
วงเหล้าเริ่มเป็นรูปร่างแปลกๆ เมื่อกันย์ซื้อแบล็กมาเตรียมไว้ ส่วนหมอกกับอ้อมกลับหิ้วเหล้าขาวน้ำแดงมาด้วย ก็ทำให้เพื่อนไอ้กันย์เปลี่ยนใจไปลองของใหม่ซะหมด ส่วนเพื่อนผมเลยหันไปดวดแบล็กแทน วางแผนอะไรกันหรือเปล่าวะ ส่วนผมที่กำลังเศร้าทำได้แค่กินปาร์ตี้กับโค้กเท่านั้น
“ถ้ารู้ว่าจะเศร้าแบบนี้กูซื้อช็อกโกแล็ตมาด้วยก็ดีหรอก” ผมบ่นกับฐา มันแตะไหล่ผมเบาๆ อย่างให้กำลังใจ
“โอ๊ย...มึงเครียดแล้วต้องกินเหล้าสิยะ กินโค้กมันจะช่วยได้ไหมเนี่ย” ที่จริงแล้วผมอยากจะดื่มเหล้ากับพวกมันด้วย แต่กลัวงานจะเข้าเลยไม่ดื่ม
“กูกินไม่ได้ กินแล้วกูเมา” ผมตอบกลับไปด้วยเสียงเศร้า
“ใครกินเหล้าแล้วไม่เมาบ้างเนี่ย”
“กูเมาแล้วทั้งรั่วทั้งชั่วอ่ะมึง”
“จะสักแค่ไหนกัน...” ฐาดูถูก ชิ!! เดี๋ยวกูฟ้องร้องข้อหาหมิ่นประมาทเลยนี่
“ช่างเถอะน่า” ระหว่างที่คุยกันวงเหล้าก็เริ่มมีข้อสงสัย
“ทำไมต้องกินเหล้าขาวกับน้ำแดงวะมึง” ศรถามขึ้น แล้วก็ไม่มีใครตอบได้
“กูว่าลองเปลี่ยนรสดูไหม?” จะเล่นอะไรกันอีกเนี่ย ศรยกมือถือขึ้นกดเบอร์
“กันย์มึงอยู่ไหนเนี่ย...” พอได้ยินชื่อเท่านั้นล่ะผมก็หูผึ่งเลยครับตั้งใจฟังอย่างมาก “จะมาแล้วเหรอ หา... อ๋ออยู่สิ ศรซะอย่าง เออๆ ฝากซื้อน้ำอัดลมมาให้ด้วย เอาทุกรสเลยนะ ไม่ต้องถามหรอก”
“ศรฝากบอกกันย์ซื้อช็อกโกแล็ตมาฝากกิ๊งด้วยนะ มันบอกมันโซแซดดดดด อยากกินช็อก” ฐาตะโกนบอกศรให้ ไอ้เรื่องช็อกโกแล็ตน่ะไม่เป็นไร แต่ทำไมต้องพูดว่ากูโซแซดด้วยวะ!!
“เออ ซื้อช็อกโกแลตมาด้วยนะ สวยอยากกิน” อ่ะยังไม่เลิกเรียกผมว่าสวยครับ
มันจะกลับมาแล้ว กูจะทำหน้ายังไงดี อะไรก็ไม่เคลียร์สักอย่าง โอ๊ยยยย กิ๊งกลุ้ม.. ผมหยิบแก้วโค้กข้างๆ ขึ้นซดโฮกดับกลุ้ม กระเดือกลงคอไปเกือบหมดเพิ่งนึกเอะใจ ทำไม ... โค้กขม!
“กิ๊ง... นั่นมันแก้วอ้อม... หยิบผิดแล้ว”
ว้ากกกก ตายห่า เอาแก้วมาใกล้ผมทามมาย อ้อม ขมขนาดนี้ไม่ต้องถามก็คง...
“สีมันดำ เหล้าโค้กเหรอ”
“อือ” โฮก.... เหล้าโค้ก เหล้าผสมของหวาน ตัวเมาเลย ผมลุกพรวด..
“กูกลับแล้วนะ ฐา หมอก อ้อม กลับเถอะ” ผมพูดขึ้น
“จะรีบไปไหนกำลังสนุกเลย” ฐาถามขึ้น
“อยู่ก่อนๆ ไอ้กันย์จะมาแล้ว” เฟรมกล่อม ไอ้กันย์นั่นแหละตัวดีเลย... กูไม่อยากให้มันเห็นกูเวลาเมา..
“ใช่ๆ อย่าเพิ่งกลับเลย” หลายคนช่วยห้าม
“ไม่... ถ้าไม่มีใครกลับ กูกลับคนเดียวก็ได้” ผมบอกแล้วก็ลุกขึ้น ทำเอางานกร่อย... ฐา หมอก อ้อม ก็คงสนุกแต่ก็ห่วงผม ว่าจะกลับคนเดียวได้ยังไงเพราะรถก็ไม่มี แล้วความมืดก็เริ่มโรยตัวเข้ามาแล้วด้วย พวกมันเลยพากันลุก
“แม่ง... เด็กไอ้กันย์แต่ละคนแม่งเอาแต่ใจชิบหาย” ศรเอ่ยขึ้นมา
“ใครเด็กไอ้กันย์” ผมชะงักเท้า หันไปมองหน้ามัน
“เห็นว่าเพื่อนกูชอบหน่อยเดียว ทำเป็นเล่นตัวไปได้” ศรเองก็เริ่มเมาแล้วครับ มันเลยค่อนข้างจะไม่ระวังปาก..จะมีสีบ้างเลย
“ใครเล่นตัว” ผมถามกลับไปอีกด้วยเสียงขุ่น
“พูดขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวเองอีกเหรอไงล่ะ”
“เก็บปากหมาๆ ของมึงไว้แดกเหล้าเถอะ” ผมหันไปส่งสายตาเหมือนจะฆ่าคนได้
“ทำไม ร่างบางๆ อย่างมึงจะทำอะไรกูได้” ศรดูถูก ผมกำหมัดแน่น ก็จริง... ขนาดตัวมันต่างกัน อย่างมวยคนละรุ่นเลย แต่...
“ลองดูไหมล่ะ” ผมถามด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม แล้วเดินเข้าไปหามัน ไม่นึกกลัวเลยสักนิด... แต่ไม่ทันที่ผมกับมันจะได้ปะทะกัน คนอื่นๆ ที่เริ่มรู้ว่าสถานการณ์มันจะเลวร้ายก็เริ่มเข้ามาห้าม โดยจับแขนและรั้งตัวผมและศรไว้ให้อยู่ห่างกัน
“มึงมาเลย อย่าคิดว่าตัวเล็กกว่าแล้วกูจะกลัวมึง” เสียงผมเอง กูใจกล้ามาก ....
“มึงก็เข้ามาดิ” ท้าทายกลับมาเช่นกัน และแล้วก็ได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน
ผมกับศรก็ยังโวยวายใส่กันอยู่ จนกระทั่งกันย์เดินถือถุงเซเว่นที่ใส่ของเข้ามา
“เกิดอะไรขึ้น ทำไม...” มันคงเห็นสภาพที่ผมกับศรจะวางมวยกัน แต่ถูกกรรมการห้ามไว้ แต่เพราะกันย์นั่นแหละที่เข้ามาขัดจังหวะ กรรมการเลยไม่ได้สนใจนักมวย ผมดึงร่างออกมาการเกาะกุม แต่ไม่ได้วิ่งไปหาไอ้ศร ผมวิ่งเข้าไปหาไอ้กันย์แทน
พอเจอหน้าไอ้กันย์เท่านั้นแหละ ความคิดมากมายไหลเข้าสู่สมอง
คนนี้แหละที่จะช่วยกูได้!!
ผมกระโดดเข้าไปกอดเอวมันแน่น...
ย้ำ ... กอดแน่น!!
ทำเอาทั้งบ้านนิ่งอึ้ง
กอดยังไม่พอ ซ้ำยังร้องไห้กระซิกๆ
“กันย์... ศรมันด่ากิ๊ง แล้วมันก็ ..จะต่อยกิ๊งด้วย” อ่ะกูฟ้องแม่งเลย พูดไปสะอื้นไปโคตรน่าสงสาร
กันย์ปล่อยของในมือลงข้างตัว ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหัวผมอย่างเอ็นดูก่อนจะหันไปทำหน้าโหดใส่เพื่อนมัน
“มึงทำอย่างนั้นจริงเหรอศร” แทบจะเรียกว่าตะโกนแล้วครับ
“ก็มึงไม่ใช่เหรอบอกให้กูรั้งไว้ไม่ให้มันกลับ กูทำอยู่นี่ไง แต่แม่งดื้อด้าน พอด่ามันก็อารมณ์เสียหาเรื่องกู มันกวนตีนน่าเตะมาก” กันย์หันมามองทางผม แต่ผมไม่มองหน้ามันหรอก ผมซุกหน้ากับอกมัน เหมือนสำนึกผิด
“จะเตะมันก็เข้ามา... คอยดูแล้วกันว่าตีนมึงกับตีนกูใครจะเร็วกว่า” เพิ่งเคยได้ยินเสียงไอ้กันย์โหดแบบนี้ครั้งแรก...
เสียดายนะที่พรุ่งนี้ ผมคงจะลืมมันทั้งหมด ...
กะอีแค่เหล้าแก้วเดียวมันจะอะไรนักหนา รู้แต่ว่า...
ถ้ากู... ปากหมา... หาเรื่อง.... ตอแหล... ได้ขนาดนี้....
แปลว่ากูเมา!! และตื่นขึ้นมาก็จะจำอะไรไม่ได้สักอย่าง...
และความชั่วของกูยังไม่หมดแค่นี้!!
ก่อนที่กูจะชั่วมากกว่านี้... ใครก็ได้... เอากูไปเก็บที!!
...
ใครเรียกร้องกิ๊งตอนเมาคะ มายกมือเลย อิอิ... มาแล้วแหละคร่า...........................................
เห็นกิ๊งแสนดีมานาน ถ้ามันเมา.... แล้วชั่วมากกก รับได้ไหมเนี่ย.....
กันย์ออกนิดเดียวเองน้า แต่เชื่อว่า ตอนหน้าอะไรๆ จะดีขึ้น
อยากลงให้วันนี้ แต่ไม่ทัน กลายเป็นคืนนี้แทนเนอะ!! อิอิ
sweardear สงสัยจะจริง.... อือ ก็รอจนกว่าจะเคลียร์ตัวเองเสร็จไง
Piaanie ยั่วมากๆ ก็เลยเข้าตัวค่า ฮ่าๆ .... ก็รออะไรลงตัวก่อนไง แหมๆ
ChCh13 โห อะไรจะเกลียดแพรขนาดนั้น ง่า เอากัน!!
iforgive หื่นเป็นสันดรที่ขุดยากค่ะ อิอิ ไม่อยากรอค่ะ
Rhythm ขอบคุณค่า
YELLOWSTAR รักกันไปแล้วแต่คบกันนี่ไม่รู้ว่านานไหมนะ จะพยายามพัฒนาค่ะ (ตรงไหน??)
fuku อิอิ เสียวดิ อิอิ ถลำลึก!! นั่นสิคะ แทนที่จะคิดแต่ว่ามันเศร้า แต่คิดว่า มันเริ่มจะมีอะไรจริงจังขึ้นมาสักทีมากกว่าเนอะ
samsoon@doll โห แรงค่า.... นิสงสารแพรมากกว่านะคะ
peppier เขินด้วยคน
mascot แก้อารายยยยย
roseen ปากว่า ปากก็ถึงค่า อิอิ เอ่อ...ใจเย็นค่ะ แหม...
Margarin_Butter จูบกันไปก่อน เอากันทีหลังค่า ฮา
เรื่องเฝ้าบ้าน กันย์มันแค่อ้างเฉยๆค่ะ โถๆ คนนอ่านก็พลอยเข้าใจไปเหมือนกิ๊งเลย
lasom ไว้มาไลค์วันหลังได้ค่ะ อีกเจ็ดที อิอิ
TeuyHom ไม่โดนดีค่า เค้าเรียก โดนจูบ... รอในบ้านได้ไหม รอหน้าบ้านมันเมื่อย
w1234 รู้ได้ไงคะ ว่าห้ามใจไม่ได้ มันห้ามตัวก็ไม่ได้ด้วย!!
huiiz อย่าใจร้อนค่ะ จะได้กันไปไหนยังไม่ได้เล้าโลมเลย เฮือกกกก
IIMisssoMII จัดการยังไง?
ployyunho จูบกันยังดีใจขนาดนี้ ถ้า xxx กันนี่จะขนาดไหนเนี่ย ฮาๆ ตอนนี้ยังไม่อยากเขียนตอนเมาเพราะคิดไว้หลายแบบ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะออกมารูปไหนดี
jiki พัฒนา หรือเปล่าน้า อย่างนี้....
Rhythm เค้าเรียกว่า แพ้ทางค่ะ อิอิ
Praew_64 โกรธได้ไม่นานค่ะ... อิอิ
yayee2 มาอยู่สมาคมมุขเสี่ยวเป็นเพื่อนกันย์ดีไหมคะ อิอิ
คนของเธอ น่าจะหวานค่ะ กิ๊งมะอยากให้เลิกเลย ฮา
donutnoi จูบ แล้วจบที่จากค่ะ โฮๆๆๆ ไม่อยากรอแต่จำเป็นต้องรอตะหากค่ะ
patty_b009 แง้ เศร้าแล้วตะเอง
mascot หนักใจ ... รอกันบ์เป็นเพื่อนกิ๊งหน่อยค่ะ อิอิ
PoP~Pu มาหื่นเป็นเพื่อนกันย์ เหรอคะ คนอ่านเลิกรักกันย์แล้วเหรอแง้
iforgive ยังมีปัญหากับแพรต่อไป
arebaba ยิ้มมากๆ ก็ดีแล้วค่า
kokikung เสี่ยวได้เรื่อยๆ ถ้าพ้นจากมาม่าไปแล้ว ง้า
ZakeiHarha กันย์ได้เปรียบ กิ๊งเสียใจ เง้อ
m_pop91 เหอๆ หวั่นไหวร่วมกันค่ะ
1wariya1 กำลังจะเคลียค่า ทำไมใจร้อนจังคะ
panang เย้ ตามทันแล้ว มาตามอ่านต่อไปเรื่อยๆนะคะ อยากจัดการตัวเองก่อนค่ะ เลยยังไม่พูดอะไร
yeyong นั่นสิ คงจะรักมากไปหน่อยย... เลยแพ้ใจ คู่นี้เหรอ... แฮปไปก่อน... ปี้ทีหลังค่ะ อิอิ
rellachulla ที่จริง นิไม่อยากจะหาอิมเมจ กันย์เลย แต่ว่า แจอุกที่เล่นคู่กับกึนซอกใน แมรี่เสตออลไนก็เท่ห์ดีเลยเอารูปมาลงค่ะ อยากได้รูปแมนๆ กว่านี้จัง ในคอฟฟี่ปริ๊นท์ผมยาวเลย กลายเป็นหน้าหวานไปซะงั้น ... คิดหน้าแจอุกตอนหยอดมุขไม่ออกเลยค่ะ ...
ordkrub ไม่เสร็จ เพราะโทรศัพท์ ฮาๆๆๆ กิ๊งตั้งป้อมยังไง?
punchnaja แพรเหมือนรู้เลยว่ากันย์นอกใจเลยโทรมาตาม ฮาๆๆ
Anonymus จูนกันจนยิ่งไม่เข้าใจค่ะ ฮาๆๆ
peppier กล้า แต่... อย่างที่อ่านไปค่า ...
Dee^daY ขนมครก ก็ต้องมีลืมใส่น้ำตาลกันบ้างค่ะ
OoniceoO หวานไม่ทันไร เศร้าอีกแล้ว รู้ได้ไงคะ!
tuek ขอบคุณค่ะ จะกลับมาแล้วค่ะ!!
peanjai เหมือนจะเป็นอนาคตอันไกลค่ะ
~^PrinceZa^~ เอ่อ รอกันไปอีกสักพักน้า
t-unseen ยินดีต้อนรับมีแฟนเพิ่มหนึ่งคน เย้ๆ พี่ตุลย์เป็นตัวประกอบที่ไม่ออกเลยแต่มีแต่คนกล่าวขวัญ กร๊ากกกก
mamaUM มาม่า... ก็เรื่อยๆค่ะ แล้วแต่อารมณ์ นิยายมันต้องหลายรสชาติ อิอิ
-
เชียร์ให้เมาแล้วแร่ดและรั่ว
อะไรที่เก็บๆ ไว้จะได้ออกมาให้หมด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ถ้ายั่วอีกอย่างจะดีมาก
-
กิ๊ง เทอเมาแล้วแรดมากๆ :-[ :-[ :-[ :-[
-
หุหุ อยากรู้ว่ากิ๊งจะชั่วยังไง
ตอนนี้มาสั้นไปนิดเนอะ อยากอ่านยาววววววววววววววววๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ป.ล. ติดตามแน่นอนค่า เรื่องสนุกและน่ารักมากมายเลย :impress2:
-
55++กิ๋งเมาได้น่ารักเว่อร์
ผิดกะตูเมาแล้วเอี้ย 5555+++
ได้อีกได้อีกจริงๆๆ
-
กิ๊งเป็นแบบนี้ พี่กันย์สู้ตาย!!!!!
เมาบ่อยๆนะ
-
กันย์ออกอาการหลงเมียตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าหอเลยเว้ย ศรตายแน่ กร๊ากกก
-
เมาแล้วรั่ว ชั่ว แหล ได้ใจ เอิ๊กส์ :laugh:
-
อร๊ายยยยยย บรรยากาศเหมือน มน.เลยอ่ะ
เพิ่งเข้ามาอ่าน เลยอ่านจนหมดเรย
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ไร้คำบรรยาย แก้วเดียวเมาแล้วเหรอนี่ ตายๆหวังจะให้ใครเอาไปเก็บคงยากละม๊างง เล่นอ้อนไปซะขนาดนั้น
-
^^
-
มารอดูกิ๊งเมาอยากเห็นกิ๊งเมาแล้วชั่วอะ :z1:
+ 1 นะคะ
-
อร๊ายยย อย่าไปสนชะนี แย่งได้แย่งเลยย่ะ
o13 o13 o13 o13
กด Like แรงๆๆสักหลายๆที
อยากจะเห็นรั่วและชั่วอีก
:laugh: :laugh:
จริงๆอยากให้โดนกันย์กดไปเลย
อร๊ายยยย แรง :z1:
-
กรี๊ด อยากดูกิ๊งเมา :z1:
-
เมาแล้วชั่ว กิ๊งก็ว่าตัวเองไปได้ จะชั่วได้ขนาดไหนนะ ตอนต่อไปใช่มั๊ยถึงจะรู้
แล้วบอกให้ใครเอาไปเก็บ กันย์คงเหมาะกับหน้าที่นี้ ว่าแต่จะเอาไปเก็บที่ไหนดี :z1:
-
แหม กิ๊งจ๋า :z1: :z2:
-
ว๊าย ว๊าย จะได้เสียกันแล้ว
อยากดูตอนกิ๊งเลวอ่ะ อิอิ
เมาแล้วเลว เลวแบบไหนว๊า อยากรู้ๆๆ
-
เมาแล้วๆ :m4: รออ่านตอนต่อไปจ้า
หนูกิ๊งจะแผลงฤทธิ์ยังไงบ้างละเนี่ยะ 55555
-
เริ่มรั่วละ
มายาชะไม่มี
ว่าแต่ตอนต่อไปจะเสร็จกันย์ไม๊น้า
-
อ่อยจิงๆนะกิ๊ง
ฮ่าๆๆ
o13 o13 o13
-
กำลังมันส์เลยค่ะ
อยากรู้กิ๊งจะรั่วได้ขนาดไหน
-
ตามอ่านจนทันแล้ว
สนุกมาก
เมาแล้วอ้อนแบบนี้ กันต์จะจัดการกิ๊งยังไงน๊อ อิอิ
ปล.ชอบตอนพี่ตุลย์มากค่ะ คิดถึงพี่ตุลย์ด้วย :impress2:
-
เอาอีก เอากิ๊งตอนเมาอีก
อ้อนดีจัง
-
อยากอ่านต่ออีกครับ
-
กิ้ง....เมาแล้วหามใจตัวเองไม่ได้ล่ะสิ อิอิ ทำอย่างที่ใจอยากหรือเปล่าจ๊ะ กร้ากกก
รออ่านตอนหน้า ว่าหนูจะเลวขนาดไหน กร้ากกก
-
กันย์ต้องเกิดแอคซิเดนท์แล้วปล่อยให้กิ๊งรอแหงๆ ตามสไตล์หนังเกาหลี ไม่เคยจะได้สมหวังกันง่ายๆหรอก เอิ๊กๆ
-
กันย์ต้องเกิดแอคซิเดนท์แล้วปล่อยให้กิ๊งรอแหงๆ ตามสไตล์หนังเกาหลี ไม่เคยจะได้สมหวังกันง่ายๆหรอก เอิ๊กๆ
ว้ายๆ ตอนล่าสุด...กันย์กลับมาแล้วนะ ....
-
อยากอ่านตอนกิ๊งชั่วอ่า :laugh:
ขอให้ได้เสียสุขสมกันเสียที :haun4:
-
ตอนต่อไป ด่วนๆๆๆๆๆ
กิ๊งกร๊างงงง แรวงส์
-
อย่าเพิ่งเอากิ๊งไปเก็บบบ ' :laugh:
อ่านตอนนี้แล้วรักฐาขึ้นเยอะ :กอด1:
มารออ่านความชั่วแบบน่ารักๆ ของกิ๊งต่อ :z2:
-
ตอนหน้า อ๊าาาาาาาาาาง :-[ :-[ :-[
-
แรงค่ะ เมาแ้ล้วลืม
-
อ่านทันแล้ว เย้
แล้วล่าสุดมันอะไรกันนี่ :impress2: กุ๊งกิ๊งน่าร้าก ชั่วกว่านี้ก็ล่ายฮ่ะ เค้ารู้ว่าเจ้ากันย์ชอบ ฮิๆ
-
ตายล่ะ หนูกิ๊งของช้าน เริ่มเมาแระ แล้วจะรั่วจะชั่ว(กิ๊งบอกเองนะ)ขนาดไหนเนี่ย
คุณnaaribusเจ้าขา อย่าให้น้องกิ๊งดิฉันรั่วจนเกินงามนะคะ ขอแค่น่ารักๆค่ะ
และถ้าจะชั่วก็ขอแค่ชั่วแบบน่าหมั่นไส้ก็พอ อิ อิ ประสงค็จะรักษาภาพพจน์นายเอก
-
อ่านแ้ล้วฮา กิ๊งเอ๊ยย เมาแล้วจะรั่วจะเลวได้แค่ไหนฮึ คอยดูๆ 555+
กันย์เลิกกับแพรแล้วชิมิ *0*~~
เป็นกำลังใจให้เน้อ
-
:o8: :o8:
อ่านทันแล้ววว
สนุกมากครับบ
:กอด1: :กอด1:
-
จงมา จงมา จงมา จงมา จงมา จงมา
-
ตอนที่ 11 มึงเมาเหล้า กูเมารัก
...ในที่สุด...
ผมกับกิ๊งก็ได้จูบกัน!!
การจูบกับผู้ชายเป็นครั้งแรก...ไม่ได้แย่อย่างที่คิด แถมยังรู้สึกดีเกินคาดด้วยซ้ำ อาจจะเป็นเพราะตั้งแต่ที่ผมยอมรับว่าผมรักกิ๊ง ผมไม่ได้มองว่ามันเป็นผู้ชาย แต่ผมมองว่า....
มันเป็นคนที่ผมรัก...
ดังนั้น...การที่เราอยากอยู่ใกล้ กอด จูบ สัมผัส คนที่ตัวเองรักก็น่าจะเป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหม?
เมื่อจูบครั้งแรกผ่านไป...ความประทับใจก็ยังคงอยู่ จนผมต้องดึงมันกลับมาจูบเป็นครั้งที่สอง ความอ่อนหวานจากริมฝีปากทำให้รู้สึกอยากจะได้มากกว่านั้น อยากจะทำให้มันมาเป็นของตัวเองทั้งหมด พอคิดได้ก็ลงมือทำทันทีโดยผลักมันลงไปนอนที่โซฟานุ่ม...โดยที่ไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่ามันจะตอบรับหรือขัดขืน... และท้ายสุดยังไม่มีคำตอบ เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ
เสียงเตือนให้รับสายโทรศัพท์ฟังดูห้วนและ ไม่สบอารมณ์พร้อมกับการออกแรงผลักผมสุดแรงจนต้องถอนกายขึ้นมานั่งอย่างเสียดาย ...ข้อแตกต่างกับผู้หญิง มันแรงเยอะกว่า...
ผมรับสาย และกรอกเสียงคุยกับแพรในขณะที่ผมไม่สามารถละสายตาจากกิ๊งได้เลยสักวินาที ผมรู้...ว่าตอนนี้มันกำลังสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับ... เรา ...
ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่างลงไปให้ชัดเจน ความสัมพันธ์ครึ่งๆ กลางๆ ของเราจะแย่ลงเรื่อยๆ
ผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น และยิ่งไม่กล้าปล่อยสถานการณ์นี้ไว้นานได้ ผมจึงพยายามรั้งกิ๊งให้อยู่รอผมกลับมาก่อน โดยหาข้ออ้างไปเรื่อยไม่เว้นแม้แต่เรื่องขอร้องให้เฝ้าบ้านรอพวกไอ้ศร แต่มันก็ยังไม่ฟังและดึงดันจะกลับให้ได้ ตอนนั้นผมทำได้แค่เข้าไปกอดมันเอาไว้ คิดอะไรไม่ออกนอกจากทำยังไงก็ได้ให้มันรอผมกลับมาบอกมันก่อนว่าผมรู้สึกยังไง...
“เลิกเล่นซะทีเถอะกันย์ ไม่เห็นหรือไง ว่าเรามาไกลกันแค่ไหนแล้ว ถ้ายังขืนเล่นต่อไปอีก แล้วมีใครสักคนที่ถลำลึก มันจะขำไม่ออกนะ”
ไม่ทันแล้วล่ะกิ๊ง.... เพราะใครคนนั้น... คนที่ถลำลึกจนเกินจะถอนตัวก็คงไม่พ้นกู!!
“อือ กูจะเลิกเล่น... ต่อไปนี้กูจะจริงจังซักที” ผมตอบกลับไป ไม่คิดจะสนใจอะไรอีก ไม่ว่ามันจะชอบผู้ชายหรือผู้หญิง โอกาสจะมีมากน้อย ถ้าไม่ลองสักตั้งจะยอมแพ้ก็ยังเร็วไป
“ยังไม่จบอีกเหรอกันย์ กับคนสองคนที่มึงคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงก็ยังไม่พอให้ต้องปวดหัวใช่ไหม ถึงได้ลากกูเข้าไปร่วมด้วยอีกคน มึงยังไม่รู้จักกูดี สมมุติว่าถ้ากูจริงจังขึ้นมาเมื่อไร อย่าว่าแต่ปลาสองตัวในมือมึงเลย ต่อให้มึงเลี้ยงปลาไว้ทั้งบ่อ กูก็จะเอาไฟฟ้ามาช็อตให้ตายยกบ่อ”
“แล้วเมื่อไรมึงจะจริงจังล่ะ” ถ้ามันจะจริงจัง ผมคงดีใจมากกว่ากลัว!
“มึงฟังภาษาไทยไม่เข้าใจอีกแล้วนะ กูบอกแล้วไงว่ามันแค่...เรื่องสมมุติ”
ผมมองหน้ามัน... คำว่าสมมุติทำให้เข้าใจว่าสิ่งที่มันพูดมานั้นเป็นเรื่องล้อเล่น ทั้งที่ผมออกจะดีใจแทบตายที่มันยังมีเรื่องของผมอยู่ในสมองบ้าง พลางถือวิสาสะประคองหน้ามันไว้อยากจะจูบที่ริมฝีปากอีกครั้งแต่ก็กลัวว่ามันจะโกรธเลยจูบที่รอยต่อระหว่างแก้มกับจมูกมันแทน ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอใจเลยตวาดมาอีกครั้ง
“บอกว่าให้เลิกเล่นไง กูไม่สนุกแล้วนะ”
“สิ่งที่กูทำลงไปทั้งหมด กับมึง กูไม่คิดว่าเป็นเรื่องสนุกเหมือนกัน... กูเรียกมันว่า...ความสุข” ผมบอกมันตามที่ผมคิด
“กูสัญญาว่าจะรีบกลับมา...ได้โปรด...รอกูอีกสักครั้งเถอะนะ” ผมพยายามอ้อนวอนมัน
ได้แต่หวังว่า เมื่อผมเคลียร์อะไรเรียบร้อยแล้ว มันจะยังรอ....
พอออกไปก็โทรหาศรว่าให้รีบไปเบรกกิ๊งไว้ไม่ให้กลับแล้วจึงค่อยไปหาแพร
มัวแต่หาทางรั้งกิ๊งจนผมไปรับแพรสายกว่าที่นัดไว้หลายนาทีพอไปถึงจึงต้องโดนสายตาเขียวปั้ดมองแบบไม่พอใจ
“ขอโทษนะแพร” ผมบอกเมื่อเห็นหน้าเธอแต่อีกฝ่ายถอนใจเหมือนอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจก่อนจะเดินเลี่ยงผมไปขึ้นรถโดยไม่พูดอะไร ผมพยายามจะเดินไปเปิดประตูรถแต่คราวนี้แพรไม่ได้รอให้ไปเปิด เข้าไปนั่งข้างในเองได้ ผมเลยกลับไปที่นั่งคนขับพลางถอนใจอย่างกลัดกลุ้ม ผมขับรถพาเธอไปซื้อของฝากที่ตลาดก่อน และเราก็ยังไม่ได้คุยกันสักคำ พูดให้ถูกว่าแพรไม่ยอมพูดกับผมมากกว่า ผมเดินตามไปช่วยถือของระหว่างนี้ก็ยังคิดไม่ตกว่าจะเริ่มต้นยังไง
เวลาเริ่มมันง่าย แต่เวลาจบมันยาก...
ซื้อของเสร็จแล้วผมก็ขับรถไปส่งแพรที่วินรถตู้โดยจอดอยู่ตรงข้างถนน ผมเดินออกมาเปิดประตูให้เธอออกมา
“แพร กันย์ขอคุยอะไรด้วยก่อนได้ไหม” แพรเงยหน้าขึ้นผมแล้วพยักหน้า
“ถ้าจะขอโทษนะ แพรจะบอกว่าแพรฟังจนเบื่อแล้ว” เธอทำหน้าเซ็งโลก
“ถึงจะเบื่อก็คงต้องฟัง เพราะกันย์จะพูดมันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว”
“หมายความว่ายังไง” แพรเงยหน้าขึ้นเปลี่ยนหน้าบูดเป็นตกใจ
“ขอโทษนะแพร กันย์ขอ...กลับไปเป็นเพื่อนแพรเฉยๆ อีกครั้งได้ไหม” แววตาตกใจเปลี่ยนเป็นสั่นไหว นิ่งอึ้งไปชั่วครู่
“กลับเป็นเพื่อนเหรอ...กันย์...จะขอเลิกกับแพรเหรอ” ประโยคนั้นของแพรแต่ละคำช่างออกมาอย่างยากเย็นเหมือนคนพูดหมดแรงแม้แต่จะขยับปาก ทำให้ผมต้องถอนใจอย่างลำบากใจ ไม่ได้ตอบแต่พยักหน้าเบาๆ ไม่อยากจะมองหน้าแพรเลย
“งั้นเหรอ...งั้นบอกหน่อยว่าแพรผิดตรงไหน แพรนิสัยไม่ดี หรือว่ากันย์เบื่อแพรแล้ว หรือว่า...” เธอพยายามหาเหตุผล
“แพรไม่ผิดหรอก คนที่ผิดน่ะ กันย์เอง”
“กันย์มีคนอื่นใช่ไหม” ผมถอนใจเฮือก ทำให้อีกฝ่ายยิ้มเหมือนจะสมเพชตัวเอง ดวงตาคู่สวยรื้นน้ำตา ตัวสั่นระริกราวกับสะกดกลั้นอารมณ์ ผมเอื้อมมือไปแตะแขนเธอเพื่อจะปลอบโยนหากแต่อีกฝ่ายกลับสะบัดแขนผมทิ้ง มืออีกข้างตวัดลงมากระทบหน้าผมโดยแรง
เพี้ยะ!!
ผมหน้าหันไปตามแรงตบ เพราะแพรเล็บยาวเลยทั้งเจ็บทั้งแสบ แต่ก็รู้ว่าสมควรแล้วล่ะ
แววตาเจ็บช้ำที่แสดงออกทำให้ผมรู้ว่า แพรเจ็บกว่าผมเป็นร้อยเท่า!
“ทั้งๆ ที่แพรรู้มานานแล้วว่าสักวันมันต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมเมื่อเวลานี้มาถึง มันเจ็บมากกว่าที่แพรเคยจินตนาการไว้นะ ก็ตั้งแต่วันแรกที่คบกันแพรกันย์ก็ไม่ได้ขอคบกับแพรเพราะรักนี่ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน กันย์มักจะเหม่อเสมอเลย ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันกันย์ก็ไม่ได้ทำเหมือนมีความสุข แพรพยายามจะทำให้กันย์รัก หาอะไรก็ได้มาทำร่วมกันแต่ทั้งรสนิยมหรือเรื่องที่คุยแทบจะเข้ากันไม่ได้สักอย่าง แต่ถึงจะเอาแต่ใจแค่ไหนกันย์ก็ยังตามใจแพรมาตลอด แต่สิ่งที่ทำให้แพรต้องโมโห ต้องอารมณ์เสียอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะว่าแพรรู้สิ่งที่กันย์ทำให้ทุกอย่าง ไม่เคยทำเพราะอยากจะทำให้ แต่ทำไปเพราะเป็นหน้าที่เท่านั้นเอง” แพรระบายทั้งหมดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรู ผมไม่เคยรู้เลยว่าผม...ทำร้ายจิตใจเธอได้มากถึงขนาดนั้น
“พูดขึ้นมาก็ดีแล้วแหละ เพราะว่ากันย์ดีกับแพร...เหลือเกิน ทำให้ถึงแพรอยากจะไปก็พูดไม่ออกสักที รู้ว่าทำได้แค่คบกันไปวันๆ ทั้งๆ ที่รู้ว่ากันย์ไม่เคยรัก แต่แพร... แพร...” เธอไม่พูดต่อให้จบ
ผมคิดว่าผมรู้ความรู้สึกของเธอ ความรู้สึกที่ท่วมท้นแต่พูดอะไรไม่ออก แววตาเดียวกันกับที่ผมมองกิ๊งมาตลอด!
แพรปาดน้ำตาทิ้งยังคงสะอื้นไม่หยุดเปิดประตูหลังรถเพื่อหยิบของๆ ตัวเองออกมา ผมพยายามจะช่วยถือแต่เธอกระชากของออกจากมือผม
“ขอบคุณนะ ที่ยังดีกับแพรเสมอ แต่คงถึงเวลาแล้วที่แพรจะทำอะไรด้วยตัวเองสักที”
ตอนนี้...ผมคิดว่า ที่จริงแล้วแพรอาจจะไม่ใช่คนเอาแต่ใจอย่างที่เห็น แต่เพราะเธอรู้ว่าผมไม่ได้รักเธออย่างที่เธอรัก เธอจึงพยายามเอาแต่ใจเพื่อให้ผมตามใจเป็นการทดแทน
และสิ่งที่ผมรู้อีกอย่างหนึ่งคือ สำหรับแพร ... คำขอโทษ เป็นล้านครั้งก็ยังไม่พอ...
ขับรถกลับด้วยใจหดหู่แล้วศรก็โทรมา ผมจึงแวะเซเว่นซื้อของตามที่มันสั่ง
แต่พอขนของเข้าบ้าน เสียงโวยวายนั่นมันอะไร?? พอเข้าไปก็พบว่า กิ๊งถูกฐา หมอก อ้อมช่วยกันจับไว้ ส่วนศรก็ถูกเฟรมกับทิวจับไว้เช่นกัน
“เกิดอะไรขึ้น ทำไม...” ผมถามขึ้นพลางขมวดคิ้วสงสัย
ยังไม่ทันที่จะมีคนตอบคำถามคลายความสงสัย กิ๊งมันก็กระโดดเข้ามากอดผม ตกใจครับ คนอื่นๆ ก็ตกใจ ไม่กอดเปล่าซ้ำยังร้องไห้กระซิกๆ
“กันย์... ศรมันด่ากิ๊ง แล้วมันก็ ..จะต่อยกิ๊งด้วย”
ผมปล่อยของลงข้างตัวแล้วยกมือขึ้นลูบหัวกิ๊งอย่างปลอบประโลม
โห ไอ้ศร มึง...ทำกิ๊งร้องไห้
เงยหน้าขึ้นทำหน้าโหดใส่มัน ตวาดถาม
“มึงทำอย่างนั้นจริงเหรอศร”
“ก็มึงไม่ใช่เหรอบอกให้กูรั้งไว้ไม่ให้มันกลับ กูทำอยู่นี่ไง แต่แม่งดื้อด้าน พอด่ามันก็อารมณ์เสียหาเรื่องกู มันกวนตีนน่าเตะมาก” ศรโวยวาย ฟ้องกลับ ผมหันไปมองกิ๊งแต่มันไม่ได้มองผมยังคงกอดซบผมอยู่ ผมเลยหันไปบอกศรว่า
“จะเตะมันก็เข้ามา... คอยดูแล้วกันว่าตีนมึงกับตีนกูใครจะเร็วกว่า” ผมส่งสายตาดุไป
“มึงเข้าข้างมันเหรอ”
“เปล่า” ผมตอบ
“แล้วที่มึงทำเรียกว่าอะไร มึงเห็นมันสำคัญกว่าเพื่อนที่คบกันมาหกปีอย่างกูใช่ไหม” มันถามกลับมาอย่างโมโหไม่แพ้กัน ถึงจะรู้ว่ามันปากเสียเพราะเมาอยู่แต่คำถามที่แสดงความน้อยใจอย่างนี้ทำให้ผมชะงัก
ปกติแล้วถ้าเพื่อนกับแฟนมีเรื่องกันแล้ว ส่วนใหญ่ต้องเลือกเข้าข้างแฟนมากกว่า เพราะเพื่อนจะง้อง่ายกว่าแฟน โกรธกันไม่เกินวันพอพาไปกินเหล้ามันก็หายโกรธแล้ว แต่ถ้าเพื่อนในกลุ่มมีเรื่องกับแฟนศร ศรไม่เคยมีสักครั้งที่จะเข้าข้างแฟน มันเลือกเพื่อนก่อนเสมอ เคยถามมันเหมือนกันว่าทำไม แต่มันตอบว่า เพราะมันคิดว่ามิตรภาพระหว่างเพื่อนเป็นสิ่งสำคัญ หาเพื่อนดีที่รู้ใจมันยาก และจะยาวนานแค่ไหนจะเลิกเป็นเพื่อนกันมันยาก ส่วนแฟนเลิกกันก็เป็นคนอื่น เลิกแล้วหาใหม่ได้ เพราะมันเห็นความสำคัญกับเพื่อนอย่างนี้ถ้ามีใครเห็นผู้หญิงดีกว่ามันเป็นโดนดีทุกราย มันจะแอนตี้ขั้นเทพ งี่เง่ามากจนเพื่อนต้องเลิกกับแฟนคนนั้นไปเลย!! ดังนั้นถ้าเป็นเพื่อนคนอื่นผมอาจจะเลือกเข้าข้างแฟน แต่ไม่ใช่กับศร เช่นตอนที่ศรปากหมาใส่แพร ทั้งๆ ที่ผมรู้ว่าศรผิดเต็มๆ แต่ก็เลือกจะเข้าข้างมันมากกว่า แม้แต่ตอนนี้คำถามจริงจังนั้นทำให้ผมคิดหนัก ถ้าตอบว่าใช่ ไอ้ศรมันคงจะเกลียดกิ๊ง แต่ถ้าตอบว่าไม่ใช่แล้วกิ๊งจะว่ายังไง?
ผมถอนใจเฮือกใหญ่ จับแขนกิ๊งออกจากตัวแล้วเดินไปหาศร พูดเบาๆ พอให้ได้ยินกันแค่สี่คน
“กูตอบไม่ได้ว่าเห็นใครสำคัญมากกว่า เพราะอยู่กันคนละสถานะ มึงเป็นเพื่อนกู ส่วนกิ๊ง...มึงคงรู้แล้วว่ากูคิดยังไง... เอาเป็นว่า ถ้ามันทำให้มึงโมโห กูขอโทษแทนมัน ถ้ามึงอยากด่ามันก็ให้มาด่ากู ถ้ามึงอยากเตะมันให้มึงเตะกู แล้วลืมเรื่องนี้ซะให้แล้วไปแล้วได้ไหมศร”
“เอางั้นเหรอวะ ตีนกูหนักไม่แพ้ตีนมึงนะ” ศรขู่ ซึ่งผมว่าก็คงจริง แต่ทำไงได้ ถ้าไอ้ศรมันเกลียดกิ๊ง ต่อไปผมคงปวดหัวน่าดู คนกลางต้องยอมเจ็บเอง ถึงจะแก้ปัญหาเพื่อยุติข้อบาดหมางได้เร็วที่สุด
“เฮ้ยไม่ได้ยินที่มันพูดเหรอไงว่ามันยอมให้กูเตะแทนเด็กมันน่ะ” ศรเสียงดังใส่เฟรมกับทิวเมื่อสองคนยังช่วยกันจับมันไว้ไม่ปล่อย เฟรมกับทิวทำหน้าอิหลักอิเหลื่อ
“เฟรมทิว ปล่อยมัน ถ้ามันอยากทำก็ให้มันทำเถอะ” ผมบอกแล้วศรก็สะบัดตัวออกมาง่ายๆ มันจ้องหน้าผมอยู่นิ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ ทำให้ใจชื้น
“มึงปกป้องมันแบบนี้ มึงแน่ใจตัวเองแล้วใช่ไหมว่าจะชอบผู้ชายจริงๆ” มันถามเบาเหมือนกระซิบ ผมหลุบตาต่ำ ก่อนจะพยักหน้า “สวยแม่งสุดยอด ทำให้กูได้เตะมึงฟรีตั้งหนึ่งที” ศรพูดปนหัวเราะมันหายโกรธแล้ว แต่ไอ้เพื่อนชั่วยังจะอยากเตะกูอีก..
หมับ... ผมหันไปมองข้างกายกิ๊งจับแขนศรไว้แล้วทำหน้าตาน่าสงสาร
“ศรจะเตะกันย์จริงเหรอ” เอ่อ... ผมว่าผมจะเตะไอ้ศรแทนเพราะกิ๊งไปจับแขนมัน กูหวงนะเนี่ย...
“ใช่ ภูมิใจได้เลย กันย์มันยอมโดนเตะแทนสวยเลยนะเนี่ย” ยังจะไปบอกกิ๊งอย่างนั้นอีก
“เตะกันย์ทำไม กันย์ผิดตรงไหน ถ้าไม่พอใจก็มาทำกับตัวต้นเรื่องนี้สิ” กิ๊งบอกศรด้วยสีหน้าจริงจัง เอ่อจะว่ายังไงดีผมว่าพอเมาแล้วมันอ้อนเก่งมากครับเห็นแล้วใจอ่อน แต่กับไอ้ศร ผมไม่รู้ ผมหันไปมองหน้าศรไม่พูดอะไรแต่สื่อด้วยสายตาว่า อย่านะโว้ย
“ถ้ากิ๊งผิดมากก็ขอโทษแล้วกัน อย่าทะเลาะกันเพราะกิ๊งเลยนะ” บอกไปสะอื้นเบาๆ ด้วย โอ้ ...ผมอยากร้องไห้ตามเลย ผมมองหน้าไอ้ศรแบบมึงเห็นมันไหม ว่ามันน่าสงสารขนาดไหน
ศรทำเสียงจิ๊จ๊ะ แบบอารมณ์เสียนิดหน่อยเพราะทำอะไรใครไม่ได้สักคน
“เออๆ กูไม่โกรธและ แม่งรักกันจริ๊ง ไม่แต่งงานเข้าหอไปเลยวะ” เอ่อ ... กูก็อยากเหมือนกัน รอมึงมาทำพิธีให้ว่ะสาดดดด
ฐาเดินมาลากกิ๊งออกไปเมื่อเห็นว่าน่าจะหมดเรื่อง ถือว่า ผมไม่โดนเตะเพราะน้ำตาของกิ๊งเลยครับ ขอบคุณมันจริงๆ
“ถ้าเมื่อกี้กูเตะมันขึ้นมามึงจะทำไงวะ” ศรถามพลางมองกิ๊งที่เดินออกไปด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เช่นเดียวกับผม ผมยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีก่อนจะบอก
“เตะกูกูไม่ว่า แต่เตะมันมึงตาย!!”
ผมตามกลับมายังวงเหล้า ตอนนี้กิ๊งไม่งอแงอยากกลับบ้านอย่างเดิมแล้ว ซ้ำยังเรียกร้องหาสุราเหมือนกับตายอดตายอยาก ผมก็ไม่เห็นว่าเวลาเมาแล้วมันจะเลวร้ายอะไรนัก เมาแล้วยิ่งน่ารักซะด้วยซ้ำ เพราะมันขี้อ้อนมากกว่าปกติมาก แต่ส่วนแปลกออกไปคือปกติถ้าไม่สนิทกิ๊งจะพูดเพราะ กับพวกศรกิ๊งไม่เคยพูดภาษาพ่อขุนใส่เลย แต่ฟังจากที่เพื่อนๆ บอก พอโมโหวันนี้มันทั้งด่าทั้งขึ้นมึงกู มันใจกล้าเถียงแล้วก็ไม่กลัวไอ้ศรเลยทั้งๆ ที่ศรตัวโตกว่ามันถ้าตีกันจริงๆ ผมว่ามีแต่กิ๊งจะเสียเปรียบอยู่แล้ว แต่พอเห็นผมเหมือนมันจะจงใจเข้ามาอ้อนเพราะรู้ว่าผมจะช่วยมันได้ ถ้าพอผมไม่ได้ตีกับศรแถมยังเสียเปรียบมันกลับไปอ้อนไอ้ศรต่อ จะพูดยังไงดี เหมือนกับมันพลิกสถานการณ์เก่ง แล้วไงอีกล่ะ...มีอะไรอีกไหมที่ทำให้มันไม่อยากกินเหล้า อยากรู้จริงๆ
.....................................................................
หวังว่าตอนนี้คงจะกลับมารักกันย์เหมือนเดิมเนอะๆ ...
“เหมือนกับมันพลิกสถานการณ์เก่ง” แถวบ้านนิเรียกแหลเก่งค่ะ
มาต่อแบบสั้นๆ จะต่อให้จบตอนเมา ภายในวันนี้นะคะ ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องเน็ต แล้วจะขอลาหยุดสงกรานต์ หลายวัน อิอิ
แต่ขอบอกว่าตอนหน้า .... หึหึ!!
นิ เองค่า....
.....................
fuku แรด รั่ว ยั่ว... ที่ขอมา กำลังจะจัดให้ค่ะ
samsoon@doll ฮา แค่ตอนเมาน้า ตอนไม่เมา เหมือนจะแมนอยู่ ฮาๆๆ
panang คิดว่าไม่สั้นหรอก ตอนก่อนๆสั้นกว่านี้ แต่ว่า กันย์ออกน้อยหรือเปล่าเลยคิดว่าสั้น
kokikung น่ารักจริงเหรอ??
ordkrub รอบเดียวก็แย่แล้วค่ะ
iforgive ฮา... ศรไม่แน่ กันย์ต่างหากที่แย่
sweardear แหะๆ ตอนนี้.... รั่ว ยั่วด้วย คร่า
rAn_@_wAy ขอบคุณค่ะ มาตามอ่านเรื่อยๆ นะคะ
Piaanie คิดว่า เพราะกินกับโค้กเลยเมาเร็วนะคะ
SoN*-*
tuek มาแล้วค่ะ
Margarin_Butter ที่ฐาพูดเพราะรักเพื่อนนะคะ อิอิ เอ่อ กดกันแค่นี้พอไหมคะ..
none_ny เห็นแล้วนะคะ
donutnoi ชั่วแบบว่า คิดอะไรก็ พูด ก็ทำโดยไม่คิดถึงผิดถูกเลยน่ะค่ะ กันย์เอาไปเก็บในห้องนอนแล้วค่ะ ฮา
patty_b009 กิ๊งจ๋า...... จ้ะ
~^PrinceZa^~ เลวแบบว่า นึกอยากกดกันย์ขึ้นมา ฮาๆๆๆ
namngern แรดต่อค่ะ
jiki กิ๊งไม่เสร็จกันย์ แต่กันย์เสร็จกิ๊งแทน กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
TeuyHom นี่แค่เริ่มต้นค่า
yeyong รั่วจนความลับแตก แถมยัง....
april@tbl ขอบคุณค่า กันย์ก็ ลากไปเก็บ.... ป.ล. เจอแฟนคลับพี่ตุลย์อีกหนึ่งคน อิอิ
mascot มาแล้วจ้า
m_pop91 มาให้แล้วจ้า
from_mars ทำทุกอย่าง... เฮ้อ หมดภาพพจน์นายเอกแสนดีไปเลย เง้อ
punchnaja อิอิ แสดงว่า ยังอ่านไม่ถึงตอนล่าสุดแน่เลย .. เพราะกันย์กลับมาแล้ว
peanjai รู้ได้ไงคะ??
1wariya1 มาแล้ว ช้าหน่อยอย่าว่ากานนะ
peppier ถ้ามีคนเอากิ๊งไปเก็บคงเป็นฐา แต่กิ๊งไม่ไป ฮาๆๆๆ
t-unseen ตอนนี้แหละคร่า
YVES น่ารัก.... จริงเหรอ ออกจะแหล
yayee2 ไม่รู้ว่า แบบนี้เสียไหม แต่ก็แต่งไปแล้ว โอ๊วววว
ZakeiHarha คร่า เลิกแล้ว โฮๆๆๆ
PetitDragon ขอบคุณค่า
-
:กอด1: :กอด1:
:L1:
-
กิ๊งไม่ไหวละ...
อยากรู้ว่าเมากว่านี้จะเป็นยังไงเหมือนกัน...ฮาาาา
-
ดีแล้วกันย์เลิกกับแพรอะ o13
เพื่อนศรพูดโดนใจนะคะก่อนหน้านี้แกล้งชิมิๆ
เค้ายังไม่เห็นว่ากันย์จะกดกิ๊งเลยย
ตอนหน้าใช่ไหมคร้าาา :z1:
แรด รั่ว ยั่ว
-
คนเรามักมองอะไรด้วยความลำเอียงเนอะ
ยิ่งมีความรักนี่ยิ่งตาบอดกันไปเลย
-
กิ๊งน่ารัก กิ๊งน่า.... :z2:
อยากดูสเต๊ปต่อไป อาจจะมีมากกว่านี้ใช่ไหม :impress2:
-
ตอบเม้น...
แบบคิดว่าจะลงตอนเมาจบแล้วค่ะ บางเรพเลยสปอยไปเยอะ ขอโทษนะคะ
ใครจะกดใคร เอาไว้รออ่านของจริงเนอะๆ ตอนนี้ เน็ตที่หอนิมัน ไม่ค่อยดีเลย กลัวมากเลยว่าแต่งเสร็จแล้วเดี๋ยวจะลงไม่ได้ เลยตัดลงให้สั้นๆก่อน ตอนต่อไปยังแต่งอยู่ค่ะ น่าจะคืนนี้หรือพรุ่งนี้เช้าก่อนนิจะกลับบ้าน
แต่ถ้าไม่มาก็แสดงว่า เน็ตเน่า อาจจะต้องรออีกทีวันอาทิตย์เลยนะคะ
-
(“เหมือนกับมันพลิกสถานการณ์เก่ง” แถวบ้านนิเรียกแหลเก่งค่ะ)
+1ให้นิครับ เห็นด้วย 100%
555+
-
o13
กิ๊งเมาน่ารักอ่ะ
รออ่านนะคะ :L1:
-
อยากให้ถึงตอนหน้ามากๆจะใช่แบบนี้ไหมนะ :haun4:
+1 นะคะ
-
มาเร็ว เคลมเร็ว รู้ตัวอีกที หมดตอนแล้วเหรอ !!!
-
เฮ้ย...มันต้องเลวร้ายกว่านี้สิ ไหนว่าจะร้ายกาจตอนเมาไงกิ้ง...นี่ไม่เห็นจะโหดเลย...ออกแนวน่ารักด้วย 5555
แบบนี้ กันย์มิหลงแย่เหรอ?? ยังไงก็เคลียร์กันให้ดีนะ ไหนๆ แพรเองก็ยอมหลีกทางดีๆ แล้ว...สู้ๆ
รออ่านตอนหน้าแบบหวานๆ อิอิ
-
โล่งใจไปหน่อยที่กันย์จบกับแพรแบบนี้ o18
สงสารแพรเหมือนกัน แต่ก็นะ.....
:z2: :z2: :z2:
-
สงสารแพรจัง :m15:
กิ๊งอ้อนเก่งจังเวลาเมาเนี๊ย :z1:
อยากเห็นกันย์จัดหนัก :m25: :m25:
-
:z1: :z1:
รอตอนหน้า อยากรู้ว่ากิ๊งจะรั่วขนาดไหน
:z2: :z2:
-
พึ่งเข้ามางับ รั่วได้ใจ แต่ก็หงุดหงิดที่ไม่ยอมพูดกันตรงๆ สักที
ที่ว่าลาหยุดนี่ยาวสี่วันเลยหรือเสาร์อาทิตย์ก็จะกลับมาอะครับ
-
กิ๊งน่ารักจัง ขี้อ้อนซะ
-
เมาแล้วร้ายน่าดูนู๋กิ๊ง สารพัดมารยา ต้องมารอลุ้นต่อไปว่าจะมีฉากเรียกเลือดกันไม๊ หึหึ
-
^^
-
มาลงชื่อรอตอนต่อไป
อย่าลาหยุดหลายวันนะครับ คิดถึง
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย อยากให้ถึงตอนหน้าเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้กันย์ได้ใจมาก o13 กิ๊งก็แหลได้ใจจริงๆ :3123:
มาเข้าแถวรอตอนหน้าด้วยคนค่ะ :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบมากๆเลยค่ะ
ปูเสื่อรอตอนต่อไป
-
น่ารักจังเลยยย
:-[ :-[ :-[
-
สงสารแพรอ้ะ คิดไปว่าถ้าแฟนเราบอกเลิกเราเพราะไปรักผู้ชายนี่มันคงเจ็บพิลึกอ้ะ :m15: :m15:
อยากรู้จังว่ามันจะเป็นยังไงต่อ กิ๊งเมาแล้วอ้อน แล้วไงอีก :z1: :z1:
-
หุหุ กันย์เลิกกับแพรแล้วทางสะดวกๆ
รุกกิ๊งเลยๆ กิ๊งน่ารักไม่ไหวแล้วว
แอบสงสารแพรเหมือนกัน หัวอกผู้หญิงด้วยกันก็พอเข้าใจ
แต่อย่างว่าไอ้เราดันเป็นผู้หญิงประเภทสนับสนุนให้ผู้ชายรักกันฮ่ะ
ชะนีเศร้าใจเราเลยไม่แซดดมากเท่าไร 55555
-
รู้สึกว่าสั้นอีกและ 555
เน็ตอย่าเน่าเลย อยากอ่าน :call: เพราะไม่งั้นรอตั้งอาทิตย์หน้า :serius2:
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก
-
กว่าจะแต่งตอนนี้จบ เหนื่อยมากกก
ขอโทษที่ช้าหน้อยแต่หวังว่าจะถูกใจกันน้า อิอิ
ตอนนี้ขอฉีกภาพพจน์นายเอกนิดนึง
หวังว่าอ่านแล้วจะไม่เกลียดกิ๊ง
เป็นแบบนี้เฉพาะตอนเมาเท่านั้นนะคะ
ถ้าไม่เมา กันย์ไม่ได้เห็นขาอ่อนกิ๊งง่ายๆ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ
12 แรด รั่ว ชั่ว.... ยั่ว!!
ผมกลับมาสร้างบรรยากาศวงเหล้าให้ครึกครื้นด้วยการเปิดเพลงเสียงดัง พร้อมขนมที่ซื้อมาเพิ่มเติมอีกเยอะ ส่วนช็อกโกแล็ตผมซื้อมาเยอะมากจนมีแต่คนแซวว่าจะซื้อไปถมที่ แต่กิ๊งกลับไม่ได้กินเพราะท่าทางมันจะติดลมกับเหล้ามากกว่า ผมกินเหล้าไปมองมันไปแต่ไม่รู้ว่าจะหาทางไปคุยกับมันยังไงเพราะมันนั่งตรงกลางระหว่างฐาและอ้อม ขณะที่เพื่อนเอาของที่ผมซื้อมาออกมาจากถุง ไอ้ศรเล่นพิเรนทร์อีกแล้วสิน่าเพราะมันเอาโค้กน้ำแดง น้ำเขียว สไปรท์ น้ำส้ม ออกมาเปิดขวดแล้วผสมกับเหล้าขาวแจกจ่ายเพื่อนฝูง ผมไม่กล้าชิมกับมันด้วยหรอกครับ กลัว...
เพื่อนแต่ละคนร่วมให้ความเห็นเกี่ยวกับรสชาติใหม่ที่เพิ่งสร้างสรรค์
“สไปรท์ก็โอเคนะมึง” เฟรมบอก
“น้ำส้มก็ใช้ได้เลยว่ะ” ไอ้ศรว่า เอากับมัน แต่ละคน เริ่มเมาก็เริ่มรั่วแล้วครับ
ผมถอนใจ ไม่สนใจอยากลองกับเขาด้วย เดินถือแก้วที่เหลือแต่น้ำแข็งก้นแก้วเดินไปที่กระติกน้ำแข็ง กิ๊งเดินมานั่งข้างยื่นมือมารับแก้ว ผมยื่นแก้วให้มัน รอยยิ้มของมันทำให้คลายใจ เหล้าทำให้มันลืมไปหมดแล้วมั้งเรื่องค้างคาระหว่างเรา
“กันย์ดื่มอะไร” กิ๊งหันมาถามพร้อมรอยยิ้มเมื่อตักน้ำแข็งใส่แก้วให้
“เหล้าโซดา” ผมตอบและมองมันเทเหล้ากับโซดาใส่แก้วกดปลายนิ้วชี้ลงที่ก้อนน้ำแข็งที่ลอยขึ้นหมุนสองรอบเป็นอันชงเสร็จ ผมรับแก้วของผมมาถือไว้ ยังไม่ดื่ม แต่มองมันที่ตักน้ำแข็งใส่แก้วของตัวเองใส่เหล้าและโค้กลงไปแล้วกดปลายนิ้วลงหมุนน้ำแข็งสองรอบ แล้วกระดกรวดเดียวครึ่งแก้ว...
“กินเหล้าไม่เป็นไรเหรอกิ๊ง เห็นชวนแล้วก็บอกกินไม่ได้ๆ”
“กินเหล้าแล้วเป็นสิ กิ๊งกินเหล้าทีไรก็เมาทุกที กินน้อย เมาน้อย กินมากก็เมามาก” มันตอบกลับมาเหมือนไม่มีอะไร
“แค่นี้เหรอ” นึกว่าจะมีอะไร กินเหล้าต้องเมา เป็นเรื่องธรรมดา
“แล้วจะให้แค่ไหนล่ะ..” ขณะที่มองหน้าผมมันนั่งอยู่ด้านซ้ายของผมจึงทำให้เห็นแก้มผมถนัดขึ้น ข้างที่โดนแพรตบมา คงหายแดงแล้วแต่รอยเล็กน้อยๆ คงยังอยู่
“แก้มไปโดนอะไรมา ทำไมเป็นรอย” มันถามขึ้นวางแก้วเหล้าลง เอียงตัวยกมือขวาขึ้นไล้ปลายนิ้วชี้ไปตามรอยนั้นอย่างแผ่วเบา สายตาแสดงความห่วงใย
“โดนแพรตบมาน่ะ”
“อะไรนะ! หนอย...นังชะนีเถื่อน กล้าตบกันย์ของกู!” เอ่อ.... จะพูดยังไงดี ไม่เคยได้ยินกิ๊งเรียกผู้หญิงว่าชะนีมาก่อน!! และยิ่งคำด่าอย่างนี้ยิ่งแล้วใหญ่ ... ประโยคท้ายน่ะอะไรนะ กันย์ของกู!!
ผมหันมองหน้ากิ๊งเหมือนเห็นคนแปลกหน้า ตกใจเลยครับเพราะคำพูดแบบนี้ ผู้ชายทั่วไปเค้าไม่พูดกันแน่ๆ จะว่าไปแล้วหลายครั้งเลยที่มันต้องการจะสื่อออกมาว่ารสนิยมของมันน่ะชอบผู้ชายนะ แต่ท้ายสุดมันก็จะบ่ายเบี่ยงไปเหมือนกับว่าแค่ล้อเล่น แล้วดันมีการบอกอีกว่า ผู้ชายที่มาจีบมันต้องอกหักพันเปอร์เซ็นต์ ทำให้ผมเข้าใจว่ามันแค่ล้อเล่นจริงๆ มันไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่เจอท่าทางและคำพูดแบบนี้แปลว่าอะไรวะ แสดงว่ามันก็แอบ...มาตลอดเลยสิ เฮ้อ... โง่จริงๆ เลยกู
ถ้ามันไม่เมาผมก็อาจจะโง่ไปอีกนาน แต่ก็ยังดี ที่รู้แล้วจะได้คุยกันง่ายขึ้น
“ก็สมควรแล้วล่ะที่จะโดนตบ ก็กันย์เพิ่งจะบอกเลิกเค้ามานี่นา” ผมบอก ค่อยๆ พูดว่าตอนนี้กูโสดแล้ว...
“จริงเหรอ” มันถามกลับมาเหมือนเป็นเรื่องตื่นเต้น ผมพยักหน้าให้
“ดีแล้วล่ะ รู้ไหมว่ากิ๊งรอเวลานี้มานานเท่าไรแล้ว” จริงดิ ผมไม่รู้มาก่อนว่ามันรอ รอผมใช่ไหม หัวใจผมเต้นตึกตักเลยทีเดียว เหมือนถูกมันสารภาพรักเลย
“แล้วเจ็บมากไหม” มันยังคงถามไล้ปลายนิ้วที่แผลเบาๆ ผมยิ้มให้มัน ต่อให้เจ็บมากกว่านี้ แต่เมื่อรู้ว่าจะทำให้กิ๊งดีใจแบบนี้ผมคิดว่าผมยอมได้นะ
“โอ๊ย...แผลแค่นี้ เลียก็หายแล้ว” ผมบอกเพื่อให้มันเลิกห่วง ทั้งๆ ที่เป็นรอยนิดเดียวแต่ดูมันห่วงจริงๆนะครับ เมาแล้วมันไม่เก็บความรู้สึกเลยสักนิด มันละมือออกจากแก้มผมไปวางบนไหล่ใช้เป็นที่ยึดขณะที่คุกเข่าแล้วยืดตัวขึ้นแล้วโน้มใบหน้าลงมาหาผมที่เพียงนั่งขัดสมาธิ เลียเบาๆ ที่แก้มของผมบริเวณที่โดนแพรตบ!!
อึ้งไปเป็นครู่ ราวหัวใจจะหยุดเต้นเลย
“เลียให้แล้วนะ หายจริงไหม” มันถามกลับมา ทำหน้าไร้เดียงสาเหมือนเด็ก
ตรงแก้มน่ะมันเฉยๆ แต่ตรงหัวใจผมเนี่ย.... เหมือนกันมีพลุเป็นแสนมาจุดพร้อมๆ กันเลย
“ดีขึ้นเยอะเลย แต่ทำแผลใครเค้าทำแค่ครั้งเดียว สงสัยต้องหลายๆ ครั้งถึงจะหายขาด” ผมตอบกลับไป เผื่อว่ามันจะบ้าจี้ทำอีก แต่ก่อนที่จะรู้ว่ามันจะทำหรือเปล่า ฐาก็วิ่งปราดลงมานั่งข้างกาย
“กิ๊ง!! กูว่า เรากลับกันเถอะ มึงเมามากแล้วแหละ” ฐาบอกเพื่อนทำหน้าเหมือนเกิดเรื่องใหญ่โต ผมคาดว่า มันคงเห็นแล้วแหละว่ากิ๊งทำอะไรลงไปโดยไม่สนใจเลยว่าตรงนั้นมีใครอยู่บ้านถึงจะเมา คุยกันจนไม่ได้สนใจเราแล้ว แต่ฐาคนนึงล่ะที่อาจจะสน
“ไม่เอา กูยังไม่กลับ กูอยากอยู่กับกันย์” กิ๊งงอแง หันไปปฏิเสธ
“ไปเถอะๆ” ท่าทางฐาจะหวงหิ๊งแฮะ มันคงกลัวกิ๊งจะรั่วไปมากกว่านี้ เลยพยายามจะดึงกิ๊งให้ลุกขึ้น แต่กิ๊งไม่ยอมลุกมันนั่งลงแล้วกอดเอวผมไว้แน่นเอนกายลงมาซบ
“ไม่ไป กูจะอยู่กับกันย์ของกู มึงอยากจะกลับก็กลับไปคนเดียวเลย” กิ๊งบอก โอ๊ย.... กันย์ของกู ได้ยินละชื่นใจมากๆ น่ารักไปไหนจ๊ะหนู
“ฐา ถ้ากิ๊งไม่อยากกลับก็ไม่เป็นไรหรอกให้อยู่นี่แหละ กันย์จะดูแลให้อย่างดีเลยไม่ต้องห่วง” ผมหันไปบอกฐาด้วยรอยยิ้มหวานติดจะเจ้าเล่ห์นิดๆ ด้วยความน่ารักของกิ๊งทำให้ผมเริ่มจินตนาการถึงการดูแลชนิดไม่ต้องขยับตัวไปไหนเลย ฮา หื่นอีกแล้วกู
ฐาทำหน้าเป็นกังวลเหมือนจะยิ่งไม่ไว้ใจเข้าไปใหญ่ แต่ก็เหมือนจะทำอะไรมากกว่านั้นไม่ได้เพราะกิ๊งก็งอแงไม่ยอมไปไหนท่าเดียว
ระหว่างที่เพื่อนๆ ก็สนุกกับเหล้าขาวผสมบรรดาน้ำสีที่ทดลองเปลี่ยนรสชาติ ไอ้ศรก็นึกครึ้มเดินเข้าครัวไปเห็นไวตามิลค์ในตู้เย็นก่อนจะเกิดสูตรพิสดารขึ้นมาอีกสูตร เหล้าขาว+ ไวตามิลค์
“เฮ้ย กินเหล้าน่ะมันไม่ดีต่อสุขภาพ กินนมน่ะดี นี่เอาเหล้ากับไวตามิลค์ จะได้บาลานซ์” ไอ้ศรคิดไปได้ครับ พยายามจะกล่อมคนอื่นๆ ให้กิน แต่ก็ไม่มีใครกล้า จนไปยื่นแก้วให้เฟรมกับทิวพร้อมคำพูดว่า
“เพื่อนป่าววะ” ไอ้สองตัวนั้นก็เลยจำนน ต้องเสี่ยงตายเพราะเพื่อน ศรทำท่าว่าจะเดินมาทางผมแต่ผมได้แต่โบกมือไล่มันเพราะกำลังมีความสุขกับกิ๊ง มันเลยทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะไปดื่มต่อ ห้านาทีผ่านไป ห้องน้ำเลยเหมือนสาวสวยแรกรุ่นเลยทีเดียว หัวกระไดไม่แห้ง พากันเข้าห้องน้ำกันเป็นแถบ เฮ้อ ....จนได้นะพวกมึง!!
ตอนนี้กิ๊งมันเมาเหล้า ส่วนผมกำลังเมารัก...รู้สึกดีเหลือเกินที่มันนั่งชงเหล้าให้ผม อยู่ที่ข้างกระติกน้ำแข็ง นั่งกินเหล้ากับกับข้าวที่กองตรงหน้าเรื่อยเปื่อยโดยที่มันเอาหัวพิงผมอยู่ตลอดเวลาเหมือนเป็นแฟนกัน เริ่มดึก อ้อมกับหมอกก็ขอตัวกลับก่อนเพราะยังไงก็เป็นผู้หญิง ไม่กล้าอยู่ค้างกับเราด้วย ซึ่งสองคนนี้ไม่เมามากจึงคิดว่าน่าจะกลับกันได้อย่างปลอดภัย ส่วนฐาท่าทางจะสนุกแต่ก็ยังหันมามองผมกับกิ๊งเป็นพักๆ หวงอย่างกับลูกเลยนะ
เมากันจนดึกวงเหล้าก็เริ่มจะวาย แต่ละคนนอนเกลือก สะเปะสะปะราวกับศพ คงจะทั้งเมาและหมดแรงเพราะเข้าห้องน้ำกันหลายรอบ เฮ้อ... ส่วนฐาก็พลอยสลบไปด้วย ผมก็ง่วงแล้วแต่ไม่อยากปล่อยกิ๊งเอาไว้ข้างล่างคนเดียว หันไปอีกทีก็เห็นว่ามันหัวห้อยแล้วครับ สัปหงกไปหลายหงึกจนผมต้องสะกิด
“กิ๊ง ง่วงแล้วใช่ไหม ไปนอนข้างบนกับกันย์ดีกว่า พื้นข้างล่างมันทั้งเย็นทั้งแข็ง”
“นอนกับกันย์เหรอ... อือ..ไปสิ” ว่าง่ายกว่าที่คิดแฮะ ผมก็เลยพยุงร่างกิ๊งให้ลุกขึ้นเหมือนมันจะเมาจริงๆ เพราะเดินไม่ตรงเลย ผมพยุงร่างมันจนจะขึ้นบันได มันก็งอแงอีก
“ไม่เอาบันได ไม่ขึ้นได” มันขืนร่างไม่ยอมขึ้น ทำให้ผมเปลี่ยนเป็นช้อนร่างมันอุ้มจนขาลอยจากพื้น
“กิ๊งไม่ต้องเดิน กันย์อุ้มไปเองโอเคนะ” ผมถามแบบไม่รอคำตอบแล้วก็พามันขึ้นบันได ตัวมันไม่หนักหรอกครับเพราะค่อนข้างจะผอม มันไม่ได้ปฏิเสธแต่กอดผมแน่นแล้วก็ซุกหน้าลงมาที่หน้าอกผมเหมือนกับไม่อยากเห็น ผมก็พามันมาถึงห้องตัวเองจนได้
ผมวางร่างมันลงบนเตียงเบาๆ โดยที่มันไม่ยอมปล่อยมือที่รั้งคอผมไว้สักที ทำให้ใบหน้าเราอยู่ใกล้กันมาก จนผมอยากจะได้จุมพิตจากมันอีกสักครั้งสองครั้งใจแทบขาด แต่ยังไงดี ผมยังไม่ได้บอกว่ารักมันเลยนี่หว่า ผมแกะมือมันออกซึ่งมันยอมปล่อยอย่างช้าๆ
“กันย์อาบน้ำก่อนนะ” ผมบอกมันแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ระหว่างอาบน้ำ ก็ว่าจะคิดคำหวานว่าจะบอกรักมันยังไงดี แต่ชิงบอกตอนเมาแบบนี้มันจะดีเหรอวะ ผมถอดเสื้อผ้าเสร็จแล้วยังไม่ทันที่ร่างกายจะโดนน้ำ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ผมเอาผ้าขนหนูพันกายแล้วเปิดประตู กิ๊งอยู่หน้าประตู มันไม่เหมือนตอนที่ผมไปหามันที่หอเมื่อตอนเมาเลย ไม่ได้หันหลังให้ไม่ทำท่ากระมิดกระเมี้ยน มันไม่ได้มองหน้าผมแต่สายตามันมองตรงแผ่นอกเลยไปตรงหน้าท้องของผม
“อาบด้วยดิ ได้ไหม” เฮ้ย!!!
“กันย์อาบไม่นานหรอก แป๊บเดียว เอาไว้กันย์อาบเสร็จก่อนนะ” รีบตอบอย่างเร็วแบบว่าตื่นเต้นมาก
“อาบพร้อมกันสองคน ไม่เปลืองน้ำนา” อยากอาบด้วยขนาดนั้นเลยเหรอ?
“ไม่เป็นไร ไม่เปลืองขนาดนั้นหรอก” ผมตอบแล้วปิดประตูห้องน้ำ
ขืนมึงอาบน้ำกับกูด้วย กูปล้ำมึงในห้องน้ำแน่!!
หัวใจกู เต้นจนจะออกมานอกอกแล้ว ให้ท่ากันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เมาแล้วทำไปได้นะ เมาแล้วน่ารักแบบนี้ มันน่าจะเอาเหล้ากรอกให้เมาแม่งทั้งชีวิตเลย!!
แล้วผมก็อาบน้ำดับอารมณ์ร้อนรุ่มที่สุมทรวงจนแทบอยากจะระเบิด ยิ่งนึกถึงกิ๊งที่รออยู่ข้างนอก ก็ยิ่งอยากจะรีบออกไปเร็วๆ ผมเดินออกไปโดยที่มีผ้าขนหนูพันท่อนล่างผืนเดียว แต่กิ๊งไม่ได้อยู่บนเตียง ไปไหนหว่า
“แป๊บเดียวที่ไหนกัน นานชะมัดเลย” เฮ้ย!! ตกใจหมด เสียงมาจากด้านข้างเยื้องไปด้านหลัง กิ๊งมันนั่งอยู่ข้างประตูห้องน้ำครับ ผมนั่งลงตรงหน้ามัน
“นั่งตรงนั้นทำไม ทำไมไม่นั่งรอบนเตียง”
“ถ้าอยู่ที่เตียงเดี๋ยวหลับน่ะสิ อุตส่าห์ได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้วจะปล่อยให้หลับไปเฉยๆ ได้ไงล่ะ” มันตอบมาในดวงตาเหมือนมีความหมายแฝงยังไงก็ไม่รู้แต่ผมพยายามตีไปอีกทางหนึ่ง
“กลัวหลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำขนาดนั้นเชียวเหรอ งั้นก็น่าจะบอกก็ได้เดี๋ยวกันย์ปลุกเองแหละ”
“กันย์เนี่ยน้าไม่เข้าใจอะไรเล้ย” มันพูดแล้วลุกขึ้น ผมลุกตาม
“จะอาบน้ำใช่ไหม เดี๋ยวกันย์ไปเอาผ้าขนหนูให้นะ” ผมบอกแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
“จะให้ของกันย์ก็ได้นะ กิ๊งไม่ถือ” มันตอบมาให้ผมคิด
“จะดีเหรอ...”
“อือ ผู้ชายเหมือนกัน ไม่เห็นต้องอาย”
“กิ๊งไม่อายจริงเหรอ” ผมทำท่าว่าจะปลดปมผ้าขนหนูแกล้งมันเล่นเพราะจำได้ว่ามันเคยทำท่าเหมือนไม่อยากจะมองมากๆ แต่ครั้งนี้มันไม่ได้หลบอย่างเอียงอายเลย มันยืนนิ่งเหมือนจะรอคอยด้วยซ้ำ ผมเลยอายแทนเปลี่ยนใจหันขวับไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าออกมาให้มัน ตอนที่หยิบผมก็คิดนะว่าจะใส่แบบไหนถึงจะทำให้มันดูเซ็กซี่ก็เลยเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาวออกมาตัวหนึ่ง คิดถึงหนังทั่วไปชอบให้นางเอกใส่น่ะครับ แล้วก็เฮ้อ... ตัวเดียวพอได้ไหมวะ ฮาๆ ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ก็กลัวจะโดนว่าเลยหยิบกางเกงบอลแบบสั้นๆ ให้อีกหนึ่งตัว
-
ตอนที่หาของเสร็จกิ๊งไม่ได้รออยู่มันเข้าไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ทำให้ผมต้องไปเคาะประตูเพื่อส่งผ้าขนหนูให้ มันแง้มประตูออกน้อยๆ ซ่อนกายไว้ด้านหลังประตูโผล่มาเพียงเสี้ยวหนึ่งของใบหน้าและไหล่ขาว
“อะไรจะอาบน้ำด้วยกันเหรอกันย์”
“เอาผ้าขนหนูมาให้ต่างหาก เพิ่งอาบไปเมื่อกี้จะอาบอะไรอีกเล่า” ผมตอบพลางยื่นผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าให้ มันส่งยิ้มยั่วมา
“นึกว่าอยู่ข้างนอกคนเดียวอาจจะร้อนอกร้อนใจ อาบแล้วก็อาบอีกได้”
ซื้ด........โคตรยั่วยวนเลยให้ตาย มึงทำไปเพราะเมาใช่ไหมเนี่ย!! ชวนกูอาบน้ำเป็นครั้งที่สองแล้วนะเนี่ย มันน่า.... จับปล้ำนัก ความคิดจบลงเมื่อมันปิดประตูห้องน้ำแล้วทิ้งให้ผมร้อนอกร้อนใจตามที่มันว่าคนเดียว ผมเดินไปปิดไฟกลางห้องเหลือเพียงโคมไฟสีเหลืองนวลที่หัวเตียงที่ให้แสงสว่างพอสมควร
ไม่นานมาก กิ๊งก็ออกจากห้องน้ำมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งยาวมาจนครึ่งขาอ่อน กางเกงบอลตัวจิ๋วเห็นเพียงลางๆ มันมานั่งข้างๆ ผมที่นั่งรอมันอยู่ ต่างนิ่งไปชั่วครู่
“ก่อนนอนกันย์มีเรื่องจะบอกกิ๊งด้วยนะ”
“กิ๊งก็มีเหมือนกัน แต่กันย์พูดก่อนก็ได้ แต่ถ้าตื่นขึ้นมากิ๊งอาจจำไม่ได้นะ” อ้าวเป็นงั้นไป บอกมาเลยแต่ตื่นก็จำไม่ได้งั้นเหรอ? โหดร้ายแฮะ!!
“แล้วกิ๊งล่ะมีอะไรจะบอกเหรอ” มันนิ่งไปครู่นึง เอามือข้างหนึ่งแตะที่แก้มที่เป็นรอยเบาๆ
“กันย์หายเจ็บหรือยัง ให้เลียอีกสองสามทีไหม” กิ๊งถามด้วยแววตาขี้เล่น
“เอาสิ สักสี่ห้าทีก็ได้” ผมตอบตามด้วยเสียงหัวเราะ โน้มศีรษะลงไปใกล้พยาบาลจำเป็นซึ่งมันก็ยืดคอขึ้นมาเลียให้จริงๆ ครั้งแรกเลีย ครั้งที่สองเอาจมูกจรดแก้ม ครั้งที่สามหอมแก้ม ครั้งที่สี่จูบหนักๆ ที่แก้ม พร้อมกับส่งเสียงกระซิบ
“รักนะ...รักกันย์ที่สุด มาเป็นของกิ๊งเถอะ!!” อ่ะเฮ้ย!! นี่กูหูฝาดไปหรือเปล่า?
จบคำพูดนั้นพร้อมกับที่ริมฝีปากของมันจงใจกดลงมาประทับ มันหลับตาพริ้มมือข้างซ้ายประคองใบหน้าผมไว้ก่อนที่เราจะแลกจูบกัน กิ๊งกดร่างผมให้ราบไปกับเตียงในลักษณะครึ่งนั่งครึ่งนอนขายังห้องอยู่ข้างเตียง จากริมฝีปากมันก็ค่อยๆ พร่างพรมจูบไปทั่วใบหน้า ระเรื่อยลงมาจนจูบที่ปลายคางหนักๆ ก่อนจะลงมาไซร้ซอกคอให้จั๊กจี้นิดๆ มันไม่เพียงจูบเท่านั้นยังแปรตัวเองเป็นผีดูดเลือดอีกต่างหากเพราะนอกจากจูบไซร้ซอกคอแล้วยังดูดที่ซอกคอแรงๆ ไปหลายจุด แรงขนาดนั้นไม่ต้องเดามันคงเป็นรอยช้ำหลงเหลือหลักฐานเป็นพยานรักระหว่างเราเป็นอย่างดี มันค่อยๆ ไล้มือไปตามหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ขณะที่ริมฝีปากอุ่นที่ไซร้ซอกคอเลื่อนขึ้นไปขบเม้มที่ใบหู ที่จริงแล้วก็เคลิ้มดีแต่บังเอิญผมไม่ค่อยชอบแบบนี้เท่าไร แทนที่จะนอนนิ่งจึงกลายเป็นพลิกกายให้กิ๊งไปอยู่ด้านล่างแทน
“กิ๊งรักกันย์จริงๆ เหรอ” ผมถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจอย่างปิดไม่มิด มันพยักหน้าให้
ดีใจจนอยากจะร้องไห้เลย... เสียดายจัง ที่ไม่ได้เป็นฝ่ายพูดก่อน
“กันย์ก็รักกิ๊ง...ที่สุด”
ผมกระซิบคำรักที่ข้างหูก่อนจะจูบกิ๊งที่แก้มซ้ายแก้มขวาอย่างรักใครเอ็นดูสุดซึ้ง เชยคางมันขึ้นนิดหนึ่งใช้นิ้วโป้งกดริมฝีปากล่างให้เผยอออกพร้อมมอบจุมพิตหวานฉ่ำ ดูดดื่มลงไปอีกครั้ง เป็นจูบที่เร่าร้อนดุเดือดพอสมควรเหมือนคนหิวกระหายจะกินกัน มือไม้ซุกซนอยู่ไม่สุขสะเปะสะปะไปตามร่างเพรียวบางนั่นอย่างย่ามใจ
“ดะ...เดี๋ยว” เมื่อคนใต้ร่างเป็นอิสระจากจูบที่สูบวิญญาณกิ๊งและกันย์ เอ๊ย...กันและกันได้ก็ละล่ำละลักถาม “กันย์จะทำอะไรกิ๊ง”
“ไม่น่าถาม ก็ทำในสิ่งที่คนรักกันเค้าทำกันสิ”
“รักกัน? จะทำเรื่องอย่างว่าน่ะนะ” ผมพยักหน้า
“...จะรุกเหรอ...” มันถามทำหน้าตกใจ พอผมพยักหน้ามันก็พยายามกระเสือกกระสนกายออกห่าง ดีๆ ขยับไปอีกๆ กลางเตียงเลยนะ ผมปล่อยให้มันขยับร่างถอยไป โดยไม่ห้ามแต่ก็ขยับตามไปด้วย
“อะไร...กิ๊งบอกรักก่อนก็ต้องเป็นฝ่ายรุกกันย์สิ” กิ๊งเถียงกลับมา มันมีกฎข้อนี้ด้วยเหรอ
“อะไร กันย์ยังไม่ได้ยินกิ๊งบอกรักกันย์สักคำ มีแต่กันย์ต่างหากที่บอกว่ารักกิ๊งๆๆๆๆๆๆ” ฮ่าๆ ขี้โกงที่สุด
“ไม่ต้องมาโกงเลย บอกไปแล้ว ถ้ากันย์รักกิ๊งก็ต้องยอมให้กิ๊งสิไม่ใช่มาข่มเหงกันโดยไม่เต็มใจแบบนี้”
“ก็ยอมให้ไง จะยอมทำทุกอย่างให้กิ๊งมีความสุข ให้กิ๊งแค่นอนเฉยๆ แล้วรอรับความสุขอย่างเดียวไม่ดีเหรอ” เออ... กูแถไปได้เรื่อยๆ
“ถ้าไม่รัก กิ๊งไม่ยอมให้นะ”
“นั่นไง ก็กิ๊งบอกว่ารักกันย์ไม่ใช่เหรอ งั้นก็ยอม..นะนะ” ท่าทางคิดหนักน่าดู ทำหน้าเครียดเลย
“สลับกันได้ไหม แค่สักครั้งก็ไม่ได้เหรอที่กันย์จะยอม แค่ครั้งเดียวแล้วจะไม่ขออีกเลย” กิ๊งยังคงต่อรอง เรื่องชอบกิ๊งมันไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอก เพราะกิ๊งสวยหน้าหวานเหมือนผู้หญิง ให้รุกพอได้แต่ถ้าให้ไปเป็นรับให้ ไม่เคยอยู่ในสมองเลย... ทำไงดี
“ถามจริง ที่กิ๊งบอกว่ารักกันย์ จะให้กันย์...มาเป็นเมียกิ๊งเหรอเท่านั้นเหรอ”
“เป็นอะไรก็ได้ที่กันย์อยากเป็น”
“’งั้นถ้ากันย์อยากจะรุกแค่อย่างเดียวล่ะ”
“ถ้ากันย์เป็นเกย์กิ๊งจะไม่ว่าสักคำ แต่นี่....กันย์ชอบผู้หญิง”
“เกี่ยวอะไรกัน...กับชอบผู้หญิง”
“ในสถานะเดิมที่จะเป็นรุก กันย์ก็แค่คิดซะว่ากิ๊งเป็นเหมือนผู้หญิงคนนึงที่ผ่านเข้ามาและผ่านไป ตอนนี้ก็เหมือนจะรับได้ เพราะคิดว่าเหมือนผู้หญิง แต่จริงๆ ก็ไม่ใช่ วันนึงที่เบื่อหรือกันย์เจอผู้หญิงที่สวยมากกว่า กันย์ก็ต้องไป กับผู้ชายด้วยกันกิ๊งยังพอคิดว่ามันสูสี แต่ให้สู้กับผู้หญิงจริงๆ กิ๊งไม่มีความมั่นใจ กิ๊งแค่อยากจะทำให้กันย์เป็นของกิ๊งแล้วกันย์จะได้ไม่มีวันลืม ต่อให้กลับไปอยู่กับผู้หญิง กันย์ก็จะไม่มีวันลืมกิ๊งก็เท่านั้นเอง” โห ความคิดมันลึกซึ้งมาก เปลี่ยนสถานะผม เพื่อให้ผมไม่มีวันลืมมัน
“มีกฎข้อไหนบอกว่าสามีจะรักภรรยาน้อยกว่าที่ภรรยารักสามี ไม่เกี่ยวกับสถานะสักนิดมันเกี่ยวกับว่า คนๆ นั้นเป็นใครต่างหาก ฟังนะ ไม่ว่าจะเมาหรือไม่เมากันย์ก็จะพูดและทำเหมือนเดิม บอกว่ารักกิ๊งก็รักกิ๊งเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยน ไม่ได้แปลว่ากิ๊งต้องรุกกันย์เท่านั้นกันย์ถึงจะลืมกิ๊งไม่ได้ แต่แค่เป็นเรื่องของกิ๊งทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นกิ๊งก็ไม่มีอะไรที่ทำให้กันย์อยากจะลืมได้สักอย่างแล้ว จริงๆนะ”
“แน่ใจนะ ว่าจะเป็นอย่างนั้น จะไม่มีใครหรืออะไร ผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่ทำให้กันย์ไปจากกิ๊งใช่ไหม” ผมพยักหน้าเบาๆ แนบหน้าลงไปกับแก้มนิ่ม จูบเบาๆ พร้อมจะเริ่มต้นบทรักใหม่อีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายโอนอ่อน
“งั้นค่อยๆ ทำนะกันย์ กิ๊งยัง..อ๊ะ...” ยังอะไรหว่า.... นึกสงสัยเมื่อเสียงมันขาดไปกับเสียงคราง เมื่อมือหนาของผมโลมไล้ไปตามผิวเนื้อเนียนเรียบใต้ร่มผ้า แต่อารมณ์หื่นมาก่อนอารมณ์อยากรู้อยากเห็นจึงไม่ได้ถามต่อ บรรจงบรรเลงเพลงรักต่ออย่าได้ช้า
เสียงกิ๊งยังพร่ำถามมาเพื่อความมั่นใจเรื่อยเปื่อย หลายต่อหลายครั้งแสดงว่ามันกังวลจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้มันเชื่อเสียทีว่าแค่นี้ผมก็หลงมันจะตายแล้ว ได้แต่ตอบคำถามด้วยภาษากายสลับกับภาษาพูด
“รักจริงๆ ใช่ไหม ไม่หลอกกิ๊งเล่นใช่ไหม”
“รักที่สุดในสามโลกเลย” ผมตอบเมื่อมองหน้าสวยๆ ของมันที่ส่งสายตาหวั่นไหว จูบย้ำๆที่ริมฝีปากสีสดก่อนจะสอดเรียวลิ้นเพื่อดูซับความหวานในโพรงปาก ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบสนองกลับมาอย่างดูดดื่ม จนเมื่อผมละลากริมฝีปากนุ่มไปจูบที่พวงแก้มที่ตอนนี้เรื่อชมพูและระเรื่อยลงไปที่ซอกคออุ่น มันย่นคอพลางส่งเสียงครางเบาๆ
“ละ...แล้ว...จะไม่กลับไปหาเค้าแล้วนะ” ถามต่อพลางลูบมือไปตามไหล่ของผมไปมา
“จ้า...ไม่กลับไปและไม่หาใครใหม่มาแทนด้วย” ผมตอบแล้วสอดมือลงไปลูบไล้ที่ผิวขาวเนียนใต้ร่มผ้าลูบจากหน้าท้องแบนราบสูงขึ้นๆ จนเสื้อเลิกขึ้นมา
“ไม่โกหก ไม่ผิดคำพูดนะ” ถามมาอีกขณะที่ผมค่อยใช้มือข้างเดียวแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ดจนหมด
“จ้า รักกิ๊งคนเดียวไม่ทำให้ผิดหวังเสียใจ ไม่มองใครอื่น” ผมแบะเสื้อออกจนเผยให้เห็นผิวเนื้อขาวเนียนนุ่มภายใต้เสื้อ ผิวสวยมากจริงๆ แทบจะห้ามตัวเองไม่ได้เลยที่จะก้มลงไปชิมหวานหวานจากเรือนกายแสนสวยนั้นอย่างหื่นกระหาย ผมลากปลายจมูกลงที่ซอกคออุ่นอีกครั้งแล้วละเลียดลงมายังกระดูกไหปลาร้าจนถึงยอดอกสีชมพูอ่อน ผมใช้ปลายลิ้นเลียแผล่บก่อนจะดูดดุนแรงๆ จนมันต้องแอ่นอกตาม ได้ยินเสียงครางกระเส่า ทำให้รู้สึกดีมากๆ ขณะที่มือลูบไล้ไปทั่วเรือนกายก็หันไปดูดซับความหวานจากยอดอกอีกข้าง
“อ๊ะ...อา....นะ...แน่ใจนะว่ากันย์จะไม่ลืมจริงๆ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน จะไม่มีวันลืมกิ๊งจริงๆ นะ”
“จ้า จ้า” ตอบรับอย่างขอไปที แล้วก็กลับไปสู่สมรภูมิรบกันต่อ พยายามจะดึงรั้งกางเกงมันลงมาถึงต้นขา ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบสนองโดยการยกก้นขึ้นร่วมมือเป็นอย่างดี ทำให้ผมได้พบเจอ กล้วยหอมสีสวย... ขนาดเหมาะมือ ไม่รังเกียจเลยสักนิด แต่มือกลับสั่นที่จะได้แตะต้อง
ใกล้แล้วแหละ ใกล้จะได้มันมาเป็นของตัวเองแล้ว ใจเย็นๆ นะกันย์ บอกตัวเองพร้อมกับยื่นมือไปลูบตรงกลางลำตัวของมัน แค่นั้นมันก็สะดุ้งนิดๆ ครางแผ่ว กิ๊ง....เซ็กซี่ได้อีก แต่ยังไม่ทันจะได้จับเต็มๆ มือ คนใต้ร่างก็ร้องขึ้นมาอีก
“เดี๋ยวสิ... กันย์หยุดก่อน” กิ๊งโวยวายพร้อมขืนตัวออก
“อย่าเพิ่งทำ กิ๊งเปลี่ยนใจแล้ว” ว้ากกกกกกกกกกกกก กูพูดอะไรผิด ทำอะไรผิดไปเหรอ??
“ทำไมล่ะ กันย์สัญญาแล้วไงว่า ต่อไปจะรักและดูแลกิ๊งให้ดี จะไม่ทำให้ผิดหวังเสียใจ จะไม่มองผู้หญิงคนไหน” ผมทำเสียงอ้อน มาจนขนาดนี้แล้วจะไม่ให้ต่อ
ฆ่ากูซะดีกว่า!!
“ไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าสร่างเมากิ๊งจะจำอะไรไม่ได้นี่ ก็...กันย์สัญญาจะไม่ลืม แต่กิ๊งกลับลืมมันไม่ยุติธรรมเลยใช่ไหม กิ๊งคงรู้สึกแย่ รู้สึกผิดกับกันย์แน่เลย” เสียงมันเหมือนกังวลใจและรู้สึกผิดจริงๆ ครับ แต่ใครจะสน...
“ไม่เป็นไร กันย์ไม่ว่า ไว้กิ๊งตื่นขึ้นมากันย์จะทบทวนให้ใหม่ตั้งแต่ต้นเลยไง”
“ครั้งแรกกับครั้งที่สองเนี่ย แล้วมันจะเหมือนกันเป๊ะเลยได้ยังไง ครั้งแรกของเราเลยนะกันย์ ไม่เอาๆ ปล่อยๆ” ฮือๆ เหมือนกับเอาขนมมาใส่ปากแล้วบอกว่าห้ามเคี้ยวน่ะครับ อ้อยเข้าปากช้างแล้วใครมันจะไปคาย
“แล้วถ้ากันย์ไม่ยอมล่ะ” ผมถาม ทำเสียงจริงจัง เคลื่อนตัวลงไปทับเอวมันไว้ จับมือทั้งสองข้างขึงกับที่นอน
“กิ๊งจะนอนตัวแข็งทื่อให้ทำแล้ว จำไว้ว่าจะไม่มีครั้งต่อๆไปสำหรับกันย์อีกแล้ว” เสียงมันขู่ไม่ได้น่ากลัวเลยในเมื่อหลังคำพูดนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจก้มลงจูบที่ปากมันก็พยายามจะปิดปากตัวเองไม่ให้ผมรุกรานแต่เมื่อลืมผมโลมไล้ลงไปที่ผิวนุ่มมันก็เผลอตัวเผยอริมฝีปาก แล้วก็ถูกผมจะรุกหนักจนทำให้มันคล้อยตามไปได้อยู่ดี ถึงจะบอกว่าจะตัวแข็งทื่อ ก็ไม่เห็นว่าจะจะทื่อได้นาน แค่ผมลากปลายลิ้นลงไปที่ใบหูและเลียบริเวณรูหูสะอาดสะอ้านมันก็ย่นคอส่งเสียงครางกระเส่า มืออุ่นลูบลงไปตรงหว่างขา ก็พบว่ามันก็มีอารมณ์อยู่ดี
“ไหนว่าจะแข็งทื่อ ที่แข็งๆ ก็มีอยู่ที่เดียวนี่ล่ะ” ผมถามปนหัวเราะ เหมือนจะเย้ยที่มันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ให้ต่อต้านผมได้นาน
“ก็...กิ๊งรักกันย์นี่” เฮ้ย ..มาไม้ไหนอีกแล้วล่ะเนี่ย
“เพราะรักก็เลยไม่นึกรังเกียจ เพราะรักก็เลยมีความสุขที่ถูกมอบความรักให้ มีแต่กันย์ที่ไม่ได้รักกิ๊งเลยสักนิด ไม่คิดถึงจิตใจกิ๊งสักนิดว่าจะรู้สึกยังไง แค่ให้รอ ฮึก ... ฮึก... ก็รอไม่ได้” เอาแล้วครับ น้ำตามาอีกแล้ว มันร้องไห้สะอื้นแบบน้ำตาทะลักทลาย อีกครั้ง
“ทีกิ๊งยังรอกันย์ได้เลย” เฮ้อ... ทำไงดีล่ะ เห็นน้ำตาแล้วใจอ่อนอีกแล้ว ผมโน้มตัวลงไปจูบแก้มซับน้ำตามัน
“เอาสิจะทำอะไรก็ทำเลย พรุ่งนี้ตื่นมากิ๊งก็ลืมหมดอยู่ดี จะเต็มใจหรือฝืนใจก็จำไม่ได้อยู่ดี เตรียมใจไว้เลยว่าจะโดยเกลียดจนวันตาย แต่กันย์คงไม่สนหรอก ก็ไม่ได้รักกิ๊งนี่” เอ้า กล่าวหากันอีกต่างหาก
“โอ๋ๆๆ รักสิ ไม่รักจะทำแบบนี้เหรอ”
“ไม่ต้องพูด เกลียดกันย์แล้ว เกลียดๆๆ เกลียดที่สุด” พอได้ยินคำว่าเกลียดจากปากมันพร้อมทั้งน้ำตาผมก็หมดแรงเลยครับ เจ็บมากเลย สงสัยจะรักมากจริงๆ
“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ กิ๊งนั่นแหละมาทำให้กันย์อยากแล้วก็จากกันย์ไปดื้อๆ ไม่สงสารกันบ้างเลย”
“แค่ให้รอเท่านั้นเอง ไม่ได้เชียวเหรอ หลับเต็มๆ สักตื่นก็สร่างแล้ว นะกันย์” เฮ้อ เต็มๆ ตื่นก็หลายชั่วโมงไม่ใช่เหรอ เสียดายแต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
“ได้ รอก็ได้” ผมตอบกลับไป กิ๊งยิ้มให้ทั้งน้ำตา ผมพลิกกายลงไปนอนข้างๆ ตะแคงตัวมาหามัน
“แต่ต้องให้กันย์นอนกอดทั้งคืนนะ”
“ได้ แต่รอกิ๊งใส่เสื้อผ้าก่อน”
“ไม่ใส่ไม่ได้เหรอ กันย์สัญญาว่าไม่ทำอะไรแต่ขอกอดหน่อยเดียวเอง ”
“เปลือยอยู่แบบนี้จะทนได้จนเช้าจริงเหรอ” แหม...รู้ทันไปหมด
“ไม่ไว้ใจกันเลยสินะ” ผมทำเสียงงอน
“ไม่ใช่ไม่ไว้ใจกันย์ แต่กิ๊งไม่ไว้ใจตัวเองต่างหาก” แหม เข้าใจพูดนะ ผมมองมันพยายามใส่กางเกง บอกตามตรงว่า มองไปก็กลืนน้ำลายเอื๊อกๆ และมันก็ก้มลงไปข้างเตียงพยายามจะยื่นมือหยิบเสื้อ ซึ่งมันตกไปไกลผมก็เลยก้มลงไปหยิบให้แทน ผมยื่นส่งให้แต่กิ๊งไม่ยอมรับแต่ยืดแขนให้ ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่ามันอยากให้ผมใส่ให้ ผมใส่เสื้อให้กิ๊ง ติดกระดุมให้จนเสร็จ มันยืดแขนมาโอบรอบคอผมรั้งให้ก้มลงไปหาแนบหน้าผากมาแนบหน้าผากของผมแล้วยิ้มหวาน
“ใจดีจัง น่ารักแบบนี้ กิ๊งไม่ผิดหวังเลยที่ได้รักกันย์” เฮ้อ .... น่ารักซะขนาดนี้....จะให้ห้ามใจไม่... คิดอะไรอยู่นะกิ๊ง ผมแกะแขนกิ๊งออกจากคอ
“กิ๊งนอนเลยนะ กันย์ไปห้องน้ำแป๊บ” ไม่ไหวแล้วครับ ขอไปเอาลูกๆ ออกก่อนไม่งั้นจะนอนต่อไหวไหมอย่างนี้
“ไปฉี่หรือไป...ชักว่าว” มันถามกลับมา ตรงมากเลย
“ถ้าตอบว่าอย่างหลัง กิ๊งจะเปลี่ยนใจอีกครั้งไหมล่ะ”
“ถ้าอย่างหลังก็นอนเถอะเดี๋ยวช่วย กิ๊งไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น” มันบอกแล้วผลักผมให้นอนลงกับเตียงแล้วปลดกางเกงออก
“ช่วยยังไง” กำลังคิดอยู่ว่ามันจะยังมีความคิดอยากได้ผมไปเป็นภรรยาอยู่ไหมเนี่ย
“ทำเหมือนที่กันย์จะไปทำในห้องน้ำ แต่น่าจะดีกว่าหน่อย ตรงที่ไม่ต้องเมื่อยมือทำเอง” โห จริงดิ จะช่วยชัก...ให้เหรอ เกิดคำถามขึ้นในใจ ขณะที่มันช่วยรั้งกางเกงผมลงแค่พ้นสะโพกก่อน ทำให้น้องชายของผมซึ่งกำลังพองตัวถึงขีดสุด ออกมาพ้นเกราะกำบัง คนตรงหน้าจับกันย์น้อยที่ตัวใหญ่ขึ้นรูดเบาๆ อย่างตั้งใจ ซื้ด.... มือนุ่มจัง มันใช้หัวแม่มือไล้ที่ส่วนปลายเบาๆ จนฉ่ำเยิ้ม ผมหลับตาพริ้มอย่างเปี่ยมสุข ปล่อยให้มันทำให้ไม่ได้เร่งเร้าอะไรนัก และแล้วก็รู้สึกถึงสัมผัสแปลกประหลาดที่มาแตะลงตรงส่วนหัว... นุ่มชื้น ผมลืมตาขึ้นดูก็พบว่า ในที่สุดก็มีวันที่ความฝันของผมเป็นจริง ผมได้แปลงร่างเป็นไอติมไปแล้ว ปลายลิ้นสีแดงสดเลียทุกส่วนเหมือนเป็นของหวานรสชาติดี การเป็นไอติมที่ถูกกิ๊งกินมันมีความสุขได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“ซื้ด .....อา” ทนหน่อยสิกันย์ อย่าเพิ่งไปนะ ยังไม่อยากให้มันเลิกทำเลยให้ตาย ถ้าไอติมมันละลายกิ๊งมันก็ต้องเลิกกินดิ แข็งๆ ให้มันกินไปนานๆ นะลูก ท่าทางมันจะอร่อย เฮ้อกู ... ไปอีกแล้ว
ไอติมยี่ห้อนี้แข็งแต่อาจจะไม่เย็นเพราะมันทำท่าจะเลิกเลียแล้ว กลับเปลี่ยนเป็นงับปลายไอติมไปครึ่งแท่ง เบาๆ นะจ๊ะ เดี๋ยวจี๊ดขึ้นสมอง พยายามจะอดทนไม่ให้เร็วเกินไปนักแต่ก็เสียวจนจะขาดใจแล้วแหละ เห็นหน้าตอนอมแล้วดูดไอติม จนเต็มปากแล้ว โอ้ววว สุดจะบรรยาย
“พะ พอแล้ว... กันย์ไม่ไหวแล้ว” ผมบอกกิ๊งให้เลิกกินไอติมได้ทันท่วงทีก่อนที่ไอติมมันจะละลายเป็นน้ำสีขุ่น ใส่หน้าสวยของกิ๊ง
“มีทิชชู่ไหม” มันถาม และผมก็เอื้อมมือมั่วซั่วไปหยิบแถวๆ หัวเตียง มาวาง แล้วดึงมาเช็ดหน้าให้กิ๊ง ส่วนกิ๊งก็ดึงกระดาษลงไปทำความสะอาดไอติมให้ผม ผมก้มลงไปจูบหน้าผากกิ๊งหนึ่งครั้ง แล้วบอก
“ขอบคุณนะกิ๊ง ขอบคุณจริงๆ” ผมเอ่ยอย่างซาบซึ้งแล้วเอนกายลงนอนหอบเหนื่อย
“รู้สึกดีไหม?” มันถามมาเหมือนประหม่าเล็กน้อย เอนกายลงเท้าแขนตะแคงมาทางผม
“มากที่สุดจ้ะ” ผมตอบกลับไปสั้นๆ ทั้งสุขกายสุขใจ เป็นปลื้มกับสิ่งที่มันทำให้ แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้ว ถ้าได้มากกว่านี้จะสุขขนาดไหนหนอ ...
“ดีแล้ว ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำแบบนี้ แต่เป็นครั้งแรกที่ได้ทำกับคนที่อยากทำ ไม่ใช่เพราะหน้าที่” งั้นเหรอ ผมจะแปลความหมายนั้นว่า มันมีความสุขที่ทำแบบนี้เพราะผมเป็นคนที่มันรักได้ใช่ไหม?
“แล้วกิ๊งล่ะไม่อยากทำด้วยเหรอ กันย์ช่วยเหมือนที่กิ๊งทำให้ก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร ของกิ๊ง เอาไว้รอ ฟูลออพชั่นน่ะ” มันบอกมาด้วยรอยยิ้มน่ารักๆ โอย... กำเดาจะกระฉูด...
“ถ้ากันย์มีความสุขจริงๆ ก็ดีแล้ว ถ้ากิ๊งจะลืมเรื่องคืนนี้ไป กันย์จะช่วยจำมันแทนกิ๊งใช่ไหม”
“เรื่องที่เกี่ยวกับกิ๊งน่ะ ไม่ว่าสุขหรือเศร้า กันย์ก็จะไม่มีวันลืมหรอก” ผมกระซิบบอกแล้วโอบร่างกิ๊งน้อยมาไว้ในอ้อมกอดอย่างแสนรัก
มันหนุนหัวกับไหล่ของผมแล้วหลับตาลงด้วยใบหน้าอมยิ้ม ส่วนผมก็ได้แต่ลูบไปตามแผ่นหลังเรียบเนียนของมันอย่างหลงใหล ผมอยากจะตื่นเพื่อมองหน้ามันตลอดคืน แต่ใบหน้ายามหลับของมันช่าง......
น่ารัก
น่ารัก
น่ารัก
น่าลัก.....................หลับมาก
ก่อนที่ความคิดจะเป็นความจริง
ผมว่าผมหลับก่อนดีกว่า .....
...................................................................................
เอาไปแบบเบาๆ นะคะ ที่จริงอยากจะเขียนให้กันย์เข้าไป....เองในห้องน้ำ แต่ เปลี่ยนใจให้กิ๊งช่วยเพราะเห็นว่า ฉลองสงกรานต์ให้เพื่อนๆ ฮาๆๆ ยังไงทำหรือไม่ทำก็คงไม่ต่างกันเพราะ ที่กิ๊งทำลงไปก็เพราะเมาด้วยแล้วตื่นมาก็จำไม่ได้สักเรื่องค่ะ
โอ๋... กิ๊งน้อย ตอนนี้เปลืองตัวเยอะเลยนะ ขอโทษน้าจ๊ะ.....
กอดกิ๊งแรงๆ หนึ่งทีเป็นการขอโทษ อย่าเพิ่งงอนล่ะ ....
ลายาวถึงวันอาทิตย์ค่ะ กลับบ้านที่ต่างจังหวัด .....จุ๊บๆ
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ .....
.............นิเองคร่า......
roseen :L2: :กอด1:
BAKA เป็นอย่างที่เห็นค่ะ อิอิ
Margarin_Butter ศรมันไม่แกล้งเท่าไร แต่ ออกอาการเมาแล้วหาเรื่องน่ะค่ะ
jiki เอ๊ะ ว่ากันย์เหรอคะ ก็ประมาณนั้นอ่ะค่ะ
patty_b009 มาแล้วเน้อ เสต็ปต่อไป
ordkrub ขอบคุณมากค่ะ
Rhythm เห็นด้วย
tuek คงไม่เท่าไรค่ะ อยากเขียนให้เป็น แต่พอดีเขียนฉากแบบนั้นไม่ค่อยเก่งอ่า...
none_ny มาต่อแล้วจ้า
from_mars ตอนนี้คิดว่า ร้ายนะ ไม่รู้จะรับได้ไหมอ่า คำพูดและความคิด และการกระทำ
t-unseen ตอนแต่งร้องไห้สงสารแพรเหมือนกันค่ะ
peanjai ไมได้จัดหนักอ่า เอาไปเบาๆ
PetitDragon ขนาดนี้แหละค่ะ
litlittledragon กลับมาวันอาทิตย์ แต่นิยายไม่แน่ว่าวันไหน
mascot อิอิ อ้อนได้อีกค่ะ
Piaanie หอมปากหอมคอค่ะ ยังไม่เลือดกระฉูด ฮา
SoN :กอด1:
~^PrinceZa^~ คิดถึงเหมือนกันค่ะ
samsoon@doll มาให้แล้วจ้า
donutnoi กันย์เคลียร์แล้วเย้ กิ๊งก็แหลต่อ ฮา
AginaJang ยินดีต้อนรับค่ะ ตอนใหม่มาแล้วค่ะ
TeuyHom กิ๊ง หรือนิคะ อิอิ
คนของเธอ นิก็สงสารแพร เขียนไปร้องไห้ให้ด้วย เฮ้อทำอารมรมณ์ค่ะ
PoP~Pu เฮ้อ.... รุกแล้วแต่... เฮ้อ สงสารแพรแต่ไม่แซดเท่าไร ฮาๆ
panang มาแล้วจ้า
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:เมาแล้วแรดจริงอะไรจริง กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่าเสียดายที่ตื่นมาแล้วจะต้องลืม หุหุ
-
ตอนนี้ปัญหามันก็ไม่ได้อยู่ที่ว่า รักหรือไม่รักแล้วสินี่ กลายเป็นว่าจะยอมเป็น รับ ให้กิ๊ง รุก หรือป่าว โฮ๊ะๆ
-
^^
-
กิ๊งตื่นมาจะเป็นยังไงนะ
อยากอ่านตอนแบบนี้ :oo1:มากๆเลย(ไม่ค่อยหื่นเลยเรา)
-
ตอนนี้กำไรของกันย์เห็นๆ
-
กูจะบ้าเล่นอะไรแบบนี้ตอนเช้าๆครับน้องกิ๊ง
:haun4: :haun4:
-
กิ๊งงงงงงง แรด รั่ว ยั่ว ได้ใจมากกก :m3:
กันย์นี้กำไรเ็ห็นๆๆ
สร่างเมามาจะเป็นยังไงเนี่ยยย
-
ถ้าเจ้เป็นกันย์เจ้จะกรอกเหล้ากิ้งตลอดเวลา เอิ๊กๆๆๆ คนอะไรเมาได้น่ากดมากกก
-
กิ๊งเมาแล้วยั่วมากเลย เลือดกำเดาทะลัก แต่ก็ชั่วมาดเช่นกัน มาทำให้อยากแล้วจากเค้าไป ฮากันย์เลย อดกินกุ๊งกิ๊ง
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย เลือดพรุ่งกระฉูด สุขสันวันสงกรานต์นะครับคุณนิ ว่าแต่ว่ากลับ ตจว ที่ไหนระวังเปียกน้ำนะ อิอิอิ
-
โอ้ย อยากอ่านตอนต่อไปมากๆค่ะว่าจะเป็นยังไง
กิ๊งน้อยของเราจะทำหน้ายังไงละเนี่ย
ในเมื่อจำอะไรไม่ได้เลย
แต่ตัวเองมานอนกอดอยู่กับกันย์ อิอิ > <
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วละสิ
-
ของกิ๊งรอ...ฟูลออฟชั่น!! :haun4:
ตื่นมาละ กิ๊ง คงอายน่าดู ฮ่าๆ :laugh:
-
รอกิ๊งจัดเต็มด้วยคน
-
:L2: เดินทางปลอดภัยค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ไทยด้วยค่ะคุณนิ :L2:
อยากเห็นตอนกิ๊งสร่างเมาจังเลย ว่าจะเป็นยังไงที่บอกอะไรๆกับกันย์ไปหมดแล้ว :impress2:
-
มันรั่วไปเปล่าหว่า
อยากรั่วมั่งจังเลย55+
อยากรู้ความณู้สึกว่าเป็นยังไง
เสียวดีครับใจมากเลยนะครับ o13 o13 :bye2: :bye2: :bye2:
-
อ่านะ ถ้าตอนนี้ไม่มีNC ตอนหน้าคงมี ถ้าตอนหน้าไม่มี ก็ตอนหน้าของหน้าไปเรื่อยๆ ....(แอบหื่น)
รออ่านนะคะ :L2:
-
กิ๊งเอ๊ย....
ตื่นมาจะว่าไงเนี่ย?????? จำได้สักกะนิดไหม?? 555
รออ่านตอนหน้าจ้า
-
กิ๊งเอ๋ย ทำไมมันยั่วได้สุดๆแบบนี้นะ เลือดไหลๆๆๆๆ
แต่ประโยคนี้ “ดีแล้ว ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำแบบนี้ แต่เป็นครั้งแรกที่ได้ทำกับคนที่อยากทำ ไม่ใช่เพราะหน้าที่” มันแปลกๆอยู่นะ
-
ไม่นะ ! ขอให้ตื่นขึ้นมากิ๊งจำได้ด้วยเถิ๊ดดดดดดดดดดด ด ! :call:
ถือว่าฉลองวันสงกรานต์หน่อยก็ดีน๊าาา :กอด1:
-
เมาแล้วยั่วนี่หว่านู๋กิ๊ง
สร่างเมาแล้ว รีบเตือนความจำกิ๊งไวไวนะกันต์ :-[
-
หวังว่าเช้ามากันย์คงได้ร่วมสร้างความประทับใจร่วมกันกับกิ๊งน
ว่าแต่คืนนี้ทั้งคืนกันย์คงนอนแบบ ทั้งหักทั้งห้ามใจตลอดทั้งคืนเนอะ อิ อิ
สุขสันวันสงกรานต์ชุ่มฉ่ำๆนะคะนิ
-
รอฟูลออฟชั่นด้วยเช่นกัน :haun4:
กิ๊งตอนเมาน่ากลัวมาก ต้องดูแลล่ามโซ่ไว้ให้ดีๆ เลยนะ :impress2:
:L2: :L2:...ส่งดอกไม้เป็นกำลังใจให้กันย์ ผ่านคืนนี้ไปไวๆ :laugh:
-
:impress2:รอฟลู ออฟชั่นจากกิ๊ง
-
รอฟูลออบชั่นครับ อิอิ
สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกันครับ
เดินทางปลอดภัยนะครับ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
กิ๊งน่ารักอ่า.......
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
คู่นี้นี่ มันยังไงกันแน่ :t3:
เดินทางปลอดภัยค่าน้องนิ
-
นี่ขนาดจัดมาแบบเบาๆนะ
:haun4:
-
แอบเสียดายอยู่เล็กน้อย (มากๆอ่า) :m16: :m16:
o13 แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว น่ารักดี :z1:
-
ตื่นแล้วลืมหมดแบบนี้ กันย์คงต้องสร้างความทรงจำใหม่ให้
แต่คงค้่างนาน กว่าจะกลับมาจากตจวอีก เฮ้อ เศร้า
-
ขอบคุณสำหรับของขวัญวันสงกรานต์
กิ๊งน่ารักน่ากอดจริ๊ง กันย์จะอดใจไหวมั๊ยเนี่ย
-
:z2: :z2:
ฟูลออบชั่นๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z1: :z1:
ไม่ใช่กิ๊งสร่างขึ้นมา แล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิมล่ะ? :เฮ้อ:
-
เกือบไปแล้วหนูกิ๊งงงงง
ตื่นมาแล้วกิ๊งจะลืมซินะ
รีบๆสร้างความจำใหม่ให้เลยนะกันย์ 555+
-
กิ๊งเมาเหมือนไม่เมารู้ด้วยว่าตัวเองจะจำอะไรไม่ได้
แต่ขอบคุณนินะคะ ที่แต่งไม่ให้ได้กันในตอนนี้ เพราะเดี๋ยวกิ๊งลืม แต่ที่จริงลืมก็ดีนะ เพราะได้ข่าวว่า
ครั้งแรกมันเจ็บ :-[
สุขสันต์วันสงกรานต์นะจ๊ะ ขอให้เที่ยวอย่างมีความสุขทุกคนเลย
-
ตามอ่านทันแล้วเย้ๆ
ในที่สุด ก็คืบหน้ามากกว่าการหยอกเเละหยอด
กิ๊งไม่น่าตื่นขึ้นมาแล้วลืมเลยอ่ะ น่าจะจำได้ทุกซ๊อตอิอิ
:z2: :z2:
-
รอ~~
-
คึดฮอดแต่ต่อไม่ได้
มาอ่านเม้นในมือถือ
กิ๊งบอกฟูลขอผ่าน
สร่างแล้วอายบ้างไรบ้าง
555
-
นังแรด!!!
โอ๊ย แรดอย่างนี้ แรดอีกล้านทีก็ยอมค่ะ
อดใจมาตั้งแต่วันเสาร์ที่แล้ว กะว่ามาอ่านรวดเดียว
คุ้มค่าจริงๆ อิ่มแต่ยังไม่สุด อยากได้อีก (นังนี่มากมายจริงๆ)
รอติดตามต่อนะคะ
ชอบลายเซ็นคุณ naaribus จังเลย มึน+สับสนถูกใจค่ะ
-
มีกินไอติมกันด้วยอะ
แต่กิ๊งจะรอแบบฟลูออฟชั่นนะ
:oo1: :oo1: :oo1:
-
:กอด1: :L2:
รอ ร๊อ รอ
กลับมายังคะที่รัก
-
ค้างมาก กิ๊งไม่เหมาะจะเป็นรุกนะยะ เลิกคิดเถอะค่ะ
-
ชอบๆๆๆ
-
ตามทันแล้วว
รอฟลูออบชั่นจากกิ๊งนะคะ ><
-
เอ่อ เมาแล้วยั่วมากเลยลูก รอดปากเหยี่ยวปากกามาไดไงเนี่ยยย
-
ตอนที่แล้วเลือดพุ่งกันมาก
แต่หนูกิ๊งเค้าบอกว่า ตอนที่แล้วเปลืองตัวเยอะ
ฉากฟูลออฟชั่นเลยขอโก่งราคาค่าตัวนิดนึง นิมะมีตังค์จ่ายค่าตัวอ่า ....เดี๋ยวขอไปเคลียร์ก่อน ฮาๆๆๆๆ
เพื่อนๆ เลยอด... “กินตับ” เรียกเลือด.....
ขอเป็นเอาของหวานไปกินบำรุงเลือดดีกว่า ฮาๆๆๆ
ตอนที่ 13 สร่างเหล้า ไม่สร่างรัก
โอ๊ย....ปวดหัว อย่างกับหัว...จะระเบิด
คิดทั้งๆ ที่หลับตาปี๋มือกุมศีรษะตัวเองพรางซี้ดปากเบาๆ
ที่นี่ที่ไหน??
พอลืมตาขึ้นมาเจอเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคยก็เริ่มสับสน เหลียวซ้าย... ว่างเปล่า เหลียวขวา ...
โอ้วม่าย~!!! คะ คะ..ใครเอากันย์มาวางไว้ตรงนี้! กำลังหลับได้ที่ หนำซ้ำยังวาดแขนมากอดผมไว้ยังกับปลาหมึก ผมแงะแขนหนักๆ ของมันออกอย่างเบามือ มันครางเหมือนหงุดหงิดก่อนจะพลิกกายไปอีกด้านหลับต่อได้อีก ขี้เซาชะมัดยาด ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อพยายามทบทวนเรื่องราว ก็จำได้ถึงแค่เมื่อวานเผลอกินเหล้าในแก้วอ้อม แล้วก็พยยามจะกลับบ้านแต่ก็มีแต่คนรั้ง จนทนฤทธิ์แอลกอฮอล์ไม่ไหวหาเรื่องศร แล้วกันย์ก็มา ยังอุตส่าห์ไปอ้อนกันย์ต่อ แล้วไงอีก ...แล้วทำอีท่าไหนวะ กูถึงมานอนอยู่บนเตียงกับมันได้!!
ผมก้มมองสภาพตัวเองถึงจะไม่ใช่เสื้อผ้าตัวเองแต่ก็ไม่ถึงกับเปลือย ลองเอื้อมมือไปบีบก้นตัวเองดิ๊ ไม่ผิดปกติอะไร เอาเป็นว่า “กูยังไม่เสียซิง” แล้วไงต่อ หันไปหากันย์ที่นอนหลับสนิทมันห่มผ้าถึงอก ไม่ใส่เสื้อ ... ที่คอมีร่องรอยช้ำน้อยๆ หลายจุด “อพอธโธฟี่เอส” เหรอ??
ตายห่า!!! อย่าบอกนะว่ากูเป็นคนทำรอยแสดงความเป็นเจ้าของนั่น เมื่อวานกูขืนใจไอ้กันย์เหรอ ไม่จริงๆ ไม่น่าเป็นไปได้
ผมกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งเอื๊อกด้วยความหวาดหวั่น สิ่งที่กูทำลงไปตอนเมามันเลวร้ายปานใดหนอ... กันย์มันจะยกโทษให้กับการกระทำที่ขาดสติของผมไหมเนี่ย??
เฮ้อ....เครียดอีกแล้วกู... กูสาบานชาตินี้ไม่กินเหล้าอีกแล้ว!!
พยายามก้าวลงจากเตียงอย่างแผ่วเบา ก้มมองตัวเอง....เสื้อผ้ากู... จะเซ็กซี่ไปไหนวะ กูกลับทั้งๆ อย่างนี้ไม่ได้หรอก เดินวนหาเสื้อผ้าตัวเองซึ่งมันไปพาดอยู่ที่ราวในห้องน้ำ ใส่เสื้อผ้าเสร็จก็กลับมายืนอยู่ข้างเตียง กันย์ยังหลับสนิท ใบหน้าตอนหลับอมยิ้มน้อยๆ เหมือนคนกำลังฝันหวาน ยืนมองมันเพลินๆ ด้วยรอยยิ้มพลางไล้ไปตามใบหน้าของมันด้วยความรัก
ขี้เซาชะมัด... ถ้ากูลักหลับมึงไป มึงจะตื่นขึ้นมากลางคันไหมวะ...
เฮ้ย!! กิ๊ง!! คิดอะไรชั่วๆ ลงไปอีกแล้ว มึงลืมไปแล้วมั้งว่ากันย์มันก็มีแฟนแล้ว...
ไอ้กิ๊ง!! ถ้ามึงเมามึงยังพอจะมีข้อแก้ตัว แต่ตอนนี้มึงไม่เมา มึงจะเอาความรู้สึกมาอยู่เหนือเหตุผลไม่ได้หรอก ถ้าตอนนี้ยังคิด ยังพูด ยังทำอะไรเลวๆ ออกไป จะไม่มีใครให้อภัยมึงอีก...
ผมไม่รู้จริงๆ ว่าถ้ากันย์ตื่นขึ้นมาแล้วมันจะเป็นอย่างไร ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเลวร้ายมากจนกันย์ไม่ยกโทษให้ และเราจะไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกตลอดชีวิตล่ะ?
ผมรู้สึกเหมือนอยากร้องไห้ และรู้สึกเจ็บไปทั้งขอบตา รู้สึกถึงความชื้นที่ไหลผ่านไปยังแก้มตัวเอง รู้สึกว่ากำลังเช็ดน้ำตาอยู่
ถ้ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ...กูขอ....จูบมึงเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม..
ผมก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากเจ้าของห้องเบาๆ แล้วถอนออกอย่างรวดเร็ว โดยไม่ได้ขออนุญาต กันย์ก็ยังคงหลับอยู่!!
“รักนะ รักกันย์ที่สุด ไม่ว่าต่อไปเราจะเป็นอย่างไร ช่วงเวลาที่มีความสุขระหว่างเรา กิ๊งจะไม่มีวันลืมเลย”
ผมปิดประตูห้องกันย์อย่างแผ่วเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ เดินลงบันไดช้าๆ ตอนเมากูกล้าเดินขึ้นบันไดได้ไงวะ ดีนะไม่ร่วงลงมา พอเดินลงมาถึงข้างล่างก็สอดส่ายสายตามองรอบๆ เพื่อนของกันย์ยังสลบไสลไม่ได้สติกันสักคน ส่วนคนที่ผมสนใจที่สุดคือคนที่นอนอยู่ข้างโซฟา
ผมสะกิดและเรียกมันเบาๆ
“ฐา...ฐา” ฐานี่ก็ขี้เซาพอกัน ผมเขย่ามันต่อจนมันลืมตาขึ้น
“อีกิ๊ง!” มันเรียกเสียงดังผมเอามืดอุดปากมันก่อนที่จะทำให้เพื่อนไอ้กันย์ตื่นขึ้นมา
“เบาๆ สิวะ อย่าเพิ่งพูด หรือถามอะไรตอนนี้ กลับกันก่อนเถอะ” ผมรีบชวน ไม่พร้อมจะตอบคำถามอะไรทั้งนั้น
จวบจนผมกับฐากลับมาถึงหอได้ ฐาก็ปากวอนตีนเลยทีเดียว
“เจ็บมากป่ะมึง เมื่อคืนเจอไปกี่ยกเนี่ย”
“เจ็บเชี่ยอะไรเล่า” ผมโวยวายถลึงตาใส่มัน กล่าวหากู
“อ้าววว ของไอ้กันย์มันเล็กขนาดนั้นเลยเหรอ มึงถึงไม่รู้สึกอะไรเลย”
“อีฐา จินตนาการไปไหนแล้วน่ะมึง กูไม่รู้สึกอะไรก็เพราะ มันไม่ได้ทำอะไรกูต่างหาก”
“อ้าว... ไม่มีอะไรหรอกเหรอ กูนึกว่า..แหมๆ..กันย์ไร้น้ำยาแฮะ”
“มึงไม่ต้องทำท่าเสียดายขนาดนั้น ไหนมึงเล่ามาเมื่อวานกูก่อเรื่องอะไรไว้บ้าง”
“โธ่อีโง่ กูหลับไปก่อนที่มึงสองคนจะเข้าหอกันอีก แล้วพวกมึงไปทำอะไรกันต่อกูจะตรัสรู้ไหมเนี่ย”
“เออๆ ก็เล่าแค่ที่มึงรู้สิ พอไอ้กันย์มากูทำอะไรบ้าง กูจำเรื่องตอนเมาไม่ได้สักเรื่องอ่ะ”
“จริงอ่ะ เรื่องแรดๆ ที่ทำไปนี่ไม่ได้เลย?” แรดๆ.... โอย...กูทำอะไรลงไปบ้างวะ ผมพยักหน้า ฐาทำหน้าประหลาดใจแล้วก็เริ่มเล่าความรั่วให้ฟัง
“เมื่อวาน พอมึงบอกว่าจะกลับ ศรมันก็รั้งไว้ รั้งไปกัดไปจนมึงโมโห จะตีกับมัน แล้วกันย์ก็กลับมา มึงก็เข้าไปหากันย์ ทั้งกอดทั้งอ้อน จนไอ้กันย์จะตีกับศร แล้วมึงก็เข้าห้าม ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดจนสองคนนั้นเลิกตีกัน ระหว่างที่คนอื่นๆ เค้าสนุกสนานกับวงเหล้า มึงก็ปลีกตัวไปนั่งอ่อยไอ้กันย์” อ่อยไอ้กันย์ ผมฟังท่อนนี้แบบว่าตาจะเหลือกแล้วครับ
“อ่อยยังไงวะ?”
“ก็กูเห็นว่ามึงลูบแก้มมันอยู่นะ แล้วก็พูดแบบเสียงดังขึ้นมาว่า ...หนอยนังชะนีเถื่อน กล้าตบกันย์ของกู อย่าให้กูเจอหน้านะ จะตบแม่งให้หน้าแหกเลย อย่างนี้อ่ะมึง” โห กู หมดกัน กูพูดแบบนั้นออกไปได้ไงวะ
“งั้นไอ้กันย์มันก็รู้แล้วสิว่ากู....” โอ๊ยยย ตายห่าแล้ว..... อยากจะร้องไห้
“ไม่รู้แม่งก็ควายมากอ่ะมึง...” ฐาไม่ให้กำลังใจเลยครับ ฮือๆ “ยังไม่จบนะ จากนั้นมึงก็ทั้งหอมแก้ม ทั้งจูบปากมัน ไม่อายหน้าอินทร์หน้าพรหม ทำเอากูหน้าร้อนผะผ่าวเลยอ่ะมึง ดีแต่ว่าไม่มีใครเค้าสนใจมึงเพราะเริ่มเมาเริ่มรั่วกันได้ที่ มีแต่กูที่สนใจ” หา...กูใจกล้าหน้าทนขนาดนั้นเลยเรอะ ....โฮๆๆๆ
“กูก็อุตส่าห์เป็นเพื่อนที่แสนดี กูคิดอยู่แล้วเชียวว่ามึงทำเพราะเมา ถ้ามึงตื่นมึงต้องเป็นแบบนี้กูก็เลยเข้าไปขัดจังหวะกะจะพามึงกลับ แทนที่มึงจะเชื่อกู เปล่าเลย มึงดันบอกกูว่า กูไม่ไป กูจะอยู่กับกันย์ของกู อยากกลับมึงก็กลับไปคนเดียว กูรู้นะว่ามึงแอบเล็งกันย์ของกูไว้ แต่อย่าคิดนะว่ากูจะยกให้ เลิกคิดไปเลย ถ้ามึงยังคิดอยู่ กูเอามึงตายแน่ แล้วก็ด่ากูสาดเสียเทเสียอีกมากมายเลย กูละแซดมากกกกก” มันทำเสียงยาว ก้มหน้าเหมือนจะซับน้ำตา โถ อีนางเอก กูมันนางร้ายใช่ไหม
“ฐา กูขอโทษ ก็มึงนั่นแหละชอบแกล้งกูว่าจะจีบมัน พอเมาแล้วกูก็ปากเสียแบบนี้แหละมึงอย่าโกรธกูนะ” ผมง้องอน กูด่ามันเละเทะขนาดนั้นเลยเหรอะวะ
“ที่จริงกูปากจัดก็จริงนะ แต่ถ้าเมาแล้วกูจะฉลาดมาก ทำไมกูด่ามึงต่อหน้ากันย์วะ ปกติกูชอบทำตัวดีต่อหน้าคนที่กูชอบแล้วกูไปชั่วลับหลังมากกว่าน่ะ” ฐาเงยหน้าขึ้นมาแบบคาดไม่ถึง ฐาตอบแบบอ้อมแอ้ม
“กูจะรู้กะมึงไหมล่ะ หลังจากนั้นกูก็ไม่รู้เรื่องแล้วเพราะกูไปกินเหล้ากับเพื่อนกันย์ กะปล่อยให้พวกมึงสวีทกันแค่สองคน แต่กูก็คอยๆ มองอยู่นะ พวกมึงน่ะนั่งก็แทบจะเกยตักกัน ตัวติดกันยังกับตังเม คุยกันเหมือนคู่รักหวานแหวว กูยังคิดว่ารีบๆ ได้กันไปเถอะว่ะ เพื่อนเค้าลุ้นกันตัวโก่งแล้ว ไปๆ มาๆ กูก็หลับตื่นมาอีกทีกูก็ไม่เห็นพวกมึงแล้ว ก็เลยคิดว่า สงสัยมึงจะยั่วมันจนได้เรื่อง ที่ไหนได้เหลวเป๋วเหรอวะ”
“กูไม่รู้ว่ะ รู้แต่กูไม่ได้เสร็จมัน แต่กูไม่รู้ว่ากูทำอะไรมันหรือเปล่า”
“สักนิดก็ไม่ได้เหรอ?”
“อือ... กูบอกแล้ว ให้พากูกลับบ้านมึงก็ไม่เชื่อกู กูล่ะเครียด เพราะกูเมาทีไรเป็นเรื่องตลอด ถ้ากูอยู่กับแฟนที่คิดว่ายังไงๆ ก็จะไม่ทำๆ เมาทีไรก็เสร็จกูทุกที แต่ถ้าอยู่กับนัท...” ผมเว้นระยะนิดนึง
“นัทไหนวะ”
“เพื่อนกู หรือพูดให้ถูก ผู้ชายที่กูรักข้างเดียวมาสามปี เป็นคนที่เปลี่ยนแปลงชีวิตกูไปเยอะ”
“ยังไงวะ”
“มึงน่าจะรู้ว่ากูเป็นพวกสุดๆ กับชีวิต ถ้ากูรักใครกูก็รักจริงๆ จนทำได้ทุกอย่าง ตอนที่กูรู้ตัวว่าชอบมัน แต่มันบอกว่าไม่ชอบกูเพราะกูไม่ใช่เสป็กมันนะ กูเสียใจร้องไห้ตั้งหลายวัน มันเป็นพวกโชตะค่อน ชอบเด็กๆ อ่ะมึง ตอนนั้นกูก็เลิกกินนม เลิกเล่นกีฬา คิดทุกวันว่าจะทำไงให้ตัวเล็ก ไม่สวยแต่เป็นน่ารักเฉยๆ ทำยังไงจะเตี้ยลง ถึงมันไม่ได้รักกูอย่างนั้นแต่กูไม่อยากเสียมันไป กูก็เลยทำเหมือนว่าเลิกชอบมันแล้ว พยายามจะอยู่เคียงข้างมัน แต่ทุกๆ ครั้งกูก็จีบเด็กแข่งกับมันตลอด ทั้งๆ ที่กูไม่ได้ชอบ ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เสป๊กกูสักนิดแต่กูไม่อยากยกมันให้คนอื่น กูเลยต้องจีบแทนจนกูได้แฟนเด็กมาตั้งหลายคน พอเมาทีไรกูก็ให้ท่ามันตลอด แม่งก็ใจแข็งชิบหาย มันโวยวายตลอดว่าถ้ามันไม่คิดว่ากูเป็นเพื่อน กูเสร็จมันไปแล้วแหละ มันไม่รู้เลยว่ากูเต็มใจแค่ไหน...” ถึงตอนนี้เวลานึกถึงนัท... ก็นึกอยากร้องไห้ “แต่ ช่างเถอะ ตอนนี้มันก็มีแฟนไปแล้ว กูไม่อยากเลิกหวังก็ต้องเลิก เท่าที่กูจำได้เวลากูอยู่กับนัทกูเมาทีไรมันต้องขังกูไว้ในห้องน้ำยันเช้า ไม่งั้นกูก็ไม่เลิกร่าน แล้วมึงคิดว่ากับกันย์กูจะ...เฮ้อ....” ผมเริ่มเครียดอีกครั้ง ฐาตบไหล่ผมอย่างให้กำลังใจ
“เอาน่า กูว่าเรื่องมันคงไม่เลวร้ายอย่างที่มึงคิดหรอก เชื่อฐาเถอะ ถ้ามึงเมาแล้วเป็นงั้นจริงๆ กูว่า... นอกจากกันย์มันจะไม่โกรธแล้ว ใจจริง มันอาจจะอยากเอาเหล้ากรอกมึงทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้ใครจะรู้ โฮะๆๆๆ” เสียงหัวเราะน่าหมั่นไส้ชะมัดเพื่อนกู กูเครียดแทบตาย ทำไมมึงหัวเราะสบายอารมณ์จังวะ!!
ไอ้กันย์มันต้องโกรธมากแน่ๆ เพราะมันโทรหาผมเป็นสิบสายเลย แต่ผมไม่กล้ารับสาย แถมยังปิดเครื่องหนีอีกต่างหาก ไม่กล้าไปห้องคอม กลัวมันจะตามไปเจอ ไม่กล้าอยู่ห้อง เลยหนีไปนั่งผ่อนคลายอารมณ์ที่ชายหาดยันเย็น จนเริ่มมืดจะไม่ให้กลับห้องก็ไม่ได้ซะด้วย ผมกำลังไขประตูห้อง
“กิ๊ง” ผมหันไปยังเสียงเรียก เมื่อเห็นว่าใครเดินมาก็แทรกกายเข้าห้องก่อนจะรีบปิดประตูห้อง แต่กันย์โคตรเดินเร็วเอามือมาคั่นประตูไว้ไม่ให้ปิด แล้วจะให้ปิดไปทับมือมันหรือก็จะใจดำเกินไปหน่อย จึงต้องปล่อยให้มันเข้ามาในห้องจนได้ พอประตูห้องปิดมันก็รั้งร่างผมเข้าไปกอดแนบอก ซ้ำยังกดปลายจมูกลงมาสูดความหอมจากเส้นผมอีกต่างหาก ผมขืนตัวเงยหน้าขึ้นทำหน้าตกใจ
“กันย์ มึงทำบ้าอะไรเนี่ย”
“ใจร้าย กลับมาคนเดียวไม่บอกกันย์สักคำ แล้ววันนี้กันย์โทรหาทั้งวันทำไมไม่รับสายแล้วยังปิดเครื่องอีกต่างหาก รู้ไหมว่ากันย์ตามหากิ๊งทั้งวันเลยนะ”
“แล้วตามหากูทำไมล่ะ” ผมถามกลับไปเสียงเรียบๆ ทั้งที่ใจก็ตุ๊มๆ ต่อมๆ
“ทำไมถามอะไรไร้เยื่อใยปานนั้น เมื่อคืนอุตส่าห์หักห้ามใจรอจัดฟูลออฟชั่นให้ ตื่นมาเจอแต่ความว่างเปล่า รู้ไหมว่าเซ็งขนาดไหน” ฮึ้ย!!! ฟูลออฟชั่นอะไรวะ ผมทำหน้าเหวอใส่มัน
“อย่าบอกนะว่าจำอะไรไม่ได้จริงๆ” ผมทำหน้าสำนึกผิด แต่ไม่ตอบ
“จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลย... ว่าพูดอะไรทำอะไรไว้น่ะเหรอ” ผมพยักหน้า มันทำหน้าเหมือนโมโห
“กูขอโทษ มึงบอกกูสิ ว่ากูพูดอะไร ทำอะไรลงไปบ้าง”
“ไม่บอก เดี๋ยวจะหาว่าโกหก จำไม่ได้ก็ช่าง เพราะกูจะสร้างความทรงจำขึ้นมาใหม่เอง กูตั้งใจแล้วว่ากูจะทำทุกอย่างให้มึงพูดคำๆ นั้นออกมาโดยที่มีสติสัมปชัญญะครบร้อย แล้วเรื่องที่มึงทำไว้กับกู กูจะเอาคืนให้สาสมเลย” กูทำอะไรกับมึงไว้วะ แล้วมึงจะเอาคืนให้สาสม นี่กูทำเรื่องร้ายกาจมากๆ ลงไปแล้วจริงเหรอ
“กันย์... เมื่อคืนน่ะมึง...ตกเป็นเมียกูแล้วเหรอ?” อีกฝ่ายทำหน้าตกใจ สีหน้านิ่งไปเหมือนกำลังคิดบวกลบกำไรขาดทุน
“ถ้าใช่แล้วมึงจะทำไง..” ถ้าเหรอ? ความหมายว่าต่อจากคำนี้ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริงเป็นแค่เรื่องสมมุติหรือการคาดการณ์เฉยๆ ทำให้ผมสบายใจขึ้นนิดนึง
“ร่างบางๆ อย่างกูกดมึงลงด้วยเหรอ” ช่วยอธิบายเรื่องที่เป็นไปได้ยากนี่หน่อยสิ หรือว่ามันเมามากวะ
“ไม่แน่...มึงอาจจะทำให้กูเคลิ้มก็ได้นี่” ตอนกูเมานี่เก่งขนาดทำให้มึงเคลิ้มได้เลยเรอะ แหมน่าภูมิใจ
“ถ้ามึงเคลิ้ม...แสดงว่าเต็มใจ กูก็จะรับผิดชอบเป็นสามีที่ดีของมึงตลอดไป แต่...มึงอย่าคิดนะว่าจะได้พลิก” ผมรีบขู่ก่อนที่จะโดนโกง กลัวว่าตกลงไปเรื่อยเปื่อยแล้วจะเสียดุลการค้า
“อ่ะ...งั้นไม่หรอก ในทางตรงกันข้าม กิ๊งต่างหากที่เสียเปรียบเต็มๆ มามะมาให้กันย์รับผิดชอบซะดีๆ กันย์จะเป็นสามีที่ดีของกิ๊งตลอดไป” สายตาเจ้าเล่ห์ของมันไม่ทำให้ผมไว้ใจเลยสักนิดเดียว
“ไม่ต้องมาโกหกเลย กูไม่เจ็บซะหน่อย”
“ถึงจะไม่ถึงขึ้นนั้นแต่ก็เกือบเต็มทีแล้วอยู่ดีแหละน่า”
“ไม่เป็นไรกูไม่ถือ เรื่องแล้วไปแล้วกูไม่ติดใจเอาความ”
“โธ่...อย่างน้อยก็ช่วยรับผิดชอบที่มาให้ท่า ยั่วยวนกวนอารมณ์ให้คลั่งและก็ผละหนีหน่อยเถอะ”
“ถ้าสิ่งที่กูทำ สร้างความไม่พอใจให้มึงมาก กูขอโทษนะกันย์ แต่มึงน่าจะคิดบ้างว่ากูทำลงไปน่ะ กูเมา กูไม่ตั้งใจ กูขอโทษแล้วไง”
“แล้วไง ขอโทษแล้วหายเหรอ มึงดูๆ รอยที่มึงทำไว้ที่คอกูเนี่ยยังเหลืออยู่เลยนะ ไม่กี่วันมันก็อาจจะหาย แต่สิ่งที่มึงทำเมื่อวานมันไม่มีทางจางหายไปจากใจกูง่ายๆ หรอก” โห ว่าไปนั่น
“ถ้าคิดจะแก้แค้นที่กูทำรอยนั่นล่ะก็...” ผมจับคอเสื้อดึงออกให้เห็นคอขาวๆ ของตัวเอง “เอาดิ ให้แก้แค้นคืน จะทำกี่รอยก็ได้ แล้วลืมๆ เรื่องเมื่อคืนให้หมดโอเคไหม?”
“ก็อยากจะทำอยู่...แต่กูไม่ลืมได้ไหม เพราะกูสัญญากับมึงแล้วว่าจะจำไว้แทนมึง” ผมเนี่ยนะบอกให้มันจำ ...
“กันย์ กูปวดหัวว่ะ สงสารกูบ้าง ตอนนี้กูทั้งเมาค้างทั้งเครียด มึงจะเอายังไงกับกูบอกมาดีกว่า”
“เอายังไงเหรอ? ไม่บอกได้ไหม ทำเลยดีกว่า...” แววตาส่อแววไม่น่าไว้ใจอีกแล้ว
“ไม่ใช่เอาอย่างนั้น หมายถึงเราจะเป็นอย่างไรต่อไปในเมื่อมึงไม่ยกโทษให้กู และไม่ลืมความผิดของกู แล้วจะให้กูทำยังไงมึงถึงจะหายโกรธ หรือว่ามึงกับกูจะเกลียดกันแล้วเป็นศัตรูกันหรือยังไง?”
“คิดไปถึงไหนเนี่ยกิ๊ง...กูแค่จะบอกมึงว่า....กูรักมึง” เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“กันย์มึงเมาเหรอ” งงมาก ไม่นึกว่าจะโดนบอกรักแสกหน้าแบบไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้
“ทำไมล่ะ”
“มึงเมาใช่ไหมมึงถึงพูดอะไรแบบนี้”
“วันนี้กูยังไม่ได้กินเหล้าสักหยด มึงคิดว่ากูเมาโออิชิเหรอไงล่ะ”
“เหรอ ก่อนมามึงกินโออิชิใช่ป่ะ กูจะได้จำไว้ ว่าโออิชิมีส่วนประกอบของแอลกออล์”
“จะเมาหรือไม่เมากูก็จะพูดอย่างนี้แหละ กิ๊งแขนได้ไหม”
“แขนอะไร?”
“แขนเป็นฟอ” ขอเป็นแฟน
“มึงขอกันง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ ไม่หน้าด้านไปหน่อยเหรอ”
“ถ้ากูหน้าด้าน มึงหน้าด้านกว่ากูอีก”
“กูหน้าด้านยังไง”
“หน้าด้านไหนก็น่ารัก”
“เชี่ย มึงเลิกหยอดใส่กูซะทีเถอะ กูเบื่อแล้วนะ”
“ถ้ามึงเบื่อขนมครก กูจะแจกขนมจีบแทน โอป่ะ”
“ขนมอะไรกูก็ไม่เอาทั้งนั้นแหละ”
“กูก็ไม่เอาขนม กูจะเอามึง”
“เชี่ย กันย์กูไม่เล่น”
“กูก็ไม่เล่น กูเอาจริง ถ้าแขนแล้วไม่ให้ กูขันนะโว้ย”
“ขันอะไรอีกวะ”
“ขันฟอ” ขอฟัน
“ชั่วมากมึง หัวสมองน้อยๆ คิดเรื่องอื่นไม่เป็นแล้วใช่ป่ะ” ผมยกมือขึ้นทำท่าจะตีมัน
“อย่าตีๆ ตีมากี่ทีเจอทุบเท่านั้นนา”
“ไม่กลัว มึงทะลึ่งมากก็ต้องโดนซะบ้าง” ผมตีมันไปหลายทีระบายความเขินอายเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ส่วนมันก็ไม่หลบหรอกครับยอมให้ตีแต่โดยดี แต่ผมก็ตีมันแค่เบาๆ เท่านั้นแหละ เบาของผมนะแต่มันเจ็บหรือเปล่าผมไม่สน ตีจนเหนื่อยผมก็เลิกตีวางมือไว้บนไหล่มันแล้วถอนใจเหนื่อยระอาใจ
“พอใจยัง ตีมากี่ทีเจอทุบกลับเท่านั้น ตีมาเจ็ดนะ” เฮ้ย...!! ผมขึงตาใส่มันแบบว่า เอาจริงเหรอวะ!!
เรื่องอะไรจะอยู่รอดูว่ามันจะทำจริงไหมล่ะ ผมดึงแขนออกเตรียมเผ่น หากแต่ช้ากว่าแขนยาวๆ ของมันที่เอื้อมมาคว้าแขนผมไว้ได้ทันมืออีกข้างก็ตามมา
ไอ้กันย์จะทุบกูจริงเหรอวะ ผมหลับตาปี๋อัตโนมัติ แต่ไม่ได้โดนทุบด้วยมือ
กลับกลายเป็นว่า กันย์มันก้มลงมาจูบผมเบาๆ แทน ผมลืมตาขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่มันจะจูบผมอีกสองครั้ง ผมถึงตั้งสติได้ ผลักออกมันไว้ไม่ให้มีครั้งที่สี่ ละล่ำละลักถาม
“ไหนบอกว่าจะทุบไง นี่ไม่ได้เรียกทุบซะหน่อย” เค้าเรียกจูบ กูว่ามันมีแววตกวิชาภาษาไทยว่ะ!!
“ไม่ได้บอกว่าจะทุบกิ๊ง ใครจะไปทำร้ายร่างกายคนที่ตัวเองรักได้ลง บอกว่า เจอทุบต่างหาก.... เจอทุบ...จุ๊บเธอ...ไง เมื่อกี้แค่สาม กิ๊งติดกันย์อีกสี่นะ จะให้ตอนนี้หรือผ่อนจ่ายดี” เหอะ!! ถ้ามึงผวนให้กูฟังแต่แรก กูจะไม่ตีมึงเลย
“กันย์ ถึงเมื่อวานกูจะทำให้มึงโกรธมาก หรืออะไรก็ตาม ขอร้องมึงอย่าแก้แค้นกูแบบนี้เลยนะ” ผมเสียงอ่อนอ้อนวอนมัน อย่าทำให้กูหวั่นไหวมากไปกว่านี้เลยนะกันย์...
“แก้แค้นอะไรเล่ากิ๊ง ฟังนะ กูรักมึง รักมาก กูไม่เล่น กูจริงจัง แล้วก็จริงใจ กูไม่จำเป็นต้องเล่นมุขแบบนี้กับแพรหรือผู้หญิงหน้าไหน เพราะกูก็จีบมาแล้วตลอดชีวิต กูชิน กูคิดว่ากูจีบผู้หญิงพอใช้ แต่กับผู้ชายกูจีบไม่เป็น มึงไม่รู้หรอกว่ากูประหม่ามากเลย กูไม่รู้ว่ากูจะจีบมึงยังไงดี แต่รู้ว่ารักมาก กูเห็นเวลากูเล่นมุขทีไรมึงก็ยิ้ม มีความสุขเหมือนจะชอบกูก็เลยเล่นบ่อยๆ ถ้ามึงไม่ชอบ บอกทีว่ากูจะต้องทำยังไงให้มึงชอบ” มันพยายามจะอธิบาย สิ่งที่มันกำลังทำอยู่ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่หัวใจมันพองจนใกล้ระเบิดต่างหากล่ะ แต่กับผู้ชายที่ชอบผู้หญิงอย่างมัน ผมไม่มีความมั่นใจสักนิดว่าเมื่อทำให้มันหลงมาชอบแล้วจะทำให้มันอยู่ตรงนี้ได้นานสักแค่ไหน กลัว... หากวันนึงมันจะรู้ว่าตัวเองคิดผิด แล้วนึกเกลียดผมขึ้นมา
“กับคนที่ชอบผู้หญิงมาตลอด มึงแน่ใจเหรอว่าจะเปลี่ยนตัวเองมาชอบกูจริงๆ มึงแน่ใจแล้วเหรอ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลยนะ”
“มึงรู้ไหมว่ากูกลัว กูไม่อยากเป็นเกย์เลยจริงๆ แต่ถ้ากูเป็นผู้ชายธรรมดาแล้วต้องสูญเสียมึงไป กูยอมเป็นเกย์ซะดีกว่า ต่อให้วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ช่าง แต่ตอนนี้กูอยู่กับมึงกูมีความสุข ไม่ว่านานแค่ไหน กูสัญญาจะไม่วันพูดคำว่าเสียใจที่ได้รักมึง”
ผมนิ่งไม่มีคำตอบ ทั้งๆ ที่หัวใจตัวเองตอนนี้กำลังพองฟูขึ้นเรื่อยๆ มันดึงมือผมไปกุมไว้ใช้นิ้วโป้งไล้เบาๆ ที่หลังมือ
“กิ๊ง ช่วงเวลาที่อยู่กับมึง มันคือความสุข กิ๊ง...รู้ไหมว่าทำให้กันย์หลุด...” ผมหันไปมองหน้ามันแววตาวิบวับส่งมาสะกดนิ่ง น้ำเสียงแสนอ่อนโยนและรอยยิ้มหวาน...
“หรุดกิ๊งที่ซัก....รักกิ๊ง....ที่สุด”
เสี่ยวมากไอ้กันย์ มุขมึงโคตรเสี่ยว......
แต่...ทำไมกูชอบ!!
...
แหะๆ ขออภัยสำหรับคนที่รอ ฟูลน้า แต่อย่าเพิ่งรีบร้อน ค่าใจเย็นๆๆ
SoN ยิ้มแปลว่าชอบชิมิ
tuek ตื่นมาก็ตกใจนิดนึง แล้วก็ สติแตกไปเลย ฮา
yeyong นั่นสิ ก็กิ๊งมันจำไม่ได้นี่นา
roseen ก็มาอ่านตอนเช้าเองนี่คะ อิอิ
Margarin_Butter มีคนเขาขอมาไง เลยจัดให้ อิอิ
Killua ไม่เจอนานนึกว่าหายไปไหน น่ากด?? น่ากดจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่พิมพ์ผิดนะ ฮาๆๆๆ
jiki เกือบแล้วเหมือนกัน ถ้าตอนคุยกันไม่มีคีย์เวิร์ดว่า จำๆ ลืมๆ
m_pop91เปียกก่อนกลับค่ะ ตอนกลับไม่เปียกเลย
AginaJangทำหน้าเอ๋อค่ะ ฮาๆๆ
t-unseen ทั้งอายทั้งตกใจค่ะ
hahn รอเก้อแฮะ เพราะกิ๊งหนีมาก่อน
donutnoi ขอบคุณค่ะสร่างแล้วค่ะ
OoniceoO เอาน่า รั่วเอาใจแฟนๆไงเห็นรอฉากเรียกเลือด กันมานาน นิก็ไม่จัดซะทีเดี๋ยวจะเฉากัน ปกติชอบแต่เพิ่มน้ำตาลในเลือดซะมาก ฮาๆ
Rhythm เอาไปหอมปากหอมคอพอแล้วค่า NC รอไปยาวๆ ค่ะ ตอนหน้าของตอนหน้าไปเรื่อยๆ ฮาๆ
from_mars จำได้นิดนงตอนเข้าไปกอดกันย์ แล้วก็ ...... ฮาๆๆๆ memory lost !!
ordkrub ตอนนี้คงจะเข้าใจแล้วนะคะว่าทำไมกิ๊งถึงพูดแบบนั้น มันเป็นเพราะว่า เวลากิ๊งเมาก็ไม่ค่อยจะคิดถึงผิดชอบชั่วดีเท่าไร เอาแต่ใจทำอะไรตามอารมณ์ ถ้ามีแฟน ตอนปกติก็จะไม่ค่อยเท่าไร แต่เมาปุ๊บไม่สนแล้วค่ะ ... แล้วแฟนแต่ละคนของกิ๊งที่ผ่านมาที่จีบก็ไม่ได้ชอบหรอกค่ะ จีบตัดหน้านัทเท่านั้นเอง ก็เลยบอกว่า ถึงจะทำอะไรลงไปก็ตามหน้าที่มากกว่า
peppier จำไม่ได้หรอกค่ะ เง้อ... แถมโดนแกล้งอีก ฮาๆๆๆ
yayee2 กลัวห้ามใจไม่ไหวก็เลย หลับไป หลับแล้วหลับเลยค่ะรายนี้ แถมขี้เซาจนกิ๊งกลับไปก็ยังไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก
คนของเธอ อยากเขียนภาคพิเศษ มากๆ ไว้มีอารมณ์อาจจะได้อ่านกัน จะเอากิ๊งเป็นนายร้าย ฮาๆๆๆ จะเห็นว่า ตัวจริงๆ น่ากลัวกว่าที่เห็นตอนนี้
patty_b009 เหอๆ มารอไรกานเนี่ย
~^PrinceZa^~ ขอบคุณค่า
Praew_64
Akamei โดนด่าว่าแรดมาตลอดมีคนบอกว่ากิ๊งน่ารัก แล้ว ฮาๆๆๆ
little_nok ขอบคุณค่า
filmybutter เบาๆเพราะว่ายังไม่ของหวานเลยไง ฮาๆ แค่ออเดิฟไปก่อน
peanjai น่ารักๆไปค่า เดี๊ยนม่ายค่อยหื่นมาก ฮา
litlittledragon คงต้องรออีกสักพักน่ะค่ะ อิอิ
mascot เสียดายกันย์ขี้เซาไปหน่อย ฮาๆๆ
PetitDragon รู้ได้ไง ฮาๆๆ กลับมาเป็นกิ๊งคนเดิมเลย
PoP~Pu จะสร้างใหม่แต่เหมือนจะเริ่มต้น ใหม่ด้วย
panang เมาแบบรู้เรื่องน่ะค่ะ ออกแนวฉลาดด้วยซ้ำ แต่ ถึงจะผ่านตรงนั้นมาได้ ตื่นมาก็ไม่หายเจ็บอยู่ดีแหละค่ะ
tamako แอลกอฮอล์เป็นยาลบความจำด้วยค่ะ
ZakeiHarha มาแย้วจ้า
WhatLoveIs อ่า แรดแบบนี้น่าจะพอรับได้เนอะ อิอิ
TeuyHom ตอนเมาก็รอค่ะ แต่สร่างนี่ หนีอย่างเดียว ใจไม่กล้าพอ
i love u {knt} ฮาๆ ก็เป็นไปตามชื่อเรื่องค่ะ อิอิ
moouan ขอบคุณค่ะ
POrR# อาจจะรอกันนานหน่อยนะคะ
punchnaja กิ๊งไม่กินเหล้ากับคนแปลกหน้าหรอกค่ะ ส่วนใหญ่ ถ้าอยู่กับคนที่กดได้ก็เป็นฝ่ายกดด้วยซ้ำ แต่จะยั่วยวน หรือยอมเฉพาะแต่กับคนที่ชอบจริงๆ เท่านั้นแหละค่ะ คนที่ไม่ชอบจะออกแนวหาเรื่องเหมือนที่ทำกับศรมากกว่าค่ะ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
จิ้มๆๆๆๆ ก่อน ค่อยอ่าน
-
รักที่สุดคู่นี้
-
พี่กันย์ขาๆๆๆๆๆๆๆ
เสี่ยวเหลือเกินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L1:
-
น่ารักจังเลย
เขินจังอะ
:-[ :-[ :-[
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเสี่ยวมากจริงๆแอร๊ยยยย
แต่ก็อยากได้แบบนี้บ้าง
-
:-[
หวานนนนนนนนนโฮกกกกกกกกก
-
มาเร็วจัง กอดกิ๊งที ได้ยั่วกันย์เล่น แล้วรีบมาต่อน่ะครับ
-
มุขเสี่ยวกระจายยยยยย 5555
-
ได้ดังประสงค์ ใจตรงกันแล้ว กิ๊งอย่ามัวเล่นตัว รีบรับรักโดยไว ไม่ต้องคิดมาก
ถ้าจะรักแล้วไม่ต้องกลัว
-
หวานส่งท้ายสงกรานต์
รับรักกันต์เร็วๆล่ะกิ๊ง :-[
-
มดท่วมจอเพราะมุกของกันย์นี่แหละ หวานเกิน +1
-
วุ้ย เตรียมตะเกียงเจ้าพายุ
เตรียมชามมาม่าขนาดใหญ่
แล้ววิ่งเข้าไปหลบในถ้ำ
พายุกำลังจะมาเจ้าค่ะ
คือ...รักกันมากขนาดนี้ หวานกันมากขนาดนี้ กลัวจังว่าจะมีเศร้าเคล้าน้ำตาแบบน่ากลัว แอร๊ย...มาม่ารสหมูสับต้มยำหรือจะผัดขี้เมาก็ได้นะเออ
กระซิกๆๆ
ปล. กันย์ รู้สึกจะเสี่ยวเกินไปแล้วนะเคอะ
-
แอร๊ยยยยย เขินน >/////////<
กันย์แม่งโคตรเสี่ยว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
โอยย แอบสงสารกันย์ที่กิ๊งจำเรื่องเมื่อคืนนั้นไม่ได้
เหอะๆๆ ต้องทวนความจำหลายๆรอบนะกันย์
รอรอรออ่านตอนต่อไปจ้า
อยากให้กิ๊งเสียน้องเอกไวไว เอิ๊กกกก 55
-
โอ นี่บางรักซอยเก้าหรือนี่ !!! :z1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
เขินแทนกิ๊งเลยอ้ะ หวานมากค่ะกันย์ อยากได้แบบนี้บ้าง หาได้จากที่ไหนอ่ะนิ แถวบางแสนมีขายป้ะ
-
คนอ่านเขินแทน :-[
-
เสี่ยวแต่น่ารัก :impress2:
+ 1 นะคะ
-
ตอนนี้หวานได้โล่เลย :m20: :m20:
-
:-[เสี่ยวมาก แต่อ่านแล้วยิ้ม
-
:-[ :-[ :-[
เขินนนนนนนนนนนนนน
กันย์เสี่ยวค่อดๆๆๆ
กิ๊ง เชื่อกันย์เหอะ
แต่อย่าเพิ่งเป็นแฟนนะ
กลัวเป็นเบาหวาน :laugh:
แค่นี้ก็หวานไม่แคร์สื่อและ
คนอ่านปวดแก้ม :m3: :m3: แต่เค้าก็ช๊อบชอบนะ เอาอีกกก
เอ๊ะยังไง
-
^^
-
กดlikeให้กับมุขเสี่ยวๆที่เอามาจีบกิ๊ง
กิ๊ง เล่นตัวหน่อยนะลูก เอิ๊กๆ อยากอ่านมุขเสี่ยวอีก 555
-
ถึงไม่ได้อ่านฟลู แต่แค่นี้หัวใจก็ฟูฟ่องแล้ว
ตอนนี้น่ารักจัง :m4: "กูสัญญากับมึงแล้วว่าจะจำไว้แทนมึง"โดน
-
สากจริงๆ เลยคู่นี้ (สากเมี่ยว)
แต่ก็รักนะ
โอ๊ย จัดฟูลมาสักดอกเถอะค่ะ
ฟูลไปหยอดไปก็ได้นะคะ น่าจะได้อารมณ์ไปอีกแบบ ฮ่าๆๆๆ
-
คู่นี้รั่วได้ใจจริง ๆ
มุขเสี่ยว ๆ แบบนี้น่ารักดีนะ
-
555
กันย์เสี่ยวมากอ่ะ
-
กลับมาแล้วคะ
แหม่กลับมาอ่านกันต์ก็ยังเสี่ยวเหมือนเดิม
แต่หวานน้ำตาลเรียกพี่แล้ววววววววว :-[ :-[ :-[ :-[
-
มุกเสี่ยวไม่แคร์สื่อ
แต่โดนใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กันย์นายสุดยอดอ่ะ 55555555555555555555555
-
เดินหน้าลุยเต็มที่ซะงั้น รอฉากนั้นฉากเดียวเลยนะนี่ เตรียมผ้าไว้ซับเลือด นั่งรอเลย ไหนๆ ก็รักกันแล้วนี่นา ลุยเลย 555+
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยย :-[ มดกัด
ดีนะที่น้องนิแปลให้ด้วย ป้าผวนคำไม่ค่อยเป็นอ่ะ :o8:
-
เลี่ยนมาก เสี่ยวโคตร แต่บางคนชอบเนอะ
-
ไสได้เจี่ยว
-
ถึงมุขจะเสี่ยว เเต่ถ้าพูดด้วยใจ ก็อภัยกันได้
รอตอนต่อไป นะครับบ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
รีบๆ ฟูลนะครับ ฮ่าๆๆ
รอตอนนี้ เอิ๊กส์ๆๆ
-
กันต์เสี่ยวมาก !
แต่ก็น่ารัก อ๊ายย
-
กันย์ยังใช้มุกเสี่ยวเหมือนเดิม แต่ดีหน่อยที่ไม่พูดอย่างเดียว ทำด้วย :z1: แต่อยากให้ทำมากกว่านี้ :z1: :z1:
-
ขอน้ำปลาด้วย หวานเกินไปแล้ว
-
น่ารักเป็นที่สุด :-[
-
อ่านะ มุขตลอดดดดด
รออ่านนะคะ :L2:
-
ไม่ได้อ่านนาน เค้าหวานกันขนาดนี้แล้วรึ :impress2:
แหมๆๆๆตากันย์ไม่ให้หลุดซักเม็ด นับถือจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ
กิ๊งเอ๊ยยยย หลุดยากแล้วงานนี้ แถมยังคิจะเป็นสามี เราว่าจะได้สามีอ่ะดิ
กลับมาทั้งทีขอทวงฟูลฯด้วยคน :z1:
-
เข้ามารอด้วยคน :z1: :z1: :z1:
-
กิ่งต้องรักกันมากๆนะเนี้ย
ความรักมันทำให้ทุดคนเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่เรารักได้จริงๆนะเนี้ย
-
โห กันต์ ลื่นมากกก นี่ไปแอบท่องจำมาใช่ปะเนี่ย
-
โห ขนาดจะตกลงปลงใจกันอยู่แล้ว ยังไม่วายมาเสี่ยวกันจนหยดสุดท้าย แล้วเค้าแขนกันสำเร็จมั้ยอ่ะ อิอิ
-
+1 ให้คุณนิ คิดอยู่แล้วว่าไม่ทำให้ผิดหวัง กลับมาก็เจอนังหนูกิ๊งซะหลายตอนเลย
แถมเป็นตอนที่อยากเห็นอีกต่างหาก แหม..มันชื่นใจจริงๆ วุ้ย
ถ้าหนูเมาแล้วน่ารักขนาดนี้ เจ้จะลงทุนเหมาร้านขายส่งยกเป็นคันรถมาให้เลยค่ะ
ส่วนแพร..เลิกเกลียดเธอแล้ว สงสารเธอมาก เพราะอิกันย์คนเดียว ไอ่เลว ไอ่เห็นแก่ตัว
ถ้าแกจัดการกิ๊งตั้งแต่เมื่อคืนคนอ่านเค้าก็ได้อ่านฉากฟูลออพชั่นกันไปแล้ว ไอ่ชั่ว ไร้น้ำยา555+
แล้วในที่สุดก็ได้อ่านฉากที่มีคำพูดเป็นลายเซ็นต์เก่าของพี่นิแล้วหนึ่งประโยค^^
กอดพี่นิ(เนียนเรียกพี่ ฮุๆ) เป็นกำลังใจให้น้องแพร หอมกิ๊งแรงๆ หนูแรดได้ร่านมากค่ะ(ตกลงมันมีอะไรดีเนี่ย55)
กันย์น่าร๊ากกก คิดถึงพี่ตุลย์มากกกก เมื่อไหร่จะแต่งซักที!!!
-
ขอบคุณคุณนิสำหรับคำอธิบายครับ
กันย์ หวานซะ
แต่....มุกเสี่ยวสุดๆอะ 5555+
-
:m20: :m20:
เสี่ยวสุดๆ อ่ะ
แต่ก็น่ารักได้อีก
:laugh: :laugh:
-
รอตอนต่อไปครับ
-
กรี๊ดดดดดด กุ๊งกิ๊งห่อไข่ น่าร๊ากกกกกกกกก ><~
แต่มุขเสี่ยวของกันย์นี่ เค้าก็ชอบนะ ลิเกดี กร๊ากกกก
จัดฟูลกันเร็วๆเต๊อะ จะปูเสื่อรอ คิคิ
-
ตามอ่านมาจนทัน กว่าจะทันก็เจอมุกน้ำเน่าของกันย์เข้าไปจนแทบจะจมน้ำตายเลยทีเดียว
ดีใจที่กันย์เคลียร์ตัวเองซะที เป็นห่วงอยู่ตั้งนาน สงสารแพร
ส่วนกิ๊ง กันย์เค้ารักจริงหวังแต่ง ขนมุกมาเป็นสินสอดมากมายขนาดนี้ก็ยอมเค้าไปเถอะหนู
-
55555555 กิ๊งไม่เหมาจะเป็นผัวนะคะ 55 ยืนยันนอนยัน
กันย์ช้าทำไม ฟูลคอร์สไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
กิ๊ง เมื่อไรจะเป็นเมียกัน สักที ห้าๆ
-
พ่อค้าขนมครกเปลี่ยนอาชีพมาขายขนมจีบแทนแล้วค่ะ อิอิ
รับประกันความเสี่ยวโดย NaaribuS//นิ
มาเพิ่มน้ำตาลในเลือดกันต่อดีกว่าค่ะ จุ๊บๆ
ตอนที่ 14 เสี่ยวเอาโล่
เฮ้อ... กรรมของไอ้กันย์ ความขี้เซาทำให้เกิดอาการเซ็งชีวิตเป็นที่ยิ่ง ถ้ากูไม่ขี้เซา แล้วตื่นก่อนมัน กูคงจะปลอบประโลมกิ๊งให้มาเป็นของกูได้ไม่ยากนัก (หรือเปล่า) อย่างน้อยในสถานการณ์ที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน และอีกฝ่ายตื่นขึ้นมาด้วยสมองเบลอๆ เพราะยังเมาค้าง พิษสุราอาจจะทำให้มันยอมตกลงปลงใจอะไรได้ง่ายๆ ไม่ใช่ปล่อยเวลาล่วงเลยไปทั้งวันจนมันคิดคำนวณเหตุการณ์และหาเหตุหาผลออกมาได้แบบนี้
แล้วอยากจะรู้นัก กิ๊งที่แสนน่ารัก ยั่วยวน ร้อนแรงแบบเมื่อวานมันหายไปไหนหมดเนี่ย กลับมาเป็นกิ๊งที่นิ่งเฉย เย็นชา ปากแข็ง เก็บความรู้สึกเก่งคนเดิมอีกแล้ว บอกตามตรง เสียดาย.....
ทั้งๆ ที่หงุดหงิด ที่โทรหาก็ไม่รับสาย ตามหาก็ไม่เจอมาทั้งวัน แต่ทำไมเจอหน้า กลับโกรธไม่ลงวะ!! นอกจากจะไม่โกรธแล้วผมยังสารภาพรักซ้ำแล้วซ้ำอีกตามด้วยมุขเสี่ยวอีกกระบุงโกย เอาน่า... ถึงจะแป้ก แต่ก็ดีกว่าไม่ได้พูดไม่ได้ทำอะไรเลยแหละ
“หรุดกิ๊งที่ซัก....รักกิ๊ง....ที่สุด” นิ่ง.. ไม่ตอบ ไม่เถียงแสดงว่าชอบ... ใช่ไหม??
“เป็นหนึ่งไม่ได้ ไม่เป็นสอง ไม่เป็นรองของใครเข้าใจไหม เป็นหนึ่งไม่ได้ไม่เป็นไร แต่จำไว้ เลขสอง ไม่ต้องการ” หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่งมันก็ตอบกลับมาเป็นกลอนทำให้ผมขมวดคิ้ว
“มึงมาบอกรักกูแบบนี้ แล้วมึงจะเอาแพร กับคนที่มึงชอบไปไว้ตรงไหนล่ะกันย์ มึงจะให้กูอยู่ตรงไหน เป็นที่เท่าไร หือ??” ท้ายประโยคทำเสียงสูงในลำคอ
“มึงไม่ต้องคิดว่าจะเป็นที่เท่าไรเลยกิ๊ง เพราะต่อไปกูจะมีมึงแค่คนเดียว... ที่จริงกูบอกมึงไปแล้วเมื่อวานแต่มึงคงลืมไปด้วยว่า กูเลิกกับแพรแล้ว”
“อะไรนะ” มันทำท่าตกใจมากครับ
“มึงได้ยินไม่ผิดหรอกกิ๊ง”
“เลิกตอนไหน”
“ก็ตอนที่กูบอกให้มึงรอกูไง นั่นเพราะว่ากูกำลังจะเคลียร์ตัวเองให้มึง” ผมนึกว่าจะได้เห็นสีหน้าดีใจเหมือนที่ผ่านมา กิ๊งนิ่งอึ้งไปก่อนจะทำหน้าเศร้า เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเหมือนจะรู้สึกผิด
“กันย์... อย่าบอกว่านะว่า มึงไปเลิกกับเค้าเพราะกู”
“กิ๊ง” ผมเอ่ยชื่อมัน หน้าเศร้าที่เหมือนจะร้องไห้ช่างแตกต่างกับกิ๊งคนเมื่อวานราวกับคนละคน
“กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจทำให้มึงเลิกกับเค้านะ เรื่องเมื่อวานมันก็แค่...อุบัติเหตุเท่านั้นเอง กูก็แค่อาจจะมีฟีโรโมนสำหรับผู้ชายเท่านั้นเอง การที่มึงเผลอใจไม่ได้แปลว่ามึงจะเป็นเกย์อย่างเดียว เพราะฉะนั้น ตอนนี้มึงกลับไปคืนดีกลับเค้าก็อาจจะทันนะ”
“กูตัดสินใจเอ่ยปากบอกลาทำให้เค้าเสียน้ำตาขนาดนั้นแล้ว กูยังจะมีหน้ากลับไปอีกเหรอกิ๊ง ถึงกลับไปมันก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี ที่สำคัญ ถึงกูจะกลับไป ก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก ในเมื่อตัวกูอยู่กับเขา แต่ใจกู...มันอยู่กับมึง” ผมหยอดคำหวานที่คิดว่าดีที่สุดออกไป เป็นใครเจอะคำนี้ก็ต้องใจอ่อน แต่...ไม่ใช่กิ๊ง!!
“มึงอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ว่าพูดอะไร และทำอะไรลงไป กูว่ามึงกลับไปนอนคิดเรื่องนี้สักคืนดีกว่านะ” เฮ้ย!! เข้าใจอะไรยากกว่าที่คิดแฮะ ผมโวยวายในใจขณะที่ถูกรุนหลังให้ออกจากห้องไป... เฮ้อ.... คว้าน้ำเหลว
90% ของกู... ดำดิ่งกลับไปที่ 5% ตามเดิมซะแล้ว.....
ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกครับ เรื่องอะไรจะยอมแพ้ ไม่มีอะไรยากหรอกถ้าเทียบกับการต้องเลิกรักมัน!!
เช้าวันจันทร์ผมตื่นเช้าได้อย่างอัศจรรย์ แล้วก็ไปรอกิ๊งอยู่หน้าหอ เห็นมันเดินออกมากับฐา เดินคุยกันหัวเราะร่าพอเห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ หุบยิ้มแทบไม่ทัน
“ดีค่ะกันย์” ฐาทักทายเสียงหวาน “มาหาใครเอ่ย” น้ำเสียงล้อเลียนตามมาหันไปมองทางเพื่อนด้วยรอยยิ้มยั่วเย้า กิ๊งทำหน้ามุ่ยไม่เอ่ยคำ
“มารับกิ๊งไปเรียนด้วยกัน” กิ๊งก้มหน้าดูนาฬิกาในมือถือ
“อีกตั้งนานกว่าจะถึงคาบ ทำไมมาซะเร็ว ตื่นไวเป็นด้วยเหรอเนี่ย” กิ๊งแขวะมา
“ก็เมื่อวานพลาดฟูลออฟชั่นก็เพราะตื่นสายเนี่ยแหละเลยว่าจะปรับตัว” ผมตอบกลับไปด้วยพร้อมหัวเราะ แต่กิ๊งขึงตาใส่
“ฟูลอะไรนะ” ฐาถามกลับมาแบบอยากรู้อยากเห็น
“ไม่มีอะไรหรอกฐา ” กิ๊งรีบตอบ
“เหรอ งั้นเดี๋ยวแยกกันตรงนี้ก็ได้ มึงไปกับกันย์เถอะ” ฐาบอก ผมหันไปทำปากว่าขอบคุณ ฐาพยักหน้าแล้วเดินแยกไปยังที่จอดรถ กิ๊งทำหน้าขัดใจเมื่อถูกเพื่อนทิ้ง ทำปากขมุบขมิบ
‘เพื่อนทรยศ!’
พอฐาเดินออกไปพ้นระยะสนทนามันก็หันมา
“จะพูดจะจาอะไรน่ะ คิดบ้างนะ”
“มึงอายเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“มึงอาย...ก็เรื่องของมึง” ผมกวนตีนกลับไป
“ไอ้หน้าด้าน”
“ช่วยไม่ได้ ด้านได้ อายอด ถ้าอาย...กันย์อดได้กิ๊งอ่ะดิ” อีกฝ่ายขึงตาใส่อีกครั้ง คนอะไรวะขนาดงอนยังน่ารักเลยให้ตาย!!
เราเดินตามกันมาจนถึงมีโอที่จอดอยู่ ผมวาดขาขึ้นคร่อม
“กันย์เดี๋ยวก่อนไปเรียนแวะเซเว่นหน่อยนะ” กิ๊งสั่ง
“ซื้ออะไรเหรอ”
“ซื้อปากกา”
“ได้สิ กันย์ก็คิดว่าจะเข้าไปซื้อเข็มกับด้ายพอดีเลย”
“เอามาทำอะไร?”
“เอามาเย็บใจ ไม่ได้เจอกิ๊งหลายชั่วโมง คิดถึงใจจะขาดแล้ว” ผมทำเสียงหวานใส่ ฮาๆๆ ได้เรื่อยๆ ครับ
“เน่า....”
“ถึงน้ำจะเน่าก็เห็นเงาจันทร์นะ”
“มุขนี้ตั้งแต่ชัดเจนกับแป้งเค้ายังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะ ยังกล้าใช้อีกเหรอ?”
“ก็อยากใช้ เผื่อเราสองคนจะได้มาแต่งงานกันมั่งไง” ...เงียบ.... ตามเคย นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวเหรอคร้าบ
มันยกมุมปากนิดหนึ่งเหมือนหงุดหงิดนิดๆ
“ไปได้ยังล่ะ ยืนจนขาแข็งแล้วนะ” โวยวายขึ้นมาเพราะผมไม่ยอมติดเครื่องเสียที
“กิ๊งน่ะ นอกจากขาจะแข็งแล้ว.... ใจยังแข็งด้วย” ผมว่า กิ๊งค้อนใส่ทำให้ผมต้องยิ้มแหะๆ ก่อนจะกดปุ่มสตาร์ทมือ
ผมเดินตามกิ๊งเข้าไปในเซเว่น มันกำลังเลือกซื้อปากกาอยู่ ผมหยิบกรรไกรอันเล็กๆ ขึ้นสองอัน แล้วยื่นให้มัน มันรับกรรไกรไปถือแล้วส่งสายตาแสดงถึงคำถาม
“เก็บไว้คนละกันนะ เราจะได้...ไม่ห่างกันไกล” กิ๊งพยายามกลั้นหัวเราะกับมุขเสี่ยวๆ ของผมก่อนจะยิ้มกว้าง
“ดีเหมือนกันนะ กันย์มีกรรไกรไว้ก็น่าจะมีประโยชน์...” รอยยิ้มแบบนี้แสดงว่าเมื่อกี้ชงมา ผมก็ต้องเล่นต่อสิ
“ยังไงอ่ะ” ผมถามยิ้มๆ น้ำเสียงตื่นเต้น
“เอามาไว้ตัดใจไง” โห ใจร้ายชะมัดยาด.... ผมเอากรรไกรในมือแขวนที่เดิมทันทีเหมือนคนหมดอาลัย พร้อมกับหันไปบอกเสียงจริงจังปนน้อยใจ
“งั้นกูไม่เอาแล้ว เพราะมันเปล่าประโยชน์... กรรไกรยี่ห้อไหน มันก็ตัดเยื่อใยที่กันย์มีให้กิ๊งไม่ได้หรอก” กิ๊งนิ่งไปครู่ก่อนจะแขวนกรรไกรในมือมันเข้าที่บ้าง ผมหันหน้าไปมองที่บรรดาเครื่องเขียนที่แขวนไว้ไม่อยากเงยหน้าขึ้นมองกิ๊ง มันคงรู้ว่าผมเริ่มจะงอนเลยเอามือนุ่มนิ่มมาจับมือผมไว้
“กิ๊งก็ไม่เอากรรไกรเหมือนกัน...” ผมชอบเวลาที่กิ๊งแทนตัวเองด้วยชื่อจังเลย ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่าเวลาที่กิ๊งเรียกตัวเองอย่างนั้นเสียงของมันจะหวานมาก และทำให้ใจผมเต้นแรง แต่ผมงอนอยู่นี่นาตอนนี้ ผมก็เลยนิ่งทั้งๆ ที่ตั้งใจฟัง มันบีบมือผมเบาๆ อีกครั้งก่อนจะพูดต่อ “กิ๊งไม่อยากมีกันย์ไกลๆ แต่กิ๊งอยากมีกันย์..อยู่ใกล้ๆ” จบประโยคผมหันไปมองหน้ามันแบบอึ้งๆ ยิ่งเจอรอยยิ้มหวานก็หายงอนเป็นปลิดทิ้ง หัวใจพองฟูขึ้นเรื่อยๆ ถึงกิ๊งจะไม่ค่อยเล่นมุข แต่เวลาพูดอะไรแบบนี้ทีไรผมรู้สึกว่ามันซึ้งมากกว่ามุขเสี่ยวทั้งหมดของผมมารวมกันเสียอีก
กิ๊งยังจับมือผมไว้ด้วยมือขวาส่วนมือซ้ายเลือกหยิบปากกาต่อไป จากนั้นก็จูงมือผมจะไปคิดเงิน ระหว่างทางมีชั้นวางของเบ็ดเตล็ดมันหยุดยืนแล้วหันมาบอก
“กันย์ซื้อนี่ให้กิ๊งหน่อย” ผมเงยหน้าขึ้นมองตามมือที่ชี้
ถุงพลาสติกกับยางมัดแกง!!!
“เอาถุงกับยางไปทำอะไรเหรอ” ผมถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นอีกครั้ง
“ถุงน่ะไม่ใช้ แต่จะเอายางมาไว้...มัดใจกันย์” โห...โดนไปอีกดอก ยิ้มแก้มแทบปริเลยกู!!
“ไม่ต้องมัดแล้ว แค่นี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้วแหละ” ผมตอบอย่างอารมณ์ดีพลางเล่นต่อ “เออ! จะไม่ใช้จริงๆ เหรอ” กิ๊งหันมาทำหน้าฉงน
“ใช้อะไร?” ผมชี้ถุงกับยางมัดแกงที่แขวนอยู่แล้วตอบด้วยน้ำเสียงทะลึ่งๆ
“จะไม่ใช้จริงๆ ใช่ไหม ถุง...........ยางน่ะ” กิ๊งหันมาถลึงตาใส่พร้อมปล่อยมือผม...ไม่เรียกว่าปล่อยดิ เค้าเรียกว่าสะบัดมือผมทิ้งต่างหาก!!
จากนั้นเราก็ไปเรียนกัน ปกติถ้าเรียนวิชาเดียวกันแต่ไม่ใช่ห้องเดียวกัน ห้องเรียนนะเราจะไม่ห่างกันมาก พอเราเดินมาถึงชั้น ผมก็จะเดินไปมาส่งกิ๊งถึงหน้าห้องเรียนเสมอ แม้ว่าห้องที่มันเรียนจะอยู่เลยห้องที่ผมเรียนไปก็ตาม
“กูว่ามึงไม่ต้องส่งกูถึงหน้าห้องก็ได้นะ” มันพูดเสียงเบาราวกระซิบ กลับมาระบบพ่อขุนกันต่ออีกรอบแล้ว
“ทำไมล่ะ”
“กูเกรงใจ”
“ไม่เป็นไร กูเต็มใจ นี่ถ้ามึงอนุญาตให้กูไปส่งมึงถึงเตียงนอนได้นะ กูทำไปแล้ว...” ถ้ากูลงไปนอนบนเตียงกับมึงได้กูทำไปแล้ว.... นี่ต่างหากที่อยากจะพูด หึหึ
กิ๊งยกมุมปากนิดหนึ่งทำหน้าระอาก่อนจะเดินเข้าห้องไป อ้าว.... กูพูดผิดตรงไหนวะ!!
เรียนเสร็จผมก็มายืนรออยู่หน้าห้องมัน โชคดี อาจารย์ผมปล่อยเร็วกว่า ไม่งั้นไม่รู้ว่ามันจะหายต๋อมไปไหน พอมันเห็นหน้าผมก็ทำหน้าระอานิดๆ เอ๊ะมึงนี่!! กล้าเบื่อกูได้ไง กูยังไม่เคยคิด...จะเบื่อมึงเลยสักนิดนึง...
ผมเดินตามกิ๊งที่เดินนำไปช้าๆ ปกติแล้วถ้าทำแบบนี้ มันจะต้องบอกผมว่า อย่ามารอมันแบบนี้อีก แต่พูดแล้ว ผมก็ยังหน้าด้านหน้าทนจนมันเลิกพูด ผมพามันไปกินข้าวในซอยข้างๆ มหาวิทยาลัย ขณะที่รอข้าว กิ๊งก็บอกว่าจะไปซื้อน้ำถามว่าจะเอาอะไรไหม แปลก... กินอย่างอื่นนอกจากน้ำเปล่าก็เป็น!
“เอาชาเย็น” ผมบอกมันและมันก็ไปซื้อแล้วกลับมาพร้อมน้ำมะนาว กับชาเย็น
“ไหนว่าชอบของหวานไง กินน้ำมะนาวด้วยเหรอ”
“ก็กูเอามะนาวมาแก้เคล็ดไง มึงอย่าพล่ามมากนะ กูกลัวน้ำมะนาวกูหวาน” ผมหัวเราะ ดูดชาเย็นที่มีมุกอยู่ด้วย
“ใส่มุกด้วยเหรอ ไม่ได้บอกซะหน่อย”
“ไม่ชอบกินเหรอ อร่อยดีออก มุกร้านนี้หวานดี”
“ไม่ชอบเท่าไร กันย์ขี้เกียจเคี้ยวน่ะ”
“กูจะไปรู้เหรอ เห็นปกติชอบเล่นมุขมาก เลยนึกว่าชอบทุกมุข”
“แล้วกิ๊งล่ะ ชอบมุกไหม”
“ทำไมล่ะ ถ้าบอกว่าไม่ชอบก็จะเลิกเล่นเหรอ?”
“หึหึ... ถ้าไม่ชอบก็แล้วไป ถ้าบอกว่าชอบจะไปฝังมาให้สักเม็ด” กิ๊งทำตาโตเท่าไข่ห่าน แก้มแดงทันที น่ารักแฮะ
“ระ...เรื่องของมึงสิ มะ...ไม่เกี่ยวอะไรกับกูสักหน่อยจะมาถามกูทำไมเล่า” ฮ่าๆ เจอมุขทะลึ่งทีไร ไปไม่เป็นตลอดเล้ยยย น่ารักน่าแกล้งมากๆ
“เอ๋า ก็ต้องถามสิ เผื่อวันข้างหน้าได้มีโอกาสมาใช้ร่วมกัน....” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ กิ๊งหน้าแดงถึงใบหูแล้ว ไม่รู้ว่าโกรธหรืออายโน้มกายเหมือนจะตีผมทั้งๆ ที่นั่งอยู่คนละฝั่งโต๊ะ
“อ๊ะๆ ของเก่าสี่นะ ของใหม่เอาอีกเท่าไรดี” ผมขู่แล้วก็ทำให้มันชะงักงันทำสีหน้าเหมือนขัดใจแล้วก็เอามือลง แล้วยกนิ้วชี้ขึ้นเอียงเล็กน้อยเป็นทำนองว่า ‘ฝากไว้ก่อน’ แล้วค้อนให้อีกวง
แหมๆ คนอะไร ค้อนก็ยังน่ารัก ....
โทษฐานที่ทำให้กูรักหัวปักหัวปำขนาดนี้...
คือ.... กูจะทำให้มึงมารักกูให้จงได้
.............................
ง่วง.............................. :t3:ไม่ไหวแล้ว.... เอา14. 1 ไปก่อน 14.2 จะตามมาเร็วๆ นี้นะคะ
:pig2:สวัสดีค่ะ ทักทายท่านผู้อ่านทุกท่าน :L1: ... นิเองนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ :pig4: ขอยกยอดไปตอบคราวหน้าเนอะ แค่นิยายก็ เหนื่อยแล้วอ่าค่ะ โดนคนที่บ้านจำกัดเวลานอนทำให้ต้องปิดคอมเร็วกว่าปกติ :sad11:
สำหรับคนที่รอฟูล :o8:บอกตรงๆ ว่าคงต้องรออีกนาน........ เพราะบอกแล้วว่าถ้าไม่เมากันย์ไม่ได้กินกิ๊งง่ายๆ หรอกค่ะ ตอนเมายิ่งแล้วใหญ่ ฮาๆ กันย์ทำให้กิ๊งรอมาตลอด ถึงคราวกันย์ต้องรอกิ๊งบ้างแล้วแหละ หวังว่าเพื่อนๆ จะอยู่เป็นกำลังใจและรอเป็นเพื่อนกันย์ต่อไปนะคะ จนกว่านิ เอ๊ย... จนกว่ากิ๊งจะใจอ่อน ฮาๆ
คนที่เบื่อมุขเสี่ยวของกันย์ ทนๆ อ่านกันไปก่อนนะคะ จนกว่านิเอ๊ย....จนกว่ากันย์ จะตันมุข ฮาๆ :m20:
ถ้าไม่มีคนทักนิลืมเลยว่าที่จริงนิชอบบีบตับ ช่วงนี้โดนมุขเสี่ยวกินสมองจนความจำเลอะเลือนไปหน่อย เอาเป็นว่าเมื่อมีคนเรียกร้องมา :กอด1: ตอนนี้ ตอนที่14 เอาความหวานไปก่อน 14.2 ก็จะยังหวานอยู่ แต่ตอน15 จะจัด ยำๆ ช้างน้อย (มาม่ามันซองใหญ่ไป)ให้ซักซองละกัน อิอิ
-
อารายจะเสี่ยวกันปานนั้น
กันย์เสี่ยวคนเดียวไม่พอกิ๋งเอาด้วยอีกคน ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆ
-
กรอกเหล้าเลยกันย์ จะได้ย่นระยะเวลาหน่อย มอมเหล้าๆๆๆๆๆๆๆ คนอ่านไม่อยากรอนาน555+ :haun4:
-
มามอบโล่เสี่ยวได้ใจให้กันย์กับกิ๊ง o13 ว่าแต่เมื่อไหร่กิ๊งจะเมาอีกนี่ :z1:
-
กันต์มอมเหล้ากิ๊งอีกครั้งเหอะ
แล้วก็จับกดซะจะได้บรรลุจุดประสงค์ :laugh:
-
หยอดเข้าไป หยอดเข้าไปอีกหน่อยก็จะได้แหย่ อิอิ
-
^
^
^
^
^
^
เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
^^
-
เลค่ยนเอาโล่กันไป
นั่งกินข้าวต้มใส่เกลืออยู่ไม่เห็นเค็มเลย หวานเลิ่ยนตามคู่นี้ซะงั้น
-
เสี่ยวมากกกกก แต่ชอบมากกกกกกกก
ก๊งอีกรอบคราวนี้ได้เสียยาว อุอุ :o8:
-
:3123:
:-[
-
:dont2: :dont2: :dont2:
OH! NO~~~~~
พี่นิอย่าทำอย่างนั้นน้าาาาา ถึงจะเอียนกับมุขเสี่ยวแต่ยังไม่เบื่อนะ อย่าเพิ่งเลย ขอหวานๆอีกซักสองตอนเถอะ ตอนหน้าเลยมันเร็วไป๊
ปล. ชอบมุขมุกอ่ะ :impress2:
-
+1 ให้กับมุขเสี่ยว ๆ แต่น่ารัก
-
กันเอ้ยยยยยย เสี่ยวมาก เน่ามาก และฮามากกกกกกกก
-
กันย์เอ๋ยเสี่ยวได้โล่ แต่ตอนนี้กิ๊งชักจะเสี่ยวตาม
แต่ที่แน่ๆๆ นิ เสี่ยวสุด :laugh: :laugh:
แต่เค้ายังชอบอยู่นะ อย่าเพิ่งหมดมุข
ยังไม่อยากกินช้างน้อยยยย
+1 ให้กับมุขเสี่ยวๆๆ
-
หยอดกันวันละนิดจิตแจ่มใส :laugh:
มุกเสี่ยวนี่เอามาจากชีวิจจริงหรือเปล่าคะคุณนิ สงสัยว่าจะมีคนมาพูดเสี่ยวๆด้วยบ่อยแน่เลย :o8:
ถึงจะนาน แต่ก็จะรอฟูลออฟชั่นน้า :haun4:
-
ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมม
เอาอีก เอาอีก ฮืออออออออออ
-
มุขอย่างนี้มันเรียนกันที่ไหนครับจะไปเรียนมั่ง
อยากมีคนให้หยอดมุขมั่งจังเลย o13 o13 :bye2:
-
อ่านะ ขนาดกิ๊งยังกลัวน้ำมะนาวหวานเลย กร๊ากกกกกกกกก
:call:
-
ไม่เบื่อเลยมุขอ่ะ กันย์ฝักซักสิบเม็ดเลยมั๊ย
พร้อมมอมเหล้ากิ๊งเลย ok อิอิ :z1:
-
อุ๊โหย เสี่ยวแดกได้อีกอ่ะ
เมื่อไหร่จะฟูลอ่ะ รออยู่นะ
-
กันย์สู้ๆๆ ตื้อเท่านั้น
o13 o13 o13
-
เมื่อไหร่ไอ้ .2 มันจะตามมาน้อ ไหนบอกเร็วๆ นี้ไง อยากอ่านแล้ว(ชักดิ้นชักงอเลยอ่ะ)
-
เค้าแจกขนมจีบกันอยู่ดีๆ จะพาไปกินมาม่าซะแระ
อย่าว่าแต่กันย์ชอบเลยเวลากิ๊งแทนตัวแบบนี้อ่ะ
เค้าก็ชอบบบบบบบบบบบ (เกี่ยวไร?) หึหึ
-
มุกเสี่ยวกระจาย
-
หยอดได้ตลอดเลยนะกันย์ :z1: :z1:
-
มุขเสี่ยวได้ใจ อิอิ
-
เสี่ยววววววววววว 555
-
:o12: ขอโทษนะคะ โดนกำจัดเวลาเล่นคอมแล้ว แง้ๆๆๆ
บังคับให้นอนตั้งแต่สี่ทุ่ม บ้าไปแล้ว :serius2:
ตอนที่จะแต่งตอนนี้ มันยากด้วยอ่า .... ที่เห็นลงนิยายทีแต่งตอนละสามถึงห้าชั่วโมงเลย
14.2 ค้างไว้ต่อพรุ่งนี้นะคะ โฮๆ :o12:
หยอดกันวันละนิดจิตแจ่มใส :laugh:
มุกเสี่ยวนี่เอามาจากชีวิจจริงหรือเปล่าคะคุณนิ สงสัยว่าจะมีคนมาพูดเสี่ยวๆด้วยบ่อยแน่เลย :o8:
ถึงจะนาน แต่ก็จะรอฟูลออฟชั่นน้า :haun4:
ในชีวิตจริง.... แฟนนิไม่ค่อยเสี่ยวค่ะ นิชอบนะแต่หยอดใส่แฟนไม่ได้ เลยไปหยอดใส่น้องๆ แทน ฮา
ที่จริงแล้ว มุขเน่าๆ ที่เอามาใช้ ก็เคยได้ยินแล้วจำๆ มา บางอันก็มุขสดคิดเอง
ตอนหลังนิก็ลองเสิชหาเอาในเน็ตด้วย
มุขกวนตีน แฟนนิใช้บ่อย ส่วนมุขทะลึ่ง คิดเอง ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
คาดว่ากิ๊งยังคงโทษตัวเองว่าเป็นสาเหตุให้กันต์เลิกกับพรชิมิ หรือเพราะกันต์ยังดูทำเป็นเล่น ไม่จริงจังเลยยังไม่ตอบตกลงเขาน่ะ^^
-
เสี่ยวท้วมจอ กันลยทีเดียว
555+++
-
ยอมเถอะค่า กิ๊งๆๆๆๆ
-
หยอดกันไปหยอดกันมา...เมื่อไรกิ๊งจะใจอ่อนเนี่ย....เดี๋ยวปั๊ดจับกรอกเหล้า :เฮ้อ:
-
พึ่งมาตามอ่านตั้งแต่ตอนแรก ><
มุกกันย์เสี่ยวมาก ๆ (แต่ก็ชอบ ?! )
กิ๊งเนี่ยเมื่อไหร่จะใจอ่อนซะทีน้า
..
ไม่อยากให้บีบตับเลยค่ะ
ไม่อยากกินมาม่า ยำๆ ช้างน้อยก็ไม่อยาก :sad4:
-
ปล่อยมุกกันเพ่นพ่านเลยนะ
ยิงกันกระจาย
-
กว่าจะจบตอนได้ ง่วงจนสัปหงก....
14.2 เสี่ยวก็ได้ ซึ้งก็เป็น...
ตกเย็นผมก็พากิ๊งไปกินข้าวอีกมื้อ ระหว่างรอข้าว ผมก็เดินเข้าเซเว่นตรงข้ามร้านข้าวแล้วเดินกลับมา
เปิดเบอร์ดี้กินครับ
“มึงง่วงขนาดต้องกินกาแฟเลยเหรอ?”
“อือ ง่วงเป็นเชี่ยนๆ รอคนแถวนี้มาแก้ให้...” กิ๊งทำหน้าบูดใส่ นิ่งกับมุขทะลึ่ง
“โอ๋ๆ ล้อเล่นๆ” แต่คิดจริงครับ ฮา “แต่ช้าแต่ อย่างอนน่า ดูนี่ๆ เบอร์ดี้... หนึ่งในใจคุณ แต่กิ๊งหนึ่งในใจกันย์น้า” นิ่ง ไม่ตอบครับ... ยังไม่หายงอนอีก
“กิ๊งขอ...ได้ไหม” มันเงยหน้าบูดๆ ขึ้นมองผมจีบมือ
“ตอนนี้ไม่ได้กำลังทำอยู่หรอกเหรอ”
“ใช่ แต่ตอนนี้....มันเป็นแบบนี้” จีบมืออีกครั้ง แต่นิ้งโป้งกับนิ้วชี้ห่างๆ กัน
“ฉลาดเนอะรู้ด้วยว่าจีบไม่ติด”
“กิ๊ง...ก็ใจอ่อนซะทีสิ”
“ก็เคยบอกไปแล้วนี่ว่า ผู้ชายที่มาจีบน่ะ กินแห้วพันเปอร์เซ็นต์”
“กิ๊งก็นับกันย์เป็นคนที่1001สิ กันย์ไม่ชอบแห้ว กันย์อยาก...สมหวัง นะๆๆๆๆๆๆๆๆ ปากกา พัดลม ปืน นะๆๆๆๆๆ” กิ๊งทำหน้างงกับมุขนี้
“อะไรอ่ะ งง” มันถามมาพร้อมขมวดคิ้ว
“ปากกา พัดลม ปืน ไง”
ปากกา pen
พัดลม fan
ปืน gun
มันนิ่งคิดแล้วก็เงยหน้าจ้องผมเหมือนกับตกใจ มันคงแปลออกแล้ว แทนที่จะตอบกลับถามกลับมา
“กันย์...มึงเมาเปล่า....”
“กูไม่ได้กินเหล้าสักหยด มึงคิดว่ากูเมาเบอร์ดี้หรือไงเล่า”
“เหรอ...งั้น กูจะจำไว้ว่ากาแฟ มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์” มันว่า แล้วเนียนไม่ตอบคำถาม
ผมเคยคิดว่ากิ๊งฉลาดครับ แต่ ตอนนี้ผมว่ามันโง่แล้วแหละ
มันเข้าใจอะไรยากชะมัด!!! กูบอกว่ารักมึงๆๆๆๆๆ
เป็นแฟนกัน นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เห็นใจกูบ้างเซ่!!!.......
พอกินอิ่ม ผมก็พากิ๊งไปนั่งดูผมเล่นบาส พี่พุนี่ก็อะไร ทำท่าดีใจใหญ่เลยที่เห็นกิ๊ง ผมก็ตามเคยออกอาการหึงกิ๊งออกนอกหน้าจนพี่พุแซวว่า
“เพื่อนกันนี่เค้าหวงกันขนาดนี้เลยเรอะ!!” ผมก็เลยตอบไปแบบไม่แคร์สื่อว่า
“ไม่รู้สิพี่...วันนี้ยังเป็นเพื่อนอยู่แต่ต่อไปได้เป็นมากกว่านี้แน่” จบประโยคนั้นพี่พุก็หัวเลาะลั่น ส่วนกิ๊งก็ก้มหน้าแบบอายๆ แต่ก็ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ
หกโมงเย็นผมก็ไปส่งกิ๊งที่คณะตามเดิม เราเดินออกจากโรงยิมไปที่รถ
“ไม่อยากเป็นแล้วจริงๆ เหรอ?” จู่ๆ กิ๊งก็ถามขึ้นทำเอาผมงง
“หือ?”
“ไม่อยากเป็นเพื่อน...” ต่อจนจบประโยคจนได้
“อือ... อยากเป็นมากกว่านั้น”
“กันย์ กูผู้ชายนะ” มันจริงจังอีกแล้ว
“กูรู้...” ถ้ามึงเป็นผู้หญิงมึงจะมีช้างน้อยไหม? อยากจะถามกลับไป แต่ไม่อยากเล่นมุขทะลึ่งเพิ่มเพราะมันจำเรื่องตอนเมาไม่ได้เลย คำตอบของผมไม่ทำให้มันเชื่อว่าผมรู้จริงๆ มันจับมือผมไปทาบที่หน้าอกแบนราบของมัน ราบ... จริงๆ ฮา
“นมก็ไม่มี มดลูกก็ไม่มี มึงเข้าใจป่ะ”
“แล้วไง ถ้ามี มึงก็ผู้หญิงแล้วดิ ไหนๆ ก็ให้จับข้างบนแล้ว แถมข้างล่างด้วยได้ป่ะ” มันถลึงตาใส่อีกครั้งไม่ขำมุข
“กูซีเรียสนะเนี่ย” สีหน้าจริงจังทำให้ผมหุบยิ้ม จริงจังก็ได้วะ
“แล้วไงล่ะ ก็รู้แล้วไม่เห็นต้องย้ำหลายรอบเลยนี่”
“กูไม่ใช่กระเทยด้วยนะ กูไม่มีวันจะไปทำนมหรืออะไรให้เหมือนผู้หญิง เพราะงั้น...”
“ก็ดีแล้วนี่...แค่นี้ยังรักมากแล้ว อย่าไปทำอะไรที่มึงไม่ชอบเลย กูกลัวจะรักมึงมากกว่านี้” ผมตอบเหมือนไม่ใช่สิ่งสำคัญ อีกฝ่ายถอนใจระอา ผมยุติบทสนทนาด้วยการติดเครื่องแล้วพากิ๊งไปส่งที่คณะ แล้วบอกว่า
“เดี๋ยวพ้นโทษเมื่อไรแล้วจะมารับนะกิ๊ง”
“แค่ซ้อมบาส พูดยังกับติดคุก”
“ที่ไหนทำให้กันย์ไปหากิ๊งไม่ได้ มันคือคุกทั้งนั้นแหละ” กิ๊งยิ้มพลางส่ายหน้าต่อ
“ไม่ต้องมารับหรอก ตั้งแต่วันนี้ต้องซ้อมถึงเที่ยงคืนทุกวันน่ะ เพราะวันเสาร์ก็วันจริงแล้ว”
“เหรอ งั้นยิ่งต้องมาใหญ่เลย ถึงจะเที่ยงคืน รถกันย์ก็ยังไม่เปลี่ยนกลายเป็นฟักทองหรอกนะ” ผมบอกพลางหัวเราะ
“แล้วกันย์ล่ะ ... อีกนานไหมกว่าจะเปลี่ยนใจ” เอ๊ะ!! หมายความว่ายังไงวะ
“อะไรเล่า... จะบอกให้ตัดใจ ให้กลับไปคิดใหม่อีกสิ บอกให้รู้ ถ้าเรื่องตัดใจจากกิ๊ง กันย์คิดและทำมาตลอดตั้งแต่ที่เราเจอกันครั้งแรกแล้ว ถ้ามันทำกันได้ง่ายๆ ก็ทำไปแล้วแหละไม่ต้องรอให้บอกหรอก” ผมตอบแบบหงุดหงิดนิดๆ
“นั่นสินะ ก็บอกเองแท้ๆ ว่าไม่ได้อยากเป็นเกย์ แต่ก็ยังมาตามจีบผู้ชายแบบนี้ กันย์นี่บ้าชะมัด”
“ช่วยไม่ได้ ก็อยากมาทำให้รักทำไม หัดมีความรับผิดชอบซะบ้างสิ”
“กูแค่ไม่อยากผิดไปมากกว่านี้ มึงคิดว่ากูควรจะดีใจมากใช่ไหมที่กูไปทำให้ผู้ชายคนนึง... มาเป็นเกย์เหมือนกู ไปแย่งแฟนของคนอื่นให้มาเป็นแฟนกู แล้ววันนึงเมื่อมึงเบื่อ หมดรักกูขึ้นมา มึงก็คงนึกเสียใจว่า มึงไม่น่า....”
“มึงคิดมากกิ๊ง ไหนบอกมาซิ มึงรู้ตัวว่าชอบผู้ชายตอนกี่ขวบ” เจอคำถามนี้มันก็อึ้งครับ คงลำบากใจไม่อยากตอบแต่ก็ถอนใจ
“ถ้าพูดว่ารู้ตัว ก็คงม.ปลายแล้ว แต่ที่จริง ถ้าให้กูนึกย้อนๆ ไป มันอาจจะเกิดขึ้นก่อนหน้านั้นนานแล้ว”
“มึงเองก็ไม่ได้รู้ตัวว่าจะชอบผู้ชายมาตั้งแต่เกิดซะหน่อย กูเองก็เหมือนกัน ไม่ได้ชอบผู้ชายมาตั้งแต่เกิด แต่มึงกับกู ต่างกันตรงที่...กูรู้ตัวช้ากว่ามึงก็เท่านั้นเอง”
สองทุ่มก็กลับมานั่งเฝ้ากิ๊งต่อ ก็มีพี่โย่งนั่นอยู่ทั้งคนใครจะกล้าปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ลงล่ะครับ ผมนั่งลงพิงที่ผนังห้องอเนกประสงค์ของคณะ รอแล้วก็รอ ปล่อยให้กิ๊งซ้อมไปเรื่อยๆ โดยคอยมองตลอดเวลา
จนเที่ยงคืนผมก็ไปส่งกิ๊งที่หอ
“จริงๆ แล้ว มึงไม่ต้องมารับกูก็ได้นะ” ประโยคนี้ได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วน กิ๊งชอบโวยวายว่าผมน่ะดื้อด้าน บอกอะไรไม่เคยจำ แต่มันเองก็พอกันแหละรู้ว่าพูดแล้วผมจะไม่ทำตามก็ยังจะห้ามให้ได้อะไรขึ้นมา
“กูบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร” ผมบอกกลับไปอีกครั้ง มันถอนใจก่อนถามต่ออีก
“พรุ่งนี้มึงจะมารับกูอีกไหม”
“มาสิ ดึกป่านนี้แล้วจะปล่อยให้กลับคนเองคนเดียวได้ไง”
“เดี๋ยวก็มีคนพากูไปส่งเองแหละน่า”
“ไม่เอา กูเป็นห่วง กูไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นแหละ ขนาดตัวกูเองนะ กูยังไม่ไว้ใจเลย เวลาอยู่ใกล้มึงทีไร กูควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกที”
“มึงนี่มันเหลือเกินจริงๆ งั้นถ้ามึงจะมารับ มึงกลับบ้านไปนอน หรือไปเที่ยว หรือไปทำอะไรก่อนแล้วค่อยมาก็ได้ มานั่งเบื่ออยู่คณะทำไมตั้งหลายชั่วโมง”
“อะไรก็ไม่แน่นอนหรอกกิ๊ง ถ้ากูไปกินเหล้ากูอาจจะเมาแล้วไม่ได้มา ถ้ากูนอนหลับ มึงน่าจะรู้ว่ากูโคตรขี้เซา หรือถ้ากูไปทำอะไรที่อื่น อาจจะเกิดแอคซิเด็นท์อะไรก็ได้นี่ กูไม่อยากทำให้มึงต้องรอ... กูมากกว่านี้แล้ว” นั่นสินะ... ถ้าสิ่งที่กิ๊งพูดตอนเมาพอจะมีความจริงอยู่บ้าง มันอาจจะรอผมอยู่เงียบๆ มาสักพักแล้วก็ได้ แต่ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำให้มันต้องรอ... ผมจะเสียสละเป็นฝ่ายรอมันบ้าง ไม่ว่าจะนานแค่ไหน...ก็ตาม
“เฮ้อ...งั้นถ้าจะมา เอารถยนต์มาแล้วกันนะ”
“ทำไมอ่ะ?”
“เถอะน่า...” มันบอกพร้อมกับหมุนตัวเพื่อจะเข้าหอ เดินไปสองก้าว
“กูไปส่งได้ไหม...”
“ไม่เป็นไร ขอบใจ” ตอบกลับโดยไม่หันมา
“เดินดีๆ นะ เป็นห่วง” คราวนี้ชะงักหันกลับมาใหม่
“มึงจะห่วงอะไรผู้ชายอย่างกูนักหนา” ถ้าประโยคไหนมีคำว่าผู้ชายนี่มันจะเน้นคำนี้มากกว่าปกติทุกทีเลย ผมสังเกตและแอบหงุดหงิดเล็กๆ ด้วย แต่ไม่อยากพูด
“กูไม่แคร์ว่ามึงเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง กูห่วงมึงเพราะมึงเป็นคนที่กูรัก” ผมบอกพร้อมส่งรอยยิ้มจริงใจ ไม่หัวเราะ เพราะไม่ได้เล่นมุข มันคือความจริงจากใจ เหมือนกิ๊งจะทำหน้าว่าซึ้งก่อนจะเดินกลับมายืนข้างๆ
“กันย์.. รถคันนี้น่ะ มีโอ...แต่ใจดวงนี้....(มันชี้ที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองด้วย) มีกันย์นะ” ฮื้อ ผมไม่ได้เล่นมุข แต่กิ๊งกลับเล่นกลับมาแทน
เวรกรรม!
แต่ที่สำคัญ! เจ็บใจตัวเองชะมัด นี่ผมปล่อยให้มันคิดมุขใกล้ตัวขนาดนี้ออกก่อนผมได้ไงเนี่ย!!
วันต่อมาหลังซ้อมบาสเสร็จ ผมก็ขับบีเอ็มมาจอดที่คณะตอนสองทุ่มตามคำบัญชาการแล้วก็เข้าไปหากิ๊งอีกครั้ง พอจบเพลงที่กำลังซ้อมมันก็เดินมาหาแล้วถามว่า
“จอดรถไว้ไหนล่ะ”
“ก็ที่เดิมแหละ” ผมตอบ และมันจับมือผมจูงเดินออกมา
“จะกลับแล้วเหรอ ยังไม่เที่ยงคืนเลย”
“เปล่า แต่เอากันย์ไปเก็บ”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็กันย์ดูเฉยๆ ก็ไม่ได้ จ้องเอาๆ แล้วกิ๊งจะมีสมาธิซ้อมไหม” มันโวยวายมา เอ๊ะ แค่มองก็ผิดด้วยเหรอวะ?
เราเดินมาถึงรถ ผมก็ปลอดล๊อก กิ๊งเปิดประตูรถแล้วผลักผมเข้าไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับ มันเดินมายืนข้างๆ อยู่ระหว่างประตูรถที่แง้มไว้ ผมติดเครื่องยนต์ เพื่อให้แอร์ทำงาน
“เลือกเอาว่าจะกลับไปบ้านก่อนแล้วค่อยมารับ หรือจะนั่งรอในรถดีๆ จนกว่ากิ๊งจะมา”
“ถ้ากันย์ไม่เลือกทั้งสองอย่างล่ะ”
“หัดฟังกูบ้างได้ไหมกันย์”
“แล้วเป็นอะไรกันล่ะ ถึงต้องเชื่อฟัง ถ้ามาเป็นแฟนกันย์เมื่อไร จะเชื่อฟังกิ๊งทุกอย่างเลย”
“ทำมาเป็นพูดดีพอถึงเวลาจริงๆ ทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่าหรอก”
“ดูถูก...”
“ก็ดื้ออย่างนี้แหละเลยไม่อยากตกลงด้วย กลัวจะช้ำใจ” กิ๊งทำเสียงงอน เชิดจมูกเบ้ปากนิดนึงพลางปรับเบาะของผมให้เอนราบไปข้างหลัง มันโน้มตัวเข้าไปเปิดเพลงในรถ ทำให้ร่างบางแนบบริเวณหน้าขา อยู่ไกลๆตรงนั้นหน่อยไม่ดีกว่าเหรอไงเนี่ย ...
เสียงเพลงเบาๆ ล่องลอยมาพร้อมร่างบางๆ ของกิ๊งที่ยืดตัวขึ้นมายืนดังเดิม ทำเอาผมถอนใจเฮือก
“แอร์ก็เย็น เพลงก็เพราะ รออยู่นี่แหละน่า..” กิ๊งขอมา ขณะที่เอามือลูบขาอ่อนผมไปมาอีกต่างหาก
เฮ่อ... ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย.... กูจะบ้าแล้ว...
“งั้นขออะไรอย่างแล้วจะรออยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนเลย” ผมบอก แล้วยิ้มให้ มันขมวดคิ้ว คงรู้ทันว่าต้องขออะไรเอาเปรียบ
“ว่ามาสิ” ผมยื่นมือไปกุมมือมันไว้แล้วไล้เบาๆ
“ขอจูบได้ไหม” ผมคิดว่าถ้าขอไปอย่างนั้น มันคงปฏิเสธแน่ๆ แต่ถ้ามันปฏิเสธ ผมก็จะไปนั่งเฝ้ามันต่อ แต่จะตกลงก็คง...อาจจะยาก
“ได้” เฮ้ย!! ทำไมตอบรับง่ายจังวะ แปลกใจ แต่ใครจะสน พอมันเปิดไฟเขียวผมก็เกี่ยวเอวมันเข้ามาทันที กิ๊งเสียหลักซบลงมาทับผมทั้งตัวทั้งๆ ที่ยังยืนอยู่นอกรถ
เอาวะ! ขออะไรก็ไม่ให้สักอย่าง
ได้จูบก็ยังดี!
กิ๊งเงยหน้าขึ้นจากอกผม มือมันวางบนไหล่
เวลาอยู่ใกล้ๆ ก็บอกแล้วว่ามันควบคุมตัวเองไม่ได้ก็ไม่เชื่อ ผมเคลื่อนศีรษะเข้ามาหวังจะได้ลิ้มรสจุมพิตแสนหวานนั่นอีกครา แต่แล้วกลับแทนที่ด้วยนิ้วชี้เรียวยาวแตะที่ริมฝีปากไว้เบาๆ
“ไม่ใช่ตอนนี้นะกันย์ รอให้กิ๊งกลับมาก่อน” มันตอบกลับมาเสียงแหบๆ ส่งสายตาที่เหมือนจะหว่านเสน่ห์ หัวใจเต้นแรงอีกแล้ว รู้สึกว่ามันเซ็กซี่จังเลย อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเลย หลังจากนั้น ผมก็เลยเหมือนเด็กน้อยที่แสนดี ยอมรอแต่โดยดี ทั้งๆ ที่อยู่ในรถน่าเบื่อกว่าออกไปดูกิ๊งซ้อมเต้นอีกนะ แต่เพื่อ...สัมผัสนั้น ยอมได้ ผมเลยฟังเพลงไปเรื่อยๆ เอามือถือมาเล่นเกม อ่านเว็บ แล้วก็เผลองีบไป จนกระทั่งกิ๊งเปิดประตูรถเข้ามานั่นแหละถึงได้ตื่น พอดีนอนในรถมันไม่ค่อยสบายไม่เหมือนนอนบนเตียงไม่งั้นก็อาจจะไม่ตื่น
“กลับมาแล้วเหรอ” ผมถามและมันพยักหน้า ผมติดเครื่องแล้วขับพามาส่งที่หอ พยายามเงียบๆ ไว้กลัวไก่ตื่น จนมาถึงหอผมก็ยังเงียบ
“ไปแล้วนะกันย์” กิ๊งบอกลาแล้วเอื้อมไปเปิดประตูรถ
“เดี๋ยวดิกิ๊ง กันย์รอแล้วนะ สัญญาว่าจะให้อะไรน่ะลืมไปแล้วเหรอ”
“ไม่ลืม แต่เห็นว่าเงียบเลยนึกว่าเปลี่ยนใจไม่เอาแล้ว”
“เปล่าๆ แค่อดใจไว้เฉยๆ กลัวว่าถ้าจูบกันที่คณะ เดี๋ยวจะอดใจไม่ได้ พากิ๊งกลับบ้านตัวเองแทน” อีกฝ่ายพยายามจะกลั้นหัวเราะ
“ขนาดนั้นเชียว...” ตอนพูดก็ยิ้มกว้างพลางเอนกายมาหาแล้ววางมือไว้บนไหล่ผม ใจเต้นตึกตักเลยตอนที่หน้ามันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่มันไม่ได้จูบนะครับ เพียงแตะจมูกไว้ที่จมูกของผมแล้วหลับตาลง นิ่งค้างอยู่อย่างนั้นเหมือนจะรอคอยให้ผมเป็นฝ่ายเริ่มต้น ผมขยับกาย แตะริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากบางสีสดนั่นเบาๆ อย่างรักใคร่ ก่อนจะเรียกร้องหาความหอมหวานจากกันและกัน เหมือนจะเนิ่นนานกว่าเราจะถอนริมฝีปากออกจากกัน แต่กลับไม่เพียงพอเลยสักนิดสำหรับผม อยากจะได้มากกว่านี้ใจจะขาด ....
หลังจากมอบจุมพิตที่แสนอ่อนหวานมาให้ กิ๊งก็เปิดประตูออก แล้วหันมาบอก...
“เหลืออีกสามนะที่ค้างไว้ กิ๊งจะค่อยๆ ทยอยคืนให้ ถือซะว่าเป็นจูบทดลองใช้” ว่าไปนั่น กิ๊งนี่ก็จริงจังเหลือเกิน
“แล้วถ้ากันย์อยากได้มากกว่านั้นล่ะต้องทำยังไง”
“ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำยังไง แต่ถ้าเรา...ปากกา พัดลม ปืน เมื่อไร มันก็เพิ่มเป็น unlimited แบบอัตโนมัติไปเองแหละ” ฮึ้ย... รอยยิ้มหวานๆ แบบนี้แสดงว่าพอมีหวังใช่ไหม?
“งั้นรีบมารักกันย์เถอะ กันย์ไม่อยากได้แบบ ทดลอง กันย์อยากได้ แบบ unlimited”
จบตอน14 แล้วน้า เย้ๆ :L1:
ขอนอนต่อแล้วนะ ไม่ไหวแล้วค่ะ ฮ้าววววว
:t3:
ช่วงนี้ขอดองเม้น ไว้ก่อนนะคะ ไม่ไหวจริงๆค่ะ นอนน้อยมากเลย
แต่ ไม่มีเวลาตอบ แต่มีเวลาอ่านนะ ใครแวะมาอ่านก็ เม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะคะ
-
อ่านไปยิ้มไป แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเขินแทน
-
อร๊ายยย อยากได้อันลิมิเต็ทไวไวอ่า อยากได้ๆๆ
ปล. นิพักผ่อนเยอะๆ นะคะ
-
คนอ่านก็อยากให้เริ่มต้นโปรฯ อันลิมิเต็ดเหมือนกันค่ะ
ตอนนี้ก็จะทนๆ กับระบบจ่ายรายงวดไปก่อนแล้วกัน
ยังขำกับมุขเสี่ยวคพคม.ของคู่นี้ต่อไป
-
ไม่ไหวกับตอนนี้ น่ารักเกิ๊นนนน
ขำกันย์นี่จะไม่ไว้ใจใครกระทั่งตัวเองเลยใช่มั้ย ฮ่าๆ
อยากให้unlimitedกะFull Optiongเร็วๆอะ ฮ่าๆ
ปล.คุณนิพักผ่อนมากๆเน้ออ ไม่ต้องฝืนก็ได้นะ รอได้ๆ^^
-
กันย์มีโอกาสมากขึ้นเรื่อยๆแล้วว ฮิ้วววววว :mc4:
-
กิ๋งใจแข็งจริงอะไรจริง
แต่ตอนนี้หวานๆๆปนเสี่ยวกันไป 555++
:o8:เมื่อไหร่จะปากกา พัดลม ปืน สะทีๆๆๆๆ
สู้ๆๆกันย์อย่าท้อน้ากิ๋งก็ใจอ่อนไวไวเน้อ
-
รอวันที่เค้า ปากกา พัดลม ปืน กันอ่ะ หึหึ ตั้งหน้าตั้งตารอ :haun4: :haun4:
-
:sad4: :sad4:
รักเค้าไปแล้วทำไมไม่ยอมซะทีอะ :monkeysad:
เมื่อไหร่จะได้เป็นแฟนกัน(ย์) เนี่ย
:z3: :z3:
-
ชอบกิ๊งตอนปกติมากกว่าตอนเมานะ ^^
รอโปรฯ หุหุ
-
แล้วเมื่อไหร่จะ ปากกา พัดลม ปืน กันล่ะ
-
ลุ้นให้กิ๊งใจอ่อน ยอม ปากกา พัดลม ปืน ซะที
-
รอแบบ Unlimitd อิอิ
-
ขอ....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....ที..รอ Unlimited
-
ไม่มีขีดจำกัดด้วยดีจังเลย..
-
จะหยอดกันอีกนานไหมน้อง!!!!!
ลุยได้แล้ว
-
รออ่านนะคะ
-
กันของผมโดนปั่นหัวซะแล้วสิอิอิ
รักจังเลยคู่นี้อะ
-
เมือไรจะเป็นunlimited สักทีน่าาา
รอลุ้นๆๆ
-
รอunlimitedด้วย
-
น่ารักว่ะค่ะ อร๊ายยยยยย
อยากให้กันย์ได้อันลิมิเต็ดไวๆ
ฮิ้วววววววววว ~~
-
อยากให้ถึง Unlimited เร็วๆ :pighaun: 55
รออ่านต่อนะ >__<
PS. อ่านไปก็นั่งอมยิ้มไป 555
-
เมื่อไหร่จะเข้าเวอร์ชั่น unlimited
ถ้าเข้าเวอร์ชั่นนั้นแล้วจะมีมุขเสี่ยวๆมาเปรี้ยวใจอีกไหม
-
อยากให้ถึงเวอร์ชั่น unlimited ไวๆจังเลย
+1 นะคะ
-
กิ๊งงง :angry2: :angry2: ยอมกันย์สักทีสิ :z1: :z1:
-
ไม่ได้มาต่อนิยายนะคะ ขอดองไว้ก่อน วันนี้ขอนิหานิยายในเล้าอ่านผ่อนคลายก่อน
อัพรูปเพิ่มเติม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แรดได้อีกค่า...
ลิ้งที่มาของรูป ถ้าคลิกเข้าไป จะมีคลิป A.N.jel แต่งสาว
ก็มีกึนซอกตอนแต่งสวย ตามรูป น่ารักสุดๆๆๆ กรี๊ดดดดด
(http://static.truelife.com/blog/files/members/2/7703/128387/085de0bfc41.jpg)
http://truelifetv.truelife.com/blog2/entry/22696
-
ตามอ่านทันแล้ววววววววว
ใช้เวลาอ่านตั้งสองวัน
ติดใจๆ
รอมาอีพนะคะ
-
Unlimited!!!!
-
อ๊างงงง unlimited
เราต้องการด้วย
กิ๊งจ๋ายอมกันย์เหอะ กันย์ก็ทำการบ้านมาดีๆ นะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย อยากได้แบบกันต์สักคน ฮ่าาาา
-
+1 ให้เสี่ยวนินะงับ :กอด1:
เค้ารอตอน ปากกา พัดลม ปืน อยู่น้า :z1: :z1:
ถึงกันย์จะเสี่ยว แต่กิ๊งปล่อยมุกออกมาทีไรเสี่ยวกว่าตลอดอ้ะ :laugh:
-
ใครรอมาม่าคะ มายกมือ ฮาๆๆ
แจ้งข่าว....นิมีเหตุจำเป็นต้องย้ายกลับต่างจังหวัดคิดว่าแทนที่จะเขียนเรื่องนี้ยาวๆ เลยพยายามจะจบภาคไปก่อน แล้วถ้าไม่มีปัญหาเรื่องเน็ตคงได้มาต่อภาคสองทีหลังอ่า
เลยเปลี่ยนพล็อตเรื่องนิดหน่อย เลยงดยำ ยำช้างน้อย ไปรวมเป็นมาม่าบิ๊กแพ็ค ทีเดียวไปเลยละกัน ฮา
ตอนที่ 15 ....ก็กูกลัว....
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลยแฮะ งานก็ยังทำไม่เสร็จ ช่วงว่างก็เลยมานั่งทำที่ห้องคอม ถ้าผมยังทำไม่เสร็จแล้วกันย์ล่ะ? แน่นอนมันยังไม่ได้เริ่มทำ ผมก็เลยลากมันมาทำด้วย วันนี้โชคดีได้นั่งติดกัน คุยกันได้โดยไม่ต้องเล่นเอ็ม ไม่งั้นคงถูกกวนตลอดจนทำงานไม่เสร็จอีกแน่ๆ
“เลิกมองหน้ากูแล้วรีบพิมพ์ให้เสร็จๆ เลย จะได้รวมเล่ม เอาไปพิมพ์ เอ้เค้าส่งเมล์งานมาให้แล้วนะ เราสองคนยังไม่เสร็จเลย” ผมโวยวายเมื่อเสียงรัวแป้นพิมพ์เงียบไป แล้วหันไปพบว่ามันหยุดพิมพ์แล้วเอาแต่หันมามองผม
“จะเสร็จได้ไง ยังไม่ได้เล้าโลมเลย” ตอบมาด้วยนัยน์ตาหวานฉ่ำ
“ทะลึ่ง...” ผมหันไปด่า หันมาทางจอคอมอีกครั้งพยายามกลั้นยิ้ม เฮ้อ มุขบ้าๆ ก็ยังกล้าเล่น วันไหนไม่โดนด่านี่กินข้าวไม่ลงหรือไงเนี่ย ปรับสีหน้าหันไปดุต่อ
“กันย์ รีบๆ ทำเข้า ถ้ารายงานไม่เสร็จก็ไม่ต้องกินข้าวนะ”
“ใจร้าย ถึงกับจะให้กันย์อดข้าวเลยเหรอ”
“ก็อยากขี้เกียจเองนี่นา หนังสงหนังสือน่ะหัดอ่านบ้างอะไรบ้าง การบ้าน รายงานน่ะทำให้มันเสร็จๆ จะได้เกรดดีๆ”
“ไม่อยากได้เกรดดี เอาเอแทนได้ป่ะ”
“กวนตีนตลอดอ่ะ เอบีซีก็เอาเถอะ อย่าเอาเอฟมากินละกัน”
“ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ กันย์มันไม่ค่อยรักเรียนเท่าไรหรอก”
“ก็หัดรักดิ”
“จะพยายามนะ ไม่ต้องมากหรอก ถ้ารักเรียนได้แค่หนึ่งในสี่ของที่รักกิ๊งก็คงได้เกียรตินิยมแล้วแหละ”
ไอ้เว่อร์!!!
“ไม่รู้แหละ รายงานน่ะวันนี้นะ ”
“โหดอ่ะกิ๊ง พรุ่งนี้ก็ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ เวลาว่างเยอะแยะ แทนที่จะไปนั่งเฝ้ากู มึงมานั่งพิมพ์งานได้ตั้งหลายหน้า” ยังไม่จบเรื่องไปนั่งเฝ้าผมซ้อมครับ “จะไม่ทำก็ได้ เดี๋ยวทำเองแล้วตัดชื่อกันย์ออก”
“นรกและ” กันย์สบถเบาๆ แต่ผมได้ยิน
“อือ รู้ก็ดีแล้ว ว่าอยู่กับกูก็เหมือนตกนรกชัดๆ” ผมบอกกลับไปแต่อีกฝ่ายคลายคิ้วที่ขมวดมุ่น แล้วหันมายิ้มกว้าง
“ถ้าในนรกมีกิ๊งอยู่ด้วย กันย์ก็ไม่อยากขึ้นสวรรค์หรอก”
“เหรอ? ถ้ามึงตกลงใจจะตกนรกขุมเดียวกับกู ขุมนี้ออกยากหน่อยนะ มึงแน่ใจเหรอ”
“แน่ดิ ชั่วกัปชั่วกัลป์ ก็ยอม”
“แล้วกูจะคอยดู”
หึ! ก็ดี... งั้นเรามาตกนรก...ขุมที่รักด้วยกันเถอะ!!
เที่ยงคืนแล้ว... ผมเดินมายังบีเอ็มที่ยังคงเป็นบีเอ็ม ... กันย์ที่ยังคงเป็นกันย์...เป็นคนที่ผมรัก...
กันย์ปรับเบาะที่เอนลงให้เป็นปกติเพื่อจะขับรถแล้วขับพาออกไปหาอะไรกินข้างนอก เพราะต่างคนก็เริ่มหิว เรามานั่งกินบะหมี่ต้มยำที่หน้ามอครับ โดยกันย์จอดรถในมอแล้วเราก็เดินข้ามถนนไปครับ ร้านบะหมี่จะตั้งโดดเดี่ยวกลางแจ้งเป็นร้านโต้รุ่ง
“กิ๊ง ดูฟ้าดิ” ผมเงยหน้าขึ้นมอง เพราะอยู่กลางแจ้งเลยไม่มีอะไรบดบังท้องฟ้า แอบกลัวว่าถ้าฝนตกลงมาจะทำยังไง
“กิ๊งว่า ฟ้ากว้างไหม” คำถามเรียบๆ ทำให้เดาไม่ออกว่าต้องการอะไร
“กว้างดิ ทำไมเหรอ?”
“ไม่เห็นกว้างเลย เขียนคำว่ารักกิ๊งยังไม่พอเลย” อ่ะ เล่นมุขอีกแล้วสินะ ผมยิ้มหมุนตะเกียบในชามบะหมี่เขินๆ
“นอกจากนี้ ฟ้าน่ะยังโลภมากด้วย มีดาวเป็นล้านล้านล้านดวงก็ไม่เคยพอ ไม่เหมือนกันย์.... มีใจกิ๊งดวงเดียวก็พอใจแล้ว” อ่ะ ยังไม่จบแฮะ
“ใจดวงเล็กแค่นี้พอเหรอ”
“เอาอะไรนักหนา ใจดวงเดียวก็มีตั้งสี่ห้องแล้ว”
“ไม่คิดบ้างเหรอไงว่ากิ๊งอาจจะแบ่งที่ให้คนอื่นอยู่บ้างก็ได้”
“ขี้โกงเนอะ ทีกันย์น่ะ ยังมีกิ๊งคนเดียวเลย” มันทำเสียงหงอยๆ งอนๆ มา ทำให้ผมยิ้มขำ
“โอ๋ๆ อ่ะให้ลูกชิ้น” ผมตักลูกชิ้นในชามให้มันเป็นการง้อ แต่กันย์ยกชามหนี
“ไม่เอาลูกชิ้น” มันบอกมาหน้ามุ่ยเหมือนเด็ก
“อะให้หมู”
“ไม่เอาหมู”
“อะให้ผัก”
“ไม่เอาผัก”
“อย่าเรื่องมากดิ ไม่เหลืออะไรจะให้แล้วด้วยเนี่ย ไม่หายงอน ก็ไม่ง้อแล้วนะ”
“ถ้าจะให้หายงอนก็ให้อย่างอื่นดิ”
“กันย์อยากได้อะไร?”
“อยากได้กิ๊ง...” ดวงตาแพรวพราวที่ส่งมาทำให้ผมกลืนน้ำลายเอื๊อกแล้วรีบหลบสายตา
เวรกรรม กูไม่น่า...
“เออ....งั้น เชิญงอนต่อเถอะ ไม่ง้อแล้ว”
กูไม่ง้อแล้วนะ แต่มึงอ่ะ มาง้อกูเลย!!
จากนั้นเราก็เข้าเซเว่นกันอีก กันย์ชอบพาผมซื้อของนะ ผมคิดว่าในเซเว่นของเยอะ เลยหามุขง่ายประมาณนั้นอ่ะครับ
“กิ๊ง ช่วยเลือกที” หันไปมองมันยืนข้างประตู มันจะมีกล่องใส่ถุงยางอยู่ตรงนั้นครับ ผมก็หน้าแดงแล้วแหละ เดินไปสะกิด
“เชี่ยนี่ ยางอายน่ะมีมั่งไหม” กัดฟันพูดเบาๆ
“อายทำไมอ่ะ”
“ก็มึงชวนกูเลือกซื้อของที่มันน่าอายนี่นา”
“ถ่านไฟฉายเนี่ยนะ?”
“หา... จะให้เลือกซื้อถ่านเหรอ” ผมทำหน้าเหวอ กูทะลึ่งเองใช่ไหมเนี่ย...
“แล้วกิ๊งคิดว่าอะไรล่ะ” มันถามมาแบบว่ารู้มั้งว่าผมคิดลึก
“กู-ไม่-รู้” ผมเน้นทีละคำแบบอารมณ์เสีย
“มึงว่ารีโมททีวีบ้านกู ใช้สองเอหรือสามเอวะ” กูจะรู้กับรีโมทบ้านมึงไหม
“ซื้อไปสองอย่างเลยดิ กันพลาด” แนะนำไปมั่วๆ ครับ
“ได้ๆ เดี๋ยวซื้อสักสองแพ็คเลยกันพลาด เอาทั้งเรียบแล้วก็แบบมีปุ่มเลยเนอะ” หือ...ถ่านไฟฉายแน่เหรอวะ ผมหันไปจิกตาใส่ เห็นมันกลั้นหัวเราะ
หนอย......ไอ้กันย์!!!
ผมหน้าแดงเพราะโมโหครับแล้วก็เดินเลี่ยงไปหาของกิน แล้วก็วนหาอยู่พักนึงหน้าตู้แช่
“กิ๊งหาอะไรตั้งนานแล้วเนี่ย”
“อยากกินนมน้ำผึ้งหาให้หน่อยดิ” ผมหันไปบอกแล้วมันก็ช่วยมองหาแล้วก็เดินไปอีกที่ เป็นที่วางพวกของสด มันกลับมาหาผมที่ยืนหน้าตู้แช่เครื่องดื่ม
“เจอแล้วกิ๊ง” มันทำท่าดีใจมากครับ
“ไหนอ่ะนม” ผมมองมือที่ว่างเปล่าของมันแบบงงๆ แทนที่จะหยิบมาให้ดันเดินมาตัวเปล่า
“เจอเป็นของไท” นิ่งไปสองวิ อืม...ใจเป็นของเธอ...
เฮ้อ .... ถอนใจยาว
“ที่ดีใจน่ะไม่ได้เจอใช่ไหม ดีใจที่คิดมุขออกอีกมุข” ผมถามด้วยหน้ากวนๆ มันพยักหน้า ทำให้ผมล่ะเซ็ง มันจับมือผมให้เดินตามแล้วก็หยิบนมน้ำผึ้งที่ผมอยากกินที่ตู้ขายของสดกลับมาคิดเงิน
“กิ๊ง เมื่อไรจะเหมือนข้าวของเซเว่นอ่ะ”
“ยังไง”
“อีซี่โกไง” เชี่ยมาก.............
“ฝันไปเถอะว่ากูจะอีซี่โก”
“เหรอ แต่กันย์...จะเป็นเซเว่นให้กิ๊งนะ แบบว่ารักนะยี่สิบสี่ชั่วโมง.....” เอาเข้าไป
จากนั้นกันย์ก็มาส่งผมที่หอ พอผมจะลงจากรถโทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่น ผมควัก...โทรศัพท์ออกมาดูเบอร์ ขณะที่เสียงเรียกเข้าก็เริ่มต้น
..ฉันอยากจะหยุดเวลานี้ ...ตั้งแต่วินาทีที่ชีวิตมีเธอเข้ามา เธอทำให้คนที่เหนื่อยล้า...นั้นกล้าจะเปิดหัวใจ...
…กันสาด....
“กันย์..มึงโทรมาทำไม” ผมด่าเมื่อเห็นว่ามันกำลังยกโทรศัพท์แนบหูอยู่
“ชู่ว์ ฟังดิ” มันจุ๊ปากห้ามไม่ให้ผมพูดพร้อมยึดโทรศัพท์ในมือผมไปอีกต่างหาก
เสียงเพลงก็ยังดังต่อไป...
...หยุดๆ ชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน หยุดๆ ความรักทั้งหัวใจหยุดอยู่กับเธอคนเดียว...
กันย์คืนโทรศัพท์กลับมาเมื่อสัญญาณโทรศัพท์ถูกตัด มันขึ้นเป็น 1 สายที่ไม่ได้รับ
ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรนัก มันส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้ โน้มกายเข้ามาชิด มือใหญ่เขี่ยปลายผมของผมเล่น แล้วไล้ไปตามหลังหู ผมย่นคอน้อยๆ ด้วยความรู้สึกประหลาด เมื่อคนตรงหน้าก้มลงมากระซิบ
“ไม่มีอะไรหรอกกิ๊ง แค่อยากบอกในสิ่งที่กันย์รู้สึกตอนนี้ก็เท่านั้นเอง”
จริงเหรอ...ที่มึงอยากจะหยุดอยู่ที่กู ...แม้ว่าจะมีคนอื่นที่ดีกว่า...
ผมรู้สึกสะท้านในอก ดวงตาส่อแววหวั่นไหว
หลายๆ อย่างที่อัดแน่นจนอยากจะระเบิดอยู่ข้างในอกข้างซ้าย...มันคือความรัก...
กันย์โอบผมไว้ในอ้อมกอดแล้วกดปลายจมูกลงที่แก้มของผมหนักๆ แตะใต้คางให้ใบหน้าเชิดขึ้นก่อนจะเคลื่อนมาจุมพิตที่ริมฝีปากของผมอีกครั้ง....
เมื่อความหอมหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้ามายั่วยวนอยู่ตรงหน้า เป็นใครก็คงไม่อาจปฏิเสธที่จะได้ลิ้มลอง ผมไม่รู้สึกอยากผลักไสสัมผัสนั้นเลยสักนิดเพราะมันให้ความสุขเกินกว่าจะเกินต้านทาน ราวกับเป็นยาเสพย์ติด
กระทั่งมือเย็นเฉียบที่ลูบไล้มาที่เอวนั่นแหละถึงได้สะดุ้ง
“อืม...” ผมครางนิดนึงแล้วถอนตัวออกจากจุมพิตเรียกร้องดื่มด่ำที่ต่างฝ่ายต่างเต็มใจมอบให้กันอีกครั้งหนึ่ง หัวใจยังเต้นกระหน่ำไม่หยุดหย่อน แตะมือกันย์ให้หยุดลวนลามแม้ว่าความจริงก็ไม่ได้นึกรังเกียจ เพียงแต่ยังหวั่นกลัว... อีกฝ่ายยังนิ่งอยู่เหมือนจะติดลม
“อย่า...กิ๊งขอร้อง” ก็ไม่รู้ว่าจะทำเสียงไม่ให้สั่นได้ยังไง แต่ก็ดีกว่าไม่พูดอะไร
กันย์ยอมดึงมือกลับและขยับกายไปนั่งตัวตรงที่คนขับดังเดิมอย่างว่าง่าย
“ขอโทษนะกิ๊ง ไม่ได้อยากจะฝืนใจกิ๊งหรอกนะ ก็แค่อยู่ด้วยแล้วมันอดใจไม่ได้ก็เท่านั้นเอง” กันย์พูดเหมือนสำนึกผิด
แต่ผมไม่ได้โกรธ ผมเองต่างหากที่กลับรู้สึกผิด....
รู้ดี...ว่าสิ่งที่กันย์ต้องการมันมากกว่านั้น มากกว่าแค่จูบ
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรจะทำใจยอม “รับ” มันได้ซะที
ผมเดินหน้าเครียดเข้าหอด้วยความหดหู่ใจ
“เป็นไรอีกล่ะ ทำหน้ายังกะถูกหวยกิน” เสียงทักทายทำให้ชะงักหันไปมองเงาตะคุ่มที่ยืนอยู่ริมๆ กำแพง หัวใจเกือบหล่นลงไปที่ตาตุ่ม ยังดีนะตั้งสติได้ เมื่อเห็นชัดว่าเป็นใครก็ค่อยโล่งอก
“โธ่ ฐาเองเหรอ ยืนอยู่มืดๆ กูตกใจหมด” ผมหันไปด่าเพื่อน
“กูรึอุตส่าห์หวังดี เห็นรถกันย์มาจอดก็เลยคิดว่ามาส่งมึง กูก็เลยยืนรอจะได้เข้าหอไปพร้อมกัน ยังมีหน้ามาด่ากูอีก” ฐาจีบปากจีบคอบอกมาอย่างงอนๆ
“อ้าวเหรอ โทษที”
“ว่าแต่กูยืนรอมึงลงจากรถเป็นชาติละ มึงก็ไม่เสด็จลงมาซะที อย่าบอกนะว่าพวกมึงแอบไปซั่มกันบนรถ”
“....อะไรนะ ” ประมาณว่างงคำศัพท์ครับ ฐาทำเสียงจิจ๊ะในลำคอเหมือนไม่สบอารมณ์
“พวกมึงไปกินตับกันในรถเหรอยะ กระเทยก็อยากกินตับเหมือนกันค่ะ เอามาแบ่งกันมั่ง”
“อีบ้า ตับอะไรเล่า แค่จูบเอง” เฮ้ย... มัวแต่ตกใจเลยเผลอบอกความจริงไป ทำไมกูไม่บอกว่าแค่คุยกันวะเนี่ย
“ต๊ายยย งั้นก็โอเคเซย์เยสแล้วใช่ป่ะ เพื่อนสละโสดต้องปิดหอเลี้ยงนะคะเนี่ย”
“ยัง...ไม่ตอบตกลงอย่างเป็นทางการหรอก”
“จริงเหรอ? มึงยังไม่ได้คบกัน แต่จูบกันไปกี่ทีละเนี่ย” ถามมาแบบทำเอาผมอยากจะอายเลย กี่ทีเอง ไม่กี่ทีเลย แค่...... หกครั้งเอง ครบไหมหว่า .... หรือว่าเจ็ด (ถ้ารวมตอนเมาก็มากว่านั้นอีก)
“ทำมาเป็นพูดดี ตอนมึงกับพี่โย่งไปกินตับกันน่ะตกลงคบกันแล้วสิ?” ผมย้อนกลับครับ ทีใครทีมัน
“ต๊ายยย อีนี่แรง ของกูมันรักสนุกไม่ผูกพัน รักนิรันดร์ฟันแล้วทิ้งย่ะ” เจริญพรเถอะโยม!!
ผมส่ายหน้าแล้วเดินเข้าหอโดยไม่รอ อีกฝ่ายก้าวตามมา
“แล้วเมื่อไรจะโอเคซะที กันย์มันคงรอมึงโอ จนเคด่วยหมดแล้ว” อ่ะ... อีนี่ทะลึ่ง (ทะลึ่งเพราะคำผวน ถ้าอันไหนมากไป ขอไม่แปลนะคะ)
“ทะลึ่งละมึง กูก็ไม่เห็นว่าตกลงกับไม่ตกลงมันจะต่างกันที่ตรงไหน ทุกวันนี้ก็ไปไหนทำอะไรด้วยกันเหมือนแฟนกันอยู่แล้วนี่ กูว่าปล่อยให้มันจีบกูไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว กูมีความสุขดี”
“ตอนกันย์มันจีบมึงเฉยๆ แล้วมึงไม่รู้ว่ามันเล่นๆ หรือจริงจัง มึงยังหงุดหงิดเลย แล้วปล่อยให้มันจีบมึงไปเรื่อยๆ ไม่ตอบตกลงซักทีแบบนี้ ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ ต่อให้มันรักมึงแค่ไหน แต่รอคอยอะไรลมๆ แล้งๆสักวันมันก็ต้องท้อ”
“มึงอ่ะพูดให้กูคิดมาก ไอ้กันย์แม่งไวไฟจะตาย ทำท่าเหมือนจะกดกูได้ทุกเวลา ขืนตอบตกลงไปสุ่มสี่สุ่มห้า อันตรายว่ะกูยังไม่พร้อม” ผมสารภาพเรื่องในหัวให้มันฟัง
“มึงกลัวอะไร้?” ฐาถามเสียงสูง เหมือนว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ใครจะไปจัดจ้านเหมือนกระเทยเจนโลกอย่างมึงล่ะ
“กูกลัวเลือด ถ้ามีอะไรกันครั้งแรกเลือดมันต้องออกใช่ป่ะมึง”
“พอเสร็จๆ ไปแล้วน้ำนั่นน้ำนี่มารวมกัน มืดๆ มึงไม่รู้หรอกว่าเลือดหรืออะไร” ผมเงียบกับคำตอบกำปั้นทุบดิน
“พอเปิดไฟหรือสว่างกูก็รู้อยู่ดี” ผมเถียงทำให้มันถอนใจแล้วตอบมาใหม่
“ฟังกูดีๆ มึง...เข้าใจอะไรผิดป่ะ มึงผู้ชายนะ ไม่ใช่ผู้หญิง เสียพรหมจรรย์ละเลือดออกอ่ะ”
“กูอ่านนิยายกี่เรื่องเลือดสาดตลอด” อ่านนิยายในเว็บ แล้วก็การ์ตูนบ้างนิดหน่อยครับ
“มึงอ่านพวกนิยายซาดิสถูกจับกดอะไรแบบนั้นมาป่าว ที่จริงถ้าใจเย็นๆ ทำเบาๆ ทะนุถนอมก็คงไม่ออก แต่อย่างว่า แรกๆ มันยังปรับตัวลำบากแล้วอีพวกเป็นรุกแม่ง.... เพราะเห็นว่าเป็นผู้ชายด้วยกันมั้ง เลยชอบรุนแรง ไม่บันยะบันยัง ไม่หัดคิดมั่งว่า กูก็ต้องการความอ่อนโยนเหมือนผู้หญิง พอจะเอาก็บอกว่า ไม่เจ็บๆ พอถึงเวลาอย่างนั้นจริงๆ อารมณ์มันก็พาไปจนลืมมั้งว่ากูก็เจ็บเป็นอะไรเป็น ถึงจะกระเทยก็มีหัวจิตหัวใจ แถมเจ็บกว่าผู้หญิงซะอีก แม่ง... ” ตอนหลังมันบรรยายความลำเค็ญของชีวิตกระเทยให้ผมฟังเฉยเลย
สรุปว่า นอกจากเลือดมันจะออกแล้ว มันจะเจ็บมากกว่าผู้หญิงใช่ไหม?
ตายห่า!! อีฐา มึงปลอบใจหรือขู่กูวะ
กันย์... สงสัยฟูลออฟชั่นที่มึงรอ กูขอผ่อนส่งชาติหน้าเลยนะ!
......................................................
อีกประการ... ท่านใดรอ Nc คงจะนานหน่อยนะคะ เพราะพล็อตมันยังไม่ถึง...อีกอย่าง...นิก็กลัว...เหมือนกัน ยังไม่กล้าเขียน....
แต่ถ้าว่างๆ นิจะไปเขียนเรื่องสั้นซ้อมฉาก... จะมีกิ๊งเป็นตัวประกอบเด่นมากๆ เลยค่ะแต่จะมีใครเป็นตัวละครหลักนี่ต้องดูอีกที...
-
5555++
หื่นจริงๆๆนะนายคนนี้นะ
สงสัยคงรอถึงชาติหน้าและละนายกันย์
แต่กิ๋งนี่กลัวเลือด กลัวได้น่ารักมากกก
-
เมื้อไรเขาจะได้เป็นแฟนกัน รอร้อรอ ลุ้นๆๆๆ กันย์เสี่ยวเกิน ตลอดเวลา แกเป็นคนแบบนี้เองเรอะ
-
:กอด1:
-
กันย์ เสี่ยวได้เสมอต้นเสมอปลาย กิ๊ง ฟูลออฟชั่นที่กันย์รอ(คนอ่านก็รอ) ขอเป็นชาตินี้นะ
-
เฝ้ารอคอยอ่านเรื่องนี้ตลอดเพราะมุกรักกิ๊งของกันย์
มันได้ใจจริงๆ
-
มารอครับ
-
ชื่อตอนนี่คือกิ๊งหรือพี่นิกลัวล่ะเนี่ย^^
ไม่เป็นไรกลัวก็ไปซ้อมก่อนนะ เดี๋ยวตามไปอ่านแล้วจะบอกว่าหื่นพอมั้ย ฮุๆ
เอากิ๊งไปเป็นตัวประกอบ ให้มันไปแอบดูเค้าด้วยจะได้รู้ทางหนีทีไล่ อิอิ
-
ไม่เจ็บหรอกค่ะเชื่อเรา 5555555555
-
:m20: :m20:
มุขสุดยอดจริงๆ
:laugh: :laugh:
-
กันย์ก็รอ คนอ่านก็รอ กว่ากิ๊งจะทำใจได้ สงสัยแก่กันหมด เฮ่อ :เฮ้อ:
-
นึกว่ากิ๊งกลัวอะไร กลางคืนมองไม่เห็นกิ๊ง
หลับตา ปิดไฟ เคเลย
-
ชื่อตอนเนี่ย นิกลัวหรือ กิ๋งกลัว :m12:
มุกกันย์นี้ก็นะ สุดยอดจริงๆๆ
รอทั้ง 2 เป็นแฟนกัน
-
กันย์นี่"รุกมวย"เนาะ ป่านนี้กิ๊งไม่พรุนไปแล้วเรอะ ก็โดนยิงบ่อยเกิ๊น
ขอแสดงความเห็นเชิงแนะนำว่า ให้หนูนิไปฝึกซ้อมเขียนบทNCเหอะ
ดูตาFCแต่ล่ะคนดิ ตั้งซะขนาดไหน รอNCกันย์กะกิ๊ง อิ อิ อิ
-
ฮ่าๆๆๆ
ชีกลัวเลือดอะ
:oo1: :oo1: :oo1:
-
กันต์อดทนไว้นะ
-
กันต์คงรอได้ :oo1:
คนอ่านก็รอได้แต่อย่านานนะคะ
+1 นะคะ
-
รออ่านนะคะ :oo1:
-
แหม ผ่อนส่งชาติหน้า คนอ่านตายเลยค่ะ
-
+1 :กอด1:
-
อ้าว....นึกว่าที่กิ๊งกลัว กลัวนายกันต์ไม่มั่นคงซะอีก สรุปกัวโดนกดหรอกเรอะ555
-
อย่าให้ต้องถึงชาติหน้าเลยเนอะ :o8:
อย่างนี้มันต้องจับกดว่ะกันย์ ถ้าไม่อย่างนั้นแกก็รอไปเฮอะ :laugh:
ปล. กุ๊งกิ๊งจ้ะ ครั้งแรกไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก แต่ว่ามัน...น่ากลัวมากเลยต่างหาก o18
-
เฮ้อ กันต์ต้องรอกิ๊งพร้อมไปถึงเมื่อไรเนี่ย?? :เฮ้อ:
-
^^
-
รอเวอชั่น Unlimited 5555+ ขำมุกของกันย์อ่ะ ขยันสรรหามาใช้จิง ๆ ชอบๆๆๆๆๆ ^^
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้มุขไปเล่นกับเพื่อนเยอะดีคะ 555
กันย์น่ารักตลอด กิ๊งหนูยอมไปเถอะลูกไม่เจ็บหรอก (หรอ?)
-
กิ๊งไหวหวั่นเพราะเรื่องนี้เอง
-
พึ่งอ่านค่ะ
-
เข้าไปเป็นกำลังใจให้ฐาที่กระทู้นี้กันด้วยนะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24654.0
:กอด1:
-
ฮากันย์อย่างแรง :m20: :m20:
-
เกี้ยวกันไปเกี้ยวกันมา
สรุป..สุนัขคาบไปรับทาน
-
ที่กิ๊งไม่ตอบตกลงนี่เพราะกลัวหรือนี่!!
ใจอ่อนได้แล้วว TT สงสารกันย์น้า
แต่ถ้าคนแต่งยังไม่พร้อมก็รอไำด้ค่ะ
แต่ไม่อยากให้เรื่องปวดตับเลยอะค่ะ อยากแบบกินตับมากกว่า :haun5:
-
^^
-
มาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวตามอ่านค่ะ
-
อะน่ะ ช่างสรรหามุขมาปล่อยน่ะเนี้ย
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
อยากจะบอกว่าอ่านจบ ก็ขอถามค่ะ
ทางออกจากนิยายเรื่องนี้อยู่ไหนคะ
พอดีตอนนี้กำลังหลงอยู่ในวังวนของมุกที่น้องกันย์ใช้อยู่เลยค่ะ
ยังกะเขาวงกต บางมุกคิดไม่ถึงเลยจริงๆนะนั่น 5555
เป็นกำลังใจให้ค่ะ^^
-
คิดถึงกันต์ครับ
-
ตอนที่ 15.2 ตุ๊กตา
เมื่อฐาพร่ำพรรณนาสาธยายอะไรไร้สาระมามากผมก็ถามสวนกลับไปว่า...
“มันเจ็บขนาดนั้นเลยเหรอวะ” น้ำเสียงของผมเลื่อนลอยและทำหน้ากลัวๆ
“กูว่ามันคงไม่ทำให้มึงเจ็บหรอกเพราะถ้ามันรักมึงมันก็ต้องอ่อนโยน แต่ความเจ็บมักมากับครั้งแรกเสมอ นอกนั้นอยู่ที่ประสบการณ์และความใหญ่” ผมกลืนน้ำลายเอื๊อกๆ ทำหน้ากลัวหนักขึ้นไปอีก
“โธ่อีโง่ มึงไม่เจ็บก่อนแล้วมึงจะเสียวได้ยังไง” ฐาวีนแตกด่าเสียงดัง
“มึงอ่ะโง่กว่ากูอีก กูผู้ชายนะมึงกูไม่เจ็บกูก็เสียวได้”
“สโตก(ช่วยตัวเอง)น่ะเหรอ?” ถามแบบหน้าตาเฉยมากๆ
“กูเคยบอกแล้วนี่ว่ากูก็เคยมีแฟนมาก่อน มึงดูหน้าแฟนกูก่อน” ผมดึงโทรศัพท์ขึ้นมาให้มันดู เปิดโฟลเดอร์ที่มีภาพอดีตแฟนให้โชว์ภาพสไลด์ ฐาดูอยู่ครู่นึงแล้วนิ่ง
ภาพสไลด์เป็นภาพของเด็กม.ต้น ตัวเล็กๆ น่ารักๆ แทบทั้งสิ้น
“กิ๊ง มึงเป็นเกย์คิงเหรอ?” ฐาทำหน้างงสุดๆ ทั้งๆ ที่ผมก็เคยบอกเรื่องนี้มันไปแล้วแท้ๆ ว่าผมเคยคบแต่กับเด็กๆ ไม่รู้ว่ามันลืมหรือยังไง
“แล้วกูเหมือนเกย์ควีนตรงไหน” ผมถามกลับไปหน้าตาเฉย
“ก็มึงสวยไง แล้วก็ไม่ค่อยสูงมาก ตัวก็ผอมด้วย” สรุปกันง่ายๆ อย่างนี้เองเหรอ
“มึงคิดว่าถ้ากูคบแต่กับแบบนี้ แล้วกูควรจะต้องรุกหรือรับล่ะ” ผมถามกลับ
“ต๊ายยยยย กูมีของดีกับตัวไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ย ไหนๆ จัดให้ฐาสักดอกดิ๊ อยากรู้ว่าจะเสียวแค่ไหน” ฐาระริกระรี้เข้ามานัวเนียทำสายตาวิ้งวั้งจนอยากจะถีบให้กระเด็น
“ทะลึ่งแล้ว อีฐา กับน้องๆ น่ะ ส่วนใหญ่กูเมาทั้งนั้นอ่ะ ถ้าไม่เมากูก็ไม่กล้าหรอก ถ้าน้องเลือดออก ตื่นมากูเป็นลมสลบคาเตียงเลย”
“โคตรอ่อนอ่ะ” ฐาเยาะเย้ย แต่เถียงไม่ออกก็บอกแล้วว่ากลัวเลือด แต่ตอนเมานี่ไม่ค่อยมีสามัญสำนึกเท่าไร “ถ้ามึงเป็นเกย์รุกจริงทำไมมึงไปชอบกันย์ได้ล่ะ”
“แบบนี้ไม่ใช่เสป๊กกู นี่ต่างหาก” ผมเปิดอีกโฟลเดอร์ให้มันดู มีแต่รูปชายหนุ่มหน้าเข้มคม ตัวสูงใหญ่ไหล่กว้าง กว่าจะดูหมดคงจะนานเพราะผมสะสมมาตั้งสามปี
“ใครอ่ะ ล้อหล่อ” ฐาทำหน้าเคลิ้มฝัน ผมไม่แปลกใจเลยเพราะมันก็เป็นที่ต้องตาต้องใจของทั้งชะนีทั้งกระเทยมาตลอดอยู่แล้ว
“นัท... สามปีของกู ถ้าแม่งไม่หล่อแล้วกูจะไปชอบมันทำไม”
“มองไกลๆ โคตรเหมือนกันย์”
“บ้า เหมือนตรงไหน” ผมเถียงทันที
“จริงๆ ทั้งรูปร่างสีผิว” ฐาเงยหน้ามองหน้าผมแบบอึ้งๆ
“มึงชอบกันย์เพราะจะเอามาแทนคนๆ นี้หรือเปล่า?”
“เปล่า มึงมั่วแล้วฐา ไม่เห็นจะเหมือนกันเลย” ผมปฏิเสธแล้วรีบดึงโทรศัพท์คืนมา
“เอางี้ ถ้านัทของมึงกลับมา มึงเลือกใครล่ะ”
“มันไม่มีวันกลับมาหรอก ถ้ามันจะรักกูมันคงจะรักกูไปนานแล้ว”
“แล้ว...ถ้ามึงชอบนัท แล้วมึงคิดว่าจะเป็นรุกหรือรับให้มันล่ะ”
ผมหันไปทำหน้าอึ้ง เจอคำถามจี้ใจดำเลย
“กูไม่เคยคิด ทั้งกับกันย์และนัท กูรักโดยไม่เคยคิดว่ามันจะมีอะไรตามมา เพราะแค่อยู่ข้างๆ ก็ทำให้กูมีความสุขที่สุดแล้ว”
“เฮ้อ... ถ้าคิดแค่จะอยู่ข้างๆ ให้ความหวัง ให้ใจแต่ไม่ให้อย่างอื่น มึงก็โคตรเห็นแก่ตัวอ่ะกิ๊ง กูว่ามึงทำใจยอมรับว่าตัวเองเป็นควิงเหอะ” ฐาบอกตบไหล่ผมเบาๆ อย่างให้กำลังใจแล้วเดินกลับไปที่ห้องของมัน
หา.... ควิง??
ถึงจะโดนกล่อมอยู่นานแต่ท้ายที่สุด ฐาก็กล่อมผมไม่สำเร็จ และตอนนี้ผมก็มีความสุขดีที่ได้อยู่ข้างกันย์ เราจำเป็นต้องให้คำจำกัดความด้วยหรือว่า เราอยู่ในฐานะอะไร ในเมื่อต่างคนก็ต่างรู้ว่าอีกคนนึงเป็นคนสำคัญของกันและกัน....
เย็นวันพฤหัส ผมนั่งอยู่ที่แสตนด์เชียร์ ระหว่างมาดูกันย์แข่งบาสรอบรองชนะเลิศ ส่งรอยยิ้มไปให้กันย์ตลอดเวลาที่มันยังคงวิ่งวนอยู่ในสนามบาส หยาดเหงื่อท่วมตัวยิ่งทำให้มันดูเท่ห์ มีเสน่ห์น่ามองขึ้นไปอีก รุคาว่าของกิ๊ง!
ในที่สุดคณะวิทยาศาสตร์ก็ชนะการแข่งไปได้ด้วยคะแนนที่ค่อนข้างสูง ผมกระโดดตัวลอยดีใจตามไปด้วย ท้ายการแข่ง ผมเดินตามมันไปที่ห้องแต่งตัวนักกีฬา ของโรงยิมด้วยรอยยิ้ม ยื่นขวดน้ำเปล่าไปให้
“อย่ากินเยอะนะ เดี๋ยวจุก” ผมเตือนขณะที่มันยกขวดน้ำขึ้นกระดก
“กิ๊งหิวน้ำไหม”
“ทำไมเหรอ?”
“ก็กิ๊งซื้อน้ำมาให้กันย์ ไม่มีหลอดใช่ไหม ถ้ากิ๊งหิว กันย์จะได้ช่วยป้อนน้ำ ...ให้ไง”
“ป้อนยังไง”
“ป้อนด้วยปากน่ะ” มันยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำเอาผมกลืนน้ำลายเลย ชอบพูดอะไรให้คิดลึกตลอดอ่ะ
“ขอบใจนะกิ๊ง ที่ชนะก็เพราะกิ๊งแท้ๆ เลย” กันย์บอกด้วยรอยยิ้มที่เปล่งประกาย ผมยกผ้าเย็นเช็ดหน้าให้คนตัวสูงกว่า
“เกี่ยวอะไรกับกูวะ”
“ก็กิ๊งน่ะเป็นกำลังใจสำคัญที่จะทำให้กันย์ฝ่าฟันกับอุปสรรคทุกอย่างได้ไง” โห ..เว่อร์ตลอดครับ แต่ทุกครั้งคำพูดของมันทำให้หัวใจของผมพองโตได้เสมอ
“เอ้า มัวแต่สวีทกัน คนอื่นเค้าเปลี่ยนเสื้อกันเสร็จแล้วนะ” พี่พุแซวมา เพราะคนอื่นๆ ที่ลงบาสต่างเปลี่ยนเสื้อแล้วหยิบของกลับกันหมดแล้วเหลือแต่กันย์ที่ยังเอ้อระเหยอยู่
“แหม เหนื่อยนะพี่ พักแป๊บดิค่อยกลับ”
“งั้นพี่กลับก่อนนะ สองคน...ตามสบาย” พี่พุบอกแล้วหันมายิ้มอย่างล้อเลียน คำว่าตามสบายมันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้สิ
“กันย์ รีบๆ เข้า มืดแล้ว” ผมเร่งให้มันเปลี่ยนเสื้อให้เสร็จไวๆ ขณะที่หันมองไปทางอื่น
สวบ... สัมผัสอบอุ่นที่รวบร่างผมไว้จากด้านหลังทำให้ชะงักนิ่ง ผมหันไปหามันแล้วโวยวาย
“ปล่อยเลย จะกอดกูทำไมเนี่ย มันหนักนะ” ไม่ใช่แค่กอดหรอกครับมันเล่นทิ้งน้ำหนักลงมาบนไหล่ผมด้วยนี่สิ
“กิ๊งตัวโคตรนิ่มเลยนะ เหมือนกอดตุ๊กตาเลย” ผมกลายเป็นตุ๊กตาของมันไปตั้งแต่เมื่อไรล่ะเนี่ย ผมรีบแกะแขนปลาหมึกออก แล้วหันไปพบว่ามันทำหน้าเสียดาย แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ
“เสร็จแล้วก็กลับกันเถอะ” บอกแล้วเดินถอยหลังไปสะดุดบางอย่าง ลูกกลมๆ สีส้มกลิ้งหาย ส่วนตัวผมหงายหลังลงไปจนก้นกระแทก
“ทำไมเค้าไม่เก็บลูกบาสลูกนี้เข้าที่เนี่ย” ผมบ่นเอามือคลำที่ก้นตัวเอง
“เป็นไงบ้าง” กันย์นั่งยองๆ อยู่ใกล้ด้วยสายตาที่ห่วงใย
“ไม่เป็นไรมากหรอก” ผมตอบแล้วเอาแขนกันมันไว้ขณะที่กันย์ทำท่าจะช้อนร่างผมขึ้นอุ้ม
“เฮ้ย...ไม่ต้อง เดี๋ยวลุกเอง” ผมปฏิเสธพัลวัน กันย์ค้างแขนไว้
“ไม่เป็นไรแน่นะ รู้ไหมว่ากันย์น่ะ...เป็นห่วง”
“ห่วงอะไรนักหนา” ผมว่าลุกขึ้นยืนแล้วเอามือปัดก้นตัวเอง
“ห่วงกิ๊ง ห่วงเพราะรักกิ๊งไง” มันบอกได้หน้าตาเฉยเลยครับ แต่กลับทำให้ผมรู้สึกเขินจนต้องขยับกายออกห่าง ผมว่าต้องรีบออกจากตรงนี้ให้ไวแล้วล่ะ เพราะบรรยากาศมันไม่ค่อยดี ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วด้วยสิ ที่นี่มันทั้งเงียบแล้วก็มืดๆ มีแค่แสงไฟนีออนดวงเดียวของห้องเปลี่ยนเสื้อ
“อุตส่าห์ชนะทั้งทีไม่ให้อะไรเป็นรางวัลหน่อยเหรอ” กันย์ถามด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
“จะเอาอะไรล่ะ” ผมถามด้วยน้ำเสียงกวนนิดๆ จนอีกฝ่ายทำหน้าบูด
“โห ใจร้ายอ่ะกิ๊ง” มันทำเสียงงอนๆ แต่ก็ยังคงก้าวเท้าเข้ามาใกล้มากขึ้นอีก ผมเดินไปที่ประตูห้องเอามือแตะลูกบิด แล้วก็ชะงักนิ่งเมื่ออีกฝ่ายเอามือมาจับไว้ไม่เปิด รับรู้ว่าร่างของอีกฝ่ายยืนซ้อนหลังอยู่ ผมหันไปเผชิญหน้ากับใบหน้าคมคายอยู่ห่างแค่คืบ มันเท้าแขนข้างหนึ่งกับประตู
“กันย์ยังจูบกิ๊งได้อีกตั้งสองครั้ง” กันย์บอกยิ้มๆ ขณะที่เบียดร่างเข้ามาใกล้อวลกลิ่นเหงื่อ แต่มันไม่ได้น่ารังเกียจสักนิด ใบหน้าคมก้มต่ำลงตะแคงใบหน้ามอบจูบให้อีกครั้ง โดยที่ผมก็ไม่ได้คิดจะขัดขืน ก็ยังเหลืออีกตั้งสองครั้ง...
มืออุ่นประคองใบหน้าของผมไว้ไม่ให้เคลื่อนหนี ปลายลื้นอุ่นที่ไล้กระหวัดลงมาทำให้เคลิ้ม...ได้ง่ายๆ เคลิ้มกับความหอมหวาน รสชาติแห่งความรัก...มันหวานมากกว่าอาหารทุกชนิดในโลก... ผมหลับตาพริ้มเมื่อรับรู้ว่าริมฝีปากของอีกฝ่ายมันทั้งนุ่มนวลและอ่อนโยน แขนแกร่งที่โอบรัดร่างมันแสนอบอุ่น
และแล้ว...จากที่มอบจุมพิตให้ผมอยู่ดีๆ ริมฝีปากหนาของมันก็ระเรื่อยต่ำลงไปที่มุมปาก แก้ม คาง ลำคอ
เฮ้ย!! ไหนว่าแค่จูบแล้วทำไมมันลามไปไกลจังวะ
“อื๊อ...” เฮ้ย....ตายห่ากูเผลอคราง....
“หยุดเลยกันย์ ปล่อยกู...” ไม่ไหวแล้วแหละตอนนี้ขืนไม่ปล่อย งานเข้าแน่ๆ
“ปล่อยทำไม กิ๊งชอบไม่ใช่เหรอ” กันย์ถามมาพร้อมเสียงหัวเราะ แต่ผมทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้
“ชอบเชี่ยอะไรล่ะ ปล่อยกูเลยกันย์”
“ถ้าไม่ชอบแล้วอะไรมันทิ่มขากูวะ” ว้าก.... แม่ง....ไม่จริ๊ง!!
“กิ๊ง...ผู้ชายก็แบบนี้แหละตื่นง่าย ให้ช่วยป่ะ” กันย์ถามเหมือนคนถือไพ่เหนือกว่า อย่าว่าแต่ผมเลยมันเองก็ใช่ย่อยที่ไหน? ขืนตกลงไปมีหวังเสร็จมันแน่ๆ
“ไม่!!” น้ำเสียงผมเด็ดขาดมากครับแถมจิกตาใส่มันอีกต่างหาก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจเพราะมันจะช่วยถอดเข็มขัด เฮ้ย!! ไม่ดีมั้ง ครั้งแรกในห้องแต่งตัวโรงยิมเนี่ยนะ ไม่ใช่สิ ที่ไหนก็ไม่ดีทั้งนั้นแหละ...
“อย่านะกันย์” ผมห้ามเสียงสั่นเพราะมันปลดเข็มขัดเสร็จแล้วเตรียมจะปลดกระดุมต่อผมรีบเอามือตะปบมือมันไว้
“อย่าช้าหรือเปล่า?” เฮ้ย!! ไม่ใช่โว้ยยย
“กูต้องไปซ้อมเต้นต่อนะ” กูมีเหตุผลโว้ย
“แล้วไง... ไม่ได้จะทำให้เจ็บ แต่จะช่วยทำให้สบายตัวเฉยๆ” กูไม่เชื่อว่าได้คืบแล้วไม่เอาศอก...
“แบบไหนก็ไม่เอา ปล่อยกู”
ระหว่างการต่อรองที่แสนกดดัน ก็ได้ยินเสียงรถจักรยานยนต์เข้ามาจอด ทำให้ผมรีบเบี่ยงตัวออกห่างแล้วใส่เข็มขัดอย่างรวดเร็ว กันย์ยอมถอยออกไปแล้วถอนใจอย่างแสนเสียดาย นั่งลงที่เก้าอี้ยาว จวบจนกระทั่งประตูเปิดออก
“อ้าว...กันย์ มึงยังไม่กลับอีกเหรอ?” พี่พุถามอย่างแปลกใจ
“ก็พี่ไม่ใช่เหรอที่บอกว่าตามสบายน่ะ” กันย์ถามพี่พุด้วยสีหน้าสุดเซ็ง แม่ง....ชั่วมากครับเพราะทำให้พี่พุอึ้งแล้วหันมามองผมที่หดตัวอยู่อีกทิศ
“โทษทีแล้วกันที่มาขัดจังหวะพี่แค่ลืมของ” พี่พุเดินเข้าไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะแล้วเดินกลับมา
“พี่ไปจริงๆ ล่ะ ไม่กลับมากวนแล้วจริงๆ ตามสบายอีกรอบนะ” พี่พุบอกยิ้มๆ แต่ทำให้ผมโคตรอาย เดินตามพี่พุออกไปนอกห้อง แต่ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา เลี่ยงเดินไปรอที่มีโอของกันย์ มันเดินตามมาหยุดอยู่ข้าง
“จะต้องให้กูอายแค่ไหนถึงจะพอใจเนี่ย” ผมตวาดใส่
“กูขอโทษ” โกรธจนไม่อยากจะรับคำขอโทษของมันเลยให้ตาย
“จำไว้นะ กูไม่สนว่ามึงจะเห็นกูเป็นตุ๊กตาชนิดไหน แต่มึงจำไว้ กูไม่ใช่ตุ๊กตายาง”
“กูก็ไม่เคยคิดว่ามึงเป็นนี่ อย่าโกรธเลยนะ ก็แค่รักมาก... รักกิ๊งมากๆ เท่านั้นเอง” เฮ้อ... พอผิดอะไรขึ้นมาก็เอาแต่คำพูดแบบนี้มาพูดแล้วมันจะโกรธลงไหม....
“ขอโทษนะกิ๊ง ยกโทษให้กันย์นะ นะ นะ นะ อย่ามองด้วยสายตาอย่างนั้นสิ สายตาคมๆ ของกิ๊งมันจะฆ่ากันย์ให้ตายได้เลยนะ” เอาเข้าไปสิ ถ้าสายตากูฆ่ามึงให้ตายแบบเมดูซ่าก็ดีสิ จะมองแม่งทั้งวันทั้งคืนให้มันตายทั้งเป็นไปเลย
“เออ ไม่โกรธก็ได้ คราวหลังน่ะ ถ้ากูบอกไม่ก็แปลว่าไม่ มึงอย่าบังคับกูอีกนะ” กันย์พยักหน้าอย่างสำนึกผิด แต่มันจะรู้สึกผิดไปได้นานแค่ไหนก็ยังไม่รู้ เฮ้อ...
“บาสก็ชนะได้แล้ว เมื่อไรน้า...จะชนะใจกิ๊งได้สักที” คำถามนั้นทำให้หัวใจเต้นตึกตัก
“อย่าพล่ามอะไรไร้สาระนักเลยน่า กลับเถอะ” ผมรีบเบรกมันและบังคับให้มันไปส่งที่คณะโดยไว พยายามอย่างยิ่งที่จะมองหน้ามันน้อย...ที่สุด เพราะมันโคตรอาย...
นี่ถ้าเมื่อกี้นี้พี่พุไม่เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน...อะไรจะเกิดขึ้นตามมาวะ...
..............................................................................
สวัสดีค่ะ ขอโทษที่หายไปนานนะคะ :sad11:
หายไปทำอะไร บางท่านก็คงทราบกันดีแล้ว ฮาๆ :o8:
คือนิไปเขียนเรื่องสั้น ที่มีฐาเป็นนายเอกน่ะค่ะ ใครอยากอ่านก็ตามไปอ่านกันได้ที่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24654.0
จะไปซ้อมNc :oo1:แต่กลับเป็นNc ที่มันออกฮามากกว่าเสียว กร๊ากกกกกกกกกกก :m20:
แต่นิชอบจัง... :L1:
ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับกิ๊งและกันย์นะคะ เพราะดูจากตอนนี้ เพื่อนๆ คงรู้แล้วแหละว่าอะไรๆ มันพัฒนาไปเยอะแล้ว
กันย์ก็รุกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ส่วนกิ๊งก็คงรอดไปได้ไม่กี่น้ำหรอกค่ะ ฮาๆ
-
รออ่านนะคะ :o8:
-
ชักอยากจะรู้แล้วซิคะว่าอะไรทำให้น้องกิ๊งกลัวเลือดแล้วก็กลัวการเดินขึ้น-ลงบันได
เป็นกำลังใจให้น้องกันย์กดน้องกิ๊งได้ไวไวด้วย 555555
นิสู้ๆนะจ๊ะ^^
-
สู้ๆๆต่อไปนะ กันย์........
:serius2: :serius2: :serius2:
-
กันย์สู้ๆ :3123:
-
มาเชียร์กันย์ จับกดให้ได้นะ อิอิ :impress2:
-
แอบรู้สึกสงสารทั้งกันต์ที่อยากกดกิ๊ง ทั้งกิ๊งที่ยังไม่พร้อม เฮ้อ
เมื่อไรกิ๊งจะพร้อมแล้วก็ใจอ่อนให้กันต์ซักที
-
ฮ่าๆๆๆๆกิ๋งเดี๋ยวจะได้เสียวลืมเจ็บไปเลย
ลองเสะ 5555++
ปล.แอบไปอ่านน้องฐามาและฮาจริงไรจริง
-
เล่นตัวมากนัก เดี๋ยวก็ไม่มีใครหรอก
:L1:
-
เมื่อไหร่กิ๊งจะเสร็จกันย์นะ
+ 1 นะคะ
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเกือบไปแล้วมั้ยหละ
-
กันย์สู้ๆๆๆ :3123:
-
อ้าววว นึกว่าทั้งคูเป็นแฟนกันแล้วนะเนี่ย ตกลงยังไม่ได้ตกลงกันแบบจริงจัวเรอะ
แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะได้เข้าห้องหอล่ะเนี่ยยยย
-
ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน โถ แต่ชัดเจนหน่อยก็ดีนะค้า :impress2: :impress2:
ตรงๆ เลยนะจ้ะนิ "รอวันกิ๊งเสียตัว" :กอด1:
-
ฐาพูดเป็นลาง เหมือนนัทใกล้จะโผล่มาแล้ว กิ๊งตัดสินใจได้ไม่โลเลก็คงดี
-
คริ คริ จะรอวันที่กิ๊งเป็นของกันย์ :haun4:
และจะรอวันที่ นิ เขียนให้กันย์ได้กับกิ๊ง :m20:
-
กร๊ากกกก เป็นควิงเหรอ คิดด้ายยย
-
พี่พุมาทำม้ายยยย ไม่งั้นกิ๊งได้สบายตัวไปแล้ว
-
สู้ๆต่อไปกันย์ :3123:
รอวันที่กิ๊งโดนกด :laugh:
-
^^
-
อยากอ่านอีกอ่ะ ยังไม่หายคิดถึงเลย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กิ๊งครับ ถึงกิ๊งจะบอกว่า sex ไม่สำคัญแต่ก็อย่าลืมว่ามันเป็นส่วนประกอบให้รักสมบูรณ์ขึ้น สมมุติว่ากันย์รอแล้วรอเล่าแต่ไม่สมหวังสักที ถ้าเป็นกิ๊งที่ต้องรอจนท้อกิ๊งจะรู้สึกอย่างไร มันต้องคิดบ้างล่ะว่าคนที่เรารอนั้นรักเราอยู่รึเปล่า มันจะบั่นทอนความรักได้นะ เพราะฉนั้นยอมให้กันย์ :oo1:เถอะ :z1:
-
มารอครับบบ
-
มันเป็นจูบที่ดูด...............ดื่มมาก
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขออีก
หวานอีก
ซึ้งอีก
เคลื้มอีก
เลี่ยนอีก o13 o13 :bye2: :bye2:
-
:กอด1:
-
อดทนนิดนะกันย์ กิ๊งเค้ากลัวๆกล้าๆ กังวลๆอยู่น่ะ (คงยังกลัวมากกว่ากล้าอยู่อ่ะตอนนี้)
(ยุกิ๊งหน่อย) กิ๊งอ้ะ..ไม่ลองไม่รู้ ไม่ดูไม่เห็น ไม่ทำไม่.....นะ
ฐาเค้านำหน้ากิ๊งไปเยอะแล้วนะ
-
ไม่รู้ว่า เบื่อมุของกันย์กันหรือยัง ถ้าเบื่อก็บอกได้นะคะ อิอิ
ตอนที่แล้วไม่ค่อยได้เล่นมุขเลย มาใส่ให้ตอนนี้แทนละกัน :L2: :กอด1:
ตอนที่ 16 น่ารัก....น่า....
หมดกัน!! ความหวังพังทลาย คอยดู ผมจะโกรธพี่พุยันลูกบวช (ว่าแต่ถ้าผมยังชอบกิ๊งอยู่ผมจะมีลูกได้ยังไง?) เฮ้อ~~ ! ถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยชีวิต ไอ้การจีบผู้ชายมันยากกว่าที่คิดเยอะเลยแฮะ...
อันที่จริง ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่ากิ๊งมันชอบผมอยู่แล้ว แต่ที่มันยังเล่นตัวอยู่ทุกวันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด กำลังคิดอยู่ว่า เพราะมุขที่ใช้มันเสี่ยวไม่พอ หรือมันเสี่ยวเกินไปจนดูไม่จริงใจกันแน่ พยายามจะพูดจาหวานๆ ก็ไม่เห็นจะดีขึ้น จะเล่นไม้แข็งจับกดมันซะ ก็ชวดฉลูขาล แล้วไงต่อดีล่ะครับ ใครช่วยผมคิดที....
ผมกำลังปวดหัวขณะนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าหอกิ๊ง รอให้มันออกมาแต่มันก็ไม่มาสักที
“อ้าวกันย์ มาทำอะไรที่นี่คะ” คนที่ทักผมก็ไม่ใช่ใครครับ เป็นฐาเพื่อนสาวของกิ๊ง นับวันก็ยิ่งสวยขึ้นนะครับ คงเพราะว่าผมยาวขึ้นจากเดิม...
“มาหากิ๊งน่ะ”
“อ้าว มันออกไปแล้วนี่ ไม่ได้นัดไว้เหรอ?”
“จริงเหรอ....” ผมหน้าเสียสิครับ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ตั้งแต่เมื่อวานที่ผม “เล่นแรง” กับมันที่โรงยิม ปากก็บอกว่าไม่โกรธๆ แต่มันก็แทบจะไม่มองหน้าผมเลยครับ พูดด้วยน้อยคำมากๆ จนผมสุดแสนจะอึดอัด เรื่องโทรมานัดกันตอนเช้าก่อนไปเรียนมันไม่จำเป็นหรอกครับเพราะมันรู้ดีว่าผมมีตารางเรียนมันอยู่ ทุกวันผมก็มารับมันอยู่แล้ว และมันก็รอเป็นประจำ ถ้ามันไม่รอแบบนี้แสดงว่ามันต้องโกรธมากแน่ ทำไงดีล่ะเนี่ย!!
“ทะเลาะกันเหรอ” ฐาถามแสดงความเป็นห่วง “เรื่องอะไรล่ะ” ผมก็ได้แต่อ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้จะเล่ายังไงดี
“กันย์คงไม่ได้ไปจับกดกิ๊งหรอกนะ” น้ำเสียงนั้นส่อแววล้อเล่นมากกว่าจริงจัง แต่อาการนิ่งไม่ตอบรับและปฏิเสธของผมทำให้อีกฝ่ายหุบยิ้ม
“ทำจริงดิ กรี๊ดดด...แล้วสำเร็จไหม?” ถามตรงมากๆ ครับ แถมทำท่าตื่นเต้นซะด้วยซ้ำ ผมก็ได้แต่ถอนใจแล้วก็ส่ายหน้า ขนาดไม่สำเร็จยังโกรธขนาดนี้ถ้าสำเร็จจะขนาดไหนวะเนี่ย...
“ชิ นึกว่าจะแน่” ฐาบ่นนิดๆ ท่าทางเกลือจะเป็นหนอนครับ ฐาคงจะเชียร์ผมอยู่ ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอปรึกษาหน่อยคงไม่เสียหาย
“ฐา กันย์ขอถามอะไรหน่อยสิ ฐาพอจะรู้ไหมว่าทำไมกิ๊งถึงไม่ยอมตกลงคบกับกันย์สักทีน่ะ”
“ต๊ายยยยย ถามกันง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอคะ ไม่มีรางวี่รางวัลอะไรมาล่อบ้างหรือคะ” อ่า...นั่นสิ พอดีผมไม่ได้พกอะไรมาเซ่นไหว้เธอซะด้วยวันนี้
“ฐาอยากได้อะไรล่ะ กันย์จะหามาให้” ผมรีบบอกเอาใจคนตรงหน้าทันที
“ต๊าย พ่อบุญทุ่ม เราไม่เอาอะไรหรอก แค่รักเพื่อนเราอย่างจริงใจก็พอแล้ว” ฐาว่า ยิ้มแก้มปริ
“จะบอกอะไรดีๆ ให้ ที่กิ๊งมันไม่ยอมสักทีก็เพราะกลัวถูกกันย์กดนี่ล่ะ” เฮ้ย!! ผมทำหน้าเหวอ ถ้าเหตุผลอื่นก็ว่าไปอย่าง แต่การที่ต้องอยู่ใกล้คนที่เรารักมาก ทุกๆ วันแต่ให้เก็บไว้ดูเล่นเหมือนตุ๊กตา ใครจะทนไหว มันก็ต้องอยากได้ อยากเป็นเจ้าของกันทั้งนั้นแหละ
“อย่าเพิ่งทำหน้าอย่างนั้น เหตุผลต้นเหตุก่อนหน้านั้น คือกิ๊งมันกลัวเลือดกับกลัวเจ็บ ถ้ากันย์หาทางแก้ปัญหาสองอย่างนี้ได้ก็น่าจะโอเคแล้วล่ะ”
หือ....กลัวเลือดกับกลัวเจ็บเหรอ....
ครับ...เป็นปัญหาที่ทำให้อึ้งครับ เพราะที่จริงแล้วผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย ก็จริงเนอะ ผู้ชายกับผู้หญิงมันคงไม่เหมือนกันจริงๆ สงสัยแทนที่จะหาเวลาไปหามุขเสี่ยว ไปหาข้อมูลเรื่องแบบนี้ก็น่าจะดีเหมือนกันน่ะครับ
เอาเป็นว่าจนกว่าจะหาทางแก้ปัญหานี้ได้ผมจะพยายามใจเย็นๆ ไม่บุ่มบ่ามก็แล้วกันครับ
แต่ก่อนอื่น ต้องง้อมันให้ได้ก่อนใช่ไหม?
วิธีการง้อของผมน่ะเหรอครับ ไม่ยากมากหรอกครับเพราะผมมีตารางเรียนของมันในมือแล้ว ผมก็แค่ไปรอมันที่หน้าห้องก่อนมันจะเรียนจบ พอมันเห็นหน้าผมมันก็นิ่งแล้วก็เดินเลยโดยไม่ทัก ผมก็เดินตามลงจากตึกจนถึงข้างล่าง เพราะกิ๊งมันไม่ชอบให้ผมเดินคู่กันขณะลงบันไดครับมันบอกว่าอันตราย
“ไปกินข้าวกันกิ๊ง” ผมชักชวนเมื่อมันเดินมาถึงข้างล่าง
“ก็กำลังจะกินนี่ไง” มันตอบโดยไม่มองหน้า
“ไปกินที่ข้าวหลังมอกัน ที่นี่ไม่อร่อย” เอาของอร่อยมาล่อครับ
“กูมีเรียนต่ออีก กินอยู่นี่ดีกว่า มึงไปกินคนเดียวเหอะ”
“เหรอ งั้นกันย์กินอยู่นี่เป็นเพื่อนกิ๊งก็ได้”
“ทำไม ปากติดกันเหรอถึงต้องกินด้วยกัน” กิ๊งถามมากวนๆ
“ถ้าทำได้ก็อยากให้ติดกันตลอดเหมือนกัน เพราะกิ๊งเคลิ้มทุกทีเลยเวลาโดนจูบอ่ะ” เฮ้ย!! ทำไมมันตาเขียวแบบนั้นวะ ไอ้กันย์มึงปากหมาเข้าให้แล้ว จะง้อหรือยิ่งทำให้โกรธวะเนี่ย เปลี่ยนเรื่องดีกว่าครับ
“กิ๊ง อะไรติดนิ้วอ่ะ” ผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย มันยกมือขึ้นทั้งสองข้างขึ้นมาดู
“ไหนล่ะ ไม่เห็นมีอะไรเลย” มันบอกมา
“กิ๊งไม่เห็นหรอกเหรอ ที่นิ้วก้อยกันย์กับนิ้วก้อยกิ๊งไง” ผมยิ้มหวาน
“มันมีอะไรล่ะ”
“ด้ายแดง คนที่เป็นเนื้อคู่กันน่ะ เค้าว่าจะมีด้ายแดงเชื่อมอยู่นะ” ผมบอกแล้วใช้จังหวะที่มันกำลังอึ้งกับมุข เนียนจับมือมันมาแล้วเอานิ้วก้อยตัวเองเกี่ยวนิ้วก้อยมันไว้
“ดีกันนะกิ๊ง” ผมอ้อนวอนส่งสายตาน่าสงสารไปให้มัน มันถอนใจระอาแต่ก็ไม่ได้ดึงมือออก
“ดีอะไร ไม่ได้โกรธอะไรซะหน่อย” น้ำเสียงนั้นเรียบแต่ก็ไร้อารมณ์ครับ
“กันย์ขอโทษเรื่องเมื่อวาน ต่อไปกันย์จะใจเย็นๆ จะไม่ทำให้กิ๊งเจ็บ ไม่ทำให้เลือดออก”
“เฮ้ย!! ใครบอกมึงว่ากูกลัวสองอย่างนี้” เอ่อ ซวยแล้วครับ...
“ฐาเหรอ?” ซวยหนักเข้าไปอีก เมื่อผมไม่ตอบ มันก็ประมวลผลว่าใช่ ผมเห็นริมฝีปากบางขมุบขมิบว่า ‘อีเพื่อนทรยศ’ เบาๆ ไม่นานมันก็ถอนใจเหมือนปลงตก เปลี่ยนหน้ามุ่ยๆ เป็นยิ้มยกที่มุมปาก
“รู้ก็ดีแล้ว คราวหลังถ้าคิดจะกดกูก็ช่วยคำนึงถึงสถานที่และวิธีการหน่อย ไม่ใช่ที่ไหนเมื่อไรก็ได้” ผมพยักหน้ารัวๆ มันไม่เหมือนคำขู่ คำเตือนหรืออะไรครับ สำหรับผมมันคือคำเชิญชวนชัดๆ!!
ถ้าสถานที่ดีๆ ...วิธีการดีๆ ก็โอเคใช่ป่ะ?
เอาเป็นว่าผมง้อมันสำเร็จแล้วครับ อิอิ ไม่ยากเลยใช่ไหม มุขเสี่ยวมันก็พอมีประโยชน์อยู่บ้างไม่มากก็น้อยแหละ ฮาๆ ตอนนี้กิ๊งเรียนพละวิชาสุดท้ายจบแล้วและผมก็จะพามันไปส่งที่คณะครับ
“ให้นะ” กิ๊งยื่นของสิ่งหนึ่งมาให้ครับ มันเป็นถุงแพรมัดเชือก
“อะไรเหรอ?”
“เครื่องราง กิ๊งอุทิศผมตัวเองใส่ลงไปนิดหน่อย ก็เดี๋ยวพรุ่งนี้กิ๊งไม่ได้ไปเชียร์กันย์ใช่ไหม กันย์ก็เอาเครื่องรางไปด้วย ถือว่ามีกิ๊งไปด้วยไงจะได้ชนะ” พรุ่งนี้ผมมีแข่งบาสรอบชิงครับส่วนกิ๊งต้องแสตนด์บายรอแข่งลีดมือซึ่งยังไม่ได้จับฉลากว่าคณะที่เท่าไร
“เปลี่ยนจากเครื่องรางเป็นความรักแทนได้ไหม” ผมถามกลับด้วยนัยน์ตาหวานฉ่ำ
“ไม่ให้หรอกเดี๋ยวได้ใจ แต่ถ้ากันย์จะให้ กิ๊งจะรับไว้”
“ถ้าเป็นกิ๊ง กันย์ยอม...ให้ได้...ทั้งกายทั้งใจเลย””
“เออๆ พอแล้วพรุ่งนี้แข่งให้ชนะแล้วกัน”
“จ้า จะพยายามแต่บาสน่ะยังไงมันก็ต้องมีทั้งแพ้แล้วก็ชนะ แต่ความรักของกันย์ที่มีให้กิ๊งน่ะ ไม่มีแพ้มีชนะหรอกนะ”
“หือ...ทำไม?”
“เพราะว่ากันย์น่ะ รักกิ๊งเสมอไง ฮะ ฮะ ฮะ” ชงเองเล่นเองขำเองครับ แต่กิ๊งก็หัวเราะตามนะ
“วันอาทิตย์มีคอนเสิร์ตปิดกีฬามหา’ลัยด้วย กรูฟไรเดอร์จะมาด้วยแหละ ไปดูด้วยกันนะกิ๊ง”
“อือไปสิ” กิ๊งรีบตอบรับครับ ผมรู้ว่ามันชอบวงนี้มาก ซึ่งก็เหมือนผมแหละครับชอบมากเหมือนกัน
และแล้วกีฬามหาวิทยาลัยก็ผ่านพ้นครับ ผลก็ตามคาดคือคณะวิทยาศาสตร์ชนะเลิศบาสเกตบอลชาย ส่วนลีดมือได้ที่สามครับ ตอนที่เจอหน้ากิ๊งครั้งแรกหลังแข่งเสร็จผมก็กระโดดกอดมันเลยแหละแบบไม่อายผู้คนจนมันทำหน้าอึ้งไปนิด ผมตั้งมือขึ้นข้างหนึ่งเป็นเชิงขอโทษแล้วก็พามันไปกินนมครับ
ผมชอบร้านนมร้านนี้จังครับเพราะเขาเปิดเพลงเพราะ ส่วนทีวีจะเปิดบอลตลอด แล้วมีเกมให้เล่นระหว่างรอด้วย ผมเอาหมากรุกออกมาเล่นกับกิ๊งครับ ดูดชานมไปด้วย
“ชอบจริงนะชาน่ะเห็นกินได้ตลอด”
“ชอบชาเย็น แต่กันย์ไม่เย็นชานะ”
“เออๆ อย่าคิดนาน เดินได้ละ เก่งไม่กลัว กลัวช้าว่ะ” กิ๊งเร่งมา ทำให้ผมหันไปสนใจกระดานหมากรุกต่อ ไม่นานคิ้วคนหน้าสวยก็ขมวดมุ่น
“ขี้โกง กินกูหลายตัวแล้วนะ”
“เอ๋า ก็กิ๊งมันน่า....กินซะขนาดเนี้ยอ่า” มันเงยขึ้นมามองเคืองๆ แล้วเดินต่อ
“ก็เอาตัวเดินมาล่อไว้ไม่มีผูกมันก็ต้องโดนกินอย่างนี้แหละ” ผมบอกแล้วกินม้าของมันอีกตัว มันทำหน้ามุ่ยแล้วก็เดินสะเปะสะปะต่อไป ไม่นานก็บ่นอีก
“มึงจะรุกอะไรนักหนาฮะ กูหนีจนเหนื่อยแล้วนะ”
“หนีทำไมล่ะยอมๆไปเถอะ โดนรุกไม่น่ากลัวอย่างที่คิด” ผมทำเสียงทะลึ่ง
“เดี๋ยวจะโดน กันย์” มันทำตาเขียวใส่แล้วย้ายขุนหลบไปอยู่หลังเรือ เดินต่ออีกสองตาผมก็เดินม้ากระทบกระดานดังปั้ง!
“รุกฆาต!!!”
“เชี่ยมาก!!” กิ๊งสบถ ทำเอาผมแทบจะปล่อยกร๊าก
“กูเล่นเป็นก็ดีถมถืดแล้ว อะไรมึงจะโหดกะกูขนาดนี้ฮะ” มันโวยวายเพราะตั้งแต่เล่นมาผมไม่ได้ออมมือเลยครับกินเอาๆ รุกเอาๆ
“โหดสิ ไม่โหดแล้วเมื่อไรกิ๊งจะจนซะที...ช่วยไม่ได้ ก็อยากน่ารัก....ให้น่ารุกเองทำไม” ผมบอกมันแล้วมองมันด้วยรอยยิ้มหวานเชื่อม
ตั้งแต่เกิดมา.... มึงนี่แหละ....น่ารัก แล้วก็น่ารุก...ที่สุดแล้ว....
..........................................
เอาไปสั้นๆ ก่อนนะคะ อย่าไปเร่งรัดอะไรกิ๊งมากค่ะ อิอิ เป็นนิคงไม่อยากเสียตัวครั้งแรกในโรงยิมเท่าไรหรอก อย่างน้อยช่วยนึกถึงจิตใจอีกฝ่ายหนึ่งบ้างก็ยังดีว่ามันมีอารมณ์ร่วมมากแค่ไหน ไม่ใช่นึกอยาก....ก็จะเอาจะทำให้ได้อย่างเดียว ไม่ได้หรอกค่ะ คนนะคะไม่ใช่ตุ๊กตา....ยาง
อย่างกันย์ออกไปทางขี้เล่น แล้วก็ใจร้อนค่ะ นึกจะทำอะไรก็ปุบปับเหมือนเด็ก อิอิ....
แต่เป็นเด็กที่ทำให้กิ๊งเคลิ้มได้ตลอด ฮา....
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะคะ จุ๊บๆ ขอตอบเม้นแต่ที่มีประเด็นนะคะ
ChCh13 ใครเอ่ยบอกว่า ถ้าแต่งเรื่องสั้นละจะไปตามอ่านว่าหื่นพอไหม ฮาๆ ขอความคิดเห็นหน่อยจิว่าหื่นพอยัง....
Mileson ถ้าไม่เสียอะไรไปก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะ
litlittledragon ยังไม่มาค่ะ น่าจะอีกนาน
punchnaja ยังค่ะ แต่ก็สวีทกันกว่าคู่รักบางคู่อีกนะคะ
คนของเธอ อย่างน้อยกันย์ก็รู้แหละว่ากิ๊งชอบตัวเองอยู่ฮา ... กำลังจะหาทางรวบหัวรวบหางอยู่ ฮา
ZuuZuu คงเฉลยเร็วๆ นี่แหละค่ะ อิอิ
เล่นตัวมากนัก เดี๋ยวก็ไม่มีใครหรอก
อ่านเม้นท์แบบนี้แล้วเศร้าอ่า เหมือนจะบอกว่า..........เล่นตัวมากนัก เดี๋ยวก็ไม่มีใคร(อ่าน)หรอก แง้ๆๆ
-
อ้าว..มาอัพต่ออีกแล้ว หุ หุ หุ มาคราวนี้ กันย์มาเพื่อยิงมุขโดยเฉพาะเหรอ
555 ได้ยิงแต่มุขอะดิ อย่างอื่นกิ๊งไม่ยอมให้ยิง หุ หุ หุ
-
กันย์สุ้ๆๆๆ
เดี่ยวกิ๊งก้อใจอ่อนเองแระ
:-[ :-[ :-[
-
เดี๋ยวสิอย่าเพิ่งทวง Bookmark ไว้แล้วล่ะ
ช่วงนี้ธุรกิจรัดตัว โฮะๆๆ
ติดไว้ก่อนนะ(เรื่องนี้ตอนใหม่ด้วย) ไม่เกิน24ชม. I'll be back :จุ๊บๆ:
-
ชอบประโยคของนิเขียนตอนท้ายจัง ที่ว่า "คนนะ ไม่ใช่ตุ๊กตายาง"^^
ส่วนายกันต์ ในที่สุดนายก็ฉลาดซะที ไปหาวิธีไปทำให้กิ๊งไม่เจ็บไป๊ มัวแต่หามุข555สมมม
-
กันต์สู้ๆ :ped149:
กิ๊งน่ารักอะ :m1:
-
ตอนนี้เหมือนน้องกันย์มาเพื่อยิงมุขอย่างเดียวเลยนะคะเนี่ย 5555
อ่านไปขำไป เออเนอะคนเรา มุขเสี่ยวพกมาเป็นกระบุง บางอย่างมันตั้งแต่สมัยพี่ยังสาว น้องมันก็ยังพกมาเล่นด้วย
เอากับเค้าซิ 5555
ช้าๆได้พร้าเล่มงามนะจ๊ะน้องกันย์ รอน้องกิ๊งซักนิดแล้วจะไม่ผิดหวัง เชื่อพี่สาวคนนี้เต๊อะ ฮี่ๆๆๆ
-
กันย์สู้ต่อไป o7
จะยิงมุขกระจาย
หรือจะไปหาวิธีฉุดกระฉากลากถู??
ก็อดทน รอกิ๊งต่อไปนะจ๊ะ :กอด1: :กอด1:
-
หยอดต่อไปสู้ๆ
-
:call:
-
หยอดหวาน ค่อยๆกระดืบๆๆๆเข้าไปเรื่อยๆ แต่จะแก้ปัญหา เจ็บ กับ เลือดยังไง ถ้าแก้ไม่ได้ไม่ได้กดแหง๋มๆ
-
:L2: :กอด1:
-
กลับมาแล้นนน
อ่านตอนนี้ก่อนแล้วจะไปอ่านเรื่องโน้นน้า *กอดๆๆ*
ฝากบอกกันย์ทีว่าชอบมุขนิ้วก้อยมาก ชอบตั้งแต่ด้ายแดงจนถึงดีกันนะเลย น่าร๊ากอ่ะ^^
ขอซื้อได้เปล่า
แล้วอย่าเล่นอีกนะ เสี่ยว~~~~~~ :laugh:
-
รักษามุกเสี่ยวไว้ได้เหมือนเกลือรักษาความเค็มจริงๆ
5555+
-
555++
ยังขอเสี่ยวยู่กันย์น้า
5555++
แต่กันย์ก็จะกดลูกเดียวเลยเนอะ
ลองให้กิ๊งกดเดะเผื่อกิ๊งจะยอม 555++
-
น่ารัก น่ากดจริงๆนะกิ๊ง :-[
กันต์รีบไปหาวิธีที่ทำให้ไม่เจ็บเลือดไม่ออกมาด่วนเลยน่ะ นี่คือการบ้าน :angry2: o18
-
ช่ายแล้วล่ะฮ่า เซ็กซ์ต้องเกิดจากความพึงพอใจของอีกฝ่ายด้วย แต่ครั้งแรกในโรงยิมมันก็...น่าตื่นเต้นดีเนอะ :laugh:
ฐาเป็นเพื่อนที่ดีมากนะค่ะ ถ้าไม่ได้ฐานี่กันย์คงงมหาประเด็นอีกนาน
กิ๊งไม่ชอบให้เดินคู่ลงบันได มันมาอีกแล้วในตอนนี้ มันต้องเคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ เลยใช่มั้ยอ่า
กันย์ ลองเซิร์ชหาในกูเกิ้ลดู ถ้าหาไม่เจอไม่เป็น ลองไปถามพี่โต้งดูดิ วิธีแกใช้ได้ผลน้า น้องฐาติดใจเลยเห็นมั้ย
-
นับวัน กิ๊งก็ยิ่งน่ากดเข้าไปใหญ๋
กันย์รีบหาวิธีเลยนะ :angry2:
-
แอบขำกิ๊ง....ออกแนวแพ้แล้วพาลไหมเนี่ย?
-
ได้กานสักทีรอมานานมากแล้ววววววววววววววววววววววว
-
กันย์น่ารักอ่ะ
แบบเพื่อกิ๊ง กันย์ยอมทุกอย่าง (ยกเว้นให้กิ๊งรุก)
-
ชอบตุลย์กับพีจังเลย
เกี่ยวกันไหม..
-
รักแล้วรอได้ แต่อย่าให้รอนานเกินไปนะก่ะ
รักกันย์กิ๊ง รักนิด้วย จุ๊บๆ
-
เหอๆ มาเชียร์ทั้งกิ้งทั้งกันต์ ทั้งคนแต่ง สู้ๆ
-
เมื่อไหร่คนน่ารัก จะโดนรุกสักทีน๊าาา
-
กันย์รอกิ๊งหน่อยนะ เกือบแล้วกันย์หยอดเข้า
เข้าไปอ่านฐาแล้ว ขอบอกชอบมาก ฐาน่ารักอ่ะ :กอด1:
-
มาเป็นเพลงทาทาเลย สักกะนิด !!! (เก่าไปไหมหนอ 555)
-
:กอด1: :L1: :pig2:
16.2 ปากกา พัดลม กิ๊ง...
เจ็บใจนัก! ไอ้กันย์แม่งโหดชิบหาย เล่นกินจนเหลือแต่ขุนแล้วนับตาให้เดินขุนหนี แล้วก็ไล่อย่างโหดสามตาจน!!
“อีกตาป่ะ?” โหดขนาดนี้ มึงยังกล้าถามว่ากูจะเล่นกับมึงต่อไหมอีกเหรอ?
“กู-ไม่-เล่น-แล้ว” ถลึงตาตอบอย่างเคืองขุ่น แถมสะบัดบ๊อบงอนอีกต่างหาก เป็นไงมึง หน้าเสียไปเลย
“กันย์ขอโทษ คราวนี้จะใจเย็นๆ แล้ว”
“มึงรู้จักเปล่าหมากชี้แนะอ่ะ” ผมถาม เป็นศัพท์ที่ได้จากการอ่านการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเล่นหมากล้อม
“ก็มึงเก่งเหมือนอากิระไง กูเลยต้องดาบเดียวสะพายแล่ง” แม่งแก้ตัว กูเก่งที่ไหน อ่อนสุดอ่ะ
“จะให้เล่นอีกก็หงายเรือเลยสองตัว” ต่อรองแบบหน้าเลือดอ่ะ
“มากไปมั้งมึง กูไม่มีเรือแล้วจะเอาอะไรไปต้อนขุน”
“เรื่องของมึง!!” เมื่อตกลงกันไม่ได้เราก็เลยเลิกเล่นหมากรุกมาเล่นโดมิโน่แทน ปัญญาอ่อนกันสุดๆ ฮา ทีนี้ไอ้กันย์แม่งอ่อนแพ้ตลอดครับ รู้งี้กูไม่น่าเล่นหมากรุก กูชวนเล่นโดมิโน่ตั้งนานแล้ว ฮา
กินนมเสร็จแล้วมันก็ไปส่งผมตามปกติ ผมเปิดประตูรถกำลังจะก้าวออก มันก็คว้าแขนผมไว้ ผมชะงักแล้วดึงประตูรถเข้าไม่ได้ก้าวออกหันมามองหน้ามัน คอยว่ามันจะพูดอะไรแต่มันก็ไม่ได้พูดเอาแต่มองหน้าผมนิ่งจนอึดอัด
“จะมองอีกนานไหมกันย์ กูจะละลายอยู่แล้ว” ผมถามอย่างกวนตีน เพราะสายตามันหวานเยิ้มจนใจผมสั่น
“อย่าเพิ่งละลายนะ เดี๋ยวหาหลอดก่อน”
“เอามาทำอะไร”
“ก็กิ๊งจะละลายไง กันย์จะเอาหลอดมาดูด”
“ไอ้บ้า มีอะไรรึเปล่า จะพูดอะไรก็พูดสิ กิ๊งจะได้ขึ้นห้อง” อีกฝ่ายยังคงนิ่งก่อนจะส่ายหน้า
“ไม่มีอะไร... ฝันดีนะ” แล้วมันก็ปล่อยแขนผม
แปลก... มันไม่ได้เว้าวอนจะไปส่งผมที่ห้อง และมันไม่ได้จูบผม ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่มันเป็นแบบนี้....
ที่จริงไม่จูบก็ดีแล้ว เพราะจูบทีไรมันก็ลวนลามต่อทุกที จูบทีไรผมเคลิ้มทุกที
แต่พอมันเฉยชาแบบนี้ ทำไมหงุดหงิดวะ!
วันอาทิตย์ 18:45 น.
วันนี้มีคอนเสิร์ตครับ กันย์อาสาจะมารับผม ซึ่งเราจะไปกินข้าวที่ข้างมอกันก่อน แต่พอผมเดินออกมาหามันที่ยืนรออยู่หน้าหอ ก็งงนิดหน่อยเพราะผมไม่พบว่ามันพกรถมาด้วย
“วันนี้เราคงต้องเดินกันบ้างแล้วล่ะ”
“ไม่ได้เอารถมาเหรอกันย์”
“เอามาแต่เอาไปจอดไว้ที่จอดรถหอ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ก็เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้ว เราเดินไปรอดูคอนเสิร์ตด้วยกันต่อเลยไง กันย์ว่ารถมันต้องเยอะไม่มีที่จอดแน่เลย อีกอย่างกันย์กลัวรถหายด้วยอ่ะ จอดไว้ที่หอก็ปลอดภัยดี” อืมเดินออกกำลังกายก็ดีไปอีกแบบครับ ไม่เป็นไรเราไปทานข้าวกันก่อนแล้วก็เดินไม่ไกลไปดูคอนเสิร์ตที่ลานเอนกประสงค์ต่อ ก่อนจะมีคอนเสิร์ต รุ่นพี่ก็ประกาศผลการแข่งขันกีฬาแล้วก็เรียกตัวแทนขึ้นไปรับของขวัญเล็กน้อย
ต่อมาก็เอาซีดีมีลายเซ็นพี่บุรินทร์แล้วของรางวัลอีกหลายอย่างมาล่อลวงเรียกสาวกออกไปทำกิจกรรม
“กิ๊งป่ะกัน” กันย์ชักชวน เมื่อรุ่นพี่บอกถึงของรางวัล
“ไม่เอา กูอาย เขาจะให้ทำอะไรก็ไม่รู้” ผมปฏิเสธทั้งๆ ที่ก็อยากได้
“งั้นรอตรงนี้นะ” กันย์ว่าแล้วรีบวิ่งเวทีไป
กว่าจะได้ของรางวัลมานี่ก็เล่นเอาเหนื่อยครับ เล่นเกม “หัว ไหล่ ตูด” อยู่นาน ไอ้กันย์นี่ก็สมาธิดีใช้ได้ พอเล่นเกมจบ ก็ได้ซีดีหนึ่งแผ่นกับเสื้อหนึ่งตัว แล้วเราก็ดูคอนเสิร์ตกันจนเลิกครับ โคตรสนุก....
จบการแสดงคอนเสิร์ตแล้ว... เราสองคนเดินกลับมาที่หอของผม มือใหญ่ของกันย์กุมมือผมไว้ตลอดเวลาที่เราเดินอยู่ข้างทาง ถ้าทางแคบจนไม่สามารถเดินคู่กันย์ก็จะก้าวช้าให้ผมเป็นฝ่ายเดินนำเสมอ
“ทำไมต้องให้เดินนำตลอดเลยนะกันย์” ผมถาม เมื่อกันย์ไม่ยอมเดินแซงหน้า
“เผื่อมีรถมาสอยสุดที่รักกันย์ไป กันย์จะได้ช่วยทันไง”
“โห...เว่อร์”
“อีกอย่าง อยู่ข้างหลังมันเห็นกิ๊งตลอดเวลานี่ กันย์อยากเห็น อยากมีกิ๊งในสายตา...ตลอดไป” น้ำเสียงของมันช่างแสนอบอุ่นครับ จนอดจะหวั่นไหวไม่ได้
“ที่จริงแล้ว ที่กันย์ไม่อยากเอารถไปด้วยก็เพราะว่า ถ้าเอารถไปแค่ไม่เกินห้านาทีเราก็มาถึงหอแล้ว และกิ๊งก็ไล่กันย์กลับตลอดเลย แต่เวลาเดินมาด้วยกัน เราจะได้อยู่ใกล้ๆ กันนานมากขึ้นอีกนิด แค่หนึ่งวินาทีที่ได้อยู่ข้างๆ กิ๊ง กันย์มีความสุขมากแค่ไหน รู้บ้างไหม” ไม่บ่อยครั้งที่กันย์พูดอะไรซึ้งๆ ได้ยาวๆ โดยไม่มีมุขตลกคั่นกลาง มันแปลก แต่ไม่ได้ไม่ชอบ ทุกอย่างที่เป็นกันย์ ไม่ว่าจะมุมไหนๆ จะซึ้งเศร้า เมาฮายังไง ผมก็ชอบหมด ผมทำได้เพียงแค่ยิ้มกุมมือหนาของกันย์แน่นขึ้นอีก ไม่ว่าจะเดินเคียงข้าง หรือเดินนำหน้า ผมก็ไม่ยอมปล่อยมือของมันออก...
“ถึงแล้วกลับไปได้แล้ว” ผมบอกเมื่อกันย์เดินเข้ามาถึงโถงกลางของหอ
“ไหนๆ ก็เดินมาถึงนี่แล้ว ให้กันย์เดินไปส่งถึงห้องเลยนะกิ๊ง” ถึงจะเหมือนเป็นคำถามแต่มันไม่รอคำตอบครับ พอถึงหอ มันไม่ได้ให้ผมเดินนำ แต่มันกลับเดินจูงมือผมนำเข้าหอไปเฉยเลย
อันที่จริงเรื่องที่จะให้เพื่อนมาห้องเนี่ยมันก็ไม่แปลกหรอก แต่การที่กันย์จะเดินมาส่งจนถึงห้องน่ะทำให้ผมเกรงใจมากกว่า และบรรยากาศของการอยู่ในห้องแคบๆ ด้วยกันสองต่อสองนั้นมันดีเกินไป และผมไม่มั่นใจว่า มันจะสามารถทำให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นหรือเปล่าน่ะสิ กับคนที่รู้ว่ารักและชอบเราเนี่ย พาไปอยู่ด้วยกันสองต่อสองก็ไม่ต่างจากการเปิดโอกาสให้เลยไม่ใช่เหรอ?
เพราะฉะนั้นผมคิดไว้ว่า ถ้าถึงห้องผมก็จะขอให้มันกลับไปอยู่ดี หรือถ้ามันจะเข้ามาผมก็จะไม่ปิดประตูเด็ดขาด
กันย์เดินไปหยุดที่ห้องผม ซึ่งบางทีถ้าหากว่าผมไม่ได้พูดประโยคนั้นออกไปในวันนั้น มันอาจจะกลายเป็น “ห้องของเรา” ก็ได้
“มาส่งถึงห้องแล้วนี่ กลับไปได้แล้ว” ผมไล่ขณะที่ดึงกุญแจขึ้นมาไขเปิดประตูแล้วเปิดเข้าไป
“โห...มาถึงเหนื่อยๆ ก็ไล่กลับแล้วเหรอ” เสียงกันย์ส่อว่าน้อยใจอย่างไม่จริงจังนัก
“เข้ามานั่งก่อนก็ได้” ผมเปิดประตูค้างไว้ปล่อยให้กันย์ที่ยิ้มระรื่นเดินเข้าไปนั่งบนเตียงของผมอย่างถือวิสาสะ เดินตามเข้าไปโดยไม่ปิดประตู เลือกที่จะเปิดค้างไว้อย่างนั้นทั้งที่ถ้าอยู่คนเดียวผมชอบความเป็นส่วนตัวมาก
“กิ๊ง...” น้ำเสียงนั้นลอยๆ
“หือ...”
“ทำไมไม่ปิดประตู”
“ปิดทำไม เปิดไว้ลมเข้าเย็นดี” ผมแก้ตัว
“นี่มึงกลัวกูขนาดนั้นเลยเหรอ” คำถามเหมือนจะกลั้วหัวเราะ กันย์คงติดใจเรื่องที่ผมไม่ได้ปิดประตูห้อง ผมมองหน้ากันย์นิดหนึ่งแล้วปิดประตูอย่างไม่เต็มใจนัก หันไปมองหน้ามันทั้งที่ตัวเองก็ยืนอยู่ที่ประตู
“ไม่ได้กลัว...แต่มึงไม่คิดเหรอว่าการที่กูยอมให้มึงอยู่ในห้องกูสองต่อสองแบบนี้เป็นการให้ท่าน่ะ”
“ไม่คิด...แต่...กูก็แค่ไม่อาจห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึงเรื่องนั้นได้ก็เท่านั้นเอง”
“ฟังกูนะกันย์ กูไม่ใช่ผู้หญิง กูชอบผู้ชายก็จริง แต่กูไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้น... กูกลัวเลือด กลัวเจ็บ และสิ่งที่กูกลัวมากที่สุด คือสักวันนึง มึงจะรู้สึกตัวขึ้นมาว่า มันไม่ใช่ สักวันนึงที่มึงจะกลับไปชอบผู้หญิงอีก กูคงทนไม่ไหว”
“แล้วถ้ากูไม่ได้กลับไปชอบผู้หญิง แต่เปลี่ยนไปชอบผู้ชายคนอื่นแทน มึงจะไม่เสียใจใช่ไหม”
“มันไม่เหมือนกัน” ผมเถียงเสียงอ้อมแอ้ม ขณะที่กำลังคิดอยู่ว่าถ้ามันเลิกรักผมแล้วกลับไปหาผู้หญิง แม้จะทรมานมากแค่ไหน สิ่งที่ผมจะทำคือจะทำใจปล่อยมันกลับไปแต่โดยดี แต่ถ้ามันจะเกิดไปชอบผู้ชายอื่นขึ้นมาจริงๆ... กูไม่ยอม!!
“ไม่เหมือน แต่ก็ไม่ต่างเท่าไรหรอก มึงน่ะคิดมาก” กันย์บอกแล้วเดินเข้ามาหา
“กันย์ให้” กันย์ยื่นซีดีกับเสื้อที่ได้มาจากงานให้ ผมรับมาถือไว้ที่จริงก็อยากได้นะแต่ว่า...
“ให้ทำไม กันย์ก็ชอบวงนี้มากเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เป็นไร ก็กันย์อยากให้ของที่กันย์รัก อยู่กับคนที่กันย์รักมาก” กันย์บอกด้วยเสียงที่อ่อนโยนยกมือขึ้นประคองแก้มผมไว้แล้วก้มลงเหมือนจะจูบ ผมจ้องดวงตาทอประกายหวานของกันย์ที่เคลื่อนเข้าใกล้ด้วยหัวใจที่เต้นดังโครมคราม พริ้มตาลงอัตโนมัติอย่างรอคอย
5 วินาทีผ่านไป
10 วินาทีผ่านไป
30 วินาทีผ่านไป
ผมลืมตาขึ้นอีกครั้งพบว่ากันย์ยังคงนิ่งค้างอยู่ที่เดิม มันไม่ยอมจูบแต่ก็ไม่ได้ผละออก ผมมองหน้ามัน ดวงตาแสดงความหวั่นไหวและไม่เข้าใจอย่างยิ่ง
“กิ๊งไม่น่าบอกเลยว่า กันย์จูบกิ๊งได้อีกสามครั้ง” กันย์บอกด้วยเสียงเศร้า
“ทำไม ไม่อยากจูบ...กิ๊งแล้วเหรอ” ผมถามในหัวใจก็มันโหวงเหวง และหวาดหวั่น
“เปล่า แต่ตอนนี้มันเหลือแค่ครั้งเดียวแล้วนี่ กันย์กลัวมันจะหมดไป กันย์อยากเก็บไว้นาน นาน กันย์อยากรู้สึกว่าตัวเองมีโอกาสนั้น โอกาสที่จะได้สัมผัสกิ๊งอีกครั้ง” กันย์เผยสิ่งที่อยู่ภายในใจออกมา การที่กันย์พยายามจะไม่จูบผมมาตลอดหลายวันนี้เพราะตามสัญญาที่ให้ไว้มันจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนั่นเอง ผมอึ้งกับคำตอบของมัน ซึ้งจนอยากจะร้องไห้ เป็นฝ่ายเคลื่อนศีรษะเข้าหาเขย่งปลายเท้าจูบที่ริมฝีปากมันเบาๆ อย่างรวดเร็วแล้วถอนออก
“ทีนี้ก็หมดโปรโมชั่นจูบฟรีสามครั้งแล้วนะ” ผมบอกเรียบๆ รอยยิ้มบางๆ เคลือบที่ริมฝีปาก
“กิ๊ง!” กันย์เรียกเสียงดังทำตาโต “เมื่อกี้มึงเป็นคนจูบกูนะ เพราะงั้นมึงห้ามนับ” กันย์โวยวายเหมือนเด็กทำให้ผมอดขำไม่ได้
“งั้นถ้าหมดจูบทดลองใช้อะไรนั่น มึงอยากจูบกูอีกไหมล่ะ”
“มึงมีระบบต่อเวลาด้วยเหรอ” กันย์ถามอย่างมีความหวัง รู้สึกเหมือนผมไหมว่ามันน่ารัก
“กิ๊งขออะไรกันย์สามอย่างได้ไหมล่ะ” ผมถามและมันพยักหน้ารัวๆ ตั้งใจฟัง
“สัญญากับกิ๊งว่าต่อจากวันนี้ ... ข้อหนึ่ง ห้ามมอมเหล้า หรือบังคับให้กิ๊นกินเหล้า ข้อสอง เรื่องอย่างว่าไม่ได้ห้ามแต่ถ้าไม่ยอมดีๆ ห้ามใช้กำลังบังคับ ข้อสามอย่าเลิกรักกิ๊งนะ ทำได้ไหม”
“ได้สิ” กันย์ตอบใบหน้าของมันเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าทำได้ กิ๊งก็จะยอมให้กันย์มาปากกา พัดลม กิ๊ง ส่วนกิ๊งก็จะปากกาพัดลมปืนเสียที”
กันย์นิ่งอึ้งกับคำพูดของผมเหมือนมันใช้เวลานานมากที่จะประมวล
“จริงเหรอกิ๊ง ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม” กันย์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยความดีใจ เว่อร์มาก ผมพยักหน้าหงึกๆ แล้วก็รู้สึกถึงแรงบีบรัดมหาศาล มันกระโดดเข้ามากอดผมแน่นจนกระดูกจะหัก
“รักกิ๊งที่สุดเลย” กันย์ว่า พร้อมทั้งจูบแก้มซ้ายแก้มขวาจนผมอดเขินไม่ได้
คิดว่าง่ายไปไหมที่ผมตอบตกลงอะไรปุบปับแบบนี้....
แต่ความจริงไม่ใช่เรื่องง่ายหรอก...ที่จะทำให้คนขี้กลัวอย่างผมก้าวข้ามความ “กลัว” นั้นไปได้
แต่กันย์ก็เก่ง... ที่แสดงความจริงใจออกมาให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า... จนผมรู้สึกผิดที่ยังกลัวอะไรไร้สาระ...
ความจริง มันก็แค่ความรู้สึกที่ล้นเกินกว่าจะกักเก็บ....
มันคงไม่รู้หรอกมั้งว่า....ไม่ใช่แค่กันย์หรอกที่ “รัก” เป็น
ไม่ใช่แค่กันย์....ที่อยากจะ “จูบ” ได้โดยไม่กำกัด
ไม่ใช่แค่กันย์....ที่นึกอยาก “เป็นเจ้าของ ... กันและกัน”
จนตอนนี้ผมก็ยัง “กลัว” ...แต่สิ่งที่กลัวมากกว่าทุกอย่าง....
คือกลัวว่าจะถูกกันย์ปล่อยมือ ... กลัวจะสูญเสียกันย์ไป....
..................................................
.................................................
เย้ๆ ........................ รักกิ๊งจังเลย ในที่สุดก็ยอมแล้ว
แต่อย่างที่รู้ๆ กันว่า...
นายเอกเรื่องนี้ “ขี้กลัว”
พระเอกเรื่องนี้ “ขี้ขลาด”
ฮา.... ไม่อยากให้ได้กันเลย เพราะหมายถึงว่าเรื่องนี้ใกล้จบแล้ว ....
ยังอยากจะยืดเยื้อต่ออีกนานๆ จังเลย....
ไม่เจ็บหรอกค่ะเชื่อเรา 5555555555
ไม่เชื่อเด็ดขาด!!!!!!!!!!!
........................................
Dee^daY แต่ไม่รักกิ๊งกับกันย์แล้วเหรอ
คนของเธอ สองคนนี้เค้าจะไปคุยกันตอนไหนล่ะคะ ฮา
YELLOWSTAR นิพยายามจะหาเป็นการบ้านแต่ ทฤษฎีกับปฏิบัติมันต่างกันค่ะ ง้า
kokikung กิ๊งก็กลัวทำกันย์เลือดออกเหมือนกันค่ะ ฮา....
ordkrub เสี่ยวแล้วไม่ดีเหรอ ฮาๆๆ
ChCh13 ไปอ่านคอมเม้นที่ทู้โน้นมาละไม่กล้าเขียนเลยอ่า เกร็งมาก... กลัวมันออกมาไม่ดี แง้ๆๆ ยิ่งคนรอกันเยอะยิ่งประหม่า
yayee2 ฮา กิ๊งก็ไม่ได้ ห้าม...แต่ต้องมีศิลปะนิดนึงง่า ฮา
punchnaja คิดแต่เรื่องกดก็ไม่ดีอีกค่ะ ถ้าไม่มีมุขเสี่ยว กิ๊งก็ไม่เปิดใจสักทีหรอก ฮาๆ
-
แปะๆๆๆ
ง่าา เรื่องนี้พอ...กันแล้วจบเลยหรอค่ะ??
งั้นทำไงดีอ่ะ?? ตอนพิเศษไปเรื่อยๆเป็นไง?? เอามือที่สามเข้ามาให้เรื่องยุ่งๆนิดๆหน่อยๆ
เหอๆๆๆ จะได้เลิกขี้ขลาดขี้กลัวกันซักที :serius2:
-
อยาก ปากกา พัดลม ฮ่าๆๆ
-
นี่ละน๊านู๋กิ๊ง กลัวเค้าเปลี่ยนกลับไปรักหญิง แต่พอเค้าบอกงั้นไปรักชายอื่นไม่เป็นไรละสิ หึหึ หวงขึ้นมาเชียวนะ
อย่ายื้อกันนานมากน๊าา ลุ้นจน น้ำลายยืดแล้ว :z1:
-
ปากกา พัดลม กิ๊ง
ปากกา พัดลม ปืน
ต่อไปท่าจะฮิตนะปากกา พัดลม เนี่ยยย
:กอด1: :กอด1:
+1 ฉลอง :mc4:
-
ในที่สุด...ในที่สุด..ก็เป็นแฟนกันสักที! ลุ้นแทบตาย
ถ้าfull optionแล้วก็จะใกล้จบหรอคะ
ไม่มีโปรโมชั่นเสริมอื่นๆหรอคะ
แบบว่ายังไม่อยากให้จบ ฮ่าๆ
รออ่านต่อไป~ ^^
-
เป็นแฟนกันแล้ว กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ได้อ่านสองตอนรวด ดีใจๆๆๆๆๆ
-
เย้ๆๆๆๆ เป็นแฟนกันแล้วอะ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
โอ๊ยตอนนี้ละใช่เลยยยยยย
ปากกา พัดลม ปืน สะที
ฮ่าๆๆๆๆๆ
แต่นะตอนนี้เสี่ยวยังคงอยู่แต่แอบซึ้งจริงๆๆนะ
-
:mc4: :mc4: กิ๊งยอมเป็นแฟนกันย์แล้ว :mc4: :mc4:
ความจริงเป็นแฟนกันแล้วก็ไม่เห็นต้องจบนี่ค่ะ ก็แบบหวานๆกันไปเรื่อยๆ เรียนจบทำงานก็ได้ :กอด1:
-
ดีใจด้วย กิ๊งก้าวข้ามความกลัวไปได้ กันย์ก็ทำสามข้อให้ได้แล้วกันนะครับ
ตอนนี้วิธีพูดกิ๊งเหมือนห้องนี้ไม่ใช่ห้องกันย์ด้วยเลย ทั้งๆ ที่เป็นห้องแชร์แท้ๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ดีใจด้วย กิ๊งก้าวข้ามความกลัวไปได้ กันย์ก็ทำสามข้อให้ได้แล้วกันนะครับ
ตอนนี้วิธีพูดกิ๊งเหมือนห้องนี้ไม่ใช่ห้องกันย์ด้วยเลย ทั้งๆ ที่เป็นห้องแชร์แท้ๆ
ถ้ากันย์อยู่ห้องนี้ด้วยตั้งแต่แรกก็คงไม่แปลกไง แต่กันย์ก็ไม่ได้อยู่นี่คะ ตอนนี้ห้องนี้เป็นห้องที่กิ๊งอยู่คนเดียว กิ๊งเคยชินกับการอยู่คนเดียวและคิดว่าห้องนี้เป็นห้องของตัวเองคนเดียวไปแล้วแหละ
-
ในที่สุดเขาก็ลงเอยกันแล้ว เย่ๆๆๆ ดีใจมาก หลังกันย์เริ่มหยอดแต่มุกซึ้งๆนะ กิ๊งก็น่ารักเชียว ถ้าจุดจุดจุดกันแล้วก็จบเหรอ น่าเสียดายจัง จริงๆมันก็ยังต่อได้อีกเรื่อยๆเนาะ แต่เคารพการตัดสินใจของคุณนิค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
:sad4: เฮ้ยยย อย่าเกร็ง!
เขียนๆ ไปเหอะ อย่าไปเครียด มันเป็นงานศิลปะ
ศิลปะไม่มีถูกมีผิดนะ :laugh:
จะจบแล้วเหรอ มีภาคสองมั้ยเนี่ย จะเอาภาคสอง!!!
เอาเรื่องพี่ตุลย์ด้วย ฮุๆๆ
-
ในที่สุดกิ๊งก็ข้ามผ่านความกลัวมาได้อีกขั้นแล้วสินะ o13 o13 o13
-
รออ่านนะคะ :o8:
-
^^
-
เป็นแฟนกันต์ซะทีนะนู๋กริ๊ง งงง งงง ง
^^
รอลุ้นอยู่นาน
-
อยากอ่านคู่พี่ชายกันต์กับนักร้องอ่ะ นั่นก็ท่าทางสนุกดีนะ ดราม่าเบาๆ
-
อ้าวววววว
ใกล้จบแล้วหรอคะเนี่ย ยังไม่รู้เลยอ่ะว่าทำไมกิ๊งถึงกลัวเลือดและบันได้
อย่าเพิ่งรีบจบเลยค่ะ ยังอยากอ่านมุขเสี่ยวของน้องกันย์กับกิ๊งอยู่อ่ะ 5555
-
(ต่อจาก ตอนที่แล้ว...หน้าไหนจำไม่ได้แล้ว)
ก็แค่นึกอยากเขียนขึ้นมา แต่ว่า มันไม่ค่อยมีเวลา และรีบมาก เลยออกมาสั้นๆ และอาจจะไม่ถึงใจเท่าไร นะ บอกแล้วว่าแต่ เขียนเล่นๆ อิอิ...
รีบลงไม่รู้พิมพ์ผิดไหมนะคะ
.......................................................
ตอนพิเศษ.... ของคนที่คุณไม่รู้ว่าใคร
กูจะบ้า... มึงจะยั่วยวนกูไปถึงไหน? บอกกูทีว่าทำไมกูติดใจผู้ชายอย่างมึงได้วะ!!
คำถามมากมายเทกระหน่ำเข้ามาไม่ขาดสายเมื่อผมกดร่างบางๆ ขาวซีดของคนตรงหน้ากับผนังห้องน้ำ กดริมฝีปากตัวเองลงไปบดเคล้ากับกลีบปากของมันอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนเหมือนคนหิว กระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางถูกแกะออกแล้วแต่ไม่ได้ถอดออก ปลายนิ้วเรียวทั้งบี้ทั้งบิดปลายยอดอกแข็งชูชันเพื่อให้อีกฝ่ายเกิดอารมณ์ร่วมมากที่สุด อีกมือหนึ่งปลดเข็มขัด กระดุมรูดซิบแล้วดึงกางเกงผ้าสีดำให้ร่นลงมากองที่เข่า ช่วยรูดรั้งส่วนกลางลำตัวที่แข็งสู้มือ ขนาดก็ใหญ่พอดีมือ การได้จับส่วนนี้ของคนอื่นดูก็ให้ความรู้สึกแปลกและสนุกดีไม่น้อย ....
ไม่นานนักอีกฝ่ายที่ทำท่าจะขัดขืนในตอนแรกกลับยืนนิ่งยอมรับการปรนเปรออย่างเต็มใจ
“อื๊อ....ซืด.... เร็วกว่านี้อีก....” อีกฝ่ายเร่งเร้าให้ผมเพิ่มความเร็วของมือที่กระตุกรูดท่อนลำของมันให้เร็วขึ้น หึ หึ ใกล้แล้วสินะ! แต่ยิ่งมันร้องขอ ผมก็ยิ่งชะลอความเร็ว เรื่องอะไรจะยอมให้มันเสร็จก่อน
“มึง...อมให้กูหน่อย” บอกมันด้วยเสียงที่แหบพร่า พยายามจะกดไหล่มันให้ลงไปนั่ง มันเหลือบตามองผมอย่างเคืองขุ่น ไม่พอใจสินะที่ถูกบังคับ หึ
“เร็วดิ กูไม่เสร็จมึงอย่าหวังจะได้ออกจากห้องน้ำแคบๆ นี้ได้เลย...” ไม่ใช่คำขู่ ผมทำจริงแน่นอน!!
สายตาอาฆาตแค้นแบบนั้น อย่ามองกูอย่างนั้น เพราะถึงยังไงกูก็ไม่สำนึกผิดหรอก!! ถ้ากูอยากได้อะไรแล้วกูต้องเอามาให้ได้ โดยเฉพาะมึง ไอ้นักร้อง!!
แม้จะไม่เต็มใจแต่มันก็ลดเข่าลงช่วยแกะกระดุมและรูดซิบดึงส่วนหวงแหนออกมา มันแข็งปั๋งตั้งแต่เห็นหน้ามันแล้วครับ
“ซื้ด... สุดยอด...” ผมครางอย่างไม่อาย เมื่อมือของมันก็ลูบไล้ก้อนกลมตรงส่วนโคน ปลายลิ้นของมันฉกชิมทุกส่วนของน้องชายผมอย่างหิวกระหาย ปลายลิ้นของมันเลียไล้ที่ปลายยอดแบบวนๆ ก่อนจะห่อปากอมส่วนนั้นแล้วขยับศีรษะเข้าออก ดูดแบบอย่างแรง จนอยากจะเสร็จซะให้ได้ ทำแบบนี้สลับกันไปมา แม่งเก่งชิบหาย...
“พอแล้ว....” พอบอกแล้วมันก็ประจำแหละไม่ค่อยหยุด “หยุด เดี๋ยวกูเสร็จ” แทบจะตะคอก แล้วจับแก้มมันไว้ไม่ให้ขยับ ดึงร่างมันขึ้นมายืน
“มึงไม่อยากเสร็จแล้วมึงมาทำเชี่ยอะไรตรงนี้” มันถามมา เสียงขุ่น
“เปล่า กูไม่อยากเสร็จกับปากมึง...กูไม่ยอมเสร็จจนกว่ากูจะได้เอามึงอีกครั้ง”
“ไอ้เชี่ย” ยิ่งด่ากูยิ่งชอบ ไม่ว่าจะคำพูดดีๆ หรือคำด่าหยาบคาย แค่เป็นเสียงของมึง กูชอบหมด ผู้ชายห่าอะไรวะเสียงเพราะชิบหาย ผมรู้สึกอึ้งมาตั้งนานแล้วตั้งแต่ได้ยินเสียงมันครั้งแรกที่ร้านนี้ และติดใจจนเป็นขาประจำของร้าน ผมเป็นแฟนเพลงลับๆ ของมันมาเป็นปีโดยไม่แสดงออกให้มันรู้ นอกจากจองโต๊ะหน้าเพื่อฟังมันร้องเพลงมาตลอดก็เท่านั้น
และมันคงจะเป็นอย่างนั้นตลอดไปถ้าไม่ใช่... เพราะ....เหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้เข้าไปใกล้ชิดกับมัน...
มันทำลูกชายผมสีถลอก... ถ้าเป็นคนอื่นผมเตะให้เลือดกบปากไปแล้ว แต่เพราะเป็นมัน ผมสู้ข่มอารมณ์เลือกจะฟังคำมันขอโทษขอโพยเป็นนาน ฟังมันเล่าชีวิตรันทดที่ขาดแคลนเงินทอง และมันก็เหมือนดาราแล้วผมเป็นสาวกนั่นแหละ แต่พอดีผมเก็บอาการคลั่งได้เก่งมากก็เท่านั้น
ผมพามันไปดูรถที่ส่งทำสี แล้วมันก็ทำให้ผมอึ้ง ก็ผู้ชายห่าอะไรวะ ดันเป็นลมต่อหน้าต่อตาผมได้ ผมต้องรีบเข้าไปประคองราวกับพระเอกประคองนางเอก มีหน้าทำหน้าตาน่าสงสารตอนบอกว่า
“กูหิว” เชี่ยนี่อะไรมันจะจนขนาดไม่มีตังค์กินข้าววะเนี่ย ถ้ามึงเป็นอะไรไป กูเสียดายตายเลยนะ
ที่จริงผมรู้มานานแล้วแหละว่ารสนิยมของมันคืออะไร.... แต่ผมคิดว่าผมไม่ใช่เกย์ ไม่คิดชอบผู้ชาย แค่คิดมันก็ขยะแขยงแล้วแหละ แต่ก็นะ ความจริงมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก ก็แค่พฤติกรรมทางเพศที่แสดงออกแตกต่างจากปกติ ก็มันจะอะไรนักหนา รูไหนๆ มันก็เสียวได้ รูไหนๆ แม่งก็เสร็จได้เหมือนกัน!!
นึกถึงตอนนั้นแล้วก็ฮาดี!! ตอนที่ผมนั่งดูคลิปโป๊อยู่แล้วก็โพล่งขึ้น
“เดฟ.. บอกกูทีเวลาเอากันท่ายืนมันมันส์ป่ะวะ” ตรงไหมครับ? คำถามของผม เพื่อนรักเพื่อนใคร่ทำหน้าเบื่อๆ ขณะกำลังเล่นเพลย์ทรีอย่างเมามัน
“อะไรมึงไม่เคยเหรอวะ?”
“อือ... มึงก็รู้...ว่ากูสูง ถึงกูอยากแต่ให้ย่อขานานๆ กูเมื่อย”
“เหรอ มึงก็หาสาวสูงๆ ดิ”
“กูไม่เคยมีแฟนเตี้ยนะมึง สูงๆ ของผู้หญิงร้อยเจ็ดสิบนิดๆ ก็ยังเตี้ยอยู่ดีสำหรับกู”
“หรือให้เค้าใส่ส้นสูงดิ” ไอ้เดฟแม่งออกความเห็นดีชิบหาย
“น่าสนใจ ถอดหมดเลยเหลือแต่ส้นสูง ความคิดมึงนี่สุดยอดว่ะ เหมือนหนังเอ็กซ์ของฝรั่งเลย” ผมบอกมันพลางคิดตาม
“กูแค่ออกความเห็นเรื่อยเปื่อย มึงจะทำจริงเหรอตุลย์”
“อ้าว อะไรของมึงวะ กูถามเพื่อเอาคำตอบเพื่อมาปฏิบัติจริง ไม่งั้นกูจะถามหาห่าอะไร” เป็นไงโดนด่าเลยมึง
“เชี่ยเอ๊ย กูแพ้เลย” ไอ้เดฟโวยวาย เมื่อหน้าจอเกมขึ้น GAME OVER ตัวเบ้อเร่อ
“ไอ้ตุลย์ ถ้าไม่งั้นกูแนะนำ มึงก็ไปกดผู้ชายดิ ถ้าเป็นกระเทย หรือผู้ชายนะมึง ร้อยแปดสิบก็หาง่ายแถมลีลาเด็ด ได้ลองแล้วมึงจะติดใจ” อ้าวไอ้เชี่ยนี่ยุยงให้กูเป็นเกย์ซะงั้น เพราะไอ้เดฟมันเป็นไบครับ แต่มันก็เคยชอบผู้หญิง แต่ตอนหลังมันได้หลังแล้วลืมหน้าไปแล้ว แต่ก็เรื่อยเปื่อย คบได้หมดทั้งชายทั้งหญิง นี่ถ้ารู้ว่ามันเป็นเกย์มาก่อนผมว่าจะเลิกคบมันอยู่ แต่พอดีหลงคบกันจนสนิทมากไปแล้วก็เลยต้องทนคบกันต่อไป พอพูดเรื่องผู้ชายขึ้นมาผมก็เกิดอาการผะอืดผะอมนิดหน่อย
“เชี่ยนี่มึงจะเป็นก็เป็นไปคนเดียวเลย ไม่ต้องมาชวน ห่านี่” ผมสบถด่ามันเรื่อยเปื่อยอย่างไม่จริงจังนัก หันไปสนใจอ่านหนังสือแต่งรถต่อ
ที่จริงความคิดไอ้เดฟก็เข้าท่าดี เมื่อผมนั่งฟัง “มัน” ร้องเพลงอยู่ก็ฉุกคิดว่า
มันสูงดีว่ะ แบบนี้ก็ดีนะ เอาท่ายืนไม่ต้องใส่ส้นสูง
มันเสียงดีว่ะ ตอน....มันทำเสียงครางแบบไหนวะโคตรอยากรู้เลย....
แม่ง.... น่า...ว่ะ ทั้งๆ ที่คิดอยู่นะแต่.... ก็แค่คิดเฉยๆ สิ่งที่ทำลงไปก็แค่เอาเงินไปฝากเจ้าของร้านให้ช่วยเอาไปให้ “มัน”
วันนั้น สิ่งที่ผมเห็นก็คือ มันขึ้นรถแฟนเพลงแล้วไปต่อ...
ใครก็ได้แม่งอัดคลิปมาให้กูดูหน่อยดิ๊!!
ท้ายสุดผมก็รู้ว่าแม่งช่างเป็นเรื่องที่งี่เง่าที่สุดในชีวิต ใครจะไปทำเรื่องอย่างนั้นวะ ถ้าไม่ได้ไปเอากะมันเองแล้วจะรู้ไหมเนี่ย? คืนนั้นสงสัยกูเมามาก เมาจนอยากจะพิสูจน์ดูให้รู้ถึงเรื่องที่อยากรู้ทุกเรื่อง นอกจากจะกล้าถามว่ามันเป็นเกย์ไหมแล้วยังกล้ามอมเหล้ามัน กล้าพามันกลับไปบ้านอีกต่างหาก
ที่จริงก็ว่าแค่ออรัลให้ก็น่าจะพอ แต่พอได้ยินคำว่า...
“แฟนเซอร์วิสไง” เท่านั้นล่ะมันสุดๆ มาก ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้หน้าหวานเหมือนผู้หญิง ก็แค่ขาวซีดหน้าจืด แต่เวลาเอาลิ้นออกมาเลียหยาดรักของผมที่ริมฝีปากกลับเซ็กซี่โคตรๆ
ท้ายที่สุด กูกดมันเพราะความเมาผสมอารมณ์หื่นแบบงงๆ แต่ความรู้สึกมันโคตรล้น... ครั้งเดียวก็ไม่พอ
ไอ้เดฟแม่งพูดถูก ได้ลองแล้วกูติดใจ!!
ผมอยากให้มันเป็นผู้หญิง... เผื่อมันท้องแล้วผมจะได้กลับไปรับผิดชอบมันได้ แต่ก็น่าขัน...
ผมอยากกลับไปหามันอีกแต่ก็รู้ว่าคงห้ามใจไม่ให้เอา...มันอีกไม่ได้
แค่นั้นมันก็โทรมจะเป็นศพแถมไม่มามหาวิทยาลัย ไม่ไปร้องเพลงตั้งหลายวัน
ผมแอบห่วง...มันไม่มาร้องเพลงแล้วมันจะมีเงินใช้ไหม เดี๋ยวแม่งก็อดข้าวอีก
แต่ทำไมตอนให้เงินกูหาคำพูดดีๆ กว่านั้นไม่ได้แล้วเรอะ!!
แม่ง.... พอไอ้เดฟออกไปแล้วอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ผมก็นึกถึงคืนนั้นขึ้นมา... ผ่านไปหลายวันจนมันมาร้องเพลงได้แล้วป่านนี้คงหายแล้วมั้ง... งั้นกูขอต่อ...อีกสักรอบไม่ได้เหรอ...
ในที่สุดผมก็ลากมันเข้าห้องน้ำไป!!
มันคงไม่รู้ว่าเสียงของมันเร้าอารมณ์ดิบของผมมากแค่ไหน มือขาวสะอาดยามจับไมค์น้องเพลงมันเรียวยาวสวยดี ใบหน้าสีซีดเวลาร้องเพลงแต่ละเพลงมันได้อารมณ์จนอินตามทุกแนวเพลง เสียงร้องพริ้งเพราะที่จะฟังกี่ครั้งไม่เคยเบื่อหน่าย ร้องเพลงผู้ชายก็ทุ้มน่าฟัง ร้องเพลงผู้หญิงก็เสียงหวานซะจนไม่รู้ว่าผู้ชายร้อง ไม่อยากเชื่อว่าพอได้มาฟังเสียงครางของมัน ยิ่งทำให้ผมเสียวแปลบไปหมดทั้งท่อนลำ อยากจะทำให้มันร้องครางตลอดเวลา ... คงมีความสุขดีแท้
หลังจากโดนอมจนโคตรเสียวผมก็ดึงร่างมันขึ้นพลิกกายให้มันหันหลังมันหายใจแรงเหมือนจะสะกดกลั้นอารมณ์กลัว ผมนึกอยู่ว่าทำไมกูไม่พกเจลอะไรมามั่งมันจะได้ไม่เจ็บ
“เร็วๆ กูจะได้กลับบ้านซะที” อ้าวไอ้นี่!! ท่าทางจะโมโห แล้วไง มันไม่ทันแล้วแหละตอนนี้ กูหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว
ผมนาบปลายนิ้วตัวเองลงไปนวดที่รอยบุ๋มที่ยังปิดสนิทนั้นเบาๆ ก่อนจะออกแรงกดนิดๆ
“ซื้ด....” อีกฝ่ายออกเสียงครางแผ่ว ผมเอามือไปเคล้นคลึงที่หน้าอกหน้าใจของมัน แม่งถึงแบนราบกูก็อยากจะบีบจะนวดแม่งอย่างนั้น บิดส่วนปลายยอดสีชมพูอย่างเมามันส์ ยิ่งได้ยินเสียงมัน กูยิ่งได้อารมณ์
สอดนิ้วเพิ่มลงไปอีก...
สัดเอ๊ย... จะตอดนิ้วกูไปถึงไหน ทำไมฟิตได้ใจอย่างนี้วะ!!
สามนิ้วแล้วเคลื่อนนิ้วเข้าออกพอให้อีกฝ่ายปรับตัวได้แต่ก็ยังรัดแน่นอยู่ดี
“อา ... ตุลย์ เข้ามาเร็วๆ ” ได้ยินเสียงเรียกแล้วอยากทำเร็วๆ แล้วสิ.. แต่ยังก่อน...
ดึงนิ้วออกเบาๆ แล้วเอาส่วนปลายแก่นกายไปแทนที่ถูไถไปตามร่องนั้นแรงๆ แต่ไม่เอาเข้าซะที
ดึงเสื้อมันเลิกสูงขึ้นแล้วจูบ ดูดดุนทำร่องรอยที่หลังขาวๆ ของมัน มือก็ช่วยรูดแก่นกายให้เสียวเล่นแต่ไม่ให้เสร็จ
“แม่ง...เชี่ยตุลย์ จะทำก็ทำอย่าลีลา” ทำไมมันรีบร้อนจริงวะ ....
ก็ได้..ขอมาก็จัดให้ ผมจับท่อนเอ็นแข็งๆ กดที่ปากถ้ำแล้วกดสะโพก..... มันแน่น มันฟิต ...มัน... ผมเบ้หน้าด้วยความเสียวสุดบรรยาย เข้าไปได้นิดนึงก็รู้สึกว่าถูกตอด ถูกบีบรัด พันธการไว้ แม่งโคตรรู้สึกดี
“ซื้ด...อ๊า....” ยิ่งได้ยินเสียงคนที่อยู่ไต้ร่างแล้วยิ่งไปกันใหญ่ ไม่อยากจะยับยั้งชั่งใจอะไรมาก ผมรู้ว่ามันกลั้นเสียง ...
กูชอบเสียงมึง กูทำแบบนี้เพราะกูอยากได้ยินเสียงมึงมากๆ
ผมคิดพลางกระแทกแก่นกายเข้าไปทีเดียวมิด
“อ๊า......” ครางเหมือนเจ็บมากครับ ผมรีบกระตุ้นมันต่อทั้งท่อนลำแข็งๆ ของมันทั้งยอดอกของมัน ให้มันลืมเจ็บ ปล่อยให้มันปรับตัวจนแรงบีบรัดลดลงแล้วจึงเคลื่อนกายขยับช้าๆ ... แล้วเร่งความเร็วขึ้น
“ซื้ด...อา เร็วหน่อย กูใกล้แล้ว” ช่วงหลังของการมีเซ็กส์ มันมักจะรีบเร่งเสมอๆ ผมก็จัดหนักตามชอบ จับสะโพกมันให้มั่นดึงให้กระแทกมาแรงๆ แบบถึงใจ รู้สักเหมือนมันว่า.... มันลึก และโคตรมัน...
บีบนวดก้นขาวสวยของมันระบายอารมณ์แต่ไม่ได้ตี ฟังเสียงเนื้อกระทบเนื้อ บวกเสียงครางถี่ๆ แล้วมันรู้สึกดีมากๆ ยิ่งเห็นท่อนลำของตัวเองรูดเข้าออกด้วยแล้วยิ่งหื่นขึ้นๆ ทุกที
“กูก็ใกล้แล้ว...พร้อมกันนะ” ผมบอกมันกระแทกร่างแรงๆ มือกดบี้ตุ่มไตของมัน แล้วเร่งจังหวะมากขึ้นจนมันกระตุก
“ซื้ด.... อ๊ะ ...อ๊ะ....อา.....ตุลย์....” พอเสร็จแล้วแม่งครางได้ใจกูมาก ยิ่งได้ยินชื่อตัวเองจากปากของมันยิ่งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกกระแทกร่างตั้งสุดท้าย พร้อมปลดปล่อยหยาดรักคาถ้ำรักของมันแบบเต็มๆ ครางยาวๆ แล้วทิ้งกายทาบทับที่แผ่นหลังจนเบียดร่างมันไปติดฝาผนัง ไม่ยอมถอนกายออก…..
เอาท่ายืนก็มันส์ดีนะ ยิ่งกับคนที่ยืนอยู่ข้างหน้ากูนี่ ยิ่งมันส์เข้าไปใหญ่!!
..................................................................
เอ๊ะ !! ก็บอกว่าไอ้ตุลย์มันเลว!!
ก็บอกว่าอย่าไปชอบมันไง....
เอ๊ะ !! ก็บอกแล้วว่า......
ใครจะชอบหรือไม่ชอบ แต่ที่จริงนิก็ชอบนะ มันหื่นดี ฮา!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อ่านจบ เอามือปาดเลือดแทบไม่ทัน 555+ :haun4:
-
อ๊ายยยยย พี่ตุลย์ที่รอคอย :-[
คู่น้องยังไม่ได้รับไม่ได้รุก
คู่พี่นี่ได้หื่นใจจริงๆ อุอุ :z1:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ตุลย์มาล่ะ
พกความดิบเถื่อนมาอีกด้วย :haun4:
พี่ตุลย์คะ ว่างๆไปสอนตากันย์บ้างอะไรบ้างนะคะ 55555
-
เลือดเต็มเลยยยย ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
:jul1: ตุลย์สอนกันย์บ้างสิ :z1:
-
เลวไงก็รักนะคะพี่ตุลย์ คิคิคิ
-
พี่ตุลย์โหดร้าย ชอบเค้าทำไมถึงไม่บอกไป
จะได้รักกันไง :sad4:
-
พี่ตุลย์ค่ะ หื่นได้หื่นดี ว่างๆก็ไม่เปรนบ้างอะไรบ้างเถอะค่ะ
คนอ่านรอมาน๊าน นาน ไม่กดซักที!
:z1: :haun4: :oo1: o18
-
555++จัดเลวๆแบบนี้สักคนได้ปะ
:z1: ชอบๆๆๆๆ แต่กันย์จะได้แบบนี้ไหมนิ ไปเรียนกับพี่แกไปกันย์ไป
-
:กอด1: :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่ากันย์มันน่ารัก อบอุ่นดีจังเลยค่ะ :กอด1: :กอด1:
แต่ดูท่าแล้วจะสมหวังเรื่องนั้นยากอยู่นา ยังไม่ได้วิธีดีๆ อีกเหรอ :laugh:
-
พี่หื่นขนาดนี้ น้องมันจะหื่นขนาดไหน ไม่อยากจะคิด หึหึ
-
อะนะ สมแล้วที่เป็นพี่ ทำคะแนนไปก่อนน้องเรียบร้อย
-
เฮ้ยยยยย ก็เขียนได้นี่นา แล้วหลอกเราว่าไม่เป็นนะ(จริงๆ แล้วเชี่ยวนี่หว่า555)
ตอนที่แล้วของคู่นี้ก็เคยจัดมาแล้วนี่นา ไอ้เราก็ลืมไป
ได้ขนาดนี้ไม่ต้องกลัวแล้วค่ะ หื่นซะ ฮุๆๆๆ
-
อร๊ายยยยย ยังไงเค้าก็ชอบนะแบบพี่ตุลย์เนี่ยยยย
:pighaun: :pighaun:
กันย์ น่าจะลอกเลียนแบบมานะเออ
-
:haun4:
-
ตุลย์:กูมีเมียเป็นผู้หญิงหลายคน แต่เมียที่เป็นผู้ชายมีคนเดียว ทำไมกูรักมันที่สุด แต่มันไม่แคร์กูเลย
p:ทำไมมึงจะไม่สำคัญกับกู ถึงกูจะมีเมียเป็นผู้ชายตั้งหลายคน แต่มึงคงลืมว่ากูก็มีมึงเป็นผัวแค่คนเดียว
เพราะประโยคนี้แหละ ถึงได้หลงรัก..
-
นอนจมกองเลือดหน้าประตูห้องน้ำ
ตกลงหลงรักทั้งรูป รส กลิ่น เสียง
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คู่น้องนี่ก็มาใส ไม่ทำอะไรเกินไปกว่าจูบ
คู่พี่นี่ก็มาหื่นตลอด ร้อนแรงสุดๆกรี๊ดดด ชอบคู่เน้!(อินี่ปันใจง่ายมากฮ่ะ เหตุผลเพียงเพราะหื่น ฮ่าๆ)
ชอบทั้ง2คู่ คนละแนวดี พี่น้องคู่นี้ไม่ค่อยเหมือนกันแหะ อีกคนก็หวานเลี่ยน อีกคนก็โหดหื่นน ฮ่าๆ
รอตอนต่อไปค่ะไม่ว่าจะคู่ไหนก็ตาม อิอิ
-
^^
-
ตุลย์:กูมีเมียเป็นผู้หญิงหลายคน แต่เมียที่เป็นผู้ชายมีคนเดียว ทำไมกูรักมันที่สุด แต่มันไม่แคร์กูเลย
p:ทำไมมึงจะไม่สำคัญกับกู ถึงกูจะมีเมียเป็นผู้ชายตั้งหลายคน แต่มึงคงลืมว่ากูก็มีมึงเป็นผัวแค่คนเดียว
เพราะประโยคนี้แหละ ถึงได้หลงรัก..
:กอด1:รักเหมือนกัน แล้วแวะมาบ่อยๆนะพี่ตุลย์
-
ขอตอนพิเศษ2ด่วนนนนนนนนนน!!!
-
เอิ๊กๆๆ :o8: ชอบบบบ~
-
ชอบคู่นี้ๆๆๆๆๆ
-
อ๊าย~ ใครมีคลิ๊ปห้องน้ำขอด่วน มาอ่านตอนนี้แล้วพีโคตรเอ็กเลยอ่ะ
-
นุกๆๆ ได้ใจดีอะ
:fire: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ไม่ได้เข้า 3 วัน
ตกมาอยู่หน้า 3 แล้วนะ..
-
เอาพี่ตุลย์มาชดเชยคู่กันย์กิ๊งเหรอจ๊ะ
:haun4:
-
ชอบตุลย์ น๊ะ อิอิ
o13 o13 o13
-
มาวันนี้ได้อ่านสองตอน จุใจจริงๆ อ่านไปก็ยิ้มไป เค้าเป็นพัดลมกันแล้ว
แล้วคู่ของตุลย์ก็เนอะ :m25: สมใจผู้อ่าน อิ อิ อิ
-
:L2: :กอด1:
ขอโทษนะหายไปหลายวัน...พอดีว่าทำงานเหนื่อย... แล้วจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เลยยุ่งๆ นิดหน่อย ไหนๆก็จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แฟนเลยให้เวลามันซะหน่อย เดี๋ยวมันจะโมโห...
...................
เอาไงดีน้า.... ทีแรกนิว่าจะเขียนให้จบภาคแรกก่อนนิจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดแหละค่ะ แต่พอดีว่า ไม่ทันละ เพราะจะกลับพรุ่งนี้แล้ว
ก็คิดว่าเรื่องนี้คงยังไม่จบหรอกค่ะ เพราะยังมีพล็อตต่อเนื่องอยู่แต่ว่า ยังไม่ค่อยลงตัวเท่าไร โดยเฉพาะที่ไม่ลงตัวเพราะ นิพยายามย้ายเอาฉากnc มาไว้เร็วๆ ทำให้พล็อตมันหายไปหลายจุด :m15: เพราะจะเขียนก่อนจบภาคแรก แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว เลยต้องปรับพล็อตใหม่...
.......................
ที่จริง จะบอกว่า NC ที่ออกมาตอนนี้คือตามระดับและแนวเรื่อง
ของฐา แนวเรื่องฮา แม้แต่Nc ก็ยังฮา ฮ่าๆๆ
ของพี่ตุลย์ โหดหื่น
แต่ของกันย์กิ๊ง เรื่องมันออกหวานเลี่ยน มาตลอด.... นิอยากเขียนNcหวานๆ นิว่ามันยากกว่าเรื่องอื่นไงนิเลยยังไม่อยากรีบเขียน
ต้องบ่มความรู้สึก ของตัวละครให้ถึงขีดที่ว่า ไม่ไหวแล้วนะ .... ก่อน ซึ่งยังคิดไม่ออก
พล่ามมานาน จะบอกว่า จะพักเรื่องนี้สักครู่... ใหญ่ๆ อาจจะไม่นานก็ได้ เพราะนิอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเวลาเยอะขึ้น แต่ขอเคลียร์อะไรๆ ก่อนนะ
ตามไปให้กำลังใจน้องฐา แก้ขัดก่อน
หวังว่าคงไม่ว่ากันนะคะ
ที่จริง ที่นิเขียนฐา-โต้ง แล้วก็ตอนพิเศษของพี่ตุลย์ขึ้นมาเพราะเห็นคนอ่านรอฉากนี้กันมาก
แต่นิรั้งๆ คู่ กันย์กิ๊งให้มันเป็นแนวรักใสๆ อะไรๆ มันเลยช้ามาก
อยากเขียนให้อ่านกันเร็วๆ ตอนนี้แอบจิ้นฉากนั้นไปแล้วเหมือนกัน แต่พล็อตยังไม่ถึงอ่า รอกันไปก่อนนะคะ
p.s. ตอนพิเศษของพี่ตุลย์ที่จริงมันก็เป็นเหมือนขึ้นเรื่องใหม่หนึ่งเรื่องนั่นแหละ(แต่พล็อตโหวงมาก จนไม่อยากตั้งกระทู้ใหม่เพราะรู้ว่ามันต้องดองนานแน่ๆ เลยเอามาใส่ไว้ที่นี่) ถ้านิมีพล็อตที่ชัดกว่านี้นิจะไปขึ้นกระทู้ใหม่ เอาไปอัพเดทใหม่ล่ะ คิดว่า เรื่องของพี่ตุลย์มันแรงน่ะ... เรตติ้งน่าจะดีกว่า เรื่องใสๆ แบบกันย์กิ๊ง เพราะมันช้าไป ใช่ป่ะ
..............
กำลัง มาคิดอยู่ว่า นิยายที่เรตติ้งดีๆ เค้ามีจุดเด่นยังไง อิจฉา อยากทำได้มั่ง .... ฮาๆ
รักคนอ่านทุกคนนะคะ .... เดี๋ยวไปต่างจังหวัดแล้ว อีโมชั่นลดๆกันหน่อยนะ เพราะเน็ตนิอืด เดี๋ยวโหลดไม่ขึ้น ฮาๆ
:กอด1: :L2: :bye2:
.......................
-
รอๆๆแล้วเอาใจช่วยทุกเรื่องเลยละกัน
อยากอ่านเรื่องพี่ตุลย์แล้วด้วย
กลับบ้านดีดีเน้อ
กลับมาไวไวพวกเรารอยู่ 5555++
ตอนนี้แอบหลงรักน้องฐาไปแล้วด้วย
จะรอทั้ง3เรื่องเลยเน้ออออ
-
มิเป็นไร รอด้ายยยยย :sad4:
-
รอคะ :กอด1:
-
เดินทางกลับบ้านปลอดภัย นะจ๊ะ อย่าไปนึกถึงเรทติ้งเลย เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดีแล้ว
เขียนในแบบที่อยากเขียน มันจะลื่นไหลมากกว่า เท่านี้คนอ่านก็เยอะอยู่แล้วจ๊ะ
-
รอนะจ๊ะอย่าหายไปนานล่ะ
-
เรตติ้งดี ๆ อยู่ที่ ไม่หาย..
เรื่องบางเรื่องไม่ค่อยสนุกแต่มาให้อ่านตลอด..
(บางครั้งนานไปคนอ่านลืม พอมาต่อคนอ่านไม่อ่านต่อ..ก็จบ)
ไม่เป็นไรคับ..อยู่ที่โอกาสของคนเขียนจริง ๆ
-
รับทราบเรื่องการลาจ้า ขอให้เดินทางปลอดภัย
และมีความสุขกับบุคคลอันเป็นที่รักที่บ้านนะคะ
แฟนานุแฟนทุกคนรอนิได้อยู่แล้วจ้า
ป้าว่าเรทติ้งนิก็ดีอยู่น้า
-
เดินทางปลอดภัยครับคุณนิ
ยังไงก็ชอบกิ๊งนะครับ รอครับ
-
ไม่รู้นะ เราอาจเป็นคนแปลกที่เรากลับชอบเรื่องใสๆมากกว่าเรื่องที่มีเอ็นซี อาจเพราะเรื่องใสๆมักมีเรื่องราวมากกว่า มีสีสันมากกว่าล่ะมั้ง หรือเพราะอยู่กะเอ็นซีจนเบื่อก็ไม่รู้555
เป็นกำลังใจให้เกิดพลังภายในผลักดันให้มาแต่งต่อได้นะคะ ชอบเรื่องนี้มาก น่ารัก^^
-
คุณนิจะลานานมั๊ยอ่ะค่ะ
จะรอน๊าา :L2:
-
เห็นด้วยเลย เป็นตัวของตัวเองแหละจ้ะรุ่งสุด ส่วนเอ็นซีหุหุ ทีแรกที่อ่านเรื่องนี้นะ ตามมาจากเด็กดี ไม่เข้าใจชื่อเรื่องหรอกว่าจะสื่อออกมาแนวนี้ แบบว่า 'รับ' เราไม่ได้คิดแง่นั้นเลยนะ แค่คิดว่านิยายเรื่องนี้น่ารักดีอ่ะ มุกตอนแรกๆที่มันเจอกัน ตอนที่ไปโผล่ในหอพักอ่ะ เราว่าเป็นสเน่ห์ที่ทำให้เราหลงรักเรื่องนี้เลยล่ะ ทำให้เราติดตามมาจนตอนนี้ สู้ๆนะคะ
-
รอคร้าบบบบบบ
-
ค่าาา ยังไงก็รอน้าาาา :3123:
-
ศรีรอด๊ายยย
-
เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ
-
รับทราบตามนั้นจร้านิ
เดินทางโดยสวัสดิภาพเช่่นกันนะ
-
สำรองเลือดด่วน :jul1:
-
ถ้ามันยังไม่ถึงจุดที่ต้องเขียนก็ยังไม่ต้องเขียนหรอกค่า
คนอ่านเคารพพล็อตของคนเขียนเสมอ(ตราบใดที่ไม่เขียนให้พระเอกตายนะ555)
ส่วนเรื่องใบลารับทราบ+อนุมัติเรียบร้อย อิอิ ไปไหนก็ไปเหอะ รอได้
ปล. เรตติ้งเรื่องนี้ก็ดีนี่นา เรื่องเราสนุกไม่เห็นต้องง้อใคร
-
สุดยอดจ้า
-
จัดหนักคู่พี่ตุลย์ ได้ไหมอ่า พอดีชอบ 5555555555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1:
อ่านจนทันซะที.....ในที่สุด
แบบว่าเคยไปถามในกระทู้ของน้องฐาว่าลิงค์มาจากเรื่องไหน ตอนแรกก็แบบอิดออดขี้เกียจอ่านเรื่องยาว แต่พอได้อ่านแล้วติดลึกค่ะคุณ
เมื่อวานก็ไม่ได้นอนเลย อ่านจนถึงหกโมงเช้า
55555++++++
ขอชมว่าเก่งมาก ๆ แบบว่าผลัดกันเล่าใคร ๆ ก็เขียนได้ แต่เนื้อหาแบบทับซ้อนกัน(ไม่ใช่เขาพระวิหารนะคะ อิอิ)แบบเรื่องนี้ ข้าน้อยขอคาราวะ แล้วไหนยังจะลิงค์ไปยังเรื่องของน้องฐาอีก
เรียกได้ว่าคุณทำการบ้านมาดีจริง ๆ ข้อมูลเป๊ะมาก ถ้าให้เราเขียนแนว ๆ นี้คงสับสนเรื่องเวลา เรื่องรายละเอียดต่าง ๆ คงได้ย้อนกลับมาอีดิทกันอิรุงตุงนังไปหมด
เยี่ยมค่ะ o13
คู่น้องตุลย์ก็ดีนะคะ หื่นดี ซาดิซส์ได้ใจดี
ส่วนคู่หลักก็นะช้าอ่ะ แต่ก็ด้วยปัจจัยหลายอย่าง จะให้เสร็จกันตั้งแต่ตอนที่สามมันก็เร็วเกิ๊น จริงมั้ยคะ
ปล. คุณคนแต่งดูซีเรียสกับเม้นท์นะคะ อย่าเกร็ง......จะให้คนชอบทั้งหมด หรือตามใจใครทั้งหมดคงยาก เป็นตัวเองค่ะ อย่าได้แคร์ แล้วก็รีบมาต่อได้แล้วนะคะ
รออยู่
อ้อ.....ต้องรอให้เรื่องของน้องฐาจบก่อนสินะ แอร๊ยยยยยยยย :z1:
-
ตอนนี้กำลังสนุกกับการเขียน ฐา-โต้ง มากๆ ค่ะเลยคาดว่า อาจจะมาต่อกันย์กิ๊งหลังจาก ฐา-โต้งจบแล้ว (หรือไม่ก็เร็วกว่านั้น) แต่นิคิดถึงแฟนนิยายเรื่องนี้ที่บางคนไม่ได้ตามไปอ่านฐาโต้ง ก็เลยมาลงสั้นๆ
เตรียมใจว่าอ่านแล้วอาจจะค้างๆ นิดหน่อย ฮาๆ ก็แค่นึกอยากเขียนขึ้นมา (อีกแล้ว)
ตอนที่ 16.3 มาสั้นๆ (แบบว่าคิดถึงกันย์)
ดีใจ.... ในที่สุดก็มีวันที่ผมกับกิ๊ง... กลายเป็นเรา...
ผมกอดร่างบางๆ ของมันไว้กับอกด้วยความรักอย่างที่สุด ไล่แตะริมฝีปากที่แก้มนิ่ม มันบ่ายหน้าหนีทั้งเขินอายทั้งจั๊กจี้ แต่ผมก็ยังอยากจะกอดรัด ฟัดมันอยู่อย่างนั้น....
ตัวมันนิ่มเหมือนผู้หญิง...กลิ่นกายเฉพาะตัวมีเสน่ห์เย้ายวน จมูกของผมเคลื่อนไปสูดดมกลิ่นหอมของแก้มและคาง มันชอบย่นคอหนีเวลาถูกไซร้ซอกคอ เสียงครางแผ่วเบากังวานหวามปลุกความต้องการของผมให้โชติช่วง ริมฝีปากอุ่นละไมไล้เล็มขอบปากสีสวยหยอกเย้าหลายต่อหลายครั้ง จวบจนรั้งประคองต้นคอของมันไว้ด้วยมือหนาเหนี่ยงรั้งให้เข้าหา มอบจุมพิตดื่มด่ำ เรียกร้อง ....ไม่นานมันก็จะเคลิ้ม ตัวอ่อนราวขี้ผึ้งลนไฟ...
ผมปลดปล่อยมันออกจากริมฝีปากที่บดเคล้าเร้ารึงเพื่อให้อีกฝ่ายได้มีอากาศหายใจ มันหายใจทางปากถี่ๆ แค่นั้น... ก็ยังรู้สึกได้ว่ามันช่างยั่วยวน... เพียงแค่มันอยู่ตรงนี้... ก็ปลุกอารมณ์ผมได้ดีกว่าดูมิยาบิเล่นหนังเสียอีก
“กิ๊ง...รู้ไหม ว่ากิ๊งเหมือนตู้เย็น” ผมกระซิบเสียงพร่ายังไม่เลิกพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวาน
“ตรงไหน”
“ตรงที่...ทำให้แข็งได้...” เวลาแบบนี้ก็ยังไม่เลิกเล่นมุข ที่จริงก็ไม่เชิงมุข เพราะมันคือเรื่องจริง
“ไอ้บ้า...” คนตัวเล็กกว่าต่อว่า แต่ก็หัวเราะคิก ผมยิ้ม ออกแรงรั้งร่างนุ่มนิ่มให้ออกเดินช้าๆ มายังเตียงเล็กแบบเนียนๆ ลากมืออุ่นไปที่เอว ไม่คอดกิ่ว สะโพกผายเหมือนผู้หญิง แต่หน้าท้องแบนราบ ผิวเนื้อนุ่มลื่นน่าสัมผัสยิ่ง ผมพยายามดึงชายเสื้อของมันให้ยกสูงเพื่อถอดออก อีกฝ่ายกลับเอาแขนแนบลำตัวกดทับเสื้อไม่ยอมให้ถอดขณะที่มือของมันไม่ว่างเพราะยังถือ เสื้อกับซีดีพี่บุรินทร์อยู่
ยิ่งขัดใจ ผมยิ่งจูบไซร้ที่ปลายคางและซอกคอของมันหนักขึ้นๆ จนคิดว่ามันต้องเป็นรอย...
“อื๊อ.... มะ ...ไม่...อะ...เอา....” เสียงปฏิเสธกระแท่นกระแท่นจากร่างบางฟังดูไร้ความน่าเชื่อถือนัก ยิ่งเมื่อได้สัมผัสผิวเนื้อเนียนเรียบผุดผ่องนี้ด้วยแล้ว อารมณ์ของผมก็กระเจิดกระเจิงเกินกว่าจะควบคุม
พยายามจะดึงของในมือออก เพราะมันเกะกะ ทำให้รู้ว่ามือที่ถือของไว้มันกำแน่น ผมค่อยๆ ลูบมือนุ่มเบาๆ ให้หายเกร็งแล้วเอาของออก ผลักร่างของอีกฝ่ายลงไปนั่งที่เตียงแล้วโน้มกายลงวางของลงบนนั้น ส่งจูบ ลูบไล้ไปตามร่างนุ่มนิ่มอย่างแผ่วเบาทะนุถนอม
ท้ายที่สุดผมก็ประคองร่างบางของมันให้ลงไปนอนราบกับเตียงได้สำเร็จขณะที่ริมฝีปากทั้งสองบดเคล้าแลกรสชาติหอมหวานราวเกสรดอกไม้ของกันและกัน มืออุ่นลากไล้ไปตามร่างขาวเนียนของมันอย่างหลงใหลใคร่อยากจะเป็นเจ้าของอย่างที่สุด
แต่แล้ว....มารก็ผจญ...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะ คนที่อยู่ในอารมณ์หื่นมักไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แต่คนใต้ร่างหูดีมาก
“กันย์ มีคนมา” มันบอกพยายามยันร่างผมไว้ให้เบี่ยงกายหนี
“ไม่ออกไปเปิดเดี๋ยวเขาก็ไปเองแหละ” ผมกล่อม...
“ไม่เอา ปล่อยกิ๊ง” อีกฝ่ายโวยวายและพยายามดันร่างผมออกจนได้แล้วเดินไปเปิดประตู ผมขยับกายขึ้นนั่ง ด้วยอารมณ์สุดเสียดาย
คนที่มาก็ไม่ใช่ใครเป็นฐาครับ คอยดูถ้าคืนนี้ผมไม่ได้กิ๊งผมจะโกรธฐายัน.... หลานผมบวช(ลูกพี่ตุลย์หรือลูกน้องมีนก็ได้)
“โหมึง.. กว่าจะมาเปิด ทำอะไรอยู่ยะ” ฐาโวยวาย แต่พอเหลือบมาเห็นผมก็ตาโตรีบบอก
“ขอโทษนะที่มารบกวนกูไม่รู้ว่ากันย์มาค้าง..” ฐาทำสายตามีเลศนัย
“บ้า ใครบอกว่ามันจะค้าง มึงมีอะไรว่ามา” กิ๊งปฏิเสธเขินๆ รีบเปลี่ยนเรื่อง เหอะ!!
“ไหนๆ ของที่มึงบอกจะให้กูยืมอ่ะ” กิ๊งเดินไปหยิบกระปุกอะไรสักอย่างมาให้
“ขอบใจ กูไม่กวนละ ทำกันดีๆ ล่ะ” น้ำเสียงล้อเลียนเล็กน้อย ฐานี่สมองเร็วแฮะ
“อีบ้า...” กิ๊งด่ารีบปิดประตู แล้วยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
“หมดธุระแล้วก็รีบกลับมาสิ กันย์รอกิ๊งอยู่นะ” ผมบอกเสียงขี้เล่น แต่อีกฝ่ายเหมือนจะไม่อยากขยับเขยื้อนกายเลย
“จะยืนอยู่ตรงนั้นทั้งคืนเลยป่ะ กันย์จะได้หลับรอ แล้วตอนเช้าค่อยจัดหนัก” ผมว่าด้วยเสียงเจ้าเล่ห์
กิ๊งเดินกลับมายืนอยู่ตรงหน้าผม
“กันย์ กูว่ามึงกลับเถอะ มันดึกแล้วนะ”
“ไม่อ่ะ กันย์จะนอนที่นี่” กิ๊งทำสีหน้าหวาดหวั่น มันคงคิดว่าถ้าผมนอนที่นี่จริง มันต้องเสร็จผมแน่ๆอะไรประมาณนั้นรึเปล่า
“กันย์แค่อยากนอนกอดแฟนตัวเองมันผิดตรงไหนล่ะ กิ๊งไม่รักกันย์เหรอ” ผมทำเสียงน้อยอกน้อยใจ
“ไม่ใช่ไม่รัก...” ตอบเสียงเบาทั้งยังหลบหน้า ผมอมยิ้มแล้วดึงแขนกิ๊งเข้ามาหาพลิกกายให้นั่งตักแล้วกอดไว้แน่น
“ปล่อย ไม่หนักหรือไง” มันทักท้วงพยายามแกะมือที่โอบรัดเอวออก
“ไม่หนัก เบายังกับนุ่น” ผมว่าพลางกดจมูกลงไปหอมที่ต้นแขนนิ่มนั้นติดๆ กันหลายฟอด มันหดตัวแต่หนีไปไหนไม่ได้ ยิ่งกอด นิ่งหอมก็รู้ว่ามันหายใจแรงและถี่ขึ้นทุกที
หึๆ... สภาพแบบนี้ ...ยังไงก็ไม่รอด...
ดึงใบหน้าของมันให้หันกลับมาแล้วมอบจูบหวานๆ นำร่องลูบมือไปที่ข้างลำตัวนอกผืนผ้า ระหว่างจูบก็เนียนพลิกร่างมันลงไปเอนกายราบลงกับเตียง อีกฝ่ายทักท้วงด้วยด้วยการผลักอกผมออก แต่ผมกลับไม่ยอมถอนจูบพยายามใช้ปลายลิ้นควานไปทั่วโพรงปาก ทำให้เคลิ้มมากที่สุด เนิ่นนานจนมันยอมผ่อนแรงเลิกผลัก จึงปลดปล่อยริมฝีปากบางสวยให้เป็นอิสระแล้วลากปลายจมูกไปตามแนวคางและซอกคอขาวอีกครา
“จะทำจริงๆ เหรอกันย์” เสียงนั้นไม่ปกปิดความกลัวและหวั่นไหวเลยสักนิด
“กันย์รักกิ๊ง... อยากได้กิ๊ง...” ผมตอบกลับไป เลิกจูบแต่ส่งสายตาอ้อนวอน ขอร้อง... กิ๊งมองกลับมาด้วยสายตาครุ่นคิด
“กันย์...แล้วมึงพกอะไรมามั่ง” เสียงกิ๊งถามมาเมื่อเริ่มตั้งสติได้
“หือ... อะไรล่ะ” คนที่ตกอยู่ในห้วงตัณหามักไม่ค่อยสนใจอะไรนัก
“หมวกกันน็อกอ่ะมีป่ะ”
“เอามาทำอะไรล่ะ ก็แขวนอยู่ที่รถสิ” เข้าใจเลาๆ ครับว่าคืออะไร แต่พยายามจะเล่นมุขฝืดๆ
“เชี่ย ถุงยางอ่ะ” อีกฝ่ายเริ่มอารมณ์บูด
“รุ่นนี้เค้าไม่ใช้แล้วคิงเท็ก เค้าใช้คิงจวยกันมึง” เนื่องจากสิ่งที่มันต้องการนั้นผมไม่มี จึงเนียนทำเป็นไม่สนใจ ตอบกวนๆ กลับไป
“เชี่ย.... แล้วพวกเจลมีป่ะ”
ผมส่ายหน้าแล้วยิ้มแหะๆ ให้อีกฝ่ายที่มองมาด้วยสายตาเขียวปั๊ด!! มันผลักผมออกให้พ้นตัวแล้วโวยลั่น
“เชี่ยกันย์!!!!!! มึงเอาอีกแล้วนะ!! คราวนี้สถานที่และวิธีการผ่าน แต่ช่วยเอาสมองกับเครื่องมือมาด้วย!!”
อึ้งกันไปเลยทีเดียว ก่อนจะโดนอีกฝ่ายไสร่างไปยังประตู แล้วเชื้อเชิญออกนอกห้องอย่างสุภาพ
กูพลาดอีกแล้ว!!!
…………………………………
สมน้ำหน้ากันย์ :m20:...บอกว่าจะใจเย็นๆ ไม่ผลีผลาม พอเอาเข้าจริง ก็แบบนี้ตลอด
อย่าไปเอาอะไรกับคู่นี้กันให้มาก .... เพราะอีกันย์มันทำกิ๊งตื่นไปแล้วกว่าจะจับกิ๊งกลับมาใหม่คงต้องใช้เวลา ... แต่รักก็ต้องรอได้... ใช่ไหม? :monkeysad:
อืม .... ขอให้กิ๊งกันย์มันออกแนวรักใสๆ สักเรื่องนะคะ แบบว่า มันอาจจะช้ามากจริง ๆ เพราะนิอยากเขียนอะไรหวานๆ อ่ะ ถ้าอยากอ่าน NC นิอยากให้ไปอ่านNC น้องฐาแก้ขัด หรือนานๆ นิจะจัดคู่พี่ตุลย์มากำนัล ขอให้กิ๊งยังเวอร์จิ้นไปจนถึงลอยกระทง(??)นะคะ ตอนนี้มันเร็วไป (มันไม่นานมากแต่จะให้เขียนตอนหน้าลอยกระทงทันที...ก็เว่อร์ไปเนอะ ตอนนี้เพิ่งจะกรกฎา-สิงหาเองค่ะพี่น้อง ฮาๆ) :impress2:
ขนาดพี่โจ๊ก...ยังรอพี่ปลาบึกได้เลยอ่ะ กันย์ก็ต้องรอกิ๊งได้เหมือนกันสิ (เกี่ยวอะไรกัน)
(เออ จริงๆ ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรแต่ตอนหลังนิว่า อีกันย์มันเล่นมุขเยอะ คงเพราะก่อนแต่งเรื่องนี้ไปอ่านนิยายพี่โจ๊กมาด้วยแหละ กันย์มันเลยคล้ายๆ พี่ปลาบึก กิ๊งตอนเมาก็คล้ายๆ โม คล้ายเปล่าหว่า ?? หรือนิคิดไปเอง)
เรื่องนี้ยังเหมือนเดิมนะคะ คือพัก... คืออาจจะไม่ได้พักยาวขนาดนั้นแต่หมายถึง จะดองหลายวันกว่าจะต่อสักตอน แล้วถ้าน้องฐาจบแล้วก็จะมาต่อตามปกติ ถ้านิไม่เครียดจนเปิดเรื่องใหม่ไปอีกนะคะ อิอิ
-
คราวหน้าเตรียมมาให้พร้อมเลยนะ เอามาสักโหลนึง..(เอรึว่าน้อยไป) :z1: :z1: :pighaun:
-
แล้วมันก็พลาดอีกจนได้ ไม่เชียร์และ ซื่อบื้อจริงๆ ไม่เตรียมพร้อมเล้ยยยยยยย อดปายย
ปล.ไปเชียร์น้องฐาดีกว่า คู่นั้นของเค้าแรงดีจริงๆ :haun4:
-
ริจะฟันเค้า.....
แต่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรซักอย่าง....
เหมือนพรุ่งนี้จะสอบแล้วลืมอ่านหนังสือ
มันก็แห้วอย่างนี้แล......สาธุ
-
เวรกำ กันต์ดันลืมเอาสมองกับเครื่องมือมาซะงั้น อดๆๆๆๆๆๆ
เฮ้ออ กันต์เอ๋ย ชาตินี้จะได้กินกุ๊งกิ๊งห่อไข่มั๊ยเนี่ย?? :z2:
-
:m20: :m20:
อด :3123:
-
รอต่อไป กันย์นายมันอ่อนจริง ๆ :m16:
-
เรื่องใสๆ
แต่ใจจะขาดดดด (หื่นนนนน-..-)
-
กันย์เอ๊ย ไปเตรียมตัวมาใหม่ไป๊
สมน้ำหน้า อดไปก่อนนะ
-
กันย์เอ๋ย ไปขอเทคนิคพ่อค้าตับเขาซะนะ จะได้ขายตับได้ซะที เหอๆๆ :laugh:
-
อด :m20:รอออ่านค่ะ :L2:
-
รอต่อไปนะ :3123:
-
^^
-
กันย์เอ๊ย อดอีกล่ะ ต้องรอถึงกันยายนเลยรึป่าวววว :z3:
มันค้าง
-
สงสารกันจังเลย55+
อดเลยอดเลยหุหุหุหุ
-
:-[
-
หุหุ อ่านไปลุ้นไป
-
ขาดแต่สมองกับเครื่องมือนะชายกันต์
5 5 55 5
-
อดไปตามระเบียบนะกันย์
ไปรอหื่นที่น้องฐาดีกว่าเนอะ อิอิ
-
กันย์อดอีกแล้ว คราวหน้าเตรียมมาให้พร้อมนะ หรือไปขอเทคนิคพ่อค้าตับหน่อย^^
-
กันย์นี่หนา!!!!!
ไม่ได้ดั่งใจ!!!!!
-
พลาดครั้งใหญ่หลวงแล้วมั้ยละกันย์เอ๊ย
ลืมของสำคัญแบบนั้น
คราวหลังก็เตรียมตัวมาให้พร้อมกว่านี้นะจ๊ะ คิคิคิ
-
รักคนแต่งนะเนี่ย เลยรอได้ อิอิ
อะเด๊ะ ลอยกระทงเลยเหรอ :o
ปล. ช่วงนี้เค้ารณรงค์ให้คนไทยเครียดกัน เครียดเลยๆ หุๆ
-
รักคนแต่งนะเนี่ย เลยรอได้ อิอิ
อะเด๊ะ ลอยกระทงเลยเหรอ :o
ปล. ช่วงนี้เค้ารณรงค์ให้คนไทยเครียดกัน เครียดเลยๆ หุๆ
-
แอบน้อยใจเล็กๆครับ รักเรื่องนี้ ต้องแวะมาทุกวัน รอว่าจะอัพตอนใหม่วันไหน อยากเห็นกันต์มีความสุข แต่คงต้องรอต่อไปครับ ไม่เป็นไรครับ รักกันต์ครับ
-
แอบน้อยใจเล็กๆครับ รักเรื่องนี้ ต้องแวะมาทุกวัน รอว่าจะอัพตอนใหม่วันไหน อยากเห็นกันต์มีความสุข แต่คงต้องรอต่อไปครับ ไม่เป็นไรครับ รักกันต์ครับ
โอ๋ๆ น่ารักที่สุด อ่านแล้วน้ำตาเล็ด... จะแวะมาต่อให้บ่อยๆ น้าคะ อย่าเพิ่งน้อยใจ
รักกันย์ รักกิ๊งเหมือนกัน แต่ปวดหัวกับพล็อตนิดหน่อย แต่ยังไงก็ ไม่ทิ้งไปนานหรอกจ้า...
เดี๋ยวบวกหนึ่งให้น้า จุ๊บๆ
ขอบคุณทุกๆคนด้วยนะคะ สำหรับกำลังใจ และขอบคุณที่ยังรักนิ รักกิ๊ง+กันย์(แม้ว่ากันย์มันจะไม่ได้ดั่งใจ)เหมือนเดิม
อิอิ ลุ้นๆเป็นเสน่ห์ของนิยาย ถ้ามันได้กันง่ายๆ ก็ไม่มีค่าสิคะ กิ๊งต้องเล่นตัวให้หนัก อิอิ
-
สมน้ำหน้ากันย์ 555+
-
อดต่อไปนะกันย์
-
ตลกกันย์จังเลยอ่ะ
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
มารอตอนต่อไปครับ
รีบๆ กดกัน(ย์)นะครับ อิอิ
-
กันย์อดพวกเราก็อด(อ่าน)เหมือนกัน
+ 1 นะคะ
-
ถ้ากันย์พกมาครบแล้ว กิ๊งจะยอมดีๆ มั้ยล่ะ :impress2: :impress2:
-
กันต์อดอีกแว้วว
-
ไปยืมฐาที่ห้องจะทันมิ?
-
ไม่เตรียยมตัวก้งี้ละคะ แพ้พี่ตัวเอง 55 พี่ตุลย์รายนั้นวางแผนแล้วทำเลย ช้ากินแห้วค่ะ
-
กันย์อดพวกเราก็อด(อ่าน)เหมือนกัน
+ 1 นะคะ
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ตอนนี้มันสั้นมากๆๆ ขอโทษถ้าทำให้ค้างคานะคะ
เดี๋ยวคืนนี้จะพยายามต่อให้สักตอนอย่าเพิ่งโมโหนะ
แต่จากตอนนี้ เวลามันจะผ่านไปเร็วมากๆ เลย ฮาๆ
16.4 สั้นๆ ... กว่าเดิม ...
ปิดประตูห้องแล้วถอนใจอย่างโล่งอก
เฮ้อ... รอดตัวไป ดีนะ... ที่กันย์มันซื่อ..(บื้อ)
เพราะถ้าจะทำกันจริงๆ จะไปขอเสื้อกันฝนกับฐาก็ได้หรอก แต่ผมคงไม่กล้าบากหน้าไปขอ แค่นี้ก็จะเอาหน้ามุดดินอยู่แล้ว ส่วนโลชั่น วาสลีน จะเอามาใช้แก้ขัดห้องผมก็มี แต่มันก็ไม่ดีหรอกเพราะไม่ใช่ของใช้เฉพาะทาง หรือถ้ามันอยากทำมากจริงๆ ไม่ต้องสอดใส่ก็ยังได้ แต่มันคงลืมนึก... กร๊าก....
ช่างแม่ง อยากโง่ดีนัก....
หึหึ... อยากได้หนูกิ๊งก็ต้องพยายามหน่อยนะหนูกันย์ เพราะถ้าของเค้าไม่ดีจริง เค้าไม่อยู่รอดปลอดภัยมาได้ตั้งสามปีในโรงเรียนชายล้วนหรอก...
แต่ถ้ามีประเด็นว่า กันย์จะใช้กำลังขึ้นมา... ก็รู้ว่าสู้มันไม่ได้ แต่จากนี้ไป... ก็จะได้รู้ฤทธิ์กิ๊งกันมั่งว่าต่อไป... มันมีไม่มีโอกาสได้แตะผมได้แม้ปลายเล็บเลย...
แต่วันนี้ถือว่าผ่าน ....ทำเอาเคลิ้มไปเลย.... ว่าแต่มาปลุกอารมณ์กันไว้แล้วก็ไป ....
จะให้ทำไงกับกิ๊งน้อยที่ตื่นแล้ว...
จะให้ไปต่อในห้องน้ำก็อายเค้า... ดันเป็นห้องน้ำรวม
จะให้ทำคนเดียวในห้องก็กลัวเลอะ..
หนอย.... ไอ้เชี่ยกันย์ .... ดันวางระเบิดเอาไว้อีก...
ฮือ... กิ๊งไม่ได้หื่นนะ มันก็แค่สัญชาตญาณของเพศผู้ แง้ๆๆๆๆ
เย็นไว้ๆ .... นอนหลับซะลูก....
เซ็งจิต ..... กันย์มันจะรู้บ้างไหม...ว่าไม่ใช่แค่มันคนเดียวที่อารมณ์ค้าง.... TT_TT
...
-
ขอบคุณที่มาเขียนให้อ่านอยู่เรื่อยๆ...
กันย์อดต่อไป...รอลอยกระทง
-
ก๊ากกกกกก กันย์นี่แม่งบื้อจริงๆ :laugh:
อดไปเหอะกันย์เอ๊ย :m20:
-
กิ๊งค้าง ป้าก็ค้างเหมือนกัน เง้ออออ
-
คืนนี้จะหลับมั้ยค่ะกิ๊ง ถ้าไม่ปลดปล่อย มันไม่ลงง่ายๆ นา :laugh: :laugh: :laugh:
-
กร๊ากกกกกๆๆ
ฮาาา แหม ค้างอล้วก็ไม่ยอมเค้าเนอะ เฮ้อ!!
-
^^
-
หุ หุ หุ งานนี้คงค้างทั้งกิ๊ง ทั้งคนอ่าน แต่คงค้างคนละประเด็น
-
แง ทำไมมันสั้นจังเลยยย :z3: :z3: :z3:
กุ๊งกิ๊งแอบร้ายอ่ะ แต่แอบหื่นเหมือนกันน่ะเนี่ย 555++ เข้าใจค่ะ สัญชาตญาณเพศผู้ :jul3:
-
สั้นไปม๊ายยยยยยยยยยยยยยย โหยๆ :a5:
-
จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีละเนี่ย
ทำคนอื่นค้างแล้วตัวเองก็ค้างเองไปด้วยเนี่ย 5555
-
ก๊ากก สงสารกิ๊งจริง เป็นไงละ อดทนยุบหนอๆ ไปก่อนละกันนะคืนนี้
-
มาต่อให้แล้วจ้า จุ๊บๆๆ ที่ตอนที่แล้วมันสั้นก็เพราะว่ามันต่อจากตอนที่แล้ว
แต่ตอนที่17 มันจะขึ้นเรื่องราวใหม่ แถมเล่าเรื่องเร็วอีกต่างหาก อ่าจ้า
บอกนิทีสิว่าเค้าใส่โพลยังไงอ่า แบบว่าอยากตั้งโหวตมั่งอ่า
ตอนที่ 17 หอม...ใหญ่
ถึงจะบอกว่าเป็นแฟนกันแล้ว... แต่พัฒนาการของเราสองคนก็ไม่ได้คืบหน้ามากไปกว่าเดิมเท่าไรหรอกครับ อย่างมากก็กอดจูบ ลูบไล้ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เพราะกิ๊งมันค่อนข้างระวังตัวไม่ค่อยตามใจ หรือยอมอยู่ตามลำพังกับผมสองต่อสอง มีหลายครั้งที่แอบน้อยใจเหมือนกัน แต่เพราะรักคำเดียวก็เลยยอมได้ เชื่อว่าคงจะมีสักวันที่กิ๊งใจอ่อนยอมจนได้ ช่วงนี้ให้แค่ไหนก็แค่นั้นครับ พยายามไม่เอาแต่ใจตัวเอง
จริงๆ เรื่องของผมกับกิ๊งก็ไม่เชิงว่าปิดบังนะครับ แต่เวลาอยู่ข้างนอกก็ไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อ คนภายนอกก็คงมองว่า เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ เท่านั้นเอง เพราะเวลาคุยกันก็ยังขึ้นมึงกู เล่นหัวกันตามประสา จะรู้จริงๆ ก็แค่ในกลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้น ปกติก็ไปไหนทำอะไรด้วยกันตลอด ยกเว้นแต่กิ๊งไม่ค่อยไปเที่ยวกลางคืนเท่านั้นเอง เพราะมันตั้งใจว่ามันจะไม่กินเหล้า แต่มันก็ดีนะครับ ไม่ห้ามอะไร อยากทำอะไรก็ทำ ขอแค่ไม่เกเรเรื่องเรียน เมารั่วเกินเหตุ หรือนอกใจมันก็พอ ผมเลยมีเวลาเป็นส่วนตัวที่จะไปไหนทำอะไรกับเพื่อนฝูงมากกว่าตอนอยู่กับแพร
จบงานกีฬามหาวิทยาลัยก็เหมือนจบรับน้อง ไม่ต้องทำกิจกรรมช่วงเย็นเท่าไรแล้ว แต่ก็มีบ้างที่มีนัดของรุ่นพี่ เรื่องพี่เทค น้องเทค พี่รหัสตามเรื่อง จากนั้นก็เข้าสู่ช่วงสอบกลางภาค สมองขี้เลื่อยอย่างผมก็ไม่ต้องเดาครับว่า กิ๊งมันจะทำยังไง มันก็ลากผมให้ไปนอนที่ห้อง
“มึงไปติวหนังสือห้องกู” ฟังทีแรก โคตรดีใจ ในที่สุดก็มีโอกาส สานฝัน วันของเราอีกรอบ แต่เจอประโยคต่อมาทำเอาฝันสลาย
“ไปติวหนังสืออย่างเดียวนะ ห้ามทำอย่างอื่น ถ้ามึงทำอะไรแผลงๆ จนติวล้ม หรือทำให้กูไปสอบด้วยสภาพร่างกายไม่เต็มร้อย มึงเจอดีแน่กันย์” อึ๋ย โหดว่ะ
ถึงจะพูดอย่างนั้น... ตอนไปติวหนังสือที่ห้อง ผมก็พกสมองกับเครื่องมือไปครบครับ ฮา ....
ตอนมันติวผมก็นั่งมองหน้ามัน ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง จนท้ายที่สุดมันก็ตบโต๊ะดังปัง!
“เชี่ยกันย์!! มึงฟังกูบ้างป่ะเนี่ย ถ้ามึงไม่อยากจะติว มึงก็ไม่ต้องติว กลับบ้านมึงไปเลย กูจะได้อ่านหนังสือคนเดียวไม่ต้องพูดมากให้เหนื่อย” กรรม เริ่มโมโหแล้วครับ กิ๊งมันโหดชะมัด จนผมนี่หน้าหดเหลือสองนิ้วแล้ว
“ฟังดิ... สอนต่อเถอะนะโอ๋ๆ” ผมรีบรวบร่างของมันมากอดเอาใจ ให้มันหายเคือง แล้วก็ตั้งใจฟังมันติวหนังสือโดยไม่วอกแวกเรื่องอื่น แล้วมันก็เลยได้แค่ “ติวเรียน” ไม่มี “ติวรัก” กันเลยจริงๆ
สอบกลางภาคจบแล้ว คะแนนผมออกมากลางๆ ค่อยไปทางเกือบจะสูง คาดว่ากิ๊งมันติวใช้ได้เลยแหละ ตรงตามข้อสอบเยอะเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่ที่ผมทำไม่ได้เพราะ สมองน้อยๆ มันจดจำไม่หมดมากกว่า ฮา
หลังจากนั้น ว่างๆ ผมก็ไปศึกษาหาข้อมูลเตรียมกดมันบ่อยเหมือนกันนะ แต่โอกาสมันไม่ค่อยจะมี บางทีบุญมีแต่กรรมบังตลอด...
ส่วนวันนี้ ผมชวนกิ๊งไปทำกับข้าวกินที่บ้าน มันก็หลงกลไปกับผมครับ
ตกลงกันว่าจะทำข้าวผัดแฮมกินครับ ตอนแรกเราก็ไปซื้อกับข้าวที่ตลาดสดก่อน
กิ๊งก็เหมือนเดิมครับ ชอบของหวานมาก สิ่งแรกที่ซื้อเลยไม่ใช่กับข้าวครับ ซื้อข้าวโพดอบเนยแก้วนึงแล้วก็พากันเดินเข้าไปด้านใน
“กันย์กินป่ะ” ผมว่ากิ๊งมันอยากกินคนเดียวมากกว่าแต่ชวนพอเป็นพิธีไปเท่านั้นล่ะ เพราะรู้ว่าที่จริงผมไม่ค่อยชอบของหวาน แต่ของหวานที่กิ๊งกิน ส่วนใหญ่แล้วผมมักจะตกลงกินนะ เพราะกินอะไรด้วยกันแล้วมันสุขใจดี
“กิน” พอตอบแล้วมันก็ยื่นแก้วข้าวโพดมาให้
“อย่ากินหมดนะกันย์” แน่ะมีหวงด้วย ผมหัวเราะ
“กิ๊งป้อนสิ” ผมอ้อน
“เรื่องสิ อายเขา” แล้วมันก็ค้อนมาให้วงนึงแล้วก็ไม่ป้อนครับเดินต่อไม่สนใจผม ฮ่าๆ ผมเดินตามมันต่อ
เดินตามกันไปที่ร้านผัก มันถือแก้วข้าวโพดอยู่ เลยเป็นหน้าที่ผมที่ต้องหยิบของ
“เอาอะไรมั่งอ่า” ผมถาม
“เอาผัก”
“รู้แล้วว่าซื้อผัก มาอยู่หน้าร้านผักคงไม่ซื้อหมูหรอกมั้ง” ผมกวนตีนมันกลับ “ผักอะไรอ่ะ”
“ผักตบ...” อ่ะแหม ผมส่งสายตาไปที่มันแล้วด่าด้วยสายตาว่า กวนตีน!
“มึงไม่เคยกินข้าวผัดเหรอไง มันใส่อะไรก็เอาอันนั้นอ่ะ” กิ๊งตอบผมมาว่างั้น
“อือ...ข้าวผัด... แตงกวา คะน้า แครอท กระเทียม.........เอาอะไรอีกไหม” หยิบของใส่ตระกร้าส่งให้แม่ค้า
“หอมด้วย” กิ๊งบอกมาแล้วผมก็ยิ้มขยับเข้าไปชิด
“ตรงนี้จะดีเหรอกิ๊ง กลางตลาดเลยนะ” ผมแหย่
“บ้าเอ๊ย เอาหัวหอมใหญ่ ไม่ใช่หอมแบบนั้นโว้ย” มันกัดฟันตอนบอกผม ไม่กล้าพูดดังเพราะมันคงอายแม่ค้า ฮ่าๆๆ น่ารักจัง ฮ่าๆ
“ซื้อไข่ด้วยนะ” กิ๊งเตือน
“ซื้อทำไมมีแล้วนี่” ผมบอกยิ้มๆ
“ที่บ้านกันย์มีไข่แล้วเหรอ งั้นก็ไม่ต้องซื้อ” อ่ะหลงกลครับ
“เปล่า ก็มีคนละสองฟองแล้วไง” ฮาๆ เอาอีกดอกแล้วกันวันนี้
“เชี่ยกันย์!!! ไม่อยากเอาไว้เหรอสองฟองที่มี กูจะได้เฉือนออกมาผัดข้าว” ฮึ้ย... โหดว่ะ ผมหันไปซื้อไข่ไก่ก่อนที่จะโดนกินหัวครับ
ซื้อของที่ตลาดสดครบแล้วก็เข้าเซเว่นซื้อแฮมกับเนยครับ พอหยิบของเสร็จกิ๊งมันก็เลือกไอศกรีมวอลล์รสสตอเบอร์รี่ส่งให้ แล้วเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดัง
“เดี๋ยวกิ๊งออกไปโทรศัพท์หน้าร้านนะกันย์” กิ๊งบอกแล้วเดินออกไปหน้าร้าน ผมก็เอาของวางให้พนักงานคิดเงินที่เคาเตอร์แรกขณะที่ สมองส่วนหื่นก็ทำงาน เลยหันไปเลือกถุงยางระหว่างรอครับ ฮา...
“เวฟไหมครับ” ระหว่างต่อมหื่นทำงาน สมองส่วนอื่นก็มักจะบกพร่องครับ เผลอพยักหน้าให้พนักงานเฉยเลย
“.... บาทครับ” พนักงานบอกจำนวนเงิน หลังจากที่ผมเพิ่มถุงยางลงไปอีกสองกล่อง ฮา ... ไม่รู้ว่าจะได้ทำหรือเปล่า แต่ซื้อไปอย่างนั้นแหละครับ
จ่ายเงินเรียบร้อย ก็หยิบของออกจากเคาท์เตอร์พร้อมกับถามว่า
“น้องครับ แล้วไอศกรีมผมล่ะครับ?”
“อ๋อ รอเวฟสักครู่นะครับ”
“เฮ้ย!! ไอติมเนี่ยนะ?”
ผมกับกิ๊งหัวเราะท้องคัดท้องแข็งตลอดทางเลยครับ ยังดีนะที่ไปบอกน้องเขาทันก่อนจะเอาไอศกรีมไปเวฟจริงๆ คาดว่าคงเป็นพนักงานใหม่นั่นแหละ เลยสับสนระหว่างไอศกรีมกับข้าว เพราะมันเป็นกล่องเย็นๆเหมือนกัน เกือบจะวางระเบิดร้านเขาแล้วไหมล่ะ ฮา
พอกลับมาบ้านเราก็เข้ามาในครัวครับ กิ๊งล้างผัก ส่วนผมก็หั่นผักที่มันล้างเสร็จแล้ว
หั่นไปแป๊บผมก็ยืนหลับตานิ่ง กิ๊งเดินเข้ามาหา เห็นผมยืนเอามือปิดตาก็ถาม
“กันย์เป็นอะไร” แล้วดึงมือผมออก เห็นน้ำตาแฉะตรงหางตาก็ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย “กันย์ร้องไห้ทำไม”
“ฮึก...ฮึก... เสียใจ กิ๊งไม่ให้เอาซะที” ผมทำเสียงเศร้าใส่ แต่คำตอบที่ให้ไปไม่ได้เรียกความสงสารครับ
“ห่าเอ๊ย สมองมึงคิดได้แค่นี้เรอะ” เป็นไงครับด่าเละเลย “กูถามจริงๆ กูห่วงนะเนี่ย” มันยังคงถามต่อ ทำให้ผมขี้เกียจเก๊ก
“ฮ่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร หั่นหอมแล้วแสบตาเฉยๆ”
“โด่เอ๊ย หลงเป็นห่วง” กิ๊งทำเสียงแบบไม่น่าเสียเวลากับแม่งเลย ประมาณนั้นอ่ะครับ ฮา... มันหันไปล้างผักส่วนผมก็หันไปหอมต่อ
“โอ๊ย....” ทีนี้ของจริงครับ หั่นหอมพลาดไปหั่นนิ้วตัวเอง กิ๊งมันหันมาเจอเลือดผมไหลเต็มมือ ยืนนิ่งแล้วก็... ตึง!!
ตายหอง!!!!!! กิ๊งเป็นลม!!!!!!!!!!!!!
กรรมของเวร....เวรของกรรม...กรรมของกู!!!!
ผ่านไปพักใหญ่ กิ๊งก็ตื่นลืมตาขึ้นอีกครั้ง มันหน้าซีดมากจนผมตกใจเลยครับ
“กันย์... นี่กิ๊ง...เป็นอะไรไป” มันถามมาเมื่อลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองนอนเหยียดขาอยู่บนโซฟากลางบ้านผม ผมเอายาดมมาจ่อจมูก เอาพัดลมตั้งโต๊ะเปิดเบอร์สามมาจ่อมันเลย
“กิ๊ง..เป็นลม” ผมตอบ แล้วมันก็เหมือนจะประมามวลเรื่องราว
“แล้วมือกันย์...” เหมือนมันจะเป็นห่วงแต่ก็ไม่กล้ามอง พอดีว่าก่อนจะตื่นผมก็ล้างเลือดแล้วก็เอาพลาสเตอร์ยามาปิดเรียบร้อยแล้วล่ะครับไม่อยากให้กิ๊งตื่นขึ้นมาเจอภาพสยดสยอง ก็ไม่ได้ลึกมากอะไรนักแต่ก็เจ็บอยู่ดี
“กิ๊งขอโทษนะกันย์ ที่ช่วยอะไรไม่ได้แล้วยังทำให้กันย์เดือดร้อนอีก” มันขอโทษขอโพย แต่ผมส่ายหน้า โน้มกายไปกอดมันไว้แน่น
“ไม่เป็นไรหรอกกิ๊ง ไม่เป็นไร” กอดปลอบมันอยู่นานแล้วก็ตัดสินใจออกไปกินข้าวข้างนอกกันเพราะมันไม่เสี่ยง...
รู้อยู่ว่ากิ๊งมันกลัวเลือด แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้...
ทั้งๆ ที่คิดว่ามีโอกาสจะกดมันได้อยู่แล้วนะ แต่ก็ไม่นึกอยากทำ เพราะคิดว่ามันอาจจะกำลังขวัญเสีย
ถึงไปนั่งอ่านบทความอะไรมาตั้งเยอะ ทฤษฎีกับปฏิบัติก็ไม่เหมือนกันอยู่ดี...
ไม่มั่นใจว่าถ้าทำลงไปจริงๆ จะไม่ทำให้มันเลือดออกจริงๆ
กลัวจะทำให้มันเสียความรู้สึก...
ตั้งแต่วันนั้น ความคิดที่จะกดมัน... น้อยลงไปเยอะมาก...
คิดว่าเกินไปไหมครับ เคยคิดเหมือนกันว่า ไม่น่าทนได้...
แต่ถ้าได้รักใครสักคนมากจริงๆ จะรู้ว่า การอดทนแค่นี้ไม่มากเกินไปเลย....
....................
-
แปะๆๆ
โอ๊ะ กันต์เริ่มแสดงบทพระเอกอีกและ (แล้วธรรมดามันไม่ได้เป็นพระเอกหรอ?? งงตัวเอง) :laugh:
รอนะกันต์จงรอต่อไป :really2:
-
มาแปะไว้ก่อนอ่านไปแล้ว 6 หน้า น่ารักมากๆ :pig4:
-
กิี๊งกลัวเลือดจริงจังนะเนี่ย
-
:L1:
-
โอ้ยสนุกเอาอีกๆ
หุหุุหุ
สงสารจังเลยแฟนกลัวเลือด
ค่อยๆทำนะครับเดียวเลือดออก
-
กันย์ สุภาพบุรุษ!!!!!!!!
-
นาทีนี้กันย์เอาใจไปเต็ม
รอตอนลอยกระทงก็ได้น๊า
จัดเต็มที่คืนวันพระจันทร์เต็มดวง
-
รออ่านนะคะ
-
อ่ะ กันย์ ตอนนี้ก็พยายามสะสมแต้มไปก่อนนะ วันนั้นมาถึงค่อยจัดแบบเต็มที่ไปเลย
-
:pig4:
-
สงสารก้สงสารนะกันย์นะแต่สมน้ำหน้าก็สมนะ
นางจ้องจะซั่มอย่างเดียวเลยฮ๋าๆๆๆๆ
เดี๋ยวโดนเหวี่ยงเรื่องนี้เมื่อไหร่จะฮาให้
-
:L1:
-
กิ๊งกลัวเลือดขนาดนี้เลยเรอะ
-
เป็นเอามากนะกิ๊ง อย่างงี้กันต์ต้องระวังมากๆถ้าทำกิ๊งเลือดออกคิดว่าคงได้กดแค่ครั้งเดี๋ยวแน่ๆ
-
ชีวิตคู่มันมีอะไรมากกว่าเรื่องเซ็กซ์นะเรา กันย์คิดถูกแล้วล่ะ
แต่คนเราก็อยากสัมผัสคนที่เรารักด้วย สงสารนายมากเลยกันย์ o18 o18
-
เห็นเลือดแค่นี้ยังเป็นลม ถ้าคราวกันย์กดกิ๊งจริงสงสัยจะรอดยาก
ยกเว้นว่าทำในที่มืดๆ เห็นกิ๊งบอกไม่เห็น
-
กิ๊งมันมีปมอะไรกับเลือด+บันไดหว่า??
:o หรือตอนเป็นเมนส์ครั้งแรก แม่ให้ถัดบันไดแล้วตกลงมา!
-
งั้นกันต์ต้องไปศึกษาทฤษฎีเพิ่มแล้ว
ทำยังไงไม่ให้เสียเลือด แต่ได้กิ๊ง
-
กิ๊งกลัวเลือดเอามากเลยนะเนี่ย
ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
ส่วนกันย์ o13 เยี่ยมมากที่คิดแบบนั้น
ไม่ใช่กะจะกดๆๆอย่างเดียว
กันย์อยากกดต้องไปศึกษามากขึ้นแล้วว
+1 ค่าาาา :กอด1: :กอด1:
-
แสนดีจริงๆ เอาเถอะ อย่างนี้ก็ดีนะ แม้เราๆจะลุ้นกันจนแทบกัวใจวาย ฮาา :haun4:
รอ ร๊อ รอ! เมื่อไหร่ กันย์จะได้กดกิ๊ง อ๊ากกกกกกกก เดี๋ยวเเม่ก็เเต่งฟิคซะเลย o18
ฮาๆ +1 ให้รางวัลคนขยันจ้า :pig4:
-
เรื่องนี้ใสกิ๊งจริงๆด้วย
-
กันย์คงต้องระวังหน่อยนะ เพราะกิ๊งกลัวเลือดมากๆๆ ตอนนี้สะสมแต้มไปก่อนอิอิ :L2: :L2: :L2:
-
กันย์จ๊ะ ถึงนายจะไม่หล่อ(เหรอ?)...แต่ใจนายหล่อมาก!
-
กิ๊ง กันย์ คู่นี้น่ารักอ่ะ
แอบอ่านในมือถือ เพิ่งตามอ่านทันนะจ๊ะ
เอ่อแต่มุขเอาไอติมไปเวฟเนี่ยะ น้องเซเว่นไม่ไหวนะ ป้าเครียด
-
น่ารักจัง
กลัวเลือดจนเป็นลมเลยเนอะ อิอิ
-
ขอบคุณที่มาต่อให้ครับ
สุดท้ายก็ไม่ได้กดกันสักทีนะคู้นี้นี่
-
กิ๊งกลัวเลือดเหรอ.....เดี๋ยวส่งหนังดอกไม้โลหิตกับเปรตเดินดินไปให้ดู.....ฮ่าฮ่าฮ่า
เพื่อนเราสมัยมัธมต้นก็เป็นนะ.....แค่ปากเราแตกหน้าหนาวแล้วมันหันมามอง มันก็มีอาการแล้วอ่ะ......จะอ้วก.....มันบอก...เราก็เอ๊ะ...จะอ้วกนี่เพราะเห็นเลือดหรือเพราะหน้ากูยะ....
ตอนนี้น่ารักนะ.....ชอบมุกทะลึ่งของกันย์......น่าขอยืมไปใช้ในวงเหล้ามาก ๆ
อิอิอิ
-
รอวันเป็นหนึ่งสักที
-
ความอดทนเป็นเลิศจริงๆ กันย์เอ้ยยย ถ้ากิ๊งกลัวเลือดก็ปิดตาทำซะสิ ไม่เห็นแระเลือด
-
รีบๆ กดกันได้แล้วนะครับ
อยากอ่านๆ อิอิ
-
กันย์เป็นคนดีจริงๆ
ดีใจยังกะลูกสาวแต่งงานเลยชั้น กิ๊งถึงสามีจะน้ำเน่ามากแต่ก็รักจริง
ยอมๆ มันไปเถอะ
-
น้องกิ๊งนี่สรุปแล้วกลัวเลือดขั้นรุนแรงเลยนะคะนั่น
ชักอยากจะรู้ซะแล้วซิว่ากลัวเพราะอะไร
-
^
^
^
^
^
เหมือนจะกลัวบันไดด้วย......นั่นสิ เพราะอะไรนะ
-
รอกิ๊งได้รึม่ายยย~
รอเห้อะ อย่าไปรีบร้อน
ของๆเรายังไงก็เป็นของๆเรา
อิอิ
-
กันต์ แมร่ง หัวจัย หล่ออออออออออโครตตตตตตตตตตตตตตต o13 o13
-
เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง..
-
เรื่องเวฟไอศกรีมไม่ใช่มุขค่ะ เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับพี่ชายนิเอง แต่พี่บอกพนักงานก่อนจะเข้าเวฟนะคะ เอามาเล่าให้ฟัง นั่งฮาซึด....
เออ นิย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด(ระยอง) แบบฐาวรแล้วค่ะ เน็ตอืดอย่างแรง อยากร้องไห้ เปิดเว็บแต่ละทีเหมือนใจจะขาด โหลดนานเอาโล่ เซ็งที่สุด
แล้วไฟล์นิยายเจ๊งคราวก่อน นิโมโหเอา MS 2010 มาใช้ มันก็ไม่มีโปรแก้ไขคำผิดให้นิ ฮือๆ ถ้าเจอคำผิดก็บอกกันบ้างนะคะ
ถ้าไม่ตันจริงๆ ตอนนี้นิพยายามอัพนิยายสองเรื่องสลับกันค่ะ เลยอาจจะช้าบ้าง อย่าใจร้อนกันนะคะ พยายามที่สุดแล้วค่ะ แต่งแต่นิยายตัวเองจนแทบไม่ได้ไปอ่านของชาวบ้านเขาเลย ฮือๆ
ตอนที่ 18 ตายด้าน
หลังจากเหตุการณ์สยดสยองครั้งนั้น กันย์มันเป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ พยายามจะตีตัวออกห่างผมอยู่เรื่อย ไม่ใช่ไม่มาเจอหน้า หรือเฉยชา แต่ยังไงดี พูดไม่ถูก หรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้นะครับ เอาเป็นว่ามันเปลี่ยนไปละกัน ส่วนผมน่ะเหรอ ก็เป็นโรคจิตชนิดหนึ่งคือ กับคนที่ไม่ชอบ ก็ไม่สนใจใยดี แต่กับคนที่ชอบเนี่ยจะใส่ใจทุกรายละเอียด ถ้ามันวิ่งไล่ ผมก็จะวิ่งหนี แต่ถ้ามันเดินหนีผมจะเป็นฝ่ายไล่ตาม...
แป๊บเดียวก็จะสอบไฟนอลอีกแล้วเร็วจัง ช่วงนี้ผมที่อยู่หอในไม่มีคอมเป็นของตัวเองก็เลยต้องย้ายรกรากมาพิมพ์งานอยู่ที่ห้องคอมมหาวิทยาลัยเป็นอาจิณเพื่อเคลียร์รายงานให้เสร็จแต่เนิ่นๆ ไหนเลยจะสบายเหมือนชายกันย์ที่จะทำงานเมื่อไรก็ได้ จนละเลยไม่ค่อยทำ ต้องให้ตามจ้ำจี้จ้ำไชกันเกือบทุกวิชา จนจะกลายร่างเป็นมารดาคนที่สองของมันอยู่รอมร่อ
คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมกำลังนั่งทำการบ้านชิ้นสำคัญ คือสร้างเว็บเพจวิชาคอมพิวเตอร์ ใกล้เสร็จเต็มทีเหลืออีกไม่เยอะแล้ว กันย์มันก็โทรมาถามว่าอยู่ไหนจะไปหา ผมวางสายแล้วเหล่มองที่นาฬิกาบอกเวลาห้าทุ่มเศษ ไม่เกินสิบนาที ร่างสูงใหญ่ของมันก็ก้าวยาวๆ เข้าห้องคอมตรงเข้ามาหาผมซึ่งโดดเด่นอยู่ในเสื้อยืดคอกลมสวมเสื้อกันหนาวสีส้ม ก็ห้องคอมเขาแอร์เย็นน่ะครับ
“กิ๊ง...ป่ะ กลับกันเถอะ” โห มาถึงก็ชวนกลับเลยแฮะ
“บ้า กูยังทำงานไม่เสร็จเลยจะรีบไปไหน”
“เหรอ.... งั้นรีบๆ นะ จะรอ” กันย์บอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ว่างของคอมเครื่องๆ ข้างๆ โดยไม่เปิดเครื่อง
ผมก็ตั้งใจว่าจะทำงานต่อครับ อีกครึ่งชั่วโมงห้องคอมก็ปิดแล้ว แต่เวลาที่ทำอะไรอยู่แล้วมีสายตาคนอื่นจ้อง มันจะทำให้ไม่มีสมาธิครับ ทำไปได้แค่ไม่ถึงสิบนาทีก็เลยยอมแพ้
“เออๆ กลับก็ได้ มีอะไรนักหนาฮึ” หันไปว่าแบบรำคาญนิดๆ อีกฝ่ายรู้ว่าจะเลิกเล่นแล้วก็ยิ้มให้
“ก็ไม่ได้รีบนี่ ทำต่อไปก็ได้” ชิ ทำเป็นพูดดี
“ไม่ทำแล้ว จ้องกันแบบนี้คนก็เขินเป็นนะ” ผมบอกแล้วเซพงาน ปิดคอม เก็บของ แล้วเดินตามกันย์ออกมานอกห้องคอม
“จะพาไปไหนเหรอ”
“ไปบ้าน กันย์ซื้อเคเอฟซีไว้ ไปกินด้วยกันนะ”
“โหจริงดิ มีอะไรหรือเปล่า กินอะไรเอาป่านนี้” ผมถามทำให้มันชะงักนิ่ง หันมามองจ้องผม
“กิ๊งไม่รู้เหรอ?” มันถามด้วนสีหน้าจริงจัง
“รู้อะไร?” ผมถามแล้วมันก็ยืนมองผมนิ่งหันหลังกลับไม่พูดอะไร
เอ๋า....แล้วก็ไม่ตอบ
กันย์พาผมมาที่บ้าน มันหิ้วถุงเคเอฟซีแล้วก็ถุงเซเว่นที่แวะซื้อเครื่องดื่มระหว่างทางเข้ามา บ้านปิดไฟเงียบ จนผมแปลกใจ
“กันย์อยู่กับพี่ชายจริงเหรอ มากี่ทีไม่เคยเจอเลยนะ”
“อย่าว่าแต่กิ๊งไม่เจอเลย กันย์ก็ไม่ค่อยเจอหรอก เริ่มจะลืมไปแล้วเหมือนกันว่าพี่ชายหน้ายังไง เขาไม่ค่อยกลับบ้านหรอก สงสัยติดสาว” ตอบแล้วเดินเข้าครัวไปเอาจานกับแก้วออกมา เอาไก่ใส่จานเตรียมโซ้ย
“แล้วกันย์ล่ะ แอบไปติดสาวที่ไหนที่กิ๊งไม่รู้บ้างป่าว...” ผมถามเล่นๆไปอย่างนั้นแหละ ถึงมีมันก็คงไม่บอกหรอกครับ
“ฮ่าๆ ไม่มีๆ ถ้ามี ก็มีแต่หนุ่ม” กันย์หัวเราะเดินเข้ามานั่งชิด
“ตอนนี้กำลังติด....ใจหนุ่มอยู่คนนึง” มันบอกตาเยิ้มจับมือผมไปกุมไว้
“อือ... อย่าให้รู้แล้วกันว่ามีคนอื่น...ไม่งั้น...” บอกพร้อมเอามือทำท่าปาดคอ
“สงสัยจะยาก แค่คนเดียวก็แทบจะเงยหน้าไม่ขึ้นแล้ว”
“ทำไมล่ะ”
“ก็....รักกิ๊งหัวปักหัวปำไง”
“ไอ้เว่อร์” ผมว่าพลางหัวเราะ เอาไก่แซบยัดปากมัน มันเอาไก่ออกจากปากแล้วไอแค่ก
“แค่กๆ”
“เป็นอะไร ไก่ติดคอเหรอ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง หันไปหยิบโค้กรินใส่แก้วให้มันกิน พอแก้วน้ำยื่นไปตรงหน้ามันก็ยิ้ม ไออีกสองครั้ง
“แค่กๆ ... เลิฟยู” เออ..... มึงเล่นมุขเรอะ!! ผมหรี่ตาแล้วสะบัดหน้างอนมัน ชอบทำให้เป็นห่วงตลอด
“โอ๋ๆ แต่ช้าแต่” มันโอ๋แล้วรั้งร่างผมเข้าไปกอด
“กิ๊งรู้ไหมตัวอักษรภาษาอังกฤษน่ะตัวไหนกินได้”
“กินได้ตั้งหลายตัวนี่ KFC MK แล้วก็อีกสารพัด” เป็นไงล่ะตอบถูกใช่ป่ะ? “แล้วกันย์รู้ป่ะว่าตัวไหนเป็นญาติกัน” ผมถามบ้าง กันย์ทำท่าคิด แล้วถามมา
“ตัวไหนอ่ะ”
“คิวกับเอสไง”
“เป็นญาติกันยังไงอ่ะ”?
“ก็คิว..อา..เอสไง” ฮ่าๆ มุขเชี่ยๆ แต่ก็จะเล่นครับ
“กิ๊งว่าป่ะว่าคนคิดตัวอักษรภาษาอังกฤษอ่ะเค้าใจร้าย”
“ใจร้ายยังไง”
“ก็.....เขาเอา I กับ U ให้อยู่ไกลกันน่ะสิ” โห......ช่างว่า..... ผมหัวเราะ แล้วเราก็กินไก่กันไปคุยกันไป ส่วนใหญ่ก็จะถามปัญหาปัญญาอ่อนน่ะครับ
กินอิ่มแล้วครับ ผมก็มองหน้ากันย์ แบบว่า ลองมันชวนผมมาบ้านแบบนี้ มันคงมีวางแผนอะไรแน่ๆ เลย ผมก็รอดูอยู่ว่าวันนี้จะมาไม้ไหน พอไก่หมดมันก็ดึงเค้กออกมาครับ
“กิ๊งชอบกินของหวานนี่ แล้วเค้กล่ะชอบไหม?”
“ชอบสิ” ผมตอบ กันย์ก็เอามีดตัดเค้กใส่ถ้วยให้ผม ผมก็นั่งละเลียดกินเค้กอย่างมีความสุข
“กิ๊ง เที่ยงคืนกว่าแล้ว มีอะไรจะบอกกันย์ไหม?”
“หือ? อะไรล่ะ” คราวนี้ผมก็งงอีกครับสีหน้าจริงจังของมันทำให้เริ่มคิดหนัก
“รู้ไหมวันนี้วันอะไร?” เอาล่ะสิ มามุขไหนอีกหว่า
“วันพฤหัสไง” ผมตอบซื่อๆ แล้วมันก็ถอนใจอย่างเอือมๆ ผมก้มลงมองเค้กในมือตัวเองแล้วก็นึกขึ้นได้
“วันเกิดกันย์เหรอ?” กันย์นิ่งไปแล้วมองเหมือนจะถามว่า เพิ่งนึกได้เหรอ?
“เดี๋ยวดิ วันเกิดกันย์มันต้องพรุ่งนี้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ก็หลังเที่ยงคืนก็วันใหม่แล้วไม่ใช่เหรอ?” กันย์ถามเสียงเรียบๆ ทำให้ผมแทบอยากจะร้องไห้
“กิ๊งขอโทษ ไม่ได้ลืมนะ แต่แค่คิดว่ามันยังไม่ถึงเท่านั้นเอง” อีกฝ่ายพยักหน้าเหมือนจะไม่เป็นไร ขณะที่หน้ายังงอนๆ อยู่
“โอ๋ๆๆ สุขสันต์วันเกิดนะกันย์” ผมบอกรีบกอดมันแน่นๆ เป็นการเอาใจ
“กิ๊งซื้อของไว้แล้วอยู่ที่ห้องเดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาให้ อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม?” ถามเพื่อให้มันหายงอนครับไม่ได้คิดอะไรมากหรอก มันหันมายิ้มเจ้าเล่ห์
“อยากได้กิ๊ง” เออ.... กูไม่น่าถาม.... ผมก็นิ่งอึ้งไม่รู้จะตอบยังไงดี กันย์มันเอามือมาแตะแก้มผมแล้วเหมือนจะก้มมาหา ทำได้อย่างเดียวคือนิ่ง แต่ท้ายที่สุดมันก็ไม่จูบครับ ขยับกายออกแล้วลุกขึ้นทิ้งให้ผมคอย...เก้อ
“กันย์ล้อเล่น... กันย์แค่อยากได้ยินคำอวยพรจากกิ๊งเป็นคนแรก อยากมีเวลาอยู่กับกิ๊งสองต่อสองในวันเกิดบ้างเท่านั้นก็พอใจแล้ว ไปเถอะ เดี๋ยวกันย์ไปส่งที่หอ” อ้าว ปรับอารมณ์ตามไม่ถูกเลย ทีแรกเหมือนจะโรแมนติก สักพักไล่กลับเฉยเลย
“ชวนมากินไก่แค่นี้แล้วก็ไล่กลับน่ะเหรอ?” ผมถามอย่างแปลกใจ เพราะมันประหลาดเกินไป
“อือ... หรือกิ๊งอยากจะทำอะไรอย่างอื่นต่อล่ะ?”
แอบนึกอยู่ตั้งนานว่ามันต้องวางแผนอะไรไว้แน่ๆ แต่กลับไม่มีอะไรเลยสักอย่าง ที่จริงเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว แต่กลับรู้สึกแปลกๆ
“กันย์...ไหนๆ ก็วันเกิดกันย์ คืนนี้กิ๊งจะนอนที่นี่เป็นเพื่อนนะ” ผมยิ้มอ่อนโยนให้ กันย์หันกลับมามองหน้าผมด้วยสายตาที่บอกว่าประหลาดใจ
“ถ้าจะนอนเป็นเพื่อนอ่ะอย่าดีกว่า แต่ถ้ามานอนเป็นแฟนอ่ะค่อยมา...” กันย์บอกผม ยิ้มเจ้าเล่ห์
“แล้วแต่กันย์สิ...ว่าอยากให้อยู่ในฐานะอะไร” ตอบไปก็เขินนะ แต่กันย์นี่นิ่งเหมือนโดนมนต์ ณ จังงังไปเลย ...
จริงๆ แล้วผมตื่นเต้นมากเลยนะ ที่บอกว่าจะนอนที่นี่ เพราะนอกจากที่เมาคราวก่อนก็ไม่เคยมาค้างบ้านกันย์เลยสักครั้ง มันตื่นเต้นมากกว่าปกติก็เพราะถ้ากันย์ไปนอนที่หอชาย ผมก็จะบอกให้กันย์ไปนอนที่เตียงว่าง แต่ถ้ามานอนที่นี่ยังไงมันก็มีเตียงเดียวใช่ไหมครับ
หลังจากเก็บล้างจานเรียบร้อยก็ตามกันย์ขึ้นไปชั้นบน ถ้าไม่รักนี่ไม่ยอมนะ เพราะบันไดบ้านกันย์มันสูง ผมเดินวนไปวนมาในห้องกันย์แบบเขินๆ หยิบหุ่นกันดั้มที่มันสะสมขึ้นมาดู
“กิ๊งอาบน้ำก่อนเลย” กันย์บอกแล้วส่งเสื้อผ้ามาให้ ผมพยักหน้าแล้ววิ่งเข้าไปอาบน้ำ นานมากๆ จนคิดว่ากันย์อาจจะหลับไปเลย แต่ตอนออกมากันย์ก็ไม่ได้หลับ
“นึกว่าหลับในห้องน้ำ” มันแซวมาแค่นั้นแล้ว แล้วก็เดินสวนเข้าไปอาบน้ำ
ผมนั่งรอมันอาบน้ำเสร็จ มันออกมาในสภาพนุ่งกางเกงบอลตัวนึงเปลือยท่อนบน แต่เอาผ้าขนหนูพาดคอ โชว์หุ่น แค่เห็นก็กลืนน้ำลายเอื๊อก คิดเหมือนกันว่าถ้าถอดเสื้อแล้วมันต้องเท่ห์ แต่ก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
กันย์เดินไปเปิดไฟหัวเตียงแล้วปิดไฟดวงใหญ่
“นอนกัน” กันย์บอกด้วยเสียงปกติ แต่ทำให้ใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ คำสั้นๆ แค่นี้คิดลึกไปหลายเมตร ขยับกายไปนอนอีกฟากหนึ่งของเตียง แล้วไฟหัวเตียงก็ดับ รู้สึกว่าผ้าห่มที่คลุมร่างตัวเองเลิกขึ้น ร่างเย็นๆของกันย์เบียดมาอยู่ใกล้ ได้กลิ่นครีมอาบน้ำกลิ่นเดียวกัน มือเย็นๆ สอดมาลูบที่ท้องเบาๆ จนต้องกลั้นหายใจ
“อุ่นจัง... กิ๊งต้องเป็นนายแก้วของกันย์แน่ๆ” มันบอกเท่านั้นและกอดร่างของผมไว้แน่น ลมหายใจยังเป่ารดต้นคอจนนอนไม่หลับ หัวใจเต้นดังยังกับกลองเพล
ทำไงดี ทำไงดี....
ไม่นาน.... คนข้างกายก็หายใจสม่ำเสมอ... แสดงว่าหลับแล้ว
เฮ้ย!! หลับแล้วจริงสิ?? ถึงจะกลัวอยู่มากว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่พอมันไม่มีอะไรเลยแบบนี้ก็รู้สึกประหลาด กอดอย่างเดียว ไม่หอม ไม่จูบ ไม่ปลุกอารมณ์
กันย์เป็นอะไร หรือว่ามัน.... ตายด้านไปแล้ว??
....................................
เอ่อ.... พูดอะไรไม่ออก บอกได้แต่ กิ๊งมันบ้า.... ฮาๆๆ
ไปแต่งน้องฐาต่อก่อนนะคะ
-
:z13:จิ้มคุณนิ แปะก่อนค่ะ
กันต์ไม่ได้ตายด้านหรอกน่ะกิ๊ง แค่กันต์รักกิ๊งมากกกกเท่านั้นเอง
เลยรอได้ไง รอจนกว่ากิ๊งจะพร้อมจริงๆ
กันต์พระเอกสุดๆอ่ะ o13
-
อืม จะว่าอิจฉาที่แฟนไม่เร่งรัด
หรือสมน้ำหน้าที่แฟนอดทนดีหว่า??
เหอๆ ความอดทนมากๆ ที่อีกฝ่ายไม่รู้ก็น่าคิดนะเนี่ย
-
ฮ่าๆๆ กิ๊งอยากอ่ะดิ อิอิ
-
กันย์ไม่ได้ตายด้านนะ
แต่ทำให้กิ๊งตายใจจ๊ะ
:pig4: ขอบคุณนะคะ
-
เอาใจไม่ถูกเลยกิ๊ง พอเค้าไม่หื่นใส่ทีนี้ละหง๋อยเลย ทำไงละถ้ามันตายด้านขึ้นมาจริงๆ หึหึ แย่แน่ๆ o22
-
สงสารกันย์ก็สงสารไม่ได้สะที
แต่ก็นะรอต่อไปว่าเมื่อไหร่กิ๋งจะยอมสะที
-
คิดว่า กันย์น่าจะชินมากกว่าที่ได้นอนกอด โดยที่ทำอะไรไม่ได้...
เค้าเรียกว่ามีความสามารถในการควบคุม อะไรๆ ได้ดีขึ้นหรือเปล่าหนอ??? อิอิ
รออ่านตอนหน้าจ๊ะ
-
อยากรู้จังว่าคืนนั้นกิ๊งเสียดายป่ะ ที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะ
ส่วนดิฉันล่ะเสียดายแทน อิ อิ อิ
เจอแระหนูนิ คำผิดน่ะจ้ะ
เออ นิย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด(ระยอง) แบบฐาวรแล้วค่ะ
"ถาวร" จ้ะ
-
กันย์ตายด้านไปเลย กิ๊งจะได้เสียดาย :z1:
-
เห็นด้วย...กิ๊งมันบ้า555+
-
ถึง i กับ u ในภาษาจะอยู่ห่างกัน แต่ในคีย์บอร์ดเค้าอยู่คู่กันนะจ๊ะ อิอิ
-
เอ่อ ...
อ่านะ กิ๊งนะ คิดไปได้ๆ
-
รักกันต์นะถึงจะไม่ได้ดั่งใจก็รักนะ
-
กิ๊งอยากอ่อ :z1: รออ่าน :L1:
-
น่ารั๊ก อ่ะ
:pig4:
-
กิ๊งจ๋า ไม่สงสารกันเหรอ
ยอมเค้าเถอะนะตัวนะ จุ๊บๆ
-
น่ารักจังเลย........
o13 o13 o13
-
ว้าย
ไม่ได้ทำอะไรกัน
มันน่าจะรู้สึกแปลกๆจริงๆด้วยสินะครับ
อยากมีแฟนTOT
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ยุบหนอ พองหนอ สงบอารมณ์อยู่จ้า กันย์ไม่ได้ตายด้านนะเออ ถ้าเป็นจริงๆ คนที่ซวยคือหนูกิ๊งเองนะจ๊า :laugh:
-
กันย์นายแน่มาก
แต่คนอ่านไม่ชอบแบบนี้นะ :z1:
-
สงสารกันต์ :m15:
-
กันต์ พิสูจน์ หั้ย กิ๊ง ดู ซิว่าเราไม่ได้ ตายด้านนนนนนนนน
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
OMG!!!! กันย์ตายด้านแล้วเรอะ o22
-
ถึง i กับ u ในภาษาจะอยู่ห่างกัน แต่ในคีย์บอร์ดเค้าอยู่คู่กันนะจ๊ะ อิอิ
ถูกใจเอาไป +1
-
ให้มันตายด้านบ้างก็ได้ มันหน้าด้านมาเยอะแระ5555
ปล. ไปอยู่ตรงไหนของระยองอ่ะคะ บ้านเราก็อยู่ระยองนะแต่ย้ายมาแล้ว อิอิ สวนกันๆ
-
กันย์ไม่ได้ตายด้านหรอก จิงไหม :oo1:
-
เห็นด้วยว่ากันย์คงไม่ได้ตายด้าน แต่กำลังทำให้กิ๊งตายใจมากกว่า
-
กิ๊งใจร้อนก็รุกก่อนเลยดิ
-
อะไรของคุณกิ๊งเจ้าคะ
พอเค้าไม่ทำ ก็นะ มาว่าเค้าตายด้าน ชิชะ
เค้ารอให้พร้อมนั่นแหละย่ะ
พอเค้าไม่หื่นใส่ก็รู้สึกแปลกๆสะงั้นนะคนเรา
+1 จ้าาา
-
555 กิ๊งนี่พอเค้าไม่ทำไรก็ว่าเค้าไปนั่น
นั่นแน่ อยากให้กันย์ทำไรละซิ่ สะกิดยังทันนะกิ๊ง
-
นั้นแงะ พอเค้าจะทำก้อกลัว พอเค้าไม่ทำก้องงซะงั้น
-
กันย์คิดถูกละค่ะที่ยอมตายด้าน!!
รอเรื่องน้องฐานะค่ะ
-
คนอ่านลุ้นจนจะตายไปข้างแล้ว
กันย์มันหลับได้ไงฟะ :serius2:
-
อ้าว เฮ้ย หลับซะงั้น
ตากันย์ทำน้องกิ๊งตื่นเต้นฝ่ายเดียว
เป็นการเอาคืนเล็กๆรึเปล่านะ สงสัย
ชอบๆๆๆ คคห.ที่บอกว่า
กันย์ไม่ได้ตายด้าน แต่ทำให้กิ๊งตายใจต่างหาก
ขอบคุณค่ะที่มาต่อให้ :pig4:
-
หลอกให้ตายใจ..
-
แต่งได้สนุกมากๆค่ะ รัก กันย์&กิ๊ง
อยากอ่านตอนของพี่ตุลย์อีก
น้องฐาก็โดนใจ :z1:
-
อืม จะว่าอิจฉาที่แฟนไม่เร่งรัด
หรือสมน้ำหน้าที่แฟนอดทนดีหว่า??
เหอๆ ความอดทนมากๆ ที่อีกฝ่ายไม่รู้ก็น่าคิดนะเนี่ย
^
^
ชอบเม้นต์เนี้ย ถูกใจจัง ประมาณว่ากิ๊งไม่พอใจสักที ไม่รู้ว่าต้องประมาณไหนถึงจะพอดี
-
กันย์แอบมีแผนป่าวเนี่ย :haun4: :haun4:
-
ถ้ากิ๊งอยากจะพิสูจน์ว่าตายด้านจริงอะป่าว จะต้องทำยังไงดีน้า
เป็นกำลังใจให้น้องนินะจ๊ะ เขียนสองเรื่องไปพร้อมกันเก่งมากๆ
จะเป็นแบบซี่รีย์ สี่หัวใจขุนเขา สี่เรื่องสี่รส รึป่าวคะ
แต่ของเราได้สามคู่ล่ะ กิ๊งกันย์-ฐาพี่โต้ง-เฮียตุลย์ (คนอ่านมัดมือชก)
ปล.เมนท์ที่แล้วเวฟไอติม คือจะว่าถ้าเจอน้องเซเว่นเอง ป้าคงเครียด ที่ไม่ไหวจะอั้นขำ
สงสัยจะใช้คำผิดว่ามุข จริงๆเค้าเรียกแก๊กมั้ง หรือยังไง เมนท์เองยังงงเอง หะหะ
-
o22 ต๊องทั้งคู่ คนนึงก็กลัวเกิน อีกคนก็เก๊กเกิน
เอ้า...เอาเข้าปายยยยยยยยยยย :z3:
-
กันย์ไมได้ตายด้านหรอกค่ะ กันย์น่ะมันหน้าด้านต่างหาก ฮาๆ
18.2 วันเกิด
เมื่อตัวอันตรายหลับลงไปได้ ผมค่อยคลายใจ หันไปกอดร่างหนาของคนข้างกายแล้วนอนหลับตามไปบ้าง จวบจนกระทั่งเช้า....
“อื๊อ....” ครางอย่างขี้เกียจ เมื่อสติเริ่มรับรู้อะไรมากขึ้น ปรือตาขึ้นด้วยความง่วงงุน เมื่อไปอีกทางหนึ่งก็พบดวงตาใสแจ๋วพอๆ กับจิ้งจกจ้องเขม็ง
“เฮ้ย!!” ร้องอย่างตกใจ
“เป็นอะไร ร้องซะขี้หูกันย์เต้นระบำหมดแล้ว” กันย์ถามมาทำท่าเอามือแคะหู
“มึงเล่นจ้องกูแบบนี้ กูตกใจหมด” กันย์คงตื่นก่อนผมสักพักแล้ว น่าแปลก ทั้งๆ ที่ปกติขี้เซามากแท้ๆ
“ตกใจอะไรเล่า ก็กิ๊งตอนนอนหลับมันน่ามองนี่นา” กันย์บอกมาพร้อมยิ้มหวาน
ผมขยับกายจะลุกขึ้น แต่แขนแกร่งของกันย์ตวัดมารวบร่างไปแนบชิด
“อย่าเพิ่งลุกสิ เพิ่งหกโมงกว่าเอง นอนต่ออีกนิดก็ได้” กันย์ว่าเอาหน้ามาซุกที่คอเหมือนแมว
“ไม่เอา...อย่าแกล้งสิ” ผมจั๊กจี้ครับเลยห้ามเสียงง้องแง้ง
“หึหึ... อย่าทำเสียงน่ารักแบบนั้นสิ กันย์เป็นคนนะไม่ใช่พระอิฐพระปูน” อ้าว พูดอะไรแบบนั้นวะ ก็มึงตายด้านไปแล้วไม่ใช่เรอะ ผมตาโตใส่มัน
“แล้วก็อย่าทำหน้าตาน่ารักแบบนี้ด้วย เห็นแล้วมันน่าฟัดมากๆ” หน้าผมก็เหมือนเดิมเป๊ะๆ เป็นแบบนี้ตลอดไม่ได้ทำอะไรเล้ย
มันรวบร่างผมไปกอดแน่นจูบแก้มผมแรงๆ
“ไอ้หื่นเอ๊ย ..... ปล่อยกู๊.......” บอกพร้อมเอามือยันอกมันออก ยิ่งยัน ยิ่งรัดยังกับงูเหลือมรัดเหยื่อ
“ชู่ว์....กิ๊ง เงียบๆ” มันทำเสียงจริงจังมา ทำให้ผมนิ่งด้วยความตกใจ “ได้ยินเสียงอะไรป่ะ”
“อะไร” ทำเสียงตื่นเต้นไปกับมันด้วย
“ไม่ได้ยินจริงๆ เหรอกิ๊ง” นั่น เสียงมันสร้างความระทึกกว่าเดิมอีก ผมส่ายหน้าอยู่กับอกมัน
“ไม่ได้ยินเสียงหัวใจกันย์เต้นเหรอ?” โห่..... มามุขไหนอีกเนี่ย
“หัวใจมึงไม่เต้น มึงก็ตายแล้วสิ”
“ก็มันเต้นดัง โครมครามเลยนะ ตอนที่อยู่ใกล้ๆ กิ๊งอ่ะ” มันบอกแล้วเอามือผมไปวางไว้ตรงอกข้างซ้ายของมัน ซึ่งมันเต้นแรงจริงๆ จนรู้สึกได้
แต่...... มันรู้บ้างไหมว่าหัวใจผมเต้นแรงกว่ามันอีก....
คิดผิดชะมัดที่ตัดสินใจมานอนกับมันที่นี่... ฮือ....
แล้วจะรอดไหมเนี่ย...
“กันย์ ปล่อยกูเลย” ยังโวยวายต่อไม่เลิก
“ไม่ปล่อย กิ๊งนั่นแหละผิด รู้ไหมว่ากันย์ต้องใช้ความพยายามเท่าไรที่จะหักห้ามใจไม่ให้กอด ไม่ให้จูบ ไม่ให้นึกอยากกดกิ๊งได้แต่ละที แต่กิ๊งกลับเสนอตัวมาให้ มานอนอยู่ข้างๆ กันย์แบบนี้ แล้วเช้าๆ แบบนี้... รู้ไหมว่ากันย์ทรมานแค่ไหนที่....” ผมเอามืออุดปากมันไว้ ไม่ต้องบอกก็เข้าใจแล้ว
เฮ้อ....ยอมให้มันกอดมันหอม ยอมให้จูบแต่โดยดี เพราะตอนเช้าๆ แล้วผู้ชายทุกคนเป็นเหมือนกันหมด คือพอพี่ชายตื่นน้องชายมันก็ตื่นขึ้นมาด้วย....
“เออ กูเข้าใจ....” อย่าว่าแต่มันเลยผมก็รู้สึก....แต่ก็ยังกลัวๆ อยู่ดี คิดหาทางเอาตัวรอดต่อไป....
“แต่กูจะไปห้องน้ำ”
“ไปทำอะไร” แน่ะ ยังจะมาอยากรู้...
“กูจะไปขี้!!” ชัดป่ะ จะได้เลิกกวน
“โห่...ใจร้ายว่ะ” บ่นกระปอดกระแปด แต่ยอมปล่อยแต่โดยดี เจอคำตอบนี้เข้าไป ใครๆ ก็ต้องหมดอารมณ์ ฮาๆ
เอาเป็นว่าวันนี้ รอดตายไปอีกหนึ่งวัน....
เย็นวันนั้นกันย์ก็ชวนเพื่อนๆ มากินเหล้ากันที่บ้านครับ ผมก็พาฐา หมอกกับอ้อมมาด้วย คนอื่นๆนั่งกินเหล้ากัน ส่วนผมก็นั่งกินโค้กครับนั่งฟังคนอื่นๆ คุยกันไปตามเรื่อง เปิดเพลงฟัง นั่งคุยกันไป
ท้ายที่สุด หัวข้อสนทนามันเดินทางมายังไงก็ไม่รู้ดันเลี้ยวมาที่เรื่องของขนาดเจ้าโลก โดยศรมันบอกว่าของกันย์น่ะเล็ก...
“อย่ามาดูถูก ลูกชายกูอ่ะมังกรนะ” กันย์แก้ตัว
“มังกรจริงอ่ะ มังกรหรือหนอนชาเขียว” ศรว่าพร้อมหัวเราะ
“ของใครๆ ก็ว่าของตัวเองใหญ่ทั้งนั้นอ่ะมันต้องถามคนอื่น อยากรู้ว่าของไอ้กันย์ใหญ่จริงป่าว ลองถามกิ๊งดูดิ” ชายทิวผู้เงียบปากตลอดแต่พูดอะไรขึ้นมาสักคำนี่มีสาระตลอด
ของไอ้กันย์แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับกูวะ!
ทุกคนหันมาทางผมทันที
“ว่าไงกิ๊งของกันย์น่ะมันมังกรหรือหนอนวะ” ศรถาม ว่าแต่เป็นเพื่อนกันมาหลายปีมึงไม่เคยเห็นเรอะ?
“ไม่รู้โว้ย” ผมตอบโดยไม่เงยหน้าเลย
“ไม่ต้องเขินๆ ของเคยๆ มือ” ศรยังคะยั้นคะยอให้ตอบ เคยที่ไหนวะ ไม่เค้ย.....
“ไม่รู้จริงๆ กูไม่เคยเห็นและไม่เคยจับด้วย” ผมตอบเขินๆ รู้ว่าตัวเองต้องหน้าแดงแป๊ดไปแล้วแหงๆ
“โห จริงดิ กันย์มึงไม่ได้เรื่องเลยว่ะ ไร้น้ำยาสุดๆ” ศรโวยวาย
“เรียกว่าความอดทนสูงจะดีกว่ามั้ง” หมอกออกความเห็น
“อ้อมว่า กันย์ออกจะสุภาพบุรุษ” อ้อมก็ยังอยากจะมีเอี่ยว
“ที่ไม่ทำซะทีเพราะไม่รู้วิธีเหรอคะ มาถามโปรเฟสชั่นนอลนี่ รู้ดีทุกชอต ว่างๆ แวะมาซ้อมก่อนได้” โห ฐา อีเพื่อนทรยศ เผลอเป็นไม่ได้คิดจะตีท้ายครัวกูตลอด ผมหันไปจิกตาใส่มัน
“อย่าเพิ่งไปเร่งดิ กันย์กำลังหาโอกาสอยู่ใช่ไหมวะ” เฟลมปลอบใจ
“อือ...ก็รอกิ๊งเห็นใจอยู่” กันย์มันยิ้มแล้วหันมาทำหน้าอ้อนใส่ผม
“เราว่า อย่ามีอะไรกันเลยดีกว่า เดี๋ยวกิ๊งมันท้อง ก็กันย์มันชักช้า โฮะๆๆๆ” พูดเสร็จฐามันก็หัวเราะแบบสะใจมาก
หึย อีเพื่อนเลว เกรงใจกันบ้างไม่มีเล้ย
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าท้องเดี๋ยวกันย์รับผิดชอบเอง” แหมยังอุตส่าห์รับมุขอีกนะกันย์ -*-
มีใครเห็นใจผมมั่งไหมว่าอายจะตายอยู่แล้ว....
ตอนดึกๆ กันย์กับศรก็ออกไปสูบบุหรี่ที่หน้าบ้านแต่กันย์ดันวางโทรศัพท์ไว้ข้างใน พอมีสายเข้าผมก็เลยเดินเอาโทรศัพท์ออกไปหน้าบ้าน แต่ไม่ทันจะออกไปก็ต้องชะงักเพราะบทสนทนา
“นี่มึงกับกิ๊งนี่ยังไม่มีอะไรอีกจริงเหรอวะ” ศรถามขึ้นมา
“เออดิ ทำไมวะ” กันย์ตอบยิ้มๆ
“เหรอ... นึกว่าอายเลยบอกปัด คบกันมาเป็นเดือนๆ แล้วนี่ยังไม่มีอะไร ไม่สมกับเป็นมึงเลยว่ะ”
“เฮ้ย เกินไปมั้ง ในสายตามึงอ่ะ กูหื่นขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“โคตรๆ แล้วอ่ะ”
“เหรอ กูก็เคยคิดเหมือนกันว่ากูเป็นแบบนั้น แต่จะให้กูทำไงได้ล่ะ ก็กิ๊งมันไม่ยอม แล้วจะให้กูไปข่มเขาโคขืนให้กลืนกล้วยอ่ะ กูทำไม่ลงหรอก”
“กูว่านะ ถ้าคบกันไปเฉยๆ แล้วไม่มีอะไรกันเลย ก็ไม่ต่างกับตอนเป็นเพื่อนกันเลยไม่ใช่เหรอ? แถมเป็นเพื่อนกันยังดีซะกว่า ตรงที่ยังไม่ได้เป็นเจ้าของกันและกัน แล้วมึงจะมีใครคนอื่นก็ไม่ผิด”
“จริงของมึง แต่ตอนนี้กูก็มีความสุขดีนะ เพราะนอกจากกูไม่มีใครแล้วกิ๊งก็ไม่มีใครนอกจากกูเหมือนกัน” อืม.... ก็จริง....
“แน่ใจเหรอว่า มึงมีความสุขจริงๆ มึงไม่คิดเหรอว่าสิ่งที่มึงรู้สึกกับกิ๊งตอนนี้อาจจะไม่ใช่ความรักจริงๆ อาจจะเป็นแค่ความหลงใหล เผลอใจเพราะคิดว่ากิ๊งมันสวยเหมือนผู้หญิง แต่ที่จริงมันก็ไม่ใช่ ที่มึงยังทนได้ทุกวันนี้ก็เพราะที่จริงมึงไม่ได้ชอบมันแบบคนรัก เป็นแค่ความเข้าใจผิด ความจริงแล้ว มึงอาจจะไม่ได้ชอบผู้ชายจริงๆ ก็ได้นะกันย์”
“ศร มึงพูดซะกูเครียดเลย กูรักมันสิกูถึงทนได้ ไอ้บ้า”
“ที่กูพูดเพราะกูหวังดีนะกันย์ คิดดูดีๆ เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทัน ลองทบทวนตัวเองอีกทีว่ามึงรักมันแบบไหนกันแน่”
“กูรู้ตัวกูเองน่าว่ากูรักมันแบบไหน ไม่งั้นกูจะทนจีบมันมาได้ตั้งนานสองนานเหรอวะ ไม่ได้ว่าได้มาง่ายๆ นะเนี่ย”
“เออ... แล้วกูจะรอดูว่ามึงจะทนไปได้สักกี่น้ำ”
ดูเหมือนว่า....กันย์จะพยายามปฏิเสธความหวังดีของศร แต่เป็นผมต่างหากที่คิดมาก
นั่นแหละเป็นสิ่งที่ผมคิดมาตลอด และกลัวมาตลอด
ถ้าวันนึงที่เราสองคนก้าวข้ามความกลัว และลึกซึ้งมากเกินกว่าจะกลับไปสู่คำว่าเพื่อนแล้ว
ถ้ามีวันนึงที่กันย์จะรู้ตัวว่า กันย์คิดผิด มันไม่ได้รักผมแบบคนรัก หรือความจริงแล้ว มันอยากจะคบกับผู้หญิงมากกว่า แล้วผมจะทำยังไงดี....
ผมจะทนรับความจริงนั้นได้ไหม? ....
................
วันนี้ไม่มีอะไรมากนอกจากขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกกำลังใจนะคะ
ถ้ากิ๊งอยากจะพิสูจน์ว่าตายด้านจริงอะป่าว จะต้องทำยังไงดีน้า
เป็นกำลังใจให้น้องนินะจ๊ะ เขียนสองเรื่องไปพร้อมกันเก่งมากๆ
จะเป็นแบบซี่รีย์ สี่หัวใจขุนเขา สี่เรื่องสี่รส รึป่าวคะ
แต่ของเราได้สามคู่ล่ะ กิ๊งกันย์-ฐาพี่โต้ง-เฮียตุลย์ (คนอ่านมัดมือชก)
ปล.เมนท์ที่แล้วเวฟไอติม คือจะว่าถ้าเจอน้องเซเว่นเอง ป้าคงเครียด ที่ไม่ไหวจะอั้นขำ
สงสัยจะใช้คำผิดว่ามุข จริงๆเค้าเรียกแก๊กมั้ง หรือยังไง เมนท์เองยังงงเอง หะหะ
คาดว่ามีสี่คู่นะคะเพราะว่า นิจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับกิ๊ง...อีกเรื่อง แบบว่ามีกิ๊งเป็นร้าย
คือจะเขียนเรื่องของนัท เพื่อนที่กิ๊งแอบชอบน่ะค่ะ แบบว่าตอนสมัยมัธยม กิ๊งก็แอบร้าย ฮาๆๆ
-
ตามอ่านทันแล้ว
-
เอาแล้วไงศรทำกิ๋งเครียดเข้าไปอีก :เฮ้อ:
กันย์น่ารักเนอะทนได้มากมายจริงๆๆ 555++
กิ๋งได้ยินไม่ซึ้งกลับมาเครียดแทนสะงั้น
กร๊ากกกกกกก แอบสงสารกันย์นะ
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆบรรยากาศมาคุ
-
อย่าไปเชื่อศรมัน มันเป่าหู :serius2:
-
เอาอีกแล้ว.................ทิ้งท้ายชวนคนอ่านต้มน้ำรออีกแล้ว~~ >_<
-
เอาน่ากิ๊งอย่าเพิ่งคิดมากลูก
พี่กันย์เค้าไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ หรอก เชื่อป้า
-
เค้าไม่อยากกินมาม่า
ศรง่ะ ทำกิ๊งเครียด
คนอ่านก็ชักจะเครียดด้วย
-
"วันเกิด" คืออะไรอ่ะ?
ปล. กรี๊ด อยากอ่านเรื่องนัท เค้าเป็นแฟนคลับนัท(ยังไม่ออกซักฉากเจือกชอบเค้าซะแล้ว55)
-
เดิมก็ลังเลและ นี่ยังมาเจอเค้าคุยกันให้ลังเลขึ้นไปอีก :เฮ้อ: โอยกว่าจะได้ลงเอยกัน โน่นนนนนนนน ฉากสุดท้ายของเรื่องแหง๋ๆ (แอบกดดันคนเขียน อิอิ) แต่ถึงยังไงก็ตาม...เราก็อดทนรอได้ กระซิกๆ :sad4:
-
"วันเกิด" คืออะไรอ่ะ?
ปล. กรี๊ด อยากอ่านเรื่องนัท เค้าเป็นแฟนคลับนัท(ยังไม่ออกซักฉากเจือกชอบเค้าซะแล้ว55)
โป้งๆๆ ตะเองไม่รู้เหรอว่าที่เค้ามากินเหล้ากันเนี่ย ฉลองวันเกิดกันย์นะ ฮ่าๆๆๆ
ที่จริงตอนแรกที่จะเขียนเรื่องสั้นอ่ะ จะเขียนเรื่องนัท(จะเขียนตั้งแต่สงกรานต์ แต่หมดสงกรานต์ นิก็ยังขี้เกียจอยู่ดี)
แต่ไม่รู้นึกยังไงสุดท้ายนัทโดนฐาแซงคิวเฉยเลย
-
สู้ๆๆต่อไปนะ
กิ๊ง&กันย์
o13 o13 o13
-
กันย์น่ารักมาก ยังมั่นคงกับความรักที่มีให้กิ๊ง
กิ๊งเชื่อใจกันย์หน่อย อนาคตยังมาไม่ถึง
"ถ้าเธอต้องการคำอธิบาย
แต่ไม่เคยลองไปค้นให้พบ แล้วมันจะดีไหม
ก็ไม่รู้ความจริงอยู่ตรงไหน"
-
ดีเลย กิ๊งจะได้ตัดสินใจไวๆ อยากอ่าน ตุลย์-ปอนด์ ค่ะ
-
เพราะว่าลังเลเลยทำใจลำบาก
รีบๆคิดเลยว่าจะก้าวหน้าหรือถอยหลังดีกว่านะ
กร๊ากกกกกกกกกก จริงๆคือยุให้กิ๊งทดลองใช้งานกันย์ ช่วงรันอินลำบากหน่อย
แต่พอชินแล้วก็ดีนะตัวเอง
-
:เฮ้อ:
-
กิ๊กหนักแน่นหน่อยดิ่ กันต์เขารักแกจะตาย ฮ่าาาา
-
อย่าไปเชื่อไอศร
-
น้องนิเขียนกี่เรื่อง
ก็ตามอ่านอยู่แล้วจ้า
ว่าแต่หนูจะมึนหรือเปล่า
-
ศรเป็นเพื่อนที่หวังดีนะในสายตาเรา ก็หนทางมันไม่ได้สวยหรู ใครเค้าจะอยากให้เพื่อนเดิน
แต่ หนักแน่นเข้านะกันย์ อย่าโลเล ไม่งั้น o18 o18 o18 o18
-
เวรกรรม น้องศร พูดให้เพื่อนเครียดกว่าเดิมซะงั้น
คบกันแล้วต้องมีไรกันถึงเรียกว่ารักจิงง่ะ...เพิ่งรู้นะเนี่ย-*-
-
เฮ้ออ ตามอ่านจะใกล้จะเหนื่อยแล้วน่ะ
เมื่อไรกิ๊งกับกันต์จะก้าวข้ามความกลัวนี้ไปได้ซักที
ทำไมไม่เชื่อในความรักที่มีให้กันหละ?? :sad11:
-
มารอตอนต่อไปครับ
คนแต่งสู้ๆ นะครับ
-
กิ๊งไม่แอบแล้ว ร้ายจริงจังเถอะ แต่ก่อนก็เหล่แต่เด็กน่ารักๆ
ก้าวมาหนึ่งขั้นแล้ว อย่าพึ่งถอยเลยเนอะ กันย์ก็อย่าลืมมาเข็นด้วยล่ะ
-
o22 เฮ้อ...สรุปกลายเป็นหนูกิ๊งที่เครียดหนักแทนใช่มั้ยคะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
-
กันย์ ลูกผู้ชายเรานะ-มันต้อง :fire:
สู้เว๊ย
-
กิ๊งเลยเครียดเลยตอนนี้ ก็กิ๊งคิดกลัวไปทุกอย่างทั้งที่ยังไม่เกิดเลย :เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้กันต์ต่อไป :L2:
-
เล่นเอากิ๊งคิดหนักเลยงานนี้
-
ไม่รู้นะว่าอดีตของกิ๊งจะทำให้คนอ่านเกลียดกิ๊งหรือเปล่า แต่กิ๊งก็รู้สึกผิดมาตลอดแล้วอ่ะ ก็อย่าไปตอกย้ำกันเลยนะคะ ...
ตอนที่ 19 บันได กับเรื่องในอดีต
หลังจบงานฉลองวันเกิด ซึ่งไม่ต่างกับการกินเหล้าทั่วๆ ไปสักเท่าไรนัก จะมีแตกต่างก็แค่กันย์ได้เป่าเทียนกับตัดเค้กเพิ่ม ที่จริงมันก็ไม่สนใจเท่าไรแต่มันบอกว่า มันเอาใจผม มันอยากให้ผมได้กินเค้ก ก็เลยซื้อเค้กมาด้วยเท่านั้นเอง
วันนี้ไม่มีการเล่นพิเรนทร์กินเหล้าสูตรพิเศษและไม่มีใครนอนค้างที่บ้านกันย์เลย
ยกเว้น....ผม
เพื่อนๆ ร่วมใจกันบังคับและกดดันให้ผมอยู่เป็นเพื่อนกันย์ในวันเกิดมันที่จริงก็อยู่เป็นเพื่อนตั้งแต่เมื่อวานแล้วต่างหาก
พอเพื่อนๆ กลับไปก็ไม่มีอะไรครับ นั่งแกะของขวัญวันเกิดมาดู ก็ไม่มีอะไรมาก แต่ของขวัญของศรกับฐานี่ยังกับนัดกันเลยครับ ศรมันให้ ไวอากร้ามาประปุกนึง กับถุงยางอีกเยอะมาก นี่ขนาดไม่มั่นใจว่าเพื่อนชอบผู้ชายจริงไหมแต่ให้ของแบบนี้มาแปลว่ายังไงวะ ของฐานี่พอกันเลย ให้ซีดีอะไรสักอย่างมา แล้วก็ตามด้วย “ดูเร็กซ์เพล” อีกหนึ่งกระปุก กันย์นั่งหัวเราะงอหายครับ
“กิ๊ง..เปิดซีดีดูกันไหม อยากรู้ว่ะว่าซีดีอะไร” ทำหน้าไร้เดียงสาเชียวนะ
“ไม่เอา ไว้มึงเปิดดูคนเดียวเลย” ส่งสายตาเขียวปั้ดไปครับ กันย์มันหัวเราะ เหมือนประมาณว่ารู้อยู่แล้วว่าผมจะต้องตอบแบบนั้น
แน่ล่ะ ไม่ยอมทำเรื่องอันตรายอย่างนั้นเด็ดขาดครับ เดาได้เลยว่าต้องเป็นหนังโป๊ หรือไม่ก็เคล็ดลับอะไรสักอย่างที่สามารถปลุกอารมณ์ทางเพศได้แน่ๆ ไม่เสี่ยงดีกว่า เดี๋ยวงานจะเข้า
เงยหน้าขึ้นมองหน้ากันย์โดยมีความคิดหนึ่งเด้งขึ้นมา
ผมคิดได้ไงนะว่ามันตายด้าน หื่นๆ แบบนี้ ตายด้าน ไม่เป็นหรอก นับวันจะยิ่งหน้าด้านสิไม่ว่า ....
เก็บล้างแก้ว จานชามเสร็จแล้วผมก็ตามกันย์ขึ้นบันไดครับ ปกติแล้วเวลาขึ้นบันไดผมจะทั้งเดินช้าทั้งจับราวบันได กันย์มันเลยเป็นคนยกของขวัญขึ้นไปคนเดียว แต่มันขี้เกียจเดินหลายรอบเลยบอกให้ผมเอาของเทินๆกันขึ้นไปจนกองเต็มมือครับ ของก็เยอะยังมีหน้าจะหันหน้ามาคุยด้วยอีก
“กันย์เดินขึ้นไปดีๆ อันตราย เดี๋ยวตกบันได”
“กลัวป่ะล่ะ ทุกวันนี้ก็ตกหลุมรักกิ๊งจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว กันย์ยังไม่กลัวเลย” เออเอาเข้าไป มีไหมไม่เล่นมุขน่ะ ฮาๆ
แต่ก็ด้วยความสะเพร่าแหละครับ กันย์มันทำกล่องของที่อยู่ชั้นบนหล่นลงมา ด้วยความตกใจผมก็เลยปล่อยมือจากราวบันไดไปรับของที่ตกแล้วก็เสียหลักจะหล่นลงมาครับ ทีนี้กันย์มันทิ้งของทั้งกองเลยหันมารั้งเอวผมไม่ให้ตกบันได
ผมนิ่งค้างอยู่ในสภาพที่โคตรตลก กันย์เกี่ยวเอวผมไว้ ของขวัญทั้งหมดระเนระนาดกองเต็มขั้นบันได
“กิ๊ง....” เสียงกันย์แสดงความห่วงใย ตอนที่เรียกผมที่กำลังอยู่ในความตกใจจนทำอะไรไม่ถูกตัวสั่นด้วยความกลัว
“เฮ้ย...” ทีนี้มันคงตกใจกว่าเดิมเพราะผมน้ำตาร่วงแล้วครับ เงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามันแล้วสะอื้นเบาๆ ไม่สนใจข้าวของที่หล่นเกลื่อนผวากอดมันทั้งตัว สองแขนโอบรอบคอแล้วซบไหล่มันร้องไห้ไม่ยอมหยุด
“ฮือ.....กันย์.....ฮึกๆๆ ฮือ”
“กิ๊ง...ใจเย็นๆ เป็นอะไร โอ๋ๆ อย่าร้องๆ ไม่ได้ตกลงไปซะหน่อย ร้องทำไมเนี่ย”
รู้ครับว่าไม่ได้ตกลงไป แต่เคยได้ยินไหมว่า ว่าเด็กเวลาหกล้มจะไม่ได้ร้องไห้เพราะเจ็บ แต่ร้องไห้เพราะตกใจมากกว่า เหมือนผมในตอนนี้ ไม่ได้ตกลงไปก็จริง ไม่ได้รู้สึกเจ็บ แต่ตกใจ และเสียขวัญ
กันย์พยายามแกะแขนผมออกแล้วพยุงพาผมผมลงบันไดมานั่งที่โซฟากลางบ้านมันอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ผมก็ยังไม่หยุดร้องไห้ซะที ท้ายที่สุดมันก็เดินหายไปแล้วกลับมาอีกพร้อมช็อกโกแล็ตกองเต็มโต๊ะ
กันย์หยิบขึ้นมาชิ้นนึงแกะแล้วยื่นส่งให้
“กินซะกิ๊ง ช็อกโกแล็ตทำให้อารมณ์ดีขึ้นไม่ใช่เหรอ?” ครับผมก็คิดอย่างนั้น ก็เลยกินช็อกโกแล็ตเย็นๆเข้าไป เรื่อยๆ กันย์ก็ไม่พูดไม่ถามอะไรอีก
กินไปสามชิ้นแล้วผมก็หยุดร้องไห้ เงยหน้าขึ้นมองกันย์เหม่อๆ
“กันย์....” ผมเรียกด้วยน้ำเสียงเหมือนจะขอกำลังใจ
“จ๋า....ว่าไง” ตอบรับมาด้วยเสียงหวานจับมือข้างหนึ่งของผมไปกุมไว้ด้วยสองมือของมัน
“มึงเป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหน เลือดออกตรงไหนหรือเปล่า” ถามขึ้นมาอย่างห่วงใย
“เปล่า กันย์ไม่เป็นไร แล้วกิ๊งล่ะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
ผมส่ายหน้าให้ เงียบไปพักใหญ่ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“กันย์....มึงอยากรู้ไหมทำไมกูกลัวบันได”
“อือ.....อยากรู้ แต่ถ้ากิ๊งไม่อยากเล่า.....” มันคงไม่อยากทำให้ผมร้องไห้อีก เลยเหมือนจะปฏิเสธแต่ผมขัดขึ้นก่อนที่มันจะพูดจบ
“ก็ไม่อยากเล่า แต่... กูอยากให้มึงรู้ไว้ ว่ากูเมื่อก่อนกูมันเคยชั่วยังไงบ้าง.....” เงียบไปนิดก่อนจะเกริ่น “มึงเห็นตอนกูเมาแล้วใช่ไหม...” กันย์พยักหน้า
“เป็นไงมั่งล่ะ”
“น่ารักดี ขี้อ้อนเหมือนเด็ก” หึ..โดนหลอกอีกคนแล้วสินะ
“ที่มึงเห็นกูเป็นแบบนั้นเพราะกูรักมึงนะกันย์ ทั้งที่ความจริง มันไม่ใช่หรอก ตอนที่กูเมามันคือตัวกูเมื่อสมัยยังเด็ก ที่กูโคตรจะเกลียดนิสัยแบบนั้น ตัวกูเมื่อก่อน ทั้งเอาแต่ใจตัวเอง ตีสองหน้าเก่ง เป็นมารร้ายในคราบเทวดาตัวน้อย อยากได้อะไรก็ต้องเอามาให้ได้โดยไม่สนใจอย่างอื่นเลย ต่อหน้าคนที่ตัวเองรักก็ดีแสนดี ต่อหน้าคนที่เกลียดก็เลวสุดขั้ว และไม่เคยสำนึกผิดในสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไปเลยสักนิด
ตอนเด็กๆ พ่อกับแม่ แล้วก็พี่ชายเลี้ยงกูมาด้วยความรัก ทะนุถนอมตามใจจนกูเอาแต่ใจขั้นสุดยอด พอประมาณ ป.3 พ่อกับแม่ก็หย่ากัน ก็ไม่รู้ว่าทำไม พี่เก๋ไปอยู่กับแม่ ส่วนกูไปอยู่กับพ่อ ซึ่งพ่อเขาแต่งงานมีแม่ใหม่ กูรู้สึกต่อต้านกับแม่ใหม่มากทั้งๆ ที่เขาก็ดีกับกูทุกอย่าง คอยดูแลและตามใจสารพัด แต่กูก็ยิ่งดื้อกับเขา
ที่บ้านพ่อเป็นบ้านสองชั้นมีบันได ค่อนข้างสูง ตอนเด็กๆ ก็ซนมากไปหน่อยชอบไปเล่นลื่นที่ราวบันได แม่เลี้ยงกูเขาก็คอยบอกคอยเตือนไม่ให้กูไปเล่นมาก แต่ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุ กูก็ยังไม่เลิกเล่นสักที
มีวันนึงกูก็ยังไปเล่นอยู่อีกแต่ตอนนั้นมันพลาดยังไงก็ไม่รู้ก็เผลอตกลงมา ผู้หญิงคนนั้นเขาก็อยู่แถวนั้นพอดี ก็พยายามจะช่วยกู เราสองคนก็เลยตกบันไดลงมาด้วยกัน มันก็ค่อนข้างจะสูง ฮึก....” เล่ามาถึงตรงนี้ ผมก็เริ่มน้ำตาปริ่มอีก เลยหยิบช็อกโกแล็ตมากัดไปด้วยแล้วเริ่มเล่าต่อ
“กูไม่เป็นอะไรเลยเพราะเค้ามาช่วยรับกูไว้ แค่ตกใจมาก พอลุกขึ้นมาก็มีแต่เลือดเต็มไปหมดเลย ..... แล้วพ่อก็มาพาเราสองคนไปโรงพยาบาลฮึก...ฮึก....” กัดช็อกโกแล็ตอีกคำแล้วร้องไห้ต่อ กันย์รั้งกายผมเข้าไปซบอกแล้วลูบหลังอย่างปลอบโยนไม่ถามอะไร
“กูไม่รู้....ว่าเค้ากำลังมีน้อง กูไม่รู้ว่าความดื้อความซนของกูจะทำให้น้อง.... กูไม่รู้ว่าความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของกูจะทำให้ทุกอย่างเลวร้ายขนาดนั้น กูไม่รู้จริงๆ ฮือ....” ผมร้องไห้ยังกับเด็กๆ
“ไม่ใช่ความผิดกิ๊งหรอกน่า เลิกร้องเถอะ เรื่องมันก็ผ่านไปตั้งนานแล้ว” กันย์พยายามจะปลอบใจ
“ทำไมจะไม่ใช่ ไม่งั้นทำไมเขาไม่ยกโทษให้กูล่ะ ทำไมหลังจากนั้น เขาถึงให้กูกลับไปอยู่กับแม่ ทำไมเขาถึงเย็นชากับกู ไม่มาหา ไม่ยิ้มให้ ไม่อยากจะมองหน้า ทั้งๆ ที่กูพยายามจะทำดีทุกอย่างให้เขายกโทษให้ พยายามจะเป็นเด็กดี พยายามตั้งใจเรียน แต่ไม่สามารถลบล้างความผิดครั้งนั้นได้เลยสักนิดนึง กูไม่รู้ว่ากูจะทำยังไงเขาถึงจะยกโทษให้กู ฮือ....” ระบายความอัดอั้นแล้วก็ร้องไห้สะอื้นอยู่กับอกกันย์
“หลังจากนั้นกูก็กลัวบันได กลัวเลือด บางทีแค่เห้นคนท้องเดินผ่านก็อดสะเทือนใจไม่ได้ ถึงจะพยายามทำตัวเป็นคนดีมาตลอด แต่ตอนที่เมาก็จะกลับไปดื้อ และเอาแต่ใจเหมือนเด็กอีก กูก็เลยพยายามจะไม่กินเหล้าอีกอย่าง มันอาจจะเป็นเพราะว่ากูเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนั้นล่ะมั้ง พอสร่างเมากูถึงไม่เคยจำได้ว่ากูทำชั่วทำเลวอะไรไว้บ้าง” นิ่งไปพักหนึ่งเหมือนกำลังพยายามทำใจให้สงบ กินช็อกโกแล็ตเข้าไปอีกอย่างเหม่อ
“ไม่เป็นไรนะ ถึงยังไง กิ๊งก็ยังมีกันย์ไง” น้ำเสียงที่อบอุ่นของกันย์ให้ผมรู้สึกดีขึ้นทีละนิด มืออุ่นที่ลูบไหล่ช่างอบอุ่นไปถึงขั้วหัวใจ
“กันย์” เงยหน้าขึ้นเรียกมันด้วยสายตาที่แสดงความหวั่นไหว
“หือ....”
“มึงรักกูไหม” ถามย้ำเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง บอกตามตรงว่า คำพูดของศรก็ยังคั่งค้างในใจผมอยู่ไม่หาย
“อือ...รักสิ....รักมากๆ เลย” รอยยิ้มของกันย์ยังคงอบอุ่นเสมอ
“รักมากถึงขนาดที่ว่าถ้ากูทำไรผิดไป มึงก็จะยกโทษให้กูใช่ไหม”
“อือ...” ตอบรับกลับมาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
“มึงจะไม่ทิ้งกูไปเหมือนเค้าใช่ไหม?”
“อือ...ไม่มีวันทิ้งกิ๊งไปไหนทั้งนั้นแหละ จำไว้นะ....ต่อให้คนทั้งโลกเกลียดกิ๊ง แต่จะมีกันย์คนนึงที่จะไม่มีวันเลิกรักกิ๊งเด็ดขาด”
....ทำไมกันย์ถึงแสนดีแบบนี้นะ....
มันตื้อ... ซึ้งจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ได้ยินแต่นั้นก็โล่งอก ...ยิ้มได้ทั้งน้ำตา
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น กันย์จะอยู่ข้างๆ ผมใช่ไหม
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน...กันย์จะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นใช่ไหม?
ผมเชื่อใจกันย์ได้ใช่ไหม ....
คิดถูกแล้วใช่ไหม....ถ้าผมตัดสินใจว่าจะเชื่อ.....
ผมยังนั่งกินช็อกโกแล็ตอยู่ตรงนั้นเรื่อยๆ ทำให้อารมณ์ดีขึ้นจากเดิมมาก จนกระทั่งรู้สึกว่าเปลือก และกล่องช็อกโกแล็ตมันกองเยอะแล้วก็เพิ่งนึกขึ้นได้
“ตายห่าแล้ว....” อยู่ดีๆ ผมก็อุทานขึ้นมา กันย์หันมามองผมอย่าตกใจ
“เป็นอะไรกิ๊ง” ถามอย่างเป็นห่วง
“กูเผลอกินช็อกโกแล็ตเยอะไป”
“แล้วไงอ่ะ กลัวอ้วนเหรอ?” เสียงของมันกลั้วหัวเราะ
“นั่นก็ด้วย แต่กินเยอะขนาดนี้กูจะเป็นสิวป่าววะเนี่ย”
“โธ่นึกว่าอะไร เรื่องแค่นี้เอง วิธีทำให้สิวหายน่ะง่ายนิดเดียวนะกิ๊ง” กันย์มันบอกเรียบๆ ยิ้มกว้าง ทำให้ผมต้องหันไปสนใจมัน
“ทำไงเหรอ?” ทำท่าอยากรู้มากครับ
“มึงก็แค่ไม่กินข้าวเช้าเท่านั้นแหละ”
“จริงง่ะ เกี่ยวกันยังไงวะ กูงง” งงจริงๆ ครับ ไม่กินข้าวเช้าแล้วสิวหาย?
“ก็ถ้ามึงไม่กินข้าวเช้า สายก็จะหิว....”
“......” เงียบรอมันพูดต่อ
“สายก็จะหิว.....สิวก็จะหายไงฮ่าๆๆๆๆ” แม่ง.... มุขคำผวนอีกจนได้
“มุขเชี่ยๆ ถามจริงเหอะ กูจะหาสาระอะไรจากมึงนี่ไม่ได้เลยใช่ป่ะ” ผมด่ามัน ด้วยความที่โดนหลอกให้คิดอยู่ตั้งนาน ไร้สาระตลอด
“อย่างกูไม่มีหรอกสาระ ถ้ามีก็สาระ .....เลวอย่างเดียว” เออสงสัยจะจริง ผมทำหน้ามุ่ยใส่มันครับ
“เอาน่าๆ ไม่หายก็ไม่เป็นไรหรอก หน้าตาดีเกินไปไม่เห็นดี มีคนมาชอบเยอะกันย์หวงนะ”
“ถ้ากูเป็นสิวแล้วขี้เหร่ไป แล้วมึงไม่รักกู กูจะทำไง”
“กลัวอะไรไม่เข้าท่า จำไว้นะ .... อย่าว่าแต่เป็นสิวเลย ต่อให้กิ๊งกลายเป็นสัตว์ประหลาด กันย์ก็จะรัก” กันย์ยิ้มให้โอบร่างผมเข้าไปชิดแนบแก้มของมันมาที่แก้มผม
อือ.... นี่แหละกันย์ สนุกสนานร่าเริง ปากหวานได้เสมอ....
นี่แหละ... คนที่ผมรัก
ทำไงดี...รู้สึกรักมันจังเลย รักมากซะจนไม่อยากสนใจว่าอะไรจะผิดจะถูก
อยากจะทำทุกๆ อย่างเพื่อให้มันอยู่ตรงนี้....
อยากจะให้ทุกๆ อย่างที่มันอยากได้....
อยากเป็นของกันและกันเร็วๆ....
แม้จะผิดบาปแค่ไหนก็ช่าง.... ขอให้ได้มีกันย์อยู่ข้างๆ ตลอดไป
ผมยอม...
เพราะรักนะเนี่ยเลยยอมให้ได้....
“กันย์.... ถ้ารักกิ๊ง ก็รอกิ๊งอีกนิดนะ ใจจริงก็อยากจะให้แล้วเหมือนกัน แต่นี่ก็ใกล้สอบไฟนอลเต็มทน กลัวจะไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ เอาไว้สอบเสร็จก่อนค่อยว่ากันนะ”
“หือ...เรื่องอะไรเหรอ?” บอกแล้วว่ากันย์มันซื่อ....(บื้อ)ครับ
“ช่างเถอะ...” ผมทำท่าเขิน
“อย่าบอกนะว่ากิ๊งจะยอมแล้วอ่ะ” ผมมองหน้ามันแล้วก็ก้มหน้าไม่ตอบ กันย์รีบเข้ามากอด หอมแก้มซ้ายขวา
“รักกิ๊งจังเลย” รักตลอดแหละ หอมไม่พอ มีจูบ แถมมือนี่เริ่มลูบเริ่มล้วง... ผมรีบตะปบมือปลาหมึกของมันโดยเร็วพร้อมส่งสายตาเขียวปั้ด
“เชี่ยกันย์!!! กูบอกหลังสอบไง!!” ดุเหมือนดุหมาเลยให้ตาย....
“ก็แหม.....” เลิกยุ่มย่ามแต่ไม่เลิกกอด ทำหน้าตาสำนึกผิดใส่อีก
เฮ้อ.....จะสงสารดีไหมเนี่ย...
.........................................
อย่าเพิ่งใจร้อนกันสิคะ กันย์ยังรอกิ๊งได้เลย ฮ่าๆ มารอเป็นเพื่อนกันย์หน่อย
บอกแล้วว่ากิ๊ง-กันย์มัน.....รักใสๆ ค่ะ ฮา
น้องนิเขียนกี่เรื่อง
ก็ตามอ่านอยู่แล้วจ้า
ว่าแต่หนูจะมึนหรือเปล่า
เริ่มมึนแล้วเหมือนกันค่ะ ฮา :laugh:
"วันเกิด" คืออะไรอ่ะ?
ปล. กรี๊ด อยากอ่านเรื่องนัท เค้าเป็นแฟนคลับนัท(ยังไม่ออกซักฉากเจือกชอบเค้าซะแล้ว55)
วันเกิดของกันย์ค่ะ ส่วนนัทคงอีกนานเพราะตอนนี้เปิดพร้อมกันหลายเรอื่งจนนิต่อไม่ไหวแล้วเนี่ย ฮาๆ
-
แล้วอีกนานมั๊ยกว่าจะสอบเสร็จอ่ะ?
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
รอได้สู้ๆนะกัน
เป็นกำลังใจให้อยู่55+
ลงเร็วๆนะคัรบรออยู่งุงิ :bye2: :bye2:
-
เฮ้ออ น่าสงสารอดีตของกิ๊งจังเลยอ่ะ
เศร้าเน้ออ T^T
-
กิ๊งจ้า สู้ๆนะ
สอบไฟนอลเส็ดเตรียมรับศึกหนักเลย
:oo1: :oo1: :oo1:
-
รอหลังสอบครับ :z1:
-
รอต่อไป
คนเราทำผิดได้นะกิ๊ง
เรารู้สำนึกและไม่ทำมันซ้ำก็พอแล้ว
-
อดีตเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่คอยเตือนสติได้..
-
รออ่านนะคะ
:L1: :L1:
-
การกระทำของทุกคนมีเหตุผล แต่เหตุกับผลที่เขาทำอาจไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากได้ยิน
กิ๊งจะยอมกันย์แล้ว อดทนเข้า นับวันถอยหลังเลย อุปกรณ์เสริมก็มีพร้อมแล้ว กิ๊งหาข้ออ้าง
เพ่ิมไม่ได้แล้วด้วย (มั้ง)
-
เอ้อ แหะๆ ลืมไปว่าวันเกิดกันย์
ที่แท้เรื่องบันไดก็เป็นอย่างนี้เอง อ่านเกริ่นตอนแรกนึกว่าไปผลักแฟนนัทตกบันไดซะอีก(ข่าวว่าได้เป็นตัวอิจฉา555)
-
ว๊าวๆ จะยอมแล้วๆ หลังสอบๆ ติดตามตอนตอ่ปายยยย :impress2:
-
:-[
-
รอเป็นเพื่อนกันย์
ถึงอดีตไม่สวยงามแต่มันก็ผ่านมาแล้วเนอะกิ๊ง
อย่างน้อยคนที่รักกิ๊งก็ยังมีกันย์นะ
-
สอบให้เสร็จเร็วๆนะครับ
-
ถึงกิ๊งจะเป็นสาเหตุทำให้เกิดเหตุการณ์เลวร้าย แต่พ่อก็ไม่ควรที่จะทำแบบนี้ มันจะยิ่งสร้างปมให้กับเด็กคนนึงมากขึ้นไปอีก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล. รอวันสอบเสร็จ :z1: :z1: :z1:
-
สงสารกิ๊งอ่ะ จริงๆก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กคนนึงจะต่อต้านแม่ใหม่ของตัวเองนะ เจ็บแทนกิ๊งว่ะ เฮ้ออออ
-
เรื่งราวในอดีตที่กิ๊งเก็บกดไว้ในใจ ในแบบที่รู้สึกผิด มาวันนี้คงผ่อนลงบ้างแหละ
เพราะได้โอกาสระบายยออกมาแล้ว
-
มารอหลังสอบนะครับ อิอิ
ถึงกิ๊งจะเป็นยังไงก็รักเหมือนเดิมครับ
-
:กอด1: :กอด1:
-
พรุ่งนี้สอบเลยชิมิคะกิ๊ง
-
แล้วเมื่อไหร่จะสอบเสร็จอะ
:z1: :z1: :z1:
กิ๊งอดีตมันผ่านไปแล้ว
ยังไงก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดแล้วกัน
ทำผิดแล้วสำนึกได้ก็ดีแล้วละ
-
ปมหลัง อ่านแล้วสะเทือนใจแทน เข้าใจเลยค่ะ กิ๊งใกล้ยอมแล้ว ดีใจจัง
-
อยากอ่านตอนนี้ :oo1:ของกันยืกับกิ๊งเร็วๆจังเลย
-
จะสอบ อ่านหนังสือด้วยนะคร๊ กันย์ อย่ามั่วแต่รอหลังสอบ 555+
-
กิ๊งอดีตเศร้าเนอะ
-
สงสารกิ๊งจัง แต่อดีตมันผ่านไปแล้วจะกลับไปแก้ไขอะไรก็คงเป็นไปไม่ได้
กันย์ อย่าเพิ่งหื่นดิ ของดีก็ต้องรอก่อน ไปอ่านหนังสือไป่
-
อดีตมันผ่านไปแล้วกิ๊ง :monkeysad: ตอนนี้กำลังรออนาคตหลังสอบเสร็จ :impress2:
-
ที่มาที่ไปของกลัวเลือด รันทดจริง
-
เมื่อไหร่จะสอบเสร็จจจจจจจ 555++
ไม่ไหวจะรอกร๊ากกกกกกก
ต้องยอมนางเลยกันย์นะสุดยอดและอยากได้แบบนี้สักคน
แต่ว่าถ้าปากหวานทั้งวันกูคงอ้วกตายสักวัน 5555+++
แมร่งน่ารักจริงๆๆ
-
เพิ่งจะไล่อ่านมาถึงตอนปัจจุบัน หลังจากหายไปหลงน้องฐามาระยะนึง
((น้องกิ๊งอย่างอนพี่สาวนะคะ เหะๆ))
ในที่สุดก็ได้รู้ซักทีว่าอะไรเป็นสา้หตุให้น้องกิ๊งกลัวบันไดแล้วก็กลัวเลือด
โอ๋ๆๆๆ
ไม่เป็นไรนะคะ ใครไม่รักแต่กันย์ยังรักนู๋นะ
แล้วน้องกันย์คะไปศึกษาวิธีมาดีๆละ ไม่งั้นถ้าน้องกิ๊งกลัวเลือดแล้วเป็นลมไป อดด้วยไม่รู้นะ 5555
-
ความอดทนของกันย์ ยังไม่เกินขีดจำกัดอีกหรอ
-
เมื่อไหร่จะถึงตอนหลังสอบไฟนอล น๊าาา
555
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว กิ๊งนี่แอบร้ายนะเนี่ย ส่วนกันย์ก็ซื่อ (บื้อ) ขนาดหนัก
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะ
-
o18 กันต์เนียนตลอด ตลอด
-
กิ๊ง แม่เลี้ยงอาจไม่ได้รักกิ๊งแต่แรกแล้วก็ได้ แต่แกล้งมาทำดีด้วยไง เพราะถ้าห้ามจริงๆจังๆ กิ้งก็ไม่น่าจะเล่นบันไดได้แล้ว
นี่คิดแบบเข้าข้างสุดๆแล้วนะ
-
พึ่งอ่านทัน พี่กันต์สู้ๆๆๆน่า......พี่กิ้งเริ่มใจอ่อนยอมแล้ว
รอวันที่ทั้งคู่สอบเสดนะคะ :z1: :z1:
-
ตามมาอ่านจนทัน... ยังไงก็เชียร์น้องกันย์นะจ๊ะ
-
ตามอ่านทันแล้ววว
เย้ๆ :z2:
ชอบความเสี่ยวของกันย์และก็ความน่ารักของกิ๊ง
:-[
-
สนุก
-
เค้าจะรอกิ๊งกับกันย์หลังสอบเสร็จละกาน คึคึ :z1:
-
พวกเรามารอ
กิ๊งกับกันย์สอบเสร็จคะ
555+
-
หลังสอบเสร็จ ใครจะเสร็จใคร อะไรยังไง รอลุ้นค่ะ อิอิ
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกกำลังใจค่ะ
ว่าจะอัพต่อจากน้องฐา แต่พอดีเผลอหลับไป!!!
เฮ้อ.... ส่วนวันนี้จะไปงานบวชน้องชายอีก คงต้องรอพรุ่งนี้แล้วอ่าค่ะ
กราบขอโทษทุกคนที่มารอสองหนุ่มสอบเสร็จ แหะๆ
แต่ไม่แน่เหมือนกันค่ะ ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ!!!!
-
:z13:
-
:really2:หน้ารัก
-
กันต์ครับ กิ๊งครับ คิดถึงจังเลย
-
ยังไม่มาหรอครับ
รออยู่นะคัรบ :bye2: :bye2:
-
หายไปนานมากมาย ยังมีคนรอเราอยู่ไหม?
ตอนที่ 19.2 พี่ชาย
การสอบเริ่มต้นขึ้นในอีกสามวันต่อจากวันเกิดของกันย์ ผมชวนมันไปติวหนังสือที่ห้องเหมือนตอนสอบกลางภาค หลังจากวันนั้น กันย์ก็เหมือนจะพยายามอดทนรอผมอย่างใจจดจ่อ จนบางทีก็แอบรำคาญ เพราะทำให้กันย์ไม่ค่อยมีสมาธิกับการติวหนังสือเท่าไร เอาแต่นั่งมองหน้าผมแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ใจลอยไปไหนก็ไม่รู้ ขี้เกียจจะบ่นก็เลยทำเป็นไม่สนใจ
“เออ... เทอมหน้ากูจะอยู่หอนอกแล้วนะ” โพล่งขึ้นมาไม่ให้ตั้งตัว
“อ้าวทำไมล่ะ”
“ก็อยู่หอในมันมีข้อจำกัดหลายอย่างนี่นา มันไม่เป็นส่วนตัว เทอมนี้กูบอกพี่หอไปว่ากูไม่แน่ใจว่ากันย์จะกลับมาอีกไหม พี่เขาเลยเก็บเตียงไว้ไม่ให้คนอื่นมานอน แต่เทอมหน้ากันย์ไม่ได้จ่ายค่าหอแล้วก็ต้องมีคนมาอยู่แทน กูไม่อยากอยู่กับผู้ชายคนอื่น เทอมหน้าฐามันก็ไม่อยู่หอในแล้วด้วย”
“แล้วกิ๊งจะไปอยู่กับฐาเหรอ?”
“เปล่า ฐามันเช่าบ้านอยู่กับเพื่อนศิ-กรรม กูไม่ค่อยสนิท เกรงใจว่ะ”
“งั้น...กิ๊งมาอยู่บ้านกันย์สิ” มันทำตาหวานใส่ รู้เลยว่ามีอะไรแอบแฝง
“ไม่เอาหรอก” ปฏิเสธแบบไม่ต้องคิดเลย
“ทำไมอ่ะ” ทำเสียงแบบเสียดายมา
“เกรงใจพี่กันย์ กูอยู่คนเดียวดีกว่า สะดวกใจดี กันย์คิดถึงก็แวะมาหาได้นี่”
“จริงเหรอ คิดถึงก็ไปหาได้ใช่ป่ะ งั้น.... สงสัยกันย์ไม่ต้องไปหาแล้วแหละ ไปอยู่ด้วยเลยดีกว่า”
“ทำไมล่ะ”
“ก็..... กันย์คิดถึงกิ๊งตลอดเวลานี่นา.....”
“ไอ้บ้า....” ผมด่ามันเขินๆพยายามก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
หลังจากนั้นเวลาว่างๆ กันย์ก็จะขับรถพาผมตระเวนหาหอพักใหม่ที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากหลายต่อหลายที่ แต่ผมค่อนข้างเรื่องมากครับจนสอบเสร็จก็ยังไม่ได้หอสักที ระหว่างที่เราเข้าไปถามราคาที่อพาร์ทเมนท์แห่งหนึ่งฝนก็ตกลงมาตอนไหนก็ไม่รู้ เราสองคนยืนอยู่หน้าอพาร์ทเม้นท์มองสายฝนที่เทกระหน่ำ
“จะรอให้ฝนหยุดตก หรือว่าจะฝ่าไปที่รถดี” กันย์ถามมา
“ทำท่าเหมือนจะตกหนักเลย กว่าจะซาคงอีกนาน กลับเลยดีกว่ามั้ง”
ตัดสินใจแล้วเราก็วิ่งฝ่าฝนมาที่รถ ในสภาพที่เปียกม่อลอกม่อแลกเป็นลูกหมาตกน้ำกันเลยทีเดียว กันย์ขับรถพาผมมาที่บ้านกันย์ ผมรีบเตือนมันให้อาบน้ำทันทีด้วยควมเป็นห่วง
“อาบน้ำสระผมเลยนะกันย์ เดี๋ยวไม่สบาย”
“ไม่สบายก็ดีสิ กำลังอยากเป็นไข้เลย” ไม่กวนเป็นไม่ได้
“มึงบ้ารึเปล่า อยู่ดีๆ อยากเป็นไข้”
“ไม่ได้อยู่ดีๆ แล้วอยากเป็น แต่สำหรับกิ๊ง กันย์อยากเป็น ไข้.....ที่ชล” คนที่ใช่! มุขอีกแล้วเรอะ?
“ไอ้บ้า” ด่าไปยิ้มไป แก้มจะปริแล้วครับ
“กิ๊งอย่ายิ้ม” มันทำหน้าเครียดใส่
“ทำไม ยิ้มมากตีนกาขึ้นเหรอ?”
“หึ...ยิ้มแล้วทักนะ ทักสุดๆ เลย”
“ทักอะไร....งงว่ะ”
“ทัก...น่า...เรอ....” เธอน่ารัก อือยังไม่จบ
“กันย์ มึงเมาป่ะเนี่ย...”
“วันนี้กูยังไม่ได้ดื่มเหล้าสักหยด จะให้เมาอะไร”
“แล้วเมื่อตอนกลางวันกินอะไรเข้าไป”
“ข้าวมันไก่ กับลิปตั้นไอซ์ที”
“อือ... งั้นกูจะจำไว้ว่าลิปตั้นไอซ์ทีอ่ะมันมีส่วนประกอบของแอลกอฮอล์”
“กันย์ไม่ได้ปากหวานเฉพาะเวลาเมาสักหน่อย แต่ถ้าเมาแล้วปากหวานจริง สิ่งที่มีส่วนให้กันย์เมามากกว่าของที่กินเข้าไป อยู่ตรงนี้ต่างหาก” มันยิ้มให้ ฉวยมือผมขึ้นมาแล้วจูบเบาๆ ที่หลังมือ ไม่เพียงแค่จูบ รู้สึกเหมือนมันแลบลิ้นออกมาเลียที่หลังมือของผมด้วยครับ เล่นเอาใจเต้นตึกตัก แล้วใบหน้าร้อนขึ้นมาทันที
“กิ๊งจำไว้อีกอย่างนะว่า กิ๊งเองก็มีส่วนประกอบของแอลกอฮอล์” มันบอกมาด้วยสายตาที่วิบวับมีความหมาย ผมดึงมือออกแล้วหันไปมองทางอื่น เบี่ยงเบนประเด็นแก้เขิน
“ไอ้บ้า เลิกไร้สาระแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว มึงขึ้นไปเอาผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าข้างบนมาให้กูเลย กูขออาบข้างล่าง ส่วนมึงไปอาบข้างบน”
“อาบด้วยกันไหม อาบด้วยกันสองคน ประหยัดน้ำนา”
“ถ้ากลัวเปลืองน้ำเดี๋ยวกูออกค่าน้ำให้”
“โห่ย... ทำเป็นซีเรียสไปได้ รอแป๊บเดี๋ยวมา” มันลุกขึ้นไปเดินไปชั้นบนครับ
ระหว่างที่รอกันย์อยู่นั้นก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกหน้าบ้าน ก็เลยแง้มประตูออกไปดู ก็พบว่าผู้ชายสองคนที่เปียกซ่กเพราะฝนตกหนักกำลังทะเลาะกันอยู่ คนผิวคล้ำจับแขนคนผิวขาวเหมือนจะลากให้เข้ามาในบ้าน แต่อีกฝ่ายไม่ยอมก็เลยโดนลากถูลู่ถูกัง
“ไอ้ตุลย์!! มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้ กูจะทำอะไรที่ไหนกับใครก็เรื่องของกู มึงไม่ต้องมาเสือก เลิกยุ่งเกี่ยวกับชีวิตกูได้แล้ว” ระหว่างที่โวยวายเขาก็ขัดขืนเต็มที่ไม่ยอมตามแรง
“ทำไมจะไม่เกี่ยวกับกู ในเมื่อกูเป็นผัวมึง!!” เต็มปากเต็มคำชัดเจนมาก แถมยังจะลากกันเข้ามาในบ้าน
โอ้แม่เจ้า!! *O* พี่ชายไอ้กันย์ เจอกันครั้งแรกในสถานการณ์แบบนี้ท่าจะไม่ดี ผมกลืนน้ำลายเอื๊อกแล้วไม่รอช้า เลิกกลัวบันไดไปสามนาที รีบวิ่งขึ้นบันไดขึ้นไปหากันย์อย่างรวดเร็ว ถึงห้องแล้วก็รีบปิดประตูอย่างรีบร้อนหมือนคนเพิ่งไปเห็นการคดีฆาตกรรมมาหมาดๆ ปิดประตูได้ผมก็ทรุดตัวลงไปนั่ง
“อ้าวกิ๊ง ขึ้นมาทำไมไหนว่าจะอาบข้างล่างไง” กันย์เดินมานั่งกระซิบข้างๆ ขณะที่ผมยังตื่นเต้นอยู่
“กันย์!! กูตกใจหมด” ผมสะดุ้งเฮือกเลยครับ
“เป็นอะไรทำหน้าเหมือนหนีผีมา”
“ไม่ใช่ผีแต่เป็นพี่กันย์ต่างหาก”
“พี่ตุลย์มาเหรอ” ท่าทางดีใจ
“อือ... มากับแฟนด้วย” รู้สึกว่าไม่ใช่แฟนแล้วด้วย แต่เป็นเมียเลยแหละ
“จริงง่ะ งั้นลงไปไหว้แกด้วยกันไหม ก็รู้อยู่นะว่าที่พี่แกไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะติดสาว แต่ก็ไม่เคยเห็นหน้าสักที อยากรู้เหมือนกันว่าแฟนพี่ตุลย์สวยไหม” อ้าว ตายห่า ไอ้กันย์มันยังไม่รู้เรอะว่าเมีย เอ๊ยแฟนพี่ชายมันไม่สวยแต่ดันหล่อ กรรม-*- ผมควรจะบอกมันดีไหมเนี่ย...
“อย่าเพิ่งไปตอนนี้เลย บรรยากาศกำลังมาคุ”
“หือ...มาคุ?” ทำหน้างงใส่
“ตอนกูขึ้นมาพี่กันย์กำลังทะเลาะกับแฟนยกใหญ่ เผื่อมีการฆาตกรรมกันเกิดขึ้นล่ะก็แย่แน่ กันย์ยังเป็นน้อง พี่เขาคงไม่ทำอะไร แต่กูนี่ดิ ดีไม่ดีจะโดนฆ่าปิดปาก”
“กิ๊งนี่บทจะเล่นมุขก็ตลกร้ายเหมือนกันนะ ฮ่าๆ” กันย์มันก็ขำครับแล้ว ใครว่าผมมุข
“แล้วแต่ อยากไปก็ไปคนเดียวเถอะ กูรอดูสถานการณ์ตรงนี้ดีกว่า”
“ไม่ไปก็ได้ เอาไว้ให้เขาดีกันก่อนค่อยว่ากัน ถ้ากำลังทะเลาะกันจริง กูก็กลัวเหมือนกัน อารมณ์แรงอย่างพี่ตุลย์ใครๆ ก็เอาไม่อยู่หรอก” บอกมาง่ายๆ ว่าจะไม่ออกไปแล้ว
“เหรอ? จะว่าไปแล้ว พี่ชายกันย์นี่ก็เท่ห์ดีเหมือนกันนะ โคตรแมนเลย” หายตื่นเต้นแล้ว ผมก็พูดขึ้นมา ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ แค่พูดตามที่เห็น พี่ชายกันย์ตรงตามเสป๊กของผมเลยคือหล่อล่ำ ผิวสีแทน ติดแต่สูงไปนิดหน้าบึ้งไปหน่อยจนน่ากลัว
“กิ๊ง...มึงอย่าพูดแบบนั้นอีกนะ กูไม่ชอบให้มึงชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้ากู” แทนที่จะเห็นดีเห็นงามที่ชมพี่ชาย กันย์กลับปรามเสียงเครียด
“ทำไมล่ะ หึงเหรอ?” อันนี้แค่แซวเล่นๆ นะครับไม่ได้คิดอะไร แต่ก็อึ้งเหมือนกันที่กันย์มันพยักหน้ายอมรับได้ง่ายๆ
“มึงบ้าเปล่า หึงทำไม นั่นพี่ชายมึงนะกันย์”
“พี่แล้วไงล่ะไม่ว่าใครกูก็หึงได้ทั้งนั้น กูไม่อยากให้มึงมองใครคนอื่น กูอยากให้มึงมองกูคนเดียว” พูดไปมันก็เอามือทั้งสองมาประคองหน้าผมให้มองไปทางมัน สีหน้าจริงจังที่ไม่ได้เห็นบ่อยนักทำให้หวั่นไหวอย่างประหลาด เหมือนกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่างอยู่ อึดอัดแฮะ
“ก็มองอยู่นี่ไง ไม่ต้องห่วง ไม่ว่าจะเป็นตาหรือใจกูก็มองแต่มึงเท่านั้นแหละ” สร้างความมั่นใจให้มันครับ พยายามยิ้มหวานให้มันด้วย มันจะได้อารมณ์ดีเลิกทำหน้าเครียดเขม็งแบบตอนนี้ จ้องตามันที่มองสบมาโดยไม่หลบ มันทำหน้าเครียดได้ครู่เดียวก็ค่อยคลายความขรึมลงไปนิ่งแล้วระบายยิ้มบางๆ
เฮ้อ.... หายเคืองแล้วใช่ไหมเนี่ย
โล่งอกโล่งใจได้ไม่ถึงครึ่งนาทีใบหน้าที่ถูกประคองอยู่เมื่อครู่นี้ก็ถูกยึดไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะลดศีรษะลงมาหาและมอบจุมพิตอย่างรวดเร็วโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เนิ่นนานจนแทบหลอมละลาย และขาดอากาศหายใจ
และแล้วกันย์มันก็กดร่างผมลงไปนอนราบที่พื้นหน้าหน้าประตูห้องมัน จมูกโด่งระไปตามซอกคอ
เฮ้ย!! ท่าไม่ดีแล้ว
“กันย์....จะทำอะไร....” เหมือนคำถามโง่ๆ ยังไงก็ไม่รู้แต่ก็หลุดปากออกไปแล้ว และเมื่อได้ฟังคำตอบยิ่งพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว
“จะให้ทำอะไรล่ะ? กิ๊งลืมแล้วเหรอว่าจะให้กันย์ทำอะไรตอนสอบเสร็จแล้ว”
เฮือก...... เออ จริงด้วย ที่กะว่าจะไม่ยอมขึ้นมาอาบน้ำข้างบนเพราะรู้ว่ามันต้องเป็นแบบนี้แหละ แต่ตอนนี้หลวมตัวขึ้นมาแล้ว จะหาทางหนีทีไล่ยังไงดีล่ะเนี่ย!!
................................
ตามคิวต้องอัพเรื่องนี้ก่อน เรื่อง น้องฐาและพี่ตุลย์อีกนะคะ
แต่ที่มาช้าก็เพราะตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเขียนให้กิ๊งมันเสร็จกันย์ดีไหมนี่ล่ะ ฮา...
ขอโทษนะถ้าทำให้หลายคนค้างอีกแล้ว.... แต่ฉากต่อไปมันต้องใช้เวลานานอ่ะ จะปล่อยกระทู้ร้างไว้นานกว่านี้ก็ดูไม่ดีอีก ... เลยเอามาลงขัดตาทัพ....
ให้ทายว่าตอนหน้า กิ๊งจะหนีรอดไหม? ถ้าทายถูกจะบวกให้คนละคะแนน อิอิ
ยังรักกิ๊งและกันย์เสมอ....รักคนอ่านด้วย
เพื่อนๆที่เป็นแฟนคลับพี่ตุลย์นะคะ นิลงตอนใหม่เพิ่มจากที่ลงในกระทู้นี้
ตามไปให้กำลังใจพี่ตุลย์ได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25704.new
-
แว๊กกกกกกกกกกกกกก มาต่อแล้ว
เอาแล้วๆๆ
คราวนี้บรรยากาศได้ สถานที่ได้ อุปกรณ์คาดว่าหาได้จากในห้อง
พร้อมรบเต็มที่ ทายว่าไม่รอด ชัวร์ อิอิ
-
สัญญาต้องเป็นสัญญาค่ะน้องกิ๊ง
เอาใจช่วยกันย์สุดฤทธิ์ ฮ่าๆๆ :z2:
-
คุณนิ ตอนหน้าน่ะ ไม่ใช่จะมาให้คนอ่านทายกันว่า กิ๊งจะรอดหรือไม่รอดซิ
ต้องให้กิ๊งรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับกันย์ดิ ไม่งั้นกิ๊งได้กลายเป็นนายเอกที่ไม่รักษาคำพูดนะ
-
ง่าา ค้างตามเคย :z3: :z3:
คุณนิทำไมมันสั้นจังเลย ยอมรับไม่ได้อ่ะ จะอ่านต่อๆๆๆ
กิ๊งจะรอดไม๊หว่า?? แต่เราว่าไม่น่าจะรอด เพราะกันต์+คนอ่านหื่น :laugh: :laugh: :haun4:
-
กิ๊งsu su!!!
-
ขอบคุณที่มาต่อให้ครับ
-
เชื่อฝีมือกันย์นะ คราวนี้กิ๊งไม่น่ารอด
ว่าแต่เตรียมของครบแล้วใช่ไหม อย่าให้พลาดอีกน่าาาา :laugh:
ปล. :กอด1: ยังรอกิ๊ง กันย์เสมอ รอตอนต่อไป :z1:
-
:-[
-
เดาว่ารอด อาจมีเสียงปึงปังมาจากพี่ๆ เลยสะดุด กันย์หมดโอกาสอีกครั้ง
-
เค้าว่าฐาไม่ได้อยู่กับเพื่อนหรอก อยู่กับพระเอกเรื่องนู้นมากกว่า
หวังว่าพี่ตุลย์จะไม่มาขัดขว้างน้องนะ
กันย์เซงแย่
-
เราว่า รอดดดดดด
:z10:
-
กิ๊งเสร็จกันย์แน่ๆ
-
รอด
:z10: :z10: :z10:
-
จะรอดไหมกิ๊ง
กันย์สู้ๆ
-
ถ้าตอนเน้กิ๊งยังรอดไปได้อีกนะ เค้าจะงดข้าวเย็นประท้วงเลยคอยดู :laugh:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยจะเสร็จมั้ยหนอ ว่าแต่อาบน้ำอะไรกันก่อนดีมั้ยครั้งแรกมันน่าจะตัวหอมๆกันเสียหน่อย ฮร้าาาาาาาาาาาาาาา
-
น่าจะรอดเพราะยังไม่ไม่ถึงลอยกระทง
-
กิ๊งรอดหรือไม่ ต้องรอลุ้น แต่ที่แน่ๆ ไม่อยากให้กันย์น้อยหน้าตุลย์ :z1:
-
กิ๊งคงจะรอดไปได้อีกอะนะ เพราะพี่กันต์มาขัดจังหวะ^^
-
เอิ่ม มาต่อแบบนี้ เอามีดปาดคอเบนดีกว่าคะ
อยากอ่านแบบสุดๆทั้งคู่พี่ตุลย์ แล้วก็กันกิ๊งเลย
ฮิ้วววว
-
กิ๊งรอดชัวร์ เพราะเราจะลุ้นคู่พี่ตุลย์กับเมียพี่ตุลย์ต่อ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
คู่รักโลกและจักรวาล 5555555555
-
ผมขอเดาว่าไม่รอดได้ไหม๊ ++
อยากเสียเลือด ... หึหึ
-
ขอทายแว่ ไม่รอดแน่ๆ คึคึ เพราะเค้ารอตอน :oo1: อยู่
-
คุณนิไม่ต้องคิดมากนะครับ เวลาสมควรแล้ว ได้ฤกษ์ตอกเสาเข็มแล้วครับ
-
:jul1: มาต่อด่วนเลยอะ
-
:z3: :a5:ค้าง
-
เสร็จเลยเอาซักดอก2ดอกเลย55+
สู้ๆๆครับ :bye2: :bye2: o13 o13
-
มาเจอกัน2คู่ สนุกไปเลย
-
ตามอ่านทันแล้ววววววววววววว
-
อ่านทีเดียวรวดเรย
ชอบคู่พี่ตุลจัง
มีเรื่องของคู่พี่ตุลแบบเต็มๆไหมค่ะ ชอบมากเรย
แต่คู่ของกิ้งก้อชอบค่ะ
-
แล้วจะ "รับ" ได้ยังค้าบบบบบ อิอิ
-
เดาว่าไม่น่าจะรอดแหละคราวนี้ เสร็จแน่ ๆ กิ๊งเสร็จกันย์แน่ ๆ
-
^^
-
ตอนหน้ากิ๊งหน้าจะรอด รอดเพราะพี่ชาย...มั้ง
-
คิดว่าคงไม่รอดครับ ฮ่าๆๆ
-
o13 เยี่ยมเลยครับอ่านแล้วติดมาก ๆจะรอติดตามตอนต่อไปนะครับ :z13:
-
คิดว่ากิ๊งรอด เพราะสองคนข้างล่างอาจจะทะเลาะกันเสียงดัง เลยทำให้กันย์หมดอารมณ์
แต่คนที่ไม่รอดน่าจะเป็นปอนด์เพราะจะโดนเฮียตุลย์จัดการ
ใจจริงก็อยากให้กิ๊งไม่รอดหรือว่าจะไม่ให้รอดทั้งกิ๊งทั้งปอนด์ดี
แต่เอาเป็นว่าทายว่ากิ๊งรอด
-
ชูมือโหวต พรึ่บ!!!
ไม่เอารอด จะเอาไม่รอด
กันย์สู้ๆ ซะทีๆ หุหุ
-
ยอมเถอะกิ๊ง ดูคู่พี่ชายดิ ข้ามคำว่าแฟนไปไกลมากแล้วนะ ฮ่าๆ :z1: :z1: :z1:
-
คนเราต้องรักษาสัญญานะ อิอิ
-
มาลองอ่านดูก่อน เดี๋ยวจะตามอ่านเรื่องอื่นด้วยค่ะ
-
ตอนที่ 20 ...รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้รัก....
ถึงจะรู้ว่างี่เง่าไปหน่อยที่นึกอิจฉาที่กิ๊งมันเอ่ยปากชมพี่ตุลย์ แต่ไม่รู้สิครับ ผมคงจะรักกิ๊งมากซะจนไม่อยากจะสนหน้าอินทร์หน้าพรหม หึงหวงได้แม้แต่พี่ชายตัวเอง พอกิ๊งเห็นว่าผมเริ่มไม่พอใจกับคำพูดของมัน กิ๊งมันก็พยายามจะพูดเอาใจแล้วก็ยิ้มมาให้ มันไม่รู้บ้างหรือไงว่าในสถานการณ์แบบนี้ บรรยากาศมันเป็นใจขนาดไหน ใบหน้าหวานๆ ของมันช่างมีเสน่ห์ดึงดูดมากนัก ริมฝีปากบางสีสดก็น่าจูบจริงๆให้ตาย นอกจากจูบแล้วผมก็ยังกดร่างมันลงไปกับพื้นห้อง ซ้ำยังขึ้นคร่อมอีกต่างหาก
หึหึ ... อยากรู้จริงๆ ว่าคราวนี้จะหาทางเอาตัวรอดได้ไหม
แอบโรคจิตนิดๆ ยิ่งพอเห็นสีหน้าท่าทางหวาดหวั่นของคนใต้ร่างแล้วมันยิ่งน่าแกล้งหลายเท่าทวีคูณเลย
“กะ...กันย์ปล่อยกิ๊งก่อน...” เอาล่ะ แทนตัวว่ากิ๊งด้วยเสียงอ่อนๆ แบบนี้แสดงว่าเริ่มอ้อน
“ไม่ปล่อย” ตอบกลับไปด้วยเสียงหนักแน่น อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าแข็งๆ กลับไปแล้วอีกฝ่ายจะว่ายังไงหนอ เหมือนกิ๊งจะกลืนน้ำลายนิดๆ มันพยายามเอากำปั้นมายันหน้าอกผมไว้ไม่ให้ก้มตัวลงไปคลุกเคล้า
“กิ๊ง...ไม่สงสารกันย์บ้างเลยเหรอ?” ส่งเสียงลงไปอ้อน
“แล้วกันย์ล่ะไม่สงสารกิ๊งเหรอ?”
“กันย์ก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรนี่ แต่กิ๊งสัญญาแล้วนี่ว่าจะให้ ทำให้กันย์มีความหวัง แล้วพอถึงเวลานั้นจริงๆ จะผิดสัญญาเหรอ?”
“ไม่ได้บอกว่าจะผิดสัญญา แต่คำว่าหลังสอบมันก็ไม่ได้แปลว่าต้องวันนี้หรือเดี๋ยวนี้สักหน่อย ขอเวลากิ๊งทำใจบ้างไม่ได้เหรอไง”
“กิ๊งก็อย่างนี้ตลอด ผัดวันประกันพรุ่ง จากหลังสอบคราวนี้ ก็เป็นคราวหน้าหรือคราวโน้น จากวันนี้เป็นพรุ่งนี้ คำว่าพรุ่งนี้มันไม่มีวันมาถึงหรอกนะ” รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าหนักกว่าเดิมแล้วครับ บ่นซะยาวเป็นวาเลย
“แล้วทีกันย์ล่ะ ลองมาเป็นกิ๊งดูบ้างจะยอมง่ายๆ ไหม มีกฎข้อไหนบอกว่าคนหน้าหวานกว่า ตัวเตี้ยกว่าจะต้องเป็นรับเสมอไป เห็นกิ๊งแบบนี้ที่จริงกิ๊งก็ไม่ได้อยากเป็นรับนะ กิ๊งก็อยากได้กันย์เหมือนกัน แต่ถ้าขอไปกันย์ก็ไม่ยอมง่ายๆ ใช่ไหม? ถามหน่อยเถอะถ้ายื่นเสนอว่าจะยอมเป็นรับให้กันย์ทั้งชาติแลกกับให้กันย์ยอมกิ๊งก่อนแค่ครั้งเดียว กิ๊งอยากรู้นักว่ากิ๊งจะต้องรอกันย์ไปอีกนานแค่ไหนหรือกันย์จะเลิกกับกิ๊งไปเลย”
หือ.... คุ้นๆ เหมือนเคยเจอคำถามนี้เมื่อนานมาแล้ว
“จะรุกกันย์ก็ช่วยแมนมากกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอไง แล้วอย่างน้อยสูงเท่ากันย์ก็ยังดี”
“ถ้าจะให้แมนกว่านี้ไม่เห็นจะยาก แค่ไปทำผิวสีแทน ตัดผมสั้น ไว้หนวดไว้เครา ก็แมนแล้ว แต่จะให้สูงกว่าเดิมสิบกว่าเซ็นจะไปทำได้ไง กันย์ก็พูดเพราะรู้ว่าทำไม่ได้นี่นา”
“งั้นถ้ากันย์ยอมจริงๆ กิ๊งกล้าทำหรือเปล่า หือ...” ทีนี้นิ่งเลยครับทำหน้าประหลาดใจสุดๆ
“กันย์จะยอมจริงๆ เหรอ?” แหม....ทำเสียงดีใจเชียว ใจคอจะกดกันลงจริงเรอะ?
“หึ แค่ถามดู อยากรู้ว่ากิ๊งไม่กลัวเลือดแล้วเหรอ?”
“ของกิ๊งอ่ะเล็กนี้ดดดดดดดเดียว” ฮาว่ะ ผู้ชายอ่ะเค้ามีแต่ต้องคุยโวว่าของตัวเองใหญ่อย่างนั้นอย่างนี้ เพิ่งเจอคนแรกถ่อมตัวว่าของตัวเองเล็ก
“คงไม่ทำให้กันย์ถึงกับเลือดออกหรอกมั้ง” โห กิ๊งนี่ก็เล่ห์เหลี่ยมพอใช้นะเนี่ย
“เล็กที่ไหน ไม่เห็นเล็กเลย” เถียงกลับทันที กะจะถ่อมตัวเป็นข้ออ้างมาขอเป็นผัวผม โอ้ คิดได้นะเนี่ย -*-
“ไม่เคยเห็นจะมารู้ได้ไง” แน่ะต่อปากต่อคำไม่เลิก...
“ทำไมจะไม่เคย เห็นมาแล้วจับมาแล้วด้วยซ้ำ” ทีนี้มันนิ่งอึ้งเลยครับ เห็นแล้วตลก
“ตอนไหนวะ” ถามมาซะเสียงดัง ผมก็ลืมไปว่ามันจำไม่ได้
“ตอนที่เมาคราวก่อนไง ลืมแล้วเหรอ? ตอนนั้นน่ะ ถ้ากิ๊งไม่ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตายจ้างให้กันย์ก็ไม่ปล่อยหรอก” พอฟังผมพูดกิ๊งมันก็หน้าแดงครับ เฮ้อ.... เด็กน้อยเอ๋ย....
“ถ้ายังไม่หายกลัวเลือด ก็ล้มเลิกความคิดที่จะกดกันย์เถอะกิ๊ง เพราะถ้ากิ๊งเกิดเสียบแล้วเห็นเลือดกันย์แล้วสลบไปปล่อยกันย์อารมณ์ค้างเนี่ย กันย์เคืองกว่าเดิมนะเอ้า”
เงียบ.... เถียงไม่ออก....
“เรื่องนั้นก็รู้ ถ้าไม่เมาก็คงไม่กล้าทำจริงๆ หรอก แต่ที่พูดขึ้นมาแค่อยากให้กันย์เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง จะหาว่ากิ๊งเรื่องมากฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ในเมื่อกิ๊งรักกันย์โดยที่ไม่ได้คิดว่าจะมีอะไรมากไปกว่านั้น แค่อยู่ข้างๆ กันก็มีความสุขมากแล้วจะให้มาทำอะไรที่ไม่เคยทำก็ทำใจลำบากเหมือนกันนั่นแหละ” เฮ้อ... ทำเสียงเศร้ามาอ้อนอีกแล้วสิน่า....ลงท้ายก็ แห้วอีกตามเคยสินะเรา เซ็งเป็ด....
“สรุปว่า...ยังไงก็ไม่ยอมใช่ไหม อืม...กันย์เข้าใจแล้ว....” ทำเสียงเรียบๆ ไร้อารมณ์ครับ พยายามสะกดอารมณ์เคืองขุ่นเล็กๆ ไว้ แต่ก็แสนยาก ลุกขึ้นมานั่งแล้วยัดผ้าขนหนูและเสื้อผ้าใส่มือกิ๊ง
“ไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวจะเป็นไข้จริงๆ” มันพยายามมองหน้าผมคงกังวลว่าโกรธหรือเปล่าอะไรประมาณนั้น แต่ผมพยายามไม่สบตา มันลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป
พอลับร่างบอบบางของกิ๊งแล้ว ผมก็ได้แต่ถอนใจ
บอกหน่อยว่าชอบให้ใช้ไม้อ่อนหรือไม้แข็งเนี่ย ใช้มาทุกไม้แล้วก็ยังไม่เข้าตากรรมการซะที
คิดไม่ออกว่าจะถือคติข้อไหนดีระหว่าง
รักต้องรอ.....กับ......รักต้องปล้ำ!
BY GING
ไม่นานมากผมก็อาบน้ำเสร็จ แล้วเดินออกมาด้วยท่าทางเขินๆ คงเพราะชุดนอนลายสก๊อตสีแดงที่ใส่อยู่ทำให้ดูอ่อนหวานน่ารักแบบเด็กๆ
“อะ...เอ่อ... เดี๋ยวนี้กันย์ใส่ชุดนอนแบบนี้แล้วเหรอ น่ารักดีเนอะ” พยายามจะชวนกันย์คุยเพื่อจะง้อ เหมือนกันย์จะยังงอนอยู่นิดๆ ที่ผมเล่นตัวไม่ยอมกันย์สักที แต่พอเห็นผมแล้วมันก็นิ่งไป แววตาแสดงความพึงพอใจเสียจนใบหน้าของผมร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม
“ชุดนี้ตั้งใจซื้อมาให้กิ๊งโดยเฉพาะเลยแหละ ว่าแล้วเชียวว่าใส่แล้วต้องออกมาน่ารัก” มันบอกพร้อมกับยิ้มใส่ตาผมแล้วเดินสวนเข้าไปอาบน้ำ
ผมเสี่ยงชีวิตลองแง้มประตูห้องนอนกันย์ออกไปสังเกตการณ์ข้างนอก
“...........”
“.......”
“........”
ปรากฏว่าไม่ได้ยินเสียงทะเลาะกันแล้ว เหลือแต่เสียงครางแผ่วเร็ดลอดขึ้นมา เสียงครางที่บ่งบอกว่าสองคนอยู่ระหว่างทำกิจกรรมในร่มที่ทั้งดุเด็ด เผ็ดมัน และจวนจะถึงฝั่งเต็มทน
ผมปิดประตูแผ่วเบาทรุดกายอยู่หน้าประตูห้องนอนฟังเสียงหัวใจตัวเองเต้นระทึก ใบหน้าร้อนผ่าวขัดเขินเกินทน
ตายห่า ... ได้ยินแบบนี้แล้วปลุกอารมณ์ได้ดีกว่าดูหนังโป๊เป็นแผ่นๆ อีกนะเนี่ย
วันนี้มันวันอะไรก็ไม่รู้ อะไรๆ ดูจะวุ่นวาย แต่ก็ลงล็อกไปหมด ฝนก็ตก บรรยากาศรอบด้านมันเป็นใจ หนีไปไหนก็ไม่ได้
หรือว่าวันนี้เป็นวันมงคล.....ถึงฤกษ์เสียตัวแล้วหรือไงเนี่ย?!!
ครู่ใหญ่ๆ ต่อมากันย์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ผมเงยหน้าขึ้นมองกันย์ที่อาบน้ำเสร็จแล้วสวมเสื้อกล้ามตัวนึงกับกางเกงบอลโชว์หุ่นล่ำๆ เห็นแล้วก็แทบอยากจะลงไปดิ้น คนอะไรหุ่นดีจังวะ พยายามก้มลงหลบสายตาที่มองไปยังคนรักตัวเองเหมือนอยากจะกิน
ตอนนี้ผมย้ายตัวเองไปนั่งอยู่ที่โซฟาริมห้อง ซึ่งกันย์ขนเอาของขวัญวันเกิดมาวางไว้ที่โต๊ะเล็กข้างๆ โซฟาหมดแล้ว
“ขอโทษนะกันย์ เพราะกิ๊งแท้ๆ เลยมันถึงพังแบบนี้” ผมหมายถึงหุ่นกันดั้มที่ผมซื้อมาเป็นของขวัญวันเกิดซึ่งตั้งเด่น มีรอยร้าวที่บริเวณขานิดหน่อย คงเพราะกันย์ทำมันตกบันไดคราวก่อน
“เพราะกิ๊งที่ไหนเล่า กันย์ต่างหากที่ประมาท ทำของพวกนี้ตกลงมา” พยายามปลอบใจผมอีก
“ความจริงแล้วกันย์ไม่ได้ทำเจ้านี่ตกลงมานี่ แต่ตั้งใจทิ้งของทุกอย่างเพื่อจะช่วยกิ๊ง....ร้าวแบบนี้ ทิ้งไปเถอะ เดี๋ยวกิ๊งซื้อให้ใหม่ดีกว่า” ผมพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเศร้าและสำนึกผิด แปลกใจเล็กน้อยเมื่อกันย์เดินเข้ามาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า
“ช่างมันเถอะ อะไรจะพังก็ช่างมัน ขอแค่ของขวัญชิ้นที่กันย์รักที่สุดยังปลอดภัยเท่านั้นก็พอแล้ว” ระหว่างที่พูดก็หยิบริบบิ้นผ้าเส้นยาวที่วางอยู่บนโต๊ะวางของขวัญมาผูกโบว์ที่หน้าแข้งของผม
“รู้ไว้เถอะ....ว่าไม่มีของขวัญชิ้นไหนจะมีคุณค่าและสำคัญมากเท่าชิ้นนี้อีกแล้ว” กันย์ก้มลงจูบตั้งแต่ข้อเท้าของผมเหนือผืนผ้าบางๆ ของกางเกงชุดนอนไล่ขึ้นมาจนถึงปลายริบบิ้นที่ห้อยต่องแต่ง
“รู้ไหม ว่ากันย์รอคอยมานานเท่าไร และดีใจแค่ไหนที่จะได้แกะของขวัญชิ้นนี้เสียที” ค่อยๆ คาบที่ปลายริบบิ้นกระตุกเพียงเบาๆ ปมริบบิ้นที่มัดไว้ก็คลาย ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองหน้าผมทั้งๆ ที่ตัวเองยังคาบปลายริบบิ้นอยู่
เฮือก.... เซ็กซี่ว่ะ
ลอบกลืนน้ำลายเอื๊อก กันย์ทำเอาใจเต้นแรงเลย บังคับให้เบาไม่ได้ หยุดตื่นเต้นก็ไม่ได้... ผมยังคงมองหน้ากันย์ตาไม่กระพริบ
“แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้ากิ๊งยังไม่พร้อมตอนนี้ กันย์ก็รักกิ๊งมากพอที่จะรอกิ๊งได้เสมอ” พอเริ่มพูดริบบิ้นก็ร่วงหล่นลงไปที่พื้น... ผมมองใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของกันย์แม้แววตาจะหม่นเศร้าส่อแววเสียดายอยู่เต็มเปี่ยม ทำให้ผมถึงกับอึ้ง พอมันซบแก้มลงมาที่เข่าของผม หัวใจมันก็อ่อนยวบ...
สงสัยผมคงจะแพ้ทางกันย์
....เก่งมาจากไหน...ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ...
“กันย์.....” เรียกชื่อกันย์ด้วยน้ำเสียงที่ปกปิดความซาบซึ้ง ตื้นตันไว้ไม่มิด ยื่นมือทั้งสองไปประคองใบหน้าคมๆ ของคนตรงหน้าให้แหงนเงยขึ้นมามองหน้าผม และก้มลงไปมอบจุมพิตอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง ลึกซึ้งยาวนาน....
“ไม่ต้องรอแล้วล่ะกันย์ ยังไงของขวัญชิ้นนี้ก็เป็นของๆ กันย์อยู่แล้ว จะช้าหรือเร็วก็เหมือนกัน มาเถอะ... กิ๊งพร้อมจะเป็นของกันย์ทั้งกายและใจแล้ว....”
.............................................................................
**Warning.....
อย่าคาดหวังว่าคู่นี้จะโหดหื่นแบบพี่ชาย เพราะนิอยากขายความอ่อนหวาน อ่อนโยน มากกว่า
อยากให้รู้ว่า “ทุกอย่าง” เกิดเพราะ “รัก” จริงๆ .....
...............................................................................
มีต่อนะคะ ขอแก้คำผิดแป๊บ.....
-
BY Gun
นิ่งค้างไปไปสิบวินาทีและเริ่มคิดว่าตัวเองหูฝาดไปแล้วหรือเปล่า.... ดวงตาที่เบิกกว้างขึ้นคงทำให้คนตรงหน้าเสียความมั่นใจลงไปบ้างมันจึงถามมา
“ทำไมล่ะ? ยังโกรธอยู่เหรอ? หรือว่า....ไม่รักกิ๊งแล้ว ไม่อยากทำแล้ว? ” ถามมาเป็นชุด จะบ้าเหรอ... ใครจะไม่อยากทำแค่กำลังงงเท่านั้นแหละ
แต่ก็อย่างว่า กิ๊งน่ะ เข้าใจยากจะตายไป คราวที่ขอเป็นแฟนก็ทีนึงแล้ว รบเร้าเซ้าซี้จะเป็นจะตาย บทจะตกลงก็ง่ายเหลือเกิน รอบนี้ก็อีก พอบอกว่ารอได้ก็นึกอยากให้ขึ้นมาซะเฉยๆ
“กิ๊งตัดสินใจดีแล้วแน่เหรอ...” ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ถ้าล่มปากอ่าวแบบคราวที่แล้วอีกแย่แน่เลย...
“ถามแบบนี้แสดงว่าไม่อยากทำแล้วสิ หรือเพิ่งรู้ตัวว่าความจริงก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นกับผู้ชายขึ้นมา นั่นสิ หน้าอกแบนๆ แบบนี้มันขยำขยี้ไม่สะใจใช่ไหม...” อ้าว.... ถามแค่ประโยคเดียวกิ๊งมันออกทะเลไปไหนแล้วเนี่ย กรรม -*-
“ไม่ใช่อย่างนั้น แค่จะเตือนว่าถ้าเปลี่ยนใจกลางคัน แล้วกันย์ไม่หยุดจะมาโกรธกันทีหลังไม่ได้นะ” บอกพร้อมกับจับแขนทั้งสองข้างของมันไว้มั่น
“ขอโทษแล้วกันที่เป็นคนโลเล เอาแต่ใจ พูดอะไรก็ไม่น่าเชื่อถือ” เหวี่ยงนิดๆ แล้วขยับกายหนีแต่ไปไหนไม่ได้เพราะผมไม่ยอมคลายมือที่รั้งแขนมันไว้ มันจึงทำได้แค่เบี่ยงหน้าไปมองทางอื่น
“กันย์ขอโทษ....กันย์รักกิ๊งนะ ถ้าท้ายที่สุดแล้วมันล่มอีกเหมือนที่ผ่านมา กันย์คงหงุดหงิดน่าดู แต่นั้นก็ไม่สำคัญเท่ากับกันย์ไม่อยากอารมณ์เสียใส่กิ๊ง หรือทำให้กิ๊งไม่สบายใจหรอกนะ” ทำเสียงอ้อนใส่
“อือ....จะพยายามแล้วกัน แต่ถ้าง้อแง้งขึ้นมา กันย์ก็ใจแข็งหน่อยสิ กิ๊งรู้ว่าถ้ากันย์คิดจะเอาจริงขึ้นมา กิ๊งอาจจะเสร็จกันย์ไปตั้งนานแล้วก็ได้แต่ที่ยืดเยื้อกันมาทุกวันนี้ก็เพราะกันย์ใจอ่อนเกินไปเท่านั้นเอง” วิเคราะห์ซะลึกซึ้งและตรงเผงเลยแฮะ
“ก่อนใจจะแข็ง อย่างอื่นมันแข็งก่อนแล้วอ่ะ”
“ไอ้บ้า...”
“ถึงจะบ้า....ก็บ้ารักนะ” บอกยิ้มๆ เนียนเลื่อนมือไปแกะกระดุมเสื้อนอนทีละเม็ดช้าๆ รู้สึกได้เลยครับว่ากิ๊งมันตื่นเต้น เพราะมันดูเกร็งและหายใจขัดๆ
แกะกระดุมครบทุกเม็ดแล้ว แบะเสื้อของมันออก ผิวสวยจริงๆ ครับ ทั้งขาวทั้งเนียน จากนั้นค่อยๆ ดันร่างบอบบางของมันให้เอนลงไปพิงที่พนักพิงของโซฟาอยู่ในท่าสบาย ยืดตัวขึ้นเต็มความสูงแล้วทรุดเข่าข้างหนึ่งแทรกกลางระหว่างสองขาเรียว
“ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงวันนี้...จะมองยังไงกิ๊งก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ” กระซิบเสียงแผ่วที่ข้างแก้มแล้วแตะริมฝีปากเบาๆ ที่มุมปาก ไล่ลงไปถึงปลายคางแหลมๆ ตลอดจนลำคอขาวยาวระหงลามไปถึงไหปลาร้า ขณะที่มือทั้งสองสอดลงไปภายในเสื้อเชิตสีแดงสดเพื่อโอบรัดร่างบางไว้ในอ้อมกอดลูบไล้แผ่วเบาไปตามผิวกายเนียนละมุนน่าสัมผัสนั้น
“อื๊อ...กันย์....” เสียงกิ๊งครางเบาๆ แล้วบีบไหล่ของผมแน่น แอ่นอกขึ้นมารับสัมผัสจากริมฝีปากที่ลากไล้ชิมความหอมหวานจากเรือนกายที่งดงามไร้ที่ติจนอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งร่างถ้าทำได้
“ไปทำอะไรมาน้า ผิวถึงได้ทั้งขาว ทั้งเนียนได้ขนาดนี้” ถามขณะที่เพียงแตะริมฝีปากผะแผ่วไปตามหน้าอกแบนราบ ผิวมันสวยมากเสียจนไม่อยากจะรุนแรงให้มันชอกช้ำหรือสร้างร่องรอยใดๆทั้งสิ้น นั่นเป็นสาเหตุที่ตอนที่มันเมาคราวก่อน ทั้งๆ ที่กิ๊งมันดูดดุนทำรอยจูบไว้ให้ผมตั้งหลายรอยแต่ผมกลับไม่ได้ทำคืนเลยสักรอยเดียว
“กันย์....ฮื้อ...ละ...เลิกพูดได้ไหม....ฟังแล้วมันเขิน....ยังไงก็ไม่รู้” ห้ามด้วยเสียงที่เริ่มจะหอบเล็กๆ
“ไม่ได้....กันย์อยากให้กิ๊งมั่นใจในตัวเองว่าร่างกายของกิ๊งมันมีเสน่ห์เย้ายวนชวนหลงใหลขนาดไหน และกันย์รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากแค่ไหนที่ได้ครองครองเป็นเจ้าของมัน” บอกพร้อมกับไล้ปลายลิ้นลงไปเลียที่ยอดอกสีชมพูอ่อนนั้นเบาๆ
“อ๊ะ...อื๊อ...” ครางขึ้นมาอีกครั้งทั้งยังเกร็งกายแอ่นอกขึ้นมาตอบรับมากยิ่งขึ้น ผมก็สนองความต้องการกลับไปด้วยริมผีปากที่ทั้ง เลีย ไล้ ดูด ดุนเต็มที่ไม่ยั้ง เรียกเสียงครางกว่าเดิมอีก ฟังแล้วทำให้ตื่นเต้นจนปั่นป่วนไปทั้งท้องน้อย เคลื่อนปลายนิ้วมือลากขึ้นมาตามสีข้างนวดคลึงที่ยอดอกอีกข้างสร้างความหฤหรรษ์เพิ่มขึ้นไปอีก จนร่างบางหอบกระเส่าแรงขึ้นทุกที
“อ๊ะ...อ๊า....กันย์...อื๊อ....พอเถอะ....กิ๊งจะไม่ไหวแล้วนะ”
“ถ้าพอจริงๆ กิ๊งคงทรมานแย่เลย” บอกด้วยเสียงกลั้วหัวเราะละจากยอดอก จูบไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกงนอน ลูบไล้ส่วนที่นูนขึ้นมาเบาๆ นอกผืนผ้า
“อ๊ะ.... อย่า...ตรงนั้น....” ถึงจะห้ามแต่มันก็ไม่ได้ออกแรงผลักไสอย่างจริงจังนัก ซ้ำยังปรือตามองผมด้วยสายตาแสดงความอยากรู้อยากเห็นด้วยซ้ำ
“ทำไมล่ะ...” เงยหน้าขึ้นมองแล้วถามกวนๆ ขณะที่มือยังเคลื่อนไหวลูบไล้ไม่หยุด
“กะ...ก็...มัน ...ซื้ด....อ๊ะ....เสียวนี่” อืม....ฟังแค่เสียงก็อยากจะเสร็จแล้วอ่ะ ของเขาแรงจริงๆ ครับ
“เสียวสิยิ่งดี จะได้ไม่เจ็บมากไง ยิ่งเสร็จก่อนแล้วยิ่งแล้วใหญ่ มันจะผ่อนคลายมากขึ้น” บอกเหมือนผู้รู้เลยเนอะ ที่จริงไปอ่านตามเว็บมาอีกที ก่อนจะมาทำนี่ศึกษามาหลายสำนัก แต่มาปฏิบัติจริงครั้งแรกก็ประหม่าเหมือนกันนะเนี่ย
ค่อยๆ จับขอบกางเกงนอนแล้วรูดอาภรณ์ทั้งนอกในออกพร้อมๆ กัน กิ๊งมันดูฝืนๆ ไม่ยอมขยับ
“กิ๊ง ยกก้นนิดนะ” มันไม่ยอมยอมครับส่ายหน้าลูกเดียว
“เอาออกเถอะ เกะกะ นะ นะ” อ้อนอีกครั้งมันยอมแบบจำใจ เสียดายกางเกงเหมือนสมบัติล้ำค่า
ผมคุกเข่าลงตรงหน้ามันอีกครั้งจับสองขาเรียวขาวแยกออกเป็นรูปตัววีแล้วแทรกกายเข้าไปช่วยกระตุกรูดส่วนอ่อนไหวของมันจากช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“ซื้ด....อา...อา....” ฟังเสียงหายใจหอบถี่ไม่หยุดหย่อนเหมือนคนวิ่งเป็นพันเมตร ยิ่งพอลงลิ้นแตะลงไปมันยิ่งครางหนักขึ้นทุกที มือขาวจิกไหล่ผมแน่นเลยทีนี้ แสดงว่าอารมณ์พุ่งสูงจนหยุดไม่ได้แล้วเหมือนกัน
“อ๊า....กันย์....” ครางไปเรียกชื่อผมไป แหม น่ารักจริงๆ ยิ่งเรียกก็ยิ่งอยากทำให้มันมีความสุขให้มากๆ จึงอ้าปากกว้างค่อยๆ ครอบท่อนเอ็นตรงหน้าลงไปทีละน้อย ใช้ปลายลิ้นดูดดุนอย่างสนุกสนาน...
“อ๊ะ...กันย์ ครั้งแรกจริงป่ะเนี่ย ทะ...ทำไมโม้กเก่งจัง” โห....ถือว่าเป็นคำชมได้ใช่ไหม...
“ครั้งแรกสิ ทำได้เพราะครูพักลักจำ คิดว่าตัวเองชอบยังไงก็ทำให้กิ๊งเหมือนอย่างนั้น”
“อ๊ะ...เหรอ....” รับคำเหมือนจะขอไปทีมากกว่า เพราะใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มแสดงใบหน้าที่ทั้งเสียวซ่านและสุขสมจนไม่อยากจะรับรู้อะไรแล้ว
“ชอบไหมล่ะ” แกล้งถามเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง ขณะที่เงยขึ้นมองใบหน้าซ่านสุขของมันก็ใช้มือกระตุกรูดท่อนลำไม่หยุด
“อือ....อ๊า..... ชะ....ชอบ....” เสียงกระเส่าพาเสียวแทนเลย
“อืม...ก็น่าจะชอบหรอก เพราะกิ๊งเคยทำให้กันย์ยังไงกันย์ก็ทำให้กิ๊งแบบนั้นแหละ”
“อื๊อเหรอ..หา....อะไรนะ!!.. กิ๊งเคยทำด้วยเหรอ” ทีนี้ลืมตาขึ้นมามองหน้าผมอย่างตกใจ เหมือนจะไม่เชื่อ
“เคย...ก็ตอนที่เมาครั้งนั้นนั่นแหละ มือนุ่มๆ ของกิ๊ง ลิ้นแดงๆ ของกิ๊ง ปากเล็กๆ ของกิ๊ง ทุกวันนี้ยังไม่ลืมความรู้สึกสุขสุดๆ แบบวันนั้นเลย” ใบหน้าหวานแดงเรื่อกว่าเดิม
“พะ...พอแล้ว พูดไปก็จำไม่ได้อยู่ดี....” พยายามปรามไม่ให้พูดอีกแล้ว คงจะอายมากๆ ล่ะสิ ยิ่งอายก็ยิ่งน่ารัก
“ไม่ต้องจำได้หรอก อะไรที่จำไม่ได้ก็ไม่ต้องจำ เรามาสร้างความทรงจำใหม่ด้วยกันดีกว่า” บอกยิ้มๆ ยังไม่เลิกมอบความสุขให้มันด้วยมือต่อไป กิ๊งมันเคลื่อนมือไปวางบนมือผม
“งั้นหยุดก่อน” ผมเลิกคิ้วแสดงถึงคำถาม
“...กันย์ขึ้นมานั่งข้างบนสิ” มันตอบมาแบบนั้น
“หือ...ทำไมเหรอ...”
“ก็จำไม่ได้...ก็เลยอยากลองทำมันดูอีกสักรอบ...ก็เท่านั้น” มันบอกด้วยหน้านิ่งๆ แต่ทำเอาผมใจเต้นตึกตักเลย ละมือจากตัวตนของมันแล้วขึ้นไปนั่งบนโซฟาตามที่มันบอกมองนิ้วเรียวที่สั่นน้อยๆ ยามยื่นมารูดกางเกงบอลของผมออกพ้นตัว ทำให้แก่นกายแข็งปั๋งโดดเด่นขึ้นมาชี้หน้า กิ๊งถอนใจเล็กน้อยก่อนจะแตะลงไปแผ่วเบาตามความยาว
“มือนุ่มๆ เหรอ?” มันรำพึงขึ้นมาเหมือนคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ จากนั้นกอบกุมแก่นกายของผมหลวมๆ แล้วค่อยๆ รูดขึ้นลงเบาๆ รู้สึกดีมีอารมณ์จนต้องแขม่วท้องเลยให้ตาย
“ลิ้นแดงๆ เหรอ?” มันพูดขึ้นมาอีกแล้วก้มลงไล้ปลายลิ้นลงที่ส่วนหัวเงยหน้าขึ้นแล้วใช้ปลายนิ้วโป้งนวดคลึงที่ส่วนบนที่เริ่มมีหยาดน้ำฉ่ำเยิ้ม... โอย.... อยากจะเสร็จซะให้ได้....
“ปากเล็กๆใช่ไหม?” มันถามขณะที่พยายามห่อปากให้เล็กๆ แล้วรับท่อนเอ็นของผมให้คืบคลานเข้าไปในปากเล็กๆ ของมันทีละน้อย .... โอ้สวรรค์....
ไม่สิต้องบอกว่า ถ้าสวรรค์มีกิ๊งอยู่บนนั้น ผมจะทำความดีให้มากๆ จะได้ตามมันขึ้นไปอยู่กับมัน
แต่ถ้ากิ๊งมันเกิดตกนรกขึ้นมา ผมก็คงยินดีตามมันลงไปด้วย.....
“โอยยย.....ซื้ด......” ครางซะเว่อร์เลยกู
“กิ๊ง..... พะ....พอแล้ว” พอบอกให้หยุดมันก็หยุดนะครับ แล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วแสดงถึงคำถามบ้าง
“กิ๊งจ๋า........กันย์อยากใส่แล้วอ่ะ....” มันทำตาโตนิดนึงแล้วก้มลงไปมองเจ้าโลกของผมพลางกลืนน้ำลายแล้วเงยหน้าขึ้นมาใหม่
“กันย์.... ใหญ่อ่ะ” มันทำเสียงเหมือนคนอยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออกอ่ะครับ “กันย์... แค่ออรัลไม่ได้เหรอ? กิ๊งกลัว....” โอ๊ย ทำร้ายจิตใจมากมาย ทำไมต้องมาทำหน้าตาน่าสงสารแบบนี้เอาตอนนี้ด้วย
“กิ๊ง....รักกันย์ไหม?”
“กันย์ ถ้ามึงถามกูแบบนี้อีกกูจะโกรธมึงแล้วนะ กูไม่ได้มาโซคิสนะจะได้มีความสุขกับความเจ็บปวด กูจะกลัวบ้างก็ไม่เห็นจะแปลกเลย ถ้ากูอิดออดไม่ยอมสักทีไม่ได้แปลว่ากูไม่รักมึงสักหน่อย ถ้ากูไม่รักมึงนะกันย์ อย่าว่าแต่กูจะออรัลให้ สองตากูจะไม่แลมองมึงด้วยซ้ำ” โห สวดซะยาวเลยคราวนี้ ท่าจะโกรธ
“อย่าเพิ่งโกรธสิ กันย์ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่จะบอกว่า ถ้ากิ๊งรักกันย์ ก็ต้องเชื่อใจกันย์นะ มันอาจจะเจ็บบ้างแต่ก็แค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ กูอาจจะนิสัยเสียไปบ้างที่ปลอบใจมึงไปอย่างนี้ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำให้มึงเจ็บแค่ไหน แต่สัญญาว่าจะอ่อนโยนแล้วก็ทำให้กิ๊งมีความสุขให้มากที่สุด นะกิ๊ง...”
“.......” มันทำท่าคิดนาน เหมือนตัดสินใจลำบากยิ่ง เบะหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกแล้ว
“กิ๊ง....กันย์ขอล่ะ นะ....กิ๊งจ๋า....อย่าฆ่ากันย์ให้ตายทั้งเป็นด้วยวิธีนี้เลยนะ” อย่าว่าแต่มันอยากร้องไห้เลยครับผมก็อยากร้องเหมือนกัน
“ก็ได้..กันย์ทำเบาๆ นะ” ดีใจจนอยากร้องไห้ขึ้นมาจริงๆ เลยให้ตาย พยักหน้าให้
“หรือกิ๊งจะขึ้นเองล่ะ เขาบอกว่าถ้าให้ฝ่ายรับคุมจังหวะเคลื่อนตัวเองมันก็จะเจ็บน้อยกว่า”
“เขาไหนบอกเหรอ?” คำถามมันดูกวนๆ ยังไงก็ไม่รู้แฮะ....
“เอ่อ.... ไม่รู้เหมือนกัน เพราะอ่านเจอมา จำชื่อคนโพสท์ไม่ได้แล้ว”
“จะทำก็ทำเองเหอะ กิ๊งไม่กล้าหรอก” มันบอกแล้วเอียงหน้าไปอีกทางหนึ่ง
ผมจับปลายคางแหลมๆ ของมันให้หันกลับมาแล้วมอบจูบให้อีกครั้ง ถอดเสื้อนอนที่เพียงปลดกระดุมทิ้งไว้แต่แรกแล้วลูบไล้ไปตามผิวเนียนเพื่อปลุกเร้าความต้องการของมันให้พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ แล้วพยายามจับขาของมันให้กว้างออกแต่มันก็ยังดื้อนิดๆ....
“กิ๊ง....” นิ่งเฉยไม่ขยับ
“.....” เงียบ.... เฮ้อ.....
“กิ๊งจ๋า.....” เรียกด้วยเสียงแหบพร่าเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหวแล้ว เริ่มลูบไล้เรือนกายสร้างความวาบหวามต่อไปอย่าได้หยุดนิ่ง
“...... จ๋า.....” ตอบกลับมาด้วยเสียงที่สั่นพร่าไม่ต่างกัน
“กันย์รักกิ๊งนะ” มันพยักหน้ารับคำบอกรักของผม แล้วยอมแยกขาออกแต่โดยดี ทั้งหลับตาทั้งหันหน้าหนีพยายามจะไม่มองผมที่เอื้อมมือไปหยิบตัวช่วยที่โต๊ะเล็กๆ นั่น สารหล่อลื่นที่ฐาให้มาเป็นของขวัญวันเกิด ได้ใช้กับเขาเสียที
กลับมาใหม่พร้อมเทออกมาอย่างเยอะครับ หวังว่าคงไม่ทำให้เจ็บมาก โน้มกายลงไปจูบไซร้ที่ซอกคอสร้างความวาบหวามอีกนิดก่อนจะเคลื่อนนิ้วกดลงไปสำรวจที่ช่องทางคับแคบนั้นช้าๆ
“อื๊อ.....” มันครางเสียงสั่น ตัวก็สั่นเหมือนลูกนกตกน้ำเลย ใจแข็งไว้นะกันย์ ห้ามใจอ่อนเด็ดขาด... พยายามขยับปลายนิ้วเพื่อปรับเนื้อที่ด้านใน ขณะที่กิ๊งมันทั้งหอบทั้งครางไม่หยุด
ยิ่งสอดนิ้วเพิ่มลงไปมันก็เปลี่ยนเสียงครางเป็นสะอื้นฮัก.... แต่ร่างกายมันกลับตอบสนองทั้งบีบรัดหนักซะจนทนรอแทบไม่ไหว ขนาดนิ้วยังรู้สึกดีเท่านี้แล้วถ้าเอาอย่างอื่นใส่ลงไปแทนที่ ไม่รู้จะสุขถึงแค่ไหน
“กิ๊งจ๋า.... กันย์ทนไม่ไหวแล้ว กันย์ขอนะกิ๊ง” บอกโดยที่ไม่รอคำตอบ ค่อยๆ ถอนนิ้วแผ่วเบา แล้วกดร่างบางๆของมันลงไปนอนราบกับโซฟา แยกขาเรียวๆ นั้นให้กว้างขึ้นไปอีกแล้วจับยกขึ้นมาแนบเอว จับแก่นกายของตัวเองลงไปจ่อที่ช่องทางที่ตระเตรียมไว้รอตั้งแต่เมื่อครู่นี้ เพียงกดเข้าไปนิดเดียว คนใต้ร่างก็เกร็งกาย พลางโอดครวญ
“ยะ....หยุดเถอะ....กันย์.....กิ๊งเจ็บ ฮึก....ฮือ...” ขอร้องอ้อนวอนด้วยเสียงที่พยายามกลั้นสะอื้น พยายามกระถดกายเลื่อนขึ้นเพื่อหนีการจู่โจม
“กิ๊ง... อย่าเกร็งสิ นะ กันย์รักกิ๊ง อยากได้กิ๊งจริงๆนะ” บอกแล้วโน้มกายลงไปจูบที่ริมฝีปากมันอีกครั้งเพื่อกันไม่ให้มีเสียงร้องของมันมาให้สมาธิไขว้เขว ขณะที่ขยับเอวเคลื่อนกายทีละนิดผ่านความคับแน่น และบีบรัดสุดบรรยาย แต่กลับรู้สึกดีอย่างที่สุด
มันสุขสุดๆ ตรงที่ได้เป็นหนึ่งเดียวกับคนที่ตัวเองรักสักที....
รู้สึกว่ากิ๊งมันจูบตอบกลับมารุนแรงมากมาย คงเพราะเจ็บมากเลยพยายามหาสิ่งอื่นมาเบี่ยงเบนความสนใจ ผมจึงพยามยามใช้สองมือที่เหลืออยู่นวดคลึงที่ยอดอกของมันเพื่อช่วยอีกแรง จนที่สุดมันก็รับตัวตนของผมเอาไว้ได้ทั้งหมด พยายามจะนิ่งรอให้มันผ่อนคลายมากขึ้นสักพัก
กิ๊งมันถอนจูบออกแล้วหายใจช้าลงเรื่อยๆ ก็คิดว่าเริ่มจะดีขึ้นแล้ว ก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวถอนกายออกทีละนิด กิ๊งมันก็กลั้นหายใจทำให้ท่อนเอ็นของผมถูกบีบรัดไปอีก เสียวได้อีก... ค่อยๆ ขยับเอวต่อทีละนิดจากช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะแห่งเพลงรักจะบรรเลงไป มีเสียงครางของเราสองเป็นเนื้อร้องที่ขับขานควบคู่อย่างกลมกลืน
“อ๊ะ~~ อ๊า~ อ๊า กันย์....” เสียงกิ๊งเวลาครางมันเซ็กซี่จังเลย ความจริงแล้วจะพูดให้ถูกคือเวลาที่เรารักใครสักคน เราจะชอบทุกอย่างๆ ที่เป็นเขาครับ ดังนั้นผมก็เลยชอบทุกๆ อย่างที่เป็นกิ๊ง
โดยเฉพาะ...ร่างกายที่งดงามและความคับแน่นที่กลืนกินของรักของผมอยู่ในตอนนี้ด้วย มันช่าง...อบอุ่นและเร่าร้อนเหลือเกิน.... ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวเร็วหรือช้า เข้าหรือออกก็ตอบสนองได้ดีเกินคาด
“อ๊า....อ๊า.....” เลิกร้องไห้มาเป็นครางหงุงหงิงแทนแล้วตอนนี้
พยายามกอดรั้งร่างของมันขึ้นมาอยู่ในท่านั่งแล้วเริ่มซอยต่อ
“อ๊า...อ๊ะ....กันย์....ซื้ด.....” มันกลบเสียงครางตัวเองด้วยการกดริมฝีปากลงมาดูดที่ต้นคอของผมครับ ผมว่ากิ๊งมันต้องชอบทำรอยจูบมากแน่ๆ เพราะรู้สึกว่ามันดูดแรงมากๆ ครับ ไม่เป็นรอยให้เตะเลย มือบางกอดคอผมไว้แน่นแถมมีจิกเล็บลงไปที่ไหล่อีกต่างหาก
จากนั่งแล้วผมก็เอนลงไปนอนบ้างครับ ให้กิ๊งมันอยู่บน ในท่าออนท๊อป แล้วจับสะโพกมันให้ขยับครับ
“อื๊อ....กันย์....มันลึกอ่ะ” เสียงกิ๊งมันบอกมา
“แล้วไงอ่ะ.... มันเจ็บขึ้นเหรอ?” ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใยทั้งๆ ที่ก็ยังไม่เลิกขยับเอวไปด้วย
“ไม่อ่ะ มันเสียวขึ้นต่างหาก” เป็นงั้นไป ผมว่าตอนนี้มันเริ่มเสียวจนลืมเจ็บแล้วแล้วแหละ
“งั้นก็ดีสิ กิ๊ง...ไม่ชอบเหรอ....” ถามไปอย่างนั้นแหละครับ สีหน้าเวลานี้มันโคตรเซ็กซี่เลยครับ หลับตาพริ้มกัดริมฝีปากล่าง จิกปลายเจ็บไปที่ร่องซิกแพ็กบนท้องผม ยิ่งขย่มยิ่งครางหนักใบหน้าแสดงความเสียวซ่านตลอดเวลาขนาดนั้น ลมหายใจถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ จนท้ายที่สุด....
“โอ๊ย....กันย์....กะ...กิ๊ง....อ๊ะ...อ๊า...” ครางส่งท้ายขณะที่ร่างของมันเกร็งกระตุกปลดปล่อยหยาดรักลงมาที่หน้าท้องของผม
โอยยยย...ไม่ไหวแล้วครับความอ่อนนุ่มที่บีบรัดจนเหมือนตัวจะขาดให้ได้แบบนี้ ทำเอาผมเสียวน้องชายตุ้บๆ จนต้องปลดปล่อยตามมา ....
แบบนี้แหละที่เขาเรียกว่า.....ความสุขสุดยอด......
มีต่ออีกเรพค่ะ
-
ทายว่าไม่รอด เพราะคนเขียนหื่น :laugh:
-
กิ๊งมันคงเพลียมากจริงๆ มันถึงฟุบกายลงมาทับผมทั้งๆ อย่างนั้นเหมือนจะหลับไปเลยทีเดียว ส่วนผมเพลียนิดๆ แต่ก็ไม่ถึงกับจะหลับ ประคองร่างบางๆ ของมันให้ขึ้นมานั่งแล้ว ถอนกายออกอย่างแผ่วเบาจากนั้นก็เริ่มสำรวจความเรียบร้อยของมัน ปรากฏว่ามีเลือดติดซึมนิดๆ
เวรแล้วไง ต้องทำลายหลักฐานก่อนที่กิ๊งจะตื่น...เลยเดินไปเปิดลิ้นชักที่โต๊ะข้างๆ เตียงหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนโตขนาดเท่าผ้าพันคอลูกเสือครับขึ้นมาพับหลายๆ ทบแล้วผูกตากิ๊งไว้ ระหว่างนั้นมันก็ตื่นขึ้นมา
“กันย์ทำอะไร?..” มันถามมาและพยายามดึงผ้าที่ผูกตาออกครับ ผมก็ตีมือมันเบาๆ
“อย่าซนน่ากิ๊ง” ดุเหมือนดุเด็กเลยครับ มันก็ว่าง่ายครับยอมเอามือออก
“กิ๊ง...กันย์ขอโทษนะที่ปล่อยใน เลอะเทอะว่ะ เดี๋ยวพาไปล้างในห้องน้ำนะ” เนียนไปอีกเรื่องนึงครับ
“แล้วทำไมมึงไม่ใช้ถุงยาง หือ...เชี่ยกันย์” โอ้ ... ตื่นมาก็ด่าเลยแฮะ ดุจริงๆ ทำไมไม่อ่อนหวานแบบเมื่อกี้มั่งเนี่ย
“ขอโทษ...คราวหน้าจะใช้แล้วนะ”
ที่จริงแล้วก็เวลามีเซ็กส์ผมก็ใช้ตลอดแหละครับ เพราะการมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงถ้าไม่นับเรื่องโรคภัยแล้วมันมีปัญหาคือถ้าไม่ป้องกันก็อาจจะท้องได้ ส่วนกับกิ๊งที่จริงแล้วก็จะใช้นั่นแหละแต่คิดว่า ถ้ามีอะไรกันครั้งแรกก็จะไม่ใช้ เพราะยังไงกิ๊งมันก็คงไม่ท้องส่วนเรื่องโรคภัยผมเชื่อใจมันครับ ประเด็นสำคัญ ผมไม่แน่ใจว่ามันจะเลือดออกไหม เลยตั้งใจปล่อยในไปแบบนี้แล้วพอตื่นขึ้นมาก็จะเนียนทำเป็นพามันไปล้างคราบต่างๆ นาๆให้หมด พอเลือดหยุดไหลก็รอดตัวไป ประมาณนั้นครับ...
ประคองร่างมันพาไปที่ห้องน้ำ ผมนั่งลงไปที่พื้นน้องน้ำเลยครับ จับกิ๊งให้ยืนเข่าแล้วกอดคอผมไว้แล้วใช้สายยางฉีดทำความสะอาดคราบต่างๆ ออก
“กันย์...กิ๊งเลือดออกป่ะ?” มันถามมาเล่นเอาผมหัวใจแทบหยุดเต้น...
“ไม่ออก” โกหกแบบหน้าตายมากๆ กู
“จริงเหรอ ทำไมเจ็บๆ” มันพยายามจะเอาผ้าปิดตาออกอีกครั้ง แต่ผมรีบจับมือมันไว้ได้ทัน
“น่า...ก็มันขยายมากก็เลยเจ็บมั้ง....” มั่วมากกู....
จากนั้นก็พยายามรีบทำความสะอาดทำลายหลักฐานการก่อคดีของตัวเองอย่างด่วนโดยเอาสายยางฉีดชำระช่องทางสวรรค์พร้อมกดปลายนิ้วลงไปเบาๆ
“อ๊ะ...อ๊า...” แล้วกิ๊งมันก็ไม่ถามแล้วครับมันเอาแต่ครางลูกเดียว ครางซะจนลูกชายผมตื่นนอนขึ้นมาเลย
“กิ๊ง.....ถามหน่อยสิ เมื่อกี้น่ะ รู้สึกยังไงมั่ง”
“เจ็บ...” ตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด
“นอกจากเจ็บล่ะ?...”
“.....” เงียบครับ เฮ้อ....เสียความมั่นใจนะแบบนี้...
“ไม่ดีเหรอกิ๊ง.... งั้นขอกันย์แก้ตัวอีกรอบได้ไหม นะนะ” ไม่ได้ครับ ถ้าไม่ดีมากพอเดี๋ยวกิ๊งมันไม่ยอมให้มีรอบหน้าอีก
“ไม่เอาแล้วกันย์ พอก่อนเถอะ ไว้ครั้งหน้าไม่ได้เหรอ?” ทำเสียงออดอ้อนน่าสงสารมาอีกตามเคย แต่ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกนะครับ
“กิ๊งอ่ะ ก็ไหนว่า ถ้าปากกาพัดลมปืนเมื่อไร แล้วจะเข้าโปรโมชั่น unlimited ไง” ฮา ใครบอกว่าผมปลาทอง กิ๊งพูดอะไร สัญญาอะไร จำได้หมดแหละครับ อิอิ
“แต่กิ๊งยังแสบๆ อยู่เลยนะ” มีอิดออดบ่ายเบี่ยงต่ออีก
“ผ่านครั้งแรกไปได้ครั้งต่อไปก็ดีขึ้นเยอะแล้วนะ นะ กิ๊ง” ทำเสียงวิงวอนสุดฤทธิ์ครับ
“อย่าดีกว่ามั้งกันย์ กิ๊งกลัว”
“กลัวอะไรอีก?”
“กลัวตาย...” โห กิ๊งนี่เว่อร์เหมือนกันนะเนี่ย
“ฮื้อ.... จะเป็นอะไรตาย?”
“กลัว.........สำลักความสุขจนตาย” โห....ช่างว่าจริงๆ เมียใครวะ อิอิ ตอบแบบนี้แสดงว่า ผ่าน....
“ไม่ต้องห่วงนะ กันย์อยู่ทั้งคน...ถ้าตายเดี๋ยวบวชให้ ถ้าพิการจะรับเลี้ยงตลอดชีวิต” บอกยิ้มๆ ไม่รอช้ารั้งร่างบางมาพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานอีกครั้งทั้งๆ ที่ยังไม่ถอดผ้าปิดตาออกเลย โดยที่อีกฝ่ายยอมโอนอ่อนแต่โดยดี....
หึหึ...และแล้วก็เสร็จกันย์อีกจนได้ ในห้องน้ำรอบนึง แล้วก็ต่อที่เตียงอีกหลายรอบ ปล่อยให้รอมาตั้งนาน ต้องเอาให้คุ้มครับ
เรียนจบแล้วว่าจะไปรับจ้างทวงหนี้น่าจะเวิร์ค
เพราะตอนนี้ทวงกิ๊งมันจนครบแล้ว ทั้ง Full option ทั้ง Unlimited
ว่าจะทวงทั้งคืนก็เกรงใจลูกหนี้จะช้ำหนักเลยต้องบันยะบันยังบ้าง ก้มลงจูบขมับของคนตัวเล็กกว่าในอ้อมกอดด้วยความรักแล้วกระซิบบอก
“กิ๊ง... กันย์เชื่อแล้วแหละ”
“เชื่ออะไรเหรอ?” ถามมาขณะที่ยังหอบและหลับตาเหมือนใกล้จะหลับเต็มทีแล้ว
“ก็เชื่อว่ากิ๊งน่ะ......เอามัน จริงๆ น่ะสิ หึหึ”
“ไอ้ทะลึ่ง” มันโวยวายมาแล้วยกมือขึ้นทุบที่หน้าอกผมทีหนึ่งเบาๆ
แหมน่ารักจริงวุ้ย เมียใครว้า......
“แล้วรักไหมล่ะกิ๊ง...” ส่งคำถามล้อเลียนไป พร้อมหัวเราะเบาๆ
“อือ...รักสิ...” ไม่น่าเชื่อว่าอีกฝ่ายจะยังมีแรงตอบกลับมา
แหม.... ได้ยินคำนี้แล้ว.... ชื่นนนนนนนนนใจจริงๆ ให้ตาย
“กันย์ก็รัก.....กิ๊งเหมือนกันจ้า......”
THE END~~~
..................................................................
ของกิ๊งง่ะ มัน “รับ” ไม่ได้ ถ้าไม่ได้รัก
แต่ของกันย์น่ะ รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้ (ทำ) “รัก”
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก[/color]
นิยายทั้งหมด ของนิที่ลงไว้ที่ เล้านะคะให้ตามไปให้กำลังใจต่อได้ที่....
+ ผมถูก My Fanclub~~จับกด!!XX+ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25704.new) ตุลย์-P
<เรื่องสั้น>!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24654.new) ฐา-โต้ง
...กู “รับ” ไม่ได้... (ถ้าไม่ได้รัก) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22465.0) กิ๊ง-กันย์
Talk with me
ใครทายว่าไม่รอด กดบวกให้แล้วนะคะ
มีเรพนึงที่ทายไม่ถูกแต่กดบอกไปแล้วเพราะ มีเหตุผลอ้างอิงว่ายังไม่ถึงลอยกระทง ฮาๆ พล็อตมันเร็วขึ้นเยอะเลย แต่สงสารคนอ่านไง รอกันมานานแล้ว (คนอ่าน:อย่ามาโบ้ยคนอ่าน คนแต่งหื่นเองก็บอกมา) ฮาๆๆ
ส่วนคนที่ทายไม่ถูกก็ไม่เป็นไรนะคะ นิว่าคนอ่านน่าจะดีใจที่ “กิ๊งไม่รอด” มากกว่าดีใจที่ได้บวกซะอีก ฮาๆๆๆๆๆ
ยี่สิบตอนผ่านไปอย่างเชื่องช้า... เร็วบ้างดองบ้าง (โดยเฉพาะช่วงหลังๆ เพราะดันเปรี้ยวลงนิยายหลายเรื่อง) ก็ขออภัยด้วย....
จบฉากที่รอคอยที่ตอนที่ยี่สิบพอดี....เลยคิดว่าน่าจะตัดจบภาคไปซะที แบบว่าขอพักหายใจหายคอบ้าง ไม่รู้จะขอทำไมเนอะ เพราะขนาดไม่ขอหายไปครึ่งเดือนยังมี คนแต่งดองเก่งมากมาย ฮาๆ
ยังไงก็กราบขอบคุณทุกท่านที่อ่านกันมาจนถึงตอนนี้ ซึ้งมาก อยากร้องไห้ ....
ขอบคุณสำหรับกำลังใจของเพื่อนๆ ทุกคนทั้งที่เม้นและไม่เม้น อย่างน้อยก็ยังกดเข้ามาอ่านกันแหละ หวังว่าจะยังอยู่เป็นเพื่อน นิ และกิ๊งกันย์ ไปเรื่อยๆ
ใครอยากอ่านอะไร ก็เสนอกันเข้ามาได้ เผื่อจะเป็นแนวเรื่องต่อไปในอนาคต
เช่น หวานมากๆ กลัวเป็นเบาหวาน อยากอ่าน ดราม่า เยอะๆ อะไรแบบนั้น (ฮา)
ไม่ว่าจะยังไง.......
ยังรักกิ๊งรักกันย์......และคนอ่านทุกคนเสมอค่า........
ไม่ได้ตอบเม้นมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย!
ChCh13 คึดฮอดๆ กอดแรงๆหนึ่งที โอ๊ยอยากเห็นกิ๊ง เอ๊ยอยากเห็นกึนซอกกินพริกจริงๆ ตะเอง วันนี้เห็นโฆษณาตัวนึงที่ซอกเล่นละน่ารักคอดๆๆ
nn~~NN แหมๆ ทวงสัญญาแทนกันย์เชียวนะ กร๊ากกก
yayee2 โป้งๆ กดดันเค้าอ่ะง้าๆๆๆๆ
YELLOWSTAR ทายถูก แต่เหตุผลแปลกๆนะคะ ดีนะไม่บอกว่า ไม่รอดเพราะคนแต่งหื่น!
punchnaja กันย์ก็สู้ๆ อิอิ
m_pop91 กอดแรงๆ แฟนคลับที่เหนียวแน่นของกันย์! แบบว่าถ้าไม่มีคนรอกันย์แล้วก็รู้ว่ามีคนนึงที่ยังรอ ซึ้งใจ มากมาย
uaeb ของไม่ได้เตรียม ได้ฟรีมาตั้งแต่วันเกิด ฮา
✪PATTY✪ยังไม่ถึงฉากนั้นเลยจ้ะหนู...เขินอะไร?
litlittledragon น่าสนใจดี ถ้าไม่โดนหลายเรพกดดันมาก็อยากจะเขียนให้รอดเหมือนกัน ฮาๆ
±Märgârїn๛★ ไม่จริงๆ น้องฐาอยู่กับเพื่อนจ้า เค้ารักนวลสงวนตัวน้าจะหอบเสื้อผ้าไปอยู่กะปู้จายได้จ๊ะได (ตอนนี้นะ อนาคตข้างหน้าก็ไม่แน่ กร๊ากกก)
i-love-you /PetitDragon คำตอบออกมาแล้วจ้าอุอิ
Piloy หุหุ
yunjae55 อันนี้ไม่ใช่ประโยคคำตอบนะคะเนี่ย
lasom เวอร์ไปไหม อดข้าวเย็นก็ดีนะ จะได้หุ่นดีๆ อิอิ
samsoon@doll คิดเหมือนนิเลยว่า ครั้งแรกต้องอาบน้ำก่อน ฮาๆ พล็อตเขามีอาบน้ำก่อนอยู่แล้วนะมะเกี่ยวกับเม้น เอิ๊กก
yeyong ตอบผิดแต่ได้บวก เพราะมีเหตุผล ทีแรกพล็อตเป็นแบบนั้นแหละ แต่เห็นรอกันมานานแล้วเลยขยับพล็อตลงมา
donutnoi อาจจะน้อยหน้า เพราะกัย์มันจะหวานกว่าพี่ชายเยอะค่ะ ไม่หื่นเท่า
w1234 พี่จะมาขัดทำไมเนี่ย?
EoBen เอามีดมาเลย เดี๋ยวตามไปปาด กร๊ากกกก ล้อเล่นน้ามาต่อแล้วจ้า
fuku เกี่ยวไรกับค่าพี่ชายเนี่ยงง
Tuszank ได้ค่ะ คนอ่านเลือดไม่ออกอ่ะ แต่ของกิ๊งอ่ะ....โชก
a_tapha ไม่รอดเพราะ คนแต่ง+ คนอ่านหื่น สินะ ฮาๆๆ
ordkrub ฮา ฤกษ์เสียตัวมาถึงซะที กร๊ากกก
p_phaiไม่ด่วนเท่าไร แต่ก็มาแล้วแหละ อิอิ
Rhythm โอ๋ๆ เค้ามาต่อให้แล้ว....
OoniceoO รอบเดียวยังเหนื่อยเลย ในเรอื่งหลายรอบ แต่เป็นตัดเข้าโคมไฟข้างเตียงเหมือนละครทีวีนะคะ
Dee^daY คงไม่เจอหรอกค่ะ แต่เอาคู่พี่มาประกอบฉาก สร้างบรรยากาศเฉยๆ
lolilo เย้ มาทันพอดี ฮาๆ
newly ของพี่ตุลย์เพิ่งแต่งตอนใหม่เพิ่มไปตอนเดียวเองค่ะ ตามไปอ่านได้ที่ลิ้งค์นี้ค่ะ
K3n0 ได้แล้วค่ะ
malula หุหุ เสร็จแน่ๆ ฮา
SoN *-*
yowyowไม่รอดเพราะพี่ชายมากกว่า
-~iK@iZ_KunG~- 555
gth_suckseed ขอบคุณมากค่ะ
NY_JK ปอนด์ไม่รอดแน่ๆอยู่แล้ว กร๊ากกกกก
puppyluv อิอิ ไม่รู้ว่าโหวตชนะไหม แต่ยังไง คำตอบมันมาก่อนคำถาม อิอิ
zabzebraนอกจากข้ามคำว่าแฟน สองคนนั้นเขาออกทะเลไปไกลถึง โลกกึงจักรวาลกันแล้วด้วย ฮาๆ
zazoi รับจ้างทวงหนี้เป็นเพื่อนกันย์เลยไหมคะ อิอิ
nongrak ขอบคุณค่ะ
-
อ่านทุกเรื่องเลยค่ะ...
แต่พึ่งเม้นท์ให้ครั้งแรกค่ะ
ชอบทุกเรื่องเลยน๊าค่ะ
:L2: :L2:
-
จิ้มๆก่อน
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสร็จไปจนได้ หุหุหุ ขอๆรีแควสแบบหวานๆเยอะๆชอบมากไม่ค่อยชอบดราม่าเท่าไหร่ ใครๆก้เขียนได้อ่ะไอ้ดราม่าอ่ะแต่จะเขียนให้มันหวานๆตลอดนี้หละยากของจริง หุหุ
:กอด1: เป็นกำลังใจรอภาคต่อไปจ้า :3123: :3123: :3123:
-
ไอ้เราก็คิดว่าคงตามอ่านไม่ทันแน่ พอดีเริ่มอ่านที่เรื่องน้องตุลย์ ,,,
คู่นี้น่ารักสุโค่ยอ๊ >{}<" จะรอภาคสองอย่างจดจ่อ จุ๊บๆ เลยนะจ๊ะ
-
สนุกมากครับๆ ยังไงก็จะมารอ และติดตามผลงานของคุณนิ เรื่อยๆครับ o13
-
ง่ะ นึกว่า กิ๊งจะเป็นปลาไหลได้ต่อ ไง๋ โดน :oo1: จะงั้นอ่ะ
-
ว่าแล้วว่าหนูนิน่ารักไม่แพ้กิ๊งหรอกน้า มา :กอด1:ทีจ้ะ
เปล่ากดดันน้า ก็แค่อยากให้กันย์กับกิ้งได้รักกันๆๆๆมั่นคงขึ้นไปอีกระดับแค่นั้นเอ๊ง
ว่าแต่ว่ากันย์อะ อ่อนโยนละเมียดได้ใจมาก มิน่าล่ะหนูกิ๊งถึงได้กลัวสำลักความสุขตาย (แอบอิจฉาหนูกิ๊งล่ะ)
จริงๆแหละค่ะหนูนิ สามคู่ สามแบบจริงๆค่ะ แต่ไม่ตัดสินหรอกนะว่าแบบไหนดีกว่ากัน
เพราะว่า ชอบทั้งสามแบบเลย อิ อิ อิ
-
ขอบคุณครับที่ทำให้กันต์สมหวังกับเขาสักที
ตอนแรกเห็นตอนจบ ตกใจครับ
ถ้าไม่เจอกันต์กับกิ๊งคงคิดถึงแย่
นักเขียนครับภาค2จะเศร้าหรือว่าจะอะไรก็ได้
ขออย่างเดียวยังไงต้องเป็นกันต์กับกิ๊งนะครับ
อยากเห็นสองคนรักกัน แต่เข้าใจว่าชีวิตจริง
มันไม่ได้สวยงาม มันต้องมีอุปสรรคบ้าง
ยินดีครับ แค่ให้สองคนนี้รักกันก็พอ
ปล. ขอมากไปปล่าวครับ ฮ่าาาาาาาาาาาาา
-
:m25: :m25: :m25:
สนุกมากเลยคะ ในที่สุดกันย์ก้อได้ :oo1: กิ๊งสักที
ปล.ขอหวานๆนะคะ ไม่ชอบมาม่าเลยยยยย
แต่ถ้ามีขอเปนชามเล็กๆก้อพอนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด .. เลือดหมดตัว ++%
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
ในที่สุดก็สำเร็จจนได้ อิ่มหนำสำราญทั้งกันย์และคนอ่าน เลือดแทบหมดตัว :jul1:
ปล.ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆเรื่องนี้นะคะ ติดตามน้องฐากับพี่ตุลย์ต่อปายย :กอด1:
-
และแล้วเราก็ได้ใช้ตัวนี้ :oo1: และตัวนี้ :jul1: คึคึ สมใจ
-
เฮือกกก :m25: :m25: :m25:
กันต์หื่นอ่ะ กดกิ๊งแถมหนีความผิดเรื่องเลือดด้วย เนี่ยนมากค่ะ o13
ว่าแต่ยกหลังๆได้ใช้หมวกกันน๊อคมั๊ยค่ะ?? หรือว่ากิ๊งเองก็ลืมไปแล้ว :laugh:
+1 สำหรับคุณนิค่ะที่แต่งตอนจบออกมาได้ประทับใจคนอ่านหื่นๆอย่างเรา :L2:
-
:m2: :m2: :m2:
อาห์...ในที่สุด...
อ่อนหวานมากมาย :-[
แต่ขำมากตอนที่กิ๊งบอกว่าของมันอ่ะ เล็กนิ๊ดดดดดดเดียว กร๊ากกกกกก :m20:
รอภาคต่อไปอย่างใจจดจ่อ(ระหว่างรอก็ไม่ได้ไปไหนหรอก ไปนอนรอน้องฐากับพี่ตุลย์นั่นแหละ อิอิ)
ปล. ว่าแล้วว่าอิมเมจกิ๊งคือที่รักของคนแต่งแน่ๆ แล้วนิจิ้นกันย์ไว้ประมาณไหนอ่ะ
ปลล. รอเรื่องของเพื่อนกิ๊งที่เป็นโชตะค่อนนนนน :laugh:
ปลลล. รีเควสได้จริงๆ เหรอ คือแบบว่า...เค้าค้างตรงเล็กนิ๊ดดดเดียวอ่ะ อยากเห็นกันย์ยอมโดนไอ้เล็กนิ๊ดดดดดเดียวจิ้ม :laugh:
ขอลองซักทีเถอะ นะๆๆๆ
จัดให้ด้วยนะ o11
-
หนูกิ๊งไม่รอดหรือนี่ แต่พักแบบนี้นอกจากตุลย์แล้วอย่าลืมฐาอีกคนละครับ
-
น่ารักที่สุดเลย....................
-
เบนร้ายกาจมาก มาอ่านแล้วลืมเม้น
ขอโทษจ๊าา นึกออกแล้วรีบมาเม้นเลยย
เสร็จกันแล้วฮิ้วววววว
ในที่สุด กิ๊งก็เป็นของกันย์และกันย์ ก๊ากกกกก
-
@๛NaaribuS๛ >> พออ่านตอน 19.2 จบ
ใจก็ลอยไปถึงคู่พี่ชายแทนจะลุ้นกิ๊งกันย์อ่ะคะ -///-
ขอโทษที่ทำให้สับสนว่าเมนท์เรื่องพี่ชายอะไรที่นี่
-
โว้วววววว อย่างนี้ต้องจุดปะทัดฉลองแล้ว
ว่าแต่ กันย์จะไม่ใจอ่อนยอมกิ๊งจริงๆเหรอ ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไง 5555+
-
:m25: โฮกก
ตายแล้วๆ อ่านไปยิ้มไป เขิล :-[
-
พาหนูไปโรงพยาบาลที :pighaun:
-
แอบฮาตอนที่กิ๊งบอกว่าของตัวเองเล็ก
แอบขำมากมาย 55555+++ ดิฟไปเรื่อย
แต่จนได้เนอะงานนี้ หวานล้อมสุดตัวจริงๆๆนะกันย์นะ
แต่สนุกทุกเรื่องเลยอ่ารอภาค2และรออีก2เรื่อง
-
ยินดีกับกันย์ด้วย ได้สอยน้องกิ๊งซักที
ว่าแต่ภาค 2 จะออกไปแนวไหนคะ
-
สนุกมากเลยค่า ในที่สุดก็ลุ้นให้กิ๊งรักษาสัญญาได้สำเร็จ 55555
ขอบคุณมากนะคะ รอเป็นกำลังใจให้ภาคต่อไปค่ะ :L2:
-
อ้าวว มะวานมาเมนท์ตัดหน้าคนเขียนนี่นา จบภาคแรกแล้ว ภาคสองพรุ่งนี้เลยมั้ยคะ :laugh:
ชอบหวานๆค่ะ อ่านไปยิ้มไป :o8:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
กันย์และกิ๊ง ต่างก็สมหวังกันซ้ากกกกกกที คนแต่งทรมานกันย์มากมาย ตอนนี้เลยใช้หนี้ให้กันย์
ครั้งแรก ก็เบาๆ หน่อยน้อ หลายรอบเชียว :haun4: :haun4:
รอคอยภาคต่อไปนะฮับ :L2:
-
ตอนจบไอ้กันย์มันเนียนมากกก ฮ่าๆๆๆ
ชอบประโยคสุดท้ายอ่ะ รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้(ทำ)รัก อิอิ
ปล เค้าแอบชอบมุข ปากกา พัดลม ปืน มาก
-
ง่า ทายผิด
กิ๊งเลยเสดกันย์ไปหลายรอบเลย ครั้งแรกก้อประทับใจกิ๊งซะแล้วววว
-
กันย์ น่าจะยอมกิ๊งมั้งนะ
พลัดกันมันดีนะนั่น :oo1:
ล้อเล่น หุหุ
-
เย่มีภาค2ด้วยหุหุหุหุ
สู้ต่อไปนะคัรบ :bye2: o13 o13 :bye2: :bye2:
-
ในที่สุด :impress2:
:L2: :pig4: :L2:
-
^^
-
ไชโย++++++
ขอบคุณมาก จบภาคแล้ว
ขอรีเครสแบบคู่พี่ตุยล์ แนวมาเฟีย ประมาณตบจูบ เลือดกลบมุมปาก SM บ้างเล็กน้อย
และจะรอภาคสองอย่างใจจดใจจ่อ ขอบคุณมาก
:L1:/puppyluv
-
ในที่สุด............. :o8: :haun4: 5555555555
-
สมหวังหลั่งไหลกันไป..
-
อ่านทุกเรื่อง ชอบทุกตอน และจะตามอ่านต่อไปนะ
เป็นกำลังใจให้เสมอจร้าาาาา
-
กันต์ กันต์ กันต์ เราไม่เจอกันสองวันแล้วนะ ฮ่าาาาาาาาาาาาาา
-
อร๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินสุดๆๆ
ในที่สุดก็ :z1: :z1:
อิจฉาวุ้ยยยยยยย
+1 จ้าาา
-
และแล้วก็ไม่รอดจริงๆ ด้วย อิอิ
รอตอนต่อไปครับ
-
ทบต้นทบดอก จิงๆๆ
-
แวะมาดัน
-
อ๊ากกกกกกก ก ก น้องกิ๊งจ๋า
-
ในที่สุด.....
:z1: :z1: :z1:
-
กรี๊ดไม่อยากให้จบ อยาก nc คู่นี้ต่อ เอ๊ย ไม่ใช่เเละ :laugh:
น่ารักมาก เรื่องมุขอะ สุดยอด เราก็ชอบเล่นนะ เเต่เราเป็นพวกความจำสั้น
ชอบลืม 555 :jul3: เเอบเสียดาย
ไม่อยากให้จบบบบบบ :m15:
o13 o13 o13
:bye2:
-
น่ารักจังค่ะ :pig4:
-
สานุกๆๆๆๆๆๆ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก ที่สุดคร้า~
-
สนุกดีครับ อ่านรวดเดียวจนจบภาคเลยครับ
มาต่อไวๆ นะครับ o13
-
รู้สึกว่า เรื่องที่นายเอกกลัวๆ เขียนฉากยากกว่าปกติเยอะเลยเนอะ แต่สุดท้ายก็ได้ซะทีนะกันย์
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:haun4:
ป้าสำลักเลือด ไม่ไหวๆๆๆๆๆๆ ไม่อยากจะสารภาพว่า แอบ เมียงมองว่าเมื่อไหร่ เรื่องนี้ มันจะจบซะที จะได้อ่านแบบ นอนสต๊อป
:jul1:
และแล้วก็ สมใจอยาก ทั้งน้ำตาล ทั้งเลือดทำเอา หูอื้อตาลาย
:jul3:
รอภาคสอง อย่างใจจดใจจ่อ ระหว่างนี้ ขอป้าไปตายคาอก ตุลย์-ปอนด์ กับ ฐา-โต้ง ก่อน แระ
-
แวะมารอ
-
555 ในที่สุดน้องกิ๊งก็เสร็จยอดชายนายกันย์จนได้
เอาน่า.. ยังไงก็ต้องยอมอยู่แล้ว จะวันนี้หรือวันไหน หุๆ
แต่รู้สึกหมั่นไส้นิดๆ นี่ถนอมแล้วเหรอยะ จัดหนักซะขนาดนี้ -w- :pig4:
ปล. คู่นี้ลงเอยแล้ว ก็แอบไปลุ้นคู่พีุ่ตุลดีกว่า ของเค้าแรงสะใจจริงๆ โฮะๆๆ o13
-
กันต์หายไปไหน คิดถึงครับ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก อ่ะ
บวกให้เลยจร้าาาาาาา
-
หุหุหุ
ในที่สุด กิ๊งก็ไม่รอดจามมือกันย์ หุหุ :m25:
ว่าแต่คู่พี่ตุลย์ร้อนแรงจริงอะไรจริง หุหุ :z1:
-
ในที่สุดน้องกิ๊ง กลายเป็นภรรยานายกันย์อย่างสมบูรณ์แบบ
นายกันย์ที่จริงไม่ได้ซื่อบื้อน่า เราว่า แค่ยอมให้กิ๊งคนเดียวเท่านั้นเอง
เห็นได้จากการทำลายหลักฐาน ฮา ฮา
รอภาคต่อค่ะ
ช่วงนี้ก็ไปหาพี่ตุลย์พลางๆก่อน เรื่องฐายังไม่ได้เข้าไปอ่านเลย เหอ เหอ
คุณนักเขียนสู้ๆนะคะ
-
:pig4: ขอบคุณ...กิ๊ง ... กัน ... :oo1: กันซะที ... ลุ้นได้ยาวนานโคตร
:laugh:
-
แล้วภาคใหม่จะลงต่อในทู้นี่เปล่าคะ คุณน้องขา?
เจ้สอง
-
ชอบเรื่องนี้ น่ารักมากเลย o13
-
แล้วภาคใหม่จะลงต่อในทู้นี่เปล่าคะ คุณน้องขา?
เจ้สอง
ลงในนี้เลยค่ะ เจ๊ อย่าเพิ่งย้าย.....ขอเวลาเคลียร์ก่อนะค่า
-
รอ รอ รอ จะตั้งตารอครับ :z2:
-
รอกันไปเรื่อยๆ นะ
-
มารอด้วยค่ะ อิือิิ
-
อ๊ายยยยยยยยยยย เพิ่งเห็นว่าจบภาค แล้วภาคต่อยังเป็นกันย์ กิ๊งไหมคะ หรือคู่อื่น หรือคู่นี้เวอร์ชั่นโตแล้วทำงานแล้ว
เอาเป็นว่าไม่ว่าเป็นแบบไหน เราก็จะตามอ่านต่อไปนะ
สนุกมากค่ะ^^
-
อ่านน้องฐา-พี่โต้งมาตั้งนาน ทำไมถึงเพิ่งมาได้อ่านเรื่องนี้หว่า
สนุกมากค่า ไม่น่าเชื่อว่ากิ๊งจะเป็นเพื่อนกับน้องฐาได้ ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีจริงๆ ไม่งั้นเสร็จเจ้ากันย์ไปนานแล้ว :z1:
รอภาค 2 นะค้า ขอบคุณมากๆ สำหรับภาคแรกนี้ค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[
รอภาค 2
-
รอภาคต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ พร้อม ๆกับ โต้ง+ฐา นะครับ
-
ตามมาอ่านอีกเรื่อง
ชอบอ่ะน่ารักดี
รอดูว่ากิ๊งจะได้ใจ
เพื่อนคนนี้หรือเปล่า
:กอด1: :L1: :L2:
-
ชอบอ่ะน่ารักจังฮู้
หยอดกันซะหวาน
:กอด1: :impress2: :L1:
-
ชอบคู่พี่ตุลย์จัง
เร้าใจตลอด
:jul1: :jul1:
ส่วนกิ๊งใสใส
แบบเบาเบา
:กอด1: :z1:
-
สมหวังซะทีนะกันย์
ลุ้นแถบแย่ว่าจะสำเร็จไหม
:m25: :haun4:
รออ่านภาค2อยู่ค๊า
:pig4: :L1: :กอด1:
-
สนุกมากมายอ่ะ
น่ารักทั้งเรื่องเลยมุขนี่เสี่ยวได้อีก
คนเขียนคิดได้ไงอ่ะ
อย่างฮา
-
:z1:
กลับมาแล้ววว
ญ่ารอให้จบก่อน
เห็นจบภาคเลยมาตามอ่าน
เพราะว่าพี่นิแอบขู่ว่ามีมาม่าเลยหยุดไป เค้าม่ะค่อยชอบมาม่า
แต่พอไปเจอคู่ฐากับพี่โต้ง เจอมาม่าชามยืดเยื้อเล่นเอาเกือบเป็นลม :laugh:
กันย์นี่มันเสี่ยวจิงๆ
กิ๊งก็น่าร๊ากกกกกก
จากนี้ภาคสองมีมาม่าอีกไหมน๊าา ต้องมีแน่เลย :z3:
-
ลงในนี้เลยค่ะ เจ๊ อย่าเพิ่งย้าย.....ขอเวลาเคลียร์ก่อนะค่า
:t3: รออยู่ ค้าบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:กอด1: :L2: :L1: :pig4:
-
อ่านจบ(ภาค1)แล้วตอนนี้กำลังเป็นโรคเบาหวานแต่แอบกลัวว่าจะเป็นโรคตับวายเฉียบพลัน(ภาค2)
-
รอชั้นรอเทออยู่ แต่ไม่รู้เทออยู่หนใด
เทอจะมา เทอจะมาเมื่อไหร่ ??
รออยู่นะคร๊ะๆ ๆ ๆ
-
เข้ามาเต้นรอ
:z2: :z2: :z2:
คนเขียนสบายดีนะค๊า
:L2: :กอด1: :L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาแล้ววววว ดีใจจังเลย
กันย์เค้าเกียมัวของแท้เลยเนาะ (ในขณะที่ตุลย์นี่ก็โหดเอาๆ o22)
น่ารักอ่ะค่ะ อยากให้สวีตกันเยอะๆๆๆๆน้า
-
หวานหยดได้อีก
กันย์ ผู้ชายแสนดี ^^
-
อ่าาาา ตอนพิเศษคู่นี้ดูหวานมาก
พี่กันย์ดูเอาใจพี่กิ๊งซะ อ่านเขิน :-[
-
หวานมากกกกกกกกกกก หวานทั้งคู่ หวานแบบที่กิ๊งก็ไม่ได้พูดคำหวานมากมายแต่สิ่งที่แสดงออกเป็นสิ่งยืนยันว่ารักกันย์มากจริงๆ :กอด1:
กันต์ก็หวานจากการเอาใจใส่และตามใจกิ๊งแทบทุกเรื่อง เง้อออออ อิจฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉา :m3:
-
:m3: อ๊ายยยยยย หวานกันมากเกินไปแล้วค่าาาาา
อิจฉาๆๆๆๆๆ :m1:
-
กันย์ แสนดี แสนเชื่อง o13 อิจฉา หนูกิ๊ง จัง อร๊ายยยยย :-[ :กอด1:
-
“ขอบใจนะกิ๊ง .... กันย์ดีใจมากเลย และอยากให้กิ๊งรับรู้ไว้ว่ากันย์ยินดีจะตอบแทนความรู้สึกดีๆ ของกิ๊งด้วยทุกๆ อย่างที่กันย์มี กันย์จะมีสมองเอาไว้คิดถึงกิ๊ง จะมีดวงตาเอาไว้มองกิ๊ง มีปากเอาไว้บอกรักกิ๊ง อ้อมแขนนี้จะมีไว้เพื่อโอบกอดและปกป้องกิ๊ง และที่สำคัญกันย์จะมีหัวใจเอาไว้รักกิ๊งคนเดียว”
วุ้ย...เจ้ากันย์ไปหัดพูดเพราะๆ หวานๆแบบนี้มาจากหนายยยย หัวใจคนแก่จะวาย หวานเกิ๊น
-
คุณคนเขียน.... ขอบคุณนะครับ ที่กลับมาต่อให้พวกเราได้อ่านกัน
ตอนนี้ก็เป็นอีกตอน ที่บรรยาย ได้อย่างนุ่มนวล ทำให้เราเคลิ้มไปกับ คำพูดหวานๆ (หรือเน่า) ของน้องกันย์นะครับ
เอาเป็นว่าจะติดตามต่อไปนะ น้องขวัญ น้องเรียม อิอิ
-
น้องกันย์น่ารักอะ
ชอบๆๆ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยไม่เอ้าไม่เอาดราม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาามากนะ
-
:กอด1:หวานจัง
-
^^
-
ฮิ้วววววววววววววววว
ไม่หื่นแต่ชื่นนนนนนนใจ^^
-
โว้ว ดีใจกันต์กลับมาแล้ว :กอด1:
-
ดีใจที่ได้อ่านต่อ ตอนนี้ถึงจะสั้นแต่อบอุ่นหัวใจ
-
ขอบคุณคุณนิที่ตอบเม้นท์ค่ะ
+1ไปเลยสำกรับการกลับมาของกันต์กับกิ๊ง
แต่ดูยังไงๆพี่ตุลย์ก็หื่นกว่ากันต์อยู่ดีอ่ะ ถึงแม้ว่าสองพี่น้องคู่นี้วันๆคิดแต่จะกด :z1: แต่พี่ตุลย์มีการแสดงออกทั้งทางความคิดและการกระทำมากกว่า
กิ๊งยอมกันต์อีกรอบเหอะ ไม่อย่างงั้นมีหวังกันต์ได้อกแตกตายแน่ๆ :haun4:
-
:impress2: หวานอ่ะ
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยกันย์
ไม่เอาดราม่าน่ะไม่ชอบอ่ะ
อ่านแล้วปวดตับ
**มีบ้างเล็กน้อยถึงปานกลาง
ไม่เป็นไรรับได้
:L2: :กอด1: :L2:
-
โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะน่ารักกันไปถึงไหนเนี่ย อิอิ
-
ไปอ่านเรื่องของตุลย์มาเมื่อกี้ ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน ฮ่าๆ
เรื่องนี้หวานหยดเลยอะ :o8: น่ารักๆ
-
หวานได้ใจไปเลยอ่ะ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
กันย์ กิ๊ง คิดถึง :กอด1:
-
กันย์ดูร๊าก รักกิ๊งจังเลย
-
กลัวเมีย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ขอเป็นกำลังใจไห้ผู้เขียนนะครับ
ภาคนี้เอาแบบ วิญญานน้องทวงแค้น ไม๊คับ
(http://img.ihere.org/uploads/4bcc8c21fd.gif) (http://img.ihere.org)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ภาคหน้ามาม่าจริงง่ะ งั้นสงสัยต้องรอจบภาดแล้วเราค่อยเข้ามาอ่านแหงมT^T
-
หวานๆใสๆ ได้ใจเด็กน้อยเลยจ้า
-
:กอด1: :กอด1:
-
ที่กันย์พูดออกมา ใครได้ฟังแล้วคงลอยเลย
-
:o8:
หวานน่ารัก
แต่กลัวมาม่าจิงๆ
-
ว้าวๆๆ
หวานจริงๆ
กันย์ ผู้ชายแสนดีที่1เลย (น้องพี่ตุลย์แน่เปล่าหว่า)
กิ๊งต้องใจดีกับกันย์มั่งน้าาา
-
หวานได้อีกกกก อิอิ
แต่รอดราม่า อยากอ่านๆ
(แต่พอดราม่ามาก็ทนไม่ได้อยากอ่านหวานๆ เอาแต่ใจจริงวุ้ย)
-
เพิ่งมาตามอ่าน แต่สนุกดีค่า o13
-
น่ารักมากๆ กิ้งน่ารักจัง กันต์ก็ใจดีกลัวกิ้งอีกต่างหาก 555
รอภาค2ค่ะ กลัวภาค2ดร่าม่าจัง
-
น่ารักจริงๆน้าึคู่นี้ ภาคใหม่อย่าดราม่านักน้า สงสารพระเอกนายเอก แหะๆ :o8:
-
โอ้ยยยยย เกาะ หน้าต่างไว้ก่อนนนนน
ลอยย แล้วววว ๆ ๆ
นี่ขนาดกันย์ไม่ได้พูดกะเราเองนะนี่ .....
น่ารักที่สุดเลยยย
-
ทำไมคู่นี้หวานกันจังเลย
อิจฉาๆๆ
-
หวานกัน อีกแล้ว คู่นี้
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคร๊าบบบ
o13
-
เย่ๆ อ่านทันแล้วๆ
น่ารักอ่ะ กันย์กับกิ๊ง
รอภาคสองอยู่ค๊าบบบ
ปล1.ขอตามไปอ่านคู่พี่ตุลย์ก่อนนะคับ จบแล้วตามติดด้วยคู่ของฐา คริคริ
ปล2.เป็นกำลังใจให้นักเขียนคับ
-
:L2: :3123: :L1: :กอด1:
-
เข้ามาอ่านกิ๊ง แล้วทวงน้องฐา
-
อ่าาา กันย์แผนสูงนะเนี่ย
-
:pig4: :pig4: o13
-
ตอนของกิ๊งกับกันย์เนี่ยรักใสๆจริงๆเนอะหนูนิ แม้แต่เสียงครางยังไม่ได้ยินเล้ย
-
โอ้วคู่นี้น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ช๊อบชอบ>//< ผู้ชายแบบกันย์มีเหลืออีกไหมอยากได้^^
-
หึหึ กันย์วางแผนปะเนี้ย จะคิคิ อะชิ อะชิ อ่ะ บอกตรงๆก็ได้ไม่ต้องเนียนเล่าเรื่องผี
-
กันย์เจ้าเล่ห์อ่ะ มุขเล่าเรื่องผีสำเร็จจนได้
-
กันย์หื่นไม่ขึ้น เพราะพี่ตุลย์เอาเลือดหื่นไปหมดแหงๆ :laugh:
หวานจริงๆ คู่นี้ :o8:
-
น่ารักอ้ะ จะมีใครบ้างน้าที่ห่วงเราจนมาหาในสภาพนั้น จะมีบ้างมั้ย :L3: :L3:
ร่วมทวงฐาด้วยคน ฐารอพ่อค้าตับนานแย้ว
คู่รักคู่หวาน คู่นี้เค้าน่ารักตลอดเลย จบแบบใสๆ ไม่เสียเลือด ก็ดีไปอีกแบบ แต่ขอตอนพิเศษ เพิ่มอีก เพิ่มอีก :impress2:
-
กันย์กิ๊ง อิอิ
มารอฉากเรียกเลือด (ถ้ามี)
-
กันย์แผนสูงไม่พอ ยังจะฮาแถมท้ายอีก
ปล่อยมุขไม่บันยะบันยังตาล๊อดๆ :m9:
-
รักแกนะกันต์
-
น่ารักกันจังเลยยย
อิอิ
-
กันย์น่ารักมากอ่ะ >,<
-
เจ้าเล่ห์ที่สุด แต่ก็น่ารักอ่ะ
-
ให้อ่านเอารสเน้อ อย่าอ่านเอาเลือดเพราะมันไม่หื่น (แต่ตอนแต่งตอนนี้นิเขินมากเลยขอบอก) :o8: :-[
ฉันลักษณ์กลอนที่นิแต่งจะออกมาไม่ตรงตามกลอนสุภาพนะคะ มันออกมาคล้ายๆ กลอนบทละครมากกว่า แต่ก็ผิดรูปผิดเสียงไปเยอะ เรียกว่าแต่งเอารส เอาความ(เข้าใจ) มากกว่าความถูกต้องแหละค่ะ แหะๆ แบบว่ามันแต่งยากอ่าแค่นี้ก็แทบตายแล้ว อย่าว่ากันเน้อ.....ช่วงนี้ครึ้มใจอยากแต่งกลอนบ้างอะไรบ้างอะค่ะ
Special __ I เข้าหอ (ของแถมจ้า)
ผมเยาว์ ผมเหงา ผมทึ่ง
ผมจึง มาหา ความหมาย
ผมหวังเก็บอะไรมากมาย
แต่สุดท้าย ได้รัก แค่อย่างเดียว ..... (ก็พอใจแล้ว)
(บทนี้ดัดแปลงมา หลายคนคงคุ้นชิน แต่นิจำชื่อผู้ประพันธ์ไม่ได้แล้วอ่า )...
คนตัวโตโอบร่างบางเข้ามาใกล้
คนหวั่นไหวเบี่ยงกายมิให้ชิด
คนหนึ่งโน้มก้มหน้าลงมาติด
อีกคนเคลิ้มด้วยพิษแห่งกามา
เมื่อสองปากคลุกเคล้าอย่างเร่าร้อน
หนึ่งออดอ้อนหนึ่งอ่อนไหวในชิวหา
หล่อเลื้อยลากมืออุ่นตามกายา
สวยสั่นพร่าขัดเขินสะเทิ้นอาย
เปลื้องอาภรณ์ว่องไวอย่าได้ช้า
จะหลบรอดมือข้าอย่าได้หมาย
เอานางฟ้านางสวรรค์พรรณราย
มาแลกชาย คนนี้.....กันย์มิยอม.....
“กันย์....... นี่มัน....ระเบียงนะ....” คนหน้าสวยกระซิบบอกเบาๆ อย่างเขินๆ เมื่ออีกฝ่ายทำท่าว่าจะรั้งเสื้อผ้าของเขาออกให้จงได้
“จริงเหรอ....นึกว่าอยู่บนเตียงแล้วซะอีก ก็กิ๊งอ่ะ ตัวนุ่มเหมือนหมอนข้างเลย” จากคนที่เขินแล้วเขินเข้าไปอีกจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก
“บ้าเอ๊ย” ได้แต่ด่ากลับไปพร้อมกับทุบกำปั้นลงไปที่อกแกร่งเบาๆ ระบายความเขินอาย
“เปลี่ยนบรรยากาศไง ระเบียงเนี่ยก็เร้าใจดีนะ” น้ำเสียงทะลึ่งๆ ทำให้กิ๊งโคตรๆ จะหมั่นไส้คนรัก
“ไม่เอา อายเค้า”
“อายใคร...” กันย์ถามกลับมา เพราะถึงจะบอกว่าเป็นระเบียง ดึกป่านนี้แล้วก็คงไม่มีใครชะโงกหน้ามาเห็นได้อยู่ดี กำแพงตรงระเบียงออกจะสูงปานนี้
“อายพระจันทร์” กิ๊งยังอุตส่าห์เลี่ยงไปได้อีกอย่างน่านับถือ
“จันทร์ไม่มองแล้วจันทร์ไม่มอง” กันย์ตอบกลับมาเป็นเพลงทำนองจูบเย้ยจันทร์
“จันทร์ไม่มอง กิ๊งก็ไม่ให้” กิ๊งไม่ได้ร้องเพลงตอบเพียงแต่ท่องเนื้อเพลงตอบไปอย่างฉะฉานพร้อมทั้งพยายามทรงกายลุกขึ้นยืน
“จันทร์ไม่มอง กิ๊งอายอะไร” ถามกลับมาเป็นทำนองเพลงอีกครั้งใช้มือโตๆ บีบข้อมือนุ่มไว้มิให้เดินหนีไปทันที
“อาย......... กันย์อ่ะแหละ” คนขี้อายตอบกลับมาพร้อมยิ้มเขิน “เข้ามาข้างในเหอะ อยู่ข้างนอกนานๆ เดี๋ยวยุงมันก็ตั้งธนาคารเลือดได้พอดี” กิ๊งบอกแล้วเดินนำเข้ามาข้างในห้อง กันย์ปิดประตูมุ้งลวดกันยุงแล้วเดินตามเข้ามาโอบไหล่เจ้าของห้องเนียนๆ กิ๊งเดินนำมาที่เตียง หยิบหมอนข้างแล้วส่งให้คนข้างกายส่วนตัวเองนั่งลงที่เตียง
“เอาหมอนข้างมาให้กันย์ทำไมเหรอ?” กันย์ถามขณะที่ยืนตรงหน้ากิ๊ง
“ก็...กันย์จะได้รู้ไง ว่าหมอนข้างของจริงน่ะมันนิ่มกว่าตัวกิ๊งเยอะ”
“ก็นิ่มแต่ไม่อุ่นเท่ากอดกิ๊ง แล้วได้ข่าวว่าติดหมอนข้างแต่ยกให้กันย์แบบนี้แล้วคืนนี้จะนอนหลับเหรอ”
เออ...จริง.... ให้หมอนข้างกันย์ไปแล้ว กูจะกอดอะไรวะเนี่ย
กิ๊งขมวดคิ้วเครียดเมื่อเห็นจริงในคำเตือนของกันย์ ในขณะที่คนพูดอดขำท่าทีเช่นนั้นไม่ได้
“ไม่เป็นไร....เสียสละให้ เดี๋ยวกูกอดตุ๊กแทน กูมีหลายตัว” กิ๊งหาทางออกได้แล้วหันไปหยิบตุ๊กตามากอดไว้กับอกแทน
กันย์กลั้นยิ้มเพราะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าว่ากิ๊งน่ารักมากจนบางทีจะมากกว่าตุ๊กตาที่กอดไว้
“ไม่เป็นไร กิ๊งกอดหมอนข้างไปเถอะคืนนี้ กันย์เสียสละเป็นฝ่ายกอดกิ๊งเองดีกว่า ยุติธรรมดี”
ตรงไหนที่เรียกว่ายุติธรรมวะ ผู้ชายหน้าสวยแอบคิดคัดค้านขึ้นมา
“น่า....กิ๊งอ่ะอย่างกนักเลย....กิ๊งไม่รู้หรอกว่าหลายวันมานี่ กันย์คิดถึงกิ๊งขนาดไหน อยากนอนกอดกิ๊งมากแค่ไหนอ่ะ.....” กันย์กลั้นยิ้มแทบไม่ไหวเมื่อเห็นสีหน้าขัดอกขัดใจคนคนรัก แสดงว่าหาทางหนีที่ไล่ไม่เจอแน่เลยสินะ หึหึ! เสร็จโจร....
กิ๊งแทบสะดุ้งเมื่อกันย์ทรุดกายลงนั่งบนเตียงด้วยกันจนเตียงทรุดฮวบ เจ้าของเตียงใจเต้นถี่ ขยับกายหนีไปอีกทิศโดยอัตโนมัติ หากแต่อีกฝ่ายขยับตามจนกิ๊งหมดความพยายามจะหนีเมื่อสุดทางที่หัวเตียง หันไปต่อรองเจรจารอมชอม
“กันย์แล้ววันนี้มึงพกเครื่องมือมาด้วยหรือเปล่า” เขาถามอ้อมแอ้ม
“ไอ้เครื่องมือที่ว่าเนี่ยมันอะไรเหรอกิ๊ง”
“ไอ้บ้า รู้แล้วยังจะถาม เดี๋ยวเถอะ” เขินนะเนี่ย เดี๋ยวเลือดฝาดก็ขึ้นหน้าจนคั่งในสมองตายขึ้นมาหรอกไอ้กันย์บ้า
“ไม่รู้จริงๆ ถ้ารู้แล้วจะถามทำไมล่ะ” โกหกหน้าตายเลยกันย์เอ๋ย
“ก็ถามให้กูอายไง ไอ้โรคจิต” คนหน้าบางตอบกลับมา “ก็เสื้อกันฝนกับเจลไง”
ฮือ...... อยากจะเอาหน้าไปมุดดินจนถึงแกนกลางของโลกไปเลย
กิ๊งอายจนอยากจะร้องไห้แต่กันย์หัวเราะลั่น
“ฮ่าๆ... แล้วกิ๊งจะเอามาทำไมอ่ะ” กันย์ยังทำเป็นไร้เดียงสา แหม แบ๊วจนน่าเอาบาทาลูบพักตร์จริงวุ้ย คนขี้อายแอบคิดอย่างเคืองขัด
“เอามากินมั้ง” ตอบอย่างกวนๆ
“จริงอ่ะ เพิ่งรู้ว่ามันกินได้” กวนตีนได้อีกสิน่า กิ๊งย่นคิ้วหนักจนแทบผูกเป็นโบว์
“เฉไฉแบบนี้แสดงว่าไม่มี งั้นก็ฟาวล์นะ เอาไว้รอบหน้า” กิ๊งตอบกลับมาเหมือนสะใจนิดๆ ลุกขึ้นจากเตียงซึ่งตอนแรกอยู่ในสถานการณ์จนเตียงไปไหนไม่รอด หวังว่าเมื่อหลุดจากตรงนี้ไปได้จะเป็นต่อ แต่ก็ยังคงไปไหนไม่รอดอยู่ดีเพราะกันย์ไม่ยอมให้กิ๊งลุกหนี
“ฮ่าๆ มี.... มีรึจะพลาด” กันย์หัวเราะเมื่อแกล้งกิ๊งให้ถามถึงของแบบนั้นออกมาจนได้ ซ้ำยังดึงแขนคนตัวเล็กกว่าให้พลิกกายกลับมา แรงดึงทำให้กิ๊งเซลงไปซบร่างกันย์ พอจะขยับตัวออกกลับถูกอีกฝ่ายโอบสะโพกไว้ไม่ให้หนี ก่อนจะประทับจุมพิตที่ใบหน้าหวาน
เมื่อสองกายอิงแอบแนบแน่น
บนแท่นเตียงน้อยกลอยสวาท
ยังมิรู้เป็นวิวาห์หรือว่าวิวาท
เกิดจากปรารถนาหรืออารมณ์
น้องกิ๊งทิ้งกายลงเอนราบ
กันย์ขนาบเอียงร่างลงไปถม
ลูบไล้ผ่านสรรพางค์ร่างกลึงกลม
น่าชมแนบชิดชวนติดใจ
เปลื้องอาภรณ์แช่มช้าลงมากอง
หวังภิรมณ์สมสองรักใคร่
นัวเนียเนิ่นนานผ่านไป
จนไร้ปราการรำคาญตา
เคลิบเคลิ้มทั้งฝ่ายเร้าฝ่ายเย้ายวน
รัญจวนทุกส่วนทุกองศา
คลึงเคล้น รูดรั้ง กลางกายา
ใช้เครื่องมือที่เตรียมมาอย่าช้าที.....
ใส่เกราะป้องกันเสร็จสรรพ
แล้วจับขาไว้มิให้หนี
จูบไซร้คลายเจ็บให้คนดี
เตรียมของหวานชิ้นนี้ที่รอชิม
น้ำตาหลั่งหยาดปริ่มที่ริมขอบ
พราวรอบขนตางามเมื่อยามพริ้ม
เม้มเรียวปากงามงดสีสดอิ่ม
ยามถูกทิ่มแทงทวนทองของคู่ใจ
สอดประสานเรือนกายภายในร่าง
เนิบช้าเบาบางกว่าครั้งไหน
ค่อยเคลื่อนเลื่อนตรงลงไป
จวบใส่เข้าชิดสนิทดี
รอรั้งคนรับได้ปรับตัว
ก่อนรัวเร็วแรงเร่งรี่
เป็นจังหวะจะโคน พอดี
ซอยถี่.....ถอยถอน.....แล้วย้อนคืน
ร่วมบรรเลงเพลงกามด้วยความรัก
สุดจะหักเสน่หาอารมณ์หื่น
ครางกระเส่า เหนื่อยล้า น้ำตารื้น
กลับชุ่มชื่นเมื่อน้ำค้างนั้นพร่างพรม
...
ปวดประสาท :เฮ้อ:
...อยากจะบอกว่ากลอนโคตรแต่งยากเลย ออกมาแบบไม่ค่อยดีเท่าไร แต่สะใจยังไงไม่รู้ (เอ๊ะ??) :-[
ส่วนน้องฐารอไปก่อน นะคะ ......... กำลังแต่ง......แล้วก็ตันอยู่.... ค่อยๆ กระดื๊บไปทีละบรรทัดค่ะ ....... :z3: :z13:
-
555
ชอบการบรรยายบทอัศจรรย์ค่ะ
น่าัรักดี ไม่โจ่งแจ้ง อ่านไปต้องจินตนาการตาม แบบว่า ใสๆ 555555
-
มาแบบแหวกแนว ชอบครับ :D
-
อยากบอกว่าเก่งมากมายอย่างเราอย่าว่าแต่ทำให้อ่านรู้เรื่องเลยแต่งให้สัมผัสกันยังงงอ่ะ
-
ชอบกลอนจัง อ่านแล้วได้อรรถรสไปอีกแบบ :z1:
-
แต่งกลอนได้สุดยอดมากกกก แบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ ใสๆ น่ารัก
-
หูย..หนูนิถล่มตัวเองจังเลย บท"อัดสะจอรอหันการันยอ"ของหนูนิออกจะเริดซะ
เนี่ยปรบมือให้จนมือแดงเลย ยกนิ้วให้ด้วยเอ้า
ที่สุดดิฉัน..เย้ย..กันย์ก็ได้ยินเสียงครางอย่างหวานจากหนูกิ๊งคนสวยแระ
ดีใจจัง ดีใจไปกับกันย์และกิ๊งจ้ะ
ป.ล.
“ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้าย ให้กระดาษ ฉันแผ่นเดียว”
"ฉันจึงมาหาความหมาย" ของ วิทยากร เชียงกูล จ้ะ
-
+1 เป็ด ให้กับ "ทวนทอง" เอ๊ยยย ให้กับกลอนบทอัศจรรย์ค่า :z1:
-
`กันย์กวนมากกกกกกกกกกกกก 55+
-
น่ารักตลอดเลย
คู่เนี่ยหวานซะ
:L2: :กอด1: :L2:
ปล.ชอบกลอนนะคะฮาดี
-
เอ่อ...ไม่รู้ว่าได้อารมณ์อะไรบ้าง
สุนทรีย์จากกลอนหรือ........... :o8:
-
ป๊าดดดดดดดดดดดด คนแต่งเจ้าบท เจ้ากลอนแท้ คนอ่านแทบกระอัก :pighaun: :jul1: :oo1:
-
อย่างกับอ่านกลอนแปด สุนทรภู่เลย
-
เป็นบทอัศจรรย์ที่เลิศมาก ฮ่าๆ o13
-
ฮ่าๆๆๆ
เส็ดจนได้นะ
-
แต่งกลอนมันยากที่หลังเอาแบบธรรดาก็ได้นะจ๊ะ หุหุหุ
-
กรีดร้องงง บทอัศรรย์แนวใหม่...มาเป็นกลอนเลย :o8:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: หูยยย จิ้นยิ่งกว่าเป็นร้อยแก้วอีกค่ะ ไม่งงหรอก เข้าใจแจ่มแจ้ง :jul1:
-
แจ่ม o13 o13 o13
-
ขยันโคตร!!!
ทำไมขยันแต่เรื่องนี้ยะ :z6:
-
หวานจริ๊ง สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความเจ้าเล่ห์ของกัน
งานนี้ท่านกวีสุนทรภู่มาเอง
-
ชอบ ชอบ ชอบ เอาแบบนี้อีกนะตอนหน้าอะ...
-
คริคริ น่ารักอ่ะ
ปล.มาเป็นกลอนเลยอ่ะ อ่านแล้วได้อารมณ์ไปอีกแบบ
o13 o13 o13
-
^^
-
บรรยายกลอนซะ เห็นภาพ ยิ่งกว่า บรรยายแบบธรรมดาอีกนะเนี่ยยยย
-
เจอเรียงกลอนเข้าไป
ตายยยยยยๆๆๆๆๆๆๆๆ หยั่งเขียด
ฮิ๊ววววววววว :L1:
-
:กอด1: คนเขียน
คิดถึงกิ๊งอ่า.............
-
รักใสๆหัวใจสองดวงจริงๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยย
คู่นี้
จะน่ารักไปไหนเนี่ย
-
กลอนเจ๋งค่ะ o13
รออ่านภาค ๒ ต่อนะคะ
-
แต่งเป็นกลอนดูน่ารักดี
เสร็จกัน(ย์)อีกแร้ววว
-
พรุ่งนี้จะมาอ่านนะ
-
กรี๊ด ใสอ่ะ
-
แบบว่ามะได้อ่านกลอนอะ เราว่ามันเขินกว่าอ่านแบบตรงไปตรงมานะ :o8:
-
ชอบกลอนอ่ะ
o13
-
เข้ามาเพราะคิดถึงอย่างแรงงงงงงงงงงง
คนเขียนยังสบายดีอยู่หรือเปล่า
:L2: :กอด1: :L1:
-
นี่แหน่ะๆ :z13: :z13:
มาทิ่ม เอ๊ย มาจิ้มก่อนเดี๋ยวตามมาอ่าน o13
เพิ่งเห็นนะครับเนี่ย ว่าตัวเองแต่งแนวนี้ เหมือนเก๊าเลยอ๊า :-[ :-[
:laugh: :laugh: :laugh:
-
สนุกม๊วกกกกก o13
ขอ ปากกา พัดลม กิ๊งและกันย์ ด้วยคนนะคะ :กอด1:
-
รอรอรอ รอออออออออออออ นานแล้ว อ๋า :z3: :z3:
-
:กอด1: :L2:
-
คิดถึงกันย์กะกิ๊ง~~~
ในที่สุดคู่นี้ก็กลับมาแล้ว!! มันแอบสั้นจริงๆค่ะแต่อ่านแล้วอมยิ้มตามตลอดเลย
สองคนนี้น่ารักมากกกกก กันย์ชอบทำตัวเหมือนเด็กอ่ะ ฮาดี
กิ๊งเองก็ดูแข็งๆ ซึนๆ แต่ความจริงคงเป็นเพราะเขินนั่นแหละ
ที่สำคัญเลยคิอ....ยังขยันหยอดมุกใส่กันตลอดดดดด
โดยเฉพาะกันย์เนี่ย ว่างเป็นหยอดจริงๆ บางทีก็แอบเลี่ยนแทนกิ๊ง 555555
-
คู่นี้รับจ๊อบไปเล่นตลกคาเฟ่เถอะ รุ่งแน่
-
(ยังไม่)หายคิดถึงเลยมาสั้นๆแต่หวานกระจายก็ok.กันย์จะน่ารักไปไหนมุกเสี่ยวแต่เสียวหัวใจ
-
น่ารัก อย่างนี้นี่เอง
ชีวิตคู่ถึงกระชุ่มกระชวย
5555555555555
-
ตั๊ก ลีลา...เสมอต้นเสมอปลายม๊ากกกกกกกก :laugh:
-
น่ารักจังเลยยยย
หายไปตั้งนาน....รีบมาต่อนะ
-
กิ๊งกันย์มาแล้ววววว ^^
มุขตอนนี้ได้ใจมากค่ะ จะเอาไปใช้บ้าง 5555
-
สวีทกันเหลือเกิน...ถ้าเป็นอยู่ใกล้คงแอบหมั่นไส้นะ ^^
-
คู่นี้ ตึ่งโป๊ะ ตลอด ทั้งหวาน ทั้งฮา น่ารักสุดๆ
มาอีกนะ เก๊าคิดถึง :impress2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยน่ารักหวานแหวว แต่กลัวจังเลย ขอสักเรื่องได้มั้ย แบบไม่มีมาม่าอ่า กลัวจัง ไม่ชอบเห็นเวลาคนที่รักกันผลิดใจกัน หรือมีมือที่สามมาทำให้เรื่องวุ่นวายอ่ะ เวลาคนอ่านแล้วมันปวดใจจริงจริ๊งงงงงงงงงงงง
-
หายไปนาน คิดถึงคู่นี้มาก เสี่ยวได้โล่ห์จริงกันต์ :impress2:
-
โอยยยย
เน่าได้ใจจริงๆครับ 55555
-
:z3:เครียส
-
หยอดได้ทุกเวลาสิ นายกันย์
-
:-[
กันย์นี่หวานตลอดเวลาอ่าาา
-
เล่นมุกกานซะ :-[ :-[
คิดถึงกันย์ กิ๊ง มีตอนพิเศษมาบ่อยๆนะึ
:กอด1: :กอด1:
-
หวานขนาดน้อคู่นี้
อยู่ด้วยกันทุกวันเนี่ยกันต์เครียดมั่งป๊ะ?
แบบว่าวันไหนคิดมุกไม่ออกแล้วมันจะมีเรื่องอะไรคุยกันมั๊ยเนี่ย? :m20:
-
อ่านะ มุขตลกคาเฟ่มากเลยอะกันย์ หุๆ
-
มุขคู่นี้แบบ...สุดยอดอ่ะ
-
โอ๊ยๆ น่ารักมากมาย
กันย์-กิ้ง หวานไปไหน
เฮ้อๆ คริๆ ค่อยหายคิดถึงหน่อย
o13 o13 o13
-
:laugh:พี่เอ็มมาเอง
-
งงกับเทอ
-
แฟนใครก็ไม่รู้ ??? นั้นสิ แฟนใครนะ พี่กิ๊ง ><
-
หวานกันจิงจิ๊งงงง
-
^^
-
จะตายกับพี่กันย์ดูตลกหมูกะทะบ่อยใช่มั้ยเนี้ย 55555
-
ขยันหยอดกันจริงนะ
กิ๊งกลับมาไวไวล่ะ
-
อ่านไปขนลุกซู่ไป กันต์เอ๊ย หยอดไม่เกรงใจคนอ่านเลยน้า ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
มาแบบสั้นๆ แต่ก็หายคิดถึงไปหน่อยนึง อิอิ
-
คู่นี้หวานกันตลอดเลยอะ อิจฉาๆๆๆ ระวังมดกัดนะจ้ะ
-
เย้ๆ อ่านทันแล้ว :z2:
อ่านไปอมยิ้มไป มุขของกันย์นี่ สุดยอดจริงๆ :m20:
ชอบ ชอบ :-[ :-[
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ มาต่อเร็วๆนะครับ คนอ่านรออยู่...
:กอด1: :กอด1:
-
แหม๋ มุกเสี่ยว มุกเน่ากระจาย 555555
-
มุขเสี่ยวจัง อิอิอิ
-
หมายเหตุตัวโตๆ ว่า ทั้งเรื่อง และทุกเรื่อง นิเขียนคำว่ามุกผิดมาตลอด
ขอประทานอภัยด้วยนะคะ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มุกตลก...ต้องเขียนว่ามุก นะคะ ไม่ใช่มุข
เฮ้อ....ทั้งเรื่องมีคำนี้เยอะด้วยสิ ว่างๆ ต้องไปแก้ในต้นฉบับ เซ็งเป็ด โฮๆๆ
-
โอ๊ยอ่านไปขำไปเสี่ยวจริงๆ
-
อืมมมมมมมมมมม คู่นี้คงเส้นคงวาจริงๆ กันย์-กิ๊ง เชิญยิ้ม :laugh3:
-
อ่านตอนนี้นึกว่านั่งใกล้คลองแสนแสบ(เน่าซะ55+)แต่โคตรโดนใจอ่ะคิดถึงกิ๊งกับกันย์เสมอ><
ปล. +1 พร้อม+เป็ดให้มุกของคู่รักขวัญเรียม
-
:-[ :-[ :-[
-
ตล๊อด ตล๊อด คู่นี้ เสี่ยวได้ไม่มีหมดจริงๆ
ขอบอกว่า...ชอบมากกกกก :o8:
-
ปล่อยมุกกันตลอดเวลา น่ารักอ่ะ
-
มุกเต็มบ้านแล้วคับกิ๊ง คริคริ
o13 o13 o13
-
เสี่ยวมากมายเลยนะ
ฮ่าๆๆๆ
-
หวานกันตลอดอะคู่นี้ น่ารักจริงๆเล้ยย
-
อนาคตถ้าจะเป็นเศรษฐีนะเนี่ย คู่นี้
ขยันผลิตมุกกันจริงๆ :m20:
-
อ่านะ ปล่อยมุกเสี่ยวๆกันเข้าปายคู่นี้ หุๆ
-
เห้ย เขินอ่ะ หยอดเก่งจังทั้งสองคนแหละ 555+
-
ฮ่ะๆๆ หยอดกันซะ อิอิ
-
อ่านไปขำไป ^^
-
แต่ละมุข ขุดกันมาเล่นเข้าไป
เขิล ล ล ลล ลลแทน :))
-
เสี่ยวได้ เสี่ยวดี เสี่ยวไม่มีที่สิ้นสุด
-
:pigha2:
เสี่ยวจิงพ่อคุณ
-
:z3:
-
คุณนิ !!!! ฮี่ๆๆ ^ ^~
จะเข้ามาบอกว่าแอบขโมยมุกเสี่ยวคุณนิไปใช้อ่ะค่ะ
ฮือฮากันมากมาย รีทวิตกันใหญ่เลย เอิ๊ก ~
(แอบเอาไปจีบผู้ชาย แล้วผู้ชายชอบอ่ะ >///< )
-
-o-
ขนมุกเสี่ยวมาทับถมกันเข้าไป
รู้ไม๊ว่าคนอ่านมันเขิน
อร๊ายยยยยยยย คนผ่านไปมาเค้าจะหาว่าบ้านะที่เห็นเรานั่งยิ้มอยู่หน้าคอมคนเดียวเนี่ย
-
ตอนหน้าได้มาไหว้แม่ยายแหมเลย อิอิ :m3:
-
เค้าหยอดกันหวานยดย้อยเลยนะ
กินกันไม่ลง
-
วันไหนไอ้พี่กันย์จะหมดมุก 55555555555
-
น่ารักตลอยเลยคู่นี้
มุกเสี่ยวๆแต่ได้ใจ :กอด1:
-
เสี่ยวเกินไปมั้ยคะคุณ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบมุกกระทะมากค่ะ เพิ่งเคยเห็นะเนี่ย :laugh:
-
ตามอ่านที่เดียวจบ รอภาค2ด้วย หุหุ
เสี่ยวมากจริงๆนะ กันย์
:-[ แทน กิ๊งจะแย่
-
หวานเว่อวีว่าาา
-
ตามมาเก็บสองตอนหลัง
มันมาเพื่อเล่นอ่ะ555
สากเมี่ยวจริงๆ555
-
=W= "ชอบๆครับ แปะไว้ก่อนเดี๋ยวผมกลับมาอ่าน"!
-
ถึงนักอ่าน ทุกท่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂
มาโดยตลอด ซาบซึ้งมากค่ะ....
นิขอตัดจบภาคแต่เพียงเท่านี้....
หากมีโอกาสเราอาจได้พบกันใหม่
ขอบคุณค่ะ
:pig2: :pig4:[/color]
-
มาแบบน่ารักน่ะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตาร้อนผ่าว
-
ชอบพี่เก๋อ่ะ อิอิ
-
เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะ คริคริ
นักอ่านก็รักกันย์กะกิ๊งมากมาย คริคริ
o13
-
โอ้วกันย์แอ๊บเนียนนะฮาแตกกันเลยแต่เชื่อเรื่องหื่นนะมันอยู่ในสายเลือดทั้งพี่ทั้งน้อง
-
ขอบคุณมากๆ สำหรับตอนพิเศษ ที่มีทั้งหวาน เลี่ยน และเกือบบู๊ นี้นะคะ :pig4:
จะเตรียมผ้าเช็ดหน้ารอภาคสองไว้หลายๆ ผืนเลยค่า :m15:
-
นี่นิแค่ขู่ใช่ไหมคะเรื่องมาม่าน่ะ
อิโธ่คิดว่าจะกลัวเหรอคะ 555
-
หง่า...รอภาคสองนะคะ ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ก็ขอมาม่าแบบน้ำใสที่ซู๊ดดดไปเลยค่ะ
ว่าแต่ ตอนที่กิ๊งบอกพี่เก๋ว่าเป็นรุกนี่ เราฮาลั่นห้องเลยนะ ทำไปได้ :laugh3:
ปล. นิชอบกิน KFC ใช่ป่ะ เห็นหลายทีละนะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
ชดเชยความฝันอันสูงสุดใช่ไหมเนี่ยกิ๊ง
เอาใจไปเลย พี่เก๋ก็เชื่อเนอะ 55+
-
สวีทวี๊ดวิว หวานกันตลอดอ่ะ
รอภาคสองนะคะ
-
น่ารักกันจิงๆๆนะ
พี่เก๋ก้อช่างเข้าไปถูกจังหวะนะ อิอิ
-
กันย์อย่างฮาว่ะ :m20:
แสดงตัวเป็นเมียกิ๊งซะขนลุกเลย
-
:เฮ้อ: ท่าทางพี่นิเนี่ยจะชอบแต่งดราม่านะ
เอ๊ะอ่ะดราม่าตลอดดดด
กินจนอิ่มล่ะมาม่านะ เพราะพี่นิดราม่าที่ไรยืดเยื้อซะ
-
น่ารักจิงๆ :กอด1:
มาม่า !! o22
-
กิ๊งแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้ถูกใจมากๆ
-
น่ารักที่สุดอะ หวานเกินไปแล้วนะ อิจฉาอะ แต่ไม่แสดงออก
-
ใจหายแว้บไปกับกันย์แหละ
กิ๊ง แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้เยี่ยมจ้ะ กันย์เนียนเชียว อิ อิ
"รถเมย์ " -----> รถเมล์
-
พี่เก๋ ..โหด!
-
กันย์เอ๊ยยยยย เกือบไปแล้วมั้ยนั่น
-
เกือบแล้วไหมล่ะนั้น แต่ใจหนึ่งก็อยากเห็นกันย์รับนะ :laugh:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆค่ะ
-
“เดี๋ยวววววว พี่เก๋ จะทำอะไรเมียกิ๊ง!!!”
เฮ้ยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!! ตายห่า นี่ผมตกเป็นเมียกิ๊งมันตอนไหนเหรอครับ มีใครจำได้มั่งช่วยย้อนความจำให้หน่อยสิ แบบว่านึกไม่ออกครับ
“เห็นไหมพี่เก๋ เก็บปืนไปเลยนะ โป้งป้างมาโดนเมียกิ๊งขึ้นมา กิ๊งโกรธตายเลย” กิ๊งมันเนียนทำเสียงดุพี่มัน พร้อมลูบหัวผมไปมาเหมือนจะปลอบ “โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะครับ กิ๊งอยู่ทั้งคน” ดูมันครับ ลามปามจริงๆ เลย
“บอกมาตามตรงเลยนะ ไม่ต้องอาย ถ้าอยากขึ้นมาแต่กลัวเจ็บอะไรแบบนั้นน่ะไม่ต้องกลัวนะ เชื่อมั่นในตัวกิ๊งได้” โถ ..... แผนสูงอีกแล้ว.....
กิ๊งน่ารักอ่ะ... แต่ก็ชักอยากเห็นกันย์รับเหมือนกันแฮะ แบบว่านานๆทีอ่ะ แหะๆ ส่วนหน้าที่หลักกิ๊งก็รับไป :impress2:
-
โอ๊ยคู่นี้อ่านไป ขำไป อ่านไป ฮาไป อ่านไปอ๊วกไป บางมุกก็ไม่ไหวเหมือนกันนะกันย์ เสี่ยววววววมว๊าก
-
นึกว่าไม่รอดซะแล้วกัน
-
มาลงชื่อว่าอ่านค่ะ ><~ น่ารักมากกกกกกกกกกกก
*ตีปีกบิน*
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ ~~~ :กอด1:
-
น่ารักตลอดเลยอ่ะคู่เนี้ย
+1ให้ค๊า กดlike สักพันครั้ง
-
:pig2:
ถึงนักอ่าน ทุกท่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂
มาโดยตลอด ซาบซึ้งมากค่ะ....
ตามที่ทราบว่า นิตัดจบภาคไปแล้ว
แต่คิดว่าจะต่อภาคสองอยู่ เลยรั้งๆ รอๆ
มีลงตอนพิเศษคั่นเป็นระยะๆ
ช่วงหลัง ก็เริ่มตันๆ คิดอะไรไม่ออก .... เพราะแต่งนิยายหลายเรื่องจัดจนแบ่งเวลาไม่ได้
ดังนั้นภาคสองที่บอกไว้ว่าจะต่อ ก็เลยไม่แน่ใจว่าอีกนานไหม...
เอาเป็นว่า นิให้โมย้ายกระทู้นี้เลยแล้วกันนะคะ ....
แล้วเมื่อเวลาเหมาะสม นิเคลียร์เรื่องอื่นๆ
หรือพล็อตภาคสองออกมาเป็นรูปเป็นร่างมากกว่านี้
ค่อยเจอกันใหม่ ที่กระทู้ใหม่นะคะ
:กอด1: :L2: รักคนอ่านค่ะ จุ๊บๆๆ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
รอจ้า :impress2:
-
รับทราบ :pig4:
-
รับทราบ/รอเสมอ :L1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณมากครับ
จะรอนะครับ
-
รอได้จ้า แต่ภาคสองไม่เอามาม่าเยอะได้ป่าววววววววว อิอิ คู่นี้เค้าไม่เหมาะกับอะไรดราม่าๆหรอก เหมาะกันหวานๆมากกว่าคิคิ
-
รับทราบเจ้าค่ะ หนูนิ เจอกันใหม่ที่กระทู้ใหม่นะคะ
-
o13 เยส!! ตามอ่านมาหลายวันติด
ชอบมุกอะ ลื่นไหลได้ตลอด อนาคตกันย์คงไม่ตกงานง่ายๆแน่หยอดเก่งขนาดนี้ ไปขายขนมครกได้สบายคะ
แอบรู้มาว่าจะมีภาคสองต่อ รอคะรอ อิๆๆๆ :z2:
-
เคยขอบคุณไปแล้ว แต่ก็ขอมาขอบคุณอีกครั้ง :pig4:
ขอบคุณมากๆ สำหรับเรื่องนี้ภาคนี้ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับภาคต่อๆ ไป หากคนเขียนมีไฟมีแรงมาเล่าเรื่องราวของกิ๊งกันย์อีกครั้ง :pig4:
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านค่า รอติดตามเรื่องอื่นๆ ต่อไปจ้า
-
จะรอภาค2นะคุณนิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆน่ารักๆที่จบไปในภาคแรกนะค๊า~
-
ขำพี่เก๋ น้องกิ๊งได้เมียนี่โอเค~สนับสนุนเต็มที่เชียว
กันย์กับตุลย์นี่คนละเรื่องเลยเนาะ
กันย์ได้แต่พูด(มุกเสี่ยวๆ)ตลอดไม่ค่อยได้ทำ
ส่วนตุลย์ได้ทำตลอดไม่ค่อยพูดมาก(แต่พูดทีก็มุกหื่นๆมาเชียว)
-
o13 o13 ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบ สนุกมากๆ o13 o13
ชอบคนเขียนอย่างแรงอ่ะ ขอ :กอด1:ให้กำลังใจงามๆนะคะ
-
เย้ๆ ตามอ่านภาคนี้ทันจนได้
เรื่องนี้ออกแนวใสใสและเสี่ยว แต่เราก็ชอบมากเลยอ่ะ
อ่านไปทั้งขำทั้งเขินมุกกันย์ไป คนไรเสี่ยวได้อีกกกก
เชียร์ให้มีภาคสองมาต่อเร็วๆนะค้า
-
ดันขึ้นไป.....ให้โมเห็น
-
นั่งฮาตลอดเว โดยเฉพาะตอนนากันต์กลายเป็นเมียกิ๊ง กร๊ากกก แม้แต่ตอนจบก็ตบด้วยมุก ขำมาก
น่ารักอ่ะ
-
หวานอะ แปะไว้ก่อนนะ เดี๋ยวมาอ่านต่อ
-
อ่านเรื่องนี้ช่วงแรกๆ (ถึงตอนที่ 8) แล้วรู้สึกว่ามันหวานๆแต่ปวดตับพิกล
-
รอคร้าบบบบ
-
เรื่องน่ารักมากเลย :o8:
จะรอติดตามภาค 2 นะ :กอด1:
-
เกือบตายไม๊หละ 555 :m20:
-
จบแล้ววว ขอบคุณมากค่ะ
-
แอบหื่นเบาๆอ่ะ
-
เลือดหมดตัวแล้ววว
-
กันย์กิ๊งน่าร๊ากอ่าาาา :impress2:
ไปตามอ่านเรื่องตุลย์ปอนด์ต่อไปดีก่า ... :-[
:pig4:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ หวังจะได้อ่านภาคสองต่อนะ :L2:
-
ThankS
-
อ๊ากก กว่าจะอ่านจบ ใช้เวลา 2 วันเลยเรา มั่วแต่ทำนู้นนี่อ่านไม่จบสักที กิ๊ง อยากจะกด กันย์ น่าดู หวังว่าชาตินี้คงเปงไปไม่ได้
ฮ่าๆๆ ส่วนนาย กันย์ ก้อจะเล่น มุขน้ำเน่าได้ตลอดเลยนะ เลี่ยน กิ๊งเลย แต่เอาเถอะ ยังไงก้อรักอยู่ดี อิอิ
-
ขอบคุณครับ
-
กันย์ขยันยิงมุก
อยากอ่านพี่เก๋เพิ่มจัง โหดดี
-
กันย์มีมุกเยอะมาก
-
อ่านจบแล้ว จะจมน้ำตาลตาย หวานไม่ไหวแล้ว :-[
กันย์ เสี่ยวนะเราน่ะ :m12: แต่กิ๊งมาเหนือเมฆกว่า อ่านไปเขินไปอ่ะ
กระซิบคุณนิ ไม่เอามาม่าได้ไหมเขาชอบไวไวควิกมากกว่า ฉับไวทันใจ น้ำตาไม่ไหลพราก :sad4:
ปล.เอาพอดีๆแบบน้องฐาก็โออยู่นะ (ได้ข่าวยังอ่านไม่ถึงไหน555)
ขอบคุณ คุณนินะคะสำหรับกันย์xกิ๊ง เสี่ยวได้ใจจริงๆ :laugh:
ขอบคุณเล้าเป็ดด้วยค่ะ
-
ขี้อ้อนน่ารักดี :กอด1:
-
สวัสดีครับ เพิ่งตามมาอ่าน เรื่องน่ารักดี สนุกมาก เสี่ยวเอาโล่มากอะพระเอก นายเอกก็เป็นไปกับเค้านะเออ :laugh:
ชอบพระเอกมากตรงที่รอนายเอกในเรื่องแบบนั้น ไม่ใช่ว่าสักแต่จะทำ อยากได้แฟนที่เป็นแบบนี้บ้าง :L3:
นายเอกน่ารัก เมาแล้วแรงไปนะ :m29: พอบอกว่าจะเขียนเรื่องของรักแรกของนายเอกเลยแอบกลัว
ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนจะร้ายมาก ๆ จริง ๆ หรอ คือทำไปเพราะรักทุ่มเทเพื่อคนที่รักไม่แปลก
แต่จะทำร้ายใครหรือใส่ร้ายใครเหมือืนตอนเด็ก ๆ อันนั้นก็ร้ายเต็มขั้นไป (เห๊ย เค้ายังไม่ได้เขียน บ่นซะละ :z6:)
อ่อ แล้วเนื่องจากตามมาอ่านทีหลังและอ่านในมือถือ ผมจึงอ่านตามสารบัญ ไม่รู้ว่ามีข้ามตอนไหนไปหรือเปล่า?
บรรยากาศเรื่องนี้เหมือนมหาลัยผมเลย ยิ่งเรื่องผีอาจารย์ใหญ่ มันเรื่องของมหาลัยผมแน่นอน (ไม่รู้ว่า ม อื่นมีเรื่องแบบนี้มั๊ยนะ?)
สุดท้ายอยากบอกว่าพระเอกน่ารักที่สุด :กอด1:
ไปกดไลค์แฟนเพจแล้วนะครับ แล้วก็กดบอกคนเขียนด้วย (กดหลายๆที กดแล้วกดอีก ไม่รู็กี่ครั้งแล้ว :m26:)
ตอนนี้ขอไปอ่านพี่ตุลย์ต่อละครับ
แล้วจะรอตอนต่อไปน้า มาม่าทานได้อยู่นะ ออกจะชอบ แต่หนักไปก็ :sad12: เหมือนกันนะ
สุดท้าย ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนี้ครับ :pig4:
-
อร่อยโคตรๆ เอ้ย! สนุกโคตรๆ แนวนี้ก็ชอบนะ แต่ชอบกันย์มากกว่ากิ๊ง ลีลาเยอะไปหน่อย 555'
แต่โดยรวมก็อย่างที่บอกอร่อยมากคร้าบบบบ
-
น่าหาคู่ให้พี่เก๋บ้างแฮะ อิอิ คงสนุกน่าดูเลยละ
-
ThankS
:n1:
-
โอ๊ยพ่อกันย์ มุขเยอะจริง ๆ พ่อคุณ
อยากให้ลูกสาวกิ๊งเมาตลอดชีวิตเหมือนกัน
อยากเห็นซาตานตัวน้อย อิอิ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
ชาลิปตันท์ไอซ์ที มีส่วนประกอบของแอลกอฮอล์
คิคิ >.<
-
กิ๊งกับกันย์นี่เสี่ยวกันสุดๆ
น่ารักมากๆเลยคู่นี้
คู่ตุลย์กับปอนด์ก็ลงตัว
ต่างคนต่างหื่น
จะรอตอนต่อไปของตุลย์ปอนด์น้า
-
เรื่องนี้มุกฮามาก 55555 :laugh: :m20:
กิ๊ง-กันย์ อ๊ายยยยยยยยยยยยยย :-[ :pighaun:
-
เรื่องนี้เสี่ยวมากกกกกกกกก
5555
-
สนุกมากค่ะ ลุ้นไปกับกันย์กิ๊งตลอดว่าจะลงเอยกันตอนไหน
และก็ประทับใจหนุ่มกันมากๆที่รอคอยเพื่อรักขนาดนั้น
เพราะเวลาที่ได้ตอบแทนกลับมามันทำให้ทั้งสองคนมีความสุขมากๆ
ขอบคุณคุณนินะคะที่สร้างสรรค์งานมาให้ได้อ่านและรอติดตามภาค2ต่อไปคะ
o13 :L2:
-
เสี่ยวแท้เหลา 555+><
-
หนุกหนานมากเลย ขอบคุณที่สร้างความสุขให้เรา :impress2:
ประโยคที่ชอบที่สุดในเรื่อง “เดี๋ยวววววว พี่เก๋ จะทำอะไรเมียกิ๊ง!!!”
-
อ่านไปยิ้มไป น่ารักอ่ะ
-
น่าสนุกจังเลยค่ะ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ก็สนุกดีครับ
เพิ่งมาอ่าน
-
ชอบๆ กันย์กิ๊ง
:กอด1:
-
+รับไม่ได้ถ้าไม่ได้รัก+ mm01 By naaribus
เย็นวันหนึ่ง.... ผมกำลังทำข้าวผัดอยู่ในครัว(บ้านกันย์) กลิ่นกำลังหอมฉุย...
กันย์เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเอาผ้าขนหนูเช็ดหัวเดินเข้ามา...
กันย์: อื้อหือ.... กลิ่นเหมือนกิ๊งตอนอาบน้ำใหม่ๆ เลย
กิ๊ง: แน่ล่ะสิ สบู่ยี่ห้อเดียวกันนี่...
กันย์: ไม่ๆ ไม่ได้หมายถึงกันย์ หมายถึงข้าวผัดนี่น่ะ
กิ๊ง: ฮะ... อะไร กิ๊งอาบน้ำแล้วกลิ่นเหมือนเนยเหรอ? (คือทำข้าวผัดใส่เนยแทนน้ำมัน)
กันย์: ไม่ๆ จะบอกว่าข้าวผัดตอนนี้กลิ่นเหมือนกิ๊งตอนเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆต่างหาก... ^^
กิ๊ง:เหมือนตรงไหนวะ? (เริ่มรู้ละว่า มันเล่นมุก เลยต้องเล่นด้วยพอเป็นพิธี)
กันย์:ก็ตรงที่ .....น่า....กินเหมือนกันเลยไงจ๊ะ ^0^
กิ๊ง: อะ........ไอ้บ้า......... >///////<
แถมๆ ....จ้า
-
น่ารักที่สุดเลย กิ๊งกับกันย์
เราจะรอภาคสองน๊า :mew3: :mew3:
-
like ahhh
-
:mew1: ชอบสำนวนการเขียนเรื่องนี้จังค่ะ
น่ารักทุกมุขเลย
รักกันย์-กิ๊ง :L1:
-
น่ารักอ่ะ
-
กิ๊งกันต์น่ารัก
-
จบแล้ว ขอบคุณค่ะ :impress2:
-
หือ มุก? อ่านจบงงต่อสองวิ :laugh:
-
กว่าจะถึงวันนี้
รักต้องปล้ำ เหอะๆ
น่ารักขอรับ
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
เรื่องนี้น่ารักมากเลย ชอบกันย์ที่สุด
ไม่เหมือนตุลย์เลรายนั้นโหดหื่นซะไม่มี
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆจ้า :pig4: :hao7:
-
กิ๊ง ไปชอบกันย์ตรงไหน แบบเจอปุ๊ปถูกใจปั๊ปเงี๊ยะ? มันไม่มีที่มาที่ไปอ่ะกิ๊งเอ้ย
-
กรี๊ดดด อิตุ๊ลย์ เพิ่งรู้เหรอยะว่าท่ายืนหน่ะมันแซ่บ :z1: :z1:
-
นู๋กิ๊งน่ารักเกิ๊น :ling2: :ling2:
-
คิดถึงกุ๊งกิ๊งจังเลยน้าาาา กลับมาอ่านอีกทีให้หายคิดุถึงเจ้า
-
สนุกมากกกกกกกกก
ขอบคุณมากๆนะครับ
รอภาค2 ^.^
-
:o8: :o8: :o8:
-
หวานจนแทบจะจิกหมอนให้มันขาดดด
ฟิน แบบ อือหือ
-
สนุกมากเลย น่ารักๆๆๆๆ :ling1: :ling1: นู๋กิ๊ง :katai2-1:
-
เย้ๆๆ อ่านจบแล้ว สนุกมากๆ :mew1:
-
ขอบคุณค่าาาาาาาาา
เรื่องนี้มุกกระจาย เก็บกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว
-
ขอบคุณสำหรับ นิยายดีๆน้า :hao7: :bye2:
-
อ่านมาท้ายๆเรื่องนี่เริ่มสงสารกันย์ะ กิ๊งนี่ขี้กลัว
ขนาดนั้นเกือบจะไม่รอดแล้ว ตอนแรกก็พยายาม
ห้ามใจไม่ให้รักกันย์ ทั้งๆที่แอบรัก แต่พอกันย์
ตกหลุมรัก ก็เล่นตัวซะ นี่แอบหมั่นไส้นิดๆ ฮ่าาา
แบบว่าอธิบายไม่ถูก พอกันย์ไม่สนใจก็วิ่งเข้าหา
งงกับนายเอกเรื่องนี้มาก
-
สนุกมากๆ
-
กิ๊ง กันย์ น่ารัก
-
เลือดกระฉูด :pighaun: :haun4:
-
คิดถึงกันย์กิ๊ง :กอด1:
-
ชอบมุกที่ทั้งสองคนจีบกัน 5555
-
กว่าจะได้ฟิเจอริ่งกันเล่นเอาลุ้นจนเหนื่อย
:katai3: :katai3: :katai3:
-
ขอบคุณค่ะ
คิดถึงจึงเข้ามาอ่านอีกครั้ง ^^
-
ขอบคุณนะคะนิยายน่ารักมากเลย :pig4:
-
(https://scontent.fbkk7-3.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/15400572_1502158416481633_2415062444600457219_n.jpg?oh=43a06942a4aabfc9c38ae684af5470bd&oe=592F93E9)
แจ้งข่าว เปิดจองหนังสือ “รับไม่ได้ ถ้าไม่ได้รัก”
Author : ๛NaaribuS๛
Illustration : Raemin
รายละเอียดหนังสือ
- ปก 4 สี เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
- ขนาด A5 ประมาณ 320หน้า +
- ตอนพิเศษ 7 ตอน
- ที่คั่น 1 ชิ้น
ของแถมเฉพาะรอบจอง
การ์ดลายปก 4*6 นิ้ว หนึ่งแผ่น
การ์ดลาย sd 1แผ่น
Mimi novel “เพื่อรัก”
ราคา 350 รวมส่งพัสดุ
ระยะเวลา
เปิดจอง 1 มีนาคม-20 เมษายน 2560
จัดส่งประมาณ 20 พฤษภาคม 2560
สั่งจองได้สองทางคือ
1. ทางเว็บเทพชอป http://naaribusynv.lnwshop.com/product/5/pre-order
กรุณาโอนเงินหลังกดจองไม่เกิน 15 วันนะคะ หากเกินกำหนดออร์เดอร์จะยกเลิกอัตโนมัติค่ะ
2. โอนเงินค่าหนังสือที่ ธนาคารกรุงเทพ สาขาย่อยศูนย์เซียร์รังสิต
บัญชีสะสมทรัพย์ เลขที่บัญชี 028-0-19058-8
ชื่อบัญชี Nipaporn Rotthongkham
เมื่อโอนเงินแล้วแจ้งรายละเอียดการโอนเงินและจัดส่งมาที่ naaribusแอดgmail.com (เปลี่ยนแอดเป็น @) หรือแจ้งโอนผ่านอินบ็อกเพจได้เช่นกัน
โดยตั้งหัวข้อ(Subject)ว่า รายละเอียดการโอนและจัดส่ง
รายละเอียดการโอนเงินและจัดส่ง (หัวข้อที่มี * กรุณากรอกข้อมูลให้ครบด้วยค่ะ)
* ชื่อที่ใช้จอง
* ชื่อ-นามสกุล :
* ที่อยู่ :
* จำนวนที่สั่ง :
* จำนวนเงินโอน :
*วัน/เวลาโอนเงิน(จาก slip) :
ไม่เข้าใจสิ่งใด สอบถามได้ทางเพจนะคะ
-
o13
คนเขียนเก่ง
-
:pig4: :3123: :pig4:
-
คิดถึง กลับมาอ่านอีกรอบ ^^
-
อ่านถึงหน้า13ละ ชอบอะ เขิน คือเราไม่แปลกใจที่กิ๊งชอบกันย์ง่าย เวลาคนตกหลุมรักคุณมีเหตุผลกันด้วยหรอ5555 คนจะใช่มันก็แค่ชอบอะไม่มีอะไรมากมาย ส่วนตุลปอนด์ เราเคยอ่านเรื่องนี้น่าจะ3-4ปีที่แล้ว แต่ก่อนเรายังเม้นไม่เป็นเลยแต่จำได้ว่าสนุก
Edit พอได้กันก็จบเลยหรอคะ หาทางไปภาคสองไม่เจอ ยังไงก็ขอบคุณค่ะ สนุก
-
น่าร๊ากกกก
-
ถึงบางทีจะลำไยกิ๊งบ้าง แต่ก็ชอบเรื่องนี้
:pig4: :pig4: