-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
...
..........................................................................
สารบัญ
Cr. คุณu_cosmos
บทที่ 01 เพ้อไปวันๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1669675#msg1669675)
บทที่ 02 หมอ(รักษา)งู (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1670801#msg1670801)
บทที่ 03 มี กันต์ และกันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1671988#msg1671988)
บทที่ 04 ข้าวผัดสามสี มณีเจ็ดแสง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1673335#msg1673335)
บทที่ 05 นามบัตร บัดซบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1674726#msg1674726)
บทที่ 06 งานแต่งเพื่อนตั้ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1676199#msg1676199)
บทที่ 07 คอนโดบอย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1677648#msg1677648)
บทที่ 08 มาด้วยกันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1679039#msg1679039)
บทที่ 09 กลับด้วยกันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1680545#msg1680545)
บทที่ 10 เพื่ออะไร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1682082#msg1682082)
บทที่ 11 เรื่องเก่าๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1683695#msg1683695)
บทที่ 12 ติดอยู่กับตัวเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1685344#msg1685344)
บทที่ 13 บุกรังชาละวัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1686723#msg1686723)
บทที่ 14 พุ่งชน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1688392#msg1688392)
บทที่ 15 งานเข้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1690121#msg1690121)
บทที่ 16 น้องกับแฟนแทนกันไม่ได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1691887#msg1691887)
บทที่ 17 เชื่อพี่เถอะน้อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1693574#msg1693574)
บทที่ 18 ฉิบหาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1696730#msg1696730)
บทที่ 19 ขโมย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1698371#msg1698371)
บทที่ 20 เป็นแค่กันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1700139#msg1700139)
บทที่ 21 เช้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1701623#msg1701623)
บทที่ 22 คนเริ่ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1703033#msg1703033)
บทที่ 23 ของของธาม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1704732#msg1704732)
บทที่ 24 รัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1705740#msg1705740)
บทที่ 25 ปากร้ายใจดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1708830#msg1708830)
บทที่ 26 ยกเว้นเอาไว้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1710599#msg1710599)
บทที่ 27 เป็นบ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1712446#msg1712446)
บทที่ 28 Something Wrong (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1714251#msg1714251)
บทที่ 29 ความสุข (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1716409#msg1716409)
บทที่ 30 สวรรค์กลั่นแกล้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1719857#msg1719857)
บทที่ 31 ทำอะไรต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1722005#msg1722005)
บทพิเศษ Drink Drank Drunk (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1723811#msg1723811)
บทที่ 32 เสียหลัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1729786#msg1729786)
บทที่ 33 กลับบ้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1734136#msg1734136)
บทที่ 34 ยิ้ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1737837#msg1737837)
บทที่ 35 ไม่กลับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1742953#msg1742953)
บทที่ 36 แกล้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1749777#msg1749777)
บทที่ 37 ตื่น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1761519#msg1761519)
บทที่ 38 อีกครั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1854302#msg1854302)
บทที่ 39 คนอื่น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1915515#msg1915515)
บทที่ 40 รอยร้าว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1922570#msg1922570)
บทที่ 41 หมดเวลา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1925548#msg1925548)
บทที่ 42 พ่อพระ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1929832#msg1929832)
บทที่ 43 เก็บข้าวเก็บของ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1936404#msg1936404)
บทที่ 44 เชฟนาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1940277#msg1940277)
บทที่ 45 ไม่มีหัวใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1942372#msg1942372)
บทที่ 46 ผู้บำเพ็ญประโยชน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1945606#msg1945606)
บทที่ 47 ผิดแผน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1951668#msg1951668)
บทที่ 48 หอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1956318#msg1956318)
บทที่ 49 น้ำขึ้นให้รีบตัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1962743#msg1962743)
บทที่ 50 รวมญาติ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1966333#msg1966333)
บทที่ 51 เอามีดมาแทงกูเลยดีกว่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1971138#msg1971138)
บทที่ 52 เอาปืนมายิงกูเลยดีกว่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1974554#msg1974554)
บทที่ 53 ล้วงตับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1981140#msg1981140)
บทที่ 54 พูดในใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1989275#msg1989275)
บทที่ 55 อีกด้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg1995765#msg1995765)
บทที่ 56 ขนม-หวาน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2001167#msg2001167)
บทที่ 57 ลูก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2006731#msg2006731)
บทที่ 58 คำถาม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2154361#msg2154361)
บทที่ 59 รู้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2157280#msg2157280)
บทที่ 60 Everything (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2160081#msg2160081)
บทที่ 61 เลี่ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2166559#msg2166559)
บทที่ 62 ที่จริงแล้ว... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2169102#msg2169102)
บทที่ 63 รอบตัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2172499#msg2169102)
บทที่ 64 จิตตก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2175476#msg2175476)
บทที่ 65 รู้เขารู้เรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2180369#msg2180369)
บทที่ 66 โชคดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2188345#msg2188345)
บทที่ 67 หลานรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2201090#msg2201090)
บทที่ 68 ชน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2209714#msg2209714)
บทที่ 69 เขิน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2236164#msg2236164)
บทที่ 70 วันหนึ่ง (ตอนจบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2277226#msg2277226)
ตอนพิเศษ ทำบุญ (กันต์-ธาม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2148811#msg2148811)
ตอนพิเศษ ความสุขในอ้อมแขน (หมิง-นาย) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29491.msg2311245#msg2311245)
fanpage : http://www.facebook.com/pages/8yearsagog/148335205323335
-
หืออออ ขอแบบนั้นซักคนดิ O_o
รอตอน 1 ค่า!
-
รออ่านต่อ :กอด1:
-
1
เพ้อไปวันๆ
……………………………………………………………………
ผมกระพริบตาปริบๆ มองเพดานสีขาวในห้องนอน เบลอนิดๆ มึนหน่อยๆ ตามสไตล์คนเมาค้าง เมื่อคืนไปปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนมา ทั้งกิน ทั้งเต้น จีบสาวแต่สาวเจ้าดันมีผัว เกือบกินตีนแกล้มเหล้า เคล้าน้ำตาไปแล้ว กลับมาถึงห้องเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คงจะเพื่อนหิ้วกลับมา ซึ้งน้ำใจจัง เป็นผู้ชายนี่เพื่อนสำคัญกว่าแฟนอีกนะ เพื่อนดีก็ดีไป เพื่อนเหี้ยก็เหี้ยตามเลย อยากรู้ผู้ชายจะดีจะเสียก็ดูที่เหี้ย เอ้ย ดูที่เพื่อนนี่แหละ
ปรับสภาพสติได้ผมควานหามือถือรอบตัว แต่ไม่เจอ สุดท้ายมาพบเอาว่ามันอยู่ในกระเป๋ากางเกง นาฬิกาที่หน้าจอ แสดงตัวเลขเป็นเวลาราวๆเที่ยง วันเสาร์ไม่มีงาน เลยดีไป ถ้ามีคงต้องโดนด่าชิบหายปลวก ลุกขึ้นจากเตียงได้พยาธิก็เริ่มร้องหาอาหาร มันเลยเหมือนทำให้ผมต้องจำใจจัดการตัวเองสักที พอเข้าห้องน้ำถอดเสื้อผ้า บีบครีมโกนหนวดใส่แปรงสีฟัน...
ถุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอาใหม่ๆ บีบยาสีฟันใส่แปรง ยัดเข้าปากถูๆ ไถๆ เอาขี้ฟันออก แต่ไม่น่าจะมีมากเพราะเอาแอลกอฮอล์ล้างปากไปเยอะแล้ว เสร็จก็เริ่มเปลืองผ้าตัวเอง หันไปเหล่มองกระจกหน่อยนึง แต่ว่า... นี่มัน!!!
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
คิสมาร์ค!!!
เมื่อคืนนี้ ... กุ ไป ทำ อะ ไร มา วะ !!
แต่เท่าที่คิดออก...
...................................................
……
งานเลี้ยงสละโลดที่พวกผมมารวมตัวเหมือนงานเลี้ยงรวมรุ่นกลายๆ มีทั้งพวกเพื่อนสมัยมัธยม เพื่อนว่าที่เจ้าบ่าวด้วย แต่ก็ครึ่งๆ เพราะว่าที่เจ้าบ่าวมันเหนียวแน่นกับเพื่อนเก่าของมันและส่วนใหญ่เพื่อนม.ปลายก็ได้ไปเรียนต่อด้วยกันในมหาลัย
“ไอ้ตั้ม จะมีเมีย งี้ใครจะไปเที่ยวกับกูล่ะว้า” เสียงเสี่ยอายุน้อยอย่างไอ้ปาล์มพูดพร้อมชูแก้วขึ้นสูง กุล่ะหวั่นมึงจะมือลื่นทำแก้วหล่นใส่หัวกุจริงเว้ย
“ห่า กุพึ่งแต่งคนเดียว” ไอ้ตั้มว่าที่เจ้าบ่าวยิ้มแป้น ใครจะไปคิดว่าตั้มไอ้หมูอ้วน ใส่แว่น เด็กเรียน แสนธรรมดา จะได้เมียก่อนใคร ไม่สวยแต่น่ารัก แสนดี เป็นแม่บ้านแม่เรือน เรียนจบปุ๊ปก็ชิงแต่งไปก่อนเพื่อนซะงั้น ผิดกับพวกผมที่ตอนเรียนมหาลัยแสนหฤหรรษ์ หาความแน่นอนไม่ได้ อย่างไอ้ปาล์ม รูปหล่อ บ้านรวย เรียนก็ใช้ได้ นิสัยก็ใช่ว่าจะแย่ แต่สุดท้าย ตอนนี้ดันไม่มีสาวไหนเอาสักคน ผมเองก็ไม่ต่าง พึ่งเลิกกันแฟนหมาดๆ ไม่กี่เดือน อันเนื่องจากทั้งผมทั้งเธอทนกับไลฟ์สไตล์ไม่ได้ คุยกันไม่รู้เรื่อง คบแรกๆก็ดี คบไปคบมาแม่งไม่เข้าใจกุซะงั้น
“แต่งคนแรกเดี๋ยวก็มีคนที่สอง มึงแต่ง ไอ้คนอื่นก็แต่ง เศร้าเหลือเกินไอ้หอกเอ้ยยยย” ไอ้ปาล์มนั่งลงซดเหล้าเหมือนเดิม พูดปลงกึ่งจะฮา เหี้ยนี่เมาแล้วดราม่า
“แหม พูดแบบนี้เหมือนมึงจะไม่แต่งนะไอ้ปาล์ม”
“เมียกุต้อง สวย น่ารัก เป็นแม่บ้าน และเซ็กซี่ อยู่ในคนเดียวกัน” แต่ละคนที่ได้ฟังก็ฮาครืน สเป็คมันเหมือนจะขออะไรที่เป็นไปได้ยากเกินความสามารถของมันจริงๆ แต่นั่นก็เหมือนเป็นประเด็นให้แต่ละคนเผยสเป็คสาวออกมา แต่ละแบบที่นึกฝันเอาไว้บอกได้คำเดียวว่าโคตรเพ้อ แต่ไอ้ผมเองก็ไม่แพ้กัน
“ของกุนะ ...ไม่จู้จี้ ขี้บ่น ใจดี ยิ้มง่าย ทำอาหารเป็น ขับรถเก่ง รักสัตว์ ไม่ขี้น้อยใจ คอแข็ง ใจเย็น ไม่สูบบุหรี่ ดูแลเก่ง กุปรึกษางานได้ หน้าตากุไม่ฟิก แต่ขอขาวๆ สูงๆ”
พอผมพูดจบ แต่ละคนก็เงียบสักพักก่อนนะ
“กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”
พวกมึงมาหัวเราะสาวในอุดมคติกุได้ไงวะ นี่กุยังพูดมาไม่หมดนะ ยังเหลือเล็กๆน้อยๆที่กูยังไม่พูดนะ ถ้ากุได้แบบนี้กุมั่นใจว่ากุใช้ชีวิตกับคนนี้ได้แน่ๆแหละ
“มึงหาผัวเหอะ” อีแจ้เทยหนึ่งเดียวในโต๊ะพูดขึ้นมา
“หาได้กุให้หมื่นเลยจวย” เสี่ยปาล์มยกเงินขึ้นมาล่อ
“แม่มึงเอ้ยยยยยย นี่สาวในฝันกุเลยนะ มีแต่ในฝัน” ไอ้กริชว่า
“เมียกุยังไม่ได้ครึ่งสเป็คมึงเลยนะ” เจ้าบ่าวสมทบ
“มึงฮามากไอ้ธาม”
แล้วก็สารพัดเสียงฮาปนเหน็บ ไอ้ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกที่พูดๆไป พูดเองก็ฮาเองอีก แต่ผมขอบอกไว้เลยว่าถ้าเจอคนแบบนี้จริงๆ ผมจะเข้าไปจีบให้ได้เลยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
คุยไปกินไปกระดกไป แปปๆก็ปวดฉี่ ผมเลยลากไอ้ปาล์มมาเข้าห้องน้ำ ระหว่างรอฉี่ ผมก็พูดขึ้นด้วยอารมณ์กึ่มๆอีกว่า
“อันที่จริงนะ กุอยากได้คนที่เค้าไม่ผูกมัด ฐานะเท่ากะกู อยู่ในสังคมแบบกูด้วยนะ”
ไอ้ปาล์มยิ้มหวานตาเยิ้ม “ไอ้ง่าวเอ้ย ฉี่แล้วไปกินล้างสมองเพ้อๆของมึงดีกว่านานๆทีจะได้เมา ขอกุจัดหนักเหอะว่ะแม่ง หุ้นตกเครียด!”
แล้วหลังจากนั้นผมก็กลับมาซด ซด ซดเรื่อยๆจนโลกทั้งโลกหายไป
................................................................
เท่าที่จำได้มีเท่านี้จริงๆ รายละเอียดเล็กๆน้อยๆก็คือชนแก้วกับคนโน้นคนนี้ไปทั่ว แล้วใครมาส่งกู ไอ้ปาล์มรึก็เปล่า ไอ้ตั้มก็ไม่น่าใช่ แจ้เทยไทยก็ไม่น่า รอยจูบจะมาจากไหน แต่ว่าถ้ามาส่ง มายังไงรถกูอยู่ไหน เรื่องรอยจูบปริศนาหายไปจากหัวโดยสิ้นเชิง กุญแจรถกูอยู่ไหนเนี่ย... เหี้ย!
ผมตาลีตาเหลือรีบอาบน้ำ แทบจะล้มหัวฟาดชักโครกตาย นึกถึงรถของตัวเอง แต่พอถลามาถึงโต๊ะหน้าทีวีก็เบรกแทบไม่ทัน กระดาษโน้ตแถมฟรีที่ผมไม่ค่อยได้ใช้ถูกวางทับด้วยกุญแจรถ ข้างๆกุญแจรถมีขวดเครื่องดื่มแก้แฮงค์ที่คงวางทิ้งไว้นานแล้ว ลายมืออ่านยากแต่เป็นระเบียบเขียนด้วยปากกาหมึกซึมที่คงไม่ได้เอามาจากของผมแน่ๆ
‘ขออนุญาตขับรถมาส่งนะ คิดว่าคุณคงไม่อยากทิ้งรถเอาไว้ รถสวยมาก ผมซื้อให้อย่าลืมดื่มนะครับ ช่วยแก้แฮงค์ได้เยอะ’
เฮ้ย...ใครมาส่งกุวะเนี่ย ไม่ใช่เพื่อนที่รู้จักกันดีแน่ๆ เพราะจากลายมือและสำนวนการเขียนที่คงไม่มีเพื่อนคนไหนเขียนโน้ตให้ผมแบบนี้แน่ อายว่ะ ใครก็ไม่รู้ กุมาส่งถึงห้อง
...
ผมสั่งอาหารตามสั่งง่ายๆกินที่ข้างล่างคอนโด กินไปมองขวดเครื่องดื่มแก้แฮงค์ที่มาจากความหวังดีของบุคคลปริศนาไป โทรหาใครก็ไม่ติด เลยยังคงไม่รู้คำตอบ
“ธามเอ้ยธาม เอ้า หน้างี้ง่วงเชียวนะ” เสียงทักทายจากเพื่อนร่วมคอนโด รู้จักกันจากการทำงานนี่แหละ ค่อยมารู้ที่หลังว่าอยู่คอนโดเดียวกัน พี่แป้งแก่กว่าผมเกือบ10ปีได้ ผมนับถือเป็นพี่สาวเธอทำงานเป็นนักแปลประจำตามพวกนิตยสารต่างประเทศ ผมยิ้มแหยะๆให้
“เมื่อคืนหนักไปหน่อย ใครมาส่งก็ไม่รู้เนี่ย พี่แป้งเห็นป่ะ”
“ใครจะไปเห็นวะ ไม่ใช่แม่แก เพื่อนแกป่าว”
“ไม่ใช่อ่ะ มีโน้ตเขียนทิ้งไว้ อ่านก็รู้ไม่ใช่เพื่อน เนี่ย ซื้อแฮงไว้ให้ด้วย คนดีโคตรๆ” ผมชูขวดให้พี่แป้งดูแทบจะกระแทกหน้าพี่แก
“แหมเอาห่างๆเจ๊หน่อยก็ได้นะ เจ้ไม่ได้แฮงค์ แล้วเมื่อคืนหนุกป่ะ” นั่นแหละคำถามเธอ แต่บังเอิญไอ้ผมก็คนช่างจ้อ คราวนี้ก็เล่ามันสนุกปากเลยเท่าที่จำได้ ใส่รายละเอียดเสมอจริงประหนึ่งเจ๊แป้งได้เข้าไปร่วมวงกินด้วยอะไรก็ปานนั้น กลัวเจ๊รู้ไม่ละเอียด ไม่ลืมชอตเด็ดที่ผมประกาศสเป็คแฟนอย่างมาดมั่นด้วย ซึ่งอาการของเจ๊แป้งกลับแตกต่างออกไป เจ๊มองผมอย่างไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไหร่
“อะไรกันเจ๊”
“อย่างกับผู้หญิง” พี่สาวที่เคารพเท้าคางมองหน้าผม
“เอ้า ก็ผู้หญิงซิ” ผมแย้งขำๆ แหม ผมไม่ได้จะกินผู้ชายด้วยกันสักหน่อย
“ไม่ เอ็งแหละ พูดจาเหมือนจะหาผัว อย่างกับสเป็คชายในฝัน โดยเฉพาะไอ้ประการหลัง ขับรถเก่ง รักสัตว์ ไม่ขี้น้อยใจ คอแข็ง ใจเย็น ไม่สูบบุหรี่ ดูแลเก่ง ปรึกษางานได้ หน้าตาไม่ฟิก แต่ขอขาวๆ สูงๆ ” สายตาที่มองมาที่ผมเริ่มแปลกขึ้นทุกที
“เฮ้ย ผมเปล่านะ” ชักจะระแวงตัวเองนิดๆ
“จริงเหรอ แน่ใจนะ ไม่แน่นะแก ไอ้คนที่เคยทำท่าจะจีบแกเมื่อตอนม.ปลาย ตอนนี้มันอาจจะกลายเป็นสเป็คแกเต็มรูปแบบแล้วก็ได้นะ” เจ๊แป้งพูดพร้อมเอาส้อมมาชี้หน้าผมอย่างกับจะพิพากษา
ขอย้อนไปหน่อยแล้วกัน ว่าตอนผมเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนมันก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีเกย์บ้าง ตุ๊ดบ้าง เป็นเรื่องปกติ ไอ้ผมน่ะไม่เป็นหรอก แต่ตอนช่วงกำลังจะจบม.5 ล่ะมั้ง เหมือนมีรุ่นพี่ผู้ชายมาจีบ ถึงเค้าไม่ได้บอกตรงๆแต่ก็นะ การแสดงออกมันแตกต่าง ผมไม่ใช่ควาย แต่เล็กจนโตเรียนชายล้วนก็ต้องมีสกิลพอดู เข้าๆมาคุยแต่พอพี่เขาจบไปก็หายไป ผมไม่ได้สนใจอะไร ออกแนวกลัวนิดหน่อยด้วย พอดีกับเคยเล่าให้เจ๊แป้งฟัง พอมีเรื่องอะไรแนวๆนี้ เจ๊แกก็จับเข้ากับเรื่องนี้ตลอด ไม่เลิกจริงๆ
“แหมก็พูดไปได้ เหมือนอยากให้เป็นเป็นจริงๆเลยนะ เจ๊จะไม่เสียใจเหรอ ที่ผู้ชายหล่อๆแบบผมจะเป็นเกย์ไปเสียแล้วววว”
เจ๊แป้งทำหน้าเอือม “เป็นไปเถอะ สงสารคนได้แกเป็นผัว เป็นเกย์ไปเลย หาผัวให้ผัวเลี้ยงเถอะ”
“เจ๊ไม่รักกันเลย คอยดูนะ ถ้าผมเจอคนตามเป็นสเป็คที่ผมพูดไว้ทุกประการจริงๆผมจะจีบจริงๆด้วย จะเอาให้ได้เลยคอยดู ทุ่มสุดตัว”
“แรกๆก็รักอยู่ พอรู้จักแล้วรักไม่ลงย่ะ แล้วถ้าเกิดคนนั้นตรงสเป็คแต่เป็นผู้ชายล่ะ” หาข้อกังขาได้ตลอดจริงเว้ย
“เอ้ออออ ขอให้มีเหอะ ...ไม่จู้จี้ ขี้บ่น ใจดี ยิ้มง่าย ทำอาหารเป็น ขับรถเก่ง รักสัตว์ ไม่ขี้น้อยใจ คอแข็ง ใจเย็น ไม่สูบบุหรี่ ดูแลเก่ง หน้าตาดี ขาว สูง คุยรู้เรื่อง ผมปรึกษางานได้ บ้านรวยนี่ จะเพศไหน ผมก็จีบ เอาดิๆ”
“เจ๊ขอให้แกได้ผัวจริงๆ” เจ๊แป้งสวนทันควัน เป็นอันจบการโฆษณาตัวเองของผมในทันใด แต่แวบเดียว คำถามใหม่ของเจ๊แป้งก็ทำให้ผมคิดได้
“ถ้าเขาขับรถมาส่งแกถึงนี่ แล้วเค้ากลับไงวะ”
“เออ... นั่นดิ กลับไงวะ” ผมพูดตาม
“หรือจะนั่งแท็กซี่กลับ” เจ๊แป้งสันนิฐาน
“ใช่ๆ นั่งแท็กซี่กลับ” ผมคิดตาม
“หรือเค้าจะอยู่ที่นี่” เจ๊แป้งคิดได้อีก
“เค้าอาจจะอยู่ที่นี่” ผมก็นึกตาม
“แล้วแกจะพูดตามชั้นทำไมไอ้ลิงกัง”
...เออนั่นซิ ผมจะพูดตามทำไมวะ แต่คนที่มาส่งผมเขากลับไง เขาเป็นใคร มาจากไหน กันวะเนี่ย
.......................................................16.10.11
-
โอ๊ะ . .. .โอ ใครคือหนุ่มปริศนาคนนั้นหว่า มีในโลกจริงๆหรือ คนแบบนี้ 555+
จะติดตามคอยดูต่อไปนะครับ ^^
-
ท่าทางคุณนายเอกจะรั่วเกินพิกัด
หรือว่าเป็นคนไม่คิดอะไรกันแน่เนี่ย 55555555
เฝ้าอ่านต่อล่ะคะ
-
:m20: น่าติดตามมากมาย
-
สงสัยคนที่มาส่ง จะตรงสเป็ก
-
ฮื้อออออออ แหม~
เจ๊นี่สาววายรึเปล่า เชียร์ดีจริงๆ 5555
แล้วนี่หนุ่มเนื้อคู่มาส่งแล้วหายไปไหน (เหมารวมซะงั้น)
น่าสนุกดีนะคะ อยากรู้ความเป็นไปของหนุ่มแสนสมบูรณ์ด้วยสิ!
รอตอนต่อไป!! มาต่อไวๆน้า :กอด1:
-
ติดตามจ้า
-
จากชื่อเรื่อง.....
เป้า(ของ)จุดหมาย มีไว้พุ่งชน...
ฤ พระเอกจะชื่อจุดหมาย?
(ถ้างั้น ก็"ชน" เบา เบา นะ แอร๊ยยยย)
:z10: หนีแบบเบา เบา
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
เสป็ค หวังสูงจิงๆ :m20: :m20:
-
โอย โดน
แค่ชื่อเรื่องก็สุดๆแล้ว
ชอบภาษาแบบนี้ นาง(?)เอกแบบนี้ก็ชอบ เมาแล้วได้เรื่องนี่โดนจริงๆ
ขาวๆ สูงๆ แน่นอนว่าได้คนที่สูงกว่าตัวเองแน่ธาม
-
แอบบวกบวกเบาเบา น่ารักดีค่่า ตอนหน้าเปิดตัวชายในฝันให้ทีนะคะ
-
เย้ๆ เรื่องใหม่
เปิดเรื่องมาน่าสนใจดีคะ
ธามฮาดีอ้ะ ที่เกริ่นไว้ หูยยย
ได้ผัวดีขนาดนี้เอาเหอะ!
5555555555.
ติดตามอยู่น้ารอ
อ่านตอนต่อไปนะคะ +1 ให้จ้าา ^ ^
-
+1 :กอด1:
ชอบนายเอกอะ ฮาดี ชิลๆ
อยากเห็นบุคคลปริศนาที่่่มาส่งนายเอกจริงๆ ว่าเป็นยังไง
จะสเปคอย่างที่บอกไว้หรือป่าวเนี่ย รออ่่านตอนต่อไปน๊า~ :o8:
-
เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง ชอบ
:mc4: :mc4:
-
ชอบๆอ่ะ
อยากรู้ว่าพี่ปริศนาคนนั้นเป็นกันนะ
-
หึหึ น่าติดตาม
-
ตามมาบวก +1 ให้ก่อน
เป็นกำลังใจให้เขียนต่อนะ
-
2
หมอ(รักษา)งู
..........................................................................
หลังจากที่ฟาดอาหารเที่ยงอย่างง่ายๆ ตั้งแต่บ่ายจวบจรดดวงอาทิตย์แทบจะลับขอบฟ้า ผมนั่งเล่นเน็ต เช็คอ่านกระทู้ดราม่า ดูนมดารา เกาตูด ดึงเคราแพะตัวเองเล่น โหลดหนังโป๊ ปล่อยบิท เยี่ยว ขี้ ตดใส่ต้นไม้ที่ระเบียง ให้มันได้รับก๊าซไปหมุนเวียน ใช้วันหยุดเรื่อยเปื่อยย่างคุ้มค่าสักพักมือถือก็ดัง หน้าจอมือถือตราผลไม้สว่างวาบๆ โถเพื่อนรัก ถ้ามึงจะโทรมาเอาเสียตอนนี้ อย่าโทรมาเสียดีกว่านะเพื่อนเอ้ย
“เพื่อนปาล์ม ตายรึยัง” อวยพรมันไปสักหนึ่งดอก
“ยังเลยเพื่อนธาม กุพึ่งตื่นบรรทม ปวดเฮดมากเลยเพื่อนรัก เจ้าโอเคไหม” ไอ้ปาล์มเสียงอู้อี้เหมือนยังไม่ลุกจากที่นอน แหม ไอ้คุณชายตื่นค่ำ สรรพนามมึงสับสนอลหม่านเยี่ยงนั้น กุละอายแทน
“โอเคดี แต่เมื่อคืนใครมาส่งกุ” ถามมันคงไม่คิดว่าจะได้คำตอบหรอก เพราะคาดว่ามันสติหายสาบสูญไปในระยะเวลาใกล้เคียงกัน
“อ้ออออ แปลว่ามึงหลับตลอดการเดินทางจนถึงเตียงเลยว่างั้นซินะ” ผมล่ะเกลียดไอ้เสียงเหมือนรู้เยอะกว่าของมันจริงๆ ไอ้ปาล์มเป็นประเภทที่ว่าปล่อยช่องว่างให้มันเห็นจุดอ่อนไม่ได้ เพราะมันจะโจมตีจุดอ่อนนั้นไม่เลิกจนกว่ามันจะเบื่อหน่ายไปเอง
“ก็เออดิ” ยอมรับอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะไม่สามารถโต้เถียงความจริงข้อนี้ได้จริงๆ
“พี่คนนึงที่เค้าบอกอยู่คอนโดเดียวกับมึงเค้าไปส่ง ตอนมึงพับอ่ะ พี่เค้าก็บอกจะพามึงไปส่งเลย เค้าเป็นรุ่นพี่เราอ่ะมึง กุนึกชื่อไม่ออกวะโทษที” ที่แท้พอผมโลกดับก็ถูกหิ้วกลับเลยเหรอเนี่ย อยู่ที่นี่ด้วย อะไรวะ ทำไมผมไม่รู้จักเนี่ย
“นี่เค้าปล้นกุเนี่ยมึงก็คงไม่รู้เรื่องเลยนะ กุยังไม่ได้ทำประกันชีวิตเลย” ผมบ่นหงุงหงิงใส่มัน
“เค้าไม่ปล้นมึงหรอก เค้าดูเป็นคนดี” ไอ้ปาล์ม มึงอายุ3ขวบเรอะที่จะคิดว่า คนนี้มีหนวดเป็นคนไม่ดี คนนี้ใส่แว่นเรียนเก่ง...
“ไอ้เชี่ย ตรรกะมึงนิ้วโป้งตีนหมามาก”
“ไม่ใช่แบบน๊านนนนนนนน เค้ารู้จักกับไอ้ตั้ม จริงๆ นา ก็แปลว่าเป็นคนดี” มึงอย่าหาเหตุผลมาเพิ่มเลย กุเพลีย
“อ้อ กุเข้าใจระบบความคิดมึงแล้วแหละ” เป็นเพื่อนกับไอ้ปาล์มต้องไม่กลัวความหน้ามึนของมัน เกิดมาไม่เคยเจอใครมึนเท่ามันมาก่อนเลยเหมือนกัน
“แหม ผู้ชายๆ ใครเค้าจะมาลากมึงไปปล้ำ ตัวอย่างกับหมี อะๆ มีสายซ้อน ลาก่อนเพื่อนธาม ตุ๊ดๆๆๆ” ไอ้ปาล์มวางสายไปแบบไม่รอใคร
แหมมึงก็พูดใส่ร้ายกุเกินไป คนมาฟังเค้ามองกุไม่ดี กูออกจะตัวบาง ร่างน้อย เอวคอดหัวนมชมพู... เฮ้ย นั่นไงพอคุยไปคุยมานึกเรื่องรอยจูบขึ้นมาได้อีกแล้ว แต่แม่งคันๆ กุว่าไม่ใช่รอยจูบและ น่าจะเป็นยุง หรือตัวกิ้งก่าอะไรสักอย่างมากกว่า คิดเป็นนางเอกนิยายเกย์ไปได้โถๆกุ น่าสงสาร แต่ก็อาจจะเป็นรอยจูบจริงๆ แต่ที่คันเพราะน้ำลายคนจูบมันเน่า....
คอกุเลยเป็นขี้กลากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
เหี้ยละ ความคิดกุมันช่างสัปดนจริงๆ ผมเดินเตาะแตะๆเข้าห้องน้ำไปส่องกระจกดูรอยที่คอ แต่มันก็หายไปซะแล้ว สงสัยจะโดนตัวอะไรสักอย่างกัด หรือเกาเองตอนนอน หรือไม่ก็เมาค้างจนตาเบลอ... จบประเด็น
...........................................................................................
อรุณสวัสดิ์ มินิคูเปอร์ สวัสดีวีออส ไงแจ๊ส เฮ้ ยาริส... แล้วก็พวกมึงทั้งหลายที่อยู่บนท้องถนนน่ะกราบรถเต่ากุหรือยัง!
งงรึเปล่า ไม่ต้องง ความเกรียนตอนเช้าของผมเอง ผมกำลังเผชิญความร้ายกาจของการจราจรในเมืองใหญ่เพียงลำพังกับรถโฟล์คนิวบีเทิลสีขาวออกฟ้าแปลงประกายล่อแดด งงล่ะซิผมทำงานอะไรทำไมมีตังค์ซื้อรถแพงๆ ขอบอกว่านี่มือสอง ซื้อต่อจากคนรู้จักของเสี่ยปาล์มที่เขาทำธุรกิจพวกเต้นท์รถอะไรแบบนี้ ได้ราคาอย่างพิเศษเลยทีเดียว ทำสีที่อู่แม่เสี่ยปาล์ม ยกเครื่องใหม่ด้วย จะบอกว่าใครเห็นรถผมก็กรี้ดทั้งนั้นแหละ เพราะมันน่ากรี้ดมาก จริงๆ สวยสุดๆ ความภูมิใจอันน้อยนิดของผม
เออ...แต่ยังไม่ได้บอกเลยว่าทำงานอะไร ผมเป็นสัตวแพทย์ หรือหมอหมา ตามที่ยาปริกตาปรือแกเรียก ประจำอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์ขนาดใหญ่ แต่ไม่ได้ถนัดรักษาหมา ส่วนใหญ่ก็ได้รักษาสัตว์ประหลาด... จำพวก งู จิ้งเหลนยักษ์ ตัวเหี้ย ลิงกัง อะไรแบบนี้แหละ น่ารักไปอีกแบบ แมงมุมป่วย กิ้งก่าขาหัก งูไม่กินข้าว ถูกส่งตัวไปดูแลสุขภาพช่องปากจระเข้บ้างบางที
นั่นเป็นสาเหตุที่ทำไมผมถึงอยากได้แฟนรักสัตว์ ไม่รักก็อยู่กับผมไม่ได้แหละครับ การงานอาจจะดูขัดกับบุคลิกและหน้าตาเล็กน้อย แต่มันเป็นเสน่ห์ที่เกินห้ามใจ (คิดเองล้วนๆ)
“ช่วงนี้นกฮูกกำลังฮิต” ไอ้ยศเท้าสะเอวยืนมองกรงตุ๊กแกดาว นี่มึงคุยกับตุ๊กแกเรอะ แล้วมึงไปบอกมันทำไมว่านกฮูกกำลังฮิต
“ตับๆๆๆ ตับแก๊” มึงก็ตอบเขาได้นะตุ๊กแก มึงฟังคนพูดรู้เรื่องเหรอ
“รักษานกง่ายกว่ารักษาพวกมึง” ไอ้ยศชี้ไปที่ตุ๊กแก “มึง” มันเอี่ยวซ้ายไปชี้งูหลาม “แล้วก็มึง” มันชี้มาที่ผม
“กุไม่เคยให้มึงรักษานะเว้ย”
“ไม่ กุใช้มึงแทนตัวเหี้ย ที่ตอนนี้กลับบ้านไปแล้ว” ไอ้ยศพูดหน้าตาย
“เอ้าเข้” ผมสบถใส่มัน ดูทำกับเพื่อนร่วมงานแบบนี้ได้ยังไงกัน
ผมใส่เสื้อกาวน์ เอาปากกาเหน็บ แขวนป้ายห้อยคอ บอกชื่อ บอกตำแหน่งสร้างความน่าเชื่อถือ หยิบแว่นมาสวม นั่งประจำโต๊ะ อ่านชาร์จประจำวัน สไตล์แสนดูดี สูงขาว มีเคราแพะ ใส่แว่น เท่โคตร! ใครจะไปคิดว่าคนแบบผมตัวจริงจะแสนสถุล เริ่มมีคนหอบหิ้วกรงสัตว์เข้ามาในคลินิก ดูข่าวตอนสายๆ จิบกาแฟ กินแซนวิชเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้คิดสักนิดว่ามันจะมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ปัญหาที่นอกจากเต่ากระดองแตก งูเกล็ดถลอก กระตายอ้วก
12.00 (พักเที่ยงของกู) ผมออกมากินข้าวกับหมอเหี้ยยศ แล้วก็หมอเจิน ก๋วยเตี๋ยวตำลึง บะหมี่ ไม่งอก ไม่เครื่องใน กับโอเลี้ยงอีกแก้ว...
“แก ไก้ข่าวว่าเมาเละเหรอ” นางสาวเจินเจิน สาวไทยเชื้อสายจีน หน้ากลมเป็นซาลาเปาเยาวราชเปิดประเด็นโจมตีความน่าเชื่อถือของผมในทันใด
“ใส่ร้ายว่ะ” ใครมันจะไปยอมรับง่ายๆกัน
“เห็นรูปแกแท็กลงเฟซบุ๊ค” เอาซิมึง เอาเลย โจมตีกู
“มันมีกันบ้างเว้ย” ...แต่ยังไม่ทันจะมีใครโจมตีความเรื้อนของผมไปมากกว่านี้ เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมา พยาบาลคนดูแลคลินิกโทรมา มีตัวอะไรเข้ามาอีกแล้วล่ะทีนี้
ถ้าเดาไม่ผิด หมอประจำที่อยู่ตอนนี้คือหมอเอ หมอเอ เป็นรุ่นพี่ร่างใหญ่ เสียงใหญ่ ดำทะมึน แต่รักษาพวกปลา นก กระต่าย ที่สำคัญ... กลัวงู ฉะนั้น เรียกกูไปดูใจงูอีกแล้วแน่ๆ
“หมอธาม มีงูเข้า หมอเอกลัวงู” กูว่าแล้ว ผมคิดในใจ รีบซัดก๋วยเตี๋ยวให้หมดชามแล้วโบกมอไซรับจ้างกลับคลีนิค
กลับมาถึงก็เจอหมอเอยืนยิ้มแหยะที่เคาน์เตอร์ พยักหน้าไปทางห้องตรวจ งูเหลือมตัวไม่ใหญ่ไม่เล็กขดสภาพหมดแรงเลือดโชก ตัวมีแต่รอยเขี้ยวหมา แม่ง หมาโหดจริง ยังดีที่ไม่ตาย ไอ้ผมก็ต้องซักประวัติคนไข้ก่อน ก็เหมือนตรวจคนนั้นแหละครับ แต่ไม่มีพิธีรีตองอะไรมาก ผมยืนอีกฝั่งนึง เรียกเจ้าของงูมาอยู่อีกฝั่งของเตียง แล้วก็ถามซะ...
เค้าว่าถ้าฝันเห็นงูจะเห็นเนื้อคู่ ไอ้ผมเจอตัวเป็นๆมาเป็นฝูงแล้วไม่เห็นจะได้สักคนเลยว้า เมื่อไหร่จะมีเจ้าของงูสาวๆสวยๆ มาทำให้ชีวิตกระชุ่มกระชวยสักที...
ผมจัดท่าขดงูเป็นระเบียบเรียบร้อย แหมมองพี่ซะน่ากลัวเลยน้องงู จุ๊ๆ นี่หมอนะ อย่าเกเร เดี๋ยวหายป่วยละจะเลื้อยมาขอบคุณแทบไม่ทัน เจ้าของงูเดินเข้าห้องมา ไอ้ผมก็ถามไปตามระเบียบแบบแผน
“งูไปโดนอะไรมา ครับ”
“มันเลื้อยเข้าสวนหมาที่บ้านก็เลยกัดเข้าน่ะครับ เลยพามารักษา” ผิดหวัง เป็นผู้ชาย เซ็งเลยกู ผมเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของงู แต่พอเห็นหน้าเจ้าของงู ก็ต้องเป็นผมที่พูดสะดุด ไม่ใช่กับความดูดีของผู้ชายด้วยกันหรอกนะออกตัวไว้ก่อน...
ผู้ชายตรงหน้ายิ้มกว้างให้เป็นคำทักทาย ลักยิ้มเล็กๆที่แก้มขวาช่วยเสริมความหน้าตาดีห่างชั้นกับผมออกไป หน้าตาพี่เขาเปลี่ยนไปไม่มาก ตอนม.ปลาย เรียนรด.เขาเคยดำกว่านี้ ตอนนี้ขาวขึ้นเยอะ ดวงตาสีน้ำตาลจ้องตรงอย่างกับจะทุบเลนส์แว่นผมแตกด้วยสายตาแหลมคม ไม่รู้จำผมได้ไหม แต่ผมล่ะจำได้แน่…
พี่กันต์
“อ้าว... โลกกลมแฮะ นึกว่าหมอที่ไหน ธามนี่เอง เป็นจนได้นะสัตวแพทย์เนี่ย”
ผมยิ้มค้าง พี่กันต์ยิ้มหวาน ระหว่างเรา มีกลิ่นยาฆ่าเชื้อและงูเหลือมที่กำลังจะตาย…
…………………………………………………………………………..17/10/2011
-
พระเอกของเรา? ออกมาแล้ว
เอิ่ม.. หมอธามนี่มีเคราแพะด้วยหรอ ไม่ใช่หนุ่มน้อยหน้าใสสินะ :z2:
-
หมองู จะโดน เจ้าของงูฉก
-
:laugh:
หมอธามนี่นึกว่าหนุ่มน้อยน่าใสซะอีก แต่กลับเป็นหนุ่มเคราแพะซะงั้น
-
ชอบธามอะ, รั่วๆ ดี :m20:
สไตล์แสนดูดี สูงขาว แต่ไม่น่ามีเคราแพะเลยอะ~ :laugh:
อยากอ่านต่ออะ รอมาต่อนะ บรรยากาศที่พบกันโรแมนติกมาก
-
หมอธามโคตรเกรียนนนน ๕๕๕๕
พระเอกโผล่มาแล้วใช่ไหม?
:z2:
-
พี่กันต์ นี่พระเอกของเราใช่หรือไม่ อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆ :mc4: :mc4:
-
เกรียนได้อีกคุณหมอ ทั้งเกรียนทั้งรั่ว :m20: :m20:
-
โอ้ลุคนายเอกโคตรแมนเลย
-
บทที่ 3
มี กันต์ และกันต์
................................................
8 ปีก่อนหน้านั้น...
“ธามจะเรียนอะไร” เสียงถามจากรุ่นพี่ที่นั่งข้างๆกันบนสแตนของสนามกีฬาที่ไม่มีคน ผมมองลงไปที่สระว่ายน้ำสีฟ้าใส อารมณ์ในตอนนั้นกึ่งๆจะอึดอัด กึ่งๆจะเชื่อใจกับคนข้างๆอยู่นิดหน่อย เพราะรู้สึกได้ถึงจุดประสงค์ของคนที่เข้ามาตีซี้ในช่วงระยะนี้ ทั้งๆที่หมดกีฬาสีไปแล้ว รุ่นพี่ก็ไม่ต้องมาดูแลอะไรรุ่นน้องมากมายอีก แต่คนคนนี้มันขยันเข้ามาดูแลจริงๆ หมดเรื่องกีฬาตอนนี้เรื่องเรียน
“หมอมั้งพี่ ไม่ก็สัตว์แพทย์ แต่ท่าทางจะยากอยู่ไม่รู้จะได้ไหม ไม่ได้เก่งอย่างพี่กันต์นี่หว่า” ผมเหน็บๆ แกมขำๆไปลดบรรยากาสตึงเครียดให้ตัวเอง ผมมันเครียด แต่พี่กันต์น่ะไม่เลย... ยังคงนั่งยิ้มได้ทั้งวัน
“พี่ไม่เก่งหรอก แล้วทำไมธามจะเป็นหมอ บุคลิกดูไม่น่าเลยนะ”
“เฮ้ย พูดแบบนี้ได้ไง ผมนี่มันคนรักสัตว์รักเด็กเลยนะ”
“จริงดิ” พี่กันต์พูดเหมือนจะไม่เชื่อ แต่ผมรู้ว่าอะไรที่เป็นตัวผมพี่เขารู้หมดแหละ แต่ผมไม่รู้อะไรกับพี่เขาสักอย่าง ไม่ใช่ไม่รู้ แต่พยายามไม่รู้มากกว่า กลัว...
กลัวได้ผัวหล่อ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
“จริง หล่อนิสัยดี รักสัตว์ เสียดายไม่มีใครสนใจ” ผมพูดแล้วหัวเราะก๊ากๆ
“ทำไมจะไม่มี มีแต่ไม่สนใจเองมากกว่ามั้ง” คนที่นั่งข้างๆผมก็พูดแล้วหัวเราะตาม ผมไม่กล้ามองเลยว่าพี่เขาทำหน้ายังไง กลัวมาก จริงๆ ไม่ได้รังเกียจอะไรมากหรอก แต่มันไม่ใช่แนว มันไม่ใช่สไตล์เว้ย ชีวิตวัยรุ่นกุยังอีกไกล สาวยังไม่ได้ จะมาเป็นเกย์อะไรตอนนี้
สักพักความเงียบก็เกิดหลังเสียงหัวเราะ เราต่างไม่พูดอะไรกัน ผมก้มลงมองรองเท้าตัวเอง ทำเป็นมองนาฬิกา แล้วก็...
“เห้ย พี่ ช้าแล้วผมมีธุระ ผมไปล่ะนะ” เนียน ชิ่งเลยกู
ผมรีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งจากไป ไม่หันมองพี่กันต์แม้สักแว้บเดียว อารมณ์อยากจะไปให้พ้นๆแล้วก็ไม่อยากจะหันไปด้วยแหละ ผมไม่รู้และไม่สนใจจะรู้ด้วยว่าพี่เค้ารู้สึกยังไง ถึงยังไงผมก็ไม่เคยคิดที่จะคบกับผู้ชายด้วยกันเลยสักนิด แม่ผมช็อคตายแน่ถ้ารู้เรื่อง ยิ่งเป็นลูกชายคนเดียวด้วย...
......................................................
ผมคิดถึงเรื่องเก่าๆแล้วก็ถอนหายใจเฮือก ไม่รู้ว่าการเจอกันครั้งนี้แค่ผ่านไปหรือพี่เค้าจะเข้ามาอยู่ในชีวิตผมอีกครั้ง ไอ้เหลือมยักษ์นอนนิ่งยอมให้ผมเย็บแผลโดยดี สงสารมันจริงๆ เป็นงูแต่ดันโดนหมาฟัดซะหมดรูป ดูจากรอยเขี้ยวแล้วคงไม่ใช่พวกชิสุ หรือทอยแน่ ดูจากคนเอางูมารักษาก็รู้ พี่กันต์คงไม่นิยมเลี้ยงพันธุ์เล็ก ท่าทางจะชอบพันธ์ใหญ่แรงเยอะ ฮึ ฮึ ฮึ
“หล่ออะหมอธาม”
“ขอบคุณครับพี่” เคี๊ยกกกก ชมกุ
“ไม่ใช่ค่ะ คนที่เอางูมาอ่ะ เท่เวอร์” พี่ลินพยาบาลผู้ช่วยหลงกลซะแล้วครับ ไม่รู้อะไรซะเลย ต่อให้พี่เป็นพลอยเชอมาลย์หนุ่มเค้าคงไม่แลเพราะพี่กันต์หวังเพียงโดมปกรณ์ ล่ำ (ลัม) เท่านั้น
“อย่าเลยพี่” ผมเตือนด้วยความรู้และประสบการณ์
“อิจฉาล่ะซิที่เค้าหล่อกว่า” เฮอะ...
“มาใกล้ๆ นี่ผมจะบอกอะไรให้ฟัง” ผมยกมือที่ใส่ถุงมือยางเปื้อนเลือดงูขึ้นมากวักเรียกพี่ลินเข้ามาใกล้ๆ แสยะยิ้มหวาน อย่างคนมีเลศนัย
“เค้าเป็นรุ่นพี่รร.เดียวกับผม พี่เค้าเป็นเกย์”
พี่ลินขมวดคิ้วเหมือนกลัวผมแกล้งเล่นเหมือนทุกที “น้องธามรู้ได้ไงอ่ะ”
...ก็เขาเคยจีบผมไงพี่ ห่า บอกแบบนั้นก็เข้าตัวหมด
“ก็รู้จักกัน เห็นๆกันอยู่ โห... ไม่รักไม่บอกความจริงหรอกนะเนี่ย กลัวพี่สาวอกหัก”
โถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ถ.ถุงเยอะขนาดนี้เพราะเสียงโถด้วยความเสียดายของพี่ลินนั้นยาวจริงอะไรจริง ยาวพอๆกับงูที่นอนเจ็บอยู่ ผมหัวเราะขำๆ พี่ลินก็บ่นพึมพำเหมือนไม่อยากเชื่อต่อไป ส่วนผมก็ทำหน้าที่ของผม แต่ดูอาการแล้วน่าจะต้องเอาฝากไว้กับคลีนิค เพราะแผลลึก แล้วก็หลายที่ ถ้าเป็นคนอื่นคงปล่อยมันตายไปแล้วมั้งเนี่ย ยิ่งเป็นงูที่เลื้อยเข้ามาไม่ได้เลี้ยงเอาไว้ ใครจะไปพามารักษาเสียค่าหยูกค่ายาตั้งแพง
“โชคดีนะ เค้าไม่จับทำผัดเผ็ดงูเหลือม” ผมพูดกับงู แม่งอย่างกับเป็นทายาทโวลเดอมอร์
“พี่กันต์ครับมาคุยเรื่องงูหน่อย” ผมชะโงกหน้าออกไปจากห้องตรวจ เรียกพี่กันต์ที่นั่งเล่นมือถืออยู่ให้เข้ามาคุยเกี่ยวกับไอ้งูเหลือมยักษ์ตัวนี้ ผมอยากจะทำตัวเหมือนไม่รู้จักอยู่หรอกครับ แต่ผมว่ามันจะดูไม่ดี ไหนๆเค้าก็ทักมาแล้ว พี่กันต์ลุกขึ้นเดินยิ้มแฉ่งเข้ามาในห้อง คือช่างเป็นคนที่หน้ายิ้มตลอดจริงๆ ยิ้มได้ยิ้มดี ยิ้มทั้งวัน
“มันจะตายไหมอ่ะธาม” คำถามแรกด้วยความเป็นห่วงงู ทำเอาผมล่ะซึ้งใจแทนน้องเหลือม (เป็นงูเพศเมียโตเต็มวัย แต่ท่าทางยังไม่มีผัวมีลูกมาก่อน) พี่กันต์ชะโงกหน้าดูเจ้างูที่นิ่งสงบ จนเหมือนตาย
“ไม่ตายหรอกพี่ แต่ต้องค่อยๆให้มันฟื้น แผลหายถึงจะโอเค เอาไว้ที่นี่ก่อนสักสองสามวัน ดูอาการก่อน” ผมยิ้มตามประสาหมอแสนดี พี่เค้าก็พยักหน้าเออออห่อหมกไปด้วย
“พี่เลี้ยงเซนต์เบอร์นาร์ต แล้วก็มีโดเบอร์แมน กับอัลเซเชี่ยน แล้วก็บางแก้ว คือมันช่วยกันรุมเลย สภาพเลยเป็นอย่างที่เห็น” จากคำให้การพยานแล้ว การที่เจ้าเหลือมมันรอดตายมาเนี่ยเป็นบุญอันใหญ่หลวงของมันมาก ถ้าไม่นับเซนต์เบอร์นาร์ตที่ตัวมหึมาแต่ใจดี ไอ้สามตัวหลังนี่แม่งโคตรโหด โฉดสุดๆ โถ... บ้านพี่ทำโกดังของเถื่อนหรือเปล่าทำไมเลี้ยงโหดจังครับพี่
“เก่งนะเนี่ยที่มันรอดมาได้” ผมลูบเกล็ดเบาๆด้วยความเอ็นดู... ตรงไหนวะ ไม่รู้ว่าด้วยอะไรแต่ก็ลูบๆคลำๆแหละเอา
“ก็เกือบช่วยไว้ไม่ทันเหมือนกัน” พี่กันต์พูดไปยิ้มไป (ตั้งแต่คุยกันมายังไม่หยุดยิ้ม อารมณ์ดีหรือบ้าวะเนี่ย)
“พี่คงเลี้ยงงูไม่ได้น่ะธาม ถ้ามันหายแล้วพี่เอาไปให้สวนสัตว์ได้ป่ะ” พี่กันต์มองดูไอ้ตัวปัญหาที่ไม่รับรู้ชะตากรรมตัวเองท่าทางจะลำบากใจ ขอออกตัวไว้ก่อนเลยวว่าผมไม่เอาไปเลี้ยงที่ห้องแน่ๆ เกิดวันดีคืนดีแม่งเลื้อยมางาบไม่มีใครรู้เลยนะขอบอก
“ก็ได้อยู่นะพี่น่าจะลองไปถามเขาดูก่อน พี่ไปคุยพวกค่ารักษาตรงเคานเตอร์แล้วกัน เดี๋ยวอีก2วันพี่ก็มาเอางูนะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะครับ” ผมจบบทสนทนา... แต่
“ไม่ได้เจอตั้งนาน เดี๋ยวนี้ไว้หนวดไว้เคราด้วยนะ แต่ก่อนเนี่ยใสเชียว” พี่จะพาผมย้อนระลึกความหลังทำม๊ายยยยย ตอนเด็กก็คือตอนเด็ก เรียนม.5จะมาทำตัวสถุลแบบนี้ได้ยังไงเล่า สมัยนั้นยังขาสั้นหัวเกรียนอยู่เลย โถๆ นี่ไง ไว้เคราแล้วจะได้ไม่ต้องมีผู้ชายมาจีบอีก
“สาวๆเค้าชอบผมก็ต้องไว้ดิพี่กันต์” ผมยิ้มแห้งๆ ลูบเคราแพะหรอมแหรมของตัวเอง กว่าจะเลี้ยงให้ขึ้นนี่ยากนะ ผมมันคนไม่ค่อยมีหนวดซะด้วยดิ
“มีแฟนแล้วเหรอ” ...นี่กุคิดไปเองรึเปล่าว่าพี่เค้าหุบยิ้มไปเพราะเรื่องนี้ เออแต่ไม่มั้ง กลับมายิ้มต่อแล้ว สงสัยเหงือกแห้ง ยิ้มโชว์ฟันนาน ไม่ต้องโชว์มากก็ได้ มันก็ฟันสวยเพราะทันตแพทย์เหมือนๆกันล่ะว้า ก็ไม่ได้หล่ออะไรร๊อกกกก
“ไม่มีแล้ว พึ่งเลิกกันไป เงินไม่ถึงนางเลยตีจาก ฮ่าๆๆๆๆๆ” บอกอย่างอ้อมๆว่าแฟนกุคนที่แล้วเป็น นาง = สตรีนะโว้ยยย กุไม่ใช่เกย์
“เงินไม่ถึงก็หาคนเลี้ยงดิ พี่ว่างนะ” เสียงนุ่มๆชวนฟังเอ่ยออกมาเป็นคำเชิญชวน
“ห๊ะ” นี่เสียงผมเอง คือ กุได้ยินไม่ผิดใช่ไหม... ผมไม่อยากจะมองหน้าตัวเองตอนนี้ว้อย แต่แม่งสะท้อนชัดเจนกับตู้กระจก อ้าปากค้าง ตาถลน ดูไม่จืด แอบช็อค ปนซีด หนังตากระตุกแปลกๆ ซ้ายขวาสลับกันนี่หมายความว่าไง เห้ย กุว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้นะไอ้ซ้ายขวากระตุกสลับกัน ผมมองงูเหลือมที พี่กันต์ที งูเหลือมไม่ช่วยคิดแต่อย่างใด พี่กันต์ยังคงยิ้มเหมือนเดิม ริมฝีปากได้รูปน่าฟัด เหยดด ไม่ใช่ ได้รูปดูดี ค่อยๆเผยอขึ้นช้าๆ แล้วก็เปล่งคำว่า...
“พี่ล้อเล่น”
เห้ออออออ กุก็นึกว่าพอนารีตีจากชาตรีจะเข้ากระแทกกุแล้ว
“เล่นแบบนี้ก็ตกใจหมด ช่วงนี้ยิ่งสติไม่ค่อยเต็มอยู่นะพี่กันต์” ผมกอดถุงมือยางออก หันล้างมือที่อ่างน้ำ ถอนหายใจในใจเฮือกๆ กลัวพี่เค้าจะได้ยินแล้วหาว่าผมมันพวกมนุษย์สัมพันธ์แย่ นิสัยไม่ดี ไม่ให้ความเคารพ เป็นคนใจร้าย เป็นพวกมารสังคม ไอ้คนใจแคบ ความรักแค่นี้ก็ไม่เผื่อแผ่ ไอ้คนไม่มีใครเอา ไอ้หน้าเอ๋อ ไอ้กินแกลบ ไอ้หมองู ไอ้หมอกิ้งก่า
...เอ่อหลังๆนี่มากไป
เสียงเดินของพี่กันต์ท่าทางคงจะออกจากห้องไปแล้ว แต่ทำไมกุรู้สึกเหมือนมีคนยืนอยู่ข้างหลังวะ...
“แต่ถ้าธามสน พี่เอาจริงก็ได้นะ”
ผมรีบหันไปมองเจ้าของเสียง พี่กันต์ยิ้มหวานโบกมือลา ยิ้มให้งู ยิ้มให้ผม ยิ้มให้ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ แล้วจากไป
..........................................................................18-10-2011
-
โดนรุกอย่างไว
จะไหวไหมเนี่ยธาม
-
:-[
-
แมนแค่ไหนก็มีสามีได้
ถ้าใจมันเผลอไปแล้วอ่ะนะ
ยิ่งตั้งท่ากลัวแบบนี้ยิ่งต้องตาคนรุกนะ
-
ปุจฉา.......?
หมองูตายเพราะงู ปลาหมอตายเพราะปาก
ธามจะเสร็จกันย์เพราะอะไร?
เป็นแรงเชียร์ให้รักยืนยงของกันย์
ตั้งแต่มัธยม o22
เรียกว่ารักปักใจหรือดื้อ(ด้าน)เนี่ย
-
แต่ละคำของพี่ธามนี่...ส่ออยากได้ผัวมากเลยนะคะ = =!!
หน้าตา....ผ่าน แต่ถ้าจะเป็นเคะที่ดูดี ไปโกนหนวดไป๊!!
พี่ธามโคตรไม่ธรรมดา สับสนในตัวเองหนักนะเนี่ย เฮ้อๆ - -
-
งูเชื่อมรัก? ^^
-
เอาแบบเรื่อยๆอย่างนี้ดีแล้วค่ะ อ่านไปยิ้มไป555
ธามเกรียนได้น่ารักจริงๆ
-
พี่กันต์ไม่ล้อเล่นกับธามหรอกเนอะ
ที่พูดไปก็คงหวังจริงๆ นั่นแหละ :o8:
+เป็ด :กอด1: รอตอนต่อไปนะ~
-
:impress3: หมอถามรีบๆหวั่นไหว :laugh:
-
พี่กันต์ก็มั่งคงในความรักมาก ตั้งแต่ม.ปลายจนป่านนี้
แต่หมอธามมั่งคงในความแมนของตัวเองมาก จะหวั่นไหวง่ายๆหรือ
-
ธามแอบกวนเบาๆ พี่กันต์ก็ยิ้มให้โลกใบนี้ตลอดเวลา 5555
-
ฮั๊ยย๊ะ!
รีบได้กันเร็วๆนะ :oo1:
ว่าแต่เรื่องนี้จะมีncไหม ต้องคอยลุ้น กรั่กๆๆๆ :haun4: (ไม่ค่อยแสดงเจตจำนงเลยอินี่ :angry2: :angry2: :angry2:)
-
อ๊าก ชอบอ่ะ พี่กันต์หมั่นคงมาก ตั้งเเต่มัธยมเชียว
ธามเเอบเกรียนเบาๆ เเต่น่ารักอ๊าก มีเคาด้วย
-
งั้นเนื้อเรื่องก็เป็นแบบว่า..หมองูโดนงูกัด พี่กันต์ต้องรับผิดชอบ..จบ
-
รักหมอธาม :impress2:
-
รักเมื่อวัยละอ่อน ย้อนกลับมาอีกครั้ง
พี่กันต์ถ้าจะเป็นพวกรักแรกฝังลึก จำทนจำนานนะเนี่ย อิอิ
-
:impress: พี่กัณต์ พี่ช่างเป็นคนดี ... แต่หมาแต่ละตัวที่พี่เลี้ยง = = """ แอบโหดนะเนี่ย
-
พี่กันต์นี่รักฝังใจจริงๆ
แต่หมอธามออกตัวแมนอย่างนี้ จะสมหวังไม่เนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เชียร์พี่กันต์ :กอด1:
แต่อยากรู้ว่าใครที่ฝากรอยจูบไว้ o22
-
งูไม่ได้ผล ต่อไปเอาน้องหมามาทั้งบ้านเลยพี่กันต์
-
เชียพี่กันต์จับกดเลย :laugh:
-
ขอแบบใส ๆ
ไม่เอา มาม่า
ไม่เอา ชิงรักหักสวาทให้หนักจิต
ได้ไหมจ๊ะ
:L2: :L2:
-
มาเสนอตัวว่า จะแอบ อ่านอย่างเงียบๆ
-
พี่กันต์จะใช่เจ้าของรอยจูบด้วยไหมเนี่ย ><
-
จีบให้ติดนะพี่กันต์ 55555+ :mc4: :mc4:
(สั้นแต่ได้ใจความ สู้ๆนะคร๊า :bye2: :bye2:)
-
คำว่า พุ่งชน(เป้า) เนี่ย ของพี่กันต์หรอกเหรอ(ใช่ป่าว)
เห็นพี่แกเดินเครื่องเต็มสูบเลย
-
รีบๆให้กันต์ชิงสวาทธามเร็วๆเถอะครับ
-
สะดุดกับชื่อเรื่อง จึงหลงมาเปิดอ่าน
สงสัยทั้งเรื่องมีแต่สาดดดดดทั้งนั้น 5555+
ปล. เชียร์ให้ธามไปโกนหนวด แล้วกลับมาใสรอว่าที่สามีซะ !!
-
แอร๊ยส์ นิยายคุณหมอที่รอคอย แม้เรื่องนี้คุณหมอจะเถื่อยถ่อยสถุนไปซักหน่อย
แต่ก็ชอบครับ อิอิ รอมานานแล้ว นิยายหมอๆเรื่องใหม่
(นิยายหมอในเล้าพอมีบ้าง แต่ชอบมาแจกหญ้า เลยเกรงๆ แต่เรื่องนี้มั่นใจว่าน่าจะไม่มีเคสฟาร์มวิวเลยมาลงชื่อว่าตามอ่านอยู่นะคร้าบ) :L2:
-
บทที่ 4
ข้าวผัดสามสี มณีเจ็ดแสง o22
.................................................................................
“ต๊ายยย อีปริก เจ๊ก็นึกว่าเค้าได้ดิบได้ดีหาเมียอยู่เมืองนอกเมืองนาไปนานแล้ว” นางชุดชมพูยกมือขึ้นกวาดอากาศเป็นวงกว้าง จีบปากจีบคอตามประสา
“ไม่ใช่แบบนั้นเลยนะจ้ะ หนูเห็นกับตา กลับมาแล้วจ้ะ ควงเด็กไปซื้อกระเป๋าจ้า ผันตัวเป็นป๋ารุ่นเยาว์น่าฟัดมั๊กๆ” นางที่สองออกอาการครั่นเนื้อครั่นผิดปกติเนื่องจากนึกไปถึงบุคคลที่3ในบทสนทนา
นางที่หนึ่งหรี่ตาอันประกอบด้วยขนตาของชู อุเอะมูระ ลงอย่างพิจารณา “ขนาดนั้นเลย”
“ยังแซ่บอยู่เหมือนเดิมอ่ะเธอ หล่อขึ้นหลายกระบุง ตุงทั้งกระเป๋า ตุงทั้งเป้าเลยนะเจ๊”
“ว๊ายยยยยย โป๊ะแตก!!” เทยสองนางอุทานออกมาพร้อมกัน
ผมล่ะปวดหัวกับบทสนทนาของโต๊ะข้างหลังจริงๆ กระเทยสองคนที่เหมือนจะมีเรื่องน่าสนใจสุดๆมาเล่าให้กันฟังกำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติหาได้สนใจคนรอบข้างไม่ ถึงจะเสียงดังไปนิด แต่โอเค ผมก็รับได้ในระดับหนึ่งล่ะ ช่วยแก้เครียดได้ดี
สายัณห์ตะวันคล้อย ผมนั่งหงอยเพียงลำพังในร้านเค้กใกล้ๆคลินิก ซดคาปูชิโน่ มีเค้กช็อคโกแลต เป็นอาหารเย็น ก็วันนี้ไม่อยากกินข้าว เบื่อแล้ว เบื่อข้าว เบื่อป้าคนผัดข้าว เบื่อ เบื่อทุกอย่าง อยากกินเหล้า อยากเมา แต่พรุ่งนี้ต้องทำงาน หอกหัก...
เมื่อไหร่จะมีสาวสักคนผ่านเข้ามาในชีวิตกุบ้างหนอ... รออยู่ที่ห้อง ทำกับข้าวรอ น่ารักสวดๆ อะไรแบบนั้น...
ตึ๊งงง... (เสียงเตือนเฟสบุ๊คจากมือถือผลไม้ยี่ห้อหนึ่ง)
palamo parit ได้โพสบนกระดานข้อความของคุณ
‘กุเปลี่ยว กุเสียว กุเยี่ยวราด’
ไอ้เชี่ยปาล์ม ท่าทางจะว่างมาก สงสัยไหมว่าปาล์มมันทำงานอะไรของมัน ดูว่างๆ มันเปิดคลินิกรักษาสัตว์เล็กๆแถวบ้านเป็นอาชีพเสริม อาชีพหลักคือเล่นหุ้นและรับผลประโยชน์จากกิจการครอบครัว คนมันรวยช่วยไม่ได้ เสี่ยเป็นเพื่อนสนิทกับผมมานานตั้งแต่สมัยอนุบาลหมีน้อย จนตัวโตจบมหาลัยในคณะสัตวแพทย์อย่างปลอดภัย6ปีไม่มีขาดเกินจนกลายเป็นหมีควายกันทั้งคู่ เชื่อไหมว่าตั้งแต่คบกันมามีทะเลาะแรงๆครั้งเดียวคือตอน ม.5 ที่ไอ้ปาล์มติดหญิงจนเกือบเสียผู้เสียคน ช่วงที่มันห่างๆกับผม แล้วก็เป็นช่วงที่พี่กันต์เข้ามายุ่งๆ มันเป็นช่วงชีวิตที่เรียกได้ว่ากำลังป่วนเลย ป่วนทั้งเพื่อน ป่วนใจ ...ไม่ใช่ละ ใจกุมั่นคงดี
พอผ่านการช่วยเหลือเพื่อนจากการเป็นควายมาได้ ผมกับไอ้ปาล์มก็รักใครกลมเกลียวผัวเดียวเมียเดียวตลอดมา เคี๊ยกกกกก… ผลัดกันไปมีฟงมีแฟนบ้างแต่สุดท้ายแม่งก็โดนทิ้งไม่เหลือใครเป็นที่น่าอนาถใจยิ่งนัก
....................................................................................
20.30 ผมเลี้ยวนิวบีทเทิลเข้าจอดข้างล่างคอนโด ล็อครถเดินเข้าร้านสะดวกซื้ออย่างกับเป็นชีวิตประจำวัน ใครอยู่หอหรือคอนโดคนเดียวนี่คงจะรู้ดี มันเป็นเหมือนอาการทางจิตเล็กๆ ที่จะต้องเดินเข้าทุกวัน ไม่รู้เป็นบ้าอะไร บางทีก็ซื้อแค่น้ำเปล่าขวดเดียว หรือเดินวนสามรอบก็คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไร วันนี้ก็เอาอีก เดินเข้ายืนจ้องตู้ขายน้ำ สุดท้ายก็หยิบนมมา1กล่อง.... กินนมโคโตแข็งแรง กินนมคนก็โตมีแรง แต่ซื้อนมไม่มีขนมเดี๋ยวไม่อร่อย ซื้อคุกกี้สีดำซองน้ำเงินมาอีกซอง เอามาจุ่มนม อมๆดูดๆเลี้ยงขี้ฟันก่อนนอน
20.40 ขึ้นลิฟต์ เดินเป็นชายน้อยมาถึงหน้าห้อง หมดเรี่ยวหมดแรง
20.41 เจ๊แป้งกลิ้งกลับห้องมาเหมือนกัน หน้าตาทรุดโทรมตามประสาสาวแก่
“เอ้า พึ่งกลับมาเหรอ” เจ๊แป้งยกมือขึ้นทัก หน้าตาเพลียจัด นี่เจ๊ทำงานแปลหนังสือหรือเป็นคนขนหนังสือ อะไรจะเพลียขนาดนี้
“เจ๊จะตบกับอีเด็กฝึกงาน ง๊าววว ง่าว” เออดีเว้ย ไม่ต้องถามอะไรเจ๊ก็ตอบให้
“เค้ายังเด็ก สอนๆกันไปเจ๊ ใครเค้าจะประสบการณ์โชกโชนอย่างเจ๊เล่า” ผมพูดแบบเหน็บๆแกมหยอกเจ๊แป้งหน่อยนึง แล้วก๊ ป๊าปปป กระเป๋าขลิบ-ลิงใบมหึมาที่อัดแน่นไปด้วยต้นฉบับฟาดเข้าที่แขนผมแบบเต็มที่ ทำเอาเซถลาลมไปกระแทกเข้ากับประตู แต่แม่ง! ร้อน ประตูร้อน โฮกกกกกกกกกก เจ็บ ร้อน เจ็บๆ ร้อนๆ
“หุ้ย... กล่องใส่อะไร” ผมก้มลงไปมองถุงพลาสติกที่ข้างในมีกล่องโฟมตัวต้นเหตุความร้อนที่ผมสัมผัสได้จากเมื่อครู่ ใครเอาอะไรมาห้อยไว้หน้าห้องผมเนี่ย
“อะไรอ่ะเจ๊”
“ชั้นจะไปรู้เหรอ” เจ๊แป้งยังคงเพลีย...
แน่ะ มีโน้ตด้วย เปิดออกมาเป็นลายมือเขียนแบบเหมือนจะรีบๆ ใจความมีอยู่ว่า
“ไม่รู้ว่ากินข้าวหรือยัง แต่พอดีทำข้าวผัดเลยทำเผื่อด้วย เจ้าของเดียวกับแฮงขวดนั้น” ผมอ่านออกเสียงเผื่อคนข้างๆด้วย ท่าทางอยากรู้อยากเห็นแบบปิดไม่มิดเลยนะเนี่ย พอผมอ่านจบเจ๊แป้งก็แสยะยิ้ม ส่วนผมยังคงงงต่อไป
ใจดีแบบขั้นสุด แต่เป็นใครก็ไม่รู้ วางยากุหรือเปล่า แล้วทำไมต้องทำเผื่อด้วย อะไรวะเนี่ย
“แน่ะ...”
“แน่ะอะไรเล่า” ผมย้อน
“มีคนทำกับข้าวมาฝากด้วย ตรงสเป็คเลยดิ ดูแลเก่ง ทำอาหารได้ ขับรถได้ ใจดีบ๊ะ เอาแล้วๆ มาจะครึ่งแล้วนะเนี่ย น่ารักจริงๆน้องเรา ที่ยังไม่ลงหลักปักฐานเพราะรอชายในฝันอยู่นี่เองโถ่ๆ ไปโกนหนวดโกนเคราซะ จะได้ป๊อปปูล่าร์เหมือนสมัยมัธยมขาสั้น ฮิ ฮิ” แน่ะ เล่นไม่เลิก
“เอ้ย ไม่ใช่ ไอ้ปาล์มบอกแล้วว่าเค้าเป็นรุ่นพี่สมัยมัธยม ผมว่าเค้ารู้จักผมแล้วผมก็ต้องรู้จักเค้านั่นแหละ แต่ไอ้ปาล์มมันจำชื่อไม่ได้เฉยๆ เลอะแล้วๆ” ผมออกตัวปกป้องตัวเองเต็มที่ ไม่ไหวหรอกนะ ความกันต์ยังไม่หาย ความใครจะเข้ามาแทรกก็ไม่รู้ ถ้าเป็นผู้หญิงนี่กุจะไม่ว่าสักคำเล้ยยยย
“จริงอ่ะ” พี่แป้งทำปากจู๋ไม่พอใจในเรื่องราวที่ไม่เร้าใจเจ๊เอาเสียเลย
“จริงดิ” พูดแบบมั่นใจเหมือนรู้ทุกอย่างเต็มไปหมด แต่จริงๆกลวงโบ๋ กุก็งงเนี่ย
“นี่”
“อะไรอ่ะ”
“แต่แกพูดแล้วนะว่าถ้าตรงสเป็คแกแกจะจีบ เป็นลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำนะ” ยังจะมามีเวลานึกถึงเรื่องนี้อีกนะ นึกว่าลืมไปแล้วโถ่เอ้ย
“เอ้อน่ะ นึกว่าลืมไปแล้วนะเนี่ย ยังเหลืออีกเป็นสิบรายการเจ๊อย่ามาไซโคดิ ผมคิดมากเดี๋ยวเยี่ยวเหลือง” ผมโบกมือลาเจ๊แป้งเพื่อนบ้านหนึ่งเดียวของผมภายในคอนโดสูงแห่งนี้ เปิดประตูถือข้าวผัดเจ้ากรรมตามเข้ามาในห้องที่เปรียบเป็นบ้านของผม
ผมวางกล่องข้าวผัดไว้บนโต๊ะเล็กๆสำหรับกินข้าว แต่ผมไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ เอาไว้วางของมากกว่า กินจริงๆก็ที่ร้านอาหารตามสั่งข้างล่าง ไม่ก็กินอยู่หน้าโต๊ะคอม ตามภารกิจประจำวันถ้าไม่มีเหตุขัดข้องเช่นเมา หรือไม่ได้กลับห้อง ผมจะต้องให้อาหารปลาก่อน ผมเป็นสัตวแพทย์ จะเลี้ยงปลาอะไร ให้สมศักดิ์ศรีหมอสัตว์ ปลาชนิดนี้เป็นปลาที่มักจะอยู่รวมกันเป็นฝูง มีถิ่นกำเนิดบริเวณแถบอเมริกาใต้และเอเชียใต้ ถูกนำเข้ามาครั้งแรกสมัยรัชกาลที่5โน่นนน มีหลายสายพันธุ์ ขอบอกเลยว่าเป็นปลาที่คงไม่มีใครคิดว่าผมจะเลี้ยง... แต่ผมเลี้ยง...
ให้เวลาคิด3นาที
1
2
3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
................................
เฉลย
ปลาหางนกยูง...
อย่า อย่าพึ่งด่าผม ผมเลี้ยงจริงจังนะครับขอบอกตู้ปลาขนาด 36*18*18 ที่ข้างในมีแต่หางนกยูงเป็นส่วนมาก มีปลานีออนด้วยอีกนิดหน่อย เผอิญเลี้ยงไม้น้ำด้วยเป็นสวนย่อมๆส่วนตัวไม่ต้องรดน้ำ ปลาข้างในก็บางตัวก็หลายร้อย บางคู่เกือบพันก็มี อย่าริดูถูกปลาหางนกยูง เพราะเลี้ยงไปเรื่อยๆมันจะขยายพันธุ์อย่างรวดเร็ว สงไปให้เพื่อนฝูงหลายถุงแล้ว โดยเฉพาะหน้าฝน จะเข้ากับนโยบายของกระทรวงสาธารณสุขอย่างมากเรื่องกำจัดลุกน้ำยุงลาย
บอกได้ว่า อลังการอ่ะ
เงินเดือนก็เอามาลงกับตู้นี้แหละ ที่เหลือก็ค่าเหล้า... กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ให้อาหารปลาเสร็จก็ให้อาหารตัวเอง ถึงจะไม่หิวแต่ขอเปิดกล่องดูหน่อยเถอะ ผมเริ่มคลีถุงออก เอากล่องโฟมออกมา เป็นกล่องแบบสีนวลๆหน่อย เคยเห็นเค้าโฆษณาอยู่ว่าเป็นกล่องโฟมย่อยสลายได้ ไม่รู้ทำมาจากอะไร.. (ท่าทางจะทำเผื่อคนอื่นบ่อย เลยมีกล่องโฟมเอาไว้ใส่อาหาร) พอเปิดออกมาเท่านั้นแหละ อื้อฮืออออ ข้าวผัดสามสี อันประกอบด้วยแครอทสีส้มสดใส ถั่วลันเตาและบร๊อคโคลี่สีเขียว มะเขือเทศสีแดงสด พร้อมสัตว์น้ำเปลือกแข็งแต่งแกะเปลือกแล้วให้กินง่าย ยอดนิยมอย่างกุ้ง...... เยส สะ เข้
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
วินาทีนี้ไม่กรี้ดไม่ได้ มันเป็นอาหารที่เลอค่ามาก หน้าตาแบบน่ากินไม่ไหวแล้ว มีแถมมะนาวกับแตงกวามาให้ด้วย ฮืออออออ ซึ้งว่ะ เมื่อกี้ที่กุไม่หิวกุถอนคำพูด กุเห็นแล้วกุหิว
ผมเดินไปคว้าช้อนแล้วยักคำแรกเข้าปาก... มันช่าง…
อร่อยสุดโคตร!!!!!
คือแบบถ้าพี่เป็นผู้หญิง ผมจะตามหาตัวพี่แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าแล้วบอกว่า มาเป็นแฟนกันเหอะ นี่ซินะที่เขาบอกว่าเสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักผัวหลง แต่พี่ดันเป็นผู้ชาย แถมใครก็ไม่รู้ ฮือออ กุทั้งกลัวทั้งมีความสุข ทำเองจริงรึเปล่า ถ้าทำจริงๆมันก็สุดยอดมาก เปิดร้านเหอะ ไม่ใช่ข้าวผัดที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกิน แต่รสชาตินำหน้าร้านข้าวใต้คอนโดไปหลายขุมแน่ๆอ่ะ
...ว่าแล้วก็ซัดเรียบ
22.00น.
“เอิ๊กกกกกกกกกกกก” เสียงเรอผมเอง ใครไม่เป็นวะ เวลากินอิ่มๆอร่อยๆมันจะมีแก๊สความสุขปลดปล่อยออกมา เวลาอยู่คนเดียวนี่ก็ขอหน่อยเหอะ อิ่มอร่อยฟรี ได้คุณค่าทางอาหารครบถ้วน
“นอนหลับสบายแน่กู” ผมลูบพุง เดินเปลืองผ้าตัวเองไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องน้ำ ความสงสัยก็ยังมีอยู่เต็มเปี่ยมแต่พอกินอิ่มแล้ววันนี้ไม่รู้เป็นอะไรง่วงแปลกๆ ผมอาบน้ำขัดๆ ถูๆ ก็เดินมานั่งเช็ดผมบนเตียง
ง่วงอ่ะ บอกได้คำเดียวว่าง่วง... นี่ขนาดกูกินกาแฟไปแล้วนะเนี่ย
ขอนอนก่อนอ่ะกูคืนนี้... ไม่ไหวๆ วางยากุในข้าวผัดแล้วข่มขืนกุรึเปล่าเนี่ย ยิ่งเอวบางร่างน้อย สูง 175 หัวนมชมพูระเรื่อ มีเครา แบบนี้เสี่ยงภัยจริงๆ ผมคิดไปเช็ดผมไป หาวหวอดๆ
ขับรถได้ ทำอาหารเก่ง ใจดี ดูแลเก่ง บ้านรวย
ที่รู้ว่ารวยเพราะอยู่คอนโดนี้แต่ทำอาหารได้แถมใช้ของดีด้วยก็แปลว่าจะต้องเป็นห้องที่มีห้องครัวก็จะเป็นพวกชั้นสูงๆราคาอีกระดับกับห้องผม รวยมากน้อยไม่รู้แต่ก็รวยกว่าผมแล้วกัน ผ่านไปแล้ว5ข้อ... ขอให้หยุดแค่นี้เหอะ ขอผู้หญิงเข้ามาในชีวิตกุเหอะนะ
ราตรีสวัสดิ์เว้ยไอ้ธาม ขอให้มึงได้แฟนสวยในเร็ววัน…
………………………………………
5.00น. เวลาเช้าตรู่ ท้องฟ้ายังไม่สว่างดี
คอนโดยังคงเงียบสนิทมีเพียงเสียงเดินจากรองเท้าจ๊อกกิ้งของชายคนหนึ่งเท้านั้นที่วิ่งลงบันไดหนีไฟลงมาเรื่อยๆจากด้านบน เขาหยุดลงเมื่อเจอกับตัวเลขขนาดใหญ่ที่เขียนว่า 11 ชายหนุ่มผลักประตูหนีไฟออกเดินไปสู่ชั้น11ที่เงียบสงัด ขายาวๆก้าวมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง
“หลับสบายเลยล่ะมั้งเนี่ย ดีแล้วจะได้แข็งแรงๆ ดูแลแต่สัตว์ไม่ดูแลตัวเอง” เสียงพึมพำนุ่มๆที่หน้าประตูห้อง 1103 ของชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อแจ็คเก็ตสปอร์ตยี่ห้อดังที่ดึงฮูดขึ้นมาคลุมหัว ก่อนที่เจ้าตัวเดินกลับไปที่บันไดหนีไฟเช่นเดิม...
ส่วนคนที่นอนหลับอุตุอยู่ในห้องก็ยังไม่รู้สึกตัว นอนกอดผ้าห่มน้ำลายไหลยืดต่อไปจนถึง6โมงเช้า...
.....................................................................................19-10-2011
ตอบโพส
fannan - ไหวดิ โดนรุกไวเดี๋ยวธามรุกกลับ แอร๊กกกก!!
theduchess - พี่กันต์รุกธามจะทำอะไรด๊ายยยยย... นอกจากรับ กร๊ากกกกกกกกก!!! (นี่กุจะฮาไปไหน) ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ มีแรงเขียนมากเลย
roseen - :กอด1:
fuku - นั่นซิ ใช่ป่ะ มาดูความเปลี่ยนแปลงของธามกัน 5555 ธามกลัวในใจ ธามไม่แสดงออก 555
nara555 - ยังคงไม่เปิดเผยว่าพี่กันต์มั่นคงตั้งแต่มัธยมจริงหรือไม่ 555 ธามเสร็จกันต์ยังไงหรือเสร็จใครยังไงนี่ก็ต้องพิจารณากันต่อไปเน้อออ ฮิ ฮฺ ฮิ
pp4 - ธามไม่โกน ธามจะรอคนมาโกนให้ เฮือกกกกก!!! ถ้าธามไม่สับสนนี่คงไม่ได้เอามาเขียนเป็นนิยายเกย์แน่ 5555
seaz - กว่าจะได้เป็นงุเชื่อมรักนี่ก็เกือบตายคาปากหมา สงสารจริงเชียว น้องเหลือม
iamnan - ฮุ้ยยย คนอ่านน่ารักจริงๆ ธามเป็นคนตลกโดยสันดาน คิๆๆๆๆๆ
POPEA - ขอบคุณสำหรับเป็ดนะ ได้เยอะเมื่อไหร่จะเอามาต้มพะโล้แจก พี่กันต์เอาหมดแหละ พี่กันต์เป็นคนสบายๆ ถ้าธามให้พี่กันต์ก็เอา ถ้าธามไม่ให้พี่กันต์ก็จะเอา 5555555555555555555555
TanyaPuech - หวั่นไหวเร็สก็จบเร็วอ่ะดิ โถ อย่าพึ่งรีบๆ ดูใจกันก่อน
bangkeaw - อันว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน นับประสาอะไรกับใจคนอย่างธาม กร๊ากกกก! (นั่น คมจัด 555)
Nichdia - พี่กันต์เป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มง่าย ส่วนกันต์เป็นคนกวนตีน ร่าเริง5555
yaoionlyyes - ไม่แน่ใจเรื่องNCนะเนี่ย เพราะไม่เคยเขียนฉากแบบนี้ ถ้ามีก็คงจะไม่หวือหวามาก อ่อนด้อย กลัวเขียนแล้วมันไม่ซี้ดดดดดดดดด อ๊าาาาาาาห์ อะไรแบบเน้ 55555
gumrai3 - หุ้ย อย่าไปอวยกันต์มาก ใครจะไปรู้ มันอาจจจะเป็นเพลย์บอยหน้าใสใจเสือก็ได้นะเอ้ออออ ธามน่ารักชิมิ บอกแล้วว่าเครามันเป็นความน่ารัก 5555
Dee^daY - ตายๆ สั้นเวอร์ เด๊่ยวโดนคนอ่านรุมตีน กลัว 5555555555555
naran - หมอธามก็รักคนอ่าน :กอด1:
ลิงน้อยสุดเอ๋อ - พี่กันต์คงแค้นที่ไม่ได้กันต์เมื่อ8ปีที่แล้ว คราวนี้เลยกะมาเต็ม
MM - อันที่จริงรายชื่อหมาทั้งหมดนั่นเป็นหมาในดวงใจของ คนเขียนเองแหละ ฮี่ๆๆๆๆ เราชอบหมาตัวใหญ่ๆ ดูสง่าดีด้วยนะ
lidelia - มันแมนได้ไม่นานหรอก ถูกจับมาเป็นนายเอกนยายวายแล้วเนี่ย แมนไม่ได้นาน เด๊่ยวไม่แซ่บ
PetitDragon - รักใครเชียร์ใครทำป้ายไฟรอ
killy - เพื่อรักหมาต้องยอมป่วย 5555555
koikoi - กรี้ดดดดดดดด ใจเย็นๆ ยังไม่ได้เล้าโลมเลย แอร๊ยย!!
golove2 - ได้เลย จัดตามคำขอ คนเขียนก็ไม่ถนัดแนวดราม่าสามเศร้าเรารักนายอยู่แล้ว เพลียกับการแต่งแสนซับซ้อนสะท้อนอารมณ์ พอดีคนแต่งสมองเอ๋อ ฮาอย่างเดียว 555
•ผั๑`|nกุ้va’ด• - ไม่ต้องเงียบก็ได้ เม้นกันเยอะๆ เราชอบอ่านเม้น เป็นโรคจิต อยู่บ้านปิดเทอมเหงามาก จิตหลุดตลอด 555
นัชชี่~นะจิ - หนูไม่รู้หนูเมา 555
Moonmaid - เล็กสั้นขยันซอยจ้าาาาา แอร๊ยยยยย จงติดตามต่อไปว่าจะได้ เอ้ย จะรักกันเมื่อไหร่
AdLy - เดี๋ยวสักพักชื่อเรื่องนี้ก็จะใช้ได้กับธาม แต่พี่กันต์มาวินจริงๆตอนนี้ 5555
badcow - คนเขียนก็อยากให้ถึงไวๆ เร้าใจแบบประหลาดๆ ฮุๆๆๆๆ
howru - ธามรอคนโกนให้อยู่ เรื่องนี้ก็ดำเนินเรื่องไปเลี้ยงสัตว์ไป บทที่แล้วเป็นงู บทนี้เป็นปลา บทหน้าไม่รู้จะเอาตัวอะไรดี...
JkrR - ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะ ไม่รู้จะหมอได้ขนาดไหน อันนี้เป็นหมอรักษาสัตว์แปลกด้วยซิ อาจจะไม่ให้อารมณ์หมอเท่าไหร่ แจกหญ้าคืออะไรง่ะ เราไม่รู้ ฮืออ โง่ เคสฟาร์มวิวคืออะไร แวะมาตอบด้วยนะ 555
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
รักษางู ก้เส้ดเจ้าของงู
อิอิ
ฟันธง คนเดียวกันชัวร์
หมอธาน โกนหนวดเหอะ จิงไ
-
พี่กันต์ใช่ม้ายยยยเจ้าของแฮงค์ขวดนั้น
หมอธามเสิกคิดมีเมียเหอะ ไปเป็นเมียพี่กันต์นั่นแหละดีแล้ว 555
-
งานนี้เชียร์พี่กันต์สุดตัว :give2:
หมอธามเสร็จพี่กันต์แน่ !! :interest: :interest:
-
ตอนหน้าหมอสัตว์แปลกๆ อย่างธามขอเจอ ชูการ์ไกรเดอร์
กร๊ากกกกกกกกกกก กริ๊ดแตกเพราะความน่ารักซักตอนเหอะนะ นะ น๊าาาาา
(นี่ตรูรีเควสอะไรออกไป)
-
น้องงู T^T อยากเลี้ยงงู แต่ที่บ้านมีหมา 6 ตัวซึ่งมันจะฟัดสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่แอบเข้าบ้านมา(มันจะโหดไปไหน)
ที่บ้านเลี้ยงปลาหางนกงูฮะ ตอนแรกมีอ่างเดียว ตอนนี้มี 3 อ่าง และ 1 โอ่ง =___=;;
มากมายจิงๆ
-
กินข้าวผัดแล้ว อย่าลืมช่วยเหลือสังคมด้วย
..แปลงร่าง..
-
จบเรื่องคงอุดมไปด้วยสัตว์โลกน่ารัก 555+
เอาใจให้ช่วยได้ตามสเปคในเร็ววัน อะฮ่าาา
:L2:
-
ตอนนี้หมอธามเกรียนมาก
ชัวร์เลยว่าพี่กันต์เป็นเจ้าของคนเดียวกับแฮงค์ขวดนั้น เหอ แล้วที่สำคัญหมอธามเลิกคิดที่จะมีเมียเถอะเพราะยังไงมันก็หาไม่ได้หรอกชาตินี้อ่ะ เพราะนี่คือนิยายเกย์นะ มันไม่มีทางที่หมอธามจะมีเมียได้หรอกนอกซะจากจะมีสามี !
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า >..<
:m20: ตรงประเด็น
-
กรี๊ดเจ้าของข้าวผัด ... ป้อจายในสเปค
(ชอบผู้ชายทำกับข้าวเก่งเหมือนแฟนคนแรก > <)
แจกหญ้า ฟาร์มวิว ก็แบบเหมือนมาบอกว่าเฮ้ย นี่ๆ เรื่องที่ชั้นเขียนนี่มาจากเรื่องจริงนะ ไรเงี้ย
แล้วบรรดาแฟนคลับก็ตามอวยตามกรี๊ด สุดท้ายเวอร์มากๆ โดนจับไต๋ได้
ว่าตอแหลทั้งเพ ก็เลยโดนแฉ ไรเงี้ยอะครับ
ก็เลยเรียกว่าแจกหญ้า (ให้ควายโง่ๆเชื่อมาตามกิน) ไรเงี้ย ส่วนฟาร์มวิวก็คือเกมเลี้ยงสัตว์ในเฟสน่ะครับ
ใช้เปรียบเทียบการเลี้ยงควายเหมือนกัน
-
=[]=!!
ขอล่ะธาม....วินาทีนี้...เลิกบรรยายสรรพคุณตัวเอง
ว่าเอวบางร่างน้อย เป็นหนุ่มน้อยน่ารักซักที!!
ตอนแรกก็บอกโตกันเป็นควายแล้ว ไอ้คุณพ่อหมีเอ้ย!!
แล้วยังจะมาหัวนมชมพู โหยยยย นี่ตั้งใจแน่วแน่แล้วนะ...
ว่าจะเป็นกระเทยควายอ่ะ!! กร๊ากๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวจะเคลียร์ไอ้คุณธามจริงๆ รั่ว บ้า เกรียน จริงๆให้ดิ้นตาย!!
ตามติดรอตอนต่อไป!!
-
ไม่น่าอ่านใกล้เที่ยงเลย ขอซะกล่องสิ พร้อมคนทำแบบนี้ด้วย... :impress2:
บวก บวกให้เสมอเวลาเข้ามาอ่านค่ะ :L2:
-
:impress3: คนที่ส่งข้าวคือพี่กันย์แน่เลย
รักกันๆ :impress2:
-
คนอ่านนั่งอ่านแล้วนํ้าลายไหล ข้าวผัด 3 สี อยากินนนนนนนนน ~♥
:mc4: :bye2: :bye2:
-
ธามยังคิดอยู่อีกหรอว่าตังเองเป็นหนุ่มเอวบางร่างน้อย
:laugh: :laugh:
หนุ่มมีเครา ก็มีสามีได้นะตัวเอง
:oo1: :oo1:
-
พี่กันต์ดีขนาดนี้ หมอธามเลิกคิดที่จะมีเมียเหอะ :laugh: :laugh:
-
แหม่ะ!
ปลาหางนกยูงนี่มันเป็นปลาในตำนานจริงๆ ที่บ้านลี้ยงจนแทบจะเพาะพันธุ์ขายได้
:กอด1: คนแต่ง1ที + เอาเป็ดไปต้มพะโล้แล้วเอามาแจกด้วยนะจ๊ะ :z2: :z2: :z2:
-
พูดว่าจะจีบแล้วอย่าคืนคำนะธาม !
อย่าลืิมโกนหนวดด้วย จะได้ฮ็อตเหมือนสมัยมัํธยม :laugh:
แต่ถึงจะมีหนวมหรือไม่มีหนวด พี่กันต์ก็คงชอบเหมือนเดิมแหละ อิอิ :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ +เป็ด :กอด1:
-
เง้อ ห้าข้อแล้วน๊าา ไวเนอะ - -*
อร๊ากก เมื่อไหร่แกจะโกนหนวดห่ะธามมม :angry2:
ตอนหน้าพี่กันต์โผล่แล้ว :z2:
เอ๊ะ รึว่ามาโผล่ตั้งแต่เมื่อกี๊นะ 555 (โดนคนเขียนถีบ)
แต่ไมต้องมาพร้อมงูล่ะ - -*
-
ธามจะฮาไปไหน ฮ่าๆๆๆ
ส่วนกันต์ กรี๊ดดด ผู้ชายคนนี้เค้ามีดีจริงๆ :กอด1:
-
สนุกดีค่ะ ^^ เชื่อไหมลุ้นให้นายเอกโกนเคราแพะ 555+
-
พี่ธามหันหลังกลับไม่ทันเเล้วพี่พูดเองนะ มีสามีเถอะอย่ามีเลยเมียอ่ะ
พี่กันฑ์เปกพี่ จีบเลย ใช่เเน่ๆ :z2:
-
โอ.... ต้องจับคุณสมบัติของหนุ่มปริศนากับพี่กันต์มาขยำรวมกันแล้ว บรึ้ม! กลายเป็นหนุ่มในฝันของธามสินะ><
ขอให้สองคนนี้เป็นคนเดียวกันนะเคอะ อย่ามีอะไรผิดพลาดล่ะ อะกิ๊วๆ
-
สรุปหนุ่มปริศนา นี่คนเดียวกะพี่กันต์มั้ยอ่ะ :a5:
คนเดียวกันเหอะนะ ชอบพี่กันต์
-
ลุ้นให้หนุ่มปริศนาผู้นั้น คือ พี่กันต์ ไม่รู้จะมีพลิกโผอะไรกันรึเปล่าหนอ ?
แต่ถึงหนุ่มคนนั้นจะมิใช่พี่กันต์ หมอธามก็ไม่แคล้วเสร็จผู้ชายอยู่ดี :laugh:
-
:z13: :z13:มาจิ้มรอครับ :z13: :z13:
-
ขอให้รุ่นพี่คนนั้นคือพี่กันต์ :man1:
-
แหมอย่าว่าแต่ 5 ข้อเลย เอามาพูดทุกข้อก็โดนทุกข้ออ่ะ เตรียมกินเพชรเจ็ดสี เอ้ย ข้าวสามสีได้เลย เหอๆ
-
อิจฉาธามอ่ะอยากกินข้าวผัดสามสีมั่ง
-
น่าร้ากกกกก
สนุกมากเลยค่ะชอบๆ ฮ่าๆๆ
ชอบเจ๊แป้งมากเลย ฮ่าๆ เจ๊แกพูดมาแต่ละคำ โดน!!
-
เพิ่งมาค่ะ มีสี่ตอนแว้ว น่าสนุกมากๆ
คิดว่าคนเขียนเป็นสัตวแพทย์ซะแล้วนะเนี่ย...ฮ่าๆ
ว่าแต่เจ้าของแฮงค์ขวดนั้นและข้าวผัดกล่องนั้นจะไม่ใช่พี่กันต์หรือนี่ โอ้วววว
-
บทที่ 5
นามบัตร บัดซบ
……………………………………………………………………………
ปี้ ป่ออ ปี้ป่อออ ปี้ ป่ออออ
ผมอ้าปากหาวขึ้นมาก่อนเป็นอย่างแรก มือคว้าโทรศัพท์มาปิดเสียงนาฬิกาปลุก ด้วยความหงุดหงิด นี่มันอะไรกันยังรู้สึกเหมือนนอนไม่เต็มอิ่มเลย สงสัยเมื่อคืนนี้นั่งอ่านกระทู้มาม่าเยอะไปหน่อย เลยพักผ่อนไม่เพียงพอ แบบนี้ก็ไม่โตน่ะซิ เบื่อจริงๆที่ตะต้องรีบตื่น อาบน้ำล้างขี้ฟัน ไปจ้องตูดรถคันอื่น แต่ยังไม่ทันจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ ก็มีเคาะประตูก๊อกๆ
“ใครวะแมร่งงงงง” ผมพึมพำกับตัวเองเดินกระย่องกระแย่งไปที่ประตู ส่องที่ช่องตาแมวไม่มีใคร เอ้า อะไรล่ะวะ...
พอเปิดประตูออกไปมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นใคร นี่กุโดนเข้าแล้วเร๊อะ แต่เช้าเนี่ยนะ แสงแดดอันสดใสยามรุ่งอรุณเนี่ยนะ นี่กุโดนนนนนนน เข้า แล้ว เหรออออออออ...
เอ้า... ไม่ใช่
ก้มมองข้างล่างเลยเข้าใจ แซนด์วิชทูน่าอัดแน่นด้วยทูน่าและผัก พร้อมกับกาแฟร้อนอีกแก้วว่างอยู่ข้างล่างที่พื้น เช่นเคยเหมือนตอนที่มีข้าวผัด มีโน้ตเขียนมาให้
‘ซื้อมาฝาก เจ้าของเดียวกับข้าวผัด’
โห เล่นแบบนี้เลย เมื่อวันก่อนก็ข้าวผัด วันนี้เช้าก็ซื้อมาฝาก ผมรีบยกอาหารเช้ามื้อฟรีเข้ามาในห้อง ไม่รู้ว่าดีใจที่ได้ของฟรีหรืออะไร อยู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองยิ้มออกมาซะงั้นอ่ะ ท่าจะบ้าแล้วกู
...
“มันหนวกหู ที่หลังอย่าพูด” ไอ้ยศคุยกับใครวะ ผมคิดในใจ เดินมาชะโงกดูห้องพักสัตว์ มันยืนเอาพุงชี้หน้านกแก้วสีแสบตาตัวนึงอยู่
“สวัสดีจ้า” อีนกแก้วตอบ
“มึงพูดเป็นแต่สวัสดีหรือไงฮะ มึงชื่ออะไรรู้ไหมน่ะ” ไอ้เชี่ยยศมารของสัตว์ผมยืนดูมันคุยกับนกต่อ อยากจะรู้เหมือนกันว่านกมันจะพูดว่าอะไร แต่จะถามชื่อนกทำไมวะ หน้ากรงก็ติดอยู่
“สวัสดีจ้า” เอ่อ.. สมองนกก็มีอยู่แค่นี้แหละ
“สวัสดีพ่อมึงที่อินโดซิ” ไอ้ยศตบท้ายบทสนทนา เช็คชาร์ต เดินส่ายพุงมาหาผม ขยับแว่น
แล้วพูดเสียงแหลมว่า “สวัสดีจ้า”
“กวนตีน” ทักทายกันตามประสาเพื่อนร่วมงานหวานชื่นก็แบบนี้แหละ
ผมตรวจดูสัตว์แต่ละตัวที่อยู่ในความรับผิดชอบของผมไปเรื่อยๆ ดูเสร็จก็ใส่เสื้อกาวน์ ใส่แว่น นั่งประจำโต๊ะดูข่าว มาดดูดีหล่อทะลุจออีกเช่นเคย วันนี้ขอให้เป็นวันที่แสนดีมีความสุขไร้ทุกข์โศก ปลอดเคสพิสดารทีเถอะนะ สาธุ เย็นนี้จะไปหาหนังดู กินอะไรอร่อยๆ (คนเดียว) สักหน่อย
วันนี้เป็นตามที่ผมร้องขออย่างไม่น่าเชื่อ เช้าทั้งเช้ามีแต่จ่ายยากับฉีดยา สัตว์ตัวเล็กตัวน้อยที่เป็นอาการทั่วๆไป จะมีอาการน่าสงสารคงจะเป็นชูการ์ไกรเดอร์โดนนกจิก(มึงไปทำยังไงให้นกจิก ชื่อไกรเดอร์ทำไมไม่ปล่อยพลังสู้วะ) กิ้งก่าขาหักที่ไม่รู้ไปหักได้ยังไงทั้งๆที่มันก็วนๆอยู่ในกรงของมัน สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลัง นับอะไรกับคนสติไม่ค่อยเต็มแบบผมที่ทำผิดทำพลาดบ่อยๆ แต่คนเราน่ะ พลาดได้ แต่อยากพราดซ้ำที่เดิม พลาดซ้ำๆมันเรียกว่าโง่...
หลังจากที่ผมจัดการบรรเทาความทุกข์ให้กิ้งก่าเสร็จ ใกล้เวลาเลิกงาน โจทก์เก่า เอ้ย เจ้าของสัตว์รายเก่าก็มาเอางูกลับ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากพี่กันต์ วันนี้มาในเสื้อเชิ้ตสีเข้ม ผมเช็ทอย่างดี กางเกง รองเท้า ไปด้วยกันหมด ดูก็รู้ว่าถ้าไม่พึ่งไปเที่ยวมาก็คงนัดเดท หรือไม่ก็มีงานเลี้ยงต่อ สักอย่างแหละ เลือกเอาแล้วกันว่าจะเลือกให้พี่แกไปงานไหน
“นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว” มาพร้อมรอยยิ้มอีกเช่นเคย ฟุด ฟิดๆ น้ำหอมกลิ่นเดียวกับที่ผมใช้เลยอ่ะ.... ใช้ในความหมายผมนี่หมายถึงมีเอาไว้ใช้แต่ใช้ไม่เกิน 10ครั้ง จะให้ใส่มาทำงานก็ไหมไหว สุดท้ายก็โดนกลิ่นไอ้พวกสิงสาราสัตว์กลบหมดอยู่ดี เปลือง!
“ทันดิ ถ้าไม่ทันก็พรุ่งนี้แหละ” ผมยิ้มตาหยี
“โห ถ้าทันพรุ่งนี้ก็เรียกว่าไม่ทันนั่นแหละ แล้งงูเป็นไงล่ะ” จบประเด็นคนก็เข้าประเด็นงู ถูกต้องแล้วล่ะครับ ถ้าพูดแต่เรื่องคนมันจะผิดจุดประสงค์ของการมาชวนให้ผมคิด แต่เดี๋ยวคิดมากเยี่ยวเหลืองอีก
“ ผมว่าพี่กันต์ต้องรอให้มันแผลหายสักหน่อยค่อยเอาไปให้สวนสัตว์”
“งั้นเหรอเนี่ย...” คนตรงหน้ามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย คงอยากจะเตะไอ้หมาที่บ้านตัวละที ที่มาสร้างภาระให้กับเจ้าของอีก
“สะดวกเอากลับวันนี้ไหมล่ะ ถ้าไม่เอาฝากไว้อีกวันก็ได้ แต่เสียเงินเพิ่มนะ เหอะๆ” ผมว่าเรื่องเงินน่าจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับพี่กันต์อยู่แล้ว พี่ท่านทางทางรวยเอาซะขนาดนั้น
“เอากลับเลย ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ทำไมล่ะ พี่ดูท่าทางไม่สะดวกเหรอ ออกจะว่างซะขนาดนี้” แหม ออกตัวจริงๆนะว่าว่าง แปลว่าไปเที่ยวมาเรียบร้อยแล้ว ผมส่ายหน้าอย่างไม่มีปัญหาไม่อยากพูดอะไรมาก เดี๋ยวเปิดช่องให้โดนสวนอีก แต่วันนี้มาแบบเรียบๆไม่มีส่อเจตนาน่าสงสัยแต่อย่างใด สงสัยผมคิดมากไปเอง อดีตก็คืออดีต ปัจจุบันก็คือปัจจุบัน ป่านนี่คงมีแฟนหนุ่มรูปงามกกกันไปแล้ว ดีๆ จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวาย
“ถ้าพี่เอามันกลับไปแล้ว พี่จะเลี้ยงเอาไว้ในกรงเฉยๆได้ไหม ไม่ต้องดูแลอะไรพิเศษใช่ป่ะ” พี่กันต์มองเจ้างูอย่างพิจารณา มันนอนสงบ ไม่ขยับเขยื้อนตามนิสัยส่วนตัวของมัน มีแต่ดวงตาเท่านั้นที่มองมาหามนุษย์ที่ยืนล้อมมัน
“ก็แค่นั้นแหละพี่ อยู่แบบง่ายๆ ถ้ามีอะไรก็โทรถามแล้วกัน” ผมตอบแบบเปื่อยๆ ตามประสาคนที่ทำงานมาทั้งวันแล้วอยากเลิกงานเต็มทน กู อยาก ไปดูหนังว้อยยยยยยย
“งั้นพี่ขอนามบัตรธามหน่อยแล้วกัน”
“อ้อได้ๆ” ผมล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมา ผมมักจะพกเอาไว้เสมอแหละ เอาไว้เผื่อมีสาวคนไหนน่าสนใจสวยๆ ก็โม้ๆเรื่องหมาเรื่องแมว ให้นามบัตรไป นี่ไง ใช้วิชาชีพบังหน้าหาผลประโยชน์...
ผมยื่นนามบัตรให้พี่กันต์ไป รอยยิ้มกว้างพิเศษก็ฉายชัดบนใบหน้าแสนจะดูดี “ขอบใจมาก”
มองสบดวงตาสีน้ำตาลที่ฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมาในวินาทีที่มือปล่อยออกไปจากนามบัตรแล้ว ผมกระพริบตาปริบๆ มองดูยิ้มกว้างแสนทรงเสน่ห์ของคนตรงหน้า อายุห่างกันแค่ปีเดียว... แต่ทำไม
เหลี่ยมมันจัดแบบนี้วะเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
ว๊ากกกกกกก เสนอตัวให้เบอร์เค้าไปเองเลยด้วย ฮืออออออ ไอ้โง่ ไอ้ประสาท ไอ้ปัญญาอ่อน นี่มันมุขขอเบอร์สาวชัดๆ ไอ้หอกหักเอ้ย มึงก็ไม่คิดเลยนะไอ้ธาม
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!
นี่คือเสียงในจิตใจผม แต่ถามว่าของจริงที่แสดงออกมาเป็นไง ก็ยิ้มซิครับ ยิ้มหวานด้วย พี่เค้ายิ้มมาผมก็ยิ้มตอบ ไม่รู้ว่าผมคิดมากไปเองหรืออะไร แต่รู้สึกหนังตากระตุกอีกแล้ว ตาซ้ายด้วย เรื่องดีเรอะ เออ สงสัยผมคิดมากไปเอง...
“นี่เบอร์มือถือธามเลยเหรอ” เอิ่ม ผมคิดถูกแล้วแหละ
“อา.. เอ่อ”
“พี่ไม่โทรมาเซ็กโฟนหรอกน่า วางใจได้ๆ แต่ถ้าเหงาเมื่อไหร่จะโทรมาชวนไปเซ็กกัน” พูด แล้วก็ยิ้ม!!!
“เฮ้ย”
“พี่ล้อเล่น เดี๋ยวนี้หลอกง่ายนะ แต่ก่อนเนี่ย ระวังตัวแจเลย” เสียงพูดเรียบๆเหมือนจะไม่มีอะไร แต่แฝงด้วยความหมายที่ผมรู้ดี พี่กันต์เก็บนามบัตรผมลงในกระเป๋าตังค์
“โห พี่กันต์... คนอย่างผมจะมีอะไรให้หลอก หมอจนๆ” หัวเราะกลบเกลื่อนสถานการณ์ หันไปยุ่งกับงูแทนยุ่งกับคน ผมยกไอ้เหลือมลงใส่กรงที่พี่กันต์เอาเข้ามาเตรียมจะรับเจ้างูตัวปัญหากลับ
“เยอะอยู่นะ รถ เงิน สองอย่างนี้พี่ก็พอใจแล้ว พี่มักน้อย” เป็นคนที่เล่นมุขได้หน้าเป็นจริงๆ พูดจริงพูดเล่นแยกกันไม่ออก นี่ซินะ ท่าของคำว่า ทีเล่นทีจริง T T
“แล้วธามจะเอาอะไรใช้อ่ะ”
“ก็บอกว่าเดี๋ยวเลี้ยงเอง”
...เห้อ ผมล่ะเหนื่อยใจ เจอทีไรก็เหนื่อยทุกครั้งแหละ ไม่ได้ต่างจากเมื่อสมัยก่อนเลย ยังไงก็ยังอย่างงั้นจริงๆ ไอ้ประเภทชอบผู้จาชวนคิดลึกสองแง่สองง่ามเนี่ย
…………………………………………………………………………..
8ปีที่แล้ว (อีกแล้ว)
ฤดูกาลแห่งกีฬาสีเริ่มส่อเค้าบรรยากาศอันดุเดือดมาทุกขณะ ผมรับหน้าที่ในฝ่ายอุปกรณ์เป็นคนทำเรื่องพวกแปลอักษร ทำโค้ดอะไรพวกนี้ ถึงจะไม่ใช่ส่วนที่ได้ออกหน้าออกตาในงานก็ตามที แต่เรื่องนี้ก็เป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้สีชนะได้เหมือนกันนอกจากเชียร์ รุ่นพี่ปีที่แล้วทำไว้ดีมาก คนจัดโค้ดปีที่แล้วหลักๆที่ทำคือพี่กันต์ ม.6 เป็นคนที่ไม่ได้เด่นอะไรมาก เพราะไม่ค่อยลงกิจกรรมที่ออกโชว์ตัวแบบพวกคนอื่น แต่ความสามารถเฉพาะด้านนี่เยอะ ก่อนที่จะถูกส่งตัวไปเรียนงานกับพี่กันต์ ผมก็พอรู้จักมาบ้างเพราะเรียนสายเดียวกัน พี่กันต์เป็นจำพวกนักเรียนฉลาดๆขวัญใจอาจารย์ ได้ทุนไปโน่นนี่นั่น เลยไม่ค่อยมีใครเห็นหน้าค่าตาเท่าไหร่
“ธามมึงไปถามพี่เค้านะว่าปีที่แล้วทำอะไรบ้าง พรุ่งนี้จะได้ประชุมกันว่าจะต้องเตรียมอะไร” ชุนเป็นประธานสีผมเอง นอกจากความสามารถอันรอบด้านแล้วยังมีความเป็นผู้นำที่ใครๆต่างกล่าวว่า มาดนางพญา... กระเทยไทยไม่แพ้ชาติใดในโลกขอบอก โดยเฉพาะชุน ตุ๊ดขรึม ตุ๊คเพอร์เฟ็ค
“พี่เค้าโหดป่าววะ กุกลัว” ผมถามออกไปแบบตามนิสัย ไม่อยากคุยกับพวกรุ่นพี่โหดๆเครียด เบื่อ
“ใจดีจะตายห่า หล่อด้วย กุชอบ พี่เค้าเรียนอยู่ห้องข้างๆเนี่ย”
แล้วผมก็เก็บกระเป๋ารอตั้งแต่ต้นชั่วโมงไม่ใช่ตื่นเต้นจะได้ไปคุยกับรุ่นพี่ แต่แม่ง เบื่ออาจารย์สอนชีวะ หง่อมมาก สอนได้ง่วงหงาวหาวนอนสุดๆ ผมใช้กระเป๋าต่างหมอน นอนหลับแสนสบายยยย
“ธเนศ!” วอทเดอะฟัค เรียกกุทำไม
“อธิบายความหมายของสปีชีทางชีววิทยา” เสียงแหลมแหวกอากาศตวาดแว้ด ทีตอนสอนล่ะงึมงำๆ ตอนด่านี่เสียงดังเลยนะอาจารย์
“ผสมพันธุ์กันแล้วมีลูกไม่เป็นหมันครับ” ผมตอบแบบขอไปที ขอให้ถูกด้วย ยังไม่ทันสอนดันมาถามแบบนี้ใจร้ายสุดๆ
“ถูก นั่งลงได้” รอดไปอีก1วัน...
จบชั่วโมงชีววิทยาแสนน่าหลับ ที่น่าหลับเพราะคนสอนนะไม่ใช่วิชา ผมก็เดินแยกกับเพื่อนคนอื่นออกเตรียมจะเดินไปที่ห้องข้างๆ ออกไปดักรอพี่กันต์ตามหมายสั่งของลูกพี่ชุน แต่เหมือนว่าคนที่ผมจะไปดักกลับมาเป็นคนดักผมซะเอง นางชุนยืนคุยอยู่แล้วก็เรียกผมไปคุย แน่ะ เปลี่ยนตัวได้นะ ดูท่าทางจะอยากคุยเองซะแล้ว พี่กันต์ที่ผมจินตนาการเอาไว้กับพี่กันต์ตัวจริงคนละเรื่องกันเลย ที่ผมคิดไว้คงตัวไม่เล็กไม่ใหญ่ทาทางขรึมๆหน่อย แต่ตัวจริงเป็นรุ่นพี่ตัวสูง หน้าตาใจดี ยิ้มตลอดเวลา ออกสไตล์ตี๋ แต่ดูคมๆหน่อย อธิบายไม่ถูก
“พี่ชื่อกันต์” พี่เค้าออกตัวบอกชื่อก่อน ผมก็พยักหน้าหงึกหงัก
“ผมชื่อธาม อิชุนส่งมาดูดข้อมูล ฮ่าๆๆๆ” ผมตลกแดกทุกสถานการณ์อยู่แล้ว
“มาเลย จะเริ่มดูดตรงไหนล่ะ” และพี่กันต์ก็เป็นคนที่ชอบพูดจาสองแง่สองงามทุกครั้งที่เจอกันเหมือนเดิม เป็นบุคลิกส่วนตัวเลยล่ะมั้ง คุยกันไปพี่เค้าก็แอบทะลึ่งนิดๆหล่ะ ตามประสาผู้ชาย
“พี่กันต์อ่ะ งั้นชุนดูดเองค่ะ อุ้ย.. เดี๋ยวต้องรีบลงไปดูซ้อมแล้ว ฝากอีหน้าโง่นี่ด้วยนะคะ” แล้วมันก็ฝากฝังผม ฝังมิดเลย ใครหน้าโง่อิชุน ใครรรรร กูมันอนาคตสัตวแพทย์มือทองนะเว้ย
“ได้เลยน้องชุน ไปเหอะธาม ต่อในห้องลับหูลับตาคนดีกว่า แถวนี้ไม่ค่อยสะดวก” พี่กันต์แตะไหล่ผมสีหน้าจริงจัง ส่วนไอ้ผมนี่ขำดิครับ ใครจะไปนึกว่าพี่แกจะมาเล่นมุขนี้
“เดี๋ยวฟ้าผ่านะพี่กันต์” ผมแซว
พี่กันต์ยิ้มกว้างแล้วพูดออกมาว่า “กลัวอะไรแค่ฟ้าผ่า ทีเมื่อกี้กวนตีนอาจารย์ยังไม่กลัวเลย แล้วก็ ผ่าไม่กลัวกลัวไม่โดนผ่านะน้องธาม” เห้อ... ไอ้การพูดจาแบบนี้คงเป็นนิสัยของพี่แกนั่นแหละ ท่าทางชั้นเชิงจัดจ้านสาวคงเยอะ
ผ่านมา8ปี ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ก็ยังไม่เปลี่ยนเลย...
…………………………………………………………………………………………..20-10-2011
อัพหลังเที่ยงคืนตลอด 55555+ บทนี้ดูมึน เอ๋อๆไหม แหม อย่าว่ากันน่า แต่คงจะถูกใจสาวกแม่ยกพี่กันต์ แถมย้อนความหลังมาให้ด้วยแน่ะ สมัยกันต์ยังม.6 ธามยังม.5 เจอกันครั้งแรก
เห้ออออออ สนุกไม่สนุก ติชมได้ซำเหมอนะ รักคนอ่านทุกคน จ๊วบๆ
ตอบโพส โอ๊สส โอ๊สส โอ๊สส โอ๊สสสสสสสสส
iamnan - ใครๆก็อยากเป็นเมียพี่กันต์ เราก็อยากเป็น 5555
PetitDragon - พี่กันต์มาแรงนะเนี่ย ถ้าเกิดหลังๆมาพี่กันต์ร้้ายข่มขืนธามนี่จะรับกันได้ไหม กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
fuku - ชุการ์ไรเดอร์ขอติดไว้ก่อน อิตัวนี้เพื่อนคนแต่งเลี้ยงกันหลายคน มันช่างเป็นสัตว์ที่นัวเนียจริงๆ วันนี้ก็ให้โผล่มานิดหน่อยหอมปากหอมคอกันไป เฮือกกกก
chae - ปลาหางนกยูงจะครองโลกและ ที่บ้านก็มีบ่อน้ำลึกลับ ระบบนิเวศขั้นสมบูรณ์อุดมปลาหางนกยูงอยู่เหมือนกัน
theduchess - มีตอนไหนหมอธามไม่เกรียน ไม่มี๊!!
Dee^daY - เดี๋ยวจะมีตอนพิเศษแพคกระสอบทรายช่วยน้ำท่วมมานะถ้ามีเวลา 5555
howru - และกว่าจะเขียนเรื่องนี้จบคนเขียนก็เซียนเรื่องการเลี้ยงสัตว์อ่ะ หาข้อมูลเขียนนิยาย ฟิตกว่าเสิร์ชทำรายงาน 555
bangkeaw - นั่นซิ เป็นไปไม่ด๊ายยยยยย
JkrR - อ้อเก็ทละ สิงอยู่บอร์ดนี้มาหลายปีแล้วเหมือนกัน แนวนิยายก็เปลี่ยนไปด้วยนะเดี๋ยวนี้ แต่ก่อนเรื่องเล่าเยอะมาก อ่านสนุก เด๊่ยวนี้คนเขียนเองก็ไม่ค่อยได้เข้าบอร์ดเท่าไหร่ เว้นว่างไปเป็นปีๆเลย แต่กลับมาเขียนนิยายเลยเข้าบอร์ด นิยายเรื่องนี้ไม่มีแจกหญ้าแน่ 5555+ เพราะแต่งล้วนๆ
pp4 - อย่าเลยนะ ธามเลิกชมตัวเองว่าน่ารักอย่างโง้นอย่างงี้ไม่ได้หรอก มันยังไม่เจอของจริง 555555555+
wan_sugi - ขอบคุณที่บวกให้นะคะ วันนี้คนเขียนตื่นมาตอนบ่าย2 ขี่จักรยานตราจระเข้อายุกว่า30ปี ไปซื้อข้าวผัดมากิน เนื่องจากพิมไปหิวไปเหมือนกันเมื่อคืน 5555
TanyaPuech - แวร๊ยยย ของแบบนี้ต้องเดากันต่อไป แต่ช่วงนี้กันต์รุกหนัก ที่ไหนมีรัก ที่นั่นมีรุก แอร๊ยยยย
Moonmaid - คนแต่งรอกินอยู่เหมือนกัน ได้แต่ฝันกากๆไป
golove2 - หนุ่มมีเครา เร้าใจจะตาย ดูอย่างบอยปกรณ์ดิ แว๊กกกกก น้ำลายไหลลลล
lidelia - หมอธามยังไม่เจอของจริง 5555
yaoionlyyes - ขอบคุณนะค้าา มีปัญหาเดียวน่ะ... คนเขียนทำอาหารอะไรไม่เป็นสักอย่าง แดร๊กเป็นอย่างเดียว 5555555555555555
POPEA - รอดูได้เลย เด๊่ยวธามจัด 5555+
kimY - เพราะพี่กันต์หัวงุ กร๊ากกกกก ไม่ช่ายย ก็มาเอางูไง 5555+ ธามจะรอคนมาโกนให้ๆ
kslave - มีดีจริงๆแต่ เรื่องจริงนี่มีไหมไม่รู้ โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
nemonoy - รออ่านนะๆ ติดตามๆ ธามรอคนมาโกนให้
gumrai3 - ยังไม่ครบเล้ยยย อย่าพึ่งรีบๆ
cotone - อธิฐานก่อนนอนนะ คิๆๆๆๆๆๆ
yaninjinna - ใครๆก็ชอบกันตืแปลว่าสร้างตัวละครนี้มาให้ประสบผลสำเร็วแล้ว 5555
Cherry Red - หมอธามเสร็จใคร เราก็สะใจทั้งนั้น 5555555555555555555555 คนนั้นก็แซ่บ คนนี้ก็ซี้ด
praseat - จิ้มๆ มาอัพแล้วนะ ฮิ ฮิ :z13:
naran - โปรดร่วมกันอธิฐานกับเพื่อนนักอ่านอีกมากมายนะ 555
killy - ชื่อตอนนี้คิดได้ตอนจะอัพจริงๆนะ ข้าวผัดสามสีมันธรรมดาไปเลย ได้ มณีเจ็ดแสงมาจากก้นหลีบของต่อหมวกไต 5555
koikoi - อยากกินเหมือนกัน เขียนไปก็ เออ กุหิว 555
donghwa - เจ๊แป้งเปรียบเสมือนสารเร่งเนื้อแดงในเรื่องนี้ 555
Heisei - ยินดีต้อนรับนะตัวเอง ต้อนรับสู่นิยายกากๆ ของคนเขียนกากๆ ฮิๆๆ เราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับสายวิชาชีพนี้เลยนอกจากเป็นคนเลี้ยงหมา - -* เรียนเกี่ยวกับศิลปะน่ะ ไม่ได้เกี่ยวเลยใช่ป่ะ แต่เราขี้โม้เก่ง จริงๆ เชื่อใจได้ อ่านแล้วอิน 5555555555555555555555555555555+
เย่! ตอบเสร็จแล้ว ชอบอ่านมากเลย เม้นกันเยอะๆนะ ช๊อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
มิเสียทีที่วันนี้เขียนนิยายถึงดึก ได้อ่านคนแรกด้วยอ่ะ
ว่าแต่ตอนนี้ไหงมันสั้นจัง
:z13:
-
คือพี่กันต์เลี้ยงหมาเยอะขนาดนั้น ก็คงไม่ได้อยู่คอนโดเป็นแน่แท้
แต่คุณข้าวผัดโอเลี้ยง เอ๊ย!คุณข้าวพัดสามสีน่าจะอยู่คอนโด... งั้น...ก็3Pอะดิ เฮ้ย! ล้อเล่นนะจ๊ะ : D
-
ไม่เห็นตอบโพสเราเลย เสียจายยยยย
พี่กันย์ของเรามีบทน้อยนิ แต่เริ่มชอบแล้วอะ
ชอบบบบ
เลี้ยงงูด้วย เปนเฒ่าหัวงู แน่เลย อิอิ
เอ๊ะ หรือเปนโคแก่ ชอบกินหย้าอ่อน
แต่พี่กันย์ก่าคนที่่คอนโด คนเดียวกานชิมิ ขอให้ใช่นะ
สาธุ
-
^
^
จริงเหรอ เราไม่ได้ตอบเหรอ :a5: ฮือออออ :z3: :z3: เราขอโทษวันนี้เบลอจริงๆ นอนเยอะเกินไป ขอโทษนะน๊าาา
ตอบแยกเลย ไถโทษ 555
นั่นดิ ทำไมบทน้อยก็ไม่รู้ บทหน้าเอาเยอะๆแล้วกันเนอะ 5555 คนแต่งต้องจูนสมอง เพราะว่าพิมเสร็จอัพเลย วันต่อวัน (เผานั่นเอง) หงากกกก โปรดให้อภัยด้วย ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ
-
อ่ะ อิพี่กันต์ กับ หนุ่มปริศนาที่คอนโดนี่ไม่ใช่คนเดียวกันใช่มั๊ยครับนี่ ? หมอธามดูเป็นนายเอกที่สถุนเนด ได้ใจจริงๆ
-
ธามรั่วอ่ะ
พึงเคยเห็นหมอลุคแบบนี้
:m20: :m20:
-
ดูคนแต่งจะ Alert กับธามมากอะ :laugh:
ชอบๆฮาได้ตลอดเวลา
สรุปว่าตอนนี้กำลังมีคนเข้ามาจีบธาม 2คนอะสิเปนหนุ่มรุ่นพี่ทั้งสองคนเลยหรือป่าว? :-[
มันยังไง
แต่เขินจังอ่านไปหัวเราะไป
มีความสุขแบบแปลกๆ55+
ธามคิดอะไรได้ฮามากชอบจริงๆ
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ
ติดตามต่อไป :L2:
+1o13
-
สรุปเอางูกลับไปเลี้ยงเองเลยเหรอ
-
ฟ้าไม่ผ่าแล้วเพราะเดี๋ยวนี้มันเยอะเกิน
ผ่าไม่ทัน :n1:
-
โหยพี่กันต์หมาแก่อ่ะ
หยอดไว้ก่อนได้ไม่ได้ว่ากันอีกทีนึง
-
พี่กันต์น่าร๊ากก
:-[
-
สนุกมากค่ะ ขอตาม น้องหมอธามแบบติดหนึบหน่อยนะคะ
-
พี่กันต์น่ารักอะ, ส่งข้าวส่งน้ำตลอด
ธามก็เล่นๆ กับพี่กันต์หน่อยนะ :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ +เป็ด :กอด1:
-
ธาม กวน ตรีน เสมอต้นเสมอปลาย เลยนะ
:laugh: :laugh:
-
ข้าวผัด อาหารเช้าก้กินของเค้าไปแล้ว เบอร์ก็ให้ไปแล้ว ใจก็รีบๆให้ไปเห๊อะะะะ หมอธามสัตวฯที่รั่วที่สุดในประเทศไทย 555
-
ต๊ายย เค้าแลกเบอร์กันแล้ว
กันต์อย่าลืมคำพูดตัวเองนะ เหงาเมื่อไรๆก็ชวนน้องมามีเซ็กกัน :z1: :laugh:
ธามเกรียนจริง แต่ก็น่ารักมาก
ส่วนพี่กันต์ แซบเว่อร์ :impress2:
-
เนียนเวอร์ ๕๕๕๕
-
รู้สึกดีนะเนี้ย
เหมือนได้ดู รอยไหม ย้ำ รอยไหม
มี 2 ภพ สลับกันไปมา..
-
:oo1:
พี่กันย์นี่แกขยันหยอดจิงๆๆ
หยอดไปเรื่อยๆ เด๋วติดเอง :laugh:
-
อ่านตอนนี้ ทำไมหมอธามมันดูซื้ออ ซื่อ :laugh: :laugh:
-
เกือบหาเป็ดไม่เจอ ดันไปติดอยู่กับโฆษณาซะงั้น :z3: :beat:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไป อัพทุกวันเลย ดีมากก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮ่าๆๆๆ นิสัยพี่กันต์นี่สุดทีนจริงๆ
พูดจาให้คิดตลอดดด
เอิ๊กๆ ตอนหน้าขอแบบนี้อีกเยอะๆ
ชอบ ฮ่าๆ ชอบให้เคะไปไม่เป็น ฮ่าๆๆๆๆ
-
พี่กันต์ใช่พระเอกเปล่าวหว่า ?
อยากรู้จังง่ะ รออ่านอยู่น้า~ :bye2: :bye2:
-
เข้ามาเป็นกองหนุนให้พี่กันต์ด้วยคนค่ะ :-[
พี่กันต์น่ารักกก ส่วนธามนี่มันรั่วดีจัง สมกันดี :laugh:
พี่กันต์กับหนุ่มข้าวผัดจะเป็นคนเดียวกันป่าวน้า
ขอให้เป็นคนเดียวกันเถอะ ประมาณว่าดีทั้งคู่ เลยอยากให้เป็นคนเดียวกัน
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยายสนุกๆ :L2:
-
:laugh:พี่กันณ์เนียนมาก ธามให้ไปก่อนถึงรู้ตัวเหรอ ยังฮ่า ช้าไปไหม :jul3:
เบอร์ก็ให้ อาหารก็กิน ที่อยู่ก็รุ้เสร็จเเน่ๆ
-
พี่กันต์นี่ๆ พูดสองแง่ง แบบนี้ ธามมันจะไปรู้หรือ
-
เมื่อวานเย็นข้าวผัดตื่นเช้ามาก็แซนวิซกะกาแฟโหอะไรมันจะขนาดนั้นแล้วเมื่อไหร่เจ้าของเค้าจะมาเปิดตัวกันซักทีล่ะเนี่ย
-
สรุปว่าใครจะเป็นคนพุ่งชนล่ะคะ
-
“พี่ไม่โทรมาเซ็กโฟนหรอกน่า วางใจได้ๆ แต่ถ้าเหงาเมื่อไหร่จะโทรมาชวนไปเซ็กกัน” 《《《《 o22
-
พี่กันต์หมั่นหยอดแบบนี้หมอธามจะไปไหนเสีย :กอด1:
-
“สวัสดีจ้า” สรุปหมอเป็นบ้า รึว่า นกมันกวนตีนอ่ะ :m20:
-
^^ ตกลงข้าวผัดปริศนากับพี่กันย์ ใช่คนเดียวกันไหมค่ะ?
แล้วเมื่อไรธามจะใจอ่อนสักที อยากเห็นฉากหวาน 55+
-
:-[ :-[ :-[
คุณหมอ (รักษา) งูคะ.....เคยฝันว่าโดนงูรัดบ้างไหมคะ
ตอนเด็กๆ พี่เค้าจะจีบก็เล่นตัวซะ เป็นไงล่ะพอมาตอนโตมาต้องไปจีบซะเอง
อย่าลืมนะว่าลั่นวาจาไว้แล้ว ครบตามมาตรฐานที่ตั้งไว้แล้วก็เดินหน้าจีบได้เลย
-
ฮ่าๆ แต่เรียนศิลปะนี่เชื่อนะ เพราะวาดน้องธามซะสวย...เอ๊ย!! หล่อมากเลย
เราจะอยู่ด้วยกันต่อไปนะ
ห้ามทิ้งเราน้า ...
-
เกิดความสงสัยเล็กน้อย
พี่กันต์นี่ พระเอกชัวร์ใช่มั้ยคะ
พี่แกนี่อยู่ทั้งที่บ้านและคอนโดรึป่าว
เพราะ แกพางูมาเพราะหมาที่บ้านกัด แต่ชายปริศนานั้นอยู่ที่คอนโด มันตงิดๆ
ทำให้เราเกิดการสงสัยขึ้นมา หรือว่าเราเบลอ เอ๋อ คิดไปเองนะ
-
เป็นการเนียนขอเบอร์โทรศัพท์ที่ดูเป็นการเป็นงานดี ( แต่โทรมาคงไม่ได้คุยเรื่องงูหรอก )
ว่าแต่พี่กันต์พูดจาชวนคิดลึกแบบได้โล่ห์มาก ๆ แต่ละคำ แต่ละประโยค ชวนสะดุ้งปนสยิวกิ้วเป็นที่สุด
ชักไม่แน่ใจแล้วว่าพี่ท่านจะเป็นคนเดียวกับหนุ่มปริศนาคนนั้นรึเปล่า ?
แต่มีสองคนก็ดี หมอธามคงจะได้สับรางกันสนุกสนาน ( เหรอ? :m29: )
-
พี่กันต์เจ้าเล่ห์นะเนี่ย หยอดตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลย
-
บทที่6
งานแต่งเพื่อนตั้ม
............................................................
“ผมรู้จักกับเพื่อนตั้มมาตั้งแต่เพื่อนตั้มยังติดหมอนเน่า ติดการ์ตูน ติดเกม จนโตขึ้นมาติดมหาลัย แล้วจนตอนนี้ขอสาวแต่งงาน เพื่อนตั้มเป็นผู้ชายแสนดีที่สตรีควรมีไว้ในครอบครอง อาจจะไม่หล่อเร้าใจแต่นิสัยรับประกันได้เลยว่าจะไม่ทำให้ใครช้ำใจแน่นอน เพื่อนตั้มมักเป็นคนที่สาวไม่เหลียวแล แต่หารู้ไม่ว่าสาวๆเหล่านั้นมีตาหามีแววไม่ ไม่เหมือนคุณแพรวนอกจากสวยน่ารัก แล้วยังเห็นถึงความหล่อของเพื่อนตั้ม หลายคนอาจจะสงสัยว่าเพื่อนตั้มไม่หล่อตรงไหน ก็วันนี้หล่ออกจะตายไป ก็นั่นแหละครับ มันหล่อสุดก็วันนี้แหละ หล่อหลบใน หล่อกว่าใครก็ตรงใจหล่อ เวลาผมมีปัญหาเพื่อนตั้มช่วยเหลือเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องไม่เป็นเรื่องหรือเรื่องที่พวกผมทำจนเป็นเรื่อง ตั้มเป็นเพื่อนรักที่เป็นคนดูแลเพื่อนๆคนอื่น สอบตกตั้มก็ช่วย หิวข้าวตั้มก็เลี้ยง อกหักตั้มก็ปลอบ ตีกับแฟนตั้มก็ช่วยแก้ตัว ผมดีใจที่วันนี้มีคนที่จะมาดูแลตั้มแล้ว คุณแพรวคงรู้แล้วว่าเป็นรักครั้งแรกของตั้ม ตั้มชอบคุณแพรวมาตั้งแต่เจอหน้าคุณแพรวครั้งแรก แต่ไม่กล้าจีบ รวบรวมความกล้าเป็นเวลา1ปี กว่าจะจีบติดใช้เวลา2ปี จากนั้นก็มีแต่คุณแพรวมาตลอดจนถึงวันนี้ พูดได้เต็มปากเต็มคำว่าตั้มไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลยนอกจากคุณแพรว ผมมั่นใจว่าคุณแพรวจะต้องภูมิใจที่มีสามีดีๆแบบเพื่อนตั้ม เหมือนที่ผมภูมิใจที่เพื่อนดีๆแบบเพื่อนตั้มได้แต่งวานก่อนใครกับผู้หญิงที่ดีอย่างคุณแพรว ขอบคุณครับ”
พูดจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้น เสี่ยปาล์มยิ้มหน้าบาน แอบน้ำตาคลอนิดๆ พอมองไปที่เจ้าบ่าวในชุดสูทขาวที่หล่อผิดหูผิดตาก็แอบมีเอาทิชชูมาซับ งานแต่งเกือบจะกลายเป็นงานสำนึกรักเพื่อนไปซะแล้ว
เสี่ยปาล์มในชุดหล่อน่าเชื่อถือยืนพูดเป็นตัวแทนเพื่อนๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ ผมฟังไปหัวเราะไป โต๊ะทั้งโต๊ะมีแต่เพื่อนรุ่นมัธยม ยังไม่แต่งงานทั้งโต๊ะแต่บางคนก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วก็มี
“ดราม่าซะงั้นเสี่ยปาล์ม” ไอ้พีทเพื่อนที่ไม่เจอกันนานแซวไอ้ปาล์มที่ซดเบียร์เอื๊อกๆแก้คอแห้ง พีทเรียนวิศวปิโตร เรียนจบก็ไปอยู่กลางทะเลจนตัวดำ นานๆทีได้ขึ้นบก เห็นมันบอกว่าลางานมาเพื่อเพื่อนตั้ม เห็นไหมล่ะว่า คุณไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุด หรือหล่อที่สุด คุณก็เป็นเพื่อนที่ไม่มีใครกล้าลืมคุณได้ถ้าคุณให้ใจกับเพื่อน ...ผมพูดจาดีนะวันนี้
“จะได้ไม่ให้พวกมึงขายหน้าไง เกิดพูดเหี้ยๆไป เพื่อนหมดหล่อ” เสี่ยปาล์มแก้ตัวกลบเกลื่อนความดราม่า
“ถ้าให้ไอ้ธามไปพูดนะมึ๊งงงง คงฮากว่านี้”
“ดีแล้วไม่ให้กุไปพูด สงสารไอ้ตั้ม” ผมพูดกลั้วหัวเราะ
“เออ มึงคงแฉแต่เรื่องฮาๆ” ไอ้ปาล์มซ้ำผมมาอีก เออใช่ซิ กุมันไร้สาระนิ
หลังจากการป้ายความผิดกันไปกันมาสักพักก็เริ่มเงียบลงเพราะเริ่มยัดอาหารเข้าปากกัน ปากเลยไม่ว่างพูด เพื่อนฝั่งเจ้าสาวนี่เจริญหูเจริญตามาก มีแต่น่ารักๆ ดูคุณหนู เรียบร้อยใจดี ผิดกับเพื่อนฝั่งตั้มที่แต่ละคน หนุ่มโฉดทั้งนั้น ไม่แน่ถ้าวันนี้สวรรค์เป็นใจอาจจะเจอสาวถูกใจสักคน ฮ่าๆๆๆๆๆ
...เอ๊ะ แต่นึกขึ้นได้เรื่องนึงละ คนที่อยู่คอนโดเดียวกันกับผมนี่ใครวะ... ต้องถามไอ้ตั้ม
รอมันเดินมาถ่ายรูปที่โต๊ะแล้วกัน คนเยอะๆ วุ่นวายสงสารมัน เดี๋ยวผมไปฉี่รอ...
“เฮ้ย กุไปฉี่ ไปป่ะ” ถามขึ้นสุ่มๆ มีสองสามตัวลุกขึ้น เออกุไปด้วย มีผม พีท กับหนึ่ง (หนึ่งเป็นเพื่อนคนนึงในกลุ่ม เจอหน้าไม่บ่อยแต่โซเชียลเน็ตเวิร์คมันแนบแน่นกับเพื่อนมาก เป็นเกย์รวย ทำงานธนาคาร เป็นมานาน เป็นมาตั้งแต่ขนขึ้น... ขนหน้าแข้งนะ อย่าคิดลึก)
พอเดินออกมาก็พบกับคนเยอะเกินที่จะมี น่าจะเป็นเพราะวันนี้มีแต่งงานหลายคู่ด้วย แขกแต่ละงานก็เดินเต็มทางเดินไปหมด พวกผมก็เลยเดินตามๆคนอื่นไป คิดว่า เดี๋ยวก็คงเจอห้องน้ำเอง
“เมื่อกี้กูเห็นพวกรุ่นพี่ด้วย” หนึ่งเปิดประเด็น
“มึงจะสื่ออะไรไอ้หนึ่ง” ไอ้พีทมักเป็นคนที่เข้าใจไอ้หนึ่งน้อยที่สุดเสมอเวลาไอ้หนึ่งต้องการจะพูดอะไรที่มีความหมายแฝง อันเนื่องจากยีนส์ตัวผู้ใฝ่หาสาวของมันทำงานอย่างเต็มทีตามประสาหนุ่มวิศวะผู้เถื่อนจิต เลยไม่เข้าใจหนุ่มเก้งอย่างคุณหนึ่งได้
“มึงไม่เข้าใจแต่ไอ้ธามน่าจะเข้าใจ ใช่ไหมธาม”
“มึงอย่ามาหาแนวร่วมดิ”
“กูรู้น้า.....” ไอ้หนึ่งยักคิ้วที่ผ่านการกันมาอย่างเรียบร้อยเป็นที่น่าเสียดายสำหรับสาวๆที่คนหล่อๆทำงานเก่ง หาเงินเป็น รสนิยมดี อย่างมันอยากจะมีสามีมากกว่าภรรยา
“มึงรู้อารายยยย ชีวิตกุไม่เคยมีความลับ” อย่าไปหลงกลไอ้หนึ่งมันครับ ผมอยู่กับมามานานรู้พิษสงเกย์เฒ่าผู้นี้ดี ใครเผลอตกสู่หลุมกับดักที่ทำเป็นรู้มากนี่โดนล้วงตับหมดทุกคน เผลอๆอาจจะโดนล้วงตูด...
“ห่านี่ ไม่เล่นกะกูเลย” ด่ากูอีก
“พวกมึงพูดไรกัน” ปล่อยให้มันโง่ต่อไปไอ้พีท บางทีการที่ไปทำงานไกลๆคนน่าจะดีสำหรับมันแล้ว อยู่กับท้องน้ำผืนฟ้า อยู่บนแท่นขุดนั่นแหละ ชีวิตที่เหมาะกับมึง… โลกกว้างมันโหดร้ายนะพีท
“พีท เวลามึงอยู่กลางทะเลถ้ามึงอยากนี่ทำไงวะ” ไอ้เหี้ยหนึ่ง จังไรมว๊ากกกก...
“เออ... กุก็... เฮ้ย ทุเรศ ถามมาได้ ไอ้เชี่ย เออ แต่ไม่เป็นไร เพื่อนกันๆ กุก็ช่วยตัวเองซิถามได้” ...โลกกลางทะเลมีแต่ฉลามร้ายอาจจะเหมาะกับมึงกว่าคนร้ายๆแบบไอ้หนึ่ง กุล่ะเพลีย
“เออก็จริงของมึง” ไอ้หนึ่งพึมพำๆ แล้วเราก็เลี้ยวเข้าสู่ห้องน้ำอันหรูหราของโรงแรม แต่แล้ว...
โลกก็กลมกว่าที่ผมคิด
รุ่นพี่สามสี่คนยืนคุยกันในห้องน้ำ รุ่นพี่ที่เป็นกลุ่มพี่กันต์แก๊งค์หนุ่มคลีโอหนึ่มโสดในฝัน กลุ่มนั้นไม่ได้สังเกตคนรอบข้าง ผมเข้าซอกไปยืนฉี่ ตามด้วยเพื่อนอีกสองคนที่ประกบซ้ายขวา... หูผึ่งรับการสนทนาคลอเสียงฉี่....
“มึงก็ไปทำเค้าทำไมวะ ไม่คุยกันดีๆ สมน้ำหน้าแม่ง” พี่กันต์พูด
“เป็นมึงมึงเย็นลงป่าววะ เหี้ยมาจับตูดเด็กกุ” เสียงพี่อีกคนนึงพูด
“เด็กมึงมันไปทั่ว โทษเค้าก็ไม่ได้”เสียงอีกคนพูดพูดสำเนียงแปลกๆเหมือนอาม่าสงสัยคนจีน
“มึงรู้ได้ไง” คนนั้นพูดอีก
“ก็ทำท่าจะไปกับกุ แต่พอเจอมึงมันก็ไปหามึงไง” ประโยคนี้เป็นของพี่กันต์ โอ้โห... ไม่เคยนึกเลยนะเนี่ยว่าจะซ่อนเขี้ยวซ่อนเล็บขนาดนี้นะพี่กันต์ เห็นหน้ายิ้มๆก็เกือบได้เด็กเพื่อนมาแล้ว เห้อ... ก็สมควรกับคุณสมบัติล่ะ เถียงไม่ได้ มีสิทธิ์เลือกซะอย่าง หล่อ รวย
“มีใครเขาทำท่าจะไม่ไปกับมึงบ้างเหรอ” คนสำเนียงจีนพูดประชดแกมหยอก พี่กันต์หัวเราะขำๆ แล้วกลุ่มนั้นก็เดินออกจากห้องน้ำไป...
ไอ้หนึ่งหันมามองหน้าผมขวับ..
“เฮ้ย คนละกลุ่มกับที่กุเจอว่ะ แต่กุจำพี่คนนั้นได้...” ไอ้หนึ่งล้างมือแล้วก็พูดเปิดประเด็นขึ้นมา
“คนไหน” ไม่ใช่มึงจำพี่กันต์ได้หรอกนะ
“คนพี่พูดไม่ค่อยชัดออกจีนอ่ะมึง”
“กุก็จำได้” เฮ้ยไอ้พีท มึงขึ้นบกแล้วเหรอ
“ทำไมกูจำไม่ได้” ผมชักจะงงแล้ว แทนที่พวกมึงจะจำพี่กันต์ได้ ทำไมพวกมึงจำหลานอาม่า(คนที่พูดสำเนียงจีน)ได้
“ก็เค้าเป็นคนสิงคโปร์ ชื่อหมิง ตอนอยู่รร.เก่าไม่ค่อยดัง แต่ตอนนี้เป็นเชฟเว้ย กุเคยเห็นลงนิตยสาร ฉบับเร็วๆนี้แหละ” ไอ้หนึ่งช่วยแถลง อย่าบอกนะว่าไอ้พีท มึงอ่านนิตยสาร ผู้ชายกระด้างภัณฑ์อย่างมึงเนี่ยนะอ่านนิตยสาร
“กุจำคนละแบบกับมึง กุจำได้เพราะมาจีบพี่ว้ากที่เป็นสายรหัสกุ... พี่กุเลยไปต่อยมันหน้าตึกอธิการ เกือบโดนพักการเรียน”
“ผู้หญิง...” ผมถาม
“ผู้ชายว่ะ”
“โอ้... แซ่บแล้ว” ไอ้หนึ่งหัวเราะก๊าก.... สรุปกลุ่มนั้นคงเป็นกลุ่มชายเหลือชายเพราะได้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย... แต่พี่หมิงก็ช่างซ่า จีบพี่ว้ากวิศวะ แต่ตัวเองดั๊นเป็นเชฟ ฮาสัส....
ผมกลับมาถึงโต๊ะก็พบว่ากลุ่มรุ่นพี่นั้นก็อยู่งานเดียวกัน แต่นั่งโต๊ะห่างออกไปพอสมควร ไอ้เสี่ยปาล์มหัวเราะคิกคักเป็นบ้ากับไอ้แจ้ (แจ้เป็นเทย) ที่แต่งตัวเป็นสาวมา จนบางคนอาจจะข้องใจได้ว่าเหตุใสผู้หญิงคนเดียวมานั่งโต๊ะท่ามกลางชายโฉด เจ้าบ่าวกำลังจะเลี้ยวมาทางฝั่งโต๊ะผมแล้ว คราวนี้ต้องไม่ลืมถาม จะได้รู้สักทีว่าใครมาเป็นสต๊อกเกอร์ผม กลัวนะโว้ยยยยย
แต่...
โต๊ะรุ่นพี่เรียกไปถ่ายรูปอีกรอบ โต๊ะชายเหนือชายนั่นแหละ ไม่รู้เหนือกันกี่คนเหมือนกัน...
สักพักเจ้าบ่าวเจ้าสาวพร้อมช่างภาพประจำงานก็เดินมาถึงโต๊ะผมที่เตรียมตัวกันพร้อมนานแล้ว กว่าจะจัดท่ากันได้ก็นาน แถมกว่าจะถ่ายจนพอใจก็นาน คือกะเอาโต๊ะเดียวก็ได้แล้วอัลบั้มเต็มๆอะไรแบบนี้ ผมล่ะภูมิใจแทนเพื่อนจริงๆที่ได้แต่งงานแต่งการกับเขา อยากเห็นหน้าลูกมันไวๆ น่าเสียดายที่ไม่มีเพื่อนในกลุ่มคนไหนเป็นหมอสูติ ที่ใกล้เคียงก็มีแต่หมอกระดูก ซึ่งคงจะไม่ค่อยเกี่ยวอะไรกับการฝากครรภ์ หรือสัตวแพทย์แบบผมกับไอ้ปาล์มที่ฝากท้องลูกหมาลูกแมว คงไม่เกี่ยวอะไรกับทำคลอดคน
“ขอบคุณมากเว้ยเพื่อน ซึ้งๆ” ไอ้ตั้มยิ้มหน้าบาน เจ้าสาวก็สวย
“เฮ้ยเดี๋ยวตั้ม มีไรจะถาม” ผมรั้งมันเอาไว้ ไอ้ตั้มหันหน้ามาพร้อมยิ้มรับคำถามผม
“ใครไปส่งกูวันงานเลี้ยงสละโสดวะ” ผมกระซิบถามมัน ซึ่งก็ไม่รู้จะกระซิบทำหอกอะไรเหมือนกัน แต่พอผมพูดจบ เสียงเฮลั่นจากโต๊ะทางฝั่งรุ่นพี่ก็ดังขึ้น ไอ้ตั้มสะดุ้งโหยง มองไปทางโต๊ะต้นเสียง หน้าตามีพิรุธ
“กุก็จำไม่ได้ว่ะ มีอะไรรึเปล่ามึง ของหายหรืออะไร”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร”
“โทษทีๆ มีไรให้ช่วยก็บอกนะ” มันขอโทษขอโพยผม เจ้าสาวยืนยิ้มให้ผมเหมือนจะบอกว่า มีอะไรก็บอกเราได้นะ คู่สร้างคู่สมจริงๆ
“โอเคๆ” ผมยิ้ม ตั้มกับคุณแพรวเดินไปถ่ายรูปต่อ
…แต่อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องสมัยก่อนๆขึ้นมาได้อีกแล้วซะงั้น
……………………………………………………………………………..
7ปีก่อน
ฤดูการสอบกลางภาคสร้างความสติแตกให้กับนักเรียนม.6ใกล้เคียงกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่มันก็มีคนกลุ่มนึงแหละครับที่แม่งไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกูก็จะสร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้าน ผม ไอ้ปาล์ม ไอ้ตั้ม แล้วก็ไอ้พีท เดินแบกกระเป๋าที่อัดหนังสือเรียนหนักกำลังจะกลับบ้านไปเตรียมอ่านฟิสิกส์ชวนอ้วกที่สอบพรุ่งนี้ ตอนม.6เป็นปีที่สุดของผมแล้ว เนื่องด้วยความที่อยากเรียนสัตวแพทย์ก็เลยต้องอ่านหนังสือหนัก จากที่เป็นคนเที่ยวๆเล่นๆ ก็เกิดได้เป็นลูกชายแสนดีขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ไอ้ปาล์มก็เลิกบ้า ส่วนไอ้ตั้มก็อยู่โหมดขยันปกติของมันอยู่แล้ว แต่วันนี้มันมีเรื่องครับ
เสียงเอะอะดังมาจากหลังห้องน้ำ เหมือนมีคนตีกัน มันเป็นเรื่องปกติที่พบได้บ่อยตามประสาโรงเรียนชายล้วน ต่อให้คุณหนูขนาดไหน เอาเด็กผู้ชายจับมารวมกันมันก็ต้องมีกันบ้าง
“เสียงไรวะ” ไอ้ปาล์มพูดขึ้นมา พวกผมก็ได้ยินกันทั้งหมดแหละ แต่ไอ้ปาล์มพูดก่อน
“เด็กตีกัน” ไอ้พีทตอบมันซื่อๆ
“จวย รู้อยู่แล้วเว้ย ไปดูป่ะ” ไอ้ปาล์มขี้เสือกเอ้ย
“อย่าเลยเดี๋ยวซวยโดนหางเลข” ไอ้ตั้มคนดีเสนอทางที่พวกเราควรเลือกเสมอ... แต่มักมีใครเลือก
“เอาน่ามึงแก้เครียด หาความตื่นเต้นเข้าตัวปรับอารมณ์ให้ครื้นเครง” ผมเองแหละ เลวไหม ชวนเพื่อนไปดูคนตีกัน ไม่ได้ไปช่วยห้ามด้วยนะ
ผิดคาดครับไม่ได้มีคนตีกัน แต่มีคนโดนรุมกินโต๊ะเด็กอยู่ คนโดนรุมตีนยังเด็กๆอยู่เลย 2คน ตัวแม่งนิดเดียวไอ้คนรุมเนี่ยเฟี้ยวเลยครับ ทุกอย่างบนตัวมันผิดระเบียบหมด ม.6 5คนเลย จำหน้าได้ ที่ยังได้เรียนถึงม.6นี่เพราะแม่งเงินหนา พวกผมชะโงกดูจากตรงหน้าตางห้องน้ำรูเล็กๆ ดูไปได้หน่อยนึง ไอ้เหี้ยพีท ไอ้ตัวเซ่อทำกระเป๋าตก มันเงยหน้าขึ้นมา
เยส สะ เข้... ซวยและ
มันเปลี่ยนเป้าหมายแล้วครับ วิ่งมาดักพวกผมที่ห้องน้ำ แต่วิ่งมาสี่ อีก1เฝ้าเด็กไว้ พวกผมรีบออกมาเนียนยืนล้างมือกันก่อนที่พวกมันจะเข้ามาได้ถึงตัว... เห้อออออ
ถ้าไม่เนียนนี่ไม่ไหวนะ เด็กเรียน4คนกับนักเลง4คน คิดว่าใครจะชนะวะ
“พวกมึงมาทำอะไรกัน”
“มาเยี่ยวดิ” ไอ้ปาล์มที่ใจกล้าหน้าด้านที่สุดในสถานการณ์นี้ตอบเป็นคนแรก
“พวกมึงฉี่ยังไง เสียงโคตรดังเมื่อกี้” มันถาม
“เพื่อนกุทำกระเป๋าตก ถามมันดิ” ไอ้ปาล์มเสือกโยนขี้ผิดคน แทนที่มันจะชี้ไปที่ไอ้พีท แต่ด้วยความตื่นเต้น แม่งเสือกชี้ไปที่ไอ้ตั้ม...
“อะ... เอ้อ ใช่ๆๆๆๆ”
ซวย... เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวผม
“มึงโกหกพวกกุเหรอ มึงแอบดูเหรอ มึงอยากโดนเหรอ” ไอ้ตั้มหันมาหาผมที่อยู่ใกล้ที่สุด ทำหน้าตาสำนึกผิดเต็มที่ แต่ผมก็เข้าใจนะว่ามันเป็นคนโกหกไม่เก่ง ไอ้ปาล์มแม่งก็เสือกส่งมาใครไม่ส่ง เหลือ ผมไอ้ พีท เสือกส่งให้ไอ้ตั้ม เหี้ย!
“กุไม่ยุ่งมึง มึงไม่ยุ่งกู โอเคไหม กุจะทำเป็นเหมือนไม่เห็น” ผมเริ่มเจรจา ผมรู้จักคนนึงในนั้นด้วย เคยเรียนห้องเดียวกันสมัยม.1 5ปีผ่านมา เส้นทางคนละแนว
“โอเค ได้ อย่าให้กุรู้นะว่าพวกมึงเอาไปบอกใครไม่งั้นไอ้ธาม มึงอ่ะ โดนคนแรก...” มันชี้หน้าผม แล้วก็เดินออกไป พอมันไปพ้นห้องน้ำ ไอ้ตั้มยกมือขอโทษรอบทิศ ไอ้ปาล์มหัวเราะก๊ากที่ตัวเองรอดตีนมาได้ ส่วนไอ้พีทกับผมเนี่ย ทำหน้าเพลียสุดติ่ง
ว่าแต่ก็สงสารไอ้เด็กสองคนนั้น...
“เฮ้ย... มึงวิ่งไหวป่ะ” ผมหันไปถามไอ้สามตัวที่เหลือ
“ทำไมวะ”
“กุสงสารเด็ก” พ่อพระป่ะละ
“มึงจะทำอะไร” ไอ้พีทมองหน้าผมแหยงๆ
“กุก็จะบอกว่า... เห้ย อาจารย์มา!!!!”
ผมตะโกนสุดเสียง เสียงไอ้พวกนักเลงข้างหลังร้องเฮ้ย ไอ้ปาล์มทำหน้าตื่น ไอ้พีท กับไอ้ตั้มอ้าปากค้าง ถึงจะอึ้งแต่พริบตาก็ใส่เกียร์หมาวิ่งลืมตายหนีตีนก่อนที่พวกมันจะรู้ว่าพวกผมตะโกนหลอก ซึ่งถ้าอยู่มีหวังได้แดกตีนแทนข้าวเย็นแน่...
............................................................................................
อยู่ๆผมก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ทั้งขำ ทั้งอุบาทว์ตัวเอง และเหตุผลนึงที่คิดถึงเรื่องนี้ก็เป็นเพราะ เรื่องนี้ยืนยันได้อย่างดีที่สุดว่าไม่ว่ายังไง ไอ้ตั้มก็เป็นคนโกหกไม่เก่ง...
.............................................................................21-10-2011
หวายย บทนี้ตัวละครเพิ่มเยอะเลย เคี๊ยกกกกก ชอบไหม 55555555555555555555
โปรด+กรุณา+ขอร้อง ติดตามตอนต่อไปเถอะนะ 555555555555555555555555
..............................................................
ตอบโพสสสสสสสส
JkrR - ฮือออออ อยากเขียนๆยาวแต่ไม่ได้อ่ะ ถ้ายาวๆต้องวันเว้นวัน แล้วถ้าอยากอ่านคนแรกก็ต้องใกล้เช้าจ้า 55555+
Heisei - ก็เนี่ยแหละประเด็น เดากัน 55555
Yunatsu - ตอบแล้วน้า ขอโทษด้วย ฮือออ ผิดไปแล้ว เดากันต่อไปว่าใครกันแน่เป็นหนุ่มคอนโด
vascular - นายเอกของเราจะไม่ซ้ำแบบใคร 5555+
¡ииσcэиτ - สัตวแพทย์นา.... ต้องถึกนิดนึงๆ ความรั่วเป็นจุดขายของธามเลยแหละ
Ipatza - ชอบชิมิ มีคนมาจีบธามเยอะๆก็ดีนะสนุกดี ลุ้น กร๊ากกกกก จะได้ยืนยันความฮอตของธาม 555555+ ติดตามอ่านต่อไปนะ ขอบคุณที่บวกให้จ้า
fannan - ไม่ได้เอากลับไปเลี้ยงๆ พี่กันต์เอาไปเลี้ยงรอให้มันหายแผลแล้วค่อยเอาไปให้สวนสัตว์ เลี้ยงไม่ได้ พี่ธามหมาเยอะแล้ว ฮุ ฮุ ฮุ
theduchess - พี่กันต์เป็นคนรูปหล่อ ใจดี ยิ้มหวาน หยอดเก่ง และทะลึ่งนิดหน่อย ตามสไตล์ผู้ชายมีสเน่ห์ กรี้ดดดดดดดด !!!
roseen - พี่กันต์ไม่เคยกลัวฟ้า กลัวอย่างเดียวกลัวไม่ได้ 5555555555555555555555555555555
fuku - ธามน่ารักพี่กันต์ต้องหยอด เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
fon270640 - พี่กันต์ก็รักคนอ่าน ที่ติดตามอ่านนะขอบอกกกก
DraCo_SLa13 - ตามมาเลย อย่าทิ้งหมอธามไปก่อนละกัน ใครทิ้งไปก่อนจะแช่งให้ได้แฟนตรงข้ามกับสเปคหมอธาม 555555555555555555555555
POPEA - โปรดติดตามตอนต่อไปว่าใครเป็นคอนโดบอย เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกก
golove2 - ธามเป็นคนมั่นคง 555555
iamnan - หมอธามไม่รู้ดิว่าจะให้ใจใคร เพราะมันช่างน่าสงสัยเสียจริงๆ
kslave - พี่กันต์เป็นผู้ชายที่คาดว่าจะป๊อปมากหากมีตัวตนจริงบนโลกนี้ ทั้งสตรีและบุรุษอาจจะรุมทึ้งแย่งกัน
bulldog17 - เขียนไปเขียนมาก็ได้มุขนี้เฉย 55555555555555555555
Dee^daY - เรืองนี้ไม่มีผีอีเม้ยแน่นอน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ย้อนอดีตจะได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังกันมาเป็นไงมาไง
TanyaPuech - หยอดวันละนิดจิตแจ่มใส
lidelia - หมอธามมันโง่ชั่วขณะ
yaoionlyyes - แต่อัพทุกวันได้อีกไม่นานหรอก มหาลัยไม่เลื่อนเปิดเทอมเซงเป็ด เปิดเทอมนี่ก็ไม่แน่ใจว่าจะพ้นกองงานออกมาได้ไหม แต่พยายามจะมาอัพทุกวันจ้า
donghwa - อ่านตอนนี้พี่กันต์พูดประโยค กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
Moonmaid - ขืนบอกคนอ่านก็หนีหมดพอดี 55555 ต้องรออ่าน
greensnake - ถ้ามีผู้ชายแบบพี่กันต์+หนุ่มข้าวผัด เข้ามาในชีวิตคนแต่ง คนแต่งจะไม่ต้องมาแต่งนิยายระบายอารมณ์แบบนี้ ฮืออออออออออออออออออออออออออออ เศร้า!
gumrai3 - อย่าพึ่งแน่ใจว่าธามกินอาหาร และให้เบอร์ จากคนคนเดียวกัน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
ลิงน้อยสุดเอ๋อ - ธามมันพยายามจะไม่รู้อะไร เจอหน้าพี่กันต์แล้วธามอยากโง่
koikoi - อดใจรอ อีกไม่ช้าไม่นาน โปรดติดตามตอนต่อไป
yeyong - เด๊่ยวก็รู้ เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกก
MM - แซ่บไหมประโยคนี้ คิดได้สดๆตอนพิมเลยนะ โห มาจากอินเนอร์คนเขียน 555555555555555
naran - มันไปไหนไม่ได้มานานแล้ว ไปได้แค่คอนโดกับคลีนิคเนี่ย 555
killy - สรุปได้ว่าคนแต่งบ้าและกวนตีน เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก
nemonoy - ต้องติดตามต่อไปว่าใครเป็นใคร นี่มันจุดน่าสนใจเลยนะเนี่ยยย
vanny - ครบเมื่อไหร่ได้เห็นธามจีบหนุ่มแน่ 55555+ ธามมันไม่เคยฝันเห็นงูรัด ฝันแต่ว่าต้องทำงานรักษางูไปจนวันตาย เมียก็ไม่ได้ จนก็จน หนี้สินล้นพ้นตัว กร๊ากกกกกกกกกก
Heisei - แหมขอบคุณน้าที่ชม เค๊๊ยกกก เขินนน แต่เราไม่เก่งหรอก เพื่อนเรานี่เทพจุติ ขอบคุณที่ติดตามจ้าาา
AdLy - เรื่องชวนให้คิดไม่ได้คิดไปเลยน้า เรากะให้คนอ่านสงสัยอยู่แล้ว ต้องตามอ่านต่อถึงจะรู้ นี่เป็นการล่อลวง 5555
Cherry Red - บอกไม่ได้จริงๆนะว่าใครเป็นหนุ่มปริศนา คอนโดบอย 55555555555555555 มี2คนก็ดีออกน้า ลุ้นดี ทำป้ายไฟเชียร์กันเลย
bangkeaw - ตอนนั้นพี่กันต์ไม่ได้คิดอะไรหรอก เล่นมุขตามประสารุ่นพี่ที่นิสัยสัปดนคนหนึ่ง 5555555
..............................................
ว้ายตอบหมดแล้ว เย่! ขอบคุณที่ติดตามนะ รักคนอ่านทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ลึกลับ ซ้อนเงื่อน เพื่อนปิดบัง แล้วธามก็ยังไม่รู้ว่าใครไปส่งอยู่ดี. 555+. (แต่คนอ่านอยากรู้ค่ะ). :) สนุกจริงๆเรื่องนี้
-
ธามคิดว่า พี่กันต์เป็นคนพูดสองแง่สองง่าม..
แหมะ! ตัวเองก็เป็นคนคิดลึกด้วยเหอะ 555+
อ่านแล้วเพลิน จะเอาอีกอ้าาา
:serius2:
-
สงสัยว่าตั้มจะโดนพ่กันต์สั่งปิดปากแน่ๆเล้ยยยย
-
กลุ่มพี่กันต์นี่ชายเหนือชายทั้งแก๊งเลย :z1:
อ่่า, :-[ คอนโดบอยไม่ใช่พี่กันต์หรอกหรอคนเขียน ?!
+1 :กอด1:
-
พี่กันต์ติดสินบนตั้มแน่ๆ ท่าทางมีพิรุธ
ธามก็สงสัยเหมือนกันชิมิ รอตอนหน้าเนอะ
ว่าแต่เพื่อนตั้มแต่ละคน ได้ใจจริงๆ :m20:
ขอบคุณคนเขียนนะคะ เห็นตอบเม้นท์เค้าด้วยแหละ ดีใจ :-[
-
เม้ย..เข้าใจ๋ค่ะจ้าวววววว
[attachment deleted by admin]
-
ชอบธามมม ~ ชอบคาแรคเตอร์มากกกก (เอาใจไปเลย *ยกนิ้วโป้งให้*)
อีกประการหนึ่งคือชอบคนมีเครา ..นานๆจะเห็นนายเอกไว้หนวดไว้เครา อร๊ายยยย
ยังไม่ออกตัวเชียร์ใครดีกว่า เดี๋ยวพลาดดดด แค่ให้ธามมีสามีเร็วๆก็พอ :z1: :z1:
-
พี่ตั้มใจดีโคตร อยากได้เป็นพี่ชายจัง :really2: :really2:
-
รอเฉลยกันต่อไป :impress:
-
รู้สึกมันยังวนเวียนอยู่ที่เดิมนะจะรอต่อไปละกันว่าจะเป็นใคร
-
ฮ่าๆๆๆ ตั้งใจจะบอกว่าเพื่อนรักแอบหักเหลี่ยม
เตี้ยมกันมากับพี่กันต์รึป่าวหมอธาม ฮ่าๆๆ
ว่างๆอัพอีกนะคะ
-
เริ่มตงิดๆละ สรุปใช่พี่กันต์เราหรือเปล่านิ
-
เอิ่ม ใกล้เช้า ไม่ไหวหรอกกระมังครับ
ตอนนี้แอบงงเพราะตัวละครเยอะมาก ต้องอ่านซ้ำสองรอบถึงจะเข้าใจ
ว่าแต่ .... คนเขียนบกว่าจะะไม่มาทุกวันแบบนี้อีกถ้าเปิดเทอม ผมคงเศร้าใจพิลึกอ่ะ :sad4:
-
สนุกมากๆ ค่ะ ชอบๆ :L2:
รอติดตามต่อไป
-
รอตอนต่อไปจ้า :pig4: :pig4:
-
ธามก็ยังหาตัวหนุ่มปริศนาไม่เจอ
:L2: :L2:
-
เรื่องนี้สนุกมากครับ รอตอนต่อไปนะครับ :L2:
-
อ๊าย!!เเสดงว่า :o8: หมอธามมีคนอื่นที่ไม่ใช่พี่กันต์มาจีบด้วยอะสิคะ 2คนเเล้ว
พี่ธามชอบอ่ะ :-[ ชอบนิสัยพี่ มีสามีไว้ๆนะ
:จุ๊บๆ:นักเขียน :จุ๊บๆ:พี่ธาม
-
พี่กันต์เป็นพระเอกหรือพระรองกันแน่
แต่จีบซะขนาดนี้ ถ้าได้เป็นพระรองนี่เศร้าใจเลยนะ
ปล.บ้านโดนน้ำบุกรุกแล้ว T^T
-
หมอธามช่วยมาดูแลแมวของป้าด้วยนะ อิอิ
หนุ่มปริศนาคนนั้นคือใครนะ
-
:m20: รู้ความจริงได้แล้ว
เค้าอยากอ่านพี่กันย์สุดหล่อ แสนเจ้าเล่ห์ หวานๆกะหมอธามแล้ว
-
สนุกอ่ะ
ภาพหมอธามนี่เถื่อนได้ใจจริงๆเลย
สงสัยจังว่าเจ้าของอาหารแสนอร่อยนั้นจะเป็นใคร อยากรู้ๆ
-
พี่กันย์เสือมาดนิ่งนี้เองงงง
-
ลึกลับดีแท้เน้อ o13
-
หึหึ อยากบอกว่าเพราะงี้ไง ตั้มถึงได้แต่งงานก่อนเพื่อน เอิ๊กๆๆๆ อ่านมาถึงตอนนี้เริ่มชักไม่มั่นใจแระว่าเราคิดถูกป่าวว่าคนที่มาส่งคืนนั้นคือ.....ใครว่ะ เอิ๊กๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียน จุ๊บๆ
-
อ่านเองเมาเอง ... มาต่อให้กระจ่างหน่อยจร้าคุณคนแต่ง
-
อ่านไปก็ลุ้นไป หรือว่ามันกำลังจะพลิกโผ ชายคนนั้นจะกลายเป็นเชฟหมิงไปแทน
แต่สุดท้ายความลับก็ยังคงเป็นความลับ หาตัวยากจริงนะผู้ชายในฝันของคุณหมอธามเนี่ย
ว่าแต่กลุ่มพี่กันต์เนี่ย....ร้ายกาจ ซ่อนเขี้ยวเล็บกันทั้งกลุ่มเลยทีเดียวเชียว
เชฟหมิง....นายแน่มากที่ไปจีบว๊ากเกอร์ของวิศวะ
ว่าแต่ว่าเหมือนเพื่อนตั้มกำลังกุมความลับอะไรบ้างอย่างอยู่
ท่าทางจะมีผู้มีอิทธิพลคอยบงการอยู่เบื้องหลัง ๕๕๕
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ชักเดายากขึ้นเรื่อยแล้วสิ มีลับลมคมในมากกว่าที่คิด อาจจะเป็นผลเกี่ยวเนื่องจากเหตุการณ์ในอดีต ?
เพื่อนตั้มปิดบังซ้อนเร้นอะไรเอาไว้ คอนโดบอยที่ว่านั้น เค้าเป็นใคร !? :serius2:
เอ่อ...ตกลงเรากำลังสืบหาหนุ่มในฝัน หรือ คนร้ายที่ก่อคดีฆาตกรรมในห้องปิดตายกันแน่เนี่ย ? :m28:
-
:z3:เค้าอยากอ่านต่อเเล้ว
ติดเเล้วทำไงเนี่ย
-
บทที่ 7
คอนโดบอย
.......................................................................................
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนราวๆตี5 ตื่นมาเพราะความหิวล้วนๆ มันไม่ใช่เวลาตื่นปกติของผมหรอก แต่วันนี้มันตื่นมาแล้วเนื่องจากนอนไปตั้งแต่หัวค่ำ นับเวลาได้ก็เกือบ10ชั่วโมง นอนยาวเลยเนี่ย...
เมื่อคืนผมนั่งดูรูปฮันนีมูนที่ตั้มแท็กมาให้ดูในมือถือ คู่นี้พอเสร็จงานแต่งมันก็ขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่เลย น่ารักดีนะคู่นี้คบกันแบบผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่แบบไหนก็ลองนึกถึงพ่อเหมือนแม่เราดูว่าเป็นไง คู่นี้ก็แบบนั้นแหละ ดูรูปเสร็จผมก็ขยับไปนอนอ่านหนังสือที่ซื้อมาใหม่ แต่ไม่รู้เพราะแอร์เย็นหรือทำงานมาเหนื่อย ก็เผลอหลับคาเตียง ข้าวยังไม่ได้กินด้วยซ้ำ
นั่งทวนตัวเองเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดผ้าม่านมองออกไปนอกระเบียง ฟ้ายังคงมืดสนิทและเงียบสงบผิดกับตอนหัวค่ำที่ฟ้ามืดแต่ด้านล่างกลับวุ่นวายจอแจ ผมไม่ได้สัมผัสกับบรรยากาศแบบนี้มานานมาก เพราะด้วยนิสัยที่เป็นคนตื่นสาย ก็เลยไม่รู้จะตื่นมาทำไมแต่เช้า เพราะเข้างานก็ตั้ง9โมง ผมก็เลยตัดสินใจล้างหน้าล้างตา เดินลงไปหาข้าวเช้ากินมันทั้งชุดนอนตอนตีห้าแบบนี้แหละ ร้านไหนไม่เปิดอย่างน้อยก็มีร้านสะดวกซื้อชื่อเป็นตัวเลขที่อยู่เคียงข้างเราเสมอมา ไม่ว่าจะสุข จะทุกข์ เหงา เศร้า รักจริงๆร้านนี้
ผมเดินเตาะแตะๆ ใส่รองเท้าหูคีบไปที่ลิฟต์ ตัวเปล่า ไม่เอาอะไรไปสักอย่างยกเว้นแบงค์50บาทในมือที่กำแน่น ปลิวหายกุก็ไม่มีอะไรเหลืออ่ะ
บรรยากาศใต้คอนโดมีคนบ้างเล็กน้อย บางคนก็เตรียมจะออกไปทำงาน (ตั้งแต่ตี5) บางคนก็ลงมาวิ่งรอบสวนของคอนโด เฮลตี้มาก ซึ่งผมไม่รวมอยู่ในพวกใดๆ ผมเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ มุ่งตรงไปที่ชุดอาหารเช้าราคาประหยัด 1ชุด กับแซนวิชอีกชิ้น ใช้เงิน 50บาทที่มีอย่างคุ้มค่าเลยทีเดียว ระหว่างผมไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นทั้งสิ้น เป็นช่วงอมขี้ฟันไม่อยากให้ใครเดือดร้อน จ่ายเงินเสร็จก็เดินมึนๆออกมาหน้าร้าน
ฟืดดดดดด
ผมสูดหายใจเอาอากาศยามเช้ามืดที่ไม่ได้เจอกันบ่อยๆเข้าไปในปอด มันสดชื่นดีนะเนี่ย ชื้นๆละอองน้ำค้างโถ... อันนี้ก็เวอร์ไป
สวนของคอนโดมีไฟสปอร์ตไลท์ส่องสว่าง ปลูกต้นไม้แทนรั้วกั้นอย่างเป็นสัดเป็นส่วน ผมเดินเข้ามานับครั้งได้เลยตั้งแต่อยู่ที่นี่มา สนามหญ้าไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็กจนเกินไปทำเป็นรูปตัวแอล มีม้านั่ง กับพวกน้ำพุเล็กตกแต่ง คนยืนอยู่กลางสนามหญ้าเพียงคนเดียวตอนนี้กำลังวอร์มร่างกายแบบทั่วๆไปที่เค้าควรจะทำกัน ยืดกล้ามเนื้ออะไรพวกนี้ ผมเลือกที่นั่งห่างๆจากชายผู้รักสุขภาพเสียหน่อย กลัวเชื้อความขี้โรคจะเข้าไปติด
ผมแกะแซนวิชที่กำลังร้อนๆออกมากิน ฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มรางๆ แดดแรกสะท้อนกับขอบก้อนเมฆเหมือนรูปถ่ายในนิตยสารเปี๊ยบเลย ผมน่าจะเอากล้องลงมาด้วย จะได้ถ่ายเก็บไว้เป็นความภาคภูมิใจสักหน่อยว่าตื่นแต่เช้ามาเห็นแสงแรกของวัน แหม... ได้บรรยากาศดีจริง
หันไปก็มองนก(ปลอม มองต้นไม้ไปเรื่อยๆ ฟ้าก็เริ่มสว่าง ผู้ชายที่ออกกำลังกายอยู่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ผมก้มลงกัดแซนวิชอีกคำ เงยหน้าขึ้นมาเคี้ยวๆ คนที่หายไปเมื่อครู่ก็กลับเข้าสู่จอภาพอีกครั้ง มันคงไม่แปลกอะไรถ้า...
ชายหนุ่มสูงโปร่ง ในชุดวอร์มของแบรนด์ดังสีเข้ม เลิกฮู้ดคุมหัวออก กางแขนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ที่มุมปากเหมือนจะมีรอยยิ้มนิดๆ แต่ก็ไม่ใช่ จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาเรียวบ่งบอกว่าเขาไม่ใช่คนไทยแท้ รวมถึงผิวขาวที่ตัดกับเส้นผมตัดสั้นสีดำสนิท...
ผมไม่ใช่คนความจำดีอะไร แต่สำหรับคนหน้าตาดีๆหรือคนที่มีจุดเด่น คุณคงไม่ลืมได้ภายในระยะเวลาสั้นๆใช่ไหมล่ะ
“พี่หมิงนี่หว่า” ผมกระซิบกับตัวเองเบาๆ อีกฝ่ายไม่ได้สังเกตสิ่งรอบข้าง เขาเริ่มวิ่งเหยาะๆ เข้าไปทางใต้คอนโด ผมลุกพรวด ยัดแซนวิชที่เหลืออยู่ครึ่งอันใส่คืนลงถุง วิ่งตีนหมาเท่าที่รองเท้าแตะจะเอื้ออำนวยไปอีกทาง ตลกสภาพตัวเองพิลึก ผู้ชายหัวยุ่งๆ ตาปรือ ใส่ชุดนอนวิ่งเต็มตีนไปที่ร้านสะดวกซื้อ ผมมาเบรกเอาใกล้ๆจะถึงร้าน ทำท่าเป็นเดินเนิบๆ มึนๆ เนียนๆ ตามคาดพี่หมิงอะไรที่ว่าอยู่ในร้านเรียบร้อย ในมือกดโทรศัพท์ยี่ห้อผลไม้สีเข้มยุกยิกๆ มืออีกข้างก็มีน้ำผลไม้ยี่ห้อแพงสองกระป๋อง
ปิ้งป่อง
ผมเดินเข้ามาในร้าน แอบๆ เหมือนตัวเองเป็นโรคจิตเล็กๆว่ะ เสียววูบนิดๆ วันนั้นที่ไอ้ตั้มมันโดนอำนาจมืดสั่งปิดปาก พี่หมิงกับพี่กันต์นั่งอยู่ข้างกัน พี่กันต์น่าสงสัยเนื่องจากเป็นคนที่ทำตัวมีพิรุธทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเพราะพี่กันต์อยู่บ้าน ส่วนพี่หมิง ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่ตอนนี้เสือกเจอตัวว่าอยู่คอนโดเดียวกัน แถมยังเป็นเชฟ ไอ้การจะทำอาหารอร่อยมันก็เป็นเรื่องปกติองเชฟ เจอเข้าแบบนี้ก็ซีดเลยดิ ทำอะไรต่อไปถูก จะเล่าให้เจ๊แป้งช่วยคิดดีไหมวะ แต่ไม่เอา เดี๋ยวปากสว่างไปตามหาตัวพี่หมิงทั้งคอนโดอีก
...ว่าแต่ทำไมพี่เค้าต้องมาส่งข้าวส่งน้ำให้กุด้วยวะ
ตั้งแต่วันที่ได้แฮงค์มา ก็มีส่งมาให้ทุกวัน วันละอย่าง ไม่เช้าก็เย็น ไม่ขนมก็ข้าว เล็กๆน้อยๆ ไม่ขนาดส่งเช้าส่งเย็น มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกุวะ... มันเริ่มจากที่เมาไม่รู้เรื่องแล้วไอ้ปาล์มทิ้งให้ใครก็ไม่รู้หิ้วกลับคอนโดมา เจอพี่กันต์หลังจากที่ไม่ได้เจอมานานแล้วก็ไม่คิดด้วยว่าจะได้เจออีก มีคนส่งข้าวส่งน้ำให้กินฟรีทุกวัน แล้วจนมาวันนี้มาเจอว่ามีรุ่นพี่อยู่ที่คอนโดเดียวกันจริงๆ
ผมเริ่มคิดมา อาจจะเยี่ยวเหลืองได้ ระหว่างทางขึ้นลิฟท์มาก็คิดอีก ลิฟต์เปิดออก ผมมองไปที่หน้าห้องตัวเอง กระป๋องน้ำผลไม้กระเป๋าหนึ่งวางอยู่หน้าห้อง มีโน้ตแปะเอาไว้เช่นเคย มันเย็นเฉียบเหมือนพึ่งเอาออกมาจากตู้แช่ แบบเดียวกับที่เห็นพี่หมิงหยิบออกมาเมื่อครู่ เหมือนจนเริ่มเครียด!
‘จะได้ไม่ง่วงตอนเช้า เจ้าของเดียวกับแซนวิช’
เหี้ยไรวะ… พี่ต้องการอะไรจากผมวะเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
...................................................................................................
17.30 (เลิกงานโว้ยยยยย!)
เลิกงานเสร็จผมขับนิวบีทเทิลมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เสี่ยปาล์มมันนัดพอดี ปกติพวกผมจะนัดกันออกมาหาอะไรกินแบบนี้อยู่แล้ว อย่าคิดลึกว่าจะหลงผิดมาเอากันเอง ไม่มีทาง ผมจอดรถเสร็จก็เดินหาร้านที่มันบอกให้ไปรอ มันนัดผมที่ร้านอาหารที่เป็นเครือร้านของโรงแรมดัง มีอาหารคาวอาหารหวานขายครบ นัดซะไฮโซเลย สงสัยกะผลาญเงินปลายเดือนให้เกลี้ยง
อันดับแรกเลยสั่งเหล้าปั่น เอ้ย... น้ำผลไม้ปั่นเบาๆรอมัน
“สตอเบอรี่W@#$@$” ชื่อเมนูมันเฉพาะมากไม่อาจจะสื่อสารออกมาเป็นภาษาชาวบ้านได้ สรุปสตอเบอร์รี่โยเกิร์ตสมูตตี้ เป็นไงเมนูกระแดะไหม ช่วยไม่ได้นะ คือข้างในแล้วเป็นคนหวานแหววและบอบบางมาก
“กินอะไรเข้ากับตัวดีนะมึง” ไอ้ปาล์มมาพอดี เดินมาอย่ามาดดีสมป็นเสี่ยปาล์มคนมีตังค์ และเห็นไหมมันยังยืนยันในความแบ๊วสตอเบอรี่สมูทตี้ของผม
“ก็กุน่ารักเลยเหมาะกับอะไรที่มันน่ารักๆ”
“ไม่... สตอเบอแหล ตอแหลดี” ปากน่ายัดด้วยดร.มาติน นศ.โต๊ะข้างๆจริงๆ เด็กสมัยนี้ก็รวยกันนะเนี่ย ใส่ดร.มาร์ตินมาเรียน ตอนเรียนผมใส่คอนเวิร์สมือสอง อนาถามาก เหมือนจะช่วยแม่ประหยัดเงิน ...แต่ถามว่ามือสองนี่กี่คู่ บอกได้เลยว่าซื้อทุกเดือน...
“กุจะยกโทษให้มึงเนื่องจากวันนี้มึงเลี้ยง” ผมยิ้มแฉ่ง ไอ้ปาล์มเอาเมนูมาบังแล้วยกนิ้วกลางให้ผมอย่างลับๆ มึงคงอายซินะที่ทำตัวสถุลต่อหน้าธารกำนัลจำนวนมาก ฮึ ฮึ
สักพักพวกผมก็สั่งอาหารเพิ่ม เปิดดูเมนูก็ไม่ได้อาหารพิสดารอะไร แต่สะดุดตาตรงที่มีข้าวผัดสามสีด้วยนี่ซิ ผมไม่ได้สนใจอะไรพลิกไปพลิกมาจนพนักงานเริ่มกัดดัน ไอ้ปาล์มก็สั่งไปแล้ว สุดท้ายผมเลยมาลงเอยกับข้าวผัดสามสี อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้สามสีเนี่ย จะเป็นสีเหมือนที่ผมเคยกินไหม
“รูปวันงานแต่งไอ้ตั้มเดี๋ยวมันจะส่งให้ มันบอกว่าคัดๆอยู่ ป่านนี้คงหวานจนดอยมดขึ้นมั้งกูว่า” ไอ้ปาล์มพูดถึงเพื่อนที่หนีไปกกเมียเรียบร้อย ไม่เหมือนพวกผมที่ยังไงก็ยังโฉดอยู่เหมือนเดิม
“มันถ่ายรูปอัพลงเฟส มึงเข้าไปดูดิ อิจฉาตาร้อน อย่างมีเมียแบบมันบ้าง กุว่าไม่นานได้อุ้มหลานว่ะ” ผมฟันธงดูจากรูปการณ์แล้ว ไม่แคล้วต้นปีหน้า ไอ้เสี่ยปาล์มหัวเราะเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
“ว่าแต่เมื่อไหร่มึงจะเจอสาวในดวงใจมึงวะ ไอ้ที่คุณสมบัติเยอะๆเหมือนสมาร์ทโฟนอ่ะเหี้ย กร๊ากกกกกกก กุนึกทีไรก็ขำ” มึงไม่รู้อะไรเสี่ยปาล์ม มันกำลังคุกคามชีวิตกุแล้วนะตอนนี้ไอ้สเปคที่มึงว่าอ่ะ
“มันเป็นอุดมคติเว้ย แต่เดี๋ยวก็มี เหมือนสมาร์ทโฟน ฮึๆๆๆ” ผมค้านมัน
“อะไรนะๆ สเปคมึงอ่ะ มึงพูดให้ฟังอีกรอบดิ”
“ไม่จู้จี้ ไม่ขี้บ่น ใจดี ยิ้มง่าย ทำอาหารเก่ง ขับรถได้ รักสัตว์ ไม่ขี้งอน คอแข็ง ใจเย็น ไม่สูบบุหรี่ ดูแลดี หน้าตาดี ขาว สูง คุยรู้เรื่อง ปรึกษาได้ รวย” ผมตบคำสุดท้ายหนักๆใส่หน้ามัน
ไอ้ปาล์มหัวเราะกั๊กๆๆๆๆ ดังมากไม่ได้เดี๋ยวโดนไล่ออกจากร้าน มันคงจะหัวเราะจนอั้นไม่อยู่ยิ่งกว่านี้หากทราบเรื่องราวทั้งหมดว่า เดี๋ยวนี้มีคนทำตัวใกล้เคียงสเป็คผมเข้ามาในวงจรชีวิต แถมยังเป็นผู้ชายเสียด้วย... สถานการณ์อาจจะบีบคั้นให้เป็นเกย์รับหากไม่แก้ไขให้ทันท่วงที
“เสี่ยมึงรู้จักพี่หมิงป่าววะ” ผมถามมันตรงๆแบบไม่อ้อมค้อม
“ใครวะ หมิงไหน กุจำชื่อคนไม่เก่ง” ไม่น่าหวังพึ่งอะไรมึงเล้ย...
“อะงั้นมึงจำได้ไหมว่าใครไปส่งกุ เอาแบบรูปร่างหน้าตาก็ได้อะ มึงคงไม่โง่ขนาดนั้นใช่ไหม” ผมถามมันอีก ไอ้ปาล์มยิ้มหวาน
“กุก็พอจำได้อยู่ไม่แม่นแต่กุมั่นใจว่าถ้าเจอกุนึกออกแน่ ชัวร์ ขาว สูง หล่อ ผมสั้น”
“ฮะ..”
“แค่นี้แหละ” มึงจบปริญญามาได้ไงวะไอ้ปาล์มถ้าความจำมึงมีแค่นี้ เหี้ยเอ้ยยยยย ผู้ชายคนไหนๆก็ผมสั้นทั้งนั้นแหละ ขาว สูง หล่อ ขาวกีบสูง มันก็ต้องหล่ออยู่แล้ว แล้วผู้ชายขาว สูง หล่อ สมัยนี้แม่งเต็มไปหมด หวังพึ่งคนผิดจริงๆกู
“มึงดูอยากรู้นะ มีไรกันแน่วะ” ไอ้ปาล์มชักเริ่มทำเกินหน้าที่ จากเพื่อนริจะเป็นพนักงานสอบสวนกุซะงั้น
“ไม่มีอะไร”
“มีดิน่า เล่าให้กุฟังหน่อยเผื่อช่วยได้” ไอ้นักหว่านล้อม คิดจะกล่อมกุเรอะ ที่กุถามมายังช่วยกุไม่ได้สักข้อเลย
“เดี๋ยวกุก็เล่าเองแหละ ไม่ต้องรีบๆ” ตัดบท พอดีกับที่อาหารเอามาเสิร์ฟ ไอ้ปาล์มสั่งอะไรสักอย่างห่อไข่ เยิ้มโคตรน่ากิน ผมก้มลงมามองดูจานตัวเอง ก็เจอกับข้าวผัดสามสีที่หน้าตาคุ้นๆ บล็อกโครี่ มะเขือเทศ แครอท กับกุ้ง...
“ของมึงน่ากินว่ะ ชิมดิ” โดยไม่รอคำอนุญาตไอ้ปาล์มก็ตัดเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ
“เฮ้ยอร่อย”
ผมตักกินบ้าง... เอออร่อยจริง
ไม่รู้ว่าสูตรข้าวผัดสามสีนี้มันเป็นสูตรเดียวทั่วประเทศไทย เวิร์ดไวล์หรืออย่างไร ผมไม่ได้ลิ้นแดจังกึมขนาดจำรสชาติอาหารทุกอย่างได้แม่น แต่ถ้าเป็นคุณก็พอจำได้ใช่ไหมล่ะ ว่าอาหารที่ไหนรสชาติประมาณไหน แล้วไอ้ข้าวผัดนี้รสชาติมันโคตรใกล้กับที่เคยกินเมื่อไม่นานมานี้เลยวะ หรือพี่หมิงเป็นเชฟร้านนี้วะ...
...แต่กุจะคิดมากทำไมวะ มีอะไรให้แดกก็ดีละ บางทีมันอาจจะรสชาติเหมือนกันทั้งประเทศก็ได้นี่หว่า ข้าวผัด อาหารง่ายๆ ไม่ต้องคิดมาก เยี่ยวเหลืองแล้วไม่ดี
...22-10-2011
ขอบอกไว้ก่อนว่านิยายเรื่องนี้ไม่มีชิงรักหักสวาท ดราม่า อย่าคิดมาก คนแต่งว่าไรว่าตามๆมันไป 5555 คิดมากเดี๋ยวเยี่ยวเหลือง ธามฝากบอก555555555555555555555555
บทนี้คิดว่าโคตรได้สาระอ่ะ 555555555555555555555 ได้เนื้อหามาก ใครอ่านข้ามบทนี้นี่ คุยกับใครไม่รู้เรื่องเลยนะ ชักจะเบลอๆกับตัวเอง ตารางชีวิตรวนหมด กลวงวันนอน กลางคืนตื่น ตี3ยังนอนไม่หลับอ่ะ แบดมากกกกกกกกกกกกกก
ปล. พี่น้องชาวไทยร่วมใจวิดน้ำนะจ้ะ จุ๊บๆ
...............................................................................
ตอบโพสจ้าพี่น้อง
theduchess - พี่กันต์ไม่แอ๊บ มันเป็นตัวตนของพี่กันต์ 555+ ธามชอบแบบไหนพี่กันต์ก็เป็นคนแบบนั้นแหละ เคี๊ยกกก
nemonoy - ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้า นิยายมันต้องมีอะไรให้ติดตามอ่าน กลัวคนอ่านเดาได้แล้วทิ้งกันไปหมด 555
howru - ธามคิดลึก... ลึกสุดใจ กร๊ากกๆๆๆๆๆ :o8:
iamnan - ตั้มเป็นตัวละครที่ขาดไม่ได้เลยในเรื่องนี้ 55555555555555555555555555555555
POPEA - อ่านบทนี้ซิ แล้วก็ไปเดาต่อว่าคอนโดบอยเป็นใครนะ 5555555555555555
greensnake - ฮิๆๆๆ อ่านตอนนี้แล้วบอกด้วยนะว่ายังไง ชอบไหม 55555555+ เราตอบโพสเพราะอยากหใ้คนอ่านโพสให้ตอบนี่แหละ
Dee^daY - ขนาดเราไม่ได้ดูละครเรายังรู้จักเลย เม้ยดังจริง 55555 เม้ยอ่านตอนใหม่แล้วชอบพี่หมิงไหมเจ้า
maruko - แต่งนิยายเรื่องนี้วางแผนตลาดมาเลยทีเดียว กะให้ซ้ำกะคนอื่นน้อยที่สุดละ กลัวคนอ่านเบื่อ จะเชียร์ใครก็เชียร์เลย ฮี่ๆๆๆๆๆ ไม่มีพลาด
Moonmaid - ผู้ชายในฝัน ไม่หล่อแต่ดี แต่ว่าสมัยนี้เน้นหล่อเลวเนอะ แย่ๆๆๆ
bulldog17 - นี่ยังไม่เฉลยอะไรนะ อย่าพึ่งรีบๆ 555555555555
koikoi - วันนี้คงไม่วนเวียนแล้วน้าาา
donghwa - ตั้มคนดี ตั้มจะไปเตรียมกับใครได้ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
DraCo_SLa13 - ติดตามกันต่อไปว่าใครกันแน่ ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
JkrR - คนเขียนก็เศร้าาาาาา อยากจะพยายามเขียนให้จบไวๆ เพราะว่าเป็นโรคที่พอเขียนขาดตอนแล้วดอง เปิดเทอมทีไรเวลาว่างก็ไม่ค่อยมีด้วย :sad4: :sad4: :sad4:
nana - ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ จุ๊บๆ
lidelia - มาแล้วตอนนี้คิดว่าอาจจะถูกใจ เอ๊ะ ...หรือขัดใจ
golove2 - ธามเริ่มตะหงิดๆแล้วแหละ 5555555555555555555555+
~prince™~ - ขอบคุณที่ตามอ่านนะคะ
gumrai3 - คำเตือน อ่านเรื่องนี้ จงอย่าคาดดาไปเองจนกว่าจะได้รับการยืนยันจากธามหรือตัวต้นเรื่องอย่างเป็นทางการ 555555555555555555555555555555
chae - ถามแบบนี้ก็รู้ตอนจบหมดอ่ะเซะ! ไม่บอกหรอก ฮิๆๆๆๆๆ ที่บ้านน้ำท่วมแล้วเหรอ ดูแลตัวเองน้าาา
andy_kwan - แมวใช่ตัวที่อยู่รูปโปรไฟล์รึเปล่า น่ารักค้าาาา ฮิๆๆๆ หนุ่มปริศนายังคงไม่เปิดเผยตัว
TanyaPuech - ยัง มันยังตื่นเต้นไม่พอ!!!!!! ยังหวานไม่ได้ 5555555555555
tamako - คริๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บทนี้ตอบโพสยากแฮะ เหมือนน้ำท่ววมปาก ตอบอะไรไม่ได้ 5555
Yunatsu - น้ำนิ่งไหลลึกเสมออออ
loveview - ลึกลับๆจะได้ตื่นเต้นๆ 555+
killy - นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายที่เราเขียนได้ซับซ้อนที่สุดแล้ว 555555555555555555
MM - มาอ่านต่อ ให้กระจ่างสว่างจิตได้ตามสะดวกเลยจ้า
vanny - มีคนนี้แหละสงสัยอะไรเข้าเค้าที่ต้องการจะสื่อ เคี๊ยกกกกกกกกกกกกก ไม่ตอบอะไร ให้ไปอ่านเอง ขอบคุณที่ติดตามนะ จุ๊บๆ
Cherry Red - ฆาตกรมีเพียงหนึ่งเดียว... เหยดดดดดดดดดดด ไม่ใช่ พระเอกเรื่องนี้มีเพียง1เดียว ที่สำคัญ ไม่มีรัก3เศร้าชัวร์ 55555555555555555555555555555
gumrai3 - ติดแล้วก็ต้องอ่านต่อ เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รักคนอ่านจุ๊บๆ
.............................................
ตอบโพสเสร็จแล้วเย้ๆๆๆๆ
-
บ้านน้ำท่วมถึงบนไดแล้ว // ตื่นเต้นมาก มีปลิง -*-
บร่ะอยากชิมมั่งอ่ะข้าวผัด 3 สี -,,,-
เนะๆมีพี่หมิงโผล่มาอีกคน เดวหน้ามืดส่งแรงเชียร์ผิดคนจะทำไง T^T
-
มาติดตามด้วยคนค่าาา อยากรู้จังเลยว่าหนุ่มปริศนาเป็นใคร
ยิ่งอ่านก็มีโผล่มาเรื่อยๆ ทั้งพี่กันย์ พี่หมิง จะมีโผล่มาอีกป่าวเนี่น555
-
:L2: o13 :pig4:
-
เข้าใจว่าคนเขียนไม่อยากให้พล็อตเรื่องซ้ำ+เดาง่าย
แต่.....! เชียร์ว่าพี่กันย์เป็นพระเอกได้ไหมค่ะ ^^
กลัวใจคนเขียน จะหักหลายมุม สู้ๆค่ะ จะติดตามเรื่องนี้
เหมือนเกาะติดสถานการณ์น้ำเลยทีเดียว รอตอนต่อไปจ้า :)
-
น้านง๊ะ(ทำเสียงกระเดะ!)
ว่าละว่าต้องคนละคน
เสียใจกับผู้ที่คิดผิดทั้งหรายด้วยนะฮว๊าฟฟฟ ที่คิดว่าเป็นคนเดียวกับพี่กันต์ (แค่นี้ก็ดูกันไม่ออก ก๊ากกก :z6: )
มันต้องตรงสเต๊ปนี้ละ
ฝันหวานเลยเรา
เอาแบบ 3P ไปเลยมะ :o8:
เห้นบอกเรื่องนี้ไม่ชิงรักหักสวาท :laugh:
น่า...เอาสะหน่อยจัดมา 3P :oo1:
รักเรื่องนี้ เพราะแต่งได้โดนถูกใจที่สุด
พอละไม่พูดมากเดี๊ยวเยี่ยวเหนียว :a5: เอ้ย เหลือง!
+1 o13
:bye2:
-
:a5:
คอนโดบอยคือพี่หมิงหรอกหรอ ?!
ยังไงธามก็ต้องเลือกพี่กันต์นะ~ :o8:
+1 +เป็ด :กอด1:
-
ผิดหวังอย่างแรงบุคลิกพี่กันต์ชัดๆ ดั้นเป็นคนอื่นซะนี่ :o12: :o12: :o12:
-
บทนี้พี่กันต์ไม่ได้ออก แต่ยังแอบหวังลึกๆให้คนส่งข้าวส่งความรักเป็นพี่นะเคอะ~
จะมีพลิกโผหักมุมมั้ยน้ออออออ >,.< *เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค๊าาาา* :3123:
-
อ่า....คิดมากเยี่ยวเหลือง
งั้น 3P เลยละกันเน๊อะ^^
-
:laugh: สาธุ อย่าดราม่า เค้าชอบๆๆๆ
ยังไงก็เชียร์พี่กันต์เน้อ
-
อั๊ยย่ะ !! ตกลงเป็นพี่หมิง ไม่ใช่พี่กันต์เหรอเนี่ย :z3: :z3:
งั้นควบ 2 เลย :laugh: :laugh: :laugh:
-
เหมือนสืบสวนสอบสวน
หาปู้ชายในฝันให้ธามเลย
-
;'))
### 3p ดีนั้นแหละโยม >> ฮ่าๆ ^^
-
คงไม่ใช่พี่หมิงหรอก เราเชียร์พี่กันต์นะ
“รูปวันงานแต่งไอ้หมิงเดี๋ยวมันจะส่งให้ มันบอกว่าคัดๆอยู่ ป่านนี้คงหวานจนดอยมดขึ้นมั้งกูว่า” ไอ้ปาล์มพูดถึงเพื่อนที่หนีไปกกเมียเรียบร้อย ไม่เหมือนพวกผมที่ยังไงก็ยังโฉดอยู่เหมือนเดิม => ต้องเป็น "ไอ้ตั้ม" รึเปล่าคะ
-
เฮ้ยโผล่มาอีกคนแล้วตกลงเป็นใครเนี่ย
แต่เค้าเชียพี่กันต์นะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นกับการตามหาคนในสเปคของคุณหมอธามที่มีเค้าว่าจะเป็นผู้ชายที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
ว่าแต่พี่หมิงเนี่ยมาแรงแซงทางโค้งจริงๆ เพิ่งจะมาปรากฏตัว แต่ทำเอาคุณหมอธามสงสัยไปไกลล่ะ
ทั้งคอนโดเดียวกัน ทั้งเป็นเชฟ แถมท้ายด้วยน้ำผลไม้ยี่ห้อแพงอีกต่างหาก
โอ๊ย.....มึน งง เกินจะคาดเดา ต้องรอลุ้นพิรุธที่จะแสดงออกตอนต่อไปแล้ว
-
พี่กันต์ พี่หมิง โผล่มากันเเล้ว ธามเครียด :laugh:
:o8:เค้าอยากได้3p
เอาเสี่ยมาอีกคนก็ดี คิคิ
-
ชอบทุกคน ได้ทุกอย่าง จะใครก็ได้ รับได้หมด รับได้ทุกคน แต่ต้องครงตามเสป็คของธามนะ ฮ่าๆๆๆ เห็นรีบนๆเชียร์ 3p แต่จะกี่ p ก็ได้ คนเขียนจะจัด 4-5-6p คนอ่านก็จะตามอ่าน ฮ่าๆๆๆ ตอนต่อไปจะได้หลักฐานอะไรเพิ่มใหมเนี่ย จะได้รู้ตัวบงการ o18
-
เอิ่ม เชียร์ไม่ถูก 3p เลยแล้วกัน อิอิ
-
เอิ่มมม มีพิรุธกันทุกคน
ส่วนพี่กันต์อาจจะไม่ได้ดีอย่างที่ตาเห็น แต่เป็นแบบนี้ก็ยิ่งกรี๊ดดดดดด ฮ่าๆๆ
อย่าไปคิดมากเนอะ เดี๋ยวเยี่ยวเหลือง ฮ่าๆๆๆ
-
ไม่รุไม่ชี้ ยังเชียร์ให้คุณเจ้าของแซนวิชเป้นพี่กันต์เหมือนเดิม
-
อยากให้เป็นพี่กันต์ :o8:
-
3p ขี้เกียจเลือกเพราะดูดีทั้งสองคน
-
มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ใช่มะ
คงไม่ใช่พี่หมิงหรอก ที่ทิ้งรอยที่คอธาม
ไม่ใช่น่า ไม่ใช่ ใช่มั้ยคุณคนแต่ง :m15:
-
แล้วๆๆๆๆ ปู้จายคนนั้นคือพี่หมิงหรือนี่
เอิ่มมม เลือกไม่ถูก (อันนี้พูดแทนธาม) :m23:
เห็นหลายคนขอ 3p ไอ้เราก็ว่าง่าย ว่าไงว่าตามกัน :z1:
แต่ก็แอบเชียร์พี่กันต์นะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่า จุ๊บๆ
-
พี่หมิง ...... พี่กันต์ ใครกันแน่่่่??
Ok ต้องสืบสวนต่อไป5555+ :bye2: :bye2:
-
อ๊ะโห๊ะ พี่หมิงใช่ม่ะเนี่ยที่คอยดูแลตลอด
อืมๆ เลือกยากแหะ คนหนึ่งรุกหนัก คนหนึ่งค่อยเป็นคอยไป
หมอธามจะเลือกใครอ่ะ ลุ้นๆ
-
แวะมากบอกว่า หนักแน่นเข้าไว้นะคนอ่าน รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลงงง กร๊ากกกกกกกกกกกกก!!! o13
-
:serius2: มีปริศนาเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว
แต่ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว
-
คนแต่งอย่าเขียนช้อยส์เยอะนักสิครับ ตัดสินใจไม่ถูกเลยจะเลือกใครดี
หรือจะมีช้อยส์สุดท้ายว่าถูกทุกข้อก็โอเคอยู่นะครับ :m1:
-
หมอธาม ควบสองเลย 555555 :haun4: :haun4: :haun4:
-
:กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เลือกไม่ถูกเลย ขอทั้งสองคนเลยได้มะ เค้าชอบสามพี ฮี่ๆๆ
-
โอ้...ปริศนาข้อแรกได้รับการเฉลยแล้วว่า คอนโดบอย คือ พี่หมิง นั่นเอง !!!
แต่ แต่ แต่ เราไม่คิดว่าพี่แกจะเป็นพระเอกหรอกนะ แม้คุณสมบัติชายในฝันจะเกินครึ่งก็ตามที
ขอเดามั่ว ๆ (ในฐานะแม่ยกพี่กันต์) ว่า...พี่หมิงรับฝากดูแลหมอธามจากพี่กันต์อีกทีนึง เพราะ อยู่คอนโดเดียวกัน
อืม...จะเดาถูก เดาผิดไม่รู้ รอลุ้นตอนหน้าดีกว่า :o9:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน
เรื่องนี้หนุกดี
-
เอาแล้วคับ...นิยายเรื่องนี้เริ่มเข้าโหมดทดสอบสติปัญญาผู้อ่านแล้วคับท่าน
พี่หมิงมาแว้วววว ไม่รู้ไ่ม่สนเค้าเชียร์พี่กันต์ ชริๆ
จริงๆไม่ใช่อะไรหรอก ชอบนิสัยพูดจาสองแง่สามง่ามชวน...เน้อ~
ของพี่กันต์ กร๊ากกกกกกกก
-
มีคนเชียร์ให้เป็น3Pแยอะจัง :impress2:
-
แอร๊ยยยยยยยย พี่หมิงน่ารัก (แต่ ตะหงิดๆ ว่าจะมีรัก3เศร้าหรือเปล่าหว่า 555+ ) เชียร์เลย 3p :impress2:
ป.ล. พี่หมิงจะมาโดยความรักใคร่ หรือใครฝากมาหว่า หรือโดนฝากมาแล้วเกิดปิ๊งจริง 5555+ ไม่เดาละๆ :serius2: รออ่านต่ออยู่จร้า
-
เพิ่งจะได้อ่านจ้าาาา
ฮามากกกกอ่า คนเขียนช่างสรรหามุขมาแท้ๆ 5555
แล้วอย่างงี้ใครจะเป็นพระเอกล่ะเนี่ยยย ไม่รู้จะเชียร์ใครเลย ชอบทั้งคู่
+1 ให้จ้า
-
เข้ามาเชียร์พี่หมิงค่า :ped149:
ดูแลดี ไม่มีขาด สเป็คธามเป๊ะ
-
น้องธามขอสอง 555
-
ยังไงเริ่มสับสนใครคือพระเอกละเนี่ย
น่ากินจังข้าวผัดสามสี
-
พี่หมิงคือคนที่คุณก็รู้ว่าใคร(?)ใช่ไหม?
:m26: :m26: :m26:
-
พี่หมิงเปนเซฟ อยู่คอนโดเดียวกัน
มีเหตุผลสุดๆ ที่หนุ่มนิรนามจะเปนพี่หมิง
แต่คนที่ชอบธาม พี่กันย์ชัวร์
พี่หมิงก่าพี่กันย์เปนเพื่อนกัน เพราะงั้น
ไม่มีทางหักหลังกันอยู่แล้ว
พี่หมิงอาจจะดูแล แทนพี่กันย์ไง
ไหนๆก ้อยู่คนโดนเดียวก่าคนที่เพื่อนชอบ เพื่อนเลย ฝากดูแล
ช่ายมะ
ต้องเปนแบบนี้แหละ
ต้องช่าย ไม่งั้น ก้แย่งธามกันดี ไม่เอาน้าาาา
-
บทที่8
มาด้วยกันต์
.........................................................................
ผมขอไม่เล่าเรื่องราวปลีกย่อยไร้สาระในช่วงเวลาที่ผ่านมา เอาเป็นว่าความสงสัยที่ผมมีต่อคู่หูรุ่นพี่กันต์-หมิงยังคงมีอยู่ แต่งานการผมมันยุ่งเต็มที คือสัตว์ช่วงนี้มันป่วยได้ป่วยดีจริงๆ มีทั้งกรณีปกติเช่นทำคลอดสัตว์ ฉีดยากันบ้า ป้องกันโรคง่ายๆ และพิสดารแบบเหลือรับ อย่างเช่นมีสตรีวัยเยาว์ไปจับคาเมเลี่ยนของพี่ชายแต่งตัว ใส่ชุดโน่นนี่นั่น แล้วเกิดอะไรขึ้นน่ะหรือ คาเมเลี่ยนควัดริบบิ้นเข้าปาก ติดคอ ส้นตีน... ยกมาให้ผมเอาคีมคีบออกให้ กระต่ายโดนกาวร้อนหกใส่(กาวร้อนเป็นกาวที่มีความใกล้เคียงตราช้างแต่เหลวมาก ติดแน่นมาก ที่สำคัญร้อนสมชื่อ มักใช้ในการต่อโมเดล หรือติดอุปกรณ์ทั่วไป) เจ้าของเป็นเด็กสถาปัตย์กำลังเผางาน เลี้ยงกระต่ายไว้ในห้อง แล้วมันก็กระโดดดึ๋งๆจะมาเล่น โชคร้ายที่ไปชนกับกาวร้อน หกลวกกันไป ขอเตือนไว้ก่อนเลยตั้งแต่ตอนนี้แล้วกันว่าทำอะไรพิสดารๆกับสัตว์เลย ส่วนถ้าเป็นคนใช้ชีวิตพิสดารก็เลี้ยงอะไรให้มันเข้ากับวิถีชีวิตเถอะครับ สงสารสัตว์ (พูดจาแบบคนดี)
18.00 เป็นเวลาเลิกงานที่เลทผิดปกติ วันนี้เลิกงานช้า เพราะสัตว์ป่วยเยอะ
ผมสะพายกระเป๋าขึ้นบ่า ควักกุญแจรถเดินรีบๆ จะถึงรถอยู่แล้วเชียว..
ครืดดดดด (เสียงโทรศัพท์)
ผมมองที่หน้าเจอแล้วก็ถอนหายใจเฮือกกกก อะไรวะแม่ง
“ครับพี่กันต์”
“ทำงานเหนื่อยป่ะ”
“เหนื่อยดิพี่ถามมาได้ เซงด้วย” รีบบอกไปเลยว่ากุอารมณ์ไม่ดีโว้ย เดี๋ยวกลับห้องไปจะไปซื้อเบียร์เย็นเช่าหนังมันส์ๆมาแก้เบื่อ
“ไปกินเบียร์กันป่ะ” เหยด... อ่านใจกุได้เหรอวะเนี่ย
“ไม่ดีกว่าพี่” ผมปัดไป พี่กันต์หัวเราะฮึๆ
“ว่าแล้วต้องพูดแบบนี้ แต่พี่เลี้ยงนะ” โห เอาของฟรีมาล่อ พี่กันต์เลี้ยงคงไม่พาไปกินอาชา กินลีโอแน่ โอ้ยยยย อยากไปโว้ย ไม่ได้ทำตัวผิดศีลมานานแล้ว ฮือออ อยากเบียร์ อยาก!
“โหเอาของฟรีมาล่ออีกแล้วอ่ะพี่กันต์ ไม่เป็นไรผมเกรงใจ”
“เบียร์สดเยอรมันนะธาม... พี่อยากกินแต่ไม่มีใครว่างเลย น่านะ พี่ไม่ทำไรก็รู้อยู่” ก็เพราะว่ารู้ว่าเป็นคนยังนี่แหละถึงไม่ค่อยอยากไปด้วย โถเอ้ย.. แต่ว่า กุเหนื่อยอ่ะวันนี้ คือนานๆทีมีคนเลี้ยง แล้วเราก็ผู้ชาย พี่กันต์ก็ผู้ชาย เราก็ไม่ใช่คนไร้ทางสู้ ถ้ามีอะไรก็นะ... ไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะมั้ง
“จะดีเหรอพี่กันต์”
“พี่ว่าดีก็ดีดิ” จะบอกว่าพี่ว่าไงน้องว่าตามงั้น
ซึ่งกุก็ “โอเคๆ ไปก็ไปร้านไหนอ่ะพี่กันต์”
“พี่อยู่หน้าคลินิกแล้วเนี่ย มาดิ”
พอผมหันหลังไปก็พบกับBMWZ4 สีดำมันสะท้อนแดดสุดท้ายของวัน กระจกติดฟิล์มปรอท ที่ค่อยๆเลื่อนลงมาช้าๆ นี่กุตาไม่ฝาดใช่ไหมที่เห็น z4กับตาตัวเอง (ใครไม่รู้ว่า BMW Z4คือเหี้ยอะไรเปิดกูเกิ้ลดูครับ แล้วจะรู้) มันเป็นรถทรงสปอร์ตที่เปิดประทุนได้ เชื่อไหมว่าต่อให้อย่างผมขึ้นไปขับก็หล่อขึ้น200เท่า แล้วคิดดูแล้วกันว่า คนที่ชะโงกหน้าออกมาจากหน้าต่างรถวันนี้จะหล่อเพิ่มขึ้นเท่าไหร่ ผมมองรถตั้งแต่หัวจรดท้ายรถ ล้อแม็กสวยมาก สวยจนอยากลงไปลูบ โอ้ยยยย ไม่ไหวแล้ว อยากได้
...รถนะไม่ใช่คนขับ
“อะไร ขึ้นรถได้แล้ว สนแต่รถไม่สนคนขับเลยนะ” พี่กันต์พูดล้อผมที่ยืนค้าง ผมยิ้มแบบหุบไม่อยู่ คือผมไม่ใช่คนรวยอะไรแต่ชอบดูอะไรแบบนี้แหละครับ รถแต่งสวยๆ หรูๆ อะไรสวยๆงามๆ ใครๆก็ชอบเป็นธรรมดา
“รถสวยนะพี่กันต์” ผมชมแบบขอทีเถอะ แบบนี้ต้องชมแล้ว ต่อให้มาแบบจุดประสงค์ไหนก็เถอะ
“จะสวยกว่านี้ถ้ามีคนมานั่งคู่” หยอดเข้าไปเถอะคนนี้
“ตลกอ่ะพี่กันต์ แล้วรถผมทำไงล่ะ” ผมถามซื่อๆ อยากนั่งไปด้วยใจจะขาดแล้ว ชวนไปกินเบียร์แพงแถมขับรถหรูมารับ ถ้าเป็นผู้หญิงนี่กรี้ดไปแล้ว แต่ติดอยู่ที่นิวบีทเทิลผมนี่แหละ จะเอาไงดี
“งั้นธามขับตามพี่มาไหมล่ะ แต่พี่อุตส่าห์จะให้ลองขับดูนะคันนี้ถึงขับออกมาเนี่ย” ผมแทบจะยืนร้องไห้ เสียใจแทนผู้หญิงจำนวนมากที่ผู้ชายคนนี้เค้าเข้าสู้เส้นทางชายเหนือชายไปแล้ว หล่อรวย รถสวย การงานดี ลาก่อนครับ ลาก่อน แค่ออพชั่นแบบนี้ก็เหนือชายอื่นไปหลลายขุมโดยไม่ต้องได้ชายเลยทีเดียว
ผมเหลียวหลังไปมองนิวบีทเทิลความภาคภูมิใจของผม มองพี่กันต์กับซี4อยู่ตรงหน้า... แต่คนเรามันก็ต้องก้าวไปข้างหน้าใช่ไหมครับ
“ทั้งรถทั้งเบียร์นะพี่กันต์” ผมยิ้มด้วยความหมั่นไส้รุ่นพี่ที่เปิดประตูรถออกมาแล้ววางกุญแจใส่มือผม ส่วนตัวเองเดินอ้อมรถไปขึ้นฝั่งที่นั่งข้างคนขับ ให้ตายเหอะ... วันนี้ผมแพ้หมดรูปเลย
ผมเปิดประตูลงนั่งที่คนขับที่เป็นเบาะหนังสีน้ำตาลเข้มยังคงอุ่นๆอยู่จากเจ้าของรถตัวจริง ในรถแทบไม่มีอะไรตกแต่งนอกจากน้ำหอมปรับอากาศกับพระองค์เล็กๆเพียงองค์เดียวเท่านั้น ผมหันไปมองพี่กันต์ที่ยิ้มกริ่มมองผมเสียบกุญแจรถแบบตื่นเต้นๆ
“แน่ใจนะพี่กันต์ว่าจะให้ผมขับ กลัวทำรถเป็นรอยอ่ะ” ผมก็กลัวเป็นนะครับ รถราคาหลายล้าน แต่งซะสวยขนาดนี้ เกิดขับไปขูดเข้านี่ไม่มีปัญญาจ่ายแน่
“ขับไปเหอะน่า ไม่เป็นไรหรอก พี่เชื่อใจนะถึงยอมให้ขับ” พี่กันต์พูดขำๆ แล้วก็ยกมือถือขึ้นมากดยุกยิกเหมือนไม่สนใจผม อะไรกันวะ
“แล้วจะไปร้านไหนอ่ะ ผมไม่รู้ทางนะ” พี่กันต์เงยหน้าขึ้นมาจากมือถือ เก็บลงแล้วยกมือถืออีกเครื่องขึ้นมา (รวยไปไหนวะ ออพชั่นเยอะโคตร)
“เลี้ยวขวาขับตรงไปเรื่อยๆเลย อย่าแตะแรงนะ เครื่องมันแรงเหมือนเจ้าของ ชอบให้สัมผัสเบาๆ” พี่กันขยับตัวมากระซิบข้างๆหูผม ผมนี่สะดุ้งโหยงแบบไม่ต้องสงวนท่าทีใดๆทั้งสิ้น โคตรจั๊กกะจี้ ผมหันไปมองเจ้าของรถที่ชอบให้สัมผัสเบาๆแบบเคืองนิดๆ เล่นเยอะนะพี่กันต์ ถ้าไม่เห็นแก่รถ แก่เบียร์ แก่ความเป็นรุ่นพี่นี่มีขึ้น นะมีขึ้น
“อย่าเล่นแบบนี้ดิพี่กันต์” ...ผมเสียว เห้ย ไม่ใช่ผมไม่ชอบ เออ คิดในใจนะครับ ไม่ได้พูดออกมา ผมเริ่มออกตัวไปตามทางที่มีคนข้างๆพูดกำกับเป็นระยะ เครื่องรถเหมือนไปทำเพิ่ม เพราะมันแรงมาก และขับนิ่มมาก จริงอย่างที่ใครๆเขาก็บอกกันว่ารถจะสะท้อนถึงตัวตนของเข้าของ ดูรถผมดิครับ นิวบีทเทิล เรื่อยๆ ไม่แรง แต่สะดุดตา เหมือนผมที่เป็นคนเรื่อยๆ แต่แซ่บ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“งูมันดีขึ้นแล้วนะ แต่แผลที่หนังมันจะทำไง” พี่กันต์ถามเรื่องงูที่ผมก็ลืมไปสนิทเลย ป่านนี้มันเป็นตายร้ายดียังไงบ้างเนี่ย
“ก็ต้องรอมันลอกคราบอ่ะพี่กันต์ถึงจะหายดีแบบเหมือนเดิม อีกสักสองอาทิตย์พี่ก็เอาไปให้สวนสัตว์ได้แล้วมั้งผมว่า นานกว่านั้นเดี๋ยวจะลำบากพี่อีก เลี้ยงงู เลี้ยงหมา รักสัตว์เกินไปและ” ผมเริ่มเร่งเครื่องแซงรถคนอื่นไปอยู่เลนขวาสุด
“หายกลัวก็เอาใหญ่เลยนะ ขับไปเรื่อยตรงไปนี่แหละ ใกล้ถึงแล้วพี่จะบอกอีกที”
“อื้อ” ผมคงขับไปยิ้มไปอ่ะตอนนี้ ชอบอ่ะ อยากได้ ทำงานอีกกีชาติเนี่ยกว่าจะได้
“บ้านพี่เลี้ยงหมา4ตัวแล้ว จริงๆก็อยากเลี้ยงอย่างอื่นอีกนะ แต่พี่ดูแลไม่ไหวอยู่คนเดียว” พี่กันต์พูดขึ้นมา ผมงงเลย นี่พี่กันต์อยู่คนเดียวเหรอ นี่ผมคิดว่าอยู่บ้านหลังโตๆที่มีคนใช้เต็มบ้านซะอีกนะเนี่ย ผิดคาดเลี้ยงเยอะขนาดนี้ดูแลได้ก็เก่งแล้วเนี่ย แต่มีเวลาไปทำงานทำการเหรอ ไอ้ผมนี้ก็แปลก เจอหลายทีแล้วแต่ไม่รู้ว่าพี่กันต์ทำงานอะไร
“พี่กันต์ทำงานอะไรอยู่อ่ะตอนนี้”
“ตกงานอยู่ กะหลอกเอาเงินหมอ” พี่กันต์พูดกลัวหัวเราะ
“ตลก เอารถไปขายนี่ก็ใช้ได้เป็นปีๆแล้วนะ” ผมสวน ใครจะไปเชื่อว่าตกงาน ให้เดานะ จะต้องทำเกี่ยวกับอะไรเงินๆทองๆแน่ๆ เพราะพื้นฐานที่บ้านพี่กันต์ทำธุรกิจ แต่ผมไม่เคยรู้หรอกว่าธุรกิจอะไร
“ก็ทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ เป็นอาจารย์พิเศษที่มหาลัย แล้วก็หุ้นร้านอาหารที่เรากำลังจะไปนี่แหละ” เข้าใจแล้วว่าทำไมดูรวยแล้วก็เวลาตรงกับผม ผมว่าไอ้ทำงานออฟฟิศนี่คงระดับใหญ่พอสมควร แล้วไอ้เป็นอาจารย์พิเศษก็สมควรกับมันสมองคุณภาพของพี่เขา ว่าแต่ร้านอาหารนี่จะเรียกว่าเลี้ยงดีไหมตอนนี้ พาไปร้านตัวเองนี่หว่า
“พี่ไม่คิดนะว่าจะได้เจอธามอีก”
“ผมก็ไม่คิดเหมือนกันแหละพี่กันต์”
พี่กันต์เป็นคนนึงที่ผมคุยด้วยเยอะเรื่องเรียนต่อตอนมัธยม คือกว่าจะมารู้ตัวว่าพี่เค้าเริ่มเข้ามาในชีวิตแบบที่ผมไม่อยากให้เป็นมันก็สนิทกันไปแล้ว ก็คิดดูแล้วกันว่าเทอมกว่าๆที่ผมถือพี่กันต์เป็นรุ่นพี่ที่สนิทที่สุดคนนึงมีอะไรผมก็ไปปรึกษา ผมพึ่งมารู้สึกว่าพี่กันต์ดีเกินไปเอาช่วงเดือนท้ายๆของเทอม มันอธิบายไม่ถูกหรอกว่ารู้สึกยังไงตอนนั้น ไม่รู้จะโกรธหรือจะเกรงใจ หรือจะสงสารทั้งตัวเองและพี่กันต์ เหมือนสุดท้ายพอทั้งพี่กันต์ที่ยุ่งกับเรื่องเรียนต่อ กับที่ผมห่างออกไป สุดท้ายพี่กันต์ก็จบม.6ไปโดยที่ผมไม่ได้บอกลา อะไรหรือถามเลยว่าพี่กันต์จะไปเรียนต่อที่ไหน
...แต่น่าแปลกนะที่เพื่อนผมในกลุ่ม ไม่มีใครสนิทหรือได้คุยกับพี่กันต์เป็นเรื่องเป็นราวเลยนอกจากผม
“ป้ายใหญ่ๆนั่นแหละ ถึงแล้ว”
มองเงยหน้าขึ้นมองป้ายโรงเบียร์ขนาดใหญ่ ร้านใหญ่มาก ไม่ใช่ร้านกิ๊กๆก๊อกๆอ่ะ ผมลดความเร็วลงตีไฟเจ้าไปจอด ที่จอดรถเต็มไปครึ่งนึงแล้วทั้งๆที่ยังไม่ทุ่มเลยด้วยซ้ำ
“ร้านสวยป่ะ” เจ้าของร้านถามผมเป็นอย่างแรกพอลงจากรถ ที่นี่แต่งเป็นสไตล์โรงเบียร์ ให้อารมณ์คันทรี่หน่อยๆ ผมพยักหน้าหงึกๆ ยื่นกุญแจคืนให้เจ้าของรถที่ยิ้มแบบภูมิใจนิดๆ อายุห่างกันแค่ปีเดียวแต่ดูพี่กันต์นี่โคตรประสบความสำเร็จต่างจากผมจริงๆ เป็นสัตวแพทย์ต๊อกต๋อย เคยภูมิใจนะว่าในรุ่นนี่กุก็ทำเงินได้เยอะแล้ว มาเจอแบบนี้นี่เศร้าเลย
ข้างในร้านก็ตกแต่งใกล้เคียงกับด้านนอก เป็นลักษณะโกดังคเพดานสูง มีชั้นลอย ที่นั่งรวมกันคงเป็นร้อยโต๊ะ มีเวทีดนตรีก็เริ่มเช็คเสียงขึ้นเล่นแล้ว พี่กันต์เดินนำผมขึ้นไปชั้นสอง เป็นโต๊ะที่มองเห็นเวทีชัดแล้วก็อยู่มุมๆหน่อย ทำเลดีเลยแหละ พนักงานที่เดินตามมาเอาเมนูมาให้ พอเห็นหน้าพี่กันต์ก็ยกมือขึ้นไหว้ ไหว้พี่กันต์ไม่พอยกมือไหว้ผมจนผมนี่ยกมือรับไหว้แทบไม่ทัน
“สั่งตามสบายเลย ไม่อั้นต้นเดือน” พี่กันต์พูดแล้วยักคิ้วให้ เห้อ... พี่จะเท่ไปไหน รถก็สวย รวยก็รวย ยังใจดีอีกอ่ะ...
“ขาหมูเยอรมัน ยำหอยนางรม กุ้งแช่น้ำปลา” ผมแทบจะไม่ต้องเปิดเมนูหลายรอบ เพราะกับแกล้มแบบนี้มันอยู่ในหัวผมมาหลายวันแล้ว
พี่กันต์ยิ้มขำๆกับผมที่สั่งรวดเดียวแล้วหันไปสั่งเด็กเสิร์ฟ “ยำผักบุ้งกรอบกับข้าวโถนึง แล้วก็เอาเบียร์มา 2เหยือกเหมือนเดิมนะ” เด็กเสิร์ฟรับเมนูแล้วเดินจากไป
“ไม่ได้กินข้าวมาเหรอ” พี่กันต์เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วมองผมขำๆ
“มากอ่ะพี่กันต์ อยากมาหลายวันแล้ว ดีนะเนี่ย ชวนตอนนี้ ชวนตอนอื่นไม่ยอมมาด้วยหรอก” ผมเผยความจริงออกไปซะเลย ฮ่าๆๆๆ พอมานั่งคุยแบบนี้ก็เหมือนตอนมัธยม บรรยากาศแบบเดิมๆมันลดความเครียดที่ผมเคยมีไปได้เยอะ
“กลัวพี่จะทำอะไรเหรอ” พี่กันต์ลากเสียงถาม ผมทำหน้ายู่ใส่ ป่านนี้คงไม่ต้องปิดแล้วมั้ง
“ถามจริงๆนะพี่กันต์ อย่าต่อยผมนะ” ผมออกตัวก่อนที่ผมจะถามคำถามอะไรที่มันเก็บไว้นานมากๆออกไป
“ถึงอยากต่อยก็ทำไม่ลงหรอก ถามมาดิ”
“พี่กันต์...” ผมเว้นช่วงที่จะพูดต่อ แต่คนที่จะให้คำตอบผมได้กลับสวนขึ้นมาก่อนที่คำถามจะจบประโยค
“พี่เป็นเกย์ หายข้องใจแล้วดิ อึดอัดเหรอ รังเกียจรึเปล่า” สีหน้าไม่เปลี่ยน ยังยิ้มหวานเหมือนเดิม ให้ตายเหอะดูจากท่าทางพี่กันตืไม่สนหรอกว่าผมจะอึดอัดไหม หรือเพราะว่ายังไงพี่กันต์ก็รู้ว่าคนแบบผมไม่มีทางรังเกียจได้หรอก ผมใจกว้างพอ
“เปล่าหรอก แค่ถามให้แน่ใจ สงสัยมานาน”
“ถึง8ปีไหม” พี่กันต์ยิ้มให้ผม เป็นยิ้มแบบที่เหมือนจะรู้ทันความคิดทั้งหมดในหัวผมซะงั้น
“อาจจะถึงมั้ง ไม่รู้ดิ ถามไมเนี่ย” ผมหงุดหงิดกลบเกลื่อนความอายที่รู้ว่าพี่เค้ารู้ตั้งนานแล้วว่าผมห่างๆออกไปเพราะอะไร รู้สึกผิดนะเนี่ย ผมทำให้พี่เค้ารู้สึกแย่หรือเปล่าวะ เพราะถ้าเป็นผม ผมคงรู้สึกไม่ดีอ่ะ
“ไม่มีอะไรหรอก อยากรู้บ้างเหมือนกันว่าที่ทำๆลงไปตอนนั้นมันได้อะไรบ้าง”
ก่อนที่เราจะทำตัวน่าอึดอัดกันไปมากกว่านี้ เบียร์ก็มาถึงผมลืมไอ้ก่อนหน้านี้ที่พูดกันไปโดยสิ้นเชิงเมื่อได้แก้วมาเทเบียร์สดเย็นๆ ความเย็นนุ่ม หวานและขมนิดๆมันซ่านอยู่ในลิ้น ไล่ลงคอ เหมือนอยู่ๆก็ตื่นขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัวซะงั้น ตามมาติดๆด้วยยำหอยนางรม ขอบอกเลยว่าเป็นเมนูที่ถ้ามีผมต้องสั่ง เพราะถ้าได้กินหอยสดๆกับยำแซ่บๆนะ มันจะเป็นรสชาติที่เกินบรรยายได้เลยทีเดียว
“เฮ้ย รอข้าวก่อน ท้องว่างๆกินแบบนั้นแสบท้องเมาเร็วนะ” พี่กันต์เบรกผมก่อนที่ผมจะกินไอ้ที่วางล่อผมอยู่บนโต๊ะด้วยการตักข้าวมาโป๊ะทับหอยนางรมสดๆชุ่มน้ำยำของผมแบบไม่เกรงใจ
“โห รอให้กินบนจานก่อนก็ไม่ได้”
“นี่เห็นแก่ตัวธามเองนะ เมาแล้วพี่ทิ้งไว้นี่ไม่เอากลับหรอก ขี้เกียจแบก” พี่กันต์ขู่ มีรึผมจะกลัว
“เอาดิ ถ้ากล้าทำนะ จะไม่ไปไหนด้วยอีกเลย” ผมยกส้อมขึ้นมามาชี้เคืองๆ หน็อยๆๆ แบกกลับแค่นี้ไม่ได้ใช่ไหม
“งั้นแปลว่าถ้าแบกกลับจะมาด้วยอีกงั้นดิ” พี่กันต์ยิ้มมุมปาก
“ผมเป็นน้องพี่นะ” ผมพูดเสียงอ่อยๆ ให้ตายเหอะ ชวนกุเข้าเรื่องตลอด คิดผิดป่าววะเนี่ยที่มาด้วย
“รู้แล้ว ก็ไม่เคยบังคับให้เป็นอย่างอื่นนะ หรือธามอยากเป็น” พี่กันต์พูดไปยิ้มไป ก่อนจะยกเบียร์ขึ้นกระดกทีเดียวครึ่งแก้ว เห็นท่าทางคืนนี้ไม่ผมก็พี่กันต์นี่แหละจะต้องเมาพับกันไปข้าง
มันคงเป็นภาพที่ไม่น่ารักเลยในสายตาคนนอกที่มองผู้ชายตัวโตๆสองคนนั่งคุยตรงข้ามกัน กินเบียร์ หัวเราะกับเรื่องตลกเก่าๆ ถึงมันจะไม่ส่อให้คิดอะไร แต่มันไม่ใช่ภาพที่น่ารักแล้วกันล่ะผมว่า กินเหล้ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอกนะ แต่สำหรับผมบางครั้งแอลกอฮอล์มันก็ช่วยในการทำให้อะไรบางอย่างที่เป็นกำแพงหายไป ดึงความรู้สึกเก่าๆที่เคยมีกลับมาอีกครั้ง ถ้าผมมองข้ามเรื่องที่พี่กันต์เป็นเกย์ออกไป ผมก็พบว่าพี่กันต์ก็ยังเป็นพี่คนที่ผมคุยได้ถูกคอเหมือนเดิม
................................................................................23-10-11
ใครว่าพี่กันต์บทนี้ เป็นไงบทนี้ ฮึๆๆๆๆๆๆๆ
สนุกกันบ้างไหมเนี่ยคนอ่าน หรือยิ่งอ่านยิ่งเครียด ยิ่งสนุกน้อยลง รักใครเชียร์ใครก็ทำป้ายไฟรอไปเลย 55555+
บทนี้พี่กันต์เต็มๆ บทหน้าก็ยังคงอยู่กับพี่กันต์ จงติดตามต่ออย่าให้พลาดนะทุกคน ฮึๆๆๆๆๆๆๆ
.....................................
ตอบโพสจ้า จุ๊บๆ
chae - คำแนะนำให้ตอนนี้คือ ทำอะไรไม่ได้นอกจากร่วมสนุก 555
shockoBB - ไม่น่าจะมีมาอีกแล้วแหละ แต่ไม่แน่ เผื่อองค์ลง คนเขียนยิ่งบ้าๆอยู่
nana :กอด1:
nemonoy - กร๊ากกกกกก ไม่ขอตอบอะไร แต่รักใครก็จงหนักแน่นเข้าไว้ อย่าฟังข่าวลือ ติดตามให้ดี เหมือนสถานการณ์น้ำท่วม
Ipatza - เฮ้ยยยยยย นี่จะมาแฉคนแต่งหรือไง อย่าพึ่งรีบๆ แต่3พีนี่ไม่มีแน่ เคี๊ยกกกกก คิดสภาพไม่ออกเลยว่ารักกัน3คนมันจะยังไงวะ น้ำเน่าพิลึก 55555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้า
theduchess - จะหักให้คว้ำกันไปเลยคอยดูซิ ฮิๆๆๆๆๆๆ พี่กันต์บทเยอะแล้วนะตอนนี้ อย่าว่าเค้า 5555555555555555
POPEA - คอนโดบอยคือหมิง แต่พระเอกคือใคร...
OverHead - เห้ยยย อย่าพึ่งร้องๆๆ สงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหาร ติดตามอ่านกันก่อน
maruko - คนแต่งโรคจิตอ่ะเรื่องนี้ เค๊ยกๆๆๆๆๆๆๆ โปรดติดตามอ่านต่อไปนะขอบอกก
bulldog17 - หือออ สามพีนี่เยี่ยวแตกเลยนะ 5555555555555555555555555555555555555555
TanyaPuech - ไม่มีดราม่าแน่ๆ แต่คงจะมีซึ้งบ้างแหละ แต่ไม่มีแย่งกันแน่ 555โปรดติดตามอ่านกันต่อไป
lidelia - ธามไม่ใช่น้องพลับนะจะได้ขอ2 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
yeyong - โดยพื้นฐานคนแต่งชอบอ่านนิยายแนวนี้ 55555555555555555555555555555555555
namwaan1992 - เฮ้ย คนเชียร์ 3พีเยอะจริงไรจริง โหดเวอร์
iamnan - แว๊กกกกกก เบลอจัด โทษทีๆ บัดซบอย่างไม่น่าให้อภัย พี่หมิงแต่งงานกับใครตอนไหนคนเขียนไม่รู้ตัว 555555555555555555555555555 ต้องเพื่อนตั้มซิ
koikoi - ของแบบนี้ต้องติดตามตอนต่อไป
vanny - พี่หมิงเค้ามาแรงเพราะเค้าวิ่งมา ออกกี่บทๆก็วิ่งมาตลอด 5555555555555555555555555555555555555555 สามีธามอยู่ไม่ไกล ใกล้แค่เอื้อม
gumrai3 - ถ้าเสี่ยนั่นต้องอ่านเรื่องเด็กป๋าและ(มีพาดพิงๆ) สามพีไม่ไหว แค่นี้คนแต่งก็เมาแล้วเมาอีก
killy - มันมีหลักฐานเพิ่มทุกตอนแหละ 5555+ เอ๊ะเหมือนเขียนนิยายสืบสวนเลยวุ้ยย
sang som - อย่าเชียร์สามพีกันมาซิ กลัววว ฮืออออออออออออ
kslave - ใช่ไหม ถ้าเยี่ยวเหลืองก็กินเก๊กฮวยนะ หล่อฮังก้วยก็ช่วยได้ 555+ ท่าทางคนอ่านจะชอบแบดบอยนะเนี่ย คิๆๆ
DraCo_SLa13 - หนักแน่นแบบนี้ดีมาก
-Otto- - ฮิฮิฮิ ต้องติดตามต่อ ห้ามทิ้งไปก่อน ปล.รูปดิสเพลย์นึกถึงสมัยดูโอรัน กรี้ดหนุ่มแว่น
andy_kwan - เป็นการตัดปัญหาการเลือกที่คนแต่งไม่เคยได้ใช้ในชีวิตจริง เพราะแค่ Pเดียวยังไม่มีเลย แว๊กกกกกกกกกกก
yaninjinna - เต็มไปด้วยคำว่าใช่ไหม ใจเย็นๆนะ ไม่ต้องเครียด นิยายมันออกจะเบาสมอง กร๊ากๆๆๆๆๆๆ
greensnake - ขอบคุณที่ติดตามเช่นกันจ้า แหมะ สมาคมสามพีอีกคนเรอะ ตอนนี้ธามมันยัไม่อยากได้ใคร จะหาเมียอย่างเดียว 555
Moonmaid - ปรากฎว่านิยายรักเบาสมองกลายเป็นนิยายสืบสวนไปแล้ว กร๊ากกกก
tamako - ธามเลือกคนอ่าน เลือกให้คนอ่านจนติดตามตอนต่อไป อย่าหนีไปไหนนะ ฮึๆๆๆๆๆๆ
bangkeaw - มาคอนเซปโคนันเลยทีเดียว เด๊่ยวพอเฉลยคดี อีธามคงต้องหลับแล้วให้พระเอกมากระซิบพากย์เสียงตรงซอกคอ ว๊ากกกกกก :a5:
~prince™~ - ไอ้ถูกทุกข้อมักจะอยู่ข้อ งู 555555555555555 อย่าเลย แม่งตอบทีไรผิดตล๊อดๆๆ
yaoionlyyes - อีโมติค่อนนี่บ่งบอกเลยวว่าควบอะไร 5555
roseen :L2:
dokuro69 - ยินดีต้อนรับสู่นิยายพิศวงของคนเขียนมึนงงและกากๆ จุ๊บๆ :L2:
Cherry Red - บทนี้คงถูกใจแม่ยกพี่กันต์ เอาไปเลยทั้งบท เอาไปเลย บทหน้าด้วย 55
ppp pen - จงติดตามอ่านต่อไปนะ 5555+ ยินดีต้อนรับจ้า :mc4:
donghwa - เคี๊ยกกกกกกก อย่าไปคิดมากๆ นิยายตลก ...รึเปล่าวะ 5555+ บทนี้พี่กันต์เต็มบท เอาไปเลย!
naran - เยอะมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เป็นกระแสเลยทีเดียว 55
MM - อย่าคิดมาก มันเครียด จงติดตามต่อไป ลุ้นให้เยี่ยวเหนียวกันไปเลย 555555555555555
silverphoenix - คนเขียนมุขเยอะ แต่ความฉลาดน้อยอย่าไม่น่าให้อภัย กร๊ากๆๆๆๆ ชอบใครก็เชียร์คนนั้นเลย
AdLy - รักใครเชียร์ใครตามสบายเลยจ้า โปรดติดตามต่อไป ฮิๆๆๆ
mini_bilieber ว๊ากกกก น้องธามไม่ใช่น้องพลับ
fannan - คนเขียนก็สับสนกับตัวเองและหิวมาก
¡ииσcэиτ :m26: :m26:ไม่บอกหรอก อิๆๆๆๆ
Yunatsu - ว๊ายยยย มาเม้นวิเคราะห์โหดโคตร ไม่เอา ไม่บอก ไม่พูด ต้องตามอ่านเอา เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
...............................................
เหออ ตอบโพสเสร็จแม่งก็จะสว่างละ ตี4ครึ่ง ดอกกกกกส์ พรุ่งนี้ว่าจะไปช่วยเค้าแพคของอยู่ ต้องตื่นให้ทัน สู้โว้ยยย
-
ชอบๆรอตอนต่อไป
:z2: :z2: :z2:
-
พี่กันต์นี่เคยรู้จัก สนิทกันมาก่อนในระดับนึง
แต่พี่หมิงดู แค่คนรู้จัก
เสี่ยปาล์ม เพื่อนรัก
มีตัวละครใดอีกเนี่ย
ใช่ในสามคนนี้หรือเปล่า หรือมีใครอีกอ่ะ
-
ชอบพี่กันต์น่ารักและดูอบอุ่นดี :กอด1:
-
:mc4: เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆเลย :mc4:
-
ต้องพี่กันต์สิ 8 ปีเชียวนะ^^
-
สนุกจ๊ะ
พี่กันต์ช่างสมกับที่เกิดมาเป็นพระเอกจริง ๆ
-
555555+ อ่านต่อไปด้วยความลัลลา ไม่คิดละๆ
-
ชอบพี่กันต์ตอนนี้อ่ะ ดูแกมีเสน่ห์ดี :o8:
ไม่ใช่เพราะออพชั่นตระการตานะ แต่คำพูด การกระทำ ชวนให้(ธาม)หลงรักจริงจริ๊ง :m3:
แต่เปิดตัวว่าที่พระเอกครบแล้วเหรอคะ เหมือนจะยังมีอีก พี่หมิงหนึ่งในผู้ต้องสงสัยที่อยู่คอนโดเดียวกันไง :z1:
พ่อเคราแพะของเราก็เสน่ห์แรงไม่แพ้กันนะ ฮิ้ววว :-[
-
อยู่กับพี่กันต์เยอะๆ ชอบๆค่ะ :impress2:
-
พี่กันต์ คุณสมบัติ และทรัพย์สมบัติพี่. มันน่าจะเป็นพระเอกมาก :) น้องธาม ยังไม่มีท่าทีจะชอบพี่กันต์เลยอ่ะ
ชอบมากที่คนเขียนมาต่อให้อ่านทุกวันเลย :)
-
พี่กันต์นี่เพอร์เฟคแมนจริงๆ o13
ยังไงก็เชียร์นี่กันต์แหละ :-[ ชอบพี่กันต์ออกเยอะๆ
คอนโดบอยคือหมิง แต่พระเอกคือ... พี่กันต์แหละใช่ปะ เอ๊ะ! ยังไง กลัวคนเขียนหลอก :laugh:
+1 +เป็ด รอตอนใหม่น๊า~ :กอด1:
-
เป็นปลื้มกับตอนนี้มาก 555+
เคมีเข้ากั๊นเข้ากันนะ 2 คนนี้
-
ยังไม่ชัดเจน
-
หนูจะเอาๆๆๆๆหนูจะเอาคนนี้
สงสัยจะไม่ทันธาม เอ๊ย เวลาแล้วซิ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
.
.
พี่กันต์เป็นคะนึงที่ผมคุยด้วยเยอะเรื่องเรียนต่อตอนมัธยม
.
.
เป็นคนนึง หรือเปล่า??
:L2:
-
จะเชียร์ใครเนี่ย
-
:impress3:
พี่กันต์ถ้าหมอธามเล่นตัวนัก ผมยังว่างนะครับ :laugh:
หมอธามอย่าเล่นตัวนัก เด๋วจับตีตูด
-
เรื่องน่ารักดีจ้า
-
อิอิธามโดนล่อด้วยเบียร์
-
ธามดูไม่มีใจให้พี่กันต์เลยอ่ะ แล้วเมื่อไหร่กันต์จะสมหวังเนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เริ่มรุกละค่ะ รุกหนักๆกว่านี้ก็ดีนะคะ
รอตอนหน้า หมอธามเมาแอ๋อ่ะเปล่าเอ๊ย
-
พี่กันต์มาแล้วววว ~ จัดเต็มด้วยยย ฮิ้ววววว (หวั่นไหวแทนหมอธาม 5555555)
บรรยากาศกำลังพาไปเลยนะ ...มอมแล้วลากเข้าห้องเลยค่ะพี่กันต์! กร๊ากกกก
-
ตอนก่อนพี่หมิงมาแรงเพราะวิ่งมา....ตอนนี้คงต้องบอกว่า พี่กันต์มาแรงกว่า
เพราะมาด้วย BMW Z4 ไปเสริชดูมาเรียบร้อยแล้ว เริศ หรู ไฮโซมากๆ
ยิ่งนานวัน....ยิ่งใช่มากขึ้นทุกที อะไรจะครบไปซะทุกอย่าง ผู้ชายอย่างนี้คุณหมอธามไม่ควรปล่อยให้หลุดมือไป
ความสนุกระดับไหนไม่สามารถวัดได้ รู้แต่ว่าติดเรื่องนี้งอมแงม ต้องเข้ามาเช็คทุกวัน
อ่านไปก็ยิ้มไปกับความน่ารักของคุณหมอธามและบรรดาชายหนุ่มแวดล้อมทั้งหลาย
o13 o13 o13
-
เริ่มอยากให้พี่กันต์เป็นพระเอก
:o8: :o8:
-
ได้มาอีกข้อแระ ขับรถได้ 555 BMW Z4 ซะด้วย เสป็คใกล้ครบแระ ความหวังรู้ว่าใครเป็นพระเอกเห็นอยู่ลัดๆ เอ้ย! ลางๆ คนเขียนสู้ๆค่ะ แพ็คของเผื่อด้วยนะ ส่งแรงไปไม่ถึง ส่งกำลังใจไปให้แล้ว 555
-
พี่กันต์จะทำให้รักให้หลงไปถึงขนาดไหน มีเสน่ห์สุดๆไปเลยค่ะพี่
แล้วถ้าจะขับ z4 มาขนาดนี้ เอาพ่อแม่มาขอกันเลยดีกว่า
ยกป้ายไฟเชียร์พี่กันต์
-
พี่กันต์สู้ๆ :o8:
-
หล่อรวยเอาใจเก่งรักสัตว์
โอ้ยยยย เอาเลย ธามไม่ต้องคิดมากเลย
-
แหมเสน่ห์แรงจริง ๆนะธามเนี่ย
-
ถ้าเชียร์ทั้ง พี่กัน พี่หมิง จะผิดมั้ยค่ะ :impress2: :-[
:กอด1: :L2: :pig4:
-
สุดยอดค่ะคนเขียนมากอดที :กอด1:
บทนี้พี่กันต์มาเต็ม ว้าวๆ มีความสุข อู้ลั่ลล้าๆ
บอกได้คำเดียวว่า...น่ารักอ่ะ!!!~
ยังไงก็จัดมาอีกนะจร้ะๆ กันต์ธามๆ ฮู้วววว!~
พรุ่งนี้ก็กลับวิทยาลัยแล้ว เศร้าาา!!!~
เทอม2เรียนทั้งไบโอเคม ทั้งจุล
ไม่รุ้จะได้เล่นคอมสักกี่น้ำ(แค่เรียนอย่างเดียวก็แทบไม่รอดและ ฮ่าๆๆๆ)
ตายจร้าตาย คิดถึงนิยายตาย
โฮกกกกกกกก :serius2:
คนเขียนมาทำให้เค้าติดนิยายแล้วห้ามขาดตอนนะรู้ป่าว
ไม่งั้นคนอ่านงอนๆๆๆ :m16:
ฮ่าๆๆๆๆ
-
ตอนแรกก็เชียร์ 3p แต่ตอนนี้ยกป้ายไฟเชียร์พี่กันต์ค่าาาาาา
-
หล่อ รวย รถสวย แบบนี้โดนเลยแหะ
เสียอย่างเดียวรุกมากไปหน่อย แบบนี้ธามชอบรึเปล่าเนี่ย
-
ฮูเล่ ฮูเล่ พี่กันต์ พี่มาถูกทางแล้ว เอาเบียร์เข้าล่อ :laugh:
ตอนนี้เทใจให้พี่กันต์หมดเลย อ้อ ตอนหน้าด้วยนิ
ขอบคุณคนเขียนมากค่า :L2:
-
พี่กันต์เป็นพระเอกใช่มะ บอกทีเหอะ...
เดี๋ยวไม่มีกำลังใจอ่านต่อ :sad4:
ฮ่าๆๆๆ
ปล. อยากขับ z4 (ของพี่กันต์)บ้าง อิจฉาจริงๆ :z3:
-
เชียร์ใครดี..... :serius2: :serius2:
ง่ายๆ เชียร์ใครก็ได้ที่เป็นพระเอกของเรา55555+ (ใจง่ายไปมั้ยเนี่ย) o13 o13 :bye2: :bye2:
-
เชียร์ใครดีน้า ~ ♥
หล่อ รถหรู รวยหนึ่งล่ะ
สองก็ทำกับข้าวอร่อย ใจดี ชอบดูแล
แอร๊ย เลือกไม่ถูก
-
สำหรับตอนนี้ต้องยกให้พี่กันต์เป็นพระเอก ...
-
น่ารักใสๆดี รอลุ้นต่อไปว่าใครเป็นตัวจริงๆ
-
พี่กันต์ๆ สู้ๆ :ped149: :ped149:
-
หลังจากตอนนี้ได้ออกอากาศไป(?) ต้องมีคนสมัครเป็นแม่ยกพี่กันต์อีกเพียบแน่นอน :m1:
ถ้าหมอธามสามารถตัดเรื่องตะหงิด ๆ ใจที่กลัวจะโดนพี่กันต์แทงข้างหลัง(ทะลุถึงหัวใจ?)ไปซะ
การใช้เวลาร่วมกันน่าจะสบายใจกว่านี้ เพราะ คู่นี้คุยกันรู้เรื่อง เข้ากันได้ดี เคมีลงตัว มีความสนิทสนมกันมากในระดับหนึ่ง
ถ้าหากหมอธามได้ลอง(คบหาดูใจ) อาจจะรู้สึกดีจนขาดพี่กันต์ไม่ได้เลยก็เป็นได้ :laugh3:
-
โอ๊ยตาย พี่กั๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนต์
แค่เห็นชื่อรถก็เอาใจหนูไปเลย แย๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul3: :jul1: :jul1: :jul1:
คอยดูว่าหมอธามจะเลือกใคร จะให้ดีขอ 'ควบ'สองงงง...นะจ๊ะ
มาต่อไวๆนะคะ :3123: :3123:
:pig4:
-
กรี๊ดพี่กันต์ ผู้ชายเท่ๆแบบเน้ :m3:
เหมือนเริ่มจะรุกต่อ เอาเบียร์และ Z4 มาล่อ o3
ส่วนพี่หมิง พ่อคอนโดบอย ยังไม่เผยโฉมมากนัก
ต้องรอดูสถานการณ์ต่อไป ว่าจะเชียร์ใครดี
:จุ๊บๆ:
-
เชียร์พี่กันต์!! :-[
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
อิฉันยังไม่หลับไม่นอนรอธามอยู่นะคะ
ตื่นมาเดี่ยวไม่ทัน
-
บทที่ 9
กลับด้วยกันต์
..............................................................................
กินไปคุยกันไป ส่วนใหญ่คุยเรื่องปัจจุบันนี่แหละ ไม่อยากจะย้อนอดีตมาก ผมเล่างานให้พี่กันต์ฟัง เคสสัตว์ที่แปลกๆ มันก็น่าตื่นเต้นดีสำหรับคนไม่ใช่หมอ แต่ผมนะบางทีก็ชินซะแล้ว ผมคนเล่า พี่กันต์คนฟัง ส่วนเรื่องที่พี่กันต์เล่าก็ทั่วๆไป วันๆทำอะไรบ้าง เล่าเรื่องหมา เรื่องที่ไปเรียนนอกมา สารพัดเรื่องเล่าไปเล่ามา กินๆ ดื่มๆ
“เฮ้ยพี่กันต์ ขอตัวแปป ปวดฉี่”
“เมายัง ให้ช่วยไปจับไหม” แม่งนึกว่าพอเหล้าเข้าปากจะเลิกหยอด แม่งสงสัยนึกขึ้นได้หยอดกูอีกละ
“ตลก ไปจับของเด็กพี่เหอะ” ผมสวนแบบหน้ามึนๆ พี่กันต์หัวเราะขำ
“หมายถึงไปช่วยจับตัวเว้ยเผื่อเดินเซ คิดลึก” เหออ คิดไปเอา ถามว่าอายไหม ผมไม่อาย กินเหล้าแล้วหน้าด้านหน้าทน
ผมลุกขึ้นจากโต๊ะมาเข้าห้องน้ำปล่อยแอลกอฮอล์ออกไปบ้างนิดหน่อย เพิ่มรู้สึกมึนนิดๆแล้วล่ะ กินไปเยอะ แต่ไม่เป็นไรเพราะคนเลี้ยงยังก็มีตังค์จ่าย ยืนฉี่อยู่ก็แม่งหงุดหงิดคนคุยกันเสียงดัง มึงใช้ปากฉี่หรือไงวะ เจี้ยวจ้าวเชียว หน้าแดง ตาแดงแล้ว เมาเหรอเนี่ย ยังไม่เที่ยงคืนมึงจะรีบเรื้อนไปไหนวะ ไอ้คนไม่เมาก็ลากเพื่อนออกไปจากห้องน้ำ ไม่ได้ดูตอนมันฉี่ เพื่อนจับให้ฉี่ด้วยป่าววะ โซซัดโซเวยืนไม่อยู่ขนาดนั้น
“โอ้กกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมยืนล้างมืออยู่... แล้วแม่งก็มาอ้วกใส่อ่างล้างมือข้างๆกู สัสเหม็น จะอ้วกตาม ผมมองไอ้ตัวการอย่างหยามเหยียด ดีนะแม่งไม่กระเด็นมาโดนกู
“เฮ้ยดูเพื่อนดีๆหน่อย” ผมพูดแล้วมองผู้ชายที่ลูบหลังเพื่อนอยู่ มันก้มหัวหัวจะเป็นเชิงขอโทษ ผมพยักหน้าส่งๆแล้วเดินหน้าบูดออกไป
...เวลามีแอลกฮออล์อยู่ในเลือดทำให้ผมอารมณ์ร้อนขึ้นเล็กน้อย
พี่กันต์มองลงไปที่เวทีดนตรีข้างลง ผมนั่งลงเซ็งๆ เจอคนอ้วกพุ่งใส่แม่งหมดอารมณ์จะกิน ดีนะที่กินไปแทบจะหมดทุกอย่างแล้ว ผมกระดกเบียร์ที่เหลืออยู่ในแก้วจนหมด ยกแขนขึ้นมองนาฬิกาที่บอกเวลา5ทุ่มพอดิบพอดี ดึกกว่านี้ไปทำงานสายแน่
“พี่กันต์กลับเหอะ” ผมบอกพี่กันต์
“ไปดิ เดี๋ยวจ่ายตังค์ก่อน” พูดเสร็จพี่กันต์ก็เรียดเด็กเสิร์ฟมาเก็บเงิน ไม่รู้ต้องจ่ายเท่าราคาจริงไหม เป็นหุ้นส่วนแท้ๆ น่าจะได้ลดบ้างล่ะ ไม่รู้ว่าเท่าไหร่จ่ายแบงค์ไปสองสามใบมองไม่ทันว่าแบงค์อะไรบ้าง เห็นแบงค์พันแวบๆ นี่ผมกินล้างกินผลาญขนาดนั้นเลยเหรอ นี่ขนาดมาแค่สองคนนะ
พอเดินออกมานอกร้าน พ้นเสียงเสียงอึกกะทึกคึกโครม ผมก็หายใจลึกเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด พี่กันต์ที่เดินตามหลังผมมาตบไหล่ผมเบาๆให้รีบเดินมา รถคันงามยังคงจอดอยู่ที่เดิม แต่สองข้างรถไม่มีรถจอดด้วย เออ มีงี้ด้วยอ่ะ แต่ว่าใครจะไปอยากจอดเทียบรัศมีวะ รถโคตรไฮโซ หรือเค้าออกไปแล้วโดยบังเอิญนี่ผมก็ไม่รู้
“ขับกลับป่ะ” พี่กันต์หันมาถามเหมือนจะหยอก ผมยืนพิงรถเงยหน้ามองฟ้าที่ไร้ดาวหันหน้าไปมองพี่กันต์แล้วแสยะยิ้ม แล้วมองซีสี่อย่างพิจารณา
“ถามแบบนนี้แปลว่าอยากทิ้งรถแล้วใช่ป่ะ เค้าบอกเมาไม่ขับ กลับบ้านกินต่อ” คำขวัญประจำใจผมคนเดียว ขืนคิดแบบนี้มันทั้งประเทศล่มจมแน่
“โอเค งั้นนั่งเหอะ”
“พี่กันต์แม่งมอมผมป่าววะ ไม่เห็นเมา” พอนั่งในรถเสร็จผมก็จ้อ เวลากึ่มๆแล้วพูดมากด้วย แต่พอเมาจริงๆหลับเลย
“พี่เป็นเจ้าของร้านเบียร์นะธาม เมาก่อนลูกค้าก็เจ้งพอดี” เออถูกของพี่แกว่ะ
“ลืมไป ว่าผมไม่ใช่เจ้าของร้านแบบพี่กันต์ เฮ้ย แต่ทีผมเป็นหมอหมายังเคยโดนหมากัดเลย โดนมาหมดแล้ว หมา งู นก หนู งู ตะขาบ กิ้งก่า” พูดจบก็ผมถือวิสาสเอนเบาะลงหนึ่ง จะได้สบายๆหน่อย
“กิ้งก่ากัดได้เหรอ”
“ดิ น้ำลายแม่งอย่างเหนียว” ผมนึกไปถึงตอนเรียนรักษากิ้งก่าใหม่ๆ แม่งเสือกพิเรนทร์เองเอามือไปลูบปากมัน กัดเข้าให้ ไม่ได้สาหัส แต่สกปรกโคตร ไม่รู้ไปกินแมงสาบมาหรือเปล่าด้วย
“แล้วเปิดร้านอย่างงี้ทำอาหารเป็นป่ะ หรือมีตังค์จ้างพอครัวอย่างเดียวตามประสาคนมันรวย” ผมถามแบบกวนตีนหน่อยๆ พี่กันต์ยิ้มอีกยิ้มทั้งวัน เป็นคนบ้าป่าววะเนี่ย
“เฮ้ย อยู่คนเดียวมันก็ต้องทำเป็นดิ อร่อยด้วย”
“ขี้โม้ป่ะ เพอร์เฟ็คไปและ แบ่งให้คนอื่นบ้างดิ” ผมชักจะหมั่นไส้แล้วนะ คนอะไรวะ อะไรๆ ก็ทำได้ พ่อแม่เลี้ยงมายังไงตอนเด็กทำไมโดยมาเป็นแบบนี้ พ่อแม่พี่กันต์น่าจะเขียนคู่มือเลี้ยงลูกขาย ท่าทางจะขายดี คนเค้าจะได้เอาไปศึกษา แต่ประเด็นนี่อยากรู้ด้วยว่า เลี้ยงไงให้เป็นเกย์ไปได้ ทั้งๆที่ท่าทางนิสัยไม่ได้ชวนให้เป็นเลยสักนิด ถ้าผมไม่รู้เบื้องหลังก็คงคิดว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีสาวตรึม แต่ที่ไหนได้ สาวก็หลง หนุ่มก็เยอะ นั่งกินเบียร์กันอยู่สาวเดินผ่านโต๊ะเยอะมาก ยิ้มให้บ้าง เข้ามาคุยกันแบบกล้าๆเลยก็มี ผู้ชายก็มีเดินมาชนแก้วเฉย ผมก็มีนิดหน่อยล่ะ คนสองคน ไม่ใช่มาแนวพิศวาส แต่เหมือนมาชนแก้วกันเฉยๆ ผู้หญิงคน ผู้ชายสองคน ท่าทางมึนๆแล้วด้วย ไม่เหมือนแบบพี่กันต์สติครบ จัดเต็มหวังผล
“ไม่ได้โม้ เพื่อนที่เป็นเชฟยังชมเลย” เสียงมั่นใจมาก สิ่งนึงที่ผมสังเกตได้มานานแล้วคือพี่กันต์เป็นคนที่รวยแต่ไม่เคยพูดถึงเรื่องเงินตัวเอง(ยกเว้นออพชั่นหนักที่ไม่ต้องพูดก็บอกได้แล้วว่าเป็นยังไง) ส่วนมากชอบจะคุยถึงเรื่องความสามารถประสบการณ์แบบที่ตัวเองทำมากกว่าเม็ดเงินที่ตัวเองหาได้
“ชื่อหมิงป่ะ” ผมพูดลอยออกไปเบาๆ
“เอ้ารู้จักเหรอ” พี่กันต์หูดีนะ อย่างอื่นจะดีเหมือนหูป่ะ... ตาดีไรเงี้ย
“เปล่า เพื่อนเล่าให้ฟังเฉยๆว่าเชฟคนนั้นเป็นเพื่อนพี่กันต์ แต่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว” ผมพูดเรื่อยๆเสียงเรียบๆ ไม่อยากจะเล่าว่าอยู่ที่เดียวกันหรอก
“อ้อ งั้นเหรอ สักวันอาจจะได้รู้จักกัน” ผมคิดในในใจว่า ได้รู้จักแน่ๆ ฮึๆๆๆ
“พี่หมิงนี่เป็นเกย์ป่ะพี่กันต์” พี่กันต์ฟังคำถามนี้ก็หัวเรากร๊ากออกมาในทันใด อะไรจะขำขนาดนั้น นี่ผมถามผิดหรืออะไรหรือเปล่า
“เป็น ...เกือบได้กัน ตอนไปเรียนนอกเจอมันไปปาร์ตี้แล้วเมากันเละเลย เพื่อนแกล้งจับใส่ห้องเดียวกันจะได้กันอยู่แล้ว อยู่ๆแม่งก็ขึ้นคร่อมพี่เฉย ถีบออกแทบไม่ทัน แม่งเกือบเสียตัว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หายเมา สว่างเห็นความจริง ลุกขึ้นมาต่อยกันแทน คิดแล้วก็ฮา” พี่กันต์เล่าไปขำไป ไอ้ผมพอฟังแล้วก็ฮา นึกถึงตอนพี่กันต์กับพี่หมิงมานอนรวมกัน ชายเหนือชายสองคนกำลังเมา เพื่อนจับมานอนด้วยกัน ลูบๆคลำๆมีหางก็นัวเนีย แต่พอเริ่มรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่ก็เสือกหายเมา ลุกขึ้นมาต่อยกัน ถ้าเห็นเหตุการณ์จริงคงดูไม่จืด
“เอ้า พี่หมิงไม่น่ารักเหรอ”
“น่ารักแต่หน้าไง ที่เหลือไม่เลย ไม่ชอบแบบมันกล้าไป เป็นเพื่อนดีแล้ว” พี่กันต์ พูดไปยิ้มไป แต่คู่นี้เค้าก็สมกันดีนะ ก็ได้ๆกันไปไม่ได้เหรอ ดูเพอร์เฟ็คแมนทั้งคู่
“อืออ แล้วแฟนพี่กันต์เป็นแบบไหนล่ะ” ผมก็เสือกอยากรู้เนอะ ก็มันอยากรู้นี่หว่า จะเป็นแบบตัวอ้อนแอ้นๆไหม หรือแบบไหน หรือจะล่ำๆ โหดๆ
“มีคนเดียวตั้งนานแล้วตั้งแต่สมัยเรียน คบไม่นานคล้ายๆ สไตล์ธามนี่แหละ”
“ทำไมต้องคล้ายธามด้วย” ผมถามกลับ มึนหัวนิดๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แม่งไม่สามารถหยุดคำพูดอะไรในหัวได้เลย คิดอะไรพูดออกมาหมดแล้วตอนนี้ นี่คงไม่โดนปล่อยลงกลางทางใช่ไหมเนี่ยถ้าพูดอะไรกวนตีนๆออกไป
“ก็ชอบสไตล์นี้ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ” ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์ทำหน้ายังไงตอนพูด เพราะผมหลับตาลงแล้วตอนนี้ แต่ยังตื่นอยู่นะ ปากขยับ ตาปิด หูฟัง
“ธามไม่ได้เป็นเกย์นะ” ผมพูดโพลงออกไป
พี่กันต์ก็พูดกลับมาเร็วพอๆกัน “รู้พร้อมชื่อแล้วข้อนี้ เอาอย่างอื่นซิ มีอะไรที่พี่ยังไม่รู้”
“ธามมีแฟน”
“เลิกกันยัง” พี่กันต์ถามเรียบๆ ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่สนิทกันคำถามนี้คงโคตรหยาบ บอกมีแฟนถามต่อว่าเลิกกันยัง
“ยังม้างงง” ผมประชดลากเสียงยาว “ลดแอร์หน่อยดิ หนาว” ปากด็พูดนะว่าให้ลด แต่ผมก็เด้งตัวขึ้นมาลดเอง พี่กันต์ยิ้มมุมปากอีกแล้ว ยิ้มทั้งวันแต่มียิ้มหลายแบบ อยากรู้ตอนโมโหจะยิ้มไหมแล้วยิ้มแบบไหน
“เลิกกันทำไมล่ะ”
“คุยไม่รู้เรื่อง จุกจิก หงุดหงิด รำคาญ”
“ไม่เสียดายเหรอ” พูดตามตรงว่าเสียงพี่กันต์ตอนถามประโยคนี้โคตรกวนตีน เสียงแบบสูงๆ ถามเหมือนแน่ใจเหรอว่าเลิกแล้วจะไม่เสียดาย หรือคิดผิดหรือเปล่าอะไรแบบนี้
“เสียดายคงไม่เลิก” ผมตอบห้วนๆ ลงไปนอนต่อ
“อย่าหงุดหงิดดิ ล้อเล่นเฉยๆ แต่เลิกก็ดีแล้วล่ะ พี่ดีกว่าชัวร์“ ผมหัวเราะด้วยกับมุขนี้ พี่กันย์ยิ้มกริ่ม
“ใครจะไปดีเท่าพี่กันต์” ผมพูดประชด
“ผู้หญิงชอบคนเลว เป็นผู้ชายก็ชอบคนดีซะนะ” พี่กันต์หันมาสบตาผมแวบนึง แล้วหันไปขับรถต่อ ผมหัวเราะฮึๆ พี่กันต์ร้ายมาก ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ใกล้ถึงคอนโดผมแล้ว กลับไปจะไปอาบน้ำแล้วก็นอนตายไปเลย กินไม่มากเท่าไหร่คงไม่แฮงค์ พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก
“นี่ถามอีกได้ป่ะ” ผมหันกลับมามองพี่กันต์อีกครั้ง เห้อ เกิดมาหล่อนี่ก็ดีเว้ย ทำอะไรก็ดูดี... ผมคงได้ถามอีกคำถามถ้าไม่พอดีกับที่บีเอ็มดับเบิ้ลยูซีสี่เลี้ยวเข้าจอดที่ล่างคอนโดซะแล้ว พี่กันต์หันมายิ้มให้ อันที่จริงก็หน้ายิ้มตลอด
“พอได้แล้วเก็บไว้ถามวันอื่นบ้าง จะทำหนังสือหรือไง ถึงคอนโดแล้ว ไม่ลงหรือไง” พี่กันต์ถามผมที่ยังนั่งนิ่ง ผมพยักหน้าว่าลง มือคว้ากระเป๋าเปิดประตูรถ
“ขอบคุณมากที่เลี้ยง” ผมพูดเบาๆ ก่อนที่จะลุกออกจากรถ
“ไม่เป็นไร หิวอีกเมื่อไหร่ก็บอกพร้อมเลี้ยง แต่เว้นระยะหน่อยนะ ปั่นเงินไม่ทัน ฝันดี” พี่กันต์บอกลา แล้วขับรถออกไป ซี4หายไปลับตา
ผมมองตามรถไป รถสวยจริงๆเถอะให้ตายชอบมาก คิดเสร็จและรู้ว่าไม่มีปัญญาซื้อก็เดินไปที่ประตูทางเข้าคอนโด ผมเดินไปกดลิฟต์ หาวหวอด แต่อยู่ๆ ไม่รู้ทำไมผมถึงนึกขึ้นมาได้ เหมือนสมองมันพึ่งเริ่มทำงานหลังจากที่เปื่อยยุ่ยอยู่ในกระโหลกผมมานาน ตั้งแต่เจอกันผมไม่เคยบอกพี่กันต์ว่าผมพักที่ไหน วันนี้ตอนคุยกันอยู่ก็ไม่ได้พูดนอกจากบอกว่าอยู่คอนโด ไม่ได้บอกชื่อคอนโด ไม่ได้บอกว่าคอนโดแถวไหน ขากลับก็คุยไร้สาระ ไม่เกี่ยวกับเรื่องคอนโด พี่กันต์ไม่เอ่ยปากถามสักคำว่าคอนโดอยู่แถวไหน ไปทางไหน
...เฮ้ย แล้วมาถูกได้ไงวะ
“ชิบหายละ”
ผมสร่างเต็มตา พึมพำกับตัวเองก้าวขึ้นลิฟต์ มือควักโทรศัพท์จากกระเป๋าออกมา เลื่อนกดโทรออกไปที่เบอร์ของพี่กันต์... ไม่นานปลายสายก็รับ
“ลืมอะไรธาม” พี่กันต์นั่นแหละที่ลืม
“ลืมถามพี่กันต์” ผมพูดเสียงนิ่ง
“ถามอะไร” พี่กันต์ถามเสียงสงสัย แต่ผมซิสงสัยยิ่งกว่า
“พี่กันต์ขับรถมาส่งผมถูกได้ไง ผมไม่เคยบอกสักคำว่าอยู่ที่ไหน”
“.........”
...24-10-2011
วันนี้เข็นออกมาด้วยความยากลำบากเพราะอารมณ์ไม่ค่อยเกิดเลย เห้ออ... เซ็งๆอ่ะช่วงนี้ อารมณ์ติสขึ้น โฉดมาก เหนื่อยใจกะตัวเอง ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรให้เครียดก็เครียดขึ้นมาได้โคตรบ้าเลย ตอนนี้เลยอาจจะฮาน้อยหน่อย แต่ก็รู้เรื่องอะไรเยอะขึ้นล่ะ มีแต่บทสนทนาล้วนๆ ง่าวๆไป
สนุกไม่สนุกไงก็บอกนะ น้อมรับ โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะ (จูงใจๆ)
ทีแรกว่าจะไม่อัพวันนี้แล้ว อาจจะอัพคืนอีกคืน แต่คิดว่าคนอ่านคงรอ ก็เลยไปสางอารมณ์วาดรูป ฟังเพลง คุยไปเรื่อย กว่าจะได้เริ่มก็ตีสองกว่าๆอ่ะ คิดไปพิมไป ตันระเบิดระเบ้อ เบลอสุดๆ
รักใครเชียร์ใครก็เชียร์ต่อไปนะ จ้ะ รักคนอ่าน :กอด1:
วันนี้ขอยังไม่ตอบโพสนะ ตื่นมาแล้วจะตอบแยกอีกที ไม่ไหวแล้ว เด๊่ยวฟ้าสว่างแล้วนอนไม่ได้ T T เมื่อคืนก็นอนไป4ชม.
-
พี่กันต์นี่พูดจาสองแง่สองง่ามเก่งจัง :laugh:
แต่ก็เป็นเพอร์เฟคแมน เชียร์ีพี่กันต์
ตอนนี้สั้นจัง อยากอ่า่นอีก(โลภๆ) รอตอนต่อไปค่ะ~
+1 +เป็ด :กอด1:
-
พี่กันต์งานเข้า :laugh: :laugh:
-
ได้ข้อมูลมาอีกนิด แต่ยังไม่พอให้เดา
-
โอ๊ะ พี่กันต์..โดนจับได้?
-
นั้น งานเข้าพี่กันต์เเล้ว
-
555 พี่เค้าไม่ได้รู้แค่คอนโด แต่ยังรู้ด้วยว่าอยู่ห้องอะไร เอิ๊กๆๆ ข้าวผัดเจ็ดสีอ่ะพี่กันต์ก็เป็นคนทำให้ใช่ป่าววววววว :laugh:
-
อืมม อืมม หลังจากที่ได้อ่านตอนนี้
ก็ยังเชียร์พี่กันต์อยู่นะ :laugh:
คนอะไรก็ม่ายรู้ น่ารัก แสนดี
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ :L2:
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ติดตามต่อ
:L2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เข้ามาเล็งอยู่หลายวัน วันนี้ว่างๆเลยอ่านรวดเดียวเก้าตอนเลย
ตอนแรกสงสัยพี่หมิงนะ ว่าใช่คอนโดบอยหรือเปล่า
แต่พอมาตอนล่าสุด อ้าว พี่กันต์ก็รู้ที่อยู่ธามนินา
กลายเป็นพี่กันต์โคตรน่าสงสัยเข้าไปอีกว่าจะเป็นคนที่พาธามกลับคอนโดวันที่เมา
พี่หมิงนี่ไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่ น่าจะตัดออกจากกองพระเอกได้ล่ะมั้ง - -?
ให้เดา ขอบังอาจเดาว่าพี่หมิงนี่พี่กันต์แกส่งมาให้ดูแลธาม(หรือเปล่าฟระ =[]=!)
เดาไม่ถูก งั้นเลิกเดาซักพักดีกั่ว ไปอ่านสบายๆเนอะ
รอตอนหน้านะคะ
-
รู้หมดทุกอย่างเลยพี่กันต์ :impress2:
-
พี่กันย์มีอับดุล
รู้ทุกเรื่อง ถามอะไรตอบได้
-
เชื่อว่าป้อจายคนนั้นคือพี่กันต์
-
แอบมีสายสืบอ่ะป่าวเนี่ย พี่กันต์ :m12:
-
เลือกไม่ถูกแฮะ ยังไม่เห็นพี่หมิงออกโรงเลย 555+
-
ตัดฉึบๆๆ
ตอนนี้เชียร์พี่กันต์สุดฤทธิ์คร่าาาา
+1 น้า
-
+เป็ดให้พี่กันต์ ซวยแน่แก :laugh:
-
อ้าวเอาแล้วไงพี่กันต์
-
:impress3: รุกเข้าพี่กันต์ บึ้ดจั้มบึ้ดๆ
-
เริ่มเกิดความคิดอีกอย่างแล้วแหละ แบบว่าคนมาส่งและเจ้าของรอยก็คนนึง ส่วนเจ้าของสารพัดของกินก็คนนึง
และเกิดความคิดอยากให้เป็น 3P แว้กกกก :jul3:
เค้าล้อเล่นนะธาม แค่แกเปลี่ยนใจมาชอบผู้ชายเร็วๆ ฉันก็ดีใจแล้ว :laugh:
รออ่านตอนต่อไปนะค้า :กอด1:
-
เรียกได้ว่าเมาแต่ไม่ขาดสติ อ่านแล้วสงสัยตกลงพี่กันต์มีแฟนแล้วมาเป็นพ่อสื่อให้พี่หมิง หรือว่าจะคบหาเองนะ ตามลุ้นจ๊ะ
-
ต่อมเสือก เอ้ย! ต่อมแสวงหาความรู้เต้นระริกระรี้อีกแล้ว
ใครกันแน่คือตัวจริง ของธาม
พี่กันต์ กับพี่หมิง รวมกันถึงจะได้ครบสเป็คธามทุกข้อนะ ธามคงต้องเป็นน้องพลับแล้วล่ะ
-
เป็นคนไหนนิ ไม่ต้องเลือกก็ได้มั้งธาม 5555+
3P ไปเลยย 5555+
-
แล้วพี่กันต์จะแก้ตัวว่าอย่างไงเนี่ย ?
เชื่อว่าพี่กันต์รู้มากกว่าที่อยู่ของหมอธามนะ แต่จะอะไร? อย่างไง? รอลุ้นดีกว่า o3
-
เชียร์พี่กันต์
:ped149:
-
บทที่10
เพื่ออะไร
...................................................................................................
ผมเดินออกมาจากลิฟต์ สไลด์มือถือด้วยความใจร้อน สงสัย ต่างๆนานา ถ้าเป็นอย่างที่ผมคิดล่ะก็ ผมก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อไป คิดไม่ออก โง่ ไม่เคยเป็นนายเอกนิยายเกย์มาก่อนเลยในชีวิต ไม่รู้จะทำตัวยังไง... จะกรี้ด สะดีดสะดิ้งหรือช่วยตัวเองแก้เครียดดี
เสียงตู๊ดดด น่าเบื่อ ดังขึ้นไม่กี่ครั้ง เป้าหมายที่ต้องพุ่งชนในครั้งนี้ก็รับสาย
“ลืมอะไรธาม” ไม่ลืมอะไรหรอก สติดีตลอดระยะเวลาการเดินทาง เอากลับมาหมด เสื้อ ผ้า รองเท้า กระเป๋า กางเกงใน กับหัวใจเหี่ยวๆ ไม่ลืมสักอย่าง เว้นแต่ลืมบอกทางไอ้คนมาส่งเนี่ยแหละ
“ลืมถามพี่กันต์” ผมพูดเสียงนิ่ง มาดเท่ คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังเกาหลี... กร๊ากกกก!
“ถามอะไร” พี่กันต์ถามเสียงสงสัย แต่ผมซิสงสัยยิ่งกว่า สงสัยในความเป็นชายนี่ไม่ พี่กันต์เป็นชายเติมร้อย เหลือร้อย เกินร้อย มากเกินไปจนคุกคามชายคนอื่น อาจจะใช้วิธีสูบความเป็นชายจากชายอื่น แล้วทำให้ชายอื่นเหลือความเป็นชายน้อยลง ก็เป็นได้
“พี่กันต์ขับรถมาส่งผมถูกได้ไง ผมไม่เคยบอกสักคำว่าอยู่ที่ไหน” เครียดนะประเด็นนี้
“.........” พี่กันต์เงียบ
“.........” ผมเงียบ ฉี่....
“อยากรู้จริงเหรอ” เสียงกวนตีนอีกแล้ว แต่ผมเข้าใจว่าคนหน้าตาดีทำอะไรมันก็ดูไม่น่าเกลียด ถ้าเป็นไอ้ดำหมี หน้าสิว ฟันผุ หัวหยอง หูแหว่งมาพูดคุณคงอยากต่อยแม่ง... แต่พี่กันต์ไง คุณคงได้แต่ อิ๊ส! พี่กันต์อร๊า อะไรแบบนี้ คือบางทีผมก็กระแดะเกินไป
“ถ้าไม่อยากรู้ก็ไม่โทรหรอก คุยกับเสามันกว่า ได้อารมณ์” ผมพูดประชดแล้วมองไปที่เสาต้นข้างหน้า
“เสาได้อารมณ์กว่าคนตรงไหนธาม พูดแบบนี้มันหยามกันนะจริงๆ” พี่กันต์พูดกลั้วหัวเราะ
“เสาแข็งกว่าอ่ะ” ผมพูดแล้วก็หัวเราะกร๊ากกับมุขตัวเอง ภูมิใจ มุขสด สัปดนสด
“แต่พี่เสียวกว่าเชื่อเหอะ เออธามแบตมือถือพี่หมดแล้ว ฝันดีนะ” พี่กันต์พูดขึ้นมา
“โคตรโม้เลย อายบ้างเหอะ” ผมพูดแล้วก็ทำหน้าหมั่นไส้ พี่กันต์ไม่เห็นแต่ผมจะทำ ทำไม ใครมีปัญหา คนมันเมา อย่ามากวนตรีน กุแรง กุเปรี้ยวตอนนี้
“เอ้าเหรอๆ โอเคพี่กันต์ ราตรีสะวีดัด” ผมยังพูดไม่ทันจบประโยคดีโทรศัพท์ก็ตัดสายไปซะแล้ว แย่ๆ ผมเดินส่ายหัว แต่เหมือนกุลืมอะไรอีกแล้ววะ เมื่อกี้เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง...
...เอ้า นี่กุยังไม่ได้คำตอบเลยนี่หว่า
พี่กันต์ครับ... ขออนุญาตนะ... มึงส้นตีน ไอ้หอกหัก ซัดดัม หลอกกูฟัคยู เปลี่ยนเรื่องงงงง!!!!!!!
ผมกดมือถือโทรกลับ อิสาวเซอร์วิสบอกว่าให้ผมฝากข้อความเสียงกดสี่เหลี่ยม กุไม่ได้ต้องการฝาก กุต้องการคำตอบโว้ยยยย!! แม่งปิดเครื่องหนีไปแล้ว สะตอแหลกุแน่ว่าแบตหมด เหลี่ยมจัด ร้าย แม่งร้ายมาก รู้ที่อยู่กุได้ไงวะ หรือแม่งสุมหัวกับพี่หมิงมอมยากุไปขายมาเลย์ เหยดโด้ เครียด หรือกุต้องไปแจ้งความวะ
....จวย!
ผมเปิดห้องโยนของลงบนโซฟาแบบส่งๆ เดินถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นจนไปถึงห้องน้ำตามนิสัยเคยตัว เปิดน้ำขึ้นล้างหน้า ผมเริ่มสงสัย ตอนนี้ผมสงสัยว่าผู้ชายแท้ๆแบบผมจะเป็นเกย์ไปได้ไง แล้วการที่ผู้ชายคนหนึ่งจะกลายเป็นเกย์มันทำกันได้ง่ายๆด้วยการพาไปกินข้าว หยอดมุขใส่ เหมือนจีบหญิงอย่างนี้น่ะเหรอ แล้วไอ้ความจริงใจ จริงจังนี่มันมีเท่าไหร่ หรือว่าแค่เล่นสนุกๆตามประสาคนที่นิสัยแบบนี้อยู่แล้ว แต่ไม่ได้คิดอะไร หรือแบบถ้าได้ก็เอา ผมน่าจะพูดให้รู้เรื่องกับเรื่องนี้สักที ก่อนที่มันจะเลยเถิดหาข้อสรุปไม่ได้ หญิงหนีหาย หาแฟนไม่ได้ อีกสองปีผมจะอายุ25 ยังหาคนจริงจังไม่ได้ ก่อนที่จะโสดทั้งชีวิตเป็นหนุ่มโฉดก็น่าจะคบใครสักคนจริงๆจังๆได้แล้ว กลัวแต่มันจะซวยได้คบผู้ชายจริงจังแทน
สเปคที่ว่าของผู้หญิงนั้นอยู่ไหน ผู้หญิงคนนั้นอยู่ตรงไหนของโลกนี้... ออกมาสักทีก่อนที่จะมีผู้ชายคนหนึ่งมีคุณสมบัติครบสเปคเพ้อฝันของผม คนที่ไม่จู้จี้ ขี้บ่น ใจดี ยิ้มง่าย ทำอาหารเป็น ขับรถเก่ง รักสัตว์ ไม่ขี้น้อยใจ คอแข็ง ใจเย็น ไม่สูบบุหรี่ ดูแลเก่ง หน้าตาดี ขาว สูง คุยรู้เรื่อง ปรึกษางานได้ บ้านรวย... ใครมันจะไปนึกว่ามีจริง แล้วคนที่มีจริงๆก็ดันมาเสนอตัวอยู่ตอนนี้
ไม่พูดมาก ไม่เคยบังคับ ไม่เคยบ่น แต่สุดท้ายผมก็ทำตามจนได้ ยิ้มง่ายไหมไม่เรียกว่าง่าย เป็นเป็นยิ้มตลอดเวลา ทำอาหารเป็นเจ้าตัวยืนยันแต่ยังไม่ได้ลองกับตัวเอง ขอให้เป็นแค่คำโม้แล้วกัน รักสัตว์ไหม ก็มากพอที่จะเลี้ยงหมาคนเดียว4ตัว และพางูที่ไม่ใช่ของตัวเองมารักษาทั้งๆที่สภาพมันก็น่าจะปล่อยให้ตายยังได้ ไม่รู้ขี้น้อยใจไหมซึ่งตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเห็นมีอารมณ์นี้สักครั้ง ถ้าคอไม่แข็งก็คงชนตอสะพานตั้งแต่ออกรถ ไม่รู้ว่าไม่สูบจริงไหมแต่ไม่เคยเห็น เรื่องหน้าตาไม่ต้องให้พูดถึง แค่มองผ่านๆก็รู้ว่าดูดี สูงมากแค่ไหน... ก็สูงมากกว่าผมอีก ปรึกษาได้ไม่ได้ไม่รู้แต่ก็รู้จักกันเพราะเรื่องที่ต้องมาปรึกษา สุดท้าย บ้านรวยขนาดไหน... Z4เป็นประกัน
ซ่า!
ผมเปิดน้ำเย็นๆรดหัว บีบแชมพูจนเต็มมือเยอะเกินความจำเป็น ถูให้ฟองมันฟูล้นหัวล้างความคิดอันแสนจะคุมคามชีวิตผมออกไป เข้าตาก็ช่างหัวมัน แสบก็ดีจะได้ตื่นๆสร่างเมา
“แม่งเอ้ย!”
ผมตะโกนลั่นห้องน้ำ ไม่สนว่าห้องข้างๆมันจะได้ยินไหม แชมพูเข้าตา มือควานสะเปะสะปะไปเปิดก๊อก สายน้ำเย็นเฉียบไหลแรงลงมาชะฟองออกไป แรงจะกระแทกตัวผมจนเจ็บ ผมเอามือขึ้นมาถูตา ลูบให้ฟอง แต่อยู่ดีๆก็หมดแรงซะงั้น ผมทรงนั่งลง ฟักบัวยังคงเปิดสาดน้ำเข้าตัว ผมแสบตา...
น้ำตาไหลออกมาเพราะความแสบของแชมพู
จริงๆ
“เหี้ยเอ้ย แค่แชมพูมึงจะร้องทำไมวะ!” ผมกอดตัวเองร้อนที่ตาทั้งสองข้าง น้ำตาอุ่นๆไหลออกมาผสมกับน้ำจากฝักบัวเย็นๆ แชมพูแม่งแสบ กุจะเลิกใช้แล้ว ทำไมกุแสบตาไม่หยุดแบบนี้วะ...
ทำไม ทำไม ทำกับกูแบบนี้ทำไม!
…………………………………………………………………………
เชฟหมิง talk
ผมยืนจิบวิสกี้หอมกรุ่นอยู่ริมระเบียง มองรถของไอ้เพื่อนรักที่ขับออกไปจากคอนโดที่อยู่เบื้องล่าง มีความสุขจริงผม เงยหน้าขึ้นก็เป็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนของมหานครแห่งแสงสี รถรายังเต็มท้องถนน ไฟจากอาคารจากยานพาหนะทำให้เหมืองเป็นดาวนับล้านๆดวง ส่วนท้องฟ้าของจริงนั้นมืดสนิท แทบมองไม่เห็นแม้แต่ดวงจันทร์ แต่อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ที่ตัดลั่นและสั่นทวงที่กระเป๋ากางเกงย้วยๆที่ผมใส่นอนก็ทำให้ผมต้องล้วงมันออกมาดูอย่างช่วยไม่ได้ ตามคาด เป็นของกันต์เพื่อนรัก
‘เจ๊กหมิง น้องเค้าแม่งถามว่ากุรู้ตอนโดได้ไง กุแม่งก็ลืมว่าน้องเค้าไม่เคยบอกกุ’ โถกันต์ อะไรๆก็ฉลาด เสือกมาโง่เรื่องง่ายๆ
“สมน้ำหน้าเมิง แล้วให้กุทำไง” ผมเยาะเย้ยมันแล้วก็ถามกลับ
“คิดไม่ออก มึงว่าเอาไงดี กุกลัวไก่ตื่น” มันบอกผมง่ายๆ เก๋าเจ้ง(คำด่าภาษาจีน) คิดไม่ออกใครๆเค้าก็คิดได้ มึงทำงานใช้สมอง ส่วนกุเป็นเชฟ มึงคิดไม่ออกแล้วคิดเหรอว่ากุจะคิดออก...
“ใส่เกลือซิ แล้วโรยมอส-ซา-เร-ล่า-ชีส” คิดได้แค่นี้แหละ โง่มะ อือ โง่ กวนตีนด้วย
“กุหาวิธีแก้ปัญหา โรยเกลือพ่อมึงเหอะเจ๊ก” ชอบเหยียดเชื้อชาติกุนะกันต์ วอทเดอะฟัค
“เมิงก็บอกๆเค้าไปว่าเมิงจะจีบเค้า เมิงอยากได้เค้า มึงจะเอาเค้า” ผมพูดไปเรื่อยๆ แล้วก็เดินมาส่องตู้เย็นว่ามีอะไรเหลือให้กินบ้าง ไอ้กันต์สบถเบาๆ ออกแนวว่า เก๋าเจ้ง เจ๊กหมิง อะไรแนวๆนี้ อย่านึกนะว่ากุไม่ได้ยิน กูพูดไม่ชัดแต่กูได้ยินชัดนะเว้ย
“กุไม่ใช่มึงไง ขืนบอกแบบนั้นตรงๆแม่งแบนกุพอดี” ซับซ้อนนะน้องธามอะไรเนี่ย ผมก็นึกว่าเป็นคนแบบสบายๆซะอีก
“ไหนเมิงว่ารู้ตัว” ผมถามมันกลับ หยิบถั่วกระป๋องมาเคี้ยวแก้เซ็งแกล้มเหล้าไป
“ก็ให้รู้แบบเดาเองไปเว้ย กุไม่อยากพูดตรงๆ เดี๋ยวแม่งตัดพี่ตัดน้องกุฉับขึ้นมานี่กุเสียใจ อุตส่าห์เจออีกรอบทั้งที” ไอ้กันต์ มันเป็นคนชอบทำอะไรให้ยากให้เยอะ ผมล่ะเซ็งแต่ก็เพื่อนกันเลยช่วยๆไป แต่ถ้าน้องเค้าเปลี่ยนเป้าหมายมาชอบผมนี่ผมก็เสียใจด้วยนะ เพราะผมติดพันอยู่กับอีกคน...
“เมิงก็ไม่อยากเป็นพี่เป็นน้องไม่ใช่เหรอ” ผมถามย้อนมัน ซึ่งก็ด่าผมออกมาอีก ไปเปิดเผยละกันหยาบคายเลวร้ายเกินรับ
“มันก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปเว้ย” เออ แผนเยอะนักนะมึง
“ตามสบายเมิงเถอะ พรุ่งนี้เอางาย” ผมถามมัน ปล่อยให้มันไปคิดเอาเองว่าจะแก้ปัญหายังไง
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเย็นกุแวะไปทำที่ห้องมึงแล้วกัน ฝากซื้อของมาด้วย คาโบนารานะ อย่าหนีไปฟาร์มอีก ไม่งั้นกุทำห้องมึงเละแน่ กุมีสอนที่มหาลัยฝากด้วย” ผมพยักหน้า แล้วหยิบปากกากับกระดาษมาจดตามคำสั่งไอ้เพื่อนเรื่องมาก ติดใส่โพสอิทไปแปะที่หน้าตู้เย็น
“มึงเมื่อไหร่เค้าจะยอมๆให้กุสักทีว้า” เป็นผมบ้างที่ถามไอ้กันต์ ผมเองก็มีปัญหาตอนนี้เราสองคนมีปัญหาคล้ายๆกัน ต่างกันตรงที่ผมตื้อคนคนนี้มาหลายปีแล้ว ส่วนไอ้กันต์ พึ่งมาเริ่มวางแผนการร้ายลึกเอาช่วงนี้
“ตื้อแบบมึงไม่ได้แล้วกุจะช่วยได้เหรอวะ กี่ปีแล้ว เลิกเหอะ เชื่อกู ไปงาบลูกเจ้าของโรงแรมที่มึงเป็นเชฟอยู่ดีกว่า รวยกว่า น่ารักกว่า ดูท่าทางจะชอบมึงด้วยนะ” ดูคำแนะนำไอ้กันต์กับสิ่งที่มันทำดิ คนอื่นสนใจมันมันไม่สน พอเจอคนเก่าก็กระดิกหางกระตือรือร้นขึ้นมาในทันใด
“ไม่เอา”
“มึงก็เรื่องมากเหมือนกันแหละ กูไปนอนแล้ว ฝากด้วยนะอย่าลืม อย่าขายกูด้วย ถ้ามึงพูดนะ ไอ้เจ๊กสิงคโปร์ มึงกับกูได้เจอดีกันแน่” ผมถอนหายใจเฮือก ขู่ได้ขู่ดี ผมล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ
“ไม่ใช่แนวอย่ามายัดเยียด ขนลุก”
“พิสวาสมึงจังเลยไอ้หมิง” กันต์พูดประชดก่อนจะวางสายไป ผมวางโทรศัพท์ไว้บนเคานเตอร์ เทเหล้าใส่แก้วเพิ่ม เอานิ้วคนด้วยความขี้เกียจ ซดอีกทีจนหมดแก้ว ดวงตามองไปที่รูปใครคนนึงในกรอบรูปที่ไปผมไปขโมยมาจากห้องนอนของเจ้าตัว ขโมยมาตั้งนานแล้ว รู้ซะด้วยว่าผมขโมยมา แต่ยังไม่จะทวงคืน ไม่รู้ว่ายอมให้หรือไม่สนใจจะทวงกันแน่ แล้วผมยิ้มออกมา ไม่มีใครเร้าใจเท่านายหรอก
ผมล้างแก้วเหล้า เก็บเข้าชั้น เข้าห้องน้ำ ปิดไฟ แล้วก็ล้มตัวลงนอน ทบทวนสิ่งที่ต้องทำในวันรุ่งขึ้น พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า งดวิ่ง1วัน มีงานเลี้ยงอะไรก็ไม่รู้ที่สั่งให้ผมตำแต่อาหารที่ทำยากๆ กรรมวิธีเยอะๆ ต้องไปทำให้ทันเพราะเลี้ยงเที่ยง เลิกงานซื้อของมาให้ไอ้กันต์เพราะมันไม่มีปัญญามีเวลาไปซื้อแน่ อยากไปหาเจ้าของฟาร์มแต่ถึงอยากจะไปจริงๆก็คงไปไม่ได้ เห้อ...
………………………………………………………………………………………………………...25-10-2011
ไม่รู้ทำไมไปๆมาแอบมีดราม่าแทรกก็ไม่รู้ มีบทเชฟหมิงแล้ว อยากเขียนดราม่าสักตอน คิๆๆๆๆ มีแพลนและ ได้อ่านกันแน่ นำแสดงโดยหมอธามเหมือนเดิม บทหน้าเจอเจ๊แป้ง น่าจะฮาล่ะ หลังนี้ก็รู้สึกว่าน้ำเริ่มน้อยลง เนื้อเริ่มหนักขึ้นรึเปล่า...
ปล.บทสนทนาเชฟหมิงตอนพิมมันน่าหงุดหงิดมาก คือไม่รู้จะสื่อยังไงให้คนอ่านคิดว่าเชฟหมิงพูดไทยไม่ชัด นึกถึงสำเนียงดีเจเวฟ คูเปยจง เอาแล้วกัน แต่หน้าตานี่ก็เพ้อฝันกันตามสบายเลย 555
ตอบโพส ขอโทษที่เมื่อวานเว้นไปจ้า
POPEA- เรื่องอื่พี่กันต์เก่งเก่งนะ อร้ากกกกก อยากเขียนให้ยาวเหมือนกันอ่ะ คิดว่าที่สั้นเพราะบรรยายไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แล้วก็เขียนวันต่อวันสดมาก 5555 ถ้าอยากได้ยาวๆ ต้องวันเว้นวันจะยอมไหมเนี่ย 5555
lidelia - บทนี้เฉลยกันไปเลยแบบไม่เป็นทางการ
theduchess - ความไหลลื่นของพี่กันต์ก็รอดตัวไปได้อีก1บท แต่สำหรับคนอ่านน่าจะรู้ความลับแล้วใช่ไหม ปล่อยให้ธามมันโง่ต่อไป
yeyong - วันนี้ได้ข้อมูลเยอะนะเราว่า 55555+
bangkeaw - พี่กันต์ยังรอดไปได้อีก1วัน
gumrai3 - แกล้งทำแบตหมดหนีตายไปแล้วพี่กันต์
killy - เฮ้ยยย ข้าวผัดสามสี สงสัยสับสนกับชื่อตอนที่เป็น ข้าวผัดสามสีมณีเจ็ดแสง 555+ พี่กันต์น่ะรู้เย้ออออออออ 55
greensnake - ทำป้ายไฟได้แล้ว เชียร์ออกตัวไปเลย อย่าน้อยหน้าๆ ขอบคุณน้า สุขภาพเรานี่ก็เรื่อยๆ ถึกอยู่แล้ว
golove2 - จงติดตามต่อไปเถอะนะที่รัก จุ๊บๆ
PBOBP - :give2: :give2: :give2:
RoseBullet - อย่าเอาแต่มองๆ เข้ามาอ่านน่ะดีและ โห เล็งนานนะเนี่ย9ตอน ไอเราก็บริกรรมถาคาเรียกคนอ่านอยู่เลย555 เชียร์ใครก็ออกตัวไป อย่าลังเล ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามจ้า
nana - พี่กันต์ไม่รู้อย่างเดียวก็ "ใจ" ของธามนี่แหละ 5555555
Yunatsu - แอร๊กกกกก ฮาเกิ๊นน พี่กนตืแหละเป็นอับดุลเอง ตอนนี้ก็เพิ่มเชฟหมิงพูกม่ายชัก มาอีกคนละกัน ฝากไว้ในอ้อมออกอ้อมใจ 555
iamnan - เชื่อเหมือนกันว่าคนอ่านจะไม่ทิ้งเรา ฮืออออออออออออออออออออออออ T T
-Otto- - พี่กันต์บอกว่าความลับทางราชการ เปิดเผยไม่ได้ ต้องคุย2ต่อ2
MM - บทนี้ได้ออกสมใจ ได้มุมมองของตัวเองด้วย คาดว่าพี่หมิงจะเป็นตัวฮาตัวต่อไป
silverphoenix - มันต้องแบบนี้แหละคนอ่าน ออกตัวไปเลยว่าเชียณืใคร เชียร์แรงๆ ทำป้ายไฟมาเลยนะแอร๊ยยยย ขอบคุณที่บวกให้นะ จุ๊บๆ
yaoionlyyes - พี่กันต์รอดได้บทหน้า แต่บทหน้านี่ไม่รู้ ที่รู้ๆมันไม่ได้รอดไปตลอดแน่ ฮึ!
OTAKKIEZ - พี่กันต์เปลี่ยนเรื่องกันแบบมึนๆ
TanyaPuech - ช้าๆได้พร้าเล่มงามนะจะบอก ค่อยๆซึมอย่าให้เจ้าตัวรู้ตัว มารู้อีกทีก็ อร๊ายยยยยส์
BeeRY - อีกไม่นานเกินรอธามได้ถูกสั่นคลอนความเป็นชายแน่ 3พีเรอะ คนนี้วิเคราะห์แบบจัดหนักนะ แอร๊กกกก จะเอาแบบนี้เลยเรอะ แรงเวอร์ กร๊ากกกก
TONG - เฮ้ยย พี่กันต์ไม่มีแฟนนะ มีเมื่อนานมาแล้วเลิกไปแล้ว นอกจากนั้นเป็นไงต้องติดตามตอนต่อไปเน้อ
AdLy - น้องพลับพลึงนี่ก็แซ่บอยู่ ว่าแต่ใครตอบได้บ้างว่าน้องพลับเป็นเกย์ไหม ทำไมเหมือนเคยได้ยินว่าน้องพลับเป็น อิ๊สๆ น้องธามขอสองไม่ไหวงานการต้องทำ ไม่มีแรง 5555555555555555 ขอคนเดียวแบบเน้นๆพอ
savada - เออนั่น สมาคม3พีเรื่องนี้นี่มันมาแรงมาก
Cherry Red - พี่กันต์แถเปลี่ยนเรื่องไปแล้วจ้าาาา เนียนเวอร์ กร๊ากกกก
¡ииσcэиτ - มะ เรามาร้องเพลงเชียร์ด้วยกันเลย
.........................................................
ตอบโพสของบทที่แล้วเสร็จ แต่โพสเก่ายังไม่ได้ตอบ ฮื้อออออออออออออออออออ ไอ้อาการติสแตก จิตตกเนี่ยมันไม่ดีเลยนะ ทำให้เราเสียเวลามาก ใครเป็นบ่อยๆแบบเราก็คงจะรู้สึกเหมือนกันซินะ กรี้ดดด
-
ใคร คือคนที่พี่หมิงชอบ
เปนอย่างงี้นี้เองงงง
พี่กันต์ฝากพี่หมิงดูแล
ระวังนะพี่หมิง
ถ้าคนที่พี่หมิงชอบ เค้าตอบรับแล้ว แล้วมารู้ว่าแอบดูแลหนุ่มน้อยในคอนโดจะเปนเรื่อง
5555
เอาใจช่วยพี่กันต์ ให้บอกความจริงธามเร็วๆ
เพราะเหมือนธามกำลังสับสน แต่จะบอกให้นะ ไม่ต้องสับสนหรอก ตรงสเป๊กขนาดนนี้แล้ว เอาเลยยย
-
^
^
^
^
^
^
จิ้ม ๆๆๆ
:z2: :z2:
เชฟหมิง กะ รุ่นพี่ว๊ากกหรือเปล่า? :bye2:
-
กลับมาอีกทีมาแล้วสองตอน เมพจริงๆ
ขอให้คนเขียนสู้ต่อไป
-
หมอธามเริ่มหวั่นไหวกับพี่กันต์แล้ว :impress2: :impress2:
สองตอนยาวๆจุใจมาก เป็นกำลังใจให้คนเขียนครับ o13
-
ที่แท้หมิงก็ไม่ได้ชอบธามใช่ปะ :-[ แค่ช่วยพี่กันต์เฉยๆ อะ
วันเว้นวันอ่อ, ไม่เป็นไรๆ :laugh: มาทุกวัน วันละนิดละหน่อยก็ได้
รอตอนใหม่ค่ะ :กอด1:
-
สงสารธาม
ขอดราม่าเล็กๆพอนะ
:L2:
-
คิคิคิ พี่กันต์จริงๆด้วย
ว่าแต่ พี่กันต์ถ่อมาคอนโดหมอธามเพื่อทำกับข้าวให้เรยเหรอเนี่ย ลงทุนว่ะ
ปล.สงสัยเรื่องงู พี่กันต์คงไม่ได้ไปซื้อมันมาแล้วโยนเข้าไปในกรงหมาใช่ป่ะค่ะ
-
อ้อๆๆ เดาผิด งั้นเชฟหมิงตัดไปๆๆๆ :z1:
พี่กันต์นี่ร้ายลึกจริงๆ เหมือนธามเป็นเด็กน้อยไปเลยอ่า แอร๊ยยย
รีบๆเขมือบธามได้แล้วพี่กันต์ (ไม่ค่อยจะหื่น :haun4:)
กดบวกให้ค่ะ ขยันอัพมากๆๆๆ :กอด1:
-
พี่หมิงก็มีคนทีสนใจอยู่แล้วเหรอนี่
งานนี้สงสัยพี่กัต์จะเป็นพระเอกแน่ๆ
-
ใช่พี่กันต์จริงๆด้วย :L2:
-
ชอบคนเขียนเรื่องนี้
::: รออ่านอยู่นะคับ !!
-
ธามคงสับสนน่าดู ใจเย็นๆนะหมอธามยอมๆพี่กันต์ไปเถอะอ้าวววว 5555
-
ว้ะฮ่าาา แอบเดาถูกด้วย แอร๊ยยย
อยากรู้เจ้าของฟาร์มคนนั้นคือใครกันน้อ
ขำพี่กันต์ ตกม้าตายเอาตรงนี้ซะงั้นน่ะ
รอดูสเต็ปต่อไปของพี่กันต์นะ แลดูทุ่มเทจัง =^^=
ปูลู. เดี๋ยวจะหายหัวไปเที่ยวหลายวัน
กลับมาจะได้อ่านรวดเดียวหลายตอนเร๊ยยยย X)
-
ธามสับสนเเล้วอ่ะ พี่กันต์สู้ๆ
-
อั๊ยย่ะ!!!
เริ่มแล้วไงล่ะ ชอบธามอ่ะ น่ารักดี ความคิดดูป่วนๆยังไงก็ไม่รู้ 5555
คิดถึงการ์ตูนเรื่อง wildlife ชอบๆๆ
-
กันต์ นายแน่มาก o13 ... แก้ตัวไม่ได้เปลี่นเรื่องซะเลย 5555+
เมื่อไหร่ธามจะรับรักพี่กันต์เค้าซะทีน่อ อยากจะเห็นน้ำตาลเต็มจอซะที เดี๋ยวจะติดตามต่อไปนะ ^^
-
อ่อมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ให้มึนอยู่ตั้งนาน :jul3: :jul3:
-
เชียร์พี่กันต์สุดขีดดดด :m4: :bye2:
-
ชอบกันต์อ่ะ ครบสูตรสเปคในฝันก็ธามเลย 55555555
แล้วธามจะรอช้าอยู่ทำไม คริคริ :z1:
-
-w-
สู้ต่อไป หยอดไปเยอะ เด๋วก็ใจอ่อนเอง~~~
-
พี่ธามร้องไห้ทำไมอ่า พี่กันต์ไม่ดีตรงไหน 5555+
พี่ธามเครียดกะเค้าเป็นด้วยยย 55555+
-
มาเเปะไว้ก่อนนะค่ะ
เริ่งอ่านอยู่ อิอิ o13
-
:z2: :z2: :z2:
-
เดี๋ยว ผมพลาดตรงไหน คนไหนคือคนของหมิงอ่ะ งงๆๆๆๆ
-
กร๊ากกกก พี่กันต์เอ้ยยย พี่กันต์
เดินหน้ามาขนาดนี้แล้วกลัวนู่นกลัวนี่อยู่ได้
บุกแล้วก็บุกต่อสิ เตะสาดขึ้นไปแรงๆให้ถึงแดนหลังฝ่ายตรงข้าม
ทำประตูให้ได้ก่อนแล้วค่อยถอยลงมา (เอิ่ม รู้สึกว่าจะเล่นวินนิ่งมากไปมั๊ยตรู?)
ฮ่าๆ เชฟหมิงแอบฮาเหมือนนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
ยังไงคนเขียนก็สู้ๆนะ รออ่านอยู่จ้า
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/015-2.gif) แอบอ่านอยู่เงียบๆ เหมือนพี่กันต์แอบตามธามอยู่ 55+
พี่กันต์ต้องรีบทำคะแนนแล้วนะ เพราะหมอธามของเราหวั่นไหวแล้ว(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-11.gif)
-
กรี๊ดดดด! ในที่สุดหนุ่มปริศนาก็คือพี่กันต์ *น้ำตาซึมสองข้าง*
หมอธามเริ่มสบสนแล้ว วอนพี่กันต์ช่วยจัดหนักยิ่งกว่านี้ อยากเห็นหมอเดินทางสีม่วงเร็วๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
โอเค เชพหมิงจะกินเจ้าของฟาร์ม ตัดไป
ตอนนี้ชอบธามมากมาย รั่วได้ใจเจ้จริงจัง
กันต์สู้ต่อไป ( แอบโมโหนิดหน่อย ทำธามสับสนจนร้องไห้เรยยย )
-
กลับมาแล้ว หลังจากไปผ่อนคลายหัวหิน
..ไปๆ มาๆ มี 4 ตัวละครหลัก ชิมิ คับ..
-
พี่กันต์ดูจริงจังมาก วางแผนล้ำลึก โดยมีเชฟหมิงที่อยู่คอนโดเดียวกันให้ความร่วมมือ
หมอธามเริ่มสับสนแล้ว น่าสงสารเหมือนกันนะ
-
พี่กันต์ แถดื้อ ๆ เลยเนอะ ทำไปได้... :m29:
ทั้งพี่กันต์และพี่หมิง ต่างก็มีภารกิจพิชิตใจให้ได้พยายาม สู้ต่อไป...ทาเคชิ !!! (เกี่ยว? )
-
อ่า บทจะรู้ว่าใคร ก็โต้งๆเลยนะ
แล้วธามร้องไห้ทำไม คับแค้นใจที่ตัวเองเริ่มชอบพี่กันต์อ่ะดิ
-
ในที่สุดก็เฉลยว่าเป็นใครน่าเห็นใจพี่กันต์จริง ๆเลยจะจีบเค้าก็ไม่กล้า
แต่คู่พี่หมิงก็น่าสนใจเหมือนกันนะอยากอ่านคู่พี่หมิงอีกคู่ได้เปล่า
-
อ่านตอนแชมพูเข้าตาแล้วนั่งหัวเราะ ก๊ากก เลย คิดว่าน้องธามเล่นมุข ไปๆมาๆ อ้าว ดราม่าซะงั้น หนูธามไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกลูก ขนาดร้องเจ๊ยังขำอ่ะ เหอๆ อารมณ์ที่คนเขียนเป็น เจ๊ก็เป็นบ่อยค่ะ เป็นหนักด้วย แต่ยังหาวิธีแก้ไม่ได้ ถ้ามีวิธีแก้ รึว่ามียาตัวใหนกินแล้วหาย บอกกันด้วยนะคะ เหอๆ
-
:L2: หมอธามเริ่มรู้สึกดี พี่กันต์นี่แกชักช้าจิงๆ
-
ป๊าดดดดด
ได้ฉลาดขึ้นเสียที
คาดว่าแค่เจอความอยากได้อันแรงกล้าของพี่กันต์เข้าไป น้องธามก็คงขอสองไม่ไหวแล้ว(พี่กันต์คนเดียวก็เหลือรับ)
ปล.เรื่องน้องพลับพลึง เราก็ไม่ทราบได้ แต่ดูองค์รวมของน้อง ก็เป็นได้อยู่นะ
-
พี่กันต์สู้ๆ!! :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
บทที่11
เรื่องเก่าๆ
..................................................................................................
กันตภัทร talking
............................................................................................
ผมใส่เส้นสปาเกตตี้ลงในหม้อสแตนเลสราคาแพงของเชฟหมิงที่น้ำกำลังเดือดได้ที่ พร้อมใส่เกลือตามลงไปเล็กน้อยผมไม่รู้ว่าใส่ลงไปเพื่อนรสชาติหรือเพื่อความนุ่ม ไม่ติดกันของเส้น ตอนที่หัดทำเค้าบอกให้ใส่ก็ใส่ลงไป อันที่จริงผมทำอาหารฝรั่งไม่ค่อยเชี่ยวชาญเท่าไหร่หรอก แต่ว่าดันอยากกินเองด้วย เลยถือโอกาสทำให้ธามกินด้วยซะเลย แต่เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกว่าใครทำให้กิน อาจจะสงสัยว่าทำไมไม่ให้หมิงพ่อครัวหัวเถิกทำอร่อยกว่าแน่ๆ ก็เหตุผลง่ายๆครับ ทำด้วยใจ ใส่ด้วยรัก (อ้วกกกกกก!) ผมรอสักพัก เดินไปกินน้ำ เดินกลับมาก็ลืมไปแล้วว่าต้องจับเวลา เดี๋ยวเส้นไม่สุก หรือสุกเกินไป เอามาผัดก็เละอีก
“หมิง กูลืมจับเวลาว่ะ เส้นอันนี้ต้องต้มนานไหมวะ” ผมตะโกนถามไอ้หมิงที่ยังคงไม่อาบน้ำอาบท่าใส่กางเกงตัวเดียวกินสลัดผักเหลือในตู้เย็นดูซีรีย์เกาหลีตอนเย็น
“6นาที” มันตะโกนกลับมา แต่กุไม่ได้จับเวลาอ่ะ
“กูลืมจับเวลาว่ะ” ผมตะโกนข้ามห้องไปอีก ได้ยินเสียงไอ้หมิงวางชามสลัด (ขนาดเท่ากะลังมังขนาดเล็ก) เดินก็เดินดุ่มๆมา ชะโงกหน้ามองลงไปในหม้อ เอาส้อมมาคนๆดู
“คือกุก็ไม่เคยใช้เส้นยี่ห้อนี้เหมือนกัน แต่แม่งเห็นลดราคาเลยซื้อมา แต่กุว่าก็โอเคแล้ว เอาไปใส่น้ำเย็นนะมึง เส้นแม่งจะได้ไม่ติดกัน กุไปละ ทงอีมา” ไอ้หมิงบ่นพึมพำ ก่อนกลับก็หยิบครีมสลัดติดตัวไปอีกรอบ
ผมเริ่มกรรมวิธีต่อมาคือแช่เส้นลงน้ำเย็นแล้วก็เอาขึ้นมาคลุกๆกับน้ำมันมะกอกนิดหน่อยใส่เส้นไม่พันกัน จากนั้นก็เริ่มตั้งกระทะทำน้ำซอส พึ่งคิดมาได้ว่าเห็นในตู้เย็นไอ้หมิงมีกุ้ง ฮึ ผมเปลี่ยนเมนูดีกว่า ใส่เบค่อนแล้วใส่กุ้งลงไปอีก น่าจะอร่อยดี ไม่ใช่อะไร หิว อยากกินเองอีกเหมือนเดิม ไอ้ข้าวผัดสามสีรอบนั้นก็อยากกินเอง สูตรโรงแรมที่ไอ้หมิงทำงานอยู่นั่นแหละ ครีมซอสเริ่มจากผัดเนย ใส่เบคอน ใส่กุ้ง ใส่ครีม ใส่นม ใส่ไข่แดง ใส่ชีส ใส่หอม ใส่ส่วนผสมทั้งหลายที่ผมชักจะเริ่มมึน ผัดๆ ปรุงเล็กน้อย ชิม.. อร่อย ใส่เส้นคลุกๆ ผัดๆ จบ เสร็จ คาโบนาร่า บาย กันต์
“เห้ยย หอมว่ะ” เสียงไอ้เชฟดังมาอีกระลอก มันเดินหอบชาม สลัดยักษ์ของมันกลับมา มองคาโบนาราที่มีกุ้งใส่ลงไปด้วยฝีมือผมแบบงงๆ
“มึงทำไวส์ซอสกุ้งเหรอ”
“ไม่คาโบนารา” ผมส่ายหน้าปฏิเสธมองมันด้วยความน่ามึน
“แล้วทำไมมีกุ้ง” ไอ้เชฟกระทะเหล็กขมวดคิ้ว
“ก็กูอยากกิน”
“โอเค มึงรีบแพคซะก่อนที่น้องเค้าจะกลับมา ดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันนะมึง” ไอ้เชฟมันโยนกล่องโฟมมาให้ผมพร้อมสรรพ ก็เป็นหน้าที่ผมต้องตักมันใส่ ปิดกล่อง เขียนโน้ต
‘คาโบนารา ทำมาฝาก ใส่กุ้งด้วย น่าจะชอบนะ เจ้าของเดียวกับ น้ำผลไม้’
ไอ้หมิงมองผมยิ้มๆ เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่มันก็ยิ้มต่อไป ยิ้มแบบขำๆอ่ะ มึงนินทาอะไรกูในใจวะเจ๊ก แบบนี้ไม่สวยนะเว้ย นี่เป็นการทำความดีแสนดีอยู่เบื้องหลังที่สักวันรอการเปิดเผย มันเป็นแผนการณ์อันล้ำเลิศที่จะทำให้แทรกซึมเข้าไปปฏิบัติการณ์ได้อย่างสะดวกโยธิน ไม่ใช่สไตล์แบบเชฟไฟแรงที่แม่งวิ่งไปขอเบอร์ ขอพิน ชวนกินข้าว แล้วแม่งก็แห้วโดนด่ากลับมาทุกรอบ
“กุเลี่ยนแทนว่ะแม่ง” พูดเสร็จแล้วไอ้เชฟหมิงมันเอาส้อมจิ้มกุ้งเคี้ยวหงับๆ
“ฮึ เลี่ยนน้อยกว่าที่มึงส่งให้เจ้าของฟาร์มแล้วกัน” ผมสวนกลับแทงใจดำมัน
“น้ำหยดทุกวันหินยังกร่อน กุหยอดทุกวันเดี๋ยวก็ใจอ่อน มึงลองดูดิ ทีแรกแม่งจะฆ่ากุ เดี๋ยวนี้แม่งยอมให้กุรุกถึงห้องนอน” ไอ้เชฟหมิงพูดแล้วยักคิ้วถึงความเหนือชั้นของมัน แต่ขอโทษเถอะครับ ตื้อมา3ปีไม่รู้ติดใจอะไรนักหนา แต่ไม่ใช่ว่าสามปีนี่ตื้อคนเดียวนะ มีแวบไปหาคนอื่นแต่สุดท้ายมันก็บอกว่าคนนี้แหละ คนที่ไอ้หมิงตื้อเนี่ยโหด แต่หน้าตาแบบสมควรโดนมาก ไม่ใช่โดนใจนะ แต่ไอ้หมิงสมควรโดนตีนมาก หน้าตาโคตรโหด ไม่ใช่แบบไว้หนวดไว้เครา (อย่าธาม) หรือตัวใหญ่ ก็ผู้ชายหน้าตาน่ารักธรรมดาๆนี่แหละ แต่หน้าดุมาก เหมือนโกรธตลอดเวลา จบวิศวะ เป็นพี่ว้าก ส่วนหมิงของเรา ของนอกจากสิงคโปร์ พูดไทยไม่ชัด เป็นเชฟ... ฟังไปฟังมาเหมือนไอ้หมิงจะไปเสนอตัวให้โดนเสียบซะเอง
“มึงลงไปกะกุหน่อยดิ” ผมห่ออาหารเรียบร้อยใส่ถุง ก็เตรียมทำขั้นตอนสำคัญ เอาไปห้อยไว้ที่หน้าประตู
“อะไรวะ” ไอ้หมิงบ่นๆ แต่ก็ยอมลงไป ทำสภาพให้ไม่อันตรายด้วยการหยิบเสื้อยืดมาใส่ปิดความฟิตของกล้ามเนื้อช่วงบนที่ไม่ได้มาด้วยความง่ายดาย ผมกับเชฟเดินออกมาขึ้นลิฟต์ กดลงไปที่ชั้น11 มีเป้าหมายคือห้อง1103
อาหารร้อนๆในมือ มันทำให้มีความสุขแปลกๆ ดีเหมือนกัน การที่ได้ดูแลใครบางทีมันก็รู้สึกดีนะ ยิ่งกับคนที่เคยมีความผูกพันธ์ด้วยคนนึง แล้วห่างหายไปนาน แล้วมารู้อีกครั้งว่าเขาไม่เคยลืมเราทั้งที่ เป็นผมที่ไม่ค่อยได้นึกถึงเขาสักเท่าไหร่ พอรู้ไอ้ความรู้สึกในใจที่เก็บเอาไว้อย่างมิดชิด อยู่ๆมันก็ล้นออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว เกือบจะลืมไปแล้วว่ารู้สึกยังไงตอนที่รู้สึกว่ารักยังไงตอนที่อยู่ด้วยกัน แล้วก็เกือบลืมไปแล้วว่าเจ็บยังไงตอนที่ถูกปฏิเสธโดยไม่เอ่ยปาก
…………………………………………………………………………………………..
8ปีที่แล้ว
............................................
ฤดูการของการสอบกำลังใกล้เข้ามาในอีกไม่กี่เดือน มันเป็นช่วงท้ายของชีวิตนักเรียนม.ปลาย ผมทำตัวสบายๆกับเพื่อนคนอื่นที่ค่อนข้างเคร่งเครียดกับการหาที่เรียนต่อในปีหน้า ผมเผอิญโชคดีเป็นเด็กที่แข่งทักษะมาแล้วก็ได้โควต้าเข้าเรียนแล้ว แต่ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะยืนยันสิทธิ์หรือไปเรียนที่อเมริกาดี ส่วนตัวผมอยากไปนอก แต่ก็ยังอาลัยอาวรณ์เพื่อน คิดถึงน้อง คิดถึงบ้าน เลยยังตัดสินใจไม่ได้สักที
ธาม... ผมเรียกในใจเมื่อเห็นรุ่นน้องคนนึงเดินผ่านไป อีกฝ่ายไม่รู้ว่าไม่เห็นผมหรือทำเป็นมองไม่เห็นกันแน่ ผมพยายามจะไม่สนใจมากแล้วแต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ ผมรู้ตัวตั้งนานแล้วว่าตัวเองชอบผู้ชายด้วยกันเองถามว่าตอนคิดได้เครียดไหม ก็คือไม่ เพราะผมก็ชอบผู้หญิงด้วยเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยเจอใครที่อยู่ใกล้แล้วทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกคุมคามทางจิตใจเหมือนกันธาม ในครั้งแรกที่เรารู้จักกันผมไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เคยเห็นเขาก่อนหน้านี้บ่อย ธามเป็นหนึ่งในบรรดาคนที่ผมชอบมองอยู่บ่อยๆ คือเป็นคนที่มีสเน่ห์ ทั้งด้านหน้าตาและบุคลิกที่แสดงออก มองเพลินๆอะไรแบบนี้ บางวันเห็นใส่แว่น บางวันไม่ใส่ สูงกลางๆ ผิวออกขาวหน่อย หน้าตาน่ารักดีนะ
วันที่ผมต้องมาคุยกับธาม ผมมายืนรออยู่ที่หน้าห้อง ธามเรียนห้องที่คะแนนอยู่กลุ่มต้นๆของสายวิทย์ เป็นเด็กเก่งแต่ขี้เกียจอย่างเห็นได้ชัด ผมมองมันนอนเอากระเป๋าเป็นหมอน แล้วก็ลุกขึ้นตอบคำถามเหมือนจะกวนตีนอาจารย์แล้วก็ขำ ยังคิดอยู่ว่าส่งมันมาดูแลโค้ดจะไหวเหรอ งานหนักออกขนาดนี้แต่ผิดคาด เป็นคนที่ทำงานเร็ว เข้าใจอะไรง่าย ผมบอกอะไรมันก็ทำได้ดีกว่าที่คาด ผิดกับทางทางที่แสดงออกมาด้านนอกเหมือนเป็นคนไม่มีอะไรแต่ข้างในมันมี เหมือนเป็นคนสบายๆไม่คิดอะไรแต่มีวันนึง มันมายืนรอผมที่หน้าห้องเรียนในวันที่ใกล้งานกีฬาสีเข้ามาทุกที เพื่อที่จะรอถามเรื่องที่ผมนึกว่าจะคอขาดบาดตาย แต่มันแค่มาถามว่า
“พี่กันต์ว่าโค้ดอันนี้มันสวยไหม” เสียงจริงจังเหมือนไม่ค่อยแน่ใจที่ผมไม่เคยได้ยินจากคนตรงหน้าทำให้ผมแปลกใจ พูดแล้วธามก็ยื่นรูปที่ดูท่าทางพึ่งปรินท์ออกมาให้ผมดูเพิ่มอีก รวมหน้าตาผมเชื่อแล้วว่ามันคงอยากรู้จริงๆ เพราะสภาพที่ดูแล้วน่าเหนื่อยแทน เหงื่อเต็มตัว หน้าแดงจัด คงจะพึ่งขึ้นมาจากสนามฟุตบอลร้อนๆ ผมดูรูปแล้วก็ยิ้ม
ธามทำหน้าลุ้น ผมยิ้ม แล้วก็ตบบ่าของธาม
“สวยกว่าปีพี่อีก” ผมตอบ เพียงเท่านั้นหน้าแบกโลกทั้งใบของธามก็เปลี่ยนมายิ้มยิงฟันให้ผม หน้าแดงที่ดูเหนื่อยกลายมาเป็นหน้าแดงที่ทำให้ผมรู้สึกใจสั่น...
“โม้อ่ะ ปีที่แล้วสวยกว่านี้ ธามรีบเอามาให้ดูคนแรกเลยเนี่ย เห็นแก่อาวุโสที่ช่วยเหลือมาตลอด” คำพูดเหมือนจะกวนตีนแต่พอฟังแล้วยิ่งทำให้รู้สึกดี... ได้ดูเป็นคนแรกเลยนะ
ไอ้คำว่าคนแรกของธามมันกำลังทำให้ผมสติแตก...
ซึ่งไม่ว่าจะทำอะไรในตอนนั้น มันชอบโม้ว่ามันให้ผมรู้คนแรก ให้ผมดูคนแรก เหมือนยานะ ที่พอกินเข้าไปมากๆมันติด แล้วพอไม่ได้มันจะทรมาน...
แล้วผมก็มารู้ตัวเอาตอนหลังๆที่ตัวเองปล่อยตัวปล่อยใจไปแล้ว จากที่ผมเป็นคนแรก กลับกลายเป็นว่าธามกลายเป็นคนแรกของผม เมื่องานหมดลง ผมพยายามรักษาความสนิทสนมอันนี้เอาไว้ ผมไม่บอกใครเรื่องที่ผมคิดอะไรกับธาม ผมไม่บอกธาม พยายามทำตัวให้น่าสงสัยน้อยที่สุด เพราะรู้อยู่ทั้งใจว่ายังไงก็ไม่รอด
...แต่ผมมันดันทุรังไง
รู้ก็ทำเป็นเหมือนไม่รู้ ความจริงคืออะไร ในตอนนั้น ผมไม่อยากฟัง...
แต่ไม่นานหรอก ผมก็ฝืนความจริงไม่ไหว ธามไม่ใช่คนโง่ ระหว่างเราเกิดอะไรที่เรียกว่าความอึดอัดขึ้น ในเมื่อเก็บความรู้สึกเอาไว้ไม่ได้จนอีกฝ่ายรู้ ผมก็รู้แล้วว่าต้องนับถอยหลังว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่ ธามค่อยๆห่างผมออกไป จากที่เดินตามหา กลายมาเป็นเจอหน้าแล้วค่อยยืนคุย กลายมาเป็นเจอแล้วค่อยทัก เปลี่ยนมาเป็นยกมือขึ้นโบก สุดท้าย บางทีธามก็มองไม่เห็นผมด้วยซ้ำ
ถามว่าเจ็บไหม คงไม่เท่าไหร่ ชามากกว่า มันเหมือนจะเจ็บแต่ก็ไม่ใช่
แค่เป็นอารมณ์เศร้าหน่วงๆที่เกิดขึ้นมาในช่วงนั้นเพราะคนที่ผมใส่ใจกลับไม่สนใจผม และเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจได้ว่าไปตามทางตัวเองดีกว่าที่จะมาคิดถึงเรื่องแบบนี้ที่มันยากจะได้สมใจอยาก
วันปัจฉิมนิเทศน์ของนักเรียนม.6ผมยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ ผมกอดกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เตรียมอนุบาล จนตอนนี้กำลังจะจบมัธยม ความคิดถึง ความเสียดาย มันก่อตัวขึ้นมา เพราะเวลาเดินหน้าไปเรื่อยๆ ผมเดินเอาพวงมาลัยไปไหว้อาจารย์ที่เคยสอนผมทุกคน ไปตามเก็บแผ่นเฟรนด์ชิปที่ให้เพื่อนและรุ่นน้องที่รู้จักเขียนให้ เสื้อลายทั้งตัวเต็มไปด้วยลายเซ็นของเพื่อน ยุ่งและตื้นตันจนเกือบจะลืมไปแล้วว่าผมมีใครคนนึงที่ผมอยากเจอ
ผมอยู่ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศจนถึงหกโมงเย็น โรงเรียนเริ่มเงียบ กำลังจะกลับพอดี แต่กลับเห็นคนที่ไม่นึกว่าจะยังอยู่ นั่งคนเดียวอยู่ที่ม้านั่งตรงทางเดินหน้าตึก ธามนั่งทำอะไรอยู่คนเดียว... ผมอยากเข้าไปถาม แต่รู้ไหมว่าในตอนนั้นที่เมื่อผมหันมองไปตรงที่นั่งนั้นด้วยความสงสัยและเป็นห่วง คนที่นั่งอยู่มองมาเห็นผม และจากนั้นธามก็ได้ทำให้ผมรู้จักคำว่าปฏิเสธแบบไม่ต้องเอ่ยปากพูด
ใบหน้าจากระยะไกลไม่อาจจะมองเห็นแววตา แต่แค่สิ่งที่เห็นก็เจ็บเกินพอ ธามลุกขึ้นละพายกระเป๋า เดินไปอีกทางที่ตรงข้ามกับผม หันหลังให้สายตา หันหลังให้ความรู้สึกทั้งหมดของผมในตอนนั้นอย่างไม่คิดจะเหลียวกลับมามองแม้อีกสักครั้งแม้มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะเจอกัน
แต่เชื่อไหมว่าผมยังคงยิ้มให้กับแผ่นหลังของรุ่นน้องที่ค่อยๆหนีห่างผมออกไป ผมยิ้มเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ซึ่งในความจริงแล้วความรู้สึกตอนนั้นมันแย่มากก็ตามที... น่าแปลกนะที่ผมไม่รู้สึกโกรธธามสักนิด คิดได้แต่ว่าผมสมควรแล้ว ทำตัวเองทั้งนั้น
……………………………………………………………………………..
ในเมื่อถูกทำไว้ซะเจ็บ มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะกลับไปหาหรือดันทุรังฉีกแผลตัวเองหรอก แต่มันมีเหตุผลที่การการลงทุนครั้งนี้คุ้มค่าแก่ฉีกแผลตัวเอง
………………………,………………,………….26-10-2011
หวายยย บทนี้มาแบบไม่ค่อยฮานะ มาแบบรักล้นใจมาก :o8: พี่กันต์เต็มบท เอาไปเลย เจ๊แป้งที่บอกว่าจะมีก็ถูกตัดไปตอนหน้าแทน เพราะเขียนอารมณ์นี้แล้วฮาไม่ออก กลัวพาไปซึ้ง พิมเสร็จสดๆ ตี4.15 คนอ่านอาจจะเริ่มงงว่านี่คืออ่านนิยายรักหรืออย่างไรทำไมซับซ้อนเช่นนี้ ขอแนะนำว่าถ้าไม่เก็ทให้อ่านซ้ำๆจนกว่าจะเก็ทนะ 5555 รักคนอ่นทุกคน สามร้อยกว่าแล้วอ่ะ ดีใจมา งื้ออออออ คือมีคนอ่านเยอะๆตื่นเต้น
วันนี้ไปกินพิซซ่ามา แบบว่า กุ้งหมด เมนูเหลือให้เลือกน้อยมาก ผลกระทบจริงๆนะเนี่ยน้ำท่วม โรงงานท่วมของเลยขาด สู้ๆนะทุกคน
.................................................................
ตอบโพสจ้า!
Yunatsu - วันนี้กันต์แอบแง้มขวัญใจเชฟหมิงนิดหน่อย แล้วนะ คู่นี้จะนำเสนอในอีกไม่นาน เป็นตอนพิเศษเอาไว้แก้เซ็ง5555+เรางงตัวเองมากว่าสุดท้ายก็เขียนดราม่าลงไปจนได้ เอ้อออ เอาใจช่วยทุกคน 5555
ninkara - ถูกต้องแล้วแหละ!
Heisei - อัพวันละตอนเหมือนเดิมแหละ แต่เมื่อวันก่อนนั้นอัพแล้วไม่ได้แก้วันที่ เลยอาจจะหลุดๆไม่ได้เข้ามาอ่านกันบ้าง ขอบคุณที่ติดตามเน้อ
PetitDragon - ขอบคุณที่ติดตามเน้ออ อยากอ่านยาวๆก็2วัน อัพที อย่างอ่านทุกวันก็สั้นหน่อยแบบนี้อ่ะ เคี๊ยกๆๆๆๆๆ
POPEA - ฮิๆๆๆ อ่านเว้นวันดีกว่าใช่ม้า อัพเดตๆ ขอบคุณที่ติดตามน้า
golove2 - หู้ยย ไม่กล้าดราม่าเยอะ กลัวคนอ่านหนีหมด555
DraCo_SLa13 - เห้ยย พี่กันต์ไม่ได้แบดขนาดนั้น ไอ้โดยนงุเข้ากรงหมานี่โหดเกิน ผิดคอนเซปป้อจายฮักสัตว์นาเจ้า ถือว่าเป็นงูชักนำคู่ 5555555555555555555
BeeRY - เดาผิดเดาถูกไม่ใช่เรื่องสำคัญ ประเด็นคือต้องติดตามอ่านและเม้นให้ทุกตอน 5555555+ เราไม่ได้ขยันหรอก แต่แบบนึกถึงว่าจะได้อ่านเม้นคนอ่านแล้วอยากอัพ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามจ้า
fannan - ไม่ต้องสงสัย ยกให้แล้ว
naran - ถูกใจแม่ยกกันไป
namwaan1992 - มาอัพแล้วจ้า ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ ชอบคนเขียนหรือชอบเรื่องที่เขียน เม้นมาซะชวนคิดเลย 555555+
iamnan - ใช่ไหมยอมๆไปก็สิ้นเรื่อง เย้ยยยย ไม่ได้ ยอมก็จบดิ เอาอะไรหากินล่ะทีนี้
theduchess - ไม่ต้องสงสัยนะว่าเราทำไมชอบหักมุมจัง คือโดยพื้นฐานเราแล้วเราไม่ใช่คนอ่านนิยายรักอ่ะ อ่านแต่นิยายฆาตกรรมหักมุม... เลยเป็นอย่างที่เห็นอ่ะเธอ 555555555555555555555+ ขอบคุณที่ติดตามนะเนี่ย พวกเราในเรื่องก็รักคนอ่านเหมือนกัน เชฟหมิงคู่กับพี่ว้าก ที่เคยพูดถึงนิดหน่อยแต่ยังไม่โผล่หัวจ้า 555
RoseBullet - เที่ยวให้สนุกนะ ฝากเที่ยวเผื่อด้วย คนเขียนไม่ได้ไปไหนเลย กลับบ้านมานอนอืดอย่างเดียว เด๊่ยวก็รู้แล้วว่าทำไมพี่กันต์ถึงแสนทุ่มเท
gumrai3 - อิ๊ส! โปรดติมตามตอนต่อไป ว่าธามจะทำยังไงต่อ
silverphoenix - เราอ่ะไม่ได้อ่านไวลด์ไลฟ์ แต่เพื่อนว่าหนุกมากมาย พระเอกเป็นสัตวแพทย์ด้วย ส่วนธามมันป่วน มึนๆ งงๆ ตลอดแหละ บุคลิคอัันเป็นเอกลักษณ์ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้า
MM - คือตอนพิมก็คิดอยู่ว่าจะเอาไงดีว้า ให้พี่กันต์รอดไปไก้ สรุปพิมไปพิมมาเปลี่ยนเรื่อง รอดเฉย!
lidelia - เอาน่า อ่านนิยายเรียบๆเดาได้มันจะไปสนุกอะไรเนอะ
Moonmaid - รักคนอ่านสุดขีดดดดดด!
irksome - เล่นตัวหน่อยซิ อุตส่าห์ได้มาเป็นนายเอกนิยายเกย์ทั้งที ไม่ใช่ได้เป็นกันง่ายๆนา 55555555555555555555
savada - ว้ายยย คนเราก็ต้องเครียดดิ ธามมันก็ต้องเครียดบ้่งจะได้ดูสมเป็นคนจริงๆ ดูขนาดคนเขียนฮาไปวันๆยังเครียดบ่อยเลย ชีวิตอยู่กับความเครียด55555 ส่วนธามร้องไห้เพราะแชมพูเข้าตา 555
Rhythm - เน้ อ่านทันแล้วก็บอกกันน้า ฮิๆๆๆ ขอบคุณที่เข้ามาแวะอ่านค้า
bulldog17 - :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
wichaiP - คู่หมิงยังไม่ออกจ้า ไม่พลาดหรอก แต่แค่มีการกล่าวถึงเล็กๆเฉยๆ เขาเป็นพี่ว๊ากสายรหัสพีทที่เป็นเพื่อนธาม แล้วก็ทำฟาร์มจระเข้ ฮิๆๆๆ
donghwa - ฮืออออออ ช้าๆ ใจเย็น ตามเก็บไอเทมอยู่ ต้องแก้ควิสด้วย ถึงจะอัพเวลได้ 55555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านเน้อ จุ๊บๆ
evilheart - อย่าอ่านเงียบๆเลย มาเม้นคุยกับเราดีกว่า มันกว่าเยอะ เชื่อเราน่าาา เราคนแต่งนะ5555555555 ขอบคุณที่ติดตามนะเธอ จุ๊บๆๆๆ
maruko - มีปาดน้ำตามอินนะๆ เข้าใจเลย เวลาลุ้นอะไรพอมันสำเร็จแล้วสะใจจริงๆ 55555555555555 พี่กันต์ขอช้าๆได้พร้าเล่มงาม
yaninjinna - คนอ่านเรื่องนี้แต่ละคนน่ารักจริงๆ ดูเอ็นดูธามกันมาก ดีใจนะเนี่ย ส่วนพี่กันต์ก็ขวัญใจแฟนๆได้อี๊ีกกกกกก ต้องเขียนดีๆละเผื่อโชคดีพี่กันต์อาจจะได้โกอินเตอร์ไปเซงเป็ดอวอร์ดปีหน้าบ้าง 555555555555
Dee^daY - ถูกต้องนะคร๊าบบบบ +ตัวประกอบอีกมากมายที่สรรหามาลง
bangkeaw - ฮึๆๆๆๆ ต่อๆไปมันมีอะไรที่บีบหัวใจคนอ่านกว่าเน้อีก ความจริงมันจี้ดดด!!! โปรดติดตามตอนต่อไป (เห็นเม้นกันมาตั้งแต่บทแรกๆ สปอยให้พิเศษ กร๊ากกกก!)
Cherry Red - กันต์ฝากบอกว่า รอดก็บุญแล้วครับ...
yeyong - เรื่องเดินเร็วๆช้าๆสลับกันไปสลับกันมานี่แหละ ฮี่ๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามน้า
koikoi - ไม่กันต์ต้องใจเย็นๆ กล้าไปเด๊่ยวพัง //คู่หมิงได้เลย ได้อ่านแน่คู่หมิง คู่นี้กะเป็นคู่แถม เอาฮาอย่างเดียวอะไรประมาณนั้นน่ะ ไม่ไดเมีซับซ้อนซ้อนเงื่อนแบบคู่นี้หรอก
killy - ตอนนั้นก็ไม่กะให้ดราม่านะ มาเติมเอาตอนที่เขียนจบตอนแล้วด้วย เห็นมันสั้นๆเลยไปแทรกโน่นแทรกนี่เลยได้ฉากแชมพูมาเลย ฟิลดี 5555+ เราติสขึ้นบ่อย วิธีแก้ที่เราทำคือหาเพลงฟังในยุทูปอ่ะ หรือไม่ก็วาดรูป กะนอน ยิ่งช่วงเปิดเทอมนี่อารมณ์ดาร์กเลย
AdLy - โปรดติดตามต่อไปว่าธามจะจัดการตัวเองยังไง น้องพลับพลึงเป็นไม่เป็นช่างหัว เรามาเชียร์ธามให้เป็นนี่แหละ 5555555555
wolfram - พี่กันต์สู้ตายยยย!! :L1:
.................................................................................
เห้ยยยย!! ตอบโพสเสร็จตอนตี5 บัดซบละชีวิต รักคนอ่านนะจ้ะ เราเริ่มจำได้แล้วแหละว่าใครเป็นใครบ้าง ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามน้า
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่กันต์อ่ะ... :m15:
เมื่อไหร่ธามจะใจอ่อนน้อ? :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ครับคนแต่ง :z13:
-
อยากเห็นหน้าเจ้าของฟาร์ม :impress2:
เจอกันอีกครั้ง เลยไม่อยากพลาดอีก เราเข้าใจๆ :z13: :z13:
-
อ่านทุกวันดีกว่าน๊า~ :laugh:
อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่กันต์อะ
อยากให้ธามใจอ่อนบ้างอะไรบ้าง
-
แหะๆ ก็คนเขียนชอบตอบโพสตนิหน่า ::: ก็เลยชอบๆ ^^
ส่วนเรื่องนี้ ก็ชอบคับๆ หึหึๆ __อย่าน้อยใจสิ!! ;'))
-
กำลังสนุก
ติดตามต่อจ้า
:L2: :L2:
-
มันเศร้าสงสารอะถูกเมินแบบนี้แย่จัง
-
รักคนเขียนมาลงให้อ่านทุกวันเลย :L2:
พี่กันต์ต้องชนะใจหมอธามใด้แน่ๆ
-
พาร์ทนี้มาแบบว่า...พี่กันต์น่าสงสาร เทคะแนนให้พี่กันต์เลยดีไหม :monkeysad:
-
อ่านมาอะ สะดุดตอนที่เจอกันวันปัจฉิมอะ
โคตรเจ็บแทนกันต์เลย
ชอบคนเขียนเรื่องนี้อะ ตอบเม้นด้วย ><
-
สนุกมากเลยอ่ะ ชอบมากๆๆๆ o13
มารอจ้า :z2:
-
พี่กันต์ ยอมฉีกเเผลเก่า โอ้ววว เเมนมากเพ่
-
ขอให้น้องธามใจอ่อนกับพี่กันต์เร็วๆ นะครับ
-
พี่กันต์สู้ๆ เอาหัวใจของธามมาให้ได้น้า + +
เป็นพระเอกแต่ไม่ได้นายเอกก็แย่ละ 55
-
:เฮ้อ: น่าเห็นใจพี่กันต์
สู้ๆ นะค้่า :ped149:
อยากรู้จักกับเจ้าของฟาร์มคนนั้นมากกว่านี้อ่ะ
-
ธามใจร้าย 55555+
ก็ทำไงได้ธามยังอยากเป็นผู้ชาย กร้ากกก
-
กดเป็ดให้ความหลังอันเจ็บปวดของพี่กันต์
แต่ถ้าเหตุผลที่คุ้มค่ากับการฉีกแผลเก่าเน้ไม่ดีต่อน้องธาม จะมาเอาออก
:laugh: :laugh:
รอตอนต่อไปเน้อ
-
อดีตวันปัจฉิมพี่กันต์น่าสงสารมาก :sad11:
แต่เหตุผลอะไรที่กันต์ยอมกลับไปฉีกแผลใจตัวเองนะ ??
:กอด1: คนเขียน
-
เฉลยซะที...เดินเครื่องเชียร์พ่อพระเอกคนดีเต็มกำลัง
คนอ่านลุ้นเยี่ยวเหลืองแระ ๕๕๕
bulldog17 - :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ปล.1หัวเราะอะไรล่ะ ก็เค้าไม่รู้จะเม้นอะไรนี่ บุ่ววว วว!
ปล.2เค้าอยากอ่านของเชฟหมิง หงิ๋ง หงิงง งง!
-
สงสารพี่กันต์เลยอ่ะ T T
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงพี่กันต์ :-[ :-[
-
ความรัก ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็คือ..ความรัก
-
พี่กันต์หนูนับถือพี่สุกๆ..สุดๆๆ o14 o14
-
เศร้าแทนเลยกับอดีตของพี่กันต์ เค้าว่ามันเจ็บมากมายหลายคณานับ :monkeysad:
เดินเครื่องเชียร์พี่กันต์เต็มที่แล้วทีนี้ เดี๋ยวไปทำป้ายไฟก่อนนะ :laugh:
ถ้าได้อ่านก็ต้องเม้นท์ทุกตอนอยู่แล้วจ้า ถ้าไม่เห็นหน้าในตอนนั้นแสดงว่าเน็ตห่านมาก :z3:
แต่คนอ่านก็อยากอ่านทุกวันนี่แหละประเด็น :z1:
-
เชียร์พี่กันต์สุดตัว
ว่าแต่คู่เชพหมิง จะมีให้อ่านด้วยไหมคะ
-
ธามรู้ตัวเร็วๆเต๊อะ ... เดี๋ยวพี่กันต์กระอักเลือดตายก่อนนะ 555+ ทำขนาดนี้แล้ว :z2:
-
:z2: :z2: :z2:
-
เมื่ออดีตพี่กันต์ยอมปล่อยผ่าน ให้ธาม fadeตัวไปเอง ยังไม่ทันเริ่มต้น ก็อกหักแล้ว :sad4:
แต่ครั้งนี้คาดว่า พี่กันต์เอาจริง อะไรจริง ประมาณว่า ไม่ได้ ไม่เลิก
พี่กันต์ทุ่มสุดตัวขนาดนี้ เราก็เชียร์ขาดใจ สู้โว้ย...:a2:
-
สงสารพี่กันต์อ่ะ :m15:
ธามอ่ะๆ รักพี่เขาสักที่ดิ :z3:
-
อยากเป็นอย่างกันต์บ้างจัง ถึงรู้สึกแย่แต่ก็ยังยิ้มได้ สู้ๆนะกันต์ คนเขียนก็สู้ๆค่ะ
-
เข้าใจกันต์อ่ะ โดนปฏิเสธโดยไม่พูดแบบนี้มันเจ็บนะ
-
หวังว่าจะไม่ใช่แค่แผนหลอกๆปั่นหัวเล่นๆนะเนี่ย
ตามลุ้นต่อไปจ๊ะ
-
สงสารพี่กันต์อ่ะ!! :sad4:
พี่กันต์ก็รุกธามให้เต็มที่เลยนะ!! :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
มันมีอดีต :z3:
เอ..หรือว่าพี่กันต์จะรู้ว่าสเป็กธามเป็นยังไง
เค้าอยากอ่านเรื่องหมิงด้วยอะ จะแต่งด้วยหรือเปล่า
อยากอ่าน อยากอ่าน อยากอ่าน (ทำเสียงหลอนๆ)
-
หมอธามมมม แมวเค้าโดนขย้ำมาเลือดกระจุยยยยยยยย (ไม่เกี่ยวนี่หว่า)
ทำไงดีชอบลูกเมียน้อยอย่างเฮียหมิงกับเจ้าของฟาร์มอ่ะ อร๊ายยยยย :-[
ส่วนคู่หลัก.เหอะ...พี่กันต์เลี่ยนเนอะ อุ้ยยย แต่นุ้งภาพก้อปลื้อมอ่ะ
-
บทที่12
ติดอยู่กับตัวเอง
....................................................................................
“ยศ กูลางานนะ ฝากหน่อยไปไม่ไหวว่ะ ป่วย” ผมนอนโทรศัพท์จากบนเตียง มองดูนาฬิกาเรือนใหญ่ที่บอกเวลาเกือบเก้าโมงเช้าแล้ว ไม่ได้ป่วยอะไรมากหรอก แต่มันไม่อยากไป ไม่มีอารมณ์ เซ็ง ตัวไหว แต่ใจไม่ไหว อยากนอนพัก อยู่คนเดียวเต็มๆวัน ไม่ต้องเจอหน้าใครสักวันนึง รักษาสัตว์เยอะไปขอรักษาสภาพจิตใจตัวเองบ้าง
ผมลุกขึ้นมาเปิดม่านมองออกไปที่นอกหน้าต่าง นั่งที่เก้าอี้ริมระเบียงรับแสงแดดที่ไม่อ่อนเลยในยามเช้า แต่ผมอยากเจอแดดนะตอนนี้ อยากออกไปต่างจังหวัด เดินริมทะเล นอนอ่านหนังสือเงียบๆ ไม่ต้องเจอใครกวนใจให้คิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ใครกำลังปั่นหัวผม หรือใครต้องการอะไรจากผม จะเอาอะไร มึงจะเอายังไง...
“มึงต้องการอะไรจากกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมตะโกนแหกปากสุดเสียงออกไป ดัง ดังที่สุดเท่าที่จะตะโกนออกไปได้ คนจากข้างล่างหันขึ้นมามองกันพรึบพรับ ผมรีบหดตัวลงนั่งอยู่กับพื้นแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว หันมองไปด้านซ้ายเจอราวตากกางเกงใน ด้านขวาคือกระถางต้นกระบองเพชรต้นโตที่แต่ก่อนผมนึกครึ้มอกครึ้มใจไปซื้อมาจากจตุจักร แรกๆก็ดูแลดีมีปุ๋ย ไปๆมาให้มันคุ้นที่คุ้นทางก็ปล่อยให้มันดูแลตัวเอง คิดเอาเองว่าคงได้...
ตะโกนระบายอารมณ์เสร็จผมก็มองกลับเข้ามาในห้องตัวเอง เตียงว่างๆที่มีหมอนสองใบกับผ้าห่มหนึ่งผืนแล้วก็หมอนข้างอีกอันที่ผมขาดไม่ได้ เป็นโรคติดหมอนติดผ้าห่มจะนอนต้องกอดอะไรไว้ตลออดเวลาไม่งั้นนอนไม่หลับ ตรงข้ามเตียงเป็นโต๊ะเสื้อผ้าแบบบิลท์อิน กับโต๊ะเครื่องแป้งที่ผมไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ เอาไว้วางของมากกว่า โต๊ะทำงานที่มีโน้ตบุ๊คที่ผมบังคับให้มันทำหน้าที่เป็นพีซีเรียบร้อย ไม่ได้หิ้วไปไหนเลยสักที่ ซื้อมาก็ตั้งกับโต๊ะไม่ขยับเขยื้อน ตรงนี้ล่ะที่รกที่สุด เต็มไปด้วยอะไรกระจุกกระจิก บิล ใบเสร็จโน่นนี่ เศษเหรียญจนถึงแบงค์พัน เครื่องเขียนที่ไม่ได้อยู่ในกระป๋องของมันอย่างที่ควรจะเป็น กระดาษโน้ตจากกล่องข้าว และอื่นๆอีกที่มันดูมั่วสิ้นดี
ผมเดินผ่านห้องนอนไป เปิดประตูเลื่อนที่ทำหน้าที่เป็นที่กั้นระกว่างห้องนี้กับส่วนรับแขกและห้องน้ำ ทีวีจอใหญ่ เครื่องเล่นดีวีดี โซฟาคู่ที่ผมใช้แทนที่นอนเล็กมากกว่า ตู้ปลาหางนกยูงที่ผมรักนักหนา หันหลังก็เป็นซิงค์ล้างจาน กาน้ำร้อน ไม่โครเวฟ กับตู้เย็นเล็กที่ผมเอาไว้แช่แค่น้ำกับเบียร์ แล้วก็น้ำหอมขวดที่ผมได้ใช้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ยังจำไม่ได้
...เหมือนไม่ได้มองเต็มตาแบบนี้ตั้งนานแล้ว 3ปีที่ผมใช้ห้องห้องนี้เป็นบ้านของตัวเอง และเป็นบ้านหลังเดียวของผมด้วย ส่วนบ้านที่ผมอยู่ก่อนนั้นผมไม่ได้กลับไปอยู่หลังจากที่แม่เสีย...
คอนโดห้องนี้มันเกินกำลังที่สัตวแพทย์จบใหม่แบบผมจะซื้อให้ตัวเอง แต่มันเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายของแม่ที่ซื้อให้ผม ก่อนที่แม่จะเสียเพราะโรคมะเร็งปอดตามพ่อไปหลังจากที่พ่อเสียด้วยโรคเดียวกัน มันเลยเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมไม่ค่อยอยากจะให้คนรอบตัวสูบบุหรี่ เพราะผมเองนี่เห็นพิษของมันมากับตา พ่อที่สูบจัดมาก ท่านเสียอย่างทรมานในห้องไอซียู ส่วนแม่ที่รับควันจากพ่อมาทั้งชีวิตของแม่ก็รับผลของมันด้วย ผมมีญาติที่ไปเยี่ยมกันบ้างแต่ผมลูกคนเดียว ตอนนี้ก็เหมือนเหลือแค่ตัวคนเดียว
…แต่อยู่ๆไปมันก็ชินเอง
ว่าแต่จะมาดราม่าทำไมวะ...
“เฮ้ย วันนี้กุจะทำความสะอาดห้องเว้ย!” ผมพูดกับตัวเองเหมือนปลุกใจแล้วก็ยกมือขึ้นชูสุดแขน เดินตรงไปที่เคานเตอร์ มองซากขนม กระป๋องเบียร์และขยะจากอารยธรรมหลายอย่างที่ไม่ขออธิบาย อุบาทว์เกินรับ ผมเริ่มต้นเก็บขยะไปทิ้งเป็นอย่างแรก เอาผ้ามาซัก เอาหมอน หมอนข้าง และผ้าห่ม มาตากแดด เปิดตู้เย็นเอาขวดน้ำที่หมดแล้ว เศษขนมเล็กๆน้อยๆออกมาทิ้ง
“ทำไมกูสกปรกขนาดนี้วะ มิน่าแม่ง...” ผมลากถุงดำที่มีขยะจนเต็มถุงออกมาจากห้องแล้วก็โยนมันลงไปในท่อส่งขยะของคอนโด เดินกลับเข้ามาในห้อง เป้าหมายต่อไปคือห้องน้ำ
ห้องน้ำหนุ่มโสดเป็นอะไรที่แสนสามัญ มีแปรงที่ใช้อันเดียวแต่มีแปรงที่ใช้แล้วอีกสองอัน ผมโยนมันลงถุงขยะ ยาสีฟันหลอดใหญ่หลอดเดียวที่ซื้อมาใช้ทีได้ครึ่งปี ที่ตอนนี้กำลังจะหมดลงแล้ว ผมหยิบปากกามาเขียนรายการของอย่างแรกที่จะซื้อลงไป น้ำยาบ้วนปากที่ยังเหลือเยอะ ส่วนยาสระผมเจ้ากรรมที่เมื่อคืนผมบีบซะจนหมดขวดด้วยความบ้า และสติแตก ผมโยนขวดเปล่าลงถังแล้วเขียนลงไปเพิ่มอีก ครีมอาบน้ำยังเหลือ แป้งยังมี โคโลญจ์ กับโลชั่น ยังไม่หมด แต่ผมอยากได้ใหม่แล้ว มองไปที่หน้ากระจกอีกครั้ง
ครีมโกนหนวดกับมีดโกน...
ผมยิ้มแล้วก็ลูบเคราบางๆของตัวเอง บอกในใจว่า “ยังไม่ใช้หรอก”
จดรายการของที่จะซื้อกับโยนของที่ไม่ใช้ทิ้ง ผมก็ลงมือขัดห้องน้ำด้วยตัวเอง ผมถอดเสื้อใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว ราดน้ำไปทั่ว บีบน้ำยามากเกินความจำเป็นจนกลิ่นมันฉุนกึกจมูก จนต้องขับไปเอาผ้ามาปิดจมูกไป ที่ตีนก็คันยุกยิกเพราะยาขัดห้องน้ำ… เห้อ กุหนอกู
เวลาผ่านไป ผมขัดห้องน้ำ จัดของ ทิ้งขยะ บลาๆๆๆๆๆ จากเช้า เลยมาเที่ยง เที่ยงมาบ่าย...
“เช็ด... คัน” ผมเปิดทีวีนั่งเกาตีนอยู่ที่โซฟา สภาพยังคงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนเดิม ยังไม่ได้กินข้าวสักมื้อ หิวมาก แต่คันตีนเหลือทน สงสัยจะต้องไปซื้อยามาทาแก้แพ้อีก มาตีนบางอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ ทั้งๆที่หน้ากุนี่หนาจัง
ผมอาบน้ำ (ครั้งแรกของวัน) แต่งตัวสบายๆลงไปนั่งกินข้าวที่ล่างคอนโด คนน้อยเหลือเชื่อ คงจะเป็นเพราะคนอื่นออกไปทำงานกันหมด ผมสั่งข้าวผัดพริกแกงหมูหรอบ กับแกงจืดมานั่งซดกินชิวๆคนเดียว เหงา แต่อยากจะเก็บความเหงาแบบนี้เอาไว้
“เอ้า ธาม อู้งานเหรอ” เจ๊แป้งที่เดินหอบของพะรุงพะรังมาเหมือนทุกครั้งร้องทักผม หน้านี่มันจนรองพื้นจะเยิ้มออกมาหมดแล้วอ่ะเจ๊ คือสงสัยจริงๆแล้วว่าทำงานแปลเอกสารหรือส่งเอกสารกันแน่
“วันนี้เพลียๆเลยขอลาหยุดอ่ะ”
“เห้ย เพลียเหมือนชั้นเลย ไม่ซิ ชั้นน่ะเพลียทุกวัน” เจ๊แป้งลากเก้าอี้มานั่งโยนข้าวของไว้อีกโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจ
“แล้วทำไมวันวันนี้กลับมาไวจัง” ผมถามเจ๊แป้งที่ยังทำหน้าเพลียโลกใบนี้อยู่เหมือนเดิม เป็นผู้หญิงเก่งก็ลำบากนะบางที ทำอะไรได้ทุกอย่างด้วยตัวเองจนสุดท้ายก็เลยไม่มีผู้ชายคนไหนเสนอตัวมาช่วยสักคน ผิดกับผมเป็นผู้ชายที่อยู่ได้ด้วยตัวเองดีๆแล้วดันมีผู้ชายด้วยกันมาเสนอตัวดูแล... คิดอะไรอยู่กัน
“เบื่อ เลยหนีกลับมา!” อื้อหือ แรงมาก....
“ระวังโดนไล่ออกนะ” ผมยิ้มแล้วพูดแหย่เจ๊แป้งที่ทำหน้าจิกใส่ผม อะไร จิกทำไม
“ไล่ออกก็ดี ชั้นจะได้ไปนั่งแปลหนังสือสบายๆ ไม่ต้องมาฟังอะไรปัญญาอ่อนๆในออฟฟิศ”
“หือออ เอางั้นเลย” ผมหัวเราะ แต่ว่าไปว่ามาก็น่าจะดีนะเป็นนายตัวเอง รับฟรีแลนซ์
“ว่าแต่แกรู้ยังว่าใครส่งข้าวส่งน้ำให้แกทุกวันเนี่ย แล้วเมื่อคืนไปไหนมายะ ชั้นเคาะห้องตั้งนานจะขอยืมยาสีฟัน” คุยกันไม่กี่คำก็คาดโทษวนให้ผมกลับไปนึกถึงอะไรแบบนี้อีกจนได้ นี่หนีคงไม่พ้นเลยใช่ไหมเนี่ย
“แกรู้ป่ะว่าแกเป็นความน่าสนใจในชีวิตชั้นเลยนะ เรื่องนี้อ่ะติดตามย่ะ” ดูเหตุผลดิ เห็นเป็นเรื่องบันเทิงซะงั้น ผมนี่เริ่มคิดไม่ตกแล้วเนี่ย
“ก็ไม่แน่ใจอ่ะ ไม่รู้เหมือนเดิม” ผมพูดแล้วก็ตักข้าวเข้าปากไป
“แล้วเมื่อคืนไปไหนมา ตอบให้ครบๆดี เจอนัดสาวเหรอจ้ะ” ผมส่ายหน้า โกหกก็ได้แต่ไม่ดีกว่า เจ๊แป้งเนี่ยนอกจากจะเป็นเพื่อนบ้านแล้วก็เป็นเหมือนพี่สาว มีอะไรเดือดร้อนก็เรียกหาก่อน พอๆกับไอ้เสี่ยปาล์ม
“ไปกินเบียร์กับพี่มา” เหมือนรู้สึกถึงปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปในทันใด...
“เห้ย พี่คนไหนวะ ตอนมาส่งตอนโน้นก็พี่ คอนโดนี้ก็พอ อะไรของแกเนี่ย มีแต่พี่ ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ” ตาลุกวาว หายเหนื่อยขึ้นในทันใดเชียว
“ผู้ชายดิ อะไรเนี่ยเจ๊ มามองแบบนี้”
“หรือจะเป็นรุ่นพี่คนนั้นที่แกเล่าให้ชั้นฟันที่เค้าทำท่าเหมือนชอบแก” ...นึกขึ้นได้ตลอดจริงๆเลยเรื่องนี้ ถ้าพี่กันต์รู้อาจจะดีใจก็ได้นะ แต่ผมไม่ค่อยดีใจเลย
“บ้าเหรอเจ๊ ป่านนี้เค้าไปได้ดีไหนต่อไหนแล้ว แต่งงานมีลูกแล้วมั้ง” ผมโกหกแบบเนียนๆไปไม่อยากให้ฟังเฉพาะเรื่องที่ไปกินกับใครนี่แหละ คิดเอาดิว่าคนฟังจะคิดยังไงถ้าเล่าออกไป โดนซักจนซีดแน่ ตัดปัญหาไปไปแล้วกันนะเจ๊แป้ง
“โถเอ้ย ก็นึกว่าจะมีอะไรจี้ดเล่าให้ฟังแก้เซ็งว่าแต่ชีวิตแกดูผู้ชายพัวพันดีนะ ไปได้ยาดีอะไรมาบอกด้วยดิ หรือฮอร์โมนพึ่งมา ฟีโรโมนพึ่งมี” ดูดู๋ คนเราคิดมาได้ ฮาไปไหน จะบ้าป่ะเนี่ย ฮอร์โมนพึ่งมา มันเลยวัยมานานแล้วเหอะเจ๊ ถึงจะเลยมาน้อยกว่าเจ๊ก็ตาม
“เวอร์ล่ะ ฟีโรโมนมันก็ต้องดูดผู้หญิงดิ” ผมค้าน
“ดูดผู้หญิงได้ทำไมผู้ชายจะดูดไม่ได้ ในออฟฟิศเจ๊ใครหล่อๆก็เป็นหมดแหละ เหลือแต่หมีควายเหลือทิ้งไว้ ธาม แกเป็นคนหน้าตาดีนะ เชื่อเจ๊ โกนหนวด ชั้นยังจำหน้าแกตอนมาอยู่นี่ใหม่ๆได้เลย ใสเวอร์ แล้วดูตอนนี้ ทำร้ายอ่ะ” เจ๊แป้งยิ้มหวานยะเยือก พูดเรื่องนี้ครั้งที่ล้าน
“ไม่อ่ะ ไว้มันงี้แหละ จะได้ดูเท่ๆ”
“ตรงไหนวะ” เจ๊แป้งยู่หน้า
“เวลาไซร้สาวจะได้จั๊กกะจี้ไง” เหตุผลผมเองครับ ไร้สาระล้วนๆ
“อีจังไร หาให้ได้เถอะสาว เจ๊มั่นใจว่าไม่เกินปีนี้แกเปิดตัวกับผู้ชายแน่นอน!”
“ปากเจ๊อ่ะ ฮึ” ผมอยากจะด่าจริงๆ แล้วไม่ใช่พูดเบาๆนะ พูดจนคนที่นั่งกินข้าวใกล้ๆหันมามองหน้าผมแบบ มึงอ่ะเหรอ... ฮึ อย่านะ ยัง กุเปล่า
“ดิออร์นะปากเจ๊อ่ะ สีสวยป่ะ” ...เยสสะเข้ เถอะเจ๊แป้ง ผมไม่ได้หมายถึงลิปติกเจ๊
...
เจ๊แป้ง talking ย่ะ
…………………………………………………………………….
เพลียค่ะ เมื่อกี้เดินลงไปหาอาหารมื้อดึกมาตุน อ้วนจนแทบปริเอวกางเกงแล้ว แต่ก็ยังหยุดกินไม่ได้ ก็คนมันมีการมีงานต้องทำไม่ใช่พวกสวยใสไปวันๆที่งานเบาๆ นั่งเม้าท์ในออฟฟิศ ส่วนชั้น ดวกกกกก งานออฟฟิศก็มี ต้นฉบับก็ต้องแปล คุ้มไหมกับเงินเดือน ได้เยอะจริงแต่ไม่มีแม่งเวลาจะไปใช้เงินจ้ะ ดอก!
ปิ๊ง....
เสียงลิฟต์จ้ะ ไม่ได้เกิดอาการปิ๊งใครตอนนี้ แต่ถ้าถามว่ามองแล้วโดนใจทุกวี่ทุกวัน เด็กสมัยนี้มันหน้าตาดี ดูอย่างน้องธามหน้ามนคนสถุลซิ สัตวแพทย์ไฟแรง กำพร้าแต่ชาติตระกูลดี(รวย) จบเอกชนชายล้วน หล่อเริ่ด เว้นแต่ทำตัวเองให้ดูแสนธรรมดาโดยใช่เหตุ พ่อหนุ่มหลายคนในคอนโดนี้ก็หน้าตาดี เช้ามืดถ้าลงมาก็จะเจอ สุดหล่อตี๋หุ่นนายแบบมาจ๊อกกิ้งเจริญหูเจริญตาเป็นที่สุด ว่าแต่นั่นไง พูดถึง ก็เจอเลย
ประตูลิฟต์เปิดออก พอชั้นเดินมา หันไปข้างๆก็เจอพ่อหนุ่มตี๋คนที่ว่านั่นเดินออกมาจากลฟิต์พร้อมกับเพื่อนที่หล่อกว่า อะไรกันอยู่ชั้นเดียวกันก็ไม่บอก
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! (ในใจ)
เป็นโชคดีอะไรของชั้นที่ได้อาหารตาก่อนเข้าไปทำงานต่อในห้องอย่างเดียวดาย พ่อหนุ่มอีกคนที่มาด้วยหน้าตาน่าขบมาก ขาว ใส จะตี๋ก็ไม่ตี๋ จะคมก็ไม่คม กึ่งๆกำลังดีล่ะ หน้ายิ้มๆด้วย หือออ หายากผู้ชายหน้ายิ้ม น่ารักอ่ะ!
ชั้นเลยชะลอค่ะ เดินช้าๆ จะได้รู้ว่าอยู่ห้องไหน ฮึๆ เดี๋ยวบางทีเผื่อได้เพื่อนบ้านเพิ่ม อิน้องธามจะได้ไม่เหงาเป็นหนุ่มโสดตัวคนเดียว ตอนมันเล่าให้ฟังชั้นสงสารมันมากเลยอยู่คนเดียว พ่อแม่เสียแล้ว โถๆ ธามของเจ๊ ไม่เป็นไรนะเจ๊จะสร้างเดอะแก๊งค์ของเราเอง มีธาม มีพ่อหนุ่มหน้ายิ้ม กับหนุ่มจ๊อกกิ้ง แล้วชั้นก็เป็นสตรีคนเดียวจ้า
เริ่ดซะไม่มี (เพ้อฝัน)
ว่าแต่ทำไมเดินแล้วหยุดอยู่หน้าห้องไอ้ธามวะเห้ย ชั้นที่เดินช้าแค่ไหนแต่สุดท้ายก็มาถึงห้องตัวเองทำเป็นไม่สนใจ ทำท่าหากุญแจห้องในถุงของต่อไป แม้มันจะอยู่ในมือก็ตามที...
แต่แล้ว เมื่อชั้นเห็นพฤติกรรมไอ้หนุ่มสองคนที่ว่า ชั้นก็แทบจะกรี้ดสลบลงด้วยความ รวดร้าว+ตื่นเต้น+ตกใจ+ไม่อยากจะเชื่อ
ถุงพลาสติกใสที่ข้างในมีกล่องโฟมใส่อาหารข้างในถูกเอาแขวนไว้ด้วยมือของหนุ่มหน้ายิ้ม แขวนเสร็จไม่มีการเคาะเรียกหรืออะไรทั้งสิ้น เขาทั้งสองเดินจากไป แล้วขึ้นลิฟต์ทันที
“โอ้หิงห้อย...” อุทานเสร็จชั้นก็รีบวิ่งไปที่ลิฟต์ มองตัวเลขเรืองสอนบอกชั้นที่ตั้งแต่มาอยู่ชั้นไม่เคยสนใจมันขนาดนี้มาก่อน ไอ้ตัวเลขที่ว่ามันเคลื่อนที่ไปเรื่อย แล้วหยุดลงที่ชั้น 27... ชั้นที่ห้องเริ่มแพงโดยใช่เหตุ
มีสองคนงั้นใครกันแน่ที่เป็นคนมาส่งไอ้หนูธาม หรือทั้งสองคนร่วมกันจีบ หนุ่มตี๋เห็นอยู่ที่คอนโดบ่อยๆอยู่แล้ว แต่คนหน้ายิ้มอยู่ไหมไม่รู้ อยู่ห้องเดียวกับกับไอ้หนุ่มตี๋หรือคนละห้องหรือไม่ได้อยู่แต่แรก ใครกันแน่วะที่ส่งข้าวส่งน้ำให้ธาม ใครเป็นตัวจริงวะ แอร๊ยยยยย!! นี่ทำไมวันนี้ชั้นเจออะไรประดังประเดเหลือเกินเนี่ย อิธามก็โง่แสนเหลือ นอนอยู่ในห้องไม่ได้รู้หรอกว่ามีหนุ่มหล่อลากมาประเคนตัวให้ถึงที่แล้ว โอ้ย... อยากได้บ้าง
ชั้นเดินคอตกปวดใจกับผู้ชายหล่อๆสมัยนี้ไปเคาะประตูห้องไอ้หนูธาม สักพักมันก็เดินหน้าแป้นมาเปิดประตูให้ มองไปเห็นสภาพห้องแล้วก็ตกใจ.. สะอาด สงสัยทำความสะอาดห้อง หยุดอย่างมีประโยชน์นะเนี่ย ไม่เหมือนชั้น อู้งานมานอนแล้วก็ต้องปั่นตอนกลางคืน เลว!
“เห็นแขวนไว้หน้าห้องย่ะ หมั่นไส้จริงๆ” ไอ้หนุ่มเนื้อหอมประจำปีนี้ยกให้มันเลย ธามยกกล่องขึ้นมาดู
“เขียนว่าไรอ่ะ...” อยากเสือกไปงั้นแหละ... ฮือ หล่อนะธาม เป็นเหอะเกย์ หล่อ รวย ทำอาหารเก่ง ดูแลดี คุ้มละ
‘คาโบนารา ทำมาฝาก ใส่กุ้งด้วย น่าจะชอบนะ เจ้าของเดียวกับ น้ำผลไม้’
น่ารักซะ นึกไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงมันรู้ว่าใครเอามาห้อยไว้จะทำหน้าแบบไหนน้า ยิ้มร่าหรือน้ำตาตก แต่ถ้าเป็นเจ๊ คนไหนก็เอาเถอะ เจ๊จะวิ่งไปกระโดดจูบเฟรนช์คิส ดีปปิ้ง ให้สะใจ!!!
…………………………………………………………………………………………….27-10-2011
โดนเห็นตัวแต่ไม่รู้ตัวซะแล้วล่ะกันต์กับหมิง คงไม่คิดว่าสตรีอย่างเจ๊แป้งจะเป็นภัย บทนี้หาสาระไม่ค่อยได้ เป็นเหตุการณ์ทับซ้อนกับบทที่แล้วอยู่ เก็นหลายคนเรียกร้องเชฟหมิง... เด๊่ยวไว้ว่างๆจะเขียนถึงนะ แต่มีการกล่าวถึงในเนื้อเรื่องหลักแน่ๆ
ปล. หอน้ำท่วมแล้ว มหาลัยก็น่าจะท่วมแล้ว หวังว่าคงจะท่วมไม่สูงมาก นึกถึงหมาบางแก้วที่ชอบมาเล่นด้วย ไม่รู้จะอยู่ยังไงเง้อออ ใครที่บ้านอยู่ในกทม.ก็ดูแลตัวเองดีๆนะ
....................................................................
ตอบโพสนะจ้ะๆ :-[
PetitDragon - สงสารก็จงตั้งใจเชียร์ต่อไป 555 เด๊่ยวธามก็ค่อยๆแปรสภาพ ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
ninkara - งื้อออ เราตั้งใจจะวาดคาเรคเตอร์เจ้าของฟาร์มให้มาอัพในตอนนี้แต่วาดไปวาดมามันไม่ได้อย่างใจก็เลย 5555+ บทเจ้าของฟาร์มมีแน่ แต่ตอนนี้ยังคิดชื่อไม่ออกเลยเนี่ย 5555
POPEA - พี่กันต์มีมุมดราม่าบ้างอะไรบ้าง เดี๋ยวจะเป็นผู้ชายลั้นลามากเกินไป
namwaan1992 - ฮิๆๆๆๆ คนเขียนก็ชอบคนอ่านเหมือนกันแหละ ชอบให้คนมาอ่านเยอะๆโพสเยอะๆ มันมีกำลังใจเขียน แบบว่า ตอนที่เอาลงบทแรกคนอ่านไม่เท่าไหร่ จนตอนนี้คอมเม้นแต่ละตอนก็เพิ่มขึ้น คนอ่านหน้าใหม่ๆมากขึ้น ก็ดีใจมากๆแล้วอ่ะ T T ขอบคุณที่ติดตามน้า
golove2 - ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
fannan - พี่กันต์ขอมาแก้มือ 5555555555 ต่อไปนี้ธามจะต้องไม่เมิน
naran - เราก็พยายามจะอัพให้ทุกวันแหละ เลยเด๊่ยวนี้เป็นคนนอนเช้า 5555555 พี่กันต์ต้องชนะใจดิ ถ้าไม่ชนะก็ดราม่าแน่ หรือจะดราม่าดี เก๋นะ 555555555555
evilheart - เทเลย รักใครเชียร์ใครเอาให้มันสุดตัว555555555
jaja-jj - คริๆๆ มันต้องแบบนี้ซิ อ่านแล้วอิน 5555+ คนเขียนเรื่องอื่นก็ตอบอยู่นา รึเปล่า หรือเหลือเราตอบคนเดียวแล้ว แตที่คนเขียนไม่ได้ตอบแยกๆแบบนี้ก็อาจจะเหยื่อยก็ได้ตอบเม้นทีก็ใช้เวลานาน ถ้าเรื่องไหนเม้นเป็น100ต่อตอนนี่ก็ตายเลยนา 5555 แต่เราก็พยายามมาตอบให้ตลอดแหละ แต่เปิดเทอมล่ะไม่แน่เพราะจะไม่มีเวลา แต่จะพยายามนา
Rhythm - บทนี้อัพแล้วเป็นไงบ้าง5555+ ออัพทุกวันมาอ่านทุกวันนะ จะรอคนอ่านเหมือนกัน ขอบคุณที่ติดตามจ้า
wichaiP - แมนมากสุดๆอ่ะพี่กันต์ แมนจนจะได้ชายแล้ว 55555555
seaz - ขอมาก็จัดให้นะ จะบอก ขอบคุณที่ติดตามจ้า
theduchess - เร็วๆรีบไปกิน ก่อนที่ของมันจะหมด สเวนเซ่นด้วย 5555 ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านนิยายเพราะมัวแต่มาแต่งนิยายเกย์ กร๊ากกกกก
yogurtjung - คือถ้าไม่ได้นี่คนอ่านอาจจะรุมด่าโคตรได้ 555กลัว เด๊่ยวก็ได้ ใจเย็น อยยู่กันอีกนาน กะว่าถ้าคอมเม้นไม่ถึง1000จะไม่เลิกแต่ง นั่น... หาเรื่องอีกชั้น 55555555555555555555
bangkeaw - เห็นใจไปเหอะพี่กันต์อ่ะ พี่แกทุ่ม แต่ตอนอื่นก็ไม่น่าสงสารแล้วแหละ เจ้าของฟาร์มเดี๋ยวก็โผล่มา มาแบบเท่ๆเลยแหละ
savada - อย่าว่าธามเลย ธามไม่รู้ ธามเมา 5555
yaninjinna - แอร๊ยยยยยยยย คุ้มค่าซิๆๆ ให้แล้วให้เลย ใครเอาเป็ดชั้นไปชั้นกระโดดกัดคอหอยขาด เชื่อซิถ้ารู้เหตุผลคนอ่านจะอยากกดเป็ดให้ชั้น 300ตัวเป็นกองทัพสปาร์ตันเลย กร๊ากกกกก ขอบคุณที่ติดตามไม่ทิ้งกัน 555
lidelia - มันมีอะไรแซ่บๆที่ซ่อนอยู่แต่ยังมิสามรถเปิดเผยได้ จงอดใจรอ จุ๊บๆ รักคนอ่านเช่นกัน :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
bulldog17 - เยี่ยวเหลืองไม่ดีต่อสุขภาพนะ กินเก๊กฮวยช่วยได้ แม้สีมันจะโคตรเยี่ยวเหลืองเลยก็ตามที ฮ่าๆๆ แหม อยากหัวเราะเริงร่าให้คนอ่านอารมณ์ดี เด๊่ยวก็ได้อ่านของเชฟ ใจเย็นเย้นนนน
davina - เด๊่ยวพี่กันตืก็เริงร่าเหมือนเดิม
-Otto- - ใช่ไหมล่ะ คนอะไร น่ารักอ่ะ แซ่บเวอร์สุดๆ
Dee^daY - โอ้โหยยยยย มาซะคม ถ้ารักไปเรื่อยๆอาจจะเปลี่ยนจาก รัก เป็น f*ck ได้ 5555555555555 โอ้ยย สัปดนจริงเรา ของคุณที่ติดตามนะค้าา
Moonmaid - ทำป้ายไฟเชียรืพี่กันต์ยัง มีอิโมติค่อนจีน ส่งไปอยู่กับเชฟหมิงเจ๊กสิงคโปร์เลย 5555+
BeeRY - แหมะ เจ็บซิโดนเมิน เป็นคนเขียนยืนร้องไห้น้ำลายไหลย้อยไปละ 55 ป้ายไฟนี้ขอใหญ่ๆนะ หารตังกะคนอ่านคนอื่นได้ มีสาวกเยอะมากพี่กันต์ จำได้ล่ะว่ามาเม้นตล๊อดๆ เน็ตไม่ดีก็ตบๆเอา เด๊่ยวก็เวิร์ค 5555
yeyong - คู่เชฟหมิงมีให้อ่านแน่นอนจ้า แทรกๆกันไป
MM - เพื่อธามพี่กันต์ทนได้!!!!
PBOBP - เราก็ชอบนะอิโมติค่อนนี้ ดูเป็นธามดี 555+ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
Cherry Red -ไม่ได้ไม่เลิก ถ้าเลิกก็ต้องได้ เอ๊ะ... ขอให้คนอ่านเชียร์สุดตัวไปเลย เอาให้หนักๆ อกหักไม่เป็นอ่ะพี่กันต์ เพราะหล่อมาก ยอมรับความอกหักไม่ได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
gumrai3 - รักเมื่อไหร่ก็จบเมื่อนั้นแหละ กร๊ากๆๆๆๆ พี่กันต์หน้าสงสารแค่ตอนเดียวเชื่อเหอะ ฮึๆๆๆ
killy - จริงๆนะ คนยิ้มได้นี่เป็นคนที่มีบุญ ยิ้มเยอะๆนะทุกคน เหมือนคนเขียนหน้าเหี้ยยังไงก็ยิ้มไว้ก่อน สดใส ซาบซ่า เคี๊ยกก
DraCo_SLa13 - ใช่เจ็บมาก! ธามแกมันเลวววววว ต่อไปขอสั่งให้แกยิมพลีกายให้พี่กันต์ซะ ฮึๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ จุบๆ
TONG - จงลุ้นกันต่อไปว่าอะไรจะยังไง เหตุผลของพี่กันต์คืออะไร
wolfram - คือแบบว่าหลังจากอ่านตอนที่แล้วก็ไม่มีใครสนใจสวัสดิภาพความเป็นชายของธามออกต่อไปจ้าาา 555555555
Heisei - ฮึๆๆๆๆๆ อดีตที่ว่าคืออะไรต้องรอธามเปิดเผยเอง ซึ่งต้องติดตามอ่านต่อไป และเรื่องของเชฟหมิงมีแน่ และต้องติดตามอ่านต่อไปเช่นเคยนะจุ๊
momoshiro - เห้ยยย ไปทำไงแมวโดนขย้ำได้ ฮือออ เอาไปหาหมอเร็วๆ นะสงสาร เรื่องของเชฟหมิงได้อ่านกันแน่ พี่กันต์เลี่ยนใช่มะ ดีๆจะได้ลดดีกรีมันลง เพิ่มความเฟี้ยวเงาะแทนที่ 5555555555
...........................................
ว้ายตอบเสร็จแล้ว ดีใจๆขอบคุณทุกคอมเม้นนะจ้ะ ขอบคุณที่ติดตามมาก
-
ติดตามแน่ครับ. :z2:
รอวันที่ธามจะเปลี่ยนสภาพ :z1:
-
ธามเกือบจะโกนหนวแล้วเชียว~ :laugh:
รอตอนต่อไปจ้า~ :กอด1:
-
อย่าว่าแต่หนุ่มโสดอย่างธามที่รก เค้าก็รกนะ แต่เก็บห้องบ่อยกว่ามั้ง :o8:
กดไลค์ให้เจ๊แป้ง เป็นผู้หญิงในอุดมคติมาก :laugh:
เอาไปเอามาอยากให้ธามโกนเคราแพะออกแระ อยากให้หน้าใสๆแล้วตอนนี้ :-[
พี่กันต์สู้ๆนะ คนเขียนก็สู้ๆนะ :กอด1:
-
เจ๊แป้งนี่ใช้ได้เลยนะ...
ขอเชียร์ให้ธามโกน(ไอ้)เครานั่นทิ้งด้วยได้มะ :angry2:
-
เจ๊แป้งฮาดีครับ :3123:
-
อ้าวพี่กันต์พาร์ทนี้ออกแนวเศร้าจิตสะกิตใจ แหม มีโมเมนต์แบบนี้เหมือนนะ นึกว่าหื่นเป็นอย่างเดียว กร๊ากกกกก สู้ๆน่อคนเขียน
-
ให้กำลังใจน้องธาม
อยู่คนเดียวมันเหงาเนาะ
:L2: :กอด1:
-
โอ๊ยยย เค้าอ่านไม่ทัน :serius2: คนเขียนขยันลงเหลือเกิน
อ่าน 3 ตอน รวดเลย เม้นท์ทีเดียวเลยนะจ๊ะ อย่าว่าเค้าน้า
น้องธามบทจะดราม่าก็ตีบทแตกซะกระจุยเลยอ่ะ
รับบทเป็นปู้จายใต้สายน้ำ(ฝักบัว) น่าสงสาร สับสนน่าดู
ตอนต่อมาพี่กันต์ ระลึกถึงคืนวันเก่าๆ อ่านแล้วสะเทือนใจจัง :monkeysad:
ตอนล่าสุดกลับมาน่ารักเหมือนเดิม ว่าแล้วก็อยากกินคาโบนาร่า
และสุดท้าย เจ๊แป้ง ณ คอนโด เห็นโฉมหน้า 2 หนุ่มแล้วววว
งานนี้ต้องสืบ ขอบคุณคนเขียนมากค่า ขยันจริงๆ :L2:
-
พี่กันต์น่าร๊ากกกกกก ><
เมื่อไหร่หนูธามจะรู้ความจริงเน้ออออ
เราว่าวันที่พี่กันต์เรียนจบอะ ธามต้องรอพี่กันต์อยู่แน่เลย แบบรอให้ได้เจอหน้าแล้วค่อยกลับ อะไรประมาณนั้นรึเปล่า ?? ><
-
เจ๊แป้งงงงงงงงงงงงงง
เค้าขอเป็นแฟนคลับเจ๊นะ *ลงไปพับเพียบกอดขาเจ๊
-
ตอนก่อนเกือบดราม่าพี่กันต์
ตอนนี้คงได้แต่ให้กำลังใจหมอธาม ทำใจและเข้าใจพี่กันต์ให้ได้ไวๆ
-
พี่หมิงเอ๊ย โดนเข้าใจผิดเต้มๆแล้ว 5555+ ถึงจะมาแบบแพ็คคู่ก็เถอะ แต่โดนคนเดียวชัวร์
ป.ล. เจ๊แป้ง มาเป็ฯเจ๊เค้าเถอะ 555+ ถ้าจะเฮฮาดี
-
เอิ่มมม ปรับอารมณ์ไม่ทัน เมื่อเช้าก่อนเรียนอ่านพาร์ทอิพี่กันต์หงอยในมือถือ
เรียนเสร็จลงมาอ่านในคอมมาเจอพาร์ทหมอธามสังคายนาห้อง กร๊ากกกก
หมอธามนี่แอบเป็นเคะซกมกนะเออ รื้อเตียงทีนี่...อื้อหือ!! มดไม่แบกไม่กินก็บุญแล้วคุณหมอ
พาร์ทนี้เจ๊แป้งมาเต็มกะเค้าด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ ชอบๆ
บ่ายเรียนแลบจุลอีก TT TT โซแซด วานคนเขียนช่วยอัพอีกเร็วๆเป็นยาใจต่อชีวิตให้คนอ่านคนนี้ที
จะขาดใจตายแย้ววว ทำไมเรียนหนักงี้เว้!!!~
ยังไงก็สู้ๆนะจ้ะคนเขียน
-
ก็ยังไม่เข้าใจ ธามเอ็งจะนอยด์อะไรมากมายฟร่ะ
บางทีดีเกินไปก็น่าเบื่อนะพี่กันต์จับกดเลยดีไม๊พี่
-
ไม่รู็จะสงสารใครดี น้องธาม หรือ พี่กันต์ ...
ตอนนี้มันหม่นหมอง ขุ่นมัวใจ ยังไงไม่รู้
ติดตามครับ ๆ ^^
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มารอจ้า :z2:
-
ไม่ไหวจะเคลียร์ เจ๊แป้งฮามาก :m20:
-
เจ๊แป้งฮามากค่ะ :m20: :m20:
-
ชอบเจ๊แป้งอ่ะ รู้สึกคุ้นเคยกัน เหมือนกับตัวเองยังไงไม่รู้ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ว๊ายยย รักอิเจ้แป้ง เดี๋ยวจะเปิดสำนักพิมพ์ให้เจ้อยู่นะเจ้นะ อร๊ายยย
มันกัดกันเองในบ้าน T^T ไปหาหมอแล้วเลือดกระจายเต็มบ้านร้องไห้เลยอ่ะ ตอนนี้โอเคละ เห็นมันทีไรคิดถึงหมอธามว่าเมื่อไหร่จะได้ไปรักษาน้องหมาให้พี่กันต์เสียที
เบื่อพี่กันต์ ลีลาจริ๊งๆ เป็นเค้าจะลากไปอยู่บ้านไม่เอาค้างคอนโดหรอกแผนจะได้ไม่แตก ตอนเช้าค่อยไปส่งให้พี่ฟมิงเอาคาโบนาร่าราดกุ้งไปห้อย อั๊ยย่ะ (อินี่ก้อแผนเยอะเหลือเกิน = ='')
เฮียหมิงงงง เฮียจีบพี่ว๊ากวิศวะอ่ะ เค้าอยากเห็นว่าเฮียว๊ากแกจะเฟี้ยวขนาดไหน (ขอยืนยันว่า...พีว๊ากปี5 ตัวเองอยู่ปีสี่ไม่รู้จะบอกว่าไงว่มันแก่กว่าปีนึง.... พี่ว๊ากปีห้าคนนี้หล่อและสวยในคนเดียวกันมาก!! พี่ว๊ากมักหน้าตาดี อ๊ากกก) เฮียหมิงงงงงง ว่างๆก้อทำหนมไปห้อยหน้าห้องเจ้แป้งบ้างนะคร๊า
-
มากันสองคนทามมายยยยยยยยยยย :z10:
ปล.เจ๊แป้งสู้ๆนะค๊า :a2:
-
เจ๊แป้ง นามสกุล"ยุคน"รึป่าวคะ ยุเก่งขนาดนี้ ถ้าพี่กันต์รู้คงมีตบรางวัล :beat:
ธาม โปรดอย่ามาม่าใส่ตัวเอง
-
ชอบเจ๊แป้ง โอ้..หิ่งห้อย :laugh:
น้องธามหน้ามนคนสถุลของเจ้ เครียดแล้วรั่วนะเรา ล้างห้องน้ำเท้าเปล่า สม
รอตอนต่อไปจ้า
ปล. ตอนหน้ามาโดนๆ เดี๋ยวเจ้โยนเป็ดให้ ตอนนี้พี่กันต์ไม่มีบท อดละกัน ฮิฮิ
-
:laugh: ยังไม่ไปไหนเท่าไหร่
แอบงอนบาที่ไม่ตอบเม้นเรา เชอะๆ
-
กรี๊ด เจ๊แป้งไอดอลในดวงใจ(ยกเว้นเรื่องขึ้นคาน)
เด่นค่ะ เธอมาแรงและหาสาระไม่ได้ 555+
-
หึหึหึ เจ๊แป้งกุมความลับอยู่
-
555 เจ๊แป้งพูดภถูกใจมากค่ะ
ขอให้พี่ธามมีผัวเป้นตัวเป็นตนเร้วนะ + +
หวานเลี่ยงอ่ะกันต์ =w=
-
ถ้าธามโกนหนวดจะเป็นยังไงน้อ???
เจ๊แป้ง....เริ่ดค๊า(ตบมือ)
-
:laugh: :3123:
-
นั่งลุ้นว่าธามจะโกนหนวดรึป่าว เพี๊ยะ! ตบเข่าฉาดใหญ่(เจ็บจริงๆ) ว่าแล้วว่าคนเขียนไม่ยอมให้โกนหนวดหรอก 55555
-
อยากให้ธามโกนหนวด เพราะพูดถึงหนวดแล้วนึกถึง บอย ปกรณ์ :z3:
(ให้ตายเหอะ ฮีเป็นนายเอกนะ 555)
ปล. หายไปอพยพข้าวของหนีปลาวาฬ มาอีกทีปาไป 6ตอน
o13
-
เจ๊แป้งน่ารักมั่กๆ
ลุ้นนนให้นายเอกของเรารู้ตัวคนลึกลับและ....โกนหนวดสักที 55555
+1 จ้า
-
ธามโกนหนวดก็ดีนะ อิอิ
เจีแป้ง เจ๋งๆ
-
อ๊ะหึๆ ::: อ่ะแน๊ๆ คนเขียนปากหวานจังเล้ย!!!
ไปล่ะ เขิน )_(
เอาเถอะ ธามเอ้ยๆ โกนหนวดเหอะ หน้าใสๆ อินเทรนด์หน่า!! !
-
พี่กันต์มีพยานรู้เห็นเพิ่มอีกหนึ่งแล้วนะ
จะทำอะไรก็รีบๆ ทำซะ :mc4:
-
ให้ธามโกนหนวดเถอะนะ!! :angry2:
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
โดนเจ๊แป้งเห็นซะแล้ว
เจ๊แป้งนี่ก็เนียนนะ แอบดูอย่างเนียนๆ
พี่กันต์คงไม่คิดว่าธามกับสตรีนางนั้นจะสนิทกัน
-
เจ้แป้งนี่เน้นฮาจริงๆ :laugh:
ถ้าธามจะได้กามเทพรุ่นใหญ่
o13
-
เจ้ สันดาร ผญมากกกกก
จิงๆน่าจะบอกธามนะ
จะได้รู้ไว่
5555
ธามรีบโกนหนวดได้แล้ววว ตอนหน้าเลย
โกนเลย
-
มารออออ
:z2: :z2: :z2:
-
เหมือนเจ้แป้งจะเป็นตัวแปรในรักนี้นะ ( แปรให้หนุ่ม ๆ รักกัน :-[ )
ได้เห็นสุดยอดความลับ top secret ขนาดนี้ เจ้แป้งคงไม่ปล่อยให้ธามหลุดมือพี่กันต์ไปง่าย ๆ
ออกจะหล่อ รวย ทำอาหารเก่ง ดูแลดี ได้ไปโชคดียิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1
ฉนั้นเจ้แป้งต้องสนับสนุน และผลักดันน้องชายข้างห้องให้ได้ดี มีสามีเลิศ ๆ นะค่ะ :impress:
-
เจ้แป้งผันตัวมาเป็นแม่สื่อ ให้เต็มตัวไปเลย ช่วยหนุ่มๆวางแผน
แล้วก็น้องธามจ้ะ "โกนนนน..หนวดเถอะ พี่ขอร้อง"
-
:-[อ้ายๆๆๆ น่ารักอ่ะ....ครบสูตรจริงๆๆพ่อคุณ
-
บทที่13
บุกรังชาละวัน
..............................................................................................
หยุดดราม่าระยะยาว ธามคนเดิมกลับมาแล้วครับขอบอก หลังจากที่เมือคืนกินคาโบนารากุ้งเข้าไปก็อารมณ์ดีหายเซ็งเป็นปลิดทิ้ง ไว้เจอพี่กันต์รอบหน้าค่อยถามให้มันรู้เรื่องไปเลยจะได้ ถามในโทรศัพท์แถได้ ดูซิว่าเจอกันจังๆแล้วจะกล้าโกหกไหม ผมน้องพี่นะ !
ด้วยอาชีพสัตวแพทย์อย่างผม กินแต่เงินเดือนอย่างเดียวมันอยู่ไม่รอดหรอก ต้องออกมาหารับงานนอก แล้วบังเอิญด้วยว่าเป็นคนมีเพื่อนเยอะอย่างเป็นประโยชน์ ดังนั้นนอกจากเป็นสัตวแพทย์ในโรงพยาบาลสัตว์เอกชนที่ทำอยู่แล้วผมก็ยังมีงานนอกเป็นสัตวแพทย์ประจำฟาร์มอีกด้วย ไม่ใช่ฟาร์มหมา ฟาร์มแมวหรอก มันมีอะไรที่มันเร้าใจกว่า นั่นคือฟาร์มจระเข้ เจ้าของฟาร์มเป็นคนรู้จักของไอ้พีทหนุ่มเปลี่ยวปิโตร(จำไม่ได้กลับไปอ่านงานแต่งเพื่อนตั้ม) ที่ตอนนี้มันกลับไปลอยเท้งเตงกลางทะเลแล้วเรียบร้อย แต่ยังหวังดีกลัวเพื่อนไม่มีเงินใช้ แนะนำงานให้กันเสร็จสรรพ
‘พี่นายเค้าบอกกุว่าสัตวแพทย์ที่ต้องมาตรวจประจำเค้าขอเลิก จะย้ายไปที่อื่น กุเลยแนะนำมึงให้ ว่ามึงเก่งระดับดีกรีเกียรตินิยมอันดับสองจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง สัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ไม่เกี่ยว ถนัดรักษาสัตว์เลื้อยคลานเป็นพิเศษ กุให้เค้าโทรไปที่คลีนิคมึงละนะ’
คลีนิคหรือโรงพยาบาลสัตว์ที่ผมประจำอยู่เป็นโรงพยาบาลสัตว์เอกชนที่ค่อนข้างใหญ่ มีหมอประจำหลายคนแต่หมอที่รักษาสัตว์เลื้อยคลานแบบจริงจังๆ แล้วก็อยากจะรักษามีผมกับไอ้ยศ (ที่มันชอบคุยกับสัตว์แบบหยาบคายก่อนเข้างาน) ที่เหลือก็เป็นสาวๆเค้าไม่อยากจะเอาชีวิตไปพัวพันกับสัตว์หน้าตาไม่น่ารักคุยไม่รู้เรื่อง งานเลยต้องตกใส่พวกผมกันทุกทีตอนมีตัวแปลกๆเข้ามารักษา ไอ้ยศกับผมบางช่วงก็ออกไปรับงานตามฟาร์มเลี้ยงอะไรพวกนี้
“เอามาแบ่งกุด้วยนะเงินน่ะ” ไอ้ยศเดินมาหา ผมที่ยืนมองกรงเหี้ย... มันกลับมาแล้วล่ะครับแฟชั่นเลี้ยงเหี้ย
“หือ มึงอ่ะรับเยอะกว่ากุอีก” ผมสวนกลับมัน ยศจริงๆแล้วเป็นรุ่นพี่ผม แต่ความเคารพไม่มีหรอก มันบอกไม่ต้องเรียกพี่ เดี๋ยวแก่
“มันเป็นไรอ่ะ ฮึ ว่าไงมึงเป็นไรเหี้ย” ถ้าเหี้ยฟังออกมันคงตอบมึงอ่ะยศ
“กระดูกแทงคอ เลือดออก เป็นแผลในปาก” ไอ้ยศพยักหน้า ไม่ใช่เหี้ยนะที่ตอบมัน ผมนี่แหละตอบ
“เสียงมึงเหมือนไอ้หมอเหี้ยๆที่นี่คนนึงเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้ยศหันหน้าพูดกับกรง เอ้า ด่ากุซะงั้น
“กวนตีนยศ”
“แหมล้อกันเล่นน่าเห็นช่วงนี้หน้าตาไม่สมอารมณ์หมาย ผัวทิ้ง เมียเลิก เหรอจ้ะ” ยศ ไอ้เลว พูดจาแทงใจดำกุแบบนี้ ต่อยกันเลยดีกว่า แต่ไม่ใช่อะไร เมียทิ้ง และกำลังจะมีผัวแทน ต่างหาก
“ไปเถอะ มึงตามทางของมึงเถอะยศ” ผมยกมือไล่ไอ้เพื่อนร่วมงานตัวป่วนออกไปจะได้ตรวจอาหารสรรพสัตว์ทั้งหลายให้รู้เรื่องสักที นกฮูกตัวหนึ่งโยกคอมองเราสองคนคุยกันอย่างสนใจ นี่ถ้าไอ้นกแก้วตัวนั้นอยู่มันคงร้องว่าสวัสดีจ้า
ผมออกมาจากคลินิกตั้งแต่บ่ายหนึ่งกว่าๆ ขับรถออกไปนอกเมือง ฟาร์มจระเข้ที่ว่านี้อยู่จังหวัดปริมณฑล จากแผนที่ที่ได้มาหาไม่ยาก เพราะทางเข้ามีป้ายติดอยู่ที่ริมถนนใหญ่เลย สักพักผมก็เห็นป้ายที่ว่า สีขาวตัวหนังสือแดง พร้อมรูปหัวจระเข้อ้าปากแสยะแยกเขี้ยว...
ฟาร์มจระเข้วิมาลา จำหน่ายไข่ เนื้อ หนัง จระเข้คุณภาพดี
ขับเข้ามาเป็นทางราดยางอย่างดีสองข้างเป็นทุ่งนา ขับเข้าไปจนถึงตัวฟาร์มก็เหมือนกับฟาร์มจระเข้ทั่วๆไป รั้วสูง มีลวดหนามไฟฟ้า (กันจระเข้หลุดกรณีน้ำท่วมและกันกรณีคนปีนเข้ามาขโมยไข่หรืออะไรก็ตามแต่) ตัวฟาร์มคงเป็นบ้านด้วย เป็นบ้านสไตล์ไทยๆ ใต้ถุนสูงข้างล่างทำเป็นที่รับแขกติดต่อ มีที่จอดรถแบบจอดได้เป็นสิบๆคัน ผมเลยถือวิสาสะจอดเข้าไปเลย เห็นว่างเยอะ ไปจอดแอบๆข้างรถบรรทุก6ล้อ จะได้บังแดดน้องเต่าผม
ผมเดินดุ่มๆหอบแฟ้มเอกสารกับกระเป๋าเดินลงไปที่ใต้ถุนบ้าน ที่ปูหินอย่างดี มีชุดรับแขกไม้สักหลายชุด มีโชว์พวกหัวกวาง หัวจระเข้ กับปืน... แม่งฟาร์มไหนก็เหมือนกันเลย อย่างกับบ้านผู้มีอิทธิพล ผมเดินไปหาคนที่กำลังนั่งรัวมืออยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊ค หน้าตาดูแล้วรุ่นเดียวกับผม รอบตัวเต็มไปด้วยกองเอกสาร หน้านี่โคตรหงิกเลย ใส่เสื้อกล้ามกระทิงแดงกับกางเกงลายทหาร สมทำงานอยู่ฟาร์มจระเข้ โหดสัส พูดไม่ถูกหูจะชักปืนขึ้นมายิงกูไหมวะ แต่เอาเหอะ ผมมีเครามาสู้ เทียบรังสีอำมหิตอาจจะมากไม่เท่า แต่หน้าตาผมสถุลกว่าแน่นอน
“เอ่อ ขอโทษครับ เป็นสัตวแพทย์ที่นัดเอาไว้อ่ะครับ” ผมพูดแล้วก็ยิ้มหวาน ขาโหดเสื้อกระทิงแดงเงยหน้าขึ้นมามองผม เอียงคอเหมือนคิด แล้วก็ ยิ้ม...
เหยดดดดดด อย่างน่ารักอ่ะ
เมื่อกี้จากที่น่ากลัวหายไปหมดเลยไอ้รัศมีที่ว่า เอาใหม่ๆ ผมอธิบายใหม่ ผู้ชายรูปร่างกลางๆคนนึง ผิวสีออกไปทางขาวเหลือง ไว้ผมยาวประบ่าแต่รวบเอาไว้ หน้าตาแบบจัดได้ว่ากึ่งอยู่ระหว่างหล่อกับสวย แต่ผมเทออกไปให้ทางหวานมากกว่า หือ... กูว่าคนนี้แหละพี่นาย คำพูดที่ไอ้พีทเล่าให้ฟังยังฝังใจว่าทำไมมันดูแปลกๆ แต่มาเจอเองก็เข้าใจ
‘พี่นายเค้าจะหน้าหวานๆหน่อยมึง แต่หน้ากลัวมากถ้าไม่รู้จัก พี่เค้าใจดีนะมึง แต่ตอนที่กุรับน้องกุกลัวพี่เค้าแทบขี้แตก มึงไปก็บอกแล้วกันว่าเพื่อนกู เผื่อได้ของอะไรติดไม่ติดมือ พี่แกใจปล้ำ’
“เอ้า น้องธามป่ะ พี่นายเองคนที่โทรไป เพื่อนพีทใช่ป่ะ มาๆ นั่งก่อน ขับรถมาตั้งไกล แปปนะ พี่เรียกเด็กมันเอาน้ำมาให้” พี่นายไม่ต้องรอผมแนะนำตัว เพราะแนะเองเสร็จสรรพ ว่าแล้วก็ลุกขึ้น ใส่รองเท้าแตะหูคีบดาวเทียมเดินนำผมไปที่ชุดรับแขกไม้ชุดที่ใกล้ที่สุด ไม่มีท่าทีใกล้เพียงพี่ว้าก โดยเฉพาะเสียง ผมว่าเสียงดูน่าฟังออก เหมือนพวกนักร้อง จะนุ่มๆนิดนึง ไหนว่าเสียงดังวะ แต่หลังจากนั้นพอผมหย่อนตูดลงไม่ทันจะแนบโซฟาดีพี่นายก็ตะโกนเรียกเด็กที่ว่า...
“โจ มึงเอาน้ำมาให้แขกหน่อยดิ๊ สองแก้ว เร็ว!!”
หุย.. ผมสะดุ้งพรึบขึ้นมาเล็กน้อย โชคดีที่เจ้าของบ้านไม่เห็น ไม่งั้นอายตายชักอ่ะ
เสียงแหบห้าวที่ผิดกับเมื่อกี้ลิบลับที่ตะโกนทำให้ผมสะดุ้งโหยง มันดังมากพอที่คนที่อยู่แถวนี้จะได้ยินในระยะ20เมตรรอบตัวพี่นาย ตอนผมเรียนอยู่คณะผมรับน้องไม่หนัก แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าพี่ว้ากน่ากลัวอยู่ดี แต่มาเจอพี่ว้ากเก่าวิศวะแบบนี้ ผมถึงขั้นผวา เป็นบุญหัวกุแล้วที่ไม่ต้องเจอเต็มขั้นแบบไอ้พีท
“โทษที อยู่นี่ก็ต้องเสียงดังกันหน่อย ที่มันกว้าง พี่ชื่อนาย ไม่ใช่เจ้าของฟาร์มหรอก ฟาร์มของพ่อพี่ พี่มันคนงาน ฮ่าๆๆๆ” กลับมาโหมดใจดี ภายในพริบตา
“อ้อครับ ยังว่าอยู่ว่าทำไมเด็ก” ผมชมเอาหน้าไปก่อน พี่นายก็ยิ้มๆ บ้ายอรึเปล่าวะเนี่ย สักพักก็มีคนเอาน้ำมาให้ เป็นน้ำชาใส่น้ำแข็งกับคุกกี้ อีกมือก็มาพร้อมแฟ้มหนังสีดำๆ เด็กที่พี่นายว่าไม่ใช่เด็กหรอกครับแต่เป็นคนรุ่นๆกับผมนี่แหละ แต่ว่าดูแก่กว่าเยอะดูแรงเยอะทำงานหนัก มาถึงก็วางของ แล้วก็มายืนยิ้มแป้นข้างๆเก้าอี้พี่นาย
“เห็นบอกว่าจะช่วยให้มาตรวจพ่อพันธุ์กับแม่พันธุ์ แล้วก็รักษาตัวป่วยใช่ไหมครับ” ผมเข้าเรื่องงานก่อน อันที่จริงปกติบางฟาร์มเค้าจะไม่เอาสัตวแพทย์มาตรวจหรอกครับเพราะเป็นการเสียเงินโดยใช่เหตุในบางที แต่ฟาร์มนี้เป็นฟาร์มใหญ่มากแล้วก็ขายพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ด้วยเลยต้องมีใบรับรอง แล้วก็มารักษาพวกตัวป่วยด้วย
“อือ ใช่ๆ ต้องมีหมอมาลงบ้าง เดี๋ยวเค้าสุ่มตรวจแล้วไม่มีซวยอีกแม่ง นี่พี่โจนะ เป็นคนดูแลบ่อ เดี๋ยวจะให้เค้าช่วย เดี๋ยวหมอจะเอาไม่ไหวคนเดียว” พี่นายแนะนำคนข้างๆให้ โจพยักหน้าให้ผมหงึกๆ
“แล้วนี่จับขึ้นมาหรือยังครับ” ผมถามพี่นายที่นั่งมองผมตาแป๋ว
“ยัง เดี๋ยวไปจับด้วยกันนี่แหละ วันนี้คนงานก็เหลือพี่กับโจ นอกนั้นเค้าเอาจระเข้ไปส่งหมด ต้องช่วยหน่อยแล้วกันนะ” พูดจบก็ยิ้ม... เหยดเป็ด นี่กุต้องมาช่วยเค้าจับจระเข้ด้วยเหรอวะเนี่ย
“เออ” ผมไร้ซึ่งคำพูด ไม่ได้อะไรนะครับ คือนึกว่าแค่มาตรวจกับให้ยาอย่างเดียว
ติ๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ที่ไม่ใช่โทรศัพท์ผมดังขึ้นมาขัดจังหวะ พี่นายยกมือขึ้นเป็นเชิงขอตัว ผมเลยถือโอกาสยัดคุกกี้ลงไปในปากตามด้วยน้ำ เพราะเมื่อตอนเที่ยงกินแค่ขนมปังมาก้อนเดียวไม่นึกว่าต้องมาใช้แรงงาน สายตาผมเหลือบไปเห็นพี่โจที่ยืนยิ้มขำๆหน้าแป้นแล้นมองพี่นายคุยโทรศัพท์ ผมก็เลยมองตาม หน้านี่ยู่เชียว เข้าโหมดที่เรียกว่าโหด... มีเสียงการสนทนาจากฝ่ายพี่นายลอดออกมาได้ว่า
“มึงบ้าป่ะหมิง เหี้ยกุจะทำงาน ไม่ต้องเสนอหน้ามานะ เดี๋ยวโดน” แล้วพี่นายก็กดวางสายทิ้งด้วยอารมณ์โมโห นี่กุหูฝาดหรืออะไร ทำไมได้ยินว่าหมิง คนชื่อหมิงที่หมายถึงนี่ใครวะ... แต่ไม่ทันจะยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง พี่นายก็ต้องกดรับโทรศัพท์แล้วก็กัดฟันพูด แต่เสือกได้ยินทั้งผมทั้งพี่โจว่า
“รักพ่อมึงซิ...” อุ้ย... มีรักด้วย
...หมิงที่ว่านี่ใช่หมิงที่เคยพี่นายจริงป่าววะ แล้วจีบติดไหมวะ ตอนนี้ยังจีบอยู่ไหมวะ อยู่ๆคำถามนี้ก็ผุดขึ้นมาบนหัวผมโดยไม่ทราบสาเหตุ แล้วทำไมต้องมาส่งข้าวส่งน้ำให้ผมด้วยวะ หรือจะไม่ใช่พี่หมิงส่งเองใครฝากมา..
แม่ง ไม่เอาไม่คิด คิดมากเยี่ยวเหนียว
บ่อจระเข้น่าประทับใจมาก พี่นายพาผมมาถึงบ่อเป้าหมาย ไอ้บ่อจระเข้เล็กๆนั้นไม่ ผมไม่ทำ ระดับพี่นาย ระดับหมอธาม มันต้องบ่อใหญ่! ข้างล่างมีจระเข้โตเต็มวัยร่วม 50ตัว ขนาดก็ไม่ใช่เล่น ระดับพร้อมรบ นอนอ้าปากตากแดด เต็มริมสระสีมรกต ส่วนไอ้ตัวที่แช่น้ำก็มี เรียกได้ว่ายั้วเยี้ย ตกลงไปไม่ต้องช่วย ซากยังไม่ได้เห็นอ่ะ พ่อแม่ผมต้องภูมิใจแน่ที่ผมได้หน้าที่การงานดีๆแบบนี้ ตูดวัวกูก็ล้วงมาแล้ว ม้าถีบจนซี่โครงแตกก็เคยโดนมาแล้ว จับไอ้เข้สลบไหวอยู่แล้ว ผมเปลี่ยนจากรองเท้าหนังมาเป็นรองเท้าบูทยางในคอลเลคชั่นของพี่นายเพราะไอ้รอบบ่อมันพึ่งผ่านพ้นฝนมาแฉะสะใจเลย พับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น ยืนถือเชือกเอาไว้ในมือ ส่วนพี่นายถือปืนลูกดอกยาสลบ และพี่โจทำหน้าที่คล้อง วันนี้จะเริ่มตรวจจากง่ายๆคือตรวจแม่พันธุ์จระเข้ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าคนดูแลแม่งจำหน้าจระเข้ได้ยังไง หน้าก็เหมือนกันทุกตัว ตัวเขียวๆ ปากกว้างๆ ที่สำคัญไอ้ยศคงไม่คุยด้วยแน่
“เฮ้ยธาม ช่วยเอาไม้เขี่ยๆไอ้ตัวนั้นออกไปหน่อยดิ เกะกะ” พี่นายสั่งผม ผมก็ต้องทำตามล่ะครับ ไม่ทำก็ไม่ได้ตรวจ เงินน่ะจะเอาไหม ผมเอาไม้กระทุ้งแหยๆไอ้ตัวที่นอนใกล้ๆตัวเป้าหมายด้วยประสบการณ์ที่พอมีบ้างตามที่เคยฝึกงานวนสวนสัตว์ มันฟาดหัวฟาดหางไม่พอใจ มองผมเคืองๆ แน่ะ... กุก็ไม่อยากรบกวนหรอก แต่เจ้าของมึงเค้าสั่งมา.. เหมือนจะเข้าใจโทรจิตที่ส่งไป ไอ้เข้คลานช้าๆออกไปในที่สุด พูดง่ายดีเว้ย
“เออดีๆ ทำเป็นอยู่นี่” ฮือ... ถ้ากูทำไม่เป็นยังไงกุก็ต้องทำอยู่ดีไม่ใช่หรา....
“ยิงนะ” พี่นายตะโกนลงไปข้างล่าง เหมือนจระเข้จะฟังรู้เรื่อง... ไม่ มันไม่รู้เรื่องหรอก พี่นายยิงลูกดอกยาสลบใส่ มันกระตุกตัวนิดหน่อย คล้ายๆจะคิดว่า อะไรมาเขี่ยกู...
หลังจากนั้นก็เป็นหน้าที่ของผมกับพี่โจที่ต้องดึงมันออกมา ขอบอกว่าผมไม่ได้อยู่ในที่ที่ปลอดภัยเลย อยู่ห่างจระเข้ไม่เท่าไหร่เอง มีแค่รั้วชั้นในของบ่อ ต้องลากมันผ่านประตูเข้ามา ไอ้เข้เริ่มเซื่องๆเมายาแล้ว แล้วหน้าที่ต่อไปของผมคือคุมเชือดรัดปากระหว่างที่พี่นายเข้าไปเอาเทปแลคซีนพันปากมัน มาตรวจครั้งไหนก็ไม่ได้สัมผัสใกล้ชิดดุเดือดขนาดนี้… ซึ้ง ที่สำคัญเลยนะ
ขอบอกว่ากลิ่นจระเข้แม่งเหี้ยมาก....
“เห้ย โทษที ต้องให้มาเหนื่อยด้วยเนี่ย” พี่นาย ยืนยิ้มเหมือนจะสำนึกผิด ส่วนผม... ช่วยพี่โจลากจระเข้เข้ามาในบ่อตรวจ เห้ยว่าแต่... ต้องเป็นกุดิที่ควรไปยืนดู
ฉุกละหุกกันพอแล้ว ผมได้เวลากับจระเข้สาวแล้วล่ะครับ เริ่มแรกก็ดูส่วนที่สำคัญที่สุดของน้องเข้สาว คือนมต้องอึ๋มมม แม่ง ไม่ใช่ ดูจิมิต่างหาก ว่าเป็นสาวจริงป่าว ไม่ใช่กระเทย จับมาผิดตัว ตายห่า จับจระเข้ตัวผู้มาผสมพันธุ์กัน ฟัดกันหางกระจุยแน่ ดูฟัน ดูความพิการ ตรวจเลือด ตรวจอุจจาระ (ล้วงเอามันออกมา ด้วยมือผมเอง มือนี้แหละ) เสร็จก็ปล่อยให้น้องเค้าไปพักผ่อน เก็บแรงไว้จั้มบะ ตรวจจระเข้พ่อพันธุ์ก็เหมือนกันครับ คล้ายๆกัน เช็คความฟิต อะไรพวกนี้ ถ้าเป็นหมันก็หมดสิทธิ์ได้ขึ้นสวรรค์กับแม่พันธุ์ที่คัดสรรแล้วว่าแซ่บมาก
เหตุการณ์วนเวียนแบบนี้กับจระเข้ประมาณ 7ตัวได้ ตัวเมีย5 ตัวผู้2 ก็เรียกได้ว่า แทบจะจูบปากกันไปเลยระหว่างหมอกับน้องเข้
เหนื่อยขนาดนี้ แต่ยังไม่หมด พรุ่งนี้ต้องมาอีก ถ้าจะเอาเงินก็ต้องมา!!! แม่พันธุ์อีก 5ตัว กับพ่อพันธุ์อีก1รออยู่ พร้อมจระเข้ที่ทำท่าเหมือนป่วยอีก8! แม่ง ถ้าพวกมึงเป็นกระต่ายกุคงไม่เหนื่อยขนาดนี้ ถ้าหนังมึงไม่หนาและมึงโหด ปากมึงมันเหม็นมากด้วย ถ้ามึงน่ารักและใจดีกุคงไม่ต้องหมดสิ้นแรงกูแบบนี้!
ไกรทองแม่งเจ๋งจริงว่ะ
ผมเดินเพลียๆกลับเข้ามาในโถงรับแขก ฟ้าเริ่มสางท้องฟ้าเปนสีส้ม ซึ่งผมไม่ดื่มดำเลยสักนิด สภาพตอนขามากับขากลับแม่งเอ้ย คนละมาด ตอนมามาดหมอ ขากลับมาดกรรมกรเคราแพะ ไม่อยากขึ้นขับนิวบีทเทิล น่าจะขึ้นวีโก้ลุยสุดชีวิตมากกว่า ผมนั่งแผ่ที่โซฟา กระดกน้ำที่พี่โจเอามาให้อีกรอบแบบรวดเดียวหมดแก้ว
“เฮ้ย โทษจริงๆที่แบบไม่มีการเตรียมอะไรให้เลย ลืมสนิทว่าต้องให้มาตรวจ แต่พรุ่งนี้สบายๆ มีคนช่วยเยอะ อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันนะ” พี่นายเอ่ยชวนผมให้อยู่ต่อ ดูยังไม่ค่อยเหนื่อยมาครับพี่นาย พอให้แก้มเป็นสีชมพูมีเลือดฝาด คือตลอดงานพี่นายมีหน้าที่คือ ยิงยาสลบ พันปาก เลือกตัวจระเข้ ส่วนผม ทำงานแบบ ฉุด ลาก กด แล้วก็ตรวจ ล้วง... หน้าผมตอนนี้ ก็อมชมพูมีเลือดสาดไปแล้ว
มิน่าเหี้ยยศไม่มา ปล่อยให้กูรับเงินมันมือคนเดียว อยู่คุยกับเหี้ยมันกว่าเห็นๆ
“ไม่เป็นไรพี่ ไว้พรุ่งนี้ดีกว่า ขอฝากทั้งเที่ยงเย็นเลย” ผมปฏิเสธอย่างหมดเรี่ยวแรง หิว แต่ไม่ขอรอ อยากกลับไปหาอะไรกินนอนแผ่เดี๋ยวนี้
...เชื่อแล้วว่าพี่มึงโหดจริงพีท ใช้งานกุโหดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“ขอบใจมาก นี่โบนัสล่วงหน้า” พี่นายเปิดกระเป๋าตังค์หนังจระเข้ ยื่นแบงค์พันที่ผมไม่ขอระบุจำนวนมาให้ เหมือนอุปทานไปเองแต่รู้สึกได้กลิ่นเงินแล้วมีแรงขึ้นเยอะเลยว่ะ หอมมมมม
“ไม่เป็นไรพี่ไว้จ่ายรวมกันทีเดียว” ผมยิ้มอย่าสุภาพ แต่ใจเนี่ย แทบกับกระโดดไปงับ เหมือนไอ้เข้งับเยื้อ โหยยยยมาก
“น่า ค่าแรงด้วย ทำงานแทนคนงานตั้ง2คน รับเหอะ เชื่อพี่” พี่นายยักคิ้วให้แล้วยัดเงินใส่มือผม ...พีทพี่มึงน่าปล้ำ เอ้ย ใจปล้ำจริงว่ะ สมเป็นลูกเสี่ย
“ขอบคุณมากพี่” ผมจะพูดอะไรได้ล่ะครับ แบงค์เทามันอุดปากไว้ ผมเปิดกระเป๋าหนังวัวออกมาใส่เงิน หน้าตาที่รู้สึกได้เองเลยว่าโคตรหิว หิวเงิน มนุษย์เงินของแท้เลยกุ ไม่แน่นะว่าจ๊อบรอบนี้อาจจะได้ล้อแม็กส์ใหม่มาใส่ให้น้องเต่า กร๊ากกกกก!
“โชคดี พรุ่งนี้เจอกัน” พี่นายยืนส่งผมที่ลานจอดรถ ผมโบกมือให้ทางกระจกหลัง ขับรถออกมาจากฟาร์มจระเข้วิมาลา... และไม่เคยรู้เลยว่าไอ้จระเข้ตัวปัญหามันจะช่วยแก้ปัญหาให้ผมได้
.................................................................
นาย (talking)
สงสารน้องธามโคตร แม่งซวย กุก็ลืมไปสนิทว่าส่งไอ้พวกคนงานมันไปส่งจระเข้ พ่อก็ไม่อยู่ แม่ก็ไม่อยู่ เหลือกุทำบัญชีอยู่บ้านกับไอ้โจ ปวดไหล่อยู่ด้วย เลยต้องขอแรงหมอมาเป็นคนงานชั่วคราว จริงอย่างที่ไอ้พีทมันพูดเลยว่าเพื่อนมันเก่ง หมอธามแม่งไม่ใช่พวกจบใหม่ทำอะไรไม่เป็น ดูจากวิธีจับก็รู้แล้วว่าเคยลอง หมอแบบนี้สงสัยต้องขอใช้เป็นขาประจำ ถ้าไม่หนีกุไปก่อนอ่ะนะ
ยืนส่งน้องเค้าเสร็จเดินเข้าบ้านมาไม่ได้ถึงสามก้าว เสียงโทรศัพท์ที่ตั้งแปลกไว้เฉพาะเบอร์ก็ดังขึ้น เหี้ยนี่ก็ช่างกวนตีนกุเช้าเย็นจริงๆ
“เห้ย คิดถึงอ่ะ ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ” มาถึงมันก็ใส่เลย ผมนั่งหน้าบูด เมื่อไหร่มึงจะเลิกตื้อกุวะ
“เป็นเรื่องดีแล้วที่ไม่เจอมึงอ่ะ” ผมพูดใส่มันไป แต่มันไม่รู้สึกอะไรหรอก หนังจระเข้ที่ว่าหนา ยังแพ้หนังไอ้ตี๋สิงคโปร์
“เจอดีกว่าเชื่อเหอะ ไม่อยากกินสเต็กอร่อยๆเหรอ” มันเอาของกินมาล่อ ซึ่งถึงไม่สำเร็จมันก็ยังจะล่อ แต่มันทำอาหารอร่อยจริงล่ะ อร่อยแบบขั้นโคตรสมกับเป็นเชฟโรงแรมดัง อร่อยจนพอกินแล้วก็ไม่ด่ามันไปสัก 2ชม. เพราะเห็นแก่อาหารอร่อยๆที่มันอุตส่าห์ทำให้แดกอย่างมีคุณภาพ
“ถ้ามึงทำเอาแต่สเต็กมาได้ไหมล่ะ กุไม่เอาคนทำ” ยิ่งพูดยิ่งเพลีย ทุกวันนี้ก็โทรเถียงกับมันแทบทุกวัน
“ไม่เอาคนทำได้ไง คนทำนี่แหละอร่อยสุดกว่าเนื้ออะไรแล้วขอบอก แล้ววันนี้มีหมอมาเป็นไง” ชวนกุเปลี่ยนประเด็นจะได้ไม่หาเรื่องด่ามัน ฉลาดมาก
“หมอก็ดีนะ ตลกดี เป็นเพื่อนรุ่นน้อง ช่วยกุลากจระเข้ขึ้นบ่อด้วย คุ้มดี เลยจ่ายค่าเหนื่อยให้เพิ่ม”
“หมอหล่อกว่าเราป่ะ” มึงยังจะถามอีกนะ พูดไทยยังไม่ชัดเลยเหอะ ไม่มีใครหล่อกว่ามึงหรอกไอ้กร๊วก คือถ้าตอบว่าหล่อกว่ามันก็คงจะโกหกแต่จะพูดทำให้มันได้ใจวะ
“หล่อโคตร มึงอ่ะกาก เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าก็มาอีก” ผมพูดแล้วก็แอบหัวเราะในใจ
“เหรอออออ จริงเหรอออ หมอชื่อไร จะขอไปดูหน้าหน่อย” มันถามผมเสียงสูง ก็คงรู้ล่ะมั้งว่าผมแกล้งมันเล่น
“หมอชื่อธาม มึงไปดูได้เลย”
“ห๊ะ ชื่อธามเหรอ อยู่โรงพยาบาลสัตว์ป่ะ” เอ้า รู้จักเหรอวะเนี่ย
“เออ มึงรู้จักเหรอ” ผมถามมันกลับ
“เปล๊า ไม่รู้” ตอแหลกุชัดๆ สงสัยเป็นหนึ่งในคนที่มันจีบๆเอาไว้รึเปล่าวะ เยอะนะมึงไอ้เชฟหมิง
“ฮึ กุจะไปหาข้าวกินละ ถ้ามึงอยากมานะ มึงก็ไปหาตัวหมอธามแล้วติดรถมาด้วยแล้วกัน ถ้ามึงมาเอง กุไม่ให้มึงเข้าบ้านแน่ มึงก็รู้ว่ากูพูดจริง นี่วันนี้กูใจดีแล้วนะ” ผมยื่นทางเลือกให้มันซึ้งมันคงทำไม่ได้ เพราะแม่งจะหาตัวหมอมาจากไหนวะ
“เฮ้ยนาย ใจร้ายว่ะ” ร้องรองเสียงอ่อยๆ
“กุใจดีนะ”
“เห้ย ไม่ได้เจอมาเป็นเดือนๆแล้วนะ”
“ก็มากะหมอดิ กูวางละ บาย”
ผมกดตัดสาย ยิ้มมุมปากกับตัวเองสะใจได้แกล้งมันอีกวัน ถ้ามันมากับหมอได้จริงๆก็ดีมีคนทำอาหารแล้ว หรือถ้ามันมาเองนะ เจอดีแน่ และมันก็รู้ว่าผมทำจริง... และก็ดีเหมือนกันถ้ามันไม่มา วุ่นวาย
........................................................................................28-10-2011
ตอนนี้ยาวผิดปกติเลย 8หน้าเอสี่5555 พร้อมเปิดตัว พี่นายขาโหด ตอนหน้าไปดูกันว่าเชฟหมิงจะขอหมอธามขึ้นรถไปด้วยวิธีไหน แล้วก็อาจจะเจอเจ๊แป้งอีก ดูท่าทางออกมาปุ๊ปได้แฟนคลับปั๊ป ทั้งๆที่ส่วนใหญ่ตัวละครหญิงมักจะไม่ค่อยมีคนชอบ พี่กันต์นิดๆ พอให้หายคิดถึง มาแบบไม่เลี่ยนละพี่กันต์ก็เข้าโหมดหว่านเสน่ห์งดซึ้งเหมือนเดิม คนเขียนพยายามอยู่เน้อออออ :sad4:
..........................................................................
ตอบโพสเม้นหน้านะ เพราะตัวอักษรไม่พอ
-
ตอบโพสจ้ะ
PetitDragon - เด๊่ยวๆ ใกล้ได้กลายแล้ว ขอบคุณที่ติดตามจ้า
POPEA - ยัง ยังไม่โกน ธามแค่มองมีดเฉยๆ 5555555555555555555555
BeeRY - เจ๊แป้งมาฮา เพราะใส่จิตวิญญาณคนเขียนมากเกินไป 55555555 เด๊่ยวธามก็ได้โกน กะว่าพอโกนเมื่อไหร่จะวาดรูปธามมาอีกสักรูป แบบไม่มีหนวด 5555555555555555555 ความรกของห้องธามคือความรกของห้องคนเขียนเอง :sad4:
Heisei - อร๊ายยย ดูมีความแค้นกับเคราแพะของน้องธามมาก 555 เจ๊แป้งใช้ได้ดิ กะให้เป็นคนที่ได้ใช้อยู่ละ เคี๊ยกกกกก
naran - คนเขียนฮายังไง เจ๊แป้งก็แบบนั้นแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
theduchess - งื้ออ สาขาในกทม.คงหมดแล้วแหละ ฮิๆๆๆๆๆ ธามอยู่ในช่วงรวมสติ ตอนหน้าพี่กันต์ป่วนเหมือนเดิมจ้า ขอบคุณที่ติดตามน้าา
donghwa - หืมมม พี่กันต์เนี่ยนะหื่น ไม่เลย แค่สัปดนและสองแง่สองงามนิดหน่อย กร๊ากกกกกกก!!! คนอ่านก็สุ้ๆตามอ่านกันต่อไปนะ
golove2 - ใช่ไหม ธามเลยต้องหาคนมาดูแลตัวและหัวใจ เคี๊ยกกกกกก
greensnake - ก็อัพทุกวันไงเลยดูเหมือนเยอะ จริงๆไม่เยอะเหรอเน้อ เด๊่ยวพอเปิดเทอมดมื่อไหร่คนเขียนก็จะดองงงงงง ดองงงง จนเค็มกันถ้วนหน้า แน่ๆ 555555555555555555 เรื่องเริ่มบีบคั้นคนเขียนแล้วตอนนี้ เอายังไงดี แต่คิดว่าจะดราม่าให้น้อยๆแล้วเพราะหลังจากนี้จะให้พี่กันตืเริ่มแทรกซึม ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
mamaUM - ฮิๆๆๆ เดี๋ยวก็จะได้รู้ว่าธามไปทำอะไรตอนเย็นๆคนเดียวเมื่อ8ปีที่แล้ว อีกไม่นานธามก็รู้แล้ว ไม่เกิน5บท น่าจะนะ ขอบคุณที่ติดตามจ้า
fuku - มาเลยลูกเอ้ยยยย เจ๊ก็อยู่คนเดียวทำงานหน้าเยิ้ม หาสามีก็ไม่ได้ สุดท้ายก็เลยต้องมาช่วยให้ผู้ชายเค้ารักกัน เจ๊ล่ะเพลีย 55555555555555555555555555555
iamnan - มันเป็นสองตอนดราม่าติดจริงๆ 555555+เราก็อยากให้ถึงตอนนั้นไวๆเหมือนกันคงน่ารักพิลึก 55555555
MM - มาลูกเอ้ย มาเป็นแฟนเจ๊ เอ้ย แฟนคลับเจ๊อีกคน อย่าไปว่าหมิงมันเลยลูกเอ้ย เจ๊กสิงคโปร์ทำก็ทำได้เท่านี้ล่ะลูก พูดไทยยังพูดไม่ชัดเล้ยยย
donghwa - ธามจะเป็นนายเอกที่สถุลที่สุดในพศ.นี้ของเล้า น่านนนไง 55555 ฮี่ๆๆๆๆๆ คนเขียนตอนนี้ปิดเทอมหนีน้ำอยู่ จะอัพต่อไปให้คนอ่านมีกำลังใจทำแลบ สู้ๆนะ เราคงเรียนอะไรแบบนี้ไม่ได้ แต่พอคนเขียนเปิดเทอมเท่านั้นล่ะ อาจจะดองกันสักพักกกก เทอมหน้าเราก็มีเรียนหนักๆ วิชาปฏิบัติเยอะมากด้วย กร๊ากกกก สู้ๆนะจ้ะทุกคน 5555
DraCo_SLa13 - เฮ้ยย แหม ไม่รีบๆ เรื่องนี้ไม่เน้นรุนแรง เด๊่ยวธามช้ำหมด 5555555555555555555
kuRoro - ตอนนี้พอหายขุ่นได้บ้างหไม หรือขุ่นหนักกว่าเดิม 555555+ เปิดตัวพี่นายทั้งทีให้มันสดใสหน่อยซิ ขอบคุรที่ติดตามนะคนอ่าน
Rhythm - มาอัพแล้วจ้า
irksome - ความฮาของเจ๊แป้งมาจากอินเนอร์ล้วนๆ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
lidelia - ความฮาของเจ๊ไม่เข้าใครออกใคร และผกผันตรงข้ามกับโอกาสที่เจ๊จะได้สามี คือ ฮามากและหาสามีไม่ได้นั่นเอง 5555555555555
davina - อาจจะเป็นพี่สาวที่หายไปแล้วมาโผล่ในนิยาย
momoshiro - พี่นายมาแล้วบทนี้ พี่กันต์เป็นคนทำอะไรมีชั้นเชิงซำเหมออออ 5555+ ส่วนเจ้แป้งก็ดะมาฮาล้วนๆอ่ะ แต่พี่ว้ากนี่สงสัยเป็นทุกสถาบัน คณะเรารับน้องเข้มมากโหดพอๆกับวิศวะเลย แต่ยังไม่โหดที่สุด ฮึๆ พี่ว้ากสวยมากทุกคน พี่ว้ากผู้ชายก็โอเคเลยอ่ะ 555555555555555555555555555555+ แต่ตอนรับน้องนี่โคตรผวา
Moonmaid - มันมาสองคนเจ๊เลยมึน แต่เจ๊ก็สู้เพื่อน้องธามค่ะ
AdLy - เหยดดดดดด มุขโคตรล้ำ ชอบ 55555555555555555555555555555555555555 อิธามเลิกดราม่าตามคำเรียกร้อง
yaninjinna - บทหน้าพี่กันต์มาแน่ เคี๊ยกกกก ไอ้ล้างห้องน้ำแบบธามนี่มาจากประสบการณ์ส่วนนตัวคนเขียนเอง ชอบบีบน้ำยาเยอะๆแล้วแม่งกัดตีนเปื่อย สถุลโคตร 55555555555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามน้า
TanyaPuech - เย้ยยยยยยย ชิบหายละ ลืมตอบขาประจำเหรอเนี่ย กรี้ดดด ขอโทษน้าา อุตส่าห์มาเม้นให้เราทุกตอน เราผิดไปแล้ว :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: บทนี้ไปแล้ว ไปฟาร์มจระเข้ เปิดตัวพี่นาย ไอ้เชฟหมิงโดนบีบให้เลือกว่าจะอดเจอหวานใจหรือต้องยอมไปหาธาม เค๊ียกกกกกก
jaja-jj - ก็ถือว่าเป็นตัวขโมยซีนก็แซ่บพอสมควรเลยนะเนี่ย555555555555555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามนะ
yeyong - ออกมาไม่กี่ตอนก็สร้างผมงานแล้วเจ๊แป้งเนี่ย 5555 ขอบคุณที่ตามอ่านนะจ้าาาา
yogurtjung - เดี๋ยวก็จะได้เจอพี่กันต์โหมดเดิมๆแล้วแหละ รอแปปนึง ฮึๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามน้า
bulldog17 - นวดของธามในเรื่องนี้ให้เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นผู้ชาย ถ้าธามโกนเมื่อไหร่ ธามเป็นเกย์เมื่อนั้น 55555555555555555555555555555555555555 เจ๊แป้งดูเป็นขวัญใจมาก
nana - :กอด1: :กอด1:
killy - เห้ย ระวังเข่าเขียว ขาไม่สวยนะ 55555 ธามมันยังไม่โกน เพราะโกนแล้วจะน่ารักเกินไป ถ้าโกนเมื่อไหร่ก็เป็นเกย์เมื่อนั้นแหละ กร๊ากกกก
howru - เห้ยย ไม่ครึ้มขนาดบอยปกรณ์ แต่บอยหล่อจริงอ่ะ คนเขียนกรี้ดเป็นพิเศษ แหมะ เดือดร้อนกันถ้วนหน้าเลยปลาวาฬรอบนี้ แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนล่ะคนอ่าน ดูแลตัวเองด้วยนะ สู้ๆ ขอบนะที่ยังไม่ลืมนิยาย อุส่าห์ตามมาอ่าน T T
silverphoenix - แน่ะแฟนคลับเจ๊มาอีกคน น่ารักเนอะๆเจ๊แป้ง 555 ธามรอคนมาโกนให้อยู่ ไม่ยอมโกนเอง
gumrai3 - เจ๊แป้งแรงตรงที่แอบมองเนี่ยแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ธามรอพี่กันต์มาโกนหนวดให้อยู่ ฮิๆๆๆ
namwaan1992 - ธามรอให้พี่กันต์มาโกนให้อยู่เลยเนี่ย 5555555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านน้า 1992นี่ปีเกิดรึเปล่าอ่ะ (อิคนเขียนสงสัยไปทั่ว 555)
evilheart - พยานแบบไม่รู้ตัวซะด้วย พี่กันต์กำลังพยายามเร่งเครื่องอยู่จ้า 555
wolfram - หนวดเป็นสัญลักษณ์ของความแมนของธาม ถ้าธามโกนเมื่อไหร่แปลว่านั่นแหละ ธามยอมรับแล้วว่าธามชอบผู้ชายด้วยกัน 5555555555555555555555555555555555555555 เออมันมีความหมายน้า ไม่ใช่คาเรคเตอร์ลอยๆ
bangkeaw - ใครจะไปคิดเนอะ ปกติคนอยู่คอนโดก็ไม่รู้จักกันหรอก ซวยกันไป ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ เม้นให้ทุกตอนเลย ขอบคุณค่าาาา
Tumz - จุดขายของเธอคือความฮาและความทุกข์ของสตรีเก่งหญิงแกร่งที่กำลังจะขึ้นคาน กร๊ากกกก
Yunatsu - ไม่ได้ๆ ธามโกนไม่ได้ ธามรอพี่กันต์มาโกนให้อยู่ กร๊ากกกก เจ๊แป้งนี่ก็ผู้หญิงน้าาา แม้จริตจะดูเทยไทยไปบ้งก็ตามที ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ
PBOBP - อัพแล้วจ้า ยังรออยู่ไหมเนี่ย ขอบคุณที่ติดตามน้า
Cherry Red - แต่เจ๊แป้งก็ยังมึนอยู่ว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวการจีบธาม แต่ชีก็มาเพื่อสร้างความฮาและกระชับสัมพันธ์นี่แหละ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ :กอด1:
Chiren - เจ๊แป้งยังไม่รู้จะสื่อใครดีนี่ซิ ธามรอพี่กันต์มาโกนหนวดให้อยู่ กรั๊กๆๆๆ ปล.รูปดิสเพลย์นั่นใช่เคลวิน u-kiss ตอนแต่งหญิงป่ะ เหมือนเคยดู กร๊ากกกกกกกกก (คนเขียนอยากรู้ไปทั่วอีกและ 55)
nazavo - อยากจะได้มาสักคนเหมือนกันแบบธามเนี่ย แต่คนเขียนก็เพ้อฝันไปในวันๆ ขอบคุณที่ติตามนะจ้ะ
...........................................................
เหยยยย ตอบเสร็จแบบไม่รู้ตัว ตีสามแล้ว วันนี้อัพไวนะเนี่ย 555555555555555555555+ ขอบคุณทุกคนคอมเม้นแล้วก็นักอ่านที่ไม่ได้เท้นต์ด้วย เห็นนะว่ามีคนอ่านเยอะเลย ขอบคุณจริงๆ
-
:พี่นายก่าพี่หมิง 55555
สงสารหมอธามจัง ทำงานเหนื่อย กลับไปให้พี่กันย์นวดให้ซิ อิอิ
พี่หมิงไปอ้อนธามเร็วววววจาได้มาหาสุดที่รัก
-
โอ๊ย พี่นาย อย่าท้านะ เหมือนเชฟจะเป็นพวกบ้าจี้อ่ะ
ประมาณ เมิงกล้าท้ากุกล้าทำอ่ะ
-
พี่นายขาโหด :laugh:
แต่พวกหมอหมานี่เป็นคนจิตใจดีนะ อย่างน้องเอี้ย งูเงออะไรงี้กล้าจับกล้ามอง เค้ายังหาความน่าพิศมัยของสัตว์เลื้อยคลานไม่เจอเลยอ่ะ :z3:
เชฟหมิงจะมากะธามเหรอ แล้วพี่กันต์ด้วยป่าว? แต่เจ๊แป้งน่าจะมาด้วยนะ :m20:
-
พี่นายคือคนที่หนิงชอบเนอะ~ :o8:
รอพี่กันต์ออกเยอะๆ ค่ะชอบ :-[ แล้วก็รอธามโกนหนวด รอตอนใหม่ด้วย
-
พี่นายคือคนที่พี่หมิงชอบนี่เอง :impress2:
วันนี้หมอธามทำงานเหนื่อยมาก :เฮ้อ:
พี่กันต์รีบจัดอาหารอร่อยๆให้หมอธามด่วนเลย :L2:
-
หมอยศคุยกะเข้น้อย หมอธามคุยกะเข้หญ่ายยย
คราวนี้ก้ไม่ต้องสงสัยแล้วว่าใครกันหนอเปนเจ้าของฝีมือข้าวผัด3สีมณี7แสง :z1:
:กอด1: คนแต่งค่ะ น่ารักมากที่ไม่ปล่อยให้รอนาน
+1 +เป็ดกันไป
-
ธามเล่นเปิดตัวพี่นายซะไอ้บึกกล้ามโต :laugh:
ว่าแต่ตอนนี้พี่กันต์ไม่ออก คิดถึงจุง :o8:
5555555555555555555
ปล.เรื่องนี้จะมาม่าหรอ? รออ่านๆ =)
-
พี่นายน่ารักอะ 5555+ ฮาๆ กวนๆ ...
อยากเห็นวีรกรรม ที่เชฟหมิงทำเอาไว้กะพี่นายอะคนเขียน ทำอีท่าไหนโดนข้ามเข้าฟาร์ม
ป.ล. เสร็จอีกแน่ พรุ่งนี้เจ๊แป้งเห็นนั่งรถออกมาด้วยกัน 555+
-
พี่หมิงก็ขอไปด้วยกับธามแบบตรงๆ ไปเลย
ยังไงก็คนรู้จักกัน
:L2: :L2:
-
ธามกลับมาฮาเหมือนเดิมแล้ว ค่อยสมกับเป็นธามหน่อย
พร้อมเปิดตัว พี่นาย ขาโหด จะโหดแค่ไหนรอตอนหน้าเนอะ
555+ ไม่อยากคิดเลย ตอนหน้าจะสนุกแค่ไหน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ติดตามกันไปเรื่อยๆแหละเนาะ :L2:
-
ตอนแรกที่บอกตามจีบเจ้าของฟาร์ม คิดว่าฟาร์มกระต่าย ฟาร์มหมา ฟาร์มแกะ
ใครจะกิดว่าฟาร์มชาละวัน =[]=
เล่นอึ้งเลย หมิงเก่งเนอะ ไม่กลัวน้องเข้งาบ - -lll
-
หมิงรับคำท้าของนายซะเดี๋ยวนี้
รีบจัดไปอย่าให้เสีย ตามหาหมอธามด่วน
-
พี่นายโหดนิดๆ น่ารักมากกก อ๊ากกก
หมอธามเอาตัวพี่หมิงควบพี่กันต์มาเลยนะ + +
ชาละวันกลับชาติมาเกิดละหมอธาม คิคิ
-
พี่นายเเอบโหดนะเนี่ยย
รออ่านนะคะ :z2:
-
น้องธามกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ๆ ^^
แต่ ตอนนี้ พี่กันต์หาย ...พี่นายมาแทน ...
คู่ของหมิง กะ นาย ก็น่าสนใจนะเนี่ย !!!
:L1: :L1: :L1:
ปล. รอตอนต่อไปครับ ^^
-
อ่านแล้วนึกถึง "สัตวแพทย์มือใหม่ หัวใจเมโลดี้" เลย ไม่รู้มีใครเคยอ่านมั่งนะ
คนเขียนบรรยายซะเราเห็นภาพการทำงานของหมอธามเลย
ว่าแต่นิสัยสัตวแพทย์นี่เหมือนหมอธามกับหมอยศหมดเลยหรือเปล่า สงสัยจะหาแฟนลำบากนะ 2 คนนี้
ติดตามต่อไปค่ะ
-
พี่นายไม่รู้อะไรซะและว่าเค้าอยู่คอนโดเดียวกัน ฮ่าๆๆๆๆ
-
คู่เชฟน่าลุ้นมากกกกก น้องนายโหดได้ใจไปเต็มๆ !!
คิดภาพถ้าเป็นแฟนกัน เกิดทำให้โกรธ นี่จะปล่อยจระเข้มารุมกินเชฟมั้ยเนี้ย :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่นายเตรียมตัวเจอเชฟหมิงไว้ได้เลย (รึเปล่า??) :laugh: :laugh:
-
:m20: นาย หมิงน่าลุ้น
แต่อยากอ่านพัฒนาการของหมอธาม พี่กันต์บ้าง
-
นายขาโหดจริงๆ ฮ่า ๆ ๆ
สงสารหมอธามเหนื่อยเลย ย .
-
ธาม เข้ใหญ่เงินเยอะ เข้น้อยเงินน้อย อิอิ
ธามทำงานหนักนะเนี่ย เเถมมาเจอหวานใจเชฟด้วย
-
คนอ่านอยู่แถวๆบางรัก สีลม จ้าาา...พื้นที่เสี่ยง 555+
แต่ไม่รู้จะเครียดไปทำไม ยังไงมอก็ยังไม่เปิดเทอม เลยมาอ่านนิยายในเล้า
เอาเป็นว่าตราบใดที่ยังไม่โดนตัดไฟฟ้า จะมาส่องเรื่อยๆ สนุกดีๆ ฮ่าๆ
โชคดีโลดดด
:กอด1:
-
อ้าว!เจ๊แป้ง....ผู้หญิงหรอค่ะ
นึกว่าผู้ฉิง หนูขอโต๊ด(กราบ)
เปิดตัว! ! !
เนื้อคู่เชฟหมิง หงิ๋ง หงิงงง
(ผ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงง)
เหมาะสมกันมากค่ะ(ยิ้ม)
แต่ไอ้ตรงนี้
...หมิงที่ว่านี่ใช่หมิงที่เคยพี่นายจริงป่าววะ แล้วจีบติดไหมวะ ตอนนี้ยังจีบอยู่ไหมวะ อยู่ๆคำถามนี้ก็ผุดขึ้นมาบนหัวผมโดยไม่ทราบสาเหตุ แล้วทำไมต้องมาส่งข้าวส่งน้ำให้ผมด้วยวะ หรือจะไม่ใช่พี่หมิงส่งเองใครฝากมา..
เคยอะไรอ่าค่ะพอดีน้องใส :z6:
-
หมอธามคนเดิมกลับมาแล้ว
เจ้าของฟาร์มของเชฟหมิง ที่แท้ก็ฟาร์มจระเข้ โหดพอกันเลย
แล้วพรุ่งนี้พี่นายคงได้อึ้ง แต่เชฟจะไปขอติดมาด้วยแบบไหนกัน
-
เดาไม่ถูกเลยว่า กันต์-ธาม หมิง-นาย คู่ไหนจะ"ได้"กันก่อน....
-
:z2: :z2: :z2:
-
แอบรัก พี่นาย..
-
แอร๊ย เจ้าของฟาร์ม...!! ชอบพี่นายจัง(จะโดนหมิงฆ่าป่ะเนี่ย)
ตกลงคนเขียนเป็นเจ้าของฟาร์มจระเข้ใช่ป่ะ เก่งอีกแล้ว
-
เฮียหมิงงงงง... แววกลัวเมียโผล่เนอะ เหอะๆๆๆ พี่นายจ๋า... พี่นายเป็นพ่อไกรทองแล้วเฮียหมิงเป็นแม่วิมาลาแหง... กลัวเมียตั้งแต่ยังไม่เริ่ม กร๊ากกก คู่ลูกเมียน้อยมันเป็นอะไรที่ฮาและเยี่ยมมากจ๊อด!!
อยากจิบอกว่าพี่นายเหมือนพี่ว๊ากคณะเทคโน อ่าวิศวะน่ะ มหาลัยเราเรียนวิดวะว่าเทคโน... เหมือนมาก ตัวเล็กๆหน้าหวานๆ ตอนว๊ากงี้โห๊ดโหด น้องเราว่ามา พอหมดช่วงรับน้องล่ะสาวตรึม!! เสตปพี่ว๊ากมักเป็นเยี่ยงนี้ ฮี่ๆ
-
โว้ๆๆ โลกกลมพรหมลิขิตไปไหนนน
5555555+ หมอธามน่ารักอะ อ่านแล้วโฟกัสแต่ธามน่ารัก
ไลฟ์สไตล์ ธามน่ารักอะ
-
o13 o13คนสวยโหด
-
อ่านตอนนี้แล้วฮา อารมณ์ดีบนความลำบากลำบนของหมอธาม (โดนหมอธาม :z6: )
พี่นายไปท้าเชฟหมิงแบบนั้น ก็เข้าทางสิ
เดี๋ยวเฮียหมิงพาหมอธามมาด้วย...พี่นายจะหนาว
เชื่อว่าสามารถพามาด้วยได้ ส่วนวิธีการต้องลุ้นเอาเอง :interest:
-
ถ้าเชฟไปกับธามได้
งานเข้าพี่กันต์เห็นๆ เหอะเหอะ
-
พึ่งว่างมาอ่านไปไกลแล้วนะเนี่ยน่าสงสารพี่กันต์จังเลยไม่รู้ว่าคราวนี้จะสมหวังมั้ย
เชฟหมิงก็เหมือนกันเมื่อไหร่พี่นายจะใจอ่อนนะ
-
อะไรอะ
Why?(กระเดะ) :z6:
ทำไมงี๊งะ
แล้ว3Pหนูอะ :serius2:
555+อดเลยได้กีกับพี่นานยสะละหมิง
แต่ฮาเจ๊แป้งมากเลย บรรยายได้แรดมาก :laugh:
ชอบๆ
แล้วหมอธามจะทำไงต่อไปละเนี้ย
โอ้ย กลุ้มอยากมีบ้าง...(อ่าว)
-
หมอธาม บรรยายได้เห็นภาพและได้อารมณ์สุดๆ
แม้กับจรเข้ ศัพท์เธอก็ยังหื่นได้อีก
เหนื่อยขนาดนี้ กลับไปจะได้กินอะไรนะ :o8:
-
ฮา หมอ ยศ คุย กับ เหี้ย อ่ะ 5 5 5
-
บทที่14
พุ่งชน
...
ผมถอยจอดรถในที่จอดประจำ ดับเครื่องแล้วก็หอบข้าวของ พร้อมสังขารที่หมดเรี่ยวแรงออกมาจากรถ หิวนะแต่ว่าขออาบน้ำก่อนดีกว่า เหนียวตัวมากตอนนี้ เหม็นตัวเองนิดๆด้วย วันนี้จะมีข้าวอะไรมาให้กินไหมก็ไม่รู้ อาจจะไม่มี ผมก็ไม่อยากจะเคยตัวหรอกว่ามีคนเอาอาหารมาห้อยให้ทุกวันๆน่ะ เกิดวันไหนไม่มีขึ้นมาจะได้ไม่ต้องมาคิดอะไรตอนหลัง
ปิ๊ง... ลิฟต์เปิดออกตรงหน้า
ผมเดินก้มหน้าก้มตาเข้ามา แต่ได้กลิ่น... กลิ่นน้ำหอมของผม ไม่ซิมันไม่ใช่น้ำหอมของผม มันเป็นน้ำหอมกลิ่นเดียวกับที่ผมใช้ต่างหาก
นิ้วยังกดค้างที่ปุ่ม พร้อมเงยหน้าขึ้นมาเจอกับคนที่ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้ พี่กันต์เหลือบตามองขึ้นฟ้าเหมือนไม่อยากจะมองหน้าผมทั้งที่ปกติแล้วทำอย่างกับอยากจะงาบทั้งตัว ทำไม วันนี้มันทำไมเห็นตัวเหม็นหน้ามันเยิ้ม หัวยุ่งหนวดดกถึงกับไม่อยากมองหน้าเลยหรือไงวะ...
“พี่กันต์ หวัดดี” ผมกระตุกยิ้มอัตโนมัติ ส่วนคนที่ถูกทักวันนี้ก็ยิ้มให้เหมือนเดิม แต่เป็นยิ้มที่น้อยกว่าปกติ ฮึ... ยังจำได้นะโว้ยยย ไอ้ที่ปิดเครื่องหนีอ่ะ
“อ้าวพึ่งกลับมาเหรอดูท่าทางเหนื่อยนะ” พี่กันต์พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ผมกันทางออกเพียงทางเดียวของคนในลิฟท์ ด้วยการกดปุ่มลิฟท์ค้างไว้ บอกแล้วใช่ไหมว่าผมก็ตัวไม่เล็ก ไอ้ลิฟท์เล็กๆแค่นี้ผมกันทางออกได้สบาย พี่กันต์ถอนหายใจเฮือก เหมือนรู้ว่าวันนี้ไม่รอดผมแน่ๆ (อย่าคิดลึก) ก็เลยเข้าสู้โหมดตามน้ำ กะล่อนกลบเกลื่อนความผิด ชวนคิดลึกเบี่ยงเบนประเด็นตามเคย
“พึ่งกลับมา วันนี้อารมณ์ดี กินข้าวด้วยกันป่ะ” ผมยิ้มหวานชวน พี่กันต์กระพริบตาปริบๆคงรู้ถึงหายนะของตัวเองในเร็ววัน เอาแค่คดีที่รู้คอนโดผมได้ยังไงให้รอดไปได้ก่อน ผมยังไม่คิดจะสืบถึงเรื่องอื่น แต่ถ้าเกิดมันมีนี่มีเฮแน่ ไหนจะพี่หมิงอีก...
“เฮ้ยไม่เป็นไร ชวนตามมารยาทอ่ะดิ พี่ไม่กวนหรอก” โอกาสดีๆแบบนี้หายากนะพี่กันต์ ผมเอ่ยปากก่อนเนี่ย
“ไม่ ชวนจริง ปฏิเสธเหรอ มีอะไรปิดผมหรือเปล่า” ผมถามตรงๆ มองตากับพี่กันต์ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มกระพริบปริบๆก่อนจะหลบตาไปวูบหนึ่ง
“กินก็กิน วันนี้ไม่มีเงินเลี้ยงนะ” และแล้วพี่กันต์ก็เสร็จผม!
ผมกับพี่กันต์เดินมาถึงหน้าห้อง ตามคาด วันนี้มีเหมือนเดิมแต่ไม่ใช่ข้าว แต่เป็นเหล้าโอทอปจากทางภาคเหนือ ผมพยายามกลั้นยิ้มไว้แทบไม่อยู่เมื่อมองไปที่ขวด ไม่ว่าใครจะเอาไม่ให้ก็เถอะ จะเป็นพี่หมิง หรือใครที่ฝากมา หรือเป็นพี่กันต์ ผมล่ะนับถือจริงๆว่ารู้จักนิสัยกับรสนิยมผมดีมาก ยี่ห้อนี้ผมก็เคยกิน อย่าดูถูกเหล้าไทยว่ามันไม่ดี เหล้าบางยี่ห้อนี่ก็ใช้ได้เลย อย่างยี่ห้อนี้เป็นต้น มีโน้ตเขียนเอาไว้เหมือนเดิม
“ใครให้อ่ะ” พี่กันต์ยื่นหน้ามาถามผมที่กำลังควานหากุญแจห้อง
“ไม่รู้เหมือนกัน ให้ทุกวันเลย แล้วไม่เปิดเผยตัว แล้วคิดว่าธามจะชอบคนถูกไหม เกิดธามคิดผิดงี้เสียของฟรีเลย” ผมพูดขำๆ พี่กันต์ก็หัวเราะ จริงนะที่ผมพูดเกิดวันนึงผมน่ามืดตามัวเดินไปเคาะห้องแล้วบอกว่าชอบพี่หมิงมากทั้งๆที่พี่หมิงไม่ใช่คนที่เอาของมาให้ผมแต่เป็นคนอื่นฝากพี่หมิงมาเนี่ยซวยนะ และผมว่าไอ้กรณีฝากมาน่าจะสูงกว่า เพราะดูแล้ว พี่หมิงกับพี่นาย มันมี something wrong แน่ๆ เพราะไอ้โทรศัพท์แล้วมีร้งมีรักเนี่ยผมว่า คนจีบกันธรรมดาเค้าไม่พูดเหมือนปกติแบบนี้หรอก
“เค้าอาจจะขี้อายไง ไม่กล้าจีบเลยฝากแต่ของ แต่พี่ไม่” พี่กันต์ชวนให้คิด ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่
“ผมมีเรื่องจะเคลียร์หลายเรื่องนะ คิดอยู่ว่าคุยทางโทรศัพท์คงไม่รอด โดนเบี่ยงประเด็นอีก ไหนๆ วันนี้ก็เจอแล้ว ก็ถือโอกาสเลย” ผมพูดเรียบๆ มองพี่กันต์ที่ทำท่าสนอกสนใจห้องผม โดยเฉพาะไอ้ตู้ปลาหางนกยูง
“เห้ย ตู้ปลาสวย” พี่กันต์พูด นี่จะพาเปลี่ยนเรื่องอีกใช่ไหม
“ค่อยดูวันหลัง เอาเรื่องให้จบก่อนวันนี้” ผมปัดบทสนทนาเรื่องตู้ปลาทิ้ง พี่กันต์หันมายิ้มหวานอีกรอบพร้อมตาเป็นประกาย
“มีวันหลังเหรอ” แม่ง... คือเป็นคนที่รับทุกโอกาสที่เข้ามาในชีวิตจริงๆ ที่เป็นเกย์ทำหญิงทั่วประเทศอกหักจนทุกวันนี้เพราะชอบอยากรู้อยากลองใครเสนอมาให้ก็เอารึเปล่าเลยติดใจเนี่ย ห๊ะ พี่กันต์ ทำไมเป็นคนแบบนี้!
“ถ้าวันนี้ได้คำตอบพอใจก็คงมีล่ะ” ผมเปิดตู้เย็นโยนเบียร์กระป๋องเขียวเย็นเฉียบให้พี่กันต์ ที่รับไว้ไม่มีพลาด
“แต่วันเลยนะ” พี่กันต์ยอมไปนั่งสงบๆที่โซฟาแต่โดยดีหลังจากได้ของเหลวสีอำพันมาล่อ แต่ยังไม่เปิดเบียร์ วางไว้ที่โต๊ะเล็กหน้าที่วี
“เผื่อจะได้พูดคล่องขึ้นไง” ผมให้เหตุผล.. ไม่ใช่อะไร ไม่มีน้ำเปล่า หมด!
“เห็นพี่เป็นคนแบบไหนกันเนี่ยธาม” พี่กันต์ส่ายหน้าขำๆ ผมวางกระเป๋าถอดถุงเท้าโยนใส่ตะกร้า หยิบเบียร์ออกมาอีกกระป๋อง ซดลงไปดับกระหายแทนน้ำเปล่าไปพลางๆ
“ก็คนแบบนี้แหละ ขยับๆดิ๊ จะนั่งด้วย ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องแบบที่ธามพอใจธามไม่ให้ไปไหนทั้งนั้นอ่ะ” ผมยื่นคำขาด เปิดทีวีให้มีซาวแทรคประกอบการสนทนาเป็นข่าวตอนเย็นแทรกระหว่างผมกับพี่กันต์บ้าง ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ทำไงได้ล่ะ ก็มีโซฟาตัวเดียว แล้วเอาผู้ชายสองคนตัวใหญ่ๆมานั่งมันก็เต็มเท่านั้นและ เป็นอันได้นั่งหันหน้าเข่าชนเข่าคุยกันไปเลย
“วันนี้ทำไมดูเหนื่อยๆ ฟัดกับหมามารึเปล่า” พี่คือคำถามอย่างห่วงใยจากพี่กันต์ตัวจริง ไอ้ความที่ดูเหมือนคนดีในตอนต้นที่เจอกันมันจะค่อยๆลดลงมาเพราะโดยเนื้อแท้แล้วพี่กันต์ก็แอ๊บคนดีและเก็บด้านเลวๆไว้เยอะเหมือนกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ พี่น่ะไม่ใช่คนดีอะไรร๊อกกกกกก เห็นๆกันอยู่
“ไม่ พี่กันต์ ตลกแดก ไปตรวจจระเข้ อย่ากวนตีน ยิ่งเหนื่อยๆอยู่ด้วย ปวดทั้งตัวเลยแม่ง” ผมบน พร้อมหักนิ้ว หมุนคอ บิดเอว ส่งเสียงกระดูกลั่นออกมาเพื่อเป็นการยืนยันกับคนตรงหน้า
“งี้แหละเห็นแก่เงิน” พี่กันต์ยังไม่วายทับถมเข้าไปอีกหนึ่งดอก ซึ่งก็จริงล้วนๆ
“ไม่เห็นเท่าพี่กันต์หรอก ทำแม่งเยอะแยะ หาเงินไปออฟเด็กแถวพัฒพงษ์อ่ะดิ” ผมแซวขำๆ
“หาเอาไว้เลี้ยงธามนี่แหละ จะเลี้ยงตั้งนานแล้วแต่ธามไม่ยอมสักที” พี่กันต์ยิ้มกรุ้มกริ่ม มองผมแบบ เออน่ะ เข้าใจกันอยู่แล้วใช่ป่ะ ก็เหมือนทุกทีที่มองนั่นแหละ ไอ้สายตาแบบ เฮ้ย... กุจีบมึงนะ อะไรแบบเนนน้
“ตลก เข้าเรื่อง อย่าชวนเปลี่ยนประเด็นได้ป่ะเนี่ย นี่อยากรู้จริงๆว่าทำไมรู้คอนโดธาม” ผมพยายามคุมเสียงให้ดูเป็นสาระจริงจังแล้ว แต่มันยากนะกับคนที่เคยรู้หมดว่าเราเป็นคนยังไง
“ทำไมธามอยากรู้ขนาดนี้ มีอะไรป่ะเนี่ย” พี่กันต์ถามผมขำๆ แต่สายตาจ้องไปที่ผู้สื่อข่าวสาวที่กำลังรายงานข่าวรอบเย็น เฮ้ย.. นี่คุยกับกุอยู่นะ
“ก็อยากรู้แล้วตอบให้ได้ไหมล่ะ” ผมคาดคั้น กับพี่กันต์ที่ดูอย่างกับมีอะไรปิดผมอยู่อย่างงั้นแหละ พี่กันต์รู้จักผมมากเท่าไหร่ ผมก็รู้จักพี่กันต์มากเหมือนกัน ไอ้ท่าทางแบบนี้มันไม่ใช่ท่าทางปกติของพี่กันต์หรอก เพราะเวลาพี่กันต์พูด หรือจะทำอะไรแบบไม่โกหก สายตา... มันจะมองกับตาของผมทุกครั้ง ไม่ได้เลี่ยนนะ แต่มันก็ปกติใช่ไหมล่ะที่จะมองตากันเวลาพูด
“ตอบก็ได้ๆ อย่าดุดิ ไม่อยากง้อนะ เหนื่อย” …คือพูดเหมือนกุงอนบ่อย ไม่โว้ยย ไม่เคย มั่วสัส!
“ไม่เคยขอเลยนะ ไม่ต้องมาว่าเลย” ผมเอาหมอนอิงฟาดพี่กันต์แรงๆด้วยความหมั่นไส้ ส่วนไอ้คนโดนฟาดก็ทำท่าเจ็บแบบโอเวอร์ตามเคยหนังหนาจะตาย แม่งไม่เจ็บหรอกแค่นี้
“เออๆ โหดว่ะ ก็พี่มาคอนโดหมิงบ่อยๆแล้วเห็นรถธามไง ก็เลยรู้ ตั้งนานแล้ว ก่อนเจอกันที่คลีนิคอีก” พี่กันต์พูดจบก็ยึดหมอนไป... เอาไปเลย ถ้ากวนตีนอีกรอบหน้าก็มือนี่แหละ
“แน่นะ นานยัง”
“จะโกหกทำไมเนี่ย นานไหมไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว พี่ไม่มาบุกห้องหรอกน่า มีแต่ธามแหละชวนพี่มาเอง” พี่กันต์พูดแล้วก็มองผมแบบว่า.. พี่เปล่านะ ธามทำเอง มาว่าพี่ไม่ได้
“ไม่เคยชวนเลยเหอะ” ผมเถียงไปตามอัตโนมัติ... เหยดเป็ด ลืมสนิทว่ากุนี่แหละลากพี่กันต์ แกมบังคับมานั่งอยู่ในตอนนี้ พูดไปแล้ว ซวย
“อ้าวเหรอ แล้วที่นี่ที่ไหน พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย” วันนี้พี่กันต์กวนตีนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
“แม่งเอ้ย...” ผมแอบพูดเบาๆ หงุดหงิดถูกสวนกลับทำอะไรไม่ได้
“อะไรนะธาม ขอดังๆหน่อย กล้าๆหน่อยว่าอะไรน่ะ นี่พี่นะไม่ใช่เพื่อน” พี่กันต์ถามเสียงนิ่ง... กลัวตายล่ะ
“ยังอยากเป็นแน่นะพี่ มาพูดที่หลังว่าอยากเป็นอย่างอื่นถีบกระเด็นแน่” ผมลุกขึ้นมองหน้าพี่กันต์แล้วพูดเพื่อความเหนือกว่าทางด้านความสูงและระดับสายตา
พี่กันต์ยิ้มขำๆ “ก็อย่ามาพูดที่หลังเองแล้วกันว่าไม่อยากเป็นน้องแล้ว”
ว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!
หงุดหงิดดดดด!!!!
“เอ้ออออออ คอยดูแล้วกัน อย่าให้ได้รู้นะว่าคิดอย่าง--” ยังพูดไม่ทันจับพี่กันต์ก็โพลงขึ้นแทรก
“ก็รู้อยู่ว่าพี่คิดเยอะกว่าที่ธามคิด” พี่กันต์พูดเรียบๆ แล้วมองตาผม... ทีแบบนี้ก็จะมอง ซึ่งมันไม่ได้ทำอะไรให้ผมรู้สึกสะดวกขึ้นเลยสักนิด...
มันรู้สึกอัดอัดเหมือนโดนบีบ ซึ่งมันก็จริงอย่างที่พี่กันต์พูดผมรู้พยายามไม่ใส่ใจและหลีกเลี่ยง และตอนนี้เราก็โตๆกันแล้ว พี่กันต์ไม่ใช่เด็กม.6เตรียมเอนท์ แต่เป็นผู้ชายคนนึงที่มีการมีงานดีๆทำ ดูแลตัวเองได้ ส่วนผมไม่ใช่รุ่นน้องม.5ที่วิ่งเข้ามาหารุ่นพี่ให้ช่วย แต่เป็นผู้ชายที่ช่วยเหลือตัวเองได้และทุกวันนี้ผมทำงานเลี้ยงตัวเอง อยู่ด้วยตัวเอง เราทั้งสองคนรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และใครต้องการอะไร
“เดี๋ยวธามไปอาบน้ำ รอแปป จะพาไปกินข้าว” ผมพูดเปลี่ยนเรื่อง พี่กันต์ยิ้มนิดๆ ให้ผมเดาไหมเดี๋ยวต้องพูดว่า...
‘ให้พี่ช่วยอาบไหม’ และซึ่ง...
“ให้พี่ช่วยอาบไหม” เหยดเข้! กุว่าแล้ว ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างวะ ซึ่งปกติผมต้องพูดว่า ตลก /พอ /ไปไกลๆเลยไป แต่ผมอยากรู้ว่าถ้าผมพูดว่า...
“มาดิ นวดให้ด้วยนะโคตรปวดตัวเลย” พี่กันต์จะทำไง... ซึ่งผมพูดออกไปแล้วลืมไปว่ากะจะคิดอย่างเดียว ซวยละ วันนี้ผมไปทำงานกับจระเข้มา สายตามันเวลาจะกินเหยื่อเนี่ยก็ คล้ายๆกับพี่กันต์ตอนนี้แหละครับ ฮัลโหลขอลูกดอกยาสลบด่วนครับ… มีจระเข้บุกในห้อง
ฟุบ!
ไอ้เสียงนั้นไม่ใช่เสียงลูกดอก แต่เป็นเสียงตัวผมที่ถูกดึงแขนลงให้นั่งกระแทกโซฟา ดีนะแม่งไม่ทับไข่ กุจุกตายแน่ พี่กันต์แสยะยิ้ม
“ทำไรอ่ะ”
“ไม่ทำไรหรอก ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวออกมาจะนวดให้”
“เอ้ย เอาจริงดิ นวดเป็นเหรอ นวดมั่วๆนี่อัมพาตนะ” ผมชักแหยงๆขึ้นมาแล้ว ปากกุแท้ๆเลยธามเอ้ยยยย
“นี่ ธามคิดดีๆ หมาไหนมันเคยมาอ้อนให้นวดอ่ะ” พี่กันต์ จับข้อมือผมไว้แล้วบีบเบาๆเหมือนจะเตือนว่า มึงนั่นแหละ...
...เหยด นึกได้ละ ทำไมช่วงนี้ขุดความหลังกันบ่อยจังว้า กุก็อายเป็นอะไรเป็นนะเว้ย
...
8ปีที่แล้ว (หลายรอบโคตร)
โรงเรียนกลายเป็นอะไรที่อยู่ในช่วงแห่งความวุ่นวาย ผมวิ่งไปวิ่งมาระหว่างสนามกับร้านปรินท์บ่อยมากเพราะโค้ดที่ผิด โค้ดที่เสีย ทำเพิ่ม วันก่อนกีฬาสี รร.งดการเรียนการสอนให้ครึ่งวันแต่มันอ่ะโดดมาตั้งแต่เช้าแล้ว วันนี้ก็คงจะนอนค้างอยู่ที่โรงเรียนเลย เพราะตอนนี้ก็เข้าสู้ช่วงเย็นแล้ว ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มสดแบบฉากจบหนังการ์ตูนญี่ปุ่นเลย ให้ดีต้องมีการ้อง ก๊า ก๊า ผมนั่งหมดแรงอยู่คนเดียวใต้ต้นหางนกยูงต้นใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาอยู่ใกล้ๆกับสนามกีฬา ตรงนี้เป็นซอยแคบๆที่เป็นทางผ่านโรงเก็บของ ไม่ค่อยมีใครเดินผ่านไปผ่านมา นั่งสักพักผมก็เปลี่ยนมาเป็นนอน ตามองชีทโค้ดที่หวังว่ามันคงจะไม่ผิดอีก เพราะเหนื่อยจริงๆที่ต้องวิ่งไปแก้ตลอดคนเดียวแบบนี้คนอื่นก็ต้องคอยเช็ค ไม่ว่าง ไอ้เสี่ยปาล์มก็อยู่สีอื่น เพื่อนคนอื่นก็งานเยอะ ดีนะผมไม่ต้องลงกีฬาอีกปีนี้ ปีที่แล้วโดนจับลงบาส แม่งเล่นแรง เกือบแขนหักเหมือนกัน
เห้ย... ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกกระป๋องน้ำอัดลมเย็นเฉียบแนบเข้าที่แก้ม เด้งตัวลุกขึ้นนั่งก็เจอกับขาประจำที่โผล่มาตอนผมเดือดร้อนตลอด มีรางวัลรุ่นพี่ดีเด่นผมก็ยกให้พี่กันต์เนี่ยแหละ ดีกับคนอื่นไหมไม่รู้แต่กับผมดีมาก พี่กันต์คงลงกีฬาอะไรสักอย่างเพราะดูจากสภาพที่ใส่กางเกงพูม่า รองเท้าไนกี้ เสื้อยืดห่านคู่ กร๊ากกกกกกก!!! (เกือบหล่อแล้วแต่เสือกมาจบตรงห่านคู่เนี่ยแหละ)
“เฮ้ย หมดแรงเหรอ” เสียงถามเหมือนจะเย้ย แต่เจ้าตัวก็ลงนั่งข้างๆ แล้วก็แกะกระป๋องน้ำ ซดเอง... ก็นึกว่าจะให้กู แหม...
“เหนื่อย วิ่งแก้โค้ดเป็นสิบๆรอบแล้ว” ผมบ่นให้พี่กันต์ฟัง อันที่จริงทุกวันพี่กันต์ก็ต้องฟังที่ผมบ่นอยู่แล้วล่ะ ไม่อยู่ผมก็โทร เจอหน้าผมก็ลากมานั่งฟัง
“วันสุดท้ายแล้ว ทนหน่อยดิ”
“หิวน้ำอ่ะ” ผมมองไปที่กระป๋องเป็ปซี่ที่พี่กันต์ถือเอาไว้ พี่กันต์ยิ้มแบบเบื่อๆกับมุขผม พร้อมกับยื่นให้ ผมรับแล้วก็กระดกอึกใหญ่ สดชื่นแบบจี้ดถึงสมองเลย ตาสว่าง!
“ดีขึ้นป่ะ” รุ่นพี่รับน้ำที่ผมกระดกไปซะครึ่งกระป๋องคืน ขอบคุณนะพี่กันต์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เมื่อยอ่ะ” ผมเริ่มแผนสอง
“ไปทำงานไปจะได้หายเมื่อย นั่งเมื่อไหร่ก็เมื่อยแบบนี้แหละ” พี่กันต์เริ่มไล่ อะไรวะ นี่รู้ทันแล้วใช่ไหม
“ไม่คิดจะนวดให้เลยเหรอ ผมเหนื่อยนะ ทำงานเยอะ เพื่อสี เพื่อพี่ๆ เพื่อน้องๆ เสียใจอ่ะ”
“เออ แม่งเรื่องมากนะ เค้าส่งให้พี่มาเป็นที่ปรึกษาของธามนะ ไม่ใช่ให้พี่มาเป็นพี่เลี้ยงธามเนี่ย”
พูดยังไงก็ช่างเถอะ สุดท้ายก็นวดให้ผมอยู่ดี รู้ว่าใครเป็นนักกีฬาหรือไม่เป็นนักกีฬาดูจากการนวดก็ได้นะ อย่างผมเนี่ยไม่เลย ช่วยให้เจ็บซ้ำมากกว่า ส่วนพี่กันต์เรียกว่าขั้นเทพ นวดแล้วโคตรสบาย ครั้งแรกที่รู้ว่าพี่กันต์นวดเป็นก็ตอนลองโค้ดครั้งแรกแล้วพี่กันต์กับพวกรุ่นพี่ม.6 คนอื่นมาดู เห็นผมนั่งหมดแรง พี่เค้าเลยนวดให้นิดๆหน่อยๆ ดีขึ้นเยอะ ครั้งนี้ก็ขออีกสักรอบเหอะ เมื่อยกว่าคราวที่แล้วอีก...
“สบายอ่ะ”
“แน่อ่ะดิ ไม่นอนทับพี่ไปเลยล่ะ” ผมยิ้มกับคำพูดของพี่กันต์ ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรหรอก และคิดว่าพี่กันต์ก็คงไม่คิดอะไรมากหรือผมคิดผิดก็ไม่รู้
ผมนั่งขัดสมาธิหันหลังให้พี่กันต์ที่นวดต้นคอผมช้าๆ เหมือนกล้ามเนื้อที่มันตึกก็ค่อยๆคลาย จากนั่งหลังตรงก็เปลี่ยนมาเป็นทิ้งน้ำหนักเอาศอกเท้าขาคนนวด ส่วนตัวผมก็พิงตัวพี่เค้าแบบสบายสุดๆ เก้าอี้นวดชัดๆ เป็นบุญของผมแล้วที่ไอ้ชุนมันส่งผมมาหาพี่กันต์
“ขอแถวๆเอวได้ไหม” ผมพูดเสียงแบบน่าสงสารๆ ที่มันดูออกจะตอแหลชัดๆ แต่มือที่นวดอยู่แถวไหล่ก็เลื่อนลงมากดแถวๆเอว
“ไปทำอะไรมาปวดเอว” มาแล้วไอ้จุดขายของพี่กันต์ พูดจาสองแง่สองงาม
“ทำกับพี่กันต์นั่นแหละ” ผมเล่นกลับซิครับ แรกก็ๆ เฮ้ย อุบาทว์ สักพักสนิทหน่อยก็จากไม่เล่นก็เป็นรับมุขแทน ฮาแตก ชวนคิดลึกกันไป
“ทำกับพี่กันต์นั่นแหละ” เสียงพูดกลั้วหัวเราะของผมทำให้พี่กันต์หัวเราะฮึๆ เปลี่ยนจากนวดเอวเฉยๆมาจับเอวผมเอาไว้หลวมๆ โบรคแบคสิ้นดี ใครมาเห็นนี่กุเสียหมดแน่
“ทำกับพี่อ่ะธามไม่ต้องปวดเอวหรอก แค่ทนเจ็บอย่างเดียวแค่นั้นแหละ” พี่กันต์ก้มหนน้ามากระซิบผมที่หูแบบที่ชอบเล่นประจำแล้วผมก็หัวเราะก๊ากเก็กแตกทุกครั้ง ครั้งนี้ก็ไม่เว้น ผมสะดุ้งหัวเราะคิกคักตามประสาคนบ้าจี้ พี่กันต์ผลักผมออกไปห่างๆ อย่างกับผมเป็นหนูตายอย่างงั้นแหละ ฮือออ ทำกับธามได้ ผิดกับไอ้คำพูดเมื่อกี้ลิบลับเชียว
“ไปทำงานเลย อู้งานนะ เดี๋ยวฟ้องชุน” พี่กันต์เปลี่ยนโหมดเลิกเล่น ใช้อำนาจรุ่นพี่ข่มขู่
“โอเคๆ ไปก็ได้ ขอบคุณนะคร๊าบบบบบ ขอให้หล่อๆรวยๆ” ผมโบกมือลารุ่นพี่ที่เคารพด้วยท่าทางแสนจะไม่เคารพ วิ่งไปที่สนามกีฬา ที่ซึ่งงานของผมยังรออยู่อีกกองพะเนิน!
……………………………………………………………………………………………….
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ใส่เสื้อยืดตัวที่พอดูได้กับกางเกงขาสั้น พี่กันต์นั่งดูทีวีรออย่างว่าง่าย เด็กดีนะเนี่ย ผมอาบน้ำไม่นานหรอก แปปเดียวจริงๆ เบียร์กระป๋องนั้นที่ก่อนผมเข้าห้องน้ำยังไม่แกะแต่ตอนนี้หมดกระป๋องแล้วอะไรวะเนี่ย...
“กลิ่นดีกว่าเดิมเยอะเลย” เสียงแซวเบาๆดังมาจากทางโซฟา ผมเดินมานั่งลงที่ว่างข้างๆ
“แน่ล่ะซิ ผู้ชายนี่หว่าจะให้ตัวหอมกรุ่นละมุนละไมแบบผู้หญิงได้ไง” ผมแย้ง
“ก็ไม่ได้ว่าสักหน่อย แค่ตอนนี้หอมกว่าเดิม ว่าไง จะนวดป่ะ หรือไม่แล้ว” พี่กันต์หันหน้ามาถามผม กลัวว่ะเฮ้ย จะทำอะไรกุป่ะเนี่ย
“ไม่ทำอะไรแผลงๆใช่ป่ะ” ผมถามด้วยความระแวง ไว้ใจได้ที่ไหนล่ะเนี่ย
“ทีเมื่อก่อนยังเสนอตัวเองเลย”
“โห ตั้งนานแล้ว” ผมนึกแล้วก็แย้งพี่กันต์เซ็งๆ รู้สึกตอนนี้หน้ากูบางๆ ร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ พอนึกอีกรอบแล้วแบบ ฮือ... กุโคตร.... เออไปเติมเอาเองละกันว่าอะไรดี คิดไม่ออกเหมือนกัน พี่กันต์เลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามว่า ไงล่ะ ใครที่เคยอ้อนกุไว้
“จะช้า จะนานก็เหมือนเดิม” พี่กันต์เปรยขึ้นช้าๆ
“มันไม่เหมือนกัน” ผมเถียงอีก
“มีแต่ธามแหละที่ไม่เหมือนเดิม คิดแบบเมื่อตอนนั้นได้ไหมล่ะ ความรู้สึกพี่มันก็เหมือนเดิมตลอดแหละ” ประโยคนี้ทำให้ผมชะงักนั่นดิ ผมนี่แหละคนแรกที่ไม่เหมือนเดิม เพราะผมเริ่มถอย จนสุดท้ายเหมือนพี่กันต์รุกเข้ามาในชีวิตผมมากเกินไป
“เหมือนเดิมนี่ยังไง” ถามไปแบบพล่อยๆ ไม่รู้จะได้คำตอบแบบไหน...
พี่กันต์ยิ้ม….
….
“...ก็คิดอกุศลไง ก็ยังคิดอกุศลยังงั้น” หน้านิ่ง เฉย... กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!
เหี้ย! ผมขำพรืดกับคำตอบที่แม่งไร้สาระไร้ความซึ้ง ไม่มีความเป็นคนดี และช่างอุบาทว์สัปดนเกินรับ ผมนั่งตัวสั่นหงึกๆ เพราะพยายามจะกลั้นหัวเราะสุดตัวกับมุขดั้งเดิม อันลามกและ18+ของพี่กันต์...
“อุบาทว์ว่ะ ไม่กล้าเข้าใกล้แล้วเฮ้ย กร๊ากๆๆๆๆๆ” ผมยังคงหยุดหัวเราะไม่ได้ พี่กันต์มองยิ้มๆ สายตาบ่งบอกว่า มุขกุมันสำเร็จ มึงหัวเราะแล้วเห็นป่ะ
“ขำอะไรนักหนาเนี่ย บ้าจี้ไปป่ะ” พี่กันต์มองผมที่นั่งตัวสั่น (ไม่ใช่กลัว แต่หัวเราะอยู่)
“ก็ขำพี่กันต์นั่นแหละ กล้านะ โตแล้วนะ ไม่ใช่อายุ18 โอเคๆ เชื่อแล้วนะ นวดเลย เอาดีๆด้วย นวดดีเดี๋ยวจะพาไปเลี้ยงมื้อใหญ่” ผมยักคิ้วให้คนนวดที่ส่ายหน้าขำๆ
มือที่ค่อยๆกดลงไปบนกล้ามเนื้อที่ตึงจนปวด ทำให้มันค่อยคลาย ความสบายชวนเคลิ้มทำให้ผมยิ้มออกมานิดๆ พี่กันต์ค่อยๆนวดไล่ลงไปตามแนวกระดูกสันหลังที่ก้มๆเงยๆทั้งวัน อยากพิง แต่มันคงไม่ดีมั้ง จะสบายไป จะใกล้กันเกินไปรึเปล่าในสถานการณ์แบบนี้อย่างที่พี่กันต์บอกว่า คิดอกุศล
“แฟนเคยนวดให้อย่างงี้ป่ะ” พี่กันต์ถามผม ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ ถ้าจะให้ตอบตามความเป็นจริง จนถึงวันนี้ นอกจากพ่อแม่และเพื่อนสนิทอย่างเสี่ยวปาล์ม ไม่มีมีใครดูแลผมได้ดีเท่าพี่กันต์เลยสักคน..
ผมบอกกับตัวเองในวันนั้นที่ได้อยู่กับตัวเองว่าต่อไปนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะเผชิญหน้ากับมัน ซึ่งวันนี้ผมมานั่งอยู่ตรงนี้ ผมจะไม่หนี ผมอยากรู้ว่าถ้าพี่กันต์ตั้งใจจะจีบผมจริงๆพี่กันต์จะทำยังไง ไอ้เรื่องวุ่นวายที่ว่า ผมจะเผชิญหน้ากับมัน ถ้ามันไปไม่รอด ถ้าผมไม่ได้รู้สึกดีขึ้น มันจะเป็นการจบที่ชัดเจนว่าผมไม่ใช่เกย์ ไม่ใช่คนที่พี่กันต์คิดว่าต้องการ จะไม่มีใครที่ต้องมาเจ็บกันอีก แต่ถ้ามันใช่ ถ้าอยู่ๆวันนึงผมรักพี่กันต์หรือใครบางคนได้ขึ้นมาจริงๆ อย่างน้อยคือผู้ชายคนนั้นมันก็เป็นผู้ชายเพอร์เฟ็คที่กุเคยตั้งสเป็คฟ้าประทานเอาไว้ ไม่ใช่คนที่หาได้ง่ายๆ เป็นคนที่ใครๆก็ต่างคิดว่าไม่มีอยู่บนโลกนี้ เขาเป็นคนดี และเขาพร้อมที่จะอยู่กับผม ดูแลผม...
........................................................29-10-2011
เฮ้ยยย วันนี้ยาวนะว้อยยยย ใครว่าสั้นแม่งเลิกอัพ2วัน จะไปเขียนยาวๆประชด ก๊ากกกกกก!! บทนี้เวลาไม่คืบหน้าแต่ความสัมพันธ์คืบหน้า ปรบมือออออออ!!! :z2: :z2: :z2: เอลิร์ทมากวันนี้ ฟิต เยอะ กันต์-ธามล้วนๆ ไม่มีตัวละครอื่นเลย นอกจากปลาหางนกยูง! จัดไป จัดป๊ายยยยยย!!!! ว่าแต่ก็มีคนอ่านดึกเหมือนกันนะเนี่ย ฮิ เด๊่ยวตอบโพสเม้นถัดไป เพราะเดี๋ยวไม่พอ กำหนด2000พัน มันไม่ใจ นู๋ขอ2หมื่นเลยได้ป่ะ!!!! (นั่นเปรี้ยว พูดเล่นนะ อย่าแบน 555+)
หนุกไม่หนุกเม้นท์ เกลียดคนแต่งเม้นท์ รักพี่กันต์เม้นท์ อยากเป็นธามเม้นท์ กรี้ดเชฟหมิงเม้นท์ แฟนคลับพี่นายเม้นท์ คิดว่าเจ๊แป้งเป็นตุ๊ดเม้นท์ อยากได้เลิฟซีนเม้นท์ อยากใสๆเม้นท์ จะเอาดราม่าเม้นท์ จะเอาฮาเนี่ยราดเม้นท์ ขอสถุลกว่านี้เม้นท์ ขอไพเราาะงดเหี้ย! ก็เม้น อยากให้หยุดอัพสักทีอ่านไม่ทันก็เม้น! จัดมา ตอบหมด มาเลยยยยยยยยยย เยอะแค่ไหนก็ตอบว้อยยยยย!!! กลัวไม่เยอะอย่างเดียวนี่แหละ 555555555555555555 ทำได้ตามขอไหมว่ากันที่หลัง กร๊ากกกกกกกกกกกก
ปล. คนเขียนบ้าไปแล้วจ้ะ... เยสเป็ด :z6:
-
:z13: ก่อน
ว่าตามอ่านอยู่ แต่ไม่ได้เม้นท์ ขี้เกียจสลับล๊อกอิน
(โดนคนเขียนเหยียบ :z6:)
ช่วงนี้นอยด์หลายๆอย่าง เรื่องบ้านเมือง เรื่องงาน เรื่องความรัก
(ที่อยู่ดีไม่ว่าดี ดันไปหาเหาใส่หัว ชอบคนอื่นซะได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่ชอบใคร : แอบบ่นนิดนะครับ :laugh:)
แต่อ่านสองตอนล่าสุดแล้วทำให้ยิ้มได้ ขอบคุณนะครับ
พี่กันต์เนี่ย เป็นคนดีจริงๆนั่นแหละ อิจฉาตาเคราแพะจัง
รางวัลที่ทำให้ยิ้มได้ รับไปเช่นเคยนะครับ :L2:
-
Yunatsu - เฮ้ยยย บทนี้นวดจริงตามคำขอ จัดไป! ขอบคุณที่ติดตามเน้อ
DraCo_SLa13 - ผิดคาดบทนี้ หมิงไม่โผล่เพราะเวิ่นเว้อกับพี่กันต์-ธามมากเกินไป ยาวเกินไป ไปโทาพวกมัน เราไม่ผิด :z3: 5555 ขอบคุณที่ติดตามนะจุ๊
BeeRY - คนนี้เค้าต้องไปโหดกะพี่หมิง กะคนอื่นนใจดีเลิศแท้ บทหน้าน่าจะหาข้อสรุปว่าใครจะติดรถไปฟาร์มหรรษาได้ บทนี้ก็เน่าๆกับอิสองตัวนี่ไปละกัน 555 ปล.สัตว์เลื้อยคลานมันก็มีมุมน่ารักๆของมันแหละ มันไม่น่ารักหรอก แต่มันออกแนวแบบ น่าสนใจ สวยดีอะไรแบบนี้ คนเขียนคิดแบบนี้อ่ะ 5555+
POPEA - บทนี้จัดพี่กันต์ไปเต็มๆ ฟิทเจอริ่งกับธามทั้งบท เอาไปเลยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ ปล.ฟ้อนท์สีชมพูเป็นเอกลักษณ์มาก
naran - ไม่มีอาหารจัดเหล้าแทนวันนี้ เหล้าเหนือนี่มีจริงนะ โฮมเมด ราคาย่อมเยาว์เพื่อนเราชอบมาก เพื่อนที่เรียนเหนือชอบหิ้วกลับมาฝากอาจารย์กร๊ากๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายของคนเขียนกากๆเน้อเจ้า จุบุๆ
iamnan - มา รับเป้ดไปเลี้ยงอีก1ตัว ขอบคุณๆ หมอยศนี่เป็นตัวแทนของบทที่มีฉากเป็นคลีนิค มีฉากคลีนิคต้องมีหมอยศคุยกับสัตว์ จุดขายๆ พี่นายก็คู่กับเชฟหมิงไป คู่นี้เค้ารุนแรงงง
irksome - เฮ้ย อย่าไปคิดว่านายบึกนะ ในเรื่องนี้ จากสี่คน พี่กันต์กับเชฟหมิงตัวพอๆกัน รองมาก็ธาม ส่วนพี่นายตัวเล็กสุด กะแบบ น่ารักแต่โฉดอะไรแบบนี้ เฮ้ยยย เรื่องนี้ไม่มาม่านะ ไม่ดราม่า แต่อาจจะมีอารมณ์แนวนี้ในบางตอน แต่โดยรวมเน้นฮา
MM - ง่าา บทนี้เขียนใส่บทไม่ทัน ยืดบทไอ้ธามเยอะเกิน สวีทอ้วกแตกกันไปแล้ว 5555+ เชฟกับพี่นายเนี่ยเค้าคืบหน้ากว่าเยอะ จีบกันมา3ปีและ แสบแน่นอน ว่างๆอาจจะมีตอนพิเศษเล่าวีรกรรมทำเพื่อรัก 555555555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะจ้ะ
golove2 - บทหน้าดูต่อไปว่าเชฟหมิงจะมาแนวไหน ฮาแน่นอน (พยายามจะเขียนให้ฮานะ จริงๆ 5555+) ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ
greensnake - บทนี้ธามก็แอบฮาเล็กน้อยพร้อมพี่กันต์ พี่นายก็คงจะได้ออกเรื่อยๆ โปรดติดตามตอนต่อไป
jaja-jj - เราคิดในใจตั้งแต่แรกแล้วว่า มันต้องฟาร์มจระเข้!! ตอนแต่งคือแบบ เปิดดูข้อมูลฟาร์ม ขยันบัดซบมาก 55555+ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ
evilheart - บทหน้ามาดูลีลาการแถขอเชฟหมิงได้ ส่วนบทนี้ก็เข้าฉากสวีทนิดหน่อยไปก่อนนานๆทีจะได้เขียน 55555
yogurtjung - บทนี้ยังไม่ได้เจอเชฟหมิงกันเลยเน้อ แต่บทหน้าน่าจะได้เจอล่ะ แต่คงยังไม่ถึงฟาร์ม ฮิๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะ
Rhythm - กับคนอื่นไม่โหด พี่นายโหดแต่กับเชฟหมิง 555555555555555555555555555555
kuRoro - บทนี้ตามคำเรียกร้องเลยพี่กันต์มาแล้ว คู่เชฟหมิงก็กะเอาฮาๆมันๆ กากๆกันไป ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
dawnthesky - เราไม่ได้อ่านแฮะ สงสัยต้องไปหาอ่าน คือตอนเขียนนี่ก็ไม่ใช่ง่ายนะบทจระเข้เนี่ย เปิดเน็ตดูวิธีทำฟารืมกันเลยทีเดียว เอาให้มันสมจริง เด๊่ยวมีคนอ่านทำฟาร์มแม่งมาเห็นเขียนมั่วด่าคนแต่งอีก 5555555555555555555555555 ว่าแต่ก็ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
davina - รู้ก้คงปวดหัวตายอ่ะ 555 ขอบคุณที่ติดตามนะ
maruko - คงไม่หรอก ไม่ปล่อยจระเข้ออกมาหรอก เพราะตัวนึงมันแพง 5555+ คู่รองอ่านมันส์เสมอเพราะโครงเรื่องไม่ยากอ่านเอาฮาอย่างเดียว 555555
lidelia - รอดูกันก่อนดีกว่าว่าเชฟหมิงจะหาวิธีไหนติดรถธามไป 55555 (ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยเนี่ย) ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
TanyaPuech - บทนี้ตามคำเรียกร้องกันไปเลย จัดไป พัฒนาการอยู่นะ มีเข้าห้ง เข้าห้อง 5555
daizodiac - พี่นายไม่ได้ตั้งใจโหด มันเป็นเองเลยเนี่ย 5555555+ โหดกว่านี้อีกตอนอยู่กัยเชฟหมิง โปรดติดตามตอนต่อไป
gumrai3 - ทุกหยาดเหงื่อ เพื่อนน้องเมีย... กร๊ากกก ไม่ช่าย! ธามก็ตามสไตล์คนหนุ่มไฟแรงตัวคนเดียว เงินจ้ะเงิน อยู่ว่างๆก็หาเงินนนนน ขอบคุณที่ติดตามเน้ออ
howru - มะ มาภาวนากันกว่าอย่าพึ่งตัดไฟ อยุ่อ่านนิยายก่อน ม.เราก็ปิด นอนเน่าอยู่บ้านเลย หอเราอยู่ถนนจรัญ ไม่รู้ป่านนี้เป็นตามร้ายดีอย่างไร 5555 โชคดีเช่นกัน พี่น้อง กร๊ากกกกก
bulldog17 - ฮืออออ ผิดตกแบบ เห้อออ สงสารตัวเองอีกละ โทษทีๆจะรีบไปแก้ พี่นายก็น่าจะมาแรง เพราะว่าโหดและแรงมาก น่าจะไปกันได้ดีกับเจ๊กสิงคโปร์ที่มีดีเรื่องอาหาร 55555555+ โปรดติดตามกันต่อไป ปล.แต่เจ๊แป้งก็อินเน้อเทยมากจริงๆแหละ 555
bangkeaw - บทนี้ยังไม่ไปไหน นัวเนียกันอยู่ในห้องธาม กร๊ากกกกกกก ให้บทพี่กัันต์บ้าง เด๊่ยวน้อยใจ พระเอกอะไรบทน้อยชะมัด โปรดติดตาม!
badcow - ตอบเลยว่าคู่ หมิง-นาย ได้กันก่อน เค้ารุดหน้าไปไกลแล้วว จีบกันมา3ปีแล๊ววว 5555+ แต่ไม่ติดสักที บัดซบมาก กร๊ากๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
PBOBP - :impress2: :impress2:
Dee^daY - ไม่ต้องแอบ เรื่องนี้รักใคร เปิดตัวไปเลย ทำป้ายไฟ ใหญ่ๆแล้วกรี้ดดังๆ กร๊ากกกกก!!!
Heisei - ไม่ช่ายยยยย คนเขียนไม่ได้เกี่ยวอะไรกับจระเข้ คนเขียนเป็นนักศึกษา นอนอยู่บ้าน ว่างๆก็ไปไถนา กร๊ากกกก!!! ไม่รู้จักคนทำฟาร์มจระเข้สักคน แต่เคยไปฟาร์มที่เค้าเลี้ยงขายมา คนละเรื่องกับสามพรานอ่ะ ตอนแต่งคือพิมไปอ่านกูเกิ้ลไปล้วนๆ เปิดอ่านจริงจังยิ่งกว่าทำรายงาน โคตรเฟี้ยวววววว พี่นายก็น่ารักแน่นอน เอามาเรียกเรทติ้ง ขอบคุณที่ติดตามอ่าน นะจ้าา
momoshiro - คนเขียนมักจะเขียนคู่รองอ่านฮาแตก เพราะคู่หลักต้องมีพลอตให้มันไม่น่าเบื่อคนอ่านจะได้ไม่หนี เอาคู่รองเป็นน้ำจิ้มให้ติดมจ นั่นแผนการณ์ พูดไปงั้นแหละ ความจริงแต่งไปเรื่อย แหม พี่นายโหดแต่เชฟหมิงก็ต้อมมีอะไรดีเป็นธรรมดา โปรดติดตามมม //นี่ๆ มหาลัยคุณโมโมชิโร่เนี่ยมีหลายวิทยาเขตป่ะ 5555+ คุ้นๆ มหาลัยเราก็เรียกวิศวะว่าเทคโน555555
savada - ใช่มะ คิดไปๆ ธามน่ารัก ธามน่ารัก ธามน่ารัก ฮิๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ
the_pupae - โหดมากด้วยนะ กร๊ากกกกกก! โปรดติดตามกันต่อไป
yeyong - เข้าบทหน้าไม่เป็นไรแต่บทนี้พี่กันต์โคตรวิน 555555555555555555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
koikoi - ฮิๆๆๆๆ อัพทุกวันเลยไปไกลหน่อย บทหน้าก็มาดูว่าหมิงจะติดรถไปแบบไหน ส่วนพี่นายก็ติดตามก็ต่อไปจ้า
Ipatza - โอ้ยยย นี่4พีเลยนะ แต่2คู่แทน 555555555555555555555555555+ อย่าสามเลยแค่นี้คนเขียนก็โคตรเมาละ คนเขียนก็อยากมีแบบหมอธามเหมือนกัน คงจะสุุขพิลึก กร๊ากๆๆๆ
AdLy - กลับมายังไม่ได้กินอะไรก็ไปจู๋จี๋กับพี่กันซะละบทนี้ กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ จุดขายธามก็คือฮาเรี่ยราดไม่เว้นนี่แหละจ้าา โปรดติดตามตอนต่อไป
Nichdia - คือแต่งเพื่อเรียกฮาอย่างเดียวเลยหมอยศ หน้าที่มีแค่นี้จริงๆ ตัวประกอบสร้างสีสัน กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆ จงติดตามตอนต่อไป
............................................................................
อันนี้พิเศษของคนจิ้มทัน 55555
JkrR - แหมมม ขอบคุณที่ติดตามกันนะ ดึกขนาดนี้ยังอยู่กัันอีก เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้หรอก คนเขียนก็อยู่แบบเน่าๆแบบนี้แหละ อย่าไปคิดมาก เรื่องงานก็ทำให้ดีที่สุด บ้านเมืองเราเองก็ไปทำอะไรกับมันไม่ได้หรอกใช่ป่ะ 55555 บทนี้ก็กะจะมาแบบเบาสมองไร้สาระกันไปนั่นแหละ สู้ๆนะคนอ่าน เป็นกำลังใจให้
-
สมกันจริง ๆเลย
ทันกันตลอด
:L2: :L2:
-
ธามเปิดใจแล้ววว
.
.
ตอนหน้าได้กันต์เลยนะ 55555
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ
พี่กันย์สู้ๆ พี่กันย์สู้ตาย
ธามเปิดโอกาสให้แล้วน้า
-
นวดเสร็จรีเควสนาบต่อได้ป่ะค่ะ
ปล. พี่กันต์แมร่ง เรท ฉ น.18 มากอ่ะ
-
:mc4:รวดเร็ว ว่องไว เลยจัดเมนท์ให้เลยจ้า ตอนนี้ธามของเรายังน่ารักเหมือนเดิม (ถึงมันจะออกมึนๆๆหน่อยก็เถอะ)
พี่กันต์ก็ใช่ย่อย อย่าเผลอเจอเสียบ....มุขจีบนะ อย่าคิดมาก อิๆๆ :กอด1:
-
55555555555 ha dai iik.... >_______<
-
ไม่ไหวจะฮา :laugh:
ธามใกล้เสร็จพี่กันต์ยังครับ? :z1:
คนเขียนสู้ๆ
o13 o13
-
:jul3: น้องธามลากพี่กันต์เข้าห้องเองเลยอิอิ :3123:
-
โออออออออ หมอธามไปทำอะไรมารู้สึกว่าโตขึ้นบอกไม่ถูกยังไงดีอ่ะคือรู้สึกว่าเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมจัดการความสับสนของตัวเองได้เร็ว
ชอบนะมันมีเหตุมีผลของตัวเองไม่ได้ใช้อารมณ์เพื่อเปลี่ยนเหมือนทั่วๆไป เหมือนมีการเปลี่ยนแปลงโดยที่ไม่ได้เปลี่ยนไป ตัวละครมีการพัฒนาไม่เหมือนนิยาย สรุปชอบบทนี้มากๆ
+เป็ดและ+1ค่ะ + :กอด1: แน่นๆ
-
ธามตัดสินใจได้แล้วสินะ
พี่กันต์สู้ๆ
-
หลงรักความอกุศลของพี่กัลย์อ่ะ
ชอบมากแน่วแน่ขนาดนี้ยอมๆ เค้าไปเหอะธาม
-
พี่กันย์ทำคะแนนให้สุดๆ ไปเลย
ธามยอมแล้ว :impress2:
-
ตอนที่แล้วบ่นคิดถึงพี่กันต์ ตอนนี้พี่กันต์จัดเต็มทั้งตอน
แต่แบบมุขพี่แกเรทฉ.มาก555555555
โมเมนท์8ปีก่อน กันต์-ธาม น่ารักแบบเกรียนๆดี ชอบอ่ะ
-
ไม่มีมีใครดูแลธามได้ดีเท่าพี่กันต์สักคน :กอด1:
ตอนนี้ธามก็เริ่มเปิดใจให้พี่กันต์แล้วล่ะเนอะ~ เชียร์พี่กันต์รุกเต็มที่
-
อ่ะโหววว สุดยอดมากกพี่
-
ชอบอ่ะ พี่กันต์กับน้องธาม :o8:
และที่ชอบมากคือธามมันเริ่มมีความคิดชอบผู้ชายแล้ว :laugh:
กดบวกให้ค่ะ เป็นแฟนกันซะทีสิ อยากให้ 18+ จะแย่แล้ว :haun4:
-
จนถึงวันนี้ นอกจากพ่อแม่และเพื่อนสนิทอย่างเสี่ยวปาล์ม ไม่มีมีใครดูแลผมได้ดีเท่าพี่กันต์เลยสักคน..
^
^
ก็ ยอมๆเค้าซักทีสิจ๊ะ น้องธาม พี่กันต์รอมานานแล้ว 555+ ได้ขนาดนี้แล้วยังไม่เก็บไว้ ระวังหายนะเออ :laugh:
-
อืม....ธาม ถึงจะรั่วยังไง ก็เป็นคนที่ยอมรับความเป็นจริงนะ
แต่เราว่ายังไงก็ต้องเสร็จพี่กันต์แน่ ๆ อิอิ
ปล.1. สัตวแพทย์มือใหม่ หัวใจเมโลดี้ (Wild Life) เป็นหนังสือการ์ตูนค่ะ วางขายในปี 2548 เป็นเรื่องราวของสัตวแพทย์ผู้มีหูเมโลดี้ สามารถฟังเสียงต่างๆเป็นเมโลดี้ได้ แม้แต่อาการผิดปกติของเหล่าสัตว์ ค่ะ (เท็ตโช) มี 27 เล่มจบ อ่านแล้วได้ความรู้ดีค่ะ (สารภาพว่า เราก็ยังอ่านไม่จบเหมือนกัน เพิ่งอ่านไปได้ 10 กว่าเล่มก็ย้ายมาทำงานต่างจังหวัด ยังไม่มีโอกาสได้หาซื้อมาเก็บสะสมเลย)
ปล.2. ข้อมูลที่ได้ในเรื่องไม่เน้นทางวิชาการมากนัก อ่านแล้วเข้าใจง่ายกว่าอ่านหนังสือเองอีกน่ะ ชอบค่ะ
ให้ :L2: สำหรับเรื่องสนุก ๆ และสาระนิด ๆ หน่อย ๆ (สลับกับความรั่วของธาม) แล้วพบกันใหม่ค่ะ :bye2:
-
เริ่มนวดแล้วเว้ยยย อีกหน่อยก็.............................................................โกนหนวดซะธาม!!! 555
-
อร๊ายยย พี่กันต์เริ่้มรุกหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว
อยู่ที่ธามของเราจะกล้าเล่นด้วยระดับไหน
ทำเป็นลองเชิง ความจริงก็หวั่นไหวด้วยเห๊อะ จริงป่ะ หุหุ
-
แล้วอย่างนี้ใครจะพุ่งชนใครล่ะเนี่ย :z1:
เอาเป็นว่าร่วมด้วยช่วยกันแล้วกันเนอะ
:กอด1:ทีนึง ข้อหาทอล์คถูกใจ :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนนี้อีกตอนค่ะ
-
สนุก!!! :m11: :m11: :m11:
สนุก น่ารักมากค่า วู้ว~
ชอบธามอ่ะ แต่หลงรักพี่กันต์ อิอิ
ชอบพาร์ทของพี่กันต์ที่เล่าเรื่อง 8 ปีก่อน มันไม่เชิงเศร้านะ แต่มันซึ้งๆ หน่วงๆ
ทำให้นึกถึงสมัยตัวเองยังสาว555
ยังสงสัยอยู่ว่าอะไรทำให้พี่กันต์ยอมฉีกแผลเก่า กลับมาจีบไอ้เคราเเพะอีก
ชอบคู่เฮียหมิง พี่นายด้วย จีบมายังไงตั้งสามปีวะ ดีนะเค้าไม่จับโยนบ่อจระเข้อ่ะ
ติดตามนะคะ :L2:
-
5555+ พี่กันต์น่ารักอะ 5555+
แต่พี่ธามน่ารักกว่าแถมกลับมาเป็นตัวเอง 100 เปอละ
พี่กันต์ก็พี่กันต์เหอะ 5555+
จะจีบก็บอกนะ จะได้เตรียมตัวไปรับมือ 5555+
-
พี่กันต์ ฉ 18+ ตลอด :laugh:
ธามเริ่มพัฒนาเเล้ว
ตอนเด็กฑี่กันต์กับธามนิ ดูอบอุ่นมากๆ
-
หมอธามโอเคได้แล้ว โปรโมชั่นดีขนาดนี้แล้วนะ
-
เชียร์ให้พี่กันต์รุกเลยไม่รู้พี่กันต์จะกล้ามั้ย
-
ธามเริ่มมีใจบ้างเเล้วใช่ป่ะ(หรือคนอ่านคิดไปเอง) :กอด1:
รอจ้า :กอด1:
-
ตอนนี้ ...ดูพี่กันต์หื่นๆยังไงไม่รู้ ...หุหุ
แต่น้องธามก็รู้สึกเหมือนค่อยๆเปิดใจรับพี่กันต์แล้วนะ !!!
o13 o13 o13
อยากเห็นตอนที่ทั้งคู่ จะได้กัน ....หึหึ
รอตอนต่อไปครับ ^^
-
บอกๆไปเถอะ
น้องมันเครียดนะกันต์
-
เมื่อไหร่พันต์จะจีบติดเน้อ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอึนๆ มึนๆ เหมือนจะได้ความ แต่ก็เหมือนจะไม่ได้เช่นกัน(อะไรของตูวะเนี่ย)
-
ธามหนูอย่าใจแข็งเกินไปนะลูก :mc4: :bye2:
-
โอ๊ยๆๆๆ..เมื่อยก้นจังเลย อิอิ
-
เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ ชอบน้องธามจัง :impress2:
บวกๆค่ะ
ปอลอ ถึงมาทีหลัง แต่ก็เป็น FC น้องธามนะเออ... :laugh3:
-
ธามมันเรียนจบได้ไงเนี่ย!
ตอนมัธยมถึงเนื้ัอถึงตัวขนาดนั้นแต่มันยังซื่อ!!!!
โง่ได้ใจมว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
ในที่สุด ธามก็เปิดโอกาสให้พี่กันต์ซะที o13
เชียพี่กันต์สุดใจขาดดิ้ น นน น :z2: :z2: :z2:
-
มาซุ่มอ่านของเค้าอยู่หลายวัน
พี่กันต์ช่างแสนดีส่งข้าวส่งน้ำ แต่ป๊อดไปนะพี่ แสดงตัวหน่อย อย่างที่ว่ารักผิดตัวไม่รู้ด้วย
ส่วนธาม ขอร้องโกนเคราแพะซะที่เถอะนะ
ปล.อกพี่กันต์มีให้ธามเสมอ ซบได้ซบเลย อิงได้ก็อิงไปโลด
-
ธามต้องเชื่อสิ่งที่มองเห็น พี่กันต์เค้ามั่นคงนะ(มีถอดใจไปบ้างก็เหอะ)
:-[
-
ตอนนี้อยู่ในอารมณ์อิจฉาธาม แต่ไม่มันตรงกะที่คนเขียนบอกให้เม้นต์ งั้น..ไม่เม้นดีกว่า :m7:
ปล.พี่กันต์นวดเก่งนะธาม ถ้ารับเป็นแฟนแถมหมอนวดด้วยนะเออ
-
พี่กันต์-น้องธาม น่ารักอ่ะ ชอบเวลาเค้าอยู่ด้วยกัน อบอุ่นและโรแมนติก(หลบใน) ... :-[
หมอธามตัดสินใจจะเผชิญหน้า ไม่หลบ ไม่ลี้หนีหายอีกแล้ว ฉนั้นงานนี้เสร็จพี่กันต์แน่ ๆ o3
-
อู้ ล้าพี่กันต์ใกล้แล้ว
8 ปีต้องไม่เสียเปล่า
หมอธาม จ๊ะรู้ใจตัวเองเร็วๆเถอะค่ะ + +
-
ธามใจร้าย ใจแข็งอะไรขนาดนี้
-
ฮ่าๆๆๆ ความสัมพันธ์คืบหน้า
แต่...
ไม่สนแล้วว้อยยยย !!!
จะเอาพี่น๊ายพี่นายพี่นาย (โดนถีบ)
-
จะเอาฮาเนี่ยราดเม้นท์ ขอสถุลกว่านี้เม้นท์
เอาตามเนี้ยย ><''
ไม่เอาหมิงๆ
-
เพิ่งมาตามอ่าน น่าร๊ากกกกกกกอ่า ^^ บวกเป็นกำลังใจจ้า
-
รอ หมอธามใจอ่อน :impress2: :impress2:
สู้ๆนะค่ะ พี่กัน :กอด1: :กอด1:
พี่หมิง ก็ ก็ให้จีบ พี่นายติดไวๆนะค่ะ คู่นี้ก็น่ารักแบบโหดๆดี o18 :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ธามเริ่มคิดที่จะลองดูแล้วล่ะสิ
ถ้าดีก็ไปต่อ ถ้าไม่ดีก็จะได้จบๆกันไป
แต่เราก็หวังให้ไปกันได้ดี ราบรื่น
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ไปหลายตอนเลยนะเนี่ย
ตอนหน้าจะรู้ดำรู้แดงกันหรือยังเนี่ย คนอ่านลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้ว
-
ก่อนอื่น ขอฝากตัวด้วยนะคะ เข้ามาเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนค่า :L2:
มาเข้าเรื่องกัน มีอะไรก็ให้เม้นใช่มั้ย งั้นจับธามไปโกนเคราให้ทีค่า อยากได้หนุ่มหน้าใสอ่ะ :impress2:
แล้วก็กอดๆพี่กันต์ เค้าปลื้มพระเอกแสนดี เพอร์เฟค อร๊างงงงง :o8:
-
บทที่ 15
งานเข้า!
………………………………………………………………………………..
เจ๊แป้งเองย่ะ
……………………………………………………………
เพลียอีกแล้วจ้ะ นี่ก็ได้เพลาฟ้ามืดสลัวตะวันลับจันทราโผล่ สาวออฟฟิศอย่างชั้นก็หักพวงมาลัยยาริสสีชมพูช็อค!... ช็อคกี้พิงค์ เข้าไปที่ลานจอดรถใต้คอนโด จอดเทียบรัศมีรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูซีสี่ ที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน รถส่วนอลังการกันมาก อยากเอาเหรียญไปขูดเป็นเบอร์โทรตัวเองไว้ที่ประตูรถ คนขับคงแซ่บ ไม่หล่อก็รรวยอ่ะ เผลอๆทั้งหล่อทั้งรวย แถมขับรถแบบนี้ แบดบอยชัวร์...
คิดแล้วก็นึกถึงสองหนุ่มคลีโอ้ที่มาแขวนข้าวไว้หน้าห้องไอ้หนูธามมัน ถ้าเปลี่ยนเป็นข้าวผัดโอเลี้ยงคงน่ารักพิลึก ใครกันแน่หนาที่จีบน้องธาม แต่คนไหนก็ดีแหละที่สำคัญ
หิวเหวย... ทางเลือกของชั้นมีเหลือเพียงแค่ร้านข้าวใต้หอเท่านั้น ทำไม ทำไมไม่มีแบบธาม!
ชั้นกวาดข้าวของเอกสารกองพะเนินลงจากรถ ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องเป็นบ้าหอบไปทุกวี่ทุกวันก็ไม่รู้ เพ้อนะกู เดินต๊อกแต็กๆไปก็สวนกับอีน้องหนูลูกร้านข้าวที่มันเดินถือจานข้าวเตรียมเอาไปส่งห้องข้างบน
“ป้าแป้งหวัดดีค่ะ” ดอกเรียกกุซะป้า แต่ไม่เป็นไรเด็กน้อยมีสัมมาคารวะให้อภัยถ้าโตแล้วแม่เอารองเท้าคริสเตียน เลอบูแตง ฟาดปากฉีกแน่ ชั้นพึ่ง32ย่ะ!
“จ้ะ” เป็นมารยาทค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าเป็นผู้ใหญ่ใจดำ ไร้สามี เกลียดเด็ก
ชั้นยืนสั่งข้าวใส่กล่องไปกินข้างบน คนผัดก็ผัดกระทะจะแตกอยู่แล้ว แค่ผัดไทยอะไรหล่อนจะใส่อารมณ์ขนาดนั้นยะ เสียหวยใต้ดินเหรอ สั่งเสร็จก็เดินหอบสังขารปลิงๆมาถึงโถงลิฟท์ไม่มีใครช่วยกดสักคน ต้องแหกนิ้วที่หนีบงานออกไปกดเอง แหม ถ้าเป็นคนสวยคงรีบกดให้มือเป็นระวิงเลยซินะคนสมัยนี้
ปิ๊ง.... เสียงลิฟท์ซึ่งไม่เคยนำพาคนที่ปิ้งชั้นมาเลยสักคน
เหนื่อย ล้า เพลีย อยากจะไปนอนแผ่ไม่ต้องทำอะไรสลบไปสักสามสี่วัน ไม่ต้องมาเป็นสตรีทำงานหนักหน้าเหม็น น่องใหญ่พุงออกขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าอนาคตจะมาเป็นแบบนี้ก็อยากจะเจียดเวลาส่วนหนึ่งไปให้การทำสวย จะได้หาผัวได้ ซ้ำยังไม่ต้องทำงานหนักเกินไปเพราะใครๆก็คิดว่าชั้นเก่งเกิน!
เอ้านั้น น้องหนูธาม พ่อเคราแพะของเจ๊ ว่าแต่ ออกมาจากห้องกับใครวะ แค่ข้างหลังก็หล่อแล้วอ๊า เพื่อนรึเปล่า เพื่อนน้องธามแต่ละคนแซ่บมากจ้ะ หน้าตาเหมือนคัดมาแล้ว ไม่หล่อขนาดยอมถอดให้ตรงหน้าแต่ก็อยากจะหลังไมค์หลายคน คนนี้ชั้นขอแสกนก่อนนะ ผมทรงแบบกำลังดูดีเลยไม่สั้นเกินไป และไม่ยาวเกินไป ขยำมันมือ... ผิวที่มองจากหลังคอ โอ้ยยย อยากขบฟันลงไป ไหล่กว้างตัวสูงโปร่งหุ่นนายแบบชัดๆ จะเอา! เสื้อยี่ห้ออะไรไม่รู้แต่สีเทา เจ๊ชอบผู้ชายใส่เสื้อสีเทานะจ้ะ มองลงมาขาโอ้ยยยย จะเป็นลม ขาสวยมาก ไอ้กางเกงที่มีก็เหมือนไม่ค่อยมี เพราะเจ๊มองทะลุผ้าดำได้จ้ะ จ้องๆดูก็รู้ ฮือออ ใส่ขากระบอกเล็กสวยมาก ผู้ชายช่วงยาว เหมือนอิน้องธามเลย แต่ทำไมมันไม่ทำตัวแบบนี้บ้าง ไก่กาที่สุด! น่าเข้าไปกอดขาจริงๆ ให้ตายเถอะพ่อคุณ รองเท้าทอดส์ ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า
ธามแกทักเจ๊ซิ!
“อ้าวเจ๊แป้ง” เยสสส มันทักชั้นแล้ว พ่อหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน และแล้ว... ฮีก็หันมา
เหี้ยละจ้ะ... เกิดอะไรขึ้น ใครหลอกกุกันแน่
ชั้นเป็นสตรีโสดที่มั่นใจว่าจำหน้าตาหนุ่มหน้าตาดีที่ผ่านตาในระยะเวลา3เดือนได้ทุกคน และคนนี้คือรายล่าสุดที่ชั้นเมมโมรี่ลงไป ไอ้หน้าที่เหมือนอมยิ้มนิดๆตลอดเวลาแบบนั้น จมูกโด่ง ตาคม พ่อแก้วแม่แก้ว พ่อสุดหล่อหน้ายิ้มที่มากับหนุ่มตี๋รักสุขภาพคนที่เอาของมาห้อยหน้าห้องไอธามนี่หว่า เห้ย! ไหนว่าไม่รู้จัก ไม่กี่วันได้กันและเหรอธาม แกแรงมาก แกแซ่บมาก! เห็นเป็นผู้ชายไม่กี่วันได้ผัวและ
พ่อหนุ่มนั่นมองหน้าชั้นแบบว่า คุณ คือ ใคร - ทำ ไม รู้ จัก เมีย ผม (ชั้นคิดเองนะไอ้ประโยคหลัง)
“เอ้า นั่น..” ชั้นถามดวกๆไปงั้นแหละ อยากเปลี่ยนเป็นถามว่า เอ้าแฟนเหรออะไรแบบนั้นมากกว่า
“รุ่นพี่อ่ะ จะกลับละ ดูเบลอๆนะเนี่ยเจ๊” น้องธามเป็นห่วงเจ๊ต่อหน้าพี่ เอ้ย แฟน เอ้ยพี่ได้เหรอลูก (สับสนมาก)
“รุ่นพี่หน้าคุ้นๆนะ” ชั้นลองถามหยั่งเชิง สุดหล่อยิ้มให้ชั้น แต่คิดไปเองหรือเปล่าววะว่าเสียวสันหลังพิลึก มันจะจับชั้นไปฆ่ารึเปล่า เหมือนจะรู้ตัวแล้วล่ะซิว่าชั้นคืออิสาวโสดที่ยืนงมไขกุญแจห้องเมื่อวันก่อน ความจำเป็นเลิศนะยะ! ใช้ได้ ฉลาดเฉลียวสมวัย สมตัว
“ก็พึ่งเจอกันเมื่อวานไงครับ ที่มาติดต่องานกับทางบริษัท ผมกันตภัทรจำได้ไหมครับ” อะไรนะ มันพูดว่าชั้นไปติดต่องาน ซะที่ไหน เมื่อวานนี้ชั้นนั่งอยู่ในออฟฟิซทั้งวันนะว้อยยยยย
เห้ย ตอนนี้ในหัวชั้นผุดขึ้นมาว่า..WHAT THE F*UCK
“เออ... จะ...” ชั้นยังไม่ทันผู้จบ …แล้วคุณก้มลงมามองนมชั้นทำไมวะ เฮ้ย ! ไอ้ทุเรศ หวงนะยะเห็นแบบนี้ก็เถอะ
“พี่นิสาก็ทำเป็นลืมผมไปได้ โทษทีนะครับคือตอนนั้นผมก็ดันลืมขอนามบัตรพี่เอาไว้ เจอกันพอดีแบบนี้ขออีกสักรอบคงไม่ว่ากันนะครับ” พ่อหนุ่มหน้ายิ้มยิ้มมากกว่าเดิม ยิ้มหวานจนชั้นเริ่มกลัว ให้ตายเถอะเมื่อกี้มันไม่ได้มองนมชั้นแต่มันมองป้ายบริษัทที่ห้อยอยู่... ร้ายมาก
ไอ้ธามมอง อะไรวะ ทำไมเจ๊ทำท่าเบลอขนาดนั้น แกอย่าหาว่าชั้นบ้าซิธาม ไอ้บ้านี่แหละไอ้ตัวร้ายที่แกตามหาตัว ฮือออออ! ฆาตกรรรรรรรร (เวอร์ไป) มันแถได้โล่จริงๆ
“เจ๊ตื่นเต้นจนเบลอเหรอเจอผู้ชายขอนามบัตรเนี่ย” โถดูมันพูดอิน้องเวร.. ชั้นต้องจำใจหยิบกระเป๋าถือขึ้นมาเปิดหยิบนามบัตรออกมาก่อนที่จะถูกหาว่าชั้นเพี้ยนไปมากกว่านี้ ไอ้หนุ่มกันตภัทรที่ว่ายื่นนามบัตรหรูหราไฮโซสีเทาอ่อนมาแลกกับนามบัตรกระดาษสีชมพูอ่อนแสนพื้นฐานของชั้น
มองตำแหน่งแล้วก็หงุดหงิดไม่ลง นามสกุลดูก็รู้ว่ารวย ถึงตำแหน่งในนามบัตรจะไม่ใหญ่โต แต่ดันจบนอก เป็นอาจารย์พิเศษสอนมหาลัยดังนี่คงมีดีอะไรในตัว... ฮือ ชั้นล่ะไม่กล้าพูดเลยว่าไปเห็นอะไรมา
“เดี๋ยวผมจะโทรไปแจ้งรายละเอียดงานที่หลังนะครับ อย่าพึ่งแง้มรายละเอียดงานให้ใครฟังก่อนล่ะ เดี๋ยวจะวุ่นวาย” เจริญเถอะพ่อคุณ ชั้นจะเป็นบ้า ยัดนามบัตรใส่กระเป๋า ไอ้ประโยคที่พูดมาคือ เดี๋ยวผมโทรไปเคลียร์ที่หลัง อย่าพึ่งปากโป้งบอกไอ้หนูธามไม่งั้น เจอแน่!
…อยู่ดีไม่ว่าดีนะกู แต่ถ้าไอ้กันตภัทรนี่มันคิดไม่ดีกับธามล่ะก็ บอกได้เลยว่า เจ๊จะปกป้องหนูเองลูก!
“บ้าป่ะพี่กันต์งานไรจะลับขนาดนั้น” ถามถูกใจเจ๊มากธาม
“ก็มันลับพี่ก็บอกธามไม่ได้ไง” ผู้ชายปลาไหลลื่นหลุดทุกข้อหาอย่างสวยงาม... เอาไปเลยปลาไหลทองคำ!
...
กันตภัทร talking
……………………………………………………………………………
วันงานเข้ากูรึเปล่าวะแม่งเอ้ย!
ผมกำลังจะขับรถออกจากคอนโดธาม(หรือคอนโดไอ้หมิง หรือคอนโดพี่แป้ง) ใครจะไปรู้ว่าธามรู้จักกับผู้หญิงคนนั้น ผมนี่ปวดหัวตึ๊บเลยตอนเห็นธามยกมือขึ้นทักใคร.. เอ้อ พี่แป้ง พี่แป้งเป็นผู้หญิงอายุสามสิบต้นๆแต่ดันทำตัวแกร่งเกินวัย แกร่งนะไม่ใช่แก่ หอบข้าวของพะรุงพะรัง เป็นผู้หญิงหน้าตาปานกลางไม่ขี้เหร่และไม่สวยจนต้องเหลียวหลัง ผมเกือบไม่รอดแล้วถ้าไม่ใช้วิชาไหลขั้นเทพมา ก็มีอยู่บ้างพอตัวแหละ คิดว่าผมเป็นคนซื่อๆ ใจดียิ้มทั้งวัน โกหกไม่เป็นเหรอ บ้าป่ะ น้ำเน่าแล้ว มันก็ต้องมีสกิลแบบนี้กันบ้าง ผู้ชายแสนซื่อที่ไหนเค้าจะมี เพื่อนแบบไอ้หมิง เปิดร้านเบียร์ จีบธามกันว้า...
ไอ้คนดีก็เป็นอยู่แล้วปกติ แต่ไอ้แอบตุกติกนิดๆก็ต้องมีบ้างแหละ อย่าพึ่งด่าว่าสร้างภาพเสแสร้งนะ ธามก็รู้ดีเพราะไอ้ธามมันยิ่งกว่าผมอีก
ขับรถออกมาไม่ทันเลี้ยวพ้นคอนโด ก็เห็นรถหน้าตาคุ้นกัน กำลังจะเลี้ยงเข้ามา ซิวิคสีเทาเข้มเกือบดำ ไม่ทันที่ผมจะบีบแตรทัก ไอ้เชฟหมิงเจ้าของรถก็ชิงบีบใส่ก่อน พร้อมเปิดกระจกออกมาตะโกน
“เฮ้ย มึงรอกุก่อน” ไอ้เชฟ เอารถเข้าไปจอดที่ที่จอดชั่วคราวก่อน ผมถอยรถเข้าไปจอดบ้าง เลื่อนกระจกลง ไอ้หมิงวิ่งมาหาผมที่รถ
“มึงมาทำเหี้ยไรตอนนี่วะ” ไอ้หมิงถามผมเหมือนเครียดนะแต่หน้าตาเหมือนมีอะไรรื่นเริง
“ธามเจอกูแม่งเลยบอกไปแล้วว่าที่รู้คอนโดเพราะเห็นรถน้องเค้า ระวังๆอ่ะมึง น้องเค้ารู้แล้วว่ามึงอยู่คอนโดนี้” พอผมพูดจบไอ้หมิงทำหน้าเหมือนถูกหวย... เป็นอะไรของมันวะ
“ดีเลยมึง พรุ่งนี้กุว่าจะไปขอน้องเค้าติดรถไปฟาร์ม”
“ห๊ะ...” มึงว่าไรนะหมิง
“ฟาร์มนายไง ธามไปตรวจที่นั่นพอดี นายสั่งกุว่าถ้าไม่มากับน้องธามห้ามไม่ให้กุไป มึงก็รู้นายแม่งเอาจริง กุไม่ได้เจอเป็นชาติละ คิดถึง ว่าขะบอกมึงอยู่เนี่ย” ไอ้หมิงยิ้มหวาน ตอแหลชัดๆ นี่ถ้าไม่เจอผมพรุ่งนี้คงดอดไปเคาะห้องธามเรียบร้อย แถมจะขายเพื่อนด้วยซ้ำ ไอ้ตัวแสบ
“แน่ใจนะว่ากะจะบอกกุ ไม่ใช่กะขายกุราคางามแล้วเหรอ ฮะ” ผมถามไอ้เชฟสิงคโปร์อีกรอบ มันส่ายหน้ายิ้มหวาน แหวะ... กุเลี่ยน
“เฮ้ย เพื่อนกันน่า”
“อย่าขายกุแล้วกัน ถ้ารู้นะกุจะไปบอกนายว่ามึงอะ--” ผมเว้นช่วงไว้แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก ไอ้หมิงคว้าคอผมจากในรถขึ้นมากอดแนบอกมัน ควายเอ้ยย หายใจไม่ออกอึดอัดว้อยยย!!
“อย่า ได้โปรด อย่าพูด มึงหยุดเดี๋ยวนี้!”
“เออ ปล่อยกุดิ แหวะ” ผมผลักไอ้หมิงออกไป มุดตัวเข้ารถอย่างปลอดภัย...
“โอเคๆ งั้นกุขออนุญาตไปหาน้องธามนะจ้ะ จุ๊บๆ โชคดีเพื่อนกันต์” ไอ้หมิงขึ้นรถรถโบกมือบ๊ายบายผมแบบเริงร่าเกินเหตุอีกแล้ว... มึง เป็นบ้ารึเปล่าฮะ แต่ไว้ใจไอ้หมิงทีไรแทบอยากจะจับมันฆ่าทุกที หวังว่าคงไม่เห็นคนอื่นดีกว่าเพื่อนมึงนะไอ้ต่างด้าว
ผมขับรถออกมาจากคอนโดอีกรอบ ขับมาได้สักพักก็มาเจอแยกใหญ่ที่ขึ้นชื่อเรื่องรถติด เพื่อเวลาอันไม่เสียเปล่า ผมหยิบมือถือขึ้นมาใส่บลูทูธเข้ากับหู กันข้อหาโทรแล้วขับปรับ500 ผมกดเบอร์ที่ได้จากนามบัตรของพี่แป้ง แล้วโทรออก ต้องรีบเจรจาก่อนที่จะโดนเปิดโปง ถ้าโดนตอนนี้ไอ้ธามโมโหจนแทบฆ่าแน่ คงสงสัยว่าผมจะทำให้ยุ่งยากทำไม ก็เพราะมันเคยผ่านจุดนั้นมาแล้วไงล่ะครับ ไอ้จุดที่ผมโดนธามหันหลังใส่ในวันปัจฉิม ถ้าผมเสนอตัวธามก็จะมีกำแพงกั้นในระดับนึง แต่ถ้าเป็นใครที่ไม่รู้จัก คุณว่าธามจะรู้สึกรับของของใครได้มากกว่ากัน กับคนไม่รู้จักที่มาวางของให้ทุกวันธามก็แค่รับ อยากรู้ว่าเป็นใครแต่ก็ยังไงก็ต้องรับและมันแสดงความบริสุทธิ์ใจได้มากที่สุดแล้ว แต่ถ้าเป็นผมให้โดยตรง ธามอาจจะปฏิเสธ หรือเลือกจะไม่รับเพราะธามคิดว่ามันจะมาผูกตัวธามในคราวหลัง ผมเลยรอก่อน เมื่อไหร่ที่ธามรู้สึกหวั่นๆ เมื่อนั้นค่อยดูกันอีกที
พี่แป้งรับโทรศัพท์เร็วมาก... “ผมกันต์นะครับ”
“เออ จ้ะพี่แป้งจ้ะ ว่ามาเลยจ้ะ มันอะไรกันเนี่ย ไอ้ที่เอาของไปให้ทามมันทุกวันเนี่ย” รับเสร็จก็ใส่เลย
“ผมเป็นคนไปส่งธามเองครับวันที่ธามเมากลับห้อง ของทั้งหมดคือเป็นผมเอง วันนั้นผมไม่นึกว่าพี่แป้งจะรู้จักกับธาม เลยไม่ได้เอ๊ะใจ วันนี้ผมก็ตกใจเหมือนกันที่ธามทักแป้ง” ผมอธิบายแบบที่พี่แป้งน่าจะเข้าใจได้มากที่สุดไปก่อน
“แล้วทำไมต้องปิดธามด้วย มันอยากรู้มากนะเนี่ย” เสียงปลายสายเหมือนจะเคืองผมนิดๆ
“ก็เพราะผมยังไม่อยากให้ธามรู้ตอนนี้นั่นแหละครับ เหตุผลก็ร้อยแปด” ผมตอบแบบข้อไปที ขี้เกียจจะอธิบาย ยาวเยอะแยะ
“เอ้า แล้วเกิดคุณไม่หวังดีกับธามแบบนี้ชั้นจะทำยังไง ธามมันตัวคนเดียวนะคุณก็คงรู้”
“ผมไม่ได้คิดจะหลอกหรืออะไรหรอกครับ หวังดีล้วนๆ” เห้อ... มาเจอพี่สาวโหดแล้วไงล่ะ อดีตผมก็พี่ชายแสนดีนะ แต่ตอนนี้อยากเลิกเป็นแล้ว อยากจะเป็นพี่ชายแสนรักแทน... (แม่งอ้วกกกกกก!)
“เห้ย เรื่องแบบนี้พูดก็พูดได้นะคะ”
“ผมรู้จักกับธามมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมแล้วครับ ธามก็รู้จักผมดีไม่เชื่อลองไปถามธามดูเองได้” พูดแล้วก็มึนๆอีกแล้ว คิดทีไรก็เหนื่อยใจทุกที ก็ลองคบใครรักคนอื่นดูนะครับ แต่มันก็ได้ไม่นานมาก เคยลืมไปแล้วเหมือนกันเรื่องธาม แต่พอนึกทีไรก็คิดถึง เจออีกทีก็แม่ง... ลืมไม่ลง ไม่รู้จะอะไรนักหนา ต้องแก้ด้วยวิธีต้องได้!
ความจริงอีกข้อคือถ้าไม่นับผู้หญิง... ธามเป็นผู้ชายคนเดียวที่ผมจีบ นอกนั้นคนอื่นเข้ามาหาผมก่อน
“เออ... ขอถามอะไรแปลกๆ หน่อยได้ไหม” พี่แป้งทำเสียงแปลกๆ อู้อี้ๆ เหมือนเอาอะไรอุดๆหน้าเอาไว้ เป็นไรป่าววะ หรือไม่เชื่อผมเนี่ย
“ตามสบายครับ ขออย่าพึ่งบอกธามก็พอ” ผมเคาะพวงมาลัยรถรอคำถาม
“...เออ น้องธามเคยปรึกษางานตอนกีฬาสีรึเปล่าจ้ะ” คำถามแม่งพิลึก... รู้ได้ไงวะ หรือธามเล่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ คำถามแนวไหน ควรตอบไงดีเนี่ย ความจริงละกัน
“ครับ ก็เคยทำงานแบบเดียวกันก็รู้จักกันจากตอนนั้นแหละครับ พวกงานโค้ด” ความหลังครั้งเก่าคิดทีไรก็เสียดายเวลา สุขแปลกๆ แถมเจ็บนิดๆด้วย
“ธามเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิงแล้วดูมุ่งมั่นอยากได้เมียมากเลยนะ” เสียงพี่แป้งดูไม่สบายเอามากๆแล้วตอนนี้
“ก็พยายามทำให้เปลี่ยนใจอยู่เนี่ยล่ะครับ” ผมพูดกลั้วหัวเราะ
“พยายามตั้งแต่ตอนโน้นเลยรึเปล่า” เสียงพี่แป้งเริ่มป่วยจริงๆแล้ว นี่เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย เหมือนจะร้องไห้
“ก็นิดๆหน่อยๆ แต่ธามเค้าคงรู้ก็เลยห่างๆนะ ผมก็เลยขอร้องพี่แป้งหน่อยว่าช่วยๆผมหน่อยนะ คือผมจริงจังนะ” ประโยคนี้ผมเริ่มขอร้องพี่แป้งจริงๆแล้ว ก็ผมจริงจังจริงๆ
“ได้เลย โชคดีน้า ตู๊ด ตู๊ด..”
พี่แป้งตัดสายไปแล้วคือพอบทจะวางก็วางเร็วได้ใจ นี่อะไรวะเนี่ย คงไม่พาเรื่องอะไรวุ่นๆเข้าชีวิตผมอีกหรอกใช่ไหมครับ
………………………………………………………….
เจ๊แป้งอีกรอบ...
..................................................................................................
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
วางสายจบชั้นก็กรีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่ง นี่มันเรื่องบ้าอะไรของน้องธามกันเนี่ย น่าอิจฉามาก คนนี้น่ะเหรอรุ่นพี่คนนั้นที่ชั้นชอบแซวน้องธามมาตลอด น้องธามบอกว่าเป็นรุ่นพี่หน้าตาธรรมดา โกหกชัดนี่มันขั้นโคตรหล่อ รวมกับออพชั่นทั้งหมด แล้วไอ้ความรักแสนน่ารักนั่นมันอะไรกกัน ชั้นไม่เคยเห็นใครถ่านไฟเก่าคุได้จริงจังขนาดร้องกันต์นะจ้ะขอบอก ไอ้ธามเอ้ย... แกได้สามีสมปากชั้นแน่
อิจฉา อยากได้บ้างว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
ทำไม ทำไม ทำไมผู้ชายดีๆไปเป็นเกย์กันโหม๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
……………………………………………………………………………….
หมอธาม
.......................................................................
ผมนอนดูละครหลังข่าว ดูไปหัวเราะไป บางทีมันก็เอาอะไรมากกับละครพวกนี้ไม่ได้หรอก บันเทิงกันไปวันๆก็พอ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว พรุ่งนี้ก็หวังแต่ว่าจะไม่ต้องไปจับจระเข้เป็นไกรทองสู้ชีวิตสัตวแพทย์จอมโฉด
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้ผมขมวดคิ้ว ใครอีกล่ะคราวนี้ เจ๊แป้งเหรอ ผมเดินไปส่องที่ช่องตาแมว แต่กลับพบกับคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
“พี่หมิงป่ะเนี่ย” ผมถามเมื่อเปิดประตูออกไป อีกฝ่ายพยักหน้า ยิ้มแป้นแล้นจนตาชั้นเดียวแทบหายไปเป็นเส้นขีดๆบนหน้าแทน
“ใช่แล้วล่ะ นี่พรุ่งนี้ไปฟาร์มวิมาลาใช่ป่ะ พี่ติดรถไปด้วยคนซิ”
“อะไรนะ” ผมทวนคำถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ เฮ้ย มันเรื่องบ้าอันไรวะเนี่ยวันนี้ จระเข้ พี่กันต์ พี่หมิง
“ถ้าผมบอกไม่ล่ะครับ” ผมลองถามหยั่งเชิงดู ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลบ้าๆอะไรของพี่หมิงก็ตามแต่นี่มันเป็นโอกาสของผมแล้ว ละผมไม่ปล่อยให้มันหลุดมือแน่
“ช่วยจ่ายค่าน้ำมันให้ก็ได้อ่ะ” แน่ะ มีต่อรอง
“ค่าน้ำมันอ่ะไม่เป็นไร แต่ผมอยากรู้อะไรบางอย่าง” นานๆทีกุจะได้เป็นฝ่ายที่แสยะยิ้มบ้าง ฮึๆ แล้วเหมือนวันนี้มันจะเป็นวันของผมซะด้วยนะ
พี่หมิงเริ่มทำหน้าตาคิดหนัก “อะไรอ่ะ”
“ทำไมพี่หมิงต้องเอาข้าวมาฝากให้ผมทุกวันด้วย”
“ห๊ะ!!!!”
เคยเห็นหน้าคนเวลาช็อคสุดๆไหม นั่นแหละ หน้าพี่หมิงตอนนี้เลย...
..............................................................................................30-10-2011
เห้ย เอาล่ะเว้ย งานเข้ากันต์แล้วไง ฮึ! วันนี้ออกแทบครบทุกตัว มึนแล้วจ้าาาา
ตอบโพสเม้นหน้า
-
จิ้ม! ได้มั้ยเนี่ย คนเขียนมาดึกจังเ้น้อ
บทนี้ยาววววววได้ใจสุดๆ
พี่กันต์นี่...ปากยิ้ม แต่ในใจวางแผนไว้หมดแล้ว
กำลังฮากับเจ๊แป้ง แต่ก็คิดว่าถ้า32แล้วยังไม่มีแฟนก็คงเป็นแบบเจ๊แป้งนั่นแหละ ฮ่าฮ่า (หัวเราะทั้งน้ำตา T T)
-
ตอบโพสจ้า
golove2 - ไม่สมกันก็ไม่ได้มาเป็นเรื่องนี้หรอกนะเอ้อ 5555 ขอบคุณที่มาอ่านจ้า
badcow - ว้าย... มีจำแนวการตั้งชื่อบทเราได้ด้วยอ่ะ โอเค ถึงตอนนั้นเมื่อไหร่ตั้งชื่อตอนว่า ได้กันต์เนอะ 555555 ใจเย็นๆ นี่จะครึ่งเรื่องแล้ว (รึเปล่าไม่รู้) ติดตามกันต่อไป
Yunatsu - ฮึๆ รอดูกันต่อไปว่าบทหน้าจะเป็นยังไง โอกาสที่ได้พี่กันต์ใช้คุ้มแน่
DraCo_SLa13 - แรงเวอร์ มีนาบเลย นาบอะไร นาบแขนอ่ะได้เลยนะ บทหน้าจัดได้ 555555555555555555 พี่กันต์ก็ให้มีมุมแบดๆบ้าง ดีเกินไปเลี่ยนเกิ๊นนนน
nazavo - ที่ดูธามมึนๆอาจจะเนื่องมาจากว่าคนเขียนมึนทุกรอบที่พิม ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม่พิมตั้งแต่บ่าย ไม่มีอารมณืต้องสดๆ ดึกๆ แบบนี้ทุกรอบ พี่กันต์ก็สมกับธามนั่นแหละ ไม่งั้นเค้าไม่คู่กันหรอกเนาะ ฮิๆๆๆ
MoMoRin - เรื่องนี้ขายความฮาเป็นหลักอยู่และ โปรดติดตามอ่านได้อี๊กกกกกกกก
PetitDragon - เอาน่า เรื่องแบบนี้ปล่อยไปตามธรรมชาติ เสร็จเมื่อไหร่ก็รู้พร้อมกันทั่วประเทศอ่ะ (เวอร์ไป) นี่ก็กลางๆเรื่องแล้วแหละเน้ออออ ขอบคุณที่ตามอ่านนะ
nana - ความอยากรู้อยากเห็นทำให้ธามลืมไปว่าพาผู้ชายเข้าห้องมันเป็นลางไม่ดี 55555555
iamnan - นะ ถ้าจะให้ธามมันกลัวพี่กันต์ตลอดพอดีไม่ได้ทำอะไรกันพอดี แล้วก็จากบทที่มันดราม่า มันกฌควรจะได้อะไรจากบทดราม่านั้นบ้าง ดีใจที่มีคนชอบน้าา ขอบคุณค่ะ
yeyong - รอดูกันต์ว่ากันต์จะบุกยังไงต่อ และธามจะรับมือยังไง
theduchess - 5555 คนเขียนเปลี่ยนไม่ได้และ เดี๋ยวเจอคนอ่านรุมสกรัมตายคาเล้า พยายามให้เรื่องดำเนินไปได้อย่างสม่ำเสมอและไม่เลี่ยนหรือไร้การพัฒนาอยู่ 55555555555555555555555
fuku - ใช่ป่ะ พี่กันต์ก็ยังได้เรื่อยๆอ่ะความลามก
Chiren - 55555555555555 ธามลองเปิดใจดู ยังไม่ยอมมม แต่ถ้ายอมเมื่อไหร่นี่ โจ๊ะแน่
irksome - ตอนเด็กๆก็ใสๆ แอบจี้ดๆกัยไป พอโตมาก็ฮา กาก สถุล ไปตามวัย 5555555555555555555ขอบคุณที่ติดตามน้า
POPEA - พี่กันต์เกิดมาในนิยายเรื่องนี้เพื่อสิ่งนี้ = รุกธาม 55555555555555555555555555555+ ขอบคุณที่ติดตามนะ
Warlock - ใช่ไหมล่ะน้องงงงง กร๊ากกๆๆๆ
BeeRY - คนอ่านดูมีความมุ่งมั่นกับ18+มาก และเราตั้งใจแล้วว่า โอเค เรื่องนี้มีฉาก กุ๊กกิ๊กก๊อกแก๊กแน่ แต่เยอะน้อยแค่ไหนไม่รู้นะ 5555+ ภาวนาให้พี่กันต์ปฏิบัติการณ์สำเร็จเร็วๆ
MM - ไม่หายไปไหนหรอก คนเขียนจะเอาไปปลุกเสกทำขึ้นมาเป็นของตัวเอง แต่งเองก็อยากได้เอง อินเนอร์ล้วนๆอ่ะ
dawnthesky - แต่งเรื่องนี้เราก็พยายามแต่งอะไรที่มนุษย์ปกติเค้าทำนะ ชื่อคน ธรรมดาๆที่ไม่แปลกมาก ชีวิตความเป็นอยู่ของคนจริงๆ แล้วก็พยายามให้ตัวละครดูไม่สุดโต่งเกินไปอ่ะ ฮิๆๆๆๆ ก็กะเอาฮาๆกันไปสาระถือเป็นผลพลอยได้นะ ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้ เด๊่ยวจะไปหาการ์ตูนมาอ่านบ้างล่ะ
howru - รอพี่กันต์โกนให้อยู่ อย่าใจร้อนๆ ธามฝากบอกมา 55555555555555555555555555555555555 นวดเสร็จก็นอนนะ สบายตัวแล้ว กรี้ดดดด!
kokoro - นั่นน่ะ อย่าจับผิดธามดิ เดี๋ยวไก่ตื่น อันที่จริงธามก็กล้าหมดแหละ รอแต่พี่กันต์ดิ จะรุกระดับไหน กร๊ากกกกก
greensnake - เราก็ขอบคุณคนอ่านเหมือนกันแหละเน้อ ความรักมันก็ต้องแบบนี้แหละ ต้องช่วยๆกันไป 5555555555555
ChCh13 - โอ้ นักอ่านที่หลงเข้ามาใหม่ เย่! ติดกับอีก1คน 555+ ว่าแต่นึกถึงไปสมัยยังสาวเลยเรอะ โอ้ยย พูดเหมือนเจ๊แป้ง 555 เหตุผลที่พี่กันต์ย้อนความรักอีกรอบเนี่ยยังไม่เปิดเผย แต่รับร้้องว่าเปิดเผยแล้วกรี้ดแตกกันแน่ อ่านให้ถึงละกัน ฮิๆๆๆๆๆ คู่เฮียหมิงกับพี่นายเป็นความฮาที่กะมาฮาอย่างเดียว โปรดอย่าหาสาระ
savada - ธามดราม่ามากไม่ได้เพราะเด๊่ยวทำให้เรื่องเศร้าลงไปทั้งเรื่อง ธามกลับมาฮาเนื้อเรื่องโดยรวมก็จะฮา คอยดูวิธีรับมือกับพี่กันต์ของธามกัน เอาฮาล้วนๆ
gumrai3 - ธามมันเริ่มคิดได้แล้วว่าหนีไงก็ไม่พ้น ตอนเด็กๆไม่อบอุ่นอย่างเดียวนะ ถึงเนื้อถึงตัวด้วย 5555+ ส่วนพี่กันต์ 18+ นี่ก็กะคาแรคเตอร์จุดขายเลย ขอบคุณที่ตามอ่านนะ
andy_kwan - เด๊่ยวอีกไม่นานหรอก ฮิๆๆๆๆ
koikoi - เฮ้ย นี่ก็รุกหนักอยู่นะเนี่ย 555555555555555555555555555555
Rhythm - แล้วแต่จะคิดนะแบบนี้ เวลาอ่านนิยายก็จิ้นๆกันเอา5555555555555555 แต่เด๊่ยวธามก็เริ่มหวั่นๆแล้วล่ะ
kuRoro - พี่กันต์ไม่หื่นหรอก แต่เป็นคนชอบพูดจาชวนให้คิดลึก 5555+ คนเขียนก็รอเหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะถูกตอนนั้น 555
kp - ไม่ต้องรอบอก ธามจะหาคำตอบเองแล้วจ้าาาา 55555555555555
PBOBP - อีกไม่นานเกินรอ โปรดติดตามตอนต่อไป
AdLy - มันอารมณ์คนแต่งเลยแหละ แต่งไปมึนไปเมาไป ไร้สาระ กระทะถั่ว บลาๆๆๆ มาก 555555555 ขอบคุณที่ติดตามนะ
Moonmaid - อีกไม่นานธามก็จะใจอ่อนนนนนนน
Dee^daY - กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คอมเม้นต์นี้แซ่บเวอร์ เดี๋ยวกันต์นวดให้จ้าาา 5555555555555555555
pattybluet - มาช้ามาก่อนเราก็ต้อนรับทุกคน ดีใจที่มีคนอ่านเพิ่มน้า ฮิๆๆๆๆ ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า
jaja-jj - กรี้ดดด อย่าว่าธาม ก็เพราะธามไม่คิดอะไรไงถึงเล่นแบบนั้น เพื่อนเรามันก็แบบนั้นแหละ เกยกันทับกันบ้าง กากๆกันไป แต่มันไม่ได้คิดอะไรกันนะ 55555555555555555555
lidelia - ทำป้ายไฟมาเลย เชียร์ด้วยกัน ได้เวลารุกแล้ว! โปรดติดตามตอนต่อไป
mascot - อ่านบทนี้แล้วจะรู้ว่าพี่กันต์ไม่ได้ป๊อดนะ แต่แผนการชั้นยอดดดดดดดดด ฮี่ๆๆๆ ดีใจที่เปิดเผยตัวน้า มาคุยๆกันๆ ขอบคุณที่ติดตามจ้า
evilheart - แอบมองข้างทางบ้างเป็นบางเวลา แต่เพื่อธามแล้วพี่กันต์จริงจัง 55555555+ บทนี้คงถูกใจอ่ะดิ
killy - แอร๊ยยยย ก็อย่าเชื่อคนเขียนพูดตอนท้ายบทมากเซ่ ยิ่งบ้าๆอยู่ 555555+ เออดีเว้ยๆ ได้แฟนอถมหมมอนวด อยากได้บ้าง เอาพี่กันต์มาาาาาาา !!!
Cherry Red - น่ารักเน้อออ แต่งเองก็กรี้ดเอง 55555+ ในเมื่อธามเผชิญหน้าก็เป็นทีของเราที่จะได้อ่านอะไรกรี้ดๆ ขอบคุณที่ติดตามจ้า
yogurtjung - อีกไม่นานหมอธามมีบทหวั่นๆแน่ พี่กันต์มาแบบแผนเยอะรอบนี้555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
kenghan - นี่ธามใจอ่อนแล้วน้าาาา แหมเป็นผู้ชายอยู่ดีๆตื่นมาเป็นเกย์เลยก็ไม่ไหวน้า ง่ายเกิ๊นนนน
Heisei - ว้ายยยยย บทนี้พี่นายยังไม่มา แอบเห็นว่ามาอ่านบทนี้ทันก่อนตอบโพสเสร็จด้วย ไม่รู้จะได้มาอ่านตอบโพสไหมเนี่ย กรี้ดๆ รอบทหน้าได้เจอพี่นายนะจ้ะ ฮิๆๆๆ //+โพสใหม่// เห็นป่ะๆ พี่กันต์นี่แผนเยอะนะ ยาวเหรอบทนี้ก็ยาวอยู่นะเนี่ย 555+ แต่สั้นกว่าบทที่แล้ว บทที่แล้วเยอะมาก ส่วนแบบเจ๊แป้งไม่ต้องรอ32 ตอนนี้คนเขียนเป็นแล้ว สภาพใกล้เคียงด้วย เหอะๆๆ โอ้ย เศร้า 55555555555
blueberry - น่าาา อ่านไปเด๊่ยวก็จะกรี้ดกับความแป้นแล้นของเชฟเอง 5555+ สถุลกว่านี้ได้อยู่ละ ฮานี่ไม่รู้ ต้องคนอ่านพิจารณา คนเขียนอ่านทวนเองก็ไม่เห็นฮาสักที เพราะมุขตัวเอง ขอบคุณที่ติดตามนะ
JJHJJH - ขอบคุณค่าาาที่แวะเข้ามาอ่าน โปรดติดตามตอนต่อไป
fahsai - อีกไม่นานหมอธามก็จะเริ่มอ่อน ฮิๆๆๆๆ ส่วนคู่เชฟกะพี่นาย โปรดติดตามกันไปเรื่อยๆ
bangkeaw - มันต้องราบรื่นอยู่แล้ววว นี่มัน romatic-comedy-fiction นะ 5555555555555 ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
TONG - ยังๆ นี่พึ่งกลางเรื่อง อ่านกันสบาย ผ่อนคลายตูด 555555555555555555555555555555555555
♥WonnaBwithKoy♥ - ยินดีต้อนรับจ้าา เขินนน :o8: เด๊่ยวธามได้โกนแน่ล่ะ ฮิๆๆๆๆๆ พี่กันต์ก็แอบมีมุมแบดนิสนุง 55 โปรดติดตามตอนต่อไป!
...............................................................................
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: ตีสี่ครึ่ง ง่วงโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะทุกคน จุ๊บๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z13:
โพสไม่ติด โว๊ะ
งานเข้าจริงๆ พี่กันย์เอ้ย
โดนพี่หมิงขาย ไม่เหลือแน่
รอเจ้แป้งมาเป็นแม่สื่อแบบเต็มตัว ฮ่า ๆ
:z2: :z2: :z2:
-
55555555 p'gun dai kong cheer iik kon nae norn laew khaaa,,,jae pang tong tum sud tua chaui p'gun 100% nae nae,,,,55555555
-
555+ รอดูว่า พี่หมิงจะขายเพื่อนหรือเปล่า แต่ก็นะเพื่ออนาคตเมีย เพื่อนก็เพื่อนเถอะ ใช่ม่ะพี่หมิงขา
ปล.คนแต่งนอนดึ๊กดึก อัพตี3ตี4 ทุกวันเลยอ่ะ
ปปล. แต่เค้านอนดึกกว่าน๊า
-
พี่กันย์เอ้ยยยย
โดนขายชัวร์วะ
พี่หมิงมันทำเพื่อนให้ได้ไปเจอพี่นายชัวร์อยู่แล้ว
55555
-
55555 ไอ้งานเข้านี่ รู้สึกจะงานเข้ากันเป็นทอดๆเลยนะ
.
จะรอตอน"ได้กันต์นะ" นะครับ 5555
-
งานงอกพี่หมิงแล้ว
:laugh:
-
เจ้แป้งงงงง :m20:
เกรงว่าอนาคตจะกลายเป็นเจ๊แป้งสองนี่แหละ :jul3:
แล้วมาแท็คทีมกับพี่กันต์แล้ว มันจะทำให้ถึงฉาก 18+ เร็วขึ้นเหรอ :laugh:
เค้าไม่ได้มุ่งมั่น(หมกมุ่น)ขนาดนั้นนะ :haun4:
ตอนหน้าธามคงเห็นพี่นายกับเชฟหมิงจีบกันแหง :z1:
-
เจ๊แป้ง เจ๊ที่รักของเค้า
อยากกริ๊ดบ้างอะไรบ้างอ่ะ ชีวิตเจ๊รันทนคล้ายเค้าเลยฮืออออออออ
เรามาตั้ง FCเชียร์กันต์ธามกันเหอะ
-
พี่กันต์เสร็จแน่ จะโดนขายทิ้งไหม๊เนี่ย 5555+
ป.ล. ก็นึกว่าเชฟหมิงจะประเภทแอบไปมุดอยู่ในรถธามไรแบบนี้ 555+
-
ป้าแป้งนี่ขี้อิจฉาจริงๆ เลย
ชาติหน้าก็เกิดมาเป็นผู้ชายเน้อ
เอาใจช่วยพี่กันต์ รอตอนต่อไปจ้า ~
:impress2:
-
เอิ๊กๆ
งานเข้า
หมิงต้องหลุดแน่ๆเลย
-
เอาละเหวย พี่กันต์ ปิดปากเจ๊แป้งได้ แต่งานนี้จะโดนเพื่อนหมิงแฉรึเปล่า วันนี้งานเข้ารุนแรงจริงๆ
-
พี่กันต์จะซวยมั๊ยเนี่ยยย :z3:
เจ๊แป้งตลกดี :laugh:
-
ตอนนี้สมชื่อตอนมาก "งานเข้า"!! เข้าทุกคนเลย จะว่าไปอิจฉาเจ้แป้งเหมือนกันนะ ได้อยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อ!? แต่น่าเสียดายที่เป็นแค่อาหารตา ไม่สามารถเป็นอาหารใจได้ ......(อยากกิน!!!)
ปล อย่าลืมไปหาอ่านนะ แล้วคุณจะหลงรัก......"เจ้าหมา".....อิอิ (อ้อ....เรื่องนี้แอบวายด้วยนะ นิด ๆ พอมีกลิ่น)
-
แหม่.. ก็ว่าแล้วผู้ชายแสนดี๊แสนดีจริงๆน่ะไม่หรอก อิอิ
แอบร้ายลึกนะพี่กันต์ แต่เค้าก้ยังชอบอยู่ดี ตราบใดที่พี่ไม่ทำให้ขัดข้องใจน่ะนะ o18
เฝ้ารอตอนธามโดนโกนเคราแพะออก :impress2:
-
หมิงงานเข้าของแท้ 555+
ขอให้เป็นปลาไหลทองคำตามเพื่อนกันต์ไปโลดดดด ~
-
พี่หมิง?
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้เริ่มมีความรู้สึกว่าธามเป็นต่อนิดๆแล้วอ่ะ
-
งานเข้าเชฟหมิง โดนขายเเน่ๆพี่กันต์
ฮ่าเจ๊แป้งตอนเจอพี่กันต์มาก 555
ธามเองรอโอกาสมานานเเล้ว โดนซักเเน่พี่หมิง
-
พี่กันต์ร้ายมากอ่ะ เจ้าแผนการ ปลาไหลทองคำ!เอาไปเลยพี่
แต่งานนี้จะรอดมั้ย รอดูเชฟหมิงจะเอาพี่กันต์ไปขายน้องธามรึป่าว
ชอบพี่แป้งมากฮ่าๆๆๆ เป็นผู้หญิงที่แซ่บเว่อร์ แก่ตัวไปเราคงเหมือนพี่แป้งเนี่ยแหละ
-
ตกลงเจ๊แป้งเป็นกะเทยรึปล่าวเนี่ย
เริ่มสงสัยจริงจัง :m28:
-
มีลางว่าตอนหน้า...พี่หมิงจะขายพี่กันต์นะเนี่ย !!
แต่ปลื้มเจ้แป้งสุด ๆ ฮ่าๆ ดูเจ้แกมั่นๆนะ
ตอนหน้าคงสนุกแน่ๆ ^^
:z2: :z2: :z2:
รอตอนต่อไปครับ และยังคงรอคอยตอนเขาทั้งสองคู่ได้กัน
-
สงสารเจ้แป้งจับใจ5555+
-
พี่หมิงจะหลุดปากไม๊เนี่ย ??
ส่วนเจ๊แป้งแกฮาได้ใจตลอด :m20: :m20:
ชูป้ายไฟเชียพี่กันต์ค่ะ กรี๊ด ด :pig4:
-
เอาละเว้ย
แป้งจะขายกันต์ หมิงจะขายกันต์ หรือกันต์จะโดนจับได้?!!
สมน้ำหน้า 55555555+
-
เจ๊แป้งของเราฮาแซบมากๆ :3123:
-
งานเข้าแล้วแต่ยังไงเราก็เชียพี่กันต์กับพี่หมิงต่อไป :z7:
-
555+++
เสร็จแน่นายกันต์
ทำประชดเลยน้องธาม
ดูสิพี่กันต์ยังจะกล้าปากแข็งต่อใหม
-
555 พี่หมิงหลุดไปแล้ว
งานเข้าจริงๆ คิคิ
พี่แป้งอย่าเครียดไปเราหัวอกใจคนละดวงกัน 555
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก สนุกดีครับ
มาต่อบ่อยๆ นะครับ ^^
-
พี่กันต์ น่ารักได้อีกจริงงงงงงงง :impress2: :-[ เฟอร์เฟ็กแมนของจริง o13 o13
ธาม จะรู้ความจริงมั้ยเนี่ย ลุ้นจริงๆ
:กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:
-
ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ งานเข้าของจริงแล้วพี่กันต์ พี่หมิงจะบอกน้องธามว่างัยเนี่ย
ตอนนี้คุ้มจริงๆ ตีตั๋วครั้งเดียวได้เจอตั้งสี่คนแน่ะ ยาวววได้อีก
ที่ชอบที่สุดก็เห็นจะเป็นเจ๊แป้ง ณ คอนโด นี่แหละ เจ๊แกแซ่บมากก
ไม่รู้คิดไปเองมั๊ย แอบคิดว่าคนเขียนเหมือนเจ๊แป้ง :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
โธ่!! นึกว่าจะไปหาแม่วิมาลาแล้วลากเอาพี่กันต์ไปด้วย... พี่กันต์ป๊อดอ๊า ลึกลับอยู่นั้น ธามเอ้ยจัดเต็มจีบพี่หมิงไปเหอะไหนๆแกก้อถามไปขนาดนั้นแล้ว ไม่ต้องคิดไรมากแค่เสี่ยงชีวตอยู่ปลายปากไอ้เข้ที่ฟาร์มวิมาลาแค่นั้นเอ๊งงงง ส่วนพี่กันต์.... ปไหนก้อไปป่ะ = =''
-
เผาไม่เผา 55555+
พี่หมิงเผาปะ ลุ้นๆๆ พี่กันต์งานเข้าแล้วววว
พี่ธามสดใสได้โล่ 555+ น่ารักกกกก วันๆไม่คิดไร
-
หมอนี่ก้สุ่มไปเรื่อย ยังไม่ทันรู้เลยยยยยยยยย
-
เจ๊แป้งมาอีกแว้ววว....เอฟซีเจ๊อย่างเราก็เลยดี๊ด๊าาาา
แล้วรุจักกันได้ยังไงล่ะนั่น
น้องธามมมมมม...ยอมๆพี่กันต์เขาไปนะลูกนะ 55555
+1 ให้จ้าา
ปล.พี่หมิงพี่นายนี่ยังไงกันนะๆๆ
-
อุตส่าห์รื่นไหลเป็นพ่อปลาไหลรอดตัวจากเจ้แป้งแล้ว
แล้วที่นี้จะรื่นไหลต่อไปยังไงดีละพี่กันต์ ไหวมั๊ยเนี่ย
-
งั้นก็มานั่งรอพี่นาย... :impress2:
-
งานเข้าพี่หมิงแล้วงานนี้จะยอมขายเพื่อนหรือป่าวเนี่ย
ธามเห็นใจพี่หมิงหน่อยอึดอัดใจแย่เลยอ่ะ
-
งานเข้าถ้วนทั่วทุกตัวคน :m20:
-
เชฟหมิงจะขาย รึว่าเจ๊แป้งจะดัน งานก็เข้าพี่กันต์อยู่ดี เอิ๊กๆๆๆ คนเขียนไปหาบุคลิกเจ๊แป้งแถวใหนเนี่ย แบบว่าโดนคนแถวนี้เต็มๆ เอิ๊กๆๆๆ
-
เอิ่ม.....เจ๊แป้งแปลงเพศมาใช่มั้ย? ๕๕๕๕
( ไม่เจ๊อย่าตบเค้า :beat: )
งานเข้ากันทั่วหน้าจริงๆ :laugh:
กอดคนน่ารัก :กอด1:
-
ธามคิดว่าเป็นหมิง o22
กันต์สู้ๆนะ
รอจ้า :z2:
-
เชียร์ให้หมิงขายเพื่อนจะผิดมั้ยอ่ะ :m20:
-
เรื่องงานเข้าไม่เท่าไร แต่วิธีหลบหลีกและแก้ไขสถานการณ์ของพี่กันต์ ยิ่งกว่าปลาไหลทาเบบี้ ออยล์ ( ขั้นเทพมาก ๆ )
แต่ก็เป็นนิมิตรหมายที่ดี(สุดๆ)ไม่ใช่เหรอ? ที่ได้เจ้แป้งมาเป็นพวก งานนี้หมอธามไม่รอดเงือมมือพี่กันต์แน่นอน
ก็ได้แต่ลุ้นว่า เชฟหมิงจะตอบคำถามหมอธามอย่างไง? แต่เพื่อนปลาไหล คงไม่แคล้วเป็นปลาไหลเหมือนกันใช่ไหม? :o9:
-
บทที่16
น้องกับแฟนแทนกันไม่ได้!
……………………………………………………………………………………………..
วันนี้ผมพาผู้ชายหน้าตาดีเข้าห้องมา2คนเลยนะ สถิติน่าพอใจมาก ถ้าผมเป็นผู้หญิงก็ถือว่าฮอตพอสมควร แต่แหม... ไม่ใช่ไง ผมเป็นผู้ชายอกสามศอกตอกไม่เข้า ผมอัญเชิญแรงงานต่างด้าวจากสิงคโปร์มานั่งที่โซฟาที่เดียวกับที่พี่กันต์นั่งเมื่อกี้เป๊ะๆ พี่หมิงมองไปรอบห้อง หน้าตาดูเหมือนซุกยา ส่วนผมเป็นตำรวจตรงคนเข้าเมืองที่ชายแดนที่จับมาสืบสวนว่าจะเป็นกองทัพมดที่ลักลอบเอายาบ้าเข้าประเทศ หรือจะเป็นเฮโรอีนกัน...
“ธามมั่วรึเปล่า เอาอะไรมาพูด” ผมอยากจะฮากับภาษาไทยสำเนียงจีนจริงๆ แต่ไม่เอาดีกว่า หาว่าเหยียดเชื้อชาติ เป็นประเด็นปัญหาระหว่างประเทศกันอีก เยอะแยะๆ
“ก็ผมเห็นนะผมถึงพูด”
“หว๊อเค่า*...” แม่งเล่ยพึมพำเป็นภาษาบ้านเกิดแบบนี้จะรู้ไหมวะเฮ้ย (*อารมณ์ประมาณคำว่าแม่ง)
“อะไรนะพี่หมิง”
“ไม่มีอะไรฮะๆ ธามแน่ใจเหรอว่าเห็นอ่ะ ไม่ใช่พี่มั้ง” ยังคงปฏิเสธอย่างแข็งขัน มันอะไรกันนักกันหนา ยอมๆรับมาก็สิ้นเรื่อง หรือใครฝากมาให้อีกทีแล้วโดนขู่มาเลยพูดไม่ได้วะ ผมลากเก้าอี้ที่อยู่กับโต๊ะกินข้ามมาที่ข้างๆโซฟาเพื่อที่จะได้คุยกันรู้เรื่องหน่อย
“เห็นจริงๆ บอกมาเหอะ ถ้าไม่บอกธามก็ไม่ให้ไป” ผมยิ้มแสยะ
พี่หมิงก้มหน้าลงเอามือทึ้งหัวทำอยู่อย่างงั้นแหละเหมือนมันจะแก้ปัญหาได้ พอทำจนพอใจแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองผมตาละห้อยเหมือนหมามีความผิด
“เออ พี่เองล่ะที่เอามาแขวนไว้ให้ แต่พี่ไม่ใช่คนที่ให้นะ มีคนฝากมาอีกที” พี่หมิงพูดช้าๆ แบบชัดถ้อยชัดคำ นั่นไงกูว่าละว่าพี่หมิงต้องไม่ใช่
“ห๊ะ... ใคร”
ตอนนี้ผมรู้สึกได้เลยว่าผมใจเต้นแรงขนาดไหน คำตอบที่ผมมั่นใจเกินครึ่งมันผุดขึ้นมาในหัว คือพี่กันต์ แต่ผมไม่กล้ายืนยันว่าใช่ไหม พี่แกจะเล่นสองทางเลยหรือไง ว่าถ้าเกิดเข้าหาตรงๆไม่รอด แล้วถ้าผมเกิดไปชอบไอ้คนปริศนาขึ้นมาจริงๆสุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี โถ่ว้อยย เล่นแบบนี้จับกุข่มขืนเลยดีกว่าแม่ง มีค่าเท่ากัน ปิดทางเลือกกุหมดแบบนี้
“บอกไม่ได้จริงๆ” พี่หมิงทำหน้าน่าสงสารมาก แต่ผมไม่สงสารอ่ะตอนนี้
“พี่กันต์รึเปล่า”
อึก! เสียงพี่หมิงสะอึก ฮึๆๆๆๆ แหมไม่ค่อยพิรุธเลยนะ
“พี่บอกไม่ได้จริงๆ” พูดเป็นประโยคเดียวหรือไงวะ อยู่ไทยมาตั้งนานทำไมพูดได้แค่นี้
“งั้นก็ตามสบายนะ พรุ่งนี่ก็ขับรถไปเองแล้วกันไม่ไกลมากหรอก” ผมตัดบท เสียงถอนหายใจอย่างผิดหวังดังขึ้น ก่อนที่ร่างสูงโปร่งหมดเรี่ยวแรงเดินลากขาออกไปจากห้อง แต่ก่อนไปก็ยังไม่วายหันมา...
“นี่ไม่สงสารพี่เหรอ ทำบุญช่วยคนรักกันให้ได้เจอกันน่ะได้บุญเยอะนะ” ยังจะ...
“ไม่เป็นไรพี่ผมมันคนบาป” ผมพูดจบก็ยิ้มลา
ตึง!
ผมงับประตูลงปิดอย่างหงุดหงิด กุว่าพี่กันต์แน่ๆ ไม่มีใครอีกแล้ว ผมในตอนนี้มันไม่สะดุดใจผู้ชายคนไหนหรอก เพราะผมมันดูเลวร้ายและสถุลเกินไป จะมีก็แต่ไอ้คนที่เคยใบหน้าอันน่ารักเบื้องหลังหนวดเคราของผมมาแล้วเท่านั้น ที่สำคัญคนนั้นต้องรู้จักกับพี่หมิง ซึ่งมันก็ตีวงแคบมาเหลือแค่พี่กันต์อีกนั่นแหละ แถมวันนั้น ที่งานแต่งงานเพื่อนตั้ม พี่กันต์ก็ยังทำท่ามีพิรุธข่มขู่เพื่อนตั้มอีก ไม่ได้การ ต้องโทรหาเพื่อนตั้ม
ผมกดโทรศัพท์โทรออกไปในทันใด แต่ แต่ “เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามรถติดต่อได้ในขณะนี้”
“แม่งเอ้ย!”
ผมเดินอย่างหงุดหงิดไปนอนแผ่บนเตียง ดึงหมอนข้างมากอด หลับตาลง ถ้าเกิดเป็นพี่กันต์แล้วผมจะทำยังไงต่อไป ทำเป็นเหมือนไม่รู้อะไรแล้วรอดูว่าพี่กันต์จะทำยังไงต่อไป ถ้าแม่งกุทนไม่ไหวจะลุกขึ้นด่า ทำไมทำกับธามแบบนี้ แค้นมากใช่ไหมที่ธามทำตัวไม่ดี ผมอยากรู้ว่าในตัวผมมีอะไรดีพอให้ขนาดที่ผู้ชายแบบพี่กันต์ต้องมาใส่ใจขนาดนี้ พูดจริงๆแบบจากสายตาผู้ชายด้วยกัน ใครๆก็อยากเป็นแบบพี่กันต์ หล่อ รวย เก่ง คุยสนุก นิสัยดี ดีในที่นี้หมายถึงเป็นเพื่อนที่ดีเป็นพี่ที่ดี ไม่ใช่คนแบบ ธรรมะธรรมโม พูดเพราะ คุณชายสุภาพอะไรแบบนี้ แล้วผมล่ะใครวะ ธาม หมอหมา พ่อแม่ไม่มีแล้ว อยู่คนเดียว ในคอนโดห้องแคบๆ ชีวิตเช้าทำงานเย็นกลับมานอน มีผมในชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกคนมันจะช่วยยกระดับชีวิตพี่กันต์ด้านไหนยังคิดไม่ออก
พี่กันต์โง่ หรือบ้า หรือเมาจริงๆวะ
ตอนนี้ผมเริ่มเชื่อขึ้นมาจริงๆอีกแล้วว่าพี่กันต์คือคนที่ผมส่งผม แต่เอะ เดี๋ยว...
กุเจอรอยจูบนี่หว่า รอยจูบที่กุคิดว่ายุงกัด แต่เอาความจริงแม่งก็เหมือนรอยจูบอยู่ดี ถ้าเกิดเป็นพี่กันต์ที่มาส่งผมจริงล่ะก็
อ๊ากกกกก!!!!
ผมขว้างหมอนข้างที่กอดเอาไว้ลงไปกับพื้นด้วยความอารมณ์โมโหล้วนๆ เฮ้ย แม่ง กูต้องพิสูจน์ให้ได้ กุต้องรู้ให้ได้ ถ้ากุเจอนะ กุจะต่อยๆ เลยคอยดูดิ!
…………………………………………………………………………..
เสียงนาฬิกาปลุกมันช่างน่ารำคาญจริงๆในเวลาเช้าวันเสาร์ ผมซุกหน้าลงกับผ้าห่ม กอดหมอนข้าง ทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อน นอนไม่ลุก ทั้งๆที่อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ผมหลับตาลงไม่สนใจเสียงนาฬิกาปลุก แต่อีกสักพักมันก็ร้องขึ้นมาอีกครั้งจนผมต้องเอื้อมมือไปคว้ามันแล้วไถมือลงบนหน้าจอเพื่อให้มันหยุดสักที นี่กุต้องไปสู้รบปรบมือกับจระเข้อีกแล้วใช่ไหม
“เห้อ”
เค้าว่ากันว่าอย่าถอนหายใจเพราะมันไม่ดี แต่ทำไงได้ ก็กุจะถอนอ่ะ กุจะถอนนนน ถอนแม่งให้หมดเลย นึกถึงไอ้พวกหน้าขรุขระฟันเรียงแล้วก็เซ็ง คนหนอคนก็สรรหาสัตว์มาเลี้ยงกันอยู่ได้ นับวันยิ่งพิสดาร แมงมุม ตะขาบ แมงสาบ สกั๊งค์ ตอนนี้ผมนึกไม่ออกแล้วว่าอะไรบ้างที่คนยังไม่เอามาเลี้ยง เพราะ6ปีที่ผมเรียนมา แม่งสั่งให้กุท่องตำรามันทุกตัว ทุกชนิด บก น้ำ ปีก เลื้อย แมลง ตอนอ่านสอบไม่ใช่แค่แบรนด์ ไม่ใช่แค่เป็ปทีน แต่เป็น M150 และกระทิงแดง ที่ช่วยให้ผมจบมาได้ ขอบคุณจริงๆครับ
ผมเดินเข้าห้องน้ำปลดทุกข์ประจำวันให้ท้องมันโล่ง แล้วก็มาแปรงฟันต่อ (ล้างมือก่อน) แปรงฟันเสร็จก็สำรวจหน้าตาอันหล่อเหลาของตัวเอง มือมันยกขึ้นไปลูบเคาโดยอัตโนมัติ...
มันคงถึงเวลาแล้วมั้ง…
ผมหยิบครีมโกนหนวดมาฉีดใส่ปลายคาง ก่อนจะหยิบมีดโกนขึ้นมาทำการ โกนมันออกไปซะ!
เฮ้ย แต่อย่าคิดว่าผมโกนหมดนะครับ แค่โกนตรงที่มันยาวออกมานอกเหนือจากตรงคางที่ผมไว้ ไว้แต่เคราไม่ได้ไว้หนวดน่ะ รกไปเดี๋ยวมันน่าเกลียด คนอื่นอาจจะสงสัยได้ว่าหมอหรือโจร
ผมใช้เวลาจัดการธุระอีกไม่นานก็คว้ากุญแจรถกับกระเป๋าสะพายข้างหนังสีน้ำตาลออกมาจากห้อง วันนี้ผมรู้แล้วว่าต้องไปเจออะไรบ้าง เลยใส่กางเกงขาสามส่วน กับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นไป รองเท้าก็แตะครับ เพราะยังไงเดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนไปใส่บูตยางอยู่ดีอีกนั่นแหละ เอาเป็นว่าวันนี้พร้อมรบ จับแม่งทั้งบ่อก็ไหว (แต่ถ้าจับจริงลาตายแน่)
วันนี้อากาศดีนะครับ รถไม่ค่อยมากเพราะเป็นเช้าวันเสาร์ ผมขับรถไปเรื่อยๆ ราวๆ45นาทีก็มาถึงทางเลี้ยวเข้าฟาร์มแล้ว แต่เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อกี้เหมือนเห็นคนนอนเจ็บอยู่ข้างทางเข้าฟาร์ม เป็นผู้ชายใส่หมวกฟาง กางเกงยีน เสื้อยืดตุ่นๆ สงสัยเป็นชาวบ้านแถวนี้ ผมรีบชะลอรถ แล้วก็เปิดกระจกออกมาดู เสียงร้องครวญครางดังออกมาเป็นระยะจากคนที่นั่งเจ็บอยู่ข้างทาง แม่ง โอกาศแห่งการเป็นคนดีมาแล้ว
“ช่วยหน่อยครับ” ผู้ชายคนนั้นร้องเสียงแหบแห้ง ก้มหน้าก้มตากดขาตัวเองเอาไว้ เป็นอะไรวะนั่น ด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอ ถึงจะเป็นหมอหมาก็เถอะแต่ผมก็รักษาคนได้นะ และมันเป็นจรรยาบรรณที่ถูกสอนมาให้อย่าละเลยคนเจ็บหรือคนกำลังลำบาก ผมเปิดประตูรถเดินลงไป
“ไปโดนอะไรมาอ่ะ” ผมเดินไปใกล้ๆแล้วถาม.. แต่ เฮ้ยขาวไปป่ะชาวบ้านหมวกฟาง กลิ่นน้ำหอมฟุ้งไปป่ะ
“ขอบคุณนะ” พริบตาเดียวเท่านั้นแหละครับ ไอ้คนเจ็บแม่งลุกพรวดแทบจะกระแทกผมล้มลงไป ผมที่ยังไม่ทันได้คิดอะไร ไอ้เชฟหมิง แม่งงงงงง เปิดประตูรถผมนั่งอย่างดีตรงที่นั่งคนขับพร้อมยึดกุญแจเรียบร้อย
...กูจะทำอะไรได้นอกจากยืนอ้าปากค้างในเวลาอันรวดเร็วเพียง5วินาที
“ขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวพี่ขับเข้าไปให้เองนะ” พูดแล้วก็ยิ้ม นี่กุโง่ใช่ไหม...
“พี่หมิงแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ!” ผมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด กูล่ะเชื่อเลยแม่ง แต่ราวกับว่าภาษาไทยของผมหาได้เข้าหูพี่หมิงผู้ว่องไวไม่
“เร็วๆ ขึ้นรถเร็ว แดดมันร้อนนะ” แม่งเอ้ย ขึ้นก็ขึ้น พลังรักแรงเกินกุต้านทาน แล้วพี่นายเป็นบ้าอะไรทำไมต้องทำให้กรรมมันตกอยู่กับผมด้วย ไอ้เมื่อวานนี้ที่เป็นคนงานให้ยังไม่พอใจใช่ไหม ผมทำบาปอะไรไว้เหรอ ใครก็ได้ตอบผมที เยสะเป็ด เยสะเข้
แต่อย่างกว่ากระนั้นเลย ผมว่าโง่โดนหลอกแล้ว แต่คนที่เดือดยิ่งกว่าผมคือพี่นาย...
นิวบีทเทิลเลี้ยวเข้ามาที่ลานจอดรถ พี่หมิงรู้ทางมาก เลี้ยวเข้าไปจอดแบบไม่ลังเล พี่นายที่ยังคงยูนิฟอร์มเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น กับดาวเทียมคู่ใจ มองมาที่รถผมอย่างไม่อยากเชื่อสายตาเมื่อเห็นเชฟหมิงที่เดินยิ้มร่าเข้าไปหา ส่วนผมเหรอ ไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่เดินเข้าไปตรงโถงรับแขก รอพี่โจเอาน้ำมาดับไฟโมโหที่พี่หมิงก่อเอาไว้
“มึงมาได้ไงเนี่ย” พี่นายตะโกนเสียงดังลั่นใส่หน้าพี่หมิงที่ไม่มีสะดุ้งสะเทือนสักนิด แล้วรู้ไหมว่าพี่หมิงรับมือยังไง ไอ้ภาพต่อมาทำผมแทบจะล้มลงกองกับพื้น...
“คิดถึงอ่ะ ขอกอดหน่อย” แค่พูดแต่ไม่รอคำตอบพี่หมิงก็กระชาก ผมใช้คำว่ากระชากพี่นายเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงแล้วที่นายทำไงน่ะเหรอ.. ยืนอยู่เฉยๆให้กอด เป็นบ้าไปแล้ว!!!!!
เฮ้ย แต่ผมคิดผิดไปพี่นายไม่ได้ยืนอยู่เฉยๆ หัวเข่าที่กำลังยกขึ้นมาช้าๆ เตรียมจะกระแทกเข้ากลางหว่างขาของเชฟหมิงที่บังอาจทำตัวไม่เจียมในถิ่นพี่แก ผมไม่อยากจะมองภาพตรงหน้าแล้วมันโหดร้ายกับผมเกินไป!
“เฮ้ย เอาอีกแล้ว” พระเจ้า พี่หมิงหลบได้ หลบได้ได้ไงไม่รู้ แต่แม่งหลบได้ หัวเราะฮะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“หมอธามเอามันมาด้วยได้ไงวะ” เฮ้ย หันมาว้ากกุแล้ว ทำไงดี
“คือ...” ผมกำลังจะพูด แต่...
“ก็ตามหาแล้วก็ขอติดรถมาด้วยตามที่นายบอกเป๊ะเลยนะ” ตอแหลสด... (ผมพูดในใจ)
“ใช่เหรอธาม เฮ้ย มึงบ้าป่ะ กุไม่เชื่อ ธามใช่ป่ะ”
“ไม่...” …จริง เอ่อกุยังพูดไม่จบ
“ไม่ใช่ได้ไง” คือพูดติดสำเนียงจีนแต่ทักษะทางด้านการตอบโต้แม่งเร็วมาก
“หุบปากเลยหมิง” พี่นายหันไปพูดเรียบๆกับพี่หมิง แล้วหันมาพยักหน้าใส่ผมให้ผมพูด
“เออ...” เฮ้ยพี่หมิงเงียบว่ะ แต่ส่งสายตามาหาผมแบบว่า อย่าเลย ขอร้องล่ะ แต่ไม่ ผมไม่สงสารหรอกเมื่อวานก็ไม่ตอบคำถามผมสักคำ วันนี้ยังมาหลอกขึ้นรถอย่างกับมิจฉาชีพ แม่งไม่รู้กุโง่หรือพี่หมิงฉลาดเกิน คิดแล้วเซ็งมาก
“พี่เค้ามายืนโบกรถอยู่หน้าปากทางเข้าฟาร์มอ่ะครับ” นี่ถือว่าช่วยแล้วนะ ลดความผิดลงไปเยอะมากจากที่ตอนแรกแม่งแกล้งเจ็บหลอกให้กุลงไปช่วยเนี่ย พี่นายหันไปแสยะยิ้มให้พี่หมิงที่ทำหน้าทะเล้นใส่ มันดูน่ารักแบบแปลกๆนะครับ เหมือนเอิ่มม... แบบผัวกลัวเมีย ซึ่งใครผัวใครเมียไม่ต้องสงสัย ลักษณะทางกายภาพบ่งบอก ให้เอาเทียบกับผมพี่นายยังเป็นเมียผมได้แบบสบายๆเลย คิดเอาแล้วกัน ถ้าไม่นับความโหดนะ
“ดี ไหนๆมึงอยากมานัก ไปบ่อเลยไป ตอนเที่ยงมึงก็มาทำงานแทนแม่กุด้วย แม่กุจะได้ไม่ต้องทำอาหาร ได้คนงานมาเพิ่ม... ฮึ ฮึ” ผมรู้สึกกลัวแบบบอกไม่ถูก แฮะ
จบการสืบสวนพี่นายก็เดินขึ้นบ้านไปบอกว่าจะเอาแฟ้มข้อมูลลงมาให้ผม ให้ผมนั่งรออยู่ที่โถงแขกก่อน ลับตาพี่นาย พี่หมิงก็เดินมาโอบไหล่ผมด้วยความรักใครเอ็นดูผิดปกติ แหม สนิทกับกูเร็วเชียวนะ
“น้องธามแสนดี”
“ไม่ต้องเลยนะ ไม่บอกอะไรผมสักอย่างแล้วทำกันแบบนี้อีก นี่ถือว่าผมใจดีมากแล้วนะ” ผมพูดเสียงฉุนๆ
“น่า... เห็นแก่ที่ช่วยเหลือถึงสองครั้งสองครา เดี๋ยวเย็นนี้พี่มีอะไรให้ดู” พี่หมิงยักคิ้ว ไม่น่าไว้ใจเอามากๆด้วยหน้าตาแบบนี้ มิน่าแม่บอกอย่าไว้ใจพวกคนจีนแม่ง... (ว่าแต่กุก็มีเชื้อจีนนี่หว่า แต่ช่างหัวมัน)
“ดูอะไรอ่ะ” ผมขยับตัวออกจากพี่หมิง เห็นแต่หน้าไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้นะเนี่ย
“รับรองว่าถูกใจ ไม่ถูกใจเอาขี้ไปปาหน้าห้องพี่ได้เลย เดี๋ยวค่อยเจรจากันตอนเย็นนี้ ก่อนดูก็ต้องมีทดสอบอะไรกันนิดนึง เนอะๆ”
“จริงจังนะพี่หมิง” ผมทำหน้าเครียดๆกับเสียงแข็งๆเข้าไว้ จะได้ไม่ต้องโดนอะไรแผลงๆจากพี่ร่วมคอนโดคนนี้อีก ฮือ กุนี่โชคดีกว่าพี่นายมากจริงๆที่ไม่ต้องมาเจอสุดยอดมนุษย์เกินขีดความพอดีสิงร่างเข้าให้แบบพี่นาย
“พี่ก็จริงจังเหมือนกันล่ะน้า แล้วเจอกัน พี่ไปทำงานก่อนน้า” ว่าแล้วพี่หมิงก็เดินจากไปอย่างสดใสราวกับว่างานจับจระเข้เป็นงานที่แสนน่ารัก แสนสบายมีความสุขที่ได้ทำงานออกแรงยกสัตว์หนังหนาขึ้นจากบ่อเพื่อเบาแรงแก่ที่รักสุดดวงใจพี่นายของเชฟ
เอาวะอย่างน้อยวันนี้กุก็แค่ตรวจ ไม่ต้องลงแรง...
รอแต่ว่าเย็นนี้ไอ้อะไรของพี่หมิงมันจะเป็นไอ้ที่ผมอยากดูนะ
………………………………………………………………………………………………31-10-2011
เอิ่ม ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับคีย์บอร์ด มันพังๆ เน่าๆพิกล บทนี้ก็หมิงจอมลวงโลกมาก บทหน้าก็ไปดูกันว่าหมิงมันจะเอาอะไรให้ธามดู ปล.รู้ว่าลุ้นว่าธามจะโกนหนวดรึเปล่าอ่ะดิ 55555 ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ติดตามนะจ้ะ
ตอนนี้เกิดอาการวิปริตกับคีย์บอร์ดของคนเขียน ไม่สามารถพิมตัวอักษรบางตัวลงโดยตรงในเว็บได้ ตอนตอบโพสเลยต้องพิมในเวิร์ดลง ลำบากมากมาย หากวันนี้พิมผิดเยอะโปรดอภัยด้วย T T
...............................................................................
ตอบโพสกันดีกว่า
..........................................................
Chiren – 5555+ หมิงรอดไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่บทหน้านี่ดิต้องมาลุ้นว่ามันจะขายกันต์ไหม
MoMoRin – ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ สมาคมแม่ยกพี่กันต์ยินดีต้อนรับ 555
DraCo_SLa13 – ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องดึกขนาดนี้ จะแต่งตอนกลางวันก้ไม่แต่งไง ต้อรอข้ามวันก่อน 555 บทนี้หมิงไม่ขายเพื่อนแหละ แต่ใช้วิธีน่าฆ่ามาก
Yunatsu – ไม่ได้ขายบทนี้แต่มีแววว่าบทหน้าอาจจะโดนขายแทน ฮุๆๆๆๆๆๆๆ
badcow – คนเขียนก็อยากให้ถึงไวๆนะเนี่ย คงจะสนุกพิลึก
golove2 – ในที่สุดพี่หมิงก็แถไปอีกจนได้
BeeRY – บทนี้ไม่ค่อยได้จับกันเท่าไหร่รอบทหน้านะ บทนี้ก็อ่านความปลาไหลของหมิงไปว่ามันทำกับธามได้! แต่เจ๊แป้งเนี่ยขวัญใจนักอ่านนะ ออกทีไรแฟนคลับเพิ่มตลอด
fuku – ใช่ไหมล่ะ สมัยนี้ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เป็นแบบเจ๊แป้งกันหมดละ 55555555555555555 ตอนนี้เริ่มอยากจะให้มันรีบรู้ความจริงรีบ จีบรีบได้กันแล้วเนี่ย
MM – พี่กันต์รอดไปได้อีก1บท แต่เชฟหมิงมันร้ายกว่านั้น มันไม่ได้แออบไปอยู่ในรถ แต่มันแกล้งเจ็บ ร้ายมากจ้า 5555
POPEA – เจ๊แป้งทนเห็นอะไรแบบนี้บ่อยๆมันน้อยใจในชีวิต บทหน้าหวังไว้เหมือนกันต์ว่าพี่กันต์จะมีบท
NONSENSE – เดาถูกด้วยนะเนี่ยกว่าหมิงรอด แต่วิธีเอาตัวรอดมันกวนตีนมากจริงๆ
bangkeaw – เชฟหมิงเป็นเพื่อนดีนะเนี่ย ทำให้พี่กันต์รอดไปได้อีกหนึ่งบท แต่ว่าบทหน้า มันจะพาไปดูอะไรเนี่ยแหละประเด็นเด็ด
PetitDragon -พี่กันต์รอดจ้าบทนี้ ส่วนเจ๊แป้งแกมาฮาตลอดอยู่แล้ว
dawnthesky - ตอนนี้เป็นตอนที่ตั้งชื่อได้ไวมาก เพราะมันจริงๆ คืองานเข้าแต่พี่กันต์ยังรอดอยู่ คอยดูกันว่าจะรอดไปอีกนานแค่ไหน ส่วนเป็นเจ๊แป้งก็ได้แต่มองมิได้ครอบครองจ้า
♥WonnaBwithKoy♥ - วันนี้ก็โกนนะ แต่โกนตกแต่งเคราแพะเฉยๆ 5555 พี่กันต์แค่ใช้เล่ห์เหลี่ยมนิดๆหน่อยๆเท่านั้นแหละ ฮิๆ
howru – หมิงตามไปเป็นจริงๆ แต่ไม่ได้ใช้คำพูดไหล แต่ใช้ความใจกล้าหน้าด้านเข้าสุ้ ซึ่งธามแพ้ราบคาบในบทนี้ไป 5555
PBOBP – รอดไปอีก1บทจ้ะ
yeyong – มีผลัดกันเป็นต่อเริ่มสูสีเหมือนเชียร์มวย
gumrai3 – นอกจากไม่สามารถซักพี่หมิงได้ยังโดนหลอกให้ช่วยอีกด้วย ซวยจริงๆ 55555 เจ๊แป้งคงเบลอมากว่าเกิดอะไรขึ้นกับชั้น
davina – ไม่ต้องรอแก่ตัวตอนนี้คนเขียนใกล้เคียงกับเจ๊แป้งมากแล้วจ้า 55555555 พี่กันต์ไหลทองคำ บทนี้พี่หมิงก็แสบซ่าได้เรื่อง
ChCh13 – เจ๊แป้งเป็นผู้หญิงจริงๆนะ ถึงจะดูเกินๆไปก็เถอะ 555
kuRoro – หมิงยังไม่ขายตอนนี้ แต่ตอนหน้าไม่แน่ เพราะต้องรอกักตุนให้ราคางามก่อน คนเขียนก็รอคอนจะได้เขียนตอนที่ทั้งสองคู่ได้กันเหมือนกันนะเนี่ย ฮิๆๆๆๆ
Moonmaid – เอะยังไง สงสารแต่มีหัวเราะต่อท้ายเนี่ย สรุปคือเจ๊กลายเป็นบุคคลที่มีแฟนคลับล้นหลาม
lidelia – พี่หมิงไม่หลุดปากแถมยังได้เข้าฟาร์มอีกนะเอ้อ โปรดติดตามเชียร์ต่อไปนะ ฮิๆๆๆๆ
jaja-jj – กันต์รอดจ้า รอดไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ต่อๆไปเนี่ยไม่รู้เหมือนกันว่าจะรอดหรือไม่รอด
naran – เจ๊แป้งถือเป็นตัวละครที่เสียแรงที่ให้มีบท เพราะออกมาทีไรก็ฮาตลอดศก
koikoi – กันต์รอดไปได้อีก1บท หมิงไม่ขายเพื่อนแต่ก็ไปหานายได้ ร้ายมาก โปรดติดตามตอนต่อไปว่ากันต์จะโดนขายหรือไม่
theduchess – ฮ่าๆๆๆๆ มาช้าดีกว่าไม่มานะ มาตอนไหนคนเขียนก็รอ คิๆๆๆๆๆ น้องธามยังคงตามล่าหาความจริงต่อไป ส่วนเชฟหมิงตอนนี้คือตัวหมากสำคัญในเกมนี้!
kp – พี่กันต์ยังไม่ถูกขายออกไป แต่ในใจธามก้คิดแล้วล่ะว่าพี่กันต์แน่ๆ โปรดติดตามตอนต่อไป
yogurtjung – พี่หมิงเก็บชีวิตเพื่อนรักเอาไว้ได้ แต่บทหน้านี่ไม่แน่เหมือนกัน คนเขียนกำลังชั่งใจอยู่ 5555 โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า
-~iK@iZ_KunG~- - ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะ โปรดติดตามกันต่อไปมาอัพทุกวันจ้าถ้าไม่มีเหตุสุดวิสัย
fahsai - แบบพี่กันต์เนี่ยถ้าทำได้คนเขียนก็อยากได้มาไว้เองสักคนจริงๆ ฮิๆๆๆๆๆ ธามก็คิดไปแล้วล่ะว่าพี่กันต์แน่ๆ
greensnake – ทำเอาคนเขียนเมาไปเลยจ้าบทนั้น บทนี้ค่อยเบาๆหน่อยเพราะพลังแรงไปหลายบทแล้วพี่กันต์ก็ยังรอดชีวิตต่อไป ส่วนเจ๊แป้งนั้นไม่ได้คิดไปเองหรอกว่าเหมือนคนเขียน มันอินเนอร์คนเขียนล้วนๆ คือคำพูดคำจา นิสัยอะไรแบบนี้ คนเขียนทั้งนั้น แต่ต่างตรงที่อายุ แนวทางความถนัดเท่านั้นแหละ 5555555
momoshiro – แน่ใจหรา ไล่พี่กันต์อ่ะ อ่านไปแซ่บนะจะบอกคนนี้อ่ะ 5555
savada – นิยายเบาสมองขั้นสุดก็แบบนี้แหละ 555555 กันต์รอดชีวิตยังไม่โดนเพื่อนเผา แต่บทหน้าเนี่ย ไม่รู้หมิงจะพาไปดูอะไร โปรดติดตาม
i love u {knt} – เดี๋ยวก้ได้รู้
silverphoenix – พี่กันต์มั่วสดล้วนๆ ไม่ได้รู้จักอะไรกับพี่แป้งเลยจ้า 5555555 พี่หมิงกับพี่นายเค้าคิกๆกันอยู่5555
mascot- พี่หิงยังไม่ขายเพื่อนเป็นที่น่าดีใจมาก แต่โปรดติดตามตอนต่อไปว่าหมิงจะพาธามไปดูอะไร
Heisei – พี่นายมาบทน้อยมาก เพราะโดนเชฟแย่งบทไป บทหน้าเจอพี่นายอีกรอบ
fannan – พี่กันต์รอดพ้นจากงานเทศกาลขายทอดตลาดไปได้ เพราะความหม้ามึนของหมิงแท้ๆ แต่บทหน้าไม่สามารถคาดเดาได้ว่าหมิงจะพาธามไปดูอะไร
evilheart – แต่งบทงานเข้ามันก็เข้าทั้งตัวละครเข้าทั้งคนเขียนเนี่ยแหละ พิมมือหงิกเลย 5555555 แต่เพื่อคนอ่าน ยอม
killy – บุคลิกเจ๊แป้งคือบุคลิกของคนเขียนเอง เป็นคนแบบนี้แหละ ฮาแตก สติแตก ทำงานหนักปานกรรมกร 555555555
bulldog17 – ถือเอาได้ไหมว่ากอดเราเพราะเราน่ารัก (คิดเองล้วนๆ) 555555 เจ๊แป้งไม่ใช่เทยน้า เจ๊เป็นสาวจริงๆ งานเข้าแต่ก็รอด แต่บทหน้าปริศนาว่าจะรอดหรือไม่รอด
Rhythm – ธามคิดว่าเป็นกันต์ต่างหาก ก็เงี้ยๆ แอบหวั่นไหวให้เค้าแบบไม่รู้ตัว 555 โปรดติดตามตอนต่อไป
iamnan – ไม่ผิดอ่ะ เพราะหมิงขายแน่ กร๊ากกกกกกกก
Cherry Red – ถูกต้องที่สุดอ่ะ จะบอกว่าคิดวิธีไหลของพี่กันต์ไปก็ฮาไป มันช่างแถได้โล่จริงๆ พี่หมิงก็เอาตัวรอดมาได้ แต่บทหน้าจะพาธามไปดูอะไรนี่แหละน่าสนใจ โปรดติดตามจ้า ฮิๆๆๆๆๆๆๆ
-
ผมหยิบครีมโกนหนวดมาฉีดใส่ปลายคาง ก่อนจะหยิบมีดโกนขึ้นมาทำการ โกนมันออกไปซะ!
...
เฮ้ย!!!! :z3: อย่ามาให้ความหวังแล้ว...ทำลายกันอย่างนี้ดิ T^T
ช่างมัน
:เฮ้อ:
รอพี่นาย(ของเรา)ต่อไป
-
ช่ายค่ะ บทนี้พี่หมิงไม่ขายเพื่อน
ปต่บทหน้าไม่แน่ใช่ป่ะค่ะ
ว่าแต่เชฟหมิงจะให้ดูอะไรน๊า
-
พี่หมิง ธามใช้แค่พี่นายมาซื้อพี่กันย์เองนะ
นั้นเพื่อนนะ ขายหมดเลยปะเนี่ยย
ก๊ากกกกก
พี่กันย์ต้องทำใจนะ
เพื่อนก่าหัวใจยังไงหัวใจก้มีค่ามากกว่า
อิอิ
แต่เหมือนพี่กันย์จาโดนคุนหมอของเราโกดอยู่น้าาาา
จาง้อยังไงเนี่ยยยยย
จะเอาไรให้ดูหว่า อยากรู้จุง
-
แอบอ่านอยู่นาน
อยากบอกว่า สนุกมากค่าาา
(อยากเห็นภาพพี่นายอ่าาา)
-
เจอพี่กันต์แล้วจะต่อยเลยอ่อธาม
เย้! ดีใจมากหมอธามโกนหนวดแล้ว~
:impress2:
-
ธามแกทำให้ความฝันฉันล่มสลายในพริบตา ทำไมไม่โกนหนวดให้หมดอ่าห๊ะ :angry2:
เชฟหมิงก็ลงทุนมากมายอ่ะ ถึงกับลงไปนอนโอดโอยกะพื้น กะล่อนไม่มีใครเกิน กล้ามากเนอะ :laugh:
กดบวกใหจ้า รออ่านตอนต่อไปน้า :กอด1:
-
เพื่อจะใด้เห็นหน้าพี่นาย
พี่หมิงยอมลงทุนแกล้งเป็นคนเจ็บเจ้าเลห์มาก o13
-
55555555555555555555 ไอ้หมิงงงงงงง 5555
แสบมาก เจ็บใจแทนธาม 55555
.
รอตอน ธามเค้าต่อย พี่กันต์จูบ มาเร็วนะ
-
เหมือนจะเห็นแววพี่กันต์กำลังจะโดนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดดดด :laugh: :laugh:
ปล.ถ้าหมอธามจะต่อยพี่กันต์จริงๆ ขอเป็นต่อยแล้วจูบ ต่อยแล้วกด ได้มั้ยยยย 5555555555
-
พี่กันย์หายไปไหน ไม่ออกตอนเดียวก็คิดถึง(ปล่อยไปอินี่มันฟุ้งซ่าน) :sad4:
น้องธาม จะสนใจในตัวพี่กันย์มากไปแล้วนะ หลงพี่กันย์แล้วล่ะสิ อิ อิ
ปล.รอหมอธามหน้าใส เมื่อไหร่จะโกนเครา อ๊ากก ก ก ก :z3:
-
มารอดูเฉลยตอนเย็นว่าเชฟหมิงจะมีอะไรให้หมอธามดู อิอิ
-
อุตส่าห์รอลุ้นหมอธามโกนเครา มาเป็นหนุ่มวัยใส
แต่ไม่เป็นไรได้เจอคู่หมิงนาย :impress2:
-
พี่หมิงจะให้ดูอะำไร ขอรอดูด้วยอิอิ
-
ฮาเชฟหมิงสุดๆ มาแบบมั่วด้านๆ...555+
:m20: :m20: :m20:
แต่ไม่รู้ดิ เหมือนๆน้องธามไม่เปิดใจให้พี่กันต์เลย...
กลิ่นดราม่าลอยมาไกลๆ
รอตอนต่อไปครับ ^^
-
แป่ว.. นึกว่าน้องธามจะโกนหนวด แต่ดีแระ... เก็บไว้ขู่? พี่กันต์
ช่วงนี้น้ำท่วม พี่นายดูแลสัตว์เลี้ยงแสนรักดีๆนะ :จุ๊บๆ:
-
ไม่แปลกใจแล้วล่ะ ว่าทำไมพี่หมิงกับพี่กันต์ถึงเป็นเพื่อนกันได้ :m20:
ไม่รู้พี่หมิงจะเอาอะไรให้ธามดู เสี่ยงต่อความปลอดภัยของพี่กันต์จริงๆ
ส่วนพี่นายกับพี่หมิง เค้ารู้ทางกัน :z1: แต่พี่นายดูจะได้เปรียบอยู่นะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
คิดในใจว่า ตอน "น้องกับแฟนแทนกันไม่ได้" มันจะเป็นยังไง แอบแวบ ๆ นึกถึงเพลงตั๊กแตน "ไม่ใช่แฟนแทนกันไม่ได้" ขึ้นมาทันที 5555+ อืมแอบเห็นคำผิด 1 คำ
เคา >>>> ต้องเป็น เครา
แต่ว่าให้ธามโกนเคราให้หมดเหอะ อยากรู้ว่าหน้าเกลี้ยงจะหล่อขนาดไหน (เพราะคนเขียนบรรยายเห็นภาพชัดเจนน่าจะบรรยายให้เห็นภาพธามตอนหน้าเกลี้ยงได้ดี)
นายกับหมิง นี่ แบบ รักต้องโหด ใช่ไหม อิอิ
รอดูของที่หมิงจะให้ธามดูค่ะ
ปล.ปุ่มคีย์บอร์ดอาจมีปัญหา ลองทำความสะอาดดูค่ะ หรือไม่ก็ถอดมันออกมาดูเลยไอ้ปุ่มที่กดไม่ได้อ่ะ
-
พี่หมิงโคตรฮาอ่ะ
ลงทุนสุด ๆ
:m20: :m20:
ขอให้พี่หมิงสมหวังกับพี่นาย
-
อยากจับธามมัดแขนมัดขาแล้วโกรนเคราแพะนั่นออกซะจริงๆ
แหม่.. อุตส่าหลอกให้เราดีใจนึกว่าจะโกรนออกหมด :serius2:
แต่เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวจับมัดแขนมัดขาโกรนเคราเสร็จ แล้วจัดส่งไปให้พี่กันต์ซะเลย อิย๊ะฮะฮ่า :oo1:
ว่าแต่พี่หมิง เอาใจไปเลยค่า เฮียสุดยอดมากกกกกกก หมาจิ้งจอกยังซูฮกอ่ะ :laugh:
สมกับเป็นเพื่อนกันจริงๆเนอะพี่กันต์กับพี่หมิงเนี่ย ว่าแต่ ใครเจ้าเหล์กว่ากันอ่า o18
-
รอลุ้นตอนเย็นเหมือนกันค่ะ ว่าไอ้ที่ดีๆเด็ดๆของพี่หมิง มันคืออะไร
ภาวนาให้น้องธามเปลี่ยนใจ คิดให้ได้และยอมรับซะที ว่าน้องน่ะจะต้องมีแฟนเป็นปู้จาย
อย่าดันทุรังอีกเลย 55+
-
โธ่ถัง...ไอ่เราก็นึกว่าจะโกนออกหมด ไม่งั้นพี่กันต์คงจะตะลึงตอนเจอกันครั้งหน้าไปแว้ว!!!!
ครั้งต่อไปคนเขียนอย่าให้ความหวังกันแบบนี้อีกน้าาาาา T^T
-
มาปูเ้สื่อรอดูของดีของพี่หมิง
ว่าจะเป็นขี้หน้าห้องหรือเปล่า :m20:
-
อึ้ง กับ แผนหน้าฟาร์ม ของเชฟ หมิง ฮามั่กๆ คิดได้ไง :m20:
-
ได้ฤกษ์มาเม้นต์หลังจากตามอ่านมา(ไม่)นาน
โทษคร้าบบบ ไม่มีเวลาอ่ะ
สนุกมากๆๆ พี่กันต์สุดยอด โครตเทพ
พี่หมิงอย่างเนียน ตอนนี้
ว่าแต่ตอนเย็นจะพาไปดูอะไรหว่า
อย่าบอกนะจะพาไปหา ผะ ผี วันนี้วันปล่อยผีนิ 555
-
เพิ่งจะเข้ามาอ่าน เพราะชื่อเรื่องมันดึงดูด 555 หมอธามฮาอ่ะ นี่คงไม่ได้จบหมอสัตว์อย่างเดียวพ่วงดีกรีจากฮาศาสตร์มาอีกใบป่ะเนี่ย มุขพี่แกเยอะเหลือเกิน ไม่เข้าใจเมื่อตอนวันปัจฉิมของพี่กัน ที่ธามมารอนี่ รอพี่กันใช่มั้ย แล้วทำไมถึงเดินหนีไปอย่างงั้นล่ะ เส้าาา พี่หมิงเจ้าเล่ห์ง่า ว่าแต่พี่นายนี่รับจิงหรอ เค้ามะอยากเชื่ออ >.<
-
เช้านี้อ่านย้อนตอนเก่าๆ (ไม่ได้แตะงานเลยย)
.
ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากให้ ธาม เสียตัวเร็วๆ มันคงรู้สึกสมใจ+สะใจเล็กๆ ว่ะครับ 55555
-
พี่หมิงเนียนไปป่ะ? 5555555555
แล้วจะมีอะไรเซอร์ไพรส์ธามล่ะเนี่ย เกี่ยวกับพี่กันต์บ่? ' '
อิอิ มั่วๆมึนๆเดาๆ -0-
-
พี่หมิงจะมีอะไรให้ดูกันน้า
-
เชฟ ร้ายว่ะ :laugh: หมอธามพูดไม่ออกเลยเจอแบบนี้เข้าไป
รอดูเรื่องเด็ดเย็นนี้
-
มารอน่ะคะ :L1: :L1:
-
5555555+ พี่หมิงพี่เทพจริงๆๆ เล่นงี้เลย 55555+
พี่นายน่ารักอ่าาาาา
ลืมธามไปชั่วขณะหนึ่ง 5555+
-
ไม่ได้เข้ามาอ่าน 3 วัน คิดถึงน้องธามจอมสถุลมากมาย
อ่านแล้วหมั่นไส้พี่กันต์จอมกะล่อน ( แต่บทเยอะ เอาเป็ดไปตามสัญญา )
น้องธามจับให้ได้คาเขาไม่เอาหนัง ซักทีเหอะว้า
รอตอนต่อไป
-
ไม่เป็นไร ถึงธามไม่โกนหนวดแต่ในสมองคนอ่านคนนี้ ณ บัดนี้ ธามไม่มีเคราแล้ว o18
เพราะถือว่าธามจับมีดโกน 2 รอบแล้ว :laugh:
-
เชฟหมิงเบอรี่จริงๆ ๕๕๕
-
อยากอ่านต่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
สงสารหมิงนะที่ต้องหาทางไปหาหวานใจ แต่ใช้วิธีนี้แล้วหมั่นไส้ง่ะ หมั่นไส้ทั้งหมิงทั้งกันต์เจ้าเล่ห์กะหมอธาม 555
-
แล้วถ้าธามรู้ความจริงแน่ชัดว่าเป็นพี่กันต์ธามจะว่าไงล่ะพี่กันต์จะแห้วอีกมั้ยอุตส่าห์ทำทุกวิถีทางแล้วนะ
แต่พี่ว่าธามก็ยอม ๆไปเถอะไหน ๆก็ตรงสเป็กทุกอย่างแล้วนี่นา
-
พี่หมิงร้ายมาก
เค้าเป้นน้องธามจะกระโดถีบก้านคอแล้วแจ้งความข้อหาบุกรถ 555
เอาเถอะอยากรู้จังจะให้ดูอะไรรอลุ้นๆ ++
-
พี่หมิงแผนสูง o13 o13
รอดูว่าพี่หมิงจะให้ธามดูอะไร :pig4: :pig4:
-
ธามทำไมไม่โกนออกให้โหม๊ดดดดด เหลือเคราไว้ทำไมลูก (ธามไปเป็นลูกแกตั้งแต่เมื่อไหร่)
พี่หมิงร้ายมากกกก เค้าไม่ให้ไป ก็มาดักรอทำเนียนขึ้นรถมาซะงั้น
ไม่รู้ตอนเย็นนี้จะเอาอะไรมาหลอกธามอีกรึป่าว
น้องธามที่ว่าจับธามข่มขืนเลยดิกว่า ถ้าพี่กันต์ทำจริงแล้วธามจะไม่โกรธ จะยอมรับพี่กันต์หรอ
พี่กันต์เค้าเลยต้องทำแบบนี้ไงค้า
**เชียร์พี่กันต์สุดใจ โฮะๆ
-
ขออ่าน3ตอนแล้วเม้นรวดนะจ้ะ
ไม่มีเวลาเข้ามาอ่านแบบตอนต่อตอนเลย
โอ้ยยยย ไม่ได้เข้ามาแปบเดียว
หมอธามปราดเข้าใกล้ความจริงและ ฮ่าๆๆๆ
เจ๊แป้ง เจ๊ขา เจ๊ไม่ไหวแล้วนะเจ๊
เจ๊ฮามากอ่ะ ฮาได้โล่ เอาใจไปเลยเจ๊ เจ๊เป็นมากกว่าตัวประกอบว่ะ ฮ่าๆๆๆ
แอบฮาพี่หมิงเหมือนกันนะ พี่แกลงทุนเหลือเกิ๊นนน
ส่วนพี่กันต์ เมิงไม่รอดหรอกไอ้คุณพี่กันต์ ฮ่าๆๆๆๆ
เรียนมาเหนื่อยๆ เซ็งๆโฮมซิกส์เบาเบา แล้วได้อ่านนิยายสนุกๆ นี่เหมือนได้ยาดีเลย
ฮ่าๆรออ่านตอนต่อไปเน้อ รักคนเขียนนะจิบิๆ
-
เฮียหมิงงงงงงงงงงงงงงงง อ๊า พี่กันต์จะแซ่ยขนาดไหนเค้าก็ร๊ากเฮียหมิงงงงงงงงงง
พี่นายอ่ะ เอสเอ็มหรา หุหุ
-
ชอบพี่หมิวจัง แผนสูงดีนัก ชอบคู่นี้อะ
-
อย่างพี่หมิงนี่ก็ดีนะ แสดงความรักอย่างเปิดเผย น่าเชียร์ :laugh:
-
พี่หมิงฮามาก :m20:
แต่จะให้หมอธามดูอะไรอ่ะ ?? :oni2:
-
คิดถึงว่าตอนนี้พี่กันต์ดึงเจ๊แป้งมาเป็นพวก
แล้วธามดึงเชพหมิงเป็นฝ่ายตนเอง
ยกพวกตีกัน มันส์
-
เชฟแม่งฮ่าค่ะ :m20:ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเป็นเพื่อนกับพี่กันต์ได้ :m20:
เจ้าเลห์จริงๆ
รู้สึกว่าตอนหน้าพี่กันต์จะโดนขาย อิอิ เชฟไม่ได้ขายนะพี่กันต์ ธามเเค่เอาพี่นายมาเเลกพี่กันต์เอง :laugh:
-
พี่หมิงน่ากลัวอะ
-
แล้วพี่หมิงเอาไรตัดสินว่าสิ่งที่จะให้ธามดูมันน่าดูแถได้โล่เหอะพี่หมิงอ่ะ
o13 o13 o13
-
เค้ากะล่อนรื่นไหลกันยกแก๊งเลยนะเนี่ย
-
ทำไม ไม่โกนให้หมดอะธาม ทำลาย
ความหวังคนอ่านหมด เฮ้อๆๆๆๆๆ
-
:L2: พี่หมิงกะพี่นายรักดีนะ
แต่พี่นายนี่แกปากแข็งได้โล่
เค้าอยากอ่าน :oo1: พี่กันต์กะหมอธามอ่ะ
อ๊ายยยยย เขิน หื่นจังกู
-
รอดูพี่หมิง
:z2: :z2: :z2:
-
ถึงว่าหมิงกับกันต์เป็นเพื่อนกันได้ กะล่อนพอกัน แถไถได้โล่จริงๆ
-
ต้องคนนิเสียเหมือนกันถึงคบกันได้ ท่าจะจริงแฮะแก๊งค์ปลาไหลเรียกพี่เลยนะ
ปอและลอ:อยากเห็นธามโกนหนวดอะ จะหล่อแค่ไหนน้า o18
-
ติดตามค่ะ อ่านตอนแรกเชียร์พี่หมิง แต่ตอนนี้กลับมาเชียร์พี่กันต์แล้วค่ะ อิอิ
-
หมิงจะให้น้องธามดูไรอาครับ ดูด้วยสิครับ :m17: :m17:
-
พี่หมิง...ทำไปได้เนอะ พ่อปลาไหลในน้ำมันพืช :undecided:
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล ปนหน้าด้าน (เล็กน้อย) ไม่แปลกที่พี่แกตื้อพี่นายมาได้หลายปี และจะตื้อต่อไป
ทั้งทน ทั้งอึด และถึกอีกต่างหาก เพื่อรักอันยิ่งใหญ่และยาวนานแล้ว แค่นี้จิ๊บ ๆ
ว่าแต่จะให้ธามไปเห็นอะไรหนอ ? น่าลุ้นจริง ๆ
-
พี่หมิงกล้ามาก
5555 5
-
บทที่ 17
เชื่อพี่เถอะน้อง
...................................................................................................
อ้าปากหน่อยซิจ้ะคนดี ให้พี่คนนี้มองเข้าไปเห็นคอหอยสุขภาพดีของน้องหน่อย...
อย่าพึ่งคิดไปว่าผมเปลี่ยนจากหมอสัตว์มาเป็นหมอฟันนะครับ ไม่ใช่ ยัง ผมกำลังยืนอยู่ในห้องที่ไม่รู้จะเรียกว่าห้องได้ไหม เอาเป็นว่าเป็นที่ที่มีผนังสามด้านหลังคาพอบังแดด พื้นปูนแฉะๆ มีน้ำ มีตะใคร่เขียวขึ้น ทีแรกมันก็แห้ง แต่ก็ต้องเข้าใจว่า ลากจระเข้าเข้ามากี่ตัวต่อกี่ตัว มีเปียก มีชื้นกันบ้าง
อื้อหือ... กลิ่นเหลือรับเชียว นี่ขนาดผมใส่ผ้าปิดปากชั้นนึกแล้วนะ แถมฟันยังมีตะใคร่น้ำด้วย ผอมจนหนังจะหุ้มกระดูกอีกต่างหาก ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้จระเข้เค้ามีเทรนด์ จระเข้สาวไซส์ศูนย์แล้วหรืออย่างไร หรือใครมันชอบกินกระดูกจระเข้ต้มซุปแล้ว แบบเปิปพิสดาร
“สงสัยเป็นพยาธิ” ผมพูดออกมาจากผ้าปิดปาก เช็ดมือที่สวมถุงมือยางกับผ้าที่สภาพใกล้เคียงผ้าขี้ริ้วเต็มที แล้วก็หยิบปากกาขึ้นมาเขียนลงในตารางสุขภาพคุณจระเข้
“ผมเขียนยาให้นะพี่นายแล้วก็ไปหาซื้อเอาข้างนอกจะได้ราคาถูกกว่า” พี่นายพยักหน้าโอเคไปด้วย แล้วพ่อพี่นายก็ชะโงกหน้าเข้ามาส่องดูผม ที่กำลังจะได้กับจระเข้ เพราะนัวเนียกันมาตั้งแต่เช้าจนตอนนี้จะเที่ยงแล้ว มากหน้าหลายตาไม่ซ้ำตัว
“สวัสดีครับคุณลุง” ผมยกมือไหว้พ่อพี่นาย ไม่ค่อยเหมือนพี่นาย ยกเว้นตา เหมือนกันเลย มองแล้วผวา ว่าแต่พี่หมิงมันไม่กลัวตายหรือไงวะ มาจีบลูกชายเค้าถึงบ้าน แล้วพ่อแม่เค้าเรียงหน้าอยู่ครบด้วยนะ
พ่อแล้ว คราวนี้น้องสาวมา ชะโงกตามหลังพ่อมาเลย น้องสาวพี่นายเป็นน้องผม3ปี ก็ยังเรียนมหาลัยอยู่ครับ ทีแรกผมเห็นไม่นึกว่าเป็นน้องสาว นึกว่าเป็นน้องชาย... ก็น้องเค้าเป็นทอมอ่ะ แล้วก็เหมือนพี่นายมากด้วย แต่พี่นายตัวใหญ่กว่าหน่อยนึง
“พี่ธามหวัดดีครับ” เชื่อผมยังว่าเป็นทอมจริงๆ ผมพยักหน้ารับไหว้ น้องชื่อนาฏ ชื่อไม่น่าเป็นทอมเลยจริงๆ
“หวัดดีค่ะซินาฏ” คุณพ่อดุน้องสาวเบาๆ แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ใส่ใจกับการดุมาก สงสัยคงดุมาทั้งชีวิตแล้ว
“หวัดดีค่ะ” น้องนาฏท่องตามพ่อหวัดดีผมอีกรอบ ผมก็ได้แต่ผงกหัวรับ ก็น่ารักดีอยู่หรอก ถ้าไม่เป็นทอมนี่ก็น่าจีบ พี่หมิงนี่ก็แปลก น้องสาวเค้าก็มีเหมือนพี่ชายด้วยดันไม่เอา ไปเอาพี่ชาย
“พ่อให้หมิงมันหมักสเต็กไว้แล้วนะ เดี๋ยวกินข้าวด้วยกันนะคุณหมอ” หน้าโหดแต่ใจดีเหมือนพี่นายอีกนั่นล่ะครับพ่อพี่นาย ว่าแต่เค้าไม่รู้ว่าไอ้เชฟนั่นมาจีบลูกชาย หรือรู้แล้วแต่ก็ปล่อยเลยตามเลยกันแน่วะนั่น ถึงยอมให้เข้านอกออกในได้ขนาดนี้
“บอกมันให้ทำซุปด้วยดิ” พี่นายที่ยืนพิงผนังมองผมลูบๆคล้ำๆจระเข้อยู่นานพึ่งปริปากพูด แต่ก็แปลกดีนะครับที่ดูท่าทางเกลียดขี้หน้าแต่ก็สั่งให้ทำนั่นทำนี่ให้ อยากถามเหมือนกันว่าสรุปคือเป็นอะไรกัน บางอารมณ์มันไม่เหมือนคนจีบกันน่ะ ผมมองมาครึ่งวันและ พี่หมิงก็รู้จักคนทั้งบ้าน เค้าสั่งอะไรก็ทำ ว่างก็มาหยอดพี่นาย ส่วนพี่นาย จะมองแบบเซ็งๆ มีทำร้ายร่างกายบ้างเล็กน้อย (แกล้งเตะ) ด่าบ้างนิดหน่อย (หยาบๆคายๆตามเรื่อง บางคำเป็นภาษาจีนด้วย) แถมพ่อแม่ก็รู้จัก ไม่รู้อะไรของเค้า... เอาตรงๆก็เหมือนเป็นแฟนกันยกเว้นท่าทางที่พี่นายแสดงนั่นแหละที่ทำให้รู้ว่าไม่ใช่
“นาฏบอกพี่หมิงแล้ว ตอนนี้ขับรถพาแม่ไปตลาด” นั่นไง มีพาแม่เค้าไปตลาดเฉย
ผมทำการตรวจจระเข้ประมาณอีก5ตัว วันนี้รวดเร็วมาก เพราะมีคนแบกมาให้ถึงที่ ผมมีหน้าที่แค่ตรวจ แล้วก็จ่ายยา ประมาณบ่ายกว่าก็เสร็จ ต่างจากเมื่อวานนี้ที่เกือบตาย กลับไปหมดสภาพให้พี่กันต์นวด.. เฮ้ย ไม่ใช่
ตอนนี้ผมกำลังตรวจคนไข้รายสุดท้ายที่คาดว่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับฟัน สงสัยต้องถอน เพราะเหงือกบวมแล้วเนี่ย ปล่อยเอาไว้เดี๋ยวอักเสบลุกลาม
“ธามรู้จับกับไอ้หมิงได้ไง” ในความเงียบพี่นายเป็นคนเริ่มบทสนทนาขึ้นมาก่อน ผมเหลือบตาลอดเลนส์แว่นมองพี่นายที่ยืนอยู่ที่เดิม หน้านิ่งๆ ผมกลัวนะเนี่ย ผมเปล่าเป็นชู้นะ
“ก็จริงๆแล้วเค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าอ่ะครับ แต่ก็พึ่งมารู้จักเมื่อไม่นานนี้ อยู่คอนโดเดียวกัน” ผมตอบไปตามความจริง ไม่มีอะไรต้องปิดบังใช้ป่ะล่ะ
“เหรอ” จบการสนทนาครับ เฮ้ย ถามแค่เนี้ย!
“แล้วพี่นายรู้จักกับพี่หมิงได้ไงเหรอ” คือไม่ผิดใช่ไหมที่กูจะเสือกบ้างอะไรบ้าง
“เคยไปแย่งแฟนมันตอนปี4” พูดเหมือนเป็นเรื่องปกติมาก แล้วไปแย่งแฟนกันแล้วทำไม ทำท่าไหนถึงเปลี่ยนเป้าหมายมาโดนจีบซะเองได้ แล้วแฟนที่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายวะเนี่ย
“ห๊ะ...”
“มันเลยแค้น ก็เลยตามจีบมาจนถึงทุกวันนี้” พี่นายพูดเรียบๆ คำอธิบายเหมือนบอกว่า อ้อ เรียนที่เดียวกัน เลยรู้จักกันจนถึงทุกวันนี้ บ้าแล้ว! มันใช่ซะที่ไหน มันไม่ปกติไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ เหตุผลมันไปด้วยกันไม่ได้เว้ย
“ห๊ะ...” ผมเหมือนพูดได้คำเดียว...
“อือ แบบนั้นแหละ” กุโง่หรือพี่สองคนเค้าฉลาดไปวะ นี่กุจริงจังนะ...
“แล้วตอนนี้” ผมถามช้าๆ
“คนรู้จัก” พี่นายตอบเรียบๆ
“แฟน” เสียงตะโกนมาก่อนตัว พี่หมิงวิ่งพรวดเข้ามา ผมสะดุ้งเฮือก เริ่มผวากับสองคนนี้จริงๆแล้วเนี่ย
“ใครแฟนมึง” พี่นายทำท่าเหมือนอยากจะต่อยคนอีกแล้ว
“นายไง” พี่หมิงหาได้กลัวไม่
“ยกจระเข้ไปลงบ่อไป” พี่นายสั่งด้วยอารมณ์ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า โคตรหงุดหงิด แล้วก็เดินออกจากห้อง พี่หมิงหันมามองผมยิ้มร่า ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็ตะโกนเรียกคนงานข้างนอกมาให้ช่วยยกจระเข้กลับลงบ่อพักฟื้นแต่โดยดี… เหี้ยไรวะเนี่ยกุควรเชื่อใครดี
ข้าวเที่ยงเลยมาแล้วแต่บ้านนี้ไม่สนใจครับ เวลาบ่ายสอง พวกเรานั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาที่โต๊ะกินข้าวที่ถูกจัดเอาไว้อย่างดี มีพ่อนั่งหัวโต๊ะ แม่นั่งตรงข้ามกับพี่ชายคนโตชื่อพี่นพ (แต่งงานมีลูกมีเมียแล้ว) น้องนาฏนั่งตรงข้ามกับพี่นาย ส่วนผมนั่งจ้องหน้าระรื่นของพี่หมิงอยู่อย่างมีปริศนาในใจนิดๆ สเต็กเนื้อจระเข้วางอยู่บนจาน มีสลัดชามโต กับซุปวางไว้ตรงกลาง
“หมิงทำหมดเลยนะวันนี้” คุณแม่(เจ้าของชื่อฟาร์ม) พูดยิ้มๆ พี่หมิงเนี่ยยิ้มหน้าบานเลยครับ ส่วนพี่นาย ทำหน้าบูด ตรงข้ามกันเสมอ
“แปลว่าอร่อยไม่เหมือนนายทำใช่ป่ะ” พี่นพเป็นคนพูดประโยคถัดมา คิดไปเองหรือเปล่าเหมือนเป็นมุขเวลาเค้าแซวคนเป็นแฟนกัน พี่หมิงหน้าบานมากขึ้น ส่วนพี่นาย บูดหนักกว่าเดิม
“นาฏชิมแล้ว อร่อยมาก” น้องนาฏสมทบ ผมว่ามันก็น่าอร่อยนะ เพราะหน้าตามันน่ากินแบบสุดยอดอ่ะ สมกับเป็นเชฟโรงแรม ไม่น่าเชื่อนะว่าคนแบบนี้จะมีฝีมือทางด้านนี้ เหมือนผมที่หน้าตาแบบนี้ไม่น่าจะมาเป็นหมอ น่าจะเป็นนายแบบ กร๊ากกก!!
“พี่เค้าเป็นเชฟโรงแรมนี่น้า ว่าแต่เดี๋ยวนี้งานยุ่งเหรอ ทำไมไม่ค่อยเห็นหน้า” ประโยคนี้พ่อพูดครับ เหมือนเอ็นดูกันทั้งบ้านยกเว้นพี่นาย
“ก็...” ไม่ทันพี่หมิงจะอธิบายพี่นายก็พูดขึ้นแทรก
“กินเหอะๆ” พี่นายเป็นคนจบประโยคการสนทนาบทโต๊ะอาหารที่เริ่มจะเข้าเนื้อตัวเอง
ผมหั่นสเต็กเข้าปาก พอเนื้อแตะลิ้นก็รู้เลยว่ามันอร่อยสุดยอดอลังการมากครับหอมเนยนิดๆ เนื้อไม่แห้งไป ได้กลิ่นพริกไทยดำกับซอสหมักที่มันเข้าเนื้อ เงยหน้าขึ้นมาเคี้ยวก็เจอหน้าพี่หมิงพี่ยิ้มระรื่นอิ่มอกอิ่มใจเข้าใจแล้วว่าทำไมเอ็นดูกันทั้งบ้าน เคยได้ยินคำว่าเสน่ห์ปลายจวักไหมล่ะครับ แบบนั้นเลยล่ะ เพียงแต่นี่ไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชายหน้าตี๋พูดไทยไม่ค่อยชัด แล้วมีเป้าหมายคือจีบลูกชายบ้านนี้
ระหว่างมื้ออาหารก็มีคุยกันเป็นปกติแหละครับ ผมก็ถามคำตอบคำแบบตามประสาคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ส่วนพี่หมิงนี่อยู่ระหว่างช่วงทำคะแนน บางทีเหมือนผมมาเป็นตัวประกอบที่พี่หมิงหนีบติดมาด้วย ผลพลอยได้คือการมารักษาจระเข้ เอ่อ เชื่อเลยว่ะ โคตรลื่น พลิ้ว ไร้ที่ติ แต่จะคอยดูเย็นนี้ว่าจะมีอะไรเด็ดๆมาโชว์ ถ้าไม่ดี ผมเอาขี้ไปปาหน้าห้องจริงๆด้วยเหอะ
จบมื้ออาหารบ่ายผมก็มาเช็คยอดรวมค่ารักษาแล้วก็สรุปงานนิดหน่อยโดยมีคุณพ่อกับพี่นพนั่งฟังส่วนพี่นายหายไปไหนก็ไม่รู้ พี่หมิงก็ไปล้างจานอยู่ (พี่นายสั่ง) บางทีที่คนบ้านนี้เค้าดูรับพี่หมิงได้ก็อาจจะเป็นเพราะโคตรเข้าตามตรอก ออกตามประตูล่ะมั้ง มาถึงก็ทำงาน ขับรถ ทำอาหาร ล้างจาน แหม ถ้าเกิดเปลี่ยนพี่นายเป็นน้องนาฏผมว่าพ่อแม่จับแต่งงานให้ไปแล้วอ่ะ โคตรเวอร์ขนาดนี้ แล้วแต่ก่อมาบ่อยกว่านี้ผมคิดไม่ออกเลยว่ามันจะป่วนขนาดไหน
“เดี๋ยวพ่อทิปเพิ่มให้” คุณพ่อยิ้มจนหนวดกระดิก แหม เงินหนักจริงๆงานนี้
“ขอบคุณมากครับ” ไม่มีปฏิเสธหรอกผมอ่ะเรื่องแบบนี้ ต้องกินต้องอยู่
“เมื่อวานนี้ก็เหนื่อยหน่อยโทษทีๆ พี่ก็ไปส่งของ ทีหลังว่างๆก็มาเที่ยวฟาร์มได้นะ” พี่นพพูดเชิญชวน แหม ถ้าผมมาคงไม่ได้มาคนเดียวหรอกครับ เชฟหัวป่าคงซุกอยู่ในรถแบบผมไม่รู้ตัวรอไปแน่
ผมเดินไปที่รถ ไม่ต้องเรียกหา พี่หมิงยืนรออยู่แล้วในมือมีถุงเนื้อที่ผมคิดว่าคงพึ่งแล่แน่ พี่นายยืนอยู่ห่างๆ ไม่รู้มายืนรอหรือยืนคุยกันอยู่
“กลับกัน” ผมบอกพี่หมิง ที่ยังมองพี่นายตาละห้อย... ไม่เข้าไปจูบเค้าเลยล่ะพี่หมิง
“ไม่อยากกลับอ่ะ” พี่หมิงพูดหงอยๆ ผมไม่สนใจ...
“ผมกลับแล้วพี่นาย หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้ เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง พี่หมิงตามเข้ามาแต่โดยดี
พี่นายไม่ได้พูดอะไร ยกมือขึ้นรับไหว้ผม มองผมขับรถออกมาจากบ้าน ส่วนพี่หมิงทำอะไรน่ะเหรอ กดโทรศัพท์โทร โอ้โห ออกมาไม่ทันไรโทรหาคนอื่นเลยนะ แต่เดี๋ยวก่อน...
“นาย.. รักนะเว้ย”
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! ผมแทบขับรถตกถนนเมื่อได้ยินไอ้ประโยคชวนสยิวกิ้วเมื่อกี้ ให้ตายเหอะ พระเจ้า นี่พี่หมิงเป็นเอามาก พอพูดเสร็จก็กดวางสายนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว แต่ก็อยากรู้นะว่าพี่นายจะทำหน้ายังไง กุวนรถกลับไปอีกรอบดีไหมวะ
“พี่นายไม่ด่าเหรอ” ผมถามด้วยอาการตื่นเต้นมาก นี่มันอะไรกัน
“มันด่ามาตั้ง3ปีแล้ว ก็มีเหนื่อยบ้างอะไรบ้าง” พี่หมิงหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาใส่ โหแม่ง ทีเมื่อเช้านี้ นั่งกลางแดดร้องโอดโอยไม่หวั่น ตอนนี้จะกลับนั่งในรถติดฟิล์มอย่างดี แดดแยงตาหน่อยเอาแว่นมาใส่ มันน่าถีบลงจากรถจริงๆว่ะเฮ้ย
“เป็นอะไรกับพี่เค้าอ่ะ”
“คนรู้ใจ” ...ขอเวลานอกไปอ้วกครับ ไม่ไหวละ
“เคยมีอะไรกันป่ะ” ก็ผมอยากรู้ ผมก็เลยถามอย่าด่าว่าผมมันอกุศลนะ
“บ้าป่ะน่ะ เห็นไหมว่าแค่กอดยังโดน มีอะไรนี่ไม่ได้มานั่งตรงนี้หรอก ตายไปแล้ว เฮ้ยๆ แยกข้างหน้าอ่ะ เลี้ยวขวานะ” ก็จริงของพี่หมิง ไม่น่าถามเลย ไม่ได้ตายดีด้วย จะต้องตายแบบทรมานถึงขีดสุด ผมเลี้ยวตามที่พี่หมิงบอก
“ว่าแต่จะพาไปไหนเนี่ย”
“พาไปดูบ้านคนที่เค้าเฝ้าจีบธามไง” พี่หมิงพูดพร้อมแสยะยิ้ม ตามองหน้าจอโทรศัพท์ กดบีบียุกยิก
“เอาจริงดิ” รู้แค่จุดหมายเท่านั้นแหละ ผมเปลี่ยนจากขับเลนซ้ายเป็นเบนขวา แซงแหลก ความเร็วเต็มลิมิตกฎหมาย อยากรู้เว้ย ใครกันวะ จะใช่คนที่คิดไว้ไหม... แล้วถ้าใช่ ผมจะทำหน้ายังไงดี
...
กันตภัทร chat
………………………………………………………
Chef-MHING – มึงอยู่บ้านป่ะ
KUNTAPAT – เออดิ
Chef-MHING – อีก15นาทีไม่ต้องออกมาเดินนอกบ้านนะมึง ห้ามออกมาจนกว่ากุจะบอกให้มึงออกมา
KUNTAPAT – ทำไมวะ
Chef-MHING – เชื่อกุเหอะสัส
KUNTAPAT – มึงบ้าป่ะเจ๊ก
Chef-MHING – มีเรื่องไหนที่เชื่อกุแล้วผิดหวังไหม
KUNTAPAT – พิมมือหงิกจนบีบีพังแม่งยังได้ไม่ถึง 1ใน3
Chef-MHING – คราวนี้เชื่อกุนะเพื่อนรัก เอาตูดกุเป็นประกัน
KUNTAPAT – กุไม่เอาตูดมึงสัส เล่นเหี้ยไรเนี่ย
Chef-MHING – มาเล่น จริงจัง
KUNTAPAT – มึงเป็นบ้าใช่ป่ะ เจอหน้านายแล้วเพ้อเหรอ
Chef-MHING – คล้ายๆอยู่
KUNTAPAT – บ้านะมึง
Chef-MHING – อย่าออกมาละกัน ไม่ตายหรอก
KUNTAPAT – เออ
…………………………………………………………………………….1-11-2011
บทหน้าไปบ้านพี่กันต์ 55555 เรายังคงอยู่กับคู่หูคอนโดบอยส์ ธามเคราแพะและหมิงตอแหล
คนเขียนเหมือนสมองเบลอนิดๆ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น พิมไปเมาไป เห้ออออ
เห็นคนอ่านเขียนผิดกันเยอะ ชื่อพี่กันต์ เขียนสะกดตัว -ต์ นะ ถ้าสะกด -ย์ จะแปลว่าผู้หญิง สะกด ล.ลิง ก็แปลว่าผู้หญิงเหมือนกัน โทษทีที่ตั้งชื่อตัวละครแสนยุ่งยาก
ปล. อยาดวาดรูปพี่นายมาให้ แต่กากเกิน ไว้ขอดีๆค่อยเอามาลง
...................................................................
ตอบโพส
Heisei - 5555+ บทนี้ก็มีพี่นายพอหอมปากหอมคอกันไป เรื่องหนวดใจเย็นๆ เด๊่ยวก็ได้โกนเองล่ะ 555555
DraCo_SLa13 - ตีท้ายครัวพี่กันต์
Yunatsu - หมิงพาไปดูบ้านกันต์ ซึ่ง สนุกสนานแน่นอน 5555 ธามไม่ได้โกรธหรอก แค่กำลังหงุดหงิดนิดหน่อย
shiro_niji - ฮืออออ เราอยากวาดให้ดูมากเลย แต่ยังวาดได้ไม่ดีเท่าที่คิด เลยยังไม่พอใจ เด๊่ยววดใหม่ ได้เมื่อไหร่แล้วเอาให้ดูนะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ
POPEA - 5555 อ่านผิดแล้ว ยังไม่โกนต่างหาก แต่ตกแต่งและเล็มๆ 55555555555555555555555
BeeRY - หมิงเป็นตัวละครแสนใจกล้า หน้าด้าน และสตอแบรี่มาก 555555555 ธามอาจจะทำให้ทุกคนผิดหวังในวันนี้ แต่ทุกคนจะกรี้ดเมื่อธามโกนหนวดในวันหน้า
naran - เชฟมันตอแหลได้โล่ห์จริงๆ เพื่อรัก 5555
badcow - ว้ายยยย ต่อบ จูบ ต่อยจูบ โหดเวอร์ 555555+ บทหน้าก็ยังเป็นคู่หูคอนโดบอยหมิงตอแหลกับธามแสนสถุล โหว่าแต่มานั่งย้อนอ่านเลยเหรอ น่ารักมาก 5555555555555
maruko - มาเลย ธามรับได้ ไม่ว่าจะต่อบ จูบ กด 55555+ บทหน้าหมิงขายครึ่งราคาเบาๆก่อน
Chiren - ถึงบทธามโกนเคราเมื่อไหร่จะเขียนบรรยายสักหน้าให้คนอ่านอ่านให้จุใจไปเลย! (หาเรื่องเข้าตัว 555) บทหน้าพี่กันต์มาจ้าา
-~iK@iZ_KunG~- - หมิงพาตีท้ายครัวพี่กันต์ ซึ่งธามกำลังขับรถอยู่ พรุ่งนี้ีตี3ถึง 555555
ben~ya - ออกมาพอหอมปากหอมคอ ไว้มีแรงจะเขียนตอนพิเศษแบบเต็มๆให้แล้วกันเนอะ
nana - หมิงกะขายเพื่อนแบบไม่ให้รู้ตัวดดยการพาธามไปบ้านกันต์เลย 5555
kuRoro - จอมมั่วตลอดกาลเชฟหมิง 5555 ธามไม่เปิดใจเหรอ จริงดิ ไม่น่าๆ ไม่ดราม่าแน่นอน 5555
pattybluet - พี่นายสั่งล้อมรั้วสูงแล้ว ท่วมแค่ไหนก็ไม่หลุด แน่นอน ธามเก็บเคราไว้ให้พี่กันต์โกนให้
greensnake - ตอแหล ปลาไหลด้วยกันทั้งคู่อ่ะคู่นี้ ทีแรกไม่ได้กะให้เป็นแบบนี้ แต่เขียนไปเขียนมา กลายมาเป็นแบบนี้ไปแล้ว 55555 บทหน้าไปบ้านกันต์จ้า ขอบคุณคนอ่านเช่นกัน
dawnthesky - ขอบคุณน้าที่ดูคำผิดให้ พิมตกบ่อยมากเพราะเหมือนหลับในพิม(แม่งอย่างกะคนขับรถบรรทุก) ธามโกนหนวดเมื่อไหร่วาดให้ดูเลยอะ 555555555555555 คีย์บอร์ดหายเน่าแล้ว สงสัยใช้งานหนักเกิน ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
golove2 - ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเขียนให้ได้กันยังไงเนี่ย 5555555555555555555555 แต่คงสนุกดีพอถึงตอนนั้น
♥WonnaBwithKoy♥ - โดนหลอกไปอีกราย เอาน่า หนวดเครามันของนอกกาย ไอ้เรื่องใครเจ่าเล่ห์กว่ากันเนี่ยมาคนละแนว หมิงนี่ออกแนวหลอกแบบหน้าด้าน เล่นกันง่ายๆ แสบๆคันๆ ส่วนกันต์จะเป็นพวกชั้นเชิงจัดจ้าน แบบพูดเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย พูดอ้อมๆ โกหกหน้าตาย ใช้ปากเก่ง 555555+
kokoro - ธามคงเริ่มทำใจแล้ว ของดีพี่หมิงคือพาไปบ้านพี่กันต์เจ้าค้าาาา แซ่บ!
silverphoenix - คนเขียนเรื่องนี้โรคจิตมากอาจจะมีอะไรหลอกล่อคนอ่านไปเรื่อยๆ 555555555555
evilheart - บ้านพี่กันต์ ดีป่ะล่ะ 555
chai235 - ถ้าไม่ใช่หมิงไม่มีใครกล้าทำหรอก เชฟสตอแบรี่มาก
MaNaSsAwEe - ว้ายย ไม่ใช่น้า หมิงจะพาไปบ้านกันต์ โปรดติดตามคู่หุปลาไหลทองคำกันต่อไป
CheeTah - เชื่อเถอะว่าพี่นายเป็น 555555+ ธามนี่เป็นตัวละครเอาฮาอยู่และ ฮิๆๆๆๆขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะจ้ะ เรื่องวันปัจฉิมเด๊่ยวมีเฉลยว่าธามนั่งทำอะไรเย็นๆคนเดียว ฮิๆๆๆๆ
irksome - พี่หมิงจะใช้ความเนียนของตัวเองพาธามไปส่องบ้านพี่กันต์จ้าาา
nona159 - บ้านพี่กันต์ น่าดูป่ะล่ะๆ
bangkeaw - เชฟแบดมาก ถ้าคนเขียนเป็นธามคงเอ่อไปเหมือนกัน 5555+ เรื่องเด็ดเย็นนี้ไปชมบ้านพี่กันต์Z4
Rhythm - อัพแล้วจ้า โปรดติดตามอ่านต่อไป
savada - ห้ามลืมธามน้าาาา พี่หมิงดูประทับใจคนอ่านบทที่แล้ว เพราะช่างกล้าทำ 555
yaninjinna - ใกล้แล้วแหละ ฮิๆๆๆๆๆๆ แต่ยิ่งอ่านไปพี่กนต์จะเริ่มโชว์ความเนียน รับรองว่ากรี้ด 555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
killy - เออ ดีๆ จินตนาการเองเลยแก อย่าไปรอ 555555555555555555555555555555 โปรดติดตามกันต่อไป
bulldog17 - แม่บอกอย่าไว้ใจเจ๊ก 5555555555555555555555555555
Moonmaid - มาอ่านเลยยยย อัพแล้ว
iamnan - เป็นคู่หูปลาไหลทองคำแสนเพอร์เฟ็ค เด็กๆชอบแบดบอย 55555
koikoi - ถ้ามันไม่ยอมยังไงก็ต้องยอม ก็พี่กันต์เป็นพระเอกอ่ะ! ทำไงได้ ไม่ให้เลือก 55555555555555555
yogurtjung - พรุ่งนี้เราจะมีรายการเปิดบ้านคุณกันตภัทรกันนะจ้ะ สนับสนุนโดยเชฟหมิง ณ คอนโด
lidelia - ไม่ใช่แค่ตัวสูง หมิงยังแผนสูง และจะพาไปดูบ้านกันต์อีกด้วย
davina - ดีมากๆ เชียร์พี่กันต์กันต่อไปนะ พรุ่งนี้ไปดูเชฟหมิงมันพาไปดูบ้านพี่กันต์ มีบทหมาด้วย 55555 ส่วนธามนั้นเหลือเคราไว้รอพี่กันต์มาโกน
donghwa - คนเขียนยังไม่เปิดเทอมจึงอัพถี่ได้อี๊กกกกกก เจ๊แป้งแฟนคลับยินดีต้อบรับเสมอ 555555 พรุ่งนี้ไปดูบ้านพี่กันต์ นำทัวร์โดยเชฟหมิงตัวแสบเหมือนเดิม ขอบคุณที่ติดตาม รักคนอ่านเหมือนกันจ้าาาา
munjung - แผนไม่สูงหรอก แต่เน้นความใจกล้าหน้าด้านไว้ก่อน แนวถนัดหมิง 5555555555555555555555555
@BUA@ - บางทีหมิงก็เปิดเผยมากเกินไป55555555555555555555555555555555
PetitDragon - พี่หมิงมีวีรกรรมเยอะ พรุ่งนี้จะพาธามไปดูบ้านพี่กันต์ แซ่บป่ะละ
yeyong - อื้อหือออออ เป็นคราวซีโร่เลยป่ะเนี่ย 555555555
gumrai3 - เพื่อนรักไหลทองคำ 5555555555 บทหน้าไปบ้านพี่กันต์ เก็บข้าวเก็บของเตรียมตัวนะคนอ่าน
lomekung - ถ้าดูจากสิ่งที่หมิงทำไม่รวมหน้าตากับออพชั่นถือว่าโฉดมาก 5555
kp - 555555 บ้านพี่กันต์ น่าดูป่ะล่ะ
mascot - สังคมสมัยนี้อยู่ยาก ต้องหาสกิลติดตัว คอนเซปกันต์หมิง
kenghan - หมอธามเก็บไว้ให้พี่กันต์โกนให้ 5555555
TanyaPuech - เอาน่า ใจเย็นๆ มันต้องได้อ่านสักกวันล่ะ ถ้าติดตามกันอ่ะนะ 5555555
PBOBP - บทหน้าพี่หมิงพาชมบ้านพี่กันต์จ้าาา
TONG - เค้าว่ากันว่าเพื่อนกันมักมีอะไรคล้ายๆกัน
murasakisama - แก๊งค์ไหลทองคำนำเสนออยู่และ 55555 ธามโกนหนวดก็พี่กันต์รักพี่กันต์หลงอ่ะ
pklove - คริๆๆๆๆๆ บอกแล้วว่าพี่กันต์แซ่บมาก 5555555555555555555
G-NaF - ไป เก็บของ พรุ่งนี้ไปบ้านพี่กันต์
Cherry Red - ฮามากคุณเชอร์รี่แดงบรรยาย 555555555555555 +1ไปเลย พรุ่งนี้เชฟหมิงจอมตอแหลจะพาน้องกันต์ไปบ้านพี่หมิงจ้าาาาาา
¡ииσcэиτ - พี่หมิงกล้าได้กว่านี้อีกนะจะบอก 5555555555555555555
.......................................................................
ขอบคุณคนอ่านทุกคนน้า
-
พี่กันย์จะเป็นยังไงน๊า เมื่อเจอพี่หมิงมากับน้องธามอ่า อยากรู้ๆ ติดตามๆ :o8:
-
:z13:
จิ้มรีบน
คนเขียนเค้าบอกว่าพี่กันต์เขียนงี้ ยังพิมพ์ผิดได้อีก (เมพขิงๆ)
ไอ้เราก็พิมพ์ผิดตั้งนาน เคยเจอแต่กันย์แบบนี้
ตอนหน้าได้เจอพี่กันต์แล้ว หลังจากไม่เจอมา 2 ตอน :o8:
เฝ้ารอ ยลโฉมน้องธามหน้าใส ปิ๊งๆ :impress2:
-
555555555 P'Ming "lae tae nien" dai talord nor,,, (^__^)
-
รอไปเที่ยวบ้านพี่กันต์ :oni2:
ถ้ายังไม่ได้กัน ห้ามพี่กันต์ปล่อยธามกลับนะ :m10:
-
อ่อพี่นายเคยแย่งแฟนพี่หนิง :-[ ตามจีบมาตั้งหลายปีเลยอ่อ
โห~ นึกว่าหมอธามโกนซะแล้วอะคนเขียน ชิๆ
ตอนหน้ารอพี่กันต์ออกเต็มๆ :กอด1:
-
ธามเคราแพะ...เชฟหมิงตอแหล...แล้วพี่กันต์จะมีฉายาว่าไงอ่ะ :jul3:
ตอนนี้เหมือนเรื่องพี่นายกับเชฟหมิงแหลน่าสนใจมั่กมากๆๆๆ แต่เรื่องที่ธามเมื่อไหร่จะโกนหนวดก็น่าสนใจไม่แพ้กัน :laugh:
รออยู่นะจ๊ะธาม :o8:
-
พี่หมิงเจ้าเล่ห์อ่ะ
เล่นนัดกับพี่กันต์ล่วงหน้า
:L2: :L2:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านไม่กี่วัน มาแว้วสองตอน o13 ชอบมากอ่านแล้วนั่งยิ้มตลอด น่ารักแบบกวนๆอ่ะ
ตอนหน้ารอลุ้นคุณเชฟ เหมือนจะเจ้าแผนการ.....แล้วธามของเราจะเป็นยังไงเนี่ย :กอด1:
-
หมิงนี่ ..พริ้ว..สุดยอด
แต่ชอบนะอ่านได้เรื่อยๆ น่ารักดี
-
หมิง นาย น่ารักจังอ่ะ
พี่นายก็ต้องมีอะไรอิ๊ฮีะบ้างแหละรุกซะขนาดนี้ ที่ซํกว่าธามรู็จกกะเชพได้ไงนี่เพราะหึงป่าวค๊า
-
อ่านแล้วแอบสงสัยเหมือนธาม ที่บ้านพี่นายรู้มั๊ยว่าพี่หมิงมาจีบลูกชาย
ดูแล้วได้ใจไปทั้งบ้านเลย ยกเว้นพี่นายคนเดียว สำคัญนะนั่น :m20:
ตอนหน้าเตรียมตัวไปส่องหน้าบ้านพี่กันต์ จะเจอแจ๊คพ็อตมั๊ยน้า
ขอบคุณคนเขียนเช่นเดิมค่ะ :กอด1:
-
กุโง่หรือพี่สองคนเค้าฉลาดไปวะ :jul3:
:laugh:ขำน้องธามตามพี่ๆเขาไม่ทันเลย
-
แหมๆ พี่หมิงนี่ล่ะก็แอบแทงข้างหลังเพื่อนนะเนี่ย(?)
เล่นให้ธามมาที่บ้านแบบนี้อ่ะ
-
พี่หมิงสู้ๆ ทั้งบ้านพี่นายรับได้เเล้ว เยสสส
ส่วน ธาม เเหมไม่ค่อยนะ ว่าเเต่เจอปุ๊ป ขอให้ธานถีบนายกันย์สักสองสามทีเหอะ เเหมลีลาเยอะ เหลี่ยมเเยะ เค้าจับได้เเล้วยังจะ เชอะ
-
ลุ้นกันต์ธามให้รักกันง่ายกว่า ลุ้นให้ธามโกนหนวด(ให้เกลี้ยง เอาให้หมดดดด!!)ซะอีก 555+
คนแต่งชอบทำร้ายความหวังของคนอ่าน แงงงงง...
:z3: :z10:
-
พี่หมิงหน้ามึนสุดยอด o13
ชักจะสงสารพี่นายตงิดๆ ฮ่าๆๆ
ตอนหน้าบุก(หน้า)บ้านพี่กันต์... แจ็คพ็อตซะทีเหอะว้า... เตี๊ยมกันดีนัก o18
-
เชฟหมิงไม่พูดไม่บอก แต่พาไปดูเลย :laugh:
พี่กันต์มีอึ้ง
ปล. มาเม้นให้ได้ทุกตอน ชี้ให้เห็นว่าว่างงาน :laugh:
-
ธามเคราแพะและหมิงตอแหล
ชอบประโยคนี้ :laugh:
-
รออ่านตอนหน้า พี่หมิงขายเพื่อน :laugh:
-
ถ้ารู้อาจจะดีกว่านะ
หรือจะโดนรังเกียจ? มาถึงขนาดนี้แล้วใจก็เริ่มแกว่งๆ น่าจะพอไหวนะ
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_015_cactus-1.gif)หมิงเอ๊ย...ฉลาดมาก
ไม่ผิดสัญญากันพี่กันต์ ไม่ผิดคำพูดกับธาม(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/920452198.gif)
-
เหมือนพาหนุ่มไปแอบส่องบ้านสาวเลยเนอะ 555
-
ลุ้นต่อ
-
พี่หมิงจะแกล้งอะไร น้องธามหรือเปล่าเนี่ย ???
อิอิ รอลุ้น ๆ ตอนต่อไป น้องธามจะเจออะไรน้า !!!
:z2: :z2: :z2:
-
พี่หมิงคิดจะทำอะไรเนี่ยยยยย
คู่หมิงนายน่ารักอ้ะ อิอิ รอพี่กันต์ตอนหน้าาา
-
5555555+ พูดไม่ออกเลยว่าเชฟหมิงจะทำอะไร 55555555+
-
หมอธามตามพี่เขาไม่ทันจริงๆ คงต้องไปหัดรักษาปลาไหลบ่อยๆถึงจะตามพี่เขาทัน
-
เอ้า ฟาร์มนายอยู่ที่ไหนเนี่ย
เชฟหมิงไปเล่นละครหน้าฟาร์มได้ยังไงทางไหน นึกว่าเอารถไปซ่อนไว้ แต่ตอนกลับไม่เห็นพูดถึง
-
หมิงนี่สมกับเป็นสะใภ้เลยนะเนี่ย :laugh:
สะใภ้ที่เข้าตามตรอกออกตามประตู ..
-
"พี่นายไม่ได้พูดอะไร ยกมือขึ้นรับไหว้ผม มองผมขับรถออกมาจากบ้าน ส่วนพี่หมิงทำอะไรน่ะเหรอ กดโทรศัพท์โทร โอ้โห ออกมาไม่ทันไรโทรหาคนอื่นเลยนะ แต่เดี๋ยวก่อน...
“นาย.. รักนะเว้ย”
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! ผมแทบขับรถตกถนนเมื่อได้ยินไอ้ประโยคชวนสยิวกิ้วเมื่อกี้ "
:m20:
ไม่มีไรจะบอก แค่มัน :jul3:
-
ก็ต้องลุ้นกันต่อไป
-
อู๊ย บิกเซอร์ไพร์
จับพี่ธามไปโกนเครา ออกเดียวนี่ +0+
รอลุ้นวันต่อไป คิคิ :L2:
-
o22 <<< หน้าพี่กันต์ตอนเห็นรถธาม 55555555555+
ป.ล. พี่หมิง ขายเพื่อนแบบนี้ ระวังโดนพี่กันต์ขายกลับนะเออ :laugh:
-
รอดูบ้านพี่กันต์ ลุ้นว่าธามจะเห็นพี่กันต์รึป่าว ? :laugh:
-
คู่เชฟหมิงกับนายนี่จะฮาไปไหน หรือมันฮาเพราะธามเป็นคนเล่า 555+ :m20:
เฝ้ารอตอนหน้า พี่กันต์ผู้เจ้าเหล์จะโดนเพื่อนหักหลังหรือจะเป็นแผนซื้อใจธามนั้น
ต้องเฝ้าดูอย่าให้พลาด ฮิฮิฮิ o18
-
น้องธามเคราแพะจะโดนพี่หมิงตอแหล หลอกอะไรอีกเนี่ย
หรือจะพาไปเจอของจริง
ดีเลย จับให้ได้ไล่ให้ทัน อีพี่กันต์ยิ่งกะล่อนตัวพ่ออยู่
รอตอนต่อไปจ่ะ
-
ธามเคราแพะและหมิง"ตอแหล" กร๊ากกกกก นี่มันตรงมาก (แค้นแทนน้องธามเมื่อตอนก่อนนู้น)
พี่หมิงจะเล่นอะไรอีกเนี่ย บอกพี่กันต์อย่าเพิ่งออกมาจนกว่าเฮียแกจะสั่ง = =
ลุ้นไปด้วยเลย สรุปแล้วเฮียแกจะขายเพื่อนจริงเรอะ
-
-คู่หูคอนโดบอยส์ ธามเคราแพะและหมิงตอแหล-
อยากจะดึงเคราแพะของธามออกให้หมดจริงๆ
ส่วนพี่หมิง จงตอแหลต่อไป ทำได้ดีมากค่ะพี่ 5555
-
ทำไม่พี่นายเข้าใจคนละเรื่องกับเชฟหมิงล่ะ
ตกลงคนที่ฝังใจเรื่องแย่งแฟนนี่เป็นพี่นายใช่ไหม
-
จะให้เห็นแต่หลังคาบ้าน..
แล้วไปเดาดูเองอีกที
-
:3123:
-
แว๊กกกกกกกกกกก!!! พึ่งได้มาอ่านครับ
บอกตรงๆนะ ลุ้นเว่อ!
-
สงสัยมีแนวโน้มว่าเชฟหมิงจะถูกเอาขี้ไปปาหน้าห้อง
-
ฮ่าๆๆๆๆ ตอนนี้แอบเห็นโหมดน่ารักๆของเชฟหมิง
กับบ้านพี่นาย อื้มมม ตอนหน้าพี่กันต์ขอแบบมาเต็มนะคนเขียน
ฮ่าๆๆๆ
-
พี่หมิงนี่มันสุดยอดจริงๆ !
5 55555
ขอกอดคนเขียนทีดิ
ขยันมากเลยอะ เมื่อคืนอ่านตอนที่แล้วก่อนนอน ว่าจะเม้นทีหลัง
เปิดมาเจอตอนใหม่แล้ว ว *ปลื้ม ม*
-
พี่กันต์ไม่โดนขายหรอก ให้ฟรีเลยมากกว่า 555
งานเข้าพี่กันต์ตอนหน้า
-
มารอตอนต่อไป หึหึ
เค้าจะได้กันมั้ย ฮ่าๆๆ
-
เชฟหมิงตอแหล 555 ขำฉายาพี่หมิง
-
พี่นายเคยไปแย่งแฟนพี่หมิง พี่แกเลยแค้น ถึงตามจีบเรื่อยมาจนถึงวันนี้
อืม...เป็นตรรกะที่เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันอ่ะนะ :m28:
พี่หมิง "หลอก" พาธามไปดูพี่กันต์แบบหวังผล ( จะได้เห็นอะไรหนอ ? )
นั่งในรถยังสามารถเตี๊ยมแผนการผ่าน BB โดยที่หมอธามขับรถไม่รู้เรื่อง รู้ราว
พี่กันต์กับพี่หมิงสมกับเป็นแก็งค์ปลาไหลขั้นเทพ ลื่นได้โล่ห์ซะจริง ๆ :laugh:
-
โดนแน่เลยธามเอ้ยยยย
-
คู่พี่หมิงกับพี่นายก็น่ารัก :L2:
-
โฮก รออ่านตอนหน้าจ้า :z2:
:กอด1:
-
หมิงปล้ำกะคุณเข้ได้ ก็น่าจะปล้ำ เอ่ออ คือ หมายถึงเอานายอยู่หมัดอ่ะนะ เอิ๊กๆๆๆ
จะเชียร์ให้จับกดก็กลัวคนเขียนกระทืบ แบบว่าคิวยังไม่ถึง ยังไงก็สู้ๆนะคะ เชฟหมิง
ปล. คนเขียนเมาไม่ยอมชวนคนอ่านเลย :laugh:
-
:L2: ยังเรื่อยๆอยู่
-
ให้น้องธามลงรถแล้ว... เฮียหมิงชิ่งเอารถน้องกลับคอนโดฮ๊ะๆๆ ปล่อยเกาะนุ้งธาม โฮ๊ะๆๆๆ
-
เชฟหมิงเหมือนมีแผนร้าย
นายเอกเราต้องเข้าใจไรผิดแน่เลย
มีห้ามเพื่อนออกมานอกบ้านด้วยอ่ะ
:z1: :z1:
-
ชอบหมิงอ่ะ รุกแรงงงงง
ชอบนายด้วยพูดตรงอ่ะ(ไปแย่งแฟนหมิงมา หมิงเลยจีบ555+)
ปรากฏตูชอบทุกคน :m11:
-
พี่หมิวสู้ๆนะค่ะเชียร์เต็มที่ ว่าแต่งานนี้พี่กันต์งานเข้า จะทำหน้าไงเนี่ยตอนเจอน้องธาน ^^ ลุ้นกันไป
-
รักคนเขียนนะคะ ตอบทุกคอมเม้นท์เลย น่ารักค่ะ
:3123:
-
5555555555 อิเชฟนี่มันร้ายจริงๆ ตัววางแผนเลยนะ
อิน้องธามก็น่าจะรู้ได้แล้วนะ 55 ประเด็นคืออยากมั่นใจสินะ
-
เมื่อไหร่ธามจะใจอ่อน หรือชอบไรแบบแรงๆ ตรงๆ
แบบพี่หมิง ถ้าชอบแบบนั้น พี่กันต์จัดให้ไปเลย
-
เชื่อพี่เหอะน้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รับรองเสร็จแน่หนูธาม
5555555555555+
นี่มันแก๊งปลาไหลทองคำกันทั้งนั้นเลยนี่หว่าทั้งพี่กันณ์
ทั้งเชฟหมิง นี่แค่สองถ้าครบเซตล่ะไม่อยากคิด คงลื่นกว่าน้ำมันแหงมๆ
-
ขออัพเป็นตอนเย็นนี้แทนนะ เพราะว่าไม่ไหวจ้า คนเขียนเพลียอย่างแรง เขียนไม่ทัน ฟิลไม่เกิด :a6:
ต้องขอโทษด้วยนะ o1 o1 o1 o1
-
ก็ว่า, เห็นปกติอัพแต่ตอนดึกๆ
รอตอนเย็นจ้า~
:z13:
-
ชอบประโยคนี้ :laugh:
ชอบเช่นกันค่ะ แต่อยากลุ้นให้ธามหน้าใสกิ๊งมากกว่าอะ :-[
-
สนุกอะ.....ชอบทั้ง2คู่เลย :impress2:
-
อั้ยย่ะ พี่นายเป็นรับหรอเนี่ยย เหวยยไหงเป็นงี้ไปได้ เป็นถึงพี่ว้ากก เค้ารับบ่ได้ ขอเวลาไปทำใจด้วยการถอนหายใจหนึ่งที เฮ้ออออ ทำใจได้และ อิอิ จะรอวันที่พี่หมิงรุกพี่นายนะเคิ้ฟ
-
นึกว่าจะอัพเเล้ว เค้าอุสาเลิกร.รปุปรีบเข้ามาทันที่
-
ไมวันนี้ไม่อัพๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
YYYYYYYYYYYY^YYYYYYYYYYY
-
พึ่งมาอ่านจร้า สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอติดตามด้วยโคนนะคะ อิอิ
-
รอๆๆๆ 55555+
แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆนอนพักไปน้าค้า
เปนห่วง 5555+
-
บทที่18
ชิบหาย
...
กันตภัทร and friends
……………………………………………………………..
หมิงมันเล่นอะไรของมัน บอกได้คำเดียวว่าไม่น่าไว้ใจ นี่มันตอนเย็นวันเสาร์แสนสุขของหนุ่มออฟฟิศอารมณ์เปลี่ยวแบบผมนะ อย่าคิดไปไกลว่าผมจะทำอะไรๆคนเดียวอยู่ในบ้าน ผมกำลังซักผ้า... ซักผ้าจริงๆ พวกชุดนอน กางเกงใน ถุงเท้า เพราะพวกเสื้อผ้าที่ต้องรีดผมก็ส่งไปซักร้านหมด ขี้เกียจรีดเอง ผมโยนทุกอย่างใส่เครื่องซักผ้า เทผงซักฟอก เทน้ำยาปรับผ้านุ่ม ปิดฝา
เห้ย เหนื่อยจัง...
ผมเดินออกมานอกบ้าน มองฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ อากาศก็ดี ทำไมไอ้หมิงต้องบอกว่าอย่าออกจากบ้าน หรือมันไปดูหมอมาเผื่อผมกันแน่วะ แต่ไม่น่าใช่ ไอ้คนแบบหมิงมันไม่ค่อยเชื่อเรื่องดวง ดูจากที่มันทำลงไปก็รู้ เป็นมนุษย์ผู้ซึ่งไม่ย่อท้อต่อโชคชะตาฟ้าลิขิต อารมณ์ประมาณ ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน ตามจีบนายมาสามปียังไม่ได้สักที เป็นผมนะผมเลิกแล้ว พักก่อน ถ้าลืมไม่ได้ค่อยจีบใหม่
“หงิงๆๆๆ” มันไม่ใช่เสียงผมที่เอาผ้าใส่เครื่องซักแล้วถึงกับคราง แต่เป็นหมาของผมต่างหาก มังคุด หรือที่ผมเรียกว่าคุด เป็นเซนต์เบอร์นาร์ดพันธุ์แท้ที่ผมได้มาโดยบังเอิญ แบบฟรีๆ เลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเท่าแมว จนตอนนี้ตัวจะเท่าเสือแล้ว นิสัยส่วนตัวคือ ปัญญาอ่อน ตัวใหญ่แต่ใจเสาะ เป็นหมาเพศเมียขี้อ้อน น่ารัก...
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยอาบน้ำให้” ผมพูดกับคุด ไม่มีใครคุยด้วยก็คุยกับหมานี่แหละ นั่งลงที่ระเบียงบ้านเล็กๆ ซึ่งพอผมนั่งลง ใครเลี้ยงหมาคงเข้าใจ เหมือนมันจะมีสัญญาณพิเศษที่พอเจ้าของนั่งลง ไอ้หน้าขนทั้งหมดจะวิ่งมาหาเราแล้วก็พยายามเลียทุกส่วนที่มันจะเลียได้ หมาผมก็ไม่เว้น มังคุดเอาหน้ามุดตัวผมซึ่งขอบอกว่าแรงไม่ใช่น้อยๆ สักพักไอ้โบ(แต่ก่อนเคยชื่อโบโซ่ตอนนี้เหลือโบอย่างเดียว) สุนัขอัลเซเชี่ยนเพศเมียโตเต็มวัยก็วิ่งมาเต็มสปีด ตามมาด้วยชายกลางสุนัขพันธุ์บางแก้วที่เป็นตัวผู้หนึ่งเดียวในบ้านที่ผ่านการทำหมันตัดปัญหาน่ารำคาญใจมาเรียบร้อย และสุดท้ายถุง(อดีตชื่อถุงทอง) โดเบอร์แมนเพศเมียที่เปรียบก็คงเหมือนนางแบบที่สูงแต่ผอม
มันทั้งหมด พยายามประจบเอาใจผมด้วยการดม เลีย ไถ ถู... ซึ่งผมเองก็...
“กรั๊กๆๆๆ อย่าๆ อย่ามุดเป้า เฮ้ยๆ ฮิ ฮ่าๆๆ พวกแกนี่มันน่ารักจริงๆเลยน้า” เจอหมาก็ปัญญาอ่อนไปในทันใด ก็มันน่ารัก มันขนฟู มันขี้อ้อน มันแสนรู้ เกินกว่าจะพูดออกมาหมด ผมรักหมาผมจัง เพื่อนแท้ของผม..
ติ๊ง... ว่าแล้วเสียงโทรศัพท์ก็ขัดจังหวะคนกับหมากำลังสานสัมพันธ์ ขาประจำแห่งการขัดขวางคือไอ้หมิง
Chief-MHING – เฮ้ย เข้าบ้านไปเลยนะมึง ห้ามออกมา NOW!!!
มันมาอีกแล้วไอ้คำสั่งไม่ระบุเป้าหมายของมัน ไม่รู้จะเล่นอะไรซึ่งบ้าเปล่า ผมพิมพ์ตอบมันไป
“บอกกุมาว่าให้กุเข้าไปทำไมมึงจะทำอะไรที่บ้านกุฮะ”
Chief-MHING – มึงไม่รู้แหละดีแล้ว ขอบอกเลยว่าเพื่อตัวมึงเองเพื่อนรัก
เกลียดมันตรงนี้แหละ ผมเดินเข้าบ้านหลีกหนีออกจากฝูงหมาไปแบบเซ็งอารมณ์ เดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือเปื้อนน้ำลาย เปิดทีวีนอนดูอย่างว่าง่าย แต่สักพัก ไอ้สี่ตัวก็เห่ากันระงม มันจะเห่าก็ต่อเมื่อมีคนแปลกหน้ามาจอดรถที่หน้าบ้านหรือใกล้ๆประตูบ้านเท่านั้น ถ้าขับผ่าน ไม่เคยเห่า
ไอ้หมิงมันจะทำบ้าอะไรกับผม.... มันพาใครมาวะ
...
หมอธาม
...................................................................................................
เลี้ยวเข้าซอยใหญ่เข้ามา พี่หมิงก็สั่งให้ผมเลี้ยวเข้าซอยย่อยเล็กอีกที และบอกให้ผมชะลอรถจอดที่ฝั่งตรงข้ามบ้านหลังหนึ่ง ผมจอดรถ มองทุกอย่างรอบตัวแถวๆนี้เป็นย่านบ้านคนทั้งนั้น ไม่ได้ไกลจากคอนโดผมมาก เป็นย่านที่คนอยู่อาศัยเยอะเพราะใกล้ และสะดวก
“หลังนี้เหรอ” ผมถาม บอกได้เลยว่าตื่นเต้น เหมือนอะไรที่เราอยากรู้มาตลอดมันปรากฏอยู่ตรงหน้า
“หลังนี้แหละ” มีเสียงเห่าดังขร่มออกมาจากในบ้าน เลี้ยงหมาพันธุ์ใหญ่เสียงดังเห่าดังมาก ไม่มีป้ายบอกชื่อบ้าน มีแต่เลขที่บ้าน มองเข้าไปก็เห็น มีต้นไม้ใหญ่เยอะ กรงใหญ่สุดเอาไว้ขังหมาที่เปิดอ้าซ่าแบบดูท่าทางคงไม่ได้เอาไว้ขังเหมือนเป็นที่ให้มันนอนมากกว่า บ้านเนื้อที่เยอะเมื่อเทียบกับตัวบ้านที่ไม่ใหญ่มาก เป็นบ้านปูนชั้นครึ่งธรรมดาๆ มีโรงรถที่ทำแบบดีเป็นพิเศษมีประตูเลื่อนเปิดปิดไปสองบาน บานนึงปิดเอาไว้เลยมองไม่เห็นว่ามีรถอะไรจอดอยู่ส่วนอีกบานที่รูดขึ้นเห็นรถฟอร์จูนเนอร์สีดำจอดอยู่ อย่างกับคนมีครอบครัว ขี่ฟอร์จูนเนอร์...
“ให้มาดูแค่นี้เนี่ยนะ” ผมหันไปถามพี่หมิงที่ยิ้ม
“ไม่เคยมาเหรอ” พี่หมิงถามผม
“ผมจะเคยมาได้ไง” ผมตอบพี่หมิงกลับด้วยคำถาม พี่หมิงถอดแว่นกันแดดออกมา
“ดับเครื่อง ลงรถ ไปดูใกล้ๆกัน”
ผมกับพี่หมิงลงจากรถ ไปยืนหน้าบ้านแบบไม่เกรงใจเจ้าของบ้านไม่กลัวหมา แต่ผมก็เข้าใจเพราะเมื่อเห็นพี่หมิง หมาทั้งสี่ตัวก็หยุดเห่า กระดิกหางกันเกรียวกราว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสนิทกัน มองหมาแต่ละตัวเรียงหน้ากันพยายามจะเอาหน้าโผล่ผ่านซี่ลูกกรง ซึ่งตัวที่ทำสำเร็จคือไอ้บางแก้วกับโดเบอร์แมนที่หน้าเล็กๆ ส่วนเซนต์เบอร์นาร์ด เอาจมูกโผล่ออกมาได้ก็บุญชีวิตมันแล้ว ตัวใหญ่จริงๆ
“น่ารักป่ะ นี่ชื่อคุด” พี่หมิงเริ่มแนะนำหมาแบบสำเนียงจีน เริ่มที่ตัวใหญ่สุด... ว่าแต่หมาอะไรวะชื่อคุด น่าสงสารจริงๆ
“ชื่อคุดเนี่ยนะ” พี่หมิงพยักหน้า ชี้ไปที่หมาตัวต่อไปอัลเซเชี่ยน หน้าโฉดมาก
“นี่โบ” ผมหัวเราะก๊าก ไอ้ตัวหน้าใจดีชื่อคุด ไอ้ตัวหน้าดุชื่อโบซะน่ารักเชียว
“ตัวนี้ล่ะ” ผมชี้ไปที่โดเบอร์แมนรูปร่างสูงยาวเข่าดี ขนมันปลาบ แถมหูตั้งด้วย ปกติหมาพันธุ์นี้ไม่ได้หูตั้งหรอกครับ แต่คนเลี้ยงมักเอาไปแต่งให้หูตั้ง และตัวนี้ไม่ได้ตัดหาง โดเบอร์แมนหูตั้งกับหูตกนี่หน้าตาคนละเรื่องกันเลยนะครับ หูตั้งจะดูสง่าและหน้ากลัวมากแบบเห็นได้ชัด
“นี่ถุง”
“ถุงตรงไหนวะ” ผมมองหน้าโดเบอร์แมนที่มองผมแบบไม่ไว้ใจเพราะเป็นคนแปลกหน้า
“ไม่รู้ แต่ก่อนชื่อถุงอะไรก็ไม่รู้ ลืมไปแล้ว ถุงแกง ถุงชา ถุงเท้า ถุงขยะมั้ง สีดำๆเหมือนกัน” พี่หมิงไม่สนใจชี้ไปที่ตัวต่อไป
“ชายกลาง” เหยดดด หมาชื่อชายกลาง ชอบว่ะ ชายกลางหน้าตาดูน่ารักมากเมื่อเทียบกับไอ้โฉดอีกสองตัวกับหมายักษ์อีกหนึ่งตัว
“เจ้าของดูแลดีนะ สะอาดดี” ผมมองแต่ก็ไม่เข้าใกล้ล่ะครับ หมาพวกนี้พันธุ์ดุไม่รู้โจรชุมหรือความชอบส่วนตัวกันแน่ ถึงจะหยุดเห่าแล้วก็เถอะ คงถูกฝึกมาด้วยถึงรู้ภาษาขนาดนี้ รู้ว่าใครมาแบบเป็นใครไม่เป็นมิตร หมาแบบนี้ถ้าไม่เลี้ยงให้ดีก็ปัญหาเลยนะ แต่ถ้าเลี้ยงแบบเอาใจใส่ก็สุดยอดหมา เป็นทั้งยาม ทั้งเพื่อนเล่น ฉลาดมากด้วย
“มันรักหมากว่ารักเพื่อนอ่ะ ว่างๆก็หลอกว่าจะชวนมากินเหล้าแล้วให้มาอาบน้ำหมา”
“เค้าคงรวยนะเลี้ยงแต่หมาพันธุ์แท้เลย” ผมพูดขึ้นมาลอยๆ เป็นการหลอกถามในตัวเผื่อพี่หมิงหลุดปากมาว่าเจ้าของบ้านหลังนี้ทำงานอะไร ใช้ความเพลินให้เป็นประโยชน์
“รวยดิ...เฮ้ย แต่ไม่บอกหรอกน่าว่าทำงานอะไร” รู้ทันกุอีกนะแม่งงง
“อะไรวะ มันไม่เห็นได้น่าดูเลยพามาดูหมาเนี่ย” ผมพูดเซ็งๆ มองไปรอบบ้านเท่าที่จะมองได้อีกครั้ง ไม่มีอะไรน่าสนใจ มองบ้านก็กลับมามองไอ้สี่ตัวที่กระดิกหางเล่นกับพี่หมิงประหนึ่งเป็นเพื่อนร่วมฝูง แต่อยู่ๆ ผมก็นึกถึงประโยคหนึ่งขึ้นมาได้…
....“พี่เลี้ยงเซนต์เบอร์นาร์ต แล้วก็มีโดเบอร์แมน กับอัลเซเชี่ยน แล้วก็บางแก้ว คือมันช่วยกับรุมเลย สภาพเลยเป็นอย่างที่เห็น”…. ใครคนหนึ่งเคยพูดเอาไว้ตอนที่พางูเหลือมมาให้ผมรักษาที่คลีนิค
ต้นไม้เยอะงูคงชอบเลื้อยเข้ามาอยู่ ยิ่งเป็นต้นไม้ใหญ่ด้วย หมาสี่ตัวตามที่เคยได้ยินใครคนหนึ่งพูดให้ฟัง รถคนใหญ่มันไม่ได้มีไว้เพื่อครอบครัว แต่มีเอาไว้ให้หมาตัวใหญ่กับเพื่อนนั่ง รวยแน่ถ้าเลี้ยงหมาแบบนี้ แล้วทำไมจะไม่รวยเมื่อพ่อแม่รวย เก่งก็เก่ง ทำงานก็เยอะ… เคยรู้สึกไหมครับว่าเวลานึกอะไรที่มันคาใจมานานได้ มันตื่นเต้นจนหัวใจเต้นแรง มองไปที่ตัวบ้าน มองไปที่พี่หมิง... พี่หมิงพามาดูที่ที่ผมอยากเห็นจริงๆ
ไม่ต้องอธิบายไปมากกว่านี้ ผมไม่ต้องการคำใบ้อะไรเพิ่มเติมอีกแล้ว ทุกอย่าง ทุกอย่างที่ผมเห็น มันรวมกัน แล้วชี้ไปที่คนคนเดียวที่ผมนึกออกก็คือพี่กันต์ คำตอบเดียว...
“พี่กันต์ไม่อยู่เหรอ” ผมพูดขึ้นเรียบๆ ไอ้หมาสี่ตัวหันมามองผม... ชื่อหัวหน้าฝูงมึงใช่ไหมถึงหันมาขวับแบบนี้
“ห๊ะ!” เป็นทีที่พี่หมิงจะต้องเป็นคนพูดคำนี้บ้างหลังจากที่ปล่อยให้ผมห๊ะมาทั้งวัน พี่หมิงมองผมงงๆว่าทำไมผมถึงถามแบบนี้ คงไม่เคยคิดซินะว่าพี่กันต์จะเคยบอกว่าเลี้ยงหมาพันธุ์อะไรบ้างกับผม ซึ่งผมเป็นสัตวแพทย์ ไอ้ข้อมูลแบบนี้มันมักจะจำลงหัวโดยอัตโนมัติมากกว่าข้อมูลแบบอื่น
“บ้านพี่กันต์”
“ไหนว่าไม่เคยมา” พี่หมิงทำหน้าแหยงผมสุดชีวิต แน่ล่ะซิ คงไม่คิดว่าผมจะเดาถูก ซึ่งไอ้ท่าทางเจ๊กตื่นไฟแบบนั้นก็รู้เลยว่าถูกแล้ว
“ก็ไม่เคยมา แค่พูดเดาๆ”
“พี่กันต์อยู่ไหน” ผมแสยะยิ้มเหี้ยมเดินรุกเข้าไปหาพี่หมิงที่ถอยติดประตูบ้าน มือเกาะรั้วเอาไว้หมาก็เลียแผลบๆแบบไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยว่าเจ้านายและเพื่อนร่วมฝูงเอ็งมีแววชะตาขาดเร็วๆนี้
“ไม่ใช่ๆ โอเคพี่ยอมแพ้แล้ว นี่บ้านพี่เองแหละ บ้านญาติที่พี่เคยอยู่ตอนเด็ก” พี่หมิงยกมือยอมแพ้ เปื้อนน้ำลายหมาปียกเลย โห... เท่ซะไม่มี ผมหรี่ตามองพี่หมิงอย่าพิจารณา พูดตามตรงว่าพูดอะไรมานี่ไม่อยากจะเชื่อสักอย่างเพราะโดนหลอกมาตั้งแต่เช้า
“ไม่เชื่อ...”
ในวินาทีนั้นผมกำลังเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกเพื่อที่จะได้รู้ว่าบ้านนี้มันบ้านใครกันแน่ ผมดึงประตูบ้านที่ไม่ได้ใส่กุญแจเอาไว้ให้เลื่อนออก พี่หมิงอ้าปากค้าง หมาสี่ตัวเห่าอย่างดุดัน แต่ผมไม่กลัว ผมเป็นหมอสัตว์ จระเข้ผมยังรักษามาแล้ว เสือผมก็เคยเจอ กับแค่หมา ทำไมผมจะต้องกลัว ผมรู้ว่าหมาฝึกมันไม่กระโจนกัดใครถ้าเจ้านายไม่สั่ง แต่ใครจะกล้าเสี่ยง ต่อให้เป็นเจ้าของเองก็คงไม่ขอลอง และถ้าเจ้าของอยู่บ้าน ผมมั่นใจ เจ้าของหมาต้องออกมาแน่ คงไม่อยากเสี่ยงให้คนที่ตัวเองเฝ้าจีบถูกหมาที่บ้านตัวเองกัดหรอก ผมรู้ดี...
.....................................................................................
กันตภัทร hate friend!!!
…………………………………………………………..
ไอ้เหี้ยหมิง!!!
ผมตะลึงตาค้างเมื่อมองออกไปเห็นใครยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน ผู้ชายรูปร่างมาตรฐาน ผิวขาว หน้าตาน่ารักแต่ไว้เคราแพะ ใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืด ที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาดี มากับไอ้เพื่อนเหี้ย เลวสัส ไอ้หมิงมันแสบมาก พาใครไม่พามาเสือกพาธามมา เอามีดมาแทงกุเลยดีกว่า
“ไอ้เหี้ยหมิง” ผมพึมพำเสียงลอดไรฟันออกมาได้ มองไอ้หมิงที่กำลังทำท่าเหมือนช็อคอะไรสักอย่าง อย่าบอกนะว่ารู้แล้วว่าเป็นบ้านผม น้ำตาจะไหล ไอ้เหี้ยเอ้ย ทำไงล่ะกู ขึ้นไปนอนคลุมโปงแกล้งตายดีไหมวะ...
..ไม่ดีหรอก คิดหาวิธีเอาตัวรอดดีกว่า
KUNTAPAT – ไอ้เหี้ยหมิง มึงเอาข้อเท้าคิดหรือไงไอ้สัส
ผมพิมพ์ด่ามันไปก่อน แต่ไร้การตอบกลับ ชิบหายแล้วไง สงสัยยกขึ้นมาตอบตอนนี้ไม่ได้ ฉุกเฉินเรียกร่วมกตัญญูด่วน
มองๆไป ทำไมอยู่จากหน้างงของธามทำไมกลายมาเป็นหน้าแสยะยิ้มได้ แต่แล้วผมก็แทบกรี้ด กรี้ดจริงๆ อยากกรี้ดมาก กรีดร้องโหยหวนไปเลยก็ได้
ธามมันบ้าไปแล้ว มันรูดประตูบ้านผมออกมา มันกล้าเกินไป หรือมันบ้าเกินไปก็ไม่รู้ หมาผมมันมีแต่พันธุ์ดุๆ ยังจะเปิดประตูเข้ามา ฝึกมาหมดแต่มันจะเชื่อใจได้แค่ไหนในเวลาแบบนี้ เกิดมันลืมที่ฝึกมาล่ะ หมานะหมา!!! ถ้ามันรุมนี่แหกนะเว้ย หน้าเสียโฉมนะเว้ย!!! ไอ้ธาม ตายนะเว้ย!
“ไอ้บ้า!” ผมตะโกนออกมาจากบ้าน ธามเงยหน้าขึ้นมองมาทางประตูบ้าน หมายังคงตั้งท่าเห่าอย่างต่อเนื่อง ไอ้ชายกลางมันตั้งท่าแล้ว ถ้าธามยังเดินอีกก้าวเดียว มันกระโดดใส่แน่
จะเห็นจะอะไรก็ช่างมันแล้วตอนนี้ ไอ้สี่ตัวแยกเขี้ยวส่งเสียงเห่าแข็งกว่าเดิม ผมรีบวิ่งออกมาจากบ้านด้วยความเร็วเต็มสปีด เกือบลื่นผ้าเช็ดเท้าตรงประตูหัวฟาดแต่ยึดขอบประตูได้ทัน
“หยุด!”
ผมตะโกนสั่งหมาเสียงหอบ ยืนจ้องหน้ากับธามที่มองหมา แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม
“โกหกกันได้นะพี่กันต์”
ผมผิดรึเปล่าที่ทำลงไป... ผมถามตัวเองเมื่อได้ยินประโยคเดียวของธาม เจ็บจี้ดถึงใจ เสียงที่พูดออกมาผิดหวัง แสดงถึงความเชื่อใจที่ธามมีให้ผมมาแล้ววันนี้ธามมาเห็น ได้มาเจอกับความจริง ผมไม่รู้ว่าธามจะโกรธผมมากไหม แต่เพียงเสี้ยวนาทีเดียวที่ประโยคนั้นพูดออกมาจากปาก ผมแทบทรุด ไอ้คุดมันเอาตัวมาถูขาผมตามนิสัยมัน แต่ผมดิทำอะไรต่อไม่ถูกแล้ว ไอ้หมิง ยกมือไหว้ผมแล้วทำหน้าสำนึกผิดสุดชีวิต...
มึง ไอ้หมิง ไหนมึงเอาตูดเป็นประกัน... แบบนี้มึงพร้อมเป็นเมียกุแล้วใช่ไหม จะฟันมึงแล้วทิ้ง จะเอาแส้ฟาดมึง แล้วขายต่อที่ชายแดนไอ้เชฟบัดซบ ฮ๊ะ ไอ้เหี้ยหมิงงงงง
“ธาม..” ผมพูดได้แค่นี้แหละ ปลาไหลที่ว่าตายไปแล้ว เมื่อกี้ ตรงนี้ ยังไม่ทันทำศพเลย
“ทำไมต้องทำขนาดนี้...” ถามผมเหรอ นี่เป็นคำถามที่ผมตอบได้
“ธามเองก็รู้อยู่แก่ใจ” ผมตอบ ทั้งหมดเพราะธาม เหตุผลที่ทำให้ผมกลับมาก็เพราะธามเอง
“...อะไร” ธามถามผมกลับ
“.....” ผมไม่พูดอะไร
“ไปคุยกันในบ้านเหอะ” ธามเดินนำไปก่อน ชิบหาย ไม่ได้เก็บบ้านแต่ช่างแม่งเหอะ ขนาดนี้แล้ว กุไม่มีอะไรจะปิดบังแล้ว เห็นสภาพจริงกันไปเลย รก รก รก ไอ้หมิงเดินตามผมมาแบบสภาพหดเหลือเท่านิ้วก้อนตีนด้วยความสำนึกผิดขั้นสุดเท่าที่มันจะแสดงออกมาได้ ธามหันกลับมาถามผมเมื่อไอ้หมิงรูดประตูบานเลื่อนปิด
“ธามใจเย็น” ไอ้หมิงเดินเข้ามาตบไหล่ธามพยายามให้ธามใจเย็น มึงอ่ะไอ้ตัวจุดชนวน
“ธามทำอะไร”
“ไม่บอกอ่ะ” อยากตบปากตัวเอง แต่กวนตีนไปแล้วว่ะ ธามพี่ขอโทษ ผมมองหน้านิ่งๆของธาม...
“กวนนะ!”
ผลั๊วะ! เสียงหมัดเสยเข้าที่มุมปากผมแบบพอดิบพอดี หลบไม่ทัน ไม่คิดว่าแม่งจะต่อยจริง ผมเซแต่ก็ตั้งหลักได้ ดีที่ยังไม่เต็มแรง ไอ้หมิงลากธามออกมาเมื่อธามต่อยเสร็จแล้ว ขอบคุณเพื่อนรัก ขอบคุณ มากกกกกก! ....ไอ้หมิงวันนี้ถ้ากุไม่ได้ถีบมึงกุนอนไม่หลับแน่ มันจับธามเอาไว้ แต่ทำไมเมื่อกี้ ธามถึงเอาหมัดมาต่อยผมได้วะ ไอ้สัส ตอนนี้ในสายตากุมึงไม่มีเหี้ยอะไรดีเลยนอกจากฝีมือทำอาหารมึงไอ้เพื่อนเวรตะไล จ๊าดง่าววววว !!!!
“พอใจยังเนี่ย” ผมถามเบาๆ เริ่มฉุนนิดๆ แม่งถึงกับต่อยเลยเหรอวะ ผมทรุดลงนั่งที่โซฟา แตะปากที่เจ็บสุดๆ เลือดไหลพราก... ปากแตก
“พี่หมิงไปไหนก็ไปปะ เหม็นขี้หน้า” ธามหันไปไล่ไอ้หมิง มันทำหน้าสลด ผิดกับขามาลิบลับ สมน้ำหน้ามึง
“จะไปยังไงอ่ะ” ผมกุมขมับ ไอ้เชี่ยหมิง ยังจะมาถาม ถอดหัวบินไปมั้งคว๊าย
ธามเดินไปที่ที่แขวนกุญแจรถตรงประตู โยนกุญแจรถให้ไอ้หมิงเฉย! ยังดีนะที่โยนกุญแจฟอร์จูนเนอร์ให้มัน ถ้าโยนZ4 ผมก็ไร้ค่าแล้ว... เพราะรถแพงกว่าบ้านว่ะ ไอ้หมิงเดินคอตกเศร้าๆออกไป ไอ้หมาสี่ตัวไม่รู้เรื่องรู้ราวก็ตามไปส่งมันเป็นพรวน ดีจริงหมากู ที่จริงสั่งให้กัดไอ้หมิงไปเลยได้ไหม... ประหยัดเพ็ดดีกรีไปหลายมื้อ ก่อเรื่องไว้นะมึง กุนอนอยู่สบายๆ เสือกหาเรื่องมาให้กุแก้
“ธาม ขอโทษ” เวิร์คสุดแล้วคำนี้ตอนนี้
ธามเดินลงมานั่งที่ฝั่งตรงข้าม มีโต๊ะเล็กขั้นตรงกลางระหว่างเรา... ธามก้มหน้าเอามือกุมหน้าไว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกรอบ ก่อนจะส่งคำถามที่โคตร...(โปรดเติมเอาเอง) มาให้ผมตอบ
“อยากได้ธามมากเลยป่ะ”
เล่นถามแบบนี้ ...กูจะตอบตามจริงหรือตอบให้มีชีวิตรอดในวันนี้ดีวะ
....................................................2-11-2011
อู้มาก ขอโทษค่าาาา ในที่สุดก็ได้ทำสถิติอัพทุกวันต่อไป อัพก่อนขึ้นวันใหม่!!
เมื่อวานนี้ที่ไม่ได้อัพเพราะเซ็งตัวเองนิดๆหน่อยๆ ปวดหัว ปวดขี้ บลาๆๆ ช่างแม่ง ฟรวยยย ศิลปะอย่าไปแคร์ มันคือจิตวิญญาณ เรียนเพื่อพัฒนาตัวเอง เก่งเมื่อไหร่ก็จะลาออกไปทำงาน 5555555555555555555555555555555555 เหี้ยละ พอๆ เลิกเพ้อ คนอ่านกลัวแน่เลยว่ะ 555555555555555555555555555 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
บทนี้ก็แซ่บกับไป รู้ความจริงแก๊งค์ปลาไหลถูกธามฆ่าตายเรียบ... ตอบโพสเม้นหน้า 70กว่าเม้น เริ่ดอ่ะ! บทแรกที่อัพนะ มีแค่10เม้นเองมั้ง ดูวันนี้ซิ โอ้ยยยย ซึ้งว่ะ คนอ่านก็เพิ่ม เอาวะ ถ้าเรียนไม่จบอาจจะมาเขียนนิยายเกย์เลี้ยงชีพ (ใครจะซื้อมึงวะ) ช่างหัวๆ พูดจาไม่รู้เรื่องและ รักคนอ่านสุดติ่งขั้วหยดหยาดจากหัวใจดวงน้อยอันด้วยค่า จุ๊บุว่ะ 555555
-
:z13: :z13: :z13:
-
ค้างอ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o22 o22 o22
-
อืม สู้ๆนะคะคนเขียนอยากบอกว่า ตอนเรียนอ่ะก็เป็นแบบนี้ :z10:
พอทำงานแล้ว ก็จะเป็นแบบนี้ :z3: :serius2: :angry2: :really2: :sad4:
เพราะงั้นจงสู้ต่อไป อนาคตยังอีกไกล o18
-
โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆค้างโว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนเขียนโหดร้ายอ่ะ ตัดแบบนี้ได้ไงอ่ะ
-
พี่กันต์
ตอบไปเลยว่า "อยาก"
-
แมน ๆไปเหอะพี่กันต์เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ววัดใจกันไปเลย
ฮาอีตรงหัวหน้าฝูงนี่แหละ
-
ค้างงงงงงงง
:z3:
-
ดีนะที่คืนนี้อ่านจุลดึกเลยได้อ่าน ฮ่าๆๆๆ
ว่าแต่อยากถีบอีพี่กันต์มากอ่ะ แค่เอาผ้าใส่เครื่องทำเป็นเหนื่อย ตุ๋ย!
แล้วก้ตอบธามไปตรงๆเลยพี่ เออกรูอยากได้ยอมป่ะล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
แย๊กกกกกก พี่เจ๊กทำพลาดอย่างแรงงงงงงง
555555555 ตลกเมะสองคนบทจะหลอกไม่ได้ก็ซวยซะงั้น
เอาเลยพี่กันต์เอ้ยเค้ามาถามแล้ว เอาแน่ ชนเป้าเข้าไปเล้ย!
-
พี่กันต์ ไหนๆแล้วก็ต้องพุ่งชนอย่างเดียว
-
พี่กันต์ ตอบไปเลย!! แมนๆ
ปล. ถ้าน้องธามไม่เอา ขอนะพี่กันต์เนี่ยยย โคดสเป็ก ให้ตายเหอะ!
-
อยากจะบอกว่าอิชั้นพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงคะเนี่ยยย
อ่านไปขำไปตลอด :m20:
-
ตอบจริงดิ เนี่ยแหละโอกาส..(โอกาสโดนอีกซักหมัดหรือป่าวหว่า?!)
ค้างได้อีก =w=
-
ตอบโพสนะพี่น้อง ตอบด้วยใจพิมพ์ด้วยมือ... o13
Public - กันต์โดนต่อยจ้ะ ตายจ้ะ บทหน้าติดตามชีวิตชะตาขาดของพี่กันต์ได้ 5555
Chiren - อีกไม่นานธามจะหน้าใสจนคนอ่านต้องกรี้ด เจอพี่กันต์แบบนี้โอเคไหม 555555555555555555555
MoMoRin - จำคนอ่านคนนี้ได้เพราะภาษาคาราโอเกะนี่แหละ 555555+ พี่หมิงไม่รอดอ่ะรอบนี้ ถูกธามไล่กลับคอนโด ทิ้งพี่กันต์ให้พลีชีพแต่เพียงผู้เดียว
PetitDragon - ไม่รู้จะได้อะไร ได้ตายหรือได้กันต์ 55555555555555555555555555555555555
POPEA - พี่กันต์ออกมาแล้วจ้ะ ออกอ่ะ เลือดออกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! โปรดติดตามตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
BeeRY - นิยายเรื่องนี้น่าสนใจหมดจริงๆ 5555 (ชมตัวเองเฉย) กันต์อ่ะเหรอ กันต์Z4 / กันต์แบรี่ (มาจากกันต์ สตอแบรี่ 5555) / กันต์จังไร / กันต์แถเนียน 555555555555555555555555555555 โปรดติดตามต่อไปเหอะ มันน่าสนใจมาก 5555
golove2 - นัดล่วงหน้า แต่ไม่รอด ตายหมู่!
nazavo - ชะตาขาดแล้วจ้ะสองไหลทองคำ คนอ่านมาดูใจด่วน เชฟหมิงถูกไล่กลับคอนโด พี่กันต์โดนต่อยเลือดซิบแล้ว 555 ธามพิพากษา ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ
ben~ya - วันนี้หมิงตายเพราะความพริ้วของตัวเอง ส่วนธามวันนี้ นำเสนอ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งจ้าาาาาาา
DraCo_SLa13 - นั่นน่ะ จับทางเราออกด้วย แอบหึงเล็กๆ ว่างๆจะเขียนตอนพิเศษการเจอกันของหมิง-นาย ฮิๆๆๆ โปรดติดตาม
greensnake - เจอจ้าา หมิง กันต์ ถ้วนหน้า ชิบหายสมชื่อตอน 55555555 โปรดตามดูใจสองไหลทองคำด่วน บ้านพี่นายรู้ไหมน่ะเหรอต้องติดตามต่อไป 5555 ขอบคุณคนอ่านเช่นกันนะ
nana - ธามไม่โง่หรอกวันนี้ แต่ไอ้สองตัวนั้นมันประเมินธามต่ำไป!555555555555555555 เขียนไปสะใจไป
nona159 - มันไม่คิดจะแทงโดน กะว่าธามไม่รู้ แต่ธามรู้ แทงทะลุรวดสองคนเลยจ้าาาาาา
howru - ถึงคนเขียนจะใจร้ายแต่ก็รักคนอ่านสุดปอด 5555555 บทหน้าอย่าลืมตามมาอ่านชะตาชีวิตพี่กันต์ด่วน ถึงตอนโกนหนวดเมื่อไหร่รับรองวว่าไม่ผิดหวัง ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
pattybluet - แจ็คพอตแตกไปแล้วจ้าา แตกเลือดไหลเลยล่ะคราวนี้ แพ้ราบคาบ โปรดติดตามดูใจสองไหลทองคำด่วน
bangkeaw - มาเม้นได้คนเขียนก็ตอบได้มุกเม้นท์นะเอ้ออ ไงล่ะว่างกว่า 55555 บทนี้ก็สมใจอยากคนอ่านไป เพราะรู้ความจริงกันเรียบร้อย ปากแตกแล้วต่อไป อะไรแตก.... กร๊ากกกกก โปรดตามดูใจพี่กันต์ต่อไป
iamnan - เราก็ชอบ คิดได้ตอนตอบเม้นนี่แหละ เอากันต์จังไรไปอีกละกัน 55555
irksome - ขายแบบไม่ได้ตั้งใจ ชิบหายทั้งคู่ โปรดติดตามสภาพชีวิตในบทหน้า
fuku - รู้แล้วมันเลยจ้ะ สนุกสนานสะใจกันไป 555555555555 คนเขียนสนุกมากบทนี้ กรี้ดๆ
evilheart - ผิดหมดทุกอย่าง ไอ้หมิงทำพัง! โปรดติดตามความวิบัติของไหลทองคำต่อไป 5555555
kokoro - ตอนนี้หนุ่มกำลงจะฆ่าสาวเจ้าขงบ้านแล้ว กรุณาตามดูใจด่วน
lomekung - แจ็คพอตแตกแล้วคนอ่าน 5555555
kuRoro - น้องธามเจอความจริง พี่หมิงถูกไล่กลับไปแบบหงอยสุดขั้ว และอาจจะโดนพี่กันต์ฟันแล้วทิ้งเพราะดันเอาตูดเป็นประกัน ส่วนพี่กันต์ กำลังหาคำตอบไปตอบธามอยู่ 555 โปรดติดตาม
silverphoenix - น่ารักเนอะๆ พี่หมิงพี่นาย ส่วนพี่กันต์ตอนนี้ ปากแตกแล้วจ้ะ 555555
savada -ตอนนี้เชฟหมิงก็เอ๋อ พูดอะไรไม่ออกเพราะความวินาศได้ก่อเกิดแล้ว 5555555 ขอบคุณที่เป็นห่วงน้าาา คนเขียนยังไหวๆ
andy_kwan - ธามไม่ตาม ธามขว้างมีดไปปักตายคาที่ทั้งสองตัวแล้วจ้าาาา
river - หมิงมันขึ้นรถเมล์ แล้วแต่แท็กซี่ บอกแล้วว่ามันทุ่มทุนสร้าง แหมๆ คนอ่านล่ะก็นิยายปลวกๆ ฮาเรี่ยราดอย่าไปคิดมาก
stylem - จริงๆแล้วอยากจะเป็นลูกเขยเค้า จะเอาลูกชายเค้ามาทำเมีย ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
chai235 - คนเขียนมักจะคิดอะไรสติแตกแบบนี้ออกมาได้เสมอ คนอ่านจงติดตามอ่านต่อไป
koikoi - ไม่ต้องลุ้นแล้ว แจคพอตแตก เรียบร้อย
yogurtjung - BIGGEST SURPRISE 555555+ ใหญ่กว่าบทที่แล้ว
MM - ไม่มีอะไรขายแล้ว โดนธามเซ้งร้าน.... ประกาศล้มละลาย
lidelia - เห็นดิ ชัดเต็มตาเลย 555555555555555555555555
♥WonnaBwithKoy♥ - สงสัยเพราะะามเล่าบวกความหน้ามึนของเชฟ ส่วนบทนี้กรุณาเรียกรถพยาบาลมาเก็บศพด่วนจ้าาาาา
yaninjinna - จับได้คาหนังคาบ้าน ตายหมู่เรียบร้อย บทหน้าจะโดนอะไรอีกก็โปรดติดตามกันต่อไป
davina - หมิงไม่ขาย แต่ธามจะซื้อ ไม่ให้ธามก็ขู่กรรโชกเอาแล้วตอนนี้ 55555 บทนี้ธามล้างแค้น
@BUA@ - หมิงพลาดโดนธามเหยียบซ้ำมีคดีกับพี่กันต์อีก แต่ก่อนกน้านั้นพี่กันต์โดนก่อน เละแน่ 5555 เคราเด๊่ยวก็หมดไป อีกไม่นาน
lucifel - ฮิๆๆ เข้าใจเรื่องเดียวกันนั่นแหละ แต่เรื่องมันเริ่มมาจากที่พี่นายไปแบ่งแฟนพี่หมิง อาจจะเล่าในบทพิเศษ โปรดติดตาม ไม่รู้ได้ได้ฤกษ์เขียนเมื่อไหร่
Dee^daY - เห็นหมา เลยเดาถูก หมาพาซวย หมิงพาซวยกว่า
roseen - :L2:
his*SPECTIVE - บทหน้าลุ้นกว่า! ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะจ้ะ
yeyong - อาจจะเปลี่ยนจากขี้เป็นศพพี่กันต์
donghwa - เต็มจ้ะ เต็มๆเลย เลือดออกด้วย ฮื้อออออ โปรดตามดูใจพี่กันต์ ต่อไป
daizodiac - คนเขียนตอนนีแอบมีอัพช้า โปรดให้อภัยผิดไปแล้ว สมควรตาย อัพแล้ว อย่าลืมมาอ่านนะ รักคนอ่าน จุบุๆ พี่หมิงโดนตลบหลังพังแผนหมดแล้ว รีบเผ่นกลับคอนโด
gumrai3 - เข้าเต็มๆหน้า เป๊ะ เลือดออก ปากแตก บทหน้าสภาพไม่รู้จะเป็นเช่นไร
-~iK@iZ_KunG~- - เค้าไม่ได้กันต์ แต่เค้าได้ต่อยกันต์ 5555555555555555555555
pklove - ยกให้มันไป ฉายาดีๆ แบบนี้ไม่มีอะไรจะเหมาะไปกว่านี้อีกแล้ว
Cherry Red - บทนี้ตายหมู่ เก็บซากด่วนนะคนอ่าน บทหน้ารอดูชะตากรรมพี่กันต์ว่าจะอยู่หรือตาย ส่วนไอ้ที่พี่นายไปแย่งแฟนพี่หมิง งงใช่ไหม 5555 เดี่ยวก็รู้
loveview - ต้องเปลี่ยนเป็น โดนแน่เลย "กันต์" เอ้ยยยยยยยย
naran - พยายามสรรหาอะไรมันส์มาให้คนอ่านซำเหมออออออ โปรดติดตาม
Rhythm - ตอนนี้ช่างค้างคา กรุณาอย่าปาขี้ 55555555555555555555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามเน้อ
theduchess - เพลงได้อี๊กกกกกก 55555 มาอ่านช้าก็ไม่เป็นไร แต่คุณคนอ่านมาขาประจำเลยทุกบทเราจำได้ อฺๆๆๆๆๆๆๆ บทนี้กันต์หมิงตาย จาระบีก็ไม่ช่วย ขอบคุณคนอ่านจ้า
killy - เมาอากาศล้วนๆอ่ะคนอ่าน เมาของจริงนี่เป็นไงก็ไม่รู้ไม่เคยเมา ไม่เคยกินจนเมา เพราะเป็นคนชงกะคนหิ้วซะส่วนใหญ่ 5555 ไม่รู้ว่าเชฟหมิงจะมีชีวิตรอดจากคววามผิดครั้งนี้กลับไปหานายได้ไหม โปรดติดตาม 555
TanyaPuech - โปรดติดตามเรื่อยๆต่อไป
momoshiro - น้องธามไล่หมิงกลับเองเลยคราวนี้ แซ่บ
kp - หมิงมีแผนร้าย แต่ธามแรงกว่าาาาาาา เอาตัวไปล่อหมา 55555555555555
Moonmaid - ชอบก็จงตามอ่านกันต่อไปนะ 55555 โปรดดูใจพี่กันต์ด้วยบทหน้า กำลังหาคำตอบเอาชีวิตรอดอยู่
munjung - พี่กันต์งานเข้าจ้ะ โปรดติดตาม
dawnthesky - คนอ่านเม้นต์ คนเขียนก็ต้องตอบดิ เนอะๆ แต่เปิดเทอมนี่ไม่รู้จะได้มาตอบไหม ขอบคุณที่ติดตามนะ
kenghan - ก่อนพี่กันต์จัด ธามจัดก่อน เลือดออกไปแล้ว 55555
sakerum - พออยู่ครบพากันตาย โดนธามฆ่าเรียบ ดักทุกแผน 555555 โปรดติดตาม
murasakisama - เด๊่ยวธามก็ใสสมใจคนอ่าน อีกไม่นานเกินรอ โปรดติดตามกันต่อไป ก่อนหน้านี้ก็ดูใจพี่กันต์กันก่อน 555
vi2212 - คู่ปลาไหลทองคำเก๋ไก๋ แต่ตอนนี้ต้องเอาชีวิตรอดไปให้ได้ก่อน โปรดติดตามกันต่อไป
CheeTah - ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่นายรับดิสนุก โปรดติดตาม
samsoon@doll - ยินดีต้อนรับเลย ขอบคุณที่ติดตามจ้า
.........................................................................................
ตอบเสร็จแล้วจ้าาาา สำหรับโพสของบทที่18 ไว้ตอบรอบหน้านะจะได้ไม่ปนกันเน้อ ขอบคุณทุกกำลังใจ โปรดติดตามต่อไปนะ ขอบคุณมากๆ
-
แย่แล้ววววว
พี่กันย์จะเปนไงเนี่ยยย
แต่เข้าบ้าน(ตัวเอง)มาก้โดนต่อยแล้ววว
มารออออออ
ตอนเช้า 555
จามาอัพทุกวันชิมิ อิอิ
-
อ่านทันแล้ว สนุกมากค่ะ o13
ธามถามง่ายแต่พี่กันย์ตอบยากส์นะอย่างนี้
ลุ้นว่าเมื่อไหร่ธามจะโกนหนวดเหมือนมันจะไม่เข้ากับหน้าตาอันน่ารัก :m17:
-
พี่หมิงพางานมาเข้าพี่กันต์ถึงบ้าน !!!
หมอธามถามได้ตรงมาก ๆ แล้วถ้าพี่กันต์บอกว่า "อยาก" ธามจะยอมไหมล่ะ ? ( อาจจะโดนอีก 2 หมัด )
ไง ๆ ก็ขอลุ้นว่าปลาไหลแก็งค์นี้ Never Die เพราะ concept ที่ภูมิใจยกให้ คือ หล่อ (และ) ลื่น :laugh:
-
ถ้าไม่ชอบก็คงไม่ทำขนาดนี้
ถือโอกาสนี้จีบอย่างเป็นทางการเลยดิ
-
โอ้ว ประโยคสุดท้าย
พี่กันต์ตอบตามความจริงไป
-
โอวววว ตอบไงหล่ะกันต์ เเต่ให้ดีนะ กราบตีนเเล้วบอกว่า ทำผิดเพราะรัก ดีไหม เชอะ
-
ชอบสไตล์การเขียนมากเลยครับ ฮามาก อย่าง
"ผมกำลังซักผ้า... ซักผ้าจริงๆ พวกชุดนอน กางเกงใน ถุงเท้า เพราะพวกเสื้อผ้าที่ต้องรีดผมก็ส่งไปซักร้านหมด ขี้เกียจรีดเอง ผมโยนทุกอย่างใส่เครื่องซักผ้า เทผงซักฟอก เทน้ำยาปรับผ้านุ่ม ปิดฝา
เห้ย เหนื่อยจัง..." :m20:
ส่วนเรื่อง นายกันต์ ผมว่าต้องสารภาพแล้วแหละ แสดงความจริงใจให้เห็น ดับเครื่องชน อย่างเดียวแล้ว
-
อ้ากกกกกกกก ค้างงงงงงงงงงง
:z3:
-
มาๆเดี๋ยวซื้อเอง มาเขียนนิยายวายขายโลด จุ๊บุๆ 555+ :pigha2:
เข้าเรื่อง.. พี่หมิง ขอไว้อาลัยให้พี่3วิ(พอ) คาดว่าหลังจากธามจัดการพี่กันต์แล้วคนต่อไปก็คงเป็นพี่แน่ๆ :laugh:
ส่วนพี่กันต์ ตอบไปเลย อยากได้ม๊ากมากกกกกกกกกก แล้วก็เตรียมรอรับมัดแค่นี้เอง ไม่เห็นจะยาก :jul3:
แล้วก็ธามจ๋า แหม่.. อย่าไปโกรธพี่กันต์แกนักเลย สงสารพ่อปลาไหลน้อยอ่ะ เอาคืนเบาๆก็พอ เนอะๆ o18
-
สนุกมากเลยค่ะ เพิ่งตามอ่านทัน >.<
น้องธามน่ารักมากมาย แต่จะน่ารักกว่านี้ถ้าโกนไอ้เคราแพะนั่นออกให้หมดนะ 555
(ลุ้นแทบตายว่าเมื่อไหร่จะโกน)
-
คำถามที่ตอบแบบไม่ต้องคิดแต่พูดยากจัง
ใส่ภาคปฏิบัติเลยเห๊อะ พี่กันต์
จัดหนักเลย(ถ้าเป็นไปได้)
:z10: :z10: :z10:
-
ค้างเติ่งมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
:laugh: ha ha,,gnaan kao P'Gun yang rang khaa....
-
อ่ะ เอาให้หมดเปลือกพี่กันต์ อัดอั้นมานานแล้ว
ธามเค้าเสนอ พี่กันต์ก็สนองซะ พูดอย่างเดียวไม่ได้
ต้องลงมือปฏิบัติ ด้วย :jul1:
อ่านคนเขียนเพ้อ(?) สงสัยจะเป็นเอามาก
เครียดอะไรมาเล่าให้ฟังได้ ฟังอย่างเดียวนะ แนะนำไรไม่ได้5 5+
รักคนเขียน :กอด1:
-
ธามถามมาแบบนี้.....หึๆๆๆๆอยาก...ไม่อยากเดียวรู้แน่..หนูธาม หึๆๆๆฮ่าๆๆๆ...บ้าไปแล้วตู :haun4:
-
พี่กันต์ก็ตอบไปด้วยความมั่นใจว่า "อยากมากถึงมากที่สุด" :laugh:
ธามอย่าซีเรียส คนอ่านซีเรียสตามไปด้วยเลยเนี่ย :z3:
ลุ้นว่าจะเสียตัวตอนหน้าเลยมั้ย หรือว่ายัง :jul3:
-
เลี้ยงแต่หมาเพศเมียนะพี่กันต์ ,ทำไมธามทำกับพี่กันต์แบบนี้ 55.
เค้าถามมาตรงๆ เราก็ตอบไปตรงๆ เลยดิี่พี่กันต์ สู้ๆ :กอด1:
-
ตอบยังไงไม่ให้ปากแตกอีกรอบนี่ อิอิ
เอาใจช่วยพี่กันต์ สู้ๆ
-
:L2:
-
55555555+ ค้างอะ ค้างๆๆๆๆๆ
เอาปืนมายิงกันเลยไหม 55555+ ค้างงง
ต่อยก็ต่อยไปแล้ว อย่าทำไรพี่กันต์อีกเลยนะ แค่นี้ก้สมน้ำหน้าเอ๊ยสงสารจะแย่ละ
55555+ ธามแรงมากกกกะคำถาม 5555555+
ว่าแต่ตอบมารับได้ 55555+
-
แว้กกกก ค้าง!
หยั่งงี้ พี่กันต์จะตอบว่าไงล่ะเนี่ย
แบบ บอกไปเลยว่าอยากได้ทั้งตัวและหัวใจ. ฮิ้วววววว~~ เสี่ยวมาก ฮ่าๆ
รออ่าน ๆ =)
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168.gif) ตูม...ระเบิดลงที่บ้านพี่กันต์
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif)ธามถามพี่กันต์ว่าอยากได้มากไหม
พี่กันต์ตอบไปเลยว่า "ที่สุด" (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/933442692.gif)
ส่วนที่เหลือคำตอบจะเป็นยังไง ก็ตัวใครตัวมันเน้อ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yoyo-emoticon-1-076.gif)
-
อืมตอบไปดิว่า เออ กุอยากได้มึง (เป็นแฟนรึ +อย่างอื่นด้วย)
-
เอาใจช่วยกันตให้รอดชีวิต. . . แต่ธามถามมาแบบนี้ จับกดไปเลยก็ดีนะ55+
-
พี่กันต์ตอบไปตรงๆเลยค่ะ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ส่วนพี่หมิงนี่...เอาตัวเองให้รอดก่อนนะพี่
-
ตอบไปเลยว่า"มากกกกกกก". :m10:
ปอลอ เป็นตอนที่ค้างที่สุด :a5:
ลุ้นใจจะขาด :z3:
-
ลุ้นคำตอบ จะตอบยังไงดี ตอบไปตามตรงแล้วกัน หุหุ
-
แอร๊รรรรรรรรรรรรรรรรร
ตอบไปเลยว่าอยากได้มาก
:z1:
-
ถ้าหากว่าฆ่าคนแล้วไม่ติดคุก พี่กันต์คงฆ่าพี่หมิงไปแล้วล่ะ
พี่แกก็อับจนปัญญาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเพื่อนรักดี :m20:
พี่หมิงนะ ทำกันต์ได้ เหมือนเด็กที่ร่วมกันทำผิดแต่ตัวเองโดนคนเดียว
ตอนหน้าไม่กล้าคิด ว่าพี่กันต์จะตอบว่าอะไร ธามมันน่ากลัววววว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ธามใจเย็นน้า เอาแค่เบาะๆแค่เข้าICUก็พอนะ :z1:
-
น้องธามเอ๋ยยย...ไปถามพี่เขาทำไมล่ะ
รุอยุแก่ใจอยุแล้วไม่ใช่หรอ หุหุหุ
เชียร์พี่กันต์สุดสวาทขาดใจ
+1 ให้ค่ะ
-
เจ็บมั๊ยละพี่กันต์หมัดน้องเค้า
รู้ความจริงแล้วเอาไงต่อดีน้องธาม
-
หื้ม??
"จูบ" ล่ะ??? ทำไมไม่ ต่อย จูบ ต่อย จูบ ละครับ???
โธ่!ไอ้กันต์จูบเลย ดีพคิสเอาให้ระทวยแล้วค่อยเอ๊กซเพลนอธิบายให้เข้าใจ 5555
-
"มากกกกก" ตอบไปๆ หึหึ
-
บ๊ะ!!! เอาแล้วพี่กันต์
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย เริ่ดอ่ะน้องธาม
แมนมากค่ะคุณน้อง ถามตรงใจเจ้ คนจริงไรจริงนะเนี่ย
แนะนำให้พี่กันต์ตอบตรง ตามใจอยาก อย่าริโกหกเอาตัวรอด แค่นี้แกก็กะล่อนติดลบมากมายแล้ว
เผื่อจะได้จริงๆมันวันนี้เลย อิอิ o18
รอตอนต่อไปด้วยใจจรดจ่อ
-
พี่กันต์ ก็ตอบไปดิว่า..สุดชีวิต
-
แก๊งปลาไหลตายเป็นตัวที่สอง
ตัวแรกตายคาตีน
ตัวที่สองช็อคกำลังจะตาย
ส่วนคนอ่าน... ฮาใกล้ตายแล้ว 555+
-
ฮุ! พี่กันต์ตอบไปเลยสิ ว่า อยากได้ ฮ่าๆๆๆ
ทนเจ็บซักพัก ไหน ๆ ก็ด้านมาตั้งนาน เจ็บแบบด้าน ๆ อีกซักรอบสองรอบคงไม่เป็นไร :laugh:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
=[]=!
บอกได้คำเดียวว่า "แล้วไงต่อ" อยากรู้มากกกกกกกกกกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกกกกก รอตอนต่อไปครับ
-
อย่าว่าแต่พี่กันต์เลย....เค้าก็อยาก
(พลั่ววว/ไม่ๆพี่กันต์อย่าตบหนู :o12:)
-
“ดับเครื่อง ลงรถ ไปดูใกล้ๆกัน” <<< เจ๊กหมิงเอ๊ย ... เป็นเรื่องเลยไหม๊หละ เพราะประโยคนี้แท้ๆเชียว :laugh:
พี่กันต์ ตอบไปว่า "ยังไม่อยากได้ตอนนี้" นะ 555+
ต้องตอบประมาณว่า "พี่ว่าจะรออีกซักหน่อย ให้ธาม :L1:พี่ก่อน" อะไรแบบนี้ดีกว่า ดูไฮโซดี
-
มาอีกๆๆ ชอบทำให้ค้างแล้วจากไป
-
อัยยะพี่หมิงเล่นไรไม่รู้เรื่อง -3-
เมื่อวานเค้าอุสาห์รีทั้งวันว่าเมื่อไรจะอัพ
แหมมาต่อด่วยวันนี้วันที่ 3 แล้วค้างงงง
-
อร๊ายยยยย
ถามอย่างนี้เตรียมใจไว้เเล้วใช่ไหมหมอธาม หึหึ
รอจ้า :z2:
-
ทำไมธามต้องต่อยพี่กันต์ด้วยน้า :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่อยากจะบอกว่า ค้างอย่างแรง o22 o22 o22 o22
-
ตอนนี้เหมือนจะเครียด แต่ก็ฮา
ฮาหัวหน้าฝูงกับเพื่อนร่วมฝูงตายเรียบ
ยิ่งมาอ่านที่คนเขียนตอบเม้นท์ยิ่งฮากว่าเดิม ฮ่าๆๆๆ
เชียร์พี่กันต์ตอบไปเลยตรงๆ ไหนๆก็ไหลไม่รอดแล้ว
-
พึ่งตามมาอ่านค่ะ สนุกมากอยากจะเป็นกำลังใจให้พี่กันต์จังเลย ธามอย่ารุนแรงนักเลยนะ
-
ธามอย่าใจร้อน ค่อยๆพูดค่อยๆต่อย เอ๊ย ค่อยๆเจรจา
อยากรู้เรื่องราวต่อไปจ้า
-
กลับจากเที่ยว รวบรวมลมปราณมาอ่านต่อ หลายตอนมาก อ่านสะใจสุดๆ
ชอบที่หมอธามฉลาด ปะติดปะต่อเรื่องได้ดี อิตาเชฟนี่ก็หาเรื่องให้เพื่อนจริง
แก๊งค์ปลาไหลจะโดนพิฆาตเรียบแล้วเฟร้ยเฮ้ย
ตีมาถึงตัวบอสแล้ว เกมส์จะโอเวอร์เปล่าเนี่ย = =
ขอบอกว่าหมั่นไส้เชฟมากกก รู้สึกอยากทำร้ายเชฟอย่างไรมิรู้
จะรอดูว่าพี่กันต์จะตอบแบบไหน อิชั้นว่ามาถึงขั้นนี้แล้วก็คงไม่มีอะไรจะเสียแล้วมั้งจ๊ะ
ตอบตามจริงไปเหอะ
-
คนเขียนทำค้าง :z10: :z10:
-
พี่หมิงเอ๊ย ทำเรื่องแล้วไหมละ เหอะๆ
-
- - ซวยจริงๆ
-
มาต่อด่วนๆ เลยนะครับ ค้างมาก ฮ่าๆๆๆ
-
โอกาสมาถึงแล้วพี่กันต์ตอบตรงๆไปเลย
-
พี่กันต์บอกเลย
อย่าง่าวอีกนะพี่
-
พี่กันต์ตอบไปเลย เชียร์พี่กันต์ค่ะ :a2: :a2:
ธามเอย จงตกลงปลงใจกับพี่กันต์ ซะเถิด :oni3: o3
:กอด1: :pig4:
-
ธามจ้า ถามแบบนี้จะให้พี่กันต์ตอบว่าไรดีอะ
ก็รู้ๆอยู่ว่าเค้าชอบ มาตั้งนานแสนนานแล้ว
ถามแบบนี้ฆ่ากันเลยดีกว่า พี่กันต์ก็ตอบไปเลยแมนๆ
ว่า"ใช่" พี่อยากได้ธาม.........เป็นแฟน
-
ตอบไป อยาก 5555+
ต่อยกัน ทำไม คนหล่อเสียโฉม TT
-
บทที่19
ขโมย
..............................................................
“อยากได้ธามมากเลยป่ะ”
คือธามถามมาแบบนี้ผมก็ไม่รู้จะเอาไงดีว่ะ เพราะความจริงตอบจากใจไม่มีกลั่นกรองให้สละสลวยก็ตอบได้เลยว่าอยาก มากด้วยนะ แต่ถ้าตอบแบบนี้ก็ไม่รู้ธามมันจะหยิบแจกัน หรือของแข็งๆถึงตายแถวนั้นปาใส่หัวผมหรือเปล่า คือผู้ชายทั้งคู่นะครับไม่ใช่สาวน้อยจะได้มา พี่กันต์อ่ะๆๆๆ ตีแขนๆ งั้นผมควรจะตอบแบบไหนดี ไม่ปฏิเสธแล้วก็ไม่แสดงความอยากได้ อยากมี อยากเป็น มากเกินไปเพื่อรักษาชีวิตไว้ต่อ ยังมีคดีไปเคลียร์กับไอ้หมิงอีก
“แล้วธามรังเกียจไหม” ผมเข้าบทสุขุมนุ่มลึก ในใจเนี่ยแม่งร้อนเป็นนรกแล้ว หัวปั่นเลยด้วยหาวิธีเอาตัวรอดอยู่
“ตอบก่อนดิแล้วธามจะตอบ” ธามมองหน้าผมไม่แสดงสีหน้าอะไร น่ารักนะ... แต่มันไม่ใช่เวลา! เอาไงล่ะคราวนี้
“ถ้าไม่อยากก็ไม่ทำหรอก แต่ที่มากกว่าอยากก็คืออยากอยู่ใกล้ๆ” ผมพูดเสียงสำนึกผิด อันนี้จริงใจนะ แต่เหนือความอยากก็คือรักนั่นแหละ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากดูแล อยากให้สนใจ ความอยากมันก็เรื่องปกติของผู้ชายมีหางทุกคนแต่มันก็มาเป็นเรื่อยท้ายนะพอคิดถึงธาม
“ธามมีอะไรดีพี่กันต์ พี่กันต์มีคนมารอให้เลือกเยอะแยะธามรู้ มาเหนื่อยกับธามทำไม” คำถามที่ทำให้ผมยิ้มออก ทั้งๆที่เลือดยังซิบ... (เจ็บว่ะ)
“เหนื่อยตรงไหน สนุกออก” เหยด พลั้งปาก.... ธามแสยะยิ้มขึ้นมาอีกให้ตายเหอะ กุเกลียดไอ้เคราแพะนั่นจัง ขัดหูขัด...
“สนุกมากไหม” อีกนิดเดียวเสียงธามจะเป็นตะคอกแล้วนะ จริงๆ ไม่เอาๆ ผมตอบใหม่ ยังทัน
“ใจเย็นดิ ธามมีอะไรดี ธามไม่รู้ตัวเองเหรอ แล้วแฟนคนก่อนธามบอกว่าธามดียังไงล่ะ พี่ก็คงแบบนั้นแหละ” ผมตอบไปแบบกลางๆ ธามเหมือนจะไม่ค่อยพอใจกับคำตอบผมว่ะ
“แฟนธามเป็นผู้หญิง มันจะไปเหมือนกันได้ไง ธามเหมือนผู้หญิงตรงไหน ถามจริงเหอะ” ผมถอนหายใจเฮือก ก่อนจะถามกลับไปอีกรอบ ผมว่ามันคงรู้แก่ใจแต่พยายามไม่นึกคำตอบมากกว่ามั้งมันเนี่ย เก่งแต่รักษาสัตว์ โรคอะไรก็รู้ อาการแบบไหนก็ตอบได้ แต่กับใจตัวเองยังไม่รู้เลย
“ธาม เกย์คืออะไร”
“ผู้ชายที่ชอบผู้ชาย”
“เออเห็นไหม ก็รู้นี่หว่า”
“.......” ธามเงียบ ตามผมหน้าเอ๋อ... ฮาว่ะ แต่เอา ไม่ยิ้ม อย่าขำ เดี๋ยวธามของขึ้น
“เข้าใจยัง”
“พี่กันต์บ้าป่ะเนี่ย” ธามด่าผมเฉย แต่ผมว่าด่าได้แบบนี้ท่าทางจะอารมณ์เย็นขึ้นแล้วเรียกชื่อแล้วด้วย น่ารักมาก
“บางทีมันก็ตอบยากนะธาม แต่ธามดีนะ ธามใจดี รักสัตว์ ขี้อ้อน ตลก ก็นิสัยธามนั่นแหละ ทำให้พี่ชอบโอเคไหมล่ะคำตอบ แต่ถ้ายังไม่พอใจ อีกเหตุผลนึงก็คือพึ่งมารู้อะไรดีๆแล้วก็ทำให้ลืมไม่ลง” ผมตอบแบบอมยิ้มถึงปากจะเจ็บแต่ก็กลั้นไม่อยู่แล้ว ไหนๆความลับก็รั่วหมด วันนี้ก็บอกไปเลยแล้วกันนะธาม...
ตามคาด ไอ้คนที่มีอะไรปิดบังอยู่ไม่ใช่ผมคนเดียวหรอก “รู้อะไร”
“วันปัจฉิมพี่อ่ะ ธามไปนั่งทำอะไรอยู่คนเดียวค่ำๆมืดๆ ธามตอบพี่ได้ไหม” คราวนี้ไม่ใช่ผมที่โดนต้อน แต่เป็นธามเอง...
“ตั้งชาติที่แล้วจะถามเพื่อ!”
“ถามเผื่อจะจำได้ไง”
"แล้วสรุปธามทำอะไรเนี่ย!!!" ธามตะโกนถามผมแบบเหลืออดกับความลีลามากเรื่องของผม โอเคๆ ตอบก็ตอบ
.................................................................................................
เดือนที่แล้ว
............................................
มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆที่พวกผมพากันไปกินเหล้าที่บาร์เปิดใหม่ มีคนมาเลี้ยงสละโสด รุ่นน้องผมเองผมจำได้ น้องธามไม่เจอกันนานมาก 8ปีได้ ตอนมัธยมกับตอนนี้สภาพต่างกันเล็กน้อย ผมว่าธามอาจจะไม่ได้สังเกตเห็นกลุ่มพวกผมเพราะพวกเรามากันไม่กี่คน กินอย่างเดียว ไม่เต้น ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น อยู่มุมร้านด้วยมันดื่มกันหนักมากโต๊ะนั้น มีเฮกันเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เถียงกันไปเถียงกันมา ไอ้หมิงสะกิดผมให้หันไปดู
“น้องคนนั้นอยู่คอนโดเดียวกับกู น่ารักป่ะ ว่าไง” มันชี้ไปที่ธาม แล้วยักคิ้ว ไอ้คำว่าน่ารักป่ะมันไม่ใช่ถามว่าผมชอบเหมือนมันไหม แต่มันมีนัยยะแฝง ตอนเรียนมัธยมผมไม่ค่อยได้สนิทกับหมิง แต่พอเรียนมหาลัยมันไปเที่ยว กับเรียนทำอาหารอยู่อเมริกาเป็นปี ก็เลยสนิทกัน แล้วมันก็กลับไทยมาก่อน เพราะผมต่อโทอีก 2ปี ผมเล่าเรื่องธามให้มันฟัง
“ทำไมมึงไม่เห็นเคยบอกกุ” ผมถามมัน ไอ้เพื่อนแสนดี อะไรที่ไม่เป็นประโยชน์ชอบกรอกหูให้ฟัง ส่วนอะไรดีๆไม่เคยมีเผยแพร่
“ก็มึงไม่สนแล้ว จะมารื้อฟื้นอีกทำไมวะ” เหตุผลดีนะ แต่ฟังไม่ขึ้นไอ้หอกหัก
“มีไม่สนก็มีกลับคืนได้เว้ย” ผมยิ้มให้ไอ้หมิง ลุกขึ้นจากโต๊ะ พร้อมลากนัด เพื่อนที่ดูท่าทางพวกรุ่นน้องพวกนั้นจะรู้จัก ไปคนเดียวมันเหงา
“ไปไหนวะ” ไอ้นัดท่าทางจะกึ่งนิดๆ ดีแล้วจะได้หายขรึม
ผมเข้าไปทักคนที่ดูจะเป็นเจ้าภาพของงานครั้งนี้ ผมรู้จักนะแต่ไม่ได้สนิทสนมมาก เอาเข้าจริงๆคือเพื่อนธามก็ไม่ได้รู้จักหรือสนิทสนมกับผมพอๆกับที่ธามไม่รู้จักเพื่อนผม คิดแล้วก็ขำอยากกับแอบคบกัน แต่จริงๆก็คือไม่มีอะไร ธามมันแก้วเรื่อยๆแบบไม่พักกับเพื่อนมันที่ชื่อปาล์ม หนักไปมั้งเนี่ย
“ไงตั้ม” นัดมันรู้จักตามคาด น้องตั้มยกมือไหว้ผมกับนัด น้องรู้จักผมเหรอเนี่ย ผิดคาดไปนิดนึง ผมทำการตีซี้กับกลุ่มรุ่นน้อง ส่วนเป้าหมายผมเหรอเริ่มเมาแล้วครับก็ดูมันกินดิ ไม่เคยดูแลตัวเองเลยจริงๆนะ ยังไงก็อย่างงั้น กี่ปีก็เหมือนเดิม ผมมองแล้วก็ยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว พึ่งรู้สึกเอาตอนนี้เองว่าไม่ได้เจอนานมากๆ คิดถึงว่ะ
“นั่นธามป่ะ” ผมถามน้องตั้ม น้องตั้มพยักหน้า
“วันนี้มันแท็คทีมถล่มค่าเหล้าผมแบบไม่เกรงใจเลย” จริงอย่างที่ตั้มพูด มันกินแบบเหมือนอดอยากเหล้ามานาน ให้ผมเดานะ อีกสามแก้วพับแน่
“เมาแล้วกลับไง แฟนมารับธามเหรอ” ผมถามเหมือนสงสัยธรรมดาๆ แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่ามีแฟนหรือไม่มี
“อ้อ ไอ้ธามอ่ะนะ เลิกไปแล้วพี่ คบกับใครไม่เกินปี เปลี่ยนทุกปี คนมันหน้าตาดี นิสัยก็ดี เงินก็มี แต่ปีนี้ยังไม่มี ฮ่าๆๆๆๆ สงสัยผมนี่แหละหิ้วมันกลับ” ตั้มตอบผมครบ ผมยิ้มหน้าระรื่นเหมือนเดิม แต่ในใจนี่อยากด่ามันจริงๆ คนมารับก็ไม่มียังจะเมาเละแบบนี้อีก ไม่มีคนรับงั้นผมไปส่งแทนก็ได้ ผมเดินเข้าไปรวมกลุ่มในโต๊ะดื่มหนัก ชนแก้วกับน้องปาล์ม ส่วนธาม ใครเป็นใครมันไม่รู้แล้ว ชนไปไม่รู้ตัว
“ชนแก้วกันหน่อย” ผมยกแก้วชนกับน้องปาล์ม แล้วก็ชนกับธาม พร้อมรินเหล้าเพิ่ม... สรุปคือผมช่วยเร่งปฏิกิริยาการเมาของธามให้ไวขึ้นนั่นเอง และตามที่ผมคาดไว้ มันก็หลับ ไอ้น้องปาล์มยังพอยั้งสติได้ ผมเดินไปบอกปาล์มกับตั้มว่างั้นจะพาธามกลับเอง ก็โอเคครับดีกว่าปล่อยให้ตั้มมันรับภาระไปส่งทีละคน
ไอ้หมิงช่วยผมแบกธามขึ้นรถ แต่อยู่ๆมันก็ยิ้มเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
“กุให้”มันเปิดกระเป๋าตังค์ มึงจะให้ค่าทางด่วนกุเหรอวะ ซึ่งไม่น่าใช่ แต่แล้วผมก็รู้สึกตีนกระตุกเมื่อมันดันให้ถุงยาง ไอ้เหี้ย เห็นกุเป็นคนแบบนั้นเหรอวะ...
“มึงเก็บไว้รอใช้กับนายเหอะไอ้หมิง กุไปส่งเฉยๆเว้ย”
ธามนอนหลับตาพริ้ม ตอนนั้นผมขำ ผมรู้สึกตลกที่มันไม่รู้หรอกว่าใครมาส่งมัน ตอนที่จากกันครั้งนั้นความรู้สึกมันไม่ดีเอาซะเลย ไม่ดีกับผมแต่สำหรับธามผมไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นยังไง
“ธาม รู้ป่ะว่านี่ใคร” ผมเอามือไปสะกิดแขนธาม มันส่งเสียงงัวเงียๆออกมา
“ครายยยยยยย” นะ ยังดีที่พูดรู้เรื่อง
“รู้จักรุ่นพี่ชื่อกันต์ได้ป่ะ คนที่หล่อๆอ่ะ” ผมพูดเองหัวเราะเอง สนุกดีนะคุยกับคนเมา โดยเฉพาะคนเมาแบบไอ้ธามเนี่ย ขำ คนที่ไม่รู้เรื่องแต่พูดได้เนี่ย บางทีอาจจะมีอะไรดีๆหลุดออกมาได้ คนเมาไม่พูดโกหก งั้นวันนี้ก่อนจะถึงคอนโดธามผมจะล้วงตับมันซะ
“กันต์... ไอ้บ้า เหี้ย จังไร” ไม่น่าถามเลย นี่เกลียดพี่มากเลยใช่ไหมเนี่ย ผมเงียบ ขับรถเซ็งๆ โดนคนเมาด่ามันไม่โกหก แปลว่ามาจากใจ แต่สักพักธามก็เริ่มอ้อแอ้ๆออกมาอีก ด่าไรกุอีกล่ะนั่น
“รู้ป่ะ มันไปได้ซะก็ดี ทำไมต้องมาทำอะไรดีด้วยวะ คิดว่ากุจะชอบหรือไง” ไม่น่าเลย เจ็บว่ะ อะไรที่มันเคยลืมๆไปแล้ว แค่ประโยคเดียวมันกวนตะกอนให้ฟุ้งขึ้นมาได้ ความรู้สึก ความคิด อะไรหลายๆอย่างที่คิดว่าลืมแล้ว มันเล่นโกยขึ้นมาหมด...
“ธาม...” ผมเรียกเบาๆ
“เออ มันชอบเรียกกุแบบนี้แหละ ไม่เคยคิดถึงกุหรอก ว่ากุงง” ฮะ... งงอะไร
“มันจะเอายังไงก็ไม่รู้ มันดีว่ะ แต่มันไม่ดี มันเหี้ย มันไม่เคยพูดสักคำว่ามันอยากได้อะไร แต่มันขโมยไปหมดเลย มันเอาไปหมดเลย...” ผมขับรถไปเรื่อยๆ ไม่รีบ เพราะตอนนี้ผมกำลังงงว่าธามมันพูดอะไรของมัน ผมไปขโมยของมันตอนไหน ไม่เคย หรือร้องหมายถึงคนอื่นแล้วเนี่ย
“อะไร ขโมยอะไร” ผมถาม
“ไม่ให้...” ผมพึ่งหันหน้าไปมอง ธามน้ำตาไหลเป็นทางทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ ไหลไม่หยุด ไหลลงมาเรื่อยๆ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองร้องไห้ แต่ไม่แปลกหรอก บางคนก็เมาแล้วร้องไห้ ตลกดีว่ะ ว่าแต่มันพูดอะไรของมันเนี่ย
“ธามเลยหนีเลย... พี่กันต์จะได้มาเอาไม่ได้”
ผมบีบพวงมาลัยรถแน่น จนข้อขึ้น ความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาวูบๆอยู่ในอก แปลกไหมกับคนที่ไม่ได้เจอกัน 8ปี แต่แค่ฟังเค้าพูดไม่กี่นาทีกลับรู้สึกเหมือนเวลาไม่เคยผ่านไป แค่ฟังเค้าเรียกชื่อคำเดียวก็พูดอะไรไม่ออก เรียกเหมือนที่เคยเรียก...
“พี่ไม่เคยเอาอะไรของธามไปนะ มั่วแล้ว” ผมพูดแล้วยิ้มกับตัวเอง มีแต่ธามที่เอาไป ไม่ใช่พี่หรอก
ธามเงียบไป หลับไปอีกรอบ ผมขับรถมาเรื่อยๆ เปิดเพลงฟัง รถติดไฟแดง ผมหันไปมอคนที่นั่งข้างๆ แล้วยกมือขึ้นลูบหน้าของคนที่ทำให้ความรู้สึกเก่าๆมากลับมาช้าๆ แล้วค่อยลูบหัวเบาๆ
...มันจบแล้วนะธาม อย่ารื้อฟื้นซิ พี่เจ็บเป็นนะ
ไม่นานก็ถึงคอนโด ผมมีคีย์การ์ดสำรองของไอ้หมิง จะได้เข้าออกได้เลยไม่ต้องรอมันมาพาเข้า จอดรถเสร็จก็ทำการค้นตัวธามหากุญแจห้องกับคีย์การ์ด ไอ้หมิงบอกหมายเลขห้องมาแล้วแปลว่ามันไปแอบสืบมาแล้วชัวร์ๆ ร้ายมาก แล้วไม่เคยบอกผมสักคำ ก่อนจะแบกธามลงมาผมก็แวะซื้อเครื่องดื่มแก้แฮงค์เผื่อให้มันพรุ่งนี้เช้า เพราะกินขนาดนี้ไม่แฮงค์ก็เกินไป ยามเปิดประตูให้เพราะเห็นผมที่แบกคนเมาเข้ามา ธามเหมือนเริ่มรู้สึกตัวนิดๆ ในระหว่างทางตอนขึ้นลิฟท์ แต่ก็ไม่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระผมเลยให้ตายซิ
ห้องธามอยู่ใกล้ลิฟท์ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี ผมไขกุญแจเปิดประตูห้อง ถีบประตูปิดเพราะไม่มีมือจะผลักปิดอย่างผู้ดีได้ ถอดรองเท้าตัวเอง ถอดรองเท้าให้ธาม แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว คิดถูกรึเปล่าเนี่ย ดันเป็นห่วงไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว ห้องไม่ใหญ่มากแต่แบ่งสัดส่วนดี มีตู้ปลาด้วย น่ารักว่ะ สมเป็นสัตวแพทย์ดี
“ถึงห้องแล้ว” ผมย่อลงพูดกับทางที่นั่งกองอยู่กับพื้น หลังพิงฝา
“อือ”
“นี่ขอบคุณพี่ดิ” ผมจับหน้ามันเขย่าๆ หมั่นเขี้ยวว่ะ ธามส่งเสียง อือออ อะไรก็ไม่รู้เหมือนจะบอกให้ผมเลิกยุ่งกับมันสักที ผมยิ้มขำๆ แล้วก็แบกกึ่งจะลากธามเข้ามาในห้องนอน แล้วก็ลากมันขึ้นเตียงอีกครั้ง(อย่าคิดลึก) ผมไม่คิดจะดูแลเช็ดเนื้อเช็ดตัวอะไรให้หรอก ขี้เกียจ แต่ขอนั่งพักเหนื่อยก่อนได้ไหม ลากคนเมานี่เหนื่อยนะ ไม่ลองไม่รู้
“สบายเลยนะ ทีหลังถ้าไม่มีคนหิ้วกลับไม่ต้องกินเข้าใจป่ะ” ผมพูดกับไอ้ขี้เมาที่หลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว แต่อยู่ๆมันก็สงเสียงอือขึ้นมาเหมือนเข้าใจผมซะงั้น
“รู้เรื่องป่ะเนี่ย สรุปรู้จักไหมว่ากันต์เป็นใคร” ผมหันไปมองไอ้ตัวแสบที่พลิกตัวแล้วร้องอือขึ้นมาอีก มึงรู้หรือมึงเพ้อวะเนี่ยเฮ้ย
“นี่พี่ไปขโมยอะไรธาม ตอบให้รู้เรื่องก่อนดิ” ผมเขย่าขาธามอีกรอบ ไอ้ผมก็บ้านะ คุยกับคนเมา
“ถามเองดิ” เออ ให้กุไปถามใครล่ะ เอ้ย พี่ถามธามอยู่นะ
“ธาม...” ผมเรียกชื่อคนที่นอนแผ่บนเตียงอีกรอบ อะไรวะ ร้องไห้อีกแล้ว น้ำตาหยดแหม่ะๆเลย หรือตอนเมาห้ามเรียกชื่อ เรียกแล้วจะร้องไห้เหรอ
“หนีไปแล้ว... ไปตั้งไกล ไม่บอกกุ” ใครหนีวะ... ผมนั่งงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ตอนนี้ มันเล่นอะไรค้างไว้รึเปล่าเนี่ย หรือแบบดูหนังแล้วอินอะไรแบบนี้
“ไม่โกรธ...” ผมมองใบหน้าที่คว้าผ้าห่มมาซุก คำพูดเว้นหายแต่ประโยคถัดไป ธามไม่โกรธใคร จะเป็นผมหรือเปล่า บางทีอาจจะไม่ได้คำตอบ... ผมลุกขึ้น กำลังจะเดินออกจากห้องแต่...
แต่ประโยคถัดไป มันทำให้ผมชะงัก แม้จะแสนเบาหวิวจนเหมือนเสียงพึมพำ แต่ผมฟังไม่ผิด
“...คิดถึงพี่กันต์”
“............................”
ระหว่างเรามีเพียงความเงียบ มีเสียงลมหายใจของธามที่ตอนนี้คงจะหลับไปอีกรอบและคงจะหลับยาว ผมยืนมองธาม ผมยิ้ม...
ขอโทษนะ แต่ขอเป็นค่าแรงกับค่าน้ำมันรถสักทีเถอะ...
ผมก้มลงจูบคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องเบาๆ ริมฝีบางนุ่มๆที่กรุ่นกลิ่นเหล้ามันให้อารมณ์ที่แปลกประหลาด ผมขออีกนิด ให้หายคิดถึงและขอฉวยโอกาสที่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของผมจูบซอกคอขาวๆที่มั่นใจว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าทำรอยให้มาก่อน ถ้าโชคดีมันคงมีครั้งต่อไป แต่ให้ตายเหอะ เคราแม่งโคตรจั๊กจี้เลย สาบานเลยว่าถ้าเข้าถึงตัวได้เมื่อไหร่นะ จะจับโกนให้เกลี้ยงเอาน้องธามหน้าใสของพี่กันต์กลับคืนมา...
...
ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อวันที่ธามเมาไม่รู้เรื่องให้ธามฟังยกเว้นเรื่องที่ผมจูบธามนี่แหละ ถ้าเล่าไปคิดว่าผมจะตายไหมล่ะ ตายซิ รักษาตัวรอดเป็นยอดดี เรื่องแบบนี้ให้รู้ที่หลังยังทัน จะกระซิบให้ถึงหู เล่าถึงเตียงเลย…
“โกหกป่ะเนี่ยฮะ ธามเนี่ยนะ” ธามชี้นิ้วมาที่หน้าตัวเอง ผมว่าเจ้าตัวก็คงไม่อยากจะเชื่อหรอกว่าจะพูดอะไรแบบนั้นออกมา ถึงไม่ใช่คำว่ารักแต่แค่บอกว่าคิดถึงก็พอใจมากแล้ว ไม่เคยคิดมาก่อนหรอกว่าไอ้การที่ผมไปไม่ลา และคิดไปเองว่าธามไม่อยากเห็นหน้าผมมันเป็นเรื่องผิด ทั้งๆที่คิดแบบนี้มา8ปีเต็มๆ พึ่งจะมารู้ความจริงเอาตอนนี้ เกือบสายไปแล้ว
“จะโกหกเพื่ออะไรยังไงธามก็ไม่ยอมรับหรอกว่าตัวเองพูดจริงๆ เคยรู้ป่ะใจตัวเองมันคิดยังไง” ผมถามกลับอีกครั้ง ชักจะอยากกลับมาบทบาทเดิมๆแล้วนะ... อยากจะถามมันจริงๆว่ามันทำลงไปได้ยังไง เมื่อ8ปีที่แล้ว
“รู้ดิ ใจธามตัวธาม” ตอนนี้ธามลืมไปแล้วว่าโมโหผมอยู่ คงช็อคกับความจริงใหม่ที่ตัวเองก่อ
“รู้แน่เหรอ งั้นแล้วตอบได้ไหมว่าทำไมวันนั้นไปนั่งอยู่คนเดียว” ผมซักอีก
“ธาม...”
“ธามไปนั่งทำไมคนเดียว”
“จะรู้ไปทำไม” ธามกลับมาเสียงแข็งอีก
“ถ้ามันไม่มีอะไรก็ตอบมาดิ”
“ธามนั่งอยู่เฉยๆ มันไม่อยากกลับ เบื่อ เซ็ง คิดอะไรไม่ออก” ธามเหมือนจะตัวหดลงเหลือนิดเดียว ผมหยิบทิชชูมาเช็ดเลือดอีกรอบ ถ้าบวมอ่ะ ถ้าช้ำล่ะ โห... ไม่อยากออกจากบ้านเลยว่ะ ไหนๆก็สละเลือดแล้ว ถ้าวันนี้ไม่รู้เรื่องกุไม่จบอ่ะ บ้านก็บ้านกุ ดูซิว่าผมจะสู้ธามไม่ได้
“ธามตอบพี่จริงๆสักครั้งได้ไหม อย่าไปคิดว่ามันเสียฟอร์มหรืออะไรก็ตามแต่ เอาแค่พยักหน้าหรือส่ายหน้าก็ได้” ผมจะถามคำถามนี้ครั้งเดียว ไหนๆมันก็มาถึงขั้นนี้..
“ถ้าตอบไม่ได้ทำไง”
“ธามตอบได้แต่อยู่ที่ธามจะกล้าตอบไหมแค่นั้นแหละ” ผมยิ้มให้ธาม กูเลือดออกจนตาเบลอหรือเปล่าวะ ที่เห็นธามหน้าแดงนิดๆ... เออ สงสัยกุบ้า เพราะตอนนี้ไม่มีแล้ว
“งั้นพี่จีบธามต่อได้ไหม”
“............................................”
ธามเม้มปากแน่น เงยหน้าขึ้นมามองผม ไม่พูดอะไรออกมา
..................................................................................3-11-2011
เง้ออออ บทนี้ก็ยังค้างต่ออีกเช่นเคย
เอาเซะ อยากตบคนเขียนใช่ไหม มา ตามมาตบ ยอม55555555555555555555555555555555
คนเขียนเลื่อนเปิดเทอมจ้าาา เยสสส! นอนต่อ
คำตอบของธามจะเป็นอย่างไรไม่ทราบ โปรดติดตามตอนต่อไป รักคนอ่านจุบุเสมอๆ คนเขียนเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่องขึ้นทุกวัน แย่เนอะ อ่านไม่รู้เรื่องเมื่อไหร่ก็บอกนะ เพราะเหมือนสติแตกนิดๆช่วงนี้5555555555555555555555555555555555555555555555 เมื่อเช้าก็ละเมอตอบแชทเพื่อน แม่งมั่วโคตร
-
จองตอบโพส :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
คนอ่าน13452วิวและ ฮิๆๆ ดีใจ อีกไม่นานจะถึง800เม้น กรี้ดดดด
PBOBP - ค้างอีกเหมือนเดิมบทนี้... :z6:
killy - คนเขียนจะมีอนาคตไหมคะ แล้วๆ คนเขียนนี่จะจบออกมามีงานทำไหม 5555555555555555 ช่างมันเถอะเนาะ อ่านนิยายต่อไป มีความสุขกับปัจจุบัน ให้ประสบการณ์เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ผลงานกันต่อไป (เพ้อ)
zakimi - ตัดไปแล้ว บทนี้ตัดอีก... คนเขียนหมดแรงพิมเลยขอตัด 55555555555555555555555555555555555555
¡ииσcэиτ - โดยรวมแล้วก็ตอบว่าอยากนะ แต่ตอบอ้อมๆ รักษาชีวิต
koikoi - บางทีคนเขียนก็ไม่รู้ตัวว่าเขียนอะไรฮาๆออกไปมากมาย รักคนอ่านจัง
golove2 - ค้างกี่คืนดี ตัวเธอ 55555 (โดนคนอ่าน :z6:)
donghwa - ธามกำลังคิดอยู่ว่ายอมดีไหม อย่าถีบพี่กันต์เลย แค่นี้ก็บอบช้ำพอแล้ว 5555 คนอ่านสู้ๆนะ ดูท่าทางเรียนหนักมาก เรียนพวกคณะวิทย์ๆ แน่เลย เพราะตัวเธอมาอ่านหลังเรียนเสร็จ ดูเหนื่อยๆตลอด ขอเป็นกำลังใจให้ บางทีคนอ่านอาจจะเป็นหมอ หรือเป็นเภสัช หรือจริงๆคือเป็นสัตวแพทย์ อุ้ววววว คนเขียนอยากมีความรู้อัดแน่นบ้างจัง T T
Chigari - ชอบอ่ะชนเป้า คิๆๆๆๆๆๆ พี่กันต์ชนไม่ได้เด๊่ยวตาย
yeyong - เรื่อยๆมาเรียง ๆชนเบาๆ เล้า(โลม)นานๆ :a5:
daizodiac - ตบกะคนเขียนดีกว่า ธามไม่เอาวิทธิ์นั้นต้องตกเป็นของคนเขียน
Crossley - นี่ไง เห็นป่ะ เกือบพลาด คนเขียนเรื่องนี้แซ่บมากจริงๆ ถ้าเปิดเผยหน้าคนเขียนคนอาจจะมาอ่านกันทั้งเล้า (โดนคนอ่าน :z6:)
howru - วันนี้ค้างอีก โปรดให้อภัยเค้าเถอะ (ปล. รูปดิสอู๋จุนหล่อลากมาก)
gargoyle - ตอบโพสตัวเอง อิโง่วววว กุรักมึงนะเฮ้ย อย่าเพ้อมาก สงสารคนอ่านสัส T T
Yunatsu - อัพทุกวันภายในเวลา24ชม. ราวกับเซเว่นอีเลเว่น จะอัพจนกว่าจะไม่ไหว และตายไปก่อน รักคนอ่านจุ๊บุ เอาใจช่วยพี่กันต์ผู้ทำค้างอีกต่อไป
MinKKniM - พี่กันตกำลังหาทางไปโกนให้อยู่ 555
Cherry Red - คือคุณเชอรี่แดงเม้นทีไรก็โดนใจคนเขียนตลอดเว หล่อลื่น 55555555555555 ชอบมากๆๆ
fuku - นี่ไงเป็นไปตามที่เม้นเปะ ถามเลยว่าจะจีบได้ไหม
shiro_niji - ตอบจริงแบบอ้อมๆ เพื่อรักษาชีวิต
wichaiP - กราบตีนจะแรงไป พูดอ้อมๆ ตอบว่าอยากเบาๆ
chai235 - สารภาพแบบอ้อมๆ รักษาชีวิต บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น ขอบคุณสำหรับคำชมนะ ดีใจมากเลย
NiNJA - วันนี้ก็ค้างอีกละ คนเขียนแบดมาก
♥WonnaBwithKoy♥ - แต่กว่าจะเขียนให้ดีได้นี่ยากนา เขียนแบบนี้ก้คงยังไม่ดีพอ วันนี้พี่กันต์ก็เล่าความหลังครั้งแซ่บ
pandorads - ฮิๆๆๆ ลุ้นต่อไป เด๊่ยวก็ได้โกน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้
kp - ฮั๊ยยยย คนเขียนเขิลที่จะเขียนมาก
vascular - บทนี้ก็เติ่งเช่นเดิม
MoMoRin - บทนี้งานเข้าธามอย่างแรงเช่นกันจ้าาา
Chiren - ใจเย็น เย๊นนนนน คนอ่านเรื่องนี้ใจร้อนทุกคน กะเรียกฉากเรทลูกเดียว 55555 คนเขียนดูบ้าๆบอๆเนอะ ตอนนีเหมือนหลุดนิดๆแล้วด้วยเนี่ย ทำไงดีอ่ะคนอ่าน :z3: รักคนอ่านจุบุๆ
nazavo - คนอ่านหื่นทุกคนเลย อ๊าาาาาาาา บทนี้พี่กันต์ถามต่อลุ้นเอา
BeeRY - ตอนหน้าคนอ่านก็ลุ้นต่อว่าธามจะตอบยังไง
POPEA - หมาตัวเมียเลี้ยงง่ายนะ ไม่ฉี่ใส่ล้อด้วย พี่กันต์เลยชอบเลี้ยง บทนี้พี่กันต์ก็ถามตรงๆ ธามจะตอบตรงๆไหมไม่รู้
theduchess - ฮิ เธอๆ บทนี้เธอค้างแน่ 55555555555555555555555 รักคนอ่านจิ๊บิๆ เหมือนกันเน้อออ
nana - ปากไม่แตก รอดมาได้ มีแรงถามธามกลับด้วย
roseen - ให้ดอกไม้เราตลอดเลย ฮิๆๆ :L1:
savada - อ่านบทนี้ พี่กันต์ก็ถามคำถามโดนใจ จะไม่ต่อยกันละ ....บทต่อๆไป เตรียมอ้วก
irksome - พี่กันต์ตอบอ้อมๆ และเล่าความหลังครั้งจี้ดๆให้ฟัง
evilheart - อันที่จริงก็ตอบว่าอยากนะ แต่แบบอ้อมๆ แถมมีคำถามเด็ดเล่นให้ค้างต่ออีก
DraCo_SLa13 - ไม่ได้ๆ คำตอบตรงๆไม่เคยอยู่ในหัวพี่กันต์ 55555555555555555555
vi2212 - กดไม่ได้ ปากยังแตกอยู่ เจ็บปาก จูบไม่มันส์
PlenG - พี่หมิงหลบลี้หนีหาย คาดว่าไปอัฟกานิสถานแล้ว
PetitDragon - ตอนนี้อาจจะค้างกว่าก็ได้นะเอ้อออออ
samsoon@doll - บทนี้ก็ต้องมาลุ้นอีกว่า ธามจะตอบยังไง ลุ้นกันทุกตอนจ้า
nona159 - ไปแล้ว รอแต่คำตอบธามนี่ดิ ที่จะกำหนดทิศทางงงงง
greensnake - เออ ถ้าเป็นคนเขียนคงโคตรอยากฆ่าอ่ะ มันช่างเป็นเพื่อนที่เงี้ย และกวนส้นตีนที่สุด 55555+
murasakisama บทหน้ามาดูกันว่าธามจะตอบอะไร 5555
silverphoenix - บางทีคนเรามันก็ต้องการคำพูดที่ทำให้มั่นใจ 5555555555555555555
mascot - ธามอาจจะต้องมาคิดเอาแล้วว่าบทนี้จะแก้สถานการณ์ยังไงดี จีบ หรือไม่จีบ 555555555555
badcow - อ้อ จริงๆแล้วพี่กันต์จูบล่วงหน้าไปนานแล้วจ้ะ 555555555555555555555555555555
iamnan - บทหน้า คนอ่านคงอยากให้ธามตอบว่า โอเค 55555555555
his*SPECTIVE - บ๊ะ เอาละน้องธาม
yaninjinna - พี่กันต์ตอบแถมแถมเรื่องแสบๆมันๆให้ฟังด้วย แต่บทหน้า ถึงคราวน้องธามตอบแมนๆบ้างละ
Dee^daY - คือคนอ่านอต่ละคนนี่มาฮามาก "พี่อยากได้ธามสุดชีวิต" หื่นโคตรรรรร 55555555555555555555555
jaja-jj - ส่วนคนเขียนก็จะตายไปตามๆกัน คราวนี้คนที่ฆ่าปลาไหลกำลังจะตายเพราะลืมไปว่าเป็นปลาไหลไฟฟ้า
stylem - คนอ่านเม้นได้คล้องจองมาก เก๋ แต่ระดับพี่กันต์ มักจะเลือกทางสบายผลตอบแทนสูงเสมอ 55555555555
kuRoro - พออัพตอนใหม่ดันค้างกว่าเดิม 5555555555555555555555555555555555555555
bulldog17 - คนอ่านน่ารักมาก มีปฏิสัมพันธ์กับตัวละคร แต่พี่กันต์ไม่ลงไม้ลงมือหรอกพี่กันต์จะค่อยๆวางยาพิษให้คนอ่านตายช้าๆ 555555555555555555555555555555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
MM - พี่กันต์ไม่อยากรอหรอก ตอบว่าอยากแบบอ้อมๆไปแล้ว5555 ไอ้เชฟหมิงก่อเรื่องแล้วหายหัวลับไป555
CheeTah - บทนี้ก็ค้างแล้วจากไปอีก คนเขียนช่างเตะจริงๆ ขอลงโทษตัวเอง :z6:
yogurtjung - ขอโทษคนอ่านด้วยจ้าที่อัพช้า วันนี้ก็มาอัพช้าอีกเช่นกัน เลวมาก น้อมรับความผิด ฮือออออ โปรดลุ้นต่อไปว่าธามจะตอบยังไง
Rhythm - ส่วนบทนี้นี่ดิ ธามจะตอบอะไร คนอ่านโปรดติดตามลุ้นเยี่ยวเหยียวอย่าลืมกินเก๊กหวยรอ 5555
lidelia - รักมาก โมโหมาก กรี้ดดดดดดดด บทหน้าลุ้นต่อ
davina - คนเขียนก็ไม่รู้ตัวนะว่าฮา 5555 ก็แอบมีเครียดมีฮาปนๆกันไปจะได้ไม่น่าเบื่อมาก ขอบคุณที่ติดตามจ้ะ
august_may - ธามเหมือนจะแรงแต่ไม่แรง เพราะมาเจอเรื่องที่กว่าและคำถามที่โคตรแรงงง
ida_iii - เด๊่ยวก็ได้รู้เรื่องรู้ราวกันไป
RoseBullet - ว้าวๆ ไปเที่ยวมาเป็นไงบ้าง อยากเที่ยวบ้างจังอ่ะ กลับมาอ่านยาวๆคงชอบ บทนี้ก็เล่าเรื่องที่พี่กันต์ไปก่อเอาไว้ แถมคำถามชวนค้างคาอีกเช่นเคย โปรดติดตามตอนต่อไป ปล. โปรดรักเชฟ เพราะเชฟรักคุณ กร๊ากกกกก
Moonmaid - บทนี้ค้างอีก 55555
MaNaSsAwEe - คือมันก่อเรื่องตลอดอ่ะหมิง แต่มันไม่เคยรู้ตัว 5555555555555555555555
i love u {knt} - ซวยบัดซบกันถ้วนหน้า
-~iK@iZ_KunG~- - บทนี้ต้างกว่าเดิมโปรดอย่าด่าแม่คนเขียน กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
naran - พี่กันต์ตอบอ้อมแต่ความหมายตรงแต่ธามนี่ดิจะตอบอะไร
TanyaPuech - พี่กันต์ไม่ง่าวละ แต่ทำธามโง่ไปเลย 55555555555555555555555
fahsai - สะกดจิตธามตอนบทหน้าขอให้ธามพยักหน้า
kenghan - ธามถามบทที่แล้ว บทนี้กันต์ถาม คนเขียนต้องหามุขหลอกล่อให้ค้างมุขใหม่ และยังคิดอยู่ว่าตอนหน้าเอาไงดี 55555
wapview - เพราะมีคนเชียร์ ต่อย จูบๆ แต่กันต์ชิงจูบไปแล้ว ธามเลยมาต่อยตามหลัง 5555 เหอออ ใช่ที่ไหนละแหม คนมันโมโหนี่นาห้ามไม่อยู่
..............................................................................
ตอบโพสเสร็จแล้ว เหมือนอยู่ในความฝัน คือเราว่าเราคงกำลังหลับในอยู่รึเปล่า... ขอบคุณคนอ่านทุกคน
-
:m31: :m31:
-
น้องธาม รู้ใจตัวเองเหอะ
เพราะนาทีนี้อยากได้พี่กันต์มาก ถ้ามัวช้า เราจะแย่ง !! 5 555
รักคนเขียน จุ๊บบบบ <3
-
ได้ ตอบไปเลยธามเอ้ย ฮ่าๆๆๆๆ เอาเลยพี่กัน สู้ๆ ยังไงเราก็ต้องได้คนนี้!!!! ฮ่าๆๆๆ
-
มารอตอนต่อไป อิอิ
นอนไม่หลับแน่เลยเรา
-
เหวยๆๆๆ ยังไม่เคลียร์เลยอ่า เริ่มมะค่อยรุเรื่องตั้งกะตอนที่แล้วอ่ะ อ่านแล้วรุสึกแปลกๆนึสนุง
-
โอ้ย เจ๋งอ่ะ พลิกวิกฤติ :sad4: ให้เป็นโอกาส o13
เก่ง สาดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้พี่กันต์ สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด
----------------------------------------
แต่ คุณ gargoyle อ่ะ เคือง :z3:
มานค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง มาต่อพรุ่งนี้ด้วยนะ ค้างมากมายยยยยยยยยยยย :m15:
-
กรี๊ดดดดดดด
-
ค้างงงงงงงงงง
-
เงียบถือว่ายอมรับนะธาม
-
ธามพยักหน้าค่ะลูก พยักหน้านะธาม
(แอบลุ้นให้พี่กันต์จับโกนเครา)
-
พี่กันต์นี่แอบหลุดคอนเซ็ปพระเอกทั่วไปนะตอนนี้ (หรือจริงๆหลุดมาตั้งนานแล้ว ฮ่าๆ)
ตรงที่พี่บอกว่าไม่คิดจะดูแลเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ธาม เพราะขี้เกียจนี่แหละ
เชดดด เออ ก็ตรงๆดี ชอบ แต่แหม อ่านแล้วคะแนนสงสารหดเลย กร๊ากกก -_-
มันแลดูขัดๆกับตอนที่ส่งข้าวส่งน้ำดูแลธามน่ะ สงสัยตอนนั้นยังไม่คิดจะจีบชิมะ
แต่ทั้งหมดทั้งมวลแล้ว ตอนนี้ตัดตอนได้ค้างคามากกก กร๊าซซซ *พ่นไฟ*
-
ให้มันได้อย่างนี้สิ o13
-
ตอบแบบตะโกนดังๆเลยธามว่า ได้ :m20: :m20: :m20:
-
มาเม้นให้กำลังใจจ้า
-
พี่กันต์ไม่ต้องจีบแล้วค่ะ เดี๋ยวธามจีบเอง
ไม่จู้จี้ ขี้บ่น ใจดี ยิ้มง่าย ทำอาหารเป็น ขับรถเก่ง รักสัตว์ ไม่ขี้น้อยใจ คอแข็ง ใจเย็น ไม่สูบบุหรี่ ดูแลเก่ง หน้าตาดี ขาว สูง คุยรู้เรื่อง ผมปรึกษางานได้ บ้านรวยนี่ จะเพศไหน ผมก็จีบ
-
อยากรู้คำตอบแล้วอ่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
ธามส่งซิกแนลตกลงเลยค่ะ 555
พี่กันต์น่ารักสุดยอด ตรงสเป็คหมอธามเป๊ะๆ
-
คิดถึงพี่กันต์ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
โฮกกกก ตัดตอนกำลังลุ้นเลย
-
รักน่ะ มันแอบอยู่ในใจลึกๆมาตลอด
-
อร๊ายยย ด้านอ่ะ เเร๊งง ดีว่ะกันย์
-
ชอบความรู้สึกของพี่กันต์ในช่วง Flashback จากตอนนี้จังเลย :-[
ห่วงใย พร้อมดูแล แม้ธามจะเมาไม่รู้เรื่อง เหมือนสายลมที่หวังดี (แม้จะมีพฤติกรรมคิดไม่ซื่อบ้างเล็กน้อย :interest: )
บางสิ่งที่ติดค้างอยู่ข้างในใจของทั้งคู่ เหมือนคำถามที่ยังไม่ได้รับคำตอบ ฉนั้นหมอธามต้องพูดออกมา เก็บไว้ก็คาใจเปล่า ๆ
คนอ่านรอลุ้นคำตอบอย่างใจจดใจจ่อไม่แพ้พี่กันต์เลยทีเดียว :impress:
ตกลงถ้าอยากให้หมอธามหน้าใสไร้เคราแพะ ต้องส่งเสริมให้เสร็จ(?)พี่กันต์เร็ว ๆ ใช่ม่ะ?
-
ต้องขอบคุณธามจริงๆที่วันนั้นเมาเผลอคายความในใจซะขนาดนั้นนน ~~
ไม่อย่างนั้นพี่กันต์อาจไม่สู้ตามจีบขนาดนี้ แอร๊ยยยยยยยย :impress2: :impress2:
ธามพยักหน้าตกลงเลยเถอะนะ พีกันต์จะได้พาเข้าหอ ,, เอ๊ยยย!! จะได้จีบต่อ 55555
-
สรุป ลึกๆ อีน้องธาม ก็คงจะชอบพี่กันอยู่มั่งล่ะ คนเมาไม่โกหก ฮ่าๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วใจเต้นแปลก ๆ เอาล่ะพี่กันต์...สู้สู้
-
Krawnii gnaan kao N'Taam sa laew khaa,,ha ha ha!! P'Gun suu suu na khaaaa~!!! (>______<)b
-
“...คิดถึงพี่กันต์”
กรี๊ดดดดดด ทำไมน้องธามน่ารักอย่างงี้ พี่กันต์ทนได้ไง :serius2: ฟังแค่นี่ก็เสร็จแล้ว3-4รอบ(?)จูบไมแค่รอบเดียว..อย่าคิดลึก
แล้วบอกจะจับน้องธามโกนเครา อย่าลืม!!
เลื่อนวันเปิดนอนสบาย คนอ่านก็สบายจะได้รออ่านเรื่อยๆ :laugh:
-
ธามอ่ะ แอบชอบเค้ามาตั้งนานแล้วก็ยอมรับมาเหอะ :m12:
พี่กันต์ลุยโลด
จริงครับไรเตอร์....ค้างกว่าตอนที่แล้วอีก :z3:
-
จะบ้าตาย ทำไมรู้สึกค้าง :z3:
ลุ้นจนตัวโก่งกับคำตอบธาม แต่เราเดินหน้าเชียร์พี่กันต์เต็มที่อ่ะ :ped149:
-
ตอนที่แล้วรอคำตอบพี่กันต์.......ตอนหน้ารอคำตอบหนูธาม :เฮ้อ:......เอาว่ะ ก็มันอ่านติดแล้วนี้....เอาไงเอากัน..ลุ้นต่อไป :กอด1:
-
ธามบอกคิดถึงพี่กันต์ด้วยคืนนั้น :o8:
ค้างอะ~ จีบได้อยู่แล้วล่ะพี่กันต์ ใช่มะ ธามต้องตอบแบบนั้นแน่
รีบมาต่อน๊าเค้าอยากอ่าน :กอด1:
-
:กอด1:
-
ไหง..ธามถูกต้อนซะเอง :laugh: แต่ค้างอย่างแร๊ง :z3: :z3:
-
ว๊ายสรุปรอยที่ธามเห็นก็รอยจูบที่คอจริงๆ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วคำตอบหละ ค้างคาอีกแล้ว 555555 รอค่า รอได้
-
ตัดฉับได้ค้างมาก
-
คนเขียนนนนนน ค้างมากอ่ะ T^T
ตอนหน้าคงได้มีอะไรคืบหน้า มากกว่าเดิมน้าาาา อิอิ
-
เอาแล้วซิธามถามเค้าไปเยอะโดนถามกลับบ้าง
แล้วตกลงธามรู้ใจตัวเองหรือยัง
ปล.ค้างนะ รออ่านแทบไม่ไหวววววว
-
พี่กันต์ไม่ต้องขออนุญาตจีบหรอก จับกดไปเลย
บ้านก็บ้านพี่กันต์ แล้วดูท่า ธามมันมีใจ จัดการซะเดี๋ยวนี้ :impress3:
-
ธามโดนพี่กันต์จัดหนักให้ซะแล้ว แล้วอย่างนี้จะทำยังไงล่ะ ลุ้นๆๆ แต่พี่กันต์นี่ไหลลื่นดีจริงๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง
นี่ๆๆๆๆ ตอนที่ 19 ป่านนี้แล้ว พระ-นาย ยังไม่ได้กันเล้ยยยยย
-
พี่กันย์รุกเลยยยยยยยย น้องธามปากแข็งอะ ใจอ่อนยอมรับได้แล้วว่าชอบพี่กันย์ไปแล้ว :impress2: :กอด1: :กอด1:
ไอ้ที่เค้าเอาไปน่ะ เต็มใจให้เค้าใช่ม้า :laugh:
-
ได้ ได้ ได้
ธามเมาแล้วหลุดหมดอ่ะ
๕๕๕๕
-
อั๊ยย่ะ!!!!! น้องธามคนสถุลของเจ้
มีใจก็ไม่บอก เชอะ
พี่กันต์ งานนี้สู้แค่ตาย ( แต่มันคงไม่สู้ เพราะท่าทางอยากรักษาชีวิตให้รอด แค่นั้น )
รอตอนต่อไปจ้า
-
อ๊ายยยยยยยยยย น่ารักอ่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด สติแตก เขย่าๆคอธาม ตอบสิ ตอบมาน๊า ตอบพี่กันต์ไปเดี๋ยวนี้เลยธาม(โดนพี่กันต์โบก :z6:)
จริงๆก็ชอบกันและกันนี่นา เสียดายเวลาที่มาตั้ง8ปี จริงๆถ้าพี่กันต์พูดกับธามไปตรงๆตั้งแต่แรก เรื่องอาจจะดีขึ้นกว่านี้ก็ได้(หรือเปล่า?)
แต่ก็นะ.. ตราบใดที่ธามยังซึนอยู่แบบนี้ มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง บูว์ :เฮ้อ:
-
ตอบไม่ได้มาหลายวันแล้ว แต่ก็อ่านนะ ไม่รู้เป็นไง โพสต์ติด ๆ กันไม่ได้
สนุกค่ะ
-
ธาม ต้องบอกว่าไม่ได้
ส่วน พี่กันต์ ไม่ยอมแพ้ จีบต่อ..
-
คนเขียนนอนดึกเน้อ
ระวัง เป็นหมีแพนดี้ น่ะ 55
23.50 แนะ + +
รอตอนต่อไป พี่ธาม จะตอบว่าอะไรลุ้นๆ
พี่กันต์ จับเอาเคราแออกด่วน 55
-
มัน.........ค้าง :serius2: ช่างทำกันต์ได้
อั๊ยยะ! เรื่องคืนนั้นมันเป็นอย่างนี้นี่เองเพราะคำนั้นหรือป่าว กันต์เลยเดินหน้าต่อ
ธามเอ๊ย ตอนหน้าต้องรู้เรื่องนะ (อันที่จริงจะบอกคนเขียนน่ะแหละ) :laugh:
+เป็ดไล่ทุ่ง หนึ่งตัว เอาไปเลี้ยงโทษฐานทำให้ค้าง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อร๊ายยยยยย
อยากอ่านต่ออ่ะ
มาต่อไวๆนะค่ะ :z2:
-
กรี๊ดดดด อ่านทันจนได้
ธามจะตอบว่าไงน้าาาาาาาา :-[
:กอด1:
-
5555+ พี่ธามพลาดแล้ววววว
จะมาต้อนเค้าโดนเค้าต้อนซะงั้น 555555+
น่ารักๆๆๆอ่ามานั่งเปิดใจน่ารักๆๆๆมากกกก :laugh:
ข่วงนี้คนแต่งอัพดึกอ่าาาาา ลุ้นจนหลับ 5555+
-
หงึกๆๆ (พยักหน้า) ธามน่ารักอ่ะ อ๊ากกกกกกกก ชอบๆๆ
-
พยักหน้าสิธาม ลุ้นจนเหนื่อยจะลุ้นแล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่พึ่งรู้ว่าธามแอบมีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย(ตอนเมานะ) :laugh:
-
:impress2: ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆคำตอบ อิอิ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วติดงอมแงมเลย ><
ธามน่ารัก น่าฟัด 555555555
-
ไรเตอร์แลดูสะใจนะคะ เหอๆ
ค้างค่า :sad4: :sad4: :sad4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ค้างกว่าตอนที่แล้วอีก = =
น้องธามน่ารักอ่ะตอนเมา
อิพี่กันต์(เริ่มเปลี่ยนสรรพนาม)นี่ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ แต่เข้าใจนะว่าไม่มีไรจะเสียแล้ว ฮ่าๆๆ
น้องธามพยักหน้าไปเลยลูก พี่กันต์จะได้จับกด เอ้ย จับโกนเคราซะที
-
เอ็ะ ยังไงอะไรกัน *v*
จีบเจิบอะไร มันนานมาแล้ว เป็นแฟนกันไปซะเลยเสะ!! 5555
ปล. อู๋จุนหล่อจริงอะไรจริงจ้า >w<
-
“กันต์... ไอ้บ้า เหี้ย จังไร” ไม่น่าถามเลย นี่เกลียดพี่มากเลยใช่ไหมเนี่ย <<< :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
เข้าใจ ใจตัวเองเร๊วๆน้องธาม คนเชียร์ลุ้นจะแย่แล้วนะจ๊ะ
อยากเห็นอะไรหวานๆ บ้างแล้ว ใจคอ จะไม่ให้เค้าเจอ มด ซักตัวเลยหรอ หืมมมม
-
ขโมยหัวใจป่าวววว
-
(me/เอื้อมมือไปกดหัวธามให้พยักหน้า)
น้องตกลงแล้ว เชิญจีบได้เลยค่ะ :-[
-
ค้างอีกแล้วอ่ะ คนเขียนใจย้ายยยยยยย :impress3:
-
ค้างเลยเจ๊ แต่ตอนนี้ แต่ละคำพูดที่พูดออกมาลุ้นมากเลยอ่า
มาต่อเร็วๆน๊าค้าบบ
-
โอ้ยยยยย อ่านแล้วติดดดดด โปรดอัพเถิดดดดดด ><
แบบว่า ธาม จริงๆก็แอบมีใจ ให้เค้าใช่ม่ะ กิ้วๆ รุ้หรอกน่ะ
พี่กันต์ เอาเลย ต้อนธามให้จนมุมไปเลย เอาให้ คนอ่านมัน ชักดิ้น
ชักงออยุ่หน้าคอมเพราะความน่ารักไปเลยยยยย อ้ายยยยยยยยยยยย
พี่กันต์ สุ้ๆๆๆ ลุยจีบต่อ ให้สำเร็จนะเอิ้ววว!!
-
:-[ พยักหน้าเลยธาม
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากอ่านหวานๆแล้ว
ไอเราก้คิดอยู่ผู้ชายหล่อๆมาตามจีบถุึงให้เปงชายแท้ก้ต้องมีหวั่นไหวกันบ้าง อิอิ
-
ธามเอ๊ย ในที่สุดเราก็รู้สักทีว่าธามคิดอะไรอยู่ อิอิ (หรือเราไม่รุ้อยุ่คนเดียวหว่าา)
-
ทุบคนเขียน!! ตัดฉับได้น่า.... ฮึ! :z6:
รุกไล่เข้าไว้พี่กันต์ ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก
ในอดีตธามเหมือนพยายามจะหนีความจริง .. ยอมรับเถอะลูก~
-
ธามอย่าหนีใจตัวเองอีกเลย
พี่กันต์น่ารักขนาดนี้ :L2:
-
ธามเอ้ย จะเอาไงกับพี่กันต์
ยอมๆพี่เเกไปเถอะ สงสารพี่เขา
เเต่พี่กันต์ขโมยไรธามไปนะ(หัวใจป่ะ << เสี่ยวได้อีก กร๊ากกกก)
รอมาต่อนะจ้ะ
-
ค้างไปเรื่อยๆ
น้องทามจะตอบว่าไงน้อ
:z2: :z2: :z2:
-
ลุ้นๆๆๆๆ :impress2:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันจนได้ค่ะ
โอ้ยยยยย เรื่องน่ารักมากกกก
พี่ กันต์ นี่เท่เว่อร์ๆๆ
หนูอยากได้ผู้ชายแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ธาม พยักหน้าไปเลยยยย
พี่กันต์จะได้พาไปโกนเคราสักที ฮ่าๆๆ
-
ชอบอ่ะ กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
หึหึ อยากให้ธามได้กันต์ แบบว่าสุดยอดแล้วเหอะผู้ชายคนนี้
ถ้าชักช้ามีใครมาฉุดกันต์ไปนี่เสียดายตายเลย
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกก มากกกกกกกกกก
ตอนนี้ก็ลุ้นจะแย่แล้ว ว่า ธามจะตอบว่ายังไง
ดูๆไปแล้ว เหมือนธาม พยายามจะหนีความรู้สึกตัวเองอยุ่ตลอดเวลาเลย
คิดๆว่าที่เลิกกับแฟนคนก่อนๆ เพราะยังไม่เจอคนที่ใช่ แล้วก้ยังไม่เจอแบบพี่กันต์ คนที่ติดอยุ่ในความรุ้สึกสมัยมัธยม นั่นแหละ
:L2: ให้คนเขียนน จะได้มีกำลังใจมาอัพให้ในตอนต่อไปๆ
-
ติดบ่วงเสน่ห์เคราแพะของธามซะแล้ว เลยขอมาโจ๊ะ เอ๊ย แจมด้วยคนนะคะ
พี่กันต์ไม่น่าเสนอให้ธามพยักหน้า-ส่ายหน้าตอบคำถามแทนได้เลย อย่างนี้ธามยังมีโอกาสเบี้ยวได้สูง
ถ้าบอกให้กระพริบตาเป็นคำตอบนี่มีเฮไปนานแล้ว (ใครบ้างทนไม่กระพริบตาได้)
:กอด1: ยินดีที่ได้รู้จักค่า :กอด1:
-
บทที่20
เป็นแค่กันต์…
...
ผมควรจะตอบว่าอะไร ในตอนนั้นที่ผมคิดว่าถ้าพี่กันต์จะทำอะไรผมจะไม่หนีแล้ว ผมจะเจอกับมันแล้วก็ปล่อยให้มันเป็นไป ถ้ามันฝืน เราทั้งสองคนจะได้รู้ว่ามันไม่ใช่ แต่ตอนนี้ที่พี่กันต์อยู่ตรงหน้า ผมมองพี่กันต์ที่รอคำตอบจากผม เรื่องที่พี่กันต์เล่ามาเมื่อกี้ ผมไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อ เพราะความจริงมันก็คือความจริง
ในวันสุดท้ายที่เป็นวันปัจฉิม ผมไม่ได้ให้อะไรกับพี่กันต์สักอย่างเดียว ไม่ได้ให้แม้กระทั่งเฟรนด์ชิป แต่ไม่ใช่ผมไม่เขียน ผมเขียนเฟรนด์ชิปแผ่นเล็กครึ่งเอสี่ ใช้ดินสอกดเขียนในขนาดตัวอักษรลายมือที่เล็กจิ๋ว ผมเขียนทุกอย่างที่ผมรู้สึกลงไป ผมเขียนบอกว่าผมรู้ว่าพี่กันต์คิดอะไร และผมไม่ได้โกรธที่พี่กันต์รู้สึกแบบนั้น แต่ผมไม่ชอบที่พี่กันต์แสดงมันออกมา ผมทำตัวไม่ถูก ผมเขียนว่าผมไม่สบายใจ ผมบอกว่าผมชอบที่ได้คุยกับพี่กันต์ พี่กันต์เป็นพี่ที่ดีขนาดไหน เป็นคนแรกๆที่ถ้าเห็นผมมีปัญหาพี่กันต์จะมาโดยไม่ต้องร้องขอ ทั้งๆที่ผมเองก็รู้ว่ามันมาจากความรู้สึกที่มากกว่ารุ่นพี่ดูแลรุ่นน้อง ผมรู้สึกผิดที่ห่างออกมา ผมรู้ว่าผมทำตัวไม่ดีที่เหมือนไม่เห็นพี่กันต์อยู่ในสายตา ผมเขียนว่าทุกครั้งที่ผมทำเหมือนไม่เห็นพี่กันต์แต่ความจริงคือผมเห็น แต่ผมไม่รู้จะทำยังไง เพราะถ้าผมทำตัวสนิทสนมกันเหมือนเดิม พี่กันต์จะไม่หยุดมันแค่นี้ ผมสารภาพว่าผมไม่อยากมีปัญหา ผมเขียนจากใจว่าถึงผมจะทำตัวไม่ดีแบบนี้ผมก็รู้สึกน้อยใจจริงๆที่พี่กันต์จะไปเรียนที่อเมริกาแล้วไม่บอกผมสักคำ ปล่อยให้ผมแอบฟังมาจากใครก็ไม่รู้ที่ยืนคุยกัน
ผมอยากให้กระดาษแผ่นนั้น แต่ผมก็ไม่อยากให้... ผมนั่งคิด นั่งคิด และนั่งคิดผมบอกลาเพื่อนตอนเย็นทีละคน ผมบอกว่าผมจะรอแม่มารับแต่ผมโกหก จริงๆคือผมกำลังคิดว่าผมจะให้ดีหรือไม่ให้ดี จนฟ้ามืด จนผมเห็นพี่กันต์เดินกำลังจะกลับบ้าน....
ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก ความรู้สึกผิดที่มันโถมเข้ามา เมื่อผมมองไป พี่กันต์ก็หันมามองผม พี่กันต์หยุด แล้วยิ้มให้เหมือนทุกครั้ง เหมือนจะไม่ไปไหนไกล พรุ่งนี้เจอกัน ไม่โกรธสักนิดที่ผมทำตัวแบบนี้ ...เหมือนจะบอกว่าไม่ว่ายังไงธามก็ไม่ผิดหรอก พี่ผิดเอง...
วันนั้นที่ผมหันหลังกลับไปเพราะผมไม่อยากจะให้พี่กันต์ได้เห็น... พูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า ถ้าผมรอให้พี่กันต์เดินมา ผมคงได้น้ำตาร่วง... ผมเสียใจ ที่มันต้องเป็นผม ผมไม่มีสิ่งที่พี่กันต์อยากได้ และผมไม่พร้อมที่จะรับในสิ่งที่พี่กันต์ให้มา แต่ผมรู้ว่ามันมีค่ามาก... มีคนมากมายยอมทำอะไรก็ได้เพราะอยากได้มัน อยากได้ความรักของพี่กันต์...
“ธาม...” พี่กันต์เรียกผมเบาๆ ชื่อผมดูน่ารักนะเวลาพี่กันต์เรียกแบบนี้...
ผมก้มหน้า ไม่อยากพูดอะไรและตัดสินใจไม่ได้ กับคำว่าคิดถึงคำเดียวผมไม่เคยคิดว่ามันมีค่าขนาดนี้ อันที่จริงทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่กันต์ทำลงไปหรือรับรู้ มันดูมีค่า... พี่กันต์ทุ่มเททำไมกับคนแบบผมนะ ทั้งๆที่ผมทำเหมือนไม่เห็นค่าสิ่งที่พี่กันต์ให้ผมมาเลย...
“พี่ไม่ดีตรงไหนเหรอ” นั่นเป็นคำถามที่ตรงและน่าสงสัย บางทีอาจจะน่าหมั่นไส้ถ้าเป็นคนอื่นพูด นี่คือพี่กันต์ คนที่นั่งอยู่ข้างหน้า ถือทิชชูซับเลือดที่มุมปากที่โดนผมต่อย
“ไม่นี่...” ดีเกินไปด้วยซ้ำ แต่บางเรื่องก็เหี้ยจริง.. แต่มันก็เป็นเสน่ห์แบบดิบๆ
“งั้นตอบดิ” พี่กันต์เร่ง
“............”
ผมไม่ตอบ
“ธามพี่อยากรู้”
“ธามไม่ตอบ” ผมพูดเรียบๆ แต่กวนตีน
“เฮ้ย พี่โดนธามซักจนขาว ธามไม่ตอบอะไรพี่สักอย่างเนี่ยนะ คุ้มป่ะ” พี่กันต์ชักจะฉุน... เหมือนเป็นผู้ชายอดทนแสนใจเย็นนะพี่กันต์แต่เรื่องที่อยากรู้อะไรแล้วไม่ได้รู้น่ะไม่เคยเย็นหรอก
“ธามไม่รักพี่กันต์” ผมพูดเบาๆ
“..................” กันต์เงียบ ผมเงียบ และตอนนี้มันเงียบจนเราได้ยินเสียงลมหายใจ พี่กันต์ถอนหายใจช้าๆ
“โอเค... แต่พี่ถามว่าจีบได้ไหม ถ้าธามรักพี่พี่คงไม่จีบหรอก พี่คงจะพาไปเที่ยวไกลๆแล้วก็นอนกอดกันสักสองสามคืน ตอบให้มันตรงคำถามหน่อยดิ” พี่กันต์พูดเซ็งๆ ไม่หลงกลผมด้วยน่ะ
“กดดันเกิน ขอกลับไปคิดได้ไหม” ผมต่อรอง...
“งั้นลุกมานี่” พี่กันต์กวักมือเรียกผม แล้วตบโซฟาข้างๆตัว
“อะไร... ไม่” ผมปฏิเสธ...
“อะไร ไหนว่าเป็นผู้ชาย นั่งข้างๆกันแค่นี้ไม่ได้เหรอ” ดูถามดิ ประชดผมหน่อยๆด้วย ผมอ่ะผู้ชาย ส่วนพี่กันต์อ่ะชายรักชาย...
พี่กันต์ลุกขึ้นเดินฉับๆ มาหยุดตรงหน้าผม เอาขาดันโต๊ะที่ขวางพี่กันต์อยู่ออกไป ก่อนจะนั่งลงกับพื้นตรงหน้าผม... อะไรวะเนี่ย
“ขอมือหน่อย” พี่กันต์ยื่นมือแล้วหงายออก
“ไม่ใช่หมานะ” ก็จริงไหมล่ะ ทำอย่างกับผมเป็นหมา แต่พี่กันต์ไม่สนใจ คว้ามือผมไปจับเอาไว้
“จับแบบนี้ อย่าเอาออกแล้วฟังพี่นะ” พี่กันต์กำมือผมแน่นเมือผมจะชักมือออก สุดท้ายผมก็ต้องยอม บางทีผมอาจจะควรฟังบ้าง...
พี่กันต์เปลี่ยนมาจับมือผมไว้หลวมๆ และเมื่อนั่งข้างล้างก็เลยเหมือนบังคับให้ผมต้องก้มหน้าลงไปมอง มือพี่กันต์ไม่ได้นุ่มเนียนไร้ที่ติแบบมือผู้หญิงมีหยาบบ้างนิดๆหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้แข็งกระด้าง มันอุ่น...
“ธาม พี่ไม่ใช่คนดีมาก พี่ชอบกินเหล้าแต่ช่วงนี้ไม่คอยได้กินเพราะพี่วางแผนจีบธามและทำงานเยอะเกินไป พี่เคยสูบบุหรี่ตอนอยู่อเมริกา แต่พี่ก็เลิกมาหลายปีแล้ว พี่ดูดกัญชาด้วยครั้งนึง และเมาสุดๆ ไม่ดูดอีกแล้ว” ไม่รู้เป็นแผนหรืออะไร แต่มันทำให้ผมต้องกลั้นยิ้ม...
“ตอนพี่ไปอยู่อเมริกาใหม่ๆ พี่คิดถึงธามมาก พี่อยากบอกธามว่าพี่จะไปเรียนที่ไกลมากๆแล้วจะไม่ได้เจอธามนานมากๆ แต่พี่ก็ไม่ได้บอก เพราะพี่ว่าธามคงไม่อยากรู้ ซึ่งมันขัดกับความรู้สึกพี่” พูดไปพี่กันต์ก็จับมือผมแล้วบีบเบาๆ ผมคิดผิดมาตลอดซินะเนี่ย
“ธามเป็นคนแรกที่ทำให้พี่รู้จักคำว่าอกหัก และพี่ไม่ต้องการมันจากธามเป็นครั้งที่สอง เพราะมันทรมาน แต่ถ้ามันหลีกเลี่ยงไม่ได้พี่ก็พร้อมจะเจอ” พี่กันต์ลูบปลายนิ้วผมช้าๆ มันรู้สึกแปลกๆ ที่มีใครมานั่งพูดตรงหน้าแล้วจับมือแบบนี้ พี่กันต์เงยหน้าขึ้นมาสบตาผมยิ้มนิดนึง...
“พี่ไม่เคยจีบผู้ชายคนไหนเลยนอกจากธาม เพราะพี่กลัวมันจะมาเป็นแบบที่พี่เคยเจอมาจากธาม”
“แล้ว...” ผมสงสัย แล้วแฟนคนก่อนๆล่ะ
“มีแต่คนเข้ามาหาพี่ มีแต่ธามนั่นแหละ ที่พี่ยิ่งเข้าใกล้ ธามยิ่งหนีออกไป” เหมือนจะตัดพ้อ แต่ก็ไม่
“ธามน่ารักนะ” พี่กันต์พูดเสียงนุ่มๆ มีรอยยิ้มที่มุมปาก รู้สึกได้เลยว่าผมกำลังหน้าร้อนและกำลังจะแดงเมื่ออยู่ๆ ถูกชมแบบไม่ทันตั้งตัว ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะ
“นี่หลังจากที่พี่ได้ยินธามเมาแล้วบอกว่าคิดถึงพี่ พี่ก็คิดว่า พี่จะลองจีบธามดูอีกหน จีบจริงๆ ไม่ใช่แบบครั้งที่แล้ว และครั้งนี้พี่จะไม่ยอมให้ธามหนี พี่อยากให้ธามรู้ว่าพี่ดีกว่าที่ธามคิด ธามอาจจะคิดว่าพี่เป็นพี่ที่ดี แต่พี่ว่าพี่เป็นแฟนที่ดีกว่าพี่กันต์ที่ธามอยากให้พี่เป็น พี่อยากเป็นแค่กันต์...” พี่กันต์สบตาผมอีกครั้ง สอดนิ้วเข้ามาประสานมือกับผมที่ตอนนี้เบลอจนคิดอะไรไม่ทันแล้ว พี่กันต์จะทำอะไรผมไม่รู้ เดาอะไรไม่ถูกแล้ว
พี่กันต์ยกมืออีกข้างขึ้นมากุมมือผม อุ่น... อุ่นมาก
“พี่อยากเป็นแค่ กันต์ของธาม...”
ประโยคที่ทำให้ผมใจสั่นอย่างไม่รู้สาเหตุ เสียงนั้นที่พูดออกมาอ้อนวอน ขอร้องและต้องการ
ให้ผมเกิดอีกสิบชาติผมก็ไม่มีปัญญาพูดได้แบบนี้หรอก ผมคงสื่อออกมาไม่ได้ และคิดไม่ได้ว่าผมจะพูดความรู้สึกข้างในให้มันออกมาเป็นคำพูดยังไง แต่สิ่งที่พี่กันต์พูดกับสิ่งที่ทำมันไม่ได้เกินกันเลย พี่กันต์ทำมันลงไปกับคำพูดที่บ่งบอกว่าต้องการผมมากมายแบบนั้น...
ทำไมผมถึงได้โชคดีขนาดนี้ แต่ทำไมถึงไม่เป็นคนอื่น แล้วทำไมพี่กันต์ถึงต้องโชคร้ายแบบนี้ ทำไมต้องมาเป็นผม ทำไมนะ ทำไม...
“ทำไมพี่กันต์ดีจัง” เป็นประโยคเดียวที่ผมนึกออกตอนนี้ ถึงไม่รักแต่เป็นใครถ้าเจอคนมาพูดแบบนี้อยู่ตรงหน้า เป็นคุณ คนจะยังทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินได้เหรอ คนแบบพี่กันต์ ผู้ชายแบบที่ผู้ชายอยากจะเป็น
“พี่บอกแล้วว่าพี่อ่ะดี” พี่กันต์ยิ้มหวาน จะหล่อมากถ้าไม่มีแผลปากแตกที่ผมทำเอาไว้
“ถ้าพี่กันต์อกหักจากธามอีกครั้ง...”
“ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆพี่ก็ยอม แต่ธามล่ะ จะยอมไหมให้พี่ได้เริ่มจริงๆ ไม่หนีไปไหนได้ไหม จะกล้าลองไหม ธามไม่มีใครไม่ใช่เหรอ ให้พี่ไม่ได้เหรอธาม...”
ผมก้มหน้าก็ไม่ได้ เพราะเมื่อก้มก็เจอกับดวงตาที่บ่งบอกว่าต้องการขนาดไหน จะเงยหน้าก็ปวดคอ สุดท้ายผมเลยต้องหันมองไปข้างๆ มองแก้วน้ำเปล่าๆ มองข้าวของระเกะระกะ มองห้องนั่งเล่นรกๆของผู้ชายคนหนึ่ง
“ว่าไง...” พี่กันต์ถามอีกครั้ง
ผมจะไม่หนี...
งั้นเหรอ...
....
“ทำอะไรก็ทำเถอะ”
ผมพูดออดมาเบาๆจนแทบจะกระซิบ แต่ผมรู้ว่าพี่กันต์ได้ยินมันชัดเจนดี เพราะยิ้มกว้าง ที่แสดงออกมาว่าดีใจขนาดไหน แปลกที่คนแบบพี่กันต์ต้องมาขอเพื่อที่จะจีบใครสักคน แต่มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ คงจะเพราะเป็นผม...
“พูดแล้วห้ามกลับคำนะ”
เมื่อกี้พี่กันต์มีมาดเหมือนผู้ชายแสนโรแมนติกที่ทำท่าอย่างกับจะขอแต่งงงาน แต่ตอนนี้ พี่กันต์คนเดิมกลับมาแล้วพร้อมแววตาแสนเริงร่า ลุกขึ้นพรวด แล้วเดินกระฉับกระเฉงไปนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม
“พี่กันต์อาจจะเป็นคนที่ขอกลับคำเอง”
ผมให้คำตอบได้แล้ว ผมว่าผมควรจะกลับซะเดี๋ยวนี้ เหมือนผมหมดสภาพ หมดแรงคิดอะไรไม่ออกแล้วด้วยตอนนี้ ขอกลับไปนอนยาวๆ ไม่ต้องคิดอะไรสักคืนได้ไหม แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
ผมเดินไปทางประตู มองออกไปนอกหน้าต่าง ที่ฟ้าเริ่มมืด พี่กันต์ลุกขึ้นตามมา
“รอก่อนดิ อยากออกไปโดนหมากัดหรือไง” พี่กันต์จับไหล่ผม โห... อนุญาตไม่ถึงนาทีก็สกินชิปเพิ่มขึ้นมาทันทีเลย เอาเถอะ ไม่มีอะไรเสียอยู่แล้วผม...
“ธามเป็นหมอหมานะ” ผมพูดเซ็งๆ
“พี่เป็นคนเลี้ยงหมานะ” พี่กันต์แย้ง
“งั้นพี่กันต์ก็เดินมาส่งสักทีดิ...”
พี่กันต์ยิ้มก่อนจะเดินไปเปิดประตูบ้าน เจ้าหมาสี่ตัวไม่เห่าอีกแล้วไม่รู้เพราะอะไร หรือเพราะมันได้ยินบทสนทนาของหัวหน้าฝูงแล้วแปลออกกันนะ...
………………………………………………………….,…………..5-11-2011
หวุย แต่งก็ยิ้มไป อะไรมันจะหวานน้ำตาลท่วมได้ขนาดนี้ พี่กันต์น่ารักได้อี๊กกกกกก ธามก็นะ เค๊๊ยกกกกกกกกกกกกกกกก!!
อย่าตคนแต่ง บทนี้ไม่ค้างแล้วนะ แต่จะบอกว่าบทหน้าแซ่บกว่านี้อ่ะเพราะพี่กันต์ออกตัวแรงแล้ว ใครไม่ตามอ่านแล้วจะเสียใจไปตลอดชีวิต 55555 พึ่งคิดออกว่าอิมเมจพี่กันต์จะเป็นลุคไหนให้คนอ่านนึกออกดี ชื่อกันต์ก็นึกถึงกันต์ดิ กันต์ กันตถาวรนะ จะเป้นสไตล์คล้ายๆแบบนั้น นอกนั้นก็ปรับเปลี่ยนตามความแซ่บส่วนตัว 555555
วันนี้คนเขียนไม่บ้าจ้าาาา มาแบบสติครบ เมื่อวานอัพไม่ทันเฉย มัวแต่นั่งตอบเม้นFB พอดีันเกิด ยกโทษให้เค้าเถอะนะ T T
รักคนอ่านทุกคน ขอบคุณทุกเม้นจริงๆ :กอด1: :กอด1: โปรดติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะ
ตอบโพสเม้นหน้าเลยจ้า
-
ตอบโพสจ้า....
................................................
lomekung - :z2: :z2:
daizodiac - น้องธามอนุญาตพี่กันต์แล้ว ใครๆก็ห้ามเอาพี่กันต์ไป เพราะพี่กันต์บอกแล้วว่า อยากเป็นแค่กันต์ของธาม 5555 รักคนอ่านสุดติ่งปอดเหมือนกันน้อ
donghwa - พี่กันต์ต้องได้ ถ้าไม่ได้เลิกอัพ 55555555555555555555
-~iK@iZ_KunG~- - เฮ้ยย ไม่ได้นะ ต้องนอนแล้วตื่นมาอ่านตอนนี้ อ่านแล้วก็ฝันดีเคลิบเคลิ้ม และมีอาการอิจฉาธามตาร้อนด้วย ขอบคุณที่ติดตามนะ
CheeTah - เอ้าเหรอ เราเขียนงงตรงไหนบอกได้นะ หรือลืมพวกรายละเอียดอะไรแบบนี้ก็ต้องกลับไปย้อนอ่านอ่ะ เพราะมันมีเล็กๆน้อยๆเยอะเหมือนกัน แฮะๆๆๆๆ
chai235 - พี่กันต์เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ เรารักพี่กันต์ 55555และโปรดไว้ชีวิตเเราด้วย เราผิดไปแล้ว เราอัพแล้ว(ช้าด้วย) แถมไม่ค้างนะที่สำคัญ 55555
Crossley - โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
iamnan - นี่ๆ คุณแอมแนนกับคุณครอสเลย์เหมือนโพสต่อกันเลย 55555 คนนึงกรี้ด อีกคนบอกค้าง 5555555555555 ตลกดี
DraCo_SLa13 - ธามเงียบพี่กันต์เลยพูด พอพี่กันต์พูด ธามเลยเงียบไม่ได้ เพราะหวานจะตายแล้ววววว
shiro_niji - เดี๋ยวก็ได้โกน ไม่ต้องห่วงหรอก แซ่บแน่ 5555555555555
RoseBullet - จริงๆก็หลุดมาตั้งนานแล้วแหละ 55555พระเอกส่วนใหญ่มีแบบ แบดบอยกับแสนดี ส่วนพี่กันต์อยู่ทางแสนดี แต่เบื้องหลังแบดมาก 55555555555 แต่อ่านตอนนี้แล้วน่าจะกรี้ดพี่กันต์มากขึ้นนะ เพราะพูดจาน่ารักมาก 5555555555555 บทนี้ไม่ค้างแล้วด้วยนะ ฮิๆๆๆๆ
melody - บทนี้คงถูกใจ ฮ่าๆๆๆๆ
G-NaF - ธามไม่ตอบได้ แต่ธามบอกว่าทำอะไรก็ทำ 555555555555555555555555
Warlock - ขอบคุณค่า โปรดติดตามตอนต่อไป
PlenG - ฟิตมากอุตส่าห์ไปขุดมาโควต 5555555555555555 ธามอนุญาตไปแล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
golove2 - น่าจะถูกในนะเนี่ยคำตอบธาม 555555555555555555555555
Chigari - บทนี้พี่กันต์น่ารักกว่าบทที่แล้วอีก โปรดเตรียมทิชชูไว้ซับน้ำลายและตักน้ำมาดับไฟอิจฉาธาม 55555
i love u {knt} - บทที่แล้วธามทำกรี้ด พอมาบทนี้ พี่กันต์วินไปเลยจ้าาาาาา
¡ииσcэиτ - บทนี้ไม่ตัดค้าง 555 คนอ่านจะได้นอนหลับฝันดี ฝันถึงพี่กันต์
river - แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน.. รักที่เอ่อล้นใจ กี้ดดดดดด แต่งเองกรี้ดเอง 555
wichaiP - บทนี้กันต์ก็ยังคงเรียกคะแนนต่อไป ปล.กันต์เขียนสะกด ตัว -ต์ เน้อเพราะเป็นชื่อผู้ชาย กันย์แบบนี้แปลว่าผู้หญิงจ้า
Cherry Red - 5555 ตอนนี้คุณเชอรี่แดงน่าจะกรี้ดกว่าเดิม เพราะกันต์มาแบบน่ารักจัดเต็มมาก ส่วนไอ้ความไม่ซื้อมันก็ต้องมีให้บ้างแหละ ใครๆก็ชอบแบดบอย 55555555555555 เพราะแบดบอยแซ่บ 555 คำตอบคงถูกใจคนอ่าน นะ ขอบคุณที่ติดตามจ้า
maruko - แอร๊ยยยย เป็นอุทาหรณ์สอนใจอย่าเมาเรี่ยราดนะค้าาาา เดี๋ยวโดยเผาเละ เรานี่ได้เผาเพื่อนมาหลายคนเพราะมันเมา55555 บทนี้น่าจะถุกใจ เพราะกันต์น่ารักม๊ากกกกกก
vascular - น้องธามแค่คิดถึงเฉยๆน้าาาา 555555555
kissme - อ่านตอนนี้เป็นเบาหวานแถมด้วยจ้า 555
MoMoRin - พี่กันต์จัดเต็มพระเอกโคตรๆอ่ะบทนี้ 5555
Chiren - หวาย เสร็จอะไรอ่ะ 55555+บทที่แล้วคิดถึงพี่กันต์ งั้นบทนี้ เป็นแค่กันต์... คนเขียนหยุดยาวแต่เริ่มรู้สึกเครียดนิดๆ เพราะในสมองความรู้กลวงเหลือเกิน ฮิๆๆ จะอัพสปีดเท่าเดิมล่ะ ถ้าไม่ติดธุระอะไร เคราธามได้โกนแน่ แ่รอหน่อย ท้ายๆเรื่องอ่ะ
PetitDragon - ตอนนี้ไม่ค้างแหละ แถมพี่กันต์ยังน่ารักได้อีก!
BeeRY - บทนี้พี่กันต์พูดจาดีมาก ถูกใจแม่ยก 5555 ที่สำคัญคนเขียนไม่ทำให้ค้าง ปรบมือ!!!
nazavo - บทนี้ไม่ต้องรออะไร เหลือเรอแค่ธามแม่ไหร่จะรักพี่กันต์ และเมื่อไหร่จะโดนจับโกนเครา 555555 ดีใจนะเนี่ยมีคนติด ฮิๆๆๆๆ
POPEA - จะขอจีบใครจะมาขอแบบเดียวก็ไม่เท่ แบบพี่กันต์ต้องอ้อนวอน 555555555555555555555 โปรดติดตามตอนต่อไป ฮิๆๆๆๆ
roseen - คนนี้มาอิโมติค่อนตลอด 5555 o13
vi2212 - บทนี้ไม่ค้าง คนอ่านจะหลับสบาย มีความสุขเพราะพี่กันต์ 5555
samsoon@dollsamsoon - คำตอบคนถูกใจนะ ฮิๆๆๆๆๆๆๆ โปรดติดตามตอนต่อไป บทนี้ไม่ค้างด้วยแหละ 555
lucifel - ไม่ค้างแล้วนะเออ
silverphoenix - คืบอยู่นะ พี่กันต์มีอะไรเด็ดๆมาปล่อยอีกแล้ว 55555
mascot - มาอัพแล้วไปอ่านกันได้เลย พี่กันต์ก็ได้รับคำอนุญาตเพราะพูดจาดีสุดติ่ง 5555
evilheart - ไม่ได้น้าาาาา เด๊่ยวนิยายคอมเมดี้จะกลายเป็นนิยายอีโรติกไปซะก่อน 55555 หวานๆกันไปก่อน ไม่รีบ
august_may - บทนี้พี่กันต์ไม่ไหลใช้ความจริงใจเข้าแลก และคำตอบธามก็นะ สมใจอยาก 5555
badcow - โหวว จะรีบไปไหน ธามยังไม่ทันรักเลยนา นิยายเรื่องที่แล้วเราแต่ง 45ตอน ฉากจูบนับได้ แถมไม่มีNCอีก 55555555555555 แต่เรื่องนี้จะสมนนาคุณคนอ่านให้แน่นอน ช้าหน่อย โปรดรอนะ ฮิๆๆๆ
murasakisama - แอร๊ยยยยย บทนี้คงถูกใจ เพราะธามตอบตกลงแถมมีระบายความรู้สึกนิดๆหน่อยๆพอให้กรี้ด ฮิๆๆๆๆ
theduchess - คุณดัชเชสขาประจำงอนใส่แล้ว บทนี้ถือเป็นการง้อจากคนแต่งแล้วกันนะ 55555+ คงจะไม่ค้าง และคาดว่าถูกใจแม่ยกกันต์กันถ้วนหน้า กรี้ดๆ
bulldog17 - งี้แหละๆ เป็นข้อคิดเตือนใจว่าอย่าเมานอกสถานที่ จนไม่ได้สติแบบธาม 55555
yaninjinna - พี่กันต์รักษาชีวิตได้ แถมมีอะไรเด็ดๆมาพูดอีกนะ ไม่ค้างด้วยบทนี้ 5555555555555555
NONSENSE - บทนี้น่ารักกว่านะขอบอก 55555555555555555555
♥WonnaBwithKoy♥ - ธามไม่ได้ซึน แต่ธามยังไม่ได้รักพี่กันต์จริงๆ ธามแค่รู้สึกว่าพี่กันตืเป็นพี่ที่ดี แต่อีกไม่นาน พี่กันต์จะเลื่อนขั้นเป็นแฟนที่ดีแน่นอน 55555 บทนี้ไม่ค้างและคิดว่าคงทำให้กระชุ่มกระชวยกันไป
dawnthesky - ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ฮิๆๆๆๆ
Dee^daY - เดาผิดนะเนี่ยๆ ธามบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำ และพี่กันต์น่ารักเวอร์!!
yogurtjung - โห้ยย ไม่ดึกหรอก ปกตอนอนเที่ยงคืนนะ ปิดเทอมนอนเช้า 5555 หมาแพนดี้ไม่ต้องห่วง ขอบคล้ำรอบแบบทาครีมอะไรก็ไม่หายมานานและ 555555 ธามได้โกนแน่แต่รอหน่อย
greensnake - เง้อออ ได้เป็ดมาเลี้ยงด้วย ก๊าบๆ ขอบคุณค่ะ 555 พี่กันต์กลับมาจีบธามเพราะคำว่าคิดถึงนั่นแหละ เป็นไงล่ะหายคิดถึงเลย 5555555555555555555555555
Rhythm - มาต่อแล้ว แอบช้านิดนึง โปรดให้อภัยน้าาาา
monoo - ยินดีด้วยที่อ่านทันแล้ว ฮี่ๆๆๆๆๆๆ ดีใจมีคนอ่านเพิ่ม555 ธามก็ตอบตกลงซิ คริๆๆๆๆ
savada - บทนี้ไม่มีค้างแล้ว บทนี้พี่กันต์เปิดใจยิ่งกว่าธามอีก น่ารัก กะเอาให้เบาหวานขึ้น
sleepyzz - ฮิๆๆๆ บทนี้พี่กันต์ก็น่ารักธามก็น่ารักได้อีกกก
lidelia - บทนี้มาดูมุมน่ารักพี่กันต์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ค้างละๆ คนอ่านท่าทางหนื่อยมาก 5555
nana - ไม่ต้องลุ้นแล้ว แต่จะต้องตามต่อไปว่าธามจะรักเมื่อไหร่แค่นั้นล่ะ อ้อ โกนเคราด้วย 555
iaxezier - ดีใจที่มีคนติด 555555+ คิดว่าบทนี้คนอ่านอาจจะติดพี่กันต์อีกคน
ida_iii - ใครว่าๆ คนเขียนนี่ช่างเหนื่อยล้าและเกรงใจคนอ่าน 5555 บทนี้เลยไม่ให้ค้างเพื่อนเป็นการสมนาคุณ ฮิๆๆๆ
davina - อ่านบทนี้อาจจะกลับมาเรียกว่าพี่กันต์คืนก็ได้ เพราะน่ารักได้โล่ห์ 555555+ พี่กันต์เหลือ2อย่างที่จะเสีย คือเสียธาม กับเสียใจ 5555555555555555555555
howru - คนอ่านเรื่องนี้มาแรงกันมาก ใจเย็นๆ 55555555+
MM - ไงล่ะบทนี้หวานสมใจเลยอ่ะดิ น้ำตาลท่วม มดไต่กันไป 555555555555555555555
thejaoil - นั่นน่ะซี่ๆๆๆ
@BUA@ -คนอ่านน่ารักสุดๆ แต่ไม่ต้องเหนื่อยจับ ธามตอบเองแล้วจ้าาาา
Moonmaid - คนเขียนไม่ค้างแล้ว เพื่อคนอ่านที่รักยิ่ง
Theodore - คำพูดทุกคำของบทนี้นี่คงอ่านไปกรี้ดไป บทนี้ไม่ค้างแล้วเย่ะ!
wapview - ขอบคุณที่ตามอ่านจนติดน้า ดีใจ อัพแล้วแหละ อัพดึกๆเสมอ 555+ บทนี้โดนคำพูดกับมือพี่กันต์ต้อนจนมุม555
TanyaPuech - ธามหวั่นแน่ เพราะไม่ใช่แค่หน้าตาดี ยังนิสัยดี ฐานะดี และพูดจาดี 555555555555555555555
MaNaSsAwEe - ธามคิดอะไรไม่เร้าใจเท่าพี่กันต์พูดบทนี้ 555555555555555555555555
stylem - กรี้ดดดด อย่าถีบหนู๋วววววว บทนี้ไม่ค้างแล้ว ให้อภัยเค้าเถอะ รอบนี้พี่กันต์ใช้ไม้อ่อน แน่นซีนอารมณ์ 5555
naran - หาไม่ได้ในความจริงนะผู้ชายแบบพี่กันต์เนี่ย
pizza2011 - บทนี้ไม่ค้าง พี่กันต์จะเอาอะไรไปน้าาา นั่นซิ 555 จะมีอะไรนอกจากหัวใจธาม บทนี้คงถูกใจคนอ่านเป็นแน่แท้
PBOBP - บทนี้ไม่ค้างแล้ว แถมมาพร้อมคำตอบ ฮิๆๆๆ
imac - เย่ะ อัพแล้ว โปรดติดตาม
redarmy31529 - คนเขียนคาดว่าผู้ชายแบบพี่กันตือาจจะไม่มีจริงบนโลกนี้ แต่ไม่แน่อาจจะมีแต่ไม่ใช่ของคนเขียนแน่ 555555 คงถูกใจ เพราะหวานมากกกกกก โกนเครารอกันไปก่อน
tomodaging - แน่ะ โปรดติดตาม 55
killy - คือถ้ากันต์โดนฉุดไม่ต้องสงสัยนะ ตัวละคนนั้นจะเป็นคนเขียนเอง 5555555555555555
❈•NiGhtMar€•❈ - ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ ได้นักอ่านใหม่ๆเพิ่มก็ดีใจ ฮิๆๆๆๆๆ ธามอนุญาตแล้วมาดูความแซ่บของพี่กันต์กันว่าจะทำไงต่อ ฮิๆๆๆ
mur@s@ki - โหวววว กะพริบตาเลย อย่างกะเล่นเกม 5555 พยักหน้าไม่เท่าไหร่ แต่ธามพูดให้เลย ยินดีต้องรับนะจ้ะ โปรดติดตามกันต่อไปนะ :กอด1:
.....................................................
อู้วววว ตอบโพสเสร็จแบบประคองสติอยู่ครบไม่บ้าไปก่อนด้วยแฮะวันนี้ 5555555555555555555555555555
-
:o8: :o8: :o8:
สองตอนรวดดดดดดดด
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ธามมม ไม่ใจอ้อน ก้ใจแข็งเปนหินแล้วละ
ทำขนาดนี้
โอ้ยยยยยยยยย
พี่กันย์
อยากเปนแค่กันย์
กริ๊ดดดดดดดด
-
ได้จิ้ม :z13: อีกแล้วอะตัวเอง
:laugh:
ผมเป็นหนึ่งคนที่เชื่อในกฎแห่งแรงดึงดูด
เชื่อมั้ย ว่าตอนที่นิยายของตัวเองกำลังดราม่า จิ้มอ่านนิยายเรื่องไหนที่ตามอยู่ก็ดราม่าไปหมด (ไม่เว้นแม้แต่เรื่องนี้)
แต่วันนี้ เพิ่งจบนิยายตัวเองพร้อมตอนพิเศษ เรื่องนี้ก็แอร๊ยส์ ธามของเค้าให้พี่กันต์จีบแล้วอ้ะ
คำถามที่ให้ช่วยนึก อยากบอกว่านึกไม่ออก แต่จิ้นตามที่หนูบอกมา ส่วนตัวจิ้นไม่ถูกอ่ะ
เพราะหนูบอกพี่ว่า ประมาณกันต์ กันตถาวร แต่หนูใช้ชื่อจริงว่า กันตภัทร
ซึ่งพอชื่อนี้ปุ๊บ หน้าดำๆของเดอะสตาร์คนนั้นมันก็โผล่เข้ามาในหัวทันที :laugh:
แต่ปกติก็ไม่ค่อยจิ้นหน้าพระเอกหรอก จิ้นหน้านายเอกมีความสุขกว่า ฮาๆ
+1 +เป็ดเช่นเคย แล้วเราจะเจอกันอีกครั้งเมื่อตอนนั้นถูกใจพี่นะจ๊ะ อิอิ
-
อ่านแล้วหวานจังเลยอ่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นธาม :o8: พี่กันต์ดีจัง
ไอ้คนที่เรามีอยู่ก็ เฮ้อ :z6:
กะแล้วว่าต้องมา รออยู่เลยนะเนี่ย o13
บทต่อไปพรุ่งนี้ใช่มะ สัญญาแล้วนะ o18 (มัดมือชก) จะรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปล้ำแล้วค่อยจีบได้มั๊ยอ่่ะ ?? =_='
-
(>___<) wai wai wai waan kan jing na kha,,hu hu hu!!
-
อ๊ากกกกกกกก กัดหมอน หวานได้อีกกกกกก อยากได้พี่กันต์อ่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
โอ้ยอะไรจะขนาดนี้พี่กันต์ ขอเอากลับบ้านได้ไหม
หมอธาม ไม่รีบคว้าไว้ตอนนี้ โอกาสหน้าไม่มีแล้วนะ ไม่เกรงใจก็อยากจะขอเอากันต์กลับบ้านแล้วค่ะ
อยากให้พี่กันต์ได้อ่าน เฟรนชิพ ที่น้องธามเขียนจัง ไม่รู้น้องธามยังเก็บไว้หรือปล่าว :o8:
เออเนอะหยุดนานๆก็เครียด ออกไปเที่ยวด้วยก็ดีจะได้ไม่เครียดเกิน คนอ่านไม่กดดันค่ะ แค่ขอวันล่ะตอน(ไม่กดดันมากเลย) :laugh:
สุดท้ายนี้ ขอไม่ต้องโกนเคราหมอธามแล้ว กลัวเรื่องจบ ไว้เคราตลอดชีวิตเลยค่ะหมอธาม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ช่วงนี้งานเยอะกินข้าวไม่อร่อยเลย :เฮ้อ:
ตอนหน้าคนเขียนรับประกันความแซ่บ เราจะตั้งตารอเลย :interest:
กดบวกๆแล้วไปวิ่งลั้นลา :oni1:
-
ตอนนี้กันต์สุดๆอ่ะ พูดซะคนอ่านอยากจะเข้าไปจีบกันต์เอง ให้ชายกลางเดินไปส่งธาม น่าจะได้แต้มสักนิดนะ 555
ปล. ป๊าาาาดดดดด ถ้าไม่ได้อ่าน จะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยเหรอ เอิ๊กๆๆๆ
-
อร๊าย เค้าอยากได้ผู้ชายคนนี้ แต่ชื่อดั๊นแสลงไส้ไปหน่อยนะสำหรับเรา
-
ตอนนี้หวานน่ารักซะ :กอด1:
-
พออ่านตอนนี้แล้ว :a5: ทำไมผู้ชายแบบนี้ไม่มีในโลกแห่งความจริงบ้าง ทำไมไม่เป็นเรา? (ฟะ!) :z3: แต่เอาเถอะ ยกให้หมอธามไป
ส่วนเราก็ :L3: และผู้ชายดี ๆ มีแต่ในนิยาย.....เฮ้อ!!! :เฮ้อ:
:bye2:
-
คนแต่งอ่า อุตส่าห์อยู่รอถึงตีสองดันมาอัพตีสาม เหอะๆ
พี่กันต์เอ๊ย สุดยอดจริงอะไรจริง แบบว่าพี่กันต์กล้าขอหมอธามก็กล้าให้ใช่ป่ะ
-
พี่กันต์ต์ต์ต์ )))))) *0* น่ารักได้อีกนะ
ถ้าอิชั้นเป็นธามคงตัวอ่อนไปแปะติดกับฝาบ้านแล้วมั้ง
อุแหม่ หวานกันจริงๆ นี่แค่เพิ่งเริ่มต้นนะ
ไม่อยากจะคิดว่าถ้าพี่กันต์แกพัฒนาไปอีกสเต็ป
คนอ่านอย่างเราๆจะอิจฉาหมอธามขนาดไหน
*โฮกกกกก* วันนี้จะถ่างตารอตอนที่คนเขียนรับประกันความแซ่บ
เมื่อคืนนี่ว่าจะรอแต่รอไม่ไหว ช่วงนี้หนังตาหย่อนยานหลับง่ายหลับเร็วมาก -_-
-
+1 ให้กับความหวานของพี่กันต์
:L2:
-
อ๊าย~ ตอนนี้พี่กันต์น่าีรักอ่ะ! :-[ เขินแทนธาม
อยากอ่านพี่กันต์รุกหนัก รอตอนใหม่จ้า :กอด1:
-
หูยพระเอกมากๆ ทำไมเราไม่เคยเจอผ้ชายแบบนี้บ้างนะ อิจฉาธามจริงๆ รอบทต่อไปอยากชมพี่กันต์แซ่บเวอร์ หุหุ
-
พี่กันต์ขอจีบ แล้วทุกวันนี้ไม่ได้จีบหมอธามรึไง :m20:
:กอด1:คนแต่งจ้า
-
แอร๊ยยยยยย >/////<
ธามยอมๆไปเถอะเดี๋ยวนี้ ผช. หายากน่ะ ????
55555 รอตอนต่อไปจ้าาาา
-
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นนะเนี่ยคู่นี้ :impress2:
(สองตอนล่าสุดนี่ ชอบมาก จัดบวกไป o13)
พี่กันต์สู้ๆ น้องธามสู้ๆ พี่หมิงสู้ๆ?
-
กันต์ อบอุ่น นุ่มนวล หนักแน่น มั่นคง
คารมดีอีกต่างหาก ผู้ชายในฝันจริงๆ
ธาม.... 8 ปีนี่นานมากนะ จะปล่อยเวลาให้เนิ่นนาน
ไปกับความไม่กล้า ไม่รู้ ความกลัวของตัวเองไปอีก 8 ปีเหรอ
ธามโชคดีแค่ไหนรู้ตัวปล่าวเหอะ
:call: :call: :call:
:pig4:
-
โหววววววววววววววว พี่กันต์
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน
ต้องสำเร็จแน่ๆ
-
น่าเสียดายเดาผิด..
แต่ก็ยังดี น่ารักอ่ะ..
-
ถ้าจะหวานกันขนาดนี้.. ไม่ใช่ว่าตอนหน้าดราม่านะคนเขียน o18
-
พี่กันต์น่ารักซะขนาดนี้ ถ้าธามไม่ใจอ่อนก็ใจแข็งเป็นหินแล้วละ
รอกันมาตั้ง 8 ปีแล้ว รักกันเหอะ :-[ :-[
-
"เป็นแค่กันต์ของธาม" โฮกมาก o13.
ต่อไปธามก็จะโดนพี่กันต์จีบเต็มรูปแบบ เขินแทนเลย :-[
-
อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนแต่ง :m1:
พี่กันต์เร่งเครื่องเต็มกำลัง
ตอนนี้เป็นแค่กันต์…
รอลุ้นให้เป็นกันและกันเร็วๆจัง
-
หวานจนมดขึ้นแล้ว ไม่ใจอ่อนให้รู้ไป :-[ :-[
-
อั้ยย่ะ ในที่สุดก็เคลียร์แล้ว ตอนหน้าพี่กันต์จะทำไงน้า พลาดไม่ได้แล้ว จะรอวันที่ธามเป็นของกันต์ อิอิ แต่อย่านานไปนะ ไม่ไหวจะลุ้น อิอิ
-
ตามอ่านมาสักพักแล้ว
แต่ไม่ได้เม้น แต่ว่าตอนนี้แบบ ไม่เม้นไม่ไหวแล้ววว
กันต์น่ารักเว่อร์ :-[ :-[
รออ่านตอนต่อไปปปป
-
น่ารักกกกกกกกกก หวานแบบมดเดินตามเลยอะ
พี่กันต์ดีเกิน พี่ธามก็มึนเกิน 555+
พี่ธามยังไม่เข้าใจคำว่ารัก เพราะฉะนั้นเลยไม่รู้จะให้อาราย
แต่พี่ธามให้พี่กันต์คือความผูกพันที่ตัดยังไงก็ไม่ขาด 5555+
น่ารักกกกกกกกก
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมาก
ธามก็ยอมๆพี่กันต์ไปเถอะ
-
ต่อไปก็จะเป็นมีกันต์และกันต์ o13
-
เอาละวะพี่กันต์อย่างน้อยก็สำเร็จเบื้องต้น ล่อลวงสำเร็จแล้ว
ที่เหลือก็แค่รวบหัวรวบหางจับธามทำเมีย เฮ้ย!ไม่ใช่มันต้องสร้างความประกาย เอ้ย! ใจ
แหมช่วงนี้(จงใจ)พูดผิดบ่อยอย่าถือกันเลย ฮ่าๆๆๆๆ แล้วก็ที่คนเขียนว่าเราเรียนคณะสายวิทย์ ใช่เลยกั้บ
เรียนพยาบาลคณะที่เรียนกราดแม่งทุกวิชา และจัดหนักทุกเวลา
ว่างๆก็มาอัพต่อนะรออยู่ สู้ๆจ้า
-
อ๊า ๆ หัวหน้าฝูงเอ๊ย พี่กันต์คุ้มกับโดนต่อยนะเเบบนี้ เอิ๊กๆ ขอให้ได้กินธามไว้ๆ
-
:impress3: เขินมากกกกกกกกก
เขินแทนอ่ะ
พี่กันต์จีบให้ติดน้า
-
เขินแทนอิหนูธามมมม อิจฉาเว๊ยยยยยย อยากเป็นธาม ณ ตอนนั้นจัง o18
-
ไม่เสียแรงอ้อนเน๊อะพี่กันต์ คำพูดพี่โรแมนติกมาก!!
ต่อไปนี้มาแนวนี้เลยนะ ถ้าหมอธามใจแข็งกับคนแบบพี่ได้ลงอีกก็ไม่ปกติมนุษย์ชนแล้ว
คงต้องส่งคนน่ารักใส่กรงให้หมอยศมาคุยด้วยซะแล้ว
:กอด1: รักหมอธามปู้จายเคราแพะ :กอด1:
-
"ให้พี่ไม่ได้เหรอธาม...” << ประโยคนี้เล่นเอาคิดไปไกล (หรือเราหื่นไปคนเดียว :z1:)
ธามมมมมมมมมมม พี่กันต์น่ารักขนาดเค้ายังเขิลแทนแบบนี้ ไม่เอาเค้าขอเต๊อะ หายากนะคนแบบนี้อ่ะ 5555+
พี่กันต์ เดินหน้าเต็มที่ ธามอนุญาติแล้วนะ ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆแล้วหละ 555+
(แล้วจบตอนนี้ไป พี่หมิงจะได้หน้าแบบไหนของพี่กันต์ไปหว่า ระหว่าง :m5: o18 :m16: )
-
คนเขียนน่าสงสารรรรรรรรเลือดหมดตัวเวลาเขียนแน่เลยยยยยย :jul1: :jul1:
-
แอร๊กกก ตอนนี้ไม่ไหวเล้ยยย อ่านไปยิ้มไป แก้มจะแตก หน้าจะบาน ดีใจกับพี่กันต์ 555
-
ก่อนเม้นท์ขอวิ่งออกนอกห้องไปกรี๊ดสักสมาตลบก่อนนะ
กรี๊ดให้พี่กันต์ ปู้จายอะไรกันเนี่ย น่ารักน่าหลงซะจริง :-[
ตอนี้น้องธามก็น่ารักนะเออ งงๆเบลอๆไปกับคารมพี่กันต์
สุดท้ายก็เสร็จพี่กันต์ หมายถึงอนุญาตใหพี่กันต์จีบอ่ะนะ
เอาล่ะพี่กันต์เค้าอนุญาตแล้วก็เดินหน้าเต็มกำลัง สู้ๆๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1 & เดอะเป็ด ให้ค่ะ เห็นแก่ตอนหน้าที่ว่าแซ่บนะเนี่ย :laugh:
-
น่ารักมากมายเลยพี่กันต์
เป็นแค่กันต์
กรี๊ดดดดดดดดดดด
-
อะโย่ว!!!~
ความดันหวานขึ้นค่ะ
อะไรจะหวานขนาดนั้น ทำตามใจพี่เถอะจับธามโกนเคราแพะเลย 555
รอตอนต่อไปนะค่ะ
-
ขอแรงๆ เลยนะพี่กันต์ ถ้าเป็นไปได้ก็ช่วยกระชากเคราแพะนั่นออกด้วย :laugh:
-
อ่านแล้วคิดถึงเพลง มันคงเป็นความรัก ของแสตมป์
อ่านไปฟังไปได้อารมณ์มว๊ากกกก :-[
-
อ่านแล้วเขินอ่ะ เพื่อนชำเลืองมองอาการเขินเกินคนแล้วว่า"อิบ้า"อีกแระ (เมิงจะไปรู้อาร้ายยยย พี่กันต์ของกรูอ่ะโรแม๊นซ์ปะล้ำปะเหลือ!!!)
-
เป็นแค่กันต์ของธาม อยากจะกรี๊ด ด ด ด อิจฉาค่ะ อยากมีบ้าง :laugh: :laugh:
-
อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อร๊ายยยยย น่ารักอ่ะ
รอจ้า
-
เล็งว่าจะอ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ไอ้ตอนที่ชื่อว่า ข้าวผัดสามสีสีมณีเจ็ดแสงแล้ว นี่ก็เพิ่งได้ฤกษ์เข้ามาอ่าน
ถูกใจหมอธาม ชอบเจ้แป้ง รักเชฟหมิง อยากกดพี่กันต์ ฮี่ๆ
-
ขอพี่กันต์ 1 ที่ค่ะ
เคี๊ยกกกกกกก
>////////////////////////<
-
หวานมาก อยากเจอแบบนี้สักคน คงจะมีความสุขมากๆ อิอิ
มารอตอนต่อไปเรื่อยๆ ครับ อัพได้ทุกวันจะดีมากๆ เลย อิอิ
-
อัพเร็วม๊าก ตามเก็บแทบไม่ทัน555
ชอบตอนที่แล้วอ่ะ และแล้วเราก็ได้รู้สาเหตุที่พี่กันต์ยอมเสี่ยงตายอีกรอบ เอิ๊กๆ
ธามเมาแล้วน่ารักอ่ะ ชอบที่ธามบอกว่า ไม่ให้...
ธามเลยหนี พี่กันต์จะได้มาเอาไม่ได้
มันน่ารักโฮกกกกก
พี่กันต์ตอนนี้ก็หวานซะ จะเป็นกันต์ของธาม กรี๊ดดด แรดอ่ะ :m3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านไปเขินไป โอ้ยยยย
หวานเว่อร์ แมกๆๆ ไม่ไหวๆๆๆ
ยืนยันอย่างเดิม อยากได้คนแบบ พี่กันต์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่กันต์สู้ๆน้า เอาชนะใจ ธามให้ได้เลยยย
-
รอความแซ่บพรุ่งนี้ฮิฮิ
-
ทำไงดี...เราหลงรักเรื่องนี้เข้าให้แล้ววว >///<
-
เน่าว่ะ :give2:
แอร๊ยยยยยยยยยยยย
-
อ่านบทนี้จบ กระโดดขึ้นมาเต้น ชะช่าๆ อะฮ่าๆ เชิบๆ :z2: (จิตหลุดเข้าขั้นบ้า 555+)
อร๊ายยยย เค้าอยากได้แบบหวานๆ เอาให้หวานกว่านี้อ่ะ :impress2:
-
รอตอนหน้า อย่างใจจดใจจ่อ.....ขอให้เป็นอย่างที่คิดที่...เพี้ยงๆๆๆๆๆๆ..... :-[ :-[ :-[
-
หวังว่าครั้งนี้ พี่กันต์จะสมหวังนะ
-
พี่กันต์ ชนะค่า 10 10 10 ให้ไปเซ่ะ กรี๊ดดดดดดดด
-
หวัดดีค๊าฟ
หน้าใหม่นะคัฟ -- อ่านเมื่อวาน ตามทันวันนี้
สนุกมากเลยอ่า อ่านแบบไม่หยุด ปวดตาแว้วนี่
ว่าแต่...สมัครเป็นแฟนคลับบ้างดิ
แฟนคลับกันต์ แฟนคลับธาม แฟนคลับหมิง แฟนคลับนาย ก็มีกันแล้วเนอะ
อืมมมม...เป็นแฟนคลับคนเขียนละกันคัฟ
+เป็ดกระจาย ไม่มีกั๊ก
ตอนหน้ามาไวๆ น้าคัฟ (อ้อนๆๆ) ขอแบบนี้ด้วย
1. ฉากพี่กันต์ลวนลามธาม -- มีนิดนึงจะดีมาก อยาก...เห็น/ อยาก...อ่าน (ขอหวานๆ อยากเป็นเบาหวานคัฟ)
2. ฉากแก้แค้นเชฟหมิง -- "ต้ อ ง เ อ า ใ ห้ ห นั ก"
:fire: :fire: :fire:
-
Thanks
-
ชอบจัง หวานไม่เลี่ยน ><
หัวหน้าฝูงหมาอ๋อ เราว่าน่าจะเป็นหัวหน้าฝูงปลาไหลซะอีก
ตอนที่แล้วโดนต้อนจนจะตาย ตอนนี้เล่นเอามดขึ้น ><
-
อ่านแบบเพลิน ๆ ฮา ๆ อ้าว!!! ถึงตอนปัจจุบันซะแล้ว พี่กันต์เหมือนจะน่าสงสาร แต่ทำไมสงสารไม่ลงน้าาาา
-
เฮ้ย..กันต์ นายพูดได้ซึ้งมากเลยอ่ะ o13
ถ้าธามใจแข็งก็เกินไปแล้ว
เริ่มต้นได้ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
รีบๆ ทำคะแนนนะ เด๋วจะได้จับธามกด 5555555 :z1:
-
กันต์น่ารักแบบนี้แล้วธามจะหนีไปใหนพ้น
:z10: :z10: :z10:
พยามหนีแต่เหมือนโดนมัด
5555+++
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย เขินแก้มแตก >///<
กันต์ของธาม....โอ๊ยยย วลีนี้เสร็จทุกราย!!!
นี่ถ้าน้องธามยังเล่นตัวไม่ให้โอกาสพี่กันต์(เรียกเหมือนเดิมแล้ว ฮ่าๆ)
เจ๊จะซิวพี่กันต์ไปเองและ กร๊ากกกกกๆ
(อยากมีผู้ชายแบบพี่กันต์เป็นของตัวเองบ้างอ่ะ จะเอาๆ)
จะบอกว่าวันก่อนดูทีวีเห็น กันต์ กันตถาวร แล้วนึกถึงพี่กันต์ของธามขึ้นมา
ตั้งแต่นั้นจิ้นเฮียแกเป็นพี่กันต์มาตลอด
พอคนเขียนบอกว่าให้นึกถึงกันต์ กันตถาวร...
คุณพระ!!มันใช่อ่ะมันใช่ ฮ่าๆ
-
เป็นเเค่กันย์ มัน..........ที่สุดอะ o13 มันสุดยอด โรแมนติกมาก :L2: :L2: :L2:
-
“ทำอะไรก็ทำเถอะ” :z1:
นึกว่าธามจะโดนพี่กันต์กดซะแล้ว.... :haun4:
-
กดก่อนแล้วค่อยจีบก็ได้มั้งเค้าว่าอ่ะ อิอิ ไหนๆก็แอบจูบ แอบดูดคอน้องมันไปแล้วด้วย หุหุ
-
เจอตอนนี้เข้าไป ต้องขอบคุณพี่หมิงจริงๆ
พี่กันต์ก็อย่าไปทำอะไรพี่หมิงเลยนะ
แค่พี่นายคนเดียวก็หนักหนาสาหัสพอแล้ว
"ธามอาจจะคิดว่าพี่เป็นพี่ที่ดี
แต่พี่ว่าพี่เป็นแฟนที่ดีกว่า
พี่อยากเป็นแค่ กันต์ของธาม..."
>///<
อยากได้แบบพี่กันต์ หาที่ไหนได้คะ
-
ขอกรี๊ดหน่อยเถอะะะ :o8:
อยากจะแดดิ้น ดิ้นๆๆ สลบให้ตาย กับประโยคนี้ “พี่อยากเป็นแค่ กันต์ของธาม...”
ฟังแล้วดูอบอุ่น สยิวซาบซ่านเสียจริง ๕๕๕๕๕๕
พี่กันต์ นะ ชักจะน่ารักไม่ไหวววววแล้วววววว
เมื่อไหร่ธามจะใจอ่อนกับพี่กันต์ แล้วคบกันซ่ะที เพราะจะได้จับธามโกนเคราแพะนั่นออก
(อ่านไปก็นึกถึงหน้าธาม มีเคราแพะ ก้มมองพี่กันต์ที่พูดอะไรซึ้งๆอยู่ แล้วเกือบฮา เอาเคราแพะออกป๊ายยยยย )
:กอด1: คนเขียน
+1 ให้พี่กันต์คนดี ฮิฮิ
-
กลับมาแล้วจ้า หายไปหนีน้ำมา
พี่กันต์โรแมนติกมากๆ เลย :o8: อิอ๊าง
คราวนี้ก็ลุยได้เต็มสปีด ยังจะหวานได้มากกว่านี้อีก :m3:
-
หวานซึ้งเลี่ยนมาก2-3ตอนที่ผ่านมา แต่ชอบใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอให้พี่กันต์จีบติดไวๆนะจ๊ะ
-
อ่านแล้วไม่ใช่แค่กรี๊ดกว่าเดิม แต่เป็นกรีดร้องอย่างเสียจริต ตะกุยคีย์บอร์ดแก้เขินเลยล่ะ
โดยเฉพาะประโยค “พี่อยากเป็นแค่ กันต์ของธาม...” อ๊าย...เอาใจแม่ยกไปหลาย ๆ ดวงเลยค่ะ :m3:
ต่อจากนี้พี่กันต์จะเริ่มต้นจีบธามแบบจริง ๆ จัง ๆ แล้ว รอดูลีลา(การจีบ)ของพี่กันต์ว่าจะแซ่บแค่ไหน ?
-
“พี่อยากเป็นแค่ กันต์ของธาม...”
...................................................................
ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม....ไม่มีคำบรรยาย...รู้แต่ว่ามันปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมม........ :mc4: o13 :-[
-
โอ้วว หยุดอ่านหนังสือสอบ มาอีกทีตามอ่านหลายตอนเลย
เดี๋ยวพี่กันต์จะจีบแบบจัดหนักๆแล้วใช่มั๊ยค่ะ ฮา..
-
คืนนี้จะอัพมั้ยหนอ แต่ไม่ไหวแล้วง่วงมาก พรุ่งนี้แวะมาดูใหม่ อิอิ
-
บทที่ 21
เช้า
...
ผมนอนกอดผ้าห่มไม่ลุกไปไหนเหมือนเดิม เช้าวันอาทิตย์แสนสบายของผม แอร์เย็นๆ ผ้าห่มอุ่นๆ กับห้องที่รูดม่านมาปิดจนมืด ผมไม่คิดอะไรในหัวว่างเปล่าเรื่องเมื่อเปล่าเหมือนเกิดมาเมื่อนานมาแล้ว แต่ในความคิดอีกทีก็รู้สึกเหมือนมันพึ่งเกิดมาเมื่อวินาทีที่แล้ว ผมมองดูมือตัวเองที่พี่กันต์จับเมื่อวานแล้วก็ต้องขำ มือผม หรือมือพี่กันต์ แค่เอามาวางก็รู้แล้วว่ามือผู้ชาย เส้นเลือดขึ้นซะเต็มขนาดนี้ ถ้ามีใครอัดวีดีโอหรือถ่ายรูปเอาไว้มันจะคงจะขำพิลึกกับไอ้สิ่งที่ทำลงไป ไม่รู้จะรับมือยังเลยไม่คิด แต่ผมว่าคงไม่แปลกไปกว่านี้หรอก คงจะเหมือนที่เคย เข้ามาอยู่ใกล้ๆ ถึงไม่คิดถึง ยังไงก็เจอหน้า
คิดได้ไม่ทันไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ผมลืมตาขึ้นมาดูนาฬิกา 9โมงเช้า ใครกันที่มาเคาะแต่เช้าแบบนี้อีก... ผมเดินช้าๆไปที่ประตู ส่องช่องตามแมวก็พบกับลูกตาของคนที่ส่องเข้ามา... แม่งรู้หรือไงว่าส่องเข้ามามันไม่เห็น
“พี่หมิง ทำบ้าอะไร” ความเคารพของมันกับพี่หมิงมันแทบไม่เหลือแล้ว คำว่าพี่คือฟางเส้นสุดท้าย ทำป่วนไว้มาก ห่างกันแค่ปีเดียวคงไม่ต้องนับอาวุโสกันขนาดนั้นหรอก
“จะมาถามว่าเมื่อวานเป็นไงบ้าง” พี่หมิงยิ้มแห้งๆ พร้อมชูถุงข้าวขึ้นมา นี่เห็นผมเป็นอะไร ตอนนั้นพี่กันต์ก็ทำกับข้าวมาให้ พี่หมิงก็ทำข้าวมาให้อีก ผมดูหน้าตาเห็นแก่กินมากใช่ไหมเนี่ย เซ็งจริงๆ แต่ถ้าถามว่าสุดท้ายเอาไหม ก็เอาหมดและครับ ผมเปิดประตูให้พี่หมิงเข้ามา
“ขอล้างหน้าแรงฟันก่อน”
“ตามสบายเลย” หมิงพูด... ซึ่งมันควรจะเป็นคำพูดของผมไม่ใช่เหรอฮะ!
ผมแปรงฟันถูไปถูมาด้วยระดับความสะอาดสูงและความเร็วระดับ10 ปากแทบแหก ล้างหน้าแบบลวกๆ แล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ส่วนพี่หมิงไม่ได้นั่งเฉยๆแต่อย่างใดลุกขึ้นจัดอาหารเช้าให้ผมแล้วครับ ดีจริงกู เหมือนมีพี่เลี้ยงที่ไว้ใจไม่ได้ 1คน
“พี่กันต์ไม่ให้ฟังเหรอ” ผมถาม ซึ่งไม่น่าถามก็คงไม่
“มันบอกว่าให้พี่ไปถามแม่พี่” พี่หมิงตอบหงิมๆ ฮาดิครับ นึกออกเลย พี่กันต์คงพูดว่า ถามแม่มึงดิ และเสียง และหน้า ฮาว่ะ
“ธามเป็นแม่พี่หมิงเหรอ” แล้วมาหาผมทำไมวะ
“นั่นซิ... เฮ้ย ธาม อย่ากวนตีนดิ นี่พี่ทำด้วยส่วนผสมที่ดีที่สุดเท่าที่พี่จะหาได้ตอนนี้เลยนะ นี่ไข่คน นี่เบค่อนขีดละหลายร้อย นี่ซุปครีมเห็ดแชมปีญอง ผักสดปลอดสารพิษ ขนมปังกระเทียมหอทกรุ่นสุดอร่อยสไตล์เชฟหมิงที่ใครกินก็น้ำตาไหลด้วยความอร่อย กินแล้วก็เล่าให้ฟังเหอะ ทำสุดฝีมือ” พี่หมิงทำหน้าอ้อนวอน แต่ผมไม่ใจอ่อนหรอก ไอ้หน้าตาแบบนี้มันตอแหลสิ้นดี ผมรู้หมดแล้ว เบื้องหลังความน่าสงสาร ฮึ ไม่มีทาง
“ทำไมอยากรู้จัง เรื่องตัวเองรอดยังน่ะ”
“ก็พี่ชอบเรื่องคนอื่นอ่ะ” ช่างตอบมาได้...
“เสือกนะ ความหมายของคำนั้นน่ะ” ผมจำกัดความให้ พี่หมิงพยักหน้าแล้วก็ยิ้มแฉ่ง
“นั่นแหละ โคตรเหมือนไอ้กันต์เลยรู้ป่ะ การพูดการจาเนี่ย”
“ไม่มีความเหมือนเลย ส่วนข้าวนี่ถือเป็นของไถ่โทษแล้วกันนะพี่หมิง”
“เฮ้ย อะไรวะเนี่ย ไม่ได้นะ ใจร้ายอ่ะ” พี่หมิงโวยวาย อย่าส่งเสียงดังได้ไหม ไม่งั้นเอาส้อมแทงเลยแม่ง หนวกหูกินคนจะกิน...
………………………………………………………………………..
เจ้แป้งมาเอง...
...........................................................
เช้าจ้ะ 9โมงเช้า พึ่งกลับมาจากที่ทำงาน เมื่อคืนนอนค้างที่ทำงาน ชีวิตสถุลชาติชั่วมากจริงๆ หงุดหงิด งุ่นง่าน
แต่...
อยากจะกรี้ดคอหอยแตก ชั้นทำจริง กรี้ดอยู่ในรถ ไม่มีใครได้ยิน ไม่มีใครเห็นเพราะรถชั้นติดฟิล์มปรอทที่โดนอิร้านประดับยนต์มันหลอกติดเอาตังค์มา เมื่อกี้ตอนพึ่งกลับมาจากทำงานนอกเวลาอันมีค่าของชั้น นี่ชั้นคงตาฝาดไปหรือเปล่า พ่อหนุ่มหล่อบาดใจกันต์ของเจ๊ ขับรถเปิดประทุนมาคอนโด้จ้า ชั้นเคยเกลียดพวกรวยรถหรูที่เปิดประทุนขับมาก แต่วันนี้ ชั้นเว้นให้คนนึง จะไม่เว้นได้ไง ก็ขนาดคนมองทั้งถนน อิสาวบนรถเมก็แทบจะน้ำลายย้อยลงมาหมดทั้งคันแล้ว
แต่ขอโทษเถอะจ้ะ ว่าที่ผัวน้องชั้น... กรี้ดดดดดด (ช้ำใจ)
ถ้าชั้นไม่รู้จักมาก่อนแล้วขับรถอยู่กกลางถนนอาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ เวลาเช้าๆ อากาศดีๆ บนถนนเส้นใหญ่การจราจรไม่หนาแน่นมากเท่าที่ควร พ่อหนุ่มผิวขาวน่าฟัด ใส่แว่นเรย์แบน Aviator เลนส์สีชา แม่เจ้าๆ ไอ้แว่นอันนี้หน้าเหี้ยแค่ไหนก็ใส่แล้วดูดีจ้ะ แล้วคิดดูว่าคนที่หน้าตาน่ากระชากลงรถมานัวเนียใส่แล้วจะขนาดไหน ไอ้ริมฝีปากสีชมพูดูสุขภาพดีไม่เกินหน้าเกินตาที่เหมือนยิ้มตลอดเวลานั่น จมูกโด่งน่าฟัด ใส่เสื้อยืดคอกว้างที่ทำให้ชั้นอยากจะถลาเข้าไปซุกที่ซอกคอ...
ไม่ไหวแล้ววววว!!! อยากขับรถเข้าไปชนท้าย แต่ดูท่าทางจะหมดเนื้อหมดตัวเลยได้แต่คิดในใจ
“เลี้ยวจ้า” นี่ชั้นตะโกนกรี้ดกราดอยู่ในรถคนเดียวเลยให้ตายดิ มาหาธามล่ะซิ ฮึ...
ชั้นจอดรถในที่ประจำ ส่วนน้องกันต์พ่อขมองอิ่ม ช่วงยาวของเจ๊เสียบข้างๆที่จอดอิน้องธามจ้ะ แรงเวอร์ จอดข้างแบบนี้มีนัยยะมาเสียบแน่อะไรรึเปล่า แต่รอหน่อย โอ้ย... จะเป็นลมล้มตึง
ชั้นจอดรถเอากุญแจออกมามือสั่นๆ ด้วยความอยากได้ผู้ชายคนนั้น... ไม่ใช่จ้ะ อาการชั้นปกติดี หอบข้าวหอบของราวคนบ้ายบ้านออกมาจากรถ พี่หนุ่มกันต์คนดียิ้มหวานให้ชั้นจ้า สตรีที่โชคดีอยู่ตรงนี้...
“พี่แป้งหวัดดีครับ” คือยกมือไหว้ชั้นซะเรียบร้อยเหมือนจะแก่มาก หรือเห็นชั้นเป็นญาติฝ่ายไหนของหนูธามหรือเปล่าไม่อาจทราบ
“ผมช่วยถือป่ะพี่” ว้าย เป็นทีที่ฉันจะโยนเอกสารกองใหญ่ให้น้องกันต์คนดี มีรอยยิ้มพิมพ์ใจ ทำไมถึงไม่ได้ลงเป็นหนุ่มคลีโอเนี่ย คือเค้าพลาดไปได้ยังไง หนุ่มตี๋ชั้นบนอีกคนนึง หนุ่มโสดในฝันเลย หรือเค้าไม่รวมเกย์ฮึ เออ อาจจะใช่ เกิดได้มานี่ก็ปวดใจ เค้ามิใช่ของเรา ฮือๆ
“มาหาธามเหรอจ้ะ” ชั้นถามอ้อมแอ้ม แต่ถ้าเบื่อธามอยากจะต่อมาห้องพี่ก่อนได้ก็จะแรงไป แหม แต่พอดูดีๆแล้วก็เห็นว่าปากแตก ไปโดนอะไรมานะ แต่ไม่ใช่เรื่องที่ชั้นจะสงสัย ใครจะไปรู้ว่าอาจจะมีจูบอันเร่าร้อนกับใครบางคน เช่นน้องธามก็เป็นได้ แบบดูดปากกันเลือดสาด ฟันขบ แล้วจบบนเตียง กรี้ดดด!
“อ้อเปล่าครับ อันที่จริงจะมาหาพี่แป้งล่ะครับ”
..อุ้ย ถึงขั้นเข่าอ่อน ชายคนนี้มาหาชั้นค่ะทุกคน
“ล้อเล่นน่ะครับ” ...แหมน่าตบนะจ่ะน้องกันต์ ระวังแผลได้แหกมากกว่าเดิม
“อ่ะจ้า แหมพี่เข้าใจว่าแบบพี่คงไม่เร้าใจพอ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” พี่น้องกันต์ยังคงปลอบใจชั้นต่อไป แต่ไม่ขึ้นย่ะ ความจริงมันโหดร้าย
ชั้นกับพ่อหล่อลากไส้ไปยืนรอลิฟต์ด้วยกัน แหมน้ำหอมหอมอ่ะ กลิ่นจางๆเบาๆ แต่หอมจนอยากเข้าไปสูดใกล้ๆให้ถึงต้นตอของกลิ่น พอมาถึงชั้นน้องกันต์ก็แสนดีช่วยถือของมาให้ถึงห้อง โอ้ย ทำไมต้องเป็นเกย์ ทำไมล่ะ ทำไม ชั้นล่ะเศร้า คิดแล้วก็อิจฉาหนูธาม ผู้ชายดีๆมาเสนอตัวแบบนี้เป็นเจ๊นะ ได้กันนานแล้ว
“ไปก่อนนะครับ”
“จ้ะพ่อมหาจำเริญ” อยู่ๆคำนี้ก็หลุดออกมาจากปาก แหม แก่ซะไม่มีอ่ะกู
ชั้นทำท่าปิดประตูโยนของกองไว้ข้างตัว แอบส่องน้องกันต์ที่ไปยืนเคาะประตูหน้าห้องหนูธาม สักพักประตูก็แง้มออก แต่คนที่ออกมาเปิดมันไม่ใช่หนูธาม พี่หนุ่มตี๋ชั้นบนนั่น น้องกันต์ทำหน้าไม่สบอารมณ์เมื่อเจอหน้าพ่อหนุ่มตี๋ ส่วนหนุ่มตี๋ก็มีสีหน้าเหมือนแอบไม่พอใจเล็กๆ แล้วไอ้การแต่งตัวนี่มันอะไร เสื้อแขนกุด กางเกงขาสั้น อย่างกับพุ่งลุกออกจากที่นอน หัวที่ยุ่งเหยิง...
อย่าบอกนะว่าน้องธามควบสอง ไหนว่าเป็นผู้ชาย แล้วไอ้การที่มีผู้ชายอยู่ในห้องตอนเช้าๆแบบนี้ที่ไม่ใช่เวลาตื่นน้องธามแบบนี้ โถ...
แกร๊ก... ชั้นปิดประตูลงมา เอามือจับอกหายใจเข้าปอดแรงๆสามที
“คุณพระ เด็กสมัยนี้แซ่บเวอร์ค่ะ...”
...
ธาม talking
……………………………………………………….
พี่กันต์เดินเข้าห้องมามองพี่หมิงเหมือนอยากจะต่อยสักหมัด แต่ผมเริ่มอยากจะต่อยทั้งพี่หมิงพี่ธามคนละหมัดจริงๆแล้ว เนี่ย มาบุกห้องผมแต่เช้าแบบนี้ พี่หมิงยังพอเข้าใจว่าอยู่คอนโดเดียวกันแล้วพลังความอยากรับรู้ข้อมูลมันพุ่งขึ้นสูงมากจนอดใจไม่ไหวต้องออกมาตามล่าหาความจริงกันถึงนี่ ยังดีมาพร้อมกับอาหารไม่งั้นผมยันกลับห้องแน่ ส่วนพี่กันต์ เข้าใจว่าบ้านไม่ไกลจากที่นี่มาก แต่พี่ท่านเล่นมาแต่เช้าแบบนี้ก็เหลือเกิน เปิดเผยตัวได้ก็เอาใหญ่สนุกสนานรุกหนัก มาก็ไม่บอกกันก่อน เกิดผมไม่อยู่ห้องขึ้นมาจะทำไง ไม่เคยคิดหรอกไอ้แบบนี้น่ะ
“มึงมาทำเหี้ยไรหมิง” พี่กันทักทายเพื่อนประโยคแรกแบบนี้แหละครับ ผมไม่แปลกใจหรอก บอกแล้วว่าจะตรงสเป็คเพอร์เฟ็คขนาดไหน ไอ้มุมที่กากๆก็มี
“กุก็มาถามหาข้อมูลที่กุควรรู้ไง” คำตอบที่โคตรมึนเลย ผมไม่สนใจ กินอาหารเช้าฝีมือเชฟโรงแรมระดับห้าดาวต่อ ปล่อยให้แม่งคุยกันไปเหอะ คู่หูมารผจญคู่นี้
“ธามเป็นแม่มึงหรา”
“แม่กุอยู่สิงคโปร์อ่ะ กุเลยว่ามาถามธามดีกว่า”
“มึงกวนตีนนะเจ๊ก”
“มึงกวนตีนกุก่อนอีกนะ บอกให้กุไปถามแม่เนี่ย แม่งมึงเซะ”
“ไปไหนก็ไปป่ะมึงอ่ะ” พี่กันต์ไล่พี่หมิง เอ้า... พี่หมิงทีมเพื่อนบ้านไป งั้นก็เหลือกุเป็นทีมเจ้าถิ่นกับทีมเยือนรายใหม่มาแรงอ่ะดิ เยสโด้ อยากรั้งไว้ แต่หมั่นไส้พี่หมิงเกินกว่าจะพูดออกมาในตอนนี้ได้
“ไปก็ได้ๆ ธาม พี่แอดวอทแอปละนะ” แหมมาง่ายไปง่ายจริงเว้ย
“เฮ้ย ตอนไหนวะ” ผมงงเป็นไก่ตาแตก แอดมาได้ไง พอมองอีกทีก็เห็นมือถือตัววางหราอยู่บนโต๊ะหน้าทีวีแม่งมือไวเป็นบ้า เมื่อประตูปิดลงพร้อมพี่หมิงที่อพยพออกไป ก็เหลือแค่ผมกับพี่กันต์ที่ลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามผมที่กินข้าวอยู่ หล่อนะวันนี้ ไม่รู้คิดไปเองหรือแต่งมาหล่อจริง
“มองอะไรอ่ะ” ผมถามพี่กันต์ที่นั่งจ้องผมกินข้าวไม่พูดอะไรสักคำ
“คิดอยู่ว่ะชวนไปไหนดี” พี่กันต์พูดเรียบ เอ้าเห้ย อย่าบอกนะว่าขับรถมา ไม่รู้จะมาทำอะไร บ้าแล้วผมว่า พี่กันต์คงบ้าแล้ว
“บ้าป่ะพี่กันต์ มานี่ไม่รู้เหรอว่ามาทำอะไร”
“เปล่า ก็จะมาเอากุญแจรถจากไอ้หมิงแล้วก็ขอร้องให้ธามช่วยขับz4ให้พี่ เพราะพี่ต้องขับฟอร์จูเนอร์กลับไปจอดบ้าน แล้วก็อยากพอธามไปต่อที่ไหนสักที่นี่แหละ แต่ตอนนั้งคิดไม่ออก” พี่กันต์อธิบายเป็นขั้นเป็นตอนมาก ว่าแต่z4เหรอ อะไรมันจะขนาดนี้ เอารถมาล่ออีกแล้ว
“ทำไมไม่ให้พี่หมิงขับไป ธามขี้เกียจ” ผมยัดเบค่อนเข้าปากเคี้ยว อร่อยจริงว่ะ เบค่อนรมควันชั้นดี ช่วงนี้ผมนี่มีความสุขบนความทุกข์แท้ๆ
“ก็ธามเป็นคนเอากุญแจรถให้มันขับออกไป ธามก็ต้องขับกลับมาคืนดิ” อะไรวะเนี่ย ความผิดผมเหรอ (ถึงใช่ก็ไม่อยากยอมรับ)
“ก็มันเพราะเรื่องอะไรล่ะ ผมถึงก็ต้องทำแบบนั้น”
“เพราะเรื่องที่ธามอยากคุยกับพี่สองต่อสองเนี่ยแหละ” พูดแล้วก็ยิ้มหวาน แต่ผมเนี่ยหนวดกระตุกเลย กวนตีนมาก!
“พี่กันต์” ผมเรียกเสียงเย็น
“หืม...” แต่คนตรงหน้าไม่สะทกสะท้าน เพียงแค่ยิ้มนิดๆให้
“พี่กันต์...” ผมเรียกอีกครั้ง
“......”
“พี่กันต์...”
“เรียกบ่อยนี่อยากโดนเหรอ เช้าๆแบบนี้มีอารมณ์นะ ไม่ได้ปล่อยนานแล้วด้วย” พี่กันต์ขยับเก้าอี้เข้ามาพร้อมพูดเสียงที่เรียกกันว่า เชื้อเชิญ ชวนเชื่อ และขู่ผมไปในตัว มันมาแล้วซินะไอ้เครื่องหมายการค้าอย่างเป็นทางการของพี่กันต์เนี่ย เรื่องใต้สะดือ
“อุบาท กินข้าวอยู่” ผมเริ่มกินไม่ลงแล้วเจอพูดเข้าให้แบบนี้
“มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ธามเองก็ปล่อยๆบ้างนะ เดี๋ยวมันจะเกิดความเครียดสะสม อยากเมื่อไหร่โทรเรียกได้ พร้อมให้ใช้บริการ” พี่กันต์นี่โคตรของความหน้าตาเฉยเวลาพูดเรื่องแบบนี้ คือเป็นคนที่ลามก และทะลึ่งมาจากอินเนอร์เลยจริงๆ ไม่รู้ว่าเวลาพูดกับคนอื่นจะทะลึ่งแบบนี้ไหม แต่กับผมเนี่ย มากๆ
“ขายน้ำหรือไงฮะ” ผมถามเชิงประชดก่อนจะก้มหน้ารีบกินๆให้มันหมดก่อนพี่กันต์จะทำให้กินอะไรไม่ลง เพราะชวนคุยแต่ไอ้เรื่องทะลึ่งๆแบบนี้เนี่ย
“ให้ฟรีอ่ะถ้าธามเอา ไม่มีลิมิตด้วยนะ มีรีฟิล”
แค่กๆ! ถึงกับสำลักเมื่อเจอไอ้สโลแกนโฆษณาตัวเองของพี่กันต์ ผมวิ่งไปที่ตู้เย็นซดน้ำไปอึกใหญ่เพื่อนช่วยชีวิตตัวเองเพราะเกือบสำลักข้าวตายเพราะไอ้เรื่องแบบนี้ของพี่กันต์แม่ง ทุเรศสัสถ้าสำลักตายเพราะฟังเรื่องนี้
“โหพี่กันต์ นั่งเงียบๆเลย”
“เมื่อกี้พูดจริงนะ” ยังไม่เลิก ยังจะมายิ้มให้
“พี่กันต์!” ผมพูดออกมาแบบเหลืออด
“อยากปล่อยแล้วเหรอ” ยังจะมีหน้ามาถามเล่นไม่เลิก
“เฮ้ย ไม่ใช่เว้ย!” ผมตะโกน
ผมชักจะปวดหัวขึ้นมาจริงๆแล้วนะ!
*...................................................*................................................6-11-2011*
บทนี้มามึนๆ คนเขียนเบลออีกแล้ว เดี่ยวจะตามย้อนมาตอบโพสตอนกลางวันนะ เบลอออออออ มึนนนนน
ขอบคุณคนอ่านทุกคนเป็นอย่างมากที่ติดตามกันอ่านขนาดนี้ มีความสุขจริงๆ ถือเป็นการคลายเครียดอย่างนึงเลยเวลามานั่งอ่านคอมเม้น ปิดเทอมก็ยังเครียด เหอออ ชีวิต
บทหน้ามารอดูกันว่าธามกันกันต์จะทำอะไรต่อ เอิักกก ตอนนี้คนเขียนหมดแรงแล้ว ขอลาตายก่อน... :z6:
-
จองตอบโพสไว้ก่อน มาตอนกลางวัน ตอนนี้คนเขียยนหมดสภาพโดยสมบูรณ์จ้าาา :t3: :t3: :t3:
........................................
......................................................................
Yunatsu - บทที่แล้วนี่ทำคนอ่านกรี้ดมาเลยล่ะซิ ฮิๆๆๆๆๆๆ พี่กันต์น่ารักแบบนี้ก็จงอ่านกันต่อไปนะ
JkrR - โหยยย จริงๆ นะ ไม่รู้เป็นไงเหมือนกัน แต่ปกติค้าจะอ่านนิยายแบบดราม่าๆ อะไรแบบนี้ (แต่แต่งนิยายตัวเองฮามาก) พี่กันต์นะ พี่กันต์ ไม่ดำนะ ขาว สูง หล่อ z4นะ 5555+ ไปหารูปมาดูแล้วจะแบบว่า อรั๊งงง ผู้ชายคนนี้ ชั้นต้องการ 555 หน้านายเอกนี่คิดออกแล้วว่าจะมาสไตล์ไหน เด๊่ยวมาบอก ขอบคุณนะที่ตามอ่าน
chai235 - มาทุกวันแต่ไม่ระบุว่ามาตอนไหน ส่วนใหญ่หลังเที่ยงคืน เกือบเช้า เพื่อที่คนอ่านตื่นมาจะพบกับนิยายตอนใหม่รออยู่ 555555 หอมกรุ่นจากเตาเผาทุกวัน 555555555555555555555
badcow - ไม่ได้ เพราะธามไม่ใช่ของง่ายนะ 555
MoMoRin - อ่านแล้วก็เขินกันประหนึ่งอยู่ในเรื่องก็ไม่ปาน 5555
sleepyzz - เค้าไม่ให้หรอกนะ เค้าจองคนแรก 555
Chiren - โกนหรวดโกนเคราไว้ก่อน ส่วรพี่กันต์นั้นคนเขียนจองไว้แล้ว ไม่มีใครสามารถเอาไปจากหัวใจดวงน้อยของคนเขียนได้ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ 5555555555555555555555555555555555 เฟรนด์ชิปปป น่ะเหรอออ อันนี้ไม่ขอเปิดเผย
BeeRY - ขอบคุณที่บวกให้น้า งานเยอะก็จงทำต่อไป เวลาย้อนกลับมาดูสิ่งที่ทำลงไปมันก็รู้สึกภูมิใจนะ แบบว่าเฮ้ย กุอึดขึ้นว่ะ ไรแบบนี้ คนเขียนช่วงเปิดเทอมนี่ถึงขั้นบางทีทำข้ามวันมาแล้ว หาอะไรครายเครียด ฟังเพลง ระบายใส่fb ด่านก เตะต้นไม้ อ่านฟืควาย ตบตัวเอง ก็คลายเครียดได้ 555555555555555555555555
killy - ชายกลางน่ารักมาก มีหมาที่หอเราคืออิมเมจของชายกลาง ขนมันฟูๆ เหมือนยิ้มตลอดเวลาเลย ชอบๆ ส่วนความกรี้ดของพี่กันต์นั้น ยิ่งอ่านอาจจะยิ่งอยากเป็นตัวละครในนิยายมากกว่าอยากอยู่บนโลกความจริง 555
DraCo_SLa13 - เอ้า ไม่ชอบคนชื่อกันต์เหรอ ทีแรกเราเฉยๆนะคิดว่าชื่อนี้มันดูกลางๆดู ไม่แมนไปเพราะผุ้หญิงก็ชื่อกันก็มี ให้ความรู้สึกแบบมั่นคงๆอ่ะ 555 (ว่าไปนั่นกุ)
naran - มีหลายรสชาติคนอ่านจะได้ไม่เบื่อ
dawnthesky - ไม่ได้ต่างจากคนเขียนเลย... ทำไม ทำไมไม่มีแบบนี้บ้างงงงงง
MaNaSsAwEe - แหม คนอ่านชอบคนเขียนก็ดีใจ กร๊ากกกก แต่อย่าไปรอเลยคนเขียนอ่ะ คือดึกจริงอะไรจริง แบบขอบตานี่แพนด้าเหี้ยๆ 5555555555 นอนเยอะๆ มาอ่านแบบสดใสไรงี้ก็ได้ ปล่อยคนเขียนมันเน่าไปคนเดียวเหอะ
RoseBullet - คนหรือจิ้งจกอ่ะ มีติดฝา 55555+ คนอ่านชอบกันเยอะเลยบทนี้ ดีใจจัง โอ้ย ไม่พึ่งเริ่มหรอก เค้าเริ่มกันมา8ปีแล้ววว 55555 ส่วนรออัพนั้นอย่าได้คาดเดา บางทีมาเร็วตั้งแต่ตี1 บางทีมาล่อแทบตี5 เลยจ้าา
golove2 - ขอบคุณมากค่ะ
POPEA - ตอนที่อ่านไปแล้วก็คงแซ่บสมใจ
samsoon@doll - แซ่บไหมล่ะ อ่านแล้วว ในความเป็นจริง ชีวิตคนเขียนไม่เคยได้พบเจอหรอกแบบนี้ เคยเห็นแต่เดินผ่าน น้ำตาจะไหลลล
theduchess - ชื่อมินต์เหรออ ว้ายๆ รู้ชื่อคนอ่านแล้ว เราจะจำๆ 5555+ พี่กันต์ก็จัดเต็มอ่ะช่วงหลังๆ แบบว่าไม่ให้ธามได้ไปมองคนอื่น เพราะหันไปทางไหนก็เจอแต่พี่กันต์ 55555
iamnan - เออ นั่นดิ แม่งลืมคิด 5555555555555555555555555555555555 ขอบคุณคนอ่านนะ
iaxezier - ถ้าธามยอม ผู้ชายจะหายากขึ้นอีกนะ 55555555555555555555
pattybluet - ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วชอบก็ขอให้อ่านต่อไปนะคุณคนอ่าน ฮิๆๆๆๆๆ
lunar - ธามเป็นคนที่โชคดีที่สุด ที่คนเขียนไม่เคยมี ทำไม ทำไม ทำไมไม่มี 555+ พี่กันต์เค้าก็น่ารักของเค้าล่ะ ปล่อยไป 555
fuku - ธามอ่ะกร่อนมาก่อนหน้านี้แล้ว โดนหยอดทุกวัน เด๊่ยวกร่อนแน่ 5555
Dee^daY - น่ารักซิ คนอ่านจะได้ตามอ่าน 555
howru - โห้ย ไม่มีดราม่าจริงจังหรอกเรื่องนี้ เน้นฮาล้วนๆ 555
imac - นั่นดิ รักสักทีเหอะ
irksome - บทที่อ่านไปก็น่าจะถูกใจ เพราะพี่กันต์แซ่บมากถึงมากที่สุด
mascot - แหมะ คนอ่านเรื่องนี้แต่ละคน คารมคมคาย มีกันต์และกันต์ กรี้ดดดดด แต่งนิยายนี่มีความสุขนะขอบอก555
はにい はにい - นั่นน่ะซิ หวานมันๆ ปนๆกันไป จะได้ไม่เบื่อเนอะ
CheeTah - กะอยู่ว่าจะแต่งสัก 40ตอน ประมาณนี้ ไม่รู้จะมีใครตามอ่านอยุ่ไหมเนี่ย 5555555555555555555
navysilver - ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ แหม อันที่จริงเม้นต์ทุกตอนก็ได้ เราะคนเขียนชอบตอบโพส 5555 ยกเว้นตอนที่สภาพไม่ไหวจริงๆ อย่างเมื่อคืน ฮิๆๆๆๆๆ โปรดติดตามความน่ารักของกันต์ต่อไป
savada- ฮิๆๆๆๆๆ จริงๆแล้วเราก็ชอบแต่งบทหวานๆแบบนี้นะ มันกิ้วๆใจดี555
tuek - ใช่ไหมล่ะ แต่ธามมันก็หล่อเลือกได้ไง และที่สำคัญ เคยเลือกแต่ผู้หญิงด้วย 5555
lucifel - เสร็จแล้วก็ได้กันต์ 555555555555
donghwa - พี่กันต์ช่วงนี้ก็ก็โชว์ด้านมืดบ่อยจริง 55555 คนเป็นพยาบาลเนี่ยงานหนักนา ตอนคุณยายเราป่วยพี่พยาบาลเค้าดีมากเลย นับถือๆ ดูเหนื่อยกว่าหมออีก สู้ๆนะ เราก็พยายามเหมือนกัน 55555555+
gumrai3 - คุ้มมากด้วย น่าจะโดนให้หนักกว่านี้นะเนี่ย 5555
TanyaPuech - มันต้องติดแน่ แต่จะช้าจะเร็วโปรดติดตามต่อไป 5555
stylem - คนเขียนอ่ะยิ่งกว่า อยากเป็นธามทุกตอน 55555
mur@s@ki - คิดนานกว่าจะได้บท ดีใจที่คนอ่านชอบนะคะ
MM - อ่านไปเขินไป โปรดระวังสายตาคนรอบข้างนะ 55555+ พี่หมิงยังคงรอดตัวได้ตลอด โชคดีเหลือหลาย 555
Moonmaid - เลือดไม่หมดหรอก แต่ยิ้มแก้มแทบแตก 55555
Nichdia - เหมือนคนเขียนเลยอ่ะ ชอบบบบ น่ารัก 5555555555
greensnake - คือธามมันจะอามรณ์คล้ายๆคนเขียนคือเบลอมาก ว่าแต่ขนาดออกไปกรี้ดนอดห้องเลยหราาาาาาา อะไรมันจะขนาดนั้น แต่ก็ดีใจนะเวลาแต่งอะไรแล้วคนอ่านมีปฏิกริยาถึงเพียงนี้ 555 ขอบคุณนะคะที่ติดตาม
ida_iii - พี่กันต์หมายถึงไม่อยากเป็นพี่กันต์แล้วไง อยากเป็นแค่กันต์ เป็นแฟน ไม่ใช่พี่ 555
yogurtjung - มีหวานได้กว่านี้อีกโปรดรออ่านนะ 5555
@BUA@ - ได้เอาออกแน่แต่ไม่ประชาก จะนุ่มนวลลล 5555
Crossley - เออ เราก็ไปฟังมา ใช่เลย แต่เข้ากับพี่หมิงมากกว่า แบบตื้อ ดื้อด้านมากกกกกกกกกกกกก5 555555
tomodaging - เพื่อนไม่รู้เพราะเพื่อนไม่ได้อ่าน จนเอาให้เพื่อนอ่านด้วย 5555555555555555555555555 มาอ่านกันเยอะๆ ปี๋กันเปิ้นน่าฮักจ๊าดนัก 5555
lidelia - คนเขียนอยากได้ใจจะขาด
samsoon@doll - มาอัพทุกวันล่ะจ้าาา
Rhythm - ขอบคุณที่อ่านนะ
Pumpkin - โหวววว นานนะนั่นน่ะ 55555+ ชื่อตอนมันสะดุดตาอ่ะดิ แม่งนิยายบ้าอะไรวะ ข้าวผัดสามสีมณีเจ็ดแสง อลังเวอร์ 5555 อ่านแล้วจงติดๆๆๆๆ
iGiG - ขาดตลาดค่ะ 55
-~iK@iZ_KunG~- - หวานได้อี๊กกกกกกกกก แต่แบบนี้ก็หาเองจ้ะ ตัวใครตัวมัน 555
ChCh13 - น่ารักใช่ไหมล่ะธามน่ะ อ่านไม่ทันเหรอ หรือเราจะอัพวันเส้นวันดีกว่า จะได้ อัพเรื่อยๆ 55555 สบายๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ คือบางทีก็ไม่รู้ตัวว่าแต่งอะไรลงไปแต่ดีใจที่คนอ่านชอบนะ
redarmy31529 - พี่กันต์เค้ามีเยอะ หลายมุม ออพชั่นเพียบ คือผู้ชายที่หาได้ในความจริงแต่ไม่ได้มีสำหรับเรา โฮกกกกกก
Heisei - แซ่บพอป่ะละ 555
silverphoenix - ทำไงน่ะหราาาาา ก็... โปรดติดตามต่อไปอย่างใจจดจ่อ
bulldog17 - บอกว่าเน่าแต่อิโมติค่อนเพ้อมาก 5555
♥WonnaBwithKoy♥ - ได้เลย แต่คงไม่ใกล้ๆนี้เพราะว่าถ้าหวานติดๆกันอาจจะเลี่ยนตายได้ 5555
nazavo - มีเล่นคุณสงคุณไสยเลยเรอะ!
kenghan - ถ้าไม่สมหวังมันก็ดราม่าอ่ะดิ
i love u {knt} - ถึงกับมีการให้ระบบคะแนน 5555
AbcPrince - ยินดีต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่ที่หลงเข้ามาจ้า กรี้ดดดด สมัครเป็นแฟนคลับเรา 5555+ ระวังนะ อาจจะคิดผิดได้ เพราะคนเขียนเรื่องนี้ไม่อยู่กับร่องกับรอยเอาขั้นสุด ฉากลวนลามเรอะ มีไปแล้วไง 55555555555 เด๊่ยวคงมาเรื่อยๆอ่ะ
IöLIKE - :กอด1:
jaja-jj - เป็นหัวหน้าหลยฝูง พี่กันต์งานเยอะจัด ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iwi - 55555+ จงติดตามอ่านกันต่อไป พี่กันต์ไม่น่าสงสารหรอก ทำตัวน่าสงสารไปงั้นแหละ
evilheart - 5555+ ธามจัดกดเลยหราาาา แรงเวอร์ 555+ พี่กันต์เค้าคารมดี พรอบเยอะ ออพชั่นจัดเต็มตลอดดด
kp - ธามไม่หนี เป้าหมายมีไว้พุ่งชน!
davina - กรี้ดดดดดด มีคนคิดแบบเราด้วย คือเรารู้สึกเหมือนว่าคาเรคเตอ์พี่กันต์มันนึกยากมากก็เลยไม่วาดออกมาสักที ทำไงให้หล่อแบบไม่เลี่ยน ดูเนี้ยบแต่ไม่ตุ๊ด ดูเท่แต่ไม่เถื่อน แล้วก็ดูนิ่งแต่หน้ายิ้ม แบบ โอ้ยย เจอกันต์ กันตถาวรแล้วแบบ ฮือออ ใช่เลย ตอนยิ้มหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แบบนี้แหละ 55555+ คือคนเขียนเพ้อมาก ช่วยดวย พี่กันต์ในนิยายนั้นก็อยากได้เป็นของตัวเองสุดๆ 555
PetitDragon - โหวววว พี่กันต์เค้าถือคติช้าๆได้พร้าเล่มงามจ้า
samsoon@doll - ไม่ได้ ๆความลับนั้นพี่กันต์ยังไม่ได้บอกธาม กลัวโดนฆ่าจัดๆ
PlenG - อยากได้พี่กันต์หาไม่ได้ค่ะ 5555555555555555555555555555 ถ้ามีอาจจะหายากหน่อยนึง แรร์ไอเทม
❈•NiGhtMar€•❈ - กรี้ดดดด เคราแพะ 5555+ เด๊่ยวก็คงได้เอาออกสักตอนนี่แหละ คนอ่านดูท่าทางปลื้มมาก คนเขียนก็ปลื้มค่ะ
bangkeaw - หวาย ที่บ้านเป็นไงบ้างล่ะนั่น หนีน้ำลำบากมากมาย กลับมาอ่านนิยายคงอารมณ์ดีขึ้น (รึเปล่า) ยังไงก็สุ้ๆนะคะ จะมีบทที่หวานกว่านี้ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้นะ 5555
Cherry Red - พี่กันต์ชั้นเทพแล้วจ้า เกิดาเพื่อธาม เพื่อให้คนอ่านกรี้ด คนเขียนกรี้ดจริงๆ นะจุดจุดนี้ 5555
kubkamsoda - คนเขียนก็ปลื้มมาก ไม่รู้คิดออกมาได้ไงประโยคนี้ ทึ่งเหลือหลายกับความเสี่ยวตัวเอง 555
kslave - โห สอบเร็วอ่ะ หรือว่าเป็นเด็ก ม.6สอบตรงกันนี่ 55555+ คนเขียนยังปิดเทอมนอนอืดไร้สาระอยู่เลยจ้าา 5555
samsoon@doll - อัพทุกวันน้า ถ้าไม่มีเหตุขัดข้องจ้า
......................................
เสร้จแล้ว โอ้วววววว
-
จิ้มเบาๆ
ตั้งแต่ทุกคนรู้ธาตุแท้ของพี่กันต์ก็ดูเหมือนว่า...คุณพี่จะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป
:laugh:
เอารถมาล่อธามอย่างนี้ จบที่มอมเหล้าให้หลับ จับขึ้นเตียง แล้ว...
โกนเคราแพะทิ้งละกันนะ
-
กันต์....นี่คงเป็นตัวตนที่แท้จริงซินะ....หึๆๆๆๆ......แร้งๆๆๆ.... :pighaun:
หนูธามอย่าได้ยอมค่ะ....แร้งมา เราก็ต้องแร้งไป....หื่นมา...เราก็ต้อง......หึๆๆไป... :z1:
-
พี่กันต์หื่นว่ะ แต่คนอ่านหื่นกว่า :haun4:
มานั่งอ่านตอนเช้า แล้วธามก็กินอาหารระดับโรงแรมห้าดาว แต่เราคงต้องต้มมาม่ากินแทน แอร๊ยย หิวววว :serius2:
เจ๊แป้งนี่ถ้าไม่บอกตั้งแต่แรกว่าเป็นผู้หญิง คิดว่าเป็นพี่สาวข้ามเพศของธามนะนี่ คำพูดคำจาอย่างฮาอ่ะ :m20:
-
พี่กันต์ ทะลึ่งเข้าเส้นจริงๆ
-
พี่กันต์มามุขใต้สะดือ ตลอด :haun4:
แต่คนอ่านชอบไม่เป็นไร :-[
เออรู้สึกเหมือนประโยคจะเรียบเรียงแปลก เวลาขึ้นบรรทัดใหม่มันซ้ำอ่ะ
นอกนั้นก็มีคำผิดบ้างอ่ะค่ะ
คนเขียนพักผ่อนเยอะๆค่ะ เป็นห่วงกลัวจะไม่สบาย ปวดหัว :กอด1:
เห็นบ่นๆว่าเครียด
-
พี่กันต์ตรงมากกกกกก ไม้บรรทัดอายเลย :m20:
-
มารอ NC ตอนต่อไปนะครับ อิอิ
-
แหม่.. ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะพี่กันต์ ออกตัวแร๊งงงงงงส์เชียว 55+ o18
หยอดเข้าไปพี่กันต์ สู้ๆ หยอดธามบ่อยๆเดี๋ยวก็เผลอตกลงเองแหละ กร๊ากกกกกก :laugh:
ว่าแต่เจ๊แป้งขา อย่าเพิ่งคิดไปไกล ธามไม่ควบ2แบบนั้นหรอกเจ๊(ถึงแม้เราจะ(แอบ)อยากให้3Pก็เถอะ กร๊ากกก)
เพราะแค่พี่กันต์คนเดียวก็เกินพอแล้ว อุคึ :impress2:
-
อ่านบทของเจ้แป้งใด้ฮาตลอด :L2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบพี่กันต์
:กอด1: :กอด1:
-
พี่กันต์คุยเรื่องน้ำ แต่เช้าเลย อิอิ :z1:
-
ให้ฟรีอ่ะถ้าธามเอา ไม่มีลิมิตด้วยนะ มีรีฟิล << 55555 สนใจไหมธาม
-
พี่กันต์พูดงี้พาธามขึ้นเตียงเลยดีกว่า :m10:
-
ตอนนี้ก็คุ้มอีกละ เจอทุกคนในตอนเดียว :z2:
ธามเตรียมตัวไว้นะ งานนี้พี่กันต์เค้าเดินเครื่องเต็มที่
จะหนีก็ไม่ทันแล้วด้วย ธามของพี่กันต์
ตอนนี้แซ่บจริง เจ๊แป้งปรุงเอง :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ มาแต่เช้าเลย รักษาสุขภาพนะคะ :L2:
-
เมื่อคืนตั้งใจไว้ว่าจะรอ แต่ดันง่วงตั้งแต่ยังไม่ห้าทุ่มเลย แง T_T
ชอบโหมดเจ๊แป้งนะ บรรยายได้ถึงใจมาก ชอบประโยคสุดท้ายของเจ๊
มันคิดภาพออกเลยอ่ะ กร๊ากกกกกกกก
พี่กันต์นี่ก็ทะลึ่งตลอด หยอดได้สม่ำเสมอ ธามจะตกหลุมวันไหนหนอ
และก็สำหรับเชฟหมิง คลายความหมั่นไส้ลงนิดหน่อย (นี๊ดดดหน่อย)
แอบสะใจที่โดนคิกออกจากห้อง แต่ตลกอิตาเชฟที่แล่นมาด้วยพลังความอยากรู้สุดติ่งจริงๆ ฮ่าๆๆ
ปูลู กลับมาอิดิท หลังจากเม้นต์แล้วทำให้ครบ 250
โฮะๆ กด + ให้ได้แล้วจ้า รอมานาน ^^
-
อร๊าย พี่กันต์หื่นแบบเปิดเผยไปไม๊ค่ะ
-
เจ๊แป้งเก็บอาการหน่อย
อ๊าย :o8: พี่กันต์มีรีฟิลด้วย
รอตอนหน้าว่าธามกับกันต์จะทำอะไรกัน :z1:
-
ชอบพี่กันต์มั่กๆๆๆๆๆๆๆ
เข้าข้างพี่กันต์สุดฤทธิ์อ่ะ เป็นของพี่กันต์ไปเถอะนะธามมม 55555
ปล.พี่แป้งก็แซบเว่อร์เหมือนกันแหล่ะค่ะ 555
-
รีฟิล ๆ
-
ตอนหน้าเล่นปล่อยน้ำใส่กันป่าวเนี้ย หุหุ
-
พี่กันต์ นายดู หื่นมากกกกกก 555++
มี รี ฟง รี ฟิล o18
แหม่ๆจริงๆแล้ว คนแถวนี้ก็อยากอ่านฉาก ริฟิวเหมือนกัน 55+
-
พี่กันต์ลุกหนักไปไหม เดี๋ยวธามก็หนีอีกหรอก
-
มีแบบรีฟิลด้วยอร๊าา :z1:....
-
“ให้ฟรีอ่ะถ้าธามเอา ไม่มีลิมิตด้วยนะ มีรีฟิล” :-[
-----------------------------------------------------------
อยากให้เชฟหมิงโดนมากกว่านี้อ่ะ
บอกตรงๆผมชอบนะเวลาใช้ หลายๆคนดำเนินเรื่อง มันเหมือนมีคนละมุมมองคนละมิติ
เช่นที่ให้ เจ๊แป้ง ดำเนินเรื่อง มัน :m20: สาวๆเค้าคิดกันอย่างงี้จริงป่าวคับ ?
-
พี่กันต์..
พี่กันต์..
พี่กันต์..
พี่กันต์!
พี่กันต์!
พี่ก๊านนนน
-
รีฟิล คิดไม่ถึงนะนี่ :m20:
-
ชอบพี่แป้ง ฮาเว่อร์อ่ะ
-
รีฟิล ! ชอบๆๆๆ
.
.
ส่วนจะได้รีฟีลรึป่าว ท่าทางจะไม่ได้แหง!!
ก็พระเอกพระรองเรื่องนี้เก่งแต่ปากอ่่ะดิ่
จีบมา 8 ปีบ้าง 3 ปีบ้าง ยังไม่ได้ซั่มเป้าหมายซ๊ากคน 5555555 !!!
-
เจ้แป้งจะฮาไปไหนอะ คิดซะไกลว่าธามควบสอง(ถ้าไม่ติดว่าพี่หมิงมีพี่นาย ก็อยากให้สามพีบ้างอะไรบ้าง เบาๆใสๆ 555)
ส่วนพี่กันต์ กวยส้น..สุดๆ แต่เขาว่าผชทะเล้นมีเสน่ห์ >w<
ปล. หลับให้สบายนะคนเขียน กร๊ากกก...
-
เอ่อ....เหลือบมองเวลาที่โพสต์ ไม่หลับไม่นอนเลยหรือคุณ gargoyle :t3: นอนซะเช้าเลยนะคะ ยังไงก็ระวังรักษาสุขภาพด้วยนะคะ เดี๋ยวคนอ่านจะไม่มีนิยายให้อ่าน :laugh:
Take care รักษาสุขภาพนะคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย :bye2:
-
อ่านยังไม่จบแต่ชอบมากอ่ะ มาเม้นไว้ก่อน55555+
ว่าแล้วก็ไปอ่านต่อๆ o18
edit
ถึงตอนล่าสุดแระ อ่านแบบมาราธอนสุดๆ หยุดไม่ได้
ชอบพี่กันต์มากกกกกกกก อรั๊ยยยยย :o8: มีรีฟงรีฟิลด้วยย :impress2:
หลงรักทุกตัวละครเลย เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ :กอด1:
-
อ้ากพี่กันต์รุกเว่อมากกกก
สงสารอ่าพี่ธามอะ พี่กันต์พอฟื้นคืนชีพได้ แรงงงงคะ :-[ :o8:
55555+ พี่หมิงโดนเต็มๆ 55555+
ปล ดีใจจังที่มาอัพให้ได้อ่านช่วงกลางวันแล้ว 5555+
-
จัดหนักให้หน่อยสิคับ
นะๆๆๆๆๆ -- ด๊วฟๆๆๆๆ อะ
-
พี่กันต์โคตรหื่น แต่ชอบค่ะ ฮา..
อ่านในมุมของเจ้แป้งแล้วแบบว่ามันเหมือนตัวเองมาก " ถึงจะเป็นสาววาย แต่ก็เสียดายผู้ชายหล่อ!" ฮ่าๆๆๆ
กรี๊ดดด รอดูตอนต่อไปค่ะว่าคุณผู้ชายทั้งสองเค้าจะทำอะไรกันต่อ :z1:
-
หยอดมุขแรงๆแบบนเนี้ย หนูธามขี้อายแบบนี้หรือจะใจอ่อน
-
555 ปล่อยมุกเสียวแต่เช่าเลย + +
พี่กันต์ สุ้ๆๆๆ
เจ๊ แป้ง พูดถูกใจมาก ขอให้หาแฟนได้ไวไวนะ เจ๊ 55
รอตอนต่อไปนะค่ะ ขอบคุณ จ้า
-
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
ชอบพี่กันย์ตอนนี้มากกกกกหื่นจนหมอธามไปไม่เป็นกันเลย :-[
-
พี่กันต์ นี่หื่นมากเถอะ ฮ่าๆๆๆ
โฮ้ยย ชอบสโลแกน พี่กันต์ มากกก
ใช้บริการไปเลย ธาม
เจ้แป้ง ที่คิดไกลมากกก
จะให้ธาม ควบ สองเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
พี่กันต์อย่าไปพูดทะลึ่งทำหน้าหื่นอย่างนี้เรี่ยราดที่ไหนนะ เจ๊แป้งเห็นเข้าอาจหน้ามืดลากพี่เข้าห้องได้
:กอด1: ธามมมมมมมมมม :กอด1:
-
กันต์ออกแนวหื่นนะเนี่ย....แต่ก็ชอบนะ :haun4:
-
“พี่อยากเป็นแค่ กันต์ของธาม...” อย่างหวาน :-[
มาอีกตอน อย่างหื่น :laugh:
:L2:
-
หนูเข้าใจพี่ค่ะ พี่แป้ง :sad4:
-
พี่กันต์โคตรหื่น
-
กดไลค์เจ๊แป้งแรงๆ o13 กร๊ากกกก หนูปลื้มเจ๊จริงไรจริงนะ
พี่กันต์ค่ะ หื่นได้อีก :z1: คิดได้ไง มีรีฟิลน้ำ...กับธามด้วย หึหึ
อยากอ่านหมิง-นาย เอ๊ะ หรือว่านาย-หมิง :laugh: :laugh:
-
ฮาสโลแกนพี่กันต์ หื่นได้อีก นี่คือตัวตนจริงๆของพี่ใช่ม๊าย ย o18 o18
แต่คนอ่านรับได้นะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
นี่คือตัวตนใช่มั้ยพี่กันต์
ชอบว่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
:a3: :a3: :a3:
-
:m20: พี่กันต์หื่น แต่ชอบ
อยากอ่านNC
-
Ummm~jing jing kawjai j'pang loei na kha waa ruusuk yang gnai a,,ha ha ha....
PS: p'gun sab maak khaaa,,,n'taam kong tong jer iik maak maai nae nae,,ha ha ha!!
-
เสียวยามเช้า พี่กันต์เต็มที่มากตอนนี้ เอิ๊กๆ
-
รออ่านนะคะ
-
ธามจะเสร็จพี่กันต์ป่ะเนี่ย ห้าๆๆ
-
อ๊ากกกก ฟินที่สุด ณ จุดๆนี้
พี่กันต์ออกตัวแรงแบบนี้ชอบค่ะ
ชอบสโลแกนอ่ะ มีรีฟิล ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
(ตอนอ่านกรี๊ดประโยคนี้มาก แม่ถามว่าเป็นอะไร หันไปอีกทีแม่ยืนอยู่ข้างหลัง ชิบหายแล้วไง o22
ตอนแรกแม่ทำหน้านิ่ง เห็นเลยว่าแม่มองจอคอมอยู่ แล้วสุดท้ายชีก็ขำออกมา อีเราก็ลุ้นแทบตาย *โล่งอก*
เพราะไม่เคยบอกแม่ว่าเป็นสาววาย)
ปล. เรานึกออกแล้วว่าอิมเมจพี่แป้งเนี่ยต้องโอปอล ปณิสราเลย แซ่บเหมือนกันเดี๊ยะๆ
-
อยากเมื่อไหร่โทรเรียกได้ พร้อมให้ใช้บริการ
ผู้ชายขายน้ำ ชอบจริงๆ มีบริการฟรี พร้อมรีฟิล
-
พี่กันต์เผยตัวตนจริงๆออกมาแล้วเหรอ
พูดไม่มีอายเลย
+1 นะคะ
-
ชอบมุขคนแต่งมั่กๆ
-
อั๊ยยะ! คนเขียนมาแบบมึน ๆ คนอ่านก็รู้สึกว่าวันนี้อ่านแบบอึน ๆ เช่นกัน :sad4:
รู้สึกมีคำผิดด้วยนะคะ "พี่ธาม" น่าจะเป็น "พี่หมิง" อ่ะค่ะ
-
เฮ้ยๆๆ มีรีฟิลด้วยอะ ของเขาดีจริงๆ :oni2:
ของดีๆแบบนีี้หาได้ที่ไหนเนี่ย
ความรู้สึกของคนอ่านคงจะเพ้อแบบเจ้แป้งอะ กรี๊ดๆๆๆ
-
ขอบคุณมาก ฮาเกินไปแล้ว พึ่งเร่ิมอ่านรวดเดียวมาถึงตอนปัจจุบัน ดีเพื่อนไม่อยู่ไม่งั้นคงโดนด่าว่าบ้าแน่ จะท้องแข็งตายแล้ว
ตอนเล่าเรื่องอดีตทำให้นึกถึงสมัยเรียนทั้งเรื่องตัวเองแล้วก็เรื่องเพื่อน
ถ้าจะบอกว่าชื่นชมหมิงจะผิดไหมเนี่ย ดูเสมอต้นเสมอปลายดี ส่วนกันต์ดูเล่นๆ เรื่อยๆ ไปนิด จนอดกลัว
ใจไม่ได้ เพราะในชีวิตจริงเพื่อนเคยเจอคนแบบนี้สุดท้ายก็เลิกกัน เพราะอีกฝ่ายเหมือนแค่อยากเอาชนะ
เท่านั้น หวังว่าเรื่องคงไม่ดราม่ามาม่าหรอกเนอะ...
-
พึ่งเข้ามาอ่านค่า ขอฝากตัวด้วย
ชอบตัวละครทั้งหมดเลยหมอธาม พี่กันต์ เฮียหมิง พี่นาย
โดยเฉพาะพี่แป้ง เฮ้ย...นี่มันตัวช้านนน...
อยากให้พี่กันต์หยอด+แหย่ วันละนิดไปเรื่อย ๆ ชอบลุ้น ๆ
-
สโลแกนใช้ได้เลยเนอะ
ถ้าไม่หล่อจริงนี่วอนตีนใช้ได้เลย - -*
-
เจอบทโฆษณาแบบนั้นแล้วฮาพี่กันต์มาก งานนี้รอดยากละธาม
-
บางครั้งพี่กันต์หื่นไป..ก็ดูเอียนๆ
-
เข้ามารายงานตัว และฝากตัวกับเรื่องนี้ และ(เยอะจังวะ - -*)จะบอกว่าตามอ่านทันแล้ววววว ปลื้มพี่กันต์มาก ณ จุดจุดนี้ o13
:กอด1:นักเขียนแรงๆหนึ่งที ฮึ่บๆ นักเขียนจ้ะฝากจุ้บเหม่งพี่กันต์หนึ่งทีค่าา
อิน้องธามมันก็น่ารัก แต่บาง(หลาย)ทีก็....ไป
ติดเรื่องนี้งอมแงม ว่าแล้วก็ขอย้อนกลับไปอ่านตอนที่หนึ่งใหม่อีกรอบละกัน อ๊ายย ปลื้มมมมม :impress2:
-
พี่กันต์ หื่น แต่ชอบ
-
โอย ห่างหายไปหลายวัน เพราะอยู่กลางเกาะน้ำจืด
อ่านเรื่องฟาร์มของพี่นายแล้วกลัวจรเข้เลย
อยากได้พี่นายมาคอยดูแล (แต่กลัวอีโต้จากพี่หมิง)
พี่กันต์คะ จัดเต็มมาขนาดนี้ ลากธามขึ้นเตียงเลยเหอะ
ถ้าเราเป็นเจ๊แป้งในแง่ว่าไม่สนว่าของน้อง
มีทุบหัวเเล้วลากขึ้นเขียงแน่
-
ฮ่าๆๆ อ่านสองตอนรวด ตอน 20 ซึ้งจัง ตอนล่าสุดนี่เค้าชอบอ่า ลามกสัปดน อิอิ
-
ถ้าพี่กันต์จะหื่นได้ขนาดนี้หละก็ ..... :laugh:
ธามเอ๊ย ยอมเค้าไปเถ๊อะ (ธาม// ไม่มีทาง !!!!!!!)
-
พี่กันต์นี่เล่นแต่มุขเสื่อมๆนะ*0*5555555555
น่ารักขนาดนี้ธามจะไปไหนรอดล่ะ^^
-
ที่บ้านยกสูง น้ำไม่เข้าบ้าน แต่เหมือนติดเกาะ พายเรือทั้งวันจะกล้ามจะขึ้น
กลับมาอ่านนิยายคลายเครียด
นี่สินะ ตัวตนที่แท้จริง ล่อธามด้วย z4 และแอลกอฮอล์ o18
พี่กันต์อย่าไปพูดแบบนี้ให้เจ๊แป็งได้ยินเชียว แค่นี้เจ็แกก็คิดไปไกลถึงไหนแล้ว
-
กันต์หมิง หมิงกันต์แอบน่ารักเบาเบา เชียร์คู่นี้กิ๊กกันได้ไหมครับ :laugh: :laugh:
เดี๋ยวนี้พี่กันต์ชักจะออกตัวแรงแซงทางโค้งนะครับ
แต่ที่บ้านกันต์ มีอีกไหม มีอีกไหม มีอีกไหม มีอีกคนที่เหมือนกันต์ อั๊ยย๊ะ!! :o8: (มาเป็นเพลงเลยครับ 5555)
ให้กำลังใจคนแต่งต่อไปครับ :L2:
-
อ่าน 21 ตอนรวดดด :laugh:
สนุกมากกกค่ะะ
ชอบหนูธามจังเลยยยย
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุข ไม่มีมาม่าให้ ซิกๆ :monkeysad:
ต่อไวไวเน้อออ อยากอ่านนโฮกกกก :กอด1:
-
วันนี้มีเพลงให้ฟัง เปิดฟังตอนอ่านด้วยนะ
http://www.4shared.com/audio/XMt5yy2e/NickelBack-FAR_AWAY.htm (http://www.4shared.com/audio/XMt5yy2e/NickelBack-FAR_AWAY.htm)
บทที่22
คนเริ่ม
...............................................................................
แล้วกูก็มาจนได้...
ผมขับรถตามท้ายฟอร์จูนเนอร์สีดำทะเบียนประมูลไปเรื่อยๆ เปิดเพลงฟัง เครื่องเสียงนุ่มหูมาก ใกล้มาถึงบ้านพี่กันต์แล้ว ผมก็ค่อยๆผ่อนความเร็วลงประตูบ้านที่ไม่น่าเป็นระบบอัตโนมัติก็เสือกอัตโนมัติ สภาพนี่... ไม่นะพี่กันต์ มันค่อยๆเลื่อนออกช้าๆ หมาสี่ตัววิ่งพุ่งออกมาราวกับว่ามีอะไรน่าสนใจขั้นสุดชีวิตอยู่ข้างนอก หมาเป็นแบบนี้ทุกตัว เห็นประตูบ้านเปิดชอบพุ่งออกมา ผมรอพี่กันต์ถอยรถเข้าโรงรถก่อนอย่างใจเย็น คือเอาz4ไปจอดในบ้านนี่ก็ไม่ได้เข้ากันอย่างแรง บางทีมันน่าจะอยู่ในคฤหาสน์หลังโตมากกว่าบ้านต้นไม้ครึ้มหลังนี้
“เฮ้ย เอาเข้ามาจอดได้แล้ว” พี่กันต์ลงจากรถก็ตะโกนเรียกผม
ไม่อยากลงรถเลยกุ หมาแม่งเยอะ ตอนนั้นโมโหจัด เข้าไปไม่คิดเหี้ยอะไร กะฆ่าแม่งอย่างเดียว แต่ก็ไม่ได้ ผมเปิดปะตูรถลงมา หมาสี่ตัวยืนล้อมหน้าล้อมหลังจ่าฝูงถ้วนหน้า น่ารักจริงหมาบ้านนี้
“เฮ้ย เงียบๆ” พี่กันต์หันไปสั่งให้ลูกฝูง4ตัวเงียบปากเพราะมันเริ่มแหกปากเห่ากันใหญ่ นี่ กุไม่ทำไรจ่าฝูงมึงหรอก มีแต่ลูกพี่พวกมึงอ่ะ จะทำไรกุ...
“หมาน่ารักป่ะ” ตอนพูดถึงหมาหน้าตาดูเปลี่ยนไปเลยนะครับ เหมือนด๋อยขึ้นนิดนึง ดูท่าทางจะรักหมามาก ทั้งๆที่ไอ้4ตัวหน้าตามันดูไม่ค่อยกุ๊กกิ๊กเท่าไหร่ โดยเฉพาะไอ้ตัวที่ชื่อโบกับถุง... ถุงอะไรก็ตามแต่ หน้ามันโหดมาก ใส่ปลอกคอหนังตอกหมุดสีเงินๆด้วย พี่กันต์เดินมาอยู่ข้างๆผม คงจะเริ่มพิธีการแนะนำ ผมให้หมารู้จัก หรือไม่ก็แนะนำหมาให้รู้จักกับผม
“หมาโหดอ่ะพี่กันต์ ถามจริงว่าค้ายาป่ะเนี่ย” ผมหันไปถามพี่กันต์ที่ยิ้มหวาน แบบ เฮ้ย.. หมาน้อยน่ารัก ให้ไอ้โบ ที่กระดิกหางน้ำลายยืด ส่วนคุณคุดเซนต์เบอร์นาร์ดที่ใจดีสุด เริ่มเข้ามาหาผมด้วยความสนใจ...
คุด... ปากมึง เปื้อนน้ำลาย กางเกงกู ลีวายฟอกสี พึ่งซื้อ พึ่งซัก ใส่อีกหลายรอบนะเห้ย!
“โห หมาพี่กันต์..” มังคุด เป็นหมาฉลาดมากครับ มันเข้าใจว่าผมเป็นมิตร ตอนนี้... งับมือผมแล้ว ไม่เรียกว่างับ อมดีกว่า ปากมันใหญ่มาก มันอมมือผม น้ำลายมันเยอะมาก หมาเวร... สกปรกจริง มึงกินอะไรมาก็ไม่รู้ พี่กันต์ให้มันกินดิน หนอนไม้ไผ่ ใบหญ้า หรือแมลงสาบก็ไม่รู้
“ใจดีที่สุดแล้วตัวนี้ ชื่อมังคุด เด็กสุดกว่าตัวอื่นเลย” แต่ตัวดันใหญ่สุด... พี่กันต์ลากผมมาจากไอ้มังคุด ส่วนสามตัวหมาโหดที่เหลือยังคงมองผมแบบประสงค์ร้าย ข้อสำคัญของการอยู่ต่อหน้าหมาโหดคือ อย่าแสดงว่าเรากลัวมัน เพราะมันจะยิ่งได้ใจ
“บางแก้วชื่อชายกลาง โดเบอร์แมนชื่อถุงทอง อัลเซเชี่ยนชื่อโบโซ่” พี่กันต์แนะนำชื่อหมาแต่ละตัวให้ผมฟัง หมาเริ่มสงบแล้ว คงฟังพอรู้เรื่อง แต่พอนึกถึงเมื่อวานที่ไอ้พี่หมิงมันแนะนำชื่อแล้วน่าเตะมาก ถุงขยะ... แม่ง สงสารหมา คุดอย่างงี้โถ ผมก็นึกว่า คุด กุด บัดซบ...
“นี่คนนี้ชื่อธาม” แล้วก็พูดกับหมา
“ต้องบอกชื่อกับหมาด้วยเหรอ” ผมหันไปมองพี่กันต์แบบ... ธามว่าไม่ใช่อ่ะ
“นิดนึง ธามเรียกชื่อมันดิ เร็วๆ” แล้วทำไมกุต้องทำความรู้จักกับมันด้วยเนี่ยฮะ!
“ไม่มีอาหารเหรอ พวกขนมหมาอะไรพวกนี้ มันจะคุ้นไว” ลืมไปหรือยังว่าผมเป็นสัตวแพทย์ จบมารักษาหมาได้ หาได้เจอแต่ตัวเหี้ย จระเข้ แมงมุม แมงสาบ ตุ๊กแกบิน... ไอ้ประเภทสัตว์หน้าขน คนปกติเลี้ยงก็รักษาได้
“เชี่ยวชาญนะ”
“ธามทำงานอะไร” มันถามย้อน ผมเดินตามพี่กันต์ไปเอาขนมหมา ซึ่งมันคือ... โดนัทของคนกินนี่แหละ สำหรับบ้านนี้ผมว่าบางที คนกับหมาอาจจะกินอะไรใกล้เคียงกันหรือไม่ก็กินด้วยกัน
“กินกับหมาเหรอพี่กันต์”
“มีอะไรก็กินด้วยกันหมดแหละยกเว้นอาหารเม็ด ลองกินแล้วไม่อร่อย” ผมหัวเราะขำๆ คนเลี้ยงหมาทุกคนที่อยู่กับหมามากก็แบบนี้ทุกคนละ ต้องแอบเคยลอง แมวเหมือนกันกันส่วนผม ลองมาหมดแล้วตอนเรียนด้วยความพิเรนทร์อาหารปลา หญ้าสดก็เคยกินมา.. รสชาติเหี้ยนะ อย่าไปลอง อาหารคนดีๆก็กินไปเถอะ
ผมเรียกหมาทีละตัวมากินโดนัท ของแบบนี้ต้องใจเย็นๆ มันจะค่อยๆผมก่อน ถ้าเป็นหมาที่ฝึกแล้วจะง่าย เพราะพี่กันต์ยืนอยู่ใกล้ๆ ทำให้มันรู้ว่าอย่างน้อยผมก็มาดี มีอาหารในมือ และรู้จักชื่อมัน ผมเริ่มเรียกจากตัวที่หน้าตาน่ารักที่สุด... ซะเมื่อไหร่ ผมเรียกน้องโบมาก่อน น้องโบมองหน้าผม สายตาไม่ไว้ใจ เอาจมูกมาดมๆ พี่กันต์พูดส่งเสริมให้มันกิน ซึ่งผมว่ามันไม่ให้เข้าใจหรอก
“โบ โบ” ผมพูดอีก แล้วมันก็งับ ดีมาก! และจากนั้นผมก็ยืนเป็นไอ้บ้าเรียกชื่อหมาป้อนโดนัท ราวๆครึ่งชั่วโมงได้ แต่กว่าจะรู้ตัวแม่งก็ให้อาหารเสร็จหมดแล้ว แถมเดินตามต้อยๆเข้ามาในบ้าน มาล้างมือในครัว เทน้ำให้ตัวเองกินพร้อม
“สัตวแพทย์นี่เหมือนเข้ากับสัตว์ง่ายนะ” พี่กันต์ยิ้ม
“แน่ดิ อาชีพนะ ถ้าเข้ากับสัตว์ไม่ได้ก็ต้องเลิกเป็นแล้ว” ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวนึงในครัว ครัวบ้านนี้เป็นครัวที่ได้รับการใช้งานบ่อย ดูก็รู้เพราะว่ามันรก (อันที่จริงทุกสิ่งในบ้านนี้ดูรกนิดๆ) ในตู้เย็นที่เปิดออกมามันมีของจำพวกซุปก้อน ไข่ไก่ นม อะไรพวกนี้อยู่ คุณภาพชีวิตน่ารักมากนะพี่กันต์
“หิวข้าวยัง” พี่กันต์ถามผม ผมมองนาฬิกา ยังไม่เที่ยง ผมยังไม่หิวหรอก แถมมีข้าวเช้า มาแล้วด้วย แต่คงอีกไม่นานก็จะหิว
“ยังอ่ะทำไม จะทำให้กินเหรอ” พูดตามตรงนะอยากเห็นเหมือนกันว่าพี่กันต์ทำกับข้าวจะเป็นยังไง
“อยากกินเหรอ” พี่กันต์ถามผมยิ้มๆ
“ทีเป็นบุคคลปริศนาทำให้ดีจริง พูดรู้ความจริงแล้วหมดโปรโมชั่นหรือไง คิดว่าได้ใช่ป่ะธามเนี่ย ฝันหรือไง” ผมพูดแล้วแสยะยิ้มให้พี่กันต์ เป็นการบ่งบอกว่า.. กุไม่ง่ายนะจะบอกให้
“ไม่ได้บอกไม่ทำสักหน่อย เฮ้ย รีบจริง” พี่กันต์พูดเสียงเซ็งใส่ผม อะไรวะ อย่าได้ป่ะ
“อ่ะเหรอ” ผมเข้าโหมดกวนตีน บรรยากาศน่าอึดอัดทั้งหลายมันหายไปนานแล้ว
“อยากกินอะไรอ่ะ” แบบนี้ดิถึงจะน่าสนใจ
“ไข่เจียวหัวหอม” ผมพูดขึ้นมา ด้วยความอยากกินล้วนๆ ไม่ได้กินนานแล้ว ร้านตามสั่งก็ใส่หัวหอมให้นิดเดียว ไม่อร่อยเลย ไหนก็มีคนทำให้กินขอสั่งหน่อยแล้วกัน แถมท่าทางคนนี้จะยอมให้สั่งเยอะด้วยดิ
“โห หัวหอม ขี้เกียจหั่น หั่นแล้วร้องไห้” ว่าแล้วไง โคตรขี้เกียจเลยนะพี่กันต์ ไหนว่าจีบ ตอนผมจีบสาวนี่สาวขอร้องอ่ะหามาให้ได้ ผมจัดหมดอ่ะ โคตรๆ แมนมาก พ่อบุญทุ่ม และก็อย่างที่เห็น เลิกหมด ทุ่มต่อไม่ไหว...
“ไม่ทุ่มเลย”
“ไหนว่าเป็นผู้ชายไง มาร้องขอ เดี๋ยวโดน” แน่ะ... พี่กันต์คนเก่ากลับมา ดุทำไม อย่านะ
“กลับคอนโด” ผมยื่นคำขาด
“โอเคทำให้ก็ได้ แต่เล่นกีต้าร์ให้ฟังหน่อยดิ เดี๋ยวทำให้เลย เอาหัวหอมใส่เยอะๆเลย” พี่กันต์ขอมา ผมเลิกคิ้ว แล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ยังจำได้อยู่เหรอเนี่ยว่าผมเล่นกีต้าร์ได้ผมนึกว่าลืมไปแล้ว หรือไม่มีใครจำแล้ว เพราะกระทั่งผมเองยังลืมไปแล้ว ไม่ได้เล่นมานานมาก ตั้งแต่ทำงาน ก็ดีเหมือนกันไม่ได้จับมานาน ไม่มีอะไรทำระหว่างรอกิน แล้วรู้ไหมว่าคนที่หัดกีต้าร์ให้ผมน่ะ...
“อะไรว้า” พี่กันต์นั่นแหละคนสอน... อาจจะเพราะแบบนี้ล่ะมั้งที่ทำให้ระหว่างผมกับพี่กันต์ มันซับซ้อนเกินไป จนกลายมาเป็นแบบนี้
“เช็คหน่อยดิว่าลืมยัง” พี่กันต์พูดขำๆ ก่อนจะลากผมให้เดินไปที่ห้องนั่งเล่น สถานที่เกิดเหตุเมื่อวาน กีต้าร์โปร่งสีน้ำตาลสวยตั้งอยู่ข้างทีวี ยังคงได้รับการดูแลรักษาอย่างดีถูกยกขึ้นมา ผมรับกีต้าร์มากจากพี่กันต์ ไม่ได้เล่นนาน คิดถึงเหมือนกัน
“ลืมหมดแล้วนะ จำคอร์ดไม่ได้สักเพลง” ผมจับกีต้าร์ขึ้นมาดีดเช็คเสียง ไม่เพี้ยน สงสัยเล่นบ่อยอ่ะดิ
“พี่เล่นบ่อยนะช่วงนี้” พูดเสร็จก็มองหน้าผม... อย่าได้ไหม ไม่ต้องส่งสายตายอกว่าเป็นเพราะผม มันรู้สึกโหวงๆ เหมือน มีความผิดนิดๆ
“มีคอร์ดป่ะละ”
“พี่จะขึ้นเพลงให้ธามฟังถ้าเล่นต่อได้ เดี๋ยวทำให้กินแถมแกงจืดให้อีกถ้วยเลย” ผมหรี่ตาลงอย่างใช้ความคิด เพลงเหี้ยไรเนี่ย เล่นเพลงยากกุก็ไม่ได้กินอ่ะดิ
“เฮ้ย ไม่เอาแกล้งนะ” ผมออกตัวไว้ก่อน
พี่กันต์ยิ้มให้ผมนิดๆ เอื้อมมือมือมาหยิบกีต้าร์ไปจากมือผม นิ้วเรียวดีดสาย ก่อนจะเริ่มจับคอร์ด จับโดยที่ไม่ก้มลงไปมองด้วยซ้ำ เสียงกีตาร์เริ่มขึ้นช้าๆ แต่คุ้นหู อินโทรเพลงนี้เล่นยาก เพราะต้องดีดหลายสาย คอร์ดเยอะ แต่ก็เป็นเพลงแรกๆที่ผมเล่นได้ เล่นได้เพราะตอนนั้นผมพยายามที่จะเล่นเพื่อให้พี่กันต์ฟัง... ว่าที่พี่กันต์สอนผมเล่นได้จริงๆแล้ว ภูมิใจซะว่าสอนผมจนจับเพลงยากขนาดนี้ได้
“ทำไมจะจำไม่ได้วะเพลงนี้” ผมรีบแย่งกีต้าร์มาจากมือพี่กันต์
“พอดีพี่นึกขึ้นมาได้ ตอนสมัยเรียนมีใครไม่รู้แม่งมานั่งเล่นให้ฟัง เพื่อนแซวไปหลายวันว่ามีรุ่นน้องมานั่งจีบ ธามรู้ว่าเพลงอะไรเหรออออออ” พี่กันต์ลากเสียงถามผมยาวๆ หมั่นไส้ว่ะ ผิดไหมล่ะที่ผมจะดีใจที่เล่นได้ถึงขนาดแบกกีต้าร์มาเล่นที่รร.ให้พี่กันต์ฟังสดๆ
“เอ้อ... เล่นด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่เสือกคิดอกุศลเองนะ” ผมเบ้ปาก
“ร้องด้วยนะ” เรื่องมากจริง..
ผมดีดขึ้นอินโทรเพลงช้าๆ มันนานมากแล้วแต่ผมก็ยังจำได้อยู่นะ ตอนที่ผมหัดเล่นเพลงนี้เพราะพี่กันต์บอกว่าพี่กันต์ชอบแล้วมันเล่นยาก พี่กันต์ยังเล่นไม่รอดเลย แต่ผมด้วยความที่ผมอยากโชว์เหนือ พยายามเล่นจนได้ นิ้วแตกไปหลายนิ้ว จะว่าไปแล้ว ตอนนั้นมันเป็นช่วงที่ผมรู้สึกว่าสนิทกับพี่กันต์ที่สุดแล้ว ช่วงที่ดีที่สุดช่วงสุดท้ายก่อนที่เราจะเริ่มห่างกันเพราะว่ามันใกล้กันมากเกินไป
เพลง Far away ของ Nickel back
เนื้อเพลงนี้บางทีเวลาผ่านไปอะไรกลับทำให้มันกระแทกใจยิ่งกว่าเดิม ผมว่าแต่ก่อนพี่กันต์อาจจะชอบเพลงนี้เพราะทำนอง แต่ในตอนนี้ผมว่าความหมายของมันคือสิ่งที่พี่กันต์กำลังเป็นอยู่ ผมร้องมันออกมา เนื้อเพลงที่บอกเกี่ยวกับการที่คนสองคนต้องจากกัน มันอาจจะใช้กับคนที่เคยเป็นคนรักกันแล้วอยากจะกลับมาขอคืนดี โดยที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักนั้นมา... แต่ผมไม่รู้นะ สำหรับผม ตอนที่ร้องออกไปแต่ละประโยค มันก็สะเทือนเหมือนกัน
'Cause you know,
you know, you know
ใช้คำว่า you แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมบอกตัวเอง เพราะผมรู้ ผมก็รู้...
I love you (ฉันรักเธอ)
I have loved you all along (ฉันรักเธอมาตลอด)
And I miss you (ฉันคิดถึงเธอ)
Been far away for far too long (เธอจากมานานแสนนานเหลือเกิน)
I keep dreaming you'll be with me (ฉันยังฝันว่าจะได้อยู่กับเธอ)
and you'll never go (และเธอจะไม่ไปจากฉัน)
Stop breathing if (คงหยุดหายใจถ้า..)
I don't see you anymore (ฉันไม่ได้เจอเธออีกแล้ว)
พี่กันต์อมยิ้มตอนที่ผมร้องท่อนฮุคของเพลงออกไป จริงๆ ผมไม่ได้คิดไปเองเหมือนผมกำลังพูดให้ตัวเองฟังว่า รัก ว่าคิดถึง อยากอยู่ใกล้ผมมากแค่ไหน พี่กันต์ขอร้อง ขอร้องว่าอย่าให้ผมไป… ผมก้มหน้า เล่นครึ่งเพลงก็พอแล้ว แค่นี้ใจก็เต้นจนสั่นแล้ว ให้เล่นมากกว่านี้ก็คงไม่ไหว ทั้งจำไม่ได้และสมาธิไม่มากพอ
“ดีจังแฮะมีคนมาร้องเพลงบอกรักเนี่ย” พี่กันต์ยิ้มล้อผม ยิ้มที่ปากอย่างเดียว แต่สายตามันไม่ตลก มันจริงจังไม่ได้ล้อเล่นว่าเพลงนี้มันมีความหมายที่ผมรู้ดีและพี่กันต์อยากให้ผมจำลงไปในหัวว่านั่นมันเป็นความรู้สึกของพี่กันต์
“ตลก” ผมวางกีต้าร์ลง... ใจสั่นว่ะ ทั้งๆที่เล่นเองร้องอีก ผมไม่ได้คิดไปเองหรอกว่าเหมือนพี่กันต์สั่งให้ผมพูดความรู้สึกของพี่กันต์ออกมาหมด ว่าพี่กันต์ยอมทำทุกอย่างขอให้ผมแค่รักพี่กันต์ รู้ว่าผมก็รู้ว่าพี่กันต์รักผม และรู้ว่าพี่กันต์หวังว่าผมจะไม่ทำให้เสียใจอีก
“เดี๋ยวทำให้กินเลยครับน้องธาม ว่าง่ายนะวันนี้”
“ตอบปฏิเสธไปก็ไม่เคยได้ยินอยู่แล้วนี่” ผมพูดประชด เอนหลังพิงโซฟานุ่ม มีขนหมาด้วย พี่กันต์ต้องแอบเอาหมามาเล่นในบ้านแน่ๆ
“ธามโกหกไม่เนียนนะเวลาอยู่ต่อหน้าพี่ ธามเกรงใจพี่อยู่ พี่รู้ อย่างน้อยพี่ก็เป็นคนสำคัญของธามใช่ไหม ถึงไม่ใช่ตำแหน่งที่พี่ต้องการ” พี่กันต์ที่เดินไปแล้วพูดขึ้นมาแล้วเดินกลับมาจับไหล่ผมจากข้างหลัง ผมสะดุ้งนิดๆ แต่มือที่จับไหล่ผมกลับยิ่งกระชับ
“มากนะพี่กันต์ ความสำคัญตรงนั้นที่พี่กันต์อยากได้” ผมพูดขึ้นมาเบาๆ ที่ที่พี่กันต์อยากได้มันมีความสำคัญมากสำหรับผม สำหรับคนที่ตอนนี้เหลือแค่ตัวคนเดียว เพราะถ้ามีคนมาอยู่ที่ตรงนั้น คนคนนั้นจะกลายเป็นชีวิตผม... เรียกได้ว่าแทบทั้งชีวิต ผมไม่เคยให้ที่นั้นกับใครให้ได้มายืนเต็มตัว เพราะถ้าผมให้ไป เกิดใครคนนั้นจากไป มันก็คือชีวิตของผม ใจของผม...
“ที่ที่ธามอยู่ตอนนี้มันก็สำคัญมากสำหรับพี่นะนะ” มือของพี่กันเลื่อนมาลูบหัวผมเบาๆ
“ถ้ามันไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่ใช่นะพี่กันต์” ผมพูดแล้วมองนิ้วตัวเอง ผมจำได้ว่ามันเคยแตกจนเลือดซิบ เคยจำได้ว่าเล่นจนถึงเช้าจนไปโรงเรียนสาย ฟังเพลงนี้จนจำขึ้นใจทั้งๆที่ไม่ค่อยชอบภาษาอังกฤษ และไม่ว่าจะเจ็บยังไงแต่ก็ยังพยายามเล่นต่อให้ได้เพราะอยากให้คนที่จับไหล่ผมตอนนี้ฟัง...
“มันช่วยไม่ได้ ธามทำให้พี่ลืมธามไม่ลงเองนะ” พี่กันต์พูดแล้วก็เดินเข้าไปทางหลังบ้าน ได้ยินเสียงน้ำเปิด ได้ยินเสียงถ้วยชาม ได้ยินเสียงมีดที่หั่นหัวหอม…
มันก็จริง ไม่ใช่พี่กันต์ที่เริ่ม แต่ผมนี่แหละที่เป็นคนเริ่มแล้วทิ้งพี่กันต์เอาไว้บนสะพานที่ผมสร้างขึ้น และสุดท้าย ผมก็พังสะพานนั้นลงเองกับมือ ทิ้งให้พี่กันต์ที่ข้ามไปอีกฝั่งยืนอยู่คนเดียว
ผมมันเห็นแก่ตัวจริงๆ
*......................................*.................................................*7-11-2011
เอ้าบทนี้ได้ความหลังไปพร่ำเพ้อกันอีกแล้วจ้าาาาาา น้องธามดัดกีต้าร์ร้องเพลงให้พี่กันต์ฟัง :z2:
คนเขียนฟังเพลงรี้ในรถแล้วก็แบบว่า เฮ้ยยย เป็นเพลงที่เราเคยชอบนี่หว่า แต่ไม่เคยรู้ชื่อเพลงเลยไปเิร์จหาดูแล้วมันแบบว่า เห้ยย ชีวิตพี่กันต์ว่ะ ไม่รู้คนอ่านจะชอบกันไหม แต่เราชอบ ตอนเขียนบทนี้ฟังเพลงนี้เพลงเดียวเลย ชอบบบบบ!!!
-
P'gun suu suu na khaa,,,tam hai N'taam ruu tua rew rew naa~~!!! (o>___<)o
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
จิ้มคนเขียนแรงๆ
มาซะเช้าเชียว
ยังไม่ได้นอนเหมือนกานเลยอิอิ
ธามมมม
อะไรเนี่ยย
ไปอ้อยเค้าไว้นิเองงงง
พอเค้าเล่นด้วยก้ทิ้ง เปนไงละ เค้ากลับมาทวงเลย อิอิ
-
กร๊ากก! เคยลองกินอาหารเม็ดไม่เท่าไหร่ นี่ลองหญ้าสดด้วยอ่อ? :m20:
รอตอนใหม่จ้า
-
เพิ่งรู้นะว่าเวลาเจอ(หมา)กันใหม่ๆ ต้องแนะนำตัวด้วย
ปกติเราไม่เคยเจอหมาดุ ขนาดนั้นด้วยเจอแต่ตัวเล็กๆ
ที่พี่กันต์ลืมไม่ลงเป็นเพราะ ธามทอดสะพานจริงๆด้วย เป็นคนให้ความหวังเค้าแล้วอย่างงี้จะรอดหรือ คราวนี้ก็อย่าพังสะพานอีกซะล่ะ (พังอีกพี่กันต์จับกด) :laugh:
-
สงสารพี่กันต์อ่ะ..... :กอด1:
-
หวานกันเชียว ดูมีความสุขกันดีแบบนี้ รักกันนานๆ เนอะ หวังว่าจะไม่มีมารที่ไหนโผล่มา
-
อยากกินข้าวฝีมือพี่กันต์บ้าง :L2:
-
ก็กลับมาเชื่อมสะพานใหม่ซิธาม
:L2: :L2:
-
:L2:
-
อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจความรู้สึกตัวเอง :z3:
-
ธามอ่ะ ซ่อนความอ่อนแอไว้ในตัวอย่างมากมาย
ไม่อยากมีคนสำคัญเพราะกลัวการสูญเสีย
แต่ถ้าการที่ครั้งหนึ่งเรามีคนสำคัญมันก็ดีกว่านะ
บางทีคนเราก็ต้องเสี่ยงดูบ้าง เพื่อใครสักคนที่จะเป็นของเราตลอดไป
และถ้าคนๆนั้นเป็นพี่ธามด้วยแล้วล่ะก็ สมควรเสี่ยงเป็นอย่างยิ่ง
__________________________________
ขอเก็บแอบกรี๊ดด้วยส่วนตัว ด้วยเม้นท์นี้เป็นเม้นท์ที่129 ของเราพอดีเลย
-
ตอนนี้แอบอบอุ่นและเศร้าเนอะ ไม่น่าเสียเวลาไปตั้ง8ปีเลย :เฮ้อ:
ธามจ๋า สะพานมันพังไปแล้ว เราก็ซ่อมมันใหม่สิ พี่กันต์ก็ยังยืนรอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามนั่นน่ะ สู้ๆ o13
-
ตอนนี้รู้สึกเหมือนได้กินมาม่าใส่น้ำตาลอ่ะ
-
สงสารพี่กันต์อ่ะตอนแรกนึกว่าเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องที่รู้จักกันเฉยๆไม่คิดว่าจะไกล้กันขนาดนี้
-
อ๊ายยย ธามเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่มั้ยนี่
ครั้งนี้พี่กันต์สร้างสะพานคอนกรีตเสริมเหล็กมาเองเลยม้างงง
คงไม่ปล่อยให้ธามมาพังมันง่ายๆแล้วล่ะ
:L2:
-
“มากนะพี่กันต์ ความสำคัญตรงนั้นที่พี่กันต์อยากได้”
ถึงต้องคิดมากๆและกลัวถ้าไม่เป็นอย่างที่หวังซิ่นะ
“ที่ที่ธามอยู่ตอนนี้มันก็สำคัญมากสำหรับพี่นะนะ”
โอนอ่อนแล้วซิ่ธาม
ปล.กรุณาสร้างสะพานให้เสร็จมิฉะนั้นคนฝั่งโน้นอาจขาดน้ำและอาหารจนเสียชีวิต (แต่คาดว่าใจก่อนเพื่อน)
-
:เฮ้อ: อ่านมาตั้งนาน.....สาเหตุที่ธามคบกับใครก็ไม่ยืด อย่างเดียวที่อ่านได้จากเรื่องนี้คือ
"กลัว".....กลัวที่จะรัก.....กลัวที่จะผิดหวัง....กลัวอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เลยเลือกที่จะทำให้สะพานพัง!! และเลือกที่จะสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเอง
:L2: เป็นกำลังใจให้คนเขียน :yeb: เป็นกำลังใจให้กันต์ ฝ่ากำแพงและสร้างสะพานขึ้นมาใหม่ได้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
สงสารพี่กันต์อ่ะตอนแรกนึกว่าเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องที่รู้จักกันเฉยๆไม่คิดว่าจะไกล้กันขนาดนี้
คิดเหมือนกันเลยค่ะ ยังไงขอให้ธามซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเองนะ อย่าหนีอีก
ปล. ชอบเพลงนี้อยู่แล้วเหมือนกัน พอเปิดฟังพร้อมกับตอนนี้แล้วได้ความรู้สึกหวานอมขมเลย
กอดคนเขียน :กอด1:
ปล2. บีเอ็ม z4 นี่มันสวยจริงๆนะ มีคนแถวบ้านใช้แล้วมาจอดโชว์กิเลสบ่อยๆ ได้แต่มองด้วยฟามอยากได้5555
-
เอางี้นะ เดี๋ยวผมช่วยจำให้ก็ล่ะกัน ว่าคนแต่งติดว่าจะแต่งอะไรบ้าง555
1. ตอนพิเศษ หมิง นาย (ได้กัน?)
2. ตอนพิเศษ หมิง เกือบได้ กันต์ ?!?
3. ตอนปกติ ธามได้กันต์ กันต์ได้ธาม
รู้สึกจะไม่พ้นเรื่อง ได้ๆเสียๆ เลยว่ะ 555 ช่วยไม่ได้ ก็อ่านแล้วคิดอกุศลตามไอ้พี่กันต์อ่ะ !!
-
ตอนนี้ก็รำลึกความหลังกันไป หวั่นไหวเล็กน้อยถึงปานกลาง
สงสารพี่กันต์ ในอดีตธามใจร้ายกับพี่กันต์มากนะจ๊ะ :o12:
แต่เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้มาเริ่มต้นกันไหม่แล้วกันเนอะ
ถ้าหากธามอยากได้ใจน้องหมา ต้องพิชิตจ่าฝูงให้ได้โดยไว :m19:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
-
เปิดใจให้พี่กันต์หน่อยซี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รออ่านนะคะ :z2:
-
รู้สึกเหมือนน้ำท่วม อิพี่กันต์ติดเกาะ
ยืนมองธามแบบเหงาๆ เป็นผู้ประสบภัยกำลังรอถุงยังชีพ555
ปล. ตอนอ่านถึงไข่เจียวหัวหอมแทบสำลัก เคี้ยวอยู่คาปากอยู่เลยเนี่ย
อ๊า ใส่หัวหอมเยอะๆ กินกับข้าวสวยร้อนๆ คลุกน้ำปลา อร่อยสาดอ่ะ
คนแต่งอยากกินอ่ะดิ โฮะๆๆ
-
ขำพี่หมิงว่ะ เรียกถุงทอง ว่าถุงขยะ
ว่าแต่สองคนนี้จะไม่คุยกันดี ๆ บ้างเหรอ กวนกันได้ตลอด
-
อ่านแล้วมันหน่วงหนึบๆอ่ะ :m15:
-
อยากให้ธามเข้าใจตัวเองมากกว่านี่ เเล้วก็เปิดรับพี่กันต์มากกว่านี้
ตอนนี้ธามเหมือนยังปอดตัวเองอยู่เเต่ เราว่านะ จริงๆเเล้วธามอ่ะชอบกันต์ตั้งเเต่แปดปีที่เเล้ว
อ่ะนะ เเต่ไงไอ้พี่กันต์ก็รุกจีบน้องธามต่อไปล่ะกัน สู้ๆ o13
ป.ล. หญ้าสดนี่อย่าได้ลองกิน เพรามันขมเเละคันลิ้นมากกกกก :laugh: 55+
-
ธามใจแข็งมากก็นะ
เขียร์พี่กันต์ พิชิตใจธามให้ได้
-
อาหารเม็ดนี่ไม่ไหวจริงๆ เคยคิดจะลองกินแต่สุดท้ายทำใจกินไม่ลง ฮ่าๆ
แต่หญ้าเราเคยลองกินนะ รสชาติมันเหี้ยอย่างที่ธามบอกนั่นแหละ เหี้ยจริงๆ
ซึ้งๆๆ พี่กันต์น้องธาม อร๊ายยย ชายหนุ่ม(จะเกย์หรือไม่ก็ตาม)มันเหมาะสมกับกีตาร์มากมาย!!
-
อยากให้ธามเปิดใจตัวเอง...... :L1: :L1:
-
เหมือนเดี๋ยวนี้ธามจะยอกย้อนเก่งนะ หึหึ
พี่กันต์จัดการ~!!
:z1:
-
อร๊ายยยยยน้องหมาน่ารัก555555 o13
-
พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกดีครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
o13 o13 o13 o13 o13
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
น้องธามเข้าใจแล้วก็สำนึกผิด ยอมพี่กันต์ไปซะแต่โดยดี ฮี่ๆๆ
-
สะพานพังก็สร้างใหม่สิจ๊ะ ฮิๆ
ดูเหมือนน้องธามจะกลัวการที่จะรักใครสักคนนะเนี่ย ลองเปิดใจให้กับรักครั้งนี้ดูสิ จะได้รู้ใจตัวเองด้วย
เจ๊ว่าถ้าน้องธามไม่รู้สึกดีๆกับพี่กันต์มากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องตั้งแต่เมื่อแปดปีที่แล้ว
น้องธามคงไม่อาลัยอาวรณ์ตอนพี่กันต์ไปเรียนอเมริกาหรอก แถมตอนแรกม.ปลายนี่สนิทกันมากกกกกกกก
นึกว่าเป็นแค่พี่น้องสนิทกันช่วงกีฬาสีธรรมดา เจอกันก็ทัก คุยไรนิดหน่อยแล้วแยกย้ายไรแบบนี้
แต่นี่มีสอนกีต้าร์เอย อะไรเอย
-
ตอนนี้หุบยิ้มไม่ลงเลยค่ะ
ถึงธามจะใจแข็ง
แต่ว่าเพลงโดนมากกก อ๊ากก เขินแทน + +
ใจจ้า รอตอนต่อไปนะ 55
-
ขู่จังนะธามมม..ระวังไว้ๆๆ 555
-
ไปฟังมาแล้วจาก youtube
http://www.youtube.com/watch?v=qqU9-0uuGAU o13
เพราะอ่ะ
-
น่ารักๆๆ อิอิ
มารอตอนต่อไปครับ
-
พี่กันต์ทุ่ม ขนาดนี้ ธามยังจะกลัวอะไรอีก สู้ๆนะพี่กันต์ :pig4: :pig4:
-
ลึกลับซับซ้อนว่ะ น้องธามหน้ามนต์คนสถุลของเจ้
อย่างว่าแหละ จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้ ยั่งถึง
สุ้ต่อไป หัวหน้าฝูงรูปหล่อ
(บอกหรือยังว่า รักเจ๊แป้งเท่าโลก เหมือนเห็นตัวเองไงไม่รุ)
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:เฮ้อ: ตอนนี้มันเศร้าๆ ยังไงไม่รู้
-
กรี๊ดดด น้องธามร้องเพลงโปรดเลยอ่ะ
ชอบมากค่ะเพลงนี้
ธามไม่ยอมเปิดใจเลย
กันต์สู้ๆๆ
-
ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากพี่กันต์ นายเพอร์เฟ็คจริงๆ o13
ป.ล. อะฮั้นก็เคยกินอาหารหมาเหมือนกัน รสชาติหมาไม่แ-กเลย :oak:
-
พระเอกเราเจ้าเล่ห์จริงๆ...ชอบ :give2:
“ทีเป็นบุคคลปริศนาทำให้ดีจริง พูดรู้ความจริงแล้วหมดโปรโมชั่นหรือไง คิดว่าได้ใช่ป่ะธามเนี่ย ฝันหรือไง” ผมพูดแล้วแสยะยิ้มให้พี่กันต์ เป็นการบ่งบอกว่า.. กุไม่ง่ายนะจะบอกให้
อ่านแล้วงงๆนิดนึง
-
เมื่อไหร่จะหวานซึ้งกันซักที TwT
-
เราก็ชอบไข่เจียวใส่หัวหอมเยอะๆ ชอบเหมือนหมอธามเลยดีใจจัง อร่อยเนอะ :-[
-
อยากให้ธามโกนหนวดมาก ไม่ไหวแล้ววว :sad4:
ใจแข็งได้ไม่นานหรอกธาม o18
-
มาแบบรำลึกความหลัง
ยิ่งอ่านยิ่งรักกันต์ ผู้ชายรักสัตว์ :o8: :o8:
อยากได้ม้างงงงงงง
ว่าแต่เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน จุดหมายคือใครทำไมต้องโดนชนเป้าอ่ะ
-
วันนี้กินข้าวลำบากมาก
เคี้ยวข้าวโดยที่ยิ้มอยู่นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
พี่กันต์เป็นคนน่ารักจริงๆ นิสัยกำลังพอดี
ธามจ๋า ให้โอกาสพี่กันต์เค้าเน๊อะ
และตัวธามค่อยเป็นหน่วยพิสูจน์หลักฐาน
ขออวยพรให้ผลการประเมินออกมาดีนะคะ
:กอด1: หลงเสน่ห์โบโซ่ อยากให้ได้คุยกับหมอยศจริงๆ :กอด1:
-
โฮ พี่กันต์ หบอกหมอธามให้ร้องเพลงบอกรักหรือเนี่ยยย
ฮิ้ววววว
-
นั่งรำลึกความหลังวันวานวัยหวาน ร้องเพลง เล่นกีตาร์ ทำกับข้าวกินกัน บรรยากาศเหมือนจะดี แต่อึมครึม
หมอธามก็นะ เมื่อไหร่จะยอมรับใจตัวเองเสียทีนะ ...พี่กันต์จับปล้ำเสียเลยดีมั้ย (คนอ่านหื่น ฮ่าๆๆ)
นึกว่าเราจะพิเรนอยู่คนเดียว เคยลองอาหารปลากับอาหารแมวแบบเม็ด ฮ่าๆๆๆ รสชาดแย่มาก
-
ตอนนี้สะพานมันทอดมาใหม่เเล้ว
อย่าลืมเดินข้ามมานะน้องธามมมมม
:กอด1:
-
เข้าใจว่ามันต้องใช้เวลา แต่ธามก็รีบๆหน่อยนะ เค้าก็ไม่อยากคอยฉากนั้นเหมือนกัน เอิ้กๆๆๆ :haun4:
ล้อเล่นนะธาม :z1:
-
ยอมๆไปเถอะน้องธามขาาาาาาาาาาา
-
ขอบอกว่าชอบเพลง Far Away มากก เคยชอบฟังอยุ่ช่วงนึง แล้วก็ลึมไป พอมาฟังอีก เห้ย คิดถึงจัง
เมื่อไหร่ ธาม จะยอมรับพี่กันต์ซะทีน้าา ลุ้นๆ สุดตัวแล้ว ตอนที่แล้ว พี่กันต์ มันสุดยอดมากกกกกกกกกกก
เล่นพูดเรื่องแบบนั้น ทั้งๆที่หน้ายิ้มๆ นิ่งๆ เนี่ยยย
:กอด1: จ้ะ
-
ธามมีความหลังกับพี่กันต์เยอะนะ และยังจำได้ไม่ลืม ยอมรับมันซะเถอะ
-
ธามใจแข็ง พี่กันต์น่าสงสาร ฮือๆๆๆๆๆ
-
กันสู้ๆ
:z2: :z2: :z2:
-
พี่กันต์สู้ๆต่อไปน้าาา
ธามเชื่อมสะพานใหม่เลยย
-
บทนี้มัน bitter sweet ทางความรู้สึกจริง ๆ (เข้ากับเพลงดีค่ะ)
ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับธามคนเดียวจริง ๆ
เพราะ ธามไปทำให้พี่กันต์รัก พี่กันต์หลง พี่กันต์ลืมไม่ลงเอง ธามต้องรับผิดชอบสิ :teach:
-
ตอนนี้โดนมากเลยเจ๊! เพลงนี้ฟังตั้งแต่ ป.6 จนถึงตอนนี้ ม.5 แล้ว ฮ่าๆๆ คราวหน้าเอาเพลงใส่มาอีกเด้อ หนูชอบนิยายเดอะมิวสิคเคิล
-
:L1:
รักคนเขียนอ่ะ
นานๆ จะมีนิยายโดนๆ ซักเรื่อง
อยากให้เขียนเป็นเรื่องยาววววววววว จนรวมเล่มได้
อยากจะเก็บพี่กันต์กะน้องธามไว้ในชั้นหนังสือของเราจัง
จะมีวันนั้นไหมน้าาาาาาาา
ถ้ามีขอลงชื่อจองคนแรกเลยเนอะ
:impress2:
-
ตอบโพสของบทที่21
Heisei - พี่กันต์เริ่มมาดหายไป คะแนนสงสารได้เป็นช่วงๆ 5555
nazavo - คือแบบว่าธามต้องหื่นกลับแบบนี้มันก็เข้าทางพี่หันอ่ะเซ่!
BeeRY - ...นั่นดิ หรือที่แท้พี่แป้งเคยเป็นเทยมาก่อน โอ้ว... คนเขรยนก็มาม่าจ้ะ บัดซบสุดๆ
i love u {knt} - ไม่ได้เป็นคนลามกนะแต่เป็นคนชอบพูดจาให้คิด 555
Chiren - คือคนเขียนอาจจะเขียนอะไรแปลกพิสการได้เพราะบางทีพิมไปเบลอไป อาจจะต้องให้เวลาในการเรียบเรียงนิดหน่อย
evilheart - พี่กันต์เป็นคนจริงใจ555
-~iK@iZ_KunG~- - NCยังไม่ไมีเร็วๆนี้หรอกจ้า
♥WonnaBwithKoy♥ - คือเจ้แป้งคิดลึก คิดเยอะ คิดมากเกิน พี่กันต์ก้เรื่อยๆนั่นแหละ เด๊่ยวธามมันก็มาเอง 555
naran - บทเจ้แป้งทำให้คนเขียนมีมุขเขียนมากขึ้น
golove2 - ยิ่งเขียนก็ยิ่งรักคนอ่าน :กอด1:
nana - เพราะน้ำคือชีวิต..
MiU - ธามยังไม่สนครับ ขอรับน้ำเปล่าก่อน 5555
PetitDragon - แหม เค้าหยอกกันเล่น ใจเย็นๆ 555
greensnake - คือคนเขียนนอนเช้า คุณภาพชีวิตก็อย่างที่เห็น 555 บทไหนที่ตัวละครออกเยอะแปลว่าบทนั้นถ้าไม่เนื้อเรื่องเข้มจ้นมากก็คนเขียนตันมาก 5555
RoseBullet - โหววว คนอ่านเรื่องนี้จริงๆก็อึดนะเนี่ย เพราะว่าเราอัพดึกมาก อันที่จริงเช้า บทของเจ๊แป้งนั้น ก็เอาฮาอย่างเดียวไร้ซึ่งสาระใดๆ 55555
theduchess ใช่ป่ะล่ะ พี่กันต์เริ่มก่อนมันคงน่าเบื่อ 55555555555555555555555
DraCo_SLa13 - ที่จริงพี่กันตืไม่หื่นนะแต่งเป็นคนแบบพูดจาลามกๆอะไรแบบนี้ ความจริงไม่ได้คิดอะไรรหอก 555
POPEA - บทที่22ดราม่าแบบหวานๆ ไร้วี่แววNCอย่างสิ้นเชิง 555
silverphoenix - ดีใจนะเนี่ยที่คะแนนิยมพี่กันต์ล้นหลามขนาดนี้ 555
iamnan - เติมไม่อั้น 49บาท
samsoon@doll - ไม่ใช่เลยต่างหาก เล่นกีต้าร์จีบกันซะงั้น 555
wapview - พี่กันต์แบบภาพลักษณ์ป่นปี้เพราะมุขรีฟิลมุขเดียวเลยนะเนี่ย 55555
kenghan - ธามไม่หนีแล้วจ้า ธามไม่ไปไหนแล้ว 5555
vi2212 - มุขนี้อาจจะเป็นมุขตำนานของนิยายเรื่องนี้ไปเลยก็เป็นได้ 55555
chai235 - จริงดิ จริงๆเลย เจ๊แป้งก็ความคิดคนเขียนนี่แหละ คนอื่นเป็นไงไม่รู้ แต่คนเขียนนี่โคตรกรี้ดเลยเวลาเห็นผู้ชายหล่อๆเดินมา อาหารตา แล้วแม่ง หันไปอีกที แฟนเค้าเสือกหล่อกว่า แถมขาว สูง คม เท่ แม่งรวย โอ้ยยยย ไม่เหลือแล้วจ้า จนอยากเป็นเกย์เองแล้วเนี่ย55555 แต่ถามว่าชอบมองไหม ชอบบบบบบบ 5555555555555555555555
ChCh13 - เรียกเบาๆ 5555
lucifel - มาจากอินเนอร์น่ะ
iforgive - เจ๊แป้งเธอเกิดมาเพื่อฆ่าโอปอล 555555555555555555555555
badcow - นั่นดิ พึ่งมานึกย้อนดูแม่ง.. ทำไมพวกมึงด๋อยกันแบบนี้!!!!
howru - คิดเหมือนเราเลยว่าผู้ชายที่กล้าเล่นมุขแบดๆกับผู้ชายด้วยกัน อะไรแบบนี้เป็นผู้ชายมีเสน่ห์ 5555 ยิ่งหล่อด้วยถ้าไม่เก๊กก็จะยิ่งหล่อ 5555 ขอบคุณคนอ่านนะที่อวยพรเรา 555555555555555 เราหนังเป็นตายทุกคืนเลย
dawnthesky - อากาศเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ก็ยังไม่แปรปรวนเท่าสติคนเขียน :z3: เรามีความคิดว่าไอเดียอันกระฉูดจะมาตอนกลางคืน... คนเขียนแบบว่าเลวมาก 555555555555555
133113 - ขอบคุณที่ติดตามเข้ามาอ่านนะคะ แบบว่า ปลื้มอกปลื้มใจที่แต่งละตัวละครได้รับความเอ็นดู
savada - 555555555555 อัพตอนเช้ามืด คนอ่านตื่นมาก็เจอพอดีไง ฮิๆๆๆๆๆๆ พี่กันต์ไม่ได้คิดจะทำอะไรจริงจังหรอก แค่หยอดเล่นๆ แต่ได้ก็เอา 555
AbcPrince - หนักแบบไหน หนักยังไง คนเขียนแบ๊ว 5555555
kslave - นั่นน่ะซิ ถึงจะเสียดายแต่ก็ยังกรี้ดกันต่อไป 5555
yeyong - ธามอาจจะยิ่งกล้าแรงกลับก้ได้นะใครจะไปรู้ 5555
yogurtjung - 55555+ เจีแป้งสะโสดเป็นเพื่อนคนเขียนต่อไป
PBOBP - เอ๊ะ อันนี้นีคืออ่านแล้วอึดอัดหรืออะไร 55555555555555555555
murasakisama - พี่กันต์คือตลกลามกของเรื่องนี้ พี่หมิงคือตลกหน้าด้าน ส่วนธามคือตลกบัดซบ
redarmy31529 - คือบางทีเจ๊แป้งก็จินตนาการสูงเกินไปและพี่กันต์ก็ช่างสัปดนเกินไป 5555
mur@s@ki - ไม่มีใครรู็ะาตุแท้พี่กันต์นอกจากคนสนิท 555
imac - ใครๆก็ชอบแบดบอย 555
monoo - ตอนใหม่ก้ดราม่า ดีดกีต้าร์ หวาน เชียว 5555555555555
Crossley - ไม่ต้องร้องนะไม่ต้องร้อง
cocoaharry - หื่นหนักก็รักจริง 555555555555555555
pizza2011 - มุขที่เอามาแต่งนั้นก้พิมไปมันก็ไหลๆออกมาเองนั่นแหละ 5555 แหมะ แบบปกติหมิงนาย แต่ไม่รู้พอเอาเข้าจริใครจะออนท๊อป กรี้ดดดดดด!!!!
lidelia - จริงๆก็ไม่ได้หื่นอะไรแบบนั้นแต่มุขที่เขียนมันพาไป 5555
bulldog17 - พี่กันต์ไม่ได้ตั้งใจมันไปเอง แต่ที่เห็นทั้งหมดมันคือตัวตนของพี่กันต์นั่นล่ะ 555
TanyaPuech - พี่กันตืเป็นคนตลกต่างหากกก 5 55555 เอ็นซียังไม่มีในเร้วๆนี้น้าา รอก่อน
MoMoRin - เจ๊แป้งคือตัวแทนสตรีไทย 555555555555555 พี่กันตืเค้าก็แซ่บของเค้าตลอดทุกบท 555
gumrai3 - พี่แกก็จัดเต็มตลอด สงสันต้องหาตอนป่วยๆให้ซะแล้ว 5555
Rhythm - จ้าาาา ขอบคุณที่ติดตามนะ
MaNaSsAwEe - ไม่เสร๊จหรอก รอรักกันก่อนเนอะ
davina - สโลแกนนี้คิดได้โดยบังเอิยแต่คนอ่านชอบก็ดีใจนะเนี่ย ฮิๆๆๆๆๆ ชอบแบบจัดเต็มแบบบนี้กันเหรอเนี่ยคนอ่าน 555 เอิ่มม แม่เห็นเรอะ ตายละ T T แม่เราก็ไม่รู้หรอกว่าเรามาทำอะไรแบบนี้ 55555555555555555555 โอปอลเหรอ บุคลิคได้นะ 55
kp - ให้ลูกค้ารายเดียวคือธามนะจะบอกให้
tuek - พี่กันต์ก็มีหลายมุม อันนี้ก็มุมนึง 555555555555555 ขอบคุณที่บวกจ้า
Moonmaid - ชอบก็อ่านต่อนะ 555555555555
stylem - เง้อออ เราอ่ะพิมผิดเยอะนะ พิมเสร็จทีไรก็ต้องมานั่งอ่านอีกรอบ เบลอจจัดจริงๆ เหออ ขอโทษจริงๆนะ
Pumpkin - แน่ะ คนอ่านคนเขียนก็เพ้อพอๆกันอ่ะตอนนี้ 55555555555555555555555 แบบพี่กันต์นี่อาจจะหมดไปจากโลกลแล้วจ้ะ
litlittledragon - แหม แฟนคลับใครก็ไม่ผิดหรอก พี่กันต์จะออกแนวแบบคิดหน้าคิดหลัง ไม่ทุ่มทั้งตัวเพราะเจ็บเป็นแต่ตอนนี้ก็ทุ่มเยอะแล้ว ไม่เหมือนเชฟหมิง มันจัดหนักไม่เจ็บ ไม่รู้สึก รู้อย่างเดียวจะเอาให้ได้ 55555555555555 แต่พี่กันต์เป็นคนมั่นคงนะ ไม่มีดราม่าหนักจ้า มีแบบเบาๆ
malula - ยินดีต้อนรับคนอ่านใหม่ค่าาา เราก็ดีใจที่มีคนอ่านเพิ่มขึ้นนะเนี่ย ชอบใครก็เชียร์เลย ออกตัวแรง 55
jaja-jj - คนหน้าตาดีทำอะไรก็ไม่ผิด
TONG - แต่ธามก็รอดมาได้8ปีแล้วอ่ะ 55555555555555555
Dee^daY - งั้นเหรอๆ เด๊่ยวเราลดดีกรีลงละกันเนอะ
iPuii - ว้ายยย ยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่จ้าา ดีใจๆมีคนอ่านเพิ่มแล้ว พี่กันต์แซ่บทุกตอน ออกตอนไหนก็กรี้ดตอนนั้นเลย ส่วนน้องธามไม่น่ารักพี่กันต์คนไม่จีบ ฮิๆๆๆ
kenghan - พี่กันต์เล่นมุขเดียวนี่ภาพพจน์ป่นปี้เลยจ้า 555555555555555555555
AdLy - โหดเวอร์ มีทุบหัว กรี้ดดด คนอ่านเรื่องนี้แซ่บมาก 555555 ธามขึ้นเตียงทุกวัน แต่ขึ้นคนเดียว 55555
Theodore - โหยยย อ่านรวดเลย ฟิตมาก ปรบมือๆ เรื่องนี้หลากหลายรสชาติตามอารมณ์คนเขียนจ้า 55555
MM - ถึงหื่นแต่ก็จริงใจนะ
moriku - ไปไหนไม่รอดนี่แหละถึงหลายมาเป็นเรื่องนี้ กร๊ากกกกก
bangkeaw - ไม่ต้องถึงพี่แป้ง คนอ่านก็กรี้ดกันเต็มเม้นแล้วเนี่ย 5555555 ยังดีนะเนี่ยที่บ้านน้ำไม่ท่วม เกิดท่วมหมดไม่มีคนอ่านนิยายนี่เศร้าแย่เลยอ่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคุณบางแก้ว
G-NaF - แบบพี่กันต์นี่คาดว่าอาจจะต้องหาเอาเองตัวใครตัวมัน เพราะคนเขียนก็อยากได้มาไว้สักคนเหมือนกันนะเนี่ย ฮุๆๆๆๆๆๆ
afternoon - ถ้าไม่เกิดเหตุขัดข้องหรือเหนื่อยมากเกินไปก็จะมาต่อให้ทุกวันจ้า ยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่นะ อ่าน21ตอนเลยเหรอเนี่ย ฟิตมากๆ
...........................................................................................
เหยยย ตอบโพสย้อนหลังของบทที่21แล้วนะ แบบว่ามึนโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สรุปวันนี้มาอัพตอนเที่ยงนะจ้ะ เพราะว่าไม่ทัน
-
ขอติดตามด้วยคนนะคะ แบบว่าอ่านแล้วติดอ่ะ !
เขียนได้ดีมาก ๆ ค่ะ เราชอบมากเลย โดยเฉพาะคาร์แรคเตอร์พี่กันต์ *ชูป้ายไฟ*
มาอัพไว ๆ นะคะ เราอารมณ์ค้างมากเลยตอนนี้ สู้ ๆ ค่ะ =)
:impress2: :impress2: :impress2:
-
รอๆ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงจ้า!
:z2:
-
แวะมาดูตอนตื่นนอนจ้า
งั้นเดี๋ยวตอนเที่ยงมาใหม่นะ :-D
-
แว๊บมาดูก่อนไปเรียนจ้ะ :m7:
ยังไม่มางั้นเรียนเสร็จกลับมาดูใหม่ดีกว่า :z2:
:กอด1:เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่า
-
มารอด้วยคนคร่า
เพิ่งมาาาได้ไม่เท่าไหร่ ฝากตัวด้วยนะจ๊ะ :กอด1:
ชอบทั้งสองคู่เลย :L1: :L1:
-
พี่กันต์น่ารักมากกกกกกกกกคะ
แต่รอหน่อยน้าพี่ธามรักใครรักจริง 55555+
เขินอ่าาา เขินแทน เออแบบว่าอ่านแล้วดราม่าเพราะพี่ธามล้วนๆอะ 555+
พี่ธามสำคัญกะเนื้อเรื่องจริงๆๆ
-
ไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวมาอ่าน
-
บทที่23
ของของธาม
..................................................................................
ตอนเที่ยงผมว่าผมก็นั่งกินข้าวไข่เจียวกับแกงจืดไข่อยู่ดีๆ (มีแต่เมนูไข่ บัดซบมาก แต่กินฟรีไม่เถียง ไม่บ่น) ไม่รู้อีท่าไหนแม่งพากันมานั่งอยู่ร้านเหล้าได้ ร้านเหล้าที่คราวนี้ ดริ้ง ของแท้ ไม่ใช่ร้านอาหารโรงเบียร์ ร้านมีบาร์ยาวนั่งเรียงกันสนุกสนานเลย แล้วได้ข่าวว่าพรุ่งนี้วันจันทร์ ผมต้องไปทำงาน แต่ผมก็มา พี่หมิงก็มาแบบมาดที่ผมไม่เคยเห็น มาดแบบเป็นผู้เป็นคนน่ะครับ ดูขัดหูขัดตากับความเป็นจริงที่เมื่อเช้าวิ่งโร่เข้ามาเอาอาหารประเคนด้วยกางเกงนอน รวมคู่หูปลาไหลแล้วเหมือนแก๊งค์หนุ่มไฮโซมาก เว้นผมคนนึงที่ไม่เข้าพวก อาจจะเหมือนคนขับรถที่ตามมาด้วย พี่กันต์ที่เมื่อเช้าใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น ก่อนออกมาเปลี่ยนแต่งองค์ทรงเครื่องซะเตรียมล่อเหยื่อกลับบ้านเต็มที่ ไม่ได้แต่งหนัก แต่แค่แต่งเบาๆแล้วออกมาหล่อหนักๆ มันน่าหมั่นไส้ว่ะ
อันที่จริงผมน่ะไม่ได้กะจะมาด้วยหรอก แต่...
“ธาม ไปด้วยกันเหอะ พี่ให้คูปองบุฟเฟ่ต์นานาชาติฟรีๆเลย เลี้ยงเหล้าด้วยแต่อย่าเมานะช่วยหิ้วพี่กลับที พรุ่งนี้พี่ไม่มีงานอยากเมาเหล้าแพงมาก” พี่หมิงโทรหาผมเมื่อตอนเย็น
…อย่างที่กล่าวมา พี่หมิงร้องขอแกมชักจูงด้วยคูปองอาหารโรงแรมมูลค่าร่วมพันบาทต่อใบ ที่สำคัญ เหล้ามีคนเลี้ยง แค่ข้อแม้คืออย่ากินแล้วเมา แล้วช่วยหิ้วกลับด้วยทำไมผมจะไม่มาล่ะครับ ขอมองสาวๆสวยๆให้เจริญหูเจริญตาหน่อยเถอะช่วงนี้ รู้สึกว่าจะอยู่กับผู้ชายมากไปหน่อยแล้ว ผมกับพี่กันต์นั่งz4 (รถโชว์สาว) ไปด้วยกันส่วนพี่หมิงจะตามมา ทีหลัง ร้านนี้เป็นบาร์ที่ใหญ่พอตัวในย่านสถานบันเทิง มีลานจอดรถเป็นของร้านเอก รถพี่กันต์นี่ดูธรรมดาไปเลยเมื่อเจอแต่ละคนที่จอดเรียง... แม่งมันบาร์ไฮโซนี่หว่า
“เคยมาป่ะร้านนี้” พี่กันต์ถามผมก่อนลงจากรถ
“เคยดิ เคยได้แฟนคนนึงจากจากร้านนี้ด้วยแหละ” ผมยักคิ้วให้พี่กันต์ที่ส่ายหน้าหมดอารมณ์จะพูดอะไรต่อ ที่ได้มาร้านนี้ก็เพราะเคยมากับเสี่ยปาล์มนี่แหละไม่งั้นคงไม่อยากเข้าเพราะมันไม่มีกำลังทรัพย์ ส่วนไอ้เมื่อกี้นั้นก็พูดแกล้งพี่กันต์เล่น แฟนนะครับไม่ใช่หากันสั่วๆ คว้ามั่วๆในที่มืด
ตรวจบัตรประชาชนเสร็จก็เข้าไปในตัวร้าน คนเยอะ และที่เจริญหูเจริญตาตามคาด
ส่วนคนบอกว่าจะตามมาที่หลัง...
“เฮ้ยๆ อยู่นี้” พี่หมิงยกมือขึ้นเรียกผมกับพี่กันต์ พี่หมิงนั่งอยู่กับผู้ชายคนนึง หน้าดีมีสกุล น่ารักมาก... มีเรื่องไปฟ้องพี่นายว่ะ
“ไวนะมึง” พี่กันต์ทักพี่หมิงเบาๆ ไม่อาจจะได้ยินไปถึงชายหนุ่มที่ดูท่าทางคงจะถูกดึงดูดมาหาหนุ่มตี๋พูดไม่ชัด ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆเป็นการทักทาย
“เค้ามาหากุเอง” พี่หมิงกระซิบใส่หูพี่กันต์ ซึ่งผมก็ได้ยิน...
“พี่นายไม่ว่าเหรอ” ผมพูดขึ้นมาเบาๆ พี่หมิงทำหน้ายู่
“แม่ง ไม่เคยสนใจหรอกคนนั้นอ่ะ” พี่หมิงตอบฉุนๆ มันก็น่าจะฉุนนะครับ จีบมาตั้ง3ปี ไม่รู้ได้อะไรแค่ไหนยังไง น่าสงสาร แต่คนที่เค้า8ปีก็นั่งอยู่ข้างๆยังไม่รอด พี่หมิงก็พยายามต่อเหอะนะ
“กินอะไรธาม” พี่กันต์หันมาถามผม นึกว่าลืมไปแล้วนะเนี่ย เดินเข้ามาคนก็มอง นั่งคนก็ยังมอง หน้าตาดี รถสวยทำอะไรก็น่ามองจริงๆ
“ขอเบาๆ”
“หือ...” พี่กันต์หันมามองหน้าผมแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก รู้ทันทีเลยว่าเตรียมจะต่อมุขสัปดน ผมถอนหายใจเฮือกอย่างหมดอารมณ์
“ธามหมายถึงเหล้า”
“ก็เหล้าไง เดี๋ยวพี่ไปสั่งให้แล้วกัน” พี่กันต์พูดยิ้มๆแล้วเดินไปที่เคานเตอร์บาร์ที่อยู่ใกล้ๆโต๊ะส่วน ผู้ชายคนเมื่อกี้ลุกไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เหลือผมกับพี่หมิงนั่งกันอยู่สองคน พี่หมิงหันไปยิ้มให้กับสาวๆกลุ่มใหญ่ แหมอะไรมันจะทั่วถึงขนาดนั้นวะ เป็นสัญญาณ3จีหรือไง ครอบคลุมทุกจังหวะชีวิต
“เฮ้ย ทั่วถึงนะพี่หมิง” ผมแซวขำๆ พอพี่หมิงหันหลับมา เจ้าตัวยักไหล่อย่างสงวนท่าทีแล้วพยักเพยิดหน้าไปทางข้างหลังผม พี่กันต์ที่เดินไปสั่งเครื่องดื่มตรงบาร์ ระหว่างทางผ่านโต๊ะไหน โต๊ะนั้นไม่คนสองคนก็ต้องหันมามอง พี่กันต์ไม่ใช่คนหล่อแบบโคตรหล่อเหมือนดาราแต่มันรัศมีจับบ่งบอกว่า ผู้ชายคนนี้แม่งเจ๋ง เจ๋งที่ว่าคือ หล่อและมันรวย ซึ่งคนที่มาในที่แบบนี้เค้าไม่มองไปถึง เค้าน่าจะดูคนดี น่าจะดูสุภาพหรอก อันดับแรกคือหน้าตา รองลงมาก็ฐานะ ถัดไปก็ความพอใจของแต่ละคนที่จะมองอะไรต่อ นม ตูด จมูก คาง ช้างน้อย อะไรก็ว่าไป
“โน่นน่ะของจริง นี่ธาม ถ้าจะรักก็รีบๆนะ กันต์มันไม่สนใคร แต่ใครๆก็สนมันนะเว้ย” พี่หมิงพูดเหมือนจะเตือนผม แต่ไม่ต้องเตือนหรอก ทำไมผมจะไม่รู้วะ เรื่องแค่นี้
ไม่นานพี่กันต์ก็กลับมา มีแก้วเหล้าในมือ สงสัยมีคนเลี้ยง เพราะไอ้ที่สั่งไปเมื่อกี้มันคงไม่ได้เร็วขนาดนั้น พี่กันต์ยื่นแก้วนั้นให้ผม เอ้าไม่ได้มีคนเลี้ยงหรอกเหรอ หรือว่าเลี้ยงแล้วไม่กินกันแน่วะเนี่ย คาดเดายากจริงๆ
“ของพี่เอง ไม่ใช่ของใครให้มาหรอก” พี่กันต์พูดยืนยัน แล้วยื่นให้ผม ซึ่งผมก็รับไว้แล้วกันไม่มีปฏิเสธอยู่แล้วของแบบนี้ ไม่นานเหล้านอกราคาแพงขนาดขวดกลางๆกับมิกเซอร์ก็มา เริ่มพี่หมิงจัดการก่อนแบบไม่รอ ผมเชื่อเลยว่ากินเหล้าก็คือกินจริงๆตามที่ว่า ไม่มีเต้น ไม่มีเดินไปทักทายใคร ไม่สนใจใคร กินอย่างเดียว ผมสั่งกับข้าวมากินเล่น เพราะอย่างที่บอกว่าวันนี้ไม่เมาเพราะมีภาระให้แบกกลับ พี่กันต์ชงเหล้าจางๆมาให้ผม ส่วนพี่หมิงที่ชงให้ตัวเองกับพี่กันต์ขอบอกว่าจัดหนัก
“ไอ้หมิงกุชับรถกลับเองไอ้กร๊วก” พี่กันต์แทบจะเอาแก้วเหล้าออกมาไม่ทันเมื่อเชฟใหญ่พี่ท่านเล่นเทเหล้าครึ่งโซดาครึ่ง ผมมองแล้วก็ขำ
“เออ ลืมไป กินๆไปเถอะมึง กินแล้วก็โซดาตาม จางๆกันในท้อง” ทฤษฎีแบบนี้ใครอย่าไปลองนะ ผมขอบอกว่าพี่หมิงแม่งมั่ว!
ระหว่างที่รอข้าวผัด กับยำสามกรอบ ผมก็มองไปรอบๆ สาวๆที่นี่เค้าสวยจริงนะครับ แต่งตัวมาแบบคุ้มค่ากับการมอง มีแต่ขาวๆ แน่นๆทั้งนั้น ผมยิ้มให้ผู้หญิงคนที่ยืนแล้วหันมาเจอกันพอดี เธอยิ้มตอบ... น่ารักว่ะ อยากเข้าไปจีบ แต่ก็รู้สึกว่าอย่าดีกว่า เพราะพอหันไปข้างๆ...
ปัญหาตรงนี้ยังไม่จบกุจะเอามาเพิ่มทำไม
พี่กันต์กินแบบไม่รีบไม่ร้อน พี่หมิงก็ซัดเอาซัดเอาแบบไม่กลัวเมา เพราะวันนี้มั่นใจว่ายังไงก็มีคนหิ้วกลับ เมื่อกี้ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าว่าพี่หมิงเริ่มพูดพึมพำภาษาบ้านเกิดที่ผมไม่สามารถจับใจความออกมาได้ ไม่รู้ด่าแม่ใครแถวนี้หรือเปล่าด้วยนะ เพราะแม่งเล่นภาษาจีนใครจะไปฟังออก แต่สักพักก็พูดภาษาไทย หันมาหาผมที พี่กันต์ที สงสัยเริ่มเข้าสู่ช่วงเวลาสนุกสนานประจำวัน เอาล่ะซิ ตัวก่อปัญหาระดับต้นๆ เหล้าเข้าปากแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
“มาเล่นเกมกัน นั่งกินอย่างเดียวมันไม่สนุก” พี่หมิงแสยะยิ้มชั่วๆออกมา ท่าทางเกมจะสนุกมาก
“เอาดิ กุกำลังอยากเล่นเลย” พี่กันต์ ยิ้มกว้าง เหลือแต่ผมนี่แหละที่นั่งงง อะไรของสองคนนี้วะ จะเล่นอะไรกัน
“มันเป็นการทดสอบความเป็นลูกผู้ชาย...” กุควรจะเชื่อดีไหมไอ้คำว่าเป็นลูกผู้ชายจากปากพี่หมิงเนี่ยจีบผู้ชายมาสามปี แถมก่อนหน้านั้นยังมีผู้ชายมานั่งคุยด้วยอีก
“เวอร์มึง แค่ทายเลขหลังแบงค์เท่านั้นแหละ ใครแพ้ก็ตามสั่ง เคยเล่นใช่ป่ะ” พี่กันต์อธิบายได้เข้าใจดีกว่าพี่หมิงเยอะ อย่างที่ผมบอก ไอ้พี่หมิงเชื่อถือไม่ได้สุดๆแล้ว พี่หมิงล้วงกระเป๋าตังค์ขึ้นมา แล้วควักแบงค์ออกมาแบงค์นึง เพื่อเป็นอุปกรณ์การละเล่นในครั้งนี้...
“โถ ครวย แบงค์20” พี่กันต์พูดเสียงหมดอารมณ์เมื่อไอ้ท่าทางที่โคตรแสนภาคภูมิของพี่หมิงนั้น ดันหยิบแบงค์ยี่สิบยับๆเปื่อยเหมือนเอาถูตูดเด็กอ่อนมา 1ใบ ผมก็นึกนะว่าจะหยิบสีเทา สีม่วงออกมา สุดท้ายก็เขียว..
“น้องธามที่รักของพี่หมิงฟังกติกานะจ้ะ มันจะมีหลายเลขประจำธนบัตรแต่ละใบ น้องธามเลือกเอาว่าจะเอาหลักไหน แต่น้องธามไม่ได้เลือกให้ตัวเองนะจ้ะ น้องธามเลือกให้พี่ ส่วนพี่เลือกให้ กันต์ที่รัก ส่วนกันต์ที่รักเลือกให้น้องธาม เสร็จแล้วก็ดูตัวเลข ใครเลขต่ำสุด กาก....”
“โห งี้เกิดพี่กันต์พาซวยก็แย่ดิ”
“พี่เคยพาธามไปหาเรื่องร้ายๆด้วยเหรอ” พี่กันต์ยิ้มกรุ้มกริ่ม... ผมว่าไอ้เรื่องร้ายๆก็ตัวพี่กันต์เองนั่นแหละ ร้าย!
“กันต์มึงพากุซวยตลอด ไอ้ยอดหญ้า” พี่หมิงเริ่มทำผมผวาแล้วไง จะโดนอะไรเนี่ยถ้าแพ้
“แพ้แล้วต้องทำอะไรอ่ะ”
“ไปขอเบอร์ตามจำนวนเลขที่แพ้ ถ้าได้1 ก็ขอ1ครั้ง แต่ถ้าแพ้เพราะเลขสูงๆก็ซวยไป” พี่กันต์อธิบาย ดูท่าทางหวาดๆกับเกมนี้นะ สงสัยมีความหลังไม่ดี
“กุเลือกก่อนนะ กุให้มึงหลัก4” พี่หมิงแสยะยิ้มให้พี่กันต์ที่ดูท่าทางประสาทเสีย
“มึงเลือกให้กุทีไรตัวซวยทุกที ซวยยิ่งกว่ากุอีก งั้นของธามหลักแรก” พี่กันต์เลือกให้ผม และสุดท้ายเหลือผม
“พี่หมิงหลักสุดท้าย” ผมชักจะตื่นเต้นหน่อยๆแล้วเนี่ย พี่หมิงคว้ำแบงค์ลงกับโต๊ะแล้วเลื่อนมาอยู่ตรงกลาง ลุ้นชิบหาย หลักที่อยู่ก่อนตัวเลขไม่นับ พี่หมิงพลิกขึ้นมาทีละหลัก
“เฮ้ย 5” ผมร้องขึ้นมา แม่งเลขกลางๆ จะรอดไหมล่ะกุ หลักถัดมาเป็นของพี่กันต์ ซึ่ง...
“ไอ้เลวหมิง” ผมเห็นเลขก็ขำก๊าก เลข1 ซึ่งถ้าจะรอด พี่หมิงต้องได้เลข0 อย่างน้องผมก็รอดแล้วล่ะว้า...
“เยสสสสส!!!” พี่หมิงลุกขึ้นร้องดีใจเกินหน้าเกินตา เพราะเลขที่ได้มันเป็นเลข9 ชะขาดลอย ส่วนพี่กันต์นั้น... จะต้องไปขอเบอร์ใครสักคน ผมก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าพี่กันต์จะมีวิธีเข้าไปแบบไหน จีบผมแบบนี้แล้วเวลาจีบคนอื่นล่ะจะทำยังไง
“กุให้มึงไปจีบผู้หญิงไอ้กันต์ มึงจะได้ไม่ต้องเครียดหาเหยื่อมาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” พี่หมิงหัวเราะกร๊ากขึ้นมาแบบไม่สนใจคนรอบข้างที่หันมามองโต๊ะที่นั่งกินแบบสงบๆเมื่อครู่ทำไมตอนนี้อยู่ส่งเสียงมีตัวตนขึ้นมาแล้ว ผมก็ไม่อยากจะขำหรอกนะ แต่เห็นหน้าเซ็งอารมณ์ของพี่กันต์ที่นานๆทีจะได้เห็นแบบนี้มันขำว่ะ
“หัวเราะอะไรธาม” พี่กันต์หันมาถามผม ผมอมยิ้มให้เป็นคำตอบ
“ไปขอเบอร์ผู้หญิงโน่น ไม่ให้มึงมานั่งจีบธาม ธามเลือกดิเอาคนไหนดี” พี่หมิงเท้าคางมองไปรอบทิศทางกวาดหาสาวๆเข้าตากรรมการ ว่าแต่ผมต้องเลือกด้วยเหรอ งั้นผมเลือกผู้หญิงคนที่ยิ้มให้ผมแล้วกัน ผมบอกเป้าหมายกับพี่กันต์ที่หันมามองผมแล้วพูดก่อนจะลุกไปว่า
“ชอบแบบนี้เหรอ แต่เชื่อเหอะ พี่ดีกว่า”
...รู้แล้วน่า ผมก็ได้แต่ตอบพี่กันต์ในใจ
พี่กันต์เดินไปแปปเดียวก็ถึงโต๊ะเป้าหมาย สาวๆกลุ่มนั้นหันมาสนใจกับชายหนุ่มหน้าตาดีที่เข้ามาทักทายพร้อมแก้วในมือ พี่กันต์ยิ้มให้กับผู้หญิงเป้าหมายที่ผมชี้ให้ เธอยิ้มตอบ มีลักยิ้มน่ารักด้วย เป็นใครจะไม่ยิ้มตอบพี่กันต์ได้ล่ะ มายืนทอดสะพานให้ตรงหน้า พี่กันต์ชนแก้วกับผู้หญิงคนนั้น..
“มองแล้วก็คิดซะธามว่าจะเอายังไง จะเลือกผู้หญิง หรือจะเลือกเพื่อนพี่” พี่หมิงกระซิบให้ผมฟังด้วยเสียงขบขัน ก่อนจะวาดเหล้าเข้าปากตัวเองไปยั้งไปอีกรอบ
ผู้หญิงคนนั้นเลื่อนมือมาจับแขนพี่กันต์ มือไวมาก...
เธอยิ้ม พี่กันต์ยิ้ม ก่อนที่เจ้าหล่อนจะเลื่อนมือลงมาจับมือพี่กันต์ ซึ่งอีกฝ่ายก็จับไว้เบาๆก่อนจะยกขึ้นมา ทำเป็นเหมือนดูแหวนบนมือ
น่าแปลกที่ผมดันไปคิดถึงตอนที่พี่กันต์จับมือผมเอาไว้อย่างเมื่อวานแล้วคิดเปรียบเทียบกันในใจ ความรู้สึกมันเหมือนผู้ชนะที่เห็นพี่กันจับมือผู้หญิงคนนั้นแค่เพียงผิวเผิน ไม่เหมือนผม...
พี่กันต์ยกมือถือขึ้นมา คงจะเริ่มขอเบอร์กัน ผู้หญิงทำท่าเล่นตัวพอเป็นพิธี แต่สุดท้ายก็คงได้มา เจ้าหล่อนดึงพี่กันต์ลงมากระซิบข้างหูเบาๆด้วยถ้อยคำที่ผมไม่รู้ว่าคืออะไร แต่พอพูดจบเธอก็ยิ้มอย่างพอใจ ส่วนพี่กันต์ก็ยิ้มมุมปากให้ ก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมรอยยิ้มที่เหมือนจะท้าทายผม
ผิดรึเปล่าที่ผมนึกไปถึงตอนที่พี่กันต์คุยกับผม แค่ผมพูดอนุญาตในสิ่งที่พี่กันต์ร้องขอ แค่เสียงเบาจนแทบไม่ได้ยินเมื่อวานนี้ พี่กันต์ก็มีรอยยิ้มกว้าง กว้างกว่าที่มีให้ใครทั้งหมดในที่ตรงนี้...
ความรู้สึกหนึ่งที่ไม่ได้รู้สึกมานานเกิดขึ้นชั่ววูบ มันเป็นความรู้สึกเลวๆที่ทำให้ผมอยากยิ้มหวานๆให้คนทุกคนที่มองตามหลังพี่กันต์ ไอ้ความรู้สึกที่ว่าผมที่นั่งตรงนี้คือคนที่พี่กันต์ต้องการ ไม่ใช่คนอื่นที่ได้แต่มอง...
พี่กันต์ลงมานั่งที่เดิม แล้วกดโทรออกให้ผมกับพี่หมิงดูเป็นการยืนยันว่าเบอร์จริง ผู้หญิงคนนั้นรับโทรศัพท์ยิ้มๆ พี่หมิงหัวเราะฮึๆ พี่กันต์ก็วางสายลง เรากินกันต่อไปเรื่อยๆ มีพูดถึงโต๊ะโน้น โต๊ะนี้ซึ่งคนเริ่มเป็นพี่หมิงตามเคย วันนี้ผมได้เรียนรู้ว่าพี่หมิงรสนิยมดี และตาถึงมาก คนที่พี่หมิงชี้ให้ดูถ้าเป็นผู้หญิงจะเป็นคนที่สวยแบบแปลกๆ สวยแบบต่างจากคนอื่น ถ้าเป็นผู้ชายจะชี้ไปที่คนที่มีลักษณะแบบพี่นาย คือดูโหดๆ ดูไม่ค่อยน่าเข้าไปคุยแต่หน้าตาดี มันก็สมควรแล้วล่ะที่พี่หมิงจะชอบพี่นาย รสนิยมคงนิยมของแรงและเห็นอะไรสวยๆงามๆในมุมที่คนอื่นไม่มอง
...ส่วนที่กันต์ นั่งฟังมีพูดบ้างแต่ก็ไม่ได้พูดถึงใคร หรือเป็นเพราะผมนั่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่รู้
“เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำแปป” พี่กันต์ขอตัว ผมพยักหน้ารับรู้ นั่งจิ้มปลากรอบในยำกินต่อไป พี่หมิงก็คอทองแดงมาก กินแหมือนเททิ้งเทขว้างยังพูดรู้เรื่องอยู่เลย บางทีอาจจะเป็นสกิลที่เชฟจำเป็นต้องมีป่าววะ ไอ้เรื่องเหล้าเนี่ย หรือไม่ใช่ หรือผมคิดไปเอง แล้วไอ้คนที่ทำงานเป็นหนุ่มออฟฟิศที่ลุกออกไปเข้าห้องน้ำจะคอแข็งไปทำไมล่ะ
..................................................................................
กันตภัทร moment
……………………………………………………….
เห็นจ้องมานานและ ขนาดกุนั่งอยู่ข้างๆเนี่ย หน้าแม่งก็เหี้ยยังจะมามองอีก สงสัยเหรอว่าหมายถึงอะไร ผมก็หมายถึงธามไง ผมเดินผ่านคนที่หันมามองธามเป็นระยะ จงใจสบตากีบมันเหมือนจะบอกว่าของใครเป็นของใคร มันยิ้มให้ผมนิดๆ ไอ้เหี้ย... ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้จักมันนะไอ้โต๊ะตรงนั้นเคยเจอหน้ามาและได้รู้จักมาจากคนอื่น พวกลูกคนรวยยังเรียนไม่จบเลยขยันเที่ยวมันทุกวัน คิดว่าน่าจะเป็นรุ่นน้องมหาลัยเดียวกับธามด้วยถ้าจำไม่ผิด มันคงรู้จักธามแต่ธามอาจจะไม่รู้จักมัน และมันคงสงสัยว่าทำไมธามมากับผมกับไอ้หมิง ทีนี้เข้าใจหรือยังว่าทำไมผมถึงตามจีบธาม ไม่ใช่แค่เรื่องนิสัยกับความผูกพันธ์ แต่ธามมันน่ารักมาก..
ผมเดินเข้าห้องน้ำ ผ่านคู่รักที่ยืนเบียดกันแบบไม่อายใครหน้าห้องน้ำ ทำธุระเสร็จก็ล้างมือตามปกติ แต่ไม่ปกติก็ไอ้ตรงที่มีคนมายืนมองข้างหลังนี่แหละ พอผมเงยหน้าขึ้นมา ไอ้คู่กรณีมันก็ยิ้มให้ผ่านกระจก...
“เพื่อนที่โต๊ะน่ารักนะ” มึงไม่ค่อยเลยนะ เมาแล้วยังไม่เจียม หน้าแดงตาเยิ้มมาเชียว
“หมิงน่ะเหรอ” ผมแกล้งโง่ ยังไงไอ้คนนี้มันคงไม่ได้มีสเปคเป็นไอ้หมิงปลิงควายแบบนั้นแน่นอน หรือถ้าเป็นจริงผมว่ามันก็ไม่ค่อยเจียมสังขารกับสภาพตัวเองแล้วล่ะ
“คนที่มีเคราน่ะครับ” ขนาดมีเครายังไม่รอดนะธาม เอาอะไรมาคิดว่าพอมีเคราแล้วมันจะกันเรื่องแบบนี้ออกไปจากชีวิต
“อ้อ น้องผมเค้าคงไม่ใช่สไตล์คุณหรอกครับ” ผมพูดเลี่ยงอย่างสุภาพด้วยความใจเย็นและใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ในใจเนี่ย... ขนาดกุz4 ส่งข้าวเย็น รู้จักมา8ปียังจีบไม่ติด มึงคิดว่าจะได้เหรอ!
“เอ้าเหรอครับ น้องชายเฉยๆ แน่เหรอ...” รู้แล้วยังแม่งจะถามอีก ผมยิ้มเป็นเชิงขอตัว แต่มันก็คว้าแขนผมเอาไว้
“นี่ขอยืมตัวคนนั้นคืนนึงได้ป่ะ ชอบว่ะ” มันยิ้มแสยะ ผมโมโหจริงๆนะ มันคิดว่าธามเป็นอะไร กล้ามาขอยืม ตุ๊กตายางให้เช่าให้เช่าหรือไงไอ้สมอง...
“ไปนั่งพักเหอะ เมามากแล้วนะครับ น้องผมไม่ใช่คนแบบนั้น อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย” ผมเตือนเรียบๆ คนที่อยู่แถวนั้นเริ่มหันมามองแล้ว เพราะเหมือนมีเค้าลางความสนุกสนานอยู่เบื้องหน้า แต่ผมมั่นใจว่ามันไม่มีหรอก เพราะผมใจเย็นพอที่จะไม่มีเรื่องกับคนแบบนี้ให้ยุ่งยาก แต่ถ้าเปลี่ยนผมเป็นคนอื่นอ่ะไม่แน่ ลองคิดดูแล้วกันว่า มีคนมาบอกขอยืมคนที่คุณรักไปนอนด้วยสักคืน... น่าจะโดนสักทีไหมล่ะ
“เฮ้ย ตกลงราคานะ” มันพูด ผมยิ้มไม่ออกแล้วนะ พูดจริงๆว่าโมโห
“อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลยนะผมขอเตือน” ผมพูดเสียงเรียบๆอีกครั้ง พยายามไม่ขึ้นเสียง
“อะไรกันวะ ขอถามเจ้าตัวก่อนไม่ได้หรือไง เค้าอาจจะ...” มันพูดแค่นั้น เสียงมันบ่งบอกแล้วว่า แม่งอยากสร่างเมาด้วยหมัดจริงๆ
“กลับไปช่วยตัวเองสบายๆดีกว่านะ”
ผมพูดใส่หน้ามันด้วยความเหลืออด และคนเมาก็คือคนเมา มันได้ยินแล้วก็เลือดขึ้นหน้า ยกหมัดขึ้นมาแต่ดันพลาดเพราะผมถูกใครคนนึงดันออกไปให้พ้นกำปั้น พร้อมกับสวนหมัดใส่เข้าเต็มหน้าคนเมาที่ถึงกับต้องล้มไปบนพื้นเพราะแรงหมัด...
“หน้ามึงกุยังไม่อยากมองเลย..” ธามพูดแล้วเอาเท้า.. เท้าจริงๆยันอกไอ้คนที่ล้มลงไปเพราะแรงหมัดเมื่อกี้ให้ล้มลงไปอีกครั้ง มันยังคงงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน เพราะธามมาจากไหนก็ไม่รู้ แม้แต่ผมเองยังงงว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้ ธามมาได้ไงวะ แล้วโคตรอารมณ์ร้อน..
“ธาม... เป็นไรป่ะ” ผมหันไปมองธามที่หน้าแดงนิดๆด้วยความโมโห บอกได้เลยว่าน่ากลัว
“พี่หมิงเริ่มเมาแล้ว กลับเหอะพี่กันต์” ปลายนิ้วเย็นที่สั่นนิดๆแตะแขนผมแผ่วเบาเพื่อบอกให้ผมเดินตามออกไปจากตรงนี้
“ได้ยินอะไรบ้าง” ผมถามธามอย่างเป็นห่วง แย่นะครับที่ถูกหามองว่าเป็นคนแบบนั้น แบบที่ใครต่อใครจะหิ้วไปไหนก็ได้ แค่เอ่ยปากบอก เหมือนเป็นสิ่งของ ถึงมันจะออกมาจากปากคนเมา เป็นคุณจะทนได้เหรอ แล้วธามไม่ใช่คนอารมณ์เย็นในเรื่องแบบนี้ ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ ก็จริงแต่คนข้างๆผม เรื่องศักดิ์ศรีมันทำให้หายใจได้แบบเต็มปอดอย่างสบายใจ
“เกือบทั้งหมดนั่นแหละ เห็นไปนาน พี่หมิงจะกลับก็เลยมาตาม” ธามพูดเสียงเรียบ
“ไม่เป็นไรนะ” ผมถามอีกด้วยความเป็นห่วง เสียดายนะที่บรรยากาศดีๆมันพังลงมาเพราะไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้คนเดียวจริงๆ
“พี่กันต์... ขอบคุณมาก” ธามหันมามองผมแล้วพูดเบาๆ มันแทบจะไม่ได้ยินเพราะเสียงรอบข้างแต่สำหรับผมเสียงนั้นก็ยังชัดเจนมากในหู เรียกรอยยิ้มที่เมื่อกี้หายไปหมดกลับมาอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอก เป็นใครใครก็ทำแบบนั้น” ผมยิ้มอีกครั้งแล้วลูบหัวธามเบาๆ น่าแปลกนะที่รอบนี้ไม่มีขัดขืน...
.*............................................*.............................................*.8-11-2011
บทนี้ยาวนิดหน่อย เหอะๆ มาช้าตลอดเลยด้วย ขอโทษจริงๆ :z3:คือรู้สึกตัวเองผิดสัญญาตลอดเลย ฮืออออ ขอบคุณคนอ่านที่ยังติดตามนะ
บทนี้ก็ไม่รู้จะให้กรี้ดอะไร อาจจะเป็นการเตือนธามว่ามีอะไรดีๆก็ให้รีบคว้ารึเปล่า 555555555555555 ว่าแต่ช่วงนี้ธามมันเลือดร้อนนะ ต่อยคนสองวันติดเนี่ย 555
-
มะ ตอบโพสกัน จะได้ไม่คั่งค้าง ค้างคา
MoMoRin - บทที่26เหมือนธามก็เริ่มรู้ตัวแล้วนะ 5555
Yunatsu - ธามมันก็แอบเลว ทำให้อยากแล้วจากไป คนเขียนนอนเช้าทุกคืน และคิดว่าจจะนอนแต่วันแล้วตื่นเช้าๆมาดีกว่าไป แต่คิดไปคิดมา มันไม่ใช่อ่ะ 555
POPEA - คนเขียนยังไม่เคยลองอะไรทั้งนั้น เพราะหมาที่บ้าานเคนเขียนกินอะไรเหมือนๆกับคนเขียนจ้าาาา 5555555555555
Chiren - ก็เป็นวิธีที่ทำให้ึคนแปลกหน้าคุ้นกับหมาน่ะ เราก็ไม่รู้หรอก ไปอ่านในเน็ตมานี่แหละ 55555+ ธามมันคงม่พังแล้วล่ะ ถ้าพังก็ต้องเขียนภาค2น่ะเซ่!
PetitDragon - สงสารเหมือนกัน แต่็ดูไปดูมาไม่น่าสงสารเท่าไหร่หรอก 55
litlittledragon - ไม่มีหรอกตัวมาร มีแต่ตัวป่วนแบบพี่หมิงกับ เจ๊ผู้อยากรู้อยากเห็นอย่างเจ๊แป้งเนี่ย 555
naran - คนเขียนก็อยาก อันที่จริงอยากกินทุกอย่างอ่ะ 55
golove2- คราวนี้สะพานเหล็กเลยดีป่ะ 5555555555555555555555
roseen - ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
evilheart - แอร๊ยยย คนอ่านใจเย็นๆ 555+ ธามเริ่มแล้วล่ะ อีกไม่นาน อีกไม่นานนนนนนนนนนนนนนน
AdLy - น่าเสี่ยงนะกับพี่กันต์เนี่ย อนาคตไม่รู้จะนานขนาดไหนแต่กับใครที่หลังจาก8ปีแล้วหวนกลลับมาได้นี่ก็สุดยอดนะ คนเขียนก็เชขียร์เหมือนคนอ่านนั่นแหละ ฮุ ฮิ
♥WonnaBwithKoy♥ - พี่กันต์ยืนรออยู่ที่เดิม ธามกำลังไปร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้างหาเหล็กมาสร้างสะพานอยู่ รอบที่แลล้วเป็นสะพานไม้ รอบนี้ธามสร้างคอนกรีตเสริมเหล็ก 555555555
DraCo_SLa13 - รสชาติปะแล่มๆไหม 55555555555555555555555555555
nona159 - ถ้าเป็นรุ่นรุ้นน้องธรรมดา พี่กันต์คงไม่กลับมาอ่ะ 555
RoseBullet - คอนกรีตเสริมเหล็ก มีคนซ่อมบำรุงด้วยอ่ะคราวนี้ มาช่วยกันสร้างๆ
mascot - เจอแบบนี้ใครไม่ใจอ่อนก็โหดร้ายเกินไปแล้ว อยากให้มีคนแบบนี้ในชีวิตจริงจังเหวยอ่ะ ฮุๆๆๆๆ รอก่อนนะ ธามกำลังเคลียร์ที่ให้พี่กันต์อยู่
dawnthesky - พี่กันต์สั่งให้คนเขียนสร้างสะพานคอนกรีตเสริมเหล็กแล้ว 555 ธามเป็นคาเรคเตอร์ที่ดูเหมือนจะฮาไร้สาระ ดูแข็งๆแต่จริงๆคืออ่อนข้างใน เหงาๆอะไรแบบนี้เพราะว่าอยู่คนเดียว ทั้งชีวิตเหลือคนเดียวแล้ว โอ้ยย ดราม่า ต่างกับพี่กันต์ที่มีครบทุกอย่าง ขาดอย่างเดียวคือธาม 555
133113 - ไม่แน่นะ คนใช้รถคันนั้นอาจจะเป็นนพี่กัันต์จริงๆที่อยู่ในโลกก็ได้ 55555 ความหลังมันมีเยอะ ยิ่งคิดถึงเท่าไหร่ก็ยิ่งหวั่นไหวเ่ท่านั้น 5555
badcow - แว๊กกกกกกกกกก ทำไมมัเยอะแบบนี้ T T คนเขียนจะาสู้ สู้เพื่อนคนอ่านนนน
greensnake - พี่กันต์อยากให้ธามคุ้นกับหมาเพราะวว่าจะได้พามาบ่อยๆไง คิดล้ำหน้าไปไกลและ 555555555 ธามไม่ได้ตั้งใจจะใจร้ายแต่เพราะธามไม่กล้า.. แต่ตอนนี้ ฮึๆๆๆๆๆ
samsoon@doll - อ่านคอมเม้นแล้วนึกถึงเพลงนี้... เปิดใจฉันหน่อยคนดี ฉันเหนื่อยเต็มทีฉันกลัวทนไม่ไหว
Rhythm - มาอัพแล้วจ้าาาา
ChCh13 - ตอนนี้ธามกำลังใช้เครื่องสูบน้ำเร่งระบายน้ำ และสงรถจีเอ็มซีไปมอบถุงประสบภัยกับพี่กันต์แล้ว คาดว่าอีกไม่นานนี้จะสามารถช่วยพี่กันต์ออกมาได้ กร๊ากกกกกกกก ปล. หิว อยากกิน ทำไม่่เป็น T T
iforgive - พี่หมิงก็ไร้สาระกันตลอดเวลา คุยกันดีๆเหรอ ฮิๆๆๆๆๆๆๆ เด๊่ยวได้ดีแน่
iamnan - มันจึงเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข และเปนความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้าาา
pizza2011 - คนอ่านเคยกินเหรอออออ โอ้ววว บทนี้นี่ทำให้รู้อะไรแปลกๆเยอะเลยนะเนี่ย 555555555555 ธามกำลังทำใจและเริ่มพยายามจะรู้สึกอยู่ อย่าพึ่งหนีไปไหล่ะ 555
wapview - ธามเริ่มใจอ่อนแล้วแหละตอนนี้
Pumpkin - นั่นดิเนาะ เราอ่ะชอบผช.เล่นกีต้าร์มาก มันดูมีเสน่ห์สุดๆไปเลย กรี้ดดดดดด //ว่าแต่มีคนลองกินหญ้าหลายคนมาก โฮกกกกกกกก
imac - เริ่มแง้มมานิดๆแล้วล่ะ ฮิๆๆๆๆๆ
howru - นั่นซิ เริ่มต่อปากต่อคำ เริ่มหายกลัว เริ่มกล้า เด๊๋ยวก็เผลอตัวเผลอใจ 55555555555
moriku - อยากเลี้ยงหมดทุกตัวเลยเนอะ
day9day - ยนดีต้อนรับนักอ่านรายใหม่ที่หลงเข้ามา เคี๊ยกกกกกกกกกกกก ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
kokoro - ธามผิดไปแล้ว 55555555555555555555555
davina - สำกรับเรานะ ต้องการจะสื่อว่าเหมือนการที่คนเราอยู่ใกล้ใครมากๆแลเ้วรู้สึกดีแต่ไม่ถึงกับรักอะไรแบบนั้นนอ่ะ เพราะพี่กันต์ดีมาก ดีทุกอย่าง แล้วยังเข้ามาหามาดูแล ธามอาจจะรู้สึกล้ำเส้้นเข้าไปแบบไม่รู้ตัว แต่พอรู้ตัวแล้วพี่กันต์ก็กลับเริ่มชอบธาม ธามมันก็ดันรับตัวเองไม่ได้ เลยเป็นอย่างที่เห็นทุกวันนี้แหละ 555555555555555555
yogurtjung - เราอ่ะชอบเพลงของวงนี้นะ มันเป็นเพลงแบบ แม๊นแมนอ่ะ 55555555555555 กระแทกใใจความหมายใช่เลย 55555
silverphoenix - เดี๋ยวจะเป็นทีของพี่กันต์บ้าง ฮึๆๆๆๆๆ
chai235 - ใช่ไหมล่าาาาา เนื้อเพลงนี่อย่างโดน... ~and i need to hear you say...
-~iK@iZ_KunG~- - อัพแล้วนะ ขอบคุณที่ติดตามนะ
lidelia - ธามเริ่มคิด ธามเริ่มหวั่นไหว รอกันอีกไม่นาน
yaninjinna - ดอเคลูกเอ้ยยย เจ๊ได้ยินคำบอกรักของหนูแล้ว เจ๊ก็เชียร์อยู่ว่าเมื่อไหร่จะได้กัน กลัวก่อนมันได้กันจะไม่เหลือคนอ่านเนี่ยซิ รักเจ๊ก็ติดตามนะลูกเอ้ยยยย 55555555555555555555555555
bangkeaw - หวานน ขม ปนๆกันไปคิดถึงทีไร สุข ทั้งน้ำตา....
kslave - ว้ายยย แปะมือกันหน่อยคนอ่าน น้องธามร้องเพลงให้พี่กันต์มันน่ากรี้ดตรงนี้แหละ ธามเริ่มใจอ่อนละ ฮึๆๆๆๆๆ
Crossley - คนเขียนเคยคิดว่าบาททีหมาอาจจะชอบกินอะไรที่ไม่แคร์รสชาติ หมาชอบ หมากิน 555555555555 กันต์คือแมนออฟเดอะแมทช์ 5555
bulldog17 - นี่ไง คำผิดมากมาย สาเหตุมาจากความเมาของคนเขียน ขอโทษค้าาาาาาาาาาาาาาาาา :z3:
cocoaharry - ฮุ้ยยย นี่ก็แอบมีหวานๆมาหลายตอนแล้วนะเนี่ย 5555555555555
murasakisama - อาหารง่ายๆแต่อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
SaTan_G - คริๆๆๆๆๆๆ ธามเริ่มใจอ่อน ขอให้คนเขียนโปรดติดตามกันต่อไป 555
navysilver - ชื่อเรื่องนี่คือความสิ้นคิดที่สุดและ ก็ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรอ่ะ 5555 พอดีชอบสโลแกนเป้าหมายมีไว้พุ่งชนมาก เลยเอามาดัดแปลงนิดหน่อย 555555555555
mur@s@ki - หวาย ข้ามไม่หวานหมดเหรอนั่นน่ะ 55 พี่กันต์เป็นผู้ชายนิสัยดี แต่ไม่ดีเกินไป มีมุมแบดบอยให้เร้าใจนิดๆหน่อยๆ 55555 หมอยศ555555555555555555555 เออๆ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีฉากคลีนิค หมอยศเลยไม่ออกมา
chae - ร้ายมาก 5555
2pmui - จากการเขียนบทนี้ทำให้รู้ว่านักอ่านเรื่องนี้มีความแปลกหลายอย่าง ชอบลองของแปลก บางคนกินหญ้า ดินอาหารหมา แอร๊ยยยย คนนี้อาหารแมว 555+ บทนี้ก็ออกแนวหวานๆขมๆแหละ ดราม่าบีบหัวใจนิดๆพอให้เลือดสูบฉีด
afternoon - ทอดมาครึ่งนึง รอแต่ธามจะสร้างอีกครึ่งนี่แหละ 555555
BeeRY - คนนี้มาแนวหื่นตลอดเว 555555555555555555555555 เดี๋ยวก็มีๆ รอก่อนๆ
Moonmaid - มันต้องงมีเล่นตัวกันนิดนึง
❈•NiGhtMar€•❈ - เราดูวีดีโอแบบไลฟ์คอนเสิร์ทแล้วชอบมากเลยอ่ะ คนร้องแบบร้องได้ใจที่สุด พี่กันต์หน้ายิ้มแต่ก็จริงจังนะ
malula - คนแบบพี่กันต์ ใครจะไปลืมลง 5555
kenghan - ธามกำลังจะใจอ่อนแล้วจาาา
PBOBP - ความพยายามของกันต์จะไม่ศูนย์เปล่าหรอก ฮิๆๆๆๆ
redarmy31529 - รอบนี้ธามจัดคอนกรีตเสริมเหล็กจ้า
Cherry Red - น่าจะเป็นชื่อเรื่อมเป็นชีวิตของธามแต่ไม่ได้ เด๊่ยวไม่มีคนเข้ามาอ่าน 55555555555555555 เหลือรอแค่คำตอบของธามแล้วล่ะ
Theodore - โหยยย แต่ละตอนก็มีเพลงของมันนะ จริงๆแล้วตอนพิมบทไหนก็มีเพลงที่ต้องฟังเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ ฮุๆๆๆๆ
R@!nY~==~N!GhT - แอร๊กกกกกกกกกก ใครจะมารวมเล่มเราาา ฮือออออ นิยายเราเนี่ยน๊าาาา ฮือออ จะซื้อเหรอ โหหห ดีใจอ่ะ5555555555555 ถ้ามีไม่รวมเล่มอนุญาตให้ปรินท์เย็บเล่มเก็บเองได้ตอนจบ555 ขอบคุณที่ติดตามนะ
Imagine - คาเรคเตอร์พี่กันต์คือผู้ชายที่มีแต่คนอยากได้ไม่เว้นแม้แต่คนเขียน 55555 มาอัพทุกวันจ้า ถ้าไม่มีเหตุขัดข้อง ฮุๆๆๆ
ida_iii - มาอัพแล้วน้าา
savada - เรื่องนี้คงไม่มเกิดขึ้นถ้าไม่มีธาม รักธามกันมากๆนะคนอ่าน 555555555555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
............................................................
ตอบโพสเสร็จแล้ววะฮู้ววววววววววววววววววววววววว ขอให้อ่านอย่างมีความสุขสนุกสนานนะจ้ะ รักคนอ่านเสมอออ :กอด1:
-
555 นึกว่าจะมาตอนเที่ยง...คืน ซะอีก
.
.
เคราแพะนี่มันเด่นจริงๆ
(แอบจิ้นตอน ที่ เคราแพะของธามจะถูกโกน.......โกนโดย"พี่กันต์" อ๊ะๆๆๆ แค่คิดก็จักกะจี้ แล้วววว)
.
หมิง นี่ก็เป่าหูชักจูงโน้มน้าวให้เพื่อนสุดๆ สงสสาร นาย ว่ะ 555
-
ธามจ๋า เชื่อพี่หมิงเถอะ รีบๆคว้าไว้นะพี่กันต์เนี่ย เดี๋ยวมีมะหมามาคาบไปซะก่อน 555+
-
สนุกมากค่าาาาาาาา เพิ่ได้อ่าน อ่านแล้วติดใจ จะรอตอนต่อไปค่ะ
ปล.ปลื้มพี่กันต์ค่ะ เสป็คมว๊ากกกกกกกก
-
ชอบชื่อตอนจริงๆ อิอิ
"ของของธาม" :กอด1:
ธามแอบเลือดร้อนอ่ะ
แต่มันก็สมควรโดนแหละเนอะ
-
วันนี้มาไม่ดึก (เช้า) แต่มาบ่าย
ของของธาม......เหมือนธามจะเริ่มรู้ใจตัวเองมากขึ้นนะคะ
มีคำผิดนะ คาดว่าจะรีบพิมพ์ เลยทำให้จาก เครา เป็น เคาะ ไปซะได้
สู้ ๆ ค่ะ :bye2:
-
คราวนี้คงตัดสินใจได้แล้วหล่ะนะ ว่าจะเลือก ญ หรือ พี่กันต์
เสียงหัวใจมันบอกหลายครั้งแล้ว แต่ทำเฉย ทำไม่สน ตัดสินใจได้แล้วนะ น้องธาม :m16:
-
จริงมากๆ น้องธามมีของดีต้องรีบคว้ารู้มั้ย มีหึงพี่กันต์ตอนพี่กันต์ไปขอเบอร์สาวด้วย
ชอบที่ธามเป็นแบบนี้จัง แสดงว่าความพยายามของพี่กันต์ไม่เสียเปล่า
ตอนนี้พี่กันต์แมนมากกกกก จะทำให้คนอ่านเค้ากรี๊ดกันไปถึงไหนเนี่ย
-
ธามไปโกนทิ้งเถอะ ในเมื่อมันไม่ช่วยให้ดูแมนขึ้นมามากกว่านี้แล้วอ่ะ
เค้าอยากให้ธามหน้าใส ๆ แบบที่เจ๊แป้งแกพรรณนาไว้ :sad4:
พี่กันต์เท่มากค่ะ สงบเยือกเย็นได้อีก เป็นครีมชกหน้าไปนานละ ฮ่า ๆๆ
ธามรีบคว้า ๆ ไว้เถอะ ครีมจะกรีดร้องแล้วนะ คนดี ๆ อยู่ตรงหน้า ไม่รีบคว้าไว้ :m31:
-
หมอธามมือไวตีนไวเสียจริง คุณพี่กันต์ไม่กลัวมือตรีนคุณว่าที่เมียบ้างหรอ
สรุปคือเคราแพะที่ไว้มันไม่ช่วยอะไรเลย ความน่ารักมันทะลุเครา :m20:
งั้นก็โกนซะเถอะไอ้หนูเอ้ย
-
ปากแบบนั้นสมควรโดนทีนธามแล้วล่ะ
-
หมอธาม ไม่มีหึงเลยหรอ อร๊าย นิ่งไปๆๆๆๆแล้ว ~ :z3: :z3:
สารภาพว่าเพิ่งเข้ามาอ่าน ไม่รู้พลา่ดเรื่องนี้ไปได้ยังไง ฮุ้วๆ จั๊ดหล่าวๆๆ 555+
ตามอ่านมาได้สองวันแล้ว แต่เม้นในมือถือมันสุดแสนจะทรมาน วันนี้ฤกษ์ยามดี ขอเม้นๆๆ
ก่อนอื่นเลยต้องขอกราบคนแต่งงามๆ ที่ปั่นเรื่องนี้มาให้ได้อ่านกัน :L2: :L2: :L2:
ชนิดที่ว่า ติดงอมแงม อ่านแล้วอ่านอีก ขอบอกว่าฮาแบบไม่มีหมกเม็ดจริงๆ 555+
ปลื้มหมอธามเคราแพะอ่ะ นิสัยน่ารักน่อ กรี๊ด ดิ้นๆๆๆๆ
ปล. ชอบลายเส้นหมอธามที่คนแต่งวาดหน้าแรกๆ โฮกๆ รีเควสอีกน๊าๆ o13
-
นี้นะ ถ้าพี่กันต์ได้ภรรยา เป็นธามนะ
โอโห คงโดนธามขม บ้านแตก 5555
แล้วก็นะ ดูเหมือนธามจะแอบหึงใช่ไมนี้ 555 :-[
พี่กันต์ สุดยอดมาก ดูเป็นคนที่ใจเย็นดี แถมหล่ออีกต่างหาก(เกี่ยว?)
รออัพน่ะค่ะ
ปล. ให้ใจหมิง ตอนนี้ เลือกเลยนะ ธามมี่ๆๆ o13
-
พี่กันต์เท่ทีซู้ดดด o13
ปล.หมอธามคะ ถึงเวลาเอาเคราออกแล้วมั้ยคะ ให้พี่กันต์เอาออกให้ก็ได้ค่ะ อิอิ
-
โอะ ดูเหมือนว่า ธาม จะเริ่มมีใจ ฮ่าๆๆ
คว้าพี่กันต์ด่วนๆเถอะ ธาม
ชอบแนวอารมณ์พี่ กันต์ อ่ะ ใจเย็น
โอ้ยยย ชอบผู้ชายแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ
-
อร๊างงงงงงงงงง ~ พี่กันต์คือที่สุด ไม่ไหวแล้ววว ปลื้มแทนธาม >/////<
ธามไม่ต้องคิดแล้ว เค้าคิดให้แทน เป็นแฟนไปเล๊ยยย ~คนดีๆยิ่งหายากอยู่
ปล. อยากได้พี่กันต์มาดูแลแบบธามบ้างจังงงงง 555555555
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน รู้สึก "ชอบ" รออ่านอยู่นะ
-
555+ เล่นกะใครไม่เล่น
น่าจะกระทืบมันซ้ำแรงๆนะพี่ธาม 55555+
พี่กันต์หล่อมากกกกก 5555++
พี่หมิงพยายามแก้ตัวเหรอคะ เชียร์ทุกจุดจริงๆๆ 55555+
พี่ธามแมนมาก น่ารักได้แมนได้ อยากได้(โดนถีบออกนอกกระทู้ 555+)
-
พี่หมิงเค้าทักขนาดนี้แล้ว ก็รีบคว้าพี่กันต์เอาไว้ให้ไวนะธาม
อย่าปล่อยให้หลุดมือ คาดว่าคงอีกไม่นานนี้ล่ะ ได้รู้เรื่อง
เหมือนจะอ่อนลงให้มากแล้วนะ ยิ่งได้เจอเรื่องในห้องน้ำด้วยแล้ว
คะแนนพี่กันต์ คงกระเตื้องขึ้นอีกมากโข รีบทำคะแนนเข้านะคะ
แอบสงสัยว่าทำไมพี่หมิงถึงมีอารมณ์อยากเมาขนาดนั้น
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: น้องธามน่ารักเหมือนเคย
-
ไม่ต้องคิดแล้วธาม เอาคนนี้แหละ o13
-
สีท้องฟ้ากินใจมากเลย ><
แหมขนาดมีเครายังมีคนมาแอบมอง
ถ้าโดนพี่กันต์จับโกน มันจะวุ่นวายขนาดไหน
พี่หมิงทั่วถึงจิงๆ
-
ธาม อย่าปล่อยให้พี่กันต์หลุดมือน้า าา :L2: :L2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
เอาละสิครับ พี่ธาม สเน่ห์แรงอ่ะ
-
บอกได้คำเดียวว่าเด็ดทั้งคู่ ทั้งพี่กันต์น้องธาม อย่าได้ปล่อยให้ใครหลุดมือไปนะ
ดังนั้น เกาะกันให้แน่น จูงมือกันมั่นๆ แล้วก้าวต่อไปด้วยกันเลยจ้า :oni1:
-
:กอด1:
-
วันนี้ก็กินข้าวไปอ่านไปอีกแล้ว
ตอนที่ธามเอาเท้ายันอกไอ้ขี้เมาปากเสียนั่น
เรากำลังเอาช้อนเจาะไข่พะโล้เลย โมโห!อยากจะยุให้ธามยันไข่มันแทนจริงๆ
วันนี้ก็ปลื้มพี่กันต์อีกแล้ว พูดจาให้เกียรติธามแม้ลับหลัง(ไม่พูดอ้างกับไอ้ขี้เมาว่าพี่ธามเป็นเมียไรงี้)
:กอด1: หลงรักผู้ชายสุภาพบุรุษ :กอด1:
-
เชื่อว่าพี่กันต์คงไม่เปลี่ยนใจไปไหนง่ายๆ แต่ก็ไม่ควรช้าเกินไปนะธาม
ดูเริ่มน่าสงสารเข้าไปทุกตอน :laugh:
-
ธามมีเครายังไม่สามารกบดบังความหน้าตาดีได้อ่ะ!
มอมเหล้าธามแล้วจำปล้ำเลยพี่กันต์ :m20:
-
จับธามโกนเคราแพะเดี๋ยวนี้เลย ท่าทางจะโดนหนุ่ม ๆ รุมแน่
-
อ่านไปขำไป หลายฉากและ 555
สงสารกิ้งก้าขาหัก กะน้องงูหมากัด
-
ตอนหน้าจะมีลุ้นมั้ยหนอ กึ่มๆๆ
-
พี่กันต์จะให้หนูกรี๊ดขนาดไหนเนี้ยยยย
อ๊ายยยยยยยยย ธาม! จะเข้าไปแย่งแล้วนะเว้ยยยย
+1 ให้พี่กันต์สุดที่รัก ><
-
พี่กันต์เป็นสุภาพบุรุษมากๆ :กอด1:
-
แค่ต่อยไม่น่าจะพอ ขอกระทืบซ้ำให้ม้ามแตกอีกทีถึงจะสาสม :fire:
ป๋ากันต์ได้ใจอีกแล้ว กรี๊ดๆๆๆ พ่อพระเอกของช้านนน (วิญญาณพี่แป้งเข้าสิง :laugh:)
เดี๋ยวขอแก้ตัวก่อนนะ เ้ค้าไม่หื่นตลอดเวนะตัวเธอ :laugh:
-
ชอบธามอ่ะ แรงดี อิอิ
มารอตอนต่อไป อัพทุกวันแบบนี้ก็ดีนะครับ
-
ขอตอบคนเขียนว่าอิฉันเคยลองกินหญ้ามาเเล้วจริง :-[ :-[
ลองด้วยความโง่ของตัวเองว่าหญ้ามันอร่อยไหม กร๊ากกกกกกก
......................
หมอธามแอบโหด แต่จริงๆน่าจะกระทืบไอ้หมอนั้นให้เเรงกว่านี้นะ 55+
โอ้ววว พ่อกันต์ พ่อคนใจดี พ่อคนใจเย็น นายเจ๋งจริงตอนนี้ o13
-
เพิ่งรู้ว่าธามแอบโหดนะเนี่ย พี่กันต์ไม่กล้าเจ้าชู้แน่ๆ :laugh: :laugh:
-
อ่านแล้วหมั่นเขี้ยวธาม มางับที :laugh:
พี่กันต์ก็นะ อ่านแล้วกรี๊ดเลย อูยยย ของเค้าดีจริง o13
-
พี่กันต์พระเอกมากกกกก
-
น่ารักมากเลย ไม่หวานแหววมากเท่าไหร่ แต่ก็ทำให้ธามเริ่มคิดเรื่องพี่กันต์แล้ว ฮิ้ววววววววววว :impress2:
ส่วนพี่หมิง // ระวัง พี่นายเอาจระเข้มางับลงบ่อไปนะเออ ไปจีบเค้า แล้วยังมองคนอื่นอ่ะ :laugh:
-
จิ้นพี่กันต์โกนเคราให้ห้น้องธามรอคนแต่งไปพลางๆดีกว่าาา อั้ยยย :impress2: มันเขินจิงงๆ
นักเขียนจ้ะ เราว่าเราเริ่มเบนมาชอบน้องธามละ (ตอนแรกกรี๊ดพี่กันต์อยุ่ = =;) ทำไงได้ ก็น้องมันน่าร๊ากกก(วิบัติเพื่อเสียงจ้ะ)
รีบๆจับน้องไปโกนเคราซะนะพี่กันต์ :z1: โกนหวานๆเลยนะ :haun4:
-
กรี๊ด ว๊าย ตายสลบ (ตายหลายรอบแล้ว)
มีใจให้แล้วบ่
-
กรี๊ด!!! เจ๊ให้คะแนนพี่กันต์ 100 ให้ 110เลยจ้า แล้วแบบนี้ธามจะไปไหนพ้น เจ๊เชียร์ใจขาดดิ้นเลยจ้า :o8:
-
สงสัยอีตานั้นต้องเป็ฯตัวเร่งให้คู่นี้ลงเอยกันอย่างไวแน่ๆ
รอลุ้นต่อไปเรื่อยจ๊ะ
-
รอพี่กันต์ช่วยโกนเครา(ซึ่งไม่ได้ให้ประโยชน์อย่างที่ตั้งใจ)ให้ธาม
ปล.ธามก็โหดเหมือนกันนะเนี่ย :freeze:
-
เปลี่ยนเวลามาลงตอนบ่ายๆ ไม่ทันมอง
บทนี้หมอธามคิดในใจ เหมือนว่าจะยอมรับ(รัก)พี่กันต์แล้วเลยอ่ะ :o8:
ส่วนเชฟหมิง ทั่วถึงมาก แล้วยังวกกลับมาแซวธามได้อีก(ของเค้าดีจริงๆ)
คนเขียนไปเที่ยวปราสาทหินไม่อู้เลย(เหรอ?) เอาภาพมาฝากขอบคุณ อิอิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คนเขียนไปเที่ยวที่ไหนมาหว่า
-
555 ธามเอ้ย มีแอบหวง อีกไม่นานแน่ๆ :z1:
น่าติดตามครับ รู้มั้ยเนี่ย มารอทุกวันเลย เมื่อคืนรอไม่ไหว ตีสอง นอนตายก่อนเลย :t3:
-
สาธุ ~ ธามจ๋า รีบๆหลงพี่กันต์ไวๆ ลุงแกจะเฉาตายอยู่แล้วววว
-
โอย ธามเอ๊ย ผู้ชายแบบพี่กันต์นี่ถ้าหลุดแล้ว
กว่าจะหาได้แบบนี้อีกคงต้องทำบุญกันยาวเลย
หรือไม่ก็รออีกซักค่อนทศวรรษ
ฉะนั้นถ้ารู้ตัวว่ารักแล้ว ก็จับไว้มั่นๆนะคะ
เนี่ยเจ๊แป้งแกก็น่าจะเล็งๆพี่กันต์อยู่นะ กร๊ากกกก
-
คิดให้ดีนะธาม.....กวนๆ เอ้ย..ดีๆอย่างนี่ o13
-
ดูเหมือนธามเริ่มเปิดใจให้ที่กันต์แล้ววววว
แอร๊ยยยยยยยยยย ชอบอ่ะ
ปล.จะไปบนให้คนเข้ามาอ่านเยอะๆ ให้คนเขียนไฟแรงแต่งเรื่องนี้ออกมามากพอที่จะรวมเล่ม555
เราจะไม่หยุดกดดัน เพราะเราอยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :interest:
-
น่ารักทะลุเครา :m20:
-
ธามแมนนนนนน
ดีมากกกกกก
พี่กันย์ 8 ปีเอง สู้ต่อไป
คิดแบบพี่หมิง น้้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน
-
บทที่24
รัก
..................................................................................................
ผมยืนมองพี่กันต์ที่ลากแขนพี่หมิงให้ลุกเดินตามพวกเรามา บอกได้เลยว่าตอนนี้อารมณ์ไม่ดีเอามากๆ ผมยืนฟังผู้ชายคนนึงที่มันเรียกผมเหมือนพวกคนขายตัวที่แม่งจะหิ้วไปไหนก็ได้ ฟังจนทนฟังไม่ไหว จนต้องยกให้มันสักหมัดเป็นการตอบแทนคำพูดที่โดนใจในวันนี้ ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยที่พี่กันต์ไม่ได้พูดเรื่องอะไรของเรามากกว่าที่เห็นภายนอกออกไป เพราะไม่งั้น มันจะยิ่งเป็นหนึ่งในอีกเหตุผลที่จะทำให้ผมอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ ผมไม่มีนิสัยที่ชอบให้ใครมาทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เพราะผมไม่ใช่ของของใคร
วันนี้มันเหมือนเวลาเดินช้า อะไรต่อมิอะไรมันเข้ามาในชีวิตผมในวันวันเดียว ตอนเช้าผมกินข้าวฝีมือเชฟโรงแรมที่ห้อง ตอนเที่ยงผมเล่นกีต้าร์ให้ผู้ชายคนนึงที่เมื่อครั้งนึงผมเคยเล่นเพลงเดียวกันนี้ให้ฟังเมื่อ8ปีที่แล้วฟังอีกครั้งในความรู้สึกที่ต่างออกไปที่ผมก็ตอบไม่ถูกว่าต่างกันตรงไหนบ้างหรือในความจริงแล้วคือมันไม่ต่างมาตั้งแต่แรก เพลงนี้เพื่อแลกกับข้าวไข่เจียวที่ผมไม่รู้ว่ามันคุ้มค่ากันไหมหรือเป็นเพราะผมอยากเล่นขึ้นมาเอง ตอนเย็นผมมาผับเพื่อแลกกับเหล้าฟรีและบัตรบุฟเฟต์ฟรี และเสียความรู้สึกจนต้องออกแรงต่อยคน แสดงด้านร้ายๆของตัวเองออกมา ผมเหนื่อย
“เดี๋ยวพี่ขับรถพาหมิงกลับ ธามขับรถพี่แล้วกัน” พี่กันต์บอกผมยื่นกุญแจรถมาให้ ผมหันไปหาพี่กันต์กับพี่หมิง พี่หมิงยังมีสติเหลืออยู่นิดหน่อย
“พี่กันต์กลับไปเหอะ ธามพาพี่หมิงกลับไหว” ผมยื่นกุญแจz4คืนพี่กันต์
“ทางมันผ่านอยู่แล้ว จะกลับบ้านยังไงก็ต้องผ่านคอนโด จะได้มีคนช่วยแบกไอ้หมิงไง ไม่ดีเหรอ หรือจะขับรถไอ้หมิง แต่ไม่เอาหมิงนั่งรถพี่นะ พี่กลัวมันอ้วกใส่” พี่กันต์พูดยิ้มๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้ผมพอจะกระตุกปากขึ้นมาเป็นยิ้มได้นิดๆ ผมไม่รู้นะว่ามันจะเป็นยังไงต่อ ถ้าไม่นับเรื่องความรู้สึกที่มันล้ำเส้น พี่กันต์ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้เสมอ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
“งั้นผมขับรถพี่กันต์ดีกว่า” รับแบมือรับกุญแจz4 มาแล้วเดินไปส่งพี่กันต์กับพี่หมิงขึ้นรถก่อน พี่กันต์ยัดพี่หมิงเข้าไปในรถ พอเมาแล้วเงียบสงบเสงี่ยมมากนะพี่หมิง เวลารำคาญจับเหล้ากรอกปากน่าจะดี
ผมเดินไปที่รถของพี่กันต์ เข้าไปนั่งที่คนขับ ถ้าผมเกิดขับไปชน พี่กันต์ยังจีบผมไหม แล้วถ้าผมทำรถเป็นรอย พี่กันต์จะโกรธผมไหม ทำไมถึงไว้ใจผมขนาดนี้ แล้วความใจที่ให้มามากขนาดนี้คงเป็นเพราะว่ารู้ว่าคนอย่างผมไม่อยากทำให้ใครผิดหวังหรือเปล่า โดยเฉพาะกับคนที่ผมเคยทำให้ผิดหวังมาแล้ว และถ้าครั้งนี้มันไปไม่รอด ผมว่า พี่กันต์กับผมคงจะต้องถึงทางแยกจริงๆที่ไม่สามารถย้อนมาได้อีกแล้วล่ะ
ผมปิดประตูรถเข้ามา แต่ดันมือถือหลุดมือซะงั้น มือคลำไปใต้เบาะ สัมผัสมือถือได้แต่ที่ปลายนิ้วกลับเจอโลหะเย็นๆอีก ผมคว้ามือถือขึ้นมาไว้ก่อนจะเริ่มทำการเสือกหาเรื่องให้ตัวเองด้วยการควานมือเข้าไปหยิบโลหะปริศนาชิ้นนั้นขึ้นมา...
คงเดาออกว่ามันเป็นปืน ปืนอะไรผมก็ไม่รู้แต่รู้ว่ามันเป็นปืนสีดำที่ดูพบเจอได้ทั่วไปนั่นแหละครับ สำหรับผมที่ทั้งชีวิตเกิดมาเป็นลูกคนไทยเชื้อสายจีน พ่อแม่ทำงานกิจการค้าขายปกติ เรียนจบสัตวแพทย์มา ทั้งชีวิต ...ปืนน่ะห่างจากตัวผมมาก ยกเว้นปืนยิงลูกดอกยาสลบ
พี่กันต์มีเอาไว้ทำไมผมก็ไม่รู้อาจจะเป็นการพกเอาไว้ป้องกันตัวรึเปล่าผมก็ไม่รู้อีกแต่รวมราคารถที่มีปืนซ่อนอยู่นี่มันยิ่งทำให้ผมสยองไปใหญ่...
ผมกำลังจะซ่อนปืนไว้ที่เดิม แต่อยู่ๆก็รู้สึกถึงเงาที่บังแสงไฟจากผับที่ด้านนอกกระจก
ก๊อก ก๊อก...
“เหี้ยเอ้ย” ผมส่ายหัวอย่างอารมณ์เสีย ไอ้ปากโถส้วมที่ผมต่อยคว้ำนี่หว่า ผมเลื่อนกระจกรถลงนิดนึงพอให้มันมองเห็นหน้าผม
“มีปัญหาอะไรกับกูอีก” ผมถามมันเสียงแข็งๆ
“เฮ้ย เปิดกระจกแค่นั้นใครจะไปเห็นวะ รถสวยนะเนี่ย... พี่คนนั้นไปไหนแล้วล่ะ” มันล้วงมือเข้ามาในรถ แต่ผมไม่ยอมเลื่อนกระจกออกมาอีก
“เสือกอะไรกูหะ เอามือมึงออกไป กุจะไปแล้ว” ผมพูดพยายามใจเย็น ครั้งนี้มีผมคนเดียว ไม่มีพี่หมิง ไม่มีพี่กันต์ ไม่มีเพื่อนอย่างเสี่ยปาล์มที่เคลียร์ได้ทุกปัญหา เพื่อนตั้มที่ใจเย็นไม่มาด้วย ไม่มีไอ้พีทที่แรงพึ่งพาได้ ผมมองไปเห็นเพื่อนมันอีกสองสามคนที่ยืนอยู่ห่างออกไปนิดหน่อย
“เฮ้ยยย จะเล่นตัวอะไรนักหนาวะ ผู้ชาย ลงมาคุยกันแมนๆดิ” มันตบกระจกรถ สัสรถเปื้อนหมด แต่มันไม่รออีกแล้ว มันกระชากประตูเปิดออกมา ผมยังไม่ได้ล็อคประตู ใครมันจะไปล็อควะก็พึ่งขึ้นรถมาเมื่อกี้ ประตูรถเปิดอ้าออก ผมนั่ง มันยืน เราประจันหน้ากัน
“ไง เพื่อนไม่อยู่แล้วไม่กล้าเลยเหรอ” มันมายืนค้ำหัวผม เอาแขนพิงรถ... แม่งอย่ามายุ่งกับรถมากได้ไหมวะ มันไม่ใช่รถกุ
“กุรีบกลับ มีงานต้องทำไม่มีเวลามายุ่งไร้สาระ” ผมพูดเสียดๆมันหน่อยนึง แต่ตามคาด นี่มันประเทศไทย อะไรก็น้ำเน่า มันกระชากผมออกมาจากรถ ตัวพอๆกันนั่นแหละ แต่กับคนที่นั่งเฉยๆและคนที่ออกแรง ผมก็ต้องถูกกระชากออกมอยู่แล้ว แต่ในเมื่อถูกกระชารออกมา ไอ้ปืนที่จะเก็บเมื่อกี้ ผมเอามันเหน็บไว้ข้างหลัง...
พี่กันต์ ผมยืมนะ สัญญาว่าจะไม่ก่อเรื่อง..
“อย่ามีปัญหามากได้ป่ะ” ผมมองหน้ามัน ไม่ว่าจะสัตว์ชนิดไหนก็ไม่น่ากลัวไปกว่าคนอีกแล้วล่ะ
“ทำไม มึงคิดว่ามึงเป็นใคร ทีมึงมีปัญหากับกูมึงยังมีเลยห๊ะ” มันตะโกนใส่ผม เอามือมากระชากคอเสื้อ...
และเป็นอีกครั้งที่ผมยั้งอารมณ์ไม่อยู่ เพราะความโมโหที่มีอยู่แล้ว เพราะผมชอบคนที่มาหยามผม ผมไม่ชอบให้ใครดูถูก ผมไม่ชอบทั้งหมดที่มันทำ ผมเอาเท้ายันมันหนักๆเข้าไปอีก1ที คนเมากับคนสติเต็มๆ มันเร็วต่างกันอยู่แล้ว ผมเซถลา แต่เพื่อนมันเข้ามาจับไว้ทันจะจะล้มก้นจ้ำเบ้า รอยรองเท้าโบ๊ทชูส์ของทิมเบอร์แลนด์รุ่นเก๋าใส่มานานของผมประทับอยู่บนเสื้อของมัน พอมันลุกขึ้นมาได้อีกครั้งผมรีบขึ้นรถ แต่ก่อนที่จะได้ปืดประตูมันก็คว้าผมไว้ได้อีกครั้ง
...มึงจับตัวกูบ่อยไปแล้วนะหอกหัก
“ปล่อยกุ” ผมตะโกนเสียงแข็ง มันออกแรงกระชากลงมา หน้าตาเหลืออด ซึ่งผมก็หมดความอดทน ผมอยากจะไปจากตรงนี้ ความชุลมุนเกิดขึ้นในทันใด เพื่อนมันสองคนที่ทำท่าจะวิ่งเข้ามาช่วยกันลากผมลงจากรถ ถึงกับถอยกรุดเมื่อผมยกปืนขึ้นมาจ่อคอหอยไอ้หน้าแมงสาบที่มันชักจะพูดไม่รู้เรื่อง มีอะไรไม่สู้มีปืนในมือ
ตามคาดที่มือเหนียวๆรีบปล่อยออกจากแขนผม มัน ผงะถอยออกไปทันที..
“กุขอบอกว่ากุอารมณ์ร้อน มึงอย่าหาเรื่องดีกว่า” ผมพูดทิ้งท้ายแบบโคตรเท่แล้วปิดประตูรถเข้ามาอีกครั้ง สตาร์ทเครื่องรถจนดังกระหึ่มลานจอดจนคนที่มองเหตุการณ์เมื่อครู่สะดุ้งกันเป็นแถว ผมเร่งเครื่องขับรถด้วยความเร็วออกมาพ้นร้าน สักพักผมก็ค่อยๆผ่อนความเร็วลงมาอยู่เลนซ้าย ผมหัวเราะ หัวเราะเหมือนคนบ้า รถพี่กันต์ ปืนพี่กันต์ ถ้าเปลี่ยนบทเมื่อกี้เป็นพี่กันต์คงเท่เป็นบ้า คนอารมณ์เย็นแบบพี่กันต์คงไม่มีโอกาสได้ชักปืนขึ้นมาชี้หน้าใคร เพราะไม่ว่ายังไงพี่กันต์มีวิธีที่ดีกว่าทำแบบผมแน่ๆ แต่น่ะผมทนไม่ได้หรอก
.........................................................................
พี่กันต์ยืนพิงรถรอผมอยู่ที่ลานจอดรถ ไม่รู้ว่าห่วงรถกลัวผมชิ่งหนีเอารถไปขับออฟสาวต่อ หรือห่วงผมกันแน่ แต่งั้นจะคิดแบบเน่าๆได้ไหมว่าห่วงผมแล้วกัน ผมถอยรถเข้าจอดเพื่อที่พี่กันต์จะได้ขับออกไปได้เลย
“ส่งพี่หมิงขึ้นห้องไปแล้วเหรอ” พี่กันต์พยักหน้า
“กดลิฟต์แล้วให้มันขึ้นไปเอง แล้วทำไมมาช้าล่ะ” ผมไม่รู้นะว่าช้ากว่าที่พี่กันต์มาถึงมากแค่ไหน เพราะผมก็ขับแบบไม่รีบมาจนถึงนี่และไม่ได้ดูนาฬิกาด้วย
“เคลียร์ปัญหานิดหน่อย” ผมพูดตอบเลี่ยงๆ ซึ่งพี่กันต์คงรู้ดีกว่าไม่ต้องซักผมเพิ่ม เพราะแบบนี้แปลว่าผมไม่อยากตอบ อันที่จริงแล้วผมมันคนที่ไม่ชอบถนัดให้คำตอบแต่ถนัดถามมาก
“ไม่เป็นไรใช่ไหม” ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบให้พี่กันต์
“แต่ผมยืมปืนพี่กันต์ไปขู่คนมานะ ไม่เป็นใช่ไหม” พี่กันต์ชะงัก หันมามองผมเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด ได้แต่ถอนหายใจแล้วส่ายหน้า
“ไปเจอได้ไง”
“ทำมือถือตกแล้วล้วงไปเจอตอนเก็บมือถือพอดี” ผมตอบตามจริงที่มันเกิดขึ้นมา ก็ไม่มีอะไรต้องโกหกอยู่แล้ว
“ไม่อยากให้ไปเจอเลยนะ แต่ก็ช่างมันเหอะ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แต่อารมณ์ร้อนแบบนี้ไม่ไหวนะธาม” พี่กันต์พูดแล้วส่ายหน้า เหมือนถูกสอน ผมยอรับความผมผิดจริงซึ่งผมก็ฟังแต่โดยดี
“ว่าแต่พี่กันต์พกปืนทำไม สรุปขายยาป่ะเนี่ย” ผมถามติดตลกเปลี่ยนบรรยากาศที่เริ่มจะเครียด ผมไม่อยากจะคุยกับพี่กันต์โหมดเครียดเท่าไหร่ เพราะมันเครียดจริงๆ แล้วเครียดมากๆ
“ขายไวอะกร้าเอาไหมล่ะ” พี่กันต์ยิ้มกริ่ม ซึ่งก็ทำให้ผมยิ้มตาม
“ธามไม่ต้องใช้หรอก ยังฟิต พี่กันต์ขายด้วยใช้เองด้วยรึเปล่า” ผมพูดติดตลก
“พูดแบบนี้น่าลองนะ” พี่กันต์รับมุขเหมือนเดิม
“ลองดูซิ ฮึ” ผมแสยะยิ้มให้ พี่กันต์ทำหน้าเหมือนไม่รู้ไม่เห็น
“ไว้วันหลังนะวันนี้สู้ไม่ไหว นี่ธาม... ไม่คิดจะโกนเคราเหรอ” พี่กันต์มองหน้าผม แล้วก็ถามออกมาจนได้ ว่าแล้วว่าต้องถาม เห็นมองแบบขัดตาหลายรอบแล้ว ผมถอนหายใจเฮือก กี่คนแล้วที่ถามผมแบบนี้ ยิ่งมีคนอยากให้เอาออกยิ่งอยากไว้นะ เหมือนผมเป็นโรคจิตนิดๆ เลย
“อยากให้โกนเหรอ” ผมถามย้อน คนถามพยักหน้าแล้วยิ้ม หน้าตาสดใสร่าเริงเหมือนไอ้มังคุดไม่มีผิด
“งั้นก็เอาไว้งี้แหละ ขัดหูขัดตาต่อไป ธามชอบ” เปลี่ยนมาหงอยในพริบตา
“โอเคๆ พี่จะไปละ ฝันดี แล้วก็ถึงมันจะน่าลำบากใจแต่ก็ฟังไว้หน่อยก็ดี” พี่กันต์ยิ้มกว้างขยับเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมผมไม่ถอยหลังหนี ระยะห่างมันถึงเหลือแค่เอื้อมมือก็แตะตัวอีกฝ่ายได้ พี่กันต์จับไหล่ผมแล้วดึงตัวผมเข้ามา หัวใจของผมมันยังเต้นอยู่ แต่เหมือนจะเต้นเร็วขึ้นมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า สิ่งที่เกิดขึ้นไม่มีอะไรนอกจากที่พี่กันต์ก้มลงมากระซิบบอกผม คำพูดนั้นผมรู้อยู่ว่าพี่กันต์กำลังจะพูดมันออกมา
“พี่รักธามนะ” เสียงนุ่มๆกระซิบที่ข้างแผ่วเบา ชัดเจน มั่นคง และมั่นใจ ลมหายใจร้อนๆรดที่เข้าหูจนรู้สึกอุ่นไปทั้งหน้า
พี่กันต์ยิ้ม ขยับห่างออกไปอย่างรวดเร็ว ความเย็นวูบเข้ามาแทนที่ เสียงเครื่องยนต์รถดังขึ้นและแล้วพี่กันต์ก็ขับรถกลับออกไป…
คำตอบของผมได้แค่นี้ ความเงียบคือคำตอบของผม คือไม่ตอบแต่ก็ไม่ปฏิเสธ ผมปล่อยให้คำว่ารักมันอยู่ที่เดิมตรงนั้น เพราะผมยังไม่สามารถตอบแทนมันได้ ถึงจะรู้ว้ายังไงพี่กันต์ก็จะพูดประโยคนี้ แต่เชื่อไหมว่าผมก็ยังตื่นเต้นที่จะได้ฟังอยู่ดี เพราะตั้งแต่รู้จักกัน ความรู้สึกของพี่กันต์ที่แสดงออกมา ความชัดเจนในการกระทำมันบ่งบอกของมันในตัวอยู่แล้ว จึงไม่มีสักครั้งที่พี่กันต์พูดมันออกมายกเว้นครั้งนี้ ที่มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้ฟังและผมไม่รู้ว่ามันจะมีครั้งต่อไปไหม ซึ่งตัวแปรสำคัญ มันก็คือตัวผมเอง
....................................................................,.,.......................................................9-11-2011
รู้สึกความอึดในการโต้รุ่งช่วงนี้ลดน้อยถอยกลับมาก ทำไงดีวะ.. (อันที่จริงก็เป็นเรื่องที่ดีเพราะเปิดเทอมจะได้นอนกลางคืนตื่นกลางวันได้) บทจบสักที1วันอันยาวหน้า บทหน้าเจอหมอยศ คิดก่อนว่าจะให้พี่แกคุยกับตัวอะไรดี รีเควสได้ กรีนแมมบ้าดีไหม... 55555555555555 ทีแรกว่าจะเอาหมอยศมารวมบทนี้ แต่ว่าไม่ได้ อารมณ์เปลี่ยนไม่ทัน ไม่มีมุขเล่น
บทหน้าควรจะกลับมาฮาเต็มรูปแบบได้แล้ว รู้สึกว่าจะอยู่ในอารมณ์อธิบายไม่ถูก คนเขียนช่วงนี้ไม่ค่อยมีเรื่องให้ฮาเลยจริงๆ มีแต่เรื่องเฟี้ยๆ พรุ่งนี้จะต้องเตรียมตัวปรับอารมณ์ก่อน เหอออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ตอบโพสพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วจะตอบนะ เกิน1000มาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ขอบคุณคนอ่านทุกคนเลย เราอ่ะโรคจิตชอบกดเข้ามาดูเรื่อยๆว่ามีคนมายังน้าา แล้วก็เข้ามานั่งอ่าน ฉะนั้นแต่ละโพสเราจะอ่าน2รอบ รอบแรกคือตอนเข้ามาเช็คดู อีกรอบคือตอนตอบโพส โพสไหนที่ชอบมากก็อ่านซ้ำ มันมีกำลังใจในการเขียน เพราะความรู้สึกจะพลังแรงมากที่อัพทุกวัน ควานหาแรงบันดาลใจรอบทิศทางจริงๆ และตอนนี้มันหมดไม่ได้! ซึ่งถ้าดองคนอ่านด่าแม่แถมเลิกอ่านแน่เลย 5555555555555555555555555555555555555555555555555
ขอบคุณคนอ่านอีกครั้งนะ ทั้งคนที่โพส คนที่เป็นนักอ่านเงา อยากจะบอกว่าเราเห็นคุณนะ ยอดวิวมันฟ้องงง 55555555
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
***************************************************************************
ตอบโพสสส
badcow - โถถถ เรามาอัพช้า แต่ก็ยังดีกว่าไม่มานะเอ้อออ 555+ โกนหนวดน่พ เค้าโกนกันในห้องน้ำด้วยนะ กรี้ดๆ
♥WonnaBwithKoy♥ - ถ้ามีหมาึคาบไปเราว่าธามเตะไส้แตกอ่ะ 5555555555555555555555555555
punchnaja - มามะช่วงนี้คนอ่านหลงเข้ามาเยอะ ฮิๆ ตามร่วมส่งกำลังใจให้พี่กัีนต์ (พูดอย่างกะแข่งกีฬา555) ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
afternoon - เสป็คที่ธามตั้งไว้มันไม่ได้ไร้ความหมายนะ ธามอยากได้คนใจเย็นเพราะธามอารมณ์ร้อน ซึ่งน่าจะอยู่กับพี่กันต์ได้ ฮีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
dawnthesky - โอ้วว แก้แล้วจ้า เราเป็นพิมพ์ในโน้ตบุค แล้วเวลาพิมนานๆ มันปวดแขนมากมายยยย อาจจะมีผิดบ้างอะไรบ้างเพราะความง่วง ขอโทษนะคะ ฮือๆ ขอบคุณที่ติดตาม
evilheart - โห้ยย ใจเย็นๆ มีเวลาอีกหลายตอน กะแต่งสัก40อะไรแบบนี้ 5555555555555555555
davina - พี่กันต์ก็กะจะให้คนอ่านรักคนอ่านหลงแบบโงหัวไม่ขึ้น ต้องตินิยายเรื่องนี้ แบบกินไม่ได้นนอนไม่หลับ กระสับกระส่าย คล้ายจะเป็นลมต้องหายาดมมาบรรเทา... เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกก
Imagine- มันเป็นเครื่องหมายทางการค้าอย่างเป็นทางการของธาม แต่ถ้าโกนเมื่อไหร่ขอรับประกับด้วยศักศรีนักเขียนเรื่องนี้ว่าจะทำให้บทนั้นมันเป็นบที่กรี้ดที่สุด 5555555555555555555555555 (แม่งหาเรื่องแล้วไงล่ะกุ) คนอ่านชื่อเหมือนตัวละครนึงที่เราเคยแต่งเลยอ่ะ 555555555555555555555555 คิดถึงเรื่องนั้น เขียนจบไป3ปีละ
2pmui - ธามมันเล่นตัว รอพี่กันต์มาโกนให้ อ่อยอยู่ช่วงนี้ ให้พี่กันต์จะขาดใจ 5555555555555555555 เพราะความน่ารักทะลุเครา
golove2 - ธามมันแซ่บ
THiiCHA - เข้ามาช้าดีกว่าไม่มานะเอ้ออออ หมอธามอ่ะภายนอกนิ่งแต่ในใจเดือดใครจะไปรู้ 555 โปรดติดตามต่อไปเพราะยิ่งอ่านจะยิ่งรู้ว่าธามเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย คนเขียนวาดนายมาให้แล้วบทที่24 ไปติ ชมกันได้ 555
wapview - ธามอ่ะนะข่มพี่กันต์ ไม่มีท๊างงง ดูแต่ละตอนดิ ตอนแรกกลัว ต่อมาเกรงใจ 5555+ ธามมันซ่าแต่กะคนอื่น แต่พี่กันต์อ่ะ ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมม 55555555555555555555555555 มาอัพแล้วอ่านซะนะ คริๆๆๆๆๆ
MoMoRin - ธามไม่ยอมเอาออก เด๊่ยวไม่นานพี่กันต์ก็จะเอาออกให้
redarmy31529 - ผู้ชายใจเย็น อารมณ์เย็น ยิ้มง่าย น่ารักเนอะ ธามมันไม่ปล่อยหลุดมือหรอก แต่ยังไม่ถึงเวลา 555
maruko - พี่กันต์น่ะหายาสก แรร์ไอเทม เป็นพระเอกนิยาย โถถถ จำได้ว่าตอนแรก ทุกคนมึนงงสงสัยว่าใครเป็นพระเอก จนตอนนี้ทุกคนยกป้ายไฟเชียร์พี่กันต์ ดีใจนแทนนะเนี่ย 555555555
tartar - แหะ ชอบก็อ่านต่อนะ ว่าแต่เมื่อไหร่จะเปลี่ยนเป็นรักล่ะ ฮิ้วววววว
savada - หมิงไอ้ช่างยุ ตัวก่อเรื่อง 55555 ไม่่มีหมิงนี่เรื่องก็ไม่เดินเหมือนกัน พี่กันต์ใจเย็น ส่วนธามใจร้อน จะได้อยู่้ด้วยกันได้ 55555
greensnake - สาเหตุของพี่หมิงเมามันไม่มีอะไร แต่ที่ผลที่เกิดจากความเมาอ่ะมีแน่ คอยดู 55555555555 ธามอ่ะเริ่มใจอ่อนแล้ว ลองเปรียบเทียบดุดิ ตอนแรกๆกะตอนนี้ ฮิๆๆ เจอแบบพี่กันต์ใครไม่อ่อนก็บ้าแล้ว
lucifel - ถ้ามีคนอื่นมาอีกคนเขียนอาจจะต้องสร้างตารางเพื่อจัดระบบความคิด 5555 มีแค่นี้ก็พอ ธามจะได้ไม่ต้องคิดถึงคนอื่นอีก
chae - หมิงมันอยุ่เฉยๆ ด้วยความ ตี๋ และความหล่อ มีคนเข้ามาหา 555 ถ้าโกนเคราอ่ะไม่มีปัญหาหรอก แปลว่าธามจะไม่มองใครแล้วนอกจากพี่กันต์ กรี้ดดด
lidelia - ของแบบนี้หลุดก็บ้าแล้ววว
PBOBP - นักอ่านอิโมติคอนอ่ะคนนี้ 5555555 o13 o13 o13 o13
MaNaSsAwEe - ไม่แรงผู้ชายแบบกันต์ก็ไม่สนหรอก หล่อเลือกได้นะพี่กันต์อ่ะ ถ้าธามไม่ดีพอมีรึจะยอมมาอ้อนวอนร้องขอ 555
AdLy- น่ารักอ่ะคอมเม้นนี้ 5555555555555555555 ดูอิโมมติค่อนแล้วฟินมาก
roseen - :L2: :L2: :L2: :L2:
mur@s@ki - คนอ่านโหดมากกกกกกก ธามใจดดี ไม่ทำร้ายมันมากไปกว่านี้ ฮิๆๆๆ ดีใจนะเนี่ยที่คนอ่านชอบ แต่ตอนแต่งเนี่ยไม่ได้คิดถึงข้อนี้หรอก แต่เบื่อประโยคแบบ นี่ของๆกุ อย่างยุ อะไรแบบนี้ 555
@BUA@ - พี่กันต์น่าสงสารเป็นพักๆ บางช่วงน่าตีมาก บาางช่วงน่าสงสารมาก 555555555555555555
POPEA - ไม่ได้ๆ พี่กันต์เป็นคนดี พี่กันต์จะอ้อนจนกว่าธามจะยอม 5555
iforgive - ถ้าธามโกนเคราเมื่อไหร่ จะไม่มีผู้ชายคนไหกล้ายุ่งกับธาม เพราะพี่กันต์คุม 555555555
matame - มันเป็นนิยายแสนเบาสมอง และไร้สาระ อาจจะที่สุดในเล้าเป็ดก็เป็นได้่ 555555
samsoon@doll - ยังไม่ได้ไวๆนี้ แต่มันต้องมีแน่ โปรดติดตามอย่างพึ่งทิ้งกันก่อนนะ
silverphoenix - ใจเย็นๆนะคนอ่าน ใจเย็น ขอบคุณที่บวกให้นะ 55555555555555555
naran - คนดีที่1 น่ารักจนอยากจับจองเป็นเจ้าของกันถ้วนหน้า
BeeRY -เค๊ียกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จะหื่นเค้าก็รบได้ คนอ่านน่ารักทุกคน 5555+ น่ารักใช่ป่ะล่าาา พี่กันต์น่ะ เพราะฉะนั้น สโลแกนเดิม จงติดตามตอนต่อไป 555
-~iK@iZ_KunG~- - อัพทุกวัน เพราะคนเขียนว่างมาก และฟิตเวอร์ 555
pizza2011 - สุดหล่อของเรื่อง คนอ่านรักคนเขียนหลง 555555+ ว่าแต่คนอ่านนี่อยากรู้แบบสุดยอดมาก แหมมม ลงทุนกินหญ้า เก๋เวอร์ 5555
imac - พี่กันต์ไม่ใช่คนเจ้าชู้อยู่แล้วนะ ออกจะรักเดียวใจเดียว ทุ่มเท น่ารัก 55555
pattybluet - คนอ่านสติแตกไปแล้วจ้าา จะมางับธาม 555555รักพี่กันต์ ชอบพี่กันต์ โปรดติดตามตนต่อไปนะ 5555
kenghan - ต้องพระเอกดิ เพราะว่าเป็นพระเอกนี่นา
MM - เด๊่ยวอีกไม่นานมีบทพี่นาย โดนแน่ 555555555555555555
iPuii -ไม่เป็นไร มีแบบแพ็คคู่ชอบกันต์แถมธาม แกไม่ได้ เดี๋ยวดราม่า ชอบแล้วก็โปรดติดตาม บทโกนเครายังไม่ถึงแต่ถ้าถึงนั้นข้าพเจ้าจะทำให้มันเป็นบทในตำนาน 55555555555555555
Moonmaid - แม่นแล่ววว เปิ้นดีขนาดนี้ บ่ฮักก็ ใจฮ้ายปะล่ำปะเหลือ 55555555
FRODO - เก๋มาก พี่กันต์กำลังมาแร ฉะนั้น โปรดติดตามกันต่อไป
TONG - โห้ยย มันเป็นตัวประกอบ ไม่มีอะไรจะเร่งธามได้เท่าพี่กันต์อีกแล้ววววววววว
bangkeaw - ธามโหดมาก เป็นคนอารมณืร้อน โดยเฉพาะเวลามีสุราในกระแสเลือด เป็นลูกคนเดียว มันเปรี้ยวอยู่แล้วววว 5555
Chiren - หวายย ไม่อู้นะ โดนหิ้วไปเลยจริงๆ ทีแรกจะนั่งตอบโพสแต่จำเป็นต้องไปเป็นตากล้อง 55555+ ยังไงก็มาอัพให้ทันน่า คริๆๆๆๆ อย่าเคืองเค้าเลยยยย //มาอ่านช้าดีกว่าไม่มา คนเขียนรอคนอ่านเสมอเหมือนพี่กันต์รอธาม 555555
Theodore - ปราสาทหินพนมวันจ้า เป็นปราสาทหินเล็กๆ ไม่ค่อยดังหรอก พอดีน้องชายไปทำรายงาน เลยต้องไปด้วย
chai235 - มาอัพทุกวันล่ะ อยู่ภายใน24ชม. คนอ่านไมต้องรอก็ได้ แค่เปิดมาตอนเช้าก็ได้อ่านแล้ว ปกติอัพช่วงตี4 ถ้ามไม่มีเหตุขัดข้องต้องเปลี่ยนเวลาอัพ
his*SPECTIVE - ว้ายยย พีกันต์ยังไม่แก่ พี่กันต์จะหนุ่มและฟิตจนกว่าธามจะรับรัก 55555555555
RoseBullet - ผช.แบบนี้ไม่รู้มีจริงไหม สงสารเจ๊แป้งที่ยังต้องหาต่อไป เด๊่ยวต้องหาบบทให้เจ๊แป้ง แต่บทหน้าหมอยศจองแล้ว 55555
the_pupae - เหลืเป็นชิ้นสุดท้ายในโลกแล้วมั้งคนแบบพี่กันต์เนี่ย แต่มันจะพ้นมือธามได้ไง นี่มัน romantic comedy นะ!!!
R@!nY~==~N!GhT - เฮ้ย ดีๆๆ มาช่วยกันเชียร์ให้คนมาอ่าน แล้วว่าแต่จะพิมเป็นหนังสือนี่ไม่ใช่สนพ.ต้งมาติดต่อเหรอ หรือว่าเรทติ้งถึงพอจบแล้วจะได้รวม เค้าไม่รู้ 555555555555555555 แต่รวมไม่ได้รวมเค้าก็จะแต่งต่อให้อ่านอยู่ดี
iamnan - เจ๋งป่ะล่ะ ธามน่ะ น่ารักโฮกๆๆๆๆ
Yunatsu - พี่หมิงคือมนุษย์ผู้มีความพยายามเป็นเลิศ 555 ธามแมนอยู่แล้ววววว เป็นผช.มาตั้ง 24ปี 55555555555
.................................................................
ตอบโพสเสร็จแล้วเย่! ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะ
-
มาไวมาก
----------------
ธามได้โชว์เก๋เลยคะ แต่มันคงจะไม่มีปัยหาตามมานะคะ
คำว่ารัก จากคนที่เรารัก มันตื่นเต้นเสมอคะ ที่ได้ฟัง
-
เมื่อไหร่ ธามจะได้ลองไวอากร้าของพี่กันย์
5555555
แต่ พี่กันย์พกปืนไว้ทำไม
ถ้าไม่ค้ายาก้เปนมาเฟียแล้วละ
-
Kyaaaa~bork rak kan laew khaaaa!!!!
-
:a5: พี่กันต์พกปืนด้วยอ่อเท่ห์อ่ัะ!
พี่กันต์รุกขนาดนี้แล้ว, ไปโกนเคราออกเหอะธาม
-
มีแววว่าจะได้โกนเคราเร็วๆนี้
น้องธามอารมณ์ร้อนจริงๆ แต่ก็นะอิพวกนี้มันก็ว๊อนจัดไม่เลิก
พี่กันต์ค่ะ แค่บอกรักอย่างเดียวไม่พอต้องจุ๊บที่หน้าผากด้วย :o8:
เปิดเทอมก็ต้องตื่นกลางวันนอนหัวค่ำเหมือนกันแต่ ช่วงนี้ขอเป็นแบบนี้ไปก่อน มีความสุข :กอด1:
-
ในที่สุดก็อ่านทันสักที
ชอบธามมาก
-
พี่กันต์ :impress2: น่ารักอ่ะ.....ธามรับรักทีเหอะ....ของดีมีจำกัดนะจ๊ะธาม ....ธามไม่เอา..เค้าเอานะ อิๆๆ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้น้องธาม
:กอด1:
-
พี่กันต์ชัดเจนมาก :mc4:
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ชอบพี่กันต์ ชอบธาม
มาต่อบ่อยๆ แบบนี้ยิ่งชอบเลย
-
พี่กันต์แม่งค้ายาแน่เลย แล้วพี่หมิงก็ซื้อยาแล้วผสมในอาหารใช่ปะ!!!!!
มิน่าข้าวของหมิงเลยอร่ิอย
ต้องใช่แน่เลยๆๆๆๆๆ
5555555555555+ (บ้าไปแล้วๆๆๆ)
-
โล่งอกมากๆ ที่ธามใช้มันแค่ขู่นะ ว่าแต่เกลียดจริงๆไอ้พวกเมาแล้วกร่างเมาแล้วเควี่ยเนี่ย
ปล. อยากเห็หมอยศพูดกับสัตว์น่ารักๆบ้างจัง เห็นแต่แปลกๆมาเยอะละ
-
:-[ พี่กันต์น่ารักมากมายอิอิ :L2: :L2:
-
:L1: รักนะ
-
ตอนนี้บอกรัก ตอนหน้าน่าจะจูบ ตอนต่อไปก็....รีฟิล !!
.
.
เบื่อพวกเมาแล้วเลว ไม่เมาก็เลวกว่า ค้อดๆ
ถ้าพวกแม่มตามหารถz4 พี่กันต์จะโดนรุมแทนธามมั๊ย ถ้าโดนรุมธามจะดูแลพี่กันต์รึป่าว ความรักของธามจะมีให้พี่กันต์รึยัง โปรดติดตาม (เฮ้ย!! เมิงโคตรเพ้อเจ้อเลยว่ะ==>บอกตัวเอง)
-
ธามเล่นตัวนานมาก พี่กัณฑ์หลอกแล้วล่ออีกไม่ยอมตกหลุมซักกะที อึดมาก o13
-
สรุปธามมันจะไม่โกนหนวด?
ฮึ่ยยยย พี่กันต์ อย่ายอมแพ้ จับโกนเลย
-
น้องธามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม เก๋ไก๋มาก เล่นปืน(พี่กันต์)กันเลยที่เดียว
อยากบอกว่าชอบบทน้องธามตอนนี้มาก เท่ ไม่ไหวแย้วววววว :impress2:
พี่กันต์ยังน่ารักเหมือนเดิม เออแล้วพี่กันต์นี้เป็นเจ้าพ่อมาเฟียป่ะเนี่ย :z3:5555
-
พี่กันต์ชัดเจนกว่าที่เคย จริงๆธามก็รู้อ่ะนะ แต่ไม่เคยได้ยิน
ฟังแล้วมันชื่นจายยย~ มั๊ยล่ะธาม คนอ่านยังชอบเลย :-[
บทนี้ธามโชว์แมน แต่เราเป็นห่วงเรื่องความใจร้อนของเค้านะ
ดีที่ไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น โชคดีที่ปืนพี่กันต์ช่วยไว้
เหมือนเป็นผู้พิทักษ์เลย ตัวไม่อยู่แต่ก็มีตัวแทนคอยปกป้อง (เพ้อชะมัด)
ขอบคุณคนเขียนเหมือนเดิมค่ะ :กอด1:
ป.ล.หมอยศคุยกับกรีนแมมบ้า อืมมม ท่าจะดี :jul3:
-
โกนเห๊อะ ไอ้เครานั่นน่ะ เอาใจพี่กันต์หน่อยนะ
-
แอบเป็นห่วงธามอ่ะ...ใจร้อนแบบนี้ไม่ไหวนะ
ต้องมีพี่กันต์มาคอยดูแลแล้วแหล่ะ
อึดอัดกับเคราน้อยๆของธามแทนพี่กันต์จริงๆ...เมื่อไรจะโก๊นนนนน
พี่กันต์เป็นพระเอกในฝัน ><
-
นึกว่าจะเกิดเรื่องซะแว้วววววววววววววววววว
-
อยากให้ธามใจอ่อนยอมรับรักพี่กันย์ซะที เดี๋ยวก็โดนมือดีมาแย่งไปหรอกกกกก รึอย่างธามต้องใช้ตัวช่วยแบบมือที่สาม สี่ ห้า หก :เฮ้อ:
-
พี่กันต์พกปืนไว้ทำไมอ่ะ คนเขียนขยันมว้ากก อัพทุกวันเรย อิอิ ชอบเค้าก้อจะขยันอ่านและเม้นท์เน้อออ ^^
-
จะมีใครเหมาะไปกว่าพี่กันต์ไม่มีอีกแล้ว ธาม ธ่าม ธ้าม ธาม ยอมรับซะดี ๆ
-
น้องธามใจร้อนมากลูก ครั้งนี้ยังดีที่เรื่องมันจบๆไป (เอ๊ะ รึมันจะมีตามล้างแค้น O[]O!!!)
ฟังๆที่พี่กันต์เค้าเตือนไว้บ้างนะลูก
แต่ตอนนี้ธามคงไม่ได้ยินอย่างอื่นนอกจาก "พี่รักธามนะ" อร๊างงงงงงงงง >///<
เจ๊ฟังเจ๊ก็ตื่นเต้น ใจเต้นตึกตักๆ เหมือนธามเลยลูก
พี่กันต์พกปืน อ๊ากกกก เจ๊ชอบบบบบบบบบ
ปล. คิดถึง(ความฮาของ)หมอยศอ่ะ ฮ่าๆๆ อยากให้เฮียแกคุยกะแมว
แบบคุยกับสัตว์น่ารักบ้างไรบ้าง แต่ยังคงความฮาไม่เปลี่ยนแปลง
-
อิพี่กันต์แอบโหดมีพกปืนด้วย
น้องธามจ้ะ ใจอ่อนเร็วๆเถอะ สงสารพี่กันต์หน่อย
อย่าปล่อยให้พี่เขารอจนเเก่เลย เดี๋ยวก็ได้ลองใช้ไวอะกร้าจริงหรอก กร๊ากกกกก
-
โอ้ะ ไม่ได้เข้ามาแปปเดียว อัพ 2 ตอนแล้ว
อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจ อิ่มพี่กันต์ 555+ :-[
หมอธามก็แอบคิดว่าพี่กันต์เป็นของตัวเองแล้วใช่มั้ยล่าาา รีบรับรักซะดีๆ
ปล.พี่กันต์ในความหลังของคนแต่งนี่จะหล่อขนาดไหนน้าาา :impress2:
-
พี่ธามหล่อมากกกกกกกกกกกก 5555+
พี่กันต์น่ารักมากกก บทนี้ "พี่รักธามนะ" >///<
พี่ธามน่ารักที่สุดดดด
-
ใจร้อนมากหมอธาม ดีนะที่เอาออกมาแค่ขู่
-
ธามยังไม่โกน !?! โฮกกกก กรีดร้องค่าา :serius2:
แต่บทนี้ธามเท่อ่ะ 5555555 เถื่อน ชอบ ><
พี่กันต์บทนี้บอกรักแล้ว บทหน้าอัพเลเวลไปบนห้องเลยดีกว่าค่ะ กร๊ากก .
ชอบเวลา 2 คนนี้คุยกันอ่ะ ตอนแหย่กันอ่ะ ชอบ มันชวนจิ้น แอบส่อเบาเบา :z1:
สู้ ๆนะคะไรท์เตอร์ o13
-
เอิ่ม...มาอ่านคราวนี้รู้สึกว่าจะ3-4ตอนรวดเลย ฮ่าๆๆ
เพราะงั้นขอเม้นเดียว3ตอนรวดนะ
อยากจะบอกว่าชอบตอนที่พี่กันต์ให้ธามร้องเพลงมากกก
แบบมันถึงอารมณ์อ่ะ เข้าถึงเลยว่า ณ ตอนนั้นความรู้สึกใครเป็นยังไงบ้าง
ฮูยยย ชอบ
ว่าแต่ธามมันดูดราม่าเกรียนๆนะช่วงนี้ เหอะๆ
พี่กันต์ก็น่ารักเหลือเกิ๊นนนนน
ตอนหน้าขอน่ารักๆนะคนเขียน แต่ไม่รู้จะได้อ่านแบบตอนต่อตอนรึป่าว
ช่วงนี้ทั้งงานทั้งกิจกรรมเยอะซะ
ยังไงก็รักคนเขียนนะ จุ๊บๆ ฮ่าๆๆๆ
ลอยกระทงปีนี้ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆ สิ่งที่ไม่ดีจงออกไปนะจ้ะ
-
พี่กันต์ .... น่ารักอ่ะ
ธามไม่เอา งั้นเค้าขอนะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ขอซึ่งๆหน้า (จะโดนธามต่อยปะว๊า )
รอบที่แล้ว อ้อน พี่อยากเป็นกันต์ของธาม รอบนี้ บอกว่า พี่รักธาม รอบหน้าจะเป็นอะไรหว่า ??
พี่ขอกอดธามได้ไหม ?? อะไรแบบนี้ปะ ค่อยๆ พัฒนา หุหุ
ธามเอ๊ยยยย เมื่อไหร่จะยอมใจอ่อน ลงกว่านี้ ซักที
ลุ้น ลุ้น ลุ้นนนน รออ่านหมอยศ จ้าาา
-
แหม ธามเท่มากอ่ะ + +
พี่กันต์ ก็หวานซะ
กำลังได้ทีเลย รอตนอต่อไปจ้า
:L2:
-
พี่กันต์หวานตลอดดด ด ด :o8: :o8:
-
โกนเลยๆๆ ให้กำลังใจพี่กันต์หน่อย ^^
-
บทนี้มันอึดอัด เครียดๆ ไงก็ไม่รู้อ่ะ
ธามใจร้อนนะเนี่ย :m31: แบบนี้ต้องมีคนใจเย็นๆดูแล :laugh:
-
ธามรับรักสักทีสิ อยากอ่านฉากสวีทหวาน
-
บังเอิญเจอเลยได้ใช้ประโยชน์เลย
-
ธามแอบเท่นะตอนใช้ปืนขู่
แต่ใจร้อนไปจริงๆนั่นแหละ
ธามยอมพี่กันต์เถอะ
ผู้ชายแบบนี้ หายากนะธาม
ลุ้นให้ธามโกนเครา ค่าา
-
เข้ามาอ่านด้วยความสงสัย ว่าเป้าอะไรมีไว้พุ่งชน
รวดเดียว ๆ จริง ๆ ( เพราะวันนี้หยุด กิน กับอ่านอย่างเดียวเลย ฮิ ฮิ ฮิ ..... )
จากนี้ไป คงเป็น ธามแล้วล่ะ ที่จะแสดงความชัดเจนออกมาบ้าง 5555........ ( เคลียดไหมเอ่ย หนูธาม :z1: )
ส่วนอีกคู่ คงต้องตามดูกันต่อไป ว่าเมื่อไหร่ นายจะยอมรับแบบออกนอกหน้า
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ
ปล. เป็นสมาชิกใหม่ แบบมาช้า ดีกว่าไม่มา :z2:
-
:-[ คนอ่านยังเขินขนาดนี้ แล้วธามจะทนไม่เขินได้ยังไง ใช่มั้ย?
-
มาถึงต้องกล่าวสวัสดีคนเขียนก่อน
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านกับเค้าค่า แบบว่าเชยอย่างแรง
สืบเนื่องมาจากนอยด์เรื่องอื่นที่เค้าแจกมาม่าลดราคากันอยู่
เลยเสาะหาเรื่องที่ดูท่าทางจะตลกเบาสมองมาอ่านเปลี่ยนอารมณ์บ้างไรบ้าง
แต่พอได้มาอ่านก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิด ฮาาาาาา
:laugh:
มันเหมือนเรื่องจะเนิบๆนาบๆไปเรื่อยๆเปื่อยๆ
แต่จริงๆมันก็เหมือนจะมีอะไรออกมาเยอะเหมือนกัน
(อินี่พูดจาไม่รู้เรื่อง)
แต่ที่ถูกใจที่สุดเลยคือพี่กันต์
ฮาาาาาาาาาาาาาาา
:pigha2:
แบบว่าชอบพระเอกนิยายนิสัยแบบนี้อ่า แบบว่าโรคจิต
ชอบที่แบบว่าดีกับนายเอกมากๆ
ไม่มีตบจูบแบบพิศาลให้รำคาญใจ
ส่วนน้องธามนายเอกของเรานี่ก็ซึนได้โล่ห์ได้กระทะจริงๆ
หมิงกับนายเราก็ชอบ อิพวกซึนๆนี่แหละ
พอรักกันแล้วมันดี
เอาสั้นๆละกัน (นี่สั้นเรอะ?)
ชอบค่ะ ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
รอตอนหน้านะเคอะ
:z2:
-
หมอธามนี่แซ่บเวอร์ เพราะเป็นหนุ่มHotเลยใจร้อนไปด้วยใช่มั้ย
แล้วที่ไม่โกนเคราซักทีเนี่ย กะจะเก็บไว้โกนตอนต้องการยั่วพี่กันต์ล่ะสิท่า อิอิ
พี่กันต์คะ ตอนหน้าขอขั้นแอดวานซ์กว่านี้อีกนะคะ รุกทั้งกาย วาจา และใจไปเลยค่ะ
:กอด1: FC หมอยศเตรียมรำวงฉลอง :กอด1:
-
คิดว่าธามจะเอาปืนมายิงจริงๆซะอีก
แล้วเกิดเรื่องไรงี้ ฮาๆๆ
ไม่มีไรก็ดีแล้วว
-
น้ำหยดลงหิน เดี๋ยวใจธามก็อ่อน อิพี่กันต์นี่ น่ารักมากมาย ผู้ชายในอุดมคติ
-
ชอบจัง ไม่ต้องบอกก็รู้ชัดเจน พอบอกรักมันเลยดูมีค่า+น่าเชื่อถือ
-
พี่กันต์ ชมไปเลยว่าเคราสวย พี่ธามจะได้ขัดใจด้วยการ โกนไง
พี่ธาม อย่างเท่ห์อ่ะ ขอให้พวกมันอย่าได้ตามมาล้างแค้นเลยนะ
พี่ธามจ๋า ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรับหัวใจตัวเองสักทีเถอะ จะได้รู้กันสักทีว่า
พี่กันต์ ใช้ไวใจกล้า เอ้ย!! ไวอากร้าจริงรึป่าว :haun4:
-
สนุกน่าติดตามมากครับ ชอบทั้ง character ของธามแล้วก็พี่กันต์เลยรู้มั้ยเนี่ย
มารออ่านทุกวันเลย :o8: :o8:
-
ไรเนี่ยยยยย
พี่รักธามนะ
ฮิ้ววววว รุกหนักไปล่ะพี่กันต์
-
พี่กันต์น่ารักอะ โอ๊ย!!!!!
-
แอบหวั่นๆกับตอนที่ธามหยิบปืนออกมา
มันคงจะไม่มีปัญหาอะไรตามมาหรอกนะ
:give2: คำว่ารักคำแรกจากปากพี่กันต์
คนเขียนสู้ต่อไป o13
-
เค้าก็รักพี่กันต์ กรี๊ดดด :m3:
อุ๊ย! ธามอย่าตบเค้า เค้าล้อเล่นน้า เค้ารู้ว่าพี่กันต์น่ะของธามคนเดียว หุหุ :haun5:
แอบลืมหมอยศไปชั่วขณะ ไม่รู้ตอนหน้าจะคุยกับตัวอะไรนะ :laugh:
-
ก่อนเข้าเรื่อง ที่บอกว่าเตะไส้แตกนี่ คนหรือหมา 5555+ :jul3:
มาเข้าเรื่องกัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่รักธามนะ กรี๊ดดดดดดดดด กรี๊ดให้บ้านหลังคาทะลุไปเลย อิจฉาธามณจุดนี้ :-[
เมื่อไหร่จะหายซึนแล้วอยากรับความรู้สึกตัวเองนะธาม แล้วเคราน่ะ กราบหล่ะ โกนทีเุถอะ :z3:
-
ดีนะที่ล้วงไปเจอปืน ไม่ใช่เจอถุงยาง อิๆ
-
ธามโครตโหด แต่ว่าไอ้เจ้านั้นก็ตื้อไม่เลิกวุ้ย
เวลาธามเอาจริงแล้วโครตเท่ ไม่นึกว่าพี่กันจะพกปืนด้วยนะเนี่ย
ชอบคำๆนี้มากก "พี่รักธามนะ" อ๊ากก ฟิน
-
หายไปหลายวัน นานมาก
คิดอยู่แล้วว่ากลับมาต้องอ่านตาแฉะแน่ๆ...จริงด้วย TT^TT
ไม่รู้จะดีใจดีไหม
แต่ว่านะ ไปตั้งนานคิดว่ากลับมาหน้าธามจะใสปิ๊งแล้ว
แต่ก็ไม่ !!!!!
โกนทิ้งไปซะว้อยยยยยยยยยย
พี่นายของเรา(?)หายไปแล้ว
แต่ช่างมันเถอะเอาคู่นี้ให้จบๆกันได้ก่อน
ธามเอ๊ย...ถ้าเราเป็นธามนะเราจะรีบคว้ากัน(ต์)
ถ้าธามไม่เอาก็ยกให้เจ๊แป้งนะ 555555
-
ฉากนี้รุ้สึกหวั่นใจมากกกกกก :m29:
กลัวZ4 เป็นรอย 5555555555555555555
ปล.ธามมีเคราอ่ะดีแล้ว จะได้เอาไว้ไซร้คอพี่กันเล่น o18
-
"ธามรักพี่กันต์"
เมื่อไหร่ธามจะพูดคำนี้กับพี่กันต์บ้าง :เฮ้อ:
-
วันที่อิน้องธามโกนขน เอ๊ย! โกนเครา
ต้องเป็นวันที่ได้เสียกันอย่างแน่นอน เคี๊ยกๆๆๆๆ หัวเราะทุเรศได้อีกกรู
บทที่แล้วทำให้ชอบพี่กันต์มากขึ้นอีกแล้ว ท่านช่างสุขุมเยือกเย็นยิ่งนัก
ต่างจากอิน้องธามมากค่ะ เข้ากันไม่ได้หรอกเชื่อดั๊นสิ เปลี่ยนใจมาหาดั๊นดีกว่านะคะพี่กันต์
ดั๊นเป็นคนใจเย็น สวยใสไร้เครานะคะ :จุ๊บๆ:
-
วันนี้แค่รับฟัง
แต่วันหน้าน้องธามอาจจะตอบรับพี่กันต์ ฮิๆๆๆ o3
:กอด1:
-
ยิงลูกดอกใส่หมอธาม
แล้วจับมันโกนหนวด
ไ้ร้ นาว !! 55555+
-
อัพไวมากตามอ่านแทบไม่ทัน
ความสัมพันธ์เริ่มขยับแล้วใช่มั้ยเนี่ย
-
ชอบพี่กันต์อ่ะ
รักกันไวๆนะ
รออ่านนะตะ :z2:
-
พี่รักธามนะ
:-[ :-[ :-[ :impress2:
-
ชอบๆๆๆ นายเอกแบบธามเนี่ยโดนใจเลยอ่ะ
-
ไม่ได้อ่านไปหลายวัน คิดถึงจังเลย
สนุกเสมอต้นเสมอปลายจ้า
-
กร๊ากกกกกกกกกกเอฟซีหมอยศ :m20:
-
ม๊วฟ :จุ๊บๆ: คนแต่ง เค้าเข้าบอดนี้ทุกวัน ก็อัพแทบจะทุกวัน o13 ชนิดที่ว่า ไม่เข้าไม่ได้เลยเรื่องนี้ 555+
คนแต่งน่ารัก ขยันตอบโพสเค้าด้วย 555+ :L2:
พี่นายหวานมาก อิมเมดออกมา ใกล้เคียงกับที่เค้าคิดเลย แสดงว่ามาถูกทาง :laugh:
ป.ล. ตอนนี้เค้าชอบหงะ แต่เอ .. ชักสงสัยๆ อาชีพพี่กันต์ซะแล้วสิ ทำอะไรอยู่ที่ไหนบ้างหว่า :m28:
-
ธามนิสัยเหมือนเราเลยอ่ะ
เพื่อน:เมิงเอาอันนี้ป่ะ
เค้าเอง:ไม่เอาว่ะ
เพื่อน:กุขอละกัน อยากได้
เค้า:งั้นกุเอาดีกว่า
เพื่อน :beat:
ใครอยากได้ก็จะไม่ให้ ๕๕๕๕
เกรียนเน๊อะอินี่ :try2:
-
กลับมาแล้ว เค้าหายไปหลายวัน อิอิ
ธามตอนนี้ใจร้อนอ่ะ
พี่กันต์นี่น่ารัก ชัดเจนดี
เมื่อไหร่จะใจอ่อนก็ไม่รู้
-
แล้วเมื่อไหร่ธามจะรักพี่กันต์ล่ะ ? :m28:
-
"พี่รักธามนะ"
เจ้ ฟินเลย
ปล. อย่าใช่ "เค้า" แทน "เขา" สิคะคุณน้องคนเขียนขา
-
ติดมาก ต้องวกมาอ่านอีกรอบ อิอิ
-
คืนนี้ไม่ได้มาอัพนะ มาบอกไว้ก่อนกลัวมีคนรอ (หรือไม่มีก็ไม่รู้) เพราะว่ามีปัญหาเครียดๆนิดหน่อย ขอเคลียร์อารมณ์จะพยายามอัพให้ได้ในตอนกลางวัน
ขอโทษด้วยนะ
-
โอ๊ะ ธามใจร้อนนะ อย่างนี้ต้องมีพี่กันต์ไว้ดับร้อนจ้า ฮ่าๆๆ
สำรวจใจตัวเองถี่ถ้วนแล้วก็ตอบ"ตกลง"ไปได้แล้วนะธาม
(คือแบบว่าบังคับเลยนะเฟร้ยว่าต้องตอบตกลงน่ะ ไม่ได้ให้เลือก)
วันนี้นอนดึก เลยแอบแว่บมาคอมเม้นต์เสียหน่อย จริงๆอ่านตั้งแต่เช้าแล้วจ้าแต่ไม่มีเวลาเม้นต์เลย
สำหรับตอนต่อไป รอคุณgaygoyle เคลียร์ปัญหาให้คลี่คลายก่อน เราค่อยมาอ่านต่อนะ รอได้เสมอค่ะ
-
ชอบอ่ะอยากมีน่ารักๆแบบนี้ ขอบคุณมากนะครับสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาฝากกัน
-
แอร๊ยยย ตามอ่านจนทันจนได้
ธามหน้ารักอ่าา ชอบนายเอกลุคนี้จัง ซ่าซะไม่มี
มันหน้าจโดนสั่งสอนสักยกนะเนี้ยย o13
-
เพิ่งอ่านถึงตอนที่น้องธามจะขับรถไปดูบ้านพี่กันต์
แชทล็อคของพี่หมิงกับพี่กันต์ในบีบี แอบทำเรางง
ตรงชื่อพี่หมิง ที่เป็น Chief-MHING เนี่ย
ไม่รู้ว่าคนเขียนจงใจให้เป็นคำว่า chief ที่หมายถึงผู้นำรึเปล่า
เพราะคิดในอีกแง่นึง คำนี้มันก็แปลได้ว่า 'นาย' ซึ่งอาจแฝงนัยยะถึงพี่นาย
หรือคนเขียนเบลอ จากคำว่าเชฟ chef เลยกลายเป็นชีฟ chief :really2:
รู้สึกมันสองแง่ สองง่ามแฮะ หรือเราคิดมากไปเอง :z10:
-
:z13: รอๆ ตอนใหม่จ้า~
-
มารับทราบค่ะ ไปนอนงีบเอาแรง
ถ้ายังไม่หายเครียดเอาไว้ลงดึกๆ คืนหน้าก็ได้
แต่ถ้าหายเครียดแล้วรีบๆมาลงนะค่ะ รอเสมอ :กอด1:
(ไม่ค่อยกดดัน)
-
แฮ่ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว!!><
เข้ามาอ่านตั้งแต่ตอนแรกๆแล้วก็ไม่ได้อ่านเลย เห็นอีกทีก็ตอนที่24แล้ว=o=
เนื้อเรื่องเข้มข้นมาก ความรั่วหายไปเยอะเลยแต่ชอบมุกใต้เข็มขัดพี่กันต์แฮะ ธามก็ไปกันได้นะ ฮิฮิ
ก็คิดอยู่นะว่าคนน่ารัก ไว้แค่เครามันก็ยังเห็นอยู่ว่าน่ารัก 555 รอตอนต่อไปค่า
-
แสดงว่าธามต้องน่ารักจริงอะไรจริง มิงั้นคงมิมีชายหนุ่มมาสนใจอีก
ชอบจริงๆ นายเอกอารมณ์ร้อน เอาปืนขู่ด้วย น่ารักอะ >w< (แลซาดิสเบาๆ 555)
ปล. หายไปสักพัก กลับมาอ่านตอนนี้แล้วอารมณ์ค้างแปลกๆ เอิ้กก..
-
มีชักปืนออกมาด้วย เป็นห่วงจัง กลัวมีปัญหาอ่า
-
ถ้าปืนมันไปกระแทกโดนอะไรซักอย่างตอนขับรถจะเป็นไงหว่า
-
อิตอนชักปืนเนี่ย ในมโนฯชั้นธามก็เท่เหมือนกันนะจ๊ะ
ขายยาไวอากร้า เป็นพ่อค้ายาที่หน้าไม่ให้อย่างแรง คาดว่าเก้งกวางบ่างชะนีเห็นหน้าฮีก็ไม่ต้องพึ่งยาแล้ว
พี่กันย์เป็นคนรักษาคอนเส็ปตลกลามกของตัวเองได้คงเส้นคงวามากเพ่
-
ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย เห็นอย่างนี้ก็ใจร้อนใช่เล่นนะเนี่ยธาม
เจอพวกเมาและเรื้อนแบบนี้ก็น่ารำคาญจริงๆ ตามรอดูแผนพิชิตใจของพี่กันต์ค่ะ
-
ท่านgargoyle มาเร็วเร้ว~
-
คิดถึงพี่กันต์ แต่คิดถึงคุณgargoyleมากกว่า เป็นห่วงนะคะ
เห็นช่วงหลังๆเพลียๆ พักผ่อนน้อย ยังไงเรื่องสุขภาพก็ต้องมาก่อนนะคะ สู้ๆ
-
บทที่ 25
ปากร้ายใจดี
..........................................................................
“หมอธามคะ” ป้านกแม่บ้านประจำคลีนิคคนใหม่อยู่ๆก็เรียกผมให้เงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะทำงานที่ผมทำไปทำมาก็แทบจะก้มลงไปดมกระดาษพิสูจน์ความหอม สงสัยมานานแล้วว่า น้ำมันยูคาลิปตัสเอามาทำยาดม แต่กระดาษที่ทำมาจากต้นยูคาลิปตัสทำไมแม่งไม่หอมสดชื่นเหมือนยาดมตราโป๊ยเซียนบ้างวะ
“หมอธามมีแฟนรึยังคะ” นั่นไงเล่นถามแบบนี้เขินแย่
“ไม่มีครับ” ผมตอบยิ้มๆ
“เหรอคะ ป้าก็นึกว่าจะมีแฟนแล้วซะอีก หน้าที่การงานก็ดีหน้าตาก็ดีนะ ทำไมไม่มีสาวไหนเค้าสนใจ” ป้าก็รำพึงรำพันไปเถอะครับ ช่วงนี้ดวงผู้หญิงไม่ค่อยมี แต่ดวงผู้ชายเต็มเปี่ยม
“ป้านก ป้านกรู้จักหมอธามน้อยเกินไป” ไอ้ยศ... มึงไม่คุยกับตัวอะไรของมึงแล้วหรือไง ป้าชื่อนก แต่ป้าเป็นคนไม่ใช่นกนะ มาเผาอะไรกุอีกล่ะไอ้ห่านี่
“ทำไมคะ” ป้าก็เสือกจริงวุ้ย...
“ธามมันเป็นคาสโนว่า เปลี่ยนแฟนเหมือนเปลี่ยนกางเกงใน ไม่ซ้ำแบบซ้ำสไตล์” มึงเกิดมาเพื่อฆ่ากุจริงๆ ไอ้เหี้ยยศ นึกอยากเอาตัวอะไรไปให้มันอุ้มไว้จริงวุ้ย จะได้ คุยกับหมากับแมวแทน
“ขนาดนั้นเลยเหรอจ้ะหมอยศ” ป้าก็เชื่อมันไปได้ โถ ถ้าผมได้แฟนง่ายขนาดนั้นคงไม่มีผู้ชายบางคนมาตามอยู่ในทุกจังหวะชีวิตแบบนี้หรอก
“ไม่เชื่อถามบิลลี่ซิ” บิลลี่ไหน
“อะไรของมึง”
“นี่ไง...” แล้วไอ้ยศก็ยกหนูแฮมสเตอร์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ไอ้เวร หนูลูกค้า... ดูมึงทำ
ป้าสะดุ้งโหยง บางทีป้าอาจจะไม่เคยเจอคนแบบไอ้ยศมาก่อน ซึ่งผมก็ว่าไม่น่าจะมีใครประสาทได้เท่ามันอีกแล้ว ป้านก รีบเดินลี้ออกไปจากห้องในทันใด ป้าคงจะอยู่ทำงานที่นี่ได้ไม่นานหรอก ผมว่า เพราะป้าขวัญอ่อนเกินไปที่จะมารับมือกับหมอแบบพวกผมในวันที่ว่างลูกค้า นั่งหายใจกินค่าไฟทิ้งไปวันๆ แบบไร้คุณภาพ
“ธาม มึงลืมอะไรรึเปล่า” ไอ้ยศเดินเอาพุงมาเกยโต๊ะทำงานดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของผม มึงบังอาจมาก ซ้ำยังไม่พอ เอาบิลลี่มาวางบนกองเอกสารอันศักดิ์สิทธิ์ยิ่งกว่า... ไอ้ ยศ ที่กุลืมนี่ก็ลืมเอาอะไรมัดมึงเอาไว้กับโต๊ะทำงานนี่แหละ
“อะไร” ผมถามย้อนมัน อย่าไปเล่นกับมันครับ ไอ้นี่คุยกับคนไม่รู้เรื่อง
“โถะ ไม่เล่นกับกุเลย นี่มือถือมึง ลืมไว้ในห้องน้ำ” มันวางมือถือลงแทนหนูบิลลี่ แล้วก็เอามือแสนอารีย์ต่อสัตว์แต่ช่างทารุณต่อคนค่อยๆช้อนเอาบิลลี่ตาแป๋วไปแนบหน้า...
“อย่าเอาอย่างมันนะบิลลี่ มึงอ่ะเป็นหนูที่ฉลาดมาก”
“ขอบคุณที่เก็บมาให้ แต่ไปไหนก็ไปปะ เอาเพื่อนรักหน้าขนมึงออกไปด้วย” ผมยกมือไล่มัน ไอ้ยศแสยะยิ้ม
“มึงไมชอบสัตว์หน้าขนแต่มึงชอบสัตว์ที่ตรงอื่นมีขนใช่ไหม” ยัง ยังไม่เลิก มึงจะเอาใช่ไหม
“ขนเล็บมั้งไอ้นี่ กุน่าฟ้องจะให้เค้าถอนใบวิชาชีพมึงไอ้ปลวกเป็ด”
“ปากคอเราะร้าย ถอนกุได้ก็ถอนมึงพร้อมกันล่ะไอ้ธาม ไปกันบิลลี่ คนไม่ดีอย่าไปยุ่ง” แล้วมันก็ย้ายสังขารรกๆของมันออกไปจากห้องผม
ผมเปิดมือถือขึ้นดูก็พบกับแจ้งเตือนสายไม่ได้รับ พี่นายโทรมา โทรมาทำไม หรือเรียกไปทำงานอีก แต่ไม่น่าใช้เพราะว่ามันพึ่งไปทำมาแค่อาทิตย์กว่านี่เอง ไม่น่าจะะเรียกไปไวขนาดนี้ หรือจะมีอะไร หรือชวนไปกินข้าว หรือเรื่องพี่หมิงมันมีหนุ่มมาติดที่ผับไปถึงหูพี่นายแล้ว ว่าแต่ใครจะเป็นคนแพร่งพรายเพราะมันก็มีกันแค่ ผม พี่กันต์ กับตัวพี่หมิงเอง อะไรกันหว่า สายนี้พึ่งโทรได้ไม่นาน โทรมาตอนบ่าย1 ตอนนี้บ่าย2 ยังพอทัน
ผมกดโทรออกหาพี่นาย ไม่ต้องรอนาน พี่นายรับโทรศัพท์ไวมาก
“ตอนนี้อยู่ไหนน่ะธาม” เสียงเหมือนกำลังขับรถอยู่เลยแฮะ...
“อยู่คลีนิคมีอะไรพี่”
“ออกมาได้ป่ะ ไอ้หมิงมันจะตายและ” พี่นายพูดเสียงโทนเดียว แต่เน้นคำว่าตายให้ผมได้สะดุ้งเล่น เป็นอะไรวะครัวโลกของกุ
“เฮ้ย ไม่พาไปหาหมออ่ะพี่นาย”
“ธามเป็นหมอไม่ใช่เหรอ” เออจริงของพี่นาย...
“จ้ะบ้าเหรอพี่นาย ธามหมอสัตว์ไม่ใช่หมอคน” ผมแย้งไป พี่นายนี่ก็แปลกคนว่ะ
“พี่พามันไปไม่ได้ มันลุกไม่ไหว ไปดูมันให้หน่อย พี่อยู่ต่างจังหวัด” พี่นายพูดเหมือนเล่าเรื่องแสนธรรมดาไม่ใช่เรื่องที่ผู้ชายคนนึงกำลังป่วยหนักขนาดลุกไปไหนไม่ได้ ผมส่งเสียงเหมือนค้านๆแต่ในที่สุดพี่นายก็พูดมาว่า
“...หมิงมันเพื่อนร่วมคอนโดธามนะ ทำให้แค่นี้ไม่ได้เหรอ” เสียงเหมือนผิดหวังแบบสุดๆ แฝงความโกรธไว้นิดๆ ปนน้อยใจหน่อยๆ
...เหยดดดดดดดดด แล้วกุจะปฏิเสธได้เหรอคร้าบบบบ วิ่งแจ้นขออกก่อนแทบไม่ทัน ยังดีที่ไม่มีลูกค้า ไอ้ยศโบกมือบ๊ายบายส่งผมถึงลานจอดรถ ระหว่างนี้ก็โทรหาพี่หมิง แต่ดันไม่รับโทรศัพท์ เป็นอะไรวะนั่น เหมือนจะไข้ขึ้นรึเปล่า อะไรก็เกิดขึ้นได้กับคนบ้าๆแบบนั้น ผมก็พึ่งมารู้ไม่นานมานี้จากพี่กันต์ว่า พี่หมิงเป็นโรคใส่เสื้อผ้ามากชิ้นไม่ได้ จะขาดใจตาย และสงสัยออกไปจิบเหล้า เคล้าบรรยากาศริมระเบียงแบบนุ่งน้อยห่มน้อยเลยป่วย จากการสันนิฐานแบบบ้านๆของผมเอง ว่าแต่พี่นายคิดจะโทรตามสัตวแพทย์ไปรักษาคนจริงๆใช่ไหมวะเนี่ยเฮ้ย!
………………………………………………………………………….
หมิง talking
ลุกขึ้นจากเตียงไม่ได้ เมื่อกี้นายโทรมา ถามว่าเป็นยังไง อยากจะบอกว่ายังไหวแต่แค่ลุกขึ้นยืนยังวูบ หนาวจะตายห่าอยู่แล้ว ทำไมอยู่ๆมันหนาว เหงื่อก็ออก สั่นด้วย กูจะตายไหมก็ไม่รู้ สุดท้ายเลยก็ต้องบอกตามสภาพจริง ผมเป็นไข้แน่ๆล่ะ แต่เป็นหนักกว่าปกติ...
“ไอ้หมา มึงอ่ะความฉลาดเท่าลูกเจี้ยบ สมน้ำหน้า ไงล่ะมึง แดกยายัง จะตายไหม กุโทรบอกหมอหรือจองวัดเลยดี” นายสวดผมแบบเบาๆ ด่าแบบนี้ไม่เจ็บหรอก น่ารักดี เหมือนจะตีความว่า ทำไมไม่ดูแลตัวเอง ไม่สบายเลยเห็นไหม กินยาหรือยัง ไปหาหมอมารึยัง
...น่ารักออก เนอะ
“หือ...” คือสมองมันคิดได้เยอะแยะ จะบอกว่าลุกไม่ขึ้น ไม่มียากิน ปวดหัวมาก หนาวด้วย แต่สังขารมันบอกให้พูดได้แค่นั้นล่ะ
“หือพ่อมึงดิ” นายด่าอีกแล้ว... ห่วงอ่ะดิ
“ธามอยู่เปล่า”
“หึ” ได้ทีละพยางค์ กุหนอกุ อนาถซะไม่มี
“เออ นอนไปซะ ตายเมื่อไหร่เดี๋ยวกุเรียกปอเต็กตึ้งมาเก็บไป ไม่ต้องห่วง ศพมึงหล่อกว่าตอนอยู่แน่” แล้วนายก็วางสายไป
ผมวางโทรศัพท์ไว้ที่ข้างหมอน ขดตัวลงในผ้าห่ม ซุกๆเข้ามาจนเหมือนจะเป็นดักแด้อยู่แล้ว แต่มันก็ยังไม่หายหนาว ไหนๆก็ทำอะไรไม่ได้ ผมก็ขอนอนก่อนล่ะ
.......................................................................................
ธาม talking
............................................................................................
ผมพึ่งนึกขึ้นได้ว่า ถ้าผมมาถึงห้องพี่หมิงแล้วผมจะเข้าไปยังไงวะ หวังว่าคงยังไม่ตายและสามารถออกมาเปิดประตูให้ได้ ผมเอายาลดไข้แบบฉีดมาด้วย เอาเข็มมาจากคลินิก ยาซื้อที่ร้านขายยา เผื่ออาการหนักมากจะได้ฉีดมันซะเลย อย่างว่าล่ะเป็นสัตวแพทย์เอะอะอะไรฉีด เอะอะเล่นเข็ม เอะอะรมยาสลบ
ก๊อก ก๊อก
ผมเคาะประตูแรงๆ เผื่อหลับอยู่จะได้ตื่น มีเสียงคนมาเปิด แปลว่ายังไม่ตายซินะ...
“มันจะตายแล้วมั้งเนี่ย” ผิดคาดคนที่มาเปิดประตูให้กลับเป็นพี่นาย ไหนว่าอยู่ต่างจังหวัดวะ ไม่ใช่ขับเต็มร้อยมาถึงนี่หรอกนะ น่ากลัวไปว่ะเฮ้ย แล้วไหนคนรู้จักกัน คนรู้จักที่ไหนมีกุญแจห้องวะ อันที่จริงพี่กันต์ก็มีกุญแจห้องพี่หมิง พี่นายก็มี งั้นแปลว่านี่คงปั๊มแจกเค้าไปทั่วเลยอ่ะดิ โห... พี่หมิง
“ไหนพี่นายว่าอยู่ต่างจังหวัด” ผมถามเบาๆ เดินพี่นายเข้ามาในห้อง ก็เห็นร่างชายไม่ทราบชื่อ ผิวขาวเหลือง รูปร่างสูง นอนเสียชีวิตใต้กองผ้าห่ม
“ก็ขับรถมาถึงแล้วนี่ไงถึงบอกว่าธามมาช้า ดูดิมันเป็นอะไรของมัน” พี่นายพยักเพยิดหน้าไปทางหัวที่โผล่ออกมาเพียงเล็กน้อยของพี่หมิง ผมคงเลวมากซินะที่อยู่ๆเกิดความคิดอยากถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกถึงวันหมดสภาพของพี่หมิง ผมลองจับๆวัดไข้ดู ก็ไม่ต้องคิดอะไรกันมากเลย ร้อนขนาดนี้ ไข้ อาจจะไข้หวัดใหญ่ด้วย ผมเปิดกระเป๋าเอาเข็ม เอายาออกมาราวกับมันเป็นกิจกรรมแสนสามัญ พี่หมิงนอนหลับไม่รู้เรื่อง ส่วนพี่นายผมว่าไม่ว่าอะไรหรอก
“ยาคนหรือยาหมา”
“คนดิพี่ พาราฉีด คงตื่นมากินยาไม่ไหวมั้งเนี่ย โซขนาดนี้” ผมจัดการอย่างรวดเร็วเพราะมันเป็นงานถนัด คือเลิกเสื้อขึ้น เช็ดแอลกฮอล์ แทงเข็ม ไม่รู้ว่าฉีดยามือเบาขนาดไหน แต่หมา แมว หรือตัวที่ผมฉีดมันทำหน้าไม่รู้สึก ผมเลยไม่เคยรู้ แต่ว่าเมื่อกี้ พี่หมิงสะดุ้งขึ้นมา ท่าทางจะเจ็บ... แต่ผมหมอสัตว์นี่หว่า มันต้องร็อคนิดนึง
“มันเป็นอะไร ต้องไปโรงพยาบาลป่ะ” พี่นายมองคนที่นอนป่วยอยู่ ไม่มีท่าทีใดๆ ไม่มีสีหน้าที่บ่งบอกอารมณ์ น้ำเสียงก็เรียบ แต่ผมว่า มันดูที่เนื้อใจความของประโยคก็รู้แล้วว่าห่วง
“ก็ดูว่าถ้าไข้ลด ก็ให้กินน้ำกินข้าว กินยาลดไข้ตาม ดีขึ้นก็ไม่ต้องไป แต่ถ้ามันแย่ลงก็ต้องไป” พี่นายพยักหน้ารับรู้
“พี่นายจะอยู่เป็นเพื่อนพี่หมิงหรือเปล่า” ผมถามแบบเลียบๆเคียงๆไป คำตอบที่ได้คือ การพยักหน้าและมือที่เอื้อมไปแตะหน้าผากพี่หมิงแบบเหมือนไม่ค่อยใส่ใจ แต่อย่างน้อยก็แตะล่ะว่ะ!
ผมว่ามันไม่ใช่คนจีบกันธรรมดาแล้ว... ใครจะไปรู้ อาจจะมีอะไรลึกๆเบื้องหลังที่สองคนนี้เค้าไม่ยอมบอกใครก็ได้...
.............................................................................11-11-2011
ขอโทษด้วยที่มาอัพช้า มีปัญหานิดหน่อย มีเรื่องที่ต้องทำเยอะเกินไป 55555 แต่ก็ไม่ได้สาระเท่าไหร่ด้วยนะ ช่วงนี้อาจจะ ติดๆขัดๆ โปรดจงอภัย
บทนี้ก็จะไปหาพี่หมิงพี่กันต์หน่อย เดี๋ยวจะหาว่าพี่นายหาย เดี่ยวพี่กันต์มา คิดถึงรอไปก่อน
เห้ออออ สนุกนะเนี่ยแต่งนิยาย เหนื่อยแต่สนุก เหมือนตอนวาดรูป หรือทำงานหนักๆเลย เหนื่อย เครียด แต่สะใจมาก เวลาเห็นงานเสร็จ ขอให้ทุกคนจงอึด ถึก และอดทน
ตอบโพสพรุ่งนี้นะ แต่เราอ่านหมดแล้วแหละ น่ารักอ่ะคนอ่านเรื่องนี้ :กอด1:
.................................................................
ตอบโพสที่ค้างเอาไว้จ้า
i love u {knt} - ไม่มีหรอกจ้า มันเป็นเหตุการณ์ที่ให้เหนอะไรๆมากขึ้น แสดงให้เห็นว่าธามไม่ใช่คนแบบปวกเปียก ทำอะไรได้ง่ายๆ
Yunatsu - มุขของพี่กันต์เฉยๆ แหม ไม่ต้องใช้หรอก ยังหนุุ่มแน่น ฟิตเปรียะ 555555555555 ปืนพี่กันต์อาจจะมีการกล่าวถึงภายหลังแต่ไม่มีปัญหาใครตามมาฆ่าธามหรอก 555
MoMoRin - ปกติไม่บอกก็เหมืือนบอกนะ 55
POPEA - ธามมันเล่นตัว รอพี่กันต์มาโกนให้ 55555 บางทีพี่กันต์อาจจะไม่เท่อย่างที่คิดก็ได้นะเออ 555
Chiren - อยากจะเขียนอยู่นะ แต่ดูอิธามมันใจง่ามไป เลยไม่เขียน 55555 นั่นดิเนอะ ไม่อนากคิดถคงนรกเบื้องหน้า ทำงานปางตายอ่ะ ยิ่งเรียนยิ่งหนัก จบไปยิ่งหนักกว่าเรียน ทำงานเหมือนสู้รบกับสงคราม 5555555555555555
Cardiac - ฮิๆๆ ยินดีด้วยที่อ่านทันนะ ยินดีต้อนรับสู่ความกาก 55555555555555555555555
nazavo - นานะคนมันจะรักกันต้องใช้เวลานิดนึง ช้าๆแต่มั่นคงนะ
golove2 - น้องธามจะสู้! 555
evilheart - นานทีจะทำอะไรชัดเจน ปกติชอบให้ตีความ 555
-~iK@iZ_KunG~- - พยายามจะมาต่อให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้นั่นล่ะ รักคนอ่าน 5555 โปรดติดตามตอนต่อไป
jaja-jj - คนอ่านเรื่องนี้พลังในการสันนิฐานสูงมากคาดว่ามาจากการที่ต้องวิเคราะห์ว่าใครเป็นพระเอกในตอนแรกๅ 555555 บ้าเหรอๆ พี่กันต์เป็นหนุมออฟฟิศนี่แหละ ทำเกี่ยวกับพวกแผนการตลาดอะไรแบบนี้ เป็นอาจารย์สอนด้วย ว่างๆก็มาหาธาม ส่วนพี่น้องของพี่กันต์ยังไม่เปิดเผย 555
DraCo_SLa13 - น่ารักอยู่นะบทนี้ มีตั้งชื่อ เอามาเดินทัวร์คลีนิคด้วย 55555555555555 ธามไม่ยิงหรอก ธามยิงปืนไม่เป็น ธามยิงเป็นตายาสลบ
nana- พี่กันต์น่ารักทุกบท ทุกตอบที่โผล่ออกมา 555
dawnthesky - จุ๊บๆ 55555555555555555555555555555555
badcow - เฮ้ยยย ใจเย็นคนอ่าน อย่างพึ่งคิดไกล แหมมม จูบนี่ตอนไหนดีวะ อันนี้ไม่รู้ 555 รีฟิลนี่ บทท้ายๆเลย 555555555
lucifel - กันต์ไม่หลอกล่อและ ขอพุ่งตรงๆ ธามมันรอปรับตัวปรับใจอยู่ ให้เวลามันหน่อย 555
SaTan_G - ธามไม่โกน พี่กันต์ทำให้เอง 555
wapview - อย่างพี่กันต์ไม่ใช่เจ้าพ่อหรอก ดูบ้านดิ รก ร้าง มีหมา4ตัวกับผู้ชายโสด โฉดๆ ที่ราคารถแพงกว่าบ้าน พี่กันต์เป็นผู้ชายธรรมดาที่มีสเน่ห์มากๆนั่นล่ะ 5555
greensnake - ธามไม่ตอบ ธามไม่รู้ ธามไม่เผยความรู้สึก แต่ธามไม่ให้พี่กันต์ไปบอกคนอื่น บอกธามได้คนเดียว5555 ปมอยศคุยกับหนุแฮมสเตอร์
iforgive - ม๊ายยยยยย ธามไม่โกนนนนนน ...//พี่กันต์ - เด๊่ยวพี่โกนให้เอง.. นะ
silverphoenix - ประกวดเป็ดปีหน้าอย่าลืมส่งพี่กันต์ลงเป็นพระเอกในดวงใจนะ 555555555555555 สรุุป ลืมกันหมด กันต์คือใคร 5555+ธามมันร้อนเป็นบางเรื่องน่าาาา ดูอย่าางความรัก ธามไม่เคยรีบบบ
samsoon@doll - ยังไม่เกิดหรอกน่าาา 555
murasakisama - ไม่มีและ 4 5 6 เนี่ย คนเขียนตายก่อน 55555+ไม่ช้า รอกันก่อนน่าาาา
CheeTah - ช่วงนี้คนเขียนไม่ขยันเท่าไหร่ เพราะภาระกิจเยอะมา ขอคนอ่านโปรดให้อภัยเถอะนะ T T พี่กันต์พกเอาไว้เผื่อแบบนี้ล่ะ 555
malula - พี่กันต์เหมาะกับทุกคน แต่ธามแหมะกับพี่กันต์คนเดียว 5555555555555555555
davina - จัดตามคำเรียกร้องน่ารักมากกกกก หนูบิลลี่ 555555 ธามใจร้อนแค่เรื่องประมาณนี้แหละ อาจะเพราะบ้าๆออยุ่ แต่โดยปกติแล้วเป็นคนเฉื่อย 555
pizza2011 - พี่กันต์รอได้เพราะพี่กันต์รู้่ว่ามันอีกไม่นาน ธามเสร็จแน่ 555
133113 - โอ้ยย พี่กันต์ในอิมเมจคนเขียนนะแบบเพ้อๆหน่อยก็ สูง ขาว หุ่นนายแบบสูงโปร่งอ่ะ หน้าแบบยิ้มๆหน่อยนึง โอ้ยย หล่ออ่ะ น่ารัก อธิบายไม่ถูก 55555555555555555555555555555555555 (แม่งบ้าละคนเขียน) เห็นพี่กันต์ออกมาบทไหนคนอ่านกรี้ดบทนั้น สรุปทุกบทบาท ทุกตอน 55
savada - บทนี้ธามหล่อพี่กันต์น่ารัก สลับบทบาทดีไหม 55555555555555
iamnan - ธามไม่ทำจริงหรอก ธามมันนักขู่ แต่ผู้เชี่ยวชาญที่ไม่ขู่แล้วทำเลยคือพี่กันต์ 555
Imagine - จิ้นแบบชื่อคนอ่านเลยแหละ จิ้่นกันต่อไป 555 พี่กันต์น่ารักตลอดเว เรื่องนี้มีคนอ่านอาจจะเพราะพี่กันต์ก็เป็นได้ 5555 ขึ้นห้องนี่ก็ขึ้นหลายครั้งแล้วนาาาา(โดนคนอ่านตบ) 5555555555555
donghwa - มาอ่านตามหลังก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะช่วงนี้คนเขียนก็เยอะๆเหมือนกัน ไม่รู้ตัวเหมือนกันนะว่าคนอ่านจะชอบขนาดนี้ เพราะว่าอยากให้มีฉากแบบธามทำอะไรให้พี่กันต์บ้าง จะได้ไม่ดูหมือนพี่กันต์พยายามจะรักธามมาอยู่คนเดียวแบบไม่มีเหตุผล 5555
❈•NiGhtMar€•❈ - ยังๆ เว้นๆบ้าง กลัวเนื้อเรื่งจะเข้มข้นเกินไป 55555555555555555555 มาหาคู่พี่หมิงบ้างน่าาา หมอยศจัดไปตามคำเรียกน้อง ก็แอบมีแฟนคลับกะเค้าเหมือนกันนะเนี่ยหมอยศ 5555
yogurtjung - คนเขียนจะพยายามเพื่อคนอ่านทุกคนนนนน
lidelia - งั้นต้องหาบทแบดๆมาให้พี่กันตฺบ้างล่ะ หวานมากเด๊่ยวคนอ่านเบือ 5555555555555555555555
his*SPECTIVE - ธามดื้อ ธามไม่โกน
chai235 พี่กันต์ไง ใจเย็น เย็นใจ น่าอยู่ใกล้ 555
kenghan - เริ่มหวานมาแลล้วนะเนี่ย ค่อยๆหมาน น้ำตาลมันแพง 555
river - ต่อไปพี่กันต์อาจจะตามประกบไม่ให้ธามขับรถพี่กันต์คนเดียวละ 5555
redarmy31529 - ไม่ใช่ผู้ชายหายาก แต่เป็นผู้ชายที่ไม่มีจริง 55555555555555555 ธามรอพี่กันต์มาโกนให้อยู่
wan - มามะ มานั่งอ่านกันเถอะ อย่าสงสัยเลยว่าเป้าอะไร เป้าใคร มาอ่านเถอะ 5555 ธามกำลังปรับตัว ฮึๆๆ รอดูกันต่อไป ขอบบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
@BUA@ - ธามไม่เขิน เพราะธามหน้าด้าน 555555555555555555555555555555555555555555
choijiin - สวัสดีค่ะคุฯคนอ่าน แหม ไม่เชยหรอกน้าาา นินายเรามันต่ำต้อยด้อยสาระมาก คนเข้ามาอ่านขนาดนี้ก็ดีใจน้ำตาจะไหลละ แต่นิยายเบาสมองของแท้นั้นมันไม่มีจริงบนโลก เราไม่ชอบนิยายตบจูบอ่ะ มันรุนแรง ดราม่า เราๆไม่ชอบความดราม่าทางกาย เราชอบความดราม่าทางจิตใจ 555555555555555 นิยายเรื่องนี้ก็สะท้อนตัวตนอ่ะ 55 ขอบน้าที่มเ้นให้ยาวๆ เราชอบ 555555555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
mur@s@ki - บ๊ะ คนอ่านจิ้นแรงมาก 555555555555 ไอ้เรายังนึกไม่ถึง เจ๋งไปเลยวุ้ย 55555 หมอยศมีเอฟซี ด้วย กรี้ดดดด 55
cocoaharry - โถ้ ถ้าธามเอาปืนมายิงจริงนี่ไม่ใช่นิยายโรแมนติกคอมเมดี้อแล้ววว หลายเป็นฆาตกรรม สืบสวนแทน 55
vascular - น่าส่งประกวดหนุ่มคลีโอถ้ามีจริงบนโลก
ida_iii - แค่มองตาพี่กันต์ก็รู้แล้วว่าน่าเชื่อถือมากๆ
AdLy - หวุยยย ไม่ใช่ชมคราวนี้ธามไว้เป็นแฮกริดเลยนะ ตายห่า คนอ่านรุมกระทืบ 5555555555+ พี่กันต์ไมม่ได้ใช้ไวอกร้าหรอก ใช้ใจก็ฟิตละ 555555555555555
imac - ขอโทษด้วยที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพน้าาา แฮะๆๆๆ ดีใจที่คนอ่านชอบค้าาาาาา
chae - โถ้ รุกหนักมาตั้งนานละเห้อ 55555
munjung - ถ้ากันต์น่ารักก็จงโปรดติดตาม กันต์ต่อไป
bangkeaw - มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไปซิ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก คนอ่านสบายใจๆ 5555
BeeRY - หมอยศคุยกับหนู ไม่มันเลย คาดว่าจะให้ไปคุยกับตัวประหลาดเหมือนเดิม 5555+ ธามบอกว่ารักพี่กันต์ก็รรักไป แต่อย่างมาแย่งยามรักของพี่กันต์ไปจากธาม 555555555555555555555555555
♥WonnaBwithKoy♥ -คาดว่าธามเตะคนก่อนแล้วไปเตะหมา 5555555555555555555555555 ตลกอ่ะ กรี้ดหลังคาทะลุ 55 เด๊่ยวยืมมุขบ้าง เด๊่ยวมันก็โกน อย่าพึ่ของขึ้น 555
punchnaja - ล้วงไปเจอถุงยางธามอาจจะไปแปลกใจ และเป่าใส่หน้าไอ้คนนั้น 555555555555555
MaNaSsAwEe - มันเด็ดตรงประโยคนี้ล่ะ5555555555555555555555555555
Heisei - โถถถถ ไม่ดีใจเหรอที่ไดมาอ่านยาวๆ คนเขียนคิดถึงนะเออหายไปนาน 55 คนอ่านเริ่มของขึ้นกับหนวดเคราของธามที่ยังไม่หายไป คนเขียนไม่มีอะไรจะแก้ตัวแค่จะบอกว่า อ่านต่อเถอะ 55555555555555555 พี่นายกลับมาตามคำเรียกร้องจ้า
navysilver - นั่นไง เริ่มรักรถเหมือนธามเหมือนกันต์ 55555555555555
naran - น่าา สักบทแหละสักบทแหละ 55
ChCh13 - 555555555555555 ขอหัวเราะตาม อุบาทกว่าด้วย เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!! ไม่ตอบ ไม่บอกอะไร แต่ว่าพี่กันต์จะสนเหรอ พี่กันต์ชอบผู้ชายนะ 555
afternoon - คนอ่านคมวุ้ยยย ไม่ตอบรับก็ไม่จบอ่ะ ฮุๆๆๆ
THiiCHA - yessir!! เย้ยยยย จะบ้าเรอะ งั้นธามตื่นมาไม่ฆ่าพี่กันต์ตายเลยเรอะ
koikoi - อ่านไม่ทัน งั้นอัพให้ช้าลงดีไหมเนี่ยยยย 5555 ความสัมพันธ์มันต้องขยับซี่ๆๆ
Rhythm - ใกล้แล้ว รออีกนิด ฮิๆๆๆ
PBOBP - แน่ะ อ่านไปเคลิ้มไป
kururu - คริๆ ถ้าโดนใจงั้นก็อ่านกันต่อไปน้าาาาาา
OTAKKIEZ - ขอบคุณที่ติดตามน้าาาา
moriku - หมอยศมาแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
MM เบ๋ยยยยยยย ให้มันได้อย่างงี้ดิ คนอ่านขยันตามคนเขียนก็จะขยันอัพ คนอ่านโพส คนเขียนตอบ พึ่งพาอาศัยกันนะ 55555555555 พี่กันต์ก็พนักงานออฟฟิศกะจารย์มหาลัยไง 555555555
bulldog17 - 5555555555555 ธามไม่อยากได้ตอนนี้ แต่อนาคตธามไม่ปล่อยนะจ้าาาาา 555
TanyaPuech - ธามใจร้อน ใจแข็ง พี่กันต์ ใจเย็น ใจดี และสำคัญคือใจรัก 5555555555555555555555
PetitDragon - ธามฝากบอกว่าอีกนิดนะคนนไทยยยย
oaw_eang - ดีใจอ่ะ เจ๊มาอ่านด้วยยยย //โอเคค่ะ จะเปลี่ยนมาใช้เขาแล้ว ขอบคุณนะคะ
RoseBullet - มันก็ถูกนะ คนใจร้อนกะคนใจเย็นต้องมาช่วยๆกันดับร้อน 55555555 คนอ่านมาอัพแล้วจ้า อาจจะหายไปแบบนี้เรื่องแหละ เหอะๆๆๆ แต่จะมาบอกทุกครั้ง ขอบคุณที่ติดตามน้าาา
zwin - ขอบคุณคนอ่านเหมือนกันจ้า ดีใจที่ชอบน้าา
devilmlb - อย่าทำอะไรธามเลย ธามไม่ผิด ธามขอเวลา พอถึงเวลานั้นมั่นใจคนไทยเกิน1ล้านคนต้องกรี้ดให้ธาม 55555555555 นั่นไง หาเรื่องให้ตัวเองละคนเขียน 5555555555555555 ปล.โปรดอย่าคาดหวัง
FiZZ - เฮ้ยยยยย สารภาพตรงๆ เขียนผิด55555555555555555555 ตีความไปได้นะนั่นน่ะ บ๊ะ เมพสวดๆ 555 เด๊่ยวจะไปแก้ๆ ตายๆ ผิดมาเยอะ 55555555
cotone - ดีใจๆที่มีคนกลับมาอ่านต่อ ฮิๆๆๆ พยายามอยากให้ฮาแบบนี้ไปเรื่อยๆเหมือนกันน้าาา แต่ว่าเรื่องมันจะฮาตลอดก็ดูไร้สาระไปอ่ะ ก็เลยออกมาเป็นแบบนี้
howru - อาจจะไม่เคยบรรยายหน้าตาธาม แต่ธามในความคิดเรา ขาวอมชมพู สูงมาตรฐานชายไทย หน้าตาน่ารักแบบกวนๆอ่ะ แอร๊ยยยย คิดเองกเคลิ้มอีกละ แต่ที่ธามไม่ดูปวกเปียกเพราะธามสถุลมาก 55555555555
Theodore - ไม่มีหรอกๆ แหมมันไม่ดราม่า 555
Moonmaid - ปืนมีเซฟ ไม่เป็นไรๆ มันคงไม่ยิงโดนไรหรอก555
2pmui - มุขพี่กันต์ อย่าไปคิดว่าพี่กันต์ขายจริงนะ แคค่เห็นพี่กันต์ก็ฟิตกันหมดและ 55555555555555555 ธามมันเท่นะ เอ้อออ
TONG - ธามน่ะ ร้อนทั้งตัวและหัวจายยยยยยยยยยยยยยยยยย
.................................................
ในที่สุดก็เรียบร้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
-
นายก็ห่วงหมิงมากๆเลยนี่นะ สงสัยจะรักไม่รู้ตัวล่ะมั้ง
-
พี่นายน่ารักกก
เป็นพวกปากหนักซิน่ะ หึหึ
-
ตอนนี้พี่กันต์หาย :o12:
นายน่ารักพอแทนกันได้ :impress2:
-
เหมือนชื่อตอน แต่อ่านแล้วน่ารัก หมิงหายป่วยแล้วก็ตื่นขึ้นมาจุ๊บเป็นรางวัล o13
ให้คนที่เขาเป็นห่วงเร็ว
พี่นาย3ปีมันก็เยอะนะ ดูๆแล้วพี่หมิงยังไม่ผ่านอีกเหรอ(ธาม8ปี:นาย)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ที่เหนื่อยบ้าง เครียดบ้าง ก็หันมาพักผ่อนซักนิด ดูแลตัวเองซักหน่อย :กอด1:
-
sun pai nid tae sanook muan derm khaaa..... (^__^)b
-
พี่นายกับหนิงก็ใจตรงกันน่ะสิใช่ปะ
คิดถึงพี่กันต์ ,อยากให้พี่กันต์ออกเยอะๆ :o8:
-
เบื้องหลังลึกๆของสองคนนี้ อยากรู้จริงๆ
-
โว๊วๆๆๆๆ หมิงนายที่รอคอย มาแล้ววว ว่าแต่ เชฟหมิงเต็มแน่ใช่ป่าวเนี่ย แก้ผ้ากินเหล้าที่ระเบียงเนี่ย
-
นาย ปากแข็ง ปากร้าย เหมือนชื่อตอน ปากร้ายใจดี เขียนคู่อื่น ๆ สลับบ้างก็โอเคค่ะ
:กอด1: คนเขียน ให้กำลังใจค่ะ
ปล.เราก็ใช้โน๊ตบุค เหมือนกัน พิมพ์นาน ๆ เมื่อยมือจริง เหอ ๆ
-
:-[พี่นายยยย
-
ต่างจังหวัดของพี่นายเนี่ย อยุธยา นครปฐม นนทบุรี สมุทรปราการหรือเปล่า :m20:
เพราะมันไม่ใช่จังหวัดเดียวกับกรุงเทพ :jul3:
-
พี่นายก็ห่วงพี่หมิงเหมือนกัน
:L2: :L2:
-
ในมาดนิ่ง ๆ เนีย ความห่วงใย มีอยู่ 100 % ไม่งั้นอยู่ต่างจังหวัด ยังเหยียบมาถึงก่อนคนอยู่กรุงเทพ ฯ เหรอ
มารอดูการพัฒนาการของความรัก ระหว่างสองคนนี้ ว่าจะออกมาในแบบไหน :z1:
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ :z2:
-
ตรงกับชื่อตอนมากๆปากร้ายใจดี แต่เมื่อไหร่หนอพี่นายจะยอมๆพี่หมิงเสียที อิอิ
-
ชอบคู่พี่นายกะพี่หมิงอ่า ฮาร์ดคอร์ดี 55555
-
คู่พี่นายกะพี่หมิง น่ารักไปอีกแบบนะครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยครับ
-
งั้นควรให้หมิงป่วยนาน ๆ หน่อย จะได้เห็นความห่วงใยของพี่นาย
-
แหม่.. พี่หมิงป่วยไปนานๆเลยนะ พี่นายจะได้อยู่ดูแลไปนานๆไง o18
พี่นายกับธามนี่พวกเดียวกันสินะ ซึน คึคึ :laugh:
-
เปลี่ยนขออ่าน หมิง-นาย ได้กันก่อนคู่ธามล่ะกัน 555
.
.
ขอซื้อคำว่า ไอ้ปลวกเป็ด ได้ม่ะ ชอบว่ะ 555
-
พี่นายใจดีอ่ะ :o8:
-
ธามอารมณ์ร้อนแบบนี้ จะร้อนตลอดเวลารึเปล่านะ :z1:
-
เอาพี่กันต์มาด้วยสิ
-
พี่นายห่วงขนาดนี้(?)
หมิงใกล้ตายแค่นี้ก็คุ้มวะ!!
-
พี่นายน่ารักมากค่า><
ชอบคนแบบนี้อ่ะ ไม่ได้ทำตัวออดอ้อนหวานซึ้ง แต่แสดงออกด้วยการกระทำ การดูแลเอาใจใส่ในแบบของเขาก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นแล้ว
พี่หมิงนี่ตาถึงจริงๆ5555
แอบถูกชะตาพี่ยศอ่ะ คนไรวะบ้าได้น่ารักน่าถีบขนาดนี้><
-
นายปากร้ายใจดีจริงๆ สวย โหด แบบนี้ หนูชอบบบ ~~ (เคลิ้มตามหมิง)
แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นธามต้องปากไม่ตรงกับใจ(ใจแข็งด้วย)ดีมั้ยยย กร๊ากกกก
อยากให้พี่กันต์ได้เป็นยอดชายเหนือธามซะที ~ 55555 *ชูป้ายไฟเชียร์รอพี่กันต์*
-
โอ้ พี่นายเป็นห่วงพี่หมิงอ่ะดิ รีบมาซะไวเลย
แต่ก็นะ เค้าเป็นประเภท รักนะ แต่ไม่แสดงออก
ถือว่าคุ้มนะเนี่ยพี่หมิงที่ป่วย (เค้าป่วยจริงเหอะไม่ได้แกล้ง)
แล้วธามก็กลายเป็นแขกรับเชิญของทั้งสองคนไป
ตอนหน้าเป็นคิวของพี่กันต์ แบ่งๆกันออก เดี๋ยวน้อยใจ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ธุระสำคัญ คนอ่านรอได้ค่ะ :กอด1:
ป.ล. +เป็ด ก๊าบ ก๊าบ ให้ค่ะ
ป.ล.ล. สำหรับแขกรับเชิญของหมอยศตอนนี้คือ หนูแฮมสเตอร์ :jul3:
-
หมิงป่วยบ่อยๆ ท่าจะดี :laugh:
:กอด1:
-
ชอบคนนิสัยแบบพีี่่นายอะ :กอด1:
-
หมั่นไส้คนซึน
ปากด่าเค้าปาวๆ แต่พอแปลออกมาก็ห่วงกันแหละว้า
กิ๊วๆๆๆ พี่นายเขินป่าวอ่ะคนอ่านเค้ารู้กันหมดและ
:laugh:
ตอนนี้ขวัญใจเราไม่มา
เอาไว้รออ่านตอนหน้า
คิดถึงพี่กันต์
:กอด1:
-
ตอนนี้พี่กันย์หายปายยยยยยยยย แต่มีพี่นายมาแทนอะ ก็อะเคพอแทนกันได้ แต่เค้าอยากได้พี่กันย์มากกกกว่าน้า พี่หมิงมีพี่นายแล้ว แต่พี่กันย์ยังมะมีใครเลยอะ :o12:
-
พี่นายพี่หมิง เริศสุดดดดดด
อยากรู้อะไรต่างๆ มากกว่านี้
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่นายนี่ปากร้ายแต่ใจดีจริงๆด้วย ฮ่าๆๆๆ
เป็นห่วงพี่หมิงมากอ่ะดิ
ตลกตรงที่พี่นายตามธามให้มาดู
ฮ่าๆๆ คนป่วยดันเรียกหมอสัตว์ไปดูเนี่ยนะ ฮ่าๆๆ
รอพี่กันต์คนดี นะค่ะ
-
หมอธามเอฟวรี่ติงจิงเกอเบลมาก
ความสามารถล้านแปด
-
โหดแต่น่ารัก เก็บอารมณ์เก่งจริ๊ง
-
น่ารักไปอีกแบบนะครับ ^^
-
โทษที..กำลังหนีน้องน้ำ..ลามเลียมาถึงน่องแล้ว
..เชียร์คุณนายดีกว่า..
-
เมื่อคืนนอนตีสามกว่าๆ ถ้ารออีกหน่อยก็ทันจิ้มคุณGargoyleแล้วอ่ะ :z13:
3ปี ไม่เสียเปล่าแล้วนะพี่หมิง อยากรู้ตื้นลึกหนาบางของหมิง-นายจริงๆ มันต้องมีอะไรอยู่แล้ว หุหุ
ที่พี่หมิงกินเหล้าเป็นเทน้ำเทท่าขนาดนี้จะเกี่ยวกะพี่นายรึป่าวน้า
(รึเฮียแกกินแบบนี้เป็นปกติฟะ = =)
อ่านตอนนี้แล้วยิ่งรู้สึกว่าพี่นายน่ารัก ^_^
แต่มีอย่างที่ไหนเอาหมอสัตว์ไปรักษาคนอ่ะ :a5: ฮ่าๆ
คิดถึงพี่กันต์ รอตอนหน้า
-
5555+ พี่ธามน่ารักอะจิ๊กเข็มฉีดหมาอาอะ 555555+
พี่นายซึนมากกกก 55555555+
คิดถึงพี่กันต์อะ 555+
-
"ท่าทางจะเจ็บ... แต่ผมหมอสัตว์นี่หว่า มันต้องร็อคนิดนึง " :m20: เอิ้กๆ คิดได้อ่ะ คนเขียน o13 ชอบครับ เหมือนดูหนัง "พันธมิตร" พากย์ ถามจริงอยู่ทีมพากย์พันธมิตรป่าวเนี่ย
เห็นอีกมุมของอีกคู่ ชอบครับ แต่พี่กันต์หายอ่ะ เคือง :angry2:
-
พี่นาย ห่วงเขาอะดิ ทำเป็นปากแข็ง :m12:
-
พี่นายน่ารักอ่ะ 55555+ ซึนเงียบนี่เอง พอเค้าปกติขู่ฆ่า พอจะตายขึ้นมา ก็มาดูแล :o8:
ฮิ้วววววววววววว พ่อพี่นายใกล้ได้ลูกเขยแล้ว พี่หมิงหายไข้ไว เต็มร้อยในเร็ววันแน่ๆ ...
แล้วจะมีรางวัลให้พยาบาลจำเป็อย่างพี่นายไหม๊น๊า หุหุหุ :z1:
-
พี่นายตีนผี 55+ หวงพี่หมิงอ่ะดิ
หมอธามร๊อคอ่ะ ชอบๆ ฉีดยาซะเเรงเลย เบาๆมือหน่อยลูก
คิดถึงคนเเต่ง กอดหน่อย :กอด1: 55+
-
พี่นายยย ร็อคมากอ่ะ เหยียบมาแบบสุดตรีนเลยสินะถึงได้ถึงห้องพี่หมิงไวขนาดนี้ :o8:
อ๊ายยย น่ารักที่สุด แต่งงานไปเลยดีกว่าค่ะแบบนี้ !! :impress2:
หมอธาม มือหนักใช่เล่นนะนั่น ขนาดพี่หมิงเป็นพวกมาโซคิสม์ยังสะดุ้ง :laugh:
ปล.บทหน้าโกนหนวดนะหมอธาม (ไม่เลิก 555) o18
-
หมอยศเนี่ยจะว่าอินดี้ก็ไม่ใช่นะ อิตานี่มันเพี้ยนชัดๆ!!
แต่เค้าอยากไปคุยกับหมอยศบ้างอ่ะ นอยด์ๆอยู่คงได้ปลง โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
พี่หมิงหมดฤทธิ์ สภาพน่าเอ็นดูจัง ฮ่าๆ เดี๋ยวก็คงหายแหล่ะ เจอหมอฮาร์ดคอร์แบบธามเนี่ย
:กอด1: คิดถึงพี่กันต์ :กอด1:
-
รู้สึกเหมือนว่าวันนี้นยายทุกเรื่องจะอัพพร้อมกันจังเนอะ อยากอ่านเรื่องของหมอยศบ้างจัง
-
ฮ่าๆ ชักชอบหมอยศแล้วสิ (เอาและงัยรสนิยมตรู)
พี่นายซึนเดเระว่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวเหอะๆ พวกซึนๆเนี่ยได้ข่าวว่าพอโดนจับขึ้นเขียง
แล้วน่ารักทุกรายนะ ฮ่าๆๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปนะจ้ะ สู้ๆ
-
นายน่ารักนะนี่ แต่ก็นะสงสารหมิง
ตามมาตั้งหลายปี ใจอ่อนสักทีสิ
-
วันนี้ตามรอยกระทู้งานเก่าของคุณอ่ะ เพิ่งรู้ว่าเป็นคนเดียวกับที่เขียนเรื่อง "รู้ตัวช้าจริงๆเลย..." (ไอ้เค้กที่ใครๆก็รุมรัก) กับ "อยู่ข้างๆ ห่างแค่ฟุต " ชอบผลงานที่ผ่านมาทั้งสองเรื่องเลยค่ะ ชอบ ลี-เค้ก ครีม-ณัฐ และ ต่อ - เก็ท นะค๊ะ
ส่วนเรื่อง อยู่ข้าง ๆ ห่างแค่ฟุต ทำไม่ไม่ต่อล่ะค๊ะ ชอบนะ ชอบแนวนี้มาก
เรื่องหมอธามกับพี่กันต์ก็ชอบค่ะ คิดอยู่เหมือนกันว่าเขียนได้น่าสนุก และน่าติดตามดีจัง น่าจะเคยเขียนงานอื่นมาก่อน เป็นกำลังใจให้มีงานเขียนสนุก ๆ ออกมาอย่างต่อเนื่องนะค๊ะ :L1:
-
สั้นอ่ะ
o9
-
55555555555 นาย กะ หมิง นี่คือ ซัมติงรองในใจกัน แน่นอน
-
ชอบคู่นี้อ่ะะะ
FC หมิง-นาย ฮ่าๆๆๆ o17 o17
ที่พี่นายโทรหาหมอธามนี่แอบกัดพี่หมิงอ้อมๆ รึป่าว
:laugh:
-
ยังจะมีอารมณ์สงสัยคนอื่นอีกนะธาม เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมมม.. 555
ช่วงนี้อาจหายไปบ้างอะไรบ้าง ไงก็คิดถึงนะคนเขียน ม๊วฟฟฟ
-
สนุกมาก รอติดตามต่อไป ^^
-
พี่นายมาคอยดูแล
ใด้โอกาสอ้อนแล้วพี่หมิงเต็มที่เลย :man1:
-
o9 อยากอ่าน หมิง นาย อีกก เอาอีกๆๆ น้าา ชักชอบคุ่นี้และ นาย ก็นะ ปากแข็งเกิ๊น
ดูก็รู้ ห่วงซะ ขนาดนี้ อ่าๆ ตื้อมา สามปี ไม่หวั่นไหว ก็ยังไง อยู่นาาา
ปล หมอยศ ฮาอะ ชอบที่ติงต๊องคุย มันกับสัตว์ได้ทุกประเภทนี่แหละ
-
ชอบคู่นี้อะ ดูรักกันดี^^"
-
:mc4: :mc4:
อ่านรวดเดียว 24 ตอนเลย
ชอบเรื่องแบบนี้อ่า ที่จีบกันนานๆๆ จีบติดยากๆ แบบนี้แหละโดนนนนนนนนน
-
^
^
^
^
^
เอิ่ม 24 ตอนรวด สุดยอดไปเลยเจ๊ะ
ปล.พี่นายน่ารักเนอะ อยากได้จัง
-
อ่านทันแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:z10: :z10: :z10:
-
ฮาหมิงตีความได้เข้าข้างตัวเองสุดๆ :m20: :m20:
-
ไหนพี่นายบอกว่าอยู่ต่างจังหวัดพอหมิงไม่สบายรีบบึ่งรถมาหาเลยอ่ะ
เป็นห่วงหมิงล่ะสิ บอกแข็งอ่ะพี่นาย คริคริ
หมิงเป็นไข้ ไม่สบาย ลุกไม่ได้ ขอเป็นยาตราพี่นายหมิงก็หายแล้ว หุหุหุ :laugh: :laugh:
-
ชอบที่หมิงแปลคำพูดพี่นาย ๕๕๕๕
-
คู่นี่ออกแนวฮาร์ดคอ ส่วนคู่ธาม ออกแนวดราม่า :laugh:
-
บทนี้(ไอ้)คุณยศมันกวนตีนมากๆๆๆๆๆๆ ถ้ามีเพื่อนร่วมงานแบบนี้จริงขอลาออก...เหนื่อยจิต
ปากร้ายใจดี ... :impress2: :impress2: :impress2: เอาไปสามตัว
-
ขออนุญาตโพสรวบทีเดียว หลังจากที่ตามอ่านมาจนทันสักที
ตอนแรกเห็นชื่อ...เอ่อ ยังไม่อ่านดีกว่า กลัว
มีอยู่วันหนึ่ง ครึ้มอกครึ้มใจยังไงไม่รู้ เออ ลองอ่านซะหน่อย
อ่านไปอ่านมา ติดมาก ตื่นมาตาเป็นหมีแพนด้า เพราะอ่านทีสิบกว่าตอนรวด
เช้าก็มาอ่านต่อ
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนอย่างพี่กันต์บนโลก
นี่มันยิ่งกว่าเพอร์เฟ็กค์ โคตรๆจะเพอร์เฟ็กต์
น่าเสียดายที่หมอธามดูจะเลี่ยงเกย์เหลือเกิน
คู่พี่นายกับเชฟหมิง หวานๆมันๆ เผ็ดๆ แต่น่ารักนะ
ระดับนี้ไม่ใช่แค่คนรู้จักหรอก
ปากว่าอย่างแต่ในใจคิดอย่าง
พี่นายถือเป็นหนุ่มซึนรึเปล่าเนี่ย
เรื่องนี้ชอบทั้งสองคู่ แต่ที่ปลื้มเล็กๆคือตัวประกอบ(รึเปล่า?)อย่างหมอยศ
มาทีไรทำเราฮาตลอด คุยกับตัวนั้นมั่งล่ะ ตัวนี้มั่งล่ะ
ล่าสุดมาพร้อมแฮมสเตอร์ ฮ่าฮ่า
แล้วก็อีกคนคือเจ๊แป้ง อ่านจากมุมธามไม่เท่าไร
แต่อ่านจากมุมเจ๊ ชั้นอย่างนั้น ชั้นอย่างนี้ ฮาได้ใจมาก :m20:
ชอบที่เรื่องนี้เกี่ยวกับสัตวแพทย์ เพราะว่าชอบผู้ชายที่เป็นสัตวแพทย์ :-[
ดูเป็นคนใจดีรักสัตว์อ่ะ ปลื้มมั่กมาก
แต่เรื่องนี้หมอธามโดนพี่กันต์จองซะแล้ว ต้องรีบหลีกทางด่วน สู้ไม่ไหว
ก็เลยเล็งหมอยศแทน อิอิ (อิบ้า) :z3:
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน :กอด1:
-
เมื่อไหร่จะมีฉากกุ๊กกิ๊ก กันต์ธาม ซะที :z3: ขอแค่ จับมือ หอมแก้ม ก้อด้ายยย please :3123:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก เรื่องนี้ o13 o13
อ่านแล้วขำหัวทิ่ม กลิ้งไปมากะพื้น
ปลื้มพี่กันย์จัง เท่ห์ค่อดดดดด
น้องธานก็ฮาได้อีก แถมแมนสาสสส
แอบชอบพี่นายอ่า ดูท่าทางจะสวยดุจริงๆ
ส่วนพี่หมิงขอคารวะความน่ารักพี่แก อิอิ
อยากจะบอกว่าชอบอีกคนนึง
พี่ยศอ่าค่ะ 55555555555
แลดูแกเพ้อๆ ฮาแบบขาดเกลือดี :laugh: :laugh:
-
คู่นี่ก็น่ารัก :m20:
-
พี่นายน่ารักอะ
รักเค้าแต่ปากหนักอะดิ
หุหุ
พี่กันย์ๆๆๆๆๆ
ธามหนีมาดูแลผู้ชายอื่นถึงห้องเลยยยยย
-
พี่นายน่ารักอ่ะ แต่พี่หมิงนี่ตีความคำพูดพี่นายได้เจ๋งเป้งมาก ถึงว่า ตามตื้อมาได้ตั้ง3ปี
ที่แท้เจ๊กตีความคำด่าได้แบบเข้าข้างตัวเองสุดๆแบบนี้นี่เอง :เฮ้อ:
เพลงแห่งความหลังของหมอธามกะพี่กันต์นี่ก็เคยเป็นเพลงโปรดเราอยู่พักนึงเหมือนกัน
กลับมาฟังอีกทีก็คิดถึง
ปล. เราเป็นพวกจินตนาการกว้างไกลค่ะ อย่าว่าแต่คำว่า chief เลย
ไม่ว่าจะเขียนอะไรมา ความบ้าของเราสามารถตีความไกลไปได้อีกร้อยแปดค่ะ :laugh:
-
นายกลัวเป็นหม้าย อ่ะดิ คู่นี้โหดเนอะ
ธามใจอยากแข็งมากดิ
ชอบเรืองนี้
-
แอบไปอ่านนิยายในบอร์ดนิยายจบแล้วมา 2-3 วัน
พออ่านจบ จิตตกอีก 2 วัน -- เรื่องเศร้าเกิน วันนี้กลับมาเกาะติดต่อ อิอิ
:o12: :o12: :o12:
อยากบอกว่า...
ชอบคู่ เชฟหมิง-พี่นายมากมาย *-* เอาเยอะๆ เลยได้ปะงับ
อยากเห็นพี่นายเพลี่ยงพล้ำ อิอิ
:oo1: :oo1: :oo1:
ท้ายสุด...เอาใจช่วยคนเขียนน้าคัฟ
อย่าเครียดมากน้า เด๋วหน้าแก่ อิอิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
บทที่26
ยกเว้นเอาไว้
...........................................................................................
กันต์ talking
……………………………………………………..
เพื่อนหลายคนเมื่อรู้ว่าผมเป็นอาจารย์พิเศษที่มหาลัยเอกชนชื่อดัง ไม่ว่าจะใครก็ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า อย่างผมไม่น่าไปสอนใครได้ ผมว่าผมก็เป็นคนที่ดูเป็นแบบอย่างได้อยู่นะ (บางเรื่อง) ผมนั่งอยู่หลังเครื่องฉายโปรเจคเตอร์ แต่ถามว่ากำลังเขียนอยู่ไหม ไม่ ผมกำลังเล่าเรื่องการเข้าใจตลาดโดยยกตัวอย่างง่ายๆจาก..
“ก็เหมือนคุณกำลังจีบใครบางคน คุณถูกเค้าโยนกลับมา ถ้าคุณยอมแพ้ นั่นหมายความว่าคุณจะต้องหาตลาดใหม่ แต่ในกรณีที่คุณไม่ยอมแพ้กับตลาดเดิม คุณต้องเข้าใจถึงสาเหตุของการที่คุณถูกโยนกลับมาว่าเป็นเพราะอะไร” ผมพูดเรื่อยๆ มองเหล้านักศึกษาหน้าใส ใส่เสื้อฟิต
“สาเหตุมีหลายอย่าง คุณอาจจะแย่ คุณหน้าตาไม่ถูกใจ คุณก็ปรับหน้าตาให้มันดูดีขึ้น นิสัยคุณไม่ผ่านถ้ามันปรับได้โดยไม่เสียเอกลักษณ์ของผลิตภัณฑ์คุณก็ปรับมัน คุณดูต่ำเกินสำหรับเขาก็ยกระดับชีวิตตัวเอง หรือคุณดูเอื้อมไม่ถึงสำหรับเขาก็ปรับให้มันลงมา แต่ที่สำคัญคือความจริงใจต่อลูกค้า และรักษาเอกลักษณ์ของผลิตภัณฑ์ เพราะแรกๆเขาอาจติดคุณเพราะคุณใช่สำหรับเขา แต่คุณปรับให้ตามเขาตลอดไม่ได้ คุณต้องทำให้ตลาดปรับมาหาคุณให้ได้... เนี่ยแหละ จำๆเอาไว้นะ” ผมพูดแล้วก็มองนักศึกษาอีก เหล่าเด็กเรียนนั่งหน้าทุกคาบ ยังงงว่าควรจดดีหรือไม่จดดี ส่วนไอ้พวกที่ไม่จดอยู่แล้วนั่งยิ้มคิกคัก
...เดี๋ยวก็รู้แม่งไม่หมู
ผมอธิบายเรื่อยๆ ตามบทเรียนสักพักก็หมดเวลา ผมนี่ดีใจจริงๆ ขอบอกเลยนะว่าไม่ใช่แค่นักศึกษาที่อยากเลิกเรียน ไอ้ผมเองก็อยากเลิกสอนไวๆเหมือนกัน …จะชวนธามไประลึกความหลัง
“อาจารย์คะ” นั่นไง...
“คือคะแนนมิดเทอมหนูไม่ดีเลยอ่ะค่ะ แบบว่า มีอะไรที่พอจะช่วยทำให้หนูผ่านได้ไหมคะ เพราะไม่งั้นหนูติดเอฟแน่เลย...” ผมยิ้มให้นิดนึง คือแม่สาวคนนี้สวยใสไร้สมอง เธอเล่นไม่เข้าเรียนและตอนนี้เกรดแย่เหลือประมาณ...
“ก็ตั้งทำคะแนนปลายให้ให้ดีล่ะครับ เพราะมั้นก็ไม่ผ่าน”
“ก็แหมม อาจารย์คะ ข้อสอบอาจารย์อ่ะ ยากกกก มากๆเลยค่ะ แล้วหนูแบบว่าหัวไม่ดี” เธอมีเน้นเสียงเป็นระยะ ช้ำชองมาก ธามไม่เห็นพูดแบบนี้บ้างเลยวะ ถ้าพูดแบบนี้นะธาม จริงๆ จะไม่ปล่อยไปไหนเลย
“หัวไม่ดีก็พยายามมากๆครับ อ่านหนังสือ ถามเพื่อน ถามอาจารย์ในคาบเลยถ้าไม่เข้าใจตรงไหน อาจารย์ไปละ บ๊ายบายนะ” แล้วผมก็ยกมือลา...
ผมไม่ได้ปิดนะที่ผมเป็นอะไร มีรสนิยมยังไง แต่ว่านักศึกษาเค้าไม่เคยถามเองนี่นา
ผมเดินไปที่ลานจอดรถเดินไปกดโทรศัพท์โทรหาธามไป สักพักธามก็รับ ตั้งแต่วันที่ไปกินเหล้าลากไอ้หมิงกลับมาวันนั้นก็ไม่ได้เจอหน้าธามมาเกือบอาทิตย์แล้ว เพราะว่าทั้งผมทั้งธามมีงานทำ แต่ก็ได้โทรไปแหย่นิดๆหน่อยๆบ้างพอให้ไม่ลืมผมไปซะก่อน ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองหรอก แต่ผมว่าแผนการตลาดของผมมันใกล้แล้วล่ะ
“อยู่ไหนอ่ะพี่กันต์” เฮ้ย วันนี้ถามผมก่อนเลย ผมไม่ได้เริ่มนะ
“อยู่มหาลัย จะชวนไปกินข้าวร้านอร่อย ไปเถอะ” ผมเข้าไปนั่งในรถเพื่อที่จะได้ไม่ตกเป็นเป้าสายตาของนึกศึกษาว่าอาจารย์แม่งยิ้มบ้าอะไรตอนคุยโทรศัพท์ ภาพพจน์มันจะดูไม่ดี (แต่ไม่เคยคิดตอนไปกินเหล้าในร้านที่อาจมีนักศึกษา) เวลามาสอนหรือไปทำงานผมขับฟอร์จูนเนอร์นะครับ ยกเว้นเวลาไปเที่ยว หรือวันไหนคึกๆ ก็จะขับz4ไป แต่มหาลัยนี่ไม่กล้าโดยเฉพาะตอนช่วงสอบ กลัวนักศึกษาเกลียดขีดรถด่าแม่
“ร้านไหนนึกไงชวน”
“แปลกตรงไหน ชวนตลอด ธามก็ไปตลอด” ผมพูดขำๆ
“เฮ้ยๆ ธามไม่ใช่คนง่ายนะ”
“ยากกับคนอื่นแต่ง่ายกับพี่เหอะ” ขอหน่อยนึง... ขอหยอดนิดนึง
“ง่ายกว่านี้ก็ไม่ต้องทำอะไรแล้วพี่กันต์ ฮ่าๆๆๆ” ธามก็รับมุขตามเคยมันน่ารักตรงนี้ล่ะ
“ร้านไหนจะได้ไปถูก” แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธนะแบบนี้
“ไม่บอก อยู่ไหน จะไปรับ” ผมว่าร้านนี้มันจะดีกว่าถ้าไปด้วยกัน
“อะไรว้า ธามอยู่คอนโด”
“ทำไมกลับไปไวล่ะ”
“พี่หมิงไม่สบายพี่นายเลยให้มาดู จะมาตอนนี้เลยป่ะเนี่ย” ผมขมวดคิ้วแต่ก็ไม่แปลกใจ ไอ้หมิงคงใส่บ๊อกเซอร์ออกไปรับลมจิบไวน์ตามประสาคนอย่างมันที่ระเบียงคอนโด ผมก็เคยเห็นตอนป่วยเป็นแบบนี้ แต่ไม่เคยเข็ด เจอนายเข้าไปคงหายซ่า
“อีกครึ่งชั่วโมงถึง เดี๋ยวโทรให้มารอหน้าคอนโด” ผมบอกธาม ที่ทำเสียงเหมือนพยักหน้าเข้าใจอยู่กับตัวเอง
...
ธาม talking
……………………………………………………………………………….
ช่วงนี้เจ๊แป้งงานยุ่งมากและผมซึ่งงานว่างมากก็ย่อมเป็นปกติแต่ไม่ธรรมดาที่ออกมากินข้าวกับพี่กันต์กันสองคน ผมนั่งอยู่ในรถ พี่กันต์หน้าตาดูเหมือนกระตือรือร้นอยากพาไปมาก พี่กันต์ให้ผมมายืนรอเหมือนรอรถเมล์ที่ป้ายหน้าคอนโด ถามว่าทำไมไม่เข้าไปแล้วไปดูพี่หมิงด้วย พี่กันต์ตอบว่าขี้เกียจ ให้มันได้แบบนี้ดิ คือถ้าไม่ใช่แบบพี่กันต์ คนอื่นมันช่างกล้า
“เฮ้ย จะพาธามไปไหนน่ะ หน้าตาโคตรระริกระรี้เลยนะ” ผมแซวพี่กันต์
“เหรอ หน้าพี่เป็นแบบนั้นเหรอ” พูดแล้วก็ทำหน้านิ่งๆ แต่ก็ยังเห็นยิ้มที่มุมปากโตกันจะจะแก่แล้วยังจะมาทำตัวแบบนี้กันอีก
หลังจากที่วันนั้นผมได้ฟังคำว่า ‘พี่รักธามนะ’ พี่กันต์กับผมก็ไม่ได้เจอหน้ากันจนมาวันนี้นี่แหละ ผมรู้สึกอะไรไหม ถ้าตอบว่าไม่มันคือการโกหกตัวเอง พี่กันต์กำลังขุดมันขึ้นมา ความรู้สึกเก่าๆมันคือความไว้วางใจและเชื่อใจที่ผมเคยเอามันมาจากพี่กันต์ และตอนนี้พี่กันต์กำลังจะเอาสิ่งที่ผมเอาไปกลับคืนมาแบบขอของแถมพวกตัวกับหัวใจเสี่ยวๆอะไรประมาณนี้ เอาง่ายๆคือผมว่า ทางเลือกของผมมันไม่ค่อยมีมากนักหรอกตอนนี้ ยังไม่ได้เล่าให้เจ๊แป้งฟัง ไม่กล้าพูดตามตรง กลัวเจ๊แป้งมัดแขนขาประเคนยกผมใส่พานให้พี่กันต์ถึงที่...
พี่กันต์ขับรถขึ้นทางด่วน ด้วยความเร็วตีนผีนิดๆ ก็ลงมาตรงถนนเส้นที่คุ้นเคย มันเป็นถนนทางไปโรงเรียนที่ผมอยู่มา15ปี ตั้งแต่จำความได้ก็อยู่ที่โรงเรียนนี้แล้ว ผมหันไปมองข้างๆ ร้านเครื่องเขียน ร้านข้าว ร้านนม ผมมองกลับเข้ามาในรถ พี่กันต์ยิ้มไปขับรถไป อยู่ๆผมก็ยิ้มตาม
“เฮ้ย ร้านนั้นเหรอ” ผมถามพี่กันต์ พี่กันต์กลั้นยิ้ม ผมก้มหน้าลงกลั้นหัวเราะ ขำว่ะ ตลก พามาไกลมากเพื่อมากินข้าวร้านอาหารตามสั่งหน้าโรงเรียน รสชาติกลางๆราคาปกติ แต่ที่สำคัญเต็มไปด้วยความทรงจำ
“เป็นคนติดอยู่กับความหลังเหรออออ” ผมยิ้มล้อๆให้พี่กันต์ ถึงจะตามองทางข้างหน้าผมก็รู้หรอกว่าเห็น
“ไม่ได้ติดความหลัง แต่เค้าเรียกว่ารักอดีต และหวังว่ามันจะเป็นปัจจุบัน” พูดแล้วก็หันมามองแวบนึงก่อนหันไปมองทางต่อ
“หยอดให้มันตลอดเหอะ”
“น้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อนนะธาม” ก็ถูกของพี่กันต์นะ
“ธามไม่ใช่หินนะเฮ้ย” ผมพูด ใช่ผมไม่ใช่หิน ผมอ่อนกว่านั้นเยอะจริงๆ โดยเฉพาะไอ้อะไรที่มีที่มาที่ไปแล้วก็เป็นอะไรที่มันเคยกระทบกันมาก่อน... เหอะๆ เอาแล้วไงกู จนได้นะพี่กันต์
ร้านอาหารตามสั่งอยู่ในตึกแถวสามชั้นสองคูหา เปิดตั้งแต่ 6โมงเช้าจนถึง 2ทุ่ม ลูกค้าหลักๆที่ทำให้ป้าคนขายแกมีเงินส่งลูกไปนอก และเที่ยวตามรอยซีรีย์เกาหลีทุกปีคือนักเรียนของโรงเรียนที่อยู่ใกล้แค่เดินข้ามถนนไปไม่กี่เมตรก็ถึงทางเข้าโรงเรียน ตอนนี้หกโมงเย็น ฟ้าเริ่มเป็นสีส้มๆ ผมกับพี่กันต์ดูเป็นกลุ่มลูกค้าที่ช่างแตกต่าง เพราะนอกจากเรา ที่เหลือคือเด็กนักเรียนผมสั้นหัวเกรียน ที่นั่งเดี่ยว นั่งกลุ่ม หรือนั่งคู่ แต่ก่อนผมคือลูกค้าขาประจำ พี่กันต์ก็เหมือนกัน แต่ไม่ค่อยได้มากินด้วยกันหรอก ถึงจะมากินพร้อมกันก็นั่งคนละโต๊ะ...
มันเหมือนกับ แอบคบกันนะว่าไหมทั้งๆที่มันไม่มีอะไรแต่ก็ไม่อยากให้ใครรู้ว่าสนิทกัน ทั้งผมทั้งพี่กันต์ เหมือนกันเลย ทำไม จนตอนนี้ก็ไม่ได้คำตอบ
“เอ้า คุ้นๆ” ป้าหลิ่มทักขึ้น ชื่อจริงๆป้าคืออะไรไม่รู้ แต่หลิ่มมาจากสลิ่มที่บ่งบอกสีสันของการแต่งตัวของป้า ป้ากลิ่มหน้ามันเยิ้มเงยหน้าจากกระทะผัดข้าวมายิ้มให้ ร้านปรับปรุงนิดหน่อย นิดเดียวจริงๆ นิดจนนกไม่ออกว่าปรับปรุงอะไร นอกนั้นเหมือนเดิม กระเบื้องเก่าๆ ผนังร้านรอยจารึก กระทะดำๆ ไม่มีเมนู เดาเอาว่ามีอะไรเหลือให้กินบ้าง โต๊ะกับเก้าอี้ไม่สมดุลกัน เก้าอี้มีคละแบบอย่างกับของเหลือโรงงานเอามาวางสุม แม่งไร้ศิลปะในการจัดร้านสิ้นดี ร้านนี้คือกินเพื่อประทังชีวิตหาได้กินเพื่อรื่นรมย์
“กลับมารำลึกความหลังอ่ะป้า” พี่กันต์พูดยิ้มๆ ลูกค้ารุ่นน้องเงยหน้าขึ้นมองผมสองคน ไม่มีใครทันรุ่นผมหรอก แก่เกินไป รู้สึกเลยว่าแก่จริงๆ
..............................................................................................
8ปีที่แล้ว (รอบที่พัน)
ทำไมผมถึงโง่แบบนี้ลงมารับผิดชอบงานโค้ดเชียร์ ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองแผ่นกระดาษที่อ่านแทบไม่ออก ลายมือผมเอง ทุกอย่างผมเขียนเอง ตอนนี้ผมงง งงเหมือนหมาหลงทาง นี่มันคืออะไร แม่งเหี้ยอะไรในโลกนี้ เกิดอะไรขึ้นกับกุ ฟ้ามืด ผมนั่งในห้องสีคนเดียว คนเดียวจริงๆ ทีแรกผมกลับบ้านไปแล้ว แต่ลืมของ เลยกลับมาเอา พอกลับมาเอาก็นึกขึ้นได้ว่าโค้ดยังไม่เข้าใจเลย ต้องคิดส่งคร่าวๆแล้วอีกสองวัน แล้วผมก็มานั่งโง่อยู่ตรงนี้ แย่ว่ะ
ผมถอนหายใจเฮือก หิวก็หิวแม่ง...
อยู่ดีๆหูถั่วๆที่มักได้ยินแต่อะไรที่ไม่ต้องการก็ได้ยิน เสียงคนเดินใส่นันยางที่ค่อยๆเดินมาทางนี้ ถามว่าทำไมรู้ว่าเป็นนันยาง ก็เพราะมันใส่กันทั้งโรงเรียน ฟังมาตั้งแต่ไหนแต่ไร มีเสียงเอี๊ยดๆ แบบที่ไนกี้ หรืออะดิดาส ทำเลียนแบบไม่ได้ อ่ะดิ ไงล่ะ ฉลาดนะผม เรื่องแบบนี้ ที่ไม่ได้สาระน่ะ
ผมกำกระดาษแน่น.. แม่งใครวะ เสียงหยุดอยู่หน้าประตู และประตูก็ถุฏผลักออกไป
“เอ้า นึกว่าใคร” พี่กันต์พูดขึ้น มาเมื่อเห็นผมนั่งตื่นเต้นจ้องประตูอยู่ แล้วมาทำอะไรวะ
“เอ่อพี่มาทำอะไรอ่ะ” ผมถามพี่กันต์แบบตามประสาคนไม่สนิทกัน คือพึ่งเจอไม่กี่ครั้ง พี่กันต์ยิ้มเหมือนเดิม ไม่ว่าอะไรพี่แกก็ยิ้มนำมาก่อนหมด
“จะมาเอาโค้ดของปีที่แล้ว กะจะเอาให้ธามดูพรุ่งนี้เช้าพอดี แล้วนี่มาดูโค้ดเหรอ เข้าใจป่ะ” พี่กันต์นั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามผมผมส่ายหน้า จะรักษาฟอร์มทำไมในเมื่อกุไม่เข้าใจอ่ะ
“ไหนดูดิ” พี่กันต์หยิบกระดาษไปจากมือผม แล้วก็ขมวดคิ้ว ในสายตาผมตอนนั้น พี่กันต์แม่งเป็นคนคนนึงที่รุ่นน้องแบบผมอยากจะเป็น หาอะไรที่เสียๆหายๆจากพี่กันต์ไม่ได้ ยกเว้นไอ้เรื่องที่ว่าพี่กันต์เป็นไบนี่ล่ะ แต่มันก็ปกติ ธรรมดา ในโรงเรียนชายล้วนอยู่แล้วเรื่องแบบนี้
“เขียนอะไรของมึงวะ” พี่กันต์พึมพำ แต่ผมได้ยินนะ...
“ผมก็เริ่มมองไม่ออกเหมือนกัน”
“เออ ช่างหัวแม่ง... มันมีแพทเทิร์นเว้ย มาคิดใหม่หมดก็เก่งไปละ นี่ไงจะมาเอาไปให้ลองปรับๆเสริมๆดู” พี่กันต์พูดจบก็วางไอ้กระดาษยุ่งๆลงใส่มือผม จากนั้น ก็ทำการปีนตู้... ปีนจริงๆ โคตรไวเลยด้วย พี่กันต์กระโดลงมาปัดฝุ่น ได้กระดาษยุ่ยๆสภาพแย่มาอยู่ในมือ เย็บและใส่ถุงพลาสติกเอาไว้
“นี่แหละ ก็บอกแล้วว่ามีอะไรให้โทรมา” เหมือนจะว่าผมอวดเก่งนะแต่ว่าหน้ามันไม่ได้ว่า แต่เป็นในเชิงบอกว่า ไม่ต้องเกรงใจ พี่ยินดี ยิ่งรวมกับหน้ายิ้มๆด้วย
“ก็กลัวว่า..” พูดไม่ทันจบพี่กันต์ก็ตบไหล่ผมเบาๆ
“ไม่ต้องกลัว พี่ว่างมากกกกกกก”
แล้วผมก็นั่งฟังมันซะตอนนั้นล่ะ อยากรู้อะไรผมก็ถาม พี่กันต์ในความคิดผมที่ดูแบบจับต้องไม่ได้ค่อยๆหายไป กลายมาเป็นรุ่นพี่ที่โคตรฮาโดยเฉพาะไอ้มุขเสื่อมๆที่ไม่เข้ากับหน้าตาและบุคลิกภายนอกเลยสักนิดเป็นคนที่ผมว่าให้เลือกก็อย่าไปเป็นครูเลย เพราะไอ้แต่ละอย่างที่เอามายกตัวอย่างนี่มันอุบาทว์อย่างแรง นั่งฟังไปขำไป
“...ประเด็นของการเรียงโค้ด เหมือนฉากละครน้ำเน่า พระรองนัวเนียไซร้หูมาตั้งนานแต่ไม่ได้ยิง กับไอ้พระเอกมาถึงจับถอดๆ ยิงแม่งเลยเนี่ยมันต่างกัน อันแรกมันรู้สึกดีนางเอกหลง แต่จบเหี้ยก็คือมันไม่ได้ กาก อันหลังมาแบบละครน้ำเน่ากระทำชำเรา แต่มันได้ เพราะสุดท้ายแม่งได้นางเอกและกุก็รักละกัน” มันเหี้ยตรงนี้แหละผมว่า มันเหี้ยตรงการอธิบายที่จังไรแต่เข้าใจเป็นบ้า
“มันใช่เหรอพี่กันต์” ผมถามย้อนเสียงเหวอๆ ใครจะไปคิดวะว่าพี่กันต์แสนดีของไอ้ชุนแม่งดาร์ค
“บางกรณีๆ อย่าเอาไปใช้มั่วๆแล้วมาบอกว่าพี่สอนนะ” พี่กันต์ม้วนกระดาษแล้วชี้หน้าผม
“เฮ้ย ก็พี่กันต์พูดจริงๆอ่ะ” ผมคว้ากระดาษปึกนั้นมาจากพี่กันต์ ยัดใส่กระเป๋า เข้าใจละและ โดยเฉพาะไอ้บทสรุปเมื่อกี้ แจ่มถึงโลกหน้าเลย
“ไม่ได้หรอก ภาพพจน์พี่เสียหมด” พี่กันต์ยักคิ้วพูดยิ้มๆ
“น่าเกลียดว่ะๆ ไหนค่าปิดปาก” ผมแบมือขอ
“เอาปากมาดิ เดี๋ยวปิดให้ด้วยปากแล้วไม่กล้าเรื่องนี้พูดอีกเลย” พูดจบก็เอาลิ้นมาเลียริมฝีปากเป็นเชิงเหมือนจะขู่ ผมถอนหายใจเฮือกแบบเซ็งๆ
“อย่านะ”
“ไม่ได้ค่าอยากปิดปากแล้วเหรอ”
“ขอข้าวแทนได้ป่ะ เลี้ยงหน่อยดิ” ผมอ้อนถาม พี่กันต์เลี้ยงอยู่แล้ว ดูหน้าก็รู้ว่ารวยและใจปล้ำ
“ไม่มีปัญหา...”
ร้านอาหารตามสั่งคือร้านเป้าหมาย ลูกค้ามีแค่ผมกับพี่กันต์ นอกนั้นมานั่งรอสั่งข้าวเป็นกล่องๆคนสองคนเท่านั้น ผมสั่งข้าวผัดหมู พี่กันต์สั่งทะเลผัดพริกแกงกับไข่ดาวยางมะตูม ดูความต่างของเมนูดิ พี่กันต์กับผมนั่งหันหน้าเข้าหากัน ผมก้มมองหนังสือพิมพ์ฉบับวันนี้ แต่ก็รู้สึกได้ว่าพี่กันต์มองผมอยู่... มองไปเถอะ
...เว้นให้มองได้คนนึงแล้วกัน
.................................................
8ปีที่แล้ว (กันต์ talked)
ธามนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ไม่รู้ว่าอ่านจริงหรือเปล่าเพราะเล่นไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสักที ผมมอง... เรียกว่าจ้องอย่างสนใจเลยก็ได้ ผมเคยบอกแล้วนี่ว่าแต่ก่อนที่จะมารู้จักกันผมชอบมองธามบ่อยๆ เพราะน้องมันน่ารัก มาดูใกล้ๆแล้วน่ามองกว่าเดิมด้วย เพราะมันน่ารักแบบผู้ชายน่ารักที่ไม่เหมือนผู้หญิงแต่มีเสน่ห์ ผิวขาว หน้าใส จมูกโด่ง มองแล้วอยากมองอีก ผมก็เลยถือโอกาสมองต่อซะเลย ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสักทีก็จะมองมันต่ออย่างงี้ล่ะ
แล้วธามก็เงยหน้าขึ้นมาจนได้ สงสัยปวดคอ ผมไม่ละสายตาหนี ผมมองตาคู่นั้นตรงๆ
ความคิดแปลกๆเกิดขึ้นในใจผม คิดได้แบบไร้ที่มาของความคิดนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมมันมาได้ ต่างจากปกติตรงที่เพราะผมไม่ควรจะคิดแบบนี้กับคนที่ผมมองเป็นอาหารตาที่ผมไม่ได้อยากได้อะไรมากไปกว่าการมองแล้วก็ลืมไป ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมในตอนนั้นผมถึงถามตัวเอง เกิดจากอะไร ผมอยากรู้...
...น้องจะชอบกูไหมวะ
ผมพูดในใจ ผมไม่สนใจอะไรมากกับความรู้สึกตอนนั้น เพราะผมไม่เคยรู้เลยว่ามันจะติดค้างในความคิดผมมาถึง 8ปี กับการที่ผมไม่รู้ว่าธามชอบผมไหม
*..................................................................................*12-11-2011
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พิมช้ามากวันนี้หนาวววว ที่บ้านเริ่มหนาว เกลียดหน้าหนาววว แม่งงงงงงงง่วงตาจะปิด แต่มันจะขบบทแล้วก็เลยพิมให้มันครบๆ ไม่งั้นค้างๆคาๆ กลัวคนอ่านด่าแม่ 55555
บทนี้ก็ระลึกความหลังอดีตชาติอันหวานชื่น ร้านป้าสลิ่ม มีบทบาทหน้าที่การงานของพี่กันต์ด้วย คงถูกใจสาวก555
ตอบโพสพรุ่งนี้นาา (ช่วงนี้ตอบตามหลังตลอดดด) ขอคุณคนอ่านทุกคนมาก จริงๆ ดีใจมากที่มีคนติดตาม ถือว่าการเขียนไม่สูญเปล่า
-
ตามต่อท้ายก่อน
เดี๋ยวกลับไปอ่านละจะมาเม้นท์ใหม่น้างับ อิอิ
-
แหมๆ ที่เมื่อ 8 ปีที่แล้วนั่งคิด
น้องจะชอบกูไหมหว้า
ทำไมตอนนี้กล้าพูดว่า พี่รักธามนะหล้า หาาา
-
พี่กันต์เป็นอาจาร์ยที่(โคตร)ยอดเยี่ยม เอาชีวิต และประสบการณ์ตัวเองมา เป็นแบบอย่าง ให้ไปนั่งเรียนเองยังงง อาจาร์ยกุสอนอะไร :sad3:
ยิ่งตอนย้อนอดีตนี่
“...ประเด็นของการเรียงโค้ด เหมือนฉากละครน้ำเน่า พระรองนัวเนียไซร้หูมาตั้งนานแต่ไม่ได้ยิง กับไอ้พระเอกมาถึงจับถอดๆ ยิงแม่งเลยเนี่ยมันต่างกัน อันแรกมันรู้สึกดีนางเอกหลง แต่จบเหี้ยก็คือมันไม่ได้ กาก อันหลังมาแบบละครน้ำเน่ากระทำชำเรา แต่มันได้ เพราะสุดท้ายแม่งได้นางเอกและกุก็รักละกัน”
แล้วทำไมพี่กันไม่ยิงอ่ะ หรือไม่อยากเป้นพระเอก o12
ง่วงด้วยแต่รออ่านเรื่องนี้อยู่ อ่านจบแล้วเดี๋ยวไปนอน ฮ่า ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่กันต์ควรจะยิงได้แล้วนะคะ จะได้เป็นพระเอกซะที คนอ่านก็ลุ้นมาได้เวลาแล้ว
-
เหลือเชื่อที่ในอีกแปดปีต่อมาพี่กันต์ก็เป็นอาจารย์ :laugh:
คือว่าพี่กันต์คะ ถ้าเค้าสอนนักเรียนแบบพี่กันต์บ้างนี่ ผอ.คงเรียกเข้าพบอ่ะ :jul3:
สองคนนี้มันเริ่มน่ารักขึ้นทุกวันแล้วนะ อิอิ :-[
คนเขียนก็น่ารัก อัพทุกวันเลยง่ะ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้พี่กันต์
:L2: :L2:
-
บทบาทการเป็นอาจารย์นี่ ดุเอาเรื่องวุ้ย.......
แต่ที่เวลาอยู่กับธาม หยอดได้ตลอดดดดดด......... :z1:
ระลึกไปไอ้ความหลังเนี่ย ค่อย ๆ ขุด ขึ้นมา จนกว่าจะคิดและทบทวนได้ว่า การยอมรับความจริงและความรู้สึกตั้งแต่แรก
ก็คงไม่เสียเวลาตั้ง แปดปี :m20: ( ไม่ได้ว่าพี่กันต์นะครับ ว่าอีกคนอ่ะ ) หึ หึ หึ .....
+1 ให้เป็นกำลังใจ ทางนี้ลมหนาวก็โชยมาบ้างแล้ว :z2:
-
เอ้ย ชอบมาก ชอบพี่กันต์โคดๆเลยตอนนี้ ชอบวิธีอธิบายของพี่กันต์มากๆ เอาไปร้อยเต็ม o13
โดยเฉพาะไอการเข้าใจตลาดเนี่ย แหม ทำไมตอนเราเรียนวิชาปริ้นฯมาร์เกตไม่มีใครมานั่งอธิบายให้ฟังงี้บ้าง
เผื่อเราจะได้อะไรที่มากกว่าแค่บีบวกมาประดับทรานสคริปตัวเอง :sad4:
อันที่จริงเด็กในเมเจอร์เราก็มีคนชอบคิดอะไรสไตล์นี้นะ พวกชอบทำความเข้าใจในแบบตัวเอง
เสียแต่ว่าไอพวกนั้นมันพึ่งพาไม่ได้ เพราะเราต้องเป็นคนติว อธิบายให้พวกมันฟังแทน :เฮ้อ:
-
:กอด1:
-
55555555 haa talord....
PS: p'ming kor puai aon p'nai si kha pii,,hu hu hu!!!
-
รู้สึกว่าจะพิมพ์สลับคำกันหลายที่นะครับ แหะๆๆ
ยังสนุกเหมือนเดิมเลยครับและอัพถี่มากๆ จนอ่านแทบไม่ทัน
แต่มาอัพถี่ทุกวันแบบนี้ก็ดีนะครับ ฮ่าๆๆ
-
คิดย้อนไปสมัยก่อนอีกแล้ว เป็นความรู้สึกดีดีเหมือนกันต์ล่ะสิใช่มั้ยธาม
ชอบๆ ค่ะที่มาอัพทุกวันสม่ำเสมอ :กอด1:
-
พระเอกของชั้นโผล่มาแล้ว
:z2:
หลังจากปล่อยให้อิพี่หมิงกับพี่นายมาแย่งเรทติ้งกระจายไปตอนที่แล้ว
ไปกินข้าวรำลึกความหลังกัน
แล้วก็ทำตัวเป็นพระเอกซะที
จับถอดแล้วยิงแม่งซะ
:z1:
คนอ่านลุ้นกันตัวโก่งหมดและ
:กอด1:
-
พี่กันต์มีวิธีสอนสุดยอดเลยเปรียบอะไรๆๆได้ชัดมาก
-
อ๊าาาา ใกล้เข้าสู่วงจรความหวานแบบเติมรูปแบบ(หรือเปล่า?) ชอบพี่กันต์อ่ะ หยอดเข้าไปพี่ เดี๋ยวก็ยอมแล้ว ฮิฮิ :-[
-
ฮากับการยกตัวอย่างในห้องเรียนว่ะ
-
บทที่26
ยกเว้นเอาไว้
เหลือบมองเวลา :a5: อับแต่เช้าเลย แต่ชื่อตอนผิดนะคะ อ่านเจอแล้วก็งง ตอนที่ 25 มันอยู่ไหน (วะ)
ก็ยังมีหลายจุดที่ผิดนะคะ แต่ไม่เป็นไรไม่เสียอรรถรสในการอ่านเท่าไร :z1:
มาพูดถึงการเข้าใจตลาดที่กันต์สอนนักศึกษา บอกตรง ๆ ว่า สุดยอด!!! คนเขียนคิดได้ไง ข้าน้อยขอคารวะในฐานะที่เรียนการตลาดมา (แต่ไม่ค่อยได้ใช้) สุโค่ย o13 มาก
4Ps
Product = คุณอาจจะแย่ คุณหน้าตาไม่ถูกใจ คุณก็ปรับหน้าตาให้มันดูดีขึ้น
Price = นิสัยคุณไม่ผ่านถ้ามันปรับได้โดยไม่เสียเอกลักษณ์ของผลิตภัณฑ์คุณก็ปรับมัน
Place = คุณดูต่ำเกินสำหรับเขาก็ยกระดับชีวิตตัวเอง หรือคุณดูเอื้อมไม่ถึงสำหรับเขาก็ปรับให้มันลงมา
Promotion = แต่ที่สำคัญคือความจริงใจต่อลูกค้า และรักษาเอกลักษณ์ของผลิตภัณฑ์ เพราะแรกๆ เขาา อาจติดคุณเพราะคุณใช่สำหรับเขา แต่คุณปรับให้ตามเขาตลอดไม่ได้ คุณต้องทำให้ตลาดปรับมาหาคุณให้ได้
ไปล่ะค่ะ :bye2:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
-
ชอบตอนย้อนอดีตแปดปี ทำให้รู้ว่าสองคนนี้เขามีอะไรดี ๆ ต่อกันเยอะ
-
แหมพี่กันต์ คิดว่าทันไม๊ละเนี่ย ไอ้รักษาภาพพจน์เนี่ย
-
cโอย พี่กันต์ หยอดตลอดดดดดด 555+
ชอบพี่กันต์ มาจีบนู๋มา(โดนธามถีบ :z6:)
้
เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันน่ะ :impress2:
-
วันวานยังหวานอยู่ :L1:
-
อาจารย์กันต์มันส์มากกกกกกอ่ะ!
ขออ.ฟิสิกส์แบบนี้ได้ป่ะ>< ยกตัวอย่างได้แจ่มจรัสมาก เหอๆๆ
ชอบบรรยากาศของสองคนนี้ตอนมัธยมจริงจัง มันดูอบอุ่นและอึดอัดไปในเวลาเดียวกัน ปลื้มมมมม
-
อิจฉาธามมมมมมมมมมมม พี่กันต์ม่างงง โคตรเท่ห์อ่ะค่ะ :-[ :-[
พี่แกเป็นผู้ชายในฝันของสาวๆเลยนะเนี่ย หล่อ เท่ห์ เก่ง การงานดี
เพราะฉะนั้น ธามเอาๆไปเหอะ เสียดายมากถ้าจะยกให้ชะนี :laugh: :laugh:
-
ตรรกะสอนน้องดีเยี่ยมนะพี่กันต์ ว่าแล้วพี่กันต์ก้ยิงซะสิ 555
-
"มันเหมือนกับ แอบคบกันนะว่าไหมทั้งๆที่มันไม่มีอะไรแต่ก็ไม่อยากให้ใครรู้ว่าสนิทกัน ทั้งผมทั้งพี่กันต์ เหมือนกันเลย ทำไม จนตอนนี้ก็ไม่ได้คำตอบ"
ก็ถ้ามันไม่มีซัมติงกัน มันก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอกหมอธาม
มันก็คิดกันทั้งคู่แหละว้า ต่างคนต่างเป็นคนพิเศษ
-
:เฮ้อ: เมื่อไรน้องธามจะใจ อ่อนกะพี่กันต์ น่ะ :z3:
-
แต่พี่กันต์สอนเข้าใจง่ายดีนะ. o13 เคยเรียนการตลาดไม่เคยเห็นตัวอย่างแบบนั้นเลย แนวอ่ะพี่กันต์
-
ใกล้แระ
:L1: :L1:
-
พี่กันต์ยกตัวอย่างจากชีวิตจริงเลยนะเนี่ย :laugh:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ธาม ยอมๆ พี่กันต์เถอะ
พี่กันต์ ก็ ยิงๆธามได้แล้ว ฮ่าๆๆๆ กร๊ากก
พาไปรำลึกความหลัง น่ารักกันจริงๆนะเนี่ย ^^
-
ใกล้เข้ามาทุกที สองคนนี้ อิอิ
-
ป้าสลิ่มสื่อรัก ฮาๆ
-
พี่กันย์คะ พี่พูดได้เห็นภาพมากเลยค่ะพี่ นี่หรือคือแบบอย่างของเยาวชน อ๊ากกกกกกกกกก :m31: มันเยี่ยมมาก
-
ใกล้ความเป็นจริงแล้ว อิอิ
-
อยากกลับไปเรียนอีกรอบบบบ ~~ จะเลือกเรียนการตลาด มหาลัยที่พี่กันต์สอน 55555
*ร้องเพลงเชียร์พี่กันต์* . . เราก็จะใกล้ เข้าไปข้างในหัวใจ ~~ ยิ่งพูดยิ่งฟังยิ่งใกล้ เข้าไปข้างในหัวใจ
ใกล้เข้าไปข้างในหัวใจ ยิ่งพูดยิ่งฟังแค่ไหน ยิ่งใกล้ข้างในหัวใจ . . . >////<
-
พี่กันต์นีรักมั่นคงจริงๆ 555
ธามไปโดนเครา ซะ (ไม่เลิก + +)
พี่หมิงจะเป็นอะไรมั้งนั้น
แต่คงได้ยาดีจากพี่นายละ
รอตอนต่อไปนะค่ะ
-
อยากไปเรียนมหาลัยที่พี่กันต์สอน ฮ่าๆๆ
มาเรียนแต่ละครั้งไม่รู้วันนี้อาจารย์จะเอาอะไรมาเทียบกับนู่นนี่
แล้วจะซิ่วไปหานะพี่กันต์ <3 จุ๊บุๆ (ได้ข่าวว่าอยู่ปีสี่แล้วนะหล่อน = =)
อ่านมาถึงตอนนี้ธามก็ยอมพี่กันต์เยอะแล้วน้า เมื่อไหร่จะยอมให้พระเอกอย่างพี่กันต์ยิง(ประตู)ซะทีล่ะ
-
นี้ถ้าแยกตอนอดีตออกจากปัจจุบันนะ สามารถแต่งได้เรื่องนึงเลยเชียว 555+
อีก 2ปี ค่อยเป็นแฟนละกัน เอิ้กกก.. จะได้ให้ครบ10ปีไปเลย ฮิ้ววว
ใจก็คิดภาพของธามเหมือนคนเขียนนะ แล้วในหัวก็ชะแว็บไปถึงโครงหน้าของนิชคุณ แต่ธามสถุนกว่าคุณเยอะละกัน 555
เพราะฉะนั้นให้ธามรีบโกนหนวดซะ จะได้เห็นภาพได้ง่ายขึ้น อิอิ (หลอกล่อคนเขียน -..-)
o18
-
ธาม ท่องไว้ สงสัยเราจะเป็นเนื้อคู่กัน
ขนาด 8 ปี ผ่านไปเรายังได้กลับ
มาเจอกันและพี่กันต์ก็ยังคงชอบและจีบ
เราอยู่เพราะฉะนั้นยอมพี่กันต์ไปซะ
-
55555555+ พี่กันต์น่ารักอ่า
พี่ธามยิ่งโคตรน่ารักกกอะ แบบว่าหน้าตานิสัยทุกอย่างงง
อ่าแล้วพี่กันต์ไม่ยิงอะเดวไม่ได้เป็นพระเอกน้า 5555+
ปล น้องนักศึกษาคะอ่อยไปเถอะคะชาติหน้าน่าจะทันนะคะ แบร่ๆๆๆ คนเค้ามีเจ้าของแล้วบ้างเหอะ แบร่ๆๆๆ
-
เป็นอาจารย์ที่ประเสริฐมากกกกกกกกกก
เดี๊ยะ สักวันจะโดนไล่ออก
(แต่ถ้าเราเรียนคงชอบอะ 555+)
-
หึหึ ในที่สุดก็อ่านทัน :a2:
หมอธามกับพี่กันต์น่ารักอ่ะ :-[
พี่นายก็ทำเป็นใจแข็งจริงๆใจอ่อนกับเชฟหมิงแล้วอ่ะดิ
คนเขียนแต่งเรื่องได้น่ารักมากเลยค่ะ :กอด1:
-
คิดถึงความหลังครั้งเก่าสมัยมัธยม
มีคนที่ไม่ได้ลืม แต่ไม่มีคนที่ติดอยู่ในใจ
รู้ตัวเองงี้แล้วก็เศร้าๆเหงาๆยังไงไม่รู้
:กอด1: แด่ความหลังที่สวยงามของพี่กันต์และธาม :กอด1:
-
พี่กันต์ เต็มที่ สู้ๆๆๆๆ
-
น้องธามก็ใจแข็งเหลือเกิ๊น
พี่กันต์เขาออกจะเพอร์เฟ็ค
หาได้ยากแล้วน้าแบบนี้
อยากอ่านหวานๆ
ชอบคู่หมิงนายเหมือนกันน่ะ ฮารฺ์ดคอร์ดี
-
ข้าวไม่กินขอรื้อความหลังก่อน
แค่ได้คิดก็อิ่มแล้วใช่มั๊ยพี่กันต์
-
ยิ่งอ่านกันต์มันก็ยิ่งดาร์ก :laugh: :laugh:
-
5555555 :laugh:อธิบายเข้าใจมากอ่ะพี่กันต์
เอาใจช่วยให้ธามถูกพี่กันต์ยิงซะทีจะได้จบสวย :call:
-
เมื่อไหร่ธามจะใจอ่อนน้า.... :impress2:
พี่กันต์สู้เค้านะ.... :m1:
-
หากย้อนเวลาได้ จะไปลงเรียนกับพี่กันต์
อธิบายซะเห็นแจ้งความจริงเลย มันใช่จริงๆนะ
ยิ่งประกอบกับเรื่องราวในอดีต(รอบที่ล้าน) :jul3:
ยิ่งทำให้เห็นว่า นี่แหละพี่กันต์ คงเส้นคงวา
ว่าแต่ธามสองมาตรฐานนะเนี่ย "เว้นไว้คนนึง" :-[
แล้วก็ทำตัวเป็นแม่ยกพี่กันต์ต่อไป สู้ๆพี่กันต์
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ช้าเค้าก็ไม่ว่าหรอกจ้ะ รอได้
-
อยากได้คนนิสัยแบบพี่กันต์สักคน
ทำไมมันหายากนักนะ แซดดดดดดดดด
นู๋ธามก็ใจอ่อนยอมให้พี่กันต์เขาไปเตอะ
พี่กันต์เขารักจริงไรจริงตั้ง 8 ปี
จะยึดมั่นอะไรขนาดน้านนนนนนนนนนน อิจฉาธามวุ้ย
-
ชอบพี่กันต์กับพี่ธานอะ
เหมือนไหร่พี่ธานจะยอมใจอ่อนสักที
สงสารพี่กันต์
-
หมั่นไส้คนเล่นตัว หวังจะโก่งราคาค่าตัวเร๊อะ
"เว้นให้มองได้คนนึงแล้วกัน" .......เห็นอยู่ชัดๆว่ามีใจให้เค้าตั้งแต่แรก
ปล.จากตอนที่แล้ว ชอบยศมาก น่าจะจับถวายตัวให้เจ้แป้งนะ ท่าทางจะเข้ากันได้ดี ขยันขโมยซีนได้ตลอดอะ
-
พี่กันต์ชอบเปรียบเทียบแบบว่า..เอ่อ...อืม....มาก
-
โอ๊ย คนแต่งขา ใจละลายค๊า
เทคนิคก.สอนของพี่กันต์มันจังไรเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ
นึกภาพหมอธามเห็นมาดอ.ของพี่แกที่มหาลัยไม่ออก555
-
อ่านไปยิ้มไป :o8: ไม่ว่าจะ อดีต ปัจจุบัน หรือ อนาคต ก็ยังต้องออยู่กับพี่กันต์เค้า
เพราะงั้น ถ้าจะรำรึกกันได้ขนาดนี้แล้วหละก็ .. อร๊ายยยยยยยย ตอบรับได้แล้วหละมั๊ง คนเชียร์อะ เชียร์จนจะขาดใจอยู่แล้ว
ป.ล. พี่กันต์ เป็นอาจารย์ที่ เริศมากจร้า อยากได้แบบนี้ซักคน เอามาสอนคงเข้าใจถ่องแท้เลย :กอด1:
-
หมั่นหยอดไปเรื่อยๆพี่กันต์เชียร์อยู่...สู้ๆ :3123:
-
อยากได้ครูแบบนี้ เข้าใจโคตรง่ายอ่ะจริง o13
บทนี้ย้อนวันวานอีกแล้วว พี่กันต์ก็น่ารักเหมือนเดิม หื่นด้วย ก๊ากก
ธามรู้ใจตัวเองไว ๆ เถอะ ลุ้นตัวโก่งแทนพี่กันต์แล้วเนี่ย :monkeysad:
-
พี่กันต์น่ารักอะ ธามกะน่ารัก อยากให้ธามรับรักพี่กันต์เร็วเร็วจัง อิอิ คู่พี่หมิงกะพี่นายกะฮา
-
:-[ :-[ :-[ :-[
พี่กันย์สู้ๆ พี่กันย์สู้ตาย พี่กันย์ไว้ลายสู้ตายสู้ๆ
-
ชอบเรื่องนี้ตรงที่มันย้อน 8ปีที่เเล้ว นี้เเหละ
สนุกดีค่ะ น่ารักๆ
กันต์สู้นะ
รอค่ะ
:กอด1:
-
ถ้ารุกจริงๆจังๆสงสัยจะได้กันไปตั้งกะ 8 ปีที่แล้วนะเนี่ย
อดีตผ่านไปแล้ว ตอนนี้ก็ขอให้คบในเร็ววัน
-
ธาม โกนเคราเถอะจ้ะ พี่ขอร้องงงง
พี่กันต์ ๘ ปีนี่มันไม่ใช่น้อยๆเลยน่ะ ไอความรู้สึกที่ติดค้างอยุ่เนี่ย รอๆ
ดูเหมือนว่าธามจะใจอ่อน ลงมาหน่อยนึงงง
-
กำลังตามอ่านอย่างขะมักเขม้น
-
ปล.จากตอนที่แล้ว ชอบยศมาก น่าจะจับถวายตัวให้เจ้แป้งนะ ท่าทางจะเข้ากันได้ดี ขยันขโมยซีนได้ตลอดอะ
เห็นด้วยมากๆ ฮ่าๆ
-
ในที่สุด !! ก็ตามอ่านทันวันเดียว !! :-[
ขอบอกคำเดียว สนุก ค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ชอบนายเอกสไตล์นี้ !!! กวน เฮฮา น่ารัก
ธาม นายน่ารักมากก :o8:
พี่กันต์ ฮ่าๆ คนดี(รึเปล่า !!!) 555
ชอบเรื่องนี้เพราะว่ามันมีมุขเยอะดีค่ะ
ชอบเวลาที่พี่กันต์หยอดธาม ฮามากกค่ะ 55(ทั้งๆที่มันเป็นมุขส่อก็เถอะ แต่ชอบค่ะ เอิ๊ก :pighaun:)
เป็นกำลังใจให้ค่า รอติดตามตอนต่อไป สู้ๆค่ะ o13
(เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มาคอมเม้นยาวที่สุดเลย อิอิ ก็มันโดนใจนิค่ะ :pig4:)
-
เมื่อไหร่ธามจะเสียตัวซ้ากทีอ่า --- รู้นะว่าธามก็มีใจให้พี่กันต์ตั้งแต่ม.ปลายละแต่อาจจะไม่รู้ตัว คริคริ
-
บทที่ 27
เป็นบ้า
.....................................................................................
ผมกับพี่กันต์นั่งมองหน้ากันต์ระหว่างรอข้าว ก็พี่กันต์มองก่อน แล้วไม่พูดอะไรผมเลยมองบ้าง ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมไม่พูดอะไร ก็นั่งมองมันแบบนั้นแหละ ถ้าเป็นปลากัดคงท้อง ไม่ดิ อันที่จริงปลากัดมันไม่ได้มองหน้ากันแล้วท้องนะ อันนั้นเวอร์ไปจริงๆมันผสมกันภายนอก มองตามันเป็นแค่การกระตุ้น เรียกง่ายๆทำให้ปลาตัวเมียมีอารมณ์จะได้ปล่อยไข่ออกมาให้ตัวผู้ยิง ดูสาระนะผม ...ไม่หรอก
ผมกระพริบตา แต่ก็ยังไม่พูดอะไร พี่กันต์มองผมหน้านิ่งๆ นิ่งแบบไม่ได้ยิ้ม ไม่ได้โกรธ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าไร้อารมณ์ เพราะอารมณ์มันส่งมาที่สายตาหมด ใครว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ พี่กันต์คงพยายามจะพูดกับผมทางสายตาอยู่ละมั้ง นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มนั้นมองตรง ไม่หลบหรือลดลง... ดื้ออ่ะ
รู้แล้วว่ารัก น้อยๆหน่อยก็ได้ ไม่หนีหายไปไหนหรอกผมน่ะ
นี่คือประโยคที่ผมไม่ได้พูด แต่ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์จะรู้ไหมว่าผมก็พูดมันทางสายตาเหมือนกันกับที่พี่กันต์ทำอยู่นั่นล่ะ พี่กันต์ยิ้มน้อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร กระพริบตาครั้งนึง แล้วก็มองอีก
“มองอะไรนักหนาห๊ะ” ในที่สุดผมก็เป็นฝ่ายแพ้ ช่างมันเหอะ ไม่ได้แข่งชิงทองคำหนักสิบบาท ยอม
“ก็มองชดเชยตอนที่ไม่ได้มอง”
“เสี่ยวนะพี่กันต์”
“เดี๋ยวนี้ก้าวร้าวกับพี่เหรอ” โถ.. ถามเหมือนผมไม่เคย
“ไม่ว่าจะเดี๋ยวนี้ตอนไหน อดีต ปัจจุบัน อนาคตก็ทำเถอะ” ผมพูดสวนกลับ
“มีอนาคตนี่แปลว่าพี่มีหวังใช่ป่ะ”
“ไม่ต้องหวังมากหรอก ผิดหวังแล้วเจ็บ”
“บอกแล้วเจ็บเท่าไหร่ไม่กลัว กลัวธามไม่รักอย่างเดียว” เฮ้อ... ผมถอนหายใจพูดอะไรต่อไม่ออก
ทำไมน่ะเหรอ อายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยไง!!!
รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมาไชๆตรงแก้ม ปกติไม่ใช่คนหน้าบางแต่ถ้ากับเรื่องบางเรื่องก็บางได้บางดี อยากเอาหน้ามุดใต้โต๊ะ เพราะพี่กันต์ยิ้มกว้าง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชอบ ไม่ได้ชอบเฉยๆ ชอบมากด้วย แต่ก่อนที่อะไรจะทำให้ผมแพ้หมดรูปไปกว่านี้ ป้าหลิ่มก็มาช่วยชีวิตผมเอาไว้ทัน
“จำได้ละเนี่ยกันต์กับธามใช่ไหม แหม หายไปนาน โตมาก็หล่อเหมือนเดิม” ป้าหลิ่มจำได้ โอ้ความจำป้าดีเลิศมากนะครับสำหรับผม และมันน่าภูมิใจที่ป้าจำได้ เพราะป้าจะจำแต่นักเรียนหล่อๆ คนดังๆ หรือพวกที่มีอะไรแปลกๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าป้าจำผมไว้ในหมวดไหน หล่อ หรือแปลก แต่พี่กันต์ไม่ต้องถามหรอก หมวดหล่ออยู่แล้ว
“ไม่นึกว่าจะจำได้นะป้า” ผมพูด แล้วป้าหลิ่มก็ยิ้มกรุ้มกริ่มแปลกๆ
“เห็นตอนเรียนเหมือนเฉยนะๆ ไปไงมาไงได้กันล่ะเนี่ย” ผมแทบร่วงเจอคำถามนี้ ส่วนพี่กันต์ก็หน้าระรื่นยิ้มรับซิครับ
“ไม่ใช่ป้า” ผมออกตัวก่อนที่มันจะเลยเถิด เพราะรุ่นน้องโต๊ะอื่นที่มีมองๆก็เริ่มทำท่าฟังอย่างสนใจแล้ว ไม่ค่อยปิดบังเลยนะพวกมึงเรื่องคนอื่นเนี่ย
“เอ้าไม่ใช่เหรอ...” ป้าหลิ่มทำหน้างงๆ
แต่พี่กันต์... “ยังไม่ได้ครับ จีบอยู่”
“แหม เด็กสมัยนี้จีบกันยาวดีนะ” พูดจบก็ชิ่ง ผมแทบจะกระชากคอพี่กันต์ที่ยิ้มกว้างพิเศษมาเขย่าๆให้หายแค้น พูดเบาๆไม่ว่าเลยนะ แต่แม่งเล่น... โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
ป้าหลิ่มจอมแซวอันดับหนึ่งวางจานข้าวสอนจานลงบนโต๊ะ ผมไม่มองอะไร มองแต่ข้าว อยากกินมากตอนนี้ไม่อยากไปมองอะไร แต่ผมแอบเห็นพี่กันต์มองไปข้างๆ แล้วก็ยิ้ม... ยิ้มแบบ... ไงล่ะอิจฉาล่ะซิ อะไรแบบนั้นแหละ ช่างหัวมัน
แม่งงงง พี่กันต์มันร้าย!
“เฮ้ย กินป่ะอ่ะ” ผมเรียกพี่กันต์
“กินดิ” พี่กันต์ตอบผม
“ขอเจาะไข่ได้ไหม” ใครๆก็มีนิสัยนี้กันใช่ไหมล่ะ เจาะไข่แดงในไข่ดาว ผมชอบมาก ถ้าไม่ได้สั่งมากินเองก็ขอคนอื่นเจาะ แต่ไม่ค่อยมีใครยอมให้ทำหรอก แต่ไม่แน่พี่กันต์อาจจะยอม
“ได้ดิ” เฮ้ย ให้ด้วยใจดีอ่ะ ผมยื่นส้อมเตรียมเล็ง แต่ อยู่ๆช้อนอีกคันก็มาขวางเอาไว้ก่อน
“แลกกันเจาะ” พี่กันต์ทำหน้าจริงจัง
“ธามไม่มีไข่ดาว” ผมก้มลงมองที่จานตัวเอง สั่งมาแต่ข้าวผัดอ่ะ ไม่มีอะไรแลก
“แต่ธามมีไข่แดง” พี่กันต์พูดขึ้นมา ผมเข้าใจละ เว้นสักนาทีไม่ได้เลยนะ
“พี่กันต์”
“หืมมม” ยังจะมาหืม เอาไข่แดงของไข่ดาวมาเทียบกับไข่แดงผมโถๆ ถึงผมจะไม่ซิงเรื่องผู้หญิงแต่กับผู้ชายนี่โคตรใสเลยนะเว้ย!
ผมเอาส้อมออกมาจากรัศมีจานของพี่กันต์ กินข้าวตัวเองไม่สนใจไม่พูดอะไร เพราะพูดไปก็โดนสวนกลับแบบสไตล์พี่กันต์อีกแน่ๆ เหลือบไปมองก็เห็นพี่กันต์ไม่ยอมแตะต้องไข่แดง กินแบบอารมณ์ดี ค่อยๆกิน เล็มไข่ขาว เหลือไข่แดงเอาไว้สุดท้าย แม่งอยากเจาะ ไอ้ผมก็โรคจิตจริงๆว่ะ สักพัก ผมก็กินหมด หมดก่อนพี่กันต์ ผมเลยเห็นพิธีกรรมกินไข่แดงที่โคตรละเมียดละไม พี่กันต์เหลือแต่ไข่แดงสภาพสมบูรณ์โคตรๆ แต่ปราศจากไข่ขาว ค่อยๆเอาช้อนตัดขึ้นมา แล้วก็กินมันเข้าไป ไม่เจาะ...
“เฮ้ยย ไม่ยอมเจาะอ่ะ โห ไม่สนุกเลย” รู้งี้แม่งแอบเอาส้อมแทงซะก็ดี ความสุขเล็กๆบนโต๊ะอาหารเลยนา
“โรคจิตป่ะเนี่ย” พี่กันต์ถามผม
“ธามเป็นโรคจิต งั้นอย่ามายุ่งกับธามเล้ย” ผมพูดประชด เรียกป้าสลิ่มมาเก็บตังค์ พี่กันต์ไม่พูดอะไรแค่ยิ้มมุมปาก ผมวางแบงค์ยี่สิบสองใบลงบนโต๊ะ แต่พี่กันต์แม่งเล่นเอาแบงค์ร้อยทับแบบหยามกันชัดๆ ร้ายมาก แต่ได้ครั้นที่ผมจะเอาแบงค์ห้าร้อยวางทับอีกก็จะดูปัญญาอ่อนเกินไปได้แต่คิดเจ็บใจไปก็เท่านั้น
“พี่เลี้ยง”
“ไม่ต้องเลี้ยงหรอก” ผมพูด
“ค่าปิดปาก...” พี่กันต์เอ่ยเบาๆ แต่ก็ชัดเจน ผมชะงัก มันน่าแปลกนะที่พี่กันต์เหมือนจะจำได้ทุกอย่างไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหน ผมไม่รู้พี่กันต์จำเรื่องคนอื่นหรืออย่างอื่นได้ไหม แต่ทำไมเรื่องเก่าที่ผมนึกถึงทีไรมันก็เพราะพี่กันต์ที่เป็นคนเริ่ม เหมือนจะจำได้ทุกอย่าง แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ ผมมองดูนาฬิกาข้อมือ เวลาประมาณนี้ล่ะมั้งที่วันนั้นผมกับพี่กันต์ออกมานั่งกินข้าวกัน แต่ก็แปลกอีกนั่นแหละ เพราะผมเองก็จำได้ดี
ผมเดินออกมาจากร้าน พี่กันต์กับผมหยุดยืนมองหน้าโรงเรียน มันคงเป็นความคิดถึงเก่าๆ นึกถึงตอนเด็กๆที่ตอนนั้นเราคิดว่าโรงเรียนนี้คือโลกของเรา นึกถึงความสนุกแบบเด็กๆ ทำตัวเฮี้ยวๆ แกล้งเพื่อน เช้าตื่นสายไปโรงเรียนไม่ทัน นั่งหลับในคาบ ตอนเย็นอยากเลิกเรียนแต่ดันไม่อยากกลับบ้าน ขออยู่เล่นบาสก่อน เตะบอลอีกนิดได้ไหม ไอ้เหตุการณ์แบบนี้มันผ่านมานานแล้ว ผมภูมิใจมากที่จบจากที่นี่และผมว่าพี่กันต์และคนอื่นๆที่จบมาจากที่เดียวกันกับผมก็คิดไม่ต่างกันหรอก
“อยากเข้าไปเดินเล่นในโรงเรียน” ผมพูดขึ้นมาลอยๆ แต่มันเข้าไปไม่ได้หรอก โรงเรียนไม่ให้คนนอกเข้า
“เข้าไปไหมล่ะ”
“ไม่ๆ เดี๋ยวยุ่งยาก”
...ผมพูดงั้นนะ ก็ผมกลัวมีปัญหา พี่กันต์ก็ทำหน้าเห็นด้วยแต่..
แต่เกิดบ้าอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ เพราะผมกับพี่กันต์มายืนอยู่ที่โรงเก็บของแล้ว เข้ามายังไงน่ะเหรอ ก็เดินเข้ามาแบบดื้อๆเลย พี่กันต์กับผมหน้าตาน่าเชื่อถือมาก เพราะใส่เชิ้ต กางเกงสแลคทำงาน ยามก็เหมือนไม่เอ๊ะใจอะไร เพราะเห็นผมเดินข้ามถนนมาจากร้านป้าสลิ่มด้วย โรงเรียนตอนกลางคืนเป็นสถานที่พิเศษ ใครไม่เคยอยู่โรงเรียนจนฟ้ากลายเป็นสีดำ และไฟถนนเปิดสว่าง ผมว่าคนนั้นโคตรใช้ชีวิตนักเรียนไม่คุ้มเลย มันเป็นตอนที่โรงเรียนสวยที่สุด เพรามันเงียบ ดูสงบมากในสายตาผม แสงไฟจากตึกเรียนที่เปิดเอาไว้ ตัดกับความมืดมันยิ่งทำให้โรงเรียนในความทรงจำเก่าๆ กลายมาเป็นความจริงที่สวยสุดๆแม้เวลาจะผ่านไปนานหลายปี
“พี่ไม่ได้กลับมาเลยตั้งแต่จบ ครั้งนี้ครั้งแรก” พี่กันต์พาผมเลี้ยวไปที่ทางไปสนามกีฬาต้นไม้ใหญ่ๆหายไปเยอะ และตอนนี้ผมสงสัยว่าต้นไม้ต้นใหญ่ต้นนั้นที่อยู่แถวๆโรงเก็บของถูกตัดไปหรือยัง เพราะมันเป็นที่ที่ผมชอบไปนอนเล่น นั่งพัก เป็นมุมสงบส่วนตัว
“ธามมาหลายรอบละ ก็พี่กันต์เรียนอยู่เมกาจะมาได้ไง”
“ตอนพี่เรียนที่โน่น พอพี่นึกถึงโรงเรียนทีไร พี่ก็คิดถึงธามนะ” พี่กันต์พูดเหมือนจะเล่าให้ผมฟังเฉยๆ
“พี่กันต์ทำให้ธามเหมือนเป็นคนที่โคตรดูดีเลยนะ” ผมพูดออกมาจนได้ล่ะ ก็มันจริง ทั้งๆที่ผมออกจะเหี้ย สถุล ไม่ได้ดีพอที่ใครสักคนจะคิดถึงมาตลอด 8ปี และที่สำคัญคือคนนั้นเป็นคนที่ผมทำให้เสียใจมาด้วย
“ธามชอบว่าตัวเองไม่ดี แล้วธามก็พูดเหมือนพี่ดีมาก” พี่กันต์หยุดเดิน ผมหยุดด้วย เรายืนมองสนามหญ้าสีเขียว ที่มันเขียวแปลกๆเมื่อเจอกับแสงสปอร์ตไลท์ที่สาดส่อง ยังมีนักกีฬาโรงเรียนอยู่ซ้อมอยู่ตามปกติ แบบไหนก็แบบนั้น เหมือนตอนที่ผมอยู่ไม่มีผิด
“ดีเกินไปอ่ะ เข้าใจป่ะคำนี้”
“ธามไม่ชอบคนดีเหรองั้น”
“ชอบ” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด ใครมันจะไปชอบคนไม่ดีวะ
“งั้น...” พี่กันต์เหมือนจะพูดต่อ แต่ผมก็มองพี่กันต์ ผมมองเพื่อที่พี่กันต์จะได้ต้องพูดประโยคถัดไปออกมา ผมเดินไปที่ตึกกิจกรรมเป็นอาคารชั้นเดียว ที่มีห้องสภาพแบบห้องเก็บของเรียงราย มันถูกใช้เป็นที่เก็บของ เป็นห้องชมรม หรืออาจจะเป็นห้องเรียนในกรณีพิเศษ
แล้วก็ผมนั่งลงที่ม้านั่งหินอ่อน พี่กันต์นั่งลงข้างๆ
“เหนื่อยป่ะ” ผมถาม หันไปมองพี่กันต์ที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งอีกตัว พี่กันต์ส่ายหน้ายิ้มๆ ยิ้มได้ยิ้มดี แต่ผมก็จะไปว่าอะไรได้ เพราะเล่นยิ้มแล้วหล่อ
“หมายถึงเหนื่อยใจอ่ะเหนื่อยไหม แค่ธามบอกว่าคิดถึงพี่กันต์คืนนั้น แค่นั้นเองนะ พี่กันต์ทำไมยอมทำตั้งขนาดนี้”
“ธามบอกซิว่าเกลียดพี่ ไม่อยากเห็นหน้า รำคาญแล้ว พี่จะไปเลย แต่ขอให้คิดดีๆ ว่ามันมาจากใจไหม” พี่กันต์พูดเรียบๆกับผม
ผมไม่เคยเกลียดพี่กันต์เลยสักครั้ง เพราะมันไม่มีสาเหตุให้เกลียด แต่เป็นกลัวซะมากกว่า ก็ดูดิ มันน่ากลัวไหมล่ะ ทำไมผมถึงจะรำคาญ พี่กันต์คือคนที่ผมคิดว่ารักษาระยะห่างได้เก่งที่สุดแล้ว พี่กันต์ไม่เคยเข้ามายุ่ง ไม่เคยถามผมว่ากินข้าวกับอะไร หรืออะไรไร้สาระ แบบทำอะไรอยู่ เหงาจัง ไม่เคยมี แต่ก็ไม่เคยห่างจนหาย คำตอบที่ผมให้คือส่ายหน้าและยิ้ม...
“พี่กันต์เคยจำตอนที่อธิบายเรื่องโค้ดแบบจังไรๆให้ธามฟังได้ป่ะ” ผมถามพี่กันต์ เจ้าตัวก็พยักหน้ายิ้มๆ คงจะมาคิดได้ว่าตอนแรกๆที่พึ่งรู้จักกัน พี่กันต์ชวนฮาขนาดไหน อันที่จริงตอนนี้ก็ยังฮาอยู่นะ
“ทำไม นึกสงสัยขึ้นมาอีกหรือไง”
ผมควรจะพูดดีไหมวะ หรือไม่พูดดี... แต่พูดดีกว่า
“อย่าทำตัวเป็นพระเอกกับธามได้ป่ะ” พระเอก ไอ้คำนั้นที่พี่กันต์อธิบาย ผมก็พึ่งมานึกขึ้นได้ตอที่เดินเข้ามาในโรงเรียนนี่แหละ แล้วตระหนักได้ถึงความเสี่ยงของตัวเองอย่าไม่น่าเชื่อ ผมคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนที่อ่อนปวกเปียกขนาดโดนลากไปยิงแต้มกันง่ายๆหรอก แต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้...
“กลัวพี่เหรอเนี่ย อย่าบอกนะว่ากลัวพี่ทำแบบนั้นจริงๆอ่ะ เฮ้ย ใสกว่าที่คิดนะเนี่ย”
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่กันต์หัวเราะชุดใหญ่ แม่ง น่าเอาอะไรไปปาเข้าปากจริงๆ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะเรื่องนี้ จริงจังเลยสำหรับผม เกิดแม่งอยู่ๆกินเหล้าเมาๆ โดนลาก ตื่นมาโดนยิงประตูไปแล้ว ไม่รู้เนื้อรู้ตัวนี่ขั้นจินตนาการภาพไม่ออกเลยว่าจะทำหน้ายังไง
“เฮ้ย หยุดขำได้แล้ว” ผมพูดพร้อมเตะขาพี่กันต์ ที่ทำท่าพยายามหยุดหัวเราะอย่างสุดความสามารถซึ่งหน้าก็ยังเห็นชัดๆว่าระรื่นมาก
“โอเคๆ ใครจะไปทำงั้นกับธาม ถ้าพี่จะทำนะ ตั้งแต่คืนที่ไปส่งธามไม่เหลืออะไรแล้ว”
...เออก็จริง กุลืมคิด นี่ไง ขายหน้าฟรี
ผมถอนหายใจเฮือกๆ กับความโง่กับความวิตกจริตแบบบ้าๆของตัวเอง กำลังจะชวนคุยเรื่องอื่นต่อ แต่ไอ้เทพเจ้าจังไรแมน ที่สิงร่างพี่กันต์มาตั้งแต่เกิดมันไม่ปล่อยให้บทสนทนาเข้าทางแบบนี้เสียเปล่า ส่งประโยคเด็ดวอนตีนผมมาอีก 1ทีเด็ด... เยสเป็ด
“แต่สักวันธามก็คงมาปล้ำพี่เองแหละพี่ว่านะ”
พี่กันต์แม่งเหี้ย...
พอระลึกความหลังกันเรื่องโค้ดพี่ผมพูดขึ้นมา พี่กันต์ก็รบเร้ากึ่งบังคับให้ผมมาดูห้องเก็บของของสีกัน ห้องล็อคประตู แต่มันไม่เกินความสามารถคนแบบพี่กันต์หรอก บอกแล้วว่าเพอร์เฟ็คมาก พี่กันต์หาเศษอะไรก็ไม่รู้แถวนั้นมาจัดกลอนประตู เปิดออกอย่างง่ายดาย... ครูบาอาจารย์นะคนนี้ มหาลัยพิจารณาด่วน
ผมเปิดไฟที่ห้อง ไฟสลัวมาก แต่ก็ดีกว่ามืดๆ
“เหมือนเดิม รกเหมือนเดิม” ผมพูดขึ้นมาเมื่อเห็นสภาพ ชั้นวางของที่ล้นทะลักด้วยอะไรที่อธิบายไม่ถูก แต่ก็เหมือนจะมีคนเข้ามาใช้เรื่อยๆ เพราะมีที่นั่งและฝุ่นไม่เยอะเท่าไหร่พี่กันต์เดินวนดูโน่นดูนี่เหมือนมาทัศนศึกษาดินแดนโบราณ แม้ว่าตัวเองจะเคยมาห้องนี้บ่อยๆก็ตามที
“พี่โคตรแก่เลย”
“มันก็แก่พอๆกันแหละ” ห่างกันแค่ปีเดียว พี่กันต์แก่ผมก็แก่ด้วยล่ะวะ ยิ่งพอมาโรงเรียนแบบนี้ยิ่งคิดได้ว่าตัวเองแก่สุดๆ
“ธามเคยนั่งอยู่ตรงนี้” พี่กันต์พูดแล้วก็นั่งลง เงยหน้าขึ้นมองผมเหมือนเด็กน้อยขอตังค์แม่..
“จำได้ขนาดนั้นเลย” พี่กันต์พยักหน้า
“ธามรู้ไหมว่าวันนั้นที่พี่มาเจอธามในห้องนี้เป็นวันแรกที่พี่เริ่มคิดว่าพี่ชอบธาม ตอนที่พี่นั่งกินข้าวที่ร้านป้าหลิ่ม วันนั้นพี่ก็นั่งมองธามแบบนี้ แต่วันนั้นธามไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองพี่เลย แต่ดูดิ วันนี้แม่งจ้องพี่อย่างกับจะกินหัว” พี่กันต์พูดไปยิ้มไป แล้วมันก็อดทำให้ผมยิ้มตามไม่ได้ เพราะพี่กันต์พูดเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดามาก แล้วไอ้ความคิดเพี้ยนๆก็เข้าสิงให้ผมคิดว่า ...ให้ตายเหอะ แม่งกุอยากจะเป็นบ้า เป็นบ้าเพราะไอ้คำพูดต่างๆนานาที่พี่กันต์พูดมานี่แหละ
“ธามรู้นะว่าพี่กันต์มอง”
“แล้วทำไมตอนนั้นยอมให้มองตั้งนาน”
“เอาจริงๆป่ะ”
“จะให้โกหกทำไมล่ะ”
“มีอะไรมาแลก” ผมถาม
“บอกก่อนแล้วจะหาของสมนาคุณ”
“ธามคิดว่ายกเว้นให้มองได้คนนึงแล้วกัน” ผมพูด แล้วก็ยิ้ม
“น่ารักนะพูดจาแบบนี้ หลอกให้ดีใจเล่นป่ะ มาเดี๋ยวกอดเป็นการตอบแทน” พี่กันต์ลุกขึ้น ยิ้ม เดินมาตรงหน้าหนแล้วอ้าแขนออกมา
ผมรู้ว่าพี่กันต์พูดเล่นๆ ไม่คิดว่าผมจะรับของสมนาคุณที่ว่านั่น แต่ไม่รู้ผมเป็นบ้าอะไรหรือผมเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ อาจจะเป็นเพราะผมเบลอ หรือผมอิ่มเกินไป หรือเพราะไฟมันสลัว ห้องนี้มันรก ความทรงจำเก่าๆ ผมคงเหงาเพราะไม่มีใคร แล้วตรงนี้มีแค่พี่กันต์ หรือเป็นเพราะผมไม่คิดอะไรอยากจะเล่นด้วย ผมว่างมาก หรือบางทีนั้นผมอาจจะ... ไม่รู้ว่ะ ช่างแม่งเหอะ แต่ผมก็พูดไปแล้วว่า
“มาดิ”
พี่กันต์แปลกใจรอยยิ้มหายไปจากใบหน้าชั่วครู่ เหมือนสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงพูดออกมาอย่างนั้น แต่พริบตาเดียวก็กลับยิ้ม ยิ้มกว้าง มีความสุข สีหน้าที่ผมอ่านออกได้จากพี่กันต์ ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้ายังไง แต่ผมไม่ถามพี่กันต์หรอก พี่กันต์เดินเข้ามาชิดผมแล้วโอบแขนรอบตัวผม เป็นกอดที่แสนธรรมดาไม่แน่นไม่หลวม ผมยืนอยู่เฉยๆ แต่ใจผมกำลังเต้นแรง ผมได้ยินสียงหัวใจพี่กันต์ที่มันแนบอยู่กับอกผม แม้ไม่สามารถบอกได้ว่าช้าหรือเร็ว แต่ผมรู้สึกว่ามันกำลังเต้นอยู่ พี่กันต์ซบหน้ามาที่ไหล่ผม อุ่นแบบแปลกๆ ผมก็อธิบายไม่ถูก แต่ที่ผมแน่ใจอย่างนึงคือ ผมไม่ได้รังเกียจเลยสักนิด...
“ธามเป็นบ้าไปแล้วเหรอ” พี่กันต์ยังไม่คลายกอด พูดกับผมที่ข้างๆหู
“สงสารเลยให้” ผมพูดออกมาแบบนั้น ไม่รู้สงสารจริงหรือเป็นความคิดที่แวบขึ้นมาเมื่อกี้เพื่อใช้ตอบกันแน่
“สงสารมากกว่านี้ไม่ได้เหรอ”
“รอก่อน”
“นานแค่ไหน” พี่กันต์ถามอีก
“ธามไม่รู้”
“เร็วๆได้ไหม”
“ทำตัวน่าสงสารดิ”
“ไม่ได้หรอก พี่ขอความรัก ไม่ได้ขอความสงสาร”
“เรื่องมากนะ”
ผมพูดแล้วยิ้ม...
...................................................................................................13-11-11
บทนี้ยาวอยู่นะ ไถ่โทษที่ยังไม่ได้ตอบโพสเลยฮือออออออออออออออออ วันนี้คนอยู่เต็มบ้าน ไม่กล้าตอบกลัวมีคนเห็น 5555555555 อ่านนิยายไม่ท่าไหร่ แต่แต่งเองนี่บัดซบเลยนะจ้ะ 555555555555
บทนี้ก็น่าจะถูกใจแม่ยก ในที่สุดก็กอดกัน(ต์)แล้วววววว!!! เอิ่มม แต่เรื่องอื่นเค้าได้กันไปแล้วจ้าาาา ไม่น่าอวดอ่ะคนเขียน5555555 เอาน่า ช้าๆได้พร้าเล่มงาม บทหน้าอาจจะกลับมาหาคู่พี่หมิง-นาย ต่อ อยากจะมีย้อนหลังบ้างไรบ้าง แต่ยังไม่แน่ใจนาา อาจจะแต่ยังไม่รับปาก เนื้อเรื่องมันฮาแตก สถุลหลักไม่ได้ กำลังโรแมนซ์ :กอด1:
ถูกใจก็เม้นกันเยอะๆยาวๆได้นะ 55555555555555555555555555555555555555 (ล้อเล่นน่า) เม้นมาเท่าไหร่ก็อ่าน คำเดียวก็ดี คนอ่านไม่เม้นก็กรี้ดดังๆให้มาถึงคนเขียนก็ได้ เริ่มมาคิดได้ว่าอัพถี่ไปไหม คนอ่านอาจจะตามอ่านไม่ทัน หรือจะเวันเว้นวันดีหว่าา ...เหออออ ง่วง
เราไม่รู้ว่ามหาลัยเราจะเลื่อนไหม ช่างมัน วันนี้พิมไปวาดรูปไป วาดรูปลายเส้นสถุลๆอันเป็นสไตล์ ให้เพื่อนให้พี่ไป4-5รูป เลยมาอัพซะตอนตี4
เหอออ พรุ่งนี้จะต้องตอบโพสให้ได้เลยยยยยยยยยยยยยยยยยย เห็นว่านักอ่านรายใหม่ก็แวะเวียนเข้ามาเยอะนะเนี่ย ชอบจังมีคนอ่านเพิ่ม ดีใจมาก
มีนักอ่านหม่บางคนอาจะยังไม่เข้าใจในชื่อของพี่กันต์ อีกสักรอบละกันนะ เพราะชื่อตัวละครบางทีก็สำคัญนะ กันต์ เขียนสะกด ตเต่า การันต์นะจ้ะ "ต์" แบบนี้ ส่วน 'กันย์' แบบนี้เขียนผิด คำนี้แปลว่าผู้หญิง ใช้เป็นชื่อผู้ชายไม่ได้จ้า
กันต์ = ที่รัก, เป็นที่รัก, ยินดี, พอใจ
ธาม = ยศศักดิ์
555555 ความหมายชื่อพี่กันต์น่ารัก แต่ชื่อธามแมนมากกกก!!!!
รักคนอ่านนะจ้ะตัวเองทั้งหมดดดดดด
-
แสรดดดด! คุยเรื่องเจาะไข่เหมือนเรื่องปกติมากก 5555
.
.
ส่วนตอนที่ได้กัน(ต์)นี่ มาช้า แต่ขอจัดหนักๆ ถี่ๆ ติดๆกันได้ป่่ะ 55555 =>โคตรหื่นว่่ะ
-
เห็นว่าบ้าเพราะรักนะเนี่ยเลยให้อภัย
เอาความจิงก็ได้พี่กันต์หล่อ คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด ฮ่าๆ
โหยพี่กันต์จำได้ทุกอย่างเลยป่ะเนี่ย
แต่ก็นะก็คนมันรักนี่เนอะ ถึงจะนานแค่ไหนก็จำกันได้
-
"ในที่สุดก็กอดกัน(ต์)แล้วววววว!!!" :oo1: (ดีใจ)
วันนี้เห็น Z4 เลยทำให้นึกถึงพี่กันต์กับนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาว่า เรื่องนี้พระเอกนายเอกยังไม่ได้กันเลยนี่หว่า :m29:
ถ้ามีเมื่อไหร่...ขอยาวๆนะครับ :laugh3:
อัพไม่ถี่หรอกครับ (จริงๆอยากอ่านเยอะๆ) :m26:
รักคนเขียนเหมือนกัน(ต์) :กอด1:
-
เขินมากๆ
-
เฮ้ย... น่า รัก อะ
มาดิ -- แล้วก้อกอด *-*
:oo1: :oo1: :oo1:
สงสารมากกว่านี้อีกน้าน้องธาม สงสารพี่กันต์เค้าเยอะๆ คนอ่านรออยู๋ อิอิ
-
Narak na kha khuu nii,,ei ei ei!!! (^___^)
-
แอร๊ยยยย น่าลากเข้าห้อง เอ๊ย น่ารักทั้งสองคนเลย :-[
8 ปีที่เสียเวลาไปก็ไม่น่าเสียดายเท่าไหร่ ถ้าวันนี้จะน่ารักกันขนาดนี้นะ :o8:
ช่วงนี้งดหื่น เพราะรู้สึกว่าแค่นี้ก็โอแล้วอ่ะ ส่วนธามใจอ่อนเมื่อไหร่เตรียมทิชชู่รอพร้อมเสมอ :haun4:
กดบวกๆ แถมกอดให้ด้วย อินมาจากคู่กันต์-ธามนั่นแหละตะเอง :กอด1:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
ทั้งพี่กันต์และธาม (พี่กันต์ดูตกใจมาก 555 )
แต่ไม่รู้ผมเป็นบ้าอะไรหรือผมเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ อาจจะเป็นเพราะผมเบลอ หรือผมอิ่มเกินไป หรือเพราะไฟมันสลัว ห้องนี้มันรก ความทรงจำเก่าๆ ผมคงเหงาเพราะไม่มีใคร แล้วตรงนี้มีแค่พี่กันต์ หรือเป็นเพราะผมไม่คิดอะไรอยากจะเล่นด้วย ผมว่างมาก หรือบางทีนั้นผมอาจจะ... ไม่รู้ว่ะ ช่างแม่งเหอะ
ู^
^
อันนี้เรียกว่าข้ออ้าง อิอิ
-
พี่กันต์แม่ง โคดจะน่ารักเลยยยยยยยยยยยยยยย :กอด1:
ทั้งอดีตและปัจจุบัน เป็นความรักที่น่าทึ่งอ่ะ
ถ้าน้องธามไม่ประทับใจก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว :z2:
-
ในที่สุดก็กอดกัน(ต์)แล้วววววว :o8: งั้นคราวหน้าขอแบบ :haun4: รอให้ธามใจอ่อนเร็วๆ
อัพ ทุกวันแบบนี้ดีแล้วจ้า จริงๆอยากให้อัพเช้า เย็น แต่กลัวคนเขียน( :z6:)
รักกันต์ รักธาม รักคนเขียนที่สุด :L1: จะรอตอนต่อไปน้าาาาา
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่กันต์
:L2: :L2:
-
เน่าเน๊อะพี่กันต์ :impress2: :impress2:
-
พี่กันต์
แกเน่ามาก
:laugh:
แต่ชั้นชอบมากด้วยอ่ะ
เป็นผู้ชายที่น่ารักมากตาคนนี้
:-[
ในที่สุดก็ได้กอดกัน(ต์)
แต่กว่าจะได้กัน(ต์)
:oo1:
คงจะอีกนาน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องธามรักพี่กันต์ทีเถอะ
:z1:
-
ตอนนี้พี่กันต์่น่ารัก ออกเยอะ ชอบ~ :o8:
รอพี่กันต์เจาะไข่แดงธามนะคนเขียน อิอิ
-
อรั๊ยยย กอดแล้ววว แค่นี้ก็กรี๊ดละ 5555+
พี่กันต์ รุกเข้าไปๆๆ :z2:
อัพทุกวันเลยค่า มหาลัยเราเลื่อนเปิด ว่างไปอีก 2 เดือน
-
พัฒนาการแบบก้าวกระโดดเว้ยเห้ย
อะจึ๋ย สวรรค์รำไร
หมอธาม>ภูมิต้านทานเอ็งแน่มาก!
พี่กันต์ >เสี่ยวจังไร เอ๊ย สู้ต่อไปนะ เชียร์อัพๆ5555
-
แซวคนเขียน.....อิอิ
นี่ขนาดกลัวคนที่บ้านเห็น ยังขยันอัพเช้า-เย็น
ถ้าไม่กลัวนี่ สงสัยสามเวลาหลังอาหาร 5555
-
อ่านสองตอนที่ผ่านมาแล้วได้รสชาติความหวาน
ของคู่หมอธามกับพี่กันต์ หวานมากกกก :o8:
เวลามีช่วงรำลึกความหลังเมื่อแปดปีที่แล้ว
อ่านแล้วยิ้ม เพราะน่ารักดีค่ะ
แถมตอนนี้มากอดกันที่ห้องสีอีก
ตอนแรกเราก็ลุ้น อั๊ยย่ะ จะมีจุ๊บุจุ๊บุมั้ย
แต่ระดับหมอธามแล้วคงยากอยู่ :เฮ้อ:
ป้าหลิ่มตอนล่าสุดนี่ฮามาก
อยู่แถวชายล้วนมานานป้ากลายเป็นสาววายเลย :jul3:
ฝากเนื้อฝากตัวไปเป็นเด็กล้างจานที่ร้านป้าได้มั้ยเจ้าคะ
หนูจะไปส่องเด็กมัธยมค่ะ :z1:
สู้ๆนะคะคนเขียน :กอด1:
-
กอดกัน กอดกันต์ ..เริ่ด
จะอะไรดลใจ หรือผีตนไหนสิงธาม ก็ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้นะคะ
ที่ทำให้ธามทำตามที่ใจต้องการออกมา (เฮ้ยยย หรือจริงๆต้องขอบคุณคนเขียนดิ อิอิ :L1: )
:กอด1: พี่กันต์เด็กซะ มีการยิ้มเย้ยอวดรุ่นน้องด้วย ฮ่าๆ :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกก ธามหวั่นไหวอะดิ๊ พี่กันต์รุกหนักหนักนะ ธามใจอ่อนแน่เลย
-
กอดกัน กอดกันต์ :o8: :o8:
ไหนๆก็ไหนๆละ จับกดเลยเหอะพี่กันต์
-
ที่ทำเพราะเหงา หรือเพราะรักจ๊ะธาม
-
:o8: :o8: :o8:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อร๊างงงงงงงงงงบรรยากาศเป็นใจมากๆน่าจะมากกว่ากอดอีกสักกะติ๊ด หุหุ
-
ชอบพี่กันต์มากมายอ่ะ
-
น่ารักอ่ะ ตอนนี้
พูดเรื่องเจาะๆเหมือนเรื่องธรรมดาเลยนะคะ 555 :z1:
-
พี่กันต์หยอดตลอดอ่ะ กอดกัน(ต์)แล้ว รออ่านต่อไป
-
พี่กันต์ พูดจาทำให้เขินตลอด
ในที่สุดก็ได้กอดกัน(ต์)แล้ว เอาน่ะ ให้มันค่อยเป็นค่อยไป
พี่หมิงจีบพี่นายมาสามปีได้ถึงนี้หรือยังก็ไม่รู้ :laugh:
-
กอดกันแล้ววววววววว
ฮิ๊ววววววว
:impress2: :impress2:
แปดปีกอดกัน งั้นอีก8ปีข้างหน้าค่อยอลุ้นจูจุ๊บละกันเนอะ 55+
-
โอยยยย ธามคงเป็นบ้าไปแล้วจริงๆน่ะแหละ555 น่ารักซะ
รู้สึกว่าธามตอนเรียนน่ารักมากอ่ะ ตอนนี้โตขึ้นเยอะ นิสัยไม่ได้น่ารักเหมือนตอนเด็กๆ แต่ก็เป็นคนที่ดูดีอ่ะ บางทีการที่เราจะปลื้มเคะสักคนนี่มันมากกว่าความน่ารักนะ เป็นบรรยากาศอะไรบางอย่างของธามที่ทำให้รู้สึกถูกใจมากกว่า
พี่กันต์เสมอต้นเสมอปลายจริงจัง กร๊ากกกกก แต่รู้สึกว่าพี่กันต์ต้องระวังให้มากๆเลยอ่ะ ด้วยสถานะแบบพี่กันต์ ทำให้ธามเชื่อใจอ่ะคงไม่ยาก แต่จะทำให้ธามให้ใจเนี่ยดิ
ไม่อยากให้มีสถานการณ์แบบได้ตัวมาแล้ว ได้เขามาอยู่ข้างๆ แต่ยังไม่ได้ความรักของเขามาด้วยอ่ะ
ไม่ใช่แบบไม่มีความรู้สึกดีๆด้วยนะ ยังไงดี อธิบายไม่ถูก ถ้าใครเคยอ่านSekaiichi Hatsukoi ก็อารมณ์คล้ายๆคู่ โทริ-จิอากิ ไม่ก็คู่ คิริชิม่า-โยโคซาวะ อ่ะ
คือฝ่ายนึงรักอีกฝ่ายมาก แต่อีกฝ่ายเพียงแค่ไม่ได้ปฏิเสธออกไป แล้วก็ปล่อยให้บรรยากาศพาไป ประมาณนั้น
-
เอ๊ะ น่ารักสุดๆเลยค่ะตอนนี้ + +
หวานไปไหนยะ
รับรักกันเร็วๆเถอะคนอ่านรอจนเหนื่อยแทนพี่กันต์แระนะ 55
-
ธามเริ่มใจอ่อนเเล้วล่ะสิ o13 o13
อั๊ยยะ ตอนนี้น่ารักอ่ะ เขินๆๆ
มีมากงมากอดด้วย อิจฉาคนมีความรักเบาเบา :z3: :z3:
-
อร๊างงงงงงงงงง~ อ่านทันแล้วๆ อ่านทันซักที!! จุดพลุๆๆ :mc4:(ไม่มีพลุเอาประทัดไปก่อน)
อ่านตอนแรกๆแบบ... "เฮ้ย!!! ไม่เอาๆ ไม่เอาเฮียหมิง TT,.TT"
ตอนนั้นนั่งเชียร์พี่กันต์สุดใจขาดดิ้นเลย คนอะไรจะเพอเฟ็คขนาดนั้น?!!
แต่พอหลังๆนี่เริ่มออกลายลามกอ่ะแบบ... อร๊าง~กูชอบเว่ยยย!! นี่แหละพระเอกในอุดมคติ!!!
ส่งสารพี่หมิงอ่ะ 555+... เเต่เหมือนจะล้ำหน้าคู่ธามไปแบบที่ทั้งสองไม่รู้ตัว(?)
เจ๊แป้งนี่ฮาได้อีก เอาใจไปเลยเหอะ... เคยแอบสงสัยนะ.. ว่าเจ๊แกทำงานเขียนงานแปล...
แบบนี้เจ๊แกจะเอาข้อมูลของพี่กันต์หมอธามไปเขียนเป็นนิยายวายขายป่าววะ? 555+
แบบ..เจ๊แกดูเก็บทุกรายละเอียดเเละเริ่มเป็นสาววายโดยไม่รู้ตัวอ่ะ!!!
สนุกๆมากๆเรื่องนี้ เเม้จะไม่มีฉากให้วีดวิ้วปิดปิ้วเอาใจแม่ยกแต่ก็น่าติดตามทุกตอน
(และรอรุ่นว่าเมื่อไหร่มันจะ.... :z1:)
ล้อเล่นๆ รอตอนต่อไปค่ะ! ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ ^^
-
ในที่สุดพี่กันต์ก็ใด้กอดธาม :กอด1:
พี่กันต์น่ารักที่สุดดดด :L2:
-
น่ารักจัง พี่กันย์นี้ชักหื่นขึ้นทุกวันนะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วติดงอมแงมเลย พี่กันต์กับธามน่ารักดีคับ อ๊ากกกกกกกก ชอบๆๆ :o8: :o8:
-
อ่านตอนนี้แล้วอบอุ่นใจ
พี่กันต์น่ารักเหมือนเดิม แต่นับวันเราก็ยิ่งหลงรักธาม
คาดว่าถ้าพี่กันต์ไม่รีบทำคะแนนมากกว่านี้ อาจเปลี่ยนใจไปเป็นแฟนคลับธามได้555
ปล. อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงโรงเรียนตอนม.ปลาย เห็นด้วยเรื่องโรงเรียนตอนกลางคืน จำได้ว่าดาวสวยมาก
นั่งอยู่กลางสนามบอลตอนหน้าหนาว มันทำให้รู้สึกโหวงๆ ใจประมาณว่า ชิบหายกลับบ้านตอนนี้โดนด่าแน่กู555
-
ตอนนี้น่ารักอะ :o8:
-
วันนี้มาแนวเด็ดดวงมาก ^^ o13
-
อ๊ายยยยยยยยเขินอะไม่รู้ทำไมอ่านไปเขินไปตั้งแต่นั่งมองหน้ากันแล้วอ่ะพอถึงเจาะไข่อีกไหนจะกอดโอ๊ยเขินเขิน :pig4:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกก ไม่ไหวแว้ววว :-[
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
มาๆๆเรามากอดกัน >///<
น่ารักกกก
-
ธามน่ารัก สงสารพี่กันต์บ่อยๆนะ
รอพร้าเล่มงามแทบไม่ไหว อิอิ
-
ผมก็ "เป็นบ้า" ไปแล้น รักคู่นี้ :haun4:
-
กรี๊ดดดดดดดดกอดกัน(ต์)ๆ
พาทนี้ธามน่ารักเว่ออ่ะ :-[
-
ธามน่ารักอ่ะ >___<
-
อ๊ายยย ~ ! ! ! :-[
ตอนแรกธามยังไม่รู้ใจตัวเอง แต่ตอนนี้เริ่มละๆ อิอิ
บทนี้น่าร๊ากกกกกกกกก
:กอด1:กอดคนแต่งหนึ่งที อิอิ
เจาะไข่แดง วู้ววว :laugh: 555555
รอตอนต่อไปค๊า :z1:
-
กอดกันแล้ว...แต่ขอมากกว่ากอดได้ไหม
+1 นะคะ
-
กอดกันแล้ว งี้ต้องปิดบ้านฉลอง (อีเว่อ) :laugh: :laugh:
ปล.อัพไม่ถี่หรอกค่ะ แบบนี้ดีแล้ว คนอ่านชอบ :กอด1:
-
ชอบจังเลยคำเนี่ยอ่ะ จังไร ฮ่าๆๆ
มารอตอนที่ธามโดนเจ้าไข่แดง อิอิ
-
ดีใจน้ำตาจะไหล กอดกันแล้วววววววววววว :impress3:
โอ๊ยยย ใจอ่อนไว ๆ นะหมอธาม แม่ยกคนนี้นั่งไม่ติดแล้วเนี่ยย
พี่กันต์สู้ ๆ ค้าาาาาา อ๊ายยยย :-[
-
:กอด1: คนเขียน
ตอนนี้เหมือนธามจะเริ่มเปิดใจกว้างมากขึ้น ก็นะ....บางทีเราก็ต้องให้โอกาสตัวเองบ้าง คนอื่นบ้าง
-
เหอ เหอ เหอ ธามเริ่มใจอ่อนแล้วเว้ยเฮ้ย แววว่าน้องเอกจะบ๊าย บาย ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ :z2:
-
อร๊ายยยยยยยย นั่งสะบัดหัวซ้ายขวาๆเอามือซ้ายขวานาบแก้ม แม่เปิดประตูเข้ามา...มึงเป็นบ้าอะไร!!
ป๊าดดด ไปไม่ถูกเลย
-
หวาน...แบบเบาๆ >///<
-
ตามอ่านทันแล้ว หลังจากที่ไม่ได้อ่านมาสามวันเต็มๆ เน็ตแม่งกากอ่ะ คุณนักเขียน เราเลยไม่ได้อ่าน
เพิ่งจะมาอ่านเอารวดเดียวสามสี่บทก็ตอนนี้แหละ
:m1:บทนี้ธามน่าลากเข้าห้องมาก น่ารักไปไหนนน พี่กันต์จะเป็นพระรองให้ธามใช่มั้ย ดีเหมือนกันนะ หุหุ
ตอนล่าสุดน่ะ น่ารักมวากกกกก หวังว่าธามจะใจอ่อนเร็วๆ(หรือใจอ่อนมาตั้งนาน แต่ยังฟอร์มจัด? ฮุฮุ)
"น้ำหยดลงหินทุกวัน หินยังกร่อน" เอาใจช่วยพี่กันต์สุดหล่ออลังให้สมหวังกะน้องธามเร็วๆเด้ออออ
เอ้อ พี่กันต์ก็มีมุมจังไรๆเหมือนกันนะเนี่ย พี่กันต์ดาร์คตัวพ่อ ก๊ากกก ยกตัวอย่างได้สุดยอดมากแต่ละอัน :haun5:
จ้างมาสอนแทนอาจารที่มหาลัยได้มั้ยนิ?? 5555 รอตอนต่อไปอยู่เน้อคุณพี่นักเขียน
ปล.ช่วงนี้อากาศเย็นแล้วคุณนักเขียนดูแลสุขภาพด้วยเน้ออออ เดี๋ยวจะไม่สบาย(แล้วจะไม่ได้เขียนตอนต่อไปให้อ่านกัน o18)
ล้อเล่น เป็นห่วงจากใจจิงเด้ออออ
:กอด1:นักเขียนแน่นๆ ฮึบๆ รัดเป็นงูเหลือมเลย :จุ๊บๆ:
-
พิธีกรรมกินไข่แดงของพี่กันต์กับข้าเจ้าเหมือนกันเลย ฮาๆๆ
กินไข่แดงทั้งฟอง ให้มันแตกในปากอร่อยสุดยอดดด
ในที่สุดก็กอดกันแล้ว รอเวลาธามให้มากกว่านี้ ฮาๆๆ
-
:z2: ตอบโพสบทที่24จ้าาา :z2:
river -โอ้ยคู่ นี้มันมีซััมติง 5555
shiro_niji - ปากหนัก ตีนหนักด้วยนะเออ
PetitDragon - บทที่25พี่กันต์มากรี้ดกันให้บ้านระเบิดไปเลยยย
Chiren - พี่หมิงพี่นายมันมีความหลังลึกลับ 55555 ไว้เดี๋ยวจะเขียนความหลังไว้ให้ฟัง คิดว่าจะเอาให้ฮาแตกไปเลย (แต่จะเขียนตอรนไหนไม่รู้) คนเขียนอยากดูแลตัวเองมากเลย แต่ว่าขี้เกียจ 555555
MoMoRin - เอาบทหลังๆมายาวชดเชยน้าาาา
POPEA - คู่นี้มันมีซัมติง คู่โน้นก็มีซัมติง 5555555555
yeyong - ไว้คนเขียนคึกจะเขียนให้อ่านกันเน้อออ
DraCo_SLa13 - เต็มมมม มันไม่ได้แก้ผ้านะ แค่ไม่ใส่เสื้อใส่แต่กางเกงรับลม 5555555555555555
dawnthesky - แหมเป็นหนึ่งในสไตล์ที่คนอ่านน่าจะะชอบนะพี่นายเนี่ย 5555555 แต่ใช้โน้ตบุคพิมมันมากเลยรัวนิ้วปักๆๆๆๆ
SaTan_G - เจอพี่กันต์กับธามบ้างเป็นไงล่ะ 55
evilheart - ต่างแบบนั้นแหละ เหยียบสุดตีน ปาดไม่เว้น ใครขวางพีนายด่า 55555555555
golove2 - ห่วงตลอดแหละ 555
wan - อยากรู้ต้องดูรอซัมติง 55555 ว่ามันพัฒนามาแล้วหรือรอการพัฒนา 55
samsoon@doll - ตอบไม่ได้ เขาห้ามบอกกกกกกกกกกกก
Nichdia - มันแซ่บมากคู่นี้ 555
day9day - คนละสไตล์อ่ะ คู่หมิงกะนายจะแรงๆ คู่กันต์กันธามเค้าไมม่ค่อยถึงเนื้อถึงตัวแต่ใจถึงใจ กรี้ดดดดดดดดดดดดดด
malula - หมิงมันป่วยนานไม่ได้ เด๊่ยวไม่เข้าคอนเซปหมิงตอแหลลล 55555
♥WonnaBwithKoy♥ - โอ้ยคนละพวก ธามรักก็บอกรัก แต่ยังไม่รักเลยยังไม่พูด แต่นายเนี่ยรักบอกเกลียด 5555555555 เตะแทนจูบ 55555
badcow - เอาเลย เอาไปใช้ได้ อันที่จริงอ่านไปเรื่อยอาจจะเจอคำแปลกๆออกมาอีกได้ 555
iamnan - แน่นอนอยู่แล้ววววว
kokoro - ไม่หรอก บางตอนเป็นผู้ชายเย็นๆ ใจเย็น ทำอะไรก็ค่อยๆ ละเลียด ค่อยๆเล็ม ค่อยๆเก็บ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
iforgive - จัดไปเต็มๆสองบทอ่ะ
jaja-jj - หมิงตายยาก นายรู้แต่นายก็มา 55555555555555555555
cotone - ยศมันบ้า แต่ก็ฮาตามประสาคนกวนตีนอ่ะ พี่นายเค้าเน้นการกระทำไม่เน้นคำพูด พูดน้องต่อยหนัก จริงจัง จริงใจ 5555
maruko - โหย พี่นายใครเห็นก็ร๊ากกกก แต่จะกล้ารักไหมมันอีกเรื่อง 555พี่กัันต์ไม่รีบ เพราะรู้แล้วว่า ธามไม่ไไหนหรอก เด๊๋ยวธามก็มาปล้ำพี่กันต์เอง 555
greensnake - ใช่ๆ บทนี้เหมือนธามเป็นตัวประกอบที่มาฉีดยาบรรยายความน่ารักอันหลบซ่อนของพี่นายกับสภาพใกล้ตายของพี่หมิง 5555555555555555 ขอบคุณคนอ่านนะ หมอยศก็มีให้อ่านเรื่อยๆ บทหน้าอาจจะมา เม้นยาวดีจัง ชอบๆ 55
monoo - หมิงป่วยบ่อยหมอธามอาจจะต้องไปเรียนรักษาคน 555
Cardiac - รักนะแต่ไม่แสดงออก 555555555555
choijiin - มาแล้วจ้าาา บทที่25-26 พี่ักันต์มาแบบเต็มๆ พี่นายเค้าจริงใจแต่ใจร้ายยย
murasakisama - พี่กันต์กลับมาแล้วแบบเต็มๆ สะใจจจจจจ
-~iK@iZ_KunG~- - เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ
redarmy31529 - เอาน่าาาาาา ก็พี่นายเป็นขี้เกียจทำอะไรยุ่งยาก จัดหาอะไรใกล้ตัวไว้ก่อน 5555 รู้จักหมออยู่คนเดียวก็หมอธามก็เลยเรียกธาม 55555555
THiiCHA- เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ 5555
mascot - ระดับพี่ว๊ากนะเอ้อออออ
imac- น่ารักแต่โฉดมาก 555
Dee^daY - ดูแลตัวเองด้วยนาา 55555+ น้องน้ำตามมาแล้ว
davina - โถถถถ คนอ่านฟิตมาก อุตส่าห์รอ ไอ้เราก็อัพช้าไง 555555555555 อัพช้า อัพเช้าด้วย เบื้องหลังมันมี รอดูกันต่อไป แต่หมอสัตว์ก็รักษาคนได้นะ ธามคิดเอาว่ามันคล้ายๆกันแหละ ุฮุๆๆๆๆๆๆๆ
savada - แหมม จะได้ประหยัดลงไปไง 555 เงินทองของหายากกกกก บทที่25-26 พี่กันต์จัดเต็ม
chai235 - ไม่ไดด้อยู่ทีมพากษืพันธมิตร แต่เป็นแค่ึคนเขียนที่เป็นมิตร 55555 ไอ้คำพูดหรือมุขอะไรที่เอามาเล่นก็มาจากที่คนเขียนพูดๆนี่แหละ เป็นคนไร้สาระ 555
bangkeaw - ตามที่หมิงมันคิดนั่นแหละ 555
MM - พี่หมิงอยากให้ตลอดเวลาไม่ว่าจะทำอะไรไม่ทำอะไร แต่พี่นายก็ยันกลับมาทุกรอบ55555
pizza2011 - กลัวหมิงมันตายตายแล้วมันจะตามมาสิงไม่เลิก เลยต้องรีบมาูดู ฮ่าๆๆๆ
Imagine - ไม่โกนหนวดแต่กอดแทนได้มะ 55555555555 ธามเป็นหมอหมา ฉีดยาไอ้ตัวหนังงหนาไม่ค่อยได้ฉีดยาคน โปรดให้อภัย
mur@s@ki - หมิงหมดสภาพคือสิ่งที่ปวงชนต้องการ 5555555 แต่เด๊่ยวบทใหม่มามันก็ซ่าเหมือนเดิม ไม่ต้องห่วงนะทุกคน
sang som - ไม่ๆ นิยายเรื่องอื่นอัพวันไหนเราไม่สน นิยายเรื่องนี้อัพทุกวัน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก หมอยศfcเยอะนะเนี่ย
donghwa - ไม่รู้จะมีฉากนั้นไหม โปรดไซโคคนเขียนต่อไป เอาจริงๆหมอยศก็น่ารักนะ 5555
kenghan - เค้าอาจจะมีซัมติงที่เราไมใ่รู้อย่าพึ่งว่าพี่นายๆ 555
winndy - คนอ่านเจ๋งมากไปขุดมาได้ 5555555555 เรื่องนั้นเป็นนิยายเกย์เรื่องแรกที่เราเขียนเลยนาาาขอบอกๆ อยู่ข้างๆห่างแค่ฟุตมันตันๆอ่ะ เขียนตามอารมณืนะเรื่องนั้น เลยไม่ได้มาต่อ แต่เรื่องนี้อ่ะคนอ่านมากสุดละตั้งแต่ที่เขียนมา ขอบคุณนะ แหมะชมเยอะ เขินอ่าาา 555
ChCh13 - เฮ้ยยย บทที่25-26 มาแก้ตัวและ ยาวๆ
i love u {knt} - ไงล่ะ ลุ้นกันต่อ เรื่องนี้มีอะไรให้ลุ้นเรื่อยๆแหละ ที่แน่ๆลุ้นมัันส์กว่าบอลไทยไปบอลโลก 5555555
afternoon - ในความคิดนาย หมิง=หมา 555555555555
howru - คนเขียนก็คิดถึงคนอ่านเหมือนกัน อย่าหายไปนานนะ จุ๊บๆ 555
akichan - ติดตามกันต์ต่อไปเถอะ เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
naran - อยากเขียนความหลังหมิงนายจริงเหวยย
❈•NiGhtMar€•❈ - สามปีมันก็ต้องมีบ้างอะไรบ้าง พี่หมิงก็ไม่ใช่แย่นะ ออกจะแซ่บขนาดนี้ รอดูกันต่อไป หมอยศFCโปรดติดตาม รอบหน้าจะหาเพื่อนใหม่ให้หมอยศ
munjung - รักแบบเบาๆ
hardened-boy - ฟิตมาก24ตอนนนนนนน ร้อยกว่าหน้าเลยนะนั่นนนนนน โปรดติดตามกันต่อไปพี่น้องงงง
Theodore - พี่นายของพี่หมิง รักคนอ่านแค่ไหนแต่ให้ไม่ได้จริงๆ 555
yut1402 - ยินดีต้องรับนักอ่านใหม่ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
PBOBP - :z2: :z2:
lidelia - เฮยยยยยย มันไม่ไดด้คิดไปเองนะ แต่เป็นสไตล์การพูดของพี่นาย คนเค้ารู้ๆกัน เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกก
powvera - เด๊่ยวจะมาเฉลยว่าทำไมพี่นายรีบมา และทำไมพี่หมิงถึงป่วยทั้งๆที่ถึกทนทาน 555
bulldog17 - หมิงมันให้กำลังใจตัวเอง แต่พี่นายพูดงั้นจริงนาา
his*SPECTIVE - แอร๊ยยยยย กลายไปเป็นดราาม่าไปไม่รู้ตัวเหรอเนี่ยย
Heisei - แหมมมสนุกนามีเพื่อนแบบนี้ ออู่กับคนธรรมดาๆน่าเบืื่ออก หรือเป็นเพราะรอบตัวเรามีแต่คนแปลกๆว้า 5555555555
1wariya1 - โหยยยยยยยยยยยยยยยยยย เม้นยาวมากๆ ตื่นเต้นที่จะตอบโพสนี้สุดๆ ยินดีต้อนรับสู่นิยายกากๆของเรานะ ฮุๆๆๆๆๆ พี่กันต์เป็นหนุ่มในฝัน ดีพอที่จะเอาคนที่มีเคยควงสาวไปเรื่อยๆแบบธามมาเป็นเกย์ 5555 คู่นายหมิงมันมีอะไรมากกว่านั้น ไว้เดี๋ยวจะเล่าน้อนให้ฟังเนาะๆๆ ตัวประกอบบางทีก็เป็นตัวช่วยสร้างสสันไม่ทำให้เลี่ยนเกินไปนะ ตลกๆ ฮาๆกันไป จะได้สนุกเน้อออ ขอบคุณคนอานที่ติดตามนะ
kazzkate - นี่ไงจัดไปบทที่26ตามคำเรียกน้อง กอดดดดดดเลย
SungJimun - แอร๊ยยยคนอ่านอธิบายเห็นภาพ ใจเย็นนะใจเย็น 5555 นายจะออกน่ารักแบบสถุลๆรั่วๆ กันต์จะดูภายนอกเหมือนหนุ่มหล่อเพอร์เฟ็คธรรมดา แต่เบื้องหลังดาร์คมาก 5555 พี่ยศไม่ได้ตั้งใจฮาแต่มาจกอินเนอร์ จ้าาาา
133113 - ฮาแบบมึนๆ มันๆ
Yunatsu - บทที่25-26 พี่กันต์ตามมาทวงแล้วววว
FiZZ - ไม่ๆ พี่หมิงตีความถูกแล้วว บอกแล้วไงว่าปากร้ายใจดี 55555 เพลงนั้นเราชอบมากเลย ฮุๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจที่มีคนชอบเหมือนกัน เรื่องเชฟนี่สุดยอดเกินบรรยาย o13
konnarak - ธามไม่แข็งหรอก เจ้าตัวก็บอกเองไม่ใช่หิน 5555555 ดีใจที่คนอ่านชอบนาา
AbcPrince - โหยย คนเขียนอ่หน้าเริ่มแก่ลงๆตั้งแต่เรียน อิตอนรับน้องก็ทำแก่ไปหลายปีละ 55555555555555 คนเขียนหายเครียดละ กลับมาปกติฮาแตกไร้สาระเหมือนเดิม ขอบคุณที่เป็นห่วงจ้าาาาา
.............................................
เยสสส ตอบของเก่าหมด ของใหม่เดี๋ยวตามมาตอบอีก สู้เฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
หล่อ รวย เท่ห์ เพอเฟ็ค อ่อนโยน แบบพี่กันต์ ใครไม่อ่อนไหวให้ ก็เกินไปแล้วววว
-
“ ธามไม่มีไข่ดาว แต่ธามมีไข่แดง”
อ๊าก พี่กันต์ หื่นสุดๆๆๆ หน้าตายมากกกก
“ไม่ได้หรอก พี่ขอความรัก ไม่ได้ขอความสงสาร”
ช่ายเลยเห็นด้วย แต่ความสงสารมักก่อเกิดความรัก
-
อ๊ากกก เขินตั้งแต่ต้นจนจบตอนเลย :z3:
ไม่ใช่แค่น้องธามเป็นบ้า?!? แต่ชั้นก็บ้าด้วย...เขินเป็นบ้าเลยค่า :-[
ขนาดตอนเถียงเรื่องเจาะไข่แดง ชั้นยังเขินได้ ฮึๆ
พี่กันต์จะน่ารักไปไหนค้า
ตอนนี้ธามก็น่ารักไม่แพ้กัน(ต์) "มาดิ" อ๊ายย >///<
ถึงเรื่องนี้จะเพิ่งกอดกัน(ต์) :กอด1:
แต่เรารู้สึกว่ามันให้ความรู้สึกดีกว่าอ่ะ มันเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป เป็นธรรมชาติ
พี่กันต์สู้ๆ ธามเริ่มโอนเอียงมาเข้าเล้า(เป็ด)แล้ว ฮ่าๆๆ
ปล. เราอยากกอดด้วยอ่ะ 3P ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
นิยายเรื่องนี้เรตติ้งดีมาก ฟันเฟิร์ม
ไม่ดีได้ไงเล่นหวานกันซะขนานนี้ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด กรีดร้องโหยหวน กอดกันแล้วๆ ปลาบปลื้มดีใจ :sad4:
ถึงจะแค่ธามยอมให้พี่กันต์ได้กอด แต่สำหรับคู่นี้นี่ลุ้นยิ่งกว่าบอลไทยไปบอลโลก(?)อีก โฮฮฮฮฮฮฮฮ :impress3:
-
ชอบป้าหลิ่มจัง มีการพูดแล้วชิ่ง อิอิ
อั๊ยยะกอดกันแล้วว ม๊วฟๆ รักคนแต่งจัง
-
พี่กันต์มีหวังแล้ว
-
บ้ารักพี่กันต์รึป่าวหมอธาามมมมมมมมมมม >< :impress2:
(โอ้ยยยยยยย เสี่ยวเกิ๊นน เขียนเอง จะบ้าเอง) :z3:
รออ่านตอนหน้าของหมิง-นาย
บอกแล้วว่า FC คู่นี้ ชอบอ่ะะะ!!! :กอด1:
-
:กอด1:
-
อ่านมา 26ตอน(27?) ในที่สุดก็ได้ กอด แล้ววววววววววเว้ยยยยยยยยย
ซาบซึ้งเหลือประมาณ...
พี่กันต์น่าสงสารออกธามสงสารพี่กันต์เหอะนะ
แล้วก็ไปโกนเคราด้วย...(ยังไม่ลืม)
เพื่อนกวนๆในนิยาย...สนุกดี
ในชีวิตจริง...เพลีย
-
สุดยอดมากรั่ว ฮา โหด และซึ้งได้ใจมาก
อัพบ่อยจนตามอ่านแทบไม่ทัน จุใจสุดๆ
อยากเห็นหน้าหมอธามตอนโกนเคราออกจริงๆ อยากรู้ว่าจะต่างจากตอนมีเคราแค่ไหน หึหึ
-
:L2: :L2: :L2:
-
ชื่อก็เป็นเรื่องสำคัญ แต่แบบว่า น้องธาม พี่กันต์ มันเป๊ะมาก
หลังๆ มานี้รู้สึกเรื่องมันช้า ๆ ยืดๆ นะคะ
ลุ้นกับน้องธามว่าไอ่คนนี้มันคือใครน่ะ
ลุ้นเสร็จ พี่กันต์โดนจับได้ ฮากันไป
แต่เหมือนว่าพี่กันต์บอกความในใจไป ก็ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
แถมยังมาเรื่อยๆ มาเรียงๆ คนอ่านๆ ไปลุ้นไป ง่วงไปนะค๊า
-
พี่กันต์ทะลึ่งตลอด หยอดเป็นกิจวัตร แต่เราช๊อบบบชอบบบ
ธามเป็นบ้าบ่อยๆนะคะ คนอ่านชอบใจแทบจะเอากำปั้นอุดเสียงกรี๊ดไม่ทัน
-
55555+ น่ารักทั้ง 2 คู่เลย
หนูธาม เริ่มพัฒนาทางด้านความคิดตัวเอง เกี่ยวกับพี่กันต์แล้ว เพราะธามดูเป็นคนชอบคิดเนาะ ขยันแยกแยะ
แล้วก็เป็นคนยอมรับความจริง ถึงจะยังไม่รู้ตัวเองก็เถอะ แต่หลังจากนี้เดี๋ยวจะบ้าอีกหลายยกหนูเอ๊ย
ก็รักเค้าไปแล้วหละนะ ทำๆไปตามที่คิดให้มากอีกหน่อย ก็ใช่ได้ ฮิ้ววววววววว พี่กันต์เริ่มมีความหวังเพิ่มขึ้นมาอีกนิด
(อย่าพึ่งให้มีเรื่องอะไรตอนนี้หละพี่กันต์ เดี๋ยวหนักกว่าเก่า... เค้าไม่ชอบมาม่านะตัว)
ส่วนตอนนี้ เค้าก็ อ่านไป ยิ้มไป เขิลไป แอบกรี๊ดเล็กๆอยู่ข้างใน (เดี๋ยวเจ๊ที่นั่งข้างๆจะหันมาสนใจด้วย แล้วงานจะเข้า )
ของคู่ กันต์xธาม เค้าหละปราบปลื้ม เหมือนเป็นรางวัลเล็กๆ ให้กับความพยามในการพามารำลึกความหลังกัน(ต์) ถึงโรงเรียนเก่า :laugh:
ป.ล. ถึงคนแต่ง จุ๊ฟๆ ที่มาอัพ กำลังอยากลุ้นต่อเลยหละ ส่วนเรื่องอัพ เอาเวลาที่สะดวกก็ได้ (ถึงเค้าจะอยากอ่านมากแค่ไหน แต่ก็รอได้ 555+)
กลับไปดูอีกที ไหนๆก็บอกว่าเมนท์ยาวได้ละ ก็เลยบ่นยาวไปนิด 555+
-
+1 ให้จ้า
เพิ่งอ่านจบนะ หลังจากอ่าน ๆ หยุด ๆ อยู่อาทิตย์ก่วานะ
ธาม $ กันต์ น่ารักมาก รอกันนานนะ :-[
หมิง $ นาย น่ารักแบบโหด ๆ แต่ก็ดีนะ :fcuk:
รอต่อตอนต่อไปจ้า :call:
-
คนบ้าแบบนี้ยังไงก็รักอ่ะ ♥
-
อ่านทันแล้ว เรื่องนี้พี่ชายแนะนำให้อ่าน ไม่ผิดหวังจริงๆ ขอบคุณคนเขียนจ้า
-
+1 คนเขียน
ชอบตอนนี้มากกกกกกกกก หวานๆ นั่งเล่าความหลัง กัน2คน แอบกุ๊กกิ๊กบ้าง โอ้ย อยากมีมั่ง :laugh:
ธามก็สงสารพี่กันต์เยอะๆนะ ตอนหลังก็เปลี่ยนมารัก
เราก็เลื่อนมาเป็นวันที่21แล้ว ล่ะ เฮ้อ...อีก1อาทิต
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8: เขินนนนนนนนนนน แทน นนน
พี่กันต์ ร้ายนะะ ร้ายยย ยอมเลยอะ ขนาดธามยังยอมเลยดูสิ
พูดมาแต่ละคำ อยากจะลงไปแดดิ้นให้สลบกันไปข้าง
บอกแล้วเจ็บเท่าไหร่ไม่กลัว กลัวธามไม่รักอย่างเดียว < กรี้ดเลยอะ ๕๕
ตอนนี้ กอด แล้วววว คราวนี้ ก็ จูบบบบบบบ จุ้บ จุ้บ สินะ ฮ่าๆๆ มาเร็วๆนะจ๊าา สนุกมากกก
-
อยากให้พี่กันต์ได้ความรักจากธาม ตอนนี้โรแมนติคดี
-
คาแรคเตอร์พี่กันต์ มันเป๊ะกะเพลงนี้มากๆอ่า
http://www.youtube.com/v/8aQ2i2UvnCE
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้...รู้สึกเหมือนพลาดอะไรไป!!!
(เพราะชื่อเรื่องเลยนะ ที่ไม่กล้าอ่าน ฮา...)
น่ารักอ่ะ ชอบ....ธามใจอ่อนแล้วใช้ม้า...คิคิ
รอออ่านต่อจ๊ะ
-
บทที่28
Something wrong
………………………………………………..
ปกติคนกอดกันแล้วเขาทำไงต่อ เพราะไอ้แฟนที่ผ่านๆมามันไม่ใช่แบบนี้ เพราะกอดแล้วก็เรื่องปกติ เพราะเป็นผู้หญิงแต่นี่ ผมว่าผมบ้าจริงๆและ ควรทำตัวยังไงต่อผมก็ไม่รู้ ผมไม่รู้ทำตัวไม่ถูกเลยขอขับรถกลับเอง พี่กันต์ก็ให้ผมตามสบายผมขับรถไม่เร็วเท่าพี่กันต์ขามาหรอก ผมก็ขับความเร็วปกติที่มนุษย์ทั่วไปเขาขับกันนี่แหละ ขับไวแซงซ้ายโดนด่าแม่นะ อย่าทำแบบนั้น พี่กันต์ปรับเบาะเอนนิหน่อย เปิดเพลงฟังยิ้มอารมณ์ดี ดูจากสีหน้าบ่งบอกว่า คืนนี้ไม่ต้องนอนยังไหว ดูสดชื่นเต็มพลังเกินหน้าเกินตา
“ธาม...” อยู่ก็เรียกขึ้นมาแบบนี้ มีอะไรอีกล่ะ กอดยังไม่พออีกหรือไง มันก็แค่กอดแต่ไม่เคยกอดกับใครนานขนาดนี้ เล่นไม่ยอมปล่อย ถ้าผมไม่บอกให้ปล่อยกะกอดถึงเช้าเลยรึเปล่าก็ไม่รู้ คุ้มจริงๆนะพี่กันต์
“อะไรอ่ะ” ผมมองไปข้างหน้า... เหอออ เหมือนมีอะไรมาไชแก้มอีกแล้วว่ะ อยู่ๆก็หน้าบางขึ้นมาแบบนี้ไม่ไหวนะ มันจะเกินไปแล้วผม
“หน้าแดงทำไม ยังไม่ได้พูดอะไรเลย”
“ไม่ได้แดง ไฟรถคันหน้ามันส่อง” ผมเถียง แต่ให้ตายเหอะ ร้อนนนนนน
“ถ้ารู้ว่ากอดแล้วจะเป็นแบบนี้รู้งี้ขอกอดไปตั้งแต่8ปีโน้นนนนน” พี่กันต์พูดเสียงสูง หมั่นไส้ๆๆๆๆๆ ผมทำอะไรไม่ได้ เพราะขับรถอยู่ ไม่อยากให้น้ำเน่าแบบว่าหันไปตีแล้วรถชนเข้าโรงบาลความจำเสื่อม ไม่เอา ไม่ชอบ
“นั่งเงียบๆไป” ผมบอกพี่กันต์ แต่มันไม่มีทางหรอกที่คนแบบพี่กันต์จะทำตาม ผมเปิดช่องโหว่งแล้ว และมันจะถูกทำให้โหว่มากขึ้นเรื่อยๆ
“ธามพี่อ่ะหล่อนะ” ถ้าเป็นคนอื่นนะโคตรหลงตัวเองเลย...
“รู้แล้ว”
“บ้านพี่รวยนะ” ถ้าไอ้บ้าที่ไหนมาพูดแบบนี้...
“เงินธามก็มี”
“หมาพี่น่ารักนะ” โคตรขี้อวดเลย
“ก็กลับไปนอนกอดมันซะซิ”
“พี่นิสัยดีนะ” เคยคบกับตัวเองหรือไงวะถึงรู้...
“จังไรจะตาย”
“ทำอาหารอร่อย” กลางๆล่ะว้า
“พี่หมิงทำอร่อยกว่า”
“พี่ใจเย็นนะ” ใครๆก็ใจเย็นได้หรอก...
“ธามก็เย็นเป็นเหมือนกัน”
“พี่ใจดีนะ” เป็นครูสอนเด็กหรือไง...
“ธามไม่ใช่เด็กอนุบาลนะจะได้ชอบคนใจดี”
“พี่ดูแลธามได้นะ” ไปขายประกันไป๊
“ธามก็ดูแลตัวเองได้เหมือนกันแหละ”
“ไม่คิดจะรักพี่หน่อยเลยเหรอ”
“ถ้าถามบ่อยๆจะไม่คิดแล้วนะ”
“ดุด้วย ไม่ถามก็ได้ คิดต่อไปนะ ฮ่าๆ” พี่กันต์หัวเราะแบบปล่อยเต็มที่ โคตรน่าเตะเลย กับคนอื่นนี่ดูดีจริงๆกับผมนี่ปล่อยตัวตามสบายเลยนะ ผมฮึดฮัดพอให้รู้ว่าหงุดหงิดไปงั้นแหละ แต่ปากเนี่ยยิ้มอยู่เลย เกลียดตัวเองว่ะวันนี้ เหมือนคนใจง่ายมาก...
มันช่วยไม่ได้...
เออ ยอมรับก็ได้หวั่นไหวแล้วไงยังไม่รักเว้ย เปิดใจเฉยๆ โอเค กุไม่ต่อต้านแล้ว ทำไมล่ะ เอ้อ ว่ามาซิ อยากด่าอะไรด่ามา เป็นคนอื่นทนได้ไหมล่ะเจอรุกหนักขนาดนี้ ยิ่งไอ้คนที่มีความหลังแบบคลุมเครือด้วยเหนื่อย พวกมึงทนได้เหรออยู่คนเดียวมาตั้งนานมาเจอคนแบบพี่กันต์เนี่ย เพอร์เฟ็คจะตายห่าเนี่ย ดูแลขนาดนี้ ตรงสเปคแบบโคตรเวอร์ พาไปโน่นไปนี่ พูดถึงอะไรมันก็แทงใจไปหมดเนี่ย ทำตัวให้น่าสงสารได้แบบไม่น่าสงสาร ทำอะไรก็รู้ใจไปหมดน่ะ เจอแบบนี้ทนกันไหวเหรอถามจริงงงงง
ก็ไม่ไหวไงล่ะ...
เหนื่อยจะโกหกตัวเองเหมือนกันว่าไม่รู้สึกอะไร มันยังไม่ถึงรัก ยังไม่รู้สึกว่ารัก แต่ถ้ารักเมื่อไหร่จะบอกละกัน ผมไม่ได้รักใครง่ายๆขนาดนั้นหรอก โตๆแล้วไม่ใช่คนไม่เคยรู้จักว่าความรู้สึกแบบนี้คืออะไร ผมมันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ไม่เหลือใครแล้ว ขอลองสักตั้งแล้วกัน...
พี่กันต์เอนหลังไม่พูดอะไร ผมก็ขับรถไปเงียบๆ แล้วผมเองก็เป็นคนที่ทำลายความเงียบนั้นอีกครั้ง
“พี่กันต์”
“หืม...”
“จีบใครเผื่อๆไว้บ้างป่ะ” ผมถามเบาๆ อยากรู้ว่ะ...
“จีบเผื่อทำไม มีธามแล้ว”
“น้ำเน่านะ”
“จริงจริ๊ง”
“ทำไมทำเสียงสูงอ่ะ”
“เฮ้ย ไม่ได้ทำ ไม่ได้จีบเผื่อ จีบธามคนเดียว จะเผื่อทำไมรักคนเดียว รอคนเดียว” พี่กันต์พูดยืนยัน ที่ทำให้ผมยิ้ออกมาอีกแล้ว โอ้ยย!! อยากตัดปากทิ้ง ห้ามไม่เคยอยู่หรอก ยิ้มก่อนจะรู้ตัวอีก เกลียดตัวเองจริงๆครับวันนี้ เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงชอบยิ้มเขินกันจังเวลาผมพูดหวานๆใส่เนี่ย มันรู้สึกแบบนี้นี่เอง รู้สึกห้ามไม่อยู่แบบนี้นี่เอง
“ทีแรกไม่ได้รอสักหน่อยไม่ใช่เหรอ” ผมย้อนถาม... ไม่ได้รอ แต่แค่มาเจอแล้วนึกขึ้นได้อ่ะดิ ตอแหลจริงๆคนเรา
“ไม่ได้รอแต่ไม่เคยลืมนะ นึกทีไรก็คิดถึงทุกครั้งแหละ” มันเหมือนน้ำเน่าแต่ดูเป็นความจริงไปในตัว
“ปากหวานนะ” ผมประชด
“มาชิมซิ” และพี่กันต์ไม่ค่อยปล่อยโอกาสตบมุข
“ให้หมาที่บ้านชิมไปเหอะ”
“โห นึกว่าจะพูดว่า มาดิ อีก” พี่กันต์พูดยิ้มๆ ที่รู้ว่ายิ้มเพราะผมหันไปดูนี่ดิ อีกหน่อยเดี๋ยวได้ตีนกาขึ้นหน้าแน่ ยิ้มไปเหอะ ยิ้มเข้าไป
“ตลกละ” ถ้าผมพูดอนุญาตอีกครั้งนี่แปลว่าผมไม่ได้บ้าอย่างเดียวละ ง่ายด้วย!
“รู้หรอกว่าคงไม่ให้ง่ายๆ รักเมื่อไหร่ก็กระชากพี่จูบได้ทุกที่ทุกเวลาเลยนะ” ตลกกับคำเชิญชวน ทุกที่ทุกเวลา มาเป็นสโลแกนเลยนะ
“ฝันไปก่อนละกันนะพี่กันต์” ผมหันไปพูดแล้วยักคิ้วให้ทีนึง ซึ่งพี่กันต์ก็ตอบการยักคิ้วมาด้วยการแลบลิ้นใส่ผม โคตรเด็กเลยเหอะไอ้ท่านี้ ตัวโตอย่างกับควาย... แต่มันก็อดยิ้มไม่ได้อยู่ดี
ความรักสำหรับผมมันเป็นเรื่องจริงจังและจริงใจ ผมไม่เชื่อในรักแรกพบเพราะแฟนที่ผ่านๆมาส่วนใหญ่เป็นคนที่ผมบอกว่ารักแรกพบทั้งนั้น และมันจบลงทั้งหมด มันอาจจะมีรักแรกพบจริงๆที่เกิดกับคนอื่น แต่สำหรับผมมันคงไม่สามารถเกิดขึ้นได้ ความรักของผมมันจำเป็นที่จะต้องเข้าใจ ค่อยเป็นค่อยไป รักได้ไหมผมไม่รู้ มันก็ต้องลอง หวังแต่ว่าพี่กันต์จะอดทนกับผมได้พอที่จะถึงเวลาที่ผมจะรู้ตัวเองว่าผมจะรัก หรือหยุดที่แค่รู้สึกดี
…………………………………………………………………..
นาย talking
……………………………………………………..
ผมนอนดูทีวีอยู่ข้างๆไอ้หมิงที่หลับเป็นตายเพราะฤทธิ์ยาผสมฤทธิ์ไข้ สักพักมันก็จะขยับตัวทีนึง ผมก็เอามือไปแตะหน้าผากมัน พยายามเบาละ แต่แม่งก็มีเสียงแปะออกมาทุกที สงสัยมันเป็นแรงหมั่นไส้จากภายในจิตใจที่ทำให้ผมคุมแรงไม่อยู่ ฮึ ฮึ
“ไอ้บ้า” ผมด่ามัน แม้มันจะไม่ได้ยิน ผมกันมันรู้จักกันมา 3ปีแล้ว จะว่านานก็นานจะว่าสั้นก็สั้น แต่3ปีที่มันรู้จักกับผมมันสร้างวีรกรรมทำผมปวดหัวหลายอย่าง ชัดเจนที่สุดก็ไอ้การขอเบอร์ผมกลางคณะตอนผมกำลังเก๊กมาดโฉดว๊ากน้องอยู่นั่นล่ะ เล่นผมอยากถีบมันสุดๆแล้ว นอกนั้นก็ประมาณเดียวกัน เหี้ยบ้าง น่ารักบ้างตามประสามัน รำคาญแต่สลัดไม่หลุดเลยจากรำคาญหลายเป็นชิน สุดท้ายตอนนี้แม่งเลยเป็นเหมือนอะไรก็ไม่รู้ในชีวิตผม จะเพื่อนก็ไม่ใช่ แฟนก็ยิ่งห่างไกล แต่มันสนิทกันจนรู้เรื่องกันหมดแล้ว ก็เลยไม่รู้จะเรียกว่าไง ...คนรู้จัก คำที่ผมแนะนำให้กับใครก็ตามที่ถามว่ามันเป็นอะไรส่วนมันก็ไม่ต้องถาม…
เป็นแฟน... เป็นประโยคภาษาไทยที่ผมว่ามันพูดชัดที่สุดและ นอกนั้น too bad
“นายยยย” มันร้องโหยหวนออกมาจากผ้าห่ม ผมเอาตีนยันมันเบาๆ ไม่ได้กะจะหยาบคายหรือรังเกียจอะไรแต่มันเป็นนิสัยส่วนตัวของผมเองโทษทีหากรับไม่ได้
“จะเอาอะไร”
“เอานายยย” ไอ้สัสหมิง... มึงป่วยมึงควรเจียม
“ลุกให้ได้ก่อนเถอะจวย แดกตีนกุเสริมแรงไปก่อนไหม” ผมขู่มัน ขู่ไปงั้นล่ะ มันไม่รู้สึกอะไรหรอก คนที่หน้ามึนที่สุดเท่าที่ในชีวิตนี้ผมเคยเจอ
“ปวดตรงที่ฉีดยา” ไอ้หมิงพูดเสียงแหบแห้ง แต่ผมไม่สนใจว่ะ
“สมน้ำหน้ามึง” ซ้ำเติมมันลงไปอีก เหยียบให้จมดิน ให้มิดตีนกุ
“ขอน้ำหน่อย” ผมลุกขึ้นไปเอาน้ำมา หยิบหลอดใส่ให้มัน บริการอย่างดี บุญของมึงแล้วไอ้หมิง
“แดกเข้าไป หายไวๆ กุจะได้กลับบ้าน”
“ห่วงก็บอกมาเหอะ” หน้าดูไม่จืด แต่แบบโคตรจืด ด้วยความที่มันตี๋ ไอ้ตาตี่ๆก็เหมือนไม่เปิดขึ้นเลย หน้าขาวจนซีด ไม่ได้ดูหล่อเท่แต่อย่างใด แก้มข้างนึงเป็นรอยยับเพราะนอนนานหัวก็ฟู อุบาทว์สิ้นดี
“ถ้าห่วงแล้วต้องบอกมึงด้วยเหรอ” ผมถามมันกวนๆแล้วยิ้มมุมปาก
“เออดิ” นี่ขนาดป่วยยังโต้ตอบได้ขนาดนี้ กุน่าจะซ้อมมึงซ้ำลงไปอีกให้เงียบปากได้ จะได้เป็นการพักผ่อนอย่างเพียงพอ ใจดีนะผมน่ะ
“ถ้ามึงไม่โทรบอกกู มึงได้ตายคาห้องแล้วนะ ใครใช้ให้มึงกินเหล้ารับลมวะกูถามจริงไอ้หมิง” ผมวางแก้วที่โต๊ะข้างเตียง นั่งกับพื้นมองหน้ามันที่ยังคงนอนตะแคงอยู่บนเตียง
“กุก็กินของกุเรื่อยแหละ นานๆที จิบเอาอารมณ์ ไม่รู้ว่าอยู่ๆทำไมเป็นเหมือนกัน” อยู่กันสองคนบางทีมันก็ใช้สรรพนามกันเอง ไม่ได้เรียกผมว่านายอย่างงั้นนายอย่างงี้ผมเหมือนเวลามันอยู่หน้าคนอื่น แต่ส่วนผม เหมือนเดิม ต่อหน้าและลับหลัง
“กุซื้อยาเอาไว้ให้มึงแล้ว เกิดป่วยอีกจะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่น สงสารธาม โดนกุขู่เรียกมาเนี่ย”
“สรุปมึงเอาหมอสัตว์มาฉีดยากุจริงๆเหรอเนี่ย กุนึกว่ากุเพ้อเห็นธาม แม่ง...” มันบ่น ยังจะมาบ่นอีก
“เรื่องมากนะ กุกลับล่ะ”
“ไม่มากละ นอนเป็นเพื่อนหน่อยดิ” มันอ้อน... อ้อนตีน
“ไหนมึงว่าไม่มาก” บอกว่าไม่เรื่องมากแต่ขอให้มาอยู่เป็นเพื่อน ไอ้ตูดหมึก
“นี่มืดแล้ว ไม่ต้องกลับหรอก” เริ่มใช้มารยาคนป่วย รู้หรอก มึงใช้มาพันครั้งกับกุละ
“ไม่ต้องมาตอแหลเลย” ผมตวาดใส่มัน และมันไม่รู้สึกอะไรเหมือนเคย
“ก็ห่วงจริง ไม่รักก็ไม่ห่วงหรอก” มันยิ้มแบบป่วยๆให้ผม... เห้อ
“กุก็รักตัวเองเหมือนกัน กุนอน พอใจยัง” ผมเอื้อมมือไปแตะหัวมันอีกรอบ ไข้ลดลงมาหน่อยนึงแล้ว ก็ดีเหมือนกัน มันจะได้ไม่ดูใกล้ตายแบบนี้
“พอใจแล้ว” มันยิ้มอีก ไอ้ดักแด้ป่วยเอ้ย...
ผมเอาแก้วน้ำไปเก็บ เก็บเสร็จก็มองฝาตู้เย็นที่มันเขียนรายการอาหารที่มันคิดว่าจะลองทำดู อาหารประเภทที่ชื่อยาวๆ เยอะๆ แล้วก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่แบบพวกอาหารฝรั่งเศส อาหารอิตาเลี่ยนประมาณนั้น ผมเคยถามมันด้วยว่าทำไมเรียนทำอาหาร ดูแล้วก็จบจากโรงเรียนดัง บ้านก็มีเงิน ไม่น่ามาเรียนแนวนี้ หน้ายิ่งไม่ให้เข้าไปใหญ่ มันก็ตอบผมว่าเป็นสิ่งที่มันทำได้ดีที่สุดในชีวิตมัน มันจะทำอาหาร มันบอกว่าทำอาหารเก่งยังไงก็ไม่ตกงาน เพราะยังไงคนก็ต้องกิน และคนก็ยอมจ่ายเงินเพื่ออาหารอร่อยๆ ซึ่งก็จริงของมัน
ถัดจากพวกอาหารที่มันจะทำก็เป็นรูปผมที่ถ่ายกับมัน เป็นรูปเดียวที่ผมยอมถ่ายกับมันดีๆ ผมยิ้ม มันยิ้ม สร้างภาพโคตรๆ แปะเอาไว้ฝาตู้เย็นแบบนี้คนมาเห็นคนคิดว่าผมกับมันโคตรรักกันเลย ความจริงใช่ที่ไหนวะ...
原来等待也可以如此的美丽.
ประโยคยาวๆที่มันเขียนเอาไว้ใต้รูป ไม่รู้หรอกว่าแปลว่าอะไรเพราะอ่านไม่ออก ภาษาบ้านพ่อบ้านแม่มันเกินสมองคนอย่างผมจะเข้าใจ คนแบบที่จบวิศวะมาแล้วมาทำฟาร์มจระเข้ คิดบัญชีทั้งวี่ทั้งวัน ถ้ารู้ว่าจบมาแล้วต้องกดเครื่องติดเลขมือหงิกแบบนี้ผมเรียนบัญชีซะตั้งแต่ทีแรกก็ดีหรอก
ผมมองไปเห็นกระดาษโพสอิทที่มันวางไว้บนเคานเตอร์ อยู่ก็นึกคันไม้คันมือ ผมลงมือเขียนด่ามันเบาๆ
“หมิง ไอ้ต่างด้าว ไอ้ตอแหล สมน้ำหน้ามึง นอนตายไปซะ เดี๋ยวกุคอยเก็บศพมึงเอง”
ผมยิ้มขำๆ แปะมันลงไปทับรูปที่ยิ้มยิ้มดูแสนดีผิดกับตัวจริง... ในรูปมันเฟค นี่แหละของจริง ผมแปะเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในห้อง ไอ้คนที่บอกว่าป่วยดันโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มมองผมตาแป๋ว
“อะไรของมึงอีก”
“หมิงรักนายนะ” มันพูดเสียงแหบ หน้าก็ป่วย ผมพยักหน้ารับรู้ มองนาฬิกา เดินขึ้นเตียงไปนอนข้างมันเหมือนตอนแรก คว้ารีโมทมาเปลี่ยนช่องเตรียมดูบอล
“คืนนี้คู่ไหน” ไอ้หมิงเปลี่ยนเรื่องทันที ได้ข่าวเมื่อกี้ยังซาบซึ้งกับบุญคุณผมจักประโยคสวยๆมาให้ฟัง พอเปิดบอลก็เปลี่ยนเป้าหมายเลยทันที
“คู่กรรม” ผมกวนตีนมัน
“นาย...” ไอ้หมิงขยับยิ้มซีดๆของมันให้ผม สายตาบอกว่าอย่ากวนตีน ผมหันไปมองแล้วยิ้มขำๆ นานๆทีจะเป็นฝ่ายกวนมันบ้าง เพราะปกติโดนมันกวนทั้งวี่ทั้งวัน...
“วันนี้ทีมกุเจอทีมมึง ไม่ต้องรีบหายหรอก เจอความพ่ายแพ้แบบราบคาบมึงอาจจะป่วยอีกรอบอยู่ดี” ผมผลักหัวมันให้ลงไปนอนต่อ ไม่ต้องดูหรอกบอล นอนให้หายดีกว่าสภาพมึงอ่ะ
............................................................................... 14-11-11
ไอ้ประโยคภาษาจีน แปลว่า "ที่แท้การรอคอยมันก็สวยงาม" ไปเอามาจากในเน็ต เปล่าคิดเองแต่อย่างใด คนเขียนไม่มีความรู้ทางด้านภาษาจีน ที่จริงน่าจะเขียนให้ไอหมิงมันเป็นญี่ปุ่นนะ จะได้พอมีพื้นฐาน 5555555555555555 ช้าไปละ กากจริงตู
มาอัพตีสามว้อยยยยยย ไงล่าาา ฟิตวันนี้ 5555 ปกติตีสี่ 555555 :z2:
ธามมันยอมรับแล้ว มันบอกว่ารู้สึกดีแต่ยังไม่รัก ใครอย่าไปว่ามันนะ เด๊่ยวมันของขึ้น 5555 พี่นายก็เออ นะ เรื่อยๆตามสไตล์คนมันอยู่ตัว3ปี โปรดคิดตำพูดพี่นายแล้วจินตนาการแปลแบบหมิง จะน่ารักมาก 5555555555
เรื่องมันน่าเบื่อไหมมากอ่ะ แบบว่าไม่ค่อยมีฉากให้เลือดพุ่ง เอ็กซ์แตกกก แบบเรื่องอื่น แหะๆๆ ขออภัยแต่โปรดให้อภัยและติดตามต่อไปด้วยเถิดดดด จะพยายามพัฒนาต่อไป เรื่องพยายามจะโฟกัสไปที่ความรู้สึกมากกว่า เลยออกมาเนิบๆแบบนี้ เอิ๊กกกกกกกก :z6: :z6:
รักคนอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนะจ้ะ ฮุๆๆๆๆ :กอด1: ขอบคุณมากๆเลย ตอบโพสก็ช้า อัพก็ดึก แต่คนอ่านก็ยังตามอ่าน ซึ้งงงง :z3: :z3:
-
จองตอบโพสสสสสสสสสสสสส!!!!
badcow - ได้เลยถึงตอนได้กันต์เมื่อไหร่จะจัดให้จุใจ แต่ตอนนี้อย่าพึ่งได้ ขอรักกันต์กันนะ 5555 ทดแทนระหว่างฉากนั้นด้วยมุขเสื่อมๆของพี่กันต์ไปก่อน
chae - พี่กันต์มันขั้นเทพ ผู้ชายที่หาไม่ได้อีกแล้ว เขียนก็เริ่มเหออ คนเหี้ยอะไรมันจะดีขนาดนี้วะ อยากได้เอง 55555
PetitDragon - 5555 ดูท่าทางคนอยากพยายามอดทนกับคนเขียนมาก เราสัญญาว่าจะเขียนฉากนั้นยาวๆ เอาให้กำเดาพุ่ง จะรีดพลังสุดชีวิตเพื่อเขียน 5555 แต่ขนาดกอดก็ดีใจกันขนาดนี้เลยนาา เห็นไหมล่ะข้อดีของการค่อยเป็นค่อยไป เวลาเกิดอะไรนิดๆหน่อยๆมันรู้สึกสำคัญ 555
daizodiac - จะได้เขินกว่านี้อีก รอไปๆ
AbcPrince - ฮ่าาาาาาาาาาาาา เราชอบฌพสของบทนี้มาก ทุกคนดูดีใจกันสุดติ่งที่ได้กอดกันสักที 55555555 ธามมันเริ่มละ อีกไม่ช้าไม่นาน โปรดติดตามกันต์ต่อไป
MoMoRin - จะน่ารักได้กว่านี้อี๊ีกกกกกก คนอ่านรายนี้เป็นเอกลักษณ์มากที่พิมพ์ภาษาคาราโอเกะ อ่านที่ต่างประเทศหรือเล่นในมือถือล่ะนี่ 55555
BeeRY - ในที่สุดก็โดนคนเขียนไซโคจนได้ 555555555555555 เฮ้ยๆ งดหื่นไปก่อน มันต้องตามสเตปเรื่องนี้ ใจเย็นนะพี่น้องงง มามะคนอ่านเรามากอดกัน 55555 โปรดติดตามๆ
shiro_niji - ไม่ตกใจไงได้ ไม่เห็นเค้าลางอะไรอยู่ดีๆมาบอก โอเค 555 แต่พี่กันต์ก็ไม่ทิ้งโอกาส ใช้คุ้มจ้าาาา แหมะ ธามมันก็ว่าไปเรื่อย อย่าไปสนใจความเพ้อมัน ให้ดูที่การกระทำ 555
FiZZ - บทนี้ก็สารภาพกับคนอ่านไปเลยว่า กุหวั่นไหวแล้ววววววววววววววววววววววววววววว ขอให้คนอ่านโปรดติดตามต่อไป
kazzkate - บทเลือดกระฉูดยังมาไม่ถึง ขอให้คนอ่านใจเย็น 555555 อย่าพึ่งทิ้งกันไปก่อนนะตัวเองที่รัก เราอัพวันละรอบพอ ถ้าอัพทุกวันนี่อาจตายได้ ขอบคุณที่ติดตาม รักคนอ่านสุดขั้วไต
golove2 - ไอ้เรายิ่งเขียนก็ยิ่งรักคนอ่านอ่ะเอ้ออ เอาเซ่ 555
roseen - เหมือนจะว่าพี่กันต์นะ แต่อิโมติค่อนสองตัวที่มาด้วยมันสวนทาง 55555
choijiin - บทนี้ทำคนอ่านสับสนในตัวเองหลายคน ทีแรกเหมือนจะด่าแต่ไปมาๆบอกชอบ เริ่มเหมือนธามกันเข้าไปทุกที คนอ่านเริ่มไม่ทวงบทได้กันต์เพราะรู้ว่าอีกนาน แต่คนเขียนจะพยายามปั่นให้มันถึงวันนั้นโดยไว โปรดติดตามกันต่อนะจ้ะ
POPEA - คนเขียนก็รอ ถึงบทนั้นเมื่อไหร่ คนเขียนอาจะไม่ต้องนอนตอนตีสี่อีก เพราะจบเรื่องพอดี 55555
133113 - นี่ไงผลพวงของการต้องอดทนรอแบบพี่กันต์ ทำให้เกิดอาการเห็นค่าของการกอดธรรมดาว่ามันมีความหมายแสนลึกซึ้ง ว่าแต่คนอ่านเรียนมธ.ป่ะเนี่ย เปิดปีหน้า แซ่บอ่ะ 5555 ม.เราไม่ได้ประกาศเลื่อนอีก อยากไปเรียนและเนี่ย สมองเหลือเท่าเม็ดถั่ว ง่าวจ๊าดดดนัก มือแข็งวาดรูปเน่าหมดและ
THiiCHA - แน่ะ มันก็ต้องมีพัฒนา ไม่กระเตื้องเด๊่ยวคนอ่านส่งข้อความหลังไมค์มาด่าแม่ 5555555555555555 ธามมันจบรร.ชาย้วนนะ รอดมาได้ตอนเรียนนี่ก็เซียนขนาดไหนแล้วคิดดู 555 โปรดให้เวลาในการค้นหาหัวใจ โฮกกกกก
fanfic2010 - โถถถถถ ไม่ช่ายย เวลาคนเขียนพิมเรื่องจะพิมในโน้ตบุคในห้องตั้งแต่เวลาเที่ยงคืน เสร็จแล้วอัพเลย 5555 แต่ตอนกลางวันใช้คอมข้างล่าง แหมะ อัพสามเวลานี่ตายยยยย คนเขียนลมปราณแตกช่าน 555
1wariya1 - ทีแรกก็คิดอยู่ว่าจะให้มีดีไหม แต่เราว่ามันเยอะไปเลยไม่เอา 555555555555555555 แหมะ รักหวานมันก็แบบนี้แหละ ค่อยเป็นค่อยไปช้าๆแต่มั่นคงนะจะบอกกก ป้าหลิ่มไม่ใช่สาววายแต่ป้าถูกสถานการณ์บังคับ ป้าชอบแซวเด็ก และเรื่องที่ให้ป้าแซวมีแค่นี้ ป้าต้องทำใจ 555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ
mur@s@ki - พี่กันต์มีอารมณืแบบเด็กๆเยอะ คอยอ่านต่อไปจะเห็น 55555 ส่วนตัวอะไรสิงธาม ก็ต้องเป็นแรงกดดันจากคนอ่าน ถ้าไม่รีบมีฉากหวานๆนี่คนอ่านอาจจะหนีได้ เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่แล
takara - มันก็อ่อนของมันเรื่อยๆ สักพักใจเหลว แล้วก็ใจละลาย เค๊ียกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
navysilver - โถะ จับกดเลยเรอะ ใจเย็นคนไทย
malula - เพราะ "เหรา" จ้ะคนอ่าน 555555555555
PBOBP - อ่านแล้วเขียนล่ะเซ่!!!! รู้นะ มามะเรามากอดกัน(ต์) 5555
samsoon@doll - ห้องสีนะเออ แอบโรแมนติกแบบแปลกๆ สถานที่ไม่เป็นใจแต่อารมณ์มีส่วน 5555
iforgive - ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวับๆ เค๊๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกก
gumrai3 - แหมผู้ชายเค้าคุยกัน 5555
Rhythm - พี่กันต์เค้าใช้เวลาแบบคุ้ใค่าสุดๆ เพราะไม่ได้เจอกันบ่อย ฉะนั้นจึงต้องหยอดดดดดด อันที่จริงหยอดถี่แบบนี้ เรียกว่าสาดดีกว่า
bangkeaw - พี่กันต์คือหนุ่มในฝันของทุกคนที่มาอ่านเรื่องนี้ โปรดอย่าแย่งกันต์ 5555หมิงมันมีมุมน่ารักของมันแหมมม ดูดิ 555 บทนี้ หน้าจะแซ่บ 555
ida_iii - ตายห่า 8ปี ค่อยจุ๊บ คนเขียนขอลา แต่งไม่ไหว ยาวขนาดนั้น 5555555555555555555555 ไม่ต้องถึงขั้นแปดปีหรอก อีกไม่นานนนนนน
cotone - ธามมันสติแตก คุมธาตุไฟไม่อยู่ ลมปราณแตกว่านเลยทำให้หวั่นไหวแบบห้ามไม่อยู่ พูดอะไรออกไปไม่รู้ตัว ไม่สามารรถควมคุมจิตใจได้ ...อ่านคอมเม้นนี้แล้วตบเข่าฉาดใหญ่ นี่แหละที่คนเขียนต้องการ อยากให้คนอ่านคิดถึงตัวละคร เปรียบเทียบกับความจริง 5555 เคะก็ผู้ชาย จะให้หยุมหยิมงิ้งง้อง มันไม่แซ่บ มันต้องแบบเน้!!! 555 เด๊่ยวจะหามาอ่านบ้าง ชอบบบ ชอบอะไรที่มันดราม่าบีบหัวใจ แต่ดูเขียนดิ ฮาเชียว 55555
yogurtjung - โปรดอย่าพึ่งเหนื่อยเลย โปรดติดตามต่อไป คนเขียนคนขาดใจถ้าไม่มีคนอ่านมาคอยเม้น 55555
pizza2011 - โถะ คนอ่าน ไม่ต้องน้อยใจ คนเขียนก็สถานะเดียวกัน เศร้ามาก นิยายนี่อย่างน่ารัก ชีวิตจริงมันบัดซบ ธามมันเริ่มหวั่นไหวแล้ว อย่าลืมเชียร์กันต่อออออ!!!!!
HARANGz - คนอ่านคนนี้เม้นได้เยอะสะใจคนเขียนมาก 555 ยินดีต้อนรับสู่ตอนปัจจุบันและการรอคอยการอัพแบบเช้าตรู่ของคนเขียน 5555 แรกๆมันดูจะซับซ้อน คนอ่านหลายคนแอบคิดว่าแม่งมันโคนันหรือเปล่า แต่ไม่ใช่จ้าาาา มันเป็นโคขุน เหยดดด มุขเหี้ย ไม่ช่ายยยยยย!!!! คนเขียนก็ปลาบปลื้มที่ตัสละคนพี่กันต์ขายดีแบบเทน้ำเทท่า เททิ้งเทขว้าง 55555 เจ๊แป้งยังไม่รู้เรื่องราวที่เกิด ขึ้นแต่อีกในไม่ช้า เจ๊คงไม่ทำไร เพราะเจ๊สะเทือนใจเกินกว่าจะเขียน 555555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามเหมือนกันจ้าาา
naran - มันเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่เลยนะขอบ๊อกกกกกกกก
sang som - โอ้ยยย เป็นแบบนี้มาตั้งนานและ แต่ไม่มีบทให้เสนอตัว 55555
imac - ติดน่ะดีละคนเขียนชอบบบบบบ ไม่ติดนี่คนเขียนเริ่มควรพิจารณาตัวเองว่าต้องแก้ไข ฮุๆๆๆ โปรดติดตามกันต่อไป
ChCh13 - เฮ้ยย คนอ่านเปลี่ยนรูปดิสเพลย์ เราจำได้ว่าตอนนั้ไม่ใช่รูปนี้ ใครอ่ะ หล่อ 555 ชอบบบบบ อินสไปเรชั่นว่ะ ปิ้งเลย (เพ้อละ) ธามมันเริ่มเผยความน่ารักออกมาแล้วไงแรกๆมันจะดูสถุลๆหน่อย แต่ตอนนี้มีความกุ๊กกิ๊กออกมาละ 5555 พี่กันต์ก็น่ารักของเค้าอยู่ละ มาบทไหน กรี้ดกันบทนั้น 555 โรงเรียนตอนกลางคืนเป็นสุดยอดโลเคชั่นที่มีเสน่ห์ ถ้าถึงตอนเรียนทำหนังอยากจะทำในฉากโรงเรียนตออนกลางคืน 55555555
Cardiac - บทนี้เขียนมาเพื่อเรียกความน่ารักแบบสุดๆ โปรดติดความความน่ารักทวีคูณได้ในบทต่อๆไป
his*SPECTIVE - โถถถถถถ ความจริงก็อยากให้เด็ดทุกวัน แต่ทำไม่ด๊ายยยยย โปรดติดตามต่อไปนะคนอ่าน
tartar - คนเขียนต้องอินแบบนี้แหละจะได้อ่านสนุก จงอิน จงติดตาม จงรักธาม จงหลงกันต์ เพี้ยงงง!
punchnaja - ไม่ไหวไม่ได้นะ คนอ่านก็ต้องตามต่อ บทต่อไปจะเขียนให้น่ารักกว่านี้คอยดูเซ่!!!!
savada - อากาศมันหนาว เราต้องการคนมากอดดดดดดดด กอดกันต์เถอะ จุบุ 5555
mascot - มันจะออกมางามเงิบ หยาดหยุดสยบปฐพีเลย 5555555555555555555555555555555555555555
chai235 - คนเขียนก็ใกล้บ้าเหมือนกัน เขียนไปหัวเราะคุกคิกคนเดียว สติไม่ค่อยมี เหมือนเมานิดๆ 5555
moriku - ไม่ ธามจะไม่หยุดน่ารักแค่นี้ ลองจินตนาการซิ ถึงบทที่ธามโน้มคอพี่กันต์ลงมาจูบ มันจะกรี้ดดดดด ขนาดไหน รอไปคนอ่าน โปรดติดตาม 555555
iamnan - น่ารักที่สุดในโลกหน้าปฐพีสีเขียวแห่งนี้ และจะน่ารักต่อไปแบบห้ามใจไม่อยู่จนอยากจะทะลุจอไปคว้าเอาตัวมากอดไว้ (คนเขียนเว่อร์มาก)
kiizkziekiizk - บทนี้ธามยอมรับกันเห็นๆ แต่รอไปเมื่อไหร่ธามจะรัก แค่นี้ก็แซ่บละ 5555 คนอ่านก็โปรดติดตามตอนต่อไป :กอด1:
tuek - เดี๋ยวจะมีมากกว่านี้แต่โปรดติดตามตอนต่อไปนะ ฮุๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่บวกให้จ้าาา
lidelia - แหมะ ขนาดกอดยังเปิดบ้านฉลอง นี่ถ้าถึงฉากขึ้นเตียงนี่ปิดซอยเลยป่ะเนี่ย 55555 / คิดอยู่ว่าคนอ่านคงไม่บอกให้อัพช้าลงหรอกพูดไปงั้นแหละ ไงๆก็มาอัพทุกวันเหมือนเดิม เพราะเปิดเทอมช้าแน่ๆ
-~iK@iZ_KunG~- - เราว่าคำว่าจังไรเนี่ยเป็นคำหยาบคายที่ดูฮามากเลย หรือเพราะเราพูดบ่อยก็ไม่รู้ คนเขียนเรื่องนี้หยาบคายมาก โอ้ยย เกลียดตัวเอง 5555 โปรดติดตามต่อไปนะจ้ะ ฮิๆๆๆๆๆๆๆ
Imagine - กร๊ากกกกกกก รู้สึกดีมากที่ทำให้ฉากกอดเป็นฉากที่สุโค่ยได้ขนาดนี้ 5555 หมอธามกำลังใจอ่อนอยู่ โปรดใหเวลาหมาธามเซทตัวเองสักครู่ อีกไม่นานเกินรอพี่น้องคร๊าบบบบ
dawnthesky - บทนี้กว้างกว่า ไงล่ะ 555555555555555555555555555 :กอด1:กอดคนอ่านตอบ ฮิๆๆๆๆๆๆๆ
murasakisama - สักวันมันต้องอ่อน ฮาๆๆๆๆๆๆ โปรดรอให้มันอ่อนกว่านี้ แล้วเราจะเห็นของดีกัน กร๊ากกกกกก!!!!!
LimousinX9 - โถะ คนอ่านใจเย็น 5555 ปิดเป็นความลับ อย่าให้ผู้หลักผู้ใหญ่รู้ เด๊่ยวเสียภาพพจน์หมดนะเออ555555 ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
silverphoenix - หวานเบาแต่กระแทกใจจะเอ้ออออ โปรดติดตามตอนที่แซ่บต่อไป 555
iPuii - ป๊ะ นักอ่านผู้มีความพยายามคนเขียนขอคารวะ มาะเลยมา ต้อนรับสู่นิยายแห่งความกาก 5555 แหมะชอบศัพท์แสงคุณคนอ่าน พี่กันต์หล่ออลัง แหม๋ โดนใจ 55555+ ธามควรจะเริ่มทำตัวน่ารักบ้าเพราะว่าแฟนคลับอพยพไปเชียร์พี่กันตืกันหมดแล้ว ควรเรียกกลับฝั่งบ้าง 55555 พี่กันต์อาจจะไม่ไปสอนที่ไหนอีกแล้ว เพราะดาร์คเกินรับ 555 ขอบคุณคนอ่านที่เป็นห่วงน้าาา ไอ้เรากถึกทนทาน จะขยันอัพต่อไป จุ๊บๆ
cocoaharry - ธามต้องการเวลา เหมือนชื่อที่พ้องเสียงกับ time 5555+ ชีวิตมันเลย เวลาเนี่ย ให้มันเหอะนะ ไอ้นิสียการกินไข่เนี่ยมันเป็นอะไรที่อธิบายยากนะ ความสุขน้อยๆ บนไข่ใบเล็กๆเนอะคนอ่านเนอะ 5555
gargoyle - ตอบตัวเอง ฮึ ไงล่ะมึงงงงง นอนเช้า ตอบโพสช้า อิบ้าาาา อิง๊าวววววววว พรุ่งนี้เขียนดีๆนะ คนอ่านจะได้ไม่หนี ฮึ 555 (แม่งบ้า ตอบโพสตัวเอง 555)
vascular - ใช่ไหมล่าาาาาา คนมันดีขนาดนี้จะไปทนยังไงไหว ถ้าเป็นคนแต่งนะ คว้ามาใส่โหลละ 5555555555 (คนไหมนั่น)
kenghan - พี่กันต์เค้าคารมเป็นต่อ รูปหล่อโคตรนะ ทำอะไรก็แสนดูดีไปหมดดดด อยากได้ๆๆๆๆๆๆ
davina - อรั๊ยยยยยยย คนอ่านเขินเยอะๆ อินมากๆเราชอบบบบบ แหมก็คนมันจะรักกันทำอะไรก็ดูน่ารักน่าเขินไปหมดล่ะแหมะ 555 ดีอ่ะคนเขียนเข้าใจในความอยากจะธรรมชาติของเราด้วยยยยยยย ซึ้งงง เราชอบอะไรช้าๆเนิบๆ อาจจะไม่ค่อยถูกใจคนส่วนใหญ่ โฮกกกก แต่เราจะพยายามรักษาความพอดีนะ โปรดติดตามนะคนอ่านนน
Crossley - โหยยยย ดีจริงอ่ะ เขินนนนนนนน ไม่น่ารักได้ไงในเมื่อธามก็น่ารัก พี่กันต์ก็สุดยอดเพอร์เฟ็ค หมิงนายก็แซ่บบบบบ 555
♥WonnaBwithKoy♥ - เชื่อเราดิ มาลุ้นพี่กันต์กะธามยังมีความหวังกว่าเยอะ บอลไทยแม่งทำเจ็บช้ำน้ำใจนับครั้งไม่ถ้วน พูดแล้วก็เซ็ง 555555555555555555555
MaNaSsAwEe - การกอดกันในเรื่องนี้มันเป็นเหตุการณ์ที่รอคอยมาก ฮุๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามจ้าาาาา
koikoi - มีรักก็มีหวังเสมออออ
afternoon - บทล่าสุดนี้จัดให้ครึ่งนึงไปเลย เอาไป เย่ะ!!! ช่วงนี้ธามอาจจะคิดว่าตัวเองบ้าไปพักใหญ่เลยแหละ เคี๊ยกกกกกก
yeyong - กอดจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
Heisei - 555555+ กรี้ดดดดด สัยญาว่าต่อไปนี้มันจะพัฒนากันแบบว่องไว น่าสนใจและอร๊างๆ โปรดอย่าพึ่งทิ้งคนเขียนไปไหนและโปรดติดตามต่อไปเถอะ 5555 โกนเคราหลังๆไม่มีคนทวงและ แต่ได้โกนแน่เชื่อเราดิ 555
tamako - ไม่ต่างมากหรอก เพราะปกติก็น่ารักทะลุเคราอยู่ละ 55555555555555 โห้ยยย เราก็อัพถี่เพราะมันปิดเทอมใจ เปิดนี่ก็ฮาล่ะจ้าา หายหัว 555 แต่จะพยายามให้จบให้ได้
KOLLUMz - ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้าาาา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
little_nok - มันช้าไปเหรอ ไอ้เราก็ไม่รู้เพราะว่าเร่งกว่านี้กลัวจะเป็นเหมือนธามแบบบทจะได้ก็ได้ง่ายๆ อะไรแบบนี้ เพราะตั้งแต่พี่กันต์บอกรักธาม นับเวลาในเรื่องตอนนี้ผ่านมา1อาทิตย์ ขอบคุณที่บอกน้าาา เราจะได้เอาไปปรับปรุง เอิ๊กกกก ขั้นจะหลับ กรี้ดด ไม่ได้ละ เด๊่ยวคนอ่านหนีหายไปหมด โฮกกกกก
RoseBullet - คนเขียนก็เหมือนคนอ่าน เราก็เพ้อๆตอนเขียนเหมือนกันแหละ5555555 พี่กันตืก็หยอดไปของเค้าเรื่อย ๆเป็นอีกคาเรคเตอร์เอาไปเบรกความเพอร์เฟ็คแสนดี 555 ไม่งั้นเลี่ยนน
MM - มันบ้าไปอีกยกแล้วจ้าาา บทนี้ 5555 ธามมันก็รับได้แหละว่าอะไรเป็นอะไร เพราะสุดท้ายถ้าไม่รับก็เหมือนหลอกตัวเอง เจ็บกันทั้งสองฝ่ายเน้อออ พี่กันต์ก็จะได้มีหวัง ธามก็จะได้ไม่ดูเป็นคนใจร้ายที่ดีขนาดนี้ยังไม่เอา เรื่องนี้ไม่มีมาม่า วางใจได้ ถ้ามีก็มีเบาๆ ไม่หนักหนาสาหัสขนาดชิงรักหักสวาทตามง้อข้ามประเทศ 555555555555555555555 เม้นยาวแค่ไหนก็อ่าน เม้นยาวแค่ไหนก็ตอบ เม้นมาเลย คนเขียนชอบ 5555555555555555
chantana - ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ อัพทุกวัน ตามอ่านได้ ฮุๆๆๆๆ
OTAKKIEZ - ธามมันสติแตก อาจจะเจอธามบ้าบ่อยๆนะช่วงนี้
bon - หวายยยย พี่ชายเลยเหรออ5555555555555555 ดีใจอ่ะที่มีคนแนะนำด้วย ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้ะ
Chiren - เหยดดดด เลื่อนเข้า มหาลัยเรายังวันที่28จ้าาา ...มาเข้าเรื่องนิยาย 5555 โห้ยยย เวลารำลึกความหลังมันจะหวานแบบนี้แหละ เคลิ้มๆดันไป จนธามมันเป็นบ้าและ 555555 ธามยังสงสารพี่กันต์ได้มากกว่านี้อีกคอยดู 555
❈•NiGhtMar€•❈ - พี่กันต์ร้ายให้ธามรัก น่านนนนนนล่ะ 5555 แหมะ บทนี้เสียงตอบเราดีสุดๆ สงสัยต้องมีอะไรแบบนี้ออกมาบ่อยๆเพื่อเรียกเรทติ้ง ใช่และ ถ้ามีฉากแบบนี้ต่อไปจูบจ้าาาา แต่อันที่จริงจูบไปตั้งแต่ตอนแรกและ ที่พี่กันตืไปส่งธามแบบเมาๆที่คอนโด 55555555555 แอบจูบ โปรดติดตามตอนต่อไปนะตะเองงง
Muzik -มันคือนิยายโรแมนติกคอมเมดี้ ถ้าไม่โรแมนติกก็ฮา ถ้าโม่ฮาก็โรแมนซ์ 55555 อีกไม่นานพี่กันต์ก็จะได้ โปรดติดตาม เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกก
Nichdia - เพลงมันเริ่ดมาก เก๋อ่ะ นักร้องคนนี้ เราเคยชอบเพลง no promise ชอบมากกกกกกกก ตอนเด็กๆ ไม่ได้ฟังนาน ฟังเพลงนี้ก็กลับไปฟังเพลงโน้นน โอ้ยย คิดถึง 5555
from_mars - เรื่องนี้บางคนเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง แต่บางคนไม่เข้ามาสักทีเพราะชื่อเรื่อง 555 ดาบสองคมมากชื่อเรื่องเรื่องนี้ แต่ไม่เป็นไร เข้ามาแล้วก็จงห้ามออก (นั่นไง 55555) ธามน่ารักก็จงติดตามธามต่อไป
.................................................................................................
ตอบโพสเสร็จแล้วววว ตอบไปยิ้มไปเหมือนบ้าาาาา รักนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณคนอ่านมากจริงๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนปั่นอัพกันต่อไป 55555 80โพสสส ยูฮูววววววววววววววววววว!!!!
-
มีการจองไว้ล่วงหน้าด้วยวุ้ย = =;;;
พี่นายรับรักพี่หมิงสักทีเถิดดด ตั้ง 3 ปีแล้วนะ ถึงพี่หมิงจะแค่ 3 ปีก็ยังดีกว่าบางคน
ฮ่าๆ รอมาตั้ง 8 ปีตอนนี้ได้แค่จีบอย่างเปิดเผย
สู้ๆพี่กันต์น้ำหยดทุกวันหินยังกร่อนได้
งั้นของพี่กันต์ต้องงี้
"กันต์หยอดทุกวัน ธามคงคล้อยตามสักวัน"
-
ดีใจ วันนี้ถึกทนอยู่ทันอ่านตอนใหม่ ปกติสลบตายไปแล้ว
(สงสัยเพราะคนเขียนมาก่อนเวลาอัพปรกติด้วยแหละ)
ดีค่ะธาม เปิดใจๆ ยังไม่ต้องรีบร้อน
อย่างไรก็ใกล้ความจริงเข้ามาแล้นนน
โหมดพี่นายนี่แอบฮาร์ดคอร์อย่างที่นึกไว้เล่นๆเลย ฮ่าาา
อ่านถึงตรงที่พี่หมิงบอกรักพี่นาย พี่นายพยักหน้าหนึ่งที ...จบ กร๊ากกก
คารวะในความพยายามของเชฟ
-
อ่านตอนพี่กันต์ถามแล้วแบบว่าเขินแทนอ่ะ กรี๊ดถ้ามีคนมาถามเราแบบนี้อายจนบิดพวงมาลัยเข้าข้างทางแน่ๆเลย
-
วันนี้มาเร็วจิงๆๆๆ
ปกติ ต้องตีสี่ อิอิ
พี่กันต์ทำดีแล้ว ทำต่อไป ทำต่อไป
เมื่อไหร่ธามรักจะบอกเอง
555555
ส่วนพี่หมิงงง พี่นายเค้าก้คงรักแล้วแหละ แต่ก้นะ
เด็กวิศวะที่ไหนจะยอมรับว่าตัวเองเปนเคะ ไม่มีอะ
-
อื้อหือ พี่กันต์ช่างโปรโมตตัวเองสุดๆ อย่างกะเซลล์แมนพยายามล่อให้ลูกค้าซื้อของ
แต่ที่ว่ามา มันก็แทบจะครบสเปคฟ้าประทานของน้องธามแล้วใช่มะ :z1:
ชอบตอนที่พี่นายตอบ 'คู่กรรม' จังเลยอ่ะ ไม่ได้คิดไปเรื่องบอลเลยนะ
แต่เราว่าฟังแล้วมันออกแนวบ่นๆประชดๆว่า กูกับมึงมันคู่กรรมชัดๆ
แต่ไม่ใช่คู่กรรมเวอร์ชั่นโกโบริกับอังศุมาริน แต่เป็น คู่เวร-คู่กรรม กันแต่ชาติปางก่อน :laugh:
-
วันนี้อยู่รออ่านทันด้วย อ่านก่อนนอน ฝันดีแน่ๆเลย
พี่กันต์เนี่ย พอมีช่องโหว่เป็นไม่ได้เลยนะ ทำให้รูโหว่ใหญ่ขึ้นตลอดด้วยการหยอด
ธามน่ารักมากอ่ะ มาแรงแซงทางโค้งพี่กันต์แล้วตอนนี้
“ธามพี่อ่ะหล่อนะ” ถ้าเป็นคนอื่นนะโคตรหลงตัวเองเลย...
“รู้แล้ว”
“บ้านพี่รวยนะ” ถ้าไอ้บ้าที่ไหนมาพูดแบบนี้...
“เงินธามก็มี”
พี่กันต์เริ่มกลายเป็นข้อยกเว้นมากขึ้นแล้วนะธาม
รู้มั้ยว่า ถึงเราจะตั้งข้อจำกัดขึ้นมามากมายแต่คนที่เรารักคือข้อยกเว้นเสมอนะ ฮิ้ววววว
“หมาพี่น่ารักนะ” “ก็กลับไปนอนกอดมันซะซิ” คนเรา...หึงหมาซะงั้น ฮ่าๆๆๆ
“พี่นิสัยดีนะ” “จังไรจะตาย” นี่ถ้าไม่ใช่ธามพูด ไม่ให้อภัยหรอกนะเนี่ยมาว่าพี่กันต์ของเค้า(?)
“ไม่คิดจะรักพี่หน่อยเลยเหรอ” “ถ้าถามบ่อยๆจะไม่คิดแล้วนะ” แต่จะรักเลยใช่มั้ยจ๊ะธาม อ๊ายยยย
พี่หมิงพี่นายก็น่ารัก เวลาอยู่กะพี่หมิงก็ไม่เห็นพี่นายจะโหดเท่าไหร่น้า
ใช้มือใช้เท้าบ้างแต่ไม่ได้รุนแรง เหมือนหยอกกันมากกว่า น่ารักไปอีกแบบ
พี่นายทั้งห่วงทั้งยอมนอนเป็นเพื่อนด้วยอ่ะ แบบนี้ยังเรียกว่าแค่"คนรู้จัก"ได้ด้วยหรอพี่นาย
-
Kyaaaaa~~~~waan kern pai la,,tae p'ming ka p'nai nii rak kan baeb hardcore nor,,ha ha ha!!!
PS:kon aan kon nii len jark mobile & yuu Sweden khaa!!! (•w<)v
-
ธามหวั่นไหว :-[ พี่กันต์เดินหน้าเต็มสูบ~
อีกไม่นานหรอกธาม มันคงเป็นความรัก! อิอิ
-
ชอบเหลือเกินนนนนนนน ค่อยเป็นค่อยไป
อยากให้น้ำรีบลดดดดดด จะกลับไปวาดรูปปปปปปปปปปปป
-
ธามเปิดใจ โอ้ย!!
แล้วที่คิดไม่พูดออกมา พี่กันต์ถามแบบนี้ พาพ่อ แม่ไปสู่ขอเลย หมั้นไว้ก่อน
รอวันธาม :L1:กันต์
พี่หมิงที่ออกนั่งจิบเหล้าตรงระเบียง นี่มันเป็นนิสัยหรือเป็นแผนเนี่ย
คู่นี้เวลาเขาอยู่กันสองคน เขาก็หวานในแบบของเขาน่ารัก
มีเชียร์บอลคนล่ะทีมด้วย พี่นายแพ้แล้ว งอนป่ะเนี่ย?
รักคนเขียน วันนี้มาลงไว ทุกวันก็ไวนะก็มาลงทุกวัน อิ อิ :กอด1:
-
พี่กันต์ทำไมน่ารักอย่างนี้อ่ะ ชอบผู้ชายคนนี้ว่ะ ธามขอเถอะ :laugh:
รออีกนิดนะพี่กันต์ เค้าก็รออยู่เหมือนกัน (รอฉากนั้นอ่ะ :haun4:)
ส่วนพี่หมิงก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพี่นายไปแล้ว สลัดไม่หลุดหรอก
แต่นับวันยิ่งรู้สึกว่าพี่หมิงมันตอแหลจริงๆ ปกติไม่คิดเท่าไหร่ :jul3:
-
วันนี้จัดมาสองคู่เลยน่ารักมากๆ :L2:
-
หลงพี่กันต์จนถอนตัวและใจไม่ขึ้นแล้วเรา
:o8: :o8:
-
ธามมันไม่กล้ายอมรับตรงๆ ว่ามันก็แอบรักแอบหลงพี่กันต์ :m20: มันคงกลัวเสียฟอร์ม
ส่วนนายกับหมิง คู่นี้แถมมาแบบนัวๆ นายมันหวั่นไหวบ้างไหมเนี่ย
-
พี่กันต์กวนแต่น่ารัก :o8:
-
ถึงมันจะไม่หวานแหวว
อ่านทีไรก็อมยิ้มทุกทีค่ะ
-
ตอนนี้หมอธามให้ความรู้สึกสาวน้อยแรกรักมาก
:laugh:
แบบว่าเราต้องใช้เวลาศึกษากันก่อนนะเคอะ
แบบว่าอ่านตอนนี้แล้วรูสึกน้องธามน่ารักเหมือนโดนโกนหนวดทิ้งแล้วยังไงยังงั้น
:jul3:
พี่กันต์สู้เข้าไป รุกเข้าไป
คนอ่านยังสติลเชียร์ให้ได้กัน(ต์)
ส่วนพี่นาย
นี่แกไม่รู้ตัวเองจริงๆเนอะ
แค่การกระทำคนเค้าก็รู้กันหมดแล้วย่ะ
ไอ้คนซึนเอ้ย
หมิงอ้อนน่ารักดีเหมือนลูกหมาเลย
รอตอนต่อไปจ้ะ
:กอด1:
-
ธามเริ่มเรียนรู้ใจตัวเองแล้ว แม้จะเพียงทีละน้อย ๆ ก็ตาม
ส่วนพี่กันต์ รอเมื่อถึงวัน..... เจาะไข่ ไม่น่าใช่ มันต้อง ดู....ไข่ถึงจะถูก :m20:
วันนั้นแหละ ธามจะรู้ว่า ระหว่างเจาะไข่แดงบนโต๊ะอาหารกับ ถูกดู.... บนเตียงอันไหนจะน่าอภิรมณ์กว่ากัน
เอี๊ยะ.... วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรทะลึ่งเกินเหตุ :z1:
ส่วนอีกคู่ คนรุก ก็รุกได้ตลอด ส่วนคนรับ ก่อกำแพงขวางเอาไว้ แม้จะรู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์อันใดเลยก็ตาม
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1:
-
"รักคนเดียว รอคนเดียว" โอ้ยย ตายไปเลยกับประโยคนี้ นี่ถ้ามีคนแบบพี่กันต์มาบอกแบบนี้นะ
เราหอบเสื้อผ้าหนีตามไปแล้วเรียบร้อย 555555++++ น้องธามจ๋า รับรักพี่กันต์เถอะน้าาา
คนเขียนน่ารักที่สุด มีบทหวานๆมาให้อ่านยาวเลย o13 :impress2:
-
การรอคอยเป็ฯสิ่งสวยงามจริงๆนั่นแหละตาหมิง
หมอธามมมมมใจอ่อนแล้วนา อีกนิดนึงพี่กันต์ใกล้ได้เจาะไข่หมอหมาแล้ว 555
-
“จะเอาอะไร”
“เอานายยย”
:m20:
ชอบคู่นี้จริงๆ กวนกันตลอดๆ
原来等待也可以如此的美丽.
มันเเปลว่าไรอ่ะ
.
พี่กันต์สู้ๆนะ
.
รออ่านนะคะ
-
3 ปี ถ้าเป็นผู้หญิงคงท้องไปแล้วละ = =
ไอประโยคนั้นซึ้งจริงๆ
-
ตอนนี้พี่กันต์(เขียนถูกซะทีหลังจากผิดมานาน)กับธามเริ่มมีหวานกันเล็กๆแล้ว แต่น่ารักมาก รักคนเขียนด้วยน้า :กอด1:
-
นี่ธาม ถ้ามันรู้สึกดีขนาดนั้นก็รับรักพี่กันต์ไปเหอะ
พี่นายก็ปากแข็งใจอ่อนตลอด
-
พี่กันต์อิ่มอกอิ่มใจออกนอกหน้ามาก แต่น่าเอ็นดูเด็ดขาดกว่าพี่หมิงที่น่าเอาเท้ายันด้วยความหมั่นไส้
ส่วนเรื่องราวที่ไม่มีฉากหวือหวาเรียกเรตติ้งก็ไม่เป็นไรค่า เราชอบอะไรที่ลึกซึ้งตรึงใจแบบนี้แหล่ะ
และโดยส่วนตัว เราก็ไม่รังเกียจการตัดฉากไปที่โคมไฟหัวเตียงอะไรแบบนั้นเลยนะ ได้หมด ฮ่าๆ
:กอด1: หมอยศที่รัก ไว้ว่างๆเค้าจะอวตารเป็นนกเอี้ยงไปเกาะบ่าคุยด้วยนะจ้ะ อิอิ :กอด1:
-
:serius2: ไม่ได้เข้ามาวันเดียว จัดมาให้สองตอนเลย
งั้น...เค้าเม้นท์ทีเดียวสองตอนเลยแล้วกันนะ ฮี่ฮี่
บทที่ 26 : สองคนนี้เค้าชอบระลึกความหลังกันเนาะ
แต่ว่าพัฒนาขึ้นมาหน่อย ตรงที่ไม่ได้คิดอย่างเดียว
แต่ไปสถานที่จริงกันเลย และก็ไม่รู้ว่า ไอ้ที่ได้กอดและถูกกอดเนี่ย
จริงๆแล้วมันเป็นรางวัลของใคร พี่กันต์หรือธาม :z1:
อ้อ เกือบลืม สำหรับตอนนี้ มีป้าหลิ่มเป็นแขกรับเชิญ
บทที่ 27 : พี่กันต์ก็ต้องมีการบอกสรรพคุณกันด้วย ประกอบการตัดสินใจ
จะบอกพี่กันต์ว่า ทั้งหมดที่พี่บอกมา โดนใจธามทู้กกกกข้อ
แวะมาที่คอนโดพี่หมิง คู่นี้เค้าก็หวานกันแบบเถื่อนๆอีกแล้ว
พี่นายคะ ไอ้ที่ดังแปะที่หน้าผากอ่ะ แถวบ้านเค้าไม่เรียกว่าแตะ
เค้าเรียกว่าตบค่ะ พี่หมิงนี่ทนมือทนไม้ดีจริงๆ อย่างนี้สิถึงจะเหมาะกับหนุ่มวิศวะ
แล้วก็นะ พี่นายบอกไม่สนใจแต่มาเฝ้าเค้าทั้งวันแถมจะค้างคืนอีกด้วย
แต่ก็คงไม่มีอะไรมากหรอก เพราะพี่หมิงมันไม่กล้า....หือ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆค่ะ :กอด1:
-
พี่นายเเอบน่ารักนะเนี่ย (ถึงจะน่ารักเเบบหยาบๆ 55+ ) จริงๆก็เป็นห่วงหมิงชิมิล่ะ
ไอ้พี่กันต์ก็หยอดตลอด ธามเขินไหมไม่รู้ เเต่ที่แน่ๆฉันนะเขินเเทน ฮิ้วววววว~
ป.ล. คนเขียนค่ะ ฟิตมากกกกก อัพตี3ตี4 ตลอด เป็นเวลาตืนหรือก่อนเข้านอนจ้ะ 55+
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อ่านแล้วน้ำตาซึมเหมือนเห็นธามใกล้จะออกเรือน กร๊ากกกก (เค้าเพิ่งเริ่มหวั่นไหว อินี่คิดไปไกลแล้ว ~)
ผู้้ชายแบบพี่กันต์นี่อันตรายต่อหัวใจจริงๆ มาแบบนิ่มๆ แต่พอรู้ตัวก็รักแล้วววว แอร๊ยยยย ~ (ธามยังไม่รัก แต่เค้ารักพี่กันต์แล้ว :o8: :o8:)
ลุ้นว่าหมิงนายกับกันต์ธามใครจะเข้าเส้ยชัยก่อนกันนน แต่ดูเหมือนพี่กันต์จะใกล้ฝั่งฝันมากกว่าคู่หูนะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
น่ารักทั้งสองคู่เลย ฮ่าๆๆ
ชอบอ่ะ มาต่อบ่อยๆ ยิ่งชอบเลย อิอิ
-
อ่ะๆ ยอมให้ กันต์ กับ ธาม เค้าพัฒนาความรู้สึกซึ่งกันและกันไปก่อนก็ได้
แต่ถ้ามีหักมุม ให้ นาย ลุกขึ้นมาปล้ำ หมิง ทำสามีก็จะมันส์และตื่นเต้น เพิ่มอรรถรสมากยิ่งขึ้นนะ 55555 ซี้ดดดดดด !!
-
ไม่หรอกจ้า ไม่มี NC ก็ไม่เป็นไร
บางเรื่องยางทีก็มีเยอะไป จนออกจะสงสัยว่าเกย์หืนกัขนาดนั่นจริงๆเหรอ
เรื่องเนียนๆ น่ารักดี
-
ไม่ต้องมีฉากเอ็กซ์แตกก็ได้นะ อยากอ่านนิยายไม่ได้อยากอ่านเรื่องอย่างว่า
ชอบพี่กันต์มากมายว่ะ มีขายที่ไหนบ้างผู้ชายแบบนี้
หล่อ รวย นิสัยดี ทำกับข้าวอร่อย ใจเย็น ใจดี .. หูววว อยากได้ ๆ ๆ ๆ
-
o18 o18
อ่านเรื่องนี้แล้ว ย้อนมองรอบๆตัว
พบว่ากรณีแบบคู่ ธาม-กันต์ มันมีให้เห็นเยอะเลย
คือคนนึงเป็นเกย์ แต่อีกคนไม่เป็น
ไอ้ผู้ชายที่เคยเป็นฝ่ายจีบหญิงมาตลอด พอตัวเองมาโดนจีบ โดนตื๊อ โดนเอาใจมั่ง มันก็ย่อมหวั่นไหวบ้างล่ะนะ
แล้วประชากรเกย์ ก็จะเพิ่มขึ้นๆๆๆๆๆ
ผมอยากจะลองเอาวิธีแบบที่ หมิง จีบ นาย ไปใช้มั่ง ไม่รู้จะโดนตีนก่อนรึเปล่า? ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ธาม....ธามแค่หวั่นไหว แต่ชาวบ้านที่เค้าซุ่มกอหญ้าลุ้นอยู่เนี่ยทนไม่ไหวแล้วววววววว
ตกลงรับๆได้เสียกันสักทีเห้อะ :เฮ้อ:
พี่นายซึนมากอ่ะ ซึนน่ารักสุดๆเชียร์พี่หมิงเต็มที่ยังไงคืนนี้ก็ได้นอนร่วมเตียงเดียวกันแล้วน้า...... :o8:
-
น้องธานหวั่นไหวแล้วจิูู^^ พี่กันต์พยายามต่อไปนะค่ะ
พี่หมิงพี่นาย คู่นี้กัดกันน่ารักดีอะ
ช๊อบชอบ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย พี่ธามเขินน่ารักมากกกกก
พี่กันต์หยอดมาแบบนี้เป็นใครกะเขินอ่าาาา
โอยมาบทนี้ละอิจฉาพี่ธามโว้ยยยยยยยย 5555555555+
พี่นายน่ารัก พี่หมิงน่ารักมากก หมิงรักนายนะ เอาใจไปเลยค้าบบบบบบบบบบ
-
ธามยอมเปิดใจแล้ว มันเป็นขั้นแรกที่ดีและได้มายากมากเลยนะเนี่ย555
คู่หมิงนายน่ารักดี หมิงดูเป็นผู้เป็นคนกว่าที่คิด ส่วนนายก็อ่อนโยนกว่าที่คิดเหมือนกัน สงสารคนต่างด้าว โดนหมอหมาฉีดยา กร๊ากกกกก
ชอบพี่กันต์ตรงที่มันไม่เพอร์เฟคท์ในความเพอร์เฟคท์เนี่ยแหละ คือต่อให้เฮียแกเสื่อมยังไงเฮียก็ยังดูดีมากอ่ะ แต่เฮียก็เสื่อมแบบเต็มสตรีมไม่มีปิดบังจริงๆ เป็นคาแรกเตอร์ที่กลมกลืนแบบโคตรเว่อร์
รู้สึกว่าเป็นคนประเภทที่"พบได้"ในโลกความจริง แต่กว่าจะ"ได้พบ"เนี่ย คงต้องหากันทั้งชาติล่ะมั้ง=w= อารมณ์ประมาณพบได้หวังไม่ได้อะไรแบบนั้น
-
คู่ ธาม-กันต์ อ่านไปยิ้มไป หยอดได้ตลอดนะพี่กันต์ พยามยามเข้า
ส่วน นาย-หมิง ไม่รักแต่ขาดไม่ได้หรือป่าวนาย
-
พี่นายก็รักพี่หมิงแต่แค่ปากไม่ตรงกับใจนิ
วันนี้หวาย *2 เลยอ่ะ
อ๊ากกก
-
ถูกกกกกกกก ลุ้นคู่พี่กันต์กับธามนี่มีความสุขม๊ากมาก อร๊ายยยยย เขินๆๆ ตอนนี้อ่านแล้วเขินไม่รู้ทำไมอ่า :o8:
แบบว่า สงสัยความอบอุ่นให้อารมณ์หวานนิดๆจากตอนที่แล้วของคู่กันต์ธามยังอบอวลมาถึงตอนนี้แน่ๆ อร๊ายยย บิดตัวไปมา :-[
ใกล้แล้วๆ ธามยอมรับใจตัวเองแล้ว พี่กันต์สู้ๆพี่ อีกไม่นานหรอก ฮิฮิฮิ o18
แต่หวังว่าพี่กันต์จะไม่ดีแตกตอนหลังนะ ไม่งั้นมีโบกแทนธามแน่ ขู่ไว้ก่อนๆ ฮึมๆ :fire:
ส่วนบอลไทยปล่อยพี่แกไปมวยโลกต่อไปเถอะ ฮ่าาาาาา :laugh:
-
พี่กันต์มาเรื่อยๆนะ แต่ทำธามอ่อนลงไปเยอะเลย
นึกถึงว่าตอนอ่านแรกๆ ไม่ได้เท่านี้หรอก
ดูช้าๆ แค่ก็สมเหตุสมผลดีนะ เพราะถ้าจะให้เร็วกว่านี้คงไม่ใช่หมอธามหรอก
แต่ถ้าเทียบกับคู่หมิงนายแล้ว สงสัยหมอธามจะไวกว่านิด
(ไม่นับรวมแปดปีที่คอยแต่คิดถึงนะ 55+)
พี่นายใจแข็งมากกกกก แต่ก็แน่อยู่ละ พื้นฐานดูไม่ใช่คนชอบผู้ชาย
ยังไงเชฟก็สู้ๆนะ สงสัยต้องมีเหตุการณ์ประมาณว่า
พี่นายจะโดนจระเข้งาบหัวแล้วหมิงเข้าไปช่วย พี่นายเลยตกลงปลงใจ :o8:
(แต่อย่าหวัง หมิงต่างหากจะเสร็จจระเข้)
ป.ล. เราเม้นท์ยาวสมกับที่อ่านมายี่สิบกว่าตอนไง แฮ่ แฮ่ :m23:
เวลาพิมพ์จากคอมแล้วมันก็พิมพ์เรื่อยๆอ่ะ ถ้าใช้มือถือก็เม้นท์สั้นๆ
ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ยว่าพิมพ์ได้ยาววววลากดินขนาดนั้น (...หรา)
-
...พี่กันต์ที่แปดปีแล้วยังได้แค่กอด
กับจูบๆไซร้ๆนิดๆ(ตอนเขาหลับอีกต่างหาก = =")
พี่หมิงยังแค่สามปี...แล้วจะได้อะไรล่ะเนี่ยยย
-
ธาม หวั่นไหวเยอะๆ แล้วก็รีบๆกระชักพี่กันต์มาจูบซะนะ 55
หื่นจริงวุ้ย
พี่นายนี่ดูๆแล้วซึนเนอะ
อูย ไม่เบื่อหรอกค่ะ
ไม่มีเรทน่ะ มันทำให้เรารอลุ้น ว่าเมื่อไหร่มันจะมี 55
ได้อารมณ์ไปอีกแบบน้า เราชอบ
-
ธามบอกไม่รัก แต่หุบยิ้มไม่ได้เลยนะ หุๆๆๆ
ส่วนพี่นายก็หวานนิดนึงเหอะ :m20: :m20:
ปล.ถ้ามีฉากบนเตียงปิดซอยคงไม่พอค่ะ สงสัยต้องปิดหมู่บ้านเลี้ยง :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ธามนี่ก็แอบสลิดเน๊อะ :laugh: แต่ก็น่ารักอ่ะ :o8:
-
สุดท้าย ก็หวั่นไหวไปกับพี่กันต์ อิเชฟหมิง ขนาดไม่สบาย แต่สกิลความกวนก็แทบไม่ได้ลดลง ดูท่าพี่นาย ก็คงหวั่นไหวไปพร้อมๆกับธาม
-
ลองให้พี่กันต์จูบธามซักทีสองทีมั้ย เผื่อธามจะเคลิ้มง่ายขึ้น :laugh:
ส่วนพี่นาย น่ารักนะคะ ปากร้ายใจดีจริงๆ :-[
-
อยากให้น้องธามใจอ่อนเร็ว อ๊างงง~~>___<~
-
น้องธามพี่กันต์ทำได้ครบแล้วนะ :laugh:
คู๋หมิงกับนายน่ารักกันจริงๆ :impress2:
-
อ่านเรื่องนี้ไป กินขนมไป หวานคูณสองกันไปเลยทีเดียว
หมอธามเริ่มใจอ่อนแล้วดิ
ตอนนี้ชอบฉากนายกับหมิงมาก หวานแบบโหดๆดี น่ารักสุดๆ
-
ใกล้แล้วๆพี่กันต์ อิอิ หวั่นไหวเเล้ว
พี่นายแอบโหดนะ
-
“รู้หรอกว่าคงไม่ให้ง่ายๆ รักเมื่อไหร่ก็กระชากพี่จูบได้ทุกที่ทุกเวลาเลยนะ”
แต่ตอนนี้คนทั้งเล้าอยากกระชากพี่มาจุบให้รู้เเล้วรู้เเรดไปเลยเหอะ!
คนบ้าอะไรวะ เพอร์เฟคซะ!! แบบนี้หาได้ที่ไหน? บอกบ้างจะไปหามาประดับบ้าน(?)
ตอนนี้ไม่มีเจ๊อ่ะ.. คิดถึงจะแย่(o18) คนนี้นี่ตัวแปรสำคัญเลยนะ... 555+
น่าจะเขียนให้หมิงป่วยบ่อยๆ555+ พี่นายจะได้มาดูแล.. เขียนนอนป่วยทั้งเรื่องเลย!! กร๊าก~
รอลุ้นตอนต่อไปว่าจะเป็นอย่างไรต่อ.. ทั้งๆที่ตอนนี้ซัมติงรอง..แต่ไม่เห็นรองเลย T3T
-
ไม่น่าเบื่อหรอก อ่านแล้วอินดีออก
เวลาอ่านเรื่องนี้ ใจเราหวิวๆ ตลอดโดยเฉพาะเวลาอ่าน "8 ปีที่แล้ว" เป็นรอบที่ล้าน555
คนเขียนเขียนสื่อความรู้สึกได้ดี เรื่องนี้ไม่เคยดราม่าให้เราปวดตับ
แต่มันสะเทือนเข้าไปข้างในตลอดเลย ไม่รู้ทำได้ไง แต่เราชอบความรู้สึกแบบนี้^^
มาเข้าเรื่องนิยายดีกว่า นังส์ธามชั้นไม่เชื่อหรอกย่ะ ว่าแกยังไม่รักเค้า
ไม่ต้องมาหลบตา แกรักเค้าไปแล้ว อย่ามาแหล!
ปล. รูปดิสเนี่ยเหรอ ใครก็ไม่รู้555 เห็นแล้วกรี๊ดเลยฉกมา
จิ้มๆ ตามไปดูรูปใหญ่ให้เคลิ้มเล่นๆ ได้ คนข้างบนกับน้องแว่นข้างล่างของน้องก็น่ากิน เอ๊ย! น่ารักนะ555
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,23962.msg1419287.html#msg1419287
-
"ที่แท้การรอคอยมันก็สวยงาม" แต่จะสวยงามกว่านี้ ถ้าสิ่งที่หวังมันเป็นจริงอ่ะนะ... :o9:
ธาม เล่นตัวไปงั้น แต่ใจ(แล่น)ไปหาพี่กันต์แล้วล่ะสิ... :laugh:
พี่นาย ยังคงสับสนอยู่ ว่าเราคบกันแบบไหน ? แต่เวลาพี่หมิงเป็นอะไร ก็มาดูแล ไม่ทิ้งขว้างด้วยสิ :m13:
-
นายใจอ่อนกับหมิงสักทีซิ
+1 นะคะ
-
พี่กันต์ๆๆ แหมได้คืบจะเอาศอกนะเราน่ะ อิอิ
-
ธามเริ่มหวั่นไหวแล้ว อิอิ
พี่กันต์ก็เดินหน้าต่อไปนะ
พี่หมิงนี่โคตรอดทนเถอะ
รักจริงหวังแต่งนะเนี่ยยย
-
“ถ้าถามบ่อยๆจะไม่คิดแล้วนะ” แสดงว่าคิดไปแล้วอ่ะดิ :impress2: :-[
นาย หมิง โหดจริงคู่นี้ แต่ก็รู้สึกว่าแอบมีหวานบ้างนะ
:กอด1: :กอด1: :pig4:
-
"ข้อดีของการค่อยเป็นค่อยไป เวลาเกิดอะไรนิดๆหน่อยๆมันรู้สึกสำคัญ" ...อันนี้จริง o13
กอดกันไปแล้ว ตอนหน้าขอเป็นจูบบ้างละกันเนาะ? :จุ๊บๆ:
พี่กันต์สู้ๆ.... :a1:
-
พี่กันต์หยอดทุกบทแบบนี้ คนอ่านหลงรักแทนธามไปเรียบร้อย555555 :-[
เรียนมธ จ้า แซ่บเกินอ่ะ เปิดปีหน้า มือไม่มีแรงจะจับปากกาละ555 :z3:
-
นิยายสนุกอยู่แล้ว
ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งแล้วกัน
-
เอาหมอหมามารักษาคนป่วยพี่นายก็คิดได้เนอะว่าแต่เมื่อไหร่จะใจอ่อนซักทีล่ะ
คู่พี่กันต์ก็ความสัมพันธ์คืบหน้าแล้วใช่มั้ยแล้วเมื่อไหร่ธามจะเอาเคราแพะออกซะทีล่ะ
-
หมอธามน่าร้ากกกกกกก !!
รีบ ๆ เซ็ทตัวเองไว ๆ นะลูก แม่ยกเป็นกำลังใจให้
พี่กันต์ก็กวนได้อีก ไม่เป็นไร ชอบ หล่อหื่นกวน :impress2:
พี่นายก็ใจดีกับพี่หมิงเถอะ อย่าโหดมากเลย เดี๋ยวเค้าไม่หายนะ จะเหงาเอา 5555
-
ธามคงคิดว่า "รู้งี้ไม่ให้กอดหรอกแม่ง..."
แต่ระวังตัวนะ วันไหนธามตอบตกลงอาจโดนจัดหนัก
สงสาร...ฮ่าๆ
ตอนนี้พี่นายเยอะจัง(ดีใจ)
เห็นด้วยกับหมิงว่า"การรอคอยมันสวยงาม"
เพราะช่วงที่รอคอยนี่เเหละดีที่สุดแล้ว(เหมือนจะมีความแค้นฝังใจเลยอะ... - - )
ว่าแต่ืทำไมต้องภาษาจีนอะ กลัวโดนถีบ?
เพราะการรอคอยสวยงาม การเขียนช่วงเวลาแห่งการรอคอยมันก็ไม่น่าเบื่อหรอกเนอะ ฮ่าๆๆๆ
-
แซว (นักเขียนยิ้มไปตอบโพสไปเหมือนคนบ้า นักอ่านอย่างเรา อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าเหมือนกัน ฮิฮิ)
ไม่อยากบอกเลยว่า อ่านทีไร ก้มี แต่ความรู้สึกว่า ชอบ ชอบมาก และชอบมากที่สุดเลยเว้ยยยย ฮ่าๆ
อ่านไปยิ้มไป บทนี้น่ารักกกก กันต์ธามน่ารัก นายก็น่ารักในมุมของนายยยย ปลาบปลื้มมากๆๆ
ชอบที่ พี่กันต์ กับธาม โต้ตอบกันทันไว ดูกวนๆ ทั้งมุขใต้สะดือหน้าตายของพี่กันต์ด้วย
ถ้าถามบ่อยๆจะไม่คิดแล้วนะ << แสดงว่าคิดอยุ่สินะ ๕๕๕ รีบๆคิดนะจ้ะธาม รอวันพี่กันต์จับธามโกนเครา
“รู้หรอกว่าคงไม่ให้ง่ายๆ รักเมื่อไหร่ก็กระชากพี่จูบได้ทุกที่ทุกเวลาเลยนะ” พี่กันต์ โคตรหื่นนนอ่ะ ๕๕๕ แต่ธามอย่าลืมทำตามคำแนะนำพี่กันต์นะ ทุกที่ทุกเวลา นักอ่านคอบอยู่ ฮิฮิ
ปล ชอบคู่ หมิง นาย อะ ชอบพี่นาย โหดดี หุหุ
-
เมื่อไรกันต์จะไปถึง เป้า ของจุดหมายซะที
-
ขยันอัพ อ่านได้เรื่อยๆ ขอบคุณค่ะ
เมื่อไรนายจะใจอ่อน หรือว่าเอาแต่อ่อนใจกะหมิง
พี่กันต์จีบเรื่อยๆ แต่ธามนี่สิ ใจแข็งชะมัด
น้องธามถ้ารู้ว่ายังไงก็ต้องรัก ก็รักซะวันนี้เลยไม่ดีเหรอ
เวลาความสุขจะได้มาถึงเร็วๆ และอยู่กับเราไปนานๆ
-
นิยายดี โครงเรื่องดีมีน้ำหนักและมีที่มาที่ไป ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาบทพิศวาสมาช่วยเรียกเรทติ้งหรอกครับ
ถ้าอยากมี ก็พอเป็นกระษัย เรียกน้ำจิ้มเท่านั้นก็พอ
สู้ ๆ ครับ
-
ยังสนุกและน่ารักดีเหมือนเดิม ... :m13:
“ธามพี่อ่ะหล่อนะ” ถ้าเป็นคนอื่นนะโคตรหลงตัวเองเลย...
“รู้แล้ว”
...
“ไม่คิดจะรักพี่หน่อยเลยเหรอ”
“ถ้าถามบ่อยๆจะไม่คิดแล้วนะ”
^
^
^
ตอบได้ฉะฉานน่าหมันไส้เหลือเกินหมอธาม เห็นแล้วอยาก จับมาลงกระทะทำเป็นอาหาร ใส่จานแล้วเอาไปถวายพี่กันต์จริงๆ 555+ :laugh3:
เค้าว่า เค้าเริ่มอยากเห็น :impress: ฉากจูบแบบวาบหวิวๆ แต่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ของคู่นี้ขึ้นมาแล้วสิ เฮ้ออออ แต่ถ้าจะต้องรออีกนาน
ส่วนอีกคู่ ... ถ้าจะให้พี่นายยอมได้ คงต้องแบบ ลากไปขอกันท่ามกลางหมู่ประชาชนรายล้อม :L2: ให้พี่นายกระทืบพี่หมิงไม่ได้ซะหละมั๊ง 555555+ (หรือจะได้ :เฮ้อ:)
แหมๆๆๆ แต่เค้าว่า อยู่ด้วยกันได้ นอนด้วยกันได้ มาเป็นห่วงดูแลกันได้ แบบนี้ ถึง 3ปี พี่นายเองก็คงไม่มีอะไรคาใจแบบของธามแล้วหละมั๊ง
-
พี่กันต์มั่นมากกกกกกกก
ก็เค้ามีดีให้มั่นนี่ จริงมะน้องธาม พูดมาเนี่ยถูกหมด
:laugh: :laugh: :laugh:
ชอบอารมณ์นาย-หมิง ดูชิลล ชิลมานานตั้ง 3 ปี o13
(ต้องให้ชื่อนายมาก่อน เพราะเหมือนจะมีอำนาจมากกว่า ฮ่าๆๆ)
"ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน" ส่งให้นายยยย
:z2: :z2:
-
" ไอ้ดักแด้ป่วยเอ้ย..."
นายด่าหมิงได้แบบว่า
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกมั๊ก คริคริ :-[ :-[
เมื่อไรนายจะใจอ่อนกับหมิงสักทีอ่ะ
อย่างไงก็เชียร์หมิงให้สู้ๆๆๆไม่นานนายก็ใจอ่อนเองแหล่ะ
หยอดคำว่า "หมิงรักนาย" ให้ฟังทุกวันเด่วก็ใจอ่อนลงตอนนี้ก็อ่อนลงบ้างแล้วนะ คริคริ
-
เรื่องไม่เห็นจะน่าเบื่อ มันน่าอ่านมากกกกกกกก
ไม่ต้องกด ต้องตบ ต้องจูบ ก็อ่านได้อารมณ์น่ารัก กุ๊กกิ๊ก แก้มจะแตกแล้ว...ชอบบบ
คุณพี่กันต์หยอดได้หมาหยอกไก่มากๆ เริ่ดค่ะ นานๆ เจอพระเอกแบบนี้สักที หึหึ (ชอบนะเนี่ย)
อีกคู่ก็ช่าง อารมณ์เสี่ยวได้ขัดกะมาดมาก ฮากันไป
ชอบมากจ๊ะ รออ่านต่อไป หลงเข้ามาแล้วไม่ไปง่ายๆ หรอก กร้ากก
-
บทนี้อิน้องธามมันน่ารักน่าหยิกจริงเชียว พี่กันต์ก็นะ เผลอไม่ได้คว้าโอกาสมาหยอดน้องตล๊อดๆ
อันที่จริงนิยายเรื่องนี้ไม่ต้องมีบทเอ็กซ์แตก เอะอะซั่ม เอะอะสะบะระฮึ่มเค้าก็จะติดตามต่อเรื่อยๆ
เกาะติดเป็นเหาฉลาม(แหม พูดซะหรู ปรสิตดีๆนี่หละวะ)เลยนะคุณนักเขียน แต่จริงๆจะมีก็ได้นะไม่ว่ากัน เอิ๊กๆ :haun4:
จะตั้งหน้าตั้งตารอเต็มที่เอาแรงๆสุดพลังเลยนะฮ๊าา พูดถึงคุณพี่นายก็วาจาโหดเหลือเกิน(แอบ)สงสารอ้ายหมิงเบาเบา
แต่ก็มันส์ดี เอ๊ะ ตกลงยังไง = ='
ทางเหนือหนาวมากเลยจ้ะคนเขียนขณะพิมพ์ก็ 18 องศา ก็ไม่เท่าไหร่หร๊อกก แค่เค้าพิมพ์ไปสั่นไปแค่นั้นเอ๊งงงง
ไม่ว่าคนเขียนจะอึดขนาดไหน ก็อย่าลืมดูแลสุขภาพเน้อเจ้า เป็นห่วงขนาดดดดดดดดดดด ฮักนะสารคาม(มันเกี่ยวไหมน่ะ - - )
แพล่มอะไรมาตั้งนาน เอาเป็นว่า ย้อนไปอ่านบทนี้อีกรอบดีกว่า :oni1: คึคึ :impress2:
:กอด1: :จุ๊บๆ: ลูบคลำคุณคนเขียน ฮุ๊ฮุ๊ :laugh3: :laugh3:
-
เริ่มเบือธามล่ะ ไม่ใจอ่อนสักที สงสารพี่กันต์
รอมาตั้ง 8 ปี ยอมๆไปก่อนไม่ดีค่อยเลิกก็ได้
(อ้าว ซะงั้น) นายชอบหมิงบ้างไหมหรือแค่
ผูกพันธ์ เอาให้ชัดๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
เข้ามา กอดคนแต่ง : )
-
มาติดตามด้วยคนครับ
เมื่อไหร่จะรักกันสักที มันจะดีหรือไม่ดี คบกันให้รู้ๆ ชักช้าจะเหี่ยวตาย...นะธามนะ
มาเป็นเพลงเลย ฮาๆ
-
ตอนนี้ทำเอาเราเขิน 2 คู่เลยอ่ะ :-[
เชียร์ทั้งพี่กันย์และพี่หมิงให้สมหวังไวๆ
(แอบสังเกตมาซักพักแล้วว่าเคะเรื่องนี้กวนยิ่งกว่าเมะเสียอีกนะ 5555555555555 :laugh:)
-
น้องธาม -- ปากแข็งนะเรา "รัก" ก็บอกไป
พี่นาย -- ระวังนะ ถึงป่วยแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ หึหึ *-*
เชฟหมิงคัฟ แนะนำไรให้อย่าง บอกพี่นายไปดิว่า ถ้าบอลทีมใครแพ้เสียตัว คริคริ
ทั้ ง ขึ้ น ทั้ ง ร่ อ ง
:oo1: :oo1: :oo1:
-
บทที่29
ความสุข
...
ผมลืมตาขึ้น วันนี้แปลกออกไป ผมรู้สึกตัวผมแห้งๆ ผ้าห่มกองทับผมจนเหมือนคนที่เอามาวางไว้ให้อยากฆ่าผมมากกว่าอยากให้อุ่น นายนอนอยู่ข้างๆ เอาหน้าซุกหมอนผมชี้รอบทิศทาง นอนขดเอามือซุก อย่างกับเด็กทารก ส่วนพอตื่นขึ้นมาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ผมเอื้อมมือไปจับแก้มใสๆ เอานิ้ววนๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้ อยากหอมแก้มอ่ะ ขอหน่อยได้ไหม…
โป้ก....
“โอ้ย” เสียงเมื่อกี้มาพร้อมกับความเจ็บระบมที่หน้าผาก โขกมาได้ นายลืมตาแป๋วมองผมนิ่งๆ ตื่นแล้วก็ไม่บอก ผมกะจะฉวยโอกาสตอนหลับก็อดตามระเบียบ
“มึงจะทำไรอะไรกูไอ้แรงงานต่างด้าว” นายพูดกับผมเสียงปกติออกแนวขู่ๆเหมือนทุกครั้ง
“ขอหอมหน่อยดิ” ผมขอกันแบบหน้าด้านๆ ซึ่งนายก็ไม่ให้เหมือนเดิมแหละ ใจร้ายไส้ระกำที่สุด ไม่เคยเจอใครใจร้ายเท่านายมาก่อนเลย
“หอมแดงหรือหอมหัวใหญ่” นายนอนกอดอกตะแคงมาทางผม พูดจากวนตีนแบบนี้แปลว่าอารมณ์ดีแต่เช้า ผมอยากให้ตื่นขึ้นมาแล้วเจอหน้าแบบนี้กันทุกวัน มันจะเป็นไปได้ไหมก็ไม่รู้ ถ้ามันเป็นไปได้จริงๆผมก็จะอดทนรอให้ถึงวันนั้น หรือจะเป็นไปไม่ได้ผมก็จะรออยู่ดี
“หอมแก้มนาย”
“ดมตีนกุก่อนละกัน” นายเอื้อมมือมาแตะ หรือตบผมก็ไม่รู้ ไอ้ท่าแบบนี้มันเรียกว่าวัดไข้แบบพิเศษสไตล์นาย ใครไม่ใช่นายอย่าริทำ หรือถ้าคนป่วยไม่ใช่ผมก็อย่าทำเลยเพราะอาจจะเจ็บป่วยมากกว่าเดิม
“หมิงรักนายนะ” ผมบอกนาย
“เออ” พยักหน้ารับเหมือนทุกครั้ง เสมอต้นเสมอปลายนะ สามปีที่แล้วก็พยักหน้าแบบนี้ ตอนนี้ก็ยังพยักหน้าอยู่ เพราะแบบนี้ผมเลยขอตามจีบมาราธอน 3ปี ไม่ยอมปฏิเสธนี่ ก็แปลว่ายังมีหวัง
“อยากกินอะไร” ผมถาม ยังรู้สึกมึนๆแต่ก็จะถาม จะทำให้ นานๆมีโอกาสอยากทำให้กินแบบสองคน
“อยากทำอะไรก็กินอันนั้นแหละ” นายมองตาแล้วตอบผม เป็นดวงตาที่ผมคิดว่าสวยมากสำหรับผม โดยเฉพาะไอ้อะไรที่แปลไม่ออกที่อยู่ข้างในแววตานั้น มันเหมือนเป็นของล่อ ล่อให้ผมทำเหมือนคนบ้าอยู่แบบนี้
“อยู่ด้วยทั้งวันเลยได้ไหม” ผมพูดแล้วยิ้ม
“กุรอเก็บศพมึงอยู่แล้ว” พูดแบบนี้ก็แปลว่าจะอยู่ นายพูดแล้วลุกขึ้นจากเตียง เลิกผ้าห่มออก แม่งเอ้ย ผมแทบจะร้องดีที่เอามืออุดปากเงียบเสียงทัน ทั้งตัวนายเล่นไม่ใส่อะไรสักอย่างนอกจากบ็อกเซอร์ตัวเดียว ผมเกลียดตัวเองว่ะเฮ้ย นอนป่วยไม่รู้เรื่องไม่ได้รู้เลยว่าไอ้คนข้างๆ ดันมีเสื้อผ้าแค่ชิ้นเดียว นายนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ผมมองแผ่นหลังขาวๆอย่างเสียดาย รอยสักเป็นตัวอักษรจีนสองตัวที่แปลว่าความสุข(幸福) สักอยู่ที่ต้นคอ ความสุขของจริง เพราะแค่ผมเห็นผมก็มีความสุขแล้วเนี่ย
“มองอะไรเจ็ก”
“มองXìngfú มองความสุข” ผมพูดแล้วก็ยิ้ม
“กุสักคันจิญี่ปุ่น ไม่ได้สักภาษาจีน” นายพูดเหมือนไม่ค่อยสนใจ เพราผมก็เล่นมุขนี้หลายทีแล้ว
“ก็ไม่ได้มองรอยสัก มองนาย ก็เห็นนายแล้วมีความสุข” แต่เล่นกี่ทีก็ชอบนะ หมายถึงผมชอบ นายก็ชอบมั้ง คิดเองเออเองเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน ก็มองนายก็เหมือนมองความสุขนั่นแหละ เข้าใจคิดนะสักคำนี้เหมาะมาก
แต่ในตอนที่ผมเห็นครั้งแรก ผมคิดอย่างเดียวว่าไอ้คนนี้มันไม่ควรสักคำว่าความสุขแม้แต่นิด น่าจะเหมาะกับคำว่าอำนาจ ความตาย ความทุกข์ ดุร้าย ทารุณ แต่มันก็นานมาแล้วนะที่ผมคิดได้แบบนั้น แถมคิดได้ไม่นานด้วย เพราะรู้ความจริงอย่างรวดเร็วว่าคนคนนี้แหละความสุขของจริง...
........................................................
3ปีที่แล้ว (เอาแล้วไง กลัวน้อยหน้า 8ปี)
ผมนั่งรอใครบางคนอยู่ที่โรงอาหารของคณะวิศวะ ผมไม่ได้เรียนที่นี่แต่ผมแค่มารอแฟน ผมไม่ได้เรียนมหาลัยหรอก จบม.6 ผมก็ไปเรียนทำอาหารแล้วอยากทำอะไรก็รีบทำ ผมไม่คิดจะมานั่งเรียนอะไรที่ผมไม่ชอบให้เสียเวลาหรอก ผมมองนาฬิกา นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว แต่ผมกลับเริ่มไม่แน่ใจว่าแฟนผมจะมาได้ไหม เพราะเสียงตวาดที่ดังลั่นจนคนที่นั่งอยู่แถวนั้นทั้งหมดสะดุ้งดังขึ้น...
มหกรรมการว้ากน้องของพวกวิศวะ
เฟรชชี่ปีหนึ่งคล้องป้ายชื่อขนาดใหญ่วิ่งอย่างรวดเร็ววางกระเป๋ากองรวมกันแล้วเข้าไปในห้องอเนกประสงค์ขนาดใหญ่ที่ถูกเรียกใหม่ว่าห้องซ่อม รุ่นพี่ผู้ชายตัวใหญ่หน้าโหด เดินกดดันได้โดยไม่ต้องใช้เสียง ผมมองการเป็นไปอันเร่งรีบและน่าหวาดกลัวนิดๆที่เกิดมาจากการรับน้อง ผมไม่ได้ต่อต้านอะไรแต่ผมว่าถ้าเป็นผมผมอาจจะไม่ทน เสียงที่ตะโกนด่าของว้ากเกอร์ดังมาจากข้างในนั้นทวีความน่ากลัวขึ้น... ไม่อยากจะนึกเลยว่าหน้าจะโหดขนาดไหน เพราะเสียงมันทั้งดังทั้งห้าว กดดันทั้งๆที่ผมไม่ได้เกี่ยวอะไรเลยสักนิดกับการรับน้องครั้งนี้
ผมละความสนใจมาจากการรับน้อง สอดส่ายสายตาหาแฟนผมที่พึ่งคบกันมาได้ไม่นาน สักพักผมก็เห็น เด็กผู้ชายรูปร่างไม่สูงไม่ใหญ่ที่ยืนหลบๆอยู่แถวๆร้านขายน้ำผลไม้ปั่น ผมรีบเดินเข้าไปหา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแฟนผมที่หนีซ่อมมาเจอผมกลัวพี่ว้ากพวกนี้หัวหด แต่ผมไม่สนหรอก ผมจะพาแฟนผมไปกินข้าวด้วย
“รีบไปเหอะพี่หมิง ผมกลัวโดนจับได้อ่ะ ไม่งั้นผมตายแน่” แฟนผมพูดด้วยอาการกลัวจริงๆ ซึ่งผมว่ามันก็น่ากลัวตามที่บอกนั่นแหละ ผมเดินข้างๆแฟนผมเพื่อช่วยบังไอ้พวกรุ่นพี่ว้ากขาโหดพวกนั้นด้วย
“นี่คนที่เค้าเป็นคนว้ากนี่เค้าน่ากลัวมากเลยป่ะ เสียงเค้าดังมากเลย” ผมถามระหว่างที่เปิดประตูรถให้น้องเข้าไปนั่ง แล้วก็นั่งประจำที่คนขับ เตรียมออกรถ
“น่ากลัวนะ โหดมาก คนหรือเปล่าก็ไม่รู้โคตรอึดวิ่งด่าตั้งแต่ชั้น1-8ได้แบบไม่หอบอ่ะ” เออ จริง คนหรือเปล่าวะ อึดขนาดนั้น อย่ามาเรียนเลยผมว่า ไปเป็นนักมวย หรือไม่ก็พวกนักแข่งไตรกีฬาเหอะ
“เค้าหน้าตาเป็นไงอ่ะ”
“หล่อมาก” คำจำกัดความที่ถึงใจมาก ผมร้องหือ ขึ้นมาเหมือนไม่อยากเชื่อ หล่อมากเนี่ยนะ ไอ้ผมก็จินตนาการไปว่าจะตัวใหญ่ หนวดครึ้มๆซะอีก เพราะดูจากคนที่ต้อนเฟรชชี่ข้างนอก แปลว่าในนั้นมันมีของดีอยู่อ่ะดิ
“หล่อกว่าพี่ป่ะ” ผมถามเป็นเชิงหยอก ที่แฟนผมควรจะตอบว่าไม่หรอก แต่น้องแม่งดันตอบว่า
“สูสีเลยนะ แต่พี่นายเค้าหน้าหวานๆคมๆกว่านิดนึง แต่พี่เค้าตัวเล็กกว่านะ ตอนไม่ว้ากน่ารักมากเลยด้วย” พูดไปก็ยิ้มไปตอนที่บรรยายสรรพคุณพี่ว้าก แบบนี้มันใช่ซะที่ไหน กูว่าไอ้นี่มันไม่ธรรมดาละ ขั้นให้แฟนกุแอบไปหลงใหลได้ปลื้มเนี่ย ผมยิ้มรับ แต่ในใจแอบมีระแวง กุอยากเห็นหน้ามันว่ะ...
วันนั้นผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรติดในหัวนะ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน รู้สึกว่ามันไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอยากรู้นักหนาว่าไอ้พี่ว้ากคนนี้มันเป็นใคร จนกินข้าวกันเสร็จผมก็ขับรถมาส่งแฟนที่หอพัก ซึ่งพอจอดก้าวลงจากรถเท่านั้นล่ะ แฟนผมก็หน้าซีดเผือด...
“พี่หมิง...” แฟนผมเรียกผมเบาๆ ผมเดินเข้าไปหา น้องทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้มาก ผมมองไปข้างหน้า มีผู้ชายใส่เสื้อยืดตัดแขน กับกางเกงลายทหารสีซีดที่โคตรเก่ารวมกับรองเท้าแตะเปื่อยๆ มันทำให้ผมตะลึง ไม่ใช่เพราะกลัวแต่เป็นความรู้สึกที่เรียกไม่ถูก ไอ้ชุดเน่าๆที่ว่ามามันดูดีเมื่อใส่กับคนที่ผิวขาวผมชมพู กล้ามแขนกำลังดี หน้าคมแต่หวาน ตาจิกๆ ริมฝีปากชมพูเป็นกระจับแต่ดันไร้รอยยิ้ม คนคนนี้ไว้ผมยาวถึงกลางหลังแล้วรวบไว้หลวมๆ เป็นผู้ชายที่โคตรน่ารักเลยว่ะ... น่ารักแบบแปลกๆ
หน้าแบบนี้ใส่อะไรก็น่ารัก จริงๆ
“พี่หมิง...” แฟนผมสะกิดแขน ผม แล้วก็กระซิบบอกเบาๆว่า “พี่นาย เฮดว้าก”
...เหี้ย! คนนี้เนี่ยนะ เสียงโหดๆเนี่ยนะ!
“หวัดดี” ผู้ชายคนที่ชื่อนายเดินเนิบเข้ามาหาผม ยิ้มหวานๆให้
ความรู้สึกแปลกๆมันกระแทกใส่ตัว...
“แฟนเหรอ น่ารักนะคบกันมานานยัง” ถามใครก็ไม่รู้ แต่ตามองไปที่แฟนผม แฟนผมส่ายหน้า บอกว่ายังคบมาได้ไม่นาน ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ ผมว่าตอนนี้แฟนผมกลัวจนแทบจะทรุดแล้วล่ะมั้ง แฟนผมเตี้ยกว่าคนที่กำลังขู่อยู่ตอนนี้ มันกำลังก้มลงมองตาแฟนผม ไม่พูดอะไรแต่ก็เหมือนกำลังตะโกนใส่หน้า
คนอะไรโคตรน่ากลัวเลยวะ ผมคิด แล้วก็อย่างกับรู้ว่าผมคิด นายหันมามองผม แล้วก็ยิ้มอีก แต่เป็นยิ้มแบบชวนเสียวสันหลังมากกว่า
“เราอยากได้แฟนนาย ให้เราได้ป่ะ” มันพูดกับผมหน้านิ่งๆ ไม่บอกก็รู้ว่าขู่ ผมรู้เลยว่าผมต้องตอบว่ายังที่จะได้ทำให้แฟนผมรอดตัวไปในวันรุ่งขึ้น เพราะถ้าผมตอบผิด แฟนผมจะถูกเพื่อนเกลียดเพราะต้องซวยโดนลงโทษทั้งหมดไม่ก็โดนคนเดียวจนเกลียดผมขอเลิกขึ้นมากับผมเองก็ได้
“ว่าไงได้ไหม เราไม่ชอบเห็นนายชวนคนของเราไปไหนมาไหน เห็นแล้วมันขัดหูขัดตา” มันพูดกับผมเรียบๆ โคตรกล้า ผมไม่รู้ว่าการรับน้องว้ากน้องมันต้องขนาดนี้เลยเหรอ อยากจะเถียงแต่แฟนผมส่งสายตาบอกว่าอย่าเลย
“แล้วคุณล่ะ จะเป็นเลือกอยู่กับรุ่นหรือจะอยู่กับแฟน” นายถามเรียบๆ เสียงแหบนิดๆ ผมยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าแบบงงว่าเกิดอะไรขึ้น พึ่งคบได้ไม่กี่วันก็จะมาเอาของกุไปเลยเนี่ยนะ...
“เลือกรุ่นครับ” เสียงตอบนั้นเบาหวิว แต่ผมไม่ได้สนใจ ผมกำลังมองปากสีชมพูที่กระซิบคำกดดันใส่แฟนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมยอมรับว่าผมเลวจริงๆที่ยังมองทั้งๆที่แฟนยืนอยู่แต่คนข้างหน้านี้เป็นเหมือนกับอะไรที่ไม่เคยเจอ ละสายตาไปไม่ได้จริงๆ
ความรู้สึกอะไรบางอย่างกระแทกใส่ผมจนรู้สึกวูบๆในอกอีกครั้ง...
“มากับผม แล้วก็ขอบคุณที่ยกแฟนให้นะ สักวันคงจะเอามาคืน” ว้ากเกอร์ผมยาวแสยะยิ้มใส่ผม แฟนผมเดินนำไปก่อนโดยมี นายเดินตาม ผมยาวที่รวบขึ้นนั้นเผยให้เห็นตัวอักษรจีนคำว่าความสุขที่ต้นคอ...
ตอนนั้นผมไม่คิดเลยว่าแม่งจะเป็นความสุข ไอ้ห่านี่มันความโหดร้ายทารุณชัดๆ
...
ผมเดินช้าๆไปนั่งข้างนายที่อาบน้ำแปรงฟันแล้วเรียบร้อย ตัวหอมเชียว ตอนนั้นนายไว้ผมยาว แต่ตอนนี้นายตัดผมจนเหลือแค่เหนือไหล่ มือกำรีโมทกดหาช่องที่ต้องการอย่างบ้าคลั่ง พอนึกถึงวันที่เจอนายครั้งแรกกับตอนนี้ นิสัยของนายก็ยังเหมือนเดิม ยังโหดเหมือนเดิมแต่แค่ไม่ตวาดใส่ใครแล้วเท่านั้น ยังชอบใส่เสื้อกล้าม เสื้อตัดแขน กางเกงทหารกับรองเท้าแตะ แต่ก็น่ารักกว่าคนที่พยายามสรรหามาเติมแต่งในสายตาผม
“มึงไม่อาบน้ำเหรอ” นายหันมาถามผม
“ป่วยอยู่” ผมตอบแล้วกะพริบตาปริบๆ
“ป่วยก็ไปนอน มานั่งเบียดกุทำไม กุไม่อยากป่วยตามมึง ห่านี่” พูดจบประโยคก็แถมคำด่าเบาๆมาให้พอสดชื่นในตอนเช้า ที่จริงคงจะบอกว่าให้ไปนอนพักซะ มานั่งดูทีวีแบบนี้เดี๋ยวก็เวียนหัวหรอก
“อยากอยู่ใกล้ๆไม่ได้เหรอ” ผมอ้อน ป่วยนี่แหละอ้อนได้ ไม่ป่วยแล้วทำอะไรก็โดนทำร้ายรุนแรงขึ้นหลายเท่า
“กุร้อนนน” นายยันผมออกไปสุดโซฟาอีกด้าน
“ก็หนาวอ่ะ” ผมเถียง ซึ่งฟังไม่ขึ้นว่ะ
“มึงก็ไปนอนห่มผ้าซิโว้ย” นายวางรีโมทแล้วหันมาด่าผมแบบจริงจัง เห็นหรือยังว่าห่วงจริงๆ
“เหงาอ่ะ ไปนอนด้วยหน่อย” ผมขยับกระดึ๊บๆ กลับจนนั่งชิดนายอีกรอบ เสียงคำรามเบาๆในลำคอบ่งบอกว่ากำลังรำคาญที่คนข้างๆส่งเสียงออกมาไม่ได้ทำให้ผมกลัวสักนิด ก็ฟังมาตั้ง3ปี ชินแล้ว
“ไปตายซะมึง” นายปิดการเถียงไร้สาระของเราลงด้วยประโยคสุดคลาสสิคที่ฟังกี่ทีก็ไม่มีเบื่อ เลิกสนใจจะไล่ผม หยิบรีโมทมากดหาช่องเป้าหมายอีกครั้ง ส่วนมือข้างที่ว่างอยู่ถูกผมคว้ามาจับเอาไว้หล่วมๆ...
ใครว่านายใจร้ายก็ถูก แต่จะว่าใจดีก็ใช่ ว่านายโหดก็ไม่ผิด ว่านายอ่อนโยนก็ถูกอีก จะบอกว่าน่ากลัวก็ไม่แปลก อันที่จริงน่ารักด้วยเป็นปกติ นายไม่เคยสนใจผมมันก็จริงแต่ถ้าจะบอกว่านายเป็นห่วงผมมันก็จริงอีก ผมไม่รู้ว่าจะจัดการความเป็นไปนี้ยังไง แต่ผมก็พอใจกับที่ผมมีอยู่ในตอนนี้กับนาย ผมจะรอนายต่อไป เพราะผมเชื่อว่าปลายทางของการรอคอยของผมมันคือความสุขที่สวยงาม
..................................................................................15-11-11
เหออ วันนี้ง่วงมาก ง่วงผิดปกติเพราะกินกาแฟ!!!! เซ็งจริง
ขอบคุณคนอ่าทุกคนมากสำหรับกำลังใจ หลายคนอาจจะสงสัยว่าคนเขียนตื่นมาอัพหรือว่าอัพก่อนนอน ขอบอกว่าอัพก่อนนอน คนเขียนไม่เคยตื่นเช้าตรู่ขึ้นมาทำอะไรนอกจากไปเรียนกับเที่ยว 5555555555555555555 (เลวมากคนเขียน)
บทนี้หมิงนายทั้งบท เบื่อมะ เบื่อก็ต้องอ่าน5555555 บทหน้ากลับมากันต์ธามปกติละ เรื่องncมีแต่คงบทท้ายๆเลย... แล้วเคราแพะโกนตอนไหนดี นั่นซิ... วันนี้คิดอะไรไม่ออกเลยโถเว้ย... หงุดหงิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่การอัพทุกวันมันก็มีข้อเสียตรงที่คิดไม่ทันนี่แหละ โอ้ยยยยย
ตอบโพสพรุ่งนี้นะตัวเองเพราะเค้าจะเอาหัวโขกโน้ตบุคแล้วเค้าง่วงอ่ะ :กอด1: :กอด1:
รักคนอ่านทุกคน วันนี้คนเขียนมาแบบเมาๆ ทั้งๆที่ไม่ได้กินเหล้า พูดไปงงไป มีอะไรแปลกก็อย่าถือสา เพราะเพลโตบอกว่าอย่าถือคนบ้าอย่างว่าคนเมา .........................งงอ่ะ พิมไปงงไป อะไรของกุ...
.............................................................................
-
อัพเวลาสุดยอดจิงๆคับ
แหมๆ กลัวน้อยหน้า 8 ปีรอจ๊ะ ฮ่าๆ
3 ปีก็รักจิงแล้ว แต่ 8 ปีเจ๋งกว่า
-
พี่นายก็เว่อร์เกินและโหดเกิน *-*
เง้อ...เชฟหมิงสู้ๆ
ขอบคุณคนเขียนมากมาย
มารออ่านเวลานี้ ก็ได้อ่านทู้กวัน ปลื้มใจที่รักคนอ่านขนาดนี้ (โมเมเองป่าว ก้อไม่รู้ อิอิ)
O_oV
-
เป็นกำลังใจให้พี่หมิง
:L2: :L2:
-
ยังคงยืนยันคำเดิมที่เคยบอก ว่าพี่หมิงแปลคำพูดพี่นาย(ได้เข้าข้างตัวเอง)เก่งจริงๆ
ให้ตายเราคงแปลไม่ได้แบบพี่หมิงหรอก พูดอย่างนึง พี่แกแปลไปได้ซะอีกเรื่องเชียว
เข้าใจว่าพี่นายก็เป็นพวกปากไม่ตรงกับใจสินะ งั้นก็คงต้องลงเอยกับพี่หมิงเท่านั้นแหละ
เพราะคงไม่มีใครเข้าใจพี่ได้เท่าพี่หมิงอีกแล้ว :jul3:
-
...ที่นายบอกว่าเคยไปแย่งแฟนหมิงมา...แย่งมาแบบนี้เองหรอ :a5:
รอพี่กันต์บทหน้า จะได้จูบธามมั๊ยน้อ? :m13:
"เรื่องncมีแต่คงบทท้ายๆเลย"....ธามเสร็จพี่กันต์แน่ ฮ่าๆๆๆๆ :z1:
-
พี่นายโหด ฮาๆๆ
แอบแซวคนเขียนนิดนึง
เขียนวันที่ที่หัวเรื่องผิดรึเปล่า วันนี้สิบห้านามิใช่สิบสี่ กิ๊วๆ
(แต่ตรงทอร์คเขียนถูกแล้วนะ จุ๊บุ๊)
-
P'nai nii hod talord nor,,ja song saan p'ming dii mai niaa,,ha ha ha
-
First impression เลยอ่าดิหมิง ขนาดแฟนยืนอยู่ข้างๆนะเนี่ย :m12:
พี่นายถึงจะโหดแต่ให้ความรู้สึกว่าน่ารักนะ :o8: เข้าใจนิดๆแล้วว่าชอบพี่เค้าตรงไหน
สู้ๆต่อไปนะหมิงจอมตอแหล :laugh:
-
คนเขียนอัพก่อนนอนหรอเนี่ย! ทำไมนอนดึกจัง ดึกจนเกือบเช้าอ่ะ55.
ตอนนี้ออกแต่พี่หมิงพี่นาย รอพี่กันต์กับธามนะ รอ nc ด้วย :z1:
-
3 ปีที่แล้วบทบรรยายพี่นาย น่ารักอ่ะ :laugh:
วันรุ่งขึ้นพี่หมิงมายืนจีบเฮดว๊ากเลยหรือปล่าว แบบว่ารักแรกพบ
:3123:
อ่านตอนหมิง-นาย ทั้งตอนก็สนุกดีค่ะ
แอบคิดไปถึงตอนหมิง-กันต์ เอ๊ะหรือ กันต์-หมิง ที่คนเขียนบอกจะเขียนให้อ่าน ไม่รู้มันจะฮาขนาดไหน เมาๆแล้วมาต่อยกันใครจะกดใคร :o8:
ตอนหน้ารอพี่กันต์มาหยอดธามต่อ แค่นี้ก็หลงพี่กันต์จนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว จะขยันหยอดไปไหนพ่อคุณ
ปล.ไม่ต้องเครียดค่า ลงวันเว้นวันก็ได้ เป็นกำลังใจให้ อย่ากดดันตัวเอง รออ่านผลงานดีๆ ไม่ใครว่าหรอกถ้ามันจะช้าไปบ้าง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โหมดหมิงนายก็ชอบค่ะ ไม่เบื่อเลย
อ่านโหมดพี่หมิงแล้ว เริ่มหายหมั่นไส้เชฟละ
แต่ว่าเอิ่มมม...จริงๆแล้วที่พี่หมิงบอกว่าถูกแย่งแฟนนี่มันเป็นอย่างนี้เองเรอะ!? =[]=
คู่นี้เสมอต้นเสมอปลายดีนะ พี่นายก็โหดเหมือนเดิม แต่กับเชฟนี่พี่นายแกคงกรุณามากแล้ว
ถ้าเป็นคนอื่นมาทำแบบที่เชฟทำ มีหวังไส้ไหลไม่ทันรู้ตัว - -
-
:กอด1:
-
ไอ้คนที่รอ 8 ปีอ่ะ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/915068477.gif)เค้ายังมีใจให้บ้าง
แต่ไอ้คนที่รอ 3 ปีเนี่ย จะเปล่าประโยชน์หรือเปล่า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b5.gif)
ต้องให้นายเป็นคนตัดสินใจ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/014-1.gif)
สงสารหมิงต่างด้าวบ้างเหอะนาย
-
หวานแบบโหด ๆ คู่นี้แหละเหมาะสมกันที่สุด :z1:
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ สู้สุดใจ รักนายจังว่ะ :กอด1:
-
พี่นายโหดได้อีก โดนใจค่ะ แต่แอบมีมุมน่ารัก
อยากได้แบบนี้สักคน :o8: :-[
-
หมิงมีโอกาสแล้วอ้อนเข้าไว้อิอิ :กอด1:
-
แบบว่าฮานายได้ป่ะ
อยู่ดีๆมาขอแฟนเค้าแบบนี้
ไอ้เราก็งงดิวะ เอ้อมาขอแฟน
ที่แท้มาขอให้ไปรับน้องซะงั้น
แต่คิดถึงสถานการณ์ตอนนั้น
พี่หมิงกับแฟนแอบกลัวจนฉี่เล็ดป่าวเนี่ย
:laugh:
เชียร์ให้นายรับรักอิหมิงมันไวๆนะ
สมกับที่มันรอคอย
แต่ก่อนหน้านั้น
น้องธามต้องรักพี่กันต์ก่อนนะ
อิหมิงห้ามแซงคิว
เค้ารอมาตั้ง 8 ปีแต่แกเพิ่ง 3
จงรอต่อไป :jul3:
-
อัพเวลาสุดยอดจิงๆคับ
แหมๆ กลัวน้อยหน้า 8 ปีรอจ๊ะ ฮ่าๆ
3 ปีก็รักจิงแล้ว แต่ 8 ปีเจ๋งกว่า
คนอ่านก็เวลาสุดยอดเหมือนกันค่ะ o13 แถมถูกใจใช่เลยค่ะ8ปีต้องเจ๋งกว่าอยู่แล้วเนอะ :laugh:
-
มาให้กำลังใจเชฟหมิง อิอิ
เค้าเจอกันแบบนี้นี่เอง ฮ่าๆๆ
-
อ่านของหมิง สงสารไปฮาไปอ่ะ
อ่านแล้วงงๆกับนิยามของพี่นายนะเนี่ย สรุปพี่นายเป็นทุกอย่างสำหรับหมิง ช่ายยยยมะ :laugh:
-
พี่หมิงกับพี่นาย น่ารักมากอ่ะ
พี่หมิงนี่ อดทนจริงๆอ่ะ
พี่นายโหดมากกกกกกกกกกกกกกก
ให้ธามโกนเคราแพะตอนหน้าเลยเถอะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
คนเขียนนอนกี่โมงเนี่ยยย....
-
วะฮะฮ่า ตอนนี้โดนพี่นายกับพี่หมิงเป็นคู่เอก
มาระบาย เอ๊ย มาบอกกล่าวที่มาที่ไป 3 ปี ไม่น้อยนะ พี่หมิงอดทนน่าดู
แต่เป็นความอดทนที่มีความสุข ก็ยอม ชอบการตีความของพี่หมิง
จะว่าเข้าข้างตัวเองก็ไม่เชิง การกระทำบางอย่างของพี่นาย
ก็ชวนให้คิดอย่างนั้น ไม่ใช่พี่หมิงคิดไม่ได้นะนี่ :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยเน้อออ :L2:
+1 ค่ะ อ่านแล้วมี "ความสุข"
-
น่ารักแบบโหดๆอะ อิอิ
-
คู่นายกะหมิงก็น่าติดตาม อยากอ่านฉากที่จีบกันครั้งแรกจังT^T
-
รักยืนยง ยาวนานจริง ทั้ง หมิง และ กันต์
-
พี่ต่อไปนะพี่หมิง อดทนไว้
-
กรี๊ดดดดดดดด.....ในที่สุดก็มีช่วงระลึกความหลังของคู่นี้สักที รออยู่เลยนะเนี่ย
ชอบพี่นายจังโหดซึนๆน่ารัก แต่ซึนยังไงพี่หมิงแกก็ตีความหมายของแกได้เนอะ
อาจจะดูเหมือนคิดเข้าข้างตัวเอง แต่เราว่าพี่หมิงคิดถูกแล้วล่ะ ตามนั้นเลยพี่ 55555
อยากจะลุ้นให้คู่นี้มีซีนหวานๆบ้าง ท่าทางจะต้องลุ้นจนเหนื่อยสินะ
ตอนนี้คงจะหวานสุดๆของอิพี่นายแล้วล่ะใช่ไหม? :-[
-
3 ปีก็ไม่น้อยหน้า 8 ปี ไม่หวานแต่ก็แอบดูอบอุ่น
จะมีใครทน(มือ+เท้า)พี่นายได้เท่าเชฟหมิง
-
อ่านตอนนี้แล้วแบบว่าความหวานมันซ่อนอยู่ข้างใน อิอิ
-
นายกับธามใครใจแข็งกว่ากัน?????????
-
3ปีแบบไม่ห่างไปไหน กับ8ปีแบบจากกันไปแต่ไม่ลืม
อืม สูสีๆ ความน่ารักสูสีกันแฮะ5555
คู่นี้รู้สึกชอบอ่ะ รู้สึกว่านายไม่ใช่พวกซึนเดเระอะไรแบบนั้น แค่เป็นคนโหดๆแข็งๆแต่ก็มีมุมอ่อนโยน ประมาณว่านิสัยเขาเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ได้ซ่อนความอ่อนเอาไว้ข้างในแต่แสดงออกมาพร้อมๆกันทั้งสองด้านเลย
แหม่ๆ อย่างนี้เจ๊กหมิงต้องพยายามแล้วล่ะ คนที่เป็นแบบนายนี่ดูเป็นคนที่มั่นคงอ่ะ แบบมั่นคงทางอารมณ์ด้วย ไม่หวั่นไหวกับอะไรง่ายๆไม่เหมือนธามที่ดูอ่อนแออยู่ลึกๆนิดนึง แต่พอหวั่นไหวขึ้นมาแล้วก็ไม่รู้แฮะว่านายจะเป็นยังไง อาจจะไม่เปลี่ยนไปเลยก็ได้
ชอบคู่นี้>< หมิงก็ตรงซะ ไม่มีลูกเล่นเล่ห์เหลี่ยมอะไรเล้ย เอาความจริงใจมาใส่ให้เห็นกันล้วนๆ! น่ารักอ่ะ
-
สองสามวันอัพทีก็ได้ค่ะ
หมิงน่ารัก ขี้อ้อน นายแมนมาก
-
คิดถึงน้องธาม พี่กันต์ >_<~
-
นายก็ชอบหมิงแหละว้า เชียหมิงนาย :mc4: :mc4:
-
โอ๊ยหวานโดนใจมาก
หมิงนาย 3 ปี จะมีแซงทางโค้งคู่8 ปีรึเปล่านะ
ปล.นักเขียนท่าจะเบลอจริง คำผิดเยอะเลยอ่ะ อย่าลืมแก้นะค่ะ
-
ชอบจัง...ทีพี่หมิงให้คำจำกัดความของพี่นาย
"ใครว่านายใจร้ายก็ถูก แต่จะว่าใจดีก็ใช่ ว่านายโหดก็ไม่ผิด ว่านายอ่อนโยนก็ถูกอีก จะบอกว่าน่ากลัวก็ไม่แปลก อันที่จริงน่ารักด้วยเป็นปกติ
นายไม่เคยสนใจผมมันก็จริงแต่ถ้าจะบอกว่านายเป็นห่วงผมมันก็จริงอีก"
แล้วแบบนี้ไม่ให้รักได้ไง เชียร์ให้พี่นายใจอ่อนเร็วๆ (ถึงแม้ว่าตอนนี้จะดีกว่าตอนที่เจอกันครั้งแรกมากกกกแล้ว ฮ่าๆ)
อยากอ่านต่อหลังจากพี่หมิงโดนเสน่ห์แปลกๆของพี่นายอ่ะ แล้วเฮียแกทำไงต่อ...
-
:a5: ท้ายๆเรื่องเลยเหรอกว่าเคราแพะจะถูกโกรน ม๊ายยยยยยยย :z3:
พี่กันต์อ่ะ จับธามโกรนเคราแพะนั่นออกเดี๋ยวนี้นะ :m31:
-
พี่นายแซ่บบบบบบบบบบบอ่ะ
ไปแย่งแฟนเค้าำทำไม เหตุผล ??
555555555+
กรรมตามสนองเห็นป่ะ เชฟหมิงมันหลอนอยู่สามปีแล้ว หลอนไปหลอนมาก็แต่งกันไปเล้ยย :laugh:
-
เป็นการย้อนที่เคร่งเครียดมากนะพี่หมิง 555555
อ่านแล้วเครียดตาม แหม่ะ ! พี่นายโคตรกดดันทางสายตาและวาจาเลย
น่ากลัวมาก ถ้าเจอพี่ว้ากอย่างงี้จริง ๆ จะควรดีใจหรือเสียใจดีล่ะเนี่ยย :z2:
คู่หลักหายยย ไม่เป็นไร รอตอนหน้า ฮี่ ๆ พี่หมิงสู้ ๆๆๆๆ
-
โอ๊ยๆๆ หวานฉบับแบบฮาร์ดคอร์ 555
-
ขออนุญาตเม้นรวดอีกเช่นเคย
มาคราวนี้มีก่งมีกอดด้วยเฮ้ยยย พัฒนานะเนี่ยพี่กันต์
ส่วนพี่หมิง เอิ่ม...คือความสามารถในการแปลความหมายภาษาไทยของพี่แกโพสซิทีพขั้นเทพอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
พี่นายพูดจาภาษาซึนมายังไงพี่หมิงแปลเข้าตัวเองได้หมด ฮ่าๆๆๆๆ ชอบค่ะชอบ
รอตอนต่อไปนะจ้ะ สู้ๆๆ
ปล.หมอยศนี่ถ้าไม่มีใครจองเค้าขอนะตัว ฮ่าๆๆๆๆ (ชอบของแปลกอ่ะ กร๊ากกกก)
-
พี่นายนี่น่าหลงมาตั้งแต่สามปีก่อนแล้วหรอ? >,.<!!!
ไอ้กลัวจะน้อยย่าแปดปีนี่ฮาอ่ะ!! อ่านคู่นี้แล้วละมุนๆ =w=!!!
อ่อ!! คนเขียน..เรามีไรจะบอก....
ที่อู่ตรงซอยบ้านเรา มี BMW Z4 มาจอดซ่อมอยู่คันนึงหล่ะ!!!! 0[ ]0!!!!!
ยังไม่เห็นหน้าเจ้าของ แต่กะว่าจะไปดักรอดูทุกวัน 5555+
อู่อยู่ใกล้มากๆ ออกจากซอยนิดเดียวเองอยู่เยื้องๆกันเลย เราต้องปั่นไปซื้อของที่ร้านข้างๆอู่อยู่บ่อยๆ
ทีนี้ล่ะออกทุกวันเเน่! เผื่อจะเป็นพี่กันต์เอามาซ่อม ฮ่าๆ(เพ้อ...)
-
“หอมแดงหรือหอมหัวใหญ่”
“หอมแก้มนาย”
“ดมตีนกุก่อนละกัน”
พี่นายโหดๆ
รอพี่นายใจอ่อนให้พี่หมิงอยู่นะ
....
ชอบเรื่องนี้...ตรงที่...8ปี กับ 3ปีนี้เเหละ :laugh:
รออ่านนะคะ :call:
-
แหมๆ พี่นายนี่ปากอย่างใจอย่างจริงๆ คิคิ
เป้นกำลังใจให้พี่หมิงสู้ๆนะค่ะ
-
พี่นายดุตลอดพี่หมิงสู้ๆ :L2:
คนแต่งน่ารักมากมาลงให้ใด้อ่านกันทุกวันขยันจริงๆ :L1:
-
ย้อนความหลัง 3 ปี จุดเริ่มต้นที่พี่นายแย่งแฟนพี่หมิงแล้วตามแค้น(?)มาแต่บัดนั้น
อืม...แค้นตรงไหน? เราเห็นแต่ ตามเพราะรัก ตามเพราะหลงชัด ๆ เลย... :give2:
-
พอดีฟิตพอๆกับคนเขียนเลย ฮ๋าๆ
ค่ำๆเราไม่นอน เรานอนดึกๆ
ย้อนความหลัง 3 ปี จุดเริ่มต้นที่พี่นายแย่งแฟนพี่หมิงแล้วตามแค้น(?)มาแต่บัดนั้น
อืม...แค้นตรงไหน? เราเห็นแต่ ตามเพราะรัก ตามเพราะหลงชัด ๆ เลย... :give2:
ชอบอ่ะ ตามเพราะรัก ตามเพราะหลง
-
หมิง เอ้ยยย ขนาด8ปียังได้แค่กอด แล้ว 3ปีคงได้แค่จับมือแหละว้า :เฮ้อ:
แอบอยากเห็น นาย เวลาหึงว่าจะหึงโหดขนาดไหน :z6: ปกติก็ดุซะขนาดนี้
แอบปลื้มคนเขียน ไหนจะอัพนิยายให้อ่านทุกวันแล้วยังอุตส่าห์ตอบโพสทุกครั้ง(มันน่ารักตรงนี้แหละ)
ให้รางวัลเอาไป 1จ๊วฟฟฟ
-
เดี๋ยวนี้เริ่มอ่านไม่ทันแล้วแงงงงงงงงงงงงงงT-T
โรงเรียนเปิดแล้วอ่ะ แต่ดูโรงเรียนอื่นเค้าเลื่อนหมดโรงเรียนเราเปิดอยู่โรงเรียนเดียว :sad4: :sad4:
-
ไม่เคยเบื่อคู่นี้เลยนะ :m3:
อ่านแล้วคนอ่านมี "ความสุข" เหมือนชื่อตอนจริงๆ
เป็นการรอคอย 3 ปีที่ไม่ทรมานเหมือนการรอทั่วไป
เป็นการรอที่เหมือนจะมีความสุขมากมายยย จริงมะพี่หมิงงง
ชอบๆๆๆๆ o9 o9 o9
-
เชฟหมิงจงสู้ต่อไป!!!! o13
-
o18 o18
หมิงก็ปล้ำเลยเซ่
ถ้าสู้แรงนายไม่ไหว อย่างมากก็โดนรุก กลัวอารายยย
-
หมิง ไม่น่าเชื่อว่านายจะมีมุมนี้กะเค้าด้วย :a5: :a5:
-
เข้ามากรี๊ดฉลองตอนก่อนหน้านี้ก่อน อร๊ายย :m3:
หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ก็มาฮากับคู่พี่นาย พี่หมิง พี่สุดยอดอ่ะ o13
จัดบวกกันไป!!!
-
มองข้ามเรื่องนี้ไปเพราะชื่อเรื่อง (เกือบพลาดแล้วว) แต่ก็นึกไงไม่รู้ ลองอ่านไปนิดนึง ...ชัดละ...เรื่องนี้
ชอบเห็นๆ ><~~~~ เลยอ่านรวดเดียวซะเลย สนุกมาก ชอบทั้งสองคู่ ชอบตอนย้อนหลังแปดปี รอบที่ล้าน
และตอนปัจจุบัน แต่ตอนนี้ชอบนายกับแรงงานต่างด้าวอย่างแรงงงง
-
ชอบที่สุดตรงมาลงตอนใหม่ๆทุกวันนี่แหละ
ขอกอดคนแต่งหน่อยแล้วกันนะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เอ่อ..หมิง. เอ็งแลดูสับสนในชีวิตว่ะ
-
เดี๋ยวมาอ่านต่อนะ..ยังไม่จบ (หายไปนาน)
-
คนอย่างนายถ้าไม่มีใจไม่น่าจะยอมมาดูแลใกล้ชิดอย่างนี้หรอก เฮียหมิงรอต่อไป มีข่าวดีแน่
-
ชอบเรื่องนี้ม๊วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 555+ ชอบสำนวน ชอบความกวนของคนแต่ง ความกวนของตัวละคร ความเกรียน ชอบทุกอย่างเลย 55+ อ่านแล้วขำบ่อยมาก หลัง ๆ อินด้วย ตัวละครน่ารักกันทั้งนั้น
อยากอ่านต่อมากมายอ่ะคับ รอ ร๊อ รอ ^^
-
ทางลงของพี่นายหรอออ
ก้ลงบนเตียงไง
เด๋วพออยู่บนเตียง ก้หายแรงเองอะ
มีแต่จะร้องเอาอีก เอาอีก
หุหุ (โคตรหื่นเลยกรู) ก๊ากกกกก
จิง พี่หมิง 3 ปีแล้วจับกดเลย แลกก่าลูกซอง
คุ้มมมม
-
อุบร๊ะ สามปีเอามั่งเว้ยเฮ้ย รำลึกความหลังกันใหญ่ กลัวน้อยหน้าแปดปีเค้าหรอต่างด้าววว
เอ้อ บทนี้(หรือทั้งเรื่อง?)พี่นายมันโหดจิงวุ้ย รุนแรงตล๊อดดดดด อ้ายหมิงเอ้ยยย เอ็งจีบมาสามปี
เครื่องในตับไตไม่ช้ำหมดเร๊อะะ คุยกันด้วยภาษากาย คือกายเป็นสื่อสัมผัสน่ะใช่ แต่แลดูจะเน้น
สัมผัสด้วยตีนเป็นส่วนใหญ่ เหวยยย อิหมิง เอ็งเป็น masochism ช่ายม้ายยยย มีความสุขเมื่อ
ได้รับความเจ็บปวด ห่าาา
คุณคนเขียนนนนนนนน บทหน้าถ้าเป็นไปได้เค้ารีเควสน้องธามยาวๆเด้อค่าเด้อออออ คิดถึงง่ะ
พี่กันต์จับน้องธามโกนเคราแพะเร็วๆนะ จะได้เป็นหนุ่มน้อยหน้าใสบริ๊งงๆ ซะที
:m26:เค้าว่ากันว่าพวกที่ชอบรำลึกความหลัง พูดถึงอดีตเนี่ย มักจะเป็นพวกที่แก่แล้ววว งั้นคุณคนเขียนก็...... :m12:
อย่านอนดึกมากน๊า นอนเช้าเลยดีกว่า
รักดอกจึงหยอกเล่น
:จุ๊บๆ:
-
นายแมนอ่ะ ชอบๆๆๆ
แล้วนี่รักกันอยู่ หรือว่าดูกันไปเรื่อยๆ ล่ะเนี่ย
เชื่อว่าเป็นข้อแรกนะ ฮา....รออ่านต่่อไปจ๊ะ
-
ฮ่าๆๆ ถูกค่ะ ผู้ชายหล่อเป็นเกย์หมด
นาย นาย นาย นาย นาย เบื่อแล้วน้านายย ~ ใจอ่อนซักที :m31:
หมิง หมิง หมิง หมิง หมิง ตลบหัวหางไปเล้ยย(จระเข้ 55) > <! ก๊ากกกก :laugh:
คิดถึง ธาม กับ กันต์ซะงั้นนน อิอิ
รอติดตามตอนต่อไปค๊าาา :กอด1: กอดที เป็นกำลังใจให้ค๊าา
(ไม่ต้องรีบนะค่ะ คิดนานๆจะได้ออกมางามๆ อิอิ)
ปล.เป็นเหมือนกันเลยค่ะ กินกาแฟแล้วง่วง :z13:
-
"ผมไม่รู้ว่าจะจัดการความเป็นไปนี้ยังไง แต่ผมก็พอใจกับที่ผมมีอยู่ในตอนนี้กับนาย ผมจะรอนายต่อไป เพราะผมเชื่อว่าปลายทางของการรอคอยของผมมันคือความสุขที่สวยงาม"
หมิงจงรอต่อไปเพื่อให้ถึงวันนั้น จะเป็นกำลังใจให้กับความพยายามมา 3 ปี แต่ 8 ปี ของเขาแรงจริงไรจริง
:a1: :a1: :a1: :a1:
-
พี่นายกับเมื่อไหร่จะมีเวลาสวีทกันบ้างน้อ
อยากเห็นพี่นายทำตัวน่ารักๆอ้อน
อ๊ากก มันจะมีวันนั้นไหมเนี่ย (ยีหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง)
-
พี่หมิง อาการแกช่างเว่อร์มาก!!
แต่เป็นคนมักน้อยดีนะ เอาเน๊อะ..ค่อยเป็นค่อยไป เพิ่ง3ปีเองนี่ ฮ่าๆๆๆ
:กอด1: วันนี้เดินทางเหนื่อยมาก อยากนั่งz4มีสารถีเป็นพี่กันต์จังเลยยย :กอด1:
-
ตอบโพสของบทที่28เริ่มตอบตอนบ่าย 2เสร็จตอนไหนก็ไม่รู้ 555
chae - คือคนนี้มาจิ้มคนเขียนทุกรอบบ ฟิตมากอ่ะ o13มันก็ต้องคล้อยบางงแหละแหมคนเราาเนอะ ใจก็เนื้อก้อนนึงนี่แหละ 5555555 ดูแล้วตอนนี้คนอ่านเริ่มคิดได้แล้วว่าไอ้กันต์กับหมิง มันไร้น้ำยามาก 3ปี 8ปี 555555555555555555555
RoseBullet - พอดีมาอัพไวขขึ้นนิดนึง 5555 ว่าแต่ก็อนอดึกเหมือนกันนะเี่นี่ยคนอ่าน เพระาบางทีเราปิดไฟนอนก็เปิดดูในไอพอด ก็ยังมีคนอ่านตอนตี4 ตี5 5555555+พี่นายน่ารักอ่ะะ เวลาแต่งมุมพี่นายสนุกมาก มันดีตรงที่มันแข็งๆเนี่ยแหละ 5555
samsoon@doll - เหยดดดด บิดเข้าข้างทางเลย 55555 ลงไปทำอะไร อย่าไปเสยรถใครเข้าให้นะ
Yunatsu - เอ้าคนเขียนฟิต 5555 ก็งี้แหละ แต่วันอื่นก็สถิติตีสี่เหมือนเดิม ชอบอ่ะ ชมเหมือนเด็กน้อยเลย ทำดีแล้วทำต่อไป พี่นายนี่ตจัวเด็ด ต้องหาทางลงให้พี่แกอยู่ พี่แกแรง 5555
FiZZ - ไม่ใช่เซลแมนหรอก แต่เป็นพวกพีอาร์ที่แจกสินค้าอ่ะ สินค้าฟรีชิ้นเดียวรอให้ธามอยู่เมื่อไหร่จะมาเอาไป 5555 ตลกนะเวลาแต่งมุมมองพี่นาย พี่นายเป็นคนที่กวนตีน และตีนหนักมาก 555 คู่ไม่รู้จะเล่นมุขอะไร ได้คำว่าคู่ก็นึกถึงคู่กรรมขึ้นมาในทันที
davina - บทนี้คนอ่านทันเยอะนะเนี่ย 555555 นอนดึกมากชาวไทย พี่กันต์่อ่ะนายมันก้หาเรื่องยกเว้นไปทั่วแหละ ะี่นายตอนอยู่กะพี่หมิงไม่ได้โหดเลลยต่างหาก อ่านดีๆแล้วคิดลึกๆจะรู้ว่ามันมีอะไรดีอยู่เบื้องหลัง 5555555
MoMoRin - โหววว สวีเดน ไปแลกเปลี่ยนป่ะเนั้ย หรืออยู่นั่นอยู่แล้ว 5555 พี่หมิงกะนายเค้าก็แบบนี้ตลอดแหละ รักจัดหนัก 555
POPEA - ธามหวั่นต่อไป ส่วนพี่กันต์เค้าก็รุกของเค้าเรื่อยๆ หยอดไปเรื่อยตามประสาคนมันรัก 5555555555555555555555 มันคือความรัก.... 55555 เพลงนี้มันใช่เลยจ้าาา
i love u {knt} - 5555555 เด๊่ยวน้ำก็ลดและ โปรดติดตามต่อไป
Chiren - พี่กันต์แกก็พรีเซนต์ตัวเองของพี่แกแบบนี้ตลอดเวลาอยู่ละ หมิงนายเค้าก็มาแนวน้อยู่ เพราะไอ้คนนึงตื้อ ตรงๆ อีกคนก็แจข็งๆโโหดๆ แอบน่ารัก 555
BeeRY - จะบ้าเรอะะะะ มาขอกันแบบนี้ แต่ถ้ามีจริงก็อยยาากทำแจกนะ คนละตัว 5555 พี่นายคงเลิกคิดจะสลัดนานแล้วเพราะมันเหนียวแน่นยิ่งกว่าปลิงควาย
naran - น้องพลับขอสองฮ่ะ
golove2 - จงรักจงหลง จงติดงอมแงม จงติดตามอ่านตอนต่อไป 555
evilheart - เรื่องความรู้สึกของนายยังไม่ขอตอบ แต่ธามเนี่ยกำลังจี้ด 55555555 มันกำลังตกหลุมรักขึ้นไม่ไหวววววว
roseen - ผู้ชายกวนๆเป็นผู้ชายมีเสน่ห์นะ
yeyong - ยิ้มน้อยๆแต่ยิ้มนานๆ ดีใจที่คนอ่านชอบ
choijiin - ว็ายยยยยยย อิน้องธามมันดูขนนาดนั้นเลยเหรอ 5555+ ไม่ได้ละ สงสัยต้องเพิ่มความสถุลลงไปอีก 555 พี่นายไม่ซึนหรอก แค่เป็นคนแข็งๆ 5555555 คนอ่านก็โปรดเชียร์ต่อไป ปลายทางแห่งความสำเร็จอยู่ไม่ไกล 55
wan - ว้ายยยย คอมเม้นนี่หื่นค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา 55555 มาดงมาดูอะไรเล่า เคยฟังเพลงนี้ไหม in the dark 5555555555555 ไม่ต้องดู คลำอย่างเดียว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก คนอ่านล่ะก็ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะ
kazzkate - เหยดดดด หอบเสืื้อผ้าตามไปเลยเรอะ ใจเย็นคนอ่าน 5555 แหมมันต้องเล่นตัวนิดนึง เค้าจะได้รักเราหลงเรา 5555 คนอ่านก็น่ารักคอมเม้นยาวๆมาให้คนเขียนอ่าน 5555
iamnan - รอแบบมีความหวังด้วยนะเออ 55555 ลุ้นกันต่อไป อีกไม่นานๆ
Rhythm - หมิงมันคนตรงๆ 5555555555 ตรงไหน ตตอแหลจะตาย แต่เรื่องแบบนี้ต้องพูดตรงๆ 55555 ประโยคภาษาจีนแปลว่า ที่แท้การรอคอยเป็นสิ่งสวยงาม ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามจ้า
jaja-jj - แหมะ ก็เป็นผู้ชายไงเลยยังไม่ได้กันสักที 55555555555555
murasakisama - พี่กันต์ก็หยอดตลอด แต่ธามพึ่งจะมาทำตัวน่ารักเอาช่วงนี้เลยหวานๆ 555 รักคนอ่าน ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
malula - พี่นายเค้าแซ่บ ทำอะไรเดาไม่ค่อยออก ปากร้ายแต่ใจดีไงล่ะ 55555 ธามก็อีกนิดนึง โปรดติดตามตอนต่อไป
mur@s@ki - ป๊ะ เเรื่องนี้มันไม่ซาบซึ้งหรอก แต่วาอยากให้มันเ็ป็นเรื่องที่ไม่หวือหวาอ่ะ อาจจะพบได้แต่พบได้บยาก 5555 พี่กันต์ก็คงนอนหลับฝันดี แต่พี่หมิงเด็ดกว่าตรงที่มีตัวเป้นๆมานอนด้วยนี่แหละ 55555555 กะจะเขียนฉากncแบบนะ สไตล์คนเขียนนี่แหลละ ไม่รู้จะเป็นไงเหมือนกัน 55555555
greensnake - เม้นยาวสุดยอดดดดด ชอบมาก 555555 อ่านสองตอนรวดก็คงยาวจุใจอ่ะดิ ฮิๆ คนแก่เค้าชอบรำลึกความหลังแบบนี้แหละ 555 รางวัลใครไม่รู้แต่ที่รู้ๆคือธามให้อ่่ะ 555 คู่หมิงนาย อ่านเอาแบบ ไอ้บ้า ทำไมมึงทำตัวกันแบบนี 5555 หยาบๆ แต่แอบหวานๆนิดๆ ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามเช่นกัน
pizza2011 - เวลาที่มาอัพคือเวลาเข้านอนจ้าาาาา อัพเสร็จก็นอน 555 ตื่นอีกทีเที่ยง วันไหนโผล่มาแต่เช้าเพื่อนจะงงมากว่าเกิดอะไรขึ้นกับอินี่ 5555555 พี่นายน่ารักมากนะ จะคนละสไตล์กับธาม ธามจะฮาๆ แต่ไม่แข็งเท่าไหร่ มีมุมน่ารักๆ แต่พี่นายภายนอกจะดูบอบบางกว่าแต่พี่นายแข็งแกร่งมาก 5555
maruko - ราวกับเป็นแม่มาเห็นลูก จะมีสามี 555 ผู้ชายแบบพี่กันต์แค่เห็นก็อันตรายและ ผ้ามีจริงๆนะคนเขียนจะยิงลูกดอกยาสลบใส่ลากเข้ามาไว้เล่นคนเดียวเลย 555
-~iK@iZ_KunG~- - ดีใจที่คนอ่านชอบ มาต่อทุกวันนะถ้าไม่มีเหตุใดๆ โปรดติดตามต่อไป
badcow - กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ใหนายรุกเลยเหรอ ถึงตัวกับใจจะแรงแต่อย่าลืมว่าเทียบความถึกทางร่างกายคือหมิง กันต์ ธาม นาย 5555 ใจเย็นคนอ่าน อีกไม่นาน แต่ต้องรอติดตาม 555
river - แหม ดีจริงนักอ่านแบบนี้ ใสๆ เเกย์ก็คงแล้วแต่คนมั้งเราว่า คนไม่หื่นก็มี คนอื่นก็มีอะไรแบบนี้
iforgive - พี่กันต์ขายที่ไหนก็ไม่รู้ ต้องไปตามหาตามล่ากันเอาเอง คนเขียนก็อยากได้สักคนเหมือนกันเนี่ย
hardened-boy - เหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอาจริงดิ แหม เกิดไม่ติดขึ้นมาจะมาด่าคนเขียนป่ะเนี่ย 555555555 เราคิดว่ากรณีแบบนี้น่าจะเยอะนะ เกย์ก็ไม่ได้ใส่ป้ายห้อยคอบอกซะหน่อยว่าเป็น เกิดอยู่่ๆเห็นแล้วปิ้งเข้าไปจีบแล้วเป็นผู้ชาย มันก็น่าจะเกิดขึนได้ แหมะ ถ้าเอาไปทำจริงมาบอกด้วยนะว่าเป็นไง 555
มือใหม่ - ไม่ไหวก็ต้องไหวววววว ธามยังไหวเลย 5555 โปรดติดตามต่อไปนะคนอ่าน 555
munjung - อีกไม่นานเกินรอนะคนอ่่าน พี่กันต์เรื่อยๆอยู่ละ พี่นายตอนนี้เรตติ้งดีมาก 55555
savada - อยาเกิดเป็นธาม อยากรู้จักคนแบบพี่หมิง อยากใหล้ชิดกับพี่กันต์ โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
cotone - ขั้นตอนที่ยากที่สุด ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามแต่ก็คือการเริ่มต้นนี่แหละ คนเขียนค้นพบมันเมื่อตอนปั่นงานอย่างหนัก55555 โถ คิดว่าไอ้หมิงมันเป็นอะไรกันเนี่ย ก้คนแหละ แต่ดูตอแหลๆ ส่วนนายก็โหดแต่ก็โหดในแบบคนธรรมดาที่โหดได้ เราชอบคอมเม้นนี้นะ ดูอ่านแบบทะลุปรุโปร่งดี ก็จริงนะที่คนแบบพี่กันต์มีจริงบนโลก แต่อาจจะหาไม่เจอเอง 55555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
mascot - คนมันผูกพันธ์กันทั้งสองคู่อ่ะ 555555 แต่ผูกพันธ์กันคนละแบบ กันต์ธาม ผูกพันธ์เพราะความใกล้ชิดแบบไม่รู้ตัว ส่วนหมิงนาย ตื้อกันมานานจนผูกพันธ์
yogurtjung - เรามีความสุขมากที่ทำให้คนอ่านกรี้ดกร้าดกับนิยายของเรา 555
♥WonnaBwithKoy♥ - เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก คนอ่านแบว่าดูท่าทางเขินจริงอะไรจริง ท่าทางจะอินกับธามมากนะนี่ พี่กันต์เค้าก็แบนี้แหละ ของจริงแบบไหนก็แสดงออกก ส่วนบอลไทยแม่งฟักยูว่ะ 555555555555555555
1wariya1 - คนเรามันพิสูจน์กันด้วยความเสมอต้นเสมอปลายนี่แหละ ไอ้อะไรที่ธามมันพยายามไม่รู้สึกตอน8ปีที่แล้ว ตอนนี้แหละที่จะได้รู้สึกเพราะพี่กันต์ยังเหมือนเดิมแถมน่ารักกว่าเดิมอีก เราจะแอบบอกดีไหมว่าพี่นายเป็นไบตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว 55555555555 เห็นเม้นต์ยาวเลยแถมให้ จะย้อนไปอีก พี่นายอาจจะแซ่บกว่าที่คิดนะขอบอกกก แต่ไอ้เรื่องความโหดนี่ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วตรงๆแข็งๆ เม้นต์ยาวๆเราชอบอ่านนะ มันรู้สึกมีอะไรโต้ตอบเวลาตอบโพสดี ขอบคุณที่ติดตามจ้า
silverphoenix - ได้พี่นายมานอนด้วยเลยไง 55555555555 เฮ้ยๆ คู่8ปีนี่บทนี้มาแน่ๆ อย่าไว้ใจๆ
cocoaharry - อยากให้ถึงตอนนั้นไวๆเหมือนกัน อยากเขียนอะไรที่มันสกิ้วสะก้าวแล้วบางที 55555555555555555555555 พี่นายไม่ซึนหรอกแต่เป็นคนนิสัยห้าวๆ อะไรแบบนี้มากกว่า รอลุ้นนะ เราก็ลุ้นเหมือนกันเวลามาอัพว่าจะมีคนมาอ่านยังน้าา คนเพิ่มหรือลด 55555
lidelia - โอ้ยยยยยย ธามมันไปไหนไม่รอดและ รอแต่กระชากคอพี่กันต์มาจูบแค่นั้นแหละ พี่นายแอบมีหวานๆนะ อ่านดีๆคิดเยอะๆ รับรองเคลิ้มมม 55555ถึงฉากนั้นฉลองแล้วเรียกคนเขียนด้วย ชอบมากกินฟรี 555
his*SPECTIVE - เฮ้ยยย นี่คนเหลือใช่ไหม คำนี้ สลิด เพื่อนเราที่ไปเรียนมช.มันเอามาเผยแพร่ 555555
vascular - ฮึๆๆๆๆ เราไม่อยากตอบเลยว่าอะไหวั่นไม่หวั่น เราไม่อยากตอบบบบบบบ กรี้ดดดด เราไม่อยากบอกคนอ่าน แอร๊กกกกก (เป็นบ้าไปแล้ว) อิเชฟหมิงมันปากทำงานแต่ตัวไปไม่รอดจ้ะ 5555 ขอบคุณที่ติดตามนะตัวเองงง
@BUA@ - โอ้ยยยย จูบสองทีก็ได้กันไปเลยยยย 5555555555555555 พี่นายเค้ามาแรงๆ แต่จริงใจ 555
akichan - หวายยย เริ่มอ่อนแล้วแหละ แจร๊งงงงงงงงงงค์
nana - พี่กันตืทำให้เกินอีกยังได้ รอแต่ธามสนองนี่แหละ คู่หมิงนายน่ารักได้กว่านี้อีกกกกก
tamako - โหยระวังเป็นเบาหานนะ กินดีๆระวังตกใส่คีย์บอร์ด 5555555คือคนเขียนตอนนี้ก็หิวด้วย โอ้ววว บทต่อไปคงชอบมาก เพราะจัดเต็มบท 55
gumrai3 - พี่นายไม่ได้แอบโหดนะ โหดจริงๆ โหดแบบไม่ยั้งด้วย แต่ประเด้นคือ หมิงของข้า ใครอย่าแตะ 55555555555555555555555555555555555555
HARANGz - ไม่ได้หรอกคนแบบพี่กันต์มาประดับบ้าน เอาเก็บในเซผ เพราะเด๊่ยวโจรขึ้นบ้านมาเอาไป 55555555 คนอ่านเรื่องนี้ดูร้อนแรงกันมาก ว้อนพี่กันต์กันสุดฤทธิ์ เจ๊แป้งน่าจะมาไวๆนี้แหละ 555555 รอก่อนๆส่วนเขียนให้ไอ้หมิงป่วย นี่ก็ดีนะ... จะบ้าเรอะ! ง่อยละนั่น 555555
ChCh13 - มันเจ๋งตรงนี้แหละ คนเขียนเขีน คนอ่านยุ มันเลยออกมาเป็นแบบนี้ แอร๊ยยยย ชมมาซะคนเขียนเขิลลล เขินถึงใจ 55555 อย่าว่าธามมันเลย มันไม่เคยเป็นเกย์ ของแบบนี้ต้องรอ 555 ...มานอกเรื่อง!!! ชั้นมีอะไรจะมาเมาท์มอย 555 รูปดิสเพลย์ที่ตัวเองให้เค้าไปดูรูปใหญ่อ่ะ เค้าได้เฟสบุคเจ้าของรูปมาและ ดอกกก ฮีเป็นจ้า เป็นตุ๊สเลยเพื่อนชั้นบอก ฮีชื่อ บรูซ 55555555555555555555555555555555555 หล่อมว๊ากกกกกก ปล. ไม่ใช่อ่านนิยายตูด้วยหรอกนะนี่ 55555
Cherry Red - หายไปไหนนนนมาาาาาา เค้าคิดถึงคุณคนอ่านคนนี้ 55555555555 แหม มันต้องเป็นจริงดินี่โรแมนติกคอมเมดี้นะ ไม่ใช่นิยายโศก 5555 รอกันอีกไม่นาน และโปรดติดตามอ่านต่อไปนะ 555 พี่หมิงกะพี่นายเป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูก พี่นายทำงานที่บ้านเลยไม่ค่อยได้เจอใคร พี่หมิงคือคนที่ขยันโผล่หน้ามาให้เจอตลอดเลยสนิทที่สุดด้วยอะไรประมาณนี้
tuek - อ่อนลงเยอะละนะเนี่ย 55555
MaNaSsAwEe - ไม่ใช่ได้คีบจะเอาศอก ได้คืบ จะเอานาย แต่นายไม่ให้เลยได้ตีนแทน 5555
redarmy31529 - ธามหวั่นไหวก็ถึงทีที่เราจะได้อ่านจะไรกิ้วๆ ส่วนพี่หมิงไม่ได้หวังแต่ง แต่หวัง... 5555555555555555555
fahsai - แหมมม ไม่ได้คิดอยู่ แต่กำลังคิดพิจารณาไง แต่จะว่าไปว่ามาก็เหมือนคิดเลยเนอะ กร๊ากกกกกก
PetitDragon - จูบเด๊่ยวมา แต่ไม่แน่ใจว่าบไหน แต่ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก พลอตสดมันเลยคาดเดาอะไรไม่ได้แบบนี้แหละ 555 ดีใจที่คนอ่านกรี้กร้าดกับอะไรเล็กๆน้อยๆในเรื่องนี้
133113 - งั้นก็ต้องอ่านนิยายแก้เซ็งไปซินะเนี่ย เพื่อนเราเรียนมธ.กันส่วนใหย่เลย อยู่ถึงปีหน้า คนสอบกฎหมายยังเหมือนสอบไม่เสร็จด้วย แพ่งอะไรกระจุยหมดแล้วมั้ง 55555555555555 ส่วนม.เราไม่เลื่อน ไม่รู้จะเลื่อนอีกไหมเนี่ย คนอ่านหลงพี่กันต์แล้วก็จงติดตามกันต์ต่อไปนะจ้ะ ฮุ ฮฺ
day9day - โห้ยยยย ดีใจที่คนอ่านบอกว่าสนุกนะ เราแต่งเองก็ไม่รู้ว่ามันหนุกไหม ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
koikoi - พี่นายอะไรก็ทำได้ เอาหมอหมามารักษาคน เอาสัตวแพทย์ไปเป็นกรรมกร แตะวัดไข้เหมือนตบหัว อะไรที่คนอื่นไม่ทำ พี่นายทำ เคราแพะก็รอพี่กันต์มาเอาออกให้ล่ะจ้า 55555
Imagine - หมอธามกำลังปรับปรุงตัวและหัวใจอยู่ ใกล้เปิดให้ใช้บริการแล้ว ผู้ชายกวนๆมักจะเสน่ห์เสมอเลยยย พี่หมิงไม่หายพี่นายก็รอจนกว่าจะหายนั่นแหละ 5555
Heisei - ธามไม่ได้คิดหรอกว่ารู้งี้ไม่น่าให้กอด เพราะเล่นรู้สึกไปแล้ว 55555555 พี่กันตืไม่ใช่คนโหดร้ายนะ นุ่มนวลทุกสัมผัส ซาบซ่านทุกอณู 555555555555555 ภาษาจีนเพราะหมิงเป็นคนสิงคโปร์ไง เวลาเขียนอะไรที่สำคัญหรือลับๆหน่อยก็เขียนภาษาจีน การรอคอยสวยงาม รอคอยความสุข โปรดติดตามตอนต่อไปจ้าาา
❈•NiGhtMar€•❈ - โหยยย คนเขียนอ่ะปกติก็บ้า ไม่ทำอะไรแม่งก็บ้าาา คนอ่านก็จงบ้าตามกันเหอะนะ ดีใจที่คนอ่านชอบนะเนี่ย มีแรงฮึดมาก ทุกคนในเรื่องนี้ก็ีคาเรคเตอร์ชัดเจนนะ น่ารักตามประสา 555555 พี่กันต์หื่นแต่คนอ่านก็ชอบใช่ไหมล่าาาา ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ
CMYK - ถึงเมื่อไหร่ก็จบเมื่อนั้นจ้าาา
little_nok - พี่นายไม่เคยใจอ่อน มีแต่ยอมรับหรือไม่ แค่นั้นเอง 555555555555 เป็นผู้ชายแข็งๆคนนึง ส่วนพี่กันต์นั้นโคตรสุดยอดและ ธามก็หวั่นไหวได้อี๊กกกกกก โหยยยย คนเรามันก็ต้องรอที่จะรักซิถึงที่จะ บอกว่ารัก พูดก่อนนี่โกหกนะเออ โปรดติดตามว่าจะรักกันต์ตอนไหนนะจ้ะ ฮุๆๆๆๆ
fanfic2010 - ฮุ้ววว ชุดเจนมาคอมเม้นนี้ ขอบคุณมากค่ะ ดีใจที่คนอ่านชอบนะเนี่ยย ขอบคุณที่ติดตามค่าา เด๊่ยวน้ำจิ้มมีมาให้จิ้มกันแน่ แต่รอหน่อยนะ
MM - เรื่องนี้ก็ดูดคนอ่านมาได้เพราะแบบนี้นี่แหละ เพราะขายตรงอื่นไม่ได้และ ใส่จานไม่ไเ้หรอกจานไม่พอ พี่กันต์ชอบสดๆขอกินทั้งตัว 5555555 ฉากจูบรอไม่นานเท่ไาหร่หรอก สักพักมันคงมา มาก่อนคนเขียนเปิดเทอมแน่ แหมะ พี่หมิงไม่กลัวพี่นายหรอก เค้าารู้ๆกันอยู่5555
afternoon - พี่กันตืไม่เคยพูดอะไรผิดในเรื่องนี้ โดยเฉพาะเวลาพุดกับธาม 555555 หมิงนายบทต่อไปน่าจะถูกใจ เพราะมันนทิ้งชิล ทั้งกิ้วไปในตอนเดียวกัน 5555555 พี่นายได้รับเพลงแล้ว ฟังแล้วก็พยักหน้ารับรู้ 555555
powvera - พี่นายดูหยาบๆ ดูเถื่อนๆ แต่น่ารักสุดๆ พี่แกมีมุมเล็กๆซ่อนเอาไว้ ให้หมิงค้นหาาาา 55555
from_mars - คนอ่านชอบคนเขียนก็ดีใจ คนเขียนตอบโพสไปก็ยิ้มไป แก้มจะแตกเหมือนกันแหละ 555555ปกติพระเอกเรื่องอื่นเค้่จะเท่ ๆเถื่อๆนนะ เรื่องนี้กลับกัน พระเอกหยอดได้หยอดดี 55555 โปรดติดตามตอนต่อไปนะจ้ะ
iPuii - ที่ไม่มีฉากเอ็กๆ เพราะคนเขียนไม่ค่อยสันทัด ไม่รู้จะเขียนไงให้มันเซะซี่ๆ แต่ชอบอ่านของคนอื่นไหม บอกได้เลยว่าชอบบบบบบบบบบบบบบบ 55555555555555555555 แต่เรื่องนี้คิดว่าจะมีให้แหละ หอมปากหอมคอกันไป พี่หมิงไม่คิดอะไรมากที่พี่นายโหดร้าย คนเขียนหวังว่าบ้านคนเขียนจะไม่หนาวเกินไป ก่อนที่คนเขียนจะอพยพลงกทม.อีกรอบหลังน้ำลด เกลียดหน้าหนาวมากเพราะมันหนาวและขี้เกียจมากกกก โปรดติดตามตอนจ่อไปนะคนอ่าน ห่มผ้าหนาๆ ระวังเป็นหวัดอดอ่านนิยาย 555
kenghan - เหยดดดดด ใจเย็นคนอ่าน 555555555555555555 อย่าพึ่งด่าธาม เดี๋ยวธามมาเรียกเรตติ้งก่อน ส่วนพี่นายมรใจไหม พี่นายไม่ตอบ พี่นายหงุดหงิดมาก 555555555555555555
THiiCHA - กอดท้องฟ้า กอดน้ำ กอดภูเขา กอดทะเล กอดเมืองไทย... ว่าไปนั่น :กอด1:
ArCaNiNe - ใกล้ละ อย่าพึ่งเหี่ยว อ่านกันก่อนนะ 5555
SungJimun - แหมะ ดีใจที่เป้าหมายทำให้คนอ่านเขินสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี รุกเรื่องนี้มาแนวแบบ ออพชั่นเยอะแต่ไม่ได้สักที เพราะรับในเรื่องสถุลและโฉดมาก 5555
AbcPrince - น้องธามบอกว่ายังไม่รัก ไม่บอก พี่นายบอกว่า มาเลย มีแรงก็มาเลย ใช่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวนอนอ่อยและ 55555 โปรดติดตามตอนต่อไปนะ ฮุๆๆๆๆๆๆ
......................................................................................
เย่ ตอบโพสเสร็จสักกะที เบลอ ตาลายยย
แม่งตี1 ยังไม่ได้เริ่มพิมบทที่29เลยจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เงี้ยมากกก
คืนนี้ขออนุญาติไม่อัพนะ ขออัพเป็นตอนเย็นๆ(ค่ำๆ) ภายในวันที่16 พ.ย. แทน หากไไม่มีเหตุใดขัดข้อง(ช่วงนี้งานเข้าบ่ออยแย่มาก) เหตุด้วยเนื่องพิมพ์ไม่ทัน และขอคิดมุขก่อน เพราะบทหน้ากะฮา หรือฮาไม่ออกก็ไม่รู้ มั่วไปหมดในหัว เหอะๆๆๆๆๆๆๆ โทษทีนะทุกคน ถ้าเบื่อๆ ระหว่างรออ่านบทใหม่หาอ่านตอนที่ชอบซ้ำอักรอบได้ 555555555555555555555555555555555555
ประกาศรอบ2
เอิ่ม... เข้ามาบอกว่า วันนี้ไม่ิัิัอัพ
เพราะมีงานดวนคุณแม่สั่งให้ทำเอาไว้ :เฮ้อ: :sad4: :sad4: :sad4:
คาดว่าจะได้อัพเวลาเดิมของวันพรุ่งนี้คือตอนเช้ามืดของวันที่17 ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย :o12:
น้อมรับการรุมสกรัม :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
รักนะตุ๊บๆ เอ้ย จุ๊บๆ
-
อะหืมมมม วันนี้เค้าอยู่ซะดึก จะเจอกันรึเปล่าหละน่น คนเขียน 55555+
บทนี้ก็ยังสนุก พี่นายโหดอะ จะเลือก แฟน หรือ รุ่น :laugh:
ไม่ต้องกลัวน้อยหน้า จะ 8 หรือ 3 ย้อนกลับไปดูมันก็อะไรให้น่าสนใจอยู่ทั้งนั้นแหละ
คนเขียนขยันปล่อยมุขกวนๆเหลือเกิน แต่ก็ ดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวดี
ถ้ามีมาให้ทาย 1 มุข อาจจะเดายากนิดนึง ระหว่างธามกับนาย แต่อ่านแล้วต้องรู้แน่ๆว่ามาจากใครอ่ะ 555+
ป.ล. เอาเหอะ จูบก่อนก็ได้ แต่ขอวาบหวิวๆหน่อย พอให้ได้อารมย์ ฮิ้ววววว ไม่เอาแบบแตะปากแล้วปล่อยนะจ๊ะ (มันก็หน่อยเกินไป)
-
รอตอนเย็นน๊า
ความรู้สึกของธามคงเหมาะกับเพลงนี้แหล่ะคนเขียน
มันคงเป็นความรัก~ :o8:
-
อะไรคือ "เงี้ยมากกก" อ่ะ? :m20:
-
พึ่งเห็นว่าพลาดไปหลายตอน ฮาทั้งสองคู่จริงๆ แล้วไปรำลึกความหลังกันก็ฮาได้อีก
คู่หนึ่งตั้งแต่ม.ปลายอีกคู่ตอนมหาวิทยาลัย หวังว่าจะไปรอดกันถึงอนาคตนะ
-
จู่ๆเมื่อคืนก็ตื่นมาตอนตีสี่กว่าๆ พบโน้ตบุ๊คตั้งอยู่ข้างๆ
สงสัยเล่นแล้วเผลอหลับยาววว
เลยแอบเข้ามาดูเสียหน่อย ปรากฎกินแห้ว กรั่กๆ
ตอนค่ำๆเดี๋ยวเข้ามาดูอีกรอบจ้า
-
นี้ถ้าพี่หมิงเกิดนอกใจพี่นายขึ้นมานะ ไม่โดนจระเข้งับ ก็คงประแจฟาดหัวตายกันไปข้าง 555+
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคู่และคนแต่งผู้น่าฮักกก
:กอด1:
-
ตื่นเช้าขึ้นมาเกิดเปิดดู
อ้าว.. วันนี้คนเขียนไม่มาแหะ
-
ไม่มีเอ็นซีก็ชอบนะคะ เขียนได้น่ารักมาก
-
“ก็ไม่ได้มองรอยสัก มองนาย ก็เห็นนายแล้วมีความสุข”
:-[
อั้ยย่ะ ทั้งกันต์ทั้งหมิงดูมั่นคงดีเนอะ
คนเขียนไม่ต้องอัพทุกวันก็ได้นะ(แม้ว่าเราจะชอบ55)
:กอด1:
-
อ่าน "ความสุข" แล้วมีความสุข^^
ไอ้ตี๋ต่างด้าวมันช่างมองโลกในแง่ดีเนาะ พ่อแม่มันคงเลี้ยงมาดีว่ะ
ดูเป็นคนมองโลกสวยงาม ใช้ชีวิตได้มีความสุขจริงๆ
ปล. เย๊ดดดดด เป็นเลยเหรอ ตายๆ อยู่ในเล้าด้วยปล่าววะเนี่ย เปลี่ยนรูปดีกว่าเดี๋ยวโดนฟ้อง กร๊ากกก
แหมเร็วนะยะ ไปได้เฟสเค้ามาซะแล้ว5555
-
เชียร์ คุณนาย สุดใจเลย..
-
เอิ่ม... เข้ามาบอกว่า วันนี้ไม่ิัิัอัพ
เพราะมีงานดวนคุณแม่สั่งให้ทำเอาไว้ :เฮ้อ: :sad4: :sad4: :sad4:
คาดว่าจะได้อัพเวลาเดิมของวันพรุ่งนี้คือตอนเช้ามืดของวันที่17 ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย :o12:
น้อมรับการรุมสกรัม :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
รักนะตุ๊บๆ เอ้ย จุ๊บๆ
-
รอได้ค่ะ เจอกันพรุ่งนี้เช้า(มืด) :z2:
-
น่ารักอะคู่นี้ ถึงแม้นายจะโหดไปนิดนึง อิอิ รอธามกะกันต์อยุ่นะ
-
หายไปหนึ่งวัน คนแต่งไปไส ?
ใจมันโหวงเหวง
ไม่ชินเลย
อารมณ์ประมาณเสพติดขั้นรุนแรง 5555555+
-
เอาใจช่วยขอให้สมหวังเร็ว ๆละกันนะพี่หมิง
-
มองความสุข มองแม่งทุกวัน เมื่อไหร่จะได้วะหมิง
"ที่แท้การรอคอยมันก็สวยงาม" สวยงาม แต่ถ้านายมันบอกว่า "งั้นมึงก็รอกุไปตลอดชีวิตแล้วกัน" จะยังสวยงามอีกมั้ยวะหมิง
แต่ถ้าแปลแบบภาษาหมิง มันคงแปลว่า นายอยากอยู่กับหมิงตลอดชีวิต
บทนี้นายน่ารักดีนะ ถึงการแสดงออกจะเถื่อนไปหน่อย แต่ให้คนอ่านตีความก็คือห่วงหมิงนั่นแหละ
ทั้งตบหน้าวัดไข้เอย อยู่รอเก็บศพเอย 555555
ปล.ถ้าคิดไม่ทัน โพสวันเว้นวันเราก็ไม่ว่านะ (แต่คนอื่นว่าไงไม่รู้นะ55)
จะได้เม้นทันด้วย
-
หน้าใหม่จ้ะ เข้ามาฝากตัวเป็นแฟนคลับด้วยคนนน
เราพลาดเรื่องเรื่องนี้ได้ไง ไม่เข้าใจตัวเอง 55
ตามอ่านตลอดคืนค่ะ ในที่สุดก็ทันแล้ว(ดีใจT T)
ชอบมากก ใครว่าไม่มีฉากเรทแล้วไม่น่าอ่าน
เราว่าความสัมพันธ์ที่ค่อยๆก่อ ค่อยเป็นค่อยไป ดูหนักแน่นในความรักดีออก
(ดูได้จากระยะเวลา 8 ปี 5555)
ตามเชียร์ทั้งสงคู่เลย ขอให้ใจอ่อนเร็วๆนะ
จะได้พบกับความสุขที่รอคอยแบบที่เชฟหมิงบอกซะที อิอิ
-
ชอบทั้ง 2 คู่เลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าการรอคอยอันยาวนานไม่ได้ = ความทุกข์เสมอไป
-
:z10: TT' ไม่เป็นไรรอพรุ่งนี้ก็ได้
แต่ขอพี่กันต์ออกเยอะๆ นะ เรา้เป็นแม่ยกพี่กันต์55.
-
เข้ามาหกโมงเช้า แล้วไม่เจอ
เข้ามาเก้าโมงเย็น แล้วไม่เจอ
ยังรอตอนใหม่อยู่นะเออ
-
คือชอบการตีความหมายของหมิงมากกก ๕๕๕๕๕๕
เวลานายพูดอะไร ด่าอะไร หมิงตีความเป็นเข้าข้างตัวเองได้ทุกที สุดยอดด o13
อยากอ่าน หมิงนาย อีกกก แฮะๆ แบบว่า อยากรู้อดีตอีกอะ มันก็ค้างๆไงไม่รู้
แต่คู่หลักก็อยากอ่านน(สรุปอยากอ่านมันทุกคู่เลย)
เมื่อไหร่ นายจะรับรักหมิงสักทีน้าา ที่เป็นไปอยุ่นี่มันก้มากกว่าเพื่อนแล้วอ่ะ
หรือจะเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า ชิน อยากให้ลองหมิงไม่ตามนายบ้าง อยากรู้นายจะว่าไงมั่ง
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
บทที่30
สวรรค์กลั่นแกล้ง
...
เจ๊แป้งค่ะ
..........................................................................................
ข้อดีของการเป็นคนโสดคือ ไม่ต้องแบ่งเงินใช้กับใคร แดกคนเดียว จนคนเดียว รวยคนเดียว ติดหนี้คนเดียว ข้อดีข้อต่อไปคืออิสระเสรี อิชั้นจะไม่กลับห้องเลยเป็นเดือนก็คงไม่มีใครว่าตราบใดที่ยังจ่ายค่าผ่อนคอนโดตรงตามงวด ข้อดีข้อต่อไปคือหาอาหารตาได้ไม่จำกัดตราบใดที่เจ้าของเดิมของอาหารตาไม่ยกตีนขึ้นมาแนบหน้าอิชั้น ไม่ต้องดูแลใครแค่ลำพังจะดูแลตัวเองยังเละเทะสิ้นดี นี่ยังพูดมาไม่หมด เรื่องแบบนี้เค้าเอาไปแถลงจนได้หนังสือเป็นเล่มๆโน่นแน่ะ
เสาร์อาทิตย์ตามปกติในช่วงปกติ แบบที่ปกติจริงๆ ชั้นมักจะควงคู่น้องชายต่างดาว ไม่ซิ ต่างพ่อต่างแม่แต่มารู้จักกันที่คอนโดไปชอปปิ้งหาซื้อของกระหนุงกระหนิงให้คนอื่นอิจฉาเล่นว่าฉันได้ผัวเด็กกว่าซ้ำยังหน้าตาดีมีเคราแพะ ขับรถเต่า ดูดีนะ...
แต่... ชั้นว่าอีกไม่ช้าน้องมันจะไม่ไปกับชั้น เพราะมันมีคนอื่น ถึงมันไม่พูดชั้นก็รู้ ไม่ใช่เพราะสังเกตหรอก ก็น้องกันต์หน้ายิ้มหล่อสะท้านใจ หล่อระดับชาติคนนั้นมาบอกชั้นเมื่อครั้งกระโน้นเองว่าจะจีบน้องธามของชั้น มีรึจะรอดมือคนมันเคยมีความหลัง แถมเพอร์เฟ็คตรงสเป็คมันทุกอย่าง หล่อมากด้วยสำคัญ อยากจะไปทวงจริงๆว่าไหนจะจีบ แต่กลัวมันตัดพี่ตัดน้อง ฟูมฟายว่าทำไมเจ๊คนดีแบบชั้นไม่เข้าข้างมัน
...เขาสมกันดี
แล้วกุล่ะ…
“เจ๊วันนี้กินอาหารญี่ปุ่นกันป่ะ” น้องธามที่นั่งสลอนในห้องชั้นอยู่ๆก็พูดขึ้นมาระหว่างรอชั้นเก็บกวาดก่อนออกไปชอปปิ้งกัน เดี๋ยวนี้มันหน้าตาผ่องใส น่าดูเอ็น อุ้ย... เอ็นดูมาก น่ารักซะไม่มีอ่ะน้องชั้น
“แกเลี้ยงเรอะ”
“อะไรวะ มีแต่พี่เลี้ยงน้อง ไม่เลี้ยง ไม่มีเงิน กินเหอะๆ” ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะคะ เพราะว่าเดี๊ยนนี่มันคนใจอ่อน ยิ่งโดยเฉพาะกับเด็กหน้าตาดี..
“ย่ะ”
สักพักก็พากันเดินไปรอลิฟท์ ชั้นก็จัดสวยเต็มที่ เดรสชมพูต่างหูดอกไม้ แต่อิน้องธามหยามชั้นด้วยการใส่รองเท้าแตะ กางเกงขาสั้น เสื้อยืด เคราไม่โกนเหมือนเดิม ลิฟต์เปิดออก ทายซิชั้นเจอใคร...
“อ้าวววว” หนุ่มตี๋ชั้นบนจ้า หล่อเฟี้ยวฉายเดี่ยวนะวันนี้ หล่ออ่ะ อยากได้แบบนี้ อยากมีนามสกุลพยางค์เดียว เจ๊แป้ง หวู เจ๊แป้ง หว่อง เจ๊แป้ง หลั่ว เจ๊แป้ง ฟาน ดูดีนะ กรี้ด...
ชั้นกระพริบตาปิ๊งๆ กระพือขนตามาสคาร่าเมบิลีน ให้กับหนุ่มตี๋ชั้นบน พ่อหนุ่มตี๋ยิ้มน้อยๆให้ชั้นด้วยความมารยาทงาม น่ารักจังเลยอ่ะ
“หายแล้วเหรอ” คำถามที่ธามถามกับหนุ่มตี๋มันมีความนัยน์ที่ชั้นไม่รู้ อะไรหาย เป็นอะไรมาก่อนหน้านี้กัน อยากรู้ อยากเห็น
“นายมานอนเฝ้าเลยหายไว” นาย... คำว่านายนี่ใช้เรียกน้องชั้นเหรอ นายมานอนเฝ้า อุบ๊ะ ทีชั้นป่วยไม่เคยมาดู เป็นผู้ชายไปนอนเฝ้า น้องธามของเจ๊
“เฮอะๆ ยังจะมาพูดอีกนะวันนั้นนี่จะตายถามอะไรไม่ตอบ พี่หมิงนี่พี่แป้ง อยู่ห้องใกล้ๆกัน” ในที่สุดน้องธามก็คิดได้เสียทีว่าควรแนะนำชั้นให้กับหนุ่มหล่อคนนี้ให้ได้รู้จัก ว่าแต่เป็นเกย์จริงๆเหรอเนี่ย ไม่รู้อ่ะ ดูไม่ออก ทำไงดี อยากซบ... เอ้ยไม่ใช่ อยากรู้ ฮืออออ ทำไมน้องธามมันชีวิตมีแต่คนหน้าตาดีรายล้อมแบบนี้วะ ชั้นเข้าใจแล้วว่าผู้ชายหล่อๆจะคบกับผู้ชายหล่อๆด้วยกัน
แล้วพอผู้ชายหล่อๆ มาเจอหล่อๆ ก็เกิดหวั่นไหว.. ได้กันเอง
..แล้วกุล่ะ พอ ชั้นไม่อยากคิดต่อ
“หวัดดีครับพี่แป้ง ผมหมิงนะ ไม่เคยรู้จักเพื่อนร่วมคอนโดเลยนะเนี่ย” พูดไทยไม่ชัดด้วยอ่ะ แบบนี้แหละที่อยากได้ ขาว ตี๋ มีดั้ง มีตังค์ ว่าแต่เค้าจะเอาชั้นไหม หรืออาหารตาอีกคน โอ้ยยยยยยยยยยยยย เบื่อชีวิต
“อ่ะหวัดดีคะ เจ๊เคยเห็น ลงมาวิ่งทุกเช้าเลย” ต้องมีประโยคเสริมจะได้หาเรื่องคุยกันง่ายขึ้น ฮิๆๆๆ
“ต้องฟิตๆไว้หน่อยครับพอดีแฟนตีนหนัก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เหยดดดดด มีแฟนแล้ว... เกือบหลงผิดคิดคว้าผัวชาวบ้านมาแล้วอย่างไร ผู้หญิง หรือผู้ชาย ใช้คำว่าตีนหนัก เป็นแฟนหรือเป็นกระสอบทรายพ่อคุณ หล่อขนาดนี้ใครไม่ดูแลเจ๊ขอได้ไหมผู้ชายที่หล่อนทิ้ง
“มั่วว่ะพี่หมิง พี่นายรู้ไหมน่ะว่าเป็นแฟน” น้องธามเฉลยข้อสงสัย อ้อ แฟนชื่อนาย ชื่อแมนดีนะ…
จะบ้าเหรอ ชัดๆ
เออ ..เกย์ ดอก... ลาก่อน ผู้ชายหล่อ ชีวิตคงได้แต่เปิดหนังสือเมนเฮลท์ กะลุคเกอร์ดูผู้ชายไปวันไ ไม่เคยได้มาไว้ในครอบครอง แอร๊ยยยยยย!
หลังจากที่เจอความช้ำชอกหอกหักแต่เช้า ชั้นก็คิดว่าวันนี้ความช้ำมันคงยังไม่หมดเพียงเท่านี้หรอก มีแล้วมันมีอีก มันยังไม่ยอมรามือจนกว่าชั้นจะหลับตานอนอีกรอบ น้องธามขับรถไปฮัมเพลงไปอารมณ์ดี ชั้นเอื้อมมือไปเปิดเพลงตามปกติ รถที่เอามานี่รถชั้นนะคะ รถเต่าอิหนูธามมันเอามาช้อปปิ้งไม่เหมาะ ใส่ของได้น้อย แต่ที่สำคัญที่สุด
...ไม่เอาอ่ะ รถเจ๊ดีกว่า จะได้ไม่เปลืองน้ำมันรถธาม
น่ารัก น่า(เกลียด)ชังมาก น้องธามจองเจ๊
“คนมีความรักมักจะดูเด็กลงไปนิดนึงงงงง...” น้องธามมันฮัมเพลงตามวิทยุ น่ารักชิบหายน้องชั้น ถ้าฟังแต่เสียงงุงๆงิงๆของมันที่กระแดะจะทำ แล้วไม่มองเครา ด้วยความเป็นพี่ที่ดี ชั้นก็ขอเหล่หน่อย สุดหล่อของเจ๊ก็ดูเด็กลงไปนิดนึงนะ หรือหน้าเด็กอยู่แล้วก็ไม่รู้
“คนมีความรักไม่ทำหน้าตา บึ้งตึงงงงง” เริ่มเสียงกวนตีนแต่ยังน่ารักอยู่ มันก็ร้องเพลงหน้าระรื่นของมัน เข้าข่ายนะ หรือจะมีความรัก... ต้องถาม
“มีความรักเหรอจ้ะสุดหล่อ” แค่คิด แต่เผลอถามไปแล้วจ้ะอีตับเป็ด ปากไวปานปืนกลนะชั้น
“รักตลอดเวลาอยู่แล้ว รักท้องฟ้า รักแม่น้ำ รักพื้นดิน รักต้นไม้ รักสัตว์ รักเด็ก รักเจ๊ รักโลก” โถ พ่อคนดีศรีสังคม... โกหกชัดๆ ไอ้ที่น่าเชื่ออย่างเดียวก็รักสัตว์นี่แหละ แต่ที่รักก็น่าจะรักเพราะสัตว์นำเงิน นำรายได้มาให้มัน
“อิธาม” มักจะเรียกเมื่อเวลาหงุดหงิดมัน การเรียกเพศผผู้ว่าอี อย่างนั้น อีอย่างงี้ มิได้หมายความว่ามันเป็นตุ๊ดแต๋ว แต่อย่างใด แมนแค่ไหนอิชั้นก็เรียกได้ค่ะเวลาอยากได้คำตอบชัดเจน
“ไม่มี จะบ้าหรือไงเล่า” ปฏิเสธเสียงแข็ง... อย่างอื่นจะแข็งเหมือนเสียงไหม
...ใจนะ อย่าคิดลึก ซี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (แต่ทำไมเสียงซาวน์ประกอบแปลกๆ)
“เอ้า แล้วเดี๋ยวนี้ตอนเย็นๆหายไปไหนไม่เห็นมาชวนเจ๊กินข้าวเลย” อันนี้สงสัยของจริงไม่ได้แกล้งแหย่มันเล่น หายหัวไปหลายวันแล้ว ไม่ได้เห็นหน้าเห็นหนวด ถึงตัวชั้นเองจะยุ่งแต่ปกติแล้วมันก็ต้องมีโผล่มาแซวกันบ้างอะไรบ้าง
“ก็ไม่ได้ไปไหนหรอก เจ๊แหละยุ่งเอง” ไม่รู้มันโกหกเก่งหรือมันพูดความจริงนะไอ้น้องหนูธาม แต่ก็นึกได้อีกเรื่องแล้ว เมื่อกี้ พูดถึงเรื่องข้าวปลาอาหาร น้องกันต์มันโดนจับได้รึยังวะ แต่คิดไปคิดมาก็น่ารักนะทำตัว ตอนมัธยมไม่ได้ จนตอนนี้ก็มาจีบต่อ คนอะไร๊ หาได้ที่ไหน จะไปจองไว้ก่อนคนแรก
“แล้วหนุ่มปริศนานั้นล่ะ ข้าวปลาอาหารถึงท้องบ้างไหม หรือตอนนี้ป้อนถึงปากแล้วจ้ะ” ถามเสร็จ ไอ้คนฟังก็หันขวับมา ทำซะชั้นตกใจ ปฏิกิริยารุนแรงมาก ยังดีที่รถจอดติดไฟแดงนะอิหนูธาม ถ้าเกิดแกหันมาแบบเมื่อกี้มีหวังจูบตูดรถคันข้างหน้าแน่
“เจ๊ ตลกละ ป้อนถึงปากอะไร” มีพิรุธ... หรือจะรู้แล้ววะ
“ถามจริงนะ แกรู้หรือยังว่าคนนั้นน่ะใคร”
“ไม่รู้” มันตอบเรียบๆหันกลับไปขับรถต่อ
“จริงน่ะ แล้วถ้ารู้มาทำไง”
“ให้รู้ก่อนเถอะ...”
แกตอบว่าให้รู้ก่อนเถอะเหรอ แต่ชั้นว่าบางทีแกอาจจะรู้แล้วก็ได้นะ อมพะนำไม่ยอมบอกเจ๊แสนรักงั้นเหรอ เดี๋ยวคอยดูเถอะ เจ๊จะตีให้ตูดลายเลย
………………………………………………………………………………..
ธาม talking
.....................................................................................
วันนี้เจ๊แป้งมาแปลกมาก ถามผมว่ามีความรักเหรอ พิลึกว่ะปกติร้องเพลงอะไรไม่เคยสนใจวันนี้ฮัมเพลงนี้มาถามว่ามีความรักเหรอ บ้าไปแล้ว ผมจะมีได้ยังไง จะรักกับใคร... เออ อันที่จริงก็มีคนที่รอผมอยู่แต่ผมยังไม่ได้รัก ยังไม่ใช่คนนั้น เลยตอบว่าไม่มีก็มันไม่มีจริงๆนี่หว่า....
ห้างในวันหยุดคนเยอะเป็นธรรมดา กว่าจะวนหาที่จอดได้ก็นานเอาเรื่อง ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าที่แอบเห็นฟอร์จูนเนอร์ ที่คลับคล้ายคลับคลาว่ามันเป็นรถพี่กันต์ ทะเบียนผมไม่แน่ใจ อาจจะใช่หรือไม่ใช่ จะยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรเท่าไหร่อยู่แล้ว เพราะผมมาซื้อของเฉยๆ เจอไม่เจอก็มีค่าเท่ากัน เจ๊แป้งกับผมมุ่งตรงไปที่แผนกซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อนเลย ซื้อของให้เสร็จๆ ค่อยไปกิน สรุปมาลงเอาที่บุฟเฟ่ต์หม้อไฟร้านดังสาขาทั่วประเทศตามห้างสรรพสินค้าชั้นนำ กินตอนหิวจัดๆนี่แหละดี คุ้มค่า กะเอาให้อิ่มทีเดียวถึงเย็นไปเลย
เจ๊แป้งไล่ผมเดินไปหาพวกของใช้อย่างอื่นเพราะกำลังงมกับบรรดาขวดครีมอาบน้ำ และโลชั่นอยู่ อย่างที่พอเป็นแบบนี้ทีไรนานแน่นอน ผมจึงต้องระเห็จระเหินเดินเข็นรถมาเรื่อยๆ คว้าแปรงสีฟันใส่รถเข็นไปสามอัน (เผื่ออนาคต) คว้าน้ำยาปรับผ้านุ่มโยนใส่ หยิบน้ำยาขัดห้องน้ำยี่ห้อใหม่มาลองใช้ เพราะอันเก่าที่หมดไปรอบที่แล้วมันทำไว้แสบ เพราะใช้มากเกินไปจนกัดตีนเปื่อย อย่างอื่นอาจจะดีกว่า อันที่เป็นมิตรต่อตีนผม คว้ายาสีฟันหลอดสูตรใหม่ยี่ห้อเดิม เผื่อมันจะซาบซ่านเหมือนในโฆษณา คว้าอะไรอีกหลายอย่างที่บางทีก็ดูไร้สาระ ก็เดินคนเดียว เลือกของคนเดียวไม่เหมือนส่วนใหญ่ที่มากับครอบครัว เด็กน้อยร้องเอาโน่นนี่ คู่แต่งงานใหม่ที่หวานได้กระทั่งตอนซื้อแปรงขัดส้วม...
...แต่เชื่อไหม บางทีผมก็คิดแล้วล่ะว่า โลกใบนี้ต้องการกลั่นแกล้งผม...
“ธามมมมมมมมมม” เสียงเรียกกลางซุปเปอร์ ทำให้คนหันมามองผมเป็นตาเดียว เจ้าของเสียงที่ไม่อายใครคือไอ้หนึ่งเพื่อนเกย์ทำงานธนาคาร (จำไม่ได้โปรดกลับไปอ่านบทงานแต่งเพื่อนตั้ม) มันก็จัดเต็มตามปกติของมัน กลิ่นน้ำหอมแทบจะรมผมให้สลบแล้วซบซอกคอมันลงไปซะตรงนั้น... มึงใส่มาเผื่อดับกลิ่นห้องน้ำเหรอวะ
“เอ้ามึง อย่างมึงมาเดินซุปเปอร์ด้วยเหรอ” ผมทักทายมันอย่างสุภาพก่อน เป็นการเริ่มต้นที่ดี ไอ้หนึ่งกลอกตาด้วยความเอือมระอา และทักทายผมกลับเหมือนกันว่า...
“ครวย” ...แตงกิ้วเพื่อน
“ล้อเล่นน่า”
“เออ กุรู้พ่อหนุ่มโฉด มึงมาคนเดียวจริงเหรอ เหี้ย สงสารว่ะ เอากุไปควงเล่นก่อนป่ะ” ไอ้หนึ่งถามเองตอบเอง ไม่ได้พูดสักคำว่ามาคนเดียว มึงก็จะกวนไปไหน ส่วนไอ้คำว่าสงสารนั่นซ้ำเติมกุหรือเปล่า
“มากับพี่ที่คอนโดเหี้ยนี่ก็ไม่ปล่อยให้กุได้แก้ตัว”
“เมียมึงเหรอ” บอกอยู่ว่าพี่ไอ้นี่ เอะอะหาเรื่องแบบนี้ตลอด แต่ถ้าได้เจ๊แป้งเป็นเมียนี่คิดหนักนะผม นั่นไง ขนลุกเลย ของเค้าแรง
“กุบอกว่าพี่ มึงนี่หาเรื่องให้กู แล้วมึงอ่ะ มาคนเดียวเหรอ สงสารนะๆ” ไอ้ผมเองก็รีบตัดสินพอกัน ไม่งั้นก็ไม่ใช่เพื่อนกันหรอก ไอ้หนึ่งทำหน้าเหม็นขี้หน้าผมหน่อยนึง
“มากับหลาน เลี้ยงลูกพี่สาว ดีละ กุจะได้ไม่ต้องมีลูกเอง” ไม่ต้องงงว่าทำไมชื่อหนึ่งถึงมีพี่ พี่สาวมันชื่อสอง เหมือนพ่อแม่วางแผนมา มันลูกชายคนเล็กเลยชื่อหนึ่ง แต่ก็นั่นแหละ พูดไม่ทันจบ เด็กผู้ชายอายุไม่น่าเกิน5ขวบก็เดินเตาะแตะๆมาหาไอ้หนึ่ง โห ไอ้ควาย มึงปล่อยเด็กเดินขนาดนี้เลยเหรอบัดซบจริงๆ เกิดทำลูกเค้าหายมึงคงอยากตายที่ต้องทำลูกคืนเขา
“มึงไม่กลัวเด็กหายเหรอวะไอ้บ้า” ผมมองเด็กน้อยน้ำลายยืดที่เดินมาจนถึงไอ้หนึ่งพร้อมเอาหน้าเปื้อนน้ำลายถูแข้งขาวๆ...
สัส... เยิ้มเชียว
ไอ้หนึ่งสะดุ้งโหยงมองที่ขาเหมือนอยากตาย “โอ้ย กุจะบ้า เดชะบุญแล้วที่เกิดเป็นเกย์” มันพึมพำๆ อุ้มน้องปันที่ว่านั่นขึ้นมา ไอ้เด็กน้อยอ้าปากให้ผมที่ผมคิดว่าคงเป็นรอยยิ้มแบบเฉพาะตัวของเด็ก
“น้องปัน น้าหนึ่งบอกแล่วไงว่าไม่ให้ออกมาจากรถเข็น มานี่เลยๆ รอกุแปป” มันพูดกับผม เดินเร่งๆไปคว้ารถเข็น จับเด็กน้อยยัดใส่รถเข็น เดินมาเข็นเคียงคู่ผม คงเป็นภาพที่จั๊กกะจี้ใจพิลึก... ชายหนุ่มสองคนเข็นรถเข็นเลือกซื้อของพร้อมกันเด็กชายตาแป๋ววัยแบเบาะ
“เอ้อ อยู่แบบนี้นะน้องปัน... อ้าวมึงธามเรามาต่อที่ค้างไว้ เรื่องพี่กันต์ทำไม มึงถึงไปไหนมาไหนกับพี่เขา กุเห็นนะ ถ่านไฟเก่าคุเหรอ” ผมสะดุ้งโหยง เจอคำถามตอบยาก มันไปรู้มาจากไหนวะ ไม่มีเกริ่น เข้าเรื่องเลยด้วย
“ไอ้สัส บ้าแล้ว” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง น่าเชื่อถือมาก
“ไม่จริงอ่ะ... เพื่อนกุบอกว่าเห็น” มันเถียง แล้วเพื่อนไอ้หนึ่ง เยอะมหาศาล บานเบิก ไม่อาจนับได้
“เพื่อนคนไหน กุก็เพื่อนมึง” คำว่าเพื่อนเอามาเล่นได้ตลอด...
“เพื่อนแบบมึงเชื่อไม่ค่อยได้ ชอบปิดบังๆ”
“เชื่อได้ดิวะ ไม่เชื่อนะ เดี๋ยวกุ...” ผมกำลังจะพูดแต่แล้ว ถ้าสายตาดันไปประสานกับใครคนนึงที่ทำสีหน้าประหลาดใจไม่แพ้กัน...
“มาก็ไม่บอก” พี่กันต์เดินหน้ายิ้มเข้ามาหาผม ในรถเข็นมีอาหารหมาไซส์กระสอบ ไอ้หนึ่งแสยะยิ้มแยกเขี้ยวใส่ผม อ่านปากที่มันขยับได้ว่า... แล้วไอ้เหี้ยนี่คือใครถ้าไม่ใช่พี่กันต์
...ผมก้มหน้าลงมองพื้น กุจะทำยังไงดีวะ
“พี่กันต์หวัดดีครับ” ไอ้หนึ่งไวเสมอ เมื่อเจอผู้ชายหล่อ หล่อไม่เท่าไหร่ แต่เป็นเกย์ด้วยสำคัญมาก พี่กันต์พยักหน้ารับคำทักทายพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจไปหนึ่งดอก เคลิ้มซิมึง
“มาไง” ผมถามอ่อยๆ มองหน้าพี่กันต์ ก็โอเคนะดีที่เจอ แต่ว่า ทำไมต้องมาเจอตอนนี้ด้วยวะ เจอต่อหน้าคนอื่นไม่เท่าไหร่ ต่อหน้าไอ้หนึ่ง แล้วไหนเจ๊แป้งที่เดี๋ยงคงจะมาผสมโรงอีก ตายกุตาย...
“ขับรถมาดิถามได้” พี่กันต์ตอบแบบมึนๆ เออ ผิดเองแหละผมที่ถามคำถามนี้
แล้วไอ้หนึ่งก็พูดแทรกขึ้นมา
“เออ เหลือของอีกเยอะ ขอตัวนะครับ” ไอ้หนึ่งยิ้มหวานให้พี่กันต์ หันหลังมาพูดไร้เสียงกับผมว่า
...มึงตายแน่
“ฮึ ฮึ” ผมได้แต่หัวเราะอำลา พี่กันต์มองตามหลังไอ้หนึ่งไป มองซะจนคอแทบเคล็ดแล้วมั้ง พึ่งคิดได้หรือเปล่าว่าควรจีบคนแบบหนึ่งมากกว่ามาจีบผม
“น่ารักดีนะ” พี่กันต์พูดยิ้มๆ ยังคงหันมองอยู่
“ก็ไปจีบดิ ติดชัวร์มันยังโสด” ผมพูดเรียบๆ คนเราสุดท้ายมันก็แบบนี้แหละน้า...
“พี่หมายถึงเด็กนะ ไม่ใช่เพื่อนธาม อะไรๆ หึงเหรอ เป็นคนขี้หึงก็ไม่บอก” พี่กันต์พูดไปยิ้มไป ไม่ได้แคร์สายตาคนรอบข้างแต่อย่างใด พี่กันต์ไม่แคร์แต่ผมแคร์ กลุ่มสาวๆเมื่อกี้มองผมด้วยสายตาทีเรียกว่า ...เสียดาย ผมเหรอก็เสียดายเหมือนกัน แต่เสียดายน้อยลงไปเพราะมันมีอารมณ์อายมาแทนที่
...ณ วินาทีนี้ พลาดที่สุด!!!!!!!!
“พอเลยพี่กันต์” ผมเข็นรถหนีออกมาจากโซนคนพลุกพล่าน พี่กันต์ก็เข็นตามมา
“มาคนเดียวเหรอ” พี่กันต์ถาม หน้ายังระรื่นอยู่เหมือนเดิม ผมหันไปมองหยุดเข็นรถเมื่อถึงที่โล่งๆคนว่างๆ หันหน้ามาหาพี่กันต์ ส่ายหน้า
“มากับเจ๊แป้ง” ผมพูดเซ็งๆ เจ๊แป้งแม่งไม่น่ามาเล้ยยยย เอ้ยๆ ไม่น่าเจอพี่กันต์เลย แต่พี่กันต์เหมือนจะต่างออกไป นอกจากจะพยักหน้ารับรู้แล้วยังมีรอยยิ้มกรุ้มกริ่มแบบแปลกๆ
“ยิ้มไร”
“เปล่า มีความสุขก็ยิ้มเป็นธรรมดา” กวนตีนอ่ะ อยากกระโดดงับหัว หมั่นไส้ว่ะ เคยไหมที่หมั่นไส้ใครบางคนมากๆ แบบอยากเข้าไปเขย่าๆ กัดหัว อาการแบบนั้นเลยผมเวลาเจอพี่กันต์กวนตีน แต่ทำอะไรไม่ได้... เพราะเดี๋ยวทำแล้วกลัวโดนคลุกวงในออกมาไม่ได้
“สุขมากนะช่วงนี้” ผมประชด แต่พี่กันต์ไม่สนใจ
“สุขดิ มีความรัก” อยากอ้วกกับประโยคเมื่อกี้แต่กลับยิ้มแทนซะงั้นผม มันเป็นเองนะ จริงๆ ผมเปล่า... ชักจะกลัวตัวเองขึ้นทุกวันแล้วเนี่ย ยิ้มแล้วหุบไม่ได้ด้วยอ่ะ บัดซบแล้วไง ..ควบคุมกล้ามเนื้อบนใบหน้าไม่ได้ หรือผมจะต้องไปหาหมอให้รักษาวะ
“ยิ้มอะไรธาม” พี่กันต์ถามผมกลับบ้าง
“ยิ้มให้ประชาชนคนทั่วไป อยากให้ทุกคนสดชื่น” ตอบมาได้นะกู แถสีข้างแหกแล้วเนี่ย
...
เจ๊แป้ง
.............................................................................................
เอาแล้วไง... นั่นไง
อิชั้นเหมือนคนโรคจิตแอบมองสองหนุ่มหน้าตาดียืนคุยไปยิ้มไปท่ามกลางชั้นขายน้ำยาทำความสะอาดทั่วไป หนึ่งหนุ่มเป็นชายหนุ่มร่างสูง หุ่นนายแบบวันนี้มาในมาดสบายๆด้วยกางเกงยีนส์ขาสั้น กับเสื้อยืด แต่หล่อเหลือร้าย สุดหล่อยิ้มหวานรถเข็นมีอาหารหมาบ่งบอกถึงความเป็นผู้ชายรักสัตว์ ส่วนอีกหนึ่งหนุ่มหน้าตาน่ารัก ไว้เคราแพะ สวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้นเช่นกัน ในรถเข็นมีของจิปาถะตามสไตล์หนุ่มโสด ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันเหมือนฝ่ายหนึ่งจะกระเซ้าเย้าแหย่พี่หนุ่มหน้าใสแต่เคราแพะของเจ๊ คงกำลังพูดอะไรที่ทำให้อีกฝ่ายเขินเป็นแน่แท้ ดูแล้วเข้ากันจนไม่อยากเข้าไปขวาง...
ฮึ ฮึ ไหนว่าไม่มีความรัก อีหน้ายิ้มๆแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรกัน!!!
คืนนี้ชั้นต้องกินเหล้าอำลาผู้ชายหน้าตาดีสองคนที่กำลังจะหายไปครองคู่ชูชื่นซินะ
แอร๊ยยยยยย!!!
.................................................................................................17-11-2011
เห้ออออ มาอัพแล้วววววววววววว เว้นไปวันนึง คิดถึงเราไหม 55555555555555
ขอโทษด้วยที่เลื่อนหลายรอบ บทนี้เป็นการคัมแบคของเจ๊แป้ง และหนึ่ง เพื่อนธาม ใครจำไม่ได้ก็กลับไปอ่านตอนงานแต่งเพื่อนตั้มนะ คนเขียนมาแบบเบลอๆเช่นเดิม โปรดให้อภัยในความเบลอ
ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามนะ
ตอบโพสตอนกลางวันนะ
-
จิ้ม
ไม่เข้าใจตัวเองทำไมดึกอินี่ไม่นอนฟร่ะ
แหมๆ เจ้แป้งชั่งน่าสงสาร
ไปไหนมาไหนเจอคนหล่อก็เป็นเกย์ ฮ่าๆ
-
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด เร็วเวอร์อ่ะคนนี้
มาไวมากกกกก จิ้มทุกบท เอาไปเลย+1
555555555555555555555555555555555555555555555555+
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
เด๋วนี้มาเรววว เมื่อก่อนต้องตี4
เจ้แป้งกลับคนเดียวละกัน
เด๋วธามกลับก่าพี่กันต์ หุหุ
-
55555 song saan j'paeng lek lek na kha nia.. aw naa hai kaw rak kan pai kor dii laew la kha,,nor!! (•w<) /
PS: Mo ma Aupair thii nii khaa..torn nii naaw maak maak loei,,snow ja maa rew rew nii laew duai!! kyaaaaaa~~ (-**-)
-
"...เขาสมกันดี
..แล้วกุล่ะ" :m20:
ฮาอ่ะ ชอบมากๆเลยเวลาเจ๊แป้งมา
-
เอ๊ะ อ่านๆไป ความคิดเจ้แป้งนี่ เราก็เคยคิดนี่หว่า แบบเฮ้ยใช่เลย
อ่านแล้วเหมือนมองเห็นเงาตัวเอง 'นี่มันชีวิตกูชัดๆ' อะไรแบบนี้
ชอบตอนเจ้แป้งบ่นว่า 'แล้วกุล่ะ' มากกกกกกก คำนี้เราก็พูดบ่อย :laugh:
เจ้แป้งยังดีที่มีอาหารตาใกล้ตัว เราสิหนักกว่าเยอะ :z3:
-
ได้อ่านเจ้แป้งฟุ๊งซ่านแล้ว สงสัยคืนนี้นอนหลับฝันดีแล้ว
"สุดหล่อยิ้มหวานรถเข็นมีอาหารหมาบ่งบอกถึงความเป็นผู้ชายรักสัตว์ ส่วนอีกหนึ่งหนุ่มหน้าตาน่ารัก ไว้เคราแพะ สวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้นเช่นกัน" ขัดใจมากเลยไอ้ตรงเนี้ย :z3:
บอกได้คำเดียว พรหมลิขิต :o8:
อย่าทิ้งเจ้แป้งนะ ขอให้เจ้ได้เลี้ยงข้าวพร้อมกับนั่งทานข้าวกับผู้ชาย หล่อๆหน่อยเถอะ ควงหนุ่มหล่อ 2 คนเลยเจ้แป้ง เขาว่าเจ้แมร่งเจ้าชู้ 5 5+ :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนนี้รู้สึกว่า ทั้งธามแล้วก็คนอ่านเหมือนกันอย่างนึง......
' ยิ้มแล้วหุบไม่ได้ด้วยอ่ะ ' :impress2:
-
เจ๊แป้ง เค้าชอบเจ๊ว่ะ มากๆด้วย กรี๊ดดด :m3:
-
ไปซุปเปอร์ซื้อที่โกนหนวดด้วยนะธาม
พี่กันต์น่ารัก~ :o8:
-
ฮาเจ๊แป้ง
:L2: :L2:
-
เจ๊แป้งฮาว่ะ อยู่เป็นโสดแบบนี้ดีแล้วนะคับ ฮ่าๆๆ
-
อะไร ๆ มันรุมเร้า รวบรัด บีบกระชับพื้นที่ จนหนูธามใกล้จนแต้มแล้ว :m20:
เพียงแต่ยังไม่ยอมรับความจริง เท่านั้นแหละ
เจ้แป้งครับ เคยได้ยินคนเค้าพูดกันว่า " เดี๋ยวนี้คนหล่อ ๆ ไม่เป็นเกย์ ก็เสร็จเกย์กันหมด " หรือเปล่าครับ :z1:
+1 เป็นกำลังใจให้กับคนขยัน :z2:
-
สงสารเจ้แป้ง ไม่มีคู่เลย เชียร์หมอยศให้หละกัน กร๊ากกก
-
ทำใจเหอะเจ๊แป๋งรอบตัวเจ๊มีแต่เกย์ :z2:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/920452198.gif) ชื่อตอนนี้มันกลั่นแกล้งเจ้แป้งชัดๆ
-
:3123:
-
สงสารเจ้แป้งจัง o18
มาซบอกหนูนี่มา :impress2:
+1 ให้เจ้จ้า :call: :call: :call:
-
เจ๊แป้งนี่อย่างฮาอะ เมื่อไหร่เมื่อนั้นจริงๆ :m20:
-
ฮาเจ๊แป้ง อยากเดินตามคู่นี้บ้าง
-
เจ๊แป้งนี่เป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉามากคนนึงเลยอ่ะ
แบบว่าชีวิตรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อมาก
แถมหนุ่มหล่อที่ว่ายังมาจู๋จี๋กันเป็นอาหารตาอีก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
อยากไปอยู่คอนโดนี้มั่งเว้ยเฮ้ย
พี่กันต์โผล่มาหน่อยเดียว
แต่ก็น่ารักเหมือนเดิม
:-[
ปลล.ไม่มาวันนึงคิดถึงมากกกกกกกกก
:กอด1:
-
ขอร่วมวงกับเจ๊แป้งด้วยนะ ฮือ
ธามน่าเอ็นดูจริงๆ
-
เจ้แป้ง เราเข้าใจเจ้แป้งนะ เพราะ!.....เราก็เป็นเหมือนกัน
:เฮ้อ: เสียดายของ
ปล.ผู้ชายดี ๆ มีแต่ในนิยาย ในชีวิตจริงแม่งเป็นเกย์หมด
อยู่คนเดียวก็ได้วะ!! :laugh:
:bye2:
-
เป็นเจ๊แป้งFC
-
สงสารคนชื่อเหมือนตัวเอง เจ๊แป้ง555
ว่าเดี๋ยวธามโดนซักหนักแน่ๆ
มาเกี้ยวอะไรในที่สาธารณะแบบนี้
อ่านตอนนี้แล้วเขินวุ้ย
-
ฮาเจ้แป้งจริง ๆ ว่ะ
-
อิ่มอกอิ่มใจมาก พี่กันต์กะธามน่าร้ากกกกก
แต่รักเจ๊แป้งเว่อร์ๆ 555
-
กรี๊ด อยากเป็นเจ๊แป้งงงงงงง :m3:
ได้มองก็พอและ ชื่นจายยยยยยยยยยย55555
-
รักเจ๊แป้งจริงจัง
เจ๊ค่ะเราไปช๊อปปิ้งดูหนุ่มกันเหอะ
ปล่อยให้เค้ามีคู่เป็นหนุ่มด้วยกันเองหญิงอย่างเราก็ยืนด้วยลำแข้งตัวเองกันไป T^T
-
โหมดเจ๊แป้งยอดนักสังเกตการณ์ ยังไงก็ยังเป็นที่นิยมในใจเราค่ะ
เจ๊แป้งออกมาทีไร ได้ฮาตลอดอ่ะ แบบว่าวาจา(ความคิด)จัดจ้านดี
อ่านแล้วตรงใจ แหม่ สถานการณ์นี้มันคล้ายๆของตูดีเนอะ เหอะๆ
แต่สำหรับเราก็มีความสุขดีที่ได้เห็นหนุ่มๆรักกันนะคะ (แม้ลึกๆจะเสียดายอยู่นะ)
ไม่รู้ความเห็นเราแย้งกับชาวบ้านไปหน่อยหรือเปล่านะ
แต่ยังอยากให้ธามคงเคราแพะไปซักพักน่ะ แหะๆ พอดีไม่ค่อยเห็นนายเอกมีเคราแพะ
และคิดว่าถ้าคุณหมอตกลงปลงใจกับพี่กันต์แล้ว ต้องโดนพี่กันต์ทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเคราแน่ๆ
คิดว่าตอนนี้คือโอกาสสุดท้ายที่จะได้ไว้เครานะหมอธาม!
-
อ่านะเจ๊ เกิดเป็นผู้หญิงสมัยนี้ต้องทำใจ นี่น่ะ มันเป็นยุคของเกย์แล้ว!
ผู้ชายหน้าตาดี มีตังมันไม่เหลือไว้เผื่อผู้หญิงเดินดินธรรมดาๆหรอกค่ะT^T
-
เจ้แป้ง น่ารักที่สูดดดดด
-
"ยิ้มให้ประชาชนคนทั่วไป อยากให้ทุกคนสดชื่น" 55เจอคำนี้เข้าไปคนเครียจอยู่ก็คงขำอ่ะ :pig4:
-
เซ็ง..แทนเจ๊แป้ง
เจอผู้ชายรอบๆตัวกี่คน
เป็นเกย์หมด... เฮ้อ... ทำกันได้นะตัวเธอว์ 555+
เมื่อไหร่จะหาคู่ให้เจ๊แป้งอะ เจ๊แป้งคัมแบคทีไรเจอแต่เรื่องชอกช้ำ(จากเกย์) 555+
-
ชอบเจ๊แป้งอ่ะ ออกมาทีไรแย่งซีนธามทุกที :laugh: :laugh: :laugh:
-
อิมเมจ เจ๊แป้ง นี่ควรจะ"สวย"มั๊ยครับ หึหึหึ
-
เห็นด้วยกะเจ้แป้ง เวลาผู้ชายหน้าตาดีเจอกันมันเป็นอะไรวะ ชอบสปาร์คกันเองอยู่เรื่อย แล้วดูที่เหลือให้ชะนีสิ
โอ้กกกกก ไม่อยากจะคิด เหอๆ ชีวิตมีแววอยู่เป็นโสดแน่ๆกรู ทำไงได้เนอะ ก็ผู้ชายเค้ารักกานนนนนน ไอ่เราก็นั่ง
มองเค้าเปล่าๆปลี้ มองๆไปมันก็น่ารักดี อยากจะแอ้ม แต่ก็ไม่ได้ เอ้ออ ให้มันได้งี้สิ
:z3:
-
อร๊ายยยย คิดถึงคนเขียน กระโดดกอดๆ :man1:
เจ๊แป้งนี่ให้ความรู้สึกเหมือนเห็นตัวเองไงไม่รู้ นิสัยเราคล้ายกันจริงๆเลยเจ๊ 555+ :laugh:
ว่าแต่.. แอบหวานเนอะ
เอ๊ะ หรือเพราะเรากำลังมีความสุขกับดอกรักของพี่กันต์ เลยเห็นอะไรนิดๆหน่อยๆก็ว่าหวาน คึคึ :-[
-
:กอด1: เจ๊แป้ง
ยังดีที่เจ๊ยังมีอาหารตาให้มองพอสดชื่น
ธามเดี๋ยวพอเจอพีกันต์หยอดก็ยิ้มเขินรับตลอด มันไม่ธรรมดาแล้วล่ะ
แต่มาสะดุดก็ตรงเคราะแพะเนี่ย
-
5555555555+
น่ารักมากกกกกกกทั้งพี่ธาม พี่กันต์ และเจ้แป้ง
55555+ พี่หนึ่งจะทำไรพี่ธามทำเลยพี่กันต์จะได้เป็นพระเอก 5555555+
คิดถึงเสี่ยปาล์มอะ 5555555+
-
สงสารเจ๊แป้ง...(หันกลับมามองตัวเอง) สงสารตัวเองเหมือนกัน เฮ้ออออ อิชชี่มากมาย
-
งืมๆ เข้าใจๆ ไอ้อาการหมั่นไส้อยากจับมาเขย่า
ตอนนี้อยากจับคออิหมอธามมาเขย่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วกัดแก้ม กัดคอ ฟัดๆๆๆ 5555
เริ่มกลัวตัวเอง อินี่โรคจิตป่าววะ :laugh3:
-
ชอบเจ๊แป้งอ่ะ ฮ๊าฮา
-
FCเจ้แป้ง o13
ปล่อยหนุ่มๆให้ครองคู่กันไปเถอะเจ้กร๊ากกกกก
-
แล้วพอผู้ชายหล่อๆ มาเจอหล่อๆ ก็เกิดหวั่นไหว.. ได้กันเอง
อ่านจบตอน ความรู้สึกที่ได้คือ
...แล้วกุล่ะ :z3:
พี่กันต์ <3
-
ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือจะฮาเจ๊แป้งดีอ่ะ 555
-
มันอังเอิญ หรือเป็นเรื่องของคนรักกันนิ
มาเจอกันได้ยังไง 55
พี่หมิง พี่นายตีนกนักจริงเปล่าอยากลอง 55
-
เจ้แป้ง o13
-
อ่านๆไปก็สงสารเจ๊แป้งนะ หาคู่เป็นหนุ่มใหญ่ใจดี หล่อรวยให้แกสักคนสิ อิอิ
-
กะจะเก็บกันต์ไว้เป็นความลับซะหน่อย มาช๊อปเลยแตกโพล๊ะ
-
ดูๆแล้ว ไอ้ชื่อตอนนี้เนี่ย สำหรับเจ๊แป้งใช่มั๊ย :m20:
มันชอกช้ำระกำทรวงจริงๆเนาะ เจ๊แป้งเนาะ
ท่องไว้ๆ ของธามๆ น้องธามเองก็น่ารักใช่ย่อย
ให้อภัยเหอะ คนหล่อก็คู่กับคนน่ารักเป็นธรรมดา
คาดว่าตอนหน้างานจะเข้าน้องธามนะ ธามตายแน่ :laugh:
แอบชอบเพื่อนธามอ่ะ น่ารักดี ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1 และให้เป็ด ให้คนเขียนและเจ๊แป้ง เอ๊ะ หรือคนเดียวกัน
ฝากบอกเจ๊แป้ง เกย์ อยู่รอบตัวเรา :laugh:
-
ธามนี่มันซึนจริงอะไรจริงนะ
-
พี่แป้งไม่ใช่สาววาย
เพราะฉะนั้นพี่แป้งจึงน่าสงสาร
ชอบพี่แป้งง :-[
-
น่าจะเปลี่ยนชื่อตอนจากสวรรค์กลั่นแกล้งเป็นพรมลิขิตมากกว่านะเนี่ย
หมอธามบอกไม่มีความรักแต่เริ่มมีความชอบขึ้นมาแล้วใช่ไหมหละ :-[
-
เจ๊แป้งฮาได้อีก :m20: :m20:
ไหนธามบอกไม่มีความรัก ทำไมยิ้มไม่หุบเลยอ่ะ :impress2:
-
ยังน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
ไม่ไหวแล้วล่ะ ขอแบบพี่กันต์คนนึง
-
อร๊ายย ชักจะคิดเหมือนเจ้แป้งแล้วอะดิ
-
จูงมือธามไปหาหมอพร้อมกัน
เพราะมีอาการเหมือนกันเลยเนี่ย ยิ้มแล้วหุบไม่ได้ :laugh:
-
เหนื่อยนักก็พักก่อน อย่าเพิ่งฝืน เป็นห่วงอย่างสุดซึ้ง
.......... * tc* .................
ปล. ธามเอ๊ย !! คนมันมีความรักอ่านะ อร๊าย มีความสุข
-
อ่านบทเจ๊แป้งแล้วฮาาา :m20:
ชอบคำนี้ "แล้วกูล่ะ" โดนอ่ะะะะ
แล้วกูล่ะะะ :laugh:
น้องธามอาการแบบนี้ไม่ต้องถึงมือหมอที่ไหนหรออออ
มาให้พี่กันต์รักษาให้ก็ได้นะ พี่เค้าคงจะรักษาให้ได้ ให้คนเดียวด้วย กร๊าสสส :o8:
แต่อาจจะเป็นหนักกว่าเดิม แทนที่จะได้รักษา ฮ่าๆๆๆ
-
อุโหะ ทำไมชีวิตเจ๊แป้งช่างคล้ายเรา 555
ทำใจเหอะเจ้ คนหล่อสมัยนี้เค้าหันไปรักกันเองหมดและT^T (สะอื้นเล็กๆ)
ว่าแต่ธามนี่ปากแข็งจังน้อออ แซวไปเขินไปยังงี้ยังไม่ยอมรับอีก
เชียร์พี่กันต์รุกหนักไปเล้ยยย (รุกจีบจ่ะ อย่าคิดลึกนะ)
-
“ยิ้มให้ประชาชนคนทั่วไป อยากให้ทุกคนสดชื่น”
ถ้าตรูเปนอิพี่กันต์นะจรูจะจับหมอธามมาฟัดให้ตายคาอกเลยแมร่ง น่ารัก!!~
ฮ่าๆๆๆๆ พาร์ทนี้ฮาเจ๊แป้งมากค่ะ ถึงขั้นกะดื่มฉลอง มาเจ๊หนูกรึบด้วย ฮ่าๆๆๆ
ขอสถาปนาตัวเองเป็นสมาคมคนรักเจ๊แป้งพ่วงด้วยอีกตำแหน่งนะคะ
หลังจากที่ตั้งตนเป็นคนชอบของแปลก(หมอยศ)ไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ
จะรอตอนต่อไปนะจ้ะ จุ๊บๆ รักคนเขียนเด้ออออ~
-
เจ๊แป้งงงงง คิดถึงเจ๊แป้งมากเค่อะ ! :กอด1:
มา ๆ เดี๋ยวครีมไปกินเหล้าเป็นเพื่อนนะคะเจ๊
เจ๊กินเพราะเสียดาย แต่ครีมกินเพราะเค้ากำลังรักกัน โอ้เยสสสส ! :z2:
หมอธาม แถได้อลังการล้านแปดมากลูก คิดได้เนอะ ยิ้มให้ประชาชนคนทั่วไป 5555 .
พี่กันต์ ..หล่ออ่ะ หล่อเสมอ หล่อทุกท่วงท่าค่ะ คิดถึงไอคุดอ่ะพี่กันต์ :o8:
-
นี้คงใกล้เวลาที่เจ้แป้งจะไปกินเหล้าอำลาสองหนุ่มโสดหน้าตาดีเเล้วสินะ
เหอๆๆๆ จะไปก็ชวนหนูไปด้วยนะเจ้ (จะไปเป็นเด็กชงเหล้า กร๊ากกกก) :laugh: :laugh:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ลงเร็วมากค่ะ ชอบ ๆ
ช่วงนี่ติดภารกิจกลับมาได้อ่านยาวจุใจดีจังค่ะ
อ่านแล้วเข้าใจเจ๊แป้งแบบเห็นภาพเลยอ่ะ
-
โธ่เจ๊แป้งงงง
เหมือนเรา(กุ)เลยT^T
แป่ว = ="
-
เจ๊แป้ง ทำไมเราคิดเหมือนกันเลย 55
-
สงสารเจ๊แป้งอ่ะ :laugh:
คนหล่อมักปิ๊งกันเอง :laugh: มักแดกกันเอง :laugh:
-
สงสารเจ๊แป้งอะ เมื่อไหร่จะมีคู่กันเขาเสียที
-
เจ้แป้งน่าสงสาร เป็นชะนีว้าเหว่เหงาเดียวดายเปล่าเปลี่ยวหัวใจ
พี่กันย์แสนจะเลิศเลอเพอร์เฟคขนาดนี้ ธานอย่าคิดนานนะ
สงสารพี่หลิว ไม่รู้เมือไรนายจะ ใจอ่อนลงบ้าง สู้ต่อไป ทาเคชิ!!!
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แอร๊ยยยยยย!!!
(เลียนแบบเจ๊แป้ง...555)
ขอยกเจ๊ขึ้นเป็นไอดอลในดวงใจเราค่ะ !!!!
-
เอ่อ เข้าใจอารมณ์เจ้แป้งสุดฤทธิ์
"แล้วกุหล่ะ" พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เวลาเหนผุ้ชายหล่อๆมันได้กัน :z3: :z3:
-
เจ๊แป้ง มาทีอย่างฮา :jul3:
:pig4:
-
มีเหลือใครซักคนไว้ให้เจ๊แป้งปะเนี่ย
-
เจ้แป้ง! หนูอยากเป็นเจ้ มองผู้ชายมีความสุข แอร้ยยยยยยย >___<~
-
เรื่องนี้ฮาเจ๊แป้งสุดๆค่ะ เป็นผู้หยญิงที่น่าอิจฉามาก
มีผู้ชายวายหน้าตาดีล้อมหน้าล้อมหลัง
ยังไงเจ๊ก็น่าจะได้เจอคนของเจ๊เข้าซักวันละน๊า อิอิ
-
อยากกกให้เจ้แป้งมี ผช
ไว้ครอบครองเปนของตัวเองบ้างอ่า
-
โถ...แป้งทำใจเสียเถอะ ตอนนี้โลกมันร้อน
หนุ่มหล่อๆ เขาเลยหันมาอนุรักษ์ป่ากันเยอะ
ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปดื่มเป็นเพื่อนนะ
-
เอาหนึ่งมาเยอะๆ ชอบบบบ 5555 น้องปันปันน่ารักดี
-
ก่อนอื่นเลย ขอคารวะศิษย์พี่แป้ง
วันนึงๆเวลาอยู่กับธามเนี่ย เจ๊แกคงต้องเหนื่อยมากอ่ะ
เผลอตัวหน่อยไม่ได้เป็นเผยด้านมืดออกมา ลำบากตัวเองต้องแก้ต่างตามหลังอีก
ดีนะที่สวรรค์ยังเมตตาเจ๊แกอยู่บ้างที่ไม่รู้ในส่วนความคิดด้านมืดของธามที่ว่า'เจ๊แป้งไม่น่ามาเล๊ยยย' ฮ่าๆๆ พอกัน2คนนี้
:กอด1: เลิฟพี่กันต์คนหล่อระดับชาติ!! :กอด1:
-
ตอนนี้มาแบบว่าน่ารักอ้ะ
ตอนแรกก็คิดว่านายอาจจะรู้สึกอะไรกับหมิงนิดนึง
แต่พอมาได้อ่านที่นายบรรยายถึงได้รู้ว่า
นายมิได้คิดอะไรเลยสักกะติ๊ด
แถมตอนที่นายเจอหมิงครั้งแรกแล้วบอกขอแฟนกันดื้อๆแบบนั้นมันโฮกก น่ากลัวมากไม่แปลกเลยที่หมิงจะคิดว่านายคือความโหดร้ายทารุณ
อาจต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย
แต่เชื่อว่านายต้องใจอ่อนสักวัน...วันไหน?
เอาเจ๊แป้งสุดฮามาเล่า
ฮาประโยค
แล้วกุล่ะ
เหอะๆ :seng2ped:
เจแป้งเป็นตัวแทนสะท้อนภาพหญิงไทยสมัยนี้ได้อย่างดีเยี่ยม
ในยามที่ผชหันมากินกันเองฮ่าๆ
เป็นกำลังใจให้เจ๊แป้งค่ะ :L2:
-
:-[ :-[ :-[
เขินอ้าาาาาาาาาาา
ได้เห็นธามเขินแล้วจะได้เห็นพี่นายเขินมั่งป่าวอ่ะ?????
:L2:
-
อย่าพึ่งสิ้นหวังเจ๊ แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา ยังเหลือหมอยศอีกหนึ่งหน่อ
จับหมอยศใส่พานถวายเป็นของขวัญปลอบใจเจ๊แป้งเถอะคนเขียน เหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหนาด
ถ้าสองคนนี้มาป๊ะกัน แค่คิดก็ฮาแล้ว
สงสัยแต่ว่าหมอยศยังโสดซิงอยู่หรือเปล่า หรือจะตกลงปลงใจ ได้เสีย รับรัก ไปกับบรรดาสิงห์สาราสัตว์เพื่อนๆเฮียแกเสียแล้ว
-
บังเอิญอะไรเช่นนี้ ต้องเป็นบุพเพแน่นอน
-
เดี๋ยวของเจ๊แป้งก็มีมา .. หรือถ้างั้น มาคู่กับเค้าก่อนก็ได้ :o8:
มาช่วยกันส่อง หนุ่มรักหนุ่มหน่อยนะ :laugh:
-
ทำใจเถอะเจ๊แป้ง ผู้ชายหล่อๆดีๆสมัยนี้เขาไปคบกันเองหมดแล้วส่วนที่เหลือๆก็...นะ :o12:
แต่ถึงจะเสียดายแต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่เห็นผู้ชายหน้าตาดีกินกันเอง5555555+++(เลว) :z6:
ความรู้สึกเจ๊แป้งที่มีกับหนูธามคงเหมือน เวลาเห็นลูกสาวกำลังจะออกเรือน :o8: :o8: :o8:
ถึงคนเขียน ห้ามหายไปอย่างนี้อีก รู้มั้ยว่าคิดถึง......(นิยาย)5555555+++ โอ๋ๆๆๆ คิดถึงคนเขียนด้วยเหมือนกันน้าาาาา
-
อ่านเจ๊แป้งทอล์คแล้วคิดถึงตัวเอง สาวโสดที่ชอบมองผู้ชายหน้าดีอยู่ด้วยกัน :laugh:
น้องธามยังไม่รู้ใจตัวเองใช่ป่ะ แต่คนอื่นรู้น่ะ :m20:
-
เจ๊แป้งสะท้อนความเป็นจริงของหญิงโสดยุคนี้ได้ถึงแก่นแท้จริง ๆ
ธามปิดไม่มิดแล้ว รู้สึกยังไงก็แสดงออกมาหมด
-
ตั้งแต่อ่านมา อินสุด ๆ ก็อารมณ์เจ้แป้งในตอนนี้แหละ ได้อารมณ์เสมือนจริง ประหนึ่งสัมผัสเองมาก ๆ
แต่เจ้แป้งมีภาษีดีกว่าตรงที่ได้เห็นอาหารตาเต็มไปหมด ส่วนดิฉันเหลียวซ้าย แลขวา อาหารตายังโคตรขาดแคลน :o12:
ส่วนคำถามที่ว่า หนุ่ม ๆ หล่อ ๆ หันมารักกันเอง แล้วหญิงสาว(ที่นับวัน ความสาวจะน้อยลงเรื่อย ๆ)อย่างเราล่ะ ?
คำตอบ คือ เตรียมกระโดดขึ้นคาน(ทองแท้)ด้วยท่าเลิศ ๆ เจิด ๆ เยี่ยงนางพญาหงส์ ...ว่าแล้วก็ไปครีเอทท่าดีกว่า :a9:
สวรรค์กลั่นแกล้งธาม แต่เป็นใจให้พี่กันต์น่าดู พี่แกถึงได้โผล่มาถูกที่ ถูกเวลาได้...ตลอด !!!
-
เจ๊แป้งนี่นะ 555 เล่าทีไรนี่ฮาทุกทีเลย :m20:
-
บทที่31
ทำอะไรต่อ
...
ผมเหลือบเป็นเห็นเจ๊แป้งที่ปลายหางตา ไม่ได้เห็นทั้งตัวแต่ผมจำไอ้รองเท้า กับชุดเดรสสีชมพูหวานแหววตัวนั้นได้ แต่ปลายเท้าที่ผมเห็นกลับเหมือนค่อยๆย่องออกไป ทำไมไม่เดินเข้ามา ผมถามตัวเอง แต่ไม่นานคำตอบที่ผมสงสัยก็ได้รับคำตอบเพราะข้อความที่ส่งเข้ามาในมือถือดังขึ้นทันที
น้องรักสุดสวาทของเจ๊ มีงานเข้าด่วนมาก แกหาทางกลับเอาเองนะ รักนะ จุ๊บๆ
พี่กันต์ยืนยิ้มท้าลมท้าผมอยู่เหมือนเดิมผมเก็บมือถือลงในกระเป๋า รู้แล้วล่ะว่าเจ๊แป้งคงรู้เรื่องอะไรบางอย่างเกี่ยวกับพี่กันต์ ที่จริงพี่กันต์น่าจะเล่นการเมืองนะ เพราะดูจากคุณสมบัติแล้วผ่านมาก โดยเฉพาะอิทธิพลแทรกแซง พี่แกเล่นวางเครือข่ายไว้รอบตัวขยับไปไหนรู้หมด...
ถ้าไม่ได้กูเนี่ย พี่กันต์จะเอาปืนใต้เบาระยิงไข่กูแตกตายไหมวะ
“พี่กันต์” ผมเรียกพี่กันต์ที่ทำท่าจะแยกออกไป
“หืมมม” หันมาหาผมแบบหล่อๆ แต่หน้ายังงงว่าผมเรียกอะไร โปรดนึกภาพตาม
ไหนๆก็ไหนๆ “พี่กินอาหารญี่ปุ่นด้วยกันป่ะ” ผมเอ่ยปากชวน ลัยังไม่ทันจะเว้นเวลาให้คิด พี่กันต์ก็รีบตอบออกมาเหมือนกลัวผมจะเปลี่ยนใจว่า
“ไปดิ” พี่กันต์พยักหน้าประกอบคำพูด ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มขำๆ กับท่าทางที่บางทีก็ดูเหมือนเด็กของพี่กันต์ ถ้าผมเป็นผู้หญิงนะ ผมจะรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่รู้จักกันวันแรกเลย จริงๆ แต่ผมเป็นผู้ชาย ใครจะไปทำใจรักลงได้
ผมซื้อของตามรายการอีกไม่กี่อย่าง โดยที่มีพี่กันต์เข็นรถตาม แต่สักพักการเดินเข็นรถไปทั่วทั้งสองคนเริ่มจะสร้างความขวางหูขวางตาให้กับชาวบ้าน ผมหยุดเข็น หันไปมองพี่กันต์พี่ผงกหัวขออนุญาตขอทางผ่านกับแม่บ้านวัยกลางคนที่แหงนหน้ามองพี่กันต์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ... อารมณ์ประมาณว่า ถ้าผัวกุหล่อแบบนี้กุจะดีใจมาก...
“รวมของดีกว่า มันเกะกะ” ผมบอกพี่กันต์ แล้วคว้าเอารถเข็นมาโยนๆของใส่ พี่กันต์ทำหน้างงๆ แต่ก็ยิ้มออกมา
“วันนี้รุกพี่จัง” พี่กันต์โน้มตัวลงมากระซิบผมกันคนนอกได้บิน แต่ไอ้ท่ากระซิบแบบนี้มมันยิ่งชวนให้เข้าใจถูกมากกว่าคำพูดที่บอกมาซะอีก
“กลัวได้รับ” ผมตอบพร้อมยักคิ้วกวนๆให้หนึ่งที
“ไม่กล้าต่อเลยนะแบบนี้” พี่กันต์ก้มลงมากระซิบผมอีกรอบ... เยอะนะ ประกาศศักดาไปป่ะเฮ้ย
“ธามไม่ได้หูตึงนะ พูดปกติได้” ผมปรามไอ้คนที่จ้องทุกโอกาส ไม่พรากทุกวินาทีแบบพี่กันต์ พ่อแม่สอนมาดีเหลือร้าย
“รู้แล้ว แค่อยากเข้าไปใกล้ๆเฉยๆ ใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกันแปลว่าอยู่ด้วยกันได้นะ ประหยัดค่าน้ำหอม” พี่กันต์กระซิบผมอีกครั้ง ตอนนี้รู้สึกเลยว่าหน้าร้อน ร้อนมาก ช่างกล้าพูด แล้วเรื่องน้ำหอม เกือบลืมไปเลยว่าใส่น้ำหอมมา ไม่รู้นึกยังไงถึงใส่มาเหมือนกัน รู้สึกแค่ว่าวันนี้อยากใส่มาก็เลยใส่ ให้ตายเถอะ คราวนี้ใส่มาเหมือนกัน เจอใครเค้าก็คงจะคิดว่าใช้มาจากขวดเดียวกัน กุอยากตาย
“พอเลยพี่กันต์” ผมเข็นรถด้วยความเร็วสูงไปที่ช่องจ่ายเงิน อยู่นานกว่านี้คงทำเยาวชนเสื่อมเสีย
ผมยืนรอจ่ายเงิน เห็นไอ้หนึ่งกำลังต่อแถวในอีกสองช่องถัดไป อุ้มหลานชายมันไว้อย่างกับพ่อลูกอ่อน เกย์รักเด็ก เจ้าชู้ เงินหนา หูตาว่องไว คำจำกัดความของไอ้หนึ่ง มันหันมาหามึงแล้วยกมือขึ้นชี้หน้าอย่างมาดร้าย แต่ไอ้ท่าร้ายๆก็ยกลงทันใดเมื่อเห็นพี่กันต์โผล่เข้ามาในฉากสายตาของมัน จากหน้าหาเรื่องกลายมาเป็นหน้ายิ้มในพริบตา ระดับมืออาชีพก็ต้องยกให้พี่หนึ่งเขาล่ะครับ
...ไม่อยากจะคิดเลยว่ากุจะโดนอะไร
ตอนมัธยมไอ้หนึ่งมันเป็นคนชอบสอดรู้สอดเห็นมาก เรื่องผมกับพี่กันต์ที่มันเริ่มทะแม่งๆ ไอ้หนึ่งนี่ผมก็ไม่แน่ใจว่าไปเสือกรู้ด้วยไหม เพราะด้วยความที่คนอื่นไม่รู้ผมเลยคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ไอ้หนึ่งจะไม่รู้ เพราะเรื่องอะไรที่ใครไม่รู้ไอ้หนึ่งรู้แต่ก็ไม่อยากถามหรอก เดี๋ยวจะเหมือนชี้หญ้าให้เก้งมันเคี้ยวเล่น
“จะจ่ายหมดเลยเหรอ” พี่กันต์ถามผมที่ควักเงินสดมาออกมาจ่ายรวมรายการของทั้งหมด ซึ่งส่วนใหญ่มันก็ของพี่กันต์ทั้งนั้น อาหารหมาเป็นกระสอบ...
“ซะที่ไหน เดี๋ยวให้จ่ายคืนแน่”
“นึกว่าจะเลี้ยงคืน ทำบุญให้หมา เป็นคนน่ารัก น้ำใจงาม” พี่กันต์เดี๋ยวนี้ชักจะวาจาน่าเตะขึ้นทุกที
“แค่นี้ก็ทำบุญกับเจ้าของหมาเยอะแล้วนะ” ผมพึมพำๆ ควักแบงค์สีเทาจ่าย พนักงานสาวแอบมีส่งสายตาหาพี่กันต์ที ผมที นี่เจ๊จะเหล่ใครเอาให้มันชัดๆได้ไหม บอกว่าเลยว่าอยากได้คนไหน มามองสลับกันไปมาแบบนี้ไม่ไหวนะจ้ะคนดี ตาดีได้ชาย ตาร้ายได้ชายเหนือชาย
วันนี้คนเยอะ ผมกับพี่กันต์เลยเข็นรถไปเข็นรถมาวนๆอยู่แถวหน้าร้าน รอพนักงานมาเรียกให้ถึงคิว สักพักพอเริ่มเข็นไปเข็นมาจนเบื่อก็มานั่งหน้าโหยอยู่หน้าร้าน หล่อแค่ไหนก็หิวเป็น...
“หิวอ่ะ” พี่กันต์เริ่มบน
“หิวเหมือนกันแหละ” ผมสมทบ
“เมื่อเช้านี้พี่ตื่นมา ข้าวตัวเองไม่มี มีแต่อาหารหมาเหลืออยู่นิดเดียว ไม่ได้กินอะไรสักอย่างเลย หิวจะกินธามได้ทั้งตัวแล้ว” คำพูดมันแปลกๆรึเปล่า ผมไปเกี่ยวอะไรกับความหิว
“ไม่ใช่ละพี่กันต์ กินธาม มันไม่ใช่ประเด็น” ผมเบรกพี่กันต์ที่นั่งกอดอาหารหมาประหนึ่งเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจชิ้นสำคัญ
“เป็นดิ อันที่จริงหิวไม่หิวก็อยากกินธามตลอดแหละ” สารภาพบาปมาหน้าตาย พี่กันต์ไม่เคยอายแต่ผมดิอาย พูดอะไรไม่เคยคิดหรอก
“เสื่อมว่ะพี่กันต์”
“พี่เสื่อมได้มากกว่านี้อีกนะธาม” หันไปมองหน้าหิวของพี่กันต์แบบขำๆ มันใช่เรื่องที่มาโฆษณาตัวเองไหม ผม มาบอกว่าตัวเองเสื่อมได้มากกว่านี้อีก มันใช่อะไรที่ต้องบอกไหมเนี่ย
“ไม่ต้องบอกก็รู้ จุดขายไม่ใช่เหรอไอ้ความเสื่อมเนี่ย” ผมแซวพี่กันต์ที่ก็ฉีกยิ้มรับเป็นอย่างดี พอดีกับที่พนักงานเรียกคิวพอดี พี่กันต์รีบคว้าข้าวของด้วยความเร็วผิดปกติขัดกับไอ้ท่าทางหมดแรงเมื่อครู่แบบสุดๆ เห็นอาหารก็รีบเลยนะ ผมวางของลง นั่งถอนหายใจ เริ่มคิดว่าจะเริ่มจากอะไรก่อน แต่พี่กันต์ไปแล้ว ดวยความเร็ว พริบตาเดียว อาหารก็เต็มโต๊ะ...
“พี่กันต์ เยอะไปป่ะ” ผมมองเนื้อที่รอต้ม ผักเยอะแยะ ซูชิสามจานเต็มๆ เทมปูระ เกี้ยวซ่า อีกหลายอย่างที่พี่กันต์ไปหยิบมาได้ในพริบตาเดียว
“เดี๋ยวก็หมด ธามกินเยอะจะตาย” ดูพูด เออ... รู้ด้วย ผมเริ่มคีบซุชิเข้าปากแล้ว อร่อยอ่ะ หิวน้ำย่อยไหลเจิ่งเต็มกระเพาะแบบนี้แหละกำลังกินอร่อย ไม่ว่าอะไรก็จะอร่อยขึ้นเป็นสองเท่า พี่กันต์เททุกอย่างรวมกันในหม้อ เร่งไฟแรงสุด หิวมากจริงๆ
“เฮ้ยใจเย็นๆ”
“หิวว่ะ” ว่าแล้วก็คีบกุ้งเทมปูระไปเคี้ยวเล่นก่อน ปากเคี้ยงกุ้งแต่ตานี่ดิมองผม..
“อะไร”
“ธามวันนี้ไม่ต้องเรียกพี่ว่าพี่กันต์ได้ป่ะ เรียกแต่ชื่อเฉยๆ” คำขอแสนพิลึก ที่ผมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ก็คนมันเป็นพี่บอกว่าไม่อยากให้เรียกว่าพี่ มีแบบนี้ด้วยเหรอวะ แค่คิดก็แปลกแล้วในเมื่อที่ผ่านมาผมเรียกแต่ว่าพี่กันตื ตอนนี้จะให้มาเรียกกว่า
“กันต์” เหยดดดดดดดดดดดด จั๊กจี้ปากมาก พี่กันต์ยิ้มกว้างหัวเราะชอบใจ อะไรวะเนี่ย รู้สึกว่ามันแปลกๆอีกแล้วนะ
“แบบนี้แหละ ขอวันนึงทำเหมือนเดิมแต่ห้ามเรียกพี่โอเคไหม” พี่กันต์ยิ้มให้ผม ซึ่งผมก็โอเคอย่างไม่มีปัญหาแปลกๆหน่อยแต่ก้ไม่เห็นเป็นไร ในเมื่อผมกยังไม่ต้องคิดว่าพี่กันต์เป็นเพื่อน
“ดูเด็กลงไปเลยนะกันต์” ผมลองเรียกซ้ำอีกครั้ง แต่ความรู้สึกมันก็ยังไม่หายไป แปลกจริงๆ
“นี่ธาม กุ้งๆ” พี่กันต์คีบกุ้งให้ผมตัวนึง ให้ตัวเองตัวนึง แบบนี้ก็สบายไปอีกแบบนะ ปกติต้องคีบเองต้มเอง ตอนนี้อยากกินอะไรก็หยิบ บางทีไม่ต้องหยิบมีคนวางให้ถึงจาน
ผมกับพี่กันต์ นั่งคุยไปกินไป คุยเรื่องอะไรที่ไร้สาะอย่างบอลวันนี้คู่ไหนเตะ ใครชนะเมื่อคืนก่อน ชนะยังไงแล้วใครจะได้แชมป์ ได้เล่นเกมนี้ไหม แอปฟรีอันนี้ดีลองหรือยัง แล้วลองกินแบบนี้หรือยัง พอถามก็จะทำให้ดี พี่กันต์ไม่ได้เจ๋งแต่ในครัว ขนาดร้านอาหารบุฟเฟ่ต์ยังคิดหาวิธีทำอะไรให้มันแปลกออกมาได้ เอาวุ้นเส้นไส้ไข่ใส่ผัก คนๆแล้วเทลงหม้อ อะไรจำพวกนี้ แล้วทุกคำผมจะเรียกว่ากันต์ มันแปลกจริงๆผมรู้สึกได้รู้สึกเหมือนไม่ใช่แบบเดิม แค่คำว่าพี่หายไป มันก็ดูจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย เหมือนว่ามันให้ความรู้สึก...
เราใกล้กันมากกว่าเดิม...
“ธามมากับพี่แป้งแล้วขากลับจะกลับไงล่ะ” พี่กันต์ถามผม แต่มือก็ยังไม่หยุดคีบ กินไวมาก เยอะมากๆด้วย
“แท็กซี่มั้ง แต่ก็คิดว่าคงมีใครสักคนไปส่ง” ผมพูดพาดพิงไปถึงคนที่นั่งตรงข้าม ก็ขี้เกียจกลับแท็กซี่ ค่าแท็กซี่ก็หลายบาท ของก็เยอะ ไหนๆก็มาเจอคนรู้จักผ่านทางเดียวกัน ขอติดรถไปด้วยไม่แปลกหรอกมั้ง ก็คนมันขี้เกียจนี่หว่า
“ให้กันต์ส่ง เดี๋ยวส่งถึงเตียงเลยยังได้” ผมบอกแล้วว่ามันแปลก มันรู้สึกมีอะไรยุกยิกๆอยู่ข้างใน เพราะมันดู... ไม่รู้ซิ ผมอธิบายไม่ถูกจริงๆว่าอารมณ์แบบนี้มันเรียกว่าอะไร
“หยุดจังไรสักวันได้ไหมกันต์ มันตายป่ะเนี่ย ทำอะไรให้มันเข้ากับหน้านิดนึง” ผมพูดกลั้วหัวเราะ พี่กันต์ส่ายหน้า ตาเป็นประกาย
“ธามบอกว่ารักกันต์เมื่อไหร่วันนั้นจะไม่พูดจาแบบนี้ให้ได้ยินเลยสักคำเดียว แล้วหน้าแบบกันต์ต้องพูดแบบไหนเหรอออ” พี่กันต์ลากเสียงยาว
“เอาเถอะ อยากพูดอะไรก็พูดไป” ผมยอมแพ้ๆ
ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้พี่กันต์ถึงกล้าพูดคำว่ารักออกมา หรือเป็นเพราะแปดปีที่แล้วเราทั้งสองคนทำแต่เรื่องที่ดูพลาดๆลงไปหลายอย่างจนทำให้ตอนนี้เลยอยากจะลองทำให้มันต่างดูงั้นเหรอ ดูจากบุคลิกภายนอกของพี่กันต์ก็ไม่เห็นจะเหมือนกับคนที่ชอบพูดว่ารัก คงจะชอบทำให้เห็นมากกว่าพูดให้เป็น แต่ทำไมก็รู้ถึงได้พูดให้ผมฟังบ่อยเหลือเกิน แต่ที่ทำมามันก็มากจนตีความเป็นอย่างอื่นไม่ถูกเหมือนกัน
“สรุปไปส่งไหมเนี่ย” ผมถามพี่กันต์ ควานเจอปลาในหม้อก็ตักใส่งานพี่กันต์ที่กินเหมือนมีหลุมดำอยู่ในท้อง
“ก็บอกแล้วว่าส่งถึงเตียงยังได้” พี่กันต์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะคีบปลาชิ้นนั้นเข้าปาก ผมยิ้มแล้วก้มหน้าลงมาจัดการอาหารในจาน วันนี้เป็นวันที่อร่อยมากอีกวันนึงเท่าที่เคยกินร้านนี้มา อาจจะเพราะพี่กันต์มีอะไรแปลกๆมาทำให้กิน อาจจะผมหิวมากๆ หรือด้วยความที่ผมอยากกินมาก หรือด้วยอย่างอื่น หือลิ้นผมเสื่อม หรือผมเป็นบ้าอีกแล้วก็ไม่รู้เหมือนกัน
ผมไม่เคยถูกผู้ชายจีบตรงๆแบบนี้มาก่อน ผมเคยแต่เป็นฝ่ายที่เชื้อเชิญ เป็นฝ่ายที่รุกเข้าหา ผมควรทำยังไงต่อไปเมื่อตอนนี้ผมถูกร้องขอ และพี่กันต์ก็ทำในแบบที่ผู้ชายคนนึงควรทำถ้าหากเขาคนนั้นรักใคร มีแต่ผมเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าควรทำอะไรยังไงต่อ จะจัดการกับมันยังไงเมื่อผมมาอยู่ตรงกลาง ระหว่างความรู้สึกที่แสนคลุมเครือ
ผมต้องทำยังไงต่อไป...
เป็นคำถามที่ตอบยาก หรือผมจะลองถามพี่กันต์เลยว่าจะให้ผมทำยังไงต่อไป
ดูโง่ๆ ที่ไม่รู้จะก้าวต่อไปทางไหน แต่สารภาพตามตรง ตอนนี้ผมโง่จริงๆ
*………………………………………………………………………………………..18-11-2011
พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป ..ไม่ได้ซึ้งนะ แต่ง่วงเหี้ยยยยย!!! เมื่อเช้าได้นอน3ชม. เพื่อนโทรมาปลุกบุกบ้านแต่7โมง
บทนี้ก็กันต์-ธามกันไป น่ารักกุ๊กกิ๊ก งุกงิก ง้องแง้ม อาจจะมีเบลอๆ งงๆ ก็โพสด่าไว้ได้ เดี๋ยวไปแก้ แต่อย่าด่าแรงมาก เด๊่ยวของขึ้น 555555 โพสแม่งก็ไม่ได้ตอบ เหี้ยอ่ะคนเขียนช่วงนี้ พรุ่งนี้จะต้องหาเวลามาตอบโพสให้ได้!!!!!!!!!!!!!!!!! :z3: :z3: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
แม่ก็สั่งงาน มหาลัยก็ไม่เลื่อนเปิดเทอม เสาร์-อาทิตย์นี้ไปตจว.อีก เหอออออออออออ บัดซบบบบบบบ
ปล. ตาเริ่มเบลอ น้ำตาไหลไม่หยุด พิมไปหาวไป นอนละ ราตรีสวัสดิ์ คร่อกกกกกกกกกกกกกกกก :z13:
-
:z13:
^
^
^
จิ้ม
ไปอ่านก่อนแล้วค่อยดิท
-------------------------------------
อ่านตอนนี้แล้วจั๊กจี้อะ
พี่กันต์แม่งร้าย มองการไกลสุดๆ
เวลาเป็นแฟนกัน จะได้ไม่ต้องเรียกพี่ไงธาม
เรียกบ่อยๆนะ จะได้ชินปาก ฮาๆๆ
-
เจ้แป้งเธอ รู้งานมากกกกก o13
แอบสงสารธาม ปกติมีแต่ชะนี ยั่วเชื้อเชิญให้ไปจีบ แต่นี้โดนจีบ แถมเป็นผู้ชาย ไปไม่ถูกเลยเหรอจ้ะ
ถามพี่กันต์ สิ :oo1:
หวานกันจริงกันจัง จะมีเรื่องไหนหวานๆแบบนี้ไหม มันไม่เลี่ยนไม่เยอะ อ่ะ ชอบบบบ
สงสารคนเขียน ง่วง ยังต้องมาลงนิยาย ไม่ต้องกลัวคนอ่านเข้าฝันค่ะ แต่ถ้าไม่มาเราจะไปสิง :z2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อั๊ยยะ นอนดึกเลยได้อ่านของดีเลย สวดยอด o13
มารับความหวานเอาไปนอนฝันดีิเอิ้กๆ. :-[
-
ก็รักพี่กันต์ไปเลยซิค่ะ
-
เค้าอดจิ้ม T^T
แหมๆ ไม่ว่าเวลาไหนพี่ก็หิวธามตลอดแหละ
หยอดเข้าไปพ่อคุณ
8 ปีตอนนี้ยังได้แค่กอด 3 ปีก็คงแค่จับมือล่ะเนอะ
ฮ่าๆ
-
รู้ละ .... น้ำตาลเมืองไทยขาดตลาดเพราะอิสองคนนี้นี่เ้อง
หวานซะ :laugh:
ผมเบรกพี่กันต์ที่นั่งกอดอาหารหมาประหนึ่งเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจชิ้นสำคัญ
ู^
^
พี่กันต์น่ารักอ่ะ อร๊ายยย ๆๆๆ อ่านแล้วนึกภาพตาม อาจารย์นะนั่น ฮา 55555+
แต่ไม่ชินจริงๆนะ เรียกกันต์เฉยๆเนี่ย เรียกกันต์แล้วรู้สึกโหวงๆ คหสต.นะ
มันเหมือนถ้าจะนึกถึงคำพูดติดปากของธาม ต้องเป็นพี่กันต์โอลลี่อ่ะ
แบบ เอะอะก็พี่กันต์ หิวก็พี่กันต์ กินฟรีต้องพี่กันต์ จังไรก็พี่กันต์ ( เอ๊ะ ไม่ใช่ละ วะฮ่าๆ)
วันนี้ก็มาเช้าอีกเช่นเคย ย้ำ ! เหนื่อยนักก็พักก่อน น่อ tc* :L2: :L2:
-
Hewww!!!! Sweet waan waew lek lek nor~~!! (o>____<)o
-
ตอนหน้าๆ ขอใกล้กันอีกนิดนึงได้ป่ะ? :กอด1:
คนเขียนดูแลสุขภาพด้วยนะครับ :o211:
-
ธามก็ไม่ต้องทำอะไร แค่ยอมให้พี่กันต์ไปส่งถึงเตียงจริงๆแค่นั้นแหละ :laugh:
-
เอ่อ อย่าว่าแต่น้องธามรู้สึกแปลกๆเลย กับคำว่า 'กันต์' เฉยๆเนี่ย
เราอ่าน เราก็รู้สึกว่ามันตะหงิดๆ อะไรสักอย่างอยู่ในใจ
แต่สองคนนี้รับส่งมุขกันแบบ โคตรน่ารักอ่ะ อยากจะสกรีมดังๆ :-[
ถ้าจะถามพี่กันต์ว่าอยากให้ทำไงต่อ แล้วธามจะกล้าทำตามที่เค้าบอกหรอนั่น
กลัวแต่พี่กันต์บอกแล้วน้องธามจะไม่กล้าทำน่ะสิ :z3:
-
ชอบอ่ะ, ธามกับพี่กันต์เคมีเข้ากันมาก~ :o8:
หยอดเข้าไปนะพี่กันต์ แปดปีที่สั่งสมมากำลังจะเห็นผลแล้ว!
-
ดูกันไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็รู้ใจตัวเองหรอก อีกไม่นาน :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ยุ่งแค่ไหนถ้าใจรัก ก็สบายได้ :z2:
-
พี่กันต์น่ารักสุดๆ :impress2:
-
ธามคงรู้สึกแบบนี้มั้ง เวลาเรียก "กันต์" เฉยๆ
** รู้ สึ ก อ ย า ก เ สี ย ตั ว **
อิอิ *-*
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรัก
พี่กันต์กับน้องธาม
:L2: :L2:
-
อีกหน่อยธามคงได้รับ :laugh:
กันต์ธาม งี้งั้นโง้น น่ารักอ่ะ o13
-
ธามไม่เห็นต้องทำอะไรมากเลย
แค่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามหัวใจ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif)
-
อุกรี๊ดดดดดดดด
:z3:
พี่กันต์แผนสูงนะยะ
ทำมาให้เค้าเรียกชื่อเฉยๆ
ขนาดเราเป็นคนอ่านยังจั๊กจี้แทนอิหนูธามเลยนิ
:-[
ขยันรุกเข้าไปบ่อยๆเดี๋ยวน้องธามก็ต้องใจอ่อน
ปลล.ตอนนี้ธามไม่ได้โง่หรอก
แค่ซึนไปวันๆเท่านั้นเอง
:laugh:
-
สิ่งที่ธามต้องทำคือ โกนเคราซะ
-
อร๊ายรุกจริงอะไรจริงเจ้แป้งทำถูกแล้วที่เปิดโอกาสให้พี่กันต์
-
ธามจ๊ะ....ที่วันนี้อร่อยเป็นพิเศษ เพราะว่ากินกับคนพิเศษไงจ๊ะ ฮิ้ววววว :-[
ยกธงขาวสักทีเถอะ กำแพงเมืองทะลุหมดแล้ว
เหลือแต่ท่านเจ้าเมืองเมื่อไหร่จะยอมรับความพ่ายแพ้สักที......แพ้ใจ :-[
-
ก็ยังยืนยันคำเดิม พี่กันต์... เมื่อไหร่เอ็งจะเผ็ดจศึกนังน้องธามเสียที ชักช้ารำไรเดี๊ยะแม่แช่งให้มีหนุ่มมาสอยไปซะนี่!!! จีบอยู่นั่นน่ะ ชนตูมเอาให้น้องมันทำอะไรไม่ถูกกลับมาง้อแกมั่งเด๊ะ!! *อินจัด ชี้หน้าพี่กันต์*
ถึงเฮียหมิง(ณ ตอนที่แล้ว.... 29 )!! เฮียคะ... พี่นายยอมขนาดนี้แล้วอยากเห็นเฮียจุ๊บพี่นายเป็นบุญตาซักที!! โอ๊ยยย พ่อคุณทูนหัวเฮียหมิงงงงงง
ถึงคนแต่ง...พี่นายว๊ากเกอร์ ผมยาว..มันเหมือนพี่...(สงวนนาม)... จริงๆน๊ะ ผมยาว หน้าตาจิ้มลิ้มตัวบางๆ อ๊ากกก ว่าแล้วก้ออยากจะเปิดเทอมอยากเจอหน้าพี่แก >____<
-
เรียกกันต์เฉยๆแล้วคนอ่านก็แอบจั๊กจี้ในใจตามไปด้วยคน
ไม่คุ้นอ่ะ ก็ชอบนะ แต่บอกไม่ถูกว่าชอบแบบเก่าหรือแบบนี้มากกว่ากัน
พี่กันต์รุกอีกนี้ดดด ใกล้เข้าไปแล้ว
-
กลับมาอ่านแล้ววววว อ่านตอนล่าสุดแล้วเขินอะ >_<b
สงสารเจ้แป้ง ให้บทเจ้มีแฟนด้วยสิ แฟนเป็นทอมก็ได้ 555+
ปล . คิดถึงคนเขียนสุดพลัง เป็นกำลังใจให้ในการเขียนบทธามโกนหนวด กร๊ากกก
-
เอ่อ เข้าใจอารมณ์เจ้แป้งสุดฤทธิ์
"แล้วกุหล่ะ" พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เวลาเหนผุ้ชายหล่อๆมันได้กัน :z3: :z3:
อ่านแล้วใช่เลยยยยย :sad4:
-
ธามมมม จัดการรวบหัวรวบหางไปเล้ยยยย
ชักช้าเดี๋ยวโดนซิวไปนะเว้ยยย
-
พ่อพิมพ์ของชาตินะนั่น :serius2: :serius2: :serius2: กะล่อนตัวพ่อชัดๆ :serius2:
-
พี่กันต์น่ารักมาก ๆ เลยอ่ะ ธามก็ลองดูสิ รักกับผู้ชายไม่เสียหายหรอก
ลองดู ถ้าไม่ใช่ก็หันไปขอคบกับพี่แป้งก็ได้ เอ้า
-
:กอด1:กันต์-ธาม งุงิงุงงิง น่ารักอ่ะ
ส่วนจะทำอย่างไรต่อดี ก็เป็นแฟนกันไปเลยดีมาก ๆ ค่ะ :กอด1:
-
อิอิ น่ารักอ่ะ กันต์กับธาม สวีทกันสุด ๆ (ถึงธามจะไม่ได้คิดแบบนั้นเท่าไร เพราะยังสับสนอยู่ แต่ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไปแบบนี้ก็ดีแล้วอ่ะ) ชอบ ถูกใจ ><
^_^
ปล. ขำตอนของพี่แป้งม๊วกกกกกกกกกกก 5555555555+ ฮาได้อีกอ่ะ กร๊ากกๆๆๆ ชอบๆๆๆ
-
ไม่ต้องทำไรเลย รอกันต์บริการถึงเตียงก็พอ
55555555
-
เชียร์ ส่งถึง เตียง
ขอแบบถึงเช้า :laugh:
-
:กอด1:
-
ตอนนี้กันต์-ธาม เต็มอิ่ม น่ารักกันไปอีกวัน สมใจพี่กันต์เค้าล่ะ
ไอ้เรื่องเรียกชื่อเฉยๆเนี่ย ธามก็หัดเรียกไว้ จะได้ชินปาก
เวลาเป็นแฟนกันจะได้ไม่เขิน พี่กันต์เค้าคิดเผื่อเอาไว้แล้ว
คืดว่าไม่น่าจะนานนะพี่กันต์ ไกล้แล้ว หยดทุกวันเดี๋ยวก็กร่อน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ พักผ่อนมากๆเน้อ รักษาสุขภาพด้วย
ให้เป็ดหนึ่งตัว เอาไปนอนกอด :L2:
-
"กันต์" กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ อยากได้ผู้ชายคนนี้ ธามจ๋า "ขอได้ไหมผู้ชายของเธอ" กร๊ากกกกกกก :jul3:
อิอิ แหม่.. อยากให้ธามเรียกพี่กันต์แบบนี้ไปตลอดจัง ให้ความรู้สึกว่าธามเปิดใจขึ้นเยอะะะะะะ o18
แล้วที่ถามตอนท้ายน่ะ เค้าตอบให้เอาเปล่า ไม่ต้องไปถามพี่กันต์หรอก ถามเค้าก็ได้
ก็นะ ยอมๆรับรักพี่กันต์ไปเถอะ ถามหัวใจตัวเองและทำตามนั้นซะบ้าง ทุกอย่างมันเป็นไปได้ด้วยดีแน่
มีผู้ชายแบบนี้อยู่เคียงข้างธามมีแต่ความสุขแน่ๆ(หรือเปล่า?)
จริงๆยังแอบระแวงพี่กันต์นิดๆ กลัวดีแตกตอนหลังอ่ะ หวังว่าคงไม่ดราม่านะเรื่องนี้ :m15:
-
เรียกกันต์แล้วมันแปลกจริงด้วยว่ะเฮ้ย=[]= ฟีลเปลี่ยนไปเยอะ! พี่กันต์ก็หยอดตลอด หยอดทุกสถานการณ์จริงๆ
แอบอิจฉาพนักงานแคชเชียร์อ่ะ จริงๆแล้วเจ๊เป็นสาววายจิ้นสองหนุ่มอยู่ใช่ป่ะ!!!
ผู้ชายสองคน คนนึงหล่อ คนนึงน่ารัก มาซื้อของประเภทอาหารสัตว์กับของจิปาถะในบ้านด้วยกันนี่ดูยังไงมันก็เหมือนอยู่ด้วยกันชัดๆ!!
คนเขียนกำลังจะออกต่างจังหวัด แต่คนอ่านเพิ่งได้เข้ากรุง=w=
รอตอนต่อไปเน้อ
-
พี่กันต์รุกก้โอนอ่อนผ่อนตามของแบบนี้ต้องทำตามอารมณ์ กร๊ากกกก
-
ทำตัวตามสบายปล่อยตัวปล่อยใจบ้างอ่ะไรบ้างนะธาม อิอิ
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะคนเขียน :กอด1: :กอด1:
-
ไม่รู้จะทำไงก็รับรักพี่กันต์ไปเหอะ
-
ธามช่างเป็นคนมีเหตุมีผล อิคนร้อยเหตุผล
หาเหตุผลมากมายมาอ้างได้ตลอด
คราวหน้าไม่ต้องหาแล้วนะ เค้ารู้กันทั้งประเทศแล้ววววว555
-
น่ารักน่าเอ็นดูกันจริงๆ
แถม น่าอิจฉาอีกอัน
-
อ่านเเล้วจั๊กจี้หัวใจจริงโว้ยยยยยย
เรียกแค่ขื่อมันจะได้ดูสนิทกันมากขึ้นสินะ อืม ไอ้คนแผนสูง
สงสารคนเขียนนอนเยอะๆหน่อยก็ดีนะจ้ะ เดี๋ยวหน้าไม่เป๊ะ 55+
-
ธามมมมมม
ฮู้ววววว น่ารักนะเอ็งเด๋วนี้พี่กันต์พูดไรมาก็ยิ้ม
แหมะ แต่เขินอิตรงเวลาธามเรียกพี่กันต์ว่ากันต์เฉยๆนี่แหละ
น่ารักอ่ะ คึคึคึ
คนเขียนเองก็สู้ๆนะ เหนื่อยก็พักหน่อยก็ได้ ยังไงคนอ่านก็รออยุ่แล้ว
ไม่หนีแน่นอน ฮ่าๆๆ สู้ๆนะ
-
เจ๊แป้งทำงานได้ดีสมกับที่พี่กันต์ไปตกลงไว้แต่แรกๆจริงๆ o13 o13
แต่พี่กันต์ชนะเลิศอีกแล้ววว อร๊ายยยย ถูกใจ อยากจะกดรัวไลค์ๆๆๆ
แผนสูงตล๊อดดดดดดด ให้เรียกชื่อเฉยๆ อ่านแล้วเขินนนมากกกก ทำไมธามยังทนได้?
คนอ่านจิตใจไปดาวอังคารกู่ไม่กลับล่ะ จิ้นคิดภาพไปถึงตอนเป็นแฟนกันแล้ววว โฮกกกกกก
ปล. เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ พักผ่อนเยอะๆ รักษาสุขภาพด้วย ดื่มวีต้าแล้วนอน 555555555
-
ขอนั่งกินด้วยคนได้มั๊ย น่าอร่อยจัง
...กันต์ของธาม...
-
ตามอ่านสองวันในที่สุดก็ทันแล้ว เย้ :mc4:
สนุกมากๆ จะรอตอนต่อไปนะค่ะ o13
-
ตอนนี้น่ารัก อ่านไปยิ้มไป :man1:
เจ๊แป้งส่งเสริมให้คนรักกัน(ต์)แบบนี้ เดี๋ยวบุญจะส่งคนนั้นของเจ๊มาเอง
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกมันจั๊กจี้หัวใจว่ะธามมันน่ารักจริง ๆ
เพราะไม่เคยถูกผู้ชายด้วยกันจีบไม่รู้จะทำตัวยังไงนี่เข้าใจความรู้สึกเลยนะ
แต่โคตรชอบความกวนของธามเลย
คิดได้ไงนะเค้าจะเอาปืนมายิงใข่เนี่ย
-
'ธาม "ถ้าไม่ได้กูเนี่ย พี่กันต์จะเอาปืนใต้เบาระยิงไข่กูแตกตายไหมวะ" '
.
แต่ถ้าพี่กันต์จะ "ได้" ธามเนี่ย พี่กันต์จะใช้ปืน(ฉีดน้ำ) เอ่อ...ใต้เข็มขัดยิงนะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ลามกสิ้นดี !!!!!
.
คาดว่า สงสัยจะได้กัน ในตอนที่ 69 พอดี !!!!
-
วุ้ย อ่านตอนนี้แล้วหิวจังเลยแหะ
หมอธามไม่รู้ว่าจะทำยังไงก็ปล่อยให้พี่กันต์เป็นฝ่ายนำสิ อิอิ
-
พี่กันต์เสื่อมได้อีก :z1: :z1:
-
เล่นตัวอยู่นานแล้วนะธาม เออออสักที ขัดใจจริงๆ เจ้แป้งจัดคอร์สพิเศษให้ธามด่วน o18
-
น้ำตาลขึ้นคะ กันต์ธามงั้นงี้อ่าน่ารักกกกกกกกกกกก
รักพี่ธามพี่กันต์สุดชีวิต
พี่กันต์ผู้ชายคนนี้มีดีมากจริงๆๆๆ55555+
พี่ธามเป็นผู้ชายที่โชคดีและน่ารักๆๆๆสุดใจคะ
อ่าๆ >///<
-
พี่แป้งเค้ายอมหลีทางให้ไปจู๋จี้
ดูดี้ กัน 55
-
บทนี้ น่ารักเนอะ อิอิ
แล้วน้องธามจะยังไง ต่อไป ลิ้นเสื่อม อย่างอื่นคงไม่เสื่อมนะลูก (สมอง และหัวใจ กร้าก)
รออ่านต่อไปจ๊ะ กอดๆ บวกๆ
-
ถ้ายังไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ งั้นเดี๋ยวบอกให้
อย่างแรกที่ต้องทำเลยนะคะธาม โกนเคราแพะทิ้งไปซะ!! :angry2:
-
“วันนี้รุกพี่จัง” “กลัวได้รับ”
ธามแรงได้อีก แล้วเมื่อไห่จะใจอ่อน
ถ้าธามโง่ไม่รู้จะไปทางไหนก็ไปตามใจสิจ๊ะ
-
กลับมาติดตามน้องธามหน้ามนต์คนสถุลของเจ้
หลังจากกลายสภาพเป็นผู้ประสบภัย เร่ร่อนไปเรื่อย
มาอ่านอีกที คุณพระ!!! เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว
ธามเอ้ยยย อย่าลังเลเลยหนู เดินหน้าต่อไปโลด เจ้เชียร์ขาดใจ
รอตอนต่อไปจ้า
-
อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลยค่ะ
น่ารักมากๆๆเรื่องนี้ แต่งได้ดีนะค่ะ เนื้อหาน่าติดตาม การดำเนินเรื่องก็ดีไหลลื่นค่ะ ชอบมากเลย
8 ปี กับ 3 ปี รักแท้และมั่นคงมากๆๆ
เอาใจช่วยพี่กันต์ให้เอาชนะใจธามให้ได้ อิอิ ดูแนวโน้มแล้วน่าจะอีกไม่นาน อิอิ
ส่งพี่นายก็น่ารักแบบอึนๆ และโหดๆๆ ชอบอ่ะ เอาพี่หมิงอยู่ชัวร์ 55
ขอกรี๊ด ตอนล่าสุด เดทที่แสนโรมานซ์ในร้านอาหารญี่ปุ่นโหย น่าอิจฉาอ่ะ อ่านไปหิวไป 555
รอตอนต่อไปนะค่ะ อ่านแล้วมันส์จนหยุดไม่ได้เลย เอ๊ะคล้ายๆสโลแกนขนมยี่ห้อนึงเลยเนอะ 55 ^____^ :-[
-
เอร้ยยย ตอนนี้พี่กันต์ได้ใจอ่ะ เรียกชื่อกันแล้ววววว
อ่านแล้วมีความสุข อยากจะให้คนเขียนอัพทุกวันเลย
แต่กูสงสารนะคะ ยังไงก็ดูแลสุขภาพตัวเองก่อนเน้ออ
-
หนุกจ้า
-
ฮ๊ากกกก กก ก กกก!! :o8:
พี่กันต์น่ารักไปเเล้ว ธามยอมๆหน่อยดิ> <"
อัปๆๆๆๆ รอนะฮับ(:
-
เรียกกันต์เฉยๆแบบนี้น่ารักดีอะ
-
มารอตอนต่อไป
ตอนที่ธามเป็นของพี่กันต์ ฮ่าๆๆ
-
ทำไงต่อ? ทำตามเสียงหัวใจไงธามมมม
ฮิ้ววววววว (เหมือนจะอ่านเรื่องนี้มากเกินไป เริ่มติดนิสัยพี่กันต์)
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
แต่จริงๆ นะหนูธาม ไม่ต้องทำไรมาก อย่าไปคิดให้มันเยอะ
ถ้าทำไรที่ตัวเองจะมีความสุขก็ทำไป แค่นั้นเองงง
แต่ถ้าทำแล้วมีความทุกข์ จะทำไปเพื่อ??? คะ
:z2: :z2:
ปล.คนเขียนพักผ่อนบ้างเน้อออ ร่างกายเหมือนคอมพิวเตอร์ เปิดนานๆ ก็แฮงค์ได้ ดับได้ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดด ! เรียกกันต์เฉย ๆ ต่อไปนะหมอธามม แม่ชอบบ >o<' :impress2:
โอ๊ย ๆ บทนี้ร้อนแรงดั่งไฟเยอร์ค่ะ ชอบอ่ะ ปลื้ม ปริ๊นไปแปะหัวนอนเลยได้มั้ย(เว่อร์)
ชอบมากอ่ะจริง ให้ความรู้สึกว่า หมอธามใกล้จะเข้าใจหัวใจตัวเองแล้วอ่ะ
พี่กันต์ตอนหิวคือหลุมดำบนพื้นดินดี ๆ นี่เอง :laugh:
-
ธามอย่างนั้น กันต์อย่างนี้ พี่กันต์เนียนได้โล่ พอธามเรียกกันต์ อิคุณพี่ก็แทนตัวเองว่ากันต์ได้ทันใด
น้องธามก็นะ "อารมณ์แปลกๆ แบบนี้ เค้าเรียกว่าอะไร.. ธามคิดไม่ออก หรือแค่ไม่อยากจะคิดหละจ๊ะ
ชั้นกำลังคิดว่าเธอทอดสะพานให้กันต์อยู่นะจ๊ะธาม พ่อเครา พ่อยอดขมองอิ่ม แบบนี้แถวบ้านชั้นเรียกอ้อร้อ นะจ๊ะ 555 :m12:
-
ไม่ต้องคิดไรมากนะธาม บอกกันต์แค่ว่า อ่อนโยนกับผมด้วยนะครับ เอ๊ยยย สอนผมด้วยนะครับ เอ๊ะยังไง ฮ่าๆๆ
:กอด1: มื้ออร่อยของเขาทั้ง2กับมื้ออนาถาของเรา เฮ้อออ :กอด1:
-
คนแต่งสู้ๆ พี่กันต์ เริ่มรุกหนักขึ้นเรื่อย ธามเมื่อไหร่จะใจอ่อนเนี่ยยย
-
ใกล้เข้าไปอีกนิด :-[
-
:กอด1:น่ารัก
-
ตาดีได้ชาย ตาร้ายได้ชายเหนือชาย !!!!
o13
-
o18 o18
อยากจีบคนอื่นแบบนี้มั่งจัง
-
คนเขียนสู้ๆ
ธามโดนรุกหนักอย่างนี้ คงต้องรับแล้วล่ะ รุกสู้กันต์ไม่ได้แน่
-
บรรยากาศในร้านอาหารคงเป็นสีชมพูหวานประกายม่วงวิ้ง ๆ เลยล่ะมั้ง?
กันต์อย่างนั้น ธามอย่างงี้ กุ๊กกิ๊กกันไป... คนอ่านเป็นปลื้ม :-[
ธามเอ๋ย... ถ้าอยู่กับพี่กันต์แล้วสุขใจ สบายกาย หายเหงา ก็เลิกคิดมาก ยอมโง่บ้าง อะไรบ้าง ปล่อย ๆ ไปเถอะ
เพราะ เราคงไม่ได้ทุกสิ่งอย่าง โดยที่ไม่เสีย(ตัว?)อะไรเลย... :laugh:
-
อ่านไปน้ำตาเกือบไหล แต่มันชะงักอยู่ในตา
ไม่ได้ซึ้ง...แต่ง่วงเหมือนกัน
-
คนอ่านติดธุระอ่ะ :z3:
วันนี้ได้เข้ามาอ่าน2ตอนเลย(ตอน29-30)
สนุกมากเลย
รออ่านนะคะ :impress2:
-
ธามต้องถามตัวเองก่อนว่า รู้สึกอย่างไรกับกันต์
พอรู้ตัวแล้ว มันจะรู้เองว่าต้องทำไงต่อ นะจ๊ะ
-
เปลี่ยนคำเรียก จากพี่กันต์ เป็นกันต์ มันให้ความรู้สึกชิดใกล้นิดๆเลย
แถมมาสวีทวี๊ดวิ้วต่างคนต่างตักของกินให้กันและกัน อิจฉาอ่ะ :o8: :o8:
-
ส่งถึงเตียงเลย นะ รอเชียร์อยุ่
-
กันต์ - ธาม น่ารักมาก ^___^
-
o13ทึ่งกะความสามารถของคนแต่งมากทีเดียว แลดูถึกมากกกก อัพทีนี่แข่งกะตะวันขึ้นรึงายเจ้
ปล.อินังน้องธามของข้าาา:man1: มันช่างน่ารักน่าชังงงงงเสียนีกระไร :-[ (ศัพท์เมิงหลายระดับมาก ห่าา)
-
ผมเคยแต่เป็นฝ่ายที่เชื้อเชิญ เป็นฝ่ายที่รุกเข้าหา ผมควรทำยังไงต่อไปเมื่อตอนนี้ผมถูกร้องขอ // จะชายหรือหญิง ก็คนเหมือนกัน ใช้ด้วยกันได้ ทำเลยๆ 555+ :m4:
เหมือนฉากที่คนเป็นแฟนกันมานั่งกินข้าวด้วยกันเลยอะ น่ารักก็หลายตอน อยากที่ รวมรถเข็น ใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกัน พี่กันต์นั่งกอดอาหารหมานึกแล้วกรี๊ด มีคีบอาหารให้กัน(ต์)ซะด้วย โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้วจร้า อร๊ายยย อยากจับมาฟัดให้ชื่นใจทั้งคู่ :laugh3:
ตอนนี้ถึงจะเจอพิมพ์ผิดเยอะไปหน่อยแต่เข้าใจจร้าคนแต่งก็ง่วงเป็นอะไรเป็น 5555+ ผิดเล็กๆน้อยๆเองเดี๋ยวค่อยมาทวนๆดูอีกทีก็ได้ คนแต่งอย่าหักโหมมากนะ เค้ารอได้จร้า แค่มีนิยายมาให้เค้าอ่าก็พอใจแล้ว :impress:
-
ตอนที่ ๒๙“สุขดิ มีความรัก” แหะๆ ไม่ใช่ธามที่ยิ้มนะ นักอ่านก็บ้าจี้ ยิ้มตามไม่หุบเหมือนกัน
ธามเอ๊ยย อย่าปฎิเสธพี่กันต์เลย ดูคราวนี้แล้ว ท่าจะไปไม่รอดจากพี่กันต์จริงๆ ฮ่าๆ ตกหลุมเต็มๆ
ตอนที่ ๓๐“วันนี้รุกพี่จัง” โอ้ยย อั้ยย่ะ เขินเลย :o8:
“กลัวได้รับ” ธามก็ตอกกลับได้สูสีทีเดียว ๕๕๕ สองคนนี้โคตรจะเหมาะในการต่อบทสนทนาที่สองแง่สองง่ามมาก
“เป็นดิ อันที่จริงหิวไม่หิวก็อยากกินธามตลอดแหละธามเสร็จแน่ ฮ่าๆ พี่กันต์พูดมาขนาดนี้ รอให้ได้ธามก่อนเถอะ คิดว่าธามคงโดนกินทั้งวันทั้งคืน
บทนี้พี่กันต์มาแปลก ให้เรียกแค่กันต์เฉยๆ ไม่ธามรู้สึกแปลกๆนะ นักอ่านก็รุ้สึกแปลกๆด้วยเหมือนกัน
รออ่านตอนต่อไปจ้ะ ธามตอนนี้เริ่มสับสนแล้วละสิ หุหุ อีกไม่นานนนน แล้วสินะ (หรือป่าวหว่า ?? )
ปล ขอแอบถามนักเขียนหน่อยสิ ว่าเรียน อยุ่มหาลัยไหนหรอ แหะๆ ถ้าละลาบละล้วงเกินไป ไม่ต้องตอบก็ได้น้าา :กอด1: ให้กำลังใจจ้ะ
-
โอ๊ยๆๆ กันต์ธาม ธามกันต์ กันต์ธาม ธามกันต์ กันต์ธาม ธามกันต์
รีบๆได้กันเลยไป๊!!!! 555
-
Drink Drank Drunk
……………………………………………………………………………
วันฮาโลวีน พวกผมเลยวัยที่จะแต่งชุดผีกันออกไปเล่น trick or treat เดินขอลูกอมกันแล้ว ถ้าอย่างงั้นนักศึกษาแบบพวกผมจะทำอะไรในวันเทศกาลแบบนี้ดีล่ะ คำตอบก็คือ
Cheer!!!
เสียงชนแก้วกันมั่วไปหมดดังขึ้นในบ้านของโจอี้เพื่อนคนดำที่เปิดบ้านจัดปาร์ตี้เล็กๆกันในกลุ่มเพื่อน กลุ่มที่เราอยู่ด้วยกันมันอย่างกับเป็นหน่วยงานสหประชาชาติ เพราะผมเป็นคนจีนสัญชาติสิงคโปร์ โจอี้เป็นคนดำอเมริกันโดยแท้ พอลคนขาวอเมริกัน กันต์ คนนี้มาจากไทยแต่เป็นครึ่งจีน เฟลิซคนฝรั่งเศส จากซีแอตเติล จองฮุน ชื่อก็บอกแล้วว่าเกาหลี มาร์ค ชื่อนี้แต่เป็นคนจีน จาเรต แคนนาดา ราวๆนี้แหละ ปาร์ตี้คนน้อยชนแก้วทั่วถึงกันดี บังเอิญพักอยู่ในละแวกคนเอเชียด้วยก็เลยรู้จักกัน ส่วนคนขาวคนดำนั้นก็เพื่อนที่เรียนกับกันต์แล้วก็มาร์คพวกเศรษฐศาสตร์ แต่ผมไม่ได้เรียนที่นี่หรอกครับ ผมมาเที่ยวพอดี ก็เลยเป็นโอกาสได้มานั่งรวมกลุ่มกับเขาด้วย
แม่งไม่รู้กินเข้าไปกี่แก้ว ไม่ซิกี่ขวดแล้ว แต่ตอนนี้คือโคตรมึนหัวชิบหาย เมาหนักแล้วด้วย แต่ก็ยังมีเหล้ามาเติมใส่ในแก้วเรื่อยๆ จะอ้วกว่ะ
“damnnnn kill me now” เสียงโหยหวนของไอ้จองฮุนหรือเปล่าวะ มึงบอกให้จูบมึงงั้นเหรอ หือ อ้อ kill not kiss
“what da f*uck mannn” เสียงตะโกนใส่หูผมดังลั้น ผมถูกลากลงมานั่งเหมือนเดิมเพราะเมื่อก็ผมกำลังจะไปบีบคอไอ้จองฮุนที่บอกว่าฆ่ามันที ใครลากกุออกมาวะ ผมถูกลาก ลากมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าถูกลากจริงๆ คือ ตัวไถไปตามพื้น แขนถูกดึง นี่ถ้ามึงแบกกุไม่ไหวก็ปล่อยกุเอาไว้ตรงนั้นก็ได้นะ
“shot” ผมพูดอ้อแอ้ๆ ออกมาคำนึง แล้วไอ้คนลากผมมันก็ดันไม้สนใจ ทิ้งผมเอาไว้บนที่นุ่มๆ สงสัยเป็นเตียง
นอนก็ได้...
ผมกลิ้งหมุนตัวไปอีกด้านนึงของเตียง แต่ทำไมมีอะไรขวางทางผมเอาไว้ เอา คลำๆไอ้สิ่งที่ขวางผมไว้ มันมีกลิ่นเหล้า หอมเหมือนผมเลย นิ่มด้วย ผมลูบๆ คลำๆ รู้สึกหยุ่นๆ เนื้อ น่าจะเป็นคน คนเหรอ...
ผมขยับเข้าไปกอดร่างที่ขยับเพียงลมหายใจ ถูหน้าเข้าไปกับอะไรสักอย่างที่แข็งๆ นุ่มๆ แขนหรือเปล่า แล้วไอ้ที่เป็นผ้าพันๆที่เกะกะจัง ผมดึงเสือสเวตเตอร์ของตัวเองออก ก็มันร้อน ถ้าผมร้อน ไอ้นี่ก็คงร้อนเหมือนกันซินะ ผมคลำสะเปะสะปะไปเจอ สิ่งที่เหมือนจะกระดุม แล้วก็แกะออกให้ มือของคนที่ผมชวนอยู่จับมือผมไว้ ผมดึงมันออกแบบรำคาญ นี่กูช่วยมึงอยู่นะ...
อื้อ... มันครางด้วย โอ้ย... ลุกอ่ะ อยากแล้ว ผมขยับตัวเท่าที่สติจะมีกลิ้งไปประชิดตัวร่างเป้าหมาย มือของอีกฝ่ายลูบที่สะโพกผม แล้วบีบเบาๆ
ซี้ด... เสียวว่ะ
ผมซุกหน้าไปที่ซอกที่น่าจะเป็นซอกคอ ขบเบาๆ ก่อนจะเริ่มไซร้ไปตามพิธีการดั้งเดิมที่สืบทอดกันมาทุกยุคทุกสมัย อีกฝ่ายก็เหมือนจะไม่ยอมถูกกระทำฝ่ายเดียว เมื่อผมถูกดึงออกมา มือเย็บเฉียบก็ล้วงเข้ามาลูบแผ่นหลังช้าๆ แต่รุนแรง ริมฝีบางร้อนระดมจูบลำคอ ไล่เรื่อยมาจนถูกปากผม...
ลิ้นร้อนๆกวาดหาอะไรอยู่นะ ผมไม่รู้ รู้แต่ว่า ต้องจูบตอบบ้างอ่ะ กลิ่นเหล้า มีแต่กลิ่นเหล้า ทั้งผมทั้งมันมีแต่กลิ่นเหล้า.. ตอนนี้จากจูบเริ่มแรกกลายเป็นจูบรุนแรง ...ใครน้า ช่างมันเถอะ อารมณ์กำลังได้เลย มือผมล้วงต่ำลงไปที่เป้าของจุดหมาย มิน่าล่ะไม่มีนม... ไอ้อะไรตุงๆที่อยู่ในมือผมมันเริ่มประท้วงนิดๆแล้ว ไม่เป็นไรหรอก แบบนี้กุชอบ...
อีกฝ่ายถอนจูบออก พลิกตัวผมให้ลงมานอนหลังแนบเตียง
...อยากออนท๊อปซะด้วย ผมหัวเราะคิกคัก ตามองไม่เห็นอะไรในความมืด ไม่เห็นอะไรนอกจากเงาตะคุ้มและมึนจนไม่อยากจะเห็นอะไรเหมือนกัน รู้แต่ตอนนี้คือ อยากจะปล่อยมันซะตอนนี้
“ฮ่า” ผมหัวเราะออกมา ใช้โอกาสที่อีกฝ่ายกำลังถอดเข็มขัดผมดึงคอของมันให้ลงมาประกบปากกับผมอีกครั้ง ก่อนจะนอนคร่อมตัวไอ้นักจูบแชมป์โลกลงมาอยู่ด้านล่าง ผมไซร้ซอกคออีกหน มือเลื่อนไปปลดกางเกง ให้ตายเหอะ ตอนนั้นทั้งผมกับมันเหลือแค่ บ๊อกเซอร์แล้ว
แต่...
ทำไมทั้งมันและผม ทำไมมือมันเลื้อยไปที่จุดเดียวกันวะ
“เฮ้ย” มันร้องขึ้นมาเมื่อผมลากมือไปอยู่แถวๆก้นมัน
“SHIT” เสียงผมเองเมื่อรู้สึกว่าอะไรเย็นๆมาวนแถวๆก้น
แม่ง! กูก็หารู มึงก็หารู อย่าบอกนะว่ามึงจะเสียบกุอ่ะ
พริบตาเดียวเหตุการณ์ที่ไวกว่าไอ้การเล้าโลมเมื่อครู่ก็เกิดขึ้น ทั้งผมทั้งมันหายเมาเป็นปลิดทิ้ง ดึงกางเกงขึ้นใส่ ดีดตัวออกจากกัน และผมถูกดีดมาไกลกว่านั้นเมื่อไอ้เหี้ยนี่มันทำเป็นลืมว่าเคยจูบผมก่อน ถวายลูกถีบพลังแร้งถีบผมกระเด็นตกเตียง ไอ้อารมณ์อยากกระจุยหายเป็นปลิดทิ้ง ทิ้งไว้แต่อารมณ์จุกโคตรๆ
“เหี้ยอะไรวะ” ผมที่เริ่มได้สติขึ้นมานิดๆแปลไอ้ประโยคที่มันตะโกนมาไม่ออก ภาษาอะไรเนี่ย อ้อภาษาไทย
“Who’r you” ผมตะโกนอย่างหัวเสีย แล้ว พรึบ! ไฟก็เปิดสว่างทั่วห้อง แล้วคราวนี้เป็นผมถึงกับแทบอ้วกออกมา
“ไอ้หมิง!”
“กันต์!”
ผมรีบลุกวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วพอๆกับมัน ไอ้กันต์เปิดน้ำล้างปากล้วงคอเป็นการใหญ่ส่วนผมนั้นถึงขนาด กินน้ำยาบ้วนปาก!
“ไอ้เหี้ย เกือบตราบาปทั้งชีวิตแล้ว ไอ้อุบาทว์ มึงเป็นเหี้ยอะไร!” ไอ้กันต์หันมาถามผม ทั้งถามทั้งด่า หน้าแดงกำ น้ำตาคลอๆนิด กุซิควรจะร้องให้เมื่อกี้จะโดนมึงข่มขืนอยู่แล้วนะเว้ย เออไม่ใช่อะไรกุก็เกือบจะข่มขืนมึงเหมือนกัน ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าทำกันเสร็จเรียบร้อยจะเกิดอะไรขึ้น... โอ้ยยย! ขนลุก
“กุอยากร้องไห้” ผมพูดขึ้นมา นั่งกอดโถส้วม เอ้าหน้าฟุบลงกับที่รองนั่ง โอ้ย... ชีวิตกุ เกือบได้เมียหรือไม่ก็เกือบเป็นเมียคนอื่นแล้วไงล่ะ อยากร้องไห้เว้ย!
…………………………………………………………………………………………..19-11-2011
-
คำต่อไปที่กันต์จะให้เรียก เป็นเค้ากะตะเองปะ :laugh:
-
งั้นจับคู่เจ๊แป้งให้หมอยศซะเลย
-
หวิดไปแล้วนะพี่กันต์เกือบได้พี่หมิงเป็นเมียแล้ว
:laugh: :laugh:
-
:laugh: 5555555555555
-
เป็นพวกชอบหารูอยู่ทั้งสองคน = ="
-
งั้นจับคู่เจ๊แป้งให้หมอยศซะเลย
เห็นด้วย คนนึงฮา คนนึงรั่ว=ฮารั่ว
จะได้เข้ากะอีกคู่ คนนึงมึน คนนึงจัง=มึนจัง 555
-
เอาเสี่ยปาล์มออกมาได้เเต่ห้ามมีคู่เสียดายอ่ะ
หารูกันอยู่ ก๊ากๆๆ เกือบเเล้ว
-
พี่กันต์กับพี่หมิงฮ่าว่ะ ฮ่าๆๆ
-
โอ้ย เพลียกะความเมาของกันต์และหมิง 5555555
-
55555 ในที่สุดก็ได้อ่านอดีตในตำนานคู่นี้ซะที
ออกมาฮาเกินจริงฮ่ะ อยากเป็นชายเหนือชายทั้งคู่สินะ :m20:
รอคนแต่งเสมอจ่ะ จุ้บๆ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วต้องมีหมอนรองใต้หัวไม่งั้นเวลาบทจะขำจะได้ลงไปขำกลิ้งได้แบบไม่เจ็บตัว แต่ บทจะเขินก็จะได้ลงไปชักดิ้นชักงอแบบหัวไม่ฟาด ไม่ไหวแล้วเรื่องนี้มันหลากหลายรสชาติมาก
อยากอ่านตอนที่พี่กันต์เผด็จศึก เออะ ในที่นี้หมายถึงอ่านตอนที่เป็นแฟนกันต์แล้วหนะนะ555555 ขอบคุณนะคะ สนุกมากๆ o13
-
ฮ่าๆๆ แต่ล่ะคนมัวแต่หารู :m20:
เกือบได้เสียกันเองแล้วมั๊ยล่ะ
-
เม้นตอนหลักก่อนนะ
ไม่เรียก พี่ ก้ไม่มีความเกรงใจแล้วไง
ทำให้เราใกล้กันมากขึ้นอะ ถูกแล้ววววว
พี่กันต์ไปส่งถึงเตียงเลยนะ
เอาเลยยย ธามเล่นตัว 5555
เม้นตอนพิเศษ คิดไม่ออกจิงๆ ถ้า2 คนนี้ได้กัน
ใครรุกใครรับ
ไม่เอา น่ากลัววว
-
ไม่อยากจะคิดเลยจริงจริ๊งงง ว่าถ้ากันต์หมิงได้กันในวันไหนจริงๆจะเป็นยังไง :laugh: :laugh: :laugh:
ธามกับพี่นายคงเป็นหม้าย.. ไม่ได้มาโลดเล่นบนถนนงสีม่วงแน่ๆ ขอบคุณคนแต่งที่ทำให้ทั้งคู่สร่างเมาก่อนเกิดโศกนาฏกรรม กร๊ากกกกกก
คนแต่งเรื่องนี้คือที่สุด!! เอาใจไปเลย!! ขยันอัพมาก *เลิฟฟฟ* >///< จะเป็นกำลังใจให้เสมอนะก๊าบบบ พักร้อนเติมพลังให้เต็มที่ไปเล๊ยยยย >3
-
เออเริ่ด ต่างคนต่างคลำหารู
-
หมิง กันต์ อารมร์ค้าง !!!!
-
เห็นด้วยกับเม้นท์ที่ว่า ให้เจ๊แป้งคู่หมอยศ คู่เพี้ยนคงพิลึก
ตอนนี้แม่งฮา น่าจะได้เสียกันไปเลย แต่ถ้าหมิงได้กันต์ ก็จะไม่มีกันต์ธาม หมิงนายเนอะ
คนเขียนว่านอนเช้าตื่นบ่าย แต่เรานอนสายตื่นหัวค่ำอะ 55
-
ฮาโพด!!
มาร่วมสนับสนุนให้เจ๊แป้งมีคู่ :mc4:
-
เอ่อ!! ควานหารูกันใหญ่ ทำไมไม่ตกลงกันล่ะ ใครก่อนใครหลังไม่ต้องกลัวเสียเปรียบ นี่เป็นไง มัวแต่ตกใจ อดกันทั้งคู่ ฮ่าๆ :oo1:
พอรู้ว่าเป็นใคร ล้างปาก ล้องคอกันใหญ่ แอบฮาอยากเก็นตอนพี่กันน้ำตาคลอ น่าแกล้งน่าดู :o12:
คนเขียนหายไป3-4วัน ไม่เป็นไร คนอ่านรอได้ เพราะนิยายเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกก..คอนเฟริม o13
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
this chapter is priceless lol!
ไม่อยากจะคิดเลยถ้ามันเลยเถิด :oo1:
:m20: :laugh: :jul3:
-
ฮาตอนหารูอ่ะ คิดภาพตามแล้วขำบ้านแทบแตก :laugh:
จากสภาพถ้าไปต่อนี่พี่หมิงเป็นม.เมียพี่กันต์แน่นอน ความไวต่างกันเยอะ 55
เพราะพี่กันต์ของเราหล่อจัง(ไร) จึงไม่มีใครจะมาไวเทียบเท่ากับพี่กันต์ในเรื่องซั่มๆได้แน่นอน ก๊าก
อ่านแล้วปลื้มอ่ะ หมอธามจะเอาเคราทิ้งแล้ว โอ๊เย แทบปิดซอยเลี้ยงค่ะ !
เจ๊แป้งมาขึ้นคานกับน้องเถิด อย่าเพิ่งชิ่งน้องไปค่ะ . :กอด1:
-
ธามใกล้เสร็จพี่กันต์ละ....
:m1:
-
เกือบไปแล้วพี่กันต์กับพี่หมิง :oo1:
-
อ่านไปก็อมยิ้มไป กับบทในความมืดของเพื่อนทั้งสอง
บุคลิคในตัวละคร ถ้าใส่เจ้แป้งให้แรงกว่านี้หน่อย จะฮามาก
คู่เสี่ยปาล์มจะยากอะไร จับใส่หมอยศเสีย ดูสิว่าเมื่อโดนแล้วยังจะมัวคุยกับสัตว์อยู่หรือเปล่า :m20:
เอาว่าเป็นกำลังใจให้ผู้แต่ง สมองบรรเจิด แล่นปรูดดดดดดด + 1 ให้ด้วยครับ :z2:
-
น่านนนน เกือบไม่มีธามและนายในวันนี้ 555+
นี้ถ้าไม่ลูบๆคลำๆกันก่อน.. ไม่อยากคิดสภาพ >_<
ชายเหนือชายเหนือชาย กร๊ากกก
-
เอร๊ย! :haun4: หมิงกับกันต์เกือบไปแล้ว ~
คิดมาไ้ด้นะ่ว่าิีอีกฝ่ายอยากจะออนท็อป
-
แม่ง! กูก็หารู มึงก็หารู อย่าบอกนะว่ามึงจะเสียบกุอ่ะ
แมร่งงงงงงงงงง :m20: ประโยคนี้นี่แบบ พ่อกะแม่หันมาดูหน้าว่าอินี่เมิงเป็นอาราย
-
:a5: ช็อคจร้า ... พูดไม่ออก บอกไม่ถูก เค้าก็ลังช็อค แต่พอจะเริ่มมีสติ มันก็ :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20:
อ่านไปฮาไป ได้อีกคู่เลยนะเนี่ย แต่จะหาเคะเจอไหม๊หว่า (แล้วใครจะยอมรับ) ...
ดูจากวิธีการรุกกันในคืนนั้น พี่นาย ธาม อย่าพึ่งให้ไอ้สองคนนี้เอาได้เลยนะ ไม่งั้น เค้าได้เห็นเคะน้อยๆ ครางกันระงงแน่
ไม่ครางธรรมดาด้วย ของพี่นายโดนไอ้พี่หมิงมันแกล้งด้วย ชัวร์ๆ ส่วนอีกคู่พี่กันต์คงไม่อุตริแกล้งหลอกแต่ตอนตื่นแล้ว ธามได้บริกาดส่วนตัวชัวร์
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:jul3:
เกือบได้กันเองแล้วเว้ย
แหมๆหมิง กันต์ แค่นี้ทำมาอ้วกแตกอ้วกแตนกัน
ในหนังเค้าล่ำกว่านี้เค้ายังผลัดกันได้เลยน้า
ไม่มีอะไรเสียหายเล้ย
:oo1:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
ฮาว่ะ
-
เกือบได้กันเอง อย่างฮา
-
เอ้ย ><
คนเขียนคับ ขอโทษที่ไม่มาเม้นซะนานเลย
อยากให้ธามโกนเคราเร็วๆ ^^
-
โอ้ยขำอ่ะ 555555555555555555555555555
หายเมาเป็ฯปลิดทิ้งเลยสิ 555
รอกันธามค่ะ เมื่อไหร่เค้าจะฟริชเจอริ่งกัน อิอิ
-
หารูกันทั้งคู่ :laugh:
-
ถ้าคนเขียนไม่พูดถึงเสี่ยปาล์มนี่ ลืมไปเลย 5555+
-
ต๊ายมาสั้นๆแต่ฮา 55
เวลาเมาเราควรดูให้ดี ก๊ากกกกกก
-
เรื่องในอดีตช่างน่าจดจำ เอามาล้อกันจนลูกโตแน่ๆ อ่ะ
รออ่านตอนหน้า ขอบใจจ้า
-
:m20 :m20: :m20:
-
กระโดดกอดคนเขียน ดีใจที่จะไม่มีดราม่าและมือที่3 :z2:
อย่าลืมนะ เขียนรับรองไว้แล้วนะ อย่ามาดราม่าใส่ธามของเค้าเด็ดขาด *ขู่ไว้ก่อน* o18
เพราะถ้าเผลอมีดราม่าเมื่อไหร่ล่ะก็ ฮึมๆ :fire:
555+ มาที่เรื่องในตอนนี้ เอิ่ม.. ไม่รู้จะพิมพ์อะไรเลย เอาเป็นว่า สยองงิ o22
อีก3วันเลยเหรอกว่าจะได้เจอธามกับพี่กันต์อีกที คิดถึงแย่เลย งุงิ :m15:
-
โห รุกเจอรุกสยองปานนี้เลยเหรอ
-
ตอนนี้สินะที่บอกว่าเกือบจะได้กัน ต่างคนต่างคลำ :m20:
ดีนะว่าตื่นซะก่อน
-
อัพเร็วมาก โฮกกกก ...คนแต่งกำลังจะทำให้เราต้องตั้งหน้านี้เป็นหน้าแรก >< กลัวพลาด
ชอบฉายาพี่กันต์ จริงๆ "หล่อจัง" 5555
ยังคงรอคู่นายกับต่างด้าวอยู่ค่า รอช่วงเวลาย้อนสามปีที่แล้วอันนั้น หุหุ
สองตอนที่แล้วนี่ กันต์กับธามน่ารักเกิ๊น เจ๊แป๊งนี่เหมือนเป็นตัวแทนหลายๆ คนในนี้ซินะ
(รวมทั้งเราด้วย ..กร๊ากกกส์) กดไลค์เจ๊แป้ง 18 ที ไอ้ตรงคำว่า "แล้วกูละ" T__T
-
รู้ตัวช้ากว่านี้มีได้เสีย :laugh:
-
นึกภาพตามแล้วฮาอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลื้อยหารูทั้งคู่
ไม่เป็นไรค่า เห็นคนเขียนอัพแล้วสงสัยว่าจะเอาเวลาที่ไหนไปนอน=o= สองสามวันรอได้ (แต่ถ้าเป็นสัปดาห์จะค่อยๆแช่งหักกระดูกคนเขียนที่ละท่อนนะ><)
ดูแลสุขภาพและการเรียนด้วยนะคนเขียน เป็นห่วง เดี๋ยวคนเขียนตายก่อนจบเรื่อง
-
555555+ พี่กันต์จัง 555555555+
แค่คิดกันต์หมิง หมิงกันต์ สยองอะ 555555555+
คิดถึงพี่ธามๆๆๆๆ
-
ฮาอะ พี่กันต์กะพี่หมิง ทำไปได้ ถ้าเกิดว่า ไม่เอ๊ะใจนี่คงได้เป็นเมียกันมั้งล่ะ
-
เกือบไปแล้ว ไม่อยากคิดสภาพเลย!!
-
>< เป็นบทที่ชอบที่สุดจากทุกบทในเรื่องๆๆๆๆๆๆ
เห็นภาพเลยอะ กันต์มีน้ำตาคลอด้วย 555+ หมิงจัดหนักกอดโถส้วมเลยทีเดียว 555+
ตกลงเจ๊แป้งยังยืนยันที่จะเกาะคานทองไปชั่วชีวิตใช่ปะเนี่ยๆๆๆๆๆ 30 แล้วน้าๆๆๆ
-
เกือบไปแล้ว :m20: :m20:
-
แว๊กกกกกกกกกกกกกกก
ทั้งกันต์และหมิงเกือบได้กันเป็นปัวเมียแล้ว :z10: :z10: :z10:
เพราะเหล้าเลยนะนั่น กินแล้วสติหาย ที่เหลือมีแต่ความหื่น กร๊ากกกกกกกก
-
:laugh:หารูกันใหญ่เลย
-
สนุกดี
Up ก็เร็ว
กอดคนแต่งหน่อยแล้วกัน
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านแล้วอย่างฮาอะ :m20: พี่กันต์กะพี่หมิง รุกกดรุกเว้ยเฮ้ย :z3: คิดตามแล้วสยองน่าดู :z13:
-
น่าจะโดนซักคนละยก จะได้หายซ่าไปอีกนาน
-
อ่านแล้วโคตรจั๊กกะเดี่ยมเลย ตอนโดนลูบรูก้นอ่่ะ5555+
-
โอ๊ย อย่างฮา :m20:
กินเหล้าแล้วได้เรื่องจริงๆ
พี่กันต์น้ำตาซึมด้วยหละ หมิงขนาดซบชักโครก ฮาไม่มีใครเกิน
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เกือบไปแล้ว....เกือบได้เรื่องแล้วเชียว สุราพาเพลิน....จนเกือบเสียตัวเพราะสุราแล้วเชียว
-
ลงแล้วๆ
เด๋วตามอ่าน
-
..แล้วโลกก็ผ่านพ้นวิกฤษ(นรกแตก)มาได้ เฮ้ออออ ดีนะที่2คนนั้นหยุดทัน กลัวได้กันแล้วติดใจอ่ะ เหอๆ
:กอด1: พี่หมอยศ คิดถึงเค้ามั้ย? :กอด1:
-
ถ้าไม่ลืมตากันซะก่อน จะได้สิ่งที่ยิ่งกว่ายอดชายที่เหนือชาย
-
เกือบไปแล้วไหมพี่กันต์ เกือบตกเป็นรองซะแล้ว :z3:
-
นี่คือที่มาที่ไปของเพื่อนสนิทคู่นี้สินะ น่าหวาดเสียว เกือบไปแล้ว :m20:
อนุญาติให้คนเขียนปฏิบัติภารกิจฟิชโช่ให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาต่อได้ค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
+1 +เป็ด มีเท่าไรให้หมดเลย เอาไปเป็นแรงเขียนบทอัศจรรย์พี่กันต์+ธาม
ป.ล.นี่ยังไม่ขั้นสุดอีกเหรอคะคนเขียน :laugh:
-
อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
"มึงก็หารู กูก็หารู" .... 5555555555+
-
เกือบไปแล้ว :impress2:
-
ว่าแล้ว...ว่าคู่นี้ต้องมี something wrong
-
เอ่อสถานการณ์มันช่างน่าขนลุกจริง ๆ
-
อืม...ถ้าในคืนนั้น ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเกิดทำการสำเร็จ(?) นิยายเรื่องนี้คงเปลี่ยนไปชนิด 360 องศา
พี่หมิงกับพี่กันต์ คงได้ตัดขาดความเป็นเพื่อนที่มีมานาน แต่เปลี่ยนมาเป็นสามีบ้าง ภรรยาบ้างแทน (เค้าคงผลัดกัน)
คิดอีกที ไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น...ก็ดีแล้วอ่ะนะ :m29:
-
:m20: :m20: :m20:
บรรยายอารมณ์ไม่ถุกกันเลยทีเดียว
ไอ้ขำก็ขำ (ขำมากด้วยยย ฮ่าๆๆ :laugh:)
จะสงสารก็สงสาร เกือบได้กันเองแล้วไง (แต่ก็ยังขำให้อยุ่ดี :laugh:)
สุดท้าย แอบขนลุกแทน บรึ๋ยยยย o22
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่าาา :L2:
-
ดีนะที่ยังไม่มีใครทันได้ลงรู :z6:
:laugh: กร๊ากกกกกกกกก ขำไม่ไหวละ ตอนแรกไม่ได้อ่านชื่อตอน นึกว่าจะมีแจ๊กพอตเป็นพี่นายกะพี่หมิงไรงี้
แต่ก็... แป่วววว แป้วเลยยยยยยยยยยยยยย ช็อคเลยยยยยย o22
-
555555555555555555555555555555555
เป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่แต่งแต้มได้น่ารักมากครับ
อ่านไปยิ้มไป......เกือบจะเหมือนบุคลิกของกันต์แล้ว....
รออ่านต่ออยู่นะ
ลุ้นด้วยว่าคู่ไหนจะลงเอยกันด้วยดีก่อน
แล้วอย่าลืมดูแลเจ้แป้งด้วยนะ หาคู่ให้ she ด้วย
Bye
-
:m20: เกือบ ไปแล้วไหมละ
มัวแต่เมา คลำๆไม่มีหางก็จะเอาท่าเดียว
ดั๊น ไปคลำหาทางเดียวกันอีก ๕๕๕ แอบฮา
-
ต่างคนต่างจะหารูมุด 55555555555555
ฮาตอนที่วิ่งพากันไปอ้วกนี่แหละ ไม่ไหวจะเคลียร์
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ แลดูทรุดโทรมเหลือเกิน อิอิอิ
-
ดีนะที่ไหวตัวทัน ไม่อย่างนั้นคงได้กินกันเอง
ไม่เหลือมาถึงน้องธาม พี่นายแล้ว กร๊ากกกก
-
แอร๊ยยยยยยยยยย ตามอ่านทันแล้ว เย่เย่
ดีใจดีเปล่าแว้ T.T
ตอนพิเศษนี่.. อย่างโหดเลย
อยากอ่านตอน#%^ของพี่กันต์กับน้องธามแล้วนาา
ฮิฮิฮิฮิ คนเขียนสู้ๆเน้อ o13
-
อ่านตอนนี้แล้วฮาดีอ่ะ แต่ละคน หลุดได้ฮามาก มือไปหยุดที่เดียวกัน :m20:
ถึงเราจะรักพี่กันต์คนหล่อจังยิ่งชีพ กรี้ดในความเกรียนน่ารักๆของน้องธาม
แต่ ณ จุดนี้ คงต้องขอชูป้ายไฟเป็นแฟนขับของเจ๊แป้งล่ะนะ :laugh:
-
:m29: ไงล่ะมึ๊งงงง เกือบได้ลงรูด้วยกันทั้งคู่แล้วไง
เมาไม่รุ้เรื่องรุ้ราวเลย หวิดจะได้ขุดปูในรูแล้วมั้ยล่ะเอ็งงง :oak:
บรื๋อออออ สยองๆๆๆ แหยะๆๆ :sad5:
คนเขียนตอนเขียนขนลุกมั้ย อึ๋ยยยยย แค่คิดก็ โอ้กกกกกกก ไม่ไหวเน้อๆๆๆ
-
โอ้ววววว ถ้าสองคนนี้ได้กัน ฉันคงกลุ้ม
นึกไม่ออกเลยใครจะรุกใครจะรับ (คาดว่าคงได้พลัดกันเสียบ กร๊ากกกก)
-
อ่านแล้วขำอย่างเดียว
ขำอย่างเดียวจริงๆนะ -*-
-
:monkeysad:
อาาา..น้ำตาคลอ ซาบซึ้งในบุญคุณของพี่กันต์กับเฮียหมิง
นี่ถ้าตอนนั้นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพลาดเสียรูไปนะ
นิยายเรื่องนี้ก็จะไม่เกิด พี่นายคงได้กับจระเข้ อิหมอธามก็คงขึ้นคานแน่ คงหาใครตรงสเป็คไม่ได้แล้ว
กระซิกๆ ขอบคุณทั้งสองคนที่รักษารูไว้อย่างดีค่ะ!
o1
-
:monkeysad:
อาาา..น้ำตาคลอ ซาบซึ้งในบุญคุณของพี่กันต์กับเฮียหมิง
นี่ถ้าตอนนั้นฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพลาดเสียรูไปนะ
นิยายเรื่องนี้ก็จะไม่เกิด พี่นายคงได้กับจระเข้ อิหมอธามก็คงขึ้นคานแน่ คงหาใครตรงสเป็คไม่ได้แล้ว
กระซิกๆ ขอบคุณทั้งสองคนที่รักษารูไว้อย่างดีค่ะ!
o1
:m20: เข้าใจคิดมากค่ะ
เพิ่งอ่านทัน รวดเดียวจนเบลอ แต่ชอบมากกกกกก คำผิดยังเยอะอยู่ บางคำตะแคงหัวอ่านก็ยังนึกที่มาไม่ออก แต่ได้อ่านทอล์กของคนเขียนแล้วว่าด้นสดบวกเวลาย่ำรุ่งเลยเข้าใจ ยังไงก็ดูแลตัวเองบ้างนะ อยากอ่านเรื่องนี้นานๆ(เป็นห่วงเป็นใยแบบหวังผล :laugh:)
จะประหลาดไหมถ้าบอกว่าชอบธามอะ น่ารักดี บทโหดๆหน้านิ่งๆนี่เอาใจอิฉันไปเลย คิดแปลกกว่าใครด้วยตรงที่ไม่อยากให้ธามโกนเคราออก จะได้เป็นนายเอกที่ไม่มีใครเหมือนดี ฮ่าๆ ส่วนกันต์ ตานี่ได้ใจตรงปาก พระเอกเพอร์เฟครูปหล่อพ่อรวยเห็นมาเยอะละ แต่พระเอกปากแบบกันต์นี่ไม่เคย ฮาดี ชอบบบบ
อีกคู่ที่ชอบมากก็ตาหมิงกับคุณนาย อยู่ด้วยกันแบบมึนๆดี
ชอบค่ะ มาต่อไวๆนะ :กอด1:
-
:z13:
รอมาต่อน๊า!
-
เพิ่งมาตามอ่าน สนุกดีค่า บวกให้ๆ ^^
-
เข้ามาดันนน
คิดถึงคนแต่ง ธาม พี่กันต์ หมิง นาย แล้วว
นอนรอ :a12:
-
ฮา ตอนพิเศษอ่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะทั้งสองคน ไม่อยากคิดภาพว่าถ้ามันสร่างเมาไม่ทันจะเป็นไง
-
สนุกๆๆ
กำลังอ่าน จะรีบตามให้จบ อิอิ
-
โอ้ววว ตอนต่อไป ยังไม่มา รอต่อไป ><
-
คิดถึงคนเขียนนนน
ฮึบๆๆๆ
-
ไม่ไหวแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกก :m20:
มัวแต่หารูไม่ได้ดูหน้ากันเล๊ย5555555
-
ชอบหมอยศ แมร่งคุยกับสัตว์ก็รู้เรื่อง ฮา o13
-
เที่ยวให้สนุกนะคัฟฟฟ
กลับมาจัดหนักให้จะดีมากเลยคัฟ 555+
-
อ่านทันซักที ชอบมากครับ อ่านได้เรื่อยๆ ลุ้นไปเรื่อยๆ รอตอนต่อไปครับ :pig4:
-
ดีที่ไหวตัวทันทั้งสองคนไม่งั้น :a5:ไม่อยากจะคิด
กันต์-ธามดีที่สุดแล้ว แอบกลัวพี่กันต์จะได้รับแล้วลืมรุกน่ะสิ :z1:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกก
-
มาต่อได้แล้วน้าาาา ไม่ใช่อะไร แบบว่า คนมันคิดถึงงงงงงงงงงง ว่าแล้ว ก็ :z2: รอสักหน่อย
-
เพิ่งเข้ามาตามเก็บจ้า อยากบอกว่าสนุกมากจริงๆ
พี่กันต์น่ารักมากกก เพอร์เฟ็คแมนกว่านี้มีอีกมั้ยยย :impress2:
ส่วนธามก็ปากแข็ง ใจแข็งจัง เมื่อไรจะให้พี่กันต์ไปนั่งในใจสักทีล่ะ
ขัดหูขัดตาเคราเเพะด้วย นายเอกมันต้องใสสิโว้ยยย รีบโกนออกให้ไวว :serius2:
หมิงนายก็น่ารักอ่ะ สมหวังเร็วๆหน่อยได้ป่ะ เชื่อว่าต้องกลายเป็นคู่รักที่เกรียนมากแน่ๆ :laugh:
ปล.คำผิดเยอะมากเลยนะคะ บางคำก็ซ้ำ บางคำก็ผิดเป็นคำอื่นเลย เดาไม่ออกว่าจะพิมพ์ว่าอะไร
-
หนุกอ่ะ
พี่กันต์มันน่าหมั่นไส้เกินไป ยากได้แบบนี้มาสต๊อกไว้ซักคน
ฮาหมิงอ่ะ ต่างคนต่างเลื้อย ฮ่าๆ
-
บทที่32
เสียหลัก
................................................................................................
อิ่มจะอ้วกอยู่แล้ว อยากจะอ้วกใส่หน้าพี่กันต์ไปเลย เข้าใจกว่าหล่อ แต่ช่วยหล่อน้อยกว่านี้ได้ไหม ระหว่างนั่งกินในร้านนี่รู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองเลย ตอนนี้จะเดินไปที่รถคนก็มอง ไม่มองพี่กันต์คนเดียวเพราะพี่กันต์เดินมากับผม ไอ้สายตาที่จ้องคนข้างๆมันย่อมเลื่อนมาที่ผมโดยอัตโนมัติ เขาก็จะมองมาที่ผมด้วยสายตาแบบที่แปลไม่ออก แต่ถึงแปลออกก็ไม่อยากจะแปลด้วย
“เบื่อ” อยู่ๆพี่กันต์ก็พูดออกมา
“เบื่ออะไร”
“เบื่อคนมอง มองอะไรนักหนาวะ” พี่กันต์บ่นหงุงหงิง ผมเหลือบไปมองหน้าบู้บี้ๆ ไม่ค่อยพอใจของพี่กันต์ที่หาได้ยากที่จัเห็นสีหน้าแบบนี้ ไม่ชินหรือไง คนเค้าก็มองคนหน้าตาดีเป็นธรรมดา สมน้ำหน้า อยากเกิดมาเกินหน้าเกินตาคนอื่น
“สมน้ำหน้า”
“เมื่อกี้มีคนมองธาม ก่อนหน้านี้ด้วย ไม่รู้สึกเหรอ” พี่กันต์ถามผม มันใช่ซะที่ไหนเล่า ใครมองผม มองพี่กันตืต่างหาก
“คนมองพี่กันต์ต่างหาก”
“ใครพี่ของนาย” โห สวนอย่างไว ลืมไม่ได้เลยทีเดียว ยังจำเกมบ้าๆบอๆ อยู่ได้อีกนะ แล้วไอ้ที่เค้ามองอ่ะ มองพี่กันต์โว้ยยยย มีตาหามีแววไม่คนอื่นมองตัวเองยังดูไม่ออกหาว่ามามองผม
“กันต์มึงกวนตีนนะ” ผมสวนกลับ ขอสักทีเหอะ อยากมานานและประโยคนี้ 8ปีเลย วันนี้พึ่งได้พูด พูดแล้วสะใจเป็นบ้า พี่กันต์สะดุ้งโหยง
“เล่นงี้เลยเหรอ” ผมยักคิ้วท้าทาย
“ไม่ใช่พี่ไม่ใช่หรือไง”
“เออ กุไม่ใช่พี่มึง1วัน แต่อีกเดี๋ยวกุจะเป็นยิ่งกว่าพี่อีกคอยดู” พี่กันต์เล่นคืนผมบ้าง ดูหยาบๆขัดๆ เหมือนจะหาเรื่อง แต่ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ แอบกวนตีน ดูตลกไปอีกแบบ เห็นแบบนี้อารมณ์เริ่มมีความใกล้เคียงกับพี่หมิงขึ้นมานิดหน่อยแล้ว
“ฝันไปก่อนแล้วกันนะครับกันต์”
“ฝันนานแค่ไหน แต่ดูแล้วอีกไม่นานหรอกมั้ง” เสียงพี่กันต์มันมีอะไรแฝง เนื้อความมันยิ่งมีนัยยะที่ทำให้ผมรีบเดินจ้ำพรวดๆให้เร็วขึ้น หมั่นไส้สุดๆเวลาเห็นพี่กันต์มีความมั่นใจเนี่ย แต่มันก็ไปโทษใครไม่ได้ก็ไอ้ความมั่นใจทั้งหมดมันมาจากผมเอง ปล่อยตัวปล่อยใจมากช่วงนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเป็นแบบนี้สงสัยจะซ่อนของไม่ทัน พี่กันต์มาขโมยไปก่อน ...เห้อ
ผมกับพี่กันต์นั่งหน้าป่วยรถติดอยู่หน้าห้าง ตามปกติแหละครับที่รถติดแบบนี้ ของเต็มหลังรถ เพลงเปิดเบาๆ แอร์ ก็เย็นๆ อยากหลับจังเลย แต่ไม่กล้าหลับ บอกตามตรงไม่ไว้ใจพี่กันต์ ชอบมีเบื้องงหลัง เกิดผมหลับๆไปแล้วจับมีดโกนที่อยู่ในถุงหลังรถมาปาดเคราผมเกลี้ยงนี่กรี้ดเลยนะ กว่าผมจะเลี้ยงให้มันงอกขึ้นมาได้นี่ยาก เพราะปกติเป็นคนไม่ค่อยมีหนวด ผมยาวช้า หนวดไม่งอก แต่เอาเข้าจริง การที่ผมไม่โกนเครานี่มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย ผมกะจะโกนนานแล้ว แต่บังเอิญพี่กันต์มาขอให้โกน ผมเลยไว้มันวะ จะดูว่าหาวิธีอะไรมาล่อให้ผมโกนต่างหาก
“ธาม โกนเคราเหอะ” ชิบหาย เหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรนะ
“ไม่ๆ” ผมส่ายหน้า ยิ้มเริงร่า ชอบจริงๆเวลาได้ขัดใจพี่กันต์เนี่ย ด้วยความที่พี่กันต์เป็นผู้ชายใจเย็น มีความอดทนเป็นเลิศ ไม่ชอบบังคับใคร พี่กันต์ก็จะคงเพียรพยายามหาข้อเสนอมาล่อเพื่อให้ได้บรรลุจุดประสงค์
“จะเก็บเอาไว้ทำไมเล่า”
“ไม่ชอบเหรอคนมีเครา ผู้หญิงชอบนะ เวลาไซร้มันจั๊กจี้ดีนะ” แล้วผมก็พูดเข้าเรื่องมันซะเองไปเลย พูดไปแล้ว เอากลับมาคืนไม่ได้ด้วย ทำไงดีวะ คำตอบก็คือไม่ได้ ต้องรอรับมุขพี่กันต์แล้วแหละตอนนี้
“เอ้าเหรอ... ไม่รู้ ไหนมาลองหน่อยดิ”
“ตลก” ผมพูดเสียงต่ำๆ แต่ก็รู้ว่าพี่กันต์ไม่เคยปล่อยผ่าน
“เอาจริง” พี่กันต์ ชะโงกตัวมาจากฝั่งคนขับ ยืนหน้ามาใกล้ ผมถอยแต่ตามสเตปความน้ำเน่าที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยโครมันยอง หลังผมติดเบาะรถ เลยได้แต่ตัวลีบ พี่กันต์กระพริบตาปริบๆ มองตาผมที่อยู่ห่างกันแค่คืบเดียว ผมมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มใสแจ๋วที่มองตรงมาที่ตาผมเหมือนกัน อยากให้รถขยับได้สักที ไม่งั้นผมคิดต้องนั่งเกร็งท่านี้ไปอีกนาน
“ไม่พิสูจน์หน่อยเหรอ” พี่กันต์ยกมือขึ้นมาจับคอผม นิ้วเรียวแต่ชื้นเหงื่อ ปลายนิ้วเย็นนิดหน่อย ให้ตายเหอะ... ขยับไม่ได้ ไม่อยากโวยวายด้วย เพราะมันจะเกินไป ถ้าเกิดพี่กันต์แค่ล้อเล่นผม เดี่ยวจะหาว่าผมคิดลึกอีก
“ไม่”
“ชอบต่อต้านเหรอ แต่แบบนี้ก็แล้วแหละ เราชอบแบบนี้” พี่กันต์พูด หน้ายังอยู่ที่เดิม ผมรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นรัวของตัวเอง หน้าที่ร้อนผ่าว..
“ชอบแบบนี้ แล้วให้ธามโกนเคราทำไมล่ะ” ผมถามเบาๆ
“ไม่บอก เหตุผลลับ ธามโกนค่อยบอกตอนหลัง” พี่กันต์เลื่อนตัวมากระซิบข้างหูผม ก่อนจะทำแบบที่ผมชอบทำเวลาหลอกแตะอั๊งสาว
พี่กันต์สะดุดแขนผมแบบเนียนๆ หน้าซบลงมาที่ไหล่ผม ไม่ไหล่หรอก เข้าซอกคอเลยต่างหาก.. ไอ้กันต์จัง(ไร)!
“เห้ย...” ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ ผลักพี่กันต์ออก แต่ช้ากว่า ไอ้คนที่กะฉวยโอกาสตั้งแต่ทีแรก ปลายจมูกโด่งๆเฉี่ยวผ่านแก้มไปเสี้ยววินาที แต่เหมือนนานเป็นนาที ความรู้สึกค้างอยู่ ผิวที่ถูกจมูกของพี่กันต์ฉวยไปได้ร้อนจะเหมือนจะไหม้ หัวใจเต้นเร็วจนคล้ายจะหยุดลง ผมเหลือกตาขึ้นมองพี่กันต์พี่ยิ้มกริ่ม
“เฮ้ย โทษที เสียหลัก” ปากบอกขอโทษแต่หน้าโคตรระรื่น ตอแหลมาก ผมอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก มองตรงไปข้าหน้า หวังว่าคงไม่มีใครมองเข้ามาในรถ ภึงจะติดฟิล์มดำ แต่ด้านหน้ามันไม่ทึบ
“เห้ย ไม่ต้องมาสะตอแหลเลย” ผมนั่งไปชิดริมประตู ถูกฉวยโอกาสแบบทำอะไรไม่ได้โมโห โกรธ อยากกระโดดกัดหัว พี่กันต์ทำหน้าตาสลดชั่วครู่ พอให้เห็นความผิด แต่ก็กลับมายิ้มกว้างสว่างสดใสอีกครั้ง
“พี่ผิดไปแล้ว สรุปโกนเคราให้ได้ป่ะ” โห คำขอโคตรจะหวานจนอยากเอามือบีบคอ ไอ้คำพูดแบบนี้ตอนหลังจากโดนหลอกหอมแก้ม ทำร้ายมากพี่กันต์!
“ทำแม่งแบบนี้จะไว้ให้ยาวเป็นฤาษีเลยคอยดู จำไว้ กวนตีนอ่ะกันต์ อย่านึกว่าไม่รู้นะว่าตอแหลอ่ะ” ผมหันมองไปด้านหน้า โมโห โกรธ ไม่พูด
“ไม่ได้ตอแหลให้โกนจริง” พี่กันต์พูดยิ้มๆ ว่าไปนั่น คนละเรื่อง แถได้อีก โกรธมาก!
“.....” ผมไม่ตอบ ไม่โว้ยย บอยคอต แบนกันตภัทรออกไป ลวนลาม ทำร้าย ผมจะฟ้อง!
“งอนเหรอ” พี่กันต์หันมามองผมยิ้มๆ เอาแขนเท้าพวงมาลัยรถ เคียงคอมองหน้าผม ผมไม่มอง เหลือบแค่หางตาพอ ไม่อยากมองมาก เดี๋ยวใจอ่อน
“ธาม...” พี่กันต์เรียกผมอีกครั้ง เสียงอ้อนตีนมาก
“ไม่” อ้าว ตอบแล้วกุ เออ ไม่แบนก็ได้เว้ย เกลียดตัวเองอีกแล้ว ทำไมดูเหมือนง่าย... หรือไม่ง่าย ไม่หรอก ผมเคยง่ายกว่านี้ นี่พยายามจะทำตัวให้ยากแล้วแต่มันก็อย่างที่เห็นนี่แหละ ผมไม่ใช่คนที่ถนัดทำอะไรแบบนี้
“หายไวนะเนี่ย นึกว่าจะต้องไปง้อถึงเตียง” พี่กันต์พูดติดตลก แต่ก็ยังเสื่อมได้อีก
“เตียงใคร คนไหน” ผมถามย้อน
“โอ้ย จะมีใครอีกนอกจากนี้ เตียงไอ้หมิงมั้ง ไอ้เราก็อุตส่าห์ทุ่มสุดๆ ทั้งจริงใจ ทั้งดูแล น้อยใจนะ” พี่กันต์เล่นบทดราม่าใส่ผมแต่ถามว่าผมเชื่อไหม ตอบเลยว่าไม่ พี่กันต์เป็นมนุษย์ผู้ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าดราม่าเลย โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้ ลืมไปเลยว่าจะมีอาการให้เห็น
“ไม่สนจายยยย” ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงฟัง ขี้เกียจจะเถียงกับพี่กันต์ที่มีแต่เข้าตัว เหลือบไปมองก็เห็นคนที่บอกน้อยใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว... ไอ้บ้า
...
พี่กันต์มาส่งที่หน้าคอนโด เพราะผมบอกไม่ให้เข้าไป ผมมีลางสังหรณ์จริงๆว่าจะต้องมีอะไรที่หนักหนารอผมอยู่อย่างแน่นอน ผมเดินแบกของขึ้นลิฟต์ หัวใจมันเต้นแปลกๆ รู้เลยว่าจะมีอะไรเด็ดๆแบบที่ควรพลาดรออยู่จริงๆ เมื่อลิฟต์เปิดออก ไม่ทันที่จะเข้าห้อง เจ๊แป้งที่มาจากไหนก็ไม่รู้โผล่พรวดชาร์จผมจากด้านหลัง เอามีดทำครัวจี้ ดวงตาประกายหยาดน้ำตา น้ำเสียงที่สั่นเครือบอกให้ผมส่งของมาให้หมด ผมลนลานน้ำตาไหลพราก ณ วินาทีนั้นผมคิดถึงพี่กันต์สุดหัวใจ...
บ้าป่ะ…
ใช่ซะที่ไหน เจ๊แป้งไม่ใช่โจร เอ้อ เพ้อไปเอง เจ๊แป้งย่องออกมาจากห้อง เอามือตะปปไหล่ผมตอนที่ผมกำลังไขกุญแจห้อง บนหน้าผากแทบจะมีคำว่า ‘เสือก’ เขียนเอาไว้เลยทีเดียว ชะตากรรมที่รออยู่เบื้องงหน้าวันนี้ผมโดนฟอกจนขาวแน่ ผมยิ้มหวานๆให้เจ๊แป้ง แต่ก่อนมันเคยใช้ได้ผลนะ ตอนแรกๆที่รู้จักกันเจ๊ดูแลผมดีมาก หลังๆมาจากน้องแสนรักหลายมาเป็นน้องไว้ใช้งาน คนยกของ ช่างซ่อมไฟ คนขับรถ อะไรพวกนี้
“กลับมาไวจังเลย” เจ๊แป้งฉีกยิ้ม
“มาเดี๋ยวเจ๊ช่วยถือของ” แล้วก็ปราดเข้ามาช่วย
“เหนื่อยไหมเนี่ย โทษทีนะ เจ๊ทิ้งแกเอาไว้อ่ะ งานเข้าพอดี” โกหกกันหน้าตาย
“ว่าแต่กลับกะใครเหรอ” นั่นเอาแล้วล่ะ หาเรื่องโยง
“ร้ายนะเจ๊” ประโยคนี้ สมควรที่สุดในเวลาแบบนี้
เจ๊แป้งยิ้มหวาน เปิดประตูให้ผมที่ถือของเต็มสองมือเดินเข้าไปในห้อง ผมวางของเอาไว้ที่ข้างโซฟา เดินไปหยิบอาหารปลามาโรยใส่ตู้ เจ๊แป้งเดินตามผมต้อยๆ ผมยิ้มแอบยิ้ม หันหลังให้ทำเป็นไม่สนใจ มองปลาหางนกยูงที่ว่ายขึ้นไปกินอาหาร ไม้น้ำขยับไหวเบาๆ โลกใบเล็กมีความสุขแบบนี้นี่เอง อยากเป็นปลาหางนกยูง กินๆ อิ่มก็ขี้ ว่ายน้ำไปมา สบาย
“ของเจ๊อยู่ในถุง เดินตามผมทำไม” ผมไม่สนใจ ทำเป็นเมิน อยากเห็นคนคนอยากรู้จนใกล้ตายไหมครับ เดี๋ยวได้เห็นกัน
“ธามกลับมายังไงเหรอ” เจ๊แป้งยื่นหน้ามาแนบตู้ปลา... หลอนสิ้นดี เมื่อตู้สะท้อนหน้าเจ๊แป้งแบบเบี้ยวๆ
“ติดรถคนรู้จักกลับมา เจ๊แป้งไม่ต้องรู้หรอก” ผมยิ้มให้ ด้วยความปรารถนาดี
“ไม่เป็นไร เจ๊อยากรู้ บอกมาซะเถอะธาม แกยังไงกันแน่ ที่เห็นหายๆนี่หายไปกับใครคนมาส่งใช่ไหม” เจ๊แป้งลากผมออกมาจากตู้ปลาแสนรัก คว้ากระป๋องอาหารปลาไปจากมือ โยนผมลงที่โซฟา โอ้ ความอยากรู้ของผู้หญิงนี่มัยช่างมีพลังรุนแรงเหลือล้นจนต้านทานได้ยากจริงๆ
“ไม่มีอะไรหรอก” ผมส่ายหน้า คุ้ยของออกมาจากถุงพลาสติก มีอาหารปลา ยาสีฟัน ครีมโกนหนวดยี่ห้อใหม่ที่อยากลองดู...
“ธามบอกเจ๊มาเหอะ คิดคนเดียวมันหนักหัวนะ อายุตั้งขนาดนี้แล้ว เรื่องนี้สำคัญนะ” ผมหัวเราะพรืด พูดอย่างกับผมจะออกเรือนไปแต่งงานแล้วเจ๊แป้งคือแม่ผู้เฝ้าประคบประหงมกลัวลูกจะพลาดเลือกคนไม่ดี จะบ้ารึเปล่าเนี่ย แต่อันที่จริงจะว่าไป มันก็เริ่มใกล้เคียงนะ วัยแบบผมมันเริ่มจะหมดช่วงที่จะคบใครๆเล่นๆแล้วถ้าเป็นผู้หญิงก็แทบจะชี้ชะตาได้เลยว่าใครคานไม่คาน แต่ผมว่า เจ๊แป้งที่30แล้วเนี่ยนะ แนวโน้มยิ่งสูงยิ่งหนาว
“เวอร์แล้ว มันไม่มีอะไรหรอก แค่โจทก์เก่า”
“แค่จริงๆเหรอ” เจ๊แป้ง ขยับมานั่งข้างผม หูตานี่แพรวหราว สดใส เปล่งประกายวิ้งวั้ง
“เจ๊น่ะบอกผมมาดีกว่าว่าพี่กันต์ไปคุยอะไร อย่านึกว่าไม่รู้นะ” ผมถามกลับบ้าง เจ๊แป้งฉีกยิ้มกว้าง
“ก็แค่ตกลงๆนิดๆหน่อยๆ น้องกันต์ดีออก ตรงสเป็คแกหมดเลยนะ จำได้ไหมที่แกเคยพูดไว้ ว่าถ้าแกเจอแล้วแกจจะจีบ แกจีบรึยังยะ” นั่นไง คำพูดเก่าๆกลับมาทำร้าย แกล้งตายดีไหมวะ
“.....” ผมนอนซุกหน้าลงกับหมอนอิง ไม่รับรู้ แล้วเจ๊แป้งก็เอาหนังสือเนชันนอลจีโอกราฟฟี ฉบับ สมองวัยรุ่น ฟาดผมป๊าปเข้าให้ เจ็บอ่ะ! ทำไมต้องทำร้ายผม ผมผิดอะไร
“ลุกขึ้นมาตอบเดี๋ยวนี้” เจ๊แป้งขึ้นเสียงตวาดราวกับว่าผมเป็นเด็กดื้อที่ไม่อยู่ในโอวาท.. กลัวแล้ว
“ไม่ต้องจีบแล้ว พี่กันต์แม่งชิงตัดหน้าจีบไปนานแล้ว ไอ้คนทำข้าวมาให้ก็พี่กันต์ ไอ้รุ่นพี่ที่เคยจีบผมก็พี่กันต์ สรุปมีแค่พี่กันต์ เรื่องผู้ชายในชีวิตผม ทุกคำตอบคือพี่กันต์เลย ชัดไหมเล่า เจ๊พอใจไหมอ่ะ ส่งเสริมกันนักใช่ไหม ไงล่ะ ชัดเจน” ผมโวยวายใส่เจ๊แป้ง หนีไปไหนไม่พ้นแล้วตอนนี้ มีอยู่สองทางคือ ยอมพี่กันต์กับยอมตัดขาดกับพี่กันต์
...แต่ผมไม่อยากตัดกับใครแล้ว โดยเฉพาะกับพี่กันต์ ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเลยสักนิด
“แล้วชอบบางไหมล่ะ เปิดใจบ้างไหม” ผมพยักหน้าแบบง่ายๆกับคำถาม
“แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”
เหยดดด ผมสะดุ้งโหยงกับเสียงกรีดร้องของเจ๊แป้ง หน้าตาของเจ๊แป้งที่แสดงออกมาว่าไม่อยากจะเชื่อ กึ่งๆจะปลาบปลื้ม หรืออะไรสักอย่างที่ผมอธิบายไม่ถูก เจ๊แป้งเบิกตามองผมให้โตที่สุดเท่าที่ลูกตาเล็กๆจะเปิดออกมาได้ นี่มันหาอะไรกันครับซาร่า
“แกรักเขาแล้วเรอะ!” ถึงทีผมต้องถลึงตามองเจ๊แป้งบ้าง
“รักบ้าอะไร หมายถึงเปิดใจเฉยๆ ยัง ยัง ยัง”
“แน่ใจนะ” ...ไม่แน่ใจอ่ะ
“โห ใจผมเอง” ใจมนุษย์สุดแท้หยั่งถึง
“เท่าที่รู้จักแกมาแกเป็นพวกชอบปิดบังนะ”
“เออน่ะ” ตอบแบบขอไปที เจ๊ปล่อยผมไปเหอะ
“อย่าให้เห็นนะว่าเปิดออกมาแล้วเจอผู้ชายซุกอยู่ในห้อง” เจ๊เป้งชี้หน้าผมอย่างมาดร้าย ผมยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
“ไม่มีทางได้เจอผมรับประกัน” ถามว่าทำไมถึงมั่นใจขนาดนี้ก็เพราะ..
...ใครจะมานี่ให้เจ๊แป้งจับผิด แถมยังมีพ่วงพี่หมิงตัวจุ้นมาอีกคน ถ้าจะเคลียร์อะไรไปบ้านพี่กันต์เงียบดีกว่าเยอะ
อย่าคิดลึกนะ ผมเปล่าคิดอกุศล แต่บ้านพี่กันตืดีกว่าจริงๆ หมาน่ารักด้วย...
..........................................................................................
กันต์ talking
ผมนอนแช่น้ำในอ่างอย่างสบายอารมณ์ ของที่ซื้อมาไม่คิดจะเก็บ ขี้เกียจ บ้านหลังนี้เป็นบ้านธรรมดาที่แต่ก่อนแม่ผมให้คนเช่า และตอนนี้ผมขอมาอยู่เอง เพราะมันใกล้ที่ทำงาน บ้านไม่ได้ตกแต่งอะไร ไม่มีอะไรใหม่ๆหรือหรูหรา แต่ผมก็ยังจะพยายามยัดอ่างอาบน้ำมาไว้จนได้ ถึงมันจะขัดๆกันก็เถอะ ผมไม่แคร์อยู่แล้ว ก็กุชอบอ่ะ เอ้อ...
ตลกธาม น่ารักจนอยากจะฉุดกลับบ้าน ชอบที่ยิ้มแบบนั้น ชอบที่ทำเหมือนงอนแต่จริงๆก็ไม่ใช่ ชอบสายตาที่มองผม ชอบเสียง ชอบนิ้ว ชอบผิว ชอบแก้มใสๆ ชอบซอกคอหอมๆ ชอบตัวที่กอดแล้วกำลังดี ชอบกลิ่นที่ถึงไม่มีน้ำหอมก็น่าดม ชอบที่ห้าวๆลุยๆ ชอบที่รักสัตว์ ชอบที่ไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ ชอบที่ไม่ใช่คนขี้เหงา ชอบที่ธามดูแลตัวเองได้ ชอบที่เรียกผมว่าพี่กันต์ แต่คลั่งกว่าตอนได้ยินเรียกว่ากันต์...
อธิบายไม่หมดว่าทำไมถึงรัก
...รู้ตัวไหมว่าผมรักจนจะตายอยู่แล้ว ยิ่งใกล้ยิ่งถอนตัวไม่ขึ้น บอกตามตรงว่าไม่พร้อมจะรับความผิดหวังอีกครั้งจากคนคนนี้
..........................................................................................22-11-2011
มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
อัพแล้ว ฮิๆๆๆๆๆๆ โทษทีที่ช้า ฮุๆๆๆๆ
ขอโทษด้วยเรื่องคำผิด คนติมาเยอะมาก จะพยายามมีสติตอนพิมพ์มากขึ้นนะ ช่วงนี้เหมือนหลับใน แล้วนอนดึกไม่ค่อยทนแล้วด้วย เวลาอัพอาจจะเริ่มไม่แน่นอน เพราะจะต้องเริ่มนอนแบบเป็นเวลา ใกล้เปิดเทอมแล้ว ขี้เกียจจนขนรุงรัง เห้ออออ
ขอบคุณคนอ่านมากๆจ้า คืนนี้เดี๋ยวมาตอบโพส
-
อร๊ายยยยยยยยย *ตบโต๊ะ ป๊าบๆ* ตอนนี้มันน่ารักจริงๆ อยากยุให้พี่กันต์จับกดธามมากมาย :haun4:
ธามเอ๊ย ยอมรับใจตัวเองกับเจ๊แป้งไปแล้ว ที่เหลือก็โกรนเคราแล้วเลิฟๆกับพี่กันต์ไปเถอะ เค้าอยากอ่านncแล้ว กร๊ากกกกก :jul3:
ตอนท้ายที่พี่กันต์พรรณานาพร่ำเพ้อนี่น่ารักมากอ่ะ แหม่..รักธามเยอะๆๆๆๆ แล้วก็สู้ๆพี่ อีกไม่นานหรอก o13
*กอดๆ*คนเขียน คิดถึงเน้ :กอด1:
-
อยากจะกรั๊ดเป็นเพื่อนเจ๊แป้ง
ไม่ไหวแล้ว น่ารักอ่ะ :o8: :o8:
อิพี่กันต์ก็นะ ตอแหลได้ใจจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เราให้อภัยเพราะน่ารัก :laugh:
-
พี่กันต์เน่ามากนะเนี่ยตอนนี้อ่ะ 555
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่กันต์และหมอธาม
:-[ :-[ :-[
-
เห้ยยย ทนไม่ไหวแล้ววววว
.
ตอนหน้าให้ธามปล้ำพี่กันต์เลยเห๊อะ
-
เป็นสามบรรทัดสารภาพที่อยากกดไลค์ร้อยครั้ง
ใครไม่ใจอ่อนกับความคิดนี้ของตราหน้าว่าตายด้าน
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก อ่านไปเขิลไป
-
ไหนๆธามก็เปิดใจแล้ว รีบตอบตกลงซะ เพราะดูท่าทางแล้วธามเองก็ไปไหนไม่รอด :o8:
-
“กันต์มึงกวนตีนนะ” ผมสวนกลับ ขอสักทีเหอะ อยากมานานและประโยคนี้ 8ปีเลย วันนี้พึ่งได้พูด พูดแล้วสะใจเป็นบ้า
กร๊ากกกกกกกกกก ชอบอ่ะ ถูกใจเป็นบ้าเลย ธามสะใจคนอ่านก็สะใจค่ะ
ตลกเจ๊แป้งที่มาพร้อมความอยากรู้อยากเห็นลงตับ สุดท้ายธามก็ยอมเปิดปากจนได้
และโหมดพี่กันต์ที่มาเพียงไม่กี่บรรทัด แต่เอาใจอิฉันไปเลย
ตลกธาม น่ารักจนอยากจะฉุดกลับบ้าน ชอบที่ยิ้มแบบนั้น ชอบที่ทำเหมือนงอนแต่จริงๆก็ไม่ใช่ ชอบสายตาที่มองผม ชอบเสียง ชอบนิ้ว ชอบผิว ชอบแก้มใสๆ ชอบซอกคอหอมๆ ชอบตัวที่กอดแล้วกำลังดี ชอบกลิ่นที่ถึงไม่มีน้ำหอมก็น่าดม ชอบที่ห้าวๆลุยๆ ชอบที่รักสัตว์ ชอบที่ไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ ชอบที่ไม่ใช่คนขี้เหงา ชอบที่ธามดูแลตัวเองได้ ชอบที่เรียกผมว่าพี่กันต์ แต่คลั่งกว่าตอนได้ยินเรียกว่ากันต์...
อธิบายไม่หมดว่าทำไมถึงรัก
...รู้ตัวไหมว่าผมรักจนจะตายอยู่แล้ว ยิ่งใกล้ยิ่งถอนตัวไม่ขึ้น บอกตามตรงว่าไม่พร้อมจะรับความผิดหวังอีกครั้งจากคนคนนี้
อ๊างงง คนอ่านตายไปเลย (ทำยังกะตัวเองเป็นธาม กร๊ากกกกก)
อิจฉาเมิ้กกกกกกกอ่ะขอบอก *0*
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ทำไมตอนนี้มันน่ารักหยั่งงี้ค้าาาาาาาาา
*วิ่งกรีดร้องไปทั่วห้อง
:z3:
น้องธามเอ๊ยอีกไม่นานแล้ว
:oo1:
ธามของคนอ่านมีแววว่าจะได้กัน(ต์)แน่นอน
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z2:
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
โอ้ยยยยยยยย ตอนนี้ยาว โดนใจจจ o13
เจ๊แป้งน่ารักมากก ทำถูกต้องแล้วค่า *ชูป้ายไฟ*
หมอธาม ลูกน่ารักเกินไปแล้วนะลูก .
มาให้แม่ฟัดเล่นซักรอบสองรอบเหอะ อร๊ายย :impress2:
พี่กันต์ ตรงกันต์ทอคกิ้งนี้แทบร้อง ปลื้มปิติแทนลูกธาม
สู้ ๆ นะพี่กันต์ พี่กันต์หล่อจัง(ไร)ของน้องทำได้อยู่แล้วว
ปล. รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นแม่ธามและน้องพี่กันต์ไปแล้วนะ :laugh:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า :กอด1:
-
แถเก่งมากพี่กันต์
เสียหลักเฉียดแก้มธามหน่ะสิ :laugh:
ธามทำตามใจตัวเองให้เยอะกว่านี้ซะที
:serius2:ลุ้นจนอยากให้พี่กันต์ลากไปปล้ำแล้วเนี่ย
-
พี่กันย์น่ารัก แต่ธามจะน่ารักกว่านี้ถ้ามิมีเคราแพะอะ เห็นแล้วขัดใจเจ๊ :m16:
-
ตลกธาม น่ารักจนอยากจะฉุดกลับบ้าน ชอบที่ยิ้มแบบนั้น ชอบที่ทำเหมือนงอนแต่จริงๆก็ไม่ใช่ ชอบสายตาที่มองผม ชอบเสียง ชอบนิ้ว ชอบผิว ชอบแก้มใสๆ ชอบซอกคอหอมๆ ชอบตัวที่กอดแล้วกำลังดี ชอบกลิ่นที่ถึงไม่มีน้ำหอมก็น่าดม ชอบที่ห้าวๆลุยๆ ชอบที่รักสัตว์ ชอบที่ไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ ชอบที่ไม่ใช่คนขี้เหงา ชอบที่ธามดูแลตัวเองได้ ชอบที่เรียกผมว่าพี่กันต์ แต่คลั่งกว่าตอนได้ยินเรียกว่ากันต์...
อาการหนักนะเนี่ยพี่กันต์ 555
บวกจ้า
-
555+ พี่กันต์ตอนนี้นี่ ได้ใจจริงๆ ชอบๆๆ มีหวานเล็กๆ พอเป็นกระสัย :o8:
ธามเริ่มจะแสดงออกกับพี่กันต์มากขึ้น แถมมีเจ๊แป้งออกมาช่วยเพิ่มรสชาด
มาล้วงตับ ล้วงไต ล้วงหัวใจน้องธาม คำตอบที่ได้แม้ไม่พูดว่ารัก ก็ใกล้เคียง
ความฝันของพี่กันต์จะเป็นจริงบ้างมั๊ยนะ ทั้งโกนเครา ทั้งเป็นแฟน สู้ๆนะพี่กันต์
แถมตอนท้ายพี่กันต์เพ้อถึงธาม อ่านแล้วเขินแทนธามเลยอ่ะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเน้อ :L2:
บวกเป็ดให้พี่กันต์หล่อจัง(ไร) :m20: กับน้องธามผู้น่ารัก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
สั้นนนนนนนน T.T หรือคิดไปเอง แอร๊ยยย
เมื่อไหร่ธามจะโดนพี่กันต์รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวซักทีน้อ
อิอิอิอิ คนเขียนสู้ๆจ้าา
-
แอร๊ยยยยยยยยส์ เขินแทนธาม
คนอ่านก็อาการหนักไม่แพ้พี่กันต์เลยค่าาาาาา
:m3: :m11:
-
ไม่รู้จะอิจฉาใครดีพี่กันต์ก็น่ารักธามก็น่ารัก
-
“โอ้ย จะมีใครอีกนอกจากนี้ เตียงได้หมิงมั้ง ไอ้เราก็อุตส่าห์ทุ่มสุดๆ ทั้งจริงใจ ทั้งดูแล น้อยใจนะ”
"เตียงหมิงก็ได้มั้ง" ใช่แบบนี้อ่ะป่าวเอ๋ย
โอยย ธามถ้าเป็นผู้หญิงนะ ป่านนี้เขาตกลงปลงใจแทบจะแต่งงานกันแล้ว
เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่กลัวขึ้นคาน ฮ่าๆ
-
แอร๊ยยยยยยยยอ่านๆไปเอาหัวโหม่งคอมไปจะบ้าตายทำไมมันเขินแบบนี้จริงๆดูเหมือนไม่มีอะไรแต่ทำไมมันเขินแบบนี้นะ!!!
เอาเลยพี่ธามเอาเลยแบบพี่กันต์หนิหาได้ยากตามท้องตลาดแรไอเทมมากๆ(?)โอ้ยยยยยยยยยย*เอาหัวโหม่งคอม* :impress2: :impress2:
-
:-[ :-[ :-[
-
ท่าทางหนูธามจะโดนพี่กันต์ขโมยหัวใจไปเต็มๆ เเล้วล่ะม้างงง :z2:
แต่หนูธามไปขโมยหัวใจพี่กันต์มาตั้ง 8 ปีแล้วนะ คิคิ o18
อ่านส่วนของพี่กันต์แล้ว โหหหหห เข้าขั้นเพ้อแล้ววว :laugh:
ย่อความรู้สึกของพี่กันต์เหลือแค่นี้คือ "รักทุกอย่างที่เป็นธาม" :-[
เขินนนนน :-[ :-[
-
พี่กันต์นับวันก็ยิ่งแหล :laugh: :laugh:
ธามถึงจะกวนตีนแต่น่ารัก :o8:
-
เอร้ยยย ตอนนี้น่ารักได้โล่ไปเลยยย
ชอบพาร์ทพี่กันต์ตอนสุดท้ายง่ะ
รักไปหมด รักแบบแทบไม่มีเหตุผล
ยังไงธามก็ยอมรับกะเจ้แป้งไปแล้ว ก็ยอมรับใจตัวเองซะทีเถอะค่า
เชีย์จนเกร็งไปหมดละ 555
-
อ่าาา...ทำไมรู้สึกเหมือนจะกลิ่นมาม่าลอยมาไกลๆ
ไม่มีใช่มั้ยคะ T^T
อยากบอกว่าพี่กันต์กะธามนี่เป็นคู่ในตำนานสำหรับเราเลยนะ ชอบมว๊ากกกกก
หลงรักตัวละครเรื่องนี้
คนเขียนสวดยอดดดดด +1 ให้อย่างเต็มใจ
ขอบคุณมากๆนะคะ
-
เรื่องผู้ชายในชีวิตผม ทุกคำตอบคือพี่กันต์เลย
ชอบประโยคนี้มาก อยากจะกรี้ดเป็นภาษาสวีดิช :-[
พี่กันต์ก็คงความน่ารัก+เจ้าเล่ห์เหมือนเดิม เนียนตลอด :laugh:
ไอ้ที่พี่กันต์บอกชอบนั่น นู่น นี่ โน่น ของน้องธามเนี่ย
อยากบอกว่าเราจินตนาการล่วงหน้าไปเองแล้ว ว่าถ้าพี่กันต์พูดแบบนี้
ต่อหน้าธาม แล้วไล่จับ(รึจูบ) ไปตามส่วนต่างๆที่พูดนะ โอยยย :z1:
-
พี่กันต์...ไอเลิฟยูวววว :o8:
น่ารักอ๊า! อยากได้ผู้ชายอย่างนี้บ้าง แต่พี่กันต์คนนี้ให้ธามอยู่แล้ว :laugh:
-
อะมาจองไว้ก่อน
พี่ธามพี่ทำไมใจง่ายเยี่ยงนี้ 5555555555+
แต่ชอบนะที่ใจง่าย 5555555+
พี่ธามน่ารักกกกกกกก พี่กันต์น่ารักกกมากกกกกกกก
>///<
-
เย้ มาแล้ววว
ท่าทางพี่กันต์จะหลงน้องธามแบบถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้ว
:L2:
-
มาสั้นๆแต่หวานเกินหน้านะพี่กันต์ o18
-
พี่กันต์ ตกหลุม(รัก) ธาม จะขึ้นมาไม่ได้เเล้ว น่าสงสารเนอะ อิอิอิ
-
หน้ารักอะ ธามมีแอบเขินด้วย อิอิ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก น่ารัก :-[
-
ใกล้เเล้ว น้องเคราจะโบกมือลาธามเเล้ว :z1: กันต์โกนเลยๆ
ติดกับพี่กันต์เต็มๆ :o8:
-
อ่านมาทั้งตอนไม่มีอะไรเกิดขึ้น + แอบงอนว่าไม่มีพี่นาย
(งอนเม้นที่บอกว่าถ้ากันต์ได้กับหมิง พี่นายจะได้กับจระเข้ด้วย -*-)
แต่...
เรามาจมกองเลือดตายตอนกันต์ talking นี่แหละ
//จากไปอย่างสงบ
สรุปแล้วต้องไปเชียร์กันต์...
โกนเครามันเลย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! o18
(เชียร์ให้โกนเครายังกะเชียร์ห้ได้กัน -*-)
-
เจ๊แป้ง ซักฟอกให้ขาวสะอาดเลย เล่นมีปิดบัง แถมจะไปเคลียร์สองต่อสองท่ีบ้านผู้ชายอีก
-
พี่กันต์เพ้อใหญ่แล้ว
ธามใจอ่อนซะที ไหน ๆ พี่กันต์ก็เป็นคำตอบเดียวที่มีอยู่
-
พี่กันต์หลงพี่ธามจริง :-[
-
เจ้แป้งจัดการเคราน้องด่วน
-
โอ๊ยยยยยยยย ถ้ามีไลค์จะกดรัวววว ถ้ามีกิฟจะแจกหมดตักกกก !!!!
ชอบตอนที่ธามว่าพี่กันต์ว่ากวนตีนมากจริงๆ ขำแทบตกเก้าอี้ พี่กันต์โดนซะบ้าง กร๊ากกกกก
ถึงพี่กันต์จะเล่นมุกตอแหล แต่ธามก็ไม่ขัดขืนแถมไม่โกรธอีก อร๊ายยยยย เค้าใกล้กันอีกนิดแล้ว >3
ยิ่งอ่านตอนท้ายนี่พี่กันต์กู่ไม่กลับแล้วววว เขินแทนธามมม อยากให้ธามได้มาอ่าน >////< 555555
ปล.เจ๊แป้งคือที่สุดจริงๆค่ะ !! เป็นไอดอลในดวงใจเลย ชอบบบบ ~~
-
:L2:
-
โหยยยๆๆ แบบนี้เอาไปเลย 8 ล้านกะโหลก :impress2:
-
เอร๊ย !
พี่กันต์พูดมึงกู ดูไม่ค่อยเข้่าเลยอ่ะ55.
เห็นด้วยกับพี่กันต์ค่ะ, ธามโกนเคราออกเหอะ
-
คนเขียนน่ารัก มาต่อเร็วกว่าที่คิดไว้เยอะเลย
รักคนเขียน ^^
-
ธามเอ้ย คงยากที่จะปิดมาดามแป้ง
-
...เรื่องนี้ชื่อตอนไปกันได้กับเนื้อเรื่องตลอดเลยแฮะ
เสียหลักจริงๆ ทั้งพี่กันที่เสียหลักสะดุดแขน แล้วก็ธามที่เสียหลักสะดุดกับพี่กันต์เข้าไปเต็มๆเลย5555
เข้าใจเจ๊แป้งแฮะ เวลามีหนุ่มมาจีบเพื่อน(ผู้ชาย)เราก็ตามเขย่าแขนจนกว่ามันจะเล่าให้ฟังเหมือนกัน คิคิคิ
ไลค์พี่กันต์! ไม่ใช่เรื่องฉวยโอกาสนะ เรื่องอ่างอาบน้ำต่างหาก! อาบน้ำในอ่างมันสบายสุโค่ยมากอ่ะ ถ้ามีตังจะซื้อมายัดที่บ้านเหมือนกัน ฮู้.. เรียนให้จบก่อนแล้วเรื่องใช้ตังค่อยคิดทีหลังดีกว่า แต่อารมณ์นั่งๆนอนๆอยู่ในน้ำอุณหภูมิกำลังดีนี่มันแจ่มมากอ่ะ จากปกติอาบน้ำ5นาทีจะกลายเป็นครึ่งชั่วโมงไปเลย
ตอนนี้มีส่วนที่ชอบมากๆในเมะพาร์ท คือมันจะมีอารมณ์หลงๆคลั่งๆออกจิตนิดๆ ดูหมกมุ่นดี5555
รอตอนต่อไปค่า
-
ถ้าได้รักกันเมื่อไร พี่กันต์คงรู้สึกเหมือนฝัน เตรียมตัวไว้นะคะ ใกล้แล้วๆ(?)
:กอด1: รอฉันรอเธอ(โกนเครา)อยู่ อิอิ :กอด1:
-
love เรื่องนี้อ่ะ ธามน่ารักอย่างแรง :กอด1:
-
ธามอย่าทำให้พี่กันต์ผิดหวังนะ
-
อั๊ยยะ ถ้าจะน่ารักกันขนาดนี้ ><~~~~~~~
แต่พี่กันต์นี่เนียนเลยนะ ไอ้มุขซอกคอเนี่ยย แอร๊ยยยย (ทำเสียงแบบเจ๊แป้ง 555)
-
เอร๊ยยยย พี่กันต์เสียหลักบ่อยๆนะ เอาใจช่วยยยย ก๊ากกก
เจ๊แป้งรู้อย่างนี้แล้ว จะกลายเป็นหน่วยสอดแนมขายความลับธามให้พี่กันต์ป้ะเนี่ย 555
"กันต์มึงกวนตีนนะ" >>> สะใจด้วยคน ฮาาาา
แต่เราก็เห็นด้วยกับคห.ก่อนหน้านะ ที่บอกว่าเรียกกันต์เฉยๆมันดูห่างๆไงไม่รู้
เรียกพี่กันต์อ่ะ อ้อนๆดี :-[
ไว้ค่อยเรียกกันต์เฉยๆตอน:oo1: มันน่าจะเรียกเลือดพี่กันต์ได้เป็นลิตร ก๊ากกกก รออ่านอยู่นะคนเขียน :-[
-
พี่กันต์เริ่ดอ่ะ ชอบมากมาย
อยากได้แบบนี้สักสองสามคน ฮ่าๆๆ
-
ธามกับพี่กันต์น่ารักที่สุด :L2:
-
อ่าน กันต์ talk แล้วกลัวว่าถ้าธามยังไม่ตอบตกลงเร็วๆ นี้อาจจะมีการฉุด พี่กันต์เข้าขั้นแล้วนะเนี่ย
ว่าแต่ธามซ่อนของอะไรไม่ทันอ่ะ อยากรู้ :z3:
คิดถึงนิยายเรื่องนี้ คิดถึงะม คิดถึงกันต์ และสุดท้ายคนเขียน
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขำเจ้แป้ง อ่านแล้วคงนึกถึงตัวเอง ฮา....
รออ่านต่อ จะได้(เปิดใจ)กันแล้วววว เปิดเยอะๆ นะลูกนะ ฮา...
-
ใครไม่หลงรัก ธาม ไม่หลงรักพี่กันต์ให้มันรู้ไปเหอะ
ขนาดนี้แล้ว ยอม แล้วละ ๕๕๕
พี่กันต์นี่ ขั้นหนักแล้วนะ รักทุกอย่างที่เป็นธามม
โอ้ย อยากจะคลั่งตาม มากๆ รออีกนิดเดียวเท่านั้นแหละ นักอ่านเชื่อ
นักเขียนต้องไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนนนนน (จับธามโกนเคราซ๊าาา ) อิอิ
รัก กันต์ รักธาม รักนักเขียน + 1 สวยๆ
-
โดนธามทำให้รักให้หลงจนพี่กันต์ถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้
แสดงว่าของเขาดีจริงๆ
แล้วเมื่อไหร่ความอดทนของพี่กันต์จะสิ้นสุดอ่ะ อยากได้ NC อ่ะ คริคริ
-
กันต์!กวนตีนนะมึง ฮ่าๆ ขอด่าบ้าง
-
ธาม ยอมได้แล้วมั๊ง เง้อออออออออ .... :impress2:
ส่วน ไอ้ครีมโกนหนวดใหม่ ที่ซื้อมาเพราะอยากลองอ่ะ ก็ลองได้แล้ว เค้าลุ้นแทนพี่กันต์ นานแล้วนะ ว่าเมื่อไห่จะโกนซักที :laugh:
-
อ๊อยยยยย พี่กันต์น่ารักมากกกก
ชอบที่พี่กันบรรยายความรู้สึกที่มีให้ธาม ชอบนั่นชอบนี่
เขินแทนธามเลย >///<
ส่วนธามก็เริ่มอาการหนักแล้วนะลูก พอธามมีความรัก(?) ถึงเจ้าตัวเค้าจะยังไม่ยอมรับ
แต่แบบนี้ธามน่ารักขึ้นเป็นกองเลยรู้มั้ย
-
อ๊ายธามเนี่ย น่าอิจฉานะ อิอิ
-
มาตอบโพสและ นิยายอัพกลางวันนะจ้ะ ต่อจากนี้ 555 คนเขียนฝึกนอนแต่วันอยู่
bon - เหยยยย ไม่นะไม่ เค้ากะตัวเอง มันจะไม่เกิดขึ้น ไม่อยากจับคู่เจ๊แป้งกะใครเลย อยากให้คานทอง 5555
golove2 - ไม่รุ้ใครจะเป็เมียใครนี่ซิประเด็น 555
MoMoRin - ฮิๆ
2pmui - เป็นตัวตุ่นมุดรู 5555
iamnan - โอ้ยยย กลัวมันจะกลายเป็นนิยายร้อยบทนี่ดิ 55555 เด๊่ยวรับไว้พิจาณาละกัน แรงเชียร์เยอะจริง
gumrai3 - เดี๋ยวกะว่าจะให้เสี่ยปาล์มออกมาพร้อมกับหนึ่ง คิดว่าคงไม่คู่กับใคร เพราะควรมีผู้ชายในเรื่องแบบเป็นผู้เป็นคนบ้าง 5555.
-~iK@iZ_KunG~- - บอกแล้วว่าคู่นี้ฮาได้อีก
Nichdia - สุราเป็นเหตุให้เกิดอันตราย 555
hikikomori - ที่จริงแต่งไว้ตั้งนาน กะเก็บไว้เป็นของเด็ดๆ ปล่อยตอนไม่ว่าง 55555
carmel - ดีใจนะเนี่ยที่คนอ่านชอบเรื่องนี้ขนาดนี้ 55555555 พี่กันต์จะกำชัยในอีกไม่นาน ขอบคุณที่ติดตามอ่านเช่นกัน
kslave - คือตอนแต่งไปก็ฮาไปเหมือนกัน อุบาทว์สิ้นดี
Yunatsu - พี่กันต์ส่งถึงเตียงไม่ได้ ธามห้าม555555 ตอนพิเศษอ่านเอาฮา ดูความกากของสองไหลตัวพ่อว่าแต่ก่อนนั้นเคยเมาอาละวาด 55555
maruko - คาดว่าหากเกิดขึ้นจริง อาจจะถึงขั้นชกต่อยกันแล้วกลายเป็นนิยายในเล้าเรื่องให่ อารมณ์ประมาณว่า เมื่อผมเมา เราจึงได้กัน อะไรประมาณนั้น น่าสนใจนะ อยากลองแต่งดูบ้าง แต่มันเยอะแล้วแนวนั้น แต่ก็น่าจะฮาดีนะ 555 (แต่เยอะมาก 55) โห้ยยย คนแต่งไม่ขยันหรอก แค่ว่างมาก แล้วไม่ทำไอ้สิ่งที่ควรทำต่างหาก
vascular - บางทีก็ดุอุบาวท์มาก 5555
konnarak - นั่นไง อยากได้คู่นี้ไหมล่ะจ้ะ 55555
cocoaharry - ชีวิตการนอนแบบเพื่อนเราเลยอ่ะ มันนอนเที่ยงตื่น 4ทุ่ม 55555+ ส่วนหมิงกันต์ กันต์หมิงนั้นก็ปล่อยมันเป็นอดีตไปเถอะ เกิดขึ้นมาจริงๆคงอุบาทว์พิลึก แต่ก็น่าลองนะ 5555
Crossley - เจ๊แป้งอาจจะอยากยึดคานทองก็เป็นได้ 55555555 เพราะผช.ที่เหลือไม่ผ่านมาตรฐานชี 555
Chiren - มันเป็นอดีตฝังลึกที่ทั้งคู่ไม่คิดจะรื้อฟื้น แค่คิดก็จะอ้วกแล้ว 555555 ปล่อยมันไปเถอะ ด้วยความเมาอันน่าสมเพช สุราเป็นเหตุให้ขาดสติ คนเขียนกลับมาแล้ว หวังว่าคนอ่านยังรอ ฮิๆๆๆๆๆ
davina - ชิบหายอ่ะถ้าเลยเถิด ได้นิยายเรื่องใหม่ที่ไม่ใช่เรื่องนี้แน่ อาจจะเป็น กันต์จัง กับ หมิงตอ รักมั่วๆในคืนเมาๆ 555
Imagine - กร๊ากกกกก ไม่แน่ๆ เรื่องแบบนี้อาจจะสูสีก็ได้นะ แต่ไม่ว่ายังไงก็ปล่อยให้มันเป็นอดีตต่อไป เพราะอาจจะทำให้เนื้อเรื่องเสียหายได้ถ้าเอามารื้อฟื้น อีกไม่นานเคราหมอธามจะหายไป โปรดอดใจรอ
PetitDragon - อีกไม่นาน 55555
naran - ข้อคิดก็มีนะบทนี้ สุราเป็นเหตุให้ขาดสติ 5555
wan - 5555 คนเขียนเขียนเองก็ฮาเองนะบทนี้ อุบาว์จริงอะไรจริง กรี้ดดดด ไม่ๆ หมอยศนี่ปล่อยเค้าอยู่กะสัตว์ไปเถอะ เสี่ยปาล์มของเราจะเป็นผู้ชายต่อไป 5555 ควรจะมีความหลากหลายทางเพศในนิยาย 555
howru - โคตรชายอ่ะถ้าได้กัน ว่าแต่ใครจะได้ก็คิดไม่ออกนะ 555
POPEA - หมิงมันมองโลกในแง่ดีมากเกินไปนะบางที 5555
DraCo_SLa13 - อย่าให้พ่อแม่เห็นพอว่า อ่านอะไร 555555555555555555555555
MM - โฮะๆๆๆ นี่บทเอ็นซี นิดๆครั้งแรกของคนเขียนเลยนะเนี่ย 55555555555555 คนอ่านอาจจะไม่คิดว่าคนเขียนจะเขียนจริงแต่เขียนไปแล้ว 555 ส่วนNC ของจริงจะเป็นไงต้องติดตาม ฮี่ๆๆๆๆ
choijiin - กรี้ดดด แหม คนมันเพื่อนกัน มันคงไม่คิดว่าจะได้แลกลิ้นกันย่อมรับไม่ได้เป็นธรรมดานะจ้ะ 5555 อย่าได้กันแหละดีแล้วเพื่อความสงบสุขของมวลมนุษย์
iforgive - เป็นบุญแล้วที่ไม่ได้จริง 555
namwaan1992 - เดี๋ยวได้โกนสมใจอยาก 555
Momichi - เจอแบบนี้ไม่หายเมาก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร บทฟิทเจอริ่งอีกไม่นานเจ้าค้าาาาา โปรดอดใจรอ
Rhythm - เจอแต่ไม่ใช่รูที่ต้องการ 5555
akichan - เดี๋ยวมาๆ อย่าพึ่งลืมกันไปก่อน
yogurtjung - ทางที่ดีเมาแล้วหลับ อย่าริ อยาก 555
from_mars - ว่าแต่จะมีเหร้อลูก มีแต่ลูกอย่างอื่นนี่ดิ 5555
PBOBP - คนเราผิดพลาดกันได้
♥WonnaBwithKoy♥ - ฮุ ไม่นานหรอก มาอัพแล้ว ดราม่าอาจจะมีเล็กๆ แต่ไม่ขนาดแบบ โอ้ยย น้ำตาไหลพรากหรอก 5555 ส่วนบทพิเศษนั้นถือว่าอ่านเอาฮา 555 ว่าไอ้ความเพอร์เฟ็คที่เห็นเป็นเพียงภาพลวงตา
river - คิดซะว่าเป็นมุมน่ารักๆ
bangkeaw - ถ้าเขียนให้ได้กันจริงๆคนอ่านรุมฆ่าคนเขียนแน่อ่ะ 555
beautifuldead - โห้ยย จากนี้สปีดในการอัพจะลดลงเพราะใกล้เปิดเทอมแล้ว แต่จะพยายามมาถี่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ คู่3ปีจะมีมาแทรกเรื่อยๆ โปรดอดใจรอ
lucifel - โศกนาฏกรรมชัดๆ
cotone - แช่งได้โหดบัดซบมาก กลัววว อย่าทำร้ายเรา คนเขียนเป็นคนที่นอนได้ไม่ต้องตรงตามเวลาก็ได้ มีความอึดในการอดนอนเป็นเลิศ 5555 แต่จะเปิดเทอมต้องปรับตัวนิดนึงแหละ อาจจะไม่อัพถี่เหมือนเคย ส่วนเรื่องเรียนนี่อาจจะเป็นตัวสำคัญที่ทำให้คนเขียนหายหัวไป
savada - มันสยองซิ รุกปะทะรุกเลยนะ 5555555 ธามมาเต็มบทแล้ว ฮิๆๆๆๆ
takara - ถ้าเกิดมันเลยเถิด ก็ไม่มีเรื่องนี้ให้อ่านอ่ะจ้ะ เปลี่ยนเป็น กันต์หมิง เพื่อนรักหักเหลี่ยมแทน
munjung - ไม่อยากคิดแต่ต้องคิด เพราะมันฮามาก 555
jaja-jj - เอาแล้วไง มีคนชอบหรือจะแต่งฟิคนิยายตัวเองดีวะ 55555555555555555555 เรื่องเจ๊แป้งคานทองนั้น มีแนวโน้มมาก
lidelia - นั่นไงล่ะ
powvera - ฉะนั้นตอนเมาโปรดระวังตัว
tartar - ถ้าลงได้ก็ยุ่งอ่ะ 555
day9day - ขอบคุณคนอ่าน ฮิๆๆๆ แต่หลังจากนี้สปีดอาจจะตกลง เพราใกล้เปิดเทอม
murasakisama - ถ้าได้กันในวันนี้ คงไม่มีธามในวันนี้ 5555
malula - โอ้โหยยย อย่าเลย คนเขียนลำบากใจจะเขียน 555
badcow - มันเป็นเรื่องธรรมชาติ 5555555555555555
tamako - มันเป็นประสบการณือันแสนเลวร้ายที่ไม่มีใครอยากให้เกิด
vanny - สุราไม่ดีนะจ้ะเด็กๆ
kusahana - ขอบคุณที่ติดตามจ้า
mur@s@ki - ถ้าได้แล้วติดใจเด๊่ยวมีเรื่องใหม่ให้อ่าน เรื่อง รักมัวเมา เพราะเราได้กัน 5555 หมอยศคิดถึงคนอ่านทุกคน 555
AdLy - เป็นเรื่องที่ดีที่สร้างเมากันก่อน 555
evilheart - แหม ใครจะไปรู้ อาจจะเหนือกว่าก้ได้นะ 5555
greensnake - คนเขียนมีขั้นสุดเยอะแยะมากมายเกินกว่าจะจินตนาการได้ และเป็นเรื่องที่ดีที่คนเขียนไม่ให้กันตืกับหมิงได้กัน 555
NONSENSE - เป็นบทที่กวนตีนที่สุดเท่าที่จะคิดออกแล้วบทนี้
133113 - รอดมาได้จนเกิดเรื่องนี้ขึ้น
silverphoenix - WRONG มากด้วยนะ
koikoi - มองให้มันน่ารักดิ 555555555555555
Cherry Red - น่าสนใจดีออกนะ บางทีเรื่ออาจจะฮาจนหยุดขำไม่ได้ 555555555555555
afternoon - เป็นบทรวมมิตรอารมณ์ ให้คนอ่านรู้สึกสับสนในตัวเอง
himehero - นี่ไง เป็นประเด็น ที่หลังอ่านชื่อตอนก่อน จะได้ทำใจ 5555
นายอ่ะอ๋า - ดีใจที่คนอ่านชอบ นิยายมันมีหลายๆอารมณ์มาให้อ่านจะได้ไม่เบื่อกันไปซะก่อนเน้อออ เจ๊แป้งจะคู่หรือจะคานโปรดติดตามต่อไป
❈•NiGhtMar€•❈ - ผลเสียของสุราที่ถึงแม้จะเกิดขึ้นแต่ทั้งคู่ก็ยังดื่มเรื่อยๆ โถถถ
SungJimun - คนเขียนทรุดโทรมตลอดเวลาจ้ะ 555555555555555
RoseBullet - อาจจะได้เปลี่ยนเรื่องถ้าได้กันขึ้นมาจริงๆ
JaJa89 - ยินดีต้อนรับสู่นิยายกากๆจ้า 5555 ส่วนตอนพิเศษก็ต้องมีอะไรแปลกใหม่นิดนึง 555 บทนั้นอีกไม่นานล่ะมั้ง ก็เกือบใกล้ๆจบอ่ะ
FiZZ - กันต์หล่อจัง (ไร) 555555+ คือสุราเป้นเหตุในบทนี้ ไม่ควรๆ แฟนคลับเจ๊แป้งช่วงนี้เยอะได้อีกกก
iPuii - คนอ่านรายนี้เข้าใจความรู้สึกกันต์หมิงมาก ปรบมือ 555555555555555555555 เอาใจไปเลย
pizza2011 - เค้าไม่ได้กันแหละดีแล้ว คนเขียนคิดไม่ออกว่าใครจะรุกจะรับ
Heisei - มันเป็นนิยายเบาสมองที่ขายความขำอย่างเดียวนะเรื่องนี้ อย่าเอาสาระ
ChCh13 - กรี้ดดด ชะตาชีวิตอะไรจะรันทดขนาดนั้น ไม่ๆ 5555+ ปล่อยเรื่องราวนี้เป็นเรื่องขำๆในอดีต โปรดอย่างใส่ใจ 5555
misso - แหมะ ไม่แปลกหรอกนะที่ชอบธาม เพราะบทแรกที่พี่กันต์ยังไม่ค่อยมีบทบาทนี่คะแนนธามนำลิ่วมาก เพราะความความน่ารักบนความสถุลนี่แหละ ฮิๆๆๆ แต่พอพี่กันต์เผยธาตุแท้ แฟนคลับก็ไหลมาเทมาย้ายข้างกันใหญ่ อาจจะเป็นเพราะพระเอกส่วนใหญ่ถ้าไม่แบดบอยก็แสนดีไปเลยแล้วจะขรึมๆ แต่นี่พระเอกเพอร์เฟ็คแต่แอบมีมุมฮาๆ แบบจังไรๆ เลยดูแปลกไปนิดหน่อย คู่หมิงนายก็ของแปลก คิดมาได้โดยบังเอิญ 5555 คนเขียนพยายามปรับปรุงเรื่องคำผิดอยู่ แต่แก้ไม่ค่อยหาย พยายามตรวจทานแล้วแหละ เห้อออ อนาถกะตัวเอง ต่อไปนี้คงม่ได้มาอัพเช้ามืดแล้ว เพราะว่าต้องปรับเวลานอน ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ
JJHJJH - ยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่จ้า ขอบคุณที่ติดตาม
silverOrain - ถ้าสร่างเมาไม่ทันก็ชิบหายจะ ไปต่อไม่ถูกเลยแหละ 5555
casper75 - ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะ
tagloveX-Mark - มาอัพแล้วจ้า ไปอ่านได้เลย
moriku - อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา 555555555555555555
KOLLUMz - หมอยศเป็นตัวประกอบที่มีคาเรคเตอร์
AbcPrince - ไปเที่ยว มหาลัยเพื่อนมา 55555 มันมาก55555 กลับมาจัดให้ตามคำสัญญา
fiixtion - ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ อัพแล้ว อ่านตอนใหม่ได้เลย
kazzkate - โอ้ ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย คนเขียนไม่อยากคิดถึงจุดนั้น มันทำร้ายกันต์เกินไป 55555
lovely1714 - ดีใจที่คนอ่านชอบนะ
punmile - ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ เรื่องคำผิดกำลังพยายามอย่างยิ่งยวด ก่อนเอามาลงก็ตรวจแล้วแต่ก็ยังลอดหูลอดตาไปได้อยู่ดี อ่ะ ฮืออออ ขอโทษด้วยจริงๆ
u_cosmos - เป็นบทแห่งความกากของหมิงกันต์มาก แบบพี่กันต์เนี่ยถ้าหาได้ คนเขียนหาให้ตัวเองก่อนเลย 55555
..............................................................................................
ตอบโพสของบทพิเศษที่หยุดไปนานจ้า
ต่อไปนี้อัพจะไม่ค่อยเป็นเวลานะ แต่จะพยายามอัพทุกวัน เพราะว่าเนื่องจากต้องรักษาอาการนอนไม่เป็นเวลาให้หายก่อนเปิดเทอม รักคนอ่านจุ๊บๆ
-
กันต์ นายเนียนมากอ่ะ (เรียกตามธามเหอะ)
สมกับเป็น กันต์จัง(ไร)ของธามแล้วแหละ ฮ่าๆ
ต่อไปเราอาจจะเรียกนายว่า กันต์จัง แบบไม่มีวงเล็บล่ะนะ
เพราะเราละเอาไว้ในฐานที่เราเข้าใจเองคนเดียว ฮ่าๆ
มีแอบหยอกแบบโหดๆด้วยว่ะกันต์จัง
น่ารักนะเนี่ย เพิ่มดีกรีความอยากได้อยากมีของเราขึ้นมาอีกเยอะเลย :haun5:
เราก็เป็นเหมือนกันไอ้เรื่องปรับเวลานอนเนี่ย
เปิดเทอม นอนโคตรดึก(เล่นเน็ต) ตื่นสายไปเรียน กลับมานอนบ่าย
(เป็นวงจรชีวิตสั่วๆของอนาคตของชาติเช่นเรา :amen: )
-
ฮิ้ววววว....................น่ารักอ่ะ
เขาใกล้จะ....กันแล้วใช่ป่ะ ฮิฮิฮิ
-
ชอบทุกอย่างที่เป็นธามและธามเป็นสินะ พี่กันต์ :-[
-
พี่กันต์โรคจิตวะ
5555555555
ธามเปิดจายยยยยยยรักกแล้วววววฮิฮิ
-
55555555555555 หยอดวันละนิด จิตแจ่มใสมั้งคะพี่กันต์
-
จะน่ารักกันไปถึงไหนอ่านไปก็เขินแทนธามอ่ะ
-
ชอบๆๆๆๆๆๆอ่ะ :m1:
ธามใกล้เสร็จพี่กันต์ละ....>>>>>"อีกไม่นาน"....อย่าหลอกกันนะ... :กอด1:
:laugh:
-
กับดักที่ถูกขุดล่อเอาไว้ เมื่อใดที่ตกลงไปแล้ว ก็ถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้แหละ พี่กันต์
ส่วนพ่อเคราแพะ แน่ใจหรือว่าจะไม่รัก เพราะอาการที่แสดงออกนะ 85.9999999 แล้วนะ
เจ้แป้งที่ถูกซื้อตัวไปอยู่ฝ่ายตรงข้ามนี่ก็ช่างกระไร :เฮ้อ:
แบบนี้ ไม่เสร็จ ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว แถมยังคิดไปเคลียร์ที่บ้านพี่กันต์อีก อย่าทำเป็นแถ.......
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
อ่านถึงหน้า 20 กว่าๆ แต่ทนไม่ไหวล่ะ ขอหน่อยเถอะ :m16:
ทำไมคำซ้ำมันเยอะแบบนี้อ่ะ บางทีวนซ้ำมันเป็นประโยคเลย :angry2:
อ่านๆ อยู่สะดุดตลอด แรกๆ ไม่เป็น แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งเป็น
หลังจากหน้าที่ 20 กว่าๆ จะเยอะกว่านี้ไหมเนี่ย :serius2:
-
สำหรับตอนนี้ค่อนข้างโนคอมเม้นท์
เพราะมันเลี่ยนจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว!
ฮาๆๆๆๆ
-
บ๊ระเจ้า!!พาสนี้หวานซะ
กันต์แม่งกวนตีนจริงๆอ่ะ555555
-
อิอิ พี่กันต์คลั่งธาม เอิ๊กๆ ส่วนธามก็เริ่มหวั่นไหวเรื่อย ๆ ละ คริ ๆ
-
พี่กันต์เป็นเอามา คลั่งจนแอบจิตนิดๆป่ะเนี่ย 55
น้องน้องธาม...หลงรักเข้าไปแล้วล่ะค่ะน้อง เหลือแค่ยอมรับใจตัวเอง
เอ๊ะ หรือว่าต้องโดนปล้ำก่อนดีนะ หุหุ
-
เสียหลักอย่างแรง 55 อ๊ายเขินๆ :pig4:
-
น่ารักกัน(ต์)จังเลยอ่ะ
:impress2:
-
อ๊ายยยยยยย น่ารักอะ :-[
-
ชอบบบบบบบ พี่.กันต์จัง(ไร)! :laugh: ยิ่งนานวันยิ่งเปิดเผยด้านมืดออกมา ชอบพี่กันต์แบบนี้ค่อยเหมือน
คนธรรมดา ดูจับต้องได้ไม่ต้องเพอร์เฟค เกินไป ส่วนน้องธาม บอกช่วงนี้เหมือน(ใจ)ง่าย เอิ่ม...นี่คือง่าย
แล้วใช่ไหมค่ะ8 ปี พึ่งจะให้(เฉียด)หอมแก้ม :เฮ้อ:
-
อ่านทันแล้ว กรี๊ดดดดดดด
พี่กันต์นี่เข้าข่ายหลงจนโงหัวไม่ขึ้นนะ ฮ่าๆๆๆ
ปล.เราก็มีสเปคแบบหมอธามนะะ ทำไมไม่เจอบ้างง เออ ลืมไป ผู้ชายอย่างนี้ชะนีหมดสิทธิ์ ฮึกก
-
ตอนนี้พี่กันต์เสียหลัก แต่ตอนหน้าขอเป็นน้องธามเสียตัวล่ะกัน... (โดนธาม :z6: )
แหม...ตัวธามก็รู้อยู่แก่ใจดี และ ไม่คิดจะหนีไปไหน (ถึงหนีก็อาจจะไม่รอดด้วยสิ )
อยู่กันแบบนี้ ยังไงก็เสร็จ แค่จะเป็นเมื่อไรเท่านั้นเอง :interest:
ที่สำคัญพี่กันต์ไม่คิดจะรับความผิดหวัง ยิ่งกว่านั้นแม่ยกพี่กันต์ก็ไม่ยอมให้พี่ท่านอกหักรักคุดแน่ ๆ (ไม่งั้นเราจะปิดถนน o9 )
-
ตอนหลังๆที่ผ่านมาธามน่ารักขึ้นทุกตอนเลย
พี่กันต์ก็น่ารัก ขยันหยอด
เจ๊แป้งฮาเหมือนเดิม
ตอนพิเศษ ตลกมาก ปน หยะแหยง
คนเขียนรักษาสุขภาพหน่อยนะคะ
นอนดึกประจำเลยนะ
-
ThankS
-
หึย !!
เรารอๆ อยากอ่านตอนต่อไปมั้กๆ ><
-
ตกมาอยู่หน้าสามอ่า ขอดันหน่อย รออ่านต่ออยู่นะครับ
คิดถึงพี่หมิงพี่นาย 55555
-
ขอมาอ่านก่อนนะ..ยังไม่จบเลย
-
บทนี้พี่กันต์ชอบธามซะจนเราจะละลายเลย
อร๊ายยยยย
แต่ไอ้ที่ชอบหลังๆ มันดูหื่นๆ ชอบกลแฮะ555
ส่วนธาม ช่วงนี้ดูสาวแตกมาก555
มีการซื้อครีมโกนหนวดมารอด้วย กะว่าพี่กันต์ยิงมุกเด็ดมาแล้วโกนกันตรงนั้นเลยป่ะ
-
การเสียหลักของพี่กันต์ครั้งนี้ถูกใจคนอ่านมากจริงๆค่ะ
รอหมอธามโกนเคราซื้อครีมโกนมาแล้วก็ลองใช้ซะคนอ่านรออยู่ o18
-
เจ๊แป้ง..ยิ่งกว่า เจ๊ญาณี
สัมภาษณ์ ซะน่ากลัว
-
บทที่33
กลับบ้าน
...
“ยศกุกลับละ” ผมชะโงกหน้าเข้าไปบอกหมอยศที่นั่งนิ่งๆหันหลังเข้าผนัง วันนี้มันดูสงบผิดปกติอย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว
“อือ” มันหันมาพยักหน้ารับรู้แวบนึง ผมว่ามันต้องซ่อนอะไรไว้แน่ๆเลย สงบแบบนี้ไม่น่าใช่อาจจะโทรจิตอยู่กับสัตว์บางตัวและเท่าที่จำได้วันนี้ไม่มีตัวอะไรแปลกๆมารักษาหรอก
“ไอ้ยศ มึงเอาแมวมาเล่น ไอ้ทุเรศ” ผมชะโงกหน้าไปดูก็เห็นแมวเมนคูนตัวใหญ่เกือบเท่าหมากระดิกหางเล่นกับไอ้ยศแบบไม่น่าไว้ใจ ไอ้ยศก็เกาหูเกาหางให้แมวประหนึ่งเป็นของตัวเองก็ไม่ปาน
“จุ๊ๆ มันไม่ชอบเสียงดัง” นั่น รู้อีกนะมึง
“มึงรู้ได้ไง”
“มันบอกกุ เอามันมาเล่น เจ้าของฝากเอาไว้ เค้าไปต่างประเทศ สามสี่วัน มันเหงา” โอ้ย ฟังแล้วผมเข่าอ่อน อยากจะนั่งลงกราบมันงามๆ สมแล้วที่แม่งจบเกียรตินิยมอันดับ1 มา ความคิดแมวยังรู้ ผมมันแค่เรียนเอาปริญญาจบมาทำงาน ไม่น่าเลย ไม่น่าไปเทียบชั้นกับอัจฉริยะภาพอย่างมัน กับหมาแมวยศห่วงใย กับเพื่อนร่วมงานแบบผมนี่ก็แทบจะไล่ลงท่อ
“กุขอจับหน่อย” ผมเอื้อมมือไปเกาคาง ขนมันนุ่มมาก ผมหันไปเจอหลักฐานในมือไอ้ยศด้วย แปรงคามือ นี่ไม่เอามาอุ้มอย่างเดียว มีแปรงขนให้ด้วย พรุ่งนี้มึงไม่ทำเล็บฟรีให้เลยล่ะ ด้วยความที่แมนเมนคูนเป็นแมวที่ตัวใหญ่ขนยาวและขนยุ่งง่าย ไอ้ยศจึงแสดงแง่มุมน่ารักๆ ด้วยการเอาแมวมาแปรงขน
“รักแมวมากกว่ารักกุอีกนะ” ผมพูดใส่เพื่อนร่วมงานแสนรัก ที่มันหาได้สะดุ้งสะเทือนไม่
“หน้าอย่างมึงใครจะไปรักลงวะ ไปๆ ไปไหนก็ไป วันเกิดหลานมึงนี่รีบแจ้นเลยนะ ทำอย่างกับลูกตัวเอง” ผมฉีกยิ้มให้ไอ้ยศ โบกมือลา รีบแจ้นออกมาตามที่มันบอก
ผมจอดรถที่หน้าร้านทองที่เป็นตึกแถว 4ชั้นสองคูหาติดกัน ดับเครื่องมองเข้าไปในร้าน เจ้าของร้าน และลูกน้องนั่งเรียงหน้า อยู่หลังเคานเตอร์ ผมไม่ได้จะมาซื้อทองไปหมั่นสาวหรือซื้อใส่เองแต่อย่างใด ถึงยังไงก็ไม่มีปัญญาจะหาสาวไหนมาหมั่นอยู่แล้วตอนนี้ เพราะผู้ชายติดพันยังไม่รู้เรื่องกัน หญิงชราผมขาวที่ผมเรียกว่าอาม่ามองลองแว่นมาทางผม ก่อนที่เธอจะยิ้มจนริ้วรอยบนหน้าสร้างรอยยับบนใบหน้าขาวแบบคนจีนของเธอ มือสะกิดให้ลูกสาวที่กำลังง่วนกับการกดเครื่องคิดเลขหันมามองตาม ผมยิ้มให้ญาติที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานาน
“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” ผมเดินยิ้มร่าเข้าไปในร้าน ยกมือไหว้คนในร้านรอบสี่ทิศ เหมือนภารดร ตอนได้แชมป์เทนนิสยังไงอย่างงั้น
“มาดิ อยากกินเค้กวันเกิดไอ้หมูตอน” ผมยิ้ม
“มันอยู่ข้างบนโน่น ไปหามันซิ บ่นถามอยู่นั่นแหละว่ากู๋ธามจะมาไหม” ผมยิ้มเมื่อได้ฟังคำพูดของอาม่า นึกถึงไอ้ตัวแสบ ปกติผมไม่ใช่คนรักเด็กหรอกครับ แต่ไอ้คนนี้ยกเว้น เป็นหลานผมเอง อ้วนเป็นหมูตอน ไม่ดื้อ ไม่ซนเลย นิ่งเป็นเลิศ
ผมเดินเข้าหลังร้าน ด้านบนเป็นบ้านที่จัดการตกแต่งอย่างดี เวลาผมรวมญาติผมก็จะมาที่นี่ ส่วนบ้านที่ผมอยู่ตอนเด็ก ผมไม่ได้ไปมาตั้งนานแล้ว เสียงเด็กผู้ชายกำลังร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้ตัวเองดังมาแวว รีบไปไหม
“ไอ้หมูตอน” ผมเรียกเด็กอายุ7ขวบที่นั่งตัวกลัวแก้มย้วย เจ้าของฉายาหันอย่างรวดเร็ว
“กู๋ธาม” เสียงเริงร่าง ดังขึ้น เจ้าตัวพยายามลุกอย่างว่องไวที่สุดเท่าที่น้ำหนักตัวกับร่างตุ้ยนุ้ยจะอำนวยได้ วิ่งไปก็พุงกระเพื่อมไป หลานผมคนนี้ชื่อภาส มาจากชื่อจริงประภาส บ้านผมชอบตั้งชื่อเป็นภาษาไทยแบบนี้แหละ อายุ7ขวบ น้ำหนักเท่ากับตอนผมอายุ 12ขวบ
“วันนี้วันเกิดกู๋นะ” ผมแกล้งแหย่เด็กเล่น
“ไม่ใช่ วันนี้วันเกิดภาส”
“เอ้างั้นก็ต้องมีของขวัญให้คนอื่นซิ ไหนของขวัญให้กู๋” ผมถามมั่วๆ เด็กน้อยหันกลับไปมองคนเป็นแม่แบบงงๆ ว่าทำไมผมต้องให้ของขวัญกู๋ด้วย
“ภาสไม่ได้ซื้อ” เด็กน้อยหันมามองผมเหมือนรู้สึกผิด บอกแล้วว่ามันน่ารัก อะไรไม่ดีมันจะไม่ทำ แต่อะไรแบบนี้ชอบ เรื่องช่วยคนอื่น อ้อนคนโน้นคนนี้ เฮียผมโชคดีมากที่ได้ลูกดีๆ
“เหรอ แย่จัง ไม่เป็นไร กู๋มีมาให้ภาสแทน” ผมนั่งลงขัดสมาธิกับพื้น เปิดถุงกระดาษให้ไอ้หมูอ้วนดู แขนป้อมๆคว้ากล่องเลโก้ขึ้นมา ผมมันเป็นคนประเภทไม่ชอบห่อของขวัญ ซื้อมาก็ให้มันทั้งอย่างงั้นแหละ ซึ่งดูท่าทางรอบนี้คนรับจะชอบซะด้วย เพราะไม่ต้องเสียเวลาแกะ
“ขอบคุณครับ” เสียงเล็กๆตะโกนขอบคุณดังลั้น อดไม่ได้ที่จะดึงแก้มแดงๆเล่น หมั่นเขี้ยวมาก
“หมั่นเขี้ยวว้อย” ผมรวบตัวน้องภาสมากอดแล้วฟัดไปฟัดมาด้วยความหมั่นเขี้ยว ตัวหนักมากนุ่มมาก สมแล้วที่เป็นหลานชายคนเดียว บ้านผมไม่เคยตามใจเรื่องอื่นแต่เรื่องกินนี่คือ กินเข้าไป อยากกินอะไรก็กิน ตอนเด็กๆผมก็เคยอ้วนนะ แต่โตมากค่อยๆยุบลง จนมาตอน ม.ต้น ผอมมาก และกินอีกรอบจนเริ่มจะอืด
ผมนั่งรอสักพัก ร้านทองด้านล่างก็ปิดร้าน สมาชิกในครอบครัวที่เหลืออันประกอบด้วยอาม่า ม่าม้า กับเตี่ยของภาสที่เป็นลูกพี่ลุกน้องกับผม และก็อาโก อาแปะ ญาติฝั่งแม่ที่ใกล้ชิดกับผมที่สุดเท่าที่จะมีแล้วในตอนนี้ เคยชวนผมมาอยู่ด้วยหลายครั้งแต่ผมว่าไม่ดีกว่า เพราะผมไม่สะดวกใจ ในตอนที่ผมยังมีพ่อแม่อยู่ (ผมเรียกพ่อแม่ ไม่ได้เรียกแบบคนจีน) ผมก็ไม่ได้สนิทกับญาติคนอื่นมากเท่าไหร่ด้วย ทุกคนมารวมตัวกับที่โต๊ะอาหาร อาหารมื้อใหญ่จัดวางไว้จนเต็มโต๊ะ ผมไม่ได้กินข้าวแบบโต๊ะใหญ่มานานแล้วเหมือนกัน ให้ความรู้สึกแปลกๆแต่ก็สนุกดี ฟังเรื่องเล่าที่โรงเรียน เรื่องของคนอื่น สุขภาพของอาม่า แต่พอหมดเรื่องจะพูด ทุกคนก็หันมาหาผม
“เหงาก็มาอยู่ด้วยกันก็ได้นะ” โกป่านพูดกับผม และคำตอบมันก็เหมือนทุกครั้งผมส่ายหน้า
“ไม่ดีกว่า ไกลอ่ะ ที่ทำงานผมใกล้คอนโดมากกว่า ไม่เหงาหรอก ไปหาเพื่อนบ่อยๆ” ผมยิ้ม อาม่าขมวดคิ้ว
“ไม่แต่งงานสักทีฮึ” ผมนิ่งไปกับคำถามนี้ อยู่ๆก็นึกถึงพี่กันต์... จะให้ตอบว่าไงดีวะ จะบอกว่ากำลังลองหยั่งเชิงกับคนนึงอยู่ แต่ไม่รู้จะรอดไหมอะไรแบบนี้เหรอ เดี๋ยวม่าก็ถามอีกเป็นใครจากไหนตามประสาคนแก่ ไอ้ครั้นกุจะตอบไปว่า เป็นอาจารย์มหาลัยด้วยทำงานบริษัท หน้าที่การงานดี แต่เคยเป็นรุ่นพี่สมัยอยู่ชายล้วน อาม่าแม่งช็อคตาย
“ไม่แต่งหรอกม่า ไม่มีตังค์ไปขอ” ผมพูดติดตลก ทั้งโต๊ะ ส่งเสียง โถะ.. ออกมาพร้อมกัน
“ทีเงินแต่งรถทำได้นะ จะขอลูกเค้าไม่ยอมจ่าย ไอ้นี่มันยังไงของมัน” เฮียธน หรือเตี่ยของไอ้หมูภาสบ่น แต่ก็ไม่พูดสาวยาวยืดอะไรต่อ ผมยิ้มให้นิดๆ ตักข้าวกินต่อ เริ่มอิ่มกันทุกคน เฮียธนก็แอบย่องเดินไปยกเค้กมาทางด้านหลังของเจ้าของวันเกิด
“อะไรอยู่ข้างหลังน่ะ” อาม่าพูดหยอกเด็ก ไอ้หมูตอนก็หันตามที่พูด...
“ว๊าวววว เค้ก ของภาส”
เค้กก้อนโตถูกยกขึ้นมาเด็กน้อยตบมือยิ้มร่า ผมเองก็อดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ เจ้าของวันเกิดเป็นต้นเสียงร้องเพลงให้ตัวเอง เทียนที่ถูกจุดเป่าดับด้วยแรงลมตามความเชื่อที่ว่าถ้าเป่าหมดในครั้งเดียวจะโชคดี...
ผมอยู่ฉลองวันเกิดกับบรรดาญาติๆ จนช่วยล้างจาน คุยกับอาม่า เล่นกับไอ้ภาส เวลาราวๆ2ทุ่ม เกือบ3ทุ่ม ผมก็ขับรถออกมา รถติดเหมือนเดิม ยิ่งวันนี้เป็นคืนวันศุกร์ใครๆก็ออกไปเที่ยว ผมคิดถึงคำพูดของโกป่าน เหงา... เอาความจริงก็เหงานิดหน่อย และตอนนี้ก็รู้สึกเหงาอีกแล้ว
ผมจอดรถที่ตลาดใหญ่คนพลุกพล่าน ถึงกินข้าวมาแล้วแต่อยากจะลงไปแวะซื้อของหาอะไรกิน กลิ่นของตลาดไม่น่าพึงประสงค์ไม่เหมือนในห้างสรรพสินค้าแอร์ฉ่ำ แต่มันก็ดูวุ่นวายดีนะ รู้สึกถึงความมีชีวิต ผมผ่านร้านขายยำ เห็นแล้วเปรี้ยวปาก สั่งยำรวมมิตรไปถุงนึง เดินผ่านร้านหมูทอดก็ซื้อมาถุงนึง เจอแกงจืดตำลึงก็ซื้ออีก ผมเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ เจอร้านขายน้ำผลไม้คั้นสด ก็ซื้อมาอีก ซื้อมาทุกรสเลย น้ำส้ม น้ำฝรั่ง น้ำผัก น้ำแครอท รู้ตัวอีกทีก็ของเต็มมือ...
นี่กุซื้อมาทำบ้าอะไร ข้าวก็กินแล้ว เก็บเอาไว้แม่งก็เน่าอีก
..ท่าทางแม่งจะเบลอจัด
“เห้อ” ถอนหายใจกับตัวเองแล้วก็รีบเดินกลับออกมาที่รถ แต่ไม่วายซื้อบัวลอยน้ำขิงไปอีกถุง เอาไปกินกับเจ๊แป้งดีไหมวะ แล้วเจ๊แป้งอยู่ไหน ผมนึกออกและ เจ๊แป้งบอกว่าจะไปต่างจังหวัดสามวัน พี่หมิงเหรอ.. ท่าทางจะเรียบร้อยจัดการตัวเอง ใครอีกในตอนนี้ที่น่าจะยังไม่กินข้าว จะได้เอาอาหารที่ซื้อด้วยความบ้านี้ไปทำประโยชน์ ไม่งั้นคงต้องบริจาคแก่แก๊งค์ขอทาน
ตอนซื้อผมไม่ได้หิวหรอก ผมเหงามากกว่า มือกดโทรศัพท์หาชื่อคนที่อยู่เป็นเบอร์แรกในตัวอักษรก.ไก่
...
กันต์ talking
…………………………………………………………………………..
คืนวันนี้งดปาร์ตี้ไม่ออกไปไหน อยากนอนอยู่บ้าน ข้าวยังไม่อยากทำกินเลย ผมเปิดประตูเอาหมาสี่ตัวเข้ามานั่งเล่นในห้องนั่งเล่นด้วย แต่ละตัวก็ทำตามหน้าที่ของมันคือทำให้ห้องเต็ม ไอ้ถุงนอนหน้าทีวี ไอ้โบเอาคางเกยโซฟา ไอ้คุดนอนมุมห้อง ชายกลางไปนอนใต้โต๊ะ ส่วนผมนอนเหยียดขาบนโซฟาตัวยาวน้ำไม่อาบเปิดข่าวดู ดูแล้วแม่งก็เซ็ง ไม่เห็นจะมีอะไรที่มันสร้างความสุขให้คนดูเลยแม้แต่นิด ข้าวยังไม่กิน ขนาดถุงเท้ายังไม่ถอดเลย ไม่รู้เป็นอะไร วันนี้มันขี้เกียจ มันเหงา มันเบื่อ
ผมล้วงกระเป๋ากางเกง จะกดโทรศัพท์โทรหาธาม เผื่อกวนตีนธามแล้วจะพอหายเหงาบ้าง แต่โทรศัพท์แม่งก็แบตหมด เหี้ยสิ้นดี...
“ถุง” ผมเรียกโดเบอร์แมนที่หูตั้งขึ้นมาเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง ขยับพลิกตัวเลิกมองทีวีมามองหน้าหมาแทน
“เหงาอ่ะ” ผมกระพริบตาปริบๆ พูดกัยหมา มันไม่รู้เรื่องหรอก แต่ก็จะพูดอยู่ดี เอามือไปเขี่ยปลายหูตั้งๆของมันเล่นเบาๆ ไอ้ถุงเหมือนจะถามผมจากสายตาว่าผมทำบ้าอะไรอยู่ ผมถอนหายใจ ลุกขึ้นไปเสียบชาร์ตแบตมือถือ เผื่อจะมีกรณีบ้าๆแบบธามโทรหาผมหรือ ไอ้หมิงบุกบ้านจะได้รับมือทัน ไอ้กรณีแรกพูดเล่น แต่กรณีหลังเนี่ยขอบอกเลยว่ามีความเป็นไปได้สูง
เปิดเครื่องได้ไม่ทันไร สายก็เข้า ผมหันหลังกลับไปมองโทรศัพท์ด้วยความแปลกใจ แต่ไอ้ชื่อที่โชว์บนหน้าขอมันชวนแปลกยิ่งกว่า ธาม..
“ว่าไง” ผมรับสาย ยังไม่แน่ใจอยู่ว่าธามแน่เหรอหรือกุเบลอวะ ไม่ใช่ธามไม่เคยโทรหาก่อน แต่โทรเวลานี้เนี่ยนะ...
“พี่กันต์ กินข้าวยัง”
“ยัง... จะชวนออกไปกินเหรอ” มีความหวังอ่ะ เหมือนเห็นแสงรำไรที่ปลายอุโมงค์ว่ะ
“เปล่า” แสงที่ว่าโดนเป่าดับในพริบตา... กุว่าแล้ว
“ว่าแล้ว มีอะไรเหรอ จะถามร้านเหรอ” อาจจะเห็นผมเป็นกูเกิ้ลเอาไว้ขอความช่วยเหลือ ถามในสิ่งที่ไม่เข้าใจ ใช้เสร็จก็ปิดก็เป็นได้ จิตใจธามยากแท้หยั่งถึง
“เปล่า ซื้อกับข้าวมาฝาก เปิดประตูบ้านให้หน่อยดิ”
“ว่าไงนะ!!!” ผมพูดเสียงหลง ผมหูฝาดหรืออะไรปหรือเปล่า หมาสี่ตัวผมมันออกไปยืนออที่ประตูบ้าน ผมชะโงกหน้าตามออกไปบ้าง มือเลื่อนประตูเปิดให้ไอ้สี่ตัววิ่งออกไปนอกบ้าน เสียงเห่าดังขร่ม เมื่อมีผู้ชายคนนึงยืนถือถุงกับข้าวพร้อมรอยยิ้มในชุดทำงาน ขาดแต่เสื้อกาวน์เท่านั้นแหละ
“เฮ้ยพี่กันต์ ออกมาเปิดเร็ว” ผมยิ้มกว้าง กดตัดสายโทรศัพท์ เดินออกไปหาคนที่ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น ธามชูถุงพลาสติกที่ข้างในมีทั้งของคาวของหวาน มีข้าวสวยถุงด้วย เตรียมพร้อมสุดๆ พอหมาสี่ตัวเห็นผมเดินออกมามันก็เริ่มเงียบเสียง ผมเลื่อนประตูให้ธามเข้ามา ลูกน้องในฝูงหลีกทางให้แต่โดยดี ผมรับถุงมาจากธามที่เดินกลับไปที่รถ เพื่อที่จะขับรถเข้ามาจอดในบ้านอีกรอบ
นิวบีเทิลสีขาว จอดขนาดข้างฟอร์จูนเนอร์สีดำ ผมยิ้มบ้าๆอยู่คนเดียว กุอยากให้แม่งจอดอยู่ทั้งคืนเลยนะจิอดถึงเช้า จอดถึงวันจันทร์ไปเลย จอดตลอดไปก็ได้...
“ยิ้มอะไร” ธามถามผม หุบไม่ทันแล้วแหละ
“เปล๊า” ตอบก็เหี้ยซิครับ จัญไรเกิน
“พึ่งกลับมาจากที่ทำงานเหรอ” ธามถามพร้อมดูสารรูปผม แย่ว่ะ ผมว่าวันนี้ธามเห็นผมในมาดที่โทรมสุดๆแล้วแหละ ไม่น่าจะมีแย่ไปกว่านี้
“กลับมานานแล้ว นอนเล่น ขี้เกียจ ว่าแต่วันนี้เป็นอะไร มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” ผมถาม เป็นห่วงจริงๆเพราะมันผิดปกติ ธามมองผมยิ้มๆ
“ไม่มีอะไร ไปเดินตลาดเล่นๆแต่ซื้อของมาเยอะแยะ ธามกินข้าวแล้วก็เลยมาหา” เออเว้ย ที่แท้กำจัดของเหลือนี่เอง แต่ก็ดี ยังดีกว่าไม่นึกถึงเลย
“ออ” พูดแล้วก็ตัวหดลงเหลือนิดเดียว
“อันที่จริงจะมาคุยเล่น มีหลายอย่างอยากเล่าให้ฟัง”
ธามพูดแล้วแตะแขนผมเบาๆ “แตะเนื้อต้องตัวผู้ชายนะเดี๋ยวนี้” ผมแซวขำๆ ตัวกลับมาพองเหมือนเดิมแล้ว
“ไม่เป็นไร ผู้ชายด้วยกัน ธามไม่ถือ” นี่ผมจะถือได้ไหมว่ารอยยิ้มของธามมันเหมือนแฝงเลศนัย ยั่วหรือ จะบอกว่าแตะได้มากกว่านี้หรือเปล่าวะ หรือผมคิดไปเองเพราะความสัปดนส่วนตัว
เหี้ยแล้วไอ้กันต์เอ้ย…
...ในความจริงแล้วผมไม่ใช่คนที่มีความมั่นใจในเรื่องความรักมากมายเหมือนที่แสดงออกมา โดยเฉพาะกับคนข้างๆนี้ บางทีที่ผมทำเหมือนมั่นใจแต่พอกลับมาคิดทีไรผมก็ไม่อยากจะมั่นใจทุกที ผมยังรอคำพูดของธาม ยังรอความหวังเล็กๆ ยังรออะไรบางอย่างที่เป็นของตอบแทนกับสิ่งที่ผมทำลงไปบ้าง แล้วในวันนี้ ความหวังที่ว่ามันเพิ่มขึ้นจากเดิมเยอะเลย มันไม่มีหรอกความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน เพราะอะไรที่น้อยที่สุดที่เราอยากได้จากความรักก็คือความรักที่อีกฝ่ายเค้าให้เราคืนมานั่นแหละ
..................................................................................24-11-2011
อัพวันเว้นวันนี่ค่อยสบายๆหน่อย รู้สึกมีเวลามากขึ้น 55555555555555555555 อัพช้าคนอ่านอย่าด่าแม่ แต่ขอให้เข้าใจเราเถิด ช่วงนี้จะพยายามกลับไปแก้คำผิด เพราะเสียงทักท้วงเยอะมาก เหมือนแต่งนิยายไร้คุณภาพสุดๆ :z3: ตอบโพสพรุ่งนี้นะจ้ะ ใกล้จะเปิดเทอมแล้วอีกไม่นาน พยายามรักษาอาการเจ็ทแลกนอนเช้าอยู่ อากาศก็เริ่มหนาว อยากจะอพยพกลับกทม.หนีหนาว 5555
บทนี้ก็เรื่อยๆมาเรียงๆ มีอะไรก็คิดดีๆ ฝึกตีความสัญลักษณ์ และคิดไปเองเยอะๆนะ อ่านนิยายเรื่องนี้ 55555555555555555555555
กราบขอภัยในความผิดพลาดทั้งปวง คนเขียนผิดไปแล้ว ขอบคุณนักอ่านทุกคนเช่นเคย
-
อั๊ยย่ะ มาแล้ว ดีใจๆ เอ้ยดีใจจัง
โพสต์ก่อน อ่านเสร็จ เด๋วมาเม้นท์
----------------------------------------
โห เป็นคนแรกด้วย ม่ะน่าเชื่อ :-[
"เผื่อจะมีกรณีบ้าๆแบบธามโทรหาผมหรือ ไอ้หมิงบุกบ้านจะได้รับมือทัน" --> กลายเป็น Best Possible Scenario เลยอ่ะ "ธาม โทรหา+บุกบ้าน"
พี่กันต์ เห็นแสงปลายอุโมงค์แล้วนะ อย่างน้อย เวลาเหงาๆ ธาม ก็ยังคิดถึง :call: ฮิ้ว..........
-
จิ้ม
พี่กันต์เน่าอ่ะ กลับบ้านมาก็ซกมกเลย
โถ่ๆน้องธาม อย่าเหงาดิ มีคนอยู่ข้างๆไม่ใช่ไง
-
โหมดธาม ไม่เท่าไหร่
เจอโหมดพี่กันต์ โอ๊ยยย!!! :m3: หวานซ้าาาาาา :haun5:
-
เอิ้ววว ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
อ่านแล้วเขินอะ อรั๊ยย
-
ดีใจสุดๆ ตอนแรกกะมาดูเล่นๆ พอเห็นว่ามาต่อแล้ว ยิ้มกว้างเลยย คิดถึงพี่กันต์กะธาม คิคิ
ดูเหมือนพี่กันต์เริ่มมีความหวังเข้ามาแล้ว
ธามเหงา พี่กันต์เหงา มาร่วมด้วยช่วยกันสิ จะได้หายเหงาาาา
ธามดูคิดถึงพี่กันต์มากขึ้น ใจอ่อนมากขึ้น
พี่กันต์เอ้ย ตอนแรก นึกว่า จะมีความมั่นใจที่ไหนได้ ก็แอบไม่มั่นใจเหมือนกันนี่นาา
ปล ตอนที่ยังไม่มาต่อ เราอ่านตอน เสียหลัก ไป สามรอบ และอ่ายย้ำๆตอนพาทร์พี่กันต์ ฮ่าๆ ใกล้จะบ้าแล้วเราาาา :กอด1:
-
ผู้ชายแบบพี่กันต์เหลืออยู่แถวไหนบ้าง
จะเอาสวิงไปช้อนมาซักคน
:L2: :L2:
-
มารอตอนต่อไปครับ ฮ่าๆๆ
เม้นต์อะไรก็ไม่รู้นะคนเรา ก๊ากๆๆๆ
-
"ผมยังรอคำพูดของธาม ยังรอความหวังเล็กๆ ยังรออะไรบางอย่างที่เป็นของตอบแทนกับสิ่งที่ผมทำลงไปบ้าง แล้วในวันนี้ ความหวังที่ว่ามันเพิ่มขึ้นจากเดิมเยอะเลย มันไม่มีหรอกความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน เพราะอะไรที่น้อยที่สุดที่เราอยากได้จากความรักก็คือความรักที่อีกฝ่ายเค้าให้เราคืนมานั่นแหละ"
o13 o13
-
เอาละเหวยยยยยยยยยย อีกไม่นานอิน้องธามเอ้ยยย
เอ็งได้มีปั๋วแน่ๆ ทำตัวน่ารักน่าชังนักนะเดี๋ยวนี้
:impress2:
-
บุกมาเองเลยเว้ยเห้ย
ว่าแต่รีบรับๆรักพี่กันต์เร็วๆ กว่าจะมาม่าพี่เค้าไปพลาดท่าเสียทีใคร แล้วมารู้ตอนนั้นธามจะเสียใจนะจ๊ะ ชักช้า น้องหมาคาบไปกิน เคยเจอกันตัวเอง แบบว่าเซ็งมากรู้งี้ไม่คิดมากเกินก็ดี อดเลย
-
อารมณ์เราเหมือนธามตอนนี้คือเหงา555555
ถ้ามีคนอย่างพี่กันต์คงจะดี
ว่าแต่ไม่รู้ทำไมอ่านเรื่องนี้ทีไรแค่ธามโทรมาหาพี่กันต์เราก็เขินและเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัวแล้วอะ
ขอบคุณนะคะตอนนี้ก็พยายามรักษาอาการนอนเช้าตื่นเย็นเหมือนกัน5555
-
เหมือนบทนี้ธามจะแกล้งหรือปล่าวพูดให้ห่อเหี่ยวแล้วมาเอาใจตอนหลังเนี่ย พี่กันต์เราก็ยิ้มหน้าบานเลย แค่มาหาถึงบ้าน
ไม่อยากให้ธามเหงา ถ้าเหงาก็อยากให้ธามคิดถึงพี่กันต์ :-[
ว่าแต่มันมีสัญลักษณ์อะไรกัน ขอตัวไปหาก่อน เอ๊ะหรือคนเขียนแกล้ง :z2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
บทนี้ ดูเหมือนพี่กันต์โดนธามจีบ 55555+ :laugh:
น่ารักจริงๆ เอาวะ อย่างน้อยถึงธามจะคิดถึงพี่กันต์หลัง เจ๊แป้ง กับ พี่หมิง แต่ธามก็เลือกมาหาพี่กันต์หละนะ
ป.ล. แอบเห็นด้วยกับความคิดพี่กันต์ เค้าอยากให้ รถมันจอดข้างๆกัน ไปตลอดชีวิตเลยหงะ
-
พี่กันต์อย่าได้นอยด์ กลัวธามไม่รัก ไม่สน ทุกวันนี้คนที่ฝันหาก็ตกหลุม(รัก)ที่พี่ขุดไว้ มาเกินครึ่งตัวแล้วมั้ง?
เหงาก็คิดถึง อยากเจอเลยมาหา ธามเริ่มเข้าหาแบบนี้ เป็นนิมิตรหมายอันดี พี่กันต์จัดการรุกฆาตไปเลย (โดนธาม :beat: )
ความรักที่ฝังเมล็ดไว้แปดปี แม้ว่าเพิ่งมาโหมดูแลเอาช่วงนี้ แต่ต้นอ่อนก็กำลังจะงอกงาม รอฤดูดอกไม้บาน :L1:
-
ตอนนี้อ่านแล้วเหงาไปด้วยอีกคนนึงเลย(ทุกวันนี้ก็เหงาอยู่ ฮ่าๆๆ)
ตัดใจ โบกมือบ๊ายบายกับความเหงาของธามที่มันเริ่มถอยห่างออกไป
นึกว่าธามจะเป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่มีญาติพี่น้อง ลุง ป้า น้า อา ที่ไหนซะอีก
กันต์จังน่ารักอ่ะ ชอบมากกกกที่อยากให้รถมาจอดด้วย
โฮ้ยย ธามเอ๊ย ไปกินข้าวบ้านพี่กันต์จังจะปลอดภัยไหมเนี่ย
ไปเองด้วยนะ :m12:
ไม่โดนลวนลามทางร่างกายก็ต้องทางวาจาล่ะนะ
><
-
เฮ้ยยยยย มันค้างง่ะ...
"เหงาอะ" เลียนแบบพี่กันต์ 555555555555555
-
ว้าย ไปบ้านผู้ชายดึกๆดึ่นๆ ห้าๆๆๆ พีกันจับกดเลย ห้าๆๆ
-
พี่กันต์สู้ๆนะ ใกล้แล้วๆๆๆ :impress2:
ให้กำลังใจคนเขียนด้วยครับ สู้ๆ o13
:กอด1:
-
น่ารัก ธามคิดเรื่องคบกับพี่กันต์รึป่าว เจออาม่าถามซะเบรกหัวทิ่ม
-
เข้าใจพี่กันต์ว่ะ แบบว่าต่อหน้าคนที่ชอบก็ไม่เป็นตัวของตัวเองหรอก แอร๊ย :o8:
แต่ก็ดีใจนะที่ธามคิดถึงพี่กันต์คนแรกตอนอาม่าถามเรื่องแต่งงาน แสดงว่าในหัวธามก็มีแต่กันต์ กันต์ และกันต์แน่เลย :-[
-
ยศรั่วปะเนี่ย :laugh:
ปลื้มที่กันต์ที่สุดอ่ะ!
รอตอนต่อไปนะ
-
นั่นดิ นึกว่าไม่มีญาติแล้วซะอีก มีหลานน่ารักน่าชังขนาดนี้ พี่กันต์ระวังโดนหลานภาสแย่งธามนะ
-
ต่างคนต่างเหงาน่าจะมาอยู่ด้วยกันเลย :man1:
-
:กอด1:
-
ธาม ตัวเองเริ่มแร....แล้วนะมาบ้านปู๋ชายทำมายยยยยยยย :really2:
เห็นมะ เขาเริ่มคิดไม่ซื่อแล้ว ยากให้รถจอดอยู่ข้างกันตลอดปายยยยยยย :z2:
น่ารักซะ :-[
+1 ให้คนแต่งจ้า
-
ไม่ได้อะไร แต่ก็แค่นึกถึงพี่กันต์เป็นคนแรกแค่นั้นเอ้งงงง อิอิ
-
พี่กันต์ไม่ผิดหวังหรอก ธามมันกำลังชั่งใจอยู่ :z2:
-
พี่กันต์ ผู้ชายอบอุ่น และ ธาม ผู้ไม่โกนหนวด(เกี่ยวยังไงฟระ?)
โนคอมเมนต์ละกัน แบบว่าก็ยังหวานแหวว วิดวี้วววว >_<
-
อย่างน้อยก็คิดถึงกันเนอะ
ถ้าไม่มีพี่กันต์ ธามจะไปกินข้าวกับใคร ฮึ
ธามเป็นคนที่ทำให้พี่กันต์มีความสุข
และขณะเดียวกันพี่กันต์ก็ทำให้ธามมีความสุขเช่นกัน
อยู่คนเดียวมันเหงา มาอยู่ด้วยกันดีกว่าเนอะ
หมอยศน่าร้ากกก กรี้ซซซ
-
เมื่อคนเหงาสองคนมาเจอกัน
-
ธามน่ารัก ยังงี้เรียกให้ความหวังนะ บวกค่า
-
อ่านแล้วให้บรรยากาศเหงาๆ เข้ากับอากาศตอนนี้เลย
ธามก็คงรู้สึกอย่างนั้น ทั้งที่รอบตัวมีคนมากมาย
ที่เป็นอย่างนั้นเพราะขาดคนรู้ใจนั่นเอง ฮิ้ววววว :o8:
สองคนนี้เหมือนมีบางอย่างที่สื่อถึงกันได้ แค่คิดก็มา
ธามจะรู้สึกตัวมั๊ยนะ ว่าทุกเรื่องจะนึกถึงพี่กันต์ก่อนเสมอ
สิ่งที่พี่กันต์ต้องการคาดว่าคงอีกไม่นาน เราก็รอนะเนี่ย
อืมมม กลับบ้าน (ของพี่กันต์กับธาม) ชื่อตอนเข้ากันดี
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 ให้น้องภาส เด็กอะไร น่าร้ากกกก พูดแล้วก็อยากฟัดดดด
-
มาหาถึงบ้าน กันต์แกจะปล่อยให้ออกไปง่ายๆ รึ หื้ม????
-
ม่ายเอาวันเว้นวันนนน จะเอาทุกวานนนนนนนนนนนนนน
โฮๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงน้าๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้บุกบ้าน ตอนหน้าสงสัยบุกถึงห้องนอนนน o18
ธามน่ารักกกก :-[ ชอบเวลารุกเงียบแบบนี้จัง ถ้าเอาแต่เขินมันดูไม่ใช่ธามยังไงไม่รู้
อยากให้เจ้าสี่ขาของพี่กันต์ทั้งหลายมีบทเยอะๆ หมั่นเขี้ยว
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
มาต่อเร็วๆนะ
-
พี่กันต์มีค่าเวลาเหงามาก...5555
เอาน่ะ อย่างน้อยธามก็ยอมมาหาแล้วเน้อ เพ้อเอาเองว่าเป็นคุณภรรยาซื้อกับข้าวมาให้หลังกลับจากงานละกัน เนอะ กร๊ากกกกกกก
รอตอนต่อไปค่า
-
แหม่.. คนเหงา2คนนี้นี่ น่าจะจับมาอยู่ด้วยกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยนะจะได้หายเหงาซะที ฮิฮิฮิ :impress2:
อ๊ายยยย มโนไปไกลไปนิสว่าตอนหน้าความหวานจะมาเยี่ยน เฝ้ารอตอนหน้า กันต์ธาม *เขินล่วงน้า อ่ะคึๆ* :-[
-
มาเม้นช้าไปหน่อยนะ จริงอ่านจบตั้งเเต่ตี1 เเต่ก็เพลียเหลือเกิน
เลยคลานมาเม้นตอนเช้าเเทน 55+
ธามคิดไงไปบ้านพี่กันต์ เหงามากเหรอลูก
โฮะ ๆ แกนี่ทำเป็นเก็กอยู่ได้ แนะนำให้ยอมๆพี่กันต์ไปซะ
-
กบับบ้านนี่ บ้านในอนาคตหรือเปล่า :z2:
+1 เป็นกำลังใจให้ อย่าคิดมาก คิด + เอาไว้ ไม่อัพคนคิดถึง เป็นห่วงกลัวไม่สบายน่ะ :z1:
-
มาแล้วๆๆๆๆๆ :z2:
พี่กันต์อย่าปล่อยให้ธามกลับบ้านนะ
กอดกันให้หายเหงาไปเลย :z1:
-
ใกล้แล้วพี่กันต์ ใกล้แล้วววววว
ความฝันใกล้จะเป็นจริงแล้ว :oo1:
-
น่ารักกกกกกกกกก
อ่านไปยิ้มไปเขินไป อ่าๆๆๆๆ
รักพี่ธามพี่กันต์มากมายยย
-
ความเหงาเป็นบ่อเกิดของความร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :L2: :กอด1: :L1:
-
ชอบเรื่องนี้จังเลย ชอบมาก สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เจ็แป้ง fc 555555555
-
พี่กันต์ดีใจตายที่ธามนึกถึงแบบนี้ มาหาถึงบ้าน
ต่างคนต่างเหงาแบบนี้ มาอยู่ด้วยกันเลยเถอะ
-
พี่กันต์น้ำไม่อาบ
-
ไม่ใช่พี่กันต์คนเดียวหรอกที่อยากให้ธามค้างด้วยคืนนี้และคืนถัด ๆ ไป
คนอ่านก็อยาก ลุ้นจนตัวโก่งแล้ววววววว
-
น่าร้ากกอ่ะ...แบบว่าอ่านแล้วยิ้ม...พี่กันต์นี่ อยู่ใกล้ๆ จะปล้ำเอามาเป็นคู่ใจ ชอบบบ กรี๊ดดด (เสียกิริยาหญิงมาก)
อัพวันเว้นวันไม่เป็นไร คนอ่าน(คนนี้)เข้าใจ เวลาวันนึงมันน้อย อยากทำไรตั้งเยอะแน่ะเนอะ...
รออ่านต่อไป +1 + เป็นเป็นกำลังใจจ้า...
-
ธามจะรุกหรือ ไปหาถึงบ้าน
-
ธามจ๋า ธามต้องตอบคุณพี่ชายไปนะว่าอย่างธามอ่ะ ไม่ต้องเสียเงินไปขอใครหรอก แต่พี่ต้องเตรียมรับค่าสินสอดแทน 555
พี่กันต์ท่าทางจะดีใจมากนะเนี่ยที่หมอธามมาหา อิอิ
-
ธามมมม....ปากแข็งนะ
-
ธามจ๋า ถ้าเหงาก้อรับรักพี่กันต์สิจ๊ะ
-
ชอบตรงพี่กันต์ด่าตัวเองเนี่ยแหละ 555
-
ชอบตอนนี้จัง...ทั้งสองคนดูเหมือนว่าเป็น จิ๊กซอว์ของกันและกันแล้วมาต่อเติมให้กันจนเต็ม .... ผู้ชายอย่างกันต์น่ารักจริงๆ
ถึงคุณคนเขียน คิดว่าดีแล้วที่จะลงเรื่องนี้แบบวันเว้นวัน โดยส่วนตัวชอบเนื้อเรื่องแบบนี้มาก เลยอยากให้เรื่องนี้ออกมาแบบค่อยๆเป็นไป ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆขัดเกลาภาษาและสำนวน ความรู้สึกของตัวละครไปเรื่อยๆดีกว่า :o8:
-
น้องภาสน่ารักจัง :กอด1:
เดี๋ยวนี้ธามมีแตะเนื้อต้องตัว พี่กันต์นี่แทบจะลอยเลยอ่ะดิเนี่ย :laugh: :laugh:
-
อ่านตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนนี้น้องทามเสื่อมมาก กร๊าก คิดถึงตัวเองเวลาอยู่คนเดียวพลางคิดไปว่าเคยทำตัวขนาดนี้เปล่า
คู่นี้เค้าคู่สร้างคู่สมกันดีแฮะ ทามนายไม่ต้องคิดมากหรอก เสปคขนาดนี้มีแต่คนเค้าอยากได้ทั้งเมือง
ถ้าเป็นคนอื่นนะ ถวายตัวถวายตูดไปนานละ 555+ คิดดูยังไงก็ได้แต่กำไร ได้เพอร์เฟคแมนมาคนนึง + ลูกติด 4 ดูยังไงก็คุ้ม 55+
:z2: :z2:
-
ตอนอ่านพาร์ทพี่กันต์เราหุบยิ้มไม่ได้เลยอ่ะ อมยิ้มตลอด^^
เมื่อไหร่ธามจะย้ายมาอยู่บ้านนี้ซะทีล่ะ จะได้ไม่ต้องเหงา
ทำมาเป็นซื้อกับข้าวเยอะ ไม่รู้จะกินกับใคร นึกถึงคนโน้นก็ไม่อยู่ คนนี้ก็ไม่ว่าง สุดท้ายก็ต้องเป็นพี่กันต์
โด่ ชั้นรู้ทันแกหรอกนะ คิดถึงพี่กันต์ล่ะซี้~
-
ธามเหงา พี่กันต์เหงา คนเหงามาเจอกัน เมื่อไหร่จะได้(รัก)กันซะที ~~ (รู้สึกเริ่มจังตามพี่กันต์นิดๆแฮะ กร๊ากก)
ตอนนี้อยากให้เจ๊แป้งไปต่างจังหวัดซักปี หมิงย้ายไปอยู่ฟามจระเข้กับนายไม่มีกำหนัดกลับ !!!!
ตัดขาดคนรอบตัวธามให้หมด เผื่อธามจะเหงามากๆ แล้วจะได้ไปกินข้าวบ้านพี่กันต์ถาวร กรั่กๆๆๆๆๆ
มุมมองพี่กันต์นี่อ่านทีไรก็กรี๊ดได้ทุกทีจริงๆ อร๊ายยยยยยย อยากให้ธามได้ยินเสียงความคิดพี่กันต์จริงๆ >/////<
*กอดคนเขียน* รักมากทั้งคนเขียนและเรื่องนี้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตื้ออีกนิดไม่นานธามก็ใจอ่อนแล้ว o18
-
โถๆๆ ธามจ๋า
เหงามากก็หาสามีสิจ๊ะ
:oo1:
คราวนี้จากเหงากลายเป็นรำคาญเชื่อเจ๊สิ
พี่กันต์คงไม่ยอมให้หนูเหงาแน่ๆค่า
:z1:
ปลล.วันเว้นวัน ดีกว่าวันเว้นเดือนนะเคอะคนเขียน
ส่วนเรื่องคำผิดขอสมัครเช็คคำผิดค่า กริ๊บกริ้ว
:z2:
-
แก้คำผิดด้วยค๊าบคนงาม : )
นุ้งธาม... ไม่ต้องรอพี่กันต์ละ บุกถึงบ้านกดแม่มเลย เพื่อพี่กันต์มันเพ้อ (อิจฉามันเว๊ย!!)
กึ๊ดเติงหาเฮียหมิงขนาด!!
Tran. เอาเอง แบร่ๆ
-
ธาม คิดถึงพี่กันต์ละเซ่
ซื้อข้าวมาให้ด้วย
ข้ออ้างงง อยากเจอพี่กันต์ก้บอกเถอะ
อิอิ
พยามเข้าข้างพี่กันต์เต็มที่ ทั้งๆที่รู้ว่าธามไม่ได้คิดถึงพี่กันต์ก่อนน
แต่แหมม พรมหลิขิตสุดๆ พี่กันต์ชาร์ตแบตปึ๊บ เครื่องเปิด ธามโทมา
แหมมมมม
-
กิ้วๆ คิดถึงเค้าล่ะเซ่ น้องธาม :laugh:
-
รออ่านนะคะ
น่ารักๆ
-
อยากรู้แล้วอะ เข้าบ้านไปแล้วอะไรจะเกินขึ้น
อ้ากกกก ลุ้นมากกก
ชอบเรื่องนี้จังเลย พึ่งได้กดเข้ามาอ่าน ไม่รู้อะไรดลใจเหมือนกัน (ช้าสะบัด อั่กก)
แล้วก็นอนอ่านจนหกโมงเช้า โหหห แบบว่าติดมากมายเลย วางไม่ลงจริงๆ
ฮามว้ากกกกกกก คิดดูดิพี่ นอนอ่านตอนกลางคืน แล้วแบบฮามากแต่หัวเราะไม่ได้อะ
โคตรทรมาน กร้ากกกกกกก (พี่สาวนอนข้างๆง่ะ 55555) แบบฮามิไหวจะเคลียร์จริงๆ
โดยเฉพาะฉากเจ๊แป้ง ขอบอกว่าอ่านแล้วได้อารมณ์มากกก เวลาเจ๊แป้งบรรยาย แซ่บเวอร์จริงๆ
ขอสมัครเป็นเอฟซีเจ๊แป้งเลยละกันนะค๊าา *ชูป้ายไฟ* อยากให้เจ๊แป้งอยู่คู่กับคานไปตลอด เอ้ยไม่ใช่และ ฮ่าๆๆ
คราวนี้ก็ต้องมาลุ้นแล้วล่ะเมื่อไรไอ้หน้าเคราแพะจะใจอ่อนสักที
ให้กำลังใจพี่กันต์สุดฤทธิ์ ฮึ่บๆ >< พี่คนเขียนด้วยน้าา ไฟท์ติ้งจ้าา น้องรออ่านอยู่
สมัครเป็นเอฟซีนิยายเรื่องนี้แล้วววว ฮี่ฮี่
-
เมื่อไหร่ธามจะบอกรักน๊า
-
ลมอะไรพัดน้องธาม มาอ่อยพี่กันต์ถึงที่
อ๊อ ลมเหงานี่เอง วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อย่างน้อยก็มีข้าวกินนะ..
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อหวังว่าคงจะ... :haun4:
ส่วน เรื่องคำผิด ส่วนตัวเราไม่ค่อยซีเรียสนะ เพราะเข้าใจว่าคนเขียน
เขียนสดแล้วอัพเลยคงก็คงจะมีผิดบ้าง(หรือไม่เราก็มัวแต่หลงกันต์ธามเวลาได้อ่านจะ
เข้าโหมดเพ้อ สติล่องลอยชั่วคราว55555+++ :laugh:
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะสู้ๆๆ :กอด1:
-
อารมณ์แบบนี้อ่ะธามยอมรับรักพี่กันต์ดิรับรองหาย
-
กร๊าซซซซ คนอะไรหล่อชวนลำเอียง..ตัวหด-ตัวพอง เป็นอึ่งอ่าง เราก็ยังมองว่าเขาเป็นเจ้าชายกบ!!!
เด็กมันเริ่มยั่วแล้วนะพี่กันต์ อิอิ
:กอด1: หมอยศรู้สึกมั้ยคะว่าเราช่างเข้ากันได้ดี รัก(ที่จะพูดกับ)สัตว์เหมือนกันเลย ต่อมเพี้ยนสองเราเลเวลสูงค่ะ :กอด1:
-
ให้เม้นบรรยายความรู้สึกตอนอ่านมีหวัง 3 เรปก็ไม่จบ
สั้น ๆ โอ้ยย .. แต่งกันเถอะ 5555 :impress2:
ขำหมอธามอ่ะ . ความจริงอาม่าอาจจะไม่ถือเรื่องเพศของแฟนหลานก็ได้นะลูก คุคุ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า :กอด1:
-
ว้าว หมอธามนึกถึงพี่กันต์ด้วยหละ
ถึงจะนึกถึงเป็นคนสุดท้ายและอยากกำจัดของเหลือก็เถอะ
พี่กันต์เนี่ยก็ความคิดเหลือเกินจริงๆ
-
:กอด1:คนเขียน คิดถึงจัง กว่าจะมาอัพ
-
เข้าใจอารมณ์คน "เหงา" :sad4:
จะเดินเข้าเซเว่นแล้วบอกว่า ขอคนแก้เหงา 1 เหมือนขนมจีบซามลาเปาก็ไม่ได้
แต่น้องธามก็เลือกคนแก้เหงาได้ดี (หรือไม่ได้เลือกใจมันสั่งมา :laugh: :laugh:)
นึกภาพเหมือนธามเป็นแม่บ้านเดินหาซื้อกับข้าวกลับบ้าน
เจอสารมี + ลูก (หน้าขน น่ารักกกกกก) ประมาณนั้นน ฮ่าๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ทำไมรู้สึกว่ามันหวานนนนนอ้ะ ><
ธาม เอ้ย น่ารักนะตัวเธอ :impress2:
พี่กันต์ ชั้นจะแย่งแล้วนะ o18
-
เหงามาเจอเหงา คงช่วยกันคลายเหงาเนอะ
-
55555555555555555555555555555555555555555555
ตามทันแล้วนะครับ ^^ ;P
ฮาอะ อ่านไปขำไป งงไป คิดได้ไงฟะ
สนุกดีครับ ภาษา การพูดจา เหมือนในชีวิตประจำวันพอดี อิอิ
^^
-
น่ารักอ่ะ
ลุ้นความรักของกันต์กับธามต่อไป ^^
-
ควรแก่เวลาที่จะมาตอบโพสเสียที
ตอบของบทที่30จ้า
...................................................................
♥WonnaBwithKoy♥ - โอ้โหยยย คนอ่านเรื่องนี้เชียร์แบบนี้มาตั้งแต่บทที่3 จนตอนนี้บทที่30คนอ่านก็ยังจะเชียร์ต่อไป แต่เชื่อเราเหอะ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น คนเขียนก็คิดถึงคนอ่านเหมือนกันนะจุ๊บๆ
silverOrain - ไม่ว่าพี่กันต์จะทำอะไร พี่กันต์ก็ดีที่หนึ่งเสมอในเรื่องนี้ ส่วนเจ๊แป้งนั้น... ออกมาบทไหนก็เสียงตอบรับล้นหลามมมม
iamnan - เน่าแบบนี้ตลอดคนอ่านก็กรี้ดกันได้ตลอด 555 กันต์จัง เน่าจริง
golove2 - รักมากๆ รักหัวปักหัวปำเชื่อเรา ไม่ผิดหวัง 555
badcow - บทต่อไปธามบุกบ้านพี่กันต์ คาดว่าธามจะรุก... เหยดดดด ไม่ช่ายยยย
fuku - แหมะ ผู้ชายกลิ่นคูลวอเตอร์คนนี้เกิดมาเพื่อละลายใจคนทั่วโลก 5555555555555555555 เขาคือกันต์จัง(ไร)
lucifel - มันถูก (คนเขียน) กำหนดไว้หมดแล้ว
RoseBullet - แหมะ เป็นใคร ใครก็อยากรู้นะ เรื่องแบบนี้ 5555 ส่วนพี่กันต์ช่วงนี้พี่แกเอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่เจ้าค่ะ มาแรงจริงอะไรจริง หากได้เป็นธามคงจะดีมิใช่น้อยยย
choijiin - ธามน่ารักแต่ไหนแต่ไร แต่คนอ่านอาจจะไม่่สนใจเพราะหลงมัวเมากับกันต์จัง 555 อีกไม่นาน อีกไม่นาน หนวดไปก่อน ได้มาตาม 555
Imagine - น้องธามเริ่มทำตัวดี เริ่มมีอ่อย เริ่มมือไม้อ่อน 555555555555555 เจ๊แป้งก็ช่วงชง พี่กันต์ก็หยอดตลอดเว ทุกคนโปรดเอาใจช่วยต่อไปนะจ๊ะ จุบุ
evilheart - อุบะ ขืนลากไปปล้ำจะเปลี่ยนเป็นจำเลยรักไปซะก่อนน่ะซิ
murasakisama - พี่กันต์สุดน่ารักจะเอาเคราแพะธามออกในอีกไม่ช้า
JJHJJH - หนักไม่หนักก็ดูเอา 5555555555555555555555
greensnake - เจ๊แป้งเหมือนเป็นมะนาวของเรื่องบีบให้แซ่บขึ้น ช่วยให้ธามสะดุ้งเป็นระยะ 555555 พี่กันต์ก็ออกมาแนวเพ้อๆ บ้าๆบอๆ เยอะช่วงนี้ อยากจะหาบทเท่ๆ ขรึมๆ แต่คิดไม่ออก คิดได้แต่บทแบบนี้แหละ อร๊างๆ กันไป ขอบคุณคนอ่านที่ห่วงใย คนเขียนยังถึกเหมือนเดิม
JaJa89 - เหยย ไม่สั้นนา อาจจะอ่านด้วยความเมามันไป รึเปล่า 555 เพราะเม้นก่อนหน้าบอกยาว เอ๊ะ สรุปสั้นหรือยาว พี่กันต์จะรอธามมากระชากคอจูบอยู่
133113 - ถ้าเราเป็นธามเราจะเขินจนตัวบิดเกลียว พี่กันต์ช่วงนี้คะแนนพุ่งมาก เอาใจคนอ่านไปเลย
koikoi - อิจฉาคนเขียน จริงๆ เพราะคนเขียนควบคุมสองคนนี้อยู่ 555
chae - เย่ะ! ขอบคุณที่ดูให้ค่าา แก้เรียบร้อยแล้ว เป็นผู้หญิงเจอแบบนี้คงกรี้ดแตก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
carmel - อย่าทำร้ายตัวเองคุณคนอ่าน แล้วถ้าเกิดคอมพังจะเอาอะไรอ่านนิยาย 5555 อย่าว่าแต่คนอ่าน คนเขียนเองก็อยากจะได้สักคน แต่ธามไม่โง่ธามคิดได้ 555
PBOBP - ตอนเขียนไม่ได้ตั้งใจให้เขิน แต่คนอ่านเขินกันทุกโพสแบบนี้ เราก็เขินตาม 555
afternoon - อุบะ แปลว่าบทนี้มันเขินจริงไรจริงนะเนี่ย คนแต่งเพิ่มพาร์ทพี่กันต์มาเพื่อให้มันดูกิ้วก้าว ไม่นึกว่าจะโดนกันขนาดนี้ แหมะ ปลาบปลื้มมมม
lidelia - ไม่เรียกว่าแหล แต่มีชั้นเชิง 55555
hikikomori - พี่กันต์เป็นผู้ชายที่บางทีก็ มึงเป็นบ้าอะไรของมึง 55555 เชียร์ต่อไป ความหวังอยู่ไม่ไหล สิ่งที่รอคอยไม่สูฐเปล่าแน่นอน ฮิๆๆๆๆๆๆ
silverphoenix - ป๊าดดดดด ปลาบปลื้มอ่ะ ถึงขั้นในตำนานเลยเหรอ เขินอ่ะ ไม่หรอกๆ เราก็มีคู่ในตำนานนะ เป็นนิยายเรื่องนึงที่ไม่มาแต่งให้จบ คู่ กิง-เร เรื่องรักนายmy boyfriend ฮาแบบไม่ไหวแล้ว ฮาเหรี้ยๆ กะอีกคู่คือ เชน-นิค เรื่อง ข้างบ้านนะตัวแสบ คู่นี้แบบก็น่าร๊ากกกกกก 555555+ ดีใจที่มีคนชอบนิยายเรา ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่บบวกให้จ้าา แต่งเรื่องนี้บวกกระจายแบบคนอ่านน่ารักมาก
FiZZ - โอ้บระจ๊อก สวีดิชสไตล์ 5555 อุหุ้ย พี่กันต์เค้าก็ไม่เคยหลุดคอนเซปหรอก วันไหนเรียบร้อยดิแปลก ที่คุณคนอ่านเสนอมาน่าสนใจมาก แค่คิดก็สยิวแล้วจ้าาาา 55555
BeeRY - คนอ่านมาแบบเพ้อๆ นิดหน่อย แต่เราเข้าใจ พี่กันต์ในโลกจริงๆคงมีอยู่ หากันเอาเองนะ 555
savada - แหมะ ยากไปเดี๋ยวคนอ่านด่าบ้านเปิงพอดี 5555555555555555555 ช่วงนี้มันช่วงง่ายๆ เพราะมันจะได้ดำเนินการต่อไปแบบง่ายๆ ยากไปคนเขียนเริ่มปวดหัว
misso - ถอนขึ้นก็ไม่ไป ณ วินาทีนี้ 555
Crossley - พี่กันต์กำลังทำคะแนนแบบเร่งด่วน
konnarak - ตกหลุมรัก ขึ้นไม่ไหว เธอใช่ไหมเป็นคนผลักฉัน.... เต็มใจตกสุดๆอ่ะพี่กันต์
takara - แหม เจอแบบนี้ไม่เขินก็บ้าแล้ว
Cardiac - อย่ารอช้า รักเลยเร่งด่วน
gumrai3 - นอกจากติดกับธามยังเริ่มติดใจ 555555555555555555 เคราจะหายไปในอีกไม่นานนัก
Heisei - คนอ่านอย่างอน โปรดจงหายงอนด้วยตอนใหม่ของเราเถอะ 5555 ถ้าพี่กันต์โกนคราได้ การได้กันต์ก็จะไม่ยากมากมายอีกต่อไป เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกก
litlittledragon - ธามมันแซ่บช่วงนี้ บทต่อไปไปแล้วจ้า ไม่คิดอย่างเดียว เจ๊แป้งคนดีจะคลีนนิ่งให้หมด
malula - ธามเริ่มอ่อนยวบยาบ แบบไม่เข้าใจตัวเองจนต้องไปตามหาคำตอบถึงบ้านพี่กันต์
lovely1714 - ไม่หลงจริงก็ดราม่าอ่ะเดะ
iforgive - เรื่องนี้เจ๊แป้งไม่ยุ่งกับเครา ปล่อยให้หนุ่มๆเค้าจัดการเอาเอง
maruko - มะ เอากิฟมาเยอะๆ เค้าจะเอาไปแลกรางวัล 5555555555 ธามบางทีก็เริ่มไม่รู้ว่าไม่ทันเองหรือปล่อยเบลอยอมพี่กันต์ไปแบบไม่รู้ตัว ส่วนพี่กันต์เค้ากำลังมา ห้ามใครขวาง เพราะใกล้ถึงเป้าหมาย เครื่องแรงมาก 5555 ในเรื่องนี้ อันที่จริงน่าจะมีโหวตตัวละครในดวงใจ 555555555555555555555555555
roseen - ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
his*SPECTIVE - เยอะขนาดนี้คนเขียนเก็บไม่ไหวนะเธออออ
POPEA - พูดบทเดียวกับธาม แต่พูดทุกบทกับหมิง 5555 อีกไม่นานเกินรอ คนอ่านโปรดอดใจ และติดตามต่อไปเถิดนะเธอ
akichan - โอ้ยย คนเขียนก็รักคนอ่านเหมือนกันแหละฮิๆ ตอนนี้เหมือนทำอะไรไม่ค่อยทันเลยอาจจะมีช้าบ้างไรบ้าง
bon - มาดามแป้งชีรู้ ถึงชีไม่รู้ชีก็จะรู้
cotone - เอ้า ชื่อตอนมันก๋ต้องเข้ากับเนื้อหาเป็นธรรมดาอยู่แล้วแหละ แต่บางตอนก็คิดชื่อยากนะ บางตอนก็สิ้นคิด 5555 เราคนอ่านนั้นเปรียบเสมือนเจ๊แป้ง เราจะอยากรู้ ธามอยากปิดบัง แต่หนุ่มคนที่ว่า(กันต์จัง)กลับเปิดโปงทุกสิ่งอัน พี่กันต์ที่ดูเหมือนเพอร์เฟ็คแต่จริงๆแล้วก็คนธรรมดา ขาดๆเกินๆนี่แหละ ดูจากสภาพตอนอยู่บ้านได้ 5555
mur@s@ki - เคราได้โกนก่อน ได้กันต์ 5555 อีกไม่นาน อีกไม่นาน
fiixtion - เอาธามล่อคนอ่านเอาไว้นี่แหละ ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
kenghan - โถ้ ธามมันจะไปไหนรอด
beautifuldead - เนียนกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว อาจจะเป็นพระเอกที่กะล้อนได้หน้าตายที่สุดก็เป็นได้ 5555
punmile - เจ๊แป้งอาจจะไม่ได้อยากเป็นหน่วยสอดแนม แต่ด้วยความอยากรู้ส่วนตัวเลยต้องทำแบบนี้ 55555 คริๆๆๆ เรียกแบบไหนมันมีความหมายของมันอยู่นะ ขอบอกกกกก
-~iK@iZ_KunG~- - โอ้โหหห คนอ่าน เยอะไปป่ะนะ คนเขียนขอแค่คนเดียวยังหาไม่ได้เลยจ้า 555
naran - แซ่บไม่มีใครเกิน
Chiren - ซ่อนอะไรไม่ทันน่ะเหรอ :L1: นี่ไง 5555555555555555555555555555 พี่กันต์ช่วงนี้อาจจะรั่วๆโปรดทำใจ คนเขียนไม่ได้มาอัพทุกวันแต่ว่า มาดูทุกวันนะ ฮ่าๆๆๆๆ แอบมาซุ่มๆ
from_mars - เปิดถึงบ้านพี่กันต์ แถมน้องธามไปเอง ไม่มีใครเชิญ 555
❈•NiGhtMar€•❈ - คนเรามันจักกันก็ตองแบบนี้แหละ ดูไร้เหตุผลแต่มีเหตุผลนะ 55555 (ชักงงเอง) โกนเครานี่ไม่นาน มันเร็วๆนี้แหละ เราจะพยายาม ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
powvera - ธามเลิกอดทนเมื่อไหร่ เมื่อนั้นพี่กันต์ก็ไม่ต้องทนอด 5555555555555555555555555
Theodore - กันต์จังเพอร์เฟ็คแมนของเราเป็นคนแบบนี้จ้า 555
MM - ธามไม่บอก ธามไม่รู้ ธามเมา 555
davina - พี่กันต์เป็นพาร์ทที่อออกมาน้อยขนาดไหนแต่ก็เรียกกระแสได้เสมอมา ช่วงนี้อะไรๆมันก็สดใส เรื่องนี้เป็นสีชมพู
MaNaSsAwEe - เลือกได้ก็อยากเป็นธาม 5555
u_cosmos - จุดขายของพี่กันต์จริงๆแล้วหาใช่ความเพอร์เฟ็คไม่ แต่คือความเนียนและความจังไรนั่นเอง 5555555 ถ้ามีกันต์จังจริงๆเราอยากจะเอาออกมาประมูลหาตังเรียนมาก 555555 ปล.เปิดเทอมแสนขี้เกียจอ่ะ อยากนอนตื่นเที่ยงเรียนบ่ายแทน 55
kissme - อุ๊บบบบบบส์ โกนเครากันก่อนละกัน 555
AdLy - อะไรที่เป็นธามพี่กันต์ชอบหมด เอาหมด ต้องการมาก 5555555555
Yunatsu - จิตเพราะรักนะขอบอกกกกก
MoMoRin - หยอดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ได้เองละน้า 5555555555555555555555
samsoon@doll - คนมีความรักก็น่ารักกันแบบนี้แหละ มีแต่คนเขียนที่ถึกๆ เมาๆอยู่คนเดียว 555
PetitDragon - ไม่หลอกหรอก แต่อยู่ที่ว่าการตีความคำว่านาน ไม่นาน ของคนเขียนกับคนอ่านนี่ตรงกันแค่ไหนนี่แหละ 55555
wan - รักไม่รักไม่รู้ แต่บทหน้าธามบุกบ้านพี่กันต์เองเลยแบบไม่ต้องเรียกร้อง 55555555555 พี่กันต์ก็เริงร่าอะโลห้าตลอดเว เจ๊แป้งไม่อยากอยู่ฝ่ายตรงข้าม แต่เจ๊แป้งอยากรู้ เจ๊แป้งเลยต้องย้ายข้าง 555
pim_onelove - ขอโทษด้วยนะคะ เราพยายามกลับไปแก้ตอนหลังๆแล้ว รู้สึกผิดมากมาย พยายามหาเวลามาทยอยแก้อยู่
cocoaharry - แหมะ เลี่ยนนิดเลี่ยนหน่อยน่า 555
moriku - ไม่ได้ตั้งใจจะหวานแต่หวานเอง 55555 พี่กันต์ไม่กวนตีนเท่าไหร่หรอก มั้ง... 55
tagloveX-Mark - มันใกล้ถึงจุด 555555555555555555555
kokoro - ธามจะออนท๊อป... เหยดดดดด ล้อเล่นน่า แหมะ
tartar - สรุปคือเขียนไม่ได้ตั้งใจให้เขินแต่คนอ่านเขินทุกคน 55555 โอเค เขินตาม
Rhythm - อยากจะได้มาเป็นของตัวเอง
np - ถ้าน่ารักก็โปรดติดตามกันต์ต่อไป 555
kazzkate - เอาน่า ค่อยเป็นค่อยไป เดี๋ยวจะมีอะไรกรี้ดๆมาให้อ่านสัญญานะตะเอง ฮุฮิ 5555555555 ส่วนพี่กันต์ขนาดดูจับต้องได้ แต่ทำไมหาไม่เคยเจอ 555
♥a2k♥ - ยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่เพิ่มจ้า พี่กันต์อาจจะบ้าๆบอๆช่วงนี้บ้างโปรดให้อภัย 5555555555555 สเปคสูงไปก็หายากนะเออ
Cherry Red - คมมาก เสียหลัก - เสียตัว แต่ยัง ก่อนเสียตัวต้อง เสียเครา พี่กันต์ผิดหวังนี่คนอ่านโดนด่าจะนั่งติดแน่เลยเราว่า 555555555555555555
1wariya1 - ถ้าเกิดยิ่งอ่านยิ่งน่ารักน้อยลงคนอ่านต้องหนีเรามหดแน่ๆเลย T T เจ๊แป้งนี่เริ่มเป็นตัวละครที่มีบทบาทสำคัญในการดำเนินเรื่องแล้วนะเนี่ย ทั้งๆที่ทีแรกไม่คี่อยมีบทบาท ช่วงนี้คนเขียนพยายามรักษาอยู่ แต่เหมือนไม่ค่อยรอดเลย
IöLIKE - อย่าปั๊มโพสนะคะ เตือนด้วยความหวังดี เห็นเม้นแบบเดียวกันเป็นสิบกระทู้
namwaan1992 - เราจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง แต่โปรดรอหน่อย เพราะช่วงนี้คนเขียนอาจจะอัพสปีดเต่า
Nichdia - อ๊าาาา ขอบคุณมากนะที่ช่วยมาดันให้ แฮะๆๆ ดองสองวันก็อย่างงี้แหละ 555 หมิงนายช่วงนี้สลับกันออก
Dee^daY - มาๆ ต่อๆ เจ๊แป้งแก่ตัวลงอาจจะเป็นแบบเจ๊ญาณี 5555
ChCh13 - หวุยย อันที่จริงพี่กันต์มันรั่วๆแบบนี้ในบางอารมณ์นะ ธามก็อยู่ในช่วงสับสนในตัวเองอย่างหนักจ้า 555
tamako - ธามชอบหลอกล่อคนอ่านด้วยเคราแพะ 5555555555555555555555
......................................................................................
ในที่สุดดดดด ก็ตอบจนเสร็จแล้ว ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมที่ติดตามอย่างเหนียวแน่น รักคนอ่านนะจุ๊บ
-
เค้าก็รักคนแต่งเหมือนกัน จุ๊บๆๆ
รักหมอธามกับพี่กันต์ด้วยยยยยยย
นายกับพี่หมิงอีก คู่นี้ฮาได้อีกเนอะ
แต่ที่สุดของความฮาต้องยกให้เจ้แป้งเลย
-
แหม่.. เพิ่งรู้ตัวแฮะว่าเชียร์มาเกือบ30ตอนหล่ะ เกือบ30ตอน!! แล้วเมื่อไหร่จะสมหวัง งุงิ :z3:
แต่ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่ธามยังไม่โกรนเครา+พี่กันต์ยังไม่ได้ธามเป็นที่เลิฟเราก็จะเชียร์อย่างงี้ต่อไป ฮิยะฮะฮา :laugh:
จุ๊ฟๆคนเขียน :กอด1:
-
ตามทันแล้ว ฮิฮิ :z13: :z13:
ธามนี่ก็ซึนซะ :-[ :-[
พี่กันต์นี่ก ตรงเกิน + ลามก + ทะลึ่ง แต่ก็ชอบ ฮ่าๆ :impress2: :impress2:
พี่นายกับหมิงนี่ ยังไม่รู้เลยใครเสะใครเคะ :z3: :z3:
-
ตามอ่านมาจนได้!
ย้ากกก! พี่กันต์ไกล้จะสมหวังเลี่ยวว!! :sad4:
ธามก็น่ารักมั้กมาย หิ้วตัวเอง เอ้ย! หิ้วอาหารมาประเคนเค้าถึงที่
-
โอย ลุ้นทุกตอน
ว่าธามจะยอมพี่กันต์เมื่อไหร่
พี่กันต์แกดูจะเพ้อๆ เข้าทุกวันแล้ว
-
อุ้ย... เขินนนนนนน
คนเหงาสองคนมาเจอกัน
งั้นทำไรกันดีน้อออออ..
คึคึคึ ><
-
ธามเนี่ยชอบให้ความหวังใช่ป่ะ หรือว่าพี่กันต์คิดไปเอง หึๆ
-
เห็นเลขหน้าที่ 69 แล้วแอบคิดทะลึ่ง เอ๊ย คิดถึงพี่กันต์ยังไงไม่รู้สิ ฮ่าๆ แต่ปล่อยให้พี่แกรอน้องธามต่อไปแหล่ะดี :m20:
:กอด1: คิดถึงนะจ้ะ :กอด1:
-
เข้ามาวิ่งเล่นรอพี่กันต์กับน้องธาม
มาแอบดูว่ากินข้าวกันอิ่มหรือยัง
ไปล่ะ แฮ่~ :z2:
-
คนเหงาย่อมเข้าใจคนเหงาา
ย้ายมาอยู่ด้วยกันไปแล้ว หึหึ
-
ธาม มาหาพี่กันต์ด้วยอ่ะ >< เริ่มเทใจให้มากขึ้นแล้วใช่ป่ะ 5555+
-
MM - ธามไม่บอก ธามไม่รู้ ธามเมา 555 <<< เมารัก กันต์รึเปล่า หมอธาม 5555+ ฮิ้วววววววววววว :jul3:
-
:mc4: :mc4:
เฮ่ยยยยย
น้องธามเป็นฝ่ายบุกเข้าหาพี่กันต์เองเลยนะเนี่ย
ไม่รอดแน่
-
บทที่34
ยิ้ม
............... .......................... .............................
ห้องครัวที่เป็นห้องกินข้าวไปด้วยในตัว ผมยืนอยู่ตามปกติที่ห้องนี้จะมีผมอยู่คนเดียว แต่คราวนี้แปลกออกไปนิดหน่อยเป็นอีกครั้งที่ธามมาเยือนห้องครัวเล็กๆห้องนี้ ที่เขาว่ากันว่าตีท้ายครัวเป็นแบบนี้หรือเปล่า ธามนั่งที่นั่งเก้าอี้หนึ่งในสามตัวของโต๊ะกลม ผมเทกับข้าวในใส่ชาม วางบนโต๊ะ ธามมองผมยิ้มๆ มองแบบนั้นผมก็เขินเป็นนะ แล้ววันนี้มาแปลกซะจนน่ากลัว จะมาเล่นงานอะไรผมหรือเปล่า ข้าวที่เอามาให้นี่ใส่ยาหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นยาเสียตัวนี่ผมไม่เกี่ยงเลยนะ จะขอบคุณมาก..
“พี่กันต์อยู่คนเดียวเหงาป่ะ” ธามถามแบบนี้จะให้พี่ตอบว่าอะไรล่ะ
“เหงาดิ รอคนมาแก้เหงาอยู่” ผมก็หยอดๆไปตามเรื่องแหละ ผมไม่หยอดซิแปลก ยื่นจานเปล่าให้ธามกับช้อนส้อมเพราะเจ้าตัวบอกว่าจะไม่กินข้าว งั้นกินกับข้าวแทนแล้วกัน
“ธามกินมาแล้ว ไม่กินข้าว” ธามเลื่อนจานคืนให้ผม
“ธามจะนั่งดูพี่กินเหรอ พี่ก็คนนะ เขินเป็นอะไรเป็น” ผมพี่แย้ง ดันจานกลับไปคืนตรงหน้าธามที่ทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจว่าผมพูดอะไรออกมา
“ไม่เคยเห็นเขินสักที เขินเป็นเหรอ โกหกป่ะน่ะ”
“อ๊ะ ลองได้เห็นสักทีจะเป็นบุญชีวิต” ผมพูดไปก็พิจารณาอาหารบนโต๊ะไป มียำ มีแกงจืด มีหมูทอด เอาส้อมจิ้มหมูทอดก่อนเลย น่ากิน เหลือบมองเจอหน้าคนซื้อมาก็น่ากินเหมือนกัน
“ทำไงถึงจะเขิน” ธามขมวดคิ้ว คิดอะไรของมันว้า มาบอกให้เขินให้ดู อันที่จริงไม่มีคนเห็นผมเขินเท่าไหร่หรอก เพราะคนแบบผมมันหน้าด้านเป็นพิเศษ ไม่ค่อยมีอะไรให้กระทบกระเทือนหนังหน้าเท่าไหร่
“ธามแก้ผ้าดิ แพ้ผู้ชายแบบธามในร่างเปลือย ฮ่าๆๆๆๆ” จัดไปหนึ่งดอกครับท่านผู้ชม
“พี่กันต์จัง” แทบสำลักข้าวกับคำต่อท้ายชื่อ...
“ญี่ปุ่นเชียว เรียกน่ารักๆก็ไม่เขินหรอก” ผมยิ้มแบบผู้ชนะ เรียกที่รักก็ไม่เขิน ผมจะยิ้มรับอย่างหน้าชื่นตาบานเลยทีเดียว
ธามแสยะยิ้ม “พี่กันต์จังไร” อ้อ.. นี่คือชื่อเต็มๆซินะ
...น้องมันปากคอเราะร้ายนัก ไว้ก่อน ขอกินข้าก่อน หิว แต่ผมคิดอะไรง่ายๆไปซะแล้ว เพราะธามมันไม่ยอมปล่อยให้ผมกินแบบสงบสุข วันนี้มันมามาดร้ายจริงๆ
“พี่กันต์ยังซิงอยู่ป่ะ” ถามคำถามโหดร้ายมาก ไอ้ครั้นจะตอบว่าซิงนี่ก็โคตรตอแหลเลย ตกนรกสิบชาติ มีหวังโดนธามกระทืบซ้ำอีก แล้วถ้าตอบว่าเรียบร้อยไปนานแล้วก็ดูเลวเหลือเกิน ตอบไงดีวะ
“อยากได้คำตอบแบบไหนล่ะ”
“เข้าใจแล้วแหละ ธามก็ไม่ซิง เซ็กส์จัดมาก ชอบเสียบสุดๆ” ธามพูดหน้าตาเฉยมาก แต่ผมนี่ดิช็อค ตกใจ อะไรของมันจะ เจอแบบนี้เข้าให้ไปไม่ถูกเลยนะ แถมที่สำคัญชอบเสียบสุดๆ ขนลุกเลยนึกถึงวันฮาโลวันเมื่อตอนยังเรียนอยู่อเมริกาที่เกือบได้กะไอ้หมิง กลัว... ผมมองธามตาปริบๆ ข้าวเริ่มไม่อร่อย คือจีบติดไม่ติดไม่รู้ แต่กุโดนเสียบนี่กุไม่ยอมแน่
“ห๊ะ” ผมทวนอีกครั้ง...
“ล้อเล่นน่า” ความรู้สึกเมื่อครู่มันเหมือนแบกโลกสิ้นดี กำลังคิดอยู่ว่าถ้าธามยื่นขอเสนอให้ผมเป็นเมียแล้วธามจะรับรักนี่ผมจะทำยังไง ความรักกับเรื่องบนเตียงมันเกี่ยวเนื่องกันแบบแยกยากเลยนะในบางที แยกไม่ได้ ไม่ควรแยกด้วย แล้วมาบอกว่าล้อเล่น โล่งใจ แต่ร้ายมากเล่นกันแบบนี้เลย แล้วผมเป็นอะไรวันนี้ โดนน้องมันหลอกง่าย หรือเป็นเพราะเหนื่อยจัด
วันนี้ธามมันเมาป่ะวะ... สงสัยเล็กๆ
“อย่านะ อย่าพูดเรื่องแบบนี้กะพี่เล่นๆ พี่จริงจัง”
“เซ็กส์จัดนะพี่กันต์” ธามจิ้มกุ้งในยำไปกิน เห้ย เมื่อกี้ผมเล็งไว้ใน ไม่เป็นไรยังมีอีกตัว
“จัดที่ว่า ก็จัดว่ามีคุณภาพนะธาม ลองแล้วจะติดใจ” ผมยักคิ้ว มองธามที่คาดว่าจะทำหน้าเซ็งอยากเตะผม แต่คราวนี้มันแปลก อันที่จริงมันก็แปลกมาตั้งแต่ต้น ธามยิ้ม ยิ้มแบบ... ยิ้มตลกผม ยิ้มขำๆ ยิ้มกว้างๆ ยิ้มหวานๆ ตาก็ไม่หลบด้วย ปกติจะไม่สู้สายตา แต่วันนี้เล่นจ้องแบบนี้ น่ารักไม่ไหวแล้ว แถมยังไม่หยุดยิ้มด้วย ผมเก็บความแปลกใจเอาไว้ไม่พูดอะไร กินข้าว... ไม่มองละ
“เขินเหรอ เล่นเองเขินเองเหรอ” โดนเล่นแล้วไง
“มั่วแล้ว” ไม่นะไม่ กุจะมาตายน้ำตื้นไม่ได้
“เหรอ สงสัยคิดไปเอง แกงจืดอร่อยป่ะ” ผมที่กำลังเคี้ยวข้าวพยักหน้าหงึกหงัก แกงจืดตำลึงหมูสับ ไม่ได้กินนานแล้ว อร่อย ร้อนๆด้วยนี่คล่องคอสุดๆ
“หมูทอดอร่อยไหม” ผมพยักหน้าอีก หมูกระเทียมทอดแบบกำลังกรุบๆ เกรียมๆ กินกับข้าวร้อนๆ อร่อยดิ
“ยำอร่อยไหม”
“อร่อยหมดแหละ” ผมพูดยิ้มๆ ประเด็นคือมีคนซื้อมาให้แถวคนซื้อยังนั่งมองหน้าอยู่เนี่ย เจริญอาหารสุดๆ
“ถ้าไม่มีธามจะอร่อยน้อยลงไหม” เห้ย วันนี้ผมว่ามันแปลกจริงๆ อย่างกับผม ถูกจีบ? อยู่อย่างงั้นแหละ ไม่หรอก คิดไปเองแล้วเนี่ย ธามเนี่ยนะ มันไม่น่าใช่ ใช่ไหมแต่มันให้คิดแบบอื่นไม่ได้จริงๆ ต้องแก้เกมๆ
“ไม่รู้ดิ แต่ที่รู้ๆพี่ว่าธามอร่อยกว่าของบนโต๊ะแน่” จัดไปอีก1ดอก... ธามก็ยิ้มอีกแล้ว รู้สึกร้อนๆหนาว ไม่อยากกินข้าวแล้ว เด็กยั่วอย่างแรง ผมรีบจัดการอาหารด้วยความไวสูง ไม่รู้ธามจะมาไม้ไหน อีกแต่วันนี้ ไม่ปล่อยกลับบ้านง่ายๆหรอกเว้ย เดี๋ยวนี้กล้าเล่นนะ ไม่ใช่เพื่อนเล่นอย่างมาเล่นกับเรา
ผมล้างจาน ปล่อยให้ธามไปเดินส่องหมาก่อน คิดหาวิธีก่อนว่าเอาอะไรมาล่อดี จะให้อยู่ถึงเช้าเลยคอยดูดิ
...
ธาม talking
……………………………………………………………………..
พี่กันต์ล้างจานอยู่ เสียงน้ำกระทบซิงค์ล้างจาน จานชามกระทบกัน ตลกนะ บางคนอาจจะเห็นพี่กันต์ตอนอยู่นอกบ้าน ทำงาน เป็นอาจารย์ หุ้นร้านเบียร์ คงไม่มีใครคิดว่าพี่กันต์จะอยู่แบบหนุ่มโสดเต็มรูปแบบแบบนี้ ทำอาหารกินเอง อยู่กับหมา แอบเอาหมาเข้ามาเล่นในบ้าน ขัดกับรูปลักษณ์หนุ่มสมบูรณ์แบบ เพราะไอ้เบื้องหลังแอบอนาถแบบนี้เนี่ยแหละ เอาเข้าจริงๆจากใจ อยู่กับพี่กันต์แล้วสบายใจนะ ถ้าไม่นับเรื่องอะไรที่เข้ามากวนชวนให้คิด เพราะรู้ว่ายังไงถึงมีปัญหาเครียดพี่กันต์ก็ต้องช่วยได้ หรือถ้าเหงาพี่กันต์ก็ทำให้สนุกได้
...ผมโชคดีเกินไปรึเปล่า หรือจะเรียกว่าโชคร้ายดีวะ
“คุด” ผมเรียกหมาเซนต์เบอร์นาร์ตหน้าตาใจดีที่ดูจะจำผมได้ก่อนใครเพื่อน มันขยับหัวใหญ่ๆ กระดิกหูเป็นการรับรู้ว่ามันได้ยิน ผมเรียกมันอีกครั้ง คุดเดินมาที่ประตู ผมเปิดประตูมุ้งล้วดเลื่อนออกข้างๆ พอให้มันยื่นหน้าเข้ามาได้ ผมลูบหัวมันเบาๆ ลิ้นเปียกๆตวัดเลียมือผม ก่อนจะงับเล่นเบาๆ
...เหมือนพี่กันต์ตรงที่ใจดีนี่แหละ
“เห้ย ไม่กลัวมันกัดหรือไง” เสียงทักจากด้านหลังบ่งบอกว่าพี่กันต์จัดการจานชามเรียบร้อยแล้ว เร็วกว่าที่คิดนะเนี่ย พี่กันต์เดินลงมานั่งขัดสมาธิข้างๆผม พอพี่กันต์นั่งลง หมาอีก3ตัวที่เหลือก็เดินมาออกันอยู่เต็มหน้าประตู ทั้งครางทั้งสะบัดตัวเอาใจจ่าฝูงกันใหญ่...
“อยากเลี้ยงบ้าง” ผมพูดขึ้นมาลอยๆ นึกเหมือนกันว่าอยากแอบเลี้ยงแมวเอาไว้สักตัวในห้อง แต่คิดไปคิดมาผมมันคนอยู่ไม่ค่อยติดห้อง สงสารแมวอีก เดี๋ยวเหงา
“ก็มาเลี้ยงด้วยกันเลยดิ” พี่กันต์พูดยิ้ม ผมยิ้มกลับไปบ้าง อยากแกล้งพี่กันต์บ้าง ผมโดนแกล้งมาตลอดแล้ว ไอ้ตอนกินข้าวที่ผมยิ้มกลับให้รอบนั้น ไม่รู้ว่าเขินหรืออะไร แต่อยากเห็นอีกครั้งจริงๆ พี่กันต์ในสภาะที่ใกล้เคียงกับคำว่าเขินเนี่ย
“ธามอยากเลี้ยงคนเดียว” ผมเอามือเปื้อนน้ำลายหมาไปป้ายแขนพี่กันต์ ...หมาตัวเองห้ามรังเกียจ
“โหย สกปรก เลี้ยงคนเดียวเหนื่อยนะ เลี้ยงด้วยกัน สนุกกกกกก” เนื้อหาประโยคดูแสนธรรมดาแต่เสียงที่พูดออกมามันโคตรสองแง่สองงามเลยเหอะ
“คนเดียวก็สนุก”
“มีคนช่วยเลี้ยงหนุกกว่า”
“เคยมีคนช่วยเลี้ยงก่อนหน้านี้หรือไงถึงรู้ว่าสนุก” ผมย้อน พี่กันต์ยิ้มจนตาหยีเมื่อได้ยินคำถามนี้
“ไม่หรอก แต่แค่ตอนนี้ก็สนุกกว่าปกติแล้ว” ได้อีกนะพี่กันต์... ก่อนที่จะทำให้พี่กันต์อายได้ผมขอชิงอายไปก่อนแล้วกัน เจอแบบนี้ ไม่เขินก็ไปตายเหอะ
“เขินเหรอ” มาแล้วไง...
“อืม” ลองยอมรับบ้างจะเป็นไงวะ จะมีอะไรแตกต่างไหม จะโดยแกล้งน้อยลงหรือเปล่า
“ฮ่าๆ วันนี้เมามาหรือไง ทำไมทำตัวแปลกๆ” พี่กันต์ถาม ใช่ผมก็ว่างั้นแหละ รู้แต่เหงามาก แล้วก็ทำตัวแบบนี้แหละ อยากลองทำอะไรให้มันไม่เหมือนเดิมเป็นการฉลองวันเกิดให้ไอ้หมูตอนหลายผม
“วันนี้ไปกินข้าวเย็นกับอาม่ามา วันเกิดหลานชาย อาม่าถามด้วยว่าเมื่อไหร่ธามจะแต่งงาน” ผมเล่าเสียงเรื่อยๆ แต่อยู่ๆพี่กันต์ก็หัวเราะ
“บอกม่าไปยังว่าไม่ได้แต่งหรอก” พี่กันต์พูดแล้วมองตาผม รู้เลยว่าจะสื่อถึงอะไร
“อาจจะได้แต่งก็ได้ พี่กันต์เบื่อธามเมื่อไหร่เดี๋ยวก็ได้สาวมาแต่งเองแหละ” ผมยื่นนิ้วไปจับจมูกของไอ้โบ ที่เริ่มขยับมาเล่นกับผมบ้าง พระอาทิตย์ตกดินไปนานแล้ว ผมไม่สนใจจะดูนาฬิกายังไงซะพรุ่งนี้ก็วันเสาร์ ไฟระเบียงบ้านที่ตั้งเวลาเปิดอัตโนมัติเปิดขึ้นมาส่องแสงสีเหลืองนวล
“ถ้าพี่ไม่เบื่อทำไงล่ะ”
“แล้วพี่กันต์จะทำไงล่ะ” ผมถามย้อน พี่กันต์ยิ้มให้ผมเป็นคำตอบ... แค่รอยยิ้มเท่านั้นแต่มันทำให้ผมรู้สึกได้ว่าพี่กันต์จะไม่เบื่อ พี่กันต์เป็นคนที่พูดเยอะ แต่กับเรื่องความรู้สึกพี่กันต์มักจะไม่ค่อยพูดมันออกมาตรงๆ
“กินเหล้ากันป่ะ” ผมว่าในบ้านหลังนี้มันต้องมีซุกอุปกรณ์ไว้แน่ๆ ไม่เชื่อหรอกว่าแบบพี่กันต์จะไร้แอลกอฮอล์ในบ้าน เหล้านอก แม่โขง เหล้าขาวผมได้หมดแหละ
“เมาในบ้านนี้เสียตัวนะ” กันต์จังไร เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ทุกระยะ ไม่เคยปล่อยช่องว่าง
“ใครเสียธามหรือพี่กันต์”
“ใครเสียพี่ก็ชอบหมดแหละ”
“เสื่อมจริงๆ” ผมส่ายหน้าขำๆกับคำพูดแบบตรงแสนตรงของพี่กันต์ ไม่ว่าอะไรก็เข้าทางหมดแหละ ผู้ชายคนนี้ พี่กันต์ลุกขึ้นหายไป กลับมาอีกทีพร้อมเหล้าน้ำแข็ง โซดา แก้วเปล่าสองใบ มันฝรั่งทอด เสียงถาดโลหะที่ใส่อุปกรณ์การเมาวางลงบนโต๊ะเล็กหน้าทีวี มุมที่ท่าทางจะเป็นสังเวียนดวลเหล้าประจำ ผมละจากหมาสี่ตัวที่มองตาละห้อย..
ไงล่ะ ติดกูแล้วล่ะซิ นี่หมอหมานะเว้ย ให้มันรู้ซะบ้าง...
“พี่เตือนแล้วนะ” พี่กันต์พูดขำๆ ผมรู้ว่าเอาจริงพี่กันต์คงไม่ทำหรอก ล่ะมั้ง...
“ไม่รอธามกระชากคอจูบแล้วหรือไง” ผมแหย่ พี่กันต์เลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเพราะไม่นึกว่าผมจำได้
“นานป่ะล่ะ ไม่นานจะรอธามเริ่มก่อน ถ้านานพี่ก็ขอคืนนี้เลย”
“ไม่นานหรอก” ผมพูดยิ้มๆ พี่กันต์ยิ้มกว้าง แบบหุบไม่อยู่แล้ว ผมยิ้มนิดๆแล้วลงมานั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับพี่กันต์...
ผมจะสารภาพบาปในใจแล้วนะ...
ผมชอบพี่กันต์ รักไหมไม่รู้ ไม่อยากจะคิด แต่มันเป็นความรู้สึกเวลาเหมือนเราเจอคนที่เราชอบ แล้วอยากจะเข้าไปรู้จัก อยากให้ทำอะไรดีๆให้ อะไรแบบนี้ รู้สึกช้ายังดีกว่าไม่รู้สึกนะ และใช่ว่าไม่เคยรู้สึกด้วย แต่ครั้งนี้มันต่างออกไปผมเลือกจะให้มันดำเนินต่อ อาจจะเพราะพี่กันต์เปิดเผย มากขึ้น ผมโตขึ้น แล้วสิ่งที่ผมเห็นมากับตาและเจอมากับตัวมันดีมากพอที่ผมคงไม่มีปัญญาทำได้แบบพี่กันต์ ผมจะขอลองดูหน่อยมันก็คงไม่เสียหายอะไรนักหนาล่ะมั้ง รึเปล่า หรือเสียหายมาก...
ช่างมันเหอะ ไว้ค่อยคิด เหล้าราคาแพงรออยู่ตรงหน้าแล้วเนี่ย
............................... .................... .....................................................27-11-2011
มาละ มาต่อแล้ว ง่วงสวดๆ บทนี้สูบพลังมากเกินไป อะไรก็ไม่รู้ 5555555555555555555555
ขอให้อ่านอย่างมีความสุข และโปรดตามตามในตอนต่อไป สาธุ
ขอบคุณคนอ่าน รักนะ ฉึกๆ
-
:z2:
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คืบหน้าที่สุดในโลกพี่กันต์
ธามเริ่มใจอ่อนแล้วว้อย
แถมยังน่ารักอีกต่างหาก
อดทนไว้นะพี่กันต์
อีกไม่นานจะถึงวันของพี่กันต์แล้ววววว
o15
-
“จัดที่ว่า ก็จัดว่ามีคุณภาพนะธาม ลองแล้วจะติดใจ” ----> อั๊ยยะ อยากทดสอบ แทนธาม จัง :-[
ธามเปิดใจแล้วอ้ะ :mc4: อย่างนี้ต้องฉลอง
-
“นานป่ะล่ะ ไม่นานจะรอธามเริ่มก่อน ถ้านานพี่ก็ขอคืนนี้เลย”
"ไม่นานหรอก" >>> รู้สึกคุ้นๆ นะ :laugh:
ธามยังไม่ได้รัก แค่ชอบก็ยังดี... :o8:
ตอนยิ้ม นี่อ่านแล้วยิ้มตามเลย :m18:
-
แอร้ยยยยยยยยยยยยยย
ยังไม่ได้เสียตัวเลยนะ ตัดจบซะแล้ว อ๊ากกกกกกกก กรีดร้องคลุ้มคลั่ง!!!
ตอนนี้มันช่างหวานอะไรอย่างนี้หรือคิดไปเอง กร้ากกกก
อิเคราแพะซึนแตกและ (ถึงจะยังแค่เบาๆก็เถอะ..เหรอ) แอร้ยย สบายใจนอนหลับฝันดี ฮ่าๆๆๆ
อยากบอกว่าคิดถึงพี่กันต์จังมากเลยยย รอให้พี่คนเขียนมาต่ออยู่ทุกลมหายใจ อะฮิ
:-[
-
เสียตัว เสียตัว เสียตัว
55555555
เผื่ออะไรอะไรจะง่ายขึ้น อิอิ
-
สนุกกกกกกกกกก
+1 ให้เลยอ้ะ เพิ่งตามอ่านทัน
พี่กันต์น่ารักมาก แบบมากๆอ่ะ
เพอร์เฟค แมนสุดๆเลย
เลิฟว่ะเฮ้ยยย
หุหุ อ่อยยยย วันนี้จะเมาในบ้านพี่กันต์
ขอให้พี่กันต์โชคดีนะ กร๊ากกก
=/\= สาธุ
-
พี่กันต์ น้องธามทำขนาดนี้แล้ว ไม่ได้น้องเป็นเมีย(เอ๊ะ?) พี่กันต์ก็ไปบวชเหอะ :z3:
ความเหงาทำให้คนเราเสียตัว..เกี่ยวไหม ไม่รู้แต่คิดว่าธามกำลังจะเป็น
+1 กับตอนนี้จริงๆถ้า+2ได้จะบวก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ธามน่ารักได้อีก :-[ อยากอ่านต่อเร็วๆ รออยู่นะ
-
แอร๊ๆ พี่กันต์หวานได้อีก
เสี่ยวตลอดศก ฮ่าๆ
ไอ่เราคนอ่านก็นั่งอ่าน นอนอ่านหน้าแดง เขินบ้างไรบ้างแบบนี้
เขาไม่ได้จีบแท้ๆ ดันมาเขิน><
-
พี่กันต์น่ารักน่าหยิกได้อีก ธามจ๋าสู้สู้ยอมพี่กันต์เหอะ
-
น้องธามน่ารักอ่ะเปิดใจให้พี่กันต์แล้วอ่ะสิ
ว่าแต่ชอบมุขนี้แฮะ พี่กันต์จัง คิดแล้วแอบขำว่าเวลาเพื่อนมันเรียกกันเล่นๆ ในห้องว่า เบลล์จัง
มันจะแอบต่อ ไร ข้างหลังรึเปล่านะ 55+
ปอลิง +1 เน้นๆ ให้คนเขียนครับผม
-
อ่านแล้วก็ยิ้มตามพี่กันต์ง่ะ :m1:
แถมยังแอบลุ้นว่ามันต้องมีซักคนเสียตัวในคืนนี้แหงๆ :haun4:
ล้อเล่นๆๆๆ น้องธามยังเพิ่งรู้สึกชอบพี่กันต์เอง เราไม่รีบหรอก คริๆ :z1:
-
ตกลงเรื่องนี้ การฟุ่งชนเนี่ย ชักสงสัยแล้วสิว่า ใครกันแน่ที่จะฟุ่งชน
" กินเหล้าในบ้านเสียตัวนะ " จริงหรือเปล่า ถ้าจริงจะแนะนำให้น้องรัก หาคนมากินเหล้าในบ้าน :m20:
รอตอนต่อไปว่า การที่น้องธามรุกพี่กันต์ขนาดนี้ ผลออกมาจะเป็นอย่างไร ในเมื่อน้องก็ยอมรับกลาย ๆ แล้วว่า " ชอบ "
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ :กอด1:
-
เอาละเว้ยเฮ๊ย...หยอดกันไปมา ระวังจะได้กันเร็วขึ้นนะคะ
อุ้ย..ชี้นำรึปล่าวนะเรา โฮะๆๆๆ
-
อ่านไปยิ้มไป
:o8: :o8:
-
คืนนี้จะได้ฤกษ์เสียตัวแล้วหรือเปล่าล่ะเนี่ย
-
กร๊าซซซซ ธาม ให้พี่กันต์คืนนี้เลยก็ได้ม้างงงง
-
จัดว่ามีคุณภาพ ลองแล้วจะติดใจ :oo1:
ตอนนี้หวานอ่ะชอบ, ธามยอมรัีบแล้วล่ะว่าชอบพี่กันต์ :o8:
รอตอนต่อไปนะ
-
กินเหล้ากันเสร็จ พี่กันต์ก็จัดหนักให้พี่ธามเลยนะ
-
ตอนหน้าจะมีฉากเซอวิสเล็กๆน้อยๆอ้ะป่าวน้อ5555 :z1:
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้า :กอด1:
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบพี่กันต์และธาม บรรยากาศเป็นสีชมพูวิ้งงงๆ :-[
ถ้าพี่กันต์ได้ยินที่ธามสารภาพ คงดีใจน่าดู แต่ธามรึจะบอกตรงๆ
และหวังว่าคง "อีกไม่นาน" พี่กันต์คงมีเรื่องให้ดีใจ รวมถึงเราด้วย
ชื่อตอนนี่หมายถึงคนอ่านใช่มั๊ยคะ จริงๆแล้วยิ้มทุกตอนแหละค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ :กอด1: รักษาสุขภาพเหมือนเดิมค่ะ
-
ตอนนี้เริ่มหวานขึ้นมาหน่อยแล้ววววววววววว อยากอ่านNCอะ :z3:
-
ตอนหน้าหวังว่าธามจะเสียตัวนะครับ
มารอฉากนั้นอย่างตั้งใจ ฮ่าๆๆๆๆ
-
มุขพี่กันต์เสื่อมได้ตลอดเวลา
อ่านตอนต้นๆ นึกว่าน้องธามเมา
หรือมีวิญญาณที่ไหนมาเข้าสิงหรือเปล่า
แต่สุดท้ายธามก็ยอมรับออกมาซะทีเนอะ
ถ้ารู้ใจแล้ว ต่อจากนี้ไปก็ปล่อยใหัมันค่อยเป็นค่อยไปดีกว่าเนอะ
ถึงจะชอบกัน แต่ก็ยังมีหลายมุมที่ต้องศึกษากันอีกเยอะ
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
ธามแปลกไปจิงๆ แต่ก้อเริ่ มมีเค้าว่าพี่กันต์จะสมหวัง(รึปล่า อิอิ) สารภาพไปเรยนะธาม คิดถึงพี่นายกะพี่หมิง มีอะไรคืบหน้าอีกมั้ยคู่นี้
-
น่ารักนะ :n1:
-
โอ้ยยยยยยยย เอาหัวโหม่งไอแพดม้วนหน้าม้วนหลังอีกสามตลบไม่ไหวร๊าวววววววว
ทำไมน่ารักกันแบบนี้
ถ้าจะน่ารักกันแบบนี้ช่วย(ทำ)รักกันซักทีเหอะ
คือใจจะไม่พูดประโยคข้างบนหนะนะแต่พอธามเป็นใจซะขนาดนี้แล้วรบกวนพี่กันย์ใจแข็งแล้วบุกบุกบุกเลยเหอะ
ขอบคุณนะคะ ปูเสื่อรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
อารมณ์น้องธามประมาณคิดตกแล้ว ยอมเสียตัวให้พี่กันต์ใช่ม้ายยยยยยยย :z1:
-
////><////
รุกถึงบ้านเว้ยๆๆๆๆๆ ทำตัวเหมือนหมิงเลยเว้ย!!! 55+
อยากอ่านเรื่องของนายบ้างอะ
อยากรู้ว่าตอนนายเปิดใจจะเป็นไง ><
อยากอ่านๆๆๆๆ (อารมณ์ยังค้างกับฮาโลวีนที่อเมริกาไม่หาย 555+)
-
เคโอสักที...คนอ่านลุ้นจนเหงื่อตกแว้ววว
ช็อตหน้าจะเป็นยังไงน้าา อยากอ่านนนนน
-
ฝันใก้ลเป็นจริงแล้วนะ พี่กันต์ สู้ สู้
-
ฑามจัดการรวบหัวรวบหางพี่กันต์เลย
-
หมอธามเริ่มเปิดใจมากขึ้น พี่กันต์ก็มีความหวังมากขึ้น ยินดี ยินดี
-
ชอบจริงๆ ธามโหมดยั่วยวน กับกันต์โหมดสาวน้อยแก้มแดง :laugh:
มังคุดน่ารัก :impress2: อยากเลี้ยงเซนต์เบอร์นาร์ตบ้าง ตัวใหญ่ใจดี
:กอด1:
-
ธามทำตัวน่ารักแบบนี้ พี่กันต์จะหนีไปไหนได้
-
+1 ครับ ทำไมน่ารักกันแบบนี้ หวังว่าคราวหน้าพี่กันต์จะสมหวังนะคร๊าบ... กร้ากกกก
-
นั่งอ่านในโทรศัพท์ หยุดยิ้มไม่ได้ตามธามละเนี่ย ! ><
ตอนหน้าหวังให้ธามเมา (ชั่วร้ายมาก) 555555
พี่กันต์จะมีน้ำยาทำได้มากกว่าจูบเปล่าาา !!? ฮ่า ๆ
คิดถึงคนเขียนมากเลยยย นับวันรอทุกวัน ;A;
-
ชอบ ในที่สุดธามก็ยอมรับว่าชอบพี่กันต์
บางทีชอบกับรักมันก็ใกล้ ๆ กันนะ อยากให้พี่กันต์รู้จัง
ตอนหน้าเลยล่ะป่ะ จะได้มีกำลังใจรุกต่อไง
เอ่อ แต่อย่างพี่กันต์เราก็ขอให้เป็นแต่รุกนะ นึกภาพตอนเป็นรับไม่ได้เลย
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ธามจะน่ารักไปไหน :-[
-
ตอนนี้อ่านแล้วก็ยิ้มตลอดเหมือนกัน (รักคนเขียน ขอวันละสองตอนได้ป่ะ อิอิ)
-
ถึงแม้จะเขินหรือประหม่าแต่พี่กันต์ก็ยังเป็นกันต์จัง(ไร)ได้อีกนะคะเนี่ย ยาเสียตัว... ฮาาาา :o8:
ส่วนน้องธาม...น่ารักขึ้นนะเรา น่ารักจนตอนจิ้นลืมเคราแพะไปเลยพับผ่าสิเออ กร๊ากกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
เหล้าสำคัญกว่าพี่กันต์สินะ555
-
โอย...ธาม สารภาพให้พี่กันต์ฟังดิ บาปน่ะเก็บไว้ในใจมันไม่ดีเน้อ คึคึคึ
พี่กันต์เหวอไปเลย กร๊ากกกกก เจอธามโหมดนี้เข้าไป พี่กันต์เปลี่ยนจากผู้ชายน่าเตะเบาๆอย่างเอ็นดูเป็นผู้ชายน่ารักน่าแกล้งไปแล้ว ธามก็แกล้งเยอะๆนะ พี่กันต์ตบะแตกเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นล่ะธามเอ๊ย5555
สู้ต่อไปนะพี่กันต์ อย่างน้อยธามก็ยอมรับพี่กันต์แล้วนะ เอาความรักเรามาเหนี่ยวนำความรักธามให้ได้ อิอิ
ปล.ทำไมส่อแววเหมือนธามจะรักหมามากกว่ารักพี่กันต์55555
ปล2.แอบกลับไปอ่านตอนที่แล้วใหม่เผื่อจะเจอสัญลักษณ์อะไร...หนูเจอครีมโกนหนวดยี่ห้อใหม่ที่ธามอยากลองใช้อ่ะ? มันเกี่ยวอะไรมั้ย???>< มันจะได้สะกิดเคราธามเร็วๆนี้หรือเปล่า??? ลุ้นๆ
-
สู้ต่อไป พี่กันต์จัง ใกล้ล่ะ
แต่เริ่มเบื่อธามบ้างไรบ้าง
มาทำให้รักและยังไม่จากไป
555 :laugh:
-
ชอบเค้ามาตั้งนานเเล้วล่ะซี้~
ความรักที่บ่มเพาะมาแปดปี เริ่มเก็บกินได้แล้วสิ
ตอนหน้าเสียบเลย ฮิ้ว~
-
ทำถูกแล้วธาม ดีขนาดนี้ ปล่อยไปแล้วจะเสียใจ o13
-
อ๊าย...ตอนนี้หวานแต่ไม่เลี่ยน แอบมาเปรี้ยวด้วย เพราะ ธามมาดนิ่ม เอาแต่ยิ้ม เล่นพี่กันต์ไปต่อแทบไม่ถูก :o9:
ธามตัดสินใจจะลองแล้ว อย่าได้กลัว เสียหายมากน้อยไม่รู้(แต่เสียตัวแน่นอน) แลกกับการได้พี่กันต์มาทั้งคน คุ้ม ยิ่งกว่า คุ้ม
เซ็กส์จัดที่ว่า คือ จัดว่ามีคุณภาพ โห...กล้าพูดขนาดนี้ ท่าจะได้มาตราฐาน ISO มาเป็นประกันแล้วสินะ :give2:
-
โหมดจะหวานก็น่ะ หยดย้อยซ่ะ
พี่กันต์อย่าใจอ่อนธามมาอ้อนถึงที่แล้วจัดเต็มไปเยย!! :impress2:
-
น้องธาม o13 คำสารภาพของน้องธามถูกใจมาก
อย่าให้พี่กันต์รอนานนะ สงสารแก แกแก่แล้ว :laugh:
จัดไปอย่าให้เสีย +1 :กอด1:
-
ได้บรรยากาศคู่รักมาก ในเมื่อธามรู้ใจตัวแล้ว คราวนี้ก็รุกพี่กันต์เลย :z1:
-
ลูกธาม กินเข้าไปค่ะลูก เหล้าอ่ะ กินเยอะ ๆ จะได้พูดคำสารภาพออกมา :z1:
แม่จะรอฟังอยู่พร้อม ๆ กันคุณพี่กันต์สุดหล่อเสื่อมจัง(ไร)นะคะ :laugh:
-
อ่านเเล้วนั่งอมยิ้มเลย ชอบอารมณ์ธามเเบบนี้อ่า น่ารัก :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไม่นานหรอก
ปล.คืนนี้ก็ยอมแล้วเน๊ฮะธาม
ปปล. เมื่อพี่กันต์ได้ธามแล้ว ต่อไปจะเชียร์ให้ธามได้พี่กันต์บ้าง ดูเด่ะ ไอ้พี่กันต์มันจะยอมมั๊ย
-
คืนนี้ ดูท่า พี่กันต์จะมี เฮ
55555555555555555
-
มีแต่คนเชียให้ธามเมานะเนี่ยคิดไรปะแต่เราว่าพี่กันต์คงไม่กล้าทำอะไรธามหรอกมั้งแหมเค้ารอมาตั้งนานก็ต้องทำแบบมีสติครบสิเนาะ
-
คนสองคนที่มีความรู้สึกดี ๆ ให้กัน อยู่ด้วยกันตอนเมา ๆ ในช่วง Honey moon period แบบนี้
มันต้องมีอะไรนิดอะไรหน่อยบ้างละน่า จะปล่อยให้กลับไปโดยไม่ทำเครื่องหมายอะไรเลย
แถวบ้านเราเรียกว่า "อ่อน" พี่กันต์คงไม่ถึงขั้นหรอกนะ ใช่มั๊ย
-
หวานนะ เขินทั้งคู่ถึงจะยังไมรักแต่ก็ชอบไปแล้ว ความรู้สึกที่ถูกเก็บมานานถูกสะกิดขึ้นมาถึงจะรู้ตัวช้าแต่ก็ยังดีกว่าไม่รู้เลยไม่ใช่เหรอ^^
-
ชอบช่วงธามคืนกำไรให้คนอ่านที่สุดดด!! แบบว่ารุกบุกให้พี่กันต์เขินนนนน แอร๊ยยยยย *กรี๊ดดิ้นกับพื้น*
ธามจัดอีกหลายๆช็อตได้ไหมมม โดยแกล้งโดนหยอดมานานสามสิบกว่าตอนแล้ว เอาคืนเยอะๆ ให้พี่กันต์เขินลืมรุกไปเลย กร๊ากกกกก
หนุ่มโสดอยู่ในบ้านสองต่อสองนี่อันตรายนะ ยิ่งธามในโหมดรุกแบบนี้พี่กันต์ควรระวังหลังให้ดี เดี๋ยวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยแบบหมิงนี่จะฮาาาา
แต่ที่สุดของที่สุดคือธามยอมรับใจตัวเองแล้วว่าชอบบบบ สเต็ปถัดไปเข้าห้องเลย ไม่ต้องรอเป็นแฟนละ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เออเว้ย...น่าร้าก...เป็นคุณหมอหมาที่หมาชอบเหรอเนี่ย เพื่อนผมนี่หมากลัวนะ...555มันบอกสงสัยกลิ่นที่ทำงานติดมา เจอหมาบ้านอื่นทีไรมันจะสั่นแล้วถอยหนี แบบ กุรู้นะมรึงจะจับกุฉีดยาใช่มั้ย...ปรมาณนี้ 555
-
เออเว้ย...น่าร้าก...เป็นคุณหมอหมาที่หมาชอบเหรอเนี่ย เพื่อนผมนี่หมากลัวนะ...555มันบอกสงสัยกลิ่นที่ทำงานติดมา เจอหมาบ้านอื่นทีไรมันจะสั่นแล้วถอยหนี แบบ กุรู้นะมรึงจะจับกุฉีดยาใช่มั้ย...ปรมาณนี้ 555
-
เออเว้ย...น่าร้าก...เป็นคุณหมอหมาที่หมาชอบเหรอเนี่ย เพื่อนผมนี่หมากลัวนะ...555มันบอกสงสัยกลิ่นที่ทำงานติดมา เจอหมาบ้านอื่นทีไรมันจะสั่นแล้วถอยหนี แบบ กุรู้นะมรึงจะจับกุฉีดยาใช่มั้ย...ปรมาณนี้ 555
-
อ้ายยยยยยยยย พี่ธามทำไมน่ารักยังงี้ๆๆๆๆๆ
นู๋จะเอาพี่ธามกลับบ้าน พี่กันต์ไม่ยกพี่ธามให้แล้วววว
ขอคืนๆๆๆ(แต่พี่ธามชอบพี่กันต์แล้วปลื้มๆๆๆๆ)
น่ารักกกกก รักพี่ธามที่สุดดดดดดดด
-
เยส!!!! ยอมรับแล้วดิน้องธามหน้ามนต์
เอาวะ พี่กันต์ รุกต่ออย่าท้อถอย เผลอๆคืนนี้ อาจมีเฮ.. กิ๊วๆ
คนแต่งใจดี ยอมให้น้องธามใจอ่อน
น่ารักอย่างเง้ รับเป็ดไปตามระเบียบ
รอตอนต่อไป
-
"ไม่นานหรอก" นี่หมายถึงอีกซักชั่วโมงสองชั่วโมงใช่ป่ะธาม :laugh:
-
ไม่เข้าใจตัวเองอ่านเรื่องนี้ทีไร เขินนนนนนนนนนนนนนนน ทุกทีทุกตอน โอ๊ยเขิน :pig4:
-
ในเมื่อลูกตัดสินใจสารถาพบาปเเล้ว ก็ขอเเนะนำให้ลูกกินเหล้าย้อมใจแล้วลากอิพี่กันต์ขึ้นเตียงไปซะ กร๊ากกกก
ป.ล. ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกกกก :-[ :-[
-
พี่กันต์จัง(ไร)...ชื่อเพราะนะเนี่ย :laugh:
รู้สึกเหมือนตอนนี้ ธามจีบพี่กันต์กลับเลย.. :impress2:
-
กรี๊ด.......ไกล้จะได้เวลาเสียตัวแล้วรึยัง
-
ชื่อตอนว่า "ยิ้ม" แต่คนอ่านน้ำตาจะไหล :o12:
แต่ก็ไหลพร้อมรอยยิ้มนะ (คนอ่านใกล้บ้า ฮ่าๆๆ :z3:)
อินจัดไปหน่อยกับความเหงาลึกๆ ของหมอธาม
ต้องขอแสดงความยินดีกับคน(ยอม)สารภาพบาปสักที
รางวัลที่คุณจะได้รับจากการสารภาพบาปครั้งนี้ คือ ต่อไปนี้คุณจะไม่เหงาอีกต่อไป
เพราะจะมีพี่กันต์ของเติมความหื่น เอ้ย รอยยิ้ม ให้กับหมอธามตลอดไป :-[
:กอด1:
-
ตอนนี้ธามน่ารักมากกกกกกกก :-[ :-[
ดื่มเหล้าในบ้านพี่กันต์ด้วย เข้าทางเลย :z1: :z1: :z1:
-
หว่า ตอนนี้น่ารักอย่างแรง :-[
น่ารักทั้งหมอธามทั้งพี่กันต์เลยอ่ะ
รอตอนต่อไป ด้วยใจจดจ่อ
-
เราไม่ใช่หมา แต่ก็ติดใจมองตามหมอหมา(ผู้น่ารัก)ตาละห้อยเหมือนกัน
:กอด1: ชอบของที่"จัดว่ามีคุณภาพ"จังเลยค่า ฮ่าๆๆ :กอด1:
-
ยิ้มไม่หุบ หึ่ยยย อิน้องธามมันน่าขย้ำจิงๆ หมั่นเขี้ยวววว แง่งงง
ยั่วจิงจิ๊งงงง น่าฟัด งั่มๆๆๆ >w<
-
โอ้ววว ในที่สุด ธามก็ใจอ่อนแล้ว แถมยังเข้าถ้ำเสือ(กันต์)อีกต่างหาก
เชียร์ให้เสียทั้งตัว ทั้งเคราเลย กรี้ดดดดด ><
รักคนแต่ง อ่านแล้วยิ้มจนปวดแก้ม มีความสุขค่าาาา!!!!! :L2:
-
งานนี้เสี่ยงต่อการเสียตัวสุดๆๆน่ะธาม อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดมาก
อ่านรวดเดียวสองวัน ชอบบบบบบบบบ
ขอสมัครเป็นแฟน(คลับ)
-
ธามมมมม
เดี๋ยวผ่านศึกนี้ไปก็กลายเป็นรักเองแกละ :-[ :-[
มาต่อไวๆนะค่ะ เค้าอดใจไม่ไหว :z2: :z3:
-
รอตอน......เอ่อ.........อ่ะนะ
-
หมอธามตั้งใจเสียตัว รอลุ้นว่าใครจะกดใคร
-
กี๊ดดดด บทหน้าจะมีคนเสียตัวไหม? ฮา
อิเจ้พลอยเสื่อมไปด้วย...
รออ่านจ้า
-
แอร๊ยยยยย ถ้าจะถึงลูกถึงคนกันขนาดนี้แล้ว.....แอบรอคอยตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ
-
เอาละโว้ยยยย.. อยู่ในภาวะเสี่ยงเสียตัวจริงๆ 555+
-
นานไม่นานมันขึ้นอยู่กับคุณภาพ มิเน้นปริมาณ ฮ่า ๆๆๆๆๆ
-
ฟันธง ว่า ตอนหน้าไม่มีได้เสียแน่นอน
ถ้ามีคงจะเขียนให้มีไปแร้ว??!!!
คาดว่า จะมีเสียตัวทีเดียว 2 คู่ในตอนที่ 69 แหงๆ 5555+
-
ลองเลยธาม ไหน ๆ ก็บุกไปหาพี่กันต์ถึงบ้านขนาดนี้แล้ว
เมื่อรู้ใจตัวเอง และมั่นใจกับอีกฝ่ายก็ลุยเลย อย่าปล่อยเวลาให้เสียเปล่า
-
นั่นไงๆ ชอบเค้าแล้วอะสิ ธาม
ปล. ขอให้ธามเมา เมาลุกขึ้นมายั่วกันต์ :z6:
-
อยากซื้อกันต์จังไรไว้เป้นของตัวเอง ทีวีไดเรกซ์มีขายมั้ย = =
ธามคราวนี้จัดหนักนะ ฮุๆๆๆๆ
แล้วๆๆๆๆ บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ เหล้า&กับแก้มพร้อม พรุ่งนี้วันเสาร์ ต่างคนต่างเหงา
แถมใครบางคนยังสารภาพบาปออกมาแล้วด้วย
งานนี้มีแต่"เสีย"(หัวใจ)กับ"เสีย"(ตัว)
-
หึๆๆๆ หัวเราะในใจแทนพี่กันต์จัง
ในที่สุดไอ้ที่ทุ่มไปมันก็ใกล้จะบรรลุผลแล้ว เยสสสสส o18
ตามประสานักธุรกิจ การลงทุนทุกชนิดย่อมต้องมีผลตอบแทน :z1:
ขำที่พี่กันต์บอกจีบติดไม่ติดไม่รู้ แต่กุไม่ยอมโดนเสียบ :m20:
ขอสารภาพจากใจด้วยอีกคนละกัน ว่าตอนนี้พยายามจินตนาการฉากสวีทวิ้ดวิ้วคู่นี้อยู่
แต่นึกยังไง มันก็นึกไม่ออก o22
-
อ่านไปยิ้มไป...... สุดท้ายก้อเปิดใจยอมรับพี่กันต์แล้ววว เย้ๆๆ :impress2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว ยิ้ม จริงๆ :t2:
ไม่น่าจะมีใครเสียอะไรนะ มันคงมีแต่ "ได้กับได้" :z1:
-
จูบแรกจากธาม รอนานซะจริงๆ :jul1: จะรอ......ครับ
-
อ่านไปก็เขินไปอ่ะ
แอร๊ยยยยยยยยยย
เขิน ๆ ๆ ๆ
พี่กันต์มอมเหล้าธามจนกระชากพี่กันต์มาจูบเล้ย
จะได้เคลียไปหนึ่ง(ชอบบบบบ)
-
“จัดที่ว่า ก็จัดว่ามีคุณภาพนะธาม ลองแล้วจะติดใจ”
ธามรีบๆลองนะ คนอ่านลุ้นจะเเย่อยู่เเล้ว 55
รออ่านนะคะ
-
ตอนนี้น่ารักอ่ะ ในที่สุดภามก็รู้ตัวสักที :o8:
-
ก้าวหน้าไปอีกหลายคืบเลยนะเนี่ย
-
พี่กันต์จัง(เรียกตามธาม)ยังคงเก็บทุกมุกอ่ะ
รู้สึกว่าพี่แกไม่ค่อยสะท้าน(เขิน)ให้เห็นเท่าไหร่
ธามตอนนี้มาแปลกเหนือความคาดหมายทั้งของพี่กันต์และของเราจริงๆ
แต่ก็ชอบนะ
ความหวังพี่กันต์ใกล้ความจริงเข้าทุกทีๆแล้ว
-
ธามเริ่มชอบพี่กันต์แล้ว!!!
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ธามชอบพี่กันต์แล้ว ดีจายยยยยยยยย แทนพี่กันต์ 55555+ อยากอ่านต่อม๊วกกกกกกกกกกกกกก เผื่อเจอฉากหวาดเสียว สวีทวี๊ดวิ่ว ที่ธามเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เอิ๊กๆ
-
คืนนี้จะ มีอะไรเกิดขึ้นบ้างน้าาาาาาา :oo1:
อยากไปแอบดูจิงๆๆ
เเต่ติดตรงที่บ้านนี้หมาเยอะ เเถมเเต่ละตัวดุๆกันทั้งนั้น
-
น่ารักไม่ไหวแล้วววววววววว
แต่ธามแอบเหงาๆเนอะช่วง2-3ตอนเนี้ย
แอบสงสารเบาๆ
อ่านไปเจอหมอยศกรี๊ดเลยคร่า ผู้ชายอะไรน่ารัก(?)แถมเก่งอีกตะหาก
แอร้ยๆๆๆๆ เขิน~~~~ :-[
ไม่ได้มาอ่านตั้งนาน(ประมาณ3ตอนอีกละ)
คิดถึงคนเขียนโคตร พึ่งรู้ว่าคนเขียนมีคุ่ในตำนานเหมือนเราคู่นึงเลย กิง-เร ชอบมากกกก
เสียดายอยากให้คนแต่งมาอัพต่อสุดๆ สนุกมากๆเลย
แล้วก็รอตอนต่อไปอยู่นะคนเขียน สู้ๆ จร้า
ปล.คิดถึงเชฟหมิงกับพี่นายอ่าคนเขียน ฮ่าๆๆๆๆ
-
อยากให้น้องธามอยู่ต่อจนถึงเช้าคงต้องเอาตัวเข้าแลกแล้วหล่ะพี่กันต์ :m25:
-
หึหึ เสียตัว ::: คำนี้มีคุณค่านะเนี้ย
ฉากที่รอคอย ฮ่าๆ ^^
-
แหะๆๆ
ฉากที่รอคอย ใกล้เข้ามาแล้ววววววววววววววววววว
(แอบหื่น)
-
ธามน่ารักเกิน> <"
-
ถ้าพี่กันต์รู้จะดีใจแค่ไหน คนน่ารักมาเกยบ้านหนุ่มโสดขนาดนี้
-
น่ารักๆๆ ธามมาเหงาๆแบบนี้น่ารักขึ้นเยอะเลยอ่ะ
พี่กันต์จังยังคงหยอดได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย
ถึงจะเขินมานิ้ดดดดดนึงก็เถอะนะ
รักพี่กันต์จังมันไม่เสียหายหรอกธาม แต่เสียตัวน่ะไม่รอดแน่ ฮ่าๆ
(คนอ่านก็รออยู่ ไอ้ไม่นานที่ธามพูดเนี่ย เมื่อไหร่คะ >////<)
-
:mc4: :mc4:
ธาม หาเรื่องเสียตัวนี่หว่า
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ่านไปยิ้มไป เอาละเหวยยย ชอบแล้วๆๆ
อีกไม่นานหรอก เดี่ยวธามก็รักเองแหละ
ชอบพี่กันต์นะ ชอบธามนะ ชอบทุกคนนนน
รอๆๆ ธามจะเสียตัวไหมเนี่ย แต่อยากให้ธามเมาเหล้า แล้วหลุดปาก จังเลย
-
รอ ร๊อ รอ !
:z2:
-
พี่กันต์ขา...........ของหวานมาเสริฟถึงบ้านแล้ว อย่าได้ปล่อยให้หลุดมือไป
ปล่อยให้นั่งยิ้ม (ยั่ว) อยู่ได้อย่างไรคะ อย่างนี้ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน แล้วนี่หัวใจอ่อนๆ ของหมอธาม เจอหยอดทุกวันจะไม่ไหวไหวได้เยี่ยงไร ๕๕๕
:-[ :-[ :-[
-
อ่านรวดเดียวเลย
น่าร้ากกกกกกก
ติดตามนะคร้าฟฟฟฟฟ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ดีมาก.. รักก็บอกว่ารัก
+1
-
รอ บทที่..... คราง
-
น่ารัก พี่กันต์จะสมหวังแล้ว อยากเห็นธามโกนเคราแพะซะที อ๊าย/// :o8:
-
น้องธามพี่ กันน่ารักมากเลยอ่ะ ชอบ+1 น้องหมา ตัวโต ก็น่ารัก เนื้อเรื่อง สบาย ๆ อ่านแล้วอมยิ้มดี ชอบน่ะ :o8:
-
บทที่35
ไม่กลับ
..........................................................................
หมิงtalking
……………………………………………………………………….
กันต์เพื่อนรักหายไปจากสารระบบ นี่ให้ทำอะไรในวันเปลี่ยนๆคนเดียวล่ะเนี่ย คืนวันศุกร์มันต้องให้เพื่อนเต็มร้อยแล้วหายหัวไปแบบนี้มันไม่ใช่นะเพื่อนรัก จะคิดว่าไปกับธามนี่ก็ไม่แน่ใจ ไอ้ครั้นจะลงไปหาน้องก็เกรงใจเพื่อน คิดไปก็สับหมูไปด้วยความหงุดหงิด ทำไมมีแต่คนทิ้งผม นายไปเที่ยวกับที่บ้าน บอกว่าโทรมาตายห่าแน่ ผมก็เลยไม่โทร ส่งข้อความไปแทน อยากพูดอะไรก็ส่งไปตอนนี้ยังส่งไม่ครบเลย ส่งไปแค่สิบฉบับ แต่หิวเลยมาผัดข้าวกินก่อน มีอะไรก็ใส่ไปครับ สบายๆ คว้าเหล้าได้ก็เทมันลงไป ใส่ชอสแถวๆนั้นแหละ ถั่วลันเตา อัลม่อนอะไรผมก็ใส่หมด สรุปเครื่องมากกว่าข้าว...
ข้าวผัดโคตรพ่อโคตรแม่รวมมิตรสูตรสิงคโปร์เมดอินไทยแลนนด์
“ใช่ได้ๆ” กินเอง ชมเอง อิ่มเอง มือขวาตักข้าวมือซ้ายกดส่งข้อความหานายต่อ
กดไปได้ไม่ทันจบข้อความ ทายซิใครโทรมา
“หนีห่าว” ทักทายครับ พ่อแม่สอนมาดี
“ห่าวพ่อมึงดิเจ๊ก ส่งข้อความมาขนาดนี้ มึงจะฆ่ากุหรือไง” นายมักมาแบบโหดร้ายเสมอครับ เสียงเหมือนหลบมาคุยคนเดียว ได้ยินเสียงจากภายนอกเบาๆเป็นแบคกราวที่น่ารักประกอบเสียงแข็งๆ
“ไม่ได้ฆ่า ก็บอกว่าไม่ให้โทรอ่ะ” ผมทำผิดตรงไหนเหรอ
“กวนตีนกุใช่ป่ะ จะเอาใช่ป่ะ” เรื่องท้าตีท้าต่อยขอให้บอกนายนะครับ ไม่เคยกลัวโรงพัก ไม่เคยกลัวใคร ไม่เคยกลัวตาย กลัวแต่ไม่ได้โดน
“ก็มันเบื่ออยู่คนเดียวอ่ะ นายไม่สนใจ เลยเรียกร้องความสนใจอยู่” ยิ้มหน้าบานพูดไปกินไปแต่นายไม่รู้หรอกแต่นายอาจจะจินตนาการจากเสียงของผมไปแล้ว
“ไอ้หมิง”
“นาย” เป็นอีกคำที่ผมว่าผมพูดชัดแจ๋ว
“เดี๋ยวก็กลับแล้วเว้ย” เสียงหงุดหงิดๆตามสไตล์ ฟังมากๆก็ชวนให้น้อยใจไปในตอนแรกๆ แต่จนถึงตอนนี้เป็นอะไรที่ขาดไม่ได้แล้วแหละ
“อยากไปเที่ยวกับนายบ้าง” ผมพูดเสียงอ่อยๆ เรียกร้องความเห็นใจ อ้อนตีนไปวันๆ
..........................................................................
นาย talking
………………………………………………………………………………………
ให้เลี้ยงหมา เลี้ยงแมว เลี้ยงเด็ก เลี้ยงจระเข้ เลี้ยงอะไรก็ไม่เหนื่อยเท่าเลี้ยงแรงงานต่างด้าว นี่ผมต้องทำไงกะมันดีเนี่ยฮะผมนั่งกินเบียร์กับน้องสาวที่มุ่งมั่นจะเป็นน้องชายริมหาด แต่ไอ้เสียงคลื่นก็ไม่ได้กลบเสียงข้อความในมือถือที่เข้ามาเป็นระยๆจนไอ้นาฏเริ่มคุกคามชีวิตผม
“โหยยยย โหดไปป่ะเห้ย” ไอ้นาฏเสือกไม่เข้าเรื่อง
“เดี๋ยวก็น้อยใจหนีกลับสิงคโปร์หรอก”
“เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง” ผมตอยน้องสาวหงุดหงิดๆ บอกไม่ให้โทรมาส่งข้อความมาแทน ถี่ขนาดนี้ กวนตีนกันนี่กว่า ผมลุกขึ้นคว้าโทรศัพท์เดินไปอยู่ในมุมมืดของบังกะโล ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมุมมืดเหมือนกัน โทรหามันซึ่งก็รับรวดเร็วตามที่คาดเอาไว้ ยังจะมาทักผมเป็นภาษาจีนอีก ตั้งแต่รู้จักมันมานี่ก็เรียนรู้ไปหลายอย่างละ โดยเฉพาะความอดทน กับการที่ต้องเป็นพี่ว้ากไปตลอดชีวิตเพราะมัน ส่วนที่ไม่ได้เรียนรู้อย่างเดียวคือเรื่องทำอาหาร ทำทำไมเมื่อมันก็ทำให้กินอยู่ดี
“..อยากไปเที่ยวกับนายบ้าง” ไอ้เสียงหงอยๆแบบนี้อีกแล้ว
“ไปกะมึงเนี่ยนะ” คิดก็ฮาแล้ว คงเป็นทริปที่โคตรปวดหัวเลย ไม่ล่ะๆ
“ไปกะเรามันไม่ดีตรงไหนเนี่ย มีแต่คนอยากไป มีนายคนเดียวแหละไม่ไป”
“ก็ไม่อยากเหมือนคนในสต๊อกมึงไง”
“โอ้ยยยยย ใครจะไปสู้พี่คร๊าบบบบ” ผมอดยิ้มไม่ได้กับประโยคสำเนียงจีนๆของมัน ยังจะมาประชดนะมึง
“กุรักสงบเว้ย” ผมนั่งยองๆหลังพิงต้นมะพร้าวแทน ยืนมาก เมื่อยนะ
“ทะเลเป็นไงบ้าง” ถามแปลกๆ พูดเกมือนไม่เคยเห็น
“ก็มีน้ำ มีทราย มีลมอ่ะดิ มึงก็ถามโง่นะเจ๊ก” ผมก็ตอบไปแบบ ก็ถามแบบนี้กุก็ตอบแบบนี้ล่ะ ไอ้หมิงส่งเหมือนเหมือนไม่พอใจในคำตอบ
“ไม่ใช่ๆ หมายถึงสนุกไหม อาหารเป็นไง ระวังนะเด่ยวท้องเสีย ที่จริงแค่ยากกินของสดๆบอกเราก็ได้เหอะ ทำให้กิน”
“ไม่อ่ะ มึงชอบทำให้กุกินฟรี เปลือง กุเลี้ยงสาวยังไม่ขนาดมึงเลย” ผมปฏิมันเหมือนทุกครั้ง มีอะไรที่ผมไม่ปฏิเสธมันบ้างเนี่ยมาคิดๆดูก็ชักจะหาไม่ค่อยเจอ มีแต่ปฏิเสธแต่มันไม่สนใจ
“ไอ้เลี้ยงสาวที่ว่าอ่ะมันกี่ปีมาแล้วเหรอนาย ฮ่าๆๆๆ” ดูมันย้อนดิ
“เพราะมึงเลยนะไม่ต้องมาหัวเราะ แล้วนี่มันกี่โมงแล้วมึงไปนอนไป” สามปีแล้วที่ไม่ได้เลี้ยงใคร เพราะอยู่แต่กับมันเนี่ย ตัวไม่อยู่แต่เหมือนมันส่งอะไรมารังควาญผมตลอดเวลา ไอ้ประสาท ไอ้ต่างด้าว มึงนี่มันรุงรังจริงๆ
“นี่ยังไม่ดึกเท่าไหร่เลย”
“เดี๋ยวมึงก็ตื่นตีห้ามาวิ่ง มึงนอนพอหรือไง ไปนอน”
“ห่วงอ่ะดิ”
“ถ้ามึงไม่จะตายทีไรก็โทรเรียกกุไปกู้ชีพกุก็ไม่สนใจมึงหรอกนะ สำนึกซะ” รอบที่แล้วก็เกือบตายไปทีนึงไม่สำนึก โดนหมอหมาฉีดยายังไม่รู้สึก รอบหน้ากุฉีดเองแน่ เอาแม่งให้เข็มหักคาไปเลย
“ก็เดี๋ยวจะไปนอนแล้ว งั้นไม่กวนแล้วนะ”
“มึงอย่ามาพูดอะไรที่มึงทำไม่ได้” ไม่กวน กุไม่เชื่อมึงหรอกไอ้หมิง มึงอ่ะตัวกวนชัดๆ
“หมายถึงไม่กวนวันนี้”
“เออ พูดให้มันครบ”
“รักนายนะ” ฟังมา3ปีแล้วนะกุ...
“เออ” ตอบแบบเดิมมา3ปีแล้วเหมือนกัน
“พรุ่งนี้โทรมาหาอีกนะ”
“มากไปป่ะ” วอนแล้วมึง ค่าโทรศัพท์กุแพงนะ
“นะ”
“เออ” สุดท้ายก็ต้องยอมมัน ถ้าไม่โทร เดี๋ยวมันก็รัวข้อความมาอีก ผมเก็บมือถือลงกระเป๋า มองไอ้ข้อความที่มันส่งมาแล้วก็อยากเตะสัก 10ข้อความ มันส่งมาว่า
‘นายอยู่ไหน นายทำอะไร นายโทรหาหน่อย’
ข้อความเนื้อหาใจความประมาณนี้แหละ ไม่ได้มีสาระอะไรไปกว่านี้เลยสักนิด กุบอกไม่ให้มึงโทรหา มึงเลยส่งข้อความให้กุโทรหาเหรอ ไอ้หอกหัก กวนตีน และเป็นสไตล์จนไม่รู้จะด่าว่าอะไรดี
...
พี่กันต์จัง talking
…………………………………………………………………………
ผมจำได้ว่าเคยมีรู้จักคนนึงเป็นชายหนุ่มเชื้อสายละตินรูปร่างแบบจับผมข่มขืนได้ภายใน3นาที เขาฟันหญิง ชายมานับไม่ถ้วนแล้วสุดท้ายกลับมาได้รักแท้แพ้ชายด้วยกัน แต่เรื่องราวมันกลับดราม่าเมื่อหนุ่มละตินหันมารักชายแต่ไม่ได้ชาย ชายที่เค้ารักก็เป็นผู้ชายนี่แหละ ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน ไม่เคยคิดฝันว่าต้องมานัวเนียกับผู้ชายด้วยกัน ชายคนนั้นจึงรักด้วยใจไม่ให้กาย เพราะทนไม่ได้ที่ต้องถูกใครเสียบ ความรักอันแสนพิสดารของหนุ่มละตินและชายหนุ่มผู้หวงประตูก็เริ่มขึ้น เมื่อหนุ่มละตินที่รูปร่างอธิบายคำเดียวว่าเทียบกับผมแล้วผมดูบางไปเลยได้แต่เล่นว่าวกับตัวเองอย่างทุกข์บนสุข เพราะไม่อยากขืนใจคนรัก
จะทนได้ไหมถ้าผู้ชายคนนั้นรักเรามากแต่เค้าไม่ยอมมีอะไรด้วย เพราะเค้าบอกเค้าเป็นผู้ชาย…
ไอ้บึ้กผู้ชักว่าวตลอดกาลเป็นเพื่อนผมมันถามผมหน้าตาเครียดในห้องสมุด คางเกยหนังสือกฎหมายเล่มหนา ส่วนผมนั่งดูซีรีย์ชุดที่ดูมารธอนมาหลายวันในโน้ตบุ๊ค เปรียบเทียบเอาแล้วกันกับคนเรียนนิติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ สาระมันต่างกันเห็นๆ
“ถามแบบนี้กุตอบแบบไหนดีล่ะ ไม่มีใครเค้ายังไม่ยอมกุซะด้วย” ผมตอบมันทั้งๆที่ลูกตายังมองหน้าจอโน้ตบุค
“ตอบกุดีๆซิไชนีส” ผมล่ะเบื่อจริงๆไอ้เวลาที่ฝรั่งมันสับสนชาติกำเนิดผม มันเหมาคนเอเชียผิวขาวทั้งหมดเป็นคนจีน และคนเอเชียผิวคล้ำเป็นคนมาเลเซีย
“เค้าอาจจะเป็นเอดส์แล้วไม่บอกมึง เลยไม่อยากให้มึงฟักกะเค้า” ผมวิเคราะห์...
“กันต์ มึงช่าง...” ก่อนที่มันจะสบถใส่ผมผมยกมือเบรกก่อน ผมรู้จักแฟนมันดี แฟนมันเรียนหมอ เก่งนะ เสียแต่เค้าไม่ยอมให้มัน
“กุไม่รู้ว่ะ มึงก็ต้องดูว่ามึงรักเค้ามากขนาดไหน มึงทนได้ไหม อยู่ๆไปเดี๋ยวก็ได้เองมึง”
“กุเริ่มอึดอัด มึงเข้าใจกุป่ะวะ นอนกอดแฟนนะมึง แล้วได้แต่... เออน่ะแม่ง” หน้าตามันเจ็บปวดเหลือทน ดีแสนดี จะรอแฟนคนเดียว ตอนนี้เริ่มคิดจนเยี่ยวเหลืองแล้วล่ะมั้งเลยมาถามผมบ้าง
“ถ้าเป็นกุ กุทนนะ ก็กุรักเค้าอ่ะ ทำไงได้ แต่กุคงยั่วเค้าทุกวันว่ะ แม่งผู้ชายด้วยกันรู้ๆกันอยู่หรอก ทนได้นานแค่ไหนวะ ไม่ใช่นักบวชนะมึง” ผมอุตส่าห์พอสซีรีย์เพื่อปรึกษาปัญหาชีวิตมันเลยนะ เพื่อนผมมันทำหน้าหงอยๆ เปิดหนังสือกฎหมายท่อง เหมือนพยายามลืมๆไอ้เรื่องบนเตียงอันรันทดไป
..................................................................................................
จริงๆเหตุการณ์นี้ผมก็ลืมไปนานแล้ว เพื่อนคนนั้นก็ไม่รู้มันได้กับแฟนมันหรือยัง หรือแยกทางกันไปแล้วแต่อยู่ดีๆมานึกได้ตอนกำลังกึ่มมองไอ้หน้าเคราแพะที่นั่งชงเหล้า มันจะเป็นแบบนั้นไหม ผมไม่ใช่คนตัดสินจะรักใครเพราะเรื่องอย่างว่า แต่มันก็คงอคดอัดน่าดูถ้าเป็นแบบนั้น มองธามกี่ครั้งก็รู้สึกเหมือนเดิมทุกครั้งไม่ว่ายังไงก็ขอคนนี้ตอนนี้ก่อน ได้ไม่ได้ช่างมันขอให้รักก่อนได้ไหม... แก้มขาวเรื่อสีแดงชัดเพราะฤทธ์สุรา นิ้วเรียวยาวกับเล็บที่ตัดจนสั้นเพราะต้องใส่ถุงยาง เอ้ย ถุงมือยางทุกวัน สายตาที่เหลือบขึ้นมามองผมแบบรู้ทัน
“มองอะไร ยังไม่เมา กินเข้าไป คอแข็งก็ต้องกินแรงๆ จะได้เมาเท่าๆกัน” น้องมันร้าย แล้วผสมขนาดนี้ มอมผมเลยดีกว่า ลากขึ้นห้องถอดเสื้อผ้าไปเลย
“พี่เมาแล้วอาละวาดนะ” ผมขู่ ความจริงผมก็เมาแบบคนเมาปกตี่แหละ เมามากก็หลับ เมาไม่มากก็พูดจาแปลกๆ อาจจะสูญเสียสตินิดหน่อย แต่ไม่เรื้อนหรอก ไอ้ตัวเรื้อนไอ้หมิงโน่น
“อาละวาดไปซิ ธามเมาแล้วหลับ ไม่รู้เรื่องอยู่และ บ้านก็บ้านพี่กันต์ อะไรพังพี่กันต์ทำเอง” ไม่เคยกลัวเลยจริงๆนะธามนะ
“ไม่กลัวโดนพี่ลากขึ้นเตียงเลยเหรอ” ผมลองถามหยั่งเชิงดู
“รักธามไหมล่ะ” นี่กะจะบอกว่ารักก็รอใช่ไหมเนี่ย รอมาขนาดนี้ให้รออีกหน่อยไม่ตายหรอกน่า เห็นผมเป็นคนไงเนี่ย
“ธามถามอย่างเดียวธามไม่ตอบอ่ะ” ผมพูดพร้อมกับรับแก้วมาจากธาม ที่ยิ้มไปซดไป
“ก็ไม่ตอบ ยังไม่ตอบ รีบไปไหนยังไม่เช้าเลย” เออ... พูดแบบนี้ไปไม่ถูกเลยนะ ว่าแต่มันกึ่มแล้วพูดแบบนี้เหรอ ดีๆ กว่าจะถึงเช้าคงได้ยินอะไรเด็ดๆ
“อยู่ถึงเช้าเหรอ” เข้าทางกุแล้วไง แต่จะเข้าแทงไหมนั้นอีกเรื่อง (เสื่อม!)
“ขับรถกลับไม่ได้แล้ว ตายห่ากะเสาไฟปากซอยนี่แหละ” น้องยืนยัน โอ้ยยยย เมาเป็นเมาอ่ะกุวันนี้ ธามไม่กลับพี่ก็หลับไม่ได้
“ย้ายไปกินที่ห้องนอนป่ะ อาบน้ำก่อนไหมจะได้สบายตัว” ผมยื่นข้อเสนอที่ดีให้ธาม เผื่อธามจะสนใจ คนเมายุง่ายนะ ผมยิ้ม ธามวางแก้วกระพริบตาปริบ ทำหน้าเหมือนนึกได้
“เออว่ะ ธามมีเสื้อผ้าพกหลังรถอยู่และ ยืมผ้าเช็ดตัวหน่อยนะ” แล้วธามก็ลุกขึ้นเฉย... ผมงี้แทนจะเดินนำไปไม่ทัน คิดเร็วทำเร็วดีจริงพอกึ่มๆเนี่ย
นี่ถือเป็นพัฒนาการแสนก้าวกระโดดจนผมแทบรับไม่ทัน ไอ้หมิงอาจจะอิจฉาผมก็เป็นได้ เพราะว่านี่มันถึงขนาดเข้าห้องนอน ผมจะเล่ามันแค่นี้ ถ้ามันถาม เพราะความจริงมันกากที่คือเข้าห้องนอนมาเอาผ้าเช็ดตัว ห้องนอนผมทำธามขำแตก เพราะมันคือเตียงที่เต็มไปด้วยหมอนและผ้าห่ม มากกว่าสำหรับคนคนเดียวเยอะ กองงานเต็มโต๊ะใหญ่ แต่ที่สำคัญคือกระดานไวท์บอร์ดที่ผมเอาไว้จดงานมันมีไอ้ที่ไม่เกี่ยวกับงานเขียนเอาไว้ด้วยนี่ดิ ผมว่านี่แหละที่ทำให้ธามขำ
‘ผมอยากเป็นหมา’
...เขียนเอาไว้นานแล้วล่ะครับ แต่หมอหมามาเห็นแบบนี้ก็ฮาเป็นธรรมดา ใครจะไปคิดว่าคนแบบผมจะมีมุมที่รักหมามากจน อยากเป็นหมา…แต่เอาเข้าจริงๆตอนที่เขียนประโยคนี้เป็นตอนที่เบื่อชีวิตสุดๆ อยากเป็นหมา นอน เล่น กิน ไปวันๆ น่าจะสนุกดี
“อยากเป็นหมาทำไม” ธามถามผมเสียงกลั้วหัวเราะ
“ก็อยากให้ธามรักษา” ตอแหลไป พึ่งคิดได้เมื่อกี้ ธามทำหน้าไม่เชื่อ ซึ่งผมก็ไม่แปลกใจหรอก เชื่อก็ใสไปแล้ว แล้วแบบนี้เป็นหมาคงไม่ได้รักษากับธาม คงต้องเป็น งู เป็นจระเข้...
“เบื่อจริง” ธามฟาดผ้าเช็ดตัวใส่ผมไม่ใช่ความเขิน แต่เป็นความหมั่นไส้และความเกลียดชังเพราะมันแรงเกินความเขิน ผมเลยเดินหงอยๆออกไปจากห้องนอนชี้ทางเข้าห้องน้ำให้ธาม อยากเข้าไปช่วยอาบด้วยแต่ธามคงจะด่า ไม่เอาดีกว่า สะสมๆความอยากโน่นอยากนี่เอาไว้ เมาเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน...
“แล้วพี่กันต์ไม่อาบหรือไง” นี่กุไม่ได้หูฝาดใช่ไหม หรือไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม ไอ้คำถามแบบนี้
“จะอาบพร้อมกันเหรอ” หันกลับไปถามด้วยความหวังอันส่องประกาย
“ไม่ใช่เว้ย อาบต่อกันเฉยๆ ไอ้เรื่องแบบนี้นี่สมองแล่นไวดีจริงๆ” ธามพูดพึมพำๆแล้วปิดประตูหายเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้ผมยืนกระพริบตาปริบๆอยู่คนเดียว ความหวังดับวูบ
..เห้ออออออ เอาเว้ย รีบทำไมยังไม่เช้าเลย
แต่ผมว่า ผมอยากแอบโกนเคราธามจริงๆนะ... ลองดูดีไหมวะ จะตายไหมวะ ไม่หรอกมั้ง เครานิดเดียวเอง ไว้เดือนเดียวก็ได้แล้ว แต่ถ้าไม่มีนี่ดูดีขึ้นจริงๆนะ ผมหวังดีนะ จริงๆ
.................................................................................................30-11-2011
บทนี้มาอัพช้า น้อมรับโทษทัณฑ์ :z6: โพสก็ไม่ได้ตอบ โปรดให้อภัย แต่อ่านทุกเม้นจริงๆ T T ขอบคุณคนอ่านมากๆเหมือนเดิมนะ อย่าพึ่งเบื่อกันก่อน
มันเริ่มมีเค้าลางนิดๆหน่อยๆ อยากจะเขียนให้เนื้อเรื่องไปไกลกว่านี้ในบทนี้แต่กลัวจะไม่ได้มาอัพสักทีเลยขอซอยแล้วกัน เก็บๆความหวานไปก่อนนะ หวานมากหวานน้อยก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ บทหน้าอาจจะถูกใจ ใครหลายคน หรืออาจจะทุกคน บอกใบ้ให้ว่าไม่เยอะแต่ไม่น้อยและกันอะ :z2: :z2: :z2: :z2: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ปล. อาจจะติดขัดบ้างเพราะกำลังอยู่ในช่วงอพยพย้ายถิ่นฐานหนีหนาว
-
อร้ายย มาต่อแล้วว
แอบสงสารหมิงนิสนึงนะ คู่นี้แลดูจะไปไกลกว่าแล้ว
อย่าน้อยใจไปเลยนะจ้ะ ริจะจีบพี่ว้ากก็เงี้ย อิอิ
ส่วนพี่กันต์ อ่านเรื่องหนุ่มละตินแล้วสะเทือนใจอ่ะ
ขอให้ได้กะแฟนแล้วนะ ไม่งั้นเศร้าแย่เลย
ยังไงก็อย่าเพิ่งโดนธามมอมไปก่อนละ เดี๋ยวจะพลาดอะไรเด็ดๆนะ
รอตอนหน้าจ้าาา
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
:sad5:
มาสปอยล์กันแบบนี้
ลงมันตอนนี้เลยดีกว่ามั้ยค้าคนเขียน
ฆ่ากันชัดๆเลยคนเรา
o9
ตอนนี้หวานปนฮากันทั้งสองคู่
รอดูดิ๊คู่ไหนมันจะได้กันก่อน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:interest:
-
จื้มทะลุ 2 เม้นท์ ฉึกๆ
พี่กันต์แม่งก่ะมอมเลยสินะ ฮ่าๆ
ฝันไปเถอะ น้องธามเก่งจะตาย
ส่วนพี่นายสุดยอดจิงๆเขารักมาตั้ง 3 ปี ไม่ใจอ่อนเล้ยย
-
สงสารพี่หมิงเบา ๆ
พี่นายใจแข็งมากเลย
ทำเหมือนมีใจให้ด้วย
:L2: :L2:
-
เมาแล้วจับกล้อนเลย
-
:a12: นอนเล่นเกาพุงรอตอนต่อไปเลยละกันคุณนักเขียน
คนอ่านก็เพิ่งว่างเนี่ยแหละ ช่วงก่อนซ้อมเชียร์กันไม่หวาดไม่ไหว
เฮ้ออออ นี่แหละหนาปีหนึ่งงง
เป็นกำลังใจให้คุณคนเขียนมั่กๆเด้ออออ >3<
-
ทุกวันนี้กำลังพนันว่าคู่พี่หมิงหรือคู่พี่กันต์ใครจะทำประตูได้ก่อน
555555555555
ว่าแต่เคราแพะพี่กันต์จัดการเลยคะเชียร์ๆๆ
-
พี่กันต์ มอมมันเล้ยยยยยยยยยย 55555555
NC เรารอได้ แต่เคราแพะนี่ขอร้อง
โกนเลยๆๆ คนอ่านอนุญาต
-
บทหน้าพี่กันจับธามโกนเคราแน่เลย หึๆๆ
-
โกนเครา
โกนเลยยยยยยยยย
-
เครา พี่กันต์จะกล้าหรืออ?
-
ต่างด้าวหน้ามึน เอ้ย น่ารักอ่ะ
สงสัยว่านายคงคอแตกหรือไม่ก็เส้นเลือดในสมองแตกก่อนได้กัน ฮ่าๆ
คิดมานาน(และก็ลืมมานาน) ธามแทนตัวเองว่าธามมันน่ารักมากๆเลยอ่ะ
มันฟังดูอ้อนๆหน่อยไหมเนี่ย
ธามอย่างนู้น พี่กันต์อย่างนี้
รู้สึกแบบ โว้ยยยย กันต์จัง เดี๋ยวสมทบทุนซื้อที่โกนให้เลย เอ้า
ไอ้เยอะๆน้อยๆนี่ต้องพิสูจน์ด้วยสายตาอีกทีนะคะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วลองขอให้เพื่อนไว้หนวดไว้เคราให้ดูเลยนะ ฮี่ๆๆๆๆๆ
-
ขอเดาตอนหน้า
น้องธามเข้าไปอาบน้ำออกมาอาจไม่มีเคราแพะแล้วก็ได้ ยืมที่โกนในห้องน้ำพี่กันต์โกนแล้ว 555
มั่วได้อีก ขอจัดหนักหน่อยนะคะตอนหน้า ขอยาวๆหวานๆค่าาาาา :impress3: :bye2: o13
-
จะเชียร์หมิงแทนละนะพี่กันต์....พี่กันต์แม้งช้าว่ะ :o10:
:z3:
-
หาที่ตายป่าวเพ่ โกนเคราเค้าอ่ะ อิอิ
-
พี่หมิงขี้อ้อนอ่ะ ชอบเรียกร้องความสนใจ แต่พี่นายก็ให้ความสนใจโดนไม่รู้ตัวเหมือนกันน้า
พี่กันต์เผด็จศึกธามเลย หมายถึงจับกะ...กะ..โกนเคราน่ะ ฮึๆๆ
มอมธามเรื่อยๆ พอเคลิ้มๆ กึ่มกว่าเดิม ก็โกนเลย *o*
-
ธามจะหน้าใสไร้เคราแล้วใช่มะ? กรี๊ดๆๆ :m4:
-
น่ากลัวธามโกรธนะพี่กันต์
ถึงอยากจะให้ธามไม่มีเครา แต่ถ้ามันทำให้ทะเลาะกันก็ไม่เอาอ่ะ
ได้อ่าน พาทพี่นายฮาดี ทนเอาหน่อยพี่หมิงเดี๋ยวอีกสัก3-4ปีพี่นายคงใจอ่อน(มั้ง)
ว่าแต่อะไรไม่เยอะ มาทำให้หวังนะเนี่ยแล้วถ้าทำให้ผิดหวัง เดี๋ยวเข้าสิงเลย ฮ่าๆ :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
นายไม่ใจอ่อนบ้างเลยหรอ 3 ปีเนี่ย!
เห็นด้วยกับกันต์อ่ะ แอบโกนหนวดธามเลยดิ เดี๋ยวรอจังหวะเหมาะๆ ก่อน
บทหน้าถูกใจอ่อ, จะเป็นฉากอะไรน๊า ? :z1:
-
แอร๊กกก ธามจะโดนกำจัดเคราแล้วเหรอ ได้ข่าวว่าไว้นานนะนั่นกว่าจะได้ขนาดนี้
จะว่าไปก็อยากเห็นธามเวอร์ชั่นหน้าใสปิ๊งๆๆ
แต่ก็แอบไม่อยากให้โกนตอนเน้อ่ะ พี่กันต์จะโดนตื้บไหมหว่า แต่ธามเคยบอกว่าคิดจะโกนอยู่แล้วนิ
คู่หมิงนายนี่ก็ยาวนานเหมือนกัน จริงๆดูเหมือนว่าพี่นายแกก็ยอมเจ๊กตลอดนะ (หรือจริงๆแค่ขี้เกียจเถียงกับต่างด้าวพูดไม่รู้ฟังก็ไม่รู้ -w-)
อยากเห็นพัฒนาการคู่นี้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้จัง นับถือความพยายาม(และความมึน)ของเชฟนะ
-
มาเชียร์พี่กันต์จังให้มอมเหล้า แล้ววววโกนเคราธาม
ไม่ต้องถึงNC แค่โกนเคราคนอ่านก้อฟินแล้ว
-
คู่หมิงกะนาย หมั่นกวน หมั่นแหย่ กันไปทุกวัน วันไหนไม่ได้กวน ได้แหย่ มันคงขาดอะไรไปในชีวิต :impress2:
ส่วนคู่พี่กันต์กะน้องธาม พัฒนาการดำเนินแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย อดเปรียวไว้กินหวานนะ พี่กันต์ ใกล้แล้วล่ะ :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจกับการอพยพหนีหนาวกลับมาหาฝุ่น :z2:
ปล. เที่ยวนี้ต้องจ่ายค่าตัวกันเกือบครบ ขาดแต่เจ๊แป้ง 5555........
-
ถ้าธามอาบน้ำพร้อมพี่กันต์ อะไรจะเกิดขึ้น :m25:
นายไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับหมิงบ้างเลยหรือไง ปากหนัก ปากแข็ง
:serius2:หรือว่ายังหาทางออกของหัวใจไม่เจอ
-
กันต์อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่าเนอะ
-
ธาม กับ นาย ใจร้ายจังเลย :serius2:
เดี๋ยวยุให้ กันต์ กับ เจ็ก ทิ้งซะเลย :m16:
แต่ชอบความหวานแบบโหด ๆ อะ :z4:
รอตอนต่อไปอยู่จ้า :call:
+ 1 ให้จ้า
-
โกนไปโลดค่าพี่ เราเชียร์ *แต่ไม่ตายร่วมเน่อออ อิอิ*
-
โกนเลยๆๆๆ รออ่านนะ
-
สั้นจัง :sad4: เพราะฉะนั้น มาต่อๆไวๆน้า o18 ตอนหน้าขอยาวๆ
เดาว่าตอนหน้าพี่กันต์จับน้องธามโกนเครา ให้เห็นหน้าใสวิ้งๆ ออร่าความงามเผย :haun5:
นายก็น่ารัก ปากก็ไม่ๆ แต่ก็อดไม่ได้ทุกที :o8: หรือความพยายามของหมิงเป็นเลิศกันแน่หว่า :m20:
คิดเล่นๆเวลาหมิงเรียก นายจ๊ะ นายจ๋า แล้วนึกถึงแขกอินตระเดีย :jul3:
:กอด1:
-
งั้นพี่กันต์ก็ให้ธามเสียบเลยล่ะกัน ฮาๆๆๆๆ
มาลุ้นว่าเคราแพะจะโดนโกนมั้ย กร๊าซซซซ
-
หมิงนี่อ้อนนายเหมือนแมวเลยนะ แต่นายออกแนวกูไม่สนอ่ะ น่าสงสารจริง ๆ
-
พี่นายน่ารักอ่ะ ชอบที่พี่หมิงบอกรักพี่นาย ว้าวๆๆๆ แล้วเมื่อจะใจอ่อนล่ะเนี่ย --"
-
หมอยั่วเยอะๆทดสอบความรักพี่กันต์ หึหึ
-
กันต์กับหมิงนี่ตระกูลเดียวกันจริงๆ - -lll
-
หมิงอ้อนนายน่ารักกกก :impress2:
ถ้าธามรอดไปได้...กันต์ไม่แน่จริงนะเออ :z1:
-
พี่กันต์อย่าปล่อยให้รอดนะ เชียร์เต็มที่
เฮียหมิงอ้อนต่อไป ไม่นานหรอก พี่นายใจอ่อนแน่
-
หมิงตื้อแบบนี้มาสามปีแล้วยังไม่ค่อยก้าวหน้าเลย
แม้นายจะดู(เหมือนจะ)ยอมอยู่หน่อยๆก็เถอะ
พี่กันต์กับธามวกกลับมาเจอกันได้ไม่นาน ก้าวไปเร็วมาก
เชีนร์ให้ะี่กันต์แอบโกนเครา แต่ก็กลัวธามจะโกรธ
-
จัดการเลย อย่าให้เสียเวลา
-
พี่กันต์กำลังคิดร้ายกะเคราของธามแล้ว
เมางวดนี้ ตื่นมาหน้าเกลี้ยงซะล่ะมั้ง
-
โหยยยย พี่กันต์ ลากเข้าห้องเลยคะ ฮ่าฮ่า
ล้อเล่นนะ แต่ว่าสนับสนุนปฏิบัติการ(แอบ)โกนเคราแพะของธามนะ :laugh: :laugh:
-
55555555+ ดูมีแนวโน้มจะสำเร็จทุกคนเลยวุ้ยยย
55555555+ พี่กันต์น่ารักกว่าพี่ธามแหะบทนี้ 55+
รักพี่ธามมมจังเลยยย
-
เครา จงหายไป 555 โดนแอบโกนแน่ๆเลย :pig4:
-
โกนเคราทิ้งเลยๆๆๆๆ o13
แล้วก็จับกดซร้าาาา :z2:
-
พี่กันต์ไม่กลัวน้องธามโกรธเลยใช่ไหม โกนเคราน้องคิดให้ดีนะพี่ o18
-
เมาแล้วปล่อยใจเว้ยเฮ้ยหมอ...จะรอดไหม?? 555
เอาน่า พี่เค้ารัก เค้ารอได้หรอก อย่าเผลอละกัน
หนวดอาจหายไป กร้ากกกกก
รออ่านต่อไปจ๊ะ
-
โกนเลยค่ะคุณพี่กันต์จัง o13
ไม่ต้องห่วงถ้าหมอธามจะตบจะต่อย
เดี๋ยวคุณน้องยอมเอาหน้าไปรับแทน 55555
อยากให้โกนมานานแล้ววววว . :z1:
รออยู่น้าคนเขียน เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:
-
ธามกับพี่กันต์น่ารักอ่ะ
รอตอนต่อไปอาจจะมีอะไรดีๆ ให้อ่าน ฮ่าๆๆ
-
โว้ว โว้ว น่ารัก ๆ ๆ ธามกันต์
-
ไม่เยอะแต่ก็ไม่น้อย แอร้ยยยย อะไรอ่ะตัวเอง
ฮ่าๆๆๆ แอบถูกใจตอนนี้อ่ะ
บ่นๆว่าคิดถึงคนเขียนก็จัดมา
อู้ว ลัล้ามีฟามสุข รอตอนต่อไปนะจ้ะ
-
ธามเข้าไปอาบน้ำ อย่าลืมโกนเคราะแพะด้วยนะ...
-
อ้ากกกก ค้างสุดพลังงงงง รอตอนหน้านี่แหละ ฮิฮิ
มีลุ้นใช่มั้ยคะไอเคราเนียะ อยากยลหมอธามหน้าใสฮะแว้ววว
รออ่านตอนหน้าอย่างใจจดจ่อ ฮึ่บ
-
ตอนหน้าที่ว่าถูกใจคนอ่านนี่ถูกใจยังไง?
พี่กันต์จะได้โกนเคราแพะหมอธาม หรือพี่กันต์จะได้....หมอธาม :impress2:
แอบคิดถึงนายเล็กๆ ความจริงคนอ่านว่านายแคร์เจ๊กหมิงนะเนี่ย
แบบว่าแคร์นะแต่ไม่แสดงออก :laugh:
จะตั้งหน้าตั้งตารอคอยตอนหน้าอย่างตั้งใจ ฮ่าๆๆๆๆ :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้พี่นายน่ารักนะ :-[
ส่วนน้องธามก็ขอให้ไม่รอดนะจ๊ะ :laugh:
-
บทนี้พี่หมิงกับพี่นายหวาน (เหรอ) :-[
พี่กันต์กับธามก็ใกล้ละ ใกล้โดนละ
ธามใกล้โดนพี่กันต์ลักปาดเคราทิ้ง
ส่วนพี่กันต์ ถ้าปาดทิ้งจริง คงโดนอ่วม
รอตอนหน้าค่ะ เรื่องหวานไม่รู้ว่าแค่ไหนล่ะ
แต่แอบเข้าข้างตัวเองว่า หวานทั้งสองคู่ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: บวกเป็ดให้นะ
ป.ล. เห็นบอกว่าจะอพยพหนีหนาว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
รักษาสุขภาพนะคะ
-
โกนเบาๆ..
แรงๆ ค่อยไว้วันหลัง..
-
โกนไม่โกนไม่สำคัญ มันสำคัญที่จะค้างบ้านเนี่ยล่ะ
ก้าวหน้าไปอีกขั้นแล้ว อิอิ
ปล.สงสารเพื่อนกันต์แฮะ
-
อั๊ยย่ะ!!!!!!
ตอนหน้า ตอนหน้า ตอนหน้า ตอนหน้า
หวังนะเนี่ย 555
รอด้วยใจจรดจ่อขั้นสุด
-
ไอ้พี่กันเสื่อม! แต่ละคำพูด ฮ่าๆๆ
พี่หมิงพี่นาย น่ารักแฮะ
-
โกนเลยพี่กันต์จัง. ถึงต้องโดนธามฆ่าก็จงเสียสละเพื่อผู้อ่านซะ :angry2:
-
พี่กันต์นี่สุดยอดหนุ่มในฝันจริงๆ เพอร์เฟ็ค ยิ้มเก่ง ใจดี เป็นกันเอง ตลกแบบพอดี ทะลึ่งพอเหมาะ รักเดียวใจเดียวอีกต่างหาก
หมอธามไม่รักก็เสียดายแย่เนอะ :give2: :give2:
ตอนนี้น่าลุ้นม๊ากกก ธามรุกกก ผลัดกันหยอด น่าร้ากกก :impress2:
-
เข้าทางกุแล้วไง แต่จะเข้าแทงไหมนั้นอีกเรื่อง
5555 ใช่เสื่อมจริง
-
พี่กันต์ ระวังธามโกรธไม่คุยด้วยน๊า อิอิ แต่หนับหนุนให้เอาเคราธามออก
-
ตอนหน้าธามต้องโกนเคราแน่ๆเลย (เดามั่วตลอด) :laugh: :laugh:
เมื่อไหร่เชฟหมิวจะสมหวังซะทีนะ นายก็ใจแข็งเหลือเกิน
-
กันต์จัง ตอนหน้าเอาเลยนะ อย่าให้เหลือทั้งเครา ทั้งประตูหลัง 555+
-
แล้วหลังจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นปะอยากรู้
-
โกนๆๆๆๆๆๆ
อิอิ
o18 o18
-
จัดหนักไปเลยพี่กันต์ ไหนๆธามก้ไม่กลับบ้านแล้ว
-
มารอฉาก nc จ้า
-
พี่กันต์จัดการเลยค่ะ เอาเคราออกเลยๆ
เชียร์อยู่ๆๆ
:กอด1: :pig4:
-
พี่กันต์นี่สุดยอดอ่ะ เก็บคำพูด ท่าทาง ทุกสิ่งอย่างของธามมาตีความได้เกรียนมาก ..อย่าเผลอหลับก่อนเองละกัน หึหึ
พาร์ทหน้ารึว่าหมอธามจะหน้าใสไร้เครา? เป็นจริงขึ้นมาพี่กันต์คงหลุดกรี้ด
:กอด1: ไม่มีสุขใดเท่ารักกับเธอ :กอด1:
-
จะหนีหนาวไปไหนจ๊ะ แต่กรุงเทพฯไม่หนาวเลย แม้จะเดือนธันวาคม วันพรุ่งนี้แล้ว (แถมร้อนด้วย)
ตอนนี้ น้องธามก้าวไปอีกขั้น
แต่ชอบหมิงนายจริงๆ นะคะ มันส์ดี
-
อยากอ่านตอนหน้าใจจะขาดแล้ว จัดให้หน่อยจ้าาาาาาา
หมิงนายยยย ๆ นายยอมใจอ่อนสักทีเถอะ สงสารพ่อหนุ่มสิงค์โปร์
-
ธามเอ๊ย ถ้าจะเหลืออยู่ 3 ตัวเลือก
1. โดนปล้ำ :-[
2. โดนโกนเครา :laugh:
3. โดนมันทั้งคุ่เลย :z1:
555555+ แต่เราแอบเชียร์ 3. นะ o13
-
พี่หมิงส่งข้อความถี่ยิบแบบนั้น ต่างกับโทรจิกตรงไหน ? อย่างว่าแหละ นิยามของคนตาม กับ คนที่ถูกตาม มันผิดกัน
ที่แน่ ๆ พี่นายซึนมากมายบรรยายไม่ถูก หลวมตัวไปเยอะแล้วแต่ไม่อยากยอมรับตรง ๆ ก็อยู่กันไปแบบมึน ๆ เนี่ยแหละ
กันต์-ธาม กำลังเป็นไปในทิศทางที่ดี ถ้าเคราแพะหายไปในตอนหน้า พี่กันต์ก็นับถอยหลังเตรียมรับธามเป็นแฟนได้เลย(มั้ง?)
-
.... ไปกินเหล้าต่อในห้องนอน....
เป็นหลุมพรางของกันต์.... หรือ บอกใบ้ความต้องการของธาม... ละเนี้ย
พี่กันต์ จัดเต็มเลยนะ 555+
-
เอร๊ย !
อยากอ่านตอนนั้นแล้ว ตอนนั้นอ่ะ ~
:m25:
-
โกนเลยพี่!!!
5555 รอตอนเอ็นซ...เอ่อ หมายถึงตอนต่อไปค่า!!><
-
ช่วงนี้....คนแต่ง....แรงตกไปนะ 5555+
-
อึดกันจังเนอะ ทนดีจิงๆๆ
เชียร์ให้โกนเคราแพะ โกนเลย ห้าๆๆ อาไรจะเกิดค่อยว่ากัน
-
ฮาเจาะไข่แดงค่ะ พี่กันต์รุกเป็นบ้า
ตอน29ฮาเจ๊แป้งมาก อีกหนึ่งหนุ่มหน้าตาน่ารัก ไว้เคราแพะ
คือกำลังจะเพ้อฝันตามอะค่ะ เจอเคราแพะเข้าไปจอดเลย
วันฮาโลวีน พี่กันต์พี่หมิง คริคริ เกือบได้เสียไม่น่ารีบเปิดไฟเลย
8ปีของพี่กันต์ใกล้จะสำเร็จแล้วค่ะ ถ้ายังไงคืนนี้ก็โกนเคราแพะให้ได้ก่อนแล้วกัน
3ปีของพี่หมิงสู้ต่อไป จีบไปอีก5ปีจะได้เท่าๆกับพี่กันต์ กร๊าก
-
o18 o18
เมาแล้ว มันจะเหลืออารายยยยยยยยยยย
หึหึหึ
-
:o8: :o8: :o8:
-
โกน !!!
นี้เป็นคำสั่งของคนอ่าน 555+
-
ทำอย่างอื่นบ้าง อะไรบ้าง
เค้ารอกรี๊ดอยู่นะเตงงงงง
-
พี่กันต์ แอบย่องไปโกนเลยยยยย !! หุหุ
-
กันต์ มอมให้หนักแล้วตัดเคราแพะซะเลย
-
เอาน่าๆ...ยังไม่เช้าเลย
-
จัดการให้ได้นะกันต์ เขามาหาถึงที่ขนาดนี้แล้ว
-
พี่กันต์สู้ๆ :impress2:
-
ไม่ได้มาอ่านไม่กี่วัน จำนวนหน้าของกระทู้นี่ไปไวเว่อล่ะ เกือบหาไม่ได้ว่าอ่านถึงหน้าไหน :laugh:
แต่ยังไง ธามกับพี่กันก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเน๊อะ :m3:
-
เก็บป้ายไฟเจ๊แป้งก่อน ควักเอาป้ายไฟพี่กันต์จังขึ้นมาโบก :impress2:
ทำไมถึงได้เป็นผู้ชายที่น่ารักแบบนี้ว๊าาาาาา
มาถึงขนาดนี้แล้ว หลอกล่อต่อไปนะพี่กันต์ ความฝัน8ปี ใกล้จะเป็นจริงแล้ว
ทุกอย่างที่ทุ่มเทไป มันใกล้จะออกดอกออกผลให้เก็บเกี่ยวตักตวงละ o18
-
พี่หมิง เหมือนอดจนเพ้อแล้วนะ
ดูพี่แกหมกมุ่นมากอ่ะ
อย่าแอบโกนเลย อยากให้โกนเคราแบบจะๆ สยิวๆกิ๊บกิ๊วว อะไรแบบเนี้ย
มันน่าจะเป็นฉากไฮไลต์ได้เลยนะ
สำหรับการเสีย(เครา)ครั้งแรก โดยคนอื่นของธามเนี่ย
-
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆรีบมาลงนะ
-
เมาไปครึ่งคืนแล้ว
เหลืออีกครึ่งคืนให้ลุ้น เรื่องนี้จะไม่มีอุบัติเหตุรักแบบเรื่องอื่นบ้างเหรอ
คนอ่านแอบเชียร์นะเนี่ย o18
-
เชียร์ให้พี่กันต์โกนเคราธามออกซะ :L2:
-
กว่าจะเช้า ไม่รู้น้องธานจะเป็นไงบ้าง^^
-
หายไปไหนแล้วน้อออ เข้ามารอ ร๊อ รอ ไม่ยักกะมาสักที คิดถึงน้องธามแล้วเน่ออออ คุณนักเขียนนนน : (
:กอด1:
-
โหยพี่กันต์ระวังธามไม่คุยด้วยนะพี่
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ปิดปากธามได้ ก็จะปิดปาก เดี๋ยวธามรับฝากความรักจากใคร
ปิดจมูกไม่ให้ได้กลิ่น ปิดหูไม่ให้ได้ยินเสียงใคร
ถ้าปิดประตูห้องได้ดั่งใจ จะอยู่ข้างในสองคนกับคุณ
อย่าปล่อยให้ "หมอธาม" ลอยนวล
:laugh: :laugh: :laugh:
-
โกดหนวดธามไปเลย
แล้วก็เตรียมรอโดนเชือดได้เลย กันต์จัง อิอิ
-
ฝากเนื้อฝากตัวเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคน
สนุกมากเลยค่ะ ไม่เคยอ่านนายเอกเคราแพะอ่ะ :m20:
พี่กันต์ก็นะ เพอร์เฟคแมน แต่โคตรเสื่อมว่ะ :laugh:
อีกคู่ก็ชอบนะ รู้สึกเรื่องนี้พระเอกอดทนกันดีจัง คนหนึ่งก็แปดปี อีกคนก็สามปี ทนกันได้ยังไง :a5:
-
บทที่ 36
แกล้ง
...
ผมพาดผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าเอาไว้ที่ราวพาด มองห้องน้ำของพี่กันต์แล้วก็อดขำเล็กๆไม่ได้ ห้องน้ำนี้ดูก็รู้ว่าทำใหม่ เพราะทั้งการตกแต่งและ สไตล์ที่ออกเป็นแบบโมเดิร์น ขัดกับบ้านที่เป็นสไตล์บ้านมาตรฐานพื้นปาร์เก้ อ่างล้างหน้ามีชั้นวางบรรดาโฟมล้างหน้าที่มากเกินความจำเป็นและผมเข้าใจว่าที่ใช้คงมีแค่อันเดียวแต่ที่เหลืออาจจะอยากลองของ ตามสไตล์พี่กันต์ที่ชอบลอง หรือได้มาจากคนอื่นซื้อให้ เครื่องโกนหนวดไฟฟ้า เห็นแล้วรู้สึกมีล้างร้ายๆกับไอ้เครื่องนี้พิกล พี่กันต์คงไม่เล่นแผลงๆแบบที่ตีหัวผมแล้วลากมาโกนเคราหรอกมั้ง กินเหล้าไปมองเคราผมไปหลายทีแล้ว สังเกตเห็นโดยบังเอิญ แอบน่าสยองเล็กๆ ผมหยิบแปรงสีฟันของตัวเองออกมาบีบยาสีฟันใส่ เริ่มต้นขัดๆถูๆฟันตัวเองไป มองรอบๆไป มีต้นไม้มาตรฐานในห้องน้ำคือต้นพลูด่างตั้งเอาไว้ มีแชมพูอาบน้ำหมาวางคู่กับครีมอาบน้ำ บางทีพี่กันต์อาจจะใช้ผสมกัน ในวันที่เมาๆ และที่แปลกคือมีเป็ดน้อยยาง...
...แก่จะตายห่ายังแช่อ่างเล่นเป็ดหรือไงวะ กุขำ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมแปรงฟันเสร็จก็ขอน้ำยาบ้วนปากพี่กันต์ใช้โดยไม่ขอ จากนั้นก็มาขอแชมพู กับครีมอาบน้ำแบบไม่ขอเหมือนเดิม อาบน้ำไปก็คิดไป เมื่อวันก่อนผมเจอไอ้หนึ่งมา (จำหนึ่งไม่ได้กลับไปอ่านบทงานแต่งเพื่อนตั้มและสวรรค์กลั่นแกล้ง)
อันที่จริงไม่เรียกว่าเจอ เพื่อนรักคนนี้มาหาผมถึงห้อง เพื่อนที่จะมาถามว่า ทำไมถึงสนิทกับพี่กันต์ มันมาในจังหวะที่ผมกำลังตัดสินใจ กำลังเครียด กำลังคิดหนัก และกำลังสับสน การมาของมันไม่รู้ว่าจะโชคดีหรือซวยก็ไม่รู้ ไอ้หนึ่งมีของฝากติดไม้ติดมือมาเสมอเวลามาหาเพื่อนคราวนี้มันซื้อขนมช่อม่วงในแพคเกจระดับไฮโซมาฝาก ไม่รู้ต้องการจะสื่ออะไรหรือยังไง แต่มันก็เป็นขนมไทยที่น่าตาน่ารักและอร่อยดี
“โอ้โหห้องมึง นี่คือห้องของผู้ชายที่กำลังจะมีผัวแซ่บสุดๆเหรอ สวรรค์ไม่ยุติธรรม” คำทักทายแรก มันมองอย่างเหยียดหยามไปที่ถังขยะข้างตู้เย็น เสื้อที่พาดโซฟา ขนมที่กินไม่หมดบนโต๊ะ
“ยังไงๆ ใครมีผัว ยังไง ดีๆ” ผมเดินไปเก็บซากอารยธรรมให้มันนั่งอย่างผู้ดีบนโซฟา รับถุงขนมมา เทน้ำใส่แก้วให้ตามประสาเจ้าบ้านที่ประเสริฐเลิศศรี
“มึงไง กุว่าแล้วว่าสักวันแม่งต้องได้กัน” มันพูดเองเออเองแล้วก็ตบเข่าเข้าฉาดใหญ่
“อะไรของมึง โดนผู้จัดการด่ามาหรือไง” รู้อยู่ว่ามันพูดอะไร แต่ไม่อยากไหลตามมัน
“กุอยากรู้เล่าให้กุฟังเหอะเรื่องมึงกะพี่กันต์” ไอ้หนึ่งกระพริบตาปริบๆ อย่ามาใช้สายตากับผมแบบนั้น ผมไม่หลงกลมันหรอก
“แค่บังเอิญเจอเฉยๆ มึงก็คิดมาก” ผมบอกปัดๆไป แต่ไอ้หนึ่งมีเหรอจะเชื่อ มือไวเหลือเชื่อ มันคว้ามือถือผมที่วางเอาไว้บนโต๊ะขึ้นมาเปิดดู แต่ไม่มีทางหรอก ผมล็อครหัสเอาไว้...
คลิก... (เสียงมือถือปลดล็อค)
มันรู้รหัสได้ไงวะ
“เฮ้ย มึงรู้ได้ไง”
“กูเก่ง” สงสัยมันต้องเดาออกแน่เลยว่าผมใช้วันเกิดกับเดือนเกิดตัวเอง บัดซบที่สุด แย่งมาก็ไม่ทันแล้ว ไอ้หนึ่งเปิดดูตามใจชอบแล้วคราวนี้ ผมมันก็คนยอมคนซะด้วยซิ ไม่มีอะไรจะแถแล้ว
“เบอร์โทรออกล่าสุด พี่กันต์ เบอร์โทรเข้าล่าสุดพี่กันต์ ข้อความเข้าล่าสุดพี่กันต์ แถมรูปถ่ายล่าสุดในมือถือยังเป็นรูปหมาสี่ตัวกับกันต์อีกเสี้ยวนึง นี่มึงบังเอิญเจอเหรอ ห๊ะ ไอ้ธามมึง กับพี่เค้าถึงไหนแล้ววะเนี่ย” ไอ้หนึ่งโวยวายขึ้นมาแล้ว ผมนั่งคอตกน้อมรับความผิดทุกประการ
“ไม่ได้เป็นอะไรสักอย่าง”
“เหี้ยไร”
“จริงๆ พี่กันต์จีบกูอ่ะ แค่นั้นไม่มีอะไร” ผมถอนหายใจเฮือก อย่าทำร้ายผมไปมากกว่านี้เลย ผมกลัวแล้ว ไอ้หนึ่งจิกตามองผม แบบที่เคยทำประจำเวลาไม่พอใจอะไร ในคราวนี้ไม่ต้องคิดยากเลย มันไม่พอใจในคำตอบของผมแน่แท้อยู่แล้ว
“มึงรักพี่กันต์ป่ะ”
“ยังหรอก” ผมตอบแบบนี้แหละ ยัง ไม่ใช่ ไม่... ไอ้หนึ่งแสยะยิ้ม
“แน่ะ มีตอบว่ายัง ร้ายนะมึง มึงเกลียดเค้าป่ะ หล่อแบบนั้น รวย เก่ง อารมณ์ดี นิสัยดี มึงเกลียดเค้าไหมมมมมมม” มันแทบจะตะโกนใส่หูผมแล้ว แล้วถามมาแบบนี้ คุณสมบัติแบบนี้ผมจะตอบอะไรได้นอกจาก
“เกลียด!” นี่ไง สะใจดี
“สลิดดอกกกกกกกกก” แล้วมันก็ตะโกนใส่หูผมจริงๆแล้วคราวนี้ แล้วคำด่ามัน แปลว่าอะไร แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่อะไรที่ดีงามแน่นอน
“โอ้ยยย จะฆ่ากุหรือไง” ผมพูดใส่มัน แต่ไอ้หนึ่งไม่รู้สึกอะไร ยังคงเปิดไล่อ่านข้อความที่พี่กันต์ส่งมา ผมส่งกลับ (ประเด็นคือหลักฐานมันมัดตรงที่ผมมีส่งกลับ) ข้อความธรรมดาไม่ได้เลี่ยนอะไรหรอก อย่างเช่น พี่กันต์ส่งมาว่า โกนเคราเหอะ ผมก็ส่งกลับไปว่า เอาไว้งี้แหละ อุ่นคางดี เป็นต้น หรือชวนไปกินโน่นนี่นั่นในเวลางานที่ไม่สะดวกโทรคุย และพี่กันต์ส่งข้อความฝันดีมาทุกเที่ยงคืน พร้อมกั....
รักธามนะ ยอมพี่เหอะ ทุกวันแค่นั้นเอ๊งงงงง
“เล่าให้กุฟังทั้งหมด!” มันออกคำสั่ง และผมก็ยอมอย่างช่วยไม่ได้ ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง ใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมงโดยประมาณ ไอ้หนึ่งแทบจะนั่งกัดหมอนอย่างกับดูละครหลังข่าว นี่ชีวิตกุนะเพื่อน อย่าอิน
“ทำไมพี่เค้าไม่จีบกุวะ” ไอ้หนึ่งพึมพำ และด้วยความปากไวของผม
“ก็กุหล่อกว่ามึงไง” พูดจบก็เกือบหลบตีนไอ้หนึ่งไม่ทันเหมือนกัน
“โถถถ พูดมาได้นะมึง ไม่ใช่รื้อรักครั้งเก่าเหรอ กุรู้กุเห็นนะ กุว่านะธาม ในฐานะที่กุรู้จักมึงมานาน และมึงไม่เคยกล้าเลยสักครั้ง มึงจะยอมให้หลุดไปรอบที่สองเหรอ กุว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ ถ้ามึงยังลังเลแปลว่ามึงมีใจแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนเค้าลังเลกับผู้ชายด้วยกันหรอก พี่กันต์ประวัติดีนะมึง” ผมเริ่มสงสัยแล้วซิว่าไอ้หนึ่งอาจจะเป็นสายที่พี่กันต์สั่งมา แต่มันพูดมาก็ถูกนะผมว่า แต่ผมก็แค่ไม่อยากจะฟัง ผมมีใจให้พี่กันต์ ฟังแล้วจั๊กจี้หูพิลึก แต่มันก็ไม่มีอะไรจะใช่ไปกว่าคำนี้แล้ว ผมยอมมันเลยเรื่องเกลี้ยกล่อม
“มึงรู้ได้ไงว่าพี่เค้าประวัติดี” บางทีผมว่ามันก็พูดเวอร์ไปนะ เหมือนต้อนผมเลย นี่ผมคงไม่มีทางเลือกแล้วรึเปล่านอกจากลองสักที
“ก็กุไม่เจอเค้าในบาร์เกย์สักกะรอบเลยไงหอกกกก แล้วเพื่อนกุสนใจ เข้าไปกระแซะโดนตีกลับมา แหม กุก็นึกว่าพี่เค้ามีแฟนแล้วที่ไหนได้ มาติดเพื่อนกุอยู่นี่เอง”
“มึงพูดเหมือนกุไปแย่งพี่กันต์มาจากใครนะ” ผมพูดฉุนๆ กุเปล่าแย่งนะโว้ยยยย
“คิดไปเอง แน่จริงอย่าทำเสียงโมโหซิ” กุไม่ได้โมโหว้อยยยยยยย
“เหรอออออออ มึงอ่ะ ก็ทำเหมือนที่มึงทำกะผู้หญิงนั่นแหละ มึงอยากทำไรมึงก็ทำ แค่ลืมๆเรื่องเพศไป คิดซะว่ามีคนมาจีบก่อน ถ้าชอบมึงก็ชนเลย ไม่เสียหายหรอกมึง การงานมึงก็มีทำ พี่เค้าก็คนดี ซึ่งกุก็รู้ว่ามึงรู้อยู่แก่ใจว่าพี่กันต์ดีจริง” เห้อ... พูดซะขนาดนี้ กุจะกล้าเถียงอะไรล่ะ
แล้วผมกับไอ้หนึ่งก็ถกๆเถียงๆกันไปไร้สาระ แค่ใจความที่คุยกันมันก็เด็ดๆประมาณนี้แหละ พอไอ้หนึ่งไป ผมก็คิดอีก คิดจนเหมือนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ผมไม่โทรหาพี่กันต์ ไม่ส่งข้อความกลับไม่ทำอะไรเลย สองวัน จนมาวันนี้ที่ผมมาหาพี่กันต์เอง ผมจะทำแบบที่ไอ้หนึ่งมันบอก คืออยากทำอะไรก็ทำ แล้วก็ทำอยู่เนี่ย อยากกินเหล้า ก็เลยชวนพี่กันต์กิน อยากอาบน้ำก็อาบ เดี๋ยวกลับไปกินต่อ
ผมอาบน้ำเสร็จเปลี่ยนเสื้อผ้า เดินหัวเปียกมาที่ห้องนั่งเล่น พี่กันต์ ชงเหล้ากินเบาๆคนเดียว หน้าเหม่อๆเหมือนคิดอะไรอยู่ ถามว่าน่ารักไหม ก็นิดนึงแหละ
“พี่กันต์” พอผมเรียก พี่กันต์สะดุ้งนิดๆหน้าตาเลิกลั่ก คิดอะไรอกุศลแน่ๆ
“ใช้สลิคกี้ใช่ไหม” พี่กันต์แซว ยังจะกล้าแซว เอาแชมพูหมาไว้รวมกับของคนในห้องน้ำ
“ธามไม่ใช่พี่กันต์นะเฮ้ย” ผมท้วง
“หอมอ่ะ” พี่กันต์ยิ้มกรุ้มกริ่ม หรือเรียกแบบภาษาชาวบ้าน ยิ้มหื่นๆ
“ถ้าพี่กันต์อาบบ้างมันก็กลิ่นนี้แหละ” ผมพูดแล้วนั่งลงประจำที่
“ไม่อาบ จะได้คนจะกลิ่นกัน” นี่คือพี่กันต์โหมดน่ามึนใช่หรือไม่
“โคตรสกปรกเลย” ผมทำสีหน้ารังเกียจที่ความจริงคือไม่แคร์อะไรเรื่องความสะอาด ผมรับได้ทุกรูปแบบ (อย่าคิดลึก) พี่กันต์ เดินมามองหน้าผมยิ้มๆ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอย่างผิดปกติ
...คิดอะไรวะ กุชักจะกลัวนะเนี่ย แต่ไม่หรอก ผู้ชายด้วยกันไม่มีอะไรร๊อกกกกก
...
พี่กันต์อาบน้ำกลิ่นหอมน่าดมเดินออกมาแล้ว ยิ้มหน้าระรื่นตามเคย เดินลั้ลลามานั่งที่เดิม พี่กันต์ในมาดกางเกงขาสั้นโชว์ขาอ่อนขาวจั๊วะ กับเสื้อแขนกุดย้วยๆโชว์กล้ามแขนพองาม... หนึ่งมันบอกให้ผมคิดว่าก็เหมือนๆที่ทำกับผู้หญิงแต่คิดไม่ลงจริงๆ ถึงจะไม่ใช่ผู้ชายเถื่อน แต่จะให้มองผู้ชายแบบพี่กันต์เป็นผู้หญิงเนี่ย ยากนะ...
เวลาผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงหลังจากที่พี่กันต์มาในโหมดมีเป้าหมายอะไรบางอย่าง ตอนนี้ผมกำลังถูกมอมเหล้า จริงๆ มอมกันหน้าด้านๆเลยทีเดียว พี่กันต์บอกว่าแลกกันชงบ้าง พี่กันต์ก็จัดเลย เอาให้น็อค รู้ว่าผมคออ่อนกว่าเลยทำแบบนี้ใช่ไหม!!! ผมแตะเหล้า เบาๆ กึ่มๆ เริ่มตาลายแต่ยังไม่เมา แต่แสดงท่าทางเมาจัดเอาไว้ก่อน ไหนๆก็หน้าแดงอยู่แล้ว ผมมึนๆผสมเหล้าแบบจัดหนักจนหมดขวดให้พี่กันต์ พี่รับแก้วมายิ้มๆ
ร้ายมาก!
...อยากรู้นักว่าถ้าผมเมาแล้วจะทำอะไร
พี่กันต์จิบเหล้าในแก้วช้าๆ แก้มเป็นสีชมพูดูน่ารัก คงเริ่มกึ่มๆแล้วเหมือนกัน ผมเอนตัวลงนอนบนโซฟา หลับตาหายใจเบาๆ
“ธามเมาแล้วเหรอ” เสียงร้ายมาก วันนี้แหละจะโดน คิดจะยัดเยียดความเป็นสามีเหรอ นี่มันชีวิตจริงนะไม่ใช่ละครไทย แต่ผมเชื่อจริงๆนะว่าพี่กันต์ต้องทำอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่ปล้ำผม
“ยาง ม่ายย มาววว” ผมเมาแหละ แต่ยังไม่เมาแบบไม่รู้เรื่องเมาในระดับที่รู้ว่าตัวเองเมา แต่ตอบแบบเมาหนักๆไปก่อน ได้ยินเสียงพี่กันต์วางแก้วเหล้า เดินมานั่งยองๆ มองหน้าผมที่นอนอยู่บนโซฟา ผมใช้สิทธิ์ในการเป็นคนเมาปรือตามองพี่กันต์นิดๆ
“ไม่เมา แต่ทำไมนอนอ่ะ” หน๊อยยย ยังจะมาถาม
“นั่งกินมันเมื่อยยยยยย” ผมแถเกรียนๆไป ก็กำลังสวมบทบาทเป็นคนเมา ผมเมา ผมไม่ผิด ต้องใช้โอกาสนี้หลอกด่าพี่กันต์เยอะๆ
“ธามทำไมไม่โกนเคราอ่ะ” ถามเหี้ยไรตอนนี้วะ
“ก็ธามมมม ขี้ เกียจจจจจจจจจจจจจ โกน” อันที่จริงนะผมเอาไว้ให้มันรกหูรกตาพี่กันต์นี่แหละ ยากรู้ว่าจะใช้วิธีอะไรล่อให้ผมโกน... เอ่อเดี๋ยวนะ เหมือนสุราทำให้ผมสมองช้า แต่เมื่อกี้เหมือนมีอะไรแว้บๆขึ้นมา
...เห้ยยยย มอมเหลาโกนเครากู!!!!!!
“เหรอๆ ขี้เกียจเหรอ แต่พี่รักธามนะ พี่เลยจะช่วยธามเอง ธามขี้เกียจพี่ก็ทำให้นะ” พี่กันต์... แม่ง
ผมโกรธไหมเหรอไม่ โกนเคราผมเหรอ ผมไม่เสียดายเลย ทั้งที่ผมน่าจะโกรธแต่ทำไมไม่รู้ ผมเลือกที่จะทำท่าหงุดหงิดพลิกตัวหันหน้าเข้าพนักโซฟาแอบยิ้ม กลั้นหัวเราะตอนที่พี่กันต์เดินลั้ลลาออกไปอย่างมีแผนร้าย
จริงนะๆ จากใจ สารภาพบาปอีกข้อ..
พี่กันต์แม่งโคตรน่ารักเลย
ผมไม่คิดนะว่าจะมอมเหล้าผมโกนเครา ผมคิดว่าอย่างร้ายที่สุดคือลากขึ้นเตียงนี่แหละ ถ้าเป็นแบบนั้นคงแย่ ผมคงจะมีความรู้สึกที่เลวร้ายมาก และที่ผมคิดเอาไว้คือหลอกถามความลับ หรือแอบฉวยโอกาสเล็กๆน้อยๆ แต่ไอ้โกนเครานี่ฮาจริงๆ ผมเริ่มเชื่อไอ้หนึ่งจริงๆแลวนะว่าพี่กันต์ประวัติ ในบางมุมที่ดูเหมือนแสนดี แต่กลับแอบมีมุมจังไรสถุลๆ แต่มันก็ไม่เคยเลยเถิด พี่กันต์ก็ยังคงเป็นเพอร์เฟ็คแมนที่ทำให้คนรอบๆตัวยิ้มเล็กๆได้ตลอด และบางทีก็ยิ้มไม่หุบด้วย
“เสร็จกูแล้ววว” พอได้ยินเสียงพี่กันต์พูดออกมาผมก็แทบหลุดขำ ใครเสร็จใครกันแน่พี่กันต์ แอบหรี่ๆตามอง มือขวามีครีมโกนหนวด มือซ้ายมีที่โกนหนวดไฟฟ้า พริบตาอ่ะ เคราผมหมดแน่…
…เอาไงดีวะกู
...
พี่กันต์ talking
……………………………………………………………………
“เพ่ กานน จา ทามม อา รายยยยย”
เสียงอ้อแอ้ป้อแป้ถามผม ผมไม่ตอบหรอก เกิดมาไม่เคยถือครีมโกนหนวดแล้วให้ความรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลย ผมมองดูเหยื่อ เอ่อ ไม่ใช้ ผู้รับบริการจาก กันต์บาร์เบอร์รับโกนเครานอกสถานที่ พิจารณาแล้วคาดว่า3วินาทีไอ้เคราแสนรกหูรกตาจะหายไป ลักษณะผิวหน้าของลูกค้ารายนี้ดีถึงดีมาก เพราะเจ้าตัวแอบดูแลหนังหน้าตัวเองเบาๆ และต้นทุนทางพันธุกรรมที่มีผิวขาวเนียนละเอียดน่าฟัด เอ้ย น่าสัมผัส แก้เรื่อสีชมพู ตามสไตล์ยามแอลกอฮอล์เข้าเส้นเลือด ริมฝีปากบางเผยอนิด อยากจะลงไปกัดแรงๆ แต่ผมเป็นคนดี ผมจะไม่ทำแบบนั้น ผมจะรอธามกระชากคอผมมาจูบเอง แต่ว่า...
เมื่อไหร่วะ หรือกุควรเป็นแบดบอย จับปล้ำแม่ง อาบน้ำแล้วด้วย เป็นค่ำคืยสุดแสนจะกิ้วก้าวเป็นแน่ แต่ตื่นมาศพเป็นแบบไหนก็ไปคิดเอา
...โกนเคราอย่างเดียวนี่แหละ ธามตื่นมาจะอาละวาดกุไหมก็อีกเรื่อง แต่ไหนว่าเตรียมจะโกนมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่โกนเพราะให้มันรกหูรกตาผมไง อย่าโกรธกันเลยนะ
“เกิดมาไม่เคยทำให้ใครเลยนะ” ผมพูดออกตัวไปก่อน เผื่อจะลดโทษกึ่งหนึ่งแต่ธามรู้ไหมอีกเรื่องนึง ผมฉีดครีมโกนหนวดใส่ปลายคางธาม ซึ่งตามคาด ขัดขืนเป็นพิธี มือเลื่อนเปิดสวิสต์เครื่องโกนหนวดไฟฟ้า เสียงเครื่องโกนหนวดหึ่งๆ ฟังแล้วรู้สึกระริกระรี้จนชักจะกลัวตัวเอง
ผมค่อยๆยืนมือไปที่ปลายคางของธาม มืออีกข้างประคองแก้มอุ่นๆเอาไว้ในมือ เครื่องโกนหนวดมันทำหน้าที่แบบสมบูรณ์แบบไร้ที่ติด ครีมที่หายไปพร้อมๆกับเคราที่หมดไปในพริบตา ผมยิ้มแบบหุบไม่อยู่หยิบทิชชูมาเช็ดครีมโกนหนวดที่เหลืออยู่บนหน้าอย่างเบามือ
...ทำไมรู้สึกว่า... ก็ไม่เห็นค่อยต่างจากเดิมเลย
ธามยังเป็นธาม แค่หน้าเกลี้ยงกว่าเดิม หน้าเด็กกว่าเดิมนิดหน่อยผมมองหน้าใสไร้เคราของธามอีกครั้ง นี่ผมจะโดนว้ากอะไรไหมเนี่ย คิ้วได้รูป ตาที่หลับพริ้ม จมูกโด่ง ปากบางๆ และที่สำคัญคางไร้เครา...
“จะโกรธพี่ป่ะเนี่ย” ผมพูดกับธามที่ตอนนี้เมาไม่รู้เรื่องแล้ว เลื่อนมือไปบัดผมที่ปรกหน้าผาก อยากจะก้มลงไปจูบสักทีจริงๆนะ
“ไม่หรอก ให้คะแนนความกล้า” เสียงธามพูดขึ้นมา
...ห๊ะ!!!!
ผมผละออกมาด้วยความตกใจ ธามลืมตาขึ้น เมา แต่รู้เรื่องเว้ย นี่ยอมกุเหรอเนี่ยยยยย!!!
ธามยกมือขึ้นมาจับคางเนียนๆของตัวเองแล้วยิ้มขำๆ
“ถูกใจป่ะ” ยังจะมาถาม ยิ้มแบบนั้นกะจะฆ่ากันหรือยังไง ผมใจเต้นแรงนะพอเห็นแบบนี้ ธามลุกขึ้นนั่ง หน้าเราห่างกันแค่ไม่กี่คืบ ผมมองหน้าธามชัดเจน
“แกล้งเมาเหรอ” ผมโดนหลอกเหรอเนี่ย รู้ทันด้วย ...ร้ายอ่ะ
“คิดว่าจะแอบทำอย่างอื่น” ธามยิ้มมุมปาก ผมยกมือขึ้นลูบผมธามแบบไม่คิดจะยั้งมือตัวเอง บางทีผมก็อยากจะใกล้มากกว่านี้นะ อยากขยับเข้าไปกอดจริงๆ
“ถ้าทำแล้วธามจะยอมเหรอ” ผมเลื่อนมือลงมาจับแก้มใสๆ แก้มธามมันร้อนขึ้นหรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้ แต่ผมก็รู้สึกจริงๆว่าหน้าผมกำลังร้อนผ่าว ไม่ใช่เพราะเขิน แต่เป็นเพราะตื่นเต้น ตื่นเต้นอะไรก็ไม่รู้ ผมไม่ซิงแล้วแต่แค่จับแก้มกับคนตรงหน้ามันทำให้ผมเหมือนกลับไปเป็นเด็กมัธยมที่ไม่ค่อยรู้อะไร เหมือนผมเริ่มทุกอย่างใหม่หมด
“ก็ต้องดูก่อนว่าจะทำอะไร”ธามขยับตัว ขยับเข้ามากใกล้มากขึ้น ใจผมสั่น...
ธามจะรักผมบ้างไหม...
...
ธาม talking
…………………………………………………………………………
...ต่อจากนี้ถ้าผมทำอะไรผิดพลาด ไม่น่าให้อภัย โทษไอ้หนึ่งนะ
ผมไม่รู้สึกเสียดายเคราสักนิด ผมกำลังนั่งมองตากับผู้ชายคนนึง เขาเป็นพี่ที่ผมรู้จักมานาน เค้ามีมุมที่แสนธรรมดาในความที่เขาเป็นคนไม่ธรรมดา ทุกสิ่งทุกอย่างเขาดูเหมือนมั่นใจ แต่ทำต่อหน้าผมตอนนี้เขาดูไม่มั่นใจเอาซะเลยทั้งๆที่เขาถึงกับกล้ามอมเหล้าโกนเคราผม
...ทำไมเขาไม่กล้าทั้งๆที่เขาทำให้ใจผมสั่น
“อย่ายั่วนะ ขอร้อง” พี่กันต์พูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาอ้อนว้อน มือที่ลูบแก้มผมอยู่ยังค้างเอาไว้ตรงนั้น ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำกับผมแบบนี้เลย แปลกใหม่ถ้าผมชอบความรู้สึกแบบนี้
“ไม่ชอบเหรอเห็นปกติดูเป็นสไตล์พี่กันต์” ผมพูดย้อน มองริมฝีปากที่มีแต่รอยยิ้ม
“ชอบดิ รักด้วย” พี่กันต์ตอบ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้... เหมือนจะเชื้อเชิญ ผมใจเต้นแรง
“พี่รักธามนะ” พี่กันต์โอบตัวผมเข้ามากอด กระซิบข้างหู อกข้างซ้ายพี่กันต์แนบกับตัวผม พี่กันต์กำลังใจเต้นแรง ผู้ชายคนนี้มีหัวใจจริงๆ...
“พี่รอได้นะ แต่อย่าให้รอนาน พี่รอได้ถ้าสุดท้ายธามจะรักพี่ แต่ถ้าธามคิดว่า...” ไม่ปล่อยให้พี่กันต์สาธยายผมก็พูดขึ้นขัด
“วันนี้พูดมากนะ” ผมซบหน้าลงกับไหล่พี่กันต์ กลิ่นสบู่หอมๆลอยเข้าจมูก ผมโชคดี อยู่ดีๆผมก็คิดขึ้นมาแบบไร้สาเหตุ ผมมีพี่กันต์อยู่ตรงนี้ ผู้ชายแบบนี้กำลังอ้อนวอนขอความรักจากคนแบบผม ทำไมถึงดีแบบนี้ล่ะ
“เบื่อจะฟังแล้วเหรอ” จมูกโด่งๆ ฉวยโอกาสสูดกลิ่นจากซอกคอผม แต่ปล่อยไปเหอะ อยู่ๆผมก็ไม่อยากจะห้ามหรือจะขัดอะไรขึ้นมาแบบดื้อๆ ความรู้สึกที่ทำให้ต้องขยับเข้าแนบตัวกับคนที่กำลังโอบผมมากขึ้น จั๊กจี้ และใจเต้นแรง
“ไม่ได้พูดว่าเบื่อสักคำ” ผมพูดข้างๆหูพี่กันต์
“งั้นก็แปลว่ายังฟังได้อยู่” ทำไมอยากให้พี่กันต์หยุดพูดจัง...
“พี่กันต์แปรงฟันยัง”
“หืมม... แปรงแล้ว อะไร จะจูบพี่เหรอ สะอาดนะ” พูดออกมาแบบนั้น ไม่คิดหรอกมั้งว่า...
ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะขยับตัวเลื่อนไปประกบปากกับพี่กันต์ ริมฝีปากอุ่นๆ ของพี่กันต์จะชะงักค้าง เหมือนจะตกใจ แต่ผมไม่สนใจหรอก ผมได้กลิ่นมินท์อ่อนๆจากปากพี่กันต์ มือที่เล่นแก้มผมเมื่อครู่เปลี่ยนมาจับท้ายทอยผมเอาไว้แทน ผมทำเหมือนที่ผมรู้สึก ผมจูบพี่กันต์และน่าแปลกที่ผมกับชอบ ผมกัดริมฝีปากของคนที่โอบผมไว้เบาๆ หมั่นไส้... พี่กันต์ไม่ปล่อยให้ผมคุมเกมแล้ว ในเมื่อลิ้นร้อนๆ เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผม รุกเข้ามาในโพรงปาก เหมือนจะรุนแรงเร่งร้อน ต้องการ แต่อยู่ๆก็ผ่อนจะเบา และเนิบนาบไม่รีบร้อน เป็นจูบที่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน รู้สึกว่าพี่กันต์กำลังบอกว่ารัก เหมือนพี่กันต์กำลังพูด แต่กลับไม่มีเสียงอะไรนอกจากสัมผัสอุ่นๆที่ละเลียดอยู่บนริมฝีปากและปลายลิ้น มือผมเลื่อนไปจับมือพี่กันต์ข้างที่โอบเอวผมเอาไว้ ผมสอดนิ้วประสานเอาไว้กับมือพี่กันต์ ผมอยากจะจับเอาไว้ ผมอยากจะให้ผู้ชายคนนี้จูบผมคนเดียวตลอดไป ให้เขากอดผมแบบนี้คนเดียว ให้เขาบอกว่ารักผมซ้ำๆ
...ผมอยากรักผู้ชายคนนี้ และให้เขารักผมคนเดียวด้วย
ทำไมผมเห็นแก่ตัวแบบนี้
“จะรุกเหรอ” พี่กันต์ขบริมฝีปากผม ก่อนจะผละออกมาเหมือนเสียดายแต่คนเราก็ต้องการรอากาศหายใจกันบ้าง ผมมองดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่มองตรงมา... ไม่ได้ตอบคำถามของพี่กันต์
“ขอเช็ดปากหน่อย” ผมพูดทั้งๆที่แก้มร้อนผ่าว โน้มหน้าพี่กันต์ลงมาจูบเบาๆที่หน้าผาก พี่กันต์หัวเราะ กอดผมแน่น ผมจะทำให้พี่กันต์รักผมจนตายเลยในระหว่างที่ผมกำลังจะเรียนรู้ที่จะรักพี่กันต์อยู่..
.
..........................................................................................4-12-2011
ยาวอ่ะบทนี้ แบบพยายามจะเขียนให้ดีเท่าที่มีภาพในหัว ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันไหม เหลียกับตัวเองที่มาอัพช้ามากกกกกกกกกกกกกกก หาเวลาตอบโพสไม่ได้เลยจ้าาาา ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ติดตามกันเรื่อยๆนะ ซาบซึ้งๆ
บทนี้ธามก็หน้าใสไร้เคราเรียบร้อย นอกจากจะไร้เครายังริอาจจะจูบพี่กันต์ก่อน เออ อย่างที่เห็นนั่นแหละ พอหอมปากหอมคอกันไปก่อนนะ 55555555555555555555555555
เริ่มพูดจาจนไปวนมา น้ำตาไหลพราก หาวสิบรอบ ง่วงงงงงง!!
ก่อนไปก็ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากนะ มีนักอ่านใหม่เพิ่มด้วย โปรดติดตามตอนต่อไป ฮิๆๆๆๆ
-
:z13: จิ้มก่อนแล้วค่อยอ่าน
*******************************
เห็นแก่ตัวแบบนี้เชื่อเถอะว่าพี่กันต์ชอบนะหมอธาม :o8:
-
น่ารักมากกกกกกก "เรียนรู้ที่จะรักพี่กันต์"
-
จิ้ม
V
v
v
โฮฮฮฮฮฮฮฮ น้ำตาไหลพรากๆ
8 ปี ได้จูบแล้วเว้ยยย TT0TT ดีใจแทนจิงๆ
เรียนรู้ที่จะรักพี่กันต์ แหมๆ หลงพี่กันต์แล้วดิ
อิจฉาเนอะ
-
อ้ายยย ธามแอบแรง
ยังงี้พี่กันต์รุกหนักๆ
-
อ๊ายยยยย เค้าจูบกันแล้วววววว :mc4:
ดีใจแทนพี่กันย์ค่ะ พี่ธามยอมรับตัวเองซะที อิอิ
:-[ แบบว่า...มันน่ารักมากค่าาาาา
ปล.ดีใจยิ่งนักที่พี่กันย์โกนเครานั่นออกซะที ต่อไปนี้จะมีแต่น้องธามหน้าใสเท่านั้น :laugh:
-
ในที่สุดดดดดด น้องธามก็กระชากคอ? พี่กันต์มาจูบแล้ว ฮิ้ววววว :-[
อยากกรีดร้องไปรอบบ้าน น่ารักโพดๆเลยตอนนี้
แต่ฮาเรื่องมอมเหล้าโกนเคราแพะอ่ะ ฮาที่ธามแกล้งเมา
คู่นี้น่ารักมากๆก็เพราะรู้ทันอีกฝ่ายตลอดนี่แหละ :laugh:
เตรียมตัวแสดงความยินดีให้พี่กันต์จังล่วงหน้า :mc4:
-
พี่กันต์น่ารัก ^^ ดีใจด้วยนะคะ
ธามเป็นหนุ่มหน้าใสไร้เคราแล้ว อิอิ
(บอก)รักพี่กันต์เร็วๆนะ
-
กรี๊ดดด ไม่มีหนวด ไม่มีหนวดแล้วววว :o8:
ธามเอ๊ย!!! น่ารัก เจ้าเล่ห์ ขนาดนี้รับรองพี่กันต์หลงหัวปลักหัวปลำแน่นอน
-
โฮะโฮะโฮะ............ในที่สุด รักจัง
-
โกนแล้ว พระเจ้าาาาาาาา ฉลองงง :mc4:
จูบกันแล้ว พระเจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา ปิดซอยเลี้ยงงงงงงง :z2:
นี่มันสุดยอดดดดดด ฝันดีแน่คืนนี้ กรี๊ดดดด :impress2:
รักคนเขียน รอคนเขียนอัพ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่าาาาา :กอด1:
อยากจะกระชากคอคนเขียนมาจูบซักจ๊วบจริง ๆ ตอนนี้ได้ใจมากกกก o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[
โกนเคราแล้ว หวานมากกกกก
พี่กันต์ ถ้าโกนเคราธามแล้ว ธามจะน่ารักแบบนี้
น่าจะโกนไปตั้งนานแล้วนะ อิอิ
-
อร้ากกก นอนฝันดีแหล่วววว
ในที่สุดดด ............ ในที่สุดดดด
วันที่พี่กันต์บอกจะรอให้อีกฝ่ายเป็นคนระชากคอมาจูบ ก็เป็นจริงจนได้T0T
ทำให้พี่กันต์รักแทบตาย คนอ่านก็ปลื้มปิติแทบตายด้วยจ้า
ขอเซอวิสอย่างงี้เยอะๆนะธาม อย่ารีบกลัวไปซะก่อนอ่ะ
-
จากนี้ไป...จูบกันทุกตอนเลยได้ป่ะครับ? :impress2:
-
กรี้ดดดดด เป็นวันของพี่กันต์จริงๆวุ้ยย
ในที่สุดก็ได้จูบไปแล้วนะหนึ่งดอก แอร้ยยยดีใจด้วยนะคะพี่กันต์
อ่านไปเขินไป ไม่ไหวจิเคลียร์!!
แหมม หมอธามทำเป็นรุกนะ คึคึ..
แอร้ยยย อ่านบทนีิ้แล้วโคตรหลงไหลพี่กันต์เลยจ้าา
คนอะไร๊น่ารักได้อีก แถมมีเป็ดยางอยู่ในห้องน้ำด้วย กร้ากกกกก
น่ารักทะลุดาวอังคารเบยแจ้ >[]< ~~~
-
ถ้ามันจะเป็นตอนที่หวานที่สุดของเรื่อง(ขณะนี้นะ) :m3:
-
พี่กันต์พูดมาก ปิดปากซะเลย กรี๊ดดดดด
-
แอร๊ยยสยิวกิ้ว ขนลุก ธามแรดอ่ะ ช้อบชอบ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
กรี๊ดดดดด จูบกันแล้ว :mc4:
-
จูบกันแล้ว
ธามยอมรับรักพี่กันต์แล้ว
:o8: :o8:
-
เคราไป จูบมา
อ๊างงงงงง~~~ o18
จูบมา เดี๋ยวอย่างอื่นต้องตามมา ก๊ากกกกกกก
o13
-
ชอบเรื่องนี้จัง..ชอบสไตล์การเขียนแบบนี้ด้วย คือผ่านมุมมองจาก 2 คน แต่เล่าเรื่องไปข้างหน้า ไม่ซ้ำกัน (ถ้าซ้ำก็จะแค่แสดงอารมณ์ที่ต่างกัน)
-
:impress2: :-[ :o8:
เขินแทนนนน น่ารักกกก :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
อย่าว่าแต่พี่หนึ่งกัดหมอน น้องคนนี้นอนแดดิ้นเวลาเค้าแหย่กันจะตายเอาซักวันสำลักอากาศ ตอนนี้เป็นตอนที่เรียกได้ว่าไม่ได้หายใจ
ลุ้นมากว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ได้คาดหวังเลยว่าตอนหน้าจะตัดเป็นธามกับพี่กันต์นอนด้วยกันบนเตียงมีมอนิ่งคิส ไม่ได้หวังเลยนะไม่ได้หวัง
55555555555555
ขอบคุณนะคะตอนนี้ยาวจริงๆสมกับที่หายไปแต่เราปูเสื่อรอตอนต่อไปจะเกาะติด รีบๆมาต่อนะคะ
-
ทั้ง ๆ ที่เตรียมตัวมาแล้วว่าจะเจอ แต่กลับไม่เป็นดังคาด
ส่วนพี่กันต์ คงแปลกใจกับ การกระทำของน้องธาม เสียววาบเลยล่ะสิ :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ยาวแค่ไหนก็ไม่ว่า :z1:
-
น่ารักสุดๆ บทนี้ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:a2:
ในที่สุด!!!!!
พี่กันก็ได้โกนหนวดแถมจูบแล้วว้อย
ดีใจยังกับถูกหวย 3 ตัวตรง
:oni1:
น้องธามตอนนี้น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดด
บอกแล้วอย่าหลอกตัวเองๆ
เอาๆไปซะทีผู้ชายดีๆแบบนี้
อย่าปล่อยให้หลุดมือ
แบบว่าอ่านตอนนี้แล้วคนอ่านฟินซะ
ขนาดมันแค่จูบกันนะเนี่ย
นี่ถ้าได้กัน(ต์)แล้วตรูไม่ตายเรอะ
:jul1:
พี่กันต์ตรูรอมา 8 ปี
ได้จูบซะทีเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น่าร๊ากกกกกกกกก
-
...ผมอยากรักผู้ชายคนนี้ และให้เขารักผมคนเดียวด้วย
ทำไมผมเห็นแก่ตัวแบบนี้
ชอบประโยคนี้อ่ะ
ธามไม่เห็นเเก่ตัวหรอก เเบบนี้อ่ะ ถูกเเล้ว o13 :z2:
รออ่านนะคะ
-
แอร๊ยยยยยยส์ ขอหลบไปกรี๊ดก่อน :m11: :m3:
จูบทีนี่แทบจะจุดพลุ5555555
รักคนแต่งจังเยย :กอด1:
-
:mc4: :mc4:
จูบแล้วววววววววววว กรี้ดดดดด ดีใจมากกกก 5555+
ธาม เรารักนายจัง ตอนนี้
-
มอมเหล้า... แล้วโกนเครา! :m20:
หน้าใสขึ้นมาทันทีแหละธาม เอ๊ย~ ธามจุ๊บพี่กันต์ก่อนด้วย :o8:
-
:o8: :-[ :impress2:
-
รักธามนะ ยอมพี่เหอะ ทุกวันแค่นั้นเอ๊งงงงง // เองหร๊อออ ไม่ธรรมดาแล้ว ธามรอบนี้จัดหนักโชคดีจริงๆที่มาอ่านก่อนไปเรียนพิเศษ ไปรุกเค้าก่อนด้วย สุดยอดดด 8 ปีได้แค่นี้ก็สุดยอดแล้วพี่กันต์ปลื้มแย่เลย
ป.ล. ธามเอ๊ยเห็นแก่ตัวแบบนี้ไปปลอดได้เลยนะ :L2:
-
ชอบอะชอบ ในที่สุดธามก้อรุกพี่กันต์แล้ววววววว
-
เคราหายแบบนี้ ระวังธามมีหนุ่มมาจีบเพ่ิมขึ้นนะ แล้วคู่นี้ถ้าไม่มีใครมาขัดคง...
-
เค้ารักคนแต่งที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดด
ธามแม่งโครตน่ารักอ่ะตอนนี้ เรารักนาย
พี่กันต์ก็น่ารัก เค้าอยากได้ผู้ฃายแบบเน๊ o9
-
ธามแกล้งพี่กันต์ตลอดเลยแต่พี่กันต์ก็ยอมนะถ้าแกล้งเพราะรัก
ตอนนี้ธามไม่มีเคราแล้ว อยากรู้คนอื่นจะมีปฏิกริยากับหน้าใสไร้เคราของธามยังไง (หนุ่มมาจีบเพิ่มไหม)
ตอนสุดท้ายแอบตีมึนธามจะรุก...OMG !!
หนึ่งนายแน่มาก o13หาผูชายหล่อๆ ให้หนึ่งซักคนตอบแทนที่ทำให้ธามบรรลุ(บรรลุอะไร)
ชอบตอนนี้จังยาว แล้วยังถูกใจอีก :กอด1:
บวกเป็ดค่า +1
-
ฮ่าๆ คนอ่านนั่งบิดซ้ายบิดขวาเลยอะตอนนี้แหะๆ
-
ฮั่ชช่าา :mc4:
ธามสุโค่ยมว๊ากกก
คราวหน้าก้จับพี่กันต์กดเลยละกันเนอะ o13
-
ธามรุกกันต์เลย จะสะบัดพู่เชียร์สุดฤทธิ์ :laugh: พี่กันต์มัวแต่กลัวๆกล้าๆ ระวังหลังให้ดีนะจ๊ะ o18
เอาให้รักให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลยนะธามนะ
:-[
อยากได้หวานๆอีกจัง :impress2:
-
โอ๋ยโยะ คิดจะรุกพี่กันต์เหรอ ไม่สำเร็จหรอกม๊างงง พี่กันต์เจ้าเล่ห์นะ
ดีใจโกนเคราแล้ว อิ อิ อิ
-
โคตรลุ้น
-
มันหวานนนอ่ะ ไม่หวือหวาแต่กระชากใจ
สมใจพี่กันต์เค้าล่ะ กำจัดเคราเจ้าปัญหาได้แล้ว
และที่เหนือความคาดหมายคือ....จูบบบ :o8:
ต่างกัันนิดตรงที่ธามไม่ได้กระชากเข้าไปจูบ
อ่านแล้วยิ้มเลย ต้องยกความดีให้หนึ่งด้วยนะเนี่ย
บทนี้ถูกใจที่ซู้ดดดดด :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ดให้ค่ะ
-
:m26:พี่หนึ่ง พี่กัดหมอนตอนฟังพี่ธามเล่าใช่แมะ
คุณน้องก็กัดหมอนนะ เอ่อ ไม่ใช่เพราะฟังพี่ธามเล่าหรอก
แต่เป็นเพราะว่า คุณน้อง เขินนนนนนนนนนน อร๊างง :impress2: :-[ :o8:
คุณคนเขียนหายไปนานนะ คิดถึงนะเห้ย มากอดแน่นๆที!!
:กอด1:
-
หวานได้อีก สำหรับหนุ่มซึนอย่างน้องกัน ตอนนี้ถือเป็นความก้าวหน้ามากๆ
-
หวายๆๆๆๆๆ ธามรุกเองเลย :laugh: :laugh:
เคราแพะหายไปแล้ววววววว o22
-
o13 :กอด1: :-[ หวานอ่ะ อ่านแล้วรู้สึกหวานมากแต่ชอบบบบบบบบบบบบบบบ พี่กันต์น่ารัก555555555
-
ขอเป็นแฟนคลับพี่กันต์(จัง 555)ด้วยคนจ้า ^_____^
คนเขียนบรรยายหมอธามได้น่ารักมากกก บรรยายพี่กันต์ได้น่าหลงโคตรรรรร
ส่วนเจ๊แป้งผู้น่าสงสาร........สร้างสีสรรและฮาจริงไรจริง
ชอบๆๆๆๆเรื่องนี้ เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
ปล. รออ่านฉากสะบะละเฮ่ยแสนหวานอยู่นะ หุหุ :impress2:
-
อร้ายยยยยยยยยยยยยยย น่ารักมากกกกกกกก
8 ปีเว้ยๆๆๆ ได้แค่จูบ(me// พี่ธามตบ) 5555555+
อิจฉาพี่กันต์เว้ยๆๆ 55+ โดนเด็กยั่วอย่างเเรง 5555+
อ่านไปเขินไปบิดไป ไม่รู้ว่าทำไม ไม่มไรมากแต่เขินอ่าาา
พี่ธามน่ารักกกมากคะ รักพี่ธามที่สุดๆๆ มาเป้นพี่ชายเค้าเหอะ(เพราะมีพี่กันต์แถมมาด้วย 5555+)
-
แอร๊ย ตอนนี้ธามโหดอ่ะ5555 พี่กันต์ดูเป็นเด็กน้อยไปเลย หมดมาดกันต์ตามปกติ(แม้แต่จะหยอดมุกยังโดนธามตบมุกด้วยปากแบบคาดไม่ถึงเลย กร๊ากกก)
คิดเหมือนธามเลยว่าธามโชคดีนะ มีผู้ชายแบบพี่กันต์มารักมากขนาดนี้อ่ะ ชอบที่ธามเข้าใจความรู้สึกตัวเอง แล้วก็ชอบที่ธามเห็นแก่ตัวด้วย55555 น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้
ในที่สุดธามก็กระชากคอจูบแล้วนี่พี่กันต์...เป้า(ของ)จุดหมายมันอยู่อีกไม่ไกล!><
-
อิชั้นปวดแก้มไปหมดแล้ว ยิ้มไม่หุบ
ดีใจยิ่งกว่าพี่กันต์ซะอีก ธามนายแน่มาก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักอ่า ชอบบบบบบมากกกกกกกก
-
บทนี้หมอธามน่ารักอ่ะะ :กอด1:
แบบอ้อนนิดๆ ยั่วหน่อยๆ สรุปน่าร๊ากกกกกกกกกกก
ถึงแม้จะไม่ได้กระชากคอพี่กันต์มาจูบ
แต่คุณน้องธามก็เริ่ม คิคิ
โอ้ย ความน่ารักของทั้งหมอธามและพี่กันต์มันจุกคอไม่รู้จะพูดไรแล้วววว :laugh:
-
พี่กันต์เจนเทิลแมนสุดๆ o13
ดีใจด้วย ธามจะรักแล้ว :give2: :give2: :give2:
แต่จูบก่อนเลยนี่ ผิดขั้นตอนป่ะธาม :laugh:
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!
ขนาดคนอ่านยังหลงธามหัวปักหัวปำขนาดนี้
พี่กันต์ที่เจอของจริงสุดระทึกจะเป็นถึงขนาดไหน
ธามสมหวังอย่างที่นึกตั้งแต่ตอนนี้แล้วล่ะธาม..รู้ตัวมั้ย
:กอด1: รักแล้ว..รักตอบ มีความหมายเพียงใด เหมือนดั่งมีดอกไม้ในใจ หวานฉ่ำเกินใครจะรู้ :กอด1:
-
น่ารักกกกก อ่ะ ชอบ:o8: :o8: :o8:
-
สุดยอดไปเลยธาม
-
ธามตอนนี้ของแรงจริง !!! ><
โอ๊ยยยย พี่กันต์รักขนาดนี้แล้ววว ธามเอ๊ย เมื่อไหร่จะสมยอม
กร๊ากกกก !!
-
ธามจูบพี่กันต์ก่อนเลยน่ารักมากๆ :impress2:
-
กรี๊ดด อะไรจะน่ารักขนาดนี้
ธามแบบนี้เรียกยั่วนะ
-
+ 1 เป็ด
ตอนนี้ธามแอบร้ายนะ จะทำให้กันต์หลงรักจนหนีหายไปไหนไม่ได้ ในขณะที่ตัวเองเพิ่งจะเรียนรู้ที่จะรักกันต์อย่างนั้นเหรอ
คิดไปได้นะ
น่ารักน่า :กอด1:จริง ๆ
:bye2:
-
*อ๊ายยย* ธามยอดเยี่ยมมาก น่ารักสวดยอดดด
ทั้งยอมให้โกนเครา (มีแอบเจ้าเล่ห์หลอกพี่กันต์ด้วย ต้องแบบนี้สิถึงจะทันกัน(ต์) ฮ่าๆ)
แถมยังเป็นคนยื่นหน้าเข้าไปจูบเองด้วย ฮว๊ากกกก น่ารัก
ถ้าเราเป็นพี่กันต์คงเคลิ้ม ดีใจ ปลื้ม ตายเลย รอมานาน ในที่สุดธามก็ยอมเปิดใจแล้ว ฮริ้ววว
-
กรี๊ด...วันนี้ที่(พี่กันต์)รอคอย :m3:
โกนเคราสำเร็จ(ธามสมยอม) น้องธามรุกจูบก่อน(อันนี้surprise) พี่แกคงมีแอบคิดว่า กำลังเมาแล้วฝันไป
ธามยอมขนาดนี้นี้แล้ว รักที่เก็บงำมา 8 ปีนี้จะสมหวังในเวลาอันใกล้ใช่ไหมค่ะ ?
ขอบคุณเพื่อนหนึ่งที่อุตส่าห์ไปไซโคเพื่อนธามถึงห้อง ส่งเสริมให้เพื่อนได้สามีดี หนูหนึ่งก็จะได้(สามี)ดีเช่นกัน...หวังว่านะ
-
โอ๊ะโอ..จูบกันแล้ว...ยินดีด้วยนะกันต์ :110011: :z7:
-
กรี้ดดดดดด โกนหนวดแล้วโว้ยย...
เป็นสาวเป็นนาง(?) ทำไมรุกผชชายอย่างนี้ละคะลูก 555+
มีกอด มีจูบ เดี๋ยวก็มี...
-
ตอนนี้อยากบอกว่าถูกใจเจ๊ o13 o13
ธามรุกพี่กันต์ก่อนด้วยอ่ะ แอร๊ย ย ร้ายกาจ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ธามน่ารักอ่ะ
:pig4:
-
และแล้วเคราอันน่าขัดหูขัดตาพี่กันต์ก็ถูกจัดการ
แถมยังจะเลยมาจัดการเจ้าของเคราอีก 55+
-
ในที่สุดธามก็โกนเคราแล้ว
ธามน่ารักมาก :o8:
-
งวดนี้ ธามน่าัรัก เป็นใจ
กันต์คงดีใจแย่เลย
-
เหยย่ะ อ่านแล้วมีความสุขไปพร้อมๆกับธาม ปลื้มค่เปลื้มมมม เม้นไม่ออกแล้ว ขอเวลาหปปลื้มต่อ อร้ายยยยย ><
-
ไม่รู้ว่าใครจะรักใครจะหลงกันแน่
แค่นี้ก็อยากให้พี่กันต์รักแต่ตัวเองคนเดียว
ใครหลงกันแน่หว่า(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio203.gif)
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
:z1:
-
แอร้ยยยยยยยยยยย กรีดร้องงงงงง
ตอนนี้น่ารักมากก
บทพูดไม่เยอะแต่ลึกซึ้งด้วยการกระทำ จบ พอ
อ้ากกก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ สู้ๆนะคนเขียนจะรออ่านตอนต่อไปจร้า
-
พี่กันต์คงตายตาหลับแล้วล่ะค่ะ โกนเคราก็โกนแล้ว จูบก็จูบแล้ว :impress2:
-
โอ๊ย หวานๆ ถูกใจคนอ่านที่สุดค่ะ
ไม่รู้ว่าครั้งนี้สมใจพี่กันต์หรือถูกใจหมอธาม ที่แน่ๆได้ใจคนอ่านไปเต็มๆ o13
-
กีสสสสสสสสสสสส หวานใส่กันเเล้ว ชอบๆๆ
-
อิธาม ร้ายมากกกกก
-
ถูกใจพี่กันต์โกนเคราแพะ
ธาม&พี่กันต์ โคดดดดดน่ารักเลยว่ะ
-
มีต่อใช่แมะ ? ตอนต่อไปจะแต่งบทนี้ต่อใช่แมะ
ไม่ใช่แอดวานซ์ มาตอนเช้าเลย แล้วพี่กันต์นั่งร้องไห้กระซิกๆอยู่บนเตียงนะ
ถ้าเป็นงั้น คนอ่านนี่แหละ จะร้องไห้กระซิกๆไปด้วย
55555 น้องธามหน้ารักยกกำลัง ยอมที่จะเรียนรู้ที่จะรักพี่กันต์แล้ว
รอตอนต่อไป
-
ธามมันร้ายยยยย
-
ผมอยากจะจับเอาไว้ ผมอยากจะให้ผู้ชายคนนี้จูบผมคนเดียวตลอดไป ให้เขากอดผมแบบนี้คนเดียว ให้เขาบอกว่ารักผมซ้ำๆ
...ผมอยากรักผู้ชายคนนี้ และให้เขารักผมคนเดียวด้วย
:-[ :-[ :-[ :-[
-
จูบพี่กันต์ ฟอด ใหญ่ ๆ ที่โกนเคราแพะน้องธามได้ :impress2:
ไชโย อึดอัด มานานแล้ว :3123:
หล่อแล้วนะธาม :o8:
+1 :call: :call:
-
เย้ๆตามอ่านทันแล้ว ฮาาา ตอนนี้ ธามร้ายนะะะ หวานกันแล้วๆๆๆๆ
ต่อไปก็รออีกคู่หนึ่ง :กอด1:
-
เป็น 3 ตอนที่คืบหน้าเร็วมากๆๆๆๆๆ
เร็วมากกว่าทั้งเรื่องที่ผ่านมาๆๆๆๆ
ต่อเร็วๆๆๆๆ
-
ทั้งพี่กันต์กับธามน่ารักมาก.....อ่านไปยิ้มไปเลย
-
ดูเหมือนจะคืบหน้าไปเยอะเหมือนกัน สำหรับช่วงหลังๆที่ผ่านมา
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะครับ (คืบหน้า คืบหน้า)
-
อ๊ากกกกกกกก น่ารักมากกก ^^
-
หวานกันเบาๆคะ 55+ เอาเถอะธามจะทำไรก็ทำ เเต่อยากรอนานจนพี่กันต์แก่จนงอมนะ เหอๆ
-
:oni2: ธามน่ารักมากๆ รอจูบของธามมานาน ชอบๆตอนนี้สุดๆ +++
-
ฮิ๊วววววว เิขินเน๊าะ
-
:o8: :-[
-
กัดผ้าห่มไปอ่านไป อร๊างงงงงงงงงงง เขินแทน :-[
ธามแอบร้อนแรง ตอนหน้า!จะเกิดอะไรขึ้นน้า :impress2:
-
อ๊ากกกอยากกรี๊ดดังๆน่ารักอ่า :impress2:
-
*สะบัดผ้าเช็ดหน้า* ซับหน้าตาเบาๆ น้องธามในท่สุดนู๋ก็ชนเป้าหมายเสียทีนะลูกนะ โอ้ย อิป้าใจหายวาบๆ กลัวแกทะลึ่งขึ้นกลางปล้อง ธามล้อเล่น นี่มีฮานะเฮีย ถ้าธามล้อเล่นนี่มีถีบคนแต่งนะเฮ้ย!!
-
อยากเช็ดปากแบบนี้บ้าง o9
ธาม ที่สุดของที่สุดจริงๆ o13
งานนี้ต้องขอบคุณหนึ่งสินะเนี่ย :pig4:
ปล. ฉากก่อนจูบ อ่านแล้วไม่รู้ทำไม รู้สึกสยิวมากเลยอ่ะ
-
หวานมากมาย ใจละลายไปแล้วววววว :o8:
-
ธามนี้เป็นคนที่ร้ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ 555
-
วิ่งไปซื้อพลุมาจุดเผื่อพี่กันต์
ในที่สุดก็ข้ามเส้นเข้าไปยึดพื้นที่ในหัวใจธามได้แล้ว
-
โคตรหวาน โคตรเขินอะ :m1:
อ่านจบ กรี๊ดซะสาวแตกเลยกุ :m3:
-
ขั้นแรก ได้สิ้นสุดแล้ว :laugh:
เครา โกนแล้ววววววววววววววววววววว
ขั้นต่อมา,,,
ทุกคนรออ่านอยู่ง่า :-[
-
หวานสมกะที่รอคอยเลยอ่ะ ต้องถามพี่กันต์ว่าจูบนี้ที่รอคอยเป็นยังไงบ้าง
หวานซาบซ่าน ซึ้งตรึงใจแค่ไหน ... ว่าแต่เริ่มด้วยจูบแล้วคืนนี้ธามจะรอดพี่กันต์เหรอเนี่ย อิอิ :-[ :o8:
-
ยินดีกับพี่กันต์ด้วยในที่สุดก็ได้จูบ :laugh:
-
คะแนนความกล้าวันนี้
ให้พี่กันต์ 20 + คะแนนพิศวาส 30 = 50
ส่วนธามที่รัก เอาไปเต็ม 100 เลยค่ะ :-[
-
อิจฉา สวดดดดดดดดดดดดดสวดดดดดดดดดดดดดดด
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
อรั๊ยยยย เขาจูบกันแล้ววววววววว
-
อ่านตอนนี้แล้วโคตร มีความสุขอ่ะ หุบยิ้มไม่ได้เลย
พี่กันต์น่ารัก แต่ว่า ธามน่ารักกว่าาาาาาาาาา
เคราก็โกนออกแล้ว ได้เห็นหน้าธามไร้เคราเสียที
:o8: จูบแล้วๆๆ ต่อไปจะเป็นอะไรน้าา
ธามเปิดใจยอมรับแล้วด้วย ปลาบปลื้มที่สุด
สมการรอคอย
-
อ๊ายยยยย เค้าจูบกันแล้วววววว
-
แอร๊ยยยย!! คนอ่านม้วนไปมา เจ็ดสิบแปดตะหลบ เขินเว้ยยยย!! :z3:
แต่น่ารักเกินไปแล้วน่ะธาม!
-
ธานน่ารักอ่ะ พี่กันต์หลงตัยเล๊ย อิอิ
แล้ว........จะมีอะไรต่อ
-
ตอนนี้อ่านวนสักสองรอบอะ น่ารักดีชอบอารมณ์ธามตอนนี้มากๆเลย
-
กรี๊ดน้องธามแรงนะค่ะ เป็นคนเริ่มก่อนด้วย
อ๊ากกกกก จูบไปแล้ว คิสกันแล้ว เย้ๆๆ
ขั้นต่อไปพี่กันต์จ๋ารุกฆาตเลยพี่ น้องธามยั่วขนาดนี้แล้ว 5555555
จัดไปอย่าให้เสีย 555555
-
อยากเห็นหน้าะามตอนไร้เครา กรื้ดด
ธามรุกจูบก่อนเลยหรอเนี่ย
-
เคราแพะหายไป o22
คิสกันแล้ว อร๊ายยย :-[ :-[ :-[
-
แอร๊ยยยย เขินมากกกกกก :o8:
รู้สึกเซอร์ไพรส์มากเลย เพราะแค่ธามโกนเคราทิ้งซะทีก็ปลื้มจะแย่แล้ว นี่เธอมาจุ๊บๆกับพี่กันต์อีก แอร๊ยยย :m3:
กดบวกฉลองให้จูจุ๊บของธามกับพี่กันต์ :-[
-
กรี๊ด..............>//<
-
ขอมาเม้นท์ที่เดียวหลังจากอ่านตอนล่าสุดจบแล้ว อ่านเสร็จแล้วอยากจะกรี๊ดมากกกกกกกก ชอบเรื่องนี้มากๆ ชอบทุกตัวละครเลย
ชอบธาม ธามที่ให้ความรู้สึกของผู้ชายที่เป็นผู้ชายแต่มันน่ารักอะ มีมุมอ้อน กวน ใสๆในหน้าตาภายใต้เคราแพะ เห็นแล้วรักเลย
ชอบพี่กันต์ อ่านแล้วก็อิจฉาธาม อยากได้แบบพี่กันต์บางไรบาง เพอร์เฟคแมนจริงๆ ขอได้ไหมผู้ชายคนนี้ กร๊ากกกกกก แต่อ่านไปอ่านมาก็ลุ้นให้อีหนูธามมันรับรักพี่กันต์ซักที เจ้อยา้กเห็นคนหล่อได้กัน แม้เจ้จะอิจฉาก็ตาม 5555
คู่รักสุดโหดหมิง นาย อ่านไปก็ลุ้นไปเมื่อไหรต่างด้าวมันจะจับคุณนายกดวะ เดี่ยวจะไปปิดฟาร์มจรเข้เลี้ยงให้เลย
เจ้แป้ง คนนี้ไม่ต้องอธิบายไรมาก บอกได้อย่างเดียวว่ารู้สึกเห็นจิตวิญญาณของตัวเองอยู่ในตัวของเจ้แป้งนี่แหละ 555555
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่าน สนุกมากกกกกก ชอบมากกกกกกก แม้จะไม่มีไรที่เรียกเลือด แต่อ่านแล้วจักกะเดียมในหัวใจดีชะมัด จะรออ่านตอนต่อไปน๊าาาาา :pig4: :กอด1:
-
หวานโคตรหวานนนนนนนนนนน :กอด1:
-
ธามน่ารักเท่าโลกอ่ะ;)
-
ธามมมมมมมมมมมมมม
น่ารักเกินไปแล้วนะนั้น :o8: :o8:
-
พึ่งมาตามอ่าน กรี๊ดมากคร่า ตอนล่าสุดด เคราหายปุ๊ป หวานปั๊ป ฮ่าๆๆๆ รออ่านนะคะ
-
กรี๊ดดดดดดด จะผิดไหมที่จะเขิลแทน :-[ :-[ :-[ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะ
-
ตอนนี้ฟินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทั้งยอมให้โกนเครา ทั้งจูบพี่กันต์ก่อน
อ๊ากกกกกกกกก
แค่นี้พี่กันต์ก็รักตายแล้ว
ธามเห็นแก่ตัวมาก ><
แต่แบบนี้พี่กันต์คงชอบ ฮ่าๆ
-
อ่านร้อยครั้ง ก็เขินร้อยครั้ง โอ๊ยยยยยยยยยยยยย อยากเป็นเจ๊แป้ง คิคิคิคิ ชีวิตสาววาย
-
:-[ :-[ :-[
ใกล้แล้วพี่กันต์ความฝันใกล้เป็นจริงแล้วน้าาาาาาาาาาา
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านไปเขินไป
ขอกรี๊ดอีกทีแอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ธามนี่ร้ายน่าดูจะทำให้พี่กันต์หลงจนโงหัวไม่ขึ้น
ที่สุดอ่ะธาม
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จูบกันแล้วๆๆๆ ต่อไปก็ NC อิอิ
มารอตอนต่อไปนะครับ ฮ่าๆๆ
-
อ๊าก น้องธามแอบจูจ๊บพี่กันต์ก่อน
น้องธามแอบแรงส์ เอิกๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบๆ น้องธามเริ่มเปิดใจแล้ว ^ ^
-
กรี๊ดดดดดดดดด
นอกจากจะมีการโกนเคราด้วยความยินยอมแล้ว
ยังมีการจูจุ๊บกันเกิดขึ้นโดยน้องธามเป็นคนเริ่มก่อน
:-[
-
ว้าวววววววววว..
มีจูบหวานแล้ว เว้ยเห้ย..
-
ทำไมรู้สึกว่าเรื่องนี้ ทั้งคู่จะเป็นคู่ที่น่ารักที่สุดในปีนี้เลยล่ะ
-
ขอวิ่งไปกรี๊ดที่ทะเลทีเถอะค่า
มันน่ารักไม่ไหวแร๊วววว อร๊ากกกกกกกก
เค้าจูบกันแล้วววววววววววววว
นี่ถ้าได้กันอิชั้นไม่วิ่งรอบเกาะเลยหรอเนี่ย !!!!!
-
ธามรับรักแล้วใช่ไหมมมมมมมมมมมมม
-
คนเขียนจ๋าตอนหน้าขอแบบจัดหนัก :haun4:
-
โฮ้ยย ธามมันอ่อยจริงๆด้วย
พี่กันต์ น้องมันก็ขนาดนี้แล้วนะ ละครหลังข่าวไปเลยเหอะ ฮ่าๆ
-
o13 o13 o13
พี่กันต์แม่งน่ารักสุดๆๆๆๆๆๆ
-
อยากอ่านต่ออ่ะ คืนนี้จะมาลงไหมนะ ลุ้นๆ :กอด1:
-
ได้โกนเคราแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:เฮ้อ:
-
ธามมมมมมมมมมมมมมมมม ธามมมมมมมมมมมมมมมมมม คิดถึงจัง
-
รอมาต่อตอนต่อไปน๊า
อยากอ่านแล้ว ~
:z2:
-
:-[ ไม่เสียใจจริงๆที่กดเข้ามาอ่านเพราะเห็นชื่อเรื่อง
แต่เนื้อเรื่องมันยิ่งกว่านั้นนนนนนนน กรี๊ดดดดดดดด :man1: รักเลยทั้งคู่พี่กันต์ธาม กับคู่เจ๊กนาย 55555
เป็นรักที่ยาวนานมาก 8 ปี! โถพ่อคุณ ชอบเวลาย้อนมาก พี่กันต์ฮีแซวได้ใจ
รอตอนหน้าจ้า ><
-
คนเขียนมาทำให้ค้างแบบนี้ ครั้งหน้าต้องเอามาเซ่นสองตอนเลยนะ
-
เขิลจัง :-[
-
Drop จริงๆอ่่ะแหล่่ะ
-
รอตอนหน้าอยู่นะคร้าบบบบบบบบบบบบบ
-
มันต้องอย่างนี้ดิ ผู้ชายดีๆ แบบนี้หายากนะ
รุกเลยๆ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คนเขียนแอบพาพี่กันต์กับน้องธามหนีไปเที่ยวไหนน้า
ไม่เจอกันหลายวันแล้วเนาะ เค้าไม่ได้ทวงนะ แค่คิดถึงเฉยๆ :m17:
-
:impress2: ในที่สุดก็ได้จูบสักที รู้ไหมคนอ่านรอมานานมาก
ต่อไปก็...
-
รอไม่ไหวแล้ว :serius2:
-
เข้ามาวิ่งเล่น
แล้วก็วิ่งออกไปปปปปปปปปปปปปป
-
มาอ่านได้สี่ตอน แปะไว้ก่อนนะจ้ะ จุ้บ ๆ > <,
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
สงสัยใช่ไหมว่าทำไมคนเขียนหายหัวไป ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
เปิดเทอมมมมม ไม่มีเวลาเลย จะพยายามอัพให้ได้ก่อนวันอาทิตย์ เปิดอาทิตย์เดียวงานก็ถมแล้ว พรุ่งก็ออกนอกสถานที่
ขออภัยในความไม่ต่อเนื่อง อัพช้า ให้รอคอย T T จะพยายามอัพให้ได้
ปล. อ่านทุกคอมเม้นแล้วรู้สึกมีกำลังใจมาก ขอบคุณจริงๆนะตัวเธอ :กอด1:
-
ชิ! งอน
เห็นการเรียนสำคัญกว่าเหรอยะ
เออว่ะ มันก็แน่
นี่ชั้นพูดอะไรออกป๊ายยย555
-
ว้ากกก 2-3ที่ผ่านมางานเข้าเหมือนกันเลย สลดหมดแรง T^T
แต่จะรอกำลังใจดีๆจากหมอธามกับพี่กันต์ค่า อยากรู้ความคืบหน้าหลังจูบแรกของทั้งคู่ (เรื่องของเขา แต่เราจะสอด เน๊อะเจ๊แป้งเน๊อะ!!)
:กอด1: สู้ๆนะคะ อึดทนทึก ฮ่าๆๆ :กอด1:
-
เข้ามาอ่านกี่ทีๆก็เขินเหมือนเดิมมม อร๊ายยยย >/////////<
ขอวิ่งไปกรี๊ดลงโอ่ง พี่กันต์เอ้ยยย เด็กมันยั่วอ่ะเนาะ ><
คุณพี่คนแต่งหายไปไหนแว้ววว รอตอนหน้าอยู่นะฮ๊าา หนีไปเที่ยวเชียงใหม่รอละกัน
คิดถึง
น้องธาม
จุ๊บๆ
:กอด1:
-
คิดถึงพี่กันต์ธามหมิงนายยยย
คนเขียนรีบกลับมาเร็วๆน้า
:m15:
-
เพิ่งได้อ่านค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกค่ะ ชอบเจ๊แป้งสาววายอ่ะ คึคึ
-
:call: :call: :call: :call:
-
ทำไมยังไม่มาอีกน้ออออออ
-
สู้ๆๆค้า คนแต่ง เวลาเรียนมันน้อย
แต่อาจารย์โหดร้ายเท่าเดิม 5555+
สู้ๆๆค้าๆๆ แต่คิดถึงหมอธามมากอะ เราก็ใกล้เปิดเทอมแล้ว
5555+ พอเปิดคงมีเวลาเล่นน้อยลง(เพราะวิชาอาจารย์โหด555+)
สู้เน้อปั่นงาน(ด้านเรียน)ไปก่อนแต่อย่าทิ้งนิยายเน้อ จุฟๆๆ
FC หมอธามค้าบบบบ
-
มาต่อเร็วเร้วววววววววววว :impress2:
-
น้องธามมมมมมม ไม่ได้เจอกันแป๊บเดียว โดนโกนเคราซะแล้ว :laugh:
แถมยังอิ๊อ๊ะกันด้วย อร๊าย คนอ่านปลื้ม :impress2: เพราะงั้นบวกๆไปจ้า
-
เปิดเทอมแล้ว สู้ๆ นะค้า :)
แอบมารอดูความคืบหน้าของหนวดเคราที่หายไปของหมอธาม คริคริ
-
ไม่ได้อ่านหลายวันแล้วนะ คิดถึงธามกับพี่กันต์จะแย่ ^^
-
:monkeysad:
คนเขีัยนหายไปไหนอ่ะ
คนอ่านคิดถึง, อยากอ่านต่อแล้ว !
-
คิดถึงธาม
-
ณ จุดนี้ คิดถึงคนเขียนมากกว่า ธามและกันต์
ไฟต์ติ้งจ้า คนอ่านจะเฝ้ารอ (แต่อย่าให้รอนานนะจ๊ะ ^^)
-
วันนี้กันต์ กันตถาวรทวิตว่า
"หน้าตาดี มีรถขับ โทรสับมีกล้อง ห้องมีน้ำอุ่น ..... สนใจป่ะ"
นี่มันพี่กันต์(จัง)ชัดๆ
เกิดการซ้อนทับกันระหว่างการจิ้นกับความจริง
คิดถึงธามกับพี่กันต์(จัง) ><
-
แวะเวียนมาดู ไม่มีตอนใหม่ ก็ไม่รู้จะบอกข้อความอะไรดี
.
คนเขียนเปิดเทอมแล้วก็ตั้งใจเรียนนะครับ
-
แวะมารอจ้า
คิดถึงพี่กันต์กะธามจะแย่แล้วววว
มาเร็วๆน้า
-
หลบเรื่องนี้อยู่นาน จำคนเขียนน้องเค้กได้ เลยจำได้ว่าอาจจะต้องเจออาการค้างแน่ๆ อดใจไว้ก่อนดีกว่า
ยืนเมื่อยๆในบีทีเอส ลืมตัวกดอ่านไปเพลินๆ มันเลยเลยเถิดมายันตี 5 ข้ามวันกันไป (กินข้าว อาบน้ำแล้วนะ)
จบตอนนี้ สลัดน้องเค้ดเข้าไปในซอกหลีบ กระชากธามเข้ามาแทน แต่น้องเค้กก็ยังอยู่ในใจพี่นะคะ :o8:
เห็นตอนนี้ ธามน่ารักอย่างที่คนอ่านอยากให้เป็น กลัวจริงๆ จะโดนวางยา ยั่วให้อยากแล้วจากไป :o12:
มาต่อไวไวนะตัวเทอ :กอด1:
-
อ่านไปยิ้มไปเลยอ่า มาต่อไวไวนะครับ
-
มารอจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เข้ามาปูเสื่อรอ :L1:
งานถาโถมเหมือนกัน มีวันหยุดแค่วันอาทิตย์ T^T :sad4:
-
มาเกาะติดอย่างต่อเนื่อง
-
เข้ามารอพี่กัน กับ อิน้องธาม
-
สุดยอดแห่งความสนุก
เขินจนจะกัดหมอนขาดสะบั้นทุกครั้งที่อ่านอ่ะค่ะ o13
-
สนุกมากๆ o13
มารออีกวันค่ะ
-
น้องธามอ่อยได้น่ารักน่าชังจริงๆ
สนุกมาก o13
มารออีกวันนะคะ
-
บทที่35
ตื่น
...
ผมตื่นมาตอนเช้า อันที่จริงก็ไม่เช้ามากเพราะนาฬิกาบอกเวลาสายแล้ว กระพริบตาปริบๆมองขึ้นไปก็เจอฝ้าเพดานที่คุ้นเคย พลิกตัวตะแคงข้างกลับเจอสิ่งที่ไม่คุ้นเคย ขวดเหล้าที่หมดเกลี้ยง กับแก้วที่วางขวางกั้นทำให้ภาพที่ผมมองบิดเบี้ยว แต่ผมแน่ใจว่าไม่ผิดคน ผู้ชายผิวขาวนอนตัวยาว หลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตัวตรงข้าม โซฟาตัวเดียวกับที่ผมนั่งกอดกับเขาคนนั้นเมื่อคืนนี้ ตัวเดียวกับที่ผมไม่คิดว่าเขาจะเริ่มก่อน มองขยับไปก็มีขวดครีมโกนหนวดวางนิ่งข้างๆเครื่องโกนหนวดไฟฟ้าที่พอผมเห็นก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ผมฝันไปหรือเปล่า ตอนนี้ก็ยังถามตัวเองอยู่เบาๆ
ขนาดยังไม่รักนะ...
ผมลุกขึ้น ปวดคอ มึนหัวนิดๆ ที่สำคัญหิวด้วย เดินโซเซหัวฟูไปเปิดตู้เอาโจ๊กซองมาเทใส่หม้อ ใส่น้ำตั้งไฟคนๆ ปกติโจ๊กซองแบบนี้ผมจะเททำทีละครึ่งซอง แล้วก็มัดยางเอาไว้ต้มรอบต่อไป แต่คราวนี้ต่างออกไป ผมตัดซองเทโจ๊กใส่หม้อจนหมดเพราะวันนี้มีคนมานั่งกินด้วย เชื่อเถอะว่าตื่นมายังไงก็หิว ผมคนโจ๊กไปหิวไป ถึงเป็นแบบสำเร็จรูปแต่ก็หอมอร่อยรสชาติใช้ได้ ผมไม่ค่อยมากเรื่องอยู่แล้วเรื่องกิน ยิ่งเวลาหิวๆแบบนี้ ควันร้อนๆลอยฉุยขึ้นมาจากหม้อ ผมเทโจ๊กใส่ชามสองใบ โรยพริกไทย… อร่อยเลย
“หิว” ไม่ต้องรอเดินไปปลุก แขกพิเศษวันนี้ก็เดินเข้าประชิดหลังผมชะโงกดูอาหารเช้าทั้งๆที่หน้ายังไม่ล้าง ฟันไม่แปรงและหัวกระจุยเป็นรังนก ธามของจริงมันต้องแบบนี้
“อย่ามาใกล้ได้ป่ะ” ผมพูดเสียงแข็งๆ
“อะไรนะ” ไอ้ตัวแสบทวนเสียงเขียว มีโกรธด้วย โดนไล่ๆนิดๆหน่อยๆ
“อย่ามาใกล้มาก เดี๋ยวห้ามใจไม่อยู่” ผมพูดหันไปยักคิ้วให้ ตามคาดที่สีหน้าเบื่อโลกปรากฏบนใบหน้าของธาม แต่มันก็ยังน่ารักอยู่ดี พอไม่มีเคราแล้ว ก็ยิ่งน่ารักเข้าไปอีก สำหรับผมธามคำอธิบายของผู้ชายหน้าใส
“หื่นว่ะ ดูเก็บกดนะ เดี๋ยวมากิน แปรงฟันแปป” แล้วธามก็เดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้ผมยิ้มเล็กๆอยู่คนเดียว
ธามเป่าโจ๊กก่อนเอาเข้าปาก ผมใช้วิธีที่แตกต่างคือคนโจ๊กไปเรื่อยๆ แล้วค่อยๆตักกิน สักระยะผมก็เริ่มรู้สึกได้ว่าธามมองผม มองแบบจ้อง จ้องแล้วทำหน้าตาสงสัย เพี้ยนแบบกู่ไม่กลับแล้วมั้ง ตั้งแต่จูบผมเนี่ย
“มองอะไร” ผมถามยิ้มๆ ธามไม่แต่แค่ยักไหล่แล้วก้มหน้ากินต่อไป กวนแต่เช้า ผมกินไปเรื่อยๆ แต่ก็รู้สึกอีกแล้ว พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับสายตาของคนที่นั่งตรงข้าม มองแบบนี้ยิ่งอยากลากขึ้นเตียงตอนเช้านะ มองแบบมีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ผมอธิบายไม่ได้แต่สายตาแบบนั้นมันทำให้ผมอยากกระชากตัวธามข้ามโต๊ะมาจัดการซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
“มองอีกแล้ว อยากจูบอีกเหรอติดใจอ่ะดิ”
“เมื่อคืนเมาเฉยๆหรอก มองนิดมองหน่อยไม่ได้หรือไง ทีพี่กันต์ยังมองธามเลย” มียอกย้อนนะ
“เมาเหรอ เมาจริงดิ ไม่ใช่ว่ารักพี่แล้วเหรอ” ผมว่าเลิกกินแล้วมานั่งคุยกันดีกว่า อิ่มอกอิ่มใจ
“หูยยยย พูดมาได้ไม่อายปาก” ธามพูดแบบนี้ได้ไง เมื่อคืนนี้เริ่มก่อนด้วยนะ มีหอมซ้ำอีก ยอมให้ซบ ไซร้ โคตรคืนกำไรสู่สังคม แบบนี้ไม่รักก็เรียกว่ายั่วจัดแล้ว ดีแค่ไหนที่คนแสนดีแบบผมแค่กอดๆ ซุกๆ นี่ถ้าเอาไปเล่าให้ใครฟังผมคงกลายเป็นพ่อพระแสนดีไปเลย
...แต่ของแบบนี้มันต้องอดทนเว้ย!
“ใครเริ่มก่อนเหรอ”
“ใครมันกล้ามอมเหล้าธามแอบโกนเครา” นั่นไง เข้าตัวแล้วผม ความผิดโดนขุดคุ้ย!
“ย้อนเหรอ”
“อยากโดนเหรอ” มีขู่นะเดี๋ยวนี้ โคตรน่ารักเลยเหอะ
“มาเลย พร้อมรุก” ผมพูดพร้อมกับยิ้มหวานๆให้
“มันต้องพร้อมรับดิ” รับซะที่ไหน ผมไม่รับนะ
“รับนั่นมันหน้าที่ธาม” จะโหดร้ายกับผมเกินไปนะที่ผมทุ่มทำมาให้ผมรับเหรอ
“ไม่อ่ะ”
“ทำเพื่อพี่เหอะ”
“รักธามจริงก็รับเด้ ทำไมธามต้องยอมด้วย” พูดแบบนี้ไปเป็นเลยไงล่ะกู
“มันเป็นเหตุผลทางเศรษฐศาสตร์” แถๆไป
“บ้าป่ะเห้ย” โดนด่ามาอีกหนึ่งดอก แต่ผมสนไหม... ไม่อยู่แล้ว แสนจะมีความสุขเวลาที่นั่งคุยกันแบบนี้ ขอให้เป็นแบบนี้ทุกเช้าเลยได้ไหม ธามมองหน้าผมเคืองๆ เคืองแบบไม่จริงจัง ธามกินข้าวที่เหลือ ผมก็กินต่อ แต่ถามว่าอิ่มไหม ก็อิ่มก่อนโจ๊กจะหมดตั้งนานแล้ว อิ่มใจนะไม่ใช่อิ่มท้อง กินเสร็จธามก็บอกว่าจะล้างจานให้เป็นค่าเหล้าเมื่อคืน มันแทนกันได้ซะที่ไหนล่ะนั่น เหล้าขวดละพันกับล้างชาม 2ชาม แก้ว 2ใบ แต่เอาเถอะ ผมจะคิดซะว่าจูบเมื่อคืนเป็นค่าเหล้าด้วยเลย หักลบกลบหนี้ก็กำไรผมชัดๆ
“ธามคิดอะไรอยู่เมื่อคืน ไม่โกรธพี่เหรอ” ผมยังนั่งที่เก้าอี้ที่โต๊ะกินข้าวตัวเดิม มองธามที่หันหลังล้างจานอย่างคล่องแคล้ว... น่าจับมาอยู่ด้วยสุดๆ
“อยากให้โกรธเหรอ” ธามหันหน้ามาถามผมยิ้มๆ
“ใครจะอยาก ไม่โกรธแล้วคิดอะไรอยู่” ผมอยากรู้จริงๆนะ
“ธามจะตอบในฐานะที่พี่กันต์เป็นผู้ชาย ธามก็ผู้ชาย” ผมหัวเราะกับประโยคเกริ่นของธาม
“มาๆ พี่มันระดับชายเหนือชายอยู่แล้ว” เล่นมุขเข้าเนื้อตัวเอง แต่ก็แลกกับเสียงหัวเราะเบาๆกับยิ้มหวานๆของธามคุ้มนะครับ ธามวางชามเก็บ เดินลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆผม
“ตอนนั้นอ่ะ ธามแกล้งเมาจะได้รอดูว่าพี่กันต์จะมอมเหล้าธามไปเพื่ออะไร จะมีคนสักกี่คนที่ทำแบบพี่กันต์ มอมเหล้าโกนเครา โกนเสร็จก็นั่งยิ้มบ้าอยู่ ไม่ทำอะไร ดีไปป่ะเนี่ย” อย่าว่าแต่ธามเลย ผมเองก็มาคิดแล้วฮาตัวเอง ในหัวตอนนั้นมีแต่เรื่องโกนเคราอย่างเดียว โคตรบ้า
“อยากให้ทำอย่างอื่นก็ไม่บอก”
“ไม่ใช่เว้ย แต่ตอนนั้น ธามไม่ค่อยได้คิดอะไรนะ จริงๆ อย่าโกรธ...” ธามพูดแล้วก็มองตาผม ผมรู้สึกแปลกๆนะ จะว่าผมหวังก็ไม่เชิง เฉยๆก็ไม่ใช่ เอาเป็นว่ามันเป็นความรู้สึกที่น้อยใจนิดๆแล้วกัน สุดท้ายมันก็เป็นพระฤทธิ์เหล้าเหรอเนี่ย ...ก็เท่าเดิมซินะ
“อื้อออ” ผมพูดเบาๆ
“เห้ย อย่าทำเสียงหมดแรงแบบนั้นดิ ไม่ค่อยได้คิดอะไรแปลว่าคิดอยู่เรื่องนึง จะฟังป่ะละ” รู้ด้วยนะว่าผมแอบน้อยใจ หรือผมแสดงออกมามากก็ไม่รู้ ว่าแต่คิดอะไรผมก็อยากรู้นะ
“ฟังดิ ไหนๆก็ขนาดนี้แล้ว”
“ถ้าฟังแล้วทำให้ธามได้ไหม”
“ก็ต้องฟังก่อนดิ เกิดบอกว่า อย่ารักธามเลย แบบนี้พี่ก็ทำให้ไม่ได้นะ” ผมพูดยิ้มๆ คิดไปเองอีกแล้วว่าแก้มขาวๆของธามแอบมีสีระเรื่อขึ้นมาๆนิดๆ
“งั้นก็ฟังแล้วทำให้ได้ อย่าฟังแบบเวอร์ชั่นไหน แบบธรรมดาหรือพิเศษ” แน่ะ ยังจะมาเล่นมีหลายเวอร์ชั่น แล้วคิดว่าคนแบบผมจะเลือกแบบไหนล่ะครับ
“เอาแบบพิเศษมากๆ”
“กะแล้ว...”
...
ธาม talking
………………………………………………………………………………..
รู้ไหมว่าผมเป็นคนขี้อายนิดๆ ถึงจะดูว่าเป็นคนหน้าด้านหน้าหนาก็เหอะ กะไว้แล้วว่าคนแบบพี่กันต์ยังไงก็ต้องเรียกร้องแบบพิเศษ แต่ถึงจะขอธรรมดาผมก็ให้พิเศษ เพราะผมอายที่จะพูดแต่ผมก็อยากพูดนะ ในตอนแรกผมจะดูเป็นคนปากแข็ง แต่เอาเข้าจริงๆแล้วผมเป็นคนที่ในเรื่องแบบนี้ ถ้าพูดได้ผมก็พูดนะ แต่ที่สำคัญคือการที่จะพูดออกมา ผมต้องมั่นใจแล้วเท่านั้น
ผมยังจำไอ้ความรู้สึกบ้าๆที่ทำให้ผมทำอะไรบ้าๆลงไปได้แม่น ตอนนี้ก็ยังรู้สึก และยังคิดอยู่ ผมกวักมือให้พี่กันต์ขยับหน้าเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบเบาๆว่า
“ธามอยากให้พี่กันต์รักธามคนเดียว” ผมพูดเบาๆ พี่กันต์ก้มหน้ายิ้มกว้างก่อนจะกลับไปนั่งท่าเดิม ผมก็ขยับตัวไปพิงพนักเก้าอี้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้พูดอะไรออกไป แล้วที่กระซิบก็ไม่ใช่โรแมนติกอะไรนักหนา แต่เป็นเพราะไม่อยากก้มหน้าพูด แต่ก็ไม่อยากมองหน้าพี่กันต์ตอนพูดเหมือนกัน มันรู้สึกเขินแปลกๆ
“นี่จะฆ่ากันหรือไง”
“ทำไม่ได้เหรออออออ” ผมถามกวนๆ
“จะทำพี่หัวใจวายตายนะแบบนี้ ทำไมจะทำไม่ได้ ว่าแต่ธามเหอะ ทำให้ได้แบบพี่บ้างดิ”
“อีกแปปนึง” ผมพูดเบาๆ แต่ก็ดังพอที่พี่กันต์จะได้ยินแล้วยิ้มตอบกลับมา
................................................................................................
ผมกลับคอนโดมาแล้ว ขับรถกลับมาเองไม่ได้ให้พี่กันต์มาส่งแต่อย่างใด ระหว่างที่แวะร้านสะดวกซื้อข้างล่างคอนโดตามปกติก็เจอกับพี่แป้งที่กำลังยืนเลือกขนมอย่างเคร่งเครียด นี่เลือกขนมหรือเลือกสามีกันนะเจ๊ ผมเดินย่องๆไปด้านหลังแจ๊แป้ง ก่อนจะ
“เห้ย!”
“อุ้ยตายแม่แหกกกก” เจ๊แป้งร้องหวีดขึ้นมา ตามคาด ทำเอาชาวบ้านร้านตลาดในร้านหันมามองเป็นตาเดียวแบบขำๆ ผมก็ขำ ส่วนเจ๊แป้งก็หันมามองผมตาเขียวปั๊ดอย่างคาดโทษ
“แหกเลยเหรอเจ๊” ผมแซวเจ๊แป้งที่เอาถุงขนมมาปิดบังหน้าตา แต่ไม่ทันแล้วแหละ
“อิธาม กวนตีนแต่วันนะจ้ะวันนี้ แล้วหายหัวออกไปไหนมา เมื่อคืนไปเคาะห้องแล้วสาบสูญหายไปกับสายลม” พูดจาอลังการเหนือความจริงตลอดเลยนะเจ๊แป้ง
“ไปกินเหล้ามา ฮิๆ” ผมยิ้มยิงฟัน ไม่บอกหมดหรอก เดี๋ยวเจ๊แป้งจะรู้ทัน
“กับใคร” กะแล้วว่าต้องถามแบบนี้
“รุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า” ไม่ได้โกหกสักนิด
“อ้อออออออ น้องกันต์สุดหล่อซินะ มิน่า กลับมาเอาตอนนี้ หน้าตาสดใส มีเลือดฝาด อิ่มไหมล่ะจ้ะ” นั่นไงรู้ทัน ว่าแต่อิ่มไหมเนี่ยมันไม่ใช่คำถามเอาไว้ถามคนที่ไปกินเหล้ามานะ
“ตลกละเจ้ อิ่มบ้าอิ่มบออะไร”
...ถึงจะตอบเจ๊แป้งแบบนั้น แต่เอาเข้าจริงก็อิ่มนิดๆแหละ ฮึๆ
-...12-12-2011
โอยยยย บอกได้คำเดียวว่าไม่ไหวแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว
ขอไปนอนก่อน วันนี้พึ่งกลับจากมหาลัยตอน5ทุ่ม วันก่อนกลับมาตอนตีห้า งานยังไม่ทำเลย นี่ขนาดต้นเทอม บัดซบ!! :m31:
ขอโทษคนอ่านทุกคนด้วย และขอบคุณจากใจที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้ :o12:
ปล. คนอ่านไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้มันต้องดำเนินต่อ!!! คนเขียนถึกมากจ้ะ 55555555555555555555
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ธามมมมมมมมพูดงี้ คนอ่านก็หัวใจจะวาย :m1:
คนแต่งสู้ๆ นะครับ o13
-
ก่อนอื่นต้องบอกคุณคนเขียนว่าสู้ๆนะคะ กับการเปิดเทอมมหาโหด
แต่กับพี่กันต์ โงหัวขึ้นมั้ยหนะ หลงขนาดนั้นไปไหนรอดม๊ายยยยยย
อย่าว่าแต่พี่กันต์ธามก็เริ่มจะใช่ย่อยนะ
อยากบอกว่าอ่านเรื่องนี้เขินกว่านิยายที่มีฉากเอ็นซีอีกอะ
ขอบคุณนะคั
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิสู้ๆนะจ๊ะคนเขียน
-
เอาอีกอ่ะ ไม่จุใจเลย :-[
รีบมาต่อไวๆน้าาาาาาาาาาาาาา
-
...ธามอยากให้พี่กันต์รักธามคนเดียว ...
หมอธามน่ารักอ่ะ ธามอย่างโง้น ธามอย่างงี้ อ่านแล้ว มันเขิลลแทน อร๊ายย ดิ้นๆๆๆๆๆๆๆ :-[
นับถือพี่กันต์ที่อดทนมาได้ขนาดนี้
แบบว่านะ มอมเหล้า โกนหนวด เชื่อเค้าเลย 5555+
-
โอ้ยยยยย ประโยคนั้นทำเอานอนดิ้นนนนนน
กรี้ดดดด โคตรจะเขินเลยอะ >//////<
หมอธามซึนแตกกกกก ใกล้แล้วสินะ
พี่กันต์แม่งโคตรเลย ไอ้พระเอกแสนดี อ้ากกกกกก อยากได้พี่กันต์!!!!!!!
ทำได้แต่เพียงกรีดร้องอยู่ทุกบทไปเอย~
คิดถึงเจ๊แป้ง แอร้ยยยยย
:-[
-
คนอ่านก็อิ่ม :impress2:
-
ธามน่ารักเว้ยเห้ย พี่กันต์พยายามอีกนิดนุงนะ เกือบแล้วล่ะ
แหมเจ๊แป้งถามได้ อิ่มใหม มันก้อต้องอิ่มบ้างไรบ้างแหละเนอะธามเนอะ :impress2:
-
พี่กันต์รักตายเลยธาม น่ารักน่าจูบจริงๆธาม :-[
เจ๊แป้งนั่นคำอุทานเวลาตกใจหรือ ฮาอย่างแรง :jul3:
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มไม่หุบเลยแหะ หวานมาก น่ารักจริงทั้งพี่กันต์ทั้งธาม :กอด1:
มหาลัยสู้ๆนะค่ะ เราก็จะเปิดวันอังคารนี้แล้ว กว่าน้ำจะลดได้ มหาลัยตู่ เรียนหนักชัวร์ปีสุดท้ายด้วย ซิกๆ :monkeysad:
:bye2: o13 :bye2:
-
คิดอะไรแหวกแนวชาวบ้านสมกับเป็นธามดี
ลูกล่อลูกชนเยอะด้วยกันทั้งคู่ รักกันไปชีวิตคงสนุก
-
อิ่มใจอะดิธาม
ธามน่ารักอ่ะ เขิลแทนพี่กันต์
(เพิ่งไปอ่านหนูเค้กมา ชอบน้องครีม )
-
โอ้ยคนเขียน ค่ะ คนอ่านเบาหวานจะขึ้นแล้วค่ะ :pigha2:
คู่นี้หวานก่อนแต่ง(?) กันซะหยดย้อย ถ้พอถึงวันเข้าหอ จะขนาดไหนมีหวานกว่านี้อีกไหม ชอบ
คิดถึงงงงงง ไม่มานานทั้งพี่กันต์ น้องธาม เจ้แป้ง พี่หมิง พี่นาย และคนเขียนคนสุดท้ายนี่สำคัญสุด อิอิ แล้วก็พยายามเข้าเรื่องเรียน :กอด1:
-
ตอบกันขนาดนี้พี่กันต์ปล่อยให้กลับบ้านง่ายๆ ได้ยังไงเนี่ยยยยยย
แต่ก็นะถ้าอยากได้น้องธามทั้งตัวและหัวใจ ต้องใจเย็นๆ
รอให้น้องธามยอมเอง ซึ่งคาดว่าจะอีกไปนานแน่ๆ อิอิ
-
จิ้ม
:z13:
หลังจากแอบอ่านมานาน ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ สนู๊กสนุก
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย :m25: ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องธามทำเอาทั้งพี่กันต์และนักอ่านกระอั่กเลือดไปเป็นแถวเลยนะเนี่ย :m25: :m25:
น่ารักอย่างงี้พี่กันต์ปล่อยกลับได้ไงเนี่ยยยยยย
หวานได้อีก อั่ยย่ะ :-[ :-[
-
:n1:น่ารัก
-
ฮิ้วววววว ก้าวหน้าขึ้นมาอีกนิดละ พี่กันต์ก็เร่งเครื่องเต็มที่เลยพี่ เอาให้พี่ธามหลบไม่ทันไปเล้ยยยย
ปล.ดีใจที่สุดที่พี่กันต์สามารถเอาเคราที่แสนจะรกหูรกตา*คนอ่าน*ของพี่ธามออกไปได้ซะที อิอิ
-
โหยยย น่ารักอ่ะ อยากได้แบบตอนที่แล้วอีกอ่ะ ><
-
ธามน่ารักขนานนี้จะไม่ให้รักใด้ยังไง :man1:
-
หวานขึ้นทุกวัน
:impress2: :-[
-
ไปๆมาๆชักหวั่นใจ พี่กันต์จะเป็นผู้เสียเอกราชหรือเปล่า
สู้ๆค่ะคนเขียน
-
หัวใจ ชุ่มช่ำมากกกกกกกกกกกก :-[
-
โอ๊ยยยยย พี่กันต์ขา จะดีไปไหน
น่ารักไม่ไหวแล้ววววววววววว :จุ๊บๆ:
มิชชั่นโกนเคราสำเร็จแล้ว เราว่าอีกไม่นานก็ได้ใจน้องธามแล้วแหละ
-
อ่านแล้วใจฟูมากเลยตอนนี้
คาดว่าคงลอยขึ้นเพดานไปพร้อมๆกับพี่กันต์
แววว่าการลงทุน(ใจ)ที่ลงไปจะบังเกิดประสิทธิภาพแล้ว
-
หวานละมุนละไมอยู่ในทุกตอน~ :give2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ เชิบๆ :110011: :z7:
-
ธามทำได้ดีมาก(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/a-10.gif) แค่นี้พี่กันต์ก็หลงรักหัวปักหัวปำแล้ว
-
แอร๊ยยย พี่กันต์ทนได้ไงอ่ะ ธามโคตรน่ารักอ่ะ :-[
ขนาดไม่รักยังหวานขนาดนี้ แล้วถ้ารักกันนี่คนทั้งโลกอิจฉาตาร้อนผ่าวๆแน่เลยอ่ะ กรี๊ด :m3:
-
ในที่สุดธามก็ไม่มีเครา
เปิดใจมากกว่าเดิม
และเจ้แป้งมาแว้ว! :laugh:
-
ธามน่ารัก :o8:
อยากได้วันสบายๆของกันต์กับธามแบบยาวๆอีกจัง ชอบบบ
:กอด1:
-
อ๊ายยยยยยยยย ถ้าเราเป็นพี่กันต์นะ วันนี้ทั้งวัน กรุลอยฮ่ะ
อิ่มทิพย์ไปเลยยยยยยยยยยย
-
เอร๊ย! ตอนนี้ธามน่ารักอะ :-[ “ธามอยากให้พี่กันต์รักธามคนเดียว”
-
เขินอ่ะ ตอนนี้หวานมาก ๆ แต่ไม่เลี่ยนนะ
-
จะเอาพี่กันต์ น่ารักกกกกก
-
ชอบอย่างแรง น่ารักว่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งหลงตามพี่กันต์ ทำไงดี
-
น่ารักทั้งธามทั้งพี่กันต์เลย ^^
-
กระซิบๆ แอร๊ยยย :m3:
-
แล้วอย่าลืมรักพี่กันต์คนเดียวนะ
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
แต่ดูเหมือนว่าจะหายไปนานนะครับ (น่าจะแจ้งกันสักนิด)
-
อ๊าาาาา อีกแปปนึง :-[
-
คนอ่าน อิ่มว่ะ 555 เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอ
-
กลับมาอ่านสามตอนหลัง พัฒนาการโคตรก้าวกระโดดอ่ะ
คืนเดียวกราฟพุ่งปรี๊ดจนน่าตกใจ
แถมอ่านไป ยังยิ้มเหมือนอิบ้าอยู่คนเดียว
ตอนจูบก็กะแล้วล่ะว่าหมอธามเมาเลยกล้าจัดหนัก
แต่ตอนโกนเครา นี่แผนสูงนะหมอ แกล้งเมา
พี่กันต์ถึงจะจัง...ในบางครา
แต่พอถึงเวลาอย่างนี้แล้วโคตรคนดีของสังคม
อยากให้นายกะหมิงมีพัฒนาการมั่งอ่ะ
เคยคิดเหมือนพี่กันต์นะ เห็นหมาที่บ้านตัวเอง
เราเลี้ยงมันดีอ่ะ วันๆรอกินข้าวที่คนทำให้
เช้าๆก็ไปเล่น เหนื่อยมันก็กลับมานอน
หันมามองตัวเอง แล้วกรูล่ะ เหอะๆ
รัก และ รอคนเขียนเสมอจ้า
-
พี่กันต์ขาาาาาา ดีใจด้วยนะ หลังจากนี้คงแซ่บกว่านี้อีก
คนเขียนสู้ๆนะคะ ห้าทุ่ม ตี5เข้าไปแล้ว เดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องค้างที่มหาลัยเหมือนเค้า ฮ่าๆ
:กอด1: ธามอิ่ม เค้าก็อิ่มจ้ะ :กอด1:
-
ฮิฮิ น้องธามบอกว่าอีกแป๊บนึง อดใจไว้ อดใจไว้ (บอกตัวเอง) :z1:
คนเขียนงานเย๊อะก็สู้ ๆ นะคะ :L2: :L2:
-
คำเีดียวสั้นๆ เขินค่ะ :-[
รักพี่แป้งงง :กอด1:
-
สำหรับผมธามคำอธิบายของผู้ชายหน้าใส o13
-
ธามน่ารัก
-
ถ้าเค้าเป็นพี่กันต์จับธามปล้าตั้งแต่จูบแล้วว :laugh:
ทนได้ไงว้าาา o18
-
โห นี่ขนาดพี่ไม่ใช่กันต์ ยังหลงธามซะขนาดนี้
กันต์คงจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
รอได้ค่ะคนเขียน :L2:
-
อิ่มอกอิ่มใจ :give2:
-
คั่งๆค้างๆ ธามนี่เล่นตัวเก่งสุดๆ
-
ไปไหนไม่รอดแล้ว
5555555
-
พี่กันต์ช่างแสนดี
ธามเมื่อไหร่จะรักพี่กันต์ซักทีอ่ะ
คนแต่งสู้ๆ
-
อ่านแล้วโคตรเขิน 55555555
-
วี๊ด ว๊าย กรี๊ดๆๆๆ
-
ถ้าตอนอ่านลงไปนอนดิ้นได้ คงดิ้นไปแล้ว
ยังคงความก๊าวใจอยู่ได้ทุกตอน
-
หวานนิด ๆไม่มีเลี่ยนนิยายดำเนินเหมือนชีวิตจริงมากๆ
-
:-[ เขินนน แทนพี่กันต์ ธามเนี่ยจะน่ารักไปไหน พอรู้ใจแล้วรุกพี่กันต์ใหญ่เลยนะ ฮ่าๆ
อิ่มอกอิ่มใจ ฮุฮุ ตอนนี้อากาศเย็นแล้ว คนเขียนรักษาสุขภาพด้วยน้า :กอด1:
-
อร๊าย อิธาม แรดอ่ะ!
>///<
ปล. สู้ๆ นะตะเอง ดูแลสุขภาพด้วย
-
น่ารักอ้ะ!!!!
-
อัพแล้ววววววววว วิ้วววววววว
มีกำลังใจในการเรียนค่าาาาาา
หมอธามน่าร้ากกกกกกก รักพี่กันต์จังเร็ว ๆ นะคะลูก
แม่จะแดดิ้นแล้วเนี่ย :z3:
ตกหลุมรักหัวใจของคุณพี่กันต์จังยากแท้ :o8:
เจ๊แป้งงงง พาแม่ไปหาหมอยังคะ ? แหกซะ .. (โดนเจ๊แป้งตบ :beat:)
-
ธามราชินีมาก555555555
ชอบอ่ะ ชอบพวกชอบผูกมัด ชอบพวกเห็นแก่ตัว แต่ต้องเป็นประเภทที่มีค่าคู่ควรกับความรักด้วยนะ ธามนี่ใช่เลย โอยยยยยยย >< พี่กันต์เยี่ยมมาก! ทำเอาธามเป็นได้ถึงขนาดนี้
รู้สึกว่าคู่นี้รักกันเมื่อไหร่ธามต้องเป็นฝ่ายรับสุดเจิดแน่ๆ >< เอ๊ะ หรือพี่กันต์จะโดนกด? เอ๊ะยังไงๆ หลังๆพี่กันต์เริ่มเคะแปลกๆ.....แต่หนูยังรอฉากหื่นอยู่นะพี่5555
คนแต่งสู้ๆค่า ถึกจริงๆ เรียนหนักขนาดนี้ยังแต่งนิยายได้ คนอ่านเรียนถึง5โมงเย็นจันทร์ถึงเสาร์ก็แทบจะกระโดดหอตายแล้วTAT
รอตอนต่อไปค่า แป๊บนึงของธามนี่หวังว่ามันจะไม่นานเน้อออ
-
คิดถึงจะแย่อยู่แล้ววววววววว นึกว่าโดนไข้หวัดโจมตีไปแล้วซะอีก เค้ารออยู่ตั่งนานไม่มาอัพให้อ่านะที
ป.ล. ธามกำลังน่ารักน่ากินเลยอ่ะ 5555+ :laugh:
-
หวานเบาๆ :-[
-
โหย น่ารักอะ ธามน่ารักอะ
-
+ เป็ดให้เลยเอ้า สู้ๆนะ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
หวานละมุนละไม
น่ารักมากกกกกกกก กริ๊้ดดดด
ธามจะฆ่าพี่กันต์หรออออออออ ทำแบบนี้
-
สู้ๆ ทั้งเรื่องเรียนทั้งนิยายเนอะ...
-
พี่กันต์ทั้งรักทั้งหลงธามจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
ธามนั่นแหละรีบ ๆ ยอม เอ๊ย รับรักซะที
-
โอ๊ยยยยย นี่จะฆ่าคนอ่านด้วยใช่ป้ะะะะ :impress2:
มันต้องชื่อตอนว่า 'หวาน' ดิ ไม่ใช่ 'ตื่น'. :-[
ดีใจกับพี่กันต์ว่ะ รออีกไม่กี่ตอนเนอะพี่กันต์เนอะะะ. กรี๊ดดดด
***ไม่เอาดราม่าๆ~~***
ปล.คนเขียนอัพช้าไม่เป็นไร แต่ขอยาวๆนะ ก๊ากกกก o18
-
ธามกระซิบบอกพี่กันต์อะไรแบบนั้น
มันน่ารักมากนะเนี่ยรู้ไหม หืออ
อ่านไปยิ้มไป เดี๋ยวนี้ชักน่ารักขึ้นทุกวันนะธาม
-
ธามเวอร์ชั่นพิเศษ! อย่าว่าแต่พี่กันต์เลย คนอ่านก็จะหัวใจวายตาม!!!
-
คนเขียนสู้ๆ เหนื่อยก็พัก ค่อยๆ ทำงานมันจะออกมาดีเองแหละ
ช่วงนี้น้องธามน่ารักขึ้นทุกๆ วัน อีกไม่นานคงได้เฮ
-
น่ารักอ่ะ รออ่านจ้า
-
น่าร๊ากกกกกกกก ทั้งพี่กันต์ และน้องธาม
ตอนธามกระซิบนะ โอ้ยยยยยยยยย อยากจะลงไปดิ้นๆกับที่นอน คิดว่าธามกระซิบให้ตัวเอง 55555
ปล. คนแต่งสู้ๆน๊า เหนื่อยก็พักสักหน่อยเดี่ยวจะเรียนไม่รู้เรื่อง ขอแค่อย่าหายไปก็พอนะจ๊ะ :3123:
-
:jul3: ธามน่ารักได้อีก ....รักกันต์คนเดียวนะธาม ...
-
อิ่มอกอิ่มใจไปตามๆกัน :o8: :o8:
ธามนี่ชักจะน่ารักขึ้นทุกวัน :laugh:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสู้ๆจ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
nc nc nc nc nc
ขอ เถอะ,,,~
พลีสสสสส
-
บทนี้ไม่มีอะไรเลย เหอๆ
ไอเรากะนึกว่าจะเซอร์วิส เหอๆๆๆ
แต่พี่ธามน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก(ขัดแย้งทางตัวเองแง่มๆๆ)
เค้าจะเอาผู้ชายคนนี้น่ารักเกินไปแล้ววววววว(me// โดนพี่กันต์โดดขาคู่)
รักพี่ธามคะ
คนเขียนสู้ๆๆเน้อ แล้วมันจะผ่านไป(หรือป่าว)
555555+
-
พี่กันต์น่าร้ากกกอ่า เป็นเพอเฟคแมนซะจริงๆเลย
ธามเองก็อย่าให้พี่เค้ารอนานน้า
ค่อยๆรักกันไปเบาๆแบบนี้นะ คนอ่านชอบบบ
-
น่ารัก หมอธามรุกได้น่ารักมากๆ :-[
-
บรรยากาศยามเช้าของสองหนุ่ม
-
ธามครับยอมพี่กันต์เห๊อะ
-
o13 o13
-
อยากจะโหยหวนหอนนนนนนนน
ตอนนี้มันน่ารักไม่ไหวแร๊วววว
ไม่ใช่แค่พี่กันต์ที่ดีใจนะคะ
คนอื่นยิ้มแก้มปริกันถ้วนหน้าเลยทีเดียว
-
อ๊าย.............เจ้แป้งถามแบบนั้นได้ไง >///< เค๊าเขินแทนเลยน๊า..!!
-
สั้นไปนะ แต่ก็ยังไม่หายคิดถึง
เพราะยังไงก็คิดถึงเรื่องนี้ตลอดแหล่ะ >///////<
-
ฮึ๋ย... เขินอ่ะ :-[
น่ารักขนาดนี้ แต่งงานกันเลยเหอะ :m3:
-
สั้นๆ แต่เอาใจไปเลย
โอ๊ยยยยยยยย
ธามจะฆ่ากันต์หรือยังไง
แอร๊ยยยยยยยย เขิน
-
ชอบเรื่องนี้โคตรๆ มีเสน่ห์ในตัวเองจริงๆ ชอบทั้งสองคู่แบบกินกันไม่ลงเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ ψ(｀∇´)ψ
-
น่ารักมากกกก >//<
-
จะรับรัก ก็ยังมีกั๊ก ๆ กึง ๆ อยู่ แต่ห้ามพี่กันต์รักคนอื่น สุด ๆ จริง ๆ ธามเอ้ยยยย......
แต่เอ.... เจ้แป้งไม่เห็นหรือไง ว่าน้องธาม เคราแพะ หายไปแล้ว ถ้าเห็นเสร็จแน่ ๆ
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ เรื่องเรียนหนักแค่ไหน ก็ต้องสู้ เพื่ออนาคต :กอด1:
-
อ่านแล้วหน้ามันร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ เขินอ่ะ :o8:
ทำตัวน่ารักอย่างนี้บ่อยๆ ระวังพี่กันต์เค้าหัวใจวายหรอก
ขานั้นเค้ายิ่งรักยิ่งหลงธามอยู่ด้วย รอให้ตกลงอยู่เนี่ย
ส่วนเจ๊แป้งยังไม่ได้สังเกตุเคราน้องธามสิท่า
ถ้าเห็นแล้วคงไม่ต้องสงสัยว่าเคราหายไปได้ยังไง
ธามน่ะสิ จะตอบเจ๊แป้งเค้ายังไง อยากรู้ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ :L2:
เอาเป็ดไปหนึ่งตัว ไปกอดแก้หนาว
-
ธามน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
:m3:
เดี๋ยวนี้นะน่ารักไม่เห็นใจคนอ่านบ้างเลย
ทำตัวแบบนี้คนอ่านก็โงหัวไม่ขึ้น
เหมือนกับพี่กันต์พอดีสิจ้ะ
อยากให้พี่กันต์รักแค่คนเดียวก็ยอมๆรับรักพี่เค้าซะทีสิจ้ะ
คนอ่านรออยู่
:oni2:
ปลล.คนเขียนสู้ๆ มาช้าดีกว่าไม่มานะจ้ะ
:a2:
-
หนูธามน่ารักขึ้นจมเลย :-[
-
นานแค่ไหนก็จะรอ
-
โห..คำที่กระซิบบอกน่ะ เขาไว้บอกคนที่เป็นแฟนกันแล้วนา
ข้ามขั้นตอนอ่ะหมอธาม :laugh:
-
อิ่มแบบนี้..คงได้อิ่มนานนนนนนนนนน
-
อร้ายยยยยยยยยยยยยย >///////////<!!!!!!!
น่ารักเกินไปแล้วนะธาม รักธามคนเดียวได้ป่ะ โฮกกกกกกกก
ถ้าตรูเป็นะพี่กันต์นะเอ็งโดนปล้ำไปแล้วธามเอ้ยยยย
แอบเห็นเจ๊แป้งโผล่มาหลอกหลอนแว๊บๆ ฮ่าๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆ คนเขียนอ่ะ เขียนถึงที่รักเค้า(หมอยศ)มั่งจิ่เค้าคิดถึง
แล้วก็คิดถึงคนเขียนโคตรๆด้วยเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เปิดเทอมแล้ว สู้ๆนะจ้ะ ดูแลสุขภาพด้วยคนอ่านเป็นห่วง
เดี๋ยวเป็นไรไปเราจะอดอ่านกันพอดี ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นๆ
เป็นห่วงๆ อันเนี้ยจากใจจริง
-
ตามทันแล้ว เย้~~!!! พี่กันต์เป็นบุรุษผู้ตามเก็บทุกดอก 555
ชอบหมอธามด้วยนะ อย่าง้อ!! ชอบทั้งสองมาก น่ารักกันสุดๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง ไม่รู้จะเม้นอะไรแล้ว ติดตามต่อไป~ >.<
-
กระชุ่มกระชวยสุดๆๆ
:-[ :-[ :-[
-
อุบ๊ะะะะะะะะกี๊ซซซซซซซซ น้องธามใบหน้าไร้หนวดเคราแล้ววววววว :mc4:
เริ่มหวานแล้วๆๆ อ๊ากกกกกกก ค่อยๆรักกันเบาเบา o13
อยากรู้ความคืบหน้าของอีกคู่ จังเลยค่ะะะะะ
คนแต่งสู้ๆน้ะะะะะ :กอด1:
-
กลับมารายงานตัวแล้วเจ้าค่า แอบหายตัวไป2อาทิตย์กว่า(หรือเปล่า?) คิดถึงกันต์ธามสุดๆ :man1:
เอาหล่ะก่อนอีก กรี๊ดดดดดดดดดดด รีรันนิดนึง แต่ไม่ไหวแล้ว คิสๆกันแล้ว โอ็ยแดดิ้น ดีใจยิ่งกว่าธามโดนโกรนเคราอีก :sad4:
ดีใจมากกกกกกกกกก อยากให้คิสๆกันอีก จัดหนักทีธามจ๋า
ถ้าอยากให้พี่กันต์ทั้งรักทั้งหลงจนโงหัวไม่ขึ้น งานนี้ต้องจัดหนักนะจ๊ะธาม โฮะๆ :impress2:
-
โอ้ยๆๆ เขินแทนพี่กันต์ :-[ เขินจนจะเป็นลมตาย แอร้กกกกก
ธามน่ารักแบบดิบๆอะ ชอบโฮกกกกกกกกกกกก :z3:
-
ตกลงเค้าเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม ???
เอาว่ะ...ถึงยังไม่ใช่แฟนเต็มร้อย ก็เป็นไปแล้ว 99.99% ล่ะ :laugh:
อ่าน part พี่กันต์แล้ว รู้สึกเลยว่ามีความสุขแทบตัวลอย (ในฐานะที่ลุ้นกับพี่แกมา โอ้ย...ดีใจอ่ะ :m3: )
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
อ่านตอนนี้แล้วโคตรเขินเลยค่า >///<
-
ปรากฏว่าประโยคได้ใจที่สุดในบทนี้
ทำให้ยินดีกดบวกอย่างเต็มใจ คือ....
คนเขียนถึกมากจ้ะ
ขอกดบวกซ้ำๆได้ไหมเนี่ย 5555+
-
ธามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม จะรุกพี่กันต์แบบนี้ก่อนอีกมั้ยน๊า ชอบอ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
:mc4: :mc4:
-
รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ T__T
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ไม่ใช่แค่พี่กันต์นะ
เราก็จะหัวใจวาย....
ต้องอ่านทวนประโยคนั้นหลายรอบมาก ในที่สุดก็มีความคืบหน้าบ้างแล้ววววววววววว
กรี๊ดๆๆๆๆ
ปล. อุตส่าห์มีเจ๊แป้งนิดนึงเนอะ ฮ่าๆ
-
เมื่อไหร่จะมาต่อน้อออ รออยู่น้าา
-
เพิ่งเริ่มอ่านเมื่อวานจนถึงตีสองกว่า วันนี้ก็มาตามอีกจนทัน
กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ติดซะแล้ว... :กอด1: :กอด1:
คิดถึงธามอะ รีบๆกลับมาต่อน้าาา
-
:monkeysad:
คนเขียนหายไปไหน
ปกติไม่เป็นแบบนี้น๊า~ คนอ่านคิดถึงๆ
-
คิดถึงธาม
-
น่ามากเหอะอิน้องธาม ^^
เอาใจช่วยนะคะ
-
ตอนต่อไปสงสัยต้องรอคนแต่งปิดเทอมก่อน
จะได้อ่านตอนใหม่ทุกวันแบบช่วงแรกๆ 5555+
-
คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์แล้ว :man1:
-
เข้ามารอคนเขียน คิดถึงพี่กันต์-น้องธาม
:L2:
-
น่ารักอะ ><
-
หายไป 10 วัน~
คนเขียนกลับมาได้แล้วน๊า
:z10:
-
ThankS
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ทุบสถิติ หายไปนานที่สุดตั้งแต่เคยอัพมา
เกิดอะไรขึ้นนนนน
T.T
-
อยากอ่านอ่าาาาาT^T
หายไปนานจังเลย
-
มาต่อเร็วๆน้าาา
-
จิ้ม จึกๆ คิดถึงธามสุดหล้าฟ้าเหลือง(?)
"ธามอยากให้พี่กันต์รักธามคนเดียว" แหมๆๆๆๆๆๆ ตัวเธ๊อออออออออ ไม่ค่อยเลยเจงๆ :m12:
มอบกระทิงแดง ฉลามบุกแด่นักเขียน.... ขอให้คงความถึกไว้นานๆ แล้วมาอัพน้องธามให้เค้าไวไวน๊า
คิดถึง
:กอด1:
:จุ๊บๆ:น้องธาม (หลบตีนพี่กันต์)
-
กันต์จังงงงงงง
-
ชื่อตอนนี้ว่า ตื่น แต่สงสัยคนแต่งจะยังไม่ตื่นนะ เพราะหายไปนานมากแล้ว
-
หายไปไม่มีข่าว ปิดเทอมหน้าจะได้อ่านหรือเปล่าหนอ?
-
หายไปนานเลย หรือพี่กันต์จะทนออร่าความน่ารักของธามไม่ไหวฉุดธามหายตัวไปแล้ว o22
:laugh: :jul3:
-
คิดถึงงงงแล้ววว :m15:
-
เกิดอะไรขึ้นกับคนแต่งหนอ
แจ้งข่าวบ้างนะคะ คิดถึงธามกันต์แล้ว
-
หายไปไหนหว่า คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์ :o12:
-
แปะไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อค่ะ
สนุกมาก ^^
-
หายไปไหนนนนน
เมื่อไร่จะมาาาาาา
จะคิดถึงแล้วนะะ
-
คนเขียน พี่กันต์ น้องธาม สู้ๆ :z2:
-
คิดถึงนักเขียน ^^
-
พี่กันต์จมน้ำไปรึยังเนี่ย
แวะมาบอกกล่าวว่าคิดถึง :กอด1:
-
merry Christmas พี่กันต์ น้องธาม และคนเขียนค่ะ :L2: :กอด1: :t3:
-
พี่กันต์โคตรน่ารัก เป็นธามคงรักเลย! o13
เป็นกำลังใจให้คนเขียน :L2:
ปล. Merry Christmas!!
-
คนเขียนหาย แอบหนีบหมอธาม พี่กันต์ & the แก๊ง ไปเที่ยวฉลองคริสต์มาส-ปีใหม่ ใช่ม้ายยย
:pig3: :ped151:
-
ตามอ่านทันแล้ว ดีใจน้ำตาไหลพราก
สนุกมากเลยค่ะ (แต่ตอนนี้ปวดคอมาก ฮ่าๆๆ)
อ่านแล้วอยากได้ ผช.แบบพี่กันต์ไว้ครอบครอง ฮ่าๆๆ
-
น้องธามถ้าจะน่ารักขนาดนี้>O< อั๊ยยะ o18
พี่กันต์ผู้ชายแบบนี้มีขายไหมจะขอซื้อสักสิบโล :z3:
น่ารักไปเปล่าาาา หัวใจพี่มันแมนมาก
อยากอ่านพี่นายกะบหมิงจัง คู่นี้เขามีมุมน่ารักลึกๆ
หลับใน แต่เราชอบคู่ฮาร์ดคอแบบนี้ ถูกใจ o13
อ่านแล้วมึนๆหน่อยที่ตอนๆนหึ่งพลัดกันเล่าทำให้อารมณ์ไม่ต่อเนื่องเท่าไรค่ะ
ถ้าพลัดกันเล่าเป้นตอนๆไป อารมณืตัวละครน่าจะต่อเนื่องกว่านี้ เนอะๆ
อย่างไงก็รอตอนต่อไปนะจ๊ะ กดถูกน้องธามไปเลยยยย
-
เมื่อไรจะมาต่ออออออออออออออออ
-
รอพี่กันต์คะ
-
ตอนนี้อ่านแล้วลอย ><!
น่ารักเกินไปแล้ววววววววว
หลงพี่กันต์อะT.T มีอีกคนม้ายยยยยยยยยย
ขอบคุณค่ะ
-
คิดถึงมากเลยรู้ไหม..
:o12:
-
คิดถึงหมอธามคนที่ทำตัวได้น่ารักน่าชังอ่ะ
คิดถึงพี่กันต์คนที่หล่อครบรสแบบอยากอมไว้ซัก10ปีแล้วค่อยกลืนอ้ะ
คิดถึงเจ๊แป้งตัวอย่างหญิงไทยอย่างทนคนสู้ชีวิตอีก
คิดถึงหมอยศเพื่อนร่วมวิถีเดียวกันด้วย
คิดถึงคนเขียนจับใจ"ถ้าคิดถึงเค้าเมื่อไรก็กลับมานะ" *ผินหน้ามองจันทร์*
:กอด1: ราตรีสวัสดิ์ :กอด1:
-
คิดถึงหมอธามสุดขั้วหัวใจ>O<
-
ปล่อยไปแบบนี้เรื่อยๆ ซักพักก็คงค่อยๆลืม !
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ!!
คิดถึง!!!!! :o12:
-
คิดถึงแล้ววววมาเร๊วววว
-
เมื่อไหร่จะมาอ่ะ..
-
คิดถึงธาม คิดถึงพี่กันต์ คิดถึงทุกๆ คน คิดถึงคนเขียนด้วย :กอด1: :กอด1:
-
พี่กันต์จังไปไหนแหล่ววววว
คิดถึงพี่กันต์จัง ><
-
ตอนนี้คิดถึงคนแต่งที่สุด
เมื่อไหร่จะมาาาาาาาาาา
:จุ๊บๆ:
-
ยังไม่มาอีกเหรออออ ฮ่าๆๆ
เรารอได้ๆๆ เพราะเราพึ่งได้ออนครั้งแรกในรอบ 1 สัปดาห์ ฮ่าๆๆ
สู้ๆๆน้า
-
คนอ่านใจจะขาดแล้วววววววว
:z3:
:sad4:
-
เป้าหาย = =
-
:L2:
-
อ๊ายยยยย ตามทันแล้ว :กอด1:
อ่านไปยิ้มไป น่ารักอ่ะ...อยากย้ายสำมะโนครัวไปอยู่กะเจ๊แป้งมากเลยตอนนี้(ฮา)
แต่เอ๊ะ คิดอีกที รึจะขนของไปอาศัยที่ฟาร์มดี(เค้าจะยอมให้หล่อนเข้าเรอะ?)
-
:-[ :-[ :-[
-
:z3:
ต่อเถิดได้โปรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
คิดธามจะแย่แล้วคนเขียน รอต่อไป
-
ตามอ่านทันแล้วววววว
กันต์น่ารักมากกกสุดยอดผู้ชายอ่ะ น่ารักโคตรตอนมอมเหล้าโกนหนวดนี่แหละ 5555
ส่วนทามก็นะ ทำตามอย่างใจตัวเองคิดไปเล้ยยย แล้วจะดีเอง อิอิ
-
คิดถึงธามกันต์แล้วนะ เมื่อไหร่จะมาอะ รอรอรอรอ
-
เข้ามาบอกว่าคิดถึงคนเขียน พี่กันต์ น้องธามและผองเพื่อน
คนเขียนสู้ๆนะ งานคงเยอะแน่เลย เอาใจช่วยจ้า :L2:
-
ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/023.gif)คิดถึงธามกับพี่กันต์
-
แวบมาสอดส่องเป็นระยะๆ ^^
-
ทำไมยังไม่มาอีกคับ
เที่ยวปีใหม่เพลินเลยสิ..
-
ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน
ขณะนี้คนเขียนไม่มีเวลาอื่นใดนอกจากเวลาปั่นงาน คือตื่นไปเรียนกลับมาทำงาน เมื่อสัปดาห์ที่แล้วกลับมาจากไปนอนวัดทัศนศึกษามา4วัน กลับมาปั่นงานต่ออีก (นอนหลังตี3 แล้วตื่นไปเรียนเช้าทั้งอาทิตย์) กะว่าจะมาอัพตอนช่วงปีใหม่ แต่ก็มีงานใหม่มาอีก ไม่สามารถพิมพ์จนครบตอนมาอัพได้จริงๆ และเกรงว่าเรื่องที่ออกมาจะคุณภาพต่ำ จึงอยากจะขอความกรุณาคนอ่านทุกท่านขอผลัดผ่อนไปก่อน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่งานจะหมดไป เพราะตอนนี้มีงานมาจ่อคิวแล้ว3งาน T T คือมันก็ไม่มากขนาดจะตายเอาให้ได้(เทียบกับมาตรฐานในคณะ) แต่มันก็ไม่มีเวลาไปทำมาหากินอย่างอื่นจริงๆ นอกจากทำงาน
ขอโทษคนอ่านจริงๆ จะพยายามหาเวลามาอัพให้ได้นะ ปล.คนเขียนถึกมาก แต่คนเขียนไม่มีเวลาแล้วววว T T
ปีใหม่ก็ไม่ได้เที่ยวอ่ะ ไม่ได้กลับบ้านด้วย ขังตัวเองอยู่ในหอ ทำงาน T T ใครก็ได้มาช่วยหนูตัดโมฯที!!!!
รักและขออภัยในความล่าช้าที่ไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่
ปล.คือถ้าใครพอเดาออก แล้วเรียนสายวิชาประมาณคนเขียนจะเข้าใจว่าคนเขียนมีชีวิตเยี่ยงไร 555
-
คนเขียนสู้ๆๆ
-
สู้ๆนะคะรอได้เสมอจ้า อย่าลืมดูแลสุขภาพร่างกายด้วยนะจ้า
-
คนเขียนสู้ๆ :a2:..สู้ๆนะคนเขียน :ped149:
คนอ่านจะรอคนเขียน เยี่ยงกันต์เฝ้ารอธาม :undecided:
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
ตอนแรกตกใจมากหายไปเฉย ๆ เลย นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่ออีกซะแล้ว
หลงรักพี่กันต์กับน้องธามมาก T^T'
นานแค่ไหนยังรอ อะฮึกกกก ~~~~~
-
สู้สู้นะงับ เป็นกำลังใจให้
-
รอได้อยู่แล้นน ว่างจากงาน สมองผ่อนคลาย ค่อยมาต่อก็ได้จ้า สู้สู้!! :a1:
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
ณ จุดๆนั้นเราเข้าใจ :sad4:
รออยู่ตรงนี้แหละ
อย่าได้ท้อ พลังอึดและถึก จงบังเกิด เอเมน o13
-
สู้ ๆ นะค่ะ
ยังไงก็รอได้ค่ะ
แ่ต่ส่งข่าวกันบ้างนะจ้ะ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ค่าาา รอธามและพี่กันต์ได้เสมออ ~
ปล.ถาปัดใช่หรือไม่? ไลฟ์สไตล์แบบนี้ ^^
-
ขอบคุณ คนแต่งที่แว่บมาบอกจ้า สู้ๆ นะ ถ้าทางจะงานเข้าอย่างแรงซินะนี่
ขอให้สามงานของคนแต่งผ่านไปด้วยดี งานออกมาเจิดๆ นะจ้ะ :)
จะยังรอติดตามต่อไปจ้า
-
สู้ๆค่ะ ยังไงก็รอพี่กันเน้อ
-
สู้ๆนะคะ เรื่องเรียนสำคัญกว่าไว้ว่างก็มาต่อนะคะ รอได้เสมออออ
-
ฮ่าๆๆๆ เด็กถาปัดหรอเนี่ย เดี๋ยวนอนดึก ตัดโมฯเผาเพลทเป็นเพื่อนนะ เค้าเข้าใจ ฮ่าๆ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้สู้นะคะ
รอพี่กันต์กันต่อไป ฮี่ฮี่
-
สู้ๆ ครับ o13
จะรอนะครับ
-
สู้ๆนะตัว จุดนี้เราเข้าใจ
เพราะก็เคยนั่งตัดมาแล้วเหมือนกัน ฮาๆ (อนาคตก็คาดว่าอาจต้องนั่งตัดอีก= =)
เป็นกำลังใจให้จ้า รอกันธามเสมอแหละ
-
รอได้คับบ ดูแลสุขภาพด้วยนะคับบบ
-
เข้าใจคนเขียนอย่างลึกซึ้ง
เฮาก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ
ชีวิตนึกว่าจะสุขสบาย 555
อย่างไงก็จะรอนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ รักษาสุขภาพด้วยน่า~
-
:impress3: ชอบ ธาม มั๊กๆ......... รอได้ครับ
น้องถาปัดหรอเนี้ย.....ปลื้มผลงานมาซะนาน........... :pigha2:อยากช่วยตัดโมเดลจัง.....อิอิ
-
Kon kien suu suu na khaa~~!!! (•w<)q
-
สู้ตายนะๆๆๆๆๆ
-
:sad4:
ยังไงก็รอนะ ~
-
:impress3: :impress3: :impress3:
รอต่อไป...ฟิ้วววว
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
รอได้
:L2: :L2:
-
:L1: การศึกษานี่แหละเป็นรากฐานส่วนหนึ่งของชีวิต
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาเติมเต็ม กับความสุขของธามต่อไป :กอด1:
สู้ ๆ นะครับ
-
:L1: การศึกษานี่แหละเป็นรากฐานส่วนหนึ่งของชีวิต
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาเติมเต็ม กับความสุขของธามต่อไป :กอด1:
สู้ ๆ นะครับ
-
เป็นกำลังใจให้จ้าาา ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยเน้ออออ :L2: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ตั้งใจทำงานนะคะ ขอให้คะแนนออกมาดี
เรารอพี่กันต์จังได้เสมอ
-
สู้ ๆ แล้วกัน
รอกันได้ รอกันต่อไป
-
รอได้และยินดีรอค่ะ ^^
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ ๆ น๊า..
-
เป็นช่วงชีวิต ที่เราผ่านพ้นมาแล้ว
นึกถึงแล้วก็อยากจะร้องไห้ (ไม่ใช่ซึ้งนะ..แต่มันจะตายจริงๆ) :o12:
อยากให้คนเขียนเต็มที่กับงานก่อน คนอ่านด้รับรู้เหตุ ก็คงจะเข้าใจ ส่วนใครที่ไม่เข้าใจ เขาไม่โดนเหมือนเรา เขาไม่รู้หรอก (ร้องไห้อีกรอบ) :sad4:
ปอลิง. เป็นกำลังใจให้ ถ้ามีเวลาว่างจริงๆมาต่อซักตอน สองตอนก็ไม่เป้นไร อิ อิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ถ้าคนแต่งยังยืนยันว่าจะกลับมาแน่นอน
ไม่ว่าจะรอนานแค่ไหน เราก็ยินดีจะรอและจะอ่านตอนเก่าๆ ซ้ำไปซ้ำมา
...
เพื่อไม่ให้ลืมนิยายเรื่องนี้นะ
-
คนเขียนสู้ๆค้าบบ
:L2: :L2: :L2:
-
ไม่ต้องกังวลนะ รอได้เสมอค่ะ
อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
:กอด1: :L1:
-
คนเขียนสู้ๆค่ะ เต็มที่กับงานแล้วก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
รอได้เสมอค่า
-
มาเป็นกำลังใจด้วยคนครับ...สู้ๆ
-
คนเขียนว่างเมื่อไรก็มาต่อก็ได้
สู้ สู้กับการเรียนน่ะ
แต่อย่าหายไปเลย
มาอัพเดทเรื่องการเรียนให้รู้ก็ได้จ้า :กอด1:
-
ง่า เศร้านิดๆแต่ไม่เป็นไร
เข้าใจคนเขียนเพราคนอ่านเองก็ไม่ต่างกันแค่แอบแว๊บได้บางเวลาเท่านั้น
สู้ๆค่ะ
-
รับทราบ และเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
ยังรออ่านเหมือนเดิม
-
ถ้าบอกว่าจะกลับมาป้าก็จะรอ...ชีวิตแบบนั้นป้าผ่านมาแล้ว
แต่ขอบอกว่าถึงจบมาแล้วก็ใช่ว่าจะต่างจากเดิมหรอกจ้ะ
แค่เปลี่ยนของตอบแทนจากคะแนนเป็นตังค์แค่นั้นเองจ้ะ
สู้ๆน้า...เรารอได้ ขอแค่ให้กลับมา...
-
สู้ๆๆ คับ
-
มาเป็นกำลังใจ และสวัสดีปีใหม่ฮะ
สู้ๆคร้าบบบ
-
สู้ๆค่ะ
-
สู้สู้ รออยู่นะ
-
เข้าใจอย่างถ่องแท้รู้ซื้งเป็นอย่างดี ถ้าทีสิทจบนี่อย่าว่าแต่จะเขียนสักตอนเลย มาเขียนลาได้นี่ก็เก่งแล้ว
คนอ่านเป็นกลังใจให้เจ้าค่ะ สู้ต่อไป โมเล็กโมน้อยค่อย ๆ โมไปอยากจะไปช่วยตัดติดแต่ว่าของตนเองก็ยังไม่เสร็จ T^T
-
ไม่้ป็นไรค่าาา เราจะรอต่อไป
-
รับทราบค่ะ รออิอิ
-
รอต่อไป
-
สู้ๆ ครับ เป็นกำลังให้ มีเวลาค่อยมาต่อ ยังคอยติดตามเสมอ
-
เปนกำลังใจค่ะ
-
:a5:
:ped149:
-
o13 o13 o13 I am waiting.....................
-
คิดถึง... :m17:
-
จะรอนะ สู้ๆๆ :กอด1:
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านค่า ฮามากมายยย :m20: :m20:
-
ครึ่งวันเต็มๆที่นั่งอ่านจนตามทัน เห้ออออออ รอตอนต่อไป
-
ยู้ฮู คิดถึงจังเลย
-
สู้ๆนะก๊าบ รอได้
-
ยังคงเข้ามาคิดถึงพี่กันต์(ของหมอธาม)อยู่เรื่อยๆ
อิอิ
-
ถึงน้อง gargoyle
พี่ส่ง PM ไปหา อ่านเจอตรงนี้รบกวนเช็คด้วยนะจ๊ะ รอคำตอบอยู่ค่าาา ^^
-
รออยู่นะ
-
:bye2: รีบมาเขียนต่อนะ รออ่านอยู่นะครับ ชอบเรื่องนี้
-
รอได้เสมอค่ะ
เป็นกำลังใจให้ :-D
-
สู้ๆๆๆๆ ครับ
-
คิดถึงธามมมมมมมม มาต่อไวๆน้าาา
สู้ๆนะค้าบบบบ
-
รอธามอยู่นะคะ
:L2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขมากๆๆ คะ :pig4:
-
รอค้าบบบ รอๆๆๆ
โฮะ คิดถึงหมอธามแล้ววววววววววว
-
รออยู่นะ :z13:
-
งั้นก็จะรอต่อไปนะค้าบบบบบบบบ
-
รอ ร้อ รอ คิดถึง คนเขียนจัง:)
-
จะรอจ้า สู้ๆน๊า
-
อาจจะต้องรอจาก เด็กมัธยม เป็นเด็กมหาลัยเลยยย 5555+
ล้อเล่นน้า
-
ยังรออยู่นะจ้ะ ^^
-
คิดถึงพี่กันต์ คิดถึงน้องธาม คิดถึงคนเขียนแล้วน๊า
-
เข้ามาบอกว่ารออ่านอยู่นะคร้าบบบบบบบบ
-
ยังรอหมอธามอยู่นะคะ *o*
-
นานมากมาย!
แต่ก็ยังจะรอ~
:z3:
-
เมื่อไหร่จะมา :sad4:
-
คิดถึงธาม
-
มารอจ้า
:L2: :L2:
-
มารอด้วยคน
ไม่อยากจะบอกว่าแอบเข้ามาอ่านเมื่อประมาณสี่วันที่แล้ว
อิอร้างง(???) มากค่ะ อ่านไปลุ้นไป หัวใจจะวาย ฮ่าๆๆ
ตอนล่าสุดนี่ยิ่งแบบ...โอ้ยย คุณพระ ลุ้นนน
ฮาด้วย หมอธามฮามาก ติดตามอยู่นะคะ ^_______^
-
ยังรอกันต์ ธามอยู่นะค่ะ :monkeysad: :monkeysad:
-
มาให้กำลังใจคนเขียนค่ะ
รอเสมอนะ :L2:
-
รอเสมอนะค้าบบบบบบบบบบ
คิดถึงหมอธามใจจะขาดแล้ววว อิอิ
-
มากระทุ้งเบาๆค่ะ
ยังรออยู่นะคะพี่คนเขียน สู้ๆค่ะ
-
คิดถึงแล้วน้าาาา
:sad4: :sad4: :sad4:
-
คิดถึงพี่กันต์จะแย่แล้ววววว :sad4:
-
หายไปนานจังเลย
-
ประกาศฉุกเฉิน = หยุดเเต่งไม่มีกำหนด
คนเเต่งเค้าว่าเค้าเรียนหนักมากครับ
-
แวะมาดัน อยากอ่านต่อแล้วคราบพี่คนเขียน :เฮ้อ:
-
คิดถึงหมอธามสุดที่รัก(ของพี่กันต์)เสมอนะคะ
-
บทที่36
อีกครั้ง
..................................................................................................
ผมยิ้มกริ่มเดินข้างเจ๊แป้งไปที่ลิฟท์ตามเคย แอบแปลกใจที่ไม่ยักจะสังเกตว่าผมนั้นเคราหายไปตามที่เจ๊แป้งแกหวังมาตั้งแต่นานนม เอาเข้าจริงไม่สังเกตแบบนี้แอบเซ็งนะเนี่ย แต่ไม่เห็นก็ดีแล้วแหละ จะได้ไม่ถามมาว่าทำไมถึงหายไปตอนไปบ้านที่กันต์พอดี เดี๋ยวจะผิดศีลห้าโกหกมดเท็จ ผมจะบอกเพื่ออะไรว่าเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง
“งานหนักอ่ะแกช่วงนี้ อดหลับอดนอน อายุสั้นลงไปหายปี หมดเรี่ยวแรงจะหาผัว” ผมว่าเรื่องหาผัวนี่เจ๊แป้งควรเลิกคิดได้แล้ว ตราบใดที่ยังเห็นงานมาก่อนสิ่งอื่นใดกระทั่งความสวยความงามแบบกู่ไม่กลับขนาดนี้ มีแต่รวย และคานเท่านั้นที่จะอยู่คู่เจ๊แป้ง
“ผมเป็นสามีปลอมๆให้วันนึงเอาไหม ควงเล่น” เคยยื่นข้อเสนอนี้ให้ และเจ๊แป้งก็รับเสียด้วย ผมเลยกลายเป้นคู่ควงไปงานแต่งงานเพื่อนเจ๊แป้ง แต่พอถึงงานใครๆก็รู้ว่าผมอ่ะน้องชาย เพราะหน้ามันไปด้วยกันไม่ได้เท่าไหร่ ถึงจะห่างไม่มากแต่ก็รู้ว่าผมเด็กกว่า
...หนังหน้าคุณภาพนะผมอ่ะ
“ฉันเหนื่อยอ่ะแก ช่วงนี้ตาลายตาเบลอ มองอะไรก็พิสดาร วันนี้แกก็ดูแปลกๆ ใส่กางเกงในผิดด้านหรือเปล่า” ถึงมันจะแปลกแต่เกี่ยวอะไรกับกางเกงในวะ
“ไม่อ่ะเจ๊ไม่ได้ใส่”
“ว้ายแซ่บ ไหนขอคลำพิสูจน์ที” ไม่ว่าเปล่า มือก็คว้าเข้ามาจนจะถึงอยู่แล้วดีที่ผมขยับหนีทัน ไม่งั้นคงโดนพิสูจน์อย่างที่เจ๊แป้งอยากลอง นั่นแหละ ตามประสาสาวโสด พอได้หยอกหนุ่มๆรุ่นน้องนิดหน่อยก็เริ่มหูตาหายฝ้าฟาง คิ้วที่กันมาอย่างดีเป็นสูตรสำเร็จ ขมวด ดวงตาหรี่ลง...
“อะไรเจ๊”
“เคราหายไปไหนนนนนนน”
“โกนไปแล้วครับผม”
“เห้ย! ใครโกน แกโกนเองเหรอ อ๊ายยย หน้าใสกลับมาแล้ว ขอลูบที เดี๋ยวนะๆ เมื่อคืนนี้ไปบ้านน้องกันต์ แกอย่าบอกนะว่า... ได้กันแล้ว” เหยดดดดดดดด ใช่ซะที่ไหนล่ะ ยังไม่ได้แล้วก็ไม่ยอมให้กันต์ได้ด้วย
“เฮ้ย ไม่ใช่” ผมงี้แทบออกตัวปกป้องภาพลักษณ์ตัวเองในจินตนาการเจ๊แป้งไม่ทัน
“ไหนเล่ามา!” เมื่อมีคำสั่ง ไหนผมเลยจะขัดได้
อันว่าจินตนาการของสาวสมัยนี้นั้นมีไม่หยุดยั้ง และผมก็ควรยั้ง เอาเป็นว่าผมเล่าเรื่องราวบางส่วนที่ควรรับรู้และปรับปรุงเรื่องราวให้ดูล่อแหลมน้อยลงจะได้เหมาะกับเยาวชนอย่างเจ๊แป้ง ระหว่างที่เล่าเจ๊แป้งก็ออกอาการเพ้อได้ที่ แต่ผมเข้าใจนะที่ลุ้นมานานในที่สุด... ให้ตายเหอะ ผมเองนี่แหละเดินเข้าไปหาพี่กันต์เองเลย โดยที่เจ๊แป้งไม่ต้องใช้แผนการชักจูงใดๆ
“พนันแพ้ แกเลยยอมโกน รู้งี้ฉันพนันกับแกไปนานแล้ว” ผมเล่าว่าผมเล่นวินนิ่งแพ้พี่กันต์ ก็เลยสังเวยเคราตัวเองไป ซึ่งมันไม่ใช่เลยสักกะนิดเดียว แต่ผมว่า คนนอกรู้แค่นั้นดีแล้วแหละ รักษาภาพพจน์นิดนึงนะผม
“หล่อขึ้นไหม” ผมถามเจ๊แป้ง ที่พยักหน้าแทบจะในทันที
“น่าจะถูกใจน้องกันต์” วกเข้ามเรื่องนี้อีกรอบ
“พี่กันต์เค้าติดสินบนกับเจ๊ป่ะเนี่ย”
“เปล่า เจ๊สนับสนุนให้แกได้เจอกับคนดีๆ” ว่าไปนั่น
“รู้ได้ไงว่าดี”
“ถ้าไม่ดีแกจะกล้าไปนัวเนียเหรอ“ อูว.... เจอแบบนี้ไหนต่อไม่ถูกเลยนะ หลักฐานมัดตัว ว่าแต่รู้ได้ไงว่านัวเนีย เจ๊เกินไปนะ พูดแบบนี้ผมก็ร้อนตัวดิ คนอะไรแม่งอย่างกับมีตาทิพย์
“กล่าวหาโดยไร้พยานนะ” ผมยักคิ้วอย่างผู้มีชัย แล้วอย่าคิดว่าจะมีเรื่องน้ำเน่าประมาณว่าพอผมขยับหน้าหันไปก็พบกับรอยจูบสีแดงประทับที่ซอกคอ ไม่มีหรอกไม่มี ผมดูแล้วเรียบร้อย รอบคอบใช่ไหมล่ะไม่ต้องชม เจ๊แป้งทำท่าฮึดฮัดแบบคนที่ไปต่อไม่ถูกตามปกติ เรื่องอย่างงี้ต่อให้เอาเหล็กมาง้างปากผมก็ไม่พูดให้ใครฟังหรอก
..................................................................................
“หมอยศ สวัสดี” ผมมาทำงานผิดเวลา ผิดเวลานี่ไม่ใช่หมายถึงว่ามาผิดกะ หรือว่ามาสายกว่าปกติ ผิดเวลาในที่นี้คือ เช้าผิดปกติ หมอยศผู้มาแต่รุ่งเช้าเพื่อมาดูแลสัตว์ทั้งหลายที่ไม่ใช่ของมันก็สะดุ้งโหยง หันมาก็สะดุ้งอีก อยากจะถามจริงๆว่าไปฝึกกับแก็งค์สามช่ามาหรือไงอะไรมันจะได้จังหวะขนาดนั้น
“วอทแฮพเพ่น!” กระแดะถามเป็นภาษาอังกฤษซะด้วยนะที่สำคัญ
“นอทติ้ง” มันถามมาก็ตอบกลับไป
“เออ นอทติ้งจริง เครามึงไปไหนซะล่ะ หรือจะจีบสาวคนใหม่เลยโกนเอาฤกษ์” ผมหัวเราะฮึๆ เป็นคำตอบ ไม่อยากโกหกมากเดี๋ยวตกนรก ว่าแต่กี่คนกี่คนก็ทักเกี่ยวกับเรื่องจะมีแฟนใหม่ หรือจีบใครหรือเปล่า หรือเกี่ยวกับอะไรพวกนี้ ชักจะอยากรู้จริงๆแล้วว่าไอ้เรื่องหนวดเรานี่มันเกี่ยวกับความรักตรงไหน ใครบอกมา ไม่มีใครคิดหรือไงว่าผมรำคาญ หรือผมอยากดูเป็นผู้ชายสะอาดแบบณเดชณ์บ้าง
“ไม่ตอบซะด้วย”
“กุโกนเฉยๆ ฟีดแบคไม่ค่อยดี เลยต้องไปโกนมา” โกหกจนได้ มันเริ่มแล้วแหละ ตอนที่ผมสนิทกับพี่กันต์มากๆตอนัธยม จำได้ว่าโกหกเก่งมาก ทั้งๆที่เป็นเรื่องไม่ควรจะโกหก ก็โกหกเพื่อนไม่ยอมให้ใครรู้ว่าไปไหนมาไหนกับรุ่นพี่ จนตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้ว่าผมเคยโกหกเรื่องนี้พวกมัน ก็น่าจะมีแต่ไอ้หนึ่งที่ชอบสอดรู้สอดเห็น ได้เค้าลาง แต่ก็ไม่รู้ทั้งหมด
“ดีแล้วมึง หน้าตาแม่งจะได้เหมือนหมอหมา” เหมือนด่า...
“แล้วแต่ก่อนกุเป็นอะไร”
“ก็เรียกคล้ายๆเดิมแหละ”
“ยังไงวะ”
“หมอหมาๆ” เหี้ยยศ กุไม่คุยกับมึงละ
ทำงานวันนี้ก็เหมือนวันอื่น มีผมคนเดียวที่แค่เปลี่ยนไป ไม่มีเครานั่นแหละที่เปลี่ยน มีคนหิ้วสัตว์เลี้ยวมารักษา ผมก็ทำหน้าที่ไป รักษาตัวอะไรเบาๆ แบบนก หนู ไม่มีอะไรหนักๆมากวนประสาท พี่กันต์ไม่ได้โทรมาหาแต่มันก็เป็นปกติ เหมือนเดิม ตอนนี้พี่กันต์ก็ทำงาน ผมรู้ว่ามันไม่ใช่อารมณืที่จะมานั่งสาวน้อยเพ้อๆ ถึงคนที่พึ่งจีบกัน มันไม่ใช่เรื่องแต่มันก็อดที่จะนึกถึงไม่ได้นะ ผู้ชายก็ผู้ชายเหอะ ผู้ชายก็คนนะครับ นิดๆหน่อยๆก็มีบ้างอะไรบ้าง ที่สำคัญคิดพอให้รู้ว่าสำคัญเตือนตัวเองเอาไว้แค่นั้นล่ะ
.............................................................................
ผมขับนิวบีทเทิลรถคู่ใจเพียงคันเดียวอยู่บนถนนที่คลาคล่ำไปด้วยรถญี่ปุ่น และรถยุโรปที่ต้องมาร่วมชะตากรรมรถติดด้วยกัน ผมเคยคิดเล่นๆไปว่าถ้าผมอายุมากกว่านี้อีกสัก10ปี ผมจะออกไปเปิดคลินิกเล็กๆของตัวเอง เปิดคลีนิคตอน9โมง ตื่น8โมงทัน ไม่ต้องมาเจอกันสภาพรถติด ซื้อรถอีกคันเป็นรถครอบครัว มีภรรยาน่ารัก บางทีอาจจะมีลูกสักคน แล้วผมก็ต้องไปส่งที่โรงเรียนทุกเช้าไปรับทุกเย็น สูตรสำเร็จแห่งชีวิตคนทั่วไป แต่ช่วงนี้ผมไม่ได้นึกถึงความคิดแบบนี้มาสักพักใหญ่ๆแล้ว เนื่องด้วยเพราะเรื่องพี่กันต์ด้วย รู้สึกไม่อยากคิดถึงมันเลย รู้ว่าไม่ควร แต่มันถลำลงไปแล้ว ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าลอง แล้วจะได้รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่ ถ้าใช่ค่อยมาคิดว่าจะทำยังไงกับไอ้เรื่องแบบนี้ ถ้าไม่ใช่ มันจะได้จบๆไป อย่าดีก็คือไม่มีใครเจ้บจากไปด้วยดี แต่ผมกลัว กลัวว่าคนที่เจ็บบางทีอาจจะเป็นผม เพราะคนแบบพี่กันต์ นึกภาพไม่ออกเลยจริงๆว่าจะเจ็บแบบไหน
ตรืดดดดดดด…ดดดดด
ความเฮี้ยนของพี่กันต์นี่มันสุดยอดจริงๆ แค่คิดนิดๆหน่อยก็มาแล้ว ผมรับโทรศัพท์
“รออยู่ที่ลอบบี้นะ จะถึงยัง” มาได้ไง มาทำไมวะเนี่ย
“อีกสิบนาที รอไปก่อน” ผมพูดเรียบๆ ก่อนจะวางสาย เหมือนไม่ใส่ใจและรีบร้อนจากน้ำเสียง แต่อยากให้พี่กันต์รู้ไว้หน่อยว่าขาผมมันเป็นบ้าอะก็ไม่รู้ จากเลนส์ซ้ายเข้าช่องขวา แซงแหลกลาญ ไม่ได่รีบแต่ขามันไปเองจริงๆ
...ทำไมมันเหมือนความรู้สึกตอนนั้นที่ผมรีบวิ่งลงจากห้องเรียนไปเจอพี่กันต์ที่ห้องเก็บของเมื่อ8ปีที่แล้วล่ะ ทั้งๆที่เหตุการณ์มันไม่ได้ใกล้เคียงกันสักนิด
...*14-2-2012
โคตรสั้นเลย ไม่มีเวลาแล้ว T T อยากอัพวันวาเลนไทน์ โอ้ยยย เสียใจมากที่ดองค้างไว้ขนาดนี้แถมเนื้อเรื่องยังเละขนาดนี้
งานเยอะแบบโคตรๆ ตอนนั้นที่มาโพสว่าเยอะหลังจากงานนั้นแม่งเยอะกว่าเดิมมมมมมม จะบ้าแล้ววววว อาทิตย์นี้งานเบาลงมานี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นึง
เราขอบคุณคนอ่านมากที่อุตส่าห์รอ หลายคนอาจจะเลิกรอ หลายคนรออยู่ ขอบคุณจริงๆจากใจ นี่ก็พึ่งได้เข้ามาดู ไม่ได้เข้าบอร์ดเลยเป็นเดือนๆ อัพรอบหย้าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่อีก1เดือนจะปิดเทอม อยากปิดใจจะขาดตาย โพสแล้วรู้สึกดีมาก ขอบคุณๆ ส่วนคนอ่านที่อาจจะคิดว่าเราอู้ ทิ้งเรื่องนี้เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่เราพยายามสุดแล้วจริงๆ
-
แอร๊ยยย ในที่สุดก็กลับมาแล้นนนน ขอบคุณมากที่มาต่อ ไม่เสียแรง
ที่แว่บเข้ามาแอบดูทุกวัน ><~~~ ตอนนี้สั้นไปหน่อย และเรื่องยังไม่เดินคืบหน้าเท่าไหร่
แต่ไม่เป็นไร.....แค่เห็นคนเขียนกลับมาก็ดีใจแล้ว (เวอร์ไปมั้ย55)
-
กรีสสสสสสสสสส
กรีดร้องดังๆกับการกลับมา
เย้เย
สู้ๆนะคะคนแต่ง เป็นกำลังใจให้^^
-
อร๊ายยย !! +1 กระโดดกอด
ชื่นใจ มาสั้นๆก็ยังดี พร้อมเมื่อไหร่ไว้ต่ออีกนะ
คนอ่านก็รออยู่ตรงนี้แหละ ไม่ไปไหน :L2: :L2:
-
ตกใจเห็นหัวกระทู้เปลี่ยน
ชอบตรงนี้ "แล้วอย่าคิดว่าจะมีเรื่องน้ำเน่าประมาณว่าพอผมขยับหน้าหันไปก็พบกับรอยจูบสีแดงประทับที่ซอกคอ ไม่มีหรอกไม่มี ผมดูแล้วเรียบร้อย"
แหม มาดักคอเราอีกแน่ะ ถ้าเจอรอยจูบนี่ก็สูตรสำเร็จนิยายตลาดเลย แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่ไง กร๊ากกกก ชอบว่ะ
คนเขียนคะ คนอ่านรอได้นะ ไม่ต้องรีบ เคลียร์งานให้เสร็จให้สบายใจก่อนได้เลยค่ะ
-
กลับมานิดนึงก็ไม่เป็นไรค่ะ
คิดถึงหมอธาม
-
เอร้ยยย ได้อ่านเรื่องนี้วันวาเลนไทม์ มีความสุขอ่ะ
ถึงจะค้างแต่ก็ยังรอต่อไปนะ คิดถึงกันต์ธามมากมาย
คนเขียนสู้ๆเรื่องงานเข้าน้า
-
ธามนับวันยิ่งน่ารัก.... :impress2:
สู้ๆ นะครับ อีกเดือนเดียวเอง o13
ปิดเทอมแล้ว จะรออ่านให้ตาแฉะเลย
-
ใจลอยละลิ่วไปถึงพี่กันต์แล้วสิ นี่แหละหนาคนมีความรัก
สุขสันต์วันแห่งความรัก :L1:
-
กรี๊ดด ของขวัญวาเลนไทน์ น่ารักอ่ะ..
คนแต่งใจเย็นนะจ๊ะ เจ้รอได้จ๊ัะ
หมอหมาๆ น่ารักขนาดนี้ ไหนจะอิพี่กันต์อีก วุ้ย...ชอบ 555
ขอบคุณและรออ่านจ้า
-
มาสั้นก้อยังดีกว่าไม่มา ฮิฮิ
-
ถึงกับต้องอ่านชื่อตอนทวนไปสามรอบ
ดีใจมากถึงมากที่สุดที่สละเวลามาเขียนให้เราอ่าน
ไม่เป็นไรรอได้ให้ปิดเทอมก่อนก็ได้
ตั้งใจเรียนให้ดี สู้สู้
o13
-
มาสั้นๆดีกว่าไม่มาเลย แต่เหมือนมาทิ้งระเบิดไว้นะ อยากอ่านกว่าเดิม
ปล.เรื่องงานเราเข้าใจคุณนะคนเขียน
-
โฮววววว คิดถึงหมอธามขั้นสุด คิดถึงเวอร์!!
คิดถึงพี่กันต์ด้วยยย ฮืออ ได้อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
ขอบคุณพี่คนเขียนนะค๊าที่มาต่อให้ในวันวาเลนไทน์ด้วย
:-[
-
:3123: :L2:
-
นี่มันเป็นเรื่องจริง กลับมาแล้ววววว เย้~!!!
พอธามโกนเคราออกทุกคนแปลกกันมาก 555
-
มาต่อก็ดีใจล่ะ
แต่ถ้าแต่งไม่จบมีเฮ ฮ่าๆๆ
-
ยังรออยู่จ้า ไม่หายไปไหนหรอก อุอุ
-
น้องธามมาแล้วววววว>O<
รอมานานจนลืมไปว่าตอนล่สุดเป็นไง ก๊ากกกกกก
โกนหนวดโกนเคราออกไปซะแล้ว
คงต้องมีใครมาตามจีบเพราะความหน้ารักหน้าใสเป็นแน่>O<
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ
ดีใจที่มาต่อ(แม้จะสั้น)
ว่างก็มาอัพนะค่ะ รอเสมอ :กอด1: :กอด1:
-
แค่นี้ก็ฟินาเล่แล้วค่า
:m2:
ขอให้มาต่อเถิด
นานเท่าไหร่ก็รอได้จ้า
แต่ทางที่ดีอย่านานมากเลยเน้อ
คนอ่านแก่แล้วนานไปมันลืมไม่ใช่อะไร
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
Aayyy~san pai kha.... tae p'time yang narak muan derm naa,,hu hu hu!!
-
มาแค่นี้ก็ดีใจแล้วค่า สู้ๆนะคะ :กอด1:
-
กรี๊ดเลย, ดีใจที่กลับมาต่อ
หายไปนานมาก T^T แต่ก็ยังสั้น
-
เออนะสั้นจริงๆ มารืบๆกับวันแห่งความรักสงสัย
-
อย่างน้อยก็มาหาให้หายคิดถึงไปได้นิดหนึ่ง
คนเขียนสู้ ๆ นะคะ ^^
-
เปิดอ่านเรื่องแรกรับ วันแห่งความรัก :L1: อดยิ้มตามกับความกระเปิ๊บกระป๊าป ของ น้องธามไม่ได้
ส่วนพี่กันต์ มารอที่คอนโด เพื่อจุดประสงค์อันใด :z1:
+1 เป็นกำลังใจให้ ว่างเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน หน้าที่สำคัญกว่าอย่างอื่น
-
แค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว
-
ดีใจน่ำตาไหล มาต่อแล้ว สั้นก็ไม่เป็นไร รอได้แต่อย่าหายจนเรื่องต้องถูกลบแล้วกันนะจ้าเสียดายเรื่องหนุกๆ
-
เท้าเหยียบคันเร่งเพราะใจสั่งมาหน่ะสิ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/928249869.gif)
-
สั้น-ยาวไม่เป็นไร ขอแค่อย่าลืมกัน(ต์) 5 5+
Happy Valentine Day :L1: :L1: :L1:
-
รออ่านอยู่นะจ๊ะ
พยายามกับงานให้มากๆ เสร็จเร็วคนอ่านก็จะได้อ่านพี่กันต์เร็วๆ ด้วยเนอะ
สู้ๆ จ๊ะ :L2:
-
ฮิ้ว อร๊ายยย ธามจ๋า ไม่ค่อยรีบเลยนะ พยามยามเข้านะงับ สู้สู้
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์..
-
มายาวมาสั้นก็ขอให้มาต่อเถอะจ้ะ ...ตราบที่คนเขียนยังจะเขียนต่อ คนอ่านก็ยังรอกันต่อปายยยยยยยย....สู้ๆนะจ้า
-
ขอบคุณสำหรับของขวัญวาเลนไทน์ :กอด1:
ยังรออยู่
เคลียงานเรียบร้อยอย่าลืมมาต่อนะ :L2:
-
โอ๊ยย แค่นี้ก็ดีใจแล้วล่ะคะ ได้อ่านพอให้ชุ่มชื่นใจ
คิดถึงพี่กันต์กับน้องธามมากกกก พ่วงเจ๊แป้งด้วยอีกคน
ยังไงก็จะรอค่ะ ติดตามมาจนน้องธามใจอ่อนแล้วอ่ะ
รออีกนิดก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบร้อนนะคะ รอได้อยู่แล้ว
เอาใจช่วยเรื่องเรียนค่ะ สู้ๆน้า เดี๋ยวก็ได้พักแล้วล่ะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่เจียดเวลามาลงให้อ่าน :กอด1:
-
คิดถึงธามจะแย่
:L2: เป็นกำลังใจให้คนเขียน สู้ๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดด หมอธามกลับมาแล้วววว น้ำตาซึมด้วยความปลื้มปิติยินดี T v T
ถึงจะมาแบบสั้นๆแต่ก็อ่านแล้วมีความสุข เป็นวาเลนไทน์ที่ดีจริงๆที่ได้อ่านเรื่องนี้ต่อ
คิดถึงคนเีขียน พี่กันต์ หมอธามที่สุด เอาใจช่วยเรื่องเรียนนะคะ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ ^^
-
แค่เข้ามาต่อก็ดีใจแล้ว
ตอนนี้ ธามน่ารักนะ
-
สู้ ๆ ค่ะ รอเสมอ :L1:
-
พี่กันต์ที่รักโผล่มาหนึ่งประโยค ><
แหม หมอธามปากร้ายใช่เล่นนะเนี่ย ไอ้ที่นึกในใจถ้าพูดออกไปคงได้โดนเจ๊แป้งแน่ๆ
ต้องไปดูรูปหมอธามไร้เคราหน้าหล่อใสนิ้งที่ไปเล่นวินนิ่งแพ้พี่กันต์อีกสกรอบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดได้อ่านแล้ว
-
ฮิ้วววววววววววว
นึกว่าตาฝาดนะเนี่ยเรื่องนี้อัพเนี่ย! ขอบคุณพี่คนเขียนมากค่า
ชอบหมอยศอ่ะ! น่ารักแย่งซีนมากเลยพ่อคุณ5555 หมอธามก็นะ แอบมึนตัวเองนิสนึงหรือเปล่าเอ่ย? อายุปูนนี้ยังทำตัวเป็นสาวแรกรุ่นอยู่อีกน้า เอิ้กๆๆ
รอตอนต่อไปค่า พี่คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
:กอด1:
-
เห็นหัวข้อที่เปลี่ยนแล้วนึกว่าตัวเองตาฝาด 555
มีความสุขรับวาเลนไทน์จริงๆจ้า อิอิ
หมอหมา(ๆ?)ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
ไม่รู้ทางคุณพระเอกเขาจะรู้สึกยังไงบ้าง มาแต่บทพูด 555
หรือจะเตรียมวางแผนอะไรอีกหรือเปล่านะ
สู้ๆนะคะ อีก 1 เดือนก็จะปิดเทอมเหมือนกัน +1 จ้า
-
ดองเพราะงานเยอะ เข้าใจ
แต่มาต่อนิดๆหน่อยๆให้ใจแจ่มใสก้พอ
ในที่สุดน้าธามมมม ก้รีบกับไปหา(ว่าที่)สามีแบ้ววว
-
อ้ายยยย พี่ธามน่ารักจังเลยยยย ฮ่าๆๆๆ
ปากกะใจไม่ตรงกันมากไปปะ 55555+
คิดถึงพี่ธามที่สุดเลยๆๆๆๆ
อิจฉาเจ้แป้งอย่างแรง 5555+
คนแต่งสู้ๆๆๆ 555555+
-
ตอนนี้ธามคงรู้สึกว่ามันเหมือนเดจาวู
-
อ่าาา
เจ้แป้งคงเสียดาย ที่ยังไม่ได้กันต์
ฮ่าๆๆๆ เอานะ อีกไม่นาน
คนอ่านไม่ยอมให้นานแน่ๆเจ้
โฮะๆ มาสั้นๆให้หายคิดถึงก็ สวยละ
คราวหน้าขอซักตอนละ 20 หน้าเอสี่ นะคะ
^^
-
ในที่สุดก็มาซะที รอกันต์ธามนานมาก o13 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
คิดถึงเสมอ ไม่ได้คิดว่าอู้นะคะ ขอบคุณที่บอกกันก่อน เ้ข้าใจว่างานยุ่งสู้ๆเนาะ
รออ่านอยู่นะ -/- 5555555 ตอนนี้มาสั้นๆแต่ก็คลายคิดถึงไปได้บ้าง
ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ
-
ส้ๆนะ เป็นกำลังใจให้
ว่างเมื่อไหร่ก็เข้ามาต่อนะ ยังรออยู่เสมอ
o13 o13
-
สั้นไปหน่อย แต่อยากให้รู้ว่ายังรออยู่เสมอนะคะ ^^
พี่กันต์ดูเป็นคนในฝันมากมาย ชอบผู้ชายแบบนี้
:z3:
อยากอ่านต่อว่าพี่กันต์มาหาถึงที่ มีอะไรเซอร์ไพร์สรึเปล่านะ
หรือว่าแค่คิดถึงแล้วทนไม่ไหว
:กอด1:
-
YEAHHHHHHH มาต่อแล้ว ขอบคุณมากครับ
-
ก๊ากๆ ธามไม่มีพิรุธให้เจ๊เเป้งจับได้เลยนะ
โกนเเล้วเดี๋ยวต้องมีใครๆเข้ามาเเน่ๆเลย
-
คนแต่งไอ คิด ฮอด ยู หลาย!!!
สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้ เรียนหนักเราเข้าใจๆ TT TT
รออ่านอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนน่อ ฮี่ๆๆ สู้ๆ จร้า
มาตอนนี้มีหมอยศโผล่มาด้วย แอร้ยยย ดีใจที่สวด ฮ่าๆๆๆ
เจ๊แป้งก็ยังแซ่บเหมือนเดิม คึคึคึคึคึ
รักคนแต่งนะจร้ะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
แทบจุดพลุฉลอง มานิดหน่อยก็ชื่นใจค่ะ
รอปิดเทอมทีเดียวคงได้อ่านกันยาว
-
คิดถึงหมอธาม :impress2:
-
เอาใจช่วยคนเขียนน๊า สู้ๆค่ะ ยังรออ่านเสมอ o13
แวะเข้ามาดูเรื่อยๆ วันนีเปิดเข้ามา แทบกริ้ดรับวาเลนไทน์ >_<
คิดถึงหมอธาม :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เหมือนเมื่อ 8 ปีที่แล้วเหรอ มันยังคงไม่ตายไปจากใจละมั้งธาม แต่ไอ้เรื่องโกนหนวดเนี่ย เป็นใครก็ต้องคิด :laugh:
-
:L2:หวัดดีค่ะ ไม่เม้นท์นะเพราะอ่านแล้วชอบ ตอนนี้ต้วมเตี้ยมตามอ่านถึงหน้า18แล้ว :กอด1:พี่แป้งอ้ะ เพราะไม่มีคนกอด
-
คู่นี้ขยับดีกรีความหวานเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว o13
หมอธามักน่ารักขึ้นแล้วนะ แต่อย่าเพิ่งคิดไปไกลถึงขั้นเลิกกันเลย
คนอ่านยังไม่อยากนั่งซดมาม่าตอนนี้
-
ยังรออยู่จ้า พอมีเวลาว่างแล้วค่อยมาต่อนะ สู้ๆ
-
ถ้าเธอจะรัก..ฉันก็จะรอ
ดีใจที่มาแวะหากันบ้างค่ะ สู้ต่อไปนะ
ป.ล. FCหมอยศ ชูป้ายไฟ
:กอด1: ราตรีสวัสดิ์ :กอด1:
-
*คุกเข่าเอามือประสานที่อก*
ในที่สุดคุณก็กลับมา
มันเป็นสัญญาณชีพที่ดี
ขอบคุณนะคะ
-
เป็นของขวัญวาเลนไทน์ที่เจ๋งสุดๆ อ่ะ
แต๊งหลายๆ เน้อ
ปล. มาสั้นแต่ก็ยังมีคำว่า 8 ปีก่อนโผล่มาจนได้555
-
ไม่ค่อยคืบหน้า แต่แค่คนอ่านมาต่อให้ คนเขียนก็ดีใจแล้วว ว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยัง รออยู่นะคะ แล้วก็คิดว่าเรื่องนี้ สนุกมากๆค่ะ เขินทั้งเรื่องเลย :กอด1:
-
วันนี้ดีใจมากๆๆๆ ที่ได้อ่าน
เพราะเป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุขมากคะ
เข้ามาอ่านไปหลายรอบแล้ว ขอบคุณมากนะคะ
รออยู่เสมอนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะคะ สู้ๆๆ :L2:
-
:mc4: :mc4: มาเเล้วๆ
-
:duck1: :duck1: :duck1:
:duck1: :duck1:
:duck1:
:duck1: :duck1: :duck1:
:duck1:
:duck1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮือออออออออออออออ มาแล้ววววววววววว
-
รอดูความหวานล้ำลึกของคู่นี้ :impress2:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยย
สั้นจริงอะไรจริงนะเนี่ย
แถมจบได้ถูกจังหวะมาก อยากอ่านฉากเขาเจอกันแล้วอ่ะ
-
ดูจากการแก้ตัวเรื่องเคราของหมอธาม เริ่มคิดได้ว่า "ธาม...ก็ปลาไหลเหมือนกันนี่หว่า ?"
ดูแล้วไม่แคล้วเป็น "ปลาไหลในน้ำขุ่น" เพราะ แถไปได้น้ำขุ่น ๆ :m29:
กะอีแค่เคราหายแต่ได้พี่กันต์มาครองทั้งคน คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม เชื่อดิ !!!
รอให้คนเขียนปิดเทอมอย่างใจจดใจจ่อ :interest:
-
คนแต่งสู้ๆนะคะ ดีใจที่มาอัพให้ o13
-
แหมมมมมมมมม ขามันเป็นอะไรอ่ะธามมม ไม่รู้จริงๆหรอเนี่ยยยย :impress2:
*เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ งานเราก็เยอะ เรียนก็หนัก แต่มีเวลาเข้าเล้าทุกวัน 555
สู้ๆนะคะ ปิดเทอมเมื่อไรขอ "จัดหนัก" สักทีนะคะ o18
-
อร๊ายยยยยยยย มาซะที :z2:
คิดถึงกันต์ธามมากมาย อิอิ :กอด1:
-
ไม่เป็นไร ยังรอครับ
-
ไม่ได้รีบ แต่ขามันไปเอง
น่ารักได้อีกนะธาม
สรุปคือยังไงก็ไม่รอดมือพี่กันต์ไปได้
-
ไม่เป็นไร รอได้...
ยังไงธามก็โกนเคราไปแล้ว
** ฟิน** แล้ว
5555555555555555555555555
-
รออีกๆๆๆ ชอบๆ
-
ไม่ได้รีบแต่ขามันไปเอง ฮ่าๆๆๆ
รอได้จ้า มาเมื่อไรก็อ่านเมื่อนั้น อิอิ
-
อาาา สั้นไป(ไม่)หน่อย :a5:
แต่ก็พอโล่งใจว่าคนแต่งยังไม่สลายไป :z2:
-
ดีใจค่ะที่ยังไม่ทิ้งเรื่องนี้ไป
ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะ
หมอธามกันต์น่ารักยังงี้ยังไงก็จะรอค่ะ :กอด1:
-
:sad4:มาแล้ว ๆๆๆ พอเป็นกระสาย
-
อ่านทันจนได้~
เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆ :m3:
-
อ่านตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ อยากจะบอกว่าชอบมากๆๆ ระหว่างคู่ของกันต์กับธาม เป็นอะไรที่เข้ากันได้กำลังดี มีหวานกันด้วย แอบอิจฉาๆธามเล็กน้อย ที่มีผู้ชายแบบพี่กันต์มาจีบอะ อยากมีบ้างๆ อิอิ ส่วนคู่หมิงกับนาย นายก็ออกแนวโหดนะเนี่ย แต่หมิงก็ร๊ากกกก ใช่ปะ อิอิ
-
ยังรออยู่นะครับ
-
:a2:
ได้อ่านแล้ว
ธามไม่ค่อยเลยนะ 555 5
-
รอได้เสมอค่ะ
อะให้นี่ :L1:
>>> เจออีกทีเมื่อรักเกิดที่บางปะกง (...เหรอบางกอกว่ะ) :bye2:
-
หายไปนานอีกแล้วววววว~
จะมาต่้อมั้ยอ่า
:monkeysad:
-
:sad4:โอ้ว ชอบมกๆๆเรื่องนี้กว่าจะอ่านมาทัน o13 o13 บมาต่อเร็วๆนะครับ ตอนล่าสุดสั้นม๊ากๆๆ ค้างอ่ะ มันค้างงงงงงงง :fire:
-
ยังรออยู่นะคะ :monkeysad:
-
กลับมาแบบสั๊นนนนนนสั้น
ยังไม่หายคิดถึงเลยนะคะะ T_T
-
เพิ่งตามอ่านทัน ชอบเรื่องนี้จัง คิคิ :-[
แล้วจะมาอัพเดทล่าสุดอีกเมื่อไหร่อ่ะค้าบ รออยู่น๊าาาาา :กอด1:
-
:mc4: :mc4:
มาแล้วววววววววววววววววววววว
ขอให้งานหายยุ่งเร็วๆนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
จริงๆ เห็นชื่อเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ไม่ได้เข้ามาอ่านอ่ะครับ
มีคนแนะนำมาเลยเข้ามาอ่าน
แล้วก็ฌไม่ผิดหวังจริงๆ ครับ น่ารักมากกกกกกกกกก ทั้งหมอธามและพี่กันต์
ดูค่อยเป็นค่อยไปดีครับ ค่อยๆ พัฒนาความสัมพันธ์
ยิ่งมีความหลังด้วยกันแล้ว ดูยิ่งน่าติดตาม ^^
รออ่านนะครับ
เดือนนี้คนแต่งก็ปิดเทอมแล้วสิ ^^
-
มานิดเดียวก็ดีใจแล้ววว
ยังรอเสมอค่า :กอด1:
-
อ่านจบแล้ว สนุกโคตรโคตร เข้ามาให้กำลังใจคนแต่ง มีคนรออ่านเยอะกลับมาไว้ๆ นะ :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
รอจ้า
-
ชอบเรื่องนี้ครับ ถูกใจมากๆ น่ารักกันทั้งคู่เลย ^^
-
ขาไม่รักดีนะ
ทำตาม"ใจ"ชอบได้ไง
-
:really2:รอกันต่อ พี่กันต์บทน้อยจังเลยยยย .... เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะครับ :L2:
-
ถ้าคนเเต่งเรียนจบเเล้วจะมาเเต่งให้จบรึป่าวอ่ะครับ
-
รอออออออออออออออออ :call: :z3: :z3: :z3:
-
ผิดมั้ย ถ้าตอนนี้จะบอกว่า รอคู่รอง >< อิอิ แบบว่าคู่ธามแลเห็นความหวังรำไรๆ แล้ว
-
ปิดเทอมแล้ว มาต่อน้องธามได้แล้วค๊าบบ
-
ใช้เวลาอ่านอยู่สามวันทันตอนล่าสุด ขอบอกว่ามันไม่พออออออออออ TT กรี๊ด !! ดราม่าๆๆๆ T_T
อยากอ่านต่ออีกกกกก แง๊ๆๆๆ ! T_T มันกำลังถึงตอนไคลแม็กซ์ด้านความรู้สึกของธามแล้วอ่ะ
แล้วก็ค้างงงง ค้างงงงงงงง ค้างงงงอย่างแรงส์ !! ปิดเทอมแล้วมาแต่งต่อเถอะนะคะ มีคนอ่านรออยู่เยอะมาก
คือเราเพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านแล้วความรู้สึกที่มีให้นิยายเรื่องนี้คือ สนุก แบบมากๆ สนุกจริงๆ อ่านแล้วมีความสุข
อ่านไปเขินไป ขำไป กรีดร้อง ตบโต๊ะ กำหมัด ตีอกชกหัวตัวเอง พี่กันต์กับธามน่ารักมว๊ากกกก >///<
ส่วนตัวเป็นคนชอบผู้ชายลามกและหื่นหน่อยๆ 555 เจอแบบพี่กันต์เข้าไป ตายยยย จีบแบบหยอดทะลึ่งๆนี่ชอบเลย
น่ารักมาก แล้วก็ชอบผู้ชายทะเล้นๆหน่อยนึง พี่หมิงก็เป็นแบบนั้น โอ้ยยยยยย จะเป็นลมกับนิยายเรื่องนี้
ทั้งพระเอกและเพื่อนพระเอกพร้อมใจกันแอทแทคคนอ่านตาดำๆแบบเราให้ลงไปนอนแดดิ้นจะขาดใจตายมาก!
ทั้งนี้ทั้งนั้น ธามของพี่กันต์น่ารักมากกกกกกกก แบบว่าอร๊ายยยยย =///= ถ้าจะเป็นเคะแมนที่น่าหม่ำขนาดนี้
อยากจะลงสนามไปตบตีแย่งชิงกับพี่กันต์มาก ! แต่ก็ขอกรีดร้องไปในวินาทีเดียวกันนี้ว่าพี่กันต์ก็ไม่ได้น้อยหน้า
ทำเอาเรากรีดร้องและอยากจะหม่ำพี่เค้าอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ต้นเรื่องง จนถึงตอนนี้ขอยกพี่กันต์ให้เป็น
พระเอกนิยายวายติดหนึ่งในห้าอันดับตลอดกาลของเรา เจอพระเอกแบบนี้เข้าไปทีขอบอกว่าเป็นลมเท่านั้น
กรี๊ดมากกกกกก ชอบมากกกกกกก น่ารักมากกกกกกกกก และก็กรี๊ดเพื่อนพระเอกมากด้วย >///<
ชอบหมิงสุดๆ ชอบแบบชอบมากๆ ชอบบบแบบแพ็คคู่ หนูขอเถอะค่ะ T_T เท่ห์หล่อน่ากรี๊ด ไม่ทนค่าไม่ทน =///=
นายก็น่ารัก คือเป็นเคะที่แมนมากกกกก เถื่อนและดูท่าแล้วซึนมากด้วย ชอบๆๆ 5555 เรื่องนี้มีครบทุกคาแรคเตอร์เลย
ส่วนเนื้อหาก็ค่อนข้างเรียล อันนี้เป็นเหตุผลแรกที่ทำให้เรารู้สึกชอบนิยายเรื่องนี้เลย ^^
ใช้ภาษาสื่ออารมณ์และการดำเนินเรื่องก็ดีเช่นเดียวกัน ทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผล ส่งต่อมาถึงการแสดงออก
และความรู้สึกของตัวละคร จุดที่ชอบมากก็อีกอย่างก็คือ ตัวหนังสือของคนเขียนสื่ออารมณ์ดีมากๆๆ
มันทำให้เรารู้ว่าตัวละครกำลังรู้สึกอะไรอยู่ได้เป็นอย่างดี ชอบมากๆค่ะ ^^ อ่านแล้วไม่รู้สึกติดขัด และอินท์มากแถมไปด้วย ฮ่าๆ
คือพี่กันต์สอนอยู่มอไหน จะไปเรียนใหม่ 555 แล้วพี่หมิงเป็นเชฟอยู่โรงแรมอะไรค่ะ จะยอมขายบ้าน
ขายรถหาเงินไปกินอาหารฝีมือพี่เค้าเลยอ่ะ =///= ชอบจัง ทำไมตัวละครของคุณคนเขียนน่ารักแบบนี้นะ T_T
คือนับแล้วอายุคนอ่านเยอะกว่าพระเอกและเพื่อนพระเอกอีก แต่ ณ ตอนนี้ไม่ไหวละ ขอเป็นน้องเหอะ
อยากจะกรี๊ดพี่แบบเต็มสตรีม 55 คนอ่านจะเป็นบ้าแล้ว นิยายเรื่องนี้ทำเอาเราฟินทางด้านอารมณ์มาก
กรีดร้อง และชอบบบจริงจัง ยังไงก็มาต่อนะค่ะ ได้โปรด คนอ่านจะลงแดงแล้ว อยากจะอ่านต่อว่า
หลังจากเปิดใจกันไปตรงๆแบบนั้นแล้ว จะเกิดเหตุการณ์น่ารักๆอะไรระหว่างสองคนนี้ขึ้นอีก อิอิ
-
หมอยศแม่งสุดยอดอ่ะ ชอบ ฮ่าๆๆๆ
อยากให้เจ๊แป้งมีคู่บ้างอ่ะ พอจะได้ไหมค่ะ????
พีธามน่ารัก พี่กันต์หื่นมาก(เป็นบางครั้ง)
-
36 ตอนรวด สนุกมากๆเลย พี่กันต์น่ารักมาก มีอีกไหมค่ะคนแบบนี้
ธามรีบรับรักพี่ักันต์เหอะ
-
รอร๊อรอ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ธามขับรถนานไปนะ ยังไม่เจอพี่กันต์อีกหรอ ก๊ากกกก :laugh:
-
รออ่านอยู่ทึกวันนะจ๊ะ
-
ตามทัน และติดตาม
และเต้นรอ :z2: :z2:
原来等待也可以如此的美丽.ประโยคนี้ผิดนะครับ
ประโยคนี้ถ้าจะสื่อว่า แท้จริงแล้วการรอคอยมันก็สวยงาม
น่าจะใช้ 原来等待也有多么美丽。มันจะดูโรแมนติคครับ
วิชาการไปเปล่าหว่า ฮ่าๆๆ แต่ว่าพออ่านแล้วมันขัดๆอ่ะครับ
เพราะว่ามันเป็นการใช้คำผิดนะครับ เลยอ่านแล้วแปลก
:กอด1:
-
:z6: :serius2:
รอ รอ รอเมื่อไหร่จะมาต่อ ก็จะรอต่อไปครับผม ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนจบเรื่องเลย แต่เรื่องนี้อยากอ่านไห้จบเพราะเรา ทำงาน เหมือนทามเลย ชอบ อะครับ ตัวเอก น่ารัก มี เสน่มาก น่าติดตาม ไม่เรีอยเปื่อย จนน่าเบื่อ กลับมาต่อเร็วๆ นะครับ ทุกคนรออยู่
-
คิดถึงหมอธามแล้วนะ
:sad4:
-
คิดถึงพี่กันต์ ><
-
เข้ามาบอกว่า คิดถึงน้องธาม พี่กันต์ พี่หมิง นาย และคนเขียน T__________________T
เค้ารออ่านอยู่น้า รอชั้นรอเทออยู่แต่ไม่รู้เทออยู่หนใด....
-
คิดถึงมากๆ
-
เราจะมีกันและกัน
คนเขียนมาต่อเถิดค้าาา :call:
-
----
-
รับทราบบบบบ อิอิ สู้ๆ นะจ้ะ
ยังคงวนเวียนอยู่แถวนี้เกาะกระทู้รออยู่ :DDDD
-
มารอเลย
-
รับทราบงับ ยังงัยก้อพยายามเข้า สู้สู้ เอาใจช่วย
-
กี๊สๆๆๆดีใจ รอน่ะจ๊ะ สู้ๆๆๆๆจ้า :3123:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รับแซบบบ ครับท่านผู้เขียน
รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ (ปิดเทอมว่างงานครับ 555)
คนแต่งตั้งใจเรียนและสอบนะครับ
ไว้เสร็จแล้วค่อยมาเขียนต่อครับ คนอ่านรอได้ ^^
-
ว่างเมื่อไรก็ค่อยมาต่อก็ได้จ้า สู้สู้นะ :110011: :z7: :110011: :z7:
-
อยากจะกู่ก้องร้องไชโย
คนแต่งมารายงานตัวแล้ว
-
มาสักที ฮูเร่ๆๆๆ จุดประทัดๆ :mc4: กวาดหยากไย่ให้ด้วยฮ๊าบบบ :laugh:
คิดถึงธามจัง พ่อหนุ่มรถเต่า :กอด1:
คนเขียนคะ ปล.ที่ว่า คนอ่านก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานนะ อย่าอ่านนิยายกันมากเดี๋ยวเสียงานเสียการ 5555 นั่นน่ะ
จะบอกว่า ไม่ทันแล้ววววววววว มันเสียไปแล้ว 555
-
แค่คนเขียนเข้ามาทักทาย เค้าก็ดีใจแล้ว เค้าจะรออ่านนิยายน้าาาาาาาาาาาาาาาา :z2:
รักนิยายเรื่องนี้มาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ :o8:
-
*สะบัดเสื่อ* มาปูเสื่อรอนะคร๊าบบบบบบ
-
คิดถึงงงงงงงงงงง :กอด1:
ขอให้ได้คะแนนดีๆสมที่ตั้งใจด้วยค่ะ o13
รออ่านน่ะ
-
ฮิ้วววววววว เข้ามาสะบัดธงให้คนเขียนค่า><
ชีวิตเด็กมหาลัยช่างลำบากนัก สู้ๆค่า
-
รอ ๆ :z2:
-
งานนี้มีตะโกนเรียกผ่านก้นหม้อนึ่ง
-
รอได้จ้าาาาาา
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
คนแต่งจะกลับมาแล้ววววว
เลิฟยูวววววววววว คิดถึงมากๆๆๆ
พอคนแต่งกำลังจะหลุดพ้นจากงาน
คนอ่านก็กำลังจะติดซ้อมบาส งานเทอมสามก็เยอะเหลือเกิน
งื้ดดดดดดดดด แต่ไม่เป็นไร ไอแคนดูฟอร์ยูววว
จะเข้ามาอ่าน+เม้นท์+ให้กำลังใจ ตลอดๆ นะจ้ะ
รักคนแต่งนะ จุ๊บๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกก หมอธามจะมาแล้ววววว นานมว๊ากกกกกกกกกกก 555
ยังไงก็รอๆๆๆ นะ สู้ๆๆ ขอให้ผ่านไปได้ทั้งงานและสอบนะคนแต่ง
-
:กอด1: เริ่ดดดดดดดด!!!!! :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ กวาดบ้าน ๆๆๆ รอตอนใหม่จ้า :-[ :-[ :-[
-
โอ้ว ใกล้จะได้อ่านแล้วสินะ
คิดถึงพี่กันต์กับน้องธามโคตรๆอ่ะ ขอโบกกกกก
-
คิดถึงงงงงงง รอรอรอนะ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ จะได้กลับมาต่อเร็วๆ
ถ้าเราทำเป็นจะรีบไปช่วยเลย แต่เราไม่มีความสามารถด้านศิลปะเลยยยยยยยยยยย
-
แว๊กกกกก!
หายไปนานมากก
ดีใจที่กลับมาต่้อนะ
:monkeysad:
-
รอได้เสมอ
-
มารออออ ด้วยใจจดจ่ออออ
จะปิดเทอมแล้วเหมือนกัน เหนื่อยแทบขาดใจT T
สู้ตายไปพร้อมๆกันจ้า
-
รอค่ะ
-
เราจะรออย่างใจจดจ่อจ้า
-
o13 o13
เสร็จไวๆนะครับ
-
โอ๊ยยยย ดีใจอ่ะในที่สุดพี่กันต์และน้องธามก็จะมาแล้ว :m3:
เค้ารอได้จ้ะตัวเอง เค้าสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีของพี่กันต์(?)
น้องธามอย่าน้อยใจไป รักธามไม่น้อยกว่าพี่กันต์เลย :กอด1:
ดีใจที่คนเขียนยังอยู่ดีแม้จะตรากตรำไปหน่อยแต่ก็ผ่านไปได้
เอาใจช่วยอยู่นะ ไม่ต้องรีบหรอกเค้ารออยู่ :laugh:
แล้วเจอกันจ้า :bye2:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกก สนุกจริง ๆ
เราพลาดไม่ได้อ่านเพราะชื่อเรื่องไม่ตรงใจมาหลายเรื่องแหละ 555+
-
พี่กันต์ หมอธามจะมาแล้ววว ว~
คนเขียนจะคัมแบ็คแล้ว
:sad4: :sad4:
-
รอคนเขียนนะครับ ^^
-
แอร๊ยยยยย เป็นข่าวดีประจำเดือนมีนาเลยค่าาาา คนเขียนจะกลับมาแล้วว ฮูเร่่่ ฮูร่า ฮูราเฮ้เฮ้ ~
ตีตั๋วมานั่งเกาะขอบรอตั้งแต่วันนี้เลยย คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์ม๊ากก เอาใจช่วยเรื่องงานนะคะ >,<
-
น้องธานรู้ใจตัวเองแล้วน่ารักขึ้นเยอะเลย
-
ยังรอพี่กันต์เสมอ... :m1:
-
รับทราบด้วยคน เข้าใจค่ะ ไม่เป็นไร รอได้ ทำในสิ่งที่ควรทำก่อนถูกต้องแล้วค่ะ
-
ไม่เป็นไรค่ะคนเขียนขาา คนอ่านเข้าใจ คนเขียนก็พยายามเข้านะคะ ทั้งงาน เรียน แล้วก็นิยาย สู้ๆค่าาา (>___<)/
-
อ่าาเห็นคนเขียนกลับมาก็ชื่นใจ
เข้าใจๆ พอใกล้ปิดเทอม งานมันก็จะมาเหมือนน้ำท่วม เข้าใจ... :z3:
-
อีกเจ็ดวัน >//////<
และแน่นอน ช่วงนั้นคนอ่านก็จะได้ไปทำตัวเป็นนักศึกษาที่ดีบ้างเหมือนกัน ฮ่าๆ
รอค่ะ
-
หมอธามกลับมาแล้ว พี่กันต์กลับมาแล้ว
เจ๊แป้งกลับมาแล้ว หมอยศกลับมาแล้ว
ที่สำคัญ .. คนแต่งกลับมาแล้วววว คิดถึงมากกก ♥
อ่า .. ฟินนนนนนนนนนนน :man1:
-
มาเอาใจช่วยสู้ๆ รอตอนใหม่อย่างใจจดใจจ่อ (ฮี่ๆๆๆๆๆ กดดันๆ)
-
มาปูเสื่อรออยู่เงียบๆ ๕๕๕๕
-
บทที่ 37
คนอื่น
...................................................................
นึกว่าจะมีเรื่องด่วนกระวนกระวาย จนต้องเร่ง ไอ้ผมก็เหยียบมิดมาแบบคนมันแคร์ (โอเคกุแคร์ กุยอมแล้ว) ที่ไหนได้พี่แกเล่นนั่งหัวเราะคิกคักกับพี่หมิงอยู่ที่ล็อบบี้ เดินหนีแม่งเลย...
“เฮ้ยธาม ไปไหน” พี่กันต์เรียกผมที่เดินฉับๆไปที่ลิฟท์ ตาดีวุ้ย ช่วยไม่ได้ผมเลยต้องมูนวอล์คกลับมาตามเดิม
“ว่าจะขึ้นไปเก็บของก่อน” ตอแหลชัดๆอ่ะผม พี่กันต์กระตุกยิ้มรู้ทัน
“ไปละนะ ไม่อยากขัดจังหวะ” พี่หมิงที่ถ้าไม่พูดผมก็คงไม่สนใจ (อันที่จริงไม่พูดแล้วเดินไปเลยก็ได้) เรียกร้องความสนใจ ผมพยักหน้าขอไปที เจอหน้ากันจนเบื่อและ วันละครั้ง ถ้าบางวันที่โชคร้ายก็เจอสองครั้ง ใครว่าผมโชคดีที่มีผู้ชายมาอยู่ใกล้ๆนี่ผมขอบอกเลยว่าผมไม่รู้สึกโชคดีสักกะนิดเดียว เป็นผู้หญิงยังพอเอาไปอวดได้อยู่ แบบนี้มันทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆนอกจากทนรับชะตากรรมที่ไม่รู้จะหมู่หรือจ่า
“รีบวางสายทำไมเนี่ย” พี่กันต์ถามแบบนี้จะให้ตอบว่าไงล่ะเหวย ก็ขับรถ กลัวโดนใบสั่ง
“เอ้า ต้องถือสายนานกว่านั้นเหรอ ไม่บอกก่อน” ผมกวนตีน พี่กันต์ไม่โกรธหรอกผมรู้ นี่มันเด็กผม ฮ่าๆ
“จะบอกว่าให้เอาวัคซีนพิษกันสุนัขบ้าออกมาด้วย พี่จะพาไปฉีดยาหมา แต่ไม่เป็นไร ไปแวะซื้อเอาก็ได้ ไปๆ เย็นนี้เลี้ยงข้าวด้วย” ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ดันหลังผมไปซะงั้น ไม่ถามก่อนเหรอว่าผมไปไม่ไป พาไปไหน อะไรยังไง ที่สำคัญ..
“นี่มันเลิกงานแล้ว ไม่ทำงาน ทำที่ไหน บอกหมอไม่ว่าง หมอตายจากโลกนี้ไปแล้ว” โอทีก็ไม่มี เรียกแบบนี้ไม่ได้ค่าแรงเพิ่มนี่หว่า
“บ้านพี่เองแหละ ก็เรียกเวลางานมันเสียค่าชาร์จอ่ะ พาไปแบบนี้เสียแค่ค่ายาเอง ค่าหมอฟรี” โอ้โห แผนสูง ยังไปไม่ถึงไหนก็หาประโยชน์กันซะแล้ว ควรจะทำยังไงดีเนี่ยผม
“ไม่ว่าง เหนื่อยแล้ว ไม่ทำงาน” ไม่อยากจับเข็มแล้ว ไม่เอาโว้ย วันนี้จับมาทั้งวันแล้ว เข็มกับปากกา ยังรู้สึกว่าจับเข็มมากกว่าเลยโถชีวิต แล้วปลาหางนกยูงของผม ใครจะให้อาหารกันนี่ แล้วแบบนี้มันเป็นวิธีใช้งานคนที่เค้ากำลังดูใจกันอยู่หรือไงเนี่ย ใครสั่งใครสอนวะเฮ้ย
“ถือว่าพี่ชวนไปเล่นกะหมา แล้วก็กินสุกี้กัน” แล้วไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นได้ป่ะถ้าจะขอร้อง
...ใจอ่อนครับผม
“โอเคๆ แล้วขากลับธามกลับไง ธามขับรถไปเองนะ” ไม่อยากให้พี่กันต์ออกมาส่ง มันพิลึก
“เอาดิ งั้นพี่จอดรถไว้คอนโดธามขากลับก็ติดรถกลับมาเอารถด้วย ดีๆ” พูดไปยิ้มไป ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับก็แค่ต้องยิ้มตาม แบบนี้มันก็เหมือนมีค่าเท่ากันคือแค่ผมขับรถตัวเองแต่พี่กันต์ก็มาส่งอยู่ดี ขอบคุณนะพี่กันต์ หาช่องได้ทุกทางจริงๆ
ผมเป็นคนขับ ไม่ให้พี่กันต์ขับหรอก คนมันเคยแต่ขับสปอร์ตกับรถเครื่องแรง มาเจอนิวบีทเทิลผมเหยียบไม่ยั้งเดี๋ยวเครื่องพังมาได้มาฆ่ากันกลางถนนเพราะรถแน่ ออกมาก็แวะซื้อยา ซื้อเสร็จก็ขับต่อ ฝ่ากระแสการจราจรอันคับคั่งพี่กันต์นั่งนิ่ง มองถนนเหมือนขับเอง แอบมีแว้บๆมองกระจกข้างด้วย ตลก แปลกดี วันนี้ไม่มีเรื่องมาแหย่ผมหรือไง
“เงียบอ่ะ เป็นไร” ผมเปิดประเด็นถาม พอผมถามเท่านั้นแหละ ยิ้มแฉ่งขึ้นมาเลย อย่างกับกดสวิตช์เปิดได้
“ก็รอธามชวนคุยไง” เออ... ไปไม่ถูกเลยผม
“โห ไม่ค่อยเลยนะ แล้วทำไมต้องให้ธามไปฉีดเองด้วย ปกติฉีดยังไงไม่ฉีดแบบเดิม หรืองกจริงไม่ยอมจ่ายค่าแรงหมอปกติกันห๊ะ”
“ไม่มีอะไรหรอก แต่มันครบกำหนดฉีดยา แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตามจีบหมออยู่คนนึง แล้วอยากชวนเค้ามากินข้าวที่ได้ แต่ไม่รู้จะหาเหตุผมอะไรก็เลยต้องพาเค้ามาทำงานนอกเวลานิดนึง” พี่กันต์พูดเสียงอ้อนๆ หัวเราะเบาๆ เมื่อก่อนสักเดือนคงเขินมาก ซึ่งตอนนี้ก็เขินแต่มันปนขำมากกว่า แผนสูงนะ รู้อยู่หรอกว่ามาแนวนี้ เอาเข้าจริงก็ไม่ได้เจอหน้ากันสักพักแล้ว
“รู้งี้แม่งไม่มาและ นึกว่าห่วงกลัวหมาเป็นบ้า”
“ก็คิดดูแล้วกันว่าคนเราทำกันได้ลง หาได้ที่ไหนอีกแบบพี่เนี่ย รีบคว้านะขอบอก” โฆษณาคั่นรายการตลอด มันน่าหมั่นไส้โว้ย
“เออ งั้นก็แปลว่ามีคนอยากได้เยอะใช่ไหม งั้นให้คนอื่นเค้าไปเหอะ” ผมแกล้งพูด เล่นกับพี่กันต์หน่อย ท่าทางจะเหงามาหลายวัน
“แต่พี่รักธามอ่ะ” พูดกันแบบไม่อายฟ้าอายดิน เกือบเฉี่ยวรถมอเตอร์ไซค์เลยไงล่ะแม่ง ช่างเลือกเวลาพูดตลอด แต่เอาเหอะนะ ผมมันผู้ฟังที่ดีอยู่แล้ว พูดมาเล้ยยย อยากพูดอะไรพูดมาเลยครับ
.................................................................................
การฉีดยาหมาตัวใหญ่คืองานที่กินแรงเป็นอันดับต้นๆในบรรดางานของสัตวแพทย์ ถ้าหมานิ่งก็ดี ถ้าไม่นิ่ง ก็แทบจะเรียกได้ว่าปล้ำกับหมา และนี่หมาสี่ตัว ที่ดูจะผ่านการฝึกมาหมดยกเว้นคำสั่งให้นั่งนิ่ง ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นฝูงเดียวกับพวกมันเมื่อไหร่ แต่ดูมันแปลกกับผมแล้ว เข้ามารุมประจบอยากจะเล่นด้วย ซึ่งมันก็ดีถ้าไม่ใช่ตอนนี้ ผมให้พี่กันต์จับชายกลางบางแก้วตัวเล็กสุดในบรรดาหมายักษ์ทั้ง4ตัวเอาไว้ ซึ่งพอคนนั่ง มาจะวิ่งเข้ามาหาแบบไม่ลังเล แล้วผมคงไม่ยืนฉีดยาหมา ซึ่งพอผมนั่งอีก ไอ้สามตัวที่เหลือก็วิ่งเข้ามาพยายามจะเลียหน้า เลียมือผม ซึ่งผมทำงานอยู่ ผมจะฉีดยา ออกไป อย่ามายุ่งกับกูสักครู่ได้ไหมเนี่ย!
“เห้ย มังคุด ออกไป” ผมเอาศอกดันจมูกหมาตัวใหญ่ออกไปให้พ้นหน้า กว่าจะฉีดยาตัวแรกเสร็จแม่งก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เหงื่ออกเต็มหลัง คิดผิดแล้วเนี่ยที่ยอมตามมา หลังจากตัวแรก ผมงดใช้มาตรการละมุนละม่อม เรียกว่าปักเข็มกันเลยดีกว่า อย่าเรียกว่าฉีด เพราะไอ้สามตัวที่เหลือไม่สนใจจะนิ่งให้ฉีดยาและไม่สนใจเข็ม หนังมัหนนาเกินจะรู้สึกไปแล้ว!
“พี่กันต์ แม่ง ธามเหนื่อย คุ้มเกินค่าสุกี้แล้วเนี่ย” ไม่สนใจอะไรแล้วแม่ง ผมโยนเข็มลงข้างตัว นั่งมันตรงพื้นซีเมนต์นั่นแหละ น้องโบ(โดเบอร์แมน)ยื่นจมูกมาดมๆผมอย่างสนใจ นี่มึงยังดมไม่พออีกเหรอวันนี้ ซุกเหลือเกินนะ พี่กันต์ยืนมองผมยิ้มๆ ยิ้มตลอด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่กันต์ก็จะยิ้มอย่างสะใจ
“โปรดสัตว์ๆ” เจ้าของหมาสี่ตัวได้กำไรไปเต็มๆ มีคนช่วยจับหมา หมอฉีดยาไม่คิดค่าแรง เสียแต่ค่ายา
“ไม่เห็นมีใครมาโปรดธามเลย” ผมเบ้หน้าเรีบกร้องความสนใจ ดิ้นได้ดิ้นไปแล้วอ่ะ
“นี่ไงๆ ขอบคุณมากนะน้องธาม พี่กันต์รับรองว่าสุกี้รสเลิศกว่าในร้านแน่นอน” พี่กันต์ฉุดมือผมให้ลุกขึ้นมาจากพื้นซีเมนต์หยาบ สรรพนามชวนขนลุกแต่ก็เรียกรอยยิ้มได้ ผมลุกตามแรงดึงหิวขึ้นมาแบบไม่รู้สาเหตุ ไม่เชื่อหรอกไอ้ที่ว่าอร่อยกว่าที่ร้าน แต่มันก็น่าลองใช่ไหมล่ะ สุกี้พี่กันต์อ่ะ
ผมจินตนาการไว้ว่าสุกี้ของพี่กันต์คือสุกี้แบบอาหารตามสั่ง ซึ่งผมคิดผิด พี่กันต์ทั้งที ผู้ชายผู้ทุ่มเทให้กับอาหารมื้อเย็น ไม่ห่วงน้ำหนัก ไม่ห่วงอะไรทั้งสิ้น รู้แค่ว่ากูจะกิน และกูต้องได้กินแบบอร่อยๆด้วย ไม่น่าเชื่อว่าใช้ชีวิตแบบนี้แต่ก็ยังมีหุ่นน่า...(โปรดเติมคำในช่องว่าง) มาตลอดชีวิตยี่สิบกว่าปีของพี่กันต์ สุกี้ที่ว่าคือสุกี้เป็นหม้อๆ อันประกอบด้วยน้ำซุบจากซุปก้อน น้ำจิ้มที่พี่กันต์ทำเองให้ตายเหอะ มีสูตรที่ปรินท์จากเน็ตแปะอยู่คาตู้เย็น ค้นพบแล้วผู้ชายที่ทำอาหารตามสูตรในเน็ต ผมเชื่อแบบหมดใจจริงๆที่เพื่อนผู้หญิงเคยพูดให้ฟัง ผู้ชายแบบนี้โคตรดูดีเลย ขอไม่นับรวมเชฟหมิงที่มีอาชีพทำอาหารยังชีพ ไม่อยากจะยอมรับหรอกแต่ว่ามันน่ารักจริงๆ
“ซื้อมาเป็นขวดก็หมดเรื่อง” ผมนั่งมองพี่กันต์ที่ทำไปยิ้มไป
“ไม่เอา เป็นขวดก็ไม่โรแมนติกดิ”
“แล้วทำสุกี้กินนี่มันโรแมนติกตรงไหน”
“ก็ตรงที่กินกับธาม” หยอดได้หยอดครับไม่เว้นระยะ แปปเดียวน้ำจิ้มก็เสร็จเพราะแค่เอาโน่นนี่นั่นมาผสมกันแต่มันหลายอย่างจริงๆ ออกมาเป็นน้ำจิ้มสุกี้สีสดชามใหญ่ เน้นว่าชาม ซึ้งเหมาะสมแล้วเพราะผมถูกใช้งานอย่างหนักตอนนี้หิวมากซึ่งปกติผมกินเยอะอยู่แล้ว ส่วนพี่กันต์บอกแล้วว่าจัดหนักตลอด ก็ผู้ชายขนาดมาตรฐานชายไทยแบบเกินๆสองคนมานั่งกินสุก้ จะมามัวกระหมิดกระเมี้ยนจิ้มนิดๆหน่อยๆเพื่ออะไรล่ะครับ แบบนี้ ยิ่งฟรีด้วย จัดหนักไปเลย
“เปิดหม้อได้ยัง” ผมถาม น้ำในหม้อไฟฟ้าเดือดได้ที่ พี่กันต์พยักหน้ายิ้มๆ ยกจานใส่ผักที่หั่นเรียบร้อยแล้วมาวาง มีกุ้งแก้วด้วย(มาเป็นแพค) ลูกชิ้นรักบี้(แกะออกมาจากถุง) หมูสไลด์แบบแพ็คจากห้าง (พี่กันต์ไม่เทพขนาดสไลด์หมูเป็นแผ่นสวยงามได้) เต้าหู้ไข่ ผมเทผักบุ้งลงไปก่อนเลย เพราะผมชอบให้มันเปื่อยๆ ส่วนพี่กันต์ ใส่ทุกอย่างลงไปในรวดเดียว มันส์มาก สุดท้าย
“ทีเด็ด” พี่กันต์ยักคิ้ว แล้วก็ตอกไข้ใส่ทัพพีสุกี้ที่มีรู ไข่ไหลลงเป็นเส้น บอกแล้วว่าคนนี้เขาเซียน เกิดมาเพื่อทุกสิ่ง แล้วไอ้น้ำจิ้มที่พี่กันต์ทำมันก็โคตรอร่อยเลยด้วย
“ไปเอาสูตรมาจากไหนวะเนี่ย” ไม่อยากชมตรงๆ เดี๋ยวเหลิง
“ก็เสิร์ชหาดูดิ อร่อยป่ะ อยากทำตั้งนานแล้ว ไม่มีโอกาสทำสักที เพราะไม่อยากกินคนเดียว” ยังจะมาเรียกคะแนนความสงสาร ผมไม่สงสารเลยขอบอก มันน่าสงสารตรงไหนเนี่ย จากการที่เรียกผมมาใช้งานจนคุ้มวันนี้แล้ว
“ก็กินกะไอ้สี่ตัวนั้นไง ไม่เหงา”
“ไม่เอาๆ อย่าขัดดิ ก็อยากกินกับธามชัดไหม คิดถึง” สุกี้เลี่ยนเลยอ่ะ
“เลี่ยนมาก” ผมเคี้ยวอาหารในปากจนหมดแล้วพูดออกมา ซึ้งคนฟังดูทำท่าตกอกตกใจผิดปกติ อะไรวะ ปกติโดนบ่อย ทำมาไม่เคย
“เห้ยจริงดิ ไม่เลี่ยนนะ ไม่ได้ใส่น้ำตาลเยอะ” นึกว่าด่าเรื่องสุกี้เหรอเนี่ย ที่แท้ไม่ได้อยากเรียนเศรษฐศาสตร์รึเปล่าตอนอยู่มหาลัย แต่พ่อแม่บังคับอะไรแบบนี้ จริงๆอยากไปเรียนทำอาหารแบบพี่หมิงรึเปล่านะพี่กันต์
“ธามหมายถึงพี่กันต์ โคตรเลี่ยนเลย”
“ก็พูดตรงๆ ไม่เหมือนธามจะอ้อมไปไหน อย่างกับพึ่งรู้จักกัน” โห... นี่ก็ตรงแล้วนะไม่เห็นมีอะไรอ้อมเลยเหอะ ใครจะไปออกตัวแรงแบบพี่คร๊าบบบบ เป็นผู้ชายมายี่สิบกว่าปีให้เวลากุปรับตัวนิดนึง
“ชอบด่วนๆก็เปิดเน็ตหาเอาเลยไป” อยากได้แบบไหนก็หาเอา เยอะแยะ
“ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น” พี่กันต์พูดยิ้มๆ
“ยังไง” ผมเลิกคิ้วสูง
“ก็หมายความว่าอยากได้อะไร อยากทำอะไรก็พูดตรงๆ ไม่ใช่คนอื่นสักหน่อย ถึงยังไม่ได้เป็นอะไรกันพี่ก็เป็นพี่ธามนะ รู้จักกันมาตั้งนาน” พุดแบบนี้ผมก็ไปไม่เป็นเลยนะ เมื่อกี้กะแหย่เล่นแต่พี่กันต์เล่นพูดแบบนี้ ผมก็ไปไม่ถูก มันตื้อๆในหัวแบบแปลกๆ ผมกันพี่กันต์ไม่ใช่คนอื่น แน่ๆล่ะ ผมไม่ใช่คนอื่นของพี่กันต์ และพี่กันต์ก็ไม่ใช่คนอื่นของผมแน่นอน แต่ในบางที ผมก็ไม่กล้าที่จะแสดงอะไรออกมาตรงๆไปซะหมด มันแปลก แปลกกว่าที่เคยเจอ ไม่รู้จะทำยังไง ควรทำอะไร ผมไม่รู้นะเอาความจริง ผมเคยคบแต่กับผู้หญิง ผมอยากให้แฟนผมสวยๆ แฟนผมทำตัวน่ารักๆ แบบผู้หญิงเค้าทำกัน ผมก็จะดูแลปกป้องตามประสาผู้ชายเค้าทำ แต่แบบนี้... ผมทำอะไรไม่ถูกเลยนะเอาเข้าจริงๆ
“ธามไม่รู้อ่ะพี่กันต์มันไม่พิลึกเหรอให้พูดตรงๆเนี่ย”
“อะไรพิลึกวะ” พี่กันต์ควานหาขุมทรัพย์ในหม้อต่ออย่างสุนทรีย์
“แปลกอ่ะ”
“แล้วเวลาธามจีบผู้หญิงธามไม่บอกเค้าเหรอว่าคิดถึงอย่างงั้น รักอย่างงี้ จะขาดใจอยู่แล้วไม่ได้เจออะไรแบบนี้” เหยดดดด เคยแอบฟังกุจีบสาวป่าววะเนี่ย ทำไมรู้
“ก็พูด...” นี่เอาจริงป่ะเนี่ยพี่กันต์
“แล้วแปลกตรงไหน” ถามมาได้ ก็นั่นผมพูดกับผู้หญิงแล้วผมจีบก่อน แล้วนี่พี่กันต์ พี่รุกผมหนักขนาดนี้อ่ะพี่ครับ แล้วผมผู้ชายทั้งแท่งตลอดมาจนตอนนี้ แล้วตอนนี้จะให้มาบอกว่า...
“เออ งั้นธามก็คิดถึงเหมือนกัน” แบบนี้อ่ะเหรอ... เออะ พูดก็พูด พูดออกไปแล้ว พี่กันต์เงยหน้าขึ้นมางงๆ กระพริบตาปริบๆ แล้วก็ยิ้ม
“นึกว่าหูฝาดนะเนี่ย”
“พูดให้มีกำลังใจเฉยๆ เดี๋ยวถอดใจก่อน ยังอยากกินอีกหลายอย่าง กลัวอด” ผมพูดยิ้มๆ ก้มหน้าก้มตากิน ไม่อยากจะมองหน้าพี่กันต์ เอาแบบสารภาพตรงๆกับตัวเองก็เขินล่ะครับพี่น้อง จีบผู้ชาย ทำไปได้หนอกู แต่ได้ยินเสียงตะเกียบดังป๊อกๆนี่อะไรอ่ะพี่กันต์ เขินเหรอ...
เออพี่กันต์หน้าแดงเว้ยเห้ยยยยยยยยย!! บร๊ะมาก
“หน้าแดงไมอ่ะ” ผมรีบชิงโอกาสหายากต้องรีบเล่นครับ ไม่ผิดอ่ะ ถึงจะนิดเดียวแต่ของแท้แน่นอน แบบว่าสีระเรื่อที่โหนกแก้ม หน้าตาอมชมพูมีเลือดฝาดดูเป็นผู้ชายใจแหววขึ้นมาเลย
“เอ้ยเปล่า จะหน้าแดงทำไม” อย่ามาปฏิเสธหลักฐานคาตา ไม่ต้องกินแครอทกลบเกลื่อน นั่นผักบุ้งเปื่อยของธามเอาตะเกียบออกไปไกลๆ
“เขินธามป่ะเนี่ย อะไรกันๆ นิดๆหน่อยๆ หน้าบางเหรอเดี๋ยวนี้ พูดกันตรงๆได้นะพี่กันต์ ธามมใช่คนอื่น เขินก็บอกว่าเขินอ่ะโธ่ๆ” แบบนี้มันต้องซ้ำ ต้องย้อน
“ว่าคนอื่นอ่ะดูหน้าตาเองรึเปล่าครับน้องธามครับ ริจะหยอดก็เก็บให้เนียนนะ อย่านึกว่าไม่เห็น ถ้าไม่ติดว่ากินอยู่จะจูบเป็นรางวัลแล้วนะ” พี่กันต์พูดแล้วชี้ตะเกียบมาที่ผมแบบล้อๆ แปรสีหน้าได้รวดเร็วเป็นมืออาชีพสมเป็นพี่กันต์ปลาไหล แค่เพียงพริบตา โอเคครับ ผมยอมอย่าเล่นผมได้ไหม ผมไม่เทพขนาดเปลี่ยนหน้าพริบตา... แล้วผมก็แพ้อีกตามเคย... แพ้ทางอ่ะ
..................................................................................30-3-2012
มาแล้วเจ้าข้าเอ้ยยยยยยยยย มาแล้ววว ข้ามาแล้ววววววว ยะฮะ ฮะ ฮิ้วววววววววววววววววววว
รอดตายมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ เกรดไม่รู้แต่กูไม่ทำมันแล้วโว้ยยยยยยยย (โยนงานทิ้ง)
มาอัพแบบเบาๆใสๆ ไม่ยาวมากแต่ก็นะ อยู่ในช่วงหวนคืน อาจจะต้องปรับตัวนิดอะไรนิด แบบว่าเบลอๆ เมาๆ คล้ายอยู่ในความฝัน 555555555
มีใครเห็นความคืบหน้าความสัมพันธ์ไหม? ไม่เห็นก็ช่างหัวมัน นี่มันนิยาย อ่านเอามันส์ ไม่มันส์ก็อ่านเหอะ ขอร้องโปรดให้โอกาสคนเขียนได้ลืมตาอ้าปาก
จะรักจะเกลียดคนเขียน อยากด่า อยากระบาย คิดถึงแค่ไหน ทำไมเอ็งหายหัวอะไรเป็นเดือนๆ จริงๆเอ็งอยู่มหาลัยเหมืองแร่รึเปล่า จะโพสอะไรก็โพสมาเหอะ อ่านหมด
ปล.ตอนพิมพ์หิวมาก หิวบัดซบ หิวสุดๆ อยากกินสุกี้โว้ยยยยยยยยยย
ปล.รักคนอ่าน ขอบคุณที่ติดตามและมารอกันนะจ้ะ
-
กริ๊ดดด ธามมาแล้ว ถึงจะสั้น
แต่เราเอาไปจิ้นในฝันได้ คึคึ
-
ในที่สุดก็กลับมาอัพแล้วววว !
ดีใจมากก คืนนี้ฝันดีอะ
:-[
-
คืออ่านจบไม่รู้เค้าสวีทกันยังไง รู้แค่ อยากกินสุกี้ ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
ลื่นไหลเป็นธรรมชาติมาก หยอดกันไปหยอดกันมา
เมื่อไหร่จะย้ายมาอยู่ด้วยกันซะที เอ๊ะ ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเหรอ เหอ ๆ คนอ่านใจร้อน อิอิ
เดี๋ยวเถอะ พรุ่งนี้ต้องหาสุกี้กิน มาล่อให้น้ำยายไหย
-
กรี๊ด ตอนนี้น่ารักมาก
-
เอร้ยยยยยยยย กลับมาแล้ววว
คิดถึงสุดใจขาดดิ้นนนน> <
น่ารักอ่าสองคนนี้ เห็นสิจ้ะความสัมพันธ์อ่ะ
ถึงจะค่อยๆไป แต่ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ชอบอ่า น่ารักกกก รีบมาต่อนะตัวววว
-
เวลคัมแบ็กค่า
*ดีใจจนน้ำตาไหลเลย*
-
โอ๊ยยยยยยยย พี่กันต์น้องธามทำอย่างนี้คนอ่านจะขาดใจ
อยากให้ลงเอยกันเสียที ธามกั๊ก ๆ แต่ก็เกินหวั่นไหวไปละ
ส่วนพี่กันต์ไม่ต้องพูดถึง แห้วไม่ได้เข้าปากแน่นอน > <
คิดถึงคนเขียนมาก ๆ ขอบคุณที่กลับมาต่อนะคะ
เดี๋ยวถ้าตอนต่อไปมาไวจะพาไปเลี้ยงสุกี้ 5555
-
ดีใจมากๆ นึกว่าจะไม่ได้เห็นพี่กันต์อีกแล้ว :z10: (เวอร์มาก)
สุกี้คงหวานโคตรๆอ่ะ หยอดไปกันไปหยอดกันมา :impress2:
-
กรี้ดดดดดดดดดด คิดถึงมว้ากกกกกกกก
คิดถึงที่สุดในสามโลกเลยยยยย ฮืออออ
กระโดดกอดรัวๆ ปลื้มปริ่มนะคะนะ
:o12: :o12:
-
กลับมาจนได้นะคะ แหมๆคนอ่านรอจนจะลืมหมอธามกับพี่กันต์แล้วเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
ตอนนี้แอบหวาน+เสี่ยวเล็กๆนะคะ พี่กันต์นี่มีช่องให้ไม่ได้เนาะ หยอดตลอดดดด อิอิ
-
อ่านแล้วได้ยิ้มเสมอ รู้สึกจะรอนานมากแต่ก็คุ้มค่าที่รอนะ ดีใจที่ได้กลับมาอ่านอีกค่ะ
-
ม๊วฟคนเขียนสักที
ไม่ได้อ่าน ธามอย่างนู้น พี่กันต์อย่างนี้ มาตั้งนาน
พอมาอ่านอีกทีความคิดถึงพุ่งปรี๊ดดด
คำในช่องว่างไม่รู้จะเติมอะไรดี มันมีเยอะแยะไปหมดเลยอ่ะหมอธาม :o8:
ตอนนี้เขาสวีทกัน คนอ่านเองก็อ่านไปทุบหมอนไป อะไรจะน่ารักขนาดนี้
ขนาดเชฟหมิงโดนจิกกัดยังสู้ไม่ได้(เกี่ยว?)
แต่ตอนนี้น่ารักจริงๆอ่ะ
ธามแสดงออกขึ้นเย้อออออ
-
ดีใจที่กลับมานะค๊ะ รอเสมอค่ะ
-
น่ารัก ธามมาแบบนี้ พี่กันต์ก็หลงหนักกว่าเดิมหน่ะสิ
-
กรี๊ดดดดดดดด อยากแห่กลองยาวตอนรับการกลับมาของคนเขียนเลยค่าาา ~
ดีใจที่สุด!!! ปลื้มปริ่มน้ำตานอง ได้ปัดฝุ่นป้ายไฟพี่กันต์พร้อมชู้แล้ว ฮิ้ววววว แม่ยกพร้อมทำงาน
ธามน่ารักมากกกก ดูเปิดใจไฟเขียวสุดๆ รู้สึกเป็นการก้าวไปข้างหน้าทีละนิด อ่านแล้วเขินนน
สุกี้เชื่อมแน่ๆ หวา่นซ้าาาา ไม่เห็นใจคนโสดมั่ง เที่ยงนี้จะนั่งทำกินเลียนแบบ(คนเดียว) T^T
-
เย้ คนเขียนกลับมาแล้ว :mc3: อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกหิวสุกี้ :o8:
-
จำไม่ได้อะว่าอ่านถึงไหน เริ่มใหม่ดีกว่า
-
โอ๊ยพี่กันต์ เขิน อยากเห็ย ฮ่าๆ
ว่าแต่เขินอะไรอ่ะพี่เขินที่น้องธามจีบเหรอ?
ปอลิง.คนเขียนโยนเกรดทิ้งเลยเหรอ o22
ไม่ได้ว่านะแต่ ไม่ได้อ่านนานแล้วกลับไปอ่านอีกรอบ มาตอนนี้หวานเชียว เลยต้องกลับไปอ่าน บิ้วอารมณ์ :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สุกี้หม้อนี้ คงมีแต่รสหวานพิลึก หึ หึ หึ ......
การรับรู้และพัฒนาการของทั้งสอง เป็นไปอย่างทีละขั้น ทีละตอน... รอต่อไป... รออะไร... รอเมื่อไหร่... :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ ยังไงการศึกษาก็ต้องมาก่อน :กอด1:
-
อ่านไปหน้าแดงไป อ๊ายยยยยย หิวข้าว!!
-
คิดถึงคนเขียนเจงๆๆ แหม่มีเอาของกินมาล่ออ่านไปหิวไป
-
พี่กันต์มีเขินเป็นกับเค้าด้วย
น่ารักจังน๊า :m1:
-
อืมเจ็ดวันจริงๆ
จะรอตอนต่อไปน้า
ยังคงความเป็นพี่กันต์กับธามไว้ครบเลย
น่ารักแบบนี้เชียร์หมดตัว55555
-
สุกี้น้ำเชื่อมมากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดน้องธาม กอดคนเขียน ฮิฮิ้วว :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สุกี้หวานมากกกก สั้นๆแต่ได้ใจนะเออ ชอบมากเลยเวลาสองคนนี้เขิน มันน่ารุกอ่ะตัวววว
-
:mc4: ต้อนรับการกลับมา
กรี๊ดดดดดดดดดด หวานอ่ะ :impress2: :impress2:
มาต่อเร็วนะคนเขียน แอร๊ย อยากอ่านอีกใจจะขาด
-
ในที่สุด ความรักของพี่กันต์ก็มีความก้าวหน้า
ธามเริ่มหยอดมั่งแล้ววุ้ย
-
ในที่สุดก็มาสักที
คิดถึงๆๆ
พี่กันต์กับธาม อิอิ
-
มาแล้ววววว เค้าหยอดกันหวานนะ
-
พี่กันต์ เหมือนเดิม หยอดตลอด
แต่ธามเปลี่ยนไปนะ ชัดเจน เปลี่ยน 555
ขอบคุณที่รอดชีวิตมาเขียนงานให้ได้อ่านกัน ฮิ้วววว
เป็นกำลังใจให้ และขอให้ผ่านนะจ๊ะ สู้ๆ ชีวิตยังอีกยาวไกลจ๊ะ
-
ก่อนอื่นขอกรีดร้องดังไปถึงหน้าหมู่บ้านก่อน เปิดมาเห็นว่าอัพแล้ว กรีดร้องโหยหวนด้วยความดีใจน้ำตาซึม T___T
แต่อาการขณะอ่านนี่ได้กรีดร้องดังไกลไปถึงหมู่บ้านข้างๆด้วย นี่มันน่ารักที่สุดในสามโลกเล๊ยยยยยยยยย!
หยอดกันไปหยอดกันมา กรุบกริบ กุ๊กกิ๊กกันเกินจะบอกได้ เป็นตอนที่ทำให้คนอ่านเขินขั้นแม็กซิมัมเลยนะ
คือเค้าเขินมากอ่ะ รุ้สึกฟินก่อนออกไปทำงาน เค้าคงอารมณ์ดีไปทั้งวัน =///= น่ารักเหลือเกิน
เดอะเวย์ที่พี่กันต์หยอดธาม และวิธีที่ถามตอบกลับพี่กันต์ อ๊าาาาาาาาาา ฟินนาเล่ !! ความสัมพันธ์ของสองคนนี้
ดูคืบหน้ามากกกกกกกกอ่ะ อย่างน้อยธามก็ดูมีความรู้สึกว่าชอบพี่กันต์มากขึ้นกว่าเดิมในตอนนี้
ถึงขั้นงอนหน่อยๆและยังบอกว่าคิดถึงเหมือนกันเป็นการหยอดพี่กันต์ อร๊ายยยยยยย น่ารักง่าาาาา >///<
ชอบใจมากมาย อ่านแล้วเขินอายคล้ายคนเป็นบ้า หน้าแดงเหมือนคนเป็นไข้ พี่กันต์เขินน่าร๊ากกกกโคตรรรร !!
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ ถึงจะหายไปนานยังไงก็รออยู่คนนึงแน่นอน อยากอ่านตอนหน้าแล้ววว กรี๊ดด น่ารักเหลือเกิน =///=
-
ออิอิ อยากได้สูตรน้ำจิ้มสุกร้ที่พี่กันต์ทำอะคนเขียน เผื่อจะมีคนมานั่งกินด้วยอย่างนี้
-
ได้อ่านแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว
-
เจ้าข้าเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อัพแล้วววววววววววววว
ดีใจที่สุดในโลกหล้า เรารอเรื่องนี้ด้วยความหวัง ดั่งชะนีที่หวังอยากเป็นเก้ง (คืออยากเป็นอ้ะ ชอบ 55)
อ๊อยยยยย ดีใจมากอ้ะ มากอดทีเหอะ :กอด1: กอดรัดฟัดเหวี่ยงน้องธามมมมมมมมมมมมมมมม มายเบบี้ จุ๊บุๆ(ภาษาไรวะ - -)
ในที่สุดก็มาต่อให้ได้หายคิดถึง เป็นปลื้มปิติยินดียิ่งแล้ว
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนนี้อ่านไปอมยิ้มไป น่ารักอ่ะ!!!!!
ปล. รออ่านคู่หมิงอยู่นะ >_<
-
น่ารัก! น่ารัก! น่ารักจริงๆเว้ยเฮ้ย!!
ดีดดิ้น :z2:
รอเสมอจ้ะ
-
ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป
-
กลับมาแบ้วววววว
คิดถึงคุนคนเลยยยยยยยยยยยยยย
-
โอ้ๆๆๆๆ นึกว่าตาฝาด
ทำไมคู่นี้เค้าหว๊านนนนหวานนนนนกันเยี่ยงนี้หล่ะ
-
:mc4: ต้อนรับกลับนะคะ ไม่เจ๊อะกันนานคิดถึงจังเลย
อ่านแล้วแบบ...เขินเว้ยเฮ้ย! ก็ไม่รู้จะเขินอะไรกับเค้า
เดี๋ยวนี้เค้าจีบกันตรงๆแล้วนะ คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง :o8:
อารมณ์เหมือนเพื่อนคุยกันแต่ดีกรีความหวานมากกว่า
ไปๆมาๆธามกลายเป็นสมาชิกบ้านพี่กันต์ไปซะแล้วเนาะ
ดูได้จากความสนิทสนมของสมุนทั้งสี่ที่แสดงออกมา :m20:
ตอนหน้าขออย่างนี้อีกนะตัวเอง น่ารักอ่ะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1: ต้อนรับ
+1 และเป็ด ให้เป็นกำลังใจนะจ๊ะ
-
:m1: คิดถึงจังเธอ
-
น่ารักอ่ะ :-[
-
ก็คืบหน้านิดนึง
-
ในที่สุดก็กลับมาสักที คิดถึงจัง
รู้สึกจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปอีกขั้นแล้ว
คิดถึงธามมมมมมมม
-
:-[ มาแล้วๆ
-
อะฮิ้วววววววววววววววววววววววว
น้องธามกลับมาแล้ว
:z2: :z2:
-
ถึงจะสั้นแต่ก็ปลื้มค่ะ เพราะหวานมาก เป็นคู่ที่น่ารักมากมายยยยยย :L1:
-
น้องธามแพ้ทาง :o8:
-
หุหุ ธามน่ารักอะ
-
อ๊ายยยย เขินนนน
น้องทามจ้ะ ใหม๋ เจริญปุระ แล้วค้าาา (แพ้ใจ)
-
กู่ก้องร้องตะโกนให้ลั่นบ้านคะ มาต่อแล้วดีใจมากๆๆๆๆ
อ่านไปอมยิ้มไปอีกแล้ว ชอบจริงๆๆๆอารมณ์นี้
พี่กันต์ น้องธาม หวานขึ้น น่ารักอ่ะ :-[
รอคู่หมิง นายด้วย นะคะ
ขอบคุณมากนะคะ :L1:
((ชอบจริงไรจริงไปอ่านซ้ำอีกรอบ ฮ่าาา))
-
มาทำให้หิวอีกน่ะ
-
กอดๆๆๆๆ ในที่สุดก็มาแล้ว
สุกี้มื้อนี้หวานอ่ะ
55555+
-
ยังคงเขินอย่างต่อเนื่อง :o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด กันต์ธามมาแล้ว หลังจากที่ปล่อยให้รอมานานแสนนาน กระซิกๆ คิดถึงหมอธามของเค้าอ่า :o12:
-
แพ้ทางมานานแล้ว และ กำลังจะแพ้ใจ ( หรือแพ้ไปเรียบร้อยแล้วก็ไม่รู้ )
กลับมาด้วยซีนอบอุ่นที่อบอวลไปด้วยกลิ่นสุกี้โฮม เมด ของ พี่กันต์-น้องธาม
ไม่ใช่คนอื่น คนไกล แต่เป็นคนกันเอง คนใกล้ตัว คนที่คิดถึง และเป็นคนที่อยู่ในใจชัด ๆ เลย :o8:
-
สงสัยรถขนน้ำตาลจะคว่ำลงในหม้อสุกี้ :-[
-
อยากกินสุกี้บ้างเลยอ่ะ :t2:
-
เอ๊าฮิ๊ววววววววววววววววว :z2: :z2:(ขอฮิ้วอีกคน)
กลับมาสักทีนะธาม ชอบอ่ะ แมนๆมาเขิลอ่านแล้วก็เขิลตาม :impress2:
-
:impress2:
รอเรื่องนี้นานเลย
ตอนนี้น่ารักมาก
-
เย้ มาแล้วคิดถึงธามจะแย่ ขอบคุณคนเขียน
-
เห็นเรื่องนี้มาก้อพอสมควรเลยคลิกเข้ามาอ่านดูบ้าง เพราะชอบชื่อเรื่อง
อ่านดูแล้วไม่ผิดหวังจิงๆๆๆๆ แต่จะมาสะดุดก้อตรงหมอธามเคราแพะเนี้ยแหล่ะ
แ่ต่ไม่เปงรัยเรารับได้สักวันต้องมีการเปลี่ยนแปลง ชอบวิธีการของพี่กันต์นะ เนียนแยบยล ค่อยๆ ตะลอมเข้าไปที่ละนิด
ทำให้คิดถึงโดยไม่รู้ตัวววว คู่หมิงกะนาย ออกแนวโหด มันส์ ฮาดีนะ สุดๆๆ
เป็นอีกเรื่องที่ทำให้อ่านแล้วยิ้มไปหุบไปเลยดีเดียว ชอบทั้งคู่เลยไม่ว่าจะเป็นพี่กันต์ หมอธาม หยอดได้เรท 18 ตลอดๆๆๆ
ติดเรื่องนี้ขึ้นมาซะแล้วเรา จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ คนเขียนสู้ๆ กับทุกสิ่งนะคะ จะเป็นกำลังใจให้
-
เย้ๆๆ กันต์ ธามกลับมาแล้ววว :mc4: :mc4:
คิดถึงมาก มาอัพบ่อยๆนะค่ะ :กอด1:
-
แค่มาก็ดีใจแล้ว..
-
เย้ๆ ดีใจ คนเขียนกลับมาแล้ว
มาต่ออีกไวๆนะ รออ่านรออยู่จ้า
-
โคตรชอบอะ ผู้ชายใจแหวว คิดได้นะ :really2:
-
อรั้ยยยยยยยยยยย น่ารักที่สุดดดดด
อ่านไปยิ้มไป
น้องธามน่าอิจฉานะจะบอกให้ โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากได้แบบพี่กันต์สักคนนนนน :กอด1:
-
ความคืบหน้ามีให้เห็นน้า หึหึ อย่างน้อยก็พูดอะไรที่มันตรงๆ ไม่อ้อม ไม่ซึนมากขึ้นละน้า
แหม อยากกินสุกี้จริงจริ๊งงงง...นึกภาพตามเลย ผชที่แปะสูตรอาหารเนี่ย
ดูเอาใจใส่และพยายามดีนะ ความน่ารักมันอยู่ตรงนี้ละ
-
หมอธานแพ้พี่กันต์ตลอดแหละ
จะชนะคงยากนะ 5555
อยากได้ผู้ชายแบบพี่ักันต์ซักคน :กอด1:
-
คิดถึงจังเลยยยย :กอด1:
อยากกินสุกี้ตามเลยเนี่ย :z3:
มาต่ออีกนะคะ :L2:
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากกกก ฮาด้วย ชอบมุขสองแง่สองง่าม :laugh:
กำลังไล่อ่านอ่านอยู่ค่ะ หยุดไม่ได้ อิอิ
พี่กันต์นี่ น่าเสียดายจริงๆ แต่ให้ดูแลธามล่ะดีแล้ว :impress2:
ชอบมากเลยที่ชอบแอบเอาของไปไว้หน้าห้อง :-[ น่ารักจริงๆ แต่ถ้าไม่รู้ก็แบบน่ากลัวเนอะ โรคจิตเปล่าหว่าาา 55
-
คุณพี่กันต์ลุคพ่อบ้านมากๆ
:-[ :-[
-
ยินดีต้อนรับการกลับมาจ้าาาา 555
ถึงจะหายไปนาน ธามก็ยังน่าร้ากกกกก อิอิ
-
อ้ากกกกก กลับมาแล้ววว คนแต่งกลับมาแล้วววว
ดีใจมากกก ในรอบหลายเดือนที่รบกับการเรียน 5555+
สุกี้อร่อยไมไม่รุรู้แต่เขินเว้ยๆๆๆๆ เขินมากกก
อ้ากพี่ธามชนะพี่กันต์ครั้งแรก (ถึงจะแพ้ตอนจบเหอะ)
รักพี่ธามที่สุดเลยยย
คนแต่งอัพไว้น้า คิดถึงพี่ธามมาก น่ารักเสมอจริงๆๆ
พี่กันต์พี่แมน เท่ห์ แล้วก็ใจแหววมากกก 5555
-
เพิ่งได้อ่านครั้งแรก เลยอ่านรวดเดียวเลย
ขอบอกว่าโคตรสนุกมากเลยค่ะ!!!!!
ติดจนได้ อยากอ่านแบบวันต่อวันเล้ยยย :z1: :z1: :z1:
-
โฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ดีใจจจจจจจจ (ถึงแม้วันนี้จะมีเรื่องน่าเศร้า)
-
กลับมาอีกรอบ....คู่หมิงเค้าก็รออยู่น้า :)
-
มาใหม่ครับบบ พึ่งรวด37ตอน!...
ธามน่ารักขึ้นเย้อออออ!!!
กันต์น่ารัก รุกหนักนะครับ มีขงมีเขิน :impress2:
น่ารักคร้าบบบบ รอออ :) o13 :bye2:
-
ถ้าหิวขนาดนั้น ไม่มือสั่นเเล้วหรอค่ะ
(พอดีเป็นอยู่ 555)
-
ธามเอ๊ยย.. จะไปต่อกรอะไรได้ไง แพ้ทางทุกทีอ่ะ ตลอดดด
-
:really2:เฝ้ารอตอนต่อไป ด้วยใจจดจ่อ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านอ่ะนะ ชื่อเรื่องแบบโดนใจมากอ่ะ ^^
มีคนแนะนำมาอีกที...แต่งได้สนุกมากเลย :pig4:
นั่งอ่านมา 2 วันติดแหละ ง่วงนอนมากแต่ก็ยึดหนังตาไว้ 555+ กลัวหลับ :o8:
ชอบธามมากๆ.. :L2: :L2:
อืม...รีบมาต่อไวๆ น้า :bye2:
-
จะเข้ามาบอกว่า ไม่ได้คิดถึงกันต์(กับธามเลย)
คิดถึงนายกับหมิงงงงงงงงงงง TT^TT
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่กันต์กับธาม กลับมาเเล้ว เย้ เย้ เย้
-
กันต์เขิน :impress2:
:L2:ต้อนรับการกลับมา :L2:
-
หวานๆ น่ารักๆ หยอดกันไปมา คลายเครียดดีจริงๆ :-[
พี่กันต์เขินด้วย น่ารักกก
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:มาใหม่ค่ะ...อ่านรวดเดียวในที่สุดก็มาทัน
รอวัน....กันต์ของธาม...... :o8: :o8: :o8:
-
ชอบเรื่องนี้ที่สุด ถึงหมิงน้อยจะไม่ค่อยโดดเด่นอะไรเพราะโดนพระเอกที่แสนดีแต่ไม่เลี่ยนจนเกินไปแบบพี่กันต์บดบังรัศมีความน่ารักของหมิงน้อย แต่มายก็ยังเห็นนะ โอ๋ๆๆ รักหมิงนาก ~ อ๊ายยย~ โคตรชอบเลยหนุ่มจีนสิงคโปร์พูดไทยไม่ชัดพอดีเพิ่งกลับมาจากไปทัศนศึกษาที่สิงคโปร์มาพอดี จีบสิงคโปร์หล่อมากก~ เลยได้อิจเมจหมิงน้อยแบบหล่อโฮกมา อิอิ ^^ ชอบเคะแบบนายที่สุด ก็พี่จะโหดจะทำไม? เอาใจน้องไปเลยค่า~ รักเลยเคะแบบนาย ปากร้ายใจดีอ่ะ เวลาอยู่กับหมิงเหมือนแม่กับลูกเลยชอบบบ~
ส่วนนายเอกของเราบอกได้คำเดียวว่า กวนโอ๊ยอ่ะ พี่กันต์หลงรักมันไปได้ยังงายยยย~ TT แต่ฉันก็แอบรักมันนะ
เพิ่งมาอ่านเมื่อสองสามวันก่อนนี้เองค่ะ แต่บอกว่าเรื่องนี้สนุกมาก อ่านจนตาแฉะจนถึงตอนล่าสุด สามวันเต็มๆ เปิดอ่านแต่นิยายเรื่องนี้ ดำเนินเรื่องสนุกมากๆๆเลยค่ะ เป็นเรื่องที่แบบว่าอ่านทุกบรรทัดเลย ฮากับความอะไรก็ไม่รู้ของพระเอกนายเอก
และขอรีเควสตอนพี่หมิงกับพี่นายเต็มๆได้มั้ยอ่ะค่ะ ชอบมากๆๆ ~~~ เมื่อไหร่พี่นายจะยอมหมิงมั้ง ดูอย่างธามสิ แปปเดียวก็อ่อยพี่กันต์กลับแล้ว นังใจง่าย~~ (หลบร้องเท้า แม่ยกธาม) อิอิ
และว่าด้วยเรื่องสุดท้าย ก็คือรักคนเขียนมาก ๆๆๆ รีบๆกลับมาอัพพี่กันต์กับน้องธามเร็วๆนะค่ะ
แล้วเมื่อไหร่นายจะยอมหมิงอ่ะ สงสารหนุ่มสิงคโปร์น้อย~ TT พูดไม่ชัดแล้วยังต้องกินแห้วมาสามปีเต็ม T^T
-
มาต่ออีกไวๆนะครัฟ รออ่านรออยู่ :impress2: :impress2:
-
มาต่อเร็วนะ รออ่านอยู่ ขอบ่อยๆ เหมือนแต่ก่อนได้ไหม ชดเชยที่เคยหายไปนาน 5555 อยากอ่านเยอะ บ่อย เรื่องนี้สนุกมาก รักหมอธาม กับ พี่กันต์จัง :กอด1: รักคนแต่งด้วยด้วยนะ :L1:
-
คิดถึงพี่กันต์ มาต่อเร็วๆๆ นะ
:L2: :L2: :L2:
-
ถึงจะมาแบบสั้น แต่เราก็ดีใจที่มาต่อ
-
มาเต้น :z2: :z2:
:กอด1:
-
อั้ยยะ ตามทันแล้วจ๊ะ
เย้
ขอบอกว่า ฮามากก
ฮาหัวเราะน้ำหูน้ำตาไหล กับมุกเสี่ยว
ปนๆกันต์จัง นิละ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
โดยเฉพาะอีเจ้ ฮาได้อีกคร้าาาา
เจ้แกดูมีชีวิตชีวา กับการหาสาีมีให้น้องรักมากกก
นาย ของ หมิงๆ ก็เหมือนกัน
ฮา ตอนกิ๊กเด็กของ หมิงมากก
"พี่แกโหดมาก ไม่รู้เป็นคนรึเปล่า ด่าตั้งแต่ชั้น 1-8 ไม่มีหอบสักนิดด"
เ่อ่ออ นึกสภาพออกเลยย
ฮ่าๆๆๆๆ
โอเคตามนั้นแหละคะ
รู้สึกว่าตัวเอง เวิ่นเว้อมากกก
ขอบคุณนะคะ
-
บทที่38
รอยร้าว
..............................................................
“ชื่อธามครับ ผู้ชายหน้าตาดีมีเชื้อจีนครับ จบมัธยมเอกชนชายล้วน ครอบครัวมีธุรกิจค้าทองคำ ส่วนตัวผมประกอบอาชีพสัตวแพทย์ เชี่ยวชาญด้านสัตว์เลื้อยคลานกับสัตว์เลี้ยงพิเศษโดยเฉพาะ งู เขียด กิ้งก่า ค่าง บ่าง ชะนีอะไรผมก็รักษาได้ครับ แต่รักษาเก้งไม่ได้จริงๆ เป็นแล้วเป็นเลย”
...ไม่ใช่ผมนะที่พูดออกมา ไอ้ปาล์ม ไอ้เหี้ย ถ้าไม่ใช่ว่าบังเอิญมีธุระกุไม่มาชวนมึงมาเดินเล่น กินกาแฟหรอกนะ แล้วดูมันทำคุยกับใครวะ เมื่อกี้มีคนมาขอเบอร์มันแล้วมันเสือกบอกว่าเป็นผม (แต่เบอร์มันจริงๆ) ผมบอกมันว่ามึงวางสายไปเดี๋ยวนี้ เลิกอ้างไม่งั้นผมจะเทกาแฟแก้วละร้อยของมันลงใส่กระถางต้นไม้ข้างๆ
“ผมล้อเล่นนะเมื่อกี้ คือไม่ว่างคุยตอนนี้พอดีติดธุรน่ะครับ ไว้ดึกๆแล้วกันนะครับ สวัสดีครับ” แหมมึง มีดึกๆ ไหนบอกเหงา ไหนบอกเฉาไม่มีสาวมานาน นานเท่าไหร่ นานยังไงคราวนี้มึงไม่นานเท่ากูแน่
“เยอะนะมึง”
“นิดหน่อยๆ ว่าแต่พึ่งว่างมาหากูได้เหรอ เปลี่ยนสไตล์ไม่เท่าไหร่หนวดเคราหาย หน้าใสเลยนะมึงเอ้ย” โดนเลยครับ ผมแสยะยิ้มรับ เออ ทำไม แล้วทำไม ยังไม่เปลี่ยนเว้ยกุยังอยู่ในช่วงทดลองอยู่ ไปไม่รอดกุกลับไปซบสาวแน่
“ปากมึงนะ ไม่หาเรื่องกุสักทีได้ไหม ไม่น่าเล่าให้มึงฟังเลย ถ้ารู้ว่าจะพูดแบบนี้เนี่ยนะ” ชักโหมดดราม่า น้อยใจ เดี๋ยวมันก็จะหุบปากและสำนึกผิด
“เห้ย กุล้อเล่น โทษๆ ไม่ได้ว่าอะไรเลยแบบนี้ก็เหมาะกับมึงดี ไม่ใช่แบบนี้ หมายถึงพี่กันต์ คือกุก็รู้จักไง พี่เค้าโปรไฟล์ดีน่าลองนะเว้ย” ไอ้ปาลืมให้คำแนะนำผมเหมือนจะลงทุนหุ้น น่าลอง มึงแนะนำกุแบบนี้เหรอเสี่ย
“ช่างแม่งเหอะ กุไม่ได้จะมาคุยกะมึงเรื่องนี้ อนาคตกุจะได้เป็นตัวใครก็แล้วแต่บุญกรรมกุ ที่จริงพี่คนนึงเค้าอยากคุยเรื่องขายรถ” พี่คนที่ว่าซึ่งปกติผมไม่ค่อยอยากจะเรียกสักเท่าไหร่ กระดากปาก ไม่มีท่าทางให้เหมาะกับการเคารพเลยักนิด แล้วที่อยากให้มาคุยก้องมาคุยที่ที่ทำงานพี่แกอีก เอาเข้าไป เรียกร้องมันทุกอย่าง ค่าอาหารก็โควต้าของฟรีที่มีอยู่แล้ว เอามาแจก คนที่ว่าคงเดาไม่ยาก เชฟหมิง... อีกเดี๋ยวก็จะถึงเวลาเลิกงานเดี๋ยวก็จะออกมาและ
“เออ พี่คนไหนวะ เจ๊แป้งเหรอ”
“ไม่ใช่ เป็นเชฟ ชื่อหมิงอยู่คอนโดเดียวกะกูนี่แหละ” ผมซดกาแฟอีกอึก มองนาฬิกา แล้วหางตาก็เห็นผู้ชายตัวสูงในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์เดินมา เชฟมาแล้วครับ ไอ้ปาลืมหันมองตามสายตาผม
“เหี้ยธาม ว่าแต่เค้าจะขายรถทำไม” ไอ้ปาล์มสงสัย เพราะปกติคนเค้าก็ไม่ขายรถกันหรอกครับถ้าไม่มีเหตุจำเป็น ไม่มีมีใครบ้ามีงานอดิเรกคือขายรถเล่น ไม่ใช่พริตตี้มอเตอร์โชว์ต่อให้คนบ้าๆแบบพี่หมิงก็เหอะ
“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”
.................................................................................................
(นาย)
ร้อนมาก ประเทศไทยเป็นประเทศที่ร้อนแบบสาหัส ร้อนเหี้ยๆ ร้อนจนแม่งอยากเอาปืนยิงพระอาทิตย์ให้ร่วง แต่อากาศแบบนี้ เลี้ยงจระเข้ได้ดีมาก จระเข้อยู่ดี แต่คนเลี้ยงแม่งสติจะแตก ผมขับรถกระบะคันใหญ่ที่ข้างหลังบรรทุกอัดแน่นไปด้วยไก่สดๆอาหารจระเข้ ไม่มีใครมาช่วย เพราะไอ้นาฏไปเรียน พี่นพก็ทำอะไรสักอย่างที่ช่างแม่งเหอะ แม่ไม่มาอยู่แล้ว พ่อก็ไปคุยกับเจ้าอาวาสวัด บ้านอื่นลูกชายบวชให้พ่อ แต่บ้านนี้มีแววพ่อจะบวชอีกรอบให้ลูก บาปกรรมกูแท้ๆ จอดเข้าที่ก็ตามปกติ ผมตะโกนหาคนงานให้มันมาแบกไก่ลงจากหลังรถ กูแบกไม่ไหวหรอกนะ แค่ขับรถตากแดดกุก็แสบตัวจะแย่อยู่ละ ฟิล์มกรองแสงที่ติดมาไม่ช่วยอะไรแม้แต่นิด
“คุณนายครับเอาไปไว้ไหนครับ” คนงานใหม่ มึงถามกุผิดเวลามาก แล้วไม่มีใครเตือนมึงใช่ไหมว่ากุดุสัสๆเวลากุอารมณ์เสีย
“ตู้เย็นเล็กบ้านมึงมั้ง ไก่เป็นร้อยตัว ไอ้ห่า” ผมด่ามันทีนึงเป็นรางวัล คนงานคนอื่นที่รู้หน้าที่ตัวเองดีไม่รู้สึกรู้สา รีบพาไอ้คนงานใหม่ดวงซวยไปห้องเย็นเก็บเนื้อ ผมคว้าของอีกไม่กี่อย่างลงจากรถแล้วก็เดินฉับๆเข้าบ้าน ร้อนเหี้ยๆ แต่ก่อนเข้าบ้านก็นึกขึ้นได้ กุจำได้ว่าสั่งไอ้โจไว้นี่หว่าว่าให้สอนงานคนงานใหม่ แล้วมาถามแบบนี้...
“ไอ้โจ อยู่ไหน!!” ผตะโกนจากบันไดขึ้นบ้าน ไอ้โจวิ่งมาหน้าตาเหรอหรา
“กุสั่งมึงว่าไง ให้ทำเหี้ยอะไรเมื่อเช้านี้” ผมเอานิ้วเคาะราวบันไดไม้สักเป็นการเร่งมันให้คิดออกโดยไวก่อนที่ผมจะอารมณ์เสียมากกว่านี้
“ให้สอนงานคนงานใหม่ครับ” จากที่เห็นเมื่อกี้คือมันวิ่งมาจากด้านหลัง ไม่รู้ซินะว่าเด็กที่ให้ดูแลมันยังไม่รู้เรื่อง
“เมื่อกี้ไอ้โหน่งคนงานใหม่มันมาถามกุว่าเก็บไก่ไว้ตรงไหน ถ้ามึงสอนมันควรมีคำถามนี้ไหม มึงไปคิดดีๆนะ” ผมคาดโทษแล้วก็หันหลังงดทำบาปข่มขู่ผู้อื่น
น้ำเย็นๆถูกเปิดจากขวดเทเข้าปากไม่ต้องใส่ก้งใส่แก้วแล้วตอนนี้ ไม่ทันใจ...
“นาย ไม่รับโทรศัพม์หมิงล่ะลูก” มี่นั่งดูละครน้ำเน่าภาคบ่ายชะโงกหน้ามาถามผม ไอ้เชฟจีนมันยังตามหลอกหลอนผมไปทุกที่จริงๆ
“ขี้เกียจคุย ขับรถอยู่อ่ะแม่ ทำงานเหนื่อย แดดร้อน คุยกับมันแล้วเสียอารมณ์” ก็แบบนั้นจริงๆ คุยกันมันทีไรของขึ้นทุกทีต้องคุยตอนมีสมาธิ ไม่งั้นแม่งมีขับแหกโค้งชนคนตายด้วยโทสะเพราะโดนมันกวนตีน
“อ้อเหรอๆ หมิงเค้าจะบอกว่าจะมาหาเย็นนี้” ห๊ะ...
“มาทำไม ผมไม่อยู่” ตอแหลสด
“จะไปไหนอีก ร้อยวันพันปีไม่ออกไป จะออกไปวันนี้เลยนะ” แม่ถามแบบนี้... จะให้กุไปไหนดี ห้างกุก็ไม่ชอบเดิน เหล้าก็ไม่มีเพื่อนกิน ผู้หญิงก็ร้างมาช่วงนึง แม่ง...
“มันจะมาตอนไหน” ไม่ไปก็ได้วะ
“เย็นๆ หมิงโทรบอกแม่แล้ว จะไปตลาดก็ซื้อกับข้าวมาเผื่อหมิงเค้าด้วยล่ะ” แม่พูดแต่ตาก็ยังจ้องละครอยู่ ผมเก็บขวดน้ำเข้าตู้เย็น เดินไปนั่งที่พื้น (แม่นั่งบนโซฟา)
“มันติดสินบนอะไรแม่เนี่ย” ผมเอาคางเกยตักแม่
“เค้าจะเอาเซ็ทขนมไทยจากโรงแรมมาฝากแม่จ้ะ” รู้หมดแม่ชอบอะไร พ่อชอบอะไร ไอ้หมิง มึงนะมึง...
แล้วผมมาทำบ้าอะไรอยู่ที่ตลาด คือไม่ใช่หรอกปกติผมก็ต้องออกมาซื้อกับข้าวกลับบ้านอยู่แล้ว แต่ว่าผมกลับต้องมายืนจ้องแผงกับข้าวนานกว่าปกติ จะซื้ออะไรกลับไปดีล่ะคราวนี้ ไอ้เชฟมันก็เรื่องมากด้วยไงเรื่องของกิน เพราะมันเป็นเชฟ แล้วกุตองซื้ออะไร เพราะปกติมันทำให้กิน
“เอาอะไรจ้ะ” ป้าอย่ากดดันผมได้ป่ะเนี่ย กำลังคิดอยู่เห้ย
“อะไรอร่อย” เออถามควายๆออกไปแล้ว
“อร่อยหมดทุกอย่างจ้ะ” เอาละไงกู คือเจ้านี่ผมก็ว่าอร่อยสุดในตลาดและ แต่อะไรจะอร่อยที่สุดในแผงป้าวะ... กุจบวิศวะ เป็นช่าง ทำอาหารไม่เป็น ทำแต่บัญชี ซื้อกินย่างเดียวแล้วแม่งกินไม่เลือก กุควรจะซื้ออะไรดีล่ะ คิดไม่ออกโว้ยยยย ป้าก็มองอยู่นั่นแหละ ไม่เคยเห็นผู้ชายจ่ายตลาดหรือไงวะ
“เอาหมดทุกอย่างนั่นแหละป้า” ตัดปัญหาแม่งเลย แดกไม่หมดกุจับยัดแน่
กลับมาจากตลาดแม่ก็ยังนั่งดูละครอยู่ ไม่รู้แม่เอามาจากไหนนักหนาละครไทยจบก็ต่อละครเกาหลี เชื่อเขาเลย ผมเดินเข้าครัวเอากับข้าวสิบถุงวางไว้บนเคานเตอร์ คว้าหาหนังยางมัดแกงมามัดผมเอาไว้ชั่วคราวถึงแม้ว่าตอนที่แกะออกผมจะร่วงออกมาเป็นกระจุกๆก็ช่างหัวมัน ร้อนๆแบบนี้ก็รำคาญผมตัวเองแต่ว่าก็ไม่อยากตัด ชอบหนังหน้าตัวเองตอนไว้ผมยาวมากกว่าสกินเฮด จัดการตัวเองเสร็จแล้วก็จัดการเทกับอาหารมั้งหมดลงใส่จาน เหลือบมองนาฬิกาตอนนี้ก็ห้าโมง มันคงยังไม่มา กว่าจะมากับข้าวก็เย็น แต่ช่างหัวมัน เย็นก็ข้าวกินได้ เสียงรถเลี้ยวเข้าบ้าน พ่อคงกลับมาจากวัดแล้ว ตกใจแหงว่าผมซื้อบ้าอะไรมาตั้งเยอะ ระหว่างที่เทแกงมาครึ่งทาง เสียงพ่อก็เริ่มไม่น่าใช่เสียงพ่อ ไอ้สำเนียงภาษาไทยแปร่งๆที่ทักแม่ มันไม่ใช่เสียงพ่อ...
“นาย” ไอ้เจ๊กตัวป่วนชะโงกหน้าเข้ามาในครัว ยิ้มแฉ่มเดินร่าเข้ามาตัวเปล่าบ่งบอกว่าเอาสินบนไปให้แม่แล้วเรียบร้อย
“บางทีมึงมาไวเกินไป” ผมกวาดถุงพลาสติกลงถังขยะ
“ก็อยากอยู่ด้วยนานๆ” ชักจะเลี่ยนนะมึง
“เคยถามกุไหมว่ากุอยากอยู่ด้วยไหม” ถึงสวนมันกลับซึ่งไอ้หมิงไม่เคยแคร์ มันไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจแล้วเอานิ้วมาเขี่ยผมบนหัวของผมเล่น อย่ามาเล่นหัวกู!
“ไม่ถาม นายชอบโกหก” มึงเข้าข้างตัวเองมากว่ากุโกหก ไม่เคยโกหกสักนิด มีแต่มึงอ่ะโกหกกู...
......................................................................(3ปีที่แล้ว)
ผมมาทำบ้าอะไรที่นี่มันไม่ใช่แบบที่ผมเป็นเลยที่คอยมาจับผิดใครต่อใคร คนที่มันบอกเองกับปากพล่อยๆของมันว่ามันไว้ใจได้ แล้วเกิดอะไรขึ้น ทำไมผมต้องมาดูไอ้เหี้ยตี๋นี่กระซิบกระซาบนัวเนียกับใครก็ไม่รู้ มันเกี่ยวกับผมไหม ผมไม่รู้ แต่ที่รู้คือเจ็บใจมาก...
ผมคว้าเป้สะพายขึ้นบ่า ไม่เหลียวกลับไปมองแม้สักนิด ผมไม่สนใจแล้ว มันเหมือนถูกหักหลัง ถูกตบหน้า ถูกย่ำศักดิ์ศรีซึ่งมันทำให้ผมโกรธแบบที่ไม่ได้โกรธกับใครมานานแล้ว เสียงเรียกชื่อผมด้วยสำเนียงแปลกๆ ดังมาจากข้างหลังแข่งกับเสียงเพลงด้านในร้านเหล้า ผมไม่ได้ยินและผมจะไม่หันกลับไปฟังคำแก้ตัวไหนทั้งนั้น ผมสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ขี่ออกไปจากหน้าร้านเหล้า เพื่อนสามสี่คนที่มากับผมตกใจที่อยู่ๆผมก็กลับ พวกมึงตะโกนเรียกกุไปเหอะ เพราะวันนี้กุไม่มีอารมณ์จะแดกเหล้า กุอยากฆ่าคน
มาถึงหอพัก ผมโยนของทั้งหมดลง นั่งลงที่ปลายเตียงแล้วถามตัวเองว่า
...ผู้ชายแบบมันกุจะหวังอะไรได้
...แล้วผู้ชายอย่างกุทำไมต้องหวังอะไรจากผู้ชายแบบมัน
มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจเมื่อหลายเดือนก่อนคนที่ใครๆก็รู้ว่ามันเคยควงเฟรชชี่เดินมาทักทายอดีตพี่ว้ากที่เคยไปกระชากแฟนออกมาจากมันในแบบที่เปิดเผยว่า ...สนใจว่ะ ผมที่ไม่เคยปิดตัวเองว่าผมเองก็เป็นไบ ไม่แคร์ว่าใครเพศไหนจะมาจีบถ้าดีผมก็คุย ทีแรกผมแปลกใจ แต่มันก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอที่จะลองคุยกับไอ้บ้าที่ดูเพี้ยนๆนี่สักหน ขนาดภาษาไทยยังพูดไม่ชัด ยังจะอยากมาจีบคนอื่น
“นายน่ารัก” ประโยคที่มันพูดชัดที่สุด เสี่ยวมากแต่ก็ตลกมาก
“ถ้ามึงไม่เลี่ยนนะ มึงก็ควรจะคิดถึงกุบ้างว่ากุเลี่ยนนะหมิง” ซึ่งมันไม่เคยแคร์ มันก็ยังคงพูดต่อไป ผมยินดีที่มีคนมาสนใจถึงผมจะไม่ได้จริงจังเล่นไปเรื่อยแต่อย่างน้อยผมก็ไม่เคยคุยกับใครพร้อมกันสองคน แล้วไม่คิดด้วยว่าจะมีใครกล้าทำแบบนั้นกับผม โดยเฉพาะไอ้หมิง ไอ้เจ๊กสิงคโปร์ที่แม่งมันออกตัวแรง แล้วทำเหมือนว่าน่าไว้ใจ
...กุไม่น่าเชื่อมึงเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นไอ้หมิงโทรมา ผมกดรับ ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับ มันไม่ได้ทำอะไรผิดแค่ทำลายความไว้ใจ และโกหกคำโต
“นาย...” มันพูดแค่นี้ คิดไม่ออกอ่ะดิว่าจะพูดยังไงต่อ
“อยู่ไหนอ่ะมึง” ผมเอนหลังนอนลงบนเตียงหลับตาไประหว้างที่พูด
“อยู่ข้างล่างหอนาย คือหมิง...”
“ขึ้นมาป่ะเดี๋ยวลงไปรับ” ผมเสนอ ไอ้หมิงตอบรับเสียงอือๆ ผมคว้ากุญแจห้องเดินลงไปข้างล่างหอ มันคงขับรถมา เห็นผมเดินออกมาเลยอาจจะรีบตามมา ผมเปิดประตูหอให้ หมิงยิ้มกว้างให้ผม ผมยิ้มตอบๆไม่ได้พูดอะไร เดินนำหน้าขึ้นบันไดไปจนถึงห้อง ผมเปิดห้องให้ไอ้หมิงเข้าไปก่อน
แกร็ก.. ผมล็อคประตูตามหลังอย่างที่เคยชินเวลาอยู่คนเดียว
“หมิงขอโทษ” หมิงพูดกับผมเบาๆ ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคู่เรียวที่ผมเคยคิดว่าไว้ใจได้
เคยคิดมาตลอดตั้งแต่รู้จักกัน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นว่าอยู่กับรุ่นน้อง วันที่ผมยังตะโกนว้ากเด็กปีหนึ่ง วิ่งขึ้นตึกด่าเหมือนคนบ้าแล้วมีมันมองตามแฟนตาละห้อย จนตอนนี้พึ่งมารู้ว่าตัวเองคิดผิด มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย แค่วันนี้ผมบังเอิญอยากกินเหล้าแล้วโทรไปชวนมันมากินด้วยกัน ที่บ้านเพื่อนผม แล้วมันบอกว่าไม่ว่าง มีงานที่ครัว ซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไร ใครๆก็รู้ทั้งนั้นว่าผมใจดีเข้าใจอะไรง่ายมาก เสียอย่างเดียวตรงที่มันบังเอิญว่าผมเลือกเปลี่ยนมากินที่ร้านแล้วเจอกับคนที่บอกว่ามีงานกำลังนัวเนียกับใครสักคนที่ผมไม่เสียเวลามองให้ชัดด้วยซ้ำว่าเป็นใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย
ผมกับหมิงไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่คนที่คุยกันในแบบที่มันสนใจผม แต่ผมก็ถือว่ามันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึง ผมเชื่อใจ เจอแบบนี้มัน
...โคตรเจ็บใจ ตรงที่โดนหลอกหน้าด้านๆ
“กุบอกแล้วว่ามีอะไรก็ให้พุดกับกุตรงๆ เพราะกุก็พูดกับมึงตรงๆ” ผมพูดพร้อมทั้งตาก็ยังมองเข้าไปในตาของมัน มันสำนึกผิด แต่มันก็แค่ปกติของคนทำผิดที่ตอนทำไม่เคยคิด
“เค้ามาคว้าเราไปเองอ่ะนาย” ความอดทนสุดท้ายของผมหมดแล้ว
ผลัวะ!
ผมต่อยเต็มแรงเข้าที่ปากพล่อยๆ โกหกก็เกินพอแล้วมาแก้ตัว กุไม่ใช่ควายนะเว้ย ไอ้หมิงที่ไม่ทันตั้งตัวล้มลงบนพื้น ผมเดินไปยืนคร่อมมันเอาไว้แล้วกระชากคอเสื้อมันขึ้นมา หน้าที่ขาวเผือดแสดงความสำนึกผิดแล้วไม่คิดจะตอบโต้อะไรอีกแล้วยิ่งทำให้ผมเจ็บใจ
“หมิงผิดเอง”
“มึงผิด สำหรับกุมันไม่มีครั้งที่สองแล้ว” ผมพูดใส่หน้ามัน พอกันที เพราะขนาดตอนนี้ยังเจ็บแล้ว แล้วถ้ามีครั้งต่อไปมันจะไม่เจ็บกว่านี้เหรอ ถ้าถลำลึกลงไปกว่านี้ ยังดีที่มันเห็นสันดานกันก่อน
“นาย” มืออุ่นๆขยับมาจับมือผมที่กำลังเสื้อมันแน่น ไม่ได้แกะออกแต่กุมเอาไว้แบบนั้น... จะทำเพื่ออะไรวะหมิง ทำแบบนี้ทำไมวะ
“เรื่องเรา มันไปไม่รอดหรอกหมิง พอเหอะ”
ผมมองหน้ามันครั้งสุดท้ายแล้วค่อยๆปล่อยมือจากมัน แต่อยู่ๆน้ำหยดนึงก็หยดลงบนแก้มของหมิงที่นอนอยู่กับพื้น น้ำหยดนั้นทำให้หมิงสะดุ้งด้วยความตกใจ ภาพที่แสดงให้ผมเห็นคือมันเม้นปากแน่นจากนั้นก็ยอมปล่อยมือผมแต่โดยดี สีหน้าสีไม่เคยเห็นจากมันมาก่อน แต่กลับได้เห็นในวันนี้คือความรู้สึกผิดและเสียใจกำลังแสดงอยู่ตามที่มันก็สมควรที่จะมี
“ออกไปเหอะ แล้วอย่ากลับมาอีก” ผมเปิดประตูให้มันเดินออกไป หมิงเดินออกไปแต่โดยดี ผมเห็นมันใช้ปลายนิ้วมือเช็ดหยดน้ำเล็กๆนั้นออกไปจากหน้าของมันเป็นภาพสุดท้ายก่อนที่ประตูจะปิดลง
ส่วนผมเองไม่คิดจะเช็ดหยดน้ำมากมายบนหน้าที่ตอนนี้ไหลออกมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บสุดๆ เจ็บแบบไม่เคยเจ็บมาก่อน เพราะไม่คิดว่าจะเจ็บเพราะคนที่คิดเอาเองว่าน่าเชื่อใจ...
คิดไปเองฝ่ายเดียวทั้งนั้น…
...4-4-2012
เอิ้วววว บทนี้ไม่ฮา สะเทือนอารมณ์กันเลยนะ เอาใจคนถามหาหมิงกับนาย นี่คือต้นเหตุที่ทำไมนายถึงดูจีบยากจีบเย็นนักหนาสำหรับหมิง แล้วทำไมหมิงถึงยังยอมตื้อนายไปเรื่อยๆ
สปีดอืดมาก พยายามให้ไวทันใจทุกคนอยู่ แต่ว่าก้ยังอืดอยู่ดีนั่นแหละ เห้อออ T T
ขอบคุณทุกคนมากที่ยังติดตามอ่านกันเหมือนเดิม นักอ่านหน้าใหม่เยอะเลยนะเนี่ย ฮี่ๆ พลาดแล้วว ที่มาอ่าน เรื่องบ้าบอคอแตกมาก
ติชมได้เสมอ รักคนอ่านนะจ้ะ :z2: :กอด1:
-
เจิมมม
======
เรื่องแบบนายเราก็เคยเจอค่ะ จะๆคาตาเลยย
แต่เราก็ให้โอกาสแฟนเราอีกทีนะ จนตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องแบบนี้อีกเลย (เท่าที่เรารู้นะ 5555555)
บางทีตอนนี้ก็สงสารหมิงมากๆๆๆๆ
เหมือนคิดไปเองคนเดียว....
อยากให้นายลองให้โอกาสหมิงดูอีกครั้ง
-
ว้าววววว :z2: :z2: :z2:
จะผ่านไปกี่ปี...ความรู้สึกที่เสียไป..ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
เห็นใจทั้งสองคน......เอาใจช่วยเฮียหมิงง
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกกกกกก :z1: :z1: :z1:
-
พี่นายใจแข็งมาก ยอดเยี่ยม
-
สงสารหมิงอ่ะ
นายเกือบใจอ่อนแล้วด้วย หมิงไม่น่าพลาดเลย
:เฮ้อ:
ปล ตอนนี้ไม่มีพี่กันต์เลยอ่ะ :z3:
-
หมิงสู้ๆ ต้องมีสักวันที่นายให้โอกาส
-
หูยยย อะไรยังไงๆค้า ดราม่าแต่ครั้งเก่าก่อน คาดว่านายคงจำไม่ลืมซินะ...
แต่แอบเข้าข้างหมิงนิดนึงได้ป่าว (ฮ่าา) มันจะต้องเป็นเรื่องบังเอิญอะไรมั้ยงะ
แต่ที่นายจีบยากจีบเย็น แล้วหมิงก็หน้ามึนตื้อๆ เนียนๆ ไม่เลิกนี่มันก็น่าลุ้นตรงนี้ละนะ ฮ่าา
-
จิ้มก่อนค่อยอ่านค่ะ
เล้านี้คนไม่หลับไม่นอนเยอะนะค่ะเนี่ย 555
---------------------------------------------------------------------
ตามจริงในความคิดเรานะ. นายก็ต้องมีใจให้หมิงบ้างละ บ้างมากด้วยสิไม่งั้นการกระทําคงไม่เป็นแบบนี้
ความผิดเพียงครั้งเดียวทําให้หมิงเสียโอกาสไปได้อย่างง่ายๆ ก็ความผิดของหมิงนั่นล่ะ
ก็อย่างว่า ฐานะคนอ่านก็อยากจะให้ยอมตกลง แต่ถ้านายต้องเจ็บเพราะความเจ้าชู้ของหมิงก็ไม่เอาดีกว่า
รอไปอีก5ปีจนครบ10แล้วค่อยยอมตกลงแล้วกันนาย!
-
โห พี่นายเด็ดมาก ชอบๆ
เศร้าเรยยย TT
-
เสียใจด้วยนะหมิง โอกาสทองมีแค่ครั้งเดียว พลาดแล้วพลาดเลย สม ฮ่าๆๆๆ o18
-
เข้าใจพี่นายเลยค่ะ มันอาจจะเป็นอารมณ์กลัวมากกว่าปิดกั้นนะคะ เพราะพี่หมิงเคยทำให้พี่นายเสียใจมาก่อน พี่นายเลยกลัวว่าถ้เกิดจริงจังกันขึ้นมา พี่หมิงจะทำให้เสียใจอีกรึปล่าว...อะไรแบบนี้ไงคะ
-
นายใจแข็งมาก
อ่านแล้วก็หมั่นไส้อิเชฟมากกกกก
ในเมื่อห้ามตัวเองไม่ได้ก็รับผลของการกระทำไปเถอะ
ก่อนทำก็น่าจะคิดหน่อยว่าสิ่งที่จะตามมาในกรณีที่เลวร้ายที่สุดคืออะไร
สรุปรอต่อไปเถอะย่ะ ว่าแต่จะมีวันนั้นไหมน้อ หึๆ...
-
chob jek ming mak!
-
เป็นแบบนี้นี่เอง นายใจแข็งมากกกกกกกกก
-
เอร้ยยย บทนี้ดราม่าเล็กๆ
ดีใจมากที่มาต่อคู่นี้ ความริงคือโลภอยากอ่านทั้งสองคู่เลย อิอิ
ในที่สุดก็ได้รู้อดีตหมิงกะนายซะที
เข้าใจแล้ทำไมนายถึงใจแข็งนัก
คนเคยถูกทำลายความเชื่อใจมาแล้วมันก็กลับเหมือนเดิมยากนะ
ก็ได้แต่หวังว่าเชฟหมิงจะพิสูจน์ตัวได้นะ สู้ๆๆ
-
นายเด็ดขาดมาก เมื่อมีแบบนี้ครั้งที่1 ถ้าเรายอม ครั้งที่ 2 3 4 ก็จะตามมาอีก คนทำก็จะได้ใจ
แต่สงสารหมิงเห๊อะ(คนเชียร์ด้วย) มันนานแล้วนะ(ที่ฉันรอ nc คู่นี้)นายยอมให้อภัยหมิงดีกว่าเนอะ
ช้านิดช้าหน่อยไม่ว่ากัน มาแบบคุณภาพคับแก้วดีกว่าเนอะ o13
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จิ้มไว้ก่อน เด๋วมาอ่าน :z13:
-
นายน่ารัก แต่ตอนนี้เศร้า :m15: :m15:
มิน่านายเมินหมิงตลอดเลย
เอาใจช่วยนะไอ้ตี๋ :z2:
-
ความเชื่อใจกว่าจะเกิดได้ก็ยาก
ยิ่งต้องเกิดจากซากเก่ายิ่งยากไปใหญ่
-
เฮียหมิงเอ็งเมะอยู่ชิมิ ให้นายมันเป็นเมะเถอะ แมนโคตร!!
-
- - แมนได้อีก
แล้วตกลงว่าขายรถทำไมอะ? โผล่มา 10 บรรทัดและหายไป...
-
มันเป็นซะอย่างเนี้ย พี่นายเค้าถึงไม่ยอมอ่อนให้สักที
ตอนแรกเราก็คิดอยู่นะว่าทำไมพี่นายใจแข็งซะจริงๆ
พี่หมิงก็เทียวไล้เทียวขื่ออยู่ตั้งนานสองนาน :jul3:
พอรู้สาเหตุแล้วเราเข้าข้างพี่นายเต็มที่ค่ะ :m19:
ต้องเอาชนิดที่พี่หมิงไม่กล้าแม้แต่จะคิดโกหกกันอีก
แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่นายจะ(ใจ)แข็งได้อีกนานเท่าไรกันนะ
ก็พี่หมิงเค้ารู้แกวเล่นเข้าทางพ่อกับแม่แทนน่ะสิ
ดูเหมือนพ่อกับแม่ก็ปลื้มอยู่ไม่น้อย มีพวกเห็นๆ :m26:
คู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันล่ะเนอะ เอาใจช่วยค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดให้นะจ๊ะ
-
หูยยยยยยยย อดีตอันเจ็บปวด :sad4:
-
พยายามต่อไปเน้อหมิง
เหนื่อยแทน เพราะนายใจแข็งมาก
-
เข้าใจพี่นายแล้วว่าทำไมต้องใจแข็งกับอิเชฟ แต่มันก็ผ่านมานานแล้วนะ หายโกรธ ๆ
-
ดีใจที่คนเขียนมาต่อแล้ว รอตอนต่อไป
-
100หน้าแล้ว ดีใจด้วยค่า ^^
แต่...3ปีที่แล้ว...มันมีอะไรมากกว่าที่แก้ตัวไปมั้ยหมิง?
เฮ้อ...
เอาเถอะ มาม่าแค่นี้ทนได้ค่ะ เชื่อว่ายังไงคนแต่งไม่ใจร้ายให้แยกทางกันแน่ - -+
-
มิน่า ทำไมนายถึงใจแข็งกับหมิงขนาดนี้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อิพี่เชฟหมิงต้องเจอแบบนี้แหละ !!!!!
นายสู้ ๆ อย่าไปยอมง่าย ๆ แต่ก็อยากให้ลงเอยกันนะ เห็นแก่ความพยายาม
ตกลงเอาไงดีเนี่ย 555555
คนเขียนสู้ ๆ > <
-
นาย น่ารักอะ อย่ายอมหมิงง่ายๆ ละ :L2: ให้กำลังใจคนเขียน ..สู้ ๆ
-
แอร๊ยยย คิดถึงคู่นี้สุดๆ เลยยยยย :กอด1:
เข้าใจแล้วว่าทำไม นายถึงได้ใจแข็งกับเชฟหมิงได้ขนาดนั้น
แต่รักเค้าจริง 10 ปีก็รอได้ใช่ไหมเชฟหมิงง (รอได้เปล่าหว่าาา)
ว่าแต่หมิงจะขายรถเพื่อ???? หรือจะไปขับรถให้นายเป็นการถาวร = =" (ไม่น่าจะใช่)
รออ่านตอนต่อไปจ้าาาา
-
ขอสามคำ
"กรูปวดตับ"
:sad5:
กระซิกๆๆๆ
:o12: :o12:
-
เอ้าเชฟมีอะไรจะแก้ตัวก็ว่าไปเฮ้ย
แอบดราม่าเบาๆกับอารมณ์พี่นายนะตัว
จัดเพลงนี้ไปให้ไปเลย
แก้วที่มันร้าว ไม่นานก็คงจะแตก
ใจที่มันร้าว ไม่นานก็คงจะแหลก แตกสลายไม่มีวันเหมือนเดิม โว้วโว!!
-
ชื่อตอนเห็นแล้วเสียวเเว๊บ
โชคดีที่เป็นเรื่องในอดีตแต่ก็ทำให้เข้าใจเลยว่า ทำไมนายจีบยากขนาดนั้น
-
สงสารพี่นายตอนนั้นอ่ะ
เหมือนตอนนั้นพี่นายเริ่มไว้ฝจและอาจเริ่มมีใจให้พี่หมิงแล้ว
แต่จนถึงตอนนี้พี่นายยังไม่ตกลงปลงใจกับพี่หมิงซะที คงเป็นเพราะกลัวตัวเองจะต้องเสียใจอีก
แต่ก็อยากให้พี่นายให้โอกาสพี่หมิงอีกครั้งนึง พี่หมิงมันไปไหนไม่รอดแล้ว ตายคาอกพี่นายเนี่ยแหละ
ปล.คิดถึงพี่กันต์ <3
-
ที่แท้มันก็มีสาเหตุมาจากหมิงนี่เอง
3ปีสำหรับความเชื่อใจ ที่ตั้งใจที่ต้องเริ่มใหม่
-
...อุ...เหมือนจะจำได้ว่าเคยได้ยินหมิงพูดว่าจีบนายจริงจังตั้งแต่3ปีก่อน? หรือเราเพ้อไปเอง งืมๆๆ
แต่เจอแบบนี้แล้วสมน้ำหน้าหมิงเลยอ่ะ รอไปเรื่อยๆนะเจ๊กนะ รอไปจนกว่าชั่วฟ้าดินสลายนั่นแหละ กร๊ากกกกกกกก/โดนเจ๊กสับ/
เอ๊ะ แล้วอะไร ยังไง แล้วทำไมถึงขายรถ? หรือต้องขยันเปลี่ยนคันใหม่ เวลาไปหานายนายจะได้จำไม่ได้? หรือหมิงแอบไปทำอะไรกับใครมาในรถเลยต้องขายทิ้งกลัวนายรู้? มึนๆ งงๆ สงสัยค่ะ
รอตอนต่อไปค่า ชอบอ่านคู่นี้อ่ะ แลดูมีชีวิตชีวา(?)มากกว่าอีกคู่เยอะเลย (แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่อยากอ่านพี่กันต์น้องธามแล้วน้า..อัพเถอะค่ะ เอ้าาาาา ฮึบ คนแต่งจงอัพ!)
ปล.เพ้อ...กำลังเมาอยู่ค่ะ ถ้าอ่านไม่รู้เรื่องขอโทษด้วยนะคะ@0@
-
พอรู้เหตุผลแล้วก็นะ....
ดังนั้นขอให้นายใจแข็งต่อไปอีกซักพักนึงดีกว่า
(แต่อย่านานมากนะ แอบสงสารหมิงเหมือนกัน 555)
-
เพราะแบบนี้สินะ พี่นายถึงเมินพี่หมิงมาตลอด :sad12:
พี่นายใจแข็งมาตั้งนาน หวังว่าจะยอมลงให้พี่หมิงเร็วๆนี้นะคะ
-
อารายไม่รู้ รู้แต่น้ำตาร่วงตามพี่นายไปแล้วววว
ไอพี่หมิงแกช่วยหน้าตาดีน้อยๆๆได้ไหมม T^T
พี่ธามโผล่มาแวบเดียวเองอะ
เสี่ยปาล์มเค้ารักเสี่ยปาล์มมากบทนี้ โปร์ไฟล์ดีน่าลอง 55555+
-
โหยเอาเลยพี่นาย อย่าไปยอมหมิงมันง่ายง่ายนะ
-
มีใจเห็นๆ แบบนี้เค้าเรียกมีใจค่าาา
ความเชื่อใจมันอาจจะสร้างขึ้นมาใหม่ได้
หน้าด้านหน้าทนเข้าไว้อาหมิง รอมา3ปีแล้ว
รอไปอีกหน่อยจะเป็นไร เนอะๆๆ :impress2:
-
หมิงรอจนกว่านายจะให้อภัยได้นั่นแหละ
จะผมขาวเหนียงยานก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้
-
ให้โอกาสหมิงอีกครั้งเถอะนาย
-
อย่านี้นี่เอง ...
:z6:พี่หมิงตอแหลลลลลลลลลลลลล
-
ไม่น่าเลยอะหมิง :o12:
เอาใจช่วยเชฟหมิงต่อไป ฮือออ
แอบคิดถึงพี่กันต์ :o8:
-
จริงๆก็เซอร์ไพรส์น่าดูเลยนะ
ตอนแรกคืดว่าที่เค้ามึนตึงใส่กันมาตลอด เพราะนายเป็นชายแท้ๆ เลยรำคาญลูกตื๊อของเจ๊กซะอีก
ที่ไหนได้ นายเป็นไบ แต่ฝังใจกับความเจ้าชู้ (?) ของหมิงตะหาก
ดูเนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ฮ่าๆๆ
เดาว่า เจ๊กจะขายรถเก๋งไปซื้อสิบล้อรับส่งจระเข้แทนนาย อิอิ
-
เห็นชื่อตอนแล้วแอบปวดจี๊ด
พี่กันต์มันเพิ่งจะหวานแล้วมันจะมารอบร้าวอะไรเนี่ย
พออ่านแล้วถึงร้ว่ามันไม่ใช่
เชฟมันร้ายอ่ะ แค่โกหกกันก็เกินพอแล้ว นี่ยังจะบอกว่าเขามานัวเนียอีก
เฮ้อออออ ทำไงล่ะ ทำตัวเองนี่ ทุกวันนี้เลยต้องทนมือทนเท้าคุณนายเขาไป ฮ่าๆ
อยู่ดีๆก็หลงรักเสี่ยปาล์ม ชอบจัง>//<
-
สมควรโดนละหมิงเอ๋ย
-
แหม๊ๆๆๆอตีดไม่เบาเลยเชฟหมิง แต่ปัจจุบันน่ารักๆๆๆ
นายใจอ่อนบ้างไรบ้างก็ได้น๊า แอบอยากเห็นช๊อตหวานคู่นี้ ^^
คิดถึงพี่กันต์จัง กับ น้องธามๆๆๆๆๆๆ มากๆๆๆ
สนุกไม่ลดละเลยเรื่องนี้ ชอบมากๆๆคะ o13
-
อดีตหมิง-นายดราม่าดีแท้ :o12:
-
กันต์ธามเค้ามาน้อยได้ใจจริงๆ งอแงๆๆ วิ่งไปซบอกธาม(?) :o12:
-
เฮ๋ยย ! ฮ่าๆๆ เพิ่งจะรู้ตอนนี้นี่แหละว่าคุณนายเป็นไบ ชอบคิดว่าพี่เค้าแมนร้อยเปอร์เซนต์ตลอดเลย ฮ่าๆๆ
พี่หมิงมีหวังแล้วเฟ้ย! ถึงจะริบหรี่(ในตอนนี้)ก็เหอะนะ คริคริ ว่าแต่ที่พี่เค้าจะขายรถนี่ก็คงจะเกี่ยวกับ
คุณนายอีกแน่ๆเลยอ่ะ 555 แต่จะเกี่ยวกับเรื่องอะไรนี่ก็ต้องดูกันไป ส่วนพี่ปาล์มที่หายยยยยไปนาน
ก็โผล่มาในที่สุด บทสนทนาทางโทรศัพท์นี่อย่างกัสรรพคุณยาผีบอกเลยนะ ฮ๋าๆๆ มาครบมาเ้ต็มมาก
เป็นตอนที่ไม่มีพระเอกมีแต่นายเอกเพื่อนนายเอกและคู่รองแต่ก็มีความสุขพิลึก กร๊ากกก
-
คือจุดนี้ไม่รู้ว่าจะเม้นว่าอะไรแล้ว มันแบบ :z3: :z2: :z10: :z13:
บอกไม่ถูกอ่ะ รออยู่เด้ออ อ๊ากกกก .
-
กรี๊ดดด เฮียหมิงงง คิดถึ๊งคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงง ตอนหน้าขอเคลียร์ก่อนนะ ธามน่ะเอาไว้ก่อน เบื่อพี่กันต์ละ (พี่กันต์ถีบบบบ)
-
เนื้อเรื่องต่อไม่ค่อยติดอ่ะ มันนานเกิ๊น
แต่สำนวนการแต่งคนเขียนเหมือนเดิมเด๊ะ
คู่นึงกำลังเข้าพระเข้านาง ส่วนอีกคู่นี่ยังไงเนี่ย?
ย้งไงว่างเมื่อไรก็มาต่อนะจ๊ะ
-
คู่นี้แลดูดราม่า โอ๊ยยยยเชียร์
เข้าใจพี่นายนะค่ะ
โดนแบบนี้ไปก้คงกลัวไม่กล้าเปิดใจไปเลย
แต่ว่าหมิงต้องสู้ๆนะ
-
โฮกกกก ก
เพราะอดีตมันแซดนี้เอง
พี่นายเลยใจแข็งได้อีก
-
คิดถึงคนเขียน คิดถึงหมิงนาย..
-
โหย เราจะไม่เข้าข้างหมิงแล้ว
คนที่ไว้ใจรา้ยที่สุด
-
รอยร้าวนิดหน่อย
เดี๋ยวเชื่อมใหม่ได้ :o12:
:z2: :z2:
:กอด1:
-
เรื่องนี้ดีจริง ขออะไรก็ได้อย่างนั้น
เหอ เหอ
อารมณ์รู้สึกว่าโดนหักหลังมันมาอีกแล้วววววว
นานๆไปเดี๋ยวก็ลืมเองแหละ
-
ก็ว่า
เป็น เบนใจอ่อนนานละ
แต่เค้ามีประวัติเว้ยเห้ยย
มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้วต่อไป
จะให้เชื่อง่ายๆได้ไงวะ
หมิง มึงพลาดเองนะ
-
บทที่39
หมดเวลา
..........................................................................
(นาย)
มื้อเย็นมื้อนี้หมิงนั่งกินข้าวด้วยกันกับผม แล้วก็แม่ กับข้าวมากเกินคนกินแม่มองหน้าผมเป็นเชิงเหมือนจะสงสัยในความประสาทของผมที่ซื้ออะไรมาเยอะแยะนักหนา พะแนงไก่ แกงเขียวหวาน ต้มยำไก่ ต้มยำกุ้ง ไข่ลูกเขย ไข่พะโล้ ทอดมันหมู ผัดคะน้า ผัดผักรวม ผักทอด แต่ดันไม่มีน้ำพริก... ไร้สติมาก ผมมองปฏิกริยาไอ้เชฟที่มันโคตรเรื่องมากเรื่องอาหารกินอาหารครบทุกอย่างแบบไม่ปริปากว่าน่าจะเพิ่มอันโน้นอันนี้
“อร่อยไหมลูก” คำนั้นถามไอ้หมิง เจ๊กมันก็พยักหน้าเรียกคะแนนไป ฮึ หมั่นไส้
“นายมันบ้า ซื้ออะไรมาเยอะแยะก็ไม่รู้ สงสัยกลัวไม่ถูกใจเชฟใหญ่จากโรงแรมมันเลยเหมามาทั้งแผงหมดเรื่อง” แม่ก็ขายไปเหอะลูกชายตัวเอง ไม่รู้รับได้เข้าไปได้ยังไง ผมเองอ่ะรับไม่ค่อยได้เลยที่แม่ต้องมารู้เรื่องพวกนี้
“เหรอนายเหรอ” มึงไม่ต้องมาย้อนถามกูนะ ไม่ต้องยิ้มด้วย หุบปาก แดกไป
“กินฟรีก็กินไป” ผมพูดพร้อมแทงส้อมลงไปบนทอดมันชิ้นโต คิดเอาซะว่าเป็นหน้าไอ้หมิง
“อยู่ไทยแบบนี้ไม่คิดถึงครอบครัวที่สิงคโปร์บ้างเหรอ ที่บ้านอยากให้กลับไปบ้างรึเปล่าเนี่ย” อยู่ๆแม่ก็ถามขึ้นมา ผมเคยนึกสงสัยเหมือนกัน แต่ไม่เคยถาม ขี้เกียจถาม ช่างหัวมัน ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้หมิงที่เหมือนชะงักชั่วครู่ ปกติมึงไหลลื่น แล้วมันก็หันหน้ามามองผมแล้วก็ยิ้มให้แม่แบบสไตล์พระเอกเกาหลีผู้กุมหัวใจแม่ๆป้าๆน้าๆ
“ก็ที่จริงก็จะกลับเร็วๆนี้แหละครับ ที่บ้านเค้าอยากให้ไปทำร้านที่สิงคโปร์ อาจจะอาทิตย์สองอาทิตย์หน้า”
...มึงว่าไงนะ..
ผมหยุดกิน หันไปมองไอ้หมิง รู้สึกเหมือนตื้ดไปนิดๆ เพราะไม่คิดว่ามันจะเลิกรังควาญแบบไม่ให้ตั้งตัว ไอ้เจ๊กตอแหลไหลลื่น แล้วมึงคิดจะบอกกุตอนไหน ถ้าแม่กุไม่ถามมึงจะอ้าปากบอกกุไหม
“อ้าว รีบจัง จะไม่กลับมาอีกเหรอ” แม่หันมามองผมแว้บนึงแล้วหันไปถามไอ้หมิงต่อ
“ก็กำลังจะขายรถแล้วครับ ฝากหมอธามเค้าติดต่อให้” ผมกระพริบตาปริบๆกับคำตอบของไอ้หมิง แล้วตอนนี้เริ่มโมโหนิดๆ เตรียมขนาดนี้ มึงคิดจะบอกกุตอนไหนกันวะ แล้วแม่ก็คุยกับมันต่อเรื่อยเปื่อย ผมกินข้าวไปเรื่อยๆ ไอ้หมิงหันมามองผมเป็นระยะ มึงไม่ต้องสนใจกุหรอกนะว่ากุจะด่ามึงไหม เพราะกุด่าแน่ คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป อยากพูดอะไรก็พูด ไม่อยากพูดก็ปล่อยให้กุโง่ไปเรื่อยดิ
ไอ้หมิงเป็นคนอาสายกจานที่ต้องลางเข้ามาในครัว ผมเดินตามมันมาเงียบๆ เสียงจานชามกระทบกันเมื่อมันวางลงบนซิงค์สแตนเลสสำหรับล้างจาน เสียงน้ำไหลออกมาจากก๊อกทำลายความเงียบที่ปกติแล้วผมกับมันมักไม่ค่อยมีช่วงเวลานี้ เวลาที่ถูกทิ้งให้ว่างเปล่า และเงียบงัน เพราะปกติมันจะเป็นความโมโหของผม ความไร้สาระของไอ้หมิงที่ทำลายความเงียบทั้งหมดลง สักพักก็เป็นไอ้หมิงที่พูดขึ้นก่อน
“ที่จริงวันนี้กะมาบอกนายเรื่องนี้ แต่หม่าม้าของนายถามก่อน” มันอธิบาย
“แล้วทำไมพึ่งบอกกุตอนนี้” ผมยืนพิงค์เคานเตอร์ครัวมองแผ่นหลังของมันที่ขยับเพราะกำลังล้างจาน ผมไม่คิดจะช่วยหรอกปล่อยให้มันทำไป งานถนัด
“ถึงจะบอกช้าบอกเร็วยังไง นายก็ไม่สนอยู่ดี” ไม่ได้ยินเสียงที่มันพูดแบบนี้มานานแล้ว นานแล้วที่ลืมไปว่ามันก็รู้สึก เจ็บกับคำประชดที่มันพูดนะ แต่รู้สึกโมโหเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมอีกมากกว่า มึงว่ากุไม่สนเหรอ มึงรู้เหรอว่ากุคิดอะไร แล้วมันเกี่ยวไหมกับที่มึงจะบอกช้าถ้ากุไม่สนใจ ถึงยังไงถ้ายังมีปัญญาส่งข้อความ หรือโทรไร้สาระมาได้ทุกวันก็ช่วยพูดเหอะ
“มึงเลยคิดว่าจะบอกเมื่อไหร่ก็ได้ใช่ป่ะ” ผมพยายามจะไม่เสียงดัง...
“นายก็ไม่แคร์อยู่ดี แต่ก็ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ก็จะมาบอกแต่เนิ่นๆ นี่ก็รู้เป็นคนที่สามต่อจากไอ้กันต์กะหมอธามนะ” มันล้างจานเสร็จแล้วก็กันหน้ามามองผม ประโยคเมื่อกี้... กุควรดีใจหรือเปล่า แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกุล่ะว่ากุจะรู้เป็นคนที่เท่าไหร่ เพราะยังไงมึงก็รู้ว่ากุไม่แคร์
“ก็ดี มึงจะได้เลิกรังควาญชีวิตกุสักที” ผมพูดเรียบๆ หมิงยิ้มมุมปากนิดๆ ยิ้มที่บอกให้รู้ว่ามันจริงจังและยิ้มไม่ออก วันนี้มันจริงจังกับเรื่องที่พูด ไม่ได้มีมุขมาเล่น หรือทำให้ผมสติแตก
“ก็ถูกของนาย ถึงไม่อยากยอมแต่สุดท้ายก็ต้องยอม”
“ยอมอะไรของมึง” ผมโมโหมันจริงๆ โมโหจนไม่อยากจะด่าแล้ว
“ยอมแพ้นายไง พูดกันตรงๆนะนาย เพราะต่อจากนี้ คงไม่ค่อยได้มาป้วนเปี้ยนแล้วแหละ ต้องไปจัดการหลายอย่าง” มึงไม่มีเวลาก็พูดมาตรงๆ บอกจะพูดตรงแท้ๆมึงก็ยังทำไม่ได้เลยไอ้บ้าเอ้ย
“ก็รีบไปเลยดิ มันเสียเวลานะยืนอยู่ตรงนี้”
“ก็ยังไม่ไปตอนนี้อ่ะ คืนนี้ก็คุยกับนาย” แล้วมันก็ยิ้มกว้างแบบที่เคยยิ้มทุกครั้ง กุเกลียดมึงไอ้เหี้ยเชฟต่างด้าว
“ถ้ามึงจะพูดอะไรเสื่อม ๆออกมาข้างนอกเหอะ กุสงสารเจ้าที่ในบ้าน” ผมเดินก้วออกมาจากห้องครัวก่อน ไอ้หมิงเดินตามแบบว่าง่าย ผมพามันมาที่บ่อจระเข้เล็ก... บ่อจระเข้ตอนกลางคืน เอ็กคลูซีฟสุดๆ ถ้าไม่ได้รู้จักกับเจ้าของฟาร์ม แม่งไม่มีใครหน้าไหนได้เข้ามาหรอกบอกไว้ตรงนี้ ผมนั่งลงที่ชิงช้าเหล็ก... ไม่ได้โรแมนติก มันเป็นเก้าอี้ชนิดเดียวแถวนี้ ไอ้หมิงเดินมานั่งข้างๆ ไม่บ่อยหรอกที่นั่งข้างกันแบบนี้
“ไปเมื่อไหร่เอาแน่ๆ” ผมซักมันก่อน แต่สายต่มองไปยังบ่อจระเบื้องล่าง... แสงไฟสลัวสะท้อนกับพื้นน้ำเป็นประกาย จระเข้นอนสงบ
“ยังไม่แน่ แต่ไม่เกินสองอาทิตย์ ต้องจัดการหลายอย่าง แต่จะไปจองตั๋ววันสองวันนนี้แหละ ไม่รั้งหน่อยเหรอ” ถามกวนตีนกุใช่ไหมแบบนี้
“มึงฝันเหรอ”
“ถ้าฝันไม่แค่นี้หรอก ถ้าฝันถึงนายมันต้องเรียกว่าฝันอะไรสักอย่างเนี่ยแหละ...” ไอ้หมิงมันพูดไทยไม่ชัด แต่ไม่เข้าใจว่าถ้าทักาะการใช้คำระดับนี้ยังพูดไม่ชัด ลิ้นมึงน่าจะมีปัญหาแล้ว
“ไอ้เหี้ยหมิง” ผมด่ามันเบาๆ ซึ่งไม่สะเทือนตามเคย
“นายหมิงขอโทษนะ”
“เรื่อง...”
“สามปีที่แล้ว” มึงจะรื้อทำไม มันไม่มีความหมายอะไรสำหรับกุแล้วกุเข้าใจ ยอมรับ และเป็นอย่างทุกวันนี้
“ช่างหัวมันเหอะ” จริงๆ
“อีกครั้งไม่ได้เลยเหรอนายแค่ครั้งเดียวตอนนั้น แล้วตอนนี้หมิงพยายามแล้วนะ ถามจริงไหนๆก็จะไปแล้ว นายมีหัวใจรึเปล่าเนี่ย ถ้ามีมันไม่มีเอาไว้ให้เราเลยเหรอ” ผมฟังอย่างใจเย็น... ไม่ได้ฟังมันพูดแบบนี้มานานแล้ว นานมาก
“กุเคยทำให้มึงเสียใจไหม กุเคยโกหกมึงรึเปล่ากุถามมึงแค่นี้”
“ไม่รู้ว่านายเคยโกหกไหม ถึงนายโกหกหมิงก็ไม่รู้ แต่ถ้าถามว่านายทำให้หมิงเสียใจไหม ถ้านับจากตอนนั้นมาตลอดมา ทุกครั้งตลอดเวลา แต่หมิงทน เพราะคิดเอาว่าสักวันนึงนายจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วที่พยายามเพราะรู้ว่ามันเป็นความผิดหมิงเองในตอนนั้น แต่มันหมดเวลาแล้วนาย แล้วหมิงก็รู้แล้วว่ามันไม่สำเร็จแล้ว” รู้สึกเหมือนโดนด่า... ใช่มันกำลังด่าผมว่าผมใจร้าย ช่างหัวมันซิ ทีมันยังเคยทำกับผมได้เลย
“เข้าใจง่ายดีนะตอนนี้ ถ้ามึงเข้าใจแบบนี้นานแล้วมันก็ไม่มีใครเหนื่อยหรอกหมิง”
“ไม่ได้เข้าใจ แต่มันต้องยอมรับ เพราะมันหมดเวลาแล้ว”
“เวลาของมึงทั้งนั้นไม่เคยเกี่ยวกับกุเลย” ผมหันไปมองหน้ามัน ที่นั่งข้างๆ ผมรู้ว่าตลอดการสนทนามันมองผมตลอด แต่ผมมองไปข้างหน้า ไม่อยากจะมองหน้ามัน
“ถึงนายได้อยากมากกว่านี้แต่หมิงก็หมดแล้วแหละ หมิงรักนายนะ จริงๆ รักมากด้วย” มันพูดสบตากับผม ดวงตานั้นวาววับ เหมือนมันจะร้องไห้แต่ก็แวบเดียวเท่านั้น ผมรู้ว่ามันไม่ร้องหรอก คนแบบมันไม่เคยมีฉากแบบนั้นให้ผมเห็นหรอก
“อือ...” มันคือคำตอบของผม แม้จนตอนนี้เวลานี้ ผมก็ยังตอบแบบนั้น ผมขอโทษมันในใจ ไม่อยากจะพูดอะไรสักอย่างเวลามันพูดประโยคนี้
“ถ้ายังมีใจ ช่วงรั้งหน่อยเถอะ ขอร้อง...” ตอนนี้ผมรู้สึกเสียใจ.. ไม่รู้เพราะอะไร
“แล้วมึงจะไม่ไปหรือไง มึงเลือกได้เหรอ” ผมถามมัน คำตอบคือการส่ายหน้า ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของมัน สายตาที่บอกว่ามันก็หมดทาง แล้วมันจะให้ผมทำไปเพื่ออะไร ถ้าผมรั้งมัน แปลว่าผมต้องเจ็บอีกเหรอ สนุกมากหรือเปล่าที่อยากให้ผมรู้สึกเจ็บ
“มึงกลับเหอะ เดี๋ยวถึงคอนโดมึงดึก” ผมไล่มัน สายตาของมันเจ็บปวด เสียใจ และโทษผม
“อือ” ไม่บ่อยที่มันจะตอบแบบนี้
หมิงลุกขึ้นก่อน เดินนำหน้าผมเหมือนอยากรีบไปให้ถึงรถไวๆ มันไม่ลืมแวะขึ้นไปลาแม่ผมบนบบ้าน ผมเดินไปส่งมันที่รถ หมิงยิ้มให้ผมเหมือนฝืน ก่อนจะรีบขึ้นรถไป ไม่มีคำลา...
ผมรู้ว่าทำไม... เพราะมันไม่อยากให้ผมเห็น สิ่งที่มันกำลังจะทำ ไอ้หมิงถอนรถออกจากที่จอดรวดเร็วด้วยความชำนาญไม่มีการอ้อยอิ่งเปิดกระจกออกมากวนประสาท
“ทำไมกุจะไม่รู้ รีบไปเหอะ รีบไปก่อนที่มึงจะไม่ได้ไป” ผมพูดกับความมืดตรงหน้า มองไฟท้ายของรถที่ส่องแสงสว่างห่างออกไปเรื่อยๆ แล้วรถก็หยุดข้าง ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ผมพอจะรู้
..................................................................................
(หมิง)
ผมรู้ดีนะว่ามันเป็นการกระทำโง่ๆของผู้ชายคนนึงทีพยายามแก้ไขความผิดพลาดโง่ๆมาสามปี แต่มันก็น่าพิสูจน์ไม่ใช่เหรอ กับคนอื่นผมว่าผมอาจจะได้โอกาสแก้ตัว แต่ผมเลือกขอโอกาสผิดคน คิดผิดที่คิดว่าจะแก้ตัวได้ ผมผิดเองที่โกหกก่อน นายใจดี แต่ใจดีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เวลามันหมดแล้ว ได้เวลาที่ผมควรจะเลิกล้มแล้วเจอความจริงที่ว่ามันสูญเปล่า ผมว่าผมเป็นคนเข้มแข็ง อดทนมากกว่าที่นายทน แต่ตอนนี้ผมทนไม่อยู่แล้วจริงๆ ตั้งแต่รู้จักกับนาย ผมไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว ที่จะต้องรู้สึกแบบนี้ ยกเว้นครั้งนี้...
ผมจอดรถเพื่อที่จะปล่อยให้น้ำตามันไหลไปเรื่อยๆ กลั้นไม่อยู่แล้ว ภาพตรงหน้าพร่าเลือนเต็มที ไม่ชินเพราะผมไม่ได้ร้องไห้มานานมากๆ มากจนลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายมันเมื่องไหร่
รู้สึกโหวงๆ กลวงๆ ผมแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่านายไม่ได้ใจแข็งขนาดนั้น แต่นายก็คือนาย นายใจแข็งจริงๆ ผมรักนาย แต่มันไม่ดีพอ... ที่นายจะลดโทษลง ผมมีแต่นายคนเดียวแต่มันเป็นความจริงที่นายไม่เชื่ออีกแล้ว
ตึ๊ง... เสียงข้อความเข้าทำให้ผมล้วงกระเป๋าเอามือถทออกมาดู หมอธามส่งข้อความมา...
‘พรุ่งนี้เอารถไปเช็คเลยก็ได้ ลุงมันจะตีราคาให้ พรุ่งนี้โทรไปนัดได้เลย’
ผมกดส่งข้อความกลับไปหาธาม เนื้อความร่าเริงเหมือนเดิมตามสไตล์ผม
'โอเคหมอ ขอบคุณมาก เป่าหูขอราคางามๆนะ ไม่อยากติดเรือสินค้ากลับสิงคโปร์ : ]'
อะไรๆก็เหมือนจะเร็วขึ้น ผมคว้าทิชชูในรถมาเช็ดน้ำตาออกไป ก่อนจะสตาร์ทรถขับกลับคอนโด ผมควรนอนให้เต็มอิ่ม พรุ่งนี้จะอนุญาตตัวเองว่าไม่ต้องวิ่งหนึ่งวัน ถือเป็นการพักฟื้นคืนน้ำจากการเสียน้ำตา
..............................................................................................6-4-2012
บทที่แล้วด่าหมิงย่อยยับ บทนี้มันเลยต้องรับโทษตายกลับสิงคโปรืไปเลยโว้ยยยยยย มีบีบน้ำตาเรียกกร้องความเห็นใจ พี่นายก็กลับมาโหมดใจแข็งอีกเช่นเคย มีธามโผล่มาส่งข้อความนิดหน่อย มีการกล่าวถึงพี่กันต์1ประโยค 5555555555555555
แต่หมิงจะไปแล้ว รักหมิงๆมากนะจ้ะทุกคน 555555555555555555555555555555555555555555
ทีแรกกะพิมพ์ไปเรื่อยๆแล้วอัพอีกคืน แต่พิมพ์ไปพิมพ์มามันลงตัวได้1บทเลยเอามาลงก่อน
ขอบคุณนักอ่านทุกคนเช่นเคยค่ะ
ปล.ตาลายไม่ค่อยได้ตรวจคำผิดมีเยอะก็ถือซะว่าไม่เห็น 555 มันมึนอ่ะ กินแอปเปิ้ลแล้วล้างไม่สะอาดลิ้นชาเลยค่ะ บัดซบ สมัยนี้ใครๆก็เป็นอิสไนไวท์ได้ (ทีแรกเมาจัดเขียนซิน 5555 อายเลยกู55) แอปเปิ้ลเคลือบยาพิษขายทั่วท้องตลาด แม่ค้าคือแม่มด ว่าแต่เจ้าชายอยู่ไหน...?
-
คิดว่านายมีใจให้หมิงอยู่แล้ว ไม่งั้นอิเชฟไม่ได้อยู่กวนต...เอ้ย กวนประสาทมาจนถึงทุกวันนี้แน่ๆ
ว่าแต่เหตุผลอะไรที่บังคับให้เชฟต้องกลับไปอ่ะ เห็นบอกว่าเลือกไม่ได้ด้วย
'สายตาที่บอกว่ามันก็หมดทาง แล้วมันจะให้ผมทำไปเพื่ออะไร ถ้าผมรั้งมัน แปลว่าผมต้องเจ็บอีกเหรอ'
ถ้านายรั้งไว้ แล้วความสัมพันธ์คู่นี้จะไปกันยังไง ยังไงมันก็ยังมีเรื่องระยะทาง
ปล.นี่เชฟไม่ได้มาเล่นละครอะไรใช่ป่ะ เรื่องขายรถก็เห็นจะจริง ระแวงอิเชฟมากเลยชั้น - -;
อ่อ แล้วตรงปล.ของคนเขียนอ่า มันต้องเป็นสโนว์ไวท์ป่ะคะ
-
สงสารหมิง
ตกลงหมิงมันจะไม่ได้คู่กะนายจริงหรอ
-
คู่นี้จะดราม่า?
:o11:
-
:o12: สองคนนี้ ทำเอาเศร้ารับวันใหม่
-
:sad4: :sad4: :sad4:เข้าใจนายนะ...เจ็บแล้วควรจํา
แต่....ยกโทษให้หมิงเถอะ...เราไม่อยากดราม่าแล้ว :o12: :o12: :o12:
ตอนนี้มันสั้นๆเนาะ :z1: :z1:
-
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ล่ะ?
:sad5:
-
ใครอนุญาตให้ดราม่าเนี่ย หึ!
-
เฮ้ย เดี๋ยวดิ ไรอ่ะ ช๊อคมาก หมิงจะไปแล้ว o22
โอ๊ย ดราม่า :sad2:
-
ผิดคาดกับคู่นี้ แต่จะทำอย่างไรได้ เศร้าอ่ะ
แต่จะว่าไปสิงค์โปร์กับไทยไม่ไกลกันเลย
-
อ่านแล้วะร้องไห้ไปกะเชฟหมิง
นายไม่คิดจะให้โอกาสอีกซักครั้งหรอ ฮือออออ รั้งเชฟไว้เหอะ จะได้ไม่ต้องเจ็บทั้งคู่แบบนี้
-
นายยอมปล่อยให้หมิงกลับไปสิงคโปร์ได้ลงคอหรอ
ไม่สงสารหมิง ไม่รักหมิงเลยหรอ :monkeysad:
-
หมิงก้อเห็นใจนะแต่ยังงัยก้อสงสารนายอยู่ดีอะ
-
พี่นายนี่เจ็บแล้วจำฝังใจ แค้นนี้10ปีไม่สาย ประมาณนั้นเลย
หมิงยอมแล้ว พี่ล่ะเมื่อไรจะยอมบ้าง?
:กอด1: *สลด* :กอด1:
-
เห็นใจหมิงนะนี่ที่นายใจแข็ง แต่บางคนเค้าก็ไม่มีโอกาสให้เป็นครั้งที่สองจริงๆนั่นแหละ :z3:
ช่วงนี้งดกินมาม่านะ ไม่เอาๆๆ พาธามกับพี่กันตืมาปลอยใจหน่อย :impress2:
-
... บางทีก็เข้าใจว่านายมีใจให้หมิงนะ แต่บทนี้ นาทีนี้ สงสารหมิง
ความผิดพลาดที่พยายามแก้ไข ที่เคยหวังว่ามันจะทำได้
ทำให้นายกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง สุดท้ายมันก็ไร้ค่า
รอดูต่อไปว่าหมิงหายไปจากชีวิตนายจริงๆ แล้วอะไรจะเกิดขึ้น
-
สวัสดีคะคุณคนแต่ง อ่านเรื่องนี้รวดเดียวเลย สนุกมากมาย ชอบอ่ะ การบรรยายกับมุกที่สอดแทรก อ่านแล้วอยากเป็นเพื่อนกันคนแต่งจัง555 ต้องสนุกแน่ๆเลย(แถมได้อ่านนิยายด้วย อันนี้เทพมาก)
ชอบตัวละครทุกตัวเลยอ่ะ แม้แต่หมอยศ อร๊าย อิจฉาหมอยศมากได้แอบเอาเมนคูนไปหวีขนด้วย อ๊าค!
ตอน39 สงสารหมิงอ่ะ แต่ก็เหมือนสมน้ำหน้านิดๆเพราะทั้งหมดมันเริ่มจากหมิงโกหกเองอ่ะ พี่นายคะช่วยใจอ่อนซักนิดเถอะนะ สงสารเชฟต่างด้าวเถอะ(ชอบคำว่าต่างด้าวมาก ฮาจัด!)
ปล.ตอนอ่าน อ่านแบบเสพติด เดินเปิดอ่านในมือถือเลย ยิ้มฮาตบเข่าจนแก้มจะปริ คนมองเต็มเลย ฮา
-
ตอนที่แล้วนายร้อง ตอนนี้หมิงร้อง ถ้ายังดราม่าอีก ตอนหน้าคนอ่านจะร้องมั่งแล้วนะ
-
โอยยย มาม่า T_______T
-
เจาะยาง เผาเรือ บอมเครื่องบินแมร่งเลย
ไม่ให้ไปว้อยยยยยย
พี่นายใจแข็งเว่อ กรี๊ดด !!!
-
อยากอ่านเฉลยเร็วๆ >_<
-
นายใจแข็งไปหรือเปล่า รู้ว่าหมิงผิด แต่ก็สงสารจัง :sad11: :sad11:
-
:sad4 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
เราเข้าใจทั้งนายและหมิงนะ
ทุกคนต้องเคยพลาด มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์
นาย..
ถ้าไม่มีใจให้หมิง หรือหมดใจให้กันแล้ว
อย่างน้อยก็ยกโทษให้หมิงเถอะ
บอกกันไปตรง ๆ
หมิงจะได้ไม่ติดใจอะไรอีก
กลับมาเป็นเพื่อนกัน.. ไม่ดีกว่าหรือ :เฮ้อ:
-
นาย ใจอ่อนซะทีเถอะนะ!! หมิงเค้าจะไปแล้วอ่ะ!! :กอด1:
:L2: :L2:
-
สงสารทั้งหมิงแล้วก็นายเลยอะไม่เอามาม่าน้าค้า :o12:
-
เง้ออ, สงสารหมิงงงง
T^T'
-
ไม่รู้จะเม้นอะไร แอบสงสารทั้งคู่
นึกถึงเพลงนี้เลย
"หมดเวลาแล้ว..เธอคงต้องไป...แต่สิ่งที่เหลือในใจยังอยู่
คือความคิดถึง..ที่เธอนั้นไม่รู้...พูดไม่ได้
ทำได้เพียงแค่คิดถึงเธอ"
http://www.youtube.com/watch?v=MwzbQT0CA1Y (http://www.youtube.com/watch?v=MwzbQT0CA1Y)
-
o18
ปล.ตาลายไม่ค่อยได้ตรวจคำผิดมีเยอะก็ถือซะว่าไม่เห็น 555 มันมึนอ่ะ กินแอปเปิ้ลแล้วล้างไม่สะอาดลิ้นชาเลยค่ะ บัดซบ สมัยนี้ใครๆก็เป็นอิสไนไวท์ได้ (ทีแรกเมาจัดเขียนซิน 5555 อายเลยกู55) แอปเปิ้ลเคลือบยาพิษขายทั่วท้องตลาด แม่ค้าคือแม่มด ว่าแต่เจ้าชายอยู่ไหน...?
เจ้าชายไม่มีอยู่จริง.. o22
อยากให้นายตามหมิงไป สิงคโปร์ อีกใจก็ สะใจที่หมิงมันโดนแบบนี้ แต่เวลามันหมดแล้ว..
รอดูตอนต่อไปจะเป็นของ หมิง-นายอีกหรือปล่าว เพราะตอนนี้คิดถึง กันต์-ธามแฃ้วล่ะ ได้โปรด โผล่มาซักนิด
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:monkeysad:
-
นายมีใจอะ ชัวร์ๆเลย แต่ทำไมถึงใจแข็งปากแข็ง
พี่หมิงไม่ได้เจ็บคนเดียวนะ เราเจ็บด้วยยย ฮือออออออ ดราม่า :z3: :z3: :z3:
นายนี่สุดยอดคนจริงๆ
-
พี่นายใจอ่อนได้แล้ว พี่หมิงจะไปแล้วนะ ใจอ่อนหน่อยเถ๊อะ :z3:
เหมือนคู่นี้จะไม่ได้คู่กันเลย อ่านตอนนี้แล้วแอบใจเสียหน่อยๆ :o12:
-
เข้าใจนายนะ ถ้ายังไงหมิงก็ต้องไปแน่ๆ อย่างไม่มีทางเลือก
เป็นเรา เราก็ไม่รั้งไว้ให้ตัวเองต้องเจ็บเหมือนกัน
อาจดูใจร้าย ดูเห็นแก่ตัว แต่ก็ไม่อยากให้ตัวเองต้องเสียใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว :เฮ้อ:
-
เดี๋ยวก็เหงาหรอกพี่นาย
ไม่สงสารตัวเองบ้างรึไง
-
ว่าบทที่แล้วสงสารพี่นาย
ตอนนี้สงสารพี่หมิงงะ
ร้องไห้เลย แงแง ใจร้ายยย แงแง
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านแป๊บเดียวอ่ะ
จะไม่ได้เจอหมิงแล้วหรอ ไม่จริงอ่ะ :a5:
แล้ว นาย ทำไมไม่ให้โอกาสหมิงเลยอ่ะ
น่าสงสารหมิงน้า :serius2:
มาลงต่อด้วยน้า... :bye2:
-
เจ๊กหมิงจะไปแล้วหรอ
อย่างนี้ใครจะมาคอยกวนคุณนายเขาล่ะ
ไม่อยากให้เชฟไปเลย
แต่เรื่องเมื่อสามปีก่อนมันก็แล้วแต่คน
แถมคุณนายเขายังใจแข็งซะขนาดนี้อีก
ฮื้อออ สงสารไม่ถูกคนเลยทีนี้
ปล.ตอนนี้เชฟมันเรียกคะแนนสงสารคนอ่านได้โขอยู่นะ><
-
อ่านแล้วน้ำตาเล็ด บทนี้เริ่มสงสารหมิงละ
จะไปแล้วจริงๆหรอ ยังไงก็อยากให้คู่นี้แฮปปี้นะ
แม้ว่ามันจะต้องเสียน้ำตาก่อนมากมาย ย้ากกกT0T
-
ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาา
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ทำไมเปนอย่างงี้ละ
พี่นายใจแข็งเว่อร์อะ
ถ้ารั้งไว้ก้อาจจะไม่เจ็บก้ได้นะ
แต่แบบนี้ก้เจ็บทั้งคู่มะช่ายหรอ
-
นายอะ จอมโกหกหลอกลวงเลยแหละ
โกหกหลอกลวง ว่าไม่รักไม่ชอบเค้า ไม่ใช่แค่หลอกหมิง หลอกตัวเองด้วยอีกต่างหาก
รั้งมันหน่อยก็ไม่ได้ ฟอร์มเยอะจริง คนอะไร น่าหมั่นไส้ พอเค้าไปจริงๆแล้วจะเสียใจ :a14:
ตามง้อมาตั้ง3 ปี เรื่องจริงไม่มีใครง้อแล้วหรอกนาย
ตอนนี้มันช่างตรงกับเพลงนี้จริงๆ :laugh:
http://www.youtube.com/v/Lh_7YO63n-w?
-
เมื่อไรจะยกโทษให้หมิงคะพี่นายยยยยย ฮือออออ
ใจแข็งสุดๆอะนับถือเลยอะ
สงสารหมิงไม่ไหวแล้ว โฮฮฮฮ
:o12: :o12:
-
คราวที่แล้วก็เล่นเอาปวดตับ
ตอนนี้มันลามไปที่ใจแล้ว(อ้วก!!! :oak:)
นายอย่าใจร้ายกับหมิงนักเลย
เราสงสารหมิง
:o12: :sad4:
-
หัวใจเสริมใยเหล็ก :z3: :z3:
:กอด1:
-
มันเกิดอะไรขึ้นกับคู่นี้เนี่ย ไม่จริงใช่มั๊ย :serius2:
อารมณ์มันเหมือนดูหนังที่ตอนจบพระเอกตาย :a5:
ชื่นมื่่นอยู่ดีๆอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม เข้าใจทั้งคู่
ใช่ว่านายไม่อยากรั้งแต่คิดว่าเรื่องที่บ้านหมิงก็สำคัญ
คิดว่าหากนายรั้งไว้หมิงก็อาจจะบ้าทิ้งเรื่องที่บ้านก็ได้
ส่วนหมิง คงถึงที่สุดแห่งความอดทนแล้วล่ะนะ :เฮ้อ:
ประจวบกับมีเรื่องที่บ้านเข้ามาให้หมิงต้องตัดสินใจ
ก็เลยตัดสินใจโดยไม่ลังเล ด้วยเห็นว่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีผล
คนเขียนอย่าแกล้งคนอ่านเลยนะ :monkeysad:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
จิ้มเป็ดหนึ่งตัว
-
นายใจเเข็งมากๆ :m15:
แอบสงสารหมิงเลยนะเนี่ย
นายจะไม่รั้งไว้หน่อยเหรอ คนอ่านไม่อยากอ่านดร่าม่านะ
-
แค่สิงคโปร์ เจ้าของฟาร์มจระเข้ตามได้อยู่แล้ว เนอะ นาย เนอะ
อย่าใจแข็งนานแล้วกันนะ :monkeysad:
-
พี่นายใจแข็งกว่าที่คิดมาก ขนาดรักกันนะเนี่ย
อยากให้ลองให้โอกาสดูอีกสักครั้ง หรือว่า 3 ปีที่ผ่านมาหมิงยังพิสูจน์ตัวเองไม่พอ
เฮ้อออออ มาม่าปวดตับ
-
ไม่นะ
หมิงเวอร์ชั่นนี้ไม่รุ่งเลย
เอากลับมาาาาาาาาาาา
-
เข้าใจนายนะที่นายโกรธหมิง แต่สามปีที่ผ่านมาน่าจะเกินพอแล้วน๊าาาา
อย่าทำร้ายหัวใจตัวเองเลยนาย :o12:
-
อุ...เสียใจจัง นึกว่าไอ้เชฟจะง้อไปสักทศวรรษซะอีก เฮ้ออออ
หมิงก็น้า ไม่คิดบ้างรึไงว่านายอาจจะรอก็ได้ ทำไมรีบถอดใจนักล่ะ ลงทุนมาตั้งนานแล้วนะ
รอตอนต่อไปค่า นายเข้มแข็งจัง อย่าแอบไปร้องไห้นา ไอ้เจ๊กไม่อยู่โอ๋นะ><
ปล. คู่นี้จบงี้เลยป่ะ?.. ถ้าจบงี้เลยหนูมีความสุขนะเนี่ย /โดนแม่ยกสกรัม/
-
:เฮ้อ: :sad4:
-
เอ่อะ......พี่หมิงจะกลับสิงค์โปร์จริงเหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยย T________T กรีดร้องงงงง ล้มโต๊ะ!
พี่นายมารั้งหน่อยเถิ๊ด ได้โปรดอย่าใจแข็งเกินไป พี่หมิงไม่ได้อยากกลับไปขายข้าวมันไก่ที่เมืองเจ๊ก
ภาษาอังกฤษเพี้ยนแน่นอน ช่วยรั้งสุดหล่อไว้เป็นคู่ดูโอกับพี่กันต์เถิ๊ด เรื่องนี้ยังต้องการพระรอง
ที่หล่อเร้าใจคนอ่านไม่แพ้พระเอกอยู่นะ ! T____T ถ้าพี่นายไม่รั้งเค้ารั้งเองก็ด้าย พี่หมิงอย่าปายยยยยยย T______T 555555
-
นึกว่ามิงโกหกลองใจนายซะอีก
นี่จะกลับจิงๆใช่มั้ยเนี่ย??
เดี๋ยวพอห่างๆกันนายก็จะยิ่งรู้สึกมากกว่านี้อีก T^T
-
เป็นการจากลาของ พี่นาย-เชฟหมิง ที่ทำเอาอารมณ์ดิ่งเหว และ ออกจะขัดใจคนอ่านเป็นที่สุด :serius2:
พี่นาย โคตรซึน ปากแข็ง ทิฐิสูง ปล่อยเชฟหมิงไป ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เจ็บปวด แต่ไม่ยอมรับความรู้สึกจริง ๆ ของตัวเอง
ถึงเชฟหมิงจะเคยทำผิดพลาด โกหก หักหลังความเชื่อใจของพี่นาย แต่ อดีตเป็นสิ่งที่เรียกคืนไม่ได้
พี่หมิงก็สำนึกผิด พยายามแก้ไข และ ปรับปรุงตัวแล้ว พี่นายจะไม่ยอมอภัยให้สักหน่อยเหรอ ?
มัวแต่ยึดติด ชีวิตจะไม่มีความสุขเอานะค่ะ... :sad4:
-
นายอ่ะ ไม่จ้องให้อภัยก็ได้ แต่อย่าให้เชฟไปนะ :m:15
-
เศร้าอ่ะ
นี่ใช่คนแต่งคนเดิมรึป่าว ไปตามเธอคนเดิมที่เคยฮามาเดี๋ยวนี้นะ
-
ตอนนี้เล่นเอาจะบ้าตายคาคอม โอ๊ย ๆ ทำไม ๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
อะ..อ้าว
ดราม่าซะงั้น :sad4:
-
เอาเป็นว่า..ตอนนี้สงสารพี่หมิงมาก แต่ก็เข้าใจพี่นายนะ พี่นายคงไม่อยากเจ็บอีกเลยไม่คิดจะให้โอกาสพี่หมิงอีก เฮ้อ~ดราม่าจังเลยยยย สองคนนี้...ไม่เหมือนพี่กันต์กับหมอธามเนาะ คู่นั้นนี่เน้นฮา ถึงจะดราม่าเล็กๆแต่ก็ไม่ทำให้คนอ่านปวดใจขนาดพี่หมิงกับพี่นายนะคะ งื่อออ
-
song san jek ming mak!
-
คนผิดก็คือคนผิดอยู่ดีเนอะหมิง สู้สู้
-
นายแมนมากๆ
อยากรู้ว่าจะทำยังไงกันต่อไป รออ่านต่อจ้า
-
สงสารหมิงอะ T^T
นายใจแข็งไป เจ็บใจตัวเองเปล่านะ!!
-
เอาละเว้ยเฮ้ย
เชฟมันเอาน้ำตามาเรียกคะแนนสงสาร
งานนี้จะสงสารเชฟหรือสมน้ำหน้าดี
เลือกไม่ถูกกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ
ชักคิดถึงหมอธามแล้วสิ
-
ก่อนจะดราม่าขอขำคุณนายก่อน :laugh: :m20: :m20:
เลือกสถานที่ได้โรแมนติกมาก ข้างบ่อจระเข้ :m20:
(โอเค กลับเข้าโหมดดราม่า)
:เฮ้อ: คุณนายยย ใจแข็งจัง ยังพอมีเวลานะ ถามใจตัวเองดีๆ นะคุณนาย อย่าเอาอดีตมาตัดสินปัจจุบันและกำหนดอนาคต
ถ้าบทนี้เชฟหมิงเอามาเรียกคะแนนความสงสารและความรักจากคนอ่านก็ต้องบอกว่าได้ผลมากมายยย :sad4:
สู้เค้านะเชฟ ถึงแม้จะไม่สู้แล้วก็เหอะ สามปีมันดีที่สุดแล้วเชฟ
:กอด1:รักเชฟหมิงรักคุณนาย
-
นาย ไม่เคยได้ยิน คนทำผิดถ้าสำนึกได้ควรให้อภัยและโอกาสปรับปรุงตัว แต่อย่าให้เป็นครั้งที่ 2
ไม่รู้ว่านายให้โอกาสอิเชฟหมิงหรือยัง แต่ดูแล้วการกระทำให้โอกาส แต่ยังไม่ให้อภัยเต็ม 100
คนไม่มีใจ มันไม่เจ็บ ไม่โมโหหรอกถ้าหมิงมันจะไป คิดดูดีๆเน้อนาย หมิงไป นายจะดีใจเหมือนปากพูดหรือเปล่า
-
โอ้ววว พี่กันต์ พี่โผล่มาในบทตั้ง ประโยคนึงแน่ะ :laugh:
มาม่าหอมๆลอยมาแล้ว
-
นาย โดนตามจีบมาสามปีอ่ะ
ถ้าไม่คิดอะไรเลย ปล่อยให้เค้าจีบมาทำไมวะ
ตัวเองก็ไม่ได้มีใครไม่ใช่หรอ แน่ใจนะว่าไม่ได้รักเค้าอ่ะ
-
ฮือ ใจหายเลยอ่ะ เชฟจะไปแล้ว
ถึงจะเคยทำผิด แต่ความพยายามตลอดสามปีที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลยเหรอนาย
-
คู่นี้ดราม่า>O<
ปลื้มมาก อ่านไปเจ็บจี๊ดๆในใจ
สงสารหมิงแต่ก็สงสารพี่นายไปพร้อมๆกัน
-
หมิงงงง ~~~ อย่าไปนะ
TT อย่าปายย นายน้อยกรุณาใจอ่อนไวๆ ไม่อยากอ่านดราม่า
รักนี้ต้องเก็บไว้ในใจ ไม่เอานะค่ะ หมิงน้อยน่ารักแอ๊บแบ๋วขนาดนี้
นายน้อยให้อภัยหน่อยเถอะ TT
FC หมิงอยากกรี๊ดดดดด!
-
:sad11:
-
ตอนที่แล้วด่าพี่หมิงเปิงงง :z3: :z3: :z3:
ฮืออออ พี่หมิงงงงมาอยู่ตอแหลลลลลลก่อนนนน :serius2: :serius2:
-
สะเทือนใจ ร้องไห้ด้วยแหละ :z3:
คน(เคย)เลวก็มีหัวใจนะ
อยากให้เจ๊กหมิงไปจริงๆ นายจะได้รู้ใจตัวเอง แต่ถ้าอภัยให้ไม่ได้จริงๆก็ปล่อยกันและกันไปเหอะเนาะ
-
นั่งอ่านรวดเดียวจบ สนุกมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ :o8:
หมอธามน่าร๊ากกกกกก พี่กันต์โครตพระเอก ><
พี่นายใจแข็งไปไหน สงสารเชฟหมิงพี่นายอย่าให้เชฟหมิงไปเลยน้าาา มันเศร้าอ่ะ
คนเขียนทำไมอยู่ๆต้องดราม่าด้วยยยยย :o12:
-
นายมันซึน! :angry2:
-
นายใจแข็งมากสงสารหมิง :o12:
-
40
พ่อพระ
...................................................................................
(กันต์)
“โทษทีครับที่มาสาย พอดีติดงานที่อื่นนิดหน่อย คะแนนสอบกลางภาคออกมาแล้วด้วย คงดีใจกันน้ำตาไหลเลยล่ะซิ” ผมพูดไปหัวเราะไป มือถือใบรายชื่อพร้อมคะแนน ท๊อปของคลาสได้ไม่ถึง80% ตกไปครึ่ง ที่เหลือก็ผ่านแบบฉิวเฉียด คือผมออกข้อสอบยากหรือว่านักศึกษาทำไม่ได้กันเอง หรือผมสอนแย่ก็ไม่รู้นะ แต่ช่างหัวมันเถอะครับ ขนาดมาเรียนยังมาขาดๆหายๆ คะแนนได้แค่นี้ก็พอแล้ว
“มีคนตกไหมคะอาจารย์” เสียงใสๆตะโกนถามผมพร้อมยิ้มหวานและก้มโค้งตัวเอื้อมเก็บปากกาไปพร้อมๆกัน ชุดนักศึกษาไซส์หายใจยากก็โป๊พอแล้ว ยิ่งก้มมันยิ่งไปกันใหญ่ กระตือรือร้นอ่อยอาจารย์แบบนี้ ผมก็ทำตัวไม่ถูกนะครับเนี่ย มันก็น่าสนใจดีแต่มีใครเขาจะรู้กับผมไหมว่าผมสนใจแต่ไม่ได้กระตือรือร้น แล้วนักศึกษามาเฉพาะวันสอบกับวันประกาศคะแนนนี่มีความหมายอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ไม่บอกไม่รู้ว่าเรียนกับผมด้วย
“มีครับ เดี๋ยวเอาคะแนนไปดูกันเองดีกว่านะ ส่งไปให้เพื่อนต่อๆกันเลยครับ คนที่ตกก็เสียใจด้วยนะครับ ผมบอกแล้วว่าผมไม่มีซ่อม ปลายภาคก็กระตือรือร้นอ่านหนังสือ ทวนบทเรียนหน่อยแล้วกันจะได้ไม่ต้องลงเรียนกันใหม่ เบื่อหน้าแล้วเนอะ” ผมสบตากับนักศึกษาทุกคนที่มองผมตาค้างเมื่อเห็นคะแนน สงสัยปลื้มจัด ทำไงได้ล่ะครับผมก็ต้องยิ้มรับไป
....เหี้ย โคตรโหด
...กุไปถอนวิชาทันไหมเนี่ย
...กุแม่งก็นึกว่าใจดี คะแนนแบบนี้ฆ่ากุเลยดีกว่า
บรรดาเสียงชื่นชมของนักศึกษาที่ได้ยินแว่วๆระหว่างที่ใบคะแนนส่งไปเรื่อยๆ ดีใจจังที่มีคนบอกว่าผมใจดีด้วย ผมเก็บความดีใจแบบคิดเอาเองแล้วก็เริ่มฉายสไลด์ความวิบัติของเหตุการณ์เศรษฐกิจล้มของประเทศต่างๆ บรรยายไปก็ยกตัวอย่างไปตามประสาอาจารย์พิเศษผู้ได้รับเกียรติมาสอนในมหาวิทยาลัยอันทรงเกียรติ สอนไปสอนมานักศึกษาเริ่มไม่สนใจ ผมเองก็ขี้เกียจจะสอนเหมือนกัน
...อยากเลิกคาบเร็วๆ เพราะวันนี้ธามจะมารับ ฮึ ฮึ
อยากจะเข้าข้างตัวเองนะว่าธามใจดี เป็นห่วงเป็นใยเลยขอมารับบ้าง แต่บังเอิญมีสติอยู่ ความจริงคือวันนี้ต้องไปช่วยไอ้หมิงสางห้องของมัน แล้วก็ไปบำบัดจิตมันด้วย ธามเลยตัดปัญหาที่ผมต้องขับรถไปๆมาๆ มารับผมเองเลย อาการต่างด้าวไร้รักโคตรน่าสงสาร ไม่คิดเหมือนกันว่านายจะทำกันได้ลง เลยจะไปค้างกะมันสักคืน เผื่อมันมีอะไรอยากเล่า
และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึงหลังจากที่ทำการสอนอย่างหนักแม้นักศึกษาจะคุยกันเสียงดังกว่าก็ตามที ผมรีบคว้าข้าวของเดินออกนอกห้องก่อนนักศึกษาคนใดจะได้ทันไหวตัวว่าผมเลิกคลาสแล้ว มือล้วงเอามือถือขึ้นมาดูพบว่าธามส่งข้อความมาบอกว่ารออยู่หน้าตึกคณะ... น่ารักสุดๆ
เจ้าของรถนั่งรออยู่ใกล้ๆในรัศมีมองเห็นรถ เชิ้ตสีมิ้นต์แขนสั้นกับกางเกงสเลคทำงานไม่ได้ทำให้น่ารักน้อยลงเลยจริงๆ.. ว่าแต่นักศึกษาครับ กรุณาอย่าจ้องผู้ชายที่อาจารย์จีบอยู่ครับ
...กำลังจะเดินไปข้างหลังธามแบบเงียบๆแต่แม่ง...
“พ่อค๊าบบบบบบ”
ธามหันมามองตามเสียง ผมก็หัน นักศึกษาแถวนั้นก็หัน เพราะนี่มันตึกคณะเศรษฐศาสตร์ นักศึกษาส่วนใหญ่ที่อยู่แถวนี้ก็เคยเรียนกับผมทั้งนั้น ทุกคนรู้ว่าผมยังไม่แต่งงาน ไม่มีลูก ไม่มีเมีย ส่วนธาม เลิกคิ้วสูงมองผมขำๆ และผม...พ่อง!
“เฮ้ย” ผมร้องเบาๆเมื่อเด็กผู้ชายรุ่นอนุบาลหมีพูห์ ตาชั้นเดียวหัวหยอง วิ่งพุ่งมาเกาะขา คว้ามือผมเฉย ลูกใครวะ เฮ้ย มาเอาไป... ผมไม่มีลูก เพราะผมไม่ต้องการเมียที่มีลูกได้!
“อยากกินหนม!” เดี๋ยวนะ เข้าใจอะไรกันผิดรึเปล่า!
“อะไรอ่ะพี่กันต์” มาแล้วไง ว่าที่เมียตัวจริง(พูดได้ในใจ พูดออกเสียงไปตายแน่) ธามมองเด็กสูงแค่เข่าผมหน้าตาสงสัย แต่ก็อมยิ้มขำๆ
“มาจากไหนอ่ะเนี่ย” ผมมีทางเลือกไหมนอกจากต้องนั่งลงไปคุยกับเด็กที่ไหนก็ไม่รู้ที่วิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้เช่นกัน
“แม่บอกให้มาหาพ่อ” มันยังยืนยันว่าผมเป็นพ่อมัน คือผมไม่ได้เป็นคนใจร้ายกับเด็กนะครับแต่ว่าผมก็ไม่ได้พิสวาสเหมือนกันอ่ะ ส่วนธามน่ะเหรอ เอานิ้วแหย่ผมหลอดๆของไอ้เด็กนี้อย่างกับเป็นของทดลองจับ
“พี่ไม่ใช่พ่อหนูนะครับ จำพ่อผิดแล้วนี่ๆ” แล้วผมก็ยื่นหน้าไปให้เด็กดูใกล้ๆเผื่อมันจะคิดออกว่าผมไม่ใช่พ่อ!
“ลูกพี่กันต์นั่นแหละ” ธามพูดขึ้นมาขำๆ
“โหธาม พี่จะเอาเวลาไหนไปทำลูก จ้องแต่จะทำ...อะไรบางอย่างกับธามอยู่เนี่ย” ผมส่งสายตาไปพร้อมกับคำพูดส่อๆ ที่ธามเอาแต่ยิ้มขำๆ ...ว่าแต่เอาเด็กนี่ไปที กุจะไปจับหมอหมาต่อโว้ยยย!!
“ฮึก ฮึกก” นั่นไง ร้องแล้ว หน้าตาเหรอหราเหมือนพึ่งคิดได้ว่าเอาแล้วไง กุจำพ่อผิดคน
“พ่อหนูอยู่หนายยยยยยยยย” เอ้า ถามผมแล้วผมจะรู้ไหมล่ะครับ หนูเล่นวิ่งมาจากทิศทางปริศนาแล้วเรียกผมพ่อๆแค่นี้ก็งงพอแล้ว
“แล้วหนูมากับใครครับ” ธามคุยกับเด็กนี่บ้าง อารมณ์ต่างกันโดยสิ้นเชิง เหมือนธามเป็นคนมาจากหน่วยพิทักษ์เด็กผู้เมตตาส่วนผมก็ไอ้หนุ่มที่ทำงานหลายออฟฟิศผู้ไร้ความปรานี
“กะแม่ ฮือออออ” พูดไปร้องไป เด็กเอ้ย เด็กดี อย่าร้องซิโว้ยยยยย
“แล้วแม่อยู่ไหน กลับไปหาแม่เร็ว อย่ามายุ่งกะลุงคนนี้เลย เป็นโรคจิต ลามกนะ” ธามใส่ความผมหน้าตาเฉยมาก ได้ๆ อย่าให้ถึงทีนะ โรคจิตลามก เดี๋ยวได้รู้กันว่าจะโรคจิตหรือจะจับจิต ว่าแต่ลุงเลยเหรอ โหดร้ายกะพี่เกินไปนะธาม ห่างกันไม่กี่ปีเรียกแบบนี้เลยนะ
เหมือนเสียงสวรรค์ครับ นิยายน้ำเน่าที่ไหนก็เป็นกัน เสียงรองเท้ารีบวิ่งมาหาผม เงยหน้าขึ้นดูก็พบผู้ชายตัวสูงวิ่งมา สูงพอๆกันกับผมเลย... แต่บังเอิญคนละช่วงอายุ คนนี้เป็นนักศึกษาผมเองที่ได้ท๊อปนั่นแหละ... เดี่ยวนะ นี่ลูกเหรอ ถ้ามีลูกโตขนาดนี้ มันมีตั้งแต่ตอนไหนวะ!
“โทษครับจารย์” นักศึกษายกมือไหว้ผมแล้วรีบอุ้มเด็กขึ้นมา... สรุปลูกจริงๆเหรอเนี่ย… แม่งนึกว่าเป็นเกย์มาตลอด เห็นนั่งจ้อหน้าผมทั้งคาบเลย
“ลูกนายเหรอ” ผมถามแบบงงๆ ไอ้เด็กหัวหยองมองผมตาปริบๆ พอโดนอุ้มน้ำตาหายไปไหนหมดวะ
“เออเปล่าครับลูกพี่สาว” นักศึกษายิ้มหวานให้... ให้ธาม ไม่ใช่ให้ผม ผมเป็นคนถามนะ อย่านอกประเด็นอย่างมองผิดคน มึงจะเยอะไปละ เก็บเด็กแล้วไปไกลๆ ชิ่วๆ
“อ้อ...” ผมเข้าใจละ เรื่องราวมันไม่ดราม่าไปซะทีเดียว มีลูกในวัยเรียนนี่อนาคตหายไปในพริบตาเลยนะครับ และที่เข้าใจกว่านั้นคือนักศึกษามันเริ่มใช้เด็กไปในทางมิชอบแล้ว อย่าเอามาหาเรื่องสานต่อประโยคสนทนานะโว้ย
“งั้นจารย์ไปละนะ ไปเหอะธาม” ผมพูด ธามพยักหน้ารับน้อยๆ หันมามองหน้าผมแบบรู้ทันว่าผมรับตัดบทเพราะอะไร จากนั้นก็ยิ้มตอบลูกศิษย์ผมที่ดูท่าทางถ้าผมไม่ตัดบทมันขอเบอร์แน่... ยิ้มเพื่อ!
ขึ้นรถปุ๊ปธามก็ปล่อยฮาปั๊ป ธามจะขำอะไรอ่ะธาม...
“โคตรฮาหน้าพี่กันต์เลย กลัวไปไข่ทิ้งเอาไว้เหรอ” ธามพูดไปขับรถไป ผมนั่งครับ เพราะรถธาม ธามอยากขับเอง ดีๆ ผมจะได้นั่งจ้องหน้าธาม เล่นมุข
“โหธาม พี่แค่ตกใจเฉยๆว่าเด็กจากไหน แล้วธามอ่ะอะไร คล่องเลยนะ จริงๆซุกเด็กป่าว ไม่บอกพี่ป่ะเนี่ย แต่ถึงบอกก็ไม่เป็นไรนะพี่รับได้ลูกธามคนเดียวพี่เลี้ยงไหว เพราะถึงเราจะถึงไหนต่อไหนก็ไม่มีขึ้นมาเพิ่มอีกแน่นอน” ผมเสียงนิ่ง ซึ่งพอจบประโยคก็มีเสียงถอนหายใจมากจากธามหนึ่งที
“ไปไหนต่อไหนนี่ถึงไหนอ่ะพี่กันต์” เดี๋ยวนี้กล้าถามเหรอ
“ความจริงก็ไม่ได้ขยับไปไหนหรอก ในรัศมีขอบเตียง แต่จิตใจอาจจะไปไกลแล้ว”
“เก็บกดนะ หมกมุ่น” ธามพูดขำๆ แต่ยังมองถนน
“ไม่อยากให้พี่เป็นคนหมกมุ่นก็มาช่วยพี่ระบายหน่อย” ช่วงนี้มันอาจจะเสื่อมมากเกินรับ แต่ยอมรับว่าลาวงการมานาน จนใกล้จะได้เป็นฤาษีแล้วทีเดียว
“กล้าพูดมาได้ เป็นอาจารย์เหรอเนี่ย หมดกันๆ”
“พี่เป็นอาจารย์พิเศษนะ ก็ต้องพิเศษนิดนึง” ผมหันหน้าไปมองธามชอบจริงๆบรรยากาศแบบนี้ แรกๆไม่ยอมยิ้มให้ผมเห็นด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ เห็นหน้าเกลี้ยงๆ กับยิ้มสวยๆแล้วใจจะละลาย
“โทษนะธามเป็นสัตวแพทย์ธรรมดาไม่ใช่สัตวแพทย์พิเศษ ไม่เหมาะแล้วแหละ” ธามพูดเหมือนจะอ้อน คิดไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้
“พี่ไม่ถือ” ผมชะโงกหน้าไปกระซิบตอบข้างหู
...
ถึงคอนโดนผมแยกกับธามในลิฟต์ธามไปเก็บของทำธุระในห้องธาม แล้วให้ผมโทรบอกตอนข้าวเย็นเสร็จแล้ว วันนี้ไอ้หมิงทำข้าวเย็นให้กิน เหี้ยอะไรก็ตามแต่ มันทำอร่อยหมด ผมเคาะห้องเบาๆ เสียงตะโกนออกมาว่าห้องไม่ได้ล็อค ผมเปิดเข้าไปก็พบกับห้องไอ้หมิงที่เหมือนเดิมทุกประการ ไหนมึงบอกว่าจะเริ่มเก็บของวะ ผมคิดในใจ เดินไปเจอมันนั่งกอดเข่าเสื้อผ้าไม่ใส่อยู่บนโซฟาดูอุจาดตาผสมน่าสงสารพิกล ตาเหลือชั้นเดียวเหตุผลที่ผมคาดว่าคงเป็นเพราะร้องไห้แน่ๆ ไม่เคยเห็นมันร้องไห้มานานมากๆ ตั้งแต่สมัยมัธยมโน่น
“มึงแย่นะ” ผมเดินไปนั่งข้างมัน จริงๆมันใส่กางเกงบ็อกเซอร์อยู่ แต่หมอนบังเมื่อกี้ ผมเลยนึกว่ามันนุ่งลมห่มฟ้าเข้าถึงธรรมชาติ
“ช่างหัวมันเหอะ อยากกินไร สั่งมา กุคิดอะไรไม่ออกเลย” ไม่ฮาเลยเพื่อนผมวันนี้
“ไหวป่ะเนี่ยมึง”
“ไม่ไหวว่ะ กุเสียใจมากๆ ไม่เคยอกหักเจ็บเท่าครั้งนี้ ไม่เคยคิดด้วยว่านายแม่งจะไม่เอาจริงๆ” มันพูดเสียงเบาโหวง ผมสงสารมันนะ ตอนนั้นที่มันเล่าว่าทำไมนายถึงโหดกับมันขนาดนั้นผมก็ด่ามัน มันผิดจริง แต่สามปีแล้วมันก็ตามนายอยู่นั่นแหละ ยอมรับเลยวว่านายใจแข็งมาก ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
“เอาน่ามึง เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ต้มมาม่ากินกันป่ะ” ผมเสนอขึ้นมา ไอ้หมิงมองหน้าผมงงๆ
“มึงจะกินมาม่า” ไอ้หมิงถามทวน... เออ จากสภาพมึง กุว่ามาม่าก็พอและ
“ก็กินง่ายดี” ผมบอกมัน
ไอ้หมิงทำหน้าเซ็งแล้วมองผม “ไอ้เหี้ย สงสารธามฟัดกะหมามาทั้งวันมึงให้ถ่อมาแดกมาม่าถึงห้องกุ”
...ห่วงจังคนของกุ ห่วงตัวเองเหอะมึง ทำสภาพดีๆไว้แล้วกัน ธามไม่รู้ด้วยนะว่าเชฟเพื่อนบ้านต่างด้าวกำลังอยู่ในสภาวะใจสลาย พ่อครัวไม่ถูกสุขอนามัยแบบนี้กุไม่อยากเสี่ยงเลยจริงๆ ไม่ใช่กลัวอาหารไม่อร่อยนะ กลัวมันเอามีดทำครัวปาดแขนตัวเอง ไอ้หมิงสูดหายใจเหมือนเรียกเอาพลังกลับมา จากนั้นก็ลุกขึ้นคว้าผ้ากันเปื้อนใส่ (ใส่ทำบ้าอะไร มึงไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอยู่แล้ว กลัวอะไรเปื้อนวะเจ๊ก หัวนมมึงเหรอ)
“ธามบอกป่ะว่าอยากกินอะไร” ถามทำไมธาม ถามกุนี่ อย่ามาเปลี่ยนเป้าหมายนะมึง กุไม่ให้
“กินกุนี่แหละ แต่ไม่กล้าพูด” ผมเล่นเองขำเอง ไอ้หมิงยกนิ้วกลางให้เป็นการกดไลค์ แล้วเริ่มคว้าวัตถุดิบออกมาจากตู้เย็นวิเศษของมันวางกองเต็มเคานเตอร์ อยากจะถ่ายรูปมันอัพขึ้นสู่สื่อออนไลน์จริงๆ หนุ่มตี๋ช้ำรักประกาศลั่นต่อให้กุตายเพื่อนก็ต้องได้แดกของดีๆ เป็นภาพไอ้เจ๊กเปลือยท่อนบนใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาวกำลังหั่นรากผักชี
กุซึ้งจริงๆว่ะเจ๊ก... แต่บอกไว้อย่างนะ จากสันชาตญาณ กุว่าเร็วๆนี้ นายได้ตามมาง้อมึงแน่
ฮึ ฮึ ฮึ
.......................................................................................
(ธาม)
ความสุนทรีย์ในชีวิตผมที่หลายคนอาจจะอิจฉาจนลงไปนอนดิ้นคือตู้ปลาหางนกยูงขนาดใหญ่ และสำหรับบางคนอาจจะไม่เข้าใจมัน ช่างหัวเหอะ เอาเป็นว่ามันเป็นงานอดิเรกอันสุนทรีย์มากกว่าเล่นเน็ตไปวันๆแน่ ฝูงปลาว่ายมากินอาหารที่ผมโปรยไว้ เพลิดเพลินมาก แต่อยู่ๆไอ้เสียงโทรศัพท์ก้ขัดความสุขผมซะงั้น
ทายซิเบอร์ใคร...
เจ้าของฟาร์มจระเข้ครับท่าน ผมกัดรับแบบงงๆ คือมันเป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม แล้วก็ไม่ใช่เวลางานผม จระเข้ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรเพราะพึ่งตรวจไป แล้วพี่นายมีอะไรรึเปล่า
“ธามนี่พี่นายนะ” ก็ยังดูน่ารักใจดีเหมือนเดิมเวลาไม่มีพี่หมิงคอยกวนตีน
“ครับๆ มีไรครับ”
“พี่มีอะไรจะถาม”
“ว่า...”
“หมิง...เอ่อ” พี่นายเว้นช่วงนานมาก ผมก็รอฟัง ข่าวเชฟ พี่นายจะถามอะไรหว่า ไหนว่าไม่มีปัญหากับพี่นายไงวะ ผมเคยถามนะว่าไปสิงคโปร์แล้วพี่นายจะทำไง พี่หมิงก็บอกสบายๆ ไม่มีปัญหา แต่พี่นายโทรมาเรื่องแบบนี้ แถวบ้านมันเรียกว่าปัญหานะพี่ครับ
“เอาตรงๆเลยก็ได้พี่ ผมไม่เอาไปเล่าให้เชฟฟังหรอก” ผมว่าพี่นายอาจจะอธิบายยากนะคำถาม นำร่องไปก่อนละกัน
“งั้นตรงๆเลยก็ได้... พี่อยากรู้ว่ามันได้คบใคร หรือดูใครเผื่อเลือกเอาไว้ไหม” พี่นายพูดเร็วมากแต่ผมยังฟังทัน เหมือนไม่อยากพูดแต่พูดออกมาแล้ว คำถามประหลาดไม่คิดว่าจะออกมาจากปากพี่นายที่ดูโคตรทิ้งขว้างพี่หมิง เหมือนแฟนล้วงตับแฟนที่นอกใจเลยว่ะ แต่นี่มันไม่ใช่ ผมว่ามันคงมีอะไรบางอย่างระหว่างคู่นี้นั่นแหละว่าแต่เป็นอะไรมันก็คงไม่ใช่หน้าที่ผม... ผมจะตอบเท่าที่ผมเห็นแล้วกัน
“เอาตรงๆนะพี่นาย ธามก็ไม่ได้เกาะติดชีวิตพี่หมิงขนาดนั้นหรอก แต่ว่าเท่าที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน วันๆก็เอาแต่เพ้อถึงพี่นายนั่นแหละ ไม่มีใครหรอก เวลาไปกินเหล้าก็มีบ้าง มีมาหานะ ไม่ใช่พี่หมิงไปหาเอง เขามาเอง แต่พี่หมิงก็เฉยๆ ผมว่าถ้าพี่สงสัยก็ไปถามพี่หมิงตรงๆเลยดีกว่า พี่เขาจะไปแล้วนะ ว่าแต่โอเคไหมอ่ะพี่นาย” ผมไม่ลืมถามตบท้ายไป พูดเท่าที่ผมเห็นดีที่สุดละไม่ว่าจะอะไรก็ตาม ได้ยินเสียงพี่นายถอนหายใจเบาๆ
“ขอบคุณมาก ไม่มีอะไรหรอก เรื่องไร้สาระ...” แล้วพี่นายก็วางสายไป
...อะไรของพี่นายวะ
ว่าแต่เมื่อไหร่จะได้กินข้าว หิวจะตายอยู่แล้ว แดกอาหารปลาแทนเลยดีไหม เดี๋ยวไว้ให้อาหารปลาเสร็จแล้วไม่รอพี่กันต์โทรตามแล้ว ขึ้นไปแม่งเลย กุหิว!
...9-4-2012
ตอนกันต์ธามมาเรียกหาหมิงนาย พอหมิงนายเยอะ เรียกหาพี่กันต์คืน 55555555555555 บทนี้แม่งใส่หมดเลย4คน (ใส่พี่กันต์เยอะๆ เห็นถามหา) เหมือนพิมพ์ไปมึนไป เบลอๆ เอ๋อๆ
อ่านคอมเม้นแต่ละคนแล้วฮาดี ไม่ต้องห่วงๆไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หมิงจะสถิตย์อยู่กับเราต่อไปคนเขียนสัญญา ตอนนี้เริ่มคิดอีกอย่างแล้วว่าเมื่อไหร่ถึงจะจบ - -* ทำไมมันดูไร้แก่นสารแบบนี้ เสียใจอ่ะ 555555
ตอนพิมพ์เรื่องรู้สึกเหมือนจะมีเรื่องเยอะกว่านี้แต่ลืมแล้วเฉยตอนนี้
ปล.บอกข่าวร้ายว่าคนเขียนไม่อยู่4วันนะ อย่าพึ่งสาปแช่งกัน
ปล2. จะบ่นจะด่า ติชม กรีดร้อง รีเควสก็โพสกันได้นะจ้ะ รักนะชุ้บ บุ ชุ้บ บุ
-
ดีใจที่พี่กันต์มาซะที...
รอมานานละ :laugh3:
-
ฮาหมิง+สงสารอะ
ดูสินายย หมิงเป็นคนดีนะ ตัวเองเศร้าจะตายอยู่แล้ว
ยังมีแก่ใจลุกขึ้นมาทำอาหารให้เพื่อนๆกิน o13
ขำกันต์อะ สงสัยหมิงกลัวน้ำมันกระเด็นใส่หัวนมเนอะ หึหึหึ :really2:
-
นายมาง้อหมิงเร็วๆ สงสารเจ๊กมัน
-
พี่กันต์โหดหน้าซื่ออ่ะ น่ารักชะมัด สงสารหมิงต่อไป นายอย่าใจแข็งนักเลย
-
มาน้อยเนอะ.. จะเอาธามยาวๆๆๆๆๆๆ เยอะๆๆๆๆๆๆ อ่ะ จะเอาๆ :o12:
โปรดอย่าได้ใส่ใจ พอดีเข้าสู่โหมดขาดน้ำตาล เลยนิสกันต์ธามม๊ากมาก :sad4:
-
พี่กันต์นี่หื่นได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ :m20: :m20:
สงสารหมิงอ่ะ นายมาง้อเร็วๆนะ(ง้อรึป่าว?) :serius2:
-
เรื่องของความรักไม่ไร้แก่นสารนะ ฟันธง
ยังได้เรื่อยๆ อีก
-
:a5: ห๊ะ!!! จบตอนอย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว
กรี๊ดดพี่กันต์ ยังคงคอนเซ็ปตลกลามกได้เช่นเคย :laugh:
-
แอบรู้สึกว่าตอนนี้สั้น(มั้ยง่า><)
ปล. ถ้าพี่กันต์แอบให้สัญญาณคนอ่านมาว่า นายจะมาง้อหมิงแบบนี้ละก็
เลิกปวดตับรับสงกรานต์แล้วก็ได้ หุหุ o13
-
เอร้ยยย ไร้แก่นสารตรงไหนอ่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลยนะ
อ่านไปยิ้มไป เป็นเรื่องที่เราชอบต้นๆของในเล้าเลยแหละ
ยังไงก็เขียนไปอีกยาวๆเลยจ่ะ เพราะคนอ่านก็จะตามยาวๆๆๆเช่นกัน 55
ปล. ชอบอาจารย์กันต์จัง
แอ้บต่อหน้าเด็กตลอดเว ความจริงอย่างหื่น อิอิ
-
พ่อหมอกันต์ดูท่าจะแม่นนะคะ
เริ่มมีสัญญาณดีเล็กๆมาจากฝั่งนายแล้ว
ว่าแต่เรื่องเชฟไปจีบใครในช่วงสามปีนี่
ทำไมเราคุ้นๆว่าเชฟก็แอบไปตอดเล็กตอดน้อยตามประสาอ่ะ
สงสัยอ่านหลายเรื่องแล้วเอามายำกันมั่วเลยฉัน -w-
-
เชื่อในสัญชาตญาณพี่กันต์นะคะ คึคึ
อยากเห็นพี่หมิงเป็นฝั่งเป็นฝา
คิดถึงพี่กันต์กะหมอธามที่สู๊ดดดดดดดดด :impress2: :impress2: :impress2:
-
พ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง นายผดตรงไหน ทำไม๊นายต้องง้ออ่ะ แต่ก็แอบสงสารเชฟ โอ๊ยยยย งงกะชีวิตตัวเองจริงๆเลย
-
สงสารเชฟว่ะค่ะ อกหักช้ำรักประจานเพื่อนเลยนั่น ฮ่าๆๆๆ
ปล.พี่นายขาาา ใจอ่อนให้พี่หมิงซะทีเถอะค่ะ สงสารเจ๊กตัวใหญ่ๆแต่ขี้ใจน้อยซักคนเถอะนะคะ อิอิ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย น่ารัก หยอดวันละนิด จิตแจ่มใส
-
สั้นมากกกกก ไม่อยู่ตั้งสี่วันขอยาวๆหน่อยก็ไม่ได้ :angry2:ชิ รีบกลับมาต่อนะ สงสารหมิง :monkeysad:
-
โอ๋ๆเชฟหมิง อย่าเศร้า :กอด1:
-
อีกสักพักพี่นายต้องมาแน่ๆ ขอบคุณคนเขียนรอเสมอ
-
ทั้งสงสารทั้งขำหมิงมากก :laugh:
-
มันสั้นเหลือเกิน ยังไม่ทันได้สงสารหมิงต่อ ก็จบตอนซะแล้ว :z3:
-
พอพี่นายคิดตกแล้วก็คงเหมือนที่พี่กันต์ว่านั่นแหละ เดี๋ยวพี่นายก็มาง้อเชฟเอง :o8:
แต่ตกใจหมดเลยว่าพี่กันต์ไปแอบมีลูกตอนไหนเนี่ย น้องธามใจหายแวบหรือเปล่า :z1:
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
ตอนหน้าคงเป็นสองคู่ชู้ชื่นใช่ไหม
-
ฮาพี่กันต์อะ
-
เยี่ยมคะ คนเขียนสัญญาแล้วว่าพี่หมิงจะสถิตย์อยู่กับเราตลอดไป อร๊ายยยยยยย
ว่าแต่พี่นายมาง้อพี่หมิงเถอะ เอาจริงๆนะ แค่พี่นายโผล่หน้าน่ารักๆมา พี่หมิงแม่งก็ยอมหมดแล้ว55555
-
ดราม่านะ แต่สภาพหมิงชวนขำมากกว่า
พี่กันต์มึน ไม่ได้อ่านแบบพี่กันต์บรรยายมานานเลยรู้สึกแปลกๆ
-
พี่นายมาง้อเหอะนะ สงสารเชฟต่างด้าว :o12:
-
แบบนี้ก็มีลุ้นอะดิ หมิงไม่หายไปไหน แล้วนายจะใจอ่อนไหมน่า
กันต์หื่นได้ทุกเวลาจริงๆๆ
-
มีพี่กันต์กับน้องธามมาหวานโชว์
เบรคความเครียดจากคู่โน้นซะหน่อย
:m1:
จากที่สังเกตุ
พระเอก พระรองเรื่องนี้นี่ช่างน่าสงสารแท้ๆ
ดูท่าจะเก็บกดกันมากเลยนะ
:z1:
รอมานานยังไม่ได้กินเลยสักคน
แต่พี่กันต์ยังน้อยกว่าหมิงหน่อย
เพราะอย่างน้อยก็ได้สองแง่สามง่ามใส่น้องธามไปพลางๆ
ลองอิหมิงมันเล่นแบบนี้กับนายมั่งดิ
เงาหัวคงหายไม่รู้ตัว
o18
เลิฟพี่กันต์ รักน้องธาม สงสารอิหมิง แอบปิ๊งพี่นาย
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:o8:
-
บ๊อกเซอร์กะผ้ากันเปื้อนเนี่ยนะ...ถ้าเป็นพี่กันต์ใส่คงเซะซี่อ่ะแต่ไอ้หมิง แกใส่แล้วมันให้ฟีลเสื่อมจัง= =;: *ลำเอียง*
นายใจอ่อนแล้ววว จะใจอ่อนแล้วใช่ม้ายยยยย คุคุคุคุ นี่ถ้าไม่มีตอนที่แล้วขึ้นมานี่คู่นี้มิต้องดราม่าพ่อแง่แม่งอนไปอีกสักทศวรรษเหรอ?
นายน่ารักอ่ะ นายน่าร๊ากกกกกก เจ๊กรีบๆไปสิงคโปร์เลยไป เขาดูแลนายเอง เดี๋ยวจะไปเอนท์สัตวแพทย์แล้วไปสมัครเป็นสะใภ้บ้านนายนะ กิ๊วๆ>< /โดนสับ/
รอตอนต่อไปเค่อะ คนเขียน พี่กันต์มาแล้ว หมอธามมาแล้ว พี่นายมาแล้ว พี่หมิงมาแล้ว ตอนหน้ารีเควสหมอยศได้ป่ะพี่? 55555555
-
เดี๋ยวนายก็มาง้อแล้วสินะ!!
รอตอนต่อไปค่ะ!! :กอด1:
:L2: :L2:
-
โอ๊ะ นายเริ่มตามง้อแระ นึกว่าจะใจแข็งอ่ะโด่ววว555
สงสารเจ๊กหมิงเนอะ อกหักได้ตลกดี หมิงตลกอ่ะ ร้องไห้เรายังตลกเลย
มาต่อเร็วๆนะ
อ่านเรื่องนี้แล้วมันเพลินไม่เครียดดี o13
-
อ่า... นายซึนอยู่นั่นแหละ :really2:
เมื่อไรกันจะเผด็จศึกธามเนี่ย :z6:
-
แยกเรื่องใหม่ดีไหมคับ ต่างด้าวไร้รักอะไรทำนองนี้
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
นายเอกเรื่องนี้ใจแข็งทั้งคู่
-
ตอนกันต์ธามมาเรียกหาหมิงนาย พอหมิงนายเยอะ เรียกหาพี่กันต์คืน 55555555555555 บทนี้แม่งใส่หมดเลย4คน (ใส่พี่กันต์เยอะๆ เห็นถามหา)
ู^
^
^
ชอบอ่ะ แลดูคนเขียนเข้าใจคนอ่านมากถึงมากที่สุดเลยนะเนี่ยย 5555
แหม๊ะ พี่กันต์ หยอดธามบ่อย แค่นี้น้องมันก็ไม่ไปไหนแล้วววววววว
:กอด1:ให้กำลังใจคนเขียน
-
เห็นมะะะ คุณนายเค้าก็หวั่นไหวกับเชฟเหมือนกัน
แต่ไม่เอาแบบมานาทีสุดท้าย ที่สนามบินนะคุณนาย คนอ่านลุ้นไม่ไหววววว :z3:
-
กันต์กับธาม The Best มากๆ เป็นอะไรที่อ่านแล้วอมยิ้มแก้มตุ๊ย ฮากร๊าก
น้องธาม น้องธาม หมอธามน่ารัก แอบชอบหนวด เคราแพะน่ารัก ถึงจะโกนไปแล้วก็เหอะ
แต่นานทีเห็นเคะมีเครามันก็กิ๊บก๊าวดีนะเออ จั๊กจี้
ถึงนั้นก็คาดว่าพี่กันต์คงไม่ยอม เหอๆ
ตอนล่าสุดพี่กันต์ก็ยังคงความเสื่อมได้เช่นเดิม สุดยอดดดดดดดดดดดดด
ลุ้นคู่หมิงนายต่อไป เรื่องนี้ความหลังเยอะกันจริง แต่ชอบบบบบบ อ่ะ สนุกมากๆ ค่ะ
หมิงเป็นคนดีจริงจัง ว่าจะสงสารหมิงอยู่นะแต่มันอดขำไม่ได้ ก็...
หนุ่มตี๋ช้ำรักประกาศลั่นต่อให้กุตายเพื่อนก็ต้องได้แดกของดีๆ เป็นภาพไอ้เจ๊กเปลือยท่อนบนใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาวกำลังหั่นรากผักชี กร๊ากกกกกกกกกกก
+1 เน่อค่ะ
-
"หนุ่มตี๋ช้ำรักประกาศลั่นต่อให้กุตายเพื่อนก็ต้องได้แดกของดีๆ" พี่กันต์อย่างฮาอ่ะ
เดี๋ยวพี่นายก็ตามมาง้อและใจเย็น ๆ นะพี่หมิง
-
พี่กันต์มันเซ้นท์แรงว่ะ o13
เห็นด้วยเลย พี่นายต้องได้ตามง้อพี่หมิงแน่
-
พออ่านพาร์ทของพี่กันต์ทีไรก็คิดว่ามันไม่ได้เข้ากับหน้าหล่อๆเล้ยยยย
บ้าบอ ติงต๊อง หื่น และอื่นๆอีกมากมายนับไม่หวาดไม่ไหว :m20:
แต่โดยรวมแล้วคือหล่อ :laugh: และพิเศษเหมาะสมกับน้องธามมากๆ
เราว่าเราเชื่อเหมือนพี่กันต์นะ พี่นายอาจจะมาช่วยพี่หมิงเก็บของ :jul3:
เอิ่มมม หรือมาง้อนั่นแหละ รีบมาเห้อออ พี่หมิงสภาพไม่ไหวและ สุดๆ
ดีใจตอนนี้อ่านทีเดียวได้ถึงสี่คน อนุญาตให้หยุดได้แต่ต้องพาพี่กันต์มาเซ่น :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
กดเป็ดให้พี่กันต์และน้องธาม
-
ขำพี่กันต์อ่ะ ที่คิดว่าพี่หมิงจะเปลี่ยนเป้าหมาย กุไม่ให้ แบบแน่วแน่มาก 555
ตอนแรกก็นึกว่าพี่กันต์เป็นอาจารย์ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย แต่ที่จริงแอบโหดสินะ
อ่านตอนที่แล้วละสงสารเจ๊กมาก พี่นายใจแข็งจริงๆ
จะรอดูคนอย่างพี่นายมาง้อเชฟ o18
-
อ่านเรื่องนี้แล้วดับร้อนได้ดีจริงๆๆๆ
มีความสุข น่ารักอ่ะ :-[
-
พี่กันต์แม่งน่ารักว่ะ 555555555
เริ่มชอบแล้วดิ
-
มาง้อเชฟด่วยเลยนะนาย
-
อ่านทันแล้วววววววววววววววววว
พี่กันต์น่ารักมาก
เจ๊กหมิงอดทนมากกก
พี่นายมาง้อเจ๊กเร็วๆเข้าาาาาาา
:pig4:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
กดlikeพี่กันต์หมื่นครั้ง หมื่นๆครั้ง :m20: :m20:
มาง้อเจ๊กหมิงเร็วๆนะพี่นายยยย :o12: :o12: :o12:
-
พี่กันต์ฮานะคะ แต่อิพี่หมิงฮากว่า
เป็นซากแล้วแท้ๆแต่ยังไม่ทิ้งลายเชฟ สุโก่ยจริงว่ะพี่!!
:กอด1: คิดถึงๆ :กอด1:
-
รัก รัก หมิงนาย..
-
อย่ามัวแต่ง้างเลยนาย จะง้อก็ง้อเห้อ
เวทนาเจ๊ก :z10:
-
เอร้ยยยยย
สงงสารเชฟ
คุณนายอย่าใจแข็งเลย
-
ต่างด้าวไร้รัก :a5:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
รออ่านตอนพี่นายมาง้อเชฟหมิง นะจ๊ะ
-
รอกันเหนื่อยเลย แล้วจะคุยกันรู้เรื่องป่าวเนี่ยคู่นี้
-
ในที่สุดกะดูเหมือนว่า นาย ของเราจะ กระตือรือร้นถามหา หมิง ละ :-[
โล่ง :เฮ้อ: นึกว่า หมิง ต้องกินแห้วเสียแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นไม่ดีน้า
ทำร้ายคนอ่านมากกกกกก
แต่ก็นะชอบ หมิง อ่ะ จะโทรมขนาดไหน เพื่อนก็กินของหรู + ดูมีสารอาหารจากเชฟ อ่ะ
555 :laugh: :laugh:
-
นายต้องมาง้อเชฟหมิงเร็วๆนะ เดี๋ยวจะเสียใจไปตลอดชีวิต
สงสารเชฟหมิง :m15:
-
สงสารเชฟหมิงแล้วสิ แต่สภาพดูน่าสมเพชมากกว่า 555
ขาดผ้ากันเปื้อนไม่ได้เชียวนะเชฟ 5555
-
สงสัยเชฟคงไม่ได้ไหรอกมั้ง
-
เพราะผมไม่ต้องการเมียที่มีลูกได้!
ก็รู้อยู่หรอกพี่กันต์ แต่ทำไมต้องมาประกาศให้เสียใจกันด้วย :o12: (วิ่งไปฟ้องแม่)
พี่กันต์ยังคงเสื่อมไม่เสื่อมคลาย
สงสารหมอธาม จะตัวเปื่อยเพราะลูกหยอดของพี่กันต์ก่อนจะได้ระบาย?มั้ยเนี่ย
หยอดจริงหยอดจังว่ะพี่กันต์
ขนาดหมอเขายอมมาขนาดนี้ก็ยังไม่เลิก
อือฮึ อาจจะยังไม่บรรลุจุดประสงค์ :laugh3: :laugh3:
-
รออ่านนะคะ
ชอบๆ
-
55555555+ พี่ธามน่ารักคิดถึง 5555555+
พี่กันต์มีลูก 5555+ บทนี้เสื่อมมากกก แต่โดนใจมากกก
พี่หมิงสู้ๆๆนะ
พี่นายง้อด่วนไม่ง้อเลิกอ่าน ชิชิ
รักพี่ธามมากๆ
-
คุยกันดี ๆ หน่อยสินาย ฟังหมิงบ้าง
-
ทำไมนายใจแข็งแบบนี้
หลายปีแล้วน่ะ ไม่ใช่ปีเดียว
ไม่เชื่อใจกันเลย หรือนายไม่ชอบหมิงจริงๆ
ดราม่าไปล่ะตรู
-
อยากอ่านตอนเจ้าของฟาร์มจระเข้มาง้อออออ :oni2:
-
นายใจอ่อนเหอะ มันตั้งสามปีแล้วอะ มาง้อหมิงได้แล้ววววววว
ตอนนี้มีหมอธามด้วย ดีใจๆๆ คิดถึงหมอธามโคตรๆ ><
-
มาแบบสั้นๆเนอะ
พี่นายรีบมาง้อเชฟเร็วววว :impress2:
ปอลอลิง.. คำผิดนะครับ สันชาตญาณ > สัญชาติญาณ
-
อยากให้ นาย หมิง คืนดีกันแร้วอ่าาา
อยากเหน ธาม พี่กันต์ ไปไหนถึงไหนกันเร็วๆๆจัง :z1:
-
พี่กันต์มาแว้ววววว
ยังหยอดทุกเม็ดเหมือนเดิม
ลองนึกภาพ ธามกับพี่กันต์เลี้ยงเด็กแล้วท่าจะฮา เด็กมันต้องโตมาไม่สมประกอบแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
จากเชฟหมิงที่ดูเศร้า พอพี่กันต์มาบรรยายทำไมถึงฮาก็ไม่รู้
ยกนิ้วกลางกดไลค์ ฮ่าๆ ชอบอ่ะ!
-
อร๊ายยยยยยย เหมือนไม่ได้เจอพี่กันต์มาสักพักใหญ่ คิดถึง 55555 แบบพี่กันต์ก็ฮานะ
ชอบนินทานักศึกษาให้คนอ่านฟัง เจอสาวอ่อยบ่อยมากแทบจะทุกคลาสแต่พี่อาจจะใจอ่อน
ถ้าเป็นหนุ่มมาอ่อยแทนใช่ไหมค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ตลกตอนเด็กวิ่งมาเกาะขาแล้วธามแซวอ่ะ น่ารักมากกก >///<
แล้วพี่กันต์ก็ยังหยอดได้น่าโบกเกรียนแล้วก็แถมอ้วกใส่เหมือนเดิม แต่ฮาจริง ชอบๆ
ส่วนพี่นายก็ทำตัวเป็นคนน่ารักใจแข็งได้ดีอย่างไม่มีหยุดหย่อย สงสารก็แต่พี่หมิง T_____T
พี่เชฟอย่าเพิ่งถ้อนะ เดี๋ยวพี่นายได้ตามมาง้อแน่นอน ! ชัวร์ ! พี่นายที่โทรหาน้องธามแบบนี้
พี่เชฟของเราก็มีหวังแล้ว เยี่ยม พี่กันต์เห็นเพื่อนเครียดๆก็ยังจะอุตส่าห์ปล่อยมุข ให้โดนกดไลค์ใส่ ชอบอ่ะพี่กันต์ฮาาา
-
ตอนเด็กเกาะขานี่นึกถึงตัวเองเลย เคยเจอเหมือนกัน พอเด็กรู้ว่าไม่ใช่คนที่อยากเกาะปุ๊บ ร้องไห้แงเลย อ้าวน้องพี่ยังไม่ได้ทำไรเลยนะ
-
“กินกุนี่แหละ แต่ไม่กล้าพูด”
พี่กันต์นั่นแหละ กล้าพูดนะ :o8:
ฮืออออ แต่สงสารเซฟหมิงอ่ะครับ นายใจร้ายมว๊าก น่าจะให้โอกาสเซฟอีกสักครั้ง :sad4:
-
นายโคตรโหด หมิงนี่ก็จะดราม่าให้ตลอดห็ไม่ได้ แต่ฮากันต์สุดแระ พี่ท่านช่างหาโอกาสสีธามตลอด
-
สงสารหมิง แต่ออกแนวฮามากกว่าฮ่าๆๆ
พี่กันต์น่ารักอ่าาา กลัวว่าจะมีลุกหรือไง ฮ่าๆๆๆ
พี่นาย ดูซิพี่หมิงดีออกนะ ใจอ่อนเหอะะ :impress2:
-
มาเป็นกำลังใจให้นักเขียน
อัพบ่อย อัพเร็ว คนอ่านรักตาย
ปล. ยังไง กันต์-ธามก็เป็นที่หนึ่งในหัวใจ ขอคู่นี้เยอะๆน้า ^^
-
(ใส่ทำบ้าอะไร มึงไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอยู่แล้ว กลัวอะไรเปื้อนวะเจ๊ก หัวนมมึงเหรอ)
.. กินน้ำอยู่น้ำพุ่งเต็มหน้าจออ่ะ โอ๊ยยย ขำตรงหัวนมมึงเหรอมากจริง ๆ
โอ๊ย พี่กันต์นะพี่กันต์เล่นมุขได้โดนจริง ๆ
สมแล้วที่ติดตามมานาน กลับมายังฮาหล่อหื่นเหมือนเดิม
:impress2:
-
กำลังจะเข้าโหมดซึ้งพี่นายกับพี่หมิง
มาฮาหมอธามตอนจบอีกแล้ว
-
ตอนนี้คลายเครียดมากจ้าาา
ยิ้มแก้มแตกเลยอะ เขินนนนนน ฮ่าาา
:o8:
-
เชฟฟฟฟ ตรูจะฮาหรือจะสงสารเอ็งดีวะ ฮ่าๆๆ
สรุปว่าฮาแล้วกัน ส่วนพี่กันต์
บร๊ะ!! แน่นอนมากพี่ หื่นได้ชัดเจนไม่เปลี่ยนแปลง ฮ่าๆๆ
คงเส้นคงวาได้อีก คนเขียนกลับมาอัพต่อเนื่องแบบนี้แล้วเค้าชื่นใจ๊ชื่นใจอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
โอยยยย พี่กันต์ผู้ชายปากร้ายยยยยยย กัดพี่หมิงในใจฮาอะ 555555
ดีกันเถอะ ๆๆ พี่นายยยย พี่เจ๊กมีพี่นายคนเดียวนะะะะะ
-
ให้โอกาสเจ๊กหมิงเถอะะะะ
-
นึกว่าหมิงจะต้องหอบผ้าหอบผ่อนไปซับน้ำตาที่บ้านซะแล้ว
ที่แท้พี่นายปากแข็งใจอ่อนนี่นา
-
โอ๊ยพี่กันต์หื่นอ่ะ แต่คนอ่านชอบ :o8:
เมื่อไหร่หมอธามจะยอมพี่กันต์สักที :laugh:
พี่นายโทรมาหาธามแบบนี้เชฟอาจมีหวังก็ได้นะ
-
ยังคงมั่นคงตลอดเวลา FC หมิงตัวจริงๆ เย้ๆๆ
รักหมิง รักนาย
หมิงนาย ๆ ๆ หมิงนายๆ ขอหมิงนาย เยอะๆหน่อยนะค่ะ
แบบนี้มันค้างคา คู่นู้นเค้าหวานกันแล้ว
แต่นายน้อยยังไม่เข้าใจพี่หมิง
รักหมิง จุ๊บๆๆ
-
อย่างลุ้นอ่ะเนี่ย นายมาง้อหมิงเร็วหน่อยซี่
เชฟตาบวมใหญ่ล่ะนั่นนนนน
ปล.ธามก็รับรักซะทีสิน่า 5555
-
ตามอ่านตั้งแต่ตอนแรก
อยากบอกว่าสนุกมาก
ฮาเจ้แป้งมาก 55
รอลุ้นว่านายกับหมิงจะคืนดีกันยังไง ^^
-
นาย กำลังคิดได้ใช่ปะ พอเชฟหมิงจะไป พึ่งรู้สึกว่ากำลังจะเสียของรักไป สงสัยตอนหน้า นายจัดเต็ม :z2:
-
โอยยย อ่านตอนนายกับหมิงแล้วอินมาก :sad4: แงงงงงง
คู่นี้ไม่รู้จะสงสารใครดีเลยจริง ๆ นายก็ใจแข็งมาก หมิงก็อดทนเก่งมาก
ส่วนอาจารย์พิเศษนี่ก็เหลือเกิน หื่นได้ทุกทีทุกเวลาจริงๆ 55555 สงสารธามม O<--<
-
คิดถึง หมอธาม กับ พี่กันต์ จัง มาบอกแค่เนี้ย :L3:
-
ตึงงงงงงงงงงงงง
นายอย่าใจร้ายเลย แต่ง่ายไปก็จะไม่สนุกนะพูดตรงๆ 555555
ส่วนกันต์กะธามก็งอนง้อกันไปเรื่อยๆ ก็ดีนะ ผมว่า
การที่อะไรๆ มันไม่ง่าย ทำให้เรื่องมันสนุก ^^
-
41
เก็บข้าวเก็บของ
.............................................................................................
อย่าหาว่าฉันบ้านนอกเลยค่ะแต่พึ่งได้ดูหนังเรื่อง รัก/สาม/เศร้า กับชาวบ้านชาวช่องเขา โอ้ย นึกถึงสมัยวัยรุ่นกระโปรงทรงผ่าถึงแก้มก้น เดินอ่อยผู้ชายในมหาลัยแต่ไม่ได้สักกะคน ดูแล้วอิน ดูแล้วหิว... ออกจากห้องมาหาอะไรกินค่ะ แต่แหมช่างบังเอิญจริง แผ่นหลังน่าซบที่คุ้นตากันดี...
น้องกันต์ช่วงนี้งานยุ่งธุรกิจรัดตัวซินะถึง ปล่อยทิ้งให้พ่อหนุ่มตี๋ดูโอ้หล่อกระทบจิตที่ช่วงนี้ดูซึมๆหงอยๆต้องเก็บของตัวคนเดียวเตรียมอพยพกลับบ้านเกิดเมืองนอนอีกสองสามวันนี้ อิฉันเองก็ใจหายวาบๆพอนึกได้ว่าหนุ่มหน้าตาดีจะหายไปจากชีวิตอีกคนนึง รู้จักกันได้ไม่นานแต่เราช่วงมีความทรงจำอันล้ำลึก และน่าประทับใจ บางเวลาที่อิฉัน น้องธาม และพ่อตี๋หนิมเชฟรูปหล่อนั่งกินข้าวกันสามคนใต้คอนโดมันก็ดูสุขสันต์หรรษาเสียนี่กระไร บางทีก็แอบคิดไปว่าพ่อหนุ่มหมิงจะมีใจให้ธามมันบ้างไหมน้อ ก็ตอนนี้ทั้งหน้าใส ทั้งน่ารักเกินห้ามใจ จนอิฉันเองแทบพุ่งเข้าฟัดถ้าไม่ติดว่า แหม... น้องมันก็นับถือเป็นพี่สาวแสนดี
“ทิ้งขยะเหรอน้องหมิง” เจอกันที่หน้าลิฟท์ พรหมลิขิตบันดาลชักพา... ขนาดถือถุงดำยังน่ากินนะสุดหล่อ
“อ้อ ครับ” ถึงจะสำเนียงจีนๆ แต่ก็น่ารักนะจะพ่อหนุ่มตี๋ของเจ๊
“เห้ย พี่หมิงรอด้วยๆ” นั่นเสียงน้องชายฉัน... แกมาทำอะไรสองต่อสองกับเชฟตี๋
“อ้าวธาม” ทักแบบสดใส แต่ในใจนี่จินตนาการสารพัดแล้ว นิยายน้ำเน่าผุดขึ้นในหัวในบัดดล วิปริตจริงๆฉัน
“เอ้าเจ๊ ไปไหน” ฉันซิควรจะถามแกว่าแกมากะชายอื่นนอกจากน้องกันต์สุดหล่อยอดขมองอิ่มที่เดี๋ยวนี้ชักจะเริ่มเหมือนจะมีสถานะซับซ้อนกับแกมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องร่วมโรงเรียนความทรงจำครั้งขาสั้นนันยาง
“ลงไปซื้อหนมกิน” เออ คนมันปากว่าง เหงา อย่างรุนแรง ซื้อขนมเตรียมไปดูซีรีย์เรื่องใหม่แก้เซ็ง
“มาช่วยพี่หมิงเก็บของป่ะ สงเคราะห์คนมีทุกข์หน่อย ได้บุญนะเจ๊” อะไรยะ แกพูดว่าอะไรนะธาม แกชวนเหรอ เจ้าของห้องเค้ายังไม่มันเอ่ยปากเลยนะ แต่แหม พอเงยหน้าขึ้นมองพ่อเชฟตี๋หมีขาว ยิ้มหวานรออยู่ ฉันก็ไม่รู้จะปฏิเสธได้อย่างไร ก็ฉันน่ะมันคนใจงาม...
ห้องน้องหมิงอิฉันเคยมาด้อมมองๆหลายทีแต่ไม่เคยเข้ามาเลยแม้แต่ครั้งเดียว เข้ามาแล้วก็แทบสำลักกับกลิ่นอายของ เชฟ-หนุ่ม-ขาว-หล่อ-สุขภาพดี-ตี๋มาก สำลัก แทบกรี้ด เห็นข้าวของถูกรื้ออกมาจากชั้น บางชิ้นถูกเอาไปรวมไว้ในของที่ไร้ประโยชน์ควรทิ้ง บางชิ้นยังไม่คิดว่าจะมิ้งหริอจะเก็บ ว่าแต่ธามมันดูรู้ที่รู้ทางดีนะ นี่แกเข้าห้องผู้ชายแบบนี่บ่อยๆมันจะดีเหรอค่ะน้องรัก
“เกรงใจพี่แป้ง” น้องหมิงพูดยิ้มๆ โอ้ยป้าจะเป็นลม ทำไม ทำไมไม่มีผู้ชายแบบนี้ในชีวิตฉัน
“ไม่เป็นไร๊ พี่ว่างเสมอ” ...ว่างตลอดถ้าผู้ชายหน้าตาดีน่ากินแบบนี้เรียกหา
“เหรออออออ” อิน้องธามคะ หุบปากไปค่ะ ได้น้องกันต์พ่อยอดชายไปแล้วอย่ามาซ้ำเติมคนไร้รักค่ะ
“งั้นพี่แป้งช่วยจัดพวกหนังสือดีกว่าครับ จะได้ไม่หนักมาก เอาลงใส่ลัง ถ้าเหนื่อย หิวน้ำก็เปิดกินได้ตลอดนะครับ อะไรก็ได้ มีขนมด้วยตามสบายนะครับ” น่ารักอ่ะ...
“เหย ธามยังไม่ได้กินอะไรเลยอ่ะ” น้องธามของเจ๊ เรียกร้องอะไรนักหนาที่รัก อย่าอิจฉาสตรีที่ถูกเอาใจซิคะ
“โห เคยห้ามไหม อยากกินก็ไปเอาดิ” ถามว่าฉันทำอะไร ฉันก็เงี่ยหูฟังบทสนทนาผู้ชายสองคนเค้าคุยกันไงคะ สองคนนี้หายเข้าไปในห้องนอนค่ะ แต่เปิดประตูเอาไว้ เก๋ไปไหม อยากให้ฉันได้ยินรึเปล่าไม่รู้แต่ขอฟังหน่อยนะ..
“โถๆล้อเล่น เดี่ยวนี้ไม่สนุกเลย เครียดไปไหม” ทำไมแกไม่เคยถามเจ๊แบบนี้อ่ะธามตอนเจ๊เครียดๆ
“เดี๋ยวก็หายๆ” โถพ่อคุณ เสียงเศร้า ว่าแต่หายอะไร
“ให้มันจริงเหอะ” ธามแกรู้อะไรอ่ะ! ฉันอยากรู้
“อยากช่วยให้หายไวไหม” มีช่วย!
“อะไร” ธาม เจ๊ก็อยากรู้…
แต่ที่สำคัญคืออยากรู้ว่าสองคนนี้ทำไมมาอยู่ด้วยกันได้ยังไงแล้วเหมือนมีความลับกันแล้วปกติถ้าน้องธามที่รักของฉันอยู่กับเชฟตี๋ก็ต้องมีน้องกันต์ยอดชาย แล้วสองคนนี้มาอยู่กันสองคน อาจจะไม่มีอะไรแต่ฉันก็คิดนะ ก็ในเมื่อเชฟหมิงก็รุ่นพี่โรงเรียนเดียวกัน คุณสมบัติใกล้เคียงหลายประการตามที่ธามเคยเป่าหูมา มันอดคิดมาได้นะว่าเกิดมันมีแบบรักสามเศร้าขึ้นมาคงจะสนุกเจ็บปวดรวดร้าวกันพิลึก ศึกชิงนาย… รึฉันจะดูหนังมากเกินไป แอร๊ย!
...
(นาย)
ผมโยนไก่สดลงบ่อแบบไร้อารมณ์ มันไม่ใช่กิจกรรมที่น่าสุนทรีย์แบบให้อาหารนกพิราบตามสวนสาธารณะ ไม่มีเสียงพึบพับของปีกที่กระพือขึ้นลง มีแต่เสียงหางฟาด เสียงกระดูกไก่ที่แตกละเอียดในปาก เสียงน้ำสาดกระเซ็น เลือดสด เนื้อสด แดดร้อนเผาหลัง แม่งเบื่อ ผมขว้างไก่ลงไปอีกตัว ตามด้วยอีกตัว แล้วผมก็เทลงไปแม่งทั้งถุง อารมณ์ไม่ใคร่จะดี
“คุณนายครับ ต้องให้กี่ถุงครับ” รายเดิม คนงานใหม่ ไม่รู้ไอ้โจมันสอนไม่รู้เรื่องหรือแม่งโง่กันแน่ ผมหันไปตามเสียงถาม เดินก้าวฉับๆ จ้องหน้ามัน
“สาม ถ้ามึงถามอีกรอบนะ กูไล่ออก!” ผมตะโกนลั่น แล้วหันหนีจากไอ้สีหน้าตกตะลึงและน่าสงสารของคนงาน เปิดก๊อกน้ำล้างมือ เดินขึ้นบ้าน เข้าห้องนอนปิดล็อคประตู เปิดแอร์นอนแผ่บนเตียง ผมกำลังสติแตก มีอยู่เรื่องเดี๋ยวที่กำลังทำผมบ้า
จากวันนั้นมี่การติดต่อใดๆจากไอ้หมิงเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่มีข้อความ ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีอะไรสักกะอย่างที่มันเคยทำ มันหายไปจากชีวิตผมแบบจริงๆ ผมดีใจอยู่พักนึงแต่ก็เริ่มมีมารอีกด้านของจิตใจมาเป่าหูเหมือนในการ์ตูน ผมเริ่มรู้สึกถึงความผิดพลาดของตัวเอง แล้วพอยิ่งโทรไปหาหมอธาม ไอ้ความผิดพลาดที่ว่ามันก็ยิ่งกระหน่ำ ถึงหมอธามจะรู้จริงไม่รู้จริง ก็ไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าไอ้หมิงมันบ้าตามตื้อผมอยู่สามปีแบบเหมือนคนบ้า... มึงมันบ้าจริงๆ
โอเคหมิง มึงสำเร็จ กุยอมแพ้...
“พี่นาย พี่หมิงจะกลับสิงคโปร์แล้วเหรอ” ไอ้นาฏ กูล็อคห้องหมายความว่ากุไม่ต้องการจะคุยกับใครหน้าไหน แล้วหมายความว่าไง มึงเปิดไม่ได้มึงเลยตะโกนถามกุเหรอ น้องเวร
“เออ ไปรู้มาจากไหน” ผมว่าผมทายถูก
“แม่บอกไง” ทุกอย่างอ่ะแม่ผม
“แล้วพี่นายทำไงอ่ะ” ถามแบบนี้ต้องการคำตอบแบบไหนวะ คนที่เป็นพี่ชายควรตอบแบบไหนเมื่อผู้ชายที่มาจีบพี่ชายสามปีกำลังจะไปจากประเทศนี้แล้วอาจจะไม่กลับมาอีก แล้วผมที่สับสนอยู่ตอนนี้ควรจะตอบว่าอะไรเหรอ
“ช่างหัวแม่ง” ตอบแบบนี้แหละดี
“โห อะไรว้า” มันตะโกนใส่บานประตูแล้วก็ได้ยินเสียงเดินจากไป มาถามแค่นี้ แล้วอะไรว้า นี่คือคำที่แสดงความเสียใจที่ไอ้หมิงจะไปหรือเซ็งที่ผมตอบว่าช่างหัวมันกันแน่วะ ความกำกวมมันมีอยู่ทุกที่จริงๆ ถ้าผมไม่เจอมันชีวิตผมจะดีขึ้นกว่านี้ไหม บางทีผมก็ถามตัวเอง
ผมลุกขึ้นนั่งคว้ามือถือขึ้นมาเปิดข้อความขึ้นเกือบห้าร้อยข้อความมาจากจากชื่อเดียวคือ ‘ต่างด้าว’ ที่จริงมันมีมากกว่านี้ แต่ตอนนี้เหลือแค่นี้ (จริงๆก็ไม่แค่นี้) เพราะเปลี่ยนโทรศัพท์ ข้อความส่วนใหญ่จำนวนนึงคือข้อความประเภทฝันดี ส่งเข้านอน กับข้อความอีกประเภทที่มันส่งมารายงานเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องที่ผมไม่จำเป็นต้องรู้แต่ก็เสือกส่งมา
‘แขกอยากกินแกงเผ็ดเป็ดย่างแต่ขอไม่ใส่พริก นายว่ามันบ้าป่ะ’
‘รอเนื้อสุกอยู่ หอม หิวมากยังไม่ได้กินอะไรเลย นายกินข้าวยัง’ ข้อความนี้ผมส่งกลับไปว่า ‘กินแล้ว มาม่าต้มยำกุ้ง’ อ่านแล้วขำ ให้ผมทำกินเองก็ไม่ไหวหรอก กินไม่ได้
‘เห้ยๆ วันนี้ท้องฟ้าเป็นสีส้ม’ ผมส่งกลับไปว่า ‘ตามึงบอดสีเหรอ’
‘ไอ้กันต์หลอกให้ไปช่วยมันอาบน้ำหมาอีกแล้ว’
‘เจอแขกโรงแรมคนนึงเหมือนนายมาก แต่นายน่ารักกว่า รักนาย’ อันนี้ผมก็จำได้ว่าผมส่งกลับไปหามันว่า ‘แต่กุเกลียดมึงเจ๊ก’
และนอกจากข้อความไร้สาระพวกนี้ก็คือข้อความสั้นๆที่ประโยคใจความหลักคือ ‘รักนาย’ ผมไม่เคยลบทั้งๆที่ผมน่าจะลบ คิดเอาว่ายังไงเนื้อที่ในมือถือมันก็มีเหลือเฟือ มีข้อความมันเอาไว้ก็ไม่เสียหายถ่วงเอาไว้เหมือนผ่านการใช้งานจริงคุ้มราคา บางวันนอกจากข้อความยังมีโทรกระหน่ำ ถามว่ารำคายไหม บางช่วงถึงขนาดปิดเครื่องหนี แต่หลังๆมามันกลายเป็นความชินกับพฤติกรรม จนเป็นเรื่องปกติที่เดี๋ยวมันก็โทรมา คุยเรื่องเปื่อยไร้สาระ ให้มันกวนตีนเล่น ถึงจะภาษาไทยด๋อยแค่ไหนแต่ทักษะการกวนตีนมันเซียนจริงๆ
ถ้ามึงไม่อยู่กุคงเหงา... รู้สึกจริงๆ แต่ไม่อยากพูดออกไป เพราะไม่รู้เลยว่าผมจะทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ กึ่งกลางระหว่างความไม่มั่นใจ ความเชื่อใจ ความสนิทที่มันมีเพราะระยะเวลา และความห่างเหินที่ผมคอยตั้งกำแพงเอาไว้ตลอด มันคือคนที่ผมเหม็นหน้า รำคาญ และคิดถึง เป็นคนที่ถือว่าแค่เป็นรู้จักแต่กลับรู้เรื่องผมทุกเรื่อง รู้ว่าผมชอบกินอะไร และจะสรรหาวิธีที่ทำอาหารแบบนั้นออกมาให้อร่อยกว่าที่ผมเคยไปกินมา มันบอกว่ามันทำอย่างอื่นไม่ได้ดี แต่มันทำอาหารได้ แล้วยังไงคนเราก็ต้องกิน ผมเองก็ต้องกิน แล้วอาหารทุกจานที่ผมชอบจะต้องเป็นอาหารที่มันทำ ไม่อยากจะยอมรับแต่มันจริง...
.............................................................................
1ปีที่แล้ว
ไอ้หมิงไอ้ประสาท... ผมมองหมูปิ้ง30ไม้ที่อยู่ในคัพเวอร์แวร์กล่องใหญ่ปิดฝาผนึกมาอย่างดี เมื่อวันก่อน ไม่รู้ว่ากี่วันมาแล้ว ไอ้หมิงกวนตีนโทรมาหาแต่เช้า กะปลุกผมรับคำด่า แต่มันพลาด เพราะผมตื่นไปใส่บาตรกะแม่ตั้งแต่เช้า ไอ้หมิงเลยพับแผนกวนตีนผมไป แล้ววันนั้น ผมซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมาเป็นอาหารเช้า แล้วดันบอกไปว่าอร่อยชิบหาย ด้วยอารมณืความเป็นเชฟอุดมการณ์พุ่งหรืออะไรก็ตามแต่ มันไปซุ่มทำหมูปิ้งมา...
“มึงทำไงเนี่ย” ผมเปิดฝากล่อง เท่านั้นแหละ กลิ่นหมูปิ้งแบบหอมโคตรๆลอยออกมา ท้องงี้แทบร้อง กุยังไม่ได้กินข้าวนะหมิง มึงทำร้ายกุมากที่เอามาให้ตอนสี่โมงเย็นซึ่งกว่าจะได้กินต้องรอถึงหนึ่งทุ่ม
“ไปก่อไฟปิ้งบ้านไอ้กันต์ ฮ่าๆโดนหมาคาบไปตั้งหลายไม้” มึงจะบอกให้ความน่ากินลดลงทำไมอ่ะหมิง
“มึงบ้าไปแล้ว” ผมมองหน้ามันแบบเอ๋อๆ แต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ เจอมันมาไม้นี้ทีไรยอมแพ้ตลอด ไม่อยากด่า ไม่อยากทำร้ายจิตใจอะไรมันทั้งนั้น มันน่ารักจริงตอนหิวอะไรอร่อยๆมาให้กิน โดยเฉพาะของที่ไม่ใช้สไตล์ของมัน แบบจำพวกอาหารบ้านๆ เพราะปกติงานที่มันทำ มันทำพวกอาหารฝรั่ง กับอาหารไทยดังๆที่พวกฝรั่งกินในโรงแรมกัน หมูปิ้งแบบนี้ ไปหาสูตรมาจากไหนกันวะ แรงงานต่างด้าวแบบมึง
“ก็เห็นนายบอกว่าอร่อย เลยทำมาบ้าง กะให้อร่อยกว่าที่นายเคยกิน” มันพูดแล้วยักคิ้วแบบมั่นใจ ผมคว้าขึ้นมาพิจาณาไม้นึง หมูไม้ไม่ใหญ่มาก ติดมัน มีเกรียมๆแบบที่ผมชอบเลย กลิ่นเครื่องเทศหอมมากกว่าที่ซื้อตามตลาด ซึ่งมันคงเอาอะไรที่ราคาไม่ใช่สำหรับหมูปิ้งตลาดมาหมัก
“มึงใส่อะไร”
“ใส่กล่องมาจ้ะ” ไอ้หมิง มึงกวนตีน...
“เอาดีๆ”
“ก็พวกเครื่องเทศอ่ะ ที่เอาไว้หมักสเต็กอะไรพวกนี้ หมักนมมาด้วย ลองกินดูๆ” มันยิ้มร่าเริงแบบน่าหมั่นไส้ นึกภาพเด็กขี้อวด นั่นแหละมันตอนนี้เลย
“มันติดมันเยอะ” ผมหาข้อติไปเรื่อย
“นายชอบกินแบบนี้เหอะ อย่ามามั่ว” มันรู้ด้วยแฮะ ผมเลิกพูด กินหมูปิ้งสิงคโปร์เข้าปากเคี้ยวๆ หมูนุ่ม หอมเครื่องเทศ มันๆ เค็ม แต่แอบหวานนิดๆ อะไรที่ตามแต่ที่รวชาติหม฿ปิ้งดีๆควรจะมี มันมีหมด ตัดอคติออก นี่มันโคตรอร่อยเลย สุดยอดหมูปิ้ง ขายได้เลย(มันทำอะไรมาก็ขายได้หมด) แต่ถ้าเอากะความหมั่นสไส่วนตัวรวมเข้าไป ก็งั้นๆอ่ะ กินได้ อร่อยดี
“เป็นไงๆ”
“ก็ดี” ผมตอบนิ่งๆ
“อยากกินอีกเมื่อไหร่ก็บอกนะ จะหมักหมูมาให้” มันพูดไปยิ้มไป ว่าแต่ทำไมหมัก มึงไม่ปิ้งมาให้กุเหรอ
“ทำไมไม่ปิ้งมาด้วย”
“คอนโดปิ้งเตาถ่านได้ที่ไหนเล่า อยากอยู่แบบเหมือนกัน รอนายมาอยู่ด้วย”
“งั้นก็อยู่คอนโดไปจนแก่ตายเหอะมึง” ผมยิ้มเยาะมัน.. หมิงยิ้มรับ มองดูผมหยิบหมูปิ้งไม้ที่สองขึ้นมาแบบขำๆ มึงจะขำอะไร กุหิว กุมันชนชั้นแรงงานอยู่ฟาร์มจระเข้ ต้องการพลังงานเว้ย
...
ผมคิดถึงหมูปิ้งมันแทนที่จะได้อารมณ์ซึ้งๆแบบคิดถึงและสำนึกในความผิดตัวเองที่ทำมันน้ำตาตกกลับคอนโดไปกลับได้ยิ้มมาแทน หิวขึ้นมาแบบไร้สาเหตุ ถ้ามันไม่โกหกผมเมื่อสามปีที่แล้ว ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า ผมกับมันจะเป็นยังไงตอนนี้ หมิงจะยังรักผมแบบนี้ไหม หรือก็แค่แฟนที่เลิกกันแล้ว แล้วถ้าเรื่องนั้นไม่เกิดขึ้น ผมจะรักมันได้ขนาดไหน
คนแบบมึงไม่น่าฝังใจกับคนแบบกุเลยหมิง มึงมันดีแต่เลือกคนไม่เป็น คนที่เขาดีจริงๆเค้าไม่รั้งมึงหรอก
มันจะหนีกลับไปตายอยู่สิงคโปร์ มันจะไม่ตายที่คอนโดแล้ว...ไม่ได้หรอกนะไอ้ต่างด้าว กุบอกให้มึงแก่ตายที่คอนโด มังก็ต้องตายที่นั่นแหละ มึงไม่ได้กลับไปไหนหรอกหมิง รักกุมากใช่ไหม เดี๋ยวมึงได้รู้ว่าไอ้รักของมึงอ่ะมันจะยังรักได้ไหมกับสิ่งที่กุทำ
คนที่เขาดีจริง รักมึงจริงๆ เค้าไม่รั้งมึงแบบที่กุกำลังจะทำหรอก
…………………………………………………………………………….14-4-2012
เข็นออกมาอัพจนได้ บทนี้มันเพี้ยน ป่วงๆก็อย่าไปสนใจมันเลย แต่งไม่ค่อยออก ตันๆ งงๆ มรพลอตแต่บรรยายไม่ถูก ไม่รู้ว่าช็อตน้ำหรืออะไร เล้าล่มไปวันที่กลับมาพอดีอีก เก๋ไปเลย คำผิดไม่ได้ตรวจ พิมพ์แล้วอัพเลย ส่วนเรื่องความยาวเรื่องเราว่ามันก็ยาวเท่าๆกะที่เขียนมาบทอื่นๆนะ แต่อาจจะสั้นกว่าเรื่องอื่นเลยรู้สึกสั้น ซึ่งมันก็สั้นจริง เออะ งง ใกล้เช้า เบลอ
บทที่แล้วฟีดแบคพี่กันต์มาอีกแล้วแรกๆพี่แกมาแบบมาดรุ่นพี่หล่อ เนี้ยบ เพอร์เฟ็ค ช่วงหลังชักกะคาเรคเตอร์ขายความฮา ลามก และจังไร แถมโดนหมิงนายกลบไปช่วงนึง แล้วพี่แกก็มาเรียกกระแสใหม่ บทหน้าเรื่องใครนี่คงไม่ต้องบอกแล้วมั้ง ไปเดาๆกันเอาเลยว่าพี่นายจะทำยังไง สไตล์พี่นาย รั้งยังไงไม่ให้เสียฟอร์ม และกุไม่ผิด 5555555555555
ปล.สงกรานต์นี้จริงๆไม่ได้สาดน้ำใส่คนอื่นเท่าไหร่ สาดแต่น้ำเข้าคอตัวเอง (บางทีนี่อาจจะเป็นสาเหตุแห่งความมึน)
ปล2. ปิดเทอมแต่ทำไมรู้สึกตัวเองไม่มีเวลาเหมือนเดิม เวร!
-
พี่นายจำทอะไรเนี่ยยย
อย่าเลย ตอนนี้กำลังจะเช้า อะไรๆมันก็หิวง่าย
-
อยากดูพี่นายง้อหมิงจัง
:impress2:
-
อ่านสองประโยคทิ้งท้ายของพี่นายแล้วตื่นเต้นอ่ะ
ลุ้นและแอบสงสัยว่าวิธีไหนกันหนอที่นายจะใช้ให้ดูไม่เสียฟอร์มและกุไม่ผิด(ฮา)ตามที่คนเขียนบอกมา
หึๆ ลากคอเจ๊กกลับมาแก่ตายที่คอนโด(หรือไม่ก็ฟาร์มบ้านพี่นาย)ให้ได้นะจ๊ะ
:3123:
-
นายกำลังจะไปง้อหมิงให้อยู่ตายที่คอนโดแล้วใช่ม๊ายยยยยยยยยยยยยย :-[
ดีใจแทนพี่หมิงจังเลย ว่าแต่น้องธามแอบวางแผนไรกับพี่หมิงด้วยป่ะเนี่ย อยากรู้จริง
-
มามัวพิรี้พิไรทำไมเสัยเวลาไปช่วยเค้าแพ็คของโน่น
-
รั้งๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วสงสารเจ๊ก
:o12:
-
มารอดูวิธีง้อของนาย แบบไม่เสียฟอร์ม ว่าจะเนียนได้แค่ไหน
+1 ให้เป็นกำลังใจ
ปล. ถึงจะเบลอ ๆ ก็ไม่เป็นไร ก็รักจะรออ่านอยู่แล้ว แต่ว่าอย่าให้รอจนเกลือขึ้นอีกนะครับ :z2:
ปล. 2 สุขสันต์วันปีใหม่ไทยครับ :กอด1:
-
รอดูนายนะ
บ๊ะ ชอบชื่อนายจัง
ฮ่าๆ :laugh:
ขอให้มีความสุข สดชื่น สมหวังจ้ะ :L2:
-
หุหุ พี่นายจัดไปอย่าได้รั้งรอ 555 งานนี้หมิงจะไปไหนเสีย
-
นายอาจจะเอาตัวเข้ารั้งเจ๊ก /เฮ้ย +1 :z13: :z13: :z13: :z13:
-
รอดูพี่นายง้อแบบตัวเองไม่ผิด 55555
-
พี่นายเริ่มแล้ว วู้ว ดีใจ ลุ้นๆ ว่าพี่นายจะทำอะไรหว่า?
เจ้แป้งค่ะ เจ้กลับมาก่อนคะ คิดไกลไปดาวไหนแล้วเนี่ย กร๊าก
-
อยากรู้แล้วซิว่าคนมาดเยอะอย่างพี่นายมันจะรั้งเจ๊กสิงคโปร์ไว้ยังไง
หายมึน+เมาเมื่อเข้ามาเฉลยด้วยนะจ๊ะ :bye2:
-
:laugh:
หมิงเสร็จแน่
รอดูพี่นายง้อเจ๊ก
-
ง้อแบบเนียนๆ อยากเห็นจริง
-
คนนึงใจแข็ง กับอีกคนใจแข็งที่จะรัก..
จากคนนั่งทำงานในวันสงกรานต์
-
เจ๊แป้งงงงงงง ณ คอนโดมาแล้วววว คิดถึงเจ๊มากๆ
โผล่มาช่วงอารมณ์พี่หมิงอึมครึมพอดีเลย :laugh:
สงสัยเจ๊แกจะกินอิ่มนอนหลับไปได้อีกหลายเพลา
ส่วนพี่นายในที่สุดก็แพ้ แพ้ใจตัวเอง ฮิ้ววววววว :-[
ตามดูซิว่าง้อยังไงไม่ให้เสียฟอร์ม :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล.บวกเป็ด
ป.ล.2 งงๆเบลอๆอย่างนี้แหละสมเป็นคนเขียน :m20: เค้าล้อเล่น :กอด1:
-
คนเราจะเห็นคุณค่าของอะไรบางอย่างก็ต่อเมื่อรู้ว่ามันจะไม่อยู่กับเราแล้วนั่นแหละ
-
พี่นายโว้ยยยยยยยยย
เลิกเก๊กแล้วไปง้อเจ๊กซะที
สงสารเจ๊กต่างด้าวจริงว้อย
กระซิกๆๆ
:o12: :o12:
-
อยากกินหมูปิ้งสิงคโปร์มั่งอะ
-
:z3: :z3: :z3:คุณนายจะทําไรเจ๊กอ่ะ
แต่ก็ขอเชียร์คุณนายว่าให้รั้งพี่เจ๊กเอาไว้...... :z10: :z10: :z10:
-
+1 ลุ้นๆ ลุ้นว่านายจะทำอะไรให้เชฟหมิงอยู่ต่อ
รักคนเขียน :กอด1: มาต่อไวๆนะครับ o13
-
คู่นี้มันน่ารักน่าลุ้นจริงๆๆๆ :กอด1:
-
ลุ้นตอนหน้าใจจะขาดดดดดดด
คนซึนๆนี่เค้าจะง้อกันยังไงน้อ คงน่าหมั่นไส้น่าดู ฮ่าๆๆ :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่หมิงหนูรักพี่ค่าาาาาาาาาาาาา T__________T มาถึงบอกรักพี่เค้าก่อนเลย ฮ่าๆ
เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตให้พี่เค้า สู้ๆ อย่าเพิ่งเก็บของหมดนะ เดี๋ยวเหนื่อยตอนเอาของออก กร๊ากกกกก
อ่านบทเจ๊แป้งแล้วรู้สึกเหมือนเห็นตัวเองอยู่ในนี้อ่ะ 555555 นั่งขำแทบตาย นี่มันตรูนี่หน่าาาาา คำพูดและการแสดงออก
มันเราช๊าดชัีดดดดดดดดด 555 ชอบอ่าาาา =///= หัวสมองพี่แป้งกับเราคิดเรื่องเดียวกันตลอดเวลา
ถ้าจะอยู่คอนโดเดียวกันก็อยากจะฟินเป็นเพื่อนเจ๊แป้งเลยอ่ะ 55555 แล้วทำไมพี่กันต์ไม่มาช่วยดูโอเก็บของค่ะ
พี่หายหน้าหล่อๆไปหน๊าย คิ ! ยังไงก็มาช่วยเป็นแบ๊คอัพกำลังใจให้พี่หมิงหน่อย พี่นายกำลังจะมาง้อละ
อู้ยยยยยยยยยย อยากจะรุ้ว่าพี่นายเค้าจะง้อยังไงนะ คนมาดเยอะแบบพี่นาย แต่พี่หมิงหายง่ายอยู่ละ
รักพี่นายสะขนาดนี้ แค่โทรมากริ๊งเดียวใจพี่เค้าก้ลอยไปฟาร์มจะเข้ละ 555555 พี่หมิงน่ารัก =///= หนูรักพี่เค้า
-
อยากรู้ว่าคนซึนจะง้อคนตอแหลยังไง :z6: :a5: o22
รักพี่หมิงงงงงงงง :z3:
-
นายจะทำยังไงนะ
-
อยากรู้ว่านายจะทำยังไงต่ออ่า :monkeysad:
-
หมิง มันจะน่าสงสารไปไหน
รอนายไปง้อเจ๊กมัน
-
เราว่าสามปีนี่น่าจะพอแล้วนะคะพี่นายขาา นี่ก็พิสูจน์แล้วนะคะว่าพี่หมิงเค้ารักพี่นายจริงอะไรจริง พอเถอะค่ะ....อย่าทิฐิมากไปกว่านี้เลยนะคะ ทรมานเปล่าๆ
-
เย้ ในที่สุด นายก็คิดจะรั้งหมิงไว้ แต่จะรั้งไงหว่า เดาไม่ออกจริงๆ o18 o18
-
โฮ๊ยยยย ถ้าเกลียดแล้วรั้งเชฟไว้นะ เกลียดไปเลย พี่นายหนูหนับหนุนห่ะ
-
รอดูวิธีรั้งของนาย
-
เยสสสส นายจะรีบไปรั้งหมิงแล้วใช่มั้ยยยยยย
-
อยากเห้นนายง้อหมิงจัง
-
อ.อ..อ......
ย้ำอีกรอบเหอะ! พี่นายแม่งน่ารักสาดดดดดดดดดดดดด
อดเล่นสงกรานต์เหมือนกัน เสียใจT^T
รอตอนต่อไป นายจะง้อหมิงยังไงน้อ? จับมัดไว้กับเตียงเลยมั้ย? จะได้แก่ตายที่คอนโดจริงจัง5555
-
พี่เร็วพี่นายยยยย
ก่อนพี่หมิงจาทิ้งไปเร็ววววววววว
-
เดาใจนายไม่ออกจริงๆ :serius2:รีบมาเฉลยเลยนะ อยากรู้มาก จะรอ จะรอ :bye2:
-
อยากให้มีฉากแบบ นายพูดกับหมิงว่า กูไม่ให้มึงไป 5555รอตอนต่อไปเมื่อไหร่นายจะใจอ่อนน้า
-
ด่วนๆๆ เลยพี่นาย ด่วนนนนน
กลัวใจเชฟหมิงว่าจะหนีหายไปเลยซะจริงงง
พี่ธามๆจะทำไรอย่าน้าเดวเค้างอนกันอีกน้าาา 55555555+
พี่กันต์มีแต่ชื่อมาสินะ 5555555+
-
จะมีบทหวานๆ ของหมิงกับนายมั้ยเนี่ย อิอิ
-
รอไอ้คน(ที่คิดว่าตัวเอง)ไม่ดี ไปง้อคุณเชฟอยู่นะจ้ะ หึหึ
-
นายมันจะทำอะไรหมิง :a5:
-
พี่นายจะรั้งพี่หมิงใช่ไหม
-
นายยยยยยยยยยย
รั้งหมิงไว้กินหมูปิ้งเร็วเข้าาา ถ้าหมิงไปแล้วใครจะหมักหมูให้ล่ะ 5555 :z3:
นายจะรั้งหมิงด้วยวิธีไหนน้ออ...อยากรู้ๆ มาต่อไวๆน้าาา
:pig4:
-
นายจะทำยังไงต่อไป
-
กันต์ธามโผล่มาหน่อย ให้หายคิดถึง ><
มุจพี่ยังเสื่อมเช่นเคยนะพี่กันต์ :z3:
ตอนมีหนูน้อยวิ่งมาหา
แหม นึกว่าพี่กันต์แกจะได้ลูกมาแบบมึนๆซะแล้ว 55
แล้วได้ข่าวว่าเฮียเป็นครูไม่ใช่เหรอ มาขี้เกียจสอนได้ไง ชั่วร้ายนะ = =
ชอบตอนที่เจ้แป้งพูด ฮาจริงอะไรจริง
สาวคนนี้ช่างรั่ว 555
พี่นายจะง้อแล้ว ><
รั้งไว้เถอะพี่ เพื่อความสบายของปากท้องในอนาคต อยากเห็นคู่นี้หวานๆบ้างไรบ้าง
-
เจ้แป้งก็ยังคงความฮาเอาไว้จริงๆ 555+
บทนี้ธามที่รักโผล่มาด้วยตั้งนิดนึงแน่ะ (น่าสงสารจริงนายเอกฉัน :jul3:)
ว่าแต่ คิดถึงกันต์ธามแล้วอ่ะ อยากอ่านกันต์ธามจัง..... :o7:
-
:กอด1:
-
นายรีบๆรั้งหมิงเลย!!
หมิงไม่ตายที่สิงคโปร์ หรือ คอนโด หรอก
แต่จะไปตายที่ฟาร์มนาย เพราะนายโยนลงไปให้จระเข้งาบแทน!! :laugh:
:L2: :L2:
-
รีบๆ หน่อยแล้วกันนะนาย
ไม่งั้นต่างด้าวหนีกลับไปก่อน
จะมานั่งน้ำตาตกใน แล้วจะหาว่าไม่บอก
ศักดิ์ศรีกินไม่ได้นะ :z2: :z2:
:กอด1:
-
นายเอาเล้ยยยย รั้งยังไงก็ได้อ่ะ รั้งซึนๆก็ได้ ให้เจ๊กอยู่จีบนายต่อแค่นั้น> <
เชียสุดใจขาดดิ้นมาก บทหน้าอย่าหายไปนานน้า เค้าติด อิอิ
-
แอบหมันไส้คุณนาย
:m26:
รีบๆง้อเจ๊กนะ
-
หมูปิ้งสื่อรัก
-
หมิงงงงง...ไม่ให้หมิงไปง่ะ :sad4:
-
บางครั้งคนเราก็ต้องทำในสิ่งที่ไม่ดี เพราะหัวใจนะพี่นายยยยยยย
-
:z2:
-
นายฟิวส์ขาดแล้ววว
จะบุกไปหาหมิงที่คอนโชั่ยมั้ย???? o13
ปล.เจ๊แป้งฮาได้อีกก เป็นกระเทยป่าวเนี่ย??
-
ตื่นเต้นๆ นายจะไปรั้งหมิงแล้วใช่ไหม
-
แม่งคะ อยากกรี๊ดกับประโยคสุดท้าย ในที่สุดเหอะ!ในที่สุดก็ตัดสินใจซะทีเหอะ!เชฟต่างด้าวคะ ขอแสดงความยินดีด้วยจริงๆเหอะ! :m2:
ปล.ชอบเจ๊แป้ง :-[
-
เหมือนตอนหน้าพี่นายจะทุ่มสุดตัว(?)
เจ้แป้งเตรียมดีใจที่ผู้ชายหน้าตาดี จะไม่หายไปจากชีวิตคงจะเป็นโชค 2 ชั้นช่วยเอาของที่เก็บใส่กล่องออกมาจัดหรือปล่าว ได้ช่วยคงเป็นปลื้มกับเจ้แป้งมากอ่ะ
แอบขำกับตอนคิดถึงความหลัง แต่ดันคิดถึงหมูปิ้งสงสัยพี่นายแกจะหิวจริงๆ ฮ่า ฮ่า
ปล.หลังๆที่พี่กันต์ทำตัวแบบนั้น ไม่ใช่นิสัย(สันดาน)พี่แกจริงๆหรอกเหรอ :m20:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มาตามอ่าน...(ปาดเหงื่อ)...ในที่สุดก็ทันแล้ว!!!
แต่ละคนทั้งฮาทั้งรั่วเป็นสไตล์ไม่แพ้กันเลย
ความสัมพันธ์ค่อยเป็นค่อยไป ชวนให้คอยลุ้นอยู่ตลอด ใจมันเต้น ใจมันสั่น ฮา
ส่วนตัวแล้วปลื้มเชฟหมิงมาก สมัครเป็นFC เชฟหมิงจ้า!!!
-
อ่านรวดเดียวเรย น่ารักมากกกกกกก
รออ่านอยู่นะจ๊ะ
-
คู่ เชฟหมิง และ นาย ยังเดาไม่ออกว่าใครกดใคร -___-
-
อ๊ากกกก
นายจะไปตามแล้วเย้ๆๆ o13
-
ในที่สุด...
นายไปง้อเจ๊กเร็วๆๆๆ
-
นายกำลังจะ ... รั้ง ... ... ... อุ ... โอ้ ก๊อดดดดดดดด o22
นี่มัน นี่มัน ... สิ่งที่รอคอยมาแสนนาน กรี๊ดดดดดดดดด
-
พี่นายรีบไปง้อพี่หมิงเดี๋ยวเลย ก่อนที่พี่หมิงจะหนีออกประเทศ :o10:
-
แล้วนายจะใช้วิธีอะไรรั้งหมิงให้อยู่ต่อ o18
-
คนปากแข็ง ใจแข็งเวลาง้อคนอื่นจะทำไงน้า...
-
:sad4: :sad4:อยากรู้นายจะทำยังไงต่อไป :z3:
-
รีบๆ ง้อกันนะ
-
ระวังนะครับ เดี๋ยวโดนจรเข้คาบไป(แดก)ก่อน อย่าตัดสินใจแบบนี้
-
อ๊ากกก ~
นายน้อยแกหยุดเดี๋ยวนี้ จะทำร้ายจิตใตหมิงน้อยของฉันไปถึงไหน
ไอ้คนใจร้าย คนโหด คนซาดิส แกคิดจะทำอะไรจงบอกฉันมานะ
หมิงน้อยผู้น่าสงสารของฉัน TT
แต่ถ้านักเขียนไม่อัพ นายน้อยคงจะบอกเราไม่ได้ว่าคิดอะไรอยู่
มาอัพไวๆนะค่ะ
_/\_ ขอบคุณคุณนักเขียนนะค่ะ ที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่าน
รักเรื่องนี้มาก อิอิ มาอัพไวๆนะจ๊ะ
-
นายใจร้ายอ่ะ สงสารหมิง อดทนสุดยอดมากๆ เลย
ถึงระยะเวลารอมันจะน้อยว่ากันต์
แต่ตลอดเวลาได้ทำอะไรให้นายทุกอย่างเลย
-
หมิง : ที่นายทำไปทั้งหมด ที่รั้งหมิงไว้ เพราะนายรักหมิงแล้วใช่ไหม
.
.
.
.
.
นาย : เปล่า......กูหิว :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อยากอ่านตอนพี่นายรั้งจัง
อ่านตอนหมูปิ้งแล้วอยากกินขึ้นมาทันทีทันใด
ดอ๊ยยย ยั่วน้ำลายมาก
-
เค้าไม่ได้คนดี
แต่ อยากได้ นาย ตังหาก
-
พี่นายฮึดแล้ว เย้!
..."ถ้ามันไม่โกหกผมเมื่อสามปีที่แล้ว ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า ผมกับมันจะเป็นยังไงตอนนี้ หมิงจะยังรักผมแบบนี้ไหม หรือก็แค่แฟนที่เลิกกันแล้ว แล้วถ้าเรื่องนั้นไม่เกิดขึ้น ผมจะรักมันได้ขนาดไหน"...
สรุปคือเค้าเคยคบกันหรอกเหรอ นึกว่าจีบๆกัน เกือบกิ๊กกัน แต่เจอเรื่องนั้นเข้าซะก่อน
เลยไม่ได้คบกัน จริงๆคือคบแล้วเลิกไปแล้วครั้งนึงด้วย
เราอ่านพลาดไปหรืออย่างไร @_@
ปล. คิดถึงเจ้แป้ง รักเจ้แป้งเสมอ ฮ่าๆ
-
42
เชฟนาย
...
(นาย)
เชื่อไหมว่ามีคนที่ทำอาหารกินแล้วท้องเสียจริงๆอยู่บนโลกนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็กินไม่ได้สักอย่าง ไข่เจียวยังไม่อร่อย ไข่ดาวก็ทอดไม่เป็น ถ้าสงสัยว่าคนแบบนี้มันใครกัน ตอบให้ว่าก็ผมนี่แหละ เคยลองแล้วหลายรอบแต่กินไม่ได้จริงๆ ท้องเสียแทบตาย หลังจากนั้นมาถ้าไม่ใช่อาหารสำเร็จรูปใส่น้ำร้อน หรือเอาเข้าไปอุ่นจะไม่ทำอะไรกินเองเป็นอันขาด เพราะมันเปลือง มันกินไม่ได้ แล้วยังต้องมาเสียอารมณ์ตอนต้องเอาไปทิ้งอีก
แต่วันนี่โลกต้องจารึก ผมจะทำอาหารในรอบปี เมนูคือผักมักกะโรนีหมูโง่ๆที่ใครๆเขาก็ทำกัน แต่ผมทำ แน่นอนว่าผมทำมันต้องมีรสชาติไม่อร่อยนำมาเป็นอย่างแรก แต่ใครจะแคร์... กุไม่ได้จะกินเองสักหน่อย
ในห้างสรรพสินค้าสะดวกซื้อมกล้ๆบ้าน ผมเข็นรถเข็นคว้าวัตถุดิบที่น่าจะเอามาทำเป็นเมนูมักกะโรนีได้ ไม่ได้มีสูตรอะไรเตรียมมาสักอย่าง แต่ก็เคยกินเห็นมีอะไรบ้างก็จับๆหยิบๆมา อันไหนแพงก็ไม่เอา หาอันถูกๆพอ สนุกนะตอนซื้อของ แต่ตอนทำแม่งเลวร้าย ไอ้เจ็ก ถ้ามึงไม่นึกอยากจะกตัญญูรู้คุณญาติต่างแดนของมึงขึ้นมากุก็ไม่ต้องลำบากแบบนี้หรอกนะ เข็นรถเข็นไปก็นึกด่าไอ้เชฟไป แต่มันไมรู้หรอกยกเว้นว่ามันจะมีองค์หยั่งรู้ ซึ่งผมว่าไม่มี ถ้ามีจริงมันน่าจะหนีออกนอกประเทศไปแล้วถ้ารู้ว่าผมจะทำอะไร... แต่มึงอาจจะดีใจก็ได้นะกุว่า ชอบนักนะมึงไอ้แบบรุนแรงๆอ่ะ
ระหว่างทางเดินไปจ่ายเงินก็มีคนแอบมอง แปลกตรงไหนผู้ชายทำกับข้าว ไอ้บ้าบางคนยังยึดเอาเป็นอาชีพเลย ตัวใหญ่อย่างกับหมีควายไม่ได้เข้ากับเหง้าหน้า ผมไม่ได้ออกมาเจอความเจริญนาน เจอคนเยอะไม่ค่อยชิน ขนลุก จะจ้องกูอะไรนักหนา ถ้าเป็นตอนเรียนนี่เดินเข้าไปท้าต่อยแล้ว... แต่นี่โตแล้ว ยั้งทัน
“เออ พี่นายป่าวครับ” รู้แล้วทำไมจ้อง สงสัยนี่เป็นหนึ่งในรุ่นน้องเกียร์ ทันกุแปลว่าโดนกุว้ากมาด้วย
“เออครับ” สุภาพนะครับผม สร้างภาพ ตัวจริงเหี้ย
“เห็นนานแล้วแต่ไม่แน่ใจ หล่อขึ้นนะครับ ปกติเห็นพี่ชอบใส่แต่เสื้อย้วยๆ” ไอ้เหี้ย ด่ากุ ปากหรือนั่น ย้วยพ่องมึงดิ เสื้อตัวใหญ่เว้ย กุผอม มึงไม่เข้าใจผู้ชายสไตล์กุไอ้สัส หน้าตากุดีใส่เหี้ยอะไรก็ดี
“จะบอกว่าดูสะอาดขึ้นก็ว่ามาเหอะ” ถ้ายังอยู่ช่วงซ่อมมึงโดนเดี่ยวแล้วห่า หาว่ากุแต่งตัวแย่
“ไม่ใช่ๆพี่ หมายถึงว่าดูดีขึ้นจริงๆ ว่าแต่มาทำอะไรครับมาคนเดียวเหรอ” นี่ถ้ากุไม่เห็นว่าแฟนมึงเดินตามมากุนึกว่ามึงจีบกุแล้วนะ ไม่ได้หลงตัวเองแต่การพูดการจามึงส่อมาก ซึ่งถ้าจะจีบจริงก็ขอบาย แค่คนเดียวกุยังจะสติแตกเลย มาอีกคนกุฆ่าตัวตายแน่
“มาคนเดียว มาซื้อของดิ มาห้างจะให้มาทำไร ขี่จักรยานเหรอ” ไงล่ะมึง เจอกุสวนไป
“เอ้า มันมีนะพี่ ลานฟิกเกียร์” ไอ้แสรดยังจะต่อได้ พูดไม่พูดเปล่ายิ้มอีก ควายไงผม
“ขอบใจนะ ความรู้ใหม่พี่มากเลย” กุอยากถีบแม่ง... ว่าแต่แฟนที่เดินมาด้วยกันนั่นปอดบวมหรือเปล่า นมใหญ่ไซส์ยักษ์ ยัดเยอะนะ
“ล้อเล่นน่ะพี่” เออ…
“ขอตัว พี่รีบ” ผมรีบปลีกตัวออกมาโดยไว ไม่อยากเจอคนรู้จักแล้ว ยิ่งถ้าเจอเพื่อนเดี๋ยวมันเห็นของในรถเข็นก็จะถามอีกว่าผมจะทำอาหารไปฆ่าใคร... มีความจริงอีกหนึ่งข้อที่เพื่อนผมมันรู้กันดี อันที่จริงรู้กันทั้งภาคว่าผมทำอาหารกินไม่ได้ ท้องเสียเข้าโรงพยาบาลกันมาแล้วนักต่อนัก
จ่ายเงินแคชเชียร์ด้วยหัวใจเต้นระรัวต่อบาปที่กำลังจะไปทำสุดๆ เดินหิ้วถุงไปลานจอดรถแต่ก่อนถึงลานจอดรถเจอร้านขายยา... กันพลาดๆ อย่าคิดไกล ไม่ได้มาซื้อถุงยาง
“ซื้อยาถ่ายพี่ เอาแบบแรงๆ” ผมสั่งแล้วยิ้มหวานให้เภสัชกร...
ไอ้เชฟมึงไม่ตายหรอก กุมีเบอร์รถพยาบาลเตรียมไว้ให้มึงแล้ว ไม่ต้องห่วง เห็นแบบนี้กุก็ห่วงมึงนะจ้ะ
...
(ธาม)
เด็กวิศวะขึ้นชื่อว่าเซียนวงเหล้า เรื่องต่อยตีใช้กำลัง หยาบสถุล เกเรสารพัด รับน้องหนัก บางครั้งถึงขั้นเกินเลย ไว้หนวดไว้เครา ผมออกจะเป็นพวกแขยงเด็กคณะนี้ เพราะตอนเรียนผมมันเด็กเนิร์ด พวกนั้นมันขาโจ๋ รับน้องกันที ซ่อมกันทีก็สยดสยองแก่ผู้พบเห็น โจรชัดๆ ไอ้ที่ดีๆเป็นคุณหนูก็มี แล้วจากไอ้ที่ดีตอนเฟรชชี่เข้าไปเป็นมหาโจรก็เพียบ แต่สำคัญตรงที่ว่าเพื่อนผมเพียนวิศวะซะครึ่งนึงนี่ล่ะประเด็น... สงสัยกันไหมทำไมอยู่ๆผมถึงได้พูดถึงเรื่องคณะยอดฮิตขึ้นมา ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่บังเอิญเจอพี่นายหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน แม้ล่าสุดไม่กี่วันมานี้จะได้รับโทรศัพท์ถามอะไรแปลกๆจากพี่นายก็ตาม พี่นายวันนี้มากแปลกมากฉีกลุคพี่ว้าก ใส่เสื้อแขนยาวลายทางกับกางกางยีนส์สีซีดๆนั่งกินกาแฟคนเดียวในร้านดังกลางห้าง ปกติเห็นมีแต่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นคีบรองเท้าแตะ ถามว่าน่ารักไหม ตอบได้เลยว่าสุดๆ ประหนึ่งว่ามีออร่าปิ้งๆออกมาจากตัวเลยก็ว่าได้ ผู้ชายผิวขาว ผมยาว หน้าหวาน สุดๆครับสุดๆ
แต่ประเด็นคือ... พี่นายมาทำอะไรแถวนี้ ห้างสรรพสินค้าแถวๆคอนโดผมที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย หรือมารอพี่หมิง แต่ไม่น่าเป็นไปได้ ผมไม่ได้รู้อะไรเยอะหรอกว่าพี่หมิงมีปัญหาอะไร แต่ว่าดูก็รู้ว่ามีกับพี่นายแน่ๆ คงจะอกหัก หรือต้องแยกกัน ผมเดินเข้าร้านกาแฟ จะได้ไปทักทายตามประสาคนมันมนุษยสัมพันธ์ดี
“พี่นายมาทำอะไร” ผมเดินไปเสนอหน้าทักทาย พี่นายเงยหน้าขึ้นมอง แวบแรกงง แต่ช็อตต่อมา ยิ้มซะกว้างอย่างกับถูกหวย
“รอธาม” พูดแล้วก็ยิ้มหวานอีก... เข้าใจกันเลยว่าทำไมพี่หมิงถึงฝังใจกับรายนี้ แต่ผมว่าถึงจะน่ารักแต่ดูอันตรายๆแบบรู้สึกได้เลย หรือผมคิดไปเอง แล้วรอผมทำไม รู้ได้ไงว่าผมจะมา
“จริงดิ” ผมก็เอ๋อดิครับ
“กินอะไรพี่เลี้ยง” พี่นายหยอกมาอีกหน่งประโยคเด็ดเหยดดด ลาภปากแล้วไง
“จะดีเหรอพี่ งั้นเอากรีนทีเฟรปปุชิโน่แล้วกันครับ” นิดนึงน่า นานๆทีมีคนเลี้ยง กำลังหิว พี่นายยิ้มขำๆแล้วลุกขึ้นไปสั่งเอง ก่อนลุกก็ยิ้มอีก ผมรู้สึกว่าผมดูโง่ๆคิดอะไรไม่ค่อยออกเลย ไม่ทันคน... เหมือนพี่นายมีเบื้องหลัง หรือผมพลาดแล้วที่รับของจากคนแปลกหน้า
ไม่นานพี่นายก็เดินกลับมาพร้อมชาเขียวอันเลอค่าของผม มีขนมมาให้อีก โอ้ย รวยไปไหนพี่ครับ แต่อย่างว่าทำฟาร์มจระเข้ ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหน เงินพอกพุน เอาออกมาใช้บ้างก็ดีแล้วพี่ เลี้ยงเด็กแบบผมทำการกุศล
“พี่นายรู้ได้ไงว่าผมจะมา” ถามก่อนกิน
“ก็ไม่รู้ แต่กำลังจะกดโทรศัพท์หาพอดี” เอากันว่าไม่สนใจว่าผมว่าหรือไม่ว่าง แต่มึงต้องมาว่างั้น โชคดีแล้วที่ผมออกมา ไม่งั้นได้มีกรณีบุกคอนโดอีกแน่
“เรื่องพี่หมิงรึเปล่า” ขอเสือกนิดนึง ผมยังไม่กิน มันต้องรู้สาเหตุก่อน เกิดกินสุ่มสีสุ่มห้า มียาพิษตายห่าซิกู (ว่าไปนั่น)
“ฉลาดนี่หว่า” เอ๊ะเหมือนโดนหลอกด่า ไม่หรอกๆ พี่นายพยักหน้าหงึกหงักอย่างพอออกพอใจกับความแสนรู้หัวไวของผม
“มีอะไรอ่ะพี่” แล้วผมก็ตัดสินใจดูดชาเขียวล้ำค่าจากญี่ปุ่นเข้าปากไป... โอ้ย อร่อยอ่ะ ไม่ได้กินนาน การเงินมันขาดสภาพคล่อง
“ธามไปส่งมันที่สนามบินรึเปล่า” พี่นายถามเสียงเรียบๆ ไร้พิรุธ แต่ดูไม่น่าไว้ใจสุดๆ พี่นายเนี่ยนะจะถามคววามเป็นอยู่ ถามเรื่องไปส่งพี่หมิง มันไม่น่าเชื่อนะโว้ย...ชักจะได้กลิ่นไม่ดีแล้วกุ โทรไปบอกพี่หมิงดีไหมว่ามีแววโดนคนประสงค์ร้าย
“เออใช่ๆ พี่กันต์ขับรถไปส่งอ่ะครับ พี่นายไปด้วยกันป่ะ”
“วันไหนกี่โมงอ่ะ” เออะ สงสัยผมระแวงไปเอง พี่นายออกจะคนดี
“วันพุธก็ตีสี่อ่ะพี่ เครื่องขึ้นหกโมง” ที่จริงพี่กันต์จะมานอนห้องพี่หมิงเลยด้วยแต่เห็นว่างานถล่มทลายมาก เลยได้แค่ไปส่งที่สนามบิน ไม่มีเลี้ยงส่งอะไรกันสักอย่าง เพราะผมเองก็ยุ่ง พี่กันต์ก็ยุ่ง แล้วพี่หมิงก็ดูไม่อยากรับรู้โลกอะไรทั้งสิ้น แต่ก็ไม่แน่เหลือเวลาอีกสองวัน พี่หมิงอาจจะเปลี่ยนใจยกเลิกไม่กลับแล้วก็ได้ เพราะดูจะขาดใจยังไงพิกล
“”ไอ้หมิงก็อยู่ห้องอ่ะเหรอตอนนี้”
“ใช่พี่ เน่าอยู่ในนั้นมาหลายวันแล้ว” น่าสงสารมาก
“เหรอๆ ขอบใจมาก พี่ไปละนะ” แล้วก็ลุกพรวดซะอย่างงั้น เฮ้ย ทิ้งกุไว้งี้อ่ะ มาล้วงข้อมูลแล้วก็ไป ผมก็เสียหายนะพี่ จะทำอะไรเนี่ย ยังจะมีจองเวรจองกรรมกันอีกเหรอ! แต่ก็ช่างมันครับ ผมได้ชาเขียวกินฟรี ออกไปหาซื้อของดีกว่าช่วงเวลาสุขของหนุ่มโฉดแบบผม เดินคนเดียวไม่เกี่ยวใคร ใครจะว่าเหงาก็ช่างหัวมัน…
อันที่จริงพี่แป้งกลับไปงานเยอะอีกแล้วไม่ว่าง ส่วนพี่กันต์ก็ยุ่งตลอดช่วงนี้ พี่หมิงปล่อยไว้แม่งงั้นแหละ ผมเดินคนเดียวจบ...
...
(นาย)
หน้าดูไม่จืด ตอนเห็นหน้าผมยิ่งดูไม่จืด แล้วมึงเป็นโรคบ้าอะไรที่ไม่ชอบใส่เสื้อผ้า เป็นคนป่ารึเปล่า...
“เห้ย มาได้ไง” ไอ้หมิงหวีดร้องคว้าหมอนมาปิดไอ้สิ่งที่ควรปิด ไม่ทันอ่ะสัส กุเห็นเต็มตา... ขอไม่พูดถึงละกัน ของแบบนี้ ต้องเจอเองกับตัว (เวร ไม่ใช่ละ)
“กุมีการ์ด มีกุญแจ กุก็ไขเข้ามาดิ มึงให้กุไว้เอง” ถามควายๆ ผมเดินไปในครัว เอากล่องใส่มักกะโรนีวิเศษวางเอาไว้ แล้วก็แวะไปหยิบกางเกงนอนที่มันตากเอาไว้ที่ระเบียงมาโยนให้มันที่โซฟา...
“มาทำไม” ถามแบบนี้เหมือนไม่ใช่มันเลยจริงๆ ปกติดีใจระริกระรี้เวลาเห็นผมมาห้อง มันรับกางเกงไปแล้วใส่แบบงงๆ
“ก็มึงจะไปแล้ว เลยทำอะไรมาเลี้ยงส่งหมดเวรหมดกรรม ใส่ดิ๊ อุบาทว์”
“เมาป่ะเนี่ย” พูดจาไม่ตอนรับกุ แต่ปากยิ้ม กวนตีนนะหมิง แล้วเมื่อไหร่จะใส่กางเกง...
ผมไม่รอดูตอนมันใส่หรอก ไม่ได้น่าชื่นชม ของตัวเองก็มีไม่จำเป็นต้องดูของมัน ผมทำภารกิจของตัวเองต่อคือเทผัดมักกะโรนีที่ทำไว้ตั้งแต่เย็นเมื่อวานสงสัยใช่ไหมว่ามักกะโรนีมันเก็บข้ามวันได้หรือ ตอบคือไม่ได้ ผมเลยทำแบบสปาเกตตี้คือทำน้ำราดๆ กับมักกะโรนี มาถึงผมก็จับคลุกๆ ดูคล่องแล้วมาก เสียดายที่มึงตัวแต่แต่งตัวอ่ะหมิง ประสบการณ์คลุกๆแบบนี้สั่งสมมาตั้งแต่เด็ก คลุกข้าวแมว ข้าวหมา
“นายทำอะไร” ประโยคแรกที่มันถามเมื่อเดินมามองอะไรเละๆสักอย่างที่อยู่ในจาน... บอกแล้วว่าผมขึ้นชื่อมากเรื่องอาหารให้กลายเป็นอะไรสักอย่างที่ดูกินไม่ได้
“ผักมักกะโรนีราดซอสมะเขือเทศและหมู ไก่ กุ้ง” รู้สึกอารมณ์ดีผิดปกติ ตอนที่ตัวเองบอกชื่ออาหาร ส่วนไอ้หมิงทำหน้าขยะแขยงแบบไม่ปิดบัง ถามว่าผมเสียใจไหม ไม่เลย ขนาดผมเองผมยังไม่กล้ากิน กลัวตาย
“ถามจริงๆนาย นายจะทำอะไรอีก” หมิงถามผมเสียงเหมือนคนหมดแรง เออ อย่าทำตัวน่าสงสารไปมากกว่านี้ได้ไหม แค่นี้กุก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว
“ก็ทำมาให้มึงกินนี่ไง เป็นการขอบคุณที่ตลอดสามปีมึงทำใหกุจี้ดหลายเรื่อง ถ้าไม่มีมึงกุคงไม่ได้กินอาหารดีๆ” ตอแหลนะ... หมิงไม่ใช่ควาย มันไม่เชื่อหรอก
“วางยาหรือไง แบบนี้กินไปมีแต่ตายกับตาย แล้วทำมาให้กินทั้งทีทำให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง” ชวนทะเลาะเหรอ กุไม่ได้เจอมึงโหมดนี้มานานแล้วนะ อย่ามาโหดใส่กุได้ไหมวะ กุทำได้แค่นี้โว้ย
“มึงก็รู้ว่ากุทำได้แค่นี้ แต่กุก็ทำเอง ยากชิบหาย กว่าจะต้มนั่นนี่ ผัด ปรุง ล้าง” พยายามจะเย็นอยู่ ไม่ว้าก ไม่ขึ้นเสียง ไม่สวนมันกลับ เป็นมึงนี่อดทนนะหมิง แค่กุฟังมึงขึ้นเสียงนิดๆกุยังจี้ดเลย มึงทนกุมาได้นะตั้ง3ปี
“ถ้ามันลำบากก็ไม่ต้องทำแต่ทีแรกดิ ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยให้มันผ่านไป ไม่ต้องสนใจ ยังไงก็จะไปอยู่แล้ว จะมาลำบากอีกทำไม” เกลียดมันว่ะ... อยากจะกระชากคอเขย่าๆ แล้วถามเลยว่าใครมันทำใครก่อน
“กูอยากให้มึงกินจบไหม ถือว่าเป็นการยกโทษของกุ ต่อจากนี้คือจบกุกับมึงไม่เคยมีเรื่องอะไรกันมาก่อน กุไม่โกรธไม่ทำเหี้ยอะไรมึงอีกแล้ว ไหนๆมึงก็จะไป แค่อยากให้มึงกิน เพราะกุทำ พอใจมึงยัง คำตอบแบบนี้ป่ะที่อยากได้” พูดแล้วของขึ้น ยิ่งเห็นหน้านิ่งๆของมัน ปกติมันจะยิ้มรับ ไม่สนใจ ตายด้าน คราวนี้มันต่างกัน มันไร้อารมณ์ กุเกลียดมึงว่ะ
“มันไม่ช้าไปหน่อยเหรอนาย ตอนนี้มันจะช่วยอะไรวะ”
“เรื่องของมึง”
“กำลังจะรู้สึกดีขึ้นแล้วนะจริงๆ แล้วนี่กลับมาอีกเพื่ออะไร ซ้ำเหรอ”
“กุนึกว่ามึงเป็นพวกชอบความเจ็บปวดซะอีก” ผมลากเก้าอี้ลงนั่ง มองมันนิ่งๆ ตามที่มันว่า สภาพแย่กว่าปกติมากๆ ใต้ตาคล้ำแบบชัดเจนเพราะมันเป็นคนขาว ไอ้หมิงถอนหายใจเบาๆ แล้วนั่งลงตรงข้ามผม มันหยิบช้อนขึ้นมาเขี่ยๆดูอาหารในจาน
“จะตายป่ะเนี่ย” สุดท้ายมึงก็ยอมกินอ่ะหมิง
“ตายเดี๋ยวกุเอาไปส่งวัดเอง”
“กุยังไม่เคยถามคำถามนี้กับมึงเลยนะเวลามึงทำอาหารมาให้กุกิน แดกเข้าไปปะ” ตรรกะวิบัติมาก แต่ไม่รู้จะเถียงอะไรมันแล้ว จริงๆ กินเข้าไปเถอะหมิง มึงจะสบายมาก...
หมิงตักมักกะโรนีหน้าตาประหลาดฝีมือผมขึ้นมามอง ดมพิสูจน์ว่ายังไม่เน่าเสีย แล้วเอาเข้าปาก เคี้ยวช้าๆ หน้านิ่ง แล้วก็กลืน
“รสชาติดีกว่าที่คิดนะ แต่ก็ยังแย่อยู่ ไม่แย่อยู่... แย่มาก” ผมแสยะยิ้มรับคำชมปนด่าเรื่องอาหารต้องยอมมัน เออน่ะ ของดีมันอยู่ที่คุณค่าสารอาหาร เชื่อกุ มึงไปสบายแน่ กินเข้าไปเยอะๆนะมึง
...17-4-2012
ง่วงมากกกกกกกกก โฮกกกกกกกกกกกก :z3: ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นอ่ะ ทำไมคนเขียนดูงงๆ เบลอๆแม่งบ้าไปแล้วอ่ะ เอาจริงๆ นี่นั่งพิมพ์ไปหาวไป กุจะบ้าาาาาาา พี่กันต์หายไปหลายบทแล้วนะ บทหน้าๆเจอกันต์ บทนี้เจอนายแบบเต็มบทไป ธามก็โดนหลอกใช้ น่าสงสารจริงๆ แต่ที่น่าสงสารที่สุดไม่มีใครเกินหน้าเกินตาหมิง มันจะรอดไหมยังไม่รู้เลย 555555
มีคนสงสัยว่าก่อนหน้านั้น(3ปีที่แล้ว) หมิงกับนายเคยเป็นแฟนหันเหรอ คือเปล่านะจ้ะ ไม่ได้เป็น แค่จีบๆกัน แล้วไอ้ประโยคที่นายลองคิดดูว่าอย่างงั้นอย่างงี้เป็นแค่การคาดเดาไปมั่วๆเฉยๆ บอกแล้วว่าคนเขียนเบลอมาก อาจจะเขียนแล้วอ่านงงๆ สงสารคนอ่าน โถ๊ะ จะพยายามอัพให้เร็วกว่านี้นะ T T อยากมีสติ อยากกลับมาตอบโพส ฮือออออออออออออ รักคนอ่านนะจ้ะที่ยังติดตามกันอยู่ ทั้งๆที่นิยายเรื่องนี้มันมึน มันเบลอ คนเขียนผีเข้าผีออก สติไม่ค่อยอยู่
ปล.เรื่องที่มีคนเอานิยายเล้าไปแจกเป็นไฟล์เวิร์ดก็พึ่งรู้เรื่องกะเขา นิยายเรื่องเก่าสมัยครั้งกรุงศรีแตกของเราก็โดนด้วย นักอ่านก็อย่าทำกันอีกนะจ้ะ ไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่คิดหน้าคิดหลังกันก่อนเน้อจะแจก จะแชร์ หรือจะทำอะไร เดี๋ยวโดนเขาฟ้องจะชิบหายกันใหญ่ กฎหมายลิขสิทธิ์มันเงินๆทองๆ มาอ่านกันในนี้แหละ อ่านแล้วได้โพสคุยกับคนเขียนด้วย สนุกจะตาย เราชอบอ่านโพส 55555555555555555555
ปล2.ขอบคุณคนอ่านที่น่ารักจุบุุจิบิทุกๆคนที่ติดตามนะจ้ะ
-
น้องธามไม่ทันพี่นายหรอกกกก 555 เพราะน้องธามดูเป็นคนซื่อ
ว่าแต่พี่นายจะรั้งไว้ทั้งที ทำไมแลดูร้ายกาจขนาดนี้ 555
นี่พี่นายถึงขั้นวางยาถึงขนาดให้ไปสนามบินไม่ได้เลยทีเดียว(ใช่มั๊ย)
ปล.หลับฝันดีค่ะ ฮ่าๆ เราเห็นเรื่องนี้มาต่อก็หลับฝันดีเช่นกัน (แม้จะค้างบ้างก็ตามไม่เป็นไร)
-
เอ้า ตัดฉับเลยเรอะ กะลังลุ้นพี่หมิงเลย ฮ่าๆๆๆ
-
อ่า อย่าบอนะว่ามักกะโรนีผสมยาถ่าย
ไม่งั้นงานนี้หมิงนอนหมดสภาพแน่ ไปไม่ไหว 555
นายซึนอ้ะ จะรั้งเค้าไว้ทั้งทียังจำทำปากแข็ง> <
-
ชิชิคนเขียน มาแค่นี้เอง เอาอีก เอาอีก :sad4:
-
คนเขียนบอกว่าบทหน้าๆเจอพี่กันต์
แสดงว่าบทหน้ายังอยู่กับหมิงนายสินะ ฮี่ๆ
กำลังมันส์ได้ที่อยู่พอดี ตัดฉับบบเลย
อ่านคำพูดของอิเชฟแล้ว นี่ดูท่าเอ็งจะพอตัดใจจากพี่นายได้แล้วจริงๆเรอะ พูดแบบนี้เนี่ย
แต่คิดถึงสภาพเชฟหลังรับยาถ่ายแรงๆเข้าไปแล้ว แอบสงสาร เหอๆ
-
เชฟหมิง เ-มิ-ง-โ-ด-น-แ-ล้-ว !!!!!!!!!!!!!!
เตือนไปก็ไม่ทันแล้วสินะ 55555555555
พี่นายแผนสูงว่ะ แต่ซาดิสม์ไปหน่อย พูดดี ๆ ซึ้ง ๆ มันไม่ใช่นายอะ > <
-
จะวางยาแล้วลากไปฟาร์มป่าวเนี่ย?? แต่ยาถ่าย????
แค่ทำปกติก็ไม่รอดแล้วยังใส่ยาถ่ายอีกเรอะ จะวางแผนฆ่ากันเลยเหรอไง
-
วิธีของพี่นายนี่ออกจะดูทำร้ายพี่หมิงไปนี๊สสสส
ไม่มีคำพูดซึ้งๆมารั้งเลยอะ กลัวเสียฟอร์มอะดิ๊ โถ้ะๆๆๆ :z2: :z2: :z2:
พี่กันต์เค้าคิดถึงงงงงงงงง :monkeysad:
-
หมิง หวังว่านายจะรอดนะ!!
นายโทรให้ทันล่ะ!! :laugh:
ธามรู้รึป่าวว่าโดนหลอกใช้น่ะ!!
คนเขียนสู้ๆนะคะ!! :L2:
-
วิธีรั้งไม่ให้เชฟไป มันมีตั้ง 108 วิธี แต่ทำไมนายจึงใช้วิธีนี้
อยากจะแนะนำสักหนึ่งวิธี เอาแบบสมัยยุคหินเลยเป็นไร เดินไปเอาตะบองตีหัวลากเข้าถ้ำ :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ เบลอยังไงก็ยังรักนะครับ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
ว่าแต่อาคุณพี่นายเนี่ย กร๊าก กะวางยาถ่ายให้หมิงไปไหนไม่ได้เลยใช่ป่ะ
55555555555555555555
สงสารหมิง แต่วิธีคิดนายเก๋มากอ่ะ
-
วิธีง้อนี่สมกับเป็นพี่นายจริงๆ แต่หมิงคงทรมานน่าดู :m20:
แค่หน้าตาและรสชาดก็เกินทน แถมจะโดนยาเข้าไปด้วยอีก
กลับไหวก็ให้รู้ไปสิเนาะพี่นาย นี่กะให้ตายคาคอนโดจริงๆสินะ
ถ้าหมิงรู้ว่านี่คือการง้อคงดีใจน่าดู :jul3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
เอาเป็ดไปหนึ่งตัว
-
วางยาหมิงให้ตกเครื่องเหรอ
-
5555
หมิงจะรอดไหม...เพราะรักจึงยอม
-
อะไรของพี่หมิงเนี่ย ที่จริงก็ดีใจล่ะสิที่นายมาหา ไม่ต้องมาซึนเลยนะ!(บอกนายก่อนดีกว่ามั้ย?)
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เชฟหมิงอย่าตายน่ะ :really2:
-
โดนยาถ่ายชนิกแรงที่สุดเข้าไป คงได้คลานกันละ
นายก็นะ จะง้อให้เค้าอยู่ต่อก็ทำกันได้ :z3:
-
เจ๊กกกกหมิงไม่รอดแน่....... :z2: :z2: :z2:
วิธีการรั้งเค้าไว้ของเชฟนายมันแปลกๆเนาะ
นึกว่าจะมาพูดแบบหวานแหวว.....แต่อย่างนี่้สิคือนายย o13 o13 o13
-
เซฟหมิงจะเป็นอะไรรึเปล่า o22
รอครับ คนเขียนสู้ๆ :mc4:
-
หมิงเอ๊ยยย ท่าจะไม่รอด(ชีวิต)แล้วล่ะลูก :m20:
ชอบหมิงกะนาย :กอด1:
-
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค อยากอ่านต่อมาก!!!!!!!!!!!!!!! :z3: :z3: :z3:
พี่หมิงจะตายไหม แรงงานต่างด้าวเราจะได้กลับประเทศหรือไม่ อยากอ่านต๊อออออออออออ
ปล.หมอธามน่ารัก :กอด1:
-
ฆาตกรรม!! นี่มันคือการฆาตกรรมชัดๆ
พี่หมิงไม่สงสัยอะไรเลยหรือ มาแนวแปลกๆแบบนี้ สงสัยมุกนี้นายใช้ไม่บ่อย
ตอนหน้ารอลุ้นว่าพี่หมิงจะตาย...หรือรอด :a5:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไม่อยากให้เขาไปบอกดีๆก็ได้ ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ บ้าป่าวเนี่ย คิดตื้นๆ
-
นายแม่งโคตรหลอกใช้ รู้หมดต้องเข้าทางของกิน :laugh: :laugh:
.
.
.
ไว้อาลัยให้พี่หมิง ขี้แตกแน่ :a5: o22
-
ตอนหน้าเราคงมารอดูหมิง อกหัก รักคุด เข้า รพ.ใช่ไหม
ทำไมนายต้องลำบากทำมักกะโรนี ทำไมไม่ทำมาม่าชามโตๆ เลยหล่ะ หมิงจะได้ช้ำใจตาย :laugh:
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้วะ :o12: :o12:
สวสารหมิงจับใจ มันน่าสงสารจริงๆนะเออ
แต่ถ้านายไม่โกรธหมิง ป่านนี้หมิงมันก้คงไปหาคนอื่นนานแล้ว
ถือว่าเปนเวรเป็นกรรม 5555
-
แผนรั้งเชฟหมิงของนายออกแนวเลือดเย็น :sad3:
-
นายน้อยจะฆ่าหมิงหมิงของฉัน
หมิงหมิงกินเข้าไปแล้วจะได้ตกเครื่องอยู่กับนายน้อยต่อไป
เย้ๆ เป็นแผนที่ดีมาก แต่อย่าให้หมิงน้อยตายนะ TT
อัพๆๆ นะจ้า
-
กรี๊ดดดด นายโหดมากกกก :serius2: น่าสงสารหมิงจังเลย
เอ๊ะ หรือว่า
คู่นี่
จะเป็นคู่ SM :a5:
-
พี่นาย.....
ร้ายกว่านี้มีอีกมั๊ยยยย!!
ร้ายกาจมากพี่ วางยากันเลยทีเดียว
โหดร้ายมากกกกกกกกก!!!!!!!!!!
-
พี่นายบ้าไปป่าววะ สงสารหมิงมั่งเหอะ
อยากให้เขาอยู่ก็พูดดีๆ ง้อเขามั่งดิ
อยากเห็นนายง้อหมิงมั่งอ่ะ
-
นี่พี่กันต์กับน้องธามอาจจะได้ไปส่งอิเจ๊กที่โรงพยาบาลแทนสนามบินก็ได้นะ
:laugh:
เจ๊กแข็งใจไว้นะว้อย
ถ้าจะใกล้ตายก็อย่าลืมอ้อนเฮียนายเค้าอีกสักดอกนะ
:m2:
-
อิพี่นาย จะรั้ง หรือจะฆ่าเชฟหมิงน่ะ??
-
นาย....น่ากลัวขั้นเทพ
หมิง....ยอมขั้นเทพ
ผล ... เพราะเราสองนั้นคู่กัน 555+
...
เรื่องแจกนิยาย เหมือนโดนกันหลายคน
คนเขียนสู้ๆนะคับ เราคนอ่านก็สนุกกะการตอบเม้นเหมือนกัน
หุหุหุ
-
คือนาย... -_- ตรรกะอะไรของคุณณณณณ จะไปง้อเค้าหรือจะไปฆ่าเค้าฟระนั่น
แล้วหมิงก็ยอมกินเนอะ เง่ออ ว่าไม่ได้ๆ
-
หมิงตายแน่ๆอ่ะ 555555
-
งือ พี่นายน่ากลัวมาก
-
โถๆๆๆ ธามเอ้ยยยยย เอ็งมันก็แค่ผู้ชายขาวใสไร้หนวดเครา จะไปทันพ่อหนุ่มสวย(?)หวานที่วันๆเลี้ยงไอ้เข้ได้ยังง๊ายยยยยย หลอกด้วยชาเขียวสแก้วเดียวบอกหมด - -''
เต้าหมิงซื่อ เจ๊กหมิง เราคิดถึงงงงงงงง >< (นายอย่าถีบเรานะ :z6:)
ตอนหน้าขอพี่กันต์(สุภาพบุรุษจิตหื่น)นะคนเขียน จัดยาวๆ หนักๆเลยเด้อออออ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หมิงยอมพิสูจน์รักที่มีด้วยการกินอาหารของนาย
ส่วนนายก็วางยาหมิงให้ไปขึ้นเครื่องไม่ทัน .... มั้ง
-
ฮาพี่นาย ปากนี่คมกริบ
สงสารหมิงจับใจ โอ๋ๆมาๆพี่กอดปลอบ ฮ่าๆๆ
ชอบคู่หมิงนายค่ะ มันดราม่าาาาดี ฮ่าๆๆๆ
พี่กันต์หาย สงสัยงานยุ่งแน่ๆ
-
เจ๊กไม่รอดแน่ๆ เข้าใจว่าเป็นแผนรั้งของนายนะ ฮิฮิ
-
สงสัยคงได้เข้า รพ.
ไม่ได้ขึ้นเครื่องแน่เชฟหมิง หึหึ
-
นาย..
นี่เรอะวิธีรั้งหมิงของนาย
หมิงเอ๊ย..
จะรอดมั้ยเนี่ย :laugh:
-
นาย...ตั้งใจจะฆาตรกรรมในห้องปิดตายเลยเรอะ :sad3:
-
เป็นวิธีรั้งตัวไว้ที่โหดร้ายมากอ่ะ พี่นาย
คิดสภาพพี่หมิงออกเลยหลังจากกินเสร็จ
-
เชฟหมิง จะรอดมั๊ยเนี่ย อาหารก็แย่อยู่แล้ว ยังมาเจอยาถ่ายอีก
-
พี่นายเหนือชั้นวะ
คิดได้ไงถ้าพี่หมิงท้องเสียจาไม่ไปหรออออ
โอ้ยย ทำไมไม่พูดรั้งเค้าไว้ดีๆวะ
ท่าจะบ้านะพี่นายยยย
-
นายทำซะอ้อมโลกเลย (งานนี้มีเสียเหงื่อ + ตูดบานได้)
อยากให้ เชฟหมิงอยู่ก้อมะบอกเขาดีดีเนาะคนเรา :impress2:
-
หมิงจะรอดมั้ยอะนั่น
-
รอกันต์ธามต่อไป โอ้เย้(?)... :m15:
-
พี่นายร้ายกาจมาก
ท้องเสีย เดินทางไม่ได้ อย่างเจ๋งอ่ะ o13
ธาม แกเซ้นส์ดีนะ แต่ก็ยังยอมโดนล่อลวงเพื่อชาเขียว
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก อิหมิงตายแน่งานนี้ :z2:
-
ไม่เสียแรงเลยที่ชอบนาย สุดยอดจริงๆ!!! ทั้งความคิดและการกระทำ ชนะเลิศศศ ~
ยืนสงบนิ่งไว้อาลัยแด่หมิงล่วงหน้าสามนาที กร๊ากกก ถ้าหมิงได้เป็นแฟนกับนายจริงๆ
อนาคตต้องทำประกันชีวิตเผื่อไว้ด้วยเลยนะ ชีวิตมีความเสี่ยงตลอดเวลา 55555555
-
อ๋อๆๆๆ พี่นายวางแผน เอาอาหาร(???) ไปให้เชฟหมิง พอเชฟหมิงกินแล้วก็เกิดอาการ มึนเมาสลบ แล้วก็พาเชฟไป ฟีทาริ่งใช่ป่ะ 5555
-
พี่หมิงจะตายมั้ย ??
-
ว่าไปนายกับหมิง เหมาะกันมักมาก... :laugh:
-
(เตรียมตัวหิ้วพี่หมิงเข้าโรงพยาบาล)
-
:a5: :a5: :a5:
-
พี่นายนี่ก็กวนตรีนเหมือนกันเนอะ :laugh:
และก็ปากแข็งที่สุดอ่ะ สงสัยต้องโดนเชฟจูบบ่อยๆ ถึงจะหาย :m12:
-
สงสารพี่หมิงว่ะ
-
สงสารพ่อต่างด้าวของเรา
โดนรังแก :m15:
:กอด1:
-
พี่นาย แน่ใจใช่ไหมว่านี้คือวิธีง้อ :angry2:
สมกับเป็นเจ้าของฟาร์มจระเข้จริงๆ โหดสุดยอด
เชฟหมิงอย่าตายนะ :m15:
-
หมิงจิโดนนายจัดหนักไม๋ o18 คิดไปไกลแล้ววุ้ย ฮ่าาาา :laugh: มาต่ออีกน๊า
-
เอาตรงๆนะ นายใจร้าย และวิธีการห่วยมากอ่ะ ชิส์ :a6:
-
ใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่เราเชียร์พี่นาย เข้าใจพี่นายนะ
แต่สงสารพี่หมิง... ต้องรับแขก(ตี้)
-
วิธีการของนายช่างซับซ้อนเหลือเกิน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
วิธีนาย ออกแนวโหดน่ะเนี่ย
ยื้อแบบอ้อมโลกด้วย
หมิงจะไวหยอ
หรือนายจะเททิ้ง
ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
-
มันเป็นการกระทำที่ง้อพี่หมิงแต่ดูทะแม่งทะแม่งอ่ะ 5555555 แบบ.... เหมือนจะเอาของไม่ดีใส่ให้กิน
แล้วเหมือนจะให้น็อคไปเลย ข้ามวันข้ามคืนไรงี้ป่ะ 55555 หรือพี่นายจะลักหลับพี่หมิงหรอ อะไรอ่ะ งง
วิธีการง้อของพี่เค้าก็แปลกดีเนอะ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนจะมาทำร้ายร่างกายมากกว่ามาง้ออ่ะ 5555
เอาไรให้กินวะ พี่หมิงคงจะไม่ตายใช่ไหมอ่ะ 55555 แหมพออ่านว่าพี่หมิงเป้นชีเปลือยเดินอยู่ในห้อง
ขอบอกว่าอยากเป็นคนกดกริ่งเข้าไปเห็นเป็นคนแรกก่อนพี่นายมว๊ากกกกกก 555555 =///=
-
คือพี่นายง้อโหดไปนะ เหอ เหอ หยองอ่ะ
-
ไอ้พี่หมิงตายแน่ๆ :jul1:
นายก็ทำเกินไปน๊าาาาา เดี๋ยวได้ไปนอนเฝ้าหมิงที่รพ.เป็นเดือนหรอก :laugh:
-
ตอนนี้งงๆ เบลอๆ จริงด้วยค่ะ
หมิงจะเป็นไงไม่รู้น่ะ
นายใจร้ายสุดๆ ทรมานเขามาสามปีไม่พอหรือไง
-
เพราะรัก(?)หรอกนะหมิง อะไรที่จะเกิดหลังจากนี้ หลังจากอาหาร(??)จานนั้นที่แกทานเข้าไป พึงระลึกไว้นะ
ว่าแต่แกทำประกันชีวิตแล้วใช่มั้ยเจ๊ก ..อาเมน
:กอด1: เจอกันต์หน่อยน้าาาาา :กอด1:
-
อาเมนนะคะเชฟหมิง น่าสงสารมากกก เหอๆๆๆๆ
พี่นายถ้าแบบว่าจะรั้งเอาแบบนี้เลยเหรอคะ โหดร้ายมากกก 555
พี่ธามพี่ก็ซื่ออะ 5555+ แต่ออกมาแวบเดียวน่ารัดเอ๊ยรักมากมายอะ ^^
-
นายอย่าให้หมิงไปนะ :z10:
-
:pighaun: :pighaun:
เชฟหมิง เข้าโรงบาล ตกเครื่อง กลับเมืองลอดช่องไม่ได้
พี่นาย โหดแท้หลาว
o18 o18
-
จะขำกับการกระทำของนายดีมั้ย? คึคึ
-
:z3: :z3: :z3: +1 ค่ะ 55555
-
ไม่อยากให้หมิงไป แต่กลัวเสียฟอร์มเลยรั้งเขาไว้ด้วยวิธีนี้อะนะ ช่างคิดเนอะนาย o13
-
พี่หมิง .. ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอนะ อย่ารีบด่วนตายล่ะ 55555555555 .
โิ้อ้ย ใจเด็ดอ่ะ กล้ากินด้วย กลืนอีกต่างหาก (Y)
พี่นาย วิธีอื่นที่มันทรมานน้อยกว่านี้ไม่มีแล้วหรือไงคะ ? 55555
ตอนวิ่งเข้าวิ่งออกห้องน้ำแบบไร้เรี่ยวแรงแต่ยังต้องยืนหยัดปีนป่ายขึ้นไปนั่งชักโครกนี่มันแสนสาหัดมากนะพี่ 55555555
-
ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจความคิดของพี่นายอยู่ดี ว่าทำอาหารจานสยองมาให้พี่หมิงถึงห้องเพื่ออะไร ???
เจตนาจะรั้งไว้ หรือ จะฆ่าให้ตายคามือกันแน่ ? ( ดูจากอาหารและยาถ่าย :undecided: )
แต่ไม่ว่าอย่างไหน? ก็มีวิธีที่ง่ายกว่านี้ทั้งนั้น ไม่ต้องลงทุนไปจ่ายตลาด หั่น สับ ลวก ล้างใด ๆ ให้เมื่อยตุ้ม
คือ ถ้าอยากจะรั้งให้อยู่ แค่บอกว่า "อย่าไป" ถ้าอยากฆ่าให้ตาย ก็ "โยนลงบ่อจระเข้หิวโซ"
ง่ายกว่าเห็น ๆ แต่อย่างว่า นี่อาจจะเป็นตรรกะของคนที่ซึนสุดขั้วโลกอย่างพี่นายก็ได้นะ... :a11:
-
ตอนนี้
เชฟหมิง
ลาตาย
พี่นาย คือ ฆาตกร
-
อย่าทำอะไรเจ๊กอีกเลย
:serius2: :serius2:
-
สงสัยจะวางยาให้หมิงท้องเสียตกเครื่องแน่เลย อิอิ
-
เชฟหมิง มึงไม่ได้ไปขึ้นเครื่องกลับแน่ ฮ่าาาาาาาาาาา
-
43
ไม่มีหัวใจ
...
(โจ -คนงานฟาร์มจระเข้)
คุณนพเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดออกมาจากห้องน้ำ ไอ้ผมก็ได้แต่ยิ้มแห้งให้กำลังใจแก พร้อมกับยื่นซองยาที่คุณนายแกซื้อมาไว้ให้ตั้งแต่เมื่อวานแต่ผมลืมเอาให้ ดีนะที่คุณนายไม่รู้ว่าผมลืมเอาให้ ไม่งั้นด่าผมชิบหายวายป่วง คงไม่ต้องอธิบายกันมากว่าด่าแรงขนาดไหน ก็รู้ๆกันอยู่ว่าโหด ในบรรดาครอบครัวนี้พี่น้องสามคน นพ นาย นาฏ คนที่ทำให้คนงานผวาได้มากที่สุดก็เห็นจะเป็นคุณนายเสียงดัง ด่าเจ็บ ทำงานเร็ว มางานอะไรตั้งทำเดี๋ยวนั้นห้ามอู้ แต่ก็แอบใจดี ส่วนคุณนพแกใจดีขำขันตามประสาแต่แกจะหนักทางติด่อลูกค้ามากกว่าคุณนาย(คุณนายแกไม่ค่อบรับแขก) ส่วนคุณนาฏแกไม่ได้คุมคนงานเพราะแกยังเด็ก ว่างๆก็มาเป็นคนงานเองซะมากกว่า สาวแกร่งของจริงล่ะครับ
“ยาอะไรอ่ะ” คุณนพรับซองยาแล้วถามผม คุณนพแกมีปัญหาด้านท้องไส้ถ่ายไม่สะดวกอย่างรุนแรงในช่วงนี้จำเป็นต้องได้รับการรักษาอย่างเร่งด่วนก่อนที่จะลุกลามไปเป็นริดสีดวง ไอ้ผมก็เคยเป็นมาแล้วครับ มันบัดซบตรงที่เลือดออกตูดแล้วต้องใส่แพมเพิสนี่แหละ ทรมาทรกรรม เหลือเกินครับ
“ยาถ่ายครับ คุณนายแบบว่าเอาแบบแรงสุดมาให้ รับรอง ไหลสะดวกปรู้ดปร้าดเลยครับ” ผมบรรยายสรรพคุณให้พร้อม คุณนพพยักหน้าพออกพอใจ
“เออดีๆ แล้วนายมันหายไปไหนแต่เช้าวะ เมื่อคืนนี้แอบเห็นแม่งทำกับข้าวด้วย น่ากลัวชิบหาย จะไปฆ่าใครรึเปล่า” คุณนพแกก็พูดเกินไป แต่มันก็จริงครับ อาหารฝีมือคุณนายคือนรกบนจานของแท้ ไม่ลองไม่รู้ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ มันมีอยู่จริงครับ
“คุณนายบอกว่าทำไปให้คนงานต่างด้าวครับ ไม่รู้อะไรเหมือนกัน แต่ดูรีบๆ” รีบจริงครับเมื่อเช้า อารมณ์นิ่งๆ ไม่ด่าใครเลย แล้วก็ไม่คุยกับใครด้วย แต่อย่างว่าครับ ช่วงนี้คุณนายแกแปลกๆ วันก่อนนั้นก็เหมือนจะอารมณ์เสียทั้งวัน แทบโยนผมลงบ่อไอ้เข้ กลัวกันขี้หดตดหาย ทำงานลืมตายกันเลยคนงาน อีกวันก็เหมือนจะอารมณ์ดี แต่พอผ่านวันที่อารมณ์ดีมา คุณนายแกก็เหมือนไม่มีอารมณ์อะไรสักกะอย่าง นิ่ง เงียบ นั่งทำบัญชีอย่างเดียวไม่สนใจใคร ไม่ออกมาด่าคนงานด้วย
เมื่อคืนนี้ผมก็ช่วยคุณนายแกเก็บครัวตอนแกทำอาหารเสร็จ ดูตั้งใจดีนะครับเหมือนจะกินไม่ได้แต่ผมว่าก็น่าจะถูกสุขอนามัยดี เพราะใส่ผ้ากันเปื้อน ถุงมือยาง ผ้าปิดปาก ผ้าคลุมผม ผ้ากันเปื้อนซะเรียบร้อยผิดวิสัยปกติ แต่ถามว่าทำนี่มีสูตรไหม... ไม่มีครับคุณนายแกบอกว่า ใส่ๆแม่งไปเหอะ นี่แหละครับ มันอาจจะสะอาดแต่มันอันตรายตรงนี้
ไอ้ผมล่ะก็นึกห่วงคนงานต่างด้าวที่ว่า ไม่รู้คุณนายแกไปรู้จักมาจากไหน งานการกุศลแบบพวกช่วยเหลือคนยากไร้รึเปล่า ผมล่ะกลัวแกจะทำคนงานตายทั้งไซส์งานนี่ซิสำคัญ…
อ้อ แต่คงไม่หรอกครับ เพราะคุณนายแกหยิบยาแก้ท้องเสียไปด้วย แหมะ เป็นห่วงเป็นใยคนกิน
ก็อย่างงี้ล่ะครับถูกจะดูขัดๆกัน แต่ผมทำงานกับแกมานาน คนปากร้ายใจดีตัวจริงเลย ไม่ใช่ผมที่รู้หรอกนะครับว่าแกเป็นคนแบบนี้ ใครได้มารู้จักกับคุณนายจริงๆก็ชอบที่แกเป็นคนแบบนี้กันทั้งนั้น
เอ้า คุณนพพึ่งกินยาไป วิ่งเข้าห้องน้ำซะแล้ว ของเขาดีจริงๆ สู้ๆนะครับคุณนพ คนงานในบ้านรอคุณนพพาไปเลี้ยงส้มตำอยู่ครับ
...
(นาย)
ไอ้หมิงกินได้สองคำก็วางช้อน รสชาติคงเกินจะทน สีหน้าเย็นชาแบบที่มันไม่ค่อยจะทำให้ผมเห็นบ่อย เวลามันไม่ยิ้มหน้ามันนิ่งน่าถีบได้ใจจริงๆ ผมถอนหายใจเซ็งๆ ล้วงแผงยาในกระเป๋าแล้ววางแปะบนโต๊ะให้มัน ยาสองเม็ดที่ผมฉีดออกมาจากแผงใหญ่ที่บ้าน พกมาเพราะมันจำเป็น
“อะไร จะให้กินอีกหรือไง” มึงอย่ามาทำตัวงอแงใส่กุได้ไหมวะเจ๊ก ไหนๆก็จะไม่ได้เจอหน้ากันแล้ว
“เรื่องของมึง กุเอามาแถมให้ ยาแก้ท้องเสีย เผื่อมึงกินแล้วตาย จะได้ช่วยชีวิตตัวเองทัน ไม่ต้องกระแดะโทรมาตามกุให้กุขับรถข้ามจังหวัดอีก” สองคำก็ทำให้ท้องเสียได้ถ้าผมทำ ไอ้หมิงขมวดคิ้ว มองผมอย่างสงสัย ไม่ใช่แค่มัน ผมก็สงสัยตัวเองเหมือนกัน ช่วงนี้ยิ่งอารมณ์ขึ้นๆลงๆ เหมือนเป็นประสาทอ่อนๆ
“มาไม้ไหนวะนาย”
“ไม้สุดท้ายของกุแล้ว” ผมตอบมันเรียบๆ แล้วพูดต่อ “กุไปส่งมึงขึ้นเครื่องไม่ได้ แล้วมึงก็คงไม่อยากให้กุไปอยู่แล้ว กุเลยมาลามึงสักหน่อย ไอ้มักกะโรนีที่กุทำมาก็ทิ้งๆไปเหอะ กุแค่อยากทำให้มึงกินเฉยๆตามคำร่ำลือว่าฝีมือกุมันห่วยของจริง แล้วเผื่อมึงท้องเสียก่อนไป สะใจกุดี” ผมจบประโยคอธิบายเหตุผลที่ผมมาวันนี้ ที่จริงอยากจะมาทำอะไอย่างอื่นแต่ผมว่าแค่นี้ก็พอแล้วแหละ จบไม่สวยยังดีกว่าค้างคา
“ถามจริงๆว่ามีหัวใจหรือเปล่า” คำถามมึงน้ำเน่ามากเจ๊ก ใครสอนมึงพูด ถามแทงใจกุดีนะ... แต่ก็ไม่น่าถามมึงน่าจะรู้ดีกว่าใครว่ากุมีหรือไม่มีหัวใจ มองนาฬิกาที่ติดอยู่ที่ผนัง ใกล้เวลาที่ผมต้องไปรับไอ้นาฏแล้ว แต่สายตายังเหลือบไปเห็นฝาตู้เย็นที่ว่างเปล่า... ปกติมันเคยมีอะไรบางอย่างติดอยู่ตรงนั้น แต่ตอนนี้มันไม่มี เอาไปทิ้งก็ดีแล้ว
“จะมีไม่มีมันก็ไม่เกี่ยวอะไร เดี๋ยวกุไปและ นาฏรออยู่” ผมลุกขึ้นยืน หมิงก้มหน้านิ่ง บรรยากาศมันน่าอึดอัดต่างกับตอนแรกที่ผมคิดว่าทำให้มันสนุกสำหรับผม... แต่มันก็ทำไม่ได้ ทั้งตอนนี้นอกจากจะทำให้ไอ้หมิงลำบาก ผมเองยังรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเข้าไปอีก นิสัยผมกับเรื่องรักๆแบบนี้มันไม่เข้ากันเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“จะเจอกันครั้งสุดท้ายแล้วใช่ไหม” ไอ้ต่างด้าว มึงคงมีปัญหาด้านความเข้าใจ...
“มึงนี่เข้าใจยากนะ ครั้งสุดท้ายแล้ว หมดเวรหมดกรรมแล้ว ถ้าท้องเสียก็อย่าลืมกินยานะมึง” ผมเดินอ้อมโต๊ะไปยืนตรงหน้าไอ้หมิงที่หันตัวมามองผม หน้ามันซีดมากจริงๆ คงไม่ใช่เพราะกุใช่ไหม แย่วะ ถ้าบรรดาญาติมึงมาเห็นมึงคงตกใจ เจอหน้ากันครั้งสุดท้าย มึงก็ดันทำตัวซะทุเรศเลย มึงจะสังเกตไหมว่ากุอุตส่าห์แต่งตัวสุภาพๆมาหา จะได้เห็นกุในสภาพดีๆบ้าง
“หมิงรักนายนะ” แล้วมันก็พูดออกมาอีกครั้ง... เออ
“มึงต้องเจอคนที่ดีกว่ากุ” ผมพูดเบาๆแล้วก้มตัวลงไปกอดไอ้หมิง เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ผมจะทำแบบนี้ กอดแบบเพื่อนที่ดีๆควรทำ ไอ้หมิงนั่งนิ่งผมรู้สึกถึงเสียงหัวใจของมันที่เต้นแรง... ผมยกมือขึ้นตบหลังมันเบาๆ ก่อนจะผละออกมา หันหลัง...
มีเหตุผลบางอย่างทำให้ผมไม่อยากมองหน้ามันตอนนี้
“กุขอโทษนะมึง” ผมพูดสิ่งที่ควรพูดเป็นประโยคสุดท้าย วางกุญแจห้องของมันคืนเอาไว้บนโต๊ะ เดินออกจากห้อง หมิงไม่พูดอะไรสักคำ แต่ก็ดีแล้ว เพราะยิ่งพูดจะยิ่งทำให้อะไรๆแย่ลง
ผมลงไปที่ลานจอดรถของคอนโด สวนกับน้องธามที่พึ่งกลับมา ตั้งแต่โกนเครามานี่ดูสะอาดขึ้นเยอะ พอจะเข้าใจว่าทำไมกันต์ถึงชอบ ธามเป็นคนเปิดเผย ตรงไปตรงมา แล้วที่สำคัญคือกล้า กล้าทำในหลายอย่างที่คนอย่างผมไม่กล้าทำ น้องธามเดินตรงมาหาผมก่อนเหมือนเคย หน้าตาดูตื่นตกใจ คงเริ่มระแวงเพราะเห็นผมเดินลงมาจากคอนโด
“ไปหาพี่หมิงมาเหรอ ไม่ยอมบอกตั้งแต่แรก เป็นไงบ้างพี่” จะบอกดีไหมว่าให้มันกินอะไรบางอย่างที่อาจจะทำให้ท้องเสียไม่ดีต่อกระเพาะอาหาร แล้วก็หนีลงมา
“ก็ไปลามันนิดหน่อย เดี๋ยวจะไปละฝากดูมันด้วยแล้วกัน เหมือนจะไม่ค่อยสบาย” ผมบอกกับน้องเอาไว้ ธามขมวดคิ้ว มองหน้าผมแบบไม่อยากจะเชื่อ วันนี้มีแต่คนสงสัยในการกระทำของผมกันนะ มีปัญหาอะไรกันมากป่าววะ
“พี่หมิงไม่พูดอะไรเหรอ”
“ปล่อยมันพูดมานานแล้ว ตอนนี้หมดเรื่องจะพูดเงียบๆ โง่ๆอยู่ในห้องมันนั่นแหละ” ผมแสยะยิ้มตบท้ายประโยค เรียกสีหน้าผวาๆจากหมอธามได้พอสมควร ขวัญอ่ออนนะหมอธาม
“เอ่อ...” หมอพูดอะไรไม่ถูก
“พี่ไปละ เดือนหน้าเดี๋ยวจะเรียกไปที่ฟาร์มนะ บอกไว้ก่อน” ผมยิ้มให้หมอธามที่พยักหน้ารับคำหงึกหงัก แล้วเดินไปที่รถกระบะคันประจำที่ผมขับไปไหนมาไหน ที่จอดตรงนี้มันเคยเป็นที่จอดรถของไอ้หมิง ที่ตอนนี้รถมันคงเอาไปขายเรียบร้อยแล้ว ผมถอนหายใจเบาๆ คงไม่ได้มาที่นี่อีก เพราะมันไม่มีเหตุจำเป็น ไม่มีธุระอะไร ไม่ต้องมีใครมากวนใจโทรตามเสียงเหมือนคนใกล้ตายให้ต้องมาดูแล พาไปหาหมอ
ผมขับรถมาเรื่อยๆ รถทั้งคันมีแต่ความเงียบ ผมไม่เปิดเพลง เป็นปกติอยู่แล้วที่เวลาผมขับรถผมจะขับไปแบบเงียบๆ เว้นแต่ว่าจะมากับคนอื่น ขึ้นมอเตอร์เวย์ ถนนโล่ง เร่งความเร็วแซงรถคันอื่นไปเรื่อยๆ ไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้น ที่ไปหาไอ้หมิงมาเหมือนมันเอาทุกอย่างออกไปหมด ทุกอย่าง ทุกเรื่องที่เคยคิด เคยรู้สึก แต่ตอนนี้ก็จบมันลงไปหมดแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันจะถูกจะผิดยังไงแต่ผมว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันถูกแล้ว ไม่ใช่การรั้งมันเอาไว้เหมือนตอนแรกที่ผมคิดจะทำ ผมคิดจะบอกให้มันอยู่ต่อ แล้วผมจะยกโทษให้ ทุกอย่างเริ่มใหม่... เหมือนจะดี ผมเตรียมที่จะไปพูด แบบที่ไม่เคยพูดกับมัน ผมจะไปพูดสิ่งที่มันต้องการให้ผมทำแต่รู้อะไรไหม หมิงมันเป็นคนที่ดื้อด้านแบบน่าฆ่า ฝังใจกับอะไรที่ไม่น่าจะต้องจำ
ที่สำคัญที่สุดคือรับผิดชอบความผิดของตัวเองมากเกินความจำเป็น...
ผมกับมันควรจะเป็นแค่เรื่องสมัยเรียนรักแบบเด็กๆ แล้วก็เลิกๆจบๆกันไป ลืมกันไป สนใจกันด้วยอารมณ์ที่ฉาบฉวย มันแสนธรรมดา มันไม่ยิ่งใหญ่ ไม่โรแมนติก ไม่น่าสนใจ ที่รู้จักกันเพราะเห็นหน้าตาถูกใจด้วยซ้ำ เห็นไหมว่ามันไม่มีอะไรที่น่าจะยืนยาวตั้งแต่ต้น แต่มันผิดตรงที่มันเกิดเรื่องนั้นที่มันโกหกผมขึ้นมา แล้วหมิงมันดันเป็นคนดีเกินไปที่คิดว่าเป็นความผิดของมันที่ต้องรับผิดชอบ ที่มันทำให้ผมเสียใจ อีกอย่างที่ผิดคือคนที่มันโกหกเป็นผม เพราะผมเป็นคนไม่เคยยกโทษให้ใครง่ายๆ ทุกอย่างมันเลยยืดเยื้อไม่สิ้นสุด
เจ็บกันถ้วนหน้าอย่างที่เห็น ถ้าสักคนไป อะไรๆจะดีขึ้น
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่รั้งมันเอาไว้ กลับสิงคโปร์ดีกับมัน มันจะมีงานที่ดี ได้อยู่กับครอบครัว มันอยู่นี่มันต้องดูแลชีวิตมันเองทุกอย่าง งานหนัก แล้วทำไมผมต้องเห็นแก่ตัวรั้งมันเอาไว้เพราะแค่ว่าผมอยากจะเริ่มใหม่กับมันซึ่งมันไม่ได้ดีกับทั้งตัวผมตัวมันเลยสักคน ที่เป็นแบบนี้ ผู้ชายกับผู้ชาย ถ้ายิ่งถลำลึก มันจะยิ่งลำบาก ปลายทางมันอยู่ที่ตรงไหนก็ไม่รู้... ความรักมันไม่ใช่เรื่องแน่นอน
ผมไม่ใช่คนใจร้ายขนาดที่จะทำร้ายมันได้ถึงขนาดนั้นหรอก... ถึงจะดูเป็นแบบนั้น
ต่อจากนี้ผมยอมรับว่าผมอาจจะเหงา อาจจะไม่มีคนคอยเถียง ไม่มีคนเอาใจ อยู่คนเดียวจริงๆตามที่ผมทำเหมือนว่าต้องการแบบนั้นมาตลอด อีกหน่อยผมก็ดีขึ้น ผมไม่ใช่คนที่แสดงความรู้สึก ผมเหมือนไม่รู้สึกอะไร ผมหลอกคนอื่นเก่ง แต่ที่เก่งที่สุดคือหลอกตัวเอง หลอกว่าผมเป็นคนใจร้าย หลอกว่าตัวเองไม่มีหัวใจ หลอกว่าไม่มีความรู้สึก หลอกตัวเองว่าเข้มแข็งพอ หลอกว่าผมไม่ต้องการความรักจากใคร หลอกว่าไม่ห่วง หลอกว่าไม่สนใจ หลายคนเชื่อ รวมทั้งไอ้หมิงก็คงเชื่อแล้วจริงๆว่าผมไม่มีหัวใจ
ไม่เคยต้องเจ็บจากใครเท่าเจ็บจากมันจริงๆ ตอนนั้นก็เพราะคำโกหกของมัน ตอนนี้ก็ยังมาต้องเรื่องของมันเองอีกที่ต้องไป ผมเชื่อว่าคนที่ไม่ควรจะคู่กัน ต่อให้ทำยังไง มันก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่ชอบฝืนอะไรผิดกับไอ้หมิงที่มีเหี้ยอะไรแม่งก็จะแหกกฎมันทุกอย่าง ต่างจากผมสุดขั้ว ผมไม่รู้ว่าหมิงจะคู่กับใคร แต่ผมรู้อยู่อย่างหนึ่งคือ
คนที่ไม่ควรได้คู่กับใครอีกคือผม
...
(หมิง)
นายกลับไปชั่วโมงกว่าแล้ว ผมก็ยังนั่งเฉยๆนั่งอยู่บนโซฟา รายการเพลงที่เปิดเอาไว้ไม่ได้เข้าหูสักนิด ยาแก้ท้องเสียวางไว้บนโต๊ะ ผมไม่เป็นอะไรสักอย่าง ไม่ได้ท้องเสีย ไม่รู้สึกปวดท้อง ไม่แม้แต่จะปวดฉี่ด้วยซ้ำ ผมรู้สึกอยู่อย่างเดียวตอนนี้คือกอดของนาย มันเป็นครั้งแรก และครั้งเดียว นายไม่เคยทำแบบนี้ ตอนที่แขนของนายคลายออกจากตัวผม ผมรู้สึกเหมือนทุกสิ่งกำลังจะทลายลงมาทับผมอีกครั้ง
หยดน้ำอุ่นๆที่ซึมลงมาโดนหัวไหล่ผมชั่วครู่เดียวก่อนที่นายปล่อยผม... มันใช่น้ำตาของนายรึเปล่าหรือผมคิดไปเองอีกแล้ว
นายใจดีเกินไปเสมอ เกินกว่าที่ผมจะตัดใจแล้วมองไปทางอื่นทั้งๆที่ถูกปฏิเสธตลอดเวลา ถูกไล่ ถูกด่า แต่ถ้ามองให้ลึก สุดท้ายพอผมไม่สบาย ใกล้ตาย นายก็ขับรถข้ามจังหวัดมาถึงห้องผมแล้วด่าผมเสียๆหายๆทั้งๆที่กรอกยาเข้าปากผม อยู่เป็นเพื่อน ถึงจะทำท่ารำคาญขนาดไหนแต่สุดท้ายก็รับโทรศัพท์ทุกครั้ง เป็นคนที่จริงใจที่สุดเท่าที่เคยรู้จักมา ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจนตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม…
ผมไม่รู้เลยว่าวันนี้นายทำมักกะโรนีที่รสชาติห่วยแตกที่สุดเท่าที่ผมเคยกินมาให้ผมกินทำไม ผมรู้ว่านายทำอาหารไม่เป็น ถึงขั้นติดลบ นายก็รู้ตัวเองดีและไม่เคยทำให้ผมเห็นสักครั้ง แต่ครั้งนี้ทำไมถึงทำมาให้กิน
ทำไม...
แล้วที่บอกว่าผมต้องได้เจอคนที่ดีกว่านี้ จะบอกทำไม ในเมื่อในสายตาผมนายก็รู้ทั้งรู้ว่านายคือคนเดียวที่ดีที่สุดของผมแล้ว
ทำไม... ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไมต้องทำเหมือนไม่มีหัวใจทั้งๆที่มันมีอยู่ ทำไม...
...แค่พูดมาคำเดียวว่าให้อยู่ต่อ บอกมาแค่รักคำเดียว ผมจะยกเลิกทุกอย่างแล้วอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน แต่นายกลับบอกผมว่ายกโทษแล้วปล่อยผมไป ผมควรจะทำยังไง...
ทำไม... แล้วทำไมต้องเป็นเพราะผมทุกครั้งที่ทำให้นายเสียน้ำตา
...
(นาย)
ผมจอดรถแวะที่ปั๊มน้ำมัน เดินเข้าห้องน้ำ ซื้อน้ำกิน แล้วเดินกลับขึ้นรถ... ผมขับรถมาจอดที่หลังปั๊ม เพราะผมรู้ว่ามันกำลังจะมา...น้ำตา น้ำตาหยดแรกไหลตั้งแต่ผมยังไม่จอดรถสนิทดี แล้วไหลลงมาเรื่อยๆไม่หยุด ผมรู้ว่าผมร้องไห้ทำไม เรื่องควายๆที่ใครก็รู้
ปัก! ผมทุบพวงมาลัยรถแรงๆ ความเจ็บที่แล่นไปทั้งแขนแทบจะไม่รู้สึกเพราะตอนนี้ที่ผมรู้สึกคือมันปวดตรงกลางหน้าอก อธิบายไม่ถูกว่าทำไมแต่มันเจ็บมากกว่าที่แขนรู้สึก น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหล่ผ่านแก้ม ภาพข้างหน้าพร่ามัวมองไม่รู้เรื่อง ผมช่วยทำให้ตัวเองดีขึ้นได้มากที่สุดก็แค่นั่งกอดเข่า แล้วซุกหน้าลง น้ำตายังไม่หยุดไหล ผมคุมมันไม่ได้
ผมผิดที่ผมโกรธมันเมื่อสามปีก่อน
ผมผิดที่หลังจากนั้นผมทำเหมือนไม่ใส่ใจมันเลย
ผมผิดที่ผมไม่เคยให้โอกาสมันอีกครั้งตั้งแต่แรก
ผมผิดที่คิดไปว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปได้อีกนานโดยที่ไม่เคยคิดว่าสักวันมันจะต้องเป็นวันที่ใครคนใดคนนึงหมดความอดทน
ผมผิดมากที่ไม่ยอมพูดอะไรสักอย่างที่มันอยากฟังและจนสุดท้ายผมก็ยังทำทุกสิ่งให้ตรงข้ามกับที่มันต้องการทั้งที่ผ่านมามันทำทุกอย่างให้ผมมาตลอด
เหมือนที่ผ่านมามีแต่ผมคนเดียวที่ทำผิดพลาด... ถึงจะไม่มีใครรู้ แต่ผมนี่แหละรู้และกำลังได้รับการลงโทษอย่างสาสมกับการที่ปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างทิ้งไป แต่พอจะคว้ามันคืนมาก็ไม่ทันแล้ว
ขอบคุณจริงๆที่พี่นพเอารถไปติดฟิล์มดำ มันคงเป็นภาพที่ไม่น่าดูที่ผู้ชายคนนึงนั่งกอดเข่าแล้วร้องไห้ราวกับเก็บน้ำตานั้นมาทั้งชีวิตเพื่อที่ให้มันมาไหลในวันนี้ วันที่แดดแรง ฟ้าสดใส... วันที่เป็นวันที่ดีของใครหลายคน ยกเว้นผม
...18-4-2012
:z2:เชิ้บๆ เป็นไงนักอ่านที่รัก วันนี้มาอัพไวนะจุ๊ สติยังมีด้วย 5555 ว่าจะตอบโพส ไม่รู้จะน็อคก่อนไหม
ด่าพี่นายกันยับเลยอ่ะบทที่แล้ว โหๆ สงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหาร ใครว่านายไม่มีหัวใจ ไงล่ะ เฮอะๆ ดราม่าไปเลยทั้งบท จัดปายยยยยยยย สรุปว่าพี่นายไม่ได้วางยาอะไรสักกะอย่าง ...ส่วนหมิง......... เออะ รออ่านกันต่อไป ยาวปาย ยาวปายยยยย เขียนดราม่านี่สนุกนะ รู้สึกมีอารมณ์ร่วมมาก พี่กันต์ได้รับการกล่าวถึง1ประโยค ธามก็ออกมาแว้บๆ 555555555
ขอบคุณที่ติดตามอ่านฮ่ะ รักนะชุ้บๆ :กอด1:
ปล.มาอ่านคอมเม้นแล้วต้องชี้แจงเหมือนหลายคนจะไม่ค่อยเข้าใจว่า บทนี้นายไม่ได้รั้งหมิงแต่ประการใด นายให้หมิงไป เพราะอยู่ๆไปก็ไม่มีความแน่นอน และให้หมิงได้กลับไปอยู่กับครอบครัวที่สิงคโปร์ และมีร้านของตัวเองงานที่ดีกว่าที่นี่
เหอะๆ ขอโทษด้วยค่ะที่อ่านแล้วอ่านไม่รู้เรื่อง T T
-
จิ้มก่อนนนนน
ปาดเปล่าาา
------------------------
พี่นาย โอ๊ยยยย พี่นาย อยากไปช่วยเช็ดน้ำตาจริงๆ
ชอบมากอะไรที่ดราม่าเนี่ย อ่านแล้วอินตาม
น้ำตาไหลตามพี่นาย นึกภาพพี่นายนั่งกอดเข่าร้องไห้
โฮ TT สงสาร
-
ทำไมช่วงนี้นักเขียนในเล้าเค้านัดกันแจกมาม่าอ่ะ :o12:
น้ำตาจะหมดตัวแล้ว นึกว่าตอนนี้จะคลี่คลายแล้ว นึกว่านายจะบอกไม่ให้หมิงไป อย่าเพิ่งเป็นคนดีเลยนะนาย ร้ายมาตลอดแล้วอ่ะ
ช่วยรั้งเชพไว้ทีเหอะ ไม่อยากกินมาม่าแล้ว ตอนนี้มันอึดอัด หน่วงๆอ่ะ อ่านตอนนายร้องไห้
อิคนอ่านก็ร้องไปด้วย :sad4:
ไม่ไหวแล้ว สงสารทั้งคู่เลย คนเขียนจ๋า สงสารคนอ่านเหอะนะ ไม่เอามาม่าแล้ว อิ่ม
-
special - อั๊ยยะ ช็อคกันไปเลยล่ะเซะ ที่จริงแล้วพี่นายไม่ร้ายเลยนะ แสนดีที่1 ส่วนธามยอมโดนหลอกใช้เห็นแก่ชาเขียวฟรี พูดแล้วก็หิวเอง คนอ่านนี่นอนดึกเหมือนกันนะนี่ ขนาดอัพใกล้เช้ายังมีคนอยู่เลย ปลาบปลื้มๆ
MoMoRin - เครื่องหมายทางการค้าอย่างเป็นทางการของคนเขียนฮ่ะ 5555 ขยันตัด ขยันซอย (แต่งต่อไม่ออกอันที่จริง อะฮุ) ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้ะ
hikikomori - มักกะโรนีไม่ผสมอะไรสักอย่าง มีแต่ฝีมือนายล้วนๆ ใจจริงแล้วตอนแรกนายจะไปรั้งหมิง แต่ด้วยความดราม่าตามที่ควรจะเป็นนายจึงเลือกที่จะปล่อยหมิงไปตามทาง แต่ไม่รู้หมิงจะไปไหมต้องติดตามกันต่อปายยย ขอบคุณที่ติดตามเน้อ
misshappy_time - หมดก๊อกแล้วจ้าาาาา ได้ยาวเท่านี้แหละ T T ติดตามกันต่อไปเถิดคนอ่าน เรื่องนี้เล็กสั้นขยันซอย 555
RoseBullet - ไม่รู้ว่าอยู่กับหมิงนายแบบบทนี้คนอ่านยังจะชอบอยู่ไหม 55555 แต่บทหน้าคิดว่าพี่กันต์จะได้มานะ ห่างหายไปนาน หลังจาดเชฟพอเริ่มจะคุมสติได้ นายก็กลับมา อิเชฟสติแตกอีก ส่วนยาถ่ายพี่นพใช้แทน ไหลแรงมากพี่นพฝากบอกมา ตอนนี้ช่วยนายซับน้ำตากันก่อนอ่ะประเด็น 555
ninghyuk - นายไม่มีแผนเลยจ้าา หักมุมไปเลย5555 นายไม่ทำอะไร นายแค่มาลา ไม่รู้คนอ่านจะตามมารุมด่าเราไหม แต่เรารักนะจุ้ยๆ 555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
fuku - ฆ่าฉันๆให้ตายดีกว่า คิดเอาแล้วว่าไอ้หมิงอาจจะยอมให้นายรั้งแบบกินยาถ่ายดีกว่าแบบนี้ ดราม่าเหลือหลาย ขอบคุณที่ติดตามกันมานานนะจ้ะ จุบะ
masochism2018 - นี่ก็ไม่มีฟอร์มอะไรแล้วบทนี้พี่นาย ปล่อยหมดก๊อก น่าสงสารสะเทือนอารมณ์ได้อีก อย่าไปว่าพี่แกเลย จริงๆแล้วเป็นคนดีนะพี่นายอ่ะ ฮุๆๆๆๆ แต่คนเขียนอ่ะเลว กร๊ากกกก ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
wolfram - หมิงรอด ส่วนนายอาการน่าเป็นห่วงมากถึงมากที่สุด ส่วนธามสบายดี อิ่มท้อง5555555 ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
wan - เบลอว่ารักแถบ อ่ะคนอ่าน จุ๊กรู้ววววววว 555555 นายไม่ทำแบบนั้นกะหมิงหรอกหนา ลากเข้าถ้ำนี่ก็ฮาร์ดคอร์เกิ๊น สยิวกริ้ววว ขอบคุณที่ติดตามอ่านอย่างเหนียวแน่นหนึบนะจ้ะ ปล.วันนี้มีสติมาตอบโพสอ่ะ ดีใจมาก 555
ทิวลิปสีส้ม - ตอนนี้น่าสงสารกันทั้งสองคน บทนี้ดราม่า โปรดอย่าด่าคนแต่ง 555555 ขอบคุณที่ติดตามจ้า
greensnake - หมิงมันไม่ใจอ่ะ กินไปแค่สองคำก็เลิก นายอุตส่าห์ตั้งใจทำ ร้องไห้เลย 5555 ตอนนี้ไอ้หมิงปวดตับมาก เพราะนายไม่มาง้อ แต่นายมาลา เศร้าสุดๆ โปรดติดตามกันต่อไปนะจ้ะ
iforgive - ไม่ช่ายยยยยย ไอ้หมิงสบายดี แต่นายปวดใจมาก โปรดติดตามว่าไอ้หมิงจะไปหรือจะอยู่
bow55 - ตอนนี้ต้องเปลี่ยนมาเป็นนาย เพราะรักจึงยอมปล่อยให้หมิงไป กรีสสสสส ดราม่าเวอร์ โปรดติดตามเจ้าข้าเอ้ยยย
1wariya1 - ไม่ซึนค่ะบทนี้ ดราม่ากันไปเลย นายเรียกคะแนนสงสาร โปรดติดตามกันต่อไป
yang - หมิงยังไม่ตาย 55555555555555555 คนอ่านอาจจะผิดหวังเล็กน้อย โปรดติดตาม
nunamicky - คนโดนยาคือพี่นพจ้า 5555 พี่นพสบายตรูดแล้ว ส่วนหมิงนั่งเศร้าตามเดิม ส่วนเศร้าที่สุดคือนาย ร้องไห้แล้วววววว โปรดติดตามว่ารายต่อไปใครจะร้อง กรีสสสส
Nankoong - สรุกว่า ไม่รั้ง นี่แหละคือนาย!!! นายเอาน้ำตาเข้าแลกอีกแล้วเจ้าพระคุณเอ้ยยยย โปรดติดตามให้กำลังใจกันต่อไป
HETATaughT - หมิงสบายดี แต่จิตใจย่ำแย่ขนาดหนัก T T โปรดติดตามตอนต่อปายยยยย คนเขียนจะสู้ อิ๊สสส
misso - หมิงกับนายแท็คทีมกันดราม่าแล้วคราวนี้ ทำใตดีๆนะทุกคน ถือทิชชูซับน้ำตงน้ำตาด้วย ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะ จุ้บๆ
rubymoona - หมอธามออกนิดเดียวเพราะช่วงนี้ต้องหลบให้คู่ดราม่าเจ้าข้าเอ้ยยย ไอ้หมิงยังไม่ได่ขึ้นเครื่องเลยจ้ะ ส่วนนายปวดใจกันไปแล้วพี่น้องเอ้ย โปรดติดตามความดราม่ากันต่อไป
Chiren - ฆาตกรเลือกเย็นเฉือนใจกันไปเลยบทนี้ ไอ้หมิงไม่ตาย ยาถ่ายไม่มี หักมุมไม่ให้ตั้งตัวกันไป โปรดติดตามดูใจนายหมิง เจ๊กจะอยู่หรือจะไป ติดตามต่อบทหน้าพี่น้องงง
naiin - อย่าออกตัวแรงจ้า บทหักมุมไปแล้ว นายไม่รั้ง นายถึงไม่พูด นายไม่ได้คิดตื้น นายมีเหตุผลนะ อ่านดราม่ากันไปนะตัวเธอว์ โปรดติดตาม
loyal_mook - ตอนนี้ต้องมาไว้อาลัยความดราม่าของเรื่องนี้ไปก่อนเลย หมิงบอกว่าแม้แต่ฉี่ก้ยังไม่ปวด นายมาเหนือเมฑ ปล่อยหมิงไปซะง๊านนนนนน ขอบคุณที่ติดตามจ้ะ
evilheart - คือตอนนี้ต้องไปดูใจนายก่อน ไอ้หมิงยังสบายดี ช่วงนี้ให้นายดราม่าบ่อยมาก โปรดติดตาม ปล.มาม่านี่อาหารศักดิ์สิทธิ์นะ รอดชีวิตมาทุกวันนี้เพราะมาม่า
navysilver - 55555555555 ไอ้หมิงรอดจ้า อ่านบททที่แล้วจะร้อง อ่านบทนี้คงมีปล่อยโฮอ่ะ น่าสงสารแบวงเวียนชีวิตกันสุดๆอ่ะบทนี้ ดราม่าน้ำตาท่วมจอ ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามนะจ้ะ
taroni - เย็นเลย... เลือดเย็นแบบน้ำตานอง ผิดคาดกันล่ะเซะ โปรดติดตามต่อไปว่าจะดราม่าหรือฮาต่อ
lighter - นายไม่ได้ฆ่าหมิง แม่เจ้าาาา แต่นายทำร้ายจิตใจตัวเอง ตอนนี้กำลังร้องไห้อยู่ ไปปลอบด่วน โปรดติดตามความดราม่ากันต่อไปว่าหมิงจะอยู่หรือจะไป จะพยายามเข็นออกมาไวๆจ้า
ASSASSIN - นายใจดีสุดๆนะจะบอกให้ เช้ดดดด ไม่ใช้sm อิแม่เอย คู่นี้เขาขายดราม่าต่างหากลล่ะตัวเธอ 5555 โปรดติดตามกันต่อไป
donghwa - ตอนนี้คนอ่านต้องคอมเม้นใหม่ว่า พี่นายเศร้ากว่านี้มีอีกไหม ดราม่าเวอร์ อะไรแบบนี้ บทนี้ช้ำใจกันไป ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมานานแม้คนเขียนจะดองก็ตามที 555555555 จะพยายามอัพไวๆเน้อ
Salome - ไม่มีการง้อ คนอย่างนายไม่เคยง้อใคร ไม่เคยรั้งใคร ดราม่ากันไปเล้ยยยยยยยย
choijiin - สรุปไม่มีใครไปโรงบาล แต่นายหมิงกำลังดราม่าอย่างหนัก ยังไม่รู้ชะตากรรมว่าหมิงจะไปหรือไม่ไป โปรดติดตาม ปล.คิดภาพนายหมิงหวานแหววกันไม่ออกเลยทีเดียวตอนนี้
sukie_moo - พี่นายหล่อยหมิงไปแล้วนั่งร้องไห้ เศร้าชิบหายบทนี้ T T โปรดติดตามบทต่อไป เศร้ากว่าเดิมไหมไม่รู้
uknowvry - อั๊ยยะ บทนี้เลยจัดดราม่าคู่ไปเลยไง 555555 จะบอกว่าเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดน เพราะนิยายนั่นมันสองปีมาแล้ว เก่ากรุมาก แต่มารู้เอาตอนที่คนที่แจกเค้ามาขอโทานั่นแล ไม่งั้นก็โง่อ่ะ 55555 ขอบคุณที่ติดตามกันนะจ้ะ
beautifuldead - หมิงไม่ใจอาะ กินแค่2คำเอง นายเฉลยแล้วว่าไม่ได้ไปง้อ แต่ไปลา ดราม่ามากค่ะบทนี้ น้ำตานองท่วมจอท่วมโลก โปรดติดตามตอนต่อไป
ToeyTato - สงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหาร หมิงไม่ตาย แต่นายร้องไห้น้ำตาท่วมแล้ว ขอบคุณที่ติดตามอ่านจ้า
warin - ต้องเปลี่ยนมาเป็นสงสารพี่นายมากแล้วแหละบทนี้ เศร้าสุดแสน โปรดติดตามต่อไปนะจ้ะ
iPuii - ธามเต็มใจให้หลอก เห็นแก่กินอ่ะ 5555555 นายเค้าไม่ค่อยเปิดเผย แต่บทนี้ก็หมดเปลือก ร้องไห้กันเลยทีเดียว พี่กันต์น่าจะได้ออกบทหน้าตามคำเรียกร้อง โปรดติดตามความดราม่ากันต่อไป ขอบคุณที่ติดตามนะจ้ะ
river - แอ๊ดดดดด ผิดหมดดดด สรุปบทนี้ดราม่า คนอ่านโดนหลอกกันไป โปรดติดตาม ปล.อาหารนายเกินทน ไม่มีใครกินได้เกิน2คำ
chisarachi - น่านนนนไง บทนี้ถูกใตคนอ่านชอบดราม่า 55555555 บทนี้นายออกจะน่าสงสารกว่าหมิงอยู่นิดหน่อย โปดติดตามให้กำลังใจกับเรื่องราวดราม่าต่อไป
gupalz - หมิงรอด แต่แผนรั้งของนายไม่มี มีแต่แผนลา เลยดราม่าเช่นนี้แล ขอบคุณที่ติดตามฮ่ะ
-~iK@iZ_KunG~- - ตอนนี้หมิงจะอยู่จะไปยังไม่รู้ แต่ที่รู้คือหมิงรอด และความดราม่าเข้าครอบงำแล้วเรียบร้อย ขอบคุณที่ติดตามจ่ะ
BitterSweet~ - สรุปมันไม่ใช้วิธีรั้งแต่เป็นวิธีลาแบบดราม่ามาก โปรดติดตามตอนต่อไปว่าจะมีอะไรมาอีก
Acacha - ตอนนี้นายนั่งร้องไห้ในรถ ทำร้ายหัวใจตัวเองไปแล้ว หมิงยังปลอดภัยดีโปรดติดตามกันต่อไป
crazy53 - ความจริงพี่นายไม่โหดเลย แต่ดูเหมือนจะโหดแค่นั้น พี่นายปล่อยหมิงไป ปล่อยให้เกิดความดราม่าาาาาาาาาาาา โปรดติดตามความดราม่าตอนต่อไป
bangkeaw - เชฟรอด แต่นายอาการทรุด ดูใจด่วนพี่น้อง
.............................................................................
ขอตอบแค่นี้ก่อน หมดแรง และเจอเรื่องสะดุดอารมณ์ ขอบคุณคนอ่านค่ะ
-
โอ้ยเศร้าจนติดลบ จะมาต่อไวไวไหมอ่ะ ใจจะขาด
อยากบอกชอบเรื่องนี้มาก ไม่รู้พลาดไม่อ่านได้ไงตั้งนาน
ตอนนี้ติดหง่อมแหง่ม รอทุกวัน มาต่อไวไวนะ รออยู่ ใจจะขาดและ
สงสารนายอ่ะ ยิ่งไม่พูดยิ่งเจ็บ อยากให้หมิงเปิดตาตี่ตี่ มองให้ลึกถึงข้างในใจของนาย
ไหนบอกเลือกที่จะรอ ดูคู่หมอทามดิแปดปียิ่งกว่าหมิงอีก เปิดตาตี่ตี่หน่อย สงสารนายอ่ะ
ร้องไห้คนเดียว อ่านไปร้องตามนายเฉยเลย ใจขาดอ่ะ มาต่อไวไวนะ คิดถึงนายอ่ะ
-
เข้ามาอ่านก่อนนอน เครียดเลยทีเดียว
หมิงจะไปแล้วนะนายยยยย ยังจะมาทำร้ายจิตใจกันอีก
ไม่รู้จะสงสารใครดีกว่ากัน.... :monkeysad:
-
เศร้ามาหลายตอนแล้วนะ
:z3:
(ช่วงนี้คนเขียนในเล้าไปโดนอะไรกันมาอ่ะครับ ดราม่าเข้านิยายทุกเรื่องเลยอ่ะ!! :z10: )
ปล พี่กันต์หายไปหลายตอนแล้วนะ :z13:
-
พี่นายได้โปรดรักพี่หมิงเหอะค่ะ
อย่าปล่อยพี่หมิงกลับไปเลยยย
ฮือออ สงสารทั้งคู่เลยจริงๆ
พี่กันต์หายไปแล้ว คิดถึงพี่กันต์ด้วยยยยย
-
มาม่าอ่ะ...... T_____T เกิดมาเป็นคนใจแข็งก็ต้องทรมาน ใจอ่อนก็ต้องทรมาน ความพอดีอยู่ที่ไหน T______T
สรุปว่าพี่หมิงจะกลับสิงค์โปร์จริงๆหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยน้าาาาาาา *โหยหวน* มาๆๆเดี๋ยวเค้าเช็ดน้ำตาให้พลางๆ
รอพี่นายกลับมาเช็ดให้พี่หมิงนะ ส่วนพี่นายเค้าก็จะเช็ดให้เหมือนกัน (ใจแข็งเหลือเกินคนบ้าไรก็ไม่รู้ ซึนด้วย)
รอจนกว่าพี่จะโอเคกับความรู้สึกและพูดอะไรสักอย่างไม่ให้พี่หมิงไป อย่าเพิ่งกลับฟาร์มไปทั้งอย่างนี้เลย T____T
สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ คนนึงไม่ยอมพูดส่วนอีกคนรอฟัง เดี๋ยวเค้าพูดให้ฟังเองเอาไหมแล้วพี่ต้องไม่กลับสิงค์โปร์นะ 55555
เจ๊กอย่าไปเลย อยู่กับนายเหอะ 55555555 พูดแืทนแล้ว ห้ามกลับๆๆๆ ดีกัน เข้าใจกัน รักกันสักทีเหอะ
พี่หมิงร้องไห้ข้ามวันมาหลายตอนแล้วอ่ะ สงสารพี่เค้า แก้ผ้าจนเป็นหวัด ตาบวมขอบตาดำเป็นแพนด้าแล้วอ่ะ 555
-
เจ็บปวดดดดดดดดด ดราม่า T[]T
-
เศร้าอีกแล้ว
เมื่อไหร่เจ๊กจะกลับมาร่าเริงซะที
-
สมน้ำหน้าสุดๆ ปล่อยให้บ้าต่อไปมาดมากนัก ฐิถิมากนักแล้วตอนเจ็บล่ะสะใจป่าว ทำตามใจเรียกร้องมั่งมันไม่ตายหรอก
-
เสียน้ำตาให้กับความรู้สึกที่ส่งไปถึงอีกฝ่ายแต่ไม่มีใครยอมรับ
มัวแต่เสียใจกับตัวเองอยู่ได้ อยากได้ก็คว้าเอาไว้ซักทีดิ
พอดีแก่ตายก่อนเข้าใจกันได้
-
อะไรก็ไม่ว่า ถามคำเดียว เมื่อไกร่จะหมดมาม่าคะคุณ~~~สรุปแล้วน่าสงสารทั้งคู่ ยึดติดทั่งสองคน ปากหนักอีกต่างหาก อยากได้ อยากทำ อยากให้อีกฝ่ายทำยังไง พูดอะไรก็บอกก็พูดแม่งออกมาเลยค่ะพี่ขา มานั่งซึมเศร้าร้องไห้เป็นเผาเต่าแบบนี้ ใครก็ไม่เห็น เจ็บหนักซะเปล่า...นะคะ
-
แงงงง ดราม่ายาวไปแล้วนะตัวเอง
ทำไมนายต้องทำร้ายตัวเองอย่างนี้ต่อไปด้วยนะ
เรื่องอย่างนี้มันพูดยาก
แต่ถ้าได้ลองกล้าพูดออกไปแล้ว เหมือยกหินออกจากอกเลย
สู้ๆๆๆ รอตอนหน้า> <
-
เศร้ากันอีกแล้ว เล้าเป็ดขยันดราม่ากันจริงเลยครับ :m15:
อยากบอกนายว่า รู้สึกยังไงกับหมิงทำไมไม่บอกไปตรงๆ ไม่้ต้องกลัวเสียฟอร์มหรอก
ถ้านายไม่บอกแล้วหมิงมันจะรู้ไหม นี้ขนาดมาง้อเขานะนั้น
สงสารหมิงจับใจเลยครับ หนีออกประเทศแม่งเลยหมิง
ไม่ต้องสนใจนงนายแล้วปล่อยนายนั่งเหี่ยวกอดกับฟอร์มจัดของนายเหอะ :m16:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ถ้าสิ่งที่ทำไปสุดท้ายแล้วทุกคนต้องเจ็บ จะทำไปทำไมกัน
บ้าอะป่าวววว พี่นาย พี่หมิง ใครก้ได้ หยุดทำแบบนี้
และไปปคุยกันได้แล้วววววว
-
เช้ดดด ตั้งแต่เห็นชื่อตอนนี่ก็แอบอุทานเบาๆในใจเลย
เหอะๆๆ แหม่ หวังไว้ลึกๆว่าตอนนี้จะเคลียร์กันให้เรียบร้อยสุขสันต์ลัลล้า
ที่ไหนได้ อ่านชื่อตอนกลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล
คือแบบเมื่อก่อนนี่หมั่นไส้เจ๊กตลอดอ่ะ แต่อ่านตอนนี้แล้วแอบย้ายข้างทันไหม สงสารอิเชฟอ่า TT
พี่นาย แม่ง! ยังเจ็บกันไม่พออีกเหรอวะ เจ๊กมันกำลังจะทำใจกำลังจะกลับไปได้แล้วเชียว
สรุปนี่พี่นายมาทำไม? มาทำร้ายเจ๊กส่งท้ายก่อนกลับประเทศเหรอ ทำร้ายคนอื่นไม่พอยังทำร้ายตัวเองอีก
งี่เง่านะ ไอ้ที่ทำนี่เคยถามคนอื่นบ้างหรือเปล่า คิดเองเออเองทั้งนั้นว่านั่นไม่ดีโน่นไม่ดีตัวเองไม่ดี บ้าบอ
ฮ่วย โมโหก่อนนอนเว้ย -_-
-
แบบตอนนี้มันหักมุมจากตอนที่แล้วเลยค่ะ
และคู่นี้ทำให้ลุ้นยิ่งกว่าคู่หลักอีก
ขอพี่นายมาอีกนะค๊ะตอนหน้า
-
เห็นคอมเม้นท์เเล้ว ...ยังไม่อ่าน!
อยากมาม่า ก็ มาม่าไปเล๊ย ไม่อ่านหรอก หึหึ
-
เมื่อไหร่มาม่าชามโตนี้จะหมดไปเสียที หึหึ
-
ตอนแรกนึกว่าพี่นายจะวางยาพี่หมิงให้ไปขึ้นเครื่องไม่ได้ซะอีก(เราคิดตื้นไปซินะ)
-
คิดว่าเป็นทางออกที่ดีที่จะคิดได้ แต่สุดท้ายก็ต้องเสียน้ำตาให้กับทางออกที่เลือก
อย่างว่าแหละเนอะ " สงครามยังไม่สิ้นสุด อย่าพึ่งนับศพทหาร " แต่อย่าให้ดราม่ามากนัก กลัวน้ำท่วมกรุงเทพ ฯ :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
เศร้า ทำไมมันเป็นแบบเน้!!
สงสารทั้งหมิงทั้งนายเลย :o12:
-
อยากจะถามนายจังว่าคิดแผนนี้นานมากปะ :seng2ped: ง่ายๆไม่ต้องมีเล่เหลียมเอาแบบโต้งๆไม่ต้องยืมมือใครลงมือเองจัดการเอง :pigangry2: แล้วก็ก็ฆ่าเชฟหมิงทั้งเป็น :seng2ped: :seng2ped:
-
จะสารภาพมั๊ยน๊อ นาย สงสารหมิงนะ
-
ช่วงนี้ นิยายที่เราตามอ่านอัพหลายเรื่องเลย แต่ 2/3 อัพแล้วมาม่าทั้งนั้น
โอ๊ยยยยยยย เจ็บปวด T^T
-
เซฟหมิงน่าสงสารอ่า
พี่นายต้องวันรถกลับไป กลับไปนะ :o12:
-
แงพี่นาย สงสารพี่นายอะ ปากแข็งก้องี้
-
นาย ทำไมไม่พูดดีๆกับหมิงอ่ะ!!
บอกเค้าว่ายกโทษให้แล้วก็ได้
รั้งหมิงเอาไว้หน่อยก็ได้นะ :sad4:
เมื่อไหร่มาม่าจะหมดคะ!! :L2:
-
นายเมินขนาดนั้นเเต่หมิงคิดได้ขนาดนี้...หมิงเหมาะกับนายที่สุดจริงๆง่ะ...
ถ้าหมิงรู้ว่านายร้องไห้ คงได้เปลี่ยนจากสิงคโปร์เป็นบ้านนายเเหงๆ
แต่ถ้าหมิงไปจริงๆ....นายขึ้นคานเเน่ๆ :laugh:
-
สู้ใหม่อีกซักรอบดีมั๊ยหมิง
ไปก็เจ็บ อยู่ก็เจ็บแต่ไม่จบนะ
เหอะ :impress:
-
เรื่องแบบนี้...ถ้าไม่คุยกันให้ดีๆ ก็เหมือนทำร้ายกันไม่จบสิ้น...ทำตามใจตัวเองกัยใหญ่เลยนะ นาย หมิง....555 กราม่าเอยจงซับซ้อนยิ่งขึ้น
-
นายย แน่มากกก
แต่ไม่กล้าเผชิญหน้าเหรอ??? 5555
ต้องใช้วิธีการแบบนี้ ลักลอบทำให้เค้าบาดเจ็บ ไม่แมนเลยน้า...(ทำไมต้องแมนฟระ)
แต่ไม่เป็นไรหรอก ผลลัพธ์เหมือนกัน กร้ากกกกก
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ้า.... สู้ๆ นะคนเขียน คนอ่านเป็นกำลังใจให้จ๊ะ
-
ดี๊ด๊าหวังเข้ามาอ่านบทหวานซ่อนเปรี้ยว แต่ไหง... :serius2:
นายขา เชฟตาตี่เสิร์ฟอาหารจานร้อนส่งด่วนตรงถึงบ้านมีแค่คนเดียว รั้งๆมันไว้เหอะค่ะ!! :o12:
-
:monkeysad:
นั่งร้องไห้ตามเชฟหมิงกะคุณนายเลยอ่ะ
-
อ่านตอนนี้แล้วเห็นภาพจริงๆ "ภาพนายกำลังกอดเข่าร้องไห้" ถึงวันแดดแรง ฟ้าสดใส จะเป็นวันดีๆของใครหลายคน
แต่ของนายถ้าตอนหน้าฝนตก ฟ้าหม่นหมอง แล้วหมิง-นาย กลับมา Happy...
ปล. Part พี่นาย พูดถึงหมอธามฟังแล้วปลื้ม ว่าทำไมพี่กันต์ถึงหลง(?)ธาม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
สงสารนายอ่ะ อ่านไปถือทิชชู่ไป :m15:
ฮือๆๆ พี่หมิงอย่าไปน้าาา :m15:
-
บอกแล้วว่าไม่ควรทำมักกะโรนี ควรจะทำมาม่าชามโตโตมากกว่า
จัดไปเลยมาม่าครบทุกรส อร่อยกันถ้วนหน้า
-
นายร้องไห้ :z3:
ฮือออออ อินๆๆๆๆ
นายยยยยยยยยยย นายยยยยยยย รั้งหมิงไว้เถอะะะะะะะะ
:pig4:
-
คิดถึงกันต์ธามมมมมมมมมมม คนเขียนจ๋าาา มาม่าอืดเต็มท้องแล้วจ้าาาาา จุ้บุๆ :กอด1:
-
อะฮึก อ่านแล้วปวดหนึบที่กลางอกเหมือนพี่นาย ฮือ พี่นายใจดีจัง ไอ้ต่างด้าวบ้าเอ๊ย!!!!รีบไปกอดขาพี่นายแล้วร้องไห้เดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!อะฮึก!!!
รักพี่นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
หมิงกินได้ 2 คำ ถือว่าสุดยอดแล้ว
เฮ่อ....ทั้งที่ต่างก็รักกัน
-
ไม่พูดไม่ใช่ไม่รู้สึก เศร้าจังเลยพี่นาย
ขอให้เชฟหมิงเข้าใจสิ่งที่พี่นายทำด้วยเถอะ สาธุ
-
น่าสงสารทั้งคู่เลย :monkeysad:
-
ทรมานใจตัวเองไปเพื่ออะไรกันเนี่ย
ทำตามใจตัวเองสักครั้งไม่ได้หรือไง ผลจะเป็นไง ก็ดีกว่าไม่ได้ทำนะ พี่นาย
-
:sad4: อยากไปเลยเชฟหมิงงงง
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: +1 :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12:
-
หรือครั้งนี้ฝีมือตก อาหารสูตรพี่นายไม่สำแดงฤทธิ์
ยาถ่ายก็ชวดดดด
กรี๊ดดดดดด
ปากแข็งทั้งสองคนนนนนนนน
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
นายต้องซื่อตรงต่อหัวใจดิ........ :เฮ้อ:
-
หมิงยอมกิน ทั้งที่รู้ว่ากินแล้วจะเป็นยังไง
นาย...
ทำร้ายหัวใจตัวเองแล้วเป็นไงล่ะ
เจ็บใช่มั้ย :เฮ้อ:
-
ตอนแรกนึกว่าพี่นายจะวางยาพี่หมิงให้ไปขึ้นเครื่องไม่ได้ซะอีก(เราคิดตื้นไปซินะ)
ฮ่าๆ คิดเหมือนกันเลยอ่า
แต่มันพลิกล็อก :a5:
พี่นายจะทำให้มันซับซ้อนทำไมน้า แบบนี้ยิ่งคลุมเครือเข้าไปใหญ่
พี่หมิงไม่รู้จะทำยังไงเลยเห็นมั้ย
ลองทำอะไรแบบที่ไม่เคยทำ ลองพูดจากใจทั้งที่เคยปากแข็งมาตลอด
มันก็ท้าทายดีนะพี่ ให้โอกาสตัวเองได้มีความสุขบ้าง...
-
น้ำตาไหลตั้งแต่พี่นายกอดพี่หมิงแล้วล่ะ :m15:
ผู้ชายแมนๆร้องไห้นี่มันให้อารมณ์เศร้าจับจิตจริงๆนะ
พี่นายร้องไห้ได้น่าสงสารมากอ่ะ พี่หมิงจะรู้มั๊ยน้า
เราก็อยากรู้ว่า ทำไม ทำไมมันเป็นเยี่ยงนี้เล่าคะ :serius2:
เจออารมณ์อย่างนี้แล้วมันพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
อยู่ที่พี่หมิงแล้วล่ะ รอพี่นายมีหวังได้จากกันจริงๆแน่
เอ้า ! เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะจ๊ะ :L1:
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ :กอด1:
บวกเป็ดให้พี่โจ(คนงานในฟาร์ม) พี่แกฮาดีอ่ะ ชอบ
-
พี่นายหลอกตัวเองเก่งจริงๆ
:monkeysad: เศร้าอะ
แล้วพี่หมิงจะทำยังไงต่อละเนี่ย
-
พี่นายร้องไห้อ่ะ
ไม่นะ ไม่เอาดร่าม่าแล้วจะเอาเลิฟๆอ่ะ :sad4:
-
นาย นางเอกสุดๆ
ปล่อยให้เธอไป เพื่อสิ่งที่ดีกว่าในชีวิตเธอ อะฮือๆๆ :o12:
หมิงตามไปปลอบหน่อย :oo1:
-
เอามีดมาแทงช้านที!!!!
:sad5:
ทำไมนายใจร้ายแบบเน้
น่าสงสารไอ้เจ๊กใจน้อย
เราไม่ยอมให้หมิงกลับน้า
หมิงอย่าปายยยยยยยยย
:sad4:
-
อ่าวกรรม ดราม่ายิ่งกว่าเดิมอีก ... ทำไมอะไรยังไงนี่
เหมือนว่าก็รู้สึกเหมือนจะใจตรงกันตลอดมา แต่ทำไมงี้เนี่ย T^T
(ปล สารภาพบาปว่า ช่วงหลังๆ มานี่คู่หมิงนาย แอบขโมยซีนตลอดเลย55 ยังไงก็ยังโบกธงเชียร์คู่นี้อยู่นะ)
-
สงสารพี่นายพี่หมิง
จะว่าปากแข็งมันก็ใช่นะ ลดทิฐิลงเหอะนะพี่นาย
นี่มันโอกาสสุดท้ายแล้วนะ เจ๊กเค้าจะไปแล้วนะพี่นายยยยยยยยย
พี่นายทำคนอ่านดราม่า โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12: :o12: :o12:
รับผิดชอบเลยยยยยยยยยยยยย
-
รักน่ะ แต่ไม่แสดงออกว่างั้นเถอะ
นาย ไม่แสดงออกเลยว่าแคร์หมิง
หมิงมันทำมาตั้งสามปี ถึงตอนนี้หมดแรงทำต่อ
นาย ... เราถามนายจริงๆ เถอะ ยอมปล่อยจริงเหรอ
ตอนหน้า ไม่รู้ใครจะเป็นฝ่ายวิ่งไปหาใคร เนอะ
-
ได้ซดมาม่าชามโตซะงั้น o22
นายทำร้ายจิตใจตัวเอง :sad4:
-
เอ่อ ถ้ารักแล้วทำไมไม่กลับไปง้อเค้าล่ะ โว๊ะ :z3:
-
นายน้อยสุดที่รัก อย่าร้องไห้นะ ๆๆ ฮือออ ๆๆ เศร้าแทน
ก็นายน้อยปากแข็งรักหมิงมิงก็บอกหมิงหมิงไปเลย
นายน้อยบอกไปเลย
ตามไปขอหมิงหมิงแต่งงานที่สิงคโปร์เลย~!~~~ 555
ชอบๆๆ รักหมิงนาย เย้ๆๆ
-
ทำไม ทำไมเป็นแบบนี้ :เฮ้อ:
-
คุณนายครับ จะบอกว่า ไม่มีรักใดที่จีรังแลยั่งยืน
หากแต่เราจงทำตามใจและความต้องการของเราเถิด
เพราะทั้งเขาและเราคิดตรงกันมันก็สำคัญมากพอแล้ว
อย่าได้ทำร้ายจิตใจตัวเองและคนอื่นแบบนั้นเลย
ดูธามเป็นตัวอย่างนิดหนึ่ง ก็ได้
ไม่เสียหายหรอกหาก ชายจะรักชาย
-
เศร้าไปกับพี่นาย :monkeysad:
คราวนี้คงต้องรอดูว่าเชฟหมิงจะทำยังไง
:กอด1:น้องธาม :จุ๊บๆ:พี่กันต์
-
อ่านตอนนี้แล้วก็โกรธใครไม่ลงจริงๆ :sad4: :o12:
เข้าใจที่นายทำแล้วก็สงสารพี่หมิง
ไม่รู้จะพูดไง แต่ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ จะรอวันนั้นฮ๊าฟฟฟฟ o13
-
สงสารทั้งคู่เลย :sad4:
-
ฮือออออออออออออออออ
ปล่อยไปแล้วตัวเองก็เจ็บ
ทามมายยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ทำไมมันเศร้าอย่างเน้ :o12:
ปล.เล็กสั้นขยันซอยจริงเหรอออ o18
-
มันลึกซึ้ง
กว่าที่คิดแฮะ
แค่ทำในสิ่งที่อยากทำก่อนที่จะจากกันไป
ทำไม ไม่รั้งเค้าไว้
ก็เพราะไม่รู้ว่าถ้ารั้งไว้เค้าต้องรอ นายอีกนานเท่าไหร
เฮ้อออออ
พี่นายยยน๊าาาา
ซึนดีจริงๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
เพิ่งเข้ามาอ่าน แล้วติดใจ เลยอ่านเป็นบ้าเป็นหลังจนตามทัน
ชอบพี่กันต์ สุภาพบุรุษดี แต่ติดหื่น ..
ชอบหมอธาม ตรงๆดี ชอบยั่ว ชอบอ่อยพี่กันต์ทุกทีที่อยากลองอะไร
ชอบเชฟหมิง น่ารัก ติดหยอด ..
ชอบพี่นาย ดุ เด็ดขาด โหด แต่น่ารัก อ่อนโยน ใจดี
สงสัยมีแต่เชฟหมิงคนเดียวที่รู้ว่า พี่นายพูด ทำ แบบนี้แปลว่าอะไร
พออ่านถึงตอนนี้ อยากให้เชฟหมิงไม่ไปแล้วนอนตายอยู่ที่คอนโดตามที่พี่นายเคยบอกไว้
.. อีกอย่างหมอธาม รุกพี่กันต์บ่อยๆนะ ชอบมว๊ากก อ่านแล้วเขิน>////////////<
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คสามจริงนายก็น่ารักดีเนอะ
ปล่อยไปมันก็ดีกว่ารั้งไว้จริงๆแหละ T^T
-
รักมากพอที่จะปล่อยให้อีกคนไปและยอมเจ็บเอง
แต่ลืมไปรึเปล่าว่ามันเจ็บด้วยกันทั้งคู่
อย่าคิดแทนอีกคนเลยนะพี่นาย
-
แค่คำว่ารักมันพูดไม่ยากหรอกพี่นาย :z10:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เสียใจ เจ็บปวด ทั้งสองฝ่ายย คนนึงไม่คิดจะรั้งทั้งที่ใจอยากจะรั้ง
เจ็บปวดกว่านี้ไม่มีอีกแล้วววว :sad4: :sad4: :sad4:
ความรักยากนักที่จะเข้าใจ....เห็นใจทั้งคุณนายเห็นใจทั้งเฮียหมิง
ธามกะพี่กันต์มาช่วยหน่อยดิ......เร็วๆๆ
-
อ้าววววว
ผิดขาดแฮะ
นายยังมีเวลาน่ะ ทบทวนให้ดี
-
ดราม่ายาวไปแล้ว. ฮือออออ
พอเหอะ พลีสสสส :z3:
-
ฮ่าๆๆๆ พลิกล๊อคคิดว่านายจะวางยาเจ๊กซะอีก คนเขียนหักมุมเก่งจริงๆๆ o13
เอาใจช่วยทั้งคู่อ่ะ อยากเห็นช๊อตหวานๆๆๆ
-
พอเห็นชื่อตอน
เตรียมใจไว้แล้วมันจะต้องมาม่าแน่ๆ
ตอนแรกคิดว่าคุณนายจะวางยาพี่หมิงทำให้พี่หมิงไปขึ้นเครื่องไม่ได้
แต่ที่ไหนได้ ดันซื้อให้พี่นพ พออ่านๆไปสักพัก
เริ่มคิดว่าให้คุณนายวางยาพี่หมิงดีกว่าถ้าจะมาม่าตอนท้าย
:monkeysad: :monkeysad:
-
แงแง อ้ากจะเศร้าไปไหนนน แต่ละคนจะหนีหัวใจตัวเองไปทำไม
โหดร้ายยย มากกก แงแง
พี่ธามมาดราม่าปลิวหายอะ 55555+
สงสารพี่หมิงอะ T^T
-
ซะงั้นอ่าาา ผิดคาดจิงๆค่ะ T^T
หมิงหรือนาย ซักคนช่วยเป็นคนเริ่มเถอะ ฮือออออ
-
อยากจะร้องไห้ T_T มันทรมาน มันบีบหัวใจ ทำมัยมันต้องเป็นแบบนี้ เจ็บอะ ... เจ็บแทนทั้งหมิง และ นาย >< เจ็บกันไม่พอ ทรมานกันไม่พออีกใช่ไหม ทำมัยต้องทำให้เป็นเรื่องยากนะ โอ๊ยยยยยยยยย หน่วงอะ หน่วงมาก อยากให้หมิงกับนายได้ลงเอยกันดีๆ ฮือๆ
-
เศร้าอ่ะ การทำตามหัวใจไม่ใช่เรื่องผิดนะนาย
แต่ก็พอที่จะเข้าใจความรู้สึกนะ สู้ ๆ
ปล. แต่แอบปยากให้หมิงนายแฮปปี้อ่ะ -.-
-
อ้าวพี่นาย ดราม่าเลยหรอพี่
เอาไงดีเชฟ เอาไงๆๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคนแต่งนะ
-
:o12: :o12:
รู้ตัวเมื่อสายไปหือเปล่านาย
แต่ยังเหลือเวลาอีกนิดหน่อยนะ
ถ้ายังคิดจะคว้าคนรักเอาไว้ โปรดจงรีบกลับไป
:serius2: :serius2:
:กอด1:
-
เจ๊กน่าสงสารว่ะ :monkeysad:
ทำน้ำตานองหน้า ไม่รู้จะพูดยังไงดี :sad11:
ระหว่างหมิงกับนายมันจะจบลงอย่างนี้จริงๆเหรอ ไม่น้า~
-
หมิง-นาย จะดราม่า บีบคั้นอารมณ์กันไปไหน ?
พี่นาย ไม่ได้ "ไม่มีหัวใจ" หรอกนะ แค่พี่นาย ไม่ยอม "ทำตามหัวใจ" ต่างหาก (เฮ้อ... เศร้า :sad2: )
ไม่มีคำว่า "ไม่ดีพอ" หรอก แค่พี่นายเอ่ยปาก "ให้อภัย" มาคำเดียวเท่านั้น
แล้วพี่หมิงจะกลับมาตื้อจีบพี่นายอีก จะอีกกี่ปี่ กี่ชาติ ก็ไม่หวั่น ขอแค่คำว่า อภัย จริง ๆ
-
:impress3:
หมิง ยกเลิกตั๋วเครื่องบิน แล้วไปฟาร์มจระเข้เร็ววววว
-
:sad4: :sad4:
-
ดราม่าเกินไปแล้วววว เลี้ยวรถกลับไปรั้งพี่หมิงไว้ยังทันนะพี่นาย ฮรือออออ .
ไม่้เอา แบบนี้ไม่เอาาา แง้ .
:sad4:
-
44
ผู้บำเพ็ญประโยชน์
....................................................................................
(กันต์)8ปีที่แล้ว
ผมเคี้ยวลูกชิ้นปิ้งไปทำชีทไป มือขวาถือปากกา มือซ้ายถือไม้ลูกชิ้น รอบโต๊ะมีเพื่อนอีกสามคนนั่งสุมหัวรอลอกอยู่ พักเที่ยงที่ไม่ได้พักของเด็กม.6 ไอ้พวกม.ต้นแตะบอลกันเสียงเฮลั่นดังขึ้นมาถึงชั้นห้า ส่วนผมตั้งมานั่งเค้นสมองหาสูตรแก้สมการจนเส้นเลือดปูด เลือกได้ขอเป็นเด็กตลอดกาล แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่มีใครทำอะไรให้ผมลอกบ้าง เอ็นทรานท์ผมก็ว่าจะไม่เอาแล้ว ที่เรียนก็ได้ทุนแล้ว แล้วทำไมกุยังต้องมาทำข้อสอบเก่าย้อนหลังที่อ.สั่งอีกวะ ให้กุเป็นโพยอยู่คนเดียว ไม่ทำก็เดือดร้อนกันอีก เวรกรรมกุ
“กันต์มึงเสร็จยัง”
“อย่าเร่งกุ ไอ้เหี้ยข้อสุดท้ายแล้ว เจ็ด สามยี่สิบเอ็ด เจ็ดสี่ ยี่สิบแปด เจ็ดห้า สี่สิบ... เฮ้ย เชี่ย ผิดเลย เมื่อกี้กุทดถึงไหน ควายยยยยย” ผมโวยวาย กัดลูกชิ้นอีกคำ เหงื่อแตกพลั่กกับอากาศและการใช้สมองอย่างหนัก
“โทษๆ มึง” ไอ้โป๊ะขอโทษขอโพย ผมเลยต้องเริ่มคิดใหม่ตั้งแต่ต้น เซ็งงงง ผมรีบคิดรีบเสร็จ ปวดหัว ง่วง อยากนอน เมื่อคืนนี้ก็นั่งแก้รายงานนอนมันเข้าไปซะตีสาม ตื่นหกโมงเช้าโหนรถเมแทบจะยืนหลับมาเรียน รถก็ติด ร้อนก็ร้อน มาเกือบไม่ทัน แล้วคาบเช้าแค่ละคาบที่ผ่านมาไม่ปล่อยโอกาสให้งีบ เสียงอาจารย์ด่าแสบแก้วหูกระตุ้นเตือนตลอดทุก5นาที
“เสร็จแล้วเว้ย!” ผมวางปากกาลง ถอนหายใจเฮือก ยกมือขึ้นนวดขมับ... เพราะพวกมึง กุถึงไม่ได้ลงไปกินข้าว กุเลยไม่ได้โอกาสเจอน้องธาม อุตส่าห์ว่าจะหาโอกาสทักตอนเที่ยงสักหน่อย พวกมึงมันเลว ขัดขวางอาหารตาอันน้อยนิดของกุ
“มึงแม่งพ่อพระ กุขออวยพรให้มึงเจริญๆยิ่งขึ้นไป” ขอบคุณนะ กุดีใจมากเลย แต่ก็ยกมือไหว้รับพรไปแบบขำๆ
“กุออกไปฉี่นะ มีใครไปป่ะ” ตามคาด ส่ายหน้าทุกคน เพราะชีทส่งคาบหน้า แม่งไม่เสร็จกันสักคน ผมเดินลากขาออกไปถึงหน้าห้องเดินตามระเบียงไปจนสุด คนไม่ค่อยมีเพราะลงไปกินข้าวกันหมดดีๆ เพราะไอ้การยืนฉี่ท่ามกลางเสียงคุยแบบมหาศาลนี่ก็มีไม่ออกบ้างอะไรบ้าง
กำลังจะรูดซิบ ปฏิบัติภารกิจและ แต่...
“เห้ย พี่กันต์” ทักได้ถูกเวลามาก ผมนี่สะดุ้งรูดซิบขึ้นแทบไม่ทัน ดีไม่หนีบนั่น หนีบนี่เดือดร้อนกันอีก แต่เห็นแก่คนเรียก โอเค ให้อภัย
“ทักได้ถูกเวลามากธาม” ผมพูดแล้วยิ้มให้ ส่วนน้องน่ะเหรอทำไง หัวเราะแล้วเดินมายืนโถข้างๆ ได้ยืนเสียงรูดซิบดังฉึบ... สบายใจเลยนะ ผมเลยทำภารกิจต่อให้มันเสร็จๆไป แต่ไม่อยากฉี่และ อยากดูคนข้างๆมากกว่า
“ว่าจะไปหาพอดี” พอมาล้างมือธามก็พูดขึ้นมา ดีใจนะเนี่ย คงมาเรื่องงานอีกชัวร์ แต่ขอคิดเข้าข้างเองเถอะว่าน้องมันก็เห็นเราเป็นพี่ที่สนิทกันนอกจากเรื่องงาน ผมอมยิ้มแล้วสลัดน้ำออกมือเบาๆ (ถ้าเป็นเพื่อนผมเอาแปะหลังแล้ว)
“มีอะไรล่ะ” ทำเป็นนิ่งไปงั้นแหละผม แต่ข้างในเนี่ยยิ้มแก้มแตก
“โห ต้องมีอะไรด้วยเหรอ มาหาเฉยๆไม่ได้เหรอ” ธามมันพูดแล้วทำหน้าน้อยใจ ดูก็รู้ว่าแกล้งทำแต่ก็พอครับ สุขแล้ววันนี้ ผมไม่ต้องการอะไรแล้วสำหรับวันนี้ กลับบ้านนอน... แต่ทำไม่ได้นี่ซิ
“เอ้อออ ได้ เล่นงี้ไปไม่ถูกเลยนะ” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ มายืนคุยกันตรงระเบียงแทน เพราะกลิ่นห้องน้ำนักเรียนชายมันไม่ใช่กลิ่นที่ดีเลยจริงๆ ธามล้วงเอาห่อขนมญี่ปุ่นพวกที่ทำเป็นรูปปลา ดอกไม้ทำจากถั่วแดง ออกมาจากกระเป๋านักเรียนที่วางเอาไว้ตรงระเบียงออกมา
“เอามาฝาก” ผมรับมา มองหน้าธามที่ยิ้มน่ารัก ขนมมีสามชิ้น ชิ้นแรกเป็นรูปปลา ชิ้นที่สองรูปใบไม้ ชิ้นที่สามเป็นรูปดอกเบญจมาศ ผมเคยไปญี่ปุ่นมา เคยซื้อมาเหมือนกัน ถามว่าชอบกินไหม ตอบคือไม่ครับ มันหวานมาก เอาไว้กินกับน้ำชาอะไรพวกนี้ แต่มันสวยเป็นของฝากขึ้นชื่อเลย ก็มีแต่อีกนั่นแหละเพราะคนที่เราชอบแอบมองให้มา อะไรก็ชอบนั่นแหละ ไม่กินแต่ขอเก็บแล้วกัน
“ขอบใจๆ นี่เอามาเนื่องในโอกาสอะไรเนี่ย”
“ป๊าซื้อมาเยอะ เลยเอามาให้ พี่กันต์ช่วยธามหลายอย่างเลยเอามาให้ด้วย” อารมณ์ดิ่งเลยผม ถามทำเพื่อวะ หมดเซ็ง แม่งใครๆเขาก็ได้กัน ยังดีนะที่มีนึกถึงผม
“ไม่เป็นไร เต็มใจช่วย นี่เรียนอะไรต่ออ่ะ” ผมถามเปลี่ยนเรื่องคุย
“เรียนเลข ห้องข้างพี่กันต์นั่นแหละ วันนี้อ.เปลี่ยนห้อง” เห้ยย เอาวะ วันนี้ทำงานหนักแต่คุ้มค่า หาข้ออ้างเดินไปห้องเรียนพร้อมกันได้ ที่สำคัญวันนี้คาบสุดท้ายปกติเรียนห้องข้างกัน ฉะนั้น หาเรื่องลงจากตึกไปห้องกิจกรรมพร้อมกันได้อีก ในวันที่แสนแย่ยังมีเรื่องดีๆ
“อ้อ งั้นไปตอนเลิกเรียนก็ลงไปสนามพร้อมกันป่ะ” ไหลไปเลยกันต์ มึงมันเทพอยู่แล้ว บอกตัวเองเอาไว้ครับ
“อ้อ ธามไม่มีเรียนคาบสุดท้ายอ่ะ” แป้กอีกรอบ เซ็ง อาจารย์แม่ง มายกเลิกคาบอะไรตอนนี้วะ แล้วทางเดินทำไมมันสั้น แค่เนี๊ยะ คุยได้สองประโยค แถมนอกจากสุดทางแล้วยังมีคนมาแทรกกอีก
“พี่กันต์หวัดดี” ผมพยักหน้ารับ คนนี้ที่ทักผมชื่อปาล์ม น่าจะเป็นเพื่อนสนิทธาม กวนตีนชิบหายคนนี้แค่ดูหน้าก็รู้
“อื้อดี” ตอบไปตามมารยาท ขัดจริงๆ เวลายิ่งน้อยๆ
“ขนมอ่ะไรอ่ะพี่กันต์ เฮ้ย สวย” อย่านะโว้ย ผมไม่ให้อ่ะ
“ธามให้มา” เท่านั้นแหละ ไอ้น้องปาล์มหันขวับมองเพื่อนตาเขม็ง ธามยิ้มแล้วพยักหน้าขอตัวเดินเข้าห้อง ผมหันหลังกลับ แต่ในทันใดนั้นหูก็ได้ยินอะไรดีๆ
“เฮ้ย ทำไมกุได้ลูกอมโดเรมอนห้าเม็ดเองวะ มึงให้พี่กันต์ซะของหรูเลยนะ” ไอ้น้องปาล์มมันโวยเสียงดัง จนเสียงลอดออกมานอกห้อง เท่านั้นแหละครับ...
“ไอ้กันต์ มึงไปดูดกัญชามาเหรอวะ หน้างี้ระรื่นเชียว” เสียงนกเสียงกาน่ะครับ อย่าไปสนใจ ผมนั่งลงกับที่ตัวเอง ยัดขนมใส่กระเป๋า เปิดวอล์คแมนฟังเพลง อารมณ์ดีแล้วครับ
........................................................................................
(กันต์)
งานหนัก เงินหนัก แต่ไม่มีเวลาใช้เงิน ตอนนี้ผมเริ่มจะถามตัวเองแล้วว่าผมทำอะไรเยอะแยะไปเพื่ออะไรเนี่ย ปกติมันไม่เคยหนักขนาดนี้นะครับ มันผิดตรงที่อยู่ๆข้าวของก็แพงขึ้นแบบผิดหูผิดตา ไตรมาสนี้ผมเลยต้องมาจัดการดูแผนการตลาดกันหัวระเบิด นักเศรษฐศาสตร์ที่ปรึกษาอีกหนึ่งงานที่ถือว่าทำแล้วได้เงินเดือนดีแต่ช่วงนี้ที่ว่าดีเริ่มไม่คุ้มกับที่ใช้แรง แต่ต้องทำเพราะเป็นบริษัทที่ที่บ้านเป็นหุ้นเกินครึ่งถึงจะเป็นของลุงๆโดยส่วนมากไม่ใช่ของพ่อแม่ผมโดยตรง แต่ก็นามสกุลเดียวกันแล้วผมก็ต้องทำ ถึงจะไม่ได้เต็มเวลาแต่ช่วงนี้ก็แทบจะกินเวลาไปจนหมด จนตอนนี้สองทุ่มกว่า ผมก็ยังนั่งเปิดแฟ้มไปๆมาๆ พนักงานยังเปิดไฟทำงานกันอยู่บางโต๊ะ
ง่วงชิบหายแต่วันนี้ต้องสางให้เสร็จเพราะจะพาไอ้หมิงไปลาออก... พรุ่งนี้
ซึ่งผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าชีวิตไอ้หมิงจะเอาไงแน่ เพราะมันพึ่งโทรมาหาผมเรื่องที่นายมาหามัน ไอ้ที่ดูเหมือนเตรียมใจได้แล้วก็ดูจิตป่วยอีกรอบ แค่คิดก็ปวดหัวแทนมันแล้ว เข้าใจว่านายมันพวกปากหนักถึงจะรักไอ้หมิงแต่ผมก็เดาเอาไว้แล้วว่านายคงไม่ทำอะไร ก็เข้าใจด้วยว่าไอ้หมิงมันต้องไป ไม่มีใครเค้ารั้งมันหรอกครับถึงไม่อยากให้มันไปก็เหอะ ผมก็ไม่อยากให้มันกลับ เพื่อนสนิททั้งคน แต่อยู่นี่มันเป็นเชฟในโรงแรม กินเงินเดือน เป็นลูกจ้าง ไม่ได้อยู่กับครอบครัว ถ้าไปอยู่โน่นที่บ้านมันจะให้ทุนเปิดร้านให้อีกต่างหาก ครอบครัวมันที่สิงคโปร์ก็ระดับเศรษฐีหน่อยๆเหมือนกัน อยูโน่นก็สบายแบบเห็นๆ
“น้องกันต์กาแฟไหมคะ” พี่ที่อยู่ทำงานด้วยกันชะโงกหน้ามาถามด้วยความหวังดี
“ไม่ล่ะครับ อีกนิดเดียวจะเสร็จแล้ว” อันที่จริงไม่เรียกพี่แล้วครับคนที่มาถาม รุ่นแม่ผมแล้ว ผมส่ายหน้าเบาๆ ไม่ไหวแล้วครับ วันนี้จัดไปแล้วสามแก้วไม่ใส่นม อีกแก้วผมว่าผมคงช็อค หนักขนาดนี้ขอเป็นกระทิงแดงเลยดีกว่า ผมนวดไหล่ตัวเองพักสายตาแปปนึง ยกมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปหาธาม แต่เปลี่ยนใจ ไม่ส่ง โทรเลยดีกว่า… รอไม่นาน รับเร็วมากยังดังไม่ถึงสองทีเลย
“ไงๆ” นั่นเสียงธามนะ ดูมีความสุข มีเสียงเพลง เสียงรถ สงสัยขับรถอยู่ ดึกดื่นป่านนี้ยังจะไปไหนอีกฮะ กินเหล้าไม่ชวนเหรอ
“ไงอะไรเล่า นั่งทำงานจะน็อคแล้วยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ” ธามเรียกคอนโดตัวเองว่าบ้าน คอยดูนะ สักวันจะพาไปอยู่บ้านที่เป็นบ้านจริงๆให้ดู มีหมาให้เลี้ยงด้วย ดีใช่ไหมล่ะ ดีสุดๆ
“ยัง จะไปเที่ยวต่อ” โอ้ย โกหกกันบ้างก็ได้ธาม พี่ใจจะขาดแล้ว ไม่ใช่ว่าหวงธามนะครัย ผมไม่ใช่พวกประเภทห้ามเที่ยว ห้ามกินเหล้า ผมไม่ซีเรียสแถมตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมจะมาห้ามก็ไม่ได้อยู่แล้ว แต่ที่จะจะขาดเพราะอิจฉา อะไรก็ได้ พาออกไปจากตรงนี้ที อยากเที่ยวบ้าง
“ไปไม่ชวน”
“ชวนก็ไม่ได้ไป ทำงานอยู่ไม่ใช่หรือไง ทำไปๆ ขยันๆหน่อยนะพนักงานออฟฟิศ ได้เวลาสัตวแพทย์จะออกไปเที่ยวแล้ว” ดูธามเยาะเย้ยครับ โดนใจเลย
“เอออออ อย่าให้ถึงทีนะ”
“จะรอนะ เอ้อพี่กันต์ ธามถึงแล้ว แค่นี้ก่อนนะ ฮ่าๆๆๆๆ” มีหัวเราะเยาะเย้ยตบท้าย อยากจะไปหาเดี๋ยวนี้เลยให้ตายซิวะ ทำไมงานกุมันเยอะแบบนี้เนี่ย!
ผมเปิดงานขึ้นมาอ่านอีกรอบเซ็งๆ เขียนโน้ตลงไป จะได้สรุปงานสักที ง่วง ปวดหัว ปวดคอ ปวดไหล่ ปวดหลัง อารมณ์ไม่ดี อยากไปเที่ยวกับธามบ้าง ไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันพักใหญ่ๆแล้วเหมือนกัน รักจริงๆนะคนนี้ ผ่านมาแปดปียังไม่ลืม ยิ่งตอนนี้ธามทำตัวแบบนี้ยิ่งรัก จะให้ความหวังหรืออะไรก็ตามแต่ผมขอรับไว้หมดนั่นแหละ การลงทุนมีความเสี่ยง แต่ยิ่งเสี่ยงมากผลตอบแทนก็จะมาก รอบนี้หมดทุ่มหมดตัวกับคนนี้
เคาะคีย์บอร์ด เปิดเอกสารไปๆมาก็รู้สึกเหมือนโดนใครมองอยู่ ผมเงยหน้าขึ้นมา ก็ต้องสะดุ้งโหยง ใจหายวาบเพราะไม่เห้นใครแต่ดันมีมือที่แปะที่หัวไหล่แทน พริบตาเดียวที่จะหันไป มือปริศนาก็ยกขึ้นมาล็อคคอปิดปากผมเฉย เห้ยๆ ใครเล่นอะไรวะ มึงปล้นกันตอนกุทำโอทีเลยหรือไง โลกนี้มันจะเถื่อนไปแล้ว
แต่ผมว่าคุ้นนะๆนะ มือแบบนี้นิ้วยาวๆ กับกลิ่นน้ำหอมจางๆ
“อย่าขยับ นี่คือการลักพาตัว” ฟังจากเสียงแล้วลักไปเลยครับ ก็ผมรักไปแล้ว พาออกไปจากทีนี่ ถ้ากับคนนี้ไปไหนก็ไป ยอม...
ผมผ่อนตัวลงเอนหัวพิงกับตัวของโจรลักพาตัวที่จบสัตวแพทย์อย่างสบายใจ ถึงมือหมอแล้วครับผมคืนนี้ มือที่ปิดปากยังไม่คลายออก เอาไว้อย่างงี้แหละ ชอบ
“สบายไปแล้ว” ธามปล่อยมือในที่สุด ยืนยิ้มเท้าโต๊ะทำงานผม มีคนชอบพูดกันว่าผู้หญิงใส่แว่นบางทีก็มีแรงดึงดูด ผมก็อยากจะบอกว่าผู้ชายใส่แว่นบางคนก็น่ากินมากครับ โดยเฉพาะคนนี้
“ลักพาตัวพี่ไปเลยพี่ยอม” ไม่รู้มาได้ไงแต่มาแล้วก็ช่างเถอะครับ อยากจะไปใจจะขาดแล้ว ยิ่งมีคนมากระตุ้นความอยากกลับบ้านด้วยแล้วเนี่ย
“ใจง่ายเหวย” ธามลากเก้าอี้จากโต๊ะอื่นมานั่งตรงข้ามกับผม
“ง่ายกับคนเดียวนะ ธามก็น่าจะทำแบบพี่บ้าง” ผมพูดแล้วยิ้มแบบมีนัยยะ แต่ธามคงชินแล้วแหละผมว่า เพราะมียิ้มขำตอบมาให้แทน
“ไหนว่างานเยอะไม่รีบทำอ่ะ”
“ไม่อยากทำแล้ว แล้วธามมาได้ไงเนี่ย” ไม่อยากทำจริงๆ
“มากินข้าวกับไอ้ปาล์มแถวนี้พอดีเลยแวะมาเที่ยวต่อ” เห็นออฟฟิศเป็นที่เที่ยวเหรอธาม แต่ละคำที่พูดออกมาอยากจะจับกดลงบนโต๊ะทำงานแล้วขอจูบหนักๆ เน้นๆไปเลย พี่ก็มีหัวใจมีอารมณ์นะ ถึงจะความอดทนสูงแต่แบบนี้มันก็ตบะจะแตกเอา
“รออีกครึ่งชั่วโมงไหวไหมเนี่ย” ผมถามธาม วันนี้ผมไปนอนค้างห้องไอ้หมิงพอดีจะได้ไปพร้อมธาม (ขับรถตามกันโรแมนติกนะ ยิ่งรถติดๆ โรแมนติกชิบหาย) มันจะไปแล้วเลยไปอยู่กับมันหน่อย เพื่อนสนิทนะครับเห็นอย่างงี้ก็เหอะ ใจหายเหมือนกันที่มันจะไป
“ใครบอกธามจะรอพี่กันตื” อ้าว... หล่นเลยครับห้วงอารมณ์
“โหธามมมม”
“ไม่รออ่ะ มาช่วยเก็บของเลย รีบเลย อันไหนให้ช่วยทำเอามา ชักช้ามากพี่กันต์ด่วนๆ พี่หมิงจะตายห่าอยู่แล้ว” ถ้าไอ้หมิงไม่อาการแย่ก็คงไม่มาหาใช่ไหมเนี่ย แต่ช่างหัวมันอีกครับ ธามมาผมพอใจแล้ว ธามไม่เคยพูดว่ารักสำคำแต่ขอสมมุติเอาได้ไหมว่าไอ้ที่กำลังทำอยู่เนี่ยมันเป็นการบอกว่ารักแบบอ้อมๆ เพราะแบบนี้ก็เลยไม่คิดที่จะตัดใจ ยอมทุ่ม ยอมเสี่ยง แค่คิดว่ามีวันที่ตื่นมาจะเจอหน้าธามก็แทบสติแตกแล้ว ก่อนนอนก็เห็นหน้า วันหยุดตื่นสายๆทำอาหารง่ายๆกิน เข้าใจไหมครับอาการจินตนาการอนาคตที่ไม่รู้จะเป็นจริงไหม แต่แค่ได้คิดก็สุขสุดๆ
“ทำตัวแบบนี้ ขอหอมได้ไหม” ผมถามเบาๆ มองธามที่กวาดแฟ้มที่ผมดูเสร็จแล้วไปตั้งเอาไว้ที่มุมนึงของโต๊ะ
“ไม่มีหอม มีแต่กระเทียม” จบครับ... มุขธาม
แต่เอาเถอะ มาช่วยให้ผมอารมณ์ดีได้ถูกเวลามาก ผมสรุปงานได้ภายในเวลาสิบห้านาที แทบร้องเพลงวีอาร์เดอะแชมป์เปี้ยนฉลองความสำเร็จ ผมปิดคอมแบบเกือบจะดึงปลั๊กออกเพราะความไม่ทันใจ ถือแฟ้มเตรียมเอาไปส่ง อยากจะโยนใส่เลยด้วยซ้ำ ปวดหัวกับมันมาหลายวันแล้ว พอเดินออกมาส่งก็เจอคำถามแบบที่คิดแล้วว่าจะเจอ
“ใครอ่ะคะน้องกันต์” เสียงพี่ที่เป็นเลขาของหัวหน้าแผนกถามขึ้นมาน้ำเสียงมีแววล้อนิดๆ พี่คนนี้นี้รู้รสนิยมผมครับว่าผมชอบแนวไหน ธามที่เดินตามมมาหยุดกึ๊ก… เอาแล้วไง
“พี่เค้าถามทำไมไม่ตอบอ่ะ” ธามเดินมาเอาศอกแตะแขนผมแล้วถามเบาๆ ผมถอนหายใจแบบโล่งๆ นึกว่าจะเป็นอะไรซะแล้ว
“อ้อ... น้องครับ ชื่อธาม” ผมแนะนำไปตามจริงเลย ก็น้องจริงๆ ไม่ได้เป็นอย่างอื่น แต่อนาคตไม่แน่ไม่นอนครับ
“อุ้ยย น้องเหรอ ดีเลย น้องธามน่ารักอ่ะน้องกันต์ มีแฟนยังคะเนี่ย” ไวเลยนะพี่...
“รอพี่กันต์มีก่อนครับ” ธามพูดกลั้วหัวเราะ มันมามองผมแว้บนึงก่อนจะเดินต่อ พี่เลขาร้องอุ้ยแล้วหันมองหน้าผมเหมือนชีวิตผมทำไมมันช่างแห้งแล้ง... อยากจะป่าวประกาศเหลือเกิน... หยุดมองผมด้วยสายตาประเภทที่ว่า หล่อ รวย การงานดี นิสัยดี ทำไมยังหาแฟนไม่ได้อีกคุณน้อง.. เถอะพี่ครับ อยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่ใช่ผมหาไม่ได้แต่ผมหาได้แต่คนที่ผมอยากได้นี่ก็ปั่นหัวผมจนผมแทบสติแตกแล้วครับ น้องผมคนที่พึ่งเดินไปนั่นแหละ!
ตบะของคนเรามีน้อยครับ หน้าที่การงานเราต้องรักษา น้ำใจน้องเราก็ต้องรักษา เป็นพี่ต้องอดทน เป็นกันต์ต้องทำงานหนัก ต้องใจกว้าง ต้องใจดี ต้องช่วยเพื่อน ใครเดือดร้อนมาหากันต์ กันต์จังไรได้ ลามกได้ แต่เป็นกันต์ข้อห้ามคือห้ามลงมือครับ พูดง่ายๆว่าได้แต่ร้องตะโกนโวยวายในใจ ปล่อยให้ธามเดินนำหน้าไปไม่สนใจเลยว่าพูดจาแบบนี้มันน่า... นะธามนะ
ไอ้หมิงถ้าไม่ติดว่าชีวิตมึงมันบัดซบอยู่ตอนนี้กุจะงอแงขอนอนห้องธามแม่ง...
.........................................................................................20-4-12
พักเบรคดราม่าให้คู่กันต์-ธามไปเต็มๆ จัด8ปีให้ด้วยเอ้ายกโทษให้เค้าเถิด 555 บทที่แล้วโดนถล่มยับโซซัดโซเซคนเขียนตั้งหลักไม่ถูกกันเลยทีเดียว คอมเม้นถล่มทลายตอบไม่ไหว แต่อ่านแล้วรู้สึกหนาวๆร้อนๆ บทแบบน่ารักๆนี่ไม่เห็นจะตื่นตัวกันเลย 555555 บทหน้า กันต์-หมิง หรือจะหมิง-กันต์ ดี 555555555555555555555555 พี่กันต์เป็นพ่อพระอ่ะช่วงนี้ ธามมันก็ดูไม่ค่อยสถุลเลย เดี๋ยวขอเคลียร์กะพี่นายกะไอ้หมิงก่อนจะได้จัดธามแบบเต็มๆ (นี่นายเอกนะ ต้องรอคิวคนอื่นเหรออออ) โปรดดูกันต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น มาม่ามีประโยชน์นะเออ คนเขียนนี่โตจนเรียนได้ทุกวันนี้มาม่ายังชีพทั้งนั้น 55555 ก็เลยอยากให้คนอ่านกินบ้าง แต่ไม่เยอะหรอก อีกนิดเดียวนะจ้ะ
ขอบคุณคนอ่านที่ตามติด ตามจิก ตามอ่านกันจนถึงทุกวันนี้บางคนนี่เห็นกันตั้งแต่อัพตอนแรกเลย ปลาบปลื้มทึ่เห็นมีคนอ่านใหม่ๆเพิ่มและปลาบปลื้มยิ่งกว่าที่รู้ว่ายังมีคนตามอ่านต่อ ขอบพระคุณค่ะ ฮิ๊ก ฮิ๊ก ฮิ๊ก รักนะเชิ้บๆ :z2:
ปล.เค้าลองทำโพลเล่นดูด้วยแหละ ไปโหวตกันนะ ฮิๆ
-
พี่กันต์มาแล้วววว
+เป็ดให้กับความน่ารักของพี่กันต์ไปเลย
:impress2:
เมื่อไหร่ธามจะใจอ่อนยอมเป็นแฟนพี่กันต์ซะทีล่ะ.... o7
คงไม่ต้องบอกนะว่าเป็น FC ใคร....เพราะทวงทุกตอน :laugh3: (โดนคนเขียนโบก)
-
พี่กันต์!!!
จับหมอธามปล้ำเลย
:haun5:
-
ธามมันน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!
แต่พี่กันต์น่ารักกว่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!!!!!!
บูชาผู้ชายหล่อแสนดีเพอร์เฟ็คต์รักจริงไม่เจ้าชู้อู้ววอ้าา 555555
เม้นต์ไรวะ งงตัวเอง ฮ่าาาาาา ๆ รอหมิง-นายให้หมดอาภัพซะที =____=
-
หวานนนนนจนละลาย ธามน่ารัก :-[
ขอหวานกว่านี้ได้มั้ยครับ อิอิ ผมไม่ชอบมาม่ากินแล้วผมร่วง กร๊ากกกกก
-
ฮาพี่กันต์ ที่พี่ว่าถึงมือหมอแล้วมันหมอหมานะคะพี่
สัตวแพทย์ค่ะ รักษาสัตว์เปล่ารักษาคน พูดจาเหมือนพาตัวเองไปรักษาเลยนะคะ
รึรักษาใจ ฮิ้วววววววววว
เปลี่ยนฟีลกันเลยจากบทที่แล้วอ่านบทของพี่กันต์แล้วฮาแตก
8 ปีที่แล้ว หลุดขำตรงวอล์คแมน จำได้ว่ามีเครื่งหนึ่งของพี่ตั้งแต่เป็นรุ่นใส่เทปแน่ะ ฮ่าๆ
-
เค้าก็อิจฉาพี่กันต์นะ มีคนมาช่วยทำงานน่ารักขนาดนี้ :-[
พี่กันต์ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ว่าแต่เชฟเจ๊กจะไปจริงอ่ะ แง้ๆ :monkeysad:
รอคอยปาฏิหาริย์ที่น้องคนเขียนบันดาล :laugh:
ก็บอกเองว่าม่ามานิดเดียวนินา :z3:
-
พี่กันต์น่ารักมาก ทำไมพี่กันต์รักหมอธาม ขนาดนี้เนอะ โอ้ยอิจฉา :monkeysad: โหวตไปแล้ว ถึงแม้จะเลือกอยากระหว่างหมอธามกับพี่กันต์ แต่ก็เลือกโหวตหมอธามไปแล้ว น้า :กอด1:
เอาใจช่วยเชฟหมิงน้า นายใจอ่อนได้แล้ว สงสารเชพหมิง
คนเขียนเอาใจไปเลย มาต่อนิยายไวมาก รักคนเขียนนะ :L2: :3123: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
หวานกันซะ :m3:
รอพี่กันต์มีก่อน มีกับธามก่อนใช่ป่ะ? :m12:
-
เป็นพี่กันต์แม่ม....โคตรลำบากเลยว่ะ 555
-
พี่กันต์แกต้องแก่แน่เลย ชอบรำลึกความหลังครั้งก่อน :laugh:
8 ปีที่แล้วไม่ได้แอ้มยังไง ปัจจุบันก็เหมือนเดิมทุกอย่าง :m20:
แต่มันก็ไม่แน่นะ มารับกันถึงที่ทำงานเลยด้วย หวีดซะไม่มีอ่ะ
ไอ้เรื่องมีแฟนเนี่ย ถ้าพี่กันต์มีปุ๊บน้องธามก็มีปั๊บเลยล่ะ :z1:
มาม่ามันทำให้อิ่มท้อง แต่บริโภคมากๆมันก็ไม่ดีต่อสุขภาพเนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
โหหห ธาม พูดงี้เป็นแฟนพี่กันต์ไปเลยดีกว่า
บทโศก หมิงนาย ฮือออ สงสารทั้งคู่ พี่หมิง ถ้าพี่ไปแล้วใครจะกวนติงพี่นายล่ะ
แต่เพราะว่าพี่นายเป็นคนดีเค้าถึงยอมให้ไปไง ไม่ใช่ว่าใจแข็งอะไรนักหนาหรอก พี่หมิงคิดเข้าข้างตัวเอง(อีกครั้ง)บ้างดิ
คนเขียน เราเป็นเอฟซีน้องโบ น้องคุดล่ะ
แต่มันไม่มีให้โหวต เลยโหวตน้องธามแทนอ่ะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
รอมา 8 ปียังไม่ไปไหนเลย
ไอพวกรอมา 3 ปี ก็รอมันต่าปายเหอะ 555+
-
เมื่อไหร่ธามจะใจอ่อนเนี่ย อิอิ
-
เลือกจิ้มโหวตลังเลพอควร พยายามมองหาช้อยถูกทุกข้อแต่ไม่มี -3-
สุดท้ายเหลือคู่ชู้ชื่นกันต์ธามเลยตัดใจ...กันต์ แกมันดี แกมันรักเดียวใจเดียว แกมันหล่อรวยครบสูตรส่วนธามเค้าน่ารักน่าหยิก ใจบุญรักสัตว์ดังนั้น...เลยเลือกกันต์ค่ะ 555+
อ่านบทนี้แล้วรู้สึกกันต์คิดมากนะแต่ไม่เอามาใส่ใจซึ่งก็มีไม่งั้นคงจะนอยเพราะธามไปหลาย 555+
-
กันต์-ธาม น่ารักเหลือเกิน อยากให้เชพกับนาย หาย sad กันซะที
:mc4:
-
ก็คนมันรักกัน ทำยังไงมันก็หวานน่ะนะ :-[
รอเชฟหมิงกะนาย เคลียร์เสร็จปุ๊บขอหวานล้ำนำอีกคู่เลยนา
ขอบคุณคนเขียน มาเร็วยังงี้รักตายเลย :กอด1:
จะไปโหวตนะ ทำไงดี รักธามปลื้มนายประทับใจกันต์แต่หมั่นไส้หมิง :m20:
-
ตอนนี้ พาร์ทนี้ ธามน่ารักที่สุด o13
-
ดีขนาดนี้ยอมๆกันต์ไปเหอะธาม
เดี๋ยววันไหนปลงได้บวชไม่สึกขึ้นมา หรือหนีเข้าป่าจะหาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก
-
คุณหมอน่ารักเกินไปแล้วววว >//////////<
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงพี่กันต์นะ
แต่ถ้ารีเควสต์ได้ขอต่อเจ๊กนายเหอะน้าาาาาาา
-
แอร๊ก แอ๊ค อั่ก อุ๊ก!!!น่ารักชิบหายอะพี่กันต์จัง(ไร)!!!(อยากลองเรียกแบบนี้มานานแล้ว555)
อ่านแล้วแก้มแทบแตก น่ารักมากอ่ะพี่!!!!แม้จะแอบโรคจิตเล็กๆแต่ว่าอ่ะนะ คนมีความรัก~~~~
ชอบตอนนี้จังเลยอ่ะ จริงๆก็ชอบมันทุกตอนเลยแอร๊ย~~~
จะรอกันต์-หมิงนะคะ อั่ยยะ!
-
เฮียหมิงสู้ๆ นะ
-
ธามจะยอมพี่กันต์เมื่อไหร่เนี่ย
รอหมิงนาย สงสารเจ๊กจะแย่และ
-
พี่กันต์น่ารัก แต่แอบหื่นเล็ก ๆ ตลอดเวลาเลยนะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยๆๆๆ หมอธามน่ารักเกินไปแล้ว มีมาแอบลักพาตัวด้วย ><
อกอิแป้นจะแตกด้วยความอิจฉาพี่กันต์!!! อยากเป็นพีกันต์มากจุดนี้ (คงจะตายตาหลับ)
คู่นี้เค้ากำลังสร้างโลกสีม่วงอมชมพูทีละนิดจริงๆ ชอบบบ ~ ขอซีนหวานๆอีกเยอะๆได้มั้ยก๊าบ อิๆๆ
ปล.หมอธามพี่กันต์(และคนเขียน)อย่าลืมไปช่วยอีกคู่ให้ออกจากโลกสีเทาด้วยน้าา สงสารเชฟ TT^TT
-
คู่ของกันต์-ธาม ก็น่าร้ากน่ารัก :impress2:
ผิดกับคู่ของหมิง-นาย ที่สารพัดน่า..เลย :laugh:
-
ธามน่ารักเกินไปแล้ว มีมาหา มาช่วยด้วย
ถ้าพี่กันต์มีแฟน(ที่ชื่อธาม)
ธามก็จะมีแฟน(ที่ชื่อพี่กันต์) ใช่ป่ะๆ :m12:
-
เวลานี้กันต์ควรจะมีความสุขที่สุดแล้วนะ
ธามก้าวเข้ามาในพื้นที่ของกันต์อย่างเป็นธรรมชาติมาก ไม่ต้องบังคับ ไม่ต้องร้องขอ
อยากบอกพี่เลขาจังเลยว่า สองคนนี้เขาจะมีแฟนพร้อมกัน เพราะเขาจองกันและกันไว้แล้ว ฮิ้ววววว
-
โหวตโพลไปและ
ไม่ต้องคิดนานเลยว่าอยู่พวกไหน
ต้องพี่กันต์จังสิจ้ะ
:m3:
พ่อพระเอกในดวงใจ
หล่อ รวย บ้า ตลก หื่น ลามก
พ่อมีทุกแบบให้น้องธามเลือกสรร
:laugh:
หมิงนาย ดีกันทีเถิ๊ด
นายอย่าเล่นตัวมากเลย
กว่าจะได้กันคนอ่านหัวหงอกก่อนพอดี
มาม่าอย่ามากมาย เพราะกินแล้วผมร่วง
พอผมร่วงหมด ขนตามตัวจะร่วงด้วยและทีนี้
:laugh:
-
รอตอนต่อไปขอบคุณคนเขียน หมอธามกวนมากๆ
-
พี่กันต์กับธามน่ารักมากกกก อ่านไปยิ้มไปขำไป เป็นของหวานขั้นชามมาม่าได้เป็นอย่างดี ฮ่าๆๆๆๆๆ
ชอบสโลแกนประจำตัวพี่เค้าจัง เป็นกันต์ต้องอดทนทุกอย่าง ห้ามลงไม้ลงมือ ก๊ากกกกกกกกก
แต่เจอธามมาหาที่ออฟฟิสแบบนี้ ถ้าเราเป็นพี่กันต์เราจะไม่อดทนนะ เราจะไม่ขอ เลยจะหอมเล๊ยยยยย ฮ่าๆๆๆ
ธามก็มุขชักเยอะอ่ะ แบบถึงจะไม่ใช่มุขแบบจังไรๆแต่ก็เยอะนะ เยอะ 55555 คนอ่านชอบบบบบบ =///=
ใจนึงก็อยากให้ธามยอมพี่กันต์ไวๆ แบบอยากเห็นฉากสวีทแบบเต็มสตรีมของสองคนนี้ แต่อีกใจนึง
ก็ไม่อยากให้ยอมไวๆ ชอบเวลาพี่กันต์ยิงมุขเสี่ยวมากจีบธาม มันน่ารักดีอ่ะ 55 แปดปีของพี่เค้ากับธามมันกรึบอ่ะ
กรึบมากกกกกกก แบบว่า อร๊ายยยยย แบบนี้เค้าเรียกมีใจแต่เด็กนะจ้าาาา แปดปีไม่ลืมเลือนของสองคนนี้น่ารัก
อยากอ่านต่อแล้ววววว โวยวายๆๆ ตอนหน้าขอกันต์ธาม ไม่ก็หมิงนายนะ 55555 ไม่มีอยู่ในตัวเลือกแ่ต่รีเควสเลย
ส่วนโพลที่ให้กด เห็นแล้วนั่งมองอยู่นานว่าชั้นจะกดใครดี สรุปว่าก็ไม่ได้กดเพราะว่ามันให้กดทั้งหมดไม่ได้ 55555
-
หมอธามน่ารัก พี่กันต์อย่าคิดเยอะจัดหนักเลย
-
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่กันต์ถึงหลงรักหมอธามขนาดนี้ มารับถึงที่แม้จะเรื่องพี่หมิงก็เหอะ
ตอนหน้าขอพี่กันต์เยอะๆเลยนะคะ อารมณ์แบบพระเอกมาช่วยเพื่อนพระเอก สงสารเชฟหมิงเต็มทนแล้ว
หายเศร้าไว้เถอะค่ะเชฟหมิง ถ้าพี่นายไม่สนใจ หันมามองทางนี้ก็ได้ค่ะ(โบกมืออออ) เราชอบเชฟหมิงงงง
-
อ้ายน่ารักอ่ะ
ชอบพี่กันต์สองเวอร์ชั่นเลย
ทั้งกางเกงขาสั้น
ทั้งชุดพนักงาน
กรี๊ดดดดดดดดดดด
จิตนการเล้าเลิศมากจ๊ะขอบอก
5555555+
-
+1 เลิฟกันต์
น้องธามน่ารักโฮ้กก
แต่ vote ให้เชฟหมิงน่ะ :laugh:
-
มาแบบเหนียมๆนะเนีย ธามทำตัวน่ารักตอบคำถามโดนใจ
-
555555555+ น่ารักอะพี่ธามน่ารักเกินไปแล้วววววววว
5555+ พี่กันต์ทำใจๆๆ 5555+
อ้ากพี่ธามน่ากิน น่ารักที่สุดดดดด
ว่าแต่พี่นายหรือพี่หมิงน้าที่จะทนไม่ได้เนี่ย 5555+
-
ส่งนายกันต์มาเรียกเรตติ้งอีกแล้วว หุหุ ..
พี่กันต์นี่มั่นคงมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย...ว่านายซึนแล้ว บางทีธามอาจจะซึนกว่า..มาตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้นะ :p
ปล. กลับไปช่วยกันกู้ซากคุณพ่อครัวกันเร็ววววว
-
พี่กันต์นี่เก่งแต่ปากจริงจริ๊งงง
แปดปีก่อนเก่งยังไง ตอนนี้ก็ไม่มีเปลี่ยน 5555
ตอนหน้าขอเรื่องเชฟต่างด้าวกับคุณนายฟาร์มจระเข้ก่อนนะคะ
ขืนทิ้งไว้นานกลัวหมิงจะตายเสียก่อน ^^
-
คู่หมอธามพี่กันต์น่ารักกันอีกแล้ว
พี่กันต์ขยับทำงานแบบนี้ก็ดีนะ หมอธามจะได้ใช้เงินสบายๆ
-
ธามน่ารักสุดๆอ่ะ
พี่กันต์เก่งที่อดทนได้ขนาดนี้
เมื่อไหร่ธามจะยอมตกลงปลงใจซะที
-
คู่นี้น่ารักจริงๆ
คู่หมิงกับนายถ้าคบกัน
คงรักกันด้วยลำแข้ง
-
:really2: :really2: :really2: รักน้องธาม อิอิ
-
อิ๊บอิ้ววววววววว กระโดดกอดคนเขียน ส่งกันต์ธามมาให้เค้าซะที :กอด1:
พี่กันต์น่ารักอ่ะ กวนหน้านิ่งนะพี่ :laugh:
ว่าแต่..พี่นี่ต่อหน้าธามเป็นอีกอย่าง แต่ในใจคิด(การณ์ไกลไป)อีกอย่างเนอะ น่ารักจริ๊งงงงงงง :-[
อยากเห็น2คนนี้สวีทกันแล้วอ่ะ ดิ้นๆๆๆๆๆๆ :impress2:
มาพูดถึงโพลกันหน่อย ทำไมไม่มีให้กดแบบแพคคู่กันต์ธามอ่าตะเอง :serius2:
เลือกไม่ได้เลย ชอบทั้งพี่กันต์และธามที่เลิฟเลยอ่ะ
หลังจากนั่งลังเลอยู่10วิ(?)สุดท้ายก็กดให้ธามที่เลิฟอย่างไม่ลังเล(อะไรของแก) กร๊ากกกกกกก
ถึงเค้าจะเลิฟๆพี่กันต์อยู่(บ้าง) แต่เค้าเวรี่เลิฟๆธามมากว่านี่นา ฮ่าาาาาาาาา :jul3:
-
อร๊างงงงงงงงง พี่กันต์จัง คิดถึงอ้ะ! :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
นี่ๆ พี่หมิงดูพี่กันต์เป็นตัวอย่างดิ 8ปีนะฮว๊าฟฟฟ
แต่โจทย์ของพี่หมิงออกจะทรหดไปนีสสสส หนูเข้าใจๆ
-
ดีเกินไปนะพี่กันย์
เห็นแก่ตัวบ้างก็ได้ :z2:
:กอด1:
-
ฮ่าๆๆๆๆ ชีวิตพี่กันต์ช่างเศร้านัก....เนาะ
-
:z3: :z3: :z3:พี่กันต์มาแล้ววววววว.....จัดเต็มหมอธามเลยค่ะ :z1:
-
ตามอ่านทันจนได้..ฮ่าๆๆๆ
ธาม..แม่มโคดน่ารักเลยหว่ะ แถมยังออกแนว กวนๆซะงั้น
กันต์ เท่ห์สุดๆละ รอมาด๊ายยยย แปด ปี ปลื้มสุดๆ..สู่ๆต่อไป ไหนๆธามก็เคยขอให้รักธามแค่ตนเดียวแล้ว..มีหวังแน่ๆ กันต์เอ๊ยยยยย
เชฟหมิง..ก็น่าสงสารอะ ตื้ออยู่สามปี ทำไมยอมแพ้ง่ายหล่ะฮึ
นาย..ปากแข็งแต่ใจอ่อนอะ เสน่ห์ของกายแน่ๆเลยแบบนี้..
รอลุ้นทั้งสองคู่ตอปายยยยยยยยยยยยย..^o^
-
เย้ กันต์-ธาม น่ารักอะ
-
:impress2: อ๊ายยยยยย ขอหอมที
-
มีแต่คนเชียพี่กันต์แล้วธามว่าไงเอ่ยจะยอมตกลงปลงใจรึยัง
-
พี่กันต์สู้ๆๆๆๆ :a1:
อีกนิดเดียวเท่านั้นนนนนนนน
น่ารักทั้งสองคนเลยยยยยยย
:pig4:
-
พี่หมิง พี่นาย จะเป็นยังไงบ้าง ? เอาไว้ก่อนล่ะกัน... :m23:
เพราะ อ่าน part ของพี่กันต์ในตอนนี้แล้ว รู้สึกฟินมากมาย ยิ่งอ่าน ยิ่ง...อ๊าย :m3:
ตั้งแต่อดีต 8 ปี ยันปัจจุบัน พี่กันต์ทั้งรัก ทั้งหลงน้องธาม นับวันความรู้สึกนั้น ยิ่งเพิ่มพูน
แต่ธามก็ทำตัวได้น่าหลงรัก ชนิดไม่รักไม่ได้แล้ว ไม่แปลกที่พี่กันต์จะหลงหัวปักหัวปำขึ้นทุกวัน ๆ :m1:
-
คู่นี้ก็ลงตัวเกือบ 100% แต่ก็ยังไม่สุดอยู่ดี ฮ่าๆๆๆ
แต่ตอนนี้ ไปดูพี่หมิงก่อนเหอะ ลุ้นจะแย่ :"(((
-
หมอธามใจอ่อนแบบในฉบับของตัวเองแล้วสินะ 55
-
พี่กันต์มาแล้ว :impress2:
-
พี่กันต์คะ ช่วยโคลนนิ่งตัวเองมาให้เราซักคนได้มั้ยอ่ะ?
ผู้ชายแบบนี้มันเพอร์เฟคแมนในฝันของผู้หญิงทั้งโลกชัดๆ
TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
-
ไม่มีให้โหวตหมอยศหรอ โดนใจมากอะคนนี้ สเปคเลย
-
ไม่ได้อ่านมาหลายตอน จุใจเลย พี่กันต์กับน้องธามยังน่ารักซำเหมอ
ตอนนี้เอาใจช่วยคู่เชฟหมิงกับนายบ่อ(จระเข้)
น่าสงสารออก คนแต่งอย่าใจร้ายกับเจ๊กเลยน้า :m13:
-
เกิดมาเป็นกันต์นี่ต้องอดทนทุกอย่างเลยเน้ออ สู้ๆต่อไปนะ
-
พี่กันต์จังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
น่ารักเว่อร์อ่ะพี่ธามน่ะ ใช่มะ!!!
:กอด1: อ้าาา สุขหัวใจ *ถีบเจ๊กหมิงไปซึมไกลๆก่อน* อิอิ :กอด1:
-
บทนี้ต่างจากบทที่แล้วมากกกกกกกกกกก
มาแบบหวานๆเนิบๆกันเลยทีเดียว
พักจากการซดมาม่ามาให้เราซดน้ำหวานแทน
น้องธามโครตน่ารัก :กอด1: :กอด1: กอดสองทีเลย
ชอบตอนที่พี่กันต์ขอหอม แล้วบอกไม่มีหอมมีแต่กระเทียม
คือมุขแบบ....ถ้าไม่ติดว่าธามน่ารักนะ มุขนี่มันจะแบบ.... ฮ่าๆ
-
ธามใจอ่อนได้แล้ววว :m12:
-
น่ารักอ่ะ
แต่รู้สึกว่ายังไม่พอ เค้าอยากอ่านต่ออออออ่ะคนเขียน 555
-
ทำไมนายเอกเรื่องนี้ปากหนักจังนะ รักก็บอกว่ารักเซ่ รอไรอะ??
-
ธาม เปิดประตูได้แล้ว
-
8ปีที่แล้วเหมือนธามก็ชอบกันต์นะเนี่ย แต่ไหงมันเป็นงี้ฟระ! :a5:
-
พี่กันต์จังเปิดวอล์คแมนฟังเพลงได้อารมณ์ย้อนไปแปดปีจริงๆๆๆ o13
รักคู่นี้อีกแล้วนิดๆๆหน่อยๆๆก็น่ารัก :กอด1:
-
เค้ายิ้มแก้มจะแตกแล้วน๊าาาาาาาา
-
ธามน่ารักจิงๆ
-
อ่านทันแล้วววว ^^
-
ธามตอบแบบนี้
คราวหน้าใครถามก็บอกไปเลยดิว่า "ว่าที่แฟน" คร้าบ :z12:
-
พี่กันต์กะธามมาให้หายคิดถึงแล้ว ><
เป็นพี่กันต์นี่แสนลำบาก แต่ไม่ยักกะรู้สึกสงสารแฮะ ฮึๆ
ธามยังน่ารักเหมือนเดิมเลย ชอบที่ธามทำให้พี่กันต์รู้สึกหัวปั่นจริงๆ หมั่นไส้พี่กันต์มัน
แต่สุดท้ายอิฉันก็โหวตให้อิพี่กันต์ = =
(อินี่เป็นพวกชอบแกล้งคนที่ชอบ ฮ่าๆ)
-
หมอธาม ยอมๆ เถอะนะ..
(เชียร์คุณนายเหมือนเดิม)
-
ตอนแรกๆพี่กันต์เป็นคนที่ดูดีมาก แต่ทำไมตอนนี้ถึงหื่นได้ขนาดนี้เนี่ย :laugh: :laugh:
-
พี่ชอบหมิงน่ะ ดูจริงๆ จังๆ
รัก รักจริง ตื้อ ตื้อจริง จริงใจ ทำทุกอย่างให้คนที่รักหันมามองบ้าง
-
ตามอ่านจนทันในที่สุด
อยากบอกว่าอ่านรวดเดียวเลยจริงๆ ค่ะ
สนุกสนาน และน่าติดตามมากๆ
ชอบทั้งสองคู่เลย เพราะมันมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองดีนะคะ
สารภาพเลยว่ากรี๊ดพี่กันต์มาก
ซึ่งเป็นเรื่องแปลกสำหรับเรา ปกติเราชอบพระเอกร้ายๆ เลวๆ หน่อยอ่ะ
แต่พี่กันต์น่ารักมากๆๆๆๆ แต่ก็ยังหลง อิจฉาธาม
-
น้องธาม ท่าจะน่ารักขนาดนี้ ยอมๆพี่กันต์มันสักนิดหน่อยเถอะนะ
แทะๆเล็มๆ(?)ก็ยังดีนะ
แม่ยกจะได้ชื่นใจ
-
พี่กันต์กับน้องธามน่ารักมากๆเลย แอร๊ย>//<
น้องธามยอมๆตาแก่ลามกเค้าหน่อยเถอะให้แกมีความสุขบ้าง 5555
....
ส่วนหมิงนายมันดราม่าเกินไปแล้ววววววววว ฮือออออออออออ :o12:
น่าสงสารทั้งหมิงทั้งนาย นายก็รักหมิงสินะถึงรักก็ไม่อยากรั้งไว้คงต้องปล่อยเธอไปT T
ส่วนหมิงก็คงจะถ้อ3ปีที่ผ่านมามันมีอะไรเกิดขึ้นตั้งเยอะนะเชฟหมิงอย่าเพิ่งหมดหวังเซ่
ถ้านายมันได้ยากนักก็จับมันปล้ำไปเลย 5555///โดนนายต่อยคว่ำ
ขอให้คู่นี้จบลงด้วยดีนะคะไม่เอามาม่าอิ่มแล้วT^T ให้เค้าได้รักกันเถิดดดดด
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
รอพี่กันต์มีก่อน คิคิคิ :-[
-
ตามทันแบบหืดขึ้นคอ :try2:
เรื่องนี้นายเอกแต่ละคนใจแข็งกันมว๊ากกก โดยเฉพาะ"นาย" เป็นอะไรที่ อืม...หมิง 3 ปีของเมิงสุดยอดว่ะ นับถือ ๆ o7
แอบหวังให้ นาย รู้ใจตัวเองและตามไปรั้งหมิงให้อยู่เมืองไทยต่อไปเถอะโน๊ะ :m5:
-
ฮ่าๆๆๆ ทำไมรู้สึกว่าตอนนี้ธามจะน่ารักมากกกกก
อ่านไปนี่อมยิ้มตลอดเลยอ่ะ ตั้งแต่ช่วงแปดปีก่อนจนถึงปัจจุบัน
อมยิ้มจนแก้มจะแตกแล้ว หมอธามน่ารักอ่าาาา
แต่เค้าแอบงอนคนเขียนแหละ ในโพลไม่มีหมอยศสุดที่รักเค้าอ่ะ งอนๆๆ
แต่ไม่เป็นไรยังดีมีเจ้แป้งอิสตรีผู้ไม่แพ้ให้เราโหวต เราให้อภัย ฮ่าๆๆ
ตอนหน้าเค้าขอพี่กันต์จัง(ไร)ออกลายหน่อยเน้อ คิดถึงมาดนั้นของพี่กันต์แล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
พี่กันย์เยอะได้อีกอ่ะ
-
รักพี่กันต์ น่ารักสุดๆ!!!
-
โอ้โห้.....แบบว่าเว้นไว้นาน..
ทำมัย นาย ถึงไม่ยอมฉุด หมิง ไว้ล่ะค้า อย่าปล่อย หมิง ไปเลยน่ะ เราขอร้อง :m5: :m5:
เห็นแก่เรา กะ หมิง เถอะนะ ง้อ หมิงเหอะ ฉุดหมิงเลย บึ้มเครื่องบินเที่ยวที่ หมิง จะบินไปเลย
(รู้สึกคนอ่านจะรุนแรงแหะ 555) :laugh3: :laugh3:
แต่เราก็อยากให้หมิงอยู่คู่กะนายอ่ะ
สงสารหมิง กะ นายมากๆ เลย TT^TT ไม่น้า :o12: :o12:
แต่คู่ธามกะกันต์อ่ะ ลงเอยเร็วๆน้า เรารออยู่ ธามก็ยอมๆ บ้างน้า
เดี๋ยวกันต์ จะเฉาเอา หุ หุ :m1: :m1:
-
สงสารพี่กันต์จังเมื่อไหร่จะได้แอ้มธามสักที
-
ปั่นหัวกันแบบนี้ อีกหน่อยคงได้รวบหัวรวบหาง เอาไปเก็บไว้ในบ้านแน่ ๆ
ส่วนเชฟหมิง คงหาเรื่องยื้อกลับสิงคโปร์แน่ ๆ แบบนี้ หึ หึ หึ .....
+1 ให้เป็นกำลังใจครับบบบบ
ปล. ส่วนมาม่าที่กำลังใจปรุง คงรสหมูสับ ถ้ารสอื่นคงเจอเหล่า FC ของพี่กันต์ลุยแน่ ๆ ตัวเลขกำลังพุ่งเชียว :z2:
-
ตามทันแล้วค่าาาา ชอบมาก กันต์ธาม หมิงนาย น่าลุ้นทั้งสองคู่(คู่หลังลุ้นตัวโก่งกว่า อีกคู่ส่วนใหญ่เดาว่าคนคงลุ้นว่าเมื่อไหร่จะ....นะ..นะ)
พี่กันต์ โคตรคนดีเลยแหม่.......แบบว่าศรีทนได้สุดสุดดดด ชอบมากค่ะ แลมั่นคงดีด้วย รักจริงรอได้ >w<
-
45
ผิดแผน
...............................................................................................
ยืนอยู่ในลิฟท์กับธามมันทรมานแต่ก็สุขพิลึก มองแล้วอยากฟัด อยากกัด ไอ้สายตาที่อยู่หลังเลนส์แว่นที่มองมาเป็นระยะนั้นมันเจ่าเล่ห์ผิดหูผิดตา เชิ้ตทำงานธรรมดามันช่างไม่ช่วยส่งเสริมความเซ็กซี่ใดๆ แต่ทำไมพอมาอยู่บนตัวธามแล้วมันเร้าใจพิลึก ขอบคุณจริงๆที่ลิฟท์คอนโดมันตัวเล็ก พอเดินขยับไปอีกก้าวก็ไปอยู่ติดตัวธามแล้ว
“อะไร” ถามธามขึ้นมางงๆว่าผมมายืนชิดทำไม
“อยากอยู่ใกล้ๆ” ตอบจริงทำจริงๆ ธามขำก๊ากพอผมพูดจบ มันจะได้คืบหน้าไหมล่ะเนี่ยธาม อย่างมาขำดิ นี่บทเข้าพระเข้านางนะ
“ใจเย็นพี่กันต์ อายุก็ปูนนี้แล้วนะสงบจิตสงบใจไว้บ้าง” เห้ยธาม พี่ยังไม่แก่นะเห้ย อายุยังไม่ถึงสามสิบเลย อย่ามาเหมาว่าแก่ดิ ตอนไปสอนหน้ายังกลมกลืนกับนักศึกษาอยู่เลย
“ใครแก่หะ ห่างกันปีเดียวถ้าพี่แก่ธามก็แก่เหมือนกันล่ะว้า” ผมสวนบ้าง
“แก่จริง เหมือนพวกเฒ่าหัวงูอ่ะ เคยเห็นมะ แบบจ้องแต่จะงาบอ่ะ” พูดไปยิ้มไป แล้วขำด้วยนี่ชักจ้ะท้าทายกันไปสักหน่อยนะธามนะ เดี๋ยวนี้น้องมันชักลามปาม
“ท้าทายเหรอห๊ะ” ผมคว้าแขนธามมาจับไว้ พูดทีเล่นทีจริงยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจ ธามขยับยิ้มเล็กๆ แต่หน้านี่ดิขึ้นสีไม่รอใครแล้ว ผมเบียดตัวเข้าไปชิดจนดันธามติดมุมลิฟต์ พูดตามตรงไม่เคยตื่นเต้นแบบนี้มานานแล้ว ผมไม่ซิง ไม่ใหม่ ไม่ใส แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนพึ่งเริ่ม พึ่งเคย
“ใจเย็นๆ” ใจดีสู้เสื้อหรอ...
“เย็นมานานแล้ว ขอเหอะ แค่หอมพอ” ผมส่งสายตาวิงวอน ขอร้อง ธามกระพริบตาปริบๆ
“ในลิฟท์เนี่ยนะ” ผมชักไม่แน่ใจแล้วนะว่าธามยอมหรือไม่ยอม นอกจากหน้าแดงแล้วธามชักนิ่งจนผมเสียวสันหลังวูบวาบ ส่วนเสียงที่ถามถือว่าเร้าอารมณ์พอสมควร ฮึๆ
“ในห้องก็ได้” ผมไหลไปเรื่อย ยิ้มมุมปาก
“แม่งหื่นจริงๆ ฮ่าๆ” แล้วก็หัวเราะ พอดีกับที่เสียงติ๊ง! ของลิฟท์บอกว่าเวลาของผมหมดลงแล้ว เห้ย ผมรู้แล้วว่าธามพูดอะไรนักหนาแม่งถ่วงเวลานี่หว่า ผมทำสีหน้ารวดร้าวมองธามเคืองๆ แล้วเดินออกจากลิฟท์นำหน้าธามไป ส่วนคนที่เดี๋ยวนี้ชักจะเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันหัวเราะเบาๆตามหลังมา
“พี่กันต์” ธามเรียก ผมไม่ตอบ เซ็ง อด
“เห้ยๆ ไม่ตอบไม่ให้เข้าห้องนะ”
“ทำไมๆ” ผมตอบเสียงหมดอารมณ์ มองธามหยิบกุญแจห้องมาไข ผมแวะห้องธามก่อน เพราะจะกินข้าวที่นี่ ส่วนไอ้หมิงปล่อยแม่งไว้ก่อนมันหากินเองได้ ธามเปิดประตูห้องให้ผมเดินตามเข้ามา ก่อนจะปล่อยประโยคฮุคทำเอาผมจุกไปเลย
“ไม่ต้องรีบ ไม่ไปไหนหรอก” แค่นี้ผมก็ยิ้มได้แล้ว บางทีไอ้ความสุขทางใจเนี่ยมันชนะความสุขทางกายแบบไม่เห็นฝุ่นเลยสำหรับผม ดูน้ำเน่านะ แต่รัก... ทำไงได้
“พี่จะแก่จริงๆเพราะธามเนี่ยแหละ” ผมพูดพร้อมถอนหายใจแล้ววางกระเป๋าลงบนโซฟา ล้างไม้ล้างมือ เตรียมแกะอาหารกล่องที่ซื้อเข้ามากิน แต่ธามคว้าไปจัดการก่อนเหมือนจะเป็นการไถ่โทษที่ปล่อยให้ผมอดอีกตามเคย นึกถึงวันที่ได้จูบนะ รู้สึกดีจนตอนนี้ก็ยังรู้สึกได้
“ความผิดธามอ่ะดิเนี่ย”
“มากๆ”
“เดี๋ยวมีเวลาจะไถ่บาปแล้วกัน”
“พูดมาจะทำจริงไหมล่ะเนี่ย”
“เอาเคราเป็นประกันเลย”
“เห้ยๆ พี่โกนไปแล้ว ไม่มีแล้ว จำไม่ได้เหรอเคลิ้มซะ” ผมพูดขำๆ วันนี้น้องมันยั่วพิลึกเลยว่ะ อะไรเข้าสิงวะเนี่ย ธามหยักหน้าแล้วยิ้มนิดๆ ในใจคิดอะไรอยู่นะ...
...
(ธาม)
ถามว่ากลัวไหมที่พี่กันต์รุกแบบเมื่อกี้นี้ ถ้าตอบว่าไม่กลัวสวรรค์แม่งลงโทษอ่ะ กลัวดิ เกิดมาไม่เคยผ่านมือชายใดนะเว้ย คิดไปคิดมาก็นึกสงสารตัวเอง ไอ้ประสบการณ์ที่ใช้กับแฟนคนก่อนๆนี่ไม่ได้ช่วยอะไรในสถานการณ์ตอนนี้เลย ไม่อยากปฏิเสธเท่าไหร่แต่คิดแล้วยังไม่พร้อมจริงๆ เคยสงสัยไอ้คำว่าไม่พร้อมๆ ของผู้หญิงมันหมายความว่ายังไงมากระจ่างแจ้งถึงแก่นมันก็วันนี้แหละ พี่กันต์ไม่ใช่คนน่ากลัว ไม่ใช่พวกหน้ามืดตามัว แต่มันน่ากลัวตรงที่ดีแสนดีนี่แหละ กลัววันนึงเกิดเลิกเป็นคนดีแล้วจับผมทุ่มลงเตียงทำไงวะ
...ถ้าเป็นผู้หญิงผมคงยอมพี่กันต์นะ แต่ผมเป็นผู้ชาย มันจุดหักเหสำคัญในชีวิตเลยนะเว้ย มันต้องเริ่มยังไง ไปไม่ถูกหรอก พยายามบอกตัวเองว่าทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังดีๆ เออ ดีๆ โดยเฉพาะหลังต้องคิดดีๆ
“ทำไมชอบธาม” คุ้นๆเหมือนเคยถามไปแล้ว แต่ตอนนี้อยากจะถามอีกรอบ
“ถามทำไม ไม่ตอบ” กวนตีนแล้วไงพี่กันต์ ผมเหลือบตามองพี่กันต์แล้วเบ้ปากใส่ พี่กันต์ยิ้มหวานแล้ว ตักข้าวเข้าปากเคี้ยวเฉย... ปาช้อนใส่แม่ง หมั่นไส้
“ก็ได้ๆ” ผมพูดแล้วกินบ้าง พี่กันตที่นั่งตรงข้ามมองมาที่ผมแบบมีความหมาย... เกลียดก็ตรงนี้ ชอบใช้สายตาแทะโลม
“ทีแรกพี่มองธามก็ธามน่ารักดี ใครๆเขาก็มองกันทั้งนั้น แต่พอมารู้จักจริงๆก็เลยเปลี่ยนจากชอบเป็นแอบรัก พี่ชอบนิสัยธามนะ ไม่คิดเล็กคิดน้อย อ่อยพี่แบบไม่รู้ตัวดี” พี่กันต์พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมชะงักกับคำพูด ถึงจะเคี้ยวข้าวอยู่แต่ปากมันอมยิ้มไปก่อนที่สมองจะสั่งห้ามทันแล้ว ว่าแต่อ่อยแบบไม่รู้ตัวนี่หมายความว่าอะไรพี่กันต์ ไม่สวยนะเห้ยพูดแบบนี้ พี่กันต์พูดต่อ “ธามน่ารักดี อยากอยู่ใกล้ๆ แต่เหมือนจะปากไม่ค่อยตรงกับใจ ทำอะไรต้องให้ตีความ”
รู้ขนาดแบบบนี้พี่หรือพ่ออ่ะพี่กันต์... ผมคิดในใจเงียบๆ
“จบจิตวิทยาป่ะพี่กันต์” ผมแซวเล่น ถ้าไม่คิดถึงว่าตอนนี้ผมเป็นอะไรกับพี่กันต์ ผมมีความสุขดีกับสถานะแบบนี้ เพราะผมไม่รู้ว่าถ้าผมก้าวไปข้างหน้า ผมจะทำยังไง จัดการยังไงกับคนรอบข้างของผม
ผมชอบนะที่พี่กันต์เป็นพี่แบบนี้ พี่กันต์ไม่เคยบังคับ หรือร้องขอให้ผมทำอะไรที่ไม่ใช่ผมยกเว้นจะเรื่องเดียวนี่แหละที่ขอให้ผู้ชายแบบผมมารักผู้ชายซึ่งผมกลับยอมลอง แล้วก็เป็นแบบตอนนี้ ผมติดอยู่ตรงกลาง ไม่ยอมถอยหลังและไม่กล้าจะก้าวไปข้างหน้า ขอสารภาพกับตัวเองแบบแมนๆเลยว่าผมไม่อยากเสียพี่กันต์ ผมยังจำไอ้สเปคบ้าๆบอๆที่ตัวเคยพูดเอาไว้ ทั้งชีวิตไม่คิดว่าชาตินี้จะมีเข้ามาจริงๆแต่พี่กันต์กลับมีครบจนเกิน พี่กันต์ทำให้ผมสบายใจ อุ่นใจ เป็นคนรู้จัก เป็นเพื่อน เป็นพี่ ซึ่งมันสำคัญกับผมคนที่ตอนนี้เหลือแค่ตัวคนเดียว และผมรู้ว่ามันไม่มีวันที่จะค้างๆคาๆแบบนี้ได้ตลอดกาล
“พี่ดูคนเก่งนะ” พี่กันต์ยักคิ้วขำๆ อยากปาของใส่อีกแล้ว หมั่นไส้
“ถ้าเก่งจริงก็ไม่ต้องมานั่งรอธามกันแบบนี้หรอกมั้ง”
“เพราะดูเก่งไงถึงรอ” ผมไม่อยากจะให้พี่กันต์รอไม่นาน จริงๆ แต่ผมยังทำไม่ได้
“ธามขอโทษ” ผมพูดเบาๆพี่กันต์ส่ายหน้าแล้วยิ้มกว้าง
“ถ้าขอโทษกันแบบนี้พี่ว่าพี่คงรอไม่นานใช่ไหม”
ผมมองตาพี่กันต์ หัวใจเต้นรัว ความรู้สึกวูบในอกที่ผมรู้ว่ามันเกิดขึ้นมาเพราะอะไรกระตุ้นเตือนผมอีกครั้ง แต่มันยังไม่มากพอ ผมขออีกนิดเดียว ให้มากกว่านี้... ให้ผมรู้สึกมากกว่านี้
ผมยิ้มเป็นคำตอบให้พี่กันต์ พี่กันต์เอื้อมมือมาขยี้หัวผม ก่อนจะลากปลายนิ้วไล้ลงมาที่แก้มเบาๆ
“พี่รักธามนะ” ประโยคนี้ทำให้ผมได้แต่ก้มหน้ากินข้าวซ่อนหน้าที่ร้อนผ่าวแบบไม่ต้องส่องกระจกก็รู้ว่าแดงถึงหูไปแล้ว
อายชิบหายเลยกู... เคยแต่เป็นคนพูดก่อน เจอรุกแบบนี้ไปไหนไม่ถูก
...
(กันต์)
ผมเคาะห้องไอ้หมิงมัน สักพักไอ้เชฟมันก็มาเปิดประตูใหแบบมึนๆ เห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าอย่างชัดเจน ไม่มีรอยยิ้มตอนรับเหมือนเช่นเคย คาดว่าวันนี้มันคงผ่านวันที่สาหัสมาพอสมควร ข้าวของส่วนหนึ่งอยู่ในกล่อง ตัวไอ้หมิงเองน่าแปลกที่ใส่เสื้อใส่กางเกงครบ นึกไปแล้วว่าอาจจะต้องเจอมันแก้ผ้าเอาน้องชายมาต้อนรับตามประสาคนชอบนุ่งลมห่มฟ้าในพื้นที่ส่วนตัวแบบมัน ไม่รู้ไปเอาไอ้นิสัยเหี้ยๆแบบนี้มาจากไหน
“ไงมึง”
“ก็ดีมั้งเนี่ย” นั่นไง กุถามด้วยความเป็นห่วง มึงตอบงี้มันน่าซ้ำเติมนะ
“กุไม่ได้เอาเสื้อผ้ามานะ” ผมกับไอ้หมิงปกติแล้วใส่เสื้อผ้ากันได้หมดครับไม่มีปัญหาเป็นการสะดวกหลายกรณีมากโดยเฉพาะกรณีแบบนี้
“มึงก็ค้นของกุใส่ทุกที แล้วไม่ใส่ตัวเก่านะ หาตัวใหม่สุดแพงสุดตลอดอ่ะ” ทำมาบ่นนะมึง ทีค้นเหล้าในตู้กุกิน ยืมแอบฉีดน้ำหอมที่แม่กุซื้อให้นี่เงียบกริบนะมึง อย่าให้คิดบัญชีมึงเป็นหนีกุหัวโตแน่
“ช่วยไม่ได้ บ้านกุรวย ใส่ของถูกแล้วเป็นผื่น” ผมพูดแหย่มัน ไอ้หมิงยิ้มขึ้นนิดๆ ผมตบหลังมันเบาๆ
“กุเห็นมึงชอบใส่เสื้อยืดย้วยๆตอนอยู่บ้านนี่ก็คงจะเป็นเพราะกุตาฝาดใช่ไหม” ไอ้หมิงเปรยความจริงอันเป็นธรรมดาของผู้ชายแบบผมขึ้นมา ก็แน่ล่ะครับ ใครมันจะไปมีครบเซ็ทเชิ้ตราฟลอเรน เข็มขัดแอร์เมส กางเกงดอลเช่ รองเท้าดร.มาร์ติน ตลอดเวลามึงจะบ้าหรือเปล่า กุไม่ได้ทำบ่อน้ำมันนะเว้ย เป็นอาจารย์มหาลัย เจ้าของร้านเบียร์ กับพนักงานออฟฟิศโง่ๆทำงานในคอก ที่ทุ่มเงินให้หมากับรถจนตัวเองไม่มีจะกิน จะว่าไปว่ามาเริ่มอยากได้เชิ้ตตัวใหม่
“มึงเห็นคนอื่นแล้ว คนใช้กุรึเปล่า” ผมยังเล่นต่อ ไอ้หมิงหัวเราะเบาๆ
“งั้นคนใช้มึงก็แอบเอาz4 มึงไปใช้ด้วยแล้วแหละ กินข้าวมายัง” ไอ้หมิงผู้เป็นห่วงปากท้องเพื่อนเสมอ
“เรียบร้อยแล้ว อาหารไม่อร่อยเท่ามึงทำ แต่พอกินกับธามอร่อยมาก” เอ้าชิบหาย หลุดปาก ลืมไปว่ามันยังช้ำในอยู่ ไอ้หมิงนิ่งไปแวบนึง แต่ก็ยิ้มออก แบบนี้รึเปล่าวะที่เค้าเรียกว่าหน้าชื่นอกตรม คิดไว้อยุ่แล้วว่ากับนายยังไงมันต้องเจ็บแน่ แค่เห็นหน้าเฉยๆก็เจ็บแล้ว ผู้ชายมีตั้งเยอะแยะไม่เอา ชอบของแรงๆ แรงพอไหมมึง
“ไปอาบน้ำไป คืนนี้กุจะนอนกอดมึงให้ชื่นใจ” ไอ้หมิงพูดแล้วกลับไปนั่งกอดเข่าบนโซฟาตัวโปรดสุดอมทุกข์ของมัน
“พูดแบบนี้ให้กุล้างเครื่องเลยไหม” ผมยักคิ้วให้ไอ้หมิงที่พอมันได้ยินก็หรี่ตามองผมแบบใช้ความคิด
“มึงชักจะสร้างความลำบากใจให้กุแล้วนะกันต์” ไอ้หมิงยิ้ม
ผมเดินเอาของไปวาง ค้นตู้เสื้อผ้ามันหยิบกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดแถวๆนั้นมาอีกตัว เดินเข้าห้องน้ำที่สะอาดเอี่ยมของเป็นระเบียบตลอดเวลา ไอ้หมิงเห็นดูเป็นคนเรื่อยๆ ร่าเริงไปวันๆแต่จากการที่รู้จักกับมันมามันเป็นคนที่ตั้งใจทำอะไรก็จะทำไปแบบเต็มที่ ไม่ทำอะไรก็คือไม่ทำ ระเบียบจัดถึงจะดูไม่เข้ากับนิสัยมัน ละเอียด เนี้ยบ ผมไม่เคยเห็นมันตอนทำงานในครัวที่โรงแรม แต่คิดเอาว่าน่าจะเคร่งอยู่เหมือนกัน เพราะแต่ละจานที่มันทำ เนี้ยบครับ สวยมาก มันจะเป็นเชฟที่ถนัดทำอาหารฝรั่งเศส อาหารพวกที่มีจานละคำสองคำแต่ราคาไม่ไปตามปริมาณอาหาร แต่อย่างอื่นมันก็ทำได้อาหารไทย อาหารจีน อาหารอีสานมันก็เคยทำให้กิน อร่อยทุกอย่าง
...คิดแล้วก็ใจหาย ถ้ามันไปใครจะทำให้กิน
เพราะมันเป็นคนทำอะไรก็ต้องทำให้สำเร็จนี่ล่ะมั้งถึงตื้อกับนายอยู่ได้ตั้งนาน เทียบกับผมแล้ว ถึงจะรู้จักกับธามมาตั้งแต่8ปีโน้น แต่พึ่งจะมาจีบแบบจริงๆจังๆเอาก็ช่วงนี้ ผิดกับไอ้หมิง 3ปี จัดหนักตลอดไม่รู้มันทำได้ไง ถ้าเป็นแบบธามจะไม่สงสัย แต่แบบนาย แม่งโหดไปไหน ไม่มีความหวัง ไม่มีมุมหวาน ถึงมีก็ไม่ใช่มีกับไอ้หมิงแน่ๆ กับผมนายยังดูใจดีมากกวาที่อยู่กับไอ้หมิงเลย
แต่ก็นะ... นายก็น่ารักแหละ นิสัยดีด้วยไม่ใช่ไม่ดี มันช่วยไม่ได้ ไอ้หมิงเริ่มเหี้ยก่อนเองนี่หว่า
“คืนนี้มีบอลว่ะ” ไอ้หมิงพูดขึ้นมาเมื่อผมเดินออกมาจากห้องน้ำ
“กี่โมง”
“ตีสอง” ส้นตีนเหอะ มึงจะไปโรงแรมแต่เช้าไม่ใช่หรือไงตีสอง ตลก กว่าจะจบก็ตีสี่
“มึงตื่นไหว แต่กุไม่ไหวเว้ย”
“ไม่ดูบอลงั้นทำอะไรวะ” เอ้าไอ้นี่ มึงไม่นอนหรือไงวะ
“นอนดิ” ผมพูดขึ้นมา
“ไม่เอา มึงมานอนทั้งที” ผมคว้ารีโทจากมือมันไปปิดทีวี นั่งลงข้างมัน
“กุมาก็คุยกับกุดิ นี่อุตส่าห์ทิ้งหมามาหามึงนะ” ผมพูดจบไอ้หมิงมันเลยขยับตัวมาซบผมเฉยเหมือนจะซึ้ง ทำไงได้ล่ะครับนอกจากเอาแขนโอบมันแล้วก้เอามือลูบหัวไอ้เชฟสิงคโปร์ที่ช่วงนี้หัวใจโดนทำร้ายหนัก
“มึงไม่เคยทิ้งกุเลยว่ะ” มาทำซึ้งอะไรตอนนี้วะ
“มึงเพื่อนกุนะเว้ย ทิ้งได้ไง”
“กุไม่กล้าปฏิเสธที่บ้านว่ะ ทำไงวะ กุไม่อยากไปว่ะ กุอยากอยู่ไทย กุอยู่ของกุมาตั้งแต่เด็กแล้วอ่ะ” ภาพตอนนี้ใครมาเห็นคงคิดไปแล้วว่าผมกับไอ้หมิงเป็นแฟนกัน เล่นนั่งซบกันบนโซฟาแบบนี้ แต่ก็ช่างหัวมันเถอะ ไม่มีใครมาเห็น ฟังจากที่ไอ้หมิงพูดแล้วทางออกมันง่ายแต่ก็ทำยากนะ
“มึงกลับไปเจรจากะพี่บ้านมึงดิ”
“แต่กุลาออกแล้วนะ”
“มึงยังไม่ลาออกไอ้เชี่ย พรุ่งนี้เว้ย”
“ยังไม่ลาออกแต่ก็เหมือนออก กุบอกฝ่ายบุคคลไว้แล้วว่ากุจะไปให้เตรียมหาคนมาแทนกุด้วย พรุ่งนี้กุไปยื่นแบบเป็นทางการเฉยๆ รถกุก็ขายแล้ว พาสปอร์ตกุก็ไม่มีปัญหา ตั๋วแครื่องบินที่บ้านกุก็ส่งมา” ยังจะมาห่วงว่าไม่มีใครมาทำงานแทนอีกนะมึง... เตรียมพร้อมทุกอย่าง ยกเว้นใจคนไปว่างั้นเถอะ
“งั้นมึงก็ทำใจซะ มึงจัดการไปหมดแล้ว”
“กุทำใจเรื่องนายไม่ได้ว่ะ” ถ้าทำได้อาการคงไม่ตายซากเป็นผีจีนแบบนี้
“มึงก็ตื้อทางไกลเอาเดะ” ผมรู้ว่ามันพูดง่าย แต่ทำยาก
“เก๋าเจ้ง” ด่ากุอีก อุตส่าห์แนะนำ
“งั้นก็ตัดใจซะ” ผมพูดเรียบๆ ไอ้หมิงงี้เด้งตัวออกมาเลย เลิกซบแล้ว เหมือนกดสวิตช์
“ไม่ วันนี้นายแม่งมาทำกุเครียด นายพูดอย่างกะรักกุอ่ะมึง มึงเข้าใจป่าววะ คนแบบนาย กอดกุก่อน กุรู้จักนายมา3ปีนะมึงกุรู้นายเป็นคนยังไง ถ้าไม่อยากมาคือไม่มา แล้วนายมาอ่ะมึง ทำอาหารรสชาติแดกไม่ได้มาให้กุกินทั้งที่แม่งเกลียดการเข้าครัวอย่างกะอะไรดี มีให้ยาแก้ท้องเสียกุอีก บอกว่าคนแบบกุต้องเจอคนที่ดีกว่านาย มึงเข้าใจกุไหมวะกันต์ ดูยังไงนายก็ไม่เกลียดกุสักนิด” ผมฟังไอ้หมิงเล่าแล้วถอนหายใจเฮือก... ผิดที่ญาติมึงอ่ะหมิงเสือกตามตัวมึงกลับตอนนี้
“นายเค้าก็ไม่เคยเกลียดมึงแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ มึงจะตายทีไร ก็มาช่วยชีวิตมึงทันทุกที” จะตายในที่นี้ผมหมายถึงป่วยนะครับ
“......” เอ้าไม่พูดต่ออ่ะมึง
“คิดดีๆ กุว่ามึงก็รู้ว่านายคิดยังไง มึงก็รู้ว่านายแม่งไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงออก มีแต่ทำ ทำ ทำ”
“ไม่เคยแสดงอะไรเลยต่างหาก” คิดภาพนายอ้อนไม่ออกเหมือนกันนะ... แต่มึงอ้อนตีนนายนี่ความทรงจำอย่างแรกที่นึกออกเลย
“กุไม่ถนัดแก้ปัญหาความรักนะ” เรื่องกุเองกุยังเอาไม่รอดเลยไง
“ดูหุ้นเป็นอย่างเดียวอ่ะดิมึง ถ้ากุเป็นมึงนะ กุจีบธามแม่งตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว แต่กุก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมไม่มีใครไปจีบธามตรงๆวะ เห็นกี่คนๆก็ชอบมอง ไม่กล้าไปจีบ” เอ้า พูดเรื่องมึงอยู่ดีๆไหงมาวกเข้าเรื่องกุได้
“น้องมันดูไม่น่าไปยุ่งมั้ง ดูแล้วอยากเก็บเอาไว้อย่างงั้นอ่ะ ดูเป็นของสูง” ผมพูดแล้วก็หัวเราะ
“แล้วมึงไปยุ่งทำไมเนี่ย”
“ก็เหมือนมึงไง ชอบลองของ”
“ผลลัพธ์มันดูต่างกันนะ” อย่าชวนกุดราม่าได้ไหมหมิง
“อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด พรุ่งนี้มึงเอาไง” ผมถามย้ำมันอีกครั้ง
“อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด...”
...
ความรู้สึกหนักๆทำให้ผมต้องขยับตัว แต่ไอ้ความรู้สึกนั้นมันยังไม่หายไป จากที่หนักเฉยๆเริ่มเปลี่ยนเป็นเจ็บ อะไรวะเนี่ย มันยังไม่ใช่เวลาตื่นผม ผมครางเบาๆ ผมเริ่มรู้แล้วล่ะว่าอะไรมันมากวนเวลานอนผมอยู่ตอนนี้ ตีนไอ้หมิงไง ถีบอยู่ได้
“เห้ยย อีกนิดนึง” ผมดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหน้า อย่ามายุ่งกับกุ ปล่อยกุไป กุขอร้อง
“ไม่ตื่นกุปล้ำมึงนะ” กลัวตายห่าแหละไอ้ต่างด้าว... ผมไม่สนใจ ยังคงนอนต่อ รู้แต่ว่ามันคงมานั่งทับผมแล้วแหละ ช่างหัวมันผมจะนอน มันพยายามจะใช้มือมันลูบๆคลำๆผม ลูบไปเถอะ คนอย่างมันไม่กล้าทำอะไรมากกว่านี้หรอก มันเองก็ไม่พิศวาสผมเหมือนกันนั่นแหละ ถ้าเปลี่ยนจากหมิงเป็นธาม ผมลุกตั้งแต่บอกจะปล้ำแล้ว (ลุกขึ้นนั่งนะไม่ใช่อย่างอื่น อย่าคิดลึก)
“ตื่นๆ” มันยังไม่เลิก เปิดผ้าห่มผมขึ้นมาอีก เอาไฟมือถือมาส่องหน้า ห่า.. กุแสบตา
“ลุกขึ้นมาไอ้กันต์ มึงตื่นได้แล้ววววว” เล้าโลมกุไม่สำเร็จมาใช้วิธีอ้อนวอนแล้วเหรอ
“กุขออีกนิดเดียว”
“มึงจะนอนเยอะไปป่ะ เชี่ย ตื่นเว้ย”
“เหี้ยยยยยย” ผมร้องเสียงหลงเมื่อเจอลูกเตะพิฆาต เพื่อนกันมันทำได้ลงครับ ถีบผมตกเตียง ไอ้บ้าเอ้ยยยยย กุเจ็บ ผมขยับตัวลุกขึ้น ตาส่างเต็มที่แล้วครับ ชี้หน้าไอ้หมิงแบบคาดโทษ น้ำตาคลลอเบ้า ยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอ
“อย่าทำท่าเหมือนโดนกุข่มขืนได้ไหม” มึงแคร์เหรอ...
“เมื่อกี้มึงยังจะทำอยู่เลย” ผมพูดเซ็งๆ ไอ้หมิงแต่งตัวเสร็จไปแล้วครึ่งท่อน ไม่ใช่ท่อนล่างนะครับ ท่อนบน คนอย่างหมิงไม่เคยตามใคร ใส่เชิ้ต ติดกระดุมพร้อม แต่ท่อนล่างมันมีกางเกงในตัวเดียว อุบาวท์ชิบหาย เมื่อกี้นั่งคร่อมผมนี่ก็เต็มๆเลยซินะมีแค่ผ้าบางๆกั้นระหว่างผมกับน้องชายมัน ขนลุกเลยกุ
“ไปอาบน้ำไป เพ้อเจ้ออ่ะมึง ธามรู้นะทิ้งมึงแน่” ไม่ต้องเอาเรื่องธามมาขู่เลย ธามรู้อยู่แล้วแหละว่าผมเป็นคนแบบนี้ รู้ว่าเป็นมากกวว่านี้ด้วย ฮ่าๆ
พอผมอาบน้ำเสร็จออกมามันก็ไม่สนใจว่าผมจะกินอะไรหรือไม่อย่างไร เพราะมันเตรียมจะออกแล้ว ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงเช้า มันจะรีบไปไหน ลาออกนะไม่ใช่สมัครงานสายนิดสายหน่อยมันจะอะไรนักหนาวะ เค้าไม่ซีเรียสแล้วมั้ง ทำไงได้ล่ะผม ก็เลยคว้ากระเป๋าตังค์ใส่นาฬิกา หยิบกุญแจรถเดินตามมันมา ไปกินที่โรงแรมก็ได้วะ... บังคับไอ้หมิงเลี้ยงแม่ง
การจราจรติดขัดแม้จะเป็นในช่วงสายไอ้หมิงนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา ซึ่งผมก็คิดไม่ออกจะชวนมันคุยอะไรดี ปล่อยให้เวลารักษามันต่อไปแล้วกัน ใช้เวลาประมาณสี่สิบนาทีก็มาถึงโรงแรมหรูห้าดาวริมแม่น้ำ เคยคิดอยากจะลองมานอนดูสักคืน แต่ไม่รู้จะมาทำบ้าอะไรในเมื่อบ้านก็มีอยู่ แล้วราคาห้องก็ไม่ใช่เบาๆเลย จอดรถเสร็จก็เดินตามไอ้หมิงไป คนในโรงแรมรู้จักมันทุกคน หนึ่งเพราะมันทำงานที่นี่ สองเพราะมันเป็นเชฟดัง เป็นเชฟประจำร้านอาหารในโรงแรมเงินเดือนไอ้หมิงนี่ก็เกือบเท่าผมเลยนะ ผมทำงานสามอย่าง แต่มันทำอย่างเดียวคิดเอาแล้วกันว่ามันเยอะขนาดไหน และสามคือมันหล่อและยังเด็กเมื่อเทียบกับหน้าที่การงานมัน พักหลังๆเห็นหน้ามันได้ตามรายการพาชิมอาหารหรูหรือรายการอาหารดังๆ รวมทั้งนิตยสารแนวๆนี้ ทั้งฝีมือ ทั้งหน้าตา ขายได้ๆ
“มึงจะกินอะไรป่าวเนี่ย” พึ่งนึกขึ้นได้เหรอมึง
“กินดิ” แต่ผมกินอยู่ตรงชั้นล่างนี่ล่ะ ไม่ขอไปกินร้านที่ไอ้หมิงทำหรอกครับ ในโรงแรมมีร้านอาหารหลายร้าน หลายแบบ ผมกินแค่คอฟฟี่ช้อปก็พอ
“เดี๋ยวกุลงมาเลี้ยง” รอฟังคำนี้อยู่รู้รึเปล่า
“กุไม่จ่ายเองตั้งแต่แรกอยู่แล้วแหละ” ผมพูดยิ้มๆแล้วเดินแยกกับมันไปที่คอฟฟี่ช้อป สั่งคาปูชิโน่กับเบเกิ้ลมาละเลียดกินแบบเบาๆ มีแต่แขกต่างชาติทั้งนั้น มีผมเป็นคนไทยนั่งกินอยู่คนเดียวล่ะมั้งเนี่ย แต่กาแฟหอมจริง เมื่อวานนี้ทำงานแทบตาย กินแต่กาแฟสำเร็จรูปไปสามแก้ว วันนี้โดดงานมาอยู่กับเพื่อนกินคาปูชิโน่แก้วละเป็นร้อย... กูหนอกู
กินกาแฟยังไม่ทันหมดดี ไอ้หมิงก็เดินจ้ำมาประชิดตัว หน้าตาบอกไม่ถูก... มึงจะมาอะไรกับกูอีกเนี่ย ข้าวก็ไม่ให้กูกิน กุกินกาแฟก็เร่งให้กุกินอีกเหรอวะ
“อะไร” ผมถาม ไอ้หมิงทำหน้าตาหลุกหลิก กึ่งจะยิ้มจะร้องไห้
“กุโดนผู้จัดการด่าเช็ด” เอ้าเหี้ย เพราะกุพามึงไปสายจริงๆเหรอเนี่ย
“เห้ย.. แล้วเป็นไง ยื่นซองขาวให้เขาไปยัง” ไอ้หมิงส่ายหน้า และไม่ต้องรอการขยายความใดๆจากมัน ชายร่างอ้วนหน้าตาและการแต่งตัวดูแล้วท่าทางเป็นประเภทผู้บริหารหรือผู้จัดการของโรงแรม ตามมาด้วยพนักงานโรงแรมสาวที่ทำหน้าเหมือนปั้นไม่ถูกว่าจะยังไงดี
“ผมไม่ให้คุณออก คุณจะมาออกได้ยังไงกัน บอกผมล่วงหน้าแค่สามสี่วันเดียว เชฟระดับคุณมันไม่ได้หากันง่ายๆนะ ถือว่าผมขอร้องล่ะ อย่าออก ผมเพิ่มเงินเดือนให้ แต่ห้ามออก ผมรู้ว่าคุนรักที่นี่นะ คุยกับญาติๆคุณให้หน่อย คุณอายุยังน้องนะเชฟ ทำต่อเถอะ มาทิ้งกันแบบนี้ได้ไง ผมจะไปบอกแขกประจำเราได้ไงว่าคุณออกแล้ว ลูกค้าเราตั้งกี่รายๆที่ชอบฝีมือคุณ ผมยอมไม่ได้นะ” ไอ้หมิงยืนนิ่งกระพริบตาปริบๆ พนักงานสาวโปรยยิ้มให้แขกรอบๆของโรงแรมพยายามทำให้บรรยากาศมาคุดีขึ้น
...ผมซดกาแฟอึกสุดท้าย รู้ว่ามันเก่งนะ แต่ไม่ยักจะรู้ว่ามันเก่งขนาดเค้าไม่ยอมให้ลาออก
“เออ...” ไอ้หมิงพูดไม่ออก
“คุณเกรียงยศท่านรู้ยังเนี่ยว่าเด็กที่ท่านไปควานหาตัวมาจะลาออก ไม่รู้ล่ะ ผมไม่ให้ออก” นั่นไงเรื่องใหญ่แล้วเกรียงยศนี่ชื่อผู้บริหารนะกุจำได้... เคยมากินข้าวกับพ่อกุ
...เอาไงล่ะมึง
………………………………………………………………………….24-4-2012
บทนี้เล่นเอากรี้ด นี่คิดว่ายาวแล้วนะ อาจจะไม่ยาวสะใจคนอื่นแต่นี่ยาวแล้วววววสำหรับคนเขียน
เห็นแววรึยังว่ามาม่าจะหมดไปมาม่าคู่นี้หมดล้างชามได้เลยนะ เตรียมใส่ชามโตกว่ากะคู่หลัก 55555555555 อ่ะๆ ล้อเล่นๆ อย่าพึ่งกรี้ดด่าคนเขียน คึๆๆๆ ดูผลโพลแล้วพี่กันต์เค้าเรตติ้งดี มาแรงจริงๆ
ที่จริงบทนี้กะอัพตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่ไหว มึนเกิน แอบปวดหัวเบาๆ รับงานมาทำด้วยเลยอาจจะไม่ได้ถี่ทุกวันเหมือนอย่างปิดเทอมที่แล้ว ขอบคุณคนอ่านเช่นเคยนะจ้ะที่ติดตามที่ไม่ทิ้งกันไป ยินดีต้อนรับคนที่พึ่งอ่านทันด้วย ปลาบปลื้มๆที่ยังอุตส่าห์ตามอ่าน ตั้ง40กว่าตอน ยิงยาวกันไป
แนะนำติชมกันได้เช่นเคยนะ ใครยังไม่โหวตโพลก็ไปโหวตซะล่ะ 555
-
กริ๊ดดดดดด ยังไม่ได้อ่าน แต่เข้ามาเม้นก่อน
ดีใจจังที่ยังไม่นอน ดีใจสุดๆ ลุ้นๆๆ
-
หมิงไปเคลียกะญาติและอยู่ต่อเหอะ
-
อ่าววว
นึกว่าจะเปนพี่นายมาง้อ
สุดท้าย เจ้านายไม่ให้ไป
555555
-
สงสัยเจ็กคงไม่ได้กลับหรอก ฮ่าๆๆ
-
เอร้ยย เพื่อนรักคู่เสื่อมนี่ฮาตลอดเวลาเลยนะ
บทนี้ธามมาครึ่งนึงแต่ยังคงความน่ารักไว้เสมอ
ส่วนหมิง อย่าไปเลยนะ
ถึงแม้ว่าจะแอบเสียใจที่คนรั้งไม่ใช่นายก็เถอะ
-
พี่กันต์สู้ๆ :z2:
อยากรู้ว่า ถ้านายรู้ว่าหมิงยังอยู่จะเป็นอย่างไงน้าาา :impress2:
-
ไม่ได้กลับไปหรอกสิงคโปร์น่ะ มีคนที่ฟาร์มจระเข้รออยู่ทั้งคน
ธามน่ารักจังเลยน้า...
-
เจ๊กได้อยู่ต่อ กร๊ากกกก :m20: :m20: :m20:
ถ้าคู่กันต์-ธามมีมาม่านะ ฮึ่มน่าดู :m31: จะคอยนั่งแช่งคนแต่งเลยอ่ะ o18 o18 o18
-
หุหุ หมิงจะได้กลับมั้ยอะนั่น ตอนที่พี่กันต์รุกธามแอบเขินแทนด้วยอะ อิอิ
-
ขอบอกว่า เรื่องนี้เลือกยากมากว่าจะโหวตให้ใคร ระหว่างพี่กันต์ ธาม หมิง และ นาย ชอบทุกคนเลย แต่พออ่านตอนสุดท้าย ก็เทใจให้ พี่กันต์ ก็พี้เค้าฮาดี มาต่อด่วน ลุ้นหมิงมาก
-
ดูเหมือนเรื่องจะวุ่นกว่าเดิม
-
สรุปพี่หมิงอย่าไปเลยค่ะ อยู่ตื๊อะี่นายต่อเถอะ อีกนิดพี่นายก็น่าจะโอเละนะ อิอิอิ // ชอบพี่กันต์เลวาอยู่กับพี่ธามจัง บรรยากาศมัยดูดีมากๆ อ้อ..ขออวยพรให้พี่ธามยอมพี่กันต์เร็วๆนะคะ โฮะๆๆๆ
-
กราบขอบพระคุณผู้จัดการและคุณเกรียงยศ .....................
-
สรุปไปซื้อรถกลับมา อยู่ง้อนายต่อ จบ
-
ไอ้ชื่อตอนนี่ ทำให้คิดไปต่าง ๆ นานา ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหนุ่ม ๆ :เฮ้อ: ที่แท้เพราะความเก่งนี่เอง
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. ยิ่งวันน้องธามยิ่งเจ้าเลห์นะ แต่ก็รักอ่ะ :z1:
-
หมิงอยู่ต่อเถอะ
เพื่อตัวเองและพี่นายด้วยนา
-
ไปไม่ได้อะดีแล้ว!
-
กันต์เลยไม่ได้หอมแก้มธามเลย..หุ หุ
หมิงจะได้อยู่ต่อ....ดีใจละซิหมิง :m12:
-
:pigha2: สมหนำหน้าไอ้เชฟหมิง มาตกม้าตายตอนไกล้จะอำลา อย่างนี้สงสัยคงต้องกลับไปฟาร์มจรเข้แทนไปสิงคโปร์แล้วหละ :m20: สงสารคนอยากกลับบ้าน :monkeysad: แบบนี้ตานายคงจะยันหน้าเชฟหมิง แล้วหละที่ทำให้นายผิดหวังอุตสาห์ทำใจว่าเชฟจะไป คิดแล้วขำหวะ :laugh:
-
เจ๊กอาจไม่ต้องกลับสิงคโปร์แล้วก็ได้นะเนี่ย :impress2:
คนมันคู่กันแล้ว คงไม่แคล้วกันหรอก นายเองก็คงแอบดีใจนิดๆแหละ ลุ้นให้นายใจอ่อนจริงๆนะจ๊ะ :กอด1:
แล้วก็อย่ามาล้อเล่นอย่างนี้นะคะคนเขียนเรื่องมาม่าของพี่กันต์กับน้องธามอ่ะ ไม่อยากกิน ผงชูรสเยอะจะตาย :z3:
-
เมื่อไหรธามกับพี่กันต์จะ :oo1:
ฮ่าๆ เกือบมาหลายครั้งมากๆ :z2:
-
สรุปแล้วหมิงได้อยู่ต่อใช่เปล่า อยากให้ดีกันกับนาย
ไม่เอามาม่า
ไม่เอามาม่า
เอา ไวไว มาต่อไวไว คนอ่านรอพี่กันต์เผด็จศึกธาม 55
-
หมิงอย่ากลับเรยคุยกะที่บ้านดิขออยู่ต่อจะง้อว่าที่เมี..เอ้ยแฟนน 555
มาต่อไวไวนะรออ่านอยู่จ้าาา
-
โอ๊ย....อยากมีเพื่อนเป็นเชฟ
-
ยกความดีความชอบให้ผู้จัดการและผู้บริหาร กร๊าก กรั่ก กรั่ก
อยู่ต่อเถิดนะหมิง ไม่ต้องไปหรอกสงสารผู้จัดการ ผู้บริหาร ลูกค้า และบลาๆ
นายด้วย ตอนนี้ขับรถถึงบ้านยังเนี่ย ฮ่าๆ เป็นห่วงเหลือหลาย
ว่าแต่ถ้านายรู้ว่าเจ๊กมันไปไม่ได้นี่จะทำหน้ายังไงเน้อ อุตสาห์ไปทำของให้กินอำลาอย่างพระเอกโคตรๆ
แต่มันก็ยังไม่แน่นอนใช่ป่ะ แต่หมิงก็ไม่ต้องไปแล้วใช่ป่ะ รึยังไงๆ
ไม่ต้องไปหรอก อยู่ไทยนี่ละ อยู่ไทยโลด
อยู่เผื่อคอยปลอบกันต์บ้างเห็นว่าจะมีมาม่านิ...ม่ายยยยยยย!!!!
-
เอ้ยย เปลี่ยนจากผู้จัดการมาเป็นนายได้หรือไม่? :z3: :z3:
:laugh: :laugh:
-
สงสัยว่าถ้าหมิงไม่ได้ไปสิงคโปร์
อย่างนายคงไม่วิ่งร้องไห้ ดีใจ โผเข้ากอดแน่ๆ
แต่ท่าทางว่าหมิงน่าจะโดนยำบาทา เละแน่ๆ ซะมากกว่า
หาเรื่องดราม่าให้คุณนายเธอว์เสียน้ำตา เสียใจทำไมล่ะแก
ธามน่ารักจริงๆ นั่นแหละค่ะ
เห็นแล้วอยากจะรุกซะจริงๆ
พี่กันต์ยังอดทนอยู่ได้นะ ช่างประเสริฐ
-
ไม่ไป ไม่ไป ฮุย เล ฮุย :z2:
อยู่ต่อนะดีแล้ว ( ดีต่อตัวและหัวใจ นะฮื้อ )
-
แอบดีใจละซิ รู้ทันนะ
อย่างนี้ก็มีข้ออ้างกับญาติที่สิงคโปร์แล้วดิ
พี่นายเศร้าไม่นานหรอก เดี๋ยวจะมีคนกลับไปกวนตัวกวนใจเหมือนเดิมแล้ว :z1:
-
งานก็ออกไม่ได้ รถก็ขายไปแล้ว ตั๋วเครื่องบินก็มี
แนะนำหมิงให้ "ซื้อรถใหม่ ขายตั๋วเครื่องบิน รอรับคำบ่นจากทางบ้าน และ จีบนายต่อไป"
แค่นี้หมิงต้องทำได้แน่ๆ คงไม่เกินฝีมือแรงงานต่างด้าวหรอก :laugh:
-
นี่ไง จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงคุณผู้จัดการนี่ล่ะนะ
โวยวายเข้าไปเดี๋ยวพี่หมิงมันก็รู้สึกผิดเองแหละ
ใจไม่อยากไปอยู่แล้ว เอาเป็นว่าตกลงเนาะพี่หมิง
บุคคลสำคัญระดับประเทศเลยนะเนี่ย :m20:
อยู่ต่อเท้ออออ ไม่งั้นนะพี่นายเฉาปากแย่เลย
จะจบเม้นท์ละนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กล่าวถึงเลย
ก็พี่กันต์กับน้องธามอ่ะเซ่ หวานนิดหวานหน่อย
พอเป็นกระสัย ให้ใจกระชุ่มกระชวย กำลังดี
อีกหน่อยพี่กันต์ หยอดอีกหน่อยเดี๋ยวก็สำเร็จ
รอตอนหน้านี่ล่ะ พี่หมิงอย่าขัดใจเค้านะ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
“ไปอาบน้ำไป คืนนี้กุจะนอนกอดมึงให้ชื่นใจ” ไอ้หมิงพูดแล้วกลับไปนั่งกอดเข่าบนโซฟาตัวโปรดสุดอมทุกข์ของมัน
“พูดแบบนี้ให้กุล้างเครื่องเลยไหม” ผมยักคิ้วให้ไอ้หมิงที่พอมันได้ยินก็หรี่ตามองผมแบบใช้ความคิด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อย่ามาทำวายกล้ามชนกล้ามแบบนี้นะ
ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z3:
ไม่ใช่ไม่ชอบนะ
กลัวเดี๋ยวจะใจอ่อนเปลี่ยนไปเชียร์หมิงกันต์ซะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :jul3:
-
แอร๊ก!!!!!!!เลิศ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ขอขอบคุณคุณผู้จักการอย่างเป็นทางการ ท่านทำให้เราไม่ต้องแดกมาม่า!!!อร๊าย เลิฟอ่ะ!!!
พี่นายได้โดนอ้อนตีนจากเชฟต่างด้าวอีกแน่ อร๊าย ดีใจยิ่ง!
และ
กันต์-ธามน่ารัก!!!
-
เอาไงล่ะหมิง
ใจก็ยังไม่พร้อม ภาระหน้าที่ก็ยังค้ำคอ
สรุปก็ไม่ต้องกลับไปหรอกเนอะ :laugh:
-
มาม่าคู่หลักเล่นเอาเสียวสันหลังเลยนะคะ
กราบผู้จัดการ :z2: :z2:
ใครๆก็ไม่อยากให้เจ๊กกลับทั้งนั้น ถ้ากลับอดพี่นายนะโว้ยยยย
กลิ่นความสุขมาแต่ไกล อิอิ
-
ฮ่าๆๆๆ เชฟหมิงไม่ต้องไป ! เค้าไม่อนุมัต
เพราะงั้นมีเวลาแวะไปหานายนะ เคลียร์กันเร็ว ! :angry2:
-
ไม่ต้องกลับหรอกเชฟ เก่งซะจนเค้าไม่อยากให้ออก
เปลี่ยนใจแล้วไปคุยกะพี่นายดีกว่าเนาะ
*ล้างชามมาม่า*
-
คดีพลิกอ่ะ 555 ไม่ได้ไปแล้วเชฟ
-
ไม่ได้ไปละ :laugh:
อยุ่ต่อเถอะหมิง
ธามเจ้าเล่ห์น่ารักมาก :o8:
-
กรี๊ดดดดด ในที่สุดก็อ่านทัน ชอบจริงๆให้ดิ้นตาย เรื่องนี้ อยากจะบอกว่าแอบหลงคู่รองมากกว่าคู่หลัก โดยเฉพาะคุณนาย (จริงๆก็ชอบเชฟหมิงนะ แต่เรตติ้งตกตรงที่ชอบนุ่งลม ห่มฟ้านี่แหละ คนอารายบ้าจริงๆ) ชอบกินมาม่านะจ๊ะ รอตอนจบมาม่าหมิงนายอยู่(แม้จริงๆไม่อยากให้จบก็เหอะ)
ป.ล.กันต์ธาม ก็รักเหมือนกันนะ ไม่ต้องน้อยใจ ฮ่าฮ่าฮ่า
-
ผู้จัดการเค้าเยี่ยมจริงๆ o13 o13 o13
อย่ายอมนะค่ะ......รั้งพี่เจ๊กเอาไว้
พี่กันต์.....น่ารักอ่ะ
จับธามปลํ้าเลย. ไม่ต้องรอแล้ว :z1: :z1:
-
สงสัยไม่ได้ไปสิงค์โปร์แล้วมั้ง
-
เห็นมั๊ยพี่หมิง มีแต่คนไม่อยากให้ไปทั้งนั้นเลย เพราะงั้นก็อยู่ต่อเถอะคะ
เรื่องเครียดๆ เศร้าๆ แต่พอมันเล่าโดยอิพี่กันต์แล้วมันดูเฮฮา ขึ้นมาทันใดเลยอ่ะ :laugh: :laugh:
-
มันน่ารักกันจริง อิพี่กันต์ กะน้องธามนี่...อ่านแล้วกรี๊ดดดด
ลองคิดตามแล้ว...เขินเนอะ 555
ส่วนเชฟนี่ก็...อาชีพหายากแบบนี้ มาลาออกกันล่วงหน้าแป้บๆ รร.เค้าก็เสียหายสิจ๊ะ เด๋วเค้าปรับนะตัว...คึคึ
เข้าทางนายป่ะ หรือว่าเป็นแผนลับของนาย (เพ้อเจ้อและชั้น)
ขอบคุณ และรออ่านต่อจ้า
-
งานนี้ต้องขอบคุณผู้จัดการ
หมิง..
ถ้าดื้อจะกลับก็อดแอ้มคุณนายฟาร์มจระเข้นะเออ
แต่ถ้าอยู่ต่อไม่ให้เสียชื่อ"เชฟต่างด้าว"
ก็มีลุ้นนะเฟ้ย 5555
-
คงไม่ได้ไปแน่แท้ ดีจังเนอะพี่นาย :mc4:
-
ตอนนี้ยาวดีจัง
พี่กันต์น่ารักมากๆ
หุหุ สุดท้ายเชฟหมิงจะไปก็มีคนห้ามสินะ
-
ยังไงหมิงก็ต้องอยู่ต่อนะค่ะ :กอด1:
-
ไม่รู้ทำไม ถึงจิ้นภาพหมิงเป็น บี้ KPN ซะอย่างงั้น
-
ผู้จัดการไม่ให้ออกก็ไม่ต้องออก 555
-
พี่กันต์นี่อดตัลหลอดเลยนะจริงๆ
น่าสงสารจัง 5555555555
:o8:
-
ชามอ่ะล้างเกลี้ยงแล้วก็พอเหอะกะมาม่า :เฮ้อ:
-
อรั้ง...เชฟหมิงจะทำเยี่ยงไรละทีนี้
-
นายจะว่าไงบ้างเนี่ย อย่าบอกนะว่าไปนั่งซึมให้อาหารจระเข้อย่างเดียว :duck1:
-
ถ้าสุดท้ายพี่หมิงไม่ได้ไป พี่นายรู้คงแบบว่าโวยวายน่าดู
-
หมิงไม่ต้องกลับแล้ว :laugh:
-
รักพี่กันต์ อยากกดน้องธาม อ๊างงงงงง
>_______<
เชฟหมิงไฟต์ติ้ง!!!!
-
ขอแปะเม้นนี้ไว้ขออ่านก่อนแล้วจะมาแก้ไขนะคะ
เนื่องจากติดภารกิจระดับชาติ อ่านไม่ได้
ได้แค่เข้ามาแทะเล็ม และจิ้มพี่กันต์จัง(ไร)ไป
><
-
เอ่ออ
เชฟ
หน้อเชฟ
น่าสงสารแท้
-
ก็เกรงว่า ถ้าไปบอกว่าไม่ไปแล้ว นายก็จะด่าหมิงอีกอ่ะ
เจ๊กเอ้ยย ซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง o22
-
กรี๊ดดดดด !!! นี่ก็หมายความว่าพี่หมิงของเรา(?) จะไม่กลับสิงค์โปร์เมืองลาแล้วสิ กรี๊ดดดดดดด
นี่ตรูดีใจพอๆกับพี่นายเลยนะ แต่ตรูแสดงออก 555555 ไม่ปายยยยย พี่เค้าจะอยู่กับเราจะเป็นดูโอ
กับพี่กันต์ตลอดกาล คริคริ =///= พูดถึงพี่กันต์ ทำไมพี่ถึงเป็นคนที่น่ารักขนาดนี้ ยิ่งเวลาพี่อยู่กับพี่หมิง
น่ารักคูณล้านอ่ะ 55555 หลงรักพี่สองคนนี้ เวลาเค้าปลอบกันก็ดูหงุงหงิงๆ แต่ยังไงไม่หนับหนุนคู่นี้นะ
ยังไงก็ต้องกันต์ธาม หมิงนาย นะ 55555 กันต์หมิง หมิงกันต์นี่ไม่เอานะ ไม่เอา กร๊ากกกกกกกกกกกก
ว่าแต่ธามเริ่มจะอะไรๆกับพี่กันต์แบบเต็มตัวแล้วใช่หม๊ายยยยยยยยยย พี่กันต์ตอนอยู่ในลิฟท์น่ารักมาก
จะเป็นลม =///= อยากอยู่ใกล้ๆ กรี๊ดดดดดดดด เ้ขยิบชิดใน เข้ามาในหัวใจน้องได้เลยค่าาาาาาา ฮ่าๆๆๆ
-
หมิงออกไม่ได้แล้วละ 55555 .. จริงๆ นะ ..เสร็จแน่! กลับไปฟาร์มจระเข้ด้วยซะเลย ดีดี
-
ไม่ไปแล้วอยู่กับพี่นายดีกว่า555
-
รักผู้จัดการจริงอะไรจริง กั๊กอย่าให้เชฟหมิงออกนะ!!!
-
เอ๊ย ทางสว่างมาแล้วพี่หมิง ข้ออ้างแบบใสๆเลยทีนี้
แต่ถ้าที่บ้านบอกว่า ช่างดิ ก็จบแล้วป่ะ
ไม่ๆ ยังไปไม่ได้หรอกพี่หมิง มาจีบพี่นายต่อเร้ว
พี่กันต์ แหมเดินหน้าเต็ม จัดเต็ม ธามก็เริ่มปฏิกิริยาดีขึ้น
สนุกๆๆ ขอตอนต่อไปเลยได้มั้ย ฮ่าฮ่า
-
เจ๊กหมิงไม่ได้กลับบ้านเกิดแน่ๆ -/\-
แอบเสียดาย คนที่รั้งไม่ใช่ลูกเจ้าของฟาร์มจระเข้ 5555
นายยยยยยยยยยยยยยยยย
:pig4:
-
พี่หมิงห้ามออกนะ!! อยู่นี่แหละ อยู่ตามหาหัวใจตัวเองดีกว่า
ยังไงนายก็ไม่อยากให้พี่หมิงไปอยู่แล้ว อยู่นี่ให้นายตามมาง้อ(?)ดีกว่า :laugh:
-
เทพหมิง เทพหมิง! ชอบความสัมพันธ์ระหว่าง กันต์กับหมิงจังเลย มิตรภาพลูกผู้ชาย อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า หิงน่ารักจังเลย นายไม่สนจริงเหรอ แล้วจะเสียดายนะ o13 นี่รุ่นลิมิเต็ดแล้วนะนาย
-
เชฟไม่ต้องไปแล้วมั้งเนี่ย 55555555
คิดไม่ออกแล้วว่าจะเป็นยังไงต่อไป รอลุ้นเลยดีกว่า
แต่พี่ธามนี่ ขี้เซาตัวพ่อจริง ๆ 55555555555
-
ดูเหมือนเจ๊กจะดีใจที่เขาไม่ให้ออกนะ ฮ่าๆ เอาแหล่วๆข้ออ้างบังเกิด
พี่กันต์อ้ะ กรอกหูตลอด ธามน่ารักอย่างโง้นอย่างงี้
งั้นเค้าขอพูดประโยคนายเอกๆให้คนเขียนบ้างแล้วกัน "ไม่ไปไหนหรอก"จะติดตามต่อไปค่า
:กอด1: FC หมอยศชะเง้อคอยาว :กอด1:
-
อยู่ต่อเลยหมิง
-
น้องธามมมม ฟัดแรงๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
น่ารักมาก ก๊าซซซซซซซซซ
หมิงไม่ต้องไปนะ นะ นะ
อยู่ตื้อพี่นายต่อเหอะ แต่มีแวววาจะไม่ได้ไปแน่ๆฮ่าๆๆ
-
อ้าวเจ๊กเอาไงล่ะที่นี้
-
หัวหน้าไม่ให้ออก
ถึงเวลาดัดหลัง ไอ้นาย แล้วสินะ
หึหึหึหึ o18 o18
-
ดูจะวุ่นไงไม่รู้อ่ะ
-
น่ารักกกกกกกกกกกก พี่กันต์ เมื่อไหร่หมอธามจะยอมใจเต้นมากกว่านี้ อิอิ
-
อ๊ากกก หมิงกลับไปเคลียร์กับที่บ้านด่วนเลย :serius2:
แล้วค่อยกลับมาเซอร์ไพส์นายทีหลัง หุหุ o18
-
พี่กันต์น่ารักอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดด หยอดไปเรื่อยๆพี่เดี๋ยวธามที่รัก(ของเค้า)ก็ยอมเองหล่ะ :-[
ไม่ไหวแล้ว อยากเห็นคนได้กัน(?) อ่ะฮิๆๆๆ :impress2:
ถือมือขู่ไว้ก่อน o18
คนเขียนจ๋า อย่าเอามาม่ามาให้กันต์ธามเค้าน๊า เดี๋ยวไปตามจิ้มๆ(ให้ชามมาม่าแตก)จริงด้วย :fire:
-
อดไปแน่ๆ
อยู่ง้อนายต่อไปล่ะกันนะ :z2:
:กอด1:
-
น่าน อะไรก็เป็นใจให้หมิงอยู่ เนอะ
-
555555555+ สรุปพี่หมิงเคลียแทบตาย เจ้าของโรงแรมไม่ให้ออก 5555555+
ชีวิต 55555+
พี่ธามน่ารักมากกกกก อย่าให้พี่กันต์รอนานเลยสงสาร
ปล่อยให้เลิกรอเหอะ 5555+
//me โดนพี่กันต์กระโดดถีบ 555+
พี่ธามน่ารักที่สุดดดดดดดด
-
เมื่อไรจะมานะ รออยู่นะครับ และเป็นกำลังใจให้เรื่องนี้ แฮปปี้เอนดิ้งนะครับ
-
กรี๊ดดดดด เชฟต่างด้าวไม่ได้กลับแน่
ชูป้ายไฟ หมิงนาย :mc4:
พี่กันต์โคตรน่ารักเลย อยากได้ :man1:
-
คุณนาย ทำเรื่องอีกหรือป่าวเนี้ย..
-
หวี๊ดดดดดดดดดดดดดด :mc4:
เชฟหมิง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดดดดด!!!!!
เป็นคนที่ดีทั้งหน้าตาและฝีมือการทำอาหาร ; ; เป็นผช.ที่ใครๆก็ต้องการจริงๆ :-[
เอาใจเชียร์กับคู่นี้ ><
-
55+
มาแบบหักมุมแฮะ..
หมิง งานเข้าแล้ว หุ หุ :laugh3:
แต่เราว่านะอย่าไปเลยเหอะ..อยู่ต้อน นาย ต่อดีกว่าน้า อิอิ :m1: :m1:
นาย จะได้ใจอ่อนเร็วๆ งัย
อะอะ..... น้องธาม ที่น่ารัก กะยอมๆ พี่กันต์ นิดนึงน้า
แบบว่าอยากเห็นฉากสวีตอ่ะ :m13: :m13:
อิอิ
-
ยินดีกับพี่หมิงด้วยที่ลาออกไม่สำเร็จคงพอจะมีข้ออ้างไปบอกญาติได้เนาะ
อารมณ์ธามประมาณเจ้าสาวที่กลัวฝนเลยเนอะ
-
ทำเอาดราม่าติดกันมาหลายตอน ผู้จัดการโผล่มาตอนเดียว จบข่าว !!!
หมิงเอ้ย...เอ็งจะลาออก เสือกทำผิดสเต็ป ไม่รู้จะดีใจ หรือ สมน้ำหน้าดี
สุดท้าย เชฟหมิงก็ยังต้องเป็นต่างด้าวในเมืองไทยไปไหนไม่ได้ ไปตื้อจีบพี่นายต่อเถอะ :oni1:
ว่าแต่ หมิง-กันต์ ในตอนนี้ มีมาให้คิด(ลึก)ใช่ไหม ? แนบชิดกันแบบว่า อารมณ์เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อมาก ๆ เลย :interest:
-
ตามอ่านทันแล้วจ้า :mc4:
ชอบคู่นายหมิงมากๆเลย เชียร์ให้รักกันเร็วๆ
-
โอ้ อัศวินขี่ม้าขาวกลายเป็นลุงอ้วนแก่ไปซะแล้ว :laugh:
แต่ก็กลายเป็นว่าพี่หมิงอดลาออกแล้วสินะ. ดีใจล่วงหน้าแทนพี่นาย
หมอธามนี่น่ารักขึ้นเรื่อยๆเลยอะ ชอบๆๆ
ส่วนพี่กันต์จัง ยังเป็นที่หนึ่งในใจเสมอนะ :o8:
-
46
หอม
...
ผมพึ่งกลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยอยากจะทิ้งตัวลงนอนมันซะเดี๋ยวนี้ วันนี้เอาอีกแล้วครับ งูมาอีกแล้ว วันนี้มีแต่งู งานก็เลยมาเข้าแต่กับผม งูลอกคราบไม่เสร็จ งูไข่ งูป่วย แต่ไม่มีกรณีงูโดนหมากัดแบบพี่กันต์หรอก ส่วนมากไม่มีใครเขาเอามารักษาเพราะโอกาสรอดมันน้อย มีพี่กันต์คนเดียวล่ะมั้ง ถึงจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ค่ารักษาพิเศษปลายเดือนก็รับเละกันไปละนะเดือนนี้ นอกจากงานยุ่งวันนี้อากาศมันร้อนจนผมเกือบคิดแล้วว่าถ้าเกิดยื่นมือออกไปนอกตัวรถคงโดนเผาควันลุกซู่ซ่า เลี้ยวรถเข้าคอนโดไปจอดในที่ประจำ ไม่ลืมที่จะแวะร้านมินิมาร์ทสะดวกซื้อก่อนขึ้นห้อง ผมหยิบคุ้กกี้สีดำของโปรด กับขนมปังไส้กรอก กำลังจะวนไปซื้อน้ำ แต่ก็มีลูกค้ารายใหญ่ยืนพิจารณาสินค้าอยู่ทั้งๆที่ในตะกร้ามีจนเต็มแล้ว ทายซิว่าเจอใคร... ไม่ต้องทายหรอก ผมตอบให้สองคู่หูนายแบบหนุ่มคลีโอกำลังคว้านซื้อเบียร์แทบหมดตู้...
เอาไปกินหรือเอาไปรถต้นไม้ครับพี่ครับ
“เห้ย นี่มันหมดเวลาขายแล้ว” ผมพูดเตือนสติลูกค้าเงินหนาสองท่าน เวลานี้เขาห้ามขาย แล้วพี่มาซื้ออะไรกันครับ แล้วธุระร้อยแปดของพี่หมิงทำแล้วหรือยังไงทำไมกลับมากินเบียร์ ไอ้หน้าตาเหมือนโลกจะแตกเมื่อเช้านี้คืออะไร ทำไมตอนนี้เหมือนจะเลี้ยงฉลอง
“ก็ในห้องไอ้หมิงมันไม่มีแล้วอ่ะ” พี่กันต์ยิ้มหวาน แต่หน้าโทรมนะ ถุงใต้ตาแพคแถมมาด้วยเลยสงสัยเมื่อคืนไม่ได้นอน อาจจะมีกิจกรรมอำลาแบบสนิทสนมกับพี่หมิง... ซึ่งผมว่าโทรมๆแบบนี้แหละดี หล่อสุขภาพดีเห็นแล้วอยากเอาของปาใส่ หมั่นไส้
“จริงๆ วันนี้มันต้องฉลอง” พี่หมิงพูดหน้าชื่นตาบาน ที่ผมไปทำงานหากินตามหน้าที่ ทำให้ผมพลาดอะไรบางอย่างไปใช่ไหม
“ไม่ต้องกลับสิงคโปร์แล้วเหรอ” ผมถามแบบซื่อๆ
“น้องธาม... พี่หมิงคนนี้จะอยู่เป็นเพื่อนบ้านน้องธามไปตลอดกาล” พูดแล้วก็เดินมากอดคอผม จะเสียใจหรือดีใจดีวะ
...แต่ก็ดีใจนิดๆ แปลว่ามีของอร่อยให้ได้กินเรื่อยๆ
“มึงอย่าเนียนไอ้หมิง” พี่กันต์พูดเรียบๆ แต่คนแบบพี่หมิงหรือจะสนใจ... เอาเถอะครับ สงเคราะห์คนโดนทิ้ง จะอยู่ไทย หรืออยู่ไหนเชฟแม่งก็โดนทิ้งอยู่ดี ความจริงอันปวดใจ
สรุปได้ความเอาจริงๆนะครับจากการที่นั่งกินเบียร์ฟรี (เบียร์จ่ายทิปคนขายเพิ่มเลยได้ซื้อ) กับแกล้มอย่างดีในห้องพี่หมิงโดยมีพี่กันต์เล่าให้ฟังว่ามันเป็นไงมาไง ซึ่งไอ้ผมที่ไม่เคยฟังพี่กันต์เล่าอะไรยาวๆเท่าไหร่ ฟังแล้วก็ขำก๊ากๆเป็นช่วง ไม่รู้ว่าเรืองที่เกิดมันขำจริงหรือว่าพี่กันต์ฮาเอง ในทางปฏิบัติ พี่หมิงก็ต้องกลับสิงคโปร์อยู่ดี แต่ว่าไปสองวัน คือไปเยี่ยมญาติไหนๆก็มีตั๋วเครื่องบินแล้ว หลังจากนั้นก็กลับมาเป็นลูกจ้างตัวเล็กในครัวใหญ่เหมือนเดิม ซึ่งผมว่าพี่หมิงแกก็ดูเต็มอกเต็มใจจะเป็นลูกจ้างต่อไปนะครับ เหตุผลหลักๆผมก็ว่าจะได้ตื้อพี่นายต่อเนี่ยแหละ ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าพี่นายรู้เรื่องจะเกิดอะไรขึ้น กลัวว่าพี่นายจะโมโหฆ่าพี่หมิงโยนให้จระเข้กินข้อหาที่ให้พี่แกมาเสียเวลาทำใจล่ำลา
“มึง พรุ่งนี้กุมีสอนเพิ่ม” พอเล่าจบพี่กันต์ก็พูดขึ้นมาเหมือนนึกขึ้นได้ พรุ่งนี้วันเสาร์นะพี่
“กุกินแค่คืนนี้ ไม่ได้ข้ามวัน” พี่หมิงพูดแล้วหัวเราะคิก ซดเบียร์ไปอีกอึกใหญ่...
“ก็ไม่ต้องกิน” ผมคว้าขวดออกมาจากมือพี่กันต์แล้ววดรวดเดียวหมดแล้ว ถามว่าสุขไหมตอบเลยว่ามาก เบียร์ฟรี ข้าวฟรีอีกแล้ว ถึงจะดูเลวๆก็เถอะ แต่ผมมันหนุ่มโสดนะ ชีวิตตามสบายไร้พันธะ หรือถ้าจะมีไอ้คนที่น่าจะเป็นพันธะที่สุดตอนนี้ก็นั่งเซ็งอยู่ข้างๆนี่ล่ะ
“เห้ย ธามเบาๆ” พี่กันต์คว้าขวดเปล่าคืน แต่ช้าไปแล้วพี่กันต์เหลือแต่ขวดเขียวเปล่าๆแล้ว
“เห็นป่ะ มึงอ่ะไม่ต้องกินไอ้กันต์ มึงจะได้ขับรถกลับบ้านมึงไปหาเพื่อนรักสี่ขาของมึง” พี่หมิงพูดจาดูมีเหตุผลมากวันนี้ ผมเปิดเบียร์ขวดใหม่แล้วชนกับเชฟต่างด้าวดังเคร้งต่อหน้าต่อตาพี่กันต์... ไงล่ะพี่
“โหดร้ายมาก” พี่กันต์พูดอึ้งๆ รีบคว้าเบียร์อีกขวดก่อนที่จะไม่เหลืออะไรให้กิน ผมยื่นมือไปรั้งขวดเอาไว้ก่อนที่พี่กันต์จะเปิดขวด
“ครึ่งขวดนะ”
“จะมาอะไรครึ่งขวด ขวดที่แล้วธามก็กินของพี่อ่ะ” พี่กันต์ประท้วงหน้ามุ่ย... หวงจริงเว้ยเรื่องเหล้าเรื่องเบียร์เนี่ย ถ้าเกิดได้อยู่ด้วยกันจริงๆมีหวังพากันตั้งวงเหล้ามันทุกวันหยุดแน่ๆ
“ก็พี่กันต์ขับรถ อย่ากินเยอะ” ไม่ต้องให้พูดต่อหรอกมั้งว่าห่วงอ่ะ
ห้าทุ่มกว่า เบียร์หมดนานแล้วแต่พึ่งลงมาห้องตัวเอง ไม่ได้ลงมาคนเดียว มีพี่กันต์มาด้วย คนนี้เขาก็ตลอดแหละ ต้องมาคุม เพราะผมเมา ไม่ได้เมาไม่รู้เรื่องนะ แต่เสียการควบคุมสติเล็กน้อยง่วงนอนมาก อยากจะหลับมันซะตรงนี้ เพราะผมเป็นพวกเมาแล้วหลับครองสติไมค่อยอยู่ ไม่ได้อ่อยหรือยั่วหรือทำตัวสาวแตกอะไรหรอกตอนนี้ อย่าเข้าใจผิด เดินเซเฉยๆ พี่กันต์เลยต้องช่วยจับแขนเอาไว้ ตอนนี้ยืนอยู่หน้าประตู ผมต้องเอากุญแจมาเปิดห้องอ่ะดิ
“กุญแจอยู่ไหน” เสียงพี่กันต์กับซิบที่ข้างหู ไอ้หน้าที่ร้อนอยู่แล้วก็ยิ่งร้อนเข้าไปใหญ่ อย่าให้ใครเปิดมาเจอตอนนี้เลยนะขอร้อง
“หาแปป” ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายหากุญแจห้อง แต่ทำไมอะไรๆมันก็ให้ความรู้สึกเหมือนๆกันไปหมดเลยวะเนี่ย... พี่กันต์หัวเราะขำๆ
“เดี๋ยวพี่หาเอง” แล้วพี่กันต์ก็ทำสำเร็จ เปิดห้องผมได้แล้ว...
ผมบอกหรือยังว่าผมอ่ะเก่งในวงเหล้าแต่เป็นอ่อนในวงเบียร์ ว่ากันง่ายๆก็ถ้ากินเบียร์ผมจะเมาเร็วผิดสถิติ ถ้าเป็นเหล้านี่ผมสามารถครองสติได้ยาวนานกว่า ไม่ใช่พอพี่กันต์รู้แบบนี้แล้วรอบหน้ามอมเบียร์ผมหรอกนะ แต่คงไม่หรอกผมรู้ว่าพี่กันต์อ่ะคนดี สุดยอดผู้ชายอดทน เพอร์เฟ็คชิบหาย คนอะไรแม่งออพชั่นครบ สงสารผู้หญิงทั้งโลกที่ไม่ได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ไปทำพันธุ์ ไม่รู้ว่าพี่น้องคนอื่นของพี่กันต์จะเพอร์เฟ็คแมนเหมือนพี่กันต์ไหม เห้อ... ผมเมาแล้วชักจะคิดเพ้อเจ้อนะ แต่ว่าทำไมพี่กันต์นี่โคตรหล่อเลยวะ ขนาดลูกกระเดือกแม่งยังเท่ ผมอยากหล่อแบบนี้บ้าง ดั้งอ่ะ ขอได้ไหม ตาแบบนี้น่ะ ที่ไม่ต้องใส่แว่นผมอยากได้ ผมทำไมปากถึงเป็นแบบนั้น... เวลายิ้มมันดูดีจริงๆ
“พี่กันต์ หล่ออ่ะ” แล้วผมก็พูด... เหี้ยเอ้ย กุล่ะเกลียดความไร้สติของตัวเองจริงๆ พี่กันต์ที่กำลังหันหลังผิดประตูหันมามองผมแล้วก็ยิ้มหวานให้
“เมาแล้วปากหวานนะ” เขินอะดิพี่กันต์ ผมหัวเราะเบาๆกับความปากหวานเฉพาะกิจของตัวเอง เดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟา โยนกระเป๋าไว้ข้างล่างแบบไม่ใส่ใจ
“พี่กันต์ ให้อาหารปลาหน่อย” ผมหลับตาแต่ปากก็บอกกับคนมาส่ง น่านะ ถือว่าช่วยเหลือสัตว์
“ให้เท่าไหร่อ่ะ” ได้ยินเสียงพี่กันต์หยิบกระป๋องอาหารปลามาเขย่าๆ จะเขย่าทำไมพี่กันต์ เห็นอยู่ว่ามันมีอยู่กระป๋องมันใส คิดว่าเป็นลูกแซคหรือไง
“ไม่เยอะ... อธิบายไม่ถูก หนึ่งช้อนชารึเปล่า... อะไรประมาณนั้น เขย่าเบาๆสามที กะๆเอาแล้วกัน ช่างมันเหอะ ให้ปลาหน่อย เดี๋ยวมันหิว” นั่นดิ ให้เท่าไหร่วะ ผมไม่อยากลุกขึ้นไปด้วย พิการแล้ว ขยับได้แต่ปาก แต่ได้ยินเสียงพี่กันต์เขย่ากระป๋องสามทีจริงๆด้วย
...เดินเข้ามาหาผมแล้ว ถึงหลับตาอยู่ก็รู้สึก
“ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง” ขี้เกียจแล้วอ่ะ
“ไม่”
“งั้นก็ไปนอนบนเตียงดิ” ตรงนี้ก็นอนได้นะ
“ขี้เกียจลุก” จริงๆ
“ลุกเลย ทั้งอาบน้ำทั้งไปนอนเตียงด้วย” พี่กันต์พยายามฉุดกระชากผมขึ้นมามันไม่ง่ายหรอกนะพี่กันต์ ไม่ใช่นายเอกตามหน้าปกการ์ตูนเกย์นะจะได้ตัวบางลมปลิว นี่ผู้ชายตัวเป็นๆ ที่เมานิดๆ ผมนอนได้สักพักพี่กันต์ก็เป็นฝ่ายชนะ พี่กันต์ดันผมให้ลุกขึ้นนั่งได้แล้วก็รีบเอาตัวเองมานั่งลงบนที่ว่างที่เหลือของโซฟา... รู้อีกว่าจะล้มลงไปนอนอีก รู้ด้วยว่าถ้ามานั่งแบบนี้ผมก็ไม่หน้าด้านนอนตักพี่กันต์ต่อหรอก
“พี่กันต์ขับรถกลับได้แน่นะ” ผมถามทำบ้าอะไรก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน... เมาก็เมาเอง พี่กันต์ไม่เมา
“พี่ไม่เมาสักหน่อย ธามเมานะถ้าเบลอจนคิดอะไรไม่ค่อยถูก” พี่กันต์พูดแล้วหัวเราะ ...นั่งอยู่ข้างๆแค่นี้เอง อยู่ในห้องผมเนี่ย
“เออ ธามมั่ว พี่กันต์ล็อคประตูยัง”
“ล็อคแล้ว แต่เดี๋ยวตอนออกไปจะล็อคให้ใหม่” ดีมาก… ผมพยักหน้าแล้วก็เอนตัวไปพิงพี่กันต์ เอาแก้มแนบกับไหล่ ไม่มีใครเห็นชัวร์นี่ก็ห้องผม ผมอยู่คนเดียวของผมมาตั้งหลายปีแล้ว โคตรเหงาเลยบางที พี่กันต์เอามือมาลูบหัวผมเหมือนผมเป็นเด็กเลย อยากถอดวิญญาณแล้วมามองดูจริงๆว่าผมทำหน้ายังไงแล้วพี่กันต์ทำหน้าแบบไหน ผมถอดวิญญาณไม่ได้เลยเห็นแค่หัวเข่าของตัวเองกับพี่กันต์ เห็นแค่พื้นห้อง มุมไม่ดีเลย
“อย่าเมาบ่อยๆได้ไหมธาม เมาทีไรทำพี่สติกระเจิงทุกที” พี่กันต์ก็ทำธามสติกระเจิงเหมือนกัน ไม่ใช่แค่ตอนเมา ทั้งตอนไม่เมาด้วย ตอนทำงาน ตอนอยู่คนเดียว ตอนที่อยู่ต่อหน้า ธามไม่เห็นเคยบ่นเลย
“ไม่ชอบเหรอ” ถ้าตอบว่าไม่ชอบล่ะ...
“ชอบมากเกินไป มันเลยไม่ดี พี่ก็คนนะธาม พี่มีอารมณ์เป็น” ตรงดีว่ะพี่กันต์ แม่ง กลัวเลยผม แต่ถามว่าขยับไหม ไม่...
“ก็ไม่เคยคิดว่าพี่กันต์เป็นหมาเป็นแมวนะ ถ้าพี่กันต์คิดอะไรก็คิดเลย ตามสบาย แต่ถ้าทำอะไรธามนะ...” ผมหยุดแค่นั้นแล้วก็หัวเราะเสียงต่ำๆ
“ธามจะไปนอนกะผู้หญิงแล้วอัดคลิปส่งให้พี่กันต์” พูดจบผมก็หัวเราะก๊ากกับความคิดตัวเอง พี่กันต์ก็หัวเราะ...
“เดี๋ยวธามไปอาบน้ำ อย่าพึ่งไปไหนนะ” บางทีผมก็ไม่ค่อยเข้าใจลำดับความคิดตัวเองนะช่วงนี้ ตอนเมาแล้วมันสับสนวุ่นวายไปหมด ดังนั้นเลยต้องไปอาบน้ำให้ตาสว่างขึ้นมาอีกนิด ตามนิสัยถึงผมจะรู้ว่าพี่กันต์อยู่ในห้องก็เหอะ ผมเดินถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นจนไปถึงหน้าประตูห้องน้ำ จนเหลือแต่กางเกงตัวเดียว
“เฮ้ยๆ พี่นั่งอยู่นะธาม” พี่กันต์พูดเตือน ผมว่าห้ามไม่ให้ผมสร้างความทรมานกับขีดความอดทนของพี่กันต์มากกว่าล่ะมั้ง คนอะไรแม่งตลกเป็นบ้า ผมเดินมาถอดเสื้อผ้าที่เหลือในห้องน้ำแล้วก็ยังไม่วายเปิดประตูโยนออกมา ทำไงได้อ่ะก็ในห้องน้ำมันไม่มีตะกร้าใส่นี่หว่า ผมแปรงฟัน ฉี่ อาบน้ำตามสเตปที่เคยทำ น้ำเย็นทำให้สติกลับมาจริงๆ ผมยิ้มกับตัวเองแบบไร้เหตุผล ไม่รู้ทำไม แต่อยากยิ้ม แชมพูขวดที่เคยทำผมแสบตาจนน้ำตาไหลตอนนี้ไม่ยักจะรู้สึกอะไร ผมอาบน้ำไม่นานหรอก แปปเดียวก็ออกมา เจอพี่กันต์เปิดทีวีดูข่าวรอบดึก อันที่จริงไม่ใช่ข่าวหรอก... แต่เป็นช่องเศรษฐกิจ24ชั่วโมง
แม่งไม่เครียดบ้างหรือไงว้า...
“หน้าตาดูมีสติขึ้นมาเลยนะ” พี่กันต์แซว แต่คนอย่างผมรึจะสะทกสะท้าน
“ไม่ชอบแบบเมื่อกี้ไม่ใช่หรือไง”
“ก็มีข้อดีขอเสียต่างกัน แบบไม่เมาก็ดีตรงที่ไม่ต้องทดสอบความอดทนมาก” ผมหัวเราะฮึๆ กับคำพูดของพี่กันต์ เดินไปนั่งข้างๆ น้ำจากผมยังหยดลงบนไหล่ กลิ่นยาสระผมกับสบู่ของผมมันลอยผสมกับกลิ่นน้ำหอมจางๆของพี่กันต์ ผมยื่นผ้าขนหนูให้พี่กันต์
...ผมรู้สึกเหมือนจะมีเดจาวู
“พี่กันต์เช็ดผมให้ธามหน่อย ธามเมื่อย นวดให้ธามหน่อย” พี่กันต์คิดผิดไปแล้วว่าผมแบบเมื่อกี้อดทนยากกว่าแบบตอนนี้ วันนี้ผมจะไม่คิดอะไรสักวัน ผมเหนื่อยเกินกว่าจะยับยั้งชั่งใจอะไรมากมาย ผมขยับตัวนั่งรอ...
“อ้อนเหรอ แบบนี้เรียกว่าอ้อนเหรอ พี่ทำแล้วจะได้อะไรเนี่ยหะ” ปากก็พูดนะ แต่ก็เอาผ้าขนหนูมาโปะบนหัวผมแล้วก็เช็ดไปเช็ดมาเนี่ย มันเรียกว่าเช็ดผมนะพี่กันต์ โคตรสบายเลยตอนนี้ สบายจริงๆ ขอพิงได้ไหม เอาเหอะ ผมไม่ขอแล้วกัน คนกันเอง พี่กันต์ชะงักมือเมื่อผมชักจะเริ่มวุ่นวาย หลังผมแนบกับอกแข็งๆของพี่กันต์ที่ข้างในไม่แข็งเหมือนข้างนอก เพราะผมดันรู้สึกได้ถึงหัวใจของพี่กันต์ที่ชักจะรัวเกินมาตรฐานปกติ
“ตื่นเต้นอะไรเหรอพี่กันต์” ผมพูดยิ้มๆ พี่กันต์เลิกเช็ดผมแล้ว แต่เปลี่ยนมาโอบเอวผมเอาไว้หลวมๆ ไม่ขอโกหก... พูดตรงๆเลยว่ารู้สึกดีมาก อยากจะอยู่แบบนี้ทั้งคืน ผมเอนหัวชื้นๆพิงกับไหล่พี่กันต์...
“ลองมาเป็นพี่ดูไหมล่ะ.. หืม..” พี่กันต์กระซิบตอบที่ข้างหู ลมหายใจรดแก้มผมทำให้อุณหภูมิในตัวที่เมื่อกี้ลดลงมาแล้วเริ่มจะสูง
“นวดก่อนจะตอบว่าเป็นหรือไม่เป็น” ผมเหมือนพูดเล่นตัวเลยว่ะตอนนี้ พี่กันต์ส่งเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจ นานๆทีจะได้ยินนะ คางแหลมๆมาเกยที่ไหล่ มือขวาที่กอดเอวผมไว้กดลงตรงหลังไล่ขึ้นมาจนถึงหัวใหล่ เป็นท่าทางกางนั่งให้นวดที่ไม่ได้สะดวกเลยแตพี่กันต์ก็มีแขนซ้ายล็อคตัวผมไม่ให้ขยับเปลี่ยน... ผมน่ะหายเมื่อยตั้งแต่พิงพี่กันต์แล้ว เมื่อกี้แค่อ้อนเล่นเฉยๆ
“นวดแล้ว” แรงกอดมากขึ้นกว่าเดิม... ใจสั่นเลยผม
“ธามไม่เป็นพี่กันต์หรอกเหนื่อย แล้วไอ้ที่เห็นขอมาอยากทำไรก็ทำ” แล้วผมก็พูดออกไป พี่กันต์หัวเราะเบาๆกับคำอนุญาตของผม กอดที่แน่นอยู่แล้วยิ่งแน่นกว่าเดิม ดึงให้ตัวผมแนบกับพี่กันต์มากกว่าเดิม... ร้อนแปลกๆว่ะเห้ย นี่เปิดแอร์แล้วนะเนี่ย
“พูดแบบนี้อันตรายนะ ใครเขาสอน พี่ไม่ใช่ผู้หญิงนะ คิดดีๆ” แม่งพี่กันต์เข้าใจอะไรผิดละ
“แม่งตัวขนาดนี้ถ้าเป็นผู้หญิงก็กระเทยควายแล้วพี่กันต์ ที่ให้ทำอะไรก็ทำนั่นแค่หอม ขอหอมไม่ใช่เหรอตอนนั้น” ผมตอบไปแบบขำๆ พี่กันต์ถอนหายใจไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ
“รู้ตัวไหมว่าอ้อนเก่ง แต่ก่อนก็ว่าขี้อ้อนแล้วเดี๋ยวนี้ยิ่งมากกว่าเดิมอีกนะ” พี่กันต์ นี่ธามอนุญาตนะ ก่อนที่ธามจะเปลี่ยนใจ... จะอ้อนมากอ้อนน้อยก็ช่างหัวเหอะน่า
ผมไม่ตอบ... เพราะพี่กันต์กำลังทำให้ผมพูดไม่ออก ปลายจมูกกดลงไปที่แก้มก่อนจะไล่ลงมาที่คอ แล้วมันกลับไปที่แก้มใหม่ มันให้ความรู้สึกที่ประหลาด จะว่าจั๊กกะจี้ก็ไม่ใช่มือที่โอบเอวผมเอาไว้ก็ยังกอดอยู่เหมือนเดิม เหมือนมีอะไรมาจุกที่คอผมเหมือนเป็นใบ้ ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์รู้สึกยังไง แต่ตอนนี้ผมรู้สึกโคตรเมากว่าเมื่อกี้อีก แม่ง... นี่แค่หอม สาบานว่านี่ไม่ได้ใช้ปากใช้มือ นี่คือหอมของพี่กันต์...
สาบานว่าไม่เคยเจอใครหอมได้โคตรเทพขนาดนี้มาก่อน...
“กี่คนแล้วพี่กันต์” แล้วผมก็เปิดปากสำเร็จ แม้ว่าพี่กันยังคงสูบพลังวิญญาณผมอย่างต่อเนื้องแถวๆต้นคอ..
“น้อยกว่าจำนวนแฟนก่อนหน้านี้ของธามแล้วกัน” คำตอบเสียงอู้อี้เพราะปลายจมูกยังคงวนอยู่แถวปลายคาง โอ้ยตอบแบบนี้เจ็บ...ว่ะ
“....” ไปไม่ถูกเลยผม
“แค่หอมเฉยๆนะ ไม่ได้ทำอะไรเลย อารมณ์ร่วมไปเองแล้วเนี่ย” อย่ามาแหย่นะ...
“ใส่ร้ายมาก” ผมว่าผมต้องปกป้องตัวเองบ้างแล้วล่ะก่อนที่จะสติแตก ผมขยับตัวแต่พี่กันต์ก็โคตรเหนียวเลย ดึงผมกลับเข้ามาได้อีกรอบคราวนี้ยิ่งกว่าเดิม... จะขาดใจแล้วเห้ย เหมือนกำลังโดนทรมาน
“ทรมานป่ะ” นั่นไงกุว่าแล้ว... ทรมานกุอีก ถ้านานกว่านี้อีกนิดพูดแบบเปิดใจเลยว่ากำลังจะมีอารมณ์แล้ว ซึ่งมันต้องหยุด ผมไม่พร้อมจะทำอะไรนอกเหนือจากนี้ไม่เด็ดขาดโว้ยยยยย
“โอเค ทรมานๆ หยุดเหอะ” แล้วพี่กันต์ก็หยุดกริยาที่พี่กันต์เรียกว่าหอม เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังขึ้นข้างหู แล้วผมก็คิดผิดที่ว่าพี่กันต์จะหยุดเพราะพี่กันต์กดจมูดโด่งๆเข้าที่แก้มผมอีกรอบ หอมอีกครั้ง... ผมไม่รู้ว่าเส้นเลือดผมแตกหรือยังที่ต้องสูบเลือดไปเลี้ยงหน้าผมถี่ขนาดนี้ ไม่ได้ทำอะไรเลย... แต่ผมมหอบ
“พี่ก็จะตายแล้วเนี่ย” ไม่ขอขยายความคำนี้ของพี่กันต์นะ ไม่อยากอธิบาย... คิดเอง
“สมกะเรียนเศรษฐศาสตร์นะพี่กันต์” ผมเหน็บ แม่งจัดกุซะคุ้มค่าเลย
“เศรษฐศาสตร์ไม่เกี่ยวอะไรเลยธาม ตอนนี้อารมณ์เหนือเหตุผลล้วนๆ พูดตรงๆได้นะผู้ชายด้วยกันพี่เอาเปรียบธามเหรอ ไม่เลย... เออว่าแต่ ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว พี่มีสอนตอนเก้าโมงเช้า พี่ง่วงมากอ่ะธาม พี่พาไอ้หมิงไปทำธุระทั้งวัน ออกค่าเบียร์ที่ตัวเองไม่ได้กินด้วย ยังต้องพาคนเมามาส่งห้อง เช็ดผมให้ นวดให้ พี่เหนื่อยมาก” พี่กันต์แม่ง... กวน จะค้างก็บอกมาเหอะ
“พี่กันต์รู้ตัวไหมว่าบางทีแม่งโคตรกวนตีนเลย”
“ก็ไม่เห็นเคยมีใครบอกว่าพี่ขรึมสักคนนะ” โอเค ยอมแพ้
“งั้นปล่อยเลย ผ้าเช็ดตัวมีผืนเดียวใช้ผืนนี้แหละ เสื้อผ้าค้นในตู้เอา เสื้อธามฟรีไซส์ใส่ได้ ตามสบายเลยพี่” แล้วชัยชนนะก็ตกอยู่ในมือพี่กันต์ เสียงหัวเราะต่ำดังขึ้นแว้บๆ อ้อมแขนนคลายออกให้ผมลุกขึ้น เชื่อไหมว่ารู้สึกเย็นขึ้นมาในทันที แอร์มันเย็น แต่เพราะนั่งกอดกันเมื่อกี้ไงเลยร้อน ผมหันไปมองหน้าพี่กันต์อยากทำหน้าบึ้งใส่ อยากจะแลบลิ้นให้ แต่มันก็ดูปัญญาอ่อนเกินไป พี่กันต์มองผมหน้ายิ้ม...
แม่งหล่อเหี้ย... ขอโทษผู้หญิงทั้งโลกแทนพี่กันต์ด้วย
“ขอบใจ” ...ร้อนอีกแล้ว ไข้แดกกุแน่วันนี้
“อือ” ผมตอบแล้วก็ยิ้ม ยิ้มเอง มันไปเอง ยิ้มอยู่นั่นล่ะกู ยิ้มเหี้ยอะไร กูยิ้มเหี้ยอะไรรรรรรรร
...27-4-2012
แม่งบทนี้ อะไรก็ไม่รู้ อยากเขียนก็เขียน คือฉากแบบนี้เขียนไงอ่ะเขียนไม่ค่อยเป็น ไม่ถนัด ออกมาได้แปลกพิสดารมาก 55555555555555555555555 งงๆ เบลอๆ บทหน้าคงได้เจอพี่นาย
ไม่รู้จะพูดอะไรดี รู้แต่ว่าเมืองไทยร้อนมาก... แม่งร้อนเหี้ย
รักทุกคนนะ ชุ้บบุ ชุ้บบุ ขอบคุณทุกความเห็น และทุกยอดจำนวนวิว เลิฟๆ
-
มาจิ้มๆ แล้วก็ไปอ่าน อิอิ
-
หวานเล็กๆออกสื่อกันนะคะเนี่ยยย อิอิ
-
ไม่ต้องขอโทษจ้ะธาม แบบว่าเราเต็มใจ รีบ ๆ เอาไปซะทีเหอะพี่กันต์อะ 5555555
-
ธามน่ารักเกินแระ :L1: :L1:
-
คนเมาอ้อนได้น่ารักดี ชอลๆๆ
-
คนเมาอ้อนได้น่ารักดี ชอบๆๆ
-
เป็นการเข้าพระเข้านาง ( บทหอม ) นะ ที่อ่านแล้ว :m3:
+1 ให้เป็นกำลังใจ
ปล.ใกล้เข้ามาแล้ว ธามเอ๋ย.... :z1:
-
หวานอ๊า :o8:
น่ารักมากเลยพี่กันต์ สุภาพบุรุษมากๆแม้จะต่อผู้ชายด้วยกันก็เถอะ :laugh:
เชียร์ให้ธามพร้อมเร็วๆน้า ผู้ชายแสนดีคนนี้มีคนเดียวในโลกนะธาม :impress2:
-
เขิน เขิน เขิน เขิน
ระเบิดตัวเองไปในทุ่งข้าวสาลี
-
น่ารักมาก :o8:
-
ดีใจกับเชฟด้วยนะครับ ที่ไม่ต้องกลับบ้านแล้ว :mc4:
แต่ตอนนี้ พี่กันต์ทำตัวหวานใส่หมอธามเว่อร์ เขินๆ :o8:
-
ดูละมุนๆดีอ่ะ เราชอบ!!!
-
เห็นด้วยที่ว่าแดดเมืองไทยร้อน
แต่ถ้าร้อนแบบกันต์กับธามก็ยินดีนะ
ร้อนแบบนี้ละลายไปเลย เอิ๊ก
-
อรั้งงงง
เชฟหมิง...ในที่สุดก็อยู่ต่อ
อยากรู้ว่านายจะทำยังไง คึคึ
-
ธามอ้อน น่าจับ :oo1:มากมาย :haun4:
-
อร๊ายยยยยย เขินนนนนน
>____<
แค่หอมยังขนาดนี้ อ๊ากกกกก น้องธามยอมๆไปเถอะ~ 5555
-
:o8: ธามน่ารักกกกก อ้อนมากระวัง :oo1: :z2:
-
หอมของพี่กันต์เค้าไม่ธรรมดาจริงว่ะ
คนอื่นเค้าก็แค่หอม
แต่ของพี่กันต์เนี่ยมันมันหอมแบบว่าต้องลากเสียงโคตรยาว :impress2:
-
อื้อหือ....ลุ้นชิบหาย...แค่หอม นะเนี่ย!!!
-
ธามมมมมมมมมมมม ยั่วยวน
เพลินจาดด เอาแบบนี้บ่อยๆก็ดีนะ o13
-
ร้อนแบบไม่ต้องรอแดดเลย
-
ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกตัวเองตอนอ่านไงเลย
นั่งอ่านไปยิ้มไปเขินไปเหมือนคนบ้าแน่ๆอ่ 5555
พี่กันต์ทนไหวได้ยังไงธามน่ารักขนาดนี้
-
มันหวานนะ
คือบางทีมันไม่ต้องพูดกันมากอ่ะ
แค่นั่งอยู่ด้วยกันก็หายเหงาไปแล้ว
ยิ่งได้คนขี้อ้อนนะ หูยยยยยย น่ารักจนไม่อยากจะอดทน
พี่กันต์ตบะแข็งจริงๆ
-
หอมมมมม~~~~~~
-
ตอนนี้แค่หอม ตอนหน้าอ่ะจึ๋ย ๆ
-
ธามอ้อนมาก น่ารักอ่ะ
-
ขอหอมมั่งจิ ธามอ้อนได้แบบว่าน่ารักอะ
-
อย่ายั่วให้มันมากนะพี่ธาม 5555555
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
น่ารักอ้ะ! ธามแม่งเดี๊ยะจะโดนไม่ใช่น้อย อ้อนน่ารักไปปะ
พี่กันต์ทนได้ง๊ายยยยยย เจอเด็กให้ท่าแบบบไม่รู้ตัว
เบาหวานจะขึ้นเอา ฮึ่ย
-
ธามกำลังรู้ใจตัวเองมากขึ้น :o8:
-
อ่านแล้วเขิน นั่งกัดนิ้วตัวเอง555 อบอุ่นหัวใจ
-
น่ารักกกกกกกกก อยากมีแบบนี้ในชีวิตจริงบ้าง
เค้าเขินนะตัววววววววววววว
-
น่ารักมาก :o8:
-
ขี้อ้อนจังเลยคุณหมออออออออออ
-
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
:z3:
มาแบบนี้ ทำให้อยากแล้วจากไปช้าดๆ
ธามเอ๊ยใจอ่อนให้พี่กันต์ซะเดิ้บซะทีเถิ้ด
คนอ่านนี่หื่นแทนแล้ว อยากอ่านเอิ๊กๆ
:z1: :z1:
ธามเวลากรึ่มๆนี่มันช่างน่าฟัดซะจริง
เฮ่อๆๆๆๆๆ
:m25:
-
โอ้ หวานซะ ขนาดแค่หอมนะเนี่ย :jul1:
สรุปคู่เชฟ กลับสู่สภาพเดิมใช่มั๊ย :เฮ้อ:
-
โอ๊ยยยย ไม่ไหว จะละลายละ ทำไมน่ารักกันอย่างนี้
แค่หอมเองนะ แค่หอม :-[
-
เหยดดดดดดดด
แดดร้อน ยังไม่เท่า พี่กันต์(จังไร)กับธามร้อนเลยเหอะ :o8:
นี่แค่หอมนะ แค่หอม เน้นว่าแค่หอม กรี๊ด
พี่กันต์เทพโคตร ! *ชาบู*
-
ธามน่ารักมาก
พี่หมิงไม่ต้องไปแล้ว :impress2:
-
ธามจ๋า ณ จุ นี้ น่ารักไม่ไหวไม่ทนนะ เนี่ย โหยยยยๆๆ อ้อนโคตรเก่งอ่ะ :impress2: :-[ :-[ :กอด1:
แถมยั่วพี่กันต์ได้โดนตั้งใจและไม่ตั้งใจในคราวเดียว โอ้ยๆๆ ชอบอ่ะ :-[ o13 o13
ถ้าเค้าเป็นพี่กันต์นะ ละลายลงไปแล้ว :haun4: :pighaun:
น้องธามเปิดโอกาสขนาดนี้พี่กันต์จัดหนักเลยเหอะ น่ารักๆๆ น่ารักไม่ไหวไม่ทนอ่ะ :pighaun: :z1: :m25:
-
อั่ก เป็นลม น่ารักชิบหายคะ ฮือ!!!
เรื่องโหวด ขอเสนอให้ทำข้อ "รักทุกคนที่กล่าวมา"ทีคะ เราคิดอยู่นานมากว่าจะกดใครดี โฮ เค้ารักทุกคน แต่สุดท้ายก็กดพี่กันต์จัง(ไร)ไป อะฮึก
-
โคตรสงสารพี่กันต์เลย เจอธามทำตัวน่ารัก แต่ทำอะไร ๆ ไม่ได้ดังใจเนี่ย...
-
โอ็ยยยยยย หัวใจจะวายตายกับบทหวานเล็กๆของคู่นี้ :-[
ช๊อบชอบ จัดมาอีกเยอะๆเลยค่า เลิฟๆกันต์ธามที่สู๊ดดดดดดดดดด :impress2:
-
จะรอวันนั้น :oo1:นะธามนะ
-
พี่กันย์แม่งยอดมนุษย์ว่ะ ทนได้ไง ถ้าเป็นเราธามมันอ้อน มันยั่วขนาดนี้ อารมณ์ไปขนาดนั้น หยุดไม่ได้หรอกกกกกกกกกกกกกกก
ปีนี้มีรางวัล พระเอกพันธุ์อึดไหม ให้พี่กันย์ไปเลย
-
ธามเมาแล้วน่ารักอ่ะ
พี่กันต์ก็หอมแบบเทพมากกก
อ่านแล้วเขินวุ๊ยยย :o8:
-
ธามอ้อนได้น่ากดมาก :oo1: :oo1:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าปากจะฉีก ยิ้มตลอด :laugh:
-
หอมสมชื่อตอนมากๆ
หอมหวานน่ารักเกินไปแล้ว
หมอธามน่ารักเวลาเมาแบบนี้พี่กันต์น่าจะมอมเหล้าหมอธามบ่อยๆนะ
-
อื้อหืออออ ธามน่ารักมากกก ดีใจด้วยพี่กันต์!! 555555
คิดถึงนายยย~~~
:pig4:
-
น่ารักอะ ธามอ้อนได้น่ารักมาก คราวหน้ามอมธามอีกนะพี่กันต์ อิอิ
-
คือแบบ เท่านี้ก็โอแล้วนะหมอธาม :laugh:
ยังไงก็ไม่รอดพี่กันต์เหอะ จะวันนี้วันไหน
แต่พี่กันต์หอมแบบนี้ก็แย่แล้ว :o8:
ตอนนี้ลุ้นนายกับหมิงมากๆ
ถ้านายรู้ว่าหมิงไม่ได้กลับไปตลอดเลยเนี่ย
จะระเบิดลงไหม :m20:
-
แค่หอมยังขนาดนี้ แล้วถ้ามากกว่านี้ล่ะ แหม๊ะ เป็นเสี่ยใหญ่ตายคาอกอีหนูน้องธามแน่ๆพี่กันต์!!!!!
กระโดดจูบน้องธาม อ้อนอะไรน่ารักเช่นนี้ อร๊างงงง (เพ้อไปไกล)
:กอด1:คนเขียน จุ๊บุๆ
-
เฮ้ย เขินแทนหมอธามอ่ะ มันดูแบบโคดน่่ารักเลย
อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจ ต้องยิ้มตาม :-[
-
แอร๊ยยยยย ธามน่ารักอ่ะ เขิลลล
รอนายกับหมิงอ่ะ
รออ่านจ้า
o13
-
ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
คิดไม่ออกว่าถ้านายรู้เรื่องหมิงแล้วจะมีอาการยังไง รออ่านนะคะ :จุ๊บๆ:
-
เอ...วันนั้น นัั่งดู MV กามิกาเซ แล้ว นั่งดูเพลง จบไหม ของ ธามไท ไม่รู้ว่า คนแต่ง คิดถึงหน้าน้องธาม ในเรื่อง เหมือน น้อง ธามไท หรือเปล่านะ ^_^ อยากรู้จัง
-
ไหนๆธามก็หนาวขึ้นมาอีกอย่างนี้ต้องให้พี่กันต์ช่วยให้อุ่นแล้วแหล่ะ :impress2:
-
วุ๊ย เขินอ่ะ :o8:
ฮือออ อยากมีบ้าง!!
-
:z1: :z1: :z1:ใกล้แล้วพี่กันต์...ใกล้จะได้แอ้มหมอธามแระ
ยินดีกะเฮียหมิงที่ไม่ได้ไปไหน..จะยุไทยกะนาย
-
มันก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า เช็ดผม กอดกัน และ..หอม..(ไม่ใช่กระเทียม)
แต่เราฟินมากๆอ่ะ ธามรู้ตัวมั๊ยว่าตัวเองน่ารักมากกกก ขี้อ้อนเหมือนแมว
ดีนะที่พี่กันต์เป็นคนดี ไม่งั้นนะโดนทำโทษตั้งแต่ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำละเนี่ย
ดูท่าแล้วว่าถ้าธามไม่เมาหรือเอ่ยปากอนุญาตพี่กันต์ก็ไม่กล้าล่วงเกินธามนะ
อย่างนี้ต้องกระซิบบอกพี่กันต์ซะแล้วว่า หาเรื่องกินเบียร์มันทุกวันเลยพี่ :m26:
อยากรู้จังว่าพี่นายรู้แล้วจะเป็นยังไงนะ ตอนที่แล้วเสียน้ำตาไปหลายด้วย
พี่นายเสียน้ำตาแต่พี่หมิงอาจจะเสียเลือดนะ :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
โอ้ยยยตาย ตาย ฟินเลยพี่น้อง
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ให้ตายเถอะ
เขินไป
ม้ายยยย เขินมากกกกกกกก
-
ดีใจกับพี่หมิงด้วยนะคะ ทีนี้ก็เหลือภารกิจไปง้อพี่นายแล้ว สงสัยจะมีเจ็บตัวนะงานนี้
ส่วนอีกคู่นี้หวานเกินไปนะ ธารน่ารักมาก ของกอดซักทีได้มั๊ยคะ :laugh: :laugh:
-
จุดพลุฉลองเชฟหมิง โฮ่ๆๆๆๆ
ปล ตอนนี้ธามอ้อนน่ารักไปน้า เปิดทางให้พี่กันต์อย่างแรง อั๊งงงง >///<
-
ที่จริงถ้าทำมากกว่านี้สักนิด
ธามก็ไม่น่าว่าอะไรนะ
พี่กันต์อ้ะ...โด่ รุกเยอะๆดิ
คนอ่านรออยู่ 5555
-
อ่านไปยิ้มไป
:m1:
บวกเป็ดให้พี่กันต์เลยนะ.... o13
ปล ตอนอ่านแอบคิดว่า ' เฮ้ย...ธามเคลิ้มแล้ว พี่กันต์จูบเลยๆๆๆ ' :laugh3:
-
อ๊ากกก ยิ้มแก้มแตกไปแล้ว น่ารักม๊ากๆๆๆๆ :o8:
-
ตอนนี้คู่ธามกันต์หวานเว่ออ> < จะละลายละ
นี่แค่หอมนะเนี่ย โหะๆๆๆ
-
หวานกันจริงๆ :o8:
-
อ้ายยยยยยยยย นี่แค่หอมใช่ไหม -//-
เขินพี่กันต์จริง ๆ นะเนี่ย :o8:
-
นี่"หอม"หรือสูบพลังชีวิตคะพี่กันต์สุดหล่อ <<อดชมไม่ได้ วันนี้กันต์จังทำถูกใจ
:กอด1: หอมเน๊อะ :กอด1:
-
ฮ่าๆๆๆ
เค้าก็ยิ้ม ยิ้มจนเยิ้มมม
น่ารักเนอะ 55555+
เล่นเองชงเอง ตลอดดดด
พี่นายรู้จะทำยังไงน๊าาา
เชฟ ถ้าจะต้องโดนยำทีนตาย แล้วละ
ลาก่อนนน
55555+
-
หวานมากกกกกกกกกกกกกก เขินแทนหมอธามเลย นี่ขนาดแค่หอมนะเนี่ย
เค้าว่านะ...คราวหน้าพี่กันย์ปล้ำเลยเหอะ :laugh:
-
อ่านแล้วก็ถามตัวเองว่า กูยิ้มเหี้ยยยอะไรรรรรรรรร :o8:
พี่กันต์จังไงแม่งทำเขินนนนน :z3: :z3: :z3:
-
เอาเว้ย ได้แก้มมาดอมดมแล้วพี่กัน
อีกไม่นานหรอกก็ตงได้ :oo1:
ไหนๆก็เป็นคนดีมาจนป่านนี้แล้ว
อดทนอีกนิดนึงนะ :z1:
:กอด1:
-
น่าร้าก ชอบพี่กันต์ตอนนี้อ่ะ ตรงดี
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย :m3: :m3:
คนแต่งน่ารักมากอ่ะ คนอ่านขอมา คนแต่งจัดให้ น่ารักที่สุดเลย
แบบว่านะ.....น้องธาม อ้อนได้น่ารักมาก ไม่สงสารพี่กันต์ หรอค้าาาาาาาาา
ถ้าเป็นเรานะ จะฟัดให้หายมันเขี้ยวเลย หุ หุ (แอบหื่นเล็กๆ อ่ะ) o3 o3
แล้วชีวิต หมิง จะเป็นงัยต่อไปเนี่ย ถ้า นาย รู้นะ 555+ ไม่อยากคิดอ่ะ
หมิง ได้ง้อ นาย ต่ออีก 5 ปี แน่ หุ หุ :laugh3: :laugh3:
แล้วมาต่อไวไวน้า :bye2: :bye2:
-
น่ารักอะ
o18
-
เป็นสัญญาณที่ดีแล้วพี่กันต์ รอบหน้าได้มากกว่าหอมแน่นอน
-
:-[
-
คราวหน้าขอจูบเหอะ!!
จัดหนักๆ เน้นๆ
-
คู่นี้ยังไม่คืบหน้า
คู่นั้น เหมือนจะถอยหลัง
-
มันอีโรติคมาก ทั้งๆที่ยังไม่ได้กันซะหน่อยนะ :o8:
เวลาธามเพ้อ ดูน่ารักปนเหงายังไงบอกไม่ถูกเนาะ
-
:impress2: :กอด1:
น่ารักก ดีใจกะหมิงด้วยที่ไม่ต้องกลับบ้าน
ไปง้อนายต่อออออ
ปอลอ( รอ ) อยากอ่าน NC อ่ะ 55555
-
อ่านแล้วน้ำตาคลอ ... คือแม่งโคตรดีใจอ่ะ ดีใจแทนพี่กันต์มากกกกก
คุ้มค่าแล้วที่อดทน พี่กันต์ของน้อง โคตรคุ้มค่าเลยตอนนี้ ทั้งยาวอ่านเพลินมาก + สวีตเวอร์
:impress2:
-
หมิงได้อยู่ไทยต่อ ...ถ้านายรู้จะเป็นยังไงน้อ o3
ธามอ้อนกันต์..หรือยั่วกันต์กันเเน่ :z1:
-
พี่กันต์แค่หอมยังขนาดนี้ :pighaun: ธามน่ารัก ไม่น่าพี่กันถึงรักถึงหลง :-[
มาให้กำลังใจเชฟหมิงผู้ห่วงปากท้องเพื่อนเสมอ :กอด1:
หวังว่าเชฟหมิงคงไม่ถูกนายโยนลงบ่อจระเข้
โทษฐานที่ทำให้นายเศร้าเก้อถึงเชฟหมิงจะเศร้าด้วยก็เถอะ :laugh:
-
โหยยย แม่งเขินเหี้ยอะ! ขอหยาบเลย 55555
เขินจริงไรจริง เขินทะลุดาวพลูโตเลยม่างงงง อรั้กกก
:-[ :-[ :-[ :-[
-
พี่กันต์ o13 หอมสเตปเทพ :o8:
-
ธามน่ารักเวอร์ รู้แล้วทำไมพี่กันต์ถึงรักธาม รอธาม ทั้งอ้อนทั้งยั่วน่ารักจังธามเอ๋ย :กอด1:
นายใจอ่อนกับหมิงได้แล้ว หมิงน่ารักจะตาย :กอด1:
คนเขียนก็น่ารัก มาต่อไวไวนะ :กอด1:
-
ธามขี้อ้อนมากเลย
กันต์ก็อึดสุดๆๆทดได้เนอะ
5555555+
-
เขินมากกกกกกกกกกกก เหอๆๆๆ พี่กันต์น่ารักมากกกก
พี่ธามก้อ้อนน่ารักกกกกกก 555555+
-
เอิ้วววววววว ราตรีนี้อีกยาวไกล
ธามแมร่ง เมาแล้วรั่ววว
อ่อยได้ใจมาก เจอพี่กันสวนกลับบ้าง เป็นไงล่ะ กรี๊ดดดดดดด
ร้อนนนนนนนนนนนนนนนน นั่งไม่ติดแล้วว เขิลลลล
-
ขอให้ความร้อนทำให้ธามร้อนรุ่ม จนเผลอใจและเผลอตัวนะ
-
ยอม ๆ พี่กันต์ไปเถอะธาม มาถึงขนาดนี้แล้ว
-
อ่านไปเขินไปอ่ะ หน้าร้อนไปด้วยเลย
เคมมีมันเข้ากันอ่ะคู่นี้
นี่แค่หอมนะเนี่ยพี่กันต์ ถ้ามากกว่านี้จะขนาดไหน :z1:
...สงสารผู้หญิงทั้งโลกที่ไม่ได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ไปทำพันธุ์...
...แม่งหล่อเหี้ย... ขอโทษผู้หญิงทั้งโลกแทนพี่กันต์ด้วย...
ธามจะย้ำเพื่อ??? อ่านแล้วปวดใจ T T
-
น่ารักโครตตตต
-
ไม่ได้มาอ่านนานมากกกกกกกก
ก็ยังสนุกฮากระจายเหมือนเดิม
รอพี่นายในตอนต่อไปปปปป
-
อัยยะ จะหลงธาม หรือจะหลงพี่กันต์ดีเนี่ย :impress2:
-
ธามน่ารัก ฉุดธามแย่งพี่กันต์ดีมั้ย o3
ชอบมากๆ เลยตอนนี้
ลุ้นทั้งสองคู่จ้า
-
กะลังอ่านเคลิ้มๆ เลย
ตัดจบซะงั้น... :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รออ่านต่อนะคร้าบบบบ
-
ธามอ้อนเก่งจัง น่ารักมากๆเลย ^^
-
:haun4:อ้าาาาาาาาาาาาเสร็จแน่ๆคืนนี้หนูธาม :-[ :-[
-
เมื่อไหร่หมอธามจะยอมสักทีน๊า สงสารพี่กันต์จังเรยอ่ะคงอึดอัดน่าดู กร๊ากกกกกก :m25:
ส่วนเชฟหมิง ในเมื่อครั้งนี้ไม่ต้องกลับไปสิงคโปร์แล้วต้องรุกนายให้เต็มที่เลยนะ ทำทุกวิธีทางหากยังดื้อดึงอยู่เห็นทีต้องใช้กำลังบังคับ!! :oo1:
-
อ่านไปยิ้มไป :o8: :o8: :o8:
-
หนุกมากเลยครับ รอๆ
-
ธาม เมาแล้วอ้อนน่ารักมาก
น่าจะให้ธามเมาทุกวันน่ะ555
-
ธามขา อ้อนอย่างนี้พี่กันต์ก็ลงแดงตายก่อนพอดี
จะรอตามดูว่าค้างครั้งนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง :impress2:
-
พี่กันต์ น่ารักมากเลยอ่ะ
ผู้ชายดีดี แบบนี้ ต้องรียคว้าเลยเหอะ
ฮ่าๆๆๆ
อยากได้มั่งอ่ะ เข้าใจฟีลเจ้แป้งแบบสุดๆ
หุหุ
แล้วพี่หมิง ,, ไม่ไปแล้วช่ะ ดีดี
อยู่เคลียร์กับพี่นายเลย!!!
-
ตอนนี้หวาน
กรี๊ดกร๊าด
:-[
-
โอยยยยย คุณพระนี่แค่หอมนะ... ธามถึงกับหอบ :o8:
อยากให้ธามเมาแบบนี้บ่อยๆ กร้ากกก ขี้อ้อนได้ใจมากๆ ><
ชอบเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกัน อ่านไปยิ้มไป อ๊ายยย น่ารักน่าชัง
รอตอนหน้าจ้าา
-
ปูเสื่อ รอ ตอนต่อไป o13 o13
-
ตอนนี้ฟินสุด!!!!!!!!!!!!
-
ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว เย้ :jul3:
พี่หมิงไม่ไปแล้วดีใจจัง
ธามเมื่อไหร่จะยอมกันต์ซักทีเนี่ย :oo1:
-
o22 อยากให้ค่ำคืนของทั้งสอง ยาวนานจัง
-
เรื่องนี้หนุกจริงอะไรจริง :impress2:
ชอบพี่กันต์มาก แอบอยากให้เฮียแกไม่ต้องไปสอน
จะได้...กับธามได้ทั้งคืนอย่างสบายใจหายห่วง<<<นอนกอดนะอย่าคิดลึก~ :o8:
ชอบเฮียหมิงเหมือนกัน เจ็กน่ารักทำอาหารเก่งแบบนี้ขอซื้อต่อได้ไหม?
-
เตรียมตัวเขิลพร้อมแล้วอ่ะ รออยู่นะ
-
ฉลองกันไปนะเชฟ เดี๋ยวคุณนายเขารู้ล่ะเป็นเรื่องแน่
อาหารก็ทำไปให้แล้ว ไปหาก่อนแล้ว น้ำตาก็หยดแล้ว
แล้วเชฟยังอยู่ อธิบายกันดีๆล่ะ
หมอธามมมมม ทำไมอ้อนได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย หืมมม
คนอ่านเองก็ไม่อยากทนเหมือนกันนะ อ่านไปหน้าก็จะระเบิดอยู่แล้ว
เขินแทนหมอ(พี่กันต์คงไม่ต้อง ><)
ชอบอารมณ์ต่างคนต่างรู้แบบนี้จังเลย
ทำอะไรนิดๆหน่อยๆพอให้หัวใจได้กระชุ่มกระชวย
อารมณ์พี่กันต์กับหมอมันดูน่ารักๆยังไงไม่รู้
ชอบมากกกกกก
-
กันต์-ธาม ตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัวจริง ๆ เลย :m1: ( อ่านแล้ว...อ๊าย :m3: )
ปล่อยตัว ปล่อยใจ ไปกับ moment ที่มีแต่กันและกัน
สัมผัสได้ถึงความสุขของการมีใครอยู่เคียงข้างเลย เรียบง่ายแต่ก็เติมเต็ม :กอด1:
ป.ล. ถ้าพี่กันต์ไม่มีสอนพรุ่งนี้เช้า คงได้เปลี่ยนเป็นสภาวะเสียตัว(ที่รอคอย)แน่นอน :o9:
-
47
น้ำขึ้นให้รีบตัก
.....................................................................
สิ่งที่ควรรู้เกี่ยวกับผมคือผมเป็นคนหลับง่ายมาก แต่วันนี้มันยากกว่าทุกวันเพราะทุกสิ่งที่มันประดังประเดใส้ผมอยู่ตอนนี้ ผมนอนแผ่กอดผ้าห่มได้ยินเสียงลูกบิดประตูห้องน้ำส่งเสียงปลดล็อค พี่กันต์เดินออกมาในสภาพเซ็กซี่เร้าใจโชว์ผิวขาวนวลเนียนไปทั้งตัว กล้ามท้องบางๆที่ผมว่าแต่มันควรจะมีมากกว่านี้แต่เนื่องจากภาระงานรวมทั้งความขี้เกียจส่วนตัวของพี่กันต์ทำให้มันเหลือแค่นี้ พี่กันต์ยิ้มมองแล้วหน้าผม ยิ้มแม่งได้ทั้งวันอ่ะคนนี้ ไม่ติดว่าหล่อก็เรียกว่าโรคจิตแล้ว
“มองอะไร ไม่เคยเห็นเหรอ” แม่งไม่อยากจะบอกว่าเห็นจนเบื่อ ตอนเรียนเห็นบ่อยจะตาย โถ่ๆ อย่าให้ผมอวด ผมก็มีหรอกไอ้แพคๆเนี่ย แต่ต้องให้เกร็งแล้วก็เพ่งหน่อยนะ มันหายาก ฮึๆ
“โอ้โห บ่อยอ่ะพี่กันต์ พี่หมิงเนี่ยประจำเฟิร์มมาก แน่นๆ เน้นๆ ไม่เหลวๆแบบนี้อ่ะ” ผมแกล้งแหย่ แต่ความจริงทุกคำนะครับ พี่หมิงเป็นโรคประหลาดประเภทแบบไม่อบใส่เสื้อผ้า หรือใส่น้อยชิ้น แต่หุ่นแม่งแน่นอ่ะ ไม่รู้พี่นายเคยได้เห็นไหม แต่ถ้าเป็นคำศัพท์แบบเจ๊แป้งต้องบอกว่า ...โอ้ยย คุณขา แซ่บเวอร์
“ทำไม จะไปแย่งกะนายเหรอ กล้าเหรอ โดนมันเตะไส้แตกอ่ะธาม” พี่กันต์พูดไปใส่เสื้อไปแล้วกระโดดมานอนข้างผม แม่ง เตียงยวบเลย... ตัวอย่างควาย คนแน่นเลยเตียงผม
“ดูถูกกันไปป่าววะ” มาหาว่าผมสู้ไม่ได้เหรอ.. แต่ใครจะไปสู้พี่นายวะ พี่นายไม่เตะหรอก กระทืบเลย อาจจะไม่กระทืบเพราะผมตัวใหญ่กว่า ยิงทิ้งตั้งแต่ระยะ10เมตรอ่ะผมว่า ไม่ปล่อยให้แม่งเสียเวลาขาโหด
“ทำไม อยากได้ไอ้หมิงจริงๆเหรอ” พี่กันต์นอนตะแคงมาทางผม
“ไม่อ่ะ รุงรัง” แบบเชฟหมิผมว่าผมสติแตกตายห่า
“เออจริงว่ะฮ่าๆ” ผมมองพี่กันต์หัวเราะ พี่กันต์เป็นคนยิ้มก็ยิ้มจริงๆไม่ใช้ยิ้มแบบสวยๆหล่อๆ ยิ้มเห็นฟันครบดูดีนะรวมๆกันแล้ว เวลาหัวเราะก็หัวเราะแบบเต็มที่ก็ดูแมนดีแต่ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ผู้หญิงไม่ได้เลยเหรอพี่กันต์ แล้วคนแบบพี่กันต์ยุ่งกับผู้ชายคนไหน คนนั้นก็คงต้องยอมอ่อนข้อให้หมดล่ะมั้ง กลิ่นสบู่ยาสระผมของผมทั้งนั้นแต่ทำไมมันให้ความรู้สึกแปลกประหลาดเวลาอยู่บนตัวพี่กันต์... ผมเองก็รวมอยู่ในคนที่ต้องเริ่มมาสำรวจความเป็นชายของตัวเองนับครั้งไม่ถ้วนเพราะพี่กันต์
ไม่เคยคิดว่าตัวเองมีนิสัยเหมือนเป็นผู้หญิงเลยสักครั้งในชีวิต แต่ไม่รู้ว่าทำไมแม่งใจเต้นเวลาใกล้ผู้ชายคนนี้วะ
“นอนยัง” ผมถาม
“ยัง อยากเล่นกับธามก่อน” เล่นอะไรวะแม่ง เมื่อกี้ก็ล่อเอาซะผมเกือบคุมสติไม่อยู่
“เล่นอะไร ปาหมงปาหมอนแม่งปัญญาอ่อนนะ”
“เล่นจ้ำจี้” พี่กันต์ยักคิ้ว... สถานที่กับบรรยากาศโคตรล่อแหลมยังจะเล่นมุข
“จังไรว่ะพี่กันต์” ผมด่าซึ่งคงไม่สะดุ้งสะเทือนเท่าไหร่ เรื่องแบบนี้พี่กันต์หน้าหนาชิบหาย ไม่เคยรู้สึกรู้สา ไม่อยากจะคิดว่าถ้าอยู่กับกลุ่มเพื่อนพี่กันต์คงโคตรของโคตรสัปดนเลย
“อะไรอ่ะ ทีแต่ก่อนเล่นมุขแบบนี้ไม่เห็นด่าเลย คิดอะไรป่ะเนี่ย อยากก็บอก พี่พร้อมเสมอ” ผมกลอกตาเซ็งๆ ตัดปัญหาด้วยการเอื้อมมือไปปิดไฟแม่งเลย ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความมืด ผมดิ้นพี่กันต์หัวเราะเบาๆ ก่อนที่แขนพี่กันต์จะดึงผมไปกอดไวทั้งตัว ไม่แค่แขนขาก็ยังเอามาพาด
“เห็นธามเป็นหมอนข้างหรือไง ปล่อย” ก็พูดแต่ปาก ตัวผมก็นอนนิ่ง ธามเอ้ย... มึงก็ชอบเหมือนกันล่ะว้า
“พี่ติดหมอนข้างอ่ะ ไม่งั้นนอนไม่หลับ” วันนี้พี่กันต์ถึงเนื้อถึงตัวมากครับ เล่นเอาผมชักจะเริ่มคุมสถานการณ์ไม่อยู่
“ไม่ปล่อยธามปล้ำนะ” เชี่ย...ลืม เข้าทางพี่กันต์
“โอเคเลยครับ” เสียงหัวเราะร่วนดังขึ้นพร้อมกับคำตอบที่ผมคาดเอาไว้ไม่ผิด
“ครูบาอาจารย์น่ะนะ เขาทำแบบนี้กันเหรอ” ผมพูดไปเรื่อย ปากผมแทบจะชนกับซอกคอพี่กันต์อยู่แล้วเนี่ย... แม่งมืด มองไม้เห็นอะไรแต่ได้กลิ่น อยากกัด... ผมนี่ชักจะยังไงๆอยู่นะช่วงนี้
“อย่ามองว่าเป็นอาจารย์ ให้มองพี่ว่าเป็นผู้ชายคนนึงที่ทำงานหาเงินตัวเป็นเกลียว เลี้ยงหมาสี่ตัว อยู่คนเดียว ทำงานบ้างเองจนบางครั้งก็สงสัยว่าทำไปทำไมทั้งๆที่อยู่คนเดียว เดินซื้อของคนเดียวอยากกินขนมอะไรก็ไม่ค่อยได้กินเพราะมันขายถุงละเยอะๆกินไม่หมด กลับบ้านมาก็นอนคนเดียว ไม่สงสารพี่เหรอ พี่ไม่ดีตรงไหนหรือเปล่า อยากให้พี่ทำอะไรให้อีกไหม ผู้ชายธรรมดาๆคนนี้จะทำให้” ใจผมมันเต้นรัวกับประโยคยาวๆที่พี่กันต์พูดมารู้นะว่าจงใจอ้อนแต่มันก็อดคิดตามไม่ได้ ถามว่าผมอยากได้อะไรจากผู้ชายคนนี้น่ะเหรอ เงินผมก็มีเยอะแยะ ต่อให้พี่กันต์เอาเงินมาล่อผมก็ไม่สนหรอก รถผมก็มี บ้านผมก็มี ผมดูแลตัวเองได้ดี เหลือตัวคนเดียวแต่ผมสบายมาก ผมไม่อยากได้อะไรจากพี่กันต์เลยสักอย่างที่มันเป็นรูปธรรม... อยากได้อะไรที่มันอธิบายไม่ถูก
“พี่กันต์เลิกทำเหอะ” ผมพูดเบาๆ อ้อมแขนที่กอดผมไว้ยังเหมือนเดิม แต่รู้สึกถึงหัวใจพี่กันต์ที่เต้นแรงขึ้นจนผมรู้สึก ผมเองก็เหมือนกัน
“ขอคำอธิบายหน่อยว่าทำไมผมไม่ต้องทำ ตรงประเด็นนะ” เสียงเข้มขึ้นมาทันทีจนผมก็ยิ้มกับตัวเอง
“ตั้งใจฟังดีๆ แล้วทำทุกอย่างเหมือนที่เคยเป็นได้ไหม ธามจะไม่เปลี่ยน พี่กันต์ก็ตองสัญญาว่าจะไม่เปลี่ยน ไปโอเคไหม”
“อืม” เสียงเบาๆจากพี่กันต์เป็นการตอบรับ แต่อ้อมกอดก็ยังคงไม่คลาย
“ทีแรกธามสงสัยว่าพี่กันต์ต้องการอะไรจากธาม พาธามรำลึกความหลังตลอด เหมือนคนแก่ๆ“ พี่กันต์หัวเราะเบาๆ กอดผมแน่นขึ้นเหมือนผมจะหนีไปไหน ผมพูดต่อ “ธามไม่รู้ว่าธามไปวางยาอะไรให้พี่กันต์ ธามขอโทษ พี่กันต์อ่ะดีชิบหาย ไม่น่ามาติดอะไรกับธามเลย ธามไม่เคยคิดเหมือนกันว่าวันนี้จะเป็นธามเองที่คิดบ้าง ธามไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนจริงๆนะพี่กันต์”
“ธาม...”
“พี่กันต์อย่าพึ่งขัดดิ๊ เดี๋ยวแม่งไม่พูดต่อเลย ตัดจบ” ผมขู่ ตอนนี้ถ้าเปิดไฟคงเห็นหน้าผมแดงถึงไหนต่อไหนแล้ว
“พี่ขอโทษพูดต่อดิ กำลังเคลิ้มเลย” จะว่าไปก็อยากเห็นหน้าพี่กันต์นะไอ้ที่ว่าเคลิ้มเนี่ย
“สรุปเลย ขี้เกียจสาธยายแล้วครับอาจารย์” ผมรีบพูดก่อนที่ความกล้ามันจะหายไป “ธามไม่แน่ใจอะไรมากนะ ธามบอกไว้ก่อนแล้วกันว่า....” ผมชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วดิว่าจะพูดหรือไม่พูดดี
“ธามชอบพี่กันต์” ผมพูดเร็วปรื๋อ
“เอาใหม่ชัด อะไรนะ” แม่งมันน่าหมั่นไส้พูดอยู่แทบจะจ่อกับหูอยู่แล้ว
“ธามชอบพี่กันต์” พูดจบพี่กันต์ก็หอมหน้าผากผมไปอีกหนึ่งทีแบบเน้นๆ อายไหม... โคตรๆเลย
“กว่าจะง้างปากออกมาได้เนี่ยนานนะ ว่าแต่นานไหมกว่าจะรักอ่ะธาม พี่ต้องมีผมหงอกก่อนป่ะ” เออผมก็ว่างั้นแหละ ถ้าพี่กันต์รอนะ ผมไม่รักเลยดีกว่าป่ะ จะได้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไว้ผมอายุสักหกสิบค่อยบอกพี่กันต์ตอนวันงานเกษียณคงน่ารักพิลึกแม่ง เหี่ยวๆ
...สารภาพว่าเมื่อกี้จะพูดว่ารัก แต่เปลี่ยนใจ ผมยังไม่กล้าจริงๆ แค่นี้ก็จะตายห่าแล้ว บอกชอบผู้ชาย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น แต่มันก็ไม่ค่อยน่าอายหรอก ก็พี่กันต์ มันรูปหล่อ พ่อรวย รถสวย บ้านโต เป็นผู้หญิงนะจะพาไปอวดเพื่อนแม่งว่าคนนี้มาจีบแต่นี่ก็ต้องเก็บความภาคภูมิใจเอาไว้คนเดียวล่ะวะ
“เรื่องมาก ปล่อยธามดิ นอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีสอนไม่ใช่เหรอ” พี่กันต์เป็นผู้ชาย ไม่ต้องเอาใจก็ได้ใช่ไหมครับ อยากทำอะไรก็คงจะไม่งอนผมหรอกนะ ผมมันคนหวานน้อย
“พี่โดดสอนได้นะ คืนนี้ฉลองความสำเร็จให้หน่อยได้ไหม” พี่กันต์ยอมปล่อยผมให้รับอากาศบ้าง แต่มือนี่ยังคว้ามือผมเอามาจับไว้ แต่มันก็ไม่เสียหายอะไรนี่ พี่กันต์เอามือผมไปเล่นอีกแล้ว
“รีบฉลองอะไร เตี่ยอะไร”
“เพื่อเตี่ยพี่” แถไปเถอะพี่กันต์... เห็นแก่เตี่ยพี่หรอกนะ
ผมว่าผมมันพวกกล้าในความมืด ถ้าเป็นโจรก็คงเป็นไอ้โจรมุมตึก ผมขยับตัวไปจูบพี่กันต์ ริมฝีปากที่ตอนนี้เหมือนรวมเอาทุกเส้นประสาทมาไว้รู้สึกถึงสัมผัสมากกว่าครั้งไหนๆ ซึ่งคนที่ถูกจู่โจมแบบไม่รู้ตัวคงตกใจ ริมฝีปากอุ่นนุ่มเบียดกันอีกครู่หนึ่งก่อนที่ผมจะขยับออกมา จูบเบาๆสั้นๆ
...ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่ความรู้สึกต่างกันเล็กน้อย เพราะผมที่เปิดเผยความรู้สึกบางอย่างออกไปแล้วล่ะมั้ง สบายใจดีเหมือนกัน
“พี่รักธามนะ... ตอนนี้ไม่อยากไปไหนเลย” พี่กันต์พูดเบาๆ เสียงเป็นสุขจนความรู้สึกที่อยากปาอะไรสักอย่างใส่เริ่มมาเข้าสิงผมอีกแล้ว
เป็นคุณ คุณจะทนผู้ชายคนนนี้ได้ไหม... สำหรับผม ผมทนไม่ได้ครับ ให้ใจไปแล้วอย่างที่เห็น
...
สะดุ้งตื่นเพราะเสียงมือถือพี่กันต์ที่ตั้งปลุกเอาไว้แม่งเสียงปลุกแบบเสียงปืนยิง หาเสียงที่มันนุ่มนวลกว่านี้ไม่ได้หรือไงวะเนี่ย ผมน่ะตื่น แต่พี่กันต์กลับขยับตัวคว้ามือถือมาปิดเสียงแล้วนอนต่อเฉย ถ้ามีคนมายิงจริงๆพี่กันต์คงตายเพราะนึกว่าเป็นนาฬิกาปลุกตัวเอง ปกติผมไม่ใช่คนตื่นง่ายแต่พอต้องมานอนในสถานการณ์ไม่ปกติแบบนี้ ต่อให้รู้สึกดีก็เถอะ มันก็ไม่ชินทำให้ตื่นง่าย ผิดปกติ นาฬิกาบอกเวลาหกโมงเช้า พี่กันต์ต้องกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไปสอนอีก เลยตั้งปลุกไว้ซะเช้า แต่เชื่อผมเหอะ เดี๋ยวเลทแน่ ดูท่าทางนอนสบายแบบไม่อยากลุก เอาน้ำลายป้ายแม่งเลยดีไหม...
“พี่กันต์ไม่ไปสอนหรือไง”
“ขี้เกียจ” นี่คือคำตอบของคนที่เป็นอาจารย์ ฟังไว้นะครับนักศึกษา ไม่ใช่มีแต่เราที่ขี้เกียจ เอาจริงๆผมก็ไม่คิดว่าคนแบบพี่กันต์จะเหมาะเป็นอาจารย์หรอก ดูโฉดๆ พิกล อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไม่มาก อาจจะเป็นเพราะผมรู้เบื้องหลังของรึเปล่าเลยทำให้ผมคิดแบบนั้น แต่นิสัยพี่กันต์บางอย่างก็มีส่วนนะครับ โดยเฉพาะไอ้เรื่องความลามก ความเจ้าเล่ห์แบบฝังลึกแนบเข้าไปกับความจริงใจจนแยกกันไม่ออก ได้ข่าวมาด้วยว่าที่พี่กันต์ไม่มีสอบซ่อม แม่งโคตรบ้าครับ ถ้าผมเป็นนักศึกษาคงแช่งแล้ว คิดไม่ออกว่ามีเรื่องไหนอีกแต่ผมว่านั่นแหละ อย่าเป็นมันเลยอาจารย์ พี่กันต์ไม่ได้รักในการสอนขนาดนั้นหรอกผมว่า ไปทำร้านเบียร์กับพวกงานที่ปรึกษาดูเข้ากับหน้าตามากกว่า เหมือนพวกพระเอกละครน่ะครับ ที่รถหรู งานบริษัทตำแหน่งสูงอะไรพวกนั้น ได้อยู่ๆ ไม่เคยเห็นอาจารย์มหาลัยสักคน
“เรื่องของพี่กันต์เลยนะจัดการเองแล้วกัน” ผมยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมนอนต่อ วันนี้วันหยุด ผมจะนอนต่อ สักเที่ยงๆค่อยตื่นใหม่ก็ได้วะ ซึ่งระหว่างที่ผมกำลังจะหลับลงไปอีกรอบ ก็รู้สึกได้ว่าพี่กันเริ่มลุกแล้ว
…รู้สึกอีกด้วยว่ามีคนลักหอมแก้มตอนผมหลับ ฟันก็ไม่แปรงด้วย หน้ากุจะเป็นขี้กลากไหม ใครจะพาไปทำหน้าใหม่ถ้ามันเป็นขึ้นมา
...
(นาย)
ผมนั่งดูคนงานทำงานเบื่อๆ แดดร้อนไม่อยากออกไปตากแดด ข้างตัวมีเอกสารสมัครงานที่ปรินท์ออกมาดูวางไว้ข้างตัว อีกฉบับก็น้องรหัสผมมันส่งมาให้ไอ้พีท ไม่ได้เจอนาน เพราะเสือกเอาตัวเองไปลอยเป็นทุ่นอยู่กลางทะเล ตอนที่ผมเรียนอยู่ผมก็คิดไว้ว่าผมอยากไปทำงานแบบนั้นบ้าง แต่จบออกมา พ่อแม่กลับอยากให้อยู่ช่วยงานที่บ้านมากกว่า ฐานะการเงินผมไม่เดือดร้อนต้อนดิ้นรนขวนขวายมาก การที่ต้องไปอยู่กลางทะเลนานๆทีกลับบ้านหรือต้องไปเป็นวิศวกรในบริษัท ที่บ้านครอบครัวผมบอกว่า นั่งๆนอนๆ ทำบัญชีคุมคนงานยังสบายกว่า ได้เงินพอๆกัน
...แม่งสบายตรงไหนวะ มันสบายบางวัน บางวันแม่งไม่เห็นจะสบายอย่างพ่อว่าเลย
นอกจากพ่อแม่เหตุผลบางอย่างที่ไม่ค่อยอยากจะยอมรับคือคนที่อยู่บนบกคอยติดติดแจไปไหนไม่ได้ ตอนนี้มันไม่มีแล้ว มันคงอยู่ประเทศเกาะกลางทะเล บางทีถึงเวลาที่ผมจะลองไปทำงานที่เรียนจบมาบ้างสักที
“นายเอาจริงเหรอเนี่ย อยู่กลางทะเลแดดมันร้อนนะเว้ย” พี่นพเดินมานั่งข้างผม แม่งอยากให้ผมทำงานในฟาร์มแล้วพี่นพจะได้ว่างๆ เอาเวลาไปเลี้ยงลูกก็บอกมาเถอะ เพราะถ้าจะให้ผมไปช่วยเลี้ยงก็ฝันไปเลย เด็กแม่งกลัวผมชิบหาย ไม่รู้เป็นห่าอะไรกัน เจอหน้าผมก็ร้องไห้อยู่นั่นแหละ
“ก็ไปลองดู มันส์ๆ” จะกลัวอะไรกับแดดวัน แสบผิวแม่งก็คลุมมันเข้าไปหลายๆชั้น
“กุว่ามึงมีปัญหานะนาย มึงแบบ อกหัก เหี้ยอะไรแบบนี้ป่าววะ บอกกุได้นะ ผู้หญิงผู้ชาย หรือไอ้เชฟเจ็กนั่นจริงๆวะ” พี่นพใจกว้างนะ ที่จริงก็ทุกคนในบ้านผม ไม่เคยว่าอะไรผมสักคำที่ผมเป็นแบบนี้ เพราะแบบนี้แหละเลยยอมอยู่บ้าน แม่อยากให้ไปไหนก็ไป พ่อสั่งทำอะไรก็ไม่ค่อยอยากขัด รู้ตัวอยู่ว่าไม่ใช่ลูกดีแต่ก็พยายามจะดีเท่าที่ดีได้
“ทำไมต้องไอ้หมิงวะ” ทำไมต้องถามแทงใจ รู้อยู่ว่าถ้าผมไม่อยู่ที่บ้านทำงานออกไปทำธุระก็อยู่กับมัน เพื่อนฝูงที่สนิทๆกันก็ทำงานไกลๆ อยู่โรงงานไฟฟ้า อยู่แท่นขุด อยู่โรงกลั่นไม่ค่อยได้เจอ
“เห็นมึงวุ่นๆอยู่กะไอ้นี่ช่วงหลังๆ” ถูกของพี่นพ
“มีส่วนๆ แต่ก็ไม่อะไรหรอกมึง กุเบื่อจระเข้ แม่งเหี้ย”
“เออ มันก็ญาติเหี้ยนะมึง” พี่นพแม่งก็เหี้ยไง ผมมองหน้าพี่นพเซ็งๆ ไม่ติดว่าพี่กุซัดแล้ว กวนตีนดีจริงๆ
“คิดดีๆนะมึง ไปทำงานี่อื่นมึงไม่อยากเล่นกะหลานเหรอวะ กำลังน่ารักเลยดูๆ” ว่าแล้วก็เปิดรูปลูกตัวเองให้ผมดูอีกรอบ เมื่อกี้ยังคุยเรื่องผมอยู่แต่ก็ยังหาเรื่องยกเข้ามาเป็นเรื่องลูกจนได้ พ่อแม่ตอนเห่อลูกอะไรก็ยั้งไม่อยู่จริงๆ ไม่รู้ว่าพ่อแม่ผมเคยเป็นไหมแต่จำได้ว่าตอนรูปผมตอนเด็กๆสลับมั่วกันกับไอ้นาฏ แยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร ต้องดูพวกบริบทของภาพรอบๆเอาถึงจะเดาออก พ่อกับแม่เองยังมั่ว จำไม่ได้
ผมดูรูปหลานเซ็ทใหม่เสร็จก็ได้เวลาย้ายสังขารไปทำงาน ไอ้โจยืนกวาดใบไม้บนลานจอดรถอยู่มองผมแบบแปลกๆ อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้ด่าใครให้มันได้ยินมาหลายวัน
“คุณนายไปไหนครับ” ทำไมวันนี้มันถาม เสือกนะ
“เอาเงินไปฝากธนาคาร” ผมกดกุยแจรีโมทเปิดรถ
“แล้วไปไหนต่อครับ” ยังไม่จบ
“ไปตลาดซื้อกับข้าวให้แม่” ผมเปิดประตูรถ
“แล้วจะไปไหนต่ออีกไหมครับ”
...มึงท้าทายกุใข่ไหม เห็นกุสงบมาหลายวัน มึงอยากโดนมากนักใช่ไหม
“พ่อง” ผมพูดคำสั้นๆ ให้มันเป็นคำตอบ แล้วขึ้นรถกระบะคู่ใจขับออกไปจนฝุ่นตลบ
หลายวันก่อนโน้นผมไม่ได้กลับบ้านวันที่ไปหาไอ้หมิงมานั่นแหละ ถามว่านอนที่ไหน ตอบคือไม่นอนครับ ร้องไห้เสร็จตาบวมเจ็บใจตัวเอง โทรบอกไอ้นาฏว่าติดธุระไปรับไม่ได้ แล้วผมก็ขับรถไปเรื่อย จอดแวะปั๊มซื้อของกิน ขับตรงไปเรื่อยๆไม่รู้ว่าแม่งไปไหน จนหายบ้าแล้วก็ขับกลับบ้าน ไม่มีใครสงสัยอะไร เพราะผมกลับมาในสภาพเหมือนเดิมไม่มีบุบสลาย หน้าตาก็เป็นปกติของผมที่แถวบ้านเรียกว่าไม่รับแขก อาบน้ำกินข้าว ก็นอนเป็นตายไปอีกวัน ตื่นมาผมก็กลับมาเป็นปกติ หมายถึงดูปกติ แต่ข้างในน่ะยัง...
ไม่ขออะไร ขอแค่อย่ามีใครมายุ่งกับชีวิตผมอีกเลยก็พอ ผมว่าผมพอแล้ว สำหรับความรัก ได้รู้แล้วว่ามันเป็นยังไง สุขเล็กๆยังไงแล้วเจ็บใหญ่ๆยังไง รู้ด้วยว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง
ผมยังเชื่ออยู่ว่าคนบางคน ไม่ได้เกิดมาเพื่อมีคู่หรอก
...
กว่าผมจะกลับบ้านท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มที่ปลายขอบฟ้าแล้ว ไอ้โจมันเปลี่ยนกิจกรรมไปตัดหญ้าแทน ไอ้นี่ไม่รู้ว่าโง่หรืออะไรแทนที่มึงจะตัดหญ้าก่อนแล้วค่อยกวาดใบไม้จะได้ไม่ต้องกวาดอีกรอบ ผมจอดรถข้างกับรถฟอร์จูนเนอร์คันปริศนา ของใครวะ ไม่คุ้นเลยจริง ทะเบียนกรุงเทพ แบบทะเบียนประมูลด้วย ผมถือของลงมาจากรถ แต่จมูกกลับได้กลิ่นอาหารที่ลอยมาจนถึงหน้าบ้าน
“รถใครวะ”
“ไม่รู้ครับ” ไอ้โจยิ้มแฉ่ง... มึงบ้าหรือเปล่าไม่รู้ว่าใครมา
“มึงไม่รู้ได้ไงวะ ใครลูกค้าเหรอ” มันส่ายหน้า
“ไม่ใช่ครับ” กวนตีนกุแล้วนะมึง ไม่รู้รถใคร ไม่ใช่ลูกค้า
“แล้วรถใคร”
“ผมไม่รู้ครับว่ารถใคร คุณหมิงแกบอกว่ายืมเพื่อนมาครับ ผมเลยไม่รู้ว่ารถใคร เห็นว่าทำกับข้าวกะคุณวิอยู่ในครัวน่ะครับ” ไอ้เหี้ย กุว่าแล้วว่ามึงต้องโง่ ถามรถก็ตอบรถอย่างเดียว รวมทั้งคำอธิบายที่บอกว่าใครขับมาไม่ได้ช่วยให้ผมสบายใจขึ้นเลยสักนิดเดียว
...ผมได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่า ไอ้เหี้ยที่ควรจะอยู่สิงคโปร์ตอนนี้ยืมรถใครก็ไม่รู้มา ที่สำคัญมันมาทำกับข้าวอยู่ในครัว หมายความว่ายังไงวะ ผมมองไอ้โจแบบคาดโทษว่าถ้ากุสางเรื่องจบเมื่อไหร่มึงโดนแน่ ก่อนที่จะเสียเวลาไปมากกว่านี้ ผมแทบจะวิ่งไปดูให้เห็นกับตาว่าที่ไอ้โจพูดมามันเป็นเรื่องจริง
ถ้ามันเป็นเรื่องตลกมันชักจะตลกไม่ออกแล้วนะสัส...
...................................................................................1-5-2012
มาแล้วจ้ะ มาช้าด้วยจ้ะ รุมสกรัมมาเลยจ้ะ พร้อมรับกรรมและความผิดแต่โดยดี ชื่อตอนก็นะ ช่างมัน
บทนี้เหมือนจะมีสาระนะ เน้นๆ (หรือคิดไปเองวะ) เอาเถอะ ง่วงน่ะวันนี้ เมื่อคืนทำงานเสร็จตาค้างนอนไม่หลับ ตื่นเต้นที่ทำงานเสร็จ(จังไรเนอะ มีแต่เสร็จแล้วนอน) เลยนอนไปสี่ชม. โง่แม่ง สมองเหลือเท่าเม็ดก๋วยจี้แล้วมั้ง
ธามช่วงนี้มันดูไม่ค่อยฮาเลย(หรือมันฮาอยู่) ต่อไปสัญญาว่าจะให้มันฮากว่านี้ เคลียร์คู่อิหมิงก่อน เวรกรรมจริงๆ ไม่น่าปูดราม่าให้มันเลยแสส เดือดร้อนต้องมาแก้ปัญหาให้ ฟราย.... แต่ไอ้คู่หลักแม่ง มึงสบายไป บททหน้าเจอกันหน่อย เดี๋ยวจัดๆ 5555555555555555555 (พูดไปงั้นในหัวแม่งกลวงไม่มีอะไรทั้งสิ้น นี่ละเมอพิมพ์อยู่)
เห็นโพสแล้วอยากตอบมันทั้งหมดเลย แต่ไม่ไหว ตายห่าก่อน เกิดมาไม่คิดว่าจะมีคนอ่านนิายเราเยอะขนาดนี้ ไม่รู้ไปโดนต่อมคิกคาปู้อะไรเข้า อาจจะใช้เวลามากกว่าเขียนนิยายมาอัพ แต่เค้าอ่านโพสตะเองชิงๆนะ (แอ๊บทำไม?) แต่ละคนฟินกันไป จะบอกให้รู้ว่า นี่คือความสามารถการแต่งฉากจุกกรู้วของคนเขียนทั้งหมดที่มี ได้แค่นี้ล่ะฮ่ะ ง่อยเชี๊ยะ
ปล.แม่งละเมออัพจริงๆอ่ะ ตาลอยๆแล้ว รักนะงุ้บๆ ช่วงปิดเทอมนี้ไปเกณฑ์ญาติพี่น้องมาอ่านกันด้วยนะ เผื่อดังกะเขาบ้าง 555 ล้อเล่นน่ะแหม ของแบบนี้มันเป็นไฟน์อาร์ต ทำด้วยใจ ชอบอะไรก็ใส่ๆไปเนอะ 555555555555555555555
-
ธามบอกชอบ ฮิฮิ้ว
-
ธาม+กันต์ :o8:
หมิง+นายมาแล้ว :mc4:
-
แหมๆๆพี่ธามแอบหวานกะพี่กันต์ซ้าาาา อิอิ อิจฉาเล็กๆนะเนี่ยยย หุหุ // ปล.ถึงเวลาพี่หมิงรีเทิร์น ฮ่าๆๆๆๆ
-
ธามคืบหน้ามากอ่ะ พี่กันต์จะได้ชุ่มชื่นหัวใจ
ส่วนนาย เชพมาแล้วอย่าปล่อยไปไหนอีกนะ o13
-
เหวยยยยยยยยยยยย พี่กันต์เห็นผลของเมล็ดที่หว่านหรือยัง 55555555555
ชอบดราม่าหมิงนายอะ มันแบบ .. -.............-
มันอะนะ บอกไม่ถูก รู้แต่มันดราม่าละไม่อึดอัดเท่าตอนที่นายไม่ตอบอะไรเลย
พอมีดราม่าค่อยรู้หน่อยว่านายคิดยังไงบ้าง หมิงโดนเละแน่เลยฟร่ะ กร๊ากกกกกกก !!!!
-
รอบหน้า คาดว่าเชฟหมิงไม่น่าจะรอดตีนนายนะ... o18
คู่หลักหรอ?.....ตอนนี้แซ่บเวอร์ o13
ปล แอบหวังว่าพี่กันต์น่าจะเนียนๆ คลุกวงในธามไปเลย :haun4:
-
สั้นโครตไม่สะใจ เชฟหมิงแม่งกลับมาทำม้าย ปล่อยให้นายมันบ้าสักพัก
-
หมิงระวังนายไว้นะ... ระวังนายดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่เเล้วกระทืบหมิงเข้า :laugh:
-
โจ เนี๊ยะ ท่าจะน่ารักนะนั่น
หากไม่คิดอะไร ยุให้คุณนายซะเลยดีใหม
อิๆๆๆๆ ต่อปากต่อคำเก่งทั้งๆที่ไม่เจตนา
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
จะอดใจได้อีกนานแค่ไหนนะ พี่กันต์ ก็น้องเล่นทำตัวน่ารักซะขนาดนี้ :z1:
ส่วนอีกคู่ปฎิบัติการ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก สงสารแต่เชฟ ไม่รู้จะเจออะไรเข้าอีก ครั้งนี้ :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
อรั้ง...ธามบอกแล้ว
รอดูการพบกันของนายกับเชฟหมิง
-
พี่กันต์กับธามหวานอีกแล้ว :o8:
หมิงนายต้องแบบนี้สิ!! รุกให้เต็มที่ :a2:
-
ดีใจแทนพี่กันต์
~ หยอดวันละนิดจิตแจ่มใสของพี่กันต์....น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน~
ในที่สุดน้องธามก็รู้ใจตัวเองแล้ว พยายามต่ออีกหน่อยนะพี่กันต์ ^^
แต่เมื่อไหร่คุณนายจะยอมรับใจตัวเองเสียที
มาเป็นคุณนายเชฟชื่อดังซะดีๆ เดี๋ยวยุเชฟหมิงลักพาตัวไปสิงคโปร์ซะเลยนี่
ลุ้นที่สุดอ่ะคู่นี้ ชอบจริงๆ
-
เหยยยย ธามบอกพี่กันต์ไปแล้วววว
พี่กันต์ต้องอดทนมากนะนั่น
เหอะๆ เอานะ อดเปรี้ยวไว้กินหวานนะพี่กันต์
ส่วน นาย ,, เค้ากลับมาแล้ว จะทำไงล่ะทีนี้ จะโกรธ รึว่าเริ่มใหม่!!!
-
ลุ้นคู่หมิงกับนายให้หวานกันบ้างิยากอ่านอะ :z3:
-
ขอบคุณคุณเขียนนะอุตส่าห์มาต่อให้ รู้เลยว่าคงจะเพลียพอสมควรเพราะมีพิมพ์ผิดหน่อยๆ
พักผ่อนเยอะๆนะ จุ๊บุๆ :กอด1:
กันต์ธามก็น่ารักกกกกกมีบอกช่งบอกชอบ :o8:
ส่วนเจ็ก งานนี้จะโดนกระทืบไส้ไหลป่ะเนี๊ย 555
-
แฮ่ๆ ชอบจัง แบบดีใจที่ไดแบบดีใจที่ได้อ่านอะ รักตัวละครทุกตัวเลย จุ๊บๆ
-
ช่วงนี้โคตรเขินพี่กันต์เลย :z3: :z3:
นี่ถ้าเป็นธามยอมไปนานละ :laugh:
.
.
.
โจกวนตีนไป :z6: :z6:
-
ธามกะกันต์ดูหวานกันดี แต่เอาจริงๆไม่ได้ก้าวหน้าไปไหนป่ะ เห็นก็ระดับนี้มาซักพักแล้ว :-[
เจ๊กหมิงอมะตะฆ่าไม่ตาย รอบนี้สู้ๆนะคะ
ปล โจขโมยซีนนะ 555
-
รอตอนต่อไปเลยแล้วกัน สำหรับตอนนี้แค่ได้อ่านหมอธามก็รู้สึกดีล่ะ
-
ธามน่ารักอ่ะ. ชอบๆ
พี่กันต์ก็หื่นตลอด 555
พี่นายน่าสงสารคิดว่าตัวเองอกหัก เลยทำตัวเป็นพระเอกมิวสิก 555
-
ในที่สุดธามก็ไปไหนไม่รอดละน้า (ก็ตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ? 55)
มาถึงคู่เชฟซักที ตอนหน้านายอย่าเพิ่งกินหัวหมิงซะก่อนน้า >< รอความหวานอยู่ (จะมีวันนั้นมั้ยเนี่ย-_-)
-
:mc4:
ฉลองงงงงง 5555
-
ลงไปดิ้นกับพื้น แล้วกลิ้ง109ตลบ กรี๊ดดดดดดดดดดดด ธามของเค้า น่าฮักขนาด :-[
ตอนนี้รู้สึกอยากดักตีหัวพี่กันต์แล้วฉุดธามมาเป็นของตัวเองแทนแล้วอ่ะ ฮิฮิฮิฮิฮิฮิ o18
-
ธามกันต์น่ารัก บอกชอบแบบอายๆ มันอายตัวเองหน่ะสิ
ส่วนนาย ไอ้ต่างด้าวมันกลับมาใหม่ อย่าทำให้มันเสียใจอีกนะ เปิดใจซะที
เดี๋ยวต่างด้าวเปลี่ยนจากทำกับข้าว มาทำซุปใบบัวบกกินแทน สงสารต่างด้าวเถอะ
-
เปิดตัว เปิดใจกันแล้วเว้ยเฮ้ยยยย
รอนายเคลียร์ อยากรู้เหมือนกันพ่อหนุ่มฟาร์มจะจัดการเชฟตัวดียังไง
มิโกรธไปอีก 7 ปีรึเนี่ย ตัดใจไล้ว ไรงี้ 555
รออ่านต่อนะจ๊ะ ปลื้มจ๊ะ
-
คู่พี่กันต์กับหมอธามแทบไม่ต้องลุ้นแล้วละมั๊งงงง
ชอบตอนพี่กันต์พูดว่า 'ผู้ชายธรรมดาๆคนนี้จะทำให้' :o8:
น่ารักโคตรรร อิน ๆ อยากได้แบบนี้บ้างอิจฉาธาม 555
ธามกล้าในที่มืด ! อยากงี้ต้องให้อยู่ในที่มืดบ่อย ๆ ฮิฮิ
ลุ้นพี่นายกับพี่หมิงดีกว่า รอตอนหน้า o13
-
คู่หลักหวานอ่ะ ธามชอบพี่กันต์ ฮิ้ววววว :-[
-
เชฟมาหาพี่นายแล้วเหรอออออ
-
ห่วง เจ๊กเชฟหมิงนั่นแหละมันจะตายป่าวหว่า ถ้านายรู้ว่ามันไม่ไปสิงคโปร์แล้ว ปล่อยให้นายร้องไห้แทบตาย :เฮ้อ:
ส่วนคู่หมอหมา+อาจารย์สุดหื่นมะไหร่จะ อะเสเดเฮกันสักทีหมั่นไส้หมอมานานละ โดนสักทีให้ลุกให้ขึ้นเลยละกัน :oo1: :laugh: :laugh:
-
อ่านไปยิ้มไป
มีความสุขจริงๆ
การบงการบ้านไม่ต้องทำแมร่งละ เบนเนี้ยย
555555555
อร๊ายยยยยยย
ตอนหน้าจะมีฆาตกรรมไหมคะ
-
ไอ้โจรอดตัวไปส่วนหมิงจะโดนอะไรนี่ต้องรอตอนต่อไป ขอบคุณคนเขียน
-
หมิงโดนนายจัดหนักแน่
-
เขินแทนธามอ่า :o8:
-
เข้าทางพี่กันต์ตลอดทั้งตอน
พี่หมิงมาแล้ว พี่นายจะปฏิบัติกับหมิงเหมือนเดิมมั้ย
-
ช่วงนี้หวานเลี่ยนๆ แต่ชอบที่สุดอ่ะ ^^
-
อร้ายยยยยยย แอร้ยยยยยย ฮิ้ววววววววว
งี้ดๆๆ ช่วงนี้ธามน่ารักกกกกก น่ารักจริงจริง น่ารักมว๊ากกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้ว เขินๆๆ ชักๆ
คู่เชฟกะพี่นายลุ้นๆๆ ฮ่าๆๆๆ อย่าตายนะเชฟ ฮ่าๆๆๆ
ดีใจจังตะเองอัพวันเกิดเค้าเลยอ่ะ (แล้วจะแบ๊วเพื่อ?) ฮ่าๆๆๆ
ฟลุ้คๆจริงๆ เค้านับเป็นของวันเกิดให้ตัวเองเลยนะคนเขียนนะ ฮ่าๆๆๆๆ
โมเมได้อีกอ่ะตรูข้า ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
-
มาช้าอีกหน่อย นายจะหนีไปอยู่กลางทะเลแล้ว
-
คู่หลักเค้ากำลังพัฒนาอย่าไปทำเค้าเลยเนอะ
กว่าธามจะพูดได้ต้องเมาก่อนทุกทีไม่งั้นไม่กล้า
พี่กันต์ก็ไปไหนไม่ได้แล้วอ่ะดิ ธามเล่นวางกับดัก
ตอนหน้ามาทายกันว่าหมิงจะกลับบ้านได้มั๊ยนะ
แขนขาจะครบหรือเปล่า หรือสติจะยังอยู่ดีมั๊ย
อย่างนี่่่้ต้องรอ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
โห..... พี่กันต์ได้ทีนี่จัดเต็มเลยนะค้าาาาาาาาา :m3: :m3:
ธาม สารภาพมาแล้วว่าชอบอ่ะ รออีกนิดแล้วกันน้าาาา
อย่าเพิ่งเหี่ยวล่ะ 55+ :laugh3: :teach:
ว่าแต่ นาย งานเข้า หรือ หมิง จะงานงอก ล่ะเนี่ย..
หวังว่า นาย คงไม่เข้าไปซัด หมิง น้า... เด๋วไม่มีพ่อครัวทำกับข้าวนะ
อิ อิ
-
ธามกับพี่กันต์ :-[
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก อ๊ากๆๆ
เชฟหมิงกับนาย จะเป็นยังไงงงง โอ้ยยย ลุ้นๆๆ รอตอนต่อไปค้าบบบบ
:pig4:
-
ธามจ๋าาาาาาาาาา
พี่กันต์สุขจนแทบเผลอกัดลิ้นตายแล้วมั้งนั่น
:กอด1: พาร์ทนี้นายน่ารักอ่ะ เจ๊กกลับมาแล้วก็อย่าทำร้ายกันอีกเลยนะ :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มาก
อ่านกี่ครั้งก็อิน
ชอบที่ได้เห็นธามเริ่มรักมากขึ้นเรื่อยๆ
-
ดีจัง เชฟไม่กลับเกาะแล้ว :impress2: หวังว่านายจะไม่เล่นบทโหดต่อ :t2:
-
ว๊าววววววพี่กันต์ง้างปากหมอธามสำเร็จแว๊ววววว
-
ใจตรงกันแล้วจะรออะไรล่ะค้าหนุ่ม ๆ
พี่กันต์อย่าได้ช้าเดี๋ยวธามจัดให้เองเลยนะ อะจึ๋ย ๆ
อกหักหน่อยเดียวพี่นายถึงกับจะหนีไปอยู่แท่นกลางทะเล
เชฟหมิงคงยอมหรอก ลงเอยกันซะทีนะ ขอร้องล่ะ
-
หมิงกลับมาคราวนี้ ดูซิว่านายจะไล่อีกมั้ย
-
ตอนนี้มีสาระจริงๆ น่ะแหละ :laugh:
-
ธามเอ้ยยยยย แพ้ทางพี่กันต์จนได้
สงสารพี่กันต์อะ เหยื่อมันนอนอยู่ข้างๆเลยนะนั่น
-
ชอบอะพี่ ฮามากกกกกกกกกกกกก
หมายถึงชอบทอล์คของพี่ช่วงท้ายอะ
แบบพี่เขียนเป็นคำพูดตัวเองแม่งโคตรฮาอะ อธิบายไม่ถูก
55555555555555555555
ปล.รักนะงุ้บๆ ขอสมัครเป็นเอฟซี
-
ธามปากแข็งอีกและ เด๋วถ้าพี่กันต์หนีไป แบบพี่หมิงจะขำ
555555 คงไม่มีวันนั้นหรอกนะ
พี่นายจะห่าพี่หมิงไม๊เนี่ยยยยยยย
ทำเค้าเสียใจแทบตาย
แล้วกลับมายิ้มทำกับข้าวอยู่บ้านเค้าเนี่ย
เตรียมตัวเปนอาหารจระเข้ได้เลยไอ้เจ๊ก
-
ธามน่ารักอ๊า :o8:
หวานมากเลยคู่นี้ น่ารักๆๆๆๆ :-[
แต่นายคงดีใจใช่ไหม ที่เชพเจ๊กยังอยู่ :z1:
อย่าไปอยู่กลางทะเลเลย คอยอยู่กลางใจเชพดีกว่า :laugh:
-
ธามบอกชอบกันต์แล้ว อิอิ
หมิงลุยต่อโลดเลยสอยนายมาให้ได้
-
วาดเลยจ้า ตอนนั้นจำได้ว่าเคยวาดธามป่ะ
ขนาดมีเครายังน่ารักอ่ะ อร้ายยย ขอพี่กันต์ๆ
ตอนนี้กูกันต์ธามก็ยังฟินเหมือนเดิม เดี๋ยวนี้ธามแรดเป็นละนะ
หัดจูบผู้ชายก่อนด้วย 5555
เคลียร์อีกคู่ดีๆนะเธอว์ ติดตามๆ
-
ธามน่ารักจัง
พี่กันต์ก็น่ารัก
โอ้ยยยยเขินงะ
-
สงสัยว่าจะเข้าอีหรอบเดิม หมิงง้อนายต่อไป ส่วนนายก็เชิดเหมือนเก่า
-
ต่อมคิกคาปู่นี่มันอยู่ส่วนไหนของร่างกายว่ะคนเขียน???
-
นายวิ่งเข้าไปกระโดดกอดเชฟหมิงเลยนะ แล้วก็กระซิบที่ข้างหูอิเชฟหมิงด้วยว่า
"กรูปล่อยให้มึงไปแล้วนะ แต่ถ้ามึงเลือกที่จะกลับมา ก็อย่าได้หวังที่จะไปจากกรูอีก" :laugh:
ฮ่า ฮ่า ฮ่า คงไม่วันที่นายจะพูดหรอกโน๊ะ
ส่วนอีกคู่นี่ดิ่ หยอดกันไปหยอดกันมาอยู่ด๊ายยย
ไม่รู้รึงัยว่ามีคนเค้ารอเวลาตัวเองได้เสียกันอยู่ รอจนใจจะขาดตายอยู่แล้วรู้ป่ะเนี๋ยะ!! :m31:
-
พี่กันต์จังน่ารักว่ะ 555 ช่างเป็นผู้ชายอบอุ่นซะเหลือเกิน
8ปีที่รอคอย ใกล้แล้วๆ
ส่วนคู่3ปี คงจะได้คืบหน้ากันซะทีสินะ ดีใจแทนพี่หมิงล่วงหน้า :mc4:
-
ขอจูบ จูบก็มา อ๊ากกกกกกกกกก
เลย......ไม่กล้าขอต่อเลย 55555
คู่กันต์-ธาม ขอเป็นรักจัดหนักล่ะกันนะ นักเขียน ฮุฮุ
-
ในที่สุดก็ไล่อ่านจนทัน อร๊ายยย
ชอบคู่หมิงกับนายอ่า หมิงมีความพยายามแบบว่าสุดๆ
คงถือคติ "ด้านได้อายอด" แน่ๆ 55555
คู่ของพี่กันต์กับธามก็เริ่มหวานแล้ววว :-[
-
อ่า เขินแทนธามอะ ส่วนหมิงจะโดนพี่นายตื้บมั้ยอะนั่น
-
กอดขาพี่นาย ให้โอกาสเชฟหมิงทีเถ๊อะ :m17:
น้องธามคราวนี้ได้ใจป้ามากเลยจ้ะ o13
-
:sad4: :sad4:ดีใจกะน o13ยด้วยเชพหมิงไม่ไปไหนแล้ว เย o13ๆๆ :z2:
-
เอ้า เฮ!!!!!!!
:z2: :z2:
เผลอหน่อยเดียวเค้าบอกชอบกันแล้วเว้ย
*วิ่งออกไปตะโกนหน้าบ้าน
นายน่ะอย่าให้น้อยหน้านะ
รู้จักคำว่าปากตรงกับใจมั้ยนาย
:m12:
-
สนับสนุนธามให้เอาน้ำลายป้ายพี่กันต์
แต่ขอแนะนิดนึงว่าให้ป้ายจากแหล่งกำเนิดนะ >///<
ไม่ใช่เอานิ้วเอามือไปแปะแล้วป้าย มันไม่งาม
เอาล่ะเชฟต่างด้าวนิสัยต่างดาว มีหน้าระรื่นมาบ้านเค้าระวังจะหน้าระร่วงเพราะฝีมือ?คุณนาย
หรือจะระรื่นต่อไป อันนี้ไม่รู้อ่ะ แต่อยากให้ระรื่นนะ เพราะสงสารนาย จะเศร้าไปไหม
ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเขาไม่ได้ไปไหนแล้ว
เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีเหอะเชฟ หรือเตรียมมาก่อนจากห้องแล้วก็ไม่รู้
เอาใจช่วยให้ได้รักกันไวๆนะ
นึกไม่ออกว่าดราม่ากันต์ธามจะเป็นแบบไหน
หวานๆกันซะขนาดนี้ หยอกกันหวานเว่อร์
ชอบมากกกกกก ชอบขนาดที่ว่าถ้าไม่มีฉากหมอเสียตัว เราก็จะไม่เสียใจ
(พี่กันต์จะเป็นยังไงก็ช่างแม่ง :laugh3:)
โอ๊ะ ลืมไปเลยว่าจิ้มเอฟซีพี่กันต์จังไป เอาเป็นว่าไอ้บรรทัดข้างบนลืมๆไปแล้วกันนะ ^^
-
แอร๊ววววววววววววววววว =//////////////////////= แบบว่า โอ้ยย คุณขา แซ่บเวอร์ !!!!!!!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวแล้ว น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฟิน ฟิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนน ฟิน !!
ฟินในอารมณ์จริงจังมากๆ พี่กันต์แบบว่า !@#$%%&#*# ธามแบบว่า !#!^@&#( โอ้ยยยยยยย !!
เราว่าคนเขียนเข้าใจว่าทำไมเราถึงอยู่ในอารมณ์แบบนี้ 55 ต้องรู้ว่าตัวเองเขียนอะไรออกมา กรี๊ดดดดดดด
นี่มันน่ารักฟินนาเล่จริงๆนะ T_______T เราก็ยอมแพ้พี่กันต์ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเตียงละ 555 แล้วธามละ
ธามที่นอนใ้ห้พี่กันต์กอดอยู่บนเตียงงงงงง จะไม่แพ้พี่เค้าได้อย่างไร๊เพค่ะ!! แบบว่าน้องธามจะถวายตัวให้เมื่อไหร่
ฮาาาาาาาาาา มันไม่สำคัญแต่มันคงจะน่ารักน่าดู แต่ดูท่าแล้วคงอีกนานมาก 55555555 หลังจากบอกรักแน่ๆ
แต่แค่นี้ก็พอและ น่ารักเหลือเกิน T____T ส่วนพี่หมิงตอนนี้ไม่มีบทพูดแต่เราก็อุ่นใจมากมายว่าพี่เค้าไม่ไปไหน
แถมเอารถพี่กันต์มาขับด้วยแหนะ อยากอ่านตอนหน้าว่าพี่นายจะยังไงกับพี่หมิง 555555 และพี่กันต์จะยังไงกับธามด้วย กรี๊ด
-
ธามยอมรับว่าชอบแล้วคืบหน้าไปอีกนะพี่กันต์แต่คู่พี่หมิงกะพี่นายตอนหน้าจะเป็นยังไงนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
หนูธามแซ่บเวอร์ อิอิ
-
ธามน่ารัก :impress2: :impress2: :impress2:
-
เย้ มาแล้วววว
-
คู่หลักก็หวานกันไปนะตอนนี้
ส่วนคู่รอง ตอนหน้าสงสัยระเบิดลงแน่ๆ
:กอด1:
-
โอ๊ย ใจจะขาดกับความน่ารักของหมอหมา :impress2:
คุณพี่กันต์อดทนอีกหน่อยนะคะ สู้ ๆ .
-
ในที่สุด...คำที่รอมานาน
เข้าใจธามนะ แบบว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว มีความสุขแล้ว อะไรเทือกนั้น
แต่พี่กันต์คงสุขจนล้นแล้วอ่ะตอนนี้ ^^
รอหมิงนายตอนหน้า
อยากให้พี่หมิงกลับมาเกรียนเร็วๆ
อยากเห็นพี่นายหวานบ้าง (ถึงจะนิดเดียว ก็ยังดี)
-
อยากได้ผู้ชายแบบกันต์บ้าง
-
โอ๊ย พี่กันต์กับหมอธามจะขยันหวานกันไปไหน
เล่นเอาคนอ่านเคลิ้มไปเลยนะเนี่ย :-[
ในที่สุดเชฟก็กลับมาแล้วอยากรู้จังว่าพี่นายจะทำยังไง
-
หวานแบบเบาๆ
เหมือนธามชอบแหย่ๆพี่กันต์เล่น ยังไงก้อม่ายรุ หุหุหุ
-
พี่หมิงกับมาแล้ว พี่นายอย่าปล่อยไปง่ายๆ อีกนะ
ธาม น่ารักอีกละ :-[
-
:impress2:
เฮียกันต์ดีใจด้วยยยยย
นายจ๋าาอย่าโหดกะหมิงน้าาา
-
พี่กันต์นี่ใจเย็นจริงๆ น่ะ
ส่วนพี่นายก็ใจร้อนจริงๆ เหมือนกัน
ไอ่หมิง แกตายแน่ๆ
-
ก๊ากกกกกก เจ๊กจะรอดไหมเนี้ยะ :m20:
แต่ตอนนี้ กี๊สสสสส เขิลๆๆๆกัดหมอนขาดไปสองใบแล้ว :o8:
น่ารักมาก พี่กันต์จัง กับ น้องธาม รอฟิชเชอริ่งอยู่น๊า ฮ่าๆๆๆๆ
เข้ามาอ่านแล้วอารมณ์ดีลั๊ลลาๆๆ ขอบคุณคุณคนเขียนมากๆๆน๊า :pig4:
-
เอาแล้วเว้ยยยยย....พี่กันต์...ใกล้แระ..ใกล้จะได้ธามมาครอบครอง
ลุ้นๆๆคุณนายจะอาละวาดเมื่อเจอเจ๊กรึป่าว
-
บทที่สิบหกแล้ว ปลาไหลทะเลน้ำลึกง่ะทั้งหมิง และกันต์ เจ๊แป้งเชียร์หนูธามแล้วฮ่าๆ
-
รอดูว่านายจะทำอะไรเมื่อเจ๊กคัมแบ็คเช่นนี้ ฮ่าาา
คิดถึงตอนที่แอบไปร้องไห้ตาบวมฉึ่งไว้นะนาย
จะทำอะไรก็ให้มันตรงกับใจหน่อย จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง
-
เจ็กกลับมาโชว์เสน่ห์ปลายจวักให้นายรักให้นายหลงแล้วว เป็นปลื้ม
ธามเองก็บอกชอบกันต์แล้ว เป็นปลื้ม
ปลื้มทุกคู่ค่ะ สรุป ฮ่าๆ
ชอบโจอ่ะ มันฮาดีจริงๆ เออ ถามรถใครบอกไม่รู้ เออ ดีเนอะ ตรงดี
เป็นคนตรงดีมากจนกวนตีนเลย ชอบแฮะ พี่นพก็ฮาอ่ะ
ตกลงว่านี่มันฟาร์มสุขสันต์หรรษาใช่มะ 555555
-
อร้ายยยย หมิงกลับมาแล้ว !!
อิอิ ถูกใจ เอาไปเลย +1
-
48
รวมญาติ
..........................................................................................
(หมิง)
พึ่งกลับมาจากสิงคโปร์สดๆร้อนๆ หอบของฝากมาให้ไอ้กันต์ เพียบ ไม่ใช่รักมันมากนะ จะยืมรถมันต่างหากเป็นค่าเหนื่อยที่มันต้องมาดูแลชีวิตเน่าๆของผมช่วงนั้นด้วย แต่น่าเศร้าไม่มีใครมารับที่สนามบินสักคน อุตส่าห์โทรไปอ้อนธามเจอหมอปฏิเสธแบบไร้เยื่อใย ผมกลับมาถึงตอนเที่ยง ไม่ปล่อยให้เวลาไหลไปนานกว่านี้แล้ว ไอ้กันต์ทิ้งรถทิ้งกุญแจเอาไว้ให้ผมส่วนตัวมันก็ขูดรีดค่าแท็กซี่ผมกลับบ้านไปเอาสปอร์ตไฮโซมัน ค่าแท็กซี่ของไอ้กันต์ที่มันขอมาราคา300บาททั้งที่บ้านมันอยู่ไม่ไกลเลย แพงชิบหาย ขับข้ามจังหวัดได้เลยราคาขนาดนี้ คิดเอาซะว่าเป็นค่าเช่ารถไปด้วยแล้วกัน น้ำมันมันก็ให้ใช้ฟรี กัลยาณมิตรตัวจริงเสียงจริง
ผมกองข้าวของเอาไว้ในห้อง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า บึ่งรถออกจากคอนโดข้ามจังหวัดเป้าหมายคือฟาร์มจระเข้ ผมไม่รู้ว่านายจะทำยังไง ถามว่ากลัวตายไหมตอบได้เลยว่าโคตรๆ โทรหานายไม่ติด เหมือนนายเปลี่ยนเบอร์มือถือไปแล้ว คิดดูแล้วกันว่าทิ้งระยะเวลาไม่กี่วัน จะเข้าไปดูในโซเชียลเน็ตเวิร์คก็ไม่เจอการเคลื่อนไหวใดๆ ปกติมันก็ไม่มีอยู่แล้วเพราะนายไม่ค่อยเล่น...
นายคงไม่คิดว่าผมโกหกนายเอาไว้ปั่นหัวเล่นหรอกนะ
...แม่ง ทำไงดีวะเนี่ยกู
เหี้ยไง ขับรถออกมาแล้ว ยังไม่ได้คิด โทรหาไอ้กันต์ก่อนดีกว่า
“มึง กุกำลังจะไปหานาย” ผมเปิดสปีคเกอร์ หูฟังบ้าบออะไรไม่ได้เอาออกมาลืม ทั้งตัวมีเงินไทยอยู่สามร้อยกับเงินสิงคโปร์อีกฟ่อนที่ยังไม่ได้แลกกลับ พร้อมมือถืออีกเครื่อง
(นายว่าไงอ่ะมึง) เสียงเหมือนมันกำลังไปที่ไหนสักที่ ได้ยินเสียงคนคุยกัน
“กุโทรหานายไม่ติด นายเหมือนเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว” ไอ้ยินไอ้กันต์พูดอะไรแว้บๆ เหมือนประมาณว่าตายห่าแน่มึง แต่คงไม่มั้ง มึงไม่ควรจะซ้ำเติมกุนะไอ้กันต์
(มึงก็ทำใจดีๆ ไปพูดดีๆนะ เดี๋ยวกุต้องวางแล้ว นิตยสารเค้ามาสัมภาษณ์ม๊ากุ สายแล้วเนี่ย ม๊าบ่นตายห่าแล้ว โชคดีนะมึง) แล้วมันก็ทิ้งผมให้เผชิญความเป็นจริงที่ว่า ตนเป็นพี่พึ่งแห่งตน
นึกแล้วแม่งหงุดหงิดป้าผม ผมกลับไปคุยเรื่องที่ว่ากลับไปทำงานให้ป้าที่สิงคโปร์ไม่ได้ ป้ามีฮึดฮัดแอบด่าผมอีก พ่อแม่แท้ๆผมพูดไปพูดมาก็ยังอยากให้ผมอยู่ไทยต่อเลย แต่เอาเข้าจริงนะถ้ากลับสิงคโปร์ผมต้องยุ่งยากเรื่องวีซ่ามาก เพราะผมถือสัญชาติไทยอยู่ ที่สำคัญกว่านั้นอยู่สิงคโปร์ไม่มีเพื่อน ไม่มีนาย...
ผมลงจากรถมาก็เจอพี่โจแกกวาดลานจอดรถอยู่ ซึ่งผมมันคนกันเอง เดินเข้าไปทักทายสักหน่อย ผมมั่นใจมากว่าคนที่บ้านคงไม่มีใครรู้หรอกว่าผมมีปัญหากับนาย หรืออันที่จริงมันคงเป็นปัญหาที่ทุกคนคงชินแล้วมากกว่า
“สวัสดีครับคุณหมิง” ผมยกมือไหว้กลับแทบไม่ทัน
“นายอยู่ไหนเหรอ” ใจนึงก็อยากให้ออกไปข้างนอก อีกใจก็อยากให้นายเดินมาหาตอนนี้เลย
“อ้อ คุณนายออกไปธนาคารกับซื้อของให้คุณวิน่ะครับ คุณหมิงเข้าไปรอข้างในดีกว่าครับ มันร้อน” ผมพยักหน้า ถอนหายใจโล่งอกแบบไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะโล่งอกอะไร
...รู้สึกเหมือนยืดเวลาตาย
“อ้าวหมิง พี่ก็นึกแกว่ากลับไปสิงคโปร์ไปตั้งนานแล้ว” พี่นพโบกไม้โบกมืออยู่ที่โถงรับแขก ในอ้อมแขนอุ้มแมวตัวเล็กที่ไม่รู้ไปเอามาจากไหน เท่าที่จำได้ไม่เคยเห็นบ้านนี้เลี้ยงแมว ผมยิ้มรับ บอกพี่นพน่ะง่าย แต่บอกนายมันยาก
“ก็ที่โรงแรมเค้าไม่ให้ลาออกก็เลยไม่ได้ไปแล้วครับ”
“มีงี้ด้วยเหรอวะเนี่ย”
“ให้เงินเพิ่มด้วยพี่”
“นั่นไง กูว่าละ แต่นายไม่อยู่นะรอป่ะ เดี๋ยวมันก็กลับมา” ไงล่ะ รู้เห็นเป็นใจกันทั้งบ้าน ขาดแม่งคนเดียว คนที่สำคัญกับเรื่องนี้ที่สุด นาย... หายหัวไปไหน
“รอๆ วันนี้อยากินอะไรป่ะ เดี๋ยวทำให้” เชื่อผมเหอะว่าทำอาหารเก่งไม่อดตาย ถึงตายก็ฟื้นคืนชีพได้ แบบผมนี่ไง ดูอย่างไอ้กันต์ดิ ถ้าตัดไอ้เรื่องทำอาหารได้ออกมานี่ก็ไอ้พวกรูปหล่อพ่อรวยธรรมดา พอใส่คุณสมบัติทำอาหารได้เข้าไป หล่อดูดีเป็นผู้ชายอบอุ่นเลย ผมพูดจริงนะ เปล่าเข้าข้างตัวเอง
“เออ อะไรก็ทำเหอะ กินได้หมด แต่พี่ถามจริง มีปัญหาอะไรกับไอ้นายป่ะ อยู่ดีๆมันก็จะไปทำงานตรงสาย ไปเป็นวิศวกรแท่นเจาะกลางทะเล แม่งอย่างบ้า อยู่ดีๆก็เหมือนพึ่งนึกขึ้นได้”
“ห๊ะ เกิดอะขึ้น” ช็อค เหี้ยอะไรวะ กุไม่อยู่ไม่กี่วัน นายจะไปกลางทะเล บ้าแล้วไง คิดถูกแล้วที่รีบมาหา ถ้าปล่อยไว้สักสองวันผมว่ามาอีกรอบคงไม่ทัน ไปแล้วไปลับ นี่คือไม่แคร์กันจริงๆ หรือว่าคิดแล้วว่าผมจะไปเลยไปบ้าง ขอให้เป็นอย่างหลังเหอะ
“เอ้า แปลว่าไม่ใช่กับแก เออสงสัยเพราะตัวมันเอง ไปข้างในเหอะ ร้อนๆ” พี่นพตัดบท
ผมฆ่าเวลาการรอนายด้วยการทำอาหารเอาใจแม่นายไว้ก่อน ค้นอะไรที่พอมีแถวนั้นนั่นแหละครับ ได้ต้มซุปผัก กับหมูทอดพริกไทยดำพี่เล่าให้ฟังว่าช่วงนี้นายแปลก ไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เพราะดูใจดีผิดปกติ ไม่ค่อยดูคนงาน แล้วก็มาตบท้ายต่ออีกว่ามันก็ดี ก็ดีตามที่แม่ว่าล่ะครับ ตอนนายใจดีก็น่ารักที่สุดแล้ว ผมบอกให้แม่นายไปรอข้างนอก มองนาฬิกานี่ก็น่าจะได้เวลาที่นายกลับมาแล้วล่ะผมว่า ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะไปพูดยังไง ให้รักษาได้ทั้งชีวิต และรักษานายได้ในครั้งเดียวกัน... ถ้าเป็นไอ้กันต์อาจจะรอด
ผมรอซุปเดือด แต่อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีคนยืนมอง ตามสัญชาตญาณ ผมหันไปมอง...
“มาเมื่อไหร่” เสียงนิ่งถามผม นายยืนพิงขอบประตู ผมยาวประบ่าปล่อยเคลียไหล่ล้อมหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ แค่นี้ก็น่ารักแล้ว
“ไม่นานหรอก พึ่งถึง” ผมยิ้มให้นาย ไม่หวังหรอกว่าจะมียิ้มตอบกลับมา แต่ก็ดีกว่านิ่งใส่กัน
“กุหมายถึงสิงคโปร์” นั่นไง เข้าเรื่องเลย ไม่ปล่อยให้ได้เรื่อยเปื่อย
“ลงเครื่องเที่ยงแวะเอาของไปเก็บแล้วก็มานี่เลย ไม่ต้องไปทำงานที่โน่นแล้วนะ โรงแรมที่นี่ไม่ให้ลาออก” ไม่รู้จะเรียบเรียงยังไงให้ถูกใจ เพราะคิดไปคิดมาแม่งก็ไม่ถูกใจอยู่ดี พูดไปตรงๆเลยให้มันจบๆไป
“ก็เลยกลับมาแล้วงั้นดิ คิดจะบอกกุสักคำไหม” เหมือนด่า แต่แปลกนะ ผมดีใจที่ได้ยินแบบนี้ เสียงไม่กระชาก เหมือนถามไปเรื่อย
“เปลี่ยนเบอร์หนีทำไม โทรไปเป็นร้อยสายแล้วมั้ง” ผมตอบเป็นคำถามแทนถึงทีผมบ้างล่ะ แปลกอีกครั้งที่คราวนี้ได้เห็นยิ้ม นายยิ้ม หายากนะ โดยเฉพาะยิ้มที่เจาะจงให้ผม ลางดีใช่ไหมบอกมาเถอะนาย มีอะไรพูดออกมา
“กุทำโทรศัพท์ตกบ่อ โทษที” ตกได้ไงวะ ผมว่าจงใจเปลี่ยนหรือปาทิ้งมากกว่า บ่อจระในฟาร์มรั้วสูงจะตายห่า เอ้า เชี่ย... ซุปเดือด ผมรีบปิดไฟ ปิดไปเลย ช่างหัวมันขอคุยกับนายก่อน นายขอโทษมันไม่แปลก แต่มันแปลกที่ขอโทษผม
“โกรธรึเปล่า” ผมถาม
“มึงดิต้องโกรธกุ แต่ไม่ไปก็ดีแล้ว” เชี่ย... เข่าอ่อน นายพูดได้เฉยมาก ราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่มีคนที่เคยจะขู่ฆ่าผมมาก่อน ไม่มีคนที่ไม่เคยสนใจว่าผมจะไปหรือไม่ไปสิงคโปร์ จะว่าไปนายก็เคยเป็นแบบนี้นะ ใจดี เมื่อสามปีที่แล้วก่อนที่ผมจะทำเรื่องเหี้ยๆเอาไว้ไง
“ดีจริงดิ แล้วพี่นพบอกนายจะไปงานที่อื่นหมายความว่าไง” ผมถือโอกาสรีบถามต่อ กลัวเว้นช่วงแล้วมาคุยใหม่จะกลับสู่โหมดเพชฌฆาตตามเดิม
“ช่างกุเหอะ ดูไว้เล่นๆ บางทีอาจจะไม่ไปแล้ว” นายยังไม่ขยับออกจากการยืนพิงประตู แต่ห้องครัวมันแคบนิดเดียวประตูกับตรงนี้ห่างกันแค่ห้าก้าว
“ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่อง...” คิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าเป็นเพราะผม
“เพราะมึงนั่นแหละ เห็นมึงจะไม่อยู่กุเลยจะไปบ้าง แต่มึงดันกลับมา” คดีพลิก ผมรู้สึกเข่าอ่อนอยากลงไปนั่งร้องไห้มันซะตอนนี้ ไม่ใช้ร้องไห้เสียใจนะ ร้องไห้ดีใจ แม่งผลของการอดทนมันสุดยอด ความสำเร็จที่ถึงยังไม่สำเร็จหมดแต่แค่นี้ก็โคตรเกินหวังแล้ว
“ไม่ต้องไปหรอก ไหนบอกว่ายกโทษให้หมดแล้วไง” ผมพูดอ้อนๆ นายหัวเราะในลำคอเบาๆ
“ครั้งสุดท้ายแล้วนะหมิง ครั้งสุดท้ายจำไว้ อย่าทำให้กุผิดหวังอีก กับข้าวอ่ะเร็วๆ กุหิว” นายพูดหน้านิ่งแล้วเดินกลับออกไป เหมือนมันเป็นคำพูดแสนธรรมดาที่ผมเคยได้ยินอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่มันไม่ใช่เลย น้ำเสียงแบบนั้นที่นานแสนนานถึงได้ฟัง การเรียกชื่อแบบไม่มีคำนำหน้าชื่อเฉพาะตัวที่นายสรรหามาเรียก ไม่มีการด่า เหน็บแนมขึ้นเสียง สรุปได้แบบคร่าวๆว่านายดีใจที่กลับมา แค่นี้มันก็คือที่สุดของที่สุดแล้ว...
จะกลับไปกอดผู้จัดการที่ไม่ยอมให้ออก แต่ก่อนหน้านั้นขอกอดนายก่อนได้ไหม
...............................................................................
(พี่แป้งเองค่ะเด็กๆ)
“ฉันเอาเย็นนี้นะแป้ง” สิ้นเสียงประกาศิตฟาดกลางแสกหน้าทำดิฉันมึนไปชั่วครู่
นั่งทำงานหลังขดหลังแข็งค่ะคุณขา อิห่าต้นฉบับนี่ก็อะไร ศัพท์มันจะหรูหราไปไหน สาบานไหมว่าเอาให้ชาวบ้านร้านตลาดการศึกษาปริญญาตรีเป็นต้นไปอ่าน วิชาการขนาดนี้ใครมันจะรู้เรื่องคะคุณขานาซ่าเขียนหรือเปล่า พอแปลออกมาตรงตัวอีบก. ที่น่าจะย่อมาจาก บงการ ก็บอกอีกว่าศัพท์แบบนี้คนอ่านอ่านไม่รู้เรื่อง แล้วความผิดดิฉันไหมที่มันเป็นศัพท์เฉพาะทาง ให้อิฉันไปหาบัญญัติอธิบายคำศัพท์อีก แหม กุคนแปลนะคะ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญศัพท์เฉพาะ ลาออกแม่งเลยดีไหมคะ หงุดหงิด แล้ววันนี้ค่ะ น่าเหวี่ยงมาก เพราะออฟฟิศดูครึกครื้น พวกชะนี ลิง ค่าง ได้ข่าวว่ามีสัมภาษณ์ผู้ชาย ผู้ชายนะคะ มีถมเถ แต่ประเด็นอยู่ที่ว่าผู้ชายหล่อๆสามคน แทนที่ฉันจะได้ออกไปส่องดูว่าเขาคุยอะไรกัน ต้องมานั่งแก้งาน
“อีแป้ง กุไปดูมาเมื่อกี้มึง หล่อเหี้ยๆ” นังกบตุ๊ดออฟฟิศค่ะ แล้วมึงเห็นไหมว่ากุโดนแก้งาน อย่าให้กุเกิดกิเลสได้ไหม
“ของหัวไหนอ่ะคะมึง ทำไมข่าวไวข่าวว่อง แล้วทำไมมาสัมภาษณ์ที่นี่” ปกติพวกทำคอลัมน์แบบนี้พาแขกไปนั่งคุยตามร้านกาแฟ หรือไปหาถึงที่มากกว่า แล้วนี่อะไร พามาตึกบริษัทงบหมดเหรอ
“โอ้ย หัวไหนกุก็ไม่รู้ค่ะ คงพวกธุรกิจหรือไม่ก็นิตยสารพวกผู้หญิงทำงานแบบไฮๆมั้ง คงไม่ใช่สารคดีสัตว์โลกหรอกย่ะ แล้วก็แขกเขาทำงานอยู่ตึกใกล้ๆ เลยมาหาถึงที่ค่ะ หอบลูกชายมาสามคน มารดาของโลก เบ่งลูกหล่อขนาดนี้ผลบุญแรง” ตอบเยอะเกินความจำเป็นเสมอมาค่ะ ถ้าไม่ติดว่ารู้จักมักจี่เป็นนิสิตร่วมมหาลัยติดผู้ชายมาด้วยกันดิฉันคงสติแตกไปแล้วเวลาอยู่ใกล้มัน
“โอ้ยอินี่กุอยากเห็นบ้าง”
“ไปซิมึง กุก็อยากลงไปส่อง หล่อยกโคตร” ควายค่ะ เห็นงานกุไหม เดี๋ยวอีบก.บงการจะมาจิกหัวถุไถไปกับคีย์บอร์ดถ้าส่งไม่ทัน
“อีกบ งานกุแล้วงานมึงไม่มีหรือไง” งานมึงล่ะอีกบ ไม่ทำแล้วใช่ไหม
“มี แต่เชื่อกุอีดอก ชะนีเหี่ยวแบบมึงอ่ะ ต้องไปเจออะไรแบบนี้บ้าง ผัวไม่มีก็อย่าเฉา ผัวเขาเราก็มองได้ ลุก นี่ไง บ่ายสอง โอ้ยย หากาแฟกินค่ะมึง เบรคคคคค” เป็นคุณคุณจะเลือกอะไรคะ งานของตัวเองกับผัวชาวบ้าน ตอบค่ะ!
“งั้นกุเอากระเป๋าตังค์แปปนะมึง”
ผัวชาวบ้านค่ะ คำตอบสุดท้าย คำตอบเดียว
ตึกที่ทำงานดิฉันเป็นตึกของบริษัทสำนักพิมพ์ใหญ่ค่ะ นิตยสารหลายหัวทำงานกันที่นี่ มีร้านกาแฟย่อมๆในสวนเป็นที่เอาไว้สำหรับคุยกับลูกค้าติดต่องานและแหล่งอู้งานชั้นดี อิฉันกำลังสอดส่ายสายตาอยู่ค่ะ คนบางตาเพราะนี่เป็นเวลาทำงาน เจ้านายเห็นอาจจะโดนด่าชิบหายได้เลยทีเดียวแต่ใครจะแคร์ขอพักหน่อยเถอะ อิกบลากดิฉันมาที่โต๊ะว่างกลางสวนค่ะ ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเป้าหมาย เห็นด้านหลังเป็นสตรีสูงวัยท่านหนึ่งหน้าตามีสง่าราศีแต่ยังดูกระฉับกระเฉงแข็งแรงดี ขนาบข้างด้วยลูกชายสองคนนึงใส่เชิ้ตทำงานผูกเนคไทเรียบร้อยหน้าตาดูมีเสน่ห์แบบกรุ้มกริ่มทะลุเครื่องแบบทำงาน อีกคนเสื้อโปโลลายเรียบๆดูเป็นผู้ชายอารมณ์ดีแบบซื่อๆ มีคลาสหล่อสมาร์ททั้งสองคนค่ะดูธรรมชาติสรรสร้างมาก อยากจะได้แบบนี้บ้างแค่คงฝันไป แต่คุ้นๆ คุ้นจริงๆ ไม่รู้ว่าคุ้นเพราะอะไร หน้าเหมือนใครสักคน...
“มึงเป็นไง กุบอกแล้วว่าหล่อ” อิกบกระซิบ เชื่อค่ะเชื่อ หล่อ แล้วไหนมึงว่าสาม
“ไหนมึงบอกว่าสามอีกบ” อิฉันถามสวนไปค่ะ อิกบส่งเสียงจิ๊จ้ะแล้วพยักเพยิดหน้าไปทางด้านหลังดิฉัน
...โอ้แม่เจ้า ต้องคนนี้ค่ะ หล่อลงตัวในเสื้อเชิ้ตพอดีตัวสีเข้มไม่ผูกไทกับกางเกงสีเบจ ผมไม่เซ็ทแต่หล่อเซอร์น่าฟัด แดดในกรุงมันร้อนค่ะแว่นกันแดดใส่มันเข้าไปเสริมรัศมีอีกคุณขา พอถอดแว่นออกก็พระเจ้าช่วยกล้วยแหกหล่อบรรลัย เหมือนเอาส่วนผสมของสองคนเมื่อกี้ใส่ลงกับคนนี้ ลงตัวน่ากิน กลมกล่อม
“น้องกันต์ของเจ๊” ถูกค่ะถูก พ่อยอดขมองอิ่ม ว่าที่สามีน้องธามหมอหมาเจ้าเสน่ห์สยบชายทั่วหล้านั่นเอง น้องกันต์ไม่เห็นอิฉัน เสียใจค่ะ แต่อิกบแทบทึ้งหัวชั้นไปตบเลยทีเดียวตอนได้ยินฉันอุทานเบาๆเป็นชื่อน้องกันต์
“อิแป้ง อะไรของหล่อน รู้จักเหรอ” อิกบ... กุน่ะนะ ยิ่งกว่ารู้จัก รู้เบื้องหลังด้วยย่ะ
“รู้ซิยะ แต่ที่รู้ที่สุด อย่างมึงอ่ะ ไม่มีวันได้แดกหรอกค่ะ” พูดแล้วก็หัวเราเบาๆมาดนางเอกค่ะ อิกบแทบคว้านิตยสารมาฟาดหน้าอิฉัน ห่าเหว นี่เพื่อนหล่อนนะยะ
“หล่ออ่ะแก หล่อทุกคนเลย” เพ้อไปเถอะมึง อย่างน้อยคนนึงเค้าก็ไม่ว่างแล้วแหละ น้องกันต์ของเจ๊ยกมือไหว้นังนักเขียนโชคดีขอโทษขอโพยที่มาสาย มารยาทงามพ่อมหาจำเริญ ไหว้พระเถิดลูกขา อยากจะไปนั่งคุยแทนจริงๆ
อิธาม ตกถังข้าวสารอย่าลืมเจ๊นะ
“มึง กุอยากฟังเค้าคุยกันอ่ะ” ฉันกระซิบกับอิกบค่ะ ไม่ใช่อะไร อยากรู้จักมักจี่ อยากรู้ว่าบ้านนี้เขาเลี้ยงลูกยังไงออกมาเป็นแบบนี้ แล้วพี่ชายน้องกันต์มีแฟนหรือยัง แล้วน้องกันต์ของเจ๊เป็นคนกลางหรือคนเล็กกันหนอ ดูท่าทางคนผูกไทคงเป็นพี่ชายคนโต มาลุ้นกันดีกว่าว่าน้องกันต์ของเจ๊จะเป็นอาตี๋เล็กหรือลูกคนกลาง
“แหมอิแป้ง ทีแรกกุชวนบอกจะทำงาน ตอนนี้เสือกอยากรู้เลยนะคะ” หล่อนไม่น้อยหน้าเลยค่ะอิกบ หูกระดิกเลยนะคะ ได้ยินเสียงนังนักเขียนเริ่มสัมภาษณ์ จากการที่คลุกคลีในวงการมานาน สังเกตได้ว่าคุณแม่แนะนำลูกชายคุณภาพคัดเกรดทีละคน น่าจะเรียงตามอายุ เริ่มจากคนผูกเนคไท มาถึงน้องกันต์ของเจ๊ และคนสุดท้ายพ่อหนุ่มโปโล ละอ่อนเหรอลูกตายแล้ว... น้องกันต์คนกลาง กำลังแซ่บๆ
“คนโตดูแซ่บอ่ะมึง คนกลางก็โอ้ย ห่า หุ่นดี คนเล็กนี่ใสๆเนอะ อยากฟัด มีเมียหมดแล้วแน่เลย ห่า อิจฉาชะนี” อิกบ มึงดูไม่ออกเหรอว่าหนึ่งในนั้นมีกวางอยู่ตัวนึงนะ แบบว่ากวางผู้ล่าสุดสง่างามเขาอลังอ่ะมึงขา
“มึงว่าแมนมะ”
“แมนชิบหายอิดอก อยากถลาไปซบเป้า มึงคนที่มึงรู้จักชื่ออะไรนะ” อิกบ... หนังหน้าอย่างมึงสู้น้องกุไม่ได้หรอก ที่สำคัญมึงพลาดแล้ว เรดาห์มึงเสีย
“น้องกันต์”
“แอร๊ย” เสียจริตไปเลยทีเดียวตอนได้ยินชื่อ อินี่ เดี๋ยวเขาสงสัย
“เงียบๆซิกุจะฟัง”
อิกบเงียบแล้วค่ะ ดิฉันเลยเงี่ยหูฟังสุดฤทธิ์ ขอบคุณค่ะที่การสัมภาษณ์ต้องมีระดับเสียงที่ชัดเจน เพราะต้องอัดแล้วเอาไปเขียนอีกเท่าที่ฟังได้คร่าวๆจากหูทิพย์ของอิฉันเรื่องราวโฟกัสอยู่ที่การเป็นเวิร์คกิ้งวูแมนของแม่น้องกันต์ค่ะ ว่าเธอก้าวขึ้นมาได้อย่างไร สามีช่วยเหลือผลักดันมห้กำลังใจอย่างไร ได้ความมาว่าสามีเธอไม่ว่างเพราะติดประชุมเร่งด่วน แล้วก็มีสัมภาษณ์มาถึงลูกๆค่ะ คนโตค่ะ ทราบชื่อเสียงเรียงนามว่าชื่อกฤษณ์ ทำธุรกิจบริษัทกับคุณพ่อ อุ้ยตายห่า อย่างกับพระเอกนิยาย พี่ชายคนโตแสนเพอร์เฟ็ค เป็นที่พึ่งพาได้ น้องกันต์คงไม่ต้องอธิบาย ทำหลายอย่างแต่ก็ยังหล่อใสน่ากัดเหมือนเดิม ส่วนคนเล็กค่ะ น้องก้อง อุ้ย... เรียนอยู่ หมอค่ะหมอ กำลังอินเทิร์น อยากป่วยเดี๋ยวนี้ตอนนี้เลย ใครก็ได้ เอามีดมาแทงกุที
“อิแป้งเปียก... กุอยากได้อ่ะ” อิกบชักจะเพ้อใหญ่แล้วค่ะ เอากลับมาไม่ได้ ตาละห้อยลอยหาลูกชายชาวบ้านเขาแล้ว คนอื่นน่ะไม่รู้ แต่ที่รู้ๆเนี่ยน้องกันต์ฉันเห็นก่อนนะยะ
“เค้ามีเมียกันหมดแล้วค่ะอิกบ” พูดมั่วๆไปความจริงไม่ได้รู้อะไรหรอกค่ะ รู้แต่ที่แน่ๆน้องกันต์น่ะจอง ’หมอ’ ไว้คนนึงเหมือนกัน
“กุจะตามไปตบมัน” ช่างกล้านะมึงอิฉันพักช่วงค่ะ คุยกะอิกบก็มาฟังต่อ
เรื่องราวยาวไปถึงการเลี้ยงลูกแล้วค่ะ เทคนิคการเลี้ยงลูกแบบแม่รวยๆค่ะ พาลูกไปเรียนนั่นนี่ให้ลองเยอะๆ พาไปเที่ยวเปิดหูเปิดตา แต่มันแปลกตรงที่บอกว่ามีพี่เลี้ยงแต่ให้พี่เลี้ยงมาคุมความประพฤติตอนเด็ก คอยดูว่าทำตามคำสั่งแม่ไหม ให้ทำงานเอง ซักผ้า กวาดบ้าน รีดผ้า ขึ้นรถเมไปเรียนเอง แหมแค่คิดภาพก็น่ารักแล้วค่ะ เด็กผู้ชายสามคนหน้าตาน่ารักช่วยกันทำงานบ้านอู้ย เจ๊อยากได้ คำถามต่อมาเด็ดโดนมาก ลูกชายหล่อแถมเก่งขนาดนี้มีปัญหาอะไรกวนใจแม่บ้างไหม แหมอิบ้าบอ เพอร์เฟ็คมึงถามปัญหา นิตยสารหัวไหนยะ แทนที่จะถามว่าหล่อเก่งแบบนี้มีแฟนหรือยัง อิฉันได้ยินคุณนายแม่หัวเราะขำ
“ปัญหาไม่มีหรอกค่ะ ถ้ามีไม่ค่อยถึงหูแม่ เขาจะจัดการกันเอง” ห่า... ไม่ได้ข้อมูลเลยกุ กำลังจะฟังต่อแล้วเชียว อิกบก็ตาโตเป็นไข่ห่าน
...อุ้ยชิบหายอิบก.จอมบงการมา
“แป้งทำงานเสร็จแล้วเหรอ กบด้วย” เสียงนางมารมันถามหางานแล้วค่ะ ซวยกูค่ะ
“แฮะๆ” ได้แต่หัวเราะ จบค่ะจบ แจ้นขึ้นตึกแทบไม่ทัน อย่าให้ได้เห็นนะคะว่านังบก.บงการมันมานั่งแอบฟังแทน แม่จะแช่งให้นมยานโอนามิก็เอาไม่อยู่ ฉันจะรีบทำงานกลับคอนโดเร็วๆเอาไปเม้าส์ให้น้องรักฟังค่ะ ฮึๆ
....................................................................................
ขับรถหน้าตั้งแบบไม่แคร์จ่าเฉยกลับคอนโดมาก็เจอน้องธามมันนั่งชิลที่ร้านข้าวค่ะ หน้าตาอิ่มเอิบประเสริฐศรีนั่งแชทในมือถืออยู่ อู้ย...หมั่นไส้ผัวหล่อ หน้าตาดี มีความสุข
“น้องธามของเจ๊” ทักทายเป็นมารยาทค่ะว่าพี่สาวแสนดีคนนี้มีเรื่องมาเล่า
“เอ้าว่าไงเจ้” มันอารมณ์ดีชิบหายเลยวันนี้ถูกหวยหรือเปล่า
“วันนี้ไปเจอน้องกันต์มา ฮึๆ” นั่งไง หูผึ่งเลยนะ เห็นแต่ก่อนไม่สนใจ แล้วไม่ใช่อะไรนะคะคุณขา ช่วงนี้เห็นมาหากันบ่อยๆ ออกมาจากห้องบ้างส่งห้องบ้าง ไม่อยากจะจินตนาการภาพที่เกิดขึ้นหลังบานประตู แต่ฉันเชื่อว่ามันคงไม่มีอะไรหรอก อย่าอิน้องธามไม่น่าจะยอมง่ายๆ อิฉันสอนมาดี
“เป็นไงล่ะเจ๊”
“เจอแม่กะพี่ชายกะน้องชายของน้องกันต์ด้วย ไม่เชิงเจอ เห็นไปนั่งให้นิตยสารสัมภาษณ์ โอ้ย หล่อหมดทุกคน แกไปรู้จักแม่ผัวหรือยังยะ”
“อะไรเจ๊ แม่ผัวอะไร” ไม่รู้ไม่ชี้เหรอ ปากแข็งนะ แหมใจแข็งเหมือนปากหรือเปล่า ไม่กี่เดือนที่แล้วยังบอกอยู่เลยว่าไม่คิดอะไร ตอนนี้อะไรธามเอ้ย เจ๊เห็นนะยะ แต่เป็นฉัน ฉันก็ทนไม่ได้ ผู้ชายอะไร ที่สุดแห่งความต้องการที่คุณคู่ควร แต่เขาจะคู่กับคุณไหมมันก็อีกเรื่อง
“แม่ผัวแกไง ว่างๆก็ไปกราบซะนะยะ” ฉันจะแซวมันเล่นสักกะหน่อย แต่น้องธามมันเงียบค่ะ คิ้วขมวดทำไมน้องรัก อย่าบอกนะว่าเครียดเรื่องแม่ผัว ตายห่ากุไม่น่าพูด
“ธามรู้จักแค่พี่กฤษณ์” เออ พูดแล้วนึกว่าเครียดเรื่องครอบครัว แต่ให้ตายเหอะ รู้จักคนแซ่บซะด้วย
“ยังโสดมะ แนะนำให้เจ๊บ้างซิ”
“ธามรู้จักพี่เขาแต่พี่เขาไม่รู้จักธาม เคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน ดังมากใครๆก็รู้จัก แต่แอบร้ายนะเจ๊ เจ้าพ่อมากตอนเรียน คล้ายๆพี่กันต์แต่หนักทางโฉดๆ” ห่า หล่อเลวของสูงที่ไม่มีวันได้คว้า โรงเรียนนี้ ฉันว่านะ เกิดชาติหน้าฉันใดขอให้ได้เรียนโรงเรียนนี้ คงจะมีความสุขแท้ ผู้ชายหน้าตาดีคงรายล้อม หรือฉันเห็นโลกสวยแค่มุมเดียวก็ไม่รู้
“ฉันว่าเดี๋ยวแกก็คงได้เจอและนะ แฟนน้องชายทั้งที แหม” ต๊ายย พอฉันพูดแบบนี้ปฏิกิริยามันชวนให้กรี้ดมากน้องฉัน ยิ้มมุมปากอย่างหล่อให้หนึ่งที
“คงได้เจออยู่แล้วแหละ อาทิตย์หน้ามีงานคืนสู่เหย้า”
“คืนสู่เหย้าอะไรยะ”
“คืนสู่เหย้ามัธยมไง ธามไป ไอ้ปาล์มไป พี่กันต์ พี่หมิงก็จบโรงเรียนเดียวกันคงได้ไปพร้อมกัน”
ราวกับความจริงทั้งหมดฟาดใส่หน้าตอกย้ำว่าสตรีแบบฉันมันเป็นส่วนเกิน โลกของหนุ่มหล่อ กรี้ด! อยากไปร่วมงาน ปลอมเป็นผู้ชายดีไหมเนี่ย ดอก!
………………………………………………………………..3-5-2012
มาอัพแล้ว อุฮิ เจ๊แป้งคัมแบคมาเป็นพักๆ มาพร้อมเพื่อนร่วมงาน อิกบตุ๊ดออฟฟิศ มีการแนะนำครอบครัวพี่กันต์เล็กน้อย ตัวละครใหม่ ปรบมือต้อนรับกันนะจ้ะ พี่ชายและน้องชายพี่กันต์ รักกันนะ รักกัน 555555555
โปรดติดตามตอนต่อไปแบบใจจดจ่อ สางปัญหาคู่พี่นายได้ เรามีจัดหนักธามกันเหอะ 55555555555555
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้นะจ้ะ คอมเม้นกันน่ารักมากอ่านแล้วมีกำลังใจมาเขียนตอนใหม่ ได้อินสไปเรชั่นจากคอมเม้นด้วยบางที คนที่ไม่ได้คอมเม้นเค้าก็ขอบคุณนะตัว ยอดวิวของพวกตัวทำให้เค้ามีวันนี้(วันที่อัพนิยายได้เรื่อยๆ) รักนะหุดๆ
-
อยากรู้ คุณแม่พี่กันต์รู้ว่าลูกตัวเองชอบผู้ชายรึป่าวเนี่ย
-
จัดหนุ่มน้อยให้พี่สาวสุดน่ารักและแสนดีคนนี้สักคนสิคะ น้องชายพี่กันต์ก็ได้พี่แป้งกะหมอธามจะได้เป็นสะใภ้บ้านเดียวกัน
-
นายใจดีจังเลยย ชอบๆๆ คืนดีกันแล้วว :impress2:
อยากให้เจ้แป้ง คู่กับพี่กฤษ ง่ะ นักบริหารหนุ่ม โฉดๆ แต่มาตกหลุมรักเจ้แป้ง โก๊ะๆ ฮาๆ จะไหวมั้ยยย :laugh:
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มทันมะ มะรู้
แต่หวังว่าจะทัน
โอ้ยยยยยย พี่ชายพี่กันต์หรออออออ
ต้องหาคู่ หาคู่
55555
-
นาย..รีบตรงประเด็นซะ...กลัวหมิงเปลี่ยนใจล่ะซี่ o3
ธามฝ่าวิกฤตมาม่าไปให้ได้นร้า :a2:
-
นายกับหมิงดีกันแล้วว
หมิงอย่าทำเสียเรื่องอีกน๊า
ครอบครัวพี่กันต์จะเพอร์เฟคไปไหน
ลูกชายสามหน่อหล่อเฟี๊ยวกันหมด
อยากรู้เหมือนกันว่าคุณแม่จะรับหมอธามได้ไหม
-
มายกมือหนับหนุนอยากให้คนเขียนกันที่ลูกสะใภ้บ้านนี้ไว้ให้เจ๊แป้งซักที่ (แน่นอนว่าของพี่กันต์ไม่ได้นะคะ ฮ่าๆ)
พี่กฤษณ์ก็แลดูเข้าที เพราะจากที่ธามอธิบายมา พี่แกดูโฉดๆโหดๆใช่ป่ะ ดูคนละขั้วกับเจ๊แป้งดี
แหม ปกติไม่เคยเชียร์ผู้หญิงในนิยายวายเลยนะคะ แต่เจ๊แป้งถูกใจเรามากอ่ะ แถมยังเป็นผู้สนับสนุนธามกับพี่กันต์ด้วย
อ้อ โดนเจ๊แป้งขโมยซีน ลืมหมิงนายไปเลย เหอๆ
อยากจิกรีดร้องดีใจปิดซอยเลี้ยงให้เชฟมาก พี่นายตอนนี้ได้ใจมากหลังจากขัดใจพี่แกมาเป็นเวลาพอสมควร
ไม่โกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว ตรงๆไปเลย สมเป็นนาย อ่านแต่ละประโยคอยากจะเข่าทรุดไปพร้อมเชฟ
-
อ่านเจ๊แป้งแล้วนึกถึงตัวเอง
แอบมีส่วนคล้ายมาก55555555
พี่นายยยยยยน่ารักกับพี่หมิงแล้วดีใจอะ
รอวันที่ธามยอมพี่กันต์หล่อรวยแบบนี้จัดนะคะธาม
-
ไชโยดังๆ ให้หมิง :mc4:
o13
-
นั่นไง....นายเค้าให้โอกาสแระพี่เจ๊กกกก :z2: :z2: :z2:
เจ๊แป้งมาแจมด้วยยยยย.....มันส์
-
นายใจดีกลับมาแล้วววววววววววววววว เย้ เวลคัมแบ็คค่าคุณพี่ :o8:
เจ๊แป้ง ขอเหอะนะ โดนอ่ะเสื้อโปโล ขอเถอะ คนนี้น้องขอ :impress2:
-
เจอหมิงกะนายแล้วกรี๊ดมากกกกกก อร๊ายยยยยยยย แค่มานิ่งๆเรียบๆยังจะเข่าอ่อนตามเชฟหมิงไปเลยทีเดียว
ว่าแล้วก็อยากจะไปงานโรงเรียนนี้ด้วยเช่นกัน ท่าจะมีแต่หนุ่มหล่อๆ
-
เมื่อไหรอิเจ๊จะมีคู่ซะที :laugh:
แต่เจ๊แป้งหนิคงคานอย่างเดียว :o12:
-
เหอะๆ คนเขียนครับ อยากจะบอกว่า
"แม่ผมด่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
เพราะ.... นั่งอ่านนิยายตอนตีสองกว่าๆแล้วเจ๊แป้งมาฮาเกินไป
หัวเราะลั่นบ้านคร้าบบบบ
-
ชะนีเป็นส่วนเกินเสมอ กรี๊ดดดดดดด เจ็บ !!!!!
-
อย่างนี้ต้องฉลอง เย้ เย้ นายน่ารักมาก :mc4: :mc4:
-
ดีนะกลับมาถึงส้มหล่น นายหายงอนเฉย
-
เจ๊แป้ง ดิ ไอดอลของเค้า แต่เรื่องขึ้นคานไม่เอานะ :laugh:
ดีใจแทนเชฟนะ นายใจอ่อนอีกครั้งแล้ว คราวนี้อย่าทำให้นายผิดหวังอีกนะ :m16:
ถึงเจ๊แป้งค่ะ งานคืนสู่เหย้า ขอแอบเข้าไปด้วยคนนะคะ ถ้าเจ๊แป้งไปอะค่ะ :m20:
-
ดีใจนะ บทนายจะให้อภัยก็ให้เลย
จะมีฉากสวีตคู่นี้มั่งมะคะ :กอด1:
-
อ่านพาทเจ้แป้งตัดความหวานได้ชะงัดนัก แซ่บมาก!!
อยากรู้ ว่าคนเขียนคิดจะเขียนภาค พี่ชาย-น้องชาย พี่กันต์ไหมแอบหวัง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่าาา
ดีใจกะพี่หมิงจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
พี่นายน่ารักจริงๆนะ ดีแล้ว ที่ดีกัน ^^
เจ้แป้ง งานเจ้ดูน่าสนุกนะ ฮ่าๆ
เจ้ก็ควงไปกะธามไง แอ๊บเป็นแฟนธามแล้วเข้างาน เจ๋งจะตาย
ไปเหอะเจ้ จะได้มีเรื่องมาเล่า!!!
-
บทจะยอมง่าย ๆ :เฮ้อ: ลุ้นเชฟหมิงเกือบตาย ว่าจะเจออะไรเป็นของต้อนรับ
แต่นาย ก็ยังเป็นนาย ฟอร์มเยอะ พี่หมิงถึงเวลานั้นก็จัดหนักเลยนะครับ เชียร์เต็มที่ :a9:
ส่วนเจ้แป้ง ตอนเปิดตัวใหม่ ๆ ดูเจ้แ่กมีมาดสุขุมนะ ไป ๆ มา ๆ เจ้แตกซะไม่เหลือมาดเลย แต่ก็น่ารัก :laugh3:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ พร้อมรองานรวมคนหล่อของน้องธาม :z2:
-
นายกับหมิง อิอิ ^^
ชอบเจ๊แป้งอ่ะ ฮาาาาา
-
อดดีใจแทนหมิงไม่ได้ ดีกันแล้วน๊า
อยากเห็นช็อตเด็ดคู่นี้จัง
-
ไม่รู้นักเขียนจะมีคู่ให้เจ๊แป้งรึป่าว
จะมีรึไม่มีก็ได้แต่สไตล์เจ๊แป้งเหมือนจะและเล็มผชเป็นอาหารตาซะมากกว่า
เอ๊ะเหมือนพูดถึงตัวเองเลย5555
ยินดีด้วยกะเชฟหมิงคุ้มค่ากับการรอคอยจริง
ถ้าถอดใจไปก่อนก็คงมีแต่เสียใจ
ขอให้ลิ้มรสชาดความสุขที่รอคอยมานานถึง3ปีให้คุ้มสุดสุดไปเลย
.......รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
อยากเห็นเจ๊กจัดหนักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอไม่ไหวแล้ว รักเรื่องนี้มากกกก
-
:-[ :-[ :-[
-
หึหึ หมิงยินดีด้วยนะ
เจ้แป้งมาเต็มนะตอนนี้ 55
ไม่เป็นไร ๆ ชอบเจ้แซ่บเว่อร์
:z13: :z13:
-
ขอปลอมเป็นผู้ชายไปกับเจ๊แป้งด้วยคน เผื่อจะเจอหล่อๆรวยๆซักคน ฮิฮิ
ปล.มาม่าหมอธามคงจะไม่หนักหรอกเนอะ?
-
พี่น้องตระกูลกอ ออกมากันหมดเลย
ตอนนี้นึกว่าอิเชฟจะโดนติงนายกระแทกหน้าซะอีก แหม่ เสียดาย :z3: :z3:
-
เจ๊แป้ง ฮาตลอดอ่ะ แล้วคู่หมิงนาย อันนั้นดีกันแล้วใช่มั้ย ดีใจอ่ะ ในที่สุดก็สำเร็จแล้วนะเชฟหมิง
-
คู่หมิงนาย นอยยอมอย่างง่ายๆชิวๆแต่คนอ่านดีใจ อ่านแล้วยิ้มแก้มปริ ห่า น่ารักวะคะพี่นาย!อิจฉาพี่หมิงชิบหายคะ พี่นายแม่งน่ารักเกินลิมิต!
พี่แป้งงงงงงงงงงงงงงง ขวัญใจของเค้า!น่ารักอ๊ะ!ชอบพี่จัง!อ่านๆแล้วอยากให้พี่แป้งลงจากคานซะ น่ารักขนาดนี้เสียดายนะ!
กันต์ธามตอนหน้าๆ ซี๊ส แทบทนรอไม่ไหวแล้วคะ เอิ๊ก!ขอให้พี่ๆน้องๆสุดหล่อมีบทบาทเพิ่มเยอะๆ แอร๊ย~~~
-
นายใจออ่อนแล้ว หมิงคงดีใจสุดๆ
-
55555+...เจ๊แป้งดูน่าสงสารนะ
-
งานคืนสู่เหย้า!!~
โอววววว คืนที่รอคอยเลยนะเนี่ย
รักเจ๊แป้งนะคะ ฮาได้อีกจริงๆ ผู้หญิงคนนี้
เอาน่า ทำงานหนักแล้วก็ต้องส่องหนุ่มๆ ด้วยนะคะ
ในที่สุดพี่หมิงก็ได้รับรู้ถึงความน่ารักของพี่นายอีกครั้ง
หวังว่าจะไม่มีเหตุการณ์ใดๆ มาสร้างความขัดข้องหมองใจกันอีกนะคะ
อยากให้หวานๆ กันอ่ะ เพราะนึกภามนายหวานๆ ไม่ค่อยออกหรอก
-
นายหมิงดีขึ้นจริง ๆ อั้ยย้ะ
ชอบเจ้แป้งมาก อ่านไปก็ฮาเจ้แกจริง ๆ 55555555
-
ดีใจกับเซฟหมิง ฮู้เร่555 :mc4: รอตอนต่อไป
-
เจ๊แป้ง สอนมาดี?? สอนอะไรน้องธามหว่า ถึงได้...
ปล่อยให้เค้าหอมเเก้มซุกไซ้ไป 1 ชอต ล่าสุดก็บอกชอบแล้วจุ๊บๆๆก่อน 555555
.
เมื่อไหร่ จะได้กันซักทีวะ
-
ดีใจกับหมิงนะ ได้รับน้ำทิพย์กับเค้าซะที
-
ราวกับความจริงทั้งหมดฟาดใส่หน้าตอกย้ำว่าสตรีแบบฉันมันเป็นส่วนเกิน โลกของหนุ่มหล่อ กรี้ด! อยากไปร่วมงาน ปลอมเป็นผู้ชายดีไหมเนี่ย ดอก!
อย่างฮาเลยเจ้แป้ง
-
ขอบคุณเจ๊แป้งที่รายงานข่าวครอบครัวพี่กันต์ให้ทราบ
พี่กฤษณ์ก็น่าสนใจ คุณคนเขียนเปิดเรื่องใหม่ได้เลยนะนี่ (ถ้าพี่แกเป็นกวางน่ะนะ)
ดีใจกับเชฟหมิงที่ได้รับโอกาสจากนายอีกครั้ง
พอเสียใจมาก ๆ คงคิดได้ว่า ไม่ควรทรมานทั้งหมิงทั้งตัวเองอีกต่อไป
-
ไอ้เราก็นึกว่าพี่หมิงกับพี่นายจะมาคุมากกว่านี้ซะอีก
ว่าจะยืนไว้อาลัยให้พี่หมิงซะหน่อย แต่ผิดคาด :m20:
เอ หรือว่าภายใต้ความใจดีจะมีอะไรซ่อนหรือเปล่านะ
ก็คิดไป พี่นายออกจะใจดี(เหรอ)ไม่มีอะไรหรอกเนอะ
ตอนนี้ขออ้าแขนต้อนรับเจ๊แป้ง วีรสตรีของเรา เย้~~
ยังสุดๆได้คงเส้นคงวาเหมือนเดิม ชอบอ่ะ :กอด1:
ยิ่งแท็คทีมกับเจ๊กบด้วยแล้วยิ่งฮา น่าสงสารหนุ่มๆ
เค้าจะรู้สึกเสียวสันหลังกันบ้างมั๊ยนะ :jul3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ชอบเจ้แป้งตอนนี้จัง ฮ่าๆๆ
-
เจ๊แป้งนี่ ถ้าได้ไป พ่วงหนูไปสักคนนะ ฮ่าๆๆๆ XDD
ดีทั้ง 2 คู่แล้ว เย้เย้ :"))
-
ตอนนี้ฮามากค่ะคุณขาาาา (เลียนแบบเจ๊แป้ง :m20:)
คนเขียนจะฮาไปไหน จริงๆแล้วคนเขียนคือเจ๊แป้งปลอมตัวมาใช่มั้ยคะ o18
ชอบมากเลย ในที่สุดหมิงนายก็เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วววว แต่...ไหงหวานกันแค่เนี้ยย o22 สู้ต่อไปนะหมิง!
ลุ้นตอนต่อไป จะเจอวงศาคณาญาติแล้ววว :impress2:
ว่าแต่จองน้องก้องให้เราสักคนได้มั้ยตัว :o8:
-
เอาเลยเจ้แป้ง o13
ถ้าพี่ไปได้ หนู? ไปด้วย :impress2:
-
อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆ
งานที่รวบรวมหนุ่มหล่อๆ
คิดแล้วน้ำลายไหล :z1:
-
อ่านตอนแรกสุดแสนจะมีฟามสุข มากันครบคู่เลย
พี่กันต์น้องธาม เขากระซิบบอกความในใจกันแล้ว คราวนี้คนอ่านก็รอตอนเซอร์วิสอะดิ กึ๋ยๆ :z1:
นายยอมอ่อนให้หมิงแล้ว เย้ :mc4: จุดพลุฉลอง
เจ้แป้ง ชีก็น่ารักสุดๆ อยากให้คนแต่งหาคู่ให้แกหน่อย
แต่พอมาอ่านตรง talk :a5: ม่ายยยย คนแต่งจ๋า เค้าไม่อยากกินมาม่า เพิ่งหายเครียดไปกับอิเชพหมิงพี่นายเอง
คู่พี่กันต์ธาม จะเอามาม่ามาเสิรฟ ทำม้ายย โฮๆ
-
ไม่รู้ชาตินี้อิเจ๊กมันจะได้งาบนายมั้ยเนี่ย
เหมือนจะคืบหน้าก็ไม่ใช่
อารมณ์เหมือนดูหนอนไต่ขึ้นตึกอ่ะ
อิหมิงเอ๊ย เมิงแก่ตายก่อนแน่ๆกว่าหนอนมันจะถึงยอดตึก
:laugh:
พี่กันต์กับน้องธามนี่ยังดีหน่อย
ไวกว่าคู่อิเจ๊กเยอะ
เหมือนเต่าคลานรอบสนามฟุตบอลอ่ะนะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:jul3: :pandalaugh:
เอาน่ารักหรอกจึงหยอกเล่น
แค่นี้ก็ติดจนไม่ลืมหูลืมตาแล้วพ่อเอ๊ย
ขืนได้กันบ่อยๆกรูไม่เป็นอันทำมาหารับประทานเป็นแน่แท้
:z1:
-
ทำไมมันสั้นอ่ะ เพราะมันสนุกมากอิอิ
-
นายหมิงดีกัน แล้วเมื่อไหร่จะได้กัน..
-
อ่านตอนเจ๊แป้ง แล้วรู้สึกเหมือนเป็นตัวเอง :jul3:
-
นายน่าร้ากกกกกกกกก ไม่มีแผนอะไรใช่ไหมนายยยย
5555
-
จัดหนักธามแล้วไม่กลัวคนอ่านตามถึงบ้านเหรอค๊า ฮุฮุ o18
-
พลิกล็อคมาก ไม่น่าเชื่อว่านายพูดตรงๆก็เป็น ปกติเห็นซึนเป็นงานหลัก
แต่ก็ดีแล้ว ถัานายไปอ่าวไทยจริงคงจบเห่ ดราม่าทั้งชีวิตแน่
เจ๊แป้งแกฮาจริงๆ
หล่อลากทั้งครอบครัวแบบนี้แค่ได้มองก็เป็นบุญตาแล้ว
-
ป่ะ เจ๊แป้งไปบุก รร ธามกันเถอะ อุเหม่~~~~~~~ โรงเรียนนี้รับคนคัดหน้าตาปะเนี่ย แอร๊ยยย
ปล หมิงกับนายอนาคตสดใสรำไรมวากกก แต่ว่านะ นายก็ยังแอบซึนเล็กๆ อยู่ดีงะ แอ๊บขรึมอะเป่า จริงๆ ดีใจที่คุณเชฟกลับมาอย่างแรงใช่มะ กรั่กๆๆๆ
-
เข้าใจความรู้สึกเจ๊แป้งนะ เจ็บปวดสุดๆ :z3: รู้ว่ามีอยู่แต่กินไม่ได้ :laugh:
-
ยินดีกับหมิงด้วย
ในที่สุดความพยายาม และความอดทนก็แสดงผลออกมา
:กอด1:
-
เจ้แป้งฮาอ่ะ 55555
งานนี้ชะนีอด TTTTT
-
แหมมม พี่หมิงหน้าบานเป็นกะทะโต๊ะจีนเลยสิ
พี่นายเปิดทางซะขนาดนี้ คึคึ :z2:
อิจฉาเจ๊แป้งชีวิตเจ๊ถูกห้อมล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อ กรี๊ดดดด :m1: :m1: :m1:
-
เชฟหมิงกลับมาคราวนี้นายคงไม่ใจร้ายกับเชฟแล้ว o18
-
เจ้แป้ง ฮามากกก
แซบเวอร์ค่ะ
โอ้
ตกใจ นาย เวอร์ชั่นใจดี
แอบดูหลอนๆเหมือนกันนะ แบบว่าไม่เคยเจออะ
5555
เชฟหมิง ทำสำเร็จแล้วนะ เย้
ปล. เค้ามีหยอดกันด้วยย ฮิฮิ เพราะมึงอะแหละ มึงไปกูก็ไปด้วย ตอนนี้ไม่ไหแระ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[
-
แล้วเราก็ต้องมานั่งลุ้นว่าคุณนายแม่ของพี่กันต์จังจะทำยังไงถ้ารู้ว่าลูกชายมีเมีย(ผู้ชาย)แล้ว!!!! :a2:
พี่หมิงน่ารัก ถ้าไม่ติดว่ามีพี่นายนะ จับ3Pไปละ o3
-
ฮ่าๆๆๆๆ แอบสงสารเจ้แป้งนะเนี่ยยยย // ปล.ดีใจกับพี่หมิงด้วยนะคะ ที่พี่นายให้อภัยแล้วอ่ะ ต่อไปก็ทำตัวดีๆล่ะ อย่านอกลู่นอกทางอีกนะคะพี่
-
ยังงัยซะเจ๊แป้งก็ยังแซ่บไม่เปลี่ยน
-
ดีใจกับเจ๊กด้วย นายให้โอกาสแล้ว นายน่ารักอ่ะ
แอบรอคู่นี้หวานกันน๊า
รอน้องธามโดนพี่กันต์จังจัดหนักให้นะจ๊ะ :z1:
เจ๊แป้งฮาอย่างสวยอ่ะ ขำกรามเกือบค้าง ฮ่าาาา :pigha2:
-
งานนี้ท่าจะหนุกนะ o3
-
ย้ากกกก พี่กันต์จังเสร็จไปคนแล้ว คนพี่เราขอได้มั้ยอ่ะ 5555
คุณแม่เทพจริง คลอดลูกออกมาได้เพอเฟคคูณสามขนาดนี้
เราเข้าใจความรู้สึกของเจ้แป้งมาก 55
-
แลดูแซ่บ อยากเป็นแม่บ้านๆพี่กันต์ ฮาาาาาาาาาาา จะเลี้ยงดูปูเสื่อเจ้านาย พี่น้องเจ้านาย และ พ่อแม่เจ้านายเป็นอย่างดี
ก๊ากกกกกกกก แบบว่าอาบน้ำเช็ดตัว ถูขี้ไคร้ให้ได้ไม่ว่ากัน 5555 ตลกเจ๊แป้งอ่ะ แบบมีจุดมุ่งหมายตลอด 5555555
จุดมุ่งหมายที่อยากจะพุ่งชนหาหนุ่มหล่อ ว่าไปแล้วไอเราก้อยากจะพุ่งเข้าชน นักเรียนเก่ากลุ่มนี้เหมือนกันอ่ะ กร๊ากกกก
พี่นายก็น่ารัก ดูแบบอ่อนโยนทีเดียว =///= ส่วนพี่หมิงก็หล่อเหมือนเดิม ฮ่าๆ ไม่รู้จะพูดว่าอะไรนอกจากคำนี้
-
หมิงนายคบกันแล้วใช่ไหม :-[
-
พี่แป้งอย่างฮาเลยหว่ะ :eiei1:
หวังว่าพี่แป้งคงจะมีสามีเป็นของตัวเองในเร็ววันนะ สู้ ๆ นะเอาใจช่วยเจ๊เต็มที่ :m18:
นายให้โอกาสเชฟหมิงแบบนี้ แสดงว่านายใจอ่อนแล้วใช่ม่ะ เยส!! เชฟหมิงลุยเต็มที่เรยยยยย :a2:
-
อยากรู้เรียนที่ไหนกัน จะส่งหลานชายไปเรียน จะได้หล่อเด้งกับเค้ามั้ง 5555
-
อยากให้ธามเจอคุณพี่คนโตเร็วๆจัง น่ามัน o18
ณ จุดๆนี้ ชอบเจ๊แป้งที่สุดแล้ว o13
-
พี่นายออกอาการดีใจเว่อร์อ่ะตอนนี้ :-[
เจ๊แป้งบรรยายได้สะใจมากๆ เป็นสาววายที่แซ่บจริงๆ
-
ห๊าา!!! อะไรนะคะจะจัดหนักธามมมมม โอ๊ยยย.. กลัวที่ไหน ข้ามศพเจ๊แป้งไปก่อนเถอะค่ะ ฮ่าๆๆ
^
^
^
เค้าย้อเย่นนะตัวเอง เมตตาเถอะก๊าบ!!!
:กอด1: คิดถึงหมอยศ :กอด1:
-
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกพี่นายกับพี่หมิงดีกันแล้ว :mc4: :mc4:
คนแต่งจ๋าาา เค้าไม่ขอดราม่าพี่กันย์กับหมอธามได้มั้ยอ่า ดูท่าทางต้องมีปัญหาเรื่องครอบครัวแน่ๆ :เฮ้อ:
-
พี่หมิงต้องรักษาโอกาสครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้ายจากพี่นายไว้ยิ่งชีพเลยนะ
ที่สำคัญ พี่นายไฟเขียวเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว รีบ ๆ ทำคะแนนเพื่อชนะใจให้ได้ล่ะ :a2:
อยากจะบอกว่าการคืนดีของหมิง-นาย จืดไปเลย เมื่อเจอเจ้แป้ง นางมาเพื่อขโมยซีนโดยแท้
บรรยายพี่-น้องของพี่กันต์ซะแซ่บเวอร์ แม้จะคนละสไตล์แต่หล่อน่าปล้ำกันทุกคนจริง ๆ :interest:
-
ในที่สุดพี่หมิงกับพี่นายก็ดีกันสักที ต่อไปก็คบกันดีละพี่
พี่กันต์กับธาม เหมือนเริ่มจะมีมาม่า
เจ๊แป้งสู้ๆ สักวันต้องเจอผู้ชายดีๆ บ้างละ จะได้ไม่ต้องไปส่องผัวชาวบ้านเขา~
-
อ่านพี่แป้งแล้วมันแซ่บจริง อะไรจริง
หรือว่า จะมีศึกน้ำผึ้งพระจันทร์ในครอบครัวนะเออ กรี้ด ผู้ชายหน้าตาดีแย่งกันเอง!!
รออ่านต่อนะจ๊ะ แซ่บเวอร์!!!
-
อ้ายยยยย โรงเรียนนี้อยู่ที่ไหน เค้าไปสมัครเป็นแม่บ้านนนน
อ้ากกกกกกกกก พี่ธามน่ารักกกกกกกกกกกกอะ
เจ้แป้งไม่ใช่เจ้คนเดียวที่อยากนู๋ด้วยยยย 5555+
เขินไงไม่รู้พี่ธามเท่ห์น่ารักก อ้ายยยยย
-
น้องธามจ้าา งาน รร มีเมื่อไร
พี่จะชวนเจ๊แป้งไปยืนส่องหน้า รร อะ
:z1: :z1: เป็นโรงเรียนที่ จะน่าเรียนไปไหนนนอะมีแต่หล่อๆๆแซ่บๆ :-[ :-[
นาย คำพูดนายแปลว่าจะโอเคกะเชฟหมิงแล้วใช่ไหม สงสารเชฟ
-
อั๊ยย๊ะ สะบัดๆพี่กันต์ทิ้งแล้ววิ่งไปซบหมอก้องแทน กร๊ากกกกกกกกกกกก :impress2:
ก็เค้าชอบหมออ่ะ โดยเฉพาะหมอธาม อิอร๊างงงงงงง ธามของเจ๊ :-[
เฝ้ารอหมอธามโดนจัดหนัก หวังว่าที่จัดหนักนี่คงไม่ใช่มาม่านะ o18
ไม่งั้นจะสะบัดบ๊อบพรึบๆใส่คนเขียนจริงๆด้วย :m15:
อย่าทำให้ฟ้าผิดหวัง...~ (อะไรของแก 5555 :jul3: )
-
อยากอ่านเรื่องนี้ทุกวันเหมือนเป็นบ้า
-
บ้านพี่กันต์ แซ่บเวอร์
-
คู่หมิงนายฟินสุดๆไปเลย เจ๊แป้งแซ่บเวอร์ ชอบเจ้แป้งมาก ขอให้เจ้แป้งมีคู่ด้วยเถิด สาธุ!
-
กร๊าก ฮาเจ้แป้งว่ะค่ะ
ถ้าเจ้แป้งคู่กะตาพี่คนโต คงเป็นอะไรที่บรรลัยโลกมาก ฮ่าๆ :laugh:
เจิดสุดๆ
คราวหน้ามีงานคืนสู่เหย้าก็ถือเป็นวันพบปะญาติผู้ใหญ่ฝ่ายสามีใช่ไหมคะ เอิ๊ก
เราเองก็อยากปลอมไปลัลล้าใน รร. ชายล้วนบ้าง แต่ไม่ไหว มันละครเกิ๊น
โลกของชายหนุ่ม คุณค่าที่ต้องการคู่ควร
แต่ไม่มีงวง ไม่มีโอกาส กร๊าก (สัปดนมากเลยฉัน เสื่อม)
ดีใจกับหมิงและนาย
เริ่มต้นครั้งใหม่ท่าจะไปได้สวย เนอะ
-
ธามกะยังน่ารักอะ เจ้แป้งโคตรฮาอะ หาคู่ให้เจ้แกหน่อยเหอะ จาได้สมหวังซะที พี่กฤษณ์ก้อดีนะ หรือจะเป็นน้องของพี่กันต์ก้อน่าจะฮาอะ
-
ขอหมิงนายหวานๆซักตอนได้มั๊ยตะเอง :m13:
เจ๊แป้งแซ่บมากกกก 555 :laugh:
-
จุดพลุให้พี่หมิงกันเถอะ
อยากแอบไปงานคืนสู่เหย้า เหล่าชายหล่อด้วยสักคนจังเลย
-
โลกของหนุ่มหล่อจิงๆ 555555
ยินดีด้วยกะหมิงค่าา งานนี้ดราม่าแล้วมาได้ดิบได้ดี ฮี่ๆๆ
-
เดี๋ยวนี้ธามดู............. ปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปแล้วนะ>< 55555+
หมอธามน่ารักและเกรียนเบาๆ 555+
จุดพลุให้เจ๊กกับพี่นาย >//< !!! o13
พี่นายใจดีแล้วววว ที่รักของเราอร๊างงค์ :กอด1:(พี่นายไปเป็นที่รักแกตอนไหน?(โดนเจ๊กกระทืบ))
:call: :call: :call: รอตอนต่อไปคร้าบบบ อิอิ
-
49
เอามีดมาแทงกูเลย
................................................................
ผมนั่งนิ่งในห้องตัวเอง ผมกำลังเครียด เครียดจริงๆไม่ใช่เรื่องเล่น ไม่ใช่เรื่องที่พี่แป้งเอามาบอกในวันก่อน แต่ผมเครียดตรงที่ว่าสิ่งที่ผมพยายามลืมว่าบางทีสิ่งที่ไม่ใช่ปัญหาความจริงคือปัญหาใหญ่หลวง ญาติผม อาม่าผม ทุกคนจะว่ายังไง ผมจะปิดบังเรื่องนี้ไปได้อีกนานเท่าไหร่ ผมไม่สนใจใจหรอกเรื่องปัญหาครอบครัวพี่กันต์กับรสนิยมทางเพศ พี่กันต์ไม่ได้คบผมเป็นผู้ชายคนแรกและผมไม่สนใจด้วยว่าคนก่อนหน้าจะเป็นใครอะไรยังไง ผมเป็นคนไม่ค่อยแคร์เรื่องพวกนี้ ผมให้พี่กันต์รับมือมายังไงก็ให้จัดการไป แต่ผมนี่ซิ ฝั่งของผมที่พี่กันต์จัดการไม่ได้...
ว่าไปปัญหามันยังไม่มีเอาไว้ให้มันมีค่อยหาทางแก้แล้วกัน ผมเอาเวลาหาที่ฉลองต่อสำหรับงานที่จะถึงในวันพรุ่งนี้ดีกว่า รวมรุ่นทั้งที เมาอ้วกทุกปี ปีนี้ก็ไม่เว้น ถึงเพื่อนจะแต่งงานไปคนนึงแล้วก็ไม่ของด ผมโทรหาเสี่ยปาล์ม ไม่ได้คุยกับมันมาพักใหญ่ๆเหมือนกัน ทั้งผมทั้งมันต่างยุ่ง แล้วพอว่างเมื่อไหร่พี่กันต์ก็โผล่มาให้ไม่ว่างตลอด
“กุนึกว่ามึงตายไปแล้ว” คำทักทายแรกของไอ้ปาล์ม ถ้ากุตายนะ กุจะไปบอกหวยผิดๆให้มึงโดนแดกหมดตัว
“กุยังไม่ตาย เสียใจด้วยนะมึง” ผมหัวเราะฮึๆ
“เอาไงมึง จะไปเจอกันที่งานหรือว่าจะแยกกันไปดี” เรื่องพรุ่งนี้ งานเลี้ยงรุ่นปกคิที่ผมจะไม่เอารถไปปีนี้ก็เช่นเคยต้องตกลงกัน
“กุไม่แน่ใจว่ะ” ที่ผมยังไม่แน่ใจก็เพราะไม่ได้ตกลงกับพี่กันต์พี่หมิงเลยว่าจะเอายังไง ปีอื่นไปกับไอ้ปาล์มแบไม่ต้องคิด แต่ปีนี้เปลี่ยนไป เลยต้องคิดนิดนึง ไอ้ปาล์มกระแอมเสียงเบาเหมือนรู้ทัน
“ต้องรอตกลงกับรุ่นพี่คนไหนก่อนหรือเปล่าครับเพื่อนธาม แต่ก่อนนี่ไม่มีหยุดคิดเลยนะ” แซวได้แซวไป ผมไม่อาย ผมหน้าด้าน พูดไปเถอะถ้าไม่เห็นหน้าแต่ขอร้องว่าอย่าพูดแบบนี้ต่อหน้าแล้วกัน ผมคงคุมสีหน้าไม่ถูก
“ไอ้เหี้ย” คำตอบยืนยันว่าสิ่งที่ไอ้ปาล์มคิดถูกต้อง ปล่อยให้มันหัวเราะก๊ากไป ผมเลยพูดต่อซะเลย “เดี๋ยวกุบอกมึงทีหลังนะเสี่ย ไม่ต้องน้อยใจหรอกนะจ้ะ” แล้วผมก็วางสายมัน โทรหาพี่กันต์ต่อซะเลย รอสายนาน แล้วพอรับสาย เสียงคนรับกลับไม่ใช่เสียงพี่กันต์นี่ดิน่าแปลก เวลาแบบนี้พี่กันต์น่าจะอยู่บ้าน หรือออกไปเที่ยว แต่ก็ไม่น่าใช่เพราะมันเงียบมาก
“ขอสายพี่กันต์ครับ” ผมจำเสียงได้หรอกน่า อย่ามาแอ๊บเนียนเป็นเจ้าของเครื่อง เสียงคนรับเป็นผู้ชาย อาจจะเป็นเพื่อนสักคนของพี่กันต์
“กันต์เข้าห้องน้ำอยู่ ว่างไหม คุยกับพี่ก่อนได้ป่ะ” ผมพอจะเดาออกแล้วว่าใครรับสาย พี่กฤษณ์ล่ะนะถ้าไม่ผิด แต่น้ำเสียงแม่งกวนส้นตีนเหมือนรู้ทันอะไรบางอย่าง ผมรู้ว่าพี่กันต์ไม่ได้เมมชื่อผมแบบชวนอ้วกเหมือนบางคนทำ ชื่อที่บันทึกเอาไว้ก็คือชื่อเล่นผมปกตินี่ล่ะ แล้วพี่กฤษณ์ทำไมทำเสียงเหมือนรู้ว่ามีอะไรเบื้องหลัง
“ได้พี่” ขอมาผมก็จัดให้
“ชื่อธามเหรอ” ชื่อก็บอกอยู่
“ครับพี่ นั่นพี่กฤษณ์รึเปล่า” เออ เจอสักหน่อยไหมล่ะ กูก็รู้นะเว้ยอย่าคิดว่ารู้คนเดียว
“รู้ได้ไง รู้จักพี่เหรอ” แม่งอยากจะหัวเราะ
ไม่อยากจะเล่าแต่ต้องขอเล่า ผมว่าใครอยู่ทันรุ่นพี่กฤษณ์ก็คงรู้จักกันทุกคน ตอนนั้นผมอยู่สักม.1 ม.2 พี่กฤษณ์ ม.5ไม่ก็ม.6 ล่ะมั้ง ที่ผมบอกกับเจ๊แป้งว่าแอบโฉด เพราะแอบจริง ต่อหน้าอาจารย์เด็กเรียน นักกีฬา แข่งวิชาการความภาคภูมิใจของโรงเรียน แต่ลับหลังแม่งโคตรนักเลง ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเรื่องถึงไม่เคยถึงหูอาจารย์ในเมื่อเขาก็รู้กันทั้งโรงเรียน สูบบุหรี่ กินเหล้า หลอกแกล้งคนนั้นคนนี้ กลุ่มใหญ่มีโต๊ะประจำ แต่ละคนในกลุ่มก็พอๆกัน เรื่องผู้หญิงมีไม่ซ้ำหน้าเคยมีข่าวลือด้วยซ้ำว่าทำนักเรียนคอนแวนท้องไม่รู้ว่าแค่ลือหรือเรื่องจริงแต่ผมว่าไม่น่าจะใช่เพราะฉลาดเป็นกรดแบบพี่กฤษณ์ไม่น่าจะพลาดง่ายแต่ฟันแล้วทิ้งนี่ผมเชื่อไปเลยสามร้อยเปอร์เซ็น ไม่เคยได้ยินเรื่องผู้ชาย ผมค่อนข้างมั่นใจนะว่าพี่กฤษณ์ไม่ใช่เกย์ เรียกว่าโคตรมั่นใจเลยมากกว่า โหดแค่ไหนก็คิดเอาแล้วกันว่ากระเทยที่ว่าแรงๆในโรงเรียนสมัยนั้นไม่กล้าเข้าไปอ่อยกลัวโดนต่อยกลับมา ปกติพวกหล่อนเห็นใครถูกใจมักจะเข้าไปคุย ไปจีบเต็มที่ ตอนนั้นคนเกลียดเยอะ คนชอบก็เยอะ ผมตอนนั้นไม่จัดอยู่ในชอบหรือเกลียด รู้แค่ว่าพี่คนนี้คือใคร อย่าไปเดินเหยียบตีนแค่นั้นพอ
…ดูพี่กันต์ดิ โคตรใจเย็น คนพี่นี่คนละเรื่อง
“ผมจบโรงเรียนเดียวกับพี่ เลยรู้จัก”
“อ้อๆ พี่ดังขนาดนั้นเลยเหรอ” คงจะรู้ตัวดีกว่าตัวเองดังในแง่ไหน
“เพื่อนพี่เคยต่อยเพื่อนในห้องผม” บอกแล้วว่ากลุ่มพี่กฤษณ์เขาของจริง ต่อยจริงรุ่นน้องไม่เว้น ใครกล้าแหย่มีโดน ไอ้คนนั้นตอม.ปลายก็ผันตัวเป็นนักเลงไถตังค์ไปเรื่อย
“เอ้าจริงดิ ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยแล้วกัน” สายไป13ปีครับพี่
“อ้อ ไม่ต้องแล้วมั้งพี่” ผมพูดทีเล่นทีจริง
“โทรหากันต์มีธุระพิเศษอะไรรึเปล่า” แม่งกวนตีน แค่ฟังเสียงก็กวนตีนแล้ว ลักษณะคำพูดที่ใช้เหมือนพี่กันต์แต่น้ำเสียงมันช่าง...
“อ้าว กันต์กำลังเดินมาแล้ว พี่ไม่กวนละ” ขอบคุณที่พี่กันต์มาแล้ว ได้ยินเสียงพี่กันต์ด่าพี่ชายตัวเองด้วย ...เสือกอะไรเนี่ยกฤษณ์... ใช่พี่ เสือกอะไรเนี่ย
“ฮัลโหลธาม โทษที ไม่โดนพี่ชายพี่กวนตีนใช่ป่ะ”
“นิดหน่อย ธามจะถามว่างานพรุ่งนี้เอาไง จะไปพร้อมธามไหมไม่งั้นธามจะได้ไปกับไอ้ปาล์ม” ผมเข้าเรื่องเลย อย่พร้อมพี่น้องแบบนี้อย่าเสียเวลา
“ธามไม่ขับรถไปเองเหรอ” พี่กันต์ถาม ก็ไม่เคยเอาไปสักปี นอนบ้านไอ้ปาล์มตลอด เมาแล้วหลับ กลับไม่ได้จริงๆ
“ธามไปต่ออ่ะพี่กันต์ เอาไงๆ”
“อะไรวะ จะไปกับเพื่อนต่องั้นขาไปไปกับพี่แล้วกันพี่ต้องพาไอ้หมิงไปอยู่แล้ว รถใหม่มันยังไม่ได้ ขอเวลาให้พี่นิดนึงนะ” เดี๋ยวนะพี่กันต์ พี่กฤษณ์อยู่ไม่ใช่เหรอ แล้วนี่อะไรพี่ หยอดแบบนี้ เคยไว้หน้าผมไหม
“โอเคๆ ตามสบาย ธามวางละ” ก่อนที่พี่กันต์จะปล่อยอะไรเด็ดๆมามากกว่านี้
“ฝันดี”
“เหมือนกัน” ผมพูด แล้ววางสาย ยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียว อายอ่ะ อย่าให้ใครรู้นะมึงว่ายิ้มเพราะมีผู้ชายมาบอกฝันดี โคตรอายเลย ผมเลือกพิมพ์ข้อความบอกไอ้เสี่ยปาล์มแทนว่าผมไปเอง ขี้เกียจโทรไปบอก เดี๋ยวมันสาวไส้อีกว่าทำไมไปเอง ไปยังไง ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำแปรงฟัน ปิดไฟห่มผ้าห่มกอดหมอนข้าง นาฬิกาตัวเลขเรืองแสงบนหัวเตียงบอกเวลาสี่ทุ่มครึ่ง แต่ผมปิดไฟนอนไปแล้ว นอนแต่วันเลยผมวันนี้...
เมื่อคืนฝันเหี้ยมากไหนพี่กันต์บอกฝันดีวะ ฝันว่าพี่กันต์เกิดเมาแล้วหื่นจับผมขึงกับเตียงพยายามจะกระทำอะไรบางอย่างที่ผมว่ามันเลือนรางมากในความฝัน กลัวชิบหาย เปียกเลยผมตื่นมา ไม่ใช่ฝันเปียกนะ เปียกเหงื่อ เหงื่อแตก ท่าทางจะกลัวจริงอะไรจริง นี่ฝันดีพี่กันต์เหรอ เหี้ยแล้ว ไม่ดีแล้วผมว่า หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะคุยกับพี่กฤษณ์เลยทำให้สติแตกได้
ถอนหายใจแล้วกระพริบตาปริบๆมองเพดานห้องตัวเอง ผมว่าพี่กันต์คงไม่บ้าแบบนั้นเหรอ ขนาดนอนกอดแบบไม่ทำอะไรมาแล้วยังทำได้เลย สุดยอดคนใจเย็น ผมพยายามบอกตัวเอง ยกมือขึ้นลูบหน้าก็ยังเจอเหงื่อ อย่างกับไปวิ่งมา ยังไม่ทันลุกจากเตียง เสียงมือถือก็ดังสนั่น
...พี่กันต์ เล่นกุแต่เช้าเลย
“ฮัลโหลพี่กันต์”
“ไม่ใช่พี่กันต์ นี่น้องกันต์ชื่อก้อง” เหี้ย....
“ห๊ะ...” ผมยังคงเบลออยู่ ยังตื่นไม่เต็มที่ แล้วน้องพี่กันต๋ คนนี้ผมไม่รู้จัก แต่รู้ว่ามีแล้วทำไมถึงโทรมาได้ เอาเบอร์พี่กันต์โทรมาทำไมวะเห้ย ป่วนอะไรกุเนี่ย
“เป็นแฟนกันต์เหรอ” ผมว่าบางทีครอบครัวพี่กันต์ก็รับมือได้ดีกับรสนิยมพี่กันต์ ดีเกินไป ดีจนน่ากลัว
“ไม่ใช่ มีอะไรรึเปล่าเนี่ย” ก็ไม่ใช่จริงๆ
“ผมอยากรู้จักเฉยๆ กันต์ยังไม่ตื่นผมแอบขโมยมือถือมา” เวรเอ้ย แล้วบอกกุทำไม โชคดีนะผมไม่เคยส่งข้อความอะไรประเภทเลี่ยนๆหากัน ไม่งั้นก็มีร้อนๆหนาวๆบ้างแหละเนี่ย น้องพี่กันต์คนนี้ผมไม่มีข้อมูลอะไรในหัวเลย มาจากไหนเป็นใคร ทำอะไร เป็นคนยังไง
“จะรู้จักไปทำไม” ผมพูดแบบรักษาระดับอารมณ์
“ก็เย็นนี้จะได้เจอกันไง อยากรู้ว่าเป็นคนยังไง พี่กันต์แอบถ่ายรูปพี่ตอนหลับด้วยนะ ขนาดตอนหลับพี่ยังหล่ออ่ะ” เหี้ย เหี้ย เหี้ย ไม่มีคำไหนจะเหมาะไปกว่านี้แล้ว พี่กันต์ร้ายมาก แม่ง ตอนไหนหวะ! รอบหน้าผมเอาคืนแน่ ว่าแต่มันชมผมหรือเปล่าเมื่อกี้ ขอบใจนะ
“จริงดิ มีได้ไง”
“ไม่จริงพี่ ฮ่าๆ ไม่มีรูปตอนหลับหรอก มีรูปตอนเผลอ ผมเดาเอาว่าคงเป็นรูปพี่เพราะมีหลายรูป พี่เป็นหมอหมาเหรอ” แม่งกวนตีนทั้งบ้าน โลกนี้ไม่มีอะเพอร์เฟ็คหรอกครับ พี่กฤษณ์ก็เหี้ย พี่กันต์ก็เป็นชายเหนือชายแถมจังไรพ่วงมาอีก นี่อีกคน น้องพี่กันต์ ชื่อก้อง ชอบเสือกเรื่องชาวบ้านและกวนตีน มันต้องมีบกพร่องอะไรสักอย่างล่ะคนเรา เชื่อผมเหอะ ขนาดผม อยู่แบบหล่อ รวย โสด ใส ยังต้องมีเหตุมาความเป็นชายสั่นคลอนเลย... ผมชมตัวเองบ้างอย่าถือสาเลย ยังไม่จบประเด็นนะ เมื่อกี้เรียกหมอหมา งานหลักกูไม่ได้รักษาหมาเว้ย กุรักษาสัตว์เลื้อยคลาน แล้วเรียกหมอหมาเหมือนโดนด่าด้วยนะ
“อือ แต่ไม่ค่อยได้รักษาหมา”
“เอ้า แล้วพี่รักษาอะไร” มึงโตแล้วนะ ถามกูเหมือนอายุห้าขวบ
“พวกงู จระเข้ เต่า กิ้งก่า หนู กระต่าย นก เหี้ย” คำสุดท้ายรักษาจริงนะไม่ได้ด่า
“พี่ด่าผมป่ะเนี่ย” คิดเองแล้ววววว
“คิดไปเอง” ผมหัวเราะในลำคอ แต่จะเหมาว่าด่าก็ได้นะ โทรมาแต่เช้า ถามกุซะเยอะเชียว
“ผมก็เป็นหมอ อินเทิร์นอยู่” เออมีคุณสมบัติที่หมอควรมี คือซักประวัติอย่างละเอียด ละเอียดมาก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆพี่น้องพี่กันต์ถึงได้กระหน่ำเข้ามาหาผมแบบนี้ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นพี่กันต์แทบจะไม่เอ่ยถึงด้วยซ้ำ
“อ้อ” ถามคำตอบคำพอ จะได้ไม่สาวยืดต่อเรื่องราว
“เมื่อคืนผมมานอนอยู่บ้านกันต์ หมามันจำผมได้ทุกตัวเลยพี่ยกเว้นชายกลาง ไม่รู้เป็นอะไร เมื่อคืนนี้เกือบกัดกัน” ใช้คำว่ากัดกัน ...หมาความว่าเอ็งจะกัดกับหมา
“บางแก้วมันขี้ระแวง”
“ฮ่าๆ นั่นไงว่าแล้วว่าต้องเคยมาบ้านพี่กันต์แล้ว ฮ่าๆ ไม่ได้เป็นอะไรกันนะเนี่ย” ไอ้สัส ล้วงความลับกู เกลียดแม่ง! นี่ไงที่เหมือนพี่กันต์ ชอบหลอกถามแล้วผมก็โง่ตอบทุกรอบ ไอ้ควายธาม... มึงมันโง่ ผมนับหนึ่งถึงสิบในใจเร็วๆ สงบสติอารมณ์
“มากินเหล้า” นั่นไงเจอคำตอบผมไป กริบเลยดี...ดีใจที่พ้นข้อกล่าวหาไปได้ และตลอดเวลาพระเอกมักจะมาช้าเสมอ ได้ยินเสียงพี่กันต์จากปลายสายฝั่งโน้นว่า... ไอ้เหี้ยก้อง มึงเอามือถือกุมา
พี่กันต์ ช้าไปแล้วพี่ น้องพี่มันซักประวัติผมจนเอาไปทำทะเบียนคนป่วยได้แล้ว เหลืออีกหน่อยมันจะจ่ายยาถูกโรคแล้วเนี่ย
“ซวย แค่นี้ก่อนนะ” แล้วน้องก้องมันก็ตัดสายหนีความผิดไป คอยดูนะมึง เจอพี่กันต์กุจะเล่าหมดเปลือกเลยแม่ง ใส่สีตีไข่เอาให้แตกพี่แตกน้อง ผมหวังแต่ว่าเย็นนี้ไม่กันต์จะไม่หอบหิ้วกันมาทั้งครัวเรือนมาเยือนผมถึงคอนโด ไม่งั้นผมสติแตกแน่ๆ รับมือไม่อยู่ พ่อแม่พี่กันต์เลี้ยงลูกยังไงวะ ให้ออกมาแม่งบกพร่องทางบุคลิกแบบนี้ กวนตีนทุกคน สิ่งที่ทุกคนไม่เห็น แต่ผมเห็น ชัดเจนมากเลยด้วย
...
ผมกับพี่กันต์นัดเวลากันเอาไว้แล้ว ผมแต่งตัวแบบไม่รีบร้อน งานเลี้ยงรุ่นโรงเรียนผมไม่ค่อยจัดเต็มอะไรกันหรอกครับสำหรับพวกผม เอาให้พอดูไม่น่าเกลียดก็พอ ที่สวยงามเป็นพิเศษก็เห็นจะเป็นศิษย์เก่าบางคนที่ทำผมงงในช่วงแรกๆว่าทำไมใครๆก็พาแฟนมางาน แต่ไม่ใช่ ผมคิดผิด ผู้หญิงตัวจริงที่เป็นแฟนของศิษย์เก่ามีไม่มากที่มางาน ถ้ามีก็จะนั่งสงบๆ แต่ผู้หญิงที่ผมเห็นเด่นๆนั่นไม่ใช่ของแท้ แต่เป็นศิษย์เก่าที่ผ่านการเอเวอลูชั่นตัวเองเรียบร้อยแล้ว สวยจนแทบห้ามตัวเองไม่ให้เดินไปขอเบอร์ไม่ได้ ต้องท่องเอาไว้ว่านั่นรุ่นพี่เรา ไม่ใช่ของจริง
กำลังติดกระดุมเสื้อ ก็มีเสียงเคาะประตูห้องมาขัดจังหวะ... ใคร พี่หมิงรึเปล่า เพราะมันยังไม่ใช่เวลาที่พี่กันต์บอกจะมา ผมส่องช่องตาแมวที่ประตูแล้วก็ถอนหายใจเบาๆ พี่กันต์ รีบมาไปไหมพี่
“ยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย” ผมเปิดประตูให้พี่กันต์เข้ามา เห็นพี่กันต์แล้วเหนื่อยกับสภาพตัวเอง ผู้ชายหน้าตาดี ดับผู้ชายหน้าตาดีและดูดีมาก มันรัศมีต่างกัน
“หล่อไปป่ะพี่กันต์”
“ขอบคุณนะที่ชม” พี่กันต์ยิ้มหวาน เอื้อมมือมาช่วยติดกระดุมเม็ดที่เหลือของผม อย่าได้ไหม... มันหวิว พอเห็นหน้าพี่กันต์แล้วก็นึกถึงไอ้ฝันเมื่อคืน ยังช็อคอยู่
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง”
“หาเรื่องแตะไปงั้นแหละ” ไม่ต้องพูดตรงขนาดนั้นก็ได้พี่กันต์ รู้อยู่ว่าหาโอกาส
“เมื่อเช้าไอ้ก้องมันกวนตีนอะไร” พี่กันต์ถามพร้อมยิ้มอีกแล้ว ผมว่าพี่กันต์รู้ดีนะว่าน้องชายตัวเองเป็นยังไง เพราะดูท่าทางพี่น้องสนิทกันดี ผมกระตุกยิ้มมุมปาก
“พี่กันต์แอบถ่ายรูปธามเหรอ” มีชะงัก โดนจับได้เข้าแล้วไง จะว่าน่ารักก็น่ารักนะ แต่ว่าแอบถ่ายน่ะหน้าเป็นแบบไหนวะ หน้าผมไม่ได้เป๊ะทุกมุมแบบพี่กันต์นะครับ จะได้ดูดีทุกองศา ถามว่าทำไมรู้ว่าพี่กันต์ดูดีทุกองศา ...ไม่น่าถามผมมองแล้วทุกองศา ไอ้ที่บอกว่าชอบผมคิดดีนะมองนานแล้ว ...รักก็คิดดีแล้วเหมือนกัน
“ไอ้ก้องมันค้นมือถือพี่เหรอ” ช้าไปไหมพี่กันต์ เวลาจะซื่อก็โคตรซื่อเลยเหอะ
“ฮึๆ ถ่ายจริงอ่ะดิ จะถ่ายทำไม เอารูปไปทำอะไร ดูก่อนนอนเหรอ หรือเอาไว้ทำอย่าอื่น” ผมถามแล้วยักคิ้ว พี่กันต์ยิ้มกวนๆแล้วส่ายหน้า
“เอาไว้ดูตอนเข้าห้องน้ำแล้วท้องผูก ฮ่าๆ” ขอกลับคำถอนคำพูดที่ว่าพี่กันต์ดูดีทุกองศา
“จะกวนตีนใช่ไหมพี่กันต์ มีหลายเรื่องต้องเคลียร์นะ” ผมต้องถามแน่ก็ไอ้เรื่องบรรดาวงศาคณาญาติของพี่กันต์นี่แหละ
“เรื่องใคร เรื่องกฤษณ์ หรือเรื่องก้อง แต่พี่ไม่คบใครเผื่อเลือกนะ พี่มีธามคนเดียว” พี่กันต์พูดแล้วขยิบตาให้...
ผมหยุดกึก หน้าร้อนวูบ พูดแค่นี้แต่ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าจะเขินทำไม แล้วมันไม่ได้เกี่ยวกันเลยด้วยซ้ำไอ้เรื่องคบใครไม่เผื่อเลือก ชักจะคุมสีหน้าไม่ค่อยอยู่ ผมถอนหายใจเฮือก มองพี่กันต์ที่เดินหนีข้อคดีไปเปิดหาน้ำกินในตู้เย็น บางครั้งก็ใจดี บางครั้งก็ใจร้อน บางครั้งก็โคตรแสนดี บางทีก็เจ้าเล่ห์ ...ธาม มึงไม่ทันหรอก ไปไหนไม่ได้แล้ว ผมก็ได้แต่บอกตัวเองแบบนี้ทั้งปีทั้งชาติล่ะมั้งต่อจากนี้
“หน้าแดงแล้ว” พี่กันต์ไม่ต้องทักก็ได้ รู้ตัว
“......” ผมเงียบ ตอบอะไรไปเดี๋ยวก็เจอสวนกลับอยู่ดี ไม่เว้ย รักษาสิ่งที่เหลืออยู่
“ฮึๆ ไม่ต้องไปสนใจไอ้สองคนนั้นหรอก มันบ้า” พี่กันต์พูดแล้วก็หัวเราะ แล้วทำไมผมต้องเป็นคนรองรับอารมณ์บ้าของพี่น้องพี่กันต์ด้วยเนี่ย มันไม่ใช่หน้าที่ผมนะพี่กันต์ ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ พี่กันต์ก็ใส่หมัดเด็ด “พยายามทำตัวให้ชินนะ เดี๋ยวก็ครอบครัวเดียวกันแล้ว”
“ตลก” แค่คิดก็มึนแล้ว
“ไม่รักพี่เหรอ...” พี่กันต์ถามหน้าหงอย แต่ผมว่าไม่หงอยจริงหรอก มันเป็นละครตบตาเรียกร้องความสนใจที่ผมได้แต่กัดฟันอดทนไม่พูดอะไรทั้งสิ้น ตัดปัญหาด้วยการเดินไปเก็บข้าวของหนีคำถาม แต่พี่กันต์ยังเดินมาประชิด ไม่ประชิดเปล่า เอาคางมาเกยไหล่ผมอีก ขอร้อง อย่าทำแบบนี้ มันอายเว้ย...
“ไม่รักพี่เหรอ”
“กวนตีนละพี่กันต์” ไม่พูด ไม่! ไม่ใช่ตอนนี้
“พี่รักธามนะ” ครั้งที่สองแล้ว เลือดสูบขึ้นหน้า เส้นเลือดผมแตกหรือยังไม่รู้ ระหว่างที่กำลังจะเข้าได้เข้าเข็ม เอ้ยไม่ใช่ เขินถึงขีดสุดนั่นเอง ประตูห้องผมมันเปิดออกมาได้ยังไงวะ!
โอ๊ะ... เป็นเสียงของคนคุ้นเคยกันดี... เชฟต่างด้าวผู้ซึ่งตอนนี้ไปไหนมาไหนเองไม่ได้เพราะเสือกโง่รีบขายรถ
อู้ยย… เสียงอุทานด้วยอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูกจากผู้ชายใส่แว่นหน้าทะเล้น ท่าทางสะอาดสะอ้านไม่คุ้นหน้าแต่พอเดาได้ว่าเป็นใคร
ว้าว… เสียงสุดกวนส้นตีนมีเจ้าของเดียวกับสายที่กวนตีนไม่แพ้กันเมื่อคืนนี้ เวลาผ่านไป แต่หน้าพี่กฤษณ์เปลี่ยนไปไม่มาก มองแล้วแทบจะมีคำว่า โฉด แปะไว้ที่หน้าผาก
พี่กันต์ขยับตัวห่างจากผมแล้วหันไปมองผู้มาเยือนโดยไม่ทันตั้งตัว ผมเองก็เหมือนกัน ไอ้ท่าเมื่อกี้ที่พี่กันต์เอาคางเกยไหล่ผม คงเห็นกันหมดแล้วใช่ไหม ครบองค์ประชุม ลูกบิดประตูยังเป็นหลักฐานว่าพี่หมิงเป็นคนเปิดมันออกมาโดยไม่เคาะ แล้วอีกสองคนที่หน้าบล็อกใกล้เคียงกันกับพี่กันต์คงไม่ต้องเดาให้ยากว่าใครเชิญมา แล้วมาจากไหน เป็นแฝดสยามหรือไงวะ ต้องตัวติดกันสามคน แต่ก่อนไม่เห็นเคยโผล่หัวมา แล้วมาทีมากันครบ ที่สำคัญกว่านั้นช่วยมาตอนกุพร้อมรับมือได้ไหม!
“ไหนว่าไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ย” คงไม่ต้องอธิบายอีกนะว่าใครเป็นคนพูด โอเควันนี้อาจจะไม่ใช่วันของกุ
เหี้ยเอ้ย! ทำแบบนี้เอามีดมาแทงกุเลยดีกว่า!
...6-5-2012
ที่ว่าจัดหนักธามอ่ะแบบนี้ต่างหาก 555555555555555 โอ๋ๆ ไม่ดราม่าๆ ยังไม่มีแพลนดราม่าชามโตตอนนี้ ไว้คิดออกแล้วเค้าจะบอกตัวล่วงหน้านะ :z2: กว่าจะพิมพ์เสร็จก็ใกล้เช้าไม่รู้คิดอะไรนานนักหนา คงไม่มีใครมาจิ้มท้ายไวๆนี้เป็นแน่แท้
บทนี้สงสารธามเนอะ บทหน้าเจอเสี่ยปาล์ม เจอคุณหนึ่งเกย์รักเด็ก(ยังจำกันได้ไหม) เจอคุณพีทวิศวกรตัวดำกลางกลางทะเล(น้องรหัสพี่นาย) แล้วก็คุณตั้มผู้แสนดีไม่มีเรื่องเสื่อมเสีย พร้อมทั้งตัวละครของบทนี้... ตายอ่ะ บอกไว้ก่อนว่าตายยยยย งานเลี้ยงรุ่น มันคืองานเลี้ยงรุ่น! คนต้องเยอะนิดนึง มีสมุดปากกาก็เตรียมจดเลยนะ 5555
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะ ขอบคุณทุกคน รักนะชุบุ ชุบุ
-----พื้นที่โฆษณา---
เค้าแอบไปแต่งเรื่องสั้นตามใจฉันมา ว่างๆไปอ่านกันนะ 555
[เรื่องสั้น] ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32973.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32973.0)
-
โอยพี่น้องบ้านนี้มันกวนกันจริงๆ
ตอนหน้า ธามเอ๊ย เองโดนซักจนซีดแน่
-
โดนรุม โดนรุม
-
เอามีดมาแทงกูเลยดีกว่า กร๊ากกกกกกกกกกกกก ณ ตอนนี้เห็นด้วยกะธามว่ะ
แทงไปหลาย ๆ ทีเลยนะ อยากได้แบบนี้หลาย ๆ ดอก 5555555 สุดซวย !!!
-
อ่านไปเขินไป :-[
พี่กันต์สู้ๆ เอาให้ได้นะเว้ยย :m26:
-
ชอบเวลาธามโดนรุม อิอิ
-
55 พี่กฤษณ์ กับ น้องก้อง ยังโสดอยู่รึป่าวคะ ทางนี้ยังโสดอยู่นะคะ *โบกมือเรียก*
โอ๊ยยยย มาแค่นี้ก็เขินพี่กันต์แทนหมอธามจริงๆให้ตายเหอะ
-
พี่น้องบ้านนี้กวนทั้งบ้านเลย ธามจะรับมือไหวมั๊ยนะ :laugh:
คนเขียนถ้ามีดราม่าอย่าชามโตนักนะ เอาแต่พอดี :serius2:
:pig4: :pig4:
-
ฮ่าๆๆๆ ไม่ทันแล้วค่ะหมอธามขาาาา จะปฏิเสธยังไงก็คงฟังไม่ขึ้นแล้วแหละค่ะ ต้องจำนนด้วยหลักฐานขนาดนี้น่ะนะ โฮะๆๆๆๆ
-
พี่น้องครอบครัวนี้เค้ารักกันดีเนอะ น่ารักทั้ง พี่กฤษณ์-น้องก้อง เลย
พี่กันต์กลับไปนอนบ้านใหญ่เมื่อคืนเลยโดนรุมแกล้ง แต่คนซวยคือธาม ฮ่า ฮ่า :m20:
ตอนนี้ไม่ดราม่าแต่เดี๋ยวตอนธามบอกที่บ้านก็ลุ้นอีกว่าจะ :monkeysad: ดราม่าไหม...
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ธามจะรับมือไหวมั้ยอะนั่น เป็นพี่น้องสุดหล่อแต่บกพร่องเพราะกวน 555
-
ใช่แล้วธาม เอามีดมาแทงกันดีกว่าเนอะ
โดนรุมนะเนี่ย
ตอนหน้าดูท่าทางจะโดนหนักกว่านี้
จะสงสารดีมั้ยน๊อ 5555
-
จัดหนักแบบนี้รับได้ ตลกดี
-
ตาย ธามตายสถานเดียวเท่านั้น :laugh:
แค่พี่กันต์คนเดียวก็ยากจะรับมืออยู่แล้ว
นี่่ยกกำลังสาม :m20: โชคดีนะน้องธาม
ตอนนี้ว่าหนักแล้วตอนหน้าสงสัยโคตรหนัก
พี่น้องของพี่กันต์ฮาดี ชอบบบ แวะมาอีกนะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ :กอด1:
บวกหนึ่งและเป็ด
-
555+ ครอบครัวนี้ฮา :m20:
-
:jul3: ขำ ไม่ไหว ขำแหลกลานอ่ะตอนนี้
จะสงสารธามดีไหม
เอาใจช่วยธาม
ดูท่าว่าธามคงต้องรบรากับสองศรีพี่น้องกฤษณ์ ก้องอีกหลายยก กร๊าก
สู้ๆ นะ ธามนะ ฮ่าๆๆ
อย่างน้อยธามก็ยังมีพี่กันต์หนุนหลัง
ซึ่งเดาว่าพี่กันต์คงช่วยอะไรไม่ได้มากหรอก :laugh:
-
ตระกูลนี้นี่สุดยอด :m25: <<อีโมนี้คืออาร้ายยยย ฮ่าๆ
งานนี้ธามตัวพรุนแน่ :o8:
รอนะจ๊ะ :impress2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
ธามโดนรุมแล้ว
พี่กันต์เอ๊ยจะพาญาติมาเยี่ยมสะใภ้นี่นัดกันมาก่อนป่าวเนี่ย
งวดหน้าสงสัยจะหนักกว่านี้
งานเลี้ยงรุ่นยังกับสงครามกลางเมือง
:jul3:
-
กรี๊ดดดดดดดด
ขอหมอก้องได้มั้ย อิอิ
-
บทนี้โครตอาอ่ะ ฮ่าๆๆ :m20:
แอบสะดุดตรงนี้
ผมกับพี่กันต์นัดเวลากันเอาไว้แล้ว
ผมอ่านเป็น
ผมกับพี่กันต์นัดเวลาเอากันไว้แล้ว :a5:
เหอๆ พอดีหื่น :-[
-
ครอบครัวนี้ช่าง....!!! :a6: 555555
พี่น้องพี่กันต์น่ารักอ่าาา :laugh:
ธามก็น่ารักกกกก :a9:
:pig4:
-
:laugh: :laugh:พี่น้องบ้านนี้ เค้าสุดยอดจริงๆ o13 o13 o13
หมอธามโดนรุม :m20: :m20:
เด๋วจัดคืนให้หนักๆไปเลยนะธาม....เอาใจช่วย....
สู้ตายยยย :m31: :m31:
-
ชอบๆๆ เวลาเห็นธานติดกับ :laugh:
-
ชอบพี่กฤษณ์ หาคู่ให้พี่กฤษณ์หน่อย :-[ :o8:
-
บ้าเรื่องนี้มาก
รักคนเขียนมากจ้าาา
-
o13
-
สนุกมากกกกกกกก
ตอนหน้ามันส์พะย่ะคะ
มาเร็วๆน้า นักเขียน ^_______^
-
ขอสารภาพว่า จำได้แค่ กันต์ ธาม นาย หมิง ปาล์ม และก็เจ้แป้ง เท่านั้น 555
-
ตระกูลเนี่ยฮ่าได้ใจมากเลย
เรื่องหื่นคงไม่ต้องบอก อิอิ
-
ถ้าเจ๊แป้งบังเอิญเปิดประตูออกมาเห็นพอดีนี่ คงได้มีข่าวการเสียชีวิตที่ค้นหาสาเหตุไม่พบของสาวโสดนางหนึ่ง
โดยมีพยานเป็นหนุ่มหล่อ5คน ที่พร่ำซ้ำๆด้วยความตระหนกและดวงตาที่เบิกโพร่งว่า.. "เธอน้ำลายไหลแล้วก็ระเบิดตัวเอง!!!"
:กอด1: รักคนเขียนมากกกกกก :กอด1:
-
ธามน่ารัก ไม่รู้รักคนเขียน หรือรักธาม ชอบแคแรคเตอร์ของธามอ่ะ น่ารัก กวนกวน อ้อนอ้อน ชอบพี่กันต์ด้วย ยอดตลอด รักธามมากด้วย น่ารักสุด ๆๆๆๆๆ :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
คนเขียนมาต่อไวไวนะ มีคนรออ่านเยอะ :call: :call: :call:
-
รักคนเขียนจัง เขิน~ รอต่อไปค่าาาาา!
-
โอ้ยผู้ชายเรื่องนี้ช่างแซ่บเว่อ 5555 ตั้งกะพระเอกนายเอก เพื่อนพระเอก พี่น้องพระเอก จ๊ากกกกก ! T_T
เป็นตอนที่ธามโดนมีดแทงพร้อมคนอ่านเลย 55555 โดนจ้วงไปหลายจึก แบบ จึก จึก จึก ! 555
พี่กฤษณ์ พี่กันต์และน้องก้อง แทคทีมช่วยกันดีเหลือเกิน เจอแบบพี่ำกฤษณ์กับน้องก้องอยากจะเป็นลม
พี่กันต์จะช่วยทำให้ฝันของธามเป็นจริงได้ป่าวอ่ะ =///= ตอนหน้าจงมาโดยไว จบแบบนี้ตอนนี้
กรีดร้องงงงงงง พี่หมิงเปิดประตูมาได้ถูกจังหวะจริงๆอ่ะ กร๊ากกก จับมือๆ แหมะ แค่คิดถึงโมเม้นท์
เอาคางเกยไหล่และบอกรัก ก๊อดดดด ฟินนาเล่ T_____T ตอนหน้าจงมา อิอิ คิดถึงตัวละครทั้งหลายมาก
-
มากันครบเลย :laugh:
-
ชอบเวลาที่ธามโดนพี่กฤษณ์กับน้องก้องรุมสกรัมว่ะ มันน่ารักดี
-
พี่น้องพี่กันต์ น่ารักอ่ะ
ธามสู้ๆ นะจ้ะ
-
หลงปู้ชายบ้านนี้ แซปเวอร์จริงๆๆๆๆ :m20:
น้องธามน่ารักอีกแล้ว :กอด1:
-
พี่กันต์ยกพวกสับธามให้เละเลยพี่ เอาให้เคี้ยวพอกรุบกริบแล้วกลืนเลย
มอบเข้าไปเหล้าอะ จะไม่เสร็จวันนี้ให้มันรู้ไป
-
5555555555555 พี่ธามๆๆๆ 555555555+
พี่กันต์พี่เข้ามาทำไมไม่ล็อคห้อง 5555+
พี่กฤษ น้องก้อง 555555+
-
เจอแบบนี้แกล้งเป็นลมเลยดีมั้ยจะได้ไม่ต้องนั่งตอบคำถามเยอะแยะ :laugh:
-
สามพี่น้องบางทีก็กวนไปนะ แต่ชอบอ่ะ
ชีวิตหมอธามคงมีสีสันมากขึ้นหละถ้าเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว :z2:
-
ก๊ากธามโดนรุมเเล้ว :laugh:
-
ตระกูลนี้กวนทีนอะ 5555555 พี่กฤษณ์นี่กวนแบบชัดเจน
น้องชายนี่ กวนใสซื่อ ธามเละ 555
-
บ้านพี่กันต์สนุกๆ
ชอบบบ
พี่กฤษอ่าาา โฉดดี ชอบลุคสมัยก่อนวุ้ยยย
เย้ววว~
ไปงานๆๆๆ
-
รับมือยากนะพี่น้องบ้านนี้ 555
ธามสู้ๆๆ
-
หลักฐานแน่นหนาอย่างนี้ ยอมรับไปเหอะธาม
-
ขอสักคนได้มั้ยครับพี่น้องบ้านนี้ :laugh:
-
งานงอก
โดนจัดเต็ม :laugh:
:กอด1:
-
ตอนนี้ธามน่ารักเว่อร์ๆๆๆๆ
ชอบพี่น้องพี่กันต์จริง ได้ใจกันทุกคนเลย
555*
-
เขินๆ :-[
ธามเสร็จแน่น!! :oo1:
-
แหม่ ถ้าแบบนี้เรียกว่ายังจัดไม่หนักนะตะเอง ถ้าหนักจริงต้องกันต์..ธามบนเตียงโลด กร๊ากกกกกกกกกก :z1:
ธามของเจ๊ก็ยังน่าฮักเสมอเน้อ อิอร๊างงงงงง วิ่งไปซบพี่กันต์(?) :impress2:
เพราะตอนนี้ถูกใจเจ๊ที่สู๊ด รุกเข้าไปพี่ รุกเข้าไป อีกนิดเดียวธามก็ยอมหมดแล้วหล่ะ ฮิฮิฮิ :man1:
ว่าแต่ หนุุ่มๆจะรีบเข้ามาขัดจังหวะทำไมเนี่ย ถ้าปล่อยให้สวีทกันนานกว่านี้นะ มีได้เสียๆ คึคึ :m25:
ปล.ถ้ามาม่าจะมาเมื่อไหร่อย่าลืมเตือนเค้านะตะเอง จะได้เตรียมไม้หน้าสามพร้อมมีด เอ๊ยเตรียมอ้อมกอดให้ธามที่เลิฟไว้ซบ อุคึ o18
-
สงสารธามโดนรุม :-[
-
อั๊ยยยย ยกมาทั้งตระกูล ฮ่าาาา
ธามเอ้ย รอดป่ะเนี่ยยย !!!
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ชอบประโยคสุดท้าย!!!
-
แอร้ยยยย ให้พี่ไปเพิ่มตัวละครในโพลแล้วโหวตเพิ่มตอนนี้ทันม้อยยยย
เค้าเจาเจาพี่กฤษณ์น้องก้อง อั่กๆๆๆ
ชอบพี่กฤษณ์น้องก้องเว่อวี่ว่าเว่อเว่ออออ แอร้ยย
เลสสะโกทูงานเลี้ยงรุ่น กรู๊ววววววววววววว
-
เปลี่ยนจากมีดเป็นอย่างอื่นแทงได้เปล่านู๋ธาม :haun4: :haun4: :haun4:
หนุ่มหล่อทั้ง 5 คนไปเลี้ยงรุ่น อย่างงี้โรงเรียนก็มีแต่แตกกับแตก
อยากอยู่โรงเรียนนี้อ่ะ จะได้จิ้นได้ทุกวัน :z1: :z1: :z1:
-
ธามโดนรุม ครบองค์ประชุมมาก ว่าแต่ธามจะไปเจอคุณหญิงแม่เมื่อไหร่เนี่ย? :m20: 555555+
แอบสงสัย พี่น้องบ้านนี้หน้าตาดีกันหมดทุกคน กวนบาทาส้นเท้ากันหมดทุกคนด้วย แม่เค้าเลี้ยงด้วยอะไรนั่น 5555
ขอแอบลากกลับบ้านสักคนได้ไหมอ่ะ >< หมอก้องน่าสนใจอ่ะ :impress2: (ว่าไปนั่น)
เอาใจช่วยธามต่อไป สนุกแน่งานนี้ 555+
-
อร้ายยยยยยยยยยย คลั่งค่า
ธามโดนรุมแน่ๆ
อุ้ยๆๆ น่ารักๆ ตอนพี่กันต์อ้อนธามแอบน่ารัก โฮกฮากกก
บ้านพี่กันต์แต่ละคนนี่นิสัย แซ่บเอาเรื่องยู่นะคะเนี่ย ฮ่าๆๆ
ตอนหน้าเลี้ยงรุ่น แอร้ยยยย นึกถึงตอนแรกเลยค่ะ
โฮะๆๆๆ รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
เคลิ้มเลยกุ
เรื่องนี้มีแต่ผู้ชาย :z2: :z2:
-
อย่ามารุมน้องธามของเจ้แบบนี้
สงสารน้องเค้าเหอะ
เขินไม่รู้จะเขินยังไงแล้ว :-[
-
หลักฐานคาตา หน้าพี่กันต์เกยคาไหล่ขนาดนั้น แล้วจะปฎิเสธยังไงล่ะธาม :laugh:
-
สงสารธาม หลักฐานเป้ะขนาดนี้นัดกันมารึป่าวเนี่ย >o<
-
:o8: เขินแทนธาม
ผู้ชายตะกูลนี้ น่ากินมาก 555
อยากอ่านตอนหน้า อยากเห็นธามโดนรุม
แล้วโดนพี่กันต์โอ๋
-
พอกันต์ทั้งครอบครัว :z1:
-
ปัญหาครอบครัววุ้ย
เมื่อว่าที่สะใภ้ พบ ครอบครัวว่าที่สามี :laugh:
-
แล้วเมื่อไหร่จะได้แทงอ่ะ..
-
พี่กฤษณ์ น้องก้อง ไอ้เชฟต่างด้าวหมิง บ๊ะยกกันมากันครบทีม!!
มาดูหน้าน้องสะใภ้?ก่อนรับเข้าบ้านอย่างเต็มตัวใช่ม่ะ ๆ ๆ :m3:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด
เค้าชอบผู้ชายกวนตรีน แบบเน้จัง
-
ท่าทางจะวุ่นน่าดูเลยนะธามวันนี้อะ
น่ารักกันหมดเลย 3 พี่น้อง ขอซักคนได้มั้ยเนี่ยยยย
-
:haun4: :haun4:น่ารักกันทั้งบ้านเลย :sad4:
-
มาดูหน้าว่าที่สะใภ้กลางกันถ้วนทั่ว หนีไม่รอดแล้วธาม
-
+1 ค่า
ตอนนี้ชอบมากๆๆๆๆ อ่านไปม้วนไปเขิลแทนหมอธาม :-[
-
โอ๊ยยย ฮาา ชอบๆๆ ตระกูลนี้นี่....สุดๆไปเลยยยย 5555+ o13
-
อย่างนี้เขาเรียกว่าจับได้คาหนังคาเขา
ยอมรับไปเถอะธาม
-
:-[
ฮิ้วววววววว
-
พี่กันต์กวนตีนแต่คงไม่สู้ก้อง
พี่กันต์โฉดแต่คงไม่สู้ไม่พี่กฤษณ์
หมอธามดีใจเถอะเพราะพี่กันต์ไม่ได้กวนตีนและโฉดที่สุกในบรรดาพี่น้อง
กรํ่ก ๆ
-
ธามซวย เจอรุมทั้งครอบครัวและเชฟอีกหนึ่ง 5555
สู้ๆนะจ้ะธาม แต่โดนแบบนี้ก็ชอบนะ จัดมาอีกกกก
-
สงสารธาม คริๆ
-
น้องธามอย่าหวั่น แม้วัน(คน)มามาก
แต่วันนี้มาเยอะจริงๆ
น้องธามคงโดนรุมตลอดงานล่ะค่ะ
แต่ชอบนะ ที่จะมีพี่ๆ น้องๆ เข้ามาสร้างสีสัน
(เน้นว่าสร้างสีสันสดใสนะคะ ไม่ใช่มาดราม่านะ)
เพราะมันดูอบอุ่น และเฮฮาดีค่ะ
-
:laugh:
แทงให้ไม๊ธาม o18
-
พี่น้องบ้านนี้กวนตีนชิบโหงงงง
เราอยากให้ฝันกลายเป็นจริงจัง กร๊ากกกกกกกกกกกก :z2: :z1: :m32:
แต่ดูทรงแล้วน่าจะอีกนาน งุงิ
อยากเห็นเค้าหวีทกันง่ะ
-
เจ๊แป้งไปไหนอ่ะ น่าจะมาเจอนะ หนุ่มๆมากันตรึมขนาดนี้ :impress2:
-
ควรจะสงสารธามใช่ไหม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบพี่น้องบ้านนี้จัง นิสัยกวนส้นดี :laugh: :laugh:
เชฟต่างด้าวนี่รู้สึกจะโดนด่าตลอดๆ ทั้งจาก(ว่าที่)เมียเพื่อน เพื่อน แล้วก็เมียตัวเอง
จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี :jul3: :jul3:
-
55555+
อ่านไปยิ้มไปปป
น่ารักอ่ะ
เขินด้วยยย ทำเหมือนเป็นเรื่องของตัวเองเลย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ครอบครัวพี่กันต์เลี้ยงลูงยังไงเนี้ย กวนตีนทุกคน(เวลาคนอื่นมีแฟน พี่กันต์ทำงี้มั้งเป่านี่)
(ค้างมาก)
-
ธามโดนไปหลายดอกรัวๆ เลย 5555
ถึงพี่กฤษณ์จะโผล่มากวนตีนหน่อยนุง แต่ชอบแล้วละ ฮ่าๆๆๆ บ้านนี้นี่ของเค้าดีจริงๆ
-
ไม่อยากบอกเลย ว่ารู้สึกว่าตอนนี้มันสั้นไปนะ 555 แบบอยากอ่านต่ออ่ะ ^^
-
หมอธามมมมมมม
ตายสนิทแน่!!!
o18
-
วันนี้ตัวละครออกมาแต่ละตัว ......
สงสารแต่หมอหมาอ่ะ ทำไมไม่เอาหมาในปากสักฝูงมาปล่อยป้องกันตัวล่ะครับ
นึกภาพไว้ตอนหน้า ..... :m29: น้องธามจะทำตัวยังไงน่ะ
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
อูย... มากันครบเลย เปิดมาเจอช๊อตเด็ดซะด้วย
-
น่ารักกันทั้งตะกลู
-
ขอกรี๊ดกับพี่น้องบ้านนี้
:give2:
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดความหวังของเราก็เป็นจริงอ่ะ :m3: :m3:
หมิง กะ นาย ได้คู่กันแล้ว :m11: :m11:
แหม ดีใจที่สุดเลย 5555 :give2:
แต่ว่า ธาม เนี่ย เจอศึกหนักจัดเต็มอีกแล้ว 555
ที่นี่มากันพร้อมหน้า สามพี่น้องเลย
แล้วทีนี้ ธาม จะทำยังงัยเนี่ย หุหุ o3 o3
-
อยากกรี้ดจริงๆ. ทำไมพี่น้องพี่กันต์จังที่รักถึงได้น่ารักขนาดนี้ล่ะ
งานรวมรุ่นนี้จะได้เจอเสี่ยปาล์มแล้ว. คิดถึงเสี่ย
-
อ่านตอนนี้แล้วจะฮาหรือสงสารธามนี้เนี๊ย
พี่น้องบ้านนี้ เหมือนกันสุดๆ ตั้งแต่หน้าตายันนิสัย
แต่ว่าขอพี่กฤษณ์ให้เจ๊แป้ง พี่กันต์จังก็ของธาม ส่วนหมดก้องให้เราได้มั๊ยคะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
อย่าเพิ่งเอามีดแทงตัวเองดิธาม ~
พี่กันต์ยังไม่ได้แทงเลย อุ๊บส์ 55555
ครอบครัวนี้เค้าบ้ากันจริง ๆ ด้วย
น่ารักนะ ครอบครัวสุขสันต์ มีส่วนร่วมกับทุกคนในครอบครัว
โชคดีนะธาม กั่กก๊ากกก
-
ดราม่าไม่สำคัญค่า ขอเอาฮาแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆดีกว่าค่ะ
สนุกกว่า แกล้งหมอหมาไปเรื่อย ๆ ชอบ 55555555555 .
-
50
เอาปืนมายิงกุเลยดีกว่า
...
เกิดเป็นผู้ชายมา25ปี ไม่เคยมีครั้งไหนที่จนต่อคำพูดเท่าครั้งนี้ ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกทำตัวไม่ถูกเท่าครั้งนี้ ไม่เคยมีครั้งไหนที่อายเท่าครั้งนี้ หรือถ้ามี ผมก็นึกไม่ออก มันทำให้ผมคิดอะไรไม่ออก เหมือนมึนไปชั่วขณะ อึ้ง ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ แต่ผมรู้ว่าท่าทางแบบเมื่อกี้ ก็มีแต่คนเป็นแฟนกันเท่านั้นแหละที่จะคิดได้ในสายตาคนอื่น ไม่รู้ตัวเลยว่าผมเป็นคนปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้ อยากจะบ้า
“ไหนว่าไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ย” ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ พี่กันต์เป็นพี่ ผมเป็นรุ่นน้อง ไม่ได้เป็นอย่างอื่น แต่ความรู้สึกน่ะไม่แน่
“น่ารักอ่ะ” พี่กฤษณ์หัวเราะคิก โห แม่งขอกาหัวไว้เลยได้ไหมคนนี้ เผลอเมื่อไหร่ผมวางยาแน่ อาหารหมาอะไรใส่แม่งหมด
“จะเปิดประตูเอาไว้อีกนานป่ะพี่หมิง” ในที่สุดผมก็พูดออกมาได้ คือตัวพี่หมิงอ่ะเข้ามาแล้ว แต่ไม่ปิดประตู เปิดอ้าโชว์คนอื่นเต็มที่ว่าตอนนี้มีชุมนุมรวมศิษย์เก่าย่อมๆในห้องผม
“กุว่าคนนี้แม่งได้เลยกันต์กุชอบ รถสวยนะน้องธาม” ปวดหัวตึ๊บกับเสียงหัวเราะพี่กฤกษ์อีกรอบ ไม่มีลูกมีเมียต้องไปดูแลหรือไงเนี่ยถึงต้องมาดูแลน้องชายที่โตเกินควายแบบพี่กันต์ แล้วรู้ได้ไงว่ารถคันไหนเป็นรถผม ปวดหัวจี้ดแล้วเนี่ย อะไรวะ อะไรวะ
“เจ๋งป่ะ รวยนะเห็นแบบนี้ หลานร้านทอง ไว้บ้านเราขาดทุนก็รอเกาะธามอ่ะ” พี่กันต์... เจ๋งบ้าอะไรเล่า ตลก!
“ตู้ปลาโคตรล้ำ ปลาหางนกยูงสวยมาก มันมีแบบนี้ด้วยเหรอ” นั่นเสียงก้อง เดินเอาหน้าไปแน้บตู้ปลาขนาดคิงส์ไซส์ของผม สาบานไหมว่ามันอินเทิร์น ผมว่าก้องเนี่ย จากที่เห็นตัวเป็นตอนนี้ มีกลิ่นอายต่างจากพี่กันต์และพี่กฤษณ์แบบชัดเจนมาก ใครที่มีแนวโน้มเป็นเกย์ในพี่น้องสามคนนี้ ควรจะเป็นก้องไม่ใช่พี่กันต์ ก้องใส่แว่นตัวขาว ดูเรียบร้อยกว่าคนอื่น สมกับเป็นหมอ หน้าเด็ก เด็กจนเอามายืนเทียบกับผมแล้วชี้ได้ทันทีว่าใครแก่กว่ากัน ...นี่ล่ะน้องคนเล็ก มีพี่คนโตเป็นนักเลงใครแกล้งก็โดน โดนแกล้งมาพี่คนกลางคอยโอ๋
“ธามโทษที” พี่หมิงพูดเสียงแห้ง
“ช่างมันๆ” ผมพูดปัดๆไป หมดอารมณ์ เดินไปหยิบเข็มขัดที่ห้องนอนรีบใส่ออกมา ออกมาอีกทีพี่กฤษณ์นั่งอยู่ที่โซฟา พี่กันต์คุยหนุงหนิงอยู่กับเชฟหมิง ส่วนก้องยังคงดูตู้ปลา ...บ้านรวยจะตายไม่มีตู้ปลาเหรอวะ ขนาดบ้านอาม่าผมยังมีปลามังกรตัวเท่าหน้าแข้งเลย
“ธามอยู่คนเดียวเหรอ ทำไมไม่อยู่บ้านอ่ะ” พี่กฤษณ์ถามได้เจ๋งมาก เรื่องมันผ่านมานานแต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครถามกัน เพราะถ้าถามแล้ว...
“อยู่คนเดียว พ่อแม่ธามเสียแล้ว เลยอยู่คอนโดสะดวกกว่า บ้านก็ปิดเอาไว้” คนถามจะเงียบกริบซะเองแบบนี้ล่ะครับ
“อ่อ เสียใจด้วย”
“อ้อไม่เป็นไร สามสี่ปีแล้ว ไปกันเหอะ” ผมยักไหล่ไม่ใส่ใจอะไรมาก เดินตามออกไปหลังสุด แล้วกดล็อคประตูห้อง
บรรยากาศอันน่าอึดอัดแบบเมื่อครู่หายไปในพริบตา แต่มีความหวาดผวาของผมมาแทนที่เมื่อผมรู้ว่ามันเป็นอย่างที่ผมกลัวไว้ ฟอร์จูนเนอร์คันสวยสีดำมันปลาบแบบที่นานๆทีมันจะมันเงาได้ขนาดนี้ แทบจะมีคำว่า พึ่งเอาไปล้างมาแปะเอาไว้ที่กระจก ผมคว้ากุญแจมาจากมือพี่กันต์แบบด่วนๆ ผมไม่อยากจะนั่งอยู่เฉยๆ ให้โดนซักประวัติหรอก
“ธามขับเอง” ผมยิ้มหวานแบบตอแหลให้พี่กันต์ที่ทำหน้างงๆ
“เห้ย พี่ขับเองก็ได้” พี่หมิงจะมาขัดขวางทำไมเนี่ย วันนี้คดีนึงแล้วนะพี่ ถาไม่เปิดมาป่านนี้คงได้สักฟอดสองฟอด เฮ้ย! ไม่ใช่ คงแต่งตัวเรียบร้อยพร้อมรับมือกว่านี้
“เชื่อธาม ให้ธามขับ ธามไม่พาตายหรอก” ผมยักคิ้วให้พี่หมิง เปิดประตูฝั่งคนขับขึ้นนั่ง แล้วทายซิใครมานั่งข้างๆแบบที่พี่กันต์ก็แทรกเข้าไปไม่ทัน
“หนีไม่พ้นหรอก” ก้องจะรู้ทุกเรื่องเลยใช่ไหม ให้เล่าเลยไหมว่าเคยทำอะไรกันไปแล้วบ้างเนี่ยหะ
ผมออกรถ ขับไปตามทาง น่าเสียดายมากที่ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะถึงที่จัดงาน นั่นก็คือโรงเรียนมันเป็นงานขายบัตรเอาเงินเข้าโรงเรียนนี่ล่ะ งานไม่ได้หรูหราอะไรมากมายแบบจัดในโรงแรมแต่ที่ทำให้อยากมาก็เพราะได้เจอเพื่อ รุ่นน้อง รุ่นพี่ที่ไม่เคยได้เจอหน้ากันมานาน เห็นว่าบางคนเปลี่ยนไปยังไงบ้าง บางคนจูงลูกมางาน ลูกบางคนเรียนที่นี่ ผมชอบนะ ผมเป็นคนติดเพื่อนด้วยล่ะมั้งตอนเรียน ก็เลยเห็นความสำคัญของงานแบบนี้
พอขึ้นรถมาพี่กฤษณ์กับพี่กันต์คุยกันเรื่องรถของเชฟหมิงที่ไปจองเอาไว้ สรุปด้วยฐานเงินเดือนใหม่เชฟเลยซื้อรถใหม่มันซะเลย เหมือนจะรวยนะ แต่ไม่...
“ตอนเรียนอยู่ผมรู้จักพี่ด้วย” ก้องพูดขึ้นมา แน่ะ รู้จักผมในทางด้านไหนวะ
“ทำไมรู้จักวะ” ผมไม่ได้มีวีรกรรมอะไรมากมายนะ ยิ่งตอนม.6 หายไปเลย เป็นเด็กเรียน อ่านหนังสือหนักไม่โผล่หน้าออกไปไหน จะสอบให้ได้ไอ้สัตวแพทย์เนี่ย
“เพื่อนในห้องผมปลื้ม แต่ไม่มีใครกล้าไปคุย ทำไมล่ะ ผมว่าพี่ก็ดูใจดีออกตอนนั้น” ผมไม่เคยรู้เลยนะ รู้แต่ว่าวันจบมีรุ่นน้องมาคุยด้วยมากผิดปกติ
“ไอ้กันต์มันทำของเอาไว้ไง” พี่กฤษณ์ ไม่ต้องก็ได้มั้งพี่ แต่ใครก็สู้พี่ไม่ได้หรอก ไม่มีใครกล้ายุ่งเลยจริงๆ
“เห้ยไม่ใช่ละ” พี่กันต์ อย่าร้อนตัวเกินเหตุได้ไหมเนี่ย
“กันต์จีบพี่ธามตั้งแต่ตอนนั้นจริง ล้อเล่นป่ะเนี่ย ไม่เห็นรู้เรื่องวะ” ก้องมันโวยวาย...
“มึงจะรู้เรื่องอะไรวะ” พี่กฤษณ์ผู้สร้างความร้าวรานให้กับผู้อื่นโดยไม่ต้องร้องขอ
“เอ้า มึงรู้เหรอ” พี่น้องทะเลาะกันแล้วครับดีๆ จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับผม
“รู้” พี่กฤษณ์หัวเราะร่า
“โหไอ้มั่ว มึงอยู่เมการู้อะไรของมึง” พี่กันต์ผสมโรงแล้วครับ ไอ้ขำก็ขำนะ แต่พยายามไม่หัวเราะ แต่พี่หมิงตอนนี้ฮาแตกไปแล้วฟังพี่น้องทะเลาะกัน
“เห้ยๆ กันต์ จีบตั้งแต่ตอนเรียนจริงดิ แปลว่าคนนี้ใช่มะที่พาเข้าวงการ โอ้โห โคตรบาปอ่ะพี่ เพื่อนผมไม่พอ พี่ผมอีกเหรอ” นั่นไง กลับมาเล่นผมละ ใครบาปกันแน่เรื่องนี้ ถ้าถามในมุมผมพี่กันต์นี่ล่ะคนบาป
“มั่วละ ไม่เคยไปยุ่งกับใครเว้ย”
“แล้วนั่งโง่อยู่นี่ใครวะ” พี่กฤษณ์เก็บทุกเม็ด
“ถามพี่กันต์เองดีกว่าปะ” ผมพูดแล้วเหยียบคันเร่ง ถ้าจะมีรถคันไหนด่าผมก็ขอให้รู้ว่าผมรีบครับ รีบให้มันถึงไวๆ จะได้พ้นจากการซักประวัตินี่สักที กลัวตอบไม่ได้แล้วจะโดนรุมหนัก
“เอ้ากันต์มึงพาน้องเขาเข้าวงการเหรอ” พี่กฤษณ์หันไปถามพี่กันต์แล้ว มองจากกระจกมองหลังนี่ฮาสิ้นดี แก็งค์เด็กเรียนผมคงช็อคตายห่าที่รู้ว่าผมมากับใคร ไม่อยากจะนึกหน้าไอ้ชุน พี่กันต์และพี่กฤษณ์ที่มันกรี้ดนักกรี้ดหนา
“เปล่า” ผมว่าพี่กันต์ปกิเสธแบบนี้ตอบใช่ไปเลยดีกว่า พูดไปยิ้มไป เสียงแบบนี้ ใครเชื่อก็บ้าแล้ว
“เดี๋ยวบอกม๊า” เหมือนเด็กจริงๆด้วยว่ะ มีฟ้องแม่
“บอกเลยๆ กะว่าเดี๋ยวจะพาไปเจอ”
เอี๊ยดดด
“เห้ยๆๆๆ” ผู้ชายสี่คนในรถร้องเสียงหลงเมื่อผมเกือบจะเฉี่ยวรถคันข้างหน้าเพราะไอ้ประโยคเมื่อกี้ของพี่กันต์ ว่าไงนะ พาไปหามาแม่ ถามสักคำไหมว่าพร้อมไหม กล้าไปไหม ในฐานะอะไร มันมีคำบัญญัติเรียกว่าอะไร ผมไม่พร้อม!
“เห้ยธาม ใจเย็น นี่มันสะพานยกระดับไม่ใช่สนามแข่ง” ไม่ต้องมาพูดดีเลยพี่หมิง คนที่ผมกาหัวก่อนใครก็พี่หมิงนี่ล่ะ ตัวเด่นมาก่อนใคร
“โทษที เห็นกันชนคันหน้าสวยเลยอยากไปดูใกล้ๆ” ผมพูดแล้วหัวเราะในลำคอ ขับต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สถานการณ์ในรถกลับมาสู้ความปกติ เปลี่ยนมาเป็นเรื่องรถแล้ว โชคดีไป แต่เปลี่ยนได้แปปเดียวเท่านั้นล่ะ
“สรุปกันต์กับกับพี่ธามมาตั้งแต่ตอนเรียนจริงดิ” ถามผมทุกเรื่องครับ คนนี้สงสัยผมต้องนัดมานอกรอบสักยก
“ไม่ใช่ๆ” ผมตอบ
“เออ ก็ยังว่าอยู่ ไม่งั้นก็คงรู้จักกันนานแล้ว” ก้องพูดเหมือนพูดกับตัวเองมากกว่า ถึงจะถามเยอะไปหน่อย แต่อันตรายน้อยกว่าคนพี่สองคนมาก
“ถามจริงกันต์ มึงเป็นอะไรกันเนี่ย” อันนี้ผมได้ยิน พี่กฤษณ์ถามพี่กันต์ มีซาวน์เป็นพี่หมิงหัวเราะแบบมีเลศนัยแบบคนรู้ความเคลื่อนไหวอยู่ข้าง ผมเงียบไม่พูดอะไร มีหน้าที่ขับรถ ส่วนก้อง เงี่ยหูฟังเต็มที่
“พี่น้องไง ไม่ได้เป็นอะไร” พี่กันต์ตอบ ไม่รู้ว่าหน้าที่ตอบน่ะเป็นยังไงเหมือนกัน
“เหรอมึงเหรอ มึงไม่เห็นจะทำแบบนั้นกับไอ้ก้องบางเลย” คิดภาพตามคำพูกพี่กฤษณ์ ถ้าพี่กันต์จะกอดก้องแล้วเอาคางเกยไหล่ หรือพี่กฤษณ์จะเป็นผ่ายกอดพี่กันต์แล้วเอาหน้ามาใกล้ๆ... แม่ง น่ากลัวชิบหาย
“กฤษณ์ กุจะอ้วก... มึงนี่ก็ถามจังเลยวะ เมียไม่อยู่นี่เหงาหรือไง” ได้ข้อมูลแล้วว่าพี่กฤษณ์มีเมียแต่เมียทิ้ง
“ลามปามเมียกุ เดี๋ยวฟ้องแม่ง”
“อย่าๆ” ได้อีกข้อมูล พี่กฤษณ์ที่ว่าแน่ เมียพี่กฤษณ์เจ๋งกว่า
“พี่กฤษณ์แต่งงานแล้วเหรอตอนไหนวะ” ผมอยากรู้พอดี แต่พี่หมิงถามขึ้นมาก่อน พี่กันต์หัวเราะเบา ก้องด้วย หัวเราะทำไม
“ยังมึง เมียหนีไปเรียนด๊อกเตอร์สองปี น่าสงสารมาก ตอนนี้รอไป”
“กลับมาแต่งเลย” พี่กฤษณ์ประกาศ
“กลัวแต่เมียพี่จะไม่กลับมานี่ดิ ฮึ ฮึ เหี้ยๆแบบนี้ จะมีใครเค้าเอา” ประโยคนี้น้องชายคนสุดท้องเอาคืน
“เงียบเลยเงียบเลย กุไม่พูดละ” ปมด้อยครับ ได้ข้อมูลเรียบร้อย พี่กฤษณ์โดนทิ้ง ที่จริงยังไม่โดนแค่แฟนต้องไปเรียนต่อ ส่วนพี่กฤษณ์มีหน้าที่รอ สองปี กับระยะทาง... น่าหวั่นใจนะ แต่บางทีคนที่มั่นคง สองปีมันก็แค่เรื่องเบาๆ ระยะเวลาสั้นๆ 8ปียังมีคนทำมาแล้วเลย ทั้งเวลา และระยะทาง ใครจะไปคิดว่ามีคนที่จำอะไรฝังใจได้ขนาดนั้น
“โห มึง สบายๆสองปี” พี่กันต์พูดปลอบ เหมือนเป็นหน้าที่ประจำ คนกลางในทุกๆเรื่อง
“ใช่พี่กฤษณ์ 8ปียังมีคนไม่ลืมมาแล้ว” ผมอมยิ้มมุมปากกับคำพูดของพี่หมิง อีกสักสิบห้านาทีคงถึงจุดหมาย อีกนิดเดียวก็จะพ้นจากช่วงรายการเจาะใจแล้ว
“มึงเหรอหมิง” พี่กฤษณ์ถามเสียงเหมือนไม่เชื่อว่าคนอย่างพี่หมิงจะรอใครได้ถึงแปดปี
“ยิ้มอะไรอ่ะพี่ธาม” ตาดีเห็นอีกนะก้อง ผมรีบตีหน้านิ่ง แต่ดูท่าทางจะไม่ทันแล้วพี่หมิงหัวเราะคิกคักมองไปข้างหลังเห็นสีหน้าพี่กฤษณ์เหมือนเจอสิ่งมหัศจรรย์
“รอเหรอ มึงพูดจริงดิ”
“ก็ไม่ได้รอ แค่ยังไม่ลืม ก็เลยกลับมาลองดู ถ้าไม่ไหวก็จะได้จบหมดเรื่องหมดราว” ผมอยากเอาคนอื่นโยนออกไปจากรถ อยากให้เหลือแค่ผมกับพี่กันต์ ผมชอบฟังเวลาที่พี่กันต์พูดแบบนี้ มันเหมือนมีมือปรินามาคอยทิ่มหัวใจผมให้รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง ทำให้ผมอยากยิ้ม และมักจะคุมสีหน้าไม่ได้ ซึ่งมันไม่เหมาะสุดๆในสถานการณ์ตอนนี้
“ไม่รู้จะแซวอะไรเลยนะเนี่ย ฮึๆ” ก้องพูดเบาๆกับผม คงเห็นหน้าผมล่ะมั้ง พยายามไม่ยิ้มแต่มันอดไม่ได้นะ
“เจอแบบนี้ ใครยังใจแข็งก็ใจร้ายแล้วนะพี่ธาม” ไซโคกับเข้าไปเถอะพี่น้องบ้านนี้ ผมยอมแพ้
“กุว่ารอขนาดนี้ต้องเจอม๊าแล้วว่ะ ฮ่าๆ”
บทสนทนาวนเวียนเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย เป็นเรื่องเก่าๆสมัยเรียนบ้าง เรื่องงานบ้าง ถ้าไม่ติดเรื่องโดนซักประวัติก็สนุกดีเปลี่ยนบรรยากาศ พี่กันต์ในแบบที่ผมเจอกับแบบที่อยู่กับครอบครัวก็เหมือนกัน เป็นความรู้สึกแบบที่ผมไม่ได้สัมผัสมานาน และความรู้สึกที่ผมไม่ค่อยได้รู้สึกคือพี่น้อง ผมเป็นลูกคนเดียว ก็เลยไม่ค่อยจะมีประสบการณ์แบบนี้เท่าไหร่ พอใกล้ถึงงาน ถนนหน้าโรงเรียนที่เริ่มการจราจรหนาแน่น รถติดผมค่อยๆขับรถตามคันข้างหน้าไป มีจราจรคอยโบกรถ
“ปีนี้คนเยอะ” ก้องพูดขึ้นมา
“เยอะกว่าปีที่แล้ว” ผมเปรยขึ้นมา
“พึ่งเคยมาปีนี้ปีแรกนี่ล่ะ ปกติไปแต่งานเลี้ยงรุ่นปี” ว่าแล้วทำไมถึงไม่เคยเจอพี่กันต์เลย
“ถ้ามึงมานะก็ไม่ต้องรอแปดปีหรอก อาจจะเหลือแค่ หก หรือเจ็ด” พี่หมิงพูดเหมือนจะเยาะพี่กันต์ซะมากกว่า แต่ผมว่าพี่กันต์มาปีนี้ปีแรกล่ะดีแล้ว ถ้าเป็นตอนนั้นทุกอย่างมันคงเริ่มต่างจากนี้ ความรู้สึกมันคงต่างกัน
พอจอดรถ ต่างคนต่างแยก พี่กฤษณ์ไปรวมกับเพื่อนพี่กฤษณ์ ก้องก็ขอแยกไปอีกทาง เหลือผม พี่กันต์ พี่หมิง คนปีนี้เยอะกว่าปีที่แล้วแบบเห็นได้ชัดงานก็ดูจัดดีขึ้นเป็นระบบขึ้น ค่าบัตรก็แพงขึ้นตามไปด้วย แสงไฟสีนวลประดับประดาไปกับสีประจำโรงเรียน มีศิษย์ปัจจุบันมาเป็นสต๊าฟในงาน อาจารย์ที่ผมไม่คุ้นหน้ายืนต้อนรับอยู่
“โต๊ะธามอยู่ตรงไหน” พี่กันต์ถาม พี่หมิงกับพี่กันต์อยู่โต๊ะเดียวกัน ส่วนผมก็นั่งกับพวกเพื่อนผมอยู่แล้ว ผมดูบัตรเข้างาน เงยหน้าดูแผงผังขนาดใหญ่ที่ติดเอาไว้ โต๊ะผมอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะพี่กันต์ ห่างกันสองแถว
“เดี๋ยวเดินไปพร้อมกัน” ผมพูด พี่กันต์ก็คงอยากจะเดินไปด้วยอยู่แล้ว ผมเขินๆนะ ปกติมากับเสี่ยปาล์ม แต่วันนี้มากับรุ่นพี่ คนนึงเป็นรุ่นพี่ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน พึ่งจะมารู้จักอย่างพี่หมิง ส่วนอีกคน เพื่อนผมรู้ดีกว่าผมรู้จัก แต่ในตอนนั้นไม่มีใครรู้ว่าสนิทกัน ส่วนตอนนี้ รู้กันหมดแล้วหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ ขึ้นอยู่กับความปากเปราะของไอ้เสี่ยปาล์มแล้วว่ามันจะเก็บความลับให้หรือเอาไปเผยแพร่ ที่จริงผมไม่อยากจะจงใจปิด แต่ในเมื่อไม่มีใครถามผมก็ขอไม่พูดดีกว่า
“โอเค” พี่กันต์ยิ้มให้ผม... เห้อ ทำไมวันนี้ผมถึงเหมือนไม่ค่อยมีแรงต้านเลยวะ
“เห้อ เย็นจรดค่ำ... หมั่นไส้ว่ะ” คำพูดนี้เป็นของพี่หมิง
“มึงหุบปากเลยเจ๊ก เมื่อเช้านี้นะมึง อย่าคิดว่ากุปล่อยผ่าน ไอ้สัส เปิดมาได้ ไม่มีเคาะ” พี่กันต์เปลี่ยนหน้าหันไปด่าพี่หมิง สมน้ำหน้าครับสมควรมากๆ อยากพูดแต่กลัวจะเป็นการขุดคุ้ยตัวเองนี่ดิ
“เวรละ เห้ย นั่นเพื่อนกุ” อยู่ๆก็เห็นเพื่อนขึ้นมา ไหนครับ ไม่มี ที่เดินหนีไปนั่นคือหนีความผิดล้วนๆ พี่กันต์หัวเราะเสียงต่ำ ผมส่ายหน้าแล้วเดินไปที่โต๊ะลงทะเบียนเข้างานรับของที่ระลึก ศิษย์ปัจจุบันใส่ชุดนักเรียนมารับลงทะเบียน คิดถึงนะชุดนี้ ผมเรียนโรงเรียนนี้มาทั้งชีวิต ตั้งแต่อนุบาลจนจบม.6 เรียกว่ายิ่งกว่าผูกพันธ์
ผมลงชื่อแล้วก็ขยับให้พี่กันต์ลงชื่อต่อ น้องคนรับลงทะเบียนที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่ใช่ผู้ชายมองพี่กันต์ไม่วางตา ผมรู้สึกยังไงกับภาพนี้น่ะเหรอ ผมว่าผมขำ นอกจากขำก็ภูมิใจเล็กๆว่าคนนี้น่ะมากับผม แต่ผมไม่หึงหรอก ผมไม่ใช่คนนิสัยอะไรนิดอะไรห่อยก็หึงแบบนั้น มันเล็กน้อยเกินกว่าจะคิดอะไร ที่สำคัญตอนนี้ผมกับพี่กันต์ยังไม่ได้เป็นอะไรกันสักอย่าง ลงทะเบียนเสร็จก็รับของที่ระลึก เป็นแก้วทรงสูงสไตล์แบบแก้วเบียร์สกรีนชื่องานกับตราโรงเรียน ผมกำลังจะเอื้อมมือไปรับ แต่พี่กันต์ก็ถือแทน ทั้งของผมของพี่กันต์ เรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับผู้ชายด้วยกันบางทีก็นะ มันชัดเจน... น้องสต๊าฟหันหน้ามามองผมทันที
“พี่กันต์ป๊อปว่ะ” ผมพูดขึ้นมา หลายคนหันเหลียวมองคนข้างๆผม... ก็ทำไงได้พี่เขาหล่อจริง ผมนี่ดับไปเลย ไม่ต้องเกิด
“เหรอ จริงดิ วันนี้ธามโอเครึเปล่า อึดอัดไหม ขอโทษนะ” จากเสียงที่พูดออกแนวจริงจัง รู้ว่าคำถามนี้พูดเกี่ยวกับเรื่องเมื่อตอนเย็น ผมยิ้มให้พี่กันต์
“ธามเป็นผู้ชายนะ ไม่เสียหายอะไรเลย ไม่เป็นไร ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” ผมพูดจริง
“แน่ใจนะ ไอ้ก้องไอ้กฤษณ์กวนตีนนี่ก็รับได้เหรอ” พี่กันต์ถามอีก ระหว่างนั้นก็เดินผ่านโต๊ะเพื่อนที่เคยอยู่ม.ต้นด้วยกัน ผมหันไปยิ้มทัก ยังจำกันได้อยู่
“มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก แล้วธามจำเป็นต้องรับให้ได้ไม่ใช่เหรอ หรือไม่ใช่” คำตอบของผมคือถามที่มองหน้าพี่กันต์ก็รู้แล้วว่าถ้าอยู่กันสองคน พี่กันต์คงไม่ยืนเฉยอย่างเดียว
“พี่ชอบแบบนี้” อยู่ๆก็พูดขึ้นมา ใกล้ถึงโต๊ะผมแล้ว เห็นหัวไอ้ปาล์มอยู่ เดี๋ยวสักพักมันคงหันมาเห็นผม
“แบบไหน”
“แบบธามตอนนนี้ ก่อนหน้านี้ แล้วก็ต่อไป” พี่กันต์พูดเบาๆ คงเพราะไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน เสียงภายนอกดังแต่ผมก็ฟังชัดเจน ขนาดกลางงานคนเป็นร้อยเป็นพันยังจะเล่นอีก ที่สำคัญผมบอกแล้วว่าวันนี้ผมไม่ค่อยมีแรงต้าน แบบไม่ทราบสาเหตุ หน้าผมสูบเลือดไปเลี้ยงแบบอัตโนมัติโดยไม่รอคำสั่งจากผมเลย โชคดีที่แสงไฟในงาน และความมืดตอนกลางคืนช่วยผมไปได้เยอะ ไม่มีใครเห็นว่าผมหน้าแดง แต่พี่กันต์ก็รู้อยู่แล้วล่ะว่าผมเขิน
“จะถึงโต๊ะธามแล้ว” ผมหันไปบอกพี่กันต์ ไอ้เสี่ยปาล์มยิ้มแฉ่งมาให้ผมจากระยะยี่สิบเมตร
“เดินไปส่งถึงโต๊ะได้ไหม” ผมรู้ว่าคำขอนี้ผมปฏิเสธได้
“ตามสบาย” แต่ผมไม่ขอปฏิเสธ
โต๊ะผมมากันเกือบครบแล้ว มีเสี่ยปาล์ม ไอ้พีทที่รู้สึกเหมือนมันจะตัวดำกว่าเดิม ตั้มแสนดี แต่มันไม่เอาเมียมาด้วยทั้งๆที่เพื่อนบอกมันหลายรอบว่าให้มันเอามา ไอ้หนึ่งรู้สึกจะมองหน้าผมเหมือนจะต้องการคำอธิบายแบบด่วนที่สุดเมื่อเห็นผมเดินมาพร้อมพี่กันต์สองคน ที่เหลืออีกสี่ห้าคนก็สมาชิกเดิมๆเหมือนโต๊ะที่งานแต่งงานไอ้ตั้ม มีสตรีเทียมนั่งอยู่ด้วยนางนึง ผมคิดว่าน่าจะเป็นสมาชิกจากโต๊ะอื่นมานั่งแจมมากกว่า และก่อนใครเพื่อน สตรีเทียมทักทายผมด้วยเสียงแปดหลอด ผมยังเดินมาไม่ถึงโต๊ะดีด้วยซ้ำ
“อีธามมมมมม โกนเคราแล้วเหรอคะ แล้วทำไมมึงมากะพี่กันต์เนี่ย พี่กันต์รึเปล่า หล่อกว่าตอนเรียนอีกอ่ะมึ๊งงงง” เสียงฮาครื่นดังทั้งโต๊ะ ยังไม่มีใครเจอผมในสภาพหน้าใสไร้เครามาก่อนยกเว้นไอ้เสี่ยปาล์มที่มันยิ้มแบบเลวๆมาให้ผม เมื่อสตรีปริศนาพูดถึงพี่กันต์ ตามสไตล์ครับ พี่กันต์ยิ้มสยามรอบโต๊ะ
“ใครเนี่ย สวยไปป่ะมึง” ผมว่ามันต้องเป็นใครสักคนที่ผมรู้จักแต่จำไม่ได้เพราะเครื่องสำอางหนาหนักที่เจ้าหล่อนโบกมาเต็มหน้า
“แหม ชุนเองค่ะ” เห้ย ผมตกใจมาก ชุน ไอ้ประธานสี
“สวยขึ้นจนจำไม่ได้เลยนะน้องชุน” พี่กันต์พูดยิ้มๆแฝงนัยยะในประโยค ใครจะจำมันได้ ขาวขึ้นเยอะ มีนม ผมยาว อีชุนอายม้วนเกินจริตปกติไปสักสามเท่าได้
“ทำไมมากะอีธามอ่ะพี่กันต์ ไม่เจอเลยตั้งแต่เรียนจบแล้วไปเจอไอ้บ้าหมอหมาเคราท่วมนี่ได้ไง” ไอ้เหี้ยชุน... นั่นคือกุเหรอพูดซะเหมือนคนบ้า หันหน้ามาดูใหม่ได้นะเคราไม่มี หน้ากุเกลี้ยงหมดเพราะพี่ที่รักมึงนั่นแหละ
“ชุนๆ มึงปล่อยพี่เขาไปเหอะ แบบมึงไม่ได้อ่ะชุน” เสี่ยปาล์มริกวนประสาทไอ้ชุนแล้วไง พี่กันต์หัวเราะ ผมรีบย้ายตัวเองไปนั่ง แต่ที่นั่งอย่างซวย ข้างซ้ายไอ้ปาล์ม ส่วนอีกข้างเป็นไอ้หนึ่ง พรุนแน่ผม
“โอ้ยพี่กันต์ ชุนสวยขนาดนี้อ่ะ ไม่สนเหรอ” ขำนะ อยากแซวมัน แต่โคตรกลัวเข้าตัวเลย
“ไม่ดีกว่าน้องชุน พี่ไม่ดีพอ” พี่กันต์วาทศิลป์เป็นยอดเสมอ เชื่อเขาเลย แต่ไอ้ชุนยังไม่ยอมปล่อยพี่กันต์ง่ายๆ
“เดี๋ยวพี่กันต์ นั่งค่ะ”
“ไม่เป็นไรน้องชุน”
“นั่งค่ะพี่กันต์” อีชุน... มึงอย่าฆ่ากุทางอ้อม แต่เหมือนผมจะช้าไป สายตาอิชุนแทงทะลุอกผม... โอ้ยมึง
“โอเคๆ” แล้วพี่กันต์ก็นั่งข้างอิชุน
“อิเสี่ยเทเบียร์ ใช้แก้วอิธามนั่นแหละ ร้ายนะมึงอิเคราดก ไปลากพี่กันต์มาได้” อีชุน กุบอกให้มึงเงยหน้ามองกุ อย่ามองแต่หน้าพี่กันต์โว้ย หันมาดูดีๆว่ากุไม่มีเคราแล้ว ไอ้ปาล์มหัวเราะคิกๆ ดึงแก้วผมไปคามือ แต่เลื่อนให้พี่กันต์ด้วยท่าทางนอบน้อม มึงนะมึง ส่วรไอ้ตั้ม ยิ้มอย่างมีความสุข แบบคนอยู่เหนือความวุ่นวาย
“แต่งงานรึยังพี่กันต์” ไม่มีการอ้อมค้อมใดๆสำหรับอีชุน มึงตรงมาก พี่กันต์ยิ้ม
“ไม่แต่งหรอกครับ พี่ไม่มีปัญญาหาสินสอด” คำตอบเด็ดเสมอ อิชุนทำหน้าตาที่ผมอธิบายไม่ถูกว่าเรียกว่าหน้าอะไร เรียกเอาว่าหน้าเพ้อแล้วกัน อย่าให้มันรู้เบื้องหลังนะ ผมว่า... ผมตายคารองเท้าส้นเข็มมันแน่
“แต่งกับชุนไหมพี่ ไม่ต้องจ่ายอะไร ชุนให้ทั้งใจทั้งตัว”
ถุ้ยยยย! ประสานเสียงกันทั้งโต๊ะ ผมก็ไม่เว้น พูดมาได้นะอีชุน ไม่อายปาก คุณผู้หญิงสมัยนี้ก็กล้าๆกันหน่อยนะครับ สาวเทียมเค้าวิทยายุทธแกร่งกล้าทั้งหน้าตาและมารยาหญิงครับ น่ากลัวมากทีเดียว
“อีชุน มึงไม่ผ่านเกณฑ์ สเปคพี่กันต์ต้องสูงร้อยเจ็ดสิบเจ็ด ขาว รักสัตว์ ใส่แว่นใช่ไหมพี่” ไอ้หนึ่ง... ไอ้เหี้ย
“โอ้ยย ส้นสูงต่อได้มึง ขาวนี่ปิดไฟก็เหมือนๆกัน สัตว์กุก็รักค่ะ สัตว์โลกหล่อๆกุยิ่งรัก ใส่แว่นใครๆก็ใส่ย่ะ เอะ แต่เดี๋ยว มึงหมายถึงใครอิหนึ่ง”
“เปล๊า กุพูดมั่ว” ผมนี่แทบจะหยิบน้ำแข็งปามันแล้วครับ ไม่บอกไปเลยล่ะว่ากุไอ้ส้นตีน โชคดีนะที่ไอ้ชุนเหมือนจะเบลอๆ อาจจะเพราะฉีดกลูต้ามากไปหรือไม่ก็แพ้ความหล่อพี่กันต์อย่างรุนแรง
“งานพี่เยอะ ไม่มีเวลาไปหาแฟนหรอกน้องชุน เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ เพื่อนรออยู่” พี่กันต์พูดกับไอ้ชุนขอตัวกลับ เหมือนจะไม่มีอะไร แต่ท้ายประโยคทั้งที่เหมือนจะพูดกับบคนทั้งโต๊ะ สายตากลับมองมาที่ผมคนเดียว พี่กันต์ยิ้มแล้วลุกเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเองเหมือนทุกอย่างไม่มีอะไรพิเศษ มีอะไรเกิดขึ้ แต่มันไม่ใช่แบบนั้น พี่กันทิ้งผมให้เผชิญกับสายตาจากคนทั้งโต๊ะมองแบบมีเลศนัย...
“มึงอธิบายมาซะดีๆธามเคราดก”
วันนี้ทำไมทุกคนถึงต้องการคำตอบจากกุจังเลยวะแม่งเอ้ย ถามแบบนี้เอาปืนมายิงกันเลยดีกว่า
...................................................................8-5-2012
บอกได้คำเดียวว่าเบลอมาก แต่เล็งเห็นว่าควรอัพคืนนี้เลยมาอัพจนได้
ขอบคุณทุกกำลังใจ คอมเม้น ดีใจที่ติดตามกันนะฮ้ะ
ไม่ไหวแล้ว ขอลา รักนะชุ้บๆ
-
ตายยยยย ธามมเอ๊ยยย ตอนหน้าก็เผากูเลยดีกว่า 555555
เพื่อนธามแต่ละคนนี่น่าจับไปอยู่กะพี่น้องตระกูล ก. นะ จะได้เละกว่านี้
คิดถึงคนเขียน *กอดดดดดด*
-
ธามพักนี้โดนรุกหนักเลยนะ
น่ารักอ่ะ :m1:
-
ตอนนี้ธามน่ารักมากกกกก...(ตอนก่อนๆ ก็ว่าน่ารักแล้วนะ)
โอ้ยไม่แปลกใจทำไมพี่กันต์ถึงลืมธามไม่ลงตลอด 8 ปี
แอบปลื้มพี่กฤษณ์ พี่แกฮาๆ ตอนแรกแอบคิดว่าจะดุ
หลังงานนี้ เจ๊กมันจะโดนไรหรือปล่าว ขอหาเปิดประตูไม่เคาะเนี่ย
ถึงเคาะเจ๊กแต่มันก็จะโดน..(ขัดจิตมาก:น้องธามอยากจะโดนหอมซัก 2 ฟอด) :-[
รอฟังตอนหน้าว่าธามจะขาวโอโม่ ขนาดไหน เอาใจช่วย :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ธามอยากโดนสัก2ฟอดด้วยอ่ะ แอบร้ายนะนี่
-
ธาม โดนทั้งปืนทั้งมีด พรุนแน่เลย
ครอบครัว กไก่ ช่างน่ารักอ่ะ :L2:
-
ธามน่ารักนะ รู้ใจตัวเองมากขึ้นทุกวัน :-[
ขยันทำให้พี่กันต์แปลกใจกับคำตอบอยู่เรื่อย :impress3:
-
หวังลึกๆ ตอนต่อไป :oo1: 5555
-
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มปากจะฉีก ฮี่ๆๆ
-
ธามนี่อึดนะ คราวที่แล้วมีด คราวนี้ปืน 5555
-
อยากรู้กว่างานเลิก ธามจะตายก่อนมั๊ยโดนเน้นๆคนเดียว
-
มีดก็แล้ว คราวนี้ปืน ตอนหน้าพี่ว่าคงต้องเหมาทั้งคลังแสงซะละมั๊ง
เพื่อนๆ ไม่ปล่อยธามแน่ โดนซักสะอาดกว่าผ้าอีกมั๊ง :laugh:
-
ไม่รู้จะสงสารหรือดีใจกับน้องธามดี ก็เล่นมาเปิดตัวซะขนาดนั้น :jul3:
คิดว่าคงยังไม่หมดหรอก ไหนจะบรรดาเพื่อน ๆ ไหนจะพี่น้องตระกูล... ก อีก
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. น่ารักจริง ๆ พักนี้ ขยันดี และขอให้ขยันแบบนี้ไปจนจบ :กอด1:
-
ฮา นาทีนี้ธามรับเละค่ะ
โชคซ้อนสามสี่ชั้นทั้งคุณพี่ คุณเพื่อน กร๊าก
-
งานจบ พี่กันต์มาเก็บศพธามได้เลย :jul3:
-
ต่อไปตอน เอาคาร์บอม์กูเลยดีฝ่า
-
รักพี่กันจังเลย
น่ารักงะ :กอด1: :กอด1:
-
เอาแล้วสิน้องธามโดนซักซะขาวแน่ๆงานนี้ไม่ต้องพึ่งไฮเตอร์ด้วยนะ 55
พี่กันต์น่ารักเวอร์อ่ะ ป่านนี้เค้ารู้กับทั้งงานแล้วนะพี่กันกับธามเป็นอะไรกัน อิอิ
ปล. ชื่อตอนสองตอนนี้ดูท่าน้องธามจะอาการหนักนะเพราะโดนทั้งมีดโดนทั้งปืน 555 :laugh:
-
โอ้ย ธามก้บอกไปเลยว่าเนี่ย ว่าทีสามีหนู :-[ :-[
-
ปืนใหญ่เลยใช่ไหมธาม อ่านจบประโยคสุดท้ายแล้วคิดขึ้นมาจริงๆ แบบว่าคราวนี้ล่ะ รู้กันไปทั่ววงโคจรแน่ๆ กร๊ากกก
ชอบเวลาธามโดนซักฟอกโดยพี่เขยน้องเขย แล้วก็ชอบเวลาธามพูดอะไรตรงกับที่ใจคิด มันน่ารักอ่ะ
-
ชอบโมเม้นท์นี้ม๊ากมากกกก
ที่ธามโดนรุมเรื่องพี่กันต์เนี่ยยย
อิอิ
พี่กันต์ป๊อปขนาดนี้แต่ธามก็ไม่น้อยหน้าเท่าไหร่
เหมือนป๊อปเงียบๆ แบบนั้นรึป่าวหว่า ฮิฮิ
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ
คราวนี้เป็นปืนเลยเราะะะ
อ่อยยยย ปิดไม่ได้แล้วล่ะธาม โจ่งแจ้งขนาดนี้อ่ะ
^^ พี่กันต์น่ารักดี
พี่กฤษ ก็น่ารักนะ ชอบๆ
บ้านนี้รักกันดีพี่น้อง
คราวหน้า ธามคงขาวกว่าเดิม เพราะโดนซักซะ
๕๕๕๕
-
ธามต้องเข้าใจนะ พี่กันต์สุดหล่อขวัญใจมหาชนซะขนาดนั้น แต่มาเดินตามธามต้อย ๆ
เป็นใครก็อยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา ฝึกไว้ ๆ เดี๋ยวต้องไปเจอศึกหนักที่บ้านพี่กันต์อีก
-
หมอธามโดนเละ :m20: :m20: :m20:
พี่น้องก.ไก่นี่น่ากลัวทุกคน...... o22 o22 o22
รอต่อไป....หลงรักพี่กันต์จัง
-
มีดไม่แรงพอหรอจ๊ะน้องธาม...
ปืนใช่ไม๊ เดี๋ยวจัดให้ :laugh:
ฝากเสี่ยปาล์มกับคุณหนึ่งใช้น้ำยาฟอกขาวด้วยนะคะ
เอาให้สะอาดใสปิ๊งๆเลย
-
ธามยิ่งนับวันยิ่งน่ารักอ่ะ อยากเห็นตอนเป็นแฟนกันจังเลย อิอิ
-
ธาม โดนรุมอีกแล้ว :-[
-
ธามโดนซักฟอกไม่ไว้วาง(หัว)ใจเรื่องพี่กัณอิอิ
เอาให้แจ่มแจ้งแดงแจ๋ถึงวันแต่งเลย
ธามสู้สู้ พี่กัณสู้สู้ (ชูป้ายไฟ)
คนแต่งสู้สู้
-
ธามโดนรุม อิอิ
-
ชอบมากกกกสถานการณ์แบบนี้ เพื่อน ๆ คะ ถลกหนังหัว เอ๊ยยย ความจริงจากธามให้หมดเปลือกไปเลยค่ะ
-
ฮ่าๆๆๆ ช่วงนี้ธามโดนจัดหนักตลอดเว
ชอบอ่ะเวลาธามโดนรุม ไม่รู้ทำไมรู้สึกดี๊รู้สึกดี ฮ่าๆๆๆๆ
บ้าพี่กันต์ก็น่ารักกันเหลือเกิน คึคึคึคึ
-
ธาม งานนี้ได้ขาวโอโม่แน่....โดนซัก
-
น่ารักเนอะ
มีแต่คำนี้ผุดขึ้นในหัว
-
ยิ้ม แก้มปริค่าา :impress2:
-
ฮาา ธามคงอยากตะโกนใส่หน้าชาวบ้านแล้วล่ะว่า "เออ! กูยอม!" ไล่บี้กันขนาดนี้ ตายๆๆๆๆ :laugh:
-
:serius2: :serius2: :serius2: หมอธามตอบไปตรงๆเลยว่าพี่กันต์กะลังจีบอะ
-
ธามเอ๊ยยยย นี่มันยิ่งกว่าปืนอีก
ใช้บาซูก้าไปเลยดีกว่า
คาดว่าตอนหน้าธามไม่รอดแน่
-
คนน่ารักมักจะโดนรุม หุหุ
-
ปัง! ปังง!! ปังงง!!!
พรุนเลยธามเอ๊ย 5555
-
ฟืนพร้อม น้ำมันพร้อม ไฟพร้อม
เตรียมเผาธามได้เลยค่ะเพื่อนๆ :laugh:
-
เดี๋ยวช่วยยิงอีกคน ฮ่าๆๆๆ น่ารักมากอ่ะทั้งธามทั้งพี่กันต์เลย
ชอบครอบครัวตัว กอ แล้วก็ผองเพื่อนธามมากๆค่ะ ตอนหน้าจัดหนักมาอีกนะคะ
-
งานนี้ธามโดนซักจนขาวจั๊วะแน่ๆ o13
-
ฮ่าๆๆๆ..ไหวมั๊ยอะธาม..ธาม น่ารักหว่ะ..ชอบอะ :man1:
พี่กันต์แม่มโคดน่ารักเวอร์ๆอะ..เวลาอยู่กับธามเนี๊ย :o8:
พี่กฤษ สงสัยจะชอบที่จะมีน้องสะใภ้แบบธามอะ.. :laugh:
แต่ก้องนี่มาเนียนๆหลอกถามแบบตั้งใจซะด้วยดิ่..
:pig4:
-
จิงๆ นี้เรียกว่าเปนการเปิดตัวจะดีกว่าม้ายธามมม
ถึงไม่ได้เปนอะไร แต่มาด้วยกันขนาดนี้ ก้ชัดแล้วววว
การกระทำมันสำคัญกว่าคำพูดไง
-
ธามน่าร้ากกกกกกกกกก
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ธาม แบบว่าน่ารักอ่ะ อ่านไปก็เขินแทนนะเนี่ย อ๊ายยยยยยย... :m3: :m3:
ว่าแต่พี่กฤษณ์ กะ น้องก้อง นี่ซักธามแทบจะขาวเลยแฮะ
แล้วยังต้องมาเจอเพื่อนๆ ลุมอีก
หวังว่าคงไม่โดนซักจนซีดนะจ้าาาา....
555+ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
กว่าจะงานเลิก คงเป็นรังผึ้ง พรุนนนนนนนนนนนนนนนน
-
เอะหรือว่าวันนี้ธามจะโดนจัดหนักแน่ๆ มาต่อเร๊วนะครับลุ้นและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนครับ
-
:z1: :z1: :z1: :z1:อีธาม เคราท่วม :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ธาม!!!! เธอน่ารักมากกก><
เอาเข้าไป55555+ โดนรุมแล้วนั่น สนุกเลยงานนี้ ขาวสะอาดเลยค่าพ่อคู้นนนนนนนน ซักกันซะ
อยากได้หมอก้องจริงจังนะเนี่ย น่ารักอ่ะเป็นเด็กขี้สงสัยด้วย ท่าทางเจ้าเล่ห์พอดูนะนั่น>< 55555+
หนึ่งน่าจะพูดไปเลยนะว่าคนนี้ของธามอยากรู้ว่าธามจะทำหน้ายังไง 55555+
ว่าแต่..พูดขนาดนี้ชุนยังไม่รู้เลยอ่อ? 55555+
ตอนหน้าเอาให้พรุนนะเออ ยิงคำถามเต็มที่เลยค่าคุณเพื่อนๆของหมอธาม 55555555+
-
555+ ธามเจอซักสะอาดแน่ :laugh:
-
:impress2:คึคึ
พาไปเจอแม่เลยพี่กันต์
-
ชื่อตอนฮาได้อีก 55+
ธามนี่น่ารักขึ้นทุกวันๆ เพราะความรักแน่ๆเรยยย
-
ปัง ปัง ปัง !
โดนแทงจากครอบครัวตัว ก.
มาเจอเพื่อนยิงอีก พรุนซะเถอะธาม
ไม่รอดหรอกกก 555
-
น่ารักอ่ะ
-
ธามโดนซักเต็มที่55
-
:really2: :really2:
-
ชอบสามพี่น้องจังไรจัง 55555
เอาซะธามพรุนแล้วมั้งนั่นน่ะ ปรับตัวเร็วๆนะจ้ะหนุ่มน้อย
ไม่วายเข้างานเจอเพื่อนรุมต่ออีก
นี่มันงานเปิดตัวกันต์ธามอ้ะป่าวเนี่ย
-
น้องธามโดนชุดใหญ่เลยแฮะ
แต่ท่าทางยังสบายๆ อยู่
เพื่อนๆ เฮฮามาก
เดี๋ยวพอเมาได้ที่คงได้หลุดอะไรออกมาบ้างล่ะ
-
แนะนำกันต์และธามจัดงานแถลงข่าว ให้ทุกคนได้รู้กันไปเลยว่า~เราคบกันแบบไหน~ :m1:
-
เอาปืนมายิงง่ายไปนะ
ดูท่าพี่กันต์ (และครอบครัว) อยากทรมานธามให้ตายช้าๆมากกว่า :laugh:
-
ชอบเพื่อนธามทุกคนเลยอ่ะ o13
ฮามาก นี่ดีนะที่โกนเคราออกไปแล้ว คึคึ
-
น้องก้องค้าาาา เดินไปไหนแล้วรีบกลับมาด่วนๆ
โอกาสของคนขี้เสือกมาแล้ววววววว
:กอด1: ธามก็น่ารัก พี่กันต์ก็ของหายาก :กอด1:
-
อ่านจบตอนแล้วขอบอกว่า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เท่านั้น เท่านั้นจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่กันต์ทำไมแซ่บเว่องี้อ๊ะะะะะะะะะะ !!! ชอบบบบบพี่เค้าเหลือเกิน พี่เค้าน่ารัก พี่เค้าน่าเอ็นดู
พี่เค้าน่าดูแล พี่เค้าน่าเก็บมาเกาคางดูแลเลี้ยงดูปูเ้สื่อชะมัด >///< เราเขินพี่เค้ามากตอนบอกว่า
แบบธามตอนนนี้ ก่อนหน้านี้ แล้วก็ต่อไป แบบว่ามันฟินนาเล่มากกกกกก !!! เค้าดูมีโมเม้นท์กุ๊กกิ๊ก
ระหว่างกันตลอดเลยอ่ะพักนี้ โฮกกกกกกก ธามมมมมมเดี๋ยวนี้เราพัฒนาแล้วอ่ะ พัฒนาไปมาก
อย่างตอนนี้ก็เหมือนจะเปิด เปิด และเปิดแล้วววว ขอบคุณหนึ่งที่แฉธามท่ามกลางเพื่อนพ้อง
กรี๊ดด เราอยากจะรู้ว่าธามจะบอกเพื่อนว่าอะไรยังไง แล้วยังจะเพื่อนพี่กันต์อีก มันจะมีอะไรแซ่บๆอีกไหม
พี่กฤษณ์กับน้องก้อง อย่าลืมพาน้องธามไปหาอาม้าจะค่าาาาาาาา =///= หี่หี่
-
ธาม ตอนนี้น่ารักอ่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ตอนก่อนเอามีดมาแทง ตอนนี้เอาปืนมายิง ตอนหน้าหมอธาม มิต้องร้องขอว่า "ฆ่ากูเลยแล้วกัน" เหรอ ???
เพราะ ดูท่าเพื่อนสนิทมิตรสหายจะขุดคุ้ยให้ได้อับอายมากกว่าพี่-น้องของพี่กันต์ซะอีก :m29:
-
อร๊ายยยย พี่กันต์จ๋าา
-
:sad4: :sad4:เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:o8: :-[ :กอด1: อ่านไปยิ้มไปแก้มแทบแตก ธามน่ารักมากๆเลย ชอบแบบนี้จังเลย รับรักแบบจริงๆจังๆซักทีดีกว่ามั้ยธาม อิอิ^^
-
:laugh: ขำจริงๆๆ สุขจริงๆๆจ้า ^^
-
โชคดีนะที่ไอ้ชุนเหมือนจะเบลอๆ อาจจะเพราะฉีดกลูต้ามาก
ธามเคราดก
ฮามากกกกกก
สมกับการรอคอย อิอิ ชอบจัง ทำไมตลกอย่างนี้!!
-
ก๊ากกกกกกกก กดไลค์ชุน
ขยี้ธามให้เละกันเถอะจ้า 5555
-
บอกได้แค่่ว่า ธามตายแน่ๆ :m20: :m20:
-
ฮา ธามเอ่ย พรุนแน่งานนี้
-
หมอหมาโดนรุม 555555 .
เสร็จงานนี้ต้องเรียกพี่กันต์หิ้วกลับด่วน โดนสอบสวนพรุนแน่งานนี้
:z13:
-
ตอนที่แล้วโดนมืด
ตอนนี้โดนปืน ตอนหน้าหมอธามคงโดนระเบิด
:laugh: :laugh:
-
ครอบครัวสุขสันต์ของพี่กันต์น่ารักมากอ่ะ
พี่น้องแต่ละคน == บทสนทนาและหน้าตาบ่งบอกได้ว่ามาจากตระกูลเดียวกัน
งานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้ขอให้หมอธามที่รักพรุนน้อยที่สุดนะคะ
><
-
555555555+ พี่ธามพรุนอะ 55555+
พี่กันต์พี่ร้ายมากกก 55555+
เขินแทนพี่ธาม อ่าๆๆๆ น่ารักเกินนน
-
เขินแทนธาม :o8:
แต่งานนี้โดนซักจนเปื่อยแน่ๆ
-
สงสารธามอ่ะ พรุนเลยยยย :laugh:
พี่กันต์จังเด็ดตลอดดดด o13
:pig4:
-
อร๊่าายยยยยยยยย
น่ารักมากคะ
เบนอ่านไปยิ้มไป
เพล้อไปเหมือนคนบ้าเลย
ผู้ชายคนนี้เค้าอยากได้อะ
-
เพื่อนๆธามน่ารักดีอ่ะ
แต่หญิง(?)ชุนนี่เรียกธามเสียมากนะ :laugh: :laugh:
คิดจะงาบพี่กันต์กรุณาดูหน้า'ว่าที่เมีย'ด้วยว่าเป็นยังไง :laugh: :laugh:
แล้วรู้สึกว่าช่วงนี้ดวงธามจะโดนซักฟอกครั้งใหญ่เนอะ
ปล. พี่กันต์มาไข่ทิ้งไว้แล้วก็จากไป ธามก็เลยรับกรรมแต่เพียงผู้เดียว :m7:
-
โอ๊ยยย อยากกด LIKE ตอนนี้ซัก 100 LIKE
-
เรื่องนี้น่ารักอ่ะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก พระเอก พระรอง นี่แบบปากตรงกับใจ เทหน้าตัก รักมากๆ แต่นายเอกนี่แบบ ปากแข็งมาก ธามไม่เท่าไหร่นะ แต่นายนี่แบบ 555555+ แต่ตอนยอมๆให้หมิงนิดๆนี่ก็แอบน่ารักนะเนี่ย
-
โถ่ ธามที่รัก ในที่สุดป้อมปราการก็ใกล้พังทะลาย พี่กันต์รุกต่อไปพี่ อีกไม่นานแล้ว... เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ ฮิฮิ :oo1:
-
ตอนหน้า จำเลยยอมรับคสามผิดซ่ะ
หลักฐานคาตา พยามเป็นร้อย
:กอด1:
-
แอบอยากรู้แล้วว่าถ้าธามไปเจอแม่พี่กันต์จะเป็นยังไง บางทีอะไรๆๆ ที่ธามกังวลอาจง่ายขึ้น ฮ่าาา
-
555 เรียกว่าตายสนิท ตอนหน้าเผาเลยแล้วกัน
ด้านพี่น้องของพี่กันต์เราว่าแค่นี้ยังเบาะๆนะเนี่ย
เหมือนเวลาไม่อำนวยเลยยั้งมือไว้ก่อน :m20:
แต่กลุ่มเพื่อนน้องธามนี่สิ น่ากลัวของแท้เลยล่ะ
งานนี้คงจัดเต็มไม่มีกั๊กกันล่ะ สงสารน้องธามเนอะ
ก็อยากจะหยิบยื่นปืนให้สักกระบอกตามที่ขอมา
แต่ก็อยากรู้เรื่องเหมือนกันอ่ะ o18 รอฟังอยู่เนี่ย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ครั้งที่แล้วก็ มีด
ครั้งนี้ก็ ปืน
(แล้วเมื่อไหร่จะได้ยิง ได้แทง ซะที)
-
ชอบก้อง กฤษดิ์ อะ
ฮาดี
อยากให้ธามเจอกับแม่กันย์ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง >< :impress2:
-
เดี๋ยวเอามีดมาแทง เอาปืนมายิง เจอม๊าธามจะยังไงล่ะเนี่ย
ฮี่ฮี่
-
น้องธามสู้ๆๆ แค่นี้เล็กน้อย
พี่น้องบ้านนี้ ฮาามาก กวนพอกัน
สงสัยงานนี้น้องธามน่าจะพรุนไไปทั้งตังเลยอะ
โดนซักฟอกขาวแน่ๆๆ
แต่พี่กันต์อะ จะน่ารักกกกกกกกกกกกกกกไปไหน :o8: :o8:
-
เรื่องนี้ มันน่าร้ากกกก
รัก 3 พี่น้องนั่นจังเลย อยากอ่านเรื่องน้องเล็ก ไม่รู้ำทำไม 555
รออ่านไปเรื่อยๆ ชอบที่ธามโดยคนอื่นรุก อาการกระอักกระอ่วนของหมอ(เคย)เคราดก มันน่ารักวุ้ย...555
ขอบคุณ และรออ่านต่อนะจ๊ะ จุ้บๆ
-
ก๊ากกกกกกกก
พรุนแน่คุณหมอธามมม o18
-
รักกันจิงจังซ๊ากกกกกกกกทีนะ รอไม่ไหวแล้ววววววว
รักคนแต่ง
-
ธามเอ๊ยยย :jul3:
จะรอดจนจบงานนี้มั้ยเนี่ยยย
ว่าแต่ชอบบ้านกอไก่ทุกคนเลย :o8:
ตอนหน้าเอาเป็นระเบิดดีมั้ยธาม~ (สงสารก็สงสารน่ะนะ แต่ธามเขินมันน่ารักไง เพราะฉะนั้น ทนไปดีกว่านะธามจ๋า!)
-
ตอนแรกอยากเป็น ธาม เพราะกันต์น่ารัก ตอนนี้อยากเป็นกันต์อ่ะ เพราะธามโคตรน่ารัก :impress2:
-
ตามทันแล้ว เย่! :mc4: ติดอย่างหนัก หมอธามโดนจัดหนักพรุนทั้งตัวแล้ว :really2:
-
:t3: :t3: :t3: เค้ารออย่นะ
-
มามะเค้ารออยู่ :z3:
-
คิดถึงพี่กันต์จังงงงงงงงงงงงงงงงงงสุด :m17:
-
มาตามอ่านอีกครั้ง หลังจากเปิดเทอมไม่ได้เข้ามาอีกนานเลย คิดถึง ธาม กับพี่กันต์มากๆๆๆๆ
อ่านจนถึงตอนปัจจุบันแล้ว หวานกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว อยากจะได้คนอย่างพี่กันต์แพ๊คใส่กระเป๋า เอากลับบ้านจังเลย :o8: ดีเลิศประเสริฐศรี อะไรขนาดนี้ ธามน่ารักมากอ่ะ ปล่อยตัวปล่อยใจมากขึ้นกว่าเดิม ทีนี้ก็เหลือรอแต่ให้ธาม บอกว่า รัก เท่านั้นเองงงงง
คู่ หมิง นาย นี่ลุ้นมากกก เริ่มมีอะไรดีๆเกิดขึ้นแล้ว หลังจากสามปีอันทรหดผ่านพ้นไป บางที แค่ความผิดพลาดเล็กๆครั้งเดียว ก็สามารถทำให้เรื่องทุกอย่างมันแย่ได้เนอะ
:กอด1: +1 คนแต่งค่ะ
-
51
ล้วงตับ
...................................................................................................
ไม่รู้เพราะอากาศมันร้อน หรือโดนสายตาเพื่อนทิ่มแทง ผมนี่เหงื่อตกเลย
“ตอนควงผู้หญิงสเปคมึงแต่ละคนก็สุดยอด รอบนี้อะไรคะ คว้าได้แต่ละที ชาติที่แล้วมึงทำบุญด้วยเสน่ห์ยาแฝดเหรอ” ผมว่าถ้าชุนไม่เบลอผมก็เบลอล่ะวันนี้ แล้วพุทธศาสนิกชนโลกไหนกันที่เขาเอายาเสน่ห์ไปทำบุญ จัญไรตายห่า
“ควงผู้ชายบ้าอะไรของมึง” พี่กันต์ยังไม่ทันเดินไปถึงโต๊ะก็มีการออกมติไม่ไว้วางใจผมซะแล้ว ท่านประธานที่เคารพยิ่งเป็นหญิงประเภทสองชื่อชุน แต่สาบานได้ไม่เคยควง ไม่เคยเอาแขนไปเกี่ยวกันเดินเลยสักครั้งเดียวจริงๆ
“ลูบคลำได้เป็นลำเป็นท่อนเมื่อกี้อะไรคะ” โดนใครซักไม่โดน โดนกระเทยซัก คราวนี้มันจะรอดไหม แล้วคำพูดคำจามัน เป็นลำเป็นแท่ง มันคลำอะไรของพี่กันต์วะ ได้แบบนั้นน่ะ ผมคลำแม่งไม่เห็นจะได้แบบนั้นเลย... คลำตัวนะ อย่าคิดไกล
“อะไรเป็นลำเป็นแท่งวะ มึงไปคลำตอนไหน” ไอ้หนึ่งหูผึ่ง ทีอย่างงี้ไวเชียว ก่อนหน้านั้นสวมบทบาทเกย์เลี้ยงเด็กอ่อนเป็นฉากหน้าหรือเปล่าผมก็ชักไม่แน่ใจเท่าไหร่ เบื้องหลังมันน่าจะล้ำลึกนอกจากพนักงานธนาคารรักเด็กธรรมดาๆ
“แขนค่ะ กำลังดี โอ้ยย แค่นึกถึงตอนที่กอดรัดตัวฉันก็คั้นเนื้อครั้นตัวแล้ว” ไอ้ชุนทำหน้าเพ้อ ส่วนผมเงียบครับ ไม่หาเรื่องให้ตัวเอง คีบอาหารเข้าปากทำเนียนไป เดี๋ยวมันไหวตัวกันทันว่าผมมีอาการกับคำพูดบรรยายแขนพี่กันต์ ไม่พิเศษอะไรจริงๆ อยากให้มันรู้ไว้ ก็ผู้ชายกอดอุ่น ตัวหอมธรรมดาๆแค่นั้นเอง หันไปเห็นไอ้ปาล์มยิ้มกริ่มอย่างผู้รู้เรื่องราวทั้งหมดแบบคร่าวๆ สงสัยคงเดาเองเองมีจินตนาการภาพในหัวเรื่องผมกับพี่กันต์ คิดเถอะครับ ความจริงมันไม่รู้อะไรเยอะแยะ เพราะผมเล่าให้มันฟังคร่าวๆเว้นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่สมควรปิดบัง เก็บเอาไว้รู้คนเดียว
“ธามมึง อธิบายค่ะอธิบาย” อธิบายอะไร แขนพี่กันต์เหรอ
“อธิบายอะไร กุไม่รู้”
“เรื่องที่มึงมากับพี่กันต์ได้ยังไงจะไม่รรู้ได้ยังไงอีบ้า คิดไปถึงไหน” เออผมคิดลึกเองล่ะ
“ก็รู้จักกัน ก็เลยมาด้วยกัน” ผมตอบสั้นๆ ไม่มีท่าทีทุกข์ร้อนใดๆ แต่คนทุกข์คืออีชุน
“อิห่า ตอบแบบนี้อย่าตอบกุเลยค่ะ แล้วมึงไปนัดแนะอะไรยังไง มึงเป็นอะไรกับพี่เขาคะ” คำถามนี้ สบายมาก
“ก็รุ่นพี่รุ่นน้อง มึงประสาทแล้ว คิดมาก”
“กุก็รุ่นน้อง ไม่เห็นเขาส่งสายตาลากุเลยวะ” ไอ้ปาล์มมันพูดแทรกขึ้นมา... ไอ้เพื่อนเลว ไอ้ขายเพื่อน
“มึงคิดไปเองละ” ผมต้องเริ่มปัดข้อกล่าวหาแล้วก่อนที่จะโดนยิงคำถามจนพรุน แต่ละคน อย่างกับจะเตรียมมาฆ่าผม ไอ้เพื่อนที่เหลือก็นั่งฟังแบบสนใจใครรู้เหลือเกิน ไอ้พีทตาลุกวาวสอดรู้สอดเห็น ส่วนต้นเรื่องที่กุมทุกอย่างไว้ตั้งแต่แรกไอ้เพื่อนตั้ม ถ้ามันไม่ให้พี่กันต์ไปส่งผมคืนสละโสดมันตอนนั้น ผมว่าคงไม่มีวันนี้ ไม่รู้จะขอคุณหรือด่ามันดีที่เงียบกริบไม่พูดอะไรสักอย่างให้ผมรู้เรื่องเลย
“ธามมึงคบกับพี่กันต์จริงดิ” ไอ้พีทเริ่มผสมโรง
“กุไม่ได้เป็นอะไรกัน” ผมต้องเล่นไอ้ตอบคำถามบ้าๆนี่ไปถึงไหนวะเนี่ย
“ให้มันแน่นะมึง กุรู้กุเห็นนะเว้ย”
“มึงเป็นอับดุลเหรอหนึ่ง” ไอ้พีทถามเหมือนจะเล่นมุขแบบซื่อ... ไอ้หนึ่งกลอกตาด้วยความเอือมระอาเต็มทนผมว่าถ้าทำได้มันหักตะเกียบในมือปาหน้าไอ้พีทไปแล้ว
“เงียบซะมึงไอ้ดำ” ด่าเสร็จมันก็หันมาพูดกับผมต่อ “ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นกุขอได้ไหมวะ” ไอ้หนึ่งยิ้มร่าให้ผม ขอเหรอ ขออะไรของมัน ขอจีบเหรอ ของแบบนี้ขอกันได้ที่ไหน ไปขอพี่กันต์โน่น
“ตามสบาย” ผมพูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ข้างในเริ่มระส่ำระสายแล้ว ไม่ใช่เรื่องไอ้หนึ่งจะไปจีบ แต่มันเป็นเรื่องที่มันรู้มันเห็นนี่ล่ะ ไอ้หนึ่งอย่างกับสำนักข่าวไทย มีอะไรรู้หมด ผมกลัวแต่มันจะเสือกรู้กับเขาอีกคน
“ธาม ถ้ามึงเป็นเกย์จริงๆ มึงก็บอกพวกกุได้นะ” ไอ้ตั้มพูดเบาๆ ผมได้บอกแน่ แต่สักวันนึง ตอนนี้ผมขอก่อนได้ไหม ขอเวลาผมปรับตัวมากกว่านี้ก่อน จากมุมที่ผมนั่งมองไปเห็นโต๊ะพี่กันต์ได้ชัดเจน เผลอมองไปก็เห็นพอดีกับที่โต๊ะกลุ่มพี่กันต์หันมามองแทบทั้งโต๊ะ สบตากับใครสักคนในโต๊ะนั้นแบบบังเอิญ ก็ได้รับยิ้มแบบรู้ทันกลับมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพี่กันต์คงบอกว่าคุยกับผมอยู่
“กุว่าเดี๋ยวคงได้บอก” ไอ้ปาล์มยังคงทิ้งระเบิดลงอย่างต่อเนื่อง
“กุจะได้เตรียมบทเรียนให้มึงในการเป็นเกย์ที่สมบูรณ์แบบ” มันต้องเรียนด้วยเหรอเป็นเกย์
“เอาจริงๆ กุพลาดอะไรไปบ้างวะ” พีทแทรกขึ้นมาอีก มันไม่พลาดอะไรหรอก พลาดน่ะดีแล้ว
“อิเคราท่วมงั้นกุถามมึง ในฐานะที่กุคบหาสมาคมกับมึงมานาน กุถามมึงคำถามเดียวมึงตอบมา แล้วกุจะยอมละเว้นชีวิตมึง” ช็อคล่ะผม ขอร้องอย่าให้มันถามอะไรที่ทำให้ผมต้องโกหกเลยเพราะไอ้ปาล์มมันฟ้องแน่
“ถามมาเลยอีชุน กุตอบได้”
“มึงมากับพี่กันต์ได้ยังไง ขอละเอียดๆค่ะอีกดอก”
ถุ้ย...
เสียงทั้งโต๊ะแทบจะร้องขึ้นพร้อมกัน ผมหัวเราะเบาๆอย่างผู้มีชัยชนะ ท่าทางชุนมันจะเมากลูต้าจริงๆ เพราะมันถามคำถามได้ง่อยมาก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพอพ้นงาน แล้วไปต่อที่อื่น คงมีการซักแบบเอ็กคลูซีฟโดยไอ้หนึ่งเป็นแน่แท้ ดูท่าทางมันคันปากมากแล้วตอนนี้
“มึงรู้จักพี่หมิงกันไหม คนที่เชฟ เขาอยู่ตอนโดเดียวกับกุ พี่หมิงเป็นเพื่อนสนิทกับพี่กันต์ พี่เขาต้องมารับพี่หมิงอยู่แล้ว กุเลยมาด้วย ไม่มีอะไรยุ่งยากเลย”
...สบายๆครับคำถามนี้ รอดตัว
“กุว่ามันทำบุญด้วยเสน่ห์ยาแฝดจริงๆว่ะ” ไอ้หนึ่งพึมพำเบาๆ ผมรินเบียร์ให้ไอ้ชุนเป็นการตบท้าย มันถอนหายใจหงุดหงิดคว้าแก้วเบียร์ซดแล้วเดินบิดตูดกลับโต๊ะมัน ผมโบกมือบ้ายบายไอ้ชุนอย่างสบายใจ แต่ไม่ทันเอามือลง ไอ้หนึ่งก็มากระซิบข้างหูแบบเสียวๆให้ขนลุกเล่นว่า
“มึงอย่าคิดว่าจะรอดนะหมอ กุก็มีคำถามเด็ดเหมือนกัน”
ณ วินาทีถ้าเปรียบเพื่อนเป็นหนัง ไอ้หนึ่ง ผมให้มันไปเลยเรื่องซอว์ มันหลอน มันตามล่า มันไม่เลิก!
บรรยากาศแห่งมิตรภาพดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แต่ผมพยายามไม่แตะเบียร์ เพราะกลัวกึ่มสติขาดก่อนเวลาแล้วจะโดนล้วงตับเอานี่ล่ะ เรื่องเก่าถูกขุดคุ้ย ตอนม.หกที่วิ่งหนีตีนกัน โดนเอ็น ไล่มาเรื่อยตอนกีฬาสี ตอนมัธยมต้นที่หัวเกรียน ไอ้ตั้มที่แสนดีเสมอต้นเสมอปลายผู้ต้องตามเพื่อนกลับมาในลู่ทางที่มันควรจะเป็น ผมกับไอ้ปาล์มที่ตัวติดกันตั้งแต่อนุบาล ฉี่รดที่นอน ตกบ่อปลาในโรงเรียน ไอ้หนึ่งที่รู้ว่าตัวเองเป็นเกย์เพราะเสือกของขึ้นตอนเข้าค่ายลูกเสือแบบต่อหน้าต่อตาเพื่อนนับสิบ ไอ้พีทคนที่อกหักทีไรก็ชอบลากคนอื่นไปร้องคาราโอเกะเพลงบอดี้แสลมทั้งที่เสียงมันฟังหมาฉี่รถสังกะสียังเพราะกว่า เรื่องมันอาจจะไม่เป็นวีรกรรมสุดเท่เหมือนกลุ่มอื่นเพราะตอนเรียนผมมันพวกเด็กธรรมดาเรียนบ้างเล่นบ้าง ไม่หล่อไม่เท่ ไม่ได้เป็นนักกีฬา
...คงไม่เหมือนพี่กันต์ ก็รายนั้นเขา หล่อ รวย นักกีฬา เด็กกิจกรรม เรียนเก่ง คนดัง ครบสูตร
...................................................................................................
กันต์ talk
เดินออกห่างจากกลุ่มเพื่อนธามแบบยังปลอดภัย เกรงใจนะที่ต้องทำให้ธามโดนเป็นเป้านิ่ง ที่เหลือไม่รู้จะช่วยยังไงคงให้ธามมันไหลเอาเอง ผมรู้ว่าธามยังไม่ค่อยอยากบอกกับใครอะไรมากนัก ผมไม่เดือดร้อน ถ้าธามขอจะปิดเรื่องนี้ผมก็จะทำให้ แต่อย่าวว่าแต่ธามโดนเลย ผมเองก็มีเหมือนกัน สายตาเพื่อนที่มันรู้เห็นผมมาเป็นอย่างดียิ้มแสยะเตรียมล้วงทุกเรื่องรอผมอยู่แล้ว
“ดูเหมาะกับมึงนะคนนี้ แต่มีโอกาสสูงที่มึงจะแทงไม่ลงเพราะไซส์ต่างกันไม่มาก อาจจะโดนขัดขืนได้” ไม่ทันจะหย่อนก้นลงนั่งไอ้เพื่อนเวรก็วิพากษ์วิจารณ์ ผมหัวเราะฮึๆ รับกับคำวินิจฉัยของไอ้โย เพื่อนกลุ่มเดียวกับผมตั้งแต่ม.ต้น โยตอนนี้ทำอาชีพเป็นเจ้าของร้านอาหารหลายร้านกิจการครอบครัว หนึ่งในนั้นมันเป็นหุ้นกับผมทำโรงเบียร์ด้วย หน้าตาโยมันพอมองได้ในที่แสงสลัว แต่เงินหนักคารมดีมาก หญิงเลยไม่ขาดมืออย่างไม่น่าเชื่อ
“กุไม่ได้มอมเหล้าไปปล้ำแบบมึงไงเหี้ยโย อย่าเอาประสบการณ์มึงมาประเมินกุ” ผมนั่งลงที่เก้าอี้ว่างหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ ข้างซ้ายเป็นไอ้หมิงที่นั่งไม่ขอออกความเห็นใดๆ ส่วนข้างซ้ายคือไอ้ปูนอีกหนึ่งหุ้นโรงเบียร์ ปูนเป็นทนาย เชี่ยวชาญเรื่องคดีแพง เงินๆ ทองๆ เป็นพิเศษ กว่าจะเรียนจบขึ้นโรงพักหลายรอบ ไม่ใช่ไปมีเรื่องชกต่อย แต่ที่ขึ้นเพราะไปแจ้งความ โดนรุมตีนบ่อยเพราะปากพล่อยๆของมัน แต่ถึงมันไม่พูดอะไรหน้ามันก็กวนตีนอยู่แล้ว สถานะโสดมาก ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้แฟนที่ปากจัดกว่าตัวเอง
“ยังไม่ได้ใช่ไหมมึงเลยพูดแบบนี้ เกย์สำเร็จรูปดีๆมีไม่เอา อยากได้เกย์แฮนด์เมด ดีไอวาย” นี่คือประโยคจากปูน ปากดี ปากเปราะ
“เมดมานานแล้วด้วยมึง ตั้งแต่สมัยเรียนยังไม่ได้” อีกเสียงทับถมมาจากภู ภูคืออีกหนึ่งเพื่อนร่วมอุดมการณ์ของอีกหนึ่งคนนอกจากไอ้หมิง มั่วได้มั่วดี คั่ว ควง เยอะซะจนกล้วว่าเอดส์จะแดกมันสักวัน แต่จะไปห้ามอะไรได้ก็หล่อรวย หุ้นหลักโรงเบียร์ผมไอ้ภูก็เป็นคนถือมันเป็นผู้จัดการร้าน หน้าที่การงานก็อำนวยให้มันมีไม่ขาดอยู่ เพราะอาชีพตอนกลางวันของมันคือเภสัชกรขายยา ใครมาซื้ออะไรที่น่าจะเข้าข่ายเข้ากันได้ล่ะเสร็จมัน บางทีแทนที่จะได้ถุงยางไปใช้กับแฟนก็เสือกได้มาใช้กับมันแทนซะงั้นล่ะ
“โหมึงก็พูดซะไอ้กันต์เสีย” ดีมากไอ้หมิง พูดจาดีๆ ความผิดยังมีอยู่บานเบอะสำหรับมัน ถ้ามันไม่เปิดประตูนะ เมื่อเช้านี้ผมคงได้เก็บเล็กเก็บน้อยไปแล้ว โอกาสยิ่งหายากๆ แล้วมันทำพังทลายลงในพริบตา
“มึงอยู่คอนโดเดียวกับน้องเขานี่หว่า ไมมึงไม่จีบเองเลยวะ ก็ดูน่ารักดี” ไอ้โอมช่างเสี้ยม คู่หูไอ้ปูน ต่างกันตรงที่ว่าโอมมันเลือกคนเลือกเวลา แต่ไอ้ปูนไม่เลือก อยากพูดแม่งก็พูด ปัจจุบันนี้โอมทำงานเป็นนักวิจัยใช้ทุนอยู่ เงินเดือนน้อย แต่มันอุดมการณ์แรงแถมรวยจะแคร์อะไร ทำงานวิจัยพวกเกี่ยวกับป่า ต้นไม้ พันธุ์สัตว์อะไรพวกนี้
“ไม่ๆ กุมีของกุแล้ว” ไอ้หมิงตอบอย่างร่าเริง ได้ข่าวมาว่านายยอมคืนดี ชีวิตสุขสันต์แล้วมัน
“น้องชื่ออะไรนะมึง”
“ธาม” ผมตอบเรียบๆ แต่ไอ้เพื่อนทั้งโต๊ะเสือกดันหัวเราะขึ้นมา
“เฮ้ย นี่มันเด็กซุกของมึงตั้งแต่สมัยเรียน” ไอ้ปูนร้องขึ้นมา
“ใช่เลย กุนึกออกแล้วว่าทำไมหน้าคุ้นๆ ที่มึงเคยสอนกีต้าร์ ไอ้เหี้ยเอ้ย แม่งตอนเรียนกุอย่างเพ้อ ถ้าไม่ใช่ของมึงเสร็จกุไปละ” ไอ้ภูเรียกความทรงจำขึ้นมา ธามน่ะคนสนใจเยอะ แต่ไม่มีใครไปยุ่งด้วยสักคน ไม่มีใครกล้าจีบ ได้แต่มองกันทั้งนั้น ขนาดผมเองก็ยังได้แต่มอง
“ยังไม่ได้อีกเหรอวะ” โอมถามเสียงเหนื่อยใจ เดือดร้อนแทนผมกันจังเลยวะแต่ละคน
“ใกล้ละ จีบอยู่”
“ถ้าเป็นแบบคู่ปกตินี่เค้าเรียกว่ารักจริงหวังแต่งป่ะมึง คนนี้ป่าววะ” พึ่งจะมีคำถามดีๆขึ้นมาจากไอ้รัน นั่งเงียบมานานพึ่งเปิดปาก รันแต่งงานไปเมื่อปีที่แล้ว แต่งเร็วมาก แต่มันก็คบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียน จะรออะไร และตั้งแต่แต่งงานมา รันหายหัว รันเงียบ ไม่กินเหล้า และได้ข่าวว่าเมียกำลังท้องอ่อนๆ แฟมิลี่แมน เอาเป็นว่าคนนี้คือคนที่สมประกอบสุดแล้ว ตอนเรียน ผมสนิทกับรันเป็นพิเศษอันเนื่องมาจากนิสัยอันน่าคบหาของมันนี่ล่ะ
“คงงั้นแหละมั้ง เจอก้องกับกฤษณ์มาแล้ว” สำหรับธาม ธามเป็นแฟนคนแรกของผมที่เจอกับพี่น้องผมแบบตรงๆ คนอื่นน่ะไม่เคย อาจจะเคยเจอโดยบังเอิญ ซึ่งไอ้สองคนนั้นก็อยากรู้อยากเห็นเหลือเชื่อ โดนเฉพาะกฤษณ์ ทั้งที่มันควรจขับรถมาเอง แต่เพราะอยากเห็นธาม เลยขับรถมาจอดบ้านผมแล้วก็นั่งรถมาด้วยกัน โคตรบ้า
“ไอ้เชี่ย ยังไม่เป็นแฟนกันเลยนะมึง พาเจอพี่น้องมึงซะละ มึงแมนสัส”
“แล้วปกติกุไม่แมนตรงไหน” ผมถามเสียงทีเล่นทีจริง
“โหไอ้ห่า ไม่น่าถาม” ไอ้ปูนทำสีหน้าเอือมระอาเต็มทน
“กังขาในความแมนกูมาวัดดูได้นะ ตัวต่อตัวเลย” ผมยักคิ้วให้มัน
“มึงแมนเกินไปนั่นแหละกันต์ปัญหาใหญ่ของมึง” ประโยคสรุปของไอ้โยที่ผมยิ้มรับแบบน่าชื่นตาบาน ก่อนจะลงมือกินอาหารตรงหน้า ก็แอบมองไปที่โต๊ะของธาม หมอธามนั่งหัวเราะนั่งยิ้มกับเพื่อน แต่ก่อนผมได้แต่มองเหมือนไม่มีวันจะได้มากอด แต่วันนี้ มันเกินที่ผมหวังไว้ไกลมากแล้ว
..............................................................................
ธาม talking
งานใกล้เลิก เดี๋ยวพวกผมจะไปต่อกันแล้ว ได้ข้อสรุปว่าจะไปผับใหญ่ย่านดัง ตั้มไม่ขอไปต่อ ตามประสาผู้ชายแสนดีกลับบ้านไปหาภรรยาที่รออยู่ ส่วนหนุ่มโสดแบบผมก็ต้องก้าวกันต่อไปครับ ก่อนไปก็ขอปลดปล่อยของเหลวก่อนไป แบบเดิมครับ สมาคมคนอั้นฉี่ไม่ค่อยได้ก็มีผม ไอ้หนึ่ง ไอ้พีท ไม่เข้าใจว่าทำไมจะไปห้องน้ำทีไรก็มีแต่พวกผมสามคนปวด ลุกจากที่นั่งไอ้หนึ่งก้ดันจงใจเดินผ่านโต๊ะพี่กันต์แบบไม่มีปิดบังเลยว่าเป็นแผนของมัน ไอ้ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับนอกจากจะเดินตามหลังมันไป ไอ้พีทเดินนำไปแล้ว มันเป็นเพื่อนซื่อๆที่ไม่รู้ทันเกย์เจ้าเล่ห์สวมบทนายธนาคารรักเด็กอย่างไอ้หนึ่ง
“จะไปแล้วเหรอธาม” เอาแล้วไง ทีแรกผมกะเดินผ่านเฉยๆ อาจจะมียิ้มทัก แต่เอาอีกแล้ว พี่หมิง ผมว่าหมดงานนี้บางทีมิตรภาพพี่ๆน้องๆ และเพื่อนร่วมตึกร่วมคอนโดอาจจะควรจบลง เพราะเทียบกับเรื่องแบ่งเบาภาระแล้วพี่หมิงจะหาเรื่องเพิ่มภาระให้ผมมากกว่า
“จะไปแล้ว ไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวจะไปต่อ” เอาวะชวนคุยผมก็คุยเลย เพื่อนพี่กันต์แต่ละคน เงยหน้ามองผมอย่างสนอกสนใจ กลุ่มเพื่อนพี่กันต์ หล่อซะครึ่ง หน้าแบบคนทั่วไปอีกซะครึ่ง และหน้าเหมือนโจรอีกหนึ่ง ยังดีนะที่ไม่ใช่บอยแบนด์ทั้งกลุ่ม
“ไปไหน” เสียงนุ่มๆถามพร้อมสายตาที่ไม่รู้ส่าควรจะตีความว่ายังไงดี มันเหมือนจะบอกว่า
...จะหนีไปไหน
...ไม่กลับด้วยกันเหรอ
...คุยกันก่อนไม่ต้องรีบ
ผมมองพี่กันต์กลับไม่รู้จะทำหน้ายังไงดูก็รู้ว่าคนทั้งโต๊ะจ้องจับผิด โดยเฉพาะพี่คนที่ผมจำได้ว่าเคยเห็นที่งานแต่งไอ้ตั้ม มองผมแบบกรุ้มกริ่มมาก
“จำชื่อร้านไม่ได้อ่ะ แต่เป็นผับ” ผมยักคิ้วชวน ไม่ได้ตั้งใจจะเปิดเผย เปิดตัวแต่เมื่อกี้มันลืมตัว
“อยากได้คนเลี้ยงไหมน้องธาม” เสียงถามมาจากคนที่มองผมนั่นแหละ
“ภูมึงจะข้ามหน้าข้ามตากุไปไหม” พี่กันต์หันไปถามเพื่อนเสียงขำๆ ไอ้พีทเดินไปไกล แต่ไอ้ที่ยืนยิ้มรับฟังการสนทนาอยู่เนี่ย ถ้ามีมีดมันคงเอามาแหกอกผมแล้ว
“ธามไปละ” เผ่นล่ะผม อยู่นานกว่านี้ผมมีหลักฐานดิ้นไม่หลุดแน่
“อืม” พี่กันต์ยิ้มให้ แต่ยิ้มหวานไง ทั้งปากทั้งตา... ชัดเจน แต่ที่ชัดยิ่งกว่าคือไอ้ปากเวรผมมันยิ้มตอบไปแล้ว ไอ้หนึ่งเอามือมากระทุ้งหลังผมแล้วไง อย่าควักตับผมออกมานะ ผมกลัวมาก
ผมยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผากตอนเดินออกมา ไอ้หนึ่งหัวเราะเบาๆในลำคออย่างชั่วร้าย ผมว่าผมไม่รอดจริงๆ คิดผิดแล้ว ที่จริงผมไม่คิด แต่พี่หมิงผิด ถ้าไม่ชวนคุยนะแม่งรอดแล้ว!
“ฮึๆ มึงนะไอ้ธาม กุไม่ถามแบบไอ้ชุนแน่ เพราะกุไม่ได้เมากลูต้า และกุไม่เคยเมาก่อนมึง ถ้าไม่เล่าให้กุฟังในคืนนี้ กุจะจัดการอย่างแน่ใจว่ามึงจะต้องคายทุกอย่างออกมามากกว่าที่มึงต้องการอยากให้กุรู้แน่ไอ้หมอเหี้ย” ไอ้หนึ่งกระซิบผมอีกแล้ว ไม่แน่ว่าบางทีก่อนผมกับพี่กันต์จะได้พัฒนาผมอาจจะล้ำหน้าไปกับไอ้หนึ่งภายในคืนเดียวถ้ามันยังขยันกระซิบกระซาบกับผมอยู่แบบนี้ ส่วนคำว่าหมอเหี้ยจะถือว่ามันเป็นชื่ออาชีพว่าหมอรักษาสัตว์เลื้อยคลานไม่ใช่คำด่าแล้วกัน
“มึงหึงกุหรือเปล่าหนึ่ง หรือจริงๆแล้วมึงแอบชอบกุวะ” ผมพูดแถไหลเปลี่ยนเรื่อง เรียกหน้าหน้าเอือมระอาจากไอ้หนึ่งได้
“ถ้ากุเล็งมึงนะธาม วันนี้กุจะยัดเยียดความเป็นผัวให้มึงแบบที่มึงไม่รู้ตัวเลยตอนมึงทำ” แล้วมันก็หัวเราะใส่ผม... โชคดีแล้วจริงๆที่ผมไม่ใช่เหยื่อมันยังไม่อยากเป็นผัวเพื่อน
...โคตรกลัวมันเลย จริงๆ ไม่ได้กลัวมันจะทำร้ายร่างกายอะไรนะ เพราะผมตัวใหญ่กว่า และมันดูไม่มีเรี่ยวแรง แต่กลัวมันมอมเหล้าล้วงความลับนี่ดิ ในกลุ่มผม ไอ้หนึ่งคอแข็งที่สุดแล้ว ผู้กำชัยทุกสนามการดวล เกย์ผู้รอบคอบ รักเด็ก เจ้าเล่ห์ และเชี่ยวชาญเรื่องชาวบ้านแต่ไม่เคยปล่อยให้เรื่องตัวเองรั่วไหล
“พีท รอกุด้วย” ผมตะโกนเรียกไอ้พีทที่เดินไม่รอใคร มาเดินด้วยกันเหอะขอร้อง ผมไม่อยากอยู่กับไอ้หนึ่งสองต่อสองแล้ว กลัว!
…………………………………………………………………………………………………..
ไปไหนไม่พ้นครับ กลับมาจากเข้าห้องน้ำ เพื่อนก็เตรียมลุก ไอ้ด้วยความที่ไม่ได้เอารถมา ไอ้หนึ่งเสนอตัวแบบผมไม่ต้องการว่าให้มันติดรถมากับผม ทั้งที่ผมจะถลาไปนั่งกับไอ้ปาล์มแล้วเชียว ไอ้เสี่ยก็รู้เห็นเป็นใจส่งผมไปหาอสูรแปลงกายหน้าใสใจเหี้ยมอย่างไอ้หนึ่ง ผมจะแชช่งให้มันสองคนได้ไปครองคู่ชู้ชื่นเป็นผัวมันกันสักวันดีไหม ร่วมมือแหกอกล้วงตับผมกันดีนัก ผมถูกจี้ตัวมายังลานจอดรถโดยมีกุญแจรถแทงหลังยิกๆ
“มึงจะโหดไปไหมหนึ่ง แค่เรื่องกุเนี่ย”
“จะเป็นเกย์แต่ไม่บอกกุ มึงต้องโดนแบบนี้แหละ” ผมต้องรายงานตัวใช่ไหมสรุป
“กุไม่ได้เป็นเกย์นะ” ผมบอกมันทำหน้าซื่อ
“พี่กันต์เป็นทอมเหรอ หรือมึงเป็นนางเอกเกาหลีที่ปลอมตัวมาแล้วยี่สิบกว่าปี” จะเลือกข้อไหนดีล่ะผม
“พี่กันต์เป็นทอม มึงไม่รู้เหรอ” ผมตอบแล้วหัวเราะฮิๆ ไอ้หนึ่งแทบเอากุญแจรถแทงคอ ไอ้โหด กุเพื่อนมึงนะ มันปลดปล็อครถสั่งผมขึ้นขึ้นไปนั่งส่วนมันอ้อมไปด้านคนขับ เสียงประตูรถปิดนิ่มๆ รถไอ้หนึ่งหอม สะอาดสะอ้าน มีของเล่นเด็ก ด้านหลังมีเบาะที่นั่งสำหรับเด็กโดยเฉพาะ ถ้าไม่รู้จักมันก็คิดไปแล้วว่ามันมีลูก ต่างจากรถผมโดยสิ้นเชิง รก และรังหนูมาก ไอ้หนึ่งสตาร์ทรถ ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงแบบไม่ขออนุญาต... ทายซิมีเพลงอะไร
คุณเก็บความลับได้ไหม ถ้าผมนั้นมีอะไรจะบอก ถ้าผมไว้ใจระบายมันออก คุณเก็บความลับได้หรือไม่...
ไอ้หนึ่ง... มึงเก็บความลับได้ไหม ฟังเพลงแล้วก็ก็หันไปมองหน้ามันที่ยิ้มขำๆกับเพลงที่เปิดมาถูกจังหวะ
“กุจะเพิ่มความกล้าเปิดปากของมึงด้วยการเกริ่นเล็กๆน้อยๆ” มือจับพวงมาลัย ปากก็พูด ผมเงียบฟังมัน เพลงก็เปิดคลอเบาๆ ไอ้หนึ่งพูดต่อ “เรื่องพี่กันต์ กุเห็นนะ ตั้งแต่ตอนเรียน แต่กุไม่คิดว่ามันจะมีภาคต่อ ถึงมึงจะบอกว่าตอนนั้นมึงไม่คิดอะไร สมองมึงอ่ะไม่ แต่กุว่าใจมึงน่ะไปแล้ว”
“รู้ดีจังนะมึง” ผมประชดมัน
“ไม่รู้ได้ไง ตอนนั้นกุชอบมึง”
ห๊ะ!
.............................................................................................12-5-2012
มาช้า ขอโทษนะทุกคน เราเพ้ออ่ะ เลยยังไม่ได้มาพิมพ์เรื่องอัพสักกะที
บทนี้ก็ยำมั่วถั่วต้ม หนึ่งมาแรง ผู้ชายรักเด็ก บทหน้าก็ตามนั้นแหละ หนึ่งล้วงตับธาม ยังไม่ค่อยงงๆนะตอนนี้ แต่ไม่รู้จะพูดยังไงดี 55555555555555555 เอาเป็นว่า อ่านกันให้สนุก ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกยอดวิวที่ทำให้หนูมีวันนี้ หนูขอบคุณค่ะ
ปล.รักนะ ยุบๆ
-
เย้ มาจิ้มๆๆๆคนเขียนทันด้วย
ธามช่างน่าสงสาร บอกๆเพื่อนไปเถอะจ้ะ
เผื่อเค้าจะแนะนำอะไรดีๆไปใช้ได้ในอนาคต อิอิ
ว่าแต่พูดจริงป่ะว่าหนึ่งเคยแอบชอบธาม
ม่ายยยยย :z10:
-
แอร้ยยยยยยยยยยยย ธามสู้ๆ ธามสู้ๆ
แค่นี้ไม่ถึงตาย แค่ตับหายไปแล้ว โดนล้วงไม่เหลือแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตัดจบได้ หะ!!! o[]O !!! แบบหมอธามมากๆ ค่า
-
โอ้ยยยย ค้างงงงงง :a5: :z3:
-
สนุกอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ทำไมหนึ่งทิ้งท้ายเยี่ยงนี้ :z3:
มาต่อเร้ววววววววววววววววววว :z13:
-
555 ลุ้นๆธามจะคายความลับออกมาแค่ไหนน้อ
-
อร๋าย หนึ่งชอบธามเหรอเนี้ย
-
ห๊ะ ช็อค!!!!!
หนึ่งทำช็อคคคคคค OoO!!!!!!
>//////<
-
ล้วงลับตับแตก!!!
จริงหรือไม่...
โดนหนึ่งถามแน่ 555 :laugh:
-
หนึ่งอ่าา แอบชอบไม่รุกตั้งแต่ตอนนั้น
แต่ตอนนี้ขอสั่งห้าม!
เพราะธามเป็นของพี่กันต์คนเดียวววว >////<
-
ขอ ห๊ะ ด้วยคนกับธามที่เลิฟ แหม่ หนึ่งนี่เพื่อนสนิทแอบคิดไม่ซื่อเหรอเนี่ย
ไม่ใช่ว่าจริงๆตอนนี้ก็ยังแอบชอบอยู่นะ อิอิ
แหม่ ถึงจะฮาแต่ไม่มีช็อตกันต์ธามหวานจนมดเอือมเลยอ่ะ อยากได้หวานๆอ่ะตะเอง จัดมาหน่อยเร็ว คึคึ :impress2:
-
ธามจะโดนหนึ่งล้วงตับ!!!
ตอนหน้าโดนจัดหนักแน่ ๆ อ่ะธาม 5555
-
ห๊ะ..ซะงั้นอะหนึ่ง
ไปไหวมั๊ยเนี๊ย ธาม..ฮ่าๆๆๆ
-
อ่านสองตอนนี้จบไม่มีอะไรจะพูดเลยนอกจาก
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :jul3:
เพื่อนธาม เพื่อนพี่กันต์ แม่งฮาไม่แพ้กันเลยทีเดียว
เดี๋ยวนี้ธามโคตรน่ารัก
เริ่มมีบรรยากาศสาวน้อยหลุดมานิดๆแล้วนะธามจ๋า
:-[
แล้วอิตอนจบนี่มันยังไง
เพื่อนหนึ่งเมิงเคยคิดจะแดร๊กเพื่อนเมิงเร้อ!!!
o22 :a5:
OMG แม่โว้ย ธามสเน่ห์แรงแท้พ่อคุณ
-
หนึ่งแรงมากก หมอธามช็อคไปเลย 555
ตอนหน้ากลับมาฟังน้องหนึ่งล้วงตับต่อ
-
โอเอ็มจียยยยยยยยยยยยยยยยยยย์ !!!!! O.O O.O O.O สิ่งที่ชั้นเพิ่งอ่านจบไปตะกี้มันคืออ่ารั๊ยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!
หนึ่งเคยชอบธามสมัยเรียน โอมายก๊อดดดดดดด !! ชั้นละช็อคซีนีม่าจริงๆจังๆอลังการหนังตะลุงเลยอ่ะ !!!
แบบไอที่พี่กันต์ทำมาทั้งตอนนี่มันมาจบอยุ่ตรงประโยค *ไม่รู้ได้ไงตอนนั้นกูชอบมึง*
โอ้ววววววว อย่างธามนี่เค้าเรียกว่าร้อนแรงของจริงอ่ะ ! จะว่าไปทั้งทะเล้นทั้งฮาและน่ารักแบบนี้ใครจะไม่ชอบ
คนอ่านยังชอบเลยอ่ะ 5555 ตอนธามโดนล้วงลับตับแตกตลกมากกกกกกกก ชอบๆๆๆ พี่กันต์ตอนโดนล้วงก็น่ารัก
คือพี่เค้าหน้าด้านอะเนอะ แบบใครถามอะไรก็ตอบกันตรงๆไม่มีปิด สู้ธามไม่ได้เลยแถได้โล่ห์ ฮ่าๆๆๆๆๆ
และขอชื่นชมพี่หมิงทำดีมากค่าาาาา !! ที่ทักธามเลยทำให้เกิดโมเม้นท์หวานๆแบบนั้น คิคิ น่ารักอ่ะ =///=
รออ่านตอนต่อไป ถ้าเป็นละครช่องสามก็อยากจะบอกว่าเนื้อหากำลังเข้มข้น ตัวละครกำลังแสดงความรู้สึก กรี๊ดดด หนุกอ่ะ !!
-
สุดๆๆๆ เรื่องนี้บอกได้คำเดียวว่าสุดๆๆๆ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
อยากให้คนเขียนที่รักมาต่อไวๆ
-
มาต่อให้ไวเลยค่า ค้างอลังการงานสร้างมากมายยย
ขอกรีดร้องดัง ๆ พี่กันต์โผล่มานิด ๆ แต่โคตรน่ารัก !
ตอนต่อไปนี่ได้เวลาย้อนสู่วันวานอีกแล้วใช่มั้ยคะเนี่ย 55 ชอบ ๆ
ตอนนี้ขอพี่นายพี่หมิงด้วยนะค้า อยากรู้ข่าวความเป็นไปในคู่นี้
:impress2:
-
ไม่รู้เขินอะไร แต่อ่านแล้วมันเขินว่ะ :-[
หนึ่งสารภาพรักตอนนี้ ... คงเป็นอย่างพี่กันต์ว่า คนชอบเยอะแต่ไม่กล้าจีบ
ปฏิบัติการล้วงตับกินเวลายาวนานมาก สามตอนเข้าไปและ ยังล้วงตับหมอธามไม่ได้ พยายามเข้านะหนึ่ง ฮ่าๆๆๆ
-
โดนแบบนี้ ธามเอ่ยยยย :laugh:
-
จะแก้ตัวได้อีกนานไหมธามเอ๊ย เสน่ห์แรงจริงๆพ่อคุณ
แต่ก็เสร็จพี่กันต์แล้วละ ชอบความด้านของเฮียแกจริงๆ
รอนายกะไอ้ต่างด้าวหมิงอยู่นะคะ ว่าจะเริ่มหวานกันยัง
-
แอบอึ้งประโยคสุดท้าย :a5:
รอธามโดนล้วงตับต่อ :impress2:
-
เพื่อนธามแต่ละคน.....เตรียมล้วงคำตอบกันสุดชีวิต o18
:laugh:
-
:serius2: :serius2: :serius2: ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
งั้นตอนหน้าขอ หนึ่ง Talk นะครับ 55555
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ธามแม่งฮอตจิงอะไรจิง
-
แอร๊ยย !!! ธามเอ๋ยยยยย ไม่รอด !
แอบอึ้งกะหนึ่ง กูชอบมึง ! แต่เชื่อเถอะว่าตอนนี้หนึ่งไม่อยากตีฉิ่งหรอก 5555555
-
น้องธามน่ารัก :man1:
-
น้องธาม เสน่ห์แรงเหลือนเกิน ไม่แปลกใจว่าทำไม 8 ปีก่อนพี่กันต์ถึงยังไม่ได้ ธามไปครอบครอง(เพราะไม่ได้เขียนตอนมัธยมไง)
ตอนหน้าอยากจะลุ้นธามนะว่าถูกล้วงอะไรไปบ้าง แต่เปลี่ยนมาลุ้นว่าธามจะเสร็จหนึ่งแทนหรือปล่าว..มีบอกชอบด้วย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เกย์เเฮนด์เมด ดีไอวาย คิดได้ไงเนี่ย! ชอบๆๆ โดน! 555
-
เสน่ห์แรงจังนะธาม
มีคนแอบชอบเยอะน้า
-
อร้ายยย สั้นไปอ่ะ :m15:
น้องหมอธาม น่ารัก :impress3:
-
เสน่ห์แรงจังนะหนุ่มธาม
มางานรวมรุ่นคนปลื้มธามรึเปล่าเนี่ย :L1:
-
ถ้ารับสารภาพโทษอาจลดลงครึ่งนึงนะธาม :m20:
พี่กันต์น่ะเค้าสบายเพราะเค้ารับอย่างหน้าชื่นตาบาน
อยากจะประกาศซะด้วยซ้ำ แต่ติดอยู่ที่ธามนี่แหละ
พี่กันต์เป็นปลื้มได้น้องธามผู้มากเสน่ห์มาเป็นแฟน
ตอนนี้โดนล้วงตับ แล้วเมื่อไรจะโดนกินตับน้า :z1:
หนึ่งก็เคยชอบธามหรือนี่ o22 อือออ มันเป็นอดีตๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
เอาเป็ดไปหนึ่งตัวจ้ะ
-
เข้าแผนล้วงตับของหนึ่งแล้ว
หนึ่งเคยชอบธามจริง หรือว่าเอาตัวเข้าแลกเพื่อล้วงความลับ
-
โอ๊ะ....เจ้หนึ่ง แร๊งงงงงงง :z2:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
อ๊ากกกกกกกกกก เข้ามาเพราะคิดว่าธามจะโดนพี่กันต์ล้วงตับจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
ไม่ใช่กลายเป็นว่าโดนหนึ่งล้วงนะ ฮ่าๆๆ มีแอบชอบด้วย ฮอตจริง!!
ปล. อยากเห็นธามเสียตัวแล้ว :z1: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เราว่าชุนน่ากลัวแล้ว แต่หนึ่งแมร่งน่ากลัวกว่าหว่ะ o21
ตายแน่ธาม สงสัยจะโดนล้วงจนหมดไส้หมดพุงแน่ ๆ งานนี้ :sad2:
-
ธามมีคนปลื้มเยอะนะเนี่ยยย
ชอบจังแทนตัวว่า ธามยังโง้น ธามยังงี้ เห็นแล้วมันน่า..จริงๆเลย :oo1:
รอนะจ๊ะตัวเอง ^_^
-
ตับหมอธามจะเหลือมั้ยเนี่ย?หนึ่งล้วงซะ
-
:really2: :really2:
อยากให้อัพทุกวันเลย
-
:sad4: :sad4:หมอธามตายแน่ๆ.....
มาต่อเร็วๆนะ
-
ธามพรุนกันเลยทีเดียวโดนยิงคำถามแต่ละที สนุกมากขอบคุณคนเขียน
-
ธามจ๋า ปากหรือสากเนี่ย สาธุ๊ ขอให้โดนมอมเบียร์
-
อารมณ์เดียวกับหมอธามเลย พอหนึ่งบอกว่าชอบธาม
เราอ่านแล้วเราก็ ห๊ะ! :m20: :m20: :m20:
หมอธามมิรอดแน่ ล้วงออกมาให้หมดตับไตไส้พุง
หลังโดนหนึ่งล้วงตับแล้ว ต้องโดนพี่กันต์กินตับต่อ :z1: :z1:
มาต่อไวๆด้วยนะค้าคนเขียนนนนนนนนนนนนนน :oni3: :oni3: :m1:
-
ช็อคประโยคสุดท้าย :a5:
ขำ เกย์ DIY :jul3:
-
ไม่นึกว่าจะมาเปิดเผยความในใจกันหลังจากปิดมานานปี
ธามเนี่ยเนื้อหอมจริงๆ พี่กันต์มีคู่แข่งเยอะนะ
-
ผิดไหม ที่อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงนาย 5555
-
หนึ่งคะ ชาวเล้าจองธามให้พี่กันต์คนเดียวค่ะ
อย่านะคะ อิอิ :z2:
-
หนึ่งเคยชอบธาม o22
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ความลับไม่มีในโลกนะธาม แต่การถูกล้วงตับ ดีกว่าถูกเพื่อนกินตับนะ โดยเฉพาะนายธนาคารนั้นนะ
+1 ให้กับความเอ๋อของหมอรักษาสัตว์เลื้อยคลาน :z2:
-
นึกว่าพี่กันต์จะล้วงตับ 5555555
เพื่อนพี่กันต์กับธามฮาอะ แต่หนึ่งนี่ขยันล้วงจริง ๆ =[]=
-
ว๊ากกก หักมุมหนึ่งชอบธาม งั้นหนึ่งก็จับธามปล้ำเลย
แล้วให้พี่กันต์มาช่วย (รุม)
-
กรี๊ดดดดดดดดด
ธามน่าสงสารนะ แต่สะใจดี
อยากรู้เรื่องของหนึ่งเยอะๆ จัง
มาต่อเร็วๆ นะครับ
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า แต่งต่อไปเรื่อยๆนะคะ ขออย่าให้มีตอนจบเลย :call: :call: :call:
-
วันนี้คงเปิดเผยหมดเปลือกแน่
หนึ่งล้วงความลับเก่งจิงๆ
-
หนึ่งเคยชอบธามคิดถึงความรู้สึกที่แอบชอบใครสักคนแล้วมันเจ็บจี๊ดๆๆ
สงสารหนึ่งอ่ะแต่ตอนนี้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็โอแล้ว
พี่กัณยังคงคอนเซปหล่อเฟอร์เฟคเหมือนเดิม
รอตอนต่อไปมาเร็วๆเน้อค้างงงงงง
-
:กอด1:น้องธาม(ของพี่กันต์)
:a5:หนึ่งจะตีฉิ่งกะธามอ่ออออ o22
-
หมอธามเนี่ยะ ป๊อบน่าดูเลยนะ อิอิ น่าร๊ากกกกกกก :impress2:
-
555555
ก็ว่า ... หนึ่งตลกดี
แต่ชอบเพื่อนพี่กันต์ รวยทุกคนเลย
ก๊ากกกกกก เข้าใจคบวุ้ยยย
อั้ยย่ะ โดนฟอกขาวแน่ๆอ่ะหมอ
-
ล้วงลับตับแตกจริงๆ :laugh:
พี่กันย์ตามไปเฝ้าหมอธามเลย ไปผับแบบนี้ไว้ใจไม่ได้นะ o18
-
น้องธามสเน่ห์แรงเว่อ
-
ยืดอกยอมรับไปเลยหมอธาม กูน่ีแหละแฟนพี่กันต์ มีไรปะ
-
OMGGGGGGGGG o22 o22
ธามมีของเเน่ๆ มีเเต่คนชอบเเต่ไม่มีคนกล้าจีบ
-
แอร๊ยยยยยยย
เพื่อนๆพี่กันต์ น้องธาม แต่ละคนไม่ธรรมดา
อยากให้พี่ภูได้กับใครสักคน 555555
-
หนึ่งมาแบบนี้ ธามตอบไปเลยว่าพี่กันต์เป็นคนรู้ใจ
-
โดนคร้าบบบบ
งานนี้ธามโดนจัดเต็มคร้าบ ฮ่าๆๆๆ
พรุนกันเลยทีเดียวงานนี้ ฮ่าๆๆๆ
ที่แท้หนึ่งเค้าก็เคยแอบเหล่ๆหมอธามไว้นี่เอง โฮะๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
ล้วง(ความลับ)ธามลึก ลึกกกกกกกกกกกก เลยนะหนึ่ง อิอิ
:กอด1: อยากกอดจัง :กอด1:
-
เฮ้ย !!
-
เอาแล้ววไง
มันส์พะยะคะ
-
ฮี้ววววววว
เพื่อนหนึ่งง นี่คือ เกริ่นนำเข้าเรื่องใช่ไหม
อยากรู้ๆๆๆ
เบนเหมือนคนแก่
ชอบเรื่องเก่า สมัยมอปลายเอาะๆ กินเด็กก
ก๊ากกก
-
ฮ่าๆๆๆ หมอธามแย่แว้วววว พี่หนึ่งจัดเต็มไปเลยนะคะ โฮะๆๆๆ
-
ห๊ะ! ด้วยคนนะ
ไม่ใช่มีแต่ธามคนเดียวหรอกที่ตกใจ เราก็ตกใจอ่ะ
นี่ถ้าพี่กันต์รู้ด้วยจะกันท่าขนาดไหนเนี่ย
หรือว่าพอจะรู้บ้างอยู่แล้ว
-
ธามเจอล้วงลับแหวกลึกไปซะขนาดนั้น ปฏิเสธไปก็เท่านั้น ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ยืดอก ยอมรับให้โลกรู้กันไปเลยว่า เป็นแฟนกัน(ต์)
-
โอ้ววววววววว คุณพระ!!!!!!
เพื่อนหนึ่งเคยแอบชอบหมอเหี้ย เอ้ยหมอธาม =[]=!! (แอบช็อก) :a5:
เอาจริงดิ? O[]O
งานนี้พรุนแน่หมอ แอบสมน้ำหน้า กร๊ากกกกกกกกกก
แต่เพื่อนหนึ่งนี่ก็รอบรู้ดีนะ เอิ๊กกกกก มีวิธีเค้นหมอจนได้ คึคึ -..-
เอาเลย ล้วงตับไตใส้พุงเลยนะเพื่อนหนึ่ง คึคึ หมอธามไม่รอดแน่ คึคึ
เพื่อนพี่กันต์นี่ใช่เล่นนะ 555+ แต่ละคนแลดูมีอิทธิพล มว๊ากกก คึคึ
แลดูทุกคนชอบธามกันเยอะนะ -..- หมอฮ๊อตอ่ะ!! พี่กันต์จะตามไปที่ผับไหมเนี่ย(แอบอยากให้ตามไป *-*)
อยากโดกอดเพื่อนหนึ่งที่รู้ทันไปทุกเรื่องจริงจังนะเนี่ย :impress2:
ปล.เค้าคิดถึงพี่นายอ่ะคนแต่งงงงTT^TT
-
o22 o22 เอิ่ม!! พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
-
หนึ่งฮาดีอ่ะ :m20:
-
หะ o-O ด้วยคน
o22
-
ขอ ห๊ะ!!!แบบหมอธามบ้างไรบ้าง
เสน่ห์แรงใช่เล่นนะเนี่ย น้องธาม
ตอนนี้โดนล้วงตับไตไส้พุงกันถ้วนหน้า 5555
-
จะสงสารธามดีไหมเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อันดับแรกอยากประกาศว่า....ผมอ่านตามทันแล้วครับ !!! o7
เป็นนิยายที่อ่านเพลินมาก สนุกเวอร์วี่วาวูที่สุด
โดยส่วนตัวหลงรักน้องธามอ่ะ ตั้งแต่ยอมรับตัวเองว่าชอบพี่กันต์นะ โคตะระน่ารักเลยอ่ะ
อ่อยแบบไม่รู้ตัวแบบที่พี่กันต์แกว่าจริง ๆ แหละ มันเลยทำให้น่ารักมาก ๆ อ่ะ
แล้วพี่กันต์นะ หยอดเป็นเครื่องหยอดทองหยอดอัตโนมัติอ่ะ หยอดได้หยอดดี
แต่ที่สำคัญ พี่แกจริงใจอ่ะ แบบไม่เก๊ก ไม่ปรุงแต่ง เอาตัวตนจริง ๆ เข้าหาน้องมัน
เป็นใครก็ต้องหลง
สนุกฮะ รวมเล่มด้วยนะ จะซื้อเก็บ ^^
-
:sad4:เอาแล้วไงเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อซะแล้วธามเอ๋ย :z2:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงง สนุกมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก หนึ่งฮาและร้ายกาจมากกกกกกกกกกกกก
-
แอร๊ก!ล้วงตับ!ไอ้เราก็คิดไปเสียไกลโพ้น555555555
ว่าแต่หนึ่งเนี่ย รักเด็กจริงๆหรอกเหรอ ไอ้เราก็นึกว่าเด็กแบบว่านะ เด็กเลี้ยงน่ะ กร๊าก
ทำไมเราช่างอกุศล!
พี่กันต์แม่ง...จัญไร!น่ารัก!
-
สนับสนุนหนึ่ง. ล้วงเยอะๆ ล้วงออกมาให้หมด
คนปากแข็งอย่างหมอธามต้องล้วง อิอิ
-
:a5: :a5:
ห๊ะ!!!
หมอธามเสน่ห์แรงตั้งแต่วัยเยาว์
-
เอาแล้วววววว
คุณหมอเหี้ย
เสร็จแน่!! o18
-
อ้าว หนึ่ง แบบนี้มีเคลียร์
-
:serius2: :serius2: พี่กันต์่น่ารักกอะ โต๊ะพี่กันต์น่านั่งไปไไหนนนเนี่ยย มีแต่ชายหนุ่มรูปงาม 555
หมอธามสู้ๆๆ ต้องผ่านวิกฤตนี้ให้ได้ เรื่องมันผ่านมาแล้วกับหนึ่งคงไม่มีอะไร
แต่ว่า ขอ ห่ะ ด้วยคน :a5: :a5: :a5:
พี่กันต์ไปตามไปดูอย่างห่างๆๆห่วงๆๆหรอคะ :o8: :o8:
-
ชอบตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้น แต่อย่ามาชอบตอนนี้แล้วกันนะจ๊ะหนึ่งจ๋า ไม่งั้นระวังจะโดนพี่กันต์ :z6: เพราะขนาดกับเพื่อนตัวเองยังหึงหวง อิอิ
-
สรุป ที่ผ่านมาอิธามฮอตสุดไม่รู้ตัว เออดูเก๋นะ
-
อยากอ่านเรื่องนี้ทุกวันเยยยยย
-
:pig4: o13 o18
-
เพื่อนตอนนั้นกุรักมึงว่ะ :z6:นี่แนะ พี่กันต์ฝากตืบมา :laugh:
-
คาดว่าถ้าโดนมากกว่านี้อาจกลายเป็น
ล้วงปอดล้วงไตล่ะทีนี้
5555
-
โดนล้วงไม่เเค่ตับ เเต่โดนถึงกึ๋นเเน่ธาม!
.
ผ่านมา 51 ตอน ยังหยอดกันไปมาน่าเอ็นดู
อ่านๆไปคิดว่าไม่ต้องให้ได้กันหรอก หยอดกันไปอีก 49 ตอนก็ครบร้อยพอดี
จะได้สร้างสถิตติ พระเอกนายเอก รักษาจิ้นครบร้อยตอน 555555
-
ห๊ะ!!!!! :o
-
หนึ่งนายแรงนะ
รออ่านอยู่น้าาา
-
หนึ่งทำช็อคเลย
พี่กันต์ หวานเบาๆตลอด
-
มันเป็นแผนล้วงตับของหนึ่งแน่ๆ เลย
ธามเสร็จแน่ๆ :laugh:
:กอด1:
-
ธามตายแน่ ๕๕๕๕๕๕ โดนล้วงลับตับแหก แน่คราวนี้
หนึ่งไม่ปล่อยให้รอดชัวร์
ชอบอ่ะ ไม่รุ้จะบอกไง ยิ่งตอนธามคุยกับพี่กันต์ แล้วพี่กันต์มอง แล้วยิ้มหวานให้
นี่ยิ้มตามเลยยยย ถ้ามีคนแบบพี่กันต์จริงๆ อย่าให้เจอนะ ลากเข้าบ้านเลย ฮาาา :o8:
+๑ ค่ะ
-
55555+
ตายแน่ๆ เลย ธาม โดนแน่ ขาวแน่นอนโดนซักรอบนี้ หุหุ
แต่ว่านะ อึ้ง หนึ่ง มากอ่ะ เล่นเอาตกกะใจเลย
ผู้เขียนรีบกลับใาไขข้อข้องใจด่วนจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา
อยากรู้จะแย่แล้ว
:m5: :m5:
-
:z3:ค้าางง ที่แท้หนึ่งชอบธามนี่เองงง ถึงว่าจับผิดนักก
ตอนนี้ธามโดนเพื่อนล้วงตับกันแล้ว เมื่อไหร่ธามจะโดนพี่กันต์กินตับจ๊ะ :haun4: :laugh:
-
ตามอ่านจนทันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กรี๊ดดดดดดดด หนึ่ง ชอบธาม อะไรเนี่ยยย เล่ามาให้หมดนะ!!!!!!
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววววว รอค่ะรอ รีบๆมานะ ชุบชุบ
-
โอ๊ย คนแต่งสุโค่ยมาก ฮาทุกตอน ธามเอ๋ยสมน้ำหน้า เอ๋งว่ะ :m20:
ทำพี่กันต์คอยดีนักเจอทั้งมีดทั้งปืนมายิงกูไปแล้วคราวนี้โดนล้วงตับ
ต่อไป ผัดเผ็ด จิ้มน้ำพริก หรือลงหม้อลงกระทะดีว่ะ จะได้พร้อมเสิรฟ์ถึงปากพี่กันต์ซักที :laugh:
-
ค้างอ่ะ :z3:
หนึ่งชอบธามจริงอ่ะ??? :a5:
หรือจะเป็นแผนการของหนึ่งในการล้วงตับธาม :laugh:
:pig4:
-
หมอธาม ไม่รอดแน่
o18 o18
-
ตอนนั้นชอบ แต่ตอนนี้หนึ่งคงอยากแต่จะล้วงตับธามท่าเดียว
เอ๊ะ หรือว่าอยากล้วงอย่างอื่นด้วยน้า :m20:
-
คอมโบสามตอนรวดอ่ะธาม กร๊ากกกกก
เม้นรวบทีเดียวละกันค่ะ เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก งดนิยายหนึ่งเดือน มันช่างน่าอึดอัดใจยิ่งนัก!T[]T
พี่กันต์เสมอต้นเสมอปลายเนอะ ตอดเล็กตอดน้อยไปเรื่อย สามพี่น้องน่ารักดี กันต์ดูปกติไปเลยเทียบกับอีกสองคน55555
คู่หมิงนายทำเราร้องไห้อ่ะ แต่ฉากตอนหลังที่คืนดีกันนี่ยิ้มแก้มแทบปริ นึกภาพตามแล้วมันดีจายยยยย แอร๊ย
รอตอนต่อไปค่า หนึ่งทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้เลยนะ5555
-
โอ้วแม่เจ้า อยากกรี๊ดให้ดิ้นตาย หลายรอบแล้วที่เราอ่านแล้วกรี๊ดคนเดียว อร๊ากกก มันฟินนะ :pighaun:
แน่นอนล่ะ หมอธามคงไม่รอด เพราะพนักงานธนาคารอย่างคุณหนึ่ง คงเข้าใจทุกปัญหาดีเริ่ดของลูกค้า หมอธามจะเหลือเร้อ
อ่านมาแต่ละตอน ฉันหลงผู้ชายคนนี้จริงจัง โอ๊สสสสส พี่กันต์น่ารักเวอร์ อร๊ายยย มีอีกไหม? ผู้ชายแบบนี้
น่ารักทุกตอนอ่ะ น่ารักทุกรายละเอียด โอ๊ยยยยยย ความสุขมันล้นใจ อิอิ
ปล. สรุปหนึ่งก็ชอบธาม . มันคงจะมันส์พิลึกสินะ แฉให้หมดเปลือก อิอิ
-
รอน้องหนึ่งมาล้วงตับน้องธามคร้าบบบ :mc4: :mc4:
-
คิดถึงหมออออออออออออ
-
ล้วงตับกันแบบหมดเปลือกจริงๆงานนี้
สงสารหมอธามจริงๆ แต่อ่านแล้วก็สนุกสุดๆ
-
55555
แอบปาดเหนื่อย. :เฮ้อ:
สามวันตามทันและ
ชอบเจ้แป้งอ่ะ ได้ใจดี
-
หึหึหึ
หมอธาม... โดนล้วงตับแน่ o18 o18
PS.คิดถึงเชฟหมิงกับคุณนายยย
-
ล้วงก็ไม่ได้อะไรหรอก เพราะยังไม่ไปถึงไหนกันเล้ยเนอะธาม
-
แกพลาดไปแล้วหมิง สมแล้วที่ต้องรับกรรม เอาเบาะ ๆ ซัก 8 ปี เท่าที่กันต์รอธาม
ชอบคู่นี้เกิ๊น โดยเฉพาะนาย แมนมาก
-
:-[ :กอด1:
-
พอเล่าย้อนอดีตวัยหวาน ขาสั้น เมื่อ8 ปีก่อนทีไรจิ้นเป็น เน-บีม
จาก home รุ่นพี่สุดหล่อแอบรักรุ่นน้องน่ารักสดใส ทุกที :o8: :z2:
-
อ่านจบในสองวัน อย่างเหนื่อยเลยคะ
-
คิดถึงต่างด้าวแล้วอ่ะ
มาอัพไวๆๆนะค่ะ
นักเขียนหายไปไหนแล้ว TT
-
รอ ชั้นรอเธออยู่
แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด...
-
อึ้งตอนท้าย :a5:
-
หนึ่งมาแรงแซงทางโค้ง !
-
ตอนนี้ยาวสะใจ
เพิ่งรู้ว่าธามเนื้อหอมมาแต่ไหนแต่ไร
-
Kid tueng kon kian!
:z3: :z3: :z3:
-
นักเขียนหายไปไหน คิดถึงกันต์-ธามแล้วอ่า ^^
-
มาต่อเถอะ :z3: :z3: :z3:
-
คนเขียนหายยย จะลงแดงแล้วค่ะคุณขา คิดถึงเหลือเกิน... คิดถึงเหลือเกิน :z3:
-
แอร๊ยยยยยยยยส์ ค้างงงงงงง
-
อ่านแล้วเขินแทนธามเลย
-
ธามยอม ๆ ให้หนึ่งล้วงตับไปเถอะมันอยู่วงการนี้มานาน มันอาจมีกลเม็ดเคล็ดลับดี ๆ กับการเป็นเกย์ DIY (คิดได้อย่างไง)เพราะเหมือนธามจะยังงง ๆ กับตัวเองที่จะทำตัวอย่างไงกับพี่กันต์จัง(ไร)ดี อ่านกันต์-ธามแล้วก็คิดถึงหมิง - นาย ด้วย รักทั้ง 2 คู่เลย
ติดเรื่องนี้อารมณ์คงเหมือนคนติดยาเลย ตูเป็นเอามาก คนแต่งนี่เทพนะทำให้คนอ่านคล้อยตามได้ขนาดนี้
รวมเล่มด้วยนะ จะซื้อไว้ในคลังสมบัติ
-
หนึ่ง พูดจริงป้ะ!!
แต่ธามกับกันต์น่ารักมากกกกก
-
52
พูดในใจ
...........................................................................................
หนึ่ง talk (8ปีที่แล้ว)
………………………………………………………………………………………..
น่าคาญว่ะ แม่ง จะยุ่งอะไรกันนักกันหนา...
“หนึ่ง” เสียงตะโกนเรียกแต่ผมทำเหมือนไม่ได้ยิน
ผมไม่ได้หันหลังไปมองคนที่ตามตื้อผมมาหลายเดือน ผมพยายามอดทน แต่วันนี้ผมเบื่อที่จะอดทนแล้วมันชักจะมากไป เมื่อกี้ผมปฏิเสธไปแบบง่ายๆ ว่าให้พอ ไม่คิดจะอ้อมค้อม ผมกำลังอึดอัด รำคาญที่จะหาเรื่องไปยุ่งกับคนอื่นกลบเกลื่อนว่าไม่มีใครอยู่ในใจ ทั้งๆที่ผมมี ผมลังเลที่จะเข้าหา และคิดอีกทีก็ไม่อยากจะเข้าไปใกล้ให้มากกว่าที่เคยเป็น ผมกลัวโดนปฏิเสธ แล้วก็กลัวว่าเขามีอีกคนอยู่แล้ว สุขปนทุกข์เวลาแอบรักใคร ถึงจะไม่ใกล้ตัวมากแต่ก็ใกล้พอสมควร
ตอนเย็นบางคนก็กลับบ้านแต่ช่วงนี้คนยังอยู่เต็มโรงเรียน เพราะกีฬาสีใกล้เข้ามา ผมไม่ได้ทำงานกิจกรรม แต่ลงเป็นพวกสวัสดิการเอาไว้ให้เหมือนมีงานทำ กันคนเรียกเอ่ไปใช้เป็นเบ้สารพัดประโยชน์
เพื่อนร่วมห้องคนนึงเดินหน้ามุ่ย ในมือถือชีทเปื่อยๆเต็มมือ มืออีกข้างมีแก้วน้ำที่ดูดจนเกือบหมด รูปร่างผอม สูง ผิวขาวกับแว่นสายตา ตามสไตล์เด็กเรียน แต่จากที่รู้จักกันมา ธามไม่ใช่คนที่เอาแต่เรียน มีมุมที่ตลก บางทีก็เป็นคนกล้าพูด กล้าทำแบบไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้ เหงื่อออกเต็มหลังเสื้อนักเรียน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าวิ่งวุ่นเรื่องงานโค้ดเชียร์เหมือนเดิม
คนคนนั้นคือคนที่ผมชอบ ไม่รู้ว่าชอบมากขนาดไหน แต่ก็มากพอที่จะให้แอบมองทุกครั้งที่มีโอกาส ผมเดินตรงเข้าไปหา
“จะไปไหน” ผมทักขึ้นก่อน ธามหันมามองผมงงๆ ยกแขนขึ้นซับเหงื่อจากหน้าผากตัวเอง แล้วก็ทำคิ้วขมวดใส่ผม
“เออหนึ่ง มึงเห็นอีชุนไหมวะ” ผมนึกตาม เมื่อกี้นี้ ชุน... เห็นแว้บๆ เห็นว่าไปกรี้ดรุ่นน้องนักกีฬาสีที่ซ้อมอยู่แถวสนามบาส
“สนามบาสมั้ง กุเห็นแม่งตามผู้ชายอยู่” ผมพูดกับธามขำๆ ธามยิ้มกว้างแล้วก็พยักหน้า ไม่จัดว่าหล่อร้ายกาจ แต่น่ารักมาก ไม่รู้เพราะอะไร แต่รู้ตัวอีกทีก็แอบมองไปแล้วว่ะ ตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกันด้วย
“มึงน่าจะแบ่งไปให้อีชุนบ้างนะหนึ่ง ฮ่าๆ อิชุนวิ่งตามผู้ชาย แต่มึงเสือกต้องวิ่งหนีเพราะมีผู้ชายตาม แล้วมึงไปไหนต่อว่ะ” ผมคิดแล้วก็เซ็ง... มึงไม่เห็นตามกุบ้างล่ะธาม
“พึ่งหนีมา เดี๋ยวกุเดินไปเป็นเพื่อนมึงก่อน เผื่อแม่งตามอีก”
ที่จริงจะตามหรือไม่ตามก็ไม่เกี่ยวหรอก ผมแค่อยากเดินไปด้วยกันเฉยๆ ธามไม่ได้พูดอะไรระหว่างที่เดินไปด้วยกัน คงเหนื่อย ใกล้วันงานแล้วด้วย โค้ดจะผิดพลาด จะไม่สวย มันก็คงต้องรับผิดชอบคนเดียว มันคงไม่รู้หรอกว่าผมแอบมอง หรือมีใครชอบ ก็ในเมื่อเวลามันตั้งใจทำอะไรมันไม่ยอมมองรอบข้าง เอาแต่หน้าก้มมองกระดาษของมัน เสน่ห์แบบแปลกๆ จะรู้ไหมว่ามีใครเขามองมึง
“พี่กันต์เป็นไงบ้าง” ผมถามถึงรุ่นพี่คนที่มาช่วยงานมันช่วงนี้ ผมไม่รู้ว่าคนอื่นรู้สึกไหม แต่ผมรู้สึกว่ามันแปลกๆ ต่อให้เป็นพี่กันต์ที่ดูใจดี แต่ใจดีแค่ไหนจะใส่ใจกับงานรุ่นน้องขนาดนี้เลยเหรอ แล้วธาม คนแบบมันที่ดูไม่ค่อยจะเข้าหาใคร ทำไมถึงได้สนิทกันเร็วกับรุ่นพี่ที่แค่ทำงานด้วยกัน จะเรียกว่าเพราะอิจฉาก็ได้มั้ง ผมเลยมอง อิจฉาทั้งธามที่มีรุ่นพี่ดังๆอย่างพี่กันต์มาช่วย อิจฉาทั้งพี่กันต์ที่ได้อยู่ใกล้ รับความสนใจจากธาม
“ทำไมอ่ะ พี่เขาดีนะ ใจดี ช่วยกุเยอะเลย ไม่มีพี่กันต์กุคงตาย มึงชอบเหรอ”
“เปล่า กุถามดูเห็นมึงดูสนิท” ผมพูดยิ้มๆ ไม่ได้คิดว่าจะจับผิด แต่อาการมันกลับแปลก เหมือนตกใจ ขมวดคิ้ว
“ก็ไม่ได้สนิทหรอก” มันโกหก ไม่รู้ซิ ผมรู้สึกได้ แต่ทำไมต้องโกหก แค่นี้แหละที่อยากรู้ทำไมต้องโกหก ถ้าสนิทก็บอกมาเลยไม่ได้หรือไงวะ
“หนึ่ง กูปวดฉี่ว่ะ ไปฉี่ก่อนได้ป่าววะ” ผมพยักหน้าไปกับมันด้วย ธามฝากให้ผมถือชีทสภาพยับๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งนำผมไปเข้าห้องน้ำ คงปวดมาก บทชีทที่มีรอยดินสอขีดแก้เยอะแยะ ทั้งลายมือธามเอง และลายมือคนอื่น ผมเปิดดูเล่นๆจนเข้ามาถึงห้องน้ำที่กลิ่นบุหรี่กลบกลิ่นเหม็นของห้องน้ำไปแทบหมด ช่วงเย็นเลิกเรียนควันก็โขมงมากกว่าปกติ ทั้งนักกีฬาที่ต้องอยู่ซ้อมดึก สต๊าฟ รวมถึงพวกอื่นๆที่มันไม่มีหน้าที่อะไรแต่ก็ยังเตร่อยู่ในโรงเรียน อาจารย์กลับหมด ภารโรงไม่สนใจอยู่แล้ว สูบบุหรี่ในห้องน้ำก็สบายๆ ธามย่นจมูกกับกลิ่นบุหรี่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะทั้งชินแล้วก็เบื่อที่จะบ่น
เอาตามตรงธามไม่ใช่สเปคผมสักนิด ปกติแล้วผมชอบพวกออกสไตล์แบดบอยมากกว่า แต่แบบนี้ทั้งเนิร์ด ทั้งหลุด ไม่รู้ผมไปเจอของอะไรของมันเข้าถึงได้ไปหลงได้ ผมนั่งรอมันหน้าห้องน้ำ ธามยังไม่ทันออกมาคนที่สวนออกมาก็กลับเป็นคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี
“รอเพื่อนเหรอ” เสียงถามมาพร้อมกับกลิ่นบุหรี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คงจะเป็นหนึ่งในแหล่งผลิตควันเมื่อครู่ นี่ก็อีกคน หน้าตาเหมือนจะเงียบๆ เด็กเรียน แต่ใครจะไปรู้ว่าจะชอบทำตัวเหมือนพวกล่าแต้ม... ซึ่งเอาเข้าจริงนิสัยโดยรวมไม่นับเรื่องพวกนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายสำหรับการเป็นคนรู้จักกัน
“อืม” ผมตอบสั้นๆ
“ย้ายบ้านแล้วไม่ค่อยเจอกันเลย เป็นไงบ้าง” พี่ภูอดีตพี่ข้างบ้าน แต่ผมย้ายออกมาได้สองสามปีแล้ว ตอนเด็กๆก็เล่นกันดี แต่พอโตมาเห็นสันดาน เลยไม่ค่อยยุ่งกันเท่าไหร่
“ก็เรื่อยๆ”
“ยังสับรางเก่งเหมือนเดิม” คำชมที่เหมือนจะด่าผมมากกว่า
“ก็เหมือนพี่ภูนั่นแหละ” ผมย้อนคืน อีกฝ่ายแกล้งทำหน้าเหมือนจะเจ็บกับคำพูดแล้วก็หัวเราะขำๆ พอดีกับที่ธามเดินออกมา ผมพยักหน้าเป็นเชิงลากับรุ่นพี่ แต่หางตาเห็นอีกคนเดินออกมาจากห้องน้ำห้องเดียวกับที่พี่ภูเดินออกมาเมื่อครู่ ชุดนักเรียน ม.ต้น… พี่ภูยิ้มแล้วขยิบตาให้ผม
ท่าทางจะไม่ได้ไปสูบบุหรี่อย่างเดียวซะล่ะมั้ง...
“ธาม ตอนมึงไปฉี่มึงได้ยินอะไรแปลกๆบ้างป่ะ” ผมถามมัน
“ไม่มีอะไร กุก็ฉี่ มีเสียงฉี่กุ” โคตรเซ่อเลยว่ะ ผมคิดแล้วว่าผมไปโดนของอะไรมันเข้าจริงๆ บางทีมันคงไม่ได้ทันคิดว่าจะมีคนที่สองออกมาจากห้องน้ำล่ะมั้งเลยไม่รู้สึก
“แน่ใจนะมึง”
“มีอะไรวะ”
“เปล่า” ผมเชื่อแล้วว่ามันไม่รู้จริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะธามมันไม่สังเกตไม่สนใจ หรือว่าพี่ภูโชว์เหนือจัดหนักแบบเก็บเสียงก็ไม่รู้เหมือนกันอีกนั่นแหละ
.................................................................................
(ธาม talk)
“ไม่รู้ได้ไง ตอนนั้นกุชอบมึง” ประโยคเรียบง่ายพูดดด้วยน้ำเสียงอันสงบนิ่ง สีหน้าไม่เปลี่ยน แววตาไม่เปลี่ยน มันคล้ายเป็นน้ำเสียงที่ใช้พูดว่า นั่นไงหมา หรือเลี้ยวซ้ายนะ หรือเป็นไงบ้าง แต่ไม่ใช่ นี่มันเป็นประโยคชวนช็อค นี่มันอะไรกันวะ ผมทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกแต่ไอ้เวรนี่นั่งนิ่ง
“ล้อกุเล่นป่ะเนี่ย” ผมถามมันเสียงหลง
“กุพูดจริง” มันขับรถแบบไม่สะทกสะท้าน ไอ้หนึ่ง มึงช่างใช้คำว่าชอบได้พร่ำเพื่อ กว่าผมจะง้างปากตัวเองพูดออกมาผมคิดแล้วคิดอีก แต่ดูมันดิ ที่สำคัญผมกับมันตอนเรียนอยู่ไม่ได้สนิทกันแบบตอนนี้หรอก เอาเวลาตอนไหนมาชอบ มาเห็นเรื่องผมกับพี่กันต์ที่ขนาดตอนนั้นผมยังไม่ค่อยสังเกตุตัวเองเลยด้วยซ้ำ
“แล้วตอนนี้อ่ะ”
“มึงจะให้กุตีฉิ่งเหรอ กุไม่คิดอะไรแล้ว เห็นสันดานมึงแล้วหลงไม่ลง หมอเหี้ย” ผมเงียบกริบ คิดผิดหรือเปล่าที่ทำอาชีพนี้ โดนด่าบ่อยเหลือเกิน
“แล้วทำไมต้องตีฉิ่ง มึงไม่คิดว่ากุจะเป็นอะไรอย่างอื่นหรือไง” กระดากปากเกินกว่าจะพูดว่า มันไม่คิดหรือไงว่าผมจะรุกพี่กันต์ได้... ไม่พูดอ่ะ อ้อมๆล่ะดีแล้ว หนึ่งมันฉลาด มันตีความได้หรอกผมว่า
“มึงจะรุกพี่กันต์เหรอ ถึงจะไม่สำคัญเพราะมึงอาจจะแรงควายวางยาพี่กันต์ได้ แต่เอาเข้าจริงนะธาม กุว่ามึงชั่วโมงบินสู้พี่กันต์ไม่ได้หรอกว่ะ ฮ่าๆๆ เชื่อกุ นอนอยู่เฉยๆอ่ะสบาย” คำแนะนำมันเหี้ยมาก
“มึงจังไรมาก”
“เชื่อกุเหอะ กุลองมาหมดแล้ว” ไม่ต้องอธิบายยขนาดนั้นก็ได้นะหนึ่ง แต่มันไปรุกใครมา เด็กประถมหรือไง ไอ้หนึ่งคือประเภทหนุ่มที่ใครๆเห็นก็คิดไปแล้วว่ามันเป็นเกย์ รูปร่าง หน้าตา การแต่งตัว ไปหมด มีผู้ชายคนไหนตกเป็นเมียมันวะอยากจะเห็นหน้า
“เป็นไงวะ” คือผมอยากรู้เฉยๆ จริงๆ
“เดี๋ยงมึงก็รู้” ผมเงียบกริบหาอะไรไปพูดต่อไม่ได้สักครู่
“กุไม่รู้ ทำไมกุต้องรู้” ทำไขสือไปงั้นแหละผม ช่วงนี้นิดๆหน่อยๆก็แทบกระเจิงแล้ว ไอ้หนึ่งหันมาเหลือบมองผม แล้วก็แสยะยิ้มสไตล์มัน
“ฮึๆ มึงคิดว่ากุโง่มากเหรอธาม” ไม่ครับ หนึ่งไม่โง่ หนึ่งจบมหาลัยดังอันดับต้นของประเทศในคณะดัง ทำงานที่ธนาคารใหญ่กลางใจเมือง ลูกค้าติดมันตรึม รู้เรื่องชาวบ้านแต่ชาวบ้านไม่รู้เรื่องมัน ไอ้ปาล์มถามมันเรื่องหุ้นประจำ ถ้าไม่ทำงานธนาคารผมว่าไอ้หนึ่งคงเป็นโบรกเกอร์มือดี แต่มันทำงานธนาคารเพราะเหตุผลควายๆว่า ทำงานธนาคารเจอคนน่ารักกว่าพวกเล่นหุ้น
“ไม่เคยว่าอย่างงั้นสักคำ”
“งั้นตอบมาตรงๆว่ามึงกับพี่กันต์เป็นอะไร”
“ก็อย่างที่มึงเห็น” ผมตอบมันแบบเลี่ยงๆ
“อ้อ งั้นกุเห็นมึงกับพี่กันต์กำลังอยู่ในช่วงระยะก้ำกึ่งจะจีบ จะคบกันอยู่นะ”
มันฉลาด..
“เออ ก็นั่นแหละ” ปฏิเสธไปสีข้างก็เลือดอาบแล้วรับไปแบบซื่อๆดีกว่า อาจจะลดโทษลงกึ่งหนึ่ง ไอ้หนึ่งมันกัดไม่ปล่อย เสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีดังขึ้นจากมัน ผมก็ได้แต่นั่งนิ่ง คิดอยู่ว่าจะเอาอะไรมาแทงตัวตายให้เลือดไหลเปื้อนรถสะอาดๆของไอ้หนึ่งดี
“ถ้ารู้ว่ามึงจะเป็นนะกุน่าจะเข้าไปหามึงตั้งแต่ตอนเรียน”
“อย่าเลยสัส กุไม่เป็นเกย์”
“แล้วมึงเป็นอะไร”
“กุเป็นผู้ชาย”
“อ้อเหรอ แล้วพี่กันต์เป็นอะไร”
“เป็นทอม” ผมโคตรเกลียดตัวเองตอนนี้เลยให้ตาย แถไปนั่น แต่ไม่อยากยอมรับความจริง แพ้หมดรูป พาลจะเหม็นขี้หน้าพี่กันต์ไปด้วยแล้ว ถ้าไม่มีคนคนนั้นสักคนนะผมก็ไม่ต้องมาสับสนทางเพศแบบนี้หรอก อยากให้พี่กันต์ช่วยเลวกว่านี้ ดูดีน้อยกว่านี้ เกลียดสัตว์กว่านี้ ใจดีน้อยกว่านี้ หน้าบึ้งกว่านี้ รู้ใจผมน้อยกว่านี้ได้ไหม
“กุเข้าใจนะว่ามึงกำลังต่อสู้กับความสับสนทางเพศเอาตอนอายุปาเข้าไปยี่สิบกว่า แต่ว่ามึงช่วยบ้าน้อยกว่านี้ได้ไหมวะ ไอ้คำพูดคำจามึงเนี่ย คนอื่นเขาอาจจะคิดไปว่ามึงเมายาอะไรแบบนี้ แม่งพี่กันต์เป็นทอมพูดมาได้”
…ก็ถูกของมันนะ พี่กันต์จะเป็นทอมไปได้ไง หรือความจริงแล้วผมเองวะที่เป็นทอม
“ช่างแม่งเหอะ” ผมพูดขึ้นมา
“พี่กันต์เป็นไง”
“ก็เป็นผู้ชายอ่ะมึงไม่ใช่ทอม” ผมตอบแบบมึนๆ โชคดีนะไอ้หนึ่งไม่ยกมือขึ้นมาตบหัวผม แค่หันมามองแว้บนึงเป็นสัญญาณว่าถ้าไม่พูดออกมาดีๆ ผมจะได้รับประสบการณ์อันลืมไม่ลงแน่นอน
“ก็ดีอย่างที่มึงเห็นแหละดีแต่ก็จังไร ตามประสาผู้ชายปกติ แต่ไม่ปกติตรงที่ไม่ชอบผู้หญิง”
“แล้วมึงชอบไหม”
“ก็เห็นชอบกันทุกคน” ผมตอบอ้อมๆ ให้พูดไปตรงๆ ถ้าคนที่พูดถึงเป็นผู้หญิงนะผมคงจะไม่ลังเลที่จะพูด แต่พี่กันต์ เพราะเป็นแบบนี้ ยังทำใจไม่คอยได้จริงๆที่จะพูดเรื่องนี้กับคนอื่นแบบเปิดเผย
“หมายถึงมึงอ่ะชอบพี่กันต์ไหม อะไรแบบนี้ก็ว่าไป มึงจะตอบอ้อมไปไหนวะ เอาตรงๆ มึงก็รู้ว่าถ้ากุไม่รู้ กุก็ต้องได้รู้อยู่ดี แต่มึงอย่าตอบว่าไม่ชอบนะ เพราะกุไม่เชื่อ ขนาดมาด้วยกันกุว่ามันไม่ใช่แค่ชอบแล้วล่ะธาม ถ้ามึงกล้าไปไหนมาไหนด้วยกันขนาดนี้” แรงไหมล่ะมัน พอไม่ต้องเลี้ยงหลานก็เอาใหญ่ ดาร์คกันเต็มที่ ผมมองไอ้หนึ่งตาปริบๆ นึกสงสัยว่าแล้วมันไม่มีแฟนหรือไง
“เออ ถ้ามึงรู้แล้วจะมาถามกุมให้ได้อะไรวะ ทำกุปวดหัว กุไม่รีบหรอก เรื่อยๆ”
“กุว่ารีบหน่อยก็ดีนะมึง พี่กันต์ยอมเป็นของตายให้มึงวันนี้ แต่พรุ่งนี้มึงแน่ใจเหรอ ถ้าเกิดเขาเจอคนที่ดีกว่ามึงแล้วไม่ต้องให้รอแบบมึง มึงทำจะยังไงได้ให้พี่กันต์ยอมรอมึงถ้าถึงตอนนั้นขึ้นมาจริงๆ” ก็จูบแล้วเอาตัวเข้าแลกเลยไง ...บ้าแล้ว ใช่ซะที่ไหนล่ะวะ เรื่องพี่กันต์จะอดทนรอผมไปได้นานแค่ไหนไม่ใช่ว่าข้อนี้เองผมไม่เคยคิด มันเป็นเรื่องที่ตามหลอกหลอความโลเล ลังเล ไม่มั่นใจของผมทุกครั้ง ผมรู้ว่าพี่กันต์ดีมากเท่าไหร่ ผมก็รู้ว่าต้องมีคนที่อยากจะให้พี่กันต์มารักมากเท่านั้น ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่ผมขอให้มันอย่าเกิดเลยจะดีกว่า
“กุไม่รู้”
“ฮึๆ”
“หัวเราะอะไรของมึง”
“เปล๊า” เสียงสูงขนาดนี้ยังจะมาบอกว่าเปล่า เชื่อได้ซะที่ไหนวะ “ว่าแต่มึงนี่ก็ปากแข็งนะ เป็นเพราะรอบนี้เป็นผู้ชายเลยคิดหนัก หรือว่าคนนี้จริงจังเลยไม่กล้าสักที”
ถ้าให้ไอ้หนึ่งเป็นคนซักผมตอนอยู่ที่งาน ผมว่าผมคงโดนแฉหมด แต่ละคำถามของมัน แทงใจ คำตอบของผม
“ก็คงงั้น” ทั้งเป็นผู้ชาย แล้วก็ไม่อยากจะให้เป็นเรื่องเล่น
“อู้ววว น่ารักว่ะ อย่าปากแข็งนักเลยมึง แต่ก่อนมึงไม่ใช่คนแบบนี้นะ คยใครจีบใครปป่าวประกาศ” แต่ก่อนกับตอนนี้มันเหมือนกันตรงไหนล่ะครับ ไม่เหมือนสักนิดเดียว
“หนึ่งแล้วแฟนมึงอ่ะ” ได้เวลาที่ผมจะถามกลับบ้าง เปลี่ยนเรื่องดีกว่า อย่างหนึ่งไม่น่าจะโสดสนิทหรอกคนอย่างมัน วีรกรรมตอนเรียนของไอ้หนึ่งไม่ได้เป็นเด็กเรียน แต่ก็ไม่ถึงขั้นเกเรไม่เรียน อารมณ์เหมือนเรียนก็ยุ่งแต่มุ่งรักมากกว่า คนละประเภทกับพี่กันต์ที่ใครๆก็รู้จักป๊อปปูลาร์คนดังแง่ผลงานและหน้าตา ส่วนหนึ่งจะค่อนไปทางผลงานด้านรักเยอะ สับรางเข้าไปเถอะมัน ไม่ได้หน้าตาดีขนาดเห็นแล้วต้องห้ามใจไม่ได้แต่น่าจะเป็นเพราะบุคลิคส่วนตัวบางประการที่โดนใจพวกเดียวกัน ไม่เหมือนกลุ่มผมที่เอาหัวจุ่มกองหนังสือไม่ให้ใครเห็นหน้าเห็นตาโดยเฉพาะช่วงท้ายๆ ของม.ปลาย แต่ด้วยหน้าที่การงาน และการเรียนไปๆมาก็ดันมารวมกลุ่มเอาตอนเรียนจบแล้ว หนึ่งพอได้ยินคำถามมันเล่นทำหน้าไม่รู้ไม่เห็น
“ไม่มีครับ” เปลี่ยนโหมดทันทีเรื่องชาวบ้านอยากรู้แต่พอชาวบ้านอยากจะรู้เรื่องมันไม่ยอมให้รู้
“ตอแหลขอให้มึงเสื่อม”
“แหมกุกลัวจัง อย่างกุไม่มีทางเสื่อมง่ายหรอกธาม ฮึๆ”
“มึงมั่นใจเหรอ นั่งทำงานในธนาคารรทั้งวันนั่งทับแม่งมากๆอาจจะเสื่อมไปแล้วก็ได้นะมึง”
“มาลองได้นะ” รถติดไฟแดง หนึ่งมันหันมามองผมแล้วขยิบตาให้ ผมว่าไม่เอาดีกว่า กลัวได้ลืมพี่กันต์... ล้อเล่นน่ะ คนนั้นใครจะไปลืมลง
“ไม่อ่ะ กุกลัวติดเอดส์ตาย” ผมพูดขำๆ
“เดี๋ยวกุถีบลงรถแม่ง” มันไม่พูดเปล่ายังจะยกขาข้ามฝังมาถีบผมจริงๆ ใจร้ายมาก
“คนมันหมดรักกันแล้วก็งี้ล่ะน้า ไล่เราเหมือนหมูเหมือนหมา”
“ไอ้เหี้ยธาม กุแม่งไม่น่าบอกมึงเลยว่ะแม่ง ความผิดพลาดในชีวิตกุ หมอเหี้ย” ไฟเขียวมา มันเลยได้แต่ด่า สนุกเลยผม
...
ผับคนแน่น ส่วนนึงมาจากงานเลี้ยงรุ่นโดยไม่ไดนัดหมาย กับอีกเหตุผลหลักคือมันเป็นวันหยุด ไอ้ปาล์มกับพีทมาถึงก่อนหน้าไม่นาน มันสองคนยืนรอพวกผมกับหนึ่งอยู่ที่ลานจอดรถ คงง่ายกว่าที่จะเข้าไปแล้วไปควานหาว่าใครอยู่ตรงไหนกัน ตามปกติพวกผมมาผับจะต้องมีคนใดคนหนึ่งยอมเสียสละขับรถกลับ ปกติคือตั้ม แต่วันนี้ปัญหาเกิดแล้วตรงที่ขาประจำน้ำสุราทั้งสี่ต่างอยากเมากันถ้วนหน้า แล้วไม่มีตั้มแสนดีเหมือนเคย
“กุว่าแบบนี้ต้องโอน้อยออก” ไอ้พีทพูดเสียงเครียด วิธีปัญญาอ่อน แต่โตขนาดไหนก็ยังใช้ได้อยู่
“ปัญญาอ่อนสัส” ไอ้หนึ่งค้านขึ้นมา
“แล้วมึงจะให้ทำไง” ผมหันไปถามไอ้หนึ่งที่คาดว่ามันเองก็คงไม่มีวิธีอื่นแล้วเหมือนกัน
“โอน้อยออกนั้นแหละ” เสี่ยมันสรุปเรื่อง เลยเอาเป็นว่าผู้ชายสี่คนยืนโอน้อยออกหน้าผับ ถึงจะไม่ได้พูดออกเสียงตามหลักการโอน้อยออกสากล มันก็แปลกตั้งแค่ตรงที่ยืนล้มวงสุมหัวนับหนึ่งสองสามแล้ว จะว่าน่ารักก็พูดไม่เต็มปากจะว่าอุบาทว์ก็ไม่เชิง ผมออกขาว ไอ้หนึ่งออกดำ ปาล์มออกขาว พีทออกขาว ผมสามคนหัวเราะก๊าก ไอ้หนึ่งผู้ไร้พ่ายในสนามการดวลเหล้าวันนี้ถูกสั่งงดกินเหล้า มองหน้ามันที่เหมือนพยายามสะกดอารมณ์อยากต่อยไอ้พีทที่เป็นคนคิดกติกาบ้าๆนี้ขึ้นมา
“เซ็ง” ไอ้หนึ่งพูดดังๆแล้วเดินนำเข้าไปก่อนคนแรก
“กุยอมให้มึงกินแก้วนึง” ไอ้พีทตบไหล่เหมือจะปลอบใจแต่ผมว่าดูไปดูมาเหมือนโดนซ้ำมากกว่า เสี่ยปาล์มเดินมาอยู่ข้างผม แสยะยิ้มมีเลศนัย
“พี่กันต์มาป่ะ”
“กุไม่รู้” ผมหันไปตอบมัน แต่มาก็ดีนะ จะได้มีคนเลี้ยงเหล้า บางทีอาจจะไม่ต้องไปนอนเน่าอยู่บ้านไอ้ปาล์ม ขอให้ไปส่งผมที่คอนโดเลยจบเรื่อง
“แน่ใจนะ” ทำไมมันพูดแปลกๆวะ คราวนี้เป็นทีที่ผมต้องขมวดคิ้วบ้าง แรงสั่นที่กระเป๋ากางเกงทำให้ผมหยิบมือถือขึ้นมา หน้าจอขึ้นเป็นเบอร์พี่กันต์ เหมือนไอ้เสี่ยรู้
“กุชวนมาเองล่ะ”
“ตอนไหน!” ผมถามมันเสียงหลง
“ตอนมึงไปฉี่ไงจ้ะ ฮ่าๆ เอาตัวรอดให้ได้นะมึง” ผมไม่รู้จะด่าไอ้ปาล์มยังไงแล้ว มันช่วยปิดเรื่องให้ก็จริงนะ แต่การที่ขอให้มันไม่พูดแล้วจะส่งขีปนาวุธกองกำลังสร้างเรื่องมาให้ผมรับมือขนาดนี้ ยอมให้มันแหกปากพูดไปเลยจะดีกว่าไหมเนี่ยผมว่า ชี้มือฝากโทษงวดนี้เอาไว้ก่อนแล้วรีบเดินออกจากผับทั้งๆที่ยังไม่ทันได้เดินเข้าออกไปหาที่เงียบๆคุยโทรศัพท์ รีบกดรับก่อนที่พี่กันต์จะวางแล้วผมต้องโทรกลับ เป็นการเปลืองโดยเหตุ
“ฮัลโหลพี่กันต์”
“อยากไปกินเหล้าด้วยได้ไหม” ขอร้องว่าอยากทำเสียงอ้อนแบบนี้ไหมถ้าจะมาอยู่แล้ว ผมยืนมองซ้ายมองขวา กลัวว่าพี่กันต์จะโผล่มา แต่ตรงนี้คนโล่ง มีผมยืนอยู่คนเดียว
“ก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้มาสักหน่อย พูดแบบนี้อยู่ไหนแล้ว” ผมว่าโทรมาแบบนี้ไม่ใกล้ถึงก็น่าจะจอดรถแล้วแน่เลย ที่สำคัญ เสียงมันเงียบกริบเหมือนไม่ได้ขับรถอยู่ ระแวงแล้วเนี่ย ถ้าถามว่าดีใจไหมที่พี่กันต์มา ก็ดีใจนะ มีคนช่วยจ่ายค่าเหล้า กับอีกบางเหตุผลก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“พูดอะไรดีๆให้ฟังหน่อยแล้วจะบอกว่าอยู่ไหน” พี่กันต์ใครให้พี่เล่นตัววะเนี่ย
“อะไรดีๆ พ่อแม่ พระ ดีพอป่ะ บอกมาเร็วอยู่ไหน เล่นตัวอ่ะ” ไถไปเรื่อยอ่ะผมวันนี้ สีข้างแหกครับ
“อยากให้ธามเล่นมากเลยแต่ธามไม่ค่อยยอมเล่นตัวพี่เลยอ่ะ ตอนนี้เลยเล่นเอง” ผมชักสงสัยแล้วว่าพี่กันต์อยู่คนเดียวหรือไงถึงช่างกล้าพูดขนาดนี้ เล่นตัวบ้าบออะไรวะ จะให้เล่นยังไง อย่าได้ไหม ผมคิดลึก ไปโน่นละ เลือดเริ่มเดิน ห่าเอ้ย
“ตลก” ผมพูด
“แล้วชอบไหม” เสียงนุ่มๆ กระซิบที่ข้างหู พร้อมกับจมูกโด่งๆที่ฉวยโอกาสเสี้ยววินาทีฝังลงที่แก้มร้อนผ่าว ผมสะดุ้งด้วยความตกใจ หันไปมองต้นเสียงที่ยืนถือโทรศัพท์ยิ้มหวานอยู่ข้างหลังผม มาแบบเงียบกริบ ผมไม่รู้ตัวเลย ยังดีที่ไม่มีใคร มีแค่ผมกับพี่กันต์ ค่อยโล่งใจหน่อย ไม่รู้จะด่าอะไร กำลังอึ้งอยู่ โกรธก็โกรธไม่ลง
“ชอบไหม” เสียงเดิมถามย้ำ
“แล้วเพื่อนพี่กันต์อ่ะ” ผมไม่ยอมตอบคำถาม พยายามจะหาเรื่องเปลี่ยนเรื่อง ชอบไหมนั่นหมายถึงชอบอะไรล่ะ ชอบที่พี่กันต์ตลกหรือชอบแบบเมื่อกี้ไหม
“เขาไปก่อนแล้ว ตอบมาเร็ว เหล้าฟรีนะ ตอบช้าไม่เลี้ยง” เอาอีกแล้วไง ผมมองพี่กันต์ ไม่รู้จะทำยังไงดี ก็ในเมื่อทั้งสองคำถามมันมีคำตอบเหมือนกันคือ…
“ชอบดิ” ผมตอบยิ้มๆ “โอเคไหมคำตอบนี้”
พี่กันต์พยักหน้าแล้วยิ้มกว้างกว่าเดิม สายตาที่มองตรงมาสบตาผม มันมีความหมายที่ผมก็รู้ เข้าใจ และรู้สึก ผมรู้ว่าผมคิดยังไง แล้วก็แน่ใจแล้วว่าผู้ชายตรงหน้าผมคนนี้มีความหมายอะไรกับผมบ้าง ทุกสิ่งที่ทำ ความอดทน ความใส่ใจที่ผ่านมา ผมขอ... ขอยังไม่พูดให้ฟังตอนนี้ เพราะบรรยากาศไม่ดี ได้ฟังแน่ แต่ซ้อมพูดในใจเอาไว้ได้ไหม
ธามรักพี่กันต์นะ....
...17-5-2012
มาอัพอย่างช้า ขอโทษอีกเช่นเคย คนเขียนเพ้อหลายอย่างเกินช่วงนี้ 555
เห็นมีคนอยากได้หนึ่งทอล์คก็เลยจัดให้เบาๆ ส่วนกันต์ธามก็นะ นิดนึงๆ หมิงนาย ขอติดไว้ก่อน พล็อตคิดสดตลอดเลยอ่ะทุกตอน มีแค่โครงคร่าวๆ แบบคร่าวมากๆ อยู่ในหัวว่าต้องปูเรื่องไปตอนต่อไปยังไงแค่นั้น แม่งบ้า คนเขียนบ้าๆ ดีใจที่ยังมีคนตามอ่านนิยายอยู่ เวลาปิดเทอมก็กำลังจะหมดลง คิดเอาไว้ว่าจะจบเรื่องภายในปิดเทอมนี้ ไม่รู้จะได้ทำอย่างที่ตั้งใจไหม
ส่วนเรื่องการรวมเล่ม เดี๋ยวมีความคืบหน้ายังไงจะบอกแล้วกันนะแต่มันไม่มีไงเลยไม่ได้บอก 5555 เราคงไม่น่าจะได้ทำขายเองเพราะคาดว่าตายห่าแน่นอน เจ้ง! +ไม่มีเวลาด้วย+ขายไม่เป็น+ไม่มีคนซื้อ ว่าแต่ใครเขาจะซื้อจริงๆไหมอ่ะเรื่องนี้อ่ะนะ นิยายของฉันเนี่ยนะ 555555555
ปล.สารภาพ เอาเข้าจริงนะ... ยังไม่คิดตอนจบเลยอ่ะ ยังไม่เร็วๆนี้หรอก (มั้ง)55555555555555555555555555555555555
ปล2. รักคนอ่าน รักทุกยอดวิว รักทุกคอมเม้น ถ้าคนไม่อ่านเยอะแบบนี้เรื่องนี้คงตัดจบไปแล้วก็ได้นะเพราะทีแรกเรากะแต่งเล่นๆ มันๆ ขอบคุณนะฮะ รักนะงุบๆ
-
หูย ตอนหน้าหวังให้เพื่อนๆธามชงพี่กันต์ให้เต็มที่ไปเลยนะ
-
โห้ย~
ตอนนี้หวาน
:o8:
(แอบสงสัยว่าหนึ่งจะมีซัมติ้งอะไรกับพี่ภูหรือเปล่า)
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ชอบไหม ชอบบบบบบบบ
-
กรี๊ดค่าาาา แค่พูดในใจก้กรี๊ดแล้วค่า น่ารักได้อีกอ่าค่าจุดนี้ แอร้ยยย
-
รอธามบอกพี่กันต์จริงๆซักที
-
ผู้ชายอย่างพี่กันต์นี่หาได้ที่ไหนบ้าง? อยากได้(เวอร์ชันที่ไม่ใช่ชายเหนือนชายนะ)
น่ารักมากกกกก
แอบสงสารน้องหนึ่ง อยากให้หนึ่งมีคู่บ้าง(กะใครดี?)
-
หนึ่งจะมีคู่มั้ย คู่กับนายภูคนนั้นอ่ะป่าว???
ธามกันต์ช่วงนี้ก็หวานกันตลอด :-[
รีบรับรักแบบเป็นทางการสักทีเห๊อะ พี่กันต์ไม่ใช่เชปหมิงนา
ปล.เมื่อวันจันทร์ไปเดินแถวฟิวเจอร์ฯรังสิตมา เจอปู้จายสองคนในร้านหนังสือกระซิบบกระซาบ คุยกันกระหนุงกระหนิง
คุยกันใกล้มากหัวแทบจะชนกัน
หนึ่งในนั้นทำให้เดี๊ยนนึกถึงน้องธามมากๆ มันใช่เลยอะ น่ารักมากกก ใส่เว่น ขาว สูง วิ้งมากก ไว้เคราหรอมแหรมแต่ดูดีเว่อร์ๆ
อีกคนนึงก็หล่อดูดี คมเข้ม ทำเอาชั้นเพ้อไปทั้งวัน...... (อย่าถือสากันนะ แบบว่าอยากระบาย ฮ่าๆๆ)
-
เดี๋ยวพอคืนนี้ ธามเมาก็พูดออกมาเองแหละเนอะ :z1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบบบบบ :-[
-
หนึ่ง ภู ยังไงกันนนนนนนนนนนนนนน
-
ธาม กรี๊ดดดดดดดด น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดด :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ ไม่ไหวแล้ว
รอตอนต่อไปอย่างใจจ่อ
ปูเสื่ออยู่แถวนี้แล้วววววววว
-
อร๊ายยยยยย แอบหวานออกสื่อนะคะสองคน อิจฉาๆๆๆ /// ปล.ขอให้ตอนหน้าหมอธามก็ยอมๆพี่กันต์เถอะค่ะ คนอ่านรอเชียร์ค่าา ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
แอบสนใจพี่ภูกับหนึ่ง :laugh:
:pig4:
-
ธาม + กันต์ น่ารักอ่ะ
รอให้ธามมีความกล้ามากกว่านี้ อิอิ :bye2: :bye2:
-
บางทีก็กลัวใจพี่กันต์นะ กลัวฮีเจอใครแล้วไปเลย
แต่ไม่หรอก ลึกๆต้องรู้ดิว่าน้องธามตกบ่วงนานแย้ว :กอด1:
-
หวังว่าพี่กันต์คงได้ยินจากปากธามเร็วๆนี้นะจ๊ะ :impress2:
-
like หนึ่ง...ถามได้เยี่ยมที่สุด อิอิ
-
เรื่องรวมเล่ม เรายกมือเชียร์นะค๊ะ
สงสัยหนึ่ง-ภู เชียร์ด้วย
กันต์-ธามน่ารัก เพื่อน ๆ ด้วยเวลารวมกัน
ฮา มาก ๆ ค่ะ :laugh:
-
โอ้ยพี่กันต์ โคตรน่ารักเลยอ่ะตอนนี้ แต่แบนี้มันก็ยิ่งใกล้จะฟิน น่ะสิ
2 จิต 2ใจอยากให้มันฟินแต่ไม่จบอ่ะมีไหม? o18
หนึ่งกับพี่ภู จะมาลงเอยกันก็งานนี้แหละ :z1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มดขึ้นผับแล้ว :-[
-
ธามน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ลุ้นตอนหน้า พี่กันต์กับผองเพื่อน สู้เข้าไว้น้องธาม! :laugh: (เอ๊ะ พอพิมพ์ประโยคนี้คิดถึงน้องซองแฮะ :impress2:)
-
พี่กัณน่ารักเนอะ :impress2:
-
ดีแล้วที่ตอนนั้นไม่สารภาพออกไปว่า " เพื่อนกูรักมึงว่ะ " ไม่งั้นได้ตีฉิ่งกันแน่
เอะ....หรือว่าพี่กันต์เป็นนายเอก :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
:impress3: พี่กันต์ชื่นใจทั้งคำพูดและการกระทำของธาม
-
:o8: :o8: :o8:
พี่กันต์จังน่ารักแหะ
-
รอตอนต่อไป
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก รักพี่กันต์น้องธามเหมือนกัน
รักเว่อร์!!!!!! >___<
-
อยากอ่านคู่ภูหนึ่งงงงงง อยากอ่านนนนรรรร :z3: รีบๆมาต่อนะ ติดมากกเรื่องนี้
-
ธามพูดในใจ พี่กันต์คงจะได้ยินหรอกนะ :serius2:
ตะโกนออกมาเลย :laugh:
-
ธามยังคงเขินที่จะพูดออกมาซินะ ฮี่ๆ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
น้องธามเจ็บสีข้างมากเลยสิ o18
-
ขอบคุณเรื่องราวดีดี ที่นำมาให้อ่านกันนะครับ ชอบพี่กันต์มากเลยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดด
-
หนูธามน่ารักมาก กรี๊ดๆๆๆ
-
ธามรักพี่กันต์นะ....
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m3:
ถึงจะเป็นแค่เสียงในใจของน้องธาม
อิเจ๊ก็ชักดิ้นชักงออยู่หน้าจอ
ดีใจแทนพี่กันต์ไปแล้วเรียบร้อย
:z2:
แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
ยอมรับแล้วว่ารักพี่กันต์เค้า
ก็บอกเจ้าตัวเค้าซะทีสิจ้ะหมอธาม
พี่กันต์จะได้จัง(ไร)จริงๆซะที
:z1:
จับพี่กันต์มาฟัดๆๆๆๆๆ
ขอให้เจ๊เหอะน้องธาม *โดนถีบ
:z6:
-
อ๊ากกกกก เพิ่งมาตามอ่านค้า สองวันติด
นิยายเรื่องนี้น่ารักมากกกกกกก ตามที่นักเขียนบอกว่าจะรวมเล่ม
เชียร์นะคะ รวมเล่ม รวมเล่ม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักนักเขียนจังเลย
ปล.นักอ่านหน้าใหม่รายงานตัวค่ะ :pig4:
-
อ๊ายยยย อย่างน่ารักอ่ะ ธามรักพี่กันต์ :-[ :-[
-
ขอแบบยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอย่าพึ่งรีบจบเลยค่า ถ้ารวมเล่มเราซื้อนะคะ อยากให้รวมเหมือนกันเพราะชอบมากทั้งสองคู่ :กอด1:
-
:o8: :o8:
ธามจ๋าาาา บอกไปเล้ยยย
ไม่ต้องพูดในใจหร๊อกก พี่กันต์ไม่ได้ยินน
อั๊ยยะ น่ารักมากๆๆ
หนึ่งกับพี่ภู ด้วยเหมือนจะอะไรยังไง :-[
มาต่อไวๆนะจ๊ะ :bye2:
-
ซ้อมพูดในใจ น่ารักเว้ยยยยยยยย
ธามรักพี่กันต์นะ :-[
-
น่ารักกก ชอบบบบบ หมอธามมม
-
ตอนหน้าเรย ๆ
บอกไปเรยลูก พี่เค้ารอฟังอยู่
รวมถึงเราด้วย 555
รออ่านจ้าา
-
:o8: :o8: :o8:
อย่าลืมพูดให้พี่กันต์ได้ยินนะ อร้ายยยยย -//-
-
หูยยย น้องธามจ้ะ กว่าจะพูดได้เนี่ย แม่ยกลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้วเด้อบักหำน่อยยยยยยยยย :จุ๊บๆ:
:กอด1:เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะฮ๊าาาา :กอด1:
-
พี่กัน มอมเหล้าแล้วจูบแสดงความเป็นเจ้าของกลางผับเลย รับรอง หมอธามไปใหนไม่รอดแน่ 55555 :haun4:
ยิ่งอ่านยิ่งมันส์เจงๆ :z2:
-
รักกันได้ก็ดีละครับ
คนอ่านรักพี่กันต์ไปหมดแล้ว ถ้าธามไม่เอา คนอ่านจะเอาแทนละนะครับ 555555
-
ธามรักพี่กันต์นะ.... ธามรักพี่กันต์นะ.... ธามรักพี่กันต์นะ....
จะบ้าตายยยยยยยย เขินนนนนนนนนนน :o8:
นี่แค่บอกในใจก็เขินแล้วนะธาม 5555
-
อะไรยีงไงกันนะ หนึ่งกะพี่ภูอ่ะ
-/\- ขอให้พี่ภูมากินเหล้าด้วยวันนี้ 5555
อ่อยยยย
ธามมมมม อย่าซ้อมนานนะ
ให้พี่กันต์ได้รู้ด้วยยยยย
!!
-
พี่กันต์เป็นทอมม!!!!!!! กร๊ากกกกกกกกกกกก :m20:
พี่กันต์อ่า โผล่มาข้างหลัง เขิลเลยย :-[
อยากให้พี่กันต์รู้ความในใจของหมอธามจริ้ง
ต้องให้เวลาเค้าหน่อย หวังว่าพี่กันต์จะรอถึงวันที่ธามมันพร้อมได้นะ
ธามก็ฟังเพื่อนบ้าง ปากแข็งอ่า ดูพี่นายเป็นตัวอย่างเดะ
ไม่ต้องรีบจบนะค้า เค้าอยากอ่านต่ออ่า
ยังไม่มีดราม่าพี่กันต์หมอธามเลยด้วย 55555555555 :z2:
เค้าสนรวมเล่มนะ!
-
กอ่นจบนะ ขออย่างเดียว Y^Y
ให้เจ๊แป้งมีแฟนเห้อๆๆๆๆๆ
เอาหล่อๆด้วย(จะจังไรหรือไม่อย่างไรก็แล้วแต่)Y^Y
เห็นแล้วสงสาร เห็นคานอยู่รำไร - -lll
-
ธามจ๋าไม่ต้องฝึกนานหรอก พูดออกมาเร็ว ๆ เลย
พี่กันต์ อยากจะกรี๊ดดัง ๆ ผู้ชายคนนี้ทำใจฉันสั่น...
-
ตอนนี้อยู่ในอาการ"คลั่ง"เรื่องนี้มากๆ
ตั้งใจอ่านทุกตัวอักษร ยิ้มอย่างกับคนบ้า
ไม่อยากให้ถึงวันที่
อยากอ่านทุกวันเลย
ชอบมากๆ
+1 ให้จ้าาาา
-
ฮึฮึ ...ใกล้แล้ว คู่นี้ :กอด1:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :impress2:
-
พระเจ้า!!!!! ธามน่ารักอ่ะตอนนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หนึ่ง.. อย่าเป็นห่วงไปว่าพี่กันต์จะมีคนใหม่.. สกิลหมอรักษาเลื้อยคลานอ่ะ
เอาอยู่อยู่แล้ว!!! อร๊ากกกกก ต้นๆไม่มีอะไรน่ะ.. แต่ตอนจบเนี่ย.. เขินอ่ะะะะะะะ!!! :-[ :o8:
-
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!ไม่ไหวกับน้องธามแล้วววววววววววว น้องธามน่ารักที่สุดดดดด
คือเราชอบผู้ชายแบบนี้อะเป็นพวกมีมุกตลกในตัวเองตลอดเวลา 5555555 บทสนทนาระหว่างธามกับหนึ่ง
เป็นอะไรที่ฟินๆมาก และขอบคุณหนึ่งที่มาเล่าเรื่องธามสมัยมัธยมให้คนอ่านฟัง น่ารักมากกกกกกกกก
ธามแบ๊วววววอ่ะ !! 55555 ชอบตอนธามบอกว่าพี่กันต์เป็นทอม ขำก๊าก 555 ชอบอ่ะมุกนี้ขำฟินๆเลยจ้า
เวลาธามแถมันตลกอ่ะ 55555 ขอบคุณหนึ่งที่พูดแรงๆให้ธามคิดได้ว่าถ้ามัวแต่ยึกยือระหว่างจะโดน
คนอื่นเอาพี่กันต์ไปกินแทน ฮาาาาา เหมือนมันจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ธามคิดอะไรได้มากขึ้น
เพราะพูดจริงๆว่าที่ธามยอมรับว่าชอบพี่กันต์ ถึงแม้จะบอกรักในใจแต่มันก็คือที่สุดแล้ว
"แล้วชอบไหม" ชอบค่าาาาาาาาาาาาาาาาา ชอบที่สุดเลยค่าาาาาาาาาาาาาา >////< คนอ่านอยากตาย
เค้ามีแอบหอมแก้ม โอ้ยยยยย จินตนาการคนอ่านบรรเจิดอย่างแรง ณ จุดนี้ 55555 มาเป็นฉากๆเลยจ้า
น่ารักมากอ่ะ อ่านไปเขินไป อมยิ้มไป จับแก้มตัวเองไป ต้องห้ามไม่ให้ยิ้มปากฉีกไปมากกว่านี้ คิ !!!
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววววว งี๊ดดดดดดดดดดด
-
สนุกมาก แอร๊ก ไม่ไหวนะ ผช.อย่างนี้หาซื้อได้ที่ไหน จะขอมาสต๊าฟไว้ให้ลูกหลานดู!
-
เหล้าไม่ต้องกินแล้ว แค่นี้ก็เมา...เมารัก :give2:
-
:o8: :o8: เค้าหอมกันเเล้ว
-
พี่กันต์ :o8:
เจอแบบนี้เป็นคนอื่นนะยอมพี่กันต์ไปนานแล้ว
อิจฉาธามว่ะ
-
ธามมีซ้อมๆ ซ้อมมาดีก่อนลงสนามแบบนี้พี่กันต์ตายแน่
ไปไหนจากธามไม่รอดหรอก
ขนาดยังไม่ซ้อม อยู่เฉยๆ กันต์ยังรัก ยังตามติดไม่ห่างเลย
แต่ที่ว่าพี่กันต์เป็นทอมนี่ กร๊าก ฮา
-
อ๊าย ธามน่ารักว่ะ ซ้อมพูดในใจแล้วก็อย่าลืมพูดกับตัวจริงล่ะ
ถ้ามีรวมเล่มขอสองชุดเลย จะเอาไว้บููชาชุดนึง
ตอนหน้าขอธามหมอเหี้ย กับพี่กันต์จังไร เยอะๆนะ สนุกหลายๆ
-
ธามน่ารัก :o8:
-
ธามซ้อมพูดหลายครั้งแล้ว ซ้อมใหญ่ และทำจริงได้แล้วมั้ง :m12:
-
กรี๊ดดดด รอธามบอกรักอย่างใจจดจ่อ อ๊ากกกก เลิฟพี่กันต์
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย หวานมากกกกกกกก ><
ธามรักพี่กันต์นะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนหน้าขอทุกคนในวงเหล้าจัดแบบให้ธามเขินหนักๆเลยนะ
เอาแบบมองหน้าใครไม่ได้
แล้วเอาหน้าซุกอกพี่กันต์ 5555555555555
-
:o8: ธามน่ารัก ชอบบบ เปิดมาดูเรื่องนี้ทุกวันเลยว่าอัพรึยัง :call: รักคนแต่ง :3123:
-
ธาม...จบได้น่ารัก น่าฟัดมากลูกกกก
แอร้วววว (วิญญาณเจ้แป้งเข้าสิง)
แบบว่า อยากจะค่อยๆ ละเลียดความรู้สึกนั้นไปเรื่อยๆ สุขอย่างช้าๆ นานๆ สินะ แอร้ววว
ขอบคุณคนเขียน ขอบคุณมาก และสู้ต่อไปนะจ๊ะ....5555
-
ธามแอบมีมุมน่ารัก :impress2: :impress2:
คิดถึงหมิงนาย :กอด1:
-
รักแล้วเว้ยเห้ยยยย
คบกันซักทีนะคุนพี่ทั้งสอง
รักคนเขียนมาก
-
quote of the chapter "มึงจะให้กุตีฉิ่งหรอ..." 5555
-
มีการซ้อมพูดในใจด้วย
บอกไปเลยโต้งๆ ก็ได้
พี่กันต์ไม่ว่าอะไรหรอกนะ :laugh:
:กอด1:
-
ไอ้ตอนที่เดินมาข้างหลังแล้วหอมแก้มเนี่ยเรายิ้มแล้วนะ
พอเจอบรรทัดสุดท้าย คำพูดในใจนั่นแทบกรี๊ดดด :m3:
นึกหน้าพี่กันต์ออกเลย สุขไหนจะปาน น้องธามน่ารัก :-[
ตอนคุยกับหนึ่งก็ฮา จริงๆธามรักษาสัตว์หลายชนิดอยู่นะ :laugh:
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขมากกกก อมยิ้มแก้มตุ่ยเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พูดออกไปเลยธาม!
อยากให้สองคนนี้คบกันจริง ๆ เสียที
รักคนเขียน :กอด1:
-
เอาดิ๊ คืนนี้ความลับจะรั่วไหลมากน้อยแค่ไหน (อืม แค่นี้เพื่อนก็รู้หมดแล้วมั้งง ฮ่าๆ)
-
เชียร์คุณนายมารอบนึงแล้ว
เชียร์น้องหนึ่งต่อดีกว่า..
-
แหม ธาม พูดตอนนี้เลยก็ได้ พี่่กันต์ เขาไม่ว่าหรอกมีแต่จะเข้าไปฟัดนะสิ
อิอิ เขิน ^^
-
นี่ก็หลงธาม - กันต์หัวปักอยู่แล้ว ยังมาปล่อยประโยคเด็ดทิ้งท้ายอีก ซากเน่าคาคอมไปเลย
หมิง-นายคิดถึงจังเลย มามะ โผล่มาซะดี ๆ
ยังยืนยัน นั่งยัน นอนยัน จะซื้อหนังสือเรื่องแน่นอน
-
พี่กันต์อ่านใจได้คงดีใจแย่
-
ตามอ่านมาได้ซักพักแล้ว
แต่ไม่มียูสในนี้เลยไม่ได้เมนต์
เพิ่งได้ฤกษ์มาเมนต์นี่แหละ คนเขียนอย่างอนกันเน้ออออ ^^
หมอธามมมม น่ารักมว๊ากกก น่ารักไปไหน
นึกภาพหมอธามอุ้มแมวแล้วมีความสุขขขขข (แต่ที่อ่านมาก็เห็นมีแต่ตัวประหลาด)
พี่กันต์ก็น่ารักเนอะ น่ารักแบบ แสนดีไปไหน???
ชอบธามมานานแล้ว ตอนนี้ก็ยังจีบอีก
น่ารักอะ น่ารักๆๆๆๆๆ น่ารักมว๊ากกก ><
-
น่ารักเว่อออออ
:กอด1: :กอด1:
-
อั๊ยย่ะ!!!!!!!!!!
:o8:
-
โอ้ววว รักพี่ธามแล้วววววว ถ้าพี่ถามรู้ดีใจตายเลย
-
โอ้โห ตอนนี้มาฆ่ากันให้ตายก็เพราะตอนท้ายบทกับกันต์ธามนี่แหละ :-[
กรี๊ดดดดดดดดดดดด แดดิ้นกับพื้น ธามจ๋า ไม่ต้องซ้อมแล้วไปบอกพี่กันต์โลด :impress2:
ตะเอง พล็อตสดแบบนี้ หวังว่าคงไม่ใช่อยู่ๆมาม่าก็ลอยมาใส่ธามเค้าน๊า o18
ถ้าอยู่ๆพี่กันต์นอกกายนอกใจธามเค้าเมื่อไหร่ล่ะก็.. หึหึหึ :z4:
-
พี่กันต์...น่ารักได้กว่านี้อีกมั๊ยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
รอพี่กันต์ต่อไป....มาเร็วๆนะค่ะ
-
อย่าพูดในใจเลยหมอธาม
พูดออกปากมาเถอะ คนอ่านลุ้นจนหัวใจจะวายแล้ว
-
ย้าาาาาาาาาากกก พี่กันต์ตามมาจริงๆด้วย> <
ดูแลธามดีๆนะจ้ะ แล้วคราวนี้หนึ่งไม่เมา
เก็บรายละเอียดตลอดงานชัว โหะๆๆ
-
บอกได้แค่ว่าเขินโว้ย
-
โคตรชอบเลยอ่ะ ตอนนี้
พี่กันต์หมอธาม หวานแหววสุดๆ
-
อ่อยยยยยยยยยยย น่ารักกกกกกกกกกก
หมอธามน่ารักไปแล้ววววววว XDD
-
เอาละสิ
-
รอธามบอกพี่กันต์ :o8: :o8: :o8:
-
ต่างคนก็ต่างเหลือเชื่อกันเองในใจ ว่าตอนนี้นะฉันได้มีเธอคนดีคนนี้มาอยู่ข้างกัน ..ดีจังเลยเน๊อะ ^^
:กอด1: รีบเข้าร้านกันได้แล้ว มีคนรอแซวเยอะค่าาาาา อิอิ :กอด1:
-
มันน่ารักมาก
รอวันธามจะพูดออกมาดังๆ
-
พี่กันย์น่ารักอะ มีการมากระซิบข้างหูด้วยนะ :-[
รีบๆบอกออกไปสักทีนะน้องธาม พี่กันย์รอนานแล้ว :3123:
-
ตอนหน้าหวังว่าทุกคนจะช่วยกันชงพี่ธามให้พี่กันต์นะ (เข้าหอๆๆๆ)ฮ่าๆๆ
พี่ภูกะพี่หนึ่งหุหุ ทันกันๆๆ ฮ่าๆๆ
รักพี่ธามน่ารักมากกกอะ
พี่กันต์บทนี้กล้าอะทำได้ทุกอย่างจริงๆๆ ฮ่าๆๆ
-
ไม่มีประโยคไหนโดนใจเท่าประโยคนี้อีกแล้ว "ธามรักพี่กันต์นะ" :o8: บร้าๆๆๆๆๆ คนเขียนก็ เค้าเขินนะตะเอง :-[
-
ชอบๆ หวานกันแบบนี้บ่อยๆน้า :impress2:
แต่ชักคิดถึงคู่ หมิง นาย มาบ้างแล้วสิ :m16:
-
เป็นการซ้อมบอกรักที่ทำให้คนอ่าน ยิ้มค้างเหงือกแห้ง ธามน่ารักที่สุดอะ ขอบคุณคนเขียนรออยู่นะ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก บอกไปเลยยยยคค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อร๊ายยยย เชื่อว่างี้หลังบอกมีได้มีเสียย(เห้ยยย) รึเปล่านะ :impress2:
-
:o8:
ไม่ไหวแล้ว เขินแทนธามอ่ะ
พี่กันต์จังน่ารักมาก อยากได้พี่กันต์มาเป็นของตัวเอง อิอิอิอิ
ธามอ่ะ ซ้อมไว้ ไม่นานคาดว่าน่าจะได้พูด แต่ไม่รู้พี่กันต์จะให้พูดจบประโยครึป่าวน้ออออ
-
ทามน่ารักอ่ะอยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:กอด1: กอดคู่นี้พี่กันต์จัง น้องธาม น่ารักขึ้นทุกวัน
ชอบเรื่องนี้มาก รวมเล่มเมื่อไหร่ไม่พลาดคะ ^^
-
โอ้ยยยยย หมอหมาตอนนี้โคตรของความน่ารัก :impress2:
พี่กันต์แคะขี้หูรอฟังเลยดีกว่าค่า 5555555555 .
-
จะน่ารักไปไหนนะคู่นี้ อ่านแล้วอิน!!
-
แทบดิ้นตายอ่ะเรา 555555555555555555555555555555555'
แต่พี่ภู x หนึ่งนี่น่าสสนใจนะคะ
-
กรี๊ดธามน่ารักอ่ะ บอกแล้ว พูดคำนั้นไปแล้ถึงจะพูดในใจก็เถอะ 555
ที่แท้ความหลังครั้งมปลายของหนึ่งเป็นแบบี้นี่เอง
-
โคตรรร น่ารักเลยอ่ะ
ผู้ชายคนนี้ พี่กันต์
แมร่งเอ้ยยย ออกมาก่อนจบนิดนึง
เพื่อนหนึ่งตัวประกอบไปเลยทีเดียว
อยากจะ กรี๊ดดดดดดดดดดด
อร๊ายย น่ารักเวอร์
อยากโดนกระซิบแบบนี้บ้าง
เอาเถอะ
เชื่อเลยว่า ต่อให้แมนแค่ไหน ถ้าเจอพี่กันต์เข้าไป
เหลววแมร่งทุกรายย
เบน ยอมตั้งแต่เห็นหน้าแระ
ก๊ากกกกกก
ปล. ตอนนี้ เบนติดคำว่า "จังไร" มากอ่ะ :เฮ้อ:
-
ธามน่ารักไปแล้ว>w<
พี่กันสู้ๆ พี่กันสู้ๆ ♥
รอน้ะฮับ(:
-
พูดให้ได้ยินมั่งก็ได้น้า
-
ไม่ได้เข้าเล้านานนน ได้กลับมาอ่านต่อทีเดียวรวด
ขอบอกว่าฟินทุกตอนนจริงๆๆๆๆ :-[
ยิ่งตอนล่าสุดนี้ อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ขอกอดคนแต่งรัวๆที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อร๋าย เขินแทน ธามรักพี่กันต์
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วเขิลลลลลลลลลลมากกกกกก :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
พี่กันต์จะน่ารักกกกไปไหนเนี่ยยย น้องธามก็น่ารักอะ
หวานนมากกก โลกนี้มีเพียงเราสอง
:o8: :o8:
มีผู้ชายอย่างพี่กันต์อีกไหมอะ อยากได้ๆๆๆมั่ง :L1: :L1:
มาต่อเร็วๆๆนะค่ะ รออ่านความหวานแล้วก็การโดนล้วงลับต่อไป
ท่าว่างานนี้น้องธามอาจจะไม่รอด พี่กันต์มาด้วยแบบนี้
ไม่บอกเพื่อนก็เหมือนบอกหละเนอะ
-
ลุ้นตอนหน้าใหธามเสียตัว
-
อ้ากกกก อยากจะบอกว่าเรื่องนี้ทำให้อิชั้นตีนกาขึ้น
เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็น่ะหวานซ่ะ...คนอ่านก็ยิ้มจนปากฉีก เห้อ~
สนุกมากแบบไม่ไหนแล้ว ถ้ามีรวมเล่มดิฉันจะตามแน่นอนค่ะ :3123:
-
อย่างกับฝันไปแล้ว
เย้ๆๆ ธาม ยอมๆๆไปเถอะพี่กันต์รวยนะ อิอิ
-
เหล้าไม่ดีนะจ้ะ เพราะอาจทำให้เสียตัวได้ :z1:
-
o18 o18
คืนนี้หมอธามไม่รอดแน่
-
ธามน่ารักขึ้นทุกๆๆๆวันเลยย
พี่กันต์อย่าเพิ่งเปลี่ยนใจน้า รอธามสับสนทางเพศแป๊บนึง 5555
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก อ่านเรื่องนี้แล้วหลงมากกกกกกกกกกก
-
:mc4: ตามอ่านทันละค่าาาาา ชอบจังเลยเรื่องนี้ o13
อ่านไปก็ลุ้นไป แอบมีน้ำตาซึมคู่ของเชฟกะลูกเจ้าของฟาร์มจระเข้ :monkeysad:
แต่ในที่สุดก็ปรับความเข้าใจกันได้ เย้ๆๆๆๆๆๆ จะรอตอนต่อไปนะคะ :m4:
-
เอร้ยยย..ธามอย่าซ้อมพูดในใจนานนะ
คนอ่านรออยู่..ฮ่าๆๆๆ
หนึ่งแมร่งโคดเก่งเลยหว่ะ..ถามซะธามหนีคำตอบไม่ได้เลย..O.o
-
ตามอ่านจนทันแล้ว
ดีใจัง ^^
แอบร้องไห้ด้วย ตอนหมิงกะนาย
น่าสงสารหมิง จัง แต่ในที่สุดนายก็ใจออ่นแล้ว :z2:
พี่กันต์น่ารักมากกกก :impress2:
ผุชายแบบนี้หาได้ที่ไหนมั่ง(ไม่มี) คงหาไม่ได้ตามตลาด ฮ่าๆๆๆๆ
ธาม พยายามหักห้ามใจชิมิ สมองบอกไม่ แต่ใจอ่าบอกใช่เลย
ตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว ผ่านมาแปดปี ฏยังคิดถึง
นี่นะหรือ ใจไม่คิดอะไร อิอิ
บอกรักพี่กันต์ไวๆนะ เค้าจะได้ดีใจ
ในที่สุดแปดปีที่ยังคงจดจำ และยังรอ ก็มีความหมาย
-
คิดถึงคนเขียน
-
อ๊ายยยยยยยยยย :-[ :-[
น่ารักอ๊ะ!!
ขออย่างนึง.... คนเขียนอย่ามาม่าน้าาาา :sad4:
-
ภูนี่คือใคร
เคยออกมาแล้วหรือยัง
แต่คิดว่าต้องมีบทบาทต่ออย่างแน่นอน
เพราะไม่งั้นคงไม่มีบทเข้ามาแบบนี้หรอก
ธามน่ารักเนาะ
ยอมรับความรู้สึกของตัวเองแล้ว
แม้ว่าตลอดเวลาจะก้ำกึ่งมาตลอด
เหมือนจะยอมรับแต่ก็ยังลังเล
แต่คราวนี้แน่ใจแล้วสินะคะ
-
ยังคงปลื้มพี่กันต์อย่างต่อเนื่อง
คนอะไรหยอดได้ทุกเวลาและสถานการณ์จริงๆ แถมยังน่ารักอีกต่างหาก
หลงไปหมดแล้วนะเนี่ย. ><
รัก(หมอเหี้ย)แบบกุดๆของหนึ่งก็เป็นมาแบบนี้นะเอง
ที่ชอบหมอตอนนั้นคงเพราะยังไม่เคยเจออะไรแปลกๆละมั้ง. ฮ่าๆ
ปล.ถ้ารวมจริงเค้าก็เอาจริงนะเนี่ยเรื่องนี้อ่ะ
-
เค้าจะเอารวมเล่มมมมม เค้าจะอาวววววววว เจาเจาเจาาาาาาา
-นอนดิ้น-
-
53
อีกด้าน
.................................................................................................
ผมลุกขึ้นไปโยก แล้วก็ลงมานั่งใหม่ นั่งเป็นเพื่อนไอ้หนึ่งที่เงียบกริบเป็นเป่าสากแบบไร้สาเหตุ ไม่รู้เพราะอะไร ส่วนเสี่ยปาล์มกับพีทหายหัวไปในหมู่ฝูงชนที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยง
หลุกหลิก ยุกยิก และอยู่ไม่สุข คือคำอธิบายไอ้เสี่ยได้ในตอนนี้ ที่มาของชื่อเสีย นอกจากเงินหนาแล้วเสี่ยยังมีลักษณะสำคัญขอเสี่ยคือเสี่ยชอบสาว เสี่ยชอบป้อ เสี่ยชอบเข้าคลุกวงใน โต๊ะไหนเปิดช่องว่าง เสี่ยเสียบเข้าให้ เสี่ยมีอาวุธคือหน้าตากับรอยยิ้มแบบเสี่ยๆ ความรู้เรื่องสัตว์เลี้ยงตัวเล็กตัวน้อยที่ทำให้สาวๆทึ่งในความรู้ของมัน แถมยังโม้เรื่องหุ้นเรื่องรถได้อีก เอวพลิ้ว ตัวพลิ้ว มือปลาไหล เรียกว่าอยู่ในปาร์ตี้ร้อนดังกับไฟเอร์เลยทีเดียว แต่ก่อนผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมไปเป็นคู่หูมันได้ยังไง เพราะตอนนี้ ผมนั่งนิ่ง ชงเหล้า ข้างขวาคือไอ้หนึ่งที่นั่งหาเหยื่อหนุ่ม และข้างซ้ายคือพี่ภูที่ไม่รู้มาจากไหน แล้วพี่กันต์ไปไหนน่ะเหรอ
...ไปเป็นคู่หูเสี่ยปาล์มแทนผมแล้ว
ผมไม่เคยเจอกับพี่กันต์สุดเหวี่ยงเต็มรูปแบบขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้คือแบบไม่มีมาดแห่งความใจเย็น ความสงบ ความโรแมนติก ความขรึมใดๆ ใส่เต็มแม็ก ให้ใครมาบอกว่าเป็นเกย์ตอนนี้ก็คงไม่มีใครเชื่อ เพราะสไลด์สาวขนาดนี้ เห็นแล้วอยากจะตะโกนใส่หูดังๆว่าผมก็นั่งอยู่นะพี่กันต์ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะ...
…………………………………………………………………………………
ชั่วโมงที่แล้ว....
“ธามพี่อยากกินเหล้า” พี่กันต์กระซิบข้างหูผมตอนที่ผมกำลังจะยกแก้วเหล้าขึ้นซด ถามว่ากลัวใครเห็นไหม เลิกกลัวไปแล้ว คนกำลังชุลมุน กระซิบก็ไม่แปลก
“กินดิ” ผมยกน้ำสีอำพันขึ้นจิบ รสชาติขมปร้าแต่ชุ่มชื้นร้อนซ่านบาดคอแบบบอกไม่ถูกไหลลงสู่ลำคอ
“แล้วใครขับรถกลับอ่ะ” ผมรู้แล้วว่าพี่กันต์จะขออะไร มือพี่กันต์ยกขึ้นรั้งแก้วในมือผมแล้วยิ้มหวาน ท่าไม้ตายที่กี่ทีก็ไม่เคยรอด...
“เห้ย..”
“ไอ้สี่ตัวที่บ้านไม่มีคนให้อาหารนะ นะธามนะ” เสียงนุ่มกระซิบข้างหูอีกครั้งเป็นการอ้อนวอน กลิ่นน้ำหอมกลิ่นโปรดที่ผมเองก็ใช้แต่มันออกมาจากตัวพี่กันต์ลอยปะทะจมูกยิ่งทำให้ปฏิเสธยาก ทั้งหัวใจที่เต้นกดดันอยู่ แล้วจะขัดอะไรได้ ก็รักไปแล้ว ไม่กินก็ได้วะ...
“โหพี่กันต์” ผมมีโอดครวญเล็กน้อย
“นะธาม” มันทรมานใจมากที่มีคนแบบพี่กันต์มากะซิบ อ้อนอยู่ข้างหู...
“ก็ได้ๆ” ผมวางแก้วเหล้าลง พี่กันต์เลื่อนเหล้าแก้วใหม่ที่เต็มไปด้วยมิกเซอร์แต่เหล้าแทบไม่มีให้ผมพร้อมยิ้มกว้าง
................................... .............................................
พี่ภูกำลังชวนไอ้หนึ่งคุยข้ามหัวผมอยู่ ผมว่าจะเปลี่ยนที่นั่งแล้วแต่ไอ้หนึ่งดูท่าทางจะไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น มันให้ผมนั่งแทรกเอาไว้ตรงกลาง พี่ภูเลยต้องพูดข้ามหัวผมไปอย่างช่วยไม่ได้ พี่ภูเป็นเพื่อนพี่กันต์ ข้อมูลที่พี่กันต์ให้มาคือเป็นเภสัชกร และเจ้าชู้มาก ไม่แปลกใจเลยเพราะทั้งสายตา ท่าทาง ทุกอย่างไปด้วยกันหมด
“ยังอยู่บ้านหลังเดิมหรือเปล่า” พี่ภูถามไอ้หนึ่ง
“ยังอยู่ที่เดิม” หนึ่งมันตอบเซ็งๆ เหมือนจะรู้นิสัยพี่ภูดี
พี่กันต์เดินยิ้มร่ากลับมานั่ง รู้สึกเหมือนเห็นภาพพี่กฤษณ์ทับซ้อนยังก็ไม่รู้ ผมกลัวว่าไอ้ที่ดีมาตลอดของพี่กันต์จะมาดีแตกต่อหน้าต่อตาผมให้ผมเห็น ในเวลาที่ผมกลับตัวไม่ทันแล้ว โคตรกลัวเลย เพราะทุกครั้งมีแต่พี่กันต์ต้องมาคอยดูผมตอนผมมีมุมเสียๆหายๆ แต่นี่มาเป็นผมบ้างที่ต้องมามองพี่กันต์ในแบบที่ผมเคยเป็นให้พี่กันต์ดู
“ภูลุก” พี่กันต์พูดแล้วสะบัดมือไล่พี่ภูแบบอารมณ์ดี พี่ภูขยับปากด่าแบบไม่มีเสียงแล้วก็ลุกไปหากลุ่มผู้ชายโต๊ะเยื้องๆ โดยไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่ น่าแปลกนะ ไอ้หนึ่งกลับนิ่งๆคราวนี้
“ไม่ลุกเต้นไปบ้างเหรอ” พี่กันต์ถามผม
“อยากให้ไปเหรอ” ผมจิบเหล้าจางสุดขีดที่พี่กันต์ผสมให้ไปอีกอึก ผู้หญิงที่พี่กันต์ไปหว่านสเน่ห์เอาไว้ขยิบตามาให้แต่พี่กันต์ดันก้มหน้าลง เป็นผมที่ขยับยิ้มรับแทน ซึ่งดูท่าทางฝ่ายนั้นจะหน้าหมองลงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ใช่ปัญหา เธอยังเล่นหูเล่นตาต่อกับผมได้
“ให้มันน้อยๆหน่อยนะธาม” พี่กันต์พูดขึ้นแม้ว่ามือจะคีบน้ำแข็ง...
“อะไรน้อยอ่ะพี่กันต์” เมื่อกี้นะแม่ง แทบจะสิงกันอยู่แล้ว ทีผมมองยังจะมาว่าอีก มันเป็นผมไม่ใช่เหรอที่ควรพูด
“จะไปว่าอะไรได้ ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน” มีตัดพ้อน้อยใจด้วยแฮะวันนี้ พี่กันต์ผสมเหล้าให้ตัวเองหนักมือมากเพื่อนพี่กันต์จจริงๆนั่งอยู่อีกโต๊ะกำลังทำความรู้จักกับเพื่อนหญิงคนใหม่แบบเต็มกำลัง ไม่ได้สนใจแต่อย่างใดว่าพี่กันต์ย้ายมานั่งโต๊ะนี้แทนที่จะกลับโต๊ะตัวเอง
“ธามเปล่าทำอะไรสักหน่อย ทีพี่กันต์ธามไม่เห็นว่าอะไรเลย”
“ลองว่าดิ” พี่กันต์กระตุกยิ้มมุมปาก
“ทำไม ว่าไม่ได้ใช่ไหม” อยู่ๆก็รู้สึกน้อยใจแล้วจริงๆตอนนี้ พี่กันต์เงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มหวาน
“ว่ามาดิ ก็จะไม่ลุกไปอีกเลย” พี่กันต์ก็คือพี่กันต์ สายตาที่มองมาบอกว่าพูดจริง พร้อมกับท่านั่งที่เปลี่ยนเป็นเอาหลังพิงพนักสบายๆที่ดูแล้วเหมือนจะนั่งอีกนาน ไอ้ที่น้อยใจเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง ได้ยินเสียงไอ้หนึ่งไอแคกๆ แต่ใครจะไปสนวะ ในเมื่ออะไรๆมันก็รู้แล้ว อยากรู้นักก็เห็นซะให้พอเลยมึง
“เต็มที่เลยนะ กุลุกไปหาเพื่อนแปปนึง บังเอิญหน้าคุ้นๆ” ไอ้หนึ่งลุกขึ้นบ้าง คราวนี้ทั้งโต๊ะเหลือผมกับพี่กันต์ เมื่อกี้เห็นไอ้พีทแว้บๆอีกแล้ว สนุกสนานอยู่กับเสี่ยปาล์มตามประสาคนที่นานๆทีได้ขึ้นบกเจอแสงสี
พี่กันต์เอานิ้วมาเขี่ยหลังผมเล่นแบบเริ่มจะมืออยู่ไม่สุข พอหันไปก็เจอกับยิ้มแบบกรุ้มกริ่ม แก้มอมชมพูเพราะฤทธิ์เหล้าที่กระหน่ำมาตั้งแต่ที่งานโรงเรียน จนตอนนี้ก็มาจัดต่อถึงนี่ แบบไม่หยุดมือ ทั้งจากโต๊ะตัวเอง โต๊ะอื่นชงให้ด้วยไมตรีแอบแฝง ผมมองนาฬิกาที่มันเกือบจะตีหนึ่งเข้าไปแล้ว ก็สมควรจะมีอาการบ้าง
“พี่เริ่มเมาแล้วอ่ะธาม” ไม่ต้องบอกก็รู้
“แล้วทำไงล่ะพี่กันต์” ผมก็ได้แต่กินโซดากลิ่นเหล้าของผมต่อไป เซ็งจริงๆ
“ปากธามโคตรน่าจูบเลยรู้ตัวป่ะ” เออ พอกึ่มแล้วปากหวานเหรอเนี่ย ผมหน้าร้อนวูบเมื่อเจอกับประโยคนี้ พี่กันต์กระพริบตาปริบๆใส่ผมแล้วยิ้มหวาน
“ทำไมไม่ชอบผู้หญิงอ่ะพี่กันต์” ยิ่งมองยิ่งสงสัย ยิ่งเห็นสายตา ยิ่งเห็นการกระทำ
“ผู้ชายมันกว่า” ชัดเจนครับ ผมส่ายหน้า แต่พี่กันต์ก็หัวเราะแล้วพูดขึ้นใหม่ “ล้อเล่น ไม่รู้ดิ แต่พี่รักธามนะ” เวลาเราเมา เราจะพูดทุกสิ่งที่เราคิด เคยได้ยินไหมที่ว่าคนเมาไม่เคยโกหก... ผมหวังว่าพี่กันต์ก็จะไม่โกหก
“อย่าให้พี่รอนานนะ สัญญาได้ป่ะ” พี่กันต์กำมือเป็นกำปั้นหลวมๆแล้วยกขึ้นมา
“สัญญา” ผมชนกำปั้นกับพี่กันต์เบาๆ ตอนที่ผมมีแฟนเป็นผู้หญิง ผมเคยเกี่ยวก้อยสัญญา แต่ตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ ให้ผมชนกำปั้นสัญญา ขอร้องให้ผมอย่าปล่อยให้เขารอนาน... แมนมากพี่
ผมยิ้มกับตัวเอง พี่กันต์ไม่ได้พูดอะไรอีก เหมือนกำลังพยายามครองสติตัวเองให้กลับมาเต็มร้อย ตบบ่าผมเบาๆแล้วลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง เพื่อนพี่กันต์มองมาทางผม พอดีกับที่หนึ่งเดินกลับมา หน้านิ่งเหมือนเดิม ผมสงสัยจริงๆแล้วว่ามันไปโดนอะไรมาถึงนิ่งขนาดนี้ มาถึงมันก็นั่งลง กระดกเหล้าที่เหลือครึ่งแก้วรวดเดียวแล้วกระแทกก้นแก้วกับโต๊ะดังเคร้ง
“กุไปเจอโจทย์เก่ามาก” หนึ่งไม่ต้องรอให้ผมถาม ผมกับทุกทีที่มันจะไม่ค่อยบอกปัญหาตัวเองออกมา ไอ้ปาล์มกับพีทเดินกลับมาด้วย แต่ต่างกับตรงที่เหงื่อท่วมตัวแล้วหน้ามันบ่งบอกว่างงมากแต่ก็มีความสุขมาก
“ไอ้เหี้ยหนึ่งอะไรของมึงดึงกุมาทำไมวะ” เสี่ยปาล์ม
“ดึงมึงออกมาจากวงตีนไงสัส”
“ตีนอะไรของมึง” ไอ้พีทที่โดนลากมาก็ไม่ได้รู้เรื่อง ผมยิ่งไม่รู้เรื่อง
“เลือกคนช่วยเคลียร์ผิดคนไปหน่อย” ไอ้หนึ่งบอกสั้นๆ ไม่ทันขาดคำเสียงกรี้ด เสียงแก้วแตกก็ดังขึ้น คนแตกฮือออกเป็นวงกว้างบ่งบอกว่าท่ามกลางความชุลมุนมีคู่มวยกันแน่นอน ไอ้หนึ่งกุมขมับถอนหายใจเฮือก
“ไอ้หนึ่ง อะไรวะ” ผมถามมันงงๆ เหลือบมองไปเห็นโต๊ะพี่กันต์ที่มีกันอยู่สองคนกับพี่หมิงลุกขึ้นพรวดพราด พี่หมิงหน้าเครียด พี่กันต์ที่เมื่อครู่ดูเหมือนกึ่มๆหน้าตามีสติเต็มที่ ผมหันกลับมามองไอ้หนึ่งอย่างต้องการคำอธิบาย
“แฟนเก่า” หนึ่งพูดสั้นๆ
“แล้ว” ไอ้พีทถามเสียงหลง ใครจะคิดว่าเสน่ห์มันเหลือร้ายขนาดทำให้คนต่อยกันกลางผับได้วะ ไอ้เสี่ยปาล์มก็ตื่นเต็มตา
“มันหาเรื่องกุตื้อกุ แล้วพี่ภู เพื่อนพี่กันต์อ่ะ เลยเข้าไปช่วยไปกุ แล้วเพื่อนพี่กันต์อีกคน ที่ปากหมาๆแม่งก็เสือกไปด่าแฟนเก่ากุ แม่งเลย ตู้ม จบ!” ไอ้หนึ่งถอนหายใจเฮือก ไอ้ตัวการเสือกหนีมานั่ง แล้วให้คนไม่เกี่ยวตีกัน ไม่รู้จะเรียกว่ามันฉลาดหรือด่าว่าไอ้เลวดี ฉลาดตรงที่มันลากไอ้พีทกับไอ้ปาล์มออกมากันโดนลุกหลงได้ แต่ไม่ยอมห้ามพี่ภูกับแฟนเก่ามัน
เห็นภาพเป็นฉากๆ
“เลยกลัวพวกกุโดนลูกหลง”
“เออ” ไอ้หนึ่งพยักหน้า ผมปวดหัวจี้ด เงยหน้าขึ้นมาอีกที เสียงแตกเริ่มสงบแล้ว แต่พี่กันต์ กับพี่หมิงหายไป...
“ไอ้เหี้ย มึงไม่ไปห้ามวะ หนึ่งมึงบ้าป่ะเนี่ย” ไอ้เสี่ยปาล์มลุกพรวด กระชากแขนไอ้หนึ่งให้ลุกตามมัน ไอ้หนึ่งผู้มีมันสมองมากแต่แรงน้อยกดแต่เครื่องคิดเลขไม่อาจจะต้านทานแรงนายสัตวแพทย์อดีตมือวางอันดับหนึ่งของรุ่นในการล้วงตูดวัวตูดควายได้ เลยเซถลาลุกตามมันไป ตามประกบด้วยผมที่ลุกเพราะอยากรู้และห่วงกลังว่า พี่กันต์จะไปรวมวงซวย พร้อมทั้งเพื่อนบ้านที่มีเรื่องเดือดร้อนอะไรมันตกมาถึงผมทุกทีอย่างพี่หมิง ไม่ต้องคิดเลยว่าถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับพี่กันต์หรือพี่หมิง คนซวยคือผมแน่ๆล่ะส่วนหนึ่ง
กว่าจะแทรกผ่านคนที่มุงดูอยู่ได้ ผมก็แทบจะอ้วก ทั้งกลิ่นน้ำหอมกลิ่นตัว แรงเบียด แรงผลัก ขนาดตัวควายๆอย่างไอ้พีทยังทำหน้าเหมือนจะเป็นลม
“น้องอย่าเสือกดีกว่า” เสียงประกาศกร้าวดังมาจากผู้ชายหน้าตาดี ร่างสูง ไม่ต้องบอกผมก็เดาออกว่าคงเป็นแฟนเก่าหนึ่ง ไฮโซมาก แฟนเก่ามันเข็มขัดแอร์เมสตัว H กระแทกตามาแต่ไกล แต่ที่ผมควรจะสนใจก็คือคนที่ยืนเจรจาอยู่ คือพี่กันต์ ข้างๆมีเพื่อนพี่กันต์คนที่น่าจะเป็นทนายยืนเลือดไหลอยู่ ที่แขนเหมือนโดนเสษแก้ว เลือดหยดเป็นทาง
“พี่จะไม่มากไปหน่อยเหรอ แค่พูดจาผิดหูนิดๆหน่อย แล้วพี่มาทำร้ายร่างกายเพื่อนผมงี้” น่าแปลกตรงที่คนเป็นทนายไม่ได้พูด แต่โดนพี่หมิงจับแขนเอาไว้ พี่ภูที่เป็นหนึ่งในคนเริ่มเรื่องที่ผมพึ่งสังเกตุเห็นพี่กันต์ก็ดึงเอาไว้เหมือนกัน
“ถามเพื่อนน้องดีกว่าว่ามันพูดว่าอะไร แล้วใช่เรื่องของน้องไหมก็ไม่ใช่ โดนแค่นี้ยังน้อยไป”
“พี่ลวนลามน้องผมนะ คนเริ่มเรื่องน่ะ ผิดเห็นๆ” พี่ภูพูดนิ่งๆ แต่หน้าตาบอกว่าโกรธแบบสุดๆ หน้าแดงทั้งเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์และความโมโห ล้วนลาม ผมทวนคำนี้ในใจแล้วหันไปมองไอ้หนึ่งที่ไม่ปริปากอะไรสักคำ
“แล้วเสือกอะไรวะ เรื่องชาวบ้าน แฟนเขาเคลียร์กัน” ไอ้หนึ่งที่ยืนอยู่หน้าผมสบถเบาๆ แต่ก็เสือกยังนิ่งไม่ออกไปเคลียร์ ไอ้บ้าเอ้ย...
“ถ้าแฟนกันจริงน้องคงไม่ให้ผมไปช่วยดึงหรอกมั้ง แม่งดันทุรัง เขาไม่เล่นด้วยแล้วยังจะมาอ้าง” พี่หมิงยกมือตะครุบปากเพื่อนทนายที่ปากชวนหาเรื่องมากกว่าเคลียร์เรื่องไม่ทันแล้ว เหมือนราดน้ำมันเข้ากองไฟ อีกฝ่าโมโหมากกว่าเดิม ผมเข้าใจนะ เพราะผมเองก็เคยมีเรื่องแบบนี้แล้ว ยิ่งอารมณ์กรุ่นๆ เจอกับปากพล่อยๆ หมัดมันไวกว่าสมองสั่งอีก คนที่มุงอยู่เริ่มมีผู้ชายบางคนเข้ามาจับแฟนเก่าไอ้หนึ่งไว้ ทางร้านส่งคนมาเคลียร์แล้ว แต่บริกรที่มาเคลียร์ดูแล้วแทบจะไร้ประโยชน์เพราะขนาดตัวที่ผมว่าผมชนยังล้มง่ายๆ เอามาทำบ้าอะไร...
“เห้ย ปากแบบนี้มันควรจะโดนตีนบ้างให้แม่งสำนึกนะ” เพื่อนฝั่งโน้นเริ่มฮือขึ้นมา คนที่จับเริ่มรั้งไม่อยู่ ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าผมว่าต้องมีเละแน่ ไอ้หนึ่งสบถอีกครั้งรีบแทรกตัวเข้าไปห้ามแฟนเก่ามันก่อนที่ทุกอย่างจะพังไปมากกว่านี้ เสียงซุบซิบดังขึ้นเมื่อเห็นว่าต้นเรื่องปัญหาไม่ใช่ผู้หญิงน่าตาน่ารักสุดเซ็กซี่ แต่เป็นผู้ชายหน้าตาหมดจดแต่งตัวดี ที่ตอนนี้มีสีหน้าบอกบุญไม่รับ
“ศึกชิงนายเหรอวะ แม่งร้ายว่ะ” คนข้างหลังผมพูดขึ้นเบาๆ
“แยกเหอะ” ไอ้หนึ่งพูดเสียงแข็ง
“มันเริ่มนะ” แฟนเก่าไอ้หนึ่งตะโกนเสียงแข็ง
“ก็บอกแล้วไงว่ามันจบแล้ว ทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ” ไอ้หนึ่งน่ากลัวมากตอนนี้ ผมในฐานะไทยมุงคนหนึ่งอึ้ง เสียงมันนิ่ง เรียบ เย็นชา หน้าเครียด ท่ามกลางผู้ชายตัวสูงหลายคน ไอ้หนึ่งตัวเล็กสุด แต่เข้ามาห้ามสถานการณ์ได้ชะงักที่สุกเพราะเรื่องเริ่มขึ้นมาจากตัวมัน
“ทำไม” คำพูดสั้นๆที่อีกฝ่ายพูดออกมาได้เพราะคงไม่มีคำที่ดีกว่านี้แล้ว
“มึงมันน่ารำคาญไง!” เสียงตะโกนดังลั่นไม่ได้มาจากไอ้หนึ่งแต่มันมาจากพี่ภู
“ไอ้เหี้ย!”
ผลั้วะ!
พริบตาเดียวสิ่งที่เหมือนจะดีขึ้นกลับกลายเป็นพัง เพราะการคุยกันที่เริ่มจะรู้เรื่องทำให้ต่างฝ่ายต่างปล่อยคนของตัวเอง แต่ที่ไม่มีใครคิดคือพี่ภูตะโกนขึ้นมา เมื่อไม่มีคนรั้งไอ้หนึ่งที่ขวางทางถูกผลักกระเด้นล้มกับพื้น หมัดเน้นๆชกเข้าที่หน้าพี่ภู ไม่รู้ว่าโดนเยอะหรือน้อย วงแตกฮืออีกรอบ แต่ยังไม่พอเพราะ พี่กันต์คนที่ใจเย็นที่สุดเหมือนจะเป็นคนช่วยคุมสถานการณ์ตอนนี้กลับทำให้ทุกคนตกใจด้วยการสวนหมัดแทนเพื่อนเข้าเต็มแรงไปที่หน้าของแฟนเก่าไอ้หนึ่งจนล้มคว้ำ ผมอ้าปาค้าง พี่กันต์...
“ไอ้กันต์มึงบ้าเหรอ” พี่หมิงคว้าตัวพี่กันต์มาได้ แล้วผลักเต็มแรงให้ออกไปนอกวง ถ้าไม่มีพี่หมิงไปขั้น ผมว่าพี่กันต์จัดอีกแน่ ผมตกใจมาก แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลก แค่ผมลืมนึกไป ว่าผู้ชายที่ใจเย็นคนนี้ ก็คือผู้ชายที่พกปืนไว้ในรถสปอร์ต ผู้ชายที่พยายามทำตัวแสนธรรมดากับผม แท้จริงคือผู้ชายที่ไม่ทำธรรมดาในสายตาคนอื่น
พี่กันต์โมโหจัด... ผมกลัว
พี่หมิงวิ่งไปแทรกตรงกลางพี่กันต์ลากพี่ภู ผมวิ่งไปลากไอ้หนึ่งขึ้นมา และเพื่อนพี่กันต์อีกคนที่เหมือนจะเป็นคนไปเรียกผู้จัดการ ก็ดึงพี่ปูนทนายที่ปากชวนหาเรื่องออกไปจากวง รปภ.เข้ามาเคลียร์ โดยมีพี่หมิงกับเพื่อนพี่กันต์อีกคนที่ดูท่าทางจะรู้จักกับผู้จัดการร้านยืนเคลียร์แทน
...มันสงบลงแบบแปลกๆ และงงๆ เหมือนใครกดสวิตช์ปิด
“มึงโอเคไหมวะ” ผมจับแขนไอ้หนึ่งเอาไว้ มือมันโดนเศษแก้วบาด ไม่ลึกเท่าไหร่ แต่เลือดออก
“เหี้ยแม่ง” มันตอบผมแบบนี้แปลว่าโอเค
“เสน่ห์มึงร้ายแรงมากนะ” ไอ้พีทพยายามเล่นมุขให้ขำ ผมว่ามันขำไม่ค่อยออก ไอ้หนึ่งเดินไปนั่ง ผมแยกออกไปหาพี่กันต์ที่เดินกลับมาโต๊ะเยื้องกัน พี่กันต์ไม่เป็นอะไรสักอย่าง มีแต่ไปต่อยคนอื่นนี่แหละที่เป็น พี่ภูเลือดกลบปากดูไม่จืด ส่วนทนายที่ชื่อพี่ปูน เหมือนจะเดินเข้าไปทำแผลหลังร้าน
“ทำไมใจร้อนแบบนั้นวะ” เรื่องทะเลาะวิวาทเอาตรงๆผมเองก็ห้ามไม่ได้ยิ่งมีแอลกอฮอล์อยู่ในเลือด แต่พี่กันต์ที่น่าจะใจเย็นแล้วยั้งได้ กลับไปต่อยซะกลางวงคนเห็นเป็นร้อยๆ เกิดเรื่องขึ้นโรงพักซวยแบบดิ้นไม่หลุด ขนาดนี้แต่ละคนก็โตๆกันแล้ว รู้กันอยู่ว่าเพราะพอมีเรื่องขึ้นมามันเสียประวัติ ไม่นึกว่าจะเป็นพี่กันต์ที่ใจร้อนเอากับเขาด้วย เหลือบไปเห็นพี่ภู ที่เงยหน้ามามองผมแบบที่อธิบายความรู้สึกไม่ถูกเหมือนกันว่าอีกฝ่ายต้องการจะบอกอะไร
“ไม่รู้” พี่กันต์ตอบผมสั้นๆ นั่งลง เทเหล้าใส่แก้ว ผมคว้าแก้วเหล้าออกจากมือ
“ให้มันสงบกว่านี้ก่อนดีกว่าธามว่า กลับไหม” ผมเกลียดสถานการณ์แบบนี้ แบบที่ผมต้องมาเจอกับพี่กันต์ที่ไม่ใช่พี่กันต์แสนดีที่ผมเจอมาตลอด พี่กันต์ที่ตอนนี้หัวแข็ง เอาแต่ใจ และนิ่งจนบางทีผมก็หวั่น
“ภูมึงเป็นอะไรป่ะ” พี่กันต์ไม่ตอบผมแต่เลี่ยงไปถามพี่ภูแทน
“กุหลบได้นิดนึง เฉียดไป แค่ปากแตก กันต์มึงกลับเหอะ เดี๋ยวจะเดือดร้อน พวกกุจัดการกันเอง เอาไอ้เจ๊กกลับไปด้วย ไอ้เหี้ยนี่อยู่เดี๋ยวจะโดนซักเรื่องสัญชาติห่าเหวมันอีก โยมันเคลียร์ได้” พี่โยก็คงจะเป็นคนที่เข้าไปเคลียร์ตอนสุดท้าย หน้าตาน่าเชื่อว่าคงไม่มีใครกล้าแหย่ พี่กันต์เงียบไม่พูดอะไร ล้วงเอากุญแจรถวางใส่มือผม
“ฝากเรียกหมิงมาด้วย”
พี่กันต์เดินออกไป...
“มันก็แบบนี้แหละ อารมณ์มันร้อนเฉพาะบางเรื่อง” พี่ภูพูด คงพูดกับผม และเรื่องที่พูดคงหมายถึงพี่กันต์ “ธามอาจจะไม่เคยเจอ นานๆทีมันจะเป็นแบบนี้ แต่ปกติมันใจเย็นชิบหาย คิดซะว่าเจออีกมุมของมัน”
“ถ้าพี่ไม่เริ่มเรื่องกันผมก็ไม่ต้องมาเจอหรอกมั้ง” ผมพูดเหน็บๆ บอกตามตรงว่าเสียอารมณ์มาก
“โทษที” คำขอโทษสั้นๆที่เหมือนตอนนี้จะไม่ค่อยช่วยอะไร ผมเดินไปเรียกพี่หมิง เชฟต่างด้าวที่พึ่งจะรู้ตัวว่าควรทำประโยชน์ในนาทีสุดท้ายรู้ว่าหมดเวลาสนุกแล้ว ผมปล่อยให้เพื่อนร่ำลากันเล็กๆน้อยๆ ส่วนตัวผมเองก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนตัวเองบ้าง มันแต่ละคนก็เตรียมกลับแล้วเหมือนกัน
“กุต้องขับรถไปส่งพี่กันต์กับพี่หมิงว่ะ”
“เออๆ ขับรถดีๆนะมึง เดี๋ยวพวกกุกลับกะไอ้หนึ่งไม่เป็นไร” เสี่ยปาล์มพูดแล้วถอนหายใจเฮือก
“กุขอโทษนะมึง” คำขอโทษจากไอ้หนึ่งอีกคนนึงที่ผมว่าทุกคนน่าจะมาขอโทษมันมากกว่า ถึงมันจะมีส่วนผิดที่เป็นต้นเรื่องก็ตาม ทั้งแฟนเก่ามัน ทั้งพี่ภู ทั้งพี่ปูนที่ปากเสียไม่เข้าเรื่อง ถึงหนึ่งมันจะยอมรับว่ามันเป็นอะไร พวกผมยอมรับที่มันเป็นได้ แต่วันนี้ ที่มันต้องออกไปปะทะกับสายตาคนทั้งผับ ผู้ชายมีเรื่องกันเพราะมัน ไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจเลยสักนิดเดียว
“เออ ไม่เป็นไร มึงมีอะไรก็โทรหากุแล้วกัน” ผมบอกมัน
“ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะ” พี่หมิงออกตัวเสียงอ่อยๆ
“อือ” หนึ่งพยักหน้ารับคำขอโทษ ผมตบไหล่ผอมๆของนายธนาคารที่วันนั่งแต่งในออฟฟิศอย่างมันแล้วเดินตามพี่หมิงออกไป
พี่กันต์พิงรถรออยู่แล้ว หน้ายังนิ่งไม่บอกอารมณ์ใดๆ ผมกดรีโมทเปิดรถ พี่กันต์เปิดประตูนั่งฝั่งข้างคนขับโดยไม่พูดอะไร พี่หมิงกับผมขึ้นรถ ระหว่างทาง มีเพียงความเงียบและเสียงเครื่องยนต์เบาๆ พี่กันต์ปรับเบาะเอนนอนลงไป ส่วนพี่หมิงมองออกไปนอกกระจกรถ
“ธามแวะไปส่งหมิงก่อนได้ไหม พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” พี่กันต์ทำลายความเงียบลง เพราะใกล้ถึงทางแยกที่จะแยกไประหว่างคอนโดผมกับบ้านพี่กันต์ ผมไม่ตอบอะไร แค่ขับเลี้ยวไปทางคอนโด ถนนตอนดึกสงัดโล่งไม่กี่นาทีก็ถึงคอนโด ผมจอดที่ริมฟุตบาท ไม่ได้เข้าไปจอดด้านใน พี่หมิงเปิดประตูลงจากรถเหมือนคนหมดแรง
“กันต์มึงโอเคนะ” ประโยคถามสุดท้ายของวันต์ของพี่หมิงพี่เอ่ยถามเพื่อนสนิท
“เออ” เสียงนั้นตอบเหมือนขอไปที บอกอารมณ์ไม่ค่อยดี
ประตูรถปิดลง เหลือแค่ผมกับพี่กันต์ ผมไม่พูดอะไรเหมือนเดิมตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไปในหัวคิดเรื่องของผู้ชายคนที่นั่งข้างๆ พี่กันต์ที่ตอนนี้ไม่เหมือนพี่กันต์คนที่ผมรู้จัก
“หิวไหม” คำถามบ้าๆที่ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงถามขึ้นมา
“ผิดหวังหรือเปล่า” ทั้งที่ผมเป็นคนถาม ผมกลับได้คำถามแทนคำตอบกลับมาอีก ผมขับรถอยู่เลยหันไปมองพี่กันต์ที่ปรับเบาะเอนหลังอยู่ไม่ได้
“ตกใจมากกว่า ไม่นึกว่าจะโมโหเป็น” คำตอบที่น่าจะตรงกับความรู้สึกผมที่สุด ผมไม่ได้หวังให้พี่กันต์เป็นคนในอุดมคติ ผมแค่ตกใจเพราะไม่เคยเห็นมุมนี้ของพี่กันต์ที่ตลอดเวลาอารมณ์ดี และใจเย็น ไม่ใช่ผิดหวังที่ได้เห็นผู้ชายคนนึงน็อตหลุดต่อยคนที่มาหาเรื่องเพื่อนตัวเอง
พี่กันต์ไม่พูดอะไรอีก ผมเลยขับรถเงียบๆมาจนถึงหน้าบ้านพี่กันต์ พี่กันต์ลงไปเปิดบ้าน ไอ้สี่ตัวกระดิกหางกันใหญ่ที่เจ้านายกลับบ้าน วิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง ผมจอดรถเข้าที่แล้วลงมาวางกุญแจคืนให้พี่กันต์
“เดี๋ยวธามกลับแท็กซี่”
“นี่ตีสองแล้วนะ” พี่กันต์พูดพร้อมยกนาฬิกาขึ้นดู
“จะให้ทำไงล่ะ” ก็ถามไปงั้น รู้คำตอบอยู่แล้ว
“นอนนี่แหละ ดึกแล้วอันตราย” คำชวนที่โปรยพร้อมประโยคที่แฝงความห่วงใย ผมยิ้มให้พี่กันต์ที่ยังคงหน้านิ่งไม่เปลี่ยน ต่างกับลูกสมุนสี่ตัวที่ร่าเริง แม้จะดึกมากก็ตาม มังคุดเอาตัวมาเบียดขาผมอย่างประจบประแจง พี่กันต์เดินเข้าบ้าน เปิดไฟ ผมมองห้องนั่งเล่นที่ยังคงแฝงความรกตามมุมต่างๆเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน มองเจ้าของบ้านที่หยุดเดินแล้วหันมามองผมเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ยอมพูด
“กลัวธามเปลี่ยนใจเหรอ” ผมถามแล้วมองตาพี่กันต์ รู้เลยว่าผมถามคำถามถูกแล้ว ที่นิ่งมาตลอด ที่เงียบมาจนถึงตอนนี้เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม เพราะกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจ เพราะกลัวว่าผมจะผิดหวังที่เห็นมุมร้ายๆของพี่กันต์ คงจะกลัวว่าที่ทำดีมาตลอดมาจะพังเพราะคืนนี้คืนเดียว…
“จะไม่เปลี่ยนใช่ไหม” เสียงของพี่กันต์อ่อนแรง และอ้อนวอน
การส่ายหน้าคือคำตอบของผมและจูบของผมคือการบอกให้พี่กันต์แน่ใจว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจ
...21-5-2012
เอ้อ... นั่งพิมพ์ตอนเที่ยงคืนเสร็จตี4 รวมตรวจทานเสร็จตี5 สปีดเต่าเวอร์ มันได้สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นมาอีกบท ดีใจจัง พี่กันต์เวอร์ชั่นสไลด์สาวๆ และต่อยคนในผับ พออ่านหวังว่าคนอ่านจะไม่เปลี่ยนใจจากพี่กันต์นะ5555
อาจจะมีเอ๋อๆงงๆก็ถือซะว่าเป็นสไตล์คนเขียนแล้วกันน้อ
ขอบคุณนักอ่านทุกคนจริงๆรักนะชุ้บๆ
สวัสดีฮ่ะ
ปล.หลายคนถามว่าพี่ภูคือใคร พี่ภูก็คือเพื่อนพี่กันต์คนที่เป็นเภสัชกรเพลย์บอย บทนี้ก็ออกเยอะอยู่ โดนต่อยไป1แผล บทบาทในอนาคตก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะ
-
:z10: :z13: o13จิ้มไว้ก่อนอ่าน คนแรก เย้ๆ ชอบคนแต่งจัง ขอบคุนค้าบ
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่กันต์มีมุมนี้บ้างก็ดีนะ จะได้ปกป้องธามได้ ถึงแม้ธามจะไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเพราะหนูก็ผู้ชายนะฮ้า :laugh:
แต่ธามไปเริ่มจูบพี่กันต์ก่อนแบบนี้ สงสัยว่าราตรีนี้มันจะจบลงยังไง นี่ตัวเองอยู่ในถ้ำเสือนะเนี่ย เดี๋ยวโดนเสียกินหรอก :z1:
กดบวกจ้า :กอด1:
-
พี่กันต์ยังคงเป็นพระเอกในดวงใจเสมอ :กอด1:
-
น้องหนึ่งกับพี่ภู(มั้ย?)
พี่กันต์น่ากลัว แต่ก็เชียร์ (อ้ายยย เค้าชอบแบบโหดๆ)
-
โอยยยยยังไงพี่กันต์ก็พอดีสำหรับธามแล้ว อย่าดีที่สุดสำหรับใครเลย ><
-
คนเรามัรต้องมีมุมแบดบอยบ้างสิคะ จะให้ดีตลอดอย่างเดียว อกแตกตายกันพอดี /// พี่กันต์ก็อย่านอยด์เกินสิคะ ยังไงพี่ธามก็รักพั่คนเดียวหรอกน่า ฮ่าๆๆๆๆ
-
ยังไงพี่กันต์ก็ยังรักน้อธามเสมอ ต่อให้โมโหโหดยังไงก็ตาม :z3:
-
ชอบพี่กันต์มุมนี้
มากกว่ามุมผู้ชายใจเย็นๆนะ
-
อ่านพาร์ทนี้แล้วหายสงสัยเลยว่าหนึ่งเป็นรุกหรือรับ :laugh:
ธามจูบพี่กันต์ก่อน พี่กันต์ได้โอกาสแล้ว จับปล้ำเลย :o8:
-
บทบาทในอนาคตของพี่ภู ก็.......แฟนหนึ่งไง ฮี่ๆๆ
-
พี่กันต์เวอร์ชั่นแมนๆก็เทห์ดี
แต่ตกม้าตายเพราะกลัวธามรับไม่ได้
จะแมนแค่ไหนก็แพ้ธามละเนอะ
-
จูบนี้คือ จูบมัดจำ :z2:
แล้วจากนี้ พี่กันต์จะทำอย่างไรต่อไป เพราะตอนนี้แค่ ตีสองเอง :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
ธามนะเริ่มบังคับใจตัวเองไม่ได้แล้ว
-
พี่กันต์ใจไม่ดีละซิ
แบบที่ธามต้องจูบรับขวัญ
-
ถึงตกใจแต่ก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก
ยังไงก็ยังรักพี่กันต์เหมือนเดิม :กอด1:
-
อรั้ยยยยยย
สงสารพี่กันต์เบาๆ คิดมากจริงๆ
ภูคือคนที่หนึ่งเจอในห้องน้ำเมื่อแปดปีที่แล้วใช่ป่าวนะหรือจำผิด อิอิ เชียร์ภูหนึ่ง
-
ใกล้จะเสร็จพี่กันต์ละธามเอ้ยยย
ปอลอ พี่ภู-หนึ่ง.. รออ่าน 555
-
ทำลงไปแล้วเพิ่งจะคิดได้หรือไงคะพี่กันต์
แต่พี่กันต์แข็งแรงมาก เป็นเราคงอุ่นใจขึ้นด้วยว่าจะดูแลปกป้องเราได้
ขอให้คืนนี้มีได้เสีย!!!
พี่ภูก็เร่งทำคะแนนนะคะ อยากให้มีบทพี่ภูกับหนึ่งเพิ่มขึ้นอ่ะ
แต่แค่ช่วงนี้ หมิงกับนายก็เงียบไปแล้ว
คิดถึงอยู่นะเนี่ย
-
ธาม ระวังต่อจากจูบ พี่กันต์จะเอาเรื่องเมามาอ้าง...ต่อนะ
ไหนๆตอนนี้ทั้งตอนก็เผยอีกด้านมาขนาดนี้แล้ว เลวต่ออีกหน่อยแต่ได้ธามทั้งตัวทั้งใจ ก็คุ้มแล้ว :z1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ใจร้อนจริงนะอาจารย์
ชอบตอนที่กันบอกให้ธามน้อยๆหน่อย น่ารักอะ!!!
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: อีกด้านของพี่กันต์ ก็ดีนะ ธานจะได้รู้ไว้ อิอิ
-
อุแหม่....มีไม่แน่ใจ สำนึกผิดตอนท้ายด้วยเว้ยเฮ้ย!
-
ทุกๆเช้าต้องมาเปิดกระทู้นี้ก่อนว่าตอนใหม่มายัง
แล้วก็ไม่ผิดหวัง ^_______^
ว่าแต่...........จูบตรงไหน บรรยายชัดๆสิ คนเขียน >/////<
-
รอฟังคำนั้นอยู่
:impress2:
-
ชอบพี่กันต์อ่ะ ยังงัยก็ชอบ 5555 ยิ่งมีมุมแบบนี้นี่ใช่เลยอ่ะ หุหุ
-
ก็รักไปแล้ว ไม่คิดจะเปลี่ยนใจเนอะธามเนอะ
พี่กันต์มีอีกกี่ด้านที่ยังไม่โชว์ จัดมา
-
อารมณ์หนุ่มใจร้อน
ดีเหมือนกัน เหมือนคนปกติดี เห็นทุกที อย่างกะเทพ 5555
ธามซะอีก น่ารักเกินไปล่ะ อิหมอหมาร้ายๆ เจอพี่กันต์หายไปไหนหมดเลย ถอดเขี้ยวเล็บ กร้ากกกกก
ขอบคุณในความพยายามจ้า...เป็นกำลังใจให้เสมอ จุ้บๆ
-
"จูบ"ท่ามกลางราตรีอีกยาวไกลมันอันตรายนะหนูธามมมมม คึคึ
:กอด1: ให้กำลังใจคนเขียนจ้า
-
ชอบพี่กันต์แบบร้ายๆ อ่ะ ฮ่าๆๆ
-
กันต์-ธาม
พอดีแล้ว :impress2:
-
แอร๊ยยยย อั๊งงงง บู๊กันมาทั้งตอน มาหวานเอาตอนลงท้ายนี่หละ ฮ่าๆๆๆ
พี่กันต์มุมนี้ โดนอ้ะ ชอบ หึหึหึ
ว่าแต่เรื่องของหนึ่ง พี่ภู อะไรนี่ ประเด็นนี่ปล่อยผ่านมิได้เชียวว น่าสงสัยเป็นที่สุด ><
ปล พี่เจ๊กแกไปมีเรื่อง เดียวเปนเรื่องยุ่งเจ้าของฟาร์มจระเข้มาเตะแกซ้ำแน่ๆ-_-
-
เวลาของ "คืนนี้" ยังอีกยาวไกลใช่มั้ยคะ :impress2:
ได้ลุ้นอีกคู่ละ หนึ่ง-ภู ชอบหนึ่งตอนนี้อะ ดูราชินีมาก :m20:
-
พี่กันต์แมนเต็มขั้นเลยตอนนี้ ผู้ชายมีมุมนี้บ้างก็ไม่แปลก
ท่าทางจะโกรธมาก พี่กันต์ถึงขั้นน็อตหลุดเลย o22
แต่ตอนท้ายนี่สิ ยืนยันได้เลยว่าธามไม่เปลี่ยนใจแน่นอน :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:o8: o18 :กอด1:
ก็รักไปแล้วนี่เปลี่ยนใจได้ไงเนอะ
-
ดีนะ ที่คนเขียนทำโพลไปก่อนตอนนี้ออกนาแล้ว
พี่กันต์นำลิ่วๆๆเชียว 55555
ธามน้อยใจแย่ เป็นคนดำเนินเรื่อง คะแนนทิ้งห่างซะ
5555
-
วะเฮ้ย พี่กันต์ฟิวส์ขาด ฮ่าๆ
ธามน่ารักอ่ะ เขินง่ะๆๆ
แอร้ยๆ ตอนนี้รู้สึกอุปกรณ์ประกอบจะเยอะ ฮ่าๆๆ แซวๆ
คนแอบเยอะ ฮ่าๆๆ ชอบค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะ
-
คู่นี้เมาทีไร มีเรื่องให้ตื่นเต้นตลอด .... ราตรีนี้อีกยาวไกล :o8:
-
รอตอนต่อไปครับ :impress2:
-
ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งชอบพี่กันต์มากขึ้นมากกว่าเดิมอีกง่อออออออออ :o8:
คู่หนึ่งกับพี่ภูด้วยยย มีซัมทิงรองกันแน่ๆ
ปล.มีแฟนอาร์ทมาให้ดู ออกแนวแบ๊วไม่ค่อยเข้ากับตอนล่าสุด555
(http://www.upfree.com/user_upload/image/20120521/MDMC1qcGc=QtMjAyNxMTQyNDMjA1MjE2UtMjAxEtaW1hZ.jpg)
-
คนเรามักมีสองด้านเสมอ
-
แรงตรงพยักหน้าแล้วก็จูบนี่เเหล่ะไอ้หนูธาม
-
สาธุ :call: ตอนหน้า ขอให้หมอธามเสียตัว :oo1: 555555 :m20: :m20:
-
พี่กันต์มีอีกด้านก็ดีนะ ดูเป็นมนุษย์เดินดินดี แล้วก็น้องธามไม่เปลี่ยนใจหรอก คนอ่านด้วย อิอิ
-
พี่กันต์คิดมากไปนะ
ธามไม่ คิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นหรอก
แต่ถ้าทะเลาะกันอย่ามาต่อยธามละกัน
แค่นั้นแหละ 55555555+
ปล เบนก็ยังปลื้มพี่กันต์อยู่ดีอ่ะแหละ อยากลากไปกระซวกหลังผับ 555 :o8: :-[
-
พี่ภู....กับ.....น้องหนึ่ง ใช่ไหมค๊ะ :3
อย่าทำเค้าผิดหวังน๊ะ
:impress2:
-
อู้ยยยยย อยากเจอพี่กันต์กระซิบข้างหูว่าอยากกินเหล้าแบบนี้บ้างอะ ชั้นจะลงไปถวายตัว ฮ่าาาาาาาาาา
เดี๋ยวจะถือแก้วป้อนถึงปาก หรือจะปากถึงปากก็ได้นะค่ะ กร๊ากกกกกก น้่องธามก็น่าร๊ากกกกกก
แต่เอาจริงๆเจอแบบนี้เป็นใครๆก็ยอมอ่ะ... นั่งเฉยๆทั้งคืนยังได้ พี่กันต์เต็มที่ ฮาาาาา คิดภาพตอนธามนั่งตรงกลาง
ระหว่างหนึ่งกับพี่ภูแล้วฮาอ่ะ แล้วเค้าก็คุยข้ามหัวไปมา แล้วธามก็นั่งหน้ามึนๆมองพี่กันต์ถูไถเอาตัวสีสาวๆ
แต่แบบว่ากรี๊ดดดดดอ่ะ เค้าว่ากันแล้ว เค้าว่ากันได้ด้วย กรี๊ดดดดดดดด น่ารักไม่ไหวแล้ววุ้ยยยย !!
แล้วตอนทะเลาะกันในผับนี่สงสารหนึ่งอะ... แบบเป็นคนอื่นใครเค้าจะกล้าออกตัวเนอะ มันยาก มันลำบาก
และเราไม่โกรธไม่ผิดหวังไม่นอยด์ในตัวพี่กันต์เลยนะค่ะ อยากจะบอกพี่ต่างหากว่าแซ่บเว่ออ !!
ดูเส๊ะะะะะะะะะ ธามก็ไม่โกรธเห็นไหมมมมมมมม เค้าบอกว่าเค้าจะไม่เปลี่ยนใจและเค้าจูบบบบบบบ O.O
บร๊ะมากอะ บร๊ะมากกกกกกก จูบตรงไหนค่ะพี่กันต์น้องธามมมมม น้องเค้าจูบพี่ตรงไหน ใช่ตรงปากหรือเปล่า
อร๊ายยยยยยยยย =//////= เป็นตอนที่แบบตื่นเต้นในนิสัยพี่กันต์มากอ่ะ พี่เค้าร้อนแรงเหลือเกิน T______T
ชอบพี่กันต์เวอร์ชั่นแบบนี้ จริงๆก็ชอบทุกเวอร์ เหมือนน้องธามเลยค่า ฮาาาาาาาา ส่วนพี่ภูกับหนึ่ง
เราก็จะติดตามต่อไปว่าจะยังไงกัน จะมีซัมติงรองค์ต่ออีกไหม อิอิ แต่แฟนเก่าไม่เอานะค่ะ ขอเก่าเราทิ้งไป
ปล.... ชอบตอนนี้มากอ่ะ แบบพี่กันต์เวอร์ชั่นเพลย์บอยหน่อยๆ นักเลงนิดๆ กรี๊ดดดดด นี่ที่ใช่นี่ที่ชอบ !!
-
หือ อืม สไลด์สาว ต่อยคน เราว่ามันไม่เห็นจะแปลกอะไร ก็คน ก็ผู้ชาย ไม่เป็นสิแปลก?
สรุปเรา เราก็ยังชอบพี่กันต์จังของเราต่อไปไม่เปลี่ยนแปลงคะ
-
พอทำไปแล้วค่อยมากลัวน้องเปลี่ยนใจ มุมนี้ของพี่กันต์น่ารักจัง :impress2:
-
พี่กันต์แมนมากค่ะ !!
อร้ายยยย ชอบ :m25:
-
อร๊ายยยยยยยยย
พี่กันต์เท่มากกกกกกก :z2: :z2:
แมนเว่อร์อ่ะ รักรักรัก :impress2:
ธามไม่เปลี่ยนใจหรอก เรื่องแค่นี้เอง
หนึ่งกะพี่ภูมีซัมติงอะไกันป่าวเนี่ย คิคิ
อยากอ่านต่อไวๆ เมื่อคืนแอบเข้ามารอด้วยแหละ
และในที่สุดวันนี้ก็ได้อ่าน ฮี่ๆ :pig4:
-
มาบ้านพี่กันต์ทีไร ธามก็รุกจูบพี่กันต์ก่อนทุกที
น่ารักฉิบหายย
-
เปลี่ยนไม่ทันแล้วค่ะพี่กันต์ เนอะ เนอะ :z2:
-
แค่จูบเราะ!?
อ่อยยยยย
55555
ว่าแต่ พี่กันต์มุมนี้ เท่โพดดดดด
ชอบมาก อะไรมากนะ
อั้ยย่ะ --
-
อินๆๆๆๆ โคดดดดดดดๆกับเรื่องนี้
รักพี่กันตอนนี้มาก เท่มากกก
ทุกครั้งที่อ่าน รู้สึกมาตลอดว่าพี่กันต์ คือ กันต์ กันตถาวร
ไม่รู้เป็นอะไร
รักคนเขียนที่สุด!!!!!!!!
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
โอ่ย พี่กันต์มีครบทุกอย่างจริงๆ ฮ่าๆ จะบทโหด ก็เท่ห์มากๆๆๆๆๆ บทผู้ชายอบอุ่นก็สุดๆจริงๆ
น้องธามทำไมถึงช่างโชคดีแบบนี้ อยากได้แบบนี้บ้างจัง ฮ่าๆๆๆ
-
ชอบตอนนี้จัง
มันทำให้รู้สึกว่าธามรักพี่กันต์จริงๆ ไม่ใช่แค่หลงละเมอไปกับความดีของพี่กันต์
ประโยคสุดท้ายแอบน้ำตาคลอเลยอ่ะ อ่อนไหวง่ายจังฉัน :sad11:
-
แหมๆๆๆๆๆๆ มีจูบปลอบใจนะน้องธาม :-[คิก คิก
-
เฮ้ย ผมชอบพี่กันต์มุมนี้อ่ะ แอร๊ยยยยยย โหดๆดี ผมชอบ :o8:
-
อยากอ่านพาร์ทพี่ภู-น้องหนึ่งอ่ะ 55555
-
5555+ ไม่ได้โฟกัสพี่กันต์ต่อยคนเลยเราO.O
โฟกัสแค่ตอนพี่กันต์เครียดเพราะกลัวพี่ธามผิดหวัง 55555555+
หมาหง่อย 555555+
พี่ธามจูบก่อนนน พี่ธามๆๆๆๆๆ น่ารักอะ
-
พี่กันต์......ได้หนึ่งจูบเป็นค่ามัดจํา
รอตอนต่อไปว่าพี่กันต์จะได้อะไรที่มากกว่าจูบมั๊ยยย :z1:
-
พี่กันต์เวอร์ชั่นนี้น่ากลัวมาก แต่จะเวอร์ชั่นไหนก็กลัวธามจะไม่รักเหมือนกัน 5555
ธามจ๋าระวังจะไม่จบแค่จูบเน้อ ยิ่งพี่กันต์เวอร์กึ่มๆแบบนี้ระวังจะไหลฮาดเข้าหากันได้ง่ายๆนะเออ :haun4: (ดูมันใช้ภาษา เข้ารู้หมดว่าคนภาคไหน555)
พี่ภูนี่ดูท่าจะเป็นเนื้อคู่หนึ่งแน่ๆๆอ่ะ ว่าแต่สองคนนี้มีึความหลังกันยังไงน้า อยากรู้จริงๆๆ พี่ภูต้องรักหนึ่งมากแน่ๆๆ เค้าแอบจำได้นะที่หนึ่งไปตามธามที่ห้องน้ำสมัยแปดปีก่อนเจอพี่หนึ่งออกมาจากห้องน้ำด้วย ต้องมีอะไรแน่ๆๆ อยากรู้ๆๆร :z3:
-
เอร้ยยยยยย มีบวกสักพันแต้มมั๊ย เค้าจะแจกให้คนแต่ง
พี่กันต์บู้ พี่กันต์แบด พี่กันต์เลว !!!!
แต่ตูชอบบบบบบบบ
จูบให้คำตอบอย่างเดียวไม่พอ
ตอนหน้ามาต่อด้วยนะ
เอาแบบซูมๆ ขอให้ได้ขอให้โดนนะธาม เอิ้วๆ :z1:
ปล. พี่ภูกะหนึ่งนี่มีซัมติงในวันวานแน่ๆๆ อะไรหนอ อยากรู้ ฮิ้วววว
-
กริ๊ดกร๊าดกับพี่กันต์เวอร์ชั่นนี้
สุดท้ายก็จูบกันอีกแล้ว ฮิฮิ
แลูดูเหมือนจะมีเพิ่มมาอีกคู่เลยอ่ะ
-
บทนี้สั้นมากกก
ไม่เปลี่ยนใจหรอก อ๊างงง
-
อยากจะบอกว่า ชอบพี่กันต์เวอร์ชั่นนี้มากกก มันแมนได้ใจจริงๆ แต่พี่แกเป็นเกย์ ช่างเป็นอะไรที่เหนือชาย
เค้าว่ากันว่า ชายเหนือชายคือยอดชาย พี่กันต์เนี่ยแหละ ใช่เลย
สุดท้านนี้ หนึ่ง...นายสุดยอดมากกกกกกกกกกกก o13
-
เพิ่งมีโอกาสอ่านเรื่องนี้
สนุกจนวางไม่ลง
ขอบคุณคนแต่งสำหรับเรื่องดีๆด้วยครับ :3123: :3123: :3123:
มาบ่อยๆนะครับ o18
-
มันเจ๋งที่ตรงจูบยืนยันนี่แหละ :กอด1:
o13
-
:impress2:ยอมรับว่าแอบกลัวพี่กันต์ แต่ก็ยังรักเหมือนเดิม อิอิ
ติดภาพพี่กันต์ เป็นผู้ชายแสนดี
ธามจ๋า ธามเปิดใจแล้ว ธามน่ารักอ่าาาา :z2:
มีจูบมัดจำด้วย o18
เขินนะเฟ้ยยยย น่ารักมากค่ะ
ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านนะคะ :pig4:
-
จูบแล้วต่อที่ห้องนอนนะ :z1: อย่าโผล่ตอนใหม่มาแล้วเริ่มเรื่องอีกวันโดยข้ามค่ำคืนนั้นไปละ :haun4:
-
พี่กันต์นี่น่ารักแบบโหดๆดีว่ะ
:z1:
ตอนแรกยังโดดต่อยปากคนอยู่เล้ย
พอมาอยู่กับธามสองคน
ก็กลายเป็นแมวเหมียวขี้อ้อนขึ้นมาเลยนะ
อย่างว่ารักมากอ่ะ
:-[
ไม่มีทางเลิกเป็นแฟนคลับพี่กันต์หรอกจ้า
ออกจะเลิฟๆขนาดนี้
น้องธามก็อย่าให้พี่กันต์รอนานเลย
ไม่งั้นคนอ่านรอเสียบแทนนะ
o18
(แต่เอ๊ะ กรูเป็นชะนีนี่หว่า 5555 :laugh:)
-
เล่นเอา เขิน เลยอ่ะ ตรงประโยคสุดท้ายสุดท้ายนี่ย... :m3: :m3:
ว่าแต่ว่า พี่กันต์ เวอร์ชั่นโมโห นิ่งๆ ก็ดูเท่ห์ดีเหมือนกันนะเนี่ย
-
พี่กัณเท่เวอร์กรี๊ดๆ
ตอนต่อไปมาเร็วๆน๊า
-
พี่กันต์เท่ห์มากอะ ดีแล้วธามจะได้รู้ว่าพี่กันต์กะสู้คน 55
-
ทำไมรู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ว่ามาม่ากำลังจะมา?
:really2:
-
เห็นพี่กันต์ในมุมใหม่ๆ
แอบชอบพี่กันต์เวอร์ชั่นนี้ 55555
-
น่ารักจริงๆ กลัวน้องธามจะเปลี่ยนใจซะด้วย :-[
-
เข้ามาดูทู้ทุกวันเลยนะ ดีใจอ่าาาาา :z10:
พี่กันต์แคร์หมอธามมาก
ไม่ต้องกลัวว่าหมอธามจะเปลี่ยนใจเพราะเรื่องแค่นี้หรอกนะสุดหล่อ
:-[
-
อีกด้าน...เป็นอีกด้านของพี่กันต์ที่ชวนตะลึงมากเลย คือไม่ได้คิดอะไรเรื่องพี่กันต์อารมณ์ร้อนฉุนขาดหรอกนะ เป็นผู้ชาย แถมเมา มันก็ต้องมีบ้าง แต่ไอ้พี่กันต์โหมดที่กล้าป้อสาวต่อหน้าธามเนี่ย = =;: ไม่คาดฝันว่ะ
พี่กันต์โชคดีกว่าพี่หมิงนะ ถ้าธามเหมือนนายล่ะก็ป่านนี้กันต์โดนเละและ เหอๆๆๆ
-
ก็ถ้ารักกันจริงมันก็ต้องเปิดเผยให้เห็นทุกด้านใช่ปะ
-
อ่อย ด้านนี้พี่กันต์เราก็ชอบนะ ชอบมากกก ฮี่่่
-
ชอบพี่กันต์ลุค bad boy :z6:
รอคู่พี่ภู น้องหนึ่ง อีกคู่ :o8: :call:
-
ขอให้ธามเสียตัว สาาาาธุ๊ :call:
-
กี๊สสสสอะ น้องธามตอบพี่กันต์จังด้วยภาษากาย :o8:
สัญญากันด้วยกำปั้นมันน่ารักม๊ากกกกกกก
-
:o8: พี่กันต์เป็นยังไงก็รักอยู่ดี :impress2:
-
พี่กันต์มีอีกมุมนึงกะเค้าเหมือนกัน :z2:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ไหวแล้วค่ะ
คือ... สารภาพ เราเป็นผีซุ่มอ่านมานานแล้วค่ะ... คืออ่านมาตั้งนานมากกกกกกกก แต่พอจะพิมเม้น ก็เกิดขี้เกียจ อันเนื่องมาจากเป็นคนไม่ชอบพิมอะไรยาวๆ orzzz :sad4: :sad4: /กราบอภัยคุณคนเขียน
แต่เรื่องนี้ตอนนี้แบบ... ไม่ไหวแล้วค่ะ อ่ากกกกกกกก ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องเม้นตอนนี้ เหมือนความพีคจะสะสมแล้วมาหลุดตอนนี้ หลุดกับพี่กันต์แบดบอย 5555555555555
แอบตงิดๆกับพี่กันต์ตอนสไลด์สาวนิดนึง แต่พอประโยค “ว่ามาดิ ก็จะไม่ลุกไปอีกเลย” นี่.........ทำเราเขินมากค่ะ โิอ๊ยยยยยยย พี่กันต์ สุดยอดมากกกกกกกกก /บิดม้วนเป็นเกลียว :-[
พี่กันต์โหมดโหดนักเลงนี่ ถ้าเราเป็นธามเราก็ไม่ผิดหวังนะคะ =q= (ความจริงสำหรับเรา พี่กันต์ทำอะไรก็ไม่ผิดหวังซำเหมอ :o8:) แบบ ก็ผู้ชายอะะะะะะะ คนเรามันจะใจเย็นตลอดเวลาได้ไง มันก็ต้องมีหลุดบ้างแหละะะ #อิอิอวย
ตอนจบก็แอบขำพี่กันต์ คือถึงพี่กันต์จะแบดบอยหลุดขนาดไหน แต่ยังไงเฮียแกก็... onlyธามจริงๆ :L2:
ฉากจูบนี่.... จูบปากใช่มั้ยธาม :o8: แอบคิดว่าจะให้........กันตอนนี้ธามคงยังไม่พร้อม แต่อย่างน้อย.... ขอฉากคืนอันแสนวาบหวิวได้มั้ยคะ อิอิอิอิ :o8: :o8:
เอ้อออ เจอคำผิดค่ะะะ
“มึงโอเคไหมวะ” ผมจับแขนไอ้ภูเอาไว้ มือมันโดนเศษแก้วบาด ไม่ลึกเท่าไหร่ แต่เลือดออก
ตรงไอ้ภูนี่ ต้องเป็นไอ้หนึ่งรึเปล่าคะ? แล้วก็
ธามแวะไปส่งก่อนหมิงได้ไหม พี่มีเรื่องจะคุยด้วย
ต้องเป็นส่งหมิงก่อนรึเปล่าคะ 5555
แต่คนเขียนขยันมากๆเลยค่ะ อัพเร็วมากกกก เห็นเวลาที่พิมแล้วแอบเหนื่อยแทน สู้ๆนะคะะ เป็นกำลังใจให้ :กอด1: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะะะ :pig4:
ปล. แอบสนใจภูกับหนึ่ง อิอิ
ปล.ล. คิดถึงคุณนายฟาร์มจระเข้ :3123:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขทุกตอน
ตอนนี้ได้เห็นมุมใหม่ๆของพี่กันต์
ยังดีที่ธามไม่เปลี่ยนใจ แถมมีจูบปลอบใจอีก
หนึ่ง เนื้อหอมใช่เล่นเลยน่ะ
-
ได้จูบสัญญากันแล้ว
พี่กันต์มีแรงรุก อย่างมหาศาล แน่นอน
-
พี่กันต์เวอร์ชั่นน๊อตหลุด เสน่ห์เพิ่มขึ้นยี่สิบเท่าเลย
แบดบอยขี้อ้อน..... กรี๊ดดดดด :จุ๊บๆ:
ว่าแต่....หนึ่งนี่จะมาปราบพี่ภูป่ะน้อออออออ
-
ชอบตอนพี่กันต์กังวลที่แสดงตัวตนอีกด้านออกมาให้ธามเห็นแล้วกลัวว่าธามจะรับไม่ได้
พี่แกคงเครียดมากอยู่นะ นิ่งไปเลย ..มันน่าเอ็นดูตรงนี้แหล่ะ
หารู้ไม่ มุมโฉดๆแบบนี้เท่ดีออกเน๊อะธาม อิอิ
:กอด1: กอดปลอบขวัญพี่กันต์ (เราปลอบถูกคนมั้ยเนี่ย?? ใจลำเอียงล้วนๆ) :กอด1:
-
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปทั้งหมดหรอก อยากให้ธามได้เห็นทั้งสองด้านของพี่กันต์ :mc4: :mc4:
-
เป็นอีกด้านหนึ่งของพี่กันต์ที่ธามควรจะรู้ เพราะคนเราไม่ได้มีเพียงด้านดีหรือร้ายเพียงด้านเดียว
-
พี่กันต์แบดบอย..
ดูน่าสนใจดีออก
คนนะคร๊าบบบ จะดีตลอดเวไม่มีหลุดได้ไงเนอะ
-
พี่กันต์หล่อเสมอ o13 o13 o13
-
คนจะรักกันชอบกัน
มันก็ต้องเห็นกันทุกด้านไม่ใช่หรอ
เห็นให้หมดทุกอย่างยิ่งดี หึๆๆ
เอาเป็นว่า ขอให้หมอธามนอนหลับฝันดี
หลับในอ้อมกอดอุ่นๆของพี่กันต์น้าาาา
ขอบคุณคนเขียนค่า
-
พี่กันต์ในมุมดาร์กๆๆๆ แอบเท่ห์นะ แต่เค้าก็ไม่ชอบง่ะ
ชอบพี่กันต์ มุมแสนดีเหมือนเดิมมม
ธามก้คงเหมือนกัน เพระเราก็ต้องมีทั้ง สอง ด้าน
พี่กันต์คนเดิมกลับมาไวๆๆนะ ธามเป็นคนเข้าใจโลกอะ ยังไงก็ไม่เปลี่ยนใจจหรอกเนอะ :impress2: :impress2:
พี่กันต์ที่รักกก จุ๊บๆๆ
หนึ่งกับพี่ภู ต้องมีอะไรๆๆกันต่อแน่ๆๆ ลุ้นๆๆ
-
เสน่ห์พี่หนึ่งแรงเกินไปแล้ว
ถึงขั้นผู้ชายต่อยกันเพื่อนเเย่งนี้น่ากลัวจริงๆ
-
ธามเริ่มร้ายขึ้นแล้ว มีการจูบปลอบพี่กันต์ด้วย
หนึ่งนี่กิ๊กเยอะจริง แล้วสรุป กับพี่ภูนี่ยังไงเนี่ย
-
ผู้ชายแบบนี้ทำเอาหัวใจสูบฉีดค่ะ(ถ้าจะมีโอกาสได้เบอน่ะนะ)
พี่กันต์อ่ะ เรื่องแบบนี้หมอเขาไม่คิดจุกจิกหรอก
หึหึ. แอบมีจูบนะหมอ
เขินว่ะ อยากกรี๊ดแล้วลงไปดิ้นที่พื้นตะโกนบอกแม่ว่าจะเอาแบบพี่กันต์ ><
-
จะบอกว่า...ชอบพี่กันย์แบบนี้มากกกกกกกกก
โคตรแมนอะพี่ แบบ...น๊อตหลุดเพราะอยากช่วยเพื่อน
แต่สุดท้ายก็มาสำนึกผิดเพราะกลัวคนที่ตัวเองรักผิดหวัง
มันแบบ...โหยยยยยยยยย โคตรเท่ห์เลยพี่กันต์ :-[
-
เจอจูบของหมอหมาเข้าไป พี่กันต์คงหายเครียดเป็นปลิดทิ้ง
:o8:
-
อยากบอกพี่กันต์ว่า ธามไปไหนไม่รอดแล้วแหละ :laugh: :laugh:
-
พี่กันต์แมนสุดๆตอนนี้ ชอบๆ ดูปกป้องธามได้สบายๆเลย
-
อ่านไป ก็ยกยิ้มมุมปากไป หึหึหึ มันช่างน่ารักเสียนี่กระไร
-
:o8: อ่านบทนี้แล้วเขินอ่ะ
ชอบมากโดยเฉพาะตอนที่พี่กันต์ถามว่า ผิดหวังรึเปล่า
มันแสดงออกมามากว่าพี่กันต์แคร์คนแค่คนเดียวคือธามอ่ะ
ไม่แคร์ที่ต่อยคนกลางผับ ไม่แคร์สายตากี่คู่ต่อกี่คู่ แต่แคร์แค่หัวใจของธามแค่ดวงเดียว
แต่พี่กันต์เองก็คน มีอารมณ์ชั่ววูบ เป็นเรื่องธรรมดาอ่ะ
ธามก็ตกใจแหละ แค่ตกใจแต่ไม่เปลี่ยนใจอยู่แล้ว
เรื่องโพล คือแรกจะกดโหวตน้องธามครับ แต่มือไวกดพี่กันต์ไป
แต่มาวันนี้จะบอกว่า ไม่เสียใจที่โหวตพี่กันจังไปนะ :กอด1:
-
พี่กันต์แมนมากกก ชอบอะ
มีทั้งอ่อนโยน มีทั้งดิบเถื่อน อร้ายยย
-
โอ๊ยยยย
ใจอ่อนปวกเปียกแล้วธามมมม
:-[
-
ธามจะได้เห็นพี่กันต์ในทุกๆ มุม ทุกๆ ด้าน
พี่กันต์คงไม่ต้องรอนานแล้วมั๊ง
-
กลัวภาพลักษณ์ที่สร้างไว้นมนานเสียไปในคืนเดียวสินะ
ผู้ชายข้างนอกเลวร้าย แต่กลับบ้านมาก็นะ
เกิดอาการเกลียมัวไม่รัก ผิดหวังขึ้นมาทันที :laugh:
:กอด1:
-
เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นคนคิดมาก..
-
ผ่านไปไม่กี่วันน...ก็คิดถึงพี่กันต์จังซะแล้วววว
รุกกกกกกกกกก :z2: :z2: :z2: :z2:
มาต่อไวๆนะคะ...คนเขียน
-
คิดถึงพี่กันจังงงงงงงงมากๆ
อยากให้มาต่อทุกวันนนน
-
อยากอ่านต่อแล้ว T____________T
คุณนักเขียน เขียนถึงไหนแล้วคะ
-
พี่กันต์เวอร์ชั่นดาร์คกระชากใจ
แต่อะไรก็ไม่ได้ใจเท่าจูบของน้องธาม :-[
-
พี่กันต์ในมุมนี้ดูเป็นปุถุชนธรรมดาดี แตะต้องได้ น้องธามก็เลยยังรักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง
พอเรื่องยุ่ง ๆ เงียบแล้วหมิงกับนายน่าจะโลดแล่นอีกครั้งนะแฟนคลับคิดถึง
เกาะติดหน้าจอรอต่อไป
-
ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน เพิ่งรู้ว่าตัวเองอ่านข้ามไป 1 ตอน :laugh:
ยิ่งอ่านยิ่งมีฟามสุข รักกันต์ธามที่ซู๊ดดดดด :impress2: :man1:
-
วันนี้จะมาไหม :t3:
-
:onion_asleep: :onion_asleep:
-
แค่พี่กันต์ มีดารก์โหมด version โหดเอ้ว ที่ไม่ได้เห็นกันง่าย ๆ
คิดว่าจะทำให้หมอธามประหวั่นพรั่นพรึง เปลี่ยนใจเลยเหรอ ? ดูถูกกันเกินไปเปล่า ?
เราว่าถ้าพี่กันต์เกิดถอดใจ หนีหาย เพราะ กลัวธามรับตัวเองไม่ได้ มีหวังได้เจอ ธาม เวอร์ชั่นโหดกว่านั้นแน่นอน :m26:
-
เข้ามารอ :z3: :z3: :call: :call:
-
รักกันหวานชื่น ว่าแต่ ยังอยู่ที่จูบอีกเหรอ น่าจะ เลเวลอัพได้แล้วนะ :z1:
-
54
ขนม-หวาน
............................................................................................
กลิ่นเหล้าฟุ้ง มันชวนให้มึนเมาตามไปด้วย จูบแล้วไงต่อผมก็ไม่รู้ แต่ผมหยุด ดีนะพี่กันต์เหมือนจะยังงง ทำอะไรไม่ถูก ตกใจที่โดนผมจูบกระทันหัน หน้ายังอึ้งอยู่เลย ทำเป็นตกใจ ไม่ใช่ครั้งแรกนะ มาคิดไปคิดมาก็เริ่มสำนึกขึ้นมาได้ว่าจูบทีไรผมก็เริ่มก่อนทุกที ถึงปกติแล้วพี่กันต์เป็นตัวบิ้วตลอดก็เถอะ หรือบางทีผมจะเป็นรุก แล้วพี่กันต์เป็นรับ เออ น่าสนใจว่ะ...
“ขออีกทีได้ไหม” พี่กันต์คนเดิมกลับมาแล้ว พร้อมยิ้มกว้าง ไม่รอคำอนุญาตก็จูบผมอีกรอบ เหมือนสติหลุดเลยคราวนี้ แรงขบเบาๆที่ริมฝีปาก ปลายลิ้นที่รุกเบาๆ ก่อนจะปล่อยผมให้หายใจคุมสติ เสียงหมาสี่ตัวร้องหงิงๆ นั่งเรียกร้องความสนใจจากจ่าฝูงที่ช่วงหลังทอดทิ้งหมามาหาหมอหมาแบบผมแทน น้องถุงเอาจมูกมาดมขาผมเรียกร้องความสนใจอีกรอบ แต่พอจะไปสนหมา ก็เจอเจ้าของหมาเรียกร้องความสนใจอยู่เหมือนกัน
“พี่รักธามนะ” พี่กันต์อารมณ์ดีผิดกับก่อนหน้านั้นเป็นคนละคน ปล่อยให้ผมยืนใจเต้นหน้าร้อนเหมือนไฟลวก ไม่แค่นั้นยังเอานิ้วมาลูบแก้มผมเล่นอีก เอาเลย จัดไปซิ ผมมันทีมเยือนวันนี้ เจ้าบ้านเค้าเลยได้เปรียบกว่า
“เหมือนกัน” ผมตอบหลังจากตั้งสติได้สักครู่ แต่พี่กันต์เหมือนจะไม่สังเกตว่ามันเป็นคำตอบที่ไม่เหมือนทุกครั้ง ที่ปกติ ผมมักจะพูดว่า ครับ/ รู้แล้ว /โอเค /อื้อๆ แต่ครั้งนี้ผมพูดว่าเหมือนกัน ไม่รู้เป็นเพราะมีแอลกอฮล์ไหลอยู่ในเลือดเลยทำให้นึกออกช้า หรือว่าไม่ทันได้คิด ว่าคำตอบมันต่างไป พี่กันต์มีปฏิกิริยาเหมือนเดิม ทิ้งตัวลงบนโซฟา
...ดีแล้วล่ะ ดูเป็นคนที่รักแบบไม่ค่อยหวังอะไรดีนะพี่กันต์
ผมนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้าม กำลังจะชวนคุยเรื่องอื่น พี่กันต์ก็ร้องเห้ยขึ้นมา ตาลุกวาว
“เมื่อกี้ว่าอะไร”
“ไม่เห็นได้ว่าอะไร” ผมพูดขำๆ ชอบว่ะ ตอบสมองช้าๆ ปกติหัวไว จังไรไหลลื่น มึนๆแบบนี้นานๆทีก็เหมือนกัน
“ไม่ใช่ ที่พี่บอกว่ารักธามแล้วธามตอบว่าอะไร” ผมแกล้งยกมือถือขึ้นดูเวลา ยักไหล่นิดๆเหมือนจะเป็นเชิงบอกว่า ก็เปล่า ไม่มีอะไร
“จริงจังนะเนี่ย ถ้าพี่ได้ยินถูกพี่เปิดอีกขวดฉลองต่อถึงเช้าเลย” ผมว่าพี่กันต์รู้หรอกว่าผมพูดว่าอะไร แต่แกล้งถามให้ผมพูดอีกรอบเฉยๆ เพราะยิ้มกว้างแบบสุดๆ กับสายตาประกายวิบวับแบบนั้น
“ใครวะที่เมื่อกี้หน้าโคตรเครียดเลย ทีตอนนี้มาอารมณ์ดี เหวี่ยงใส่ธามด้วยเหอะ”
“ผิดไปแล้ว” พี่กันต์พูดแล้วกระพริบตาปริบๆเรียกความสงสาร มันไม่ได้น่าสงสารนะพี่กันต์ มันน่าหมั่นไส้
“ไปอาบน้ำไป ไม่เหนื่อยหรือไง”
“ไม่เหนื่อย มีแรงเหลือเยอะมาก” ไม่พูดเปล่ายังเดินข้ามโต๊ะมานั่งข้างผมเฉย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าในหัวคิดอะไร กันต์จัง เสมอต้นเสมอปลาย
“ไม่” ผมปฏิเสธขำๆ พี่กันต์เริ่มอ้อนแล้วไง ขอร้องๆ ผมกำลังอยู่ในช่วงดึกสติความยับยั้งชั่งใจไม่ค่อยมี แล้วพี่กันต์กำลังเมานิดๆ เลือดผมกำลังสูบฉีดทำงานอย่างหนัก เส้นเลือดผมอาจจะแตกได้ เพราะพี่กันต์ทำเหมือนตัวเองตัวเล็กมาก เอาหัวมาผิงไหล่ผม ถึงผมถึก แต่ผมก็หนักเป็นนะพี่กันต์
“งั้นต้องมีของมาแลกเป็นการทดแทน”
“ทำไมต้องแลก ไม่เกี่ยวกับธามเลยสักนิด”
“ค่าที่พัก”
“บอกเองว่าให้ธามนอนนี่ งั้นธามกลับและ” ผมพูดแล้วทำท่าจะลุกแกล้งพี่กันต์ แต่ระดับพี่กันต์ หนึบมาก จมูกโด่งๆเริ่มไซร้ซอกคอ บอกได้คำเดียวว่า ยอมตาย....
ไม่ๆ ไม่ยอม ผมเรียกสติตัวเองกลับมา แต่เสียงสั่นมากให้ตายเหอะ เหงื่อไหลมือชื้นแล้วผม
“ไม่ยอมก็บอกมาซะว่า เมื่อกี้พูดว่าอะไร” เสียงกระซิบเหี้ยมๆ แต่ใกล้อยู่ข้างหูพร้อมลมหายใจที่จงใจเป่ารดให้ขนลุกเล่นๆ ชักจะทำให้ผมเริ่มสติแตกแบบจริงจัง ไม่รู้ตัวแล้วว่าหลังผมมาเอนนพิงพนักโซฟาเมื่อไหร่แล้วพี่กันต์มานั่งคร่อมมผมเมื่อไหร่ เห้ย! ไม่รู้ตัว บ้าแล้วกุ มึงบ้าแล้วไอ้ธามมมมมมม
“โอเคๆ บะ บอกว่า เหมือนกัน เห้ย อย่ากัด เจ็บ พี่กันต์ โอ้ย...” ผมใกล้บ้าเต็มทีแล้ว ร่างกายเริ่มไร้การควบคุมไปทีละอย่างสองอย่าง อย่างแรกก็หัวใจ ไปโน่น เอากลับมาไม่ได้ตั้งนานแล้ว ต่อมาก็มือ เลื้อยไปโอบหลังพี่กันต์เมื่อไหร่วะ อย่างที่สามก็ขา ให้ยืนก็ยืนไม่อยู่แล้ว อย่างที่สามก็ปากเพราะโดนปิดอีกหนแบบจัดหนักพิเศษ... พี่กันต์ ฆ่าผมเหอะ ผมยอมตาย ดีนะที่ยังไม่ต้องออกไปเจอชาวบ้านช่วงนี้
รอยเต็มคอแล้วมั้ง...
“อะไรเหมือนกัน เป็นผู้ชายทำอะไรให้มันชัดเจน” มาขนาดนี้ก็ไม่ผู้ชายแล้วนะพี่กันต์ อย่าเอาคำพูดแบบครูฝึกรด.มาบอกผมตอนนี้ได้ไหม คิดอะไรไม่ออกแล้ว!
“รักแล้ว พอใจไหม” ผมพูดแล้วมองตาพี่กันต์ที่อยู่ห่างกันแค่นิดเดียวจนเห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่สะท้อนเป็นหน้าผมที่อธิบายไม่ถูก สีหน้าแบจะยิ้มก็ไม่ใช่จะร้องไห้ก็ไม่เชิง พี่กันต์ยกมือขึ้นขยี้หัวผมแล้วก้มลงหอมแก้มผมแบบหนักๆอีกฟอด ก่อนจะลุกขึ้นหล่อยให้ผมนั่งแบบมนุษย์ปกติ จัดการสติตัวเอง
“ยิ่งกว่าพอใจ” เสียงที่พูดมีความสุข ยิ้มกว้าง แล้วพี่กันต์ก็ลุกขึ้นยืน บิดซ้ายบิดขวา
“เดี๋ยวจะไปอาบน้ำ เตือนไว้ก่อนนะว่าถ้ายังไม่อยากโดนอะไรวันนี้ห้ามยั่วพี่เด็ดขาด”
พี่กันต์พูดแล้วก็เดินขึ้นบันได ยังจะหันมายิ้มให้อีก ผมว่าพี่กันต์เข้าใจอะไรผิดไปนะ ผมไม่เคยยั่วอะไรเลยเหอะ แล้วเมื่อกี้แค่นั่งเฉยๆ มาเลื้อยเอง จัดเองล้วนๆ คนยั่วน่ะพี่กันต์ตลอด คิดแล้วก็ปวดหัว ผมเดินเข้าครัวไปหาของกิน เปิดตู้เย็นออกมานึกว่าจะเจอของอะไรพอยัดใส่ท้องบ้าง ก็เจอแต่น้ำเปล่ากับของสด มองไปมองมาก็เจอมันฝรั่งกระป๋องที่เหลืออยู่ครึ่งแต่ไม่มีฝาปิดแช่อยู่ เป็นกันไหมที่ไม่ว่าอะไรเหลือก็ยัดใส่ตู้เย็น ผมน่ะเป็นแบบนั้น ผมหยิบมันฝรั่งเข้าปาก แล้วก็ปิดตู้เย็นมาชงโกโก้ผสมน้ำเย็นให้ตัวเองกิน (ใส่น้ำเย็นให้มันซดเลย ไม่ชอบร้อนๆ)
หน้าประตูตู้เย็นมีสูตรอาหารเขียนเอาไว้อีกแล้ว แต่สังเกตว่าใต้เมนู มีลายมือยุ่งๆเขียนว่า
‘พาชายกลางไปฆ่าเห็บ ไปดูดฝุ่นรถ ซื้อแชมพูหมา ข้าวหมด จ่ายค่าไฟ’
ผมยิ้มกับโน้ตเตือนตัวเองของพี่กันต์ เบื้องหลังของผู้ชายเพอร์เฟ็คโปรยยิ้มแจกไปทั่วในสายตาคนนอก คือลูกคนกลางของครอบครัวมีอันจะกินที่ไม่สนใจเงินในบัญชีของพ่อแม่เท่าไหร่ คือน้องชายที่เปรียบเสมือนลูกน้องในแก๊งค์สำหรับพี่ชายนักธุรกิจเพลย์บอย พี่ชายที่คอยพาน้องชายที่เป็นหมอซื่อๆให้ห่างจากเรื่องน่าปวดหัว เพื่อนที่ใจเย็น พึ่งพาได้ แต่ก็พร้อมจะแลกหมัดเพื่อเพื่อนในกลุ่ม เจ้านายที่ยอมให้หมาตัวใหญ่สี่ตัวเลียหน้าด้วยความเต็มใจทำเหมือนพวกมันเป็นคนที่มีสี่ขาหน้าขน และเป็นผู้ชายยิ้มเก่ง ใจดี แอบลามก แต่ก็จริงใจตลอดมาสำหรับผม
เสียงพี่กันต์เดินลงมาจากบันได อาบน้ำเร็วใช้ได้
“กินอะไรอ่ะ” พี่กันต์เดินลงมาพร้อมกับชุดนอนไม่แคร์สื่อตามประสาเจ้าบ้าน อันประกอบด้วยเสื้อยืดย้วยๆที่แถมจากอาหารสุนัข และกางเกงบอลที่ผมว่าถ้ากระตุกก็มีหลุดง่ายๆ ทำให้ความดูดีครอปลงไป15% แต่ก็ยังดูดีมากว่าผมเหมือนเดิม
“มันฝรั่ง” ผมยกกระป๋องให้พี่กันต์ดู
“ของมังคุดนะ” พี่กันต์พูดกลั้วหัวเราะ ...เชี่ยละผม แย่งขนมหมากิน
“ไม่เป็นไรหรอก มังคุดสะอาดนะ” ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย... จริงๆ แล้วไอ้ที่ตรงขอบกระป๋องที่ผมเห็นว่ามันเยินๆนี่ก็คงเป็นเพราะรอยฟันหมาใช่ไหม เข้าใจแล้วล่ะพี่กันต์ ต่อไปกินอะไรผมจะถามก่อน
“อิ่มเลย” ผมพูดเซ็งๆ
“ไปอาบน้ำไป กลิ่นเหล้าหึ่งเลย” นั่นไง พูดไม่ดูอีกแล้ว ก่อนหน้านี้คร่อมผมบนโซฟานั่นก็ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่จากผับ พออาบน้ำกลิ่นหอมมาแล้วว่าผมเชียว
“โหก่อนหน้านั้น กลิ่นพี่กันต์ยิ่งกว่านี้อีก ทำไม รังเกียจเหรอ ผมเดินเข้าไปใกล้แล้วหัวเราะฮึๆ”
“พูดแบบนี้อยากให้อาบให้ใช่ไหม” พี่กันต์จับแขนผมแล้วหัวเราะในลำคอ ผมเดินเบี่ยงดึงมือเดินรีบชิ่งไปอาบน้ำก่อนจะเปิดโอกาสให้พี่กันต์เล่นบทอีโรติกกับผมอีกรอบ
เปิดห้องนอนพี่กันต์อากาศเย็นเฉียบก็เข้าปะทะหน้าแอร์เปิดจนเย็นฉ่ำ ผมว่าผมอาบน้ำไม่นานนะ แต่พี่กันต์ก็นอนหลับไปแล้วเรียบร้อยอยู่ท่ามกลางบรรดาหมอนกับผ้าห่มที่คลุมจนเหลือแต่หัว ไม่มีที่เหลือให้ผม นี่ไม่ใช่ในนิยายน้ำเน่าที่ผมจะลงไปนอนกับพื้นเพราะไม่มีที่นอน แล้วให้กลางดึกพี่กันต์ตื่นขึ้นมาอุ้มขึ้นเตียงห่มผ้าห่มให้ ผมรู้ว่าถ้าเป็นแบบนั้นพี่กันต์จะไม่มีทางตื่น หลับลึกเหมือนตายแบบพี่กันต์ ไม่มีทางๆ ผมพยายามเคลียร์ที่หาตัวแทรกลงไปนอน เอามือและเท้าเขี่ยๆ และขอบคุณที่สวรรค์เมตตา พี่กันต์รู้สึกตัวตื่น ขยับๆที่ให้ผมนอน
“อาบน้ำนาน เปลืองน้ำ” พูดทั้งที่ตาปรือแต่ก็ยังจะล้อผมเล่นอีก นานบ้าอะไร พอๆกับที่พี่กันต์อาบนั่นแหละ ผมว่าพี่กันต์เหนื่อยแล้วหัวถึงหมอนเลยหลับมากกว่า มาว่าผม
“ก็เห็นบอกเหม็นเหล้าเลยอาบสะอาดๆ” ผมดึงหมอนให้เข้าที่เข้าทาง ลากผ้าห่มอีกผืนขึ้นมาห่ม ถอดแว่นวางเอาไว้ เตียงใหญ่และหมอนกับผ้าห่มมีเกินจำเป็นมาก ไม่ต้องกลัวกรณีนอนอยู่ใต้ผ้าห่มยืนเดียวกันแล้วซุกหาไออุ่นโดยบังเอิญ ไม่มีทางเกิดบนเตียงแห่งนี้
“ไหนมาดม” พี่กันต์พูดอู้อี้ ยังไม่ลืมตาเลยด้วยซ้ำ จังไรได้ทุกเวลาแม้แต่เวลาง่วง
“ลืมตาให้ได้ก่อนเหอะ ธามปิดไฟนะ” ผมพูดแล้วก็ปิดสวิตช์ไฟหัวเตียง ไฟดับลง ห้องมืดสนิทเพราะสายตายังไม่ชิน ผมหลับตาลง นอนตะแคงหันหน้าไปทางพี่กันต์ ลืมตาอีกครั้ง สายตาเริ่มชินกับความมืดพี่กันต์ลืมตามองผมยิ้มๆ
“รักธาม ฝันดี” เสียงนุ่มๆมาพร้อมกับริมฝีปากที่แตะกันเบาๆอีกครั้ง ผมยิ้มในความมืด...
“ฝันดี รักเหมือนกัน” ผมกระซิบ เห็นรอยยิ้มลางๆของพี่กันต์ในความมืดเป็นภาพสุดท้ายของคืนนี้ ก่อนที่ผมจะหลับตาลงเพราะความเหนื่อยล้าสะสมมาทั้งวัน
……………………………………………………………………………
(นายtalk)
ผมต้องขับรถไปรับมัน เพราะมันไม่มีรถ แล้วมันใช่ความผิดผมไหมที่มันไม่มีรถ ก็ไม่ใช่อีก ใครรีบให้มันขายรถไม่ทราบ แล้วที่มันอยากไปงานเทศกาลขนมอาหารบ้าบอของมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับอาชีพผมแม้แต่นิดเดียว และที่สำคัญสุดๆไปกว่านั้นคือมันรู้ได้ยังไงวะว่าผมเข้ากรุงเทพมาทำธุระ แม่นมากขนาดที่พอผมลงจากมอเตอร์เวย์มันก็โทรมาหากันเลยทีเดียว
“นาย ไปฟู้ดแฟร์กันเหอะ” เสียงมันร่าเริงอย่างไม่น่าให้อภัย ผมมองนาฬิกา บ่ายสอง ผมกำลังอยู่ใกล้กับทางแยกที่จะต้องเลี้ยวเพื่อกลับบ้าน หรือไม่งั้นผมก็ต้องตรงไปเพื่อไปฟู้ดแฟร์กับไอ้หมิง ไอ้ต่างด้าวจิตแตก
“กูจะกลับบ้าน” หิวๆอยู่ด้วยตอนนี้
“นายไปเหอะ เลี้ยงข้าวเลย อยากกินอะไรเลี้ยงหมด” เอาเงินกับของกินมาล่อ คิดว่าผมเป็นคนยังไงวะ
“มึงอยู่ไหน”
“คอนโด ไม่มีรถ มารับหน่อย”
“อีกครึ่งชั่วโมง ถ้ามึงลงมาไม่ทันรถกุก็อด บาย” ผมวางสายจากไอ้ตัวป่วนชีวิต พอดีกับที่ไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว ผมถอนหายใจเหยียบคันเร่งตรงไปตามทางไปคอนโดไอ้หมิงจนได้
ไม่ใช่เห็นแก่กิน เห็นแก่ที่มันเลี้ยงหรอก แต่ไม่ได้เจอมันพักนึงแล้ว เอาตามตรงก็เหงาปาก ไม่มีคนให้ด่าซึ่งๆหน้า
เห็นแต่ไกล ผู้ชายตัวสูงใส่แว่นกันแดดทำหน้าตาเหมือนหลงมาจากทัวร์จีนนั่งรอผมที่ป้ายรถเมหน้าคอนโด ช่วงนี้มันต้องติดรถหมอธามให้ส่งมันไปขึ้นBTSไปทำงาน ไม่ก็รถกันต์เพื่อนซี้มันเวลาจะไปไหนต่อไหน เพราะไอ้บ้านี่มันนั่งรถเมไม่ค่อยเป็น แล้วที่ที่มันจะไปแต่ละที่ ไม่ได้อำนวยต่อคนที่ไม่มีรถเลยสักที่ ผมชะลอรถจอดเทียบฟุตบาท ดีหน่อยที่วันนี้ผมเอาซีวิคของพ่อมา ไม่งั้นก็ได้นั่งกระบะยกสูงสภาพไม่ได้ล้างมาชาติกว่าๆไปกลางเมืองแล้วล่ะ
“เมื่อไหร่รถมึงจะได้” ไอ้หมิงขึ้นรถมา ถอดแว่นกันแดดเอาหน้าอังแอร์หน้ารถ ร้อนนิดร้อนหน่อยไม่ได้ เป็นหมีขาวหรือเปล่า
“อาทิตย์หน้าล่ะมั้ง นาย..คิดถึง” มันตอบแล้วหันมายิ้มหวานให้
“เออ”
“ไม่คิดถึงเราเหรอ” ไอ้หมิงยังคงอ้อนตีนอยู่
“มึงโทรหากุทุกวัน กุต้องคิดถึงมึงด้วยเหรอ” ผมตอบมัน แล้วก็ยิ้มตบท้าย
วนหาที่จอดรถอยู่เกือบชั่วโมงเห็นจะได้ไม่รวมเวลาที่รถติดระเบิดเระเบ้อกลางเมือง ส่งไอ้เชฟต่างด้าวไปวิ่งวนหาที่จอดรถก็ไม่ได้ช่วยอะไร ผมโคตรหิว หิวจนจะกินควายได้ทั้งตัว คนก็แน่น ผมไม่เข้าใจจริงๆว่าขนาดห้างสรรพสินค้ามีเยอะขนาดนี้แต่ทำไมคนถึงยังแน่น ยิ่งสร้างเยอะ คนก็ยิ่งเยอะขึ้น แถมเยอะทุกที่ด้วย จอดรถเสร็จก็พุ่งเข้าหาเป้าหมาย เทศกาลอาหารก็สมเป็นเทศกาล อาหารเยอะมาก นานาชาติ นานาชนิด ผมตรงดิ่งไปที่ร้านแรกที่เห็นโดยไม่ต้องรอคำทัดทานหรือคำแนะนำใดๆจากไอ้เชฟสิงคโปร์ผู้เชี่ยวชาญ ผมมันลิ้นจระเข้ กินได้หมด ยกเว้นอาหารที่ตัวเองทำ
“อะไรอ่ะ” ซุ้มขนมญี่ปุ่นครับ ผมไม่สันทัดมากเรื่องเมนูอาหาร ไอ้แป้งรูปปลานี่มันคือะไร แต่มันน่ากินนะ ข้างในมีไส้ถั่วแดงด้วย หิว กินของหวานของคาวก่อนก็ช่างมันเหอะ เดินกินไปเรื่อยๆถล่มเงินไอ้หมิงให้กระเป๋าแหกไปเลย
“ไทยากิค่ะ” คนขายบอก ชื่อก็จำยากอีกแล้ว
“อันนึง” มันอันใหญ่ ซื้ออันเดียวพอ ไม่อร่อยหรือกินไม่หมดค่อยโยนให้ไอ้หมิงมัน
“หมิงมึงจ่ายตังค์นะ ตามสัญญา” ผมหันไปบอกไอ้หมิงที่มองหาร้านเป้าหมายของมันอยู่ เชฟหันมามมองขนมที่ผมซื้อแล้วขมวดคิ้ว
“มันหวานนะเอาไว้กินกับชา กินเปล่าๆมันเลี่ยน” หมิงเตือนตามประสาผู้เชี่ยวชาญทางด้านอาหาร พูดอย่างงั้นแต่มันก็ต้องจ่ายเงินตามที่มันออกปากไว้อยู่ดี อันแค่นี้แต่แพงใช่เล่น แค่แป้งกับไส้ถั่วแดงเอง ผมยกขึ้นมาดมพิสูจน์กลิ่นก่อน ก็หอมดี...
“เลี่ยนเหมือนมึงนั่นแหละ” ผมพูดสวนมัน แต่ก่อนคงเป็นอารมณ์แบบเหวี่ยงๆ ตอนนี้พูดขำๆ
“เคยกินเหรอถึงรู้ว่าเลี่ยน” ผมพูดไม่ชัดยังจะต่อปากต่อคำอีกนะมัน เคยไม่เคยก็มีมันคอยวนเวียนในชีวิตมาสามปีกว่าแล้ว ผมลองกินดูก็ไม่เห็นจะเลี่ยนตรงไหน อร่อยดี สงสัยไอ้หมิงมันเคยไปกินร้านไม่อร่อยมา หรือเพราะผมมันลิ้นจระเข้
“ไหนมึงว่าเลี่ยน อร่อยดีออก ไปกินร้านไม่อร่อยมาอ่ะดิ ลองกินดู” ผมยื่นให้มันกิน ไอ้หมิงไม่รับแต่ก้มลงมากัดไปคำนึง ไม่ได้แคร์สายตาประชนที่มองอย่างมีนัยยะเลยสักนิดเดียว จะออกสื่อไปไหมวะ กลางห้างนะเว้ย
“หวานไปอยู่ดี” เรื่องมากนะมันเรื่องอาหาร ตั้งแต่รู้จักกันมามันเรื่องมากแค่แบบนี้ล่ะ นอกนั้นอะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ อาจจะเป็นด้วยอาชีพการงานมันที่มาทางด้านนี้แล้วกินแต่อะไรที่รสเลิศ ปรุงอะไรที่อร่อยจนน้ำตาจะไหล ส่วนผมมันคนที่ทำอะไรกินไม่ได้สักอย่าง เลยขอไม่เลือกกินแล้วกัน ผมเดินกินขนมกิๆอะไรสักอย่างที่คนบอกชื่อเมื่อกี้ ผมก็ลืมเรียบร้อย ไอ้หมิงพามาหยุดตรงหน้าบู๊ทใหญ่ของโรงแรมดัง
...ไม่ค่อยเลยมึง มาอุดหนุนที่ทำงานตัวเอง
“เชฟหมิงหวัดดีค่ะ/ครับ” พนักงานที่มาขายขนมยกมือไหว้กันเป็นทิวแถวเมื่อเห็นเชฟต่างด้าวอย่างมันแวะมาเยี่ยมถึงที่ อาหารโรงแรมมีจำพวกเบเกอรี่ ขนมชิ้นเล็กชิ้นน้อย โรงแรมมันดังมากเรื่องเบเกอรี่ผมจำได้ลางๆว่าไอ้หมิงเคยเล่าให้ฟัง แต่หมิงมันไม่ได้ทำเบเกอรี่หรอก ทำแต่พวกอาหารคาวเป็นจานๆ
“เอาไรป่ะ”
“เลือกมาดิ กุกินหมด” ผมกินง่ายอยู่ง่ายครับ แล้วอีกอย่างคือขนมน่ากินทุกอย่างเลยให้ตาเหอะ ยิ่งหิวๆ ของหวาน อะไรพวกนี้ กินแล้วมีความสุขมาก จะหายเหวี่ยงหายอารมณ์เสีย ถ้าไอ้หมิงมันรู้ความลับข้อนี้ของผมมันคงเอาขนมมาประเคนผมทุกวัน เพื่อทำให้ปากผมมว่างจะด่า
“เพื่อนเชฟเหรอคะ หล่ออ่ะ” ซึ่งๆหน้ากันเลยทีเดียว กำลังจะเงยหน้าขึ้นมารับคำชม แต่ไอ้หมิง ก็หันขวับไปหาน้องพนักงานที่เอ่ยปากชมผมในทันใด ไอ้ตี๋ยิ้มมุมปากอย่างมีมารยาท
เสียงนุ่มๆ ติดสำเนียงจีนตอบอย่างสุภาพช้าๆ
“เปล่า แฟนพี่ครับ”
จบป่ะครับน้อง แฟนกันชัดไหม....
เชี่ยยยหมิง!
ไม่ใช่ ไม่จบ มึงบ้าเหรอ ผมหันขวับถลึงตามองไอ้หมิงที่ก้มหน้าก้มตาเลือกคีบขนมใส่กล่องอยู่อย่างสำราญที่ได้ป่าวกระกาศความเท็จกับคนทั้งร้าน ใครแฟนมึงวะ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องตอนไหนที่ไปตกลงเป็นแฟนกับมัน หรือผมละเมอตอบมันวะ ไม่ใช่นะเว้ย มันไม่เคยมีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น ผมเตะขามันแล้วส่งยิ้มหวานให้น้องผู้หญิงที่ช็อคไปแล้ว...
หมดภาพพจน์กุ หมด!
“ไม่ใช่ครับ ไอ้หมิงมันพูดเล่น”
“ไม่ใช่แต่ก็เร็วๆนี้แหละ อยู่ในช่วงศึกษาดูใจกันอยู่” ไอ้หมิงเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วพูดอย่างอารมณ์ดี ไอ้บ้า เป็นดาราเหรอพึ่งรู้ ตอบมาได้ เซเลปไปไหมมึง ตั้งแต่ผมยอมลืมความผิดอภัยโทษให้มันมันก็ชักจะเหิมเกริมมีความสุขกับการกวนประสาทผมมาก อยากจะกลับไปเป็นโหมดโหดแต่ก็โหดไม่ลงแล้ว ความรู้สึกมันไม่โมโหแบบเดิมแล้ว ได้แต่ด่าเหน็บมันไปวันๆ แล้วที่ด่าหน้าผมก็ยังไม่บูด... มันเลยอ้อนตีนหนักกว่าเก่าเพราะรู้ว่าผมไม่ได้โกรธจริง
“พอเหอะมึง แคร์กุบ้าง” ผมพูดเพลียๆ ส่งยิ้มไปให้น้องคนเดิมอีกรอบแต่น้องหน้าเสียไปแล้ว ไม่อยากจะให้น้องเสียความมั่นใจที่เอาตัวเองไปเปรียบกับมนุษย์ประหลาดอย่างไอ้หมิงจริงๆ มันเลือกขนมเสร็จก็เดินออกมาจากบู๊ทเบเกอรี่โรงแรมมันอย่างมีความสุขเป็นที่สุดที่ได้ประกาศศักดา กับผู้หญิงก็ยังไม่เว้นนะมัน
“สนุก”
“เดี๋ยวกุต่อยสนุกอะไร” หมิงไม่ตอบ แต่พาเดินไปที่ร้านน้ำผลไม้ไฮโซ ซื้อแล้วยื่นให้ผม
“จะได้ไม่ติดคอ”
“คิดได้เหมือนกันนะมึง” ผมรับมาแล้วยิ้มให้มัน น้ำผลไม้เย็นช่วยให้สดชื่นและอยากจะกินอย่างอื่นขึ้นมานทันใด
“ก็คิดอยู่ตลอดนั่นแหละ” มึงมันเลี่ยนหมิง มึงมันเลี่ยน...
…………………………………………………………………………………………………………………25-5-2012
นอกจากจะอัพช้า ยังสั้น ยังไร้สาระ ยังงี่เง้า ชื่อตอนยังตันเลยเอาดิ เห็นคนเรียกร้องหานายเลยเอามาให้ ตอนนี้ปวดประสาทมาก เหมือนตันเบาๆ เฮอะๆ กำลังจะเปิดเทอม เลยทำให้เกิดความซึมเล็กๆ อาจจะไม่ไหลลื่นปรื้ดปร้าด... ใครติดตามมาอ่านแรกๆคงจะรู้ว่าพอเปิดเทอม คนเขียนหายหัว แต่ตอนนี้ยังไม่หาย ถ้ามันหนักหนาจะมาประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินเช่นเดิม แต่ตอนนี้ยังไม่มาถึง ก็อย่าพึ่งวอรี่(บอกตัวเอง) 55555555
ขอโทษด้วยสำหรับใครที่ลุ้นNCนะจ้ะ ยังไม่มีเช่นเดิม 555555 (สรุปเลิกอ่านกันหมด คนเขียนทรุด)
ต่อจากนี้จนถึงเปิดเทอม (ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่วัน) จะพยายามอัพให้ถี่กว่านี้เท่าที่สติปัญญาจะอำนวย ขอบคุณที่ติดตามอ่านกัน แม้เรื่องราวมันจะช่างไม่คืบหน้าและเฉื่อยชา
ขอบคุณคนอ่านทุกคน รักมากมายมหาศาลจุ้บๆ
ปล. สปอย บทหน้าไปสนุกสนานที่บ้านอาม่าธามกัน ดราม่าหรือไม่ลุ้นเอา 555555555555555555555555555555555555
ปล2. คนอ่านเยอะ เริ่มสติแตก เกิดความกดดันเบาๆ5555
-
^^ มาจิ้มอย่างไว
ในที่สุดดดดด ในที่สุดดดดด...
ธามก็บอกรักพี่กันต์แล้ว กรี้ดดดดดดด
ดีใจกะพี่กันต์ด้วยนะฮ้าา
ส่วนเชฟหมิง เดี๋ยวนี้เริ่มประกาศศักดาแบบไม่เกรงกลัว
ก็ยังเอาใจช่วยเสมอจ่ะ o18
-
55555555+ วันนี้มารออย่างคาดหวังและสมหวัง อ้ากก ดีใจเว่ออ
พี่ธามๆๆๆๆ น่ารักอะ ตรงคำว่า"เหมือนกัน"เนี่ยยย อร้ายยยย
พี่กันต์ช้าๆนะช้า 5555+
พี่นายพี่หมิงคิดถึงที่สุดเลยค้าบบบบบ
อ้ากน่ารักมากกกอ่าๆๆๆๆ
-
กะแล้ววววว่าต้องมาลงดึกๆๆ กำลังจะปิดคอมแล้วเชียวว :mc4:
มีพี่กันต์กะหมอธามมาทำให้นอนหลับฝันดีแล้ววววววววววว :impress2: :impress2:
อ๊ากกกตอนนี้มันหวานนะ เลี่ยนด้วย บอกรักกันแล้วอะ อิจฉาาพี่กันต์มากก
แบบนอนหลับบฝันดี ยิ้มหวาน อิจฉาาาาพี่กันต์ :sad4: :sad4: อยากมีแบบนี้มั่งงงงงง
:serius2: :serius2:
นายก็ยอมเชฟหมิงไปเยอะแล้วเนอะ เชฟหมิงสู้ๆๆๆๆๆ อีกนิดเท่านั้น
จะเปิดเทอมแล้ว ตั้งใจเรียนนะค่ะ จะรออ่านทุกกวัน
คิดถึงงงพี่กันต์ตลอดเวลาาาาาเลยอะค่ะ แบบ อยากจะก๊อปปี้พี่กันต์มาอีกสักคน แล้วจะรีบไปร่ายคาถาอีแพงใส่ 5555
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
ขำพี่หมิงอะ
ก๊ากกกกกกกกกก
พี่นายก้ปากแข็งงงงง ไม่ยอมมมมมมมม บอกซะที
ไม่เหมือนธามเลยยย ยอมแล้วเนี่ยยยย
แต่จะว่า ไป ธามปากแข็งกว่าอีกนะ
พี่กันต์ใช้เวลาตั้ง 8 ปี
พี่หมิงใช้แค่3 ปีเอง
เอางี้พี่หมิง ไว้จีบพี่นายครบ8ปีเมื่อไหร่พี่นายจะบอกพี่เองอะว่ารัก
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
ในที่สุดธามก็บอกรักพี่กันต์ แถมหวานได้อีก อ่านไปหัวเราะไป ไม่รู้มีใครหลอนเสียงหัวเราะเรารึเปล่ายิ่งดึกๆด้วย ฟินสุดๆเมื่อได้เจอนายกับเชฟต่างด้าว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วันนี้เจอเรื่องหนักๆเหนื่อยๆเปิดมา อัพแล้วแทบกรี๊ดลั่นห้องค่ะ โอ๊ยยบอกรักกันแล้วววว กรี๊ดๆ! :impress2:
-
อ๊ากก คำบอกรักจากปากธามนี่เล่นเอาคนอ่านเขิน เคลิ้มแทนพี่กันต์เลยทีเดียว
รักเหมือนกัน กรี๊ดๆ น่ารักไปเเล้ว :o8:
-
เขินนนนนนนน :-[
-
โธ่พี่กันต์ อุส่าห์แอบลุ้น ทำแค่เนี้ย (แอบหวังว่าพี่กันต์จังจะมากกว่านี้)
-
อ๊ายยยยยย พี่กันต์พี่ธามหวานเกิ้นนน อิจฉามากกกกกก /// พี่หมิงพี่นายก็รักกันแบบโหดๆเนาะ ฮ่าๆๆๆ
-
:a2: :a2: :a2:
สำเร็จแล้วนะพี่กันต์
รอขั้นต่อไปอยู่ :z1:
-
ในที่สุดก็บอกรักเสียที :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อื้อหือออ บอกรักกันแล้วซะด้วย
-
ดีใจแทนพี่กันต์ ในที่สุดความพยายามก็สัมฤทธิ์ผล เย้~
:-[
ธามน่ารักนะ ที่คิดไม่ถึงคือตอนที่ธามบอกรักพี่กันต์กลับตอนก่อนนอน เพราะธามแลดูเป็นคนปากแข็ง
แต่คิดว่าหลังจากเปิดเผยความรู้สึกกันไปแล้ว ธามคงจะปากตรงกับใจบ่อยขึ้น (ชอบอ่ะ!)
ส่วนอีกคู่ เชฟเปิดเผยมากกกอ่ะ ดีนะไม่โดยพี่นายตั๊นหน้าสลบกลางงาน ฮ่าๆ
-
กว่าธามจะหลุดคำว่ารักออกมา ตอนที่ 54
ถ้าถึงฉากสยึมกึ๋ยนี่คงจะอีกนานแน่เลย
-
ในที่สุดธามก็รับรักพี่กันต์ คิคิ
แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว
-
รู้มั้ยสาเหตุที่อ่านเรื่องนี้ก็เพราะรอลุ้นว่าพี่กันต์จะได้กินธามเมื่อไหร่
อ่านแล้วก็ลุ้นตลอด พี่กันต์แสนดีมาก อดทนได้รอได้อย่างมั่นคง คงไม่มีผู้ชายแบบนี้ในโลกแล้วล่ะ
บางเรื่องพอพระนายได้กันก็มีแต่ฉากแบบนั้นเยอะไปหมด บางทีก็น่าเบื่อ
ชอบนะจ๊ะ
-
เอาละวุ้ยๆ เฮียต่างด้าวเวอร์ชั่นอ้อนอวัยวะเบื้องล่าง น่าร้ากกกกก555
คุณเจ้าของฟาร์มแลดูอ่อนข้อลงให้เยอะนะ ^^
รอลุ้นความดราม่าตอนหน้าดีก่า หรือจะลุ้นว่าคู่ไหนจะตัดเข้าncก่อนกัน55
-
โอ้ยยยยยยยย กันนนนนนต์ ธามมมมมม :z3:
หมิงงงงงง นายยยยยย :z2:
น่ารักกกกกกก
:pig4:
-
กันต์-ธาม น่ารักกกกกกก :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย พี่นาย มาดโหดๆพี่หายไปไหนโหม๊ดดดดดดดดดดดดด
หวานอ่ะ จะลงไปดิ้นอยู่แล้วเนี่ย
-
ตื่นเช้ามาอ่าน น้ำตาลเข้าเส้นเลือดเลยอ๊ะ :o8:
ในที่สุดธามก็ยอมรับแล้ว กรี๊ดดดดดดด
-
วุ้ย สารภาพรักกันต์แล้ว เอิ๊กๆๆๆ คนอ่านมีฟามสุข :impress2:
ส่วนนาย หิวจนเบลอ แก้ตัวเกือบไม่ทัน 5555+ :jul3:
-
5555555 มีพัฒนาๆ บทนี้มีพัฒนา
แต่แอบอยากให้ธามปากแข็งกว่านี้เพื่อจะมีพัฒนาไปไกลกว่านี้ กร๊ากๆ
แบบนี้ก็ดี หวานดีอ่ะ ทั้งสองคู่เลย
คอยลุ้นตอนไปบ้านอาม่า จะเข้าหาครอบครัวกันแล้ว วิ๊วววว
ว่าแต่ธามกินขนมหมา ฮ่าๆๆๆๆ อร่อยป่ะลูก
-
ตอนนี้ขนมหวาน ตอนหน้าขอเป็นของคาวได้ปะ เดี๋ยวเลี่ยนนนน 555555 :z2:
-
ความอดทนของกันต์จะยืดยาวอีกนานแค่ไหน :impress2:
อีกอย่างไม่รู้ใครยั่วใคร จริง ๆ แล้วความคิดของธามก็น่าสน เพราะตัวเองเป็นคนเริ่มก่อนทุกครั้ง :z1:
ส่วนอีกคู่ นายเริ่มรู้ใจตัวเองพร้อมแอบยอมรับกลาย ๆ :m20:
+1 พร้อมเป็นกำลังใจให้ ครับ
-
เค้าพัฒนากันแล้ว :impress2:
ธามยอมบอกรัก ให้พี่กันต์หัวใจฟูฟ่อง
นายใจอ่อน หมิงรุกเร้า(?)
รอตอนหน้าจ้ะ มาวันนี้มั้ย :impress:
-
ยิ้มปลื้มกันตอนนี้
เค้าบอกรักกันเบาๆ
คนอ่านก็นั่งยิ้มจนแก้มจะแตกแล้ว :m3:
-
:ชอบทั้งสองคู่เลย :L1:
อยากให้มีคนมาทำเลี่ยนใส่แบบเชฟหมิงบ้างจัง :-[
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
จบป่ะครับน้อง แฟนกันชัดไหม.... ชอบบบบ 55555555
หมิง-นาย น่ารักขึ้นนะเนี่ยย
แต่ยังไงก็จะเอาพี่กันต์ อ๊ากกกกก
-
:-[ หลุดออกมาซักที
แต่พอได้พูดครั้งนึง ครั้งสองครั้งสามมันก้ไม่ใช่เรื่องยากแล้วจริงมะ อิอิ
คู่หมิงกับนายก็เริ่มสดใสขึ้น นายน่ารักอ่ะ
-
หมิงนาย น่ารว๊ากโนะ
-
ไม่ทันใจอะ พี่กัน จะปล่อยให้ธามรุกหรือไง ตัดเข้าncได้แล้วววม
-
อร้ายยยยยยย
จะหวานกันก็สงสารคนอ่านบ้างอะไรบ้าง
มารอลุ้นคู่นายหมิงกันต่อ
-
รอมานานกับคำนี้จากธาม บทจะง่มยก้อพูดออกมาง่ายๆเลยแฮะ ดูแล้วว่าคู่พี่กันกับธามจะหาตอนหวานๆยากนะเนี่ย ส่วนนายกับหมิงน่ารักอ่ะ นายปากร้ายแต่ก้อยอมตลอดๆ
-
หมิง นายแน่มาก
ธาม นาย...เมาได้น่าปล้ำมาก เอ๊ะ กึ่มสินะ 555
ขอบคุณคนเขียน และเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
ปล. ไม่มี NC ยังลุ้นตัวโก่งขนาดนี้ 55555
-
อูยยยยยย เขาบอกรักกันแล้ววววววววว
ชอบนายอ่ะ น่าร๊ากกกกกกกกกกก >_<
-
พี่กันต์คนดีของน้อง ในที่สุดก็สมหวังซะที คริคริ :impress2:
-
คึคึ คู่หมิงนายพัฒนาขึ้นนะเนี่ย :z1:
-
ใครว่าเรื่องราวไม่ไปไหนล่ะ ก้าวหน้าไปไกลแล้วเหอะ
ธามก็ยอมเปิดปากพูดสิ่งที่อยู่ในใจให้พี่กันต์ได้ยินแล้ว
พี่นายเองก็มีมุมหวาน(?)เหมือนกัน ด่าไปยิ้มไป :-[
ส่วนพี่กันต์กับพี่หมิงไม่ต้องพูดถึง ก้าวหน้าตลอดๆๆๆ
อ่านบทนี้แล้วยิ้มแก้มแตก หิวอีกต่างหาก :serius2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล.ขอให้สนุกสนานกับการเปิดเทอม :laugh:
-
พี่กันต์จะเอ๋อทำไมเนี่ยะ โธ่ เลยเสียจังหวะไปเลยเห็นมั๊ย
แล้วจะง่วงไปไหน ธามมานอนอยู่ข้าง ๆ ไอ้นอนหลับน่ะ วันอื่นก็ได้
โธ่ ไม่ใจเลยว่ะ อุตส่าห์ลุ้น
-
หัวไว มือไว จังไร ไหลลื่น คล้ายจะเป็นสโลแกนอีกอย่างนึงของพี่กันต์นะ 555
ฉากนั้นแบบวร่าาาาา อ๊ายย ลุ้นไส้จะบิด NC ก็.... ไม่มีเหมือนเดิม (โธ่ เข่าทรุด)
เอาวะ แค่ กอดจูบลูบคลำ บอกรัก จุ๊บก่อนนอน ก็โอเค๊ นี่ๆคนเขียน ฝากบอกอิน้องธามหน่อย
ว่าพักนี้แรดขึ้นนะตัวเอง ฮ่าๆๆ เป็นพี่กันต์ไม่ปล่อยให้รอดมาขนาดนี้หรอก ฮึ่ยย น่าฟัด
...........................................
กอดนายยยย เราคิดถึงนาย ฮ่าๆ ไอ่หมิง อย่าถีบนะเฟ้ยยย นายดูซอฟลงป้ะ แต่ก็แอบดุนิดนึง
หมิงก็ เอ่อ ก็เหมาะแล้วที่เป็นเพื่อนพี่กันต์ = ='''
:กอด1:คนเขียน ไม่ว่าจะปิดเทอมเปิดเทอมเราก็จะรอ :จุ๊บๆ:
-
ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกกกก =///= พี่กันต์กับธามหวานมากอ่ะ แล้วธามโหมดนี้ !@#$%^*(%($#
มันปร๊าดดดดดดดมาก !! ชอบที่เค้าส่งยิ้มให้กัน แล้วคำว่า เหมือนกัน ของธามนี่ฟินนนนนนนนจริงจัง !!
ตั้งกะประโยคแรกจนประโยคสุดท้ายของตอนนี้หุบยิ้มไม่ได้เลยอ่ะ น่ารักทั้งสองคู่เลยอ่ะ "ฟิน"
ชอบพี่กันต์ที่จดเมมโมไว้ที่ตู้เย็นอ่ะ ชอบ 55 คือเป็นอะไรที่เล้กน้อยแต่ทำให้พี่เค้าดูน่ารักขึ้นมากก
จากที่น่ารักจะตายอยู่และ อิอิ แล้วคือเค้าจุ๊บกันเบาเบาตั้งหลายที นี่แหละที่ใช่นี่แหละที่ชอบ
ถึงจะไม่มี NC แต่แบบนี้มันก็ โอ้ยโอ้ยเหมือนกันนะค้าาาา น่ารักอ่ะ น่ารักโฟ้ยยยยยย !!
ธามเปิดใจกับกันต์แล้วพี่กันต์แลดูฟินเนอะ 5555555 คนอ่านก็ฟินค่าาาา
คือคนอ่านผิดไหมที่เขินจนหุบยิ้มไม่ได้ขนาดนี้ T____T เหมือนคนจะเป็นบ้าเลยอ่ะ กร๊ากกกก
พี่หมิงก็น่าัรักอ่ะ "แฟนพี่เอง" "ไม่ใช่แ่ต่ก็เร็วๆนี้แหละ" โอ้ยยย น่ารักมากๆๆ นี่มันคือการรุกคืบที่สุดๆละ
พี่นายยอมให้ไวววววได้โปรดดดดด แต่คู่นี้ก็เปิดใจเยอะเหมือนกัน คนอ่านก็ฟินดับเบิ้ล ฮ่าๆๆๆๆ
เป็นแฟนกันไวๆเถิ๊ด พี่เค้าดีขนาดนี้แล้วนะค่า น่าร๊ากกกกกกกกก
รออ่านตอนหน้า หวังว่าคงไม่มาม่า เพราะมันไม่ใช่แนวทางของเรื่องนี้ 555555555
-
หลังจากซ้อมใหญ่มานานเนอะธาม คราวนี้ได้พูดออกไปจริงๆ เขิน:o8: อมยิ้มแก้มปริแทนพี่กันต์เลยอ่ะ เอามือจิกหมอน อยากเอามาโป๊ะที่หน้าแล้วกรี้ดๆๆๆๆๆ 5555
เซฟหมิงนายแน่มาก ไม่กลัวตาย 55 :laugh:
-
ดราม่าแน่เลย
ธามจะพาพี่กันต์ไปเปิดตัวช่ะ??
5555
อ่อยยยย
ชอบอ่าาา บอกรักกันละ
><
-
หลังจากซ้อมมานาน... ในที่สุด ก็ได้พูดซะทีนะธาม o13
ตอนนี้มาสองคู่ คู่แรกก็หวานซ้าาาาาาาาา :-[ :-[ :-[ ในที่สุดก็สำเร็จแล้วเนอะพี่กันต์
พี่กันต์อดทนมากๆเลยอะะะ คือ..... โดนยั่ว(?)ซะขนาดนี้ ถ้าเราเป็นธามนะเรากดพี่กันต์ไปแล้ว.. เอ้ยพูดผิด! ต้องถ้าเราเป็นพี่กันต์นะ เราจับธามกดไปแล้ววววววววว (พูดผิดๆ /ปาดเหงื่อ)
ส่วนคู่หมิงนาย ก็ยังคงความฮาร์ดคอร์นิดๆเหมือนเดิม 55555555 แอบสงสารพนักงานสาวคนนั้นอยู่นิดๆ 55555 (แต่ถ้าเราเป็นพนักงานคนนั้นคงกรี๊ดแตก 5555555) พี่นายก็เหมือนจะใจอ่อนขึ้นแล้วน้าาา
เป็นกำลังใจให้ค่ะะะ รักคนเขียนค่ะ :กอด1: :L2: :pig4:
+1
-
อั่ก ขอโทษนะหมอธามขอโทษนะพี่กันต์ แต่พี่นายแย่งซีนไปหมดเลยอะ!โฮกฮาก น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร คนอ่านนั่งยิ้มมมมมมอยู่คนเดียวเหมือนเป็นบ้า 555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z2:
พี่กันต์ดีใจๆๆๆๆๆๆๆ
ความพยายาม 8 ปีที่ผ่านมาบรรลุสำเร็จจนได้
อยากร้องไห้แทนพี่กันต์
o7
มันแบบว่าปลาบปลื้ม ดีใจ
แบบว่าเชียร์พี่กันต์มาตลอด
พอถึงวันที่ธามรักพี่กันต์แล้ว
ไอ้อาการลุ้นจนตัวโก่งของเรามันก็ถึงจุดหมายจนได้
:m4:
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย นี่กรูพิมพ์อะไรวะเนี่ย
:o
ทั้งเวิ่น ทั้งวนไปวนมา แต่แบบมันดีใจจริงๆนะ
รักพี่กันต์จัง
:จุ๊บๆ: :give2:
-
:m28: .... หวานไปมั้ย
-
ตอนนี้ออกแนวหวานๆ ทั้งสองคู่เลยแฮะ :z2:
:กอด1:
-
เฮ้อ อ อ .. ตู.. อ่านไปยิ้มไป แก้มแทบแตกแน่ะ
:m3: :m3:
-
:z2: สักนิดสักหน่อยก็ยังดี รอนิยายเรื่องนี้1วันแต่มีค.รู้สึกเหมือนรอสัก1เดือน :z3:
-
:-[
มาแล้วววว ดีใจ
รู้มั้ยว่าเราเฝ้าวนเวียน เมื่อไหร่จะมาอัพ ฮ่าๆ
คนเขียนกำลังจะเปิดเทอม คนอ่านก็เช่นกัน
ตอนมีสภาพจิตใจไม่ปรกติ ไม่อยากเปิดเทอม o18
เชฟหมิงฮาอ่ะ กวนติงดีจริงๆ
กวนๆแบบนี้ นายจะได้ไม่เครียดไง หรือเครียดกว่าเดิม เอิ้กๆ
แต่ดูท่าแล้วก็เริ่มมีความสุขแล้วนิ ใช่มั้ย
กะการอยู่เชฟหมิงต่างด้าว :z1:
พี่กันต์น่ารักจังเลย
ธามบอกรักแล้ว แล้วทีนี้เป็นแฟนกันยังอ่ะ >////<
-
ธามจะทำให้พี่กันต์หลงไปถึงไหนเนี่ย แอร๊ยยย !! :-[ :-[
ส่วนเชฟหมิงก็ช่างกล้า เปิดตัวนาย แต่ก็ไม่เห็นนายจะโกรธอะไรมาก สงสัยจะชอบเหมือนกัน :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ ธามแย่งขนมมังคุดกินทำไมอ่ะ :laugh: :m20:
โอยไม่ไหวแล้วฮาท้องแข็ง :jul3:
พี่กันต์ก็ยังคงคอนเซ็ปอย่างเหนียวแน่น กันต์จังสุดๆ :laugh:
รักคู่นี้จัง :กอด1:
-
กะ..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
น้องธามหมอหมายอมบอกรักพี่กันต์จังแล้วววว
แปดปี..และแล้วก็สำเร็จเนอะพี่กันต์
ดีใจด้วยค่า :mc4:
คู่คุณนายฟาร์มจระเข้กับเชฟต่างด้าว
ก็เริ่มหวานกันแล้ว หลังจากขมมานาน
เชฟหมิงสู้ ๆ นะ
คุณนายเริ่มใจอ่อนแล้วอ่ะ o13
-
น้องธามเปลี่ยนไป
-
เหมือนกลับมาลุ้นคู่นี้อีกครั้งหนึ่ง
หลังจากที่พี่กันต์มาจีบใหม่ๆ
555
-
อ๊าก ก กคิดว่าจะมี NC ซะแล้ว :haun4:
หมอธามทำเรายิ้มบ้าคนเดียวอีกแล้วจะน่ารักไปไหนเนี๊ยแค่นี้พี่กันต์จังก็หลงจะแย่
เชฟหมิงสู้ต่อไปนะ ตอนนี้มีแนวโน้มที่ดีขึ้นมากๆแล้ว o13
-
:z1:สนุกอ่ะ ธามมันนนน......แรด!!!
ปล่อยตัวไปแล้วนะธาม !
พี่นายที่รักกลับมาแว้วววววว>w< ยังโหดเหมือนเดิม น่ารักแต่โหดเราให้อภัย อิอิ
เชฟน่าจะโดนต่อยสักทีนะ 55 แบบ มาพูดว่าพี่นายเป็นแฟนได้ยังไง เค้ายังไม่ได้ตกลงเลยยย
-
หึหึ อีกนิดเดียวนะพี่กันต์ อีกนิดเดียว :haun5:
ส่วนเชฟต่างด้าว สู้ต่อไป :m20:
รักคนเขียนจัง :o8:
-
คนมันอินเลิฟก็อารมณ์ดีเป็นธรรมดา
บางคนกินขนมหมาก็ได้
บางคนถูกกวนตีนยังยิ้มได้อีกแหน่ะ
-
มีฟามสุขขขขขขขขขขขขขขขขขข >_<
-
น่ารักอะ :-[
-
ชื่อพระเอกเริ่มยาวไปเรื่อยๆ เริ่มจากพี่กันต์ พี่กันต์จัง(ไร)
เด๋วนี้อัพเป็นพี่กันต์จัง(ไรไหลลื่น) แล้ว :jul3:
-
รุกฆาต...ไปเลยพี่กันต์....หัวไว...จังไรไหลลื่น.... :z1: :z1:
เฮียหมิง...เลี่ยนๆๆ :m20: :m20:
-
หมอธามน่ารักมากกก ในที่สุดก็พูดคำว่ารักให้พี่กันต์ได้ยินแล้ว ขั้นต่อไปก็รอเสียเลือด :laugh:
ส่วนนายอะ เชฟมันเลี่ยนแล้วชอบป่ะล่ะ :z1:
-
หมิงนายหวานเบา เบา
-
เข้ามาเขินพี่กันต์ แอบกระโดดกอดหมอธาม :impress2:
น่ารักนะตัวเอง อิอิ
-
พี่กันต์เท่มาก คิดว่าน่าจะมี อย่างน้อยๆ ก็ยังไม่ทันจะเข้าไป
แต่นี่ไม่มีเลย (จูบไม่นับ) แต่ก็นะ ยิ่งเทคะแนนให้อ่ะ
(หรือที่จริงพี่กันต์ก็อยาก แต่เมามากไปหน่อยป่ะ)
เอาน่า...หมอธามบอกรักแล้วนี่นา
คิดถึงนาย ตอนนี้ไม่โหดแล้ว
เลยโดนหมิงกวนประสาทตลอดเวลา คงปวดหัวหน่อยล่ะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขทุกตอนเลย
ธามน่ารักมาก ยอมรับกับตัวเองแล้ว
ดีใจกับพี่กันต์ด้วย
คู่นี้ไม่ต้องมีขนมก็หวาน 555
คู่ขนม หวาน ของจริงก็หวานไม่แคร์สื่อจริงๆ
-
น่ารักมากพี่กันต์หมอธาม หมิงนาย :o8:
-
เหมือนนายเริ่มเปิดตัวนิดๆแล้ว
ดีใจแทนเชฟกะทะเหล็กด้วย
-
อย่าเพ้่งสติแตกไปนะ มาอัพให้อ่านกันก่อน นะ
ธามน่ารักอ่า แอบฟินเบาๆ
-
ในที่สุกธามก้บอกพี่กันต์เเล้ว อิอิ
:o8: :o8:
-
ชอบคู่เชฟหมิงนายมากค่า ขออีกได้ปะ o13
-
บึ้มมมมมมมม ระเบิดตัวเองลงไปในทุ่งข้าวสาลี
ไม่ไหวร๊าววววววววววว
อีพี่กันต์ จิบ้าตายแล้วคะ
ไม่ไหวแล้ววววว
ตอนนี้ฟินตายยยยยกันไปข้างนึงเลย
-
o7 ไม่นะ!! พี่กันต์กับธามยังไม่ somethingกันอีกเหรอ
แต่คู่เซฟหมิงกับนาย น่ารักอะ :o8:
-
พี่กันต์กับธามนัวเนียกันมากกกก ยิ่งเมายิ่งนัวเนีย หึๆๆ คนอ่านชอบค่ะ
มาเหมือนกงเหมือนกันไรธาม พูดให้ชัด ๆ คนฟังเค้าดีใจน้า...
นายเป็นแบบนี้หมิงจะไม่รักได้ไง ให้มารับก็มารับตะร๊อด
ชอบตอนหมิงบอกว่าเป็นแฟน ชัดเจนได้อีก กดไลค์
ขอบคุณค่ะ
-
จะหมาหรือเจ้าของหมา หมอธามคอนโทรลได้หมด
ตกลงนี่เมาเหล้าหรือเมารักกันแน่คู่นี้
:กอด1: เค้าเมาดิบตามไปด้วยคนนะค้าาาา :กอด1:
-
เอ้ามันรักกันแล้ววววว มันรักกันแล้วเว้ยเฮ้ย55555
โอยยยย คู่นี้ ทำเราลุ้นอ่ะ พี่กันต์จังช่างโหดร้าย~~~~~~~
หมิงนายหวานกันจ๊างงงงงงง ไปได้เรื่อยๆเลยนะคู่เนี้ย
รอตอนต่อไปค่า คนเขียนสู้ๆ คนอ่านเปิดเทอมแล้ว แต่ยังไม่ตาย สัปดาห์แรกอาจารย์ยังปรานีอยู่
-
ไม่เสียดายที่รอมาแปดปี
ธามบอกรักจนได้ โฮกกกกก :-[
รอลุ้นฉากวี้ดวิ้วของคู่นี้ต่อไปค่ะ คริๆ :oo1:
-
:-[
บอก.....ไป.....แล้ววววว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆ
แต่งำด้เหมือนตัวละครแต่ตัวมีจริงเลย
สนุกมาก มาอัพบ่อยๆก็จะดีนะ :really2: :really2: :really2:
-
พี่นายยังซึนอยู่
ส่วนกันต์ธาม ... อร๊าายยยยยยยย
ใกล้แล้วสินะฉากที่รอคอย :haun4:
-
กรี๊ดดดด ทั้งพี่กันต์-ธาม เชฟหมิง-นาย ก้าวหน้าไปเยอะเลยอ่ะ
-
ยากมากกว่าจะหานิยายถูกใจสักเรื่อง
หาเหตุผลไม่ได้เพราะปกติก็ไม่ค่อยจะมี
เอาเป็นว่าอ่านแล้วรู้สึกได้ . . คนเขียนตั้งใจเขียน
ตามอ่านมาสักพัก แต่ไม่รู้จะ comment อะไร
(ทั้งที่รู้ว่าคนเขียนอยากได้)
เอาเป็นว่า(อีกที). . .
รีบมาลงเพิ่มเลยนะ !!!!!!!!!!!!!!
-
แต่ละคู่ก้าวหน้าไปไกล้เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >< ในที่สุดหมอเครารกของเราก็ยอมเลิกปากแข็ง!!!
-
ขนม-หวาน มื้อนี้ทั้งหอมทั้งหวาน อร่อยมากคะ
อ่านไปยิ้มแก้มแตกไปสามรอบ :impress2:
-
o13 o13
หมิงร้ายอ่า
แอบป่าวประกาศด้วย
-
ตามมาจากเรื่องสั้นขอนั่งด้วยได้ไหมครับ
ความจริงน่าจะได้อ่านเรื่องนี้ก่อนนิ ไปอยู่ไหนมาเนี่ยเรา
อ่านรวดเดียวเลยไม่หลับไม่นอน สนุกมากกกกกก
ชอบสไตล์การเขียนของคุณ gargoyle นะ
:3123:
-
อยากอ่านของหนึ่งกับพี่ภูจัง 55555555
พี่กันต์นี่สุดยอดของผู้ชายใจเย็นอ่ะ ชอบจังเลย
พี่นายก็ยังน่ารักเหมือนเดิม ♥
-
ถ้าไม่เพลียกันก่อนทั้งสองคนนะ หึหึมีลุ้น
-
อร๊ายยย ว่าแล้ว ธามต้องบอกพี่กันย์แหงง
อร๊ายน่ารักอ่ะ nc มีไม่มีก็ได้คะเบนอ่านหมด
เพราะแค่จุ๊บๆ หอมๆ เบนก็สยิ้วกิ๊วแล้ว
พี่กันย์บ้า เค้าเขินนะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกก
เป็นเอามากโว๊ยยยย
เชฟหมิงกับนาย ดูดีกว่าแต่ก่อนเยอะ
แต่เชฟอย่าได้ใจไปละ แหย่เค้ามากๆ
ระวัง กลายเป็นอาหารจรเข้นะ
ฮ่าๆๆๆๆ
อร๊ายยย :-[ :impress2:
-
ม๊ายยยยยยยยยยยย ทำไมพี่กันต์ไม่รุกต่อไป ไม่ยอมๆๆๆ เค้าจะเอาNC o9
พี่กันต์นิช้านัก เดี๋ยวปั๊ดจับกดธามแทนซะเลยดีมะ ฮิฮิฮิ :interest:
อย่าเสริฟมาม่านะตะเอง ไม่งั้นเค้า.. :o211: จริงๆด้วย o18
-
ชอบพี่กันย์น้องธามตอนนี้มากเลยอ่า สุดท้ายหมอธามของเราก็ยอมใจอ่อนบอกรักพี่กันย์จนได้
แต่ก็นะ...เพอร์เฟ็คแมนขนาดนี้ ไม่รักให้ทำไงไหว :impress2:
พี่หมิงกวนมากกกกกกกก กร๊ากกกกก แต่โคตรชอบลุคนี้เลยอะ เริ่มไม่กลัวนายแล้วสินะ หึหึ
-
บอกรักกันและกันไปแล้ว น้องธามในที่สุกก็ยอมพูดซะที อิ น่ารักมากเลย
ส่วนคู่นาย หมิง ยังคงกวนๆๆฮาๆๆเหมือนเดิม แต่ทำไมเรารู้สึกว่าพี่นายอ่อนๆลงไปเยอะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ชอบตอนนี้สุดๆเลย
อ่านแล้ว แก้มปริ (เพราะยิ้มนะเพราะยิ้ม)
-
แล้วคบกันยังเนี่ย
งงๆนะ 5555
คนเขียนต่อด่วน
อินจัดๆๆๆ
-
หวานเว่ออออออ เขินมากๆไม่ไหวแล้วจ้า
แอร้ยยยย ><
ปล.ดีใจมากๆที่พี่นายไม่โหดแล้ว ><
-
ชอบหมอธามมากๆค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ!!!! :)
-
มดเดินผ่านจอคอมให้ลึ้มเลย น่ารักอ่ะ ชอบกันต์กับธามากกกกกกกกกกก มันไปแบบเรื่อยๆน่ารักอ่ะ เค้าชอบคู่นี้มากกกกก
-
ตอนนี้น่ารักกันทั้งสองคู่
ฉลองหนึ่งคือธามบอกรักแล้ว เย้ ดีใจมาก โคตรลุ้นมานานล่ะ
ฉลองสองคือนายกับหมิง ถึงยังไม่ชัดเจน แต่นายก็รักแหล่ะว๊า 555
-
อ๊ากกก ! !
เชฟหมิงอย่างหล่อเลย ชอบๆๆ ๆ
พี่กันต์ได้แค่นั้นแล่ะ ฝันไปเลยดูท่าน้องธาม
จะไม่ยอม
อัพ ๆๆ ๆ ๆๆๆ ๆ ๆ ๆ
-
น่ารักทั้ง 2 คู่เลยจิงๆ ชอบมว๊ากกกกกก
-
ตอนนี้ทำเรากรี๊ดกร๊าดทั้งสองคู่เลย
:impress2: :impress2:
-
:-[เชฟหมิงน่ารักอ่ะ
-
อ๊ายยยย
ธามบอกรักแว้ววว :impress2:
ชอบคู่เชฟหมิงกับนายอ่าา :-[
-
หมอหมาบอกรักแล้ววววววววววว !!!!!!!!
โห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฟินไปถึงชาติหน้าค่า
:impress2:
-
พี่นายน่าร๊อกง่ออออออ
รู้สึกว่าจะอ่อนลงเยอะเลยนะ o18
-
เชฟน่ารักมากๆอ๊ะตอนนี้
อ๊าก รักเชฟกับพี่นาย
-
อ๊าาาา ได้เจอ นาย แล้ว ดีใจจังเลยอ่ะ :m3: :m3:
นานๆ นายจะออกมาที คิดถึงนะตะเอง ฮิฮิ
ว่า หมิง ออกนอกหน้าไปนิดนะ แต่ก็ชอบอ่ะ ให้เค้ารู้ไปเลนว่า นาย แฟน หมิง :m11: :m11:
ธาม ก็น่ารักขึ้นอ่ะ เด๋วนี้พูดตรงใจนะจ้ะตัวเอง
:m1: :m1:
-
ธามน่ารักขึ้นทุกวันแล้วอย่างนี้พี่กันต์จังตะบะแตกจะโทษใครได้หละ
เฮียหมิงหยอดไป เลี่ยนเข้าไป เป้ามีไว้พุ่งชนวะเฮีย (ชื่อเรื่องเข้าก็บอก)
นายก็น่ารักขึ้นนะ ระวังเจ็กจับกดอีกคน เจ๊กก็บอกอยู่ว่ารู้จักคิดแถมอยู่ตลอดด้วย ?
-
ไม่ nc ไม่ซีเรียสอ่ะ
หมอมันเนียนน่ารักเกินห้ามใจ พี่ กันต์ไม่ได้ไม่เป็นไร ฮ่าๆ
พอบอกว่ารักก็เอาใหญ่เลยอ่ะพี่กันต์
แบบนี้หมอก็มีรอยไปทำงานเรอะ ><
ต่างด้าวหวานไป
อิจฉาาาาาาา
-
เค้าบอกรักกันแล้ววววววว
:o8:
-
เพิ่งมาตามอ่าน อ่านแบบรวดเดียวตาค้างมากตอนนี้ ตีสี่กว่าละ ตื่นมาอ่านตั้งแต่เมื่อวานเช้า แล้วก็อ่านมาเรื่อยๆ
เอ่อ กดโหวตไปแล้ว ชอบพี่กันต์มากๆ ชอบผู้ชายที่ทะลึ่งๆแบบนี้แหล่ะครับ มันดีมีอะไรให้ได้เฮ
ส่วนความดีนี่ไม่พูดถึงแล้วกันเนอะ ยังจะหาอะไรไปติได้อีก ถ้าผมเป็นธามคงจะ "ยอมตั้งแต่หน้าประตู" :-[
เปิดเรื่องมาน่ารักน่าติดตามมาก o13 ผมชอบในตัวตนของหมอธามมากเลย น่ารัก
คู่รอง เอ่อ ชอบพี่หมิง อดทนได้ยาวนานมั่นคง แต่ก็สมควรแล้ว พี่นายไม่ผิดที่จะโกรธยาวนานจริงๆ (เพราะผมก็เป็น :mc2:)
เจ้แป้งน่ารัก สงสารแกไม่มีสามีเลือดลมคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทำไมไม่สงหมอยสมาบรรดาการหล่ะ เหมาะกันดีนะ
สนุกมากครับ รู้สึกดีมากที่มาตามอ่าน ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นแฟนนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ทนคิดถึงหมอหมากับพี่กันต์ไม่ไหววว
ดันกด และกดดัน มาต่อเร็ว ๆ นะคะะะ
-
ชอบหมิง....... :กอด1:
-
มาแล้ว คุณนายหมิง..
-
55
ลูก
...
(กันต์talk)
ผมนั่งพิงโบโซ่หน้าระเบียงบ้าน มือเกาหลังหูให้ชายกลาง มองถุงทองกับมังคุดกำลังพยายามแย่งผ้าขี้ริ้วกันอยู่ อารมณ์ดีแบบฉุดไม่อยู่ พึ่งส่งธามกลับคอนโดไป อยากจะอยู่ต่ออีกนานๆ แต่ตัวมารขัดความสุขที่เรียกว่าน้องชายโทรเรียกให้ผมไปรับกลับบ้านพร้อมยื่นคำขาดมาว่าแม่สั่งให้ผมกลับ ด้วยความขี้เกียจผมเลยยื่นข้อเสนอที่ไม่ต้องเหนื่อยมากคือผมจะรอมันที่บ้าน ยังไงไอ้ก้องมันก็ต้องมาเพราะมันชอบเล่นกับหมา แล้วที่บ้านไม่ได้เลี้ยงหมา เพราะแม่ผมเลี้ยงแมว เรื่องนี้ก็เป็นเหตุผลนึงที่ผมย้ายออกมาอยู่เองเพื่อที่จะได้เลี้ยงหมาแบบที่ผมชอบ
รถแท็กซี่สีบานเย็นจอดหน้าบ้าน ไอ้ก้องเดินยิ้มร่าเปิดประตูเข้ามา
“กันต์ หิวอ่ะ”
“มาม่า”
“เห้ย ไม่เอา”
“กลับไปกินบ้านดิ”
“นี่ก็บ้านนะ” มันพยายามจะเกลี้ยกล่อมให้ผมไปทำอะไรสักอย่างให้มันกิน ฝันไปเหอะ ผมจะไม่ออกแรงทำงานอะไรทั้งนั้นวันนี้ ผมจะดื่มด่ำกับความสุขสุดขีดที่ได้มอร์นิ่งคิสจากธาม รอมาแปดปี เพื่อวันนี้วันเดียว เหมือนที่เขาเรียกกันว่า ฟิน ผมก็เข้าใจแล้วว่ามันคืออะไร
“ไม่เกี่ยวไปเลย ขึ้นรถ” ผมลุกจากระเบียง ตบหัวเพื่อนรักผมทั้งสี่เบาๆ
“ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอวะ” ก้องมันกังขากับเครื่องแต่งกายของผม ทำไมวะ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ก็ไปส่งมันที่บ้าน แล้วบ้านนั้นก็บ้านผม จะแต่งตัวอะไรเยอะแยะ เพื่ออะไร
“ทำไม กลับบ้านจะให้ผูกไทเหรอ ขึ้นรถ” ผมสั่งมันแล้วล้วงกุญแจเปิดล็อค เปิดล็อคอีกคัน ไอ้ก้องขึ้นอีกคัน ถ้าเขาให้ไปรักษาคนไข้เตียงซ้ายมันคงฉีดยาให้คนไข้เตียงขวา
“เปิดไม่ออก”
“อีกคันนึง เซ่อขนาดนี้มึงเรียนจบได้ไงวะ”
“สภาพแม่งไม่เข้ากับรถ” ก้องมันพึมพำ ผมได้ยินนะครับ ผมคนขับ รถก็รถผม นี่ก็บ้านผม มันก็มาวิพากษ์วิจารณ์ไลฟ์สไตล์พี่ชายมันซะงั้น ใครสั่งห้ามว่าขับรถสปอร์ตห้ามใส่รองเท้าแตะ
“กุลืม มึงลงไปเปิดประตูบ้านให้หน่อย” พอสตาร์ทรถผมก็นึกขึ้นได้ ก้องมันไม่พูดอะไรคราวนี้แค่ยกนิ้วกลางให้ผมแบบเน้นๆ ขอโทษว่ะก้อง แต่กุอยู่ในภาวะทิ้งตัว ทิ้งสติ 1วัน
บ้านใหญ่ผมอยู่ชานเมือง ชานจนแทบจะเป็นปริมณฑลอยู่แล้ว เป็นบ้านที่ผมอยู่ตอนเด็กๆ แต่สภาพมันไม่เหมือนเดิม เพราะล่าสุดราวๆสี่ห้าปีที่แล้วเตี่ยกับม๊าสั่งรีโนเวทบ้านใหม่ ทำเสร็จก็ไม่เหมือนเดิมสักนิดเดียว เหมือนยกบ้านหลังเก่าออกแล้วเอาหลังใหม่วางทับ ใหญ่กว่าเดิม ต้นไม้เยอะ แมวเยอะกว่าเดิม คนที่อยู่บ้านหลังนี้ก็มีเตี่ย ม๊า ก้อง ส่วนผมก็อยู่บ้าน แล้วกฤษณ์ก็อยู่คอนโดใกล้ที่ทำงานมัน กว่าจะขับรถมาถึงก็บ่ายสองเกือบบ่ายสาม ต้นไม้ครึ้มจนบังตัวบ้าน ก้องมันโทรบอกให้คนในบ้านเปิดประตูให้ ส่วนมันก็นั่งกระดิกเท้ามีความสุข
ลงมาจากรถ ม๊าก็เดินมารับถึงหน้าบ้าน ผมยกมือไว้ ยิ้มหวานเอาใจ
“ช่วงนี้ดูยุ่งๆ มีแฟนเหรอ” แค่คำถามแรกก็เล่นเอาผมชะงักไปเลย
“เปล่าม๊า งานเยอะ” ผมเดินชิ่งเข้าบ้าน ไอ้ก้องไม่พูดอะไรแค่แสยะยิ้มกวนประสาท เตี่ยนอนอ่านนิตยสารรถยนตร์ที่โซฟาสบายใจ ไม่สนใจสักนิดว่าผมมาเยี่ยมบ้าน
“กันต์เอาน้ำมาให้เตี่ยหน่อย ใส่น้ำแข็งด้วยนะ”
“มาถึงก็ใช้เลย”
“ใช้ไม่ได้เหรอ” เตี่ยพูดแต่สายตายังมองนิตยสารอยู่ ผมเดินเข้าไปในครัวเทน้ำใส่น้ำแข็งเดินมาเอาเตี่ยที่ลุกขึ้นนั่งรอ ผมวางแก้วแล้วก็นั่งลงยิ้มให้เตี่ยในกรณีที่ในใจเตี่ยอาจจะอยากด่าที่ผมหายหัวไป หรือใช้ให้ผมไปทำอะไรที่ผมไม่ค่อยอยากทำ
“แกมีแฟนเหรอกันต์” พูดเหมือนกันอย่างกับเตรียมมา ผมหัวเราะฮึๆ ผมว่าหัวข้อนี้คงเป็นบทสนทนากันในบ้านตอนผมไม่อยู่ๆแน่ๆถึงได้ถามเหมือนกันแบบนี้
“ไม่มี งานเยอะเฉยๆ” ผมไม่ได้โกหกนะครับ เรื่องจริง ไม่มีแฟน แต่มีธาม...
“เมื่อไหร่จะแต่งงาน” มาอีกแล้วคำถามนี้ แต่ผมไม่หงงุดหงิดหรอกที่ถูกถาม เข้าใจว่าคนเป็นพ่อยังไงก็อยากให้ลูกชายแต่งงานกับผู้หญิงสักคนแล้วมีหลานให้อุ้มอยู่ดีนั่นล่ะ ถึงจะยอมรับกันได้มากแค่ไหน แต่ในใจลึกๆก็คงไม่อยากให้ผมเป็นแบบนี้หรอก
“บอกแล้วว่าแต่งไม่ได้ ไปถามไอ้กฤษณ์ก่อนดีไหมก่อนจะมาถามผม” ผมพูดกลั้วหัวเราะ
“แต่งไม่ได้ งั้นก็แปลว่ามีแฟนแล้ว” ยังไม่จบประเด็นนะเตี่ย
“ไม่มีจริงๆ” ผมยังคงปฏิเสธต่อไป
“เหรออออ” ไอ้ก้อง น้องเลว เสียงเหรอลากยาวเกินความจำเป็นทำให้เตี่ยพยักหน้าอย่างรู้ทัน ไอ้ก้องเดินเข้าบ้านมาพร้อมแมวที่เดินตามมาอีกฝูง แต่แมวในบ้านไม่ค่อยเข้าใกล้ผม เพราะมันคงได้กลิ่นหมา
“แล้วคนที่จีบๆอยู่งี้ อ่ะ ไม่มีเหรออออ” มันเล่นผมแล้วไง
“เป็นไงกันต์ คนนี้ดีไหมก้อง” ในคำถามมีชื่อผม แต่สานตาดันไปจ้องไอ้ก้องให้ตอบ และมันไม่เคยลังเลอยู่แล้ว งานอดิเรกไอ้ก้องคือการเอาคืนผมกับกฤษณ์ทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าจะเอาเรื่องไอ้กฤษณ์มีกิ๊กมาบอกม๊า เรื่องผมคบคนนั้น เลิกกันคนนี้ ปฏิเสธคนโน้น สารพัดเรื่อง สปายชั้นดีของครอบครัว ไอ้ก้องปากรั่วผู้ไม่เคยมีความลับ
“ขับโฟคนิวบีทเทิลอ่ะเตี่ย” มันเผาครับ ผมก็ต้องนิ่ง กับพ่อกับแม่ห้ามโกหกไม่งั้นจะไม่เจริญ ผมจะนั่งปิดปากต่อไป เตี่ยเลิกคิ้วหันมามองผมอย่างประเมินสถานการณ์ พยักหน้ารับรู้ ผมเงียบ
“ไงต่อ”
“ไม่ไงต่อ เปลี่ยนเรื่องๆ ไม่งั้นผมกลับนะ” ผมยื่นคำขาด ผมรู้ มองตาก็รู้แล้วว่าม๊าคิดอะไร ถ้าบอก ม๊าต้องตามไปดู ไปหาให้ได้ว่าคนคนนั้นเป็นใครมาจากไหน แล้วธามก็คงไม่ชอบที่ให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิต ม๊าพนักหน้าแล้วก็ยอมเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องอื่นแต่โดยดี
อย่าพึ่งตอนนี้เลย ขอให้มันมั่นคงกว่านี้ก่อน...
...
(ธามtalk)
อาม่าป่วย เวียนหัวหน้ามืด ผมเลยถือโอกาสมาเยี่ยม มาช่วยขายของในวันอาทิตย์ ร้านอื่นไม่ขายแต่ร้านทองของอาม่าผมขาย แกกลัวไม่รวย อาม่างกมาก ไม่ได้งกจนโอเวอร์แต่แกก็งกพอๆกับที่แกหาเงินเก่ง มีเสื้อผ้าอยู่สามสี่ชุด ไม่ซื้อใหม่จนกว่าตัวที่ใส่อยู่จะขาดหรือเสียสภาพ เครื่องประดับมีตุ้มหูทองที่แกไม่เคยถอดตั้งแต่สาวๆ แหวนแต่งงานหยกของแก กับสร้อยทองของแกอีกหนึ่งเส้น ปกติอาม่าทำงานคุมพนักงานในร้านขายเอง แต่วันนี้แกนั่งเฉยๆมองลูกหลานนั่งเฝ้าร้านอยู่หน้าเคานเตอร์ ในมือถือยาดม มีผมที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ขายทองอยู่กับพวกเฮียเอาเข้าจริงผมก็ไม่รู้เรื่องอะไร คอยหยิบส่งให้ลูกค้าเลือกมากกว่า
“ทำไมไม่มาอยู่กับอาม่า” อาม่าพูดขึ้นอีกคครั้ง เป็นทุกครั้งที่พอผมกลับมาเยี่ยม อาม่าจะถามผมตลอด
“ไม่เป็นไรม่า ผมอยู่โน่นก็สะดวกดี” คำตอบเดิมเหมือนทุกครั้งที่ผมให้กับอาม่า แกทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
“แล้วเมื่อไหร่จะแต่งงาน” คำถามเดิมๆอีกครั้ง ครั้งที่แล้วที่ผมได้ยินคำถามนี้ ผมก็นึกถึงพี่กันต์ ครั้งนี้ผมก็ยิ่งนึกถึงพี่กันต์ ผมจะได้แต่งงานได้ยังไง ในเมื่อพี่กันต์เป็นผู้ชาย แล้วถ้าเกิดวันนึงผมกับพี่กันต์ไปไม่รอด จะมีผู้หญิงคนไหนที่ยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ครั้งนึงเคยบอกได้เต็มปากเต็มคำว่ารักผู้ชายด้วยกันเอง
“ไม่มีปัญญาหาเงินไปขอใครที่ไหนหรอกม่า” ถ้าพี่กันต์เป็นผู้หญิง ในความจริงผมก็ไม่มีปัญญาหาเงินอยู่ดี ในเมื่อเล่นขับ Z4 มือหนึ่งถอยจากศูนย์อัพเครื่องเต็มสูบ แต่ผมมันขับนิวบีทเทิลมือสอง ไม่ไหวหรอก ขอแบบมอมยาแล้วลากเลยดีกว่า
“ม่ามีให้แกเยอะแยะ” ท่าทางอยากให้ผมแต่งงานจริงๆ ถึงขั้นเสนอเงินให้ เก็บไว้เถอะอาม่า ผมรอพี่กันต์เลี้ยงอยู่ ไหนๆก็เลี้ยงอีกฝ่ายไม่ไหวก็ขอเป็นเป็นถูกเลี้ยงเลยแล้วกัน
“แต่ไม่มีคนให้ไปขอนี่ดิม่า” ผมตอบกลั้วหัวเราะ
“แกไม่อยากแต่งงานเหรอฮึ” อยากไหมไม่รู้... แต่อยากอยู่กับใครน่ะมีคำตอบ
“ยังหรอกม่า ผมไม่รีบ” ผมตอบยิ้มๆ อาม่าถอนหายใจ เฮียธนเรียกให้ผมไปหยิบของพอดี ผมเลยได้โอกาสหนีจากการถามคำถามตอบยากของอาม่า ที่อาม่าถถามทุกครั้งคงเป็นเพราะห่วงว่าผมอยู่คนเดียว ความจริงอยู่คนเดียวก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ผมอยู่มาจนชิน
หยิบของเสร็จ มันก็เป็นหน้าที่พิเศษผมที่ต้องไปรับไอ้ภาสหมูตอนหลานชายผมที่โรงเรียนสอนดนตรี ตามสไตล์พ่อแม่อยากให้ลูกมีความสามารถก็ส่งไอ้ภาสไปเรียนเปียโน มันก็ว่าง่ายไปเรียนตั้งอกตั้งใจ โรงเรียนสอนดนตรีอยู่ไม่ไกลมากจากบ้าน ผมขับรถมาแปปเดียวก็ถึง ยกนาฬิกาขึ้นดูก็ได้เวลาเลิกเรียน อีกไม่นานก็คงออกมา ผมนั่งรออยู่ในรถ มองผ่านกระจก เด็กบางคนเริ่มเดินออกมา ผมลืมถามไปว่าผมต้องไปรับภาสถึงข้างในไหม
เด็กอ้วนตุ้ยนุ้ยเดินมองซ้ายมองขวา ผมลดกระจกลง รอให้หลานตัววอ้วนหันมามองสักที จนแล้วจนรอดมันก็ยังเอาแต่มองซ้ายมองขวาหาคนมารับ ผมคงต้องเข้าไปรับข้างใน
“ไอ้หมูตอน กลับบ้าน” ผมเดินไปสะกิดหลานชายจากด้านหลัง พอมันหันมาก็ยิ้มกว้างกระโดดดีอกดีใจเกินหน้าเกินตา
“กู๋ธามๆ” ตัวมันใหญ่ผมอุ้มไหวเลยได้แต่ก้มลงไปกอดมันแน่นๆให้หายคิดถึง
“คิดถึงกู๋ไหม” ผมถามพร้อมดึงแก้มมันอย่างหมั่นเขี้ยว ไอ้หมูตอนพยักหน้ายิ้มแฉ่ง
“กลับบ้านกัน”
รถติดไฟแดง ภาสยังเล่าเรื่องที่โรงเรียนไม่หยุด โม้เรื่องเล่นปียโน เล่าเรื่องคุณครู เรื่องอาม่า เรื่องขนม กระเป๋าใหม่ เรื่องแมวของข้างบ้าน เล่าแบบไม่รู้จักเหนื่อย ผมก็เออออไปด้วยรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็แปลกดี เพราะปกติผมไม่มีเด็กบนรถ เป็นครั้งแรกที่มีเด็กมานั่งด้วย แปลกดี เข็มขัดคาดมันดูใหญ่ๆ ไม่สมตัวกับเด็ก
“วันนี้ผมเล่นเพลงจิงเจอเบลได้แล้วนะ คุณครูชมบอกว่าเก่งมาก เดี๋ยวภาสกลับบ้านไปเล่นให้กู๋ธามฟัง กู๋อยากฟังมะ เพราะมากเลย แต่บางทีผมก็ลืม แต่ก็ยังเพราะอยู่นะ ลืมนิดเดียว” พูดนิดแล้วก็ต้องยกมือมาทำท่านิด เอานิ้วชี้กับนิ้วก้อยอ้วนๆยกขึ้นมาชนกัน ตลกดี
“เหนื่อยยัง พูดเยอะจริงๆ อยู่บ้านป๊าไม่ให้พูดเหรอห๊ะ” ผมแกล้งถามมันเล่นๆ
“ยังไม่เหนื่อย กู๋สอนการบ้านภาสได้ไหม อาม่าบอกว่ากู๋เรียนเก่ง ให้พรภาสหน่อย ภาสอยากสอบได้ที่หนึ่ง” ผมหัวเราะกับคำพูดของเด็กที่มันช่างอ่อนต่อโลก ผมเนี่ยนะเรียนเก่ง อาม่าก็พูดไป หลับในห้องตลอดอ่ะดิไม่ว่าให้ผมให้พรจะทำให้มันยิ่งสอบได้ที่ไม่ดีนะ
แต่คนที่เรียนเก่ง นึกได้คนนึง
“กู๋ไม่เก่งหรอก แต่กู๋รู้จักคนนึงเรียนเก่งมากเลย ได้ไปเรียนเมืองนอกด้วยนะ”
“จริงเหรอ พาภาสไปหาหน่อย”
“อาจจะได้เจอสักวันนึง แต่พี่เขาไม่ค่อยชอบเด็กดื้อนะ ดุมาก” ผมนึกถึงตอนที่มีเด็กจากไหนก็ไม่รู้วิ่งมาเกาะขาพี่กันต์ ผมนึกว่าพี่กันต์จะเป็นประเภทพ่อพระแสนดี เห็นเด็กแปลกหน้าแล้วจับเล่นเลย ที่ไหนได้ ยืนอึ้งทำตัวไม่ถูก เหมือนไม่เคยเล่นกับกับเด็กมาก่อนทั้งชีวิต ส่วนเรื่องดุนั่นผมโกหก หน้ายิ้มขนาดนั้น ไม่เคยดุ แต่โหดจากข้างใน
“ผมจะไม่ดื้อ บอกว่าให้พรว่าภาสโตขึ้นมาหล่อๆด้วย”
“ได้ๆ เรื่องหน้าตาดีพี่เขาเชี่ยวชาญมาก” ก็หล่อขนาดนั้น หน้าใส ยิ้มหวาน จมูกโด่ง ตาคม หน้าเรียว เอาเข้าไปเหอะ แต่ดูแล้วพี่กันต์ก็ไม่เห็นค่อยจะห่วงเรื่องดูแลตัวเองเหมือนผู้ชายหน้าตาดีส่วนใหญ่ที่ผมเคยเจอ ผมทำยังไง พี่กันต์ก็ทำแบบนั้น ทำไมผลลัพท์มันต่างกันจริงๆ อาจจะเป็นเพราะต้นทุน
“ผมอยากสูงๆ”
“กินนมดิ”
“กินแล้ว” ผมเชื่อนะว่ากินจริงๆ แต่อาจจะกินเยอะไปเลยออกข้างมากกว่าจะสูงนี่ดิหลานผม
“เล่นกีฬาไง จะได้สูง เล่นบาส กู๋ก็เล่นบาส สูงนะ”
“อยากสูงเท่ากู๋เลย เล่นบาสแล้วพวกผู้หญิงชอบไหมกู๋” มันแก่แดดมาก มาถามตั้งแต่อายุขนาดนี้ ว่าเล่นบาสแล้วผู้หญิงชอบไหม ชอบดิ ผมว่าชอบแหละ แต่เล่นให้ถูกที่ด้วยนะ เล่นในโรงเรียนชายล้วนแล้วไม่มีผู้หญิงที่ไหนมาดูหรอก บอกม่าม้าเอานะภาสว่าไม่ต้องเข้าชายล้วน ไปเรียนโรงเรียนสหฯ แทน ผมถอนหายใจแล้วยิ้มตอบคำถามของหลานชาย
“ชอบมั้ง ไม่รู้ดิ ไม่เคยไปเล่นให้สาวดูสักที”
...
(8ปีที่แล้ว)
วิ่งเป็นคนบ้าอยู่กลางสนาม ชู้ตลูกสามแต้มลงเป็นลูกที่สามของวัน ผมหัวเราะเยาะไอ้ปาล์มที่ยืนเท้าเอวปาดเหงื่อพิงเสาแป้นบาส มันซวยที่พลาดได้แยกทีมกับผม เมื่อตอนนี้ผมมีไอ้พีทสุดยอดตัวสกัดดาวเด่นที่มีฉายาว่าไอ้ม้ามืด เพราะมันมืด พกความสูง180เซนติเมตรที่มีประโยชน์อย่างยิ่งกับการเล่นบาสที่ไร้กติกา ไร้สัจจะ ไร้ความยุติธรรม บนสนามบาสหลังเลิกเรียน ส่วนผมเมื่อมีคนช่วยส่งลูกดี อัตราการโยนเข้าย่อมพุ่งสูงอย่างฉุดไม่อยู่
“ไอ้เหี้ยมึงโกงงงงงงง” ไอ้ปาล์มตะโกนด่าผม ซะที่ไหนล่ะ ผมใสซื่อบริสุทธิ์ที่สุดแล้ว
“เล่นเร็วๆ กุจะเล่นต่อ” เสียงรุ่นพี่ทีมที่ยืนรออยู่ตะโกนบอก แพ้คัดออกครับสนามนี้ ทีมที่กล้าแกร่งจะได้เล่นต่อไป ตอนนี้ทีมไอ้ปาล์มมีแววโดนคัดออกใกล้ๆนี้ล่ะ
ผมหันไปยกมือไหว้รุ่นพี่เป็นเชิงขอโทษขอโพย แล้วกลับไปเล่นต่อ ทีมผมคือสุดยอดแห่งดวงของเป่ายิ้งฉุบมารวมทีมแล้ว ปกติคนมันเกิน ไม่ก็ขาด แต่ละวันคนเล่นในทีมเลยไม่เหมือนกัน แต่ผมอยู่ทีมไหน ทีมนั้นโชคดีตลอดล่ะ ผมแม่นนะเรื่องยัดห่วง แต่ขอให้มีคนกันให้เท่านั้นพอ
ผมส่งลูกบาสให้ไอ้บอยที่ยืนรออยู่ รู้สึกไปเองรึเปล่าว่ามีคนมอง ส่งลูกเสร็จหันหลังไปก็ใช่จริงๆ จากคนที่ยืนรอเล่นอยู่นั่นแหละ พึ่งเห็นว่ากลุ่มรุ่นพี่ที่มายืนรอเล่นบาส หนึ่งในนั้นมีพี่กันต์ด้วย พี่กันต์ยิ้มให้ผมพอรู้ว่าผมหันไป ยิมยิ้มตอบ ก่อนจะรีบดึงสติกลับเข้ามาในสนาม เล่นไม่นาน ทีมไอ้ปาล์มก็แพ้ไปตามระเบียบ ผมเดินออกจากสนามไปหยิบน้ำกิน เหงื่อออกท่วมตัวแล้วตอนนี้
“ฟอร์มดีนะ” พี่กันต์พูดยิ้มๆ จบกีฬาสีไปแล้ว แต่พี่กันต์ก็ยังวนเวียนมาให้เห็นหน้าอยู่เรื่อยๆ ไม่อยากจะคิดว่าเป็นเพราะอะไร พยายามไม่คิดมาก
“วันนี้คงได้เล่นแปปเดียวนะพี่กันต์” ผมแกล้งพูดทับถม พูดไปงั้นล่ะ ชนะติดกันสองเกมส์เป็นเรื่องฟลุคสามารถเกิดขึ้นได้แต่ชนะกับรุ่นพี่ทีมนี้ท่าทางจะยาก ดูจากรัศมีรังสีที่แผ่ออกมา
“มั่นใจเหรอ ให้พูดใหม่ได้นะ” พี่กันต์หน้ายิ้มตลอดเวลา ไม่เคยเห็นเวลาพี่กันต์หน้าบึ้งเลยตั้งแต่รู้จักมา อารมณ์ดีได้ตลอดเวลา
“ถ้าแพ้นี่เป็นเพราะธามออมมือให้นะ เห็นว่าจะจบแล้วเลยอยากให้เล่นนานๆ” ผมยังคงฝีปากดีต่อไป พี่กันต์เลยตอบโต้ผมด้วยการผลักผมเข้าไปในสนาม เกมเริ่มไอ้พีทแย่งลูกได้ เลี้ยงหลบรุ่นพี่ที่เหมือนยอมปล่อยให้ไอ้พีทผ่านไปมากกว่าจะตั้งใจกัน มันกำลังจะส่งบอลมาทางผม ลูกบาสสีส้มพุ่งมา ผมเตรียมกระโดดรับ แต่พี่กันต์พุ่งมาแย่งไปต่อหน้าต่อตา ปลายนิ้วผมแตะลูกบาสแล้วด้วยซ้ำแต่ไม่ทันที่จะคว้า พี่กันต์ก็เลี้ยงบอลไปแล้วชู้ตได้แป้นอย่างสวยงาม
ผมขมุบขมิบปากใส่พี่กันต์ที่เจ้าตัวก็แค่ทำหน้ายิ้มใส่ผมแล้วหันไปแปะมือกับเพื่อน
“พี่เขากันมึงอ่ะธาม” เพื่อนร่วมทีมเดินมาบอกผมเหมือนจะขำมากกว่าจะเตือนให้ผมรู้ เกมดำเนินไปอีกรอบ ผมถอนหายใจเฮือกเมื่อเห็นพี่กันต์เดินชิวๆมาใกล้ๆกับผม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจงใจประกบ เพื่อนพี่กันต์กำลังจะส่งบอลมาให้พี่กันต์แล้ว ผมพุ่งตัวไปกระแทกเอาบอลมาได้ รีบเลี้ยงลูกสุดชีวิตแล้วโยน ลูกบาสหมุนอยู่รอบห่วงเหมือนจะให้ผมลุ้นอยู่ครู่นึงถึงจะยอมลง
ผมได้เอาคืน สบายใจละ คราวนี้เพื่อนได้บอล ก็จะเลี่ยงส่งมาให้ผม เพราะถ้าส่งมาให้ผม เสี่ยงสูงที่จะโดนแย่ง
“เล่นแรงเลยเหรอ” พี่กันต์พูดกับผม มันเลยกลายเป็นว่าผมกับพี่กันต์ยืนว่างๆ
“ใครเริ่มก่อนครับ” ผมถามกลับ
“อู้วววว” พี่กันต์บางครั้งก็โคตรกวนตีนเลยจริงๆ
คะแนนทีมพี่กันต์นำลิ่วๆ พอจะเห็นชะตาตัวเองแล้วว่าคงต้องตามไอ้ปาล์มกลับบ้านเร็วๆนี้ ผมพยายามจะหาโอกาสทำคะแนนแต่ให้ตายเหอะ เกลียดพี่กันต์ขึ้นมาตะหงิดๆ ตามบล็อก ประกบมันซะทุกการเคลื่อนไหว ผมตัดสินใจโยนหวังสามคะแนนอีกรอบ แต่ไม่ลง หันไปก้เจอกับยิ้มหวานๆของพี่กันต์ที่ยืนมองลูกสีส้มกลมๆกระแทกแป้นดังสนั่น
ผมวิ่งไปคลุกวงในกับพี่กันต์เพื่อแย่งชิงการครองลูกมาอีกรอบ แล้วผมก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้อีกหน พี่กันต์ทำคะแนนได้อีก พร้อมกับแถมการกระแทกหนักๆทำเอาผมเสียหลักล้ม
โคตรจุกเลย!
“พี่เล่นโคตรแรงอ่ะ” เสียงเพื่อนผมพูด ส่วนผมน่ะพูดไม่ออก จุก
“เฮ้ย ขอโทษๆ” พี่กันต์เริ่มหันมาสนใจผลงานตัวเองที่กองอยู่กับพื้นแล้ว ผมมองพี่กันต์เคืองๆ พี่กันต์ออกแรงฉุดแขนให้ผมลุกขึ้น แต่ผมงี้ตัวงอเลย จุกมาก ผมก็กระแทก พี่กันต์ก็กระแทก แบบเจอจังๆ แต่ผมพลาดล้มเลยอย่างที่เห็น
“โอ้ย แม่ง จุก” พี่กันต์ยังคงจับแขนผมเอาไว้
“มึงโอเคป่ะเนี่ยธาม” ไอ้พีทวิ่งมาดูอาการผม เอาเป็นว่าตอนนี้ทุกคนที่เล่นอยู่เดินมาดูอาการผม เพราะล้มแรง ยังดีที่ไม่ได้ข้อเท้าพลิก หรืออะไรหัก แค่จุก แต่อาจจะมีก้นเขียวบ้างล่ะผมว่า
“โอเคล่ะ” ผมสูดหายใจลึก ยืดตัวตรง มืออุ่นๆยังคงจับแขนผมเอาไว้หลวมๆด้วยความเป็นห่วง สีหน้าที่ยิ้มตลอดของพี่กันต์ตอนนี้เริ่มส่อแววเครียด ไม่ต้องพุดออกมาก็รู้ว่าห่วง
“เจ็บตรงไหนอีกป่ะ ขอโทษๆ” เสียงจริงจัง ผมทำตัวไม่ค่อยถูก
“ไม่ๆพี่ โอเคสบาย เล่นต่อๆ”
“แน่นะ” พี่กันต์ถามอีกรอบ ผมพยักหน้า แต่อยู่ๆก็มีเสียงกระแอมเบาๆมาจากรุ่นพี่ตัวสูงใส่แว่น รอยยิ้มแปลกๆส่งมาหาผม ก่อนจะหันไปยิ้มอย่างรู้ทันอะไรบางอย่างให้พี่กันต์
“ปล่อยน้องไปเล่นเหอะกันต์ น้องโอเคแล้วมั้ง ว่าแต่ แผนแอบแฝงของมึงรึเปล่าเนี่ย” พี่กันต์ปล่อยแขนผมแล้วเดินออกห่าง ผม เดินขยับออกมา ยกมือขึ้นลูบท้องที่เริ่มดีขึ้น
“มึงอย่ามาสร้างกระแสไอ้เหี้ยภู” เสียงพี่กันต์ด่ารุ่นพี่คนเมื่อกี้เบาๆ แต่ผมก็ได้ยิน พี่กันต์ไม่ได้หันมามองผมอีก ไม่ถึงสิบนาทีเกมส์ก็จบ ผมได้ชู้ตมาขึ้นในช่วงท้ายๆเพราะไม่มีพี่กันต์คอยประกบแต่คะแนนก็ไล่ไม่ทันแล้ว
ตามกติกา แพ้แล้วต้องออก ผมเดินออกจากสนามไปหาไอ้ปาล์มที่นั่งรออยู่แล้ว ด้วยความรู้สึกที่เหมือนมีใครมองอีกแล้วทำให้ผมหันกลับไปก็เจอกับสายตาของพี่กันต์ที่มองผมอยู่ ผมตัดสินใจยิ้มแล้วยกมือโบกลา พี่กันต์ยกมือขึ้นรับพร้อมกับยิ้มที่มีเหมือนทุกครั้ง
...29-5-2012
หว่ายยย มาอัพแล้ว
รู้สึกถึงบรรยากาศแห่งการเปิดเทอม ร้อนๆหนาวๆอยู่ไม่ถูกกระสับกระส่ายมากฮ่ะ ไม่ได้เขียนรำลึกความหลังมาพักใหญ่ๆแล้ววันนี้เลยเอาไปเบาๆ แบบชูการ์ฟรี 5555 เนื้อเรื่องช่วงนี้เหมือนต้องโยงนั่นโยงนี่อีกละ โอ้ว ปวดตับมาก
ตอนนั้นลืมขอบคุณ 133113ที่วาดแฟนอาร์ตมาให้ โค้งคารวะ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีใครวาดให้จริงๆนะ ขอบคุณมากๆนะคะ รูปน่ารัก ชอบมาก คาเรคเตอร์นี่ได้เลยนะ พี่กันต์แบบว่า ใช่เลย ปิ้งๆ
ขอบคุณคนอ่านทุกคนเช่นกัน มีความสุขทุกครั้งที่อ่านคอมเม้นต์ ขอบคุณมากๆนะ รักคนอ่านเสมอตลอดมา ขอบคุณฮ่ะ รักนะชุบุ
(http://www.upfree.com/user_upload/image/20120521/MDMC1qcGc=QtMjAyNxMTQyNDMjA1MjE2UtMjAxEtaW1hZ.jpg)
.......................................................................
พื้นที่โฆษณา
บัดนี้เรื่องสั้นที่เคยเคยนำมาโฆษณาได้ฤกษ์ไปอยู่บอร์ดนิยายที่จบแล้ว เรียบร้อย ด้วยความยาว 5ตอน
ใครสนใจก็ไปอ่านได้นะ 555555555555555555555555
ชื่อเรื่อง ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ เรื่องสั้นความยาว 5จอด อารมณ์ติสเต็มรูปแบบ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32973.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32973.0)
ขออภัยหากขัดอถรรรสการรับชมนิยายขอท่าน ฮิฮิ
-
^^
ชักสงสัยแล้วแหละว่าใจตรงกันไปไหน เข้ามาเจอโพสพอดีทุกที 55
______________________
ชอบครอบครัวพี่กันต์จัง ฮาดีอ่ะสามพี่น้อง
เมื่อไหร่จะพาธามไปเปิดตัวน้ออ เจ้าตัวอุตส่าห์บอกรักแล้วนะ> <
ตอนหน้าขอหวานๆ อิอิ
-
โอ่ยยยยย ทั้งสองบ้านถามถึงแต่งงานแล้ว
อยากจะให้ธามเป็นเจ้าสาวของพี่กันต์แล้วอ่ะ 555555
ตอนเล่นบาสนี่ไม่อยากจะคิด เพราะคาดว่าเลือกเชียร์ไม่ถูกแน่ๆ
ไม่รู้จะเชียร์ทีมของธาม หรือทีมของพี่กันต์ดี
หรือควรจะกรี๊ดตอนที่พี่กันต์ประกบธามดี 5555
-
รอพี่กันต์พาธามไปเปิดตัวกับที่บ้าน
-
ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า ฟินพี่กันต์ 5555555555 ฟินตั้งกะตื่นนอนยันระลึกความหลังกันเลยทีเดียว
น่ารักมากกกกกกกกกก อะไรนั่นอะไร มอร์นิ่งคิสสสสส กรี๊ดดดดดดด พี่กันต์ขยายความด่วน !!
พี่พูดแค่นี้คนอ่านกรีดร้องนะค่าาาาาา =///= อ่านไปคนอ่านก็ตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัวคล้ายๆกับพี่กันต์นี่ละ
ตอนม๊าถามว่ามีแฟนหรอก็บอกไปเลยว่าไม่ใช่ก็ใกล้แล้วค้าบบ กร๊ากกก !! น้องก้องน่ารักอ่ะ 555
ทำหน้าที่เป็นน้องที่ดีมากสำหรับคนอ่าน แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับพี่กันต์ ฮ่าๆ ชอบใจๆ
แล้วช่วงนี้ยิ่งธามทำอะไรก็คิดถึงพี่กันต์มากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆแบบนี้ ใกล้จะได้ยินข่าวดีละ ฮ่าๆๆ
ย้อนหลังแปดปีเป็นโมเม้นท์น่ารักมาก 55 พี่ภูยังแอบรู้ว่าพี่กันต์แต๊ะอั๊งธามเบาเบา ฮ่าาาาา
น่ารักอ่ะ =///= อ่านไปยิ้มไปตลอดเลย เหมือนจะฟินตั้งแต่ต้นจนจบ บ้าบอที่สุด กรี๊ดดด น่ารัก !
-
อย่าชูการ์ฟรีบ่อยนะ คนอ่านเป็นโรคขาดน้ำตาลในชีวิต
ปล หมูภาสน่ารักน่าเอ็นดูดีนะ
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อย่าลืมตามไปอ่านเรื่องสั้นกันนะคร้าบบบ ของเค้าดีจริงๆ
มาช่วยโปรโมท แอร้ยย >___<)
-
ผมเพิ่งมาตามอ่าน แต่ติดเรื่องนี้มากๆ มากถึงขนาดกลับมาอ่านซ้ำเรื่อยๆเพราะคิดถึง :L1:
อล่ววันนี้ตอนใหม่มาแล้ว อยากบอกว่าเข้ามาดูทั้งวันเลยว่ามาอัพหรือยัง :o8:
ชอบพี่กันต์ชอบธาม :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ย้อนความหลัง เล่นบาสในโรงเรียนชายล้วนก็ได้ผู้ชายด้วยกันมองไง :-[ แอบกังวลเรื่องครอบครัว แต่ครอบครัวพี่กันต์น่าจะเฮฮาดีเนอะ อยากเห็นพี่กันต์พาน้องไปเปิดตัวจัง ธามสู้ๆ :L1:
-
พี่กินฟินมากเลยอ่ะดิ แหมๆ มีมอนิ่งคิสด้วยยยย :z3:
น่ารักกกกกกกกกกกก :-[
-
เห็นรูปหมอธามแล้วคิดถึงบอย ปะเกรียน เอ้ยย ปกรณ์เลยอะ :o8:
-
เอาน้องภาสหมูน้อยมาเลี้ยงเป็นลูกก็ได้นะธาม เด็กอ้วนน่ารักอ๊า ชอบมากกกก :impress2:
-
แหม๋ๆๆๆนู๋ธาม เดี๋ยวนี้ชักใจง่ายนะจ๊ะ มีมอนิ่งคงมอนิ่งคิสซะด้วย แน่จริงให้พี่กันปล้ำเลยดิๆๆ :oo1: จะรอดู 5555555 :jul3: :haun4:
-
พี่กันต์ตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัว ทิ้งสติไปแล้ว กร๊าก
น้องก้องฮาได้อีก สงสัยเป็นพวกสับสนทิศทาง
นิสัยลูกคนเล็กด้วยนะ ขี้ฟ้อง โม้เอ้อ้อ้อ้อ้อ ฮา
อยากให้มีรีเพลย์ภาพฉาก เอาซีนที่เค้ามีมอร์นิ่งคิสกันอ่ะ เง้อ
คงจะหวานฉ่ำ น้ำตาลเชื้อม เอิ๊ก :give2:
น้องภาสน่ารักมากๆ ชักอยากเลี้ยงเด็ก พูดเก่งจัง ปลื้ม
ครอบครัวพี่กันต์เขาอยากเห็นสะใภ้ ...
ครอบครัวธามก็อยากได้สะใภ้ ...วะโฮะๆ
อีกไม่นานคงได้สมใจกันทั้งสองฝ่ายล่ะ
แต่คงต้องลุ้นกันดูว่าตอนนั้นอาม่าจะยังเต็มใจเสนอเงินให้ธามไปขอสะใภ้ (เขย) ให้อีกรึเปล่า :try2:
รูปแฟนอาร์ตน่ารักจังเลย พี่กันต์วิ้งๆๆ ปิ๊งๆๆ
-
sugar free!!!!
ชอบฟีลเรื่องนี้มากเลย
เรื่อยๆ เบาๆ เรื่อยๆ
ตอนหน้าขอจัดหนักๆ เต็มๆนะ
ปล คนไทยในต่างแดนรออ่านเยอะนะเรื่องนี้
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
พี่กันต์เป็นเอามากอ่ะ
แต่ก็เข้าใจอ่ะนะคะ
คงฟินไปได้สามวันเลยเหอะ
ที่จริงคงไม่อยากออกไปไหน นั่งฟินๆ จนหมดวัน
แต่ต้องกลับบ้าน เลยต้องเก็บฟิน ตั้งสตินิดนึง ไม่งั้นโดนล้วง ตอบไปหมดทุกเรื่องล่ะก็ เฮแน่ๆ
ธามน่ารักอ่ะ เอ็นดูเด็กๆ แบบนี้ทุกคนป่ะ
หรือว่าเอ็นดูแต่สัตว์หว่า (หัวเราะ) แต่ละตัวที่ธามรักษานี่ น่าเอ็นดูมาก
-
หัวใจทำงานหนักกับนิยายเรื่องนี้
ฮรื่ออออออ
น่ารักอะ ทั้งคู่เลย
ฮรื่อออออ
-
กันต์เนี่ยเนียนตัวพ่อเลย
-
อ่านแล้วนั่งอมยิ้มได้ตลอดเลยเรื่องนี้ เบาๆ(หวาน) น่ารักดี ธามน่ารัก พี่กันต์จัง ก็แอบหื่น .................. :o8:
-
คนแต่งจะไม่อธิบายวิธีการมอนิ่งคิสของธามหน่อยเหรอ :o8:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
" เมื่อไหร่จะแต่งงาน " คำถามโลกแตกจริง ๆ
คำตอบคงจะมีไม่กี่อย่าง แต่ที่ง่ายและจบคำสนทนาจริง ๆ ก็คือ ยิ้ม นิ่ง ไม่ต่อความยาว สาวความยืด
ใช้ได้จริง ๆ นะ จะบอกให้ :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
ไอ้พี่ภูอะ! มาขัดจังหวะทำมายยยย พี่กันกำลังเนียนเลย -*-
-
น่ารักทั้งสองครอบครัวเลย
หวังว่าต่อไปจะให้โอกาสพี่กันต์กับธามได้คบกันนะ
:กอด1: :กอด1:
เรื่องแฟนอาร์ตดีใจที่คนเขียนชอบบ :o8:
คลั่งเรื่องนี้มากจนต้องวาดออกมา55555
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แฟนอาร์ตน่ารักมากกกกกกกกกก
-
ภาษาไทยวันละคำ
วันนี้ขอเสนอคำว่าน้ำท่วมปาก
:laugh:
อาการของพี่กันต์กับน้องธามวันนี้
ตอนที่โดนคุณแม่กับอาม่าถามเรื่องแต่งงาน
มันก็ได้แต่บ่ายเบี่ยงไปเรื่อยๆอ่ะนะ
เปิดตัวไปเล้ยพี่กันต์
:m12:
จะได้แต่งเมียเข้าบ้านซะที อุฮิๆ
:z1:
อย่าว่าแต่พี่กันต์ฟินเลย
คนอ่านมันฟินตายไปตั้งแต่ตอนที่แล้วเลยนะพ่อคุณ
:m2:
-
อยากเล่นบาส.....อยากเล่นบาส....อยากเล่นบาส.....เหมือนโดนสะกดจิตไงไม่รู้
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ตามมาจากเรื่องสั้น ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ
ปกติเค้าต้องอ่านเรื่องยาวแล้วค่อยตามไปเรื่องสั้นใช่มะ อันนี้เรามาตามอ่านเรื่องยาวจากเรื่องสั้นล่ะ55
เรื่องนี้คนละอารมณ์กับเรื่องสั้นเลย สนุุกดีอ่านแล้วคิดว่าคนอย่างพี่กันต์นี่หาได้จากไหนอีก
เป็นของลิมิเต็ดป๊ะ? อยากได้ไว้ในครอบครองมาก ฮ่าๆ
ชอบทุกตัวละครเลยยยย จะติดตามต่อไปนะจ๊ะๆ
ปล.แฟนอาร์ตน่ารักมาก กรี๊ดดด เกิดอาการร้อนลุ่มไปกับเคราแพะบางเบาของธาม ฮ่าๆๆ
-
เป็นธามก็ลำบากใจเหมือนกันนะ
ไม่ใช่ทุกคนที่จะรับเรื่องแบบนี้ง่ายๆ :เฮ้อ:
ส่งกำลังใจให้ก็แล้วกันค่ะ :L2:
-
อย่าว่าแต่พี่กันต์เลย เราก็ฟินนนนนน
ธามเองก็เถอะ อะไรๆก็พี่กันต์ :-[
อยู่ในความคิดธามทั้งปัจจุบันและอดีต
เรียกว่าพี่กันต์และธามไม่ได้ห่างกันเลย
อย่างนี้จะหนีไปไหนพ้นจองไว้ตั้งแต่เรียน
มันก็ไม่ได้หวานมากนะ แต่มีความสุขอ่ะ
เบาๆแต่มาบ่อยๆอย่างนี้ก็โอเคนะ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่กันต์...หมอธามม...กิ๊ววๆๆ
-
แหม่ น้องก้องคนเดียวไม่น่าจะเอาอยู่นะ ทีหลังเอาพี่กฤษณ์มาด้วย
ต้อนให้อยู่หมัดกันทีเดียว พี่กันต์ยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ
-
ชอบอารมณ์ของเรื่องนี้
ชอบเนื้อเรื่อง
แต่ชอบพี่กันต์ที่สุดดด :o8:
-
พี่กันต์น่ารักกกก ยังนั่งยิ้มถึงคิสซีนอยู่เลย อุอุ เค้าสุขใจเค้าอ่ะเนอะ
บ้านกันต์น่ารักดี แต่เรื่องพ่อแม่อยากให้แต่งงานนี่สิน่าหนักใจ
น้องธามก็เหมือนกัน แต่น้องธามอาจปัญหาน้อยกว่าเพราะมีแต่ญาติ ๆ (รึป่าว)
ชอบหลานธามอ่ะ อ้วนกลมน่ารัก ๆ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่กันต์น่ารักมากกก แต่หมอธามน่ารักมากกว่า 555555 :laugh:
-
วันวานยังหวานของธามกับพี่กันต์อ่านกี่ทีก็ได้ยิ้มทุกที แต่ถึงอย่างนั้นปัจจุบันของทั้งคู่ยิ่งหวานกว่า น่ารักทั้งคู่เลย
-
ครอบครัวพี่กันต์น่ารักนะเนี่ย
รูปน่ารักจัง
-
ตกอยู่ในห้วงรักทั้งสองคนเลย
จะพูด จะทำอะไร ก็มีแต่คน ๆ นั้น หึย หมั่นไส้ อยากมีบ้างงงงงงงง
-
:-[ :o8: :-[ :impress2: o18
-
แฟนอาร์ตน่ารักมากเลยครับ อิอิ
-
555555555555555
พี่กันต์ฟินมากนะ ทิ้งตัว ทิ้งสติ ทิ้งหมดเลย
นานๆทีจะได้ฟินก็งี้ รอมานานอ่ะ ตั้งแปดปี > <
ธามก็บอกอาม่าไปดิว่าไม่ต้องเอาเงินไปขอเค้าหรอก
เดี๊ยวเค้ามาขอเราเอง อิอิ มีคนเลี้ยงแล้วชีวิตนี้ :z1:
อร๊ายยยยยย อยากทำไมรู้สึกว่าตอนนี้มันสั้น
แต่ความจริงก็ไม่ได้สั้นนะ กำลังสนุกเลย
มาต่อไวๆนะฮับ ^^ :pig4:
-
ธาม เดี๋ยวนี้พัฒนาแล้ว
ให้มอนิ่งคิสพี่กันต์ด้วย :-[
หมอก้องก็น่ารัก
ครอบครัวของทั้งคู่เริ่มอยากให้แต่งงาน
จะเป็นอย่างไรดี
-
จำแม่นนะธาม เกือบสิบปีละ จำได้เกือบทุกโมเมนต์น่ารัก ๆ
อย่างว่าแหละนะ ความรู้สึกธามตอนนี้กับตอนนี้มันก้ไม่ได้ต่างกันนี่นา
ยิ่งตอนนี้มันเปิดเผย ได้รับความสุขเต็มที่ ความทรงจำดี ๆ ในอดีตที่เคยสุข ยิ่งสุขไปอีก
-
ได้อ่านตอนนี้แล้วทำให้อยากอ่านสมัยเมื่อ8ปีที่แล้วทุกตอนเลยเริ่มตั้งแต่เจอกันเลยนะคนแต่งจ๋า
-
อรั้ย
อ่านแล้วเขิน น่ารักอ่ะ
มีความสุข
-
พี่กันต์เนียนนะพี่ ให้ก้องแฉให้หมดเลย o18
-
น่ารักทั้งสองบ้านเลย ครอบครัวพี่กันต์น่าจะต้อนรับธามอย่างดีเนาะ
แต่ฝั่งธาม.......(ไว้ก่อน :z3:)
ปล. ชอบเรื่องขอนั่งด้วยคน..มากๆค่ะ ไม่ทันสังเกตด้วยว่าคนแต่งคนเดียวกัน
ท่าทางเราแพ้สำนวนการเขียนของคุณแบบสุดๆเลยล่ะ :กอด1:
-
ธามกับว่าที่คุณแม่(สามี)คงได้มีโอกาสได้เจอกันเร็วๆ นี้แหงม
พี่กันต์ยิ่งปิดม๊ายิ่งสนใจอยากรู้ :m24:
-
พี่กันต์เพ้อไปแล้วอ่ะ
อ๊าก น่ารักๆตอนย้อนความน่ารักมากๆ
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้า o13
-
เอาหมูตอนเป็นลูกเลยหมอธาม ^^
-
ย้อนอดีตไป ถ้าธามสังเกตุสักนิด
คงมีซัมธิงกันตั้งแต่เด็กๆ
อิอิ
-
พี่กันต์จังสติยังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่
ยัง"ฟินนน"ไม่เลิก 5555
อยากอ่านย้อนความตั้งแต่แรกเจอด้วยอีกคนค่ะ ^^
-
ขำพี่กันต์อยู่ในสภาวะทิ้งตัว ทิ้งสติ 555แค่นี้ก็ฟินแล้วเหรอพี่ ถ้า...พี่ไม่ตายคาอกเลยเหรอคะ :laugh:
-
เรื่องแปดปีที่แล้ว ถ้าคนแต่งใจดีอยากจะเขียนออกมายาวๆ ก็ได้น้า เราชอบงะ
บรรยากาศมันน่ารักมาก
ปล เราเพิ่งมาดูชื่อคนแต่ง ว่าเป็นคนแต่งเรื่องเดียวกับ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ
ตอนแรกเราไม่ได้อ่านเรื่องนั้น เพราะบางอย่างงะนะ จนในที่สุดก็ได้ไปตามอ่านจนจบ
แล้วถึงรู้ว่า...อ้าว นี่คนแต่งคนเดียวกับเรื่องกันต์ ธามนี่นา -__- ไหวมั้ยเนี่ยเรา
-
รอวันเปิดตัว
-
เริ่มรู้สึกว่ามันจะหวานขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
-
ครอบครัวใจดีทั้งสองบ้านเลย น่าจะยอมเข้าใจ :L2:
-
อ่านทันแล้ว เยสสสสสสส
จริงๆ เพื่อนแนะนำให้อ่านเรื่องนี้ตั้งนานแล้ว แต่เราไม่มีเวลา
วันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็เลยจัดเต็มอ่านทั้งวัน แถมด้วย การลาป่วยวันจันทร์กับอังคารอีก ฮ่าๆๆๆ ทุ่มๆ
จะบอกว่า ชอบมากกกกกกกกก ชอบมากมากกกกกก ชอบทุกตัวละครเลย
ปกติเราจะเป็นคนที่กรี๊ดพระเอกในนิยายเกือบทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ กลับทำให้เรากรี๊ดน้องธามได้ สุดยอดดด
ชอบมากเลย ชอบจริงๆนะ มันเป็นอะไรที่ทุกอย่างลงตัว ทุกตัวละครมีที่มาที่ไป ชอบมาาาก (ย้ำเข้าไป)
แอบเชียร์สุดๆ ให้ตีพิมพ์เร็วๆ เราจะไม่ลังเลที่จะสั่งจองเลยค่าาาา
ขอโทษที่ไม่ได้เม้นต์เป็นตอนๆไป แต่ขอเม้นต์รวมๆเลยว่า ชอบ-มาก-มากกกกกก 555555
-
ถ้าพร้อมและมั่นคงแล้ว
คงพามาเปิดตัวที่บ้านได้แล้วนะพี่กันต์
ที่บ้านคงอยากรู้มากแน่ๆ
:กอด1:
-
อั่ยย่ะ จะมาม่าไหมน๊อ
-
สบายไปแล้วพี่กันต์ ทีนี้ก็เหลือแค่ให้ธามสมยอม ฮ่าๆๆๆ
-
นึกภาพว่าถ้าได้เล่นบาสแบบธามนะ
คงเขินน่าดู ฮ่าๆๆๆๆๆ
แต่ก็นะ ตอนนั้นธามยังไม่คิดอะไรนี่เนอะ อิอิ
มอนิ่งคิส โหววว พี่กันต์รอมาตั้งนาน
คุ้มค่ามากเลยนะพี่
อยากเห็นบ้างอะไรบ้างอะ คงจะ ลึกซึ้งน่าดู ฮ่าๆๆๆๆๆ
ว่าแต่ น้องก้องไปบอกอะไรคุณพ่อคุณแม่มาล่ะคร้าาาา
ซักฟอกจนพี่กันต์เกือบสะอาดแล้วว ฮ่าๆๆๆ
ดีใจจังคนเขียนมาอัพแล้ว
ขอบคุณมากนะคะ
-
มีลูกเป็นมนุษย์ไม่ได้ แต่มีลูกไว้แล้วตั้ง สี่ ตัว สิบหกขา กับปลาอีกเป็นโหล
และก็มีคู่ครองที่น่ารักมาก
แค่นี้พอสำหรับทางบ้านบ้างมั้ยคะ
-
มองมานานมากเลยนะพี่กันต์
ความรู้สึกที่ได้แต่มอง เอื้อมไปไม่ถึงนี่ พอวันนึงได้อย่างที่เคยหวังไว้
มันคงทั้งมีความสุข ทั้งปลื้มใจ อัศจรรย์ใจ ตกใจ ประหลาดใจ << พอๆ มันเริ่มเยอะและ
งั้นนน..
ในเมื่อมีพี่กันต์เป็นชายในดวงใจ คงต้องเอาเป็นแบบอย่าง
เราจะเริ่มมองใครสักคนตั้งแต่ตอนนี้ เผื่ออีกแปดปีข้างหน้าจะได้อย่างนี้บ้าง(หวังได้มั้ยเนี่ย เหอๆ)
:กอด1: เพ้อออตาม :กอด1:
-
น่ารักๆๆๆ
-
ถ้าจะรักกันมานานขนาดนี้ ก็ได้ๆกันซะเถอะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
อั๊ยยะ
ตอนนี้ไม่เขินแฮะ
แต่เหมือน ดาม่าเบาๆ
หึหึ
รอๆๆ
-
พี่กันต์ ชิวมากตอนนี้ ทิ้งตัวทิ้งสติ หมดเลย :m20:
ธาม :o8: เดี๋ยวมีคิสๆ เเล้วเหรอ
-
ทำไมรู้สึกว่ามันฟินตลอดเวลา รักอบอวนมากๆๆ
รู้สึกว่าคงไม่ใช่พี่กันคนเดียวแล้วมั้งที่รักชอบธามเมือแปดปีก่อน แค่ธามคงไม่รู้ตัวมากกว่าช่วงนั้น
วันวานยังหวานอยูเสมอ. แต่ปัจจุบันก็หวานไม่แพ้กันเนอะ
ธามเอ้อไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ อะไรๆก็คิดถึง นึกถึงพี่กันต์ตลอด อย่างงี้ขาด(พี่)กันต์ไม่ได้แล้วธามเอ่ย อาการหนักนะเนี่ยธามรู้ตัวป่าว 5555
-
อ่านแล้ว คริๆ :-[
อ่า เพิ่งรู้ว่า คนเขียนคนเดียวกันกับเรื่ิองสั้น
ชอบมากเลย อ่านแล้วติดอะ แนวแปลกดี ไม่เหมือนใคร o13
อ่านแล้วคิดถึงบรรยากาศตอนเรียน เค้าเป็นศิษย์เก่าที่นี่แหละ :)
อยากกลับไปเรียนอีกอะ :sad4:
-
เอาใจช่วยธามให้ยอมพี่กันต์ไวๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แข่งบาสด้วยง่ะ เริ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบตอนแข่งบาสมากเลยคร่าาาาาาา น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก เท่ห์มากกกกกกกกกกกกกกก
-
แบบว่า เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน อ่ะ
บอกได้แค่นี้แหละ ^^
แล้วมาต่อไวๆ น้า
-
ผู้ชายอะไรโคตรจะเพอร์เฟ็คเลย รักอะพี่กันย์ :impress2:
รีบๆเอาสินสอดไปขอหมอธามเร็วๆนะ ระวังหมอธามเปลี่ยนใจ :laugh:
-
ชอบตอนนี้จัง ชอบเหมือนทุกตอนน่ะแหละ อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ดี เหอะๆๆๆๆ
เม้นไม่ออก รู้สึกมันชิล แต่ไอ้มุกผู้ชายเล่นบาสที่ประทับใจค่ะ ตอนม.ต้นเพื่อนก็เล่น แต่ไม่ได้ไปดู เพื่อนผู้หญิงไปนั่งดูมันก็บอกสนุกดี เล่นแบบไม่มีกติกามันช่างถึงเนื้อถึงตัว5555
รอตอนต่อไปค่า ก้องดูไม่ยอมโตนะก้องนะ
-
:-[ :-[ อ่านเรื่องนี้แล้วเคลิ้มมมทุกทีเลยอะ
แบบว่าน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วมีความสุขสุดๆๆๆเลยอะค่ะ เอาไปเพ้อฝัน
บ้านพี่กันต์นี้เยี่ยมไปเลยอะ
เพราะมีลูกชายสามคนเลยมั่ง เลยพอรับเรื่องแบบนี้ได้
ถ้าแม่พี่กันต์รู้นะ สงสัยหมอธามต้องรับศึกอีกคนแน่ๆๆๆ
อ่านแล้วอิจฉาาาาาาาาาาาาาาา มาต่อไวๆๆนะค่ะ รออ่านมากๆๆๆๆๆ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ทั้งคู่โดนถามเรื่องแต่งงงานในวันเดียวกัน
ซึ่งเปนวันที่ทั้งคู่พึ่เปนแฟนกันเมื่อคืนนนนนนน
โอ้ยยยย ให้ตาย ยังไงก้คงมีลูกไม่ได้
ถ้ามี ก้คงเปนลูกสี่ขาอ่า
-
รู้สึกอยากลงไปดิ้นๆกับพื้น อร๊ายยยยยยยย พี่กันต์เข้าโหมดเพ้อ(เพราะคำรักธาม)แล้วน่ารักดีเนอะ 555+
ว่าแต่ ไม่รู้ทำไมรู้สึกกลัวมาม่าเรื่องนี้จริงๆนะ
1.กลัวเรื่องครอบครัวของทั้ง2 ยิ่งเป็นคนจีนด้วยนี่ยิ่งเครียด
2.กลัวพี่กันต์ดีแตก (อันนี้กลัวมากกกกกกกกกกกกกกก)
เข้าสู่โหมดจิตตก(ไปเอง) :z3:
-
ธามพาเฮียไปเปิดตัวกับอาม่าเลย เอาให้รู้กันไป แล้วคำถามเดิม ๆ จะไม่ได้ยินอีก
แต่อาจจะเป็นคำถามไหม ใครรุกใครรับ
กร๊ากกกก ตูหื่นกว่ากันต์จังอีก
-
แต่งงานกันเลยเหอะ..ที่บ้านเขาอยากให้แต่งแล้วววว...ฮ่าๆๆ
-
:m20: ครอบครัวพี่กันต์ คือครอบครัในฝันจริงๆ
โอ๊ย ยย ยฟิน มาต่อเร็วๆนะคะ o13
-
ครอบครัวพี่กันต์จังแลดูน่ารักดี ดราม่าอาจจะมาจากอีกฟากฝั่ง
น่ารักกันเกิ๊น. มันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนโตกว่าก็อยากเห็นหลาน
ทางบ้านหมอยิ่งเป็นอาม่าด้วย
แต่เชื่อว่าหมอจะผ่านไปได้(ถ้ามันจะดราม่าไม่ว่าด้วยสาเหตุใด)
-
พี่กันต์ ตาโตแบ๊ว เชียว..
-
o18 :m31:\
บ้านนี้น่ากลัววววววว
-
ThankS
-
ึคิดถึงคนเขียนแว้วววววววววว
-
พี่กันต์ปล่อยให้ธามรอดไปได้ไง...ยังฟินไม่สุดเลย
:oo1:
-
ตามอ่านทันล่ะ...
เป็นกำลังใจนะคะ...รอตอนต่อไปด้วย 555+
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกถึงความรู้สึกคนเขียนขึ้นไปทุกที ความรู้สึกที่เรียกว่า "เบรอ!!" คนอ่านเลยทั้งงงทั้งเบรอตาม 555+
เรื่องมันชวนลุ้นอะ ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น :m11: ตื่นเต้น ตื่นเต้น~ (พักหลังอ่านแล้วตาร้อนอะ ร้อนมากจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว :serius2:อ๊าาาาาาาาาาาาาก อิจฉา!!! พี่กันแม่งน่ารักเวอร์ โอยร้อนๆ )
เรื่องนี้ยกเจ้แป้งให้เป็นตัวแทนหญิงทั่วโลกเจ้รู้สึกไงหญิงทั่วโลกก็รู้สึกงั้นหละ เสียดายเเต่ก็ยังเชียร์ 555+
-
原来等待也可以如此的美丽. อ่านเจอปุ๊ปก๊อปไปถามพี่เกิ้ล
พี่เกิ้ลบอกมันแปลว่า "ต้นฉบับที่รอการสามารถที่สวยงามดังนั้น"
คนอ่าน >> ... เอ่ม :m28:
-
^
^
^
จิ้มรีบนครับ มันแปลว่า "ที่แท้การรอคอยเป็นสิ่งสวยงามเช่นนี้ได้เหมือนกัน"
อ้างจาก http://www.jiewfudao.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538771972&Ntype=5
แม้ว่าจะเรียนจีนแต่ประโยคนี้ไปถามผู้รู้มาแล้วเป็นภาษาโบราณนิดนึง ซึ่งผมไม่เข้าใจหลักของประโยคนี้จริงๆ :z3:
แต่มันไม่ได้ผิดนะครับ ผมโง่เอง
-
ชอบทางฝั่งบ้านพี่กันต์มาก
ดูฮาๆทุกคนเลย
-
จะได้เจอพ่อตาแม่ยาย ในเร็วๆนี้แน่เลย :impress2:
-
โอ้ยยยย . ยิ่งอ่านยิ่งฟิน :-[
แฟนอาร์ตน่ารักมากค่า ♥
-
เริ่มคิดถึงน้องธามแล้ว
เลยมารอคนเขียน :z2: :z2:
-
ภาพน่ารักมากเลยค่ะ>< รอตอนต่อปาย~
-
:serius2: :serius2: คิดถึงหมอธาร์ม มากกกก รอออออออยู่น๊าาาา :man1: :man1:
-
อิจฉาธาม อยากให้มีรุ่นพี่มาคอยตามทำนู้นทำนี่ให้บ้างจัง :impress2:
แต่ก็คงเป็นชาติหน้า(หรืออาจจะเป็นไปไม่ได้?) :เฮ้อ:
-
แวะมาเฝ้ารอเบา ๆ
-
มานั่งเฝ้านอนเฝ้า
คิดถึงงงงง เมื่อไหร่จะมา
อยากอ่านแว้ว :z10:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
อ่านแบบบ้าพลังมากรวดเดียวจบตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้
บอกได้เลยว่า"ชอบมว๊ากกกกกกกก"
พี่กันต์กับหมอธามน่ารักไปไหมห่ะ
อิจฉาตาร้อนมากกกกกกกกกกก
เจ๊กกับพี่นายก็ไม่แพ้กันแม้จะโหดๆไปบ้าง
แต่เจ๊กก็ยังน่าร้ากอ่ะ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ไม่รู้ทำไม แต่เราจิ้นน้องก้องไปแล้ว น้องก้องจะมีคู่ มีบทมากขึ้นในอนาคตไหม ชอบบุคคลิกเด็กซนๆแบบนี้จริงๆ
ลองคิดเล่นๆน้องก้องกับหมอยศ 55+
เมื่อหมอคนมาเจอกับหมอหมาที่พูดกับสัตว์รู้เรื่องมากกว่าคน อั๊ยยะ หน้าจิ้นนะ อิอิ
-
สุด สุด...
-
รอครับ :sleep2:
-
ที่บ้านอยากให้แต่งงาน
อิอิ แต่งกันเองเลยซิ
กันธ์ ธาม
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: มารอหมอธาม :L2: :L2: :L2:
-
จับทั้งคู่มาแต่งงานกันเลย
-
หมอธามมมมมม
-
คิดถึงพี่กันต์จังแล้วน้า คิดถึงมากกก :กอด1:
-
คิดถึงงงงง
รอพี่กันต์หมอธามทุกวัน
-
คิดถึงหมอธามแล้วอะค่ะ คิดถึ๊งงงงงคิดถึง :dont2:
-
kidtueng mak t sooooood na lork!!!
-
:3129: คนเขียนหายไปหนายยยย คนอ่านคิดถึง
-
รอครับ
-
แอบรออย่างเปลี่ยวๆ
:กอด1:
-
o18
ชอบ ชอบอ่ะ พี่กันต์น่ารักได้อีก
ธามก็น่ารัก คู่เหมาะกันมากเลย
น่ารักทั้งคู่เลย
รอตอนต่อไปนะคะ
:bye2:
-
สู้ๆๆค่ะคนเขียน คนอ่านรออยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
คิดถึงกันต์จัง ธาม หมิง นาย แย่แล้ว จงมา จงมา
-
คิดถึงนะ
แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็เคยหายไปเป็นเดือนๆมาเเล้ว
รอเเค่นี้ สิวๆ
-
คิดถึงธามมม รอนะจ้ะ
-
คิดถึงๆๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วนะ :กอด1: :กอด1:
เปิดดูวันละไม่ต่ำกว่าสิบรอบ :sad4:
-
คนแต่งส่งข่าวคราวมั่งจิ เค้ารออยู่ ตอนนี้เปิดเทอมแล้วใช่ป่ะ คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์แล้วอ่ะ :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เค้าคิดถึงพี่กันต์กับธาม แล้วอ่ะ
-
เพิ่งตามอ่านครับ
ทันแล้ว เย้ๆ
อิอิ
น่ารักมากกกกกกกกกก
น่ารักเท่าโลกกกก
ธามติงต๊องอะ แต่น่ารักเวอร์
พี่กันต์เป็นคนที่เฟอร์เฟ็กมากจริงๆ
เป็นแฟนกันจริงๆ สักทีน้าาา
ส่วนนายกับหมิง ก็โอเคนะ
นายใจดีขึ้นมากตั้งแต่หมิงกลับมา
เอาใจช่วยให้มาเป็นแฟนกันเหมือนกัน
สงสารเจ็กจริงๆ นายโหดมาก 555
รอตอนต่อไปครับ
-
:t3:
-
:call: :call: เข้ามารอออ
รอ รอ รอ :z13:
-
อ๊าก กกกกกกกกกกกกกกกกกก !!
อัพๆๆ นะค่ะนักเขียน ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เม้นท์เลย
อ่านในมือถือตลอด อ่านในคอมพ์สักทีกะเม้นให้ยาวยาว
อยากให้มีสเปเชี่ยล หนึ่งกับภูจัง
มีอะไรกันรึป่าวๆ อ๊ายย >////< น่ารักอ่ะ
หนึ่งดูเซ็งๆ ภู น่ารักดี ชอบๆ ๆๆ ๆ
คู่หลักหนูธามเลิกเล่นตัวได้แล้ว ๆ ยอมๆๆ คนแก่เค้าไปเถอะ
รักนักเขียนนะค่ะ สู้ๆๆ จ้า รออ่านตอนต่อไปอยู่
รักนักเขียน รักเรื่องนี้
-
ชอบสามศรีพี่น้อง หวังว่าจะได้มีคู่ให้ชูชื่นบ้าง หนึ่งภูก็น่าสนนะ >.<
รออยู่นะคะ
-
มาต่อเร็วๆเถอะคับ
คิดถึงเจ้แป้ง สาวโสด(จะ)ตลอดการ
:call:
-
รอๆ
-
พี่กันต์ + หมอธาม งานยุ่งหร๋อคับ หายไปนานแล้วคิดถึงนะ :z3:
-
รอ รอ รอๆๆๆๆๆ
เรื่องนี้สนุกมากกก เกรียนๆกันทั้งน้านนนน
ชอบเจ๊แป้ง :laugh:
-
เข้ามาดู 3 เวลาหลังอาหารทันทีเพื่อไม่ให้กัดกระเพาะ ? แต่ยัง
เพราะฉะนั้น....ต้องรอต่อไป
-
มารออีกวันจ้า :z2: :z2:
-
หายไปไหนน๊า :a11:
-
เพิ่งมาตามอ่าน สนุกมากกกกกกกกกกก
o13
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
:sad4: ไม่เคยติดเรื่องไหนแบบเรื่องนี้มาก่อนเลย
เข้ามาดูบ่อยมากๆ คิดถึงพี่กันต์ :o12:
มาเร็วๆนะครับ :3123:
-
บ๊ะ!!ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายตอน ความสัมพันธ์ของแต่ล่ะคู่มีการพัฒนาขึ้นแหะ :impress2:
คู่ธาม+กันต์ : แอบมีทั้ง Goodnight Kiss, Morning Kiss ว๊ายย กิ๊ว ๆ
แต่ที่ชอบมาก ๆ "พี่รักธามนะ" "เหมือนกัน"อึ๊ยยโมเม้นนี้อยากจะกรี๊ดให้ตาย
คู่หมิง+นาย : แอบมีป้อนขนมโก? กันกลางห้างด้วย (ถึงไม่มีไรแต่ตรูจะจิ้นอ่ะ)
นายเริ่มแสดงออกนิด ๆ ล่ะ เจ็กหมิงเมิงสู้อย่าถอยนะ ฮิ้ววววว
-
คนเขียนเจอโปรเจคอภิมหายักษ์สกัดดาวรุ่ง เลยหาเวลาเขียนไม่ได้ใช่มั้ยเนี่ย???
-
โอ๊ยยยยยย คิดถึงพี่กันจัง กับหมอธาม
นักเขียนขาาาาาาาา
มาต่อได้แล้วค่ะคนอ่านใจจะขาดแล้ววววววววววว
มาดูทู้กกกกกกกกกกกกกวันเลย
-
กลับมาเถอะ....พี่กันต์จัง
เค้าให้อภัยแล้วววววววววว o18 o18
คิดถึงง :serius2: :serius2:
-
น่ารักดีอะ ธาม-กันต์
-
คนเขียนหายยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
-
คนเขียนเปิดเทอมแล้วใช่ไหม หายไปน๊านนาน
แต่เอาเถอะค่ะ
เชฟต่างด้าวสามปีก็ยังพานพบความรักกับคุณนายปากโหดร้ายแต่จิตใจดี๊ดี?ได้
พี่กันต์แปดปีก็ยังคงพานพบความสุขกับหมอหมาหน้าใสได้
นี่เพิ่งจะแค่สิบห้าวันเอง ทำไมจะรอไม่ได้ :try2:
รอนะคะ :monkeysad:
-
คิดถึงพี่กันต์จังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง >.<
หายไปไหนค๊าาาาาาาา
-
หายไปนานจังเลย คิดถึงค่ะ
รออยู่นะ
-
คนเขียนติดบอลยูโรรึป่าวน้า?? หายไปนานๆคนอ่านคิดถึงหมอธามกับพี่กันตน์นะ กลับมาได้แล้ว
-
:เฮ้อ:
คิดถึงจังเลย
หายไปไหนนานแล้งน้าาา
-
..หายไป...
เป็นไรรึเปล่า
ส่งสัญญาณกันบ้าง
เป็นห่วงอยู่นะครับ
:myeye: :myeye:
-
มาส่งข่าว ยังไม่ตายจ้า หายใจอยู่
เปิดเทอมมาแล้วสองสัปดาห์ตามเวลาโลกปกติ แต่รู้สึกเหมือนเปิดมาสองเดือน...
งานเยอะ ทำให้เวลาจำกัดมากถึงมากที่สุด
อย่างที่เคยเป็นมา จะพยายามเข็นตอนต่อไปออกมาได้เท่าที่เวลาอำนวย อาจจะช้านิดหน่อย(บางทีก็ไม่หน่อย)เหมือนเดิม
ขออภัยมา ณ ที่นี้ ...รักนะ จุบุ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า สู้ สู้ นะ :mc4:
รออ่านตอนต่อไปเสมอ :call:
-
สู้ๆนะคนเขียน
การที่มีโปรเจคให้ทำมันจะทำให้เราตระหนักได้ว่าเรายังเป็นนักศึกษา
ยังดูเด็กๆอยู่ ขณะที่คนอ่านมันผ่านจุดๆนั้นมาแล้ว....เศร้า :เฮ้อ:
-
เข้าใจจ้ะ เปิดเทอมมา 1 เดือนแล้ว แต่ราวกับว่าเปิดมาแล้วครึ่งปี :sad4:
ยังไงก็สู้ ๆ นะค่ะ
เรารอได้ :L2:
-
เข้าใจอารมณ์ ของเราเพิ่งเรียนเทอมซัมเมอร์จบไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์ัีนี้ได้เริ่มเทอมใหม่ต่อทันที
ไม่ได้หยุดพักเหมือนชาวบ้านมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว :m15:
เป็นกำลังใจให้คนเขียน :3123:
-
คิดถึงคนเขียน
มาต่อไวๆน้า รอคิดถึงธามของกันจัง อิอิ :o8:
-
คนเขียนสู้ๆจ้า :L2:
-
รักคนเขียนเหมือนกันคะ จุบุจุบุ
เรื่องเรียนก็พยายามเข้านะคะ ยังไงเรื่องนี้ก็สำคัญที่สุด ทำให้เต็มที่นะคะ แต่ก็อย่าลืมพักผ่อน ถ้าไม่สบายไปมันจะแย่กว่าเดิม งานสุม คนอ่านร้องไห้ด้วยนะเออ!
-
แค่รู้ว่าจะมาต่อให้ก็ดีใจมากๆแล้วครับ คนเขียนสู้ๆนะครับ
เข้าใจดีเพราะเปิดเทอมได้ 2 อาทิตย์เหมือนกันเลย
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
รออยู่จ้า
-
สู้ๆนะค้าาาาาาาาาาา
คนเขียน
รอธามต่อไปจ้า!~~~~ :z2:
-
:mc4: :mc4:
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จะดูบอลรอ จุบุ
-
เข้ามารับแจ้งค่ะ
งานเยอะ อันนี้เข้าใจค่ะ
(เพราะคนอ่านเองก็เยอะ ฮ่าๆ เปิดเทอมเหมือน อ.เตรียมงานมาถล่มกันTT)
งานผ่าน เก็ทเอนะคะ
-
คิดถึงเรื่องนี้สุดๆ 555
เข้าใจจ้า เพราะเทอมที่แล้วก็รอได้เทอมนี้เราก็รอได้
ตั้งใจเรียนนะคะ ขอให้ได้เกรดงามๆ
-
รอได้จ้ะ จุบุจุบุ :L2:
-
รอด้ายยย แต่คิดถึงอ่ะ ( เอ๊ะ..ยังไง ? )
-
คนอ่านเข้าใจและจะรอค่ะ
คนเขียนรักษาสุขภาพและพยายามเข้าน๊า
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
ไม่เป็นไร รอกันได้..
-
สู้ๆ ขอให้ได้เกรดดีๆน้า
เป็นกำลังใจให้ค่า
^________________^
-
:monkeysad: ยังไงก็รอ
-
:z2:จะรอนะคะ กลับไปอ่านตั้งแต่ต้น รอตอนใหม่คะ
-
เปิดเทอมแล้วก็สู้ๆ น้า
เราเองก็เพิ่งเรียน summer จบ ต่อด้วย field technic
แล้วก็เปิดเทอมเลยเหมือนกัน แทบตาบแบบว่ามาติดๆ กันเลย
เหนื่อยมากไม่ได้พักเลย
แต่ว่า ยังไงก็ตั้งใจเรียน + รักษาสุขภาพด้วยนะ
แล้วรีบมาต่อเร็วๆ น้า
รอพี่กันต์ กะ หมอธาม และ เชฟหมิง กะ คุณนาย นะจ้า
:L2: :L2: :L2:
-
รอได้จ้า
สู้ๆนะ
-
รับทราบจ้า
เปิดเทอมแล้วสู้ ๆ นะจ๊ะ ตัวคนอ่านนี้เรียนอยู่แต่ไม่มีปิดเทอม T_T อิจฉาคนได้ปิดเทอมจริง ๆ
-
สู้ๆค่า
เข้าใจว่าเปิดเทอมแล้วเวลากรัดิกตัวแทบจะไม่มี :เฮ้อ:
-
รับทราบจ้า สู้ๆๆน๊า :L2:
-
ยังรอจ้าาาา
สู้ ๆ นะ
-
:z13: รับทราบครับ
-
ไม่เป็นไรจ๊ะ
เหนื่อยก็พักโนะ
แฟนคลับ ยังคงเหนียวแน่น จ๊า
จ๊วฟๆ
-
มาดันค่ะ ตกไปหลายหน้าและ
:L2: :L2:
-
รอๆๆๆคร๊าบบบ
-
รับทราบจ้า
-
มารอค่ะ
:L2: :L2:
-
ตีพุงรอครับ
-
เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ พลาดได้ไง
ชอบๆ หมอธามกับพี่กันต์
8ปี ยอมใจอ่อนแล้ว รักสมหวังแล้วนะ
รอลุ้นอีกคู่ให้เชฟหมิงได้แฟนเร็วๆ
-
คิดถึงจังจ้าาา
ปั่นงานเสร็จเร็ว ๆ น้าาา (สาธุ ๆ)
สู้ ๆ นะจ้ะ มีคนตรงนี้ยังรออยู่ :L2:
-
มาบอกว่าคิดถึงพี่กันต์ครับ :กอด1:
คนเขียน :oni3:
-
เห็นเรื่องนี้นานแล้วค่ะ ว่าจะเข้ามาอ่านก็ไม่ได้อ่านสักที
นี่อ่านตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแต่เพิ่งถึงบทที่ 25 เองค่ะ มาเม้นวันนี้เพราะอ่านจากมือถือแล้วเม้นไม่ได้ เซ็ง!
สนุกมากๆเลย แซ่บมากเจ้าค่ะ เพิ่งสำนึกได้ว่าเมิงพลาดแล้วล่ะที่ไม่ยอมมาอ่านตั้งแต่แรก ฮ่วย!ไปหลงอยู่ไหนมาฟะ
ชอบทุกคนมากพอๆกันเลยค่ะ สเป็คอ่ะ
ทั้งพี่กันต์ ผู้ชายแบบที่ผู้หญิงทั้งโลกอยากได้
หมอธาม ตลกและน่ารัก รักสัตว์(แปลกๆ)เหมือนกันเลย
เชฟหมิง ผู้ตอแหลเก่งขั้นเทพ แต่ทำอาหารเก่งขั้นเทพเหมือนกัน
และพี่นาย โหด ซึน น่าร้ากกก (ชอบคนนี้เป็นพิเศษ) เลือกไม่ถูก แอร๊ยยย (อินี่มักมาก)
และก็ได้รู้ว่าคนเขียนเป็นคนเขียนเดียวกับเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งที่ชอบมากๆที่เคยแอบอ่านแล้วไม่ยอมเม้น
(เชิญคนเขียนตบได้ตามสบาย :beat:)
ชอบเรื่องพี่ตุลย์(พี่ดาววว) กับน้องซองมากๆเลยค่ะ แต่อ่านแล้วคนละฟีลกับเรื่องนี้
สรุปสั้นๆง่ายๆ ชอบคนแต่งอ่ะค่ะ พี่เป็นไอดอลหนูอ่ะ จุ๊บ :กอด1: รักกันๆ
สู้ๆนะคะ :L2:
:pig4:
-
ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป
-
มารอจ้าาา เป็นกำลังใจให้นักเขียนจ้า
-
รอๆๆๆ คิดถึงพี่กันต์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆจ้าาาาาาาา *_* <<< ตาหมอธาม
-
คิดถึงจังเลยจ้า :กอด1:
-
:a11: :a3: :a11:
-
:call: :call: :call:
เข้ามารอค่ะ
คิดถึงคนเขียนเรื่องนี้จัง :)
-
รอๆๆๆๆๆ คิดถึงงงงงงงง :call: :call: :call:
:กอด1:
-
กระดึบๆมานอนทำตาปริบๆ :m17:
คิดถึงธามที่รักของเค้าแล้วอ่า งอแงๆ ดิ้นๆๆ o9
-
รอจ้ารอ :call:
-
"การรอคอยมันช่างดูเนิ่นนาน ใครบางคนจะคืนมา" ร้องเพลงมาช่ารอ
-
ชอบคู่ หมิงนาย อยากให้แต่งเป็นคู่เอกอีกเรื่องเลย
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
หมอธามกะพี่กันต์...เจ๊กหมิงกะคุณนาย.....
ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย....พร้อมกับคนเขียน :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รออ่านอยู่นะคร้า
-
ใกล้สอบแล้ว แวะเข้ามาดู อิอิ รอ= =
-
Omg i just realized what im miz hahaha i really like p'nine ;)
-
ยังรอเสมอ มาไวๆคนอ่านจะขาดใจตายแล้ว :m25: :m25:
-
คิดถึง หมอถาม พี่กันต์ (จัง) แล้วค่ะ
กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยย
รอจ๊าาา
-
คนเขียนหายไปไหนค่าาาา
กดเข้ามาดูทุกวันก็ไม่เจอออ กลับมาไวๆๆนะ ^^
:call:
-
ยู้ฮู คนเขียน มาต่อหน่อยยย
คิดถึงๆ :กอด1:
-
คิดถึงหนุ่ม ๆ จังเลย อยู่ไหนกันหนอ
กันต์เอ๋ย
ธามหละอยู่มั๊ย
นายอยู่บ่อจรเข้เปล่า
เชพหมิง
ท้ายสุด เจ้แป้งงงงงงงงง
แหม ! เงียบหมดทุกคน
-
เอาน่า ยังไม่เว้นนานขนาดที่ว่า "เรื่องที่ผ่านมามันเป็นยังไงวะ?"
-
คนเขียนยุ่ง คนอ่านก็ยุ่งเหมือนกัน
แต่ยังไงก็จะรออ่านนะจ๊ะ
-
เข้ามารอคนแต่งจ้า :mc4: :mc4: :mc4:
-
มารอคนเขียนด้วยคนนะครับ
-
:call: :call: :call:
มาสักตอนเราก็ดีใจแล้ววว
คนเขียนสู้ๆคนอ่านรออยู่นะคะ :z2:
-
เข้ามาดูทุกวันเลยน้าาาาา
รออยู่นะๆๆ
-
ชอบเรื่องนี้มาก คิดถึงพี่กันต์
รอว่าเมื่อไหร่คนเขียนจะกลับมา :z2: :z2: :z2:
-
คิดถึงคนแต่งง่าาา :z13: :z13:
-
อ๊าาาาาาาาาาาาา คนแต่งค้า
เมื่อไรจะพา ธาม กะ พี่กันต์ มาให้อ่านละค้า
เค้ารอนานแล้วน้าาาาาา
คิดถึง ธาม อ่ะ
คนแต่งกลับมาได้แล้วน้าเจ้าค่ะ
:m5: :m5:
-
คนเขียนอย่าทิ้งคนอ่านนะ
มาต่อเถอะ :really2:
-
:sad4: เข้ามาดูทุกครั้งที่ได้ใช้อินเตอร์เน็ตจริงๆนะครับ
อย่าทิ้งเรื่องนี้นะครับ :call:
-
คิดถึงจ้า
-
o18 :m31: o18
คิดถึงพี่หมิง เชฟต่างด้าว
-
:z2: :z2: :z2:
รออยู่นะคะ
-
รออยู่น้า
-
เข้ามาติดตามอ่านด้วยคนครับ คงจะยังไม่สายไปเนอะ 555
ห่างหายจากการอ่านนิยายไปเกือบสองปี
พอดีเข้ามาส่องๆ ดู และกฌถูกใจพล็อตของเรื่องนี้เอามากๆ เลย เขียนได้สนุกดีนะ
ปล.เพิ่งอ่านได้ 2 ตอน 555
-
....ฉันคิดถึงเธอตั้งแต่หัวค่ำ..
จนอุสาษาสางงงงง..จนอุษาสาง..จนอุษาสางงงง(แอคโค่ :z2:)
คิดฮอดมากมายยยยย :m15:
เรารออยู่น้าาาา :L2:
-
คิดถึงเธอแทบใจจะขาด
อยากให้เธอกลับมาสักที
คิดถึงเธอทุกวินาที
อยากจะพบพี่กันต์จังเลยย
-
คิดถึง ธาม กะ พี่กันต์ มากมายอ่ะ
ยังรอคนเขียนอยู่น้า
อย่าลืมมาลงต่อน้า
เค้าจารอคนเขียนเสมอ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รออ่านตอนต่อไป
-
คิดถึงพี่กันต์จัง(ไร)กับ น้องธามหมอหมา(ๆ) มากเมื่อไหร่จะมาซะที
คนเขียนจ๋าตัวเองอยู่หนายยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3: :call: :call:
-
เดธไลน์สิ้นปี
-
ไม่รู้ว่าผมมาเม้นต์บ่อยๆจะสร้างความรำคาญมั๊ย?
แต่ผมแค่จะมาบอกว่าคิดถึงพี่กันต์มากกกกกก :กอด1:
-
มารอต่อ ^^
-
ยังคงรอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงธามกับพี่กันต์จะแย่แล้ว :กอด1:
:call:
-
คิดถึงคนแต่งมากๆๆๆๆ
คิดถึงจริงๆนะ เมื่อไหร่จะมา
:z2: :z2: :call: :call:
-
อร๊ายยยยยยย เพิ่งรู้จักเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกก
ชอบอ่ะ พระเอกนายเอกน่ารักทั้งคู่เลย คู่รองเชฟหมิงกะนายก็น่ารัก ชอบหมดเลยค่ะ
รออ่านอยู่จ้า ><
-
คิดถึงคนเขียน คิดถึงธามกับพี่กันต์ คิดถึงเชฟหมิงต่างด้าวกับนายจอมโหด อิอิ
-
มามะ มาต่อเถอะนะจ๊ะ
-
มารอนะคราบ
-
กลับมาต่อเถอะ คนอ่านให้อภัยแล้ว :a5: :z6: o22
-
กลับมาต่อเถอะ คนอ่านให้อภัยแล้ว :a5: :z6: o22
ช่ายยยยยยยยยยย กลับมาหากันเถอะนะ
-
เข้ามาส่อง
ยู้ฮู..... อยู่เปล่า คนแต่งตอบด่วน คนอ่านรอน้ำลายยืดแล้วจ้า
-
รอต่อไป
-
คิดถึงหมอภาม
กับพี่กัน(จัง) ของ เบน
5555+
พี่นาย เชฟหมิงด้วยยย
คิดถึงทุกคนเลยยยย
-
เรื่องนี้ คนเขียนหายไปไหน :o12:
คิดถึงมากมาย มารอเกือบทุกวันเลย
:call:
-
รอๆ
-
และยังคิดถึงเธอนะ อะ อะ อ่ะ
วันนี้ไม่มีเธอ
เหตุใดโลกนี้ช่างดูโหดร้าย
สุดท้องทะเล ขอบฟ้าแสนไกล
กลับมาได้ไหม ยังคอย
-
คิดถึงพี่หมิงงงงงงงงง คิดถึงพี่กันต์จัง(ไร) คิดถึงธามหมอหมาๆ :sad4:
คิดถึงคนเขียน จำศีลอยู่ป่ะคะ จุ๊กกรู้ววว :z3:
-
อยากอ่านต่อจังเลยย คนเขียนหายไปไหนนนนนนน :z3: คิดถึงนะ :impress3:
-
คนเขียนตัด.... ปล่อย....เหรอ
คนเขียนตัดขาด(คนอ่าน)ปล่อยเลยตามเลยเหรอ
อย่านะ เขาร้องไห้ไม่หยุดด้วย :m15:
-
คนเขียนค้าาาาาา
เข้ามาแจ้งข่าวสักกะติ๊ดก็ยังดีนะคะ
แบบว่า ยังไงก็บอกกันหน่อย
ยังรออยู่นะคะ
-
คิดถึงเรื่องนี้
-
มาไวๆนะครับ คิดถึง
-
กลับมาไวๆๆน้า คิดถึงจ้าาา
-
คิดถึงกันต์ธามจะแย่แล้วน๊าาา
-
เข้ามาส่อง...
T T กลับมาได้แล้วน้า....คิดถึงธามกับพี่กันต์จะแย่แล้ว
-
สองเดือนผ่านไปยังไร้วี่แวว o18
คนเขียนหายไปไหน ไม่มีข่าวคราว เงียบหาย
คิดถึงเมื่อไหร่จะมา :call:
-
คิดถึงนายกับเชฟหมิงมากๆ ว่างเมื่อไหร่ต้องเข้ามาอ่านตอนหมิงนายทุกที
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว อิอิ คิดถึงนะค้า
-
คนเขียนจ้ามาส่งข่าวคราวบ้างเน้อ คิดถึงยังไม่มาต่อแต่มาบอกว่ายังสบายดีบ้างก็ได้
เงียบไปแล้วเป็นห่วงนะ ว่าแล้วก็ไปอ่านอีกรอบรอดีกว่าฮ่าๆๆ
-
:undecided: :undecided: :undecided: :undecided: :undecided: :undecided:
-
คิดถึงพี่หมิงงงงงง อยากโดนพี่หมิงงงงงงง :z3:
คนเขียนกลับมาเถิดดด :sad4:
-
:t3: :z13: :seng2ped: ยังอยู่ดีไหมค่ะคนแต่ง เค้าคิดถึงจะแย่แล้ววววว
-
แงๆ :sad4: คิดถึงตลอดอ่ะ
-
คิดฮอด เชฟหมิงอ่ะ :sad4:
-
คิดถึง
ส่งข่าวกันบ้างนะคะ
-
คนเขียนลืมพี่กันต์หมอธามแล้วหรอคะ :z3:
-
ไม่ได้เข้ามานานมาก
คนเขียนยังมีชีวิตอยู่นะทุกคน แต่ยังไม่สามารถมาต่อนิยายในขณะนี้ได้ เลยขอชี้แจงสาเหตุแบบตรงๆ
- ติดภารกิจทางการเรียนตามปกติอย่างที่เคยเป็นมา แต่มากกว่ารอบที่แล้วๆมา
- เวลาที่พอจะมีช่วงสั้นๆไม่สามารถจะต่อนิยายได้ เพราะเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไร
- ไม่สามารถที่จะเขียนอะไรที่ดีพอที่จะเอามาอัพลงออกมาได้ในขณะมีอย่างอื่นที่ต้องจับอยู่ ลองแล้วแต่ไม่รอด พิมได้แค่ครึ่งหน้าก็ต้องลบทิ้ง
- ทำหลายอย่างพร้อมกันกลัวว่าจะออกมาแย่ เลยเลือกที่จะทำไปทีละอย่างดีกว่า
ขอบคุณมากๆจริงๆที่ยังรอกันอยู่ และขอโทษจากใจอีกครั้งที่ดองนิยาย
คิดว่ากว่าจะได้กลับมาอัพก็คงจะเป็นปิดเทอมเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าจะยังรอกันอยู่ไหม แต่ก็อยากให้รอนะ : ]
ปล.คุณu_cosmosทำสารบัญนิยายไว้ให้ เจ้าตัวบอกว่าเข้ามาอ่านรอระหว่างที่คนเขียนดอง เลยทำเอาไว้ ขอบคุณมากๆนะ เราอัพไว้ที่หน้าแรกแล้ว
ขอโทษที่ต้องให้รอกันต่อนะ
-
ตามอ่านมานาน ยังงัยก็รอได้ค่ะ
-
ดีใจที่ยังไม่ทิ้งเรื่องนี้ค่ะ
ทำหน้าที่ของตัวเองก่อนค่อยกลับมานะค่ะ
รอเสมอ :กอด1: :กอด1:
-
สัญญาว่าจะรอ แต่ก็ต้องสัญญานะว่าจะไม่ทิ้งเรื่องนี้ไป :กอด1:
-
เป็นกำลังใจ
o13 o13 o13
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ :กอด1:
ยังไงก็จะรออ่านนะครับ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนครับ :L2:
-
เราจะรอและเป็นกำลังใจให้นะ
งานเขียนดีๆ ต่อให้ใช้เวลา
แต่ก็คุ้มค่า ถ้าผลงานมันออกมาดีจ้ะ ><!!!
-
คนเขียนให้รอเราก็รอค่ะ
มีจุดหมายปลายทางว่าช่วงปิดเทอม
รอได้อยู่แล้วววววว
-
เรื่องดีๆต่อให้มาปีละตอนเราก็รออ่านแค่คนเขียนมาบอกไม่ได้ทิ้งกันไป
คนอ่านอย่างเรารอได้อยู่แล้วทำหน้าที่อื่นที่สำคัญอย่างสบายใจได้เลย
เดี๋ยวกลับไปอ่านรอนะ555 ยังไงก็รักพี่กันต์กับน้องธามมากๆรอทั้งคู่แน่นอน
เข้ามาบอกข่าวเรื่อยๆนะคิดถึงคนเขียนเหมือนกันจ้าาาาาาาา
-
รอกันต่อไป
พี่กันต์«จังไร»ก็รอไปก่อนนะตอนนี้คงยังไม่มีโอกาสได้กินน้องธาม ฮ่าๆๆๆๆ
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ สำหรับภารากิจที่สำคัญกว่า สู้ ๆ นะครับ
ตราบใดที่เจ้าของกระทู้เรื่องนี้สัญญาว่าจะมาต่อ เราก็สัญญาว่าจะรอ :n1: :z2:
-
รักแล้วรอได้
-
รอได้ค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
-
รอได้จ้ะ ทำหน้าที่หลักคือการเรียนก่อนนะ
เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ
-
รอได้เสมอค่ะ :a9:
วิ่งกลับไปอ่านตอนแรกอีกรอบ :oni1:
-
ดีใจที่ได้ยินข่าวคราวนะคะ ยังไม่มาต่อก็ไม่เป็นไร สะดวกเมื่อไหร่ค่อยมาต่อก็ได้จ้ะ
ถ้านักเขียนบอกว่าจะมาต่อ นักอ่านก็ขอบอกว่าจะรอต่อปายยยยยยยยยยยย
:L2: :L2: :L2:
ปล.สู้ๆน้า เป็นกำลังใจให้ได้เอทุกตัวนะจ้ะ
-
เข้าใจค่ะ
รอได้ รออยู่
แค่ยืนยันว่าจะมาต่อ เราก็เต็มใจรออยู่แล้ว
-
นานแค่ไหนก็จะรอจ้า
-
รอได้ๆ เพียงแต่ส่งข่าวคราวบ้างว่าคนเขียนยังสบายดีอยู่
ปิดเทอมเจอกันนะจ๊ะ
-
รอได้จ้า
เป็นกำลังใจให้น๊า :L2:
-
อ่ะ!!! ปิดเทอม...เย้ๆๆ :mc4: จะรอนะครับ แค่รู้ว่าจะมาต่ออีกก็ดีใจมากๆแล้วครับ
คนเขียนสู้ๆนะครับ เหนื่อยก็พัก
ยังรอเสมอครับ :L2:
-
รออยู่คราบ :mc4:
-
เมื่อไหร่ก็รอได้ค่ะ ไม่เป็นไรเลยค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
สู้ๆนะคนเขียน
เราจะรอต่อไป
คิดถึงนะ ฮิๆๆๆๆ
ปิดเทอมเราก็รอได้
-
รอได้เสมอจ้าาา
เข้าใจดีเลยแหละว่าเรียนหนักแล้วเหนื่อยๆเนี่ยมันเป็นช่วงเวลาที่แย่บัดซบขนาดไหน (เพราะตอนนี้ก็กำลังเจออยู่ :o12:)
อีกไม่กี่เดือนก็ปิดเทอมแล้วเนอะ ต้องมาอัพให้หายคิดถึงเลยนะะะะะ กำลังคลั่งพี่กันต์จะบ้าตายแหล้ว :z3:
-
รอได้ค่ะ
ขอแค่ไม่ทิ้งกัน นานแค่ไหนก็รอค่ะ
มีสมาธิกับการเรียนให้เต็มที่
ปิดเทอมเจอกันนะคะ ^^
-
รอตลอดเลยครับ
มาเมื่อไร จะตามอ่านน้ะ
เข้ามาดูเสมอคับ ((:
Ps.คิดถึงมาก สู้ๆน่ะ รอเสม๋อออออ :z2:
-
รอจ๊ะรอ กลับมาเมื่อไหร่ค่อยอ่าน ติดตามๆ
-
เข้าใจค้าบ :teach:
วัยเรียนการเรียนต้องสำคัญสุด มันถูกอยู่แล้วจ้า
แค่ยืนยันว่าจะมาต่อ คนอ่านก็ยืนยันว่าจะรอเหมือนกัน ^^
-
ยังรออยู่เสมอค่ะ แค่มาส่งข่าวคราวให้รู้บ้างก็พอ
เอาใจช่วยให้สำเร็จในทุกๆเรื่องนะคะ :กอด1:
-
เรารอได้ :กอด1:
แต่ปิดเทอมขออัพถี่ๆวันละสี่ตอนนะ :a5: o22
โคตรรักพี่หมิง :impress2:
-
อ่านทันสักที พอดีพึ่งมาเปิดไฟล์นิยายที่เคยติดตามแล้วแบบ...
เรื่องนี้ทำไมตูพลาด กลับมาอ่านแล้ว หลงรักนายมากกว่าเดิม 555+
ส่วนธามก็ยังคงน่ารักในแบบงงๆมึนๆ อิอิ
ปล. รอคนเขียนมาอัพต่อนะ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ยังอ่านไม่ถึงไหน แต่จุดนี้รู้สึกอยากเม้น
แบบน่ารักมากก อิจฉาธามแบบอ่านไปยิ้มไป ปลื้มมมม
-
รอได้เสมอจ้า จะคอยติดตามนะ
-
Fighting นะจ๊ะ รอได้ เอาเรื่องสำคัญในชีวิตไว้เป็นลำดับต้นๆ แบบนี้ดีแล้ว
รอต่อไปจ๊ะ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกนานแค่ไหนเราก็รอนะคะคิดถึงพี่กันต์หมอธามและเจ้แป้งมากกกกก
เราเป็นว่าสู้ๆเรื่องเรียนนะคะแล้วเจอกันปิดเทอมเรารอเรื่องนี้เสมออย่าหายไปเลยก็พอเพราะชอบมากจริงๆ
-
ไม่เป็นไรจ้า เดียวเราวนอ่านใหม่ จะฟินรออีกรอบ อิอิ
-
รอได้ค่ะ สู้ๆๆนะค่ะ สำหรับงาน หรือการเรียนที่ติดอยู่
ยังเป็นแฟนคลับอย่างเหนี่ยวแน่นจ๊าา
-
ถ้าคนเขียนบอกว่าจะมาต่อ
เราก็จะรอนะคะ :กอด1:
ไม่ว่าจะยังไม่มาตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ^^
แค่มาบอกข่าวเราก็ดีใจแล้ว
สู้ๆกับการเรียนนะคะ แล้วปิดเทอมเจอกัน (ใช่มั้ย?? อิอิ)
-
รอได้ค่า คนอ่านเข้าใจ คนอ่านก็เรียนเหนื่อยยยยย
สู้ๆนะคนเขียน รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
แวะมาส่งกำลังใจให้คนเขียนค่ะ พยายามเรียน ๆ เข้า รออยู่เสมอ สู้ ๆ ค่ะ นานเท่าไหร่ก็รอ ^^
-
รอจ้านานแค่ไหนก็รอจ้า ขอแค่อย่าทิ้งค้าไว้นานแค่ไหนก็ไม่เป็นไรค่ะ เรื่อเรียนสำคัญกว่า
-
เรื่องเรียนมาก่อนถูกต้องแล้วจ้า o13
....ยังไงก็รอได้เสมอ
-
เข้ามาอ่านครั้งแรก เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง คือแบบสะดุดตามาก
ถูกใจ กดไลค์ เข้ามาอ่านแล้วติดหนึบ
คือฮาง่ะ ฮามาก แม่งโคตรฮา ไม่รู้จะฮาไปไหนหรือเราเส้นตื้นเอง 5555
ห่างหายจากนิยายเกรียนๆฮาๆแบบนี้มานาน
พออ่านแล้วเหมือนนิสัยธามจะติดมา 555555
เนื้อเรื่องเดินไปแบบเรื่อยๆแต่ไม่อืด สุดยอด สนุกมากค่ะ โดดเกาะคนเขียน ติดตามๆ :-[
-
เป็นกำลังใจ
และยังรออยู่นะจ๊า~
:3123:
-
รอต่อไป คิดถึงพี่กันต์น้องธาม
-
แอร๊ยยย ตามตามตาม
นิยายรุ่นพี่ <3
-
คิดถึงพี่หมิง :-[
รอคนเขียนนะคะ o18
-
พอคนเขียนมาส่งข่าวว่ายังไม่ทิ้งนิยายเรื่องนี้ เราก็ใจชื้น เพราะก่อนหน้านี้เป็นการรอที่เหมือนไม่มีจุดหมาย แต่ตอนนี้เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้ให้รอ(ปิดเทอม)
แต่นานจังเลย :m15:
-
(https://p.twimg.com/A1pUSVuCQAA-ShH.jpg)
คนเขียนถ้าว่างๆผ่านมา เราเอาแฟนอาร์ตอีกเรื่องมาฝากนะคะ อิอิ
คิดถึงเรื่อง ขอนั่งด้วยได้ไหมมากๆ ว่างๆ มาเขียนตอนพิเศษให้เรื่องนั้นบ้างนะคะ
อ่านจบผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่เรายังหลอนคิดถึง พี่ดาว กับ น้องพบดาว อยุ่เลย 555+
-
อ่านจบไปไม่รู้กี่รอบแล้ว ก็ยังสนุกอยู่ดี อยากอ่านต่อจัง :impress: รออยู่นะ ไม่ได้กดดันนะ แต่รออยู่ ^_______^
-
สู้ๆ กับชีวิต..
-
คิดถึงคุณนายฟาร์มจระเข้
-
รูปแฟนอาร์ตของคุณLoin_diciz ทำเอาเราอยากกลับไปอ่านอีกรอบ ...
ไปอ่านดีกว่า หุหุ
-
มาแจ้งลงทะเบียนรอด้วยคนนะฮะ
เรื่องเรียนเป็นหลักอยู่แล้ว สู้สู้
-
วันนี้อ่านรวดทั้งเรื่อง ขอพูดหนึ่งคำ
พี่กันต์จังเป็นผู้ชายที่ฟินมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่กันต์ไม่ใช่ผู้ชายเพอร์เฟ็ค เป็นหนุ่มหน้าตาดีที่สัปดน และลงตัวมาก น่ารักมากกกกก ชอบจริงๆที่ภายนอกพี่กันต์ทำเหมือนแบบ มาเหนือทุกเรื่อง แต่ภายในร้อนรนวุ่นวาย น่ารักเกินต้านทาน อร้างงงงงงงงงงงงงงงงง
ใครจะไปต้านทานคนแบบนี้ได้คร้าาาา ><
-
เค้ารอนะตะเองงงงงงงงงงง
-
ยังรออยู่นะคะ
-
คิดถึง คิดถึง พี่กันต์ น้องธามมากๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
รอค่ะ สู้ๆน่ะค่ะ o13
-
จะปิดเทอมแล้วววววว :impress2:
คนเขียนสู้ๆค่าาา :กอด1:
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกชอบน้องธามมากๆๆ น่ารักดีอ่ะ
มาดกวนๆ ได้ใจดี แต่พี่กันนี่สิ มีหลากหมายมุมมากๆๆ แอบเนียน แอบหื่น
ใส่หมอธามตลอดเลยนะ อีกคู่หนิงก้อน่ารักปนโหดๆ นิด
พลพรรคของแต่ละฝ่ายก้อใช่ย่อยกันทั้งนั้น ที่ได้ใจก้อน่าจะเป็นครอบครัวพี่กันอ่ะนะ
อ่านแล้วติดใจขนาดนี้ก้อจะรอคนเขียนต่อไปนะคะ สู้ๆ ทำภารกิจทุกอย่างให้เสร็จเรียบร้อย
กลับมาเมื่อไหร่ก้อจะรอต่อไปคะ ^^
-
ใกล้ช่วงตุลา(ที่คาดว่าปิดเทอม)แล้ว เฮ รอค่ะๆ เป็นอีกเรื่องที่น่ารักมากๆเลย!
ใจตรงกันแล้วอุปสรรคก็เริ่มเข้ามา T^T
-
แวะมาบอกว่าคิดถึง :กอด1:
-
o13 สู้ๆเน้อออออ
-
ตามอ่านจนทันรอพร้อมคนอื่นๆแล้ว :z2:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสู้ๆกับการเรียนนะคะ
เดี๋ยวไปอ่าน ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ ระหว่างรอค่ะ :bye2:
-
แฟนอาร์ตข้างบนน่ารักมากๆเลยค่ะ >___<
กลับไปอ่านน้องตี๋เลนนอนอีกรอบดีกว่า ฮืออออออ
:o12:
-
คิดถึงๆ ๆๆๆ ๆ ๆ
-
ชอบตอนนี้ มากๆเลย
-
สู้ๆนะคะคนเขียน คงกำลังยุ่งอยู่เนาะ เข้าใจๆ
คนอ่านรอได้จ้า
ใกล้ปิดเทอมแล้ว คงจะได้อ่านตอนต่อไปเร็วๆนี้เนาะ
-
คิดถึงแล้วนะคราบ...... o18 o18
-
หลงรักเรื่องนี้..อย่างถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ทุกคนในเรื่องมีเสน่ห์มากๆ
มานั่งรอด้วยคน เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ....ฮืบ
-
บทพิเศษ
“อยากทำบุญ” อยู่ๆพี่กันต์ก็พูดขึ้นมา ผมหันไปมองแว้บนึงแล้วก็หันหลับมาสนใจการจราจรข้างหน้าต่อ วันนี้เป็นคนขับ ให้พี่กันต์นั่งสบายๆ เห็นใจช่วงนี้ดูโทรม ขับระวังความเร็วไม่เกินกำหนด ถึงเครื่องรถมันจะแรงผมก็ไม่กล้าเสี่ยงเผลอแล้วเดี๋ยวทำรถราคาแพงเป็นรอยไม่มีปัญญาจ่ายเจ้าของ กลัวได้ขายตัวใช้หนี้ให้คนนั่งข้างๆคนขับ
“อารมณ์ไหนอ่ะ เข้าวัดไม่ร้อนเหรอ” ผมถามล้อๆ
“ไม่ร้อนหรอก แต่อยู่ใกล้ธามอ่ะร้อนมาก เร่าร้อน ฮ่าๆ” แม่งฮาเรื่อยเปื่อย หัวเราะเสียงดังลั่นรถ เล่นเองขำเอง ช่วงนี้พี่กันต์งานเยอะ สติเหมือนหายๆในบางที แต่เรื่องจังไร เสื่อมๆนี่มีให้ผมฟังได้ไม่ขาด ไม่เขินแล้วเดี๋ยวนี้ชิน แต่พอผมเล่นกลับ พี่กันต์เขินเองนะบางที เขินแบบ เฮ้ย... น่ารัก
....ผมรู้ว่าบางทีผมก็ปากไม่ตรงกับใจ แต่พี่กันต์คงรู้อยู่แหละว่าผมคิดไง ฉลาดน้อยซะเมื่อไหร่ จับทางได้หมดตลอด
“ร้อนมากก็ไปอยู่ไกลๆเลยป่ะ”
“เอะอะก็ไล่ เอ้อ ใช่ดิ คนไม่ได้เป็นอะไรกัน” แถมนอกจากสติหายยังชอบพูดประชดทีเล่นทีจริงด้วย แต่ในความหมายลึกๆของการทำแบบนี้ มันก็คือวิธีอ้อนรึเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ ทำให้ผมรู้สึกจี้ดนิดๆ รู้สึกผิดหน่อยๆ และยอมอ่อนข้อให้แบบไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง
“ไปต่อไม่ถูกเลยนะพูดงี้” ผมตอบพี่กันต์ตามจริง ไม่ได้หันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่
“ไปทำบุญกัน รู้สึกเหมือนซวยๆ เซ็งๆ” พี่กันต์ยอมเอาบทสนทนากลับมา คนแบบพี่กันต์ก็ซวยเป็นนะครับ ไม่ใช่ลัคกี้แมนตลอดเวลา แต่ไม่รู้ว่าไอ้คำว่าซวยของพี่กันต์เนี่ยมันแย่ระดับไหน หรือพี่แกคิดไปเองว่าตัวเองซวย หรือว่าซวยจริงเพราะช่วงนี้อยู่กับผมมากเลยซวยหรือเปล่าวะ
“อยู่กับธามมากไปป่ะเลยติดเชื่อดวงซวยๆมา”
“ถ้าใช่นี่ทำไง”
“......” ตอบไม่ถูกซะงั้นผม
“ใช่ซะที่ไหน คิดไปได้ เหอะน่า ทำบุญกัน”
“ทำไง” จะไปวัดเหรอ ใส่บาตรนี่จะตื่นทันไหม พระโปรดถึงหรือเปล่า หรือปล่อยปลาปล่อยนก หรือจะบวชไปเลยดี ให้ธรรมะขัดเกลาความจังไรลงไปบ้าง พี่จะทำอะไรครับพี่
“เมคเลิฟ” เมคเลิฟพ่อง....
“งั้นธามส่งอาบอบนวดข้างหน้าเลยนะ”
“ไม่ใช่ๆ พี่แค่อ่านป้ายชื่อร้านเฉยๆ” บอกแล้วว่าสติขาดๆหายๆ แต้หันไปก็เจอร้านชื่อนี้จริงๆ
“นึกว่าสัปดนเข้าเส้นไปแล้ว” ผมหันมาหัวเราะเสียงต่ำใส่พี่กันต์ รถติดไฟแดง มีนับถอยหลังให้ด้วย ห่าเอ้ย 5นาที นานขนาดนี้ถ้ามีคนท้องแก่ก็ลูกไหลออกอ่ะผมว่า
“ตอนนี้มีทำบุญที่ไหนได้บ้าง อะไรที่ดูสงบๆหน่อย” ตอนนี้ที่พี่กันต์ว่าคือ 2ทุ่มครับ พระก็ต้องจำวัด ต้องนอน ไม่ใช่เซเว่นนะครับ นึกจะเข้าตอนไหนก็เข้า
“ตอนนี้จะมีได้ไงเล่ารอพรุ่งนี้ดิ ใส่บาตร”
“หน้าบ้านพี่ไม่มีพระต้องไปใส่ที่หน้าซอย พี่ตื่นไปวัดไม่ทันด้วย ตอนนี้ไม่มีเหรอ อะไรที่มันดูได้บุญธามคิดหน่อยๆ” วอแวมากนะวันนี้พี่กันต์ จะให้ได้เลยใช่ไหมบุญ
“ช่วยค่าเทอมนักศึกษาไหมล่ะ นั่นไง นั่งรออยู่หน้าร้าน” แถวนี้ร้านอาบ อบแล้วนวดมันเยอะจริงๆครับให้ตายเถอะ
“ถามจริงถ้าพี่ไปเที่ยวที่แบบนี้แล้วนอนกับคนอื่นธามจะโกรธพี่ไหมอ่ะ” ถามควายๆ
“ถ้าธามทำแบบนั้นบ้างพี่กันต์จะโกรธไหมล่ะ” เออ ถามมาได้ ไม่แค่โกรธด้วย เลิกคุยแม่ง หน้าก็ไม่อยากจะมอง
“ก็โกรธดิ พี่รักธามนะไม่โกรธได้ไง” คำตอบเรียบๆเหมือนเป็นประโยคธรรมดาเสมอเวลาที่พูดเรื่องแบบนี้ออกจากปากพี่กันต์ น่าแปลกนะเวลาที่เล่นมุขสัปดน แกล้งหยอด แกล้งจีบดูแพรวพราว แต่เวลาพูดว่ารัก กลับเสียงเฉย ธรรมดา หน้านิ่ง แต่มันน่าเชื่อนะ ดูจริงจังและจริงใจ
“เออนี่ไง” ....ธามก็รักพี่กันต์ ไม่โกรธได้ไง
“นี่ไงคือ” เอาอีกล่ะ
“เดี๋ยวพาไปหยอดตู้บริจาค” ผมคิดออกแล้ว ได้เปลี่ยนเรื่องด้วย ไม่พูดๆ ผมไม่ชอบไขในที่แจ้ง อาย เขิน ผมก็ยังอยากจะรักษาสภาพผู้ชายในความรู้สึกตัวเองไว้ให้นานตราบนานเท่านานนะครับ เรื่องแบบนี้ดูการกระทำเหอะ อย่าให้พูดต่อหน้ากันบ่อยๆเลยนะพี่กันต์นะ
“เปลี่ยนเรื่องอ่ะ หลงพี่แล้วก็พูดมาเหอะ พี่ไม่ว่าหรอก” พี่กันต์ยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมจับหน้าผมที่หันหนีให้หันมามอง จากนั้นก็ขยิบตาใส่ ผมก็ได้แต่ยิ้มไปเรื่อยแหละครับ พยายามหุบอยู่ แต่หุบไม่ทัน ยิ้มไปแล้ว
“พาไปหยอดเงินบริจาค จะได้ทำบุญ ไม่ทำแล้วใช่ป่ะ” พูดไปทั่วล่ะผม เสียงเฉยๆแต่ปากจะฉีกถึงรูหูแล้ว ยิ้มหาอะไรนักหนา ปลื้มนักล่ะตอนนี้ โดนผู้ชายจีบ ธามเอ้ย มึง... หนักแล้ว
“ทำดิ อยากทำกับธามด้วย ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องร้องเพลงนี้ๆ นึกเนื้อร้องแปป” ผ่านไปสามวินาที พี่กันต์ก็ร้องเพลงให้ผมฟัง
ชาติก่อนเราเพียงคู่เคียงเก็บดอกไม้ร่วมต้น แต่ว่าเราสองคนไม่สนใจใส่บาตรร่วมขัน ชาตินี้เราสอง เราสองจึงต้องโศกศัลย์ รักกันชอบกันไม่ได้กันบุญเรานั้นไม่มี….
ฮาไปไหนพี่กันต์...
ร้องเพลงจบ ผมก็ฮาไปชุดใหญ่ ขำชิบหาย ขำจนท้องแข็งไม่ได้เพราะห่าอะไรเลยจริงๆ พี่กันต์ร้องเพลงไม่แย่นะครับ แต่ไม่ร้องจะดีกว่า ปกติร้องแต่เพลงอินเตอร์ วันนี้พี่แกล่อซะชาย เมืองสิงห์ พยายามทำเสียงใหญ่ๆด้วย ยิ่งขำเข้าไปใหญ่แต่พี่กันต์ไม่สนใจครับ เรื่องด้านเรื่องทนนี่ยกให้ไป
สรุปก็คือ ผมพาไปหยอดตู้บริจาคในวัด เจอพระกำลังจะกลับกุฏิพี่กันต์ก็เลยขอเข้าไปกราบพระหยอดตู้บริจาค ก็ตามสไตล์ป๋าๆครับ หย่อนแบงค์เทาๆ ผมมันคนงบน้อย แบงค์ยี่สิบพอ ตอนทำบุญกราบพระก็ดูเป็นคนดี ไม่มีรัศมีจังไรแล้วก็น่าเชื่อถือดีครับ
.....................................................................................3-10-2012
เรารู้ว่ามันสั้น มันไม่ปะติดปะต่อ และมันมาแบบมึนๆ แต่เราอยากเอามาให้ก่อน เป็นคำขอโทษที่ให้รอกันเป็นชาติ(ถ้ายังมีคนรอ) ขอบคุณมากๆนะที่มาถาม มาทัก มาทวงกัน เกือบได้ปิดเทอมแล้วอีกนิดเดียว ฮิฮิ
รักนะจุบุ :กอด1:
-
มาแค่นี้ก็ปลื้มและจ๊ะ
รอปิดเทอมจัดเต็ม
-
แค่นี้ก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ คิดถึงพี่กันต์กับธามเสมอ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะค่ะ จะรออ่านตอนปิดเทอม อิอิ :)
-
นึกว่าตาฝาด :pig4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดไม่ปะติปะต่อไรไม่รู้ล่ะกรี๊ดดดไว้ก่อนอ๊ากกกก โฮกกกกมาแล่วๆๆๆๆๆ
-
ยังคงความตลกเหมือนเดิมเลยอะพี่กันต์
ถึงจะสั้นแต่ก็ทำให้เราเขินได้ มุดผ้าห่มตะกุยหมอนกันเลยที่เดียว แอร้ย
พี่กันต์ยังคงคอนเซปเดิมเป๊ะเลยอะ กันจังไร 555555
คิดถึงคนเขียนมากกกกเลยค่ะ เย่ๆจะปิดเทอมแล้ว จะได้นั่งรอนอนรออ่านเหมือนเดิมและ ฮิฮิ
:กอด1:
-
ดีใจ มีตอนสั้นๆพอให้หายคิดถึง
ตอนนี้พี่กันต์ดูมึนแอนด์เบลอเล็กน้อย
หึๆ ทำบุญร่วมกัน กับธามก็จะเจอกัน(ต์)ทุกชาติไปใช่ป่ะ
รอคนเขียนได้เสมอจ้ะ
-
ดีค่ะ ทำบุญร่วมกันจะได้อยู่ด้วยกัน
-
:mc4: กรีสสสสสสสสสสส ดีจายมว๊ากกกกกกกกกก ขอบคุณที่มาต่อค่ะ :กอด1:
-
ถึงจะสั้นและไม่ปะติดปะต่อก็เถอะ
แต่ดีใจมากกกกกกกที่ได้อ่านค่า
-
ตามอ่านทันแล้ว สนุกมาก ๆ เลยค่ะ
ธามฮามาก พี่กันต์น่าร๊ากกกกกก
คู่หมิง-นาย ก็น่ารักค่ะ .... รออ่านต่อนะคะ ^^
-
เหนแล้วแทบกรี๊ดดีใจเว่อร์ :impress2:
ขอบคุณมากค่ะ
-
คิดถึงพี่กันต์โคตรๆอะ อิอิ :impress2:
-
หมอธามมมมม พี่กันต์จังงงงงงงงง
คิดถึงงงงงงงงง
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_012_cactus.gif) เห็นว่าอัพแล้วตกใจ นึกว่าตาฝาด
ในที่สุดพี่กันต์กามเข้าเส้น ก็มาให้หายคิดถึง แม้มันจะมีนิดเดียวก็เถอะ
-
คิดถึงพี่กันของคนอ่าน (ชะอ้าว!!!)
มาน้อยไม่ว่าจ้า
เพราะคนอ่านรอได้ตลอดดดดดดดดด
:กอด1:
-
ยิ่งกว่าถูกหวย
-
รอนะรออยู่ ว่างเมื่อไหร่ก็แวะมาเติมบ่อย ๆ ละกัน
คิืดถึงเหล่าชายฉะกันในเรื่องนี้ :haun4:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ว่ายังมีคนรออยู่ :กอด1:
-
ขอบคุณนะคะ :pig4:
รอคนเขียนปิดเทอม จะได้อ่านแบบจุใจแล้ว :mc4:
-
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เปิดมาเจอรื่องนี้อัพ กรีดร้องลั่นตึกเรียนเลย 5555 :sad4:
ขอแว้บไปอ่านก่อนจ้าาา
-
ถึงแม้จะมาไม่กี่บรรทัด แต่หวานนนนนนนนมากค๊า
พี่กันต์หวานตลอดดดดดด ชอบจริงๆผู้ชายคนนี้ :m3:
ส่วนน้องธามหุบยิ้มไม่ทัน เพราะปลื้มที่มีแฟนน่ารัก อิจฉาน่ะตัว
+ เป็ดค่ะ.. ขอบคุณคนเขียน ที่มาต่อให้หายคิดถึง >.<
-
มานิดเดียวก็หายคิดถึงแล้วนิดนึง แต่ถ้ามาเต็มนะอาการจะเหมือนน้องธามเลยยิ้มอะไรนักหนา :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกก รอมา 1 เทอมเต็มๆ มาแค่นี้เราก็หัวใจพองโตแล้วววววว
-
พี่กันต์จัง อยากเห็นตอนพี่กันต์น่ารักตอนเขินมั่ง
แต่ที่สำคัญ คือคิดถึงหมิงนายที่สุดดดด
-
มาแค่นี้ก็ดีใจมากแล้วค่ะ
ตอนเห็นมาอัพนี่น้ำตาคลอ นี่บอกเลย
ขอให้ปิดเทอมเร็วๆนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
นึกว่าจะไม่ได้อ่านซะแล้ว
:sad4:
-
แอร๊ย มาตั้งเยอะแล้วคะ แค่นี้ก็มีน้ำหล่อเลี้ยงใจให้คนอ่านรอคอยต่อไปอย่างชุ่มชื้นแล้วคะ!!!
คุณคนแต่งรู้ไหมคะ เราคิดถึงพี่กันต์บ่อยมากถึงมากที่สุด เจอZ4ทีก็นึกถึงที แล้วเราเจอบ่อยเสียด้วย!แถมบางทีเจอแค่BMก็คิดถึงแล้ว!!!คุณทำเราอาการหนักนะเนี่ย!!!
-
เย้ๆ ได้อ่านตอนพิเศษแก้คิดถึงก็ยังดีค่ะ
เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย !!
-
คิดถึงมาก ^_^
-
นี่ขนาดแค่เบาๆนะ ยังฟินขนลุกกกก :impress2:
รอ รอ รอ รอ กรี๊ดดดดดดดด :z3:
-
เย้ๆๆ กลับมาแล้ว :mc4:
รอฉบับเต็มนะครับ
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกก !!!!
ดูจะเป็นคำติดปากธามไปแล้วนะ ไอ้พี่กันต์จังไรเนี่ย 555555
-
โฮกก มาให้ชื่นใจ~~~~~~
-
แทบไม่เชื่อสายตา ตอนพิเศษมาจริงๆด้วย :z2:
เนื้อเรื่องไม่ปะติดปะต่อเราไม่ว่า เราอ่านได้หมด
เพราะความสนใจเราอยู่ที่พี่กันต์จัง(ไร)กับน้องธาม
ไม่ได้เจอหนุ่มๆเป็นเวลาเนิ่นนาน ยังหล่อเหมือนเดิม
บทสนทนาเหมือนไม่มีอะไร ประเด็นคือหาที่ทำบุญ
คำพูดก็ไม่ได้หวานกินใจ ออกจะเบลอๆเหมือนพี่กันต์
แต่ทำไมเราเขิน โฮ้ยยยย คิดถึงเรื่องนี้ที่สุดดดดดด
แม้ไม่ได้เรียนแล้ว เราก็อยากให้ปิดเทอมเร็วๆ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อ๊ากกกกกก พี่กันต์มาแล้วว
และเราเขินทุกมุกที่พี่กันต์หยอดเลย 555
-
เย้ๆๆ มาแว้ววววว คิดถึงจังเลยย :sad4: :sad4: :sad4:
จะรอนะค๊ะ :L2: :L2:
-
มาต่อบทพิเศษแบบนี้ คนเชียนน่ารักจังเลย
-
ธามมาเเล้วๆ :o8:
-
มิน่าเมื่อคืนฝันดี ตื่นมาได้เจอหนุ่ม ๆ นี่เอง
ธามจ๋ารักกัน รักกันต์นะ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
คิดถึงมากกกกกกกกกกกก อยากอ่านอีกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เห็นอัพปุ๊บรีบกดเข้้ามาแทบจะทันที อย่างคิดถึงอ่า หมอธามเนี่ยย ฮ่าๆๆ
มาแค่นิดหน่อยให้ชุ่มชื่นหัวใจ อิอิ
รอตอนต่อไปอยู่นะคะะะ สู้ๆ ค่าา :L2:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ มาแล้วววว
เย้ๆๆๆๆ ดีจายยย
-
:z2:
มีความสุขกันไปสอบ มาสั้นๆแต่ก็ดีใจมากกกก
ปิดเทอมเจอกันนะคะ!
-
ได้แค่นี้ก็ดีใจแล้ว
พอกรุบกริบให้หายคิดถึงเนอะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
ปิดเทอมเจอกัน! ^^
-
เย้ๆ ได้อ่านตอนพิเศษด้วย
คิดถึงหมอธาม กับ พี่กันต์จัง(ไร) มากๆ
ยังรอคุณนายฟาร์มจระเข้อยู่นะ
-
อารมณ์พี่กันต์ตอนนี้ที่รู้สึกเซ็งๆซวยๆนี่เป็นอารมณ์เดียวกะคนเขียนป่ะเนี่ย สู้ๆน้า
มาให้หายคิดถึงไปนิดเดียวเอง อยากหายคิดถึงเยอะๆ
-
555555 ธามก็คงคอนเซปต์ปากแข็งตลอดดดดดดดดดดดด
รอตอนต่อไปจ้า :L1: :L1:
-
ในที่สุด ๆ ก็มาต่อแล้วววววววววววววววววววว
คิดถึง ธาม ที่สุดเลยอ่ะ
จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะค้าาาาาาาาาาาา
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กลับมาให้อ่านแล้วดีใจมากเลย
-
มาเขียนยั่วให้อ่านแล้วจากไป ;P
รอตอนต่อไปจ้า
-
เราคิดถึงเรื่องนี้มากกกกกก โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เฝ้ารอวันคนเขียนจะมาต่อ นานแค่ไหนก็จะรอ แต่อย่าเลิกแต่งไปก่อนละกันเน้อ ^^ สู้ๆจ้า
-
บร๊ะ!!!!
:z1:
-
น่ารักจังเลยค่า คิดถึงเรื่องนี้จังเลย
รอคนแต่งอยู่นะจ้ะ
-
เห็นหัวข้อเปลี่ยน เลยลองแวะเข้ามาดู..
-
โอ้ยยย ไอพี่กันต์จัง มาแค่นี้ก็น่ารักแล้ว จังไม่เปลี่ยนแปลงเนาะ
คิดถึงงงงง รอปิดเทอมนะคะะ ^^
-
สนุกมากกกก :กอด1:
คิดถึงเชฟฟฟฟ 555555555555555+
-
เย้ๆๆๆๆ
-
รออออออ
-
ดีใจมากๆตอนเห็นอัพเดตว่าพี่กันต์จังสุดที่รักมาแล้ว
ตอนแรกนึกว่าตาฝาดซะอีก
ตอนนี้ปิดเทอมแล้วหรอครับ ผมยังสอบไม่เสร็จเลย
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
รอค่ะ เข้าคิวรออยู่น้านนาน นาน
มาต่ออีกนะนะนะ
-
ดีใจจัง ในที่สุดก็ได้อ่านนิยายน่ารัก น่ารัก อีกครั้ง หลังจากที่คอยนาน :t3:แต่ก็เต็มใจรอคนคนแต่ง
คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์ :กอด1:
คิดถึงคนแต่งมาไวไวนะ :pig4:
-
แล้วมาอีกนะคับ
-
:monkeysad: คิดถึงงงงงงงงงงง
คิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงคนแต่งมากกกกกกกกก
ไปทำบุญวัดไหนอ่ะ จะไปทำมั่ง จะได้ทำบุญร่วมกับพี่กันต์ ครุคริครุคริ :-[
มานิดมาหน่อย มาพอให้มันหล่นใส่น้ำดังต๋อม (?) คนอ่านก็พอใจ ได้รู้ว่าคนแต่งยังคิดถึงกันมั่ง
แปลว่าปิดเทอมแล้ว จะเอานิยายมาสาดใส่กันเลยใช่มิ อิอิ รอจ้า
-
คิดถึงพี่กันน้องธามมากๆๆๆ :กอด1:
-
อร๊าย~ อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังค่ะ><!!!
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คู่นนี้จะน่ารักไปไหนนนนนนนนน :-[ :m25:
-
ของคุณภาพรอแค่ไหนก็ได้รีบกลับมานะคะ
-
สั้นยังไม่ัทันหายคิดถึง คิดถึงกว่าเดิม 555555555555555555
คนเขียนไปดูกระทู้เซ็งเป็ดอวอร์ดยัง เรตติ้งเรื่องนี้แรงพอดูเลยนะ
พี่กันต์ติดหลายโพลอยู่ 555555 -//-
“ทำไง” จะไปวัดเหรอ ใส่บาตรนี่จะตื่นทันไหน พระโปรดถึงหรือเปล่า
หรือปล่อยปลาปล่อยนก หรือจะบวชไปเลยดี ให้ธรรมะขัดเกลาความจังไรลงไปบ้าง พี่จะทำอะไรครับพี่ :laugh:
“ก็โกรธดิ พี่รักธามนะไม่โกรธได้ไง”
“เออนี่ไง” ....ธามก็รักพี่กันต์ ไม่โกรธได้ไง
"เออนี่ไง" ...แม่งน่ารักกันขนาดนี้ไม่โหวตให้ได้ไง -//- ฟินตายลงตรงนี้
ขอบคุณขอบคุณคนเขียน รออยู่เสมอ ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งไป
อัพแปปเดียวเม้นพุ่งไปสามหน้ากว่า ของเค้าดีจริงๆ 555555555
-
แอบหวานกันอยู่เบาๆนะ คู่นี้ 5555+ :กอด1:
ฮา พี่กันต์อ่ะ :jul3:
“ตอนนี้มีทำบุญที่ไหนได้บ้าง อะไรที่ดูสงบๆหน่อย” ตอนนี้ที่พี่กันต์ว่าคือ 2ทุ่มครับ พระก็ต้องจำวัด ต้องนอน ไม่ใช่เซเว่นนะครับ นึกจะเข้าตอนไหนก็เข้า
แต่ธาม แอบหึงน่ารักนะเรา :o9:
“ถามจริงถ้าพี่ไปเที่ยวที่แบบนี้แล้วนอนกับคนอื่นธามจะโกรธพี่ไหมอ่ะ” ถามควายๆ
“ถ้าธามทำแบบนั้นบ้างพี่กันต์จะโกรธไหมล่ะ” เออ ถามมาได้ ไม่แค่โกรธด้วย เลิกคุยแม่ง หน้าก็ไม่อยากจะมอง
-
คิดถึง
.
.
.
.
ปล.เรียนที่ไหนนะ จะไปวางระเบิด ได้ปิดเร็วๆ 55
-
โอ้โห พาไปทำบุญ
-
ยังรอนะคะ คิดถึงม๊ากกกก :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: เพื่อนมาบอกในทวิต นึกว่าจะโดนอำเล่นๆ เปิดมานี่นึกว่าตาฝาด พี่กันต์มากแล้ววววววววว :a5:
ส่วนตัวคิดว่าคนเขียนแต่ไม่งงนะคะ คิดว่ามันเป็นเอกลักษณ์ของคนเขียนเลยอ่ะ o13 o13
พี่กันต์ยังคงคอนเซ็ปเดิม :jul1: ธามยังน่ารักเหมือนเดิมตลอดดดดดด :-[
//รอได้ค่ะ รอมาทั้งเทอมรออีกนิดให้คนให้เขียนปิดเทอมแล้วมาอัพแบบเต็มสตรีมเค้าเต็มใจรอ :กอด1:
-
มาสั้นๆดีกว่าไม่มา 5555 ยังไงก็ยังรอนะคะ คนแต่งสู้ๆ o13
-
เข้ามาลงชื่อคิดถึงน้องธามด้วยคน ..... ดีใจที่ได้อ่านเรื่องคั่นเวลา
กันต์กับธาม ยังน่ารักเหมือนเดิม
รอคนเขียนนะคะ สู้ๆๆๆๆๆ :L2:
-
พี่กันต์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โหยหวนมากกกกกกกกกกกกก คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กำลังอ่านหนังสือไม่จบ เป็นกำลังใจอย่างดีเลยค่ะ ขอบคุณมาก ><
-
แค่เห็นตอนใหม่ก้อดีใจแล้ว
สู้ๆนะอีกนิดปิดเืทอมแล้ว
-
อร๊ายยย
มาต่อ พอชื่นใจเจ้าค่ะ o13
-
กรี๊ดโฮกกกก มาแล้นมาเเล้น
มากระตุ้นเตือนความต้องการ(อ่าน)
แล้วเราก้อยากอ่านตอนต่อไปอีกละ เฮ้อ
-
หุหุ พี่กันต์ก้อยังหยอดธามเหมือนเดิม
-
คิดถึงพี่กันต์กับน้องธามมมมมมมมมมม
-
กันต์ธามยังน่ารักกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย
-
ตอนแรกเปิดค้างไว้ กำลังจะอ่านใหม่รอบสอง
แต่พอรีหน้าเพจปั๊บ เฮ้ย!! นิยายอัพอะ ดีใจๆ อ่านตอนพิเศษก่อนแล้วค่อยกับไปอ่านใหม่อีกรอบ :impress2:
รอคนเขียนปิดเทอมนะครับ สู้ๆนะ
-
“เอะอะก็ไล่ เอ้อ ใช่ดิ คนไม่ได้เป็นอะไรกัน”
:-[
-
มาแค่นีก็ดีใจมากแล้วค่ะ
โชคเอในการสอบนะคะ :กอด1:
-
ตามมาจากน้องซอง ￣ε ￣
พี่กันต์เหมือนจะไฮโซแต่ก็เหมือนจะติสท์มิใช่น้อย
คนนี้มีอีกบอกเราด้วย...จะรีบไปต่อแถว
-
จะรอต่อไปนะคะ
อย่างน้อยก็มาต่อนิดนึง ให้ชื่นใจกันบ้างละ
กิสสสสสส
-
ขอสารภาพเลยค่ะ ว่าเห็นเรื่องนี้มานานมากกกกกก
แต่กลับเพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน
อยากจะทึ้งหัวตัวเองสุดๆว่าฉันมัวทำอะไรอยู่
ทำไมถึงเพิ่งมาอ่าน โอยยยย ชอบมากกกกกกกกกกค่ะ
ชอบพี่กันต์สุดๆ ชอบหมอธาม เชฟหมิง พี่นาย เจ๊แป้ง
ชอบทุกๆตัวละครเลย และแน่นอนชอบคนเขียนด้วยนะคะ
แต่พี่กันต์ได้ใจเราสุดละนะ รักมากเลยผชคนนี้
อ่านแล้ว อยากจะกรีดร้องขอเป็นคู่แข่งกับหมอธามเลย ฮ่าๆ
ใครบอกผญชอบคนเลว เราคนนึงขอเถียงเลยว่าเราชอบคนดี
โดยเฉพาะคนดีๆอย่างพี่กันต์ >.< อ่านแล้วอิจฉาตาร้อน ฮี่ๆ
ยังไงจะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ
-
สั้นๆแต่กระชุ่มหัวใจ~~
-
แค่นี้ก็ดีใจแล้วค่ะ..หายคิดถึงไปเยอะเลย
-
5555 เห็นจำนวนตอนแล้ว บอกได้เลยว่า ธาม เป็น นายเอกที่รักษาจิ้นเอาไว้ได้นานทีเดียว
-
คิดถึงพ่อหมอหมากมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนเห็นว่ามาต่อนี่นึกว่าฝันไป (เชื่อเถอะว่าไม่ได้โม๊) :z2:
ตอนพิเศษมาแบบสั้นๆแต่น่ารักกรุบกริบ
พี่กันต์ยังคงขยันหยอด และธามยังคงปากหนัก
รอตอนต่อไปเด้อจ้า :mc4:
-
คือแบบย้อนไปอ่าน หลายตอน เพื่อระลึกชาติ :a5:
รีบมานะคะ จะ 60 ตอน ยังไม่มี NC โผล่มาเลยยยยยยยยยยยย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่กันน้องธามมมมมมมม พี่กันน้องธามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
โอย ตลอดๆอ่ะคู่นี้ ความจังไรไม่มีเปลี่ยน
รอตอนต่อไปนะคะ คนเขียนสู้ๆค่า
-
เพิ่งเข้ามาอ่านตอนล่าสุดเดี๋ยวจะย้อนไปอ่านตอนแรกๆนะคะ
สนุกดีค่ะ
-
เย้ ในที่สุดก็ตามอ่านทัน 555555 รอฉากหวานๆอยู่นะคะ :-[
-
คิดถึงพี่กันต์จังไรกับน้องธามหมอหมา
เชฟหมิงต่างด้าวพี่นายจอมโหด
-
คิดถึงพี่กันต์และหมอธามมากๆ
แต่รออยู่เสมอนะคะ
-
ตอนแรกนึกว่ามองผิด...........................
เป้าหมายกลับมาอัพแล้วววววววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดด
โอยยยยย ถึงจะเป็นตอนพิเศษสั้นๆก็หายคิดถึงจริงๆค่ะะ ทั้งธามทั้งพี่กันต์น่ารักทั้งคู่!! :impress2:
คิดถึงคนเขียนมากๆค่ะ สู้ๆนะคะ รออยู่เสมอค่ะ :กอด1:
ปล. ซุ่มอ่านมานานมากกกกกกกกกกกก แต่เพิ่งได้สมัครเล้าเป็ด ได้เม้นครั้งแรกค่ะ 5555
-
ถ้ารถเป็นรอยคงไม่ได้ขายตัวใช้หนี้อย่างเดียวอ่ะ
อาจต้องขายตัวใช้หนี้และใช้ชีวิตร่วมกับเจ้าของรถด้วยแน่ๆ ><
ไอ้เรารึอยากจะตะโกนบอกดังๆว่าหนูหลงพี่กันต์โคตรๆเลยค่ะ แต่พี่เขาก็คงไม่อยากฟัง
เพราะเราไม่ได้เป็นหมอหมาๆ หน้าใสๆ ใจโฉดๆ? ไม่ได้เป็นหลานร้านทอง และที่สำคัญไม่ได้ชื่อธาม!!! :m8:
เฮ้อ เสียดายยยย แอบหนีไปฝากตัวเป็นศิษย์เจ๊แป้งก็ได้
(ชะรอยว่าอนาคตน่าจะได้อยู่สำนักเดียวกัน Y Y )
ยังจีบกันได้น่ารักอย่างทุกครั้ง อ่านแล้วต้องปากจะฉีกแบบหมอธามไปก็หลายทีอยู่
จนถึงตอนปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ 555
จีบกันไปนานๆนะคะ ชอบบบบบบบ (แต่แบบนี้ยังเรียกว่าจีบอยู่ไหม เพราะธามก็รักพี่กันต์ไปแล้วนี่นะ)
รอพิเศษแบบหนักๆตอนยาวๆอ่านไปสามวันแปดวันอะไรอย่างนี้นะคะคนเขียน :laugh:
คิดถึงม้ากมาก
:จุ๊บๆ:
-
่ :pighaun:พี่กันต์น่ารักอ่ะ
-
คิดถึงคนเขียนนนนนนนน
-
คิดถึงพี่กันต์จังและหมอธามมากกกกกกก
มาแค่นี้ก็ชุ่มชื่นใจและ ใกล้ตายกะงานT T
ขอบคุณมากฮาฟฟฟ
-
สนุกอะชอบๆ **
-
อ่านแบบรวดเดียวเลย 55555555
ชอบธามอ่ะ นิสัยน่ารัก อยู่แล้วสนุก เฮฮา ชอบๆ
ว่าแต่ เมื่อไรพี่กันต์จะพาไปเจอแม่กันน้า 55555
แล้วนายจะ.....กับเชฟหมิงป่าว
หนึ่งกับพี่ภูจะมีซัมติงวรองกันรึไม่
รอลุ้นค่ะๆ
-
เพิ่งเคยอ่านน
อยากบอกว้าปลื้มพี่กันต์มากกกกกก
-
ตกใจคิดว่าผีหลอก คนเขียนมาต่อแล้วววววววววววววว :really2:
เขียนอะไรมาก็อ่านหมดแหละ
คิดถึงกันต์ ธาม หมิง นาย เจ้แป้ง
-
คิดถึงงงง มาแล้วววววววว
จะได้อ่านต่อแล้วววววววว
-
ยังรออยู่จ้าา มาช้าไม่กลัว กลัวไม่มา
-
Vote เซ็งเป็ดเป็นกำลังใจให้กันค่าาา สู้ๆ :mc4:
-
จะมาแค่ไหนก้อไม่สำคัญหรอกค่ะ
พี่กันย์น่ารัก เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ เสื่อมยังงัยก้ออย่างงั้นเลยทีเดียว
หมอธามน่ารักขึ้นเยอะเลยนะ เฝ้ารอคนเขียนต่อไป
จะนานแค่ไหนก้อรอเสมอคะ....... ^^
-
ดีใจสุดๆ เลย
คิดถึงมากๆ อ่ะ
-
ตกใจมากกกกกกกก o22
แต่ก็ดีใจฮ่าๆ :mc4:
มาสั้นๆมาน้อยๆ แต่น่ารักเช่นเคย
รอตอนเต็มๆค่ะ
-
58
คำถาม
……………………………………………………………………………………………………..
วันทำงานอีกหนึ่งวัน วันที่ต้องเอาความรู้ กับแรงงานไปแลกเงินมา ผมเดินหาวปากกว้างลงมาที่ล็อบบี้คอนโด เสื้อกาวน์ของคลินิกพาดอยู่กับไหล่ ผมเรียกเชฟหมิงที่นั่งรอผมตามเคย ช่วงนี้ผมไปส่งเชฟขึ้นบีทีเอสไปทำงานเป็นทางผ่านประจำระหว่างที่รอรถคันใหม่ของเชฟ เหมือนผมนอนไม่พอทั้งๆที่นอนพอแล้วทั้งคืน ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน พี่หมิงลุกขึ้นเดินตามผมไปลานที่ลานจอดรถหน้าตาสดชื่นตามประสาคนตื่นเช้าเป็นนิสัย นิสัยที่ผมทำแทบไม่ได้
“เป็นไง” คำถามทักทายที่ไม่รู้ว่าจะจงใจถามเรื่องไหนกันแน่ถูกถามขึ้นเมื่อผมเริ่มสตาร์ทรถ เป็นไงในที่นี้หมายถึงอารมณ์ของผม หรือเรื่องสุขภาพที่ผมรู้สึกเจ็บคอนิดๆแบบไร้สาเหตุ หรือเรื่องอื่นๆอีกมากมายที่คนอย่างพี่หมิงจะสรรหามาถาม
“ก็ดี เจ็บคออ่ะ กินไรดีจะได้หายไวๆ” คำตอบกว้างๆของผมไม่ได้เจาะจงเรื่องใดเป็นพิเศษเช่นกัน ก็ดีในทุกเรื่องๆ อารมณ์ สุขภาพ เรื่องงาน รวมถึงเรื่องอื่นที่รู้ๆกัน ก็ดี จนรู้สึกไม่แน่ใจ
“เอ้า เป็นหมอมาถามพ่อครัวมันจะได้ไหมล่ะ” เออก็ถูกของพี่หมิง แต่นี่หมอหมาไม่ถนัดรักษาคนยิ่งโดยเฉพาะตัวเองยิ่งไม่อยากรักษา
“นึกว่ามีอาหารสูตรลับกินแล้วหาย”
“ไม่มีเว้ย แล้วกันต์เป็นไง” คราวนี้เสียงถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่จงใจแหย่ผมเต็มที่ จะให้ตอบว่าไงล่ะ
“เหมือนเดิม อย่างที่เคยเห็นนั่นแหละ” ผมยังคงตอบแบบกว้างๆ ต่อไป เรื่องแบบนี้ ไม่อยากจะตอบเลย อาย เขิน ไม่รู้เป็นบ้าอะไรทั้งที่ปกติค่อนข้างจะหน้าหนาหน้าทนเรื่องความรัก แต่คราวนี้ ใครแหย่อะไร สมองผมคิดไปโน่น
“จริงดิ” แน่ะ ยังถามต่ออีก
“ถึงแล้ว” ผมหันไปพูดตัดบทกับพี่หมิง จอดรถริมฟุตบาท โบกมือบ้ายบายให้เชฟต่างด้าวพร้อมรอยยิ้มอย่างผู้ชนะที่รอดพ้นเกมคำถามตอบยาก เชฟหมิงขยับปากบ่นขมุบขมิบก่อนเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปตามฝูงชนผู้เร่งรีบในยามเช้า บ่นได้บ่นไปเหอะพี่ เอาเลย ผมไม่ได้ยิน
อีกครึ่งชั่วโมงก็ฝ่ารถติดชวนหัวเสียมาถึงคลินิก คลินิกยังไม่เปิด แต่เห็นผู้ชายตัวโต กล้ามโต กับรอยสักทั้งแขนมายืนพิงรถมอเตอร์ไซค์ฮาเลย์คันใหญ่อยู่หน้าคลีนิค มีกรงคลุมผ้าวางอยู่ข้างๆ ผมว่านี่อาจจะเป็นผู้ปกครองของคนไข้รายแรกของวันก็เป็นไปได้ ขับรถไปจอดหลังคลินิกก็เดินเข้ามาเจอหมอยศกำลังนั่งดูข่าวอ้าปากหวออยู่หน้าทีวี
“เฮ้ย เห็บหมากระโดดใส่ปากแล้ว” ผมย่องไปด้านหลังแล้วก็เอาเท้าเตะขาเก้าอี้หมอยศจนเจ้าตัวสะดุ้งเฮือก หุบปาก มองหน้าผมอย่างมาดร้ายตามสไตล์สัตวแพทย์จิตๆอย่างมัน
“มึงเงียบๆ ซิกุกำลังดูข่าว” พิลึกครับ ดูข่าว ผมเงยหน้าขึ้นไปมองจอโทรทัศน์ที่หมอยศกำลังดูอยู่ มันเป็นโฆษณา ข่าวตรงไหน สาวขาสวยกำลังทาครีมเลยเนี่ย
“ข่าวไหนของมึง ข่าวมึงอยู่บนต้นขานางแบบเหรอ นั่นแถวบ้านกุเรียกขาวนะไม่ใช่ข่าว” หมอยศยกนิ้วกลางให้ผมอย่างไม่คิดจะหันมองหน้ากันก่อน แล้วถอนหายใจเฮือก
“ข่าวตัววิ่งเว้ย เรียนจบป่ะเนี่ย หมอเถื่อน มึงซื้อปริญากับใบประกอบวิชาชีพใช่ไหม สมงสมองแม่งคิดแต่เรื่องเหี้ยๆนะมึงอ่ะ” ว่าไปนั่น นี่แค่ไม่รู้ว่าอ่านข่าวตัววิ่งยังโดนขนาดนี้ ถ้าผมเกิดโง่เรื่องอื่น มันคงด่าผมว่าขายชาติ
“แหม กุขอโทษนะ” ผมประชดมัน
“ไม่เป็นไร มึงไม่สำคัญ” ไม่พูดเปล่า ยังมีการยกมือขึ้นโบกอย่างไม่ใส่ใจ ไอ้เหี้ยยศ สักวันเหอะ แม่งจะเอางูไปปล่อยในรถมึง ผมไม่สำคัญสำหรับมึงแต่ก็น่าจะสำคัญกับใครสักคนล่ะวะ ไม่ง้อมันแล้ว ผมเข้าไปเคลียสมองพร้อมรับศึกสัตว์เลื้อยคลานสยองโลกดีกว่า เดี๋ยวคลีนิคก็จะเปิดแล้ว
“หมอธามคะ คนไข้มารอแล้วนะคะ” พี่ลินเจ้าหน้าที่ประจำเคานเตอร์เก็บเงินยิ้มหวาน
“พี่โหดน่ะเหรอ” ผมพยักหน้าไปทางประตู ที่มองออกไปก็เจอกับพี่โหดรายเดิมยืนรอคลีนิคเปิด
“งูนะหมอ”
บอกแค่งู ครับ แต่ประเด็นคืองูหลามตัวใหญ่มาก ขอเน้นว่าใหญ่เหี้ยๆ ยาวเกือบสองเมตรได้ เป็นสัตว์เลี้ยงที่เหมาะกับพี่โหดแบบไม่มีอะไรจะเหมาะไปกว่านี้ หมอคนอื่นกับเจ้าหน้าที่ไม่มีใครมาช่วย อย่างแรกพี่โหดแกเคราเฟิ้มรัศมีหน้าเกรงขามอย่างไม่น่ายุ่ง ข้อสองกลัวงูกันทั้งนั้น เพราะนอกจากผมกับหมอยศก็ไม่มีใครพิสวาสสัตว์ชนิดนี้ ดูจากสภาพภายนอกแล้วติดเชื้อเป็นแผลพองๆ อาจจะลอกคราบไม่สำเร็จก็เป็นได้ ผมเปิดกล่อง ใส่ถุงมือยางลากงูออกมาวางบนโต๊ะตรวจ พี่โหดเลื่อนประตูปิดตาม ทั้งห้องเหลือผม พี่โหดและงู
“มันเป็นไงมาไงล่ะครับเนี่ย” ผมดันแว่นขึ้น บีบปากงูให้อ้าออก ข้างในก็มีแผลพองด้วย
“กุ้งกิ้งเขาโดนหนูกัดน่ะครับ ไม่รู้มาจากไหน ยังไง แล้วก็ติดเชื้อ ผมเอายาแต้มแล้วแต่ไม่ดีขึ้นเลยหมอ” ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มให้พี่โหด งูหลาม ยาวสองเมตร ชื่อกุ้งกิ้ง กิ้งมากพี่...
“ก็น่าจะติดเชื้อจากหนูแหละครับ เดี๋ยวผมทำแผลนะ จะฉีดยาให้”
“ไม่ตายใช่ไหมหมอ”
“ไม่ตายครับ ถ้าไม่ปล่อยมันทิ้งอดอาหารแล้วก็เอาไม้ทุบมัน ก็ไม่ตายครับพี่” เข้าใจอารมณ์คนพามารักษาว่าเขาก็ห่วงแต่สำหรับหมออย่างผมที่เจอมานับไม่ถ้วน มันรอดแน่ครับแบบนี้ ทีงูพี่กันต์สภาพโคตรวิ่นฝีมือไอ้หมาสี่ตัวยังรอดเลย
“แน่นะหมอ” สายตาพี่โหดมองมาเหมือนจะปรามว่าหมออย่ากวนตีน แต่ก็ยังพอจะให้เกียรติในฐานะผมเป็นหมออยู่บ้าง
“เอาขี้มาปาหมอเลยครับ ถ้าทำตามที่หมอบอกแล้วมันตาย” เผลอพูดหาเรื่องตัวเองไปแล้วไง เกิดตายห่าจริงสงสัยพี่แกขับรถดูดส้วมมาราดแน่ไม่แค่ปา พี่โหดยิ้มแห้งๆจนหนวดกระตุก
“หมอเคยรักษางูไหม” นั่นไง เกิดอาการไม่เชื่อใจกัน ตั้งแต่โกนหนวดโกนเคราแล้วตีหน้าซื่อคนไข้ถามประจำครับว่าผมถนัดด้านสัตว์เลื้อยคลานจริงหรือ หน้าผมอาจจะไม่ให้แต่ก็ใจรักในสายงานด้านนี้นะครับ
“ถนัดไม่ถนัดเพื่อนก็เรียกว่าหมอเหี้ยน่ะครับ สัตว์เลื้อยคลานผ่านมือผมหมดครับคลีนิคนี้” ถ้าไม่บังเอิญติดสัตวแพทย์ผมอาจจะได้เป็นตลกนะ พี่โหดหัวเราะเบาๆ เบามาก จนเหมือนคำราม เอาเป็นว่าผมจะตั้งหน้าตั้งตารักษางูโดยไม่กวนตีนเจ้าของงูอีกต่อไปเพื่อรักษาชีวิตทั้งงูและผม ไม่เหมือนเจ้าของงูตัวรุ่งริ่งครั้งโน้น ที่เหมือนจะเป็นฝ่ายกวนจนผมต้องเงียบเองซิน่า
ผมฉีดยาให้กุ้งกิ้งงูหลามเผือกตัวยาว สอนพี่โหดทายาให้งู พี่โหดแกก็ถามไปเรื่อย จนทำแผลอเสร็จเขียนใบสั่งยาให้เสร็จก็เป็นตากล้องถ่ายรูปพี่โหดคู่กับงูอัพลงโซเชียลเน็ตเวิร์ค เอาเป็นว่าใช้กันคุ้มเงินที่จ่าย
“ขอบคุณหมอ นี่มีเมียยังเนี่ย หน้ายังเด็ก” คิดเอาแล้วกันครับว่ารักษานานขนาดไหน นานจนพี่โหดแกถามเรื่องชีวิตคู่ผม
“ยังครับ ตอนนี้กำลังชิล” ผมตอบกลั้วหัวเราะ ไม่มีหรอกเมียก็ตอนนี้อยู่กับพี่กันต์ก็ชิลดี ยังไม่ได้เป็นอะไรก็ขอนับว่าเป็นรุ่นพี่ที่ผมรักและเคารพไปก่อนแล้วกันนะพี่กันต์
ใกล้เที่ยงท้องร้องโครกครากอย่างไม่น่าให้อภัย รู้สึกว่าอยากลองกัดหมากัดแมวในคลินิกกินรองท้องไปก่อน คนไข้ไม่มี แต่ยังออกไปกินข้าวไม่ได้ ต้องรอเวลาพักอีกหนึ่งชั่วโมง ผมซดกาแฟรอไปก่อน เปิดแอปพลิเคชั่นแชร์รูปภาพขึ้นมา ส่องชีวิตชาวบ้านแก้เซ็งก็เจอยูเซอร์คุ้นเคยกันดี อัพรูปมาล่าสุด kanar. ที่อ่านเป็นภาษาไทยแบบเกรียนๆว่าคันอ่ะ แต่จริงๆคือชื่อ กันต์ ส่วนเอกับอาร์มันเป็นส่วนประกอบนามสกุลของพี่กันต์ รูปที่พี่แกอัพคือภาพหน้าจอแจ้งเกรดที่เลือนรางอ่านไม่ออก มีคำอธิบายใต้ภาพว่า
‘แม้หุ้นจะขึ้นเท่าไหร่ แต่เกรดนักศึกษาวิชาผมก็ยังตกอยู่ดี... ขอโทษนะนักศึกษา พี่พยายามแล้ว’
คนกดไลค์กันกระจาย มีสองสามคอมเม้นต์ทำหน้าร้องไห้ ไม่ต้องบอกก็คงเป็นนักศึกษาที่พี่กันต์สอนอย่างแน่แท้ เป็นอาจารย์ที่น่าหมั่นไส้และไม่น่าให้อภัย ผมอยากจะเขียนอะไรลงไปแต่ก็ไม่ดีกว่า เลือกที่จะนั่งยิ้มขำๆกับรูปและคำอธิบาย เลื่อนลงมาด้านล่างๆก็เจอกับไอ้หนึ่งนายธนาคารรักเด็กอีกแล้ว อัพรูปตัวเองป้อนข้าวเช้าให้หลาน ลงมาเรื่อยๆก็เป็นของคนรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง จนมาถึงรูปที่พี่กันต์อัพเมื่อคืนรูปเตียงที่เต็มไปด้วยหมอน และผ้าห่มกับหน้าเจ้าของเตียงโผล่มาอีกครึ่ง ผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งเหยิงพึ่งตื่นนอน สายตาในรูปอบอุ่นใจดีตามสไตล์ อย่างกับโฆษณาเตียงนอน
รอ ; ]
คำอธิบายรูปสั้นๆคำเดียวแต่ไม่รู้ทำไม รู้สึกคันแก้มพิลึก ความหมายแปลกๆแฝงเอาไว้ในการกระทำ เลื่อนดูคอมเม้นก็กระแสดีตามคาด ทั้งผู้หญิงผู้ชายเสนอตัวเต็มที่ บางคนก็ถามว่ารออะไร พี่กันต์ก็ตอบชาวบ้านไปตามสไตล์สองแง่สองง่าม ผมพิมพ์คอมเม้น กำลังจะกดส่งแต่ก็ลบออกไปจนหมด เปลี่ยนใจกะทันหัน ไม่พิมพ์อะไรกลับไปทั้งนั้น แค่กดไลค์เข้าไปเป็นพอละ
นั่งนิ่งสักพัก คนไข้รายต่อไปก็มาทั้งกรง ลูกแมวสี่ตัว ฉีดวัคซีน ปกติผมไม่ค่อยได้ฉีดยาลูกหมาลูกแมวแต่ก็มีในบางทีที่หมอคนอื่นไม่อยู่และบางทีก็ผมว่างอยู่พอดี ก็เลยเจอ เจ้าของฝูงแมวเป็นคุณหญิงป้าท่านหนึ่งครับ ตัดผมสั้น แต่งตัวดี มีภูมิฐาน ตามสไตล์เจ้าป้าคลั่งแมว ผมยิ้มหวานเชิญให้คุณหญิงป้านั่ง
“พาเด็กๆมาตรวจสุขภาพแล้วก็ฉีดยาค่ะคุณหมอ” เรียกเด็กๆซะด้วย ลูกแมวขนปุยสีขาวล้วนทั้งสี่ตัวครับ หน้าตาแบบแมวผู้ดีมีสกุล ท่าทางจะเชื่อง
“ลูกผสมเปอร์เซียเหรอครับ” ผมชวนคุณหญิงป้าคุย ถนัดนักล่ะเรื่องเอาใจสาวแก่น่ะผม
“ค่ะออกมาสีขาวหมด แต่อาจจะยกให้คนอื่น ป้าเลี้ยงไม่ไหวจริงๆ หมอชอบแมวไหมคะ” คุณหญิงป้ายิ้มหวาน เป็นคุณหญิงป้าสไตล์ไม่ใช่แบบหญิงป้าน่ากลัว แต่เป็นสไตล์คุณหญิงป้าผู้กุมอำนาจครับ อารมณ์เหมือนพวกCEOบริษัท คำพูดคำจาก็เหมือนเจรจาธุรกิจกับผมอยู่แบบนั้นแหละ
“ชอบหมดล่ะครับ หมา แมว นก หนู งู จระเข้” อาชีพนี้ไม่ชอบสัตว์ก็ไม่ไหวละมั้งคุณหญิงป้า ผมพูดแล้วเดินไปเปิดตู้ยาจับแมวมาเรียงคิวฉีดทีละตัว ลูกแมวสี่ตัว สบายๆมากสำหรับผม ไม่ต้องมีคนช่วย จระเข้ยังผ่านมาได้ กับแมวนี่เบาๆใสๆครับ ฉีดยาไป คุณหญิงป้าก็มองผมไป มองแบบแปลกๆด้วยนะครับ มองเหมือนพิจารณาอะไรสักอย่าง
“คุณป้ามีอะไรหรือเปล่าครับ”
“คุณหมอยังเด็กนะคะ พึ่งจบรึเปล่า”
“ครับ พึ่งจบไม่นาน” ผมตอบยิ้มๆ ผมหน้าเด็กล่ะซิ ให้ใส่ชุดมัธยมก็ยังพอเนียนได่นะครับคุณป้า
“อายุราวๆลูกชายป้าเลยค่ะ จบที่ไหนมาคะ” คุณหญิงป้ายิ้มใจดี เป็นคุณป้าที่ยิ้มเก่งกว่าป้าปกติครับ ผมก็ตอบไปฉีดยาเด็กๆสี่ตัวไป คุณป้าพยักหน้ารับแล้วก็ส่งเสียงอือออ เหมือนพอใจอะไรสักอย่าง เจ้าแมวสี่นี่ก็นิ่งให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ไอ้พวกสัตว์เลื้อยควานไม่เห็นเป็นแบบนี้บ้าง ทำไมก็ไม่รู้ ต้องพึ่งยาตลอด
“เสร็จแล้วครับ”
“เร็วจัง ว่าจะชวนคุณหมอคุยสักหน่อย” โถคุณป้า ผมไม่รับทุนการศึกษาเพิ่มนะครับ ป้าคิดอะไรกับผมรึเปล่าเนี่ย
“งั้นต้องว่าเด็กๆสี่ตัวแล้วครับ นิ่งมาก ท่าทางจะไม่ซน”
“คุณหมออยากได้ไปเลี้ยงไหมละคะ ป้ายกให้ตัวนึง ที่บ้านป้ามีเยอะมาก ลูกชายบ่นใหญ่ว่าเหมือนเป็นบ้านแมว จะแจกไปสักสามตัว เก็บตัวเดียวพอ” นั่นไง ตามสเตป ต่อให้น่ารักขนาดไหนผมก็เลี้ยงไม่ได้หรอกครับ
“ผมอยู่คอนโดครับคุณป้า เลี้ยงลำบาก”
“แหมเสียดายนะคะ”
“ครับ แต่แมวน่ารักๆแบบนี้คงมีคนอยากรับไปเลี้ยงเยอะนะครับ คุณป้ารอชำระเงินที่ด้านหน้านะครับ มีอาการอะไรผิดปกติน่าสงสัยก็ให้รีบพามานะครับ บางทีแมวอาจจะแพ้วัคซีน แต่ปกติแล้วหลังรับวัคซีนแมวจะนิ่งๆซึมๆสักพักครับ แต่ถ้านานเกินก็พามาหาหมออีกรอบนะครับ” ตอนอยู่ในหน้าที่ผมก็ดูดีมีภูมิฐานสติเต็มอยู่หรอกนะ แต่พอออกเวลางานก็เหมือนทิ้งสติเอาไว้ในคลินิก
“ป้าขอนามบัตรคุณหมอได้ไหมคะ เผื่อมีอาการอะไรป้าจะได้โทรถาม”
“นี่ครับ” ผมหยิบนามบัตรในโต๊ะส่งให้คุณหญิงป้า
“นามสกุลเพราะนะคะคุณหมอ แต่งงานรึยังคะเนี่ย” เสียงถามแกมหยอกเย้าของหญิงสูงวัยดูไม่น่าเกลียดละลาบละล้วง แต่เหมือนเป็นคำถามตามปกติของผู้ใหญ่วัยนี้ที่ชอบถามไปเรื่อยมากกว่า ว่าแต่วันนี้วันอะไร ทำไมมีแต่คนถามเรื่องแต่งงาน เรื่องแฟน
“ไม่มีคนให้แต่งด้วยหรอกครับ” ถึงมีก็แต่งไม่ได้ล่ะมั้ง
“คุณหมอก็พูดไป นี่นามบัตรป้าค่ะ” พิลึก มีแลกนามบัตรคืนด้วย แต่ผมก็ใช่ว่าจะไม่เคยเจอ ผมกวาดตามองชื่อนามสกุลที่พิมพ์เป็นภาษาอังกฤษล้วนทั้งนามบัตร เหมือนได้ยินเสียงอะไรชนหนักๆในหัว เส้นประสารทกระตุก คิ้วขมวด ลางสังหรณ์บางอย่างชักจะเริ่มส่งกลิ่นชวนผวา
นามสกุลคุณป้า... คุณป้าเป็นอะไรกับพี่กันต์ครับ...
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มรับ คำถามที่อยากถามว่าทำไมนามสกุลคุณหญิงป้าคุ้นก็ไม่กล้าถาม กลัวมันใช่ รู้ว่านามสกุลนี้เขาดัง นามสกุลนี้ตระกูลใหญ่ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าอาจจะใช่ คุณหญิงป้าหิ้วกรงแมวออกไปแล้ว เจ้าแมวน้อยตัวนึงส่งเสียงเมี้ยวๆ เหมือนจะบอกลา ไอ้ผมก้บ้าจี้โบกมือบ้ายบายให้แมวตาแป๋วที่ชะโงกหน้าลอกกรงซี่ห่างออกมา ประตูเลื่อนปิด ผมเปิดคอมทันที นึกถึงเรื่องที่เจ้แป้งพูดให้ฟังแต่ยังไม่ได้ไปดูสักที
...แม่พี่กันต์สัมภาษณ์ลงนิตยสาร
ผมพิมพ์นามสกุล แล้วก็ชื่อหัวนิตยสารลงไปกดค้นหา ผลการค้นหาเยอะมาก แต่ทุกลิงค์ มีเนื้อหาเดียวกัน ผมไม่อยากจะหันไปมองนามบัตรอีกรอบ กลัวว่ามันจะตรงกันเกินไป ตัดสินใจกดเข้าเว็บแรกสุด รูปถ่ายครบครอบครัวขึ้นมาก่อนจะเห็นเนื้อหาบทความ ลูกชายสามคนยืนข้างหลังหญิงสูงวัยแต่งตัวภูมิฐาน...
ซ้ายสุดพี่กฤษณ์ คนตรงกลางคือน้องก้อง และริมขวาคือพี่กันต์ คนที่นั่งอยู่โดยมีสามหนุ่มเป็นฉากหลังก็หน้าตาตัวจริงกับในรูปไม่ต่างกันสักนิด
แม่พี่กันต์ ชัดเลย!
ปวดหัวตุบ นี่มันอะไรกันวะเฮ้ย ที่มานี่รู้ไหมว่าผมเป็นใคร พี่กันต์ได้เอาไปพูด หรือใครสักคนในบ้านได้เอาไปเล่าให้ฟังหรือยัง ที่สำคัญจงใจมา หรือบังเอิญ!
………………………………………………………………………….
วันนี้ทั้งวันที่เหลือผมนิ่งครับ ตายสนิทเลย เข้าใจอารมณ์ไหมครับว่าผมมรู้ว่าแม่พี่กันต์มาได้ไง มาเจอเพราะบังเอิญจริงๆ หรือจงใจจะมาดูหน้าผม ผมยังช็อค ไม่ช็อคได้ไงครับ ก็เล่นมีเบื้องหลังกับลูกชายเขา แถมไม่ใช่เบื้องหลังแบบพากันไปทำอะไรเลวๆนะครับ แต่เบื้องหลังแบบลึกซึ้งซับซ้อน เป็นใครจะหน้าระรื่นอยู่ได้ ลองคิดมาว่าถ้าอาม่ามาเจอพี่กันต์ผมก็เหงื่อแตกแล้วครับ หาทางออกให้ชีวิตไม่ได้ พยายามไม่คิดเรื่องที่มันนอกเหนือผมกับพี่กันต์แล้วนะจะได้เครียด แต่เหมือนยิ่งพยายามไม่นึกถึงมันก็ยิ่งคืบเข้ามาเรื่อยๆ
“มึงเป็นไรวะ เห็นนิ่งตั้งแต่เที่ยงละ” หมอยศแสดงความเป็นห่วงเป็นใย เวลาเลิกงานแล้วครับ คลินิกปิด ผมนั่งนิ่งหลังโต๊ะทำงานตัวเอง หน้านิ่วคิ้วขมวด
“กุเบลอเฉยๆ” ตอแหลกันหน้าด้านๆ เบลออะไรผมจะนั่งหน้าเครียดขนาดนี้
“เบลอมึงก็กลับบ้านไปนอนดิ นั่งเฉยทำห่าอะไรของมึงวะ” ถูกของมันว่ะ
“เออ ถูกๆ” ว่าแล้วผมก็ถอดเสื้อกาวน์ คว้ากระเป๋าเดินสวนหมอยศออกไปอย่างรวดเร็ว โบกมือลาเพื่อนร่วมงาน แต่ยังไม่ทันสตาร์ทรถออกจากคลินิก พี่กันต์ก็โทรเข้า
“เลิกงานยัง”
“ยังอ่ะ” ผมตอบแบบนี้ทำไม ไม่เข้าใจ...
“เอ้าเหรอ งั้นเลิกงานแล้วไปหาไรกินกันเหอะ คิดถึง” เสียงใจดี ร่าเริง ยิ้มในใจแต่หน้ากลับยิ้มไม่ออก
“ไม่รู้ว่าเลิกตอนไหน เดี๋ยวธามไปหาที่บ้านแล้วกัน แค่นี้ก่อนนะ”
...โกหกพี่กันต์ไปแล้ว ไม่รู้เพราะอะไร แต่ก็โกหกไปแล้ว... นี่ผมเป็นอะไรวะ ทำไมต้องตอบแบบนี้
................................................................................................. .7-10-2012
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มาแล้วววว ไงล่ะ ยะฮู้ววววววววว
บทนี้อาจจะยังแปลกๆไหมไม่รู้ ไม่ได้เขียนมานาน เอาชีวิตรอดมาจนถึงปิดเทอมจนได้อ่ะ :z2: พูดเลยวว่าเทอมที่ผ่านมาแม่งนรกแท้ :z3: ขอบคุณทุกคนมากๆที่ยังรอกันอย่างเหนียวแน่น ตั้งแต่หลายเดือนที่แล้ว จนเรามาส่งข่าว และจนเรามาอัพตอนที่แล้ว ดีใจจริงๆที่ยังรอกัน ขอบคุณฮ่ะ เห็นว่ามีการโหวตเซงเป็ดอวอร์ดด้วยแอบไปดูมา มีคนโหวตเรื่องนี้ด้วยแฮะ ดีใจอ่ะ นึกว่าจะลืมกันไปแล้ว ใครยังไม่โหวตก็ฝากเผื่อเรื่องนี้ลงไปในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะตัวเอง
แม่พี่กันต์มาได้ไง มากับใคร อะไร งงไหม โปรดติดตามกันต่อไป เรารักนะเธอทุกคนจุบุ
ปล.คาดว่าจะมาอัพได้สักวันเว้นวันไม่ก็สองวันครั้ง เพราะยังมีงานเล็กๆน้อยอยู่ แต่ก็ถือว่ากลับมาละจ้า
-
:z13:
ดีใจมากเลยที่เปิดมาแล้วเจอนิยายเรื่องนี้อัพ
รีบเข้ามาอ่านทันที ธามถึงกับช็อคเลยทีเดียว
แม่พี่กันต์มาดูตัวว่าที่ลูกสะใภ้หรือเปล่าเอ่ย
ลุ้นมากเลยว่าสุดท้ายแล้วเรื่องราวจะเป็นยังงัย
รอตอนต่อไปนะคะ
-
คุณหญิงแม่ขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อยากยืมนามสกุลใช้จังเลยค่ะ *-*
คิดถึงหมอธามและพี่กันต์ ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะคนเขียน ~~~~ ><
-
ดีใจมากกกกกกกกกกกก มาต่อแล้ว
สอบเสร็จแล้วขอให้ได้เอทุกวิชานะคะ
โอ่ยหมอธามอย่าเครียดเลย จริงๆอาจจะบังเอิญก็ได้หรือน้องชายพี่กันต์บอกให้แม่มานะ
-
คุณหญิงแม่มาดูตัวลูกสะใภ้หรอออออออออ
แน่เลยยย
หวังว่าคุณหญิงแม่จะชอบนะ
-
ดีใจที่คนแต่งกลับมานะคะ :L2:
รอตอนต่อไป แต่ตอนนี้ค้างค่ะ ค้างมาก
-
:z2:
เย้ๆพี่กันต์หมอธามมาแล้วๆๆ
-
555+ สารภาพว่ามีแอบย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าก่อนมาอ่านตอนใหม่
อืมมมมม.....
น้องธาม เล่าให้พี่กันต์ฟังเหอะนะ
จะได้รู้อะไรมากขึ้น อย่างน้อยถ้าแม่เค้ารู้อยู่แล้วว่าพี่กันต์ชอบ ผช
หนูจะได้แอบสบายใจไปเล็ก ๆ ก่อน ที่เหลือก็เรื่องแม่ผัวมาดูหน้าลูกสะใภ้นั่นแแหละ อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
คิดถึงจังเลยยยยย~~
คุณหญิงเเม่มายลลูกสะใภ้หรอฮ้าาาาาา
คิกคัก คิกคัก
-
เย่ๆๆๆๆๆๆ มาแล้ววววววววว
ดีใจมากกกกค่ะ
ตอนนี้นี่น่าจับหมอธามตีตูด ฮืออออ
ว่าแล้วลางสังหรณ์ต้องเป็นแม่พี่กันต์ 5555
คุณแม่ต้องอยากมาดูหน้าลูกสะใภ้แน่นอน!!!!
-
:กอด1: โอ้วว ตอนรับการกลับมาอย่างเป็นทางการค่า
-
ดีใจที่สุดดดดดด คนเขียนกลับมาแล้ววว
มาถึงก็ต้อนรับธามเลยนะ คุณแม่มาเอง 555
แต่คิดว่าคงบังเอิญมากกว่าน้า พี่กันต์คงไม่ได้เป็นคนบอกหรอก
เค้าเรียกพรหมลิขิตลูกสะใภ้จ่ะธาม 55555555
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นอนอ่านไปกรี๊ดไปอยู่บนเตียง
มีความสุขขขขขขขขข!!!
คนเขียนกลับมาแล้ว *ร้องไห้ด้วยความปิติ*
เข้ามารอร้อรออยู่นานน้านนาน
รออย่างคนมีความหวังว่าสักวัน
หมอธานและพี่กันต์จะคืนสู่เหย้า(เอ้ะ)
และในที่สุด...ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดีใจมากจ้า -..........-
-
ดีใจมากๆที่กลับมาแล้วครับ :mc4:
ว่าแต่ธามโกหกทำไม? นั่นพี่กันต์คนที่ใจดี อ่อนโยน รักสัตว์ ต่างๆนาๆแสนดีอย่างที่ตั้งไว้ไง
อย่านะ อย่าให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันเลยนะ กลัว คู่นี้รักจริงๆนะ :sad4:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด มาแล้วๆๆ :z3:
ฮา พี่กันต์คันอ่ะ 555555555555555555
-
ยินดีต้อนรับการกลับมาแบบเต็มรูปแบบค่า ~ ฮูเร่!
โอ๊ะโอ คุณหญิงแม่พี่กันต์มาดูหน้าว่าที่สะใภ้ถึงที่เลยรึเนี่ย คงมีสายลับคาบข่าวไปบอก
เพราะไม่งั้นคงไม่จ้องๆมองๆ ถามไถ่นู่นนี่นั่นผิดวิสัยคนไข้ปรกติหรอกมั้ง
ว่าแต่พี่โหดนี่ตั้งชื่อน้องงูหลามได้น่ารักเป็นบ้าเลย หมอธามโหดอ่า รักษาสัตว์แต่ละชนิดฮาร์ดคอร์ดีแท้
จนจะนึกว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญสัตว์เลื้อยคลานไปแล้ว ถ้าไม่มีน้องเหมียวฝูงนี้ของคุณหญิงแม่พี่กันต์มาเยือนคลินิกอ่ะนะ
ธามบอกพี่กันต์ไปเหอะ จะได้สบายใจ แล้วก็ในเฟซพี่กันต์นั่นอะไรกัน มีให้ทั้งขำทั้งเขินอ่ะ
-
มาแล้ววววววว :mc4:
-
มาดูหน้ารุ่นน้องคนสนิทของลูกชายหรือคะคุณหญิงแม่
ส่วนธามยังไม่ได้เป็นลูกสะใภ้ก็กลัวจนสติแตกแล้ว
ึ
อ่านถึงชื่องู ถึงกับขำก๊าก พี่โหดเข้าใจตั้งชื่อเนาะ
-
สงสัยแม่จะมาดูตัว :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาแล้ววววววววว....... :o8: :o8:
-
มาดูตัวลูกสะใภ้
-
ธามอย่าโกหกพี่กันต์เรื่องไม่เป็นเรื่องดิ เดี๋ยวซวยยย
บอกๆพี่กันต์ไปเลยย
-
เย้ๆๆๆ ขอต้อนรับการกลับมาอย่างเป็นทางการ :L2:
-
Welcome home ka. Missssssss you
-
น่ารักๆ ธามยังน่ารักเสมอ อิอิ
ปล ชอบชื่องู น่ารักจริง กุ้งกิ้ง ^^
-
:mc4: :mc4: ต้อนรับการกลับมาจ้า
-
ฮิฮิ หมอเหี้ยยย
หมอธามอย่าเพิ่งนอยด์ หญิงแม่เค้าอาจจะใจดีแบบพี่กันต์ก็ได้นะ
-
เย้ :mc4:คนเขียนกลับมาแล้ว ดีใจจัง คุณแม่มาดูตัวแน่ๆ :z2:
-
โอ๊ยยยย หมอธามน่ารักที่สุด เป็นคนตลกนะคะหมอ
อยากได้ลูกแมวมาเลี้ยงจัง
ว่าแต่นอยด์เรียบร้อยแล้วสิตอนนี้ กลับไปปรึกษาเจ๊แป้งเลยค่า
ดีใจที่กลับมาาาาาาาาาาา *จับกอดแน่นๆ* :กอด1:
แต่คนเขียนคะ ก่อนพักไปถึงตอนที่55 แล้วกลับมาตอนพิเศษถึงตอนนี้ล่าสุด58
56,57หายไปไหน หรือว่าแค่ใส่เลขตอนผิดอ่าคะ?
-
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ :กอด1:
-
โคดคิดถึงกัน ธาม หมิง นาย เจ๊แป้งเลย : )
-
จุดพลุฉลอง555++
คิดถึงมากๆเลยอ่ะทั้งคนเขียน พี่กันต์ น้องธามเลย
รออ่านตอนต่อไปค่ะ^^
-
ประเด็นคือหมอธามช่วยคิดอะไรตื้นๆบ้าง
คิดล่วงหน้างู้งงี้ตลอด
-
ดีใจมากเลยยยที่กลับมาแล้วววว
ทีแรกนึกว่าตาฝาด 555
-
คุณแม่มาแอบดูว่าที่ลูกสะใภ้ละซิ
แต่เล่นเอาน้องธามเราเป๋ไปเลย
ต้องให้พี่กันต์ช่วยจูนซะแล้ว :z1:
-
หมอคิดมากไปป่าว?
-
ได้อ่านต่อแล้ววววว
อยากรู้แม่พี่กันต์ตั้งใจมาป่าวเนี่ย อยากให้สองคนลงเอยกันเร็วๆ
-
โหะ โหะ แม่สามีมาดูตัวแล้วววว :laugh:
-
แม่สามีเจอกับลุกสะใภ้แล้วจ้าาาาาา หนูธามอย่าเพิ่งนอยด์นะ จริงๆคุณแ่ม่อาจจะรู้เรื่องแล้วแค่อยากมาเห็น
ไ่ม่ได้คิดไม่ดีแน่ๆ แล้วยิ่งมาเจอหมอ มาดดี รักสัตว์แบบนี้ คุณหญิงคุณนายที่ไหนเค้าจะไม่ชอบค่าาาาาา
เค้าว่ากันว่า คนรักสัตว์เป็นคนอ่อนโยนนะคะ หมอธาม(ของเรา?)อ่อนโยนน อิอิ แล้วคุณหญิงแม่ก็ไม่ได้มีรีแอคติ้ง
ที่ไม่ดีกลับมาสักหน่อย เค้าออกจะดูชอบหมอถึงขั้นจะยกลูกให้หนึ่งตัว ฮ่าๆๆ น้องก้องต้องไปบอกแม่แน่ๆอ่ะ ชัวร์
คือรออ่านตอนหน้าอยู่หน่ะ คิดว่าเดี๋ยวธามอาจจะนอยด์จนบอกพี่กันต์หรือเปล่าว่าเจอคุณแม่พี่แล้ว อะไรยังไง
บายเดอะเวย์ รูปที่อัพ ไม่ไหวจะเคลียร์นะค่าาาาาาาา พี่คันอ่ะ >////< คนอ่านฟินนนนนน ชอบมากกกกกกก
จริงๆแค่น้องธามกดไลค์พี่กันต์ก็คงยิ้มแกล้มแหกละ ฮ่าๆๆ
ปล... ล่าสุดเพิ่งเจอเพื่อนที่เป็นอาจารย์มหาลัย อัพสเตตัสพร้อมรูปแบบพี่กันต์มาหมาดๆเลยค่าาาาาาา
นักศึกษามากดไลค์แล้วก็กรีดร้องกันใหญ่ ฮ่าๆๆ แอบคิดว่าสมัยชั้นเรียนโชคดีจังที่ โซเชียลเน็ตเวริค์ไม่ขยายเป็นวงกว้างแบบนี้
ไม่งั้นนักศึกษาแบบเราจิตตกไ่ม่มีอันกินอันนอน เพราะมัวแต่นอยด์อาจารย์ตัวเองอัพสเตตัสเนี๊ย ฮ่าๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดด กลับมาแล้ววว :mc4:
อารมณ์ดีเหมือนได้ส่งพี่หมิงขึ้นบีทีเอส :impress2:
ตอนนี้ ยศฮา ยศเหลิง :z6:
รอตอนต่อไปแบบใจจดใจจ่อ รักคนเขียนฮ่ะ o13
-
อะฮ้า ธามเบลอไปแล้วแฮะ เกิดรัยขึ้นแม่พี่กันต์มาได้งัยเนี้ย
-
แม่มาดูลูกสะใภ้สินะ อิอร้างงงงง
มะแหม่ ไม่เบาๆนะ กิ้วว
รอเรื่องนี้เสมอค่ะ ดีใจที่คนเขียนกลับมา เย้ๆๆๆ
-
ต้อนรับการกลับมา ด้วยคำถามชวนสงสัย แม่พี่กันต์มาดูว่าที่ลูกสะใภ้เหรอ
-
ปม่ผัวตามมาดูหน้าลูกสะใภ้ล่ะซี้ ไม่รุหนุ่มไหนเอาไปปูดเนอะ :laugh:
-
ดีใจเหมือนฝัน มาต่อแล้ว T[]T
เต็มใจโหวตให้ครับผมมมมม
แม่พี่กันต์ !!!
อาจจะมาดีก็ได้นะเค้าก็ทักทายดีนี่นา o22
-
ตอนแรกล่ะหวั่นๆกลัวพี่โหดจะมาจีบหมอธาม
แต่เอ่อะ...จะดีเหรอ? o22
ธามดูรนมาก ใจเย็นๆนะลูก อย่าเพิ่งคิดมาก
เดี๋ยวตื่นตูมแล้วหนีไปสงสารพี่กันย์แย่
ว่าแต่ IG พี่กันย์นี่ยูสอะไร เอามาต้ามบ้าง 555 :man1:
-
ธามจะทำยังไงต่อ >.<
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
ธามยังตั้งตัวไม่ทัน ที่บอกว่าชิลๆ งานนี้ไม่ใช่แล้ว
-
คนเขียนมันมาทิ้งระเบิดไว้นี่หว่า
-
หญิงแม่มาดูตัวแน่ๆ
-
กลับมาเเล้ว ดีใจจัง? 555
ยังคงรักษาจิ้นให้หมอธามไปอีกตอน และดูเหมือนจะยืดเยื้ออีกหลายตอนนะ
-
ดีใจที่กลับมาจ้าาาาาา
คิดถึงเฮียกันต์
รอตอนต่อไปค่ะ
-
งงกับธาม
ธามเป็นอะไร :z3: :z3:
-
ดีใจจัง กลับมาแย้ว
เราเข้าใจธามนะ อารมณ์จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ใครมาไม้ไหนแล้วเนี่ย
ยังไงก็สู้ต่อไปจ๊ะ คนแถวนี้เอาใจช่วยกันเย๊อออแยะ
-
ต้อนรับการกลับมาจ้าา
-
จบแบบนี้ ค้างสุดยอด อ๊าาาาาาา >______<
-
ฮ่าๆๆๆ
ธามเครียดไปใย
คุณแม่แค่อยากรู้จักเฉยๆ
-
กลับมากแล้วววว เย้ๆๆ :mc4: :mc4:
คิดถึงพี่กันต์คิดถึงหมอธาม คิดถึงเชฟหมิงคิดถึงนายยยยย
คิดถึงคนเขียน :o8:
-
ลุ้นนนนนแม่พี่กัน ทามสู้ๆ
-
หมอธามที่รักของเค้า คิดถึงที่สุดดดดดดดด กระโดดกอดรัดฟัดเหวี้ยง :man1:
หลังจากฟัดหมอธามเสร็จอขอลงไปนอนฮาชื่อน้องงูหน่อยเถอะ โอ็ย งูชื่อกุ้งกิ้ง แบ๊วเนอะ 555+ :jul3:
และสุดท้ายมาจบด้วยนั่งเศร้า กลัวดราม่าเบาๆอ่ะ ไม่เอามาม่านะ เค้าไม่อยากกินนนน :sad4:
ปล.กอดๆคนเขียน :กอด1:
-
คุณหญิงแม่มาเองเลยอ่ะ
-
ต้อนรับกลับค่ะ :กอด1:
กลับมาครั้งนี้หวังว่าพี่กันต์กับพ่อหมอหมาคงจะคืบหน้าบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ :o8:
คุณแม่..มาดูลูกสะใภ้รึเปล่าคะ o13
-
ดีใจสุดดดดดดดดด คนเขียนปิดเทอมแล้ว :z2:
แม่พี่กันต์รู้แล้วแน่เลยว่าสะใภ้ทำงานอยู่ที่นี่มีการแอบมาเนียนถามด้วย และขอเดาว่ารู้มาจากก้อง5555555 พี่กันต์มาแค่5บรรทัดแต่ยังเรียกเสียงกรี๊ดได้ซัมเหมอ อิอิ ตอนนี้ก็ฮาเหมือนเดิมฮาพี่โหดกับน้องกุ๊งกิ๊งแล้วก็หมอยศจริงๆ แอบฟินหนึ่ง แอบลุ้นคู่หนึ่งกับภูสุดๆค่ะ :-[
-
ในที่สุด ก็กลับมาแล้ว ดีใจ :sad4:
-
แม่พี่กันต์ต้องรู้อะไรดีๆ มาแน่เลย ไม่งั้นไม่มาดูน้องธามคนดีหรอก :laugh:
-
คนเขียนกลับมาแล้ว ดีใจมากเลยค่ะ
ว่าแต่หมอธามเป็นอะไรอ่าแค่แม่สามีแอบมาดูตัวลูกสะใภ้เอง อิอิ
รอติดตามตอนต่อไปน่ะคร้า :)
-
เยสสสสสสสสสสสสสส !!!!!
ดีใจที่กลับมาแล้ว >..<
รออ่านเหมือนเดิม สู้^^v
-
เยสสสสสสส
คุณหญิงแม่มาแล้ว เอาแล่วๆๆ
รอตอนต่อไปค่า
-
กระโดดซบอกพี่กันต์ :man1: คิดถึงจัง(ได้ข่าวพี่กันต์มาแต่เสียง)
เปิดมาหมอธามก็เจอคุณแม่พี่กันต์ตัวเป็นๆเลยเรอะ o22
พาเด็กๆมาสืบข่าวหรือเปล่า หรือแค่บังเอิญผ่านมาเท่านั้น
ถ้าบังเอิญก็ถือว่าคงเป็นเพราะโชคชะตาจะได้เกี่ยวดองกัน
ถึงกับสติหลุด อย่างนี้ต้องให้พี่กันต์เรียกสติให้ซะแล้ว :z1:
หรือจะทำให้เตลิดกว่าเก่าก็ไม่รู้ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ไม่เจ๊อะกันนาน คิดถึงจังเลย :กอด1:
ป.ล. จ่ายค่าตัวพี่โหดกับน้องกุ้งกิ้งหรือยัง ถ้ายังพามาอีกนะ ชอบอ่ะ :jul3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด คนเขียนกลับมาแล้ววววว :man1:
อ่านที่พี่กันต์อัพอินสตาแกรมแล้วเขินค่ะ คือนึกภาพตามแล้วเขินมาก :o8:
แม่พี่กันต์นี่จงใจมารึเปล่านะ มาดูว่าที่ลูกสะใภ้รึเปล่า55555555
รอค่ะรอ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :กอด1: :pig4:
ปล. แอบอีดิทนิดเพิ่งเห็น ชอบประโยคนี้ของธาม :-[ "ผมไม่สำคัญสำหรับมึงแต่ก็น่าจะสำคัญกับใครสักคนล่ะวะ ไม่ง้อมันแล้ว "
-
ในที่สุดก็กลับมาแล้วววว
อยากอ่านพี่กันต์ธามแล้วก็เชฟหมิงกับนายมาก
ชอบทั้งสองคู่เลย
รออยู่นะค้า ^^
-
:z3:
ธามใจร้ายอ่ะ พี่กันต์คิดถึงอยู่นะ :m16:
-
แม่พี่กันต์แอบมาดูตัวธามก่อนหรือเปล่าน๊าาา อิอิ
-
งงเหมือนกัน
แต่ดีใจมากกว่า ที่จะมาอัพต่อเนื่องแล้ว
-
ธามใจร้ายยยยย โกรธธธ
แม่พี่กันต๋มาดูหน้าว่าที่ลูกสะใภ้แน่ๆ บ้านนี้ยิ่งไม่ธรรมดาอยู่ 555
-
โอ้ววว คุณแม่มาแอบดูลูกสะไภ้ หรอคะ
น่าตาหล่อน่ารัก แบบที่คิดไหมเอ่ยยย
-
:mc3:Welcome back ค้าคนเขียน :pig2:
ขอเข้ามากอดแรงๆ ด้วยความคิดถึง กลับมาแล้วก็ไม่ขออะไรมาก ขอให้ตอนต่อไปมาเร็วๆ นะจ๊ะ
ชอบเฟสบุ๊คพี่กันอ่ะ "รอ..." :-[ เราอ่านไปก็แอบเขินไปด้วย
ส่วนคุณแม่สงกะสัยจะมาดูต้วน้องธามแน่เลย 555
-
เพิ่งจะตามอ่านทันกำลังค้างถึงพี่กันต์เลย วันนี้เปิดมาเหย มาต่ออะ ดีจายยยที่สุด :impress2:
ป.ล. ขอสมัครเป็นแฟนคลับคนเขียน อิอิ ชอบฟิกมากเลยค่ะ ผู้ชายอย่างพี่กันต์หาได้จากไหนคะ ทำไมอ่านแล้วมันเรียลแบบนี้ แบบว่าพี่กันต์ไม่ได้เพอร์เฟ็กต์ตามแบบฉบับพระเอกนิยายเลย แถมไอ้ลิสต์ของน้องธามก็ดูเวอร์ๆ จะหาคนแบบนี้จากที่ไหน แต่ทำม้าย ทำมายย ไอ้สเปกในฝันแบบนี้มันดูจับต้องได้แบบนี้ละคะ คนเขียนทำอิฉันอิน อ่านไปแล้วก็อยากมองหาคนแบบพี่กันต์ไปด้วย
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
เย้ ไรท์กลับมาแล้ว!!!//บันทึกลิ้งก์ไว้นานจนมันมีรากแก้วงอกออกมาแล้วค่ะ
รอตอนต่อไปอยู่นะคร้า
-
:mc3: :mc2: :mc3: :mc2:
พี่กันต์คัมแบ็คมาสองประโยค ><
อิหรอบนี้น่าจะเป็นหมอก้องที่บอกว่าว่าที่สะใภ้?เป็นใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่
ท่าทางน่าจะถูกใจอยู่บ้างไม่มากก็มากๆ
แอบไม่เข้าจด้วยคนว่าจะโกหกพี่กันต์ทำไม จะมีการเล่าสู่กันต์ฟังใช่มั้ย ><
ลุ้นมากว่าคนหิ้วลูกแมวมาน่าจะเป็นคุณหญิงแม่ และก็ใช่จริงด้วย ><
แต่ที่ลุ้นกว่าคือกลัวเจอไอ้
................................................................................................. .ว/ด/ป
มากที่สุด :laugh:
คนเขียนกลับมาแล้วอ่ะ ดีใจจริงๆนะเนี่ยจะได้เจอพี่กันต์ที่รักบ่อยๆแล้ว :o8:
-
แม่สามี กะลูกสะใภ้
ฮว๊ากกกกกก
-
คุณหญิงป้ามาดูว่าที่ลูกสะใภ้แน่เลย
ท่าทางดูพอใจด้วย o13
-
ขำยูสพี่กันต์มาก kanar = คันอ่ะ :m20: :m20: :m20:
คุณแม่มาดูตัวว่าที่ลูกสะใภ้หรือเปล่าคะ กริ๊บกริ้ววว
แต่คุณแม่ดูมาดี หวังว่าจะไม่มาแนวแม่ผัวลูกสะใภ้นะ o18
-
คุณแม่มาดูลูกสะใภ้ :o8:
-
555555555555
เอาแล้ว ธาม อย่าคิดมากดิ
พี่กันต์ ยังไม่คิดมากเลยนะ อิอิ
:-[ :-[ :-[
-
นั่นสิ หมอธามอย่าคิดมากนะ
คุณหญิงเธอมาดี ออกแนวใจดีออก
อย่าเก็บไปเครียดคนเดียวนะ
พี่กันต์คนดีรออยู่
-
กรี้ดดดด มาพร้อมคุณแม่นะคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ คุณแม่ (และคนแต่งด้วยนะจ๊ะ) ฮี่ๆ
บอกได้เลยว่า งานนี้ หนุกแน่ ฮิ้ววววว
-
กลับมาต่อบ่อยขึ้นล่ะ ดีใจมากๆเลยทีเปิดมาเจอ 555 :mc4:
แม่พี่กันต์ใจดีอย่าเครียดเลยน้องหมอนะ
-
ยินดีต้อนรับกลับมานะคะ ^^
คิดถึง(พี่กันต์)ค่ะ ชอบเรื่องนี้มากทั้งฮาทั้งเขิน
ว่าแต่คุณหญิงแม่พี่กันต์มาดูลูกสะใภ้!?
-
หมอธามฮาอะ
นี่หมอสัตว์หรือตลก :laugh:
-
รอจ้า
-
:mc4: :mc4:
แม่ผัวมาแอบสืบประวัติลูกสะใภ้ แหงๆ
-
คุณหญิงแม่มาดูตัวลูกสะใภ้แล้ว :mc4:
ส่วนลูกสะใภ้ก็ยังกวน teen เสมอต้นเสมอปลาย
อยากให้ปิดเทอมสักปี คนเขียนจะได้มาลงบ่อย ๆ ให้จบไปเลย
-
โกหกทำไม
หมอธามกลัวอะไร คุณหญิงแม่มาดูว่าที่ลูกสะใภ้หรอก ?
-
โอ้ววววววว หมอธามถึงกับเอ๋อไปเลยแค่โดนว่าที่แม่สามีแอบดอดมาดูหน้าว่าที่ลูกใภ้ 555 :laugh:
ถึงกลับเครียดไปเลย เอาน่าหมอธามจระเข้ายังไม่กลัวจะกลัวอะไรกับว่าที่แม่ผัวล่ะค่ะ อาจจะไม่มีอะไรก็ได้อย่าเพิ่งกังวลนะ เอาใจช่วย
คิดถึงพี่กันต์จังไร เอ้ย จังเลย
-
รอค่า แม่พี่กันแอบมีมาดูตัวว่าที่ลูกสะใภ้ด้วย :-[
-
หมอธาม กลัวอะไรอ่ะค๊า
คุณแม่มาดูว่าที่ลูกสะใภ้
อ่านตอนพี่กันต์อัพรูปบนเตียงว่า "รอ"
เราเขินแทนหมอธามอ่ะ
**ดีใจที่คนเขียนปิดเทอมแล้ว ^^
-
ต้อนรับการกลกับมาค่ะ :mc4: :mc4: :mc4: คิดถึงพี่กันต์กับหมอธามมากกอะ
ไม่มีอะไรให้ชีวิตยิ้มๆๆนานเลยยย
อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ได้นะ แต่เหมือนคุณหญิงแม่จะจงใจยังไงเลยอะ555
พี่กันต์เคีลยร์ด่วนๆๆ พาไปเปิดตัวเลยก็ได้นะ
พี่กันต์กัหมอธามยังน่ารักเหมือนเดิมอะ
เขิลแทนนตลอดดดด
ยังไงก็ยังอยากได้ผช แบบพี่กันต์อยุ่ดีค่ะ มีขายไหมม :impress2: :impress2: :impress2:
-
ธามเปนไรอ่าา
หนักแน่นหน่อยซิ
-
แม่พี่กันต์เค้ามาดีนะธาม 555+ อย่าพึ่งเครียดๆ :a2:
พี่กันต์ แม่แอบมาดูตัวลูกสะใภ้แล้วนั่น ไม่รีบพาไปเปิดตัวสักที :impress2:
:L1: :กอด1: :3123: :give2: :haun5: :laugh5: :fox2: :laugh3: :pandalaugh: :m12:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด :m3: คนเขียนมาพร้อมคุณหญิงแม่..
น้องธามช๊อคอย่างแรง เจอคุณแม่สามีเซอร์ไพรส์..
ท่าทางคุณแม่จะถูกใจ ชมว่าหน้าเด็กด้วยอ่ะ ><
..พี่กันต์มาได้จังหวะพอดี..งานนี้มีเคลียร์แน่ หึหึ :m7:
-
อะฮึก พี่กันต์เราออกมาน้อยนิด แต่หมอธามมาเต็ม ว้าย น่ารักเหมือนเดิม!รู้สึกอยากจะหยิกแก้มหมอธามจริงๆเล๊ย คนอะไรน่ารักน่าหยิก กวนกำลังดี :L1:
-
กลับมาแล้ว อั้ยยะ จะได้อ่านต่อแล้ว เรื่องนี้น่ารักเกิ๊น
เรื่องนี้ขายความน่ารัก อยู่มา 58 ตอนแล้ว nc ก็ยังไม่มี คนอ่านล้นหลามมาก
กลับมาต่อไวๆนะฮ้าบบบบ เป็นกำลังใจให้พิชิตให้สำเร็จ 555
:man1:
-
ธามอย่าเพิ่งคิดไปไกล
อิพี่กันต์จะน่ารักไปไหน
-
คุณหญิงแม่พาน้องเหมียวมาดูตัวลูกสะใภ้ด่วยยยยยย
พี่หน้าโหดก็น่าสงสัยนะน้องธาม ˋε ˊ อาจจะเป็ยสามีพี่กฤษปลอมตัวมาดูหน้าน้องสะใภ้ของตระกูลไรงี้ *โดนพี่กฤษยิงไส้*
-
คนเขียนกลับมาแล้ว ดีใจจังค่ะ :กอด1:
คุณหญิงแม่แวะมาดูตัวหรือเปล่าคะนี่
-
ธามตกใจเหรอที่เจอแม่พี่กันต์อะ
คิดถึงคุณนาย อยากอ่านคุณนายฟาร์มจระเข้กับเชฟหมิง
-
คุณหญิงแม่มาดูตัวว่าที่ลูกสะใภ้ 555
-
กลับมาแล้ว พี่กัน o13
-
โอ้ยยยยย ดีใจจจจจจ
เทอมนี้ก็นรกเหมือนกันจ้า แถมยังไม่ปิดอีกต่างหาก
พอเปิดมาเจอเรื่องนี้ หายเครียดเลยยยยยยยยย
แม่พี่กันต์ ! ! แกก็ดูใจดียิ้มแย้มแจ่มใส
เรียกว่า จงใจ มาดูก็ว่าได้นะแบบนี้ คุณป้าเคอะ
มาทีหมอธามใจเสียเลยนะเคอะ
ขอเฟสบุ๊คพี่กันต์ได้ไหมคะ อยากแอด 5555
ตลกเถอะ เป็นอ.ที่น่าีรักของเด็กๆดีนะคะ
มีมาอัพรงอัพรอด้วย สื่อเป็นๆนัย ๆ ให้ธามเขินไปเอง กิกิ
รอออออ ตอนต่อไปค่า
ดีใจทุกปิดเทอมเลยจ้า ที่คนเขียนกลับมาแล้ว ^ ^
-
โอ๊ะโอ คุณแม่มาดูตัวลูกสะใภ้(?)รึเปล่านี่
-
ชอบเรื่องนี้สุดๆเลย o13
-
มาดูตัวปะเนี่ยย
-
มาต่อไวไวนะเค้าคิดถึงเรื่องนี้ที่สุด o13 ดีใจที่คนเขียนกลับมาแล้ว :pig2:
-
ต่อตอนใหม่ เปิดตัวหญิงแม่เลยนะครับ
กดดัน!!!!!!!!!!
-
น้องธามไม่ต้องกังวล คุณหญิงแม่เค้าแค่มาดูตัวว่าที่ลูกสะใภ้เฉยๆ อิอิ :mc4:
-
โอ ท่าทางธามจะผ่านด่านคุณหญิงแม่ไปได้ด้วยดีนะ เย้
เค้ารอตัวอยู่นะ ปิดเทอมมาอัพทุกวันได้มั้ย พลีสสส :impress:
เนี่ย กำลังย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆรื้อความจำเตรียมพร้อมอ่านตอนหน้าอยู่นะจ๊ะ
-
บทที่59
รู้
...
ผมกลับคอนโดไปก่อนที่จะไปหาพี่กันต์ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้น โทรบอกพี่กันต์ว่าจะไปค่ำๆหน่อยไม่ต้องรีบ หิวก็กินข้าวไปก่อนเลย ผมนั่งถอนหายใจที่ปลายเตียงตัวเอง มองวิวท้องฟ้าและคอนกรีตแบบหน่ายๆ นี่จิตตกตอนนี้เพราะเรื่องแม่พี่กันต์เลยจริงๆ เรื่องแม่พี่กันต์มันกระทบไปถึงเรื่องแม่ผม แม่ที่เสียไปแล้วนั่นแหละ
‘ดูแลตัวเองนะ หาคนดีๆ แต่งงานมีครอบครัว จะได้ไม่เหงา ไม่รู้ม๊าจะอยู่จนถึงตอนนั้นไหมนะธามนะ ตอนที่ได้อุ้มหลาน’
แม่เคยพูดให้ผมฟังตอนก่อนที่จะอาการทรุดหนักครั้งสุดท้าย แม่ไม่มีโอกาศอุ้มหลานอย่างที่เคยหวังไว้ และแม่ไม่ได้รู้ว่าความจริงแล้วผมอาจจะไม่มีโอกาสได้แต่งงานมีลูกเลยก็ได้ ถามว่าผมรักพี่กันต์ไหมตอบได้เลยวว่ารัก ทั้งรักทั้งลังเล ไม่ใช่ลังเลที่จะรัก แต่ไม่กล้าที่จะทิ้งลงไปทั้งตัว ให้ใจแต่ไม่กล้าให้ตัว แปลกไหมทั้งที่ปกติคนส่วนใหญ่ให้ตัวก่อนให้ใจ ผมเป็นคนไม่มั่นคง ไม่ใช่เจ้าชู้ แต่ไม่มั่นคงเพราะความรักผมเปลี่ยนได้เพราะหลายอย่าง และความรักครั้งนี้เหมือนจะมีหลายปัจจัยซะด้วที่ทำให้ผมคิดหนัก ทั้งๆที่รักไปแล้ว แต่ผมก็ยังลังเล ยังไม่แน่ใจกับเรื่องที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร...
แล้วทีนี้ปัญหาหัวใจจะปรึกษาใครล่ะครับ ผมเลื่อนดูรายชื่อเบอร์โทรศัพท์ไปเรื่อยๆ ก็เจอชื่อที่น่าจะเข้าข่ายและสามารถให้คำปรึกษาผมเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
“เหงาเหรอจ้ะ” นี่สาบานว่าคำทักทายจากนายธนาคารที่พึ่งถ่ายรูปตัวเองกับหลานไป ไอ้หนึ่งพูดเสียงกลั้วหัวเราะแบบหื่นๆดังมาจากปลายสาย ผมหัวเราะเสียงต่ำ
“ถ้าเหงาคนที่กุโทรไปคงไม่ใช่มึงหรอก” ผมสวนกลับ แต่มานึกอีกทีไอ้ที่สวนไปนั่นมันเข้าเนื้อที่หว่า
“เดี๋ยวนี้มั่นนะมึง อะๆ มีอะไรว่ามา” โดนเข้าให้เลยผม
“ถามอะไรอย่างได้ไหม อย่ากวนตีน ห้ามหัวเราะนะ”
“เรื่องชีวิตรักกำกวมมึงอะดิ” เป็นเป็นหมอดูท่าจะรุ่งนะมัน หนึ่ง จิตสัมผัส
“เออ กุไม่สบายใจว่ะ ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไร วันนี้แม่กันต์พาแมวมาฉีดยา กุไม่รู้ว่าบังเอิญหรือจงใจมา แต่แม่งเสียวสันหลังชิบหาย กุเลยประสาทแดกอยู่เนี่ย” ผมพูดจบ ไอ้หนึ่งก็หัวเราะก๊าก อุตส่าห์บอกแล้วนะว่าอย่าหัวเราะ นี่เห็นความกังวลผมเป็นเรื่องตลกเหรอ ไม่ใช่นะเว้ย นี่จริงจังเครียด เรื่องแม่ๆงี้ ผู้หลักผู้ใหญ่ จะมาแหกอกผมไหม ยังผวาอยู่
“ธาม นี่ถามจริงนะมึง มึงกลัวแม่ผัวเหรอ ไม่นึกว่าพอเปลี่ยนสไตล์มึงก็เปลี่ยนแนว เห็นแต่ก่อนโคตรรอิสระเสรี เดี๋ยวนี้กลัวเป็นแล้วเหรอ ว่าไปนั่น จริงจังอ่ะดิ ถอนตัวไม่ทันแล้ว” ไอ้หนึ่งพูดไปหัวเราะไป แต่แทงใจทุกข้อ
“แม่พี่กันต์ไม่ใช่แม่ผัว” ผมแก้ให้มันอย่างเหนื่อยใจ ฟังแล้วปวดหัวจี้ดๆ รู้สึกว่าสิ่งที่ผมกำลังกังวลอยู่ตอนนี้มันชวนให้ประสาทเสีย และดูไร้สาระพิลึก นี่ผมเครียดอะไร คิดมากและฟุ้งซ้าน
“ก็คล้ายๆอ่ะมึง กุว่าอีกไม่นานก็ได้เรียกว่าแม่ผัวละ พี่กันต์เขาจะปล่อยมึงลอยนวลนานเกินไปแล้วนะ ฮ่าๆ มึงไม่ต้องคิดมากหรอก แม่พี่กันต์เขารู้อยู่แล้วล่ะว่าลูกชายเขาเป็นไง ถ้ามึงสงสัยจริงๆนะทำไมไม่ไปคุยกับพี่กันต์วะ ภาษาพูดไม่รู้เรื่องกุแนะนำภาษากายนะมึง ฮ่าๆ” ไอ้หนึ่งทำผมหายเครียดของจริงแล้ว เปลี่ยนมาเป็นรู้สึกอับอายขายหน้าแทน ไม่น่าไปถามคนอย่างมันเลย โปรเกย์อย่างมัน แต่ก็ถูกเรื่องนึง ผมน่าจะไปคุยกับพี่กันต์จริงๆตั้งแต่แรก ไม่น่ามาแลกค่าโทรศัพท์กับไอ้หนึ่งเลยจริงๆ
“มึงไม่ได้ช่วยกุเลยหนึ่ง” ผมถอนหายใจ
“กุไม่อยากช่วยเท่าไหร่หรอก เลิกๆกันซะ กุจะเสียบ พี่กันตก์กุก็สน มึงนี่กุก็สนนานละ” ไอ้หนึ่ง... ทั้งขึ้นทั้งล่อง หนึ่งในนั้นนั่งฟังอยู่นะเว้ย ให้มันน้อยๆหน่อย
“ไม่ช่วยอะไรเลยหนึ่งจริงๆ กุลาล่ะ” บอกลากับเกย์รักเด็กผมก็คว้ามือถือ กระเป๋าตังค์ กุญแจรถ เขย่าอาหารปลาใส่ตู้ปลากางนกยูง แล้วเดินออกจากห้องที่เปรียบเป็นบ้านของผม
ขับรถออกมารถติดครับ มองเวลาที่นาฬิกาข้อมือแล้วก็รู้สึกผิด วันนี้โกหกเรื่องเวลาเลิกงานแล้วยังจะไปสายอีก รถข้างหน้าไม่มีทีท่าว่าจะขยับ หวังว่าพี่กันต์จะกินข้าวแล้วไม่รอผม แต่มันก็อดคิดมาได้นะว่าสไตล์พี่กันต์ ผู้ชายใจเย็น รอได้ไม่มีปัญหา กลัวอีกว่าจะทำอะไรไว้รอแล้วผมไปช้า คิดนั่นคิดนี่แต่ก็ไม่โทรไปถาม จนรถขยับตัวนั่นแหละ เสียงข้อความเข้าก็ดัง เหลือบไปมองก็มาจากพี่กันต์ แต่ขึ้นสะพานแล้วเปิดอ่านไม่ได้ ผ่านไปสิบห้านาที เกือบถึงบ้านพี่กันต์แล้วถึงค่อยได้เปิดอ่าน
‘มีธุระเหรอ จะมาเมื่อไหร่ จะได้อุ่นข้าวไว้ให้’
รู้สึกผิดว่ะ... พี่กันต์ไม่ได้เลิกงงานเร็วมานานแล้วและเหมือนวันนี้พึ่งจะได้เลิกเร็ว ชวนผมไปกินข้าวผมก็ดันโกหกหาเรื่องไม่ไปเพราะเหตุผลโง่ๆส่วนตัวที่กังวลไม่เข้าเรื่อง ผมบอกจะไปหาที่บ้าน ก็ทำให้พี่กันต์ต้องรอเพราะผมไปช้าอีก ให้มันได้งี้ดิธาม
‘ใกล้ถึงแล้ว ถ้าหิวกินก่อนเลย’
ผมส่งข้อความกลับสั้นๆ พยายามรีบ แต่ก็ไม่ช่วยเท่าไหร่ สองทุ่มกว่า เกือบสามทุ่ม ผมพึ่งถึงบ้านพี่กันต์ เสียงเห่าจากหมาในบ้านเรียกเจ้าของบ้านที่ยังอยู่ในชุดเสื้อเชี้ตทำงานเดินออกมาเปิดประตูให้เอง ผมขับรถเข้าไปจอดตรงที่ว่างที่เคยจอดประจำ หมาสี่ตัวกระดิกหางรับตอนผมเดินลงจากรถ พี่กันต์ยิ้มบางๆ ผิดกับทุกครั้งที่มักจะเป็นยิ้มแบบหวานๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารอ และรอนาน
“กินข้าวยัง รอธามเหรอ” ผมเดินตามพี่กันต์เข้าบ้าน
“รออยู่ แต่ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่หรอก ติดธุระเหรอ” พี่กันต์โกรธรึเปล่าผมไม่แน่ใจแล้วนะตอนนี้ เพราะนิ่งแปลกๆ
“ก็นิดหน่อย” ผมตอบสั้นๆ พี่กันต์ยกจานกับข้าวออกมาจากไมโครเวฟ ผัดผัก กับหมูกระเทียม อาหารธรรมดาๆ ง่ายๆ แต่พี่กันต์ก็ทำเองทั้งหมด รู้สึกผิดเข้าไปอีกผม จะพลีกายชดใช้ความผิดเลยดีไหม
“หน้าเครียดๆ มีอะไรหรือเปล่า” ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ ก่อนเดินไปช่วยรินน้ำใส่แก้ววางให้พี่กันต์ และของตัวเอง
“ไว้กินข้าวเสร็จจะเล่าให้ฟัง อย่าพึ่งถามนะ”
“โอเค”
อาหารอร่อยเหมือนเคย พี่กันต์ไม่ได้ชวนคุย ผมก็ไม่อยากพูดตอนนี้ ข้าวเย็นมื้อนี้เลยเงียบผิดปกติ และรวดเร็วไม่เหมือนเคย ที่ผมกับพี่กันต์ต้องแลกมุขหรือคุยอะไรกันสักอย่างซึ่งกว่าจะกินเสร็จก็เกือบชั่วโมง แต่นี่แค่ครึ่งชั่วโมงข้าวหมด กับหมด ไหนพี่กันต์บอกว่าไม่หิวเท่าไหร่ แต่เล่นกินจนหมด สรุปก็รอจริงๆนั่นแหละ ผมช่วยพี่กันต์ล้างจาน เสียงน้ำกับเสียงจานทำลายความเงียบที่มันไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนักระหว่าง’เรา’
“รอธามเหรอ” วันนี้เหมือนผมจะขยันถามคำถามโง่ๆ ที่ตัวเองควรจะรู้คำตอบอยู่แล้วว่าคำตอบของคำถามมันคืออะไร
“ธามว่ารอไหมล่ะ” แค่ประโยคสั้นๆแค่นี้ ผมก็เผลอยิ้มออกมาเองแล้ว ยิ้มเพราะคำพูด ยิ้มเพราะเสียงนิ่งๆ ทำให้รู้ว่าพี่กันต์ก็มีมุมคิดเล็กคิดน้อยกับชาวบ้านเขาเหมือนกันถึงจะไม่มาก ไม่ชัดเจน แต่เพราะรู้จักมานาน
“งอนเหรอ”
“ยังหรอก แต่ถ้าช้ากว่านี้จะน้อยใจมาก” พูดตรงดีนะพี่กันต์ ผมหัวเราะเบาๆหันไปมองพี่กันต์ที่ยิ้มนิดๆ
“ขอโทษ”
“ขอโทษแล้วหายเหรอ เหนื่อยจะตาย ยังจะให้รออยู่ที่บ้านเฉยๆตั้งสามชั่วโมง” พูดยาวขนาดนี้พูดมาเลยดีกว่าอยากให้ทำอะไร ไอ้สายตาแบบนั้นคืออะไรพี่กันต์ ไม่ใช่น้อยใจละมั้ง น่าจะหาโอกาสจากสถานการณ์ที่เกิดมากกว่าแล้วผมว่า
“อยากให้ทำอะไรพูดมาเลยดีกว่า” วันนี้เป็นทีมเยือนสงสัยต้องเล่นตามเกมส์เจ้าถิ่น
“พูดแล้วจะทำเหรอ คิดเองว่าจะทำอะไร เหนื่อยแล้ว” วันนี้โคตรเล่นตัวเลย ตั้งแต่สถานภาพใกล้กันก็ชักจะกล้าต่อรอง ผมพลาดอะไรไปรึเปล่าเนี่ย หรือนี่มันเป็นช่วงคืนกำไรกันแน่
“ให้กอดอะๆ” นี่เสนอตัวเองเลยนะ พี่กันต์หันมามองผมด้วยหางตานิดๆ ล้างจานต่อแบบไม่สนใจ มันน่าหมั่นไส้ตรงนี้แหละ ผมตีหน้าหมดอารมณ์ ยกจานไปเก็บทำท่าจะเดินออกไป แต่มือเปียกๆก็คว้าแขนเอาไว้
“ไหนว่าให้กอดไง” แขนพี่กันต์โอบรอบเอวจากข้างหลังรั้งผมไปกอดแน่นๆ พร้อมกับจมูกโด่งๆซุกเข้าที่ซอกคอ กอดในระยะเวลาสั้นๆ ที่ทำให้ผมคาดว่าตัวเองคงหน้าแดงถึงหู
“รีบล้างจานเลย มีเรื่องจะเคลียร์ เครียดนะเครียด”
“เรื่องแม่พี่เหรอ” พี่กันต์กระซิบข้างหู ทำทั้งผมขนลุกเพราะลมหายใจอุ่นๆที่ให้ความรู้สึกเหมือนมีมือมาลูบเบาๆ และสะดุ้งด้วยวามตกใจ ตกใจที่ทำไมถึงรู้ อ่านใจได้จากการสัมผัสตัวเหรอเป็นตัวอะไร หรือแม่พี่กันต์จงใจไปหาผมจริงๆ ผู้ชายคนนี้ผมว่ามันชักจะเหนือความคาดหมายเกินไปทุกทีแล้วนะ แล้วเหมือนปฏิกริยาผมจะเป็นการเฉลยคำตอบ พี่กันต์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแบบไม่เกรงใจ หัวเราะทั้งๆที่แขนก็ยังล็อคผมเอาไว้เนี่ยแหละ เหมือนจะโรแมนติก แต่มันน่าโดนสักดอกจริงๆ
“ว่าแล้วว่าทำไมธามแปลกๆ ก็นึกว่ามีเรื่องอะไร ใครจะไปนึกว่าพูดมั่วๆดันใช่เรื่องนี้ เช็ดมือแปปนะ เดี๋ยวจะไปนั่งเป็นที่ปรึกษาให้”
“มันก็ควรเป็นอยู่แล้ว” จากไอ้ที่ผมเครียดๆ ทำไมพี่กันต์เหมือนจะมองว่าเป็นเรื่องตลก หรือผมคิดมากไปเองจริงๆ
เดินมานั่งรอที่ห้องนั่งเล่น แต่โซฟาตัวยาวไม่ว่าง ชายกลางนั่งอยู่ เข้ามาเมื่อไหร่ แล้วที่หน้าโทรทัศน์ก็มีโบโซ่กับถุงทอง ส่วนมังคุด เดินวนรอบตัวผมอยู่ พี่กันต์ไปเอาหมาเข้ามาในบ้านตอนไหน ผมนั่งที่ว่างที่เหลือมังคุดเดินตามมานั่งข้างๆที่พื้น พยายามจะอ้อนเอาขนมจากผม ทำไมผมจะไม่รู้ พฤติกรรมแบบนี้ พี่กันต์เดินตามมาส่งเสียงไล่ชายกลางให้ลงไปจากโซฟา ซึ่งมันก็ลงมาโดยดี เป็นภาพที่ดูดีนะ พี่กันต์กับสุนัขรูปงามทั้งสี่
“ที่เครียดก็คือเรื่องนี้เหรอ” พี่กันต์ถาม
“แม่พี่กันต์พาแมวไปฉีดยาที่คลินิก ไม่รู้นะว่าจงใจหรือบังเอิญ แลกนามบัตรเลยรู้เลยว่าแม่พี่กันต์” ผมเล่าแบบสรุปความ พี่กันต์ก็มองผมยิ้มๆ
“แล้วรู้ได้ไงว่าเป็นแม่พี่” ยังจะถามอีก
ผมกลอกตาแล้วพูดเซ็งๆ “แม่พี่กันต์ชื่อกัญญาหรือเปล่าล่ะ”
“อุ่ย ใช่เลยคนนี้ ผมสั้นๆ สวยๆ พี่ว่านะ จงใจแล้วล่ะ เพราะแม่พี่เขามีคลินิกประจำอยู่ใกล้บ้าน แล้วที่ทำงานธามมันก็โคตรไกลจากบ้านแม่พี่เลยนะ สงสัยไอ้ก้องปากมากชัวร์ แต่ไม่ต้องห่วงหรอก แม่ไม่ยุ่งอะไรอยู่แล้ว”
“เฮ้ย นี่จิตตกนะ พี่กันต์จะบ้าป่ะเนี่ย จงใจมันก็ต้องน่าห่วงนะ”
“ธามจะกลัวอะไร ธามคงไม่ทำพี่ท้องอยู่แล้ว สองธามก็คงไม่ฟันพี่แล้วทิ้ง เพราะขนาดพี่อยากฟันธามจะตายตอนนี้พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย สามคือแม่พี่รู้อยู่แล้วว่าพี่ชอบสไตล์ไหน สี่แม่พี่ใจดีออกนะธาม จะลองไปเจอแบบเป็นทางการไหมล่ะ” ผมว่าเป็นที่ปรึกษาที่ไม่ช่วยอะไรผมเลยจริงๆ แต่ที่พูดมากถูก มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าที่ผมคิดเยอะ คิดมากนี่มันงี่เง่าไร้สาระจริงๆ แต่มันก็มีความรู้สึกจริงๆที่ว่ามันยังคาใจ และทำให้เครียดนิดๆ
“ธามไม่ได้คิดเรื่องนั้น”
“แล้วธามคิดเรื่องอะไร จะเครียดทำไม” พี่กันต์ขมวดคิ้ว แต่หน้าก็ยังยิ้มแบบใจดีแสนดี แล้วก็เหมือนจะคิดอะไรได้ ยิ้มใจดีก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแบบรู้ทัน ชักผวาว่าจะมีอะไรเด็ดๆยิงออกมาต้อนผมอีก “กลัวแม่พี่ไม่ชอบเหรอ”
“เฮ้ย ไม่ใช่” ผมพูดสวนแทบจะในทันทีแต่ความจริงในใจ...
...ใช่เลยแหละ ไอ้หนึ่งรู้สึกจริงๆแล้วว่าอย่างที่มึงบอกกุเหมือนลูกสะใภ้กลัวแม่ผัวจริงๆว่ะ
“ไม่มีปัญหาหรอกนะเรื่องนี้ เพราะแม่โทรมาหาพี่วันนี้แต่ไม่คิดว่าจะเป็นธาม เขาเล่าว่าเอาลูกแมวไปฉีดยามาเจอคุณหมอคนใหม่ หน้าตาถูกใจแม่ อยากยกลูกแมวให้แต่คุณหมอไม่สะดวก พูดขนาดนี้คงผ่านฉลุยมั้งพี่ว่า ธามจะกลัวอะไร โปรไฟล์ดีขนาดนี้ พี่ก็ยังว่าอยู่นะทำไมแม่ถึงเล่าเรื่องหมอรักษาแมวเพราะปกติเล่าแต่เรื่องแมวล้วนๆ” ...ก็บอกว่าไม่ใช่ยังจะอธิบายมาอีก นี่คือโกหกอะไรก็จับได้หมดเลยใช่ไหมเนี่ย ว่าแต่พูดงี้จริงเหรอ ให้มันแน่นะ อุ่นใจเลยเนี่ย
“ก็บอกว่าไม่...”
“แม่พี่ใจดีนะ เขาไม่ใช่คนหัวโบราณหรอก บ้าแมวมากด้วย น่าจะชอบธามที่เป็นหมอ” พี่กันต์ยังคงสร้างความมั่นใจให้ผมอย่างต่อเนื่อง จากตอนนี้ที่เครียดเรื่องแม่พี่กันต์มาเครียดเรื่องตัวเองแทนแล้วว่าผมมีอาการทางจิตประเภทเดียวกับลูกสะใภ้กลัวแม่ผัว... ผมไม่ได้อยากอยู่ในสถานภาพแบบนั้น แต่ทำไมสิ่งแวดล้อม คนรอบข้าง ทำให้ผมมาอยู่ในจุดนี้วะ
“โอเค” สุดท้ายผมก็ต้องรับคำเสียงอ่อยๆจนได้ มังคุดร้องหงิงๆที่ปลายเท้าเหมือนจะปลอบใจผม
“ไม่คิดมากนะ” พอไม่พูดอะไรเสื่อมๆออกมาก็ดูดีแบบเพอร์เฟ็คแมน
“ที่มาช้าก็เพราะเรื่องนี้แหละ โทรไปหาไอ้หนึ่งด้วย มันบอกว่าธามเหมือนลูกสะใภ้กลัวแม่ผัว จะบ้าเหอะ ไม่รู้เป็นอะไรแต่แม่งจิตตกจริงอ่ะพี่กันต์” ไหนๆก็พูดแล้วก็ขอพูดให้จบเลยแล้วกันถึงมันจะทำให้เป็นกันต์ระเบิดเสียงหัวเราะแบบไม่ยั้งออกมาก็เหอะ แต่ทำไงได้ก็รู้สึกไม่อยากจะเก็บๆเอาไว้แล้ว มันเป็นความรู้สึกใหม่ที่ยิ่งยืนยันว่าความรู้สึกของผมกับพี่กันต์มันมาไกลแบบที่ผมเองหันหลังกลับไม่ทันแล้ว พี่กันต์ทำมือเป็นเชิงเรียกให้ผมมานั่งข้างๆ แล้วผมก็ว่าง่ายไปนั่งซะด้วย ผมนึกว่าพี่กันต์จะกอดอีก แต่ผิดคาด พี่กันต์เอนตัวลงมานอนหนุนตักผม
“คิดถึงธาม”
“พูดไปแล้ว” ผมบอกยิ้มๆ
”อย่าทำให้พี่เสียใจนะ ขอร้อง” ประโยคขอร้องง่ายๆที่ทำให้หัวใจผมเต้นแรงอีกครั้ง ฟังแล้วหายใจลำบากจริงๆ ผมเคยทำมาแล้วครั้งนึง และสัญญากับตัวเองว่าผมจะไม่ทำอีก เพราะในครั้งนั้นผมก็เจ็บ
“เป็นพี่อ่ะ ดูแลน้องด้วยแล้วกัน”
“ไม่อยากเป็นพี่ อยากเป็นมากกว่านั้น...” โคตรโลภมากเลย
“อยากเป็นอะไรครับโอปป้ากันต์” ผมพูดแล้วหัวเราะขำๆ พี่กันต์ยิ้มแบบพยายามกลั้นหัวเราะ ท่าทางยังไม่เคยมีคนเรียก พอดีเดี๋ยวนี้ผมเห็นกระแสกำลังมา ขอเล่นนิดๆหน่อยๆเพิ่มสีสันในบทสนทนา ตลกดี
“อยากเป็นทุกอย่างของธาม”
“ก็เป็นอยู่จะอยากเป็นอะไรอีกซ้ำๆซากๆ”
คำตอบของผมเรียกรอยยิ้มกว้างได้จากคนฟังอีกครั้ง ดีใจที่ทำให้พี่กันต์ยิ้มได้ ยิ้มต่อไปเรื่อยๆ และหวังว่าจะเป็นคนที่ทำให้พี่กันต์ยิ้มแบบนี้ได้ตลอดไป
………………………………………………………………………………………………..9-10-2012
อากาศทำร้าย ดึงดูดเข้าหาที่นอนมากจุดๆนี้
บทนี้ก็เคลียร์ปัญหาน้องธามไปได้นะ แบบสบายๆบทหน้าเจอคุณนายหน่อยป่ะ หรือไงดี หรือเจ้แป้งสักช็อต 55555 แต่คู่กันต์ธามเขายังไม่มีดราม่าเลยเหวย ไงดีๆ มีคนถามเรื่องคู่ภู-หนึ่ง คู่นี้เหรอเราไม่มีแพลนนะ แต่อาจจะมีเป็นทพิเศษ รึเปล่า รึยังไง เออะ งง เบลอ หรือจะไปป้ะกะอาม่าธามเลยดี
ส่วนอีกคำถามที่ถามกันทุกบท ตั้งแต่บทแรกจนตอนนี้ใกล้บทที่60 "เมื่อไหร่จะได้กัน(ต์)" 5555555555555555555 ไม่ตอบ ไม่รู้ เป็นฟามลับบบบบ (สรุปเลิกอ่านกันหมด ฮาแตก)
ขอขอบคุณคนอ่านทุกคนอีกครั้งจากใจ ขอบพระคุณค่ะ รักนะจุบุ
ปล.อย่าลืมไปใช้สิทธิ์โหวตเซงเป็ดอวอร์ดนะตัวเอง โหวตกันได้ตามใจชอบ แต่ถ้าชอบเรื่องนี้ก็โหวตกันเบาๆใสๆ
ปล2. ตอนเช้าค่อยมาแก้คำผิดนะเธอ เราขอสลบก่อนจุดๆนี้
ปล3. มันสั้นเราขอโทษ TT
-
+ 1 ให้ก่อนค่ะ
พี่ธามน่ารัก ....
-
โหวตเซ็งเป็ดแล้น คือสารภาพว่า อยากโหวตเชฟต่างด้าวด้วยอะ แต่ไม่มีสาขาให้ลงโหวต 5555 (ตบไหล่เฮียหมิง ปุ่ ปุ่ ปลอบใจ)
ps. อ่า...ที่ธามกังวลมาทั้งหมด จบลงง่ายๆ ดื้อๆ เลย >< พี่กันต์เค้าแน่นอนจริงๆ
ps2 ตอนพี่กันต์ปรายตามองตอนล้างจานนี่ นึกภาพออกเลยอ้ะ 55
-
สุดท้ายธามก็ต้องเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่กันต์ฟัง และยังทำให้ธามยอมรับความรู้สึกตัวเองอีกด้วย โอ้ยพี่กันต์น่ารักมากอ่ะ จะน่ารักไปไหนเนี๊ย แค่นี้ก็รักมากแล้ว
-
ดราม่าหมดยังอะคะ อยากได้อีก กร้ากกก บ้าไปและ 55555
อยากได้พี่กันนนนนต์ พี่กันต์มาเป็นของหนูเหอะะะะ -ถวายตัว-
โดนพี่กันต์ถีบ 55555 แอร่บบบ เรามันไม่ใช่สไตล์พี่กันต์หนิ ใช่ซี้ ฮึกกก
พอเถอะ 55555
ปล.โหวตเซ็งเป็ดเลี้ยวนะคะ แบบถวายตัวและหัวใจโหวตให้หมดเลย พี่ตุลและน้องซองด้วย >.< ♥♥
-
ธามพลีกายชดใช้โทษเลย :laugh:
-
หมอธาม.....น่ารักจริงๆ
พี่กันต์ก็ไม่เอาคืนเยอะๆให้สมกับการรอ3ชม..หน่อยเนาะ
ขัดใจคนอ่าน :z1:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1: ขอบคุณที่มาต่อค่ะ คิดถึงมาก จะรอนะคะ
-
น้องธามนอยด์แป๊บเดียวหายเลยนะ
วันนี้ดูพี่กันต์จะดี๊ด๊าไปและ
:m12:
แบบว่าอย่างที่พี่กันต์ว่า
ธามอย่าทำให้ที่รักพี่เสียใจนะ (เอ๊ะ?)
คนอ่านก็รอเสียบพี่กันต์อยู่เหมือนกัน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh:
-
แน่ล่ะ เป็นลูกสะใภ้ที่แม่สามี ( อนาคต จิ้นไว้ก่อน ไม่ว่ากันนะธาม :z2: ) ดันมาเยี่ยมแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ก็ต้องคิดมากเป็นธรรมดา พี่กันต์นี่ก็จริง ๆ รีบปลอบน้องหน่อย เครียดมาตั้งหลายชั่วโมง :m20:
+ 1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. จัดตอนพบ ว่าที่แม่สามีก่อนเป็นไร มันจะได้ไม่ค้างคา :กอด1:
-
เธอเป็นมากกว่ารัก . . . . .
-
จริงๆก็อยากเครียดตามธามนะแต่ทำไมอ่านแล้วมันหวานๆแทนล่ะ
ความหล่อของพี่กันต์ยังมาเป็นระยะๆกรี้ดดดดดหวานมากๆๆๆชอบ
-
พี่กันต์นี่เป็นผชที่แก้ปัญหาได้ตลอดอะ
ธามควรจะคุยกะพี่กันต์ทุกเรื่องนะ
เพราะความสัมพันธ์ของทั้งคู่นี่กู่ไม่กลับแล้วอย่างแรง ฮ่าๆ
ว่าแต่ว่าหมอธามทำไมไม่ตอบสนองความอยากฟันของพี่กันต์สักหน่อยล่ะ
ภาษากายไว้คลายเครียดไงละจ้ะ? 55555555555
ปล.เราไปโหวตเซ็งเป็ดมาแล้วววววว เชียร์เรื่องนี้สุดๆ >.<
จะรอตอนต่อไปนะคะ อยากให้ได้กัน(ต์)สักที ฮี่ๆ
-
ธามรีบๆ ไปเป็นลูกสะใภ้คุณแม่กัญญาด่วน
เป็นแบบเต็มตัวนะ :laugh:
-
เคลียร์แล้วววววว
เลิกเครียดสักทีนะธาม
จิงด้วยที่ยังไม่เคยอ่านดราม่าพี่กันต์ธาม
ใจนึงอยากอ่านแต่อีกใจก็ไม่อยากอ่ะ
ชอบหวานๆงี้มากกว่า
-
ไม่ชอบดราม่าเล๊ยยยย ชีวิตจริงมีดราม่าเยอะแล้ว...ไม่ต้องหวานมากกวนๆแบบนี้อ่านแล้วแอบยิ้มหน่อบมีความสุขดี
ปล.ไม่รู้ป้านับพลาดหรือเปล่า แต่ป้าหาตอน 56-57 ไม่เจอจ้ะ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดียังไม่รู้ :o8:
โอปป้ากันต์จัง(ไร)สไตล์ :laugh:
-
ยิ้มกันได้ทั้งคู่
โดยเฉพาะพี่กันต์ ปากกว้างถึงหูเลยมั๊ง :z9:
-
เจอทั้งสองเลย
เจ้แป้งรักเด็ก กับคุณแม่รักแมว
-
เอาเจ้แป้ง จะเอาเจ้แป้งงงง
-
เพราะรักพี่กันต์ เพราะแคร์พี่กันต์ ธามเลยต้องคิดต้องเครียด
้เพราะอยากมีพี่กันต์ ธามเลยต้องกังวล กลัวจะมีอะไรมาทำให้ผิดหวัง
อ่อยยยยยย น้องธามน่ารัก
แล้วพี่กันต์นะ ก็พระเอกได้อีก ชอบที่เวลาอยู่กับน้องธามแล้วฮีไม่มีฟอร์ม
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ยิ่งรักพี่กันต์ :impress2:
-
น่ารักแสนดีตามสไตล์กันต์ :L1:
ปล.เป็ดที่22 :L2:
-
'จะพลีกายชดใช้ความผิดเลยดีไหม'
ธามฮาอะ ทำเลยพี่กันต์รอจนจะแก่แล้ว
“อยากเป็นทุกอย่างของธาม”
“ก็เป็นอยู่จะอยากเป็นอะไรอีกซ้ำๆซากๆ”
ดีใจตายไปเลยมั้งพี่กันต์ ฮ่าๆ
-
เฦ็งเป็ดเปิดโหวตแล้วรึ ทำไมไม่รู้ไปมุดรูที่ไหนม๊าาาาาาาาา อร้ายยยย ต้องไปโหวต
อะแฮ่ม ค่อกๆ แค่กๆ
น้องธามคิดมากจริงๆด้วย ดีนะที่หม่อมมี๊พี่กันต์เป็นสาววาย ╰（￣▽￣）╭ แถมหม่อมมี๊ยังปลื้มลูกสะใภ้ที่รักษาแมวได้ด้วย
ขอรอพี่นายได้ป่ะ คิดถึงพี่เข้
-
หุหุ ธามเป็นงั้นจริงแระ ลูกสะใภ้กลัวแม่สามี เชียร์พี่แป้งอะ แต่ไปเจออาม่าเลยกะดีนะ
-
กันต์โอปป้า ...กร๊ากกกกกก :laugh:
เลิกนอยด์แล้วใช่มั๊ยหนูธาม >.<
-
ไม่เอาดราม่าได้ไหมคะ แค่ธามจิตตก คนอ่านยังอินตาม!
(แสดงว่าคนเขียนเขียนเก่งเนาะ อิอิ)
คิดถึงนายกับหมิงและเจ๊แป้งด้วยค่ะ
พักผ่อนให้พอนะคะ
-
ไม่อยากกินมาม่าเหมือนกัน จะสงสารน้องธามเป็นพิเศษ :really2:
-
พี่กันต์สุดยอด หมอธามหายเครียดแล้ว
-
เสียใจอะ หมอธามไม่ยอมพลีกายชดใช้ความผิด :laugh: :laugh:
-
อย่ามีดราม่าเลยยยย
รักกันอิ๊อ๊ะอย่างนีัต่อไป 555
เลิฟพี่กันต์สุดๆเลยค่า
-
พูดกับพี่กันต์ตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องคิดมากแล้วธาม ^_^
-
กรี๊ดดดดดด อยากเป็นทุกอย่างของธาม >>>>> ก็เป็นอยู่แล้วจะเป็นไรซ้ำซาก ชอบอ่ะจุดนี้น่ารักมากๆๆๆ
-
รักพี่กันต์ รักมาก ผู้ชายคนนี้อบอุ่นอ่อนโยนเสมอ
อยากได้แบบนี้สักคนจริงๆ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าตัวเองยิ้มออกมาตอนที่หมอธามคุยเรื่องคุณแม่กะพี่กันต์
ดีใจอย่างน้อยหมอธามก็ไม่ต้องเครียดเรื่องนี้แล้ว
-
หวานซะคู่นี้ "พลีกายชดใช้โทษ" อ้อร้อที่สุดอะธาม กล้าคิดนะ แต่ไม่เห็นจะกล้าทำจริงสักที ทั้งคนอ่านทั้งพี่กันต์รอใจแทบขาดแล้วเนี่ย
คิดถึงคู่เชฟต่างด้าว
-
พี่กันต์นี่น่ารักนะเนี๊ยะ
ขยันหยอดเข้าไว้ สักวันธามต้องใจอ่อนเสร็จโจรแน่ ๆ 555
เอ่อ...ตอนหน้าขอเจอ กันต์ ธาม หมิง นาย คุณหญิงแม่ อาม่า เจ้แป้ง ได้มั๊ย ไม่ได้โลภนะ แต่ว่าคิดถึงทุกคนนะ :-[
-
มั่นใจมากว่าทุกคนรออ่านฉากได้กัน(ต์) อย่างใจจดใจจ่อค่ะ :laugh:
-
อย่าไปเครียดสิจ้า ธาม แค่แม่ พี่กันต์ มาเยี่ยมแค่นี้เอง
แม่เค้าคงยอมรับให้ ธาม มาเป็นลูกสะไภ้แล้วล่ะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เอาจริงๆนะ ไม่อยากให้มีดราม่ากันต์ธามเลยอ่ะ (เผอิญโลกสวย :z6:)
ชอบอารมณ์ประมาณที่เป็นอยู่ คุณหมอเหี้ยเวลาคิดมากดูน่ารักดี
ส่วนพีกันต์ก็นั่นแหละ หยอกตลอด หวานตลอด แต่ความจัญไรไม่เคยเสื่อม
สรุปคือไอ้ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันโคตรโอเค o13
คิดถึงเจ๊แป้งนะ ถ้าตอนหน้ามีเจ๊แป้งจะรักมาก
คิดถึงพี่นายด้วย ป่านนี้เป็นไง โหดไปถึงไหน?
หรือจะเจอแม่พี่กันต์ก็ดี อะไรก็ได้ ใครก็ได้ในเรื่องนี้ก็ชอบหมดแหละ 555
รู้สึกเริ่มจะเม้นท์บ้าบอคอแตก เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปอยู่นา :impress2:
-
ถิาจะหวานขนาดนี้ๆๆๆๆ
-
ธามสติแตกไปแล้ว
-
พี่กันต์นี้สุดยอดพระเอกจริงๆ5555
ธามน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย
ตอนจบแอบหวานเบาๆ :o8: :o8:
-
โถ่ หมอธามขาาาาา เป็นลูกสะใภ้ที่คิดมากจริงๆ
แบบนี้ต้องให้พี่กันต์พาไปเปิดตัวอย่างเป็นทางการเลยเถอะ
จะได้ไม่ต้องเครียด ต้องเกร็งอีกไงคะ โฮะๆๆๆๆๆ
-
โอยยยย โอปป้าทั้งสองน่ารักเว่อร์
-
อ่านบทนี้แล้วยิ้มออก
สบายใจได้แล้วเนาะธามเนาะ(ตบไหล่ๆๆ)
-
ฮาหนึ่งอ่ะ แต่ฮาธามมากกว่า กร๊าก สะใภ้จิตตกซะละ โธ่
ดีที่บทนี้เคลียร์ไป เป็นอันว่าสบายใจลัลล้าได้แล้วเน๊าะ
คุยกับพี่กันต์แกดีกว่า เสื่อมยังไงก็เชื่อใจ วางใจได้ เอิ๊ก
อย่ากระนั้นเลยหญิงแม่ค่าหนูอยากได้แมวมาเลี้ยงค่า
แต่จริงๆ แล้วหนูอยากเลี้ยงหมอมากกว่า เสี๊ยยยยดายที่หมอโดนลูกชายหญิงแม่ซิวไปซะเลี้ยว
ทั้งตัวและหัวใจ ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววว
-
เขาเริ่มหวานกันแล้ว
ป.ล.คู่นี้ไม่ต้องมีดราม่าก็ได้น่ะ แค่จนป่านนี้ยังไม่ได้(กันต์)....
" ก็ดราม่าจะแย่แล้ว!!!! "
-
ไม่เอาดราม่าน๊า
เอาแบบนี้เรื่อยๆ
ตอนต่อไปขอคุณนาย อิอิ
ขอบคุณค่ะ
-
เรื่องนี้อย่ามีดราม่าาาาาาา มีแค่อาม่าก็พอแล้ว #ตึ่งโป้ะ /เล่นอะไร
ฮาหนึ่ง55555 เนียนตัลหลอดดดดดดด
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขฝุดๆ :-[
ตอนต่อไปขอเมดเล่ย์ได้มั้ยคะ คนละนิดคนละหน่อย คิดฮอตคุณนาย เชฟต่างด้าวแล้วก็เจ้แป้ง ก๊าก
-
เห็นมั๊ยล่ะ รีบๆมาเคลียร์ซะ จะได้ไม่ต้องจิตตก
ได้กำลังใจจากพี่กันต์ ก็คงมีแรงฮึดไปฝากตัวกับว่าที่แม่สามีละมั้ง ฮ่าๆๆ
-
สบายใจแล้วเนอะธามม ผ่านฉลุยในฐานะลูกสะใภ้ 555555
คนแต่งขาาา เค้าไม่เอามาม่าคู่นี้น้าาาาา ได้โปรดดด :sad4: :monkeysad:
ให้เค้ารักกันแบบราบรื่นเถิดดด อยากอ่านอะไรหวานๆไปนานๆๆ
ขอบคุณค่าา :pig4: :กอด1:
-
คถ เจ้แป้งมากๆ
ตัวฮาเลยอ่ะ
ซักนิดดิ นะนะ
o13
-
อยากเห็นพี่กันต์พาน้องธามไปพบคุณหญิงแม่ค่ะ เหล็กมันต้องตีตอนกำลังร้อน o18 หึหึหึ
ส่วนเจ๊แป้ง เชฟต่างด้าว และคุณนาย โผล่มาประกอบแวบๆแวมๆให้หายคิดถึงก็พอค่ะ (ลำเอียงสุดๆ)
ส่วนตัวไม่เห็นว่าคู่พี่กันต์กับน้องธามต้องดราม่าอะไร ที่เป็นอยู่นี่ก็พอเหมาะพอดีอยู่แล้ว :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด น่ารักไม่ไหวแล้วค่ะพี่กันต์หมอธามมมม
หูยยยยย อารมณ์ตอนนี้มันน่ารักมากอ่าาา
ธามมีแอบกัวแม่พี่กันต์ไม่ชอบด้วย >////<
ว่าแต่นั่นสิคะ...เมื่อไหร่จะเป็นของ(กันต์)และกันซักที เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น่ารักจริงๆเลย ธามก็เป็นธาม ปากแข็ง ทำกล้า ใจป็อด 55555 น่ารักๆ
><~
-
ขำหนึ่งมาก 555555555 โถ ลูกสะใภ้จิตตกซะแล้ว 555555 :m20:
แต่อ่านๆดู ถ้าเป็นอย่างที่พี่กันต์พูด แม่พี่กันต์น่ารักนะคะ ไหนๆก็ไหนๆเลี้ยงแมวไปแล้ว สนใจเลี้ยงหมอแมวบ้างมั้ยคะ :o9: 5555
ตอนสุดท้ายหวานมากเลยค่ะ :o8: รอตอนต่อไปนะคะะะ สู้ๆค่ะเป็นกำลังใจให้ :กอด1: :pig4: แอบสนใจพาร์ทคุณแม่กัญญา 55555555
-
เอาจริงๆตอนนี้ดราม่ากันต์ธามถ้ามีก็เอามาเลยเถอะค่ะ
มันหวานไป เอาอะไรมาเบรกบ้าง(จริงๆคืออิจฉาหมอธาม อิจฉามันทุกตอนอ่ะ ฮ่าๆ)
พี่กันต์สไตล์ไหนยังไงก็เพอร์เฟกต์นะหมอ เสื่อมๆก็เพอร์เฟกต์ได้ เพราะมันออกมาจากใจและสายเลือด :laugh:
ได้กันต์นี่ต้องไปถามหมอธามป่ะเนี้ย
(หรือเขาจะได้แล้วไม่มาเล่า เพราะมันเป็นฟามลับ อั๊ยยะ :o8:)
ปล.ตั้งแต่บอกว่าวันสองวันจะมาที เลยต้องเข้ามาดูทุกวัน ><
-
ชื่อตอนนี่คือคุณแม่พี่กันต์รู้ใช่ไหม คิดไปแล้วนะเนี่ยว่าคุณแม่ตั้งใจไป
โทรหาพี่กันต์แต่แรกก็จบแล้วเนอะ โดนเพื่อนหนึ่งซ้ำเติมซะจนเซ :laugh:
แล้วพี่กันต์ก็สามารถพูดให้ธามสบายใจและคลี่คลายความข้องใจได้
ภาษากายพี่กันต์ก็สื่อสารได้ดีไม่แพ้ภาษาพูดนะจ๊ะธาม :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1: หวานเบาๆ
-
โถ ใคร ๆ ได้เจอธามก็ต้องชอบใจกันทั้งนั้นแหละ
พี่กันต์ยืนยันไม่มีปัญหาแน่ สบายใจได้
-
โอ้ยยยยยย
ธามมมม ขอแบ่งพี่กันต์ได้มั๊ยยย
น่ารักแบบนี้ ขอเถอะ พี่กันต์อ่ะ
แม่พี่กันต์น่ารักนะ จงใจแต่ก็น่ารัก
หายใจลำบาก ใจเต้นแปลกๆตอนพี่กันต์กอด
อ่านแล้วเขินม้วน แก้มจะปริ ยิ้มปากจะฉีกถึงรูหู
รอตอนต่อไปปปป ตอนที่ 60 ขอให้ได้กัน(ต์)
-
:-[
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดีใจเวอร์ ในที่สุดก็ได้อ่านแบบเต็มๆอนซะที
ย้อนกลับไปอ่านบทเก่าๆมานาน ฮ่าๆๆๆ
แล้วมาต่ออีกไวๆน้า คิดถึงสุดๆๆๆๆๆ
ธามน่ารักและตกลกในเวลาเดียวกัน
จิตตกเรื่องแม่ผัว ฮ่าๆๆๆ
พี่กันต์เอ็นดูตายเลยแบบนี้ คิคิ
เมื่อไหร่จะยอมเป็นของกัน(ต์)และกัน ทุกๆคนก็ยังเฝ้ารอคำตอบอยู่นะจ๊ะ :o8:
-
คู่นี้อย่าเพิ่งมีดราม่าเลยน่ะคร้าขอร้อง
รอให้เป็นของกันและกันก่อนได้มั้ย แค่นี้ก็ลุ้นจะแย่แล้วว่าเมื่อไหรจะได้ "กันต์" อิอิ
ส่วนแขกรับเชิญจะใครมาก็ได้ค่ะ เพราะชอบหมดทุกตัวละครเลย :กอด1:
-
คุณหญิงแม่สไตล์ใจดีแถมเข้าใจความชอบของลูกชายด้วย โชคดีนะคะน้องธาม
ไม่รู้คิดไปเองป่ะ น้องธามดูอ่อนลงเยอะเลย แบบนี้พี่กันต์มีกำลังใจตาย อิอิ
ปล. เมื่อไหรจะได้ก๊านนนน 555 พี่กันต์รอจนจะแก่ตายแว้ววววว
-
คบกันแบบเปิดเผยความรู้สึก มีอะไรคุยกัน มันดีจริงๆ
-
อยากอ่านตอนหมอธามตกเป็นของพี่กันต์จัง :oo1: อิอิ
-
น่ารักเบาๆ
ที่แท้ก็กลัวเข้ากะที่บ้านพี่ธามไม่ได้ โถๆน่าสงสาร
พี่ธามออกจะรักขนาดนี้และรอมานานขนาดนี้ ไม่มีปัญหาแน่นอน
-
อยากเห็นธามป๊ะหน้าครอบครัวพี่กันต์แบบครบเซ็ตจัง อิอิ
:กอด1:
-
เคลียร์ปัญหาแล้วนะน้องธามมมมม
คุยกับพี่กันค์ ทัไรโล่งทุกที เหมือนพี่จะเปลี่ยนเรื่องใหญ่เป็นเรื่องเล็กได้อย่างรวดเร็ว
รู้สึกดีจริงๆกับผู้ชายคนนี้ Perfect man มากๆอ่ะ
-
พี่กันต์แม่งน่ารักอ่ะ อยากฟันก็พูดกันตรงๆ :z3:
ฟันกัน ฟันกัน ฟันกัน :laugh:
-
ถ้ารู้ว่าจริงๆ ธามก็แอบกลัวแม่ผัวไม่ชอบหน้า พี่กันต์คงยิ้มหน้าบานกว่านี้ :impress2:
-
คิดถึงเจ๊แป้งงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ฮ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ชื่นใจ
-
เลิกเขินพี่กันต์ไม่ได้สักทีอ่ะ =///= ตั้งกะตอนแรกยันตอนปัจจุบัน พี่เค้าทำคนอ่านเขินได้ตลอดเวลาจริงๆ
แล้วแบบแต่ละอย่างที่ทำถ้าธามจะไม่รักไม่ชอบไม่ฟิน คนอ่านก็ไม่รุ้จะว่าไงละ แบบไอท่าทางคิดมากแบบนี้
ง้องอน แล้วก็อ้อนแบบนั้นนนนนน คนอ่านตายยยยย T____T ”อย่าทำให้พี่เสียใจนะ ขอร้อง” แค่ประโยคของร้องสั้นๆ
ของผู้ชายคนนึง ทำเอาผู้หญิงแบบชั้นเป็นบ้าไปแล้วววววว !@#$%^&*() พี่เค้าน่ารักมากอ่ะ แล้วธามก็เตรียมตัว
เป็นลูกสะใภ้ได้ดีมากๆ อันนี้คนอ่านเห็นด้วยและเชียร์เต็มที่ เป็นแบ๊คอัพอย่างดีให้เลย คู่นี้น่ารักมากกกก
ไม่ไหวจะกรีดร้องจริงๆ ขอบคุณที่ปิดเทอม เพราะรออ่านพี่กันต์กับธามอยุ่ทุกวันเลย ขอใ้ห้ปิดเทอม365วันเลยจะมากไปไหม ฮ่าๆๆ
-
ช่วงนี้อากาศแปรปรวนมาก
รักษาสุขภาพกันถ้วนหน้านะคะ
พี่กันต์น่ารักเนาะ หลงพี่กันต์อ่ะค่ะ
เข้าใจหาวิธีปลอบใจนะเนี่ย
หมอธามก็น่ารักอ่ะ ตอนอยู่กับลูกแมว ลูกแมวจะน่ารักสู้ได้ไหมหนอ
สงสัยว่าแม่พี่กันต์ก็จะหลงหมอธามได้ไม่ยากแล้วแหละค่ะ
-
น่ารักทั้งคู่เลยย
-
นี่ๆๆๆ น้อง gargoyle ครับ ผ่านมา ห้าสิบเก้า ตอนแล้ว ไอ้พี่กันต์ กะ ไอ้น้องธาม ยังไม่ได้ซั่มกันซักที :seng2ped:
อย่าได้ให้มี ดราม่า เด็ดขาด หึหึหึ ป่าวขู่นะ :fire:
-
กันต์ธาม คู่นี้คือที่สุดอ่ะ เราชอบมากกก
-
ตอนนี้มาแบบเบาๆ ใสๆ
แต่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
โอ๊ยยยยย น่ารักๆๆๆๆ ยิ้มตามเลย
เวลาพี่กันต์อ้อนน้องเนี่ย โอ๊ยยยยยยยเขินแทน
-
:impress2:อ้ายยยยยยยยยยยยยยย น่ารักมากกกกกกกกก เจอแม่สามีแล้วววววว หุหุ
-
ธามคิดเย้อออออ นี่ถ้ามาหาคุณพระเอกแต่แรกพี่เค้าก็ไม่ (ทำเป็น) งอนร้อก
ไปปรึกษาเพื่อนกลายเป็นเครียดกว่าเดิม สู้คุยกับพี่กันต์ก็ไม่ได้เนอะ
เรื่องคุณแม่ท่าทางจะผ่านฉลุย ขอให้เป็นงั้นนะ คู่นี้น่ารักเหมือนเดิมเลยอ๊า
ขอบคุณค่ะ
-
:oo1:เคลียกันแล้ววววววววววววววว คราวนี้เหลือเจอพ่อสามีใช่มั้ยจ้ะ ธาม><
-
ธามอย่าไปคิดมากเลยนะ เดี๋ยวเจอกันอีกทีก็รู้เอง อิอิ
-
สั้นไป(ไม่หน่อย) นะจ้ะ แต่ก็แก้ขัดได้
อ่านไปแล้วเขินนนนน :-[
-
แรกๆเครียด หลังๆหวาน
ขอฉากจูบหวาบหวิวสักหลายๆทีได้ไหมคะ คุณนักเขียน >_<
-
ประวัติดีขนาดนี้ผ่านฉลุยแน่น้องธาม o13
-
น่ารักง๊าาาาาาาาาาาา :-[
-
อยากเห็นน้องธามอยู่กับแม่สามีอีกอ่ะจ้ะ
แต่ตอนนี้รอให้น้องทำใจไปซักพักก่อนแล้วกันเนอะ
เดี๋ยวจะเครียดไปกันใหญ่
ประโยคสุดท้ายของธามน่ารักจัง ชื่นนนใจแทนพี่กันต์เนอะ
-
ทำไมพพี่กันต์น่ารักขนาดเน้!!
รักมากกกกก
-
มาสั้นไม่ว่า แต่ถ้ามาบ่อย จะน่าร๊ากกกกมากๆๆ
-
รักพี่กันต์มากขึ้นทุกที
ยังไง ณ จุดนี้หมอธามก็หันหลังกลับไม่ได้แล้วล่ะ
-
โอย ฟิลสองคนนี้มันนนนนนน อ๊ากกกกกก รีบๆได้กันต์เถ๊ออออ อยากเห็นฟีลมอร์นิ่งคิสมากมาย
คุณแม่น่ารักนะคะ มีการไปดูตัวด้วย555
รอตอนต่อไปค่า
-
555555555 อย่างนี้ผ่านอยู่แล้วธาม แม่สามีมาดูหน้าลูกสะใภ้ถึงที่ อิอิ
-
อย่านะตัวเอง เค้าบอกแล้วว่าเค้าไม่นิยมบริโภคมาม่า เพราะงั้นอย่าเอามาม่ามาเสริฟ์ให้กันธามน๊าาาา :serius2:
ตอนหน้าขอทั้งเจ๊แป้งและคุณหญิงแม่เลยได้เปล่า อิอิ o18
อ่อ อยากอ่านกันธามหวานๆอีกอ๊า อุตส่าต์ทนคิดถึงมาตั้งนานนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
อ่านไปยิ้มไป :o8:
-
5555 แหม่.... เห็นด้วยกับหนึ่งนะ พี่กันต์ปล่อยธามลอยนวลมานานไปละ....
-
5555
โอปป้ากันต์ น่ารักไปนะหมอ
^^v
-
เพิ่งตามมาอ่าน เรื่องน่ารักและสนุกอ่านเพลิน รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ
-
ฮิ้ววววววววววววว
น่ารักตลอดเลยจ่ะคู่นี้
อ่านไปก็ยิ้มไป ใกล้บ้าละจ้ะ
-
ชอบแม่พี่กันต์
คุณแม่น่ารักจริงๆ
-
คิดถึง คุณนาย เป็นที่สุด..
-
เหอ ๆๆๆ :z1:
ธามถึงกลัวแม่สะมีแต่ก็ถอนตัวไม่ทันแล้วซิ :laugh:
แม่พี่กันบ้าแมวซ้าาา พี่กันต์เลยเก็บกดเลี้ยงแต่หมาอ่ะป่าววว
คิดถึงเชฟหมิงอ่ะ :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้ตอนต่อไปจ้าาา :L2: :L2:
-
อีกไม่นานก็คงได้กัน(ต์) แล้วมั๊ง รึกซึมลึกขนาดนี้
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้รวดเดียวทันแล้วค่าาาาาาา หนุกมากๆ เลย :)
-
รักพี่กันต์
-
เมื่อไหร่จะได้กัน :z1:
-
ไม่ต้องมีดราม่าอ่ะดีแล้ว55555555
-
บทที่60
everything
...............................................................................
“อยากเป็นทุกอย่างของธาม”
“ก็เป็นอยู่จะอยากเป็นอะไรซ้ำๆซากๆ น่าเบื่อๆ” คำพูดผมเรียกได้ทั้งรอยยิ้มกว้างๆและสายตามีความหมายแฝง
“ให้เป็นได้หมดแน่นะ” เอ๊ะ ถอนคำพูดทันไหม
ซวยแล้วกู เสือกฉลาดขึ้นมาได้ซะงั้นพี่กันต์ จะลุกหนีแต่พี่กันต์เล่นนอนทับขาเลย กระดิกไม่ได้ เอาแล้วกุยังไงเนี่ย ตอนขามาเครียด ตอนขากลับจะได้กลับไหมวันนี้
“ดึกแล้ว กลับบ้านๆ”
“ไม่ให้กลับ” จบคำพูดความหมายสองแง่สองงามรอบนี้ที่ ตีได้ด้านลามกแบบไม่ต้องแปลให้มากความ พี่กันต์ดึงผมลงมาประกบปากแบบคาดเดาได้… ขัดได้เหรอตอนนี้
อยู่ข้างล่างก็ไม่เมื่อยหรอก ลองอยู่ข้างบนบ้างไหมล่ะพี่กันต์...
พี่กันต์ดึงคอผมลงมาจูบไม่ยอมปล่อย ริมฝีปากอุ่นๆเบียดชิด เร็ว รีบเร่ง แต่ก็ยังไม่จบ เร่งทั้งจังหวะหัวใจและความดันเลือดให้อุ่นซ่านไปทั้งตัว แต่นะแต่... พี่กันต์เล่นนอนหนุนตักผมชิวๆนุ่มๆ ทั้งสบายทั้งเคลิ้ม ผมก็เคลิ้มอยู่นะ แต่ปวดคอ ผมกดริมฝีปากหนักเป็นสัญญาณสากลว่าขอเวลานอก พี่กันต์ส่งเสียงจ๊ะจ้ะหงุดหงิดแต่ก็ยอมปล่อยผมเงยหน้าขึ้นมาหายใจ หน้าร้อนฉ่า เมื่อกี้คุยๆกันอยู่กลายเป็นจูบไปได้ไง ไม่เข้าใจเหมือนกัน ผมหายใจได้ไม่นาน พี่กันต์ก็ลุกขึ้น และ... “รุก” ขึ้นมาอีกรอบ อะไรวะเนี่ย
“เฮ้ย เยอะแล้วๆ” ผมพูดเบาๆแต่เหมือนพี่กันต์จะไม่แคร์ แค่ส่งเสียงไร้ความรับผิดชอบออกมาว่า
“แล้วจะทำไมไหนว่าเป็นได้ทุกอย่างไง” พี่กันต์ภาคหื่นจัด กู่ไม่กลับ หัวใจผมชักจะเต้นเป็นจังหวะพิสดารขึ้นทุกที แต่ที่แน่ๆนอกจากเสียงหัวใจ เสียงหวอในหัวบอกอันตรายนี่ดังสนั่นแล้วครับ
“ก็เป็น แล้ว...” พูดไม่ทันจพี่กันต์ก็เอาปากมาประกบอีกรอบ ตายอดตายอยากมาจากไหนวะ หรือเพราะผมที่ทำให้พี่กันต์อดอยากขนาดนี้กันแน่ก็ไม่รู้ แต่วันนี้รู้เลยวว่ามันไม่ใช่จูบแบบทั่วไปที่เคยเจอ รอบนี้รุกกว่าปกติ หรือจะเป็นเพราะปากพล่อยๆของผมวะที่ตอนนั้นดันพูดไปว่า ก็เป็นทุกอย่างอยู่แล้ว พี่กันต์เลยฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ยังไม่ได้ ตำแหน่งนึงทางพฤตินัย ห่าเอ้ย...
“พี่กันต์” ผมเอาแขนล็อคพี่กันต์เอาไว้ ไม่อยากจะมองหน้าเลยแต่ต้องมอง... ไอ้สายตาเชื่อมแบบนั้นมันคืออะไร ไม่ต้องมาส่งสายตาเลย
“ธาม... นะ...” โปรดอย่าเรียกชื่อผมด้วยเสียงออดอ้อนแบบนั้น และกรุณาใช้สายตาสุภาพมองหมอด้วยครับ
“ธามหิวน้ำ” ผมลุกพรวด ไอ้หมาสี่ตัวลุกตามครับ หันซ้ายหันขวา ยังไงดีกุ... หนีแบบไม่ให้เสียฟอร์มและรอดไปได้
“พี่มีน้ำนะ” พี่กันต์จัง... ธามก็มีโว้ยยยยยยย ไม่ต้องแจก
“ธามก็มี” ยังจะเล่นต่ออีกกุ ไม่สำนึกว่าจะได้แซ่บ พี่กันต์ยิ้มขำๆกับคำพูดผม
“ง่วงอ่ะ กลับนะ” ผมแสยะยิ้ม พูดเลยนะครับว่าไม่ได้แล้ว ถ้าอยู่ต่อเนี่ยเสร็จแน่ จากรูปการณ์ผมนี่แหละที่เสร็จพี่กันต์ ทั้งประสบการณ์ที่สั่งผมและกายภาพ
“งั้นอย่ากลับเลย ระวังหลับในนะ นอนนี่แหละ” ไม่พูดเปล่ายังมียักคิ้ว หล่อเข้าไป แต่ผมไม่หลงหรอก แต่ก่อนเวลาหลอกล่อแฟนขึ้นเตียงก็แบบนี้อ่ะ ผมเคยอยู่ในจุดๆนั้นมาแล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนนี้ต้องมาอยู่ในจุดๆที่เป็น ‘ผู้ถูกล่อ...’ กับเขาบ้าง ดูอันตรายล่อแหลม
“กลัวจะไม่ได้นอนอย่างเดียวไง” ผมแสยะยิ้มแล้วพูดตรงๆ
“คิดว่าพี่จะทำอะไรธาม กลัวอะไรคนกันเอง รู้จักกันมาตั้งนานเห็นพี่เป็นคนไงอ่ะ” ใช่ไหมล่ะพี่กันต์... เท้าความแบบนี้ยิ่งไม่น่าไว้ใจ ก็เพราะรู้จักกันมานานไง ตั้งแต่รู้จักกันมาก็ไม่เห็นจะนิ่งจะขรึมแบบภาพที่สร้าง พี่กันต์เดินก้าวยาวๆมาใกล้ ยิ้มหวาน ระหว่างนั้นก็พับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นให้ทะมัดทะแมงกว่าเดิม... เชี่ยเอ้ย ละครหลังข่าวกุว่าต่อจากฉากนี้ได้ตัดภาพแน่ แต่ผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย และไม่ใช่คืนนี้ ผมไม่พร้อม ยังไม่เตรียมใจ
“จะกลับจริงดิ” ใช้ลูกอ้อนเข้าว่าแล้วตอนนี้ เหมือนจะอ่อนลง เดินไปเปิดประตูด้วย...
“ก็ดึกแล้ว กลับดีกว่า” ผมยิ้มแฉ่ง ยอมง่ายๆน่าสงสัย แต่ประตูเปิดแล้วไง ผมเดินเนียนๆไปพร้อมหมาสี่ตัวที่ทยอยเดินมุดออกจากประตู พี่กันต์ยิ้มหวาน... ยิ้มแบบยิงฟันเรียงใส่ผม มันก็น่ารักดีนะ แต่มันไม่น่าไว้ใจว่ะ ชายกลางเดินออกไปเป็นตัวสุดท้าย และผมชายน้อยจะขอเดินตามออกไป ทันใดนั้น ประตูก็ปิดลง!
ไอ้บ้าเอ้ย กะละมังถังแตก!
ที่เปิดประตูคือไม่ได้ปล่อยกุ แต่ปล่อยหมาเคลียร์พื้นที่
“พี่กันต์” ผมร้องเสียงอ่อย ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เต็มทนแต่ทำไมพี่กันต์ไม่สนใจวะ ยืนบังประตูยิ้มหวาน
“เดี๋ยวให้ไปอย่าทำหน้าเหมือนจะตายดิ ไม่เจอตั้งนาน ขอค่าผ่านทางกับค่าปรึกษาหน่อยไม่ได้เหรอ” มันจะเชื่อได้ไหมวะ...
“แน่นะ” ผมถามเหมือนจะซื่อ แต่ไม่ไว้ใจเลยจริงๆ พี่กันต์พยักหน้าเร็วๆ ผมเลยเดินเข้าไปจูบเบาๆบนริมฝีปากที่ยิ้มรอรับ
“ไม่ค้างแน่นะ” พี่กันต์ถามย้ำอีกรอบ อาจจะค้างถ้าก่อนหน้านี้ พี่กันต์ไม่เล่นจัดหนักซะผมหวั่นว่าจะไม่รอด
“กลับละ”
“ไม่ลืมของนะ” พี่กันต์ถามอีก ผมถอนหายใจ รอดแล้วครับ แต่ก็แอบสงสารพี่กันต์นิดๆ ผมส่ายหน้าเดินกำกุญแจรถเดินผ่านหน้าพี่กันต์ไป...
“พี่รักธามนะ” เสียงอ่อนๆพูดตอนที่ผมเดินออกประตู...
...เห้อ จนได้
“โอเค ค้างก็ค้าง”และ ผมใจอ่อนอีกแล้ว
..........................................................................................
(พี่กันต์ครับ ฮึ ฮึ)
วันนี้เป็นมารครับ มารร้าย โจรปล้นสวาท ไอ้ผีทะเล คนลามก ธามอาจจะเลือกเรียกสักอย่างนึง หลังจากเกลี้ยกล่อมไก่ที่ตื่นให้สงบได้ ผมในฐานะผู้ล่อ-หลอกล่อ ให้ธามยอมค้างจนได้ มองหน้าบึ้งๆกับสายตาไม่ไว้ใจหลังเลนส์แว่นของธามแล้วขำ ทำเหมือนโกรธ แต่ทำไมหน้าแดง วันนี้ที่จริงตอนแรกก็หงุดหงิดหน่อยที่ธามมาช้า ช้าแบบผมเองยังสงสัยว่ามีอะไรปิดบัง แต่พอฟังเหตุผลแล้วก็แทบจะกระชากมาฟัดให้หายคิดถึง ไม่แปลกหรอกที่ธามจะเครียด แต่ในความจริงแล้วผมว่าเป็นผมเองมากกว่าที่ควรจะเครียด บ้านผมน่ะไม่เซอร์ไพร์สแล้วเรื่องนี้ แต่บ้านธามนี่ดิ ถึงพ่อแม่ธามจะเสีย แต่ธามไม่ได้ตัวคนเดียวแบบที่เจ้าตัวพูดซะเมื่อไหร่ อาม่าธาม ลุงป้าน้าอาอีก
...แม่ผมน่ะ น้อยๆไปเลย
“พรุ่งนี้ธามต้องทำงานนะ” เดินไปไม่กี่ก้าว ก็หันมาบอกผมเหมือนจะดักทาง รู้ทันหมดคนนี้
“พี่ก็มีสอน” ผมพูดยิ้มๆ แต่อยากจะวิ่งขึ้นเตียงไปซะเดี๋ยวนี้ ผมเชื่อมั่นในศักยภาพของธามครับ ถ้าคืนนี้เกิดอะไรขึ้น ธามไหวแน่นอน ทีจระเข้ยังจัดการได้ ผมน่ะตัวเล็กกว่าจระเข้ตั้งเยอะ ธามรับมือไหวอยู่แล้วน่า... นะ...
“เดินตามมาทำไม” โคตรระแวงเลยธาม ผิดจังหวะไปหน่อยแฮะ
“ก็มันเป็นทางเดิน ระแวงอะไร พูดมาเลยดีกว่าแบบนี้” ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ธามไม่พูดอะไร แค่กลับไปนั่งลงทำหน้านิ่งใส่ผม
เวลารักใครบางคน จะมีจุดๆนึงที่ความรู้สึกมันพีคจัดจนแค่มองเฉยๆก็ใจเต้นเหมือนไปวิ่งมา นั่นแหละความรู้สึกตอนนี้ของผม แล้วความรู้สึกแบบนี้ เวลามันรวมกับความคิดถึงและอารมณ์ส่วนตัวบางประการมันก็ห้ามใจยากนะที่จะไม่ทำอะไรเกินเลย แล้วที่สำคัญ กางเกงนักเรียนขาสั้นที่ขุดมาใส่ กับเสื้อยืดคอลึกที่พอก้มก็เห็นเหมือนไม่ใส่นั่นคืออะไรกันวะธาม... ผมไม่รู้นะว่าผมมันลามกเองหรือเพราะเสื้อผ้าหน้าผม แต่มันเห็นแล้วอยากลูบๆคลำๆ
“ไปขุดกางเกงนักเรียนมาจากไหน” ผมนั่งลงข้างๆธาม ถามขึ้นเรื่อยเปื่อย
“อย่าบอกนะว่าที่รุกหนักวันนี้เพราะเห็นขาอ่อนธาม ฮ่าๆ” แม่งเห็นเป็นเรื่องตลกไปละน้องกุ เมื่อกี้ยังหนีเป็นกวางตื่นอยู่เลย เรื่องขาน่ะขาวจริง แต่ความขาวไม่เร้าผมเท่าไหร่หรอกเพราะ ผมก็ขาว อยากให้ธามสนใจมองเหมือนกัน จะถอดให้ดูทั้งตัวเลย ฮึๆ เอาซิ
“คนรักกันนี่มันจะมีนิดๆหน่อยๆไม่ได้เลยใช่ไหมฮึ” ผมถามย้อน ชอบจังเลยเวลาได้พูดแบบนี้ ก็รักแล้ว ก็ธามรักผมแล้ว
“ใครรัก” หน้าตาเฉยมากธาม แล้วยิ้มทำไม พูดงี้ต้องไม่ยิ้มดิ
“โอเคๆ พี่ผิดเอง พี่ขอโทษ คงคิดไปเองคนเดียว” พูดทำเป็นน้อยใจไปงั้นแหละครับ
“ถ้าไม่นับว่าวันนี้หื่นไปหน่อยก็น่ารักนะพี่กันต์” เหมือนตบหัวแล้วลูบหลัง แต่ผมรับได้ ยิ้มปากจะฉีก อยู่กับธามแล้วหุบยิ้มไม่ได้จริงๆ ทำผมสุขสุดๆ และเจ็บสุดๆมาแล้วคนนี้ ขอคิดเข้าข้างตัวเอง สถาปนาเป็นคนที่เหมาะกับธามที่สุดได้ไหม เพราะธามปากหนัก ผมเลยทนได้เพราะผมใจเย็น เพราะธามขี้รำคาญ ผมเลยไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย เพราะธามเป็นสัตวแพทย์ และผมรักสัตว์ เพราะธามรักรถ ผมก็มีรถสปอร์ต เพราะธามโลเล ผมเลยหนักแน่น...
“ขอนั่งกอดได้ป่ะ”
“.......” ธามไม่พูดอะไร นั่งนิ่ง ผมจะถือว่าเป็นคำอนุญาตแล้วกัน เอื้อมมือไปจับแขนที่ธามเกร็งนิ่ง กะจะนั่งเฉยๆกวนประสาทผม นั่งได้นั่งไป ไหนๆก็เป็นฝ่ายเข้าหาแต่แรกผมก็ขอขยับเข้าไปใกล้อีกสักนิดจะเป็นไร ผมโอบแขนรอบตัวธามที่เหมือนจะเลิกเกร็งตัว ซบหน้าลงกับไหล่แข็งๆ กลิ่นหอมอ่อนๆติดปลายจมูก แค่กอดก็รู้สึกดี แต่ตามประสาคนเรา ได้คืบเอาศอก ได้กอดขอจูบ ได้จูบก็อยากจะได้อะไรที่มากกว่า
“หมดช่วงงานหนักแล้วเหรอ” ธามถามแล้วขยับตัวพิงหลังกับตัวผม ปากไม่พูดไม่อนุญาตแต่นิ้วยาวๆของคุณหมอเกี่ยวมือผมมากุมไว้แถวเอว... ใช่ว่าจะน้อยนะคนนี้ปากบอกไม่แต่แบบนี้เรียกว่ายั่วให้อยากรึเปล่า ไม่อยากจะคิดว่าตอนคบกับแฟนคนก่อนๆหน้าจะร้ายขนาดไหน กลัวจริงๆว่าสักวันแฟนเก่าธามจะเริ่มผุดมาหาธาม ผมไม่อยากรับมือกับผู้หญิงหรอกนะครับ ไม่รู้จะเอาอะไรไปรับมือจริงๆ
“ก็เบาขึ้นเยอะแล้ว แล้วหมอธามเมื่อไหร่จะลาพักร้อน ไปเที่ยวกัน” ผมพ้นช่วงงานหนักของบริษัทมาแล้วครับ มีเวลามากวนธามแล้ว ไม่ต้องอ้อนให้ธามไปหาถึงที่ทำงาน คราวนี้ตาผมไปหาถึงที่ทำงานธามบ้างล่ะ
“จะไปไหน”
“ไปเสม็ดไหม” จะได้เสร็จๆกันสักที
“เข้าวัดสักพักดีไหมพี่กันต์ จะได้สงบๆ อายุปูนนี้ละ” ธามพูดกลั้วหัวเราะ ห่างกันปีเดียวพูดเหมือนผมแก่มาก เดี๋ยวจะโดนนะธาม
“อยู่ใกล้ธามแล้วสงบไม่ได้หรอก ถ้าสงบพี่คงตายด้าน” เล่นกันด้านๆแบบนี้ล่ะครับ
“ไปfapไป” ธามหัวเราะเสียงต่ำ หันมามองหน้าผมอย่างท้าทาย บางทีน้องก็กวนตีนผมมากไป ผมนี่อยากจะกินเข้าไปทั้งตัวแล้ว ช่างกล้าพูด ไล่ให้ผมไปช่วยตัวเองเหรอ ทั้งๆที่กอดธามอยู่แบบนี้ถูกไล่ให้ไปfap ผมซุกหน้าลงกับซอกคอขาวแล้วดูดแรงๆ ให้เป็นการลงโทษที่พูดจาไม่เข้าหู
“no war make love” ผมกระซิบข้างหูก่อนจะขบเบาๆ ธามเอี่ยวตัวหนี แต่คิดเหรอว่าจะหนีพ้น ขาว่างๆผมก็ยกขึ้นมาหนีบล็อคตัวไม่ให้ธามหลุดไปได้อีก แต่หมอก็แรงควาย สมเป็นสัตวแพทย์สัตว์เลื้อยคลาน ก่อนที่จะหลุดจากการควบคุม ต้องไซร้ให้ยวบนี่เป็นหนทางเดียว กลิ่นธามใกล้เหมือนสารเสพติดสำหรับผมมากขึ้นทุกที เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นเมื่อผมเลื่อนลงมาไซร้กกหู ชอบอ่ะดิ... ทนไปเหอะธาม แล้วมาดูว่าคนต้องไปfap อ่ะใคร รู้หรอกว่าที่ธามไม่ยอมไม่ใช่เพราะไม่อยาก แต่เพราะกลัวโดนรุกอ่ะดิ
“ยอมรับป่ะ” ผมกอดให้แน่นขึ้น กดจมูกลงกับแก้มที่แดงเรื่อ
“ไม่ยอม” คำตอบของธามที่มาพร้อมกับริมฝีปากชื้นๆของธามก็ประกบปากผม ปากไม่ตรงกับใจ พูดไม่เหมือนกับที่ทำ เวลาจูบทีไรธามชอบเริ่มก่อน ซึ่งไม่ใช่ไม่ดี แต่ผมโคตรชอบเลย แรงกัดเบาๆบนริมฝีปากล่างของผม ตอนนี้ไม่ทำให้เจ็บแต่ยิ่งทำให้ยิ่งอยาก ผมดึงแว่นตาของธามออก เพราะมันชักจะเกะกะ มือผมล้วงเข้าลูบแผ่นหลังเนียนนุ่ม แต่ธามก็ดึงออกไปได้ทั้งๆที่ปากยังไซร้คอผม...
...แค่นี้ก็หลงจะตายแล้วธาม นี่ไม่ใช่จะวางแผนรุกผมหรอกนะ
“ไหนว่าไม่ทำ” ผมเริ่มพูดเสียงผิดปกติแล้ว หัวใจทำงานหนัก ตาเริ่มพร่า รู้สึกหน้ามืดตามัว อะไรก็หยุดไม่อยู่แล้ว ขาธามเนียนมาก สะโพกก็... อื้มมมม
“.....” ก็ธามไม่ทำผมเลยทำ ตอนนี้หมอไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะผมต้องเปลี่ยนความคิดของหมอที่จะรุกผมอยู่ โปรดอย่าทำแบบนี้กับพี่เลยนะธาม ไม่สามารถอธิบายได้แล้วว่าตอนนี้รู้สึกยังไงและกำลังทำอะไรอยู่ พูดไม่ได้ด้วยเพราะปากไม่ว่าง อยากจะได้เชือกมามัดมือธามจริงๆ ปัดมือผมออกได้ทุกรอบ แล้วเมื่อไหร่จะถอดได้ล่ะวะ
คืนนี้โซฟาเลยไหม แล้วถุงยางกุอยู่ไหน เจลอยู่ไหน แล้วกุยังไม่ได้อาบน้ำ ไม่อยากจะให้มันเหมือนทำกันลวกๆ ก็มันครั้งแรกกับธามแต่กุขี้เกียจจะเล้าโลม หลอกล่อกันใหม่อีกรอบแล้วโว้ยยยยยย...
จากที่นั่งอยู่ดีๆผมก็เปลี่ยนสถานการณ์ผลักธามลงไปนอนได้สำเร็จ ตอนนี้หยุดไม่ทันแล้วนะ...
ว่าแต่อะไรสั่นวะ ตรงเป้ากุเลยเนี่ย แค่นี้ก็เสียวจะตายห่าแล้ว...
“เห้ย มือถือธาม” ธามร้องขึ้นมา
“อย่ารับได้ไหม” พูดอ้อนๆ ธามส่งเสียงจิ๊จ้ะ เลื่อนหน้าจอขึ้นมาดู
“โกป่าน” เสียงตกใจของธามและคนที่โทรมามีเหตุผลที่ส่งให้ผมต้องลุก ผมถอนหายใจแรงๆ หันไปมองธามที่กระแอมเสียงก่อนจะรับโทรศัพท์ สายตาที่ปราศจากแว่นหันมามองผมเหมือนจะเอาเรื่อง แต่ปากน่ะยิ้ม สภาพล่อแหลมมาก รอยแดงเต็มรอบคอฝีมือผมทั้งนั้น
“ฮัลโหลครับ” ธามพูดเสียงสดใส แต่พอเหมือนอีกฝั่งสายพูดมา ธามกลับนิ่งไป
“ครับ ที่ไหนครับ” หน้าขาวอมชพูเริ่มเปลี่ยนสีเป็นซีดลง คิ้วเริ่มขมวด ผมว่าไม่ใช่เรื่องดีแล้วล่ะ “ครับ เดี๋ยวธามไป แปปเดียวนะ... ครับ ครับ” ธามวางสาย หันมามองผม
“อาม่าธามเข้าไอซียู ธามต้องไปโรงพยาบาล”
บรรยากาศเปลี่ยนไปในพริบตา ผมมองหน้าธาม คว้าแว่นตาที่ตกอยู่กับพื้นส่งให้ธามที่นั่งเม้มปากแน่น
“ลุกดิ เดี๋ยวพี่ขับรถให้ เอากุญแจรถมา”
ผมว่ามันไม่ใช่เวลามาเสียดายเรื่องเซ็กส์แล้วล่ะ...
...
โรงพยาบาลอยู่ไกลกว่าจะไปถึงผมว่าก็ใช้เวลาเกือบสี่สิบนาทีอย่างเร็วที่สุด ขึ้นทางด่วนผมเหยียบเต็มที่ธามนั่งกอดอกไม่พูดอะไร ผมว่าประสบการณ์ที่จะต้องมานั่งเฝ้าคนที่โรงพยาบาลมันมีมากเกินพอ ทั้งพ่อ แม่ และคราวนี้ก็อาม่าอีกครั้ง สองครั้งที่ผ่านมา มันเป็นความทรงจำที่ผมค่อนข้างมั่นใจว่ามันเลวร้ายที่สุดของธาม
“อยู่ๆอาม่าก็ล้มสลบไปเลย” ธามพูดขึ้นมาสั้นๆ
“อาม่าถึงมือหมอแล้วหมอเขาคงดูแลแล้ว” ผมพูดปลอบใจธามไป
“ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อน” เสียงธามเหมือนกระซิบ ผมหันไปมองหน้าธามไม่ได้ แต่จากเสียงก็พอจะคาดเดา
“เป็นทุกอย่างให้ คนขับรถก็เป็นได้นะ” ผมทำได้และจะเป็นจริงๆ ตราบที่ธามยังต้องการ
“ขอบคุณ” อย่างน้อยก็ทำให้เสียงคนนั่งข้างๆสดใสขึ้นมานิดนึงก็ยังดี
...11-10-2012
มาละจ้ะ บทนี้ก็เกือบจะได้กันแต่อาม่าธามอาการทรุด โปรดดูใจอาม่าด่วน มหกรรมปะฉะดะจึงเลื่อนไปก่อน
พูดตามตรงเลยว่าเขียนไม่เป็นนะฉากแบบนั้น ไม่ไหวจ้ะ พยายามเลี่ยงมาตลอดเลย คิดว่าถ้ามีคงไม่เขียนพรรณา ไม่อธิบายละเอียดได้อรรถรส คงอาจจะเป็นการบรรยายคร่าวๆมากกว่า เอาไว้ให้ถึงอีกรอบค่อยว่ากันอีกทีเน้อ
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ติดตามกันนะจ้ะ ฝนตกบ่อยอย่าลืมยืดอกพกร่ม นอนห่มผ้า ถ้ามีสอบ มีทำงาน ก็อย่าลืมตั้งนาฬิกาปลุก อากาศแบบนี้นอนเลยเวลาสอบก็ชิบหายนะจ้ะพูดเลย
รักนะ ชุ้บชุ้บ
ปล.ขอเสนอคำศัพท์แสลงๆ FAP = ช่วยตัวเอง
ปล2. เลขตอนที่บางทีเหมือหายไป เราไปดูแล้ว ตอนเก่าๆบางทีเราเขียนเลขตอนผิด จะพยายามตามแก้อยู่นะจ้ะ
-
แอร๊ก!!!ลงตอนนี้ ไม่ได้ไปนอนพอดี!!! :a5:
อ๊าค!!!!!!!!!!!!!!คือ แง้ว ไงดี อยากจะเมนต์หื่นๆกับฉาก แต่จุกตรงสถานการณ์ของอาม่า มันไม่ใช่เรื่องเล่นอ่ะ ฮือ
อยากจะร้องไห้ :z3: ขอให้อาม่าไม่เป็นอะไร นะคะคนเขียน คนอ่านเศร้าเกินไปถ้าจะต้องอ่านอาม่าเป็นอะไรไป
ธามตอนนี้ น่ารัก ยั่ว น่ารัก ยั่ว น่ารัก ยั่ว วนลูปมาก
พี่กันต์ จังมากตอนนี้ แต่ก็น่ารัก อ่านแล้วแทบอยากจะถวายตัวให้ ชอบถึงขนาดนั้นเลย!!!
รักคนแต่ง :กอด1:
-
พี่กันต์นี่มือโปรตัวจริง ฮ่าๆๆ
ว่าแต่ขอให้อาม่าหมอธามไม่เป็นอะไรนะคะ
พี่กันต์มาด้วยแบบนี้ก็เผื่อจะเปิดตัวหลานเขยไรแบบนี้ป่าว
-
เกือบแล้วเกือบจะได้กันต์แล้วธามมม
อาม่าอย่าเป็นอะไรนะคะ
ถ้าอาม่าหาย มายอมรับพี่กันต์ด้วยนะคะ
-
พี่กันต์น่ารักอ่ะ >///////<
พระเอกมากกก
-
เกือบไปแล้วนะธาม >.<
-
บรรยากาศดี คุณแม่สามีก็น่ารัก :3123:
-
พี่กันต์นี่ช่างคิดแต่ละประโยคซ้อส่อเนอะ ฮ่าๆๆ
ถึงจะรู้ตำแหน่งแห่งที่ดีอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้รู้สึกว่าต่างฝ่ายมีแนวโน้มเหมือนจะเกือบเพลี่ยงพล้ำให้กันทั้งคู่เลยนะ
ว่าแต่อาม่าธามจะเป็นอะไรไหมเนี่ย
-
อุ๊ย ถูกกระชากอารมณ์อย่างไม่ปราณี :a5: หายเร็วๆนะคะอาม่า ลูกหลายจะได้กลับมาต่อ :กอด1:
-
โอ้วคุณพระ !!! อาม่านกรู้อ่ะ!!! เกิดสลบได้จังหวะมาก ป๊าดดดด
เราชอบภาษาของคนเขียน อ่านแล้วเขิน ความรู้สึกคือฟินมากก ฟินแบบสุดๆ
โอ๊ยย ไม่รู้แล้ว อธิบายเป็นคำพูดไม่หมด รู้แต่ว่าชอบ!!! อรั้ยย ฟินนน
ปล. คนเขียนอย่าลืมเอาตอนที่29 ขึ้นสารบัญด้วยนะจ๊ะ (กลัวลืม)
-
ง่า พี่กันต์ :impress2: เขินแบบไม่ไหวแล้ว ฮ่า
-
อาม่ารู้เหตุการณ์ล่วงหน้าหรือเปล่าคะ ป่วยได้จังหวะพอดีเลย พี่กันต์ก็เป็นคนดีที่น่ารักจริงๆ ธามจะหาคนแบบนี้ได้จากที่ไหนจ๊ะ อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียวนะ เสียดายแย่
-
คือกำลังจะไปนอนแล้วอ่ะ กำลังจะไปนอนแล้วววว!
แต่อดใจไม่ได้จริงๆ เลยต้องกดอ่านก่อน ยอมเป็นหมาแพนดี้เลยเนี่ย (นอกเรื่อง)
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มอย่างบ้าคลั่ง ทั้งหวาน ทั้งฮา
มันเหมือนจะอีโรติกแต่ก็ไม่ซะทีเดียว แต่เฮ้ย! ชอบอ่ะ
ชอบที่ธามปฏิเสธแต่การกระทำโคตรสมยอม
ชอบอิพี่กันย์ที่หลอก 'ล่อ' โคตรเก่ง
ตอนเปิดประตูส่งหมาแต่ไม่ส่งหมอน่ารักมากกกกก
ชอบทุกอย่างจนไม่รู้จะบอกว่าชอบอะไร (อ้าว อีนี่)
สุดท้ายนี้ขอให้อาม่าปลอดภัยนะ ไม่อยากให้หมอธามร้องไห้
-
เหยยยยยย อาม่าเข้าโรงบาลลล จะดราม่ามั้ย กรี้ด
ตอนนี้พี่กันต์โคตรหื่นอะ พูดเลย
รักนะคะ :กอด1: fap fap :laugh:
-
มันสวีทอยู่นะะะะะะะะ แต่ว่าอย่างที่พี่กันต์คิดง่ะ
เรื่องแม่พี่กันต์กลายเป็นเรื่องเล็กไปเลยพอเทียบกะบ้านธาม = =;;
-
ถ้าอาม่าไม่เข้าโรงพยาบาลนะมีหวังธามเสร็จพี่กันต์แน่นอนเลย
-
อาม่าธามจะเป็นรัยมากรึป่าวอะ พี่กันต์เกือบ...ธามแล้วเชียว
-
พี่กันต์จังเป็นคนเปิดเผยมากทั้งความคิดและการกระทำ
หมอเอ๋ย ครั้งหน้าท่าทางจะไม่รอด(หรือพี่กันต์ที่ไม่รอด :laugh:)
พี่กันต์เริ่มเอาใหญ่นะเนี่ย ได้คืบจะเอาศอก ได้
อาม่าอาการจะหนักมั้ยเนี่ย
อยากให้อาการดีขึ้น ไม่อยากให้หมอเศร้าตอนนี้อ่ะ เดี๋ยวจิตตก
(ไหนตอนที่แล้วแกบอกว่ารับดราม่าได้ไง ><)
กลัวอาม่าเร่งเรื่องแต่งงานของหมอจัง
ปล. ตอนทอล์กของคนเขียน อ่านไปนึกว่าเจ๊แป้งมาเองเสียอีก มะจ้ะ จ้ะ ด้วย
คิดถึงเจ๊เหมือนกันนะเนี่ย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก เกือบไปแล้วว คนอ่านนี้ลุ้นยิ่งกว่า
ธามมันปากไม่ตรงกับการกระทำจิงๆๆๆ
อ่านไปลุ้นไป เกือบแล้วๆๆอีกนิดๆๆ แต่ดีแล้วหละ ครั้งแรก็ต้องไม่ลวกๆๆใช่ไหมพี่กันต์ ทีหลังพี่กันต์อาบน้ำรอเลยนะ พกถุงให้พร้อม 555555555
ตอนนี้พี่กันต์ต้องมาเป็นคนให้กำลังใจน้องธามก่อนนะ อาม่าธามไม่สบาย
อ๊ากก รักสองคนนี้จังเลย พี่กันต์ค่าาาา :-[ :-[
-
แอร๊ยยย อร๊างงง และแล้ววันนี้พี่กันต์ก็อุตสาห์หลอกล่อให้มาถึงจุดนี้
ผ่างงงง...
อาม่า...เข้าไอซียู O_o'
ดูเหมือนจะมีการดราม่าในตอนต่อๆ ไปมั้ยนี่
ปล. แอบรอเชฟต่างด้าวอยู่เล็กๆ นะคะ ฮี่ๆ
-
ตามทันแล้ววววว :mc4:
น้องธามโคตรน่ารักเลยยย :impress2:
พี่กันต์ไหลลื่นมากกกก o13
ชอบเรื่องนี้จังงงง :กอด1:
-
อุ้ยยยย เกือบหลอกล่อได้แล้วเชียว
แต่เรื่องอาม่าก็ต้องมาก่อน แต่จะปลอบพี่กันต์ว่า
ไม่ช้าก็เร็วก็(น่าจะ)ได้อยู่ดี รอไปอีกนะจ้ะ
ขอเป็นแฟนก่อนดีมั้ยเอ่ย 5555
-
เกือบไปแล้ว :impress2: :impress2: :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คะ คะ ค้่าง!! :serius2:
กระซิกๆ ตอนที่เฝ้ารอดันมาจบด้วยเหตุการณ์เช่นนี้ โฮฮฮฮฮฮฮ :sad4:
ว่าแต่.. เหมือนได้กลิ่นมาม่าลอยมาตามลม ตะเองจะต้มเหรอ อย่าน๊าาาาา ม๊ายยยยยยยยยยย :o12:
-
พี่กันต์มือโปรตัวจริงอะ 555555555 o13
มีดราม่ามั้ย ดราม่ารึเปล่าาา :m22:
-
อาม่า อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ
ไม่งั้น พี่กันต์กับธามก็ต้อง ;3;)
-
อาม่าจะเป็นอะไรรึป่าวเนี่ย
-
5555 ฉาก"นั้น"ไงก็ได้ ขอเเค่ให้รู้ว่า ได้ กันเเล้วก็พอใจล่ะ
-
แหม....เสียดายจัง
:laugh3:
-
เกือบไปแล้วววววว ><
ธามเกือบจะโดนพี่กันต์กินละ
ถ้าอาม่าไม่มาเข้าโรงพยาบาลนี่เสร็จแน่เลย
แต่ตอนนี้ไปเฝ้าอาม่าก่อนนะธาม
-
จำไม่ได้ว่าพี่กันต์เคยไปเจอครอบครัวธามรึยัง?
คิดในแง่ดีก็ถือว่าเป็นเปิดตัวพี่กันต์แล้วกันนะ
-
พี่กันต์อยู่ใกล้ธามทีไร หื่นแตกทู๊กที แต่ธามก็นะใจเข็งดีจริง ๆ
-
อาม่าช่วยชีวิตธามไว้แท้ ๆ
พี่กันต์อย่างเชี่ยว เหมือนธามก็ร่วมมือด้วยดิ
-
NC ไม่ต้องจะๆ ก็ได้ ให้รู้แค่ว่า "เค้าทำรักกัน" ก็พอแล้ว :-[
ยิ่งกดดันยิ่งแย่นะคะ :L2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก จิกหมอน เขิน เขิน :m3: :m3: :m3:
พี่กันต์นัวเนียธาม >< อ่านไปยิ้มไปลุ้นไป จิ้นถึงฉาก จุดจุดจุด
คู่นี้เค้าคู่กันจริงๆ ทันกันตลอด ..พี่กันต์ไม่เร่งรัดแต่ก็เล้าโลม
ส่วนธามไม่พร้อมแต่ก็ตอบรับทุกจังหวะ ..คนอ่านเคลิ้มง่ะ
ขอให้อาม่าปลอดภัยด้วยเถิด หลานชายกำลังพาหลานเขยไปเยี่ยมแล้ว
.. ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ อ่านเรื่องนี้ทีไรมีความสุขจัง ทั้งหวานทั้งฮา :กอด1:
-
พี่กันจังคงจะค้างสินะ กรั่กๆ
แต่ธามน่าเห็นใจกว่าเยอะ
-
ว๊า ... ชวดเลย อาม่าอ่าขัดจังหวะ ชอบพี่กันจัง ^^
-
:m25: << ช่วงแรกของตอน
:sad4: << ช่วงท้ายตอน
ช่วงแรกพี่กันต์กับธามน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก เกือบจะได้กัน(ต์)ละนะ 555555 แต่แบบ... มันคงไม่พลิกมาเป็นธามกันต์นะคะ 55555555
ส่วนช่วงท้าย....อาม่าอย่าเป็นอะไรนะคะ ;_;
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ :กอด1: :3123: :pig4:
-
ไม่ต้องเจาะลึก บรรยายบทอัศจรรย์มากนักหรอกค่ะ
แม้ว่าจะอยากรู้อยากเห็นเวลาพี่กันต์จัง...อยู่อ่ะนะ
ว่าจะพ่ายแพ้ต่อน้องธามขนาดไหน
แต่คู่ของเชฟหมิงกับคุณนายเนี่ย ฉากปะฉะดะคงฮาน่าดูอ่ะ
ธามอย่าคิดมากนะคะ เป็นกังวลจนลืมไปแล้วมั้ง ว่านี่เท่ากับพาพี่กันต์ไปเปิดตัว
แอร้ยยยยยย
-
อาม่าหายเร็วๆนะ :กอด1:
ฮึฮึ :jul1:
:a5:
-
อาม่าอย่าเป็นอะไรนะคะ
เป็นโอกาสให้พี่กันต์ของเราเจอญาติธามแล้ว
พี่กันต์สู้ๆ
-
ธามน่ารักอ้ะเห้ย แต่น้อยกว่าพี่กันต์จังนิดนึง :laugh:
อาม่าเข้าโรงบาล มาม่าป่าวเนี่ย อุส่าว่าแม่พี่กันต์ผ่านไปแล้วนะ
รอๆๆ
:man1:
-
อดได้กัน(ต์)เลย
ต่อไปจะดราม่าไหมเนี่ย
-
:-[ :jul1: ชอบจริงๆพี่กันต์จังเนี่ย ธามก็ยั่วซะ :o8:
อาม่าหายไวๆ อย่าเป็นอะไรนะคะ
รอค้าบ :กอด1:
-
ค้างงงงงงงง
รอๆ
-
ลุ้นกับเหตุการณ์ในตอนนี้มากเลย :z13:
-
เกือบแล้วธาม...เกือบได้เป็นของพี่กันต์แล้ว :laugh:
แต่อาม่ามาดับฟินซะก่อน ยังไงก็ขอให้อาม่าหายดีไม่เป็นอะไรน่ะ
ไม่อยากเห็นธามเสียใจ แต่ตอนหน้ามันจะแอบดราม่ารึป่าวเนี่ย
แอบกลัวนิดๆ
-
พี่กีนต์นะเป็นทุกอย่างสำหรับธามจริงๆอบอุ่นมากๆผู้ชายคนนี้ :-[
อาม่าอย่าเป็นอะไรนะ
-
อาม่าจะเป็นอะไรมั้ยอะ
-
ธามน่าร๊ากก :impress2:
พี่กันต์ก็..เกือบ(ได้ธาม)และ ๆ
ลุ้นต่อไปจ้าาา
-
เกือบไปแล้วพี่กันต์ :o8:
อาม่าหายไวๆนะคะ ส่อแววมาม่าซะละ
แต่มันก็ต้องมีบ้างค่ะ ถ้าจะมีมาม่าก็เอาแค่ช่วงสั้นๆแบบแค่ครึ่งตอนพอ ได้ไหมคะ หุหุหุ :laugh:
กันต์ธามก็หวานขึ้นไปเรื่อยๆก็ได้ คนอ่านเขินแทนจิกหมอนจนจะขาดคามือแล้วจ้า
ฉากอรรศจรรย์ ไม่ต้องละเอียดมากหรอกค่ะ เราว่าอ่านแค่ฉากหวานๆก็เขินจะตายห่าละ :pighaun:
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ เพิ่งติดตามได้ไม่นาน เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
พี่กันต์น่ารักไปไหน น่ารักมาก เมื่อจะมีคนมาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างอย่างธามบ้างอ่ะ :-[
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
พี่กันต์ :o8:
-
อย่ามาม่าน้าาา
เค้าสงสารพี่กันต์ กะ หมอธาม อ่ะ
-
:o12:ค้างติ่งเลย so sad
-
ธามมมมม...
พี่กันต์!!
-
แหม้ เกือบไปแล้วอีกนี้ดดดดเดียวธามโดนกินแน่
พี่กันต์ก็เลยได้ไปแค่ออร์เดิร์ฟ แอบสมน้ำหน้า :laugh:
พาร์ทพี่กันต์นี่ฮามาก ว่าพาร์ทธามขำแล้วนะนี่กว่าอีก
ไอ้ตอนที่จะเข้าด้ายเข้าเข็มแล้วอะไรๆมันไม่ได้ดั่งใจ
พี่กันต์คงงุ่นง่านน่าดู ธามพาไปวัดดูสักทีก็ดีเหมือนกันนะ :m20:
เรื่องนั้นพักไว้ก่อนเป็นกำลังใจให้ธามก่อนดีกว่า
ขอให้อาม่าปลอดภัยนะคะ ไม่อยากเห็นธามเศร้าเลยอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ป.ล. คนเขียนก็รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันจ้ะ
ป.ล. 2 ฉากนั้นไม่สำคัญเท่าไร แค่ทั้งสองล้มลงบนเตียง
แล้วกล้องก็ไปจับที่หัวเตียง โคมไฟ หรืออะไรก็ได้
เช้ามาอยู่บนเตียงด้วยกันก็พอ เราฉลาดเราเข้าใจ :o8:
-
แมร่มมม บอกได้คำเดียวว่า 'เกือบแล้วววว'
โอ้ย พี่กันต์ พี่กันนนนนนต์จัง จังจริงอะไรจริง
ลูกเล่นโคตรแพรวพราวเลย ถ้าไม่ใช่พี่กันต์ยังไงธามก็ไม่หลงกล เชื่อเถอะ
รอได้กัน(ต์) หลังจากอาม่าหายป่วย แต่กลัวจะดราม่าอ่ะจิ T///T
-
อดอีกตามเคย แต่อันนึ้ฉุกเฉินนี่เนอะ :กอด1:
-
แอ้ววววววววววววววววววววววววววววว
เกือบแล้วจ้ะ เกือบแล้ววววว
โอ้ยตาย อิฉันไม่รู้จะพรรณาความรู้สึกยังไง
นั่งลุ้นตัวเกร่งเหมือนเป็นหมาพี่กันต์(อะไร) 555555
หวังว่าตอนต่อไปจะไม่มีดราม่าอะไรใช่ไหมจ้ะ ;_;
-
เข้าใจพี่กันต์นะ
เข้าใจธามด้วย
ค่อยๆ รักกันเบาๆ
-
เกือบมีได้เสียแล้วเชียว 5555
พี่กันต์โครตคนดีเลยจิงๆ :o8: :o8:
-
ลุ้นยิ่งกว่าดูบอลโลกกกกกก
อาม่าสลบได้ถูกจังหวะมาก
ฟื้นมาดูหน้าหลานเขยไวๆนะม่า :L2:
-
ตามอ่านมา 3 วันแทบเป็นลม เหอะๆๆ สนุกมากๆๆๆๆ อยากอ่านต่อเร็วๆ กำลังลุ้นเลยอ่ะ
-
อ๊ากกกกกก!!
เกือบไปแล้ววววว...
ขอให้อาม่าธามหายไวๆนะคะ
จะได้มาต่อให้จบ เอ้ยย!! ไม่ใช่ละ
-
อาม่าต้องหาย อย่าเป็นอะไรนะคะ หมอธามเครียดแย่แล้วค่ะ
พี่กันต์จังจะเอาให้ได้นะตอนนี้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลสุด ๆ อ่ะคนนี้
แต่หื่นกับแฟนตัวเองมันจะผิดตรงไหน โนะๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่กันต์ขอเป็นพระเอกในหัวใจธาม
-
น่ารักกันได้อีกกกกกกกกก พี่กันต์เกือยแหละ
ธามไม่เป็นไรน้าาาาาาาาา
-
หื่นตลอดพี่กัน
-
ทำใจดีๆ นะจ้า ธาม อย่าคิดมากเน้อ
รอต่อไปจ้า ^^
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โหยยย ลุ้นไปกะพี่กันต์ซะเหนื่อย วันนี้ได้เท่านี้ ก็ดีแล้วเนอะพี่กันต์ สู้ๆ :z7:
-
ก่อนจะถึงจุดหักมุมว่าอาม่าป่วย
รู้สึกได้เลยว่า พี่กันต์จังนี่แบบ......จังจริงไรจริงนะคะ ฮ่าๆๆ ชอบมาก
คือเวลาอ่านที่ธามบรรยายก็รู้สึกได้ว่าพี่ักันต์เจ้าเล่ห์ แสบไม่ธรรมดา (ภายใต้หน้ากากคุณชาย)
แต่พอถึงพาร์ทที่เป็นพี่กันต์เล่าเองทีไร สุดๆอ่ะ เป็นคนที่ร้ายจริงๆ o18
รออาม่าอาการดี แล้วค่อยไปจัดการหลานอาม่าใหม่นะพี่กันต์ สู้ๆ
-
จบตอนหักมุมอะ กำลังสุขล้นปรี่ ใจแกว่งเลยทีนี้ อาม่าอย่าเป็นอะไรนะ
ขอแซว พี่กันต์ต้องรุกหนักๆ ธามจะได้เปลี่ยนบทตัวเองไม่ได้ ฮ่าๆ o18
:
-
กำลังหวานๆ
โอย....
ดราม่าซะงั้น
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3:
นี่อาม่าหาเรื่องหนูใช่มั้ยค้า
เค้าเริ่มเรื่องกันมาตั้ง 60 ตอนแล้ว
พอจะได้กันๆอาม่ามาเข้าไอซียูอะไรตอนนี้ค้า
o9
คนอ่านนี่เหงือกแห้งหนวดหงอกหมดแล้วค่า
พี่กันของช้านยังไม่ได้เสียหนุ่มซะที
น่าเอ็นดูแท้ชีวิต
หาเมียใหม่เลยป่ะคนอ่านว่างนะพี่กัน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh:
-
เกือบบบบได้เป็นทุกสิ่งของธามจริงๆแล้วนะพี่กันต์
อย่าเสียดายเลยโอกาสหน้ายังมี (แล้วพี่แม่มก็คิดดีทำดีได้เอง น่ารักที่สุด!!!)
รีบไปทำตัวเป็นหลานเขยที่ดีก่อนนะ ด่วนๆ
:กอด1:
-
อาม่าหายไวไวนะคะ
แงแง ขัดค้างอย่างแรงงงงง
แงแง อยากได้ Fab ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ธามน่ารักพี่กันต์หน้ามืด ฮ่าๆๆๆ
-
รอๆๆ ค่ะ :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
พี่กันต์ใช้คำว่าเป็นทุกอย่างยังไม่ได้นะ เพราะยังขาดอีกอย่างนึงที่คนแต่งบอกว่าเขียนไม่เป็นน่ะแหละ ฮ่าๆๆๆ
-
อาม่าหายไวไวนะค้าา
พี่กันต์จะได้ไม่ต้องfap5555+
:z2:
-
สงสารพี่กันต์จัง
-
พี่กันต์เป็นพระเอกที่น่าสงสารมากกก ค้างได้ค้างดี 5555+ o18
-
เกือบไปแล้วหมอธาม พี่กันต์แกรุกหนักจริงอะไรจริง o13
-
ครอบครัวหมอธามจะเห็นรอยที่พี่กันต์ทำไว้เต็มคอป่ะเนี่ย 555
-
เกือบแล้วววววว.....เกือบจะได้กัน(ต์)แล้วหมอธามมมมม
ไม่รู้ตัวว่าได้ยั่วเค้าขนาดไหน......
พี่กันต์สู้ตายยยยยย!!!!ภาคมารต่อไป แทะโลมไปเรื่อยๆ :z1:
-
น่ารัก+พอกันทั้งคู่ 55
หวังว่าอาม่าจะไม่เป็นอะไรมากนะคะ
-
อะไรไม่รู้นะ แต่...
ฟิ น .
ณ จังหวะนี้บอกได้คำเดียวเลย
นิยายบ้าอะไรวะ แม่งโครตฟินอ้ะ! ดอก!!!(ขออภัยค่ะ พอดีพี่แป้งเป็นคนพิมพ์ .___.)
ถามว่าหื่นรึเปล่า หื่นนะ แต่เรื่องนี้ไม่มีอะไรทำนองนั้น แต่ฉันฟินจนเดินทางไปกลับอลาสก้าได้ 5 รอบละ
ถามว่าฮามั๊ย ก็มากพอที่จะทำให้ชะนีเส้นหนานั่งบ้าขำค้างได้อ้ะ
คนเขียนสุดยอดไปเลย : )
ปอยอออ.(ลอ) อ่านวันนี้วันแรก และวันเดียว 60 ตอน เบลอแต่เลิกอ่านไม่ได้
คนเขียนคงไม่ไหวจะตอบเม้นท์แล้ว แต่ถ้าอ่านเม้นท์นี้ก็ขอบคุณจริงๆค่ะ
ชะนีฟินาเล่! ❤
ปอลอ.2 อ่านผ่านโทรศัพท์ว่าเหนื่อยแล้ว คอมเม้นท์ผ่าน iPhone นี่เหนื่อยหนัก แต่ฟิ น .
-
หลงรักคนขับรถคนนี้ ^_________^
-
กำลังจะได้กัน(ต์)อยู่แล้วเชียว อิอิ
-
แค่นี้ธามก็ไปไหนไม่รอดกับสิ่งที่พี่กันต์ทำให้แล้ว
-
อยากโกรธอาม่า แต่โกรธไม่ลง! ฮืออออ
-
รอหมอเสียเอกราชอยู่นะคะ อิอิ//หื่น
//รอส่องตอนตอ่ไปค่า
-
กำลังลุ้นว่สจะอะจี๋ยๆกันหรือเปล่า
อาม่าป่วยพอดี อิอิ
-
อ้ากกกกกกกกกก
อาม่าคะ ㅠㅠ
ทำหนูฟินค้าง หงะ สงสารพี่กันต์ด้วยอุส่าเปลี่ยนพาทมาเล่าเอง สุดท้ายก็อดแด_
5555 เร่ืองอย่างงี้ต้องรอเวลา นะ
-
:m3: แอร๊ยยยยย เกือบแล้ว
เกือบได้กันแล้ว
อาม่าเป็นไรมากมั๊ยอ่ะ
-
โอ...ผลัดไปอีกแล้วสินะคู่นี้
อาม่าธามจะเป็นอะไรหรือเปล่า?? อย่าดราม่าเลยเถ๊อะ
รอตอนต่อไปค่า
-
นึกว่า หมอหมาต้องตกเป็นของกันต์จังซะแล้ว :เฮ้อ:
แต่ไม่เป็นไร วัน... ไม่ได้มีหนเดียว รีบไปดูอาม่าก่อน
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. อากาศเปลี่ยนแปลงแล้ว รักษาสุขภาพด้วยครับ :กอด1:
-
นับวันพี่กันต์ยิ่งรุกหนัก
ไม่ใกล้ไม่ไกลแล้วที่ธามจะเสร็จแน่ๆ
ขอให้อาม่าไม่เป็นไรนะๆ
สงสสารหมอธาม ♥
-
ชอบตอนคลอเคลียกันสองต่อสอง
หมอธามใจอ่อนกับพี่กันต์ทีเถอะ
ลุ้นๆๆๆ
+เป็ด
-
FAP FAP FAP
-
เกือบไป(อีก)แล้ว ลุ้นๆ >.<
-
o13
-
ไอ้เราก็ลุ้น อยากจะไปช่วยดูต้นทาง กำจัดพวกเสี้ยนหนามต่าง ๆ ให้พี่กันต์ปฏิบัติภารกิจให้สำเร็จ แต่อีใจก็คิดว่ายังไงพี่กันต์ก็ต้องแห้วอีกแน่คราวนี้ จริงซะด้วย
เอาหละ ใช้วิกฤตให้เป็นโอกาสไปฝากตัวกับญาติผู้ใหญ่ช่วงนี้ซะเลย ให้เห็นว่าเราจะดูแลหลานเข้าได้
สู้ สู้ พี่กันต์ o13
เออ..เห็นด้วยกับพี่กันต์นะ ที่เหมือนธามจะแต่งตัวมายั่วนะ
-
อ๊ยยะเรื่องจะเป็นแบบไหนเนี่ย :a5:
ค้างมากค่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอ๊ยยยยยยยยยยยยมันน่ารักมากอ่าาาาาาาาาา
แบบน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พูดไม่ถูกได้แต่น่ารักๆๆๆๆๆๆ
ชอบพี่กันต์มาก รักกันต้องแบบนี้แหละ
ไม่ได้เอ๊ะอะเซ็กซ์ๆๆ มันต้องเข้าใจกัน
ถ้าอยากมีต้องล่อ #ห๊ะ!!555555555
คนเขียนบอกว่าเขียนฉากแบบนี้ไม่เก่งหลบมาตลอด
เหมือนน้องธามเลยเลี่ยงตลอด
แต่เพราะพี่กันต์มารยาเหลือร้ายกว่า
ถ้าคนอ่านพูดมากๆ คนเขียนคงไม่รอดและฉากนั้นก้จะมาในเร็ววัน ก๊ากกกกกกกกกกกก
-
นึกว่าจะมาต่อ เลยนั่งรออยู่ :laugh:
-
สนุกอะ!!!
จะรอติดตามนะจ้ะ o13
-
อาม่าค่ะ ? เออ อาม่า อม่า อ่า อาม่า มาขัดจังหวะง่าาา :o12:
แต่ก็รีบหายไวๆเถอะนะคะ หนูอยากเห็นฉากร้อนแรงไวๆแล้ว :haun4:
-
เกือบไปแล้ววววว
หวังว่าอาม่าจาไม่เปนอารายน้า
-
แหม๋ จะไม่ให้เสียดายได้อย่างไร โทรช้ากว่านี้อีกนิดไม่ได้หรอ เกือบได้กัน(ต์)แล้ว ปัดโถ่
-
ดีใจจับที่ผู้แต่งปิดเทอม ปิดนานๆน้าจะได้อัพบ่อย ยังไงก็รอได้อยู่แล้วค่ะ เพราะเรื่องเรียนยังไงก็สำคัญสุด พี่ใจดีเนอะอดทนรอมาได้ตั้งนาน แถมแววว่าต้องทนต่อไป ทนต่อนะพี่กันต์ o13
-
ตามอ่านสามตอนรวด สนุกเหมือนเคย o13
แต่ตอนล่าสุดทำเอาปรับอารมณ์เกือบไม่ทัน เป็นห่วงอาม่า หายไวๆนะคะ :L2:
ธามจะได้ไม่เศร้า แต่เดี๋ยวพี่กันต์ก็ปลอบจนหายแหละ ก็เขาเป็นได้ทุกอย่างนี่นา น่าร๊ากกก :o8:
-
อีกนิดเดียววววววว .....
-
คือ เบนไม่ซีเรียสกับ nc เลยนะจริงๆ
เอาจริงๆ เบนชอบแบบที่เป็นอยู่มากกว่า ค่อยตอด ทีละนิดทีละนิด
มันน่ารักมากอ่ะ มันเขินสุด
อร๊ายยยย พี่กันต์น่ารักอ่ะ
อยากโดนจีบบ้างงงง อยากได้แบบธามมมมม
อร๊ายยยย
ปล. คิดถึงเชฟหมิง กับ คุณนาย 55555
-
หลงรักพี่กันต์ไม่ไหวละค่ะ หนุ่มเพอร์เฟคแห่งปียกให้พี่แกไปเลยค่ะ ส่วนน้องธามเคราแพะที่ตอนนี้โดนโกนไปเรียบร้อยแล้ว แอบวางยาเสน่ห์แบบนี้กับพี่กันต์ หลงเสน่ห์จนไปไหนไม่ได้แน่ๆ เลยค่ะ
-
มารอติดตามอาการอาม่าค่ะ
-
ขอให้อาม่าไม่เป็นอะไรมากนะ
-
ตามอ่านจนเหนื่อย .. เพราะลุ้นไปกับพี่กันต์ว่าเมื่อไหร่หมอธามจะมีความกล้าซักที
กล้าที่ยอมรับใจตัวเอง โฮวววววววว
พอคู่นี้กำลังลงเอยกัน กลายเป็นว่าเหมือนจะมีเงาพายุเข้ามาก่อกวน
กลัวอาม่าจะเอาอาการป่วยมาบอกให้หลานธามรีบๆแต่งงาน ม่าจะได้หมดห่วง .....
OTL......
ยังไงก็สู้ๆนะคะ
*ชูป้ายเอฟซีพี่กันต์จัง*
-
^
^
^
^
เม้นต์นี้น่ากลัวอ่า ถ้าเกิดจริงๆพี่กันต์แย่แน่เลยอ่า
คิดถึงพี่กันต์ everything :sad4:
-
อยากอ่านต่อแล้ววว :impress:
-
กลิ่นมาม่าเริ่มโชย ไม่น๊าาา
-
ลุ้นจนจะหดแทนพี่กันต์แล้วนะ
อาม่า อย่าเป็นอะไรนะ อยู่เป็นร่มโพธิ์ให้หลานและอยู่ดูหลานเขยก่อนนะ
-
อุ๊บส์!!
เกือบมีฉากเด็ดแล้ววว
ว่าแต่พี่กันต์นี่หื่นจิงไรจิงนะ 555
-
61
เลี่ยง
.................................................................................
เป็นครั้งที่สามในชีวิตที่ผมต้องมานั่งที่ตรงนี้ เฝ้ารอ และภาวนาให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีอย่างที่ผมหวัง ครั้งแรกเกิดขึ้นมานานมากความทรงจำผมเลือนรางแต่ความรู้สึกชัดเจน ในตอนนั้นที่ผมนั่งรอหน้าห้องผ่าตัด กับแม่ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่าพ่อป่วยมาก แม่ไม่ร้องไห้ แต่ผมรับรู้ได้ว่าภายในแม่คงไม่เข้มแข็งอย่างที่แสดงให้ผมเห็น การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี แต่พ่อผมเสียชีวิตลงในอีกสามวันหลังผ่าตัด เหตุการณ์ครั้งที่สองผ่านมาไม่นาน ผมโตแล้ว นั่นยิ่งทำให้ผมรู้จักกับคำว่าเสียใจจนไม่มีน้ำตาจะไหล มะเร็งของแม่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว การรักษาไม่ได้ผล และแม่เลือกที่จะหยุดไว้ ภายนอกอาการแม่เหมือนไม่ย่ำแย่นัก แต่ผมและทุกคนรู้ว่าภายในคงถึงเวลานับถอยหลัง แม่เลือกที่จะหยุดไว้เพียงแค่นั้นเพื่อที่จะใช้เวลาช่วงสุดท้ายกับผมและตระเตรียมทุกอย่าง ทุกอย่างที่ว่านั่นถูกเตรียมไว้ให้ผม เตรียมพร้อมทุกอย่างสำหรับลูกชายคนเดียวที่กำลังจะต้องอยู่คนเดียวโดยปราศจากพ่อกับแม่ ผมนั่งรอ มีทั้งเพื่อน และครอบครัวอยู่กับผม และแม่ไม่กลับออกมา
ทั้งสองครั้งที่ผ่านมา ไม่ใช่ความทรงจำที่ดี...
บรรยากาศหน้าห้องผ่าตัดตอนนี้ ทุกคนพยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ทุกอย่างต้องราบรื่น อาม่าไม่เคยป่วยหนัก แข็งแรง อารมณ์ดี และอาม่าไม่เคยต้องทำให้ลูกหลานเป็นห่วงนานๆ
“อาม่าเข้าไปนานหรือยังเฮีย” ผมถามขึ้นทำลายความเงียบ เฮียธนที่นั่งดมยาดมพยักหน้าสั้นๆ
“สักพักแล้ว แต่เฮียว่ากว่าจะออกมาก็อาจจะสักพักใหญ่ๆ พากันต์ไปหาอะไรกินก่อนก็ได้ บรรยากาศตรงนี้มันเครียด” เฮียพยักเพยิดหน้าไปทางพี่กันต์ที่นั่งนิ่งๆไม่พูดอะไรมาตั้งแต่เมื่อครู่
“เอองั้น เอาอะไรไหม เดี๋ยวธามมา” เฮียธนส่ายหน้าเป็นคำตอบ ผมหันไปมองพี่กันต์เป็นเชิงให้ลุกขึ้น
เดินเลี้ยวผ่านหัวมุมทางเดิม ผมก็ได้ยินเสียงพี่กันต์ถอนหายใจเฮือก
“พี่กันต์โอเคป่ะ อยากกลับไปก่อนไหม ขับรถธามกลับไปเลยก็ได้ เดี๋ยวยังไงก็ต้องอยู่รออาม่าอยู่แล้ว” ผมพูดขึ้นมาก่อน พี่กันต์คงรู้สึกแปลกๆที่มานั่งอยู่ท่ามกลางคนในครอบครัวผม ยังดีที่ตอนนี้ทุกคนกำลังเครียด ที่ผมแนะนำไป แค่บอกว่าพี่กันต์เป็นรุ่นพี่ แค่นั้นที่ผมพูดไป พี่กันต์ไม่มีปัญหาในการวางตัว แต่ผมว่าก็ไม่ได้สบายใจไปซะทีเดียวหรอกที่มานั่งรอคนป่วยหน้าห้องผ่าตัดกับคนที่พึ่งเคยเห็นหน้าวันแรก
“พี่ไม่เป็นไรหรอก แต่กลัวธามน่ะเป็น จะอยู่เป็นเพื่อนก่อนเที่ยงคืนค่อยกลับ” พี่กันต์หันมาบอกผมยิ้มๆ
“เคยรอแบบนี้ป่ะ”
“ไม่เลย” ผมก็พอเดาได้ พี่กันต์คือผู้ชายที่ไม่มีเบื้องหลังแบบผม ไม่มีความเศร้า ไม่เคยต้องเจอความสูญเสียแบบนี้ คนแบบนี้เหมือนไม่มีจริง แต่มีจริงๆ เป็นคนที่โชคดี โชคดีจนทำให้คนที่อยู่รอบข้างรู้สึกเหมือนโชคดีไปด้วย
“มันไม่มีอะไรทำหรอก ไม่เบื่อเหรอนั่งเฉยๆ ไม่ยอมพูดอะไรเนี่ย” ต่อหน้าคนไม่รู้จักก็เงียบสนิท มาดน่าเชื่อถือ ผมว่าพวกเฮียและอาโกก็คงสงสัยว่าเป็นใครมาจากไหนแต่ไม่อยากจะถามอะไรเพราะเรื่องอาม่ายังเป็นสิ่งที่ทุกคนกังวล
“ก็ไม่ได้ขนาดนั้น ก็ไม่รู้จักใครไม่รู้จะพูดอะไรบรรยากาศมันควรจะชวนคุยซะที่ไหนเล่า” ก็ถูกของพี่กันต์ ผมว่าลึกๆพี่กันต์ก็คงเกรงๆ มันจะเป็นอารมณ์เหมือนที่ผมเจอแม่พี่กันต์ไหมผมก็ไม่รู้ แต่มันก็น่าจะมีบ้างที่คล้ายๆกัน
“ญาติธามน่ากลัวไหม” ผมถามเล่นๆ พยายามเปลี่ยนบรรยากาศให้ออกจากเรื่องที่เครียดตอนนี้ ไม่ไม่ห่วงอาม่า แต่ผมเรียนรู้แล้วว่า ทำอะไรไม่ได้นอกจากภาวนาและรอ
“ถามงี้อยากให้ตอบว่าอะไรเนี่ย น่ากลัวกว่าแม่พี่นิดนึงมั้ง” พี่กันต์ตอบ ผมว่าไม่ใช่ละมั้ง แม่พี่กันต์มาแบบไม่ให้ทันตั้งตัว
“น่ากลัวตรงไหนออกจะกันเอง” ป่านนี้ผมว่าไอ้หมูภาสหลานผมคงร้องไห้อยู่บ้านโดยมีแม่มันเฝ้าอยู่แน่ๆ อยากให้พี่กันต์ไปเจอสักที จริงๆแล้วที่ผมกลับมาบ้านอาม่าบ่อยๆ ก็เพราะหลานกับอาม่านี่แหละที่เป็นเหตุผลสำคัญ
“เวลานั่งหดๆคอหน่อยนะ” พี่กันต์พูดขึ้นมาเบาๆ ผมเองก็พึ่งนึกขึ้นได้ เอามือลูบคอ หันไปมองพี่กันต์ที่ไม่มีปัญหาเพราะเสื้อเสื้อเชิ้ตติดกระดุมเรียบร้อย นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่โทรศัพท์จะมาแล้วผมก็ไม่รู้จะตีสีหน้ายังไงดี
พูดเองว่าไม่ยอม ไม่โอเค ไม่อยาก แต่ก็เกือบไปแล้ว..
“ไหนดูก่อน... แม่ง พี่กันต์เยอะไปป่ะ” ผมยกมือถือขึ้นเปิดกล้องหน้าส่องสภาพตัวเอง มันไม่แย่ ไม่ผิดปกติ แต่ก็มีรอยแดงเป็นจ้ำสามสี่ที่ ด้วยความที่เสื้อคอกว้าง มันเลยเห็นชัดเจน
“แต่บอกว่าแพ้โน่นนี่ก็ได้มั้ง ไม่เป็นไรหรอก” พี่กันต์พูดยิ้มๆ ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ คงมีคำพูดสองแง่สองง่าม แต่เป็นเพราะตอนนี้ มันก็เลยแค่บทสนทนาธรรมดาไม่มีอะไรเพิ่มเติม
“ธาม” เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากด้านหลัง ผมหันไปมองอย่างตกใจ ไม่ให้ตกใจได้ไง เพราะคนที่สะกิดไหล่แล้วพูดทักขึ้นมาคือแฟนเก่าผม... เกล พี่กันต์ไม่รู้หรอกว่าเธอคนนี้คือใคร มีเพียงสีหน้าสงสัยที่บ่งบอกให้ผมรู้ว่าไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องทำหน้าเหมือนเห็นผีขนาดนี้
“เป็นไงบ้าง” ผมหันไปยิ้มทักทายตามมารยาท นานแล้วแฟนคนนี้ ตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ปีสองปีสาม จนลืมไป
“สบายดี ธามมาทำอะไรอ่ะ ไม่เจอตั้งนาน หล่อขึ้นตั้งเยอะ” ไม่ได้หันไปมองพี่กันต์ แต่ผมว่าก็คงงงไปแล้วล่ะ
“หน้าแก่ขึ้นอ่ะดิ พอดีอาม่าธามผ่าตัด เลยมารอ แล้วเกลทำงานที่นี่เหรอ” เกลพยักหน้ารับรู้ เกลเรียนพวกสาขาเกี่ยวกับแพทย์ พวกเทคนิคการแพทย์อะไรราวๆนี้ อาจจะเป็นไปได้ที่เธอทำงานที่นี่ แต่อยากจะภาวนาให้ไม่ใช่
“อ้อ เรามาทำธุระเฉยๆ เห็นคล้ายๆธามก็เลยเข้ามาทักดู แล้วก็ใช่จริงๆด้วย เราไปแล้วล่ะ เดี๋ยวจะรบกวนเพื่อนธาม” คำพูดที่โยงถึงอีกคนที่ยืนรออยู่ข้างๆ ผมหันไปมองพี่กันต์ที่มีสีหน้ายิ้มๆตามปกติทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เรื่องของผมกับแฟนเก่าที่ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันอีกมันจบไปแล้ว มาเจอกันมันก็แปลก แต่พอมาเจอกันระหว่างที่มีคนปัจจุบันที่ถึงไม่ได้เรียกเป็นแฟนแบบสมบูรณ์ตามหลัก แต่สถานะความสัมพันธ์มันก็คือแบบนั้น แล้วยิ่งเป็นผู้ชาย ผมว่ามันคงไม่จืดถ้าเกลรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“เออ ลืมแนะนำเกลนี่พี่กันต์ รุ่นพี่เรา แล้วก็พี่กันต์นี่เกลเพื่อนที่มหาลัย” พูดอ้อมๆดีกว่าเรื่องเกล แต่พี่กันต์ จะให้พูดแนวเดียวกันผมก็ไม่รู้จะบอกยังไง แล้วก็ไม่อยากจะเริ่มพูดจากคนนี้ด้วย
“สวัสดีค่ะ”
“ครับ” พี่กันต์ยิ้มหวาน “พึ่งเคยเจอเพื่อนธามที่มหาลัย ปกติเจอแต่กลุ่มที่มาจากมัธยม” ไม่ต้องพูดให้มากความว่าเป็นใครมาจากไหนพี่กันต์ก็เกริ่นพูดเอง ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองหรือเปล่าที่คิดว่า คำพูดของพี่กันต์ มันทำให้พอจะเดาได้ว่าผมกับพี่กันต์มีเบื้องหลัง
“ธามเค้าเหนียวแน่นกับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าสุดๆเลยค่ะ แต่ไม่นึกว่าจะซี้กับรุ่นพี่หล่อๆอีกนะเนี่ย”
“อ้อ ฮะๆ” ผมพูดอะไรไม่ถูก นอกจากหัวเราะแห้งๆ ไม่มีความสามารถที่จะสร้างบทสนทนากับแฟนเก่าจริงๆ
“งั้นเกลขอตัวก่อนนะ บ้ายบายนะธาม” เกลรีบเดินแยกออกไป ยิ้มเฟื่อนๆ เหตุผลที่ผมเลิกกับเกลสาเหตุเพราะผมติดเพื่อน จนลืมนัดสำคัญๆหลายรอบ แล้วในที่สุดผมกับเกลก็จบกัน และเมื่อครู่ผมว่าเกลคงจะรู้สึกแล้วล่ะ
“โชคดีๆ” ผมพูดแล้วหันไปมองพี่กันต์ที่ส่งยิ้มหวานตามท้าย
“แฟนเก่าเหรอ สวยนะ” ก็สมกับเป็นพี่กันต์ฉลาดไปหมดทุกเรื่องจริงๆ แต่สายตาที่พูดรอบนี้ดูแววๆ เหมือนจะมีอะไรร้ายๆในใจแบบผู้ชนะ
“พี่กันต์สวยได้เท่านี้ป่ะ” สวยไม่เท่าแต่ที่เหลือก็ยกให้หมดแล้ว
“ถึงสวยไม่เท่า แต่เอาแฟนเก่าธามทุกคนมารวมกันก็หล่อได้ไม่เท่าพี่หรอก” ก็ถูกของคนพูดเขาล่ะ
ผมเห็นป้ายร้านสะดวกซื้อแล้ว เวลานี้ไม่มีร้านอะไรเปิดขายแล้วน้อกจากร้านสะดวกซื้อ24ชั่วโมงขวัญใจประชาชน
“ไม่หึงบ้างเหรอ” อยู่ๆผมก็ถามขึ้นมา คนอย่างพี่กันต์ จะไม่มีนิสัยงี่เง่าๆสักอย่างบ้างเลยหรือไง
“นิดๆหน่อยๆ แต่ธามไม่รู้สึกหรอก พี่เก็บอาการเก่งกว่าที่ธามคิด แล้วมันก็ยังไม่มีเรื่องอะไรให้คิดมาก แต่อย่ามีเลยจะดีนะ” พี่กันต์เนี่ยนะเก็บอาการเก่ง ผมว่าเป็นเพราะยังไม่มีอะไรให้พี่กันต์ได้หึงบ้างมากกว่า ผมว่าพี่กันต์เก็บอาการพวกนี้ไม่ค่อยอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นเฉพาะต่อหน้าผมหรือเปล่า
พี่กันต์พูดต่อ “แต่แฟนเก่าธามน่ะเขาดูดีใจนะที่เจอธาม แต่ทำธามทำหน้าเหมือนเห็นผีตอนเจอเขา เขาเลยหน้าเสียไปนิดนึง” จากคำพูดนี้ดูเป็นสุภาพบุรุษแสนห่วงใยผู้หญิงตัวเล็กๆจริงๆ
ผมไม่รู้ตัวนะว่าทำหน้าแบบไหน แต่ในใจก็ตกใจมาก
“ถ้าเกิดธามทำหน้าดีใจ พี่กันต์เองนั่นแหละจะหน้าเสีย”
“งั้นทำหน้าตกใจดีแล้ว พี่จะได้มีกำลังใจทำความดีต่อไป”
ซื้อขนมของกินเล็กๆน้อยๆเสร็จก็เดินกลับไปตามทาง เฮียธน โกป่าน ก็ยังนั่งรออยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยน โกป่านนั่งก้มหน้านิ่งอาจจะร้องไห้ หรือกังวลใจอยู่ ผมเคยผ่านมา แต่ก็พูดไม่ได้เลยว่าสามารถที่จะเผชิญและผ่านไปมันไปได้อีกครั้งได้ง่ายขึ้นกว่าครั้งที่ผ่านมา
“กาแฟเฮีย โกเอาด้วยไหม” ผมถามเบาๆ เฮียธนรับมาเปิดไปดื่มแบบแกนๆ ส่วนโกป่ายเงยหน้าขึ้นมาพร้อมดวงตาแดงก่ำแล้วส่ายหน้า
“แล้วกันต์มากันธามได้ไงครับ” อยู่ๆเฮียธนก็ถามขึ้นมา พี่กันต์เงยหน้าขึ้นงงๆ แต่สีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มน้อยๆอย่างมีมารยาท
“พอดีมีธุระกับธามนิดหน่อยตอนที่ธามได้รับโทรศัพท์พอดีครับ เลยขับรถมาให้เห็นธามท่าทางดูตกใจ” พี่กันต์ตอบเสียงไร้พิรุธ ในบางครั้งที่ดูเหมือนพี่กันต์จริงใจ เต็มใจและตรงไปตรงมา ผมเริ่มคิดขึ้นมาจริงๆแล้วว่า พี่กันต์ทำเพราะรู้สึกอย่างนั้นหรือเป็นเพราะสร้างให้คนที่ฟังและเห็นรู้สึกไปเองว่าพี่กันต์เป็น โกป่านเงยหน้าขึ้นมามองบทสนทนาที่เกิดขึ้น
“โกว่าจะเสียเวลาเพื่อนธาม เพราะไม่รู้จะรออีกถึงตอนไหน ธามขับรถไปส่งเพื่อนก่อนไหม” ผมหันมองหน้าพี่กันต์เพื่อจะถามถึงข้อเสนอที่โกป่านยื่นให้ ในใจผม ไม่ได้ถือว่าไล่ แต่ตอนนี้พี่กันต์น่าจะกลับ เพราะนอกจากเสียเวลาพี่กันต์แล้ว มันก็ยังสร้างบรรยากาศกดดันแปลกๆให้ผม
“ไม่ลำบากหรอกครับ เดี๋ยวผมกลับเองได้ ให้ธามอยู่รอดีกว่าเผื่ออาม่าผ่าตัดเสร็จพอดี” ผมฟังพี่กันต์พูด ก็ได้แต่พยักหน้าตาม ทักษะการเข้าหาคนของพี่กันต์ไม่เป็นสองรองใคร แต่ผมรู้สึกไม่ชอบพี่กันต์ในแบบนี้เลย พี่กันต์ที่เหมือนฉาบอะไรไว้ข้างหน้า เป็นคนละแบบกับที่ผมคุ้นเคย
“งั้นเดี๋ยวธามเดินไปส่ง” ผมพูดเรียบๆ ลุกขึ้นยืน เดินแยกออกมากับพี่กันต์อีกครั้ง
เดินมาใกล้ถึงทางออกพี่กันต์ก็จับแขนผมเอาไว้เบาๆ โรงพยาบาลถึงจะสว่างแต่ไร้ผู้คน ผมเลยหยุดอยู่เฉยๆ ปลายนิ้วพี่กันต์เย็นเฉียบ
“ถึงแล้วจะโทรหา” พี่กันต์พูดเรียบๆ
“เอารถธามขับกลับไปเลย คืนนี้คงไม่ได้กลับคอนโด” ถ้าอาม่าออกมาผมคงรอดูอาการและกลับบ้านอาม่าพร้อมกับพวกเฮียอยู่แล้ว เดินมาจนถึงที่จอดรถ ผมก็ผมล้วงกุญแจรถวางใส่มือพี่กันต์
“พี่พยายามเลี่ยงให้แล้ว รู้อยู่ว่าธามคงไม่อยากบอกอะไรตอนนี้”
“ขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร อย่าทำให้พี่เสียใจก็พอ” ผมก็อยากจะบอกพี่กันต์เหมือนกันว่าอย่าทำแบบนั้นกับผม
“ขับรถดีๆ อย่าให้เป็นรอยนะ คันนี้รักมาก” ผมพูดยิ้มๆ
“รักทำไมรถคันเล็กๆ ไม่เห็นจะเร้าอารมณ์เลย” พี่กันต์พูดกลั้วหัวเราะอย่างผู้มีชัย ผมแสยะยิ้มทั้งๆที่ตอนนี้หน้าคงเปลี่ยนสีเรียบร้อย
“ไปไหนก็ไปเลยไป” เห็นผมอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยก็เข้าเรื่องลามกเลยไงล่ะ
“ไปละ มีอะไรก็โทรหาแล้วกัน” พี่กันต์เปิดประตูรถเข้าไปนั่งที่คนขับ ผมเดินถอยออกมาให้พี่กันต์ถอยรถ ไฟสว่าง ก่อนที่รถจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป ทิ้งไว้แค่ผมที่ยืนถอนหายใจเบาๆเพียงลำพัง
ผมเดินมาถึงทางเข้าตัวอาคาร น่าแปลกใจที่เฮียธนยืนอยู่ตรงนั้น ผมหันไปมอง จากจุดที่ยืน มองเห็นผมกับพี่กันต์ที่ลานจอดรถชัดเจน ไม่รู้ว่าจะได้เห็นอะไรบ้าง แต่การที่เดินตามมาดู ผมว่าก็ไม่ใช่เรื่องปกติของญาติแล้ว ผมมองหน้าเฮียธนนิ่งๆ เฮียไม่ใช่คนนิสัยเสีย เฮียธนเป็นพ่อใจดี ยิ้มง่าย หัวเราะง่าย สีหน้าของเฮียตอนนี้เหมือนลำบากใจกับอะไรบางอย่าง แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าเฮียจะได้รู้อะไรจากแค่ภาพที่เห็น ภาพที่แทบจะไม่มีอะไร ผมเดินเข้าไปในตึก เฮียเดินตามผมเข้ามา บรรยากาศคล้ายกับเป็นเกมที่รอว่าใครจะพูดออกมาก่อน
“จริงๆเฮียรู้จักกันต์นะ” แล้วเฮียธนก็พูดขึ้นมาก่อน
“แล้วทำไมทำเหมือนไม่รู้จักล่ะ” ผมถามกลับ เฮียธนน่าจะได้อยู่ทันรุ่นพวกพี่กฤษณ์ ไม่แน่ที่ว่าบางทีอาจจะรู้จักพี่กันต์เพราะพี่กฤษณ์ พี่กฤษณ์ดังมาตั้งแต่ต้นๆ
“รู้สึกแปลกๆที่เห็นมากับธามเลยไม่แน่ใจ”
“เฮียไม่ค่อยรู้เรื่องเขาเท่าไหร่หรอก” เฮียธนเริ่มพูดวกไปวนมา ไม่รู้ว่าเคยไปได้ยินอะไรเกี่ยวกับพี่กันต์มาบ้าง แต่แค่เห็นจากสถานการณืและรูปลักษณ์ภายนอก พี่กันต์ก้ชวนให้สงสัย ผมที่อยู่คนเดียว ทำไมถึงมีธุระกับรุ่นพี่ที่ท่าทางไม่ได้เกี่ยวข้องกันคนนี้ในเวลาที่ค่ำอย่างนี้ และพี่กันต์ ที่หล่อจนน่าสงสัย เดี๋ยวนี้ ผู้ชายคนไหนที่ดูดีเกินไป จะถูกสงสัยก่อนก็ไม่แปลก ในกรณีพี่กันต์ ข้อสงสัยนั้นถูกต้อง
“มีอะไรเฮียก็พูดมาตรงๆเหอะ ธามตอบได้ธามก็ตอบ”
“แกคบกับเขาแบบไหนกันแน่วะธาม คือเฮียไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องส่วนตัวแกหรอก แต่มันแปลก” ผมหันหน้ามองเฮีย รู้สึกน้ำท่วมปาก ผมเองก็ตอบตัวเองยาก
“อย่างที่เฮียเห็นนั่นแหละ ไว้ก่อนเหอะเฮีย เรื่องธามมันยังไม่ใช่เรื่องสำคัญตอนนี้หรอก” ผมตอบอ้อมๆ ซึ่งมันก็ไม่ผิดนิสัยผมหรอก
“ถ้ายังไม่อยากพูดก็เอาไว้ก่อน แต่เฮียว่าอย่าให้ถึงหูคนอื่นก็จะดีนะธาม”
“ธามก็ไม่ได้อยากให้มันถึงหูใครหรอก รีบเดินเหอะ อาม่าอาจจะกำลังออกมา” ผมรีบเร่งฝีเท้า ความจริงผมไม่ได้รีบ แต่ผมไม่อยากให้เฮียธนซักถามอะไรผมต่อ แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะโลกใบนี้ไม่ได้มีแค่ผมกับพี่กันต์ สักวันก็ต้องออกมาเจอกับสภาพสังคม และด่านแรกที่ผมไม่มั่นใจจริงๆว่าจะผ่านไปได้คือครอบครัวของผมเอง
ผมเคลิ้มหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่สะดุ้งตัวตื่นอีกทีตอนที่เฮียธนเขย่าตัวผมให้ตื่นขึ้นเมื่อประตูห้องผ่าตัดเปิดออก พยาบาลเดินนำหน้า ตามมาด้วยศัลยแพทย์ที่ยิ้มให้กับโกป่านที่น้ำตาไหลด้วยความดีใจ อาม่ายังหายใจ หมอช่วยไว้ได้ทัน สาเหตุที่ทำให้อาม่าล้มลงในครั้งนี้คือเส้นเลือดในสมองแตกเฉียบพลัน ผมเดินไปประคองโกป่านที่ยิ้มทั้งน้ำตา เฮียธนจับมืออาโกเอาไว้ กดโทรศัพท์โทรหาคนที่ยังรออยู่ที่บ้านบอกว่าอาม่าปลอดภัย ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนยกภูเขาออกจากอก การเฝ้ารอแบบนี้ทำให้ความรู้สึกผมย่ำแย่
ตอนนี้เราทุกคนยังเข้าไปเยี่ยมอาม่าไม่ได้ ต้องรอจนถึงพรุ่งนี้เช้า ไม่มีทางเลือกอะไรนอกจากต้องกลับบ้าน ผมเดินประคองโกป่านไปขึ้นรถ พาให้โกนั่งอยู่ที่เบาะหลัง พอปิดประตูลง และกำลังจะเปิดประตูหน้าพาตัวเองเข้าไปนั่ง เฮียธนก็เรียกผมเอาไว้
“ธาม”
“อย่าพึ่งบอกคนที่บ้านนะ”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องธามหรอก”
เพราะยิ่งห่วงมากเท่าไหร่ ความเป็นห่วงเหล่านั้น นั่นแหละที่จะย้อนกลับมาทำให้ชีวิตผมลำบากและย้ำให้ผมยิ่งเจ็บมากเข้าไปอีก
.........................................................................
(กันต์)
ธามโทรมาเมื่อครู่บอกว่าอาม่าปลอดภัยแล้ว ผมดีใจด้วย แต่กลับนอนไม่หลับ ผมนอนไม่หลับทั้งๆที่ไม่ใช่คนหลับยาก แค่หัวถึงหมอนผมก็หลับสนิทจนถึงเช้าวันใหม่ ผมกำลังกลัวอะไรบางอย่างที่ยังมาไม่ถึง กลัวว่าเมื่ออาม่าตื่นขึ้นมาแล้วขอร้องอะไรที่ทำให้ธามต้องเลือก ผมกลัวว่าการที่ผมเป็นคนเปิดเผยมาตลอดจะทำให้ธามลำบาก กลัวว่าถ้าเรื่องรู้ถึงหูคนที่บ้านธามธามจะลำบาก
ผมมาถามตัวเองว่ามันดีแล้วเหรอ บางทีความรักของผมมันเป็นความเห็นแก่ตัวหรือเปล่า ผมทำให้ชีวิตปกติธรรมดาของธามที่สงบสุขดีอยู่แล้วมีเรื่องวุ่นวายเพิ่มมากขึ้นไปหรือเปล่า
ผมกลัวจริงๆ... กลัวธามถอดใจ ถอยกลับไป และทิ้งให้ผมจมอยู่ตรงนี้คนเดียวเหมือนเคย
............................................................16-10-2012
สุดอึมครึม
สมองคนเขียนคล้ายท้องฟ้าในช่วงฤดูมรสุม ขมุกขมัวเหลือเกิน....
มาอัพช้า ขออภัยมากๆ ไม่ถนัดแต่งบทสลดก็อย่างนี้ล่ะหนอ บทหน้าคงจะให้สดใสโปกฮากว่านี้
ขอบพระคุณคนอ่านทุกคนมากๆ รักเสมอ
-
อ่าา
อ่านตอนนี้แล้วเม้นไม่ถูก
มันเหมือนเป็นวี่แวว ว่า กำลังจะดาม่าา o22
หลังจากที่ ตลก ฮา ทั้งเรื่อง โอ้วววว
:z3:
-
มาแบบอึมครึมๆ
"ผมกลัวจริงๆ... กลัวธามถอดใจ ถอยกลับไป และทิ้งให้ผมจมอยู่ตรงนี้คนเดียวเหมือนเคย"
อ่านประโยคนี้แล้วจี๊ดดใจ
ไม่น๊าาา... ธามไม่ทิ้งพี่หรอกพี่กันต์เชื่อสิ!
-
แอบกลัวบ้านธามเหมือนกัน ลุ้นๆ ธามอย่าหันหลังให้พี่กันต์นะ
-
กลัวเซ้นส์พี่กันต์จริงๆเลย เฮ้อออ :o11:
ตอนแรกเข้ามากะว่าจะเข้ามาทวงนิยาย o18 แต่เข้ามาเจ๊อะก่อนซะงั้น 5555555 :z2:
-
อึมครึมได้อีก
ดราม่าอะ T^T
ธามหนักแน่นหน่อยนะ
เด๋วก็ผ่านไปได้ :sad4:
-
กลัวธามเปลี่ยนใจ T_T
-
สงสารทั้งธามทั้งพี่กันเลย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ :bye2:
-
อ่านตอนนี้แล้วทำไมรู้สึกสงสารพี่กันต์จังฟระ โอ้ยยยย
ดราม่าปวดตับบบ T-T
ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีนะ เฮียธนแม่งทำชั้นเครียดดดด!!! โอยย
-
อ่านแล้วเครียดจริง กลัวธามเปลี่ยนใจจังเลย
-
o22 o22 o22 o22
คิดเหมือนพี่กันต์เลยอะ
ไม่เอาน่า ไม่อยากให้ความคิดดเปนจริงง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กลัวธามถอดใจ ถอยกลับไป และทิ้งให้ผมจมอยู่ตรงนี้คนเดียวเหมือนเคย
น้ำตาจะไหล :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อาม่าปลอดภัยดีใจด้วยนะหมอ
เครียดๆแบบนี้มันไม่ใช่พี่กันต์เลย
อยากให้ช่วงอึมครึมผ่านไปได้ด้วยดี เพราะทั้งหมอทั้งพี่กันต์ต่างก็ยอมและหวังกับมันไว้
-
:serius2
เฮึยธนนี่ก็รู้สึกได้ไวจังเลยอ่า ดึใตทีีอาม่าปลอดภัย
แต่ก็แอบกลัวเหมือนพีี่กันต์น๊า กลัวธามคิดแบบจะทำให้อาม่าผิดหวังไรแบบนี้
ลางว่าจะดราม่ามาแต่ไกล ขอร้องอย่ามีเยอะเลยยยยยยย
-
+1 ให้ก่อนอ่าน
-
เหมือนเฮียธนจะมีอะไรที่มากกว่านั้น
และตอนนี้กลัวมากว่าอาม่าจะรบเร้าให้ธามแต่งงาน
หนูสงสารพี่กันต์ :monkeysad:
แต่ถ้าไม่ใช่แบบนั้นก็ดีใจ ยังไงก็จะรอดูว่าพี่น้องท้องชนกันคู่นี้จะผ่านอุปสรคไปได้ยังไง อิอิ
-
บอกแล้วว่าเรื่องนี้รักตัวละครที่สุดตั้งแต่อ่านนิยายวายมา
แน่นอน เรื่องแค่นี้ ...ก็ทำให้ร้องไห้ไปตามระเบียบ :laugh:
ขอบคุณที่มาอัพให้นะครับ ผมใจหายนึกว่าจะหายไปอีก
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
o22 พี่กันต์
คนแต่งอย่าทำร้ายพี่กันต์นะ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :o12:
-
อ่านแล้วหวิวไปเลย ถ้าอาม่าบอกอยากให้ธามแต่งงานนี่จบเลยนะ :เฮ้อ:
-
คิดว่าธามคงไม่ทำให้พี่กันย์เสียใจอีกหรอกนะ o8 o8
-
อึมครึมจริงๆ
เหมือนต่างคนต่างมีอะไรให้คิด
แต่ก็ไม่พูดกันออกมา
ไงก็ขอให้เฮียกับธามผ่านอุปสรรคนี้ได้เร็วๆน้า
-
กลัววววววววว.....มาแจ้งให้ทราบว่าอ่านจบแล้วรู้สึกกลัวแทนกันเอามากๆ
:m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad:
-
มาม่า :sad4:
ไม่อยากให้มีมาม่าเลยอ่ะ เรื่องนี้ออกจะน่ารักคิกขุกุ๊กกิ๊ก เป็นแบบนั้นตลอดไปไม่ได้เหรอ ฮืออออออออออออ
อาม่าก็ไม่เป็นไรเเล้ว ญาติธามอย่าขัดขวางเลยนะ เค้าอุส่ารักกันเเล้ว แงงงงงงงงงงงงงงง
คนมันอินๆๆ :serius2:
-
ผมมาถามตัวเองว่ามันดีแล้วเหรอ บางทีความรักของผมมันเป็นความเห็นแก่ตัวหรือเปล่า ผมทำให้ชีวิตปกติธรรมดาของธามที่สงบสุขดีอยู่แล้วมีเรื่องวุ่นวายเพิ่มมากขึ้นไปหรือเปล่า
ผมกลัวจริงๆ... กลัวธามถอดใจ ถอยกลับไป และทิ้งให้ผมจมอยู่ตรงนี้คนเดียวเหมือนเคย
ไม่ใช่แค่พี่กันต์ หนูก็กลัวค่ะ โฮววววววววววว
อ่านตอนนี้แล้วเม้นท์ไม่ค่อยออก ส่วนตัวแล้วคิดว่าธามเป็นคนไม่หนักแน่นนะ เฮ้อ ...
ก็ได้แต่หวังว่าจะเข้มแข็ง
สู้ๆ นะพี่กันต์ TT^TT
คิดว่าถ้าธามถอดใจขึ้นมาอีก คราวนี้พี่กันต์ไปเลยแน่ๆ ไปแบบไม่กลับมาเลย OTL
คนดีๆ อย่างนี้หาไม่ได้แล้วนะธาม ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย :z3:
-
กลัวว่าที่พี่กันต์คิดจะเป็นเรื่องจริงน่ะสิ :sad4:
มาม่าครอบครัว ชามใหญ่แถมไม่อร่อย อย่าเอามาเสิร์ฟเลย ;____;)
-
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
-
ชีวิตอาม่าปลอดภัย แต่ชีวิตรักของธามกับพี่กันต์ดูจะหนักเอาการ :z3:
ขอให้มันอย่าเป็นอย่างที่พี่กันต์กลัวเลย เชื่อว่าธามรักพี่กันต์มากพอที่จะไม่ทำให้พี่กันต์เสียใจนะ :กอด1:
ตอนหน้าสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ดราม่าอะ ตอนนี้เศร้าจัง :monkeysad:
-
อืมม แต่งตอนนี้มาผิดแต่งใหม่ได้นะ !!
-
ตามทันจนได้.....เหนื่อยเว่อร์
แต่ต้องบอกว่าสนุกมาก.....เป็นเรื่องที่ผมเดาไม่ออกจริงๆว่า
ต่อไปข้างหน้าเรื่องจะดำเนินไปอย่างไร
ได้แต่ภาวนาในใจว่า ... อย่าให้มีใครต้องเจ็บเลย
ขอบคุณมากครับที่มอบสิ่งดีให้ผมได้อ่าน....จะติดตามทุกตอนหลังจากนี้ครับ
-
อาม่าปลอดภัยแล้ว และเรื่องก็อึมครึมต่อไป...
เป็นกำลังใจให้หัวแล่นค่ะ :กอด1:
-
จะมาม่าใช่ไหม? จะได้ต้มน้ำรอ
เห็นใจทั้งพี่กันต์และธาม เข้าใจเฮียธนด้วย
เฮ้อออออ เรื่องรักมันไม่ง่ายเลย
เอาใจช่วยทั้งกันต์ธามและคนเขียนค่ะ ;)
-
เอาใจช่วย กันต์ :L1: ธาม อยู่นะ ขออย่าให้มีอ่ะไรมา มาม่าเลย ให้ ฮาๆไปเรื่อยๆ ยันจบยังดีซะกว่า :o12:
ขอให้ธามเข้าใจ และ อย่าเปลี่ยนใจไปไหนเลยนะ :3123: ขอให้พี่กันต์ ฝ่าด่านครอบครัวกันต์สำเร็จด้วยเถอะ :call:
-
เสียเวลามาแล้ว8ปี จูนกันติดง่ายๆแบบนี้
แล้วถ้าธามจะถอดใจ
พี่กันก็มาคบกันหนูเถอะคะ
พี่ธามต้องคิดเเสมอว่า
คนในครอบครัว เค้ารักเราแต่เค้าไม่ได้อยู่กับเราตลอด
แต่คู่ชีวิตจะอยู่กับเราไปจนวันตาย
-
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี :call:
-
พี่กันต์อย่าเพิ่งคิดมาก
ยังไงครั้งนี้ธามต้องไม่ถอดใจไปซะก่อนแน่ๆ
-
เอิ่ม!! อ่านแล้วไปไม่เป็นเลยทีเดียว :z3:
-
เหมือนเป็นความรู้สึกว่า...จะต้มน้ำดี หรือไม่ต้มดี.. จะไปซื้อมาม่า หรือจะนอนอยู่บ้าน...
ความรู้สึกเหมือนกับต้องเลือก และรอคอย เหอะๆๆๆ
-
โอวววววววววววว ม่ายยยยยยยยยย . :o12: :o12: :o12:
สงสารพี่กันต์ ..ธามเองก็ลำบาก ถ้าต้องเลือก ระหว่างอาม่ากับพี่กันต์
อุปสรรคครั้งนี้ช่างใหญ่หลวงนัก .. ขอเอาใจช่วยพี่กันต์ :กอด1:
~ รอคนเขียนน่ารัก..มาเสริฟต่อจ้า ^^
-
:o11: อึมครึมจัง มาม่าอย่าเยอะน้า สงสารพี่กันต์จัง รอมาตั้ง 8ปี นานกว่านี้เด๋วไม่มีแรงปล้ำธามเน้อ :z1:
-
กลัวพอ ๆ กับพี่กันต์ กลัวว่าอาม่าจะขอให้ธามแต่งงาน กลัวว่าธามจะทิ้งพี่กันต์ไปจริง ๆ สองย่อหน้าสุดท้ายนี่ตรงกับที่เราคิดเลยค่ะ พูดตรง ๆ ว่าที่ผ่านมาธามยังไม่ค่อยหนักแน่นจนเราไม่มั่นใจอะไรเลย
จะดราม่าก็ไม่เป็นไร แต่ขอสายรุ้งสวยงามหลังฝนนะคะ ไม่ขอซากปรักหักพังและความเจ็บปวด เชื่อว่าทั้งสองคนนี้ต้องผ่านไปได้ พี่กันต์แข็งแกร่งอยู่แล้ว ขอให้พี่กันต์มั่นคงหนักแน่นต่อไป ส่วนธามก็ชัดเจนเสียที
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะ ตัวเราเป็นคนที่หานิยายอ่านแล้วถูกใจจนต้องตามต่อยาก (เรื่องมากนั่นเอง) แต่เรื่องนี้อ่านแล้วชอบมาก ๆ เป็นอันดับต้น ๆ ในใจเราเลย เฝ้ารอทุกตอน แว้บเข้ามาดูหน้านิยายทุกวัน 5555
รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ธามไม่ทำอย่างนั้นหรอกพี่กันต์
คนอ่านได้แต่ร่ำร้องบอกตัวเอง...
-
ด่านครอบครัวพี่กันต์นี่ผ่านฉลุยแน่ ๆ แต่ครอบครับธามนี่ถ้าจะหลายด่าน
ด่านแรกพี่กันต์ต้องตีซี้กับเจ้าหมูตัวอ้วน หลานชายของธามก่อน ซื้อของเล่นของกินไปล่อก็จบ
ด่านต่อไปซื้อของไปเยี่ยมไข้อาม่า ด่านนี้ก็ไม่น่ามีปัญหา หลานชายชอบใครอาม่าก็ต้องชอบด้วยอยู่แล้ว
ส่วนด่านที่เหลือตัวใครตัวมัน :m20:
-
งือ เรายังไม่อยากต้มน้ำอ่ะ ยังไม่อยากกินมาม่าน้า ไม่เอา
ตอนนี้สงสารทั้ง พี่กันต์ กะ ธาม เลยอ่ะ
o9 o9 o9 o9
-
พี่กันต์สู้ๆนะ น้องธามอย่าถอยนะ
อย่าทำให้พี่กันต์เสียใจนะ
-
ชอบแบบนี้ ชอบตอนนี้ o13
คือถ้าผ่านไปได้ก็โคตรรักกันเลย
พี่หมิงลงจากบีทีเอสยัง? :z3:
55555555555555555
-
บางครั้งในชีวิต ก็มีบ้างล่ะ ที่ทำให้ต้องคิดหนัก แต่ถ้าหนักแน่นซะ อะไร ๆ มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี
พี่กันต์ที่เคยมั่นใจมาตลอดพร้อมกับการรอคอยที่แทบไม่มีหวัง ยังสมหวังได้ กับครั้งนี้คงไม่มีอะไรมั่ง
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมกลับมาลั่นล้าอีกตามสไตล์ :z2:
-
กลัวใจกลัวเธอนั้น
จะเปลี่ยนแปรผันและกลายเป็นอื่นไป
กลัวใจมันจะหายไปจากชีวิตของกันและกัน
กลัวว่าอาจมีใครบางคนจะเข้ามาแทนที่ฉัน
กลัวรักทางไกลทำเราไม่เป็นเหมือนเดิม
---------------------
อย่าพึ่งกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น แต่ถ้าสิ่งที่กลัวนั้นเกิดขึ้นแล้วก็จงเผชิญหน้ากับมันไปพร้อมกันคนที่เรารัก ขอแค่ให้เชื่อในรักก็พอ :monkeysad: :monkeysad:
-
:เฮ้อ:
บรรยากาศมันตึงเครียดจริงๆ
สงสารพี่กันต์อ่า พอได้รู้ความคิดพี่กันต์แล้ว
หัวใจมันเจ็บจี๊ดๆเลย
กลัวถามถอดใจ กลัวถามถอยหลังกลับ
แล้วก็ทิ้งพี่กันต์ให้อยู่ตรงนั้นคนเดียว ทิ้งไปเหมือนที่เคยทำ TT
ไม่อยากให้ต้องเป็นแบบนั้นอีก มันเจ็บทั้งคู่
o18
อย่าดราม่าไปมากกว่านี้เลยน้า
มันเจ็บค่า ><
-
อึมครึมเน้อตอนนี้
-
:o12:ไม่น่ะพี่กันต์ต้องสู้สิ อย่ายอมแพ้นะ o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ค้างค่ะค้าง ค้างแฟ่บๆ(?) /ยังจะเล่น - -"
อาม่าอย่าเป็นอะไรนะคะนะ นึกถึงหน้าลูกๆหลานๆไว้ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆๆ
ไม่แน่ฟื้นมาหลานธามอาจประกาศแต่งงานให้สมใจอาม่าก็เป็นได้ XD
ตามพี่กันต์จังกับหมอเหี้ยมาจากพี่ดาวกับน้องนิชคุณอ่ะค่ะ อ่านสามวันสามคืนรวดฉลองสอบเสร็จ เย้ๆ (แต่อิสามวันที่ว่ามันเริ่มตั้งแต่ยังสอบไม่เสร็จไงประเด็น -/- )
แต่เดี๋ยวมีลงทะเบียนเรียนอีกอะไรอีกนักหนาไม่รู้ ต้องกบดานซุ่มหลบหนีออกจากเล้าซักอาทิตย์นึง ฝากแม่ยกทุกท่านดูแลเชฟหมิงด้วยนะคะนะ อย่าด่วนเลี่ยนกับขนมไทยากิไปซะก่อน(ชื่อขนมเขียนงี้ไหม จำไม่ได้แต่อยากกรี๊ดหาเชฟต่างด้าว ช่วงนี้มาม่าเหือดหายบทก็ร่อยหรอ คิดถึงฝุดๆ ๕๕๕๕)
ชุ้บๆคนเขียนคนอ่านมิตรรักแฟนหมอธามทุกคนค่าา -โปรยจูบ-
-
เมฆหมอกของความดราม่าเริ่มมาเยือน
สงสารน้องธาม สงสารพี่กันต์
อย่าอึมครึมนานเลยน้าา
-
ธามอย่าทิ้งพี่กันต์น่ะ
-
อืมครึมจริงๆนะ ขออย่าได้มีบททดสอบความรักของสองคนนี้อีกเลยนะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี
-
เชื่อว่าธามจะไม่ทิ้งพี่กันต์หรอกน้อ
แต่ความรักมันก็ต้องอาศัยจังหวะ และการจัดการอะไรหลายอย่างเหมือนกัน ไม่มีอะไรราบรื่นไปทั้งหมดหรอก
เอาใจช่วยค่ะ :กอด1:
-
สุดจะอึมครึม
:เฮ้อ:
-
มีแววดราม่านะ
คงสู้ทั้งธามทั้งกันต์ อย่ายอมถอดใจกัน
-
ธาม อย่าทิ้ง พี่กันต์ นะ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้ แล้วเม้นไม่ถูกอ้ะ
ขอให้ทั้งคู่ผานมันไปได้ละกันน้าาาาา
-
ความทุกข์ ก็เหมือนความสุข และอื่นๆ
อยู่กับเราไม่ได้ตลอดหรอก วันหนึ่งก็ต้องจากไป สู้ สู้ :ped149:
-
ขณะที่กำลังอ่านนี้ก็มืดครึ้มได้ที่ พอกับบรรยากาศของเรื่องได้พอดี
อืม อ่า โอ้ เฮ้อ
สู้กันต่อไป อย่าให้เรื่องมันร้ายมากเลยนะคะ คนอ่านหัวใจอ่อนแอ
-
ดราม่าฝั่งธามมาแล้วซินะ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ค่อยๆ ฝ่าฟันไป และอยู่ข้างๆ กันแบบนั้นนั่นแหละ ><
-
พี่กันน่าสงสารมากอะ :o12: แต่ก็นะขอให้อาม่าใจกว้างหละกัน - -"
-
เอ่อ.......
อ่านจบแล้วไม่รู้จะพูดอะไรดี
อึมครึมสุดๆ -.-
ความดราม่ามาไวกว่าที่คิด
เครียดแทนหมอธามกับพี่กันต์สุดๆ ;3;
-
อ่านแล้วก็หน่วงใจ แต่คงไม่ถึงขั้นดราม่าหรอกมั้ง
อาม่าปลอดภัย แต่อาการพี่กันต์กำลังจะโคม่า
จะเรียกว่าคิดไปเองก็ไม่เชิง แต่เป็นใครก็ต้องกลัว
รักเค้ามากอย่างนี้ ถ้าต้องเลิกคงเจ็บปวดน่าดูชม
เอาใจช่วยพี่กันต์และธาม แม้จะยังไม่มีอะไรก็ตาม :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เอาใจช่วยพี่กันต์กับธามให้ผ่านมันไปให้ได้ ให้กำลังใจกันและกันเยอะๆนะ
-
ทันแล้ว ☔
-
เห็นเม้นบอกว่า มาม่า มาไวกว่าที่คิ เราเลยยังไม่กล้าอ่าน ขอหลบไปเตรียมตัวนะ เดี๋ยวกลับมาอ่าน
-
เฮียต้องเคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับพี่กันต์มาแน่ๆเลยงานนี้
ม่ายน่าาาาา ไม่อยากให้หมอธามกับพี่กันต์เศร้าอ่ะ
ชอบแบบแฮปปี้ปนหื่นมากกว่า
-
ถ้าตอนหน้าจะสดใสกว่าตอนนี้
ตอนนี้อึมครึมไปก็ไม่เป็นไรค่ะ
สมัยใหม่แล้ว ครอบครัวคงไม่กีดกันหรอก
ความสุขของลูกหลาน คนแก่จะอยู่กับเขาตลอดไปก็ไม่ใช่
-
"ผมกลัวจริงๆ... กลัวธามถอดใจ ถอยกลับไป และทิ้งให้ผมจมอยู่ตรงนี้คนเดียวเหมือนเคย"
อ้ากกก แค่ประโยคนี้ก็อึมครึมไปถึงบทหน้าแล้วววว
อ้ากก พี่กันต์เข้มแข็งนะ พี่ธามสู้ๆๆๆ
มาม่าอย่ามาเยอะน้า เค้ากลัวววววววววว
-
ไม่อยากกินมาม่าเลยค่ะ ถ้าไม่มีจะดีที่สุดในโลก :sad4:
-
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดจริงๆ ไม่ชอบกลิ่นมาม่าแบบนี้เลย :เฮ้อ:
เฮ้ออออ อีกอย่างนึงที่ไม่ชอบครอบครัวคนจีนก็เพราะแบบนี้แหละ รู้สึกไร้ซึ่งอิสรภาพโดยแท้จริง :เฮ้อ:
-
สงสารพี่กันต์อ่ะ
-
หม่นสุดๆ!!!!!!!!
บีบใจมากไปเปล่า?????????
-
รู้สึกแย่แทนพี่กันย์นะ กลัวเหมือนกันว่าธามจะเลือกครอบครัวแล้วปล่อยพี่กันย์ไว้
ธามต้องหนักแน่นนะ ได้เจออุปสรรคแน่ๆ
-
พี่กันต์ งื้อออออออออ :m15:
อาม่าปลอดภัยแล้วนะ
ไม่มีไรหรอก
ช่วงนี้มันเทศกาลกินเจ
โลกต้องสดใสซิ #เกี่ยว?
-
สนุกมากครับเรื่องนี้ ขออย่าให้เลิกกันเลย!!!!
เรื่องนี้ให้ความรู้สึกว่ามันไม่ใช้แค่เรื่องแต่ง แต่มันเหมือนกับการเขียนที่ตรงกับชีวิตจริงๆเลย
ความกังวลอย่างที่พวกเราก็เป็น(เกร์) ว่าครอบครัวเราอาจจะรู้เข้าได้ในวันนึง และพี่ก็เขียนมันลงไปในนิยาย
อยากรู้เหมือนกันครับว่าครอบครัวจะว่ายังไง เราจะได้เอามารับกับตัวเราในชีวิตประจำวันนี้ด้วย
รีบมาต่อเร็วๆนะครับ o13 o13 o13
-
เวลานี้ธามยังไม่สามารถบอกคนอื่นได้นอกจากเฮียธนที่ระแคะระคาย
กลัวครอบครัวธามจะรับไม่ได้ เดี๋ยวอาม่าจะเป็นอะไรขึ้นมาอีก :z3:
-
เหมือนมาม่าจะมา
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เราก็กลัว
เรากลัวมาม่า
เราขอให้ธามสู้ และพี่กันต์ไม่ท้อ
-
พี่กันต์อย่าเรียกคะแนนสงสารดิ
แค่นี้ก็สงสารจะแย่แล้วอ่ะ
เชียร์พี่กันต์สู้ๆ นะ
แม้ว่าจะเป็นการเอาแต่ใจ
แต่ก็อย่าปล่อยมือ ตัดใจง่ายๆ นะ
-
ฮือ..........
โอย กลัว เม้นไม่ออก
รอตอนต่อไปนะคะ จะมาร่วมกลัวกับพี่กันต์
-
รอให้เหตุการณ์คลี่คลายและดีขึ้น มันยังไม่มีอะไรก็จริง แต่ก็อึมครึมชะมัดเลย
ธามรักครอบครัวเกินกว่าจะทำให้ใครเสียใจได้ ส่วนพี่กันต์พร้อมทุกอย่างที่จะชนนะ
เอาใจช่วยทั้งคู่เลย
ขอบคุณค่า
-
นั่นไง อึมมาก
ชอบความคิดที่แสนจะจริงของพี่กันต์
บางที การที่เราอยู่ในที่สว่างก็อาจทำให้รู้สึกดยี่ยงนี้ได้จริงๆ นะ
ใครจะรู้ว่าเฮียรู้มากขนาดไหน (พูดซะขนาดนั้นแล้ว คงไม่น้อยนะ)
ขอบคุณ และรออ่านต่อนะจ๊ะ
-
ไม่อยากให้มีมาม่าเลยค่ะ :sad4:
สงสารธาม สงสารกันต์
-
แง่ว ทางชักจะไม่ง่ายแล้วสิ
-
ตอนนี้บรรยากาศมัน เฮ้ออ เศร้าจัง
แถมยังรู้สึกอึดอัด กดดันอีกด้วยยย
-
แหมมมมม อึมครึมมาเลยนะเนี้ยยยย ทำอย่างกับเมฆฟ้าในกทมเลย 5555
-
อย่าให้ถึงกับดราม่าเลยนะ เพิ่งไปจิ้มรางวัลนิยายสุดฮาให้เนี่ย ฮ่าๆ
จิ้มพระเอกให้พี่กันต์ด้วย สู้ๆนะ ขอให้ผ่านวิกฤตนี้ไปได้ด้วยดี จะได้กลับมาเป็นพี่กันต์จังที่น่ารัก ^^
-
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี สาธุ
ไม่อยากกินมาม่าเคล้าน้ำตา :m8:
-
พี่กันต์สู้ๆนะคะ...เอาใจช่วยยยยยให้พิชิตใจครอบครัวหมอธามมมได้เร็วๆนะ
รอลุ้นตอนหน้าค่ะ
-
ดูท่าจะลำบากละพี่กันต์
-
เหมือนอุปสรรคชิ้นโตกำลังจะมา เอาใจช่วยน้องธามกับพี่กันต์นะครับ
-
ธามจ๋าาา อย่าทำให้พี่กันต์เสียใจอีกครั้งนะ หนักแน่นๆนะหนุ่ม
:กอด1:
-
อ่านรวดเดียว24ตอนซะงั้น
ปวดตาโคตๆเลย
แต่ทำไงได้มันสนุกมากกก หยุดไม่ได้ 55
แล้วเดี๋ยวจามาอ่านต่อนะคะ
ชอบนาย 55
-
เค้าไม่เอามาม่า... อะฮรึกกกก~
:z2: :z3: :z3:
-
เข้าไปจิ้มโหวตพร้อมเป็นแม่ยกให้ กันต์ธาม ในเซ็งเป็ดอวอรด์มา
ถ้าได้นี่ต้องมีของรางวัลตอบแทนกันด้วยน๊าตะเอง 555+ :impress2:
เชียร์ธามที่รักสุดใจขาดดิ้นอ่ะงานนี้ :man1:
-
ต้องเตรียมต้มน้ำรอแล้วใช่มั้ย ดูท่าทางมาม่ากำลังจะมา
-
บทที่ 62
ที่จริงแล้ว...
...
(8ปีที่แล้ว)
ผมนั่งฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะในห้องสมุดที่มีคนบางตา แอร์เย็นทำให้เริ่มเคลิ้ม การบ้านที่เปิดกางไว้ไม่มีความคืบหน้า ผมถอดแว่นวางเอาไว้ หลับตาลง นึกถึงช่วงกีฬาสีที่ผ่านพ้นไป หน้าที่ที่ผมรับผิดชอบผลงานออกมาดีเกินคาด พอหมดหน้าที่นี้ชีวิตผมก็เหมือนจะมีเวลาว่างมากมาย เวลาเลิกเรียนผมไม่ต้องคอยวิ่งไปที่สนามจัดการเรื่องชวนปวดหัว ไม่ต้องนั่งแก้โค้ดซ้ำๆ ไปๆมาๆ เถียงกับไอ้ชุนจนสติแทบแตก รวมถึงไม่ต้องแบกหน้าไปรบกวนรุ่นพี่อย่างพี่กันต์ ผมไม่เคยสนิทกับรุ่นพี่คนไหนมาก่อน พี่กันต์ถือว่าเป็นคนแรก สนิทในเวลารวดเร็ว คุยถูกคอ แต่ผมกลับรู้สึกแปลกๆความรู้สึกที่ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงตะขิดตะขวงใจทุกครั้งเวลาที่เจอพี่กันต์ ความรู้สึกนั้นไม่ได้ทำให้ผมอยากจะหลบหน้า หรือไม่ชอบ แต่มันทำให้ผมเกร็ง และเกรง กลัวอะไรบางอย่างที่ผมก็ไม่รู้อีกว่ามันคืออะไร
เสียงฝีเท้าเดินไปเดินมาในห้องสมุดเป็นปกติ เป็นจังหวะซ้ำๆที่ทำให้ผมยิ่งง่วง แต่สักพักก็มีเสียงเท้าคู่หนึ่งที่ก้าวเข้ามาใกล้ ถึงตาจะหลับแต่ผมก็ไม่ได้หลับจริงๆ เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามถูกเลื่อนและมีคนนั่งลง ผมขยับหัว ลืมตาขึ้นมาดูว่ามีใครที่นั่งตรงข้าม เผื่อผมกองหนังสือเกะกะจะได้ย้ายออกมาให้ และพอเงยหน้าขึ้นก็เจอกับรอยยิ้มขี้เล่นเป็นกันเองของพี่กันต์
ในเวลาที่ผมอยู่คนเดียวและกำลังต้องการคนคุยด้วย น่าแปลกที่พี่กันต์มักจะโผล่มาถูกจังหวะเสมอ
“เป็นไง” คำทักทายธรรมดาๆ ทำให้ผมรู้สึกสดชื่นขึ้น คว้าแว่นมาใส่ ภาพตรงหน้าชัดเจน
“ขี้เกียจทำการบ้าน” ก็ผมเบื่อการบ้าน แต่พอมองกองชีทเรียนที่พี่กันต์ถือมาด้วยผมว่าการที่ผมนั่งทำการบ้านอาจจะดีกว่าชีททั้งปึกเตรียมสอบแบบนั้น
“ง่ายๆก็ทำไป” พี่กันต์ชำเลืองมองการบ้านผมแล้วก็พูดเหมือนจะกระตุ้น มันง่ายซะที่ไหน แต่พี่กันต์ก็คือพี่กันต์ ผมสงสัยว่าพี่กันต์ทำไมถึงดูเข้าใจอะไรง่าย เหมือนถ้าได้เรียนหรือฟังก็สามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง และทำได้ดี รุ่นพี่ตรงหน้าผมเปิดชีทตัวเอง ใช้ดินสอขีดเขียนจนทั่วหน้ากระดาษเร็วๆเหมือนทุกอย่างไม่มีอะไรยาก
“ยาก ทำไม่เป็น ทำให้หน่อยดิ” บางครั้งไม่รู้ทำไม ผมก็อยากจะลองพูดอะไรแบบนี้ อยากจะเอาแต่ใจ อยากจะไร้มารยาทกับพี่กันต์ อยากจะรู้ว่าจะโมโหไหม แล้วถ้าผมขอให้ทำอะไรแบบนี้ให้พี่กันต์จะดุผม จะสอน หรือจะยอมทำให้
“ทำไม่เป็นหรือขี้เกียจทำ” คำถามดูห่วง แต่สายตากลับรู้ทัน
“ทำไม่เป็นจริงๆ” ผมพูดเสียงแข็ง แต่ความจริง ผมแค่ขี้เกียจทำ ให้ทำก็ทำได้ แต่ก็แค่อยากรู้อีกนั่นแหละว่าถ้าผมบอกทำไม่เป็น คนแสนดีแบบพี่กันต์จะทำยังไง
“ให้สอนไหม” พี่กันต์วางงานตัวเองลง ผมยิ้มแล้วพักหน้า
“เอาเข้าใจง่ายๆ แบบเร็วๆ” ผมพูด พี่กันต์ยื่นมือมาขยี้หัวผมเดินอ้อมโต๊ะมานั่งที่ว่างข้างๆ เปิดสมุดออก กางหนังสือ อธิบายคร่าวๆ ผมพยายามตั้งใจฟัง แต่ไม่รู้เพราะอะไร ผมกลับรู้สึกว่าคำพูดมันไม่ค่อยเข้าหัว แต่พอจับใจความได้เท่านั้น ลายมือพี่กันต์ก็เหมือนพี่กันต์ ไม่ได้เรียงสวย เหมือนจะหวัด แต่อ่านง่าย ผิดกับลายมือผมที่โย้เย้ เบียดชิดตัวเล็ก แทบอ่านไม่ออก
“เอาตรงนี้ใหม่” ผมชี้ไปที่สมการที่แล้ว พี่กันต์ก็พยักหน้าอธิบายใหม่ให้ผม...
ทำไมคนคนนึงถึงดีกับผมขนาดนี้ พี่กันต์ดีแบบนี้กับทุกคน หรือแค่บางคน
“เข้าใจยัง ทำให้ดูดิ” พี่กันต์วางดินสอ ยื่นโจทย์คืนให้ผม ผมพยักหน้า ทำโจทย์ไปเรื่อยๆ อย่างที่บอก ผมทำเป็นตั้งแต่แรก แต่ผมแค่อยากให้พี่กันต์ลองสอนดูแบบไม่มีเหตุผลว่าทำไม
“ทำได้แล้วให้สอนทำไม” ผมทำเสร็จแล้ว พี่กันต์แค่ชำเลืองมองแล้วพูดยิ้มๆเหมือนรู้ทัน
“ก็พึ่งทำได้เมื่อกี้” ผมโกหกหน้าตาย
“เอ้า ไม่ใช่อยากให้มานั่งข้างๆเหรอ” พี่กันต์พูดแล้วยักจะยักคิ้วให้ผมอีก ไม่ได้รู้สึกขนลุกหรือรังเกียจ แต่ทำให้ผมขำมากกว่า ผมแกล้งขยับเก้าอี้เข้าไปชิดพี่กันต์กลับบ้าง พี่กันต์ก็ยังไม่ยอมหยุดเล่นเอาแขนเอาโอบไหล่ผมแล้วทำท่าเอนหัวลงซบ ผมหัวเราะขำกับพี่กันต์ที่ชอบเล่นอะไรชวนให้คิดไปไกล ตลกที่ผมเองก็ยังจะเล่นตาม
เสียงคนเดินมา ผมกับพี่กันต์ขยับตัวออกจากกันแทบจะในทันที ผมกลั้นหัวเราะ ส่วนพี่กันต์ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ แต่หัวเราะไม่มีเสียงจนตัวสั่น ผมเปิดสมุดการบ้าน สุดสายใจลึกๆเพื่อให้หยุดขำ แต่นอกจากความรู้สึกตลกสั้นๆเมื่อครู่ มันน่าแปลกไหมที่ทำไมหัวใจผมถึงรู้สึกอุ่นๆ ในความจริงที่หัวใจมันรู้สึกร้อนหรือเย็นไม่ได้ แต่ผมว่าคำอธิบายนี้ใช้บอกความรู้สึกผมได้มากที่สุดแล้ว บางทีอาจจะเป็นเพราะผมเป็นลูกคนเดียว ผมเลยรู้สึกเหมือนพี่กันต์เป็นพี่ชายหรือเปล่า รู้สึกเหมือนเป็นคนที่พึ่งพาได้ สบายใจที่จะคุยด้วย...
ลอกโจทย์ทำงานต่อ ตาเหลือบมองคนที่เดินเข้ามาในห้องสมุดตอนเย็นๆแบบนี้ คนคนนั้นเดินมาหาพี่กันต์
“เอ้ากันต์ นึกว่ากลับบ้านไปแล้ว ไม่ไปเรียนพิเศษเหรอ” ผมเงยหน้ามองดูรุ่นพี่ที่เข้ามาทักพี่กันต์ เป็นผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาวจัดแต่ไม่ได้ดูอมโรค หน้าตาดี ไม่ใช่ตุ๊ดแต่ดูก็รู้ว่าเป็นเกย์ อยู่ที่อื่นอาจจะไม่รู้ แต่ในโรงเรียนชายล้วนแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ผมว่ายังไงก็เป็นไม่น่าจะพลิกโผ
“อ้อ มาหาที่นั่งอ่านหนังสือ ขี้เกียจไปเรียน โทษทีไม่ได้บอกกานต์เอาไว้ รอเราป่ะเนี่ย” ผมก้มหน้าก้มตาทำการบ้าน แต่หูก็ฟังชัดเจน
“ก็นิดนึง แต่ก็ขี้เกียจไปแล้วเหมือนกัน เลยมาหาที่นั่งทำข้อสอบดีกว่า” เป็นรุ่นพี่ผมเหมือนกันงั้นเหรอ ชีวิตเด็กม.6 ก็ต้องมีแต่เรียนพิเศษกับอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่แล้ว ผมเหลือบสายตาขึ้นไปมองพี่ที่ชื่อกานต์อีกรอบ ขนาดผมเป็นผู้ชายก็ยังคิดเลยว่าพี่เขาน่ารักมาก แล้วพี่กันต์ที่มีข่าวหนาหูว่าเป็น จะเหลือเหรอ
หรือจะเป็นแฟนกัน ชื่อก็ดูพ้องๆ กันต์-กานต์
“นั่งด้วยกันดิ ธามๆ เพื่อนพี่นั่งด้วยนะ” ชวนแล้วค่อยสะกิดถามผม ถ้าผมบอกไม่จะทันไหมล่ะ ผมพยักหน้ายิ้มๆอย่างมีมนุษยสัมพันธ์ไปให้
“แน่ะกันต์...” คำพูดแหย่ๆของพี่กานต์ดังขึ้นเมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปยิ้มทัก
“อะไร” พี่กันต์รรีบพูดสวนกลับไป
“น้องไหน ให้เคลียร์” ผมคือคนที่ถูกกล่าวถึง แต่กลับพูดซะเหมือนผมไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ซะงั้นล่ะ
“จะมาน้องไหน ก็น้องสีเดียวกัน ช่วยงานกันตอนกีฬา ทำไมๆ หึงอ่ะดิ ฮึๆ” พี่กันต์ก็ตอบไปตรงๆ แต่ผมชักจะรู้สึกตึงๆ
“อ้อๆ งั้นก็แล้วไป” เหมือนรัศมีความหวานมันจะกดดันให้ผมอยู่ยากแล้วตอนนี้ ไอ้เลขที่ทดๆไว้เมื่อกี้ก็ดันลืมต้องมานับนิ้วคิดใหม่ เสียงหัวเราะพี่ของกานต์ก็ดังขึ้นเป็นระยะ ผมไม่แน่ใจว่าสองรุ่นพี่ที่ทีแรกบอกจะอ่านหนังสือแต่ตอนนี้นั่งคุยกันคืออะไรกันแน่ เพื่อนที่คุยเล่นสองแง่สองงามตามนิสัยพี่กันต์ หรือแฟนที่กำลังคุยกัน แต่ที่รู้ๆ ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน
ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ บางทีผมน่าจะกลับได้แล้ว เงยหน้าจากสมุดมองพี่กันต์กับพี่กานต์นั่งช่วยกันทำข้อสอบแล้วรู้สึกแปลกๆ แปลกแบบที่ผมว่าผมไม่น่าจะรู้สึก ความรู้สึกที่ผมพอจะคาดเดาได้ว่าเกิดจากอะไรแต่มันไม่ควรจะเกิดกับผมตอนนี้เกิดขึ้นมาแล้ว
ผมว่ามันไม่ใช่แล้วล่ะ...
ผมคิดว่าผมรู้สึกสนิทกับพี่กันต์ และสบายใจที่จะอยู่ด้วยคือในฐานะพี่น้อง ตอนนี้สมองผมเริ่มตีความความรู้สึกตัวเองเพี้ยนแล้ว ความรู้สึกที่มันโหวงๆ มันผิดปกติ ถึงจะไม่ได้ชัดเจนหรือรุนแรงจนต้องวิ่งหนี แต่มันก็มากเกินกว่าที่ผมจะรับความรู้สึกนั้นได้...
พี่กันต์กำลังช่วยเพื่อนแก้โจทย์ตรงหน้า พี่กานต์ตั้งใจฟัง คิ้วขมวดคงจะไม่เข้าใจจริงๆ ไม่เหมือนผมที่ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าทำได้แล้วทำไมยังจะอยากให้สอนอีก ผมน่าจะกลับบ้านแล้วอยู่ห่างๆจากพี่กันต์สักพักก่อนที่ผมจะสับสนอะไรไปมากกว่านี้
“พี่กันต์ ธามกลับและ” ผมกวาดสมุดหนังสือใส่อ้อมแขน พี่กันต์เงยหน้าขึ้นมามองผมเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มให้
“บ้ายบาย แล้วเจอกัน”
“บาย” พี่กานต์เงยหน้าขึ้นมาบอกลาผมพร้อมกับยิ้มกว้างๆ
...ก็ดูเหมาะกันดี
ตั้งแต่วันนั้นมา ผมก็เริ่มถอยห่างออกมา เพราะผมรู้สึกแล้วว่าถ้าใกล้กว่านี้มันจะยุ่งยากแน่ๆ ผมไม่ใช่คนที่รังเกียจเรื่องแบบนี้ แต่ถ้าเลี่ยงได้ผมก็อยากจะเลี่ยง ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์คิดอะไร แต่แค่ผมรู้ว่าความคิดผมมันกำลังจะเปลี่ยนไป มันก็พอแล้วที่ผมต้องเริ่มที่จะรักษาระดับ และจัดการมันให้อยู่ในที่ที่ถูกที่ควร
......................................... ............................................ ...................................................
ผมนั่งกอดอกนั่งมองน้ำเต้าหู้ในแก้ว ควันสีขาวลอยเอื้อยขึ้นมาก่อนจะจางหายไป ผมนั่งรอจนควันนั้เริ่มหายไปจนหมด ระหว่างที่นั่งรอความทรงจำของเรื่องที่นานมาแล้วจนเกือบจะลืมไปก็กลับขึ้นมา นึกแล้วก็ขำตัวเอง กับคนบางคนนึกว่าจะพ้นแต่ก็ไม่พ้น สุดท้ายก็ต้องกลับมาเจอ แถมคราวนี้ยังยิ่งกว่าเดิม ผมอมยิ้มจนไอ้ตัวแสบที่ตื่นแต่เช้าต้องเขย่าแขนผมเรียกร้องความสนใจ
“กู๋ๆ ไปโรงเรียนยัง” ไอ้หมูตอนกระโดดเขย่าแขนผมอยู่นั่นแหละ ส่วนผมยังเบลอๆอยู่เลยเพราะนอนไปแค่สามสี่ชั่วโมง เมื่อคืนผมนอนค้างบ้านอาม่า ตอนเช้าพอไอ้หมูภาสเห็นผมนอนอยู่ในห้องพ่อมันเท่านั้นล่ะก็แหกปากดังลั่นปลุกผมใหญ่
“กู๋ไม่ได้ไปส่งนะ กู๋ไม่มีรถ” รถอยู่บ้านพี่กันต์ เดี๋ยวก็ต้องนั่งแท็กซี่ไปเอารถที่บ้านพี่กันต์
“รถกู๋ไปไหน ไปส่งภาสหน่อยๆ” ไอ้เด็กนี่มันกระจองอแงจริงๆเลยวันนี้ ผมแกล้งทำเป็นส่ายหน้าใส่มัน เฮียธนเดินขยี้ตาลงมาเรียกลูกชายไปนั่งกินข้าวเช้าดีๆ
“แล้วนี่ธามจะไปไง” เฮียลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามกับผม แกะน้ำเต้าหู้อีกถุงเทใส่แก้ว
“ก็เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไป” ผมเอาปาทองโก๋จิ้มน้ำเต้าหู้ ไม่ได้กินแบบนี้นานมากๆแล้วตั้งแต่ออกมาอยู่คนเดียว
“ไม่ให้พี่เขามารับวะ” เฮียธนหัวเราะคิกๆ เมื่อคืนนี้ทำผมจะประสาท เช้ามามาแหย่ เอาไงแน่วะ จะกดดันหรือจะล้อผมกันแน่
“ตลก” ผมสวนกลับ
“เอาจริงนะ คิดดีๆนะเว้ย เป็นแล้วเป็นเลยนะธาม” แล้วก็มาพูดให้ผมคิดหนักอีกทำไมวะ
“บอกแล้วว่าห่วงอาม่าไม่ต้องห่วงธาม”
“เอ้า มึงก็น้องเฮีย ก็เตือนๆไว้ให้คิดดีๆ”
“ไว้ก่อนเหอะ ปวดประสาท ธามออกไปเอารถและ เดี๋ยวรถติดเข้าคลีนิคไม่ทัน” ผมลุกขึ้นยืน เฮียธนมองผมแบบปลงๆ ผมรู้ว่าเฮียก็ไม่อยากก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวผม แต่ในฐานะเฮีย ก็คงไม่อยากให้ผมเลือกแบบนี้หรอก ไม่ใช่ว่าผมอยากจะเป็น แต่ในบางที ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่อยู่ เหมือนยิ่งเสี่ยง ยิ่งต้องปิดมากเท่าไหร่กับสิ่งที่ได้มา มันก็ยิ่งล่อให้ผมเดินเข้าไปหาเรื่อยๆ
“กู๋ธามๆ จะมาหาภาสอีกตอนไหน” พอผมจะก้าวขาเดิน ไอ้หมูตอนก็วิ่งโร่มาเกาะขาผมอีกแล้ว
“เย็นนี้เดี๋ยวเจอกันอีก ปล่อยกู๋ๆ จะไปแล้ว” ผมเขย่าขา แต่ไอ้ตัวแสบก็ไม่ยอมปล่อย ตัวมันใหญ่และหนักมาก ผิดกับผมตอนอายุเท่านี้ ผอมแห้ง มีแต่กระดูกเพราะไม่ชอบกินข้าว
“ไอ้หมูตอน ปล่อยกู๋ ไม่ปล่อยป๊าไม่ให้ตังค์นะ” เท่านั้นแหละ ไอ้หมูตอนภาสก็ทำตาลุกวาว ปล่อยผมแทบจะในทันที วิ่งพุงกระเพื่อมไปหาเฮียธนที่ส่งยิ้มเหนื่อยๆมาให้ผมตามประสาพ่อเด็กแสบ ไอ้เด็กสมัยนี้นี่มันหน้าเงินจริงๆ
เดินออกมาโบกแท็กซี่หน้าร้านทองอาม่าที่ติดป้ายว่าหยุดขายสามวันจากที่ไม่เคยหยุดมานาน แท็กซี่เขียวเหลืองมาจอดเทียบ ผมก้าวขึ้นรถ การจราจรเริ่มติดขัด แต่ก็ยังขยับได้ บ้านพี่กันต์อยู่ตรงเส้นรอบนอกย่านเศรษฐกิจ เลยไม่ต้องเสียเวลาและเสียงเงินมากนักในการนั่งแท็กซี่มาแต่เช้า
ผมโทรหาพี่กันต์ให้เปิดประตูบ้านให้ เสียงงัวเงียก็ตอบอือๆเหมือนละเมอ สักพักประตูรั้วอัตโนมัติก็เลื่อนเปิดออก พี่กันต์เดินออกมายืนที่หน้าระเบียงพร้อมสมุนทั้งสี่ที่ออกมาประจบประแจงกันแต่เช้า พี่กันต์ตื่นสายมาก ตอนนี้เจ็ดโมงครึ่ง มีสอนตอนเก้าโมงครึ่ง แต่พี่กันต์ก็ยังไม่อาบน้ำแต่งตัว จะสอนทันไหมผมก็สงสัย ออกมาต้อนรับผมในชุดนอนประจำคือกางเกงย้วยๆ เสื้อไม่ใส่ ถ้าเป็นผมในชุดสภาพแบบนี้ก็คงทุเรศ แต่พี่กันต์จะทำอะไรก็ดูดี ต้นทุนเขาดีก็ยอมๆกันไป รวมทั้งรอยแดงๆที่แถวๆคอนั่นมันชวนให้ผมรู้สึกเลือดสูบฉีดพิลึก... ผมทำลงไปแล้ว กับผู้ชาย (หล่อมากด้วย) ตัวเป็นๆ ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“อรุณสวัสดิ์” ผมทักทายเจ้าบ้านพร้อมยื่นของฝากมา เป็นข้าวเหนียวหมูปิ้งแถวหน้าร้านทองอาม่า หอมมาก ลองชิมไปแล้วสองไม้ อร่อยจนหยุดไม่ได้ หมาสี่ตัวแย่งกันยื่นจมูกมาดมถุงหมูปิ้งกันใหญ่ มันก็ดูน่ารักแบบรุงรังดีเวลาที่หมาตัวใหญ่ๆสี่ตัวพยายามจะประจบประแจงเจ้านาย
“ไหนล่ะมอร์นิ่งคิส” ขนาดยังตื่นไม่เต็มตา ยังจะถามหา ผมไม่สนใจแบมือขอกุญแจรถท่าเดียว
“กุญแจรถ”
พี่กันต์วางกุญแจใส่มือผมอย่างรู้งาน รวมทั้งเก็บค่าบริการด้วยการแตะจมูกลงบนแก้วผมแล้วก็หอมแรงๆ หน้าผมร้อนฉ่า ไม่ต้องให้ใครบอกผมก็รู้ว่าตัวเองคงหน้าแดงถึงหู และนั่นสร้างความพอใจให้พี่กันต์ ดูจากยิ้มโชว์ฟันเรียงเต็มปากแบบนั้นก็รู้
“ช่วงนี้ธามไม่ว่างตอนเย็นนะ ไปเฝ้าอาม่า แล้วก็เฮียธนรู้แล้ว ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน” ผมไม่รู้ว่าควรบอกพี่กันต์ไหม แต่ผมก็พูดไปแล้ว รอยยิ้มของพี่กันต์เปลี่ยนเป็นสีหน้าครุ่นคิด แล้วก็พยักหน้ารับ ในสายตาที่มองผมเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด เหมือนจะชั่งใจอะไรบางอย่าง
“เขาได้ว่าอะไรไหม” คำถามเรียบๆแต่แฝงด้วยความไม่มั่นใจ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ไม่มั่นใจคืออะไร แต่ผมขอเดาว่าสิ่งนั้นคือตัวผมเอง...
“ไม่ ไว้รออาม่าหายดี แล้วค่อยเคลียร์กันอีกที ธามไปละ อย่าคิดมากไม่ต้องห่วง” พี่กันต์ไม่ใช่คนคิดมาก แต่อะไรบางอย่างทำให้ผมรู้สึกว่าพี่กันต์กำลังคิดมากแบบที่ผิดนิสัยของพี่กันต์
“รักธามนะ” พี่กันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่ยังอบอุ่นและมั่นคงเสมอ จนผมอดคิดไม่ได้ว่ามันจะเป็นส่วนที่ทำให้พี่กันต์เปราะบางและถูกทำร้ายง่ายที่สุด แล้วคนที่ทำแบบนั้นก็คงจะไม่ใช่ใคร มันก็คือผมเอง ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว
“ธามก็รักพี่กันต์” ผมพูดเสียงเบาๆ
ไม่ว่าพี่กันต์จะตีความว่าเสียงที่เบาของผมนั้นเป็นเพราะอะไร จะคิดว่ามันเป็นเพราะความไม่กล้าและไม่มั่นคงของผมทำให้ทุกครั้งที่ผมพูดคำนี้ออกมามันเบาหวิวเหมือกระซิบให้ตัวเองฟัง หรือจะคิดว่าเป็นเพราะผมยังไม่มั่นใจกับความรู้สึกของตัวเอง ผมก็ไม่โทษหรอกที่จะคิด ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์จะรู้ไหมว่าที่จริงที่ผมพูดเสียงเบาๆเพราะผมเขินที่จะพูด โดยเฉพาะต่อหน้าคนที่รู้จักกันมานาน คนที่ผมปฏิเสธไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่สุดท้ายผมก็ต้องยอมรับว่าผมหนีไปไม่พ้น อายที่จะพูดใช่ว่าผมลังเล แต่เป็นเพราะไม่คุ้นที่จะพูดออกมา
ทั้งที่เสียงเบา แต่ความรู้สึกที่ให้พี่กันต์กลับไม่ได้เบาเหมือนน้ำเสียงเลย...
.................................................. ....................................................... .........................................18-10-2012
บทนี้ส่งธามมาเรียกคะแนนความมั่นใจของมิตรรักแฟนเพลง
หลายคนกลัวดราม่า ขอบอกว่าไม่จัดหนักแบบหมิงนาย(ที่หายไปนาน) แต่ก็ไม่โปกฮาประหนึ่งเจ๊แป้งมาเอง (รายนี้ก็หายไปนาน) เอาเป็นว่าไม่หนักนะ (คาดว่า) เรื่องก็มาในช่วงค่อนท้ายแล้ว ก็พยายามปูให้ดีอยู่ (พยายามแล้ว?) ช่วงนี้คนเขียนก็จะมึนๆเบลอๆนิดหน่อย(เป็นปกติ) แต่จะพยายามควบคุมตัวเอง5555 เหมือนแบกความคาดหวังไว้ บางทีก็มีวิตกจริตกลัวคนเลิกอ่านเหมือนกัน
...ส่วนย่อหน้านี้จะขอขอบคุณมิตรรักแฟนนักอ่านทุกท่านทุกยอดวิว ทุกคอมเม้นต์ที่ยังติดตามอ่านนิยายของข้าพเจ้า ขอบคุณที่ช่วยกันโหวตจนเรื่องนี้ติดโพลเข้าไปหลายสาขาอย่างไม่น่าเชื่อ (นิยายประทับใจฯ/นิยายฮา/นิยายดองเค็มก็ติดกับเขาด้วย/พี่กันต์-สาขาพระเอก/หมอธาม-สาขานายเอก) ดีใจมากจริงๆ รู้จักที่นี่มานาน ไม่เคยคิดว่าจะมีนิยายตัวเองได้ติดในโพลนี้กับชาวบ้านเขา ถือเป็นความภาคภูมิใจหนึ่งเลยทีเดียวเชียว (แต่เอาไปบอกใครไม่ได้) ขอบคุณจริงๆจากใจ แม้จะดอง แม้จะขาดๆหายๆ แต่ทุกคนก็ยังติดตาม นิยายเรื่องนี้คือเป็นความสุขเล็กๆในชีวิตหม่นๆของคนเขียนเลยเดียว เอาเป็นว่าอย่าลืมเข้าไปกดโหวตใช้สิทธิ์กัน ชอบเรื่องไหนโหวตเรื่องนั้น เป็นกำลังใจให้คนเขียนในเล้ากันต่อไป
รักนะจุบุ :กอด1:
.................................................. ..................................... ...........................
พื้นที่โฆษณา
อันตัวดิฉันเองนั้นนอกจากแต่งเรื่องยาวยืด ก็มีเรื่องสั้นเซอร์ๆ ชื่อเรื่องว่า "ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32973.0) ติดโผเข้าไปในเซ็งเป็ดอวอร์ดหมวดเรื่องสั้นด้วย จึงอยากจะขอเชิญทุกท่านเข้าไปลองอ่านและหากถูกใจก็โหวตให้เบาๆ ขอบคุณค่ะ
-
มันเป็นงี้นี่เอง ความจริงธามมันก็ชอบๆพี่กันต์ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว
-
พี่กันต์อย่าคิดมากไป
ถึงเมื่อก่อนจะเซๆอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เราว่าธามมั่นใจและมั่นคงพอสมควรแล้วนะ
-
ชอบตรง "รักธามนะ" นี่แหละ
มันอ๊ากกกก หวิวๆพิกล
ถ้าพี่กันต์มาพูดด้วยเสียงอบอุ่นแบบนี้ให้คงปลื้มม ก๊ากกกกก
จริงๆเตรียมชาม เตรียมเส้น รอเติมน้ำร้อนนะค่ะเนี่ย
คิดว่าตอนนี้จะมามาม่ามาให้ชิม
แต่คิดว่าคู่นี่เค้าไม่เหมาะกับดราม่าหรอก ฮ่าๆๆ
แต่ก็อยากรอชิมนะค่ะ^^
-
พี่กันต์กับธามสู้นะ!
ตอนนี้แอบหวานเล็กๆ
หวังว่าครอบครัวธามจะเข้าใจนะ :sad11:
-
ไม่ใช่อยู่ดีๆ พี่กานกลับมานะ
หึหึ
-
โหวตเเล้วครับ และ ก็ เรื่องนี้ อย่า ดรา ม่า เลย นะ
-
ทั้งที่เสียงเบา แต่ความรู้สึกที่ให้พี่กันต์กลับไม่ได้เบาเหมือนน้ำเสียงเลย...
ยิ่งอ่านยิ่งอินนนนน :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
พึ่งมาอ่าน 62 ตอนรวด
พระเจ้า!!!
ถามว่าเข้ามาอ่านได้ยังไง? ตอบว่า เพราะไปดูลิสต์ๆที่เค้าโหวตกันในเซ็งเป็ดอวอร์ดแหละค่า
แล้วพอเข้ามาอ่านเป็นไง? จะเป็นไงได้ ก็ติดงอมแงม แล้วก็กดโหวตให้เรียบร้อยแล้วจ้า
ไม่อยากจะบอกว่า เรื่องนี้ประเดิมเม้นแรกของสมัครล็อกอินเราเลยนะคะ
ชอบมากค่ะ เนื้อเรื่องเรื่อยๆดี แต่อ่านแบบค่อยเป็นค่อยไปแล้วมีความสุข
เป็นกำลังใจให้ในการแต่งฟิคต่อไปนะคะ o13
ปล. พี่กันต์เป็นผู้ชายที่ดีเว่อวี่ว่า อิจฉาธามสุดๆ แต่ อันที่จริงก็อิจฉาพี่กันต์เหมือนกัน เพราะธามเองก็น่ารักมาก
แต่ไม่มีใครจะโปกฮาได้เท่าเชฟหมิงอีกแล้วล่ะ นายเองเราก็ชอบ ปากแข็งดี
ที่สำคัญ..รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ๊แป้งตลอดเวลา 55555
-
:เฮ้อ:
พี่กันต์กับธามสู้ๆนะ
มั่นใจในกันและกัน ก็พอแล้ว
หวังว่าพี่กันต์จะหายคิดมาก ไม่ใช่คิดมากกว่าเดิม
ยิ่งรักมากๆอยู่ พี่แกก็ต้องกลัวเจ็บมากเป็นธรรมดา
สู้ๆนะพี่กันต์ ธามรักพี่กันต์จะตายไป ไม่รักไม่ยอมขนาดนี้หรอกจะบอกให้ :กอด1:
แอบลุ้นตอนต่อไปว่าจะเป็นยังไง
ดราม่าไม่เยอะก็เบาใจ ฮ่าๆ :pig4:
-
พี่กันต์ หมอธาม สู้ ๆ นะ
ผ่านเรื่องเหล่านี้ไปด้วยกัน
พี่กันต์รักมาก ก็เลยคิดมากเป็นเรื่องธรรมดา
หมอธาม มั่นใจหน่อยนะ
เรื่องแบบนี้ ต้องสู้ด้วยกันสองคน
แล้วผ่านมันไปด้วยกัน
เป็นกำลังใจให้นะ ^^
-
แปดปีก่อนธามอาจลังเล
แต่วันนี้แน่ใจแล้ว พี่กันต์ไม่ต้องห่วง
ถ้าอาม่าหายดีส่งคุณหญิงแม่ไปสู่ขอได้เลย (ขอธามนะไม่ใช่ขออาม่า เล่นเอง ขำเอง คิคิ)
-
โล่งอก เอาใจช่วยกันต์-ธาม คู่รักน่าเอ็นดู
-
อ่าา.. ตอนนี้รู้สึกแอบโกรธและนอยพี่กันต์ในอดีตเมื่อ8ปีที่แล้วจัง :m31:
นี่สินะที่เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเสียเวลาไปกว่า8ปี :เฮ้อ:
พี่กันต์เองก็ไม่ชัดเจนเองเหมือนกันเถอะ แถมยังมีหมางเมินธาม(เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น)ด้วย :m16:
มันก็ไม่แปลกถ้าธามจะตีตัวออกห่าง เฮ้อออออ ขอ :z6: พี่กันต์ทีเถอะ แอบหมั่นไส้เบาๆ :angry2:
o18 ขู่ไว้ๆ อย่าต้มมาม่าหลายซองเกินนะตะเอง ฮิฮิฮิฮิฮิ :interest:
-
มีย้อนอดีตอีกแล้ว
ชอบจังเลยช่วงวัยขาสั้นนันยาง(ตามที่เจ๊แป้งบอก)
มันเหมือนอ่านคนกำลังจีบ แต่เป็นแบบเด็กลงมาหน่อย
แบบที่พี่กันต์ยังไม่ได้อัพเลเวลเป็นกันต์จังเหมือนปัจจุบันนี้
เหมือนมันยิ่งตอกย้ำว่าพี่กันต์นี่ทรหดจริงอะไรจริง
(ถึงตอนนี้ที่มาแรกๆจะเป็นเพราะแค่อยากมาลองดูก็เถอะ)
และก็ชอบความรู้สึกของหมอตอนนั้นมากๆ
"เป็นแล้วเป็นเลยนะธาม"
เจอประโยคนี้ของเฮียธนเข้าไป น้ำยาบ้วนปากแทบพุ่งใส่แล็ปท็อป
เฮียจะเตือนด้วยความหวังอะไรไม่รู้ แต่เราฮามากกกกก
ที่่ไม่มาม่าเท่าอีกคู่เพราะอะไรนี่นึกไม่ออกจริงๆ
อาม่าก็อยากให้แต่งงาน ไหนจะโกหมออีกที่ไม่รู้ว่าจะโอเคไหม
แต่ถ้ามันจะไม่เท่าก็ดีค่ะ สงสารพี่กันต์ที่รัก
นี่คนเขียนให้พี่กันต์ที่รักของเค้าเศร้ามาสองตอนแล้วนะ
เดี๋ยวตีนกาพี่กันต์ขึ้นแล้วหมอจะหาว่าหล่อน้อยลง :laugh:
ปล.เรื่องนี้เรตติ้งดี กวาดโหวตเราไปเยอะอ่ะ ฮ่าๆ
-
ถ้าอาม่าฟื้นแล้วอย่ามีมาม่าเลยนะ ขอร้องงงงง :z3:
ไม่พร้อมจะให้เศร้าอย่างแรงงง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่กานต์คือใคร??
แฟนเก่ากันต์จิงปะเนีย่ย
-
พี่กันต์ไม่ต้องคิดมากแล้ว ธามตัดสินใจแล้วนิ
-
ตอนนี้สั้นอ่ะ แต่ก็ย้อนเรื่องราวของธามให้ได้รู้ด้วย น่ารักดี ธามพี่กันต์สามารถเชื่อใจธามได้ใช่มั๊ย คงไม่มีอะไรทำให้ความรักของทั้งคู่สั่นคลอนได้ใช่มั๊ย เฮ้อ
-
ชอบเวลาย้อนไปเมื่อ 8ปีที่แล้วจัง มันน่ารักแล้วก็อบอุ่นมากๆ
แต่ตอนนี้หน่วงๆเนอะ เฮ้อ พี่กันต์ ;;____;;
รักมากอะเรื่องนี้ ฮือออออ
-
โอ้ย ชอบจัง ขอเชียร์ออกนอกหน้าหน่อยเหอะ >[]<
-
ก่อนเข้าเว็บ เค้า ภวานาให้ตอนใหม่มาสักทีนะเนี่ย ไม่คิดว่า จะได้อ่านจริงๆ :-[
คือว่า ติดใจ ฉากก่อนหน้าอ่ะ :laugh: ก่อนที่ธามต้องไป รพ. อย่าลืมเอามาฝากอีกนะ เอาแบบนั้นแหละ กำลัง เขิลๆๆ น่ารัก เลย :impress2:
-
สู้ๆ นะ พี่กันต์
:กอด1:
-
ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเลยเนอะ เป็นใครก็เครียดหล่ะ โดยเฉพาะกับบางครอบครัวที่มีความคาดหวังสูง กับเรื่องการสืบต่อวงศ์ตระกูล
ไม่ใช่แค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแต่ทั้งสองฝ่ายก็เครียดไม่ต่างกัน คนนึงเครียดเรื่องครอบครัว ส่วนอีกคนก็เครียดเรื่องครอบครัวแต่เป็นของอีกฝั่ง
เฝ้ารอผลที่ตามแล้วกันนะครับ......สู้ๆ นะ ทั้งพี่กันต์และน้องธาม
-
รออาม่าหายอย่างเดียวละนะ
จะได้เคลียให้จบเลย
-
ชื่อของเรื่องก็น่าจะบ่งบอกให้ถึงอารมณ์และนิสัยของตัวละคร
ฉนั้น มิได้พะวะพะวนกับการที่จะต้องเสียน้ำตาให้กับหมอธามกับพี่กันต์
เพียงแต่มานั่งลุ้นว่าทั้งสองจะมีวิธีพุ่งชนเป้าหมายอย่างไรมากกว่า
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ ยินดีกับความสำเร็จเล็ก ๆ เพื่อเป้าหมายที่ใหญ่กว่า :กอด1:
-
อ่านตอนนี้จบแล้วเขวี้ยงชามมาม่าทิ้งทันที!
รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเปราะหนึ่ง อย่างน้อยธามก็ไม่ลังเลเหมือน8ปีที่แล้ว
เฮียธนนี่กวนตีนนะ เดี๋ยวมาทำให้เครียด แล้วก็มาแซว จะเอาไงเฮีย?
ที่เหลือก็แค่รอให้อาม่าหาย เตรียมตัวต้อนรับหลานเขย คึ
คิดถึงไอ้หมูตอนมากกกกกกกกกก อยากฟัดแก้มกับพุง
เวลาอ่านฉากเจ้าภาสแล้วหน้าน้อง ภู อินทัช ลอยมาเลย
เหมือนมากกกกกกก ลองไปเสิร์ชกู๋ดูนะจ๊ะ ;)
-
ตอนนี้ธามต้องบอกรักพี่กันต์บ่อยๆ
เป็นช่วงอ่อนไหวของพี่กันต์
ต้องเพิ่มความมั่นใจให้พี่เค้าบ่อยๆ นะ :L1:
-
ชอบจัง :m3: บรรยากาศรอบๆตัวพี่กันต์(จัง) กับธาม เมื่อ 8 ปีก่อน
เป็นอะไรที่น่ารัก หวานเล็กๆ อบอุ่นหน่อยๆ เหมือนต่างกันแอบมองซึ่งกันและกัน
แต่ไม่กล้าเผยความในใจ ..พี่กันต์ค่อนข้างจะชัดเจน คอยวนเวียนอยู่ข้างๆธามตลอด
ส่วนธามดูเหมือนจะพยายามหลีกเลี่ยงความรู้สึกนั้น และเอาเหตุผลอื่นๆมาลบล้าง
แต่พอเริ่มรู้ตัวว่ามันอาจจะใช่ และประจวบกับ คนชื่อกานต์ โผล่มา :m28:
ธามเลยตัดช่องน้อย เอาตัวเองออกมาจากตรงนั้น ...
... สุดท้ายก็หนีไม่พ้น เพราะเราคู่กัน หุหุ :m1:
พี่กันต์สบายใจได้แล้วน้า ขวัญเอ๋ยขวัญมา ..เพราะธามเองก็รักพี่กันต์
และคงจะไม่ทำร้ายพี่กันต์ซ้ำสอง ..เฮียธนก็ดูเหมือนจะยอมรับกลายๆ
แล้วพี่กันต์จะเซ็กซี่ไปไหนค๊า ..กางเกงย้วยๆ เสื้อไม่ใส่ คนอ่านกระอักอ่ะ :m25: :m25: :m25:
:กอด1: ขอบคุณคนเขียนค่ะ จุ๊บจุ๊บ .. ชอบเรื่องนี้มากกกกกก..โหวตหมดหน้าตัก...เชียร์เชียร์
-
ใช่ๆ พี่หมิงหายไปนาน 5555555 :z3:
/พี่กันต์อึบไว้ อย่าร้องๆ :กอด1:
-
เย้...อ่านทันแล้ว^___^
-
ตอนม.ปลายก็น่ารัก -/////////-
ไม่อยากให้มีดราม่าเลย
งั้นหลังดราม่า ขอแบบ หวานนนนนน จนเป็นเบาหวานเลยนะคะ
รอตอนต่อไป สู้ๆค่าาาาา
-
พี่กันต์~ :-[ :o8: :impress2:
ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากได้ปู้จายแบบเน้ แฮ่
จริงๆ อยากบอกว่าไม่ค่อยห่วงมาม่าเท่าไหร่ เพราะคนเขียนปูทางให้พี่กันต์รักมั่นคง และน้องธามเป็นเด็กที่ค่อนข้างมีเหตุผลก็เลยไม่ค่อยคาดหวังมาม่า ดูได้จากตอนเด็กๆ เขาก็มีเหตุผลให้กับความรู้สึกของตัวเองกับพี่กันนะ เป็นเด็กคิดเป็นเลยแหละ แต่เพราะยังเด็กไง
แต่ตอนนี้น้องโตมากแล้ว เจออะไรมาก็เยอะ สิ่งที่สูญเสียไปมันยิ่งใหญ่มาก น้องยังผ่านมาได้ เพราะงั้นต่อให้มีอุปสรรคเราว่าน้องก็จะรู้จักคิดรู้จักแยกแยะเรื่องหัวใจกับเรื่องชีวิตแน่นอน
เชื่อว่าน้องจะทำได้ดีที่สุด ไม่ทำให้พี่กันต์ผิดหวังเป็นครั้งที่สอง และก็ไม่ทำให้ครอบครัวต้องเป็นห่วงด้วย
เพราะงั้นไม่ค่อยห่วง ห่วงแต่ว่าเมื่อไหร่น้องจะกล้าตะโกนดังๆว่า "รักพี่กันต์" นั่นล่ะ
:กอด1:
ป.ล. อยากจะมีส่วนร่วมในการโหวตให้พี่กันต์เป็นพระเอกยอดนิยมมากเลย แต่เราเพิ่งเป็นสมาชิกหน้าใหม่ ยังไม่สิทธิ์ เพราะงั้น เราแอบโหวตเรื่องนี้ในใจไป 4 หัวข้อนะคะ o13
-
ชอบตอนนี้จัง
หมอธามมีบทเรียนเมื่ออดีต เรารู้ว่าธามจะต้องทำวันนี้ได้ดีแน่นอน ^^
-
มาแล้ว ดีใจๆๆๆ
แต่อาม่ายังไม่ฟื้น เรื่องที่บ้านหมอยังไม่เคลียร์ แต่ไม่จัดหนักเนอะ โอเคๆๆ
พี่กันต์น่ารักมากกกกกก หมอธามก็น่ารักเน้อ ชอบสองคนเลยอ่ะ :man1:
เดี๋ยวตามไปโหวตรางวัลนะ
เรื่องนี้ใกล้จบเเล้วดิ้ ใกล้ได้กัน(ต์)แล้วใช่ป้ะ :z1: หรือว่าจบหักมุมไม่เอานะ :serius2:
อย่าลืมรวมเล่มนะ อยากได้ๆๆๆ
ให้คนเขียนทีนึง :จุ๊บๆ:
รักเรื่องนี้มากเน้อ มาไม่ทันตอนที่ดองเค็มเลยได้อ่านยาวๆ อิอิ
-
เอาใจช่วยค่าาาา
-
พี่กันต์เค้าน่ารักเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ......แอบหลงรัก :-[หมอธามคงไม่ว่าอะไร
จะถึงตอนท้ายๆ...สรุปเค้าสองคนจะได้กัน(ต์)มั้ยยยย????ขอถามคนเขียน
รอตอนต่อไปค่ะ
-
เพราะกานต์ใช่มั๊ย ถึงทำให้ธามต้องรักษาระยะห่างกับกันต์ >.<
ขอบคุณนะคะ
:L2:
-
สู้ๆนะ ทั้งสองคนเลย
รออาม่าหาย ลุ้นมากค่ะ
-
ชอบความรู้สึกของพี่กันต์กับหมอธามจังเลยค่ะ
คือจริงๆเรื่องนี้จะมีดราม่าก็ไม่เป็นไรนะคะ 55555 เพราะเข้าใจครอบครัวธาม เป็นครอบครัวคนจีน แถมธามยังเป็นหลานชายที่เหมือนเป็นความหวังของอาม่าอีก แต่รู้สึกว่าสาเหตุที่พี่กันต์กับธามไม่ค่อยดราม่าเพราะทั้งสองคนนั้นมั่นคงในอีกฝ่ายทั้งคู่ ถึงตอนเด็กธามอาจจะยังลังเลในความรู้สึกของตัวเองก็เลยหนีไป (แต่จริงๆอาจะพาร์ท8ปีที่แล้วก็แอบตกใจนะ ธามรู้ความรู้สึกตัวเองมากกว่าที่คิดไว้เยอะเลย) แต่พอเจอกันอีกครั้งก็หนีไปไหนไม่รอด และธามก็ยืนยัน(กับคนอ่าน)แล้วว่า ความรู้สึกที่ให้พี่กันต์ไปนั้น มันเยอะ และหนักแน่นจริง ๆ ♥
รู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายทั้งคู่จะต้องผ่านไปได้ แต่ก็อยากจะรู้ว่าระหว่างทางเดินนั้นจะเป็นไง อยากจะรู้ว่าทั้งสองคนจะช่วยกันฝ่าอุปสรรค(อาม่าธาม)ไปได้ยังไง ก็จะคอยเป็นกำลังใจให้พี่กันต์กับธามนะ คือจริง ๆ ตอนนี้พี่กันต์ก็อย่าคิดมาก ส่วนธาม... รอวันที่ธามจะสามารถพูดคำว่า "ธามรักพี่กันต์" ออกมาได้ดังๆนะ
แอบประทับใจเฮียธน เฮียยอมรับได้ง่ายดีนะ 5555 แถมแซวน้องอีกด้วย ทำธามแอบเครียดเลย 55555
แล้วเรื่องนี้...ค่อนข้างใกล้จบแล้ว...แอบใจหายนิดหน่อยเพราะเป็นเรื่องที่เราตามมาตั้งแต่แรก ๆ (ตามตั้งแต่ยังไม่สมัครเล้าเป็ด5555) เราไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่นอนค่ะ เชื่อว่าคนส่วนใหญ่ก็ไม่ทิ้งเรื่องนี้กัน นิยายเรื่องนี้มีเสน่ห์มาก ๆ เนื้อเรื่องไม่ได้หวือหวาอะไร แต่อ่านแล้วไม่รู้สึกเบื่อเลย ชอบคาแรกเตอร์ของตัวละคร เป็นคนธรรมดา ไม่ได้พิเศษอะไรมากมาย อ่านแล้วรู้สึกเหมือนว่าพวกเขามีตัวตนอยู่บนโลกนี้จริง ๆ 5555 และเรื่องนี้ก็เป็นไม่กี่เรื่องที่ทำเราเขินกับแค่ฉากพูดคุยของตัวละคร พอยิ่งมีฉากกอด...หอมแก้ม...จูบ...เกือบได้กัน(ต์)เราก็ยิ่งก๊าว 55555
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ ๆ ค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะ เรื่องนี้ติดท็อปสามในใจเราไปแล้วค่ะ ♥ :กอด1: :L2: :L1: :pig4:
ปล. ไปจิ้มโหวตมาเรียบร้อยแล้วค่ะ เรื่องนี้เอาโหวตของเราไปหลายสาขาอยู่ 5555 (แอบโหวตให้น้องซองกับพี่ตุลย์ด้วยล่ะ..)
ปล.ล. อยากให้พี่กานต์มีบทอีกจังเลยค่ะ 55555
ปล.ล.ล. อย่างนึงที่แอบกลัว............ตอนสุดท้ายมันจะพลิกเป็นธามกันต์มั้ยคะ? 555555555555
-
น่ารักอ่ะ ...รักธาม จุ๊บๆ ^^
-
พี่่กันต์สู้ ๆ ธามไม่ทิ้งพี่แน่เชื่อดิ
-
ทำไมรู้สึกว่าช่วงนี้สลับบทบาทระหว่างกันต์ ธาม
หรือเรารู้สึกไปเอง
อยากรู้ว่าอาม่าจะรู้ยังไง แล้วจะยังไงต่อ โอ๊ย
-
พี่ธนไม่ว่างัย คนอื่นก็คงไม่รุนแรงเท่าไหร่หรอก เนอะ
-
คนเขียนมีความสุข คนอ่านก็มีความสุขจ้า
-
โอ้ยยยยย ธาม ธาม ธาม น่ารักเฟร่อออ
จริง ๆ ก็หึงพี่เค้าเถอะ หวงด้วย รักตั้งนานแต่เลี่ยง ฮิฮิ
ถ้าพี่กันต์รู้คงดีใจตัวลอยเถอะ
ตอนนี้มาแบบซอฟท์ๆ ไม่อะไรมากแต่อบอุ่นมากกก
รักพี่กันต์(จัง)จัง ชอบผู้ชายคนนี้แบบบอกไม่ถูก
หมิงนายหายไปปปป แอบคิดถึงนะ กิกิ
-
อย่าคิดมากน้าาาา ธาม
สู้ๆน่ะ
เป็นกำลังใจให้
-
ชอบโหมดย้อนอดีตมากเลยค่ะ อ่านแล้วให้ความรู้สึกโคตรดี
เหมือนพี่กันต์กับหมอธามรักกันมาตั้งนานแล้ว
แต่ต่างฝ่ายต่างกลัว ไม่แน่ใจ ไม่ชัดเจน ก็เลยทำให้เป็นแบบนี้
หมอธามสู้ๆนะ ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ดี
พี่กันต์ก้อย่าคิดมาก มั่นใจในตัวธามหน่อย
ดีใจที่มาต่อค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ :)
-
เฮียธนน่ารักอ่ะ(เกี่ยว?)
ขอให้ครอบครัวหมอธามเข้าใจนะๆ
พี่กันต์กับหมอจะได้ไม่ต้องเครียดอีก
(เดี๋ยวคนอ่านเครียดตาม)
-
พี่กันต์ หมอธาม สู้ๆ
:กอด1:
-
*กดจองหนังสือ*
จะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากจริง
อยากให้รวมเล่ม
ใกล้จบแล้ว หวังว่าจะผ่านมันไปได้ด้วยดี
และได้กันย์ซักทีนะธาม
-
อ่านเป็นคนแรก แต่ไม่ได้เม้นต์เพราะเน็ตหลุด :laugh:
พี่กันต์น่ารัก แล้วธามก็รักมานานแล้วทำไมยังลังเลอยู่อีกน้า
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
งานนี้จะต้องสู้แบบเลือดกระอักรึเปล่าน้าน้องธาม :z3:
-
จริงๆแล้วธามรักพี่กันต์ตั้งแต่มัธยมแล้วซินะ ยังไงก็มั่นใจหน่อย แล้วสู้ไปด้วยกัน
คนดีๆอย่างพี่กันต์ ตายแล้วเกิด 10 ชาติก็หาไม่ได้อีกแล้ว อย่าปล่อยให้หลุดมือนะ
-
พี่กันต์น้องธาม ... มั่งคงไว้ค่ะ
คนเขียนสู้ๆ :mc4:
-
มาเรียบๆๆ แต่จากไปแบบแอบหวาน ฮ่าๆๆ
กลัวมาม่างะ พี่กันต์สู้ๆๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
ธามและพี่กันต์จัง... ยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
โอ้ ....เรื่องในอดีตชวนให้คิดว่าพี่กันต์เจ้าชู้จังค่ะ
รอตอนต่อไป~
-
แอบหวานและแอบหน่วงเบาๆ :really2:
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คิดถึงนายลูกเจ้าของฟามจรเข้ คิดถึงเชฟ คิดถึงเจ๊แป้ง :L2:
:กอด1:
-
ชอบเรื่องสมัยเรียนของสองคนนี้มาก แอร๊ยยย ตอนปัจจุบันแอบอึมครึมเน๊อะ
ปล เค้ายังรอคุณเชฟต่างด้าวกับเจ้าของฟาร์มอยู่เล็กๆ >< อยากรู้อดีตของสองคนนี้ จะมีมั้ยน้อออ
-
ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี
-
เขินตรงประโยค "ธามก็รักพี่กันต์"
ถ้าอิฉันเป็นพี่กันต์คงได้ปิติยินดีจนร้องไห้แหงๆ
ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้อ่าน
แต่คำคำนี้เป็นคำพูดที่อ่านแล้ว
โคตรจะอบอุ่นหัวใจเลยพ่อคู้ณณณณณณณ
-
:serius2: สั้นไปนิดอ่ะ
-
ธามหวั่นไหวกับพี่กันต์มาตั้งนานแล้วสินะ
:กอด1:
-
ยังยืนยันคำเดิม เค้าไม่กินมาม่า... 5555
ชอบเค้ามาตั้งนานแล้วดิน้องธามอ่ะ น่ารักเนอะ!
เราชอบเรื่อง ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ มากอ่ะ อยากให้เป็นเรื่องยาวมากจริงๆ
-
ธาม ซึน มาก ๆ
ละเมียดดีค่ะ คู่หลัก ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป ให้เห็นถึงปัจจัยต่าง ๆ ของความรัก
ส่วนอีกคู่ นั่นก็แบบว่า ซาดิสต์ - โรคจิตชอบถูกทำร้าย เข้ากั๊น เข้ากัน
-
รักธามมมมม
-
คำรักเพียงแผ่วๆ >_< อ่านแล้วเขินมาก
พี่กันต์คงแทบจะกรี๊ดแตก 555
รออ่านนะจ๊ะ เริ่มท้ายเรื่องแล้วเหรอ ยังเพลินอยู่เลย
-
ธามน่ารักได้อีก><
-
สู้ๆนะพี่กันต์น้องภาม :z2:
-
เพราะว่าจริงจังกับรักครั้งนี้ พี่กันต์เลยคิดมากไงจ้ะธามมมมมมมมม
อ้อนพี่เขาหน่อยดิ่ รับรองสู้ตาย
:กอด1:
-
โถๆๆๆพี่กันต์คนดีของอิป้า
ทำไมคำบอกรักของพี่กันต์ฟังแล้วมันเรียกน้ำตา
และคะแนนสงสารจากอิชั้นได้ขนาดนี้คะ??
:sad4: :sad4:
ธามอย่ารังแกพี่กันต์นะ
ไม่งั้นเราจะไม่ยอมเด็ดขาด
o18
-
โหวตไปหลายรางวัลเลยค่ะ ติดหนึบจริงๆเรื่องนี้ :กอด1:
-
มั่นใจในธาม!!!!
-
ธามเองก็รู้ตัวมาตั้งนานแล้วสินะคะ
แปดปีที่แล้วตัดใจ แต่สุดท้ายก็ยังกลับมาเจอกันอีก
เพราะฉะนั้นครั้งนี้ห้ามตัดใจนะ
-
พี่กันต์ยังไม่มั่นใจจนกว่าน้องธามจะมอบเวอร์จิ้นให้เพื่อยืนยัน
-
:เฮ้อ:
เอาให้รอด แล้วอย่าลังเลเลยธามเอ้ยยย
คนอ่านลุ้นจนฉีจะราดละ :z3:
-
อ๊ายยย เพิ่งรู้ว่ามาอัพต่อแล้ว
ไล่อ่านๆ :กอด1:
-
สู้ๆ นะจ้า ธาม มันจะผ่านไปด้วยดี
เอาใจช่วย พี่กันต์ ด้วยจ้า ^^
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ธามน่ารักจัง เขินอ่ะเซ่~~~ พี่กันต์นี่เค้าดูดีทุกตรงจริง ๆ นะ ขนาดเพิ่งตื่นนอน
ชอบคำว่าน่ารักแบบรุงรังอ่ะ นึกภาพออกเลย เจ้าหมาทั้งหลาย 555
เรื่องอดีต แค่พี่กันต์ดู๋ดี๋กับเพื่อน (รึป่าว) ต่อหน้าธามแป้บเดียวชีวิตเปลี่ยนเลยพี่ เศร้ากับแกจริง ๆ
ขอให้ความรักชนะทุกสิ่ง o13
ขอบคุณค่ะ
-
ฮ่าๆ เราคงไม่ค่อยเหมือนคนอื่นตรงไม่ชอบอ่านเรื่องอดีตน่ะ เพราะรู้ว่ามันหวานอมขม อยากอ่านปัจจุบันที่มันหวานซาบซ่ามากกว่า
:o8:
-
หน่วงๆ :sad11:
แต่เชื่อในความรู้สึกของธามที่มีต่อพี่กันต์
ยังไงก็ต้องผ่านไปได้ด้วยดี
-
ThankS
-
ชอบอ่ะ มันซึ้งๆ แต่แอบหน่วง หวังว่าจะราบรื่น เนาะ
-
ฮ๊า คนเขียนคะ อย่าห่วงไป แม้เราจะรักหลงพี่กันต์นักหนา แต่หมอธามก็ยึดพท.ในใจเรามาก่อนเสียอีก แถมดูท่าจะตั้งรกรากไม่ขยับย้ายไปไหนเป็นแน่ ซึ่งเราก็ไม่ยอมให้ย้ายเช่นกันนะเออ!
-
อ่านทันตอนปัจจุบันแล้วชอบพี่กันต์นะ ดูดีทุกอย่างรักสัตว์ ทำอาหารก็เป็น ยอมพี่กันเขาไปเถอะนะธาม
-
ที่จริงแล้วก็ชอบกัน(ต์)มาตั้งแต่สมัยก่อนแล้วสินะ
คงเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ หนียังไงก็ไม่พ้น
พี่กันต์อย่าคิดมากเลยนะ เชื่อใจธามเถอะ
:กอด1:
-
ในเมื่อคนเขียนบอกว่าไม่ดราม่า เราก็สบายใจไปเปลาะหนึ่ง :เฮ้อ:
อาม่าหายไวๆ ธามจะได้สบายใจขึ้น แล้วก็กล้าบอกรักพี่กันต์ให้ดังขึ้นไง :impress2:
-
ติดทุกอันดับ คะแนนโหวต..
-
:pighaun:
หมอธาม แอบมีใจให้พี่กันต์ตั้งแต่สมัยนู้นแล้ว
ยังไงก็ไม่รอดหรอก o18 o18
-
กำลังใจและความมั่นใจที่พี่ธามต้องการ คงได้ไปบ้างแล้วล่ะ
แค่ประโยคสุดท้ายที่ธามพูด อารมณ์นั้นก็ปลิวหายไปหมด
เป็นกำลังใจให้กันอย่างนี้ ไม่ผิดหวังแน่นอน :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล.เรื่องสั้นเรื่องนั้นเพิ่งอ่านจบไปหมาดๆ น่ารักเวอร์อ่ะ :o8:
-
จริงๆ แล้ว ธามเองก็ชอบพี่กันต์มานานแล้วเนอะ
เหมือนที่พี่กันต์คิดแหละ
ธามทิ้งพี่กันต์ไปรอบนึงแล้วคงปล่อยไปไม่ได้อีกแล้ว
-
โอ้ ตอนนี้ฉากอาหลานน่ารักมากๆเลย
-
ตาแฉะเลยทีเดียว
อ่านรวดทุกตอน 55+
-
ไม่รู้จะบอกขอบคุณคนแต่งยังไง...ก็เลยใช้การโหวตให้คะแนนเรื่องนี้ในทุกๆสาขาที่เข้าชิง(ยกเว้นดองเค็ม)แทนคำขอบคุณละกัน :L2:
ป.ล.ถ้ามีเวลาว่าง ขอเรื่องสั้นอีกซักเรื่องก็จะดีนะ ^^
-
มาต่อแล้ว แต่ยังไม่กล้าอ่าน แต่มาตอบไว้ก่อน ^^
-
เพิ่งได้อ่าน บอกได้ว่าหลงรักเลย
-
ธามอะ รักนะแต่ไม่แสดงออกนะ
-
ไม่อยากให้ดราม่าเลย งี้ดด เราตามอ่านเรื่องนี้จนถึงตอนล่าสุด อ่านแบบหยุดไม่ได้เลย
ชอบตัวละครทุกตัว ตอนล่าสุด มาอ่านเบื้องหลังของพี่กันต์กับธาม แอบกรี้ดเบาๆว่าธามมีใจให้พี่กันต์ตั้งนานแล้ว แถมมีแอบหึงเบาๆด้วย >////<~
จะเข้าไปโหวตนิยายเรื่องนี้ด้วยอีกคนนะค่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขอ่ะ ^^
-
คิดถึงแล้วน้า :กอด1:
-
สั้นไป ไม่ดีค่า มันค้างงงงงงงงงง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบพี่กันต์อ๊าาา :m20:
แต่แอบสงสารเนอะ TT ตอนเฮียแกอยู่ม.6 คงจิเจ็บปวดไม่เบา
อิหนูธามก็นะ.. :z3:
คือกลัวชอบเค้าเลยห่างไป? จิ๊
ฮึ่ยย รอตอนต่อไปค่ะ
ปักหลักเป็นเอฟซีเฮียกันต์ คึคึ :z2:
-
63
รอบตัว
............................................... ..............................................
ผมตัดสินใจแวะเข้ามาคอนโดก่อนที่จะไปที่โรงพยาบาล อาจจะหาอะไรรองท้อง เก็บของนิดๆหน่อยๆ เดินผ่านหน้าลิฟท์ก็เจอสาวหุ่นมาตรฐานหญิงไทยในชุดทำงานหอบข้าวของพระรุงพะรังตามปกติวิสัยของเธอยืนรอลิฟท์ ตาลอยๆเหม่อๆ ไม่ได้สนใจรอบข้าง ผมว่าท่าทางจะคิดเรื่องอะไรสักอย่างอยู่จนไม่ทันสังเกตว่าผมเดินเข้าไปจนถึงตัวแล้ว ผมแกล้งวางมือลงไปบนไกลเจ๊แป้งแรงๆ และตามคาด...
“ว้ายแหก!!” เสียงอุทานเป็นเอกลักษณ์เสมอ เจ๊แป้งหันมาด้วยความตกใจแบบโอเวอร์แอ็คติ้งของเจ๊ แต่พอเห็นว่าเป็นผม สีหน้าที่ตกใจก็เปลี่ยนเป็นเอือมระอาปนหมั่นไส้นิดๆ
“เลิกงานเร็วเหรอเจ๊” ผมดึงกองหนังสืออกมาจากอ้อมแขนเจ๊แป้งมาช่วยถือ ผมว่าที่ยังโสดอยู่ทุกวันนี้ รวมทั้งไม่มีใครเห็นความงามหลบในของเธอ ก็คงเป็นเพราะความถึกนี่แหละที่บดบังมันไปจนหมด
“ไม่เรียกว่าเลิก เรียกว่าพอหมดเวลาตามตารางฉันก็วิ่งออกมาเลยจ้ะ อย่าได้แคร์ บก.เหมือนนางบ้าเลือดอะไรก็ไม่รู้ของนาง ทำอะไรไม่ถูกใจสักอย่าง อยากจะลาออก ใช้งานฉันเหมือนวัวเหมือนควายเหลือเกิน แล้วนี่ธามของเจ้หายไปไหนมาสามปีเศษ หรือย้ายไปอยู่กับน้องกันต์แล้วจ้ะ” นั่นไง วกกลับมาเรื่องพี่กันต์อีกละคุยกันแค่สองประโยคเองนะครับ ผมแกล้งกลอกตาไม่ตอบคำถาม ผิวปากกวนตีนเจ๊แป้งตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน หันหน้าหนีคำถามไปมาก็เจอกับอีกหนึ่งคนรู้จักที่เดินหน้าบูดเป็นปกติตรงดิ่งมาหา
พี่นายคนดี ไม่เจอหน้ากันนาน รู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าเหมือนจะมีเนื้อมีหนังขึ้นมาเล็กน้อย จากที่เมื่อก่อนเป็นหนุ่มสกินนี่ สงสัยเชฟหมิงเลี้ยงดีชัวร์
“หวัดดีพี่” ผมยิ้มทักพี่นาย พี่นายพยักหน้ารับเหมือนขอไปที เจ๊แป้งเอียงคอพร้อมสะกิดผมอย่างสนอกสนใจ ไม่แน่ใจว่าเจ๊แป้งได้เจอพี่นายแบบเป็นทางการสักทีหรือยังแต่คาดว่ายัง เพราะดูจากสายตาพราวระยับราวกับเจอของกระบะของเซล แต่คนนี้ไม่ใช่ของเซล เป็นลิมิเตดเอดิชั่นราคาหนักที่มีคนติดป้ายจองไว้แล้ว
“ไม่เจอนานนะหมอ” ก็สักพักใหญ่ๆตั้งแต่มีสงครามครั้งใหญ่ระหว่างที่หมิงกับเชฟนั่นล่ะ แต่พอสงครามสงบผมก็พึ่งเจอหน้าพี่นาย ส่วนพี่หมิง เจอกันทุกวันตอนเช้า บางวันก็หลายรอบเดี๋ยวก็ลงมากินข้าวด้วยบ้าง บางทีก็มาชวนดูบอลด้วย ตามประสาเชฟ
“มาหาพี่หมิงเหรอ” ถึงพี่นายจะตอบว่าไม่ แต่คำตอบมันก็คงใช่ จะมาหาใครได้ถ้าไม่ใช่พี่หมิง
“เออ รำคาญมันโทรมากวนอยู่ได้ เย็นนี้ขึ้นมากินข้าวด้วยกันดิ แล้วนี่พี่แป้งเปล่าครับ เห็นหมิงกับหมอพูดถึงหลายทีละ” ไม่ต้องรอใครแนะนำพี่นายก็หันไปยิ้มน่ารักคอมโบ้ใส่เจ๊แป้งก็ยืนหอบของยิ้มเหมือนจะดีใจและงงไปพร้อมๆกัน
“อ่ะใช่ค่ะ พี่แป้งค่ะ น้องนายใช่ไหมคะ เอ่อ แฟนน้องหมิง” …ผมว่าพี่หมิงมีเละแน่คืนนี้ ก็ไปแนะนำชาวบ้านเขาไปทั่วว่าพี่นายเป็นแฟน ซึ่งผมว่าคงไม่ใช่ พี่นายยิ้มกระตุกๆ แต่คิ้วกับตาเนี่ยไปหมดละ ผมว่าเป็นส่วนที่แสดงอารมณ์ได้มากที่สุดของพี่นาย โกรธ ไม่ชอบ อารมณ์ดี สังเกตจากคิ้วกับตาได้เลย ตอนนี้ ผมว่าพี่หมิงเตรียมตัวโดนคิดบัญชี เพราะคิ้วพี่นายกระตุกๆละผมว่า
“ไม่ต้องเชี่ออะไรมันมากหรอกครับพี่แป้ง มันประสาทไม่ค่อยดี ทำงานในครัวมากเมาควัน” เสียงหัวเราะตบท้ายต่ำๆนั่นมันน่ากลัวพิลึก เจ๊แป้งหัวเราะเหมือนเสียจริต ส่งสายตามาหาผมเหมือนจะถามว่าฉันพูดอะไรผิดไป
มันก็ไม่ผิดหรอกเจ๊ แต่พูดด้วยผิดคนไงพี่นายผู้เอาใจยาก ขนาดผมเองที่พี่นายเรียกหมอๆ ดูเหมือนจะเกรงใจกัน แต่ไอ้ประโยคเกือบครึ่งที่ผมพูดมันก็ดูเหมือนจะไม่เข้าหูไปกวนตีนพี่นายแบบไม่รู้ตัวก็เยอะ
ผมกับเจ๊แป้งเดินออกมาจากลิฟท์ก่อน ส่วนพี่นายก็ขึ้นต่อไปหาพี่หมิง พอออกจาลิฟท์เจ๊แป้งก็ฟาดแขนผมเข้าให้แบบแรงๆ แรงขนาดนี้แขนหรืองงวง
“ฉันจะร้องไห้จริงๆแล้วนะ ทำไมพวกแกถึงได้แต่ดีๆไปกันหมดยะ” อะไรดีๆอ่ะเจ๊
“อะไรเนี่ย ได้อะไร” ผมเอามือลูบๆแขน เป็นรอยแดงโผล่พ้นเชิ้ตแขนสั้นออกมา เจ็บๆ
“แกนะธาม หน้าตาก็ดี งานการก็ดี ยังจะไปเป็นเกย์อีก แถมไปได้กับน้องกันต์ สุดหล่อของเจ๊ แล้วเชฟอีก ฉันก็ไม่นึกว่าน้องนายเขาจะแซ่บเวอร์ขนาดนี้ โอ้ยๆ แล้วดูฉันนี่ โดดเดี่ยวเดียวดาย” ผมหัวเราะขำๆใส่เจ๊แปง จะว่าน่าสงสารก็น่าสงสาร แต่จะมองในแง่ที่ขำก็โคตรขำ
“ถ้าเลือกได้ก็อยากได้เมียนะเจ๊” คงไม่ต้องมาปวดหัวกลัวสิ่งที่ยังไม่เกิดเหมือนตอนนี้
“เหรอจ้ะ เลือกไม่ได้หรือไม่อยากเลือกแล้วกันน่ะคะหมอธามหล่อเลือกได้ของเจ๊” นั่นน่ะซิ อาจจะเป็นอย่างหลังรึเปล่า
“เออเจ๊ อาม่าธามป่วยอยู่โรงพยาบาลนะตอนนี้ ไม่รู้แกจะออกมาเมื่อไหร่ ช่วงนี้ธามคงหายๆอ่ะ บางทีอาจจะไปค้างบ้านอาม่า แล้วก็เจ๊มาห้องธามก่อนได้ป่ะ มีเรื่องอยากปรึกษานิดหน่อย” ในฐานะที่เจ๊แป้งก็เหมือนพี่สาวคนนึงของผม ผมว่าผมอยากได้คำปรึกษาเรื่องกี่กันต์ กับครอบครัวของผม ว่าผมควรจะทำยังไงต่อไป ถึงปากจะบอกเฮียธนว่าไม่ต้องสนใจตอนนี้ แต่มันก็จำเป็นที่ผมจะต้องหาทางรับมือเอาไว้ ไม่ว่าทางไหนผมก็ไม่อยากเสียไป
“เออๆ แกมาห้องฉันก็ได้ มาๆ” ถึงจะทำหน้าไม่เข้าใจ แต่เจ๊แป้งก็เปิดประตูห้องให้ผมเข้าไป ห้องผมกับห้องเจ๊แป้งเหมือนกัน ต่างกันที่การตกแต่ง ปริมาณข้าวของที่มากกว่าห้องผมถึงสามเท่า แถมยังวางกองเป็นหย่อมๆตามพื้นเนื่องจากเจ้าของห้องไม่มีเวลาจะสางมันออกไป
“ฉันซอรี่แกนะจ้ะ ฉันมันเป็นพริตตี้ฮาร์ดเวิร์คกิ้งวูแมน เลยอาจจะห้องรกนิดหน่อย แกก็ยกของออกแล้วก็นั่งทำใจสบายๆ มีอะไรก็บอกเจ๊แป้งคนดีคนนี้ได้” ผมมองเจ๊แป้งที่พูดไปก้เอาเท้าพยายามเขี่ยบรรดาของไร้สระไปให้พ้นทาง รินน้ำใส่แก้วมาให้ผมอย่างมีมารยาทในการรับแขก
“เจ๊ว่าธามจะบอกที่บ้านยังไงวะ” ผมถามตรงๆ เจ๊แป้งทำหน้าเหวอ
“มึงจะบ้าเหรอน้องของเจ๊ ไม่ต้องบอก เค้าไม่รู้ก็ไม่ต้องบอก” ก็ถูกแหละ แต่เฮียธนรู้แล้ว...
“แต่เฮียรู้แล้ว วันที่อาม่าเข้าผ่าตัด พี่กันต์ไปด้วย แต่ไม่ได้ทำอะไรสักอย่างให้น่าสงสัยเลยนะ เฮียรู้เอง เหมือนเฮียรู้มาก่อนหน้านั้นว่าพี่กันต์เป็นยังไง เฮียเขาก็เหมือนจะไม่โอเคแต่อีกวันนึงก็เหมือนเขาจะโอเค แต่ธามก็ไม่รู้ว่ะ ธามกลัวเฮียเอาไปพูดกับเมียเฮีย แล้วคนอื่นก็รู้ๆตามกันไปหมด” ผมไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงกับผู้ใหญ่ฝั่งตัวเอง
“มันยังไม่เกิดก็อย่าพึ่งคิด แต่ถามจริงนะ ถ้าทางบ้านธามเขาไม่ยอมรับกับน้องกันต์ แล้วธามจะยอมเลิกคบเหรอ”
...เลิก ซะที่ไหนวะ ก็ในเมื่อห่างกันไป8ปียังกลับมาสู่วงโคจรแบบนี้ได้ ผมก็ไม่หนีแล้วล่ะ
ผมส่ายหน้าช้าๆ เจ๊แป้งก็ตบเข่าตัวเองดังเพี๊ยะ เจ็บไหมนั่นน่ะ
“หมั่นไส้ว้อยยยยย แล้วแกจะอะไรของแก แกรอให้เขาคาดคั้นแกก่อนค่อยมาคิด สมัยนี้มันคงไม่มีแล้วมั้งคลุมถุงชน แล้วแกก็อยู่คนเดียว แกจะคบใคร ถ้าแกไม่พูดซะอย่างเขาก็ไม่รู้ แต่อีกประเด็นนะ ฉันเห็นเป็นมาเยอะนะ มันไม่ใช่ครอบครัวหรอกที่จะทำให้แกมีปัญหา แต่เป็นตัวแกเอง แกอายรึเปล่าที่แกได้กับผู้ชาย แกกลัวสายตาคนอื่นมองใช่มะ แกถึงดูขาดสติ ไร้ปัญญาในการแก้ไขปัญหาเยี่ยงนี้น้องรัก เห็นก่อนหน้านี้ไม่เคยต้องเอาปัญหาเรื่องหัวใจมาปรึกษาเจ๊” แทงใจเข้าไปเถอะผู้หญิงคนนี้
...หรือที่เจ๊แป้งพูดมามันคือเรื่องที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้
“ไม่มั้ง เจ๊ก็รู้ เพื่อนธามก็รู้ จะเหลือใครอีกอ่ะ” ถึงจะไม่กล้าที่จะบอกแบบเต็มปากเต็มคำ แต่พี่กันต์ก็เหมือนจะช่วยกลบปัญหาด้านนี้ของผมมิด... แต่ก็อย่างที่เจ๊แป้งพูด ผมเหมือนลืมไป ลืมตรงนี้ไป
“ถ้าอย่างงั้นก็ดีไป สมัยนี้มันไม่มีอะไรน่าอายหรอก แกไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้แย่งของใครก็ไม่ต้องอายหรอก น้องกันต์หล่อล้างโลกขนาดนั้น ใครๆเขาก็อยากได้ เชื่อเจ๊ คนนี้แหละธาม ไหนๆก็ลงมาครึ่งตัวแล้วแกก็ลองสักตั้ง ไม่มีอะไรเสียหายหรอกผู้ชายอย่างแกน่ะ” เดี๋ยวนะเจ๊ ผู้ชายอย่างผมนี่มันยังไงวะ
“เห้ยๆเจ๊ ผู้ชายอย่างผมนี่มันยังไง” ผมก็เสียหายได้เหมือนกันนะ
“เวอจิ้นก็ไม่มีจะเสียแล้ว ผ่านมาเป็นร้อย แต่มาดั้นทำเป็นเหมือนใสแบ้วเอาตอนเจอผู้ชายหล่อละลายใจ ฉันละอยากจะเสนอตัวแทนแกจริงๆ ป่านนี้ก็หมั้นเตรียมแต่งละ” ผ่านมาเป็นร้อยบ้าอะไรวะ ร้อยนั่นผมก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ แล้วไอ้ที่หมั้นเตรียมแต่งนี่รีบไปไหม
“ส่งเสริมจริงๆนะ พี่กันต์ยัดเงินรึเปล่า” ผมแกล้งพูดแหย่เจ๊แป้ง
“ฉันน่ะไม่อยากได้เงินจากน้องกันต์หรอก ฉันอยากตัวสุดเซ็กซี่ กับได้หัวใจอันอบอุ่นๆของเขา ฮิฮิ” พูดไปก็ตาลอยไปในหัวคงจินตนาการฟุ้งซ่านไปไกลสุดจะกู่กลับ น่ากลัวนะเนี่ย แต่ก็เข้าใจ พี่กันต์เขาหล่อล้างโลกแบบที่เจ๊แป้งว่านั่นล่ะ แต่นอกจากหล่ออะไรที่ดีกว่านั้นก็เยอะ ฮึๆ
“ของจริงอาจจะพุงห้อย เลือดเย็นก็ได้นะเจ๊ อย่ามองแต่ภายนอกๆ” ผมพูดสวนกลับ แต่เจ๊แป้งกลับแสยะยิ้ม
“เหรอจ้ะหมอ แล้วไอ้รอยๆนั่นแถวคอมาได้ยังไงนะหมอ เย็นชา และพุงห้อยเนี่ย” สะดุ้งซิผมคราวนี้ รอยอะไรนี่ยังไม่หมดอีกเหรอ ขนาดใส่เสื้อเชิ้ตทำงานยังเห็นอีกเหรอ บ้าแล้วๆ
“รอยอะไรไหนๆ มีอีกเหรอ” ไอ้เชี่ย หลุดปาก เจ๊แป้งถึงขั้นกรีดร้องเป็นเสียงหัวเราะบาดหูออกมาเลยทีเดียว ปากหนอปากกุ
“ว้าย แต่ก่อนไม่อย่างนั้นอย่างงี้ เดี๋ยวนี้แซ่บนะจ้ะน้องเจ๊ ว้ายๆ อะไรยังไง ใครรับใครรุก แต่ฉันไม่น่าถาม ฮิฮิ อิ่มไหมล่ะลูก” การถูกจับได้นี่มันช่างน่าอายอะไรแบบนี้หนอพี่น้องประชาชน
แล้ว... อิ่มอะไรกันเจ๊ ยังไม่ได้กิน
“ตลกละเจ๊ ไม่มีอะไรเลย ไปละ ไม่ค่อยช่วยเลย โถะ” ลี้ภัยก่อนผม พรุนละ ชักศึกเข้าบ้าน ให้ข้อมูลสปาย
“แหมๆ เจ๊ล้อเล่น มีอะไรไม่สบายใจก็บอกเจ๊นะลูก” ก็อาจจะเพราะแบบนี้เจ๊แป้งถึงยังโสดอยู่จนปัจจุบัน เพราะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างมากเกินไป เก่งเกินไป ฉลาดทันคนเกินไป และดูเป็นคนที่พึ่งพาได้เกินไป ก็เลยดูเหมือนเหมาะที่จะอยู่แบบโสดๆต่อไปล่ะมั้ง
ผมเดินออกจากห้องเจ๊แป้งก็เปิดประตูเข้าห้องตัวเอง โลกสี่เหลี่ยมของผม ล้างไม้ล้างมือเพื่อนสุขอนามัยที่ดีก่อนให้อาหารปลา ปลาในตู้ว่ายขึ้นมาสู่ผิวน้ำหาอาหารที่ผมพึ่งโปรยลงไป แต่ก่อยผมเคยใช้ชีวิตมองตู้ปลานี้อยู่คนเดียวเป็นชั่วโมง กลับห้องดูหนังแผ่น เล่นอินเตอร์เน็ต ไม่ก็ชวนเสี่ยปาล์มออกไปเที่ยว เดี๋ยวนี้ผมกับเสี่ยปาล์มเจอกันน้อยครั้งเพราะมันเองก็ยุ่งผมเองก็ยุ่งทั้งเรื่องงานและเรื่องอื่น ผมรับรู้ว่าชีวิตก็เปลี่ยนไปช้าๆ ชีวิตที่อยู่คนเดียวของผมตอนนี้มันเด่นชัดแล้วว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียวตามที่เห็นจากภายนอก แม้ผมจะมีที่อยู่ตามทะเบียนบ้านเป็นห้องเล็กๆห้องนี้เพียงคนเดียว แต่ผมยังมีญาติที่เหลือ ที่เขายังต้องการรู้ความเป็นไป และดูแลผมอยู่ห่างๆ คนที่ไม่ใช่ญาติก็เปรียบเสมือนญาติอย่างเจ๊แป้ง คนที่ผมรักและแคร์อย่างพี่กันต์ ผมทิ้งฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีใครบีบให้ผมต้องเลือกไหม แต่ผมก็คือผมที่เกลียดการตัดสินใจ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมขอไม่เลือกได้ไหม...
เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะการเหม่อลอยของผม พี่หมิงโทรมา
“อย่าพึ่งรีบออกไปหาอะไรกินนะ สองทุ่มขึ้นมากินข้าวกัน” เสียงสุดแสนจะมีความสุขระริกระรี้ ผมมั่นใจว่าคงกวนตีนพี่นายไปอย่างน้อยสามยกได้
“ไม่ได้ว่ะพี่หมิง ต้องออกไปโรงพยาบาล อาม่าธามป่วย แต่เดี๋ยวจะแวะขึ้นไปขอของกิน” พอรู้จักกันมากขึ้นก็เกรงใจกันน้อยลงเป็นธรรมดา ห้องพี่หมิงเปรียบดังร้านอาหารชั้นหรูแบบส่วนตัวเลยทีเดียว
“เออๆ งั้นรีบขึ้นมา อุตส่าห์ทำฟูลคอร์ส” คำพูดเหมือนจะอารมณ์เสีย แต่เสียงก็ยังเริงร่าอยู่เหมือนเดิม พี่กันต์เคยบอกว่าพี่หมิงเหมือนหมาโกลเด้นเชื่องๆ ไม่ชอบใส่เสื้อผ้า เล่นแรงถึงเนื้อถึงตัว ไฮเปอร์จนเหมือนจะบ้า ผมว่าก็ถูก นอกจากนี้ถึงพี่กันต์ไม่พูด แต่ผมว่าพี่นายก็คงเปรียบเหมือนเจ้าของโหดๆของเชฟนั่นแหละ
“ก็ทำให้เสร็จตอนนี้ดิ ธามจะได้กินเลย”
“ไม่ใช่ไอ้กันต์นะจะได้ทำแต่แกงจืดแปปเดียวเสร็จอ่ะ” เรื่องอาหารอย่าขัดใจเชฟ คำพูดกระทบไปถึงเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด แม้จะดูโหดร้ายแต่ใช่เลย พี่กันต์เป็นผู้ชายทำอาหารเป็นทำอร่อยก็จริง แต่จะติดปัญหาคือถ้าทำกินเองและไม่ใช่โอกาสพิเศษ หรือมีจุดประสงค์จะเอาใจ (อย่างเช่นตอนเอาข้าวมาห้อยไว้หน้าห้อง) พี่กันต์ก็จะทำแต่อะไรง่ายๆ บ้านๆ จำพวกผัดๆ กับแกงจืดอะไรแบบนี้ แต่ผมมันคนกินง่ายอยู่ง่าย ทำอะไรผมก็กินหมดแหละ ไม่เคยปริปากบ่น มีให้กินก็บุญ
“โอเคๆ เดี๋ยวขึ้นไป” ผมวางสาย เก็บเอากระเป๋าตังค์กับมือถือใส่กระเป๋ากางเกง ล็อคห้อง พอขึ้นไปหาพี่หมิง ผมก็คงออกไปโรงพยาบาลเลย อาม่าคงยังไม่ฟื้นเพราะยังไม่มีข่าวคราวจากเฮีย แต่ถึงไม่ฟื้น ผมก็อยากจะไปเยี่ยม
พี่หมิงทำอาหารญี่ปุ่น อันประกอบด้วยซุป และอื่นๆที่ผมเรียกชื่อไม่ถูก เหมือนจะมีแคลิฟอร์เนียโรลด้วย ผมขอบริจาคปลาดิบมาจิ้มซอสกินกับข้าวร้อนๆประทังหิว พี่นายนั่งหัวเราะดูรายการโชว์อะไรสักอย่างในทีวี นานๆทีจะเจอพี่นายหัวเราะ โดยเฉพาะเวลาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับพี่หมิง หายากมาก
“อาม่าเป็นอะไรอ่ะ” พี่หมิงถามขึ้นระหว่างที่ค่อยๆบรรจงหั่นผัก ทำกินเองก็พิถีพิถันสมเป็นเชฟ
“เส้นเลือดในสมองแตก”
“อ้อ ที่ไอ้กันต์ไปด้วย” รู้ได้ไงวะ หรือพี่กันต์บอก
“รู้ได้ไง”
“กันต์มันดัง ไปไหนมาไหนมีคนตามกรี้ดตลอดแหละ” นี่ก็เวอร์อีกละ หรือจะจริงวะ แฟนเพจอัพเดตความเคลื่อนไหวเรอะ
“ไอ้ตอแหล” เสียงตะโกนด่าของพี่นายดังขึ้นในทันทีแบบไม่ต้องให้ผมคิดเสียเวลาอีกว่าที่เชฟต่างด้าวพูดขึ้นมาจริงหรือมั่วนิ่ม เซ็งเชฟ ผมว่าคนที่อยู่กับพี่หมิงได้คงมีพี่นายคนเดียวจริงๆ อยู่แบบใช้ปากกัด ใช้ตีนถีบ ผ่านอุปสรรคด้วยลำแข้ง
“อะไรหึงเหรอที่เราคุยแต่กับธาม” พูดไปยิ้มไป สมกับเป็นเพื่อนพี่กันต์ ระรื่นตลอด กระทรวงวัฒนธรรมน่าจ้างพี่หมิงกับพี่กันต์ไปเป็นพรีเซนเตอร์ยิ้มสยาม คอนเซปผู้ชายลั้นลา ยิ้มรับทุกสถานการณ์
“กุสงสารหมอ ต้องมาทนฟังมึงตอแหล” พี่นายไม่พูดเปล่า ยังชูนิ้วกลางเป็นสัญลักษณ์ประกอบคำพูด แม่งโคตรฮาร์ดคอร์จริงๆ
“พี่กันต์เล่าให้ฟัง?” ผมถามพี่หมิง แต่เชฟกลับส่ายหน้า ตีสีหน้าน่าสงสารที่พี่นายมักจะเรียกว่า หน้าตาตอแหล ใส่ผม
“ไม่หรอก ตั้งแต่กันต์มีหมอธามกันต์ก็ไม่ค่อยใส่ใจพี่เหมือนเคย พี่เลยโทรไปหากันต์ด้วยความคิดถึง อยากรู้ความเป็นไป อยากให้รู้ว่าพี่ก็ยังห่วงใยแม้กันต์จะไม่มีใจให้พี่ก็ตามที”
...ตอแหลจริงๆด้วยว่ะ
“มโนอ่ะพี่หมิง ธามไปละ ขอบคุณที่เลี้ยงข้าว” ผมกินหมดพอดี ล้างจานให้เพื่อไม่เป็นภาระ พี่หมิงโบกมีดบ้ายบายผม
“อาม่าหายไวๆนะหมอ” พี่นายเข้าโหมดใจดี ผมโบกมือลาพี่หมิงพี่นาย น่าแปลกไหมที่ผมมองว่าบรรยากาศรอบๆมันดูหวานเชื่อมๆ ทั้งๆที่พี่นายก็ยังคงปากร้าย เสียงดัง และพี่หมิงก็ยังกวนตีนไม่หยุด เหมือนหลังจากที่พี่หมิงตัดสินใจไม่ไปสิงคโปร์ บรรยากาศคู่นี้ก็ดูเป็นแบบนี้ขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุจริงๆ
................................. ........................................... .........................................
‘ไปขอข้าวพี่หมิงกินมา เจอพี่นายด้วย ตอนนี้อยู่โรงบาลแล้ว อาม่ายังไม่ฟื้น’
ผมกดส่งข้อความให้พี่กันต์ อาม่ายังไม่ฟื้น ร่างซีดขาวและผอมบางของอาม่านอนอยู่บนเตียงไอซียูที่เต็มไปด้วยสายระโยงรยางค์เต็มไปหมด อาม่าที่ดูแข็งแรงมาตลอด เมื่ออยู่บนเตียงผู้ป่วยแบบนี้ อาม่าดูบอบบาง และอ่อนแอจนน่าใจหาย ผมจับมือที่เย็นเฉียบของอาม่าไว้ มันเป็นความรู้สึกที่หลากหลาย
ผมเป็นหมอ ถึงจะไม่ใช่หมอคน แต่ผมก็พอรู้ว่าการที่อาม่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมมันน้อยมาก คนในบ้านทุกคนก็รับรู้ดี แต่ทุกคนเลือกที่จะเชื่อว่าอาม่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม อาแปะที่ไม่ค่อยได้เจอยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดมองอาม่าที่อยู่บนเตียง
“เมื่อไหร่ม่าจะฟื้นฮึธาม” คำถามที่ผมก็ไม่รู้ ได้เพียงแค่ส่ายหน้า
ตอนเด็กๆพ่อกับแม่จะพาผมมาหาอาม่าอาทิตย์เว้นอาทิตย์ ผมเป็นหลานชายคนเล็กสุดอาม่าแกก็เหมือนจะเอ็นดูมากกว่าคนอื่น อาม่าชอบพูดว่าอยากให้ผมเป็นเป็นโน่นเป็นนี่ ทั้งหมอ วิศวกร นักธุรกิจ เภสัช นักดนตรีก็เคย แต่อาม่าไม่เคยอยากให้ผมเป็นสัตวแพทย์เลย เพราะอาม่าไม่ค่อยชอบสัตว์เท่าไหร่ โดยเฉพาะสัตว์ตัวใหญ่ๆ ผมมารู้เอาตอนโตขึ้นมาหน่อยว่าเพราะอาม่าเคยโดนหมากัดแผลใหญ่ตอนเมื่ออาม่าสาวๆ และรอยแผลนั้นก็ยังอยู่จนถึงตอนนี้ แต่ตอนที่ผมเลือกที่จะเรียนสัตวแพทย์ อาม่าก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ถามผมกลับว่าทำไมถึงไม่เรียนแพทย์ที่รักษาคนก็แค่เท่านั้น
ตอนเด็กๆ เฮียธนเคยพูดออกมาด้วยความน้อยใจว่าอาม่าตามใจแต่ผม ซึ่งผมว่ามันก็จริงแต่ก่อนผมขออะไรอาม่าก็มักจะไม่ปฏิเสธ ผมอยากทำอะไรที่มันไม่ผิดและสร้างความเดือดร้อนอาม่าก็จะยอมให้ผมง่ายๆ แต่ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าถ้าอาม่ารู้ว่าผมคบกับผู้ชาย ผมจะไม่แต่งงาน ไม่มีหลานให้อาม่า อาม่าจะยังตามใจผมอยู่ไหม
ถ้าอาม่าไม่ยอมตามใจผมในครั้งนี้ ผมอยากบอกอาม่าจริงๆว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ดีกับผมที่สุดนอกจากคนในครอบครัว เป็นคนที่ไม่เคยทำให้ผมต้องเสียใจ ดีกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผมเคยคบมา ดีกว่าตัวผมเอง ดีจนผมไม่อยากจะทิ้งไปและทำให้คนคนนี้เสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง
……………………. …………………………………………………………………… .......................……………..
(กันต์)
ผมนั่งกินข้าวในร้านอาหารตามสั่งแถวๆบ้าน กินข้าวคนเดียวไม่จำเป็นจะต้องยุ่งยากเข้าครัว ผมเบื่อไม่มีอารมณ์จะทำอาหาร ที่สำคัญที่ทำให้ผมเซ็งก็คือผมรู้แล้วว่าเฮียธนรู้เรื่องของผมกับธามได้ไง บางครั้งโซเชียลเน็ตเวิคก็เป็นภัยโดยที่ไม่รู้ตัว เมื่อตอนเย็นว่างๆผมลองไล่ชื่อคนที่เป็นเฟรนด์กับผม แล้วผมก็เจอชื่อเพื่อนเฮียธนและเฮียธนเองเป็นกลุ่มรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันผมถึงไม่เคยสังเกตมาก่อน ผมไม่เคยอัพรูปธามลงไป ไม่เคยเขียนหรือสื่อถึงธามแบบตรงๆ จะมีคนรู้จักที่ต้องรู้จักทั้งผมและธามอย่างดีเท่านั้นที่จะรู้ว่าผมพูดถึงใคร
ผมไม่รู้ว่าทางฝ่ายนั้นจะคิดจะทำอะไร ยอมรับได้ไหมกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่อย่างน้อยถ้ารู้จักผม ผมจะคิดในแง่ดีแล้วกันว่าคงรู้ว่าผมโปรไฟล์ดีพอใช่ได้ล่ะ
ผมตักข้าวกินไปเรื่อย แต่สักพักมือถือก็สั่น แม่โทรมา...
“ครับ”
“น้องเขารู้แล้วเหรอว่าฉันเป็นใคร” แม่หัวเราะร่วน ก่อนหน้านี้ผมก็ขำเรื่องธามกับแม่ แต่ตอนนี้มันเป็นฝ่ายที่ผมต้องรับมือ เรื่องนี้เลยเป็นเรื่องที่ผมชักจะขำไม่ออก
“ก็ม๊าให้นามบัตรไปแบบนั้นใครๆก็รู้” แค่เห็นนามสกุลก็น่าจะพอเดาออก ถ้าธามจำนามสกุลผมไม่ได้นี่ซิผมจะจับให้ท่องแล้วบังคับเปลี่ยนมันซะเลยจะได้จำแม่นๆ
“คนนี้ใช่ไหมที่ก้องมันพูดถึง” ว่าแล้วว่ามันต้องปากสว่าง ไม่มีความลับในตัวไอ้ก้อง ไอ้น้องเวร
“มีคนเดียวแหละม้า เป็นไงอ่ะ”
“ใช้ได้ๆ ก็ดูแลกันดีๆแล้วกัน ครอบครัวน้องเขาล่ะ บ้านอื่นเขาจะใจกว้างเหมือนบ้านเราเหรอกันต์” เป็นคำถามที่ตรงใจ น้อยคนที่จะโชคดีแบบผม จะมีกี่ครอบครัวที่ยอมรับและปฏิบัติราวกับว่าเป็นเรื่องปกติ ไม่ผิดแปลกอะไร ผมไม่มั่นใจเอาซะเลยว่าครอบครัวธามจะใจกว้างแบบนั้น
“ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน...” ผมตอบแม่ไปเบาๆ รู้สึกได้ว่าเสียงที่ตอบไปนั้นมันไม่มีความมั่นใจอะไรเลยจริงๆ
............................................... ....................................... ........................21-10-2012
โอ้ยยยย มาอัพช้าอีกแล้วจ้า ผิดไปแล้วจ้าาาาาาาา
เอาล่ะชีวิตแม่งสับสนงงงวยเหลือเกินตอนนี้ พี่กันต์เป็นฝ่ายที่ต้องรับมือกับความสับสนกังวลบ้างละหลังจากที่ปล่อยให้ธามรับมาตลอด บทนี้ๆ ครบบบ พี่หมิง พี่นาย เจ๊แป้งงงงงงงง ทีแรกตั้งชื่อตอนว่า "บ้านหลังที่สอง" เหมือนจะเปรียบว่า นอกว่าครอบครัวจริงที่เป็นญาติของธาม ก็ยังมีเจ๊แป้ง กับพี่หมิง ที่เป็นเหมือนครอบครัวคอนโดของธามอีก 5555555555555555 แต่ไม่เอา เปลี่ยนๆ 55555
โปรดติดตามอ่านกันต่อไป
ขอบคุณคนอ่านทุกคนเช่นเคยนะ รักนะจุบุๆ
ปล.อยู่ๆก็นึกถึงตอนที่อัพแรกๆ นี่ก็ผ่านมา1ปีแล้วหรือนี่ไม่ทันสังเกตุ 555555
ปล2. สารภาพเบาๆว่าที่มาอัพวันนี้ช้าเพราะแอบไปดูละครมา T0T (ไม่ได้ดูละครไทยมานานมาก กลับมาดูอีกรอบก็ฮาแตกจริงๆ)
-
เจ้แป้งมากี่ทีก็ฮาตลอดอ่ะ
เอาใจช่วยธามกับพี่กันต์
รักต้องสู้!!!!
-
ความหดหู่เกิดจากความไม่เข้าใจ
บางที ควรจะพูดกันไม่ยังไง
-
จบตอนแบบคนอ่านยังไม่จบ
อ่านพี่กันต์อยู่ดีๆก็ตัดจบไปแล้ว ไรอ๊าาาาาาา :a5:
ดูๆแล้วเฮียคงไม่ขัดขวางมากหรอกนะหมอ
ไม่อยากให้หมอคิดมากเลย เรื่องมันยังมาไม่ถึง
แต่แม้มันจะมาถึงหมอก็คิดไว้แล้วนี่นาว่ายังไงก็คงไม่เลิก
มีคนรักหมอเป็นห่วงหมอตั้งมากมาย เรื่องหมอจะไม่มีเมีย?เขาคงไม่เอาให้ตายหรอก
เพราะฉะนั้นจะเครียดไปไย
คิดถึงเจ๊แป้งหลายๆ พี่นายก็คิดถึง แต่เชฟ...ไม่ไหวนะ
ทั้งเรื่องนี้รู้สึกว่าเชฟจะเปลี่ยนน้อยสุดแล้วมั้ย เป็นยังไงก็เป็นยังงั้นตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนนี้
โคตรจะเป็นคนที่มั่นคงอ่ะเชฟ (ไอดอลเลยนะเนี้ย o22)
:laugh: :laugh:
-
ลำบากใจแทน.........สู้ตายพี่กันต์. หมอธาม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้พี่กันต์กับน้องธาม
:กอด1:
ป.ล. พี่แป้งยังฮาเหมือนเดิม :laugh:
-
รอๆ
-
ฮาพี่หมิงอ่ะ :laugh:
พี่กันต์สู้ๆ นะ :กอด1:
-
พี่กันต์สู้ๆ บ้านธามรับได้อยู้แล้ว?
-
ตอนนี้มาครบประชากรคอนโด+พี่นาย
บรรยากาศระหว่างเชฟกับพี่นายดูชื่นมื่นขึ้น(?)
ส่วนเจ๊แป้งมายไอดอล ยังคงฮาขี้แตกเสมอ แต่นางมีสาระอย่างไม่น่าเชื่อ 555
อยากให้เรื่องของกันต์ธามผ่านไปด้วยดี
คุณหญิงแม่พี่กันต์ไฟเขียวขนาดนี้
อาม่าเองก็ออกจะรักและตามใจหลานขนาดนั้น
ยังไงก็ตกร่องปล่องชิ้นกันอยู่แล้วเนอะๆๆๆ
สนับสนุนให้แม่พี่กันต์ยกขันหมากไปสู่ขอหมอหมาเลยค่ะ!!!
-
ขอบคุณครับ
-
:กอด1: ขอบคุณที่มาอัพค่ะ :pig4:
-
"อยากรู้ความเป็นไป อยากให้รู้ว่าพี่ก็ยังห่วงใยแม้กันต์จะไม่มีใจให้พี่ก็ตามที"
โคตรตอแหลลลล :laugh:
แต่ถ้าไม่มีพี่หมิง คนอ่านอาจจะอ่านไปร้องไห้ไปก็ได้นะฮ้า o13
รักคนเขียน :กอด1:
-
อย่ามีดราม่าเลยนะ ขอให้ธามมีความสุขบ้างเหอะ :really2:
-
เจ้แป้งคือไอดอลค่ะ
สาธุขอให้ที่บ้านธามเข้าใจ
-
เจ๊แป้งมาปัญญาเกิด555555
พี่ธามสู้ๆ
พี่กันต์สู้ๆ
คนเขียนสู้ๆมาอัพเพิ่มบ่อยๆน้าา
-
รักเจ๊แป้งที่สุด
-
อ่านแล้วใจลอยๆ
เอาช่วยทั้งคู่น้า.....
-
เจ๊แป้งพี่นายเชฟหมิงออกมากะเค้าด้วย
คิดถึง3คนนี้
ว่าแต่เมื่อไหร่อาม่าจะฟื้นล่ะเนี่ย
จะได้เคลียร์ให้จบๆซะที
-
สะดุดกับประโยคนี้ของเจ๊แป้งมาก
“ฉันจะร้องไห้จริงๆแล้วนะ ทำไมพวกแกถึงได้แต่ดีๆไปกันหมดยะ” :m20: :m20:
-
พี่หมิงแม่งงงง อย่างที่พี่นายว่าน่ะแหละ ตอแหลลล :laugh:
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีทีเถอะ
แต่ที่แน่ๆที่คนอ่านรู้คือหมอธามไม่เลิกกับพี่กันต์แน่ๆ
ถึงคนที่บ้านจะรับไม่ได้ก้เหอะ แต่พี่กันต์ยังไม่รู้นะจ้ะ
แถมยังมีแววสับสนไม่มั่นใจอีก หมอธามจัดการคนหล่อหน่อย
เห็นคนหล่อเป็นแบบนี้แล้วดิฉันใจไม่ดี o18
-
ชอบประโยคที่บอกว่าถ้าผู้ชายที่ธามรักไม่เคยทำให้ธามเสียใจที่บ้านจะโอเคมั้ย
รู้สึกดีอ่ะ แต่จริง ๆ ธามก็กำลังเข้าข้างตัวเองหน่อย ๆ เพราะถามแบบนี้ก้เหมือนเอาข้อดีมาพูด
ละครที่คนแต่งไปดูนี่ใช่น้องหมากมั้ยน้อ ตลกมากมาย และที่สำคัญ น้องหมากหล่อมาก 555
-
:กอด1: อยากให้สองคนนี้มีความสุขกันสักที รอกันมานาน สงสารจัง
-
พี่กันต์กับหมอธามสู้ๆ
เจ๊แป้งฮาโป้กไม่เคยเปลี่ยน
มีหมิงนายมาด้วย คิดถึง :-[
-
คนรอบตัวธามกับพี่กันต์มีแต่คนเจ๋งๆ ทั้งนั้น
พี่กันต์โหมดนี้ไม่ค่อยคุ้นเลย
กลับมาเป็นพี่กันต์จัง..ของเราเหมือนเดิมไวๆ เน้อ :impress2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:sad4:
สงสารพี่กันต์
ไม่ชอบพี่กันต์โหมดนี้เลยวุ้ย
ไอ้อาการคิดมาก หมกมุ่นนี่มันไม่เหมาะกับที่รักของคนอ่านเลยสักนิดเดียว
ปล่อยให้น้องธามมันเป็นไปคนเดียวเหอะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ค่อยลำเอียงเลยเว้ยเฮ้ย
:laugh:
-
เจ๊แป้งพูดได้ถูกใจ เอาไปหนึ่งคะแนน :mc4:
ตอนนี้มีหมิงกับนายมาให้หายคิดถึง <3 ขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
ตอนนี้พี่กันต์ยังสติลจิตตก...โถ...............
ธามมาสร้างความมั่นใจให้พี่กันต์เร็วเร้ววว จะได้หายจิตตกซะที แม่พี่กันต์ไฟเขียวขนาดนี้ รอติดตามว่าอาม่าธษมจะว่ายังไงนะคะ ยังไงอาม่าก็คงเข้าใจหลานชายเนอะ
ตอนนี้เจ๊แป้ง เชพหมิง พี่นายโผล่มากันครบทีมเลย คิดถึงมากกกกกกกก เจ๊แป้งยังคงความฮาและความเป็นไอดอลสำหรับเราไว้ 555555555555 ฮาที่เจ๊แป้งบอก “ฉันจะร้องไห้จริงๆแล้วนะ ทำไมพวกแกถึงได้แต่ดีๆไปกันหมดยะ” อยากถามผู้ชายสมัยนี้เหมือนกัน ทำไมไม่เหลือให้ชะนีบ้าง :sad2:
รอตอนต่อไปค่าาาาาาาาาา เอิ๊กกกกกกก สู้ๆนะคะคนเขียนนนน เป็ฯกำลังใจให้ค่าาาาาา :กอด1: :L2: :pig4:
-
คุณนายมาแล้ว
หน่วงๆ กับคู่กันต์ธามจริงๆ
-
ยังคงหลงพี่กันต์อย่างต่อเนื่อง :o8: :-[
เอาใจช่วยน้องธาม เชื่อว่าหนูต้องมีทางออกที่ดี แต่...ธามน่ารักง่ะ :impress2:
-
อัพช้าไม่ว่ากันครับ ขอแค่มาก็ดีใจเหมือนขึ้นสวรรค์แล้ว :m2:
สงสารพี่กันต์จัง อยากไปกอดปลอด โอ๋เอ๋ :กอด1:
ธามจะหวงป่าววะ? :laugh:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
คิดถึงหมิงนายมากกก
-
สู้ๆหมอธาม ยังไงอาม่าก็ต้องเข้าใจลื้อแน่นอน ... :L2: :L2: :L2:
พี่นายกับเชฟหมิงน่ารักอ่ะ 555+ ไปมาหาสุ่กันบ่อยๆนะ เถียงกันน่ารักดี :laugh:
-
พี่กันต์ยังคิดไม่ตก ไม่ชินๆๆ เอาพี่กันต์จัง(ไร) คนเดิมมาเหอะน้าา
:serius2:
-
สั้นง่ะ
ธามอย่าไปกลัว สู้ๆเน้อ
สงสารพี่กันต์ชะมัด
-
สถานะตอนนี้..... เมากลิ่นมาม่าค่ะ ขอคลานจากไปแบบไร้ซึ่งคำพูดก่อนแล้วกัน :o12:
-
เชฟหมิงลอยลำแล้ว
พี่กันต์สู้ต่อไป~ :ped149:
-
เจ้แป้งน่ารักอ่ะ....
พี่กันต์สู้ๆนะจ๊ะเอาใจช่วย
-
เจ๊แป้งน่าสงสารสุดนะเราว่า :laugh3: :laugh3:
-
อยากอ่านฉากเลิฟๆ ฮือออ
เข้าใจว่าต้องมีดราม่าบ้างตามท้องเรื่อง
แต่....อยากให้เลิฟๆอ่า คิดถึง
-
พี่กันต์ยังจิตตกตามท้องเรื่องไป
แต่ดีใจนะที่ธามคิดได้ว่าจะไม่หนีพี่กันต์ไปไหนอีก
รักเจ๊แป้ง ขอบคุณมากที่คอยชี้ทางเตือนสติให้ธามเสมอมาาาาาา
ธามเอ้ย สู้ๆ นะ ทุกอย่างมันต้องผ่านไปได้ !
-
ฮาเจ๊แป้ง(สาวโสดหนึ่งเดียว)กับพี่หมิง(เชฟจอมตอแหล)
-
เอาใจช่วยทั้ง พี่กันต์ กะ ธาม เลย
สู้ๆ น้า อย่าเพิ่งท้อละ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ช้าไม่กลัว กลัวไม่มา
อ่า กลัวมีปัญหาอะ ขอให้ครอบครัวหมอธามเข้าใจนะ
ครอบครัวพี่กันต์นี่ มีปัญหาก็คงไม่ใช่พี่กันต์เคลียร์ได้
อย่าลืมมาเคลียกับบ้านหมอนะพี่นะ
-
แม่พี่กันต์น่ารักจังเลยนะ เป็นครอบครัวที่เปิดกว้างมาก พี่แกถึงไม่กังวลอะไรเลย
จะมากังวลก็เรื่องครอบครัวธามนี่แหละ เพราะบ้านธามคนจีนหัวเก่า เฮียธนจะว่าไงบ้างไม่รุ
ส่วนธามยังดูไม่มั่นเท่าไรในสิ่งที่เลือก แต่ก็มั่นใจว่าจะไม่ห่างกับพี่กันต์อีกครั้งแน่นอน
แค่นี้คนอ่านก็ใจชื้นแล้ว...พี่แป้งของเรายังน่ารักอบอุ่นเหมือนเดิม เชฟหมิงกับนายเค้าดูหวานจริง ๆ แหละ
ฮาความหน้ามึนของเชฟหมิงมาก อารมณ์ดีสุดอ่ะคนนี้
ขอบคุณค่ะ
-
เจ้แป้งยังฮาไม่เปลีืยนแปลง เชฟหมิงกับพี่นายโผล้มาแระหลั้งจาหายไปสวีทกันสองคนตั้งนานน
-
คิดถึง เจ๊แป้งมากมาก :กอด1:
พี่กันต์ สู้ๆ o13
-
ซู้ดดดดดดดด ได้ยินว่าธามไม่ทิ้งก็วางใจค่ะ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีทีเถ๊อออออออออ
ว่าแต่ ก่อนจะเข้าดราม่ากันต์ธาม ของตัดฉากไปหมิงนายสักตอนได้มั้ยคะ? โผล่มาวับๆแวมๆแล้วมันอยากรู้ต่อ ><
รอตอนต่อไปค่า
-
ตามทันแล้ววววว ><
สนุกน่าติดตามจนต้องติดตามมม 5555
ชอบบทหมอทามนะ เหมือนเป็นคนง่ายๆรู้ใจตัวเองดี :)
รอตอนต่อไปค่ะะ
-
เจ๊แป้งพูดได้ถูกใจมากเลยคราบ o13 o13
-
:z3:
พี่กันนนนนนนนต์ :sad4:
หลงรักผู้ชายคนนี้จริงๆ อะ
โอ๊ยยย.. มีคนแบบนี้อยู่ที่ไหน หนูจิไปสอย อยากได้ อยากเอา เอ้ยย :o8:
ฮ่าาาาาาา..
วี่แววว่าน่าจิมีดราม่าปะ? อาจจะมีมาม่าเบาๆ ส่อแววว่าใกล้จบ ._.
งืม..
รอตอนต่อไปค่ะ - -/
เฝ้ารอวันที่เอียกันต์จะได้เสียบหนูธาม กร๊ากกกกก
:oo1:
-
ครอบครัวก็สำคัญ แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็ขึ้นอยู่กับคนสองคน
ธามเชื่อมั่นและชื่นชมในตัวกันต์มาก ทำยังไงจะให้กันต์เชื่อมั่นอย่างนั้นบ้าง
เจ๊แป้งสมกับเป็นไอดอลของเราเลย
หมั่นไส้เชฟหมิง มีความสุขเชียว
-
พี่กันต์ ถ้าบ้านเขาไม่ยอม ก็ฉุดเลยนะ!! ห้ามถอดใจ! ธามก็เหมือนกัน ห้ามปอด!!!!! อ่านไปอ่านมา กลัวชีวิตจะเดินรอยตามเจ๊แป้ง! =___\=
-
กังวลห่วงใยกันไปทั้งคู่
-
เจ๊แป้งมาคราวนี้ดูเครียดๆยังไงอยู่
เจ๊แป้งมีปัญหาที่ทำงานหรือเปล่า เป็นห่วงจ่ะ~ 55555
หมอธามกับพี่กันต์นี่ยิ่งเครียดหนักเลย
แต่ปัญหาที่มีก็ทำำให้คนเรารักกันมากขึ้นนะคะ
ขอให้ดราม่าผ่านพ้นไปด้วยดี สาธุ~
-
เชียร์พี่กันต์สุดใจ ยังไงก็ต้องคู่กะธามมมม
รออ่านนะคะ เอาใจช่วยหมอธามให้อาม่าฟื้นเร็วๆเน้อ
-
เอ้ยยยยยย วันนี้ว่าจะมาเม้นหน่อยว่าคิดถึงคู่เชฟหมิงกะนาย
แล้วก็เหมือนฟ้าจะเป็นใจ โผล่มานิดนึง 555555
เวลาไม่ได้ทำให้คู่นี้ฮาร์ดคอน้อยลง
มีแม่แบบพี่กันต์งี้โชคดีแฮะ
รอตอนต่อไปอยู่เน้ออออออ ^^v
-
ถึงจะมีอุปสรรค แต่ถ้าธามไม่ลังเลแล้ว ก็เบาใจค่ะ กลัวพี่กันต์ต้องซดมาม่า....
-
ตามทันแล้ว :a9:
-
โอ้ยสงสารพี่กันต์ แลกดดันจัง เนื้อเรื่องอึมครึมมากเลย กลัวเกิดเรื่องที่ทำให้ทั้งสองคนท้อจัง
-
พี่กันต์นอยน์ น่าสงสาร ต้องการคนปลอบมั๊ย
-
รอตอนต่อไปค่ะ~
-
อ่อยยยย
ยังไงล่ะ !?
ที่บ้านธามจะเข้าใจมั้ยยยยย
ลุ้นเหมือนกันเนี่ย
-
:L2:
-
บวกเป็ดจร้าา ><!!!
รอธามทุุ่มทั้งตัวอยู่จร้าา
-
มีเจ๊แป้ง หมิง นายแตะมาเบาๆพอให้หายคิดถึง หุหุ
-
สงสารอ่ะ
พี่แป้งมาดูแลน้องทั้งสองที
-
หน่วงมากกกกกกกกกกำ
ปล.ช่วงนี้อัพบ่อย ขอบคุณคับ
-
เป็นอะไรที่ตัดสินใจลำบากสำหรับหมอธามจริงจัง
ยังไงอาม่าก็ตามใจหมอธามนั่นแหละนะ อะไรที่หลานชอบอาม่าก็ชอบ
แม้มันจะทำให้รู้สึกว่าเราไม่เคยทำอะไรให้เค้าเลยก็ตาม
แค่หมอธามรักและเป็นห่วงอาม่าขนาดนี้ ถ้าเค้าเป็นอาม่าก็พอใจแล้วล่ะ
เพราะงั้นปัญหาเรื่องนี้ชื่อนิยายแบบนี้ก็ต้องชนกับปัญหาเท่านั้นล่ะนะ
เอาใจช่วยทั้งพี่กันต์และหมอธามนะคะ :3123: :L2:
-
ธามค้าบบบบบ ทำประกันหัวใจให้พี่กันหน่อย ชีวิตรักจะได้มั่นคงขึ้นนะจ้ะ
:กอด1:
-
พี่กันย์ดูจะสับสนน แต่ยังไงก็เข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้นะ o13
-
พี่กันต์ อย่าหงอยเดะ
อุตส่าห์นับถือเป็นฮีโร่
-
รอๆๆ กำลังลุ้น!!!!
-
คิดถึคเจ๊แป้ง
-
เจอเรื่องหนักใจซะแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว o22
-
มีเซฟกับพี่นายแว่บๆให้หายคิดถึง
ชอบ คอนเซปผู้ชายลั้นลา ยิ้มรับทุกสถานการณ์ มันใช่เลย ฮ่าๆ
-
พี่กันต์เอาชนะใจธามได้แล้วชนะใจครอบครัวธามให้ได้นะ ธามดูมั่นคงแล้ว เย่เย่ :กอด1:
ชอบที่เจ้แป้งพูดจัง ผู้หญิงคนนี้เปรี้ยวอ่ะ :laugh:
ชอบบรรยากาศระหว่างพี่หมิงคุณนาย5555555555555555
-
โอะ พี่กันต์เว่อชันนอยจริงจัง ฮ่าๆๆๆ
นานๆจะเห็นโหมดนี้ เหอๆๆ
บทนี้มาครบจัดเต็ม เจ๊แป้ง พี่นาย พี่หมิง ฮ่าๆๆ
คุณแม่ด้วย ฮ่าๆๆๆ พี่กันต์อย่าเครียด พี่ธามเทหมดหน้าตักละ ฮ่าๆๆๆ
อ้ายพี่ธามน่ารักเว่ออะ มาดหลุดตลอดๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ รักพี่ธาม ^^
-
อย่างแรกเลย คือจัดโหวตแล้วเรียบร้อยค่ะ :mc4: :mc4:
ธามต้องมั่นคงนะ อย่าหวั่นไหว อย่าแคร์ทุกคนจนลืมตัวเองกับคนที่รักนะ
พี่กันต์ ไม่ต้องกังวลไปนะ ธามรักกพี่กันต์แน่นอน
อยากรู้เรื่องเชฟหมิงกะนาย แต่อยากลุ้นพี่กันต์กับธามก่อนมากกว่า
อยากเป้นเจ้แป้งที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอะ ชีวิตนี้คงฟินมากก :impress2: :impress2:
-
หายเครียดไปได้เยอะก้อเพราะพี่แป้งนี่แระ อิอิ
-
บ้านธามจะว่ายังไงนะ กันต์ก็อย่าพึ่งคิดอะไรไปก่อนเลยนะ หมิงนายเหมือนจะเริ่มหวานขึ้นเลยนะเนี่ย นายอ่อนให้หมิงมากขึ้นนะเนี่ย
-
ปัญหามีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้คิดให้หัวแตก
เรื่องนี้ต้องมีทางออก อยู่ที่ว่าทั้งสองจะหาทางออกแบบไหน :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจ
ปล. ดูละครแล้วอย่าลืมอัพหมอธามกับพี่กันต์นะครับ
-
กระโดดจุ๊บคนเขียน.. :กอด1: :กอด1: :กอด1:
คราวนี้มากันครบ.. ทำให้หายคิดถึงไปเยอะ
พี่กันต์จัง อย่าเป็นเยี่ยงนี้ :monkeysad: คนอ่านจิตตกอ่ะ
8 ปีของพี่กันต์มีค่าสำหรับธามมาก ..ธามไม่ทิ้งพี่กันต์แน่นอน
ถ้าทิ้งน่ะ ..ป้าจะตะครุบตัดหน้าเจ้แป้งทันที :laugh:
-
คิดถึงพี่นาย พี่นายก็มาแถมมากันครบแก๊งซะด้วย
นานๆเจอกันทีดีกรีความแรงก็ไม่ลดลงกันเลย
ก่อนหน้าดูจะเป็นธามที่วิตกและไม่มั่นใจอะไรเลย
แต่มาตอนนี้ดูเหมือนพี่กันต์จะเป็นอย่างนั้นบ้าง
นี่ยังไม่รู้สินะ ว่าไม่ว่ายังไงธามก็จะไม่ทิ้งพี่กันต์
ถ้ารู้อาจจะช่วยให้อาการที่เป็นอยู่ตอนนี้ทุเลาก็ได้
เอาใจช่วยพี่กันต์และธามนะจ๊ะ :L1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
รักพี่แป้ง พี่นาย และเชฟต่างด้าว :L1:
-
เชฟน่ารักจังงงงง
สงสารพี่กันต์หมอธาม
ขอให้ที่บ้านรับได้นะ :mc4:
เจ๊แป้งแซ่บ 555555555555555555555555
-
ชีวิตจริงละเว้ยเฮ้ย ที่ต้องเจอ
แบบนี้ต้องฝ่าฟันนะคะ เราต้องเหนื่อยไปด้วยกัน ไม่ใช่ปล่อยให้น้องเครียดอยู่คนเดียว
สู้ๆ นะจะคนเขียน เป็นกำลังใจให้ และรออ่านต่อจ๊ะ
-
เชื่อว่าธามกับพี่กันต์ต้องผ่านเรื่องกังวลไปได้ไม่ยาก แต่ถึงอย่างไรก็รอลุ้นนะ
บทนี้ทำให้หายคิดถึงเชฟหมิง พี่นาย เจ้แป้ง ไปได้บ้าง แถมตอนท้ายยังมีคุณหญิงแม่มาเรียกเรทติ้งอีก
รอ รอ และรอต่อไป
-
โอยๆๆ ลุ้นอ่า
อยากให้ธามกล้าบอก แต่ก็กลัวจะโดนกีดกัน
ตอนนี้คนอ่านก็ลังเลไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเหมือนกัน
เอาน่า...ถึงจะโดนกีดกันจริง แต่ก็ยังมีแบ็คเป็นคุณแม่พี่กันต์ละเนอะ
สู้ๆนะคะทั้งคู่
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เขียนได้น่าสนใจดี
สนุกมากค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ :3123:
-
:เฮ้อ: นานๆทีพี่หมอธามจะนอยด์เนาะ
พี่กันต์ก็อ้อนให้มันจริงจังกว่านี้หน่อยสิคะ
เผื่อหมอธามจะตกลงแบบงงๆงิ :impress2:
:laugh: พี่ก็รวบรัดตัดตอนไปเล้ยยย
-
พี่กันต์สู้ๆ
-
ยังมีปัญหากันอยู่ แล้วเมื่อไหร่ถึงจะมีความสุขกันสักที
-
อย่าคิดมากไปเลย..
-
ขอให้เฮียธน
ช่วยหมอให้ที่บ้านเข้าใจนะๆ
-
พี่กันต์ไม่ต้องเครียดนี่นิยายวาย ที่บ้านธามรับได้ชัวร์ :laugh: :laugh:
-
พี่กันต์เริ่มใจแป่วแล้วหมอมาปลอบด่วนๆเลย
-
ธามสู้ๆๆๆๆเป็นกำลังใจให้ ขอให้อาม่าหายเร็วๆ
ขอให้ทุกอย่างราบรืน
คิดถึงพี่หมิงพี่นายเจ๊แป้ง วันนี้มาครบเลย เยี่ยมจริงๆ
พี่กันต์น่าสงสารกังวลสินะ สู้ๆทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี เชื่อสิ
-
ดูพี่กันต์จะน้อยใจเล็กๆ แฮะ
ตามประสาคนที่เข้าใจ (ไปเอง) ว่าตัวเองไม่มีความสำคัญ
แต่ระดับพี่กันต์แล้ว คงไม่ตัดใจ ปล่อยมือไปง่ายๆ หรอกนะ
(แต่ก็เคยปล่อยง่ายๆ มาแล้ว)
โอวววววววว
พี่กันต์หน้ามึนกลับมาเดี๋ยวนี้
-
เป็นFC เจ๊แป้ง มากี่ทีฮาตลอดเลย 5555
ถึงคราวพี่กันต์เผชิญอุปสรรคบ้างแล้ว พี่กันต์สู้ๆ ฝั่งบ้านธามดูเข้าถึงยาก
ขอให้พี่กันต์ผ่านมันไปได้
-
64
จิตตก
............................ ................... ..................................................
(นาย)
ไอ้หมิงกับกันต์คือคู่เพื่อนซี้ที่ผมว่าสมควรแล้วที่โลกให้มันสองคนมาเจอกัน หรือบางทีอาจจะเป็นเนื้อคู่ คู่แท้ที่อยู่ใกล้ตัวแต่มองไม่เห็น มันสองคนถ้าได้ตกลงใช้ชีวิตร่วมกันก็คงจะได้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรพากันหาความสำราญป่วนโลกจนวันตาย เรื่องแรกที่มันสองคนเหมือนกันคือความกะล่อนตอแหล กันต์ยังดีหน่อยที่ไม่ตอแหลเสแสร้งแกล้งมึนได้เท่าไอ้ต่างด้าว แต่ไอ้เรื่องตอแหลที่หายไปมันก็เอาไปเพิ่มใส่ในเรื่องความลามกสัปดน ตอนที่รู้จักกันครั้งแรกมาดคุณชายดูดีอยู่หรอก ผมก็นึกว่าจะสะอาดทั้งภายในนอกภายใน ที่ไหนได้ มันเล่นได้สกปรกน่าเตะพอๆกันไอ้หมิง อย่างที่สอง ความระรื่นแม้มีภัย ยิ้มกันเข้าไป ยิ่งมันสองคนอยู่ด้วยกันแล้วพร้อมใจยิ้มให้ พูดตรงๆเลยว่าอยากล้วงคออ้วก อย่างที่สามเรื่องความเป็นพ่อครัวหัวป่าในสายเลือดพวกมันสร้างความรำคาญแก่ผมที่ทำอาหารกินไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง...
แต่พูดมาขนาดนี้ผมก็ไม่ได้เกลียดกันต์นะ แค่เกลียดเวลามารวมกับไอ้หมิงเท่านั้นแหละ เวลาอยู่เดี่ยวๆผมว่ากันต์ดูน่าคบกว่าหมิงเยอะ ดูมีสติน่าเชื่อถือ แต่จะว่าไปว่ามา เวลาไอ้ต่างด้าวมันอยู่ของมันคนเดียวต่อหน้าคนไม่รู้จักก็ปกติมาดดี ไม่รู้เป็นบ้าอะไรพออยู่กับผมต้องแสดงด้านปัญญาอ่อนวอนตีนมากวนอารมณ์ผมด้วย
งงไหมว่าทำไมปกติผมที่ไม่ค่อยจะพูดถึงคนอื่นกลับพล่ามเรื่องกันต์ยืดยาวขนาดนี้ ไม่ใช่จะแย่งแฟนหมอนะ แต่เป็นเพราะเมื่อกี้ๆอยู่ๆ กันต์มันรัวเคาะประตูเอาตอนผมกับไอ้เชฟต่างด้าวกำลังทำสงครามบนโต๊ะอาหาร หน้ายิ้มตามสไตล์มัน แต่ผมว่าคงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจสักอย่างนั่นแหละ เพราะยิ้มแปลกๆ
“คืนนี้กุนอนด้วยดิ” กันต์มันหันหน้าไปยิ้มหวานให้ไอ้หมิง ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง
“เฮ้ยไม่ได้ มึงลงไปนอนกะธามเลย คืนนี้นายนอนห้องกุแล้ว” เท่าที่ผมจำได้ ผมไม่ได้บอกสักคำนะว่าจะนอนห้องมัน
“เดี๋ยวๆ กุไม่ได้ค้างนะหมิง มึงอย่ามโนไปเอง” ผมพยายามจะชี้ว่าที่มันพูดออกมานั้น คิดไปเองล้วนๆ
“กุนอนโซฟาก็ได้ มึงจะทำอะไรก็ตามสบายเลย ธามไม่ค่อยว่างกุไม่อยากกวนว่ะ” พูดเหมือนไม่เห็นว่ามีผมยืนอยู่ตรงนี้ในห้อง แล้วไอ้กันต์มันมาแนวไหน น้อยใจเมียเหรอวะ...
“กุไม่ได้จะค้าง แล้วกุก็ไม่ได้จะทำอะไรกับมันนะ” ผมยังพยายามชี้แจงอยู่
“ของแบบนี้มันก็ไม่แน่หรอกนาย วัยเรามันวัยเจริญพันธุ์ เผลอแบบดียวก็ถอดเสื้อผ้ากันแล้วไม่รู้ตัว” เรื่องใต้สะดือขอให้บอกกันต์ สมองไว ผมอยากจะรู้จริงๆว่าที่มันจังไรแบบนี้ ของจริงมันจะขนาดไหนวะ อย่าดีแต่ปากนะมึง
...แต่ไอ้หมิงเคยบอกว่า กันต์จูบเก่ง ไม่รู้ว่ามันบอกผมทำไม ให้ผมไปลองรึเปล่า แล้วสำคัญตรงไอ้ที่มันบอกมานี่คนอื่นบอกมาหรือว่ามันไปลองมาเองกันแน่ แต่ส่วนตัวผมเทใจให้ข้อสันนิฐานหลัง
“กุไม่ใช่มึงนะกันต์” ขอด่ามันสักทีเหอะ กันต์รับคำด่าผมด้วยเสียงหัวเราะสไตล์จัดหนักแบบที่มีมันหัวเราะได้คนเดียว
“กุจิตตก ขอมาใช้ชีวิตด้วยคืนนึง”
“เรื่องธามอ่ะดิ มึงก็ลงไปนอนกะน้องดิ จะได้คุยกัน มานอนอะไรกะกุ กุรังเกียจ อี๋ๆ” หมิงมันพูดอย่างรู้ทัน แต่ผมก็ว่ามันมีเรื่องเดียวนั่นแหละที่จะทำอันตรายคนอย่างกันต์ให้เสียศูนย์ได้ เรื่องหมอธาม
“ไม่ ธามต้องไปเยี่ยมอาม่าขับรถไปกลับเหนื่อยแล้ว กุไม่อยากกวน ให้ธามอพักผ่อน กุจะมากวนมึง และอย่าถามจากอะไรกุ เพราะกุไม่รู้อะไรสักอย่าง กุรู้แค่ว่าแม่งอึมครึมทั้งๆที่ทุกอย่างแม่งก็เหมือนเดิม กุจะมาหาความสุขจากมึง ไม่ขอตอบอะไร” ดักทางหมด ห้ามถาม แต่โผล่หน้ามาแบบคนมีปัญหา แบบนี้มันควรจะช่วยดีไหมวะ
“พูดซะน่าสงสารเลยมึง กินข้าวมายังอ่ะ เสียดายมึงมาช้าไป ปลาดิบหมดละ เหลือแต่ข้าวกับเทมปุระ นายแม่งตัวนิดเดียวกินเยอะกว่ากุอีก” ความผิดผมใช่ไหมที่ผมกินเยอะ ก็มันพูดเองว่าจะเลี้ยง ผมก็ต้องเอาให้คุ้มดิ
“กินมาละ อาบน้ำมาแล้วด้วย กุพร้อมนอน” ผมก็พึ่งสังเกตสารรูปของกันต์ กางเกงบอลขาสั้นกับเสื้อยืด พร้อมนอนอย่างที่เจ้าตัวยืนยัน
“มึงอาการหนักว่ะ” ไอ้หมิงมองเพื่อนซี้มันอย่างสมเพชเวทนา
“กุก็ว่างั้น” กันต์ยอมรับง่ายๆ ไม่มีฟอร์มดีว่ะ เท่ตรงนี้
ไอ้หมิงถูกไล่ไปอาบน้ำหลังจากกินข้าวเสร็จ ผมยืนล้างจานเงียบๆ มันเป็นหน้าที่ประจำผมอยู่ละ เพื่อไม่เป็นการเอาเปรียบไอ้เชฟมากเกินไป เป็นงานที่ผมถนัดสุดในครัว แต่วันนี้ก็มีคนมายืนล้างช่วยข้างๆทั้งๆที่ไม่ได้กินอะไรด้วยตั้งแต่แรกก็มายืนช่วยล้าง อย่างที่เจ้าตัวบอกว่าอาการหนักนั่นแหละ หนักจริงๆ ตั้งแต่รู้จักกันมา เรียกได้ว่านี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่กันต์แสดงอากรจิตตกแบบเปิดเผยขนาดนี้ พอไอ้หมิงเข้าห้องน้ำไป เมฆดำก็เหมือนจะลอยอยู่บนหัวมัน
“ให้ธามมายืนตะโกนใส่ยังดีกว่า” อยู่ๆกันต์มันก็บ่นขึ้นมา นึกภาพหมอตะโกนด่ากันต์แบบที่ผมตะโกนด่าไอ้เจ๊กสิงคโปร์ไม่ออกจริงๆ ...กันต์แม่งท่าจะประสาทแดกตามไอ้หมิงไปจริงๆ
“เป็นอะไร”
“จริงๆไม่ควรจะเป็นอะไรแต่มันก็เป็น”
“รักมากก็งี้” ผมสรุปต้นเหตุให้
“ไม่เห็นเคยเห็นนายจิตตกแบบนี้บ้างเลย” มันพูดแล้วก็ยิ้มกวนตีน ต้องการจะท้ายทายอำนาจมืดกุรึเปล่า
“เพื่อ” ผมกระแทกเสียงใส่กันต์ไปทีนึง
“ก็รักมากแต่ไม่เห็นจะจิตตกเลย หรือระบายอารมณ์ด้วยการด่าไอ้หมิงแล้ว” ผิดอะไรไหมถ้าผมจะเอาจานปาหัวเพื่อนซี้สี่ขาของไอ้หมิงคนนี้ มันจะมาอยากรู้อะไรรักมากรักน้อยวะ คนเรามันก็มีอาการคนละแบบ อย่ามาเหมารวมซิโว้ยยยยยย
“กันต์... นายไม่ใช่หมอ นายไม่มีความเมตตาต่อสัตว์ นายเลี้ยงจระเข้ส่งไปฆ่า แล่เนื้อ เอาหนัง กันต์เข้าใจไหม” ผมพูดเปรยๆ พร้อมส่งจานต่อให้กันต์ที่หัวเราคิกคัก... มึงเมาน้ำยาล้างจานเหรอ เมื่อกี้ยังดูซึมๆอยู่เลย
“ดุขนาดนี้ มิน่าไอ้หมิงเชื่องชิบหาย ฮ่าๆ” พูดแล้วมันก็หัวเราะอีก
“กันต์มึงอย่ายุ่งกับนายของกุ” เสียงโวยวายดังมาจากในห้องน้ำ... ไอ้หมิง ไอ้ควาย ไปตายเหอะ แดกแชมพูแล้วก็ตายไป แล้วใครเป็นของมึง ตลก! ผมก็ด่าไอ้หมิงในใจ หันไปมองหน้าเพื่อนซี้สี่ขาของต่างด้าวก็เห็นกันต์มันยิ้มหวานตาพราววิบวับ
“หมิงทำไงนายถึงยอมอ่ะ บอกหน่อยดิ จะไปหลอกธามบ้าง” ...ใครว่ากันต์มันเป็นคนดี ผมให้เวลาคิดเพิ่มแล้วตอบใหม่ดีๆนะครับ ผมยิ้มๆ กระดิกนิ้วเรียกให้กันต์ก้มตัวลงมาฟังใกล้ๆ ผมเอื้อมมือไปจับไหล่มัน แล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูมันว่า...
“ยอมพ่อง”
ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร...
ล้างจานเสร็จเก็บของกลับบ้านดีกว่า ถ้าอย่าให้มีการฆาตกรรมหมู่ในห้องนี้เลย มันจะหลอน
…………………………………… …………………… … ..............................………………………
(ธาม)
ตัวเลขดิจิตอลของนาฬิกาในรถบอกเวลาสี่ทุ่ม ผมขับรถกลับมาถึงคอนโดในสภาพที่เรียกว่าโคตรง่วง อาม่ายังไม่มีการตอบสนองใดๆ บรรยากาศครอบครัวผมอึมครึมสิ้นดี ไม่ค่อยมีใครพูดอะไรกัน ก่อนกลับผมเจอหมอที่รู้จักกันเพราะหมอเคยมาใช้บริการคลีนิคสัตว์ผมลองถามหยั่งเชิงว่าอาม่าจะฟื้นเมื่อไหร่ คำตอบที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มที่คนเป็นหมอทุกคนล้วนมี รอยยิ้มแบบฝืดๆ หมอยิ้มและบอกผมว่าตอบยาก ผมไม่ได้บอกญาติคนอื่นแต่ผมคิดว่าคนอื่นก็คงรู้ได้พอๆกับผมว่าความหวังเริ่มมีน้อย
วันนี้รวมระยะทางแล้วเหมือนขับรถอ้อมกรุงเทพ เมื่อคืนก่อนก็นอนน้อย ยิ่งมาขับรถไปๆมาๆเหนื่อยขาดใจ ไม่ชนเสาไฟแหกตายก็บุญเท่าไหร่แล้ว จอดรถก็กึ่งเดินกึ่งคลานแวะเข้าร้านสะดวกซื้อหาของกินก่อนนอนพอให้พยาธิไม่ดิ้นตอนกลางดึก แล้วทายซิว่าผมเจอใครถือกระป๋องเบียร์ไซส์ยาวเอาไปเลี้ยงพุงตัวเองรอบดึก แค่เห็นข้างหลังผมว่าใช่เพราะคุ้นสุดๆ แต่ที่ทำให้ลังเลคือทำไมคนที่ไม่ควรจะอยู่ที่นี่กลับมาอยู่ตรงนี้ ผมเดินตามไปเงียบๆ คนที่โดนผมสะกดรอยตามไม่รู้ตัวเลยสักนิด
พี่กันต์ยืนรอลิฟท์หน้าเบื่อโลก... ไม่บ่อยเลยที่จะเห็นสีหน้าแบบนี้ มันเลยคำว่าหน้านิ่ง เพราะสีหน้าที่แสดงออกมาชัดเจนว่าอารมณ์ไม่ดี มาหาพี่หมิงแต่ไม่บอกผมว่าจะมา ลิฟท์มา คุณชายกลาง(เป็นลูกคนกลาง) ก็หิ้วเบียร์ขึ้นลิฟท์ไป ประตูลิฟท์ปิด ผมก็ค่อยเดินออกจากหลังเสาไปยืนรอลิฟท์อีกตัว
...มาแล้วทำไมไม่บอกวะ เดี๋ยวก็งอนแม่งเลย แต่ดีนะผมไม่ใจคนขี้ใจน้อย แค่เป็นคนขี้สงสัย
ผมมาถึงห้องก็เจอถุงร้านสะดวกซื้อแขวนไว้กับกลอนประตู อาหารเช้ากล่องเล็กสองกล่องกับนมขวดกลางๆอีกขวด มีข้อความสั้นๆเขียนเอาไว้บนกล่องซีเรียล
‘อาหารเช้านะ’
มุมปากผมยิ้มออกโดยอัตโนมัติ ซื้อนมกับซีเรียลให้ผม แต่ตัวเองกินเบียร์ไม่ค่อยจะแฟร์เลยนะพี่กันต์ อุตส่าห์เอาของมาห้อยเอาไว้ แต่ทำไมไม่ยอมมาหา ห่างกันสิบชั้นแค่นี้เอง
เอาละไงธาม... ติดผู้ชายเหรอมึง ได้นมกะซีเรียลก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สมเพชตัวเอง เสียงลิฟท์เปิดขึ้นอีกครั้ง ผมหันไปมองตามปกติ กลับเป็นคนที่เดินมาที่หน้าเหวอ พี่กันต์ที่ในมือถือเบียร์เย็นๆตีสีหน้าไม่ถูกเมื่อเห็นผมยืนอยู่หน้าห้อง ผมเองก็ตกใจว่าพี่กันต์จะย้อนกลับมาอีกทำไมอีกรอบ
“กลับมาตอนไหนเนี่ย” คำถามทักทายของพี่กันต์ ทำไมฟังแล้วขัดหูวะ มันควรจะเป็นผมไม่ใช่เหรอที่ถามว่าพี่กันต์มาตอนไหน ไม่ใช่พี่กันต์ที่ถามผม
“เมื่อกี้ แล้วมาทำไมไม่บอกธามวะ”
“ก็ธามบอกว่าไม่ว่าง ก็เลยไม่อยากกวน” พี่กันต์พูดหน้าตาเฉย แบบนี้คือเรียกว่าประชดหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ แต่มันขัดหูอีกแล้วว่ะ
“เลยมาหาพี่หมิง แล้วแอบเอาของมาแขวนไว้ให้เหรอ หรือยังไง อยากกลับไปเป็นแบบเดิมรึเปล่า” ก่อนหน้านั้นที่ต้องคอยเดาว่าใครเป็นใคร ใครคิดอะไรอยู่
“อย่าโมโหดิ ก็ไม่อยากกวนธาม ไปกลับโรงพยาบาลเหนื่อยๆ เมื่อกี้ลืมเอาเบียร์ให้เลยกลับมาให้อีกรอบ ไม่นึกว่าธามกลับมาแล้ว” อธิบายมายืดยาว มีเหตุมีผลแต่น่าแปลกไม่ค่อยเข้าหูผม ผมโมโหเหรอ เปล่านะ ผมว่าผมไม่โมโห แค่ขัดใจว่าทำไมไม่บอกกันว่าจะแวะมาหาพี่หมิง คนแม่งยิ่งเรื่องเยอะๆอยู่อย่ามาทำอะไรให้ตีความได้ไหมวะ
“เออ แล้วไงล่ะ จะขึ้นไปแล้วป่ะ” ผมกางปากถุงให้พี่กันต์หย่อนกระป๋องเบียร์ลงไปในถุง มือหย่อนของ แต่ตากลับมองหน้าผมแบบมีความหมายหลายนัยยะ และผมบอกแล้วว่าผมเหนื่อยจะตีความ
“ถ้ามีอะไรบอกได้นะ” มันควรจะเป็นผมอีกแล้วที่ถามคำถามนี้ แต่พี่กันต์กลับถามออกมาก่อน
“มันควรจะเป็นธามไม่ใช่เหรอที่ถาม” นั่นไงผม ปกติผมไม่ใช่คนปากไวนะ โดยเฉพาะต่อหน้าพี่กันต์ แต่คราวนี้หลุดออกมาอีก พี่กันต์ขมวดคิ้วหน้านิ่ง
...เหมือนผมจะไปกระตุกต่อมอะไรสักอย่างของพี่กันต์เข้าให้
“งั้นเข้าไปคุยกันหน่อยไหม” ผมไม่ตอบ แต่เปิดประตูให้พี่กันต์เดินตามเข้าไป
ไงล่ะคราวนี้ผมควรทำไงต่อกับพี่กันต์ที่ยืนมองผมเหมือนเป็นสิ่งประหลาดน่าสงสัยที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นห้องแกรนิตโต ตามฉากในหนังผมควรจะต้องเดินเข้าไปทุบอกพี่กันต์แล้วครวญครางไหมว่าทำไมถึงไม่บอกว่ามา แล้วที่ทำมันหมายความว่ายังไง แต่ผมกับพี่กันต์ก็ไม่ได้มีอะไรที่ผิดใจกัน และมันก็เป็นเรื่องเล็กน้อยไร้สาระจนผมไม่รู้ว่าทำไมบรรยากาศมันถึงชวนสับสนน่ากระอักกระอ่วนและคำพูดที่ทั้งผมทั้งพี่กันต์พูดใส่กันทำไมมันเหมือนจะสร้างสงครามมากกว่าปกติที่ออกจะปรองดองกันดี
“พี่แค่นอยด์” พี่กันต์นอยด์... เรื่อง?
“เรื่องธามเหรอ ธามทำอะไร” นั่นไง ดูคำถามผม โคตรหาเรื่อง ผมถามเสร็จก็เอาของไปวางไว้บนเคานเตอร์ เดินกลับมาหาพี่กันต์ที่ยืนนิ่ง
“ไม่ได้ทำอะไร พี่ถึงไม่อยากมากวนไง ธามเหนื่อยอยู่แล้วเรื่องที่บ้าน พี่เลยแวะมาหาไอ้หมิงแก้เซ็งเฉยๆ” ก็ดูสมเหตุสมผลดี แต่ผมไม่เชื่อ
“แล้วนอยด์เรื่องอะไรอ่ะ ให้ธามช่วยป่ะ มีอะไรก็บอกได้นะ”
“ไม่มีอะไร” ปากบอกไม่มีอะไรแต่ทำไมถึงมองตาผมเหมือนมี
“ธามทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่า พูดได้ พี่กันต์ให้ธามพูดแต่เรื่องเวลาที่พี่กันต์ไม่สบายใจแล้วไม่พูดเองนี่คืออะไร” ผมว่ามันเรื่องผมแน่ๆแหละ พี่กันต์ถอนหายใจเหมือนเหนื่อยที่จะพูด ผมก็เหนื่อย แต่ผมอยากรู้มากกว่า ผมไม่ใช่คนที่โมโหง่ายเลย แต่อาจจะเพราะผมเหนื่อย ผมง่วง แล้วผมยังเจอกับพี่กันต์ที่อารมณ์เสียแบบที่เหมือนจะมีสาเหตุมาจากผม ผมก็เหมือนจะยั้งไม่ค่อยอยู่
“นี่ชวนพี่ทะเลาะรึเปล่า ไม่มีอะไร พี่แค่คิดมากไปเอง ปกติพี่ก็ไม่เป็นหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง ธามไม่ได้ทำอะไรให้พี่ไม่พอใจหรอก แต่ถ้าธามกวนประสาทต่อแบบนี้พี่จะเริ่มไม่พอใจ” คิดว่าผมกลัวไหม ไม่!
“เพราะธามไม่ทำอะไรรึเปล่าเลยไม่พอใจ” ผมยังไม่เลิก เหมือนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพูดอะไรออกไป พี่กันต์ถอนหายใจ
“เหนื่อยใช่ไหมเลยกวนกันแบบนี้” มันใช่คำพูดเวลาจะพูดกับคนรักกันหรือเปล่าวะ ผมก็ไม่รู้นะ แต่แฟนผู้หญิงที่ผ่านๆมาผมก็ไม่ได้พูดแบบนี้ หรือเป็นผู้ชายแล้วสบายๆก็ไม่รู้
“ก็เหนื่อย อะไรๆแม่งก็อึมครึมไปทั้งชีวิต” ผมเดินไปทิ้งตัวนั่งลงกับโซฟา ยกมือขึ้นกุมขมับ
“อยากรู้ไหมทำไมพี่ถึงจิตตก” พี่กันต์นั่งลงที่เก้าอี้ตรงโตะอาหาร ไม่เหมือนทุกครั้งที่จะมานั่งข้างผมที่โซฟา ตอนนี้เลยเป็นเหมือนผมหันหลังคุยกับพี่กันต์ แต่ก็ดี เผื่อผมจะมีสติคุมๆตัวเองบ้างว่าปากพูดอะไรออกไป โคตรชวนทะเลาะ พี่กันต์ใจเย็น แต่ตอนนี้พี่กันต์ไม่ได้อยู่ในภาวะอารมณ์ปกติ ผมก็ไม่รู้ว่าจะใจเย็นขนาดไหน
“มันเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ถ้าอยากจะรู้จริงๆก็จะพูดให้ฟัง ว่าพี่แค่ไม่มั่นใจเรื่องที่ธาม พี่แค่กลัวว่าพอมันมีปัญหาธามก็ขะถอย แล้วก็ทิ้งพี่อีกรอบ... พี่บอกแล้วว่าพี่คิดมากไปเอง เดี๋ยวก็หาย ไม่เป็นไรหรอก” พี่กันต์บอกว่าไม่เป็นไรแต่ผมเป็น
“ที่ผ่านมาคิดว่าที่ธามบอกว่ารักพี่กันต์นี่ธามพูดเล่นๆเหรอ ธามโคตรเชื่อใจพี่กันต์แล้วทำไมพี่กันต์ไม่มั่นใจบ้างว่าธามจะทำแบบที่พี่กันต์ทำบ้างอ่ะ ครอบครัวธามจะว่าไงธามจัดการได้ แค่มั่นใจแค่นี้ได้ไหม แค่สิ่งรอบตัวธามที่มันมั่นใจอะไรไม่ได้นี่ก็เกินพอแล้ว พี่กันต์ยังจะไม่มั่นใจธามอีกคนเหรอ” เหมือนก๊อกแตก ผมโมโห โมโหพี่กันต์ ไม่เชื่อใจผม แต่ให้ผมเชื่อใจพี่กันต์ ไม่เชื่อว่าผมมั่นคง แต่ตัวเองกลับทุ่มให้หมด คนแบบนี้แม่งถ้าไม่โง่ก็บ้า มันเลยน่าโมโหตรงที่คนคนนี้เป็นพี่กันต์ที่ผมคิดว่าพี่กันต์มั่นใจว่าผมมั่นคง
“ธาม ใจเย็นดิ พี่ไม่ได้หมายความว่างั้น” เสียงพี่กันต์เลื่อนเก้าอี้ลุกขึ้น พี่กันต์แตะไหล่เบาๆ “มันแค่พี่คิดมากไร้สาระ ถ้าไม่เชื่อใจพี่ก็ไม่ทุ่มให้ธามหมดแบบนี้หรอก”
เหมือนเปิดสวิสต์ น้ำตาร่วงแบบไม่รู้ตัว...
ผมนั่งหันหลัง พี่กันต์ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมน้ำตาไหลลงมาอย่างที่ผมก็ไม่กล้าจะยกมือขึ้นไปเช็ดเพราะกลัวที่กันต์จะรู้ว่าผมกำลังร้องไห้ ผมตกใจตัวเอง ผมไม่ได้จะร้องไห้ มันเล็กน้อยมากกับการปะทะอารมณ์กันแค่นี้บางทีอาจจะไม่เรียกว่าแบบนั้นเลยก็ได้ มันแค่การถามตอบที่อาจะอึมครึมไปนิด ผมไม่ใช่คนเสียน้ำตาต่อหน้าคนอื่นง่ายๆ แต่ที่ทำให้เป็นแบบนี้ทุกเรื่องที่อัดรวมกันมานานถูกเปิดออกด้วยการแตะไหล่เพียงครั้งเดียวของพี่กันต์
“อย่าเงียบๆ โกรธเหรอ พี่ขอโทษ” ยิ่งฟัง ยิ่งน้ำตาไหลมากขึ้น ผมไม่สะอื้น แต่น้ำตากลับไหลลงมาเรื่อยๆไม่หยุดสักที พี่กันต์อย่าบังคับให้ผมพูดหรือหันหน้าไปเลยตอนนี้ เพราะมันไม่ใช่ความผิดพี่กันต์เลยที่ผมเสียน้ำตา แต่เป็นเพราะผมเหนื่อยที่ไม่รู้จะทำยังไงต่อนอกจากต้องยืนเฉยๆรอให้ทุกอย่างเข้ามาหาผมโดยที่ไม่รู้เลยวว่ามันจะมาแบบไหน ผมเหนื่อยแล้วพาลใส่คนที่ผมไม่ควรจะใส่อารมณ์ด้วยมากที่สุด
“ธาม เป็นอะไรวะ เงียบไม่ตอบแบบนี้พี่ไม่ชอบนะ” พี่กันต์เดินลงมานั่งข้างๆ ผมหันหน้าไปอีกทาง คงรู้แล้วล่ะว่าผมเป็นอะไร พี่กันต์ลุกขึ้นแล้วเดินกลับมา ผมยังคงไม่หันไปให้พี่กันต์เห็นหน้า แต่กล่องทิชชูถูกยื่นส่งมาให้
“ไม่อยากให้เห็นก็เช็ดหน้าแล้วหันมาคุยกันดีๆ” พอพูดแบบนี้ก็รู้สึกแล้วว่า พี่ ก็คือพี่จริงๆ ไม่ใช่แค่อายุมากกว่า แต่เป็นผู้ใหญ่มากกว่า..
ผมมันโคตรเด็กเลย...
ผมเช็ดหน้าลวกๆแล้วหันหน้ามาหาพี่กันต์ ผมคงตาแดง และน่าสมเพช พี่กันต์ดึงทิชชูจากมือผมไปแล้วเช็ดคราบน้ำตาที่มันยังคงเหลืออยู่บนหน้าผม
“ร้องไห้ทำไม ปกติไม่เห็นจะเป็นแบบนี้”
“ขอโทษ เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจกวนประสาท”
“ไม่ว่าอะไรหรอก ปกติธามก็กวนตีนเป็นปกติอยู่แล้ว เหนื่อยใช่ไหมวันนี้”
คำถามสั้นๆพร้อมกับอ้อมกอดหลวมๆที่ดึงผมเข้าไปหาโดยที่ไม่ต้องร้องขอ ทั้งที่ในทีแรกพี่กันต์พูดเองว่านอยด์ แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมาคอยทำให้ผมดีขึ้น ผมอยากรู้ว่าจะมีสักครั้งไหมที่ผมจะได้คอยกอดพี่กันต์บ้างเวลาที่พี่กันต์เหนื่อย เป็นคนที่พูดช่วยให้พี่กันต์อารมณืดีขึ้นบ้างไม่ใช่ชวนทะเลาะเหมือนครั้งนี้ ผมโอบแขนรอบคอพี่กันต์ ก้มหน้าซบกับไหล่ ผมอยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไป ไม่ได้พูดให้น้ำเน่าหรือเกินจริงเลย มันเหมือนเจอที่ที่หามานาน ที่ที่ผมทำหายไปตั้งแต่ผมต้องมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
“ห้ามร้องไห้ใส่พี่อีกนะ พี่ปลอบคนร้องไห้ไม่เก่ง”
“ธามก็ไม่รู้ว่าที่บ้านธามเขาจะพูดอะไร แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นอย่างที่ต้องการ เรื่องนั้นก็ไม่ได้เปลี่ยนใจธาม ธามดูไม่มั่นคงพอเหรอ” ผมพูดทั้งๆที่ยังซบหน้าลงกับไหล่พี่กันต์ เสียงอู้อี้ฟังไม่ค่อยชัด ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์จะเข้าใจไหมแต่ที่พูดออกมาผมพูดจากใจ
“พอแล้ว ต่อให้ธามดูโลเลกว่านี้พี่ก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก แต่พี่ก็ไม่ใช่คนมีเหตุผลตลอดเวลาหรอกธาม บางเรื่องพี่ก็คิดมาก ยังมีนิสัยแย่ของพี่ๆที่ธามยังไม่เจออีกเยอะ ถึงตอนนั้นจะชวนพี่ทะเลาะ หรือไม่พอใจจะต่อยพี่สักทีพี่ก็ไม่ว่าหรอก ขอแค่หลังจากนั้นรับให้ได้ก็ดีใจแล้ว” พี่กันต์เป็นผู้ชายมักน้อย
“หมอบอกอาม่าอาจจะไม่ฟื้น” อาม่าคือญาติผู้ใหญ่ที่เหมือนผู้ปกครองผมในตอนที่ผมไม่เหลือใคร ถ้าอาม่าจะเสีย ผมไม่พร้อม...
“อย่าคิดมาก เรื่องอะไรยังไม่เกิดก็อย่าพึ่งเครียด”
“อย่าพึ่งทิ้งธาม”
“ยังไม่บรรลุเป้าหมาย ยังทิ้งไม่ได้หรอก” คำตอบขี้เล่นของพี่กันต์มาพร้อมกับกอดที่แน่นขึ้น ผมหัวเราะ หัวเราะทั้งอย่างนั้นแหละ ผมมันโคตรงี่เง่า โคตรเด็ก แล้วตอนนี้ก็พึ่งรู้สึกอายกับสิ่งที่ทำลงไป
“นอนนี่ป่ะ” วันนี้พี่นายมา ถ้าพี่กันต์จะไปนอนกับพี่หมิงอีก กลัววันถัดไปเชฟจะลงมาด่าผมน่ะซิ
“ถือเป็นคำเชิญชวนหรือเปล่า”
“เป็นคำเชิญ ไม่ใช่เชิญชวน”
ผมแก้ความหมายเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แค่ชวนมานอนเฉยๆ ไม่มีความหมายแอบแฝง ทั้งๆที่เป็นคนที่ดูแล้วยังไงยังไงก็ไม่น่าเป็นคนลามกสัปดน แต่ตัวจริงกลับเหมือนมีเรื่องพวกนี้ฝังเข้าเส้นแกะไม่ออก
........................................ ................................................ .................................................
(มีต่อๆ)
-
(เฮียธน)
กว่าไอ้หมูตอนจะเข้านอนได้ก็เล่นเอาปวดหัว นึกสงสัยขึ้นมาจริงๆแล้วเนี่ยว่าใครเป็นพ่อมันกันแน่ระหว่างธามกับผม ร้องกระจองอแงจะไปแต่กับกู๋ธามๆ พรุ่งนี้กู๋จะมาไหม เมื่อไหร่กู๋จะมาอีก แล้วป๊าล่ะลูกเอ้ย ยืนพุงยื่นอยู่นี่ไม่เห็นหรืออย่างไร เมียผมคุณนุชเธอก็ยิ่งดีใจใหญ่ที่ภาสมันติดกู๋มัน เธอจะได้ไม่ต้องคอยตอบคำถามลูกชายทุกวินาที ผมเดินออกไปหาม่าม๊าที่นั่งซึม แกคงเศร้าที่อาม่าไม่ฟื้นสักที
“ถ้าอาม่าไม่ฟื้นจะทำไงฮึธน” เสียงเหนื่อยล้าถามผม เป็นคำถามที่ผมเองก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน
“อย่าพึ่งคิดในแง่ร้ายน่ะม๊า อาม่าแค่ยังไม่ฟื้นเฉยๆ เดี๋ยวสักพักแกก็น่าจะฟื้น ออกจะหนังเหนียวกระดูกเหล็กขนาดนั้น” อายุขนาดนี้ยังเอาไม้เท้าตีผมอยู่เลย
“เออ ม๊าเข้าใจไอ้ธามมันเลยตอนนี้ ธามมันน่าสงสารนะ ขนาดพ่อแม่มันเสียตั้งแต่มันยังเรียนไม่จบมันก็ยังได้ดีมาจนถึงทุกวันนี้ได้ เป็นม๊าคงทำอะไรไม่ถูก” ผมพยักหน้ารับคำพูดของม๊า ในทีนี้ก็คือโกป่านของไอ้ธาม
พูดตามตรงว่าตอนที่พ่อกับแม่ของธามเสีย ผมไม่ค่อยสนิทกับทั้งสองคน ผมจึงรู้สึกเสียใจและใจหายในฐานะที่เป็นญาติกันเพียงเท่านั้น จินตนาการไม่ออกว่าจะเป็นความรู้สึกแบบไหนกันที่ภายในระยะเวลาไม่ถึงครึ่งชีวิตก็ต้องเสียพ่อกับแม่ อยู่ตัวคนเดียว ธามค่อนข้างต่างจากผม ผมมันเป็นเด็กอยู่บ้านใหญ่ ไม่ค่อยได้ดั่งใจอาม่า อุตส่าห์เรียนจบคณะดีๆมาก็ขี้เกียจไปหางานทำเพราะอาม่าอยากให้ผมรับราชการ ที่บ้านไม่มีใครทำงานเกี่ยวกับสายงานนี้เลยสักคนแกเลยอยากให้ผมไปเป็นบ้าง ผมไม่ชอบ ไหนๆก็เรียนบัญชีมาช่วยขายทองสบายใจกว่าเยอะ ผิดกับธามถึงอาม่าจะชอบถามผมเหมือนคนแก่ที่ไม่ค่อยเข้าใจความคิดธามว่าทำไมมันเป็นหมอหมาไม่เป็นหมอคน แต่แกก็รู้สึกและพยายามเข้าใจอยู่เสมอเท่าที่คนโบราณแบบอาม่าจะเข้าใจได้ว่าหลานคนโปรดแกคงมีความคิดในแบบของมัน
...แต่ผมไม่แน่ใจนะว่าอาม่าจะเข้าใจไหมเรื่องที่ธามมันเป็นเกย์
“แล้วเมื่อไหร่ธามมันจะหาแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่งงานสักที เห็นแต่แว้บไปแว้บมา สวยๆก็หลายคนไม่เห็นเลือกสักคน” ทำไมวันนี้ถามแต่คำถามตอบยากๆวะแม่ผม
“มันพึ่ง25 น่ะม๊า สมัยนี้เค้าไม่รีบกันหรอกสามสิบค่อยมาคิด” ตามประสาคนจีน ถามอยู่นั่นแหละเมื่อไหร่จะแต่งงาน ไม่รู้สมัยนี้ยังมีบ้านไหนเป็นแบบบ้านผมอยู่ไหม
“เหรอ แต่ธามมันอยู่ของมันคนเดียวมันก็ลำบาก ไม่เหงาเร้อ อยู่แต่คอนโดห้องแคบๆของมันจะสบายอะไร”
“เพื่อนมันก็เยอะอยู่ ม๊าก็ไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอก มันอาจจะชอบชีวิตโสดๆของมันก็ได้” เอ๊ะ แล้วทำไมผมต้องมาแก้ต่างให้มันวะ เห็นแก่ที่มันเป็นกู๋ธามสุดโปรดของไอ้หมูตอน ถ้าธามมันไม่แต่งงาน ไม่มีลูก ผมก็จะมีคนช่วยอุปถัมป์ลูกชายเพิ่มอีกคน
“เออ ก็สบายแกล่ะซิ น้องมาก็ให้มันเลี้ยงลูก ออกค่าของเล่นให้” นั่นไง รู้ทันผม
“เอ้าม๊ารู้ทัน ฮ่าๆ ม๊าไปนอนเหอะ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งมาอีกคนนี่ผมไม่ไหวนะ”
“เออๆ” แล้วม๊าก็เดินเข้าห้องไปนอนแต่โดยดี ผมถอนหายใจเฮือก ยกโทรศัพท์มาเปิดโปรแกรมโซเชียลเน็ตเวิร์ค ขึ้นมาค้นหาชื่อที่ต้องการ แถวบ้านเขาเรียกส่อง แล้วผมก็เจอหน้าทามไลน์ของไอ้ธาม ธามมันเนียนมาก ไม่มีกันต์ปรากฏในข้อมูลสำคัญใดๆ มีบ้างประปราย แค่คอมเม้นต์กันตามปกติ ผมไล่กดเข้าไปในหน้าวอลของกันต์บ้าง รายนี้ครึกครื้น คนตามติดเยอะแยะ ไม่ว่าจะอัพเดตอะไรก็ได้รับความนิยมท่วมท้น เผินๆผมก็ไม่คิดว่าเป็นเกย์หรอกครับ จากรูป แต่ดูบริบทรอบข้าง ผู้ชายกับผู้หญิงกดไลค์ แย่งกันคอมเมนต์ชมในสัดส่วนที่แทบจะเป็น50-50 ก็เลยพอรู้ได้ มันฮอตจริงๆครับ ประวัติก็หรู จบนอก เอาเข้าไป
ธามเอ้ย แล้วมึงโคจรไปเจอกันได้ไงวะ ไม่ใช่ว่าแย่นะน้องพี่ แต่หมอหมากับนักเรียนนอกตระกูลไฮโซนี่มันดูเจอกันยากนะเว้ย...
เอ๊ะๆ หรือมันรู้จักกันตั้งแต่ตอนเรียนวะ เพราะห่างกันปีเดียว ไอ้เชี่ยเอ้ย อย่าบอกนะว่าแม่งธามมันเป็นมาตั้งแต่ตอนนั้น แม่งอยากรู้ แต่จะถามเดี๋ยวไอ้ธามก็หาว่าเสือกอีก
นึกแล้วก็ขนลุกซู่! ไม่ๆ แล้วแฟนสวยๆของมันก่อนหน้านั้นทั้งหลายแหล่นั่นคืออะไรวะ
ก่อนหน้านี้มันก็ไม่เป็น แต่ก่อนผมก็เคยเห็นหน้าแฟนมันทุกคนตั้งแต่มันเรียนหมอหมา สวยๆ น่ารักก็เยอะ แต่เหมือนก็ห่างไปปีสองปีที่ไม่มีใครมาอวดให้ผมเห็น มาเจออีกทีก็เห็นมากับคนที่ชื่อกันต์ ถ้าผมไม่รู้จักผมก็ไม่สงสัยหรอก แต่บังเอิญกันต์คือน้องชายไอ้คนชื่อกฤษณ์ที่หล่อ รวย เลว ครบสูตรในคนเดียวกัน พี่ชายเป็นคนดัง น้องชายมันเลยดังตามๆกันมา แต่ตอนนั้นที่เรียนอยู่ผมก็ไม่รู้หรอกว่ากันต์มันเป็นเกย์ มารู้เอาช่วงนี้ไอ้เพื่อนผมที่เป็เกย์ก็เอามาเล่าให้ผมฟัง อย่างงั้นอย่างงี้ ก็คิดว่าไร้สาระในตอนนั้น แต่ที่ไหนได้ไม่คิดว่าจะมาเจอเดินกันไอ้ธาม เหมือนโดนตีแสกหน้าในทีแรกที่เห็น
รับไม่ได้จริงๆ แต่พอมาคิดอีกที มันก็เรื่องของน้อง ชีวิตมันรึเปล่าวะ... แค่ห่วงมันตามประสาเฮียนี่ล่ะ
“ป๊าทำอะไรอ่ะ” เสียงถามดังมาจากทางด้านหลัง ผมสะดุ้งโหยง นั่นไง เมียผมมาลากไปนอนละ เลยปิดโทรศัพท์ไปก่อน
“คุยกับเพื่อนนิดหน่อย จะไปนอนละๆ”
“อื้อๆ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปส่งไอ้ภาสเรียนดนตรีนะอย่าสายล่ะ”
“จ้ะๆ”
“ออ วันเสาร์ตอนเช้านุชไปนวดหน้านะ ฝากไปซื้อของใช้ด้วยแล้วกัน เดี๋ยวนุชเขียนรายการทิ้งไว้ให้ป๊านะ อะแล้วพรุ่งนี้ธามมาหรือเปล่า” ซะงั้นเมียผม นวดหน้าทำไม จะนวดอีกแล้วหรือ ผมก็สงสัยคุณเธอจริงๆว่าจะนวดไปถึงไหน แล้วซื้อของอีก โอ้ย ขัดได้ซะที่ไหนล่ะ
“งั้นเลยเหรอนุช” ค้อนผมแล้ว ขัดไม่ได้ๆ
“โอเคจ้ะ” เกิดมาเพื่อยอมเธอ....
ธามอันที่จริง ไม่ต้องแต่งงานมันก็ดีนะเฮียว่า โดนเมียดุบ่อยๆก็น่าสงสาร ลูกก็ไม่ต้องมีหรอก มาช่วยเฮียเลี้ยงไอ้ภาสดีว่าเนอะ...
.............................................. ......................................... ...............................23-10-2012
มาอัพตอนเย็น ผิดปกติกับวันอื่น
คิดว่าจะหมดละดราม่า อาม่าก็ยังไม่ฟื้นทำไมหมดดราม่า งงไหม... เอาเหอะ 5555555555555 ไม่รู้ ทนแต่งดราม่าต่อไปไม่ไหว เอียน จะอ้วก ไม่ใช่แนว ใช้พลังเยอะเกินไป เดี๋ยวผิดคอนเซปเรื่อง ป่วยชีวิต จะยังไงต่อก็โปรดติดตามตอนต่อไป เออะ เบลอ ตอนนี้คิดไปคิดมาเฮียธนดูเป็นตัวที่ดูอยากรู้อยากเห็นแบบแปลกๆ - -* ธามก็ดูงี่เง่าชวนหาเรื่องดีบทนี้
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ติดตาม รักเสมอมา ขอบคุณค่ะ
-
คุยกันแล้วโล่งขึ้นเยอะเลย
คราวนี้ก็รออาม่าฟื้นล่ะนะ
-
สำหรับบทนี้.. ชอบพี่ธนที่สุดค่ะ o13
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
เฮียแกแบบ.. ดูอยากรู้อยากเห็นดีอะ = =
คือรับไม่ได้ในตอนแรก แต่ตอนหลังๆ ก็เออ.. ชีวิตน้องนะ ไม่ใช่เรา ไรงี้
แต่ก็มีแอบสงสัย ตามส่อง ตามดู ประปราย
กร๊ากกกกกกกกกก ชอบบบบบบบ
ส่วนนาย-หมิง
ไม่มีไรมาก เหมือนเดิมๆ ฮ่าๆ
แต่ชอบเวลาพี่นายพูดถึงพี่กันต์อะ แบบ.. ชอบเวลามีบุคคลอื่นพูดถึงพี่กันต์ :o8:
อยากรู้ว่าในสายตาคนอื่นมองพี่กันต์ยังไง (ปกติเห็นแต่มุมของอิหนูธาม)
บทธามในบทนี้ ดูแบบ.. เด็กสาวไปปะแก๊!
เหมือนหญิงสาวปจด.มาไม่ปกติ =3=
แต่เอาเหอะ! เรื่องเครียดๆ แกเยอะ รับได้ๆ (เพราะได้เห็นด้านอบอุ่นวิ๊งๆ ของพี่กันต์)
สำหรับตอนนี้.. บอกได้(หลาย)คำเดียวว่า..
อิจ ฉา ธาม :z3:
ฮึก.. อยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ หาได้ที่หนายยยยยยยยย?
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่ะ :เฮ้อ:
:pig4:
-
รอจ้า
-
ผมชอบเฮียธนนะ แกดูเป็นคนประหลาดดี
บ้างก็ขาด บ้างก็เกิน บ้างก็พอดี แค่ท้ายที่สุดก็เป็นพ่อที่ดี เป็นพี่ที่ดี และเป็นสามีที่กลัวเมีย 555
ธามยังเด็กจริง ๆ แต่เด็กที่แกร่งมาก
ธามก็แค่อยากให้พี่กันต์เชื่อธาม เพราะธามรักพี่กันต์
คิดจะรักกันแล้ว ไม่มีใครไม่เคยงี่เง่าใส่กันหรอก ^^
-
เฮียธนก็ปล่อยให้ธามเค้าตัดสินใจเองสิคะ อย่ายุ่งเลย เด๋วเรื่องจะวุ่นเปล่าๆ
-
เป็นอีกด้านที่เพิ่งเห็นพี่กันต์จะมี เออนะ แสดงออกน่ารักมากเลย
เห้ออ อย่างน้อยๆก็มั่นใจว่ายังไงธามก็ไม่ถอดใจจากกันต์ ฮิ้ว วววว (ถ้าแกถอดใจ จะไปดักฉุดพี่กันต์มา) ฮ่าๆๆๆๆ
o18 :laugh:
-
แฟนกันไม่เคยงี่เง่าใส่กัน ไม่เคยง๊องแง๊งอ่อนแอเกินกว่าเหตุให้กันเห็นนั่นต่างหากที่แปลก...
พี่กันต์เป็นคนดีที่ดูเป็นคนจริงๆอ่ะค่ะ ไม่ได้มากไปน้อยไป อยากเจอแบบนี้ซักคนนะ จะมัดไว้กับเสาบ้านเลย ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณมากที่จะหมดดราม่านะ อยากอ่านตอนที่เฮฮาจะแย่แล้วววว :กอด1:
-
ตอนนี้อ่านแล้วแบบ.... :sad4:
แรกๆนอยด์แต่ยังอุตส่าต์จบด้วยความสัปดลอีกนะพี่กันต์จัง :really2:
รอตอนต่อไปค่ะ อิอิอิอิอิอิ
:pig4:
-
เฮียแกก็เป็นห่วงน้องอ่ะนะ
แต่วังไงก็ให้ธามตัดสินใจชีวิตเองดีกว่า
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากเป็นหมอธามอ้ะ
จะหาแฟนแบบพี่กันต์ได้อย่างไรน้าาา
-
ผู้ชายแบบพี่กันต์หาได้ที่ไหน
หรือว่ามีแค่ในนิยาย :กอด1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่กันต์ :-[ :-[
เอาน่ะ มันช่วงอึมครึมของชีวิตเดี๋ยวมันก็จะดีขึ้น ~ : )
-
ฮา เฮียสนับสนุนแบบนี้ธามก็ต้องจบแฮปปี้สินะ
รอตตอนต่อไปค่า
-
เฮียธนขาส่อง แต่ทำดีละๆ อย่าไปห้าม จะได้มีคนช่วยเลี้ยงลูกไง o13
เกิดมาเพื่อยอมเมียจริงๆคนๆนี้ :laugh:
รักคนเขียน รักพี่หมิง :กอด1:
-
มาอัพเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ อยากอ่านต่อเรื่อยๆเลยค่ะ :D
-
หุหุ เฮียธนก้อเข้าใจอะนะ มีแก้ตัวแทนอีก ฮา
-
มาลุ้นต่อ o13
-
ไม่ได้จิตตกตามชื่อตอนเลย เพราะเค้าเครียร์กันได้น่ารักมาก :o8:
ชอบพี่กันต์เสมอ ที่กันอบอุ่นน่ารัก เป็นที่พึ่งเป็นทุกอย่างจริงๆ
เฮียธนเลิกยุ่งเรื่องของเค้าเหอะ อย่าให้เจอนะเฮีย จะจับไปขังห้องมืดไม่ได้ออกมาร่วมแสดงอีกต่อไป :m16:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
หมอธามกำลังอ่อนแอ ดีที่พี่กันต์คอยอยู่ข้างๆ ยิ่งตอนบอกว่าอย่าทิ้งธาม ทำไมยิ่งดูน่าสงสารเยี่ยงนี้ TT^TT
เฮียธนตลกดีอะ แต่ก็คงจริงอย่างที่เฮียว่า แต่งงานมันก็ดี แต่ไม่แต่งดีกว่ามั้ง แถวนี้ก็มีคนอ่านคนหนึ่งอะไม่อยากแต่งงาน 555
เป็นกำลังใจให้หมอธาม ผ่านมันไปให้ได้นะ หวังว่าอาการอาม่าจะดีขึ้น อย่างน้อยก็ขอให้อยู่จนถึงวันที่ธามเป็นฝั่งเป็นฝาเนอะ >///<
-
รักผู้ชายมักน้อย :กอด1:
-
มาอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกได้ว่าตัวธามน่ะ ช่วงที่พ่อแม่เสียใกล้ๆกัน เหมือนถูกบังคับให้โต บังคับให้รับผิดชอบ บังคับให้ตัวเองเป็นผู้ใหญ่โดยไม่รู้ตัว แล้วเหมือนจะซ่อนนิสัยเด็กๆ ดื้อๆ ไว้ ไม่ค่อยแสดงออกกับใครสินะ
พอถึงเวลาที่เครียดๆ แล้วถึงจะเริ่มแสดงออกมา จริงๆ มุมนี้ก็น่ารักดีนะคะ 5555
ธามเหมือนต้องการให้ใครคอยปลอบคอยอยู่ข้างๆ รู้สึกว่าที่น้ำตามันไหลออกมาขนาดนั้นเป็นเพราะเจ้าตัวเองก็อดกลั้นมันมาตั้งนาน
พี่กันต์เองก็เป็นผู้ใหญ่สุดๆ
ชอบผู้ชายแบบนี้จัง อิจฉาธาม TT////////TT ผู้ชายดีๆ ผุ้ชายดีๆ มีแฟนหมดแล้วคุณจะรออะไร OTL
เฮียธนดูไม่ได้รังเกียจ แต่เฮียดูช็อคนะคะ 555555555555555555
ที่สำคัญ .. ส่องเรื่องชาวบ้านนี่เชื่อว่าเป็นกันทุกคน ฮ่าาาาาาาาาาา
เฮียคะ คนอย่างพี่กันต์เนี่ย หาไม่ได้อีกแล้วนะคะ !! เป็นโคดลิมิเต็ดเอดิชั่น !!!
สนับสนุนน้องเถอะค่ะ 555
คนเขียนอัพเร็วมากอ่ะ น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดด
-
นายฮาอ่ะ ไม่รักสัตว์จริงๆด้วย 555+
-
เป็นกำลังใจให้พี่กันต์กับธามนะ :กอด1:
แรกๆอึมครึม พออ่านมาถึงประโยค'เกิดมาเพื่อยอมเธอ'ของเฮียธนนี่หลุดขำเลย555
-
ดีใจกับคุณหมอนะที่ได้เจอที่ที่ทำหายไปตั้งแต่ที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวT^T ซึ่งก็คืออ้อมกอดของพี่กันต์ ซึ้งอ่ะ
-
เฮียธนทำใจได้แล้วสินะ
ให้ธามอยู่กับพี่กันอ่ะดีแล้วเฮีย ธามจะได้ไม่เหนื่อย
พี่กันต์ทำให้ธามได้ทุกอย่างเหมือนที่เมียเฮียใช้เฮียทำอ่ะ :laugh:
เย่ๆๆๆๆ ดราม่าจะหมดแล้ว
มันอึนจริงๆ นอยแทน
กลับมาเป็นกันต์กับธามผู้มีอารมณ์ขันในชีวิตเหมือนเดิมไวๆ :กอด1:
-
พี่กันต์โคตรน่ารัก ดูเป็นที่พึ่งสำหรับธามได้ตลอดเวลา อาจมีจิตตกไปบ้างก็คนมันรักน้อ รักมาก แต่ธามก็แสดงถึงความมั่นคงที่มีต่อพี่กันต์ไปแล้วเน้อ รักกันรักกัน :กอด1:
64 ตอนแล้ว พี่กันต์ยังไม่ได้ธามเลย :laugh: คนอ่านรอต่อไป
-
หมิง-นาย เฮฮา น่ารักเบาๆ กันต์-ธาม จิตตกกันไป ดีนะที่เคลียร์ได้ ส่วนเฮียธน มาเพื่อกู้โลกแท้ๆ
-
ใช่เลยเฮียธามแค่เลี้ยงหลานก็พอล่ะ ถ้ากล้วลูกเฮียเหงาๆเฮยก็มีอีกคนเอานะเฮียนะ
-
โธ่แค่จิตตกเอง
ยังไงก็ฟันฝ่าไปให้ได้นะ
-
อ่านจบบทนี้แล้ว...อกหักจ้ะ
อกหักเพราะรักกันต์...จะดีไปไหน(ดีไปเป็นเกย์ตลอดเลยอ่ะ)555555555
-
เฮียธนขี้เสือกจริงๆค่ะ :m20: :m20: :m20:
อยากเห็นพี่กันต์ ชายในฝันเลยนะเนี่ย
หมอธามไม่เอาเราขอนะ :กอด1:
-
เฮียธนห่วงน้องได้หลากอารมณ์มาก
ทั้งห่วงว่าน้องจะเป็นเกย์
แต่สุดท้ายก็รักน้องมาก จนไม่อยากให้ต้องแต่งงานมีลูกเมีย
(หัวเราะ)
เราก็แอบสงสัยเหมือนพี่นายนะ
ว่าพี่กันต์หื่นจับเนี่ย ภาคปฏิบัติจะหื่นขนาดไหน
-
ชอบตอนที่ทะเลาะกัน
คิดว่าถ้าพี่กันต์เป็นคนใจเย็นแบบนี้ ธามเข้าใจแบบนี้
อยู่กันได้นานมากแน่ๆ
-
ใช่เลยเฮียธน เฮียต้องเป็นแบ็กอัพให้ธามนะคะ ไม่อยากให้ธามต้องลำบากใจทั้งๆที่มีเรื่องต้องลำบากใจอยู่แล้ว
รอตอนต่อไปค่า ขอให้เป็นไปด้วยดีทีเถ๊อะ
-
อ่านตั้งแต่แรกยันจบ.... ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่กันต์มั่นคงมาก ๆเลยอะค่ะ ชอบจัง TT
แอบอ่านละเขิ๊นเขิน ชอบทุกตัวละครเลยอะะะ
หมิงก็บ้า นายก็โหด ก้ากกกกกกกกกก
ชอบชอบ
ตอนล่าสุดนี่แบบ..... เฮียธน ยกไปเลย10กะโหลก
ก้ากกกกกก
ต่อเร็วๆนะคะ
-
ทะเลาะแล้วเคลียร์กันได้ ไม่ปล่อยค้างคามันก็ดีแล้วว
ดีกว่านั่งอมพะนำไม่พูดไม่จน ใครจะรู้วะ ว่าเป็นบ้าอะไร
-
ดูนอยด์ๆนะแต่ละคนเนี่ยยย :เฮ้อ:
แต่ผ่านไปด้วยดีก็ดีแล้ววว อิอิ
-
เฮียธนอยู่ในภาวะสับสนในตัวเองรึเปล่าเนี่ย :really2:
วู้ ในที่สุดก็เคลียร์กันสักที อย่าให้เรื่องอึมครึมนานคนอ่านจะบ้าตาย
-
เห็นธามกับพี่กันต์คุยกันแล้วก็สบายใจ ไปนอนดีกว่า :bye2: :bye2: :bye2:
-
พี่กันต์จัง หายนอยด์แล้วเนาะ
เคลียร์กันไปอย่างงี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้สบายใจทั้งสองฝ่าย
เก็บไว้อึดอัดใจแย่ >.<
-
จะอะไรไม่รู้อ่ะ แต่ตอนเฮียธนชมโปรไฟล์พี่กันต์นี่ อดยักคิ้วอมยิ้มตุ่ยๆใส่จอคอมไม่ได้เลย(ประหนึ่งทำใส่เฮียเอง)
ภูมิใจออกนอกหน้ามาก ได้แต่ถามตัวเองว่า"นี่เขาเป็นผู้ชายของหล่อน?"
:กอด1:
-
เฮียธนเป็นพี่ที่ดีค่ะ แต่ก็อย่างที่เฮียว่า
ชีวิตใครชีวิตมัน ให้ธามช่วยเลี้ยงหลานดีกว่า เนาะ!
-
ไม่รู้จะเมนท์อะไร
รู้แต่อิคนอ่านนั่งหัวเราะคิกคักๆ
:haun5:
อยู่หน้าจอเหมือนคนบ้าตลอดเว
ทั้งๆที่แม่งทะเลาะกันน้องธามน้ำตาไหลพรากๆ
กรูก็ยังสติลนั่งยิ้มเว้ยเฮ้ย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นี่กรูสนใจแต่พี่กันต์จริงๆใช่มั้ยเนี่ย >>> ลำเอียงชัดๆ 555555
:laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดด ดีใจมากที่นายมา
นายน่ารักเน้อ ลืมดราม่าไปเลย 5555
ชอบมากประโยคที่นายแทนตัวเองว่านายตอนพูดกับกันต์ ไม่รู้ว่าประชดรึเปล่าแต่น่าร้ากกก
-
เข้าใจกันก็ดีแล้ว
พี่นายมาแล้ว เย้ๆ
-
ดีแล้วล่ะ มีอะไรก็ต้องหันหน้ามาคุยกันดีๆนะ สู้ๆกันต์ธาม หมิงนาย
-
ตอนนี้ชอบเฮียธน มามะเฮีย มาเป็นแฟนคลับกันต์ธามด้วยกัน มาเถอะ
พี่นายขาโหดยังคงปากแข็งเหมือนเดิม เมื่อไหร่จะยอมเชฟวะคะ
พี่หมิงก็อดทนเหลือเกิน พ่อคนดี(?)ศรีกำแพงเมืองจีน
ส่วนคู่หมอหมากับคนรักหมานับวันจะยิ่งอึมครึม
ทีแรกนึว่าตอนนี้เขาจะหวานกันแล้วนะ แต่หักมุมเสียน้ำตาซะงั้น
แต่อย่างน้อยยังมีกอดปลอบกันเรียกรอยยิ้มคนอ่านได้บ้าง
อย่ามาม่านานนักเลย เริ่มอืดแล้วเนี่ย 55555555
-
ฮ่าๆๆๆๆ พี่กันต์จิตตก แต่พี่ธามตบะแตก ฮ่าๆๆๆๆ
เอาเข้าไป ปวงไปแล้ววว เหอๆๆ ใจเย็นๆน้าพี่ๆๆ ทางออกมันต้องมาถึงสักวัน ฮ่าๆๆ
สู้ๆๆคะ
-
มีปัญหาคุยกันแล้ว ทุกอย่างก้ดี
:L2: :L2:
-
เข้าใจเฮียธนอยู่นะ ห่วงตามประสาพี่ชายแหละ แถมประวัติพี่ชายพี่กันต์ไม่ค่อยดีนิ
ส่วนโปรไฟล์พี่กันต์เองดีเยี่ยมจ้า เชื่อว่าเฮียธนจะเข้าใจธามนะ ขอให้เป็นตามนั้น
ขอให้อาม่าฟื้นเร็ว ๆ
โถ คุณพระเอกจิตตกต้องไปซบอกเพื่อนหมิงกันเลยทีเดียว ฮาตอนนายอธิบายเรื่องหมิงและกันต์
แบบถ้ารวมกันนี่สุดโคตรอ่ะสองคนนี้ ธามก็แอบจิตตกเหมือนกันที่พี่กันต์มาไม่บอก
แต่ก็ปลุกปลอบใจกันไปจนได้ รักกันเยอะๆๆๆ น้า
ขอบคุณค่ะ
-
อยากได้แบบพี่กันต์สักคน
พูดกันสักที...จะได้หายอึมครึมสักที
-
โถ่ๆธามที่เลิฟของเค้า *กอดปลอบๆ* :กอด1: เครียดน่าดูเลย
ตอนนี้แอบน้ำตาซึมตามธาม สงสัยจะอินจัดไปหน่อย ฮ่าาาาา :jul3:
พี่กันต์ดูแลธามที่รักของเค้าดีๆนะช่วงนี้ธามกำลังอ่อนแอ และอย่าดีแตกนะไม่งั้นมีโบก :angry2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบพี่กันต์จังง เป็นพระเอกที่จับต้องได้ มีมุมคิดมาก มุมเลว มุมฮา มุมอบอุ่น o13
รอตอนต่อไปค่าา
-
ชอบหมอตอนนี้ ดูแสดงความรู้สึกขึ้นเยอะเลย งี่เง่าก็เป็นด้วย(แต่อย่าเยอะ)
เย้ ... จะหมดดราม่าสักที ~
คิดถึงเชฟต่างด้าวกะนายอะ ขอสักตอนได้ปะคะ
อิ_________อิ
-
รักกันนะๆ บรรยากาศมันช่างอึมครึมจริงๆ เมฆหมอกจงหายไป เพี้ยง
รออ่านนะคะ
-
เฮียธน...เกรียนดี
พี่กันต์ คนนี้น่ารักเสมอ
-
พี่กันต์เป็นผู้ชายอบอุ่นมากจริงๆ
จากที่นอยด์ๆ ตอนแรก ต้องมาปลอบธามแทน ฮ่าๆ
ก็เข้าใจทั้งกันต์ทั้งธามนะ
ไม่ผิดหรอกที่พี่กันต์จะรู้สึกนอยด์ เป็นใคร ใครก็คิดมาก
เพราะรู้ๆ กันอยู่ ว่าธามรักอาม่ามาก แล้วถ้าเกิดอาม่าป่วยแบบนี้
ธามก็ต้องไม่อยากให้อะไรกระทบกระเทือนจิตใจของอาม่า
แล้วเรื่องแบบนี้มันเล็กซะที่ไหนละ อาม่าคงรู้ไม่ได้แน่ๆ
เป็นพี่กันต์ ก็ต้องกลัว กลัวที่ธามจะถอยออกไปแทน
ธามเองก็เข้าใจแหละว่า กดดันเยอะ
ทั้งเรื่องครอบครัว อาม่าก็ป่วย ญาิติเยอะก็กลัวจะมีคนไม่ชอบ
แล้วพี่กันต์ก็ดันมาแบบไม่มั่นใจในตัวเองแบบนี้อีก
คนที่ต้องเคลียร์ ก็กลายเป็นว่าต้องมาร้องไห้ให้อีกคนปลอบแทน
แบบนี้ต้องเข้าสำนวนว่า เอาใจเค้ามาใส่ใจเราแหละ
เคลียร์กันแบบนี้ก็ดีแล้ว จะได้รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร
ถ้าไม่คุยกัน ก็ไม่เคลียร์ จะยิ่งผิดใจกันเปล่าๆ
จะว่าไปก็เหมือนว่าเห็นพี่กันต์ในโมเมนต์ที่แตกต่างไปนะ
ปกติจะเห็นเป็นผู้ชายเจนท์ๆ คอยดูแลธาม ตลก สัปดน อะไรก็ว่าไป
แต่คราวนี้เป็นผู้ชายขี้นอยด์ซะงั้น
คนอ่านก็เหมือนธามแหละ ยังมีอีกหลากหลายอารมณ์ของพี่กันต์ที่ต้องเรียนรู้
ส่วนธาม เพราะเนื้อเรื่องส่วนใหญ่ธามเป็นคนเล่า คนอ่านเลยรู้จักธามดีอยู่แล้ว
รอตอนต่อไปครับ ^^
-
ชอบหมิงกับนายมากๆเลย แค่นี้ก็น่ารักแล้ว
พี่กันต์ขนาดคิดมากยังเข้าเรื่องทะลึ่งได้ตลอดๆจริงๆ
สุดท้ายแล้วหมอธามเองก็สู้ๆเข้าไว้นะ อาม่าไม่เป็นไรหรอก
แต่ไม่ว่ายังไงพี่กันต์ก็อยู่ข้างๆเสมอ
เฮียธนต้องถามน้องเองแล้วว่าอะไรยังไง ฮ่าๆๆ
-
พี่กันต์ดูเข้าใจหมอธามมากๆ :D
หมดดราม่านะ เข้าใจน้องธามหมอหมากันดั๊วววว !
-
เฮ้ยย ทำไมมีความรู้สึกว่าชอบบทนี้จังเลยอะ หมอธามแม่งงี่เง่าได้ใจมากกกๆๆๆๆ
แบบเฮ้ยชอบอะ ดราม่าแบบเนียะ
คือเหมือนกับพี่กันต์ก็อารมณ์งี่เง่าเล็กๆปะคิดมากงู้นงี้
แล้วมาเจอกันที่อารมณ์ไม่ปกติทั้งคู่ เลยบรัฟใส่กันจัดหนักไปเลยหนึ่งยก
เลยพากันอึมครึมคูณสอง แต่พี่กันต์ก็คือพี่กันต์ ก็คือใจเย็นกว่าอยู่ดี
ก็เลยควบคุมสถานการณ์ได้ดีกว่า เหตุการณ์มันเลยดูโอเคขึ้นเนอะ
แล้วก็ได้มารู้ความคิดของเฮียธน ซึ่งจริงๆแล้วเฮียก็จะไม่ได้กะจะกีดกันอะไรแบบจริงจังขนาดนั้น
ก็เลยรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย
ชอบอารมณ์ของตังละครในบทนี้มากๆเลย
ความเชื่อใจเป็นสิ่งสำคัญ แต่มนุษย์เราอารมณ์ไม่มั่นคงไม่มั่นใจแบบเนียะมันก็ต้องมีเกิดขึ้นบ้างแหละเนอะ
ต่อให้หนักแน่นมากขนาดไหนก็ตาม 555+
เป็นกำลังใจให้หมอธามอะ แล้วก็อยากให้พี่กันต์สู้อะเพื่อเป้าหมายอีกแค่นิดเดียวเองนะพี่ จะสำเร็จแล้วนะ
o13
-
โว้ว เจ๊แป้งพูดได้ถูกใจที่สุด
อาม่าฟื้นเร็วนะคะ
-
ผ่านเฮียธนได้คนแรกแล้วนะพี่กันต์
-
คนเราเวลาจิตตก อะไรที่ดูง่าย ๆ ก็กลายเป็นเรื่องยาก
อะไรที่ไม่น่าเป็นเรื่อง ก็ทำให้เป็นเรื่องซะงั้น
ดีแต่พี่กันต์ ( จัีงไร :m20: ) มีสติกว่า เลยทำให้ไม่เกิดปัญหา นี่แหละหนา พระท่านว่า ทำอะไรให้มีสติอยู่เสมอ o13
ผ่านด่าน มาม่า แล้ว คราวนี้หันกลับมารื่นรมณ์เหมือนเดิม + 1 ให้เป็นกำลังใจ ส่วนบทที่อาม่าป่วย คงเป็นปัญหาที่เรียนผูก ก็ต้องเรียนแก้เอง :pigha2:
-
โมเมนท์นี้ไม่เจอเองไม่เข้าใจจริงๆนะ " มันเหมือนเจอที่ที่หามานาน ที่ที่ผมทำหายไปตั้งแต่ผมต้องมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว"
-
ตอนนี้ให้อารมณ์คู่รักจิตตกเลย คือเรื่องที่คนนอกมองว่าไม่เห็นมีอะไรเลย แต่คนสองคนกลับนอยสุดๆ ช่วงที่อะไรมันไม่แน่นอนไม่มั่นคง เป็นช่วงที่อ่อนไหวที่สุด
เย้ ดีใจกับคนเขียนและตัวเองด้วย ดราม่าจะหมดแล้ววว :m4:
-
ตอนแรกเห็นชื่อตอนแล้วจิตตกตามเลย
แต่พออ่านแล้ว น้องก็ขี้อ้อน พี่กันต์ก็ดูอบอุ่น :กอด1:
-
อ่านความคิดของนายที่มีต่อพี่กันต์จังแล้ว ก๊ากกกกกกกกกกกกก
คู่นาย + เชฟหมิง ..ยังโหด มัน ฮ่าฮ่าฮ่า ตลอด :laugh:
ธาม ร้องไห้ ..เราว่าไม่แปลก ..น้ำตาไม่ใช่เครื่องหมายที่แสดงความอ่อนแอเสมอไป
แต่เหมือนเป็นการระบายความอัดอั้นทั้งหลายที่ธามกำลังเผชิญอยู่ และดูเหมือนคำพูดของพี่กันต์
จะเป็นฟางเส้นสุดท้าย ..ทำไมพี่กันต์ถึงไม่เชื่อ เพราะธามไม่เคยพูดออกมาให้ชัดเจน
พี่กันต์ ก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ถึงแม้จะรักธามมากและเพอร์เฟคโครตตต โครตตต
แต่ก็ยังอยากได้ความมั่นใจจากคนที่ตัวเองรัก ..เพราะเคยโดนมาแล้วไง ถึงกลัว
การที่จะนอยด์บ้างอะไรบ้าง เราว่าเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว ให้ธามได้เห็นมุมอื่นๆของพี่กันต์บ้าง
สุดท้ายพี่กันต์ก็ยังเป็นผู้ชายที่อบอุ่น เป็นที่พึ่งทั้งกายและใจ :o8:
..ชอบตอนที่พี่กันต์กอดธาม และธามก็กอดตอบ ซึ้งอ่ะ ..อิจฉาสุด สุดดดดด
เฮียธน.. มุมมองของคนที่เป็นญาติ มองด้วยความเป็นห่วง
เพราะรู้ว่ามันไม่ใช่วิถีของคนทั่วไป เป็นธรรมดาที่จะมีอคติบ้าง
แต่ในสุดแล้ว เฮียก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นเรื่องของน้องล้วนๆ
เราห่วงได้ เตือนได้ แต่เราไม่ควรจะตัดสินใจแทนเค้า
.. รักคนเขียนที่สุดจ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อุตส่าห์ดราม่าแทบตาย เฮียมา จบซะฮา!!! 555+
-
สนับสนุนความคิดเฮีย
พี่ๆ เราก็คิดแบบนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้
สนับสนุนให้เราเป็นสาวโฉดอยู่นั่นแหล่ะ
บรรยายแต่ความเลวร้ายของผู้ชายให้ฟัง :เฮ้อ:
-
ตอนนี้อะไร อะไรก็ดูสีเทา ทำให้จิตตกตามกันต์ไปเหมือนกัน
แต่ถึงยังไงพี่กันต์ก็น่ารักอบอุ่นอยู่ดี
บทนี้ให้คะแนนเต็ม 10 สำหรับนาย เพราะเราชอบ นายทำอะไรก็น่ารักไปหมด
ฝากถึงเฮียธน : เฮีย ก่อนหน้านี้คะแนนเฮียติดลบอยู่นะ แต่บทนี้เฮียเริ่มจะน่ารักขึ้น และจะดีกว่านี้ถ้าเฮียหนุนพี่กันต์
-
อ่านไปก็กลัวว่าเขาจะทะเลาะรุนแรงกัน
แต่ก็คิดแหละว่าอย่างพี่กันต์น่ะทำน้องไม่ลงหรอก
ดีที่คุยกันรู้เรื่อง เลยเห็นด้านงี่เง่าแบบคนเหนื่อยของหมอด้วย
และ..ดีใจ๊ดีใจที่รู้แล้วว่าเฮียยอมรับได้
ดีนะเฮีย ให้หมอ่วยเลี้ยงหลาย สบายเฮียไปเยอะอ่ะ
เรื่องวัยเจริญพันธุ์เสื้อผ้าหลุดนี่มันมาจากประสบการณ์เมื่อครั้งอยู่เมืองนอกกับเชฟรึเปล่าน้อ :laugh:
-
รักพี่นาย หมั่นไส้(แกมอิจฉา)พี่หมิง ฮาพี่กันต์ อยากโดดถีบยอดหน้า(แล้วกระชากมาจูบ)ธาม และชาบูเฮียธน
ฮ๊า ในที่สุดก็จบดราม่าแล้ว ไชโยโห่ฮิ๊ว~~~~~
-
ธามโชคดีนะที่เกิดมาเจอคนดีๆ อย่างพี่กันต์ พี่ธน
-
แม้จะมีกลิ่นอายดราม่า แต่ทุกตัวละครก็โคตรน่ารักอยู่ดี!!! ^ ^
-
การไม่เขียนดราม่า คือการพบทางสว่าง
.
5555555
-
เปิดมาเป็นหมิงนายให้แฟน ๆ ได้กรี๊ดกร๊าดกัน 55555555 ขำที่พี่นายบรรยายพี่กันต์อะค่ะ พอนึกตามความรู้สึกพี่นายแล้วฮามาก 55555555 เป็นเราคงจะผิดหวัง(?)นิดหน่อยที่คนที่เคยนึกว่าเป็นคนดีเป็นผู้เป็นคนสุดท้ายดันไม่ต่างอะไรกับแฟน(?)เรา
จะว่าไปเห็นด้วยกับพี่นายนะ ถ้าเกิดพี่กันต์ไม่มีธาม เชฟหมิงไม่มีพี่นาย เราก็คงเชียร์ให้พี่กันต์กับเชฟหมิงได้กันต์ไปละ 55555555 ตรงที่เชฟหมิงว่า "กันต์จูบเก่ง" กับที่พี่กันต์ว่า "วัยเจริญพันธุ์ เผลอแปบเดียวก็ถอดเสื้อผ้ากันแล้วไม่รู้ตัว" นี่เอามาจากประสบการณ์ตอนที่ไปเรียนนอกด้วยกันใช่มะ 5555555
ตอนนี้พี่กันต์นอยด์ แถมธามยังก๊อกแตกอีก... แต่ก็ปิดท้ายด้วยความหวานนิด ๆ กับมุกสัปดนสไตล์พี่กันต์ 55555 เอาน่า ถือว่าเป็นก้าวนึงของชีวิตรัก คนรักกันไม่เคยทะเลาะกันนี่แปลกมากนะ 5555 ยิ่งทะเลาะแล้วก็จะยิ่งเข้าใจกันยิ่งรักกันมากขึ้นนะเออ ดีไม่ดีอาจจะได้ลูกหัวปีท้ายปี 55555 (ไม่ใช่) ชอบพี่กันต์ตรงที่เป็นผู้ชายดี ๆ ที่ดูมีอยู่จริงเพียงแค่ชะนีอย่างเราเอื้อมไม่ถึงเนี่ยแหละ.. 55555
มาเฮียธนบ้าง พอรู้ความคิดเฮียก็ยิ่งชอบเฮียนะ สุดท้ายก็จะคอยช่วยสนับสนุนน้องใช่มั้ยล่ะะะ อย่างนี้น้องก็จะคอยเลี้ยงลูกได้ตลอดไปนะะ 555555 ฮาเฮียตรง "เกิดมาเพื่อยอมเธอ" มาก 55555 เฮียนี่สไตล์แฟมิลี่แมน ลูกเมิน เมียข่ม จริง ๆ 5555555
ยังไงก็ขอให้อาม่าหายไว ๆ นะคะ แล้วพออาม่าหายก็ขอให้อาม่ายอมรับในความสัมพันธ์ของพี่กันต์กับธามนะคะ สู้ ๆ นะคะคนเขียนนน เป็นกำลังใจให้ค่า ♥ :กอด1: :3123: :pig4:
-
พี่กันต์จัง นีารักกก
นอยด์ก็น่ารัก ชอบที่ทุ่มให้ธาม อยากได้ 555
-
ธามก๊อดเเตกเลย มันกดดันนะ
พี่กันต์เสียวตลอดขนาดนอยด์นะ อิอิ
-
ตกใจตอนเห็นน้องธามน้ำตาร่วง
ไม่าชอบเลยยยยย :o12: น้องธามมมมมมTT
ชอบตรงที่พี่นายบรรยาย
ฮาพี่กันต์มากตอนจิตตก
ขอมาใช้ชีวิตด้วยสักคืน ก๊ากกกกกกกกก
สองเพื่อนซี้ชอบมโนไปเอง
ถึงอยู่ด้วยกันได้
-
ดราม่าจะหมดไปแล้ว :mc4:
ก็จะได้เห็นพี่กันต์กลับมาครึ้กครื้นเหมือนเดิมแล้ว
-
:m11: ในที่สุด พี่กันต์กันหมอธามก็ปรับความเข้าใจกันแล้ว ดีใจด้วยยย :L2: :L2: ทีนี้ก้เหลือแต่ฉากหวานๆตอนปลอบขวัญกันปะ :impress2:
คู่เชฟหมิงกันคุณนาย อ่านไปก็ฮาไป เค้าเข้ากันได้ดีเนาะ คืนนี้กันต์ลงมานอนกะธามแล้ว อยู่นอนกันเชฟเค้าไปเต๊อะ :laugh: :o8:
เฮียธน ไหนๆก็เข้าใจอารมย์คนโสดกะคนมีคู่แล้ว อย่าลืมอยู่เป็นทัพหน้าให้ธามด้วยนะ ตอนเจรจาอ่ะ :laugh:
-
อ่านทันแล้ว ธามเกรียนมากเว่อ คิดแต่ละอย่างคือทั้งฮาทั้งตลก แล้วยังเสน่ห์แรงด้วยนะ มีแต่คนชอบ พ่อหนุ่มแว่น(เคย)เครางาม
อยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์อ่ะ คนอะไรแค่ยิ้มก็รู้ว่าโรแมนติกแล้ว แถมจิตใจมั่นคงดั่งภูผาอีก เมื่อไหร่จะลงเอยกันซะที
หมิงนายน่ารักมากถึงมากที่สุด อ่านคู่นี้แล้วลุ้นมากว่าเมื่อไหร่นายขาโหดจะยอมลงให้เชฟบ้าง
-
หันหน้าเข้าหากันดีแล้วๆ
-
เซอร์ไพรส์สุดๆตรงที่เริ่มด้วยพาร์ทพี่นายนี่แหละ
อยากรู้ว่าพี่กันต์กับพี่หมิงเป็นยังไงมาฟังพี่นายนี่ ตรงสุดๆ
พี่นายก็ยังเป็นพี่นายอยู่วันยันค่ำ โหดแม้กระทั่งความคิด o18
กลายเป็นพี่กันต์ทำให้น้องธามนอยด์ไปด้วยกันเลย
แต่ไอ้ท่ากอดคอซบไหล่พี่กันต์นี่ไปหัดมาจากไหนกัน
แม้จะรู้ว่าอยู่ในอารมณ์นอยด์แต่เราอยากกรี๊ดอ่ะ >///<
ปิดท้ายด้วยเฮียธน คนนี้ก็อยู่เหนือความคาดหมาย
ยิ่งไปกว่านั้นไอ้ความอยากรู้อยากเห็นเรื่องธามและกันต์
มันทำให้เราอยากวิ่งไปบอกทั้งสองคนจริงๆเลย
ว่าไม่ต้องคิดมาก เฮียธนเค้าก็ไม่ได้อะไรมากมายหรอก
แค่อยากรู้ตามประสาพี่ชายแค่นั้นเอง :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่นายมาเองเลยตอนนี้ ยังคิดถึงเหมือนเดิม กัดกับเชฟหมิงเหมือนเดิม 55555
พี่กันต์ดาม่าแฮะ ตอนนี้ ไม่เคยพอเคยเห็น 5555 พอเบนอ่านแล้วคิดว่าถ้ามีใครสักคนเดินไปกอดนะ เรื่องมันก็จบแล้ว แล้วมันก็ใช่จริงๆ เวลาไม่สบายใจอะ กอดกันมันโคตรรู้สึกดี เข้าใจกันแล้วก็ดีคร่าาา พอดีกันปุี๊ป ความลามกบันเกิด อย่างไวเลยนะคะ 5555
เบนชอบเรื่องนี้มากคะ อ่านแล้วบรรยากาสมันอบอุ่นดีจัง
:L2: มอบให้ค่ะ
-
แมร่ม แล้วตูจะร้องไห้ตามธามทำไมมมมมมมม
โคตรเข้าใจธามเลย อินมาก อึดอัดตาม
อยากพาลพี่กันต์สุดๆด้วย 555
แต่ที่ดีคุยกันนะ เออแบบตอนแรกก็ึคิดว่าพี่กันต์จะปลอบหวาน
ที่ไหน ก็ผู้ชายห่ามๆที่ปลอบคนร้องไห้ไม่เก่ง ไม่โรแมนติก แต่กลับรู้สึกอบอุ่นบอกไม่ถูก
เฮียๆ ขอเฟสพี่กันต์หน่อยอยากได้ อยากส่องบ้าง
-
หมอคงเหนื่อยจริงๆแหละ อยู่กับพี่กันย์หลุดมาดบ้างก็ได้นะหมอธาม 5555
-
พี่กันต์จะเพอเฟ็คเกินไปแล้วนะ............ :impress2: :impress2:
-
ชอบหมอธามเวอร์ชั่นเหวี่ยง + ก๊อกแตกจัง ดูน่าทนุถนอมจริง :กอด1:
งานนี้พี่กันต์จัง(ไร)ได้กำไรเต็มๆเลย จิตตกหน่อยเดียว ได้กอดหมอธามซะงั้น :z1:
-
ไปโหวตมาละ...ไม่ต้องบอกนะคะว่าโหวตเรื่องให้ใครเนี่ย
-
ถ้ามีตอนพิเศษคู่นายกับเชฟนี่ท่าจะสนุกมาก แค่อ่านตอนเดียวตอนนี้ ที่เปิดมา
เป็นมุมมองของนาย555555 ไม่ไหวแล้วชอบคู่นี้
คู่ธามดีใจที่จะหมดดราม่า เลิกอึมครึม(ใช่มั้ยค้า><)
-
ตอนเคลียร์กันนี่ทำเราน้ำตาร่วงเลยอ่ะ แต่ก็จะได้หมดบรรยากาศอึมครึมสักที
คนอยู่ใกล้ชิดกันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้างเป็นธรรมดา
ที่สำคัญจะต้องเข้าใจกันและกันให้ได้ นี่สิรักกันจริง
เฮียธนช่วยธามด้วยนะ
-
นานๆ ที จะเห็นว่า คุณนาย มาขึ้นก่อน..
-
“แต่ถ้าธามสน พี่เอาจริงก็ได้นะ”
อั้ยย่ะ 55555555
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เฮียมีเหตุผลมากค่าาาา
-
อบอุ่นแบบจิตตก(?) o13
-
คนนอยด์ต้องมาปลอบคนเหนื่อย น่ารักซะ
พี่กันต์มั่นใจในตัวเองและมั่นใจในตัวธามให้มากกว่านี้หน่อย
-
อ่านทันเเล้วกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :laugh:
สองวันมาราทอนมากค่ะ ฟินจริงอะไรจริง ไม่เป็นอันทำการทำงาน
อ่านไปก็ยิ้มไป เเอรัํยเขินพี่กันต์ :o8:
สนุกมากค่ะขอบคุณที่เเต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน o13
รอตอนต่อไปนะคะอยากกอดน้องธามน่ารัก
ปล.คิดถึงพี่ยศเหมือนกันนะ เฮียเเกออกมาที่ไรฮาน้ำตาจะไหลทุกทีเลย :m20:
-
ประทับใจตอนนายพูดถึงพี่กันต์(จัง)
รู้สึกว่าทำให้เราปรี๊ดได้ จะเป็นไรมั้ย ถ้าจะขออีกๆ ชอบอ่ะ :impress2:
เอาใจช่วยนะค่ะคุณนักเขียน
ทำเราเสียใจมาครั้งหนึ่งแล้ว อย่าทิ้งเราไปอีกนะ(ไม่ได้มีความนัยน์เลยจริงจริ๊งงงงงง)
-
ขอบคุณน้องภาส เจ๊นุช ที่(มีส่วน)ช่วยให้เฮียธน เห็นใจธาม ฮา
-
เมื่อจิตตกกับกวนตีนมาเจอกันก่อให้เกิดดราม่านี่เอง เอิ๊กๆๆ
-
65
รู้เขารู้เรา
..................................... ............................
ผมกำลังจะกลับ อาม่ายังนอนนิ่งเหมือนเดิมเข้าวันที่ห้าแล้ว อาหารให้ผ่านหลอดอาหาร ใช้เครื่องช่วยหายใจ อาการทรงตัว ไม่ขึ้นไม่ลง หัวใจเต้นปกติ และไม่ฟื้นเช่นเดิม ผมจับมืออาม่าก่อนที่จะเดินออกมา อาม่าคงไม่รู้สึก แต่ผมก็จับมือแกทุกครั้งที่เข้ามาเยี่ยมและก่อนกลับ ไอ้หมูภาสไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปเยี่ยมอาม่าในห้องไอซียู มันเลยได้แต่มองผ่านกระจกประตูที่เฮียธนต้องคอยแบกขึ้นให้ดูชัดๆ ผมสงสารเฮียนะ เพราะไอ้หมูภาสไม่ได้ตัวเบาๆเลย แต่ก็ต้องอุ้มเพื่อให้ได้เห็นอาม่าจากในระยะไกลๆ โกป่านนั่งเฝ้าอาม่าไม่ค่อยพูดอะไร ตราบที่เวลาเขาอนุญาตให้เข้าเยี่ยมโกป่านก็จะไม่ไปไหน คอยนั่งเฝ้าข้างเตียงอยู่ตลอด เหมือนผม ตอนที่ต้องมานั่งเฝ้าทั้งพ่อและตามมาด้วยแม่ก่อนที่จะเสียท่านไปทั้งคู่
ผมยกมือไหว้โกป่านที่พยักหน้ารับแบบฝืนๆ คนเฝ้าสุขภาพดีแต่สุขภาพใจใกล้จะป่วยตามอาม่าที่นอนไม่ฟื้น...
“กู๋ไปไหนๆ” ไอ้ภาสถามเสียงดังจนเฮียธนต้องเอามือปิดปากมันเอาไว้ แต่ด้วยความตัวใหญ่เกินขนาด ไอ้หมูภาสดิ้นแล้ววิ่งมาเกาะขาผมเขย่าๆ ดึงๆ ดีนะใส่ยีนส์แบบตัวฟิตๆมา ถ้าผมใส่ตัวหลวมๆ มันคงดึงจนหลุดกลางโรงพยาบาล
“กู๋ก็กลับดิ เบื่อภาสละ อ้วน ไขมันจะเยิ้มมาติดเดี๋ยวกู๋ไม่หล่อ” ผมแกล้งพูด แต่ไอ้ภาสไม่เชื่อหรอก ถึงเชื่อมันก็ไม่สนใจ เฮียคงนึกสงสัยว่าเลี้ยงลูกชายมาทำไมลูกชายไม่เห็นติดแบบนี้เลย
“เออ ไอ้นี่นิ มานี่ๆ เดี๋ยวกู๋กางเกงหลุด อุจาดๆ” เฮียธนดุลูกทำไมเหมือนกระทบผมวะ
“กลับละ ถ้าอาม่ารู้สึกตัวก็โทรบอกธามนะ” ผมบอกเฮีย แกล้งขยำพุงไอ้ภาสเล่น มันน่าหมั่นไส้จริงๆ
“เออๆ แล้วก็... ธาม ไม่ว่าจะเป็นไงแกก็น้องเฮียนะเว้ย” อยู่ๆประโยคชวนขนลุกก็ออกมาจากปากเฮียธน ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ผมรู้จักเฮียธนมาทั้งชีวิต เฮียไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้ให้ผมไดยินแม้แต่ครั้งเดียว บ้าแล้ว อะไรเข้าสิงเฮียผม
“เฮ้ย มาพูดอะไรขนลุก” ผมทำท่าลูบแขนประกอบคำพูด เฮียธนทำให้เหมือนพยายามจะขรึม แต่ไม่ขรึม มันเหมือนเฮียปวดขี้มากกว่าจริงๆ
“ไอ้ภาสนั่งตรงนี้ อย่าไปไหน ป๊าไปคุยกับกู๋แปปนึง” เฮียธนวางลูกชายไว้บนเก้าอี้นั่งรอหน้าห้อง ไอ้หมอตอนที่ถูกทิ้งกระทันหันทำหน้าเหรอหรา สมกับเป็นลูกเฮีย ไม่ทันไรผมก็โดนเฮียลากออกมายืนคุยหลังเสา อะไรมันจะเป็นความลับขนาดนั้นวะ
“มีอะไรเฮีย”
“เฮียไม่ได้ตั้งใจจะทำให้แกคิดมาก เฮียยอมรับได้ในสิ่งที่แกเป็น” พูดจบก็ตบไหล่ผมเบาๆ พร้อมรอยยิ้มอันเขร่งขรึม ผมควรจะตีหน้ายังไงดี ผมเข้าใจแล้วว่าเรื่องที่เฮียพูดหมายถึงอะไร
“เอ่อ เฮีย ขอบใจ แต่เฮียไม่ต้องคิดมาก ธามโอเค จริงๆ” ผมตบไหล่เฮียกลับบ้าง
“ก็ดีแล้ว เฮียก็ไม่อยากจะทำให้แกอึดอัด แต่อย่าว่างั้นงี้เลยว่ะ นี่มึงเป็น... เอ่อ นั่นแหละ ตั้งแต่ตอนไหน มัธยม มหาลัย หรืออนุบาล” อนุบาล... เฮียจะให้ผมเป็นตั้งแต่ตอนอนุบาลเลยก็บ้าแล้ว ตอนเด็กใครมันจะไปมีอารมณ์จะรู้วะ แต่คำถามนี้เหมือนจะง่ายแต่ก็ตอบยาก ผมเลียริมฝีปาก ขมวดคิ้ว
“เอ่อ ไม่ๆ ธามไม่แน่ใจ แต่ไม่ใช่อนุบาล แน่ๆ จริงๆ แฟนผู้หญิงที่ผ่านมาธามก็คบจริงๆนะ เผื่อเฮียสงสัยว่าธามคบสร้างภาพ” ผมตอบ เฮียถอนใจหายเฮือกเหมือนโล่งใจอะไรบางอย่าง
“อ้อ เอ่อ แล้ว... เอ่อ งั้นก็ เฮียก็ไม่อยากก้าวก่ายแต่คือคบแบบนี้มากี่คนแล้ววะ” ไหนไม่อยากจะยุ่งไงเฮีย แบบนี้มันไม่อยากยุ่งไม่จริงนี่หว่า
“คนแรก...” และอาจจะเป็นผู้ชายคนเดียว ที่ผมคบด้วย ไม่ใช่ว่ายังไง แต่ผมนึกภาพไม่ออกจริงๆว่าเป็นคนอื่นแล้ว มันจะเป็นยังไง
“จริงดิ เป็นแฟนกันนานยัง” ไหนว่าไม่ค่อยอยากรู้วะ
“ไม่ใช่! พอละๆ เฮียจะเยอะไปละ บอกแล้วว่าไม่ต้องห่วง ไปห่วงอาม่าเลี้ยงลูก ดูแลเมียโน่นเหอะ ธามไปละ” ผมรีบตัดบทก่อนที่จะโดนสัมภาษณ์ไปมากกว่านี้
“เออๆ ก็อยากรู้อยากเห็นมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์นี่หว่า”
ยังจะมาอ้างธรรมชาติมนุษย์อีกนะเฮีย แม่งน่าจะด่าสักทีจริงๆ ผมรีบเดินออกมา ที่รีบไม่ใช่เพราะอยากหนีไปให้ไกลๆ แต่เพราะมีคนที่เฮียถามถึงรออยู่ที่ด้านล่าง ผมลงลิฟต์มาก็เห็นพี่กันต์นั่งปะปนไปกับคนที่มารอหาหมอตรงที่นั่งรอตรวจ ถึงจะคนเยอะแต่ก็เห็นได้ชัดจากระยะไกล เพราะท่ามกลางคนที่ปวดกระเซาะกระแซะ พี่กันต์ดูจะมีความสุขดีกับการนั่งตรงนี้ต่างจากคนอื่น พอเห็นผมเดินมาก็ยิ้มมองมาที่ผม ออร่าเหมือนจะแผ่ออกมาได้ แต่มันดูผิดที่ผิดทางแบบแปลกๆ พอพี่กันต์ลุกจะเดินมาหาผม พยาบาลที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่นานก็รีบเดินเข้าไปถามแบบบริการชั้นเลิศ คงคิดว่าพี่กันต์อาจจะรอนานจนต้องลุกไปถามรวมทั้งมีจุดประสงค์เข้าไปทำความรู้จักด้วย
“เออ ไม่ทราบว่าคิวที่เท่าไหร่คะ หรือนัดกับคุณหมอท่านไหนไว้” คุณพยาบาลหน้าตาน่ารัก แต่เสียดาย.. ดันถามผิดคน
“อ้อ เปล่าครับ มารอแฟนเฉยๆ” พี่กันต์พูดพร้อมยิ้มกว้างโชว์ฟันแทบครบทั้งปาก คุณพยาบาลหน้าเสียไปแล้ว ผมอยากจะเดินหนีพี่กันต์จริงๆ แต่ไม่ทันแล้วไง เดินมาจนถึงแล้ว ก็ได้แต่ยิ้มเพื่อเป็นการถนอมน้ำใจ ที่คุณพยาบาลคนสวยอุตส่าห์ใจกล้าไปพูดกับพี่กันต์จนต้องตีสีหน้าไม่ถูกเมื่อพี่กันต์เดินตรงมาหาหนุ่มหล่อหน้าตาดี ขาว สูง ใส่แว่น น่ารักๆแบบผม ถึงจะเดินมาไม่ได้มีท่าทีพิเศษ แต่ดันเล่นไปบอกว่ามารอแฟน แล้วเดินมาหาผมคำพูดมันบอกหมดแล้ว
ผมทำอะไรได้ นอกจากยิ้มหวานให้คุณพยาบาล ไว้ก่อนนะครับ เจ็บจากคนนี้เมื่อไหร่ผมจะมาโรงพยาบาลนี้อีกครั้งเพื่อมารักษากับคุณพยาบาล...
“คนไหนแฟนพี่กันต์ ไม่เห็นรู้เลยว่ามี” ผมถามพี่กันต์ พร้อมกับแกล้งมองด้วยหางตาอย่างสงสัย
“อ้อ พี่พูดถึงแฟนอนาคต พูดไม่หมด” ไหลได้ไปเรื่อยๆ
“อ้อเหรอ” ผมแกล้งพยักหน้าทำเหมือนเข้าใจ แฟนอนาคต... อนาคตเมื่อไหร่ ผมไม่ได้ต้องการคำนี้มากมายแต่ผมก็แอบสงสัยลึกๆว่า พี่กันต์จะรอพูดมันเมื่อไหร่ หรือรอผมพูดกันแน่ แต่ผมจะถือว่าผมไม่ใช่คนเริ่ม อยากจะเปลี่ยนสถานะก็พูดเองแล้วกัน เพราะแค่คำว่า แฟน หรือไม่ใช่แฟน สุดท้ายมันก็ไม่ได้บ่งบอกอะไรได้เท่าการกระทำที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอกสำหรับผม ผมพอใจแล้ว
“อันที่จริงทำไมเราไม่ไปบริจาคสเปิร์มกัน” พี่กันต์ชวนผมเข้าเรื่องใต้สะดืออีกละ ตอนนี้ผมกับพี่กันต์เดินผ่านหน้าแผนกสูติ ขนาดคนท้องยังแอบเหล่มองพี่กันต์ หล่อไปก็เป็นบาป ดีละที่ผมชวนพี่กันต์มาทำบุญบ้าง
“อายุปูนนี้ยังจะมีอยู่อีกเหรอ”
“พูดเหมือนห่างกันจังเลยนะ มีไม่มีธามอยากรู้ก็มาลองดิ” พี่กันต์เดี๋ยวนี้หัดพูดประชดผมแล้วนะ ผมกับพี่กันต์อายุห่างกันปีกว่าๆแค่นั้นแหละครับ ไม่เยอะเลย เทียบกับคนอื่ๆนรอบตัว ผมห่างกับเฮียธนห้าหกปีได้ หมอยศที่เรียกแบบไม่มีคำนำหน้า นั่นก็2ปี ส่วนเจ๊แป้งนี่ผมไม่รู้แต่น่าจะมากกว่า4ปี ตั้งแต่รู้จักกันมาเธอไม่เคยบอกอายุผมเลยสักครั้งเดียว เจ๊จะกลัวอะไรของเจ๊ก็ไม่รู้
“แก่ก็หัดยอมๆบ้างเหอะ” ผมแกล้งตบไหล่พี่กันต์เบาๆ
“เขาเรียกว่าแก่ประสบการณ์ครับน้องธาม” รู้สึกขนลุกแปลกๆเวลาถูกเรียกว่าน้องธาม มันหลอนๆ
“ประสบกามอ่ะดิ คิดถูกแล้วพามาบริจาคเลือด จะได้เอาเลือดชั่วๆออกจากตัวบ้าง” ผมสวนกลับ
“อุ้ย เจ็บมาก” พี่กันต์ยิ้มหน้าระรื่น เอามือมาจับข้อมือผมดึงให้เดินเข้าประตูกระจกของห้องบริจาคเลือดให้คนรอบๆมองเล่น ก็ไม่ผิดครับ พี่กันต์ไม่แคร์ หล่อ รวย เก่ง เปิดเผย จริงใจ เลือกได้ ทำไมต้องแคร์… เออ แต่ผมอ่ะพี่กันต์ ควรแคร์ผมนิดนึงป่ะ
หลังจากที่ทะเลาะกันเบาๆไปเมื่อรอบที่แล้ว พี่กันต์ก็ดูจะเพิ่มดีกรีความกวนผมมากขึ้น และผมก็กล้าพูดกวนกลับมากกว่าเดิม เหมือนเวลาอยู่ด้วยกันจะฮามากขึ้น เหมือนเผยตัวตนทีละนิด ก็ไม่ได้แย่นะ ก็คือพี่กันต์ในแบบเดิมที่เหมือนจะสนิทกันมากขึ้นแค่นั้นเอง
‘ธนาคารโลหิต’
“เขาน่าจะมีแบบ ดูดจากซอกคอเหมือนแวมไพร์” พี่กันต์พูดขึ้นมาก่อนเดินเข้าประตู ไม่คิดว่าพี่กันต์จะพูด ผมหัวเราะจนคนแถมนั้นหันมามองว่ามาบริจาคเลือดมันตลกตรงไหน ไม่ตลกหรอกครับ แต่ตลกเพราะมากับพี่กันต์เนี่ยแหละ
ผมกับพี่กันต์มาบริจาคเลือด ดูเป็นกิจกรรมการกุศลช่วยเหลือสังคมและดูดีมาก นอกจากจะได้บริจาคเลือดช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ พี่กันต์ก็ยังถือว่าได้ตรวจสุขภาพแบบย่อยๆฟรีอีกด้วย แต่พี่กันต์ไม่รู้หรอกว่าผมมีจุดประสงค์แอบแฝง ผมไม่ใช่คนแบ้วๆใสๆ และยังซิงนะครับ และพี่กันต์ผมก็ค่อนข้างมันใจว่าก็คงผ่านอะไรๆมาพอสมควรแต่ผมสองคนไม่โฟกัสตรงนี้ว่าผ่านมายังไงกับใคร มันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ทั้งผมทั้งพี่กันต์เองโดยพื้นฐานก็ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยกันทั้งสองคนเลยไม่มีใครคิดอยากจะคุ้ยขึ้นมาให้เป็นเรื่องเปล่าๆ คุ้ยแล้วมันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเอามาคิดกัน แต่ที่ผมพามาตรวจเลือดแฝงไปกับการบริจาครอบนี้ จะหาว่าผมขี้ระแวง หรือเวอร์ก็ช่างเหอะ แต่ผมถือคติอยู่หลายอัน หนึ่งในนั้นคือ
ชีวิตตั้งอยู่ในความไม่ประมาท และ... รักคู่กับเซ็กส์
เมื่อเอาสองอย่างนี้มารวมกัน ก็จะได้คติที่ว่า รักจะเซ็กส์ต้องอยู่ในความไม่ประมาท
คือมันก็คงสักวันที่ผมจะพลาดพลั้งเสียประตูให้แก่พี่กันต์หรืออาจจะเป็นพี่กันต์ที่ต้องมาเสียประตูให้ผม(ในกรณีหลังท่าทางผมต้องคงต้องร้องเพลง I tried so hard and got so far) แต่ว่าก่อนที่มันจะเกิดขึ้นไม่ว่ากรณีไหน ผมขอวิตกจริตตามสไตล์หมอ ถึงแม้ว่าจะเป็นหมอหมาหมอเหี้ยก็เหอะ ขอแอบตรวจเลือดพี่กันต์แบบไม่ให้เจ้าตัวรู้ตัวหน่อยได้ไหมว่าไม่ได้เป็นโรคอะไรแอบแฝงที่จะทำให้เกิดเรื่องราวดราม่าน้ำตาแตกตามมาทีหลัง
...คือไม่ได้ว่าพี่กันต์มั่วนะ แต่มันก็ไม่ประมาทไง ‘ไม่ประมาท’
พี่กันต์ไม่รู้หรอกว่าผมชวนเพราะเหตุนี้ ถ้ารู้ผมว่าศพผมไม่สวยแน่ ถ้าไม่ด่าผม ก็คงจะน้อยใจผมได้ทะเลาะกันอีกสักรอบ หรือไม่ก็คงจับผมกดลงเตียงพิสูจน์โรคกันไปเลย(ข้อนี้เป็นไปได้มาก) เพราะไม่รู้ก็เลยอารมณ์ดีลั้นลา ทำตามขั้นตอนด้วยความกระตือรือร้น พี่กันต์ไม่เคยบริจาคเลือด แต่เคยไปบริจาคสเปิร์มมาตอนเรียนนอกเพราะผ่านเกณฑ์การทดสอบไอคิวอีคิว และมันก็ช่างเป็นการบริจาคที่พี่กันต์บอกว่าเป็นการทำบุญที่รู้สึกมีความสุขสุดๆ ก็พอจะรู้แล้วใช่ไหมครับว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไง...
“ทำไมให้กรอกเยอะอ่ะ” พี่กันต์มองแบบฟอร์มที่ต้องกรอกแล้วนิ่วหน้า ใครเคยบริจาคเลือดก็คงจะรู้ดีว่ามันมีให้ตอบเยอะพอสมควร แต่ก็ใช้เวลาไม่นานอย่างที่คิดหรอกครับ แล้วแต่ก่อนจะมีคำถามเจาะจงที่เกี่ยวกับรสนิยมทางเพศ แต่ตอนนี้คำถามก็เหมือนจะลดความเจาะจงลงไปแล้ว
“กรอกไปเหอะ แปปเดียว” ผมเองก็นั่งติ๊กอยู่เนี่ย ปกติผมบริจาคเป็นปกติทุกๆ3-4เดือนอยู่แล้วแล้วแต่ว่าจะว่างหรือไม่ว่างมา ผมเป็นคนไม่ค่อยเข้าวัดเข้าวา สวดมนต์ถูกๆผิดๆ ทำบุญแบบเห็นชัดๆแบบนี้แหละเหมาะสุดแล้ว เผื่อตอนตายเขาจะได้มีเรื่องพิจารณาให้ไม่ต้องลงนรกบ้าง
“ไม่เป็นเอดส์ใช่ไหม” ผมแกล้งถาม
“ถ้าเป็นก็จะได้เป็นด้วยกันดีไหม” พี่กันต์พูดไปกรอกแบบสอบถามไป
“เห้อ” ผมถอนหายใจกับพี่กันต์ จะหยุดเรื่องจังไรสักวินาทีได้ไหมพี่กันต์
การบริจาคเลือดครั้งนี้เป็นไปตามปกติ พี่กันต์ดูสบายดีกับเรื่องพวกนี้ สนุกสนานกับการบีบลูกยาง และมองเล็กไหลจนเต็มถุง ซาดิสม์รึเปล่าก็ไม่รู้ ชอบความเจ็บปวดอะไรพวกนี้หรือเปล่า ไม่ได้รู้เลยว่าโดนหลอกมาตรวจเลือดเป็นการแอบแฝง และเรื่องนี้จะเก็บเป็นความลับตลอดกาลตราบชั่วชีวิตผมจริงๆ สัญญาว่าวันนี้จะว่าง่ายไม่ทำให้พี่กันต์หงุดหงิดเป็นการตอบแทน ผมนอนบีบลูกยางไปเรื่อยๆ เลือดจะเต็มถุงเร็วหรือช้าขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของคนบริจาค ผมก็ถือว่ากลางๆ ส่วนพี่กันต์เหมือนใกล้จะเต็มถุงแล้ว สุขภาพดีใช้ได้เลย
“นี่หลอกพาพี่มาตรวจเลือดรึเปล่าเนี่ย” ถ้าจะรู้ทันไปหมดทุกเรื่องขนาดนี้ผมว่าก็โหดไปหน่อยแล้ว
“คิดได้นะ”
“ใครจะไปรู้ใจธาม ก็เห็นชอบคิดอะไรแผลงๆ” ใครจะไปรู้ใจผมน่ะเหรอ ไม่รู้ตัวใช่ไหมว่าพี่กันต์รู้ใจผมสุดแล้ว รู้มากเกินไปจนผมชักกลัวแล้ว
“ไม่แผลงเท่าพี่กันต์หรอก”
“ถ้ารู้ว่าหลอกมาตรวจนะ จะโดนลงโทษหนักๆ” คำขู่ที่ไม่ได้ผล เพราะพี่กันต์ไม่มีทางรู้ ผมไม่มีวันบอก จะเก็บเอาไว้ตลอดกาล จริงๆ ต่อให้เอาอะไรมาง้างปากผมก็จะไม่พูด! อาย!
........................................................ ................................................. ...........................
(กันต์)
วันนี้เป็นวันที่ผมยิ้มมากที่สุดในรอบสัปดาห์ ปกติผมก็ยิ้มมากอยู่แล้ว แต่วันนี้มากกว่าเดิม คงเป็นเพราะได้อยู่กับธาม ได้เดินออกมาข้างนอก ไปบริจาคเลือดทำบุญ ปกติธามก็ว่าง่ายอยู่แล้วแต่วันนี้ดูเหมือนจะตามใจผมเยอะ ไม่ได้ชัดเจนว่าเอาใจแต่ก็เหมือนจะมีอารมณ์นี้อยู่นิดๆหน่อยๆ
ที่สำคัญ... อาสาขับรถให้ด้วย ปกติจะขอผมขับเฉพาะวันที่ผมเอาZ4มา แต่วันนี้ไม่ใช่ก็ยังขับให้ วันพิเศษอะไรหรือเป็นเพราะมันเป็นวันของผม... น่ารักจริงๆ
“นั่งยิ้มอะไร เป็นบ้าเหรอ” ธามถามผม
“ทำไมวันนี้ดูเอาอกเอาใจดีจัง ทำความผิดอะไรมาหรือเปล่า” เป็นไปได้นะ
“ไม่มีอะไร ก็ไปทำบุญมาสบายใจ ก็เลยอารมณ์ดี อยากให้ธามเป็นแบบพี่นายเหรอ” พูดชื่อออกมาผมก็นึกถึงวันที่ไปห้องไอ้หมิงเลย ถ้าธามเป็นแบบนาย ผมว่าผมคงตายกับความโหดแบบของนาย แต่ไอ้หมิงคงชอบ มันชอบความท้าทาย
“ถ้าธามเป็นแบบนายพี่ก็จะเป็นแบบไอ้หมิงนะ” สนุกล่ะคราวนี้
“จะดีเหรอพี่กันต์ ถ้าเป็นแบบพี่หมิงธามคงเปลี่ยนใจนะ” ธามเรียกยิ้มจากผมได้อีกแล้ว ถ้ามีกดคะแนนให้แต่ละคำพูดวันนี้คงให้เป็นหลายร้อย
“เป็นแฟนกันไหมธาม”
คำนี้... ผมน่าจะพูดตั้งนานแล้ว แต่ผมลืมจริงๆ เหมือนหาจังหวะไม่ได้ และสิ่งที่เป็นอยู่มันก็แทบไม่ต้องใช้คำนี้มาผูกมัดเลยจริงๆ ผมรู้สึกว่ามันมั่นคงกว่าตอนไหน มั่นคงกว่าใครๆที่เคยผ่านมา
“ให้ตอบว่าไงดี...” แก้มขาวๆเหมือนเรื่อขึ้นนิดๆ พร้อมกับยิ้มที่อยู่บนหน้าธาม ไม่ต้องตอบผมก็ไม่ว่านะ แค่นี้ผมก็กดคะแนนให้ไม่ทันแล้ว ถ้าไม่ติดว่าธามขับรถคงดึงมาจูบให้หนักๆ
“ไม่เอาๆ อย่าพึ่งตอบ ไว้ก่อนดีกว่า สถานที่ไม่โรแมนติกพอ” ผมว่ารอก่อนดีกว่า ขอบรรยากาศดีๆกว่านี้ จะได้น่าจดจำ
“ตามใจๆ” น่ารักเนอะ... บางทีผมก็เป็นเอามาก
ไปส่งธามที่คอนโดเสร็จ ผมก็บึ่งรถตรงไปบ้านไอ้ภู ไม่ใช่บ้านตัวเองแต่อย่างใด มีเรื่องต้องไปติดต่อทำการซื้อขายสินค้าเล็กน้อย บ้านภูที่จริงไม่ใช่บ้าน แต่ภูอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นส่วนใหญ่ ร้านขายยาภูเป็นร้านขายยาใหญ่กลางย่านสถานบันเทิง คงไม่ต้องเดาว่าหลักๆแล้วภูขายอะไรและเชี่ยวชาญที่จะขายอะไร บางทีมันคงขายด้วยสาธิตด้วย ความสามารถทางด้านนี้ของภูเรียกได้ว่าเกิดมาเพื่องานนี้ มีไม่กี่คนหรอกที่ขนถุงยางจากบ้านเป็นโหลๆเอาไปขายให้เพื่อนตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย ทุกอย่างส่งให้มันเกิดมาเพื่อเป็นเภสัชกรแท้ๆ
หาที่จอดรถยากชิบหาย... แต่เภสัชกรประจำร้านใจดี เดินออกมาพักสูบบุหรี่พร้อมโบกรถให้ ครบวงจร ร้านขายยาขอภูเปิดทุกวันยกเว้นวันที่ภูเที่ยวจนตื่นมาขายไม่ไหว แต่ปกติภูมันไหว เภสัชกรหน้าตาดี ยิ้มรับผมที่ก้าวลงมาจากรถ พึ่งสังเกตว่ามันเปลี่ยนแว่นตาใหม่ ตัดผมใหม่ ให้ผมเดาคงเริ่มคบแฟนคนใหม่ด้วย
“ นี่หมายความว่าไงมาหากุถึงที่ร้านแบบนี้” หน้ามันให้ที่เป็นเภสัช ตี๋ แว่น ดูสะอาดสะอ้าน แต่นอกนั้นคือติดลบ นิสัย คำพูดคำจา ความสนใจ ไลฟ์สไตล์
“มาซื้อของ” ผมยักคิ้วให้มันอย่างมีความหมาย ไอ้ภูหัวเราะก๊าก ใช่ซิ ผมไม่ใช่มันที่ได้ใช้ของที่ร้านตลอด ป่านนี้เอดส์แดกหรือยังก็ไม่รู้
“นี่มึงยังไม่ได้อีกเหรอวะ...” ถ้าธามมาได้ยินแบบนี้ ผมคงต้องรออีกนาน แต่ธามไม่ได้ยิน ผมว่าคงรออีกไม่นาน
“กุไม่ใช่มึง” ผมพูดแล้วดึงบุหรี่จากในมือมันโยนทิ้งมันทั้งมวน คนที่จะตายก่อนใครผมว่าก็ไอ้ภูนี่แหละ ทั้งเหล้า บุหรี่ เซ็กส์ แต่เสือกเป็นเภสัชกร ใช่ว่าผมเองจะไม่เคยนะ บุหรี่ผมสูบตอนเรียนอยู่ที่อเมริกายังดีที่ผมไม่ค่อยสูบจัด พอกลับมาไทยก็เหมือนเลิกไปโดยปริยาย เหล้านี่ก็แต่ไหนแต่ไร ส่วนเซ็กส์ผมก็ปกตินะ ไม่มั่ว และไม่ซิงแล้ว...
“หรือน้องได้มึงแล้ว ฮ่าๆ” พูดเป็นลางนะมึง...
“จะหยามกุไปแล้วนะมึง”
“ไม่ได้หยาม กุแค่ให้เกียรติน้องว่าน้องมีศักยภาพ” ไม่ต้องแถเลย ผมยิ่งกลัวๆอยู่ว่าเกิดธามพูดขึ้นมาผมจะทำยังไง ไม่ยอมนะเว้ย
“ไม่ให้เกียรติกุเลย”
“ก็มึงไม่ยอมให้กุ” กับเพื่อนกับฝูงยังไม่เว้น
“วันนี้กุไปบริจาคเลือดมาว่ะ กุว่าธามกะพากุไปตรวจเลือดด้วยแน่เลย” จริงไม่จริงไม่รู้แต่ผมก็เดาเล่นๆ เพราะไอ้ภูนี่แหละโคตรตัวดี มันจัดหนักก็จริงแต่มันก็เลือก สมัยเรียนมหาลัย ด้วยความที่มันเรียนเภสัชอยู่ในมหาลัยดังที่อยู่ใกล้สภากาชาดไอ้ภูชอบหลอกพาแฟนมันไปบริจาคเลือด นอกจากจะดูเป็นคนดีแล้วยังได้ความปลอดภัย เพราะก่อนจะให้เลือดถุงนึงผ่านไปเขาก็ต้องตรวจโรคก่อน ผมรับรู้ทุกวีรกรรมของมันแม้ตัวผมจะไม่ได้เรียนกับมัน แต่เดี๋ยวนี้มันคงไม่ได้ใช้วิธีนั้นแล้ว คาดว่าการรอผลเลือดอาจจะนานเกินรอ
“ธามไม่เจ้าเล่ห์ขนาดนั้นหรอกมั้ง แต่ก็ดีแล้วมึง น้องสบายใจ มึงได้ทำบุญๆ ชีวิตรักราบรื่น เลือดคุณภาพดีไม่มีโรค เพราะแบบนี้ใช่ไหมมึงเลยมาซื้อของเผื่อ ร้ายมากมึง” ไอ้ภูพูดไปก็หยิบของที่ผมจะซื้อออกมาจากตู้ไป
“กุใช้ชีวิตอยู่ในความไม่ประมาท”
“น่ายกย่องมาก กุควรโทรไปบอกธามดีไหมว่ามึงมาซื้อถุงยางแล้วจะได้บอกน้องเตรียมตัว” จะบอกเพื่ออะไรวะ ถ้าบอกธามคงเลิกไว้ใจผมไปเลยนี่ดิ
“บอกก็เหี้ยแล้ว นี่ได้คุยกับหนึ่งป่ะมึงอ่ะ”
“กุอยากคุยแต่หนึ่งคงไม่อยากคุยว่ะ คุยยากแล้วเดี๋ยวนี้ แต่ก่อนว่าเสน่ห์แรงเดี๋ยวนี้ยิ่งแรงกว่าเดิม เข้าไปแล้วเป็นปัญหาอีกเดี๋ยวจะมีเรื่องอีก ให้เขาไปเจอดีๆเหอะมึง” ไอ้ภูพูดเสียงเหนื่อยๆ เห็นเหี้ยๆแบบไอ้ภูก็มีความปรารถนาดีแสนบริสุทธิ์ ประเภทไม่แตะต้อง ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ภูมันก็ไม่ค่อยยอมเล่าอะไร พวกผมเลยตัดสินใจให้ว่าน้องหนึ่งคือน้องชายร่วมสาบานที่มันหวงสุดๆ หรือไม่ก็หนึ่งเดียวในดวงใจ คืออยู่แต่ในใจ ไอ้ภูไม่ทำอะไรทั้งสิ้น สวมบทบาทเป็นพี่ชายแสนดีอย่างที่ไม่คิดว่ามนุษย์กิเลสหนาตัณหาหนักอย่างมันจะมีมุมนี้
“พ่อพระมากครับ”
“มึงจ่ายตังค์แล้วไปไหนก็ไปปะไอ้กันต์ กวนตีนกุละเนี่ย ถุงยาง เจล ยาแก้ไข้ ยาแก้แพ้ ยาแก้อักเสบ ยาอม แป้งโรยเห็บเพื่อนมึง หมดนี่กุคิด500 คิดซะว่ากุสงเคราะห์” นี่คือสาเหตุที่ผมถ่อมาถึงนี่ ยาราคาพิเศษต่ำกว่าทุนคุณภาพดีคนขายกันเอง สบายใจสบายกระเป๋า ที่สำคัญเป็นร้านขายยาเดียวที่ผมรู้จักที่ขายพวกยาใช้ภายนอกของหมาด้วย (ภูบอกว่ามันขายก็มีคนซื้อ เพราะคนเลี้ยงหมาเยอะ) จ่ายยาโดยไอ้ภูเองเช่นเดิม
“รักมึงว่ะ” ผมพูดกับไอ้เภสัชที่ตีหน้าเอือมโลก
“รักกุก็ปิดร้านขึ้นห้องเลย ผลัดกันก็ได้คนละรอบ กุแฟร์ๆ”
…ผมรีบเดินออกจากร้านเพราะประโยคลาของมัน ภูมันพูดจริงทำจริง ไม่ไหวครับ ขนลุก อย่าให้ถึงขั้นได้กันเองเลย
............ ............................... ............................................27-10-2012
เอ้า ใกล้จบแล้ว คาดว่าไม่น่าเกิน70ตอน จะเปิดเทอมแล้ว เวรแท้ๆ แต่คาดว่าจะพยายามเข็นจนจบอ่ะ เพราะไม่งั้นก็ต้องยืดยาวไปอีก ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากๆ ขอให้โปรดติดตามตอนต่อไป และต่อไปจนจบ 555
บทที่แล้วเราชอบอ่านคอมเม้นต์มากเลยเหมือนหลายคนพร้อมใจกันคอมเม้นต์ยาวๆมาให้ ขอบคุณนะๆ คือจริงเราก็แอบคิดอยากจะให้มันสื่อโน่นสื่อนี่ในการกระทำของตัวละครบ้าง อาจจะมีคนเห็นบ้างไม่เห็นบ้างก็ไม่เป็นไร แต่มันสนุกตอนที่เราคิด ทำไมพี่กันต์ต้องจิตตก ทำไมธามถึงอยู่ๆก็ไม่มีเหตุผล
อาม่าก็ยังไม่ฟื้น เอ้ออออ อะไรก็ไม่รู้ ช่วงนี้สับสนในชีวิต เป็นผลอันเนื่องมาจากใกล้เปิดเทอม อยากจะเขียนตอนพิเศษของภู-หนึ่งสักตอนเบาๆ ถ้าว่าง
โปรดติดตามตอนต่อไป รักเสมอนะจ้ะ จุบุ
ปล.มาแก้จากหลอดลมเป็นหลอดอาหาร 5555 (เมาจัด ให้อาหารอาม่าทางหลอดลมไปแล้ว) และมาแก้คำผิดอีก และมาแก้เนื้อเพลงอีก บทนี้คือบทแห่งความผิดผลาดของฉันจริงๆ TT ขอบคุณคนอ่านที่ช่วยเหลือในการตรวจทาน 5555
-
ธามพาพี่กันต์มาตรวจเลือดงี้ก็ใกล้จะได้เวลาเสียตัวให้พี่ธามแล้วอ่าสิ ><
ส่วนพี่กันต์ก็พร้อมเชียวเนอะ
5555
ว่าแต่ตอนนี้อาม่าก็ยังไม่ฟื้นเลย
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข
จะจบแล้ว คงคิดถึงพี่กันต์กับน้องธามมากๆ
จะรวมเล่มหรือเปล่าคะ อยากได้เก็บไว้ อิอิ
-
พอกันทั้งคู่ 5555+
ตอนนี้น่ารักมากๆ ก็เหลือลุ้นให้อาม่าฟื้นเนอะ
อ่อๆ แล้วก็ลุ้นว่าพี่กันต์จะได้ใช้ของที่ซื้อวันนี้เมื่อไหร่ด้วยยย คิคิ
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ สู้ๆ
-
พี่กันต์....น่ารักจริง ๆ อ่ะ เตรียมพร้อมอย่างไวเลย
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ เป็นเรื่องที่น่ารักมาก ๆ อ่านแล้วยิ้มฮาได้ตลอดเลย
ถ้าจบแล้วรวมเล่มเลยนะค๊ะ ชอบมากค่ะ
-
ใกล้ละๆ น้องธาม รอการพัฒนาความสัมพันธ์ของคู่นี้อยู่นะ
แอบงง อาม่าต้องให้อาหารทางหลอดอาหารหรือเปล่าคะ คงไม่ใช่หลอดลม
-
ใกล้ถึงเวลาที่จะได้กันต์แล้วใช่ม้ายยยยย :impress2:
เชียร์มานานแล้วเนี่ยยยยย ฮ่าๆ
ธามโคตรน่ารักเลยอะ ดีแล้วๆที่ใช้ชีวิตบนความไม่ประมาท :z1:
พี่กันต์นี่ก้รู้ทุกเรื่องของธามเลยปะ เซ้นส์แรงมากกกกก
อ่านตอนนี้แล้วโคตรครึ้มใจ น่ารักที่สุด o13
บวก1เป็นกำลังใจและจะรอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
อั้ยย่ะ!ธามเตรียมตัวแล้วใช่มั้ย หลอกตรวจเลือดเนียนๆอย่างนี้ฮ่าๆ
ส่วนพี่กันต์นั่นเตรียมเสียยิ่งกว่าเตรียมอุปกรณ์พร้อมมาก ฮ่าๆ
จะจบแล้วหรอไม่นะไม่อยากให้จบ :serius2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆแบบนี้
ถ้าจะเปิดจองรวมเล่มจะขอจองล่วงหน้าเลย
ชอบมากๆติดตามตั้งแต่เปิดเรื่องจนถึงตอนนี้
ใช้เวลานานพอสมควร
หายไปนาน
แต่ก็รอได้เสมอ
เพราะสนุกและชอบมากคะ
-
เหมือนมีลางว่า ธามใกล้ยอมเสียตัว 555+++ o18
-
หมอธามก็คงเริ่มใจอ่อนแล้วแหละ เชื่อเถอะ..อีกไม่นานพี่กันย์คงได้สมหวัง 5555555555
แต่ก็อย่าทำให้น้องผิดหวังนะคะ o13
-
เตรียมพร้อมมากทั้งสองคน
ฮาประโยคสุดท้ายของภู5555555555
-
ก่อนจะจบขอโดนฉากเสียตัวเต็มๆสักแปดตอนนะคะ :a5:
รักคนเขียนและเป็นห่วงอาม่ามาก :กอด1:
-
มาต่อแล้วดีใจที่ยังคงรูปแบบการเขียนเหมือนเดิม เข้ามาอ่านมารอเรื่อยๆเพราะเรื่องนี้โดยเฉพาะ
ปล. เชียร์พี่กันต์ แต่ก็รักหมอธามด้วยนะ^^
-
อ่านไปยิ้มไป เขินแทนธามมม
บ้าไปแล้ว 555
-
อยากเป็นธาม อยากได้คนแบบพี่มากันต์มารัก -3-
ใกล้แล้วสินะธาม กรี๊ดดดดด!!!
-
:กอด1: ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
-
พี่ภูนี่ไปๆมาๆดูจะจังไรกว่าพี่กันต์อีก ฮ่าๆๆๆ กระทั่งเพื่อนก็จะงาบอ๊ะ :a2:
แบบนี้ภูหนึ่งจะมีหวังไม๊คะเนี่ย
เดี๋ยวนี้กลับมาสวีตกันแล้ว ช๊อบชอบเลย เฮียธนก็เป็นพี่ชายที่น่ารักมาก
คิดว่าอีกไม่นานพี่กันต์คงสมหวังแล้วเนาะ คลังแสงพร้อมแล้วด้วยนี่นา :a1:
-
พาร์ทนี้น่ารักนะเนี่ย
ผิดจากบรรยากาศปกตินิดหน่อย
เพราะปกติจะรู้สึกอุ่นๆ อยู่ตลอด
แต่พาร์ทนี้เฮฮามากกว่า คงเพราะพี่กันต์กับหมอธามปล่อยมุกกันน่าดู
จะเปิดเทอมแล้ว แต่เราก็เต็มใจจะรอนะคะ
อยากอ่านต่อ ยังไม่อยากให้รีบจบ
-
รอตอนที่ใช้ของที่ซื้อมาอยู่นะ :z1:
ปล. แต่แป้งโรยเห็บนี่ไม่ต้องก็ได้ ไม่ได้อยากรู้ว่าใช้ตอนไหน :laugh:
-
เหมือนหมอธามจะฉลาดแต่พี่กันต์ก็เหมือนจะรู้ทันตลอด
ประสบกาม เฮ้ย ประสบการณ์เยอะกว่าจริงๆด้วย :m20:
-
ว่าธามเจ้าเล่ห์พาพี่กันต์ไปบริจาคเลือดพร้อมโปรเสริมตรวจเลือดฟรี
แต่พี่กันต์จัง..ของเรา แม่ง.. เจ๋ง o13
ธามจ๋า หนูช่างเด็กน้อยอะไรเยี่ยงนี้
-
ชอบโมเม้นท์ตอนนั่งรอที่โรงพยาบาลนะ หวานกว่าตอนที่ผ่าน ๆ มามาก อึมครึมมาหลายตอน
เฮียธนเป็นปลดความไม่สบายใจในตัวธาม ขอบคุณนะคะเฮีย
แหม่ ไอ้น้องธามว่าร้ายเนียนพาพี่กันต์ไปตรวจเลือก แต่พี่กันต์ร้ายกว่าจ๊ะ ตรวจเรียบร้อย
ไปซื้ออุปกรณ์ประกอบฉากมันซะเลย กะว่าคงได้ใช้ในเร็ววัน เริ่ดอ่ะพี่ o13
พระเอกในดวงใจของเค้า
ขอบคุณค่ะ
-
ใกล้จบแล้วเหรอ
เราชอบตัวละครในเรื่องนี้ทุกตัว
ทุกคนมีสีสัน และเหมือนมีตัวตนจริง ๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :กอด1:
-
พี่กันจัง เจ้าเล่ห์ตล๊อดๆ
-
ถ้าได้กันเองจริงนี้ ธามคงหัวเราะฟันหักได้เลยมั้ง 555555555555555555
-
ใกล้จบแล้ว T_T ไม่อยากเลยอะ
สองคนนี้เค้าใกล้จะ...กันแย้ว>< รู้สึกเรื่องนี้จะไม่มี...ซักตอนเลยเนอะ
คิดถึงคุณนาย(ชอบส่วนตัว) อยากเห็นคุณนายเป็นนางเอกคู่พี่กันต์(ฝากเป็นคาเเรกเตอร์เรื่องหน้า 555)
รอตอนพิเศษหมิงนาย จะมีมั้ยน้าาา
-
ยิ้มทั้งพาร์ทอ่ะ!!!
น่ารัก เอาอีกๆ ขอพี่กันต์จัง(ไร)เยอะเย้อออออออ ชอบบบ
จะจบแล้วเหรออออ แอบเศร้า (น้ำตาจะไหล) ถ้าเรื่องนี้จบคงเหมือนอะไรสักอย่างในชีวิตหายไป(อะไรที่ว่าน่ะมันคืออะไร :z3:)
นี่...ธามจะเสียตัวแล้วเหรอเนี่ย :o8: ลุ้นละเกินนนนนนน ว่าจะออกมาในรูปแบบไหน
ที่เวิ่นเว้อยืดยาวไม่มีอะไร ชอบเรื่องนี้จริงๆนะค่ะ สู้ๆนะ
ขอสั่งจองรวมเล่มล่วงหน้า (เป็นเรื่องแรกและเรื่องเดียวที่อ่านในนิยายวาย รักพี่กันต์!!! :-[)มว้ากมว้ากก)
ปล . สนับสนุนพาร์ทพี่ภูแอนด์หนึ่ง แอบประทับใจ ความรักที่ไม่แตะต้อง o13
-
พี่กันต์ หายไปคำนึง กลายเป็นธามเรียกกันต์เฉยๆ
คือ รู้ใจกันจริงนะ เชอะ น่าหมั่นไส้ด้วยความอิจฉา
แต่พอฟังวีรกรรมเพื่อนแล้ว แอบหวั่นใจ เด็กชายสมัยนี้ ลีลาเยอะจริง เห้อ
(แล้วจะไปกลัวอาไรเจ้)
ขอบคุณและรออ่านต่อจ้า
-
ไม่อยากให้จบ เราชอบเรื่องนี้มากก ฮืออออ
ปล. ตอนพี่กันต์บอกไม่ซิงเราแบบสะดุ้ง ข้างหน้าใช่มั้ย 5555
-
ผม(ในกรณีหลังท่าทางผมต้องคงต้องร้องเพลง I try so hard and that so far)
v
v
"I've tried so hard and got so far" ปะค้า อิอิ
จำได้แม่นเพราะเคยบ้าบอทำข้อสอบessayไม่ได้ เลยเขียนเพลงนี้ลงให้อาจาร์ย 555
ธามนี่รอบคอบจริงๆ ใช้โอกาสให้เกิดประโยชน์และถูกช่องมาก ตรวจเลือดซะเลย
แสดงว่าเตรียมพร้อมนะ หึหึหึ ตกลงแล้วตอนนี้เหมือนใจตรงกันที่สุด
อิตอน "ตั้งอยู่บนความไม่ประมาท"นั่นละนะ
ใจตรงกันเป๊ะ พร้อมแล้วไปต่อเลยยย เป้าหมายมีไว้พุ่งชน(ซักทีเถอะมั้ยย?)
แต่ไอ้หมิงคงชอบ มันชอบความท้าทาย << มาแค่ประโยคนี้ยังน่าโฮกฮากเลย คู่นี้ อร๊างงส์ ><
ท้าทายซิ เจ้าของฟาร์มไอ้เข้นะนั่น
-
เตรียมพร้อมกันทั้งคู่แบบนี้ คนอ่านก็ฟินเนเร่สิคะ
ปล. จะเปิดเทอมแล้วเหรอ? ลงวันละตอนเลย ทันชัวร์
-
โอ่ยยย อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยค่ะ น่ารักมากกกกก
ทั้งสองคนเริ่มเตรียมตัวกันแล้ววววว หมอธามก็เนียนๆพาพี่กันต์ไปตรวจเลือด เตรียมพร้อมได้น่ารักและแหวกแนวมากค่ะ 5555555 ส่วนพี่กันต์ก็ไปซื้ออุปกรณ์มาเตรียมพร้อม ขำที่กันต์ระแวงว่าจะโดนธามรุก.... คนอ่านก็ระแวงค่ะ กร๊ากกกกกกกกกก
เอาเป็นว่าจะคอยอ่านฉากเสร็จกัน(ต์)นะคะะะะ 55555555
แล้วก็...พี่กันต์ขอเป็นแฟนแล้ววววว แต่ต้องรอบรรยากาศโรแมนซ์ๆ เนอะ พอขอเสร็จก็ได้กัน(ต์)เลยละกัน(?) 555555555
แอบอยากอ่านเรื่องของพี่ภูกับหนึ่งเหมือนกันค่ะ คู่นี้น่าสนใจมากๆ จริงๆแล้วต้องบอกว่าคู่ทุกคู่ของเรื่องนี้น่ารักหมดเลย ทั้งกันต์ธาม หมิงนาย ภูหนึ่ง มีเสน่ห์มากๆ
เรื่องนี้จะจบแล้ว...แอบใจหายเหมือนกัน ติดตามมาตั้งแต่แรกๆเลยค่ะเรื่องนี้ (แต่เพิ่งได้สมัครแล้วมาเม้น) แต่ก็นะ....ทุกการเดินทางต้องมีบทสรุปเนอะ
สนับสนุนให้รวมเล่มอีกเสียงค่าาาา ถ้ารวมเล่มจะซื้อแน่ๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่าาา :กอด1: :3123: :pig4:
ปล. เซ็งเป็ดอวอร์ด... พระเอกเราจิ้มพี่กันต์ไปแบบไม่ลังเลเลยค่ะ ><
-
พี่กันต์โคตรฉลาด ทันความคิดธามตลอด
ถึงกับเตรียมอุปกรณ์กันเลยทีเดียว
ธามก็เหมือนตกลงปลงใจแล้ว ว่ายังไงก็คงไม่รอด แต่ปลอดภัยไว้ก่อน
อ่านแล้วได้แต่ยิ้มแก้มแตก
-
“รักมึงว่ะ” ผมพูดกับไอ้เภสัชที่ตีหน้าเอือมโลก
“รักกุก็ปิดร้านขึ้นห้องเลย ผลัดกันก็ได้คนละรอบ กุแฟร์ๆ”
…ผมรีบเดินออกจากร้านเพราะประโยคลาของมัน ภูมันพูดจริงทำจริง ไม่ไหวครับ ขนลุก อย่าให้ถึงขั้นได้กันเองเลย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ไอ้พี่ภูแม่งหื่นไม่บรรยะบรรยังเลยว้อย
เพื่อนเมิงก็จะเอาเร้อ
พี่กันต์อันตรายแล้วเนี่ย
โอ๊ยชอบ ทั้งตอนอ่านเฉพาะที่เพื่อนจะหลอกกินกันเองอยู่เนี่ยแหละไม่รู้กี่รอบแล้ว
ชอบๆๆอิพี่ภู 5555555555555555555
:z1: :z1: :jul3: :jul3:
-
ตอนนี้น่าจะชื่อว่า "เตรียมรับศึก" เลยนะเนี่ย เตรียมพร้อมกันทั้งคู่มาก :laugh:
อยากอ่านตอนพิเศษหนึ่งกับภูจัง อยากให้สองคนนี้คู่กัน ถึงโผล่มาไม่มากแต่เค้าก็เชียร์ตัวนะ :กอด1:
-
อ้ากกกก ลุ้นแทนหมอธาม อิอิ :impress2:
-
โอเค.......อยากได้ภูหนึ่งมากค่ะ ต้องการมากค่ะ จัดมาเลยค่ะ รอรับอยู่ค่ะ
โอมุกนี้น่ารักนะธาม มีพามาตรวจเลือดด้วย 5555
เฮ้อ เรื่องนี้เดาไม่ออกจริงๆนะ รอตอนต่อไปค่า
-
ใกล้เข้ามาแล้ว NC :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:
-
พร้ิอมแล้วใช่มั้ยพี่กันต์หมอธาม
เราพร้อมมานานแล้วนะ จัดเลยยยยยยยยยยยยย :z2:
-
พี่กันต์แกซื้อของเตรียมแล้ว
อีกไม่นานธามคงเสร็จ ฮิฮิ
รอตอนพิเศษ ภู-หนึ่ง จ้า
-
ประโยคที่ภูบอกว่าแฟร์ๆนี่ชักน่ากลัวนะคะ ฮา
-
พี่กันต์ดันรู้ทันน้องธามอีกต่างหากแถมมีการเตรียมอุปกรณ์พร้อมอีก
พี่กันต์เนี่ยน่ารักจริงๆๆ
-
วันนั้นที่รอคอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o13
-
เหอ เหอ เฮียแม่งเตรียมพร้อมแล้วอ่ะ
-
พี่กันต์..... ถ้าจะเตรียมพร้อมขนาดนี้
กะขอธามเป็นแฟนแล้วเอาเลยใช่ปะ
แล้วกะเอาหนักด้วยใช่ปะ ยาแก้นั่นนู่นนี่ นี่พร้อมซะขนาดนี้
โอ้ยย สงสารธามจริงๆเลยอะ ธามมันต้องโดนหนักแน่ๆ
พี่กันต์แม่งเก็บกดชัวร์! 555555555555555555555555
ส่วนอาม่าขอให้อาม่าฟื้นขึ้นไวๆนะคะ
มาดูหลานสุดที่รักมีผัวเอ้ยยยยยย แฟนเป็นผู้ชายที่แสนดีหน่อย
ก้ากกก สรุปอาม่าฟื้นรู้ความจริง ช้อคเลยจ้าา
5555555
มาต่อเร็วๆนะคะ จบนี้ละขอสเปเชี่ยลเยอะๆนะ คริคริ<3
-
จะว่าล้ำลึกก็..นิดนึงนะหมอ พาพี่กันต์ไปตรวจแบบนี้เนี่ย
หมอเป็นคนที่รอบคอบนะ ฮะๆ ถึงจะมั่นใจว่าเวลานั้นพี่กันต์คงใช้ของ(ที่อุตส่าห์ไปแอบซื้อมา ><)
คือที่พี่กันต์ไปซื้อมาเนี่ย ที่บ้านไม่มีติดเอาไว้เลยหรอ หรือพี่กันต์มักน้อยไม่เคยคิดจะได้หมอมาก่อนหน้านี้
(แลดูเป็นคนดีแบบไม่น่าเชื่อว่าจะได้ชื่อเล่นใหม่จากหมอว่ากันต์จัง(ไร) :laugh:)
เชฟเป็นพวกชอบความท้าทายหรอกรึนี่ เรานึกว่าเป็นพวกมาโซ โดนด่าโดนทำร้ายแล้วมีความสุขอะไรอย่างเนี้ย ฮ่าๆ
ปล.คนเขียนขอเบอร์เฮียธนหน่อย จะโทร.ไปเม้าท์เรื่องหมอให้ฟัง
เพิ่มเติมนิดนึงค่ะ
มันใกล้จบแล้ว(เรอะ) เขายังไม่ได้กัน(ต์)เลยนะ
แต่ก็อยากบอกเหมือนเดิม เห็นพี่กันต์เตรียมพร้อมซะขนาดนี้ก็ยังไม่อยากให้ได้เลยค่ะ
อยากให้พี่กันต์ทรมาน แบบว่าคบกันอีกสักปีสองปีเพื่อความมั่นคง(แปดปียังไม่พออีกหรอ==)
จริงๆแล้วชอบเขาจีบกัน เป็นไรไม่รู้ แต่ว่าพี่กันต์กับหมอจีบกันได้น่ารักมาก(เอา ก.ไก่ ไปอีกแปดล้านตัว)
มากจนอิจฉา อยากได้แบบพี่กันต์เว้ยยยยยยย o9(แต่เว้นรสนิยมไว้อย่างนึงนะ) ฮ่าๆ
แล้วก็ เมื่อไหร่ไอ้หมูตอนของกู๋จะได้เจอพี่กันต์สักที(หลงหมูตอนของกู๋ธามไปซะแล้วล่ะ)
-
:oni2:
ถ้าสองคนจะเตรียมตัวกันขนาดนี้ก็แสดงว่าใกล้แล้วสินะ !!!
:haun4:
-
ฮ่าๆๆๆ รักพี่ธามอะ ฮ่าๆๆ
พี่กันต์น่ารักมากมาย เออวิธีน่าใช้อะ ฮ่าๆๆๆ
พี่ภูน่ากลัวเกินนน แต่อยากให้ได้กะพี่หนึ่งอะ อยากให้รอบข้างแฮปปี้ ฮ่าๆๆๆ
รักพี่ธามอะน่ารักมากกกก
-
มาเม้นก่อน อ่านถึงตอนพาไปบริจาคเลือด
คือหมอพร้อมจะเสียตัว(?) แล้วใช่ป่ะ
*ไปอ่านต่อ* :z2: :z2: :z2:
-
ธามหลอกพี่กันต์ไปตรวจเลือด อิอิ
เพื่อนพี่กันต์นี้เเต่ละคนสุดยอดทั้งนั้น ฮ่าๆ :laugh:
-
พี่กันต์ ไปทำโทษธามหนักๆ แรงๆ เน้นๆ เลยนะ :laugh3:
ในเมื่อสะอาดแล้วจัดเลยเฮีย คนเจ้าเล่ห์ต้องโดนแล้วหล่ะ
ทำไมเหมือนอ่านตอนก่อนๆ พี่ภูจะไม่ได้แรงขนาดนี้นะ :confuse:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
รักพี่กันต์เสมอ :-[
-
เอาาาา เตรียมเสียตัววว เย้ๆๆๆๆ
55555
อาม่าจาฟื้นไหมน้าาาา
-
และแล้ววันที่ธามเสียประตูชัยก็ใกล้เข้ามาทุกที
หรือคนที่เสียจะเป็นพี่กันต์หว่า? 55555
เตรียมตัวกันดีพร้อมขนาดนี่ จัดหนักแน่นอน
พี่กันต์น่าจะซื้อถุงยางสักครึ่งโหล เจลสองหลอด
ยาอย่างละสองแผงนะ ถึงจะเอาอยู่ (โหดไปป่ะ 555555)
จะจบจริงหรอ ไม่อยากให้จบ สักร้อยตอนเถอะ มีคนอ่านน๊าาาาา
-
ถึงเวลาเสียประตูชัยแล้วหมอ..
อุว้ะฮ่าฮ่าฮ่า พี่กันต์เตรียมตัวแล้วววว
ตกใจกับคำขอเป็นแฟนเบาๆ
บทจะมาก็มาขอกันง่านๆงี้เลยอ่ะ
คนเขาก็เขินบ้างไรบ้างนะเหวย~
(เขินแทนน้องธาม 5555555)
สรุปว่าเฮียธนไม่ได้ว่าไรเลย
แค่เป็นห่วงตามประสาพี่ชายที่แสนดี
น้องธามคิดมาก -3-
-
ผมจิ้นฉากพี่กันย์กับพี่ภูเสียแล้ว กร๊ากกกกกกก
-
ฮืออออออ พอเห็นคำว่าจะจบแล้วก็เศร้าอ่ะ ;A;
ไม่อยากให้จบจริงๆนะ(แล้วเมิ่งจะให้คนเเต่งแต่งถึงเมื่อไหร่ ไม่ใช่โคนันนะยะ)
:impress2:
เพื่อนพี่กันต์แต่ละคนนี้น๊าาาา ว่าทำไมคบกันได้ 555555
ตัวพ่อทั้งนั้น
อ่านบทนี้แล้วรู้สึกว่าหมอน่ารักขึ้นมั่ก มั่ก มากกกกก
ยิ่งจากตอนที่แล้วนี้แล้วใหญ่โอยยยยยหลงหมออ่ะ :-[
ปล. พี่กันต์นิเตรียมพร้อมทุกสถานการณ์จริงๆ = =b
ปลล.ไม่เคยอยากอ่านเอ็นซีเรื่องไหน เท่าเรื่องนี้มาก่อนเลย จริงๆ!
-
อ่าาา ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ
ชอบ สนุกดีนะ กันต์ยังไม่ได้โจ๊ะธามเลย :-[
แล้วยังคู่หมิงกัน ภูหนึ่ง :L2:
-
รู้ทันตลอดแหละพี่กันต์น่ะ
-
เสียดายที่ใกล้จบอ้ะ...แต่ไม่เป็นไร *[]* ขอตอนพิเศษใส่ไข่!!
...ธามแอบเจ้าเล่ห์นะเนี่ย...อยากบอกว่าคติของธามเสื่อมมาก=_=
ส่วนพี่กันต์จัง...สมชื่อพี่กันต์จัง(ไร)จริงๆ..=_=
ถุงยาง เจล ยาลดไข้...พร้อมเลยใช่ไหมเนี่ย!!
(น่ายุให้เพื่อนภูโทรไปหาน้องธรามจริงๆ ดูซิพี่กันต์จัง(ไร)จะทำยังไง=_=)
และ
เพื่อนภูคะ...คุณเพื่อนเริ่ดมากค่ะ =.,=
-
ว่าแล้ว พี่กันต์ต้องรู้ทันธาม
ที่นี้ ผลเลือดออกมา ก็ได้ใช้ของที่ซื้อแล้วสิ :z1:
-
พึ่งจะตามอ่านทันก็ใกล้จะจบซะแล้วเหรอ...
เตรียมพร้อมกันทั้งคู่แล้วกูดูจะคิดอะไรทันกันทั้งคู่ด้วย
หายกังวลเรื่องเฮียธนไปหนึ่ง แต่อาม๊ายังไม่ฟื้น
พระเอกนายเอกก็กำลังจะ...กันในเร็ววันนี้ :o8: :-[
.
.
จะเซอร์ไพรส์มากเลย...ถ้า... ธามก็เตรียม"อุปกรณ์"ไว้เหมือนกัน :laugh:
-
เตรียมตัวกันแล้ววู้ยยยยย!!!!!!
พี่กันต์กะหมอธามเค้ารู้ทันกันตลอด
คนอ่านจะเตรียมใจรอว่าพี่กันต์จะได้ใช้อุปกรณ์ที่หามาป่าว :z1:
-
น้องธามนี่รอบคอบจริง ๆ นะคะ (สมเป็นสัตวแพทย์) 555+
มีการพาพี่กันต์ไปบริจาคเลือด แอบตรวจโรคไปด้วย
อีพี่กันด์นี่ก็รู้ทันเนาะ อย่างงี้อยู่กันได้ XD พี่กันต์เตรียมพร้อมซะขนาดนี้
คนอ่านอยากจะ count down รอแล้วว่าน้องธามจะเสียซิง(ประตูหลัง)เมื่อไหร่?
:impress2:
-
อีกไม่นานหมอธามเสร็จพี่กันต์จังแน่ 5555
พี่กันต์นี่ร้ายพอรู้ว่าน้องพาไปตรวจเลือดนีเตรียมการณ์รอเรียบร้อย
-
ง่า ใกล้จบแล้วเหรอตะเอง ยังไม่อยากให้จบเลยเน้อ :sad4:
ตอนนี้พออ่านแล้วก็เพิ่งมาคิดได้ เอ่อ พี่กันต์ยังไม่ขอธามเป็นแฟนเลยนี่หว่า อ่านเพลินจนลืมอ่ะ กร๊ากกกกกกก :jul3:
แต่แหม่คุณพี่ เตรียมพร้อมเลยเนอะ กะว่าถ้าธามที่รักของเค้าตอบตกลงเมื่อไหร่จะอุ้มเข้าห้องเลยหรือไง o18
เอ่อ.. แต่จะว่าไปธามก็แลดูเหมือนแอบเตรียมพร้อมอยู่เหมือนกันนี่เนอะ ก็นะ ดูนิสัยพี่กันต์แล้วคงไม่รอดนานชิมิธามจ๋า 555+ :m20:
o18 o18 <----- อีโมนี้ไม่มีอะไร เอาไว้ขู่พี่กันต์เล่นๆไปงั้นแหละ 5555+
-
ฮี่ ~
หมอธามคงจะยอมเร็วๆนี้สินะ :o8:
-
แหม พี่กันต์เตรียมยังกับหมอธามยอมแล้วงั้นแหละ
-
>____<
ต่างคนต่างเตรียมพร้อม
คนอ่านพร้อมตั้งแต่บทที่ 20 กว่าๆแล้ว
-
คุณภู. แฟร์มาก. พี่กันต์ต้องเอาอย่างบ้างนะ :-[
-
555
ธามระวังนะ พี่กันต์เตรียมของรอแล้ว
-
ฮาตลอดดดดด :laugh:
-
แต่ละคนเตรียมพร้อมกันมาก55555 :o8:
รอตอนพิเศษภูหนึ่งค่ะ เย่เย่เย่
แอบใจหายนิดนึงที่ใกล้จบแล้ว;-;
-
เห็นชื่อตอนครั้งแรก ยังแอบต่อเองในใจเลยว่า
รู้เขา รู้เรา รู้เท่าทันเอดส์
พอมาอ่านละ โอ๊ะ โอ!! ใช่จริงด้วย 555+
มันเป็นเรื่องที่ถูกต้องที่ต้องทำ ชญ ชช ญญ ยังก็ต้องตรวจ ความเชื่อใจที่สุดท้ายก็ได้โรคมามันไม่คุ้ม
ก็ถ้าน้องธามเค้าพาไปตรวจ ก็แสดงว่าเค้ายอมแล้วล่ะ พี่กันต์อาบน้ำรอโลด 55+
รอฉากที่ธามจะตอบคำถามขอเป็นแฟนพี่กันต์ เอาหวาน ๆ เน้อ เค้าชอบ ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เฮ้ยพี่กันต์ นี่ถึงขั้นมาซื้อถุงยางรอ โอโหห สุดยอดมากพี่
o13
ปล. ไม่อยากให้จบเลยค่ะ T^T ถ้าจบแล้วขอรวมเล่มด้วยนะพี่นะ ♥ รอๆ
-
วุ้ย พี่กันต์เตรียมพร้อมเลยเนอะ
-
หมอธาม น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :o8: แอบหลอกพี่กันต์ไปตรวจเลือดมาแล้วแบบนี้ แสดงว่ายอมแล้วใช่ม๊า รอบครอบสมเป็นหมอสุดๆ 555+ :haun5:
พี่กันต์ รู้ทันธามซะงั้น :laugh: แต่พี่เอง ก็เพรียบพร้อม ครบเครื่อง เรื่องอุปกรณ์ ซะขนาดนี้แล้วนี่เนาะ ถ้าธามตกลงเป็นแฟนด้วยแล้ว จะมีซัมติงกันเลยปะเนี่ย ไอ้บรรยากาศโรแมนติกของพี่กันต์นี่ กะบิ้วอารมย์กันสุดๆเลยลินะ :-[
พี่ถู พี่ดูเป็นเภสัท ที่โหดดีนะ แต่แบบนี้เค้าก็ชอบอยุ่ ที่จริงก็แอบปลื้มๆแบบ เสะเสะ อยู่เหมือนกัน :give2:
แล้ว พี่หมิงกับพี่นาย อีกอ่า อีก 5 ตอนก็จะถึง 70แล้ว จะจบในตอนนี้หรือว่ามีภาคต่อหว่า แต่ถ้ามีจริงๆ ขอ ทั้ง ภูหนึ่ง แล้วก็ หมิงนาย เลยนะ :L2:
-
คู่นี้เกิดมาเพื่อคู่กันจริงๆ :m20: :pigha2: :laugh:
-
อั้ยยะพาไปบริจาคเลือดแล้ว
ฉากนั้นคงอีกไม่นานสินะ :oo1:
-
ธามนี่รอบคอบจริง ๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ขอให้พี่กันต์ได้ใช้ของที่ซื้อเร็วๆแล้วกันนะคะ แต่หมอธามน่ารักน่าจับกดมากขึ้นทุกวัน คงอีกไม่นานหรอกมั้งเนอะ >///<
แต่อย่าเสียท่าให้หมอเป็นคนใช้ก็แล้วกันนะพี่กันต์ 555
จบแล้วรวมเล่มเนอะ รอๆๆๆ ^_^
-
รู้เราแต่ไม่คิดว่าพี่กันต์จะรู้เหมือนกันสินะ
ก็พี่เค้าผ่านอะไรมาก็เยอะ เรื่องนี้ก็ด้วย
แต่เพื่อความสบายใจของธามก็ปล่อยไป
อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าธามใส่ใจและเพิ่มความมั่นใจ
พี่กันต์ก็มั่นใจถึงขนาดต้องเตรียมความพร้อม
ตัวพร้อม ใจพร้อม อุปกรณ์ก็พร้อม :m20:
เราว่าถ้าพี่กันต์รออีกนิดธามตกลงเป็นแฟนแล้ว
ธามเหมือนจะไม่ได้รอคำนั้น แต่คงดีใจไม่น้อย
ปากบอกไม่ได้เป็นแฟนแต่การกระทำไปหมดแล้ว
น่ารักดี ไม่ได้ลึกซึ้งทางกายแต่ใจน่ะให้กันเต็มร้อย
อยากให้อาม่าฟื้นธามจะได้ไม่หน่วงอย่างนี้
อ่านไปรอไป ใกล้จะจบแล้วเหรอเนี่ย ไวจัง :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
มาแล้ววว รอตั้งหลายวัน คิดถึงอ่ะตัว อิอิ :กอด1:
จะจบแล้วอ่ะ คิดถึงน่าดู รวมเล่มเหอะนะ จะเอาพี่กันต์จังไรกับหมอธามไว้อ่าน รออ่านจนจบแหละจ้า
มาถึงอิตอนนี้ ฮามาก รู้เขารู้เรามากอ่ะ
หมอมีแอบพาไปตรวจเลือด เตรียมพร้อมๆๆ พี่กันต์ไม่ยอมน้อยหน้าแหละ เตรียมพร้อมเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ
ใกล้เเล้วดิ้ ใกล้ได้กันเเล้ว อย่าพลิกเป็นหมอได้กันต์เเทนนะ หงายเงิบเลย 555 รอตอนต่อไป
รักคนเขียน รักพี่กันต์ รักหมอธามนะ
ปล.อยากได้ของพี่หมิงพี่นายด้วย คู่นั้นจะได้กันแบบไหน 555 หรือพี่นายจะได้พี่หมิง กร้ากกกกกกกกก
:จุ๊บๆ:
-
มาตรวจเลือดก็แล้ว อย่างนี้ก็ใกล้แล้วสิ พี่กันต์ก็เตรียมพร้อมละ
พี่กันต์ก็เดาใจธามถูกนะว่าหลอกพามาตรวจเลือด แม้ธามจะไม่ยอมบอกก็เถอะ
ร้านของพี่ภูมีทุกอย่างจริงๆ ตามอุปนิสัยของเจ้าของ 555
-
:o8:
พี่กันต์เตรียมพร้อมมากเลย
น้องธามก็ใช่ย่อย แต่พี่กันต์ก็เก่งนะ เดาถูกทุกอย่างเลย
น่ารักมากค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
“รักกุก็ปิดร้านขึ้นห้องเลย ผลัดกันก็ได้คนละรอบ กุแฟร์ๆ”
บร๊ะ!! พี่ภู
-
พี่กันต์กับพี่ภู สมกับเป้นเพื่อนกันเลยนะคะ
รู้ไส้รู้พุงกันหมด จังไรเหมือนกันอีก 5555
ตอนนี้อย่าว่า ธามร้ายนะพาพี่กันมาแอบตรวจเลือด พี่กันต์ก็แอบมาซื้อของ เหมือนกัน
ฮี้ววววววว
เขินอะ คงเร็วๆนี้แล้วสินะคะ อร๊ายยยย :-[
-
เลือดก็ตรวจแล้ว อุปกรณ์ก็พร้อมแล้ว เมื่อไรลงมือปฏิบัติสักทีละพี่กันต์ :m20:
อ้อ..ลืมให้พี่กันต์ซื้อฝากเชฟหมิงด้วย เอิ๊ก เอิ๊ก
-
คุณพี่จัญไรอีกล่ะ แต่รอลุ้นเหนื่อยคู่นี้ ให้รักกันเบาๆ
เอาพี่ภูกับหนึ่งมาสลับฉากให้ไวดีกว่า
-
หมอธามน่ารักมากกกกกก
พี่กันเตรียมตัวเผด็จศึกหมอ :mc4:
ชอบเรื่องนี้มาก ตัวละครแต่ละตัวชอบมาก ฮาทุกคน :laugh:
-
ธามเตรียมใจเสียตัวแล้วสินะ ฮ่าๆๆๆ
เป็นตอนที่อ่านแล้วมีความสุขมากๆ เลยค่ะ จริงๆ แอบคิดว่าพี่กันต์จะรู้ทันซะอีกว่าหลอกมาตรวจเลือด
คือรู้ทันแบบแน่ใจเลยอ่ะค่ะ แต่นี่ยังไม่แน่ใจ
-
อ่านทันแล้วววววววว โคตรชอบเลย
ตามมาจากเรื่องสั้น จนมาเรื่องยาว
อ่านได้ทีละนิดละหน่อย คลายเครียดจากการอ่านหนังสือเตรียมสอบตรง T.T
แอบบอกว่าธามกับพี่กันต์แอนด์เดอะแก๊งเป็นไอดอลเราในการอ่านหนังสือเลย 5555555555
คือไม่อยากอ่านทีไร จะฮึดแบบ เฮ้ย ธามพี่กันต์เดอะแก๊งเค้ายังทำได้ ทำไมชั้นจะทำไม่ได้ กรั่กๆๆๆๆ
ไม่รู้จะพิมพ์อะไร แต่อยากจะบอกว่าชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มากจริงๆ
แต่ว่าแต่ละตอนแอบสั้นนะฮร้าาาาา ยาวกว่านี้เยอะๆได้มั้ย 5555555
รอตอนต่อไปค่า
ปล.เราขอสถาปนาตัวเองเป็นแฟนคลับพี่ค่ะ คึคึคึ :กอด1:
-
ใกล้จบแล้วหรอคะ
กรุณารวมเล่มด้วยเหอะค่ะ
นะ นะคะ พลีซซซซ นะคะเบเบ้ :impress2:
รักเรื่องนี้มากจริงๆ ถึงจะได้มาตามตอนหลังๆ ช่วงรอยต่อระหว่างคุณคนเขียนหายไปแล้วกลับมาอัพสม่ำเสมอนี่ล่ะค่ะ
(อ๊ากกก ไม่ถึงเดือน เจอเรื่องนี้ช้าไปคุณคนเขียนเลยไม่ได้ตอบทุกเม้นอย่างตอนแรกๆเนอะ)
ถ้ารวมเล่มนะ สัญญาเลยว่าจะเป็นนิยายวายเรื่องแรกที่จะซื้อ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ขอบคุณมากจริงๆ
นี่จะได้กันต์ตอนใกล้จะจบใช้มั้ยคะ ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ระดับความฟินมันมากมายเหลือเกินค่ะ ทำให้เรารู้ว่านิยายวายที่ไม่ค่อยมีฉากมีอะไรกันก็ฟินได้มากขนาดนี้ คาราวะคนเขียนจริงๆ :z2:
รักนะคะ จุ๊บๆ :laugh:
-
จะยอมเขาทั้งทีต้องรอบครอบถูกต้องแล้วครับคุณหมอ ตรวจเช็คให้แน่ใจเพื่อเขาและเรา รักกันนานๆนะครับ ดูแลกันตลอดไป คิดเหมือนกันจริงคู่นี้ รักพวกเธอจัง
-
ธามเอ๊ยยยยยยยย....ยอมๆพี่กันเค้าไปเหอะลูก
พี่เค้าเดาทาง..เอ๊ย!!รู้ใจธามทุกอย่าง
แถมเป็นคนมองอนาคตและเตรียมพร้อมเสมอ...ขนาดเน้
เหมาะที่จะให้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่สวดล้าวววววว
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เตรียมพร้อมกันไปคนละอย่างนะ
อีกไม่นานพี่กันต์ของเราและเรา คงได้สมหวังกัน(ซะ)ที :haun4:
-
ได้เวลาแล้วสิ ได้เวลาแล้วสิ....
พี่กันต์เตรียมพร้อมส่ะขนาดนี้....
-
น่ารักขึ้นทุกตอนอะคู่นี้
พี่กันก็ชักจะจังไรขึ้นทุกวัน 555555555
สู้ๆนะคะ>__<
-
ชำตรง ความไม่ประมาท นี่แหละ
55555555555555555
เตรียมพร้อมกันดีทั้งคู่เลย ก๊ากกกกกกกกกกก
-
อ๋อยๆ ใกล้จะจบแล้วหรอ แอบใจหายเพราะชอบเรื่องนี้เว่อร์
ชอบทุกตัวละครในเรื่องนี้น่ารักมากกกกกก...โดยเฉพาะพี่กันต์จัง อิอิ
และดูเหมือนว่าสิ่งที่พี่กันต์และคนอ่านหวังไว้ใกล้จะเป็นจริงแล้วล่ะซิ :impress2:
-
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือธามยังมีพี่กันต์(จัง) :laugh: :laugh: :laugh:
..ธามหลอกพาไปตรวจเลือด พี่กันต์ก็เตรียมอุปกรณ์พร้อมจัดหนัก
ธามเอ๋ย พี่กันต์เค้าอาบน้ำร้อนมาก่อน เลยรู้ทันไปซ่ะหมด
คนอ่านยิ้มแก้มปริ หัวเราะท้องแตก ..ลุ้น ลุ้น :oni2:
หวังว่าอาม่าคงฟื้น :monkeysad: ธามจะได้ไม่เศร้า เตรียมตัวเป็นศรีภรรยาของพี่กันต์
... เห็นคนเขียนบอกว่าจะเขียนตอนของพี่ภู+หนึ่ง ด้วย..ขอบคุณมากๆค่ะ
อยากบอกว่ารักนิยายเรื่องนี้ ยังไม่อยากให้จบเลย แล้วอย่าลืมรวมเล่มน่ะค๊า
รักตัวละครทุกตัว รักพี่กันต์มากๆ แต่รักคนเขียนที่สุดดดดด :กอด1:
-
ธาม.. ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย.. :z3:
-
ได้เวลาออกศึก..
-
มีแววว่าจะจบไม่ทันปิดเทอมนี้ซะละม้างง
.
ต่อให้จะค้างจนถึงปิดเทอมหน้า ก็จะรอนะ
-
ไป ตจว. มา ไร้สัญญาณ ไม่ได้อ่านเลยยย
ตอน 63 นี่ ดีมากเลยอ่ะ ซึ้งงง คือบางทีคนเรารักกันก็ทำเลาะกันด้วยเหตุผลง่ายๆแบบนี้แหละ มันก็แค่นี้แหละ มุมมองแสนง่าย แต่ลึกซึ้ง ชอบอ่ะค่ะ T^T
ใกล้จบแล้วเหรอ โธ่ ยังอยากอ่านอีกอ่ะค่ะ
-
ธามแผนสูงมากแอบพาพี่กันต์มาตรวจเลือดแต่ดันรู้ทันอีก บางทีพี่ก็ฉลาดเกินไปนะ ฮ่าๆ
ดราม่าก็ไม่มีแล้ว(มั้ง) จะขอเป็นแฟนก็ฮามากมีสถานที่ไม่โรแมนติกพออีกนะ
ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับพี่กันต์ล่วงหน้าเลยแล้วกันจะได้แฟนแล้ว หลังจากรอมานาน
คิดถึงพี่หมิงด้วยเมื่อไหร่พี่นายจะยอมล่ะเนี่ย ฮ่าๆ
-
เรื่องนี้ใกล้จบแล้วเหรอเนี้ย.... แอบรู้สึกใจหายเล็กๆๆ
แต่ละคนเตรียมตัวกันคนละแบบ อย่างนี้หมายความว่า
หมอธามมีโอากาสจะเสียใช่มั๊ยเนี้ย อยากให้เปลี่ยนจากหมอธามเป็นพี่กันต์จัง
คงจะดีไม่น้อยเนอะ ถ้าเรื่องนี้จบก้อคงจะคิดถึงแย่ ถ้ามีโอกาสได้รวมเล่มก้อคงจะดีนะคะ
รออ่านต่อไป คนเขียนสู้ๆ นะคะ ^^
-
ตอนนี้ยอมๆกันไปเลยนะ ลุ้นมาก แบบจะขาดใจ5555555
-
บางสิ่งบางอย่าง รู้แต่ไม่พูดก็ไม่ดี แต่บางสิ่งบางอย่างรู้แล้วพูดก็ดีเหมือนกัน อยู่ที่เหตุการณ์นั้น ๆ
เอาเป็นว่า สิ่งควรพูดก็พูด สิ่งไม่ควรพูดก็เก็บเอาไว้ แหละดีที่สุด สำหรับคนสองคน :n1:
+1 พร้อมกับคำว่า รู้เขารู้เรา :กอด1:
-
แหมพี่กันต์เตรียมพร้อมแล้วใช่มะ เตรียมทำประตูหมอธามแล้ว แน่ใจกันทั้งสองฝ่ายแล้วก็จัดไปเลยอย่ามห้เสีย เพราะมีคนเชียร์อยู่เยอะมาก
เอาใจช่วยให้อาม่าฟื้นไวไว
-
:m25: :m25:
-
อาม่าจะเป็นยังไงบ้างนะ :serius2:
อยากให้ครอบครัวของธามยอมรับความรักของสองคนนี้จัง :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงพี่ธามแล้วววววอ่าา
คนเขียนไม่เปิดแฟนเพจบ้างเหรอค้าา
เอาเฟสคนเขียนก็ได้ค่ะ อยากจะแนบชิด 5555555555555
-
คิดถึงพี่หมิงแล้ววอ่า อ่า อ่าาซ์
อยากแนบชิดคนเขียนแบบรีบนเหมือนกันค่าาาาา ตั้งเพจเลยยยย
:กอด1:
-
เอ๊ะๆๆๆ หรือว่าครั้งหน้า หลังจากตอบรับเป็นแฟน แล้วจะฉลองกันเลย
เตรียมพร้อมกันขนาดนี้แล้ววววววววอะ 5555555555
ชอบหมอธามกับพี่กันต์มากกเลยอะ มันดูรักกันได้จิงๆๆ ไม่เวอร์
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่น อยากจะมีสักคนที่พอดีๆๆ แบบนี้บ้างงง
พี่กันต์นี่ ผชดีเว่อร์อะ
หมอธามก็แบบน่ารักเว่อร์ เข้าใจง่าย ไม่งี่เง่า
ปลื่้มมากกกกกก อยากจะขอโคลนนิ่งมาเป้นของตัวเองบ้าง :กอด1: :กอด1:
-
ธาม คิดจริงๆเหรอว่า พี่กันต์ตามไม่ทันอ่ะ คิดผิดนะน้อง
-
:mc4: ฮิ้วววววววววววว เข้ามาจุดพุให้กับ "รางวัลนิยายสุดฮา" ประจำปีนี้ค่าาาาา อิอิ :mc4:
แอบเสียดายจังที่พี่กันต์กับธามที่เลิฟของเค้าไม่ได้รางวัลพระ-นายยอดเยี่ยม :o12:
แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ยอดเยี่ยมที่สุดในใจเค้าหล่ะ กอดๆธามที่เลิฟกับคนเขียนgargoyle :กอด1:
ส่วนพี่กันต์*เอามือตบไหล่ๆ แปะๆ*พอ (ไหนแกเคยบอกว่าเลิฟๆทั้งกันต์ธามไง นี่มันลำเอียงชัดๆ) กร๊ากกกกกกกกกกกกก :jul3:
อ่อ แล้วก็ดีใจด้วยกับ "รางวัลเรื่องสั้นประทับใจ" ประจำปี นะคะ :L2:
-
ว้าพี่ธามไม่ได้อะ ไม่เป็นไรพี่ธามไม่ได้แต่เราก็รักพี่ธามจ้าาาาาาาาา อิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจที่สุดดดดด และยินดีกับคุณgargoly ด้วยค่า ที่กวาดมาได้ถึง 2 รางวัล
~ รางวัลนิยายสุดฮา ~ และ ~ รางวัลเรื่องสั้นประทับใจ ~ o13
:กอด1: ขอโอบกอดพี่กันต์ + ธาม ..ด้วยรักและผูกพัน :L1:
ถึงแม้จะไม่ได้รางวัล แต่ข้าพเจ้ายกให้เป็นพระเอกและนายเอกในดวงใจ :m1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เย้ๆ พี่กันต์จังได้ไปอุดหนุนร้านยาซะที อิอิ จะบรรลุจุด(เป้า)หมายแล้วสินะคะ :impress2:
ไม่น่าจะเกี่ยวเท่าไหร่ แต่ขอแสดงความยินดีแบบเชฟต่างด้าวเอฟซีด้วยสิ่งนี้
(https://pbs.twimg.com/media/A6nzxz4CcAECCLt.jpg)
วาดผิดไปเบาว์ๆ ที่จริงอาหมิงเขียนแปะตู้เย็นว่า 原来等待也可以如此的美丽. ;w;
-
ว๊ากกกกก พี่กันต์เตรียมพร้อมมากกก
งานนี้หมอธานจะรอดมั้ยยย?? :z1:
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
ตามทันแล้วววววว ..
ว่าแต่พี่กันต์ซื้ออุปกรณ์พร้อมแล้ว แล้วเมื่อไหร่คนจะพร้อมคะ 5555
-
คนเขียนเปิดเทอมแล้วหรอออ
คิดถึงพี่กันต์อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ><
-
ท่าทางจะไม่รอดนะหมอธามม
แต่ถ้าไม่ได้ ก็สงสารพี่กันต์แย่เลย เตรียมพร้อมสะขนาดนี้ 5555
-
ธามแอบเจ้าเล่ห์นะ พี่กันต์จะเตรียมพร้อมไปหน่อย พี่ภูยิ่งน่ากลัวอะ โดยเฉพาะตอนชวนพี่กันต์ขึ้นห้อง
-
คิดถึงพี่กันต์ :กอด1:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อคร๊าบบบบ รอนานแล้ว :serius2: :serius2: :serius2:
-
ตกลงมาปิดเทอมหน้าเลยเน๊อะ
งั้นขอไปอ่านเรื่องอื่นก่อนนะครับ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน
เอาใจช่วยธามให้ผ่านไปได้ ^^
-
66
โชคดี
.................... ............................................ ..................................
“เฮ้ยธามๆ กุมีเรื่องอยากถาม” อยู่ดีๆไอ้เสี่ยปาล์มมันก็พูดขึ้นมา วันนี้เป็นวันเจอหน้าระหว่างผมกับไอ้เสี่ย ไม่ได้เจอกันนานตั้งแต่ผมติดผู้ชาย เฮ้ยไม่ใช่! เพราะมีเรื่องเกิดหลายเรื่องแล้วต่างคนต่างยุ่งต่างหาก วันนี้เลยถือโอกาสมานั่งกินข้าวร้านหรูกลางห้างแบบส่วนตัวมุมร้านกระหนุงกระหนิงกันสองคน กะอยู่ว่าถ้าในห้างมีเด็กขายดอกไม้เดินมาขายแบบตามร้านเหล้าจะซื้อให้มันสักช่อ เป็นของที่ระทึกชวนสะท้านจากเพื่อนชายคนสนิทที่รักกันราวกะแหกตูดดมตั้งแต่ยังนอนฉี่ราดที่นอน
“อะไรมึง ทำไมต้องเกริ่น” หรือมันจะถามอะไรทุเรศๆ
“ห้ามด่ากุ”
“กุจะด่ามึงถ้าถามอะไรไม่เข้าหู” ให้ผมทายนะ เรื่องพี่กันต์แน่นอน คิดเหรอว่าจะไม่ด่า แต่ละคำถามที่ออกมาจากปากมัน ไม่พ้นเรื่องต่ำๆ ต่ำในที่นี้ไม่ใช่ต่ำช้าสามานย์ แต่เป็นต่ำกว่าเข็มขัด ต่ำกว่าสะดือ แต่เหนือหัวเขา
“กุรู้ละมึงจะถามอะไร”
“พี่กันต์เด็ดไหมวะ” ฮึ... ถามมาได้
“กุเด็ดกว่า พี่กันต์เป็นเมียกุเรียบร้อยแล้ว” ผมตอบพร้อมหัวเราะร่วน สะใจ สะใจที่ได้พูด คิดแล้วก็ขำ ตลก ชอบ และอยากให้เกิดขึ้นจริงอย่างที่สุด ผู้ชายทุกคนเกิดมามีสายเลือดผู้นำอยู่ในตัว และตอนนี้สายเลือดนั้นมันกำลังพลุ่งพล่านในตัวผมเลย ยิ่งพี่กันต์ไม่อยู่คอยข่มเนี่ย โอ้ย เรียกได้ว่ามีความสุขที่ได้หลอกตัวเอง สีหน้าเสี่ยปาล์มตอนนี้คือ อ้าปากหวอ มองผมเหมือนไม่เชื่อสายตา
“เชี่ย จริงดิ”
“ใช่” ผมยังคงจัดหนักในการหลอกลวงชวนเชื่ออย่างต่อเนื่อง
“กุไม่เชื่อ พี่เขายอมเหรอวะ” ปาล์มมันเป็นเพื่อนรักของผมมานาน มันย่อมจะมีมุมมองต่อผมในสไตล์ที่มันเคยเห็นมาทั้งชีวิต โดยเฉพาะชีวิตในแง่ที่ผมมีแต่สาวๆรายล้อม ในแง่มุมปัญญาอ่อนหวานอ่อนโยนร้อมห่มร้องไห้ของผมมันก็มีเห็นบ้าง แต่พี่กันต์จะเห็นมากกว่า
“มึงมองกุดีๆเสี่ย มึงเห็นความแมนจากภายในของกุไหม” ผมวางช้อนส้อมนั่งหลังตรงแล้วยักคิ้วให้มัน หลอกตัวเองเข้าไปเหอะผม
“แต่พี่เขาตัวใหญ่กว่ามึงนะ”
“สูงต่างกันไม่ถึง10เซนติเมตร ไม่มีผลในแนวนอน” ผมพูดแล้วก็หัวเราะอีก ยังฮาได้อยู่ เพราะคนที่ผมพูดถึงไม่รู้เรื่องสักหน่อย
“มึงโกหกชัวร์ ถ้ามึงพูดคล่องขนาดนี้ ไอ้ตอแหล” เสี่ยปาล์มส่ายหัวอย่างหงุดหงิด ผมก็ยังหัวเราะต่อ ขำ ที่ขำเพราะเรื่องโกหกที่บอกเสี่ยปาล์มไป เรื่องจริงนั้นยังไม่มีใครได้ใคร แม้ว่าจะวูบๆไปบ้างตามประสาผู้ชายแต่ผมก็ยังรักสาความเป็นชายได้อย่างเหนียวแน่นหนึบ
“เออไง ไม่มีอะไรทั้งนั้น แต่พี่กันต์ไม่เด็ดหรอก กุเดาเอานะ ฮ่าๆ” ป่านนี้พี่กันต์คงจามไปหลายรอบ เพราะโดนผมนินทา
“เดี๋ยวเหอะมึง กุจะเอาไปฟ้องพี่กันต์”
“ก็เหี้ยแล้ว กินๆ เปลี่ยนเรื่อง อย่ามาวนถึงเรื่องชีวิตกุได้ไหมมันขมุกขมัวตอบยาก” ผมหั่นเนื้อเข้าปาก ไม่สนใจสายตาเสี่ยปาล์มที่ยังมองผมเหมือนอยากจะถามอะไรต่ออีก
“แล้วตอนนี้มึงกับพี่เขาเป็นอะไรกัน”
“เป็นเหมือนเดิม”
“มึงรู้ไหมว่าตั้งแต่กุเกิดมากุไม่เคยเจอใครหลอกตัวเองได้หน้าด้านๆเท่ามึงเลยไอ้ธาม เหมือนเดิมเหี้ยไร ตลก เชื่อมึงก็ควายละ” อะไรวะ ตอบผิดนิดเดียวก็ด่าซะเสียหายเลย
“กุพูดผิดตรงไหน พี่กันต์ก็เหมือนเดิม ตั้งแต่แรก เป็นยังไงก็เหมือนเดิมกุพูดผิดตรงไหน ถาม” ผมก็แถไปเรื่อย เอาเป็นว่าพี่กันต์เหมือนเดิมแต่ผมไม่เหมือนเดิมแล้วกัน แต่ก่อนไม่รัก เดี๋ยวนี้รักแล้วไง ส่วนพี่กันต์ รายนี้เขาก็มาจุดประสงค์เดิมไม่มีเปลี่ยนอยู่แล้ว เสี่ยปาล์มเบ้หน้า เคี้ยวข้าวตุ่ยๆ แต่สักพักก็เริ่มขมวดคิ้ว...
“มึงอย่าบอกนะว่าคบกันมาตั้งแต่ตอนนี้แล้วกุไม่รู้ ไอ้เชี่ย”
“ไร้สาระ กินๆไปปะมึง ที่มาเจอกุเนี่ยจะสนแต่เรื่องนี้ใช่ไหม”
“ชีวิตรักมึงน่าสนใจตลอดแหละ” เออ ก็ถูกของมัน
“แล้วสรุปยังไง พี่กันต์เด็ดไหม ได้กันยังวะ เจ็บป่ะมึง เล่าหน่อยดิๆ”
“ไม่ได้มีอะไรกัน” ผมพูดหน้าตาเฉย เรื่องนี้ไม่ได้โกหกแต่ไอ้เสี่ยปาล์มทำไมมันทำหน้าเหมือนไม่เชื่อวะ จนผมตั้งย้ำกลับไปอีกรอบว่า “จริงๆ”
“ทำไมมึงยังรอดวะ กลัวท้องเหรอ”
“ท้องพ่อง”
“มึงป๊อดเหรอ” โอ้โห ไม่เจอกับตัวมึงไม่รู้หรอก
“มึงกล้าเป็นเมียกุเดี๋ยวนี้ไหมล่ะไอ้สัส” ผมเอาส้อมชี้หน้ามันพร้อมกับประกาศกร้าว
“เฮ้ย มึงจะบ้า”
“เห็นมะ มึงยังไม่กล้าเลย” เซ็ง รักก็รักนะ แต่กลัวจริงๆ กลัวสารพัดอย่าง ไม่รู้กลัวอะไรนักหนา อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ พี่กันต์คือคนที่ไม่น่ากลัวสักนิด มองก็รู้ว่าใจดี แสนดี ยิ้มเก่ง แต่พอคิดถึงพี่กันต์ช่วงติดเรทเล่นจริงแสดงจริงแล้วมันคนละคนกันเลย... ส่วนผมน่ะ ก็คนละคน
“ไอ้ทุเรศ ขนลุกเลย อย่านะเว้ย กุมีพระ” เสี่ยปาล์มด่าผมพร้อมล้วงเอาสร้อยคอห้อยพระมาชูให้ผมดู นี่มันคิดว่าผมเป็นอะไร ผีปอปกินตับมันเหรอ เอาไปชูให้เมียคนปัจจุบันมันดูเหอะ โดนหลอกแดกตับหมดตัวเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน เรื่องอื่นเสี่ยปาล์มฉลาดแต่เรื่องผู้หญิงนี่โดนหลอกแดกมานับครั้งไม่ถ้วนและไม่เจ็บซ้ำยังไม่จำ
“งั้นมึงก็เปลี่ยนเรื่อง”
“โห ก็ตอนนี้เรื่องนี้คือหัวข้อที่น่าสนใจที่สุดของมึงแล้วอ่ะ ไม่ถามมึงเรื่องนี้จะถามเรื่องไหนวะ” เรื่องอาม่า เรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องดินฟ้าอากาศ เรื่องอะไรก็ได้ที่ไม่ ถามเรื่องพี่กันต์ แต่ ก็ถูกของมัน เรื่องอื่นๆมันเก่าแล้ว เรื่องนี้คือข่าวใหม่ล่าสุด มาแรงแซงข่าวอื่นของผมจนมิด
“สนใจเรื่องกุหรือสนใจพี่กันต์ อย่าบอกนะว่ามึงแอบชอบพี่กันต์อ่ะ” เป็นตามที่ผมพูดก็บ้าแล้วครับ บ้ามาก
“ถ้ากุชอบมึงจะหลีกให้กุไหมล่ะ กุเพื่อนรักมึงนะ”
“ได้ๆ กุยกให้มึงเลย กุรักมึงที่สุดอยู่แล้วเสี่ย ถุ้ย พูดไปเหอะมึง เดี๋ยวกุแช่งให้อีชุนปล้ำซ้ำต่อด้วยตกเป็นเมียไอ้หนึ่ง ฮ่าๆ” ไอ้ปาล์มได้ยินก็ทำหน้าสยอง ชุนกระเทยกลูต้าปล้ำว่าสยองแล้ว แต่เป็นเมียหนึ่งผมว่ามันคงรับไม่ได้ ไอ้เกย์รักเด็กที่เป็นต้นแบบแห่งเกย์รับที่ผมว่าเกย์รุกทั้งหลายคงต้องการ เอวบาง ร่างเล็ก รักเด็ก ร่าเริง น่าถนุถนอมบอบบาง(ตอนอยู่ต่อหน้า) เอามายืนกันกับบผม ผมก็ดูเป็นไอ้หมอเหี้ยสุดเถื่อนได้ เทียบกับไอ้ปาล์ม ไอ้เสี่ยอาจจะถึงขั้นแปรสภาพเป็นมหาโจรห้าร้อย ลองคิดดูแล้วกันว่าถ้าตกเป็นเมียไอ้หนึ่ง ผู้ชายคนนั้นจะสมรรถภาพแย่ขนาดไหน เป็นเมียผู้ชายหุ่นทอมแบบไอ้หนึ่ง
“อย่าเลย สงสารสาวๆเขาจะเสียใจที่ผู้ชายหล่อๆแบบกุจะหายไป” เบื่อเสี่ย อยากพ่นกระดูกไก่ใส่หน้ามัน
บทสนทนากระหนุงกระหนิงของเสี่ยปาล์มกับผมก็ดำเนินไปเรื่อยอาจจะมีสายตาของคนอื่นมองมองแปลกๆสักหน่อยที่ผู้ชายสองคนนั่นกินข้างตรงข้ามกันในมุมร้านอาหาร แต่สมัยนี้ก็มีเยอะจนน่าใจหายแล้ว ธรรมดา ใครคิดอะไรก็ให้คิดไปเพราะผมกับเสี่ยแสนบริสุทธิ์ใจ อาหารคาวหมดก็สั่งของหวานต่อเหมือนท้องผมสองคนเป็นหลุมดำ เหลือบมองนาฬิกา พึ่งนึกขึ้นได้เลยว่าใกล้เวลานัดที่นัดเอาไว้กับพี่กันต์แล้ว ต้องเข้าใจนะครับว่าผมมันคนดี ใครๆก็อยากอยู่ด้วย
“นี่มึงนัดใครต่อ ทำไมมองนาฬิกา” ฉลาดแสนรู้สมเป็นเสี่ยครับ
“นัดพี่กันต์” ผมยักคิ้วให้ไอ้เสี่ยที่หรี่ตามองด้วยความฉงนสนเท่
“อะโห คิวมึงแน่นจังเลยวะ”
“ไม่ต้องห่วง ไงมึงก็ที่หนึ่งในใจธามนะเสี่ย” ผมพูดเสียงหวาน ไอ้เสี่ยพึมพำขมุบๆอ่านปากได้ว่า จะเชื่อมันดีไหม
เช็คบิลเสร็จเสี่ยก็ขอลาผมเพราะเกรงใจที่จะไปเป็นก้างขวางคอพี่กันต์ ผมว่ามันคงเกรงใจพี่กันต์ด้วยแหละ เสี่ยมันเป็นคนประเภทไม่ค่อยยุ่งกับแฟนเพื่อน แต่จะชอบถามลับหลัง ต่อหน้าไม่กล้าเจอ ไม่รู้เป็นบ้าอะไรของมัน ภารกิจมิตรภาพลูกผู้ชายหมดไปผมก็ต้องไปดูแลภารกิจหัวใจของลูกผู้ชายต่อ พี่กันต์มาชอปปิ้งครับ จากที่รู้จักกันมาพี่กันต์ไม่ใช่คนใช้เงินเก่ง แต่ใช้ทีก็จัดหนักพอสมควร ส่วนผมใช้เงินไม่เก่งเพราะไม่มีเงินให้ใช้นนั่นเอง อนาถาน่าสงสารกันไป
พี่กันต์ยืนเลือกเสื้ออยู่ในร้าน ออร่ากระจายเด่นเป็นสง่า พนักงานในร้านยืนประกบทิ้งระยะแต่จ้องไม่วางตาแต่ที่เด็ดกว่านั้นคือผู้หญิงสูงอายุท่านหนึ่งแต่อายุที่เห็นก็ยังนับว่าดูไม่แก่เท่าไหร่เมื่อรู้อายุจริง ผมชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวเข้าไปในร้าน พี่กันต์เล่นผมแล้วไง
...แม่มาด้วย แล้วยังให้ผมมาอีกไม่บอกล่วงหน้า
“ชิบหาย” ผมพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อสายตาของคุณหญิงป้ามองมาเจอผมพอดี รอยยิ้มหวานแบบที่ถอดกันมาเปะๆกับพี่กันต์บังคับให้ผมต้องยิ้มรับหน้าชื่นตาบานแล้วเดินเข้าไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างสามัญธรรมดา นึกอยากโทรตามเสี่ยปาล์มมาลากผมออกไปเหลือเกิน แต่ไม่ทันแล้วธามเอ้ย
“สวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้ก่อนเป็นมารยาทอันดีที่ควรพึงกระทำใช่ไหมครับ ใช่ครับ จากนั้นก็ยิ้ม สวมบทบาทนายสัตวแพทย์ธาม ที่บังเอิญเจอลูกค้าคนสำคัญ
“สวัสดีค่ะคุณหมอ พอดีต้องขอโทษด้วยที่ขอตามมาด้วยคน อยากจะรู้จักกับคุณหมอน่ะคะ เห็นว่าช่วงนี้สนิทกับลูกชายป้า”
“สนิทสุดๆ” พี่กันต์เสริมให้พร้อมกับยิ้มแบบเดียวกันกับคุณหญิงป้าเป๊ะ! โคตรเหมือนแม่ ถึงหน้าตาจะไม่ได้เป๊ะโขกพิมพ์มาแต่วิธีการยิ้มได้ใครมารู้เลย
“เอ่อออ ครับ” จนซึ่งคำพูด ไม่เคยมีใครสอนว่าผมจะวางตัวในสถานการณ์แบบนี้อย่างไร ไปไม่ถูกครับ
“แม่ไม่ให้บอก อยากจะเซอร์ไพร์ส พี่ก็เลยบอกไม่ได้ โทษทีๆ” พี่กันต์ยังคงร่าเริงแจ่มใสอยู่
“ไม่เป็นไรพี่กันต์” ผมพูดเสียงลอยเลยครับ กำลังประมวลผลอยู่ว่าจะเดินเกมไปทางไหนต่อ
“ไม่อึดอัดใช่ไหมคะหมอ” ไม่อึดอัดก็บ้าแล้วคุณหญิงป้า ผมพยักหน้ายิ้มๆ นึกขอบคุณตัวเองที่วันนี้แต่งตัวมาออกสื่อได้ โกนหนวดโกนเครา นอนพอตาไม่คล้ำ อยู่ในแอร์มาทั้งวันหน้าไม่มัน ผมไม่เสียทรง เพราะคุณหญิงป้าก็มาสไตล์คุณหญิงป้า เสื้อเชิ้ตแขนคลุมทับด้วยคาดิแกนราคาแพง กางเกงพร้อมรองเท้าส้นสูงสไตล์สตรีสูงวัยแต่ป้ายังมั่นอยู่ ส่วนกระเป๋าถือนั้นอยู่ในมือพี่กันต์
คุณหญิงป้า กับลูกชายหน้าตาดี.... และผม แขกรับเชิญ
บรรยากาศคล้ายรายการไฮโซสัมผัสชีวิตเซเลปแต่ผมว่าความจริงแล้วมันคือรายการประเภทสาระแนจัง นั่งยางโชว์สำหรับผมชัดๆ
“ไม่หรอกครับ” ยิ้มเข้าไปครับ ตอนเด็กๆเสียค่าจัดฟันไปหลายหมื่นวันนี้ก็ยิ้มเอาจนคุ้มล่ะ
“ป้าน่ะอยากได้ลูกสาวสักคน” ป้าจะพูดเพื่อครับ... เห็นไหมครับว่ายืนลูกกระเดือกแข็งอยู่นี่
“ไอ้กฤษณ์จะหาให้ไง มันหาได้เยอะเลยนะ” พี่กันต์พูดแทรกขึ้นมา แต่เหมือนจะปล่อยผมรับมือแม่พี่กันต์แต่เพียงลำพัง เพราะเสื้อสามสี่ตัวที่อยู่ในมือนั้นบ่งบอกให้รู้ว่ากำลังจะเดินเข้าห้องลองเสื้อไปแล้ว
“ไม่หรอก แต่แม่มาคิดไปคิดว่า อยู่กับลูกชายหลายๆคนก็ดี แม่ชอบ อยากได้ลูกชายอีกสักคนเป็นสัตวแพทย์เก่งๆจะได้มาดูแลเด็กๆของแม่” นั่นไง เหมือนพี่กันต์จนน่าขนลุก ผมพึ่งเคยเห็นนี่แหละครับแม่ที่ช่วยลูกชายจีบผู้ชาย คุณหญิงป้าเอื้อมมือมาคล้องแขนผมอย่างแนบเนียนอย่างกับคุณหญิงป้าในละคร...
“เล่นงี้เลยเหรอครับ”
“มาเป็นลูกชายป้าไหมจ้ะ” เขินว่ะ... โดนแม่พี่กันต์พพูดงี้ใส่ เขินเพราะโดนจีบผ่านแม่ และตัวการที่กำลังจะเดินไปลองเสื้อก็หันมายิ้มให้ผมขำๆ เชื่อแล้วว่าแม่พี่กันต์ใจดีจนน่าใจหาย ผมยิ้มๆให้ แม่ลูก ถอดแบบกันมาเป๊ะ
“เอ่อ...” ใบ้แดกครับ ไม่รู้จะต่อยังไง
“วันนั้นไปที่คลินิกยังพูดเก่งอยู่เลยวันนี้ทำไมไม่ค่อยพูด ไม่ต้องเกร็งหรอก ป้าแค่อยากรู้จักเฉยๆน่ะ ไม่ต้องกลัว” เชื่ออยู่ว่าไม่มีอะไรต้องกลัวแม่พี่กันต์ แต่ผมก็ยังกลัว จะบ้าเหรอ มันไม่ใช่สถานการณ์ปกตินะครับ
“ครับ” ธามเอ้ย มึง จบสิ้น
“กันต์เขาเล่าให้ป้าฟังว่ารู้จักกันมาตั้งแต่มัธยมแล้วเหรอจ้ะ” นี่เล่าอะไรไปบ้างวะพี่กันต์ นั่งยางโชว์ของจริงใช่ไหม
“ครับ ธามเรียนที่เดียวกันกับพี่กันต์” เรียนมาตั้งแต่ยังใส่ชุดนักเรียนแบบที่ต้องติดกระดุมกับขอบกางเกงนั่นแหละ น่ารักซะไม่มี
“อื้อ งั้นป้าเรียกน้องธามแล้วกันเนอะ อ่อนกว่ากันต์กี่ปีล่ะลูก” อ่อนกว่าเหรอ... อายุก็ปีเดียว แต่ประสบการณ์ผมไม่มั่นใจ
“ปีเดียวครับ” คุณหญิงป้าพยักหน้ายิ้มหวานเหมือนจะพออกพอใจ รู้สึกแปลกๆเหมือนเป็นเด็กออฟของคุณหญิงป้าแทนที่จะรู้สึกเหมือนถูกชำแหละแบบในทีแรก พนักงานร้านยิ้มให้ผม ดูแลลูกค้าอย่างดีเพราะท่าทางว่ายังไงยอดขายต้องขึ้นเพราะรายนี้แน่นอน คุณหญิงป้าหญิงคล้องแขนพาผมเดินไปที่โซนเครื่องหนังของร้าน ผมก็สวมรอยเป็นลูกชายคนที่สี่ของคุณหญิงไปเรียบร้อย
“เป็นไงจ้ะใบนี้” กระเป๋าสตางค์หนังของผู้ชาย เรียบๆ แต่ดูดี ผมชอบ เพราะผมก็ใช้ แบรนด์นี้แพงแต่อาม่ากับอาโกซื้อให้ผมเป็นของขวัญให้ตอนผมได้งาน ถึงอาม่าจะงกแต่เวลาให้ของอะไรลูกหลานแกก็ไม่เคยให้เสียชื่อเจ้าของร้านทองหรอก ส่วนตัวผมเองไม่ซื้อแพงขนาดนี้หรอกครับ ทุกวันนี้เงินสดในกระเป๋าใส่ไม่เคยถึงมูลค่ากระเป๋าสักที
“สวยดีครับ ผมก็ใช้อยู่หนังทนดี”
“หืม อย่างงี้กันต์มันจะมีปัญญาเลี้ยงไหมล่ะเนี่ย หมอรวยซะขนาดนี้” อู้ย... คุณหญิงป้า พูดมาไม่ดูเลยว่านิ้วคุณหญิงเพชรตั้งกี่กะรัต แล้วนาฬิกาเรือนประจำพี่กันต์ราคาตั้งท่าไหร่ กระเป๋าตังค์ผมนี่ราคาเบาไปเลยมื่อเทียบกัน
“อาม่าให้เป็นของขวัญเฉยๆครับ ผมเป็นสัตวแพทย์ไม่รวยหรอกครับ” ผมใช้สกิลเข้าหาผู้ใหญ่อันน้อยนิดประคับประคองบทสนทนา กดดัน อย่างกับสอบสัมภาษณ์งาน
“กันต์ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ป้าฟังเลย หมอเป็นลูกคนเดียวหรือเปล่า พ่อแม่หมอเป็นไงบ้างจ้ะ เขาว่าอะไรไหมที่กันต์มันไปพรากลูกชายเขาเนี่ย” คำถามที่ผมไม่ลำบากใจจะตอบเท่าไหร่แล้ว แต่คนฟังนี่ซิ ฟังแล้วชะงักทุกคน
“ลูกคนเดียวครับ แต่พ่อแม่เสียนานแล้ว เลยอยู่เดียว” คุณหญิงป้าพยักหน้า แต่ก็ไม่มีท่าทางตกใจอะไรขนาดนั้น บางทีอาจจะรู้อยู่แล้ว แต่ถามผมเองอีกรอบรึเปล่าเพื่อจะดูว่าผมจะตอบยังไง
“ป้าเสียใจด้วยนะลูก ยังไงมีอะไรก็บอกกันต์มันได้ ลูกชายคนนี้ป้าดูปกติสุดแล้ว ทีเหลือก็ขาด อีกคนนึงก็เกิน กันต์ไม่เคยพาใครมาเจอแม่สักคน หมอเป็นคนแรกและคนเดียวนะ ป้าก็อยากให้หมอดูแลลูกชายป้าด้วย บางทีมันก็บ้างานเกินไป” คำพูดของคุณหญิงป้าแม่พี่กันต์ไม่ได้ดูเสแสร้งแต่คือความห่วงใยจากใจจริง พี่กันต์เป็นคนที่เกิดมาโชคดีอย่างน่าอิจฉา สิ่งที่เป็นจุดสะดุดในชีวิตของพี่กันต์จุดเดียวที่คบกับผู้ชายนั้นกลับไม่ใช่เรื่องที่สำคัญอะไรเลยเมื่อคนรอบข้างยอมรับและปฏิบัติราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ
ในตอนนี้แม่พี่กันต์ก็ปฏิบัติเหมือนผมเป็นคนรักธรรมดาๆคนหนึ่งของลูกชาย เป็นห่วง และฝากฝัง ไม่ได้ตั้งแง่ หรือกดดัน อิจฉาพี่กันต์นะ ทั้งรักทั้งหมั่นไส้...
“ม๊า ทำตัวเหมือนป้าแก่ๆควงเด็ก” พี่กันต์ออกมาจากห้องลองแล้ว ผมยุ่งนิดๆ แต่ก็ยังหล่อกระชากใจเหมือนเดิม
“แกก็เหมือนพวกพรากผู้เยาว์เหมือนกันแหละ ม๊าไม่กวนละ ป่านนี้คุณหญิงเขาคงมารอ” พอได้ยินว่าคุณหญิงป้าจะไป ในใจผมงี้แทบเต้น ไม่ใช่รังเกียจหรือเบื่อนะครับแต่ทำตัวไม่ถูกเวลามีผู้ใหญ่ร่วมด้วย คุณหญิงป้ากัญญาหันมาหาผม ยิ้มหวาน
“ป้าไม่กวนละนะ ชอปกันตามสบาย กันต์อย่าลืมพาน้องไปเอาน้ำหอมด้วย ม๊าเปลี่ยนใจละ ซื้อให้หมอธามดีกว่า แกค่อยซื้อเอาเอง” แล้วคุณหญิงป้าก็เดินออกจากร้านไป พี่กันต์โบกมือบ้ายบาย ส่วนผมก็ยิ้มเหมือนไม่รู้จะทำอะไร พี่กันต์หัวเราะฮึๆข้างหลังผม
“เอาน้ำหอมพี่ไปเฉยอ่ะด้วย อะไรจะถูกใจขนาดนั้น” ผมนี่ดิที่ควรถามพี่กันต์ ก็พามาเจอเองไม่ใช่หรือไงเล่า
“พี่กันต์เอาไปเหอะ ธามเกรงใจว่ะ” แม่พี่กันต์คงได้กลิ่นน้ำหอมของผมอย่างแน่แท้ ไอ้ขวดที่พี่กันต์กำลังจะได้เลยเปลี่ยนคนรับกระทันหัน
“ไม่เป็นไร ใช่ด้วยกัน” พี่กันต์พูดสั้นๆ แต่ผมน่ะคิดไปโน่นนนนนนน
“แล้วเป็นไง บอกแล้วว่าไม่ต้องกลัวไม่ต้องคิดมาก แม่พี่ใจดีที่สุดแล้ว” ได้ทีก็ย้อนเรื่องที่ผมคิดมากเลยนะพี่กันต์
“อ้อๆ งั้นญาติธามก็ใจดี ไม่ลองไปเจอดูบ้างล่ะ” เงียบ พี่กันต์กลอกตาไปเหมือนใช้ความคิด แต่สักพักก็หันหลับมามองผม
“ได้ๆ วันไหนนัดมาเลย” กันต์ในบางเวลาก็เหมือนเด็ก
“ขี้โม้วะ” ผมพูดลอยๆ
“ว่าพี่เหรอ ท้าทายใช่ไหมเดี๋ยวนี้” ก็ท้าทายมาตลอด ก็ไม่เห็นจะทำอะไรสักอย่างเลย ผมก็เลยสนุกกับการกวนประสาทพี่กันต์มาเรื่อยๆในช่วงระยะหลัง
“ทำไมอ่ะ ไม่รักแล้วเหรอ” ผมแกล้งพูดหน้าสลด พี่กันต์เองก็คงนึกไม่ถึงว่าผมจะกล้าพูดเอาซะกลางร้าน
“เปล่าก็รักเหมือนเดิม” พี่กันต์ขยับมากระซิบให้ผมฟัง คำพูดเรียกรอยยิ้ม แต่ผมว่าคงจะผิดที่ผิดเวลาไปหน่อย เพราะเหลือบไปเห็นพนักงาน ยืนถือของหน้าบอกไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าควรจะยื่นสินค้าถุงใหญ่ให้คุณลูกค้าตอนไหนดีเพราะดูท่าทางคุณลูกค้าจะกำลัง “จีบ” กับคุณลูกค้าอีกท่านอยู่
พี่กันต์ซื้อเสื้อผ้าเหมือนจะโละตู้ เข้าออกหลายร้าน หมดไปเยอะ แล้วด้วยความที่ผมมันคนแมนๆ ผมเลยได้ช่วยถือให้มือไม่ว่างถุงนึง รวมกับถุงใส่กล่องน้ำหอมที่ทีแรกพี่กันต์อ้อนแม่จนได้มาก็รวมเป็นสองถุง น้ำหอมขวดนี้ผิดพลาดตรงที่คุณหญิงป้าบังเอิญได้กลิ่นว่าผมก็ใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกันกับพี่กันต์ ของที่กำลังจะเป็นของพี่กันต์เลยถูกโอนมาเป็นของผมโดยปริยาย เกรงใจแต่ก็ดีใจ เพราะอย่างแรกคือแม่พี่กันต์ให้ เข้าใจอารมณ์ลูกสะใภ้ที่เอาชนะใจแม่สามีได้ในละครแล้วครับว่ามันเป็นยังไง สองคือขวดนึงก็ราคาแพงซื้อทีก็ขนหน้าแข้งร่วง แต่มันก็ต้องมีติดเอาไว้เวลาไปไหนมาไหน หรือนัดเจอกับคนที่สำคัญๆ เพราะเป็นกลิ่นอ่อนหอมเย็นแบบกลางๆ ใช้ได้แทบทุกกรณี กลิ่นน้ำหอมแบบนี้ดีกว่ากลิ่นอาฟเตอร์เชฟปกติเยอะ
-
“เปลี่ยนที่นั่งกัน” อยู่ๆพี่กันต์พูดขึ้นระหว่างที่ผมกับพี่กันต์กำลังนั่งพักกินกาแฟ ผมขมวดคิ้ว แต่ก็ยอมลุกเปลี่ยนโดยที่ไม่ถามอะไร พอเปลี่ยนที่กันเสร็จสรรพ ผมก็เห็นสายตาพี่กันต์ฉายแววเจ้าเล่ห์อย่างผู้ชนะขึ้นมาโดยที่ไม่ทราบสาเหตุ
“เป็นอะไรพี่กันต์”
“เปล๊า” ปฏิเสธเสียงสูง พร้อมกับสายตาที่หันไปมองที่โต๊ะเยื้องๆกัน หรือจะเหล่ใครวะเลยขอเปลี่ยนที่ โคตรร้ายเลย ไม่ทันที่สมองจะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น ผมก็หันไปมองตามพี่กันต์ เท่านั้นล่ะ... อะไรๆก็ดูจะชัดขึ้นทันที
ผู้ชายโต๊ะข้างหลังพอเห็นผมหันไปมอง ก็ขยับยิ้มมุมปากให้... ผมแกล้งทำเป็นมองทางอื่นก่อนรีบหันกลับมาจ้องแก้วกาแฟตัวเอง... นี่กุเริ่มมีผู้ชายมามองแบบเปิดเผยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ... หรือเพราะมากับพี่กันต์
“ถ้าเป็นร้านเหล้าคงได้มีไปเคลียร์” พี่กันต์พูดเปรยๆขึ้นมา ชวนให้นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่พี่กันต์ไปต่อยแฟนเก่าไอ้หนึ่งจนคว้ำในผับ อย่าให้มีเป็นรอบที่สองเลย ไม่อยากจจะซื้อโอเลี้ยงข้าวผัดไปเยี่ยม อนาถพิลึก
“หึงเหรอ”
“เปล่า แค่ไม่ชอบคนแบบนี้เฉยๆ ออกตัวแรงไป” ความหมายมันก็ใกล้ๆกันล่ะว้า... ทีงี้อ่ะปากแข็ง พูดรักง่ายสบายๆแต่พอหึงไม่ยอมรับยังไงวะเนี่ยพี่กันต์
“งั้นถ้าไม่ธามไปคุยกับเขาได้ไหมล่ะ เหมือนเขาอยากรู้จักธาม”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร” สวมบทบาทเป็นพระเอกมาดนิ่งทันที ก่อนหน้านี้ฮามาตลอดทาง ผมพยักหน้า แล้วด้วยความอยากวนประสาทพี่กันต์ ผมก็ลุกขึ้นไปจริงๆ ฝ่ายนั้นนั่งคนเดียวเป็นผู้ชายที่มาคนละมาดกับพี่กันต์ พี่กันต์เป็นสไตล์ผู้ชายเย็นๆ ใจดี แต่คนนี้ออกแบบเซอร์ๆ แบดบอย พี่กันต์เหลือบตามองผมเหมือนอึ้งไม่คิดว่าผมจะลุกไปจริงๆ
“เห็นยิ้มให้ เลยไม่แน่ว่าเราอาจจะรู้จักกันหรือเปล่า” ผมก็ใช้ได้นะ สกิลด้านนี้ ไม่ได้ใช้นานเคาะสนิมสักหน่อย อยู่กับพี่กันต์นานๆจะกลายเป็นลูกหมาแล้ว เชื่องเกิน ไม่ได้หันไปมองว่าพี่กันต์ทำไง แต่ว่าก็คงปุดๆ ดีๆ เดี๋ยวค่อยไปตามง้อ
“เปล่าหรอกครับ เห็นคุณน่ารักดี คนที่มาด้วยนี่พี่หรือแฟน หรือเพื่อนครับ” โอ้โหเว้ย เปิดเผยออกตัวแรงจัดกว่าพี่กันต์อีก ผมก็พึ่งรู้ว่าเกย์เขาจีบกันซึ่งๆหน้าแบบนี้เลยเหรอ นึกว่าแต่จะเนียนๆกว่านี้ซะอีก ผมยิ้มเป็นมารยาท เหลือบมองไปหาพี่กันต์ที่หน้าบูดสนิท... แปลก ทีตอนรักก็แสดงออกชัดเจนแต่ตอนหึงทำไมถึงปากแข็งนักวะ
“เป็นพี่ที่น่าจะค่อนไปทางแฟนมากกว่า เอาเป็นว่าถ้าเราไม่รู้จักกันก็ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่ชมนะครับ ขอตัว” ผมยิ้มให้อีกฝ่ายตามมารยาท อีกฝ่ายยิ้มรับแต่ก็แตะแขนผมให้รอเขาหยิบนามบัตร
อ้อ... เป็นเอเจนซี่โฆษณา มิน่าออกตัวแรงชัดเจน...
“เผื่อเปลี่ยนใจอยากรู้จักนะครับ” แรงว่ะ ผมยกนิ้วให้เลย พยักหน้ารับนามบัตรมาเดินกลับโต๊ะ พี่กันต์มองผมเคืองๆ ผมยื่นนามบัตรสีดำที่ได้มาให้พี่กันต์ เห็นไหมล่ะว่าผมแค่อยากแกล้งเล่นเฉยๆ
“ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ” พี่กันต์ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ
“แลกเบอร์กันยังล่ะ” โกรธจริงเหรอวะเนี่ย
“ไม่ได้แลกอะไรเลย แค่ไปถามเขาเฉยๆว่ายิ้มให้ธามทำไม เฮ้ยๆ ไม่เอาๆ อย่าโกรธดิ” ชิบหายแล้วไหมล่ะผม ทำพี่กันต์นอยด์แตกสองรอบติด หมายความว่ายังไง ผู้ชายอารมณ์ดีใจกว้างราวมหาสมุทรคนนี้อารมณ์เพราะผมมาแล้วถึงสองครั้งสองคราในระยะเวลาที่ทิ้งห่างกันไม่นานเลย นี่ผมควรพิจารณาตัวเองหรือเปล่าวะเนี่ย
“กลับกันเหอะ” พี่กันต์ไม่คิดจะแตะต้องนามบัตรที่ผมยื่นให้ ลุกคว้าถุงชอปปิ้งแบบไม่ให้สัญญาณกันล่วงหน้า ยังดีนะที่ยังยืนรอผมไม่พุ่งออกจากร้านแบบปล่อยให้ผมวิ่งตาม เดินออกมาจากร้านข้างๆกัน จนไปถึงที่จอดรถ ผมก็เดินตามพี่กันต์ต้อยๆ ทั้งๆที่รถผมก็อยู่อีกชั้นนึง แต่จะให้แยกบอกว่าธามไปก่อนนะ แบบนี้มันก็จะโหดร้ายไปหน่อยไหมวะ
พูดเลยว่าซวยแล้วไงล่ะมึงไอ้ธาม อยากลองดี...
“โกรธเหรอ” ถึงรถแล้วครับ พี่กันต์เปิดรถวางของไปแบบไม่มีอารมณ์ใดๆ เหมือนปกติ แค่ไม่ยิ้มเท่านั้นเอง
“รู้ว่าโกรธแล้วไปหามันทำไม” เชี่ย... ไม่เคยรู้เลยว่าเป็นคนขี้หึง หรือเป็นเพราะหึงแล้วแต่สถานการณ์วะ
“ก็แค่อยากแกล้งพี่กันต์เลยเฉยๆ ธามขอโทษ” ทำไมต้องเป็นลานจอดรถด้วยวะ คือจะอ้อนวอนขออภัยกันออกหน้าออกตาก็ไม่ได้ รถวิ่งเข้าวิ่งออก ลุงป้าน้าอาหอบลุกจูงหลานขึ้นรถ ลงรถเปิดประตูกันพรึบพรับ
พี่กันต์เปิดประตูรถตรงที่นั่งด้านหลัง
“เข้ามาคุยกัน” ผมขึ้นไปก่อนตามด้วยพี่กันต์ ประตูปิดเสียงดังตามหลัง รถพี่กันต์ติดฟิล์มดำทึบ แบบนี้ค่อยสะดวกจะเคลียร์หน่อย
“ขอเหตุผลดีๆที่พี่ควรยกโทษให้” พี่กันต์ถามผมเรียบๆ
“ธามรักพี่กันต์นะ” ถึงเขินก็ต้องพูด เพราะพี่กันต์โกรธ ต้องง้อให้สำเร็จ ผมไม่ชอบเวลาพี่กันต์นิ่งใส่แบบนี้ ตอนแรกก็น่ารักดีแต่มากเข้ามันน่ากลัว มันสลด มันหดหู่ และรู้สึกผิดจนปวดใจ
“รักแล้วทำกันแบบนี้เหรอ” เจ็บเลย
“ธามขอโทษ” บีบน้ำตาดีไหมกุ... ตอนนั้นใช้ได้ผล แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรให้เข้าข้างตัวเองได้เลย หาเรื่องใส่ตัวเองชัดๆ น้ำตาไม่ไหลทำไงดี...
“อย่าทำแบบนี้อีกนะพี่ไม่ชอบ พี่ไม่อยากแสดงตัวเป็นเจ้าของธามเพราะมันดูไม่ดีในสายตาคนอื่น แต่พี่ทำแบบนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าธามฟรีที่จะเดินไปหาใครก็ได้แบบนี้เข้าใจไหม”
ชาติที่แล้วผมทำบุญด้วยอะไรวะ... ถึงได้คนแบบนี้มาอยู่กับตัว
“หายโกรธนะ” ผมยิ้มหวาน... และพี่กันต์ไม่ยิ้มตอบ เหมือนได้ยินเสียง เพล้ง! ในหัวเลยตอนนี้
“อืม หายละ” แล้วทำไมไม่ยิ้ม หายแล้วทำไมไม่ยิ้ม
“หายโกรธแล้วทำไมไม่เห็นยิ้มเลย”
“หายแล้ว ไปเหอะ เดี๋ยวธามไปเยี่ยมอาม่าสาย”
“อะไร ไหนว่าหายโกรธ ไม่ยิ้ม แล้วยังไล่ ธามผิดไปแล้วธามขอโทษครั้งหน้าจะไม่ทำอีก สัญญา อะๆ ให้ทำอะไรไถ่โทษ ยอมอย่างนึง” นี่ผมยอมเสี่ยงขนาดไหนคิดดู พี่กันต์จะขออะไรแผลงไหมก็ไม่รู้ รอปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แต่สุดท้ายก้ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก โกรธยาก หายยากด้วยใช่ไหม
“รีบไปเหอะน่า เดี๋ยวสาย” พี่กันต์ยิ้มให้ผมแล้ว แต่ยิ้มแบบไร้คุณภาพไม่วิ้ง ไม่น่ารัก ไม่จริงใจ ไร้อารมณ์ อีกฝ่ายกำลังจะเปิดประตูย้ายไปนั่งที่คนขับและให้ผมออกไปจัดการชีวิตตัวเองต่อ เหลือบมองนาฬิกาเวลายังมีเหลือเฟือ เพราะพี่กันต์รีบออกมาจากร้านทั้งๆที่พึ่งเข้าไป
...ไม่มีอะไรเสียหาย แค่ง้อพี่กันต์คนเดียวทำไมจะทำไม่ได้วะ
ผมรีบพุ่งตัวข้ามพี่กันต์ไปดึงประตูปิด
“อะไรอีก”
ผมไม่ตอบอะไร แค่ดึงมือพี่กันต์มาจับเอาไว้แล้วประกบปากจูบมันซะเลย จูบกันมากี่ครั้งนับไม่ถ้วนแล้ว ทำไมผมจะรู้หรือไม่รู้ว่าพี่กันต์ชอบแบบไหน ถ้ายังโกรธอยู่ก็ให้มันรู้ไปซิวะ นี่ทุ่มสุดตัวนะ เกิดมาไม่เคยจูบใครในที่สาธารณะแบบนี้มาก่อน ดีที่พี่กันต์หันหน้ารถเข้าผนังลานจอด ไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาเห็นว่ามีผู้ชายสองคนกำลังนัวเนียกันอยู่ในรถ ในท่าที่ผมนั่งคร่อมหันหน้าเข้ารุกพี่กันต์ก่อนแบบนี้
จากที่พยายามอยู่คนเดียวพี่กันต์ก็เริ่มจูบกลับ แขนที่อยู่เฉยยกขึ้นมาโอบเอวผม... แบบนี้แหละพี่กันต์
“หายโกรธยัง” ผมเบี่ยงหน้าไปกระซิบข้างหูพี่กันต์ กลิ่นหอมเย็นๆทั้งจากน้ำหอมและแชมพูทำให้ผมก้มหน้าลงไปซุกกับซอกคออุ่นๆ
“อย่าเบียดเข้ามา” พี่กันต์กระซิบผมเสียงพร่า เพราะรู้ว่าผมจงใจเบียดตัวเข้ามาให้รู้สึก... ไม่หายโกรธก็ให้มันรู้ไปวะ
“ไม่ชอบเหรอ ธามชอบนะ” ผมแกล้งพูด ล็อคพี่กันต์ติดกับเบาะ ริมฝีปากร้อนไล่เลียซอกคอผม นิ้วเรียวยาวจับหน้าผมบังคับให้ก้มหน้าลงมารับรสจูบที่รุนแรงของพี่กันต์ ปลายลิ้นอ้อยอิ่งอยู่ที่ริมฝีปากก่อนจะค่อยรุกเข้าไป จูบที่นานและหนักหน่วง จนผมต้องดึงตัวออกมาหายใจเพราะอากาศที่เข้าไปเลี้ยงปอดไม่พอซะแล้ว พี่กันต์กอดผมแน่น
“จะตายแล้ว” เสียงพี่กันต์หอบกระซิบที่ข้างหูพร้อมกับลมหายใจร้อนๆที่ยิ่งทำให้ผมเตลิดไปไกล
“หายโกรธยัง”
“ไม่อยากหายแล้ว” พี่กันต์พูดพร้อมยิ้มกว้างตามแบบฉบับพี่กันต์คนเดิมก่อนจะใช้ปลายจมูกค่อยๆไล้แก้มผมช้าๆ
“หายเถอะ แบบนี้มันเหนื่อยน่า”
“จูบอีกทีซิ” คำขอร้องที่ทำให้เลือดสูบฉีดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ แล้วผมก็บ้าจี้ทำตาม ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้วะ ทำไมถึงน่าหลงขนาดนี้ ทำไมถึงดีขนาดนี้ ผมมันเก่งขนาดไหนที่ใจแข็งมาได้ตั้งนานกับพี่กันต์ อีกฝ่ายปล่อยให้ผมจูบช้าๆ แต่มือไม่อยู่สุขก็ค่อยๆเคลื่อนผ่านใต้เสื้อ ค่อยๆลูบหลังผมปลุกให้อารมณ์ยิ่งกระเจิง
...นี่มันในรถ ตอนเย็นๆ กลางห้าง คนเยอะชิบหายเลยด้วย แต่ผมไม่อยากหยุด
“ธามโทรศัพท์ดังสองรอบแล้ว” พี่กันต์บอกผมขำๆ ทำไมผมไม่เห็นได้ยินวะ ไม่พูดเปล่ายังช่วยผมด้วยการล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงให้อีก... จะตายจริงๆ
“ขัดเวลา” อีกแล้ว โทรศัพท์อีกแล้ว ผมเห็นมิสคอลก็ต้องตั้งสติ เพราะเฮียธนโทรมา เกี่ยวกับอาม่าหรือเปล่า ผมเริ่มใจไม่ดี กระชากอารมณ์ผมที่ค้างๆลอยๆให้กลับมาสู่ความจริงบนพื้นโลก ผมขยับมานั่งข้างๆ สูดสายใจลึกๆ กดโทรศัพท์โทรกลับหาเฮียธน พี่กันต์มองผมยิ้มๆ สภาพก็ตามนั้น ผมยุ่ง เหงื่อหยด... โคตรเอ็กซ์
“ฮัลโหลเฮีย” ผมพยายามคุมเสียงแล้ว แต่หอบอยู่ อารมณ์ยังค้าง ทำไงดีวะ...
“ทำไมมึงหอบ ทำอะไรวะ ออกกำลังกายเหรอ เออดีๆกายจะได้แข็งแรง” ใช่ออกกำลังกาย ในรถ กลางห้าง...วอร์มก่อนกิจกรรมเข้าจังหวะ ถ้าไม่โทรมาขัดป่านนี้อาจจะได้มีหนังสดแล้วไง
“เออๆ ช่างเหอะ มีอะไรเฮีย” ท่าทางจะไม่ร้ายแรงเพราะเฮียไม่มีน้ำเสียงที่น่าเป็นห่วง ออกจะสดใสร่าเริง
“อาม่าฟื้นแล้ว แกตื่นมาเมื่อกี้ ยังงงๆอยู่ พึ่งหลับไปอีกรอบ แต่แกลืมตาแล้วเว้ย!” เสียงเฮียดีใจ ผมก็ดีใจ ดีใจมากด้วย อาม่าฟื้น เหมือนอะไรที่ค้างไว้ในใจมันโล่งหายไป ผมรู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองยิ้มจนสุด
“เฮ้ย ดีใจว่ะ เดี๋ยวธามจะไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้แหละ ขอบใจมากเฮีย”
“เออๆ แล้วเจอกันเว้ย” แล้วเฮียก็วางสาย
ผมหันไปยิ้มให้พี่กันต์ โคตรมีความสุข สุขมากที่สุด รู้สึกดี รู้สึกเหมือนทุกอย่างกำลังจะเข้าที่ รู้สึกได้เลยว่ากำลังจะมีเรื่องที่ดีเกิดขึ้น ผมมั่นใจว่าถ้าอาม่าฟื้นมาได้อาม่าต้องกลับมาแข็งแรง พี่กันต์ยกมือขึ้นมาลูบหัวผม
“ว่าไงบ้างล่ะ”
“อาม่าฟื้นแล้วพี่กันต์ โคตรดีใจเลย” ผมกอดพี่กันต์แน่นๆอีกรอบ
“พี่ว่าอาม่าธามรู้เรื่องเราแน่เลย” ไม่อยากจะคิดอกุศลนะแต่ที่พี่กันต์พูดมานี่มันก็ตรงเป๊ะเลย ทุกรอบ แต่รอบนี้ผมยอมให้ขัด อาม่าฟื้นผมดีใจเพราะเหมือนเป็นเรื่องที่คอยทำให้ผมกังวลอยู่ลึกๆตลอดตั้งแต่อาม่านอนนิ่งอยู่บนเตียงเป็นสัปดาห์
“ไปเยี่ยมอาม่ากันไหมพี่กันต์” ผมหันไปชวนคนข้างๆ อยากให้ไปเจอบ้าง อยากให้พี่กันต์เห็นคนอีกลุ่มที่ผมแคร์
“ได้เหรอ”
“ไปเหอะ นะ” การพยักหน้าของพี่กันต์ถือเป็นอันว่าตกลง...
“ธามรักพี่กันต์” ผมอยากพูด อยากพูดให้ฟัง...
“พี่รักธามมากกว่าอีก”
เป็นครั้งที่สองของวันที่ผมถามตัวเองอีกรอบในเวลาติดๆกันว่านี่ผมทำบุญด้วยอะไรถึงมีคนแบบพี่กันต์เข้ามาในชีวิตผม เรื่องเพศที่ผมพยายามเลี่ยงมาตั้งแต่แรกแทบจะไม่ใช่เหตุผลแล้วในเวลาที่ผมอยู่กับพี่กันต์ ผมโชคดีขนาดไหนที่ได้คนที่พอดีแบบพี่กันต์เข้ามาในชีวิต
............................... ........................................................ ...............................3-11-2012
ขอบคุณทุกคนมากที่ทำให้เรื่องนี้ติดเซ็งเป็ดหัวข้อนิยายสุดฮา ขอบคุณจริงๆ เพราะแต่ละเรื่องสนุกๆทั้งนั้นอ่ะ เรื่องนี้แต่งขึ้นมาเอาสนุกไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เรื่องฮามันก็ฮาด้วยความบังเอิญเพราะคนเขียนไม่ค่อยชอบนิยายเศร้าโศกา ในหัวข้ออื่นที่ไม่ติดแต่เห็นคะแนนโหวตมีคนโหวตให้ก็ดีใจแล้ว (แอบรู้สึกรอดตัวมากที่ไม่ติดนิยายดองเค็ม 5555) แล้วก็ขอบคุณคะแนนโหวตสำหรับเรื่องสั้น"ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ" ด้วยนะ ที่ติดหัวข้อเรื่องสั้นอีกเรื่อง
กลับมาที่เรื่องนี้ รู้ตัวว่ามาช้าเพราะเปิดเทอมแล้ว คงไม่ได้อัพถี่สองวันครั้งเหมือนก่อนแต่จะไม่เว้นช่วงไปปิดเทอมหน้าแบบรอบอื่นแล้วเพราะกะเอาให้จบ ขออภัยคนอ่านที่ต้องให้รอ ใจเย็นๆ แล้วกัน
ตอนที่เหลือจะปลอดดราม่า แต่ที่พี่กันต์ไปเยี่ยมอาม่าจะมีอะไรพิลึกๆเกิดขึ้นไหมนั้นไม่รับประกันนะ 55555555555555555
โปรดติดตามตอนต่อไป ขอบคุณทุกคนมากๆ รักนะจ้ะจุบุ
ปล.เรื่องรวมเล่มคิดว่าคงมีถ้าไม่มีเกิดความผิดพลาด แต่เราต้องคุยกับสนพ.ก่อนนะ คืบหน้าอะไรจะแจ้งให้อีกทีนะคะ ขอบคุณค่ะ
ปล2. คนเขียนไม่มีแฟนเพจ ไม่มีอะไรทั้งสิ้นจ้า เรื่องอะไรสงสัยถามได้ในนี้หรือไม่ก็ส่ง PMแล้วกันเน้อ
-
จิ้ม จองที่นั่ง
มาถึงคนแรก นาน ๆที ^^ :laugh:
ตอนนี้น่ารักอ่ะ นานๆ ธามง้อทีลงทุนจิง
ไปเยี่ยมอาม่าแล้ว 2 ครอบครัวก็จะได้ดองกันซักที ^^
-
จองงงง ขอไปอ่านก่อนนะคะ เหมือนมีsenseว่าจะลงวันนี้โชคดีที่รอ เย่ :z2:
------------อีดิท-------------
:-[ ตอนนี้มค.สุขมากกกกก :-[
ธามน่ารักสุดๆ แอร๊ย กรี้ดๆ ชอบธามที่เป็นแบบนี้มันดูแบบ ครบรสกลมกล่อม55555
พี่กันต์โฮย ยอมม ยอมให้ผชคนนี้เลยจริงๆ :jul1: หาคำบรรยายไม่ได้ แต่อ่านตอนนี้แล้วมีค.สุขมาก. มาก. มาก. :man1:
รู้สึกอิ่มค่ะ /เว่อร์เนาะ55555
เย่ จะรวมเล่มด้วย มีข่าวคืบหน้ายังไงก็มาบอกนะคะ จะเก็บตังค์รอ *เตรียมกระปุก*
:กอด1: :L2:
ปล.เฮียธนคงดีใจมากไปหน่อยจนไม่ได้สังเกตุธาม :laugh:
-
:impress2: :impress2:
-
หวานมากก
หวานได้อีก
ธามอ้อนน่ารักจังง> <
-
พี่กันต์แกล้งธาม พาแม่มาด้วย แต่แม่พี่ธามใจดีโคตร อยากได้แม่แฟนแบบนี้อ่ะ เข้าใจทุกอย่างเลย
-
วิ่งห้อเข้ามาด้วยความเร็วสูงสุด หลังจากด้อมๆ มองๆ หลายวัน ในที่สุดก็อัพแล้ว
ตอนนี้ชอบที่พี่กันต์พูดว่า ไม่อยากแสดงอาการหึงมากเพราะทำให้ธามดูไม่ดี อะไรประมาณนี้จำเป๊ะๆ ไม่ได้ แต่รู้สึกชอบมาก พี่กันต์แสนดีจริงๆ น่ะแหละ โอย ปลื้ม ธามก็น่ารัก ง้อซะ คุณหญิงแม่ก็น่ารัก น่ารักไปหมดจริงๆเรื่องนี้
ยินดีด้วยกับเซ็งเป็ดอวอร์ด ดีใจที่เรื่องที่ชอบและได้โหวตไปได้รางวัลค่ะ
ความจริงเรื่องนี้สำหรับเราไม่ใช่รางวัลนิยายสุดฮานะ แต่เป็นเรื่องที่ทำให้อารมณ์ดี มีความสุขสุดยอดมากกว่า แต่ไม่มีสาขานี้ให้โหวตแฮะ
ไม่เป็นไร ยังไงเรื่องนี้ก็อยู่ในใจเราอยู่แล้ว
มาต่อไวๆ นะจ๊ะ :impress2:
-
พอเห็นอัพปุ๊บก็รีบส่งข้อความไปบอกเพื่อนเลย เรื่องนี้ลุ้นสุดตัว
คาดว่าทุกคนคงอยากขว้างปาสิ่งของที่สามารถทำลายชีวิตใส่อาเฮียยยยยยยยยยจอมขัด :serius2:
แอบบอกว่าผมโหวตทุกอย่างที่เรื่องนี้ติดเลยนะยกเว้นดองเค็ม :m26:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
.........................................................
ส่งข้อความบอกมัน ให้มันได้อ่านก่อนเม้นก่อน Naenprin เหอะๆ
-
น้องธามพัฒนามากกก :-[ :-[
-
ปั๊ดโถ่ โทสับอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไร เห็นว่าเด็กๆมันชักจะด้านเกินไป
อดใจไม่ไหวแม้กลางที่สาธารณะหรอกนะ คราวนี้เลยให้อภัยเฮียธน
เดี๋ยวนี้ธามชักจะได้ใจใหญ่ ถ้าเป็นพี่กันต์ ป่านนี้ธามโดนฟัดไม่เหลือแล้ว
-
โอ้โห น้องธามง้อพี่กันต์ขนาดนี้ ไม่ใจอ่อนก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว :impress2:
ต่อไปปลอดดราม่า เย้ๆๆ :mc4:
-
:-[พี่กันต์
-
อิจฉาธาม ฮืออออ ทำบุญด้วยอะไรบอกเราบ้าง! จะเอาพี่กันต์ ><
ยินดีกะรางวัลด้วยนะคะ
ส่วนพระเอก เราทุ่มให้พี่กันต์ไปสุดตัวเลยที่หนึ่งในใจ ฮิ
-
:impress2: :impress2:
อร๊ายยยยยยยย ลูกสะใภ้ถูกใจแม่
พี่กันต์เป็นผู้ชายที่ธามไม่ควรเสียไปเป็นครั้งที่สองเด็ดขาด
คิดดูว่ามั่นคงอยู่กะธามคนเดียวมากี่ปี ที่สุดของที่สุดหาไม่ได้แล้วนะธาม!!!!! o13
พี่กันต์จะไม่มีวันทำธามเสียใจแน่นอน ^^
รักพี่กนต์มากๆนะหมอธาม ฮี่ๆๆๆ เพราะพี่กันต์รักธามมากๆ :z2:
ห้ามทำพี่กันต์โกรธแบบวันนี้นะ อย่าแกล้งคนน่ารักแบบนั้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลงรักพี่กันต์เวอร์ๆ (อยากเจอคนแบบนี้ในชีวิตจริงสักคน จะหาได้ไหม ><)
-
หลับสบายละคืนนี้
ได้อ่านตอนหวานๆ อิ่มใจ :o8:
-
กรี้ดดดีใจมาต่อแล้ว >< ชอบตอนพี่กันต์หึง พี่กันต์น่ารักโคตรๆๆ
ธามก็ใจแข็งทนมาได้ตั้งหลายปี ถ้าเป็นเราเจอคนแบบพี่กันต์ หล่อ ใจดี นิสัยโคตรน่ารักแบบนี้ไม่หลุดมือ ปล่อยให้เหงาอยู่ตั้งหลายปีแน่ๆ ฮา ชอบแม่พี่กันต์มาก ใจดี เข้าใจลูกชายดีจัง ส่วนเฮียธน ตอนแรกแอบกลัวว่าเฮียแกจะกีดกัน แต่ฝั่งบ้านธามน่ากลัวอยู่ลึกๆ คนรับได้ก็มี แต่คนรับไม่ได้ไม่รู้ ขอให้ปลอดดราม่าตอนหน้า สาธุ 555 ขอให้อาม่าและครอบครัวธามยอมรับพี่กันต์ได้ :-[
-
กรีดร้องงงงงงง น่ารักม๊ากกกกกกกก
>///////<
น้องธามทำตัวเองนะคราวนี้ แต่พี่ชอบบบบ อร๊ายยยยย
อาม่าฟื้นแล้ววว ดีใจกับน้องธามจริงๆ
ต่อไปก็คงมีแต่เรื่องดีๆเนอะ คุณแม่พี่กันต์ก็น่ารักกก
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
เพราะอากาส ที่ // อากาศ
ธามเอ้ย ไม่น่าไปทำให้พี่กันต์เขาหึงเลยน๊าา
-
อาม่าล้มได้ถูกเวลา และฟื้นได้ถูกเวลาเหมือนกัน
ตลอดเลยนะอาม่าาาาาาาาาาาาาาา :sad4:
-
สวีทหวานแหววมากๆตอนนี้
หมอธามง้อพี่กันต์แบบนี้บ่อยๆ
รับรองพี่กันต์ต้องแกล้งโกรธบ่อยๆแน่ๆ
อาม่านี่รู้เวลาตลอดเลยจริงๆ ฮาๆๆ
รอบที่แล้วก็ล้ม รอบนี้ลืมตา อิอิ
-
ตอนนี้แม่งงงง อ่านไปหัวใจเต็นแรงไป จะเป็นลมแล้ว โอ้ยยยยยย
อยากจิกรี้ดให้ดังสุดๆ คือชอบเวลาเค้าโกรธเค้างอนกันมากกก
คือพี่กันต์แบบ.. โอ้ยยย มาเป็นของหนูเถอะพี่ ฮืออ
อะไรจะสุภาพบุรุษเป็นคนดีขนาดนี้ TTvTT
ปล.ดีใจด้วยสุดๆกับรางวัลที่ได้นะคะพี่ โดยเฉพาะเรื่องสั้น ฮืออ ที่หนึ่งในใจมากๆๆๆ TvT
แล้วก็ดีใจสุดๆที่พี่จะรวมเล่ม เย่ๆ จะเก็บตังรอนะคะ TvT
-
กริ๊ดกร๊าด ชอบธามง้อพี่กันต์จังเลย
-
:o8: :-[ :impress2:
น่ารักมากกกกกกกกกกก
คุณแม่ก็น่ารััก พี่กันต์ก็น่ารัก ธามก็น่ารัก
คุณแม่เป็นคุณสมัยใหม่มาก ๆ ยอมรับในตัวตนของลูกแถมยังเผื่อแผ่มาถึงหมอธามด้วย
ชอบพี่กันต์มากขึ้นทุกวัน พี่กันต์ตรงไปตรงมา ไม่เสแสร้ง มีอะไรก้พูด แสดงออก
แต่ก็อ่อนโยนและพร้อมจะมีเหตุผล ดูแลธามได้ในเวลาที่มีปัญหา
หมอธามน่ารักมาก ยอมง้อแบบถวายชีวิต ก็รักไปแล้วนิ่เนาะ ^^
ประทับใจตอนนี้จัง
-
คุณหญิงแม่ใจดีมาก ๆ เลยค่ะ >.<
พี่กันต์จังกับน้องธามก็สวีทวีดวิ้ววว
:กอด1:
-
อีกแล้วนะหมอ พอรักแล้วนี่ เอะอะอะไรก็บอกว่ารัก น่าฟัดมากกกกกกก
หมอง้อแบบนี้สงสารพี่กันต์อ่ะ คือห้องหับก็ไม่มี มีแต่เบาะและพวงมาลัย
คาดว่าหมออาจจะหยุดกลางคันเพราะเกิดความกระดากอายอะไรแบบนี้ได้
วันหลังค่อยไปง้อกันที่บ้านพี่กันต์หรือไม่ก็คอนโดหมอนะ จะได้ไม่สะดุด >////<
สงสัยอาม่าจะรู้จริงๆ ตื่นเต้นทีไรมีเรื่องตลอด
แต่อาม่าฟื้นแล้วก็ดีใจ หมอจะได้เครียดและก็เหนื่อยน้อยลง
คนอ่านจะได้ไม่ต้องลุ้นนานว่าอาม่าจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ :laugh:
ว่าแต่...อาม่ารักหมอมากใช่มั้ย
ปล.คิดถึงคุณนายตะหงิดๆแฮะ ><
ปล๒.ดีใจกับรางวัลด้วยนะคะ เพราะมันฮาเหมาะกับรางวัลแล้ว
อีกอย่าง'พบดาว'น่ะ สนุกมากกกก อันนี้ชอบจริงๆ อ่านไปได้เรื่อยๆ
-
น่ารักกันอีกแล้วคู่นี้....
น้องธามน่ารักสุดๆ
-
ง้อได้น่ารักมากธาม :o8:
-
ธามกล้าเล่นต่อหน้าพี่กันต์ โดนงอนเลย
แต่ง้อแบบนี้คนอ่านชอบจ้า คิคิ
-
อยากรู้ด้วยคนค่ะว่าชาติที่เเล้วหมอธามทำบุญด้วยอะไร
จะไปทำบ้างอยากได้เเบบพี่กันต์บ้าง
ให้ตายเถอะ อิจฉาริษยา :z3: :z3:
-
ธามค่ะ
ช่วยบอกวิธีทำบุญชาติที่แล้วให้เราที
จะรีบไปทำอย่างเร่งด่วน เผื่อจะทัน อยากได้แบบพี่กันต์อ๊าาาาา >//<
ผชอะไร๊ ดูดี น่ารักได้ตลอดเวลา ชิชะ!
เป็นกำลังใจให้นะคะ
แสดงความยินดีกับรางวัลด้วยนะคะ โหวตให้เรื่องนี้ทุกรางวัลเรยนะเนี่ย
:L2:
-
:-[ :-[ :-[
-
5555555555555
หมอธามลงทุนง้อสุดๆ
-
โอ้ยยยยย ทำไมพี่กันต์น่ารักงี้อะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
มีคนแบบพี่กันต์อีกมั้ย อยู่ที่ไหนบนโลกนี้ ขอสักคนได้ไหมมมมมม
อ่านแล้วยิ้มมมเหมือนคนบ้าา แล้วก็อิจฉาธามด้วยอะ อยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์อ้ะ อยากได้อะอยากด้ายยยยยยยยยยย :z3: :z3:
ขอได้ไหมผู้ชายของเธออออออออออออออว์ :impress2: :impress2: *หลบตรีนหมอธาม* :sad4:
-
เราก็อยากรู้เหมือนกันว่าธามทำบุญด้วยอะไรถึงได้ผู้ชายอย่างพี่กันต์
หลงเว่อร์อะคนนี้ :-[
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ทรมานหัวใจ อยากมีแบบพี่กันต์บ้าง 555555555555555555555555555555
-
ฟินเบาๆ
:m2:
-
โอ้ยยยยยย
หวานเว่อร์
ทุกครั้งเลยน้าาา อาม่าเหมือนจะรุ้จิงๆ
ไม่เสดซะที อิอิ
-
โอ้ยยย!!! ติ่งหมอธามมากจุดนี้ ถ้าจะง้อได้ก๋ากั่นขนาดนี้ นางน่ารักไปแล้ว (*/////*)
สวนกระแส...ใครๆต่างอิจฉาหมอธาม...แต่เค้าอิจฉาพี่กันต์จังเบย เค้าแพ้หนุ่มแว่น ขาวตี๋หน้าใสแต่แอบเถื่อนและกวนตีน แบบนี้ล่ะถูกใจใช่เลย ( o. ˘)з┌◦◦◦
อยากจิย่องไปฉกจากอกพี่กันต์จริงจริง *ท้าทายอำนาจพี่กันต์* ~(‘▽’~) (~’▽’)~
-
ฟินตัวแตกค่าาาาา
-
นั่นสิธามทำบุญด้วยอะไรเนี่ย
จะได้ไปทำมั่ง
เผื่อได้แบบพี่กันต์สักคน ><
-
อ่านจบแล้ววิ่งไปกรี๊ดหน้าบ้าน
อยากให้ชาวบ้านรับรู้ว่ากรูฟินว่ะค่ะ
:impress2: :m11: :m2:
ดีใจแทนพี่กันต์ชิบหา_
(ขออภัยที่ไม่สุภาพ o1)
แต่แบบว่าอารมณ์อิคนอ่านตอนนี้มันเป็นแบบนี้จริงๆ
สงสาร เอ็นดูพี่กันต์มาตั้งแต่ต้นแล้ว
ในที่สุดความพยายามของพี่็เป็นผลแล้วนะ
o7
อีกไม่นานพี่กันต์ของอิชั้นจะได้ลั่นกลองศึก
บุกเข้ายึดประตูชัยน้องธามเป็นแน่แท้
:impress2:
ได้โปรดจัดให้สักครั้งจะเป็นพระคุณ
ติดตามกันมาขนาดนี้แล้ว
ถ้าไม่ได้เป็นสักขีพยานให้พี่กันต์สุดที่รัก
เข้าหอรอรักกับน้องธามนี่สงสัยจะนอนตายตาไม่หลับแหงแซะ
:z1: :oo1:
*กอดขาคนเขียนแล้วอ้อนวอนสุดชีวิต
:impress:
-
น่ารัก วิธีง้อใช้ได้ผลมากเกินคาด
คุณแม่พี่กันต์พูดได้น่ารักมากค่ะ หมอธามตอบตกลงเป็นลูกเลย!
อาม่าฟื้นแล้ว น่าดีใจ หวังว่าคงไม่มีีอะไรให้ช๊อคทั้งคู่ตอนไปเยี่ยมนะคะ^^
-
:z1: เกือบละ :z3:
ขอบคุณที่มาอัพค่ะ :กอด1:
-
จะเขินหรือจะฮาดี :impress2:
รักพี่กันต์ รักคนเขียน เราใจเย็น เรารอได้
:กอด1:
-
พี่กันต์สุดยอดอ่ะ......โกรธยาก. หายง่ายนะที่จริง :laugh:
เจอหมอธามง้อชุดนี้เข้าไปอ่ะ แอบเคืองเฮียธนนะเนี้ยย
รอตอนหน้าจร้า จะยิ่งกว่านี้มั้ยยย :z1: :z1:
หมอธามน่ารัก. บวกเป็ดให้เลย.
-
ธามโชคดีจริงๆนะ จนอยากรู้เลยว่าชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไร
คือจะทำบ้าง แต่คงไม่หวังผลในชาตินี้แล้วล่ะค่ะ
โอ๊ยอาม่าฟื้นแล้ว ทุกอย่างเริ่มๆจะลงตัว คงอีกไม่นาน
เราจะรอตอนต่อไปอย่างใจเย็นๆๆนะ
-
ชอบตอนนี้อ่ะ อ่านไปยิ้มไป แบบรู้ตัวเลยว่าชั้นยิ้มอยู่ 55555555555555
ธามน่ารัก พี่กันต์ก็น่ารัก
อาม่าฟื้นมาจะด่าธามกับพี่กันต์เปล่า
ว่าพวกลื้ออย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อ 555555555555555
รอๆตอนต่อไป
แอบดีใจที่คนเขียนได้รางวัล คึคึ อ่านเรื่องสั้นเสร็จ มาอ่านหมอธามต่อก็กดโหวตจึ้กเลยแบบไม่ลังเล ทั้งสองอย่าง ><
ดีใจปลอดดราม่าาาา อย่าดราม่าอีกเลย คนอ่านเศร้าแทน 55555
:กอด1: :L2:
-
ธามน่าร๊ากกกกกก
-
พี่กันต์หลอกหรือเปล่า
ประเภทแกล้งหึงให้ง้อน่ะ :-[
-
เค้ารักพี่กันต์นะ
-
อาม่าฟื้นแล้วววววว เย้ :mc4: พี่กันต์รีบไปฝากตัวเป็นหลานเขยเลยยยย
โอ่ยยยย ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยค่ะ ต้องบีบแก้มตัวเองให้หุบยิ้มเพราะนั่งอ่านนอกบ้าน (พูดจริงๆนะ 555555) ตั้งแต่ตอนคุยกับเสี่ยปาล์ม 5555555
คุณหญิงป้ากัญญาก็ได้ใจหนูมากๆเลยค่ะ เป็นแม่คนดีที่หนึ่งเลย ธามรีบไปฝากตัวเป็นลูกชายเลยนะ ไม่งั้นเดี๋ยวพลาดโอกาส 55555
แล้วสองคนนี้ก็งอนง้อได้น่ารักมาก ๆ เห็นแบบนี้แล้วอยากให้งอนกันบ่อยๆเลย :o8:
เราว่าสองคนนี้โชคดีทั้งคู่เลย ทำบุญมาด้วยอะไรจะไปทำมั่ง 55555 พี่กันต์ก็โชคดีเกิดมามีครบทุกอย่าง นิสัยก็ดี เป็นเกย์พ่อแม่ก็ยอมรับ (แม่ช่วยจึบด้วย 5555) แถมยังได้ชอบคนดีๆแบบธาม ส่วนธาม....ก็คงไม่ต้องพูดเยอะเนอะ 55555 ทำบุญมาด้วยอะไรเนี่ย ถึงได้เจอคนแบบพี่กันต์ จะไปทำมั่ง 5555
รอตอนต่อไปนะคะะะะ เห็นจากตอนนี้แล้วคงใกล้ตอนทำประตูแล้วล่ะสิ :z1: ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะะ สู้ๆค่าาา :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4:
ปล. ยินดีกับรางวัลด้วยนะคะะะะ แอบเสียดายที่พี่กันต์ไม่ได้รางวัลพระเอกแต่ก็ไม่เป็นไร เราโหวตให้เรื่องนี้ทุกหัวข้อเลยค่าา(ยกเว้นดองเค็ม โหวตให้อีกเรื่อง กร๊าก) เรื่องสั้นก็ด้วย ดีใจมากๆที่เรื่องขอนั่งฯได้รางวัล คิดถึงน้องซองพี่ตุล :กอด1:
ปล.ล. ถ้ารวมเล่มนี่ไม่พลาดแน่นอนค่ะ เตรียมเก็บตังค์รอเลย 55555 /หยอดกระปุก
-
อ่านไปยิ้มไปเลยอ่ะ น่ารักจัง^^
-
อ่านตอนนี้แล้ว :กอด1:
ใกล้ได้อำลาน้องจิ้นแล้วมั๊งธาม
-
ไงล่ะธาม แกล้งพี่กันต์จนได้เรื่อง เกือบเสียตัวในรถแล้วมั้ยล่ะ
หรือที่จริงจงใจ? 55555555555
อาม่าฟื้นแล้ว ได้เวลาเปิดตัวหลานเขย<3
อยากบอกว่าน้องธามตอนนี้เซะซี่มากกก กำเดาจะพุ่ง อิจฉาพี่กันต์จริงๆ55555 :m25:
ยินดีด้วยกับรางวัลของเซ็งเป็ดอวอร์ดนะคะ เราก็โหวตให้ทุกเรื่องของพี่เลย ชอบ>__<♥
สู้ๆกับการเรียนนะคะ รอได้ค่าา
ปล. ขอจองรวมเล่มล่วงหน้าเลยได้มั้ยคะ o13
-
ง้อกัน(ต์) น่ารักดีอะ
-
ชอบธามตอนอ้อนพี่กันต์จัง น่าร้ากกก
-
ตามอ่านมาค่า o13
ชอบมากกกก ฮาาาา อ่านแล้วขำออกมาเลย :laugh:
พี่กันต์น่ารักมากอ่ะ อยากได้คนแบบนี้เข้ามาในชีวิตบ้าง จะกัดไม่ปล่อยเป็นปลิงดูดไปตลอดชีวิต
น้องธาม ไม่เคยเห็นกระแสคอมเม้นเรื่องไหนไปในทางเดียวกันโดยไม่เกี่ยวกะสถานการณ์ในเรื่อง คือ โกนหนวดเถอะลูก 555555555555555 มีแต่คนอยากให้โกน พอโกนแล้วก็ เฮ่!!!!!! ลุกขึ้นจุดพลุฉลอง
เชพหมิงกะคุณนาย อ่านตอนกลางคืนทำร้ายมากนะ เรื่องนี้ของกินเยอะดีจริงๆ เมื่อวานไม่ได้กินข้าวเย็นจนตอนนี้ข้าวเช้ายังไม่ได้แตะ โอย ทรมาน 555555555555555555
ต่อจากนี้คงมีแต่เรื่องดีๆนะ อาม่าฟื้นแล้ว แต่เรื่องของกันต์กับธามจะเอายังไง o18
-
ตอนอ่านอยากกรีดร้อง ไม่ไหวแล้วตอนนี้เรียลเกิน
เห็นภาพชัดเจน พูดตรงๆ น่ารักมากกกกกก อยากให้คนเขียนมาต่อไวๆ
แม้จะรู้ว่าเป็นไปได้ยาก 555555
-
:m25: :m25: :m25: อ๊ากกกกกกกก ธาม..แร๊งงงงงงงงงงงงงง
นัวเนียในรถแบบนี้มีนัยยะ.. มีเค้าว่าธามจะโดน จุด จุด จุด ในเร็ววัน
เพราะยั่วพี่กันต์ซ่ะขนาดนี้ ตบะพี่กันต์ใกล้แตก จัดหนักเลยพี่กันต์
คนอ่านจะได้จุดพลุฉลอง :mc4:
ลูกสะใภ้ธาม + คุณหญิงแม่(สามี) กระหนุงกระหนิงน่ารักอ่ะ :m4: ดีใจกับธามด้วยน้า
ต่อไปก็ถึงคราวหลานเขยกันต์จะได้ไปเปิดตัว ขอให้ได้เป็นเขยขวัญ เอาใจช่วยจ้า
อย่างน้อย เฮียธนก็คงจะสนับสนุน ..
ขอบคุณคนเขียนที่น่ารักค่ะ :กอด1:
-
ก่อนอื่นเลยก็ต้องแสดงความยินดีกับเรื่องนี้ด้วยค่ะ :L2:
จะจบจริงๆแล้วสินะเนี่ย ดูเหมือนทุกอย่างกำลังจะลงตัว
ทางฟากพี่กันต์ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว ดีกว่าที่คิดด้วยซ้ำ
อาม่าก็ฟื้นแล้ว เหลือก็แต่พี่กันต์จะไปเปิดตัวกับครอบครัวธาม
แต่เชื่อว่าทุกคนจะเข้าใจ เอาใจช่วยพี่กันต์และธาม
อ่านตอนนี้แล้วอยากให้พี่กันต์โกรธบ่อยๆจังเลย :-[
นานๆจะเห็นธามรุกพี่กันต์ซะที เล่นเอาหายใจหายคอไม่ทันเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อาม่าฟื้นแล้ว คุณหญิงแม่ก็เจอกับคุณหมออย่างเป็นทางการแล้ว
ทุกอย่างกำลังจะลงเอยด้วยดีแล้วสินะ
ใกล้จะจบแล้วใช่ม๊ายยยยยยย?
ไม่อยากให้จบเลย จากใจจริง
ปูลู.ตอนนี้คุณหมอร้อนแรงจริงๆ
แอบขัดใจเฮียธน โทรมาขัดจังหวะแท้
ไม่งั้นได้มีเลือดสาดกันในรถ 55555555
-
ธามมาเต็มเลย จัดให้หนักเลย ฟ้าเหลืองๆ :z2: :z2:
-
มาแล้ว ฮั้ยยะ ดีใจๆๆ :man1:
คนเขียนหายไปนานได้ แต่อย่าหายไปเลยน้า เค้าคิดถึง อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วน้า สู้ๆๆ
อยากได้เล่มในเร็ววันมาก จองเลยๆๆๆๆๆ
อ่านตอนนี้แล้วเเบบว่า เป็นบ้า 555 ฟินตั้งเเต่เเรกที่มาแระ คือรอตั้งอาทิตย์นึง กร้ากกกกก
แล้วดูธามดิ น่าร้ากกกกก ง้ออะไรแบบน้านนนน เป็นพี่กันต์นี่หื่นไม่หยุด ฉุดไม่อยู่เเระ
มาขนาดนี้เเล้ว อาม่าไม่มีไรดราม่า แต่มันจะมีไรแปลกๆเเทนหนอ รอตอนต่อไปๆๆ กิกิ
อยากให้มาพรุ่งนี้เลย :serius2:
คนเขียนสู้ๆน้าา
:จุ๊บๆ:
-
อร๊างงงงงง :o8:
พี่กันต์งอนบ่อยๆนะ หมอธามร้อนแรง :laugh:
-
ตอนนี้หมอธามน่ารักมากกกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
-
ตามอ่านมาทันแล้ว พี่กันต์ น้องธามน่ารักมากๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[ หมิง นาย เจ้แป้งและผองเพื่อนแต่ละคน o13
:pig4: :กอด1: :L2:
-
ถ้าจะง้อกันหวานขนาดนี้
ง้อพี่กันต์บ่อยๆได้ป้ะหมอธาม
55555555555555
อ่านแล้วเขินเลย กิ้บกริ้ว~
อาม่าคงรู้ว่าธามกำลังจะได้ออกกำลังกาย
ห่วงหลานอยู่เลยฟื้นมาขัดทัพซะ
555555555
-
ชอบพี่กันต์หึง แล้วธามง้อจัง ส่วนใหญ่มีแต่พี่กันต์แหละ อิ๊ แอ๊ะ อ๊ะ ธามตลอด
แต่เมื่อกี้ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์มานี่แย่เลย ธาม เสร็จพี่กันต์แน่ เชี่ยวซะขนาดนั้น
-
พี่กันต์ทำเราหลงละเมอถึงอีกแล้ว ฟินไปทั้งวันแน่
ธามจ๋ารักษาไว้ดีๆนะ :กอด1:
-
ไม่มีแล้ว ธามผู้เขินอาย เดี่ยวนี้เริ่มก่ินบ่อยนะ แบบนี้อีกไม่นานแน่ๆ :laugh:
-
แม่พี่กันต์น่ารักอ่ะ
-
นึกว่าธามจะรุกพี่กันต์ในรถซะแล้ว
-
ถ้าไม่ีมีโทรศัพท์เข้ามา น้องธามต้องโดนพี่กันต์กินแน่ๆ ฮึ่ยยย ขัดใจ,, :m16:
-
เย่ อามาฟื้นแล้วดีใจ ๆ
นั่นสิ ธามทำบุญมาด้วยอะไรนะ พี่กันต์แสนดีแสนรัก แถมคุณหญิงแม่ยังใจดีมากอีก สุดยอดอ่ะ
คุณหญิงแม่น่ารักม๊ากก
พี่กันต์มีหึงธาม แง้ว น่ารักที่สุด แอบขำธามเบา ๆ ทำให้เค้าหึงแล้วก็ต้องมาง้อเอง
กว่าจะง้อได้เนอะ หวานเชียวนะ
ไปเยี่ยมอาม่าจะมีเซอร์ไพรส์มั้ย แต่เดาว่าอาม่าเข้าใจธามนะ อาม่าใจดีจะตาย
ขอบคุณค่ะ
-
ง้อแบบนี้บ่อย ๆ นะหมอธามมม
น่ารักมากก
-
ไม่รู้จะอิจฉาใครดี แบบว่าธามก็น่ารักเหลือเกิน โอ๊ยยยยย อ่านแล้วอยากขโมยกลับมาฟัดที่บ้าน
ส่วนอิพี่กันต์จัง ตอนนี้ทำตัวน่ารักนะคะ หึหึ มีปากแข็งด้วย เห็นทุกทีขัดเจนตลอด
-
แอร๊ยยยย พี่กันต์จังปากแข็งง :z1: :z1: :z1: :z1:
-
จะไม่มีมาม่าลอยมาแล้วใช่มั้ยตะเอง จะได้สบายใจแฮปปี้มีความสุขซะที 555+ :z2:
ว่าแต่ตอนนี้ อร๊ายยยยยยยยยยย ชอบอ่ะ ยิ่งฉากในรถยิ่งชอบ ฮิฮิฮิ :z1:
-
น้องธามชักจะบริหารสเน่ห์เก่งเกินไปแล้วนะ อยากยั่วพี่กันต์หละสิ :haun4:
ระวังเหอะ จะโดนจับกด :oo1: จนหมดสภาพ :laugh:
อ่านแล้วมีฟามสุข เอิ๊กๆๆๆๆ :impress2:
-
เป็นไงล่ะธามลองของดีนักแต่ชอบวิธีง้อของธามนะ เอิ๊กๆ
สิ่งที่ธามถามตัวเองเราก็อยากถาม ว่าชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไร ฮ่าๆ
-
โอ้ยยยย สองคนนี้ คนอ่านสำลักน้ำตาล :o8: :o8:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
หวานมากกกกกกกกกกก
เขิลมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หมอก็นะ เดี๋ยวนี้ปากหวานสะจริ๊งงงงง
ปล.ไม่เคยอยากอ่านเอ็นซีเรื่องไหนเท่าเรื่องนี้ จริงๆๆๆๆ
-
ธามง้อขนาดนี้ ถ้าไม่มีโทรศัพท์มาคงไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย
อาม่าฟื้นได้เวลาดีจริงๆ
พี่กันต์ก็จะได้ไปเปิดตัว(?)กับบ้านธามบ้างละ
-
โอ๊ย... ฉากนี้อ่านแล้วใจเต้น!!!
-
พี่กันย์หึงจริงอะไรจริง แต่เจอวิธีง้อของหมอธามเข้าไปทำเอาฟินไปเลย 5555
แต่พี่กันย์โคตรจะคนดีอะ ชีวิตจริงจะมีผู้ชายแบบนี้อยู่มั้ยนะ :z3:
-
หวานมาก น่ารักมาก ไม่รู้จะพูดยังไง สมกับการรอคอยมาก!!!
ดีใจกับรางวัลที่ได้ด้วยจ้า *จุดพลุ*
:mc4: :mc4: :mc4:
น้องธามน่ารักมาก พี่กันต์ก็รักน้องธามมาก
แอร๊ยยยยย ไม่ไหวแล้ว เพ้อให้กับความน่ารักของคู่นี้ 555
ขออภัยในความเพ้อเจ้อ o18
-
:pig4: :pig4:
-
ตื่นเต้นแทน น่ารักอ่า ... ชอบ ♥ ง้อกันย์ ซะเขินเลย >_<
-
เป็นตอนที่อ่านแล้วมีความสุขจังเลยค่ะ
แอบสะใจที่พี่กันต์โกรธ ฮ่าๆๆ พี่กันต์เป็นผู้ใหญ่มากเลยกับเหตุผลที่ว่าไม่อยากแสดงความเป็นเจ้าของ
ดีใจที่ธามชวนพี่กันต์ไปเยี่ยมอาม่าด้วย
-
โถ ไม่หึงเลยพี่กันธ์555
-
เขินนนนนนนนนนนน
> <
-
โอ๊ยเขิน :-[
หมอธามง้อด้วยจูบแบบนี้เล่นเอาคนอ่านเขินแทบเลือดพุ่ง
-
อิจฉาหมอธามมมมมมม
มีแฟนดีน่ารักจังเลยยยย ><
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
ไม่อยากจะพูดไรมาก ให้คำเดียวว่าฟินสุดๆ โครตรรร
พี่คะ รวมเล่ม หนูจองแน่ๆๆๆๆๆ เท่านี้ล่ะ
มาต่อไวๆนะคะ o13 o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านแล้วใจจะละลายยยย >////<
ทำไมพี่กันต์กะหมอธามน่ารักอย่างเน้~
ชอบวิธีง้อของธามจังเลย ทีหลังขอบ่อยๆถี่ๆนะ ฮ่าๆ
ยิ่งอ่านยิ่งอยากได้ผู้ชายอย่างพี่กันต์ หาได้ที่ไหนคะ?
ผู้ชายคนนี้ดีสุดในโลกแล้วมั้งเนี่ยยย น่ารักอย่างแรง o13
ยินดีด้วยกับรางวัลนิยายสุดฮานะคะ
แต่เราแอบเชียร์ให้เป็นนิยายประทับใจมากกว่า
อ่านทีไรมีความสุขและประทับใจม้ากมาก ฮี่ๆ
เสียดายรางวัลพระเอกจังเลย
แต่ไม่เป็นไรยังไงพี่กันต์ก้ที่1ในใจเค้า
บวก1ให้สำหรับตอนหวานๆค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
ต่อจากหนีไป ปลอดดดดดดราม่า แล้ว!!! o13
ขอให้ ธาม ก้าวข้ามไปสู่โลกของเกย์อย่างเต็มตัวเร็ว ๆ ด้วยเถิด :z1:
-
:o8: :o8: :o8: อ๊ากกก จิกทึ้งหมอนสุดๆๆๆ กรี๊ดๆๆอะ พี่กันต์แม่งน่ารักกวะ
รักเหมือนเดิม เขิลเลยยประโยคนี้ หมอธามทำบุญด้วยอะไรนะ ถึงมี ผช ดีๆๆแบบพี่กันต์งี้อะ อิจฉาสุดๆๆในสามโลกเลย
ธามก็ทำไม่ค่อยถูก แต่ก็ดีแล้วหละ ครั้งหน้าจะได้ไม่ทำ ดูดิพี่กันต์โกรธเลย
แต่ลงทุนง้อขนาดนี้ ไม่หายงอนก็แย่เลยเนอะพี่กันต์
เกือบไปแล้ววววววววววววว ทำไมยังรอดมาจนทุกวันนี้หละ หมอธาม
พาร์ทหน้าจะเจอาอาม่าแล้ว ขอให้อาม่ารักพี่กันต์ด้วยนะ
เป็นเรื่องที่อ่านไปจิกหมอนไปสุดๆๆเลยค่ะ กรี๊ดดด อยากจะกอปปี้ผชแบบพี่กันต์มาเป็นของตัวเองจิงๆ
จะรักที่สุด รักสุดๆๆ ไม่ปล่อยไปไหนเลยยยยยยยยย :o8: :o8:
-
มาลงชื่อ เดี๋ยวตามอ่านใหม่ ><
-
หนูธามจูบก่อนตลอด
อยากให้กันต์รุกแบบปล้ำจูบดูบ้าง 55555
-
พี่กันต์มัวนิ่มโกรธบ่อย ๆ เลย ธามง้อแล้วได้กำไรสุด ๆ ชอบ
ถ้าให้จองหนังสือเมื่อไรเอาด้วยคน
-
เปิดตัวอย่างเป็นทางการ..
-
น้องธามน่ารักมากอ่ะ :impress3:
-
ฮ่าๆๆ โทรศัพท์ตลอดๆๆ
อ้ายยยยย
น่ารักอะเขินๆๆๆ พี่ธามมมม ทำงี้ทำไมน่ารักเกินไปแล้วววว
พี่กันต์หล่อวิ๊งๆๆ ตลอดๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วเบาหวานขึ้น
น่ารักทั้งคู่อ่าาา ชอบที่ธามอ้อนแบบนี้
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ก่อนอื่นยินดีด้วยกับรางวัลที่ได้นะจ๊ะ
มากล่าวถึงตอนนี้กัน
-คุณแม่พี่กันต์น่ารักมากๆ ถึงว่าพี่กันต์ถึงน่ารักขนาดนี้
-วันนี้ธามบอกรักพี่กันต์ไป 2 หนคาดว่าหัวใจพี่กันต์คงพองคับอกจะล้นออกปากแน่ๆ
-โชคดีที่อาม่าฟื้นแล้ว
-
:กอด1: สวีทหวานเกินไปแล้วววววว
อิจฉานะเนี่ยยยยย
แอบมีเรท 18+ นะคะ :z1:
-
อิจฉาาาาาา!!
น้องธามทำบุญด้วนไรอ่ะ เดี๋ยวพี่ไปทำบ้าง!
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ง้อกันแบบนี้บ่อยๆนะเราช้อบชอบ :z1:
-
พี่กันต์เซ็กซี่อะ อะหึ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย นี่ขนาดยังไม่ได้อะจึ้กๆ(?)นะ :haun4:
ถ้าไม่มีโทรศัพมาขัดคงได้เห็นรถผีสิง 5555555555555 :impress2:
ปล.ให้พี่กันต์งอนบ่อยๆก็ดีนะ รู้น่าว่าพี่กันต์ก็ชอบให้ธามง้อ 555555
-
อื้อหืออออออออออออออออออออออออออ
ตอนนี้น้ำตาลพุ่งสูงมากกกกก หวานซ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา :o8:
-
สุดยอดไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:mc4: :mc4:
-
ใกล้จบแล้วเนอะ ใจหายอ่ะ
ถ้าจะพูดถึงความโชคดี ก็คงโชคดีทั้งคู่
ทั้งหมอธามกับพี่กันต์จัง
พบเจอ พลัดพรากกันไปแปดปี
แล้วก็ได้มารักกัน :o8:
ยินดีกับรางวัลเซ็งเป็ดด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียน :กอด1:
-
เกือบไผ้เล่นหนังสดแล้วธามเอ๋ย ฮ่าๆ//แต่แม่ยกแอบเชียร์ ได้กันเร็สๆเต๊อะ!//โดนโบก
-
ยินดีด้วยนะเรื่องนิยายที่ติด โพล เบนเชียร์สุดใจขาดดิ้น 55555
พี่กันย์น่ารักมากอะ ชอบมากเวลาพี่กันย์หึง หรือเวลาไม่ปกติ ไม่รุ้ทำไมตั้งแต่ตอนที่ไปมีเรื่องครั้งนั้นแล้ว เบนแอบจิต เบนว่าพี่เค้ามีเสน่ห์มากกกกก ที่ชอบมากที่สุดก็ตรงให้เกียติ ธามตลอด ทั้งก่อนคบกันแล้วขระคบกัน ให้รู้สึกเหมือนอยู่ห่างๆให้ธามตัดสินใจ ไม่ออกหน้าออกตา มากมายเพราะไม่งาม ถึงแม้ว่าพี่กันยืจะทำมากมากนั้นก็ได้
น่ารักมากอะ ผู้ชายคนนี้ น่ากินม๊วกกกกกกก
-
จะบอกว่าอ่านตอนธามง้อพี่กันต์แล้วคิดภาพตาม ... :pighaun:
ธามโคตรเอ็กซ์อ่ะ ไม่ไหวเเล้ว เลือดพุ่ง 5555
พี่กันต์ก็สุภาพบุรุษมาก แต่ก็มีมุมจังไรๆ ชอบผู้ชายเเบบเน้ เริ่ดมากก o13
อีกไม่กี่ตอนก็จบเเล้วจริงๆหรอ เศร้า อีกนิดเดียวเองง่ะ
แต่งต่ออีกเถอะเถอะเถอะเถอะ :a2:
ไม่อยากให้จบ ชอบเรื่องนี้มากกกกกก
อ่านเเล้วมีความสุข ♥
-
จะว่าพี่กันต์อ่อนหรือน้องหมอแอบแรงดี 555
รุกจูบก่อนประจำเลยน้า
-
เป็นหนึ่งเสียงที่โหวตให้พี่กันต์เป็นพระเอกในดวงใจ
และพาร์ทนี้พี่กันต์ก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลย
เป็นพระเอกที่น่ารักจริงๆ อิจฉาธามมาก
อยากให้รวมเล่มค่ะ
-
คู่นี้น่ารักที่สุดอ่ะ..... :-[ :-[ :-[
-
ขอลาตายกับความน่ารักของคู่นี้
เค้ารักกันแท้ๆเนอะ โอ้ยยยย
-
ธามโกนหนวดแล้ววววว !
-
555 ธามยอมๆพี่กันต์ไปเหอะ อยากว่าพี่กันต์ตอน...จะเป็นไง
โว้ย โว้ย โว้ย หื่นเกินไปแล้ววววววววว วว ววววววว :)
-
หาเรื่องได้ตลอดนะธาม
ระวังครั้งต่อไปพี่กันต์จะเอาคืนนะ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่าาา ชอบธามโหมดยั่ว น่าร๊ากกกก :m3:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
สุดยอดเหลือหลายยยยยยยยยยยย
-
สวีทมากกกกก หมอธามหาเรื่องนะเนี่ย
โหวตๆ พี่กันต์ พระเอกในดวงใจมากกก ยินดีกับรางวัลด้วยนะคะ
แอบเสียดายจะจบแล้วหรอ ต่อไปนานๆมั้ย อิอิอิ รออ่านรวมเล่มนะคะ
-
จะเกิดสิ่งพิลีกขึ้นหรอ เอ๊ะ ยังไง :pig4:
-
ชอบอ่ะ :กอด1:
-
สองคนนี้เวลาตอนรักกันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ธามยั่วซะขนาดนั้น
ธามดูเหมือนผู้ชายเจนจัด มีแฟนสวยมาเป็นกระบุง แล้วยิ่งเป็นความรักครั้งใหม่ที่ทุ่มทุนสร้างขนาดนี้
มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
หาเรื่องใส่ตัวชนิดที่ต้องเอาตัวเข้าแลก :jul3:
ถ้าไม่มีเสียงระฆังมาช่วย มีหวัง...... ตกเป็นของพี่กันต์เป็นแน่แท้
รุ้งเช้า หนังสือพิมพ์หัวสี ก็พาดหัวตัวเป้งว่า ....... พบรถผีสิงกลางห้างดัง :m24:
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมรอฉากเิปิดตัวหลานเขยว่า ฝั่งโน้นจะต้อนรับหลานเขยยังไง :z2:
-
คือตอนนี้มันละมุนมากเลย ธามบอกรักพี่กันต์ตั้งสองรอบ แถมวิธีเกือบทำเอาเลือดกำเดาออกอีก บรรยากาศสีขมพูมาก ความโรแมนติกฟุ้งเลย ตอนนี้ธามก็ไม่ต้องกังวลฝั่งแม่สามีและ ดูเข้ากั๊นเข้ากัน หนุ่มน้อยใส่แว่น หน้าใส น่ารัก
พี่กันต์เคลิ้มเลยละซี่ อย่างนี้มีหึงมีงอนให้ธามง้อบ่อยกว่าเดิมชัว
-
บนรถก็ดีนะ
แต่จะที่ไหนก็เถอะหยุดสร้างสถิติหกสิบกว่าตอนไม่มีnc เถอะนะ
สงสารพี่กันต์มันบ้าง อิอิ :-[
-
เย่ อ่านทันแล้ว
พี่กันต์น่ารักมากอะ ตอนธามยอมเปิดใจ ดีใจกับพี่กันต์มากเลย อิอิ ยิ่งตอนล่าสุดนี่ยิ่งมีความก้าวหน้าเข้าไปอีก หุๆ
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงหมอธามรุกพี่กันต์ในที่สาธารณะ (ถึงจะลับตาคนหน่อยก็เหอะ) >_< ถูกใจอ่ะ อิอิ
น่อร๊อคเอ่าะ!!! ชอบบบบบๆๆๆๆ เปิดใจเรื่อย ๆ ใกล้จบจิง ๆ แล้วสินะ อิอิ
ชอบจังเลย
รออ่านต่อๆๆๆๆ
-
อาม่าฟื้นแล้ววววว ว~
นี้ถ้าเฮียไม่โทรมาคงได้...
แล้วไปเยี่ยมอาม่าด้วยกันจะเป็นไงต่อเนี้ย?
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เดินทางมาถึงตอนที่ 20 แล้ว
:L2:
-
อร๋าย ธามง้อได้น่ารักมาก
-
นับถอยหลังรอพี่กันต์ ><
-
วันนี้มีงานจตุรมิตร เห็นแปรอักษร เห็นน้องๆสตาฟเชียร์แล้ว คิดถึงพี่กันต์ น้องธามจังเลย
มาต่อไวๆนะคนเขียน คิดถึง
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันน เย่เย่เย่เย่
เรื่องนี้น่ารักมากทุกคู่จริงๆ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ สู้ๆ
ปล.อย่าให้ต้องซดมาม่าเลยเถิดดดดดขอร้อง 5555555
-
อ่านรวดเดียวแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว
พี่กันต์น่ารักมาก หมอธามก็น่ารัก
รอตอนต่อไปจ้า
-
อิจฉาธามว่ะ เจอผู้ชายแบบนี้!!!!
-
คิดถึงพี่กันต์จังครับ :กอด1:
-
แปะก่อน เดี๋ยวมาอ่านตอน ยังอ่านไม่ถึงไหนเลยย ><
-
:sad4:พี่กันต์น่ารักอ่ะ อยากได้ผู้ชายอย่างงี๊บ้างจัง
-
ธาม ! ตูขอพี่กันจังของเมิงได้ม๊ายยยยยยยยยยยยย
จะตายละเว้ย ผช แบบนี้ขอยอมแพ้ อยากได้ ๆ มีอีกมั๊ยย 55
น่ารักมากค่ะ เราก็โชคดีค่ะ โชคดีที่ได้มาเจอเรื่องนี้ เจอพระเอกนายเอก น่ารักแบบเชี่ย ๆ ><
รออออออออ นานแค่ไหนเราก็รอออออ
-
:o8: เข้ามาดูเผื่อพี่กันต์จะพาน้องธามมา
-
รอเรื่องนี้เรื่องเดียวเลยนะ :t4:
-
มาเถอะ :m5:
คิดถึงพี่กันต์ฉุดๆ
-
:o8:
อิจฉาอ่ะ อยากมีบ้าง อยากมีบ้าง
:impress3:
-
เฮ้อออออออออออออออออ..
รอ รอออออออออออออ ทู้กกกกกวัน
คนเขียนเห็นใจคนรอ ยังเนี่ย
:sad11: :sad11: :sad11:
-
waitingggg kit tueng joong
-
เกือบแล้ว เกือบแล้ว เกือบได้กันแล้ว 55555555
-
คิดถึงพี่ธามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ใจจะขาดแล้วเอ้ยยยย
5555
-
คิดถึงพี่กันต์-น้องธาม ปูเสื่อรอ หลังจากแว๊ปไปตามอ่านเรื่องสั้นหวานน่ารัก ขอนั่งด้วยคนได้ไหม จนจบ ขออ่านรอบสองอย่างช้า ๆเก็บรายละเอียดอีกนิดค่อยไปเม้นท์ไหม่ ตอนนี้ในหัวตื้อไปด้วยงาน......งาน....เจงๆๆๆๆๆๆ :L2: :3123: :L2: :3123: :L2: :3123: :L2: :3123: แถมอีกนิด :กอด1:คนแต่ง สำหรับนิยายเรื่องนี้และเรื่องสั้น ส่วนเรื่องอื่นยังตามแหวกหาอ่านไม่เจอ แต่ตั้งใจจะลองไปค้นดูใหม่ :pig4: ขอบคุณครับ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงง
เปิดจองหนังสือเลยดีมั้ยคะ 5555555555 เปิดจองเรื่องสั้นด้วยเลย
-
คิดถึงพี่กันต์ คิดถึงธาม คิดถึงคนเขียน :m11:
-
กันต์ธามยังน่ารักเหมือนเดิม
คุณหญิงป้าก็เอ็นดูธามเชียว
มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องนี้
-
คิดถึงพี่กันต์จัง
-
ตามอ่านทันแล้วเย่เย้เย่เย้เย่
ในเรื่องนี้ชอบเชฟหมิงที่สุดเลยเราคิดว่าเป็นตัวละครที่อ่านแล้วจี๊ดสุด ชอบมากๆ
ชอบนิยายเรื่องนี้อ่านแล้วฮาดีคะ
-
คิดถึ้งคิดถึงหมอธามพี่กันต์เมื่อไรจะมาคะ
คิดถึงจะขาดใจ :z3:
มาอัพเร็วๆนะคะเห็นเเก่อิป้าที่รอคอยอย่างทุกทรมาน :z3: :z3:
-
คิดถึงพี่กันต์มากกกกกกกกกกกก :)
คนแต่งสู้ๆนะคะ อิอิ ชอบเรื่องนี้สุดๆ ตลกดี ไม่มีมาม่า :P
-
67
หลานรัก
.................................................................................................
เกิดทันเพลงนี้กันไหมครับ...
กากีนัง กา กากีนัง ตอนเล็กๆไม่เรียนหนังสือ โตขึ้นมาต้องขัดรองเท้า แม่ของเราให้จำเอาไว้ อย่าไว้ใจพวกสัตว์สี่เท้า…
นั่นคือบรรยากาศแห่งครอบครัวธามที่มีเพลงนี้บรรเลงเป็นซาวแทรค ต่อด้วยเพลงเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ในหัวผมเป็นระยะ ในห้องผู้ป่วยพิเศษมีกระเช้าวางเรียงรายทั้งยังมีตะกร้าผลไม้จนหาที่วางไม่ได้ ทั้งอาม่า อาอึ่ม ตั่วเฮีย อาโก อาแปะ เหล่าม่า อากง สารพัดจะเรียกแวะเวียนกันมาหาอาม่าธาม โดยเฉพาะตอนนี้ นายกสมาคมกลุ่มพ่อค้าทองคำพาสมาชิกราวห้าคนมาเยี่ยมเยียน เรียกได้ว่า รู้สึกถึงสายเลือดมังกรอีกครึ่งในตัวกำลังเจอพรรคพวกเลยทีเดียว ทีแรกที่อาม่าธามยังไม่ฟื้น อาม่าอยู่ในห้องไอซียู แต่พอฟื้นและอาการเริ่มดีขึ้นก็ถูกส่งมาอยู่ห้องผู้ป่วยพิเศษ ญาติๆและคนรู้จักก้เลยแห่แหนกันมาเยี่ยมผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการร้านทอง
“เฮียกันต์ พาภาสไปซื้อหนมหน่อย” นี่คือหน้าที่ผม เลี้ยงลูกให้พี่ชายธาม ระหว่างที่ฝ่ายญาติกำลังต้อนรับสมาชิกสมาคม... น้องภาสเขาเรียกเองนะครับว่าเฮียกันต์ ถ้าจะให้ถูกต้องจริงๆอาจจะต้องเรียกว่ากู๋เหมือนธาม แต่เฮียก็ดี รู้สึกผมยังเด็กอยู่ ฮ่าๆ
“ยังไม่อิ่มอีกเหรอ” ผมก้มลงไปมองเด็กตัวกลมที่กระตุกขากางเกงผมยิกๆ ออกตัวไว้เลยว่าผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเด็ก... เด็กเล็กๆน่ะ แต่คนเด็กกว่าอ่ะผมชอบ (แบบธามไง) ยังดีที่ภาสหลานธามไม่ค่อยงอแง จะว่าไปว่ามาก็คล้ายๆธาม ดูเป็นเด็กฉลาด แต่โภชนาการเกินเยอะไปนิด
“มันย่อยแล้ว” เมื่อกี้พึ่งกินขนมปังหมูหยองไป หิวอีกแล้ว... เป็นบ้านผมนี่ไม่ได้ แม่ไม่ให้กิน กลัวลูกชายอ้วน ไม่หล่อ ต้องรู้จักออกกำลังกาย เดี๋ยวเป็นเด็กก้าง… ผมโตมาแบบนี้ล่ะ
“ไอ้หมูกินอะไรเยอะแยะวะ” ธามที่เมื่อกี้ออกไปส่งแขกกลุ่มที่แล้วเดินเข้ามาหาผมกับเด็กภาสที่นั่งอยู่หน้าห้อง เนื่องจากในห้องผู้ป่วยคนแน่นเหลือเกิน
“ก็ภาสหิว ถ้าหิวน้ำย่อยก็จะกัดกระเพาะ กู๋พาไปซื้อไอติมหน่อย” เป็นภาพที่น่ารักมาก เหมือนพี่ชายกับน้องชายอ้วนๆ เวลาธามใส่ชุดไปรเวทปกตินอกเครื่องแบบเสื้อกาวน์ หน้าธามก็ดูเด็กลงไปหลายปี
“หมดเงินแล้ว กินอะไรเยอะแยะ” ธามแกล้งพูดใส่หลานแล้วลงมานั่งข้างๆผม
“เฮียกันต์พาภาสไปซื้อหนมหน่อย” เด็กฉลาด ผมบอกแล้ว พอธามไม่พาไปกเดินมาเกาะขาผม พอผมหันไปขอความช่วยเหลือจากธามก็มีแต่ยิ้มขำไม่คิดจะช่วยอะไรส่งมาให้
“ภาส กินเยอะอ้วนนะ สาวๆไม่ชอบผู้ชายอ้วนรู้ป่ะ” ผมขี้เกียจเดินไปร้านที่อยู่ชั้นล่างของตึกเลยต้องหาทางกล่อมให้หลานชายธามหยุดกินให้ได้
“ป๊าก็อ้วน ม่าม๊ายังชอบเลย” พูดงี้ไปต่อไม่ถูกเลยผม ธามขำก๊ากเพราะพอดีกับที่เฮียธนเดินออกมาได้ยินพอดี เฮียธนขมวดคิ้ว ด้วยรูปร่างเฮียธนยังไม่ถือว่าอ้วน แต่แค่อวบและลงพุงตามประสาผู้ชายมีครอบครัวและทำงานอยู่กับบ้านไม่ค่อยได้ขยับเคลื่อนไหวเท่าไหร่
“ไอ้หมู มานี่” เฮียธนเรียกลูกชายเสียงดุ ดุแบบไม่น่ากลัว ไอ้เด็กที่ควรจะต้องทำตามคำสั่งเลยมุ่ยหน้าแล้วกระโดดมานั่งข้างธามแทน
“กู๋พาภาสไปกินหนมหน่อย” ยังไม่เลิกครับเด็กคนนี้ เรื่องกินมาก่อน เวลาธามอยู่กับเด็กน่ารักดีนะ ผมไม่คิดว่าธามจะเป็นประเภทผู้ชายรักเด็กหรอกดูแล้วเป็นคนขี้รำคาญ ไม่ชอบความวุ่นวาย ซึ่งก็จริง แต่มีข้อยกเว้นคือธามบอกว่าธามอยู่กับหลานคนนี้ได้คนเดียว ที่เหลือธามไม่ค่อยอยากยุ่ง ไม่เหมือนผม เด็กคนไหนก็เลี้ยงไม่ได้ทั้งนั้นแหละ คุยกันไม่รู้เรื่อง
“ไม่มีตังค์แล้ว ไปขอเฮียกันต์ดิ เฮียเขารวยนะ” ฟังแล้วจั๊กจี้ดี เฮียกันต์ แต่ก่อนไอ้ก้องเรียกผมแบบนี้ตอนเด็กๆ แล้วผมก็ใช้เรียกกฤษณ์ตอนที่เด็กมากๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วครับ เหลือแค่ชื่อพยางค์เดียวเพราะความเคารพกันมันหายไปหมด แต่พอมาได้ยินธามพูดแบบนี้อีกครั้งรู้สึกทั้งแปลกมากทั้งแก่ด้วย ไม่ใช่รู้สึกในแง่ไม่ดีแต่เรียกพี่กันต์เหมือนเดิมผมชอบกว่ารู้สึกว่าดูอ้อนกว่าเยอะ
“ก็เฮียกันต์ขี้เกียจไม่ยอมลุก” เด็กฉลาดเกินไปแล้วครับ ประโยคนี้น้องภาสพูดพร้อมทำท่ากระซิบข้างหูธามแต่เสียงน่ะไม่ได้เบาเลย ได้ยินทั้งผมและเฮียธนที่ยืนกุมขมับกับลูกชายตัวเองที่แทบจะกินตลอดเวลา
“กุจะบ้าตาย” เฮียธนตัดสินใจจบสถานการณ์งอแงอยากกินขนมของลูกชายด้วยการหันมายิ้มแห้งๆให้ผมแล้วอุ้มลูกชายที่ไม่ใช่ตัวเล็กๆเลยออกไปจากรัศมีที่จะวิ่งกลับมาอ้อนขอขนมจากธามและผมอีกรอบ
ผมมองตาม หน้ากลมๆที่โผล่ข้ามไหล่เฮียธนของภาสยิ้มแฉ่งแก้มแดง พร้อมยกมือโบกบ๊ายบายมาให้ผม ตลกดี ครอบครัวผมไม่มีเด็กเล็กๆ เพราะกฤษณ์ยังไม่แต่งงาน รอแฟนมันเรียนจบอีก ซึ่งจบแล้วยังจะแต่งกันอยู่หรือเปล่าเรื่องแบบนี้มันก็ไม่แน่ไม่นอน เจ้าชู้อย่างมันกลัวแต่จะไม่รอแล้วสาวคนใหม่ แล้วถ้าแต่งจริงจะมีลูกไหมก็ไม่แน่อีกนั่นแหละ ญาติห่างๆที่มีศักดิ์เป็นน้องหรือหลานก็ไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่ ผมเลยไม่เคยคลุกคลีกับเด็ก ปฏิกิริยาที่เห็นผมแสดงต่อหน้าเด็กคือทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะพูดจะคุยยังไง
“เดี๋ยวรอพวกสมาคมกลับเราค่อยเข้าไป” ธามบอกผม ตั้งแต่มาถึงผมยังไม่ได้เข้าไปเห็นอาม่าธามแบบจริงจังๆ เพราะมีคนมาเยี่ยมเยอะมากทั้งๆที่พึ่งฟื้นเมื่อเช้านี้ ผมไม่ค่อยห่วงมากเกี่ยวกับปฏิกิริยาของญาติธาม เพราะเจอเฮียธนที่ธามบอกรู้เรื่องแล้วก็ยังไม่มีท่าทีแปลกที่ทำให้ผมต้องใจเสีย
“จะบอกคนอื่นว่าไง พี่เป็นใคร” คำถามที่ธามกระพริบตาปริบๆมองผม เวลาผ่านมาสองชั่วโมงกว่าเท่านั้น จากธามสุดร้อนแรงทั้งรุก ทั้งยั่วผมซะยอมตายคาซอกคอหอมๆ ตอนนี้กลายมาเป็นหมอธามมึนๆ เรียบร้อย... แกล้งโกรธอีกสักดีไหม
“ก็เป็นพี่กันต์ไง ยังไง ให้บอกเป็นเมียธามเหรอ เอาป่ะละ” ไม่พูดเปล่ายังหัวเราะตบท้าย ผมยิ้มรับคำพูด หัวเราะไปเถอะธาม หัวเราะไปถึงตอนนั้นจริงๆจะให้หัวเราะยิ่งกว่านี้อีก
“เอาแบบที่ญาติธามจะไม่แหกอกพี่อ่ะ” ความต้องการเดียวของผมเลย พูดอะไรก็พูดไป แต่ขอให้ปลอดภัยไร้คนมาขวางก็พอใจแล้ว
“เป็นเมียเราต้องอดทน” ธามยืมสโลแกนพี่ติ๊ก สมัยหนังอันธพาลครองเมืองกำลังดัง พูดได้เลยว่าประโยคนี้คนรุ่นผมรู้จักกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นแล้วแต่ปุ๊ แถวนี้แม่งเถื่อนไม่แน่จริงอยู่ไม่ได้ สารพัดจะเอามาพูด แล้วสำคัญคือเลือกประโยคนี้มาบอกผมจะให้ทำไงล่ะครับ นอกจะจากโต้กลลับไปด้วยอะไรที่ชัดกว่า
“แต่เป็นเมียพี่ไม่ต้องทน...” จบครับ ให้รู้บ้างว่าใครเป็นใคร ก่อนที่มือประเทศราชจะแข็งข้อ เราต้องกำราบให้หลาบจำ ก่อนจะเข้ายึดหัวเมือง ธามเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด คล้ายๆกับว่าคำนวณจากโอกาสในการตอบโต้ มนุษย์อย่างผมย่อมสามารถตอบกลับได้หมดอย่างแน่นอน ทั้งศักยภาพและทางกายภาพ ช่วงนี้กลับมาออกกำลังกายแล้ว... รอบก่อนนั้นโดนธามแซวเรื่องแพ้หุ่นไอ้หมิงซึ่งให้ผมไปชนะมันผมว่ายากมาก (ผมไม่สามารถตื่นมาวิ่งแบบมันได้ทุกเช้า) แต่เอาเป็นให้รอบหน้าที่ต้องแก้ผ้าขอให้ธามมองแล้วหน้าแดงเป็นพอ (หรือผมจะขอมากไป)
อ้อ ที่สำคัญจากฉากธามง้อผมในรถเมื่อครู่แล้ว ผมต้องให้เกียรติฝีมือธามครับ น่าประทับใจจนอยากจะหึงบ่อยๆ เอาชั้นไขมันไปหาน้องก็จะเป็นการไม่ให้เกียรติกัน
“........” ธามยังเงียบ แต่มองผมพร้อมทำตาปริบๆ …น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
“อะไร นี่หมดสิ้นซึ่งคำพูดเลยเหรอ” ลองแหย่เล่นๆดู ธามไม่ถือสาแค่แสยะยิ้มให้อย่างน่ารักน่าชัง
“เข้าไปหาอาม่าเหอะพี่กันต์ แล้วจะดูว่ายังไหลได้อยู่ไหม” ธามลุกขึ้นยืนแล้วยักคิ้วให้ผม หลังประตูสีขาวบ้านนั้น มีญาติธามอยู่ อาม่าที่ยังนอนหลับ จากแผนการณ์และประสงการณ์การใช้ชีวิตมามากกว่า25ปีของผม ติดต่อลูกค้าสูงวัยและชาวต่างชาติมาแล้ว ไม่น่าจะเกินรับมือ... โดยเฉพาะลูกค้าที่ไม่พูด
อาม่าธามตื่นเป็นเวลาสั้นนิดเดียวเหมือนแค่ลืมตาขึ้นมาแล้วหลับต่อ ฟื้นไม่ถึงวันแต่ข่าวไปไวจนคนแห่มาเยี่ยมมากเกินพิกัด ผมว่าที่แม่ผมชอบธามนักหนาอาจจะเพราะครอบครัวธามทำธุรกิจจำพวกทอง เพชร พลอย ไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่แต่แม่ผมนี่อย่างกับตู้เพชรเคลื่อนที่เวลาออกงาน เห็นของวิบวับราคาหลายหลักเป็นไม่ได้ต้องเข้าไปสำรวจ ตอนที่ผมบอกแม่เรื่องอาชีพหลักของบ้านธามยังจำได้ว่าแม่ยิ้มกริ่มขึ้นมาทันที ตัดปัญหาไปได้เลยไม่ต้องมากลัวเรื่องธามคบกับผมหวังเงินเหมือนที่ผมต้องคอยสงสัยอยู่ตลอดว่าคนอื่นๆที่เข้ามาหาผมเพราะอะไร เงินหรือหน้าตา
“สวัสดีครับ” ผมทักผู้ใหญ่ก่อนที่จะให้ญาติธามเอ่ยปากพูด เห็นธามยิ้มขำๆ ไม่เครียดก็ดีแล้ว
“โก นี่พี่กันต์” สั้นง่ายๆ จริงๆแล้วก็ไม่มีอะเลวร้ายเหมือนที่กังวลในตอนแรก ผมคิดมากไปเอง
“สวัสดีจ้ะ ตามสบายนะๆ” โกป่าน ยิ้มจนตาปิดรูปร่างท้วมนิดๆ ผมสังเกตว่าญาติธามทุกคนดูอวบๆทั้งนั้นไม่ค่อยสูง แต่ขาวผิวดีแบบธามทุกคน แต่ธาม ไม่อ้วน สูงโปร่งมาเลย สูงเกือบเท่าผม คาดว่าอาจจะมาจากทางพ่อ เวลาแบบนี้ต้องเก็บข้อมูลลูกค้าให้แน่นก่อนวางแผนตีตลาด
ธามเดินไปที่ข้างเตียง จับมืออาม่าบีบๆนวดๆ ผมยืนมองห่างๆ แอบเห็นนะว่าคนที่เหลือในห้องมองผมอยู่ ไม่รู้ว่ามองเพราะอะไรแต่สายตาไม่ใช่สายตาจับผิด เหมือนแค่อยากรู้มากกว่าว่าผมคือใครที่นอกจากชื่อกันต์
“ทำงานที่เดียวกับธามเหรอลูก” โกป่านถามขึ้นเหมือนชั่งใจอยู่นาน ธามเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม ...เชื่อใจหน่อยเถอะว่าจัดการได้
“เปล่าครับ ผมทำงานออฟฟิศ” ผมรับเงินจากบริษัทมากกว่าก็ต้องบอกว่าเป็นพนักงานออฟฟิศก่อนคำว่าอาจารย์ ซึ่งตำแหน่งนี้ไม่เหมาะกับผม แต่ผมคิดว่าอาจารย์เป็นอาชีพเสริมที่ช่วยให้เศรษฐกิจในอนาคตเจริญขึ้นเพราะนักเศรษศาสตร์รุ่นใหม่จะทำให้ก้าวหน้า และเมื่อเศรษฐกิจดี ไอ้หุ้นที่ผมช้อนซื้อเอาไว้มันก็จะงอกเงย บริษัทจะมีกำไร พอผมรวย ผมก็จะได้เลิกเป็นอาจารย์ เบื่อจะมองนมปลอมนักศึกษาที่พยายามจะยัดเยียดให้ผมเหลือเกิน ผมจะลาออกมาใช้ช่วงชีวิตแสนสุขดูหุ้นทำงานในบริษัทชิวๆ อยู่กับสัตวแพทย์คนที่ยืนอยู่ข้างๆและหมาอีกสักฝูง... อะไรมันจะเพอร์เฟ็คไปกว่านี้อีกวะ
“ออฟฟิศ...” เสียงโกป่านทวนเนิบๆ มองผมเหมือนจะแปลกใจและผิดคาด
“ป้าก็นึกว่าเป็นนายแบบ ฮ่ะๆ” ไม่รู้ว่าเล่นมุขหรือพูดจริง ธามขำพรืด ผมก็ขำนะ แต่พยายามจะไม่หัวเราะ เพราะเสียงผมเราะผมมันมักจะทำลายไอ้ภาพพจน์ที่ผมบรรจงสร้างมาป่นปี้หมด… หยุดไว้กันต์ มึงอย่ามาฮาแถวนี้
“ไม่ใช่ครับๆ เป็นที่ปรึกษาให้บริษัท” ตำแหน่งๆจริงๆของผมก็ราวๆ เรียกเป็นภาษาไทยดูน่าเชื่อถือและแก่แบบไม่น่าเชื่อ
“ป้าก็ไม่ค่อยรู้เนอะว่าเค้าทำอะไรกันบ้าง อยู่แต่ร้านไม่ได้ไปไหน” ครอบครัวธาม จีน หัวเก่า และเรียบง่าย แบบนี้ ไม่รู้เรื่องผมกับธามจะดีที่สุด ถ้ารู้ก็ให้รู้แต่เฉพาะพวกเฮียๆของธามเถอะ ผมว่าระดับรุ่นอาโก อากง อาอี้ อาอึ้ม ทั้งหลายของธามน่าจะพูดยาก ญาติผมบางคนก็มีไม่ชอบหน้าผมไปเลยก็มีที่รู้ว่าผมเป็นเกย์ แต่ส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร สบายๆ เห็นจากงานที่ผมทำให้ แล้วแยกออกมาอยู่คนเดียวยิ่งไม่ค่อยได้เจอใคร
“อาม่าๆ” ธามเรียกอาม่า เรียกเหมือนพูดกับตัวเองมากกว่าจะให้คนที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาฟัง มือขาวๆไล่นวดเบาไปบนแขนกับมือที่เต็มไปด้วยรอยเจาะของเข็ม
“ธามพาพี่กันต์มาเยี่ยมนะม่า ม่าตื่นอีกรอบธามจะพามาอีกรอบ” คำพูดของธามที่ทำให้ผมยิ้มกว้าง เดินเข้าไปข้างเตียงมองหญิงชราตัวผอมซีดที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาทั้งชีวิต และคราวนี้อาม่าก็กำลังจะผ่านมาได้อีกครั้ง
“คุยกะอาม่าป่ะ” ธามหันมาพูดทีเล่นทีจริงกับผม
“ไว้อาม่าตื่นค่อยคุย” ผมบอกธามยิ้มๆ แต่ในใจผมกำลังพูดกับอาม่าอยู่
หลานอาม่าผมขอดูแลให้นะครับ จะดูแลอย่างดี อาม่าเชื่อผมได้ประวัติผมดีมากนะอาม่าไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ได้หลงตัวเองแต่พูดจริงๆ ดีสุดเท่าที่ผู้ชายคนนึงที่เกิดในครอบครัวแบบนี้จะพยายามให้ดีได้แล้ว หาดีกว่าผมก็มีแต่มีน้อยแล้วนะ ผมอยู่กับหลานอาม่าแล้วมีความสุขมากจริงๆ หลานอาม่าชอบคิดว่าผมยิ้มทั้งวันเหมือนเป็นบ้า แต่ที่หลานอาม่าคิดแบบนั้นเพราะเจอหลานอาม่าทีไรผมก็ยิ้มอัตโนมัติ หลานอาม่าเลยได้เห็นแต่หน้ายิ้มๆของผมไง ผมเลยอยากจะอยู่กับหลานอาม่า อยากมีสัตวแพทย์ส่วนตัวให้เพื่อนรักสี่ตัวของผม อยากนั่งกินข้าวเช้ากับหลานอาม่าทุกเช้า อยากมีคนแบบหลานอาม่ามารับรู้ชีวิตผม อยากให้หลานอาม่ากลับบ้านพร้อมกัน...
เยอะเลยครับอาม่า พูดไม่หมดหรอก แต่ผมรักหลานอาม่านะ รักมานานมากด้วย...
ถึงจะพูดได้แต่ในใจผมก็จะทำตามที่พูดจริงๆ ถึงธามจะไม่หวังให้ใครมาดูแล แต่ผมก็ยังอยากจะอยู่ข้างๆ ผมยังจำความรู้สึกจากการที่ผมเริ่มมองเพราะความน่ารัก จนได้มารู้จักและยิ่งทำให้ผมรู้ว่าธามไม่ได้มีแค่ความน่ารัก แต่สิ่งที่ดีที่สุดของธามคือความเข้มแข็ง... แข็งจนบางทีเหมือนไม่ใจอ่อนให้ผมเลย
ผมไม่มั่นใจเลยว่าธามจะรักผมจริงๆ และมั่นคงขนาดไหน จนวันที่ธามร้องไห้ต่อหน้าผมนั่นแหละ ผมไม่ใช่คนเลวที่อยากเห็นน้ำตาธามหรือทำให้ธามเสียใจ แต่ที่ผมมั่นใจก็เพราะผมรู้ รู้มาตลอดว่าคนอย่างธามจะไม่ให้ใครเห็นน้ำตา กระทั่งตอนนั้นเองธามก็ยังไม่ยอมหันหน้ามามองผมทั้งๆที่น้ำตายังไหล…
ผมได้เห็นน้ำตา และเป็นคนเช็ดมัน ความรู้สึกที่ทำให้ธามหยุดร้องไห้แล้วกลับมายิ้มมันเป็นความรู้สึกที่ทำให้ผมรู้สึกดียิ่งกว่าอะไรทั้งหมด… ผมเป็นที่พึ่งให้ธามได้ นั่นแหละคือสิ่งที่ผมอยากเป็นมาตลอด
“ส่งกระแสจิตเหรอ นิ่งเชียว” แล้วหลานอาม่าก็ชอบขัดผม... แต่ผมไม่ว่าหรอก
“เดี๋ยวอาม่าจะตื่นมาด่าแกนะธาม ไปกวนประสาทพี่เขา” โกป่านที่นั่งเงียบอยู่นานสวนกลับหลานชายที่เหมือนจะกวนประสาท ’แขกที่มาเยี่ยมอาม่า’ อย่างผม
“ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ ธามซนไหมครับตอนเด็กๆ” ผมถามชวนอีกฝ่ายคุย บุคคลที่โดนพาดพิงหันมามองผมขวับ
“ไม่ค่อยซนหรอก ป้าก็นึกว่าตอนเด็กๆมันเป็นเอ๋อ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่โตขึ้นมาหน่อยก็ดื้อ แต่อาม่าแกก็รัก หลานคนโปรดแก”
“เอ๋อเลยเหรอ...” ผมทวนคำ ขำว่ะ อยากจะหัวเราะดังๆมันซะตรงนี้แต่หัวเราะไม่ได้ ต้องรักษาภาพพจน์ สัตวแพทย์คนนี้เคยเข้าข่ายเอ๋อตอนเด็กๆ ผมนึกสภาพออกเลย คงจะตัวผอมๆ เล็กๆ นั่งนิ่งๆอยู่กลางห้องเล่นของเล่นคนเดียว ไม่ร้อง ไม่งอแง ไม่พูดไม่จา แต่โชคดีไปที่โตมาเป็นอีกแบบเลย
“ไม่ได้เอ๋อ เขาเรียกเด็กเรียบร้อย” ยังจะมีแก้ตัวให้ตัวเอง ผมหัวเราะเบาๆ
“โตมาก็อีกเรื่องนึง เจ้าชู้จริงๆ ไม่รู้ได้ใครมา” เห้ย... ธามเจ้าชู้?
“ไม่ได้เจ้าชู้ ใครมาเล่าให้โกฟังเนี่ย เฮียเหรอ ไปเชื่ออะไรเฮียธน”
“เจ้าชู้เหรอ...” ผมทวนคำอีกรอบ ธามกระพริบตาปริบๆมองผมแล้วส่ายหน้าหน้า
“โกอย่าสร้างภาพพจน์เสียๆให้ธามได้ไหมเนี่ย เจ้าชู้นั่นไอ้ปาล์มแล้วไม่ใช่ธาม” ไม่รู้ว่าตั้งใจจะแก้ข่าวกับโกป่านที่ส่ายหน้าไม่ยอมเชื่อลูกเดียวหรือจะแก้ตัวกับผมที่ยืนส่งสายตากดดันขอคำอธิบายให้อีกฝ่ายร้อนตัวเล่นๆ เห็นแก้มขาวๆเปลี่ยนเป็นสีชมพูจางๆพร้อมสายตาที่ส่งมาเหมือนจะบอกว่า ไม่ใช่ธาม
...ปฏิกริยาแบบนี้แหละที่ผมต้องการ
“เอ้าเหรอ ก็เห็นแกยังไม่ปักหลักกับใครสักทีก็นึกว่าแกไปเรื่อย”
“ยังไม่ปักหลักกับใคร...” ผมทวนคำรอบที่สาม ธามอ้าปากเหมือนจะพูดออะไรแต่ก็หุบลง มองหน้าผมเหมือนจะหาเรื่อง แต่ก็เงียบอีก
“มันไม่เคยพาใครมาหาอาม่าจริงๆจังๆสักคน” คำบ่นที่เหมือนจะพูดไปเรื่อยของโกป่านทำให้ผมกระตุกยิ้มมุมปาก ไม่เคยพามา แล้วที่พาผมมาครั้งนี้นับว่าพามาหาได้ไหม ถึงอาม่าจะยังไม่ตื่นขึ้นมารู้จักทักทายผม แต่แบบนี้คือสิ่งที่ธามจงใจจะให้เกิดหรือเปล่า เพราะธามอยากพามา... คนข้างๆตัวผมเอาแต่ก้มหน้านวดแขนนวดขาอาม่าไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามมองผมเลย
“อาม่าเขาเคยพูดไหมครับว่าอยากได้แบบไหน”
“อาม่าเหรอ แกชอบคนทำงานเก่ง หยิบจับเงินๆทองๆได้ กันต์เจอแบบนี้ก็หามาให้น้องสักคนนะลูก หล่อๆอย่างนี้คงมีสาวๆสวยๆให้เลือกเยอะ ให้ธามมันหาไม่รู้ชาตินี้จะมีหรือเปล่า กลัวจะหาใครที่ไหนก็ไม่รู้มาตามประสาหมอหมาของมัน” โกป่านพูดไปส่ายหน้าไป ธามยิ่งก้มหน้าตั้งอกตั้งใจนวดอาม่ามากขึ้นไปอีก...
ปริญญาตรี-โท เศรษฐศาสตร์จากอเมริกา... ปัจจุบันทำงานในบริษัทในฐานะที่ปรึกษา อาชีพเสริมเป็นอาจารย์พิเศษภาควิชาเศรษฐศาสตร์ หุ้นส่วนร้านอาหารสไตล์โรงเบียร์ที่ไม่เคยขาดทุนตั้งแต่ตั้งร้านมากำไรเพิ่มทุกปี นอกจากนั้นก็ยังเล่นหุ้นเป็นกำไรเล็กๆ
นอกจากนั้นยังอายุไม่เยอะ หนุ่มมาก หล่อมาก และใจดีมาก... ไม่ได้หลงตัวเอง แต่ก็เห็นๆกันอยู่ อาม่าครับ ผมสเปคอาม่านะครับ
“ผมไม่มีหรอกครับสาวๆ”
“มีแต่หนุ่มๆอ่ะดิ..” เสียงพึมพำเบาหวิวแต่ผมน่ะได้ยินชัดแจ๋ว...บ่นไปเหอะน่า เยอะยังไงพี่ก็เลือกแต่ธามนะ
“เอ้อ แต่เด็กสมัยนี้เขาก็คงไม่อยากแต่งงานหรอกใช่ไหม” ไม่อยากแต่ง แต่อยากอยู่กับธาม... ไม่แต่งได้ไหม ขอฉุดไปเลย
“เปลี่ยนเรื่องเลย ไม่เอาเรื่องแต่งงาน”
“เอ้อ อีกแล้วไอ้เด็กคนนี้ เข้าเรื่องแต่งงานทีไรเปลี่ยนเรื่องทุกที อะไรของแก” ผมยืนยิ้มกับการเถียงเล็กๆของโกป่านกับธาม หมอเอ้ย...
“ก็ตอนนี้ไม่อยากแต่งงานแล้ว” ...ประโยคจบที่กินใจ ทั้งๆที่พูดตอบโกป่าน แต่สายตาหลังเลนส์แว่นบางๆนั้นจงใจที่จะมองมาหาผม... ให้มันได้งี้ซิธาม พี่ทุ่มให้หมดหน้าตักเลย บ้าน รถ เงิน ชีวิต เอาไปเลย อยากได้อะไร บอกมาหาให้สุดความสามารถ พี่ยอมว่ะ
...
-
“ไม่แย่อย่างที่คิดใช่ไหมล่ะ” ธามพูดกับผมเบาๆ เรายืนอยู่ในลิฟท์ กำลังจะกลับ... ใช่ไม่แย่ ดีมาก ทางโล่ง สะดวกไม่มีใครมาขัด คาดว่าจะได้ผันตัวจากพระรองกลายเป็นพระเอกไวๆนี้ตามทฤษฎี
“แม่พี่ก็ไม่ใจร้ายแบบที่คิดใช่ไหมล่ะ” ผมพูดย้อนบ้าง ธามแค่ยิ้มมุมปากหันหน้าหนีผม... เป็นการยอมรับว่า
“ไม่มีผลตรวจเลือดส่งกลับมา พี่เช็คแล้ว ปลอดภัย” ผมเปรยขึ้นมา ธามหันมามองผม ขมวดคิ้ว
“ทำไม กลัวเป็นเอดส์เหรอ” ธามถามผมล้อๆ กล้าพูดนะ ใครกันแน่วะที่กลัวผมเป็นเอดส์เนี่ย
“เปล่า แค่บอกให้รู้เฉยๆ เผื่ออยากจะรู้ไง คืนนี้ขอค้างด้วยดิ สานต่อจากในรถกันเถอะ“ ผมเดินไปชิดตัวธาม เสียงหัวเราะต่ำๆดังมาจากธามที่หันมาแสยะยิ้มให้ผมแล้วส่ายหน้า ผมยังจำได้นะครับในรถ ไม่คิดว่าธามจะง้อกันได้โหดร้ายกับหัวใจผมขนาดนี้ ตอนโกรธน่ะโกรธจริง ไม่คิดว่าธามจะกล้าขนาดนี้
“มีบ้านก็กลับไปนอนบ้านดิ ลูกน้องพี่กันต์เหงานะ” ไอ้สี่ตัวนั้น... มันอยู่ได้น่า ผมเทอาหารเผื่อเอาไว้ให้แล้วในกรณีที่ไม่กลับห้อง (ในที่นี้คือทุกครั้งที่ชวนธามออกมาข้างนอก)
“งั้นค้างกับพี่นะ” เกลี้ยกล่อมตัวประกันอยู่
“ไม่เป็นไรเกรงใจ” ธามพูดแบบไม่ต้องคิดทบทวนกันรอบที่สอง มองหน้าด้านข้างที่มีรอยยิ้มเหมือนผู้กุมชัยชนะแล้วมันชวนให้ผมมีสัญชาตญาณนักแข่งขึ้นมาในทันที... เป้าหมายมีไว้พุ่งชน
“คนกันเองมาเหอะ อยู่ด้วยกันเลยยิ่งดี.... เอ่อ ธาม แล้วขอถามได้ไหม” ต้องถาม อยากรู้ ธามพยักหน้าให้ผมเป็นเชิงให้รู้ว่าธามก็ถามมาอย่าเยอะ
“ถามจริงแบบในรถน่ะเคยไปทำกับใครมาหรือเปล่า” ผมถาม แต่ธามหัวเราะ หัวเราะแบบขำสุดๆ ขำอะไรของมันวะ จริงจังนะ จินตนาการผมบรรเจิดไปแล้วว่าธามทำอย่างงั้นอย่างงี้กับแฟนคนโน้นคนนี้ เรียกได้ว่าผมก็คือหนึ่งในคอลเลคชั่นของธาม สลดเลย...
“ไม่มี แฟนเก่าธามพูดเขาก็หายแล้ว แต่นี่พี่กันต์โกรธธามจะให้ธามทำไงอ่ะ พูดด้วยก็ไม่ยอมหายโกรธ พี่กันต์ชอบแบบไหนธามก็ง้อแบบนั้นแหละ แล้วชอบโดนรุกเหรอ ค้นพบตัวเองหรือเปล่าเนี่ย”
คำตอบน่ารักมาก รู้สึกพิเศษขึ้นมาในทันที ดีใจที่ธามง้อแล้วธามยังเริ่มวางยาที่ผมเลิกไม่ได้อีก เกิดมาเป็นลูกคนกลาง ไม่เคยได้เป็นคนแรก รวมถึงคนสุดท้าย เวลาพอเจอกับคำว่า คนเดียว คนแรก หรือคนสุดท้ายก็มักจะล่อผมติดกับเสมอ และธามก็วางยาผมกับคำพูดประเภทนี้บ่อยซะด้วย ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็เถอะ ผมติดแล้วกับการที่อยากจะเป็นคนแรก หรือคนเดียวของธาม ถึงจะไม่ได้เจอกันเลย8ปี แต่ในทุกครั้งที่นึกถึงมันก็ยังเป็นความรักข้างเดียวที่ในตอนนั้นผมก็ฝังใจ
“รักพี่ไหม” ผมถาม อยู่ๆก็อยากฟังธามพูด
“เห้ย หิวข้าว” ก็พูดไปเรื่อยนะธาม ฮึๆ พึ่งกินไปไม่ใช่หรือไง
“ทำไมไม่ตอบ”
“อยากกินก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเนอะพี่กันต์ ร้านไหนอร่อยๆวะ” ไม่ตอบก็ไม่ตอบ ผมอมยิ้มอยู่คนเดียวกับท่าทางพยายามเปลี่ยนเรื่องพูด
“ไปด้วยกันดิ เดี๋ยวพาไปกิน” ที่มาโรงพยาบาลก็มารถคนละคันด้วย... เล่นตุกติกไม่ได้ว่ะ ต้องเสนอตัวพาไป ห้ามแยก เดี๋ยวเหยื่อหลุดมือ
“เออ หน้าโรงบาลก็มี ธามจำได้ เดินไป แปปเดียว” ธามคิดออกขึ้นมาได้ซะงั้น ผมว่าน้องมันชักจะเล่นยากขึ้นทุกวัน... แต่ทำไงได้ล่ะ ธามเกิดมาเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ทั้งรักทั้งภูมิใจ เลี้ยงอย่างดีที่สุดแม้จะไม่อยู่บนโลกนี้แล้วก็ยังมี อาม่าที่ยกตำแหน่งให้เป็นหลานชายสุดรัก ส่วนผมมันไอ้ลูกคนกลางที่ใครๆก็ว่าเกิดเป็นลูกคนกลางเป็นหมาหัวเน่า เป็นลูกน้องพี่ เป็นพี่เลี้ยงให้น้อง ทางเลือกน้อย... ซึ่งก็จริงว่ะ
“โอเคๆ” ผมยอมว่ะ สวมบทเป็นพระรองต่อไปอย่างไม่มีทางเลือก...
มองหน้าขาวแต่ที่แก้มกลับเรื่อสีชมพูเพราะความร้อน มองดวงตาที่กำลังเพ่งมองหาะไรบางอย่างในชามก๋วยเตี๋ยว มองปลายจมูกโด่งที่มีเม็ดเหงื่อผุดพราว มองริมฝีปากที่แดงเพราะความเผ็ดจากอาหาร มองลึกลงไปลำคอที่ยังมีรอยแดงจางๆฝีมือผมเองจากเหตุการณ์ในรถเมื่อตอนกลางวัน 8ปีที่ผมไม่อยู่ ธามรอดมือคนอื่นมาได้ยังไง ทำไมถึงยังมีคนปล่อยให้อยู่แบบนี้ได้อีก ผู้หญิงที่ธามเคยคบมาทำไมถึงกล้าที่จะปล่อยธามไป ไม่หลงหรือไง ผู้ชายแบบนี้ ขนาดผมยังโงหัวไม่ขึ้นมา8ปี และคาดว่าจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆอีกนานแสนนาน
“พี่กันต์กินเร็วว่ะ” ก็ธามสั่งพิเศษแล้วก็ใส่พริกเยอะ มันทั้งเยอะ ทั้งร้อน แถมเผ็ด ส่วนผมได้มาก็กินเลยไม่ปรุงอะไรทั้งสิ้น ขี้เกียจ
“หิว” กินน้อยเดี๋ยวคืนนี้ไม่มีแรง
“สั่งเพิ่มไหม” มีห่วงกลัวผมไม่อิ่ม ไม่เป็นไรจริงๆคืนนี้ ก๋วยเตี๋ยวผมกินบ่อยจนเบื่อ แต่คนที่นั่งตรงข้ามนี่ซิที่น่าสนใจ ยังไม่เคยกินและคิดว่ากินเท่าไหร่ก็คงไม่เบื่อ
“ไม่เอาเดี๋ยวจุก ธามกินมากก็ระวังอ้วน ยิ่งไม่ค่อยออกกำลังกาย” ธามขมวดคิ้ว แต่ก็ก้มหน้าก้มตากินต่อไป บทจะซื่อก็แสนซื่อ เวลาจะยั่วผมก็อย่างกับเป็นคนละคน
“ถ้าธามอ้วนก็จะไม่มีใครมองธามแบบเมื่อกลางวันแล้วนะ ไม่ดีเหรอ” มีย้อน... ผมก็ไม่ได้ขี้หึงขนาดนั้นน่า แล้วแต่สถานการณ์ แต่สถานการณ์เมื่อกลางวันมันสะกิดต่อมผมสุดๆ
“ธามไม่ได้อ้วนหรอกอยู่กับพี่” จะหากิจกรรมให้ไม่ได้อืดเลย
“มั่วละ ตั้งแต่ธามไปไหนมาไหนกับพี่กันต์ธามน้ำหนักขึ้น ทั้งพาไปกินเบียร์ ทำกับข้าวให้กิน เลี้ยงขนมธามอีก คนทำให้ธามอ้วนก็พี่กันต์นั่นแหละ” โทษผมซะงั้น แต่ธามอ้วนขึ้นอีกนิดก็ไม่น่าเกลียดหรอก คงกำลังน่าฟัด แต่ตอนนี้คือหุ่นกำลังดี กอดเหมาะๆ
“เขาบอกว่าเซ็กส์ช่วยเผาผลาญแคลลอรี่ได้ดีมาก” ผมเปรยขึ้นมา อันนี้เรื่องจริงนะครับ ผมเองก็ชอบการออกกำลังกายประเภทนี้ซะด้วยแต่ไม่ค่อยมีโอกาสเลย ได้แต่วิ่งกับหมาสี่ตัวรอบบ้าน โคตรน่าสงสาร
“หายใจเข้าออกเป็นเรื่องนี้เลยเหรอพี่กันต์”
“ไม่ชอบเหรอ” ผมถามกลับ
“ไม่ชอบอะไร พี่กันต์ หรือเซ็กส์” คำถามกวนๆย้อนกลับมาให้ พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากของธาม
“ถามแบบนี้แปลว่าหนึ่งในสองอย่างนั้นมีเรื่องที่ชอบใช่ไหม”
“แล้วพี่กันต์ว่าธามไม่ชอบอะไร” ถามคำถามแบบนี้ต้องการให้ผมตอบอะไรล่ะ จะเอาอะไรจากผม ความจริงหรือความจริง
“ตอบไม่ได้เพราะธามน่าจะชอบสองอย่าง ยิ่งเอาสองเรื่องนี้มารวมกัน ยิ่งน่าจะชอบ” ผมเรียกสีแดงให้กลับสู่หน้าธามอีกครั้ง เพราะธามผิวขาว เวลาหน้าแดงอะไรก็ชัดไปหมดแต่ไม่บ่อยที่ธามหน้าแดงจนเห็นชัดๆแบบนี้ แดงถึงหูแล้ว ในหัวคงคิดตามคำพูดไม่งั้นคงไม่เขินขนาดนี้ ผมหัวเราะขำๆกับท่าทางหมดคำพูดก้มหน้าก้มตากินของธาม
...ถ้าปล่อยให้รอดไปได้อีกคงต้องควรไปบวชประชดธาม
...................................................... .....................................................17-11-2012
บทนี้ ขออกตัวว่ามาช้าดีกว่าไม่มา พี่กันต์ทั้งบท นานๆทีจะมี ขอให้สำราญ ไม่รู้ส่ามันจะลื่นไหลต่อเนื่องกันไหมเพราะทั้งตอนนี้เขียนไม่ได้ต่อกันรวดเดียวจบเหมือนตอนอื่นที่ผ่านๆมา เนื่องจากคนเขียนเปิดเทอมและสภาพเรียกได้ว่าสัปดาห์ที่ผ่านมาคือเห็นปากหลุมนรกอยู่รำไร แต่ไม่เป็นไร อยู่ได้ 555 ตอนนี้เลยค่อยๆจัดมาทีละนิดๆ กว่าจะได้ตอนนี้เรียกได้ว่านานโข อาจจะเป็นเวลาที่ช้ากว่าหอยทากเดินทางข้ามป่า
เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้น? เข้มในส่วนพี่กันต์ แต่ธามคิดว่าชิว 555555555 เหลืออีกสามบทจะจบ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีวันนี้ ความยาวนิยายเรื่องนี้ในเวิร์ดรวมๆกันได้500กว่าหน้า บ่งบอกว่าคนเขียนแม่งโคตรมโนฯ 555555555
คนอ่านเหมือนจะเพิ่มขึ้นด้วย ดีใจ (แอบเช็คยอดวิวดูสองบท) ยินดีต้อนรับหน้าเก่า-หน้าใหม่ อ่านคอมเม้นบทที่แล้วแล้วก็ดีใจ แฮปปี้มากกับฟีดแบค อ่านจริงๆอย่างตั้งใจอ่าน อยากกลับไปตอบเม้นแบบเหมือนบทแรกๆ แต่ภารกิจรั้งตลอด เอาเป็นว่าสัญญาว่าสักบทไม่บทหน้าก็บทจบจะตอบคอมเม้นคืนกำไรบ้าง 5555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามมาอย่างยาวนานถึงปีกว่าๆ
ปล.เรื่องหนังสือเรายังไม่สามารถบอกรายละเอียดอื่นๆได้ เพราะต้องเขียนให้จบ แล้วไรไรท์แก้คำผิดปรับภาษาบางส่วนอีกเพราะว่าเราไม่ได้พิมพ์เอง เอาเป็นว่าใครใคร่ซื้อก็เก็บตังค์รอ 55555
รักคนอ่านทุกคนเช่นเดิม ขอบคุณมากๆที่ติดตามกัน โปรดติดตามตอนต่อไป ใกล้จบละ อย่าพึ่งทิ้งกัน 55555
-
โฮฮฮฮ มาต่อแล้วดีใจมากกกกกกกกกกก
-
กดไลค์ให้คำตอบสุดท้ายของพี่กันต์ o13
-
พี่กันต์กันบอกอาม่าแบบนี้ อาม่าต้องรู่แน่ๆเลยยยย
มาเผยตัวต่ออาม่า(แม้จะหลับ)หลังจากนี้อาม่าไม่น่าจะขัดพี่กันต์แล้วแน่นอน 55
-
จะจบแล้วหรอเนี่ย เร็วจัง
พี่กันต์นี่สุดยอดพระเอกในดวงใจเลย
-
สนุกมาก ชอบตอนนี้มาก
พี่กันต์แบบว่า แอร๊ย
ขอให้ได้ขอให้โดนนะคะ ถ้าจะรุกเขาขนาดนี้แล้ว หึหึหึหึ
-
อร๊ายยยยย ก่อนทำงานแว๊บมาอ่านตอนที่แล้ว ก่อนนอนแว๊บมาอ่านตอนล่าสุด อร๊ายยยยยยยยยยยย รักพี่กันต์หมอธามจัง
จริงๆยังไม่อยากให้จบ แต่สงสารคนเขียน เปิดเทอมแล้ว T^T
เขียนสนุกมากกกกกกกกกกกกก
-
ชอบพี่กันต์จริงๆ พระเอกแห่งปีเลย555555555
น้องธามก็น่ารัก :-[ :-[
-
:z2:cv พี่กันต์สู้ต่อไปแทะไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็ได้กินหมอธามไม่ใจดำหรอก ฮ่าๆๆๆๆ
-
บทนี้พี่กันต์พรีเซนต์ตัวเองเต็มที่ ประวัติไฮมาก ธามทำบุญกี่ชาติถึงได้มีผชแบบพี่กันต์มารัก ดีรอบด้านจริงๆ
โกป่านโยนระเบิดใส่ธาม โชคดีที่กู้ทัน ก๊ากก
ตอนหน้าใช่ไหมที่เรารอคอย :z2:
สารภาพว่าไม่เคยรู้สึกลุ้นฉากนั้นสุดๆเท่านิยายเรื่องนี้เลยค่ะ5555
เก็บตังค์รอตอนหน้า ตอนต่อไป จนถึงตอนจบแล้วประกาศรวมเล่ม o13
-
ชอบพี่กันต์~~~~
-
เสียดายยังไม่ได้คุยกับอาม่า
แต่ก็ยังดีที่ญาติๆคนอื่นไม่ได้ขัดอะไรล่ะเนอะพี่กันต์
-
อร้ายยยย น่ารักที่สุด :o8:
พี่กันต์หยอด หยอด และก็หยอด
(เกิดมาเพื่อหยอดจริงๆ ผู้ชายคนนี้ ถ้าธามไม่เสียตัวในเร็ววันก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว)
ธามก็เขินได้น่ารักน่าหยิก :-[ :-[
มีให้กดโหวตมั๊ย เค้าจะกดโหวตให้เป็นน่ารักที่สุดแห่งปี
สุดยอดพระเอกช่างหยอดแห่งปี และสุดยอดนายเอกที่ง้อได้เรียกเลือดแห่งปี
รักคนเขียน :กอด1:
-
ทางสะดวก ปลอดโปร่ง เหลือแต่การเผชิญหน้ากับคนสำคัญของ ธาม เท่านั้น
แต่นั้นไม่ใช่ปัญหา เพราะเล่นแนะนำตัวผ่านกระแสจิตแล้ว .... :pigha2:
ส่วนในตอนพิชิตประตู คู ค่ายรบ คงต้องวางแผนให้ดี เพราะ ข้าศึกฉลาดรู้จักป้องกันและวางกับดัก .....
มาเป็นกำลังใจให้ หนุ่มนักเรียนนอก วางแผนพิชิตหมอหมา ได้ในเร็ววัน :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1:
-
o22 โห......พี่กันต์.........แม่งโครตน่ารัก................จะไม่ให้หมอธาม ปล่อยใจของตนให้รักได้อย่างไงไหว..........ก็นะ ขนาดอาม่า ยังไม่ฟื้นดี พี่แกยังสันยิงสันญากับอาม่าซะขนาดนั้น นี่ถ้าอาม่าตื่นขึ้นมารับรู้จริง ๆ จะไม่หลงรักพี่กันต์ด้วยอีกคนหละหรือ หมอธามเอง เทใจให้หมดหน้าตักก็คราวนี้หละเหวย ชอบบทนี้ของพี่กันต์จัง......ดูแล้ว.....อ่านแล้ว....คนอ่านก็ลุ้นให้พี่กันต์.........เดินหน้าพิชิตใจหมอธาม....ได้อย่างหมดสิ้นซะที......เฮ้อ....อีกสามตอนเหรอเนี่ย :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :กอด1:ผู้แต่ง :pig4: :bye2:
-
อ่านแล้วรู้สึกอยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ :o8:
แต่ในชีวิตจริงเหมือนจะได้แบบหมอธาม
อ่านไปก็เขินไป
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ุ้ถ้าปล่อยให้รอดได้อีก เราจะไปซื้อชุดเตรียมไปงานบวช .. ประชดพี่กันต์ :z2:
:L2: :L2: :L2: :L2: หมอธามยียวนกวนประสาทเล็ก ๆ น่ารักมากค่ะ ยิ่งกวน ก็เหมือนยิ่งยั่วนะหมอธาม
-
อ่านแล้วยิ่งอยากได้พี่กัต์เป็นแฟนนนน
โปรฟรายเลิศค่ะ
-
จะดูซิว่าธามมันจะพลิ้วเพื่อยื้อพี่กันต์ไปได้อีกเท่าไหร่
แต่พี่ว่ารอดยากแล้วว่ะธาม
-
:z1: เป็นของพี่กันต์ไปเถอะธาม
-
//น้ำตาไหลพราก ในที่สุดก็จะจบแย้ว~
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ โฮว....
พี่กันต์หื่นมาก เหมือนจะอัพเวลขึ้นทุกนาที ฮา~
ธามยังน่ารักเหมือนเดิม><
รอตอนต่อไปอยู่นะคร้า
-
โฮกกกกกกกกกก กรีดร้องพี่กันต์มากเวอร์
อะไรรจะเพอร์เฟคตรงสเปคอาม่าอย่างนี้
พรีเซนต์ตัวเองเต็มที่เลยนะพี่กันต์นะ
คือธามทำบุฐด้วยอะไรวะถึงได้ยอดชาย(เหนือชาย)แบบนี้มาอยู่ข้างกาย
ชอบอ่านพาร์ทพี่กันต์ มันเต็มไปด้วยความรักและความจัญไร 5555
แอร๊ยยยยยยยย เสียจริตไปแล้ว
ปอลิง ประโยคในอันธพาลครองเมืองนี่สมัยนั้นฮิตมาก
แถมเพลงกากีนั๊งนี่บอกอายุนะ 5555555555
-
พี่กันต์สุดๆ.........เขินแทนหมอธามเลย :-[ :-[
เหลืออีกสามตอนจะจบ.....ใจหาย......
คิดถึงเฮียกันต์
มาต่อไวๆนะค่ะ...
-
ธามพาพี่กันต์มาหาอาม่านี่ผิดคาดเลย ไม่นึกว่าจะทางโล่ง ปลอดโปร่งขนาดนี้
เห็นว่าอีก 3 ตอนจบ แอบใจหายเล็กๆ แต่ให้เก็บตังค์รอ คนอ่านยิ้มกันออกถ้วนหน้าเลย :o8:
-
หมอธามเห็นใจเฮียกันต์แกเถ้อใจจะขาดแล้วมั้งนั่น
-
เขินตอนส่งกระแสจิตให้อาม่าอ่ะ พี่กันต์น่ารักที่สุดเลย
คืนนี้สู้ตายนะคะ !!! :z2:
-
ตอนหน้าขอเร็วสักนิดได้ไหมคะ อยากอ่านตอนธามไม่รอด 5555
-
แอบซุ่มอ่านมานาน เจอบทนี้เข้าไปต้องโผล่ตัวมาอย่างด่วน
น่ารักมากกกกกกกกก
-
อ่านไปยิ้มไปขำไป พี่กันต์จัง(ไร) ยังน่ารักเสมอเลยอ่ะ 55 ตอนน้องภาสเรียกพี่กันต์ว่าเฮียกันต์ แบบว่าน่ารักมากกกกกกกกก
อยู่ไปอีกหน่อยจะเป็นกู๋กันต์เหมือนกัน อีกไ่ม่นานหร๊อกกกกก คึคึคึ !! แล้วตอนเค้าแหย่กันนี่แหมมมมม
จะเล่นคนอ่านให้ขาดใจตายเลยใช่ไหม น่ารักมากกกกก =///= ยิ่งเผยความในใจอยู่ในใจต่อหน้าอาม่า พี่กันต์เท่ห์มากกกก
่อ่านแล้วเขินเว่อออ 555 สโลแกนพี่กันต์ก็น่ารักได้อี๊กกกกกก ณ จุดนี้ไม่ต้องถึงอาม่า คนอ่านปล่อยผ่านย้ายบ้านไปอยู่
กับธามเลยเหอะ เดี๋ยวช่วยพูดกับอาม่าให้อีกแรง เป็นทัพหน้าให้เลยค่ะ T____T พี่น่ารักอะ 555 แล้วหมอธามของเรา
โอ้ยยยยยยยย ไม่อยากแต่งงานแล้ว !@#$%^&*() น่ารักมากกกกก เจอหมอพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอ่านเป็นพี่กันต์
คนอ่านตายยยยย ขนาดไม่ใช่ยังจะตายเลยอ่ะ >///< แล้วดูพี่กันต์น่ากินสะขนาดนี้ หมอธามทนอยู่ได้ยังไงละคะ !
พี่เค้ามาเป็นสโลแกนเลยนะ "อายุไม่ถึงหนุ่มมาก หล่อมาก และใจดีมาก... ไม่ได้หลงตัวเอง แต่ก็เห็นๆกันอยู่
อาม่าครับ ผมสเปคอาม่านะครับ" เอารางวัลไปเลยเป็นตัวธามค่ะ !!!! หายไปนานแ่ต่มาพอมาต่อทียาวๆแบบนี้ก็ดีใจ อิอิ
ปล...นั่งดูครัวอินดี้อยู่ พี่หมิงทำกับข้าวใหญ่เลยอ่ะ 555555 คือเชฟฟางเหมือนพี่หมิงมากกกก คนอ่านกรี๊ดดดดดดดดดด
-
พี่กันต์น่ารัก หมอธามน่ารัก เวลาคุยกันน่ารักทั้งคู่ ทันกันตลอด :impress3:
-
พี่กันต์น่ารักมาก ตอนส่งกระแสจิตหาอาม่าธามแนะนำตัวเอง
ขอให้เกี้ยวธามไปนอนบ้านสำเร็จอีกครั้ง คิคิ
-
พี่กันต์เยอะตลอดดดดดดดดด :z13: จิ้มซะเลย เชอะๆๆๆ
แต่หมอธาม ก็อย่างที่พี่กันต์บอกอ่ะ รอดมาได้ยังไง น่ารักขนาดนี้ :-[
-
ตอนหน้าธามไม่รอดมือพี่กันต์แน่ๆใช่ป่ะ 555 รอเลย :-[
-
แล้วเรื่องราวของพี่กันต์กับธามก็ยังไม่มีใครก็ยังคงเป็นเรื่องราวที่น่ารักเหมือนเดิม ไม่เสียแรงที่ติดตามอ่านเรื่องนี้มานาน
-
ทางสะดวก แต่งกันเล้ยยยยยย
-
ตอนนี้พี่กันต์ไปเปิดตัว(ทางโทรจิต)กับอาม่าแล้วววว เย้ :mc4:
อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยค่ะตอนนี้ น่ารักมากกกก น่ารักทุกอย่าง นึกภาพน้องภาสเรียกพี่กันต์ว่าเฮียกันต์แล้วน่ารักกกกก เดี๋ยวอีกไม่นานก็จะเป็นกู๋กันต์ละ อิอิ
สองคนนี้เค้าหยอดกันน่ารักอะะ หวานมากกกกก ขนาดอยู่ต่อหน้าโกป่านยังหวานซะ (เอ๊ะ หรือเป็นเพราะอ่านจากมุมมองพี่กันต์เลยรู้สึกว่าว๊านหวาน 5555555) ตอนที่ธามทำตัวไม่ถูกตอนโกป่านบอกว่าธามเจ้าชู้นี่น่ารักมากเลยอะะะะ เข้าใจอารมณ์พี่กันต์เลย ยิ่งธามบอกว่า "ไม่อยากแต่งงานแล้ว" เนี่ย... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ส่งสองคนนี้ไปเนเธอร์แลนด์เถอะค่าาาาาาาา เขาจะได้แต่งกันได้ #ดีดดิ้นแบบเจ๊แป้ง
ตอนหน้าคงจะได้กัน(ต์)แล้วเนอะ... 555555 ขอให้พี่กันต์ปราบธามสำเร็จ ธามก็ยอมๆให้พี่เขาออกกำลังกายเถ๊อะ อย่าให้พี่เขาต้องไปวิ่งกับหมาที่บ้านเลย 555555 :m20:
ใกล้จะจบแล้ววว อีกสามตอน แอบใจหายเหมือนกัน ไม่อยากให้จบเลย เป็นนิยายที่ชอบมากๆ ชอบคาแรคเตอร์ตัวละครทุกคนเลย โดยเฉพาะพี่กันต์ ประทับใจมากกกก เป็นคนที่รู้สึกว่าเพอร์เฟคแบบมีตัวตนอยู่จริงแต่แค่เราเอื้อมไม่ถึง 5555555 แบบเป็นผู้ชายหล่อรวยตามประสาพระเอกนิยายทั่วไปแต่ไม่มีความหยิ่งเลยยย ดูเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆที่พยายามทำตัวให้ดูดีต่อหน้าคนที่รัก น่ารักอะะะะะ ชอบโมเม้นเวลาพี่กันต์อยู่กับหมามากๆ 555555
เรื่องนี้ตามอ่านตั้งแต่แรกๆนะคะ(แต่เพิ่งมาเม้น #ผิด) เป็นนิยายไม่กี่เรื่องที่เข้ามาดูทุกวันว่าเมื่อไหร่จะอัพ (ยกเว้นช่วงคนเขียนหายยาว แต่ตอนนั้นก็เข้ามาส่องบ้างนะ 555555) รู้สึกผูกพันแบบแปลก ๆ 555555 จะรอติดตามไปจนจบนะคะะ
สู้ๆค่ะคนเขียน รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ รักคนเขียนค่าาา จุ๊บบบบ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4:
ปล. รวมเล่มเมื่อไหร่ไม่พลาดแน่ค่าาา
-
น่ารักเหมือนเคย :)
เอาใจช่วยพี่กันต์ ให้หมอธามใจอ่อนเร็วๆ ><
-
ธามก็ ยอมๆ พี่กันต์ไปเหอะ คนอ่านรออยู่
-
พี่กันต์แม่งงง น่ารักอ่ะ โอ้ยยย ชอบบบบ
คึคึคึ
อีกสามตอนเองเหรอคะ ขอเยอะกว่านี้หน่อยได้มั้ยยยย
แบบว่าไม่อยากให้จบ แต่ถ้าต้องจบจริงๆ ขอตอนพิเศษแบบมหาศาลนะ !
55555555555555555
-
:impress2:
เป็นตอนที่ถูกใจ ชอบอะ ชอบพาสของพี่กันจังเล่าเรื่องมากอะ
คือมุมของน้องธามมันน่ารักแต่สำหรับเรา แม้จะชอบแต่มันไม่ตื่นเต้นเท่ากับพาสของพระเอกอย่างพี่กันต์เลยนะ (แต่ชอบนะ ชอบน้องธามชอบทั้งเรื่อง รักคนแต่งมากกก)
แต่โดยส่วนตัวชอบฝ่ายรุกเล่าเรื่อง อ่านแล้วมันบิดอะ เขินอาย เพราะความคิดแต่ละคนที่เป็นพระเอกนี่โคตรแม่ง :-[ :-[ :-[
พี่กันก็ยังหล่อ ยังเรียล อยากจะได้ผู้ชายเพอร์เฟ็คต์แบบนี้จริงๆนะ ทั้งที่เพอร์เฟ็คต์แต่ดูไม่เกินจริง ดูแล้วมันมีอะผู้ชายแบบนี้ เพียงแต่มันไม่มีเข้ามาในชีวิตของเราเท่านั้นเอง เพราะงั้นหนูธาม หนูโชคดีมากอะลูก อิซซี่สุดๆ
เพ้ออ~
อีกสองสามตอนก็จะรอติดตามความใกล้ชิดของสองคนนี้มากกว่านี้อีกหน่อยนะ อยากให้ถึงเนื้อถึงตัวกันหน่อย ไอ้เรื่องเอ็นซี ไม่เอ็นซีเราไม่สน แต่อยากให้เขานัวเนียกันมากกว่านี้อะ พี่กันต์ดูเป็นผู้ชายน่ากอดมาก เพราะงั้นช็อตที่น้องธามอ้อน(กับพี่กันต์คนแรกและคนเดียว) คงเป็นอะไรที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
-
ทั้งคู่แสดงออกขนาดนี้ โกป่านคงจะรู้แล้วมั้ง
น่ารักกันมากๆ
-
อร้ากกกกกกกกก มาแล้ว ดีใจมากอ่ะ o7
ใกล้ตอบโพสแล้วใช่ปะ เม้นท์ให้ยาวๆ เพราะเพิ่งมาอ่านช่วงหลังๆนี่ ฮี่ๆ
ชอบมากอ่ะเรื่องนี้ อ่านจบตอนนี้เเล้วสครีมอยู่คนเดียว ตอนหน้าแกไม่รอดแน่ธาม กร้ากกกก
น่ารักมากอ่ะทั้งพี่กันต์ทั้งธามเลย เค้าอยากได้รวมเล่มด้วยนะ
อีกสามตอนจะจบแล้ว ตอนนี้คนเขียนเปิดเทอมคงยุ่งๆแต่เค้าก็เข้ามารอทุ๊กวัน :man1:
เพราะเค้าใกล้ปิดเทอมเเล้ว ปิดกันไปยาวๆแต้งส์กีฟวิ่งคริสมาสตร์ปีใหม่ เปิดเทอมอีกทีช่วงมกรา ฮี่ๆ
อยากอ่านตอนหน้าเเบบเร็วๆเลย 555 คนเขียนมาช้าเค้าก็จะรอจ้ะ อย่าหายไปเลยน้า
ขอบคุณมากสำหรับตอนนี้ บวก1บวกเป็ด บวกๆๆๆ
:จุ๊บๆ:
-
ไม่มีทางทิ้งกัน(ต์)แน่นอนครับ ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านไปนานๆ :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
อร๊ายยยย จะจบแล้วหรา ยังไม่อยากให้จบเลยอ่าาาา :sad4:
ตอนหน้าหมอธามจะโดนพี่กันต์สวมบทหมอฟันรึป่าวน๊าาาาา :-[
-
ขอร้องล่ะ ใครมีแบบพี่กันต์แล้วเหลือ ๆ โยนมาทางนี้มั่งดิ
น่ารักมาก อบอุ่น มีมุมมองชั่วร้าย ไม่น่าเบื่อ ไม่เกาะติด ไม่ละเลย
นี่มันคนในฝันอ่ะ อิจฉาธาม
-
อ่านพาร์ทของพี่กันต์แล้วฮา
ที่แสดงออกมาน่ะนิ่งๆสุขุมน่าเชื่อถือ
แต่ข้างในคิดอะไรเยอะแยะเต็มไปหมด
รั่วเสมอต้นเสมปลายกับผู้ชายคนนี้
อีกสามตอนจะจบแล้ว... เอาตรงๆเลยนะ เมื่อไหร่จะได้กัน กร๊ากกก :jul3:
รู้ว่าพี่กันต์พยายามอยู่ แต่ยังไม่สำเร็จสักที อ่อนว่ะพี่กันต์! o16 (สบประมาทพี่กันต์เผื่อพี่แกจะมีแรงฮึดมาจับกดธาม ฮาาา)
-
พี่กันต์ต์ต์~~~
ผู้ชายคนนี้นี่อะไรกันทำให้เราเพ้อได้ตลอดๆ
โอ๊ย อ่านแต่ละประโยคที่พี่กันต์พูด ทั้งพูดกับอาม่าในใจ พูดกับตัวเอง พูดกับธาม
แบบว่าอยากจะอ่านไปเอากำปั้นอุดปากกลั้นเสียงกรีดร้องไปด้วย
จะทำบุญเยอะๆ ขอให้ได้เจอหนุ่มแบบพี่กันต์ ฮ่าๆๆ
ธามก็น่ารัก ชอบที่ตอนที่แล้วทุ่มสุดตัวเพื่อง้อพี่ ถึงจะมีกั๊กเป็นพักๆ แต่พอทุ่มแล้วก็ทำสุดตัวจริงๆ
ใจหายเวลาเห็นคนเขียนเกริ่นไว้ว่าใกล้จะจบทุกทีเลย รู้สึกว่าเร็วจัง(ทั้งๆที่ถ้าดูตามเวลาจริงๆก็ไม่ได้เร็วขนาดนั้น)
อยากอ่านไปอีกนานน๊านนาน หุหุ ถ้าจบแล้วอยากอ่านตอนพิเศษอีกเป็นกระบุงโกยจัง
-
ผมสเปคอาม่าจะครับ55555 ชอบอ้ะ :m20: :m20:
-
น่ารักเกินไป
อรั้ย ไม่รู้จะพูดยังไง
รอตอนต่อไป
-
ไม่อยากเห็นพี่กันต์บวชนะ ฮ่าาาา
ขอบคุณมากนะคะ น่ารักอีกแล้ว ชอบสุดๆๆ :กอด1:
ใกล้จบแล้ว ก็ขอให้มีตอนพิเศษต่ออีกเยอะๆๆนะคะ
รอแบบหนังสือด้วยนะคะ สะดวกดีเพราะเราอ่านหลายรอบมากๆๆเรื่องนี้
ขอบคุณคะ :L1:
-
ฮือออออออออออออออ เป็นนิยายที่อ่านแล้ว feel good มากๆ เลยอ่ะ
พี่กันต์น่ารักมากกกก ทำไมถึงเป็นผช.ที่ดีขนาดนี้นะ ธามโชคดีมากๆ เลย
-
555
พี่กันต์ นี่จัด ธาม ทุกดอกเลย
:-[ :-[ :-[
-
:haun4:ตอนหน้าหมอธามเสร็จพี่กัต์แน่ๆ หึหึ :haun4:
-
มาต่อแล้ววววววววว ดีใจมากๆเลยค่ะ
อ่านพาร์ทนี้แล้วค่อยจุใจหน่อย เพราะพี่กันต์ของเรา?ทั้งบท ฮ่าๆ
โอยยยยย น่ารักมากๆ ทำไมน่ารักกันแบบนี้นะ :-[
อิจฉาธามสุดๆ อยากมีคนมาหลงหัวปักหัวปำแบบนี้บ้าง
หมอธามชิลแบบนี้จะรู้ตัวมั้ยนะ ว่าพี่กันต์จะรวบหัวรวบหางหมอแล้วน่ะ :laugh:
อีกสามตอนจะจบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเลย
ขอตอนพิเศษเยอะๆนะคะ ขอตอนที่ได้กันต์ด้วย :z1:
จะรอตอนต่อไปค่ะ คนเขียนสู้ๆ จะเก็บตังรอหนังสือด้วย :กอด1:
-
พี่กันต์แม่งที่สุดอ่ะ อวยตัวเองแท้ๆแต่ดูไม่น่าเกลียดเลย ..เพราะมันเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น อ๊ากกกกก!!!!!!!!!
ธามจ๋า เค้าชอบเวลาธามเขินจัง มันชม้อยยังไงไม่รู้ ดูสิ แก้มแดงหมดแล้ว
:กอด1:
-
:z2: :z2:
มันจะมีอะไรที่เรารอคอยรึเปล่าเนี้ยยยย >///<
ตังค์พร้อมแล้ว หนังสือออกมาเลย(รีบไหน 55555)
-
ธามถ่วงเวลาได้ไม่นานหรอก ก็ทำให้พี่กันต์ฟินขนาดนี้ แกต้องรวบหัวรวบหางสักวันแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
ว๊ากกกก อ๊ากกกกกก มุดๆๆๆ น่ารักที่สวด :-[ :-[ :impress2:
เพ้อเหมือนจะตาย พี่กันต์น่ารักโฮก ชอบจังเลยค่ะเรื่องนี้ เขียนได้ละมุนมากเลย :o8:
-
เฮียกันต์แม่งฮาาา หมอน่าฟัดอ้ะะะะ :o8: :-[ :impress2:
-
รักเรื่องนี้มากๆตามอ่านตลอด
ขออภัยที่ไม่ค่อยได้เม้น แหะ แหะ^^
รอซื้อหนังสือค่ะ
-
ได้แน่พี่กันต์
-
พี่กันต์จัดหนักได้แล้วครับ
ผลเลือดออกแล้วนิ
-
ตอนหน้าน้องธามต้องโดนแล้วนะ! :oo1:
-
ธามแซสกันต์ไปเหอะ ลงท้ายเข้าตัวทุกที
-
พี่กันต์ๆๆๆๆๆๆ
จัดการธามได้แล้วววว
จิงๆ
-
พี่กันต์ของเราสู้ๆ
อย่าปล่อยให้ธามลอยนวล~(ร้องเป็นเพลง)
:laugh: :give2:
ไหนๆก็จะจบแล้วเน้อพี่กันต์
คนอ่านแม่งก็ลุ้นตั้งแต่ตอนแรกก็ไม่ได้สักที
สงสารดูท่าจะเก็บกดเอามาก 5555555
ในฐานะแฟนคลับพี่กันต์
เราก็อยากให้พี่กันต์สมหวังจริงจริ๊ง
ไม่ได้หื่นเล้ย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z1: :laugh:
-
พี่กันต์จัง คิดถึงจังเลยค่ะ >//////<
*วิ่งเข้าไปกอดดดดด* ... :oni1:
#เจอธามจิกหัว
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก พี่กันย์โคตรน่ารักอะ เค้าชอบผู้ชายแบบนี้ที่สู้ดดดดดดดดดด
สุภาพบุรุาแต่ก็แอบหื่นเหมือนกัน 5555555 จริงๆพี่กันย์ก็เป็นคนฮาๆดีนะ
แต่ไม่ค่อยได้แสดงออกกับหมอธามปะ ปกติจะหื่นใส่ตลอด หึหึ
หมอธามลูก..ยังไงๆก็ยอมๆพี่เค้าไปเหอะนะ คนอ่านตั้งหน้าตั้งตารอเลยเนี่ย :impress2:
-
พี่กันต์น่ารักกก
-
กรี๊ดดดด!!! พี่กันต์ต้องการอะไรจากชะนีไม่มีคู่อย่างฉันคะ!!!
จะมาน่ารักอะไรกันมากมายขนาดนี้คะ สงสารหมอธามที่รักของฉันบ้าง นางอยู่ยากแล้วนะคะ เขินจนตัวจะแตกแล้วค่ะนั้น
อ่านพาร์ทพี่กันต์ ทำให้รู้ว่าหมอธามก็อ้อยเหมือนกันนะ >.<~~
-
อยากได้แบบน้องกันต์!!!!!
พระเอกในดวงใจของเจ้ :z3:
-
จะบอกว่าไงดีอิจฉาธามที่ได้พี่กันต์ แต่ก็อิจฉาพี่กันต์ที่ได้ธาม :z3:
อยากได้แบบนี่ แบบพี่กันต์นี่ ทำไงอ่ะ 5555555555555555555
-
รุกคืบ..ก้าวหน้าไปมาก..
-
:กอด1:
-
คุณหลานคนโปรดของอาม่าโดนญาติเผาซะตัวเกรียมเลย แถมเป็นเหยื่อให้พี่กันต์ล้ออีกต่างหาก
ชอบตอนพี่กันต์คุยในใจกับคุณย่านะ แกจริงใจมาก อยากดูแลหลานคุณย่าจริง ๆ
แหม่ๆๆๆ คุณพี่กันต์นี่เค้าลวนลามธามทั้งความคิดและการกระทำอยู่ตลอดเวลาเลย
ไม่เขินไม่อายไหวเร้อ เพลียแทนธามนะ 555
ขอบคุณค่ะ
-
จะจบแล้วหรออออ ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ
อยากอ่านต่อไปอีกเรื่อยๆๆๆๆๆ เลย :D
-
ผู้ชายแบบพี่กันต์มันใช่มาก
อ่านตอนท้ายๆแล้วก็แหกปากอยู่หน้าคอมคนเดียว
จัดการธามเลยพี่กันต์ ต้องเอาให้อยู่หมัด
นี่เขินรอล่วงหน้าแล้วนะ :กอด1:
-
วุ้ย พี่กันต์รุกหนักเลยอะ
-
ธาม : เป็นเมียเราต้องอดทน
กันต์ : แต่เป็นเมียพี่ไม่ต้องทน...
แอร๊ยยยยย พี่กันนนนนนนต์ :o8:
ประโยคนี้จบเลยคร่า แดดิ้นอยู่หน้าคอมฯเลยทีเดียว :impress2:
เชียร์พี่กันต์ ดักไว้ค่ะ ดักไว้ อย่าปล่อยให้รอดไปได้!! ฮี่ๆ :z1:
-
คู่นี้นี่น่ารัก พี่กันต์นี่ก็ขยันรุก ขยันปล่อยมุกจริง ๆ นะ
รุกขนาดนี้แล้วเหมือไหร่หมอธามจะยอมให้น้าาาาาาา XD
-
ถ้าไปบวชประชดคงทำไม่แค่นาทีเดี้ยวก็กลับมาหาธามมากกว่ามั้ง 5555 :impress2:
-
หลานน่ารักจริงๆอ่ะ มีหลานอย่างนี้ก็ยอม
พี่กันต์จะปล้ำธามทีไรก็พูดเงี้ยทุกที แล้วได้ปล้ำไหม ?
ตอนหน้าเอาจริงๆเลยนะพี่
หมั่นไส้ธามอ่ะ ปล่อยมานานละ
สรุป ทั้งเรื่องนี้ จะมี NC แค่ฉากเดียว ??
คิดถึงนายกับหมิงมากกกก จัดมาให้ด้วยนะคะ ! :z1:
-
อยากให้ถึงตอนธามออกกำลังกายกับพี่กันต์จังบนเตียงเร็ว ๆ 55555
พี่กันต์แมร่มแบบตะล่อมทุกวิธีทาง ก็น้องมันยั่วอ่ะเนาะ
น่ารักอ่ะ ทั้งเรื่องเลย อย่างรักเลยเรื่องนี้ บอกเลยว่าถ้ารวมเล่มเราไม่พลาดนะ
รอตลอด จะนานเท่าไหร่ก็รอ <3 <3
-
อยากได้พี่กันต์ กรี๊ดดดดดด
-
สำเร็จสวยงามไปอีกตอนแล้วว น่ารักมากๆ คู่นี้
-
พี่กันต์จะน่ารักไปไหนคะเเค่นี้ิเราก็หนีไปไหนไม่รอดแล้วค่ะ เก็บตังรอซื้อหนังสือนะคะดีใจที่จะรวมเล่ม :กอด1:
-
เรียกภาสว่าลูกพี่ชายธามมันดูห่างเหินยังไงไม่รู้ มันต้องเรียกว่าช่วยกันเลี้ยงหลานสิพี่กันต์ ไหนๆก็จะได้เกี่ยวข้องกันอยู่แล้วนี่
บอกกับอาม่าว่าตัวเองดีอย่างนู้น เก่งอย่างนี้ สเปกอาม่าอย่างนั้น ร้อยทั้งร้อยอาม่าที่รักหลานมากคงขัดไม่ลง อันนี้เข้าใจพูดนะ
ถือว่าฟินกันไปทั้งคู่ทั้งพี่กันต์ ทั้งอาม่า
และแล้ว ก็วกกลับมาเป็นกันต์จังอีกจนได้ พออะไรเหมือนจะเริ่มเข้าที่เข้าทางก็อารมณ์ดีขึ้นมาผิดหูผิดตาเลยนะ
แล้วยิ่งเรื่องเลือดไม่มีอะไรกลับมานี่น่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้กลายมาเป็นกันต์จังได้สมบูรณ์แบบ
(อย่างน้อยๆตอนนี้ก็เริ่มดักหมอเอาไว้แล้วนี่)
หมอธาม คืนนี้เอาตัวให้รอดนะ พระรองเขายิ่งจ้องจะเลื่อนขั้นอยู่ด้วย :laugh:
-
อ่านความในใจของพี่กันต์แล้วอมยิ้ม รักมากมาย
-
อย่าให้รอดไปนะพี่กันต์ :z1:
:กอด1: :L2:
-
อดใจรอเเทบไม่ไหวเเล้วค่าาาา
หมอธามนี่ก็ขยันยั่วนะ หยอกกันไปหยอกกันมาหลายรอบเเล้ว เมื่อไรน้อ....:o8:
:z1: :z1:
-
พี่กันต์หื่นตลอดกาลจริงๆอ่ะ
-
หล่อ อบอุ่น ใจดี พี่กันต์ กรี๊ดดดดดดดดดดอะ :o8: :o8: :o8: พี่กันต์น่ารักน่าหื่นตลอดเวลาๆๆ
ครอบครัวธามก็ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดนะพี่กันต์
เด๊ยวนี้ธามดูเปิดเผย เปิดใจ กับพี่กันต์เยอะมากเลย
จิงๆๆตั้งแต่วันที่ง้อแล้วหละ
พี่กันต์อาจจะนับวันรอเลยนะเนี่ยยยย วันนั้นของพี่กันต์
ทำไมๆๆสองคนนี้ถึงได้น่ารักแบบนี้ๆๆๆนะ พี่กันต์จะได้เป็นคนแรกและคนสุดท้ายตลอดไปของหมอธามไง :impress2:
ยังไงก็ยังบอกเหมือนเดิมนะค่ะ ว่าแบบพี่กันต์มีออีกที่ไหนมั่ง จะไปตามหา ผชแบบนี้ :call:
-
พี่กันต์หมกมุ่นได้อีก 555555
-
ไม่อยากให้จบเลย
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วสบายใจ อบอุ่น
ต่อไปอีกร้อยตอนได้มั้ย 5555
-
ตอนต่อๆไปก็ได้แต่หวังว่าพี่กันต์คงไม่ได้ต้องบวชประชดธามจริงๆหรอกนะ 555+
-
ใกล้จะจบแล้วหรอแงงงงง
พอจะจบก็ยังไม่อยากให้จบเลย
ถ้ามีต่อพิเศษก็ดีนะคะ อิอิ
ยังอยากรู้เรื่องในอดีต..ของทั้งสองคน
อ้อ ของคู่เชฟต่างด้าวกับเจ้าของฟาร์มด้วยนะจ้ะ
-
โอยยย รอคร่ารอ น่าลุ้นมาก จะจบแล้วหรอ เสียดายจัง ชอบเรื่องนี้มากเลยยยอ่า
รออ่านนะคะ
-
ชอบตอนนี้มาก พี่กันต์น่ารักได้อีก
-
ยังน่ารักอย่างต่อเนื่องสำหรับคู่นี้ :-[
พร้อมๆกับเรื่องราวที่ใกล้จะจบ ใจหายนะ
แม้จนถึงตอนนี้พี่กันต์จะไม่ได้กินธามก็ตามที
แต่ก็ได้ไปหมดทั้งใจของธามเป็นที่แน่นอน
ก็ยังลุ้นอยู่ว่าครอบครัวธามจะว่ายังไงบ้าง
ธามจะบอกไหม หรือปล่อยไปอย่างนี้เรื่อยๆ
ยังไงก็เอาใจช่วยตลอดล่ะสำหรับคู่นี้ :กอด1:
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าพี่กันต์หลงธามมากๆอ่ะ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่กันต์พยายามเข้า
มีกองเชียร์อย่างเยอะ :ped149: :ped149: :ped149:
-
เข้ามากดไลค์ ขอสมัครเป็นแฟนคลับ คุณนาย ฟาร์มจระเข้ ที่มีว่าที่ สามีเป็นเชฟทำอาหารอร่อยที่สุดให้สามหล้่า
ชอบค่ะ แมนได้ใจ เผลอเป็นศอก เป็นเตะ แบบนี้ได้ใจพี่นัก ว่าแล้วก็ยกชายผ้าซิ่นมาซับน้ำหมาก 555
-
ชอบบบบบบบบบบ
แอบขำพี่กันต์ตรง ผมสเปคอาม่านะครับ ก๊ากกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้พี่กันต์จังโคตรพรีเซนต์ตัวเองค่า
รู้ละๆว่าหล่อ รวย ทำงานเก่ง เพอร์เฟคหมด 55555555555
อาม่าชอบแบบนี้ เดี๋ยวอาม่าฟื้นเอาขันหมากไปขอเลยนะพี่กันต์ คึคึคึคึ
ธามก็น่ารักกกก รอตอนหน้า ถ้าพี่กันต์ไม่ได้ธามนี่ต้องไปบวชแล้วจริงๆแหละ ให้ธามถือหมอนนะ 55555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำไมพี่กันต์ กับธามถึงน่ารักอย่างนี้ คนอ่านก็หลงหัวปักหัวปำนะซิ
แล้วที่ทิ้งทวนไว้เยี่ยงนี้ ทำให้คิดว่าบทหน้ามีลุ้นบทอัศจรรย์จริง ๆ ? หลังจากซ้อมและอุ่นเครื่องมาหลายทีแล้ว
จะนั่งน้ำลายยืดรอนะ
ยืนยันจองหนังสืออีกที
-
จะจบแล้วเหรอ เสียดายจัง
-
พีธฌามแม่งงงง น่ารักมากเหอะ กี้ดดดด
อ่านแล้วหน้ายิ้ม แต่ยิ้มมากก็ไม่ได้กลัวโดนแม่ด่าว่าบ้า แอร้วว
ขอบคุณ เป็นกำลังใจให้ รออ่านจ้า
-
อ๊า พี่กันต์จังที่รัก :o8:
หลังจากนั่งเครียด หัวฟูเขียนรายงานมา7ชั่วโมง(และยังไม่เสร็จ) ได้มาอ่านพี่กันต์ละยิ้มแก้มแตกเหมือนคนบ้าเลย
นานๆทีพี่กันต์จะได้มาแพ่มกะเค้าบ้าง ชอบตอนที่ส่งโทรจิตคุยกะอาม่าหมอธามอ่ะ
โปรโมตตัวเองได้น่าหยิกมาก พูดได้ประโยคนึงก็ชมตัวเองอีกประโยคนึง น่ารักไปนะคะพี่กันต์ :laugh:
ผู้ชายแบบพี่กันต์นี่หาได้ที่ไหนเนี่ย เงิน บ้าน รถ เราก็ทุ่มให้ได้หมดเหมือนกันนะเออ o18
นึกถึงชื่อตอนที่แล้วที่ชื่อโชคดีอ่ะ หมอธามนี่ช่างโชคดีจริงๆ ทำบุญมาด้วยอะไรถึงได้มีคนอย่างพี่กันต์มาตกหลุมตั้ง8ปี
ถ้าธามก็ยังไม่รู้ว่าชาติก่อนทำบุญด้วยอะไร แบบนี้ต้องตามใจพี่กันต์จังมากๆนะ
เพราะไม่แน่ว่าต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่ชาติหน้าจะหาได้ดีอย่างพี่กันต์อีกรึป่าว o13
ปล. รอพี่กันต์จังเผด็จศึกด้วยของที่อุตส่าห์ไปซื้อมา :impress2:
-
เขินจุงงงงง บทนี้ เมื่อไหร่ธามจะเสร็จพี่กันต์ซะที 55555555
-
ตอนนี้ชักอยากเป็นพี่กันต์เค้าอยากแซะอยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงธามอ่ะ ธามของเค้าน่ารักที่สู๊ดดดดดดดดดด :-[
-
อ้ากกก จะจบแล้วหรือนี!!!
พี่กันต์หยอดใส่น้องตลอดดดๆๆๆ :z1:
-
ตอนนี้ฟินมากจริงๆ พี่กัรต์ทั้งตอนเลยชอบมาก
-
เนื้อเรื่องดำเนินมาใกล้ถึงจุดจบแล้ว ยังจำเวลาที่อ่านแล้วฟินได้ ปีกว่าแล้วสินะ ที่เข้ามาในเล้าก็คอยแต่ส่องหาว่าเรื่องนี้อัพรึยัง กันต์กับธามก็เข้าใจกับ ปัญหา อุปสรรคต่างๆก็เริ่มคลี่คลาย และเป้าของจุดหมายก็ใกล้เข้ามาทุกที 55555
แต่เมื่อไหร่ธามจะเสร็จพี่กันต์สักทีว้าาาาาาาาาาาาาาาา :z1: :z1:
-
ชอบ มาก น่ารักอะ >< เขิน รออยู่นะๆ เก็บตังรอ หุหุ
-
ขำไอ้ตรง หอยทากเดินทางเข้าป่าอะ เห็นภาพมาก 5555
พี่กันต์เวิ่นเว้อดีมาก คุยเองเออเองคนเดียวได้ขนาดนี้ 5555
-
พี่กันต์น่ารักอ่ะ น่ารัก น่ารัก น่ารัก
โอ๊ยยยยยย อิจฉาหมอธามมากๆ
หลงแล้วผู้ชายคนนี้ แอบมีขี้อิจฉานิดๆ ซะด้วย
ตอนนี้ทำคะแนนนำหมอธามไปเลย
(เพราะตอนที่แล้วยกให้หมอธามไปแล้ว ง้อได้น่ารักมาก)
-
ดีใจฉุดๆ(?)ที่มาต่อ
พี่กันต์หลงตัวเองได้น่ารักมาก :laugh:
น้องธามน่ารักน่าหลงขึ้นทุกวัน
ตอนหน้าพี่กันต์จะสมหวังหรือไม่ ต้องติดตาม o18
ขอบคุณคนเขียนที่ถึงแม้มีเวลาน้อยก็ยังทยอยแต่งให้ ไม่ทิ้งกัน ทำให้คนอ่านอย่างเราๆ ได้มีความสุขกันถ้วนหน้า
ป.ล. จะจบละ แอบใจหาย นึกถึงอนาคตพี่กันต์น้องธามพร้อมสมุนสี่ขาในบ้านหลังน้อยจัง จะมีเขียนมั้ยน้า :impress2:
-
พี่กันต์ดูหื่นตลอดเวลาเลยนะ :haun4:
-
เย่เย่เย่ มาต่อแล้ว แต่ว่าอีก3บทจะจบแล้วหรอเนี่ย
ไม่อยากให้จบเลย ;______; ชอบเรื่องนี้มากๆ เนื้อเรื่องออกแนวเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีดราม่าง้องแง้งอะไรมากมาย ซึ่งก็ดีแล้วค่ะ พี่กันต์ก็ดูอบอุ่นสุดๆ อิอิอิอิ
ยังไงก็สู้ๆนะคะ ว่างๆก็มาแต่งต่อ ถ้าแต่งเรื่องนี้เสร็จแล้วมีแพลนจะแต่งเรื่องใหม่ต่อไหมคะเนี่ย ถ้ามีจะติดตามค่าาา
-
เอ่อ
เฮียกันต์คะ(เรียกเฮีย ตำแหน่งพี่ ชอบให้ธามเรียกไง ไอ้เราก็ฟินนนน :impress2:)
เฮียแบบว่า ชมตัวเองได้ไม่มีเคอะเขินเลยนะ แถมยังย้ำหลายรอบ แต่ก็จริงของเฮียแก หมั่นไส้ไม่ลง ชริๆ :z2:
หลายคนบอกน้องธามโชคดี จะมีใครหลงผู้ชายได้เท่าเฮียกันต์คะ เฮียแกหลงน้องมาก ฟินแทนน้องธามหลายรอบมาก แต่น้องเป็นคนฉลาด ทันคนไง เลยรอดมาถึงทุกวันนี้ แต่แอบร้ายอะ บอกไม่เอาๆ แต่เริ่มก่อนตลอดๆ ไม่เป็นไรให้อถัยน้องธามค่ะ รักน้อง ม๊วฟๆ
ส่วนตัวกันต์ กับธาม ชอบน้องธามมากกว่า แต่กดโหวตให้เฮียกันต์จัง (เอ๊ะยังไง)สรุปชอบมากๆทั้งคู่เลยอะ ชอบแบบ :m20: ฮาทั้งคู่จ้าาา ตอนแรกน้องธามมาฮามาก หลังๆน้องชักฮาไม่ออก เขินอย่างเดียวเลย :o8: เฮียกันต์ขยันหยอด
ตอนหน้าภาวนาให้ได้กันต์เลยค่ะ อิชั้นรอมานาน :z2: เตรียมแพคกระเป๋าไปฟินแลนด์
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ o13 :3123:
-
อั๊ยย่ะ ธามเขินบ่อยนะช่วงนี้
-
พี่กันต์จังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เขิน เขิน :-[ :-[ :-[
.. คนเขียนช่างร้ายกาจ >< ทำเราตกลงหลุมรักพี่กันต์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
คิดได้ไงอ่ะพี่กันต์ ใช้โทรจิตบอกโปรไฟล์ตัวเองกับอาม่า o13
และโดนใจที่สุดตรงที่บอกว่า .. แต่ผมรักหลานอาม่านะ รักมานานมากด้วย..
ถ้าเราเป็นอาม่าน่ะ แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว เรายกธามให้เลย
ธามก็น่ารัก :o8: เอาใจพี่กันต์สุดสุด ..ตอนนี้ไม่อยากแต่งงานแล้ว..
พี่กันต์จัง จะปล่อยธามต่อไปไม่ได้แล้วน้า ธามยั่วซ่ะขนาดนี้ ต้องรีบเผด็จศึก
ตีธามให้แตกพ่ายแล้วยึดเป็นเมืองขึ้นซ่ะ.. เพราะเราไม่อยากไปงานบวช :laugh:
..คืนวันส่งตัวก็ใกล้เข้ามาแล้ว อยากรู้จริงๆว่าจะหวาน หรือจะฮาขนาดไหน
:L2: ขอบคุณคนเขียนที่น่ารักมากๆ น่ะค๊า ถ้าออกเป็นเล่มเมื่อไหร่ไม่พลาดแน่นอน
-
กะรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด จะจบแล้วเหรอ แงงงงงง
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ (โดนตบโดยคนทั้งบอร์ด) เค้าอยากให้ธามได้กัน(ต์)ทั้งโลกแล้ว 555
ถึงจะจบ แต่อยากวอนwriterแอบมาลงกุ๊กกิ๊ก จุ๊กจิ๊กทุกวันนักขัตฤกษ์นะ(เอ่อ...ขอเยอะไปไหม :z6:)
ยังคงยืนยันที่จะซื้อรูปเล่มเรื่องนี้ รักพี่กันต์ :-[ รักธาม :o8: แต่รักคนเขียนที่สุด :impress2:
ป.ล. ตอนหน้า สู้ตายนะค่ะ!!!(สาบานได้ว่าบอกคนเขียน อร๊ายยยยยยย)
-
ธามน่ารัก กวนยังไงก็แพ้ทางพี่กันต์ :-[
พี่กันต์สู้ๆ เผด็จศึกให้ได้โดยไว :haun5:
-
ชอบจริงเลย คู่นี้ มันเข้ากันไปหมด น่ารักดี พลัดกันแหย่ไปมา 55555
พี่กันย์น่ารักเนอะ
ฝากเนื้อฝากตัว กับญาติๆ เรียบร้อยยย ^^
ก็งี้แหละ หล่อ รวย นิสัยดี
5555555
อยากได้แบบนี้สักคน
-
มาต่อแล้ววววววววว
อ้ากกก หมอธามน่ารักเหมือนเดิมมมม
อ่าๆๆๆๆ เก็บเงินรอ(แต่ขอเซอร์วิสแรงๆนิดแบบอยากเห็นหมอธามหลายๆมุมมอง ฮ่าๆๆๆ)
-
เอ้าพี่กันต์สู้สู้ขอให้ได้อย่างหวัง
-
จัดการเลยพี่กันต์
รวบหัวรวบหาง
:oo1: :oo1:
-
พี่กันรั่วไปนะบางที 555555 หมอธามน่ารัก♥
จะจบแล้วจริงๆหรอ แต่งภาค2ต่อได้มั้ยอะ 555555555
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
-
คู่นี้ทั้งหวานทั้งฮา น่ารักเสมอ
-
:กอด1:
-
:-[ :-[ :-[
อ่านรวดเดียว บ่ายโมงถึงสามทุ่ม ๕๕๕๕๕
สนุกมากมายค่าาา ลุ้นๆๆ เมื่อไหร่จะหมอธามจะเป็นของ'กันต์'ซักที :o8: :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ o18
-
เอ๊า ลุ้นกันต่อปาย...
-
ขอให้ได้นะคะพี่กันต์ :laugh:
-
แว๊ปมาส่องเผื่อมาช่วงที่ไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน
รอด้วยความหวังต่อไป
-
อย่างนี้ต้องวางแผนเผด็จศึกธามได้แล้วนะ
อย่ามัวแต่ช้าล่ะกันต์
o18
-
รอๆครับผม ชอบมากเลยเรื่องนี้ :-[ :-[
-
อะไรกัน แป๊บ แป๊บ ก็จะจบแล้ว ฮึ่ยๆๆ :m16: :m16: อยากอ่านอีกอ่า
-
ธามน่ารัก พี่กันต์ก็น่าา.... :pig4:
-
เฝ้าแต่รอ รอ รอ รอ รอ
พี่กันต์ก็ไม่พาน้องธามมาสักที
:sad12: :sad12: :sad12:
-
เขินแทนธามจริงจังงงง :impress2:
พี่กันต์รุกตลอดด
เอาให้ได้คืนนี้เลยนะ :z1:
ไม่งั้นเสียศักดิ์ศรีหมด
-
เพิ่งอ่านทัน
รักพี่กันต์หมอธาม สุดหัวใจเลยอ่ะ
-
อยากอ่านตอนต่อไปเเล้วค่ะ :z3:
-
หายไปนานแล้ววว คิดถึงค่ะ รีบกลับมาเถอะ
-
68
ชน
.... ........................................ ...................................
ผมไม่ค้างกับพี่กันต์จริงๆนะคืนนี้ ทำเป็นเนียนๆแยกกันกลับไปตามปกติ มองตาก็รู้แล้วว่าพี่กันต์หวังอะไรถ้าจะค้างด้วยกัน ผมไม่กล้า ปอดว่ะ เมื่อตอนกลางวันที่ง้อพี่กันต์ไปแบบนี้สารภาพว่าผมเองก็รู้สึกดี แต่ไม่กล้าที่จะมากไปกว่านี้จริงๆ ความรู้สึกเหมือนตัดสินใจที่จะกระโดดจากหน้าผาลงมาที่ทะเลใสๆข้างล่าง เห็นใส น่าเล่น แต่กระโดดมาสูงขนาดนี้ ก็ไม่รู้ว่าไอ้ที่ใสนั้นมันจะน่าเล่นอย่างที่เห็นจากข้างบนไหม มันจะมีอะไรรออยู่ ถึงจะอยากแต่ก็กลัว
“ขอบคุณนะพี่กันต์” คำขอบคุณของผมที่มาจากใจจริงๆ บรรยากาศรอบๆคือลานจอดรถของโรงพยาบาลที่เงียบสงัด ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน พี่กันต์ก็เป็นคนที่ผมมีความรู้สึกอยากจะขอบคุณตลอดเวลา เป็นคนที่เข้ามาในชีวิตแล้วทำให้หลายๆอย่างดีขึ้นแบบที่ทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว
“คนกันเอง” คำตอบรับน่าหมั่นไส้ตามสไตล์ ถ้าไม่ใช่พี่กันต์ ผมคงเกลียด “..แต่พี่ก็ขอบคุณธามเหมือนกัน”
“เรื่องอะไร” เหมือนผมไม่ค่อยได้ทำอะไรให้พี่กันต์ แต่เป็นพี่กันต์ที่ทำให้ผมหลายอย่าง ไม่ใช่เรื่องจำพวกวัตถุสิ่งของที่จับต้องได้ ของแบบนั้นมันไม่ได้ทำให้พี่กันต์ต่างจากคนอื่นๆที่ผมเคยคบมา แต่มันเหมือนเป็นความรู้สึกที่มีคนคอยเดินอยู่ข้างๆ ที่ทิ้งระยะพอเหมาะ ไม่ต้องจับมือ ไม่ต้องเดินใกล้ แต่ก็ยังรู้ว่ายังมีอยู่ตลอดเวลา
“ทุกเรื่อง” ทุกเรื่องที่พี่กันต์หมายถึง มันคืออะไรบ้าง… บางทีผมก็อยากจะรู้ใจพี่กันต์ อยากจะรู้นักว่าผมมันดีขนาดไหน ดีกว่าใครหลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพี่กันต์ขนาดนั้นเลยเหรอ
“ปากหวานว่ะ” เชื่อไหมเดี๋ยวมีเล่นมุขต่อ
“ชิมไหม” พี่กันต์ถามกลับ ไม่เคยทายผิดหรอก ของแบบนี้มันฝังอยู่ในอณูเซล์ ดีเอ็นเอ และไขกระดูกพี่กันต์ ถ้าพี่กันต์มีลูกคงถ่ายทอดออกมาได้เลยไอ้ลักษณะทางพันธุกรรมสัปดนลามกแบบนี้... แต่ผมว่า พี่กันต์คงไม่มีลูกและเจ้าตัวคงไม่คิดอยากจะมี แต่ลูกหมาน่ะไม่แน่
“ชิมพอละ”
“อะไรวะ แค่นี้พอละ ยังไม่พอๆ” ขอถอนคำพูดที่บอกว่าพี่กันต์เป็นคนมักน้อย
“ของดีนานๆทีมีครั้ง” ผมพูดกลั้วหัวเราะ รีบขึ้นรถ ปล่อยให้พี่กันต์ยืนยิ้มแบบมีเลศนัยเบื้องหลังพิงรถตัวเองต่อไป สักวันน่าพี่กันต์ อย่าใจร้อน ไหนๆก็ใจเย็นมาตั้งนานแล้ว
ถึงคอนโดโดยสวัสดิภาพตามปกติ เอารถจอดที่เดิมเหมือนทุกครั้ง ขึ้นลิฟต์ที่คุ้นเคย แต่ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองก็เคาะห้องเจ๊แป้งสักหน่อย มีขนมมาฝาก เดี๋ยวจะหาว่าไม่ดูดำดูดีพี่ตรงข้ามห้องที่ช่วงประคบประหงมผมให้อยู่รอดมาโดยลำพังแบบไม่เหงามากนักในช่วงเวลาที่อยู่โดดเดี่ยวไม่มีใครเหลียวแล เคาะประตูสองสามทีหน้าง่วงๆไร้เครื่องสำอางค์ก็โผล่ออกมาต้อนรับ
“ไปไหนมากลับดึกเชียว” เจ๊แป้งมาในมาดนิ่ง ผมคาดว่าคงจะทำงานอีกเช่นเคย ผู้หญิงคนนี้ใช้เวลา 70เปอร์เซ็นในชีวิตทำงาน และเวลาที่เหลือใช้เงินที่ตัวเองหามา ผมสงสัยจริงๆว่าเจ๊แป้งจะเอาเวลาไหนไปหาสามีอย่างที่ชอบบ่นๆว่าหายากเหลือเกิน และอยากได้เหลือเกิน
“ไปกินข้าวกับเสี่ยปาล์ม ซื้อของ แล้วก็เยี่ยมอาม่า...” รายงานยังไม่ทันจบก็โดนดักคอ
“...กับพี่กันต์ของธามล่ะซิ แหมะ เดี๋ยวนี้ก็ลืมฉันแล้วนี่ มีพี่ชายคนใหม่ หล่อ รวย เทคแคร์ดีขนาดนี้” เจ๊แป้งเลียนเสียงท่าทางพูดผมครบถ้วนพร้อมกับการจิกกัดอีกเซ็ท โอเค พอนะเจ๊ อย่าให้รู้สึกผิดขนาดนี้เลยที่กำลังจะได้หลังแล้วลืมหน้า เพราะแค่นี้ไอ้บรรดาตลกลามกที่เคยพูดกับเพื่อนเอาไว้มันก็เริ่มย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองแล้ว
“งั้นขนมนี่ไม่ต้องกินแล้วมั้งเจ๊ ก็ธามลืมเจ๊แล้วอ่ะ” ผมโชว์ถุงใส่ขนมของร้านเบเกอรี่ราคาแพงใส่หน้าเจ๊แป้ง นี่เงินผมเองด้วยนะไม่ใช่เงินพี่กันต์ เจ๊แป้งยิ้มเอาใจผมใหม่อีกรอบราวกับว่าไอ้ท่าทางเลียนเสียงพูดเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“น้องรักของเจ๊ น่ารักที่สุด พ่อยอดดวงใจของเจ๊ ธามเอ้ย ขอให้เจริญๆนะจ้ะ น่ารักจัง มีแต่ที่เจ๊ชอบทั้งนั้นเลยอ่ะ” พอเห็นขนมก็รักกันขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อครู่นี้ก็แขวะซะจนแสบถึงหัวใจ
“ไปละ ยิ่งอยู่ยิ่งโดนกัด”
“อะไรกันจ้ะๆ แหย่นิดแหย่หน่อยไม่ได้ ให้ฉันอิจฉาหมั่นไส้แกหน่อยไม่ได้หรือไงเนี่ย ได้ดิบได้ดีขนาดนี้ เปิดตัวไปแรงๆลูกเอ้ย” ผมไม่ตอบเจ๊แป้ง แค่หันหน้ากลับไปเบ้ปากใส่พอเป็นพิธี อิจฉาผม หมั่นไส้ผมไปเถอะเจ๊ ผมยังหมั่นไส้ตัวเองเลย คนอะไร นอกจากสูง หล่อ แว่น นิสัยดี ยังได้พี่กันต์สุดยอดเพอร์เฟ็คแมนมาสะสมเพิ่มความหรูให้ตัวเองอีก แหม ... ถุ้ย ผมล้อเล่นน่า
“อย่านะเจ๊” ผมพูดเสียงนิ่ง นิ่งสุดเท่าที่จะทำได้ ไม่มีความน่าเกรงขามและสามารถหยุดเจ๊แป้งได้หรอก เท่าที่รู้จักกันมา สิ่งเดียวที่กำราบเจ๊แป้งได้คือเงินและงาน
“อะไรจ้ะ” ผมก็ไม่มีปัญญาจะสู้ ไม่สามารถต่อปากต่อคำเถียงอะไรได้ ในเมื่อเห็นกันชัดๆ ว่ายิ่งพูดสีข้างยิ่งถลอก แดงไปหมดแล้ว อย่าให้ถึงขั้นเลือดซิบเลยสงสารตัวเอง
“ไม่มีอะไร ไปละ บาย” จบครับ ฝากไว้ก่อน
ปิดประตูห้องลงผมก็ยืนยิ้มกับตัวเอง ยิ้มแบบที่ผมก็ตลกตัวเองว่ายิ้มทำไม หุบยิ้มไม่ได้ หยิบอาหารปลาลงไปเทแบบขำๆตัวเอง พี่กันต์คือคนที่มีอิทธิพลกับตัวผมในตอนนี้จริงๆ ผมให้ทั้งใจ จินตนาการไม่ออกว่าต่อไปในระยะยาวผมกับพี่กันต์จะเป็นยังไง แต่สิ่งที่จินตนาการไม่ออกยิ่งกว่าอนาคตคือการเลิกรา เวลาคบกับคนคนหนึ่งเราต่างรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น แต่เมื่อถึงจุดๆหนึ่งกับใครบางคน สำหรับผม ผมไม่กล้าคิด และไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น กับพี่กันต์มันมีมากกว่าเรื่องความรัก มันเป็นเรื่องของความคุ้นเคย ความไว้ใจ การเข้ามาในชีวิตที่เรียกได้ว่าเปลี่ยนผมพลิกด้าน 8ปีกับการกลับมาอีกครั้ง มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ลักษณะเดิมที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเดินออกไปง่ายๆโดยที่อีกฝ่ายยอมปล่อยมือ แต่สุดท้ายผมก็ขอเสี่ยงกับอนาคตที่ยังไม่เกิด ผมกลัวไม่ใช่ไม่กลัวที่พาไปเยี่ยมอาม่าอีกครั้งวันนี้ แต่ทุกอย่างกลับราบรื่นจนน่าตกใจ ถ้าผมเดาไม่ผิด เฮียธนคงไปพูดอะไรไร้สาระเกริ่นเอาไว้เยอะ โกป่านเลยไม่ค่อยสงสัยอะไรมากนัก ไว้วันหลังจะเลี้ยงไอ้ภาสให้เป็นการตอบแทน
ปลาหางนกยูงว่ายขึ้นมาบนผิวน้ำ หางปลาที่สะท้อนกับแสงไฟในตู้ปลาเป็นประกายแปลกตายิ่งเวลาอยู่รวมกันเยอะๆแบบนี้ยิ่งสวย ผมอยากจะลองเลี้ยงอย่างอื่นเพิ่มดูบ้าง แมว หมา กิ้งก่า แต่คงทำได้ยาก ถ้าไม่ได้อยู่บ้าน บ้านของผมจริงๆก็มี แต่ไม่ได้ไปนานแล้ว ปกติผมจะแวะเข้าไปทุกปี ไปทำความสะอาด แต่ไม่ได้ให้ใครเช่า เพราะผมยังอยากให้มันเป็นบ้านของผม ของป๊าของม๊าและผม ถึงจะไม่มีใครอยู่ก็ตามที
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะซีนอารมณ์ทบทวนตัวเองของผมอีกละ คาดว่าอาจจะเป็นเจ๊แป้ง มีอะไรอีกล่ะคราวนี้ หรือขนมหมดแล้วมาขออีก ผมแง้มประตูออกไปรอยยิ้มแสยะของเจ๊แป้งประดับบนหน้า
“กุญแจบ้านใครยะอยู่ในถุงขนมฉัน”
...กุญแจบ้าน เลวละไง จะมาอยู่นี่ได้ไง เมื่อกุญแจพวงนี้มันเป็นของพี่กันต์ พวงกุญแจที่มีลูกกุญแจสามสี่ดอก กับที่ห้อยรูปหมา ไม่ผิด ของพี่กันต์ชัวร์ แล้วนี่จะเข้าบ้านได้ไงวะในเมื่อกุญแจบ้านอยู่นี่ มันหล่นเข้าไปตอนไหน เพราะในเมื่อตอนซื้อผมก็เป็นคนซื้อ ถือเองตลอด ผมกับพี่กันต์ไม่มีนโยบายถือของให้กันหรอกนะครับ นั่นจะมากเกินหน้าเกินตาไปหน่อย
“เอ้อ ของธามเองกุญแจที่ทำงาน ขอบใจมากเจ๊” แถเลือดสาด แต่เจ๊แป้งไม่รู้หรอกครับว่ามันใช่หรือไม่ใช่ ผมรีบคว้ากุญแจปิดประตูหนี เห็นถึงหายนะของพี่กันต์ แล้วพี่จะนอนไหนครับพี่ครับไม่มีกุญแจเปิดเข้าบ้านตัวเอง
...แต่ระดับพี่กันต์ อย่าบอกนะเว้ยว่าจงใจหย่อนเอาไว้
ต้องโทรถาม กดโทรออกรอไม่นานพี่กันต์ก็รับโทรศัพท์ เสียงเพลงในรถกระหึ่มมาก สาวกอัลเทอเนทีฟร็อคที่ตทนนี้จะไม่มีที่ซุกหัวนอนยังไม่รู้ตัว
“ว่าไงธาม” เสียงเพลงในรถหายไป คงหรี่เสียงลงแล้ว
“ถึงบ้านยัง”
“อ้อเกือบแล้ว ทำไม ห่วงเหรอ ไม่หนีไปเที่ยวต่อหรอกน่า” พูดไม่พอยังมีหัวเราะตบท้าย มันน่าปล่อยให้ปีนเข้าบ้านจริงๆเลย ท่าทางจะดูไม่จืด อยากเห็นผู้ชายโคตรหล่อช่วงขายาวเป็นโจรปีนเข้าบ้านตัวเองไหมครับ อยากเห็นกันไหม ผมจะจัดให้ชม
“ถึงแล้วมีกุญแจเข้าบ้านเหรอ”
“เอ้า... มีดิ เดี๋ยว พี่ลืมไว้กับธามเหรอ เดี๋ยวนะ แปปๆ จอดรถหาก่อน” เสียงเริ่มมีความร้อนรน แต่ยังไม่ถึงขั้นที่เรียกได้ว่าเป็นห่วงในพวงกุญแจ ได้ยินเสียงกุกกักซวบซาบของหูฟังที่ถูกับเสื้อสักสี่ห้าที พี่กันต์ก็หัวเราะเบาๆออกมา
“จริงๆด้วยวว่ะ เดี๋ยววนรถกลับไปเอานะ รอแปปนึง” ...คิดไปเองหรือเปล่าว่าทำไมเหมือนดีใจสุดๆที่ได้กลับมาเอากุญแจ ไม่อยากจะคิดมากว่ะ แต่ที่ลืมกุญแจบ้านแผนหรือเปล่าเอาไงดีล่ะกุ เอายังไง!
…กว่าจะมาถึงก็น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง อาบน้ำรอดีไหม เฮ้ย ไม่ๆ รอเฉยๆ อาบน้ำรอมันทุเรศมากเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะให้กุญแจบ้านแล้วผมว่า อกุศลจริงๆ
ระหว่างที่รอพี่กันต์มา ผมก็ลอกคราบตัวเองเปลี่ยนกางเกงขายาวเป็นกางเกงบอลใส่สบายเปิดทีวีดูละครที่ใกล้จบ เปลี่ยนไปดูการ์ตูนที่เอามาฉายซ้ำ รายการเกมโชว์ที่ผมไม่ค่อยเข้าใจว่ามันสนุกตรงไหน ลุกขึ้นไปดื่มน้ำ หาขนมชิ้นเล็กๆมาเคี้ยวแก้ปากว่าง ในที่นี้คือของฝากที่พี่หมิงเอาให้จากโรงแรม ผมกับพี่หมิงเป็นเพื่อนบ้านที่อยู่ในสภาวะอิงอาศัยอย่างแท้จริง พี่หมิงให้อาหารผม ผมให้อุปกรณ์อุปโภคบริโภคกับพี่หมิงไปในบางเวลา รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสถานีอนามัยในบางครั้ง ล่าสุดไม่อยากจะพูด แต่ต้องพูด ต้องแฉ พี่หมิงลงมาขอถุงยาง ใช้กับใครก็ไม่น่าจะคิดมากหรอกเพราะมีอยู่คนเดียว แต่ประเด็นคือคนเดียวคนนั้นคือพี่นาย ผมนึกถึงพี่นายแล้ว คิดไม่ออกว่าพี่หมิงทำยังไงถึงเข้าสู่ฉากนั้นได้ หรือขอไปเฉยๆ เผื่อกรณีฉุกเฉิน หรือที่จริงแล้วเอาไปเป่าเล่นวะ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เร็วมาก เร็วกว่าที่ผมคิดว่าพี่กันต์จะมาถึง กุญแจพวงที่วางอยู่ตรงหน้าถูกคว้าขึ้นมาเตรียมส่งมอบ
ไม่มีการเปิดประตูเมือง...
ผมเปิดประตูห้องแง้มออก พี่กันต์ในสภาพเดิมแบบที่เจอเมื่อพักใหญ่ๆที่ผ่านมาก็ยังเหมือนเดิม เอาคะแนนไป9/10 หักเรื่องลืมกุญแจห้อง
“ไปลืมไว้ในนั้นได้ไง”
“ไม่รู้เหมือนกัน นี่จะไม่ให้เข้าห้องเลยเหรอ” เสียงน้อยใจแบบตอแหลสไตล์พี่กันต์
“ก็ไม่รีบกลับบ้านหรือไง”
“วนรถไปมา เหนื่อย ขอนั่งพักแปปนึงดิ” ผมว่าละ แต่ไม่เชื่อหรอกที่คนแบบพี่กันต์จะเหนื่อย ปกติขับวันอ้อมกรุงเทพสามรอบก็ยังอยู่ได้สบายดี แบบนี้เหตุผลเดียวที่จะคิดได้คือแกล้งหาเรื่องเข้าห้องชัดๆ ไม่อยากจะบอกว่ามุขนี้มันมุขเดียวกันกับที่ผมใช้จีบสาวเลย
“ถามจริงๆว่าที่ลืมกุญแจ ลืมจริงหรือจงใจ” ข้อดีของการคบกับพี่กันต์คือการที่พูดตรงๆออกไปเลยไม่ต้องมีปรุงแต่งคำพูดใดๆ เพราะถึงยังไงทั้งผมและพี่กันต์ก็ตอบมันออกมาตรงๆอยู่ดี พี่กันต์ยิ้มมุมปาก ไม่ตอบแต่ดันประตูแทรกตัวเองเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
แกร็ก.. เสียงประตูกดล็อค
“ก็จงใจดิ” เสียงนุ่มๆกระซิบตอบที่ข้างหูทำผมอึ้งปากค้างพูดอะไรไม่ถูก ช่วยอ้อมค้อมสักนิดได้ไหม ช่วยบอกหน่อยเหอะว่าก็ลืมรู้สึกดีกว่าเยอะเลย อยากจะโกรธแต่ก็โกรธไม่ลง
“....”
“อ้าปากค้างเลย หุบหน่อย หน้านี้ไม่หล่อ” มันไม่ใช่เวลามาวิพากษ์วิจารณ์หน้าตาผมไหมล่ะพี่กันต์
“แล้วนี่มาทำอะไร”
“you know what I want” น่าหมั่นไส้ตรงสำเนียงเป๊ะ พร้อมทั้งความหมายในเนื้อหาคำพูดยังกวนประสาทชิบหายด้วยนี่แหละ
“มีบ้านไม่ชอบชอบมานอนคอนโด” พยายามทำใจสบายๆพูดออกไปเหมือนไม่คิดอะไร แต่กันต์ยิ้มให้ผม ถือวิสาสะเดินไปเปิดตู้เย็นเทน้ำให้ตัวเองกินด้วยความคุ้นเคย โกรธไม่ลง ไม่โกรธ ในใจมีแอบดีใจด้วย ฮึ เกลียดตัวเองชิบหาย
“คอนโดมีธาม ที่บ้านไม่มี”
“ฮึ มาช่วยกันจ่ายค่าไฟเลยไหม” ประชดนะครับไม่ได้เอาจริง
“จนว่ะ ขออยู่ฟรีได้ไหม แต่สัญญาว่าจะรักและดูแลไปจนกว่าจะโดนไล่ออก” ประโยคทีเล่นทีจริงที่มันชวนซึ้งแต่มันไม่ค่อยซึ้งก็เพราะพี่กันต์ดันพูดกับน้ำเสียงกวนประสาทที่ทำให้ผมเผลอยิ้มกว้างออกมาจนได้ ทั้งๆที่เมื่อกี้ตีหน้าขรึมพยายามไม่ให้พี่กันต์หาโอกาสเล่นมากแล้วเชียว พลาด
“ธาม” พี่กันต์พูดพร้อมเดินเอาหัวมาซบไหล่ผม น่ารักซะไม่มี แต่หนักนะ
“อะไรอีก”
“คืนนี้ขอนะ”
ผมยืนงงกับคำขอสั้นๆง่ายๆจากพี่กันต์ ขออะไรน่พผมรู้ แต่ที่งงคือมันจะง่ายดายอะไรขนาดนั้นวะ แล้วทำไมมันเหมือนจะขอกินน้ำ ขอเข้าห้องน้ำแบบนี้ แล้วจะให้ผมทำยังไง
“ไม่”
“คิดก่อนตอบดิ” ของแบบนี้ไม่ต้องคิดเยอะ ตอบไม่น่ะถูกแล้ว
“ก็คิดไงถึงตอบไม่ ถ้าตอบได้ก็ตลกแล้ว” ถึงปากผมจะพูดแบบนั้นแต่ก็ยังยืนนิ่งๆให้พี่กันต์สอดแขนจากด้านหลังมากอดเอวผมไว้หลวมๆ หัวใจสูบฉีดเลือดอย่างหนัก เต้นรัวเกินค่าเฉลี่ย
“อาบน้ำก่อน ออกมาจะให้เวลาตอบใหม่อีกรอบ” เดี๋ยวนะ นี่มันห้องใครวะ แล้วผมโดนไล่ให้ไปอาบน้ำ ผมควรต้องไปไหม หันหน้าไปมองพี่กันต์เหมือนจะประท้วง แต่พอสบตาด้วยพร้อมกับรอยยิ้มที่ยิ้มให้ ผมกลับแค่พยายามตีสีหน้าให้นิ่ง หลับตารับจูบพร้อมกับนับเลขในใจ ไม่ให้ตัวเองเสียการควบคุมไปมากกว่านี้
....................................... .......................................................
หมอธาม เจนยุทธ ไม่ใช่คนชื่อเหมือนนามสกุลต่าง แต่อดีตที่ผ่านมาเสี่ยปาล์มเคยเรียกผมเล่นๆ ในความจริงไม่ได้ช่ำชองอย่างที่ฉายานั้นว่า แต่ช่วงหนึ่งของชีวิตที่มีฉายานี้ประดับชีวิตก็แสดงให้เห็นว่าหมอธามคนนี้อดีตผู้เคยเป็นหมอหนุ่มแว่นเคราแพะเนื้อหอมไม่ใช่หมอธามผู้อ่อนโลก แต่ในขณะนี้หมอธาม เจนยุทธ กำลังยืนสงบนิ่งแก้ผ้าไม่ยอมใส้เสื้อสักทีในห้องน้ำของตัวเอง เงาสะท้อนตัวผมแองในในกระจกทำให้ผมรู้สึกอาย อายตัวเอง ขา ไหล่ อก คอ หน้า มันดูน่าอาย ผมเอาผ้าเช็ดตัวมาพันหัว พันหน้า นั่งบนชักโครกกอดผ้าเป็นรูปปั้น the thinker ในเวอร์ชั่นชวนอุบาทว์ตา
เสียงหัวเราะของพี่กันต์ดังออกมาจากข้างนอก คงจะดูโทรทัศน์อยู่ ไม่ได้สำนึกเลยว่าผมน่ะคิดหนักขนาดไหน จากที่รู้จักกันมาพี่กันต์เป็นคนยิ้มง่ายขำง่าย หัวเราะเสียงดัง เป็นเสียงหัวเราะที่ฟังแล้วต้องหัวเราะตาม
เฮ้อ...
ถอนหายใจแล้วก็คว้าเสื้อผ้ามาใส่ลวกๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ พี่กันต์ไม่ได้ดูโทรทัศน์แต่นอนคุยโทรศัพท์อยุ่บนเตียงในสภาพที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ไปอาบตอนไหนก็ไม่รู้ ไหนว่าทีแรกให้ผมอาบก่อน ให้เดาคงไปอาบน้ำห้องพี่หมิงมาชัวร์ งี้ก็รู้หมดว่ามาค้าง เจริญแล้วไง กุจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พี่กันต์เห็นผมเดินมาก็จบบทสทนากับคนในสาย วางโทรศัพท์ลง
“นึกว่าตายคาห้องน้ำไปแล้ว” นี่คือคำพูดของพี่กันต์ที่ชักจะทำให้ผมมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาแล้ว อารมณ์กวนตีนนะไม่ใช้อารมณ์พิสวาศอย่างอื่น
“เออ อยากตายอยู่เหมือนกัน ไปอาบห้องพี่หมิงเหรอ”
“ใช่ เสื้อผ้าอยู่ห้องมัน” ตอบอย่างเดียวทำไมต้องมาใกล้ด้วย ผมยังยืนอยู่ที่ปลายเตียง พี่กันต์ลุกขึ้นมาขยับตัวมาที่ปลายเตียง
“ได้ไหม...” พี่กันต์มองผมด้วยสายตาอ่อนวอน ใจสั่นหวั่นไหว ขาดความมั่นใจอย่างรุนแรง
เหมือนมีอะไรมาถ่วงปาก พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ความรู้สึกเหมือนกล้าๆกลัวๆ ถ้าผมบอกไม่ยืนยันจะขาดใจว่าไม่มีทาง ผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองแต่สายตาพี่กันต์บอกว่ายังไงพี่กันต์ก็รอ แต่คำที่ขอออกมามันบอกให้ผมรู้ชัดเจนว่าพี่กันต์ไม่อยากรอ รอมานานพอแล้ว อย่าทรมานกันอีก ตื่นเต้นพอๆกับสอบสัมภาษณ์ครั้งแรก ความรู้สึกมันทั้งรักทั้งกลัว
“กลัวเหรอ พี่มีอะไรน่ากลัว” น้ำเสียงขี้เล่นมาพร้อมกับมือที่ขยับมาจับมือผมเอาไว้แล้วดึงให้นั่งลงข้างๆกัน
“พี่กันต์... จริงๆเหรอ” ผมว่าผมคงหน้าเครียดขมวดคิ้ว
“ถ้าพี่เป็นผู้หญิงคงไม่ต้องคิดแล้วใช่ไหม” พี่กันต์ชอบพูดอะไรที่น่าสงสารด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าสงสาร ผมก็เลยไม่สงสาร แขนพี่กันต์อ้อมมาโอบไหล่แล้วก็ดึงผมไปกอดไว้ทั้งตัว กลิ่นตัวที่พึ่งอาบน้ำใหม่ๆมันชวนให้ผมซุกหน้าลงไปดมให้สุดปอด แต่สถานการณ์แบบนี้มันไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาทำตามใจชอบแบบตอนอื่น
แต่กอดอุ่นและจริงใจ... ใครจะไม่ชอบ
“ถึงไม่ใช่ผู้หญิงก็รักไปแล้วเปล่าว่ะ” ผมพูดเบาๆ
จูบที่ไม่ได้บอกล่วงหน้ามาจากพี่กันต์ที่นานๆทีจะเริ่ม จูบเบาๆที่ย้ำซ้ำๆ ที่ริมฝีปาก ทำให้ผมหน้าร้อนจนเหมือนไหม้ หัวใจอาจจะหยุดเต้น เลือดไม่ไหลไปเลี้ยงสมอง ผมรู้สึกรักมาก รักจนอยากจะตายแล้วหายไปจากตรงนี้ซะ ในเมื่อจูบนี้มันไม่ได้จะสื่อว่าพี่กันต์ต้องการผมมากขนาดไหน แต่มันกำลังบอกผมว่าพี่กันต์รักผมขนาดไหน แว่นของผมวางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งในระยะที่ใกล้ขนาดนี้ แว่นไม่จำเป็นเลยที่จะมองหน้ากันให้ชัด
“บอกซิว่าจะรักพี่คนเดียว” แก้มผมสัมผัสกับแก้มพี่กันต์ที่เอาหน้ามาแนบไว้ข้างๆ คำขอแกมบังคับที่ยิ่งทำให้ผมสติหลุด รู้สึกเขิน รู้สึกขำ และที่แน่ๆคือสึกอยากจะตะโกนใส่หูพี่กันต์ดังๆว่าแค่นี้ก็รักจะตายอยู่แล้ว แต่ผมไม่ทำ เสียมู้ด
“เออ” ไม่เพราะ แต่ให้พูดเพราะกว่านี้ ยาวกว่านี้ผมก็คงพูดไม่ออกแล้ว
“พูดซิว่าพี่จะเป็นผู้ชายคนแรกและคนสุดท้ายในชีวิตธาม” คำสั่งที่สองมาพร้อมกับสัมผัสของเตียงนุ่มๆที่หลังผมแบบไม่รู้ตัว ไอ้บ้าเอ้ย เคลิ้มชิบหายเลยเว้ย ใครสั่งใครสอนมาวะ ที่แสดงออกมาตลอดว่าเป็นคนลามก จัญไร สัปดน ฮาไปทั่วคือสร้างภาพใช่ไหม ความจริงแล้วคือผู้ชายโรแมนติกหรือยังไงวะ สั่งให้พูดแบบนี้จะฆ่ากันหรือไง
“ไม่” คำว่าไม่ แต่เสียงผมมันใช่ พี่กันต์ขยับมาจูบผมอีกครั้งกับคำตอบที่ชวนให้ลงโทษ
“ดีขนาดนี้ยังจะไปหาใครอีก” ปลายจมูกพี่กันต์ชนกับปลายจมูกผม ระยะนี้ใกล้ไป ใกล้จนเห็นแต่ดวงตา ใกล้จนต้องกลั้นหายใจ ผมใกล้บ้าแล้วจริงๆ ทั้งเขิน ทั้งอาย ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว ทั้งอยากจะกอด ทั้งอยากจะออกไปวิ่งเป็นบ้า ทั้งอยากจะหัวเราะ รวมทั้งอยากร้องไห้ด้วย ผมหันหน้าหนีหลบพี่กันต์ที่ก้มหน้าลงหอมแก้มผมอีกครั้ง
ถ้าเป็นผู้หญิงก็อยากจะบอกไปเลยว่าคนนี้แหละพ่อของลูก...
เอ๊ะ จะบ้าเหรอครับ พ่อลูกอะไรไม่มีทั้งนั้น อยากจะหนีหายไปจากสถานการณ์นี้แต่ไปไหนไม่ได้ สติขาดหายเมื่อลิ้นร้อนๆลากวนแถวคอ มือพี่กันต์สอดเข้าในเสื้อนอนตัวหลวมเข้ามาลูบตั้งแต่หลังคอจนจรดสะโพกแล้ววนไปมาอยู่อย่างนั้น ผมถูกท่าทางและการขยับเคลื่อนไหวอัตโนมัติบังคับให้ซบหน้าเข้าไปไหล่ กลิ่นที่ชัดเจนเต็มจมูกมันยั่วผมมาก ทั้งๆที่เป็นผู้ชายด้วยกัน แต่ผมก็รู้สึกได้... เป็นผู้ชายคนเดียวที่ผมจะรู้สึก
“พี่กันต์ หยุดๆ” แล้วผมก็พูดออกมา เมื่อจากท่อนบน มือพี่กันต์เริ่มลามปามลงมาข้างล่าง คิ้วเรียวขมวดบ่งบอกว่าไม่เข้าใจกับการที่ผมสั่งให้หยุดแม้แต่นิดเดียว
“บอกว่าไม่พี่ก็ไม่สนใจนะธาม” พูดได้เหรอคำนี้ ผมนึกว่าตอนนี้มันเป็นกรณีบังคับไปแล้วซะอีกว่าผมต้องยอมเท่านั้น แพ้หมดรูปในบ้านตัวเองด้วย เอกราชอะไรก็ไม่เหลือแล้วล่ะวันนี้ พลาดตั้งแต่เปิดประตูเมือง ใครจะไปนึกว่าข้าศึกแผนสูงส่งตัวล่อ(กุญแจบ้าน) เข้ามาไว้ก่อน เจ็บใจสุดๆ
“พี่กันต์...” ผมไม่กล้าพูด ไม่กล้าบอกว่าผมไม่กล้า
“ธาม...” เสียงเรียกชื่อทุ้มๆที่เหมือนจะปรามให้ผมอย่าปฏิเสธชวนให้ใจหาย หายไปทั้งใจ มือผมจับอยู่แถวๆเอวพี่กันต์... โอ้ย แค่จับก็เขินแล้วครับ เคยแต่จับเอวผู้หญิง แต่พอมาอยู่ท่านี้ ลักษณะแบบนี้แต่เจอกับผู้ชายด้วยกัน มันทั้งจั๊กจี๋ทั้งชวนหวิว พี่กันต์ขยับมาจูบผมอีกครั้ง ไม่อยากจะบอกว่าจูบเหมือนสูบวิญญาณกันมากกว่า รู้สึกโคตรดี ดีจนเคลิ้ม จนไม่รู้เลยว่ามือผมเองเนี่ย มันไปปลดกระดุมเสื้อพี่กันต์ตั้งแต่ตอนไหนวะ...
...แล้วเสื้อนอนผม หายไปไหน
รู้ตัวตอนที่พี่กันต์เขี่ยเสื้อผมทิ้งไปล่างเตียงนั่นแหละ นิ้วเรียวยาวลากไปทั่วตัว ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้มันเสียว...
“หนาวไหม” กวนตีน... ถามจริงว่าจะได้กันอยู่แล้วพูดกันงี้เหรอพี่กันต์
“ถ้าบอกว่าหนาวจะใส่กลับให้ไหมล่ะ” ผมประชด หนาวบ้าอะไร ร้อนจะตายแล้ว เนื้อแนบเนื้อขนาดนี้ 37องศาไม่ขาดไม่เกิน พูดเลยว่ารู้สึกว่าตัวเองเซ็กซี่มากจริงๆ ในตอนนี้
“ถ้าหนาวก็จะถอดบ้างจะได้หนาวเป็นเพื่อนกัน”
“งั้นก็หนาว” ผมก็ช่างกล้าพูด พูดแบบไม่ได้คิดไหลออกมาเองจากจิตสำนึกส่วนลามก อยากตบปากตัวเองแต่มือไม่ว่างถอดเสื้อพี่กันต์อยู่ อย่าให้ใครรู้นะว่าผมทำอย่างงี้ อย่าให้ใครรู้ว่าหน้าท้องพี่กันต์ลูบแล้วเพลินมือขนาดไหน ไม่อยากจะบอกเลยว่านอกจากดูเฉยๆก็ยังดูดีแล้ว แต่พอได้สัมผัสมันยิ่งกว่า ตอนใส่เสื้อว่าหล่อแต่ตอนไม่ใส่อะไรก็โคตรหล่อ ปากผมคงช้ำเพราะจูบมารธอนครั้งนี้ ได้ยินเสียงครางเบาๆของคนที่ยังจูบผมไม่เบื่อสักทีเบาๆ สติผมก็เรียกได้ว่า จบสิ้น
“ใครสอน” ถามอีกแล้วคำถามแบบนี้
“พี่กันต์” ผมกระซิบตอบข้างหูคนถาม รักผมเยอะๆ รักผมจนตาย รักผมเป็นคนสุดท้าย หลงผมมากๆ นะพี่กันต์ เพราะผมน่ะ โคตรหลง โคตรรักแล้วว่ะ
“ครั้งนี้ไม่มีอะไรขัดแล้วนะธาม”
“ปิดไฟเหอะ”
“ปิดไปก็เท่านั้นแหละ พี่ขาวเรืองแสงขนาดนี้ สว่างไสวแม้ในความมืด” ยังจะมีเวลามาพูดโฆษณาตัวเอง ผมตีพี่กันต์ไปเบาๆ พี่กันต์ใช้เวลาไม่ถึงสองวินาทีในการกระโดดไปปิดไฟแล้วพุ่งตัวกลับมาคร่อมผมไว้อีกครั้ง พลังแห่งความอยากสามารถเอาชนะทุกสิ่งอื่นใด ปิดไฟแต่ก็ยังมีแสงสลัวที่มองเห็น โครงหน้าในความมืดของพี่กันต์ กับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ชัดเจน
จูบยกที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่รอบนี้ไม่มีคำพูดกวนประสาทจากผม หรือจากพี่กันต์ มันคือจูบที่ผมรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่เล่นๆ คราวนี้คือจริงจัง หัวใจเต้นแรง รู้สึกร้อนที่ไม่ใช่ความร้อนเพราะอากาศ หายใจยากลำบากเหลือเกิน เรื่องเสื้อผ้าที่เหลืออยู่อย่าไปพูดถึง ที่แนบสนิทกันอยู่ตอนนี้ก็คือชั้นผิวหนังคุณภาพดีที่เบียดชิดเพิ่มอุณหภูมิร่างกาย เหงื่ออกทั้งที่เปิดแอร์ รู้สึกเหมือนกำลังจะละลายคามือพี่กันต์
ดีกว่าทุกครั้ง...
นิ้วของผมลากผ่านตั้งแต่หน้าอกแกร่งลงไปยังหน้าท้องราบและไล่จนไปจนถึงส่วนที่เรียกเลือดผมให้สูบฉีดอย่างหนักจนเริ่มสังสัยว่าลิมิตมันอยู่ที่ตรงไหน จากที่ไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะต้องมาทำแบบนี้ แต่ผมกลับเต็มใจที่จะทำ จูบหนักๆอีกครั้งมาจากพี่กันต์ที่แทนคำพูดที่ต่างฝ่ายต่างพูดไม่ได้ มันอุ่นไปทั้งตัว
ปลายนิ้วรุกล้ำเข้ามาในช่องทางที่ไม่เคยให้ใครผ่าน ก่อนที่ของเหลวเย็นๆจะถูกทำให้แทรกซึมเข้ามา ผมโอบแขนรอบคอพี่กันต์แน่นไม่อยากจะคิดต่อ ไม่อยากจะพูดอะไร ไม่อยากหยุด แต่ในขณะเดียวกันก็กลัวจนอยากจะตะโกนออกมาดังๆ
“พี่รักธามนะ” นี่คือคำขออนุญาตใช่ไหมพี่กันต์
“อ๊าห์...”
สาบานว่าไม่ได้ตั้งใจจะร้องออกมาแบบนั้นเพราะมันเจ็บจนเหมือนจะตาย... แต่มัน… พี่กันต์ เพอร์เฟ็คว่ะ... แต่ขอร้องช่วยจูบปิดปากธามทีเหอะ ถ้าไม่จูบธามจะจูบเองแล้วนะ
.................................................................... ...........................................25-11-2012
เขียนไม่เป็นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ถ้าไม่สนุกก็ข้ามไปไดเลยนะอันที่จริงก็พอรู้เรื่องอยู่ ทั้งๆที่เป็นฉากที่ทุกคนรอคอยลอยคอกันมานานแต่ว่าไม่ได้ค่ะ ไม่เป็นอย่างแรง นี่เป็นการเขียนฉากแบบนี้ครั้งแรกในชีวิต คุณพระคุณเจ้า มันกระดากมากจริงๆ
ฮื้อออ เพลียตัวเอง มาอัพช้า เหตุผลเดิมๆนั่นแหละ อีกประการคือพิมพ์แล้วลบ พิมพ์ใหม่สักสี่แสนรอบได้ก็มันเขียนไม่เป็นอ่ะฮื้ออออ ขอโทษคนอ่านไม่ไหวค่ะ จินตนาการตามใจชอบเลยค่ะ ทีแรกจะแพนกล้องไปเป็นโคมไฟและ ตัดปัญหา5555555
T T คิดว่ามันคงออกมาฮานิดหน่อย แต่ช่างมันเหอะนะ โปรดสัตว์มีกรรมแบบคนเขียนหน่อยละกัน
คิดว่านี่จะเป็นNCเดียวและสุดท้ายของเรื่องนี้ อีกสองตอนที่เหลือไม่มีแล้วนะออกตัวก่อน (สรุปเลิกอ่านหมด เลิศเลอค่ะ)
ตอนพิเศษขอดูก่อนว่าอะไรยังไง
รักคนอ่านมากสุดขั้วหัวใจ ขอโทษที่อาจจะทำให้เสียมู้ดในฉากนี้ อาจจะไม่สมการรอคอย แต่ดิฉันพยายามสุดตัวแล้ว ไปด้วยกันไม่ได้ โปรดติดตามต่อจนจบแม้ฉากนี้จะเพลีย ขอบคุุณค่ะ
-
ตอนใหม่มาแล้ว เย้ๆ :z2:
-
ขอกรี๊ดก่อน ><
อ่านไปกรี๊ดไปอีกแล้ว(กรี๊ดหลายทีด้วย) ต้องค่อยๆอ่านทำความเข้าใจทีละประโยค กลัวจบเร็ว :laugh:
เรื่องกุญแจนี่คิดไว้ตั้งแต่แรกเลยว่าแผนชัวร์
โหยยยย พี่กันต์น่ากรี๊ดอ่ะ ผู้ชายแบบนี้ ตอนเข้าด้ายเข้าเข็มยังมีอารมณ์มาฮา อย่างนี้ตอนเช้าหมอจะเป็นยังไงบ้างน้อ
พอเป็นอะไรกันเต็มตัวแบบนี้หมอก็เลี้ยงหมาได้แล้ว เผลอๆอาจจะได้เลี้ยงกิ้งก่าด้วย
มีบ้าน มีรถ(Z4) มีหมา และที่สำคัญ มีแฟนหล่อๆที่รักหมออย่างพี่กันต์ ไม่มีอะไรจะคุ้มไปกว่านี้แล้ว โอยยยย ชีวิตเป็นสุข :m3:
เชฟเนี่ยยกนิ้วให้เลย ขนาดโผล่มาแค่ชื่อยังฮา มีหน้ามาขอถุงยางเขาด้วย(มาขอกับหมอหมาอีกต่างหาก)
อ๊ะๆๆ เชฟมาขอแล้วหมอมีให้แสดงว่าหมอก็เตรียมพร้อมเหมือนกันงั้นสิ พี่กันต์รู้รึเปล่าเนี่ย>//<
คนเขียนอย่าซีเรียสเรื่องฉากแบบนี้เลย
ย้ำอีกรอบ
สองคนนี้เขาจีบกันได้น่ารักขนาดที่ว่าถ้าไม่มีฉากได้กัน(ต์)เราก็ไม่คิดมาก ไม่เสียใจ
ขอแค่ได้รู้ว่าพี่กันต์ได้หมอสมใจที่รอมาตั้งแปดปีก็ฟินนนนนนนนไปสามโลกแล้ว
(ไม่ค่อยจะหลงพี่กันต์เท่าไหร่เลยจริงๆ)
-
กันต์เป็นคนตรงไปตรงมจริง ๆ จงใจทิ้งกุญแจก็บอกว่าจงใจนะ ไม่ค่อยเลยจริง ๆ หมิงมาขออะไรกับธามเนี่ย แล้วธามสงสัยอะไรหมิงนายเนี่ย
-
หึ้ยยยยยย มาแล้วววววว o18
อยู่ดีๆก็มา ดีใจนะเนี่ย อีกสองตอนจะจบแล้ว ขอตอนพิเศษเยอะๆนะ
ได้กัน(ต์)แล้ว คนเขียนเขียนเบบนี้ก็ยังดีกว่าตัดไปที่โคมไฟนะ 555
คู่นันด้วย พี่หมิงที่ลงมาขอสิ่งใด?ของธาม ขอตอนขยายตอนนี้ด้วย :man1:
ชอบมุขพี่กันต์ฟร่ะ ตลอดๆๆๆ ลืมกุญเเจ กร้ากกกกกกกกก
ชอบเรื่องนี้ ที่ไม่มีมาม่า มีไม่เกินสองตอน เค้าก็ดีกันเเล้ว ชอบบบบบ รวมเล่มๆๆ ตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆๆ
รักคนเขียน
:กอด1: :L1: :จุ๊บๆ:
-
อ๊ากกก สุดท้ายยยย ธามก็เสร็จพี่กันต์จังจนได้ :z1:
ไม่เป็นไรค่ะแค่นี้ก็ฟินเเล้ว ที่เหลือเดี๋ยวไปจิ้นต่อเอง :laugh:
-
เห็นชื่อตอน ก็เกือบกรี๊ดลั่นบ้านตอนตีสี่ให้พ่อแม่แตกตื่น!
คุณนักเขียน เขียนNCต่อเหอะ >___<
ถึงฮาก็จะอ่าน มันชอบ ก๊ากกกกกกกกกกก
-
รักเรื่องนี้มาก รอทุกวันพูดเลย
เขินพี่กันรัวๆๆๆ รักธามมากกๆๆๆ
คนเขียนเขียนฉากนี้ได้ฟินมากจริงๆ พูดเลย
-
กรี๊ดดด เค้าได้กัน. เเล้ว. เขินนนนน อ๊ากกกกกกก. ค้างงงง
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก กรีดร้องงงงไปสามซอยแล้วค่ะ
ดีใจที่คนเขียนมาต่อแล้ว รอทุกวันเลยอะ
ฉากนี้ก็เขียนมาได้ดีนะค่ะ อ่านแล้วแบบ เขิลอะ เขิลมากก ประหนึ่งว่าเป้นน้องธามเสียเองอะ
มันแบบว่าเขิลลมากก เขียนได้บรรยายความรู้สึกน้องธามดีมาก
พี่กันต์แม่งโคตรเจ้าเล่ห์อะ ทำเอาเคลิ้มมมมมมมม
อยากจะเป้นน้องธามเองจิงๆๆๆเลยอะ
พี่กันต์ คนดี คนหล่อ คนเพอร์เฟค
ชอบคำนิยามที่น้องธามให้พี่กันต์จิงๆๆอะ "ความรู้สึกที่มีคนคอยเดินอยู่ข้างๆ ที่ทิ้งระยะพอเหมาะ ไม่ต้องจับมือ ไม่ต้องเดินใกล้ แต่ก็ยังรู้ว่ายังมีอยู่ตลอดเวลา"
อยากจะมีผช แบบนี้กับเค้าสักคน ได้โปรดเอาพี่กันต์ไป โคลนนิ่งให้ทีเถอะนะค่ะ :impress2: :impress2: :impress2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆ ชวนเคลิ้ม ตลอดเวลาๆๆๆ แบบนี้นะค่ะ
-
กรี้ด ได้กันแล้วๆๆๆๆ :oo1:
ถึงแม้ใจจริงจะอยากอ่านต่อแบบเต็มๆแค่ไหน แต่เราเข้าใจหัวอกคนเขียนนะ
เพราะงั้นไม่เป็นไรค่ะ จิ้นเองได้ เราสามารถ :z1:
พี่กันต์เป็นหนึ่งในพระเอกไม่กี่คน ที่เราพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า อยากได้ผู้ชายคนนี้หาได้ที่ไหน :call:
เป็นคนที่ทำให้เราหลงรักตั้งแต่ต้นจนจบเลย
-
ธามน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก :-[
พี่กันต์โคตรเจ้าเล่ห์อ่ะ :z3:
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
เขิลล์ สุดชีวิตเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >.<~
-
:-[เขินตายไปแล้วววววววววววว
-
ในที่สุดธามก็เสร็จพี่กันต์จนได้ ><
อ่านแล้วเขินเลยอ่ะ
ว่าแต่พี่กันต์อ่ะ
แผนสู้งสูงงง
นี่ถ้าเจ๊แป้งยังไม่กินขนม
แล้วมาเปิดถุงดูตอนเช้าไม่ต้องนอนในรถไปหรรอเนี่ย 5555
-
อรั้ย...เค้าเขินจัง
สุดท้ายก็หนีไม่รอดนะหมอธาม
อยากรู้จังตื่นเช้ามาจะเป็นยังไง อิอิ
-
:a2: :a2: :a2:
รอมานาน
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
เท่านี้ก็ฟินแล้วหวานๆๆๆน่ารักมากๆๆ แล้วเช้ามาน้องธามจะเป็นไงน้อ :-[ :-[ :-[
ดีใจด้วยนะพี่กันต์ :mc4:
:กอด1: :L2:
-
อย่าเพิ่งเลิกดิ่ nc อ่ะ เขียนบ่อยๆจะได้แต่งนิยายได้ทุกแนว
.
ดังนั้น กลับมาเขียน หมิง-นาย ก๊อนนนนน
-
แผนสูงนะเนี่ย o13
-
เรื่อง nc ไม่มีไม่เป็นไร ขอแค่ธามโดนตีเมืองก็พอ
รอตอนหน้าดีกว่า อยากรู้ว่าธามจะเป็นอย่างไร พี่กันต์เจ๋งไหม :o8:
-
ส่งกุญแจบ้านมาเป็นตัวล่อ ฉลาดไปไหนพี่กันต์ หลอกฟันหมอธามแล้วชะเอิงเอิงเอย//จุดพลุฉลอง
-
จนได้นะพี่กันต์!!! ห้ามทำน้องธาม(ของเค้า)ชำมากนะ
ที่สุดคือ กุญแจบ้านในถุงขนมเจ้แป้ง :call: ขอคาระวะเลย
ไม่ใช่พี่กันต์ทำไม่ได้หรอก 55555
-
กรี๊ดดดดดดด หมอธามโดนชนซะแล้วววววว
5555+ ในความโรแมนซ์ก็ฮาไปด้วย หวานด้วยยยย
น่ารักกกกก
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก มันตัดจบ!!!! กะลังเคลิ้มเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บรรยายได้อบอุ่นมากเลยค่ะ รักพี่กันต์จังเลย ><
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ เขียนต่ออีกเยอะๆ ได้ไหม
-
เป็น nc ที่ให้ความรู้สึกแปลกกว่าทุกเรื่องนะ
มันไม่หื่น ไม่ตรงจนมากเกิน ไม่ได้ใช้ศัพท์สวยหรู
แต่มันก็นะ ....ดีว่ะ
ชอบสไตล์การเขียนจริงๆนะเนี่ย รักเลยแหละ
เป็นเรื่องที่สองนะ ที่อ่านแล้วไม่เบื่อ ตั้งตารอคอยติดตามมาเรื่อยๆตั้งแต่เปิดเรื่องมา
(ถึงจะไม่แสดงตัวอ่านะ)
เอาเป็นว่า ชอบ!!!
-
กรี้ดดดดด
พี่กันต์ร้ายยยยยยยยนะ!!! o18
-
ในที่สุดพี่กันต์ก็พุ่งชนเป้าหมายสำเร็จแล้ว
-
พี่กันต์แม่งโคตรจิงใจ ทำก็บอกว่าทำ
ดูแลหมอธามด้วยนะ
-
ขออีกหน่อยไม่ได้เหรอค้าาาาาาาาาาาา
บรรยายความรุ้สึกพี่กันต์หน่อย อยากรู้อ่ะ :o8:
อ้ากกกก เขิน
อยากบอกว่าคนอ่านก็เขินไม่แพ้คนเขียนเลยนะคะ
เพราะฉะนั้น ขอเพิ่มอีกหน่อยนะ พลีสสสสสสส
ไม่ต้องบรรยายละเอียดก็ได้งิ อิ้อิ้
รักคนเขียนนะ รักพี่กันต์ รักพี่ธาม ฮืออออออออ
ตอนนี้ฟินมากค่ะ
-
ตอนตื่นมา ธามคงจะอายๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆ :-[
ส่วนพี่กันต์คงจะยิ้มทั้งวันเหมือนคนบ้า :z1:
-
ธาม ไม่รอดแล้วววววววววว
-
น่ารัก :L1:
-
เป็นนิยายที่พอได้อ่านฉากอะจึ๋ยๆแล้วเขินมากกกกก!
ด้วยความที่เป็นกันต์ธาม ถึงปกติจะแอบหวิวแต่ยังไม่เคยถอดเสื้อผ้า
พอถึงวันนี้จริงๆแล้วมันเหมือนเรื่องคาดไม่ถึง นึกภาพไม่ออก
แต่ถามว่าชอบไหม? บอกเลยว่าชอบ!
ก็ชอบหมดแหละที่เป็นกันต์ธามและที่เป็นนิยายเรื่องนี้
ไม่ได้ปากหวานนะ แค่พูดความจริง 555555
-
พี่กันต์...พุ่งชนแล้ว....
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
คนเขียนอย่าคิดมากค่ะ ฉากอย่างนั้นมีไม่มีพี่กันต์ก็หล่อเหมือนเดิม ฮิ้วววว
อยากได้ๆๆๆ
-
รู้สึกเหมือนตกม้าตายตอนจบ - - ค้างอะ TT
-
ในที่สุดก็ชน :m25:
คนเขียนอย่าคิดมาก ตอนนี้น่ารักเว่อร์ ฉากออกมาดี พี่กันต์เจ้าเล่ห์ น้องธามน่ารัก เพราะนั้นแต่งต่อซะดีๆ :laugh:
-
ถ้าไม่แอบฮาก็มิใช่พี่กันต์จังกะน้องหมอธามนะเซ่
หมอธามเอ๊ยลีลาเสียตัวแกมฮาน่ารักเกิ๊นไปล้าววว 555555
-
โอ้ ในที่สุดธามก็ยอม
คู่นี้หวานกันซะจริง ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆ และผ่านอุปสรรคไปด้วยกันให้ได้นะครับ
รอตอนต่อไปค้าบผม
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย ในที่สุด 5555
ตอนเจ๊แป้งมาเคาะห้อง หัวเราะลั่นเลย พี่กันต์ร้ายกาจจจ
มาแค่นี้ยังเขินเลยค่ะ น่ารัก คนเขียนไม่ต้องคิดมาก ไม่ได้อ่านเพราะฉากแบบนี้ แต่อ่านเพราะมีพี่กันต์กะธามอยู่ในฉากต่างหาก :impress2: แค่นี้ก็... :man1: แล้วค่ะ
-
พี่หมิงนี่มาแค่ชื่อก็ทำฮาละ 55555 ตอนพิเศษขอเป็นหมิงนายได้ป่าววว คู่นี้ยังฟินไม่สุดเลย คู่โปรด
-
กรี๊ดดดด เป็นตอนที่ใช้เวลาอ่านนานกว่าทุกๆตอน เขินอยู่
เขินจริงๆนะ ไม่เคยอ่านนิยายแล้วเขินขนาดนี้เลย
ที่อ่านแล้วอินๆก็มีแต่เศร้าสะเทือนใจ นี่เป็นเรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วเขิน
ภาษาก็สวยมาก อ่านเพลินสุด o13 เอ็นซีออกมาก็เยี่ยมค่ะ
ไม่ได้สื่อออกมารุนแรงเหมือนทั่วๆไป แบบนี้ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ o13
พี่กันต์น่ารักสุดๆ จะไปหาผู้ชายแบบนี้ได้ที่ไหนอีกเนี่ย
อยากจะรู้จริงๆว่าพี่กันต์อ่านสามก๊กจบไปกี่รอบแล้ว ถึงได้วางแผนรุกได้ขนาดนี้
เป็นธามก็เข้าใจนะ รักก็รักมาก แต่มันก็.... :o8:
แอบติดใจเบาๆ ที่ธามพูดถึงพี่หมิงลงมาขอถุงยาง
เอิ่ม...คู่นั้นเขาคืบหน้าไปขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน
รักนักเขียน รักธามรักกันต์ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดด ขอตะโกนดังๆว่าฟินมากค่ะ ><
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง หมอธามน่ารักมากอ่ะ พี่กันต์ก็ยังจังเสมอต้นเสมอปลาย
มีความสุขเฮ้ย
-
เขินอ่ะเขิน :-[ เค้าได้กันแล้วน่ารักอะ
-
มันเป็นเรื่องจริง
รู้ทั้งรู้ว่าว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ยอมให้เกิด เพราะรักคำเดียว 555+
คือธามก็ยอมมาตั้งนานแล้วล่ะ เชื่อสอ แต่แบบว่ามันไม่มีโอกาสจริงจังแบบนี้
พี่กันต์แกแค่ทำให้โอกาสมันมี ก็แค้นั้น หุหุ
ส่วนตัวเราว่าประมาณนี้โอเคแล้วครับ คือมันก็ไปได้ดีกับเรื่องและลักษณะการเขียนโดยรวม
คือถ้าเรื่องนี้แบบพระเอกนายเอกฟาดฟันปะทะคารมหรือเคียดแค้นกันมาก ฉากแบบนี้มันโอเค
แต่นิยายเรื่องนี้แบบคุมอารมณ์ให้อยู่ประมาณ น่ารัก น่าเขิน อยู่ ๆ จะป๊ะโท่งโท่งแบบโจ๋งครึ่มก็ไม่น่าจะเหมาะ
ก็ทิ้งไว้ให้เขินแบบนี้แหละครับ ดีแล้ว ^^
-
เหมือนกับตกเหวอ้ะะะ ใจร้ายจัง :z3: :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด นี่มันน่ารักมากกกกกกกกกก T___________T ชั้นรักพี่กันต์ อยากจะถวายตัวให้พี่เค้า
(เหลือแต่พี่เค้านี่ละไม่อยากได้ ฮ๋าาาาาาาาาา) เป็นฉากอัศจรรย์ที่น่ารักที่สุดในโลกเลยนะ !@#$%^^($^@
กินกาแฟไปอ่านไปขอบอกว่า กาแฟแทบพุ่งหลายช็อต แม่งน่ารักเกิ๊นนนนนนน T_____T สาบานเลยนะ่ว่าถ้าเจอ
คนแบบพี่กันต์มาขอ 555555 โอยยยยยย ไม่ต้องคิดเลยอ่ะ เสร็จแน่ตรู อย่างว่าขนาดหมอธามเจนยุทธยังเสร็จ
แล้วแผนพี่กันต์ที่ขอมานอนห้องมันเหลือล้ำมากกกกกกกก คือคิดได้อะ คิดได้ พี่กันต์คือที่สู๊ดดดดดดดดด
ไม่เสียใจที่โหวตให้เป็นพระเอกแห่งปี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ส่วนหมอธามตั้งแต่คืนนี้ไปจะมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วนะ
ไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ออกเรือนแล้ว ต้องดูแลสามีให้ดีอย่าให้ขาดตกบกพร่องนะ
ฮ่าาาาาาา อยากอ่านตอนเสี่ยปาล์ม พี่หมิง เจ้แป้ง รู้ว่าธามเสร็จพี่กันต์ไปแล้วอะ มันต้องฮามากแน่ๆ
ลืมหนึ่งไปไม่ได้อีกคน ฮ่าๆๆๆ คนนี้ต้องฮามากแน่ๆ อยากบอกว่าไ่ม่ต้องกังวลฉากอัศจรรย์ของคุณมันสนุกมากกก
-
ในที่สุด เวลาที่พี่กันต์รอคอยก็มาถึง
เป้าของจุดหมายมีไว้พุ่งชน
-
ฮิ้วววววววว ในที่สุดเขาก็ได้กันแล้วเจ้าค่าาาา :mc4:
ขอแสดงความยินดีกับพี่กันต์ด้วยค่ะ
คุ้มกับการรอหมอธามมาตั้งแปดปีเนาะ
บอกได้คำเดียวว่า....อิจฉาาาาาาาา :m3:
-
ในที่สุดดดดด :z2: :z2: :z2:
เสร็จพี่กันต์จนได้ 555
-
กรี๊ดดดดด ได้ชนกันแล้วอ๊ะ !!
เรื่อง nc ไม่เป็นไรนะคะ เข้าใจ
เอาจริงๆก็ไม่ได้ว่าตั้งตารออ่านว่าเค้าอะไรกันท่าไหนยังไง แต่รอลุ้นที่ว่าพี่กันต์จะสมหวังเมื่อไหร่ตะหาก
เห็นเฮียแกชะเง้อรอน้ำลายไหลเป็นคลองมานานละ 555
ดีใจจุงเบย วู้ฮู้วววว. :กอด1:
-
ฮา เชฟหมิงมาขอถุงยาง :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :m20:
-
กรี๊ดดดดดดดด เขาได้กันแล้ววววว
พี่กันต์ร้ายกาจมากกกกกกกกกกกก
และในที่สุดน้องหมอธามก็เสียตัวให้พี่กันต์... อุโฮะ =.,= ดีใจด้วยนะคะพี่กันต์ คริคริ
เรื่องนี้เป็นเรื่องท่่พระเอกดีแสนดี แต่ไม่ต้องไม่เป็นพระรอง 555555
ธามเอ้ยยย พอเธอบอกว่าพี่กันต์เนี่ยแหละพ่อของลูก มันเผยตำแหน่งบนเตียงได้โดยทันทีนะจ๊ะ น่ารักว่ะ5555
ขอให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะจ๊ะะะะะ
รักเรื่องนี้จังๆๆๆ
-
โคตรฟินนนนนนนน
ตอนหน้าขอความรู้สึกหลังเสียเอกราชค่าาา 55555
อยากรู้พี่หมิงเอาถุงไปทำอะไร เอาไปเป่ามีเคือง :z3:
รักคนเขียน รักพี่กันต์ พี่ธาม พี่หมิง รักทุกคนนนนน :กอด1:
-
ไม่ได้กดบวกให้เพราะเค้าได้กันนะคะ ฮ่าฮ่า
แต่กดบวกให้ เพราะถูกใจจริง ๆ จากที่อ่าน เรารู้สึกว่าผู้แต่งเขียนได้ดีมากค่ะ
คือมันไม่ได้รีบร้อน แต่ไม่ได้เืนือย เหมือนยังมีสัญญาตญานผู้ชายอยู่ในตัวธามเต็มที่
ไม่ได้เคะจ๋า แต่เพราะอีกคนคือพี่กันต์ หมอธามที่น่ารักจึงได้ทำตัวน่าจับน่ากอดแรง ๆ อย่างนี้
ไม่ได้มุ่งบทแบบนั้นจนลืมคาแรคเตอร์ด้วย พี่กันต์ยังมีเสน่ห์ ขี้เล่น ลามก(อันนี้ลอกน้องธามมา) แต่อบอุ่น อ่อนโยน
ส่วนธามเองก็ยังขลาดเขิน กลัว แต่สู้ 555 แอบร้อนแรงนะหมอธาม
ชอบค่ะ ^_____^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง
งื้ออออออออออออออ
จิกหมอน>< :impress2: :-[
-
อร๊ายยยยยยยยยย
ระเบิดตัวเองแล้วนะตอนนี้
เขินนนนนนนนนนนน
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
น้องธามแอบแรงนะตอนนี้ แอร๊ยยยยยยยย
ฉากได้กันมันไม่ได้เป็นทั้งหมดของเรื่องสักหน่อยค่ะ ไม่ต้องเครียดๆ :laugh:
แต่มีอีกก็ดี แฮ่ๆ 55555555555555
อยากได้แบบพี่กันต์บ้างอ่ะ โหยยย ธามโชคดี พี่กันต์ก็โชคดี
-
ไชโย 3 รอบให้พี่กันต์
ลุ้นมาครึ่งเรื่องว่าจะลงเอยเมื่อไหร่ สำเร็จแล้วนะพี่กันต์
กว่าจะเปลี่ยนจากพี่น้องเป็นแฟน เป็นคนรัก จนในที่สุดเป็นสุดที่รัก....
แปดปีของพี่สำฤทธิ์ผลแล้ว
ยินดีด้วยค่ะ
-
ยอดเยี่ยม o13
-
แผนสูงว่ะพี่กันต์!!
(//เครียด)
สารภาพ เป็นฉากกรุบกริบที่ฮามาก ชอบอ้ะ 55 ><!
แหม่ะ! อารมณ์แบบนั้นยังจะโฆษณาตัวเอง...สุดยอเกินคำบรรยายจริงๆ
รอตอนต่อไปค่าาาาา =.,=
ปล. แอบสงสัย..เช้าถัดมาน้องธามจะทำหน้าเช่นไร? =.,= หุๆ
-
โอ๊ยยยยยย ยอมแพ้เลยผู้ชายคนนี้ ..อ่ะนะ อย่างที่ธามว่า "พี่กันต์ เพอร์เฟค"
:กอด1:
-
ตอนนี้เลือดทะลักจอ
นอนตายกลางกองเลือดดดด........
ไม่ไหวๆๆ
ฟินโคตรรรรรรรรร :pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4:
-
ยินดีกะเฮียกันจริงๆ ฮิฮิ o13
-
สุดท้ายก็ต้องยอม ทำไงก็คนมันรัก
-
สุด ๆ อ่ะตอนนี้ :o8: :o8: :o8: :o8:
-
แก้มระเบิดแล้วค่าา!!!!! >////<
ในที่สุดก็ได้พุ่งชนสักที
...everything is really PERFECT kaa!!!!!!
-
ตัดฉากไปที่หัวเตียง.. (สั่นคลอน)
-
พี่กันต์แผนสูง 555+
-
ยิ้มไม่หุบ ประหนึ่งว่าได้เข้าหอไปกับสองหนุ่มนั่นด้วย
ต้องยกนิ้วให้พี่กันต์ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวจริง ๆ
แต่ธามก็ใช่เล่น โต้ตอบแบบไม่ยั้ง
อ่านวันนี้ฟินไปถึงปีหน้า คิคิ
-
เยส o13 ในที่สุด
ลุ้นคู่นี้กันเหนื่อยใจเลยทีเดียว
แผนลืมกุญแจพี่กันต์มันสุดยอดไปป่ะ คิดได้เนอะคนเรา :laugh:
-
อ่านไปก็กรี๊ดไป o18
จิกหมอนจนหมอนจะขาด กรี๊ดดดดดดด
มันเขิน ทำไมมันเขินอย่างเน้ :-[
ส่วนเรื่องฉาก :jul1: ไม่ต้องซีเรียสหรอกค่ะ เเค่นี้ก็ฟินไม่รู้จะฟินยังไงเเล้ว
คู่นี้ทำอะไรก็ลุ้นไปหมด ฉากเเบบนี้มีให้เป็นส่วนประกอบ ให้ตื่นเต้นเบาๆ
ก็พอเเล้วค่ะ มาให้เขินเป็นกำไรเเบบนี้ ก็ฟินเเล้ว :laugh:
-
พี่กันต์ ... "ขอนะ"
..
คนอ่าน ... "ได๋เค่อะ"
วุ๊ย ลืมตัวนึกว่าถามเรา คริ คริ
-
ตอนนี้อ่านแบบช้าสุดชีวิต ต้องค่อยๆอ่าน ไม่อยากให้จบตอนเลยจริงๆ :laugh: :laugh:
เขินพี่กันต์ โรแมนติกมากค่ะ o13
-
รอมา 67 ตอน เพื่อมาฟินฉากนี้แหละ อ๊ากกกกก
-
:laugh: คนเขียนครับ น่ารักจัง
แค่นี้ก็พอใจมากแล้วครับ แม้ว่าจะค้างไปบ้าง แต่กับคู่ที่รอมานานและรักมากขนาดนี้ แค่นี้ก็สุขมากแล้วจริงๆ
ดีใจมากๆที่คู่นี้ลงเอยกันด้วยดี รักพี่กันต์ รักธาม รักมากๆ มากพอที่จะรักตัวละครสักตัวที่ไม่มีชีวิตจริงๆได้
แต่สัมผัสได้จากความสุขที่ได้รับทุกครั้งที่อ่าน อย่ากลัวว่าจะเลิกอ่าน จะหนีไปไหน หรือจะตัดพ้ออะไรเลยครับ
ขอบคุณที่คนเขียนพยายามที่จะเขียนตอนนี้ออกมาอย่างดี :pig4:
รอตอนต่อไปนะครับ :L2:
-
มารับผิดชอบชีวิตชั้นด้วคนเขียน หัวใจเต้นแรงเหมือนอาการโรคหัวใจกำเริบบโอ้ยยย
จะบ้าตายเขินชิบหาย
มีอะไรให้เขินกว่านี้มั้ย
พรุ่งนี้เช้ามั่นใจพี่กันต์ทำให้เขินกว่านี้ล้านเท่าไม่ไหวแล้ว
พี่กันต์ พี่กันต์โอ้ย
-
รักพี่กันต์ที่สุดเลย ผู้ชายดีๆแบบนี้หมอธามจะไปหาจากไหนได้ค่ะ มีเค้าแล้วก็รักษาไว้ดีๆล่ะ รอตอนต่อไป
-
รอคอยมา 67 ตอน :z1: :z1: :z1:
-
อ๊ายยยย พี่กันต์ ในที่สุดสิ่งที่รอคอยมานานแสนนานก็ได้ซะทีซินะ
แต่ไอ้มุขลืมกุญแจนี้สุดๆ มารยาร้อยเล่มเกวียนมากพี่กันต์
ว่าแต่ขอกันง่ายๆอย่างนี้เลยเรอะ 555
แต่ความจริงก็ไม่ง่ายหรอกเนอะ กว่าจะมาถึงตอนนี้ได้ก็เฝ้าตามจีบเป็นปี
พี่กันต์นี้สุดยอดของความอดทนจริงๆ เป็นคนอื่นดักตีหัวลากเข้าห้องไปนานแล้ว 55
อยากรู้ว่าตื่นมาจะเป็นไงน้า จะเดินไวมั้ยเนี่ย หุหุ
แต่อยากเห็นปฎิกิริยาเจ้แป้งมากกว่า
ต้องดีใจปิดซอยฉลองให้กับความซิงของหมอธามแน่ๆ
ต่อไปนี้เซฟหมิงและผองเพื่อนทั้งหลายคงแซวจนหมอธามตัวแดงเป็นกุ้งแหงๆ
ในที่สุดก็เป็นฝั่งเป็นฝาสักที โดนพี่่กันต์เจาะไข่แดงจนได้
ทั้งๆทีอุตส่าห์รักษาดูแลอย่างดีกว่า 8 ปี 555
พี่กันพาลูกสะใภ้ไปเปิดตัวอย่างเป็นทางการได้แล้วนะ อิอิ
-
อ่านแล้วเขิน :o8: แทนธาม
พี่กันต์นี่แผนสูงจริงๆ
-
โอ้ยยยยยยย
เปนNC ที่หวานมากกกกกกกกก
โอ้ยยย เขินนนน
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
อร๊ายยย ขอบอก หายใจไม่ทั่วท้องเลยไม่ให้ตายสิ
ตื่นเต้น เหมือนตัวเองกำลังเข้าห้องหอ เหมือนเป็นฉากที่รอคอยเหมือนกันนะ อยากรุ้พี่กันย์จะขอยังไง หรือจะเคลิ้มๆตามกันไป หรือธามจะเริ่มก่อน หรือว่ายังไง ตอนแรกอยากรู้ไปหมด
ตอนนี้ยังตื่นเต้นอยู่เ้ลยคะ เบน ตื่นเต้นอะ 55555
อยากได้พี่กันย์บ้าง อยากได้อยากโดน 5555555555555+
ส่วนฉากนั้นมี ไม่มี ไม่มีปัญหาคะ เบนพอจิ้นได้ ฮ่าๆๆๆ
โอ้ยยย ไม่อยากให้จบเลยคะ
คิดถึง แย่
อร๊ายยย อยากรู้คู่เชฟต่างด้าวกะพี่นายด้วย
ไปทำกันอีท่าไหน ถึงหลงมาขอถุงยาง หมอธาม
แล้วพี่นาย ยอมได้ไงหน้อออ :z1:
-
รวมเล่มเลยนะค่ะ
เขิลมากกกกกกกกกกกก !! TT///////////////TT
-
ได้แค่นี้ก็ฟินมากแล้ว อร๊ายยยยยยยย ><~ น่ารักอ่ะ คนเขียนไม่เป็นไรนะคะ เขียนไม่ได้ไม่เป็นไร ยังไงคะแนนความน่ารักก็เต็มร้อย >< เขินนนนน
หวานมาก ช่างเป็นฉากเสียตัวที่น่ารักจริงๆ อรั้ยยย 5555
-
สุขสมดั่งใจหมายแล้วล่ะพี่กันต์....รอคอยมานานตั้ง8ปี
ตื่นขึ้นมาหมอธามจะยุสภาพไหนกันนะ
หลงรักพี่กันต์......!!!!!!
รอตอนต่อไปค่ะ
-
อิจฉาธามอ่ะ ที่มีแฟนดีๆแบบพี่กันต์
ที่คอยดูแลเอาใจใส่ทุกอย่าง :-[
-
:m2: :m2:
-
เป็นเรื่องที่ถึงไม่มีncก็ไม่เครียดค่ะ แต่มีที่นี่แบบ เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ดกกกกกกกกกกกก
น่ารักได้อีกผช.คนนี้ แผนพี่กันต์ล้ำเว่อเกินไปละ กรี้ด
หมิงนายไปถึงไหนกันแล้วคนเขียนมาไขข้อสงสัยด้วยค่ะ ติดใจเหลือเกิน5555
กอดคนเขียนหลายๆทีขอบคุณสำหรับncน่ารักๆค่ะ :กอด1:
-
:-[ :impress2: :impress2: :impress2:
ขอบอกคนเขียนก่อนเลยว่า เราไม่คิดมากเกี่ยวกะเรื่องNC เลยค่ะ จริงๆ ไม่มีก็ไม่เป็นไรนะ
เพราะตั้งแต่แรกมาคู่นี้มาแบบน่ารักๆอยู่แล้ว (ไม่นับความหื่นของพี่กันต์ที่มันมีอยู่ในทุกอณูร่างกาย อิอิ)
เอาตรงๆ แค่รู้ว่าพี่กันต์กะธามเสร็จสมอารมณ์หมายกันแล้ว (ตามที่ใจเราหวังไว้ ฮ่าๆๆ)
ถึงแม้จะตัดไปที่โคมไฟ เราก็ฟินไปได้อีกสามสิบปี :laugh: :laugh:
ดีใจกับพี่กันต์สักสามล้านครั้ง แปดปีที่รอมา มันไม่สูญเปล่า
เพราะคนที่รักมากที่สุดและรอมานาน เค้ายอมให้ทั้งใจและกายเป็นของพี่กันต์คนเดียวแล้ว
ต่อไปนี้พี่กันต์คงจะหลงหนัก รักหนักกว่าเดิมแน่ๆ หมอธามเตรียมใจไว้ ฮ่าๆๆๆ
แล้วธามก็คงจะไม่พ้นแบบเดียวกะพี่กันต์ แค่คิดก็ไม่ไหวจะฟินค่าาา :oo1: :impress2:
รักกันนานๆน้า เราว่ายังไงสองคนนี้ก็คงอยู่กันยืดยาวแน่นอน
เพราะพี่กันต์เป็นคนมั่นคงมากกกกก โอ๊ยผู้ชายแบบนี้ขอสักคน
แล้วธามถ้ารักแล้วก็รักจริงอยู่แล้ว อีกอย่างพี่กันต์เป็นคนที่ใจต้องการมาตลอดนี่นา
พูดถึงเชฟหมิง มาแต่ชื่อก็ยังฮา มาขอถุงยาง เอิ่ม..... :z1:
นายยอมเชฟจริงๆรึนี่ อร๊ายยยยย เชฟเทพมาก ทำได้ไง ฮ่าๆๆๆๆ
รักทุกคนในเรื่องนี้เลยอ่า ยังไม่อยากให้จบเลยค่า
ขอร้องว่ามีตอนพิเศษเถอะน้าาาา จะช้าแค่ไหนขอแค่มีมา เราก็รอได้เสมอ :call:
รักคนเขียนด้วยๆๆๆ^^ ขอบคุณจริงๆสำหรับฉากNC นะคะ
ถึงแม้จะเคยบอกมาก่อนแล้วว่าไม่ถนัดเขียนฉากแบบนี้ แต่ก็ยังพยายามเขียนออกมาให้ทุกคนได้อ่านกัน
เพราะรู้ว่าทุกคนรออยู่ น่ารักสุดๆไปเลย :pig4: :กอด1:
-
กรี้ดดดดดดในที่สุดสินะพี่กันต์รอมานาน ธามยังกล้าๆกลัวๆแต่สุดท้ายก็เสร็จพี่กันต์ ฮาาาา
อ่านแล้วเขิลพี่กันต์ก็ยังคงความลามกไว้ตลอด เฮิกกก :impress2:
แค่นี้ก็โอเคแล้วหล่ะ ลุ้นว่าเมื่อไหร่ธามจะเสียเอกราชให้พี่กันต์ จบแล้วนี้แล้วเราก็โอเคที่เหลือเดี๋ยวจิ้นต่อเอง 5555 :-[
-
คู่นี้ไม่สงสัยถ้าจะได้กัน ธามมันต้องยอมอยู่และ
แต่คู่หมิงนายนี่ซี่ เอาถุงยางไป ได้ใช้จริงป่าวว่ะ??? :z2:
-
ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องจินตนาการคนอ่านเก่งพอตัว :laugh3:
เท่านี้ก็รู้เรื่องแล้ว แถมทำให้เราเขินได้มากกว่าซะอีก
ผู้ชายอย่างพี่กันต์มีอีกไหม รู้สึกอิจฉาหมอธามนิดๆละ
เช้ามาจะเป็นอย่างไรหนอ ไม่อยากคิดเลย :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อร๋ายเขินแทนเลยอะ ในที่สุดธามกะเสร็นพี่กันต์เจ้าเลห์จนได้ อิอิ
-
:o8: :o8:
ได้กัน(ต์)แย้ว เขินนนนนนนนนน
หวานมากๆเลยค่า
พี่กันต์นี่หวาน+แผนสูงมากๆ อิอิ
แล้วคู่พี่หมิงกะคุณนายจะเป็นไงบ้างน้อ
รอต่อไปค่า : ) :L2: :L2:
-
อะโหหหหห ในท่ีสุด!!!!!!' :mc4: :mc4: :mc4:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ตอนแรกเปิดมาเจอแค่เห็นชื่อตอนก็เริ่มเขิลแล้วอ่ะ
หมอแม่งตอนแรกก็ไม่ยอมนะ หลังๆเนี้ย ถ้าเริ่มเองได้ คงเริ่มแล้วใช่ป่ะ
55555555555555555
นั่งอ่านตอนนี้ยินไม่หุบ ร้อนไปทั้งหน้า
แค่นี้ก็ดีแล้วววววววว สำหรับเอ็นซี (ถ้ามีอีกนิดจะโอเคมากกกก)
:impress2: :impress2:
ตอนที่เหลือขอแบบหวานสุดใจขาดดิ้นเลยได้มั้ย ทดแทนเอ็นซีนะๆๆๆๆๆ
รอซื้อหนังสือด้วย
:sad4: :sad4:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตัดจบแบบนี้มันค้างนะค่ะ
โอ๊ยยยยย อ่านไปเขินไป ทำร้ายตัวเอง ว๊ายๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พี่กันต์แม่งงงง จะคลั่งตายแล้ววววว
-
ไปไม่เป็นแล้วค่ะ อ๊ายยย >\\\<
พี่กันต์น่ารักมากกกกกก
น้องธามก็...นะ รู้ๆกันอยู่ ><
นอนกลิ้งไปกรีดร้องไป 55 :o8:
-
ในที่สุด ธามก็เสร็จพี่กันต์
รอเวลานี้มานานนนนนน...มาก..^O^
-
ขอตะโกนก่อน.. สาม สี่
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ได้กันแล้ววววววววววววว
เขิน อาย ดีใจ เปรม มีความสุข ฟิน
ถึงจะมาแบบไม่จบแต่แค่นี้ก็มากพอละ
ดีใจกับหมอด้วยนะในที่สุดก็โตเป็นสาว(?)ซะที 555555555
-
เข้ามาเขินสามตลบ ////////////////
ในที่สุดก็ได้กัน(ต์)แล้วววว ยินดีกับพี่กันต์ด้วยยยย แผนพี่กันต์นี่ล้ำโคตร 555555555 คือตอนแรกก็คิดๆอยู่พี่กันต์จะใช้วิธีอะไรล่อธาม พออ่านถึงตอนที่เจ๊แป้งเอากุญแจมาให้นี่แบบ..... เราขำลั่นห้องเลย 55555555
ส่วนฉากนั้นก็.... ไม่ผิดหวังค่ะ!!! คนเขียนไม่ต้องกังวลไปนะ เราว่าคนเขียนเขียนดีมากๆเลย อ่านแล้วรู้สึกว่า นี่แหละพี่กันต์ นี่แหละธาม ทั้งสองคนยังคงอินเนอร์ของตัวเองไว้เต็มเปี่ยม และเพราะงี้แหละเราก็เลยเขิน-มากกกกกกกก โดยเฉพาะธาม รู้สึกว่าธามยั่วมากนะ บอกว่าไม่แต่มือก็ไปปากก็ไป 555555555
ส่วนที่เหลือเราพอจินตนาการต่อได้ค่ะ -////////- อยากรู้ว่าตื่นมาธามจะเป็นไง เอ้อ อยากรู้ด้วยว่าเจ๊แป้งห้องข้างๆจะได้ยินอะไรมั้ย 555555555555555
เชฟหมิงโผล่มานิดเดียวแต่ฮามาก อยากรู้ว่าเอาถุงยางไปทำไมอะ เอาไปใช้กับพี่นาย(ซึ่งอยากรู้ว่าตะล่อมยังไง!?)หรือเอาไปเป่าเล่นจริง ๆ 555555555555
(จะว่าไป..พูดถึงถุงยาง.................พี่กันต์ใส่ถุงยางอ๊ะเปล่า....... :m25:)
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะะะ รอตอนต่อไปค่า เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ๊ายยย เขินอ่ะ เค้าได้กันแล้ว ฟิน
-
ในที่สุดก็เสร็จกันต์ :laugh:
ฉากนี้แค่นี้พอแล้วถ้ามากเกินไปมันจะไม่งามไม่เหมาะกับบุคลิกของตัวละครและเนื้อเรื่องที่ผ่านมานะ
-
ไม่เสียมู้ดเลยค่ะ อ่านแล้วเขินมากตะหาก เค้าจู๋จี๋กันในจอ (คอม) คนอ่านก็อมยิ้มอยู่หน้าจอ
เขินแทนธามอ๊า...พี่กันต์เพอร์เฟคเกินไป๊ ธามก็เหมือนกัน กีสสสส อยากให้มีภาพประกอบค่ะ
ชอบตอนธามคิดว่าให้พี่กันต์หลงธามเยอะ ๆ เพราะธามก็หลงพี่กันต์จะแย่แล้ว ฮุ้ว พี่กันต์เค้าหลงนำหน้าไปไกลแล้วที่จริงอ่ะ
พี่ธามแผนสูงอ่ะ ธามก็รู้ทัน แต่มันถึงเวลาแล้วเนอะๆๆๆๆ พี่กันต์เยี่ยมจ้า o13
มีต่อจากนี้มั้ยคะ หรือกล้องจะแพลนไปที่โคมไฟหัวเตียงเลย คนอ่านเขินตัวจะระเบิดแล้วจ๊ะ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านแล้วแบบว่ามันเขินมากอ่าค้าาาาาาา
:m3: :m3: :m3: :m3:
-
จะเป็นลม ในที่สุดทั้งสองก็....................................
โอย เขิน! :-[
-
จนได้ ดีใจกับผู้ชายที่มีความอดทนมากที่สุดคนนึงในโลกค่ะ :mc4:
มุขเก่าๆ แต่ก็ได้ผลนะเออ
-
ฮาคนแต่งอะค่ะ ฮาพี่กันต์ด้วยว่าพี่เค้าจะฮาไปไหน ฮาได้ทุกฉากสิน่า 555
-
ก็เขียนได้ดีนี่นา โอเคแล้ว^^
-
nc ไม่หวือหวาแต่โคตรเร้าใจเค่อะ !
เร้าใจคือ บรรยายไม่ต้องเยอะแต่บทโอ้โลมปฏิโลมของพี่กันจังแมร่มมม
ตูอ่านยังเคลิ้ม อยากได้เป็นพ่อของลูกเล้ย 55555555
เจ้าเล่ห์แผนสูงลีลาเด็ด (ธาม)เสร็จไปหลายยกชัวร์ !
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด
อยากตะโกนลั่นบ้านว่า ติดตามมาถึงตอนที่ 68 หมอธามโดนพี่กันต์จังไรเอาละเว้ยยยยยยยยย !
รอค่ะ สั้นๆแต่ นานแค่ไหนก็รอ *น้ำตาปริ่ม*
ชอบเรื่องนี้มากๆจริง ๆ ใจจริงอยากให้อยู่กันอีกนานๆ อุอิ
-
อยากร้องไชโยดังๆ 8ปีของหมอกับพี่กันต์
เค้าได้กันล่ะ เขินแทนธาม พี่ท่านน่าซบสุดๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่กันต์ของช้านได้ตีประตูเมืองแล้วเว้ย
:m4: o7
*จุดพลุวิ่งรอบบ้าน
:z2:
อารมณ์ตอนนี้จะบอกยังไงดีหนอ
เขินแทนน้องธามก็ถูก
ดีใจแทนพี่กันต์ก็ถูก
หื่นแตกนิดๆ(สาบานได้ว่านิดเดียวเพราะมัวแต่เขิน)
ถึงจะเป็นตอนอะฮะอะฮึ่ยครั้งแรกของคนเขียน
แต่เราก็ยังอยากให้มีครั้งที่สองที่สามอยู่น้า
หัดๆเข้าไว้อีกหน่อยก็ชิน
:z1:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :oo1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ในที่สุดก็ถึงที่สุด (?)
หมดธามยอมให้พี่กันต์แล้ววว :m25:
รอตอนเรียกเลือดตอนหน้าค่าาา o13
-
พี่กันต์ ท่านช่างมารยา5555555555
โอย ชื่อตอนมันสั้นและฟินมาก
-
คนแต่งอย่าคิดมากเลยค่ะ เราว่าโอเคแล้ว
น่ารักในแบบนี้แหละ :-[
แอบใจหาย จะจบแล้วหรอ :sad4:
-
เขินอะ น่าร๊ากกกกก
-
ชอบพี่กันต์อ่ะ โอ๊ย หลงผู้ชายคนนี้
คิดว่าคงไม่ได้ขับไปไหนด้วยซ้ำ นั่งฟังเพลงในรถรอเวลาหมอธามติดกับอย่างสบายอารมณ์เลยล่ะสิ
ฉากนี้เขียนไม่ได้ ไม่เป็นไรค่ะ
เราชอบฉากหวานๆ หลังจาก...กันมากกว่า
เราขอฉากหลังจากนี้ได้ป่ะ
แบบจะหวาน จะกวนขนาดไหนหนอ
รอตอนเช้า....วู้วววว์
-
พี่กันย์ร้ายกาจหว่ะ 555555 แต่สุดท้ายก็ได้จริงๆ :laugh:
คนแต่งไม่ต้องเครียดไปนะคะสำหรับเรื่องฉากนั้น ปกติเราชอบภาษาของคนแต่งอยู่แล้วนะ
เนื้อเรื่องก็สนุก อ่านแล้วไม่เครียด สำหรับฉากNC เอาไว้จิ้นกันเองก็ได้ 5555
-
เขินแทนธามอ่ะคราบ พี่กันต์มาแบบนี้จะหนีไปไหนพ้น 5555 :-[ :-[ :-[
-
น่ารักกำลังดี...ไม่มีปัญหา เหอะๆๆ
-
ได้แค่นี้ก็ดีมากแล้วคนเขียน คือเราแบบ โอ้ย ฟิน :haun4:
พี่กันต์เจ้าเล่ห์สุดๆอ่ะ ไม่มีใครเทียบเลย
-
คนเขียนไม่ต้องเสียใจไปนะ เค้ารักพี่กันต์กะธามในทุกๆตอน o13 (อันนี้พูดจริงๆนะ)
คือถึงจะไม่มีฉากอย่างว่า เราก็จะยังคงอ่านจนจบ และสั่งรวมเล่มเรื่องนี้สามร้อยยี่สิบสามเล่มอยู่ดี (เว่อร์ไปปปปป)
ใจจริงเราชอบเวลากวนประสาท หรือเวลาพี่กันต์หยอดแบบจังๆที่ซู้ดดดดด แต่ตอนนี้ก็ทำเราเขิลและปรี๊ดละเกินนะ!!! (คนบร้าอะไร ตรงมว๊ากกกก )
จงใจจ้า !!! เรายิ้มแก้มแตกตั้งแต่เสียงเคาะประตู ตกใจนึกว่าจัได้กัน(ต์)แล้วเรอะ!!!? :z1: แต่อ๋อ กุญแจบ้าน (รักตรงนี้ แผนสูงงงงง)
สองตอนสุดท้าย ขอแบบจัดเต็ม (ไม้ได้หมายถึงncนะ) ขอฉากจังๆ เยอะๆ แล้วฟิลแบบเอ๊กซ์ๆแบบบนรถพอหอมปากหอมคอ แค่นี้ก็ตายตาหลับและ
ดีใจที่ได้เป็นสาวกคนอ่านเีื่องนี้ ไม่ผิดหวังที่รอคอย รักคนแต่งมากจ้าาาาาา สู้ๆนะ o13
ปอลิง ตอนพิเศษๆๆ ไม่กดดัน แต่อ้อนวอนจ้า
-
ในที่สุดก็มาถึง เป็นฝั่งเป็นฝาเต็มรูปแบบซะทีนะหมอธาม
-
พี่กันต์แผนสูงอ่ะ :-[
ดูเอาไว้นะ เผื่อแฟนใครเลียนแบบ จะได้ตั้งรับหรือขับไล่ทัน :laugh:
-
ค้างอ่า...
x-(
-
โอยยยยย ฟินนนน แต่อยากขออีกนิด ฮ่าๆๆๆ
พี่กันต์แผนสูงมาก ว่าแล้วว่าหย่อนเองชัวร์ ฮ่าๆๆๆ
โอยย อ่านแล้วเขินแทน เป็นฉากที่ทำให้เขินและบิดตัวได้โดยอัตโนมัติ :-[
ชอบเรื่องนี้มากกกก จะจบแล้วหรอ
ปล อยากอ่านเชฟหมิงกะพี่นายด้วย อ่า ชอบๆๆ
-
เขินนนนนน :o8:
-
กรี๊ดดดด!! พี่กันต์ได้พุ่งชนแล้ววุ้ย ณ.จุดนี้ต้องจุดพุฉลอง แปดปีที่รอคอย :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พี่กันต์แผนการร้ายกาจมาก แต่ฮาหมอธามนะ เหมือนนางจะกลัวแบบหื่นๆว่าป่ะ :z1:
อยากรู้ว่าตอนเช้าจะเป็นยังไง แค่คิดก็ฮาแล้ว :laugh:
-
แอบขัดอารมณ์ฟินอะ :'(
-
เขินแบบสุดอ่ะ 55555555
หมอธามน่าร้ากกกกกกกก!
-
ธามที่รักของเค้า... เสร็จพี่กันต์ไปซะแล้ว :m25:
-
ในที่สุด ธามก็เป็นของพี่กันต์
รอคอยวันนี้มานานแล้ว ;3;)/~
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักตลอด เวอร์ๆๆๆๆๆ
ฮือ จะจบแล้วอ่ะ
-
แหม่ะ พี่กันต์ เจ้าเล่ห์จริงๆ :m20:
น้องธาม เล่นยอมกันตั้งแต่หน้าประตูเลย :o8:
-
ตอนนี้มันฮาอะ
สถานะการณ์อย่างนี้ยังจะอาได้อีก :laugh:
-
:L1:ชอบนิยายเรื่องนี้ม๊ากกกกก
เขียนncได้น่ารัก อ่านแล้วเขินตามเลย :-[ :-[
-
แผนเค้านะ 555
ถามตรงตอบตรงตลอด
-
อ่านแล้วเขินอย่างแรง...
อิพี่กันตต์บ้า...
-
เพื่อนปาล์ม : แล้วสรุปพี่กันต์เด็ดมั้ยวะ ฮึ :laugh:
-
o13 o13
รอตอนต่อปายค้าบ ... พี่กันต์สู้ๆๆๆๆ
-
อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค....ธาม..น่ารักเว่อออออออออออออออออออ :o8: :-[ :mc4:
-
โอ๊ยยยยยยย เขินเว่อร์ :o8:
พี่กันต์แม่งน่ารักโคตรโรแมนติก อ่อนโยน
-
แค่นี้ก็จิ้นไปไกลสุดกู่แล้วค่ะคุณคนเขียน ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกก :z1:
-
เพิ่งสังเกตุว่า ได้กัน ตรงตอนที่ 68 เอาไปแทงหวยได้ม่ะ
นี่ถ้า ได้กัน ตอนที่ 69 จะ 5555555
-
กรี้ดพี่กันต์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เจ้าแผนการ ตอบตรง และรักธามสุดๆ มีอีกไหมผู้ชายแบบนี้โคตรมีสเน่ห์เลย
ฮาธามอ่ะ กลัวนะ แต่มือนี่แกะกระดุมเสื้อพี่กันต์ใหญ่เลย แถมบรรยายลักษณะพี่กันต์ซะเราเคลิ้มไปด้วยเลย
จะว่าค้่างก็นิดๆแต่เค้าก็จิ้นต่อไปได้ บรรเจิดมากๆ
-
(กรี๊ดดดด)ในที่สุดๆๆๆ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ...nc เท่านี้ก็ดีจะแย่แล้วจ้า
ป.ล. แค่รู้ว่าได้เสียกัน(ต์)เราก็ดีใจแล้ว
-
อ่านแล้วลุ้นจนวินาทีสุดท้าย กลัวมีคนมาขัดจังหวะพี่กันต์จริง ๆ 555+
แต่ในที่สุดพี่กันต์ก็ได้กินหัวกินหางน้องธามแล้ว ฮิ้ววววววววววววว
-
:m25: ธามจะเสร็จพี่กันต์แล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ ดีจายยยยย :pighaun:
-
:haun4:ธามเอ๋ยโดน!!!!จนได้นะ หึหึ :z10:
-
:jul1:
คนอ่านเขินตายไปแล้ว
ว่าแล้วว่าพี่กันต์ต้องจงใจทิ้งกุญแจไว้ แผนสูงนะพี่กันต์
อ่านไปลุ้นไปเขินไป อะไรจะหวานกันขนาดนี้
ตายอีกรอบ :m2:
-
You know what I want
คนอ่านก็รู้ว่าพี่กันต์จ้อง...หมอธามมาตั้งนานล่ะสมใจซะทีนะเย้เย้
-
ไม่ต้องกังวลฮะ เขียนได้ดี ไม่มีหลุดฟอร์มทั้งหมอธามและพี่กันต์
โอ๊ย แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้ว เขียนหมด เลือดหมดตัว อิจฉาธามตายเลยอ่ะ
ขอบคุณนะฮะ รอมานานแสนนาน ฉากนี้ ลุ้นพี่กันต์ซะจะแย่อยู่แล้ว
ธามใจแข็งมากอ่ะ 555+ แต่ในที่สุด อิอิ จนได้
น่าจะลงฉลองวันลอยกระทงนะเนี่ย ธามได้เสียตัววันลอยกระทงพอดี
จำง่าย 55555+ ขอบคุณอีกครั้งนะฮะ
-
เขินค๊าาาาาาาา!!! หน้าไหม้เลย
-
เป็นฉาก NC ที่ลุ้นมากยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
โหยยยย พี่กันต์เนียนเวอร์ ทำมาเป็นลืมกุญแจรถ ที่แท้แผนสูง
แรงที่สุด !!!!
ในที่สุดน้องธามก็เสียเอกราชเหรอเนี่ย >///<
อ่านไปเขินไป ฮ่าๆๆๆๆ
-
อ่านแล้วเคลิ้มม โรแมนติกมากอ่ะ <3
-
เอ๊า! .... ชน!!!!!
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :z1: นี้กะเอาให้ตายเลยสิน้าาาาาาาาาาาาาาาาา
น่ารักไปแล้ว :haun4:
-
ในที่สุด หมอหมาก็เสียเอกราช....... :oo1: แบบต้องจิ้นเอาเอง :pigha2:
ไม่เป็นไร สำหรับบรรยากาศแบบนี้ ก็ถือซะว่า เป็นสามีภรรยากันแบบสมบูรณ์ทางพฤตินัย
รอแค่ไปอำเภอและจดทะเบียนสมรสกันเท่านั้น ก็สำเร็จทางนิตินัย :z2:
+ 1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
น่ารักสุดยอดเลยยยยยยยย
ธามหื่นอย่างฮาๆ อ่ะ
พี่กันต์มันหื่นเนี่ยนๆ
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องธามกับพี่กันต์ได้กันแล้ว
-
:haun4: :haun4:
ง่ะะะะะะะ
เรียบร้อยซะแล้ว
-
บอกเลยว่า NCแบบนี้ ประมาณนี้
คือรู้สึกอบอุ่น และน่าอ่านกว่า NC ที่ดุเดือดเลือดพล่านมากๆด้วยซ้ำไป
ตามอ่านมาตั้งนาน ไม่อยากให้ถึงตอนสุดท้ายเลย
แต่ยังไงก้อรอตอนต่อไปนะคร้าบบบ
-
กันต์ไม่ลุย ธามก็ไม่กล้าซะที
กันต์เลยลุยแบบไม่รั้งรอ
-
ชอบผู้ชายชื่อกันมากเลย
อยากมีเวลาว่างเยอะๆมาตามอ่านจัง
มีคนแนะนำว่าเรื่องนี้น่ารัก
จะขอมาอ่านด้วยคนนะค่ะ
-
จนได้นะพี่กันต์ เอาจนได้
-
ทำไม ตัดตอนกันอย่างเงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้
อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m25:
ฉันจะเป็นลม กว่าจะอ่านจบทึ้งหมอนไปแปดร้อยรอบ
ในที่สุดก้ได้กันต์จนได้ อร๊ายยยยยยยย :impress2:
ยอมพี่กันต์น่ะดีแล้วธาม ยอมยอมไปเหอะ ผู้ชายคนนี้ดีสุดในโลกล่ะ :laugh:
อยากจะอ่านต่อไปหลังได้กันต์เสร็จ คงหวานอบอุ่นน่าดู :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ บวกหนึ่งค่า. o13
-
“อ๊าห์..” :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่กันต์จัง ชน แล้ว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จะตาย จะตาย
คนอ่านนั่งหน้าแดง ยิ้มปากกว้าง อ่านไปยิ้มไปหัวเราะเหมือนคนบ้า ตรูถ้าจะบ้าจริงๆ
เวลาอ่านบทอัศจรรย์รัก ป๊ะกันเยี่ยงนี้ ต้องเขินต้องอายซิน่ะ :-[
แต่นี่กลับนั่งตาเยิ้ม น้ำลายยืด หัวเราะร่า ร่า เหมือนเมากัญชา ..เมาพี่กันต์จัง เอิ๊กเอิ๊ก
แผนตีเมืองธามของพี่กันต์จัง สุดยอดดดด ทำเอายิ้มแก้มปริ ... คิดได้น่ะ เจ้าเล่ห์
ผู้ชายแสนดีที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ล้นเหลือแบบพี่กันต์ สุดท้ายก็หมดความอดทน
ธามหรือจะเหลือถ้าพี่กันต์เอาจริง ธามเองก็รู้ ถ้าเปิดประตุให้พี่กันต์เข้ามา อะไรจะเกิดขึ้น
แต่ก็ยอมอ่อนให้ น่ารักอ่ะ :o8: ...หรือธามก็รอวันนี้มานาน วันที่พี่กันต์วิ่งชน..
บทรักของพี่กันต์ผู้ชายโรแมนติกกับธามที่น่ารักน่าฟัดแอบหื่นเล็กๆ ทำเอาเคลิ้ม
ทั้งอ่อนหวาน ทั้งอบอุ่น แอบฮาได้อีก :laugh: :laugh: :laugh:
ลีลาพี่กันต์ทำธามถึงกับเพ้อ โคตรหลง โคตรรัก >//< โอววววว
... นิ้วเรียวยาวลากไปทั่วตัว อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
... หน้าท้องพี่กันต์จังลูบแล้วเพลินมือขนาดไหน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แค่นี้คนอ่านก็สุขจนล้นแล้วค่ะ ขอยกนิ้วให้คนเขียน o13 o13 o13
ทุกตัวอักษรเปี่ยมไปด้วยความสุขและความฮา ขอบคุณจริงๆที่เขียนให้อ่าน
ฉากที่รอคอย ออกมาในบรรยากาศกำลังดี นุ่มนวลโรแมนติกและฮามากมากอย่างคิดไม่ถึง
NC แบบนี้ดีแล้วค่ะ เหมาะสมกับเรื่องนี้ดี ..เน้น ฮา ไม่ได้เน้น หื่น..
.. เชฟหมิง กับคุณนายออกมาแต่ชื่อ แต่ก็ทำให้ยิ้มไม่หุบ .. นายยอมให้เชพหมิงลงดาบแล้วหรือค่ะ ?
.. ส่วนเจ๊แป้ง ออกมาทีไรก็เรียกเสีงหัวเราะได้เสมอ .. :กอด1:
:L1: ..รักเรื่องนี้โคตรโคตร ..รักพี่กันต์จัง รักธาม รักทุกตัวละคร ...รักคนเขียนที่สุดเลย :L1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านคร๊าบบบบ ไม่อยากจะบอกว่า พอเข้ามาอ่านแล้วติดเลย อ่านต่อแบบมาราธอนรวดเดียวเลย :laugh:
เหมือนกับว่าธามเองก็รู้สึกดีๆกับกันต์ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมครั้งนั้นแล้วป่าว
เพราะเหมือนจะเห็ยเฉลยแว๊บๆในพาร์ทหลังๆของธามนะ
แต่แบบว่ากลัวว่ามันจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องหรืออะไรก็ตามแต่ที่ธามคิดอยู่ในหัวตอนนั้นอ่ะ เลยทำให้ต้องฉากหลบออกมา
แต่ก็แอบอยากรู้นะว่าวันสุดท้ายที่ธามอยู่คนเดียวและเจอกับกันต์ก่อนกันต์ไปเรียนต่อนอกอ่ะ กันต์ได้เห็นใบความในใจที่ธามเขียนป่าวนะ
8 ปี มันเป็นอะไรที่สุดยอดอ่ะ จริงๆ o13 และลึกๆแล้ว ธามเองก็ยังไม่ลืม"ความรู้สึก"นั้นกับกันต์หรอก ไม่งั้นคงไม่สปาร์คไหลลื่นขนาดนั้น(ไม่ถึงกับง่าย แต่ก็ไม่ตะขิดตะขวงใจที่จะพบเจอ พูดคุยกัน)
ส่วนคู่หมิงXนาย.....เหมือนเป็นความรักอีกด้าน ที่สะท้อนให้เห็นในมุมมองความรักอีกมุม ที่คู่กันต์Xธามไม่มี แต่สุดท้ายก็เข้าใจกัน(กว่าจะเข้าใจกัน เราลุ้นแทบตาย อ่านคู่นี้ทีไร หน่วงจนแทบกระอักออกมาเป็นเลือดละ) เพราะงั้นหมิงอย่าปล่อยให้หลุดมือมืออีกล่ะ มันไม่ง่ายนะเฮ้ย :angry2:
ตอนนี้ก็เหลือแค่"อาม่า" จะว่ายังไง แต่แอบอยากให้ตอนที่กันต์ส่งกระแสจิตบอกอาม่าในตอนนั้น อาม่ารับรู้
แต่อาม่าแกล้งอำไรงี้ ฮ่าๆๆๆ
ปล.ตอนที่อ่านคู่กันต์Xธาม ในหัวมันมีแต่เพลงเธอจะรักฉันได้ไหม ของ instinct วนเวียนไปมา ฮ่าๆๆ
ปล..รอรวมเล่มเช่นกันคร๊าบบบ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พี่กันต์คะ เอาใจน้องไปเลยคะ
หล่อ แสนดี เพอร์เฟค ขนาดนี้มีอีกไหมเนี่ย อยากได้มาเก็บไว้สักคน
มาถึงขนาดนี้แล้ว เดินหน้าชนอย่างเดียวเลยค่ะ ไม่ต้องแตะเบรก
-
ตัดฉับๆ อย่างงี้เลยหรอ
มิยอมมิยอม
-
เป้าหมายถูกชนจริงๆแล้วล่ะตัว :pighaun: :haun4: :jul1:
รอตอนต่อไปๆๆๆๆ><
-
เพิ่งจะตามอ่านจนทัน แบบว่าไม่ได้เข้าเว็บมานานมากกกก แล้วเห็นในเซ็งเป็ดอวอร์ด ก็เลยเข้ามาอ่าน
ใจจริงอยากจะคอมเม้นตั้งแต่3บทแรกแต่ก็นะ เค้าจะจบอยู่แล้วกุก็เพิ่งเข้ามาอ่า 55 กรี๊ดกร๊าดอยู่คนเดียวทุกตอน
อ่านอยู่คนเดียวกรี๊ดอยู่คนเดียวจะแชร์ให้คนอื่นอ่านก็ไม่ได้ เพราะไม่มีใครชอบเหมือนเรา ( ทั้งที่ของดีอยู่ตรงหน้าแล้ว พวกแกไม่รู้อะไร
ซะแล้ว ) อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มาก ชอบทุกคู่ กันต์Xหมิง เอ้ย!!! กันต์Xธาม หมิงXนาย อยากอ่านคู่ ภูXหนึ่ง แล้วก็อยากให้เสี่ยปาล์มมี
คู่ เสี่ยปาล์มเป็นเก้งอ่ะ ชอบเสี่ย >////<
-
คิดแล้วสักวันธามต้องเสียเอกราช แต่จะด้วยลูกเล่นอันไหนของพี่กันต์แค่นั้น พอได้รู้เป็นมุขกุญแจ ขำกร๊าก มุขพื้น ๆ
แต่ได้ผลชะงัก
ฉากนี้กำลังดีนะ เหมาะกับสไตล์คนแต่ง
อยากอ่านตอนเชฟหมิงกับนาย ขอถุงยางไปเป่าเล่นกันเหรอ ? ( เชฟหมิงตบกระโหลก ... แน่จริงก็คุยมาซิ
กล้าขอพี่นายแบบพี่กันต์หรือเปล่าอะเชฟ)
ยังยืนยันรอคอยหนังสืออยู่นะ
-
อ่านตอนนี้แล้วเรียกเลือดมาก
เขินแทนหมอธามสุดๆ อิอิ แต่พี่กันต์ก็ร้ายจริงๆนั่นแหละค่ะ 555555555
คนเขียนสู้ๆนะคะ อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วว รออ่านค่าาา :)
-
ตอนที่ 68 นี่อ่านวนแล้ววนอีก เขินๆๆๆๆๆๆๆ :-[
-
โอ้ววววววววววววว
ตอนหน้าและแล้วเค้าก็ จะ จะ จะ :-[
-
เขินมากค่ะ เขินแทนหมอ คึคึ
ที่สำคัญ หมิงกะนาย ม่ายยยยย แอร้วววว
ขอบคุณและรออ่านต่อค่ะ
-
กรี๊ดในที่สุดหมอธามก็เสร็จพี่กันต์จนได้ อิอิ
-
กว่าจะเสร็จ โจร :-[
เชียร์แทบขาดใจ หุหุ
-
:pighaun: ในที่สุดทั้งสองก็ลงเอย (ได้)กันซะที
เพิ่งอ่านเรื่องนี้ค่ะ เห็นคนแนะนำเยอะ และได้เข้าไปดูในผลโหวต ก็เลยสนใจขึ้นมา อ่านจนไม่เป็นอันทำอะไร ติดงอมแงม
:mc4: อาจจะผ่านมานานไปหน่อย แต่ก็ขอแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้นะคะ ทั้งคนเขียน และที่กันต์กะหมอธาม :mc4:
ถึงจะฮายังไงพอถึงตอนที่ธามพูดถึงครอบครัว หรืออยู่กับญาติ ๆ ก็จะน้ำตาคลอซะทุกที มันสะเทือนอารมณ์อ่ะ
ชอบทั้งคู่หมอธามกับพี่กัน แล้วก็เชฟหมิงกะพี่นายค่ะ ไม่มีใครยอมใครกันเลยทีเดียว
เห็นบทง้อพี่กันต์ตอนแรกตกใจมาก ไม่คิดว่าธามจะร้อนได้ขนาดนี้ ของเค้าแรงจริง ๆ :jul3:
แล้วเชฟหมิงมาขอถุงจากหมอธามกลางดึกคืนนั้นมันเป็นยังไงล่ะเนี่ย จะรอคำอธิบายจากนายหรือเชฟต่างด้าวในตอนต่อไปนะคะ o18
ปล.ขอกรีดร้องดัง ๆ กับตอนล่าสุด ขอแสดงความดีใจกับหมอธามและพี่กันต์ที่ได้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของกันและกันจริง ๆ
อ๊ากก :m3: เขินอ่ะ
-
ขอ“อ๊าห์...” .........“อ๊าห์...”...........“อ๊าห์...” หึหึ ธามน่ารักมาก... ติดตามครับ
-
ในที่สุดแล้วค่ะพี่กันต์ ปรบมือแสดงความยินดี
อ่านมาจนถึงตอนนี้เห็นตั้งแต่เค้าจีบกันจนได้กัน น่ารักจังเลย ค่อยเป็นค่อยไปมาก
หลังจากนี้ต้องรักต้องหลงกันให้มากเลยนะ ให้สมกับที่รอคอยกันมานานแสนนาน
-
:amen: โอม มะลึกกึ๊กกึ๋ย มะลอกก๊อกแก็ก มะลักกั๊กกึ๊ก มะลิกกิ๊กก็อก จงอัพ จงอัพ จงอ๊าพพพ :call:
อยากอ่านช่วงหวานๆ ตอนตื่น หลังจาก :oo1: แล้ว จะเป็นยังไงน้อ :o8:
-
วันนี้กลับไปวนอ่านใหม่อีกรอบตั้งแต่แรกจนถึงตอนล่าสุด :z2:
ว่างจัด ฮ่าๆๆๆๆ คิดถึงพี่กันต์กะธามสุดอ่า
มาต่อไวๆน้าคะ
อ่านทีไรแอบเสียน้ำตาให้หมิงกะนายตอนช่วงสองคนนี้ดราม่าตลอด
แล้วก็ยังสงสัยในความสัมพันธ์ของหนึ่งกะพี่ภู พี่น้องร่วมสาบาน(?)
อ่านอบแรกก็ไม่ได้คิดนะ แต่พอมาอ่านรอบสองรอบสามรอบสี่ สองคนนี้ดูไม่เคลียร์
หรือเราคิดไปเอง :really2:
ยังไม่อยากให้จบบบบบง่ะ TT
-
ถ้าเรื่องนี้จบคงคิดถึงแย่เลยนะค่ะ เพราะชอบมากกับควรมรักที่ค่อยๆพัฒนา ดูแล้วอบอุ่นมั่นคงมากค่ะ รวมเล่มเถอะ จะได้ซื้อมาเก็บไว้
-
" 69 " แค่ตัวเลขตอนต่อไปก็ชวนเสียเลือดแล้ววว :jul1:
-
อยากอ่านตอนต่อไปเเล้วค่ะ
กรีดร้องงงงงงงงงงง :z3: :z3:
-
แอบกรี๊ดเบาๆ(?)
และแล้วธามก็โดนจนได้ๆ
อุวะฮ้า ฮ้า
-
คิดถึงพี่กันต์ :กอด1:
-
ตามอ่านทันแล้วว ดีใจ มาทันก่อนตอนจบ
อ่านแล้วหลงรักหมอธามสุดๆ เป็นหมอเหี้ยที่น่ารักมากกก
ส่วนพี่กันต์ ทีแรกไอเราก็คิดว่าเป็นสุภาพบุรุษแสนดี ที่ไหนได้กันต์จัง(ไร)จริงๆ แต่เราก็ชอบนะ 55
คู่เชฟกับพี่นาย ก็รักกันแบบมึนๆดีค่ะ ชอบพี่นายอ่ะ โหดดี
ปล.+1+เป็ด ฉลองให้กับพี่กันต์ตอนล่าสุดด้วย ในที่สุดน้องธามก็ใจอ่อน :impress2:
-
waiting for you..
รออย่างใจจดใจจ่อ
มาซะทีเถอะ...นะ
:o11: :o11: :o11:
-
แวะมาบอกว่าคิดถึง รออยู่นะคะ :กอด1:
-
คิดถึงแย้วน้าาา :กอด1:
-
รอ ร๊อ รอ
อย่าชนแล้วหนีนะ
มาต่อเร๊ววววววว
-
ตัดได้ค้างมาก 555555
-
คิดถึงพี่กันต์
คิดถึงที่ธาม
คิดถึงพี่หมิง
คิดถึงพี่นาย
คิดถึงฉากบั่มบั๊ม 5555555
คิดถึงคนเขียน
รออยู่นะฮ้าบบบบบบบบบบ
-
รอติดตามสถานการณ์ภายหลังการชน
:-[ :-[ :-[
-
ฮ้าาาาาา
หายไปนานขนาดนี้แสดงว่าพี่กันต์พ่งชน(?)แรงมากเลยนะเนี่ย
ถึงขนาดที่หมอหมาออกมาโชว์ความเกรียนแบบเคยไม่ได้เลย :-[
-
:impress2: กลับมาอ่านอีกรอบรอ พอให้หายอยากบ้างไรบ้าง
สุขสันต์วันพ่อย้อนหลังค่ะ ขอให้พ่อของทุก ๆ คนมีความสุข และสุขภาพแข็งแรง :mc4:
ส่วนหมอธามก็ให้พี่กันต์เป็นพ่อทูนหัวไปละกัน :laugh:
-
คิดถึงมากๆครับ :กอด1:
-
คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง
คนเขียน
-
คิดถึงนะตัวเธอ
-
คิดถึงด้วย ><
-
อึบ อึบ ดันจนปวดเมื่อยแข้ง ขา ข้อเข่าเสื่อมซะแล้ว เผื่อว่าธามจะโผล่มาบ้าง
รอต่อไป :z10:
-
หรือว่า ทัองงง !!!?
-
:a5:
ชน...แล้วหนี!!!! :o12:
รออยู่นะคะ :z10:
-
กรี๊ดสสสสสสสสสสสส
เลือดกำเดาจะพุ่ง :pighaun: :pighaun:
-
โปรดส่งใครมาอัพพพพพ เรื่องนี้ที..
คนเขียนอยู่ไหนน คนเขียนอยู่หนายยยย
รอ ฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธอจะมาเมื่อไรรรร
คิดถึงนะตัว :กอด1:
-
มาทวงงงงงงงงงงงงงงง :m15: :m15: แอร๊ยยยยยย ><
คิดถึงคนเขียนนะจ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:impress2: :impress2:
-
คิดถึงหมอธาม กับพี่กันต์แล้วอ่ะ หลังจากนี้จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างหรือเปล่านะ :-[
-
ร้องเพลงรอ :วู้วว1:
-
คิดถึงแล้ววววววววววววววว :L2:
-
หมอธ๊ามมมมมมมม รู้นะว่าอายอ้ะ แต่กลับมาเถอะ!!!
:serius2:
-
อยากแลวงะ
อยากอานแลว
-
มาต่อเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน :z3:
-
คิดถึงพี่กันต์จะแย่อยู่แล้วววววว :sad4:
-
ธามเอ้ย กันต์เอ้ย อยู่ไหนกัน ....ตอบด้วย
-
คิดถึงๆ รอๆ ดันๆ :กอด1:
-
มาต่อซักทีเห๊อออ :serius2:
ชน กันแล้วหายไปซะดื้อๆแบบนี้อ่านะ o22
โหยยย รุว่าว่าอายนะหมอธาม
แต่กลับมาเถอะคนเขียน
อยากอ่านฉากแบบนี้อีก
แล้วก้อย่าจบเร็วสิ กะลังหนุก เลยยยย :z2:
-
:call: :call: :call: :call:
รออยุ่นะไรท์เตอร์ มาต่อไวๆเด้ออออ
-
คิดถึง :กอด1:
-
อ่านตอนนี้ ชนเป้งเลือดกระจาย
ชอบบบบบบ!!!
และคิดถึงแย้ว
กดบวกปล่อยเป็ดรอ
-
อ่านตอนนี้แล้วเขินเลย
ธามน่ารักมาก
>///////<
-
คิดถึงกันต์-ธาม ฮือออออ T_____T
-
ชนนานแล้วนา ประกันมาเคลมไปยัง
กลับมาได้แล้ว อิอิ คิดถึงธามอ่ะ
-
พี่ธามหลบไปรักษาตัวอยู่เหรอค้าาาา
555555555
-
คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์เเล้วค่ะ
สงสัยจะเขินนะเนี่ย เลิกเขินเเล้วอัพเถอะค่ะ
เห็นเเก่เเฟนคลับตาดำๆ เตรียมหมอนไว้จิกเเก้เขินมาหลายวันเเล้ว
อย่างปล่อยให้หมอนหนูเป็นหม้าย o18 o18
-
พี่กันต์กับธามชนกันนานมากกกกกกก สงสัยพี่กันต์เก็บกดมานาน :-[
คิดถึงแล้วนะครับ :กอด1:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
กลับมาได้ไหมมมมมมมม
ฉันรอค่อยเธอมาแสนนนนนานนนนนนนน
รอหมกธามกับพี่กันต์อย่างเฝ้ารออออ
-
รอออออออออออ :z2:
ฉันรอเธออยู่ :call:
-
พี่กันต์ น้องธาม กลับมาเล่าอาการหลังชนให้ฟังเถอะจะได้หายห่วงซะที :call: :call: :call: :call:
:กอด1: :L2:
-
เป็นสัญญาณว่า รอปิดเทอม 55555
-
เต้นรอ
:z2:
-
คิดถึงพี่กันต์กะหมอธาม เชฟหมิงกะนายค่ะ ผู้แต่งอยู่หนายยยย รออ่านนะจ๊ะ อยากให้ถึงวันหยุดเร็วค่ะ ผู้แต่จะได้มาอัพค่ะ :really2: :t3:
-
โอม จงมา จงมา จงมา เพี้ยง :oni3: :a11:
:angry2: ไม่งั้นจะเรียก.........ว..ว่า......ชนแล้วหนี นะ! :laugh3:
-
รอรอเธอมาแสนนาน.......
อยากได้ฉากหยั่งงั้นของหมิงนายมั้งอ่า :z1: :z1: :z1:
-
เพิ่งได้อ่าน ชอบพี่กันต์ น้องธาม อ่ะ น่าร๊ากกกกกกกก
คิดถึง มาเร็วๆ นะ
:n1:
-
ไม่เจ๊อกันนานคิดถึงจังเลยยยย...เอ่ยเอ๊ย
โอมจงมา โอมจงมา~~~~...(ทำนองโอมจงเงยพี่แสตมป์)
-
สนุกมากเลยครับ
-
ดันๆ ฮึบๆ
-
สนุกมาก
-
ในที่สุด :z1:
รอพี่กันต์กับหมอธามอยู่นะคะ :L2:
-
พอชนเสด.....ก็หายหน้าไปเลยนะจ๊ะเฮียกันต์ :z1:
รอรอรอรอ.....
-
พี่กันต์พาหมอธามไปไหนนนนนนนนนน
:z3: :z13:
-
ในที่สุดๆ พี่กันต์กับธามก็... ลุ้นมาตั้งนานๆ พี่กันต์ที่ขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องเชฟเนี่ยพร้อมเลยนะ เชฟหมิงเดี๋ยวนี้ก็พัฒนาแล้วนะ แต่มาขอกับธามนี่ยังไง
ไม่เตรียมพร้อมเหมือนพี่กันต์เลย
-
69
เขิน
...
พี่กันต์นอนหลับเหมือนตาย ใช่ ตาย อาจจะตายไปแล้วจริงๆก็ได้ใครจะไปรู้ ปกติก็เป็นคนที่หลับง่าย หลับลึกตื่นยาก เมื่อคืนนี้ท่าทางจะสูบพลังพี่กันต์ไปเยอะ อยากจะเตะแรงๆแล้วบอกว่าอ่อนเอ้ย แต่กลัวจะเข้าตัวเองมากกว่าจะกระทบพี่กันต์ เหลือบตาลงไปมองล่างเตียงแล้วก็ไมเกรนจะขึ้น เสื้อผ้า ซากบรรจุภัณฑ์ของเวชภัณฑ์เพิ่มความลื่นให้กับช่องทางปกติที่โดยแท้ไม่ได้ถูกออกแบบมาให้ปฏิบัติกิจอย่างว่าเอย วัตถุความยืดหยุ่นสูงผิวเรียบเอย... ทิชชูอีก จำได้ลางๆทั้งๆที่ไม่เมาแต่ก็เหมือนเมา สติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ไม่รู้หายไปไหน
ทั้งเจ็บ ปวดชิบหาย ทำอะไรลงไปวะ ทำอะไรลงไป!
หลังจากที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังของผม ถึงคิดก็คงทำลงไปอยู่ดี ต้องขอบคุณที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมไม่สามารถไปทำงานในสภาพนี้ได้จริงๆ แค่คิดว่าถ้าต้องเดิน ลุกๆนั่งๆ ปล้ำกับงู ผ่าตัดหมาก็ร้าวแล้วว่ะ ไม่ได้รุนแรงอะไรกันนักหรอกเมื่อคืน แต่เข้าใจไหมว่าซิง ประสบการณ์ที่ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี เกิดมาเป็นคนทั้งทีต้องจัดให้คุ้ม ถือว่าผมครบแล้วนะตอนนี้ หญิง ชาย อะไรก็มาเถอะ ธามจัดการได้ หมอธาม เจนยุทธ
...เสื่อมสุดๆ
นอนลืมตาแบบที่เสื้อผ้าไม่ใส่อยู่ใต้ผ้าห่ม ยกมือขึ้นมาขยี้ตาแต่ผิวกลับสัมผัสกับอะไรที่ไม่เคยมีอยู่บนมือมาก่อน...
ด้วยความที่ผมเป็นสัตวแพทย์ต้องใส่ถุงมือตรวจแทบจะตลอดเวลา ผมเลยไม่ใส่เครื่องประดับบนมือจะมีก็แต่นาฬิกาเท่านั้น แต่ตอนนี้ที่นิ้วนางมือซ้ายกลับมีแหวนสีเงินที่คงจะเป็นแพลตตินัมวงนึงอยู่ที่นิ้ว คงไม่ต้องเดาให้ยากว่ามากจากไหน ผมจำได้ว่าพี่กันต์ใส่แหวนอยู่สองวง แต่ทั้งสองวงใส่ในนิ้วเดียวกัน และวงที่อยู่บนมือผมตอนนี้ก็คือหนึ่งในวงที่เคยอยู่บนมือพี่กันต์ แหวนใส่พอดี พี่กันต์นิ้วเล็กหรือผมนิ้วใหญ่กันแน่ก็ไม่รู้ ถือวิสาสะตามประสาคนที่ไม่ค่อยถือเรื่องโน่นถือนี่มากถอดแหวนออกมาดู พอเห็นตัวอักษรที่สลักไว้ข้างในก็ทำให้ผมขยับยิ้มแบบที่ไม่รู้ตัวว่ายิ้มออกมา ทั้งที่ข้อความบนแหวนไม่ได้มีอะไรแปลก หรือลึกซึ้ง มันก็แค่แหวนสลักชื่อพี่กันต์ บนนิ้วนางข้างซ้าย...
โรแมนติกตรงที่แหวนวงนั้นมันเคยอยู่บนนิ้วพี่กันต์และแอบใส่ให้ตอนผมหลับ...
“เห้ย นอนไปถึงไหน ตายยังเนี่ย” คิดว่าผมจะเขินพี่กันต์ไหม ก็เขินนะ แต่ตอนนี้อยากปลุกมาคุยด้วยมากกว่า เสียงครางอือๆเหมือนจะบอกว่าอย่าปลุกไม่ได้ทำให้ผมหยุดเอาขาไปเขี่ยพี่กันต์ใต้ผ้าห่มหรอก
“อยากต่อรอบเช้าเหรอ” เมื่อทนผมปลุกไม่ไหวก็หันหน้ามาพูดกับผมทั้งที่ยังหลับตา...
“เช้าอะไรนี่เที่ยง แล้วไอ้เรื่องแบบนี้ขอให้ได้พูดใช่ไหม” พี่กันต์ยิ้มรับคำชมผมตาปิด ผ้าห่มคลุมถึงคอก็เลยไม่ทำให้ผมเกิดอาการอาย ใต้ผ้าห่มไม่มีการใส่อะไรทั้งคู่นั่นแหละครับ คิดแล้วเครียด พี่กันต์คว้ามือผมมาดูเหมือนจะตรวจสอบว่าแหวนอยู่บนนี้ดีอยู่ไหม
“แหวนหลวมป่ะ แต่ไม่น่านะ เมื่อคืนตอนใส่ยังคิดอยู่ว่าจะตื่นไหมกว่าจะเอาเข้าได้ ฟิตมาก เจ็บอ่ะดิ” เดี๋ยวนะ พูดถึงเรื่องแหวนหรืออะไรวะ ทำไมมีฟิต มีเจ็บหรือผมคิดมากไปเอง หน้าร้อนๆแล้ว เกลียดตัวเองจังเลยวะ แต่มันก็น่าจะฟิตนะ ก็ผมไม่เคย เอ่อ ไม่เคยใส่แหวน แบบอะไรอย่างงี้เท่าไหร่... พี่กันต์ยิ้มมุมปาก ผมว่าคงไม่ใช่เรื่องแหวนแล้วล่ะที่ทำให้ยิ้มแบบนี้
“ให้งี้เลยเหรอ จะดีเหรอ” ผมรีบลากเข้าเรื่องแหวนก่อนที่พี่กันต์จะชวนให้ผมคิดไปถึงเรื่องอื่น
“ดีหรือไม่ดีขึ้นอยู่กับคนรับมากกว่า แต่อยากให้ ธามไม่ได้อยากเปิดเผยแต่ก็จะได้มีอะไรที่มันชัดเจนบ้าง” พี่กันต์อธิบายเรียบๆ แต่ทำให้หัวใจผมเต้นผิดจังหวะอีกครั้งจากที่เมื่อคืนก็ทำระบบสูบฉีดเลือดผมพังไปแล้ว นี่ยังจะมาพังหัวใจผมต่ออีกตอนเช้า ผมรักพี่กันต์เพราะแบบนี้ เพราะพี่กันต์แทบจะไม่ร้องชออะไร ไม่ให้ผมเปลี่ยนอะไร รวมทั้งพี่กันต์เองก็ไม่เปลี่ยนตัวเอง แต่กลับพยายามหาวิธีที่ทำให้เราใกล้กันมากขึ้น มากกว่าที่จะหาวิธีที่ทำให้เราได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา
จะเหลืออะไรวะไอ้ธาม มึงให้เขาหมดทั้งตัวทั้งใจ ไม่เหลืออะไรแล้วเนี่ย
“เอามาใส่เป็นสร้อยแทนได้ไหม”
“แล้วแต่ แต่ใส่เอาไว้สักที่แล้วกัน หรือไม่อยากได้ก็คืนก็ได้” พี่กันต์พูดประโยคน่าสงสารขึ้นมาอีกแล้ว แต่น้ำเสียงไม่น่าสงสารเช่นเคย ผมส่ายหน้าแล้วขยับไปจูบพี่กันต์ ผมรัก... ผมจะเริ่มก่อนมันก็ไม่เสียหายอะไรไม่ใช่เหรอ ในเมื่อผมก็ยังเป็นผมคนเดิม ผมยังคิดอยู่ว่าผมคือผู้ชาย การที่ผมจะแสดงว่าผมรักใครก่อนที่อีกฝ่ายจะร้องขอมันก็เป็นเรื่องธรรมดา พอจะขยับออกมาพี่กันต์กลับรั้งคอผมเข้ามากอดแน่น ประทับจูบบนหน้าผากผมเบาๆ เพราะใต้ผ้าห่มมันไม่มีอะไร เนื้อเลยแนบเนื้อ เรียกความร้อนกับเลือดพุ่งขึ้นหน้าผมอีกครั้ง
“พอๆ” ผมรีบพูดก่อนที่มันจะมีต่อรอบเช้า(ความจริงคือเที่ยง) ถ้าต่อรอบนี้ผมไม่ยอมแน่ มันคงถึงทีพี่กันต์ที่จะยอมผมบ้างละ
“เริ่มก่อนเอง” พูดจาโคตรผู้ชายเลยพี่กันต์ประโยคนี้
“ถ้าพี่กันต์ยอมธามบ้างธามก็ต่อนะ”
“ธามพูดแบบนี้พี่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากหยุด” กวนตีน... ผมจะจำไว้ว่าพี่กันต์เวอร์ชั่น18+ มักจะกวนประสาทมากกว่าปกติพูดจาน่าเตะมากกว่าเดิม ผมว่าได้เวลาลุกออกไปทำมาหากินกันบ้าง แต่ในเมื่อโป๊อยู่ก็ต้องหาอะไรมาคลุมตัว ผมเลือกที่จะกระชากผ้าห่มมาคลุม... ผ้าห่มมีผืนเดียว ดังนั้นเมื่อผมกระชากออก พี่กันต์จึง...
“ธาม!” ถือเป็นชัยชนะเล็กๆน้อยๆของผม ผมไม่หันไปดูผลงานท่ามกลางแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาในห้องยามเที่ยงวันหรอกครับ อย่างที่พี่กันต์บอก ขาวขนาดเรืองแสงในความมืดได้ ปะทะกับดวงอาทิตย์แบบนี้ ไอ้ผมก็กลัวแสบตาไม่อยากจะหันไปมอง... ฮึๆ
การอาบน้ำหลังเสร็จกิจไม่เคยมีครั้งไหนทรมานเท่าครั้งนี้ ทรมานตัวไม่เท่าไหร่แต่ทรมานใจมากกว่า รอยแดงจ้ำๆทั่วตัว ไอ้ที่ๆไม่น่าจะมีก็มีจำไม่ได้ว่าไปมีตอนไหน หน้าร้อนขึ้นมาอีกครั้ง กลายเป็นมนุษย์หน้าบางอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งมองเห็นแหวนบนนิ้วตัวเองก็ยิ่งหูอื้อตาพร่า ให้แหวนที่มีชื่อตัวเอง จะว่าร้ายก็ว่าใช่ จะว่าน่ารักก็ไม่เชิง เหมือนเป็นการบอกนิดๆว่าของใคร จะไม่ยอมถอดให้ใครเห็นเลยว่าข้างในแหวนเขียนว่าอะไร ไม่ใช่อายที่เป็นผู้ชาย แต่เพราะเขินต่างหาก
ผมออกมาจากห้องน้ำไม่เห็นพี่กันต์นอนอยู่บนเตียง พอดีกับที่ประตูระเบียงเปิดออก ผู้ชายตัวสูง ใส่กางเกงขาสั้น ยืนเท้าระเบียงอาบแดดยามเที่ยงวันของกรุงเทพมหานคร ผิวขาวจัดสะท้อนแดดชวนให้แสบตา
...นี่ของกุเหรอวะ ผู้ชายคนนี้เหรอวะคนของกุ
“ไม่ร้อนหรือไง”
“นิดหน่อย” พี่กันต์หันมายิ้มให้แล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง เห็นสภาพผลงานตัวเองชัดเจนเลยคราวนี้... พี่กันต์ธามขอโทษว่ะ ใส่เสื้อคอเต่าไปทำงานก่อนนะช่วงนี้
“โอเคไหม เจ็บหรือเปล่า ซื้อยาเผื่อไว้ให้แล้วนะ ถือเป็นการดูแลหลังการขายตลอดอายุการใช้งาน ประกันตลอดชีพ” พี่กันต์ถามผมเป็นชุด
“ลองสักทีพี่กันต์ก็จะรู้ ลองไหมล่ะ” ผมถามกลับ พี่กันต์กลับหัวเราะขำๆ เดินมาโอบไหล่ผม คิดไปเองหรือเปล่าว่าพอผ่านจุดนั้นมาแล้ว ทำให้ใกล้กันมากขึ้น ทำให้กล้าที่จะแตะตัวกันมากขึ้น แต่ความเขินที่ผมรู้สึกนั้นมันไม่ได้ลดระดับลงเลย อาจจะมากกว่าเดิมด้วย
“รีบอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวธามจะเก็บขยะแล้วให้แม่บ้านมาทำความสะอาด” ผมมองสภาพที่เตียงด้วยหางตา ไม่อยากมองตรงๆมาก ตีหน้าไม่ถูก พี่กันต์เองก็ไม่มอง แต่หน้าเปลี่ยนมีสีเลือดนิดๆก็เขินเป็นเหมือนคนอื่น ถึงปากจะยิ้มกริ่มก็เถอะกลบไม่ได้หรอก เขินทำไมเล่าพี่กันต์ ทีเมื่อคืนนี้ออกจะกล้ามันต้องเป็นธามไม่ใช่เหรอที่ต้องเขินน่ะ
...................................................................................
(เจ๊แป้ง)
ฉันอยากตื่นมาเจออากาศสดชื่นยามเช้าก่อนที่จะไปสางงานที่บริษัทแม้มันจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ก่อนจะไปทำงานฉันต้องการอากาศอื่นที่ไม่ใช่สภาพอากาศนี้ เที่ยงเกือบบ่ายโมงอากาศร้อนนอกห้องแอร์รอเผาฉัน...
แต่ที่เผาฉันก่อนอากาศในห้องคือภาพบาดลูกตาที่บังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียวเชียว
ผู้ชายส่วนสูงนายแบบกับกางเกงขาสั้นใส่สบายพร้อมเสื้อแขนกุดโชว์กล้ามแขนเบาๆชวนขย้ำ เดินถือจานข้าวเต็มสองมือมาให้กับสัตวแพทย์หนุ่มนอกเวลางานที่หน้าตาดูอารมณ์ดี แก้มมีเลือดฝาด มีน้ำมีนวลขึ้นมาราวกับได้มิราเคิลวอเทอร์มาบำรุง ยิ้มหวานๆแบบนั้นปกติฉันไม่ค่อยเห็นจากหมอธามน้องรักแต่วันนี้เต็มๆตา ไม่ได้ยิ้มเพื่อฉัน แต่ยิ้มเพื่อเขาคนนั้นค่ะคุณ... แต่น่ากินขนาดนั้นเป็นฉันก็ยิ้ม ทั้งข้าวทั้งคน กินรวมกันคงจะอร่อยลืมโลก
เมื่อคืนนี้ค้างด้วยกันไม่ต้องสงสัย แล้วชื่นบานขนาดนี้ไม่อยากจะคิดไปไกลว่าเขาเล่นอะไรกันเมื่อคืน ก็เสื้อผ้าทั้งเซ็ทของน้องกันต์สุดหล่อของฉันมันคือเสื้อที่ฉันเคยเห็นหมอธามมันใส่มาแล้ว แต่เสื้อผ้าเน่าของหมอเถื่อนไม่ได้ทำให้ความออร่าของลูกชายคุณนายแม่ลดลงเลย ไม่อยากจะเดินเข้าไปหาเป็นส่วนเกินในชีวิต ช้ำใจอะไรแบบนี้ เหงาจับใจ ทำไมใครๆเขาถึงมีคู่
“พี่แป้งหวัดดีครับ” ฉันพยายามทำตัวลีบๆ อยากจะใส่ผ้าคลุมล่องหนแล้วหายไปเสียจากตรงนี้ในโลกที่ไม่มีที่ให้สตรีโสดเน่าๆอย่างฉัน น้องกันต์พ่อสุดยอดใบหน้าสวรรค์ปั้นแต่งกลับหันมายิ้มหวานให้ อะไรจะน่ารักขนาดนี้หนอ แต่พ่อคุณเอ๋ย พอฉันเดินไปเจอระยใกล้ ทำไมรอยกัดเต็มคอ แพ้แมลงหรือแพ้หมอหมากันหนอพ่อสุดหล่อของเจ๊
“เจริญๆค่ะ” ฉันก็รับไหว้ไปค่ะ ดอลลี่เนียนๆไปนั่งข้างหนูธาม หยุดตัวเองไม่ได้จริงๆพอเจอยิ้มน้องกันต์ ยิ่งดูก็ผุดผ่องนะพ่อคุณเอ๋ย ส่วนธามของเจ๊ผอมลงหรือเปล่าหนอ โดนอะไรสูบวิญญาณไปลูก
“ตื่นสายจังนะแก” คำถามดิฉันทำให้หมออึกอักตอบไม่ถูกทั้งๆที่มันเป็นเรื่องแสนธรรมดา วันหยุดไหนๆหมอธามก็ตื่นสาย จะตอบยากอะไรกัน มันมีลับลมคมในอะไรอยู่ ทำเป็นดูดน้ำ ทำตาปริบๆ
“เมื่อคืนนี้กินเหล้าห้องหมิงกันน่ะครับ” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้น... อุตายมีตอบแทนกัน น้องกันต์นั่งลงตรงข้ามค่ะ ส่งสายตาละลายใจแม่ยกมาให้ แหมถ้าเป็นแบบป้าๆก็อยากจะติดแบงค์พันติดพวงมาลัยคล้องให้สักสามสี่พวงนะคะ แต่ธามทำไมทำหน้าแปลกๆ แล้วทำไมหน้าแดง เขินอะไรคะ กินเหล้า หรือแฮงค์ยาวตัวแดงถึงเช้า ส่วนไอ้ท่ากินข้าวเขี่ยๆนั่นมันอะไรคะที่รัก
“อุ้ยตาย แหมไม่รู้ ไม่งั้นเจ๊จะไปขอแจมสักหน่อย” ตอแหลไปงั้นล่ะค่ะดิฉัน เมื่อคืนนี้เรียกได้ว่าหลับเป็นตายเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมลุก ขนมของธามมันใส่ยาหรือเปล่าก็ไม่รู้ งานการทุกวันนี้ใช้คุ้มเงินเดือนเหลือเกิน ร่างพังแหลกคางานก่อนอายุถึงเกณฑ์เกษียณ อิบก.บงการก็ทวีความโหดเหี้ยมไร้ปรานีมันเข้าไปทุกวัน จัญไรค่ะ
“เหรอเจ๊ แค่ดมเจ๊ก็หลับเป็นตายแล้ว” แหม เปิดช่องไม่ได้ค่ะ หมอหมาจริงๆค่ะ เลี้ยงไว้ในปากด้วยน้องธามของเจ๊ กวนตีนกันแต่วันนะคะ
“เมาค้างเลยตื่นสาย เหล้าแรง ชงกันหนักมือไปหน่อยครับ” น้องกันต์ยิ้มไปพูดไปหัวเราะไปอะไรมันจะสว่างสดใสไปกว่าผู้ชายคนนี้คะ brighter than the sun ค่ะคุณขา แล้วน้องธามของเจ๊ สำลักข้าวอะไรตอนนี้ ฟิลกำลังไหล ดูๆ น้ำตาไหลหน้าแดงหูแดงหมดแล้วน้องรักของเจ๊ แหมมันน่ากระโดดกัดหัว
“เบาๆคะลูก จะตายไหมคะ” ถามด้วยความเป็นห่วง แอบเหลือบตาไปมองน้องกันต์ว่าจะแสดงท่าทีอันโจ่งแจ้งอะไรออกมาแต่รึก็เปล่า เอาแต่นั่งหัวเราะเลื่อนแก้วน้ำไปให้เบาๆ นี่ฉันหวังอะไรอยู่คะ นับวันยิ่งสับสนกับไอ้สถานะอันคอมพลิเคทของผู้ชายสองคนนี้เต็มที รู้อย่างเดียวแน่ๆคือไม่ได้บริสุทธิ์ใจกันแน่นอนค่ะ
...ฉันก็อยากจะมีสถานะคอมพลิเคทบ้าง โอ้ย ร้าว...
“ไหวไหม” ปากถามแต่ตัวไม่ทำอะไรค่ะ พูดเหมือนขำกับอาการสำลักของหมอธามมากกว่าจะห่วงใย ซึ้งพี่สาวแสนดีต้องรับหน้าที่พยาบาลหมอหมาให้หายสำลัก
“พี่กันต์” เสียงขู่โหดๆสื่อนัยยะที่ส่วนเกินในเรื่องนี้แบบฉันไม่เข้าใจค่ะ น้องธามซดน้ำอึกๆ วางแก้วเปล่าลง หยิบทิชชูเช็ดปาก พลันทันใดนั้นแสดงอะไรก็วาบเข้าที่ตา… ปิ้งๆๆๆๆ
ว่ากันว่าเพศหญิงนั้นเป็นเพศที่มีสัมผัสไวต่อแสงประกายระยิบระยับของสิ่งของมันวาว หรือเครื่องประดับสะท้อนแสงได้ อันนั้นดิฉันค่อนข้างมั่นใจว่าจริงค่ะ ก็ไอ้แหวนเกลี้ยงเนื้อสีเงินบนนิ้วน้องธามของเจ๊! มันมาอยู่ได้ไงคะ ไม่อยากจะโม้นะคะแต่พูดเลยค่ะว่าถ้ามีแฟนพันธุ์แท้หมอธามอิฉันได้แชมป์แน่นอนไม่ต้องให้ใครมาแข่ง ต่อให้น้องกันต์ก็มาเลยค่ะ ดิฉันไฟท์ จดจำได้ทุกรายละเอียด หมอหมามันไม่เคยใส่แหวนค่ะคุณขา อกอิแป้นจะแตก มั่นใจมากว่ามันพึ่งมีไม่นานมานี้ อย่าช้าค่ะ หันไปมองมือน้องกันต์ ก็มีแหวนค่ะมันไม่ใช่แหวนคู่กันแต่เหมือนกันมาก...
ใส่นิ้วนาง ข้างซ้ายเหมือนกันอีกค่ะ เริ่ด!
ออกตัวแรงมากเด็กสมัยนี้ แค่รักกันให้เห็นก็ปวดใจพอแล้วนี่ยังมีของแทนใจใส่ให้เห็นกันอีก โอ้ยๆ อย่าถาม ถามมาธามไปมันก็ไม่ตอบ มโนกันไปเลยค่ะ สวมแหวนในบรรยากาศสุดหรูริมแม่น้ำท่ามกลางแสงเทียนอะไรก็ว่าไป สมองฉันไปไกลแล้วค่ะ!!!!
โรแมนติกน่ะพ่อคุณเอ๋ย นั่งจ้องหน้ากัน... ไฟสลัว ใส่แหวนแทนสัญญาใจ โอ้ยๆ น้ำตาจะไหลแทน ใจเจ๊ร้าว
“เจ๊เป็นอะไรวะ ตาลอย เมายาแก้ไขข้อเหรอ ฮ่าๆ”... แต่ละคำที่พูดออกมา นี่เมื่อครู่ขอถอนคำพูดที่ว่าจะไม่ถามเพื่อไม่ก่อให้เกิดบรรยากาศตอบยากนะคะ ในเมื่อน้องไม่รักดีพูดจาแบบนี้ พูดจาไม่เข้าหู ต้องโดน!
“เปล่า ฉันแค่สงสัยว่าเดี๋ยวนี้แกใส่แหวนเหรอ...” พูดจบก็ช้อนตาขึ้นไปมองกระพริบใสแบ๊ว เอาเลยลูกตอบมาเลยค่ะ ตอบให้ดี ตอบให้โดนนะคะลูกขา
...เวลาหมอธามตอบอะไรไม่ถูก ดิฉันสะใจมากค่ะ
......................................................................................
(ธาม)
เอาละไง ทีงี้อ่ะเงียบ เมื่อกี้ชวนเปลี่ยนเรื่องดีจริงๆ แล้วไอ้เหล้าแรงคืออะไร เจ๊แป้งก็เลือกคำถามได้โดนใจมาก พี่กันต์ยิ้มกริ่มรอคำตอบเด็ดๆจากผมไม่คิดจะช่วยกันทั้งๆที่เป็นตัวต้นเหตุเจ้าของแหวนแท้ๆ หันไปมองเจ๊แป้งก็เตรียมประหารเต็มที่ มันน่าสนใจเหรอครับไอ้วัตถุโลหะทรงกลมที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของผม นี่มันแหวนของเซารอนหรือเปล่า ลอร์ดออฟเดอะริงใช่ไหมพี่กันต์
“ก็แหวนทำไมอ่ะ ใส่แล้วแปลกเหรอ” ผมก็ตีมึนไปครับ พี่กันต์ยังยิ้มอยู่ หรือนี่มันคือแผนการของพี่กันต์ การที่อยู่ๆผมจะใส่แหวนมันไม่ใช่เรื่องปกติ ฉะนั้นเมื่อใครเห็นก็ต้องถามและผมก็จะทำตัวไม่ถูก... การแก้แค้นใช่ไหมครับ
“แกซื้อมาใส่เองเหรอยะ” ถามตรงดีจังเว้ยเจ๊ นี่เล่นกันให้ตายเลยใช่ไหม เหงื่ออกแล้วครับเหมือนกำลังโดนซักข้อกล่าวหากลางโรงพักข้อหาข่มขืนกระทำชำเรา...
“อ่ะ...” แค่บอกว่าเปล่าก็จบใช่ไหมครับ ใช่ซะที่ไหนล่ะ ไม่จบ ยิ่งบอกว่าของพี่กันต์ยิ่งเวรเข้าไปใหญ่ คิดภาพออกเลยวว่าเจ๊แป้งคงหัวเราะด้วยความสะใจ
...เหมือนเป็นความบังเอิญ เวลาเกือบปีจากวันที่ผมนั่งคุยที่ร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโดกับเจ๊แป้งแล้วผมก็เล่าให้เจ๊แป้งฟังว่าสเปคเนื้อคู่ในฝันผมมันอลลังการขนาดไหน...
“อะไรกันเจ๊”
“อย่างกับผู้หญิง” พี่สาวที่เคารพเท้าคางมองหน้าผม
“เอ้า ก็ผู้หญิงซิ” ผมแย้งขำๆ แหม ผมไม่ได้จะกินผู้ชายด้วยกันสักหน่อย
“ไม่ เอ็งแหละ พูดจาเหมือนจะหาผัว อย่างกับสเป็คชายในฝัน โดยเฉพาะไอ้ประการหลัง ขับรถเก่ง รักสัตว์ ไม่ขี้น้อยใจ คอแข็ง ใจเย็น ไม่สูบบุหรี่ ดูแลเก่ง ปรึกษางานได้ หน้าตาไม่ฟิก แต่ขอขาวๆ สูงๆ ” สายตาที่มองมาที่ผมเริ่มแปลกขึ้นทุกที
“เฮ้ย ผมเปล่านะ” ชักจะระแวงตัวเองนิดๆ
“จริงเหรอ แน่ใจนะ ไม่แน่นะแก ไอ้คนที่เคยทำท่าจะจีบแกเมื่อตอนม.ปลาย ตอนนี้มันอาจจะกลายเป็นสเป็คแกเต็มรูปแบบแล้วก็ได้นะ” เจ๊แป้งพูดพร้อมเอาส้อมมาชี้หน้าผมอย่างกับจะพิพากษา
แล้ววันนี้ที่เดิม โต๊ะเดิม แต่จากที่ตอนนั้นผมกับเจ๊แป้งนั่งตรงข้ามกัน เป็นผมที่นั่งตรงข้ามมีพี่กันต์จ้องหน้า และเจ๊แป้งคือคนที่กำลังระดมคำถามฆ่าผมอยู่ข้างๆในวันนี้ พูดตามจริงคือตอนนั้นผมแทบจะไม่ได้คิดถึงพี่กันต์ด้วยซ้ำว่าจะเป็นคนที่ผมจะวกกลับมาหา ไม่คิดว่าสุดท้ายแล้วผมก็ยอมจนได้ ไม่คิดว่าที่พี่แป้งพูดออกมาจะเป็นเรื่องจริง
“แน่ะ ทำไมไม่ตอบ ชื่อคนให้พูดยากเหรอจ้ะ” กดดันกันเข้าไป ไม่แซะผมเฉยๆยังจะหันไปมองพี่กันต์ที่ค่อยๆคลิกน้ำปลาพริกใส่ข้าวอย่างใจเย็น ทีเมื่อกี้ล่ะพูดว่าหิวจนจะย่อยไส้ตัวเอง ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่คิดจะช่วยกันเปลี่ยนเรื่องเลยด้วย
“นั่นดิ” พี่กันต์พูดครับ นี่ใช่ไหมสิ่งที่คนรักกันทำ ส่งผมไปลงปากเหว กดดันกันให้ผมตอบไม่ถูก ปวดหัวๆ อยากแกล้งตายให้หายไปจากตรงนี้
แต่ไหนๆก็ไหนๆเจ๊แป้งก็รู้เยอะ พี่กันต์ก็คนให้ แถมยังจะช่วยเจ๊แป้งกดดันให้ผมพูดอีก ผมมีอะไรจะเสียอีกไหมก็ไม่... ไม่เหลืออะไรแล้วครับ มีแต่กำไรกับเสมอตัว
“ของพี่กันต์”
บรรยากาศรอบข้างเงียบเกินไป เพราะถึงแม้ผมพูดทั้งเร็ว ห้วน และเบามาก แต่กลับได้ยินชัดเจนพอที่พี่กันต์จะยิ้มโชว์ฟันเรียงสวยอย่างมีความสุขเป็นที่สุด และเจ๊แป้งร้องวี้ดออกมาราวกับปอดถูกเจาะ ส่วนผมน่ะเหรอ อยากหายไปจากตรงนี้ ขอมุดดิน ระเบิดตัวเอง หรืออะไรก็ได้ แม่งเอ้ย ร้อนแล้วหน้า ร้อนมาก กดดันมาก และเขินมาก!
ในวินาทีหนึ่งคนคนนึงจะมีได้กี่อารมณ์กันครับ...
“ฉันควรจะพูดอะไรตอนนี้... ฉันควรจะบอกว่าอะไร” เจ๊แป้งเกิดอาการไฟฟ้าลัดวงจร สมองไม่สั่งการ ระบบช้า รวน คล้ายหุ่นยนต์โดนน้ำกรดสาด ส่วนผมก็มีอาการไม่ค่อยต่างกัน เลือดไหลเวียนดีเกินไปจนสมองไม่สั่งการ คนที่สบายดีคือพี่กันต์ สบายดีและดีมากเกินไป
“พูดว่า congratulations กับผมครับพี่แป้ง” เสียงพี่กันต์ครับ พี่กันต์พูดมันออกมา ผมงี้ไมเกรนจะขึ้นอีกแล้วครับ อยากเอาน้ำสาดพี่กันต์มากด้วยความหมั่นไส้ เป็นผู้ชายที่ควรจะอยู่ในบทบาทน่าสงสารให้นานเพราะพอหายน่าสงสารแล้วจะน่าหมั่นไส้มาก ผมยกมือขึ้นนวดขมับ... มือข้างที่ใส่แหวนนั่นแหละ
“น้องกันต์” เจ๊แป้งแทบจะกรี้ดออกมาใส่หน้าผม ปวดหัวจี้ด
“ล้อเล่นครับ” พี่กันต์ยิ้มหวานคอมโบใส่เจ๊แป้งเข้าไปอีก ตอแหลๆ ผมพูดในใจนะไม่ได้พูดออกไปจริงๆ พี่กันต์เหลือบมามองผมอย่างผู้กำชัยชนะ หรือพลาดวะที่กุยอมเมื่อคืนนี้ จากที่พี่กันต์ตามใจ ต่อจากนี้ผมต้องเป็นฝ่ายตามเกมพี่กันต์บ้างหรือเปล่า พี่กันต์ไม่ทำแบบนั้นกับผมใช่ไหม ถึงเป็นผู้ชายมันไม่มีอะไรเสียหายแต่เจ็บเป็นนะเว้ย
ฟันแล้วทิ้ง ไม่! ห้าม! ถ้าพี่กันต์จะทำแบบนั้นผมจะชิงฟันพี่กันต์แล้วทิ้งก่อนเลยเอาดิ
เจ๊แป้งแสยะยิ้ม เซ็ทสติ สูดหายใจ…
“อยู่ไปก็เป็นส่วนเกิน ฉันไปตามทางของฉันละ”
“บ้ายบายครับ” พี่กันต์ยิ้มค้างไปแล้วครับ ส่วนสตรีที่โลกลืมก็คว้ากระเป๋าถือเดินสะบัดออกไปจากโต๊ะ เหลือแต่ผมกับพี่กันต์อีกครั้ง พี่กันต์ตักข้าวเข้าปากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมเลยก่อสงครามใต้โต๊ะแบบปัญญาอ่อนด้วยการเอาขาไปเตะไปพี่กันต์ แต่พี่กันต์หลบได้
“อ่อน” คำหยามสุดเจ็บเปล่งออกมาเบาๆเมื่อขาที่เตะไปถูกขาพี่กันต์เกี่ยวเอาไว้ ไม่หยุดแค่นั้น ยังจะมาถูไปถูมาอีก... โต๊ะไม่มีผ้าคลุมนะพี่กันต์ ไม่เคยกลัวใครจะเดินมาเห็นเลยใช่ไหม
“ปล่อยเลย”
“ธามเล่นก่อน” นี่สิบขวบเหรอพี่กันต์พูดแบบนี้
“กวนตีนละ หลายรอบนะวันนี้” ผมพยายามจะพูดให้ดูอารมณ์เสียแต่ทำไม่ได้ในเมื่อหน้าผมยังคงหลงเหลือความเขินจากเหตุการณ์เมื่อครู่รวมทั้งใต้โต๊ะที่ยังคงถูกล็อคเอาไว้ ขาพี่กันต์ไม่ใช่ขาแบบสาวๆ ที่นุ่มและเนียน ขาผมเองก็ไม่ใช่แบบนั้นเช่นกัน ถูมากไปๆมาๆ เดี๋ยวก็ขนหน้าแข้งพันกันหรอกพี่กันต์ มันคงโคตรทุเรศ
“กี่รอบก็ได้ พี่ไหวถ้าธามโอเค” ส่อ เสื่อม แต่ก่อนน่ะเฉยๆ แต่ตอนนี้เรื่องมันพึ่งเกิด สดๆร้อนๆ จินตนาการเลยแล่นออกมาเลยเป็นฉาก หยุดตัวเองแทบไม่ทัน
“ไหนว่าหิว กินๆไปเลย”
“เขินเหรอ” ถามแบบนี้คิดเหรอว่าผมจะตอบความจริง
“ไม่เลย” ผมยักคิ้วให้ จากสายตาที่ผมมองอยู่ตอนนี้ ถ้าทำได้ ผมว่าพี่กันต์คงอยากจะปีนข้ามโต๊ะมาจูบผมสักที มองขนาดนั้นไม่ค่อยจะเก็บอาการเลยพี่กันต์
กินข้าวเสร็จผมก็จ่ายยาให้ตัวเอง มันน่าโมโหที่พี่กันต์มียาและทุกอย่างพร้อมครบราวกับรู้ล่วงหน้าว่ามันจะเกิดขึ้น ผมไม่สนใจครับ ผมกินยาในคอลเลคชั่นตู้ยาสามัญประจำห้องของผมดีกว่า เมื่อคืนนี้ใช้ของเขาไปหลายอย่างแล้ว เดี๋ยวจะติดหนี้บุญคุณกันยืดยาว ผมกรอกยาลงปากยกขวดน้ำกระดกตาม มีพี่กันต์เก็บยาใส่กล่องยาให้ เป็นหน้าที่ที่มีประโยชน์มากครับ จริงๆ
“จะเข้าไปทำในห้องนอนนะคะ” เสียงแม่บ้านบอกผมพอเป็นพิธี
โลกใบนี้ไม่ได้มีเพียงผมกับพี่กันต์ แต่มีแม่บ้านที่เข้ามาทำความสะอาดด้วย เสียงเครื่องดูดฝุ่นดังบาดหูหายเข้าไปในห้องนอน ป้ารู้หมดครับว่าเมือคืนเกิดอะไรขึ้น ต่อให้พยายามเก็บอะไรเท่าไหร่ ยิ่งไอ้ผ้าปูที่นอนที่ผมอุตส่าห์เอาออกมาใส่ตระกร้าให้ไม่ต้องรอแม่บ้านมาจัดการเองอย่างเคยยิ่งเป็นตัวฟ้องว่ามันมีนัยยะในตระกร้าใบนั้น
“แม่บ้านจะรู้ไหม” พี่กันต์ประเมินอาชีพนี้ต่ำไปครับ แม่บ้านคืออาชีพที่น่าพิศวง มีญาณหยั่งรู้สกิลเดียวกับช่างเสริมสวยและอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ ภาวนาแต่จะไม่เอาไปเมาท์ให้ห้องอื่นฟังต่อนี่ละครับว่าห้องโน้น ชั้นนี้ เมื่อคืนจัดหนักกัน... แค่คิดก็ประสาทเสื่อมแล้ว
“ทำไมสำนึกผิดเหรอว่าทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ” ผมแกล้งพูดแหย่ เข้าตัวก็ช่างมัน
“พูดแบบนี้ไม่ชอบเลย” ไม่ชอบก็ไม่ต้องเอาหน้ามาใกล้พี่กันต์ แม่บ้านจะโผล่ออกมาตอนไหนก็ไม่รู้
“ออกไปไกลๆเลยร้อน” ความจริงไม่ได้ร้อนเลย แอร์กำลังสบาย พี่กันต์ที่เข้ามาใกล้ก็อุ่นดี
“เร่าร้อน”
“เสื่อม” ผมถอนหายใจเฮือก แต่ก็รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังยิ้ม พี่กันต์โอบเอวผมเข้ามาชิด แค่นี้ผมก็เขินแล้วครับ ปกติหน้าหนาเป็นเมตรๆ พื้นถนนยังอาย ตอนนี้ยางอายมาเคลือบหน้าซะเยิ้ม เป็นบ้าอะไรทำอะไรก็เขิน
“หน้าแดงหมดแล้วหมอธาม” ถ้าพูดแล้วอยู่เฉยๆผมก็คงจะค่อยๆคุมตัวเองได้ แต่พูดแล้วเอามือมาแนบทดสอบอุณหภูมิหน้าผมแบบนี้ผมยอมแพ้ ไม่ไหวจริงๆ รู้สึกพ่ายแพ้ผู้ชายตรงหน้าแบบจริงๆจังๆ พี่กันต์หัวเราะผมที่ยิ่งตีสีหน้าไม่ถูก ผมก็ยิ่งคุมสติไม่อยู่ ยิ่งโดนจ้องใจก็ยิ่งสั่น
หลบไปไหนไม่ได้เพราะถูกกอดเอวอยู่ ผมก็เลยเอาหน้าซบไหล่พี่กันต์เลย หนีปัญหา...
...19-12-2012
:z13: ....ยังมีชีวิตอยู่จ้ะ ขอโทษที่มาช้าและให้รอ ไม่น่าเชื่อว่าดองมานานขนาดนี้ วันเวลาผ่านไปเร็ว เผลอๆจะหมดปี รู้สึกชีวิตไม่ค่อยได้ทำอะไร หรือไม่ก็ทำมากเกินไปจนไม่รู้ตัวว่าเวลาไปไวขนาดไหน เพลียๆ
นี่ก็ดำเนินมาจนถึงบทที่69 ก่อนสุดท้ายเสียแล้ว ไม่น่าเชื่อ พิมพ์กระจ๊อกกระแจ๊กกว่าจะได้เป็นบท นี่ก็ลี้ภัยงานมา คิดงานไม่ออก
เลยมาพยายามอัพไม่อยากให้ดองนานไปกว่านี้ ปวดหัวแท้ๆหนอ ปวดไปกับธาม แต่ธามมีพี่กันต์ ส่วนฉันมีใคร... :z3:
เป็นกังวลพอสมควรเกี่ยวกับบทที่แล้วแต่ทุกคนก็รับได้และหลายคนชอบ เราดีใจ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และยอดวิวบทที่แล้วมากทำให้เรามีกำลังใจ และเริ่มกดดันอย่างยิ่งยวดที่จะเขียนเรื่องนี้จนถึงตอนจบให้ดี
ดูเบลอๆไหมคนเขียน พูดเลยเบลอชิบหาย... จำได้ลางๆว่าอยากเขียนอะไรบอกคนอ่านเยอะแยะแต่นึกอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ ไว้รวบยอดบทหน้าเนอะ
รักและขอบคุณเสมอมา และ โ ป ร ด ติ ด ต า ม ต อ น จ บ ....
-
อ้าาา จะจบแล้วอ่ะ ยังไงก็ต่อเรื่องใหม่เลย
นาย กับ เชฟต่างด้าว
-
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...
....จริงๆด้วย :-[ :o8: :jul1:
-
ขอร่วมวงเขินนนนด้วยคนอ่ะ ><
ฮาเจ๊แป้งสม่ำเสมอ เวลาเจ๊มามีส่วนร่วมในชีวิตสองหนุ่มนี่ทีไร รู้สึกอยากเข้ามาเป็นพาร์ทหนึ่งในตัวเจ๊แกจริงๆ
ชอบตอนที่เจ๊บอกจะต้องแก้แค้น แล้วก็ Congrats. ของพี่กันต์ ฮ่าาา
แหม ดีใจแทนพี่กันต์ ที่ถึงแม้จะมีความมึนหลงเหลืออยู่ แต่ธามก็กล้าเปิดเผยมากขึ้นแล้วนะ
รอติดตามตอนจบจ้า!
-
ธามน่าร๊ากง่า ไม่ไหวแล้ว ที่สำคัญอยากสิงเจ๊แป้งมาก 5555 เจ๊คือตัวแทนสาววายเลย
ปล ยังรอติดตามเชฟต่างด้าว กับ เจ้าของฟาร์มนะค้ะ
-
เขินม๊ากกกกกกก หมอธามนี่สรุปแรงกว่าพี่กันต์ บอกเขิน บอกอายสุดท้ายเริ่มก่อนเกือบทุกอย่าง 55 :-[
เจ้แป้งมาแบบแม่(ยก)ดูความคืบหน้าของแฟนลูกชาย555555
มีพี่แป้งอยู่นี่รู้สึกเหมือนเราไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆประหนึ่ง4DX กี้ส
โฮย ไม่อยากให้จบเลยค่ะ รอตอนพิเศษนะคะ อยากอ่านคู่เชฟจังเยย 5555
:3123:
-
เขินแทนนนนน แอร๊ยยยย เป็นของพี่กันตืโดยสมบูรณ์แบบเลยหมอธาม ฮิ้วววว
:m25:
-
เขินมาก :m25: อ่อย เลือดหมดตัว คือมันดูเหมือนไม่มีอะไร แต่หน้าร้อนไปหมด หูเหอไปแล้ว นี่ไม่ใช่ธามนะนี่
ขอบคุณมากที่มาต่อ กำลังอ่านตอนเก่าๆ สุ่มๆ คลิกโดยดูจากชื่อ ไม่น่าเชื่อ อ่านอีกก็ติดอีก โห เรื่องนี้มีของมาก กำลังคิดจะไปนอน คนแต่งอัพ o22 วิ่งเข้ามาอ่านโดยว่อง
อยากให้มีตอนต่ออีกเยอะๆ เลย :o8: :กอด1: :impress2:
-
เขินแทนธาม อรั๊ยย :o8: :-[ ธามแพ้ทางพี่กันต์ทุกทางเสียแล้ว เป็นลูกหมาในวงแขนพี่กันต์ ไปไหนไม่รอด :man1:
จะจบแล้วหรอ ใจหาย ขอพิเศษหมิงนายสักตอน นะนะนะ :impress2:
-
โอยยย น่ารักมากอ่า หมอธาม พี่กันต์ก็ค่อดน่ารักกะหมอธามเลยยย :impress3:
-
คนเขียน เค้ามีอะไรจะบอก คนเขียนรู้มั๊ยว่าทุกครั้งที่เค้าอ่านเจ้แป้ง เค้าคิดว่าคนเขียนพูดถึงตัวเอง จริงๆนะ มันฟิวนั้นเลย :laugh:
ตอนนี้เป็นอะไรที่น่ารัก ความอาย ความประหม่า ความระวังตัวต่อกันและกันมันมีมากขึ้น มันน่ารัก :-[
ไม่อยากให้จบเลยจริงๆนะครับ อย่าจบได้มั๊ย? ลากไปเลยยาวๆ :sad4:
รอตอนต่อๆๆๆๆไปครับ :L2: อ่อ แล้วก็ +++++++++ จะแวะมาบวกเรื่อยๆ รักเรื่องนี้มากๆอ่ะ :กอด1:
-
น่ารักขึ้นเป็นเท่าตัวเลยคู่นี้ฮ่าๆ เขินตามมมหมอธามไปติดๆ พี่กันต์น่ารัก :-[
-
โอ้ย น่ารัก อ่านแล้วเขินมากเลยอ่ะ กรี๊ด
-
เข้ามาเขินเป็นเพื่อนหมอธาม พี่กันต์น่ารักอ่ะ :o8:
เจ๊แป้งนี่ก็ฮาตลอดด แต่ความคิดเจ๊ยังไปไกลไม่พอนะคะ สองคนนั้นเค้าไม่ได้สวมแหวนกันริมน้ำนะ แต่เป็นบนเตียงต่างหาก o18
เจอคำผิดนิงนึงค่า
หยุดตัวเองไม่ได้จริงๆพอเขอยิ้มน้องกันต์ > เจอ
พูดว่า congratulation กับผมครับพี่แป้ง > congratulations
“เร้าร้อน” > เร่าร้อน
-
:กอด1: รักหมอธามนะ อิอิ
-
เขินจริงๆด้วย :o8:
ตอนหน้าจบแล้ว ไม่อยากให้จบเลย :o12:
-
พรุ่งนี้เรามีสอบ อ่านหนังสือยังไม่ครบ
ที่อ่านไปแล้วก็ไม่เข้าหัว
ไอ้ที่เข้าหัวก็ลืมไปแล้ว
ที่จำได้อย่างเดียวตอนนี้คือ...
เขินนะเห้ยยยยย
ผู้ชายสมัยนี้นี่มันอะไรกันจ้ะ
ฉันควรพูดอะไรต่อ ฉันควรจะทำอะไร
ฉันจะเป็นเจ๊แป้งแล้วนะจ้ะหมอธาม น้องกันต์~
ไม่คิดว่าจะมีวงมีแหวนมาใส่แทนใจกันด้วย
เริศมากค่ะน้องกัณต์ ทำเอาเจ๊ใจละลาย
อิจฉาหมอ แต่ก็ฟินหมอเหมือนกัน
สับสนละตัวฉัน เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก
อยากตะโกนให้โลกรู้ว่า "ชอบผู้ชายสองคนนี้มากค่ะ"
รักกันไปนานๆนะจ้ะ congratulation~
-
เช้าวันใหม่ที่สดใสสำหรับพี่กันต์ อิอิ ในที่สุดการรอคอยที่แสนยาวนานของพี่กันต์ก็สิ้นสุดซะที รอมาเป็นปีเลย 555
ไม่รักกันจริงคงทำไม่ได้นะเนี่ย รักจริงหวังแต่ง แหวนก็ให้ไปแล้ว ให้แม่มาขอเลยพี่กันต์ จะได้แต่งตั้งเป็นสะใภ้อย่างเป็นทางการ
หมอธามก็เขินแล้วเขินอีกตัวแดงจนจะสุกแล้วเนี่ย ทำอะไรไม่ถูกไม่รู้จะวางหน้าไว้ที่ไหนก็ซุกมันไปที่อกแน่นๆของพี่กันต์นั้นแหละ ยอมเค้าไปขนาดนี้แล้ว เลิกทำตัวเฉไฉสถานะคลุมเครือได้แล้วนะ อยากรู้จริงว่าเพื่อนธามจะทำหน้าไง เมื่อรู้ว่าเพื่อนในที่สุดก็มีซ้ะมีเป็นตัวเป็นตนแล้ว ออกเรือนเป็นคนที่สองของกลุ่มเลยนะ ไม่แน่ทุกคนอาจรอคอยเวลานี้อยู่แล้ว จุดพลุฉลองให้พร้อมฉลองปีใหม่ซะเลย 55
พี่กันต์ก็บริการหลังการขายดีดีล่ะ อย่างพึ่งรุนแรงไป หมอธามยังใหม่ยังไม่ชิน มันต้องทำบ่อยๆ 555 เสร็จแน่หมอธามเอ๋ย ทำคนเขาต้องรออย่างทรมารมาตั้งนาน โดนเอาคืนคุ้มแน่ หุหุ จะปีใหม่แล้วพี่กันต์พาหมอธามไปฮันนีมูนบ้างสิ เปลี่ยนบรรยากาศจะได้เร้าใจ เอ้ย หวานชื่นบ้าง เอาท์ดงเอาท์ดรอบ้างไรงี้ :z1: 55555
-
แค่เราอ่านก็เขินนนนน จนแทบจะระเบิดตัวเองไปแล้วนะ
แต่หมอผู้ถูกกระทำ(ในหลายๆความหมาย><)ก็ยังสามารถดำรงความเป็นหมอหมาตัวเป็นๆได้ นับถือๆ
พี่กันต์เป็นผู้ชายที่ควรมีไว้ในครอบครองอย่างรุนแรง ผู้ชายอะไรทำไมน่ารักแบบนี้
ถึงจะเสื่อมและจังไปบ้างแต่คาวมน่ารักมันบดบังไปสิ้นแล้ว
สงสารก็แต่เจ๊แป้ง อนาคตข้างหน้าคงจะต้องแห้งเหี่ยวอย่างนี้ต่อไป
อาหารตาห้องใกล้ๆก็จะจ้องเขาอย่างเมื่อก่อนอีกไม่ได้แล้วสิ
เจ๊คงจะต้องอยู่กับงานและบก.ขาโหดของเจ๊ต่อไป ฮ่าๆ
เข้ามาอ่านรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่อยากให้ถึงตอนจบเลย
ตอนหน้าแล้วจริงๆเหรอเนี่ย ใจหาย ยังไงก็รออยู่ทุกที่เข้าเล้ามาเหมือนเดิมนะคะ
ปล.ตอนนี้รู้สึกว่ามันยาวมากจริงๆ ชอบๆๆ
-
:o12: :o12: :o12:
ไม่อยากให้จบทำไงดี หานิยายดีๆและชอบอ่านสักเรื่องมันยากนะ
ตั้งแต่ผ่านบทที่แล้วมา พี่กันต์แม่งคลุกวงในตลอดๆ เขิลแทนหมอนะ
555555555555555555
คู่โน้นเป็นไงบ้างแล้วเนี้ยแบบคิดถึงนะ
อยากซื้อหนังสือด้วย เปิดพรีเหอะๆๆๆๆ
-
น่ารัก....
พี่กันต์กวนจริงๆ ธามก็น่ะ....
ฮาสุด..เจ๊แป้งนี่ล่ะ...
-
บอกได้คำเดียวว่า
คู่นี้เขิลทะลักทลาย เขิลคร่ากันตายไปข้างงงง อร้ายยยยย
ไม่ไหวแล้ว อิจฉาธาม 5555555555
ตอนหน้าจบแล้วหรอคะ อย่าลืมคู่หมิงนายน้า
-
ธามน่ารักดี กันต์ก็ไม่ค่อยเลยนะ
-
หมอธาม เจนยุทธ....... :laugh:
ตอนนี้ขอตายคาอกพี่กันต์ไปเลยยยยยยยย
เสียดายที่คิดว่าตอนหน้าจะจบแล้ววววววว...เรื่องหใอธามกะเฮียกันต์จบ
แต่หมิงนายยังไม่เคลียร์
รอค่ะ...ตอนจบของคู่นี้.....รักพี่กันต์ รักหมอธาม
-
โอ๊ยยยยเขินนนนนนนนนนนนน >_______<
อิจฉาทั้งธามทั้งพี่กันต์ !!!!!!!!!
ชีวิตเราคงต้องดำเนินไปเฉกเช่นกับเจ๊แป้งสินะะะ กระซิกๆๆๆ
-
จะจบแล้วยังไม่อยากให้จบเลยจริงๆ ชอบหมอธามกับพี่กันต์มากๆๆๆๆ
...นี่ของกุเหรอวะ ผู้ชายคนนี้เหรอวะคนของกุ -- > "อิจฉาหมอธามจริงๆ 55 ใช่ค่ะเป็นของหมอธามโดยสมบูรณ์
ตอนเขินหมอธามน่ารัฃกมากเลยจริงๆ
-
:mc4: :mc4:
อ่านไปเขิลไป พออะไรๆๆกันแล้ว ก็หวานเกินไปนะ อิจฉาๆๆอะ มากก
ชอบเจ๊แป้งจังเลย
เจ๊แป้งนี่คือ ตัวแทนของคนอ่านชัดๆๆๆเลยค่ะ
เป็นผู้หญิงแท้จริงแสนลำบากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4: :sad4:
-
อ่านตอนนี้นึกถึงหน้าเจ๊แป้งเลย
ตอนที่รู้ว่าสองหนุ่มฟิตเจอริ่งกันแล้ว :impress2:
เป็นกำลังใจให้น้องคนเขียนคิดงานออกนะคะ
สู้ๆจ้า :กอด1:
-
เขินมาก :m1: :m1: :m1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หมอธามเขินไหมไม่รู้แต่คนอ่านเขินตัวแตกแล้ววววววว
กรี้ดดดดดขอแบบพี่กันต์ห่อกลับบ้านที่นึง55555555
-
:mc4: เย้.......คนเขียนกลับมาแล้ว น่ารักมากมายอ่ะ เขินแทนแล้วเนี่ย อิอิ
+1 จ้า
-
เขิน เขิน เขิน
น่ารักที่สุดในสามโลก
-
อย่างหวานอ่ะ
สวีทกันกว่าเดิมอีกนะเนี่ย
น่ารักมากๆ
แต่พี่กันต์นี่หื่นขึ้นนะเนี่ย 555555
เอะอะทะลึ่งตลอด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
*ลงไปดิ้นกับพื้น
เขินไม่ไหวแล้ว
:-[ :-[
-
และแล้วทุกสิ่งก็สำเร็จครบทุกกระบวนความ เป็นสามีภรรยากันตามพฤตินัย :z2:
รอแต่พี่กันต์ จะพาหมอธาม ไปจดทะเบียนที่ต่างประเทศ :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. ก่อนจบน่าจะจัดให้เจ้แป้งได้สมหวังบ้างนะครับ สงสารแกอ่ะ :pigha2:
-
:m25: หมอธามเสร็จพี่กันต์ซะแล้ววววว :oo1: :m20: :laugh: :pigha2:
-
เขินด้วยยยยยยยย ง๊ากกกกกกกกก >//////<
ไม่มีอะไรจะพูด นอกจากอยากเป็นเจ๊แป้งงงงงงง กรี๊ดดดดดดด
รอติดตามตอนหน้า(ตอนสุดท้าย)ค่ะ คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
อ๊ะตอนหน้าจบแล้ว ยังไม่มี พาทของหนึ่งเลย หรือว่าจะมาเป็นตัวพิเศษฮะ
พาทของหมิง ก็อยากอ่านรายละเอียดเพิ่มเติ่มอีกสักตอนสองตอนอ่ะ มันยังไม่อิ่มเบยย หมิงกับนาย
-
อีหมอธามแรดนะยะ(สรรพนามเปลี่ยนตามสถานะ)
มีซบหล่งซบไหล่หนีปัญหา นี่มันมารยาหญิงชัดๆพ่อเอ๊ย
แหม่ะ ณ จุดนี้ล่ะอยากเป็นแม่บ้าน จะไปพิสูจน์หลักฐานพร้อมซ่อนกล้อง 5555
ตอนหน้าจบแล้วหรือ? ม่ายยยยยยยยยยนะ!
-
หายไปนาน พอกลับมาเล่นเอาคนอ่านอิ่มเอมกันไปเป็นแถวๆ
ในที่สุดน้องธามของพี่กันต์ก็มี.....กับเขาซะที
-
อุกรี๊ด...เขิน
พี่กันต์น่าจะมีสักร้อยล้านคน
อยากได้บ้าง
-
ขอเขินไปกับหมอธามด้วยคน :o8:
-
อ่านแล้วก็เขิลตาม อิอิ
อยากรู้หลายประเด็นเลย
หนึ่ง เชฟ นาย ผองเพื่อน อาม่า
-
หมอธามน่ารักจังเลยเป็นคนขี้เขินขนาดนี้นะ พี่กันต์ยิ่งเข้าไปใหญ่ แค่อ่านยังรู้สึกถึงบรรยากาศรอบตัวผู้ชายคนนี้เลยเนี่ย แต่ชอบพาร์ทเจ๊แป้ง ความคิดของเจ๊แต่ละอย่างก็ฮาขนาด หมอธามถึงได้อายมากมายเลย
อยากรู้ว่าเชฟกับนายเป็นไงบ้าง หลังจากลงมาขอของกับหมอธามครั้งล่าสุดแล้วไม่ได้ยินข่าวคราวเลย ไม่รู้จะได้(?)กันยัง รอติดตามตอนจบค่ะ ทั้งๆที่ยังไม่อยากให้จบเลย
-
คนอ่านเขินด้วยคน :-[
รู้สึกเหมือนเป็นเจ้แป้งเลย
ลูกสาวออกเรือนซะแล้ว
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ
มีแววว่าจะทำเป็นหนังสือมั๊ยคะ
อยากได้(หมอธาม+พี่กันต์) มานอนกอด :กอด1:
-
ไอ้ท่าหนีปัญหาหมอธามมันช่างเอ็นดูเหลือเกิ๊น
อ่านตอนเช้าแล้วเลือดลมสูบฉีดดีจริง ๆ
คนที่มีความสุขในสามโลกคงเป็นพี่กันต์สินะ ยิ้มไม่หุบเลย
ส่วนคนที่น่าอิจฉาที่สุดก็คงเป็นหมอธามเช่นเดิม
ขนาดเจ้าตัวยังออกจะปลื้มเจ้าบ่าวหมาด ๆ
สงสารก็แต่เจ๊แป้งต้องอยู่บนคานเสริมเหล็กต่อไป
-
แอร๊ยยยยยย เขินจิกหมอน ฟินที่สุด :-[
-
รอมาตลอด แล้วตอนนี้ก็ฟินนน อร๊ายยย น่ารักเวอร์ อิจฉาตาร้อน ><~
-
ถ้าจะจบแล้ว ขอโคตรพิเศษใส่ไข่เยอะๆนะ ^^
-
คนแต่งมารับผิดชอบเราเดี๋ยวนี้!!!!!!
เขินจะขาดใจตายแล้วโอ้ยยยยยยยยย
ฮรื่อออออ เขินน้ำตาไหล
ทำยังไงหัวใจเต้นแรง
...นี่ของกุเหรอวะ ผู้ชายคนนี้เหรอวะคนของกุ
อันนี้อะแบบ พี่ธามมมมมมมมสุดยอดดดดคนนแหละของพี่
-
เช้า(?)นี้ตื่นขึ้นมาสะลึมสะลือมาก กำลังคิดจะลุกจากเตียงไปแปรงฟันแล้วมาอ่านหนังสือต่อ (พรุ่งนี้สอบ โฮกก) แต่ก็แอบแว้บเข้ามาในเล้าเป็ดก่อน เจอเป้าหมายอัพปุ๊บ.. ตาสว่าง ลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง จิ้มเข้ามาอ่านทันที 55555555555555 แบบ นี่อ่านซ้ำสองรอบก่อนจะมาเม้นนะ แบบหนังสือไม่สน อังกฤษไม่ทวนแกรมมาร์ ไทยไม่ท่อง เลขไม่ทำบฝ. ณ จุดนี้สอบเสิบอะไรอิฉันไม่รู้ละ ขอฟินพี่กันต์กับหมอให้เต็มที่ก่อน 55555555
หมอธามทำเราเขินนนนนนนน คือถ้าหมอธามไม่เขินเราก็อาจจะเขินน้อยกว่านี้ แต่ก็ดีแล้วล่ะ ชอบหมอธามตอนทำอะไรม่ถูก ชอบช็อตที่หมอธามเขินจนเอาหน้าซุกไหล่พี่กันต์ ชอบเห็นหมอธามเขิน ชอบอ่านนิยายแล้วเขิน แอร๊ยยยยยยยยยย
เอิ่ม เราพูดงงๆคนเขียนอย่าสนใจค่ะ ตอนนี้ตาพร่า มือสั่นใจสั่น ฟินมากเกินไป 55555 คือ ณ จุดนี้ ไม่ได้อยากเกิดเป็นธาม ไม่ได้อยากเกิดเป็นหมอกันต์ แต่อยากเกิดเป็นเจ๊แป้งค่ะ ต้องทำงานแห้งเหี่ยวบนคานทองอิฮั้นก็ยอมค่ะ ถ้าจะได้เสพคู่ชู้ชื่นอย่างพี่กันต์กับหมอธามแบบใกล้ชิดขนาดนี้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ตอนหน้าจะจบแล้ว ดีใจแต่ก็ใจหาย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบมากๆๆๆๆๆๆ ถึงจะไม่ได้ตามตั้งแต่ตอนแรกแต่ก็ตามมาตั้งแต่ต้นๆ อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อจริงๆค่ะเรื่องนี้ แบบเผลอจิ้มไปปาดอ่านตอนแรกนิดนึง เป็นต้องต่อยาวทุกที
รอดูบทสรุปความรักของทั้งคู่ค่ะ รอรวมเล่มด้วย อยากเห็นความคืบหน้าหมิงนาย กับเรื่องราวของภูหนึ่งเหมือนกัน ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ รักคนเขียนมากๆแม้จะไม่เคยเจอกันเลย 555 หมอธามมีพี่กันต์ คนเขียนก็มีคนอ่านไงงง เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่กันต์กับหมอธามน่ารักอ่ะ
อิจฉาเจ๊แป้ง :-[
-
เขินตามชื่อตอนจริงๆ
ชอบมาก การบริการหลังการขายของพี่กันต์ ครบเซ็ทจริงๆ ค่ะ :laugh:
หมอธาม ตอนนี้กลายเป็นหนุ่มช่างเขินไปแล้ว ก็นะ... ระดับพี่กันต์ ไม่เขินก็ไม่รู้จะว่าไงอ่ะ
ส่วนเจ๊แป้ง เป็นตัวแทนของสาววายทั่วโลกค่ะ รู้สึกเหมือนเจ๊แป้งทุกประการ 555
ใจหายนิดๆ ที่จะจบแล้ว แต่ย้อนกลับไปอ่านทีไรก็ยิ้มได้ทุกทีค่ะ
ปล. อย่าลืมหมิงนายนะคะ ยังไม่เคลียร์นะเรื่องที่หมิงมาขอถุงยางกะหมอธามอ่ะ o18
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :call:
-
น่ารักอ่า งื่ออออออ
เขินนี่คือคนอ่านใช่มั้ย พี่กันต์น่ารักไม่ไหวแล้วเว้ยยย
อิจฉาธามมากอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย ต่อหมิงนายได้ไหม แล้วก็มีกันต์ธามแซมๆ :laugh:
ตอนหน้าตอนสุดท้ายเเล้วดิ ตอนพิเศษเยอะๆนะ รวมเล่มๆๆ เปิดเลยๆๆๆ โอนเงินๆๆๆ
:man1:
-
อ่านแล้วอุ่น!!!!
อุ่นทั้งอก อุ่นทั้งใจ
มีความสุข
ว่าแต่ธามนะ เอาแต่พูด กล้าๆรุกกันต์คืนหน่อยดิ
-
เข้ามาเช็คบอร์ดตอนว่าง.... เอ๊ะ! ตาอิฉันฝาดรึป่าว?
( กรี๊๊ดดดด ) มาแล้วค่ะ มาอัพแล้ววววว
ขอบอกว่าดีใจมากกกก รีบเปิดอ่านในบัดดล
ขอบคุณที่รังสรรค์เรื่องดีๆ (มาให้อ่าน) ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาจน(ใกล้)สุดทางโดยไม่หนีไปไหน
ขอบคุณมากๆ......แต่ยังไง.....ก็ยังรอเชฟหมิงกับคุณนายอยู่น้า
:L2: :pig4: :L2:
-
ว้าบเข้ามาอ่านด้วยความเร็ว :z6:
อร้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เขิลล์ แทน หมอธาม :impress2: :impress2:
เป็นของพี่กันต์แล้ว อุๆๆๆๆ
คนเขียนข้ามช็อตสำคัญอ๊ะป่าวค้าบ ...
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนหน้าจะจบแล้ว รู้สึกว่าพอดี ๆ เลยอ่ะ ไม่ยาวและไม่สั้นไป
จบตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างลงตัวไม่มีอะไรค้างคา
และรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจกับเนื้อเรื่อง พอดี ๆ ๆ
-
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ มีไปเรื่อยๆก็ได้เนาะ แหะๆๆๆ
ตอนนี้อารมณ์ประมาณพี่แป้งอิจฉาตาร้อนหมอธามมากๆ
-
น่ารักอ่ะ
:-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำได้แค่นี้คะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก
เอามือจิกหมอนนนนนนนนนนนน
:haun4:
-
อร้ายยย เขิน เหมือนชื่อตอน
:o8:
-
พี่กันต์เป็นผู้ชายที่ทำให้คนอายได้แม้ไม่ต้องพูดอะไรสักคำ
แล้วคิดดูว่าธามจะขนาดไหน น่าอิจฉาจริงๆผู้ชายคนนี้ :o8:
พี่กันต์คงไม่ฟันแล้วทิ้งหรอกธาม มัดจำด้วยแหวนแล้วนี่
ครอบครัวพี่กันต์เค้าผ่านแล้ว แม่สามีมาดูตัวถึงที่ ผ่านด้วย
ตอนจบแฮปปี้แน่ๆ แต่ครอบครัวธามจะรู้เรื่องด้วยไหม
ตอนหน้าตอนจบแล้วเหรอ :เฮ้อ: ยังรู้สึกว่าอยากอ่านอยู่เลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อ้าว อ้าว อ้าว จะจบแบบนี้ได้ไง พ่อเชฟต่างด้าวหน้ามึนล่ะ เอ๊ะ เอ๊ะ :pig4:
-
กรีดร้อง หมอเขินน่ารักมากกกกก :o8:
-
โถเจ๊ เราเข้าใจ ชีวิตเจ๊มันเศร้าค่ะ 55555
โอยยยย ทั้งที่กันต์ทั้งหมอธามอ่ะนะ น่ารักทั้งคู่ โอยยยยยยย ว่าแล้วอยากเป็นเจ๊แป้ง มันช่างสุข เศร้า เหงา ฟิน อะไรขนาดนั้น
รอตอนต่อไปค่า
-
ง่า เฮียกัยต์จะจบแล้วเหรอ ><
-
เขินจนหัวใจเต้นแบบไม่เป็นจังหวะ :กอด1:
ร่างกายก็เริ่มเคลื่อนไหวทำอะไรก็เลอะเทอะ :o8: :-[ :impress2:
-
กรี๊ดดังๆ ฮัดช่าๆ :oo1: :oo1: :oo1: :jul1: :jul1: :jul1: :pighaun: :z1: :m25:
-
เขินเป็นเพื่อนหมอธาม :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
น่ารัก หมอธามกับพี่กันต์น่ารัก
ตอนที่แล้วก็น่ารัก
ไม่รู้จะพูดอะไร อ่านแล้วยิ้มค้างตลอดเลย
ฉันอยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ หาได้ที่ไหนนนนนนนนนน T.T
ปล.อยากอ่านคู่เชฟหมิงจังเลยค่า
ปล2.รวมเล่มมั้ยเคอะ อยากได้หนังสือเรื่องนี้ 55555555555555
-
ธามเขินนั้นช่างน่ารัก อร๊าย~~~~
-
เขินนน
ในชั่วโมงนี้อยากเป็นเจ๊แป้ง
ในที่สุดก็มาถึงวันนี้นะพี่กันต์
กว่าจะมาถึงวันนี้ แม่ยกลุ้นกันตัวโก่ง
ใจจริงยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ
แต่ก็เข้าใจคนเขียน :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
เออ่ะหายห่วงล่ะพี่กันต์ น้องธามไม่เป็นไรมาก :z1:
อ่านตอนนี้แล้วเขินเหมือนกัน(ต์) :-[ :-[ :-[
:pig4: :กอด1: :L2:
-
พี่กันต์ พี่กันนนนต์ อยากได้แบบนี้ ฮือออ
-
นึกว่าจะเจ็บตัวนานตามหมอธามไปแล้ว
-
ฮิฮฺ เขิน >////< ... โดนใจ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
กุเขิ๊นนนนนนนนนนนนนนนน :z3: :z3: :z3:
-
โอ้ยยยยยยยยยย จะตาย !
เขินกว่าธามอีกกก ธามขอฟันพี่กันต์หน่อยเถอะ ผู้ชายบ้าไรน่ารักโคตรพ่อโคตรแม่ปู่ย่าตายาย
อ่านแล้วอบอุ่นเป็นบ้าเลย รักกันต์จังไรและหมอหมามากก
เข้ามาเช๊คทุกวันว่ามาต่อรึยัง รอทุกวัน และก็เข้าใจคนเขียนด้วยว่างานหนัก
แต่ก็รอทุกตอน ติดตามมาตลอด ชอบเรื่องนี้มากจริง ๆ เยิ๊ฟเลยนะคะ
ใจจริงก็ไม่อยากให้จบเลย เราก็ตามของเรามานานจนกลายเป็นส่วนหนึ่งที่ต้องเปิดดูทุกวัน
คิดถึงตอนไหนก็จะย้อนกลับไปอ่านฆ่าเวลา ให้กันต์ธามมันกรุ่นๆในใจ อุอิ
รอตอนจบนะคะ <3
-
ก่อนอีกเลย ขอ..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หน่อยเถอะ
โอ็ย ไม่ไหวแล้ว ดิ้นๆๆๆๆๆ อยากกระโดดเข้าไปผลักพี่กันต์ออกแล้วฟัดธามที่เลิฟอ่ะ :man1:
จะน่ารักน่าฟัดเกินไปแล้วนะเดี๋ยวนี้ คึคึคึ :o8:
โอ๋ๆ นิ่งเตะๆ(?)นะพี่กันต์เลิฟๆพี่กันต์เหมือนกันแต่แค่น้อยกว่าธามนิดหน่อยเอง(เหรอ) 5555+
ว่าแต่เจ๊แป้งนี่โผล่มาทีไรทำเราฮากระจัดกระจายทุกทีสิน่า :jul3:
ว่าแต่ใกล้จบแล้วเหรอตะเอง ไม่อยากให้จบอ่า ยังอยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงธามที่เลิฟของเค้าต่อไปเรื่อยๆอ่า :monkeysad:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชื่อตอน 'เขิน'
เเต่คนเขียนรู้มั้ย? หนูเขินกว่าชื่อตอนอีก >< :-[ :-[ :-[ :-[
-
นาทีนี้ใครเจอแบบธามคงไปไม่เป็นทุกรายเขินอ่ะ
-
ไม่ใช่แต่ธามเขิน คนอ่านก็เขินนะ :-[
ฮาเจ๊แป้ง เธอน่ารัก และช่างสังเกตุจริงจิ๊ง ธามไปไม่เป็นดิ๊ พี่กันต์ก็ชอบแกล้งอยู่ด้วย
:pig4:
-
อ๊ายยยย เขินนนนน :-[ :-[
-
หวานได้อีก มีเขินกันด้วย
ขอคู่เชฟหมิงนายหลายตอนนะ
-
น่ารักมากๆ
เป็นคู่ที่อ่านแล้วเหมือนได้สัมผัสจริงๆเลย
ไหนๆก้อใกล้จะจบแล้ว
คู่หลักในเรื่องคงไม่ต้องลุ้นกันให้เหนื่อยอีกแล้ว
แต่ขอถือโอกาสบอกถึงนักเขียนเลยว่า
คุณเป็นคนที่เขียนนิยายได้รู้สึกมีชีวิตมากกกกกก
เหมือนทุกตัวละครมีอยู่จริง สัมผัสได้ เดินผ่านและหายใจร่วมกะเราอยู่ทุกวัน
รักนิยายเรื่องนี้มากๆ ..... มากจริงๆ
-
หาา ใกล้จบแล้ว ??
ไม่จริงอ่ะ ไม่จริงใช่ไหมม :sad4:
นี่ยังไม่รู้เรื่องเชฟหมิงเลยนะเนี่ยยย
หมอธามก็เพิ่งได้กับพี่กันต์เองน้าา
อย่าเพิ่งจบเลย นะนะนะนะ นะคะ :m15:
-
อยากจะร้องกรี๊ดดดดดดด ดังๆๆ
ขอแบบพี่กันต์สักคน จะมีมั้ยหนอ
-
ฮืออออออออออออ ออ อ .. ปลื้มปริ่มสุดหัวใจ!!!
ดีจังเลยธาม มีผู้ชายเป็นของตัวเองแล้ว
:กอด1:
-
ฮะ ? จะจบแล้ว T _ T
อยากอ่านชีวิตเรื่องของหมอธามกับพี่กันย์ไปเรื่อยๆ
แต่รู้ว่างานเลี้ยงย่อมต้องมีวันเลิกรา
ฮื่ออออ ทำใจไม่ได้ ต่อจากนี้คงจะโครตคิดถึงเรื่องนี้
คือก่อนหน้านี้ต้องมานั่งเปิดเล้าทุกวัน ดูว่าหมอธามมาหรือยัง
ต่อจากนี้คงไม่มีแล้ว ฮ์่ออออ รออ่านตอนจบอยู่นะคะ
ตอนจบน่าจะแต่งยาก ฮ่าๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
จะจลแล้วววววเสียดายจัง ว่าแต่รวทเล่มมั้ยคะถ้ารวมจะลงชื่อจองเลยค่า :laugh: อยากได้พี่กันต์มานอนกอดคิ คิ :impress2:
-
ไม่อยากให้จบเลย :o12:
พี่กันต์นี่ผู้ชายในฝันเรามากเลย กรี๊ดดดดดดด เขินแทนหมอธามแล้ววว -///-
อ่านส่วนของเจ๊แป้งแล้วก็สะท้อนใจ นั่นมันเรานี่หว่า ฮ่าๆๆๆ
อิจฉาเจ้ที่สุด
-
พี่กันนนนนนนนนนนนนนต์ หวานเวอร์ไปแล้ว :m1: :m1:
-
เจ้แป้งนี่...มันชีวิตชั้นเลยนะน่ะ!!!....
มองไปทางไหน ก็เห็นแต่ชายรักกัน
ในกลุ่ม ผู้คนมากมาย ก็มีแต่ชายรักกัน อร้ายยยย
ญ ไทยไร้จุดยืน 555
เอาล่ะ บทนี้ เขินมาก อ่านไปเขินไป เขินมาก ย้ำอีกครั้ง คึคึ
ขอบคุณ และรออ่านต่อ จะจบละเหรอ? คิดถึงแย่เลย
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
:man1:
-
บทหน้าของซัก 3 หน้า นะ :impress2:
-
:-[ :-[
-
ไม่เอา ไม่อยากให้จบเลย กว่าพี่กันต์จะได้กินหัวกินหางน้องธามก็ตั้งหลายตอน
อยากอ่านหวาน ๆ เยอะ ๆ อ่า
-
โอ๊ยเขินค่ะ :-[
อ่านตอนที่แล้วมานานเลยลืม กลับไปอ่านใหม่อีกรอบ
เขินยกกำลังสองเลยอ่ะ :impress2:
-
พี่กันย์หล่อมากกกกกกกกก อ๊ากกกกกก ชอบผู้ชายแบบนี้อะ
อิจฉาหมอธามจัง 555555 สุดท้ายก็เสร็จพี่กันย์จนได้เนอะ :impress2:
เค้าชอบเรื่องนี้มากเลย จริงๆไม่อยากให้จบเลยนะ คงคิดถึงพี่กันย์กับหมอธามแน่ๆเลย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ เรื่องนี้สนุกมาก ภาษาก็ดี ชอบๆๆๆๆ o13
-
เขินจิงๆด้วยยยยยย
เขินนนนนนนนนนนนน
-
หมอธามเขิน พี่กันต์ก็เขิน คนอ่านก็เขินจิกหมอนกัดหมอนกันสุดทีน เขินวุ้ยยยย
-
:impress2: :impress2:
-
น่ารักอะ เขินไปกับธามเลยอะ
-
กรี๊ดดดดดสิบล้านตลบ :กอด1:
-
เขินจริงไรจริง :haun5: พี่กันต์ทำหมอธามกลายเป็นไดนาไมท์ที่พร้อมจะระเบิดตลอดเวลาไปซะแล้ว :o8: มีการแสดงความเป็นเจ้าของได้สมกับเป็นพี่กันต์มากค่ะ ทั้งภายนอก และภายใน :a5: ตกใจตอนหมอธามคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเรา สุดยอด :angry2: กล้ามาก แต่มันคือเรื่องจริง ธามก็ชอบยั่วแบบไม่รู้ตัว (?)
ขอชื่นชมเจ๊แป้งอีกครั้งค่ะ she เริ่ดมากรายงานข่าวอัพเดทและตรงประเด็นสุด ๆ o8
รอตอนรวบยอดจ้า แล้วก็ความเคลื่อนไหวของพี่นายกับเชฟหมิง :L2:
-
กรี๊สสสสส ซบไหล่หนีปัญหา
เอาซะอยากให้มีปัญหาเข้ามาซะบ่อยๆ เลย
น่ารักไปอ่ะหมอ พี่กันต์ไม่หลงก็บ้าล่ะ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
เบนยิ้มจนแก้มบาน ไม่ไหวแล้ววว
ทำไมน๊าาาา ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์เหลือหลายจริงๆเลยย
หลงไปหทดแล้วววว
พี่กันต์หมอธาม เหมาะเม่ง มากกกกกก
เจ้แป้งก็ฮาได้อีกก ได้อารมณ์มากกก 5555
สาวเปลี่ยวว อิจฉาคนมีคู่
-
จะจบแล้วหรอคะ พี่กันต์ชายในฝันของเรา อยากอ่านไปอีกนานๆ T_T
-
เรื่องนี้ทำให้หัวใจเราอ่อนแอจริงๆค่ะ
อ่านทีไรใจสั่นทู้กกกกที
*ปาหมอนใส่พี่กันต์*
-
:-[ :-[ :-[
-
เขินด้วย ^ ^
-
แฮปปี้กันใหญ่ ^^ เจ๊แป้งต้องหนีไปทำOTเลย 555+
-
เขินง่ะ >//////< พี่กันต์~~~~~~~
-
เขินแทนธามเลยอ่ะ พี่กันต์นะพี่กันต์
-
:m11: โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ~~~~~~~~~ฮิ๊ววววววววววววววววว
..พี่กันต์จังเป็นของธาม ธามเป็นของพี่กันต์จัง ..เค้าได้กันแล้ว กิ๊วกิ๊ว
เขิน เขิน เขินอ่ะ เขินเว่อร์ เว่อร์ นั่งหน้าแดง กัดปาก กลั้นยิ้ม
ในหัวเหมือนมีใครมาจุดพลุ ปุง ปุง เซี้ยววววว ปัง ปัง ปัง ฮ๊า~~~
ไม่เคยอ่านเรื่องไหนที่จะเขินหน้าบานเป็นจานทรูได้ขนาดนี้
หัวใจเบิกบาน มีสายรุ้งโปรยปราย โอววว ลัลล้ามากค่า รอฉากนี้มานาน
ฉากตอนเช้า ..ผู้ชายสองคนไม่ใส่อะไรเลยภายใต้ผ้าห่มผื้นเดียวกัน
พี่กันต์ มอร์นิ่งคิสหมอธาม :o8: สบตาปิ๊งปิ๊ง เราเป็นของกันและกันแล้วน้า
.. เพียงแค่นี้คนอ่านก็สมใจแล้ว แต่นี่เกินคาด ...มีการให้แหวนแทนใจ
สลักชื่อว่า กันต์ ..อั้ยยย หวานจริงๆ หวานมากพี่กันต์ขา พี่กันต์เป็นผู้ชายที่โรแมนติกมาก
แล้วพี่กันต์จังบอกรักธามไปกี่ครั้งกันน้า เห็นรอบๆเตียงมีหลักฐานเกลื่อนไปหมด :-[
“กันต์ประกันชีวิตรัก” ดูแลเอาใจใส่หลังการชนทั้งคืน หยูกยาพร้อม
แถมยังโฆษณาสพรรคุณ ดูแลหลังการขายตลอดอายุการใช้งาน ประกันตลอดชีพ ว๊าววว
.. ขอโคลนิ่งพี่กันต์จังสักคนซิค่ะคนเขียนที่น่ารัก คนอ่านอยากได้ม๊ากกกกกกกกก
จะบูชา ชาบู ชาบู ทุกวันทุกคืน แบบไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยล่ะ :laugh:
:haun5: ส่วนธาม.. ก็ได้ดั่งใจ ถึงแม้จะเขิ๊นเขินแต่ก็มีชั้นเชิง
พอเขินปุ๊บก็เล่นถึงเนื้อถึงตัวพี่กันต์ปั๊บ เค้าเรียกว่ายั่วไม่ได้ตั้งใจ
แก้เขินแบบนี้พี่กันต์จังชอบ คนอ่านก็ชอบน่ะ ><
เจ้าชู้ไม่เบาน่ะธาม ..แบบนี้พี่กันต์จะไปไหนรอด
และชอบมากเลยที่ธามเห็นออร่าพี่กันต์แล้วอุทานในใจ
... นี่ของกุเหรอวะ ผู้ชายคนนี้เหรอวะคนของกุ :m12:
คนอ่านก็อยากอุทานแบบนี้กับพี่กันต์บ้างอ่ะ ตื่นนนนน เว้ย พลั๊ก
... พูดถึงอุปกรณ์ประกอบฉากที่พี่กันต์ซื้อมาจากพี่ภู :m4:
ถ้าพี่ภูรู้ว่าได้ใช้กับธามไปแล้ว พี่ภูคงดีใจทั้งน้ำตา(กันต์จังได้ฟันแล้ว)
และที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้เลย ...เจ๊แป้งค่ะ... สาววายตัวแม่ขนาดแท้
อยากจะหาพวงมาลัยมาคล้องคอเธอ ..ออกมาแสดงตัวทีไร
มีวลีเด็ดๆ แซ่บๆ ฮาดีไม่มีตก แต่ละคำทั้งจิ๊ดทั้งฮา
.. ตาลอย เมายาแก้ไขข้อ ..คนอ่านก็มีสภาพเหมือนเจ๊แป้ง
และอยากหนีปัญหา เอาหน้าซบไหล่พี่กันต์จัง ฮิฮิ :oni2:
:กอด1: กระโดดกอด จุ๊บจุ๊บ รักคนเขียนที่สุดดดดดดดดด :กอด1:
รอรวมเล่มน่ะค๊า ไม่อยากให้จบเลย ใจหาย
-
อ่านแล้วยิ้มตาม น่ารักกกก
เชินจริงๆด้วย
ชอบตอนตื่นมาแล้วเห็นแหวน แหวงนธรรมดา
แต่เขินนนนนนนนนนนนนนนนน :-[ :-[
-
น่าร๊ากกกกกก
-
อร๊ายยย!!! พี่กันต์ขา หนูรักพี่กันต์ และหนูจะไม่ทน หนูจะสู้ หนูพุ่งไปหาเป้า...เอ้ยยยย...พุ่งเป้าไปที่พี่กันต์ค่ะ ♡(>◡<)♡
หมอธามน่ารักฝุดฝุด....ดูนางฟินมากทีีได้ครอบครองพี่กันต์ หมอธามขา...เค้าอิจฉาป่ะให้ทาย (>﹏<。)
ทั้งหมดทั้งปวงอยากเกิดเป็นเจ๊แป้งที่สรวดดด...อยากแซ่บแบบใกล้ชิดอยากฟินแบบชิดขอบเตียง
อ่านเรื่องนี้แล้วชะนีอย่างฉันจะยอมขึ้นคานอย่างเดียวดาย เพื่อให้ผู้ชายได้กันเอง อุทิศตัวเพื่อความฟิน 〜(*˘ ︶ ˘*)〜｡.:*♡
-
:mc4: :mc4:
หนุกหนานมากคับ
-
หาคู่ให้เจ๊แป้งด้วยสิจ้ะ สงสารมาก (สงสารตัวเองด้วย T^T ผู้ชายเดี๋ยวนี้กินกันเองเหลือ หล่อๆไว้ให้บ้างสิ..)
-
โอย พี่กันต์ คำว่าอิจฉา มันขึ้นตาอ่ะ
น่ารักทั้งคูขนาดนี้ สงสารชะนีที่ต้องดูแลตัวเองกันบ้างเถอะค่ะ แต่ฟินมากค่ะ
" โอ้ยๆ อย่าถาม ถามมาธามไปมันก็ไม่ตอบ มโนกันไปเลยค่ะ สวมแหวนในบรรยากาศสุดหรูริมแม่น้ำท่ามกลางแสงเทียนอะไรก็ว่าไป สมองฉันไปไกลแล้วค่ะ!!!!"
ประโยคนี้มันโดน นี่มันนิสัยประจำตัวสาววายทุกคนใช่มั้ยคะ มโนเก่ง :m12:
-
น่ารักจังเลยอ๊ะ
-
*ยิ้มแก้มแตก*
*เดินออกไปจากกระทู้ด้วยรอยยิ้ม(กว้าง)*
:กอด1:
-
เพิ่งอ่านเอง จะจบแล้วเหรอออออออ :a5:
-
ฮ่าๆๆๆ น่ารักอะ เขินไปด้วยย ฮ่าๆๆๆ
รักพี่ธามอะ อ้ายยยยยยย เขินคะ
-
ยิ้มตั้งแต่ประโยคแรกยันประโยคสุดท้ายของตอนนี้
****พุ่งกอดหมอธาม :กอด1:
-
ย๊ากกกกกก พี่กันต์กะธามแม่งโคดน่ารักอ่ะ
-
:z3:
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ไม่อยากเจอคำว่าโปรดติดตามตอนจบ o18
------------------------------------
อ่านไปเขินไปนั่งยิ้มเป็นอีบ้า
เมทมองด้วยความ งง นี่เมิงยิ้มไรนักหนา
เพิ่งได้เข้ามาอ่านหลังจากที่ไม่ได้เล่นคอมสองสามวันเพราะสอบบ
นี่ก็ยังสอบ แต่ขอเวลาแอบเข้ามาอ่านให้มีกำลังใจ
พี่กันต์กะธาม น่ารักสุด :impress2: :-[
ไม่มีอะไรจะอธิบาย นอกจาก ฟิน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่กันต์กะธาม มีความสุขเราก็ดีใจ
พี่กันต์มีธาม เขามีกันและกัน แล้วนั่นสิ เรามีใครรรรร อยากได้ใครสักคนเหมือนกันนะเนี่ย >.< 5555
ปล.ตอนหน้า ตอนจบแล้วสินะ ฮือออออ ขอยาวๆ ได้มั้ยคะ แหะๆ :pig4: :กอด1:
-
น่ารักโว้ยย คู่นี้ ชอบๆๆ :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ก็เจอตอนที่หวานวี๊ดวิ่ว ที่สำคัญ ... ชอบเจ๊แป้งมากๆค่ะ เจ๊บรรยายจนเห็นภาพ
(ที่จริงคือคนเขียนเขียนเก่งน่ะแหละเนาะ ^^)
อ่านไปก็อมยิ้มไป เฮ้อ! ต้องกลับไปย้อนอ่านตอนก่อนหน้านี้แน่นอน พลาดไม่ได้ 55
ถ้าจบแล้วช่วยรวมเล่มได้ไหมคะ อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกค่ะ :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเหมือนกัน
ถ้าในชีวิตจริงเจอคนแบบพี่กันต์ได้ ก็คงจะไม่ต้องการอะไรแล้วล่ะ :o8:
-
อ่านไปอมยิ้มไป เขินแทนหมอธาม
-
น่ารักจิงเชียวบทนี้ แอบฮาเจ๊อะ 555
-
แล้วมาต่อเร็ว ๆ นะครับ
-
น่ารักอย่างแรง
กันต์ ธามก็เป็นฝั่งเป็นฝาไปเรียบแล้ว แล้วเชฟหมิงกับนายหละ เมื่อไรเชฟจะปฏิบัติการสักที
น่าจะปรึกษาพี่กันต์นะ รายนั้นแผนน่าจะเยอะ แต่ลืมกุญแจไม่เอานะ มุขนี้เพิ่งใช้ เขารู้ทันกันหมดแล้ว
เจ้แป้งสู้ ๆ
อ้อ คนเขียนด้วยนะจ๊ะ
-
แหม่ อยากหนีปัญหาแบบนี้มั่งโว้ย 555+
-
ขอคำเดียวสั้นๆ รักwriter!!!!!
ป.ล. ธามมีพี่กันต์ แต่writerก็มีreaderนะค่ะ :-[
-
รอตอนต่อไปค่า ^ ^
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย จริงๆแล้วคนแต่งคือเจ๊แป้งที่อยู่คอนโดนั้นใช่หรือไม่ 555555555
ทั้งพี่กันต์ทั้งหมอธามนี่เหมาะสมกันที่สุดแล้ว :กอด1:
รอรวมเล่มนะคะ ขอตอนพิเศษแบบโคตรๆพิเศษเยอะๆเลย ><
คนแต่งเก่งมากกกกกกกกกกก
ยังไม่อยากให้จบนะจริงๆ รอปิดเทอมหน้าก็ได้แต่ขอต่อเนื้อเรื่องยาวๆเลย ;________;
สวัสดีปีใหม่ค่า
-
รอพี่กันต์
เป็นคู่ที่อ่านแล้วอิ่มอกอุ่นใจจริงๆ
น่ารักที่สวดดดดดดดดดดดดดดดด
-
รักพี่กันต์ + รักหมอธาม :L2:
รอรวมเล่มด้วยคน
-
คิดถึงพี่กันต์
คิดถึงพี่ธามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
สวัสดีปีใหม่ฮะ
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง หายเบลอ
กลับมาเป็นตัวของตัวเองไวไว ^_^
-
พูดได้คำเดียวว่าขอบคุณ คนเขียนมากน่ะค่ะที่แต่งเรื่องราวดี ๆ มาให้อ่าน ตัวละครเหมือนมีชีวิตจริง ๆ ภาษาก็อ่านง่ายไหลลื่นไม่ซับซ้อน เนื้อเรื่องดี ตอนจบขอแบบยาวววววววววววๆ น่ะค่ะ
ไม่อยากให้จบเลยอยากให้มีตอนพิเศษเยอะ ๆ(รอเชพหมิง กับ เจ้านายอยู่) จะรอตอนต่อไปน่ะค่ะ :L2:
รักพี่กันต์ + รักหมอธาม (หมอธามน่ารัก) และรักคนแต่งมากกกกกกก ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-
:mc3: สวัสดีปีใหม่ 2556 ค่า
... คิดถึงคนเขียนที่ซู๊ด :mc2:
-
ผมกลับมาอ่านแล้ว
หายไปนาน TT
สามสี่ตอนล่าสุด ไม่ไหวแล้ว
อ่านแล้วแก้มจะปริ เขินมาก น่ารักมาก
ธามน่ารัก พี่กันต์โคตรหื่น ฮ่าาาาา
รอตอนต่อไป
สวัสดีปีใหม่คนเขียนด้วยนะครับ
-
เขินข้ามปีแล้วนะ :call: :call: :call: :call: :call:
Happy new year นักเขียน :กอด1: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คือแบบไม่ได้เข้ามาอ่านนานมาก
เรื่องแบบไปไกลแล้ววววว แอร้ยยยยยย
คือกลับมาอ่านอีกที หมอธามเสร็จอิพี่กันต์ไปแล้ววววว
แล้วคือหมอธามเปลี่ยนไป๊ หมอธามน่ารักอ่ะ เริ่มก่อนบ่อยๆนะหมอ ฟินดีอ่ะ -////////////-
ว้ายยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด ขอกรี๊ดอีกสักทีเหอะ หมอธามเสร็จพี่กันต์แล้วเจ้าข้าเอ้ยยย
สมใจอยากมั๊ยคะพี่กันต์ รอมานานแล้วหนิ
แต่แบบอ่านไปแล้วรู้สึกได้ว่าพี่กันต์รักธามมากจริงๆ
สองคนนี้ก็ผ่านอะไรด้วยกันมาพอสมควรเนาะ
ส่วนเจ๊แป้ง เจ๊คะเจ๊ยังเริ่ดเหมือนเดิมเลยนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
^
^
^
ฮาคุณ nekko
เขิน และยังอยากเขินอยู่อีกนะจ๊ะ
แวบมาดูทุกวันเลย
เที่ยวสนุก พักอิ่มเอม แล้วมาต่อไวๆ นะจ๊ะ :กอด1:
สวัสดีปีใหม่จ้ะ o15
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน..สนุกมากเลยคับ..รอตอนต่อไปนะค๊าบ.. :pig4:
-
พี่กันต์กับหมอธามหายไปฉลองคริสมาสต์ควบปีใหม่กันยาวๆเลยนี่นา :really2:
-
คิดถึงหมอธามอ่ะ ><
ป.ล. Happy New Year :L2:
-
อยากร้องกรี๊ดดดดดดดดดดดด
สนุกมากเลยค่ะ พึ่งอ่านเมื่อ2วันที่แล้ว
ติดมาก อ่านถึงตอนล่าสุดภายใน2วัน 555
มาต่อไวๆนะค้ะ
รักพี่กันต์ เลิฟหมอธาม ><
-
มาบอกว่า คิดถึงพี่กันต์แล้วครับ o18 :laugh:
-
แวะมาช่วยดัน :z2:
มาต่อเร็วๆนะคะ :bye2: :bye2: :bye2:
-
ธามมมมม เค้าคิดถึงพี่กันต์แล้ววว ><
-
ถึงจะไม่อยากให้จบแต่ก็รอมาตอนจบอย่างใจจดใจจ่อ :m23:
-
:-[หายไปนานมากคับ มาต่อเร็วๆนะคิดถึงๆๆ
-
ไมตอนจบรอนานจังง่าาาาาา สงสัยพี่กันต์กับหมอธามไปเตรียมงานเเต่งกันอยู่เเหงๆเลย :laugh:
หรือว่าจะมาพร้อมตอนพิเศษเชฟหมิงกับพี่นาย :man1:
เอ๊ะ!! หรือว่าจะมาพร้อมเปิดจองรอบพรี ของแถมกระจาย o18
ดูกดดันทุกทาง มาเถอะ ทางไหนก็รอ
เค้ารออยู่นะตัวเอ๊งงงงง
:จุ๊บๆ:
-
ฮิ้วววววว เจ๊แป้งฮาอ่ะ ฟินเลยงานนี้ ^^
-
ยังรัก ยังรก แค่เธอ เธอเคยรู้มั๊ย? :กอด1:
-
เค้าคิดถึงพี่กันต์ กะ :call:น้องธามแล้วมาต่อได้แล้วคับ
-
หมอธามไปฮันนีมูนปีใหม่กลับมายัง
คิดถึงๆๆๆๆๆๆ
กดบวกรอพลางๆ
อ่านไปเขินไป
ยังรอกันต์หื่นเสมอ :L1:
สวัสดีปีใหม่ ขอให้ไฉไลยิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ ขึ้นเยอะๆ
-
คิดถึงพี่กันต์กับหมอธาม
คนเขียนหายไปไหน :z3:
-
...
ตอนพิเศษ (อันที่จริงคือหนึ่งในฉากตอนจบที่อาจจะโละทิ้งเพราะเขียนต่อไม่ถูก ถ้าเขียนต่อถูกก็จะเอามารวมในตอนจบ ... :z3:)
ชื่อตอน - เล็กน้อย
..................................................................................
‘ชอบขาวๆ ใส่แว่นก็ได้น่ารักดี ขี้เล่น ตลกๆ ไม่คิดมาก แต่ทำอะไรทำจริง รักสัตว์ ประมาณนี้ล่ะมั้ง’
ผมตอบใครสักคนไปเมื่อนานมาแล้ว เมื่อถามว่าสเปคคนที่ผมชอบเป็นยังไงผมก็ตอบไปแบบไม่คิดอะไรมาก ความจริงผมแค่ตอบลักษณะของคนคนนึงที่ผมยังจำได้ว่าเขาเป็นคนที่ผมยังคิดถึงอยู่เรื่อยๆในบางทีที่เผลอ คนคนนั้น ในตอนนั้นที่ผมมีแต่ภาพสมัยมัธยมเท่านั้นที่ผมจำได้ แม้จะลางๆแต่ก็ยังจำได้เสมอเวลาที่เขาหัวเราะ หรือยิ้มให้ผม ผมลองคบกับใครบางคนดูที่เหมือนเขา แต่เมื่อคบไปความเหมือนมันมันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ ไม่มีใครที่เหมือนกันบนโลกใบนี้ มันไปไม่ถึงไหน เพราะผมยังคิดถึงใครบางคน…
“เหม่ออะไร” เสียงที่ทำให้ผมหันหน้าไปยิ้มให้อย่างที่ห้ามตัวเองไม่เคยได้
ใครบางคนที่ตอนนี้เดินอยู่ข้างผมตอนนี้ และตอนนี้ผมมีเขาคนนั้นอยู่กับผมแล้วตรงนี้ และผมหวังว่าจะอยู่กับผมแบบนี้ไปอีกนาน ตลอดไป อยู่ให้นานจนถึงวันที่ทั้งผมและเขาลืมไปว่าเราเจอกันเมื่อไหร่
“คิดถึงแฟนเก่า” ผมแกล้งพูด ธามก็แกล้งทำหน้าโกรธ ก้าวให้เร็วขึ้นนำหน้าผม ผมก็รีบเดินตามไปซิ สนุกออกแข่งเดินเร็วในห้างตอนคนเยอะๆแบบนี้
ผมเดินเข้าไปใกล้ หลังมือเฉียดกัน... แค่นี้เท่านั้น ผมขอแค่นี้ ได้เดินใกล้ๆกับธามแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมอยากจะจับมือที่แกว่งอยู่ข้างๆตัวผมเอาไว้ แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่จะไม่แคร์สายตาใครที่มองมา ผมเกรงใจอยู่นะ กับเรื่องความสุขเล็กๆน้อยๆ แค่นี้ผมยอมที่จะเก็บไว้ทำในที่ที่ไม่มีใครคอยมองด้วยสายตาแปลกๆจะดีกว่า สบายใจกว่ากันเยอะ
“หายคิดถึงแฟนเก่าแล้วเหรอพี่กันต์” ธามพูดทีเล่นทีจริงพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟที่เริ่มละลายในมือให้ผม เป็นเชิงถามว่ากินไหม
“มีธามแล้วจะคิดถึงทำไม” ผมตอบแล้วรับแก้วจากมือธามมาดูด อย่าคิดกันไปไกลล่ะว่าผมจะออกสื่อก้มดูดจากมือ มีเรื่องเล็กๆที่ผมก็พึ่งรู้ ผมกับธามกินกาแฟไม่ค่อยหวานเหมือนกัน กินได้ทั้งใส่นม ไม่ใส่นม แต่ไม่เอาหวาน เรื่องบังเอิญที่ทำให้รู้สึกดีใจที่มีเรื่องเหมือนกันนอกจากน้ำหอมใช้กลิ่นเดียวกัน เรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งในหลายๆเรื่องที่เราเหมือนกันโดยบังเอิญ และพึ่งมารู้ทีหลัง
“เคยรู้สึกไหมว่าพี่กันต์โคตรจะเลี่ยนน่ะ” ก็รู้สึกนะ แต่ทำไมล่ะ นอกจากจะลามกพูดจาสองแง่สองง่ามแล้วเลี่ยนด้วยอีกอย่างจะเป็นอะไรไป
“ไม่นะ ธามคิดไปเองแล้ว” ผมตอบหน้าตาเฉย หักลบกลบหนี้กับออพชั่นอื่นแล้วผมว่าคนทั่วไปก็คงรับได้อยู่มั้งในความที่ผมเป็นของผมแบบนี้
“อ้อเหรอ ใช่เหรอ มั่นใจเหรอ” กวนตีนใช่เล่นนะธามตอนภาคปกติออกแบบสื่อ แต่ตอนอยู่สงบๆสองคนน่ะ สุดยอดจะน่ารัก ว่าง่ายใจอ่อน อ้อนเก่งด้วย ผมมันคนมีบุญแสนจะโชคดีที่ได้เห็นธามครบทั้งสองแบบ ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งหลง
“อย่าเถียงน่า”
“เห็นว่าเป็นพี่หรอกนะ” ผมว่าธามไม่เห็นผมเป็นพี่แล้วล่ะมั้งพักหลังนี้
“ไม่ต้องถือว่าเป็นพี่ก็ได้ ถือว่าเป็นอย่างอื่นก็ไม่ว่า...”
“อะไรจะเป็นพ่อเหรอ” ธามมีเทคนิคในการเอาตัวรอดจากผมทุกรอบแบบเดิมๆ คิดเหรอว่าคนอย่างผมจะเป็นพ่อ บ้ารึเปล่า ผมไม่อยากจะเป็นตำแหน่งที่แสนดีมีภาระแบบนั้นหรอก
“ถ้าเป็นพ่อธามจะบอกรักทุกวันไหมล่ะ”
“วันละสองครั้งเลยเอาไหมล่ะ” คำตอบทำให้ผมยิ้มฉีกแก้มปริ ส่วนธามหัวเราะขำผมถูกอกถูกใจ อะไรมันจะขำขนาดนั้นน่ะธาม พูดเองขำเองด้วย ธามขี้อ้อนกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ เอาใจเก่งกว่าที่คิดไว้มาก ผมไม่ได้คิดว่าธามจะเป็นแบบนี้เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายและรู้สึกโชคดีคูณสอง ผมว่าลักษณะแบบนี้อาจจะมาจากการที่ธามเคยต้องเป็นฝ่ายเทคแคร์ผู้หญิง แต่ในคราวนี้กลับเป็นผู้ชายอย่างผม ธามก็คงจะเลือกที่จะทำแบบเดิม ทำอะไรที่อยากทำ และพอจะทำได้ในสถานะแบบนี้… เข้าทางผมเลย ลูกคนกลางผู้มักถูกหลงลืม
ที่วันนี้ได้มาเดินชิวๆ เพราะมากินข้าวเย็นด้วยกัน ไม่ได้เนื่องในโอกาสอะไรก็แค่อยากเจอ ไม่ได้กินอะไรที่มันมีบรรยากาศโรแมนติกหรือน่าสนใจ นัดนี้ที่ผมเป็นคนเอ่ยปากชวนก่อนทำให้ผมรีบขับรถมาจากมหาวิทยาลัย รีบสอนรีบกลับ ไม่อยู่อ้อยอิ่งให้นักศึกษาคนไหนวอแวร้องขอคะแนนเพิ่มอีก แต่รีบมาขนาดไหนคนที่มาถึงก่อนกลับเป็นธาม นั่งรอนิ่งๆ ก้มอ่านหนังสือเล่มเล็กๆ มีแก้วกาแฟวางตรงหน้า
แค่นี้จริงๆทำให้ผมหัวใจเต้นแรง...
ที่มีคนเคยแชร์คำพูดที่ว่าถ้าหลังสามเดือนเรายังรู้สึกกับใครบางคนเหมือนเดิมมันคือความรัก กับคนที่ผมยังรู้สึกเหมือนเดิมมา8ปีล่ะ เรียกว่ารักมากได้ไหม ...
“พี่กันต์จะเดินไปไหน” อยู่ๆธามก็ถามขึ้นมาเมื่อผมชักจะพาเดินวนรอบห้างแบบไร้จุดหมาย ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหนแค่ไม่อยากกลับ อยากอยู่ด้วยนานๆ คิดนะว่าอยากให้ธามมาอยู่ด้วยกัน แต่ผมว่ามันยังเร็วไป และธามคงจะปฏิเสธด้วย ในแง่ความสะดวกและอะไรหลายๆอย่าง ต่อให้รัก แต่มันก็ต้องมีเวลาที่จะปรับตัวใช้ชีวิตของตัวเองกันบ้าง
“เดินไปเรื่อยๆ”
“ไปสวนลุมไหมล่ะ จะได้เดินเยอะๆเลย” ธามกวนประสาทผมเบาๆ แต่ไม่ได้ระคายอะไรผมเลยสักนิด เวลาใกล้ห้างปิดคนน้อย แผนกร้านขายพวกกีฬาแทบจะไม่มีคน มีแค่พนักงานที่กำลังก้มหน้าก้มตาเช็คสต็อกของ
“ปกติธามเดินจับมือแฟนเก่าธามบ้างไหม” ผมเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน... รู้นะว่าไม่ควรจะรื้อเรื่องแฟนเก่าหรือคนเก่าๆของอีกคนออกมาพูด แต่ผมไม่ได้มีเจตนาหรืออยากหาเรื่องอะไร และผมก็คิดว่าธามคงเข้าใจว่าผมไม่ใช่คนแบบนั้น ผมแค่อยากรู้
“ก็มีบ้าง แต่ไม่ค่อยหรอกกลัวคนอื่นหมั่นไส้” จริงของธาม ผมแอบไปหาดูรูปแฟนเก่าของธามมาเท่าที่รู้ ทุกคนเป็นผู้หญิงน่ารักน่าคบ แค่ลองนึกว่าธามเดินไปกับอดีตแฟนจับมือหนุงหนิงกันกลางห้างผมก็หงุดหงิดแล้ว มันน่าอิจฉา น่าหมั่นไส้ที่ว่าทำไมถึงน่ารักกันขนาดนี้
“น่าหมั่นไส้จริงๆแหละ” ผมหันไปยิ้มให้ธาม
...เชื่อไหมว่าผมไม่เคยเดินจับมือใครเลย คนที่ผมเคยคบๆมา ไม่เคยมีใครที่ทำให้ผมเป็นเหมือนผมเป็นกับธามในตอนนี้ และผมไม่บอกธามหรอก ปล่อยให้ธามคิดว่าผมผ่านทุกสิ่งมาโชกโชนยิ่งกว่าธามนั่นแหละดีแล้ว
“ห้างจะปิดแล้ว กลับกัน” ธามเดินนำผมไปที่ลิฟต์ รถเราจอดอยู่ที่ชั้นค่อนข้างสูงเนื่องจากตอนมาถึงที่จอดรถแน่นมาก ชั้นล่างๆเต็มเกือบหมด ไฟเริ่มทยอยปิด คนหายไป ในบรรยากาศแบบนี้เวลาผมเดินคนเดียวผมก็รู้สึกเหงาๆนะ แต่วันนี้ผมไม่ได้มาคนเดียวแล้ว
อยู่ๆธามก็ยื่นมือมาให้ผม
ผมเอื้อมไปกุมมือของธามไว้ที่ข้างตัว... ในเวลาแบบนี้ ผมกับธามกลับไม่มีอะไรที่จะพูดออกมาเหมือนทุกครั้งที่แทบจะแข่งกันพูด นับครั้งไม่ถ้วนที่ผมจับมือธาม แต่ทุกครั้งที่ผมจับมือคนคนนี้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันเหมือนทุกครั้งเป็นครั้งแรกเสมอ...
………………………………………………………..14-01-2013
ไม่ได้มาพร้อมตอนจบ มาพร้อมตอนที่ไม่จบ สั้นๆ เพราะตอนจบยังเขียนไม่จบงานเยอะชิบหายเลยให้ตายเถอะ ไฟท์อยู่จริงๆให้ดิ้นตาย หนังสือพิมพ์นะพิมพ์ เขาพิมพ์ เราไม่ได้พิมพ์เอง ทำไม่เป็น ใครใคร่ซื้อเก็บตังรอกันไป ความเคลื่อนไหวคือตอนนี้ตอนจบยังไม่เสร็จ บัดซบ เกลียดคนเขียนไหม... เออ เราก็เกลียดตัวเอง รายละเอียดอยากรู้อะไรเยอะแยะแบบที่เราไม่ได้เขียนบอกไว้ก็ถามเราในpmไม่ก็ 8yearsago.g(at)gmail.com แล้วกันนะ (แบบเมลสะดวกกว่าเชื่อพี่) (ชื่อเมลนี่ตั้งสามแสนรอบ คือจะเอาแปดเยียร์อะโกเฉยๆแม่งมีคนใช้แล้ว เซง)
เอาง่ายๆ เหมือนเอาตอนนี้มาเซ่นก่อน พูดกันตรงๆ ไม่มีอะไรจะเสีย อยู่กันมานานขนาดนี้ รู้กันดี นักเขียนเป็นไง ขอบคุณทุกคนที่ยังรอ หรือไม่รอก็ตามแต่ โปรดรอตอนจบ เอาจริงๆนี่ควรจะอัพตอนจบได้ตั้งนานแล้ว จะไม่ยืด จะไม่รอปิดเทอม จะรีบแล้วจ้ะ ภายในระยะนี้แหละ ให้ตายเหอะ
ปล. รักเสมอจุบุ นิยายจะจบก็ยังรักเธอ
ปล.พิมพ์ได้สับสนวกวนมาก
-
มาต่อแล้ว เย้ๆ :mc4: :mc4:
แต่ไม่อยากให้ถึงจบเลย คิดถึงพี่กันต์กะหมอธาม :sad4:
-
แหม นึกว่าจะ เขิน ค้างไปอีกนะเนี่ย555
-
รู้สึกดีจังที่ได้อ่านตอนนี้
-
มาต่อก็ดีใจแล้วค่ะ
รออยู่เสมอนะคะ สู้ๆ :L2:
-
ไม่อยากให้รีบจบเลยยยย ต้องคิดถึงคนเขียนและทุกตัวละครมากแน่ๆ T------T
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สั้นๆแต่ฟินกระจาย อ้ากกน่ารักอะ
เหมือนหลายๆคนไม่อยากให้จบ
คิดถึงธามคิดถึงพี่กันต์คิดถึงคนเขียนตายเลยยย
-
เชื่อแล้วว่าคนเขียนสับสนจริงๆ :z2:
ขนาดหน้าตรงหัวข้อ กับหน้าจริงๆ ยังไม่ตรงกันเลย
ตรงหัวข้อ P.255 ส่วนหน้าจริงคือ P.225
-
รอสิรอ รอมาขนาดนี้รอต่ออีกหน่อยไม่ว่ากัน
หนังสือก็อยากได้ เก็บตังค์รอมาซักพักเเล้วววววว :laugh: :laugh:
-
อิจฉาค่ะ!!!!
-
@yeyong ขอบคุณที่ช่วยเตือนเรื่องเลขหน้า 555555555555555555
-
อยู่ด้วยกันจนลืมไปเลยว่าเราเจอกันเมื่อไหร่...
โอ๊ยยยยยย อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดด หลงรักพี่กันนนนนนนนนนนนนน
ทำไมพี่ถึงได้เท่ห์อย่างนี้
ไม่รู้จะบอกว่าไง หมอธามโชคดีสุดๆที่ได้ผู้ชายคนนี้มาหลงรัก
แต่แม่งพี่กันก็โชคดีว่ะ เพราะหมอธามก็น่ารักเวอร์ๆ กรี๊ดดดดดดดดดดด
รอตอนจบนะคะ (ถึงแม้จะไม่อยากให้จบ กระซิกๆ)
-
วันนี้เพิ่งพูดกะเพื่อนเองอ่ะว่าคิดถึง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
-
สั้นๆแต่น่ารักก
อยากเห็นธามอ้อนบ่อยๆ
จะว่าอะไรไหมถ้าจะบอกว่างงกับที่คนเขียนทอล์ก ฮ่าๆๆๆๆ
เหมือนวนไปมา ก๊ากกกกกกกกก แสดงว่าชีวิตช่วงนี้กำลังสับสน
วุ่นวานหรือเปล่าค่ะ ทอล์กเลยออกแนวงงๆ หรือเรางงเอง ฮ่าๆๆๆ
สู้ๆนะค่ะ รอเสมออออออ รอได้ เอาตามสะดวกตามสบายใจ
ตามโอกาสเหมาะๆเน๊าะ ทุกคนมีหน้าที่เหมือนกัน ทำให้ดีที่สุด
สู้ๆค่ะ
-
หวานจนขนลุก อิจฉาเจ้าค่ะ
-
เค้าอยากเห็นธามโหมดเป็นเด็กดีอ้อนพี่กันต์อ่ะ :-[ กวนตีนกันมาทั้งเรื่องละ 555
ไม่โกรธเลยที่เรื่องนี้ยังไม่จบ เพราะเค้าไม่อยากให้จบเลยจริงๆให้ดิ้นตาย
อยากอ่านไปนานนานนน รักเรื่องนี้มากกจริงๆ
จะว่าเป็นนิยายที่ชอบที่สุดในเล้าก็ได้นะคะ พูดจริ๊งง 555
ชอบทุกอย่างในเรื่อง ทุกตัวละคร โดยเฉพาะสำนวนของคนแต่ง
แฝงด้วยความกวน แต่บางทีก็ละมุนละไม อ่านแล้วมีความสุขจุงงง o13
รวมเล่มซื้อชัวร์ ไม่ต้องคิดเลย 5555
รักคนแต่งที่สุดด :pig4: :กอด1:
-
รักพี่กันต์ รักธาม รักคนเขียน :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:z3:
ถึงจะเป็นแค่ตอนสั้นๆ แต่ก็ยังมีความน่ารักของทั้งคู่อยู่
ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้อ่าน
รอตอนต่อไปนะคะ ถึงจะยังไม่อยากให้จบก็ตาม
-
น่ารักๆ :o8:
ขอบคุณคนเขียนจ้า :L1:
-
น่ารักเช่นเคย สารภาพ ยังไม่อยากให้จบง่ะ อะไรกัน ลุ้นมาตั้งนาน กว่าจะได้กัน แล้วจะจบแล้ว ยังอยากให้หวานต่ออีก ยืดเข้าไป จะเป็นยางหมากฝรั่งก็ยอม จะโดนคนเขียนบ้องหูมั้ยถ้าเราไม่ยอมให้จบ ฮ่าๆ
เนื้อหาไม่มีอะไรจะเม้น น่ารักคำเดียวจบ แต่อยากบอกคนเขียนว่า อ่านทอล์กแล้วฮาค่ะ รู้เลยว่าที่พี่กันต์น้องธามพี่ตุลย์และซองน่ารักขนาดนี้เหมือนใคร :laugh:
จุบุเช่นกันค่ะ :จุ๊บๆ:
-
เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเราไปแล้วที่เวลาอ่านเรื่องนี้จะต้องอิ๊งอ๊างไปตามย่อหน้า
แค่ไปกินข้าวด้วยกัน ไม่ได้อะไรหวือหวาแต่มันก็น่ารักมากๆเลย
คือมาเท่านี้ก็ยังจะน่ารัก คนอะไรอ่ะ ทั้งรักทั้งหลง(พี่กันต์)เลยให้ตายสิ
รักแปดปีของพี่กันต์น่าจะต้องเติมไม้ยมกข้างหลังคำว่ามากอีกสักรถบรรทุก
ปล.คนเขียนเล่นเอาพี่กันต์กับหมอมาขัดดอกตอนจบกันแบบนี้แล้วเราจะไปว่าอะไรได้ :-[
-
:impress2: :impress2:
-
ยังรออยู่เสมอเลย :L2:
-
อยากได้แบบพี่กันต์ ฮืออ ชอบบบบ
ปล.หนังสือเปิดจองจะจองทันทีเลย!
-
น่ารักมากๆเลยอ่า...รอๆตอนต่อไปคับ.. :impress2:
-
ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
พี่กันต์ กะ ธาม ก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ท่นิดๆหน่อยๆ ให่หายคิดถึงก้อดีใจจะแย่แล้วคนแต่งจ๋า :กอด1:
-
รอสิคร้าบบบบบบ
อยู่กันมาตั้งนาน รอกันาตั้งนาน จะทิ้งกันได้ไง
แต่ของเซ่นที่ได้มา ก็น่ารักเหมือนทุกครั้งนะ^^
-
รักพี่กันต์กะน้องธามจังเลย เรื่องนี้อ่านแล้วมันอุ่น ๆ รื่น ๆ ชอบ ชอบมาก และชอบมากที่สุด
ไม่อยากให้จบเลย หรือจบแล้วก็ยังอยากมีตอนให้อ่านต่อเรื่อง ๆ (จะเรียกว่าจบมั้ยนั่น)
:L2:
-
ไม่คิดนะว่าพี่กันต์จะมีมุมแบบนี้
-
โอยยย พี่กันต์ หวานมากกกอ่ะ อ่านละเขิน :o8:
+1+เป็ด เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า :L2:
-
หวานกันนิดๆจิตแจ่มใส
-
มานั่งดูคนเป็นแฟนเขาจีบกัน :z2:
น่ารักมากเหอะ (ยกเว้นความหื่นของพี่กันต์)
-
ไม่ต้องรีบครับคนแต่ง ยื้อไม่ให้จบให้นานที่สุด แต่ไม่เอาดองนะ 5555 สู้ๆครับ
-
ฮือออออออ น่ารักอ่ะๆ ไม่อยากให้จบเลย
นังรออยู่เสมอจ้า หนังสือด้วย อุดหนุนแน่นอนนะ จุบุๆ
-
:กอด1:
-
น่ารัก
-
ขอให้หวานแบบนี้กันไปนานๆน๊า
-
หมอธามคะ พูดกันตรงๆเลยก้แล้วกันนะคะ
ยกพี่กันต์ให้ฉันเถอะค่ะ
#ธามบอกกุคงให้เมิงหรอกไปฝันเอาไป๊!
มันเป็นตอนพิเศษที่ธรรมดาแต่น่ารักมากเลยค่ะ
ยังรออยู่เสมอนะคะ :กอด1:
-
ตอนพิเศษแบบหวานๆ >w<
**edit**
เพิ่งเห็นจดหมายข่าว
นานแค่ไหนเราก็รอฮับ o13
-
ไม่อยากให้จบเลย พูดจริงๆ คือ รักเรื่องนี้มากกกกกก กอไก่ล้านตัวเลย
ช่วยยืดเป็นละครช่อง7ได้มั้ยอะคะพี่ ฮ่าๆๆๆ
กอดดดดดดดดดดดด
-
นึกหายไปไหนแล้ว อบอุ่นกันเหมือนเดิมนะคู่นี้
รอตอนจบด้วยใจระทึก หืมมม
-
รอคอยตอนจบนะคะ >< ชอบหวานๆ แบบอบุอ่นอ่ะคะ ไม่เลี่ยน
-
พี่กันต์กับธามน่ารักจัง
ไม่อยากให้จบเลย
ชอบเรื่องนี้อ่า
-
:serius2: อย่าพึ่งรีบจบนะ เค้ายังอยากอ่านอีกอ่ะ :z3:
ฮ+1 จ้า
-
พี่กันต์โคตรน่ารัก!! จริงๆ ฮืออออออ ชอบอะ ชอบบบ
-
โอ๊ยยยยยยย น่ารักมากเลยค่ะ แง อ่านแล้วขนลุก อ่านแล้วเขินทุกบรรทัด
ฮือออ ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ น่ารักมากๆ รอตอนจบนะคะ รวมเล่มซื้อแน่นอนค่ะ ฮวกกกกก
-
ยังรอเทอเสมอจ้าาา
-
เป็นตอนที่สั้นแต่ทำให้ยิ้มได้ตลอดเลย ให้ตายเถอะ
ชอบเวลาพี่กันต์พูดถึงธามมากถึงมากที่สุด
มันอบอุ่น มันเต็ม มันอบอวลไปด้วยความรัก
ชอบทุกสิ่งทุกอย่่งที่เป็นสองคนนี้จริงๆ
และเหมือนเดิม คือ ไม่ อยาก ให้ จบ
สักร้อยตอนไปเลย อย่าได้แคร์ จะใช้เวลาอีกสักห้าปีก็จะรอ 55555555
-
น่ารักมากๆ แม้จะมาสั้นๆ
รออ่านตอนจบหวานๆ จ้ะ :กอด1:
-
ทุกครั้งเป็นเหมือนครั้งแรกเสมอ แหมพี่กันต์นี่ตัวเลี่ยนเลยนะ หมอธามน่าอิจฉาสุดๆเลย ได้รักได้ถูกรักกับคนแบบพี่กันต์นี่สบายไปทั้งชาติ เพราะรู้ว่ายังไงเค้าก็ไม่เปลี่ยนแปลง
-
ใจเย็นๆนะ อย่าเครียด.......รอได้
รอหนังสือด้วยแหละ จุ๊บๆๆ
-
พี่กันต์ก็ยังเลี่ยนเสมอต้นเสมอปลาย :impress3: เลี่ยนแล้วธามรักไหมหล่ะ
ระดับพี่กันต์แล้ว ธามจะเหลือหรอ :m20:
-
เย้เฮ คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์
ไม่รู้เป็นอะไร อ่านเรื่องนี้ทีไรต้องเปิดเพลง ใกล้ ฟังทุกที =w=;;;;
รอตอนต่อไป+หนังสือด้วยค่าาาาาาาาาาา
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะ จุ้บุ
-
บรรยากาศชิลๆกับคนรู้ใจ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
ทุกวันนี้พี่กันต์ก็ได้ทุกอย่างตามที่ต้องการแล้วนี่
เลยไม่แปลกที่พี่กันต์จะพอใจในทุกอย่างที่ธามทำให้
ก็รักก็หลงเค้าซะขนาดนี้ แต่ใช่ว่าพี่กันต์จะเป็นฝ่ายเดียว
ลองถามธามดูสิ คำตอบอาจทำให้พี่หลงมากขึ้นนะ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล.ไม่ว่านานแค่ไหนก็รอ อยู่ด้วยกันมานานแล้วนี่นา :L1:
-
มาพอให้หายคิดถึงเนอะ :กอด1:
-
^^b
ตมอก็น่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ
ไม่แปลกที่ไอพี่กันต์จะหลง
นานแค่ไหนก็จะรอ,...
-
อยากอ่านไปเรื่อยๆไม่อยากให้จบ :กอด1:
-
คนเขียนเขียนตอนจบไม่จบซักที เพราะไม่อยากให้จบหรือหรือค่ะ ไม่อยากจบ ก็ไม่จบก็ได้ เราอ่านไปได้เรื่อยๆ อ่านได้ตลอดเลยนะ อิอิ
-
คู่หมอรักกันหวานชื่น
แต่เค้าอยากเห็นคู่พี่นายกะเชฟมั่งอ่าาา
พี่กันต์ดูเพ้อหมอธามมากจริงๆอ่ะ
ท่าทางจะได้มีเขยเข้าบ้านแหงๆเบย
-
o13 o13
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กันต่อไปค้าบ
จาก คนรออ่าน .. คนคิดถึงหมอธาม ... คนคิดถึงพี่กันต์ ...ฯลฯ อีกมากมาย หุๆๆๆๆๆ
-
คิดถึงพี่กันต์กับหมอธามมากๆๆ ไม่อยากให้จบเลยจริงๆๆ :กอด1:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกก
ตอนแรกเห็น ตกใจ เบนกลัวตอนจบ ค่อยโล่งอกหน่อยย
เลิฟๆพี่กันต์กับหมอธามมากก พอคิดว่าจะไม่เจอกีันแล้วเวลาเข้าเล้า แล้วใจหายเหมือนกันนะ
T_T
ขอตอนพิเศษๆ เยอะๆนะคะ
-
เพราะพี่กันต์ เพราะความรักเลยทำให้หมอธามน่ารักขึ้นอีกเยอะเลย
-
มาเบาๆๆ แต่หวานน้ำตาลท่วม อ้ายยยย
รักพี่ธามจังเลย รักมากกก รักสุดดด
หวานนนน อะพี่กันต์ อิจฉาพี่กันต์ที่ได้พี่ธามไปครอง โฮะๆๆๆ
อ้ายยย พี่ชายที่น่ารักกกก เค้าอยากได้อะ
-
พี่กันต์โคตรรักธามอ่ะ สองคนโชคดีมากที่ได้รักกัน
ไม่ได้รักอย่างเดียวแกหลงอย่างหนักด้วยนะ 555
หมอธามน่ารักขี้อ้อนมีลูกล่อลูกชน แต่อยู่กันสองคนแล้วแพ้ทางตัลหลอด
ขอบคุณค่ะ
-
เขินมากแม้จะเป็นตอนสั้นๆ หมอเป็นคนที่แบบว่า !@$^$)^(*##%^&*)(_+ ไม่รู้จะบรรยายยังไง
ฮื้อออออออยังไม่อยากให้จบจริงๆนะ
มันให้ความรู้สึกว่ามีคนแบบนี้อยู่จริงๆไม่ใช่แค่ในจินตนาการอ่ะ T____T
อยากอ่านต่อจนแก่เลย 5555555555555555555555555555
-
:L2:
-
ยังคงน่ารักมากๆๆๆทั้งคู่ :-[ :-[ :-[
:pig4: :กอด1: :L2:
-
ชอบพี่กันต์มากอ้ะ จนอธิบายออกมาไม่ถูกกกกกกก :z3: :z3:
-
เรื่องนี้เป็นนิยายที่อ่านแล้วยิ้มเสมอ ปลื้มเสมอ
ให้กำลังใจนักเขียน ขอให้งานเบาบางเร็วๆ ^ ^
-
ยังไม่จบสินะคะ ฮู่ว//ตอนแรกเห็นคำว่าตอนพิเศษแล้วใจเสียยยยย
-
คู่นี้เค้าเหมาะกันจริงอะไรจริง พี่กันต์ก็น่ารัก หมอธามยิ่งน่ารักเลย :o8:
-
o13 o13
มานิดนึง ให้ชื่นใจก็ยังดี
-
น้องธามทำบุญด้วยอะไรเนี้ยะ จะได้ไปทำบ้าง
เผื่อผลบุญจะได้ส่งผลให้ชาตินี้เจอแบบพี่กันย์(จัง..) สักคน
:m11: :impress: :amen:
-
สั้นๆแต่น่ารัก
-
น่ารักเบาๆ ^ ^
-
มีอาหารเรียกน้ำยอ่ยไปเรื่อยๆก็ไม่ว่าอะไรนะคะ ฮ่าๆๆๆ ชอบมากกกกก
หวานแบบเบาๆ ยังไงก็รอตอนจบที่ไม่อยากให้จบ ฮา
-
อ่านตอนนี้แล้วอบอุ่นดีอะ
-
ถึงเขาจะรวบหัวรวบหางกันแล้วแต่ก็ยังคงคุณภาพกวนทีนกันเหมือนเดิม ต้องอย่างนี้ซิของแท้
เวลาเขาอยู่ด้วยกันนี่น่ารักดีแท้ นึกว่าธามอ้อนพี่กันต์นี่จะออกมารูปแบบไหนหนอ นึกไม่ออก
โชว์ซักฉากซิจ๊ะคงแต่ง
เก็บตังค์รอหนังสือวันละ 3 บาท (ชาติหนึ่งมันจะครบหรือเปล่า ไม่แน่ใจ) :z2:
-
เพิ่งรู้ว่าพี่กันต์ก็มีมุมแบบนี้บ้าง ไรบ้าง น่ารักดี คิดเหมือนธามเลยว่าพี่กันต์ต้องโชกโชนไปด้วยประสบกา(ม)รณ์มากมาย ที่ไหนได้ ขนาดจับมือยังกลายเป็นน้องซะเองที่เริ่มก่อน จะไม่ให้รักให้หลงได้ยังไงล่ะเนี่ยก็หมอเล่นทำอะไรก็ได้ใจอาจารย์ทุกอย่างแบบนี้ นอกจากจะทำให้รักแล้วยังทำให้หลงอย่างแรง :laugh3:
รออ่านเรื่องคุณนายกับคุณเชฟอยู่นะจ๊ะ o18 ทำไมได้ไปขอถุงยางจากน้องธาม (ยังจะจำได้อีก :laugh:) รอความคืบหน้าของคู่นี้อยู่เน้อ :a11:
เหมือนผ่านมานานมาก แล้วถ้าจะออกมาเป็นหนังสือก็จะรอนะ :L2:
-
ดีใจที่ได้อ่าน
ธามใจอ่อน อ้อนเก่งแบบนี้รักตาย
ชอบโมเม้นต์ที่หลังมือถูกันเบาๆ
ฮิ้ว กดบวกปล่อยเป็ดให้อย่างไว
-
อ่านแล้วเขินๆ ><
ถึงตอนนี้จะเป็นตอนสั้นๆแต่ก็ไม่หยุดความหวานใส่กันเลยน้าา
-
มาสั้นๆไม่เป็นไร แค่ได้จับมือกันก็พอใจแล้ว
อ่านแล้วยิ่งชอบพี่กันต์มากขึ้น!
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ และสำหรับเรื่องที่ชอบ
นานแค่ไหนก็รอได้ค่ะ (มีเวลาหยอดกระปุก ^^)
-
เขินอ่ะ กินกาแฟแบบเดียวกับพี่กันต์และธามเลย
มันเป็นพรหมลิขิตใช่ป่ะ :-[
ล้อเล่นน้า ใครจะกล้าเป็นมือที่สาม
เราเป็นพวกเจ๊แป้ง มีความสุขเวลาผู้ชายรักกันจ้า
-
หวานเว่อร์นะ...จะโทษพี่กันต์คนเดียวก็ไม่ได้ซะด้วย
ในเมื่อหมอธามก็ใช่ย่อย รู้เห็นเป็นใจทั้งคู่แหละน้ออ อิอิ
-
ชื่อตอน - เล็กน้อย ...แต่คนอ่านมีความสุขมาก มาก มาก :m1:
สั้นๆแต่คุณภาพคับแก้ว บรรยากาศข้าวใหม่ปลามัน น่ารักโครต
พี่กันต์กับธาม สวีทวิ๊ดวิว..งุงงิ้ง งุงงิ้ง กันสองคนหวานๆ อุ่นๆ ละมุนๆ
คนอ่านแอบเห็นน่ะว่า สบตากันบ่อยๆ :-[
เวลาอ่านมุมมองของพี่กันต์(จัง) แล้วเขิน ..รู้เลยว่าหลงธามหัวปักหัวปำ
ธามดีอย่างงี้ อ้อนอย่างงั้น น่ารักสุดยอด ยิ่งอยู่ด้วยยิ่งหลง อ๊ากกกกกกก
ธามก็น่ารักจริงๆ เข้าใจและก็เอาใจใส่ความรู้สึกของพี่กันต์
ก็ดูซิ ..ยื่นมือมาให้พี่กันต์จับ ว๊าววววววว อะไรจะรู้ใจกันขนาดนี้
พี่กันต์จะรู้ตัวไหมว่าพี่กันต์น่ะหวานเวอร์ เวอร์ทำคนอ่านอย่างเราน้ำตาลในเลือดพุ่งสูงปี๊ด
...อยู่ให้นานจนถึงวันที่ทั้งผมและเขาลืมไปว่าเราเจอกันเมื่อไหร่ ..ซึ้งอ่ะ :m3:
...ทุกครั้งที่ผมจับมือคนคนนี้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันเหมือนทุกครั้งเป็นครั้งแรกเสมอ >.<
:laugh: :laugh: :laugh: กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ทอล์กคนเขียนฮากลิ้ง
คนเขียนน่ารักกกกกกก คนเขียนฮามากกกกกก รักคนที่เขียนที่สุดดดดดเลย :กอด1:
-
หวานกันกำลังดี
-
อ๊ายยยยยยยยยย เนื้อคู่กันแต๊ๆนิคู่นี้
-
มาสั้นๆแค่นี้ก็เอา
มาพอให้หายคิดถึงธามมมม
ขอบคุนค่ะ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
ธามน่ารักอะ
อิอิ
-
ขอบคุณค่า
-
:o8: :-[ :impress2:
-
:pighaun:เก็บตังค์รอออ
-
ในที่สุดวันของพี่กันต์ก็มาถึง ยินดีด้วยค่ะ อิอิ
นิยายถ้ายังเขียนตอนจบไม่ได้ก็เขียนตอนธรรมดาออกมาอีกซัก10ตอนก็ได้ค่ะ
เรายินดีอ่านค่ะ ฮ่าๆ หนังสือไม่ต้องรีบทำนะคะ ตอนนี้ยังไม่มีเงินแต่จะซื้อแน่ๆค่ะ
เรื่องเรียนก็สู้ๆนะคะ งานเยอะเหมือนกันเลย TT^TT
-
พี่กันต์ เจ้าพ่อหวานเลี่ยน
แต่อ่านแล้วรักมากขึ้นตลอดเลยนะ ไม่มีเบื่ออ่ะ
-
กำลังตามอ่าน ถึงช่วงเครียดเรื่องเปิดเผยกับบ้านหมอธาม
คนอื่นเขาเขิน เราดราม่าอยู่ .. ดีเลย์สุด
มีอะไรจะบอก.... อยากอ่านคู่หนึ่งภู :-[
แลดูเค้ามีซัมติงรองกัน ไม่มากก็น้อย :impress2:
:z2:
-
ทำเรื่องเล็กๆ ให้น่ารักได้เสมอ..
-
พี่กันต์~~~ รู้แล้วว่ารักธามมาตลอด รักธามมานานขนาดนี้ จริงๆแล้วการที่ห่างกันไปหลังเรียนจบอาจจะดีแล้วก็ได้ ต่างฝ่ายต่างโต ต่างได้ใช้ชีวิต กลับมาเจอกันอีกครั้งในตอนที่พร้อมแล้ว คราวนี้จะได้อยู่ด้วยกันไปเลยนานๆ
รักคนเขียน เดี๋ยวจะอุดหนุน ขอเก็บตังก่อน
จะรักคนเขียนมากขึ้นถ้าส่งตอนพิเศษหรือโมเม้นหมิงนายมาให้ด้วยก่อนจาก
รอตอนจบค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
น่ารักมากเลยเรื่องนี้
อยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ซักคนจริงๆ ให้ดิ้นตายเหอะ
อยากอ่าน คู่เชฟอีกอ่า มาต่อเพิ่มก็ดี
ยังไง คนเขียนก็สู้นะจ้า รอตอนจบ
ตั้งใจทำงาน ^^
-
ชอบความรักของสองคนนี้จัง คือมันอบอุ่นไม่แน่นไปไม่หลวมไปมีพื้นที่ส่วนตัวไม่ก้าวก่ายไม่ครอบครอง~~~~
รักพี่กันต์จัง แต่รักหมอธามมากกว่า >////<
-
โอ้ยยยยยยย ธามน่ารักกกก
แต่ขอพี่กันต์นะธามม 55555
อ่านแล้วน่ารักกรุบกริบ อิพี่กันต์เป็นเอามาก หลงน้องเฟร่อๆ
เราก็หลง หลงทั้งกันต์ธาม คิดถึงกันต์ธามมากด้วยย
รอตอนจบบบ รอรวมเล่มมม เก็บตังค์รออออ
จูบบบบบบ
-
น่ารักเหมือนเดิมเลยคู่นี้ หุๆ
-
โหยย หมอธามน่ารักอ่ะะะะะ :-[
อย่าลืมแวะเวียนไปหาคู่พี่นายกับเชฟบ้างน้า :man1:
เดี๋ยวเราต้องไปร่างคอมเม้นท์ไว้ต้อนรับตอนจบแล้วละ .. ความรู้สึกที่ได้อ่านเรื่องนี้อ่ะน้า :a1:
-
รอตอนพิเศษอยู่น่ะค้าบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพิ่งเคยได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะพี่แนะนำมา
แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก ทั้งหวาน ทั้งฮา โอ๊ยยยยย โดนค่ะ
ชอบหมอธามอ่ะ น่ารักมากๆ กวนๆแต่แอบยั่วนะคะ
พี่กันต์ก็โคตรรรรรรจะน่ารัก เสื่อมได้อีกค่ะ
ชอบเวลาที่ย้อนไปเมื่อแปดปีที่แล้วมาก
น่ารักสุดๆอ่ะ อารมณ์แบบรักเล็กๆเด็กวัยมอ
อ่านทีไรก็เขินตลอด อิจฉาอิพี่กันต์ได้อยู่กับคนน่ารัก ฮี่ๆๆ
แต่ที่ได้ใจสุดๆ นี่ยกให้หมิงเชฟต่างด้าวเลยค่ะ
ทะเล้น กวนตีนได้ใจมากๆ ลีลาจีบหนุ่มสุดยอดค่ะ
โคตรของความหน้าด้านและเข้าข้างตัวเอง ฮ่าๆๆ
ชอบคู่หมิงนายมากๆ
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ รออ่านตอนอยู่น๊าาาาา
ทางที่ดีของสเปหมิงนายด้วยนะคะ อิอิ^^
-
ThankS
-
:กอด1: :-[ :o8:
เราพูดตรงๆนะว่า แทบไม่มีเรื่องไหนที่เราอ่านแล้วอิน ไปกับตัวละคร อาจจะเพ้อๆไปไม่กี่วันก็เลิก
แต่มีอยู่ 2 เรื่อง คือ love sick กับ เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน นี่แหละครับ ที่ทำให้เราอินผูกพันกับตัวละครขนาดนี้
ถึงขั้นอยากให้พวกเค้ามีตัวตนอยู่จริง 55
(เอาเก็บไปคิดฝัน นึกถึงคำพูดตัวละคร แบบ โอย obsess)
ยังไงก็ขอบคุณมากเลยที่แต่งเรื่องนี้มาค้าบ มีความสุขมากๆ ที่ทำให้ชีวิตจำเจเรากลับมาแฮปปี้และกระชุ่มกระชวยม้วากกก
ปล ชีวิตจริงอยากให้มีกัน หรือธามซักคนเข้ามาในชีวิตจัง T T
-
จิ้มจิ้มค่ะ เดี้ยวกลับมาอ่านต่อน้า
-
รออยู่นะ
จะเก็บเงินรอด้วย
หุหุหุ
แต่ไม่กดดันค่ะ
เมื่อไหร่ เมื่อนั้น
รอได้นะ
-
จะสิ้นเดือนเเล้วค่ะ มาอัพเถอะ
คิดถึงหมอธามจะเเย่เเล้ววววววว :z3: :z3:
-
...........................
บทที่ 70 (ตอนจบ)
วันหนึ่ง
...
คุณคิดอย่างไรกับผู้ชายชื่อธามครับ ผู้ชายที่เรียกได้เต็มปากว่าตัวคนเดียว แต่สถานะของผมกลับไม่ได้ลำบากลำบนแบบในบททั่วไปของคนที่เสียพ่อและแม่ไปตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ผู้ชายคนนี้น่ารัก อัธยาศัยดี บ่อยครั้งที่เป็นฝ่ายถูกจีบก่อนและยังคงเป็นอยู่แม้ในขณะวินาทีนี้ ผมใช้ชีวิตแบบชนชั้นกลางในเมืองดัดจริต ที่ชีวิตต้องป๊อป มีรถ มีคอนโด เป็นสัตวแพทย์โรงพยาบาลสัตว์เอกชน ผมคนนี้ ถ้าคุณยืนตรงหน้าผม รู้จักผมเพียงแค่นี้ คุณคิดยังไงกับผม
จินตนาการไปไหมว่าผมมีชีวิตที่มีความสุขดี เลิกงานวันศุกร์เข้าบาร์ฟังเพลงเพราะๆ สุดสัปดาห์ก็อยู่กับคนรักที่เหมาะสมกัน คุณจะชื่นชมในตัวผมไหม อิจฉาผมไหมที่ผมมีชีวิตที่ดี อนาคตที่ยาวไกลรอผมอยู่...
จินตนาการไม่ผิดหรอกครับผมมีความสุขดีกับชีวิตตอนนี้ แม้ในบางที่มีช่วงเวลาแย่ๆ แต่มันก็ไม่ถือว่าทุกข์จริงๆ เพราะคำว่าทุกข์นั้นผมผ่านมันมาตั้งแต่ช่วงเรียนแล้ว แต่จะเป็นยังไงถ้าผมบอกว่าคนรักของผมเป็นผู้ชาย คุณยังจะมองผมในแบบเดิมที่คุณมองผมไหม คุณจะรู้สึกยังไง ผมคือผู้ชายคนเดิม เหมือนเดิม ผมไม่ได้เปลี่ยนไป ไม่ได้ลุกขึ้นมาเก็บเงินแปลงเพศ ผมยังคงเหมือนเดิม แต่คุณล่ะ จะมองผมเปลี่ยนไปไหม...
...ส่วนผม ผมก็ยังพยายามมองตัวเองให้ชัด แม้จะกลัวกับอะไรที่ผมไม่รู้ แต่ผมก็ทำไม่ได้หรอกครับที่จะทิ้งผู้ชายคนนั้น เขาดีเกินไปกว่าที่ผมจะยอมเสียเขาไป เขาสามารถทำให้ผมรู้สึกผิดได้มากอย่างไม่น่าเชื่อกับเรื่องเก่าๆที่ผมเคยทำกับเขามาก่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมโน่น และทำให้ผมรู้จักกับคำว่าเป็นทุกอย่าง
ไม่ได้เกินจริง... ถ้าเขาเป็นผู้หญิง ผมจะคุกเข่าตรงหน้า ขอร้องอ้อนวอนให้เขารักผมเพียงคนเดียวไปตลอดลมหายใจของผม
แต่ในเมื่อเขา เป็น ‘เขา’ ผมก็จะขอแค่เดินเข้าไปกอดแล้วบอกว่าผมรักเขา อย่าทิ้งผมไป อธิฐานในใจให้เขาไม่เจอใครที่ ‘น่ารัก’ ไปกว่าผม และขอให้ผมมั่นคงกับเขาต่อไป
.....................................................................
ผมเลี้ยวรถเข้าจอดในส่วนคาร์แคร์ของร้านประดับยนต์ครบวงจรที่ใช้บริการประจำ ผมคว้าของสำคัญยัดใส่กระเป๋า ยื่นกุญแจให้พนักงานแล้วเดินตรงดิ่งไปที่คลีนิคสัตว์ข้างๆ
สาเหตุที่เอารถมาล้างอย่างดีครั้งนี้เพราะเบื่อเวลาไปจอดเทียบZ4พี่กันต์แล้วมันหมองเกินรับไหว และถือโอกาสมาแวะหาเสี่ยปาล์มด้วย เผื่อจะลืมหน้ากันไปซะก่อน คลินิกเสี่ยมันอยู่ข้างอู่รถครบวงจรของญาติมัน ไกลจากคอนโดผมหน่อยแต่บริการดีแสนดี ราคาประทับใจ ญาติมันทำธุรกิจเกี่ยวกับอู่รถ ประดับยนต์กันหมดก็เห็นจะมีแค่เสี่ยปาล์มนี่ล่ะครับที่มาทางสายหมอคนเดียว หมอหมาซะด้วยไม่ใช่หมอคน ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจแทนญาติๆมันดี แต่เค้าก็เห็นดีเห็นงามกันไปหมดล่ะครับบ้านนี้
“หน้าระรื่นชื่นบานเลยนะมึง” เสียงเนือยๆของเพื่อนรักที่มันทักกันด้วยประโยคแบบนี้ผมควรจะเดินหันหลังกลับประชดมันซะเลยดีไหม
“ทักแบบนี้กุไปละ อีกชั่วโมงจะมาเอารถ”
“อะไรวะๆ เดี๋ยวนี้เอาใจยากซะด้วย สงสัยคนเลี้ยงดีเกิน สปอยมาก เอาแต่ใจเลยมึง” ต่อยมันสักทีดีไหมครับท่านผู้ชม ดูมันพูดพาดพิงคนที่ผมไม่ได้หนีบมาด้วยดิ ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกุสักคำพูดเข้าไปเถอะเรื่องนี้
“ไปละ” ผมจะเดินออกไปจริงๆ
“เห้ยๆ ล้อเล่นนิดเดียวทำเป็นงอน นี่ถ้าไม่ใช่มึงกุไม่ง้อเลยนะเนี่ย”
สุดท้ายผมก็ยอมเลิกเล่นตัวเดินวนกลับเข้าไปหาหนึ่งเดียวในดวงใจของผมอย่างเสี่ยปาล์ม นั่งลงที่ชุดรับแขกในคลีนิค ไอ้เสี่ยก็เดินยิ้มกริ่มมองหน้าผม มองแล้วมองอีก มองตั้งแต่หัวจนเท้าแล้วก็ยิ้มอีก ผมว่ามันชักจะไม่ใช่แล้วล่ะ น่ากลัวนะเสี่ย มองแบบนี้พี่กันต์คนเดียวเถอะนะขอร้อง
“มองอะไรของมึงเนี่ย หน้ากุมีนองอกหรือไง” ถ้าเห็นผมทนนั่งเฉยๆให้มันมองก็เอาขี้มาปาผมเถอะ จะบ้าเหรอ
“ไม่มีหรอกครับมึง หล่อใสไร้เคราขนาดนี้ แต่พรุ่งนี้ค่อยมาเอารถนะมึงนะ” จะบ้าเหรอ ล้างรถ ดูดฝุ่นแค่นี้ ให้มาเอาพรุ่งนี้ แล้วผมจะขับอะไรไปทำงาน ยืมจักรยานยามที่คอนโดเหรอ รถเมล์นี่ผมต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า ต่อสามรอบกว่าจะถึงที่ทำงานนะครับเอาดีๆเสี่ย ถ้ามึงจะขอยืมรถไปขับโชว์สาวก็บอกกุดีๆ
“มึงกวนตีนละ ล้างรถนะเว้ย จะเอารถกุไปนับหญิงใช่ไหม” ระหว่างรถสปอร์ตกับรถเต่าสาวๆกรี้ดกร้าดกว่าตอนเห็นรถเต่า ส่วนสปอร์ตผมว่าเอาเข้าจริงมันสร้างปฏิกริยากับผู้ชายได้มากกว่า... ผู้ชายเห็นแล้วน้ำลายหกอยากขับอยากมีจนตัวสั่น ตัวอย่างผู้ชายที่แพ้รถสปอร์ตขั้นหนักก็ยืนอยู่ตรงนี้... แบบที่ขับมาจอดแล้วยอมขึ้นไปกับเขาหน้าตาเฉยเพราะแค่เจ้าของรถบอกจะให้ขับน่ะ ผมเอง...
“ก็ล้างเสร็จ ก็เคลือบสี ติดฟิล์มใหม่เห็นมึงบ่นว่าฟิล์มเก่าบางไปมึงร้อนนักนี่สุดหล่อผิวบาง เดี๋ยวมึงผิวเสียขึ้นมาพี่กันต์จะว่าไง แล้วมึงมาเย็นก็เลยไม่น่าจะทันวันนี้ บอกให้พี่กันต์มารับไปก่อนนะมึง” เดี๋ยวนะเสี่ย เข้าใจอะไรผิด
“มึงๆ กุแค่ล้างรถเว้ยไม่เอาเคลือบสีติดฟิล์ม จะบ้าเหรอ ไม่มีเงินจ่ายนะเว้ย” ก่อนที่จะบานปลายเงินหมดเพราะไม่มีปัญญาจ่ายค่าบริการทั้งหลายแหล่ที่ผมไม่เข้าใจว่าเสี่ยมันไปเอามาจากไหน ความเข้าใจผิดที่ผมอาจจะเสียเงินเฉียดหมื่นจากการบำรุงรถคันเดียวสุดของผมจะทำให้ผมกินแกลบแทนข้าวไปจนถึงสิ้นเดือนแน่ๆ
“กุจ่ายให้ ฟรีหมดเลย”
“ล้อกุเล่น” มึงถูกหวยแล้วไม่บอกกุหรือเปล่าวะเสี่ย
“จริงๆ กุเคยโกหกมึงเหรอ” ปาล์มมันพูดหน้าตาย อย่าให้ผมพูดเลยว่ามันโกหกอะไรผมมาบ้าง ตั้งแต่เล็กจนโต เป็นแสนๆเรื่องแล้วมั้งผมว่า เล็กๆ ใหญ่ๆอะไรโดนมาหมด เจ็บมาเยอะ
“ปาล์มไอ้บ้า ไม่ขำ เอาดีๆ”
“เออ จริงๆ มาเอารถพรุ่งนี้ กุจ่ายให้เว้ย” ตอนนี้ผมคงทำหน้าเอ๋อเหรอหราใส่ไอ้ปาล์มอย่างไม่ต้องสงสัย เพื่ออะไร มันจ่ายให้ทำไม
“เนื่องในโอกาสอะไร”
“ก็ของขวัญวันเกิดมึงล่วงหน้าแล้วก็ค่าพนันที่มึงได้ผัวตรงสเปคไง แซ่บไหมมึง ของนอกซะด้วย”
“......” ผมอึ้ง...
ไอ้เวร ไอ้กล้วยทอด ผมเกลียดมันว่ะ มันพูดได้ไงว่าผมหาผัวได้ตรงสเปค มันรู้ได้ไง ใครเอาไปพูด ผมไม่ได้ป่าวประกาศเลยนะ พี่กันต์ก็คงไม่ใช่คนแบบนั้น แล้วไอ้เสี่ยเวรนี่มันรู้ได้ไงวะว่าผมมีผัวเป็นตัวเป็นตน ยืนอ้าปากค้างกับเหตุผลของเสี่ยแล้วขมับปวดตุบๆ ปาล์มมันหัวเราะขำ เอามือมาลูบๆไหล่ผม
“แน่ะ พูดไม่ออก กุเคยบอกมึงไว้จำได้ไหม ว่าถ้ามึงหาได้แบบที่มึงพูด ไอ้สเปคบ้าบอนั่น กุจะให้มึงหมื่นนึง กุไม่มีตังค์ว่ะ เอาเป็นของมูลค่าใกล้เคียงไปแล้วกันนะที่รัก มึงนี่มันโคตรแน่ว่ะ อะไรที่มึงอยากได้มึงก็ต้องได้จริงๆเพื่อนเอ้ย” ผมโกรธมันไม่ลง ดีใจที่ได้ของขวัญวันเกิดล่วงหน้าเป็นการติดฟิล์ม เคลือบสี ล้างรถฟรี แต่โคตรจี้ดตรงที่คนที่ผมหาได้ ไม่เรียกว่าหาได้นี่ดิ คนเก่าที่เคยวนเวียนในชีวิตกันมาช่วงหนึ่งแล้วได้ซะที่ไหน... มันไม่รู้ใช่ไหม คนนั้นอ่ะได้ผม
“กุต้องพูดอะไรเนี่ย” อับจนซึ่งบทสนทนาใดๆ เมื่อถูกจู่โจมมอบรางวัลให้อย่างไม่ทันตั้งตัว อย่างกับพบสาวบาวแดงพบโชคเลยว่ะมึง
“สรุปมึงไม่ปฏิเสธแปลว่าพี่กันต์เป็นผัวมึงแล้วจริงๆ กุว่าแล้ว มึงไม่รอด” เห้ย... นี่ไม่ให้เวลาผมตั้งสติเลยหรือไงวะ ฟัดเอ้ย เกลียดคำพูดตรงๆ ของมัน ทำไมต้องย้ำวะ เหตุการณ์นั้นผ่านมาระยะนึงแต่ไม่ได้ทำให้ผมหน้าหนาขึ้นเลยแม้แต่น้อยพอพูดถึงเรื่องนี้ ขอร้องได้ไหมอย่าเรียกพี่กันต์ด้วยสรรพนามแบบนั้น คำว่าผัวไม่เพราะเลยมึง
มันไม่ขำที่มีผัวเป็นของตัวเองนะครับ คำนี้ยังไงชายมายี่สิบกว่าปีแบบผมก็แสลงหู
“ไอ้เชี่ย มึงหยาบคายมาก”
“ฮึๆ เป็นไงวะ เล่าให้กุฟังหน่อยดิ” เออ ได้ สบายตัว สบายใจ ลื่นไหลและเคลิบเคลิ้มว่ะถ้ากุรู้ว่าดีแบบนี้กุยอมพี่เขาตั้งแต่กุอยู่ม.ห้าแล้ว... ถุย! ถ้าผมพูดแบบนั้นออกไปจริงก็เอาอะไรมาตบหน้าผมสักทีให้ตื่นเถอะครับ แม้มันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตามแต่ มันควรจะพูดซะที่ไหนกันเล่า!
“อย่าใส่ร้ายกุ อยากรู้มึงก็ไปหาลองเอาเอง”
“แน่ะ ปากแข็งนะมึง” รู้ทันอีก เบื่อมันตรงนี้ ต่อให้มันรู้ ผมก็จะปากแข็งแต่ไป สาบานเลยจะไม่มีใครง้างปากผมเรื่องนี้ได้เด็ดขาด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คิดอะไรคิดไปแต่จะไม่พูดเด็ดขาด!
“พอเลย ถ้ามึงจะซักกุแต่เรื่องแบบนี้นะเสี่ย” ใช้มาตรการตัดพ้อเผื่อมันจะหยุดบ้าง
“เห้ยอะไรวะ แต่ก่อนมีแฟนทีควงโชว์ เยาะเย้ยกูโคตรๆ คนนี้ไม่โชว์หน่อยเหรอวะ เจ๋งสุดแล้วตั้งแต่มึงได้มาเนี่ย ดังสุด หล่อสุด รวยสุด เท่สุด เก่งสุดๆ ภูมิใจหน่อยซิวะ” แหม... ไม่ใช่กุก็พูดได้นะเสี่ย
“ใจจริงอยากจะเดินจับมือจูบปากกลางห้างกันไปเลยแต่กุเกรงใจประชาชนคนรอบข้าง จะอิจฉาที่ไม่ได้มีเหมือนกุ กุเลยขอไม่ออกสื่อดีกว่า” ไงล่ะเสี่ยสมใจมึงไหมนี่รึเปล่าที่อยากได้ยิน แต่ดูท่าทางมันจะไม่รู้สึกรู้สาสักนิดว่าผมประชดมัน มันเอาแต่หัวเราะคิกคัก เอามือปิดปากดัดจริตช้อนตามมองผมแบบล้อๆ คิดเหรอว่าผมจะอายเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาข้ามชาติข้ามภพแบบมัน อยากแต่จะกระโดดถีบขาคู่ใส่มัน
“พูดจากใจหรือประชดวะ”
“กุประชด”
“แต่กุว่ามึงพูดจากใจ” ...ไอ้เสี่ยปาล์ม ผมไม่รู้จะสรรหาอะไรมาเล่นกับมันแล้วครับ มีเพื่อนแบบนี้ หมดมุข เซ็ง รู้ทันไปหมด ซะที่ไหน ไม่ใช่ จะบ้าเหรอ ผมไม่ได้บ้าผู้ชายขนาดนั้น โถ่เว้ย
“คิดอะไรมึงคิดไปเลย ตามสบายมึง เอาเลยเพื่อน กุเกิดมาเพื่อเป็นความบันเทิงของมึงอยู่แล้ว”
“คิดได้งั้นก็ดีมึง หลังๆนี้กุยิ่งกลัวว่าพี่กันต์จะแย่งธ่าม ธ๊าม ของกุไป ” ความดัดจริตไม่มีใครเกิน เชื่อเถอะว่าคนที่มีแนวโน้มจะเป็นเกย์ไม่ใช่ผมหรอกถ้าได้รู้จักกัน ไอ้ปาล์มนี่แหละตัวดี บางทีผมก็หวั่นอยู่ว่ามันจะเป็นหรือเปล่าแล้วที่มีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังก็เพื่อนสาวมัน หาใช่เด็กๆอย่างที่ผมเข้าใจมาตลอด แล้วก็นะ...
...เชี่ยไรคือ ธ่าม ธ๊ามวะไอ้ปาล์ม ชื่อกุเหรอ ไม่มั้งมึง
แล้วไง... ไม่มีรถ แต่ไม่อยากโทรไปหาพี่กันต์ให้มารับ ปล่อยให้สางงานไปเถอะรายนั้น
เมื่อคืนผมไม่แน่ใจว่าพี่กันต์กลับบ้านเมื่อไหร่แต่รู้ว่าส่งรูปกองเอกสารบนโต๊ะมาให้ผมตอนสามทุ่มพร้อมคำบรรยายใต้ภาพว่า ‘พี่จ้าง ธามมาเผาให้บริษัทที’ ตลกใช่ไหมครับ ผมก็ขำ
ผมไม่เข้าใจว่าพี่กันต์จะทำอะไรให้มันเยอะแยะมากมาย ผมก็ไม่แน่ใจว่าพี่กันต์ชอบเงินหรือชอบงานกันแน่ แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างหลัง มนุษย์ผู้กระหายงาน กระหายการทำอะไรสักอย่างให้มันงอกเงย ผมเข้าใจระบบบริษัทที่ถือหุ้นโดยครอบครัวนะครับ พี่กันต์น่าจะไปทำงานในตำแหน่งบริหารอะไรแนวๆนี้ที่มันมีคำว่ากรรมการบริหารแบบพี่กฤษณ์ แต่พี่กันต์ไม่ทำ เอาตัวเองลงมาทำงาน งานที่เรียกว่างานจริงๆไม่ใช่ประเภทพระเอกในละคร พนักออฟฟิศอย่างที่พี่กันต์พูดนั่นแหละ แต่เป็นชั้นสูงๆหน่อยแล้วกัน
ผมนั่งฟังเพลงในเท็กซี่ไปเรื่อย นานแล้วที่ไม่ได้นั่งแบบนี้ เพลงลูกทุ่งเปิดเบาๆ ไม่ใช่แนวเพลงที่ผมฟัง แต่มันก็เพราะในแบบของมัน คนขับมีอายุ น่าจะรุ่นเดียวกับพ่อผม ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ บางทีผมก็สงสัยว่าเขาจะต้องทำงานไปถึงเมื่อไหร่ จะมีวันที่เขาได้เกษียณไหม...
“รถติด จะไปทางลัดไหมครับ” มันไม่มีหรอกทางลัด มีแต่ทางอ้อม
“ไม่ครับ ผมไม่รีบ” ผมตอบคนขับเบาๆ มองออกไปนอกรถ คิดอะไรไปเรื่อย พรุ่งนี้วันเกิดผม ผมไม่ค่อยจะใส่ใจกับวันเกิดตัวเองหรอก จะมีก็แต่อาม่ากับพวกเฮียโทรมาสุขสันต์วันเกิด บางทีก็เรียกให้ไปเอาของขวัญวันเกิด เจ๊แป้งเลี้ยงข้าว ไม่ก็พาตัวเองไปหาอะไรดีๆกินกับแฟนในตอนนั้น ส่วนปีนี้ ผมหวังอะไรจากพี่กันต์ไหม ถ้าตอบว่าไม่หวัง... ผมก็คงโกหก แต่ผมไม่ได้ต้องการอะไรมากมายหรอก แค่คิดว่าพี่กันต์จะทำอะไรบางอย่าง หรือมีอะไรดีๆให้ผมได้ยิ้มแบบที่พี่กันต์ทำเป็นปกตินั่นแหละ
...
ในระหว่างที่อีกฝ่ายกำลังกลับคอนโด อีกฝ่ายกลับยังไม่รู้ว่าตัวเองจะได้กลับบ้านไปนอนตอนไหน...
ผมยืนชงกาแฟให้ตัวเอง มองนาฬิกาที่ข้อมือแล้วถอนหายใจเฮือก ยังคงติดอยู่ที่บริษัท ไม่ได้ไปไหน ของขวัญวันเกิดธามก็ยังไม่ได้ไปจัดการอยากจุดไฟเผางานมันซะให้รู้แล้วรู้รอด กาแฟแก้วที่สามของวันค่อยๆจิบลงคอช้าๆ เสียงคนเดินเข้ามาในห้องทำให้ผมหันไปมอง...
“มึงจะเอาโบนัสเท่าไหร่พูดมา” เสียงคนพูดคล้ายๆผม ว่ากันว่าคนที่เสียงคล้ายกันมักตะรูปร่างใกล้เคียงกัน ซึ่งก็จริง พอผมหันไปก็เจอกับพี่ชายตัวเองในชุดสูทเต็มยศ กฤษณ์มันมาทำไมแถวนี้ ผมกันมันไม่มีงานอะไรที่เกี่ยวข้องกันที่ทำงานมันก็ไม่ใช่แถวนี้
“กุจะเอาวันหยุดยาว เมื่อไหร่เค้าจะเลิกเปลี่ยนแผนไปๆมาสักทีวะ คือกุก็คน แม่งคนอื่นเขาหนีกลับหมดไปเลี้ยงลูก เลี้ยงเมีย เหลือแต่กุไง” ผู้ชายที่ไม่มีภาระครอบครัว มักจะถูกโยนหน้าที่ทำงานดึกให้เสมอ ขอบคุณมากครับ
“มึงก็บอกเขาไปซิว่ามึงก็มีเมียที่ต้องเอาใจใส่ดูแล” มันยังมีหน้ามาพูด เรื่องกวนตีนอันดับหนึ่งยกให้พี่ชายผมไป
“กลัวจะอกหักกันทั้งออฟฟิศ” เรื่องหลงตัวเองนี่ผมก็ถนัด
“หล่อนักนะมึง” เสียงประชดทำให้ผมกระตุกยิ้มมุมปากแบบเลวๆ ให้มัน ไร้ความเคารพนานแล้ว อายุไม่ได้ใกล้กันมาก แต่เพราะอะไรไม่รู้ ผมไม่ค่อยจะเห็นหัวมันในฐานะพี่เท่าไหร่ มองมันเหมือนเจ้านายกับไอ้มาเฟียมากกว่า
“หล่อกว่ามึงด้วย”
“ถ้าเคล็ดลับที่มึงหล่อกว่ากุคือมึงกินผู้ชายด้วยกันกุก็ขอบายว่ะ” ผมหัวเราะกับคำพูดเหน็บแนมของมัน แต่ครั้งแรกที่กฤษณ์มันรู้ว่าผมชอบแบบไหน มันไม่ขำแบบนี้หรอกครับ มันเครียด ไม่ใช่เครียดที่ผมเป็น แต่มันเครียดกลัวพ่อกับแม่จะรับไม่ได้แล้วตัดผมออกจากกองมรดก... มันบอกว่ามันทนไม่ได้ถ้าเกิดผมต้องอยู่แบบจนๆ หาเลี้ยงตัวเอง คิดแล้วก็ขำ ตอนนี้ผมทำงานงกๆมันไม่เห็นจะมาใส่ใจผมเหมือนตอนนั้นเลยวะ
“พรุ่งนี้วันเกิดธาม” ไม่ใช่ผมที่พูด เป็นมัน
“รู้แล้ว”
“มึงให้อะไร” อยากรู้ไปทำไม ผมไม่บอกหรอก
“กุไม่บอก ความลับ” ควาจริงคิดไว้แล้วยังไม่ได้ไปจัดการอะไรเลย เพราะไอ้งานบ้าๆนี่ ผมคิดจริงๆจังๆแล้วว่าผมอาจจะต้องเลิกสอนนักศึกษาหารายได้พิเศษสักที ในเมื่องานประจำผมตอนนี้ชักจะหนักหนาทวีคูณขึ้น เงินเดือนขึ้น โบนัสฟาดเข้าให้พร้อมงานที่ใช้อย่างสมน้ำสมเนื้อ พยายามบอกตัวเองว่าถ้าทำดีกำไรก็เข้าครอบครัวทั้งนั้น หุ้นที่ถืออยู่มันก็งอกเงย เจริญไหมล่ะผม
...นี่เป็นวันเกิดธามครั้งแรกที่ผมมีโอกาสที่จะให้ของขวัญ ผมไม่มีเซอไพร์ส มันไม่ใช่นิสัยผม แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเฉยชาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
กระดกกาแฟหมดแล้ว มองกองงานที่เหลืออยู่ กับคอมพิวเตอร์ที่ผมจ้องมาทั้งวัน ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะทำอะไรได้ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าผมไม่ทำให้เสร็จ พรุ่งนี้ก็อย่าหวังจะได้ออกไปไหนเลย ฉะนั้นมันก็ต้องเสร็จ...
ทำไมผมสังหรณ์ใจวะว่าผมจะทำมันพังกับมือผมเอง ไม่ใช่งานนะ เรื่องธาม...
...
Kan
‘ธามพรุ่งนี้พี่ไปรับที่คลีนิคนะ จะพาไปเลี้ยง : ]’
10.15 pm
Tham
ไม่เป็นไร ธามต้องไปเอารถจากคาร์แคร์ ไปที่ไหนบอกมาเลยก็ได้
10.37am
Kan
ไม่บอก งั้นธามมารอพี่ที่บริษัทได้ไหม ค่อยไปพร้อมกัน
0.08am
Tham
โอเค
7.03am
...
ผมอ่านข้อความของธามในตอนเช้าหลังจากงีบไปได้ช่วงสั้นๆ โทรจองร้านอาหารร้านโปรดผมที่นานๆจะได้ไปกิน ไปจัดการเรื่องของขวัญวันเกิดธาม และขับรถเข้าบริษัทสาย ด้วยอภิสิทธิ์นามสกุลที่นานๆทีผมจะขอให้มัน... ผมเตรียมทุกอย่าง แต่ลางสังหรณ์ผมยังทำให้รู้สึกอยู่ดีว่าผมจะทำมันพัง... ทำไมวะ
…………………………………………………………………………………..
ดันแว่นให้เข้าที่ดึงถุงมือยางทิ้งโยนลงถังขยะ เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เจ้าของงูที่วันนี้เป็นคนไข้รายสุดท้ายของผม
“สุขสันต์วันเกิดคุณหมอ แท่นแท๊น” ผมหลุดหัวเราะออกมาเมื่อคนไข้ประจำของผมตอนนี้ถูกเจ้าของยกหัวมันมาส่ายไปมา ยังจำกันได้ไหมถึงพี่สุดโหดที่แกขี่ช๊อปเปอร์ เลี้ยงงูเหลือมตัวใหญ่ที่ชื่อกุ๊งกิ๊ง
“รู้ได้ไงเนี่ย”
“คนที่เคานเตอร์เข้าบอกมาไง ไม่รู้ก่อนหน้านี้ ไม่งั้นผมจะหาอะไรมาเป็ยของขวัญสักหน่อย นี่กุ๊งกิ้งดีขึ้นเยอะ ร่าเริงแจ่มใส แล้วนี่เลิกงานแล้วไปฉลองกัเมียหรือเปล่าหมอ” พูดไปน้ำไหลไฟดับครับพี่คนนี้ รูปลักษณ์ข้างนอกกับข้างในไม่เหมือนกัน ผมยิ้มกริ่มเมื่อพูดถึงเรื่องเมีย ไม่ใช่อะไรหรอก เจอกันทุกรอบ พูดเรื่องเมียผมทุกรอบ มีซะที่ไหน บอกไปกี่รอบไม่เคยจำ รอบแรกก็ถามว่ามีเมียหรือยัง รอบสองก็ถามว่าเมียสวยไหม รอบอื่นก็ถามว่าเมียชอบงุเหมือนผมไหม รอบนี้ก็จะให้ผมไปฉลองกับเมีย... โถะ
“ยังไม่มีเมียครับพี่” ผมพูดกลั้วหัวเราะ พี่หนวดแกก็เหมือนจะนึกขึ้นได้แล้วว่าผมบอกไปทุกรอบ
“เอ้อ ผมก็ลืม เห็นหมอแล้วออร่าจับไง แล้วรออะไรหมอ ไม่รีบหาเมีย เดี๋ยวนี้ทอมก็เยอะ แหม๊ ไปเป็นทอมดี้กันหมด ไอ้ผมล่ะปวดหัว” ถามว่ารออะไร ก็คงรอพี่กันต์แปลงเพศมั้ง คงจะสวยน่าดู
“อยู่แบบนี้ก็สบายดีแล้วครับพี่ หมอไม่มีเงินไปหาเมียหรอก”
“โถหมอ... ไม่ต้องใช้เงิน จะได้เมียต้องใช้ฝีมือ” โอ้แม่เจ้า กระจ่างชัดเลยครับนี่ผมเข้าใจผิดเรื่องนี้มาตลอดซินะว่าการเอาใจผู้หญิงต้องมีเงินเป็นปัจจัยใหญ่ ที่ผมพลาดมาตลอดเพราะแบบนี้เหรอเนี่ย ไม่ต้องใช้เงินแต่ต้องใช้ฝีมือ ไม่น่าเลยพี่หนวด ผมน่าจะเจอพี่ก่อนตั้งนานแล้วพี่แม่งโหดสัสอ่ะ ผมยกมือไหว้เลยครับพี่
ผมเก็บของเตรียมกลับไปเอารถที่คาร์แคร์ อยากเห็นจริงๆว่าสภาพจะไฉไลขนาดนั้น แล้วก็ขับไปอวดพี่กันต์สักหน่อย นอกจากข้อความนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยอะไรเพิ่มกับพี่กันต์เลย ไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นจะพาไปไหนเหมือนกัน เก็บเอาของขวัญที่ได้มาวันนี้ใส่กระเป๋า ปีนี้ผมได้เคสโทรศัพท์ใหม่จากพี่ๆในคลินิก ดีเลยเพราะอันที่ผมใช้อยู่ปัจจุบันสภาพสุดเยิน ได้ของขวัญแบบเอ็กคลูซีฟจากหมอยศเป็นที่เก็บกุญแจรถหนังแบบเรียบเท่ ไม่ทำให้ผิดหวังเลยคนนี้ ถึงดูๆไปผมกับหมอยศจะตีกันประจำแต่จริงๆน่ะสนิทกันปรองดองกันดีนะครับ เมื่อเที่ยงก็ได้กินเค้กไป คล้ายๆปีที่แล้วแต่ก็ดีใจทุกครั้งที่มีคนทำอะไรแบบนี้ให้
พี่กันต์จะพาไปไหน จะให้อะไร... คงจะโกหกอีกนั่นแหละถ้าบอกว่าผมไม่ตื่นเต้น
...
tham
‘กำลังจะไปเอารถ สักหกโมงคงถึง’
4.53pm
ผมพิมพ์แล้วกดส่งให้พี่กันต์ที่ช่วงนี้ดูงานถาโถมโหมกระหนำ คนแบบพี่กันต์ ไม่ใช่ใครๆก็จะเป็นได้จริงๆ
Kan
‘พี่อาจจะลงไปช้านิดหน่อย เขาเรียกประชุมเมื่อกี้ ธามรอพี่ที่คอฟฟี่ชอปข้างล่างก่อนนะ’
4.58pm
…………………………………………………………………………………………..
“ครับ ขอบคุณมากครับโก เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมแวะไปเยี่ยมอาม่านะครับ ขอบคุณครับ ไม่เป็นไรครับ คืนนี้ผมคงกลับห้องดึก” ผมนั่งคุยโทรศัพท์กับโกป่านที่คอฟฟี่ชอปชั้นล่างของตึกสำนักงานขนาดใหญ่ในย่านธุรกิจ ฟ้ามืดไปนานแล้ว พนักงานเดินผ่านหน้าเริ่มทยอยกลับ อีกไม่ถึงชั่วโมงร้านจะปิด ซึ่งผมก็ไม่คิดว่าผมจะต้องมารอที่นี่นานขนาดนี้ กาแฟในแก้วละลายหมดแล้ว ไม่มีข้อความตอบกลับของอีกฝ่าย อาจจะเป็นเพราะติดประชุม
ผมปฏิเสธข้าวเย็นกับไอ้ปาล์มเพราะบอกว่าพี่กันต์ชิงนัดก่อนแล้ว
ผมไม่ได้แวะไปหาอาม่าเพราะพี่กันต์นัดผมไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
ผมไม่ได้ไปทานข้าวกับเจ๊แป้งเพราะเหตุผลเดียวกับสองข้อด้านบน
ตอนนี้เกือบจะสองทุ่ม ผมรอพี่กันต์มาชั่วโมงกว่า ผมหงุดหงิด ยอมรับเลยตรงๆ ถ้าพี่กันต์ยุ่ง แค่บอกว่ายุ่ง ผมไม่คิดอะไรเลยสักนิดกับการที่ไม่ได้มาหาผมในวันเกิดผม แต่ในเมื่อยุ่งแล้วกลับยังนัด แล้วเป็นงานที่ปลีกตัวออกมาไม่ได้ ไม่ว่าจะรู้หรือไม่ว่าจะเกิดขึ้น เรื่องนี้ มันชวนให้ผมโมโหมากกว่าที่ไม่นัดอะไรเลย
แต่ผมก็ยังรอ...
ร้านกาแฟปิด แล้วผมจะไปรอที่ไหนต่อ หรือผมควรกลับ ผมอยากจะส่งข้อความไปบอกว่าผมจะกลับคอนโด ถ้ายากจะออกไป ค่อยมาเจอที่คอนโดผม แต่ไม่รู้เพราะอะไรทั้งๆที่มันน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุด ผมกลับไม่ทำ ผมเดินออกไปที่ตึกข้างๆ ร้านกาแฟร้านใหม่ที่เปิดดึก แต่ก่อนผมคิดว่าร้านกาแฟมีมากเกินความจำเป็น แต่ในตอนนี้ผมขอบคุณที่มีร้านแบบนี้มากมาย อย่างน้อย ผมก็ยังมีที่ที่ให้นั่งรอ...
คราวนี้ผมสั่งโกโก้ร้อน ถ้ากินกาแฟอีกแก้วผมคงนอนไม่หลับแล้วในคืนนี้ ผมมองนาฬิกา เกือบสามทุ่มแล้ว...
ผมเอนหลังถอนหายใจกับเก้าอี้เลาจ์นุ่มๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พี่กันต์โทรมา.. ผมจ้องหน้าจอสักครู่ ปล่อยให้มันดังไปสักพักผมก็รับสาย
“ธามพี่ขอโทษ” เสียงพี่กันต์เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า และรู้สึกผิด แต่ทำไมผมถึงยิ่งหงุดหงิด ถ้าเหนื่อย ถ้างานเยอะ ก็อย่าทำให้ผมคาดหวังได้ไหม...
“ไม่เป็นไร” ผมพูดเบาๆ พยายามไม่ให้เสียงนั้นนิ่งเฉย ผมไม่อยากให้พี่กันต์เสียใจ
“ธามกลับคอนโดไปแล้วใช่ไหม ประชุมยืดเยื้อมาก พี่หนีออกมาไม่ได้ ขอโทษจริงๆ” ผมฟัง แล้วเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบหัวใจผม เสียงของพี่กันต์เหมือนหวังว่าผมจะกลับไปแล้ว แต่ผมยังรออยู่ที่นี่ ผมยังนั่งรออยู่ ทำไมผมไม่กลับคอนโดไป แล้วก็เคาะเรียกเจ๊แป้งออกไปหาร้านดีๆนั่งคุยกันสนุกๆ
“เปล่า ธามอยู่ร้านกาแฟตึกข้างๆ”
คำตอบของผมทำให้พี่กันต์เงียบไปนาน...
ผมเห็นผู้ชายตัวสูงโปรง ใส่เสื้อเชิ้ตพับแขน สะพายกระเป๋าคอมพิวเตอร์ อีกมือถือหอบแฟ้มเต็มอ้อมแขน หน้าตาเคร่งเครียดรีบสาวเท้าเดินตรงมาที่ร้านกาแฟแห่งนี้ พี่กันต์คิดว่าโลกใบนี้ต้องการอะไรจากพี่กันต์...
กรุ๊งกริ๊ง... กระดิ่งที่ประตูร้านส่งเสียง เมื่อพี่กันต์ผลักประตูเข้ามา ผมนั่งที่มุมร้านในสุด และเหมือนพี่กันต์จะสังเกตเห็นตั้งแต่ก่อนเข้าร้านแล้ว ยิ้มเหนื่อยๆอยู่บนหน้าพี่กันต์เมื่อเห็นผม อีกฝ่ายทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ไม่พูดอะไรเพราะคงไม่แน่ใจว่าควรพูดอะไรกับผมดี ผมยิ้มมุมปากให้ แต่สายตาผมคงไม่ได้ยิ้ม พี่กันต์ไวในเรื่องการจับความรู้สึก โดยเฉพาะความรู้สึกของผม
“ขอโทษ” พี่กันต์พูดแล้วมองตาผม
“พี่กันต์ติดงาน ธามเข้าใจ”
-
“พี่ไม่คิดว่าธามจะรอ ขอโทษจริงๆ”
วันนี้พี่กันต์จะเอาแต่พูดขอโทษผมหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ ทั้งๆที่เป็นวันเกิดผมแท้ๆ แต่ดูท่าทางพี่กันต์จะไม่สนใจที่จะพูดว่าสุขสันต์วันเกิดแล้ว พี่กันต์คงอยากจะขอโทษผมอย่างเดียว ผมไม่พอใจก็จริง แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่จะโกรธอะไรขนาดนั้น ผมน้อยใจไหม ผมก็รู้สึก แต่ผมพยายามบอกตัวเองให้เข้าใจ ให้ยอมรับว่ามันมีเหตุผลที่กลายเป็นแบบนี้ พี่กันต์ไม่ได้จงใจให้มันเกิด หรือไม่ใส่ใจผม แต่เป็นเพราะใส่ใจมากเกินไป ทั้งตัวผม ทั้งทุกอย่างที่มีหน้าที่พี่กันต์ต้องทำ มันเลยกลายเป็นแบบนี้
“ไปกันเหอะ จะพาธามไปเลี้ยงที่ไหน” ผมถามเพื่อให้หลุดพ้นบรรยากาศแห่งความสำนึกผิดนี้ไปสักที พี่กันต์นิ่งยกมือขึ้นกุมขมับ
“ขอโทษ พี่จองร้านเอาไว้ตอนสองทุ่ม” ผมก้มหน้ามองนาฬิกาแล้วก็ปลง พี่กันต์...
“งั้นก็หาร้านใหม่แล้วกัน เวลาแบบนี้ก็มีแต่ร้านเหล้าล่ะมั้ง” ถึงบรรยากาศมันจะไม่ตลก ผมเองก็ไม่อยากจะตลก แต่สีหน้าพี่กันต์มันทำให้ผมต้องพูดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ยิ้มเล็กๆชองพี่กันต์กระตุกขึ้นมาแล้วหายไป พี่กันต์ลุกขึ้นก่อน ผมหยิบแฟ้มงานมาช่วยถือก่อนที่พี่กันต์จะหยิบมันขึ้นมา ผมเดินข้างพี่กันต์ออกไปจากร้าน เราหยุดที่หน้าร้านพร้อมกัน พี่กันต์หันมามองหน้าผม
“ธาม...” จะพูดว่าขอโทษอีกหรือเปล่า
“ธามอยากกินซีฟู้ด” ผมพูดตัดพี่กันต์ก่อนที่จะมีคำขอโทษออกมาให้ผมอีก พี่กันต์ ธามอยากฟังคำอวยพรวันเกิด ต่อจากนี้มันคงมีเรื่องให้ขอโทษเยอะแยะ เก็บมันเอาไว้ก่อนได้ไหม...
“ที่ไหนล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ขับรถไปเรื่อยๆ ก็ได้มั้ง ธามขับเอง พี่กันต์เหนื่อยนั่งเหอะ”
“ธาม..”
“เอากุญแจรถมา วันเกิดธาม ตามใจธาม” ถึงทำหน้าไม่อยากจะให้แต่กุญแจของ z4ก็วางลงบนมือผม ทั้งที่งานเยอะ แทนที่จะใช้รถอีกคันกลับเอารถสปอร์ตออกมา คงตั้งใจขับคันนี้ออกมาเพราะเป็นวันเกิดผม...
บรรยากาศในรถเงียบกริบ ผมไม่เปิดเพลงพี่กันต์ก็ไม่คิดจะเอื้อมมือไปเปิด
“ได้นอนบ้างไหม” ผมถามพี่กันต์ เหลือบไปมองหน้าที่ดูจะโทรมกว่าปกติ สีของขอบตาที่เข้มกว่าผิวขาวๆนั้นเยอะ รวมกับผมที่ไม่ค่อยเป็นทรงก็พอจะบอกอะไรผมได้
“ก็สองสามชั่วโมง สบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง เห็นโทรมแบบนี้แต่ก็ยังฟิตนะ” พี่กันต์คนเดิมเริ่มกลับมา อย่าโทษตัวเองเลยที่ทำให้ผมรอ อย่ารู้สึกผิดไปเลยที่อะไรๆ มันไม่เป็นไปตามแผน
“เหรอ ทำไมทำหน้าเหมือนจะหลับแล้ว”
“สบายไง แอร์เย็น เบาะนุ่ม มีคนขับรถให้นั่ง ทั้งๆที่ควรจะเป็นพี่เทคแคร์ธาม ดูธามทำดิ งี้พี่จะได้ทำอะไรให้ธามล่ะ” ผมยิ้ม บางวันพี่กันต์ก็ทำให้ผมมากซะจนมันเหมือนเป็นวันสำคัญอะไรสักอย่างทั้งๆที่ไม่ใช่
“ธามไม่ได้อยากให้พี่กันต์ทำอะไรให้สักหน่อย งีบไปก่อนก็เดี๋ยวถึงแล้วจะปลุก” หน้าพี่กันต์เหนื่อยจริงๆ จนถึงตอนนี้ที่ผมเคยอารมณ์เสีย อารมณ์แบบนั้นมันหายไปแล้ว เวลาในวันเกิดผมยังเหลืออีกอีกสองชั่วโมงกว่าและผมคิดว่าผมอาจจะได้ใช้เวลาจนวินาทีสุดท้ายของวันไปกับพี่กันต์ มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ
“จะพาไปไหน”
“ธามก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ความจริงแล้วผมมีที่ในใจไม่รู้ทำไมอยู่ๆถึงอยากไป ขับรถไปจากนี่ก็คงใช้เวลาไม่นานมาก ถนนเริ่มโล่งแล้ว
“ถ้าโกรธก็บอกกันตรงๆอย่าเอาพี่ไปโยนทิ้งที่เปลี่ยวๆนะ พี่ก็กลัวเป็น” คำพูดของพี่กันต์ทำให้ผมหัวเราะออกมา แค่นึกตามก็ขำแล้ว ปล่อยพี่กันต์ข้างทางมืดๆ ไม่มีรถผ่าน สุดยอดมนุษย์เก่งเป็นเลิศด้านวาทศิลป์เอาตัวรอดจะทำยังไงในสถานการณ์แบบนี้ คิดไปก็น่าลองนะ
“ใครจะไปกล้าโกรธพี่กันต์” อันที่จริงผมก็เคยมาแล้ว
“พูดแบบนี้ถ้าโกรธจริงก็จะไม่ง้อนะ” และผมคงเสียใจมากถ้าพี่กันต์จะไม่สนใจผมในเวลาที่ผมโกรธจริงๆ
“เหรอ ไม่ง้อธามเหรอ เอาแค่วันนี้พูดขอโทษไปกี่ครั้งรู้ตัวเองหรือเปล่าครับพี่กันต์” รถติดไฟแดงพอดี ดูจากเวลาที่นับถอยหลังก็ราวๆสามนาที ผมหันไปมองตาคนนั่งข้างๆ ยิ้มมุมปากของพี่กันต์ก็ยังทำให้ผมรู้สึกดีอยู่เหมือนเดิม
“ก็พี่ผิดจริงๆ ถ้ารู้ว่าจะประชุมยืดขนาดนี้พี่คงไม่ทำให้ธามเสียเวลาหรอก รู้สึกผิดจริงๆนะ อยากให้ทำอะไรให้อยากได้อะไรก็บอก”
“อย่างแรกก็นอนไปเลย ธามไม่เอาไปทิ้งหรอก ใครจะทิ้งลง”
พี่กันต์ขยับตัวดึงผมเข้ามาหา มือสองข้างที่เย็บเฉียบประคองหน้าผมเอาไว้ ปลายนิ้วเกลี่ยที่แก้ม ประกบริมฝีปากอุ่นๆลงไปอย่างนุ่มนวลและอ้อยอิ่งอยู่อย่างนั้นก่อนจะผละออก... ถ้านี่คือของขวัญวันเกิด ผมก็ประทับใจมากจริงๆ พี่กันต์ไม่ค่อยทำอะไรแบบปุปปับเหมือนเมื่อครู่ มันทำให้ผมคุมหัวใจตัวเองลำบากเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริงๆ ความรู้สึกยังอยู่ที่ริมฝีปากแม้อีกฝ่ายจะกลับไปนั่งนิ่งคาดเข็มขัดเป็นผู้โดนสารที่ดีเหมือนเดิมแล้ว
“หน้าแดงหมดแล้ว” พี่กันต์ล้อผม เอานิ้วมาเขี่ยแก้มผมเล่น ยิ่งทำให้ผมรู้สึกเขินยิ่งกว่าเดิม คันเหมือนมีอะไรมาไชที่หน้า ผมรู้ว่ามันไม่ใช่หรอก มันคือเลือดที่สูบฉีดมาที่หน้ามากเกินไปต่างหาก
“ไม่ต้องพูดเลย”
“พยายามจะไถ่โทษอยู่นะ”
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ ทำตามที่บอกก็พอ นอนไปเดี๋ยวจะให้ใช้แรง”
“เหรออออ” เสียงร่าเริงขึ้นมาเชียว ไอ้เรื่องแบบนี้ พอนอกเวลางานมันคงเต็มสมองนะผมว่า
ไม่ถึงห้านาทีผมหันไปมองพี่กันต์อีกที คนข้างๆก็ไปหลับจริงๆ คงเป็นเพราะพี่กันต์เหนื่อยมากนั่นแหละก็เลยหลับเร็วแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าพี่กันต์ทำอะไรบ้างในวันนึง ทำงานแบบพี่กันต์เหนื่อยมากไหม เครียดแบบไหน เอาเข้าจริงๆ เราไม่ค่อยคุยเรื่องงานของแต่ละคนแบบจริงจังเลย อีกอย่างพอผมถามพี่กันต์ก็ตอบแบบสบายๆว่า รับมือไหว ไม่เยอะหรอก ไม่ก็ตอบอะไรกวนๆ สองแง่สองงามชวนคิดให้ผมนั่นแหละ ลมหายใจยาวๆ สม่ำเสมอเป็นจังหวะ ตาที่หลับพริ้ม แต่คิ้วขมวด ตลกดี ทั้งที่ตอนตื่นหน้ายิ้ม แต่ตอนหลับหน้าเครียด ผมมองไปสักพักคิ้วก็หายขมวดแล้ว ริมฝีปากกลับมียิ้มมุมปาก พี่กันต์หลับแบบไหน ทั้งยิ้งทั้งขมวดคิ้ว ฝันหรือไง ฝันอะไร มีผมอยู่ในนั้นไหม แล้วถ้ามี เป็นตอนไหน ผมอยู่ตอนที่พี่กันต์ขมวดคิ้ว หรือเป็นตอนที่พี่กันต์ยิ้ม
ผมรักเวลาที่เขาเป็นคนธรรมดาที่สุด
อยู่ๆประโยคนี้ก็ผุดขึ้นมาในสมองผม ผมอมยิ้มกับตัวเอง ใช่... ผมรักพี่กันต์แบบนี้ คนที่เหนื่อยเป็น คนที่เสียใจเป็น คนที่ผิดหวัง คนที่ทำพลาด คนที่โกรธ คนที่ชอบพูดเรื่องสองแง่สองงาม คนที่กินขนมถุงเดียวกันกับหมาสี่ตัว ผมรักมุมพวกนี้ของพี่กันต์ รักกว่าเวลาที่พี่กันต์ยิ้มรับกับทุกอย่างแม้ตัวเองจะเหนื่อย จะไม่ไหว รักแบบนี้มากกว่าตอนที่พี่กันต์แต่งตัวเนี้ยบในบทบาทผู้ชายที่เพอร์เฟ็คจนทุกคนต้องอิจฉา… สิ่งที่ทุกคนเห็นไม่น่าอิจฉาเท่าสิ่งที่ผมได้เห็น สิ่งที่เขาทำให้ผมเห็น มันดียิ่งกว่าความสมบูรณ์แบบที่เขามี
“ถึงไหนแล้ว” เหมือนจะตื่น สงสัยรู้ว่านินทาในใจ แต่ผมหันไปมองไม่ได้หรอก แซงรถบรรทุกบนถนน6เลนอยู่ ไม่อยากมีรักนิรันดร์แบบตายคู่
แล้วที่บอกว่ารักอีกแบบมากกว่า ก็เพราะว่าตอนพี่กันต์เป็นพี่กันต์ที่เพอร์เฟ้คมันมีความหมั่นไส้ร่วมเข้าด้วยล่ะมั้ง หมั่นไส้ที่ทำไมผมไม่เห็นจะเป็นได้แบบนั้นเลย เห้อ...
“ใกล้แล้ว”
“พามาที่ไหนอ่ะ ไหนอยากกินซีฟู้ด” พามาข่มขืนมั้งพี่กันต์ เดี๋ยวสักพักก่อนขอแซงรถปูนเสร็จจะขับลงข้างทางแล้วลากลงพงหญ้าไปเลย... ล้อเล่นน่ะ
“พามาฆ่า”
“งั้นอย่าลืมข่มขืนก่อนฆ่าล่ะ” ได้งีบหน่อยเดียวก็มีแรงพูดเลยนะ ออกโหมดสำนึกผิดแล้วล่ะซิ
“ไม่สำนึกผิดแล้วเหรอ”
“โอ้ยธาม... ให้ทำอะไรยอมหมดเลย” ผมยังหันไปมองไม่ได้จริงๆ เพราะกำลังเลี้ยวเข้าซอย แต่ขำกับเสียงยอมแพ้ของพี่กันต์จริงๆ พี่กันต์จะยังยอมตามใจผมเอาใจผมแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันผมก็อยากจะรู้ พี่กันต์มีวันหมดโปรโมชั่นไหม แต่ถ้าเลือกได้ ผมก็จะพยายามต่ออายุโปรโมชั่นนี้ไปอีกนานๆได้ไหม
“ยอมธามบ้างซิ” ผมลองอ้อนดู
“โอเค พี่นอนต่อก็ได้”
“ธามล้อเล่น” ผมยิ้ม ผมมีความสุข
ที่นอกกระจกรถเป็นหมู่บ้านจัดสรรชานเมืองยุคเมื่อสักยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ผมมาที่นี่ครั้งล่าสุดเมื่อไม่นานมานี้ ที่มาก็เพราะมีบ้านในละแวกนี้ไฟไหม้ และผมก็รีบมาดูว่ามีอะไรเสียหายไหม ที่นี่คือบ้านของผมเอง บ้านที่เป็นหลังๆ มีสวนเล็กๆ มีประตู มีรั้ว บ้านที่ผมเกิดและโตมากับครอบครัวผมที่ตอนนี้ท่านทั้งสองเสียไปแล้ว
พี่กันต์นั่งตัวตรงมองซ้ายมองขวา คงสงสัยแต่ก็ไม่พูดอะไร มองบ้านสองชั้นขนาดกลางมีสนามหญ้าแห้งๆที่ขาดการดูแลตอนที่พ่อกับแม่ยังมีชีวิตอยู่ มันสวยมาก พ่อจะจัดการดูแลมันอย่างดี พอพ่อเสียไป แม่ก็พยายามทำให้มันเป้นสวนดอกไม้ แต่ตอนนี้ต้นไม้ใหญ่บังตัวบ้านจนแทบมองไม่เห็นด้านใน สวนหน้าบ้านไม่เหลือเค้าเดิมแม้เวลาผ่านมาไม่กี่ปี ไม่ว่าจะยังไงมองภายนอกก็บ้านหลังนี้ก็คือร้างขาดคนดูแล...
ผมจอดรถสปอร์ตคนหรูของพี่กันต์ ไม่ได้เข้ากับสถานที่เลยแม้แต่น้อย พี่กันต์หันมามองหน้าผม
“บ้านธามเอง” ผมตอบก่อนที่คำถามจะทันถามขึ้น พี่กันต์ร้องอ๋อแบบไม่มีเสียงแล้วก็เปิดประตูรถลงไป ผมเปิดประตูรั้ว เปิดยากนิดหน่อยเพราะน้ำมันที่ใช้หล่อล้อเลื่อนประตูแห้งไปหมดแล้ว พี่กันต์มองไปรอบๆ ไม่รู้ว่ากลัวหรือสนใจกันแน่ ผมไขประตูบ้าน แล้วเปิดไฟ แสงสีเหลืองนวลแสดงซึ่งสภาพภายในที่ไม่แย่อย่างที่เห็นภายนอก เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างถูกผ้าคลุมเอาไว้ พื้นไม้ปาร์เก้มีฝุ่นอยู่หนา ผนังบ้านยังคงมีรูปถ่ายครอบครัว ผมในวัยราวๆหกเจ็ดขวบยืนจูงมือแม่ที่นั่งเก้าอี้ ส่วนพ่อยืนอยู่ด้านหลัง... พี่กันต์คงได้ความกระจ่างแล้วมั้งว่าทำไมทั้งๆที่ฝั่งแม่ผมรูปร่างออกท่วมหมดแล้วทำไมผมถึงสูงผอมอยู่คนเดียว
พ่อผมหล่อมาก เหมือนดาราฮ่องกง เสียดายผมหล่อได้ไม่ถึงครึ่งของพ่อ
“ตอนเด็กๆแก้มออกจะเยอะเดี๋ยวนี้หายไปไหนหมดแล้ว” พี่กันต์ยืนมองรูปผมยิ้มๆ
“ไม่มีอะไรกินเลยอ่ะ พี่กันต์หิวป่ะเนี่ย” ผมลืมแวะซื้อของเข้ามา ตอนขับรถมานี่ผมลืมทุกอย่างแทบหมด รู้สึกอีกทีก็มาคิดว่าจะพาพี่กันต์มาพามาทำไมก็ไม่รู้ รู้แต่อยากที่จะมา ผมน่ะมีกาแฟเต็มท้อง แต่พี่กันต์ให้ผมเดาเลิกประชุมคงพุ่งออกมาหาผมเลยแบบไม่มีอะไรในท้อง
“ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง” พี่กันต์ตอบผมเหมือนไม่ค่อยหิวแต่เนื้อหาในประโยคน่าสงสารที่สุด และตอนนี้สี่ทุ่มครึ่งแล้ว... พี่กันต์ย่อยไส้ตัวเองไปหรือยัง
“โทษทีธามลืม” เห้อ... นี่มันวันขอโทษหรือวันเกิดผมกันแน่วะ
“งั้นพี่กันต์รอในบ้านแล้วเดี๋ยวธามไปเซเว่นข้างหน้าซื้อของกลับมา” ผมสรุปทางออก แต่พี่กันต์ส่ายหน้ารัว รู้แล้วล่ะคงไม่กล้าอยู่ ถึงจะอกว่าเป็นบ้านผม แต่บ้านนี้ไม่มีใครอยู่มาหลายปีแล้ว แล้วคนที่เคยอยู่ก็เสียไปแล้วสองคน ก็มีมุมปอดแหกกับเขาเหมือนกันนะพี่กันต์
“ออกไปด้วยกันแหละ”
พี่กันต์จับแขนผมพาเดินออกจากบ้าน กลัวก็บอกมาเหอะน่า ไม่ต้องทำเนียนมาจับเลย
แถวนี้เจริญขึ้นมากในระยะหลัง ตั้งแต่ผมย้ายออกไปอยู่คอนโด มีคนย้ายมาอยู่เยอะขึ้นกว่าเดิม ชุมชนคึกคัก บ้านบางหลังถูกรีโนเวทใหม่ให้ใหญ่ขึ้นทันสมัยขึ้น แต่พอตกกลางคืนก็เงียบสงัด ผมเคยวิ่งเล่นแถวนี้ประจำ มีเพื่อนบ้านที่รู้จักกัน มีเด็กที่เล่นเตะบอล แต่ไม่รู้ว่าเพื่อนเด็กๆพวกนั้นหายไปอยู่ไหนทำอะไรกันบ้างแล้ว ตอนนี้พี่กันต์ขับรถเองแถมยังจำทางที่เข้ามาได้โดยที่ไม่ต้องถามผมเลยสักคำ นี่ไงด้านอัจฉริยะของพี่กันต์ ถึงตอนนี้จะดูไร้สาระ บ้างาน บ้าหมา แต่ข้างในก็ยังเป็นยอดมนุษย์มันสมองเลิศเหมือนเดิมนั่นแหละ
ถึงร้านสะดวกซื้อร้านเพื่อนตายตั้งอยู่ทุกปากซอย เข้าไปในร้านต่างคนต่างเดินอ้อมร้านคนละทางแล้วมาเจอกันหน้าตู้ขายเหล้าแบบที่คาดเดาได้ พี่กันต์หยิบเบียร์กระป๋องยาวออกมาใส่ตะกร้า ผมเลยไม่คิดจะหยิบเหล้าออกมาให้มันผสมกันหรอกครับ
“หิวข้าวแต่มาหาเบียร์ก่อนนี่ยังไงอยู่นะพี่กันต์”
“สำคัญนะ เดี๋ยวข้าวติดคอ” พูดแล้วก็ขยิบตาให้ผมทีนึง จนผมอดยิ้มกลับคืนให้ไม่ได้ ผมเดินไปหยิบข้าวกล่องให้พนักงานไปอุ่นแล้วออกมารอพี่กันต์ที่หน้าร้านสูดลมหายใจลึกๆ อากาศสบายๆตอนกลางคืนเข้ามาเต็มปอด นาฬิกาที่ข้อมือผมบอกเวลาว่ากำลังจะห้าทุ่มแล้ว มองกลับเข้าไปในร้านก็เห็นพี่กันต์หยิบอะไรใส่ตะกร้ามาอีกก็ไม่รู้ น่ารักดี ผู้ชายตัวสูงๆ แต่งตัวแบรนด์เนมหัวจรดเท้าสภาพเยินนิดหน่อยแบบพึ่งเลิกงานยืนถือตะกร้าส้มๆต่อคิวจ่ายเงินในร้านเล็กๆ
...อยู่ๆก็อยากจะเดินเข้าไปบอกพี่กันต์ว่า “ขอบคุณ”
ขับรถกลับมาที่บ้านอีกครั้ง พี่กันต์ก็แทบจะกินข้าวเข้าไปทั้งกล่อง แล้วที่ผมเห็นว่าหยิบอะไรมาเพิ่มอีกก็มีขนมปังกับขนมอีก เชื่อแล้วว่าหิวจริง นั่งกินข้าวนอกระเบียงบ้าน ม้านั่งไม้ มองไปเห็นสวนรกๆ ผมคิดอะไรของผมวะที่พาพี่กันต์มาที่นี่ ไม่ได้สะสะดวกเลย ไกลอีกต่างหาก พี่กันต์จะคิดยังไง เซ็งไหมที่ผมพามาแทนที่จะไปกินอะไรอร่อยๆ บรรยากาศดีๆกัน ผมก็คิดไปเรื่อย หันไปอีกที พี่กันต์ก็กินข้าวหมดแล้ว
“ปวดฉี่ ห้องน้ำใช้ได้ไหมครับคุณเจ้าของบ้าน”
“ได้มั้ง ถ้าไม่ได้ก็ต้นไม้เลย สบายๆ” ผมลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยนะ แต่คิดเอาเองว่ามันน่าจะใช้ได้ รู้สึกสงสารพี่กันต์เอาแบบจริงๆแล้วคราวนี้ ผมวางกล่องข้าวยกน้ำขึ้นดื่ม แต่อยู่ๆ ไฟระเบียงที่ให้ความสว่างก็ดับลง ผมหันไปทางประตูโดยอัตโนมัติ แต่แสงนวลสลัวกลับสว่างขึ้นแทนที่...
สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมยิ้มกว้าง
ผมรักพี่กันต์...
เค้กก้อนเล็กที่ผมดูก็รู้ว่าซื้อมาจากร้านเมื่อครู่ ปักด้วยเทียนอันเล็กๆ สามแท่งที่ซื้อมาจากร้านเดียวกันอีกนั่นแหละ พี่กันต์ถือเค้กเดินเข้ามาหาผม ยิ้มเริงร่าแบบหล่อโคตรๆในชุดทำงานแต่ถือเค้กหมีพูห์ ตลก แต่ผมกลับหัวเราะไม่ออก เพราะตอนนี้อารมณ์ผมมันเยอะเหลือเกิน แต่ทั้งหมดของอารมณ์นั้นมันเป็นความรู้สึกที่ทำให้ขอบตาผมเริ่มร้อนผ่าว...
ตอนที่ผมเด็กมาก ตอนที่ผมยังไม่รู้จักว่าพี่กันต์คือใคร ตอนที่ผมยังสูงไม่ถึงเอวตัวเองในตอนนี้ พ่อผมเคยทำงานแล้วกลับดึกจนร้านเค้กปิดหมด เมื่อพ่อกลับมาเห็นผมรอเป่าเค้กวันเกิด พ่อก็ออกไปซื้อเค้กก้อนเล็กๆแบบนี้จากในร้านสะดวกซื้อ ปักเทียนแบบนี้มาให้ผม เพียงแค่นี้ผมก็ดีใจมาก ไม่มีของขวัญวันเกิด มีแค่เค้กก้อนเล็กๆ ผม แม่ และพ่อร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ในบ้านหลังนี้... เป่าเทียน แล้วขอพรว่าให้ผมสอบได้ที่1...
มันนานมาแล้ว นานมากจนความทรงจำมันเป็นภาพเบลอที่ไม่ชัดเจน
“happy birthday to you …happy birth day to you… happy birthday happy birthday ….to you”
เวลาผ่านมานับสิบปี ผมกลับมายืนที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง ผู้ชายที่ผมรักมากที่สุดอีกคนทำแบบเดียวกันกับพ่อผมในวันเดียวกัน ผู้ชายที่ทำงานดึกจนไม่สามารถจะพาผมไปฉลองได้ เขาไม่ได้ลืม เขาแก้ตัวซื้อเค้กมาให้ ร้องเพลงวันเกิดให้ผม คนๆนี้ที่พูดว่าเขาจะเป็นทุกอย่างให้ผม และเขาเป็นได้จริงๆ ตอนเด็กผมไม่โกรธพ่อเลยที่ไม่ได้พาผมไปกินร้านอาหารดีๆ มีขอเล่นเท่ๆ หรือมีเค้กก้อนใหญ่ในปีนั้น เพราะแค่จำได้ผมก็ดีใจ และเช่นกัน ตอนนี้ผมไม่โกรธพี่กันต์เลยสักนิดที่ปล่อยให้ผมนั่งรอเกือบสามชั่วโมง เพราะแค่เขายังใช้เวลาตอนนี้อยู่กับผมจนหมดวัน ผมก็ดีใจแล้ว
“เป่าเทียนแล้วอธิษฐานเร็ว” พี่กันต์พูดยิ้มๆ ส่วนผมพูดอะไรไม่ออก รู้สึกอยากจะร้องไห้แบบบอกไม่ถูก... ไม่ใช่คนต่อมน้ำตาตื้นเลยแต่กับพี่กันต์ กับเหตุการณ์ และสถานที่ ทุกอย่างมันทำให้ผมคิดถึงครอบครัวที่จากไป มันเป็นความบังเอิญที่เหมือนกัน
“ขอให้มีแต่ความสุข”
ผมไม่เจาะจงที่จะอธิฐานให้ตัวเอง เพราะผมอยากให้คำอธิฐานนั้นกับคนตรงหน้าด้วย ผมเป่าเทียนดับลง รู้สึกถึงน้ำตาหนึ่งหยดที่ร่วงลงมาในความมืด ผมรีบกระพริบตาถี่ๆให้น้ำตานั้นหายไปก่อนที่พี่กันต์จะเดินไปเปิดไฟ เค้กถูกวางลง พี่กันต์วางของสิ่งใหม่ลงในมือผมแทน...
ไฟถูกเปิดขึ้นมา ในมือผมคือพวงกุญแจรูปหมาหน้าตาตลกๆ ในพวงมีกุญแจสองดอก
“ไม่รู้จะให้อะไร แหวนก็ให้ไปแล้ว อย่างอื่นธามก็มีหมดแล้วก็เลยให้ของที่ธามไม่มีดีกว่า มันไม่แพง ค่าปั๊มกุญแจสองดอกไม่ถึงร้อย แต่ของที่กุญแจไขเข้าไปได้น่ะ แพงนะ” ยังพูดติดตลกตามสไตล์ ผมกำพวงกุญแจแน่น รู้สึกดีจนไม่รู้จะพูดยังไง พี่กันต์โรแมนติกแบบที่ผมไม่คิดว่าจะเป็น คนอื่นจะดีใจเหมือนที่ผมรู้สึกไหม คิดเหมือนผมหรือเปล่าผมไม่รู้ แต่ผมรู้สึกดีมากจริงๆ
กุญแจบ้านพี่กันต์...
“ไม่กลัวโดนยกเค้าเหรอ” ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง กลัวจะทำให้เห็นว่าตาผมยังแดงและมีน้ำตาคลอ
“รักแล้วก็ต้องเสี่ยงกันหน่อย” มือพี่กันต์เอื้อมมากุมมือผมเอาไว้
“ขอบคุณมาก”
ขอบคุณที่พยายาม ขอบคุณที่มั่นคง ขอบคุณที่ยังหวัง ขอบคุณที่อดทนกับความเจ็บปวด ขอบคุณที่กล้าเสี่ยงกับใจผม ขอบคุณที่มองว่าผมคือคนที่ดีที่สุดสำหรับพี่กันต์เสมอแม้ในความจริงมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นในสายตาคนอื่น
“ปีหน้าจะพยายามทำให้ดีกว่านี้ พี่รักธามนะ”
อ้อมแขนอุ่นๆที่ดึงผมไปกอดผมพร้อมกับประโยคว่ารักแบบเดิมๆ พังความพยายามผมที่พยายามกลั้นน้ำตาจนหมด พี่กันต์ลูบหัวผมแล้วถอนหายใจเหมือนทำอะไรไม่ถูก คงจะรู้สึกล่ะมั้งว่าน้ำตาผมกำลังซึมลงบนเสื้อ
“กอดพี่แล้วน้ำลายไหลเลยเหรอ ซึมเชียว” รู้แล้วว่าปลอบคนร้องไห้ไม่เป็น แพ้น้ำตา ทำอะไรไม่ถูก แต่ช่วยหามุขปลอบอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้ได้ไหม น้ำลายไหลเหรอ คิดได้นะพี่กันต์ ทำไมเรื่องโรแมนติกๆ พูดจาหวานๆทำได้แต่กับบทซึ้งปลอบคนร้องไห้แค่นี้ทำไม่เป็นผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน... หนึ่งในเรื่องที่พี่กันต์ทำไม่ได้
“ไม่รู้เหรอว่าคนอื่นเขาเรียกพี่กันต์ว่าหนุ่มแซ่บอ่ะ อยู่ใกล้ก็น้ำลายหกเป็นธรรมดา” เล่นมาผมก็เล่นกลับ ยิ้มแล้วหัวเราะแม้ว่าจะยังใช้ไหล่พี่กันต์แทนผ้าซับน้ำตา ตัวผมถูกโยกไปมาเหมือนเด็กๆ ถึงจะแปลกๆที่ผู้ชายตัวใหญ่สองคนยืนกอดกันแล้วเล่นเหมือนเด็กแบบนี้ มันกลับทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากโดยที่ไม่ต้องทำอะไรให้มันยุ่งยาก
“หยุดน้ำลายไหลยัง” ยังจะเล่นต่ออีกนะ
“หยุดแล้ว” แขนที่กันต์คลายออกแต่ก็ยังโอบตัวผมไว้หลวมๆ เสื้อเชิ้ตสีเข้มของพี่กันต์มีรอบน้ำตาผมซึมนิดๆ ก็ช่วยไม่ได้ อยากทำอะไรให้มันไปโดนต่อมซึ้งผมเอง
“หยุดแล้วก็มีของแถมให้”
“จะให้อะไรก็รีบให้ เดี๋ยวหมดวันเกิดธามซะก่อน”
“ของต่างประเทศ” หน้าพี่กันต์เจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที สายตาพราวระยับที่เห็นบ่อยในช่วงนี้ ผมพอจะเดาออกแล้วล่ะว่ามันจะมาในรูปแบบไหน แต่ว่าอะไรที่มันต่างประเทศ
“อะไร”
“หลับตา” ผมหลับตาตามที่พี่กันต์บอก แล้วผมก็เข้าใจว่าอะไรที่มันต่างประเทศ... ก็นึกว่าจะให้อะไรแปลกๆอีก... ของแถมจากต่างประเทศที่ให้น่ะไม่นับว่าต่างประเทศได้ไหมเพราะมันเมดอินไทยแลนด์
‘French kiss made in Thailand by Kantapat , Limited edition Exclusive, for Dr.Tham only’
...29-1-2013
THE END
...
การเขียนตอนจบนั้นยากเสมอ เสมอที่สุด ยากขึ้นเมื่อเรื่องยิ่งยาว ยิ่งยาวยิ่งยาก ใช้เวลานานมาก คิดแล้วว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่ใครๆหลายๆคนหวังไว้ แต่อยากให้มันถือว่าเป็นมันที่อยู่บทสุดท้าย ยิ่งพูดยิ่งงง เออะ คนเขียนก็งงอยู่จริงๆนั่นแหละ แต่ด้วยการผลัดวันประกันพรุ่งที่ผลัดมานานมากๆ แล้วก็เลยคิดว่าไม่ควรจะผลัดต่อไป เพราะด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง
ที่เขียนตอนจบอารมณ์แบบนี้ เพราะเราชอบโมเม้นแบบนี้ด้วยแหละ แบบ มึนๆ สีเทานิดๆ ไม่ฮาไม่หวานก็ขออภัยมา ณ ที่นี้
วันนี้ทอล์คอาจจะยาว เพราะถือว่าเราทิ้งท้ายละกัน
เรื่องนี้เกิดขึ้นมาเพราะปิดเทอมน้ำท่วม เราไม่มีอะไรทำ เราเลยลองกลับมาเขียนอะไรสนุกๆตามใจเราดู ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะ คิดว่าพอเปิดเทอมก็คงจบและกลับไปใช้ชีวิตที่ไร้เวลาว่างต่อไป เราเขียนในสิ่งที่เราชอบ อยากอ่าน คิดว่ามันอาจจะไม่ใช่สไตล์ที่หลายๆคนชอบ แต่เราคิดผิด มีคนอ่านเยอะแยะเลย เราดีใจมาก เอาจริงตอนที่เราอัพช่วงแรงๆเราอัพทุกวันน่ะ แค่คอมเม้นขึ้นหน้า2เราก็ดีใจแล้ว มาจนถึงตอนนี้ เขียนมา70ตอน ใช้เวลาปีกว่า ดองบ้าง อัพถี่บ้าง แต่ก็ยังมีคนตามอ่าน มีคนแชร์ ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เรียกได้ว่ามีความสุข บางทีดองๆนิยายเอาไว้ งานเยอะแต่ก็แอบแวะเข้ามาเปิดอ่านดูว่ามีคนทวงไหม ยังมีคนรออยู่หรือเปล่า
การเขียนเรื่องนี้เราเหมือนมีชีวิตอีด้านนะ ได้อะไรเยอะ เชื่อไหมว่าเรื่องนี้มีความยาวจนถึงตอนที่70 587หน้า a4 ด้วยฟ้อน14pt cordia new ยาวสัส เขียนเชี่ยไรเยอะแยะ 55555555555555
เบสของเรื่องนี้มันมาจากการที่เราเห็นผู้ชายหล่อๆ แบบเพอร์เฟ็คสุดๆเยอะแยะในชีวิต คุณสมบัติรูปหล่อพ่อรวย การงานดี เรียนเก่ง เอจริงๆเดี๋ยวนี้มีเยอะนะ เชื่อว่าทุกคนมีคนที่รู้จักหรือเพื่อนแบบนี้ แต่เบื้องหลังความเพอร์เฟ็คคืออะไร เขามีชีวิตแบบไหน จำเป็นไหมที่เขาไม่เคยอกหัก สาวตรึม หนุ่มตอม การที่เขารวย เก่ง เขาทำอะไร บ้างานไหม ก็เลยอยากได้พระเอกนิยายแบบนี้ แล้วก็หานายเอกแบบธามมาคู่ซะ หมอหมาเกรียนๆ พ่อแม่เสียมีปมสักหน่อยเด๊่ยวจะเวอร์ไปแต่ก็ไม่ได้มีชีวิตแบบดาวพระศุกร์ โปะเชะหลายมาเป็นนิยาย 5555555555555555555 ใส่โน่นนี่นั่นตามฟิล ก็ออกมาเป็นนิยายมั่วๆแบบนี้แล 5555555555 ส่วนพี่หมิงก็ตามมาไม่รู้เพราะอะไร ส่วนพี่นายเนี่ยไม่ได้อยู่ในหัวทีแรก แต่พอพิมไปพิมพ์มาก็มีการเอ่ยถึงก็เลย เห้ย เจ๋งวะคนนี้ ต้องมีๆ 555555555555
..ส่วนเจ๊แป้ง เอามาอยู่ในเรื่องเพราะคิดว่าการมีตัวละครหญิงในนิยายเกย์ มันจำเป้นไหมที่ผญ.คนนั้นต้องเป็นตัวร้าย
คือเยอะแยะที่อยากจะบอกเบื้องหลังของนิยายเรื่องนี้แต่คิดไม่ออกแล้ว
เออๆ เราไม่เคยพิมพ์นิยายตอนกลางวันสำเร็จเลย แม่งไม่รู้เป็นบ้าไร สงสัยแดดร้อน 555555555555555
ส่วนตอนพิเศษหมิงนายน่ะเราไม่รู้จะเอาไปยัดไว้ตรงไหนของบทนี้ ฟิลมันไม่ให้ เอาเป็นว่าเดี๋ยวมาแถมให้ละกัน
เอาล่ะมาถึงส่วนสำคัญ เรื่องรวมเล่ม 55555555555555555555555555555 เห้ย ต้องขายของอ่ะ เอาจริงๆ
www.facebook.com/pages/8yearsagog/148335205323335
ชื่อเพจ 8yearsago.g
เหมือนชื่อเมล 8yearsago.g(at)mail.com
คือเรื่องมันไม่ได้พิมพ์หรือเปิดให้จองในระยะนี้ เราจะอัพความเคลื่อนไหวอะไรในเพจแล้วกัน
เราไม่ได้พิมพ์เองนะ พิมพ์กับสนพ.แห่งหนึ่ง 555555555 เชื่อถือได้มากกว่าเรามากๆ
หลังจากนี้เราจะทำการรีไรท์และตอนพิเศษ... ก็อยู่ในเล่ม 5555555555555555555555555555555 คืออะไรที่อยากอ่าน มันก็จะอยู่ในเล่ม จริงๆ เขาบอกให้เราเขียนใส่ไว้ด้วย
ปล. ถึงเรื่องจะจบเราก็ยังรักนะ จุ้บๆ
ขอบคุณมากๆที่ติดตามอ่าน ขอบคุณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณณ
ปล2. หมิงนาย เดี๋ยวมาเขียนต่อให้นะ จะพยายามรีบบบบบ
ปล3. คือจนถึงอัพตอนจบงานคนเขียนก็เยอะชิบหาย
-
ตอบโพสบทที่70 หน้าที่ 229
My_NT - งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกราหนา แต่งแบบอินฟินิตี้เราคงกุมขมับ หมดมุขจะเขียน 5555 เราดีใจนะที่คนอ่านเข้าใตในสิ่งที่เราต้องการจะสื่ ในเดิมทีเราเปิดเรื่องมาแบบที่ธามถามหาความเพอร์เฟ็ค แต่สุดท้ายสิ่งที่ธามรักที่สุดกลับเป็นความฑรรมดาของพี่กันต์ ปล.เธอพูดแล้วนะว่าจะซื้อ ไม่จองงี้เราเสียใจนะ 555
gupalz - ตอนพิเศษเดี๋ยวมาอัพนะ หมิงนายตามคำเรียกร้อง 555
maminto - ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะ คืองานมันก็เยอะจริงแต่ถ้าเราฟิตๆหน่อยมันก็พอเลี่ยงๆมาเขียนให้จบได้ก้เลยอ่ะๆ เอาให้จบเลยจะได้ไม่ค้างคา 555
zeazaiz - เรื่องนี้ก็รักคนอ่าน
noy - ขอบคุณคนอ่านเช่นกัน
Acacha - ดีใจที่ชอบนะ
afewn - คอมเม้นต์เธอยาวมากอ่ะ 555 เราชอบ ไม่คิดว่าคนอ่านจะซึ้งจนร้องไห้กับบทนี้ เพราะเราไม่รู้ว่ามันจะโอเคไหมกับฟิลแบบนี้ แต่โดยพื้นแล้วเราชอบเขียนบรรยากาศแบบนี้ (สังเกตได้จากเรื่องสั้น) ไม่อยากจะเผยความจริงเราเองก็ชอบย้อนมาอ่านนิยายตัวเองเล่นบางตอน โรคจิตเนอะ 555 หาแรงบันดาลใจเขียนตอนใหม่เวลาตันๆ คาเรคเตอร์ตัวละครคือส่วนสำคัญของเรื่องนี้ค่อนข้างมากอ่ะ เราเองชอบอ่านอะไรที่มันดูเรียลๆ เราเลยพยายามเขียนให้มันดูจริง ขอบคุณอีกครั้งที่ชอบนิยายเรา
NOO~KUNG - ขอบคุณที่ติดตามกันจนถึงตอนจบ
TimelessOne - อ่านจบแล้วก็อ่านซ้ำได้ไมม่ต้องเสียใจ 5555 ขอบคุณที่ตามกันมาจนจบนะ
Millet - คนแบบพี่กันต์มีอีกเยอะ ขอแค่หาให้เจอ 5555 ขอบคุณที่ติดตามจนจบนะ
hanataro - ขอบคุณที่ติดตามมาโดยตลอดนะ เราคงขอหยุดไว้ที่70ตอน ในเล่มจะมีตอนพิเศษอีกอย่าลืมไปอุดหนุน อิอิ
♥a2k♥ - ดีใจที่ยกให้เป็นเรื่องในดวงใจ ประสบความสำเร็จเหมือนได้โล่ 555 ขอบคุณที่ติดตามกันมา ออกจองช่วงกลางปี ระหว่างนี้ก็อย่าลืมกันไปก่อนนะเออ
nightsza - เหยยย เราไม่เขีนอะไรที่มันเศร้าใจแบบนั้นหรอก 5555 เพราะชีวิตจริงมันก็เหนื่อยก็หนักโคตรๆแล้ว ในนิยายมันต้องสุขซิ 555 ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบนะ
RGB.__ - ขอบคุณที่ติดตามมากันจบตอนจบ 8ปีที่แล้วนี่จุดขายนึงของเรื่องเลย เราก็ว่ามันน่ารักดี ใสๆวัยมัธยม แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว โอ้ยแก่หงัก 5555
maru - เราก็สงสัยเหมือนกันว่าพี่กันต์คิดได้ไง 555555555555555555555 เรื่องจังไรๆในเรื่องนี้ไม่ใช่พี่กันต์หรอกนะที่เป็น คนเขียนนี่แหละล้วนๆ 55 ขอบคุณที่ติดตามกันจบจบ ขอบคุณมาก
inpurplethief - เห้ยเซงเป็ดอวอร์ดแบบเหนือความคาดหมายเรามาก เราจำได้ว่าเข้าไปไล่อ่านดูที่คนโหวตแล้วอย่างปลื้มอ่ะ 5555 เธอโชคดีมากที่มาอ่าน่วงหลังเพราะช่วงแรกเราดองเป้นเดือนๆอ่ะ ลงเฉพาพช่วงปิดเทอม สงสารคนอ่านช่วงนั้นมากแต่ไม่ไหวจริง ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามกันมาเรื่อยๆ ดีใจที่มีคนชอบงานเรานะ
Azitten - ฮึ้ยยย นายร้องจริงดิ เราดีใจที่มันโดนนะ เพราะมันไม่ได้แบบบีบคั้นมาก กลัวจะเนือยๆเหมือนกัน ขอบคุณมากที่ช่วยกระจายนิยาย5555 คนแบบพี่กันต์น่ะมีเยอะแยะ แต่เราต้องหาให้เจอแค่นั้นแหละประเด็นตรงนี้ 5555555555 เป็นคาเรคเตอร์ที่ออกแบบมาให้ดูจับต้องได้ ดูมีอยู่จริง ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบนะ (จำล็อคอินได้เห็นกันมานานฮิๆ)
bobie - สามารถหาซื้อเค้กแบบพี่กันต์ได้ตามร้านสะดวกซื้อทั่วไปนะ พี่กันต์ทำอะไรก็น่ารักอ่ะ กวนตีนก็น่ารัก หื่นก็น่ารัก ทำพลาดก็น่ารัก หึงธามก็น่ารัก ดูจากคะแนนโหวตพี่แกก็นำลิ่วๆ 5555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามจนจบนะ
carmel -ล็อคอินนี้มาเม้นกันเรื่อยๆเราจำได้อ่ะ ขอบคุณมากที่ติดตามกันมาตลอด คนเขียนไม่รู้จะได้เขียนนิยายยาวๆแบบนี้อีกไหม แต่เรื่องสั้นคิดว่าว่างๆอาจจะมีเขียนมาอีกนะ
route rover - ขอบคุณคนอ่านสำหรับการติดตามเช่นกัน
Zam_Zammy - อ่ะ อยากรู้ว่าเป็นไงต่อเรามีตอนพิเศษแบบยาวโคตรๆในรวมเล่มอ่ะเอ้อออ ซื้อไหม 555555 (โฆษณาแฝง บัดซบมาก 555) ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบนะคะ จุ้บๆ 555
dewdew - ขอบคุณคนอ่านสำหรับการติดตามเช้นกัน ถ้าไม่มีคนอ่านเราก็ไม่เขียนได้ถึงขนาดนี้หรอกน้าาาา ดีใจที่ชอบตอนจบ
choijiin - ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบค่ะ
PetitDragon - ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบค่ะ แอบคิดว่าจะเรื่อยๆไปไหมแต่ก้ดีใจที่คนอ่านชอบ
kataiyai - ติดตามได้ในแฟนเพจนะ เราไม่ได้ลงไอดีซื้อขายเอาไว้ประกาศไปเด๊่ยวจะผิดกฏเล้าฯ ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ
.....................................................................
ตอบโพสบทที่70 หน้า 230
takara - ธามน่ารักจนหยดสุดท้ายนะคะ ขอบคุณมากที่ติดตามเรื่องมาโดยตลอดจนจบ ขอบคุณๆ
afternoon - คนเขียนก็ดีใจที่นิยายเรื่องนี้ทำให้คนเขียนเจอประสบการณ์ดีๆหลายอย่างนะ อย่างน้อยก็ท้าทายความรับผิดชอบต่อคนอ่านมากๆ 5555 ดีใจที่ตัวเองเขียนมาจนจบและดีใจกว่าที่มีคนอ่านเยอะแล้วก็ชอบนิยายที่เราเขียน ตอนพิเศษเราก็ยังคงหามาเวลาเขียนไม่ได้ แต่มาตอบโพส เอ๊ะยังไง 55555 ขอบคุณคนอ่านมากๆที่ติดตามกันจนจบนะ
kojibara - ไม่เอาไม่ร้องนะ เอาทิชชูไปซับน้ำตา ไม่รู้ว่ามาซับให้ช้าไปไหม 5555 แต่ก้ดีใจที่คนอ่านชอบกับตอนจบและอินไปกับความหลังของธาม ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามจนจบนะคะ เราก็รักคุณนะ ฮิๆ
why yyy - ขอบคุณที่ติดตามจนจบเช่นกันค่ะ
misso - คือเราก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าแต่งออกมาแบบนี้จะดีไหม เพราะว่าแบบหวานๆก็คิด (คิดเอง) ว่ามีเต็มเรื่งแล้วไม่รู้ว่าหวานกว่านี้จะเลี่ยนไหม เลยรู้สึกว่าบทที่ไม่ค่อยมีในเรื่องเลยคือเรื่องที่พี่กันต์ทำพลาดให้ธามรอบ้าง แล้วก็แบบอารมณ์ซึ้งๆจริงๆจังๆของสองคนนี้เลยแต่งออกมา ดีใจที่คนอ่านชอบนะคะ รวมเล่มรวมกับนาบูนะ แต่ว่าเรื่องสั้นคงไม่ได้รวมลงไปด้วยเพราะว่าแค่เรื่องนี้ก็หนามากๆแล้วอ่ะ ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามจนจบนะคะ
noomamja - เราขอยืนยันว่าผช.แบบพี่กันต์มีเยอะแยะมากมายจริงๆแต่ว่าเขาอาจจะไม่ได้อยู่ให้เราเขอ คนแบบนี้ไม่ค่อยออกสื่อเท่าไหร่ 555 ส่วนตัวเราไม่ค่อยชอบเรื่องอะไรที่มันหวือหวาเกินจริงมากอยู่แล้วก็เลยเขียนออกมาแบบที่ตัวเองชอบดีใจที่มีคนชอบเหมือนกัน ขอบคุณมากๆที่ติดตามจนจบค่ะ ส่วนเรื่องต่อไปนี่ไม่รู้จะมีโอกาศได้เขียนอีกไหม 555
kratoey - ขอพูดเลยรายนี้เป็นคนอ่านอีกคนที่เม้นต์ยาวสะใจเรามาก 5555 ยาวเกือบทุกตอนเลย ขอบคุณมากๆ เราชอบอ่านคอมเม้นนะ คิดว่าคนเขียนทุกคนก็คงเป็นเหมือนเรา ฝากขอบคุณเพื่อนที่แนะนำด้วยนะคะที่ช่วยโฆษณานิยายเรา พี่กันต์จังไรได้ฉันใดคนเขียนก็จังไรฉันนั้น 555 ที่คนเขียนหายไปชัดเจนเจนค่ะ เปิดเทอม 555 ขอบคุณอีกที่ให้เรื่องนี้เป็นนิยายในดวงใจ ส่วนที่เราเขียนหลานมุมมองทีแรกเกิดมาเพราะเราตันเขียนต่อไปไม่ถูกนั่นเอง 555 ข้อคาใจเรื่องเจ๊แป้งเราตั้งใจจะให้เป้นคาเรคเตอร์ผญ.ที่รับเรื่องราวของเพศที่สามได้ค่ะ แต่ไม่ได้เป็นสาววายหรอก นางแค่โสดและชอบมองผู้ชายหล่อๆ ตอนนางเห็นธามกับพี่กันต์นางก็อิจฉาอยู่เบาๆ 555 ขอบคุณมีคอมเม้นต์ยาวๆให้เราอ่าน ขอบคุณที่ติดตามจนจบค่ะ
evilheart - โถๆ ถ้าไม่จบเนี่ยคนเขียนขอดองยาวเลยนะคะ 5555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามมาโดยตลอดค่ะ
malula - ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามมาจนถึงตอนจบ เรื่องนี้อาจจะแปลกตรงที่ncน้อยจนแทบจะเรียกว่าไม่มี อันเนื่องจากคนเขียนเขียนไม่เป้นนนั่นเองจ้า 55
ordinary - แหมะ เวลาคนเขียนเข้ามาในเล้าก็ชอบแอบมาเช็คเหมือนกันว่ามีคอมเม้นต์ใหม่ๆไหมหนา 5555 พอเรื่องนี้จบก็คงจะไม่มีโมเม้นต์นั้นแล้ว เอาเป็นว่า ขอบคุณจริงๆที่ติดตามกันมาจนถึงตอนจบค่ะ
pemiko2012 - ตอนพิเศษขออู้ก่อนเลยนะ 5555 ช่วงนี้งานยุ่งจริงอะไรจริง ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามจนจบและรออุดหนุนหนังสือค่ะ
AdLy - ธามเหมือนเป็นคนที่ทำให้ความไม่สมบูรณ์แบบของพี่กันต์ชัดเจนขึ้นนะในเรื่องนี้ 1.ทำพี่กันต์อกหักตอนม.6 2.ทำให้พี่กันต์เป็นเกย์แบบกู่ไม่กลับละ (รักธามเกิ๊น 555) 3.ทำให้พี่กันต์ทำอะไรไม่ถูกเวลาธามร้องไห้ และยังมีอื่่นๆอีกมากมาย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีนะสำหรับเรื่องนี้ 555555 เราก็ชอบที่นิยายออกมาเป็นแบบนี้ ขอบคุณคนอ่านมากๆที่ติกตามจนจบค่ะ
meew - จบๆน่ะ 70เลขดีๆ 55555 ขอบคุณคนอ่านเช่นกันที่ติดตามกันมาจนจบนะ
thejaoil - ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามถึงตอนจบเช่นกันจ้า
It_s_me - อันที่จริงก็ไม่ได้จบแบบจบ พรึบ หมด เพราะว่ามันเป็นเรื่องของคนสองคนรักกันนั่นแหละ ถ้าเขียนให้จบจริงๆคนต้องเขียนจนกว่าจะเลิกหรือไม่ก็ตายกันไปข้าง แต่สำหรับเราตบตรงนี้รู้สึกดีแล้วนะ ให้ไปจินตนาการต่อเอาว่าสองคนนี้จะมีชีวิตยังไงต่อไปแบบไหน ตอนพิเศษมีในเบ่มแบบจุใจแน่รับประกัน ส่วนหมิงนายที่จะเอามาลงขออู้ก่อนนะ 555 ขอบคุณที่ติดตามจนจบจ้ะ
BitterSweet~ - หู้ย ขอบคุณที่จะรออ่านตอนพิเศษในหนังสือนะคะ 555 ใจหายเช่นกันที่เขียนจบแล้ว แต่ก็ดีใจที่จบได้โดยสวัสดิภาพ ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามกันมาจนจบนะ
Yundori - เพราะหมอธามเป็นหมอธามไง แบบนี้พี่กันต์เลยหลงหัวปักหัวปำ 555555สังเกตุดูว่าตอนจบคนอ่านกรี้ดหมอมากกว่าพี่กันต์อีกนะ 5555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามมาจนจบนะ
iforgive - ขอบคุณที่ติดตามจนจบเช่นกันค่ะ
butter.juliet - พี่กันต์ไม่หวานหรอกแต่ทำตามบทบาทคนรักควรทำ 55555 เราเขียนเองยังอิจฉาตัวละครในเรื่องเองเลย 55555555555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามจนจบนะ
pahpai - ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนถึงตอนจบ แต่คนดีๆไม่ได้มีแต่ในนิยายนะ สักวันก็จะเจอแบบนี้บ้างล่ะมั้ง 55555555555555
greensnake - พี่กันต์คงอยากจะยกให้สุดๆแล้วแหละตั้งแต่แรก 5555 ดีใจที่คนอ่านหลายคนบอกชอบเรื่องนี้เพราะมันดูจริง เราก็หวั่นๆเพราะเราไม่ได้เป้นผู้ชายเราก้ไม่รู้ว่าเขียนไงออกมาให้อินแต่ได้ขนาดนี้เราก็ดีใจแล้ว ขอบคุณคนอ่านมากๆที่เป็นกำลังใจทำให้เรื่องนี้ดำเนินมาถึงตอนจบได้ ขอบคุณค่ะ ปล. ตอนพิเศษจะมาแน่แต่ขออู้ก่อนนะ 55
ordkrub - คนเขียนดีใจที่คนอ่านชอบนิยายเรื่องนี้นะ ไม่ได้หวานมากอะไรมากแต่ก็อยากให้เป็นความรู้สึกดีๆ ขอบคุณมากค่ะ
snooppy - ขอบคุณที่ขอบนิยายเรื่องนี้แล้วติดตามมาจนจบ จะพยายามหาเวลามาเขียนหมิงนายให้ไวนะคะ
benz-sirilada - ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนจบนะ ขอบคุณเช่นกันที่รออุดหนุนหนังสือ หมิงนายจะทยอยหาเวลามาลงนะคะ แต่ช่วงนี้งานเข้าจริงอะไรจริง
nunamicky - นิยายก็ต้องน่าอิจฉาเป็นธรรมดานะ 5555 ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามจนจบ หนังสือจองกลางปีติดตามข่าวในเพจนะคะ ขอบคุณค่ะ
Syntyche - ขอบคุณคนอ่านเช่นกันที่ติดตามกันมาจนจบนะ
bobby_bear - ตอนที่ตัดสินใจแต่งเรื่องนี้ก็ไม่รู้หรอกว่าจะมีคนตามอ่านแบบถึงจุดๆนี้ ดีใจที่เขียนมาจนจบ รู้สึกดีที่มีคนอ่านที่เข้าใจสิ่งที่เราพยายามจะสื่อในตัวละคนแต่ละตัว 55555 น้ำท่วมครั้งนั้น ทำให้เรามาเจอกัน คิดแล้วก็นึกถึงวันหยุดจริงๆ ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบค่ะ
ease supsnerv - ซึ้งๆ 555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมาจนถึงตอนจบนะ
Arancia - ในเล่มก็มีตอนพิเศษความหนาแบบพิเศษที่บก.สั่งมาเป็นพิเศษ 555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านเรื่องนี้มาจนจบนะคะ
mintny - อั๊ยยะ ของลิมิเตดนี่ต้องเสาะหาเอาเองนะ 555 คนเขียนก็ไม่มีหาไม่ได้เช่นกันจ้า 5555555 ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบค่ะ
...
ตอบโพสของหน้าที่ 231
Takarajung_TK - รวมเล่มจองกลางปีนะ แต่ว่าไม่แน่ใจว่าจะมาบอกในเล้าได้ไหมเพราะว่าไม่ได้สมัครไอดีซื้อขายเอาไว้อ่ะ ขอบคุณที่ติดตามจนจบค่ะ
milkteabeige - ฮิฮิ ที่จริงก็อยากทำข้อเลือกทุกคนนะแต่ไม่ทำเพราะมันไม่เร้าใจ 5555 ให้เลือดกันไปเลยดีกว่า ขอบคุณคนอ่านที่ตามอ่านมาจนจบนะ ขอบคุณค่ะ
punchnaja - ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ เรื่องต่อไปนี่ไม่ได้คิดเอาไว้ไม่รู้จะมีเวลาไหมด้วย เผลอๆกลัวเรื่องนี้จะเป็นเรื่อวยาวสุดท้าย แต่มีเวลาก้อยากมาเขียนอีกนะ 555
ruta - รวมเล่มเปิดจองกลางปีนะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Hart - คุณพี่clam down and carry on นะเป็นกำลังใจให้ อ่านคอมเม้นท์คุณพี่แล้วเราดีใจนะที่ทำให้ใครสักคนรู้สึกดีกับชีวิตขึ้นมาได้ เรื่องทั้งหมดน่ะไม่ใช่สังคมที่เราอยู่ แต่เป็นสังคมที่อยู่รอบตัวเรา ที่เราเห็นมาตลอด ตัวละครก็เลยถ่ายทอดออกมาแบบนี้ โดยเฉพาะเจ๊แป้ง คนเขียนอินมากับหญิงคานทองจำนวนมากที่อยูู่กินกับงาน 5555 เรื่องที่เขียนเอาไว้น่ะมีเรื่องสั้นอีกเรื่องนะคะ ชื่อเรื่อง ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ คนละแนวกับเรื่องนี้ อยู่ที่โหมดนิยายจบแล้วเผื่อคุณพี่อยากจะไปอ่านอีก 5555(โฆษณาเลย) ขอบคุณนะคะที่อ่านมาจนจบในรวดเดียวดีใจจริงๆ
tulakom5644 - โดยพื้นฐานก็เป็นคนสุภาพนะพี่กันต์ แต่ว่าอะไรที่มันเป็นนิสัยส่วนตัวก็กู่ไม่กลับจริงๆ 5555 ขอบคุณที่ติดตาม ตอนพิเศษรอก่อนนะ ขอบคุณมากค่ะ
iammz - ติดสาขานิยายสุดฮาแต่ตอนจบไม่ค่อยฮาซะงั้น 5555 ตอนพิเศษเดี่ยวจะหาเวลามาเขียนนะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ka[ze]na - ขอบคุณที่ติดตามค่ะ รูปเล่มคนเขียนก็รอคอยเหมือนกัน 555
Fish129 - ดีใจที่คนอ่านชอบค่ะ ไม่ค่อยเม้นต์ไม่เป็นไรหรอก แค่มาเม้นต์ตอนจบให้ก็ดีใจแล้วนะ ฮิฮิ ขอบคุณที่ติดตามมนะคะ
comics_boy - ขอบคุณติดอ่านจนจบนะคะ นิยายเรื่องต่อไปนี่ไม่เห็นวี่แวว เพราะเวลาแทบไม่มีแล้วววว
Y-IN-SOUL - มีหลายคนนะเนี่ยที่รู้จักเรื่องนี้เพราะเรื่องสั้นและคนที่อ่านเรื่องนี้แล้วถึงไปอ่านเรื่องสั้นก็เยอะ แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามอ่านทั้งสองเรื่องนะคะ
shoi_toei - อยากได้ครอบครอรอจองกลางปีนะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ
เพื่อนบ้าน - สามีแบบพี่กันต์หาได้ที่ไหนคือคำถามถามคนเขียนที่คนเขียนตอบไม่ได้จริงๆ 5555 รวมเล่มจองกลางปีนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
katekate - ถ้าเป็นนิยายไม่รู้จบนี่ไม่ไหวจะเขียนนะพูดจริง คนเขียนตายยยย ตอนพิเศษเยอะๆมีอยู่ในเล่ม ส่วนตอนพิเศษน้อยๆคิดว่าจะหาเวลามาเขียนให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนจบ ปล.เราก็เคยเจอคนที่อิมเมจเหมือนพมอธามและเป็นสัตวแพทย์เหมือนกันด้วย 5555
LEksUp - นิยายก็ต้องมีวันจบเนอะ ขอบคุณมากที่ติดตามมาจนจบนะ
saotome - ชอบคนทำอาหารเก่งแบบหมิงหรือชอบคนมองโลกได้เข้าข้างตัวเองสุดๆแบบหมิง 555555555 ขอบคุณที่ติดตามมาจนจบนะคะ
Momichi - คนเขียนก็ฟินที่คนอ่านฟินนะ ขอบคุณที่ติดตามมมาจนจบค่ะ
EoBen - ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ถ้าจำไม่ผิดเห็นเม้นให้แทบทุกตอนเลย ขอบคุณมากๆ รวมเล่มจองกลางปีเนอะ
abcee - ขอบคุณที่ติดตามจนจบค่ะ
Naenprin - ขอบคุณที่ติดตามถึงตอนจบนะคะ
viewier - เดี๋ยวหาเวลามาเขียนให้ 55555 รอก่อนๆ ขอบคุณที่ติดตามจนจบค่ะ
BeeRY - ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ ดีใจที่คนอ่านชอบ เห็นว่าอ่านมาตั้งแต่แรกๆเลย ขอบคุณมากค่ะ
ninghyuk - อะ ไม่ต้องร้องๆ เรื่องจบแล้วก็อ่านซ้ำใหม่ 555555 ขอบคุณที่ติดตามนะ
max_ang - ขอบคุณคนเขียนที่ติดตามมาจนถึงตอนจบเช่นกันจ้า
Takarajung_TK - เจ๊แป้งก็ไม่ได้มีความสุขมากตอนเห็นผู้ชายรักกันแต่นางงทำอะไรไม่ได้นอกจากอิจฉาและร่วมยินดี 55555555555 ขอบคุณที่ติดตามจนจบค่ะ ปล.จองกลางปีอย่าลืม 5555
Nanoha - หุยยยยย ไม่มีภาคต่อแล้วค่ะ คนเขียนหมดมุขแล้ว 5555 ขอบคุณที่ติดตามนะ
na_near - เจ๊แป้งจะโสดต่อไปเพราะคนเขียนบังคับให้เจ๊แป้งโสดเป็นเพื่อนคนเขียน 5555 ขอบคุณค่ะที่ติดตามอ่านมาจนจบ
mupmipjung - ขอบคุณคนอ่านเช่นกันที่ติดตามอ่านกันนะคะ
peach - คอมเม้นต์ยาวจัดหนักมากรวบ70ตอนใช่ไหม 555 เล่าให้แม่ฟัง เอะ จะดีเหรอ 555 คงไม่ได้เขียนจริงจังแค่เขียนหนุกๆ ระบายอารมณ์แต่พอมีคนอ่านก็ต้องรับผิดชอบเรื่องให้จบอย่างมีคุณภาพเท่าที่จะทำได้ 55555 ที่จริงก็อยากได้คอมเม้นต์เยอะๆนะแต่ว่าให้คนอ่านชอบแล้วเม้นต์เองน่าจะได้ฟิลกว่า ส่วนทวิตพี่กันต์น้องธามเนี่ยลองค้นๆดูก็มีคนอ่านคนอื่นเขียนถึงอยู่นา (หรือหมายถึงทวิตเรา แต่เราไม่มีทวิตเรื่องนี้หนา เอะ งง) ...หรือคนอ่านรู้จักเราเหรอ ไม่หรอกๆเนอะ เพราะเราเป็นบุคคลปริศนาผู้ไร้ตัวตน 5555 หรือใครรู้เราก็บังคับให้ไม่รู้นะ หน้าปกนี้เราไม่ได้เลือกให้เป็นแนวการ์ตูนสุดๆ เลือกคนวาดที่ไม่ใช่การ์ตูนน่ะ เพราะว่าเราเองก็ไม่ใช่สายนั้น รอดูกันกลางปีมีจองหนังสือ ส่วนประตูบ้านพี่กันต์เราเคยเจอแบบเลื่อนได้ด้วย เอะหรือเราจำผิดน่ะ ความสูงธามนี่สงสัยมาจากความเบลอคนเขียน มีหลายจุดที่ต้องแก้ตอนรีไรท์ 555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาจนถึงตอนจบนะ
patsaporn - ส่งทิชชูให้คนอ่านซับน้ำตาตอนนี้คงไม่ทันแล้วใช่ไหม 555 จบแล้วอ่านซ้ำได้ๆ ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงคอนจบนะ ขอบคุณๆ
...
ทยอยตอบทีละหน้าตามเวลาที่มีอย่างจำกัด ขอบคุณคนอ่านมากๆ จะหาเวลามาตอบอีกขยับไปทีละหน้านะ (ไม่รู้มีคนมาอ่านไหมแต่จะตอบนะๆ)
-
จบแล้วว แงงง เศร้าา ไม่อยากให้จบเลยย :z3: :m15:
เป็นวันเกิดที่ไม่ต้องไปเลี้ยงร้านหรูๆ ไม่ต้องมีปาร์ตี้คนเยอะวุ่นวาย
แค่ได้อยู่กับคนที่เรารักก็มีความสุขที่สุดละเนอะ
ตอนธามเล่าเรื่องพ่อ เค้าน้ำตาซึมเลยอ่ะ เศร้าา
แต่ต่อจากนี้ไป พี่กันต์ก็จะกลายมาเป็นทุกอย่างของธามละนะ
เค้าเกิดมาเพื่อเป็นของกันและกันจริงๆ :monkeysad:
รักนิยายเรื่องนี้มากกก รักคนเขียนด้วยย
หวังว่าจะได้อ่านเรื่องต่อไปเร็วๆนี้นะคะ อิอิอิ
ปล.รวมเล่มซื้อชัววววววร์ค่ะ ต่อให้เล่มละ 700 ก็จะซื้อ 5555
-
จบแล้ว กริ๊ดดดดด
จะมีตอนพิเศษมั้ยอ่ะ
-
จบแล้ววว
อ่านไปยิ้มไป ><
ชอบฟิลนี้สุดๆๆๆ รอหนังสือนะค้าาาา
ปลล. คนอ่านงานชุมแต่ใจรักจะอ่านค่ะ จุ้บบบบบบบ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านะนะคะ
-
รักเรื่องนี้
-
ขอบคุณมากๆ :pig4: :pig4: :pig4:
-
มีความสุข :กอด1:
-
ฉากยกเค้กวันเกิดมาให้นี่แบบ อินี่ก๊อกแตกเลยจ้าาา ฮืออออ
พออ่านจบเท่านั้นแหละมันอุทานออกมาเองเลยว่า พระเจ้าาาาา แล้วตามด้วยอีโมนี้ T____T จริงๆค่ะ
นี่เราจะไม่ได้อ่านเรี่องนี้ต่อแล้ว จะไม่ได้รู้ความเป็นไปของคนสองคนนี้อีกแล้วหรอ
มันใจหายมากกกกกกก
เป็นตอนจบที่ perfect มากๆ มันคือที่สุดแล้วจริงๆอะ พูดไม่ถวกแล้วววว โอ้ย ฮือ ร้องไห้ก๊อนนน
คือเรารักเรื่องนี้มากกกก อยากให้พี่คนเขียนรู้ไว้นะคะ 55555+
เป็นเรื่องที่กลับมาอ่านใหม่บ่อยมากกกก มีไม่กี่เรืีองที่เราจะเป็นแบบนี้ได้ ฮ่าๆๆ
รักตัวละครที่ชื่อ กันต์ มากและคิดว่าการได้ผู้ชายแบบนี้เป็นแฟนมันเป็นอะไรที่มากกว่าคำว่า โชคดี
เหมือนที่หมอธามชอบพูดบ่อยๆ ^^ รักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้จัง พวกคุณคือที่สุด
พี่คนเขียนคือที่สุด พี่สุดยอดมาก!!!!
รอรวมเล่มแบบไม่คิดถึงจำนวนเงินในกระเป๋าตังอีกต่อไปแล้ว มาเลย พร้อมแล้ว อ้ากก!!!
ปล.จริงๆตอนจบอยากเขียนถึงเรื่องนี้เยอะๆกว่านี้แต่ตอนนี้ตีสามมีพรีเซนท์เช้าอีก อ้ากก
ชีวิตวุ่นวายเหมือนพี่กันต์เลยค่ะ 5555+ เค้าค่อยกลับมาอีดิทเพิ่มได้มั้ยเนียะ 5555+
-
น่ารักมากๆ
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอมยิ้มได้เรื่อยๆจนถึงตอนจบเลยครับ :n1:
จบแล้ว เสียดายจัง :sad4:
-
ของขวัญจากต่างประเทศสุดๆไปเลย กี๊ดดดดดดดด รักพีกันต์ อิจฉาหมอธามมมมม
จบแล้วใจหายยย มีตอนพิเศษมั้ยยย ฮืออออ :กอด1:
-
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
คิดถึง พี่กันต์ กะ ธาม มากแน่ๆ เลย
ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ ที่เขียนเรื่องนี้ให้ได้อ่าน
แล้วจะรอซื้อเมื่อทำรวมเล่มนะค้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบแล้วจริงๆหรอฮือออออ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ อยากบอกว่าเป็นนิยายที่เราชอบมากๆเรื่องนึงเลย
เพ้อพี่กันต์และอยากได้ 5555
รอตอนพิเศษและเก็บเล่มมาครอบครอง เย้
-
จบแบบหวานๆ ซึ้งๆ แต่ก็ไม่ได้ดรามาเกินไปกำลังดี เราอ่านตอนแรกๆ นึกว่าจะต้องเลิกกัน ดีนะที่เข้าใจกัน รักกันนานๆนะกันต์ธาม ขอบคุณคนเขียนที่ได้เขียนเรื่องราวดีๆ สนุกๆ มามาให้คนอ่าน มีความสุขกับการอ่านมากๆค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ
-
จบแล้วเหรออออ ง่า
นิยายเรื่องนี้ทำเอาประทับใจมากๆเลยค่ะ อยากได้แบบพี่กันต์สักคน
อ่านแล้วเราขำออกมาเลยอ่ะเรื่องนี้ 55555555555555
ชอบปมเมื่อแปดปีก่อน ได้อารมณ์แบบหนุ่มๆม.ปลายไรงี้ แล้วก็เป็นธามที่หนีมา บอกพี่กันต์เป็นขโมยงี้ ชอบๆ พอมาเจอกันอีกที มันก็พัฒนามาเป็นแบบนี้กันจนได้
รักหมอหมา พี่กันต์ คนอื่นๆในเรื่อง และคนแต่งค่ะ ♥
-
กันต์คิดได้ยังไงของจากต่างประเทศแต่ผลิตในประเทศเนี่ยนะ กันต์ธามน่ารักดี
-
มาเริ่มอ่านเรื่องนี้ช่วง เซ้งเป็ดawardที่ผ่านมา
เพราะมีคนเสนอชื่อชิงรางวัลเยอะมาก
อ่านแล้วก็ทำให้เปลี่ยนใจจากเรื่องที่ตัวเองเสนอชื่อไว้
มาลงคะแนนให้เรื่องนี้ พี่กันต์พระเอก หมอธามนายเอก Gargoyleคนแต่ง
นิยายประทับใจ นิยายเฮฮา ฯลฯ
คงไม่ต้องบรรยายความชอบและความถูกใจที่มีให้นิยายเรื่องนี้
มาถึงตอนจบ ต้องขอบคุณคนแต่งที่แม้จะงานเยอะก็ยังมาลงสม่ำเสมอ
และ จบเรื่องได้อย่างงดงาม ประทับใจ
รอรวมเล่ม รอตอนพิเศษ และรออ่านผลงานเรื่องต่อไป
เป็นกำลังใจให้ และขอบคุณมากๆ อีกครั้ง o13 :bye2:
-
:monkeysad: :monkeysad: ร้องไห้ตามหมอธามเลยค่าาา มันไม่มากไม่มายแต่ซึ้งงงอะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆเรื่องนี่นะคะ เราชอบมากเลย แนะนำเพื่อนไปหลายคน
ถามว่าทำไมถึงชอบ ไม่รุ้สิ เราว่ามันเรื่อยๆดีอะ ไม่ต้องดราม่ามาก
อ่านแล้วแบบเข้าใจไปถึงความรู้สึกนึกคิดของหมอธามกับพี่กันต์
อย่างหมอธาม ก็ไม่ใช่เกย์แต่แค่คนคนนั้นต้องเป็นพี่กันต์
นี่บอกตรงๆๆ อิจฉาหมอธามมาก อยากได้ผช แบบพี่กันต์
อะไรรจะดีแบบนี้ คือไม่ได้เป็นคนดีมากมาย แต่เป็นคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้าง
ไม่ต้องพูดมากแต่ก็เข้าใจกัน ไม่ต้องเยอะสิ่ง พี่กันต์เหมือนผช ที่มีตัวตนจิงๆ
ไม่ได้นิยายจ๋าาาามากมายอะ :impress2: :impress2:
อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกๆๆ ยังไม่อยากให้จบเลยอะ ต้องคิดถึงพี่กันต์กะน้องธามมากแน่ๆ
เรื่องนี่ต้องเก็บเป็นคอเลคชั่นแน่นอนค่ะ
o13 o13
-
จบซะแล้วอ่า
เป็นตอนจบที่มีหลายอารมณ์มากๆ 555
ชอบตอนพี่กันต์ยกเค้กออกมามากเลย
น่ารักมากๆแล้วก็ซึ้งมากๆด้วย
รอตอนพิเศษของหมิงนายนะค้า
-
ติดตามมาตั้งแต่ลงครั้งแรก
จำได้ว่าเป็นตอนปิดเทอม ลงแทบทุกวัน
หลังเปิดเทอมห่างหายไปนานแทบลงแดงตาย
แต่ก็ยังคงติดตามมาจนถึงบทสุดท้ายของนิยายเรื่องนี้
ประทับใจ
สนุก
น้ำตาไหล
เขินบิดหมอน
กลิ้งรอบบ้าน
ทุกอย่างที่ทำ
เพราะความน่ารัก ความมีเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
จะติดตามคนเขียนต่อไป
-
อบอุ่นมาก ขอบคุณผู้แต่งมากค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆ
-
จบแล้ววววว อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่อยากให้จบเลย :serius2:
โคตรรักเรื่องนี้เลยอ่ะ แบบเป็นชีวิตที่หาได้ทั่วไปปกติธรรมดา ไม่ได้หวือหวาเริ่ดสะเเเมนเเตน
รักพี่กันต์กับหมอธามอ่ะ จริงๆอยากเผือกชีวิตเค้าต่อไปอีกเรื่อย แต่ในเมื่อคนแต่งบอกจบก็จบ 555
มีเรื่องต่อไปยัง หรือรอเคลียร์งานก่อน รอติดตามนะๆๆ
เจอกันในเพจนั้นเเหละ ไปกดเเระ อิอิ
สุดท้าย ขอซักที ที่ทำให้เราเป็นบ้า รอเเต่เรื่องนี้ตลอดๆเลย
เน้นๆ หนักๆ
:จุ๊บๆ:
-
โอ๊ย รักเลยเรื่องนี้ :กอด1: พี่กันนนนนนนนนน หมอธามมมมมม
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณมากที่สุดเลยยยย ^^ o13
ตอบจบซึ้ง เราร้องไห้เลยยย :monkeysad:
-
แปะๆๆ
-
ซึ้งโคตรๆ อ่ะ
พี่กันต์น่ารักมาก
ขอบคุณนะครับ o13
/ Standing O
-
จบดีค่ะ. ดีใจด้วยนะคะ :mc4:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ค่ะ :bye2:
แล้วพิมพ์กันสำนักพิมพ์อะไรคะ จะได้คอยมอง
-
น่ารักอะ ซึ้งไปกับธาม
-
อ๊ากกกกก จบแล้วว แต่ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะะะะ :serius2: :serius2:
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วทำให้นั่งยิ้มได้ตลอดจริงๆ
เจอหมอหมาบ้าบอ ติ๊งต๊อง กวน.....
เจอผู้ชายเพแร์เฟ็ก หลงตัวเอง หล่อ รวย รักสัตว์ เยอะแยะไปหมด (ไม่สามารถบรรยายสรรพคุณพี่แกได้แบบหมอธามจริงๆ)
เจอเชฟจอมตื้อ ทำอาหารเก่ง (ต้อง)รักจระเข้
เจอคุณนาย สุดสวย?? ปากร้าย ปากแข็ง ปากดี แต่ก็...รักนะะะ
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆ สนุกๆ แบบนี้ให้ได้อ่านกันนะคะ
รักหมอธาม รักพี่กันต์ รักเชฟหมิง รักคนเขียน และรีกคุณนายที่สุด !!!!! :กอด1: :กอด1:
ปล.รอตอนหมิงนายิยู่มาเร็วๆ เน้อออออ
-
มาสารภาพมาร้องไห้กับตอนจบ
มันใจหายกับตัวละครเพราะตามอ่านมานานแต่ไม่ค่อยจะได้เม้นเท่าไหร่(นิสัยไม่ดี)
ตอนนี้มันให้ถึงความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
ชอบภาษาที่ใช้ ทุกอย่างมันดูมีเหตุมีผลมีที่มาที่ไป
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้
รักหมอธาม รักพี่กันต์ รักทุกตัวละคร
และที่สำคัญรักคุณด้วยนะคะ คุณนักเขียน
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
จบแล้วอ่าา.. ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ^_^
-
จบแล้ว
ชอบตอนจบนะ ได้ทุกอารมณ์ทุกรสเลย ไม่ค่อยเห็นตอนจบที่จะมีเจือขมมาด้วยอย่างนี้ คือ มันชีวิตจริงดีนะ ว่ามันก็คงมีอะไรหลายอย่างที่ไม่เป็นไปตามที่ใจนึก แต่สุดท้าย ก็ออกมาดีได้นะ
ชอบ ดีใจแทนธามด้วย พี่กันต์ด้วย สุขสันต์วันเกิดนะหมอธาม :กอด1:
รวมเล่มออกกับสำนักพิมพ์ไหนเมื่อไรอย่าลืมประกาศด้วยนะ กลัวลืม อีกอย่าง อยากให้รวมเรื่องสั้นขอนั่งด้วยได้ไหมครับอยู่ในเล่มด้วยค่ะ จะได้ไหม เราชอบเรื่องนั้นมากพอๆกับเรื่องนี้เลย :impress2:
อีกครั้ง ประทับใจพี่กันต์หมอธามมาก ที่สำคัญ คนเขียนน่ารัก ฮ่าๆ ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆ ในอีกแง่มุมนึงที่เราอาจไม่เคยนึกถึงมาให้อ่านนะคะ แล้วจะรออ่านเรื่องต่อไปนะ o18
-
ขอบคุณสำหรับนิยายที่สนุกและประทับใจ
แม้จะไม่ได้ติดตามตั้งแต่ต้น มาติดตามก็กลางเรื่องแล้ว แต่ก็คอยแวะเวียนมาดูเรื่อยๆว่ามาต่อรึยัง
ตามความคิดเรา เป็นเรื่องที่ภาษาที่ไหลลื่น ตัวละครแต่ละตัวก็ฮามาก ไม่ต้องมีเลิฟซีนโจ่งแจ้ง
เนื้อเรื่องก็ไม่ได้เมโลดราม่าจนเกินเหตุ ดูเป็นชีวิตคนจริงๆ
ก็ทำให้คนอ่านอย่างเราอ่านแล้วยิ้มได้ (เว้นตอนที่ดราม่าก็พลอยเครียดไปด้วย)
ยังไงก็รอติดตามเรื่องต่อไปของคนเขียนนะคะ
(อยากจะบอกว่าจากเรื่องนี้ ก็ทำให้เราลองไปหาเรื่องเก่าๆของคนเขียนอ่านอยู่)
ชอบตัวละครทุกตัว แต่อยากบอกว่าอย่างพี่กันต์ที่ไม่เป็นเกย์จะยังมีอยู่ในโลกนี้มั้ยนะ อยากจะขอสักคน
-
โอ๊ยช่วยด้วย ตอนนี้อยู่ในห้องเรียน แต่ต้องกลั้นยิ้มแล้วก็กลั้นน้ำตาไปพร้อมๆกัน ไม่ไหวละ เมื่อกี้เพื่อนมองแล้วหาว่าบ้า จะหัวเราะหรือจะร้องไห้เลือกเอาดีๆ 55555555555 ตะคริวจะกินหน้าละ ถ้าหน้าเบี้ยวขึ้นมานี่โทษคนเขียนนะ 5555555555
ก่อนอื่นก็เม้นตอนนี้ก่อร ไม่รู้จะพูดอะไรดี จบประทับใจมาก น้ำตาซึมเลย มันไม่หวือหวา แต่นี่ก็คือความจริง คนรักกัน แค่ได้อยู่ด้วยกันก็มีความสุขแล้ว พี่กันต์พลิดวิกฤตเป็นโอกาสสุดๆตอนนี 55555 ชอบของขวัญจากต่างประเทศของพี่กันต์มาก เขิน 55555
เรื่องนี้เข้ามาอ่านเพราะเพื่อนแนะนำค่ะ เพื่อนมาสปอยว่า 'นิยายที่พระเอกเพอร์เฟคทุกอย่าง แต่ดันเป็นคนพูดจาเสื่อม' เราก็แบบ ห๊ะ อะไรยังไง จิ้มเข้ามาอ่านตอนยี่สิบกว่า ๆ ได้มั้ง แล้วก็ติด ติดหนึบค่ะ ติดหนึบมาปีกว่าแล้วปัจจุบันก็ยังติดอยู่ 5555555 แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เม้นเพราะยังไม่ได่สมัครเล้าเป็ด เพิ่งมาปลายปีที่แล้วค่ะ 555 ช่วงปิดเทอมที่คนเขียนอัพบ่อยๆก็ดี๊ด๊ามาก ช่วงเปิดเทอม ที่คนเขียนไปเรียน นึกถึงเมื่ิอไหร่ก็แว้บเข้ามาดูตลอด พอเห็นว่าคนเขียนกลับมาอัพก็แทบจะกรี๊ดลั่นทุกทีค่ะ 55555 จะบอกว่าส่วนหนึ่งที่เราชอบคนเขียนมากๆก็เรื่องนี้แหละค่ะ เวลาคนเขียนจะหายคนเขียนก็บอกก่อนว่าเออ จะหายไปนะ แล้วก็หายจริง 55555 แต่พอกลับมาอัพได้ก็มาอัพแบบถี่ๆมากๆ มันทำให้เรารู้สึกได้ว่า เออ คนเขียนยังทุ่มเทให้นิยายเรื่องนี้อยู่นะ เราไม่ได้รอเสียเปล่าแน่นอน
ถ้าถามว่าประทับใจอะไรในนิยายเรื่องนี้ เยอะค่ะ เยอะมาก พูดตรงๆว่าขึ้นแท่นเป็นนิยายในดวงใจเราไปแล้ว (นิยายในดวงใจเรามีสามเรื่องค่ะ เลิฟซิก เรื่องนี้ แล้วก็อีกเรื่องที่โดนดองไปแล้ว กร๊ากกกกก) เราชอบภาษาคนเขียนนะคะ มันอ่านสนุก แล้วก็อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ห้วนไป แต่ก็ไม่เยิ่นเย้อไป เราชอบคาแรคเตอร์ในเรื่องนี้ ทุกคนดูมีมิติ จนบางทีก็แอบหวังว่า จะมีคนแบบคาแรคเตอร์ในเร่่องนี้อยู่จริง5555 เรื่องนี้ใช้วิธีบรรยายแบบหลายๆคนบรรยาย แต่เรื่องก็ต่อเนื่องเราชอบนะ อ่านไม่สะดุดเลย
หมอธาม นายเอกของเรื่องนี้ โผล่มาพร้อมกับความเถื่อนสถุลที่ทำเราฮาขี้แตก 555555 ตอนหลังหมอธามซอฟลงเยอะนะ ถ้าเทียบกับตอนแรก 555555 แต่เราก็รู้สึกว่า นี่แหละคือหมอธาม หมอธามเป็นคนฮา ๆ แต่พอตอนหลัง เริ่มชอบเริ่มรักพี่กันต์ ก็เห็นมุมที่ซ่อนอยู่ของหมอธามมากขึ้น หมอธามไม่เคยโกหกตัวเอง ยอมรับในความรู้สึกตัวเองเสมอ เราชอบหมอตรงนี้แหละ แบบว่า บางทีเราก็แอบเบื่อนายเอกซึน ๆ อะนะ 55555 เราชอบเวลาหมอธามพูดถึงพี่กันต์ ชอบเวลาหมอธามอ้อนพี่กันต์ ชอบเวลาหมอธาม.... เอาเป็นว่าชอบหมอธามหมดทุกตอน 5555 ถ้าเรื่องนี้ไม่มีหมอธามเป็นนายเอกก็ไม่ใช่อะ
พี่กันต์จัง(ไร) คนนี้เราประทับใจมากกกกกกกกก พี่กันต์เป็นคาแรคเตอร์พระเอกแบบที่ไม่เคยเห็นอะ ปกติพระเอดที่รวจๆต้องเก๊ก ต้องมีมาด แต่พี่กันต์ก็ยังเป็นคนธรรมดา จะบอกว่าเราคิดเหมือนธามเลย 5555 เราชอบพีี่กันต์เวลาเป็นคนธรรมดา มีเบื่อ มีเซ็ง มีเหงา แอบเอาหมาเข้าบ้าน ออกกำลังกายกับหมา กินขนมถุงเดียวกับหมา เอิ่ม.....ทำไมมีแต่หมา 555555 คือเราชอบพี่กันต์ตรงนี้แหละ พี่กันต์ดูเป็นผู้ชายเพอร์เฟคที่มีอยู่จริงแค่เราไม่สามารถสัมผัสได้ เราชอบพี่กันต์ตรงที่พี่กันต์ตรงที่พี่กันต์ต้องพยายาม กว่าจะได้ธามมา พี่กันต์ไม่บังคับว่ามึงต้องอยู่กับกูนะ แต่พี่กันต์จะพยายาม ทำให้อีกฝ่ายประทับใต เวลาอ่านแล้วนึกถึงเพลง "มันคงเป็นความรัก" ทุกทีเลย 55555
เชฟหมิงกับคุณนาย คู่รองสุดฮา 5555555 สองคนนีี้โผล่มาทีไรฮาทุกทีค่ะ แต่ก็ไม่ได้หวือหวาอะไรมาก เราชอบคู่นี้นะ ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่แฟน แต่ไม่ได้เป็นแค่คนรู้จัก ถึงพี่นายจะกัดจะด่าพี่หมิง แต่พอขาดพี่หมิงก็เหมือนมีอะไรหายไป พี่หมิงนี่อดทนมากนะ ยอมทำทุกอย่างมาตลอดสามปี แต่ก็เข้าใจเหตุผลว่าทำไมพี่นายถึงไม่ยอมนะ คนมันเรยเจ็บ มันเลยยังไม่ไว้ใจ คู่นี้ยังเดาไม่ค่อยออกว่าเวลารักกันจะเป็นยังไง เพราะพี่นายก็เพิ่งยอมเปิดใจใช่ม้า แต่ล่าสุดก็มีประเด็นถุงยางแล้วเนอะ หึหึหึ รอดูต่อค่ะ
ภูหนึ่ง ยังโผล่มาไม่เยอะ แต่เราก็หวังว่าจะได้เห็นเรื่องราวของคู่นี้นะ รออ่านนะคนเขียน ฮี่ๆ
เจ๊แป้ง....รายนี้ไม่พูดถึงไม่ได้ เจ๊แป้งกลายเป็นไอดอลในดวงใจเราไปแล้วค่ะ 5555555 ปกติในนิยายวาย ผู้หญิงที่เด่นๆจะเป็นตัวร้ายไม่ก็สาววายแบบสาววายจัดๆซะส่วนใหญ่ แต่เจ๊แป้งไม่ใช่ เจ๊แป้งเป็นมากกว่านั้น (เรามีความรู้สึกว่าเจ๊แป้งไม่ใช่สาววายนะแค่รับเกย์ได้ รึเปล่า หรือว่าเจ๊เป็น 55555) เจ๊แป้งเริ่ดเสมอบนเส้นทางคานทอง 555555 เจ๊แป้งนี่โผล่มาทีไรฮาตลอดค่ะ เราชอบสำนวนเวลาเจ๊แป้งบรรยายมากค่ะ แบบว่า ฮามาก ฮาไส้ทะลัก ไม่ฮาไม่ได้ จะดีใจหรือเสียใจแทนเจ๊แป้งดีที่รอบตัวมีผู้ชายหน้าตาดีเยอะแต่เขาดันชอบกันเอง 555555 แต่เจ๊แป้งก็ยังเริ่ดเสมอค่ะ ย้ำอีกรอบ ว่าเจ๊แป้งเป็นไอดอลเราไปแล้ว555
ยังมีตัวละครอีกหลายตัว เสี่ยปาล์ม หมอยศ หนึ่ง ตั้ม บลาๆๆ เราชอบทุกคนเลยค่ะ อยากพูดนะ แต่กลัวไม่พอ ขอตัดจบเท่านี้ 5555 เม้นนี้ยาวมากค่ะ จัดเต็ม กินแบตไปสามสิบเปอร์เซ็นต์กว่าจะพิมจบ 5555 แต่ก้ยอมอยากพิม ตอนสุดท้ายแล้วขอเม้นจัดเต็ม หวังว่าคนเขียนจะไม่รำคาญนะคะ 5555
ก็...ไม่รู้จะพูดอะไรและ เอาเป็นว่ารอซื้อรวมเล่มค่ะ แล้วก็จะติดตามผลงานคนเขียนต่อไป ชอบงานคนเขียนมากๆค่ะ อย่างเรื่องสั้นขอนั่งฯก็ชอบมากๆ อยากให้เอาใส่ไปในรวมเล่มด้วย 555 ยังไงเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ รักคนเขียนมากๆค่ะ ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆนะคะ
:กอด1:
ปล.ชิบหาย เพิ่งมาดูตอนโพสแล้ว เม้นไม่ยาว..แต่นี่มันโคตรยาวเลย 55555 ขอโทษคนเขียนอีกรอบค่ะ orz
-
ยังไม่อยากให้จบเลย เหมือนธามยังอ้อนพี่กันต์ไม่พอ :laugh:
-
ถ้าไม่ใช่พี่กันต์ทำไม่ได้นะแบบนี้ เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส
ธามผู้แสนเข้าใจก็น่ารักซะไม่มี
เห็นเขารักกันก็พลอยมีความสุขไปด้วย อบอุ่น ๆ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องดี ๆ อีกเรื่อง ไม่ต้อง nc ก็เรทติ้งกระฉูดได้เช่นกัน
-
นิยาเรื่องนี้เดินทางมาถึงจุดนี้แล้ว ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
ทุกวันนี้แบบเข้ามาในเล้าต้องแอบมองว่า เป้าหมายฯ อัพตอนใหม่รึยัง
ยิ่งถ้าิัพพร้อมกับเรื่องอื่นที่อ่าน ยังไงก็เลือกคลิกเรื่องนี้ก่อนเสมอ
ขอบคุณนักเขียนที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกันนะคะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ o13
-
:o8:
ไม่รู้จะพูดไรดีเลย อ่านจบแล้วมันเต็มอิ่ม
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ มากค่ะ o13
อยากจะบอกว่าอ่านแล้วน้ำลายไหลตามธาม ฮ่าๆๆๆๆ
ซึ้งอ่ะ อยากมีคนมาซับน้ำลาย เอ้ยน้ำตาให้เหมือนที่พี่กันต์กอดธามไว้มั่งจัง :impress2:
อบอุ่นสุดๆๆๆๆ อยากได้ตอนพิเศษ จะมีมาลงในนี้มั่งมั้ยคะ
ต้องซื้อหนังสือ โอเค เก็บตังๆๆ รอๆๆๆ
รอตอนพิเศษหมิงนาย ^^
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลอ่ะ
เหมือนพี่กันต์เติมเต็มทุกอย่างในชีวิตให้ธามได้จริงๆ
ธามเองก็มีบทบาทที่ทำให้พี่กันต์ไม่ใช่มนุษย์ที่สมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่าง ไม่ใช่หุ่นยนต์
ซึ้งมาก ชอบมาก อ่านเรื่องนี้ครั้งแรกก็ตอนติดเกาะอยู่ในบ้านเหมือนกัน
อ่านได้อ่านดี คลายเหงา คลายเซ็งได้มากเลย จบแล้วก็คงคิดถึงพี่กันต์กับธามมากๆ อ่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไม่รู้จะพูดอะไรอ่านมา70ตอน ถึงตอนจบแล้วมันตื้นตัน
#ปาดน้ำตา#เหมือนได้รับมงกุฏพร้อมสายสะพายและเงินรางวัล500บาท
ปล.แต่เอาจริงๆไม่อยากให้จบเลย เสพติดพี่กันต์จังมากอ่ะ :o8:
ท้ายสุด ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :)
-
จบน่ารักมากๆเลย ชอบสุดๆๆ :3123:
-
จบเหมืิอนไม่จบอ่ะบอกเลยยยย
คงเป็นเพราะเราไม่อยากให้มันจบ เลยคิดว่าไม่จบ
หลังจากนี้ก็ไปจิ้นต่อเอง คนอ่านเรื่องนี้สามารถอยู่แล้ว 5555
ยังคงหวานสไตล์กันต์ธามจนถึงตอนจบ
ชอบนะ หวานแบบพอดีในระดับที่ลูกผู้ชายพึงมี
ไม่เลี่ยนจนรู้สึกว่า "เวอร์ว่ะ นี่มันเหนือ เกินจริงไปละ"
ช่วงเกริ่นนำของตอนจบนี่เล่นอยากไปแย่งหมอมาจากพี่กันต์เลยนะ
ชอบความเป็นธาม น่ารักมากไม่ไหวจะยอมแพ้ เข้าใจเลยว่าทำไมสาว(หนุ่ม)เยอะ
สุดท้ายนี้ รอรวมเล่มนะแจ๊ะ ด้วยความรักธามมาก เรายอมเสียเงิน!!!
ปูลู ขอตอนพิเศษเด็ดๆแบบจัดหนัก(ความน่ารักนะไม่ใช่เรื่องอื่น ครุคริ)
-
รักเรื่องนี้มาก
ใจหายที่จบเสียแล้ว
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวดี ๆ
จะรออ่านตอนพิเศษในหนังสือนะคะ ^^
-
หมอโคตรน่ารักเลยอ่ะ
มิน่าละ พี่กันต์ถึงได้รักได้หลงขนาดนี้
ถ้าเป็นผู้หญิงคงงอนจนงี่เง่าไปละเนี่ย
ตอนนี้ซึ้งจริงๆอ่ะ T___T
-
:L2: :pig4:
-
อ้ากกกกกกก พี่กันต์หวานเสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆนะ
น่าร็อคอ้า อิจฉาหมอธาม :-[
-
จบแล้ว น่ารักที่สุด บอกตรงๆพี่กันต์เป็นผชที่น่าอิจฉาจริงๆเลยอ่ะ อยากเป็นแบบนี้ได้บ้าง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ :pig4:
-
ทั้งพี่กันต์และธามทำให้เรารู้สึกอิจฉามากๆอ่ะ
จริงอยู่มันไม่ได้หวานน้ำตาลเรียกพี่เพราะมันไม่ใช่คู่นี้
แต่การกระทำของเค้าทำให้รู้ว่าเค้ารักกันมากแค่ไหน
พี่กันต์อ่ะโคตรรักธามเลย พอๆกับที่ธามมีให้นั่นแหละ
ให้ทั้งตัวให้ทั้งใจอีกหน่อยพี่กันต์คงยกบ้านให้ธาม
แล้วก็แถมหมาให้อีกสี่ตัว :m20: กลายเป็นครอบครัวไปเลย
รักเรื่องนี้มากนะ ให้อารมณ์แบบผู้ชายรักกันจริงๆ :กอด1:
จบแล้วก็อย่าทิ้งกันนะ รอตอนพิเศษด้วยคนจ้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
หนึ่งในนิยายท่ีชอบที่สุด
ขอบคุณคนแต่งสำหรับสิ่งดีๆที่มอบให้กัน
อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตยังมีสิ่งสวยงามรออยู่
มาเยี่ยมกันบ่อยๆนะครับ
:L1: :L1: :L1:
-
จบแล้ว...มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านค่ะ ( Thank you so much )
รอหมิง-นายน้า :กอด1:
-
เป็นหนึ่งในนิยายที่จะอยู่ในความทรงจำ รักตัวละครทุกตัว
ขอบคุณคนแต่งมาก แล้วจะติดตามตอนพิเศษ เชฟหมิง และเจ้านายนะครับ
รอหนังสือด้วยคน :laugh:
-
จบได้ซาบซื้งมาก o13
อิจฉาธามจัง ได้คนแบบพี่กันต์ไปครอง :กอด1:
รอรวมเล่มหนังสืออยู่นะคะ
-
พี่กันต์น่ารักอบอุ่น :กอด1:
ธามโชคดีที่ได้พี่กันต์เป็นคนรัก
พี่กันต์ก็โชคดีที่ได้ธามเป็นคนรัก
จบอย่างมีความสุข สุขสันต์ถ้วนหน้า
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
:L1: :3123: :L2:
-
ขอบคุณมาก ๆ ที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่านกัน
ตั้งแต่วันแรกที่ตัดสินใจว่า โอเค จะลองอ่านเรื่องนี้
เราไม่เคยเสียดายเวลาที่ใช้อ่าน ทุกตอน ทุกบท ดูมีความหมาย
นิยายเรื่องนี้เดินเรื่องดี ไม่ซ้ำซาก มันทำให้เรื่องนี้โดดเด่นโดยไม่ต้องมีฉากหวือหวามาเรียกคนอ่าน
สิ่งที่ชอบที่สุดในเรื่องคือพี่กันต์ พี่กันต์ที่ไม่เคยโกหกหัวใจตัวเอง
รวมทั้งไม่โกหกคนอื่น ไม่ใช่ประเภทจะสร้างภาพให้คนอื่นสนใจ
แต่เอาตัวเองไปให้คนอื่นศึกษา เอาตัวเองไปเสนอธามว่าตัวตนที่รักธามเป็นแบบนี้ จนธามเขื่อใจ ไว้ใจ และตกลงในที่สุด
ประทับใจตอนจบมาก เหมือนมันขมวดว่า ธามเลือกกันต์แล้วจริง ๆ ด้วยการพามาบ้าน มาทำให้ความทรงจำมันเพิ่มขึ้นจากที่มีครอบครัว แล้วธามก็เพิ่มพี่กันต์เข้าไปด้วย
ขอบคุณน้องน้ำที่ท่วม ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา อิอิ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ^^
-
ไม่ได้อ่านนิยายแล้วน้ำตาซึมมานานแล้วนะ 5555
รักหมอธาม รักพี่กันต์ รักหมิงนาย รักเสี่ยปาล์มด้วย เจ๊แป้งด้วยยย
เรื่องนี้มันมีเสน่ห์ตรงสีเทาอึนๆหน่อยนั่นแหละ ไม่เลี่ยนแต่อิ่มอุ่นใจบอกไม่ถูก
เขียนเรื่องดีๆให้อ่านอีกนะจ้ะ ^^ ขอบคุณมากจ้าาา
-
กรี๊ดดดดดดด โอยจบแล้วหรอ ชอบมาก บอกกี่ครั้งก็ได้แค่ชอบเรื่องนี้มากๆ
พี่กันต์ยังคงน่ารักเหมือนเดิม ธามนายยังเกรียนไม่เปลี่ยน
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายดีดี น่ารักๆ มาให้อ่าน ทุกครั้งที่อ่านมีความสุขเสมอ ขอบคุณมากๆคะ
ซื้อๆๆ รออ่านแบบเป็นเล่มแน่นอนว่าแต่อะไรเอ่ยที่อยู่ในนั้นเป็นพิเศษ ฮ่าๆๆๆๆ o13
รออ่านนายหมิงและรอเรื่องต่อไปคะ เย้!
-
เป็นเรื่องที่อ่านไปยิ้มไปจนแก้มแตกตอนจบจริง
อยากได้ของลิมิเตดบ้างจัง 555
อิจฉาน้องธามเลยนะเอาเรื่องจริง พี่กันต์แบบอบอุ่นตลอดอ่ะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ อบอุ่นแบบนี้
ชอบมาก รักมาก รวมเล่มเมื่อไรบอกผ่านเล้าด้วยนะจ๊ะ
เก็บตังรอซื้อจ้า
-
จนกระทั่งอ่านจนบรรทัดสุดท้าย ก็ยังไม่สามารถให้คำตอบโพลด้านบนได้เลยจริงๆ
ก็ชอบทุกคน รักทุกคนเลย :z3:
แต่อินเจ้แป้งที่สุดแล้วจริง มันเหมือนกับว่าตัวเองเป็นเจ้แป้งซะงั้น :เฮ้อ:
โดยส่วนตัวชอบหมอธามค่ะ หมอธามเป็นประเภทที่เหมือนจะไม่คิดเล็กคิดน้อย แต่ก็เหมือนจะคิด
แต่เป็นคนไม่เรื่องมาก ไม่งี่เง่า บางทีก็จินตนาการหมอธามร่างสูงโปร่งไม่ได้ เพราะหมอธามน่ารักไป 5 5 5 5
ส่วนพี่กันต์นี่แบบ ถึงจะเป็นผู้ชายที่ดี แต่ต้องห้อยท้ายด้วยคำว่า "หื่น" สมบูรณ์แบบจริงๆ
ทุกครั้งที่อ่าน ทุกครั้งที่อมยิ้ม มันจะให้ความรู้สึกว่า "พี่กันต์แม่งงงงงงง"
ชอบคนเขียนจริงๆ จ้า o13
ตามมาตั้งแต่เรื่องของพี่ดาวกับน้องนิชคุณแล้วหล่ะ
ยังหวังจะรอเป็นแฟนคลับเรื่องต่อๆ ไปด้วยจ้า
:z2:
ท้ายที่สุดแล้ว ขอบคุณมากๆ ค่ะ สำหรับเรื่องดีๆ และทำให้ทุกครั้งที่อ่านได้ยิ้มอย่างมีความสุข
:3123: :L2: :L1: :pig4:
-
French kiss made in Thailand by Kantapat , Limited edition Exclusive, for Dr.Tham only’
ฮาเงิบ555+
เรื่องนี้ประทับใจมากค่ะ ตัวละครดูกลมๆดี^^ชอบๆ รอตอนพิเศาและเรื่องต่อไปนะคะ อิอิ
-
ประทับใจมากๆเลย..ซึ้งมากๆ..มีรวมเล่มเมื่อไรบอกด้วยนะคับ..อยากได้ๆ.. :oo1:
-
ก่อนอื่น ขอร้องไห้ก่อน ...แบบประทับใจมาก... พูดไม่ออก คนเขียนบอกว่าไม่ซึ้ง แต่พี่ขอบอกว่าเป็นตอนจบที่ 'ซึ้ง' ที่ 'จริง' มากกว่าทุกเรื่องที่เคยอ่าน
เรื่องนี้ทำให้ใจพี่ไม่เป็นปกติ 55 จริงๆนะ อะ ว่าแล้วขอเม้นจัดเต็มนะครับ นานๆที
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาพี่failกับชีวิต เหนื่อย เครียด งานหนัก เงินก็หนัก (แต่แลกมาด้วยชีวิตกรรมกรค่าแรงสูง) ที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด
คือ 'อกหัก' พี่หานิยายปลอบประโลมสภาพจิตใจอันจะไม่เป็นหมูหมากาไก่ (ไม่ใกล้เคียงคน) คือ เข้าเล้าอันเป็นที่รัก ที่พึ่งเวลาหัวใจอ่อนล้า
และพี่ก็ได้มาเจอเรื่องของน้อง เรื่องที่แอบใกล้เคียงกับสิ่งที่พี่เห็นบ่อยๆ หนุ่มเพอร์เฟกต์ที่เราจับต้องได้และลึกๆเค้าก็คือคนธรรมดา ผู้ชายบ้าบอเกรียนแตกที่มีมุมอ่อนไหว และมีสเน่ห์จนใครหลง ผู้หญิงบ้างานที่ใช้เวลามากกว่าครึ่งหลับนอนกับpaper work (55+) พี่รักคนพวกนี้ และเรื่องราวทุกอย่างที่น้องถ่ายทอดออกมา บทแล้วบทเล่า พี่คิดว่าเฮ้ย ถ้าอ่านไม่จบจะไม่ขอไปเหยียบที่ทำงานแล้ว 555 สุดยอดมากครับ จริงๆ ดีที่สุดเท่าที่พี่เคยอ่านมาเลย เก็บกรุเข้าพร้อมกับ lovesick มันทำให้พี่ยิ้มอีกครั้งได้ ขอบคุณจริงๆ
พี่ใช้เวลา 30 กว่าชั่วโมงอ่านเรื่องของน้อง และอ่านมันอีกครั้งขณะพี่พิมพ์ (เอ๊ะ ทำไงนะ!?) เฝ้ารอบทสุดท้าย ที่พออ่านแล้ว แบบ อึ้ง อึ้งไปเลยเพราะมันดีมาก และดีที่สุดเท่าที่เรื่องนี้ หากเป็นเรื่องจริง จะจบลงได้ ไม่ขออะไรมากไปกว่านี้เท่ากับ "รวมเล่มเร็วๆเถอะนะ" พี่จะอุดหนุนครับ
หลงรักธาม ไอ้หมอหมาบ้าบอ ที่ทำให้พี่รู้ว่าหากเสือกไปรักผู้ชายคนไหนใครเข้าอย่างจัง ก็จงกล้าหาญพอที่จะไม่ปล่อยเค้าไป
หลงรักพี่กันต์ ไอ้ผู้ชายเพอร์เฟกแสนจังไร ที่ทำให้พี่เข้าใจว่า"ทุ่มเทด้วยความรักและความเข้าใจ" มันเป็นยังไง
หลงรักเจ๊แป้ง สาวคานทองสู้ชีวิต ทำให้พี่เข้าใจมุมมองของคนอีกหลายกลุ่มต่อเรื่องนี้ และดีใจเข้าอกเข้าใจเหลือเกิน ขอให้มีความสุขมากๆนะเจ๊
หลงรักหมิง เชฟต่างด้าวที่ทำให้เข้าใจว่า ความรักที่มันไม่หวังผลตอบแทน มันซาบซึ้งแบบนี้นี่เอง
หลงรักนาย ผู้ชายโหดปากแข็งสุดซึน ที่โชว์ว่าคนเรา แม้จะแสดงออกว่าแกร่งก็มีหัวใจแบบเดียวกับเราๆ ที่โหยหาใครซักคนเหมือนกัน
หลงรักเรื่องนี้ ที่ทำให้พี่ลุกขึ้นมาบอกกับตัวเองว่า ให้รักตัวเองให้เป็น อยู่คนเดียว ดูแลตัวเองให้เป็นก่อนที่บอกว่าเราพร้อมรักใคร เพราะมันอาจเป็นฟ้าลิขิตที่ยังไม่ส่งใครออกมาให้รักเรา หากเป็นตัวเราเองที่ยังคงรักตัวเองได้ไม่ดีพอ
ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องจะเขียนเรื่องอะไรออกมาอีกมั้ย แต่ถ้าจะเขียนอะไรพี่คนนึงที่จะเป็น FC gargoyle ตัวยงเลยคับ! เพราะน้องเก่งมาก อันนี้ให้ credit จริงๆ
ว่าแล้วก็กลับไปทำงานต่อ 55 ขอบคุณอีกทีนะครับ ^^ :L2:
ธาม. :L1: กันต์ forever
// อายจัง เขียนยังกะเป็นเด็กๆ อิอิ
-
อ่านแล้วชอบ และเห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษในตัวพี่กันต์มาก(แม้ความหื่นจะไม่ลดละ ฮาาาา)แต่มันคือความน่ารักในแบบของพี่กันต์ดีมาก ส่วนหมอทามไม่ต้องพูดถึงน่ารักทุกตอนแม้จะมีสับสนกับตัวเองบ้างในตอนแรกแต่สุดท้ายเมื่อเข้าใจตัวเองก็พุ่งชนเป้าหมายเต็มที่ดีค่ะ ขอบคุณที่เขียนงานดีๆ น่ารัก ๆ มาให้ผู้อ่าน อ่านกันนะคะ ........และที่สำคัญสุดๆๆ รอเชฟหมิงกะนายอยู่นะคะ(แบบว่าชอบคู่นี้อย่างแรงงงงงงเช่นกันค่ะ) อย่าลืมมาเขียนเรื่องใหม่ให้อ่านอีกนะคะ :bye2:
-
อ่าาาา จบแล้ว >.<
เราตามมาอ่านนิยายเรื่องนี้ เพราะเห็นมีโหวตเล้าเป็ดอวอร์ด
เค้าบอกนิยายเรื่องนี้ฮาดี ... ก็เป็นอย่างงั้นจริง ๆ นะ
เราอ่านแล้วชอบมาก ๆๆๆๆๆๆๆ สนุกมากกกกก
ชอบตัวละครทุกตัว
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ เป็นกำลังใจสำหรับเรื่องต่อ ๆ ไป
ป.ล. รออ่านตอนพิเศษน๊าาา
:กอด1:
-
อ่านแล้วยิ้ม!!!~ มันเป็นอะไรที่สนุกมาก
ไว้จะรอคอยรูปเล่มแล้วกันน๊า!!!!!!!!
-
เราชอบนิยายอารมณ์นี้นะ
มันใช่ สำหรับเราเลยนะเรื่องนี้ เราว่ามันไม่มีตอนน่าเบื่อเลยสำหรับ
ถึงบ้างที เรื่องมันจะดูเรื่อยๆ แต่มันก็มีอะไร ในความเรื่อยๆนะ
เรามาอ่านที่หลังนะ แบบมาอ่านรวดเดียวเลย
ขอบอกเลย ว่านิยายเรื่องนี้สนุกมาก ถือว่าเป็นนิยายที่เราประทับใจเรื่องหนึ่งเลย
ชอบพี่กันต์ในมุมธรรมดา เหมือนธาม
ชอบนิสัย ที่ไม่คิดอะไรมากแบบธาม ดูไม่วอแงจนเกินควร มีเหตุผล แต่ก็นะธามมันโตแล้วคงคิดได้
สุดท้าย ขอบคุณคนแต่งที่เข็นตอนจบออกมาให้เราแล้ว
เราประทับใจตอนจบนะ เพราะชอบตอนอ่านเรื่องนี้
แล้วยิ้มตลอดๆ เขินนิดๆ มันน่ารักดีอ่า
อย่าลืมตอนพิเศษนะจ้าา อยากอ่านเซฟหมิง ผู้ชายคนนี้น่ารัก กับหนุ่มซึนนาย
มาต่อนะอย่าลืม !!!!!!!
เม้นยาวเพราะไม่ค่อยได้เม้น อ่านมันรวดเดียวเลย
-
เป็นตอนจบที่ละมุนละไม อ่านสบายๆไม่หวานจนเลี่ยนไม่เครียดจนคิ้วผูกเป็นโบว์
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่อ่านแล้วสบายใจไม่เครียดและอบอุ่น
จะรอติดตามผลงานอื่นๆต่อไปนะครับ
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ หลังจากที่อ่านเรื่องสั้น พี่ดาวของน้องซอง จบไปแบบประทับใจ ง่ายๆ สบายๆ
เลยมาตามอ่านเรื่องยาวด้วย
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วชอบมากๆๆ อีกเรื่องหนึ่ง
ชอบน้องธาม ผู้ชาย น่ารัก ไม่หวานแหวว ออกจะถึก ทน แล้วก็มุม รอจังหวะรุก พี่กันต์บ้างเหมือนกัน 555
ชอบพี่กันต์ ที่ เพอเฟ็คต์ จนน่าหมั่นไส้ อบอุ่นจนอยากจะเอาไปเป็นเตาบาร์บีคิวที่บ้าน
แอบเชียร์ให้น้องธาม รุกพี่กันต์ได้บ้างสักทีสองที 55
ชอบเจ๊แป้ง สาวเกือบๆวายข้างบ้าน ที่เป็นหน่วยใกล้ตาย ช่วยลุ้นระทึก แทนคนอ่านแถวๆนี้ 55
ชอบทุกตัวละคร ที่โผล่มาสร้างสีสันของทุกๆตอนในเรื่องนี้
ไม่เว้นแม้แต่ น้องกุ๊งกิ๊ง งูหลามยักษ์ยังน่ารักเลยอ่ะ
ขอบคุณคนเขียน ที่สร้างนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาให้อ่านนะคะ
-
เวาชอบเรื่องนี้ และอยากได้มาครอบครองงง
-
ก็คงต้องบอกเหมือนที่หลายๆคนบอกเรารักนิยายเรื่องนี้
ในชีวิตจริงอยากมีสามีแบบพี่กันต์มากก จะไปหาได้ที่ไหน ??
แต่เราไม่ได้ตกหลุมรักพี่กันต์ที่ความเพอร์เฟ็คหรอก(อาจจะมีเอี่ยวนิดหน่อย)
แต่สิ่งที่ทำให้รักพี่กันต์จริงๆคงเป็นเพราะความเป็นผู้ชายธรรมดาๆ
ที่ได้เห็นในตัวพี่กันต์ผ่านธามมากกว่า ธรรมดาซะจนลืมสิ่งที่ฉาบอยู่ภายนอกเลย
หลงรักผู้ชายคนนี้จริงๆ โคตรอบอุ่นอ่ะ ไม่แปลกใจหรอกที่ธามจะยอมเป็นเกย์เพราะรักพี่กันต์
ก็เจอผู้ชายแบบนี้ใครไม่รักก็บ้าแล้ววววว
ป.ล.เห็นเพ้อแต่พี่กันต์เราก็รักหมอเหมือนกันนะ เชพต่างด้าวกับพี่นายขาโหดก็รักอยากได้สเปคู่นี้มาก อยากรู้ด้วยเช่นกันว่าวันนั้นเชพมาขอถุงไปทำไม 555 รอรวมเล่มนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
จบแล้วจริงๆเหรอ แทบไม่อยากเชื่อ ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อไปนานๆเป็นนิยายไม่รู้จบเลยก็ได้
ต้องขอบคุณคนแต่งมากๆ ที่แต่งเรื่องออกมากได้ดีขนาดนี้ ทุกตัวละครมันรู้สึกสัมผัสได้ดูไม่เวิ้นเว้อ
หมอธามคือคนน่ารัก น่ารักจนอิจฉาพี่กันต์ที่ได้หมอธามไป และพี่กันต์ก็คือผู้ชายเพอร์เฟ็คคนนึงที่ทำให้รู้สึกอิจฉาหมอธามด้วย
อยากบรรยายความรู้สึกต่อเรื่องนี้แบบยาวๆมากแต่ไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง
เอาเป็นว่ารักเรื่องนี้จริงๆ อยากจะเป็นใครสักคนในคอนโดหมอธามหรือเป็นหมาบ้านพี่กันต์ก็ยอม 555555555555555
ใจจริงเราแอบหวังว่าเดือนหน้าก็จะปิดเทอมอยากจะให้ยืดเรื่องออกไปเพื่อปิดเทอมจะได้มีเรื่องให้อ่านและคนแต่งมีเวลาพอที่จะเขียน แฮร่
คนแต่งต้องทำตอนพิเศษเยอะๆนะรู้เปล่า ยังรอคู่เชฟหมิงกับพี่นายและคู่อื่นๆที่พอจะสอดแทรกเข้าไปได้อยู่นะคะ
รอรวมเล่มนะคะ ซื้อแน่ๆค่ะ
ปล. เราเจอพี่คนนึงอิมเมจประมาณหมอธามเลย
ปล.2 พี่กันต์กับหมอธามมาเป็นเมียเราเถอะ >< รักมากกกกกกกกกก
-
อ่านมาตั้งแต่ปิดเทอมตอนน้ำท่วม
ใจหาย ใจหาย ใจหาย
จบซะแล้ว!!!
:กอด1:
-
ขอบคุณคนแต่งนะ o13
จริงๆเรานานๆก็แวะมาอ่านทีเลยไม่ค่อยได้เม้นท์เท่าไหร่
หวังว่าธามกับพี่กันต์จะมีความสุขไปเรื่อยๆนะ เป็นคู่ที่น่ารักดี
ส่วนหมิง กับ นายก็หุหุ เราชอบคนอย่างหมิงอ่ะ
-
จบแล้วววววใจหายมากๆๆ ไม่อยากให้จบเลย รู้สึกผูกพันธ์กับพี่กันต์น้องธามมากๆๆ อ่านแล้วฟินสุดๆๆๆ
เอาเป็นว่ารักนิยายเรื่องนี้ รักพี่กัน รักหมอธาม รักพี่หมิง รักพี่นาย และตัวละครของเรื่องนี้ สรุปว่าฟินนนนนนน
ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งเขียนนิยายดีๆฟินๆแบบนี้อีกนะค่ะ :กอด1: :L2: :L1: :pig4:
-
ชอบนะคะ จบแบบนี้มันก็โอเคดี อยากที่บอกว่า ธามมีทุกอย่างแล้ว พี่กันต์ก็ให้ทุกอย่างแล้ว ตอนนี้ อยู่ที่คนสองคนจะทำยังไงต่อไป
จบแบบเป็นตัวของตนเองดีคะ ไม่ทิ้งอิจเมจตัวละครเลยย ธามน่ารักนะ
รอรวมเล่มนะคะ
:กอด1:
-
จบแล้ว ประทับใจมาก ขอบคุณครับ
-
โอ้ยจบแล้ว พี่กันต์ก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย น้องธามก็น่ารักมาก
-
ชอบอ้ะ ยังไม่อยากให้จบเลย :t3: :t3:
พี่หมิงต่อนะะ :z2: :z2:
-
รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้นะคะ ตั้งแต่ตอนแรกที่อ่านจนตอนจบ มีอะไรให้เรายิ้มได้ตลอดเลย :o8:
รักหมอธามกับพี่กันต์มากๆ รักคนเขียนด้วยค่ะ :กอด1:
-
ซึ้งมากอะ น้ำตาไหลลลลลลลลล T~T
แบบว่ารู้สึกทั้งสองคนโชคดีมากๆที่ได้เจอคู่ชีวิตแบบนี้
คนเขียนสื่ออารมณ์ออกมาได้ดีมากเลยค่ะ
จะต้องซื้อเรื่องนี้ให้ได้ !!!!!!!
-
ขอบคุณมากฮะ น่ารักจริงๆเรื่องนี้
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่าน
เป็นตอนจบที่อบอุ่นมาก
รักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้
ทุกตัวมีมิติ มีทั้งด้านดี ไม่ดี
เหมือนในชีวิตจริงที่ไม่มีใครเฟอร์เฟก
ยิ่งเวลาอ่านมุมของเจ๊แป้งแล้ว
นึกถึงตัวเองเลย พวกถึกๆ
แล้วก็มีความสุขเวลาผู้ชายรักกัน อิอิ
รวมเล่มเมื่อไรแจ้งผ่านเล้าด้วยนะจ๊ะ
ซื้อแน่นอนจ้า
ขอบคุณอีกครั้งกับผลงานคุณภาพ :กอด1:
-
จบแบบนี้ขอรีเควสภาคสองด่วนครับ
-
ฟินของขวัญต่างชาตของพี่กันต์จัง :-[ รุ่นนี้มันลิมิเตดมอบแด่หมอธานเพียงผุ้เดียว อิๆ
สุขสันต์วันเกิดนะหมองู ขอให้ธามมีความสุขมากๆ พี่กันต์รักพี่กันหลงนะจ๊ะ :a13:
ปล.เจ๊แป้งไม่มีคู่จิงๆหรอค่ะ แอบเห็นใจสาวโสด :monkeysad:
-
รักคนเขียนจัง^^
"อีกเรื่องหนึ่งในความทรงจำ"
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้
ไม่ได้คลั่งเรื่องไหนขนาดนี้มานานแล้ว55555
คลั่งจนขนาดที่ว่าแม่ถามมาหลายรอบแล้วว่า ตกลงคนชื่อกันต์นี่ใคร ขอเห็นหน้าหน่อย
เราเพ้อจนแม่คิดว่ามีอยู่จริง5555
เป็นเรื่องที่เราชอบทุกตัวละครเลย
ทุกตัวมีคาแรกเตอร์ มีมุมมองที่น่ารักมาก
ดูเป็นคนที่มีอยู่จริง ดูมีชีวิต โดยเฉพาะพี่กันต์ (แต่เรายังหาไม่เจอใช่ไหม อยู่ไหน มีขายไหม)
ขนาดเวลาพี่กันต์เพ้อถึงธาม เรายังดูว่ามันน่ารักมากๆเลย
ยิ่งเจ๊แป้งนี่ฮามาก ฮาทั้งคำพูด นิสัยและการกระทำของเจ๊
ชอบภาษาแบบนี้ แนวนี้ เป็นเรื่องที่เราอ่านกี่รอบถึงจะจำเนื้อเรื่องได้แล้วแต่ก็ยังสนุกอยู่ดี คนเขียนสุดยอดมากจริงๆนะ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราติดมากกกกกก มันดูมีเสน่ห์แบบที่อธิบายไม่ได้555555
ขนาดที่เรามีสอบครั้งสำคัญพรุ่งนี้ แต่คืนนั้นเรื่องนี้มาต่อเราก็อ่านนะ มันสุดๆอ่ะ
คือไม่รู้จะอธิบายยังไงดีว่า เราชอบเรื่องนี้มากจริงๆ YY
คนเขียนสนใจไปแต่งนิยายขายแบบจริงจังมั้ยคะ ต่อให้เป็นชายหญิง เราก็จะตามไปอ่านนะถึงจะไม่ได้อ่านมาหลายปีแล้วก็เถอะ
ตอนแรกเราติดเรื่องนี้เพราะชอบธามมากกกกก ชอบนายเอกคาแรคเตอร์แบบนี้ แบบไม่หวานยังดูเป็นผู้ชายอยู่ แมนๆ
แต่อ่านไปอ่านมานี่ พี่กันต์เท่านั้นที่เราต้องการ เริ่มหมั่นไส้ธาม5555 ล้อเล่นค่ะๆ แต่น่ารักจริงๆนะคู่นี้ โดยเฉพาะพี่กันต์
ขนาดคู่รองยังน่ารัก ชอบนายมาก คิดภาพนายตามนี่น่าจะน่ารักมากแน่ๆ
ตอนดราม่า เราก็เครียดจริงจังไปกับนายนะ ชอบตอนที่นายร้องไห้ในรถ มันดูน่าสงสารมาก
แต่ช่วงดราม่านี่เราเดาผิด ตอนแรกคิดว่านายจะรั้งไว้ซะอีก
ดีใจกับรางวัลเซ็งเป็ดด้วยนะคะ ทั้งเรื่องนี้ทั้งเรื่องสั้น(เรื่องสั้นเราก็ชอบนะ จำได้ว่าตอนก่อนจบ เราอ่านไปเอามืออุดปากไปกรี๊ดตุลไป)
เราเข้าไปโหวตด้วย หลังจากสมัครมาหลายปีแต่ไม่เคยโหวตเลย แต่พี่กันต์ทำเราอดใจไม่ไหว
เสียใจมากที่พี่กันต์ไม่ได้รางวัล YY เรากดโหวตเรื่องนี้ทุกรางวัลเลยอ่ะ คลั่งจัด555
ขอโทษนะคะที่ไม่เคยได้เม้นท์เลย
แต่คนเขียนน่ารักมาก ไม่เคยเรียกร้องคอมเม้นท์ ขนาดตอนจบยังไม่เรียกร้องเลย
แต่ตั้งใจไว้แล้วว่าตอนจบจะเม้นท์ให้ได้
ไม่คิดว่าคนเขียนจะเสริจหาในทวิตด้วย
เหนไม่เคยทวีตเกี่ยวกับพี่กันต์น้องธามเลย
จนเราชักไม่แน่ใจว่าใช่คนเขียนหรือเปล่า5555
เป็นเรื่องที่ไม่อยากให้จบ
เป็นความรู้สึกว่าอยากให้มาต่อ แต่ก็ไม่อยากให้จบ
เราเปิดเล้าทุกวันเพื่อเปิดมาดูเรื่องนี้เลย
อยากอ่านตอนพิเศษแล้ว
ทั้งเรื่องที่บ้านธามบ้านพี่กันต์ เชฟหมิงนาย เจ๊แป้ง(คุณกบ+บก.บงการ) พี่กฤษน้องก้องด้วยน้องดูมีแวว
เรียกว่าใครก็ได้อ่ะ เราอยากอ่านหมด ฮือออออออออออ รักเรื่องนี้จัง
อยากให้มีเรื่อยๆ ปีละสองสามตอนก็ได้ แบบถ้าคนเขียนนึกถึงก็เขียนไว้บ้าง(นี่เราก็เป็นเอามาก5555)
ส่วนเรื่องหนังสือเราจองแน่ๆ จะกี่เล่มก็จอง
เอาจริงๆนะ ต่อให้ไม่มีตอนพิเศษ เราก็ซื้อนะ อยากได้พี่กันต์55555
อยากขอร้องคนเขียนนิดหนึ่ง เรื่องปก ขออย่าเป็นตัวการ์ตูนได้ไหมอ่ะคะ เห็นปกของนาบูที่ไรมันจี๊ดทุกที สงสัยอาจไม่ใช่แนวเรา แต่ว่าเป็นข้อเสนอเฉยๆนะคะ ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร
แต่ช่วงหนังสือออกเราคงไม่ได้อยู่ไทยแล้ว อยากได้ลายเซ็นคนเขียนจัง เดี๋ยวเอาไปให้เซ็นที่ศิลปากรตามหลัง555
ถ้านอยด์จากการวาดรูป อย่าลืมมาเขียนนิยายคลายเครียดนะคะ
ปล คือไม่ได้จับผิดนะคะ แต่เราชอบเรื่องนี้มากเลยอ่านหลายรอบแล้วเหมือนว่า ความสูงธามแต่ละครั้งเหมือนไม่เท่ากัน, เรื่องประตูบ้านพี่กันต์-จำได้ว่าเป็นประตูรีโมท ปกติเหมือนมันจะเลื่อนเปิดมือไม่ได้หนะคะ (พอดีเคยใช้แต่แบบนี้ ไม่รู้ที่อื่นเปิดได้เปล่านะคะ) เหนตอนที่ได้มอร์นิ่งคิสจากธามครั้งแรก พี่กันต์ให้ก้องไปเปิดให้ซึ่งจริงๆแล้วพี่กันต์น่าจะมีรีโมทติดไว้ในรถ
ไม่รู้เราเม้นท์รู้เรื่องหรือเปล่า ยังอยู่ในอารมณ์เพ้อๆมาตั้งแต่คืนเมื่อวาน
ที่พิมพ์มาทั้งหมด แค่มีเจตนาอยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากจริงๆ
ขอบคุณมากจริงๆอีกครั้งค่ะ
-
อบอุ่นและซึ้งมากนะคะสำหรับตอนจบ คือมันเป็นวันเกิดที่ไม่ได้พิเศษอะไร
แต่มันเติมเต็มเพราะมีคนสองคนมาอยู่ด้วยกัน พี่กันต์น่ารักมากนะ ขอโทษธามอยู่นั่น
ส่วนธามก็น่ารักที่ไม่พาลเพราะเข้าใจว่าพี่กันต์เหนื่อยและเคยทำเพื่อธามมากขนาดไหน
ชอบความรักแบบนี้นะ ชอบความคิดธามที่บอกชอบเวลาพี่กันต์ไม่ใช่ผู้ชายเพอร์เฟ็ค
เป็นผู้ชายธรรมดา อ่อนแอได้ เหนื่อยได้ เค้กก้อนนั้นน่ารักมากน้ำตาซึมเลย :monkeysad:
แค่นี้แหละเนอะเรียบง่ายแต่จริงใจ พอแล้วล่ะ กุญแจบ้านอีก น่ารักมาก
เสี่ยปาล์มกัมธามคุยกันตลกดี มีของขวัญให้เพื่อนด้วย ฮาตรงธามอยากได้ไรต้องได้
ได้แฟนตรงสเป็คทุกอย่างเลยจ้า นึกถึงตอนต้น ๆ เรื่องเนอะ ว่าแล้วต้องอ่านซ้ำอีกรอบ
ขอบคุณค่ะ
-
เก็บเงินรอ อิๆ :z1:
-
ฮ่าๆๆๆ อยากได้ตอนพิเศษ
หวานอะหวานมาก เรียบๆๆ แต่ซึ้งอะ
พี่ธามน่ารัก แล้วก็ไม่ได้เพอเฟ็ค แต่พร้อมจะเข้าใจ น่ารักมากนะคนแบบนี้อะ
อยากได้ๆๆ ฮ่าๆๆ
พี่กันต์ก็ชอบแต่ชอบพี่ธามน่ารักมากอะ
รวมเล่มๆๆ แต่อย่าพึ่งออกนะเงินไม่มีขอเวลาหน่อย ขอได้งานก่อนนะ
-
ขอคอมเมนท์ยาววววววยาววววววววเลย
ประทับใจหลายๆอย่างในเรื่องนี้ ตั้งแต่บุคลิกพี่กันต์ หมอธาม พี่หมิง พี่นาย เสี่ยปาล์ม เจ๊แป้ง และบลาๆๆๆ
ชอบมากๆ
ชอบเนื้อเรื่อง ชอบการแสดงออกของตัวละคร
ตอนแรกบอกจะเม้นยาวๆ ตอนนี้ไม่รู้จะเม้นอะไร 55555555555
คือเหมือนทุกอย่างมันอยู่ในใจ เรารู้แค่ว่าเราชอบเรื่องนี้ ถ้าเรื่องนี้จบเราต้องคิดถึงแน่ๆ
และพี่ gargoyle ก็ขึ้นหิ้งนักเขียนนิยายในใจเราเลย นักเขียนที่ไม่ว่าจะเขียนกี่เรื่องเราก็ชอบ
เรารู้เลยว่าสักวันเราต้องกลับมาอ่านเรื่องนี้อีกแน่ๆ
เหมือนที่กลับไปอ่านเรื่องสั้น หลายต่อหลายรอบ
รอวันที่จะได้ครอบครองหนังสือคุณ gargoyle ค่ะ
ปล.ว่าแต่พิมพ์กับ hermit รึเปล่าคะ (เดาๆ 555555555555)
:กอด1: :L2: :3123: o13 :bye2:
-
จบเเล้วทำไมมันไว้เยี่ยงนี้ เเต่ตามมาตั้งตอนๆ เเรกได้ชัดเลยว่าธามมีความสุขมาก:) :L1: รักเรื่องนี้มากเลยคะ
เป็นตอนจบที่ซึ้งมากค่ะ วันเกิดไม่ต้องหรู ไม่ต้องเริด ขอเเต่ได้อยู่กับคนรักสบายๆ
:กอด1:
+1ค่ะ รอหนังสืออิอิ
-
:กอด1:ขอบคุณค่ะ
-
จบแล้ว จบได้รั่วๆแบบน่ารักๆ ตามสไตล์จริงๆ
รักพี่กันต์และหมอธามอ่ะ
-
:-[ :-[ :-[
น่ารักตั้งแต่ต้นจนจบ แม้จะไม่ได้หวือหวา แต่ก็อ่านไปอมยิ้มไป เขินตามไปด้วยทุกครั้ง
ขอบคุณนะคะสำหรับความสุขมากมายที่ได้รับจากนิยายเรื่องนี้
-
อยากขอบคุณ...สำหรับความประทับใจที่มีให้ตั้งแต่เริ่มตัวอักษรแรก จนถึงตัวอักษรสุดท้ายของนิยายเรื่องนี้
...จะรอคอยติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะ
-
โคตรสนุก ชอบอ่านเรื่องนี้มากเป็นหนึ่งในจำนวนน้อยนิดที่เราสามารถอ่านซ้ำได้
เพราะคิดถึงตัวละคร แต่นอกจากเนื้อเรื่องก็ชอบอ่านตอนท้ายที่นักเขียนมาพูดคุยด้วยจริงๆ
มันฮา มันแบบเหมือนมีเพื่อนคนนึงที่คุยด้วยแล้วสนุก ฟังก็เพลินมาเล่าอะไรนู่นนี่ให้ฟัง
อยากบอกอีกทีว่าชอบมากกกกกกก!!! ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่ถ่ายทอดมาได้โดนใจจริงๆ o13
-
ในที่สุดก็มาถึงตอนจบจนได้
พอคนแต่งยังไม่มาลงตอนต่อไป ก็อยากอ่านเร็วๆ
พอจบขึ้นมาจริงๆ ใจหายเลย งึดด
นิยายสนุกๆ จบอีกเรื่องแล้วซินะ
รออ่านตอนพิเศษของเชฟต่างด้าวกับเจ้าของฟาร์มอยู่เหมือนเดิมค่า อิอิ
ไม่รู้ทำไม แต่ชอบมาก ขอบคุณคนแต่งที่มีตัวละครแบบเจ้าของฟาร์มออกมาเพิ่มเติมนะคะ
(ไม่งั้นเชฟเหงาแย่เลย หุหุ)
-
ขอบคุณที่มอบความรู้สึกดีๆ ให้กัน
รอคุณนายอยู่นะ...
-
หวาน อบอุ่นกับความรักของพี่กันต์ น้องธาม :-[
ขอบคุณๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆกับเรื่องราวดีๆๆแสนน่ารัก
:กอด1: :L2: :L1:
-
จบแล้ววววว
สนุกมากๆเลยค่าคนแต่ง
ชอบฟีลแบบนี้มากๆ ไม่ต้องมีอะไรมากมาย
หมอธามก็ยังคงเป็นหมอธาม
พี่กันต์ก็ยังคงเป็นพี่กันต์ที่เสมอต้นเสมอปลาย
อ่านแล้วอมยิ้มนิดๆ แต่ก็ยิ้มไปทั้งเรื่อง
สนุกจริงๆนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
อ่านนิยายมาเยอะ ถ้าเป็นฟิลนี้ชอบเรื่องนี้ที่สุด พูดเลย!!
มันเป็นอารมณ์เเบบรู้สึกจริง เเม้พระเอกจะเพอร์เฟล็กเว่อเหมือนไม่ใช่คน
เรื่องที่เกิดขึ้นก็ราบรื่นมากเมื่อเทียบกับเรื่องอื่นๆ เเต่เราก็ยังรู้สึกว่ามันดูจริง
โคตรอิน ขอบอก อ่านเรื่องนี้จิกหมอนขาดไปหลายใบเเล้ว
เเต่ละฉากมันมีอารมณ์ที่ชอบ มันเรียบบๆเเต่เขินโคตรๆ
หลงรักพี่กันต์ ชอบธามที่เป็นคนแบบนี้ ชอบพี่หมิง
ชอบพี่นาย ชอบเจ๊เเป้ง ชอบหมอยศ ชอบยันอิกุ๊งกิ๊งอ่ะ :laugh: :laugh:
ชอบคนเขียน ดีใจที่มีคนเขียนที่ชอบอารมณ์เเบบนี้เหมือนเรา ทำให้เรามีเรื่องสนุกๆอ่าน
อยากอ่านเรื่องเเบบนี้เเต่ไม่มีคนเขียนให้อ่าน
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆเเบบนี้มาให้อ่าน
อยากอ่านอีกเรื่อยๆไป ถ้ามีผลงานอีกก็จะติดตามเเน่นอน :กอด1: :กอด1:
***โว๊ะเราเวิ่นอะไรเยอะเเยะ o22
-
จบแล้วววววววว ใจหายยังไงไม่รู้อะ ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย
ต้องคิดถึงหมอธามกับพี่กันต์แน่ๆ
ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนรู้สึกผูกพันกับตัวละครไปแล้วจริงๆนะ
รักหมอธาม รักพี่กันต์ รักคนแต่ง
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้อ่านกัน เราชอบเรื่องนี้มากเลย :o8:
คนแต่งแต่งได้สุดยอดจริงๆ o13
รอตอนพิเศษต่อไป ><
-
อร๊าก
จบแล้ว ชอบมาก
"อิ่มมาก"
ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆเรื่องนี้นะคะ
จะรอติดตามรวมเล่ม
และผลงานเรื่องถัดๆไปของคนเขียนค่ะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขมากๆจริงๆ
รักที่กันต์ รักมาก ธามเองก็รักมาก :กอด1:
เรื่องนี้ตอนจบทำเอาร้องไห้ด้วยนะ :o8:
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะครับ :pig4:
-
เฮ้ยชอบตอนจบอ่ะเก๋สุด
-
จบแล้วววววว
จบแบบอบอุ่นหัวใจดีแท้>//////<
สนุกมากค่ะ เป็นหนึ่งในเรื่องในดวงใจเลย
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้นะคะ ให้อะไรหลายๆอย่าง
ต่อไปคงคิดถึงหมอธามพี่กันต์มากแน่ๆ
รอรวมเล่ม+ตอนพิเศษหมิงนาย+นิยายเรื่องใหม่อยู่นะคะ
สู้ๆ! เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านกันนะคะ^^
ปล.รวมเล่มเอาขอนั่งด้วยได้มั้ยครับรวมเข้าไปด้วยนะคะ*-*
-
ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ :เฮ้อ:
-
จบแล้วววววววว โฮ่วววววว
บอกตรงๆว่าอ่านตั้งแต่เช้า แต่เม้นท์ไม่ออก 55555+
ใจหายค่ะ เหมือนว่าจะไม่ได้เจอหมอธามกับพี่กันต์แล้วอ่าาาาา
ตอนนี้อ่านแล้วต้อง ฮึบบบบบ กลัวน้ำตาไหลลลล
พี่กันต์คือที่สุดดดดดดด >.< ส่วนหมอธามคือที่สุดของที่สุด!!!! 5555
ขอบคุณคนเขียนสำหรับความสุขที่มอบให้ค่ะ จะติดตามผลงานต่อไปนะจ้ะ
-
รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเรื่องนี้มาก <3
น่ารักกันจนถึงตอนจบ พี่กันต์ก็ยังเป็นผชที่เราอยากได้ หมั่นขอธามในทุกๆตอนที่พี่กันต์ทำตัวน่ารัก ๕๕๕๕
ขอเหอะธาม ผชคนนี้ กิกิ
บอกเลยนะคะว่าจองหนังสือแน่ๆ ฮี่ ๆ
ขอตอนพิเศษเยอะ ๆ คิดถึงหมิงนายด้วยนะคะ
คือไม่อยากให้จบเลยจริง ๆ พอจบก็เม้นท์ไม่ออกซะงั้น
ขอบคุณคนแต่งที่แต่งเรื่องน่ารัก ๆ ให้เราได้ติดงอมแงม
หลงรักคาแรคเตอร์ของตัวละคร รอทุกฉากทุกการกระทำ
ขอบคุณจริง ๆ จ้า รักจริงหวังแต่งพี่กันต์ กิกิ(ไม่เลิก)
-
เพิ่งเห็นว่าน้ำท่วมปีนั้นมีประโยชน์ก็คราวนี้นี่เอง
ขอบคุณที่พาคนดีๆ โปรไฟล์เริ่ดๆ มาให้รู้จักกันแบบเก๋ๆ
จะไม่ลืมเลยค่ะ เก็บไว้ในใจไม่ให้แพ้แปดปีของพี่กันต์เลย
หวังว่าจะได้ใช้ชีวิตในมุมนี้ร่วมกันอีกนะคะ :กอด1:
-
ใจหาย...
จบซะแล้วหรอ
ในมีแค่สองคำนี้จริงๆ วนไปวนมาในใจตลอด
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ใจเรายังเรียกร้องเรื่องอยู่เสมอ
ถึงจะเป็นนิยายที่ยาวมากกก แต่เราไม่เคยเบื่อเลยจริงๆ
ยังอยากรออ่านไปอีกสักร้อยตอน (เวอร์ไป) 5555555
เตรียมใจมาแล้วว่าตอนที่ 70 คือตอนจบ
แต่พอคนแต่งอัพว่าจบจริงๆแล้วก็อยากงอแงขึ้นมาจัง 5555
ตอนนี้เป็นตอนจบของเรื่องที่เรารักมากกกกกก
ไม่เคยเจอนิยายเรื่องไหนจบสีเทาแต่หวานหยดมาก่อน
ยิ่งฉากพี่กัณต์ถือเค้กหมีพลูเข้ามาแล้วร้องเพลงวันเกิดให้นี่
น้ำตาเกือบจะไหลนองเต็มตลิ่ง
(แต่ต้องกลั้นไว้ เดี๋ยวแม่จะงงว่าลูกเป็นบ้าอะไร 55555)
ยิ่งธามร้องไห้นี่ยิ่ง โอ้ยยยยยย พ่อ(เคย)เคราแพะ
ขอฉันล้อหนุ่มน้อยคนนี้หน่อยได้ไหม อยากแกล้งอ่ะ
พ่อหนุ่มกันต์ก็เหลือเกิน หล่อเกิน ทั้งหัวใจทั้งหน้าตา
เจออย่างนี้เข้าไปต่อให้รอนานแค่ไหนก็บ่ยั้นจ้า 555555
ของขวัญวันเกิดที่ให้แต่ล่ะอย่างนี้มีคุณค่าทางจิตใจล้วนๆ
โดยเฉพาะของนอก ท่าทางจะถูกใจหมอมากที่สุดแล้ว
จริงไหมคะหมอธาม ? 55555555
ก่อนจะจบเม้นมีหนึ่งอย่างที่ต้องพูดคือ
ขอบคุณคนแต่งมากๆเลยนะคะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ขึ้นมา
เราอ่านแล้วเรามีความสุขมากกกกกกกกกกกก
แม้ว่าเนื้อเรื่อง(บางตอน)จะซีเรียสแต่เราอ่านเราก็ยังมีความสุขอ่ะ (เอ๊ะ ยังไง)
ถึงแม้จะใจหายอย่างแรงที่นิยายจบลงแล้ว
แต่ยังไงหมอธาม พี่กันต์ เชฟหมิง พี่นาย เจ๊แป้ง เสี่ยปาล์ม และตัวละครอื่นๆ
ก็ยังคงจะตราตรึงอยู่ในใจของเรา ถือเป็นความทรงจำที่ใช้หัวใจจดจำ
หากจะให้ลืมกันไปง่ายๆคงจะยากกกกกกกส์
ขอบคุณคนแต่งอีกรอบนึงใหญ่ๆนะคะ
ขอบคุณแต่งนิยายดีๆขึ้นมาทำให้โลกของสาววายสดใสค่ะ
รักคนแต่ง
ปล.เก็บตังรอนานแล้ว รอเวลาได้ใช้ -..-
-
รักเรื่องนี้ รอเรื่องนี้
รวมเล่มขอตอนพิเศษเยอะๆนะ ^ ^
-
ขอบคุณมากนะคะ ที่มาต่อเรื่องนี้จนจบ
แม้ว่าจะติดภารกิจส่วนตัวยังไง ก็ยังมาต่อให้เราได้ซาบซึ้ง
ตอนนี้แสดงออกถึงความเป็นคนธรรมดาของทั้งพี่กันต์และหมอธาม
ไม่ใช่ซุปเปอร์แมนที่จัดการได้ทุกอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
ไม่ใช่คนดี ที่รอสามชั่วโมงก็ไม่โกรธ
แต่เป็นคนรักกัน ที่อยากจะทำให้คนรักอย่างดีที่สุด
น่ารักอ่ะ คู่นี้ หลงรักจริงๆ และอิจฉาหมอธามนะ (หัวเราะ)
-
โอ้ยยยยย
ไม่โรแมนติกก้บ้าแล้วพี่กันต์ๆๆๆๆ
โครตหวานนนนน
วันสำคัญ ไม่ต้องมีอะไรมาก แค่มีคนที่รัก อยู่ด้วยกันก้พอ
-
ซึ้งอ่ะ :sad11:
เราเองก็ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่เริ่มต้น
ผูกพันกับพี่กันต์ หมอธาม และคนอื่นๆด้วย
จากนี้คงคิดถึงน่าดู
-
มันซึ้งนะ น้ำตาซึมตามธาม รักเรื่องนี้ ขอบคุณคนแต่งสำหรับความสุขเล็กๆที่แบ่งปันกัน ชอบแนวนี้ ไม่เครียด ไม่ดราม่า
มีแพลนจะเริ่มเรื่องใหม่มั้ยคนแต่ง จะตามติดเป็นFC 5555
:pig4: :L2:
-
จบแล้วววววว ตอนนี้เป็นตอนที่มีหลายอารมณ์
ทั้งหงุดหงิด เศร้า ซึ้ง สุข และอิจฉา!(อารมณ์นี้มีมาเพราะของแถมเมดอินไทยแลนด์อย่างเดียวเลย><)
เสี่ยปาล์มได้ออกโรงด้วยอีกต่างหาก โผล่มาทำหน้าที่เพื่อนที่ดีที่ไม่ลืมเรื่องพนันและวันเกิดหมอ เป็นเพื่อนที่น่าปลื้มใจนะเนี่ย^^
ได้ไปเยี่ยมบ้านหมอจริงๆสักที รู้เรื่องราวสมัยก่อนของหมอเพิ่มนิดหน่อยด้วย
ของขวัญวันเกิดที่มาพร้อมคำพูดของพี่กันต์มันบ่งบอกความเป็นตัวตนของพี่กันต์ได้แบบเสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่แปดปีที่แล้วจนถึงปีปัจจุบัน
เราประทับใจตอนจบมากที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่าแค่ของราคาไม่กี่บาทแต่ก็ทำให้มีความสุขได้มากอย่างไม่น่าเชื่อ
ต่างคน ต่างเวลา แต่ว่าความรู้สึกมันไม่ต่างกันเลย :-[
เขียนมาตั้งเจ็ดสิบตอนแน่ะ ไม่รู้ว่าเหนื่อยมากขนาดไหนแต่ขอบคุณมากจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องสนุก ฮา น่ารัก แบบนี้ให้อ่านจนจบนะคะ(ตอนแรกกะว่าจะขอบคุณตอนหน้าแต่ก็ไม่ละ><)
พี่กันต์ ผู้ชายในฝันของเรา(ในฝันของจริง เพราะในปัจจุบันยังไม่เคยเจอ==) เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วเหรอ :m15:
ฮึ้ยยย ถึงยังไงไม่อยากให้จบค่ะ ยังอยากจะรู้ความเป็นไปของพี่กันต์กับหมอต่อไปเรื่อยๆ
แต่เราจะไม่ฟูมฟายเพราะตอนหน้า(ตามที่บอก)จะเป็นหมิงนาย เชฟต่างด้าวจะคัมแบ็ค!!!
ปล.ขอให้งานเสร็จส่งแล้วเป๊ะๆนะคะ จะได้ลดกองภูเขาและไม่โทรมเท่าพี่กันต์ :laugh:
-
ที่สุดของพี่แจ้แล้ว :กอด1:
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณมากๆที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ
รู้สึกอุ่นๆในใจทุกครั้งที่ได้อ่านเลยค่ะ ตอนจบมัน โอ๊ยยย บอกไม่ถูก
แต่ชอบบบชอบมากๆจริงๆ
ตอนพิมอยู่นี่ เปิดฟังเพลงที่คุณคนเขียนโพสไว้ในแฟนเพจแล้วเราฟินขึ้นเป็นกอง
ความจริงเราเตรียมสอบอยู่ช่วงนี้ แต่ยังแวบมาอ่านทุกวัน
ถ้ายังไงกลางปีเราคงว่างกว่านี้ เรารอหนังสือนะคะ เก็บเงินรอ
รู้สึกผูกพันกับเรื่องนี้ รักทุกตัวละคร รักคนเขียนมากๆด้วย
อ้างอิงจากเพลงในเพจ เรารับรู้ได้เลยว่าพี่กันต์นี่เยอะสุดๆ5555
แต่เรารักทุกบทจริงๆ เรื่องนี้มีอิทธิพลกับเรามาก เค้ารักกันมาก เราก็รักพวกเค้ามากๆเหมือนกัน
เรื่องจบแล้ว แต่ยังคงค้างในความรู้สึก เราภาวนาให้มีคนรักกันแบบนี้เยอะๆ โลกคงสดใส
งงว่ะค่ะ กร๊ากกก พิมไรไปมั่งเนี่ย555 สุดท้าย รักคุณคนเขียนมาก รอติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ
ตอนอ่านเรื่องสั้นขอนั่งด้วยคนจบเราไม่ได้ดูชื่อคนแต่งหรอกแต่ภาษาคุณเป็นเอกลักษณ์ มันดูอุ่นๆยังไงไม่รู้(อุ่นยังไงล่ะ กร๊ากก) จากนั้นก็คลิกๆมั่วๆเข้ามาอ่านเรื่องนี้ไม่ได้หวังอะไรเลย แค่ตอนนั้นว่างๆ เมื่อก่อนเราก็มาแวบอ่านอยู่หลายครั้งตัดสินใจหยุดอ่านตั้งแต่ตอนแรก(อย่าโกรธเค้าน้าา) แต่พอได้ลองอ่านแบบจริงจังเท่านั้นแหละ นี่แหละใช่เลย ที่มันเรียลๆ อุ่นๆฮาๆ เรารักเรื่องนี้มากๆจริงๆ รู้สึกจะงงไปกันใหญ่พอดีกว่าค่ะ กร๊ากกก
-
Y :L1 :L1::
-
จบแล้วววววววว คิดถึงพี่กันต์กับหมอธามชะมัดเลย พูดถึงน้ำท่วม เราก็อ่านเรื่องนี้ตอนน้ำท่วมเหมือนกันนี่หว่า
อพยพหนีน้ำก็ไปปล้นเนตบ้านน้องมาก๊อปลงเวิร์ดแล้วเอามาอ่าน เพื่อนยามเหงาตอนน้ำท่วมจริงๆ >___<
คือตั้งแต่ที่อ่านมาทุกตอนชอบตอนจบที่สุด คือมันไม่ได้หวานอย่างที่คนแต่งบอกนั่นแหละ เราก็ชอบอะไรแบบนี้นะ (เคยเห็นของจริงแบบนี้)มันเลยทำให้เราอินหรือเปล่าก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ
-
ไม่อยากเห็นคำว่าบทส่งท้ายเลยจริงๆ อยากอ่านต่อไปอีกเรื่อยๆ o9 o9
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ที่เราประทับใจที่สุด ตามอ่านกันมาตั่งแต่แรกๆ ถึงจะเม้นต์ทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่อ่านมาแล้วกว่าสามรอบครึ่งราวด์ดรอปลังกาหลัง ?!?!
เราปริ่มในความรักของทั้งสองคนจัง มันถูกคน ถูกที่ ถูกเวลา ถึงไม่หวือหวาแต่ก็ไม่เยอะแยะรุงรัง มันอบอุ่นกำลังดีมีที่ว่างให้แต่ละฝ่ายใช้ชีวิตไม่ต้องตัวติดกัน
ไม่มีใครเพอร์เฟ็ค...แม้แต่พี่กันต์สุดยอดหนุ่มในฝันของเก้งกวางบ่างชะนีทั้งสามโลก
และในความเรื่อยๆของหมอธามก็มีพลังงานความอ่อนโยนฉลาดมีเหตุผลรักจริง..พึ่งพิงได้ซ่อนอยู่...ถึงไม่ใช่ริวก็สัมผัสได้
ในเรื่องความรักของทั้งคู่...ถ้าพี่กันต์คือผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก...หมอธามก็เหมือนถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ไม่รู้จะอิจฉาใคร นอกจากเจ๊แป้งที่ได้คลุกวงในใกล้ชิดแบบเอ็กคลูซีพ
สุดท้ายนี้...ขอบคุณคนเขียนนะคะ ที่เขียนเรื่องนี้และพาพี่กันต์และหมอธามมาให้เราได้รู้จัก ได้รักและผูกพันกับทั้งคู่เสมือนหนึ่งญาติมิตรสนิทกัน ขอบคุณจากใจค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณมากสำหรับนิยายดีๆที่ทำเอาประทับใจแบบกู่ไม่กลับอีกเรื่องค่ะ
หมอธามและผองเพื่อนทำให้เรายิ้มและหัวเราะได้ทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน แม้จะเป็นช่วงที่เครียดแบบสุดๆในชีวิตก็ตาม :laugh:
พี่กันต์ทำให้มุมมองผู้ชายเพอร์เฟคของเรากว้างขึ้นอีกหน่อยนึง และทำให้อยากรู้ว่าคนแบบนี้มันจะมีจริงๆรึเปล่าว๊าาา :o8:
เจ้แป้งเป็นผู้หญิงที่สะท้อนสังคมชีวิตผู้หญิงไทยหลายๆคนในปัจจุบันได้ดีเลย และเราเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
จะรอรวมเล่มนะคะ o13 :กอด1:
-
เป็นตอนที่พี่กันต์กระชากใจสุดๆ
ธามก็ด้วย ฮิ้ววววว
ไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟค
แค่เราให้เวลาอยู่ด้วยกัน
โมเม้นต์ที่น้องรอในร้านกาแฟแล้วคิดนั่นนี่
ชอบอีกตอนคือมองกันต์หลับแล้วคิดได้...น่ารักมาก
ขอบคุณคนแต่ง
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจริงๆ
กดบวกปล่อยเป็ด
-
ประทับใจมากๆ ขอบคุณครับ
-
จองๆๆๆๆๆ
จะกี่ตอนๆอ่านแล้วก็รู้สึกดี
-
ชอบเรื่องนี้มาก ๆ ประทับใจสุด ๆ จนกระทั้งตอนจบนี้เลย
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรค้าง ๆ ในใจแต่เป็นความรู้สึกดี ๆ นะ ชอบ ๆ
ทำให้เรารักทั้งนายเอกและพระเอกได้ทั้งคู่เลย ปกติจะอินแต่กับนายเอก 555+
ขอบคุณมาก ๆ ๆ ๆ สำหรับเรื่องนี้ค่ะ ^^
-
กรี๊ดดดดดด
ตีพิมพ์ักับนาบูด้วยยยยย ><///
ชอบสำนักพิมพ์นี้มากกก
ดีใจด้วยนะจ้ะ
และจะรออุดหนุนนะจ้ะ :กอด1:
-
เพิ่งไปกดถูกใจในเพจมาหมาดๆ ^_^
-
ตั้งแต่ต้นจนจบพี่กันต์ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย
-
ชอบ นิยายเรื่องนี้ ชอบมากๆ คลิกเข้ามาเพราะชื่อเรื่อง เข้ามาอ่านแล้วแม่งชอบมาก คือฮา แต่มันมากกว่าฮา มันจริง มันดี อ่านแล้วความรู้สึกที่ได้จากมันมันดีมากๆ
รักคนแต่งเรื่องนี้มากๆ ไม่รู้จะบอกว่าไงดีเหมือนกัน คุณเป็นคนที่พิเศษนะ พิเศษและธรรมดา ไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกัน
อาจจะเป็นตอนสุดท้ายของนิยาย ครั้งสุดท้ายของคำชม แต่จะไม่ใช่ตอนจบของความชอบที่มีให้นิยายเรื่องนี้นะ รอซื้อ อ่านซ้ำกี่รอบแล้วไม่รู้แต่จะอ่านซ้ำอีก
เป็นอีกหนึ่งนิยายดีๆที่เราผ่านอะไรหลายๆอย่างมาด้วยเรื่องราวของมัน มันผูกพันนะเนี่ย
ปกติตอนจบจะเม้นซึ้งๆแต่เรื่องนี้ซึ้งไม่ออก เจอมุกน้ำลายพี่กันต์ก็หมดแล้วความซึ้ง555555
-
เค้าจะเก็บไว้อ่านตอนเค้าทำงานเสร็จคืนนี้นะ รอเค้าด้วยนะ
ปล. แอบใจหาย คิดถึงจุงเบยยยยยย
-
รออุดหนุนนะค๊ะ รัก กันต์-ธาม ค่ะ :L1:
-
จะบอกว่า เป็นตอนจบที่... real มากค่ะ คือ เหตุการณ์นี้ทำให้คนอ่านเห็นภาพพี่กันต์กับหมอธามอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า (เวอร์เนอะ 555)
ชีวิตรักไม่มีคู่ไหนราบรื่นตลอดเวลา แต่การให้อภัย เข้าใจ และ "ยังรัก" ทำให้ทุกคู่ผ่านทุกเรื่องในชีวิตไปได้เนอะ
ชอบมากที่ธามคิดทันทีที่หันไปเห็นพี่กันต์ถือเค้กจิ๋วมาให้ ... "ผมรักพี่กันต์" ...เพราะสิ่งที่เราต้องการจากความรักไม่ใช่วัตถุสิ่งของอะไรมากมาย แต่ความรู้สึกที่ได้รับจากสิ่งที่เขาทำให้ต่างหากที่สำคัญ :o8:
ขอบคุณคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่านนะคะ :m1:
รออ่านตอนพิเศษ + หมิงนาย ต่อค่ะ :call:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่แต่งมาให้อ่านกันนะคะ บอกได้เลยว่ามีความสุขกับทุกบทบรรยายหรือคำพูดของตัวละครทุกตัว แม้ในยามที่ดราม่าน้ำตาแตกก็ไม่เคยคิดที่จะเกลียดหรือโมโหใครเลย รักหมอธาม พี่กันต์ เจ๊แป้ง เชฟหมิง พี่นายและทุกคนที่มีบทบาทดำเนินเรื่องนี้ให้จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้งอย่างนี้ อ่านนิยายเรื่องนี้แบบที่ไม่รู้สึกเลยว่ามันเป็นนิยาย ทุกอย่างสมจริงเหมือนกำลังอ่านบันทึกของใครสักคนที่ถ่ายทอดเรื่องราวของเค้าออกมาเป็นคำพูด ที่สำคัญหมอธามเป็นเคะที่ไม่ได้สูญเสียความเป็นผู้ชายไปจากตัวเลย เคยเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าพอกลับมารักกับพี่กันต์แล้วแต๋วจ๋าอ้อยออกอาการ พี่กันต์เองก็ไม่ทิ้งความเป็นตัวตนในแบบกวนๆออกไป อ่านแล้วชื่นใจ ขอบคุณมากจริงๆค่ะที่ทำให้หัวใจพองโตแล้วเต็มไปด้วยความสุขขนาดนี้
ป.ล. อยากได้ของต่างประเทศอย่างธามมั่งจัง คิคิ
-
ขอได้มั้ยแบบคู่นี้ ช่วยมาอยู่ตรงหน้าแล้วมองตากันให้เราแอบดูหน่อยสิ ><
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย หลงรักคู่นี้และเรื่องนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ
พี่กันต์!!! ทำไมพี่ถึงแม่งเป็นคนที่ดีขนาดนี้วะคะ คือแบบถึงพี่จะหื่นแต่พี่โคตรเจ๋งอ่ะ หมอธามก็น่ารักเวอร์!! หลงนะเนี่ยหลง
ไม่อยากให้จบเลยยย แต่งานเลี้ยงย่อมมีเลิกลา(กระซิกๆ)
จะเก็บเรื่องนี้ไว้ในดวงใจอีกเรื่องเลยค่ะ
ประทับใจและชอบมากมาย ><
-
ตอนแรกมาอ่านก้รีบไล่ตาม อยากรู้ว่าจะจีบหมอติดมั้ย ตอนหลังอ่านทัน ก้แวะ มาดูทุกวันว่าอัพรึยัง.... ในที่สุดก็มาถึงตอนจบจนได้
ขอหมอธามกะพี่กันต์ รักกันไปนานๆแล้วกันนะคะ<3
-
หวานจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ :o8:
-
ชอบ ชอบมาก ชอบมากที่สุด ที่สุดของที่สุด รักเรื่องนี้มากเลยค่ะอยากจะบอก มันเป็นอะไรที่ ที่ใช่ มันใช่เลย
ตอนจบอิ่มเอมมากค่ะ เราชอบแบบนี้มาก ประมาณนี้ อย่างนี้ บรรยายไม่ถูกแล้ว อยากให้รู้จังว่าเราดีใจแค่ไหนที่เจอนิยายเรื่องนี้ แล้วก็ได้อ่านมาถึงตอนจบ ได้ติดตามธามกะพี่กันต์มาจนถึงตอนนี้ ได้นอนหลับฝันดีหลังอ่านจบเพราะมีความสุขม๊ากก
ขอบคุณมากเลยค่ะ สำหรับธามกับพี่กันต์ และโมเม้นท์อุ่น ๆ ฮาๆ ทั้งหลายทั้งหมด อยากบรรยายสักสามหน้า แต่อาจจะออกมาเป็นคำซ้ำ ๆ วนไปวนมาว่าชอบมากกกกกกกกกก
อิ่ม ซึ้ง สุขมากค่ะตอนนี้ :monkeysad:
มุขของต่างประเทศเนี่ย คิดได้ไง 5555 :laugh: :-[ :o8:
-
เป็นตอนจบที่ดูเป็นความจริงที่เห็นทั่วไปดี น่ารักและอบอุ่นมากๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ พระเอกแสนดี และ นายเอกแสนซ่า
รอตอนพิเศษ และ เรื่องใหม่อยู่นะคะ
-
เจอะเจอพี่กันต์แล้วน้ำลายจะไหลตามหมอธามมม
ซึ้ง แซ่บเว่อ.....!!!!!!
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ ชอบมากกก
จบแล้วใจหายอะ ตามติดชีวิตธาม-กันต์มานาน
จบแล้ว จบแล้วจริงๆหรือนี่ :serius2: ไม่อยากยอมรับความจริง ฮ่าๆ
จะรอรวมเล่มนะคะ ^^
แล้วคนเขียนจะมีผลงานเรื่องอื่นอีกมั้ยคะเนี่ย เรารอติดตาม อิอิ
-
พี่กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนต์
พี่ก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนต์
อยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์! :z3:
ขอซักคนแบบนี้!!!! ถึงจะลามกจังไรสัปดน แต่นั่นคือเสน่ห์ของพี่กันต์นะพี่นะ!
เป็นนิยายที่อ่านแล้วฮาตลอดเว ชอบมากอ่ะ ยิ้มหัวเราะจนปวดแก้ม
มีไม่กี่เรื่องนะที่ทำคนอ่านฮาได้ถึงใจขนาดนี้ ส่วนมากก็มีแบบ ยิ้ม หัวเราะคึคึหึหึกันไป
แต่หมอธามทำให้เราแบบ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :m20:
แถมมันไม่ได้มีดีแค่ตลก มันสนุก และดราม่าบางช่วงก็เล่นเอาหน่วงหัวใจอีกด้วย
ส่วนก็ตอนจบไม่ทำให้ผิดหวัง ตัดจบได้ตอนช่วงนิยายอิ่มตัวพอดี
ไม่สั้นไป ไม่ยาวไป นี่คือความรู้สึกของเรานะ
นิยายบางเรื่องแต่งดีแต่มาตายเอาตอนจบ เอาจริงๆมาแนวหวานๆ
สัญญาว่าจะเลิฟยูฟอร์เอเวอร์มันมีเกลื่อนตลาดแล้ว (นี่ไม่ได้ว่านิยายเรื่องอื่น)
แบบนี้แหละรู้สึกว่า เออ เจ๋ง ไม่ผิดหวัง หวานปนขมมันเป็นรสชาติของชีวิต
ถึงจะเสียดายเล็กน้อยถึงปานกลางกับฉากเอ็นซีที่น้อยกว่าที่คิด :m15:
แต่ไม่เป็นไร เนื้อเรื่องสนุก เอ็นซีไม่ใช่ประเด็นหลัก แค่พี่กันต์คนเดียวก็ทำเราละลายเป็นน้ำหมักป้าเช็งได้แล้ว..
เหมือนมันชักจะออกทะเล เราขอโทษที่ไม่ค่อยได้เม้นท์
เพราะส่วนใหญ่จะอ่านในมือถือ ซึ่งมันเม้นท์ยากและมักจะค้างอยู่บ่อยๆ (ฮืออออ)
แต่ว่านี่มันตอนจบ ไม่ได้ เปิดคอมแล้วต้องมาเม้นท์
ส่วนเรื่องรวมเล่ม นี่พูดเลยว่าอยากได้ กลางปีใช่มั้ย ขอบคุณมากที่ให้เวลาเราเก็บตังค์ค่ะ
เราจะซื้อแน่นอน!!!!!!!
ขอบคุณคนแต่งอีกครั้งที่แต่งนิยายแสนสนุกแบบนี้มาให้อ่าน
ขอบคุณที่แต่งพี่กันต์ออกมาให้เราละลายใจ (แอร๊ย)
ขอบคุณที่แต่งพี่ธามออกมาให้เราฮาเป็นบ้า
ขอบคุณที่แต่งพี่แป้งออกมาเพื่อเป็นปากเป็นเสียงให้เราๆ ขอบคุณพี่แป้งมากที่จิกกัดหมอธามแทนเรา บางทีเราก็หมั่นไส้หมอธาม (ด้วยเหตุผลเดียวกันกับพี่แป้ง คือพี่กันต์เป็นเหตุ โฮก FC พี่กันต์เค่อะ)
รักมากทุกคนเลย ทั้งหมอทศ เสี่ยปาล์ม หมิง นาย (นายเราชอบนายมากนาย นายเจ๋งมากอ่ะนาย) ครอบครัวพี่กันต์และพี่หนวดเจ้าของน้องกุ๊งกิ๊ง..
หวังว่าคนแต่งจะแต่งนิยายสนุกๆออกมาอีก และเราก็จะขอติดตามผลงานคนแต่งต่อไป
:give2: Big hug
กอดคนเขียนแรงๆซักสิบที Xo xo
-
เห็นด้วยว่าตอนจบมีสีเทาด้วย ก็พี่กันต์เล่นย้ำอยู่นั่นแหละว่ารู้สึกว่าจะทำเสียเรื่อง
ไอ้เราก็นั่งลุ้นนะ กว่าจะมาถึงตอนนี้ก็กินเวลามาไม่ใช่น้อย ไอ้ที่ดีใจไปจะเสียเปล่าเพรอ
แล้วก็นะ ในที่สุดก็มีความสุขในแบบของธามและกันต์ อึยย ดีใจฮะ ที่ได้อ่านเรื่องนี้จนจบ
ขอบคุณงามๆนะตรงนี้นะครับ
นาย หมิงคู่ป่วนมาเมื่อไหร่ เราก็คอยตามอ่านเสมอ 555+
-
ThankS
-
ชอบตอนจบแบบนี้นะ เรารู้สึกว่ามันเต็ม มันได้ฟีลดี
ถือว่าจบได้ประทับใจเราเลย น้ำตาซึมๆไปกับหมดธาม
นิสัยเสียๆของเราก็คือชอบเม้นตอนนิยายจบ ระหว่างนี้ไม่ค่อยได้เม้น
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน หวังว่าจะได้อ่านเรื่องอื่นๆอีกต่อไปนะคะ
:กอด1:
-
เรื่องทางบ้านของหมอธามยังไม่เคลียร์เลยค่ะ
ตกลงเรื่องคบพี่กันต์ก็ยังคงไม่ถูกยอมรับใช่ป่ะคะ
-
เป็นตอนจบที่ชอบจัง รู้สึกได้อารมณ์ดี
อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ดี เป็นกำลังให้แต่งเรื่องใหม่อีก
เก็บตังค์รอซื้อหนังสือต่อไป
-
ชอบตอนจบจัง ได้อารมณ์ดี
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขอ่านไปยิ้มไปคล้ายคนบ้า
เก็บตังค์ซื้อหนังสือต่อไป
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ขอบคุณครับสำหรับเรื่องดีดีที่มีให้กันได้อ่าน
-
จบแล้วหรอ เสียดายจัง เป็นเรื่องที่ชอบมากเลย ขอบคุนนะ ประทับใจสุดๆ ตอนจบดีนะซึ้งยันหยดสุดท้าย^^ แต่ก็ไม่ชอบอยู่ดีเพราะมันจบอะ T_T เนอะ
-
เย้ๆๆ ไม่ได้เข้ามาหลายวันเลย
ตอนจบมีน้ำตาคลอด้วยอ่ะ
คิดว่าตัวเองเป็นธาม ฮ่าๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะครับ
เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ชอบ
ว่างๆ ก็มาเขียนเรื่องใหม่นะครับ
จะรอติดตามครับ
-
:mc4: :mc4:
จบแล้ว
เสียดาย แต่ก็อิ่มใจกับความรักของทั้งคู่
คนเขียน เขียนดีมากนะครับ
ไม่มีฉาก NC แต่มีคนติดกันงอมแงมขนาดนี้ แสดงว่าการเดินเรื่องมีความน่าติตดตาม
ขอเอาใจช่วยให้มีเวลา แต่งเรื่องใหม่ให้แฟนๆได้อ่านกันอีกนะครับ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านครับ
o13 o13
-
ขอบคุณมากนะคะ เป็นนิยายที่สนุกครบรสจริงๆๆๆ o13
รอรวมเล่ม และ รอเรื่องต่อไปคะ :L1:
-
จบซะแล้ววววววว ว้า
แต่ก็ ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องหนุกๆน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่าน ><
-
จบซะแล้วววว
ขอบคุณคนแต่งนะคะ สนุกมากมาย
-
น้ำตาซึมตามหมอธามที่เลิฟ ฮือๆๆๆ จบแล้วเหรอ ไม่อยากให้จบอ่า หมอธามที่เลิฟของเค้า :monkeysad:
ไม่รู้จะเม้นอะไร แบบว่ามันตื้นตันประหนึ่งเป็นคนแต่งเรื่องนี้เอง(อะไรของมานนนน 555+)
อยู่ด้วยกันมาก็แอบนานแล้วเนอะ ไม่อยากให้จบเลยจริงๆ ณ จุดนี้ :o12:
เอาเป็นว่ากอดๆคนเขียน จุ๊บๆๆๆหมอธามสุดที่เลิฟของเค้า ส่วนพี่กันธ์ไม่ต้องน้อยใจน๊าเลิฟๆเหมือนกัน :man1:
แต่แค่เลิฟๆหมอธามมากกว่าม๊ากมากเอง กร๊ากกกกกกกกกก :jul3:
-
คนแต่งเค้าอยากอ่านพี่หมิงกับพี่นายด้วยอ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
ของนอกแบบพี่กันต์นี้ ของดี ของแท้ ของแบรนด์เนม ของลิมิเต็ดอิดิชัน หมอธามต้องรักษาดีดีล่ะ อย่ามัวแต่รักษาสัตว์อย่างเดียว
ชีวิตก็งี้นะ อุตส่าวางแพลนไว้ดิบดี เตรียมการณ์ไว้แล้วเรียบร้อย แต่สุดท้ายเหตุไม่เป็นใจก็ชอบมาขวางคอจนได้
ดีที่หมอธามเข้าใจ พี่กันต์แสนดี แสนรู้ขนาดนี้ ให้อภัยไปเถอะ อิอิ
ในที่สุดก็ต้องจบแล้วเหรอ ใจหายจัง เหมือนอยู่ด้วยกันมานานมากๆเลย
ลุ้นตั้งแต่ผู้ชายในฝันคนนั้นคือใคร แถมสเป็คก็สูงเว่อร์ขนาดนั้น จะมีหลงผิดมาจีบหมอหมาได้ไงเนี่ย
ตอนที่เอาข้าวมาแขวนไว้ก็ลุ้นต่ออีกว่าเป็นพี่กันต์ หรือเชฟหมิง เป็นคนทำ
เป็นวิธีจีบที่น่ารักมากกกกกเลย ทำกับข้าวด้วยใจ ส่งให้ทุกวันแต่ไม่ยอมให้เห็นหน้า มีโพสอิสแปะ เขียนข้อความด้วยลายมือ
ไม่น่าเชื่อว่าในโลกยุคไฮเทคอย่างนี้ ยังมีวิธีจีบแบบคลาสสิกโรแมนติดโครตๆอยู่อีก
พี่กันต์แรกให้อารมณ์สาวน้อยมาก ใช้เสน่ห์ปลายจวักมัดใจชายโฉดมากอ่ะ ผู้ชายอบอุ่นในฝันชัดๆ
โอ๊ย อิจฉาอิหมอธามมากกก มีชายหนุ่มรูปงามหัวใจอบอุ่นมาทำยังงี้ให้ทุกวัน อยากมีบ้างสักคนจริงๆ
เชียร์แล้วเชียร์อีกให้พี่กันต์รุกหมอไวๆ แต่หมอธามก็ใจแข็งเหลือเกิน พี่กันต์ก็อดทนได้โล่จริงๆ ไปกว่าครึ่งเรื่องยังได้แค่จับมือถือแขน จูบนิดแตะหน่อยอยู่นั้นแหละ น่าหมั่นไส้จริงๆ มีผู้ชายเสน่ห์เหลือร้ายอย่างพี่กันต์อยู่ใกล้ๆเธอทนได้ไงกันฮะ กว่าจะได้กันนี้ลุ้นจนใจหายใจคว้ำยิ่งกว่าพี่กันต์อีกนะ อาม่าก็รักหลานจริงๆ กลัวหลานจะชิงสุกก่อนห่ามหรืออย่างไร มาได้จังหวะตลอดเลย สงสารพี่กันต์ รักใครไม่รักมารักหมอหมาโฉดๆอย่างนี้ล่ะนะ
อยากบอกว่าเป็นเรื่องที่อ่านที่ไรก็ให้ความรู้สึก Feel Good เสมอเลย เป็นเรื่องที่อ่านซ้ำเท่าไรก็ไม่เบื่อ
หมอธามก็น่ารักกกก พี่กันต์ก็อบอุ่นเวอร์ อ่านทีไรก็ยิ้ม ก็ลุ้นตลอดว่าเมื่อไรจะคืบหน้ากันซะที อยากจะเกาะขอบริงไซด์แบบเจ้แป้งบ้าง
จะได้ตามอัพเดตชีวิตหนุ่มๆเค้าได้ทุกวัน แม้คนเขียนจะดองกันทีนานจนเกือบลืม แต่ก็ยังเต็มใจรอนะ กลับมาอัพเมื่อไหร่ก็ดี๊ด๊ามาอ่านตลอดเลย
อ่านแล้วมันชุ่มฉ่ำหัวใจจริงๆ อยากให้อัพเรื่อยๆ ดองนานก็ไม่เป็นไร ขอตอนพิเศษบ้างได้มั๊ย ไม่อยากจากกันไปเลย
อยากอ่านเรื่องพี่กันต์กับหมอธามอีก อยากรู้เรื่องตอนหมอธามย้ายไปอยู่กับพี่กันต์ ตื่นเช้ามาเจออีกฝ่ายนอนข้างกัน
มีหมาแสนรู้วิ่งเล่นในบ้านเป็นเพื่อน ทำกับข้าวด้วยกัน กินข้าวพร้อมกัน มันต้องเป็นชีวิตที่มีความสุขสุดๆแน่
อยากให้มาอัพเดตชีวิตทั้งคู่เรื่อยจังๆ มาสั้นๆก็ได้ ให้หายคิดถึงกันหน่อย รวมเล่มเมื่อไหร่ ซื้อ แน่นอนจ๊ะ จะเก็บไว้อย่างดี
เป็นนิยายที่ประทับใจเรามากเป็นอันดับต้นๆในลิสต์ของเราเลย อ่านที่ไรก็รู้สึกเหมือนพี่กันต์หมอธามมีตัวตนจริงๆเลย
รู้สึกผูกพันธ์ไปกับความสัมพันธ์ที่อบอุ่นแบบค่อยเป็นค่อยไปของทั้งคู่มาก คงเพราะเดี๋ยวนี้เจอแต่นิยายที่เจอกันปุ๊บไม่กี่ตอนก็รักกันแล้ว
พอเจอเรื่องที่ค่อยจีบค่อยคุยไป เป็นพี่ก่อนแล้วค่อยๆคืบหน้าทีล่ะนิด ค่อยซึมซับตัวตนของกันและกัน เริ่มเปิดใจทีละนิด
เหมือนได้เห็นพัฒนาการความสัมพันธ์ อ่านแล้วอินรู้สึกร่วมตามไปด้วย ลุ้นตามตลอด ไม่เคยคิดถึงวันที่ต้องจากกันเลย
แต่ในที่สุด ยังไงมันก็ต้องมีวันจบสินะ ใจหายจริงๆ ขอทำใจด้วยตอนพิเศษเยอะๆ ได้มั๊ยค่ะ อิอิ
-
มาอ่านแล้ว อาจจะไม่ได้เข้ามาบ่อยมาก แต่ก็เข้ามาอ่านตลอด
ขอบคุณนักเขียนมากที่อัพเรื่องนี้จนจบ
เป็นเรื่องหนึ่งที่ชอบมาก ครบทุกรสชาติจริงๆ
ขำ เศร้า เครียด มีความสุข อ่านแล้วร้องไห้ อ่านแล้วอมยิ้ม บลาๆ
ตอนจบบอกเลยได้ว่าอิ่ม อิ่มกับความรักของพี่กันต์และธาม
อ่านแล้วก็มีความสุข อ่านแล้วรู้สึกดี
ไม่ใช่ความรักที่พร่ำเพ้อ แต่เป็นความรักธรรมดาที่อาจพบเห็นได้ทั่วไป
เหมือนเพื่อน เหมือนพี่ เหมือนคนรัก ทุกอย่างอยู่ในคนเดียวกัน
ดีใจแทนธาม ที่มีคนรักที่สมบูรณ์แบบอย่างพี่กันต์
และดีใจกับพี่กันต์ ที่มีคนรักที่น่ารัก มองโลกได้สดใสได้อย่างธาม
รอตอนพิเศษ แล้วก็เรื่องของหมิงกับนายนะครับ
-
มันเป็นตอนจบที่ฮื่ออออออ น่ารักมากกกก
มันหวานๆๆอบอุ่นๆ อบอวนไปด้วยบรรยากาศที่กำลังดี
ไม่หวาน ไม่มาม่ามากไป
ชอบบ><
พี่กันย์เป็นผู้ชายที่น่ารักมากกกกกก ใครได้ไปประหนึ่งถูกหวย
ชอบตรงให้กุญแจบ้านจัง
น้องธามโครตน่าฟัด :-[ ตรงที่มองเห็นพี่กันย์เอาเค้กมา แล้วบอกว่าผมรักพี่กันย์
ชอบบรรยากาศตอนนี้จัง โอ๊ยยยยยยย
ขอบคุรคนเขียนนะค่ะ^^
-
ไม่รู้จะบอกยังไง เพราะใครๆก็พูดแทนใจไปหมดแล้ว
ได้แต่บอกว่า ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ ที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา
.....คุณทำให้เรายิ้ม ทำให้เราหัวเราะ และทำให้เราร้องไห้
นี่คือเรื่องที่ดีที่สุดอีกเรื่องหนึ่งในใจตลอดไปค่ะ.......
ยังไงก็อย่าลืมกลับมาเล่าความเป็นไปของพวกเค้าอีกนะคะ
อยากเห็นตอนที่พวกเค้าย้ายมาอยู่ด้วยกัน
อยากเห็นตอนที่ทั้งคู่ผ่านเรื่องร้ายแรงในชีวิตคู่ไปด้วยกัน
อยากเห็นสิ่งที่ทั้งคู่ได้สร้างมาร่วมกัน
อยากเห็นตอนพี่กันต์เปลี่ยนโปรโมชั่น(ไม่ใช่หมดโปรนะ)
อยากเห็นตอนที่หมอธามน่ารักน้อยลง (แต่สวยและเซะซี่มากขึ้น)
สรุปคือ อยากเห็นภาค 2 นั่นเอง......... ทำเถอะนะ จะช้าจะนานแค่ไหนก็รอได้
(รักคนแต่ง)
-
ยิ้มๆๆ.
ชอบๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ,,,
o13 o13
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ แต่ถ้าจะให้ดีมากขอตอนพิเศษของเชพ กับ คุณนายด้วยได้ไหมค่ะ :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จบแล้ว ..อ่านช้าไปหลายวันง่ะ :z3:
ขอโค้งงามๆและปรบมือดังๆให้คนเขียนค่า ..เป็นตอนจบที่น่ารักและสวยงาม...
ให้ความรู้สึกอบอุ่น ประทับใจ หวานกันจนหยดสุดท้ายเชียวน่ะ :m3: :m3: :m3:
คนอ่านทั้งเคลิ้มทั้งน้ำตาซึม ซาบซึ้งอ่ะ (ถ้ามีอ้อมแขนและอกของพี่กันต์มาให้ซบจะดีมาก ฮิฮิ)
มันอินมากๆ ชอบมากๆกับฉากที่ธามเห็นพี่กันต์ที่ถือเค้กเข้ามา แล้วทำให้ย้อนไปถึงอดีต
ภาพซ้อนของผู้ชายสองคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของธาม การแสดงความรักที่เหมือนกัน
ความบังเอิญในสถานที่เดียวกันแต่คนละเวลา .. :monkeysad:
ถ้าเราเป็นธามก็คงกลั่นน้ำตาไม่อยู่ อารมณ์ตอนนั้นมันคงหลากหลาย
..ความสุขที่ได้รับจากคนรัก ..ความคิดถึงผู้อันเป็นที่รักที่จากไป..
:L1: :L1: "ขอให้ พี่กันต์กัและธามมีแต่ความสุข" :L1: :L1:
:L1: :L1: "ขอให้ คนเขียนที่รักมีแต่ความสุข" :L1: :L1:
:กอด1: เราจะเก็บความรักของพี่กันต์และธามไว้ในหัวใจตลอดไป :กอด1:
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปล. เราจะมาต่อความรู้สึกในใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ รอหน่อยน่ะค่ะคนเขียนที่รัก
มาต่อแน่ๆ ค่ะ เพราะเราอยากระบายมากกกกกกกกก 555555555555555555
-
ขอบคุณเรื่องดีดีแบบนี้ค่ะ
-
ในที่สุด... หมอธามยังไงก็รักอ่ะ
พี่กันต์...ยังไงก็รักอ่ะ
สรุป ยังไงก็รัก ^^
-
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ววววววววว
เรื่องนี้ชอบคาแรคเตอร์พี่กันต์สุดๆไปเลย ในชีวิตจริงพี่กันต์อยู่ไหนคะเนี่ยยยยย ฮืออออ //ทำตัวเหมือนเจ๊แป้ง 5555
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มได้ทุกตอนเลย ไม่ว่าจะเพราะมุขสัปดนสุดลามกของพี่กันต์ หรือความหน้ามึนของพี่หมิง ความโหดของพี่นาย ความยั่ว(???)ของหมอธาม น่ารักทุกตัวละครเลยยยยยย
อยากอ่านตอนพิเศษของหมิงนาย กับ ภูหนึ่ง เหมือนกันนะคะ >[]<///
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะคะคนเขียนนน
-
หา สามีให้เจ๊แป้งก่อนจบบบบบบบบบบบบบบ นะแจ้ะ
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะจ้ะ ชอบมวากกกกก (ขอวิบัติหน่อย)
-
แว้บมาบอกว่า เราอ่านที่คนเขียนตอบโพสนะคะะะ :-[
-
รักคนเขียนมากมายครับ เห็นใจกับการรอคอยที่แสนนานแต่ก็ให้ผลที่แสนหวานนะ :L2: :3123:
-
ไม่รู้จะอธิบายยังไง จบได้อบอุ่นมากๆ
รักนิยายเรื่องนี้ รักตัวละครในเรื่องนี้ รักคนเขียน
ขอบคุณที่เขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอ
:L2:
-
สนุกดีครับ ขอบคุณมากที่เขียนมาให้อ่านนะครับ
-
อ่านแล้วปริ่ม สองคนนี้ให้นิยามความรักแบบรักแท้ น่ารักมากเลย ดีใจแทนหมอธามที่มีพี่กันต์มาดูแล ดีใจแทนพี่กันต์ที่ได้เจอรักแท้ที่รอมานาน ชอบความรู้สึกของสองคนนี้ ให้ความรู้สึกแบบความรักของผู้ใหญ่ แบบพร้อมจะเดินไปด้วยกัน
อ่านตอนของหมอธามแล้วรู้สึกจะหลงพี่กันต์มากนะเนี่ย อย่าทิ้งกันไปไหนนะ
จบแล้ว ไม่อยากให้จบเลย อ่านเรื่องนี้ให้ทั้งยิ้ม หัวเราะ อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลยค่ะ
-
อยากเม้นท์ยาวๆ อยากบรรยายความรู้สึกที่เกิดกับเรื่องนี้
แต่ช่วงนี้ช่วงสอบ นี่ก็จะหลัีบคาคอมอยู่แล้ว :z3:
แต่เราต้องมาจองที่ ขอให้ได้มีเม้นท์ใกล้ๆตอนจบหน่อยเถอะ (เลยมาสิบกว่าวัน 555)
สอบเสร็จอ่าน(อีกรอบ)ยาวๆ เม้นท์ยาวๆ :a9:
-
ขอตอนพิเศษของเจ้แป้งหน่อยนะคะ คิดถึงเจ้แป้ง
-
เป็นเรื่องที่สนุกมาก ๆ คระบ เขียนไดดีมาก และก็ไม่เสื่อม 555 รักเลยเรื่องนี้
-
จบแล้วอะ T T อยากบอกว่าเราชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆเลยอะ แล้วก็ดีใจด้วยที่มันไม่มีฉากอย่างว่า 5555+ (อันนี้พูดจริงๆจากใจเลย อิอิ)
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจยังไงไม่รู้อ่า แบบว่า..ชอบที่เนื้อเรื่องที่ทั้งสองคนต่างมีรู้จักกันมาตั้งนานแล้ว
มีความรู้สึกดีๆให้กันที่มันเป็นพื้นฐานของความรู้สึกในปัจจุบันอะ ไม่ฉาบฉวยเเบบวันไนท์สแตนด์
ถึงมันจะจบไม่สวยในตอนนั้น แต่เรารู้สึกว่ามันโรแมนติกมากๆเลย
เราชอบตอนที่ธามรอจะเอาจดหมายให้พี่กันต์ตอนโรงเรียนเลิก แต่สุดท้ายก็เดินหนีนั่นมากๆๆเลยค่ะ อิอิ
อ่านไปก็รู้สึกอิจฉาธาม แล้วก็อยากได้ธาม+พี่กันต์เป็นของตัวเองบ้างไรบ้าง -3- ฮ่าๆ
เราชอบที่เนื้อเรื่องเล่นกับความรู้สึกของตัวละครมากกว่ามีนางร้ายมาวี๊ดว้ายแย่งพระเอกไรงี้ มันทำให้อินแล้วก็เข้าถึงตัวละครดีจิงๆ อิอิ
ชื่นชมในความอดทนของพี่กันต์มากๆ 5555+ ถึงมันจะลามกเกือบทุกลมหายใจเข้าออกก็เหอะ 555555+
ชอบธามที่กล้าที่จะรัก แล้วมองข้ามเรื่องเพศ แต่ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของตัวเองกับคนที่รักมากกว่า
ถึงแม้ว่าความรัก(ในปัจจุบัน)จะไม่ใช่เรื่องของคนสองคนแล้วก็เถอะ แต่ถ้ารักกันจริงๆ ยังไงสักวันคนอื่นๆก็ต้องเข้าใจแหละเนอะ ฮ่าๆ
อยากเม้นมากๆ แต่ไม่รู้จะเม้นอะไรดี แต่เราชอบเรื่องนี้จริงๆนะ(ย้ำอีกที 555+) อ่านแล้วอิ่ม แล้วก็อบอุ่นหัวใจ
ทำเราเพ้ออยากได้แฟนที่มีเคราแพะเลยอะ 55555 บ้าไปแล้วกรู 5555+
แล้วก็อีกอย่างที่อยากย้ำ คิคิ เราหวังมากเลยอะที่มันจะไม่มีฉากเอ็นซีโจ๋งครึ่ม แล้วเราก็สมหวัง อิอิ
ความเห็นส่วนตัวเลยนะคะ..คือเราอยากให้นิยายดีๆไม่มีเอ็นซีพาเสื่อม แล้วเรื่องนี้ก็ทำให้เราไม่ผิดหวัง(ในทุกอๆย่าง)จริงๆ อิอิ เอาไป 100+++/100 เล้ย!!
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ เรารู้สึกโชคดีที่ได้อ่านเรื่องนี้จริงๆค่ะ (^___^)b
ปล.อยากได้รวมเล่มมากๆเลยค่ะ นิยายดีๆต้องเก็บไว้ คิคิ
ปล.เราชอบเชฟต่างด้าวด้วยค่ะ น่ารัก กวนๆดี >< :bye2:
-
ชอบนิยายเรื่องนี้มาก ๆ อ่านแล้วมีความสุข
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ววว :L2: :L2: :L2:
ใจหนึ่งไม่อยากให้จบ
อยากให้พี่เขียนเรื่องของหมิงนายเป็นอีกเรื่องจังเลย
-
ชอบเรื่องนี้มวากกกกกกกกกกกกกกก
ทุกตัวละครของเรื่องนี้ทำให้เรายิ้มไม่หุบจริงๆ o13
พูดจริงนะ ตอนอ่านนี่แบบ ปากยิ้มตลอด ตาเยิ้ม เคลิ้มเบยยย
ชอบความจังไรของพี่กันต์ พระเจ้า เป็นพระเอกที่เราใฝ่ฝันมากๆ นิสัยจังไรๆแบบนี้แหละที่เราตามหาในตัวพระเอกมานาน!
แม่งกามทุกลมหายใจเข้าออก (แอบสงสารหมอธาม) พูดถึงธาม นี่ก็เป็นนายเอกที่เราใฝ่ฝันเหมือนกัน กร๊ากกกก
ดูเป็นผู้ชาย แบบ ผู้ชายยยย ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่เอาเป็นว่าหมอธามเป็นนายเอกที่เข้าถึงใจเราสวดๆ o13
มาถึงเชฟต่างด้าว เจ๊กหมิงงงงงงงงงง กรี๊ดดดดด ขำไอ้ต่างด้าวนี่ไม่ไหวทน ชอบลูกตื๊อแกจัง อ่านแล้วรู้สึกอยากมีแฟนเป็นเชฟขึ้นมาเลยอ่ะ ฮ่าาา เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่มีความรู้สึกชอบผู้ชายทำอาหารเป็น แม่งโคตรเท่เลยยยยย
และก็ พี่นาย :-[ โอ๊ยยยย ชอบฮีแกเช่นกัน ชอบคนใจแข็งค่ะ กร๊ากกกก ถึงจะซึนก็เหอะ แต่ว่า นี่ก็เป็นอีกในไม่กี่เรื่องที่เราชอบหนุ่มซึน (ปกติไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นะหนุ่มซึนอ่ะ โดยเฉพาะเคะซึน แต่เรื่องนี้ พี่นายเอาใจไปเลยค่าาาาาาาา เกลียดไม่ลง คนไรไม่ทำตัวให้วี้ดบึ้มตลอดเวลาาา)
สุดท้าย...เจ๊แป้ง กร๊ากกกกกกกกกกก เป็นอีกไม่กี่เรื่องเช่นกันที่เราจะชอบชะนี ชอบบุคลิกแบบเจ๊แป้งอ่ะ อยากมีพี่สาวแบบเน้ คงฮาเต็มพิกัด
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะคะ ยังรออยู่นะ กับตอนพิเศษของหมิงนายอ่ะ แอร๊ยยยยยยยยส์
-
โอ้ววววว ในที่สุดก็อ่านจบแล้วจ้า :really2: ตาแฉะเลย 555+
เป็นนิยายที่อ่านไปก็ยิ้มไป รู้สึกมีความสุขมากจ้ะ
ป.ล.ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านนะจ๊ะ :กอด1: แล้วก็ขอเป็นกำลังใจสำหรับการแต่งเรื่องต่อๆ ไปด้วยจ้า :L2:
-
:t3:
-
รักนิยายเรื่องนี้ ;)
-
บอกเลยว่าหลงรักนิยายเรื่องนี้มากๆ มากกกกก
ทุกตัวละครมีเสน่ห์หมด สารภาพว่าเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องค่ะ ก๊าก แบบ เฮ่ย อะไรวะ ชื่อนี้ท่านได้แต่ใดมา มันแบบเออ แปลกตั้งแต่ชื่อเรื่อง
อ่านตอนแรกๆรู้สึกน่าเบื่ออ่ะ มันเรื่อยๆ เรื่อยมากๆ55 เลยหยุดอ่านไปสักพัก (นิยายกับการ์ตูนที่เราชอบมากๆก็เป็นแบบนี้ เป็นหลายเรื่องแล้วฮ่าๆ)
แต่พอกลับมาอ่านอีกทีแบบ หลง มาก ด้วยความที่ชอบอ่านนิยายตลกอยู่แล้ว แล้วตัวละครแต่ละตัวก็น่ารัก และมีเสน่ห์โคตร บอกไม่ได้ว่าชอบใครที่สุด แต่อิจธามสุดๆค่ะจุดนี้ ก๊าก
คือ เป็นนิยายที่ทำให้เรารู้สึกว่าเค้ารักกัน ไม่ใช่รักแบบปุปปัป แต่รักแบบแม่งนี่มันคู่แท้55
ระยะเวลาที่สองคนนี้ห่างกัน มันก็เหมือนเป็นการให้เวลาการตกตกตะกอนของค.รู้สึก แล้วเสปค และการกระทำของทั้งคู่คือต่างฝ่าย
ต่างฝันถึงกันและกัน (ดูโรแมนซ์เล็กๆ..) และสุดท้ายก็ได้คู่กัน
พูดถึงตัวละคร หมอธามก่อนเลย ตอนแรกดูบ้าบอมาก555 แบบ ดูเฮๆฮาๆรั่วๆตลกโปกฮาไปวันๆ จนมันไปเรื่อยๆ ถึงได้เห็นถึงค.แข็ง
หมอธามดูเป็นคนอ่อนนอกแข็งในอ่ะ แบบ ทำความรู้จักง่ายนะ ดูfriendlyแต่พอลึกลงไป
มันดูมีอะไรมากกว่าที่คิด ไม่ได้อ่อนแอ เปราะบาง ดูเป็นคนที่สมเป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่ได้หยาบกระด้าง ไม่ปีนเกลียวจนน่าเกลียด ขี้อ้อนได้น่ารักมาก มาแบบเนิบๆแต่แรงนะหมอ55555 หมอไม่ใสอ่ะ ไปๆมาๆคือพอกันทั้งพี่กันต์กับธาม
มาถึงพี่กันต์ ไม่พูดถึงไม่ได้ ผู้ชายอะไรกลมกล่อมสุด คนอห์รึเปล่า พี่กันต์เป็นผู้ชายที่เอาพระเอกนิยายทุกประเภททารวมกันแล้วทำให้เป็นกลาง มัน
พอดีและดีพอไปหมด อาจจะไม่ดี100เปอร์ แต่ นี่แหละ ผชที่ผญทุกคนฝัน มีโมเม้นต์ที่อยากกรี้ดพี่กันต์เต็มไปหมด
ในtwitterนี่คือแบบ พื้นที่ส่วนตัว จัดเต็ม จนเพื่อนบ่น 55555
เป็นผู้ชายที่เสมอต้นเสมอปลายในหลายๆด้าน ที่เห็นได้ชัดสุดคือค.จัง(น่ารักอ่ะ)
แต่เราไม่ได้รู้สึกว่าหื่นเลยนะ ไม่รู้ทำไม555555
จริงๆเรื่องนี้อยากเกิดเป็นพี่แป้งค่ะ ก๊าก นางน่าอิจมาก แต่คงรู้สึกเจ็บอยู่ลึกๆ #แต่ก็มีความสุข
เชฟหมิงนี่ก็ชอบ เบลอดีดูหน้ามึน ตีเบลอสุดๆ #ทั้งหมดมวลคือคำชมจริงๆค่ะฮ่าๆ
คุณนาย เรากดโหวตคุณนายนะ คุณนายน่ารัก่สซโาลมอณซืฉซ่เ
ภูหนึ่ง ตอนรวมเล่มจะมีคู่นี้ไหมคะ ว้อนท์มาก อยากรู้เบื้องหลังคู่นี้ ดูมีอะไรมากๆ;-;
ตัวละครอีกหลายตัวเสี่ย หมอยศ(โคตรชอบคนนี้อ่ะ55555) โจ เฮียธน ก้อง กฤษ เก้าลอเก้า ถ้าพูดถึงอีกกลัวว่าจะได้อีกรีพลายนึง อย่าเลย5555555
เรื่องรวมเล่ม ตอนแรกก็แอบคิดว่านาบูจะทำรึเปล่า แล้วก็ถูกจริงๆด้วย #ภูมิใจเบาเบา55
ดีใจมากๆค่ะที่รวมเล่มกับนาบู รอนะคะ เก็บเงินรอเลย จะเหลือเงินตรุษจีนเอาไว้55
รอเรื่องใหม่ นะคะ พี่เป็นนักเขียนในดวงใจเลย ไม่เว่อร์นะ ชอบการบรรยายมากๆ ยิ่งอ่านเรื่องสั้นยิ่งใช่
หานิยายฟีลนี้มานานมากและนานๆจะเจอสักที ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ ดองไม่ว่าเลย แค่มาต่อก็ดีใจสุดๆแล้ว จริงๆ^^
ขอบคุณ(มากๆ)อีกครั้งนะคะ :L2: o13
ป.ล.ไม่โชว์fan artแล้วเหรอคะ เห็นเคยพูดในทอร์คตอนไหนสักตอน คนอ่านจำแม่นนะคะ555555
-
ตามเข้ามาเก็บตอนจบ เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมา ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย เพราะภาระกิจสำคัญ
แต่ก็ไม่ผิดหวัง ที่ได้อ่านตอนจบแบบที่ไม่คาดคิด แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้อดยิ้มไปกับหมอธามไม่ได้ ปีกว่า ๆ ที่ติดตามอ่าน มันเป็นความผูกพันเล็ก ๆ ที่มีให้กันและกัน :กอด1:
พร้อมกับแอบมีความหวังเล็ก ๆ ว่าจะมีเรื่องต่อไป ออกมาให้ได้อ่านอีก
อยากบอกว่า ขอบคุณ ๆ ๆ ๆ ๆ พร้อมกับกำลังใจที่มีให้อย่างเต็มเปี่ยมครับ :L1:
-
มันเป็นอะไรที่สนุกมากกกกกกกกกกก
ชอบสไตล์การเขียนมากเลยค่ะ
อ่านไปกรี๊ดไป หลงรักน้องกันต์เบาๆ 55555
รอเรื่องต่อไปเลยนะคะ ติดตามมมม
-
เครื่องนี้คือสถิติใหม่ของผมคือ
อ่านวันเดียวจบ!!! เย้ :z2: :z2: :z2:
อ่านแล้วรับรู้ถึงความรู้สึกต่ละตัวละครจริงๆ
และชอบการบรรยายของเรื่องมากๆ
จะติดตามนักเขียนต่อไปครับ :o12: :o12:
-
ความสุขในอ้อมแขน
..........................................................................
ผมคงจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ นี่ก็สายแล้วแต่ผมยังจะแกล้งหลับต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตื่นมาทำหน้ายังไงเวลาที่มันยังอยู่ ไม่ชินสักครั้ง อย่าคิดไกลนะ แค่นอนข้างกันเฉยๆ แต่ตอนตื่นที่ตื่นมาเจอมัน เหมือนเป็นเวลาที่ไม่รู้จะทำอะไร ตีสีหน้ายังไง จะยิ้มให้ หรือจะด่ามัน ถ้าเป็นแต่ก่อนก็คงไม่ต้องคิด ด่า แล้วก็เดินหนี แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้วอย่างที่รู้
ถ้ายิ้มให้ มันก็คงจะทำตัวน่าหมั่นไส้กวนประสาทคิดแง่บวกให้ผมได้อารมณ์เสียแต่เช้า หรือถ้าด่ามัน มันก็คงจะยิ่งกวนตีนชวนโมโหให้ผมหงุดหงิดแต่เช้าเหมือนกัน และถ้าทำหน้านิ่งไปมันก็จะกลัวว่าผมโกรธอะไรมันจริงๆจังๆ ตีหน้าตาน่าสงสาร ให้ผมสงสารมันอีก บอกทีว่าผมต้องทำอะไรวะ...
“แกล้งหลับใช่ไหม เขินอ่ะดิ” ภาษาไทยสำเนียงจีนกระซิบที่ข้างหู
ผมเลือกได้ละ ผมจะด่ามัน...
“ไอ้ประสาท ก็มึงเล่นสิงกุแต่เช้ามึงคิดว่ากุจะนอนได้ไหมล่ะ” ทำตัวเองล้วนๆ เลยนะมึง ทีแรกอาจจะยอมเล่นบทนายแสนดียิ้มหวานๆ ให้สักทีแต่มึงเสือกพูดได้ชวนด่ามากกว่าจะเอาใจกุว่านี่แหละคือวิถีทางแห่งความสุขของไอ้เชฟที่มันควรจะเจอ แต่เหมือนยิ่งด่ามันยิ่งชอบเพราะไอ้แขนที่มันยกมาพาดตัวผมไอ้ตอนแรกเปลี่ยนเป็นรัดแน่นด้วยแรงควายเผือกของมัน...
ถ้ารู้ว่าชีวิตต้องมาเผชิญกับไอ้หมิงจะขยันกินนม ออกกำลังกาย ให้ตัวได้มาตรฐานพอจะสู้แรงมันได้บางทีแค่คำด่าคนอย่างไอ้หมิงก็ไม่สะเทือน
“ก็นายน่ารัก” เหตุผลมึงน่าเบื่อมาก ช่วยตอบอะไรที่กุไม่เคยฟังมาก่อนได้ไหมวะ
“เชี่ยปล่อย”
“ขอจูบมอร์นิ่งคิสก่อน” โอ้โห มึงช่างกล้าขอกับกูนะหมิง
“จูบตีนกุไป”
“ดุแต่เช้า” เดี๋ยวนี้มันเริ่มอัพเลเวลตัวเองไปไกล ไกลมากๆ แบบที่ผมว่าอะไรก็ไม่กระทบกระเทือน มีเหน็บแนม ยอกย้อนผมด้วยนะครับ อยากส่งมันกลับดาวแม่ชิบหาย แต่ซัพพอร์ตเตอร์มันเยอะมาก ทั้งกันต์เพื่อนมัน ยิ่งเดี๋ยวนี้มีพันธมิตรเป็นหมอหมาชั้น11 กับสาวออฟฟิศที่ดูท่าทางจะฉลาดเกินทำงานออฟฟิศอีกคน
“ไม่ชอบให้ดุก็ปล่อยดิ” ผมดิ้นขลุกขลัก มันเอาขามาพาดผมด้วยเลยคราวนี้ โอ้ย ไอ้ห่า มึงไม่รวมร่างกับกูไปเลยว่ะ สิงเลยเป็นไง ขี่คอกุอะไรแบบนี้ ตามติดไปทุกที่ไม่มีวันห่าง
“ใครว่าไม่ชอบดุๆ ยิ่งดุยิ่งชอบ” พูดไทยไม่ค่อยชัดแต่สกิลการเล่นคำนี่แพราวพราวเลยนะมึง ไอ้หมิงงงงง อึดอัดโว้ย หายใจไม่ออก กอดแน่นขนาดนี้ซี่โครงกุจะแตกไหม
“เชี่ยหายใจไม่ออก ปล่อย”
“ไม่ปล่อย จูบก่อนดิ” มันยังไม่จบ
ปวดหัวจี้ดกับการต่อรองของมัน ไม่ใช่หมิงคงทำไม่ได้และคงไม่กล้าทำ ผมยอมแพ้มันเลยจริงๆ เรื่องนี้ เมื่อคืนมันเอาอาหารมาล่อเมนูมื้อใหญ่ให้ผมอยู่กินจนดึกแล้วอ้างเหตุผลบ้านผมไกลขับรถกลางคืนอันตราย มันเป็นห่วง ให้นอนค้างอีกตามเคย ผมก็อยู่ไง เอาจริงๆ ก็อยากอยู่กับมันอยู่แล้วนั้นแหละ แต่พูดไปมันก็จะสร้างความเหิมเกริมให้ชาวต่างด้าวอย่างมันจะเรียกร้องมากขึ้นอีก ต้องตีบทโหดเอาไว้ นี่ขนาดโหดมันยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยจริงๆ
ทำไงจะหลุดจากไอ้แรงหมีควายเผือกนี่ได้วะ
“มึงปล่อยก่อนดิ ไม่ปล่อยกุจะจูบมึงได้ไหม” หันหลังให้อยู่จะจูบท้ายทอย กุใช่ไหม... แต่ใครว่าผมจะทำจริง พอมันปล่อยปุ๊ปผมจะลุกเลยไม่เปิดโอกาสให้มันทั้งสิ้น ฉลาดโคตรๆละ
“อะๆ ได้ๆ”
พอมันปล่อยแขน ผมก็ลุกพรวด แต่เหมือนว่าไอ้หมีควายสิงคโปร์ดีกรีเชฟกระทะทองแดงส่งประกวดจะรู้ทันเสือกคว้าแขนผมลงเตียงอีกรอบ ชิบหายละ...
หมิงขอร้องกุเขินมากกกกกกกก!
ปลายจมูกมันห่างจากจมูกผมในระยะที่ผมคิดว่าน้อยมาก น้อยจนรู้สึกถึงลมหายใจและหัวใจที่เต้นรัว ตาตี่ๆนั้นมีสิ่งที่ผมรู้ว่ามันคืออะไร และริมฝีปากที่ค่อยๆเคลื่อนลงมาจูบผมก็ทำให้ผมอยู่นิ่งจนชักจะเกลียดตัวเอง
หมิงปล่อยผม แต่ก็ยังไม่วายที่จะก้มหน้าลงมาฝังจมูกลงกับแก้มผมอีกครั้ง... พอใจแล้วซิมึง
“เกลียดมึง”
“เหรอ... แต่กูรักนะ” ผมยอมแพ้มันจริงๆแล้วสำหรับเช้านี้ ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาต่อต้านมันอีก ได้แต่นอนสงบสติอารมณ์ เอามือขึ้นมาปิดหน้า นวดขมับเพื่อลดอุณหภูมิไม่ให้มันร้อนจนเกินไป พอเอามือออกหันไปมองไอ้หมิง มันก็ชะโงกหน้ายิ้มกวนประสาทกลับมาให้อีกรอบ ไอ้เชฟต่างด้าว...
..................................................................................................
ผมออกมาจากห้องน้ำ เจอนายนั่งฟังเพลงจากซีดีของตัวเองที่ซื้อมาทิ้งเอาไว้ในห้องผม เพลงเพราะอีกแล้ว ไม่รู้เพลงอะไรของใคร แต่เปิดมาผมก็ฟังหมดแหละ ถึงนายจบวิศวะ ทำฟาร์มจระเข้ นายปากร้าย ไว้ผมยาว สักหลังคอ แต่นายชอบฟังเพลงแนวเนิบๆ ช้าๆ แบบที่ผมสงสัยว่านายไปขุดมาจากไหนนักหนา ถ้าจะจัดประเภทนาย ก็เรียกว่าพวกเด็กแนวล่ะมั้งนายน่ะ อินดี้สุดทาง อ่านหนังสือยากๆ ฟังเพลงยากๆ ชอบหนังที่ดูไม่ค่อยรู้เรื่องแบบฉายจำกัดโรงที่เวลาอยากดูนายก็ลงทุนขับรถมาดูถึงใจกลางเมือง หรือบางเรื่องไม่เข้าฉายในไทยเลยก็ไปเสาะหามาดูพวกนั้น ตอนที่ยังเป็นนักศึกษา นายเคยไว้ผมยาวกว่านี้มาก ตอนนี้ตัดมาแค่ประๆบ่า นายใส่รองเท้าหนังหุ้มข้อ กับกางเกงยีนส์ฟอกสี กับเสื้อนักศึกษา แม่งโคตรโดน เกิดมาไม่เคยจีบคนแบบนี้ ที่เข้าไปจีบเพราะแปลก และอยากลอง แล้วก็ติดใจแบบที่เห็น ตอนนี้นายไม่ค่อยแต่งตัวแบบตอนนั้นแล้ว สไตล์ซอฟลงมาเยอะ อาจจะเพราะอยู่แต่ที่ฟาร์ม
ผมเดินเข้าไปใกล้ คนที่นั่งฟังเพลงอยู่ก็หันหน้ามามองด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ แปลว่ากำลังอารมณ์ดี เป็นเพราะโดนขโมยจูบแต่เช้าหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ... ฮึๆ
“เพลงเพราะดี” ผมบอกนาย เพลงเพราะแต่เศร้า นายชอบฟังเพลงเศร้าที่เศร้ามากๆ เศร้าด้วยเหงาด้วย
“I can’t make you love me” นายบอกผม
“you can and you did it” ผมตอบนาย ผมรู้ว่าประโยคนั้นที่นายพูดมันคือชื่อเพลง แต่ผมก็ยังจะเล่นต่อ นาย ไม่พูดอะไร แค่ทำหน้าเหมือนจะยิ้มนิดๆให้ผมเห็นแว้บเดียว ผมชินแล้วกับคนที่ไม่แสดงออกแบบนาย เพลงเล่นต่อไปอีกเพลง เราไม่ได้พูดอะไรกัน นายหลับตาฟังเพลง ผมคว้ามือที่วางเฉยๆบนหมอนอิงมาจับเอาไว้
เอานิ้วเขียนเล่นบนฝ่ามือของนายเป็นตัวอักษรจีนที่มีความหมายว่ารัก
...นิ้วนายขยับเกี่ยวกับนิ้วผมไว้หลวมๆ
ใครจะบอกว่าผมคิดเข้าข้างตัวเองก็ช่าง แต่ผมจะถือว่าที่นายกำลังจับมือผมยู่ตอนนี้คือการที่นายกำลังบอกว่านายก็รักผมเหมือนกัน...
......................... .................................... ..................................6-3-2013
มาแล้ว...
ตอนพิเศษแบบซอฟเฉพาะหมิง-นาย มันไม่ยาวอ่ะ เขียนมุมสงบๆคู่นี้ดูบ้าง ก็เลยมาแบบมินิมอล
แต่ถ้าอยากอ่านตอนพิเศษยาวจริงๆต้องรอในเล่ม 55555555555 จองช่วงกลางปี (ขายของตลอด)
ขอบคุณที่ยังแวะเข้ามาอ่านนะ
ใครยังไม่กดไลค์ก็ไปกดซะนะเดี๋ยวพลาดข่าวคราว หนังสงหนังสือ อัพตอนใหม่ หรืออะไรบลาๆ
8yearsago.g
http://www.facebook.com/pages/8yearsagog/148335205323335
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
มันช่างเป็นบุญเหลือเกินที่ได้เห็นนายเขิน
อิเจ๊กขยันหยอดบ่อยๆนะน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
:impress2: :impress2:
-
นี่ขนาดมาแบบซอฟๆ ก็นั่งยิ้มแก้มบานไม่หุบ
นายน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
เดี๊ยวนี้นายพัฒนานอกจากด่าแล้วมีเขินเพิ่มมาด้วย 55555
โอ้ย น่ารัก ชอบ คิดถึง
รอรวมเล่มนะค้าาาา
-
คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆ :L1: :L1: :L1:
:กอด1: :L2:
-
ย้ากกกกกกกก
น่ารัก หวานสุดยอดดดดด
โฮววววววว *ปาหัวใจใส่พี่นายรัวๆ*
-
หมิงกับนาย ก็ยังคงความน่ารักอยู่เลยนะ
ชอบจัง
:-[ :-[ :-[ :-[
-
เอร๊ยยยยย กดบวกก่อนเลย
-
ตอนคู่นี้มันไม่วิวาทกันเนี่ยแม่งโคตรน่ารักอะ :-[
อ่านละยิ้มเลยตอนนายเขิน ปกติเป็นงี้ที่ไหน :laugh:
พัฒนามากแล้วจริงๆคู่นี้ ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ o13
ว่างๆแวะเอาตอนพิเศษของพี่กันต์กับหมอธามมาฝากบ้างเน้อ :กอด1:
ปล.จะเก็บตังค์รอหนังสือนะคะ
-
:-[
-
น้องนาย......น่าร๊ากกกกกก :-[
น้องหมิง......น่าลากกก :laugh:
-
ชอบบบบบบ รักเลยคู่นี้
ตอนนี้นายโคตรน่ารักอ่ะ
แบบแอบแสดงออกเยอะมากก
อย่างนี้เชฟก็หลงจนถอนตัวไม่ขึ้นเลยสิ !!
-
สั้นๆ แต่ก็ได้เห็นนายในแบบที่ยอมหมิงสุดๆ ละ
รออ่านในหนังสือแบบยาวๆ นะจ๊ะคนเขียน :impress2:
-
น่าร้อกอ่า ชอบจริงๆ คู่นี้ อิอิ :impress2:
-
เป็นการมา ที่มาน้อยจริงๆ
สั้นมากมายอ่า
แต่ก็ช่วยให้หายคิดถึงได้อยู่นะ แต่ไม่ค่อยอิ่มเท่าไร
นายโหมดนี่ น่ารักดีเนอะ เซฟหมิงก็ตีมึนได้เนียนเหมือนเดิม
-
คู่นี้ก็มีมุมนี้เหมือนกัน หุๆค
-
มาแบบซอฟๆแต่น่ารักมากกกกกก ><
บรรยากาศแบบน่ารักเว่อ ชอบบบบบ
-
นานๆคู่นี้จะอยู่อย่างสงบ :เฮ้อ:
-
น่ารักนะเชฟ :impress2:
-
น่ารักกกกกกกกกกกกก >___<
หมิงทำได้แล้ววววว ฮ่าๆๆๆ
-
เอิ๊กๆ นายเขิน ^///^
-
ฟินมากกับตอนนี้ คุณนายฟาร์มจระเข้ก็มีมุมน่ารักๆ เหมือนกัน
:impress2:
-
คนอย่างนายถ้าไม่รัก ไม่รู้สึกดี ๆ ด้วย
จะไม่อยู่ใกล้หรือปล่อยให้นัวเนียหรอก
เป็นโมเม้นต์ที่อบอุ่นละมุนละไมดีจัง
-
สั้นแต่โดน เพราะที่ผ่านมาหาฉากแบบนี้ของหมิงนายอ่านไม่เจอเลย
-
อ่านแล้วเขินมากค่ะ ฮืออออ นั่งอ่านไปบิดม้วนเป็นสาหร่ายเกลียวทองไป
คือมาแบบนิดเดียวจริงๆแต่ทำเราเขินมากค่ะ เขินไม่ไหวแล้ว โมเม้นนี้ของหมิงนายในที่สุดก็มี อยากจะจุดพลุฉลองความสำเร็จให้กับเชฟหมิงจริงๆ 55555555 เห็นได้ชัดว่าพี่นายเปิดใจให้เชฟแล้ว ปลื้มใจมาก 55555 แต่ปริศนาเรื่องถุงยางก็ยังไม่เคลียร์นะคะ(?) 5555
เอาเป็นว่ารอติดตามต่อค่ะ รวมเล่มซื้อแน่นอน! เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะะะ สู้ๆ!
-
อย่างน้อย ก็ได้นอนด้วยกัน กอดกัน หอมแก้มกัน จูจุ๊บ กัน แค่นี้ เชฟหมิงก็สุขหาใดเปรียบแล้ว :haun4:
ส่วนนาย ยังคงรักษาคอนเซป นิ่งเสียตำลึงทอง :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก.ไก่ล้านตัว!!!!!
-
คนนึงโหด อีกคนหน้ามึน แต่บรรยากาศหวานได้อีก 5555+
:-[
-
หมิงนายน่ารักมาก ๆ
-
ไฮ้ น่ารักง่ะ นายนี่ปากแข็งจริงๆ55555
-
น่ารักอะ
-
พี่หมิงน่ารัก แต่น่ากลัว ถ้าได้คนแบบนี้เป็นแฟนกลัวจะจับไม่อยู่ ไหลเกิ๊น :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษฮะ :pig4:
-
เขินมากกกกกกกกกกก
หายากนะ โมเม้นท์หวานๆ ของคู่นี้
55555555
-
ฟินกับคู่นี้
-
ขืนไม่ปากแข็งฟอร์มจัด คงไม่ใช่นายที่หมิงรัก :กอด1:
-
โอ้ยในที่สุด ตอนพิเศษคู่นี้ก็มาซะที รอมาตลอดเลย โฮกกกกก อิเชพต่างด้าวน่าร้ากกกก
-
ว๊ายๆๆๆๆๆๆตอนพิเศษ หมิงนาย มาแล้ว ><
ถึงจะหวานกันไม่ได้ออกนอกหน้าเยอะ แต่ชอบมาก
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
ชอบคู่นี้ที่สุดเลย นายน่ารัก เชฟก็น่าลัก เง้อ
ฉากนี้น่ารักมากกกก #เอาหัวเขกกำแพง :z3: :z3: :z3: เขิน
-
หมิง-นาย!!!
อังกอร์
นายรักแต่ไม่ค่อยแสดงออก ดีที่เชฟหมิงเข้าใจได้เอง อิอิ
-
นายเขินน่าร้ากกกกกกก
รอรวมเล่มอยู่นะฮะ #แกลบแกลบแกลบ
สู้ๆจ้า;)
-
เหมือนจะเคยเม้นเรื่องนี้เมื่อนานมากแล้ว
แต่ตามอ่านมาตลอด (ขอโทษคนเขียนด้วยนะคะที่ไม่ค่อยได้เม้นเท่าไหร่)
สำหรับเราตอนจบเป็นอารมณ์ที่กลมกล่อมมาก(ใช้ภาษาได้ประหลาด แต่รู้สึกอย่างนั้นตอนอ่านจริงๆ 55)
เหมือนไม่ค่อยได้เห็นธามกับพี่กันต์ในแบบนี้มาก่อน แต่มันใช่อ่ะ
ประทับใจตอนพิเศษหมิงนายมาก แม้มันจะสั้นไปนิดน้าาา ฮ่าๆ
แต่มันเขินๆหวานๆแบบน่ารักยังไงไม่รู้ ตอนอ่านรู้สึกจักจี้แก้มตามนายไปเลย
แต่ถึงยังไงจะอ่านกี่ตอนก็รู้สึก พี่กันต์น่ารักเกิ้นนน อยากมีแบบนี้บ้างอ่าา (แม่~หนูจะเอาแบบนี้ 555)
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
และเรื่องนี้ก็กลายเป็นเรื่องที่เราชอบในอันดับต้นๆจากที่เคยอ่านมาเลยค่ะ
ไม่พลาดหนังสือแน่นอน ขอตอนพิเศษเยอะๆน้าาา
แล้วก็อยากให้คนแต่งมีเรื่องใหม่ๆมาให้อ่านเรื่อยๆนะคะ เราชอบสำนวนการแต่งของคุณมาก
มันมีความไหลลื่น และพล็อตเรื่องไม่มีสะดุดเลยค่ะ อ่านแล้วเพลินในทุกๆตอน ทุกๆตัวหนังสือเลย
:L2:
-
หมิงนายน่ารัก :กอด1:
-
ปลื้มคู่นี้ลื๊มมมม
โอ๊ยยยยอ่าแล้วรู้สึกถึงความละมุน หวานๆอบอวลเลยค่ะ
รู้สึกลอยๆ 55555บ้าแล้ว
ชอบคู่นี้ๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วเคลิ้มตามจริงๆ ทั้งหมิงและนาย มันคงตัวมากกกกกกกกกกกกกกก
-
อร๊ากกกก คิดถึง คู่นี้ ถึงจะโหดใส่กันตลอด แต่ก็มีโมเม้น หวานอยู่นะจ๊ะ
-
อิอิ.......น่ารักตามแบบฉบับนาย
-
อ่านพาร์ทนายแล้วเพิ่งรู้ว่านายขี้เขินขนาดนี้
เพราะอ่านจากมุมมองหมิงนายโหดและนิ่งมากก555
น่ารักจังเลยคู่นี้~
-
เพิ่งเคยเห็นมุมนี้ของพี่นาย
น่าร๊ากกก ^^
-
อร้ากกกกกก รักคู่นี้อ่ะะะะะะะ><
น่ารักเกินจะทน เขินเลยพี่นายไปแล้ววว
ทำไมนายน่ารักแบบนี้ คืออิจฉาและหมั่นไส้เชฟมาก ได้นายเป็นแฟน(นายบอกไม่ใช่555)
แต่ตอนที่หมิงบอก You can and you did it นี่ตายไปเลย โฮรกก ใครได้ยินแบบนี้แล้วไม่เขินบ้าง
ชอบคู่นี่ตรงที่ทั้งคู่ดูเข้าใจความคิดของอีกฝ่ายจนไม่จำเป็นต้องพูดออกมาอ่ะ รักเรื่อยๆ แต่ฟินสุดๆ55
ขอบคุณคนแต่งมากๆๆๆๆนะค้าาา ชุบุชุบุ
-
ชอบเวลาสงบศึกมากมาย น่ารักโคดอ่ะ โอ้ยๆๆๆๆๆ :o8: :-[
-
เขินพี่หมิงงงงงงงง
พี่นายแม่งน่ารักกกกก *กราบสามที
ฟิน ฟิน ฟิน :z3:
-
เอาจริงๆนะ คือคู่นี้ทำให้เราเขินและยิ้มแก้มแตกมากกว่าพี่กันต์กับธามตอนหวานกันอีก
ไม่ต้องพูดหรือทำอะไรเลย แค่นั่งฟังเพลงและจับมือกันอย่างนี้ แต่มันหวานมากนะ :o8:
ดีกรีความปากร้ายของพี่นายไม่ได้ลดลง แต่เชฟหมิงมีภูมิต้านทานมากขึ้นต่างหาก
แล้วก็สามารถทำให้พี่นายมีอารมณ์เขินกับเค้าก็เป็นด้วย :-[ อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักใช่หยอก
ขอบคุณคนเขียน สำหรับตอนพิเศษที่พิเศษมากๆอย่างนี้ค่ะ :กอด1:
-
อ๊ากกกก เขินอ่ะ อมยิ้มจนปวดแก้ม ดีใจกับเชฟด้วยนะ :mc4: ในที่สุดนายก็ใจอ่อนซะที จะได้สวีทแบบเต็ม ๆ เหมือนคู่หมอกับพี่กันต์ :m12: รอข่าวความคืบหน้าต่อไปจ้า :m24: จะมีฉากให้เขินกว่านี้อีกป่าว :m3: แอบเชียร์ให้มีเน้อ
-
กรี๊ดดดด น่ารัก ๆ
-
ในที่สุดเราก็อ่านตามได้จนจบ
สนุกมากเลยค่ะ o13
-
โอ้ย เขิล น่ารักจังเลย
-
แอร๊ยยยย!!! น่าร๊ากกกก >/////<
อิเชฟมันก็รักของมัน
+1 ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
เป็นตอนที่สงบและทำให้คนอ่านมีความสุขค่ะ
เขาก็รักกันในแบบฉบับของตัวเองนะคะ
เก็บตังค์รอจองหนังสือ ^^
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ ความสุขในอ้อมแขนของ หมิง นาย เป็นความสุขของคนอ่านเหมือนกันค่ะ นั่งยิ้มแก้มปริอยู่คนเดียว :o8:
-
น่ารัก :impress2:
-
ไม่มีอะไรจะพูดแล้วครับสำหรับคู่นี้ 55555+
เขินว้อยยยยยยย T/////T
เค้ารอรวมเล่มอยู่นะตะเอง แง
:o8:
-
พี่นายยยยยย น่ารักเกินไปลแ้ววววว
เอาตอนพิเศษหมอไทม์ กับพี่กันต์บ้าง
-
นึกตอนนั้นไม่ออกเลยสำหรับคู่นี้
-
หรือนายจะเป็นโรคนิ้วล็อค ฮ่าๆๆ
ล้อเล่นๆ เราว่าเจ๊กคิดถูกแล้วแหล่ะ สู้ต่อไปนะจ้ะ
:กอด1:
-
บอกได้คำเดียว น่ารักว่ะ ทั้งนายทั้งหมิงน่ารักโคตร
-
พี่นายมาแล้ว
ดีใจสุดๆ
แต่ก็ยังคิดถึงหมอหมาอยู่นะ
-
เชฟหมิงอ่ะ กวนตี... แต่น้องนายอ่ะ กวนใจ ^^
-
:-[
เขินฝุดๆ
:-[
-
:o8: :o8: น่ารักกอะ นายใจอ่อนเยอะเลยเนอะ
ไม่ดุแบบเหมือนก่อนแล้วว
แต่จิงๆๆที่ดุด่านะเขิลลลลลลลลล
อยากรู้เหมือนกันนะ ว่ามะไรนายจะอ่อนโยนกว่านี้ 5555555555
-
เราดีใจที่คนเขียนไม่ลืมเจ้าของฟาร์มจระเข้กับเชฟต่างด้าว
เพิ่งเจอเรื่องเครียดมา อ่านตอนนี้จบปุ๊บก็หายเครียดไปตั้งเยอะ
แต่ยังรู้สึก(เอาเอง)ว่าลึกๆในใจสองคนนี้ยังมีเส้นใยบางๆกั้นเอาไว้
ทำอะไรกับมันสักทีเถอะ . . . ขอบคุณครับ&ด้วยรัก
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
เขินนนนน
-
ชอบคู่นี้
เชฟหมิงช่างเอาอกเอาใจตัวดื้อจอมกวน ปากไม่ตรงกับใจเหมือนกันนะนี่
แต่เพลงนั้นต้องเวอร์ชั้น ADELE ชอบเหมียนกัลลล 555
กดบวกปล่อยเป็ด
-
สุดยอด!!
-
จุ๊บจุ๊บ คนเขียนน่ารัก :กอด1:
นาย เขินเชฟหมิง คิกคิก นานๆเห็นทีน่ารักอ่ะ
ขอบคุณที่มาเติมความหวานให้กับคู่นี้น่ะค๊า
อยากได้หนังสือเร็วๆ :m11:
-
ลงทุนสมัครสมาชิกแล้วก็มาประเดิมกับเรื่องนี้เรื่องแรกเลยนะ !!
น้ำตามันเริ่มปริ่ม ๆ แล้วอ่ะ นายเขิน :z3: :z3: :z3:
ดีใจแทนด้วยนะเชฟหมิง สำเร็จไปอีกขั้นแล้วนะเว้ย !
สเปเชี่ยลตอนนี้สั้นมากค่ะ สั้นจริง ๆ 5555555555555
แต่มันก็อบอุ่นมากเหมือนกัน ชอบแนวนี้นะ ดูซอฟต์ ๆ ดี
กรี๊ดค่ะ !!!!!! ในที่สุดก็มาอ่านทันตอนจบ ขอบคุณคนแต่งมากเลยนะคะ เลิ้บยูนะจุ๊บ ๆ :monkeysad:
-
รัก คุณนาย เสมอ เสมอ ..
-
ชอบคู่นี้ ๆๆๆ :o8: :-[ :impress2:
เชฟหมิง น่าร๊ากกก พี่นายก็น่าร๊ากกกกกกกก
อร๊ายยยยย รักคนเขียนสุด ๆอ่ะ
มีตอนพิเศษมาบ่อย ๆ นะจ้ะ :กอด1: :L2:
-
เขินเนอะ
-
ThankS
-
หมิงนายขอร้อง คนอ่านเขินมากกกกกกกก! น่ารักไม่ไหวแล้วอ่ะ
ไม่ว่าจะอ่านกี่ตอนๆก็รู้สึกว่า คนอย่างคุณนายยากจะหาใครมาคู่ควร นอกจากเชฟหมิงผู้(ทนไม้ทนมือและคำด่า)ที่ฟ้าประทานมาให้โดยเฉพาะ
คู่นี้เขาน่ารักกันแบบน่าเอ็นดูมากเลย ยังไงล่ะ นายปากก็ด่าแต่ความคิดนี่มันไม่ใช่ ส่วนเชฟก็ทนทายาดขนาดต้องยกนิ้วให้
พอมาอยู่ด้วยกันแล้วมันช่างลงตัวอะไรเยี่ยงนี้!!!!
-
เคยคิดว่าอยากจะอ่านหมิงนายหวานๆบ้าง ขอบคุณมากค่าที่มีตอนพิเศษมาให้
น่ารักมากอ่า :กอด1:
คิดถึงหมอธามกับพี่กันต์นะ
-
หมิงนายน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
นี่มันผู้ชายในจินตนาการชัดๆ :hao6: :hao6:
พี่กันต์น่ารักมากกกกกกกกกก
ขอบคุณผู้แต่งมากม๊ากกกกกกกกกกกก :pig4: :pig4:
-
อ่านจบแล้วโว้ยยย.. น่ารักทุกคู่เลยอะ
ชอบสไตล์ธาม ชิว ไม่ค่อยเรื่องมาก แต่ถ้าได้อยู่กับผชสไตล์พี่กันต์คงอบอุ่นมาก (ฟินนน..)
ปล. จะมีตอนพิเศษอีกไหมคนเขียน (เขารอตะเองอยู่นะ อิอิ //พึ่งไปดูพี่มาก พระโขนงมา 555)
-
กรี๊ดกร๊าดๆๆ ชอบเรื่องนี้มากค่ะเร่งอ่าน2วันจบ :laugh:
แบบว่าชอบมากอยากได้ผช.แบบพี่กันซักคน (คงได้แค่ฝัน) อิจฉาหมอธามเว้ยยย!! :serius2:
-
ตอนนี้ชอบนายอย่างแรง จากเดิมที่ชอบอยู่แล้วยิ่งชอบขึ้นไปอีก ความชอบตีคู่สูสีกับธามเลยที่เดียว
ถ้าไม่ให้ธามคะแนนตก คนแต่งต้องแต่งตอนพิเศษมาเรียกคะแนนให้ธามหน่อยน้า :man1:
เรื่องความคืบหน้าของหนังสือนอกจาก fb แล้ว ช่วยแจ้งในเล้านี้ด้วยได้มั๊ย :pig4:
อีกเรื่องที่สงสัย ทำไมให้จองหนังสือตั้งกลางปี นานจังจนกลัวจะลืมอารมณ์ของเรื่องไป
มันเหมือนอารมณ์มันพีคแล้วถ้าได้หนังสือในเวลาต่อมา (ซึ่งไม่นานมาก) มันจะรู้สึกสุขสุด ๆ
ไปเลย เพราะมันยังไม่ขาดตอน ยังต่อติดประมาณนั้น ถามแบบคนไม่รู้นะ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ นี่บอกเลย :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
่คนเขียนสุดยอดอ่ะ ชอบมาก
โดยเฉพาะ คู่หมิง-นาย
รออ่านเรื่องต่อไปของคนเขียนนะคะ
-
ขอบคุณนะคะนักเขียน ^^
-
ตามมาอ่านซ้ำอีกรอบแล้วนะคะคนเขียน :hao5:
หมิง นาย :L1:
-
แอร๊ยยยยยยยย นายน่ารักอ่าาาา ในที่สุด....ในที่สุดหมิงก็ทำสำเร็จ!!!!! #วิ่งไปหุงข้าวแดง 5555555
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะ อ่านแล้วมีความสุขมากนั่งยิ้มไปอ่านไป ขอให้คนเขียนมีแฟนน่ารักเมือนพี่กันต์ (แทนคำขอบคุณ) :L1: :L1: :L1:
-
อ่านจบแล้วคะ ตอนเริ่มอ่านรู้สึกว่าเรื่องดำเนินไปช้าจัง คงเพราะมีย้อนเล่าเรื่องราวในสมัยเด็ก
ซึ่งเป็นความผูกพันของหมอธามกับพี่กันต์ แต่พอได้อ่านไปเรื่อยๆนอกจากจะได้เข้าใจความผูกพันของทั้งคู่แล้ว
ยังได้รายละเอียดของความคิดความรู้สึกในอีกหลายๆแง่มุม อธิบายไม่ค่อยได้แต่ก็ทำให้ต้องกลับไปอ่านอีกรอบแน่ๆคะ
หมอธามน่ารัก ชิล และเปิดใจมาก คนที่อยู่ใกล้ๆก็รู้สึกสบายใจไปด้วย
พี่กันต์จัง ของหมอธามอบอุ่น เท่ หื่น 555 ที่สำคัญรักหมอธามมากๆ
คู่หมิงกับนาย คู่ทรหด เหมาะสมกันเหลือเกิ๊น
ขอบคุณผู้เขียนมากๆคะ :pig4:
-
ครืออออ จบแล้วใช่ป่าวอ่ะ :mew2:
-
:z3:มีต่ออีกไหมอ่ะ รอรอรอรอคับ
-
โอ๊ยยย (อะไรกัดรึไง) หรือนี้แบบว่าทั้งฮาทั้งนั่งอมยิ้ม
ตอนที่ฮาก็แบบจะหัวเราะให้ได้ (ติดว่า เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเขา)
ที่นั่งอมยิ้มได้ ไม่ใช่มีฉากแบบโรแมนอะไรหรอกนะ
ผู้ชายสองคนนี้โรแมนซ์ตั้งแต่แรกไม่ได้
ค่อยๆ ไล่สเต็ป ค่อยๆ ไปทีละตอน
เหมือนคนอ่านที่ค่อยๆ เก็บความรู้สึกดีๆ ที่พี่กันต์มีต่อน้องธาม
เช่นเดิมกับน้องธามที่เอาแต่หลบหลีก รู้ว่ายังไงก็คงหนีไม่พ้น แต่ก็ยังทำ
อืม ตอนที่พี่กันต์หยอดไม่เขินเท่าตอนที่พี่เขาบอกความรู้สึกในใจกับธาม ^^
แต่คนอ่านก็ค่อยๆ ซึมซึบกันไป ค่อยๆ เผยอรอยยิ้มทีละนิ้ม ^-^
เอ๋ บางทีตอนหยอดพี่กันต์ก็ทำเอาคนอ่านอมยิ้มได้นา
เอาเถอะ ไม่ว่าจะสารภาพรักหรือหยอด คนอ่านก็อมยิ้มแล้วอมยิ้มอีก^o^
ส่วนอีกคู่ก็ลุ้นไปหลายรอบ นายตกลงปลงใจกับเชฟหมิงไปเหอะ
ปากไม่ตรงกับใจอยู่แบบนี้ หมิงสอนนายสิว่าจะทำไงให้ปากตรงกับปาก เอ๊ย ใจตรงกันสักที^^
-
มาเปลี่ยนชื่อหัวกระทู้และแจ้งว่าติดตามข่าวสารการรวมเล่มได้ที่แฟนเพจ
http://www.facebook.com/pages/8yearsagog/148335205323335
ในการรวมเล่มจะใช้ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษว่า PIECE OF TIME
และนามปากกาคนเขียนจะใช้เป็น 8 years ago
พอดีพึ่งเห็นว่าเรื่องยังไม่ย้ายห้องจบแล้วก็เลยมาอัพเปลี่ยนหัวเรื่องเสียหน่อย
ขอบคุณค่ะ
-
:hao5: อารมณ์เหมือนยังไม่จบอ่ะ อยากให้มีต่อ :ling1: จะรอรวมเล่มค่ะ
-
อยากอ่าน หมิง-นาย แบบแยกเป็นเรื่องใหญ่งะ :m15: o18 :monkeysad:
-
ไม่ได้อ่านซะนาน มาเจอตอนพิเศษ
ถึงแม้จะสั้น แต่ก็อ่านแล้วมีความสุข
-
"ในการรวมเล่มจะใช้ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษว่า PIECE OF TIME
และนามปากกาคนเขียนจะใช้เป็น 8 years ago"
จำไว้ๆจะได้ไม่งง ^^
ตอนนี้กลางเดือนมิถุนายนแล้วเน้อ :mc4:
-
หน้า 238 ค่ะ 555+
มึนเลย
-
รอรวมเล่มค่ะ
-
สนุกมากเลยอะ เราอ่านทีข้ามวันเลยอะ
ชอบการเขียนที่สื่ออารมณ์ตัวละครได้ดีดี๊โดยเฉพาพธามอะ
ชอบพี่กันต์ด้วย คนอะไรน่ารักซะ
แล้วก็คู่เชฟกับนายก็ทำเราลุ้นเอาๆ แหมนายโหดขนาดนั้นอะ
ก็อดเชียร์เชฟเค้าไม่ได้อะ
ไว้จะยอดกระปุกไปซื้อรวมเ่ล่มนะคะ ขอตอนพิเศษเยอะด้วยน๊าา
-
เรื่องนี้น่ารักมากจริงๆ ทั้งฮาสุดๆ ทั้งซึ้ง ประทับใจ
ขอบคุณคนแต่งมากมายจ้า ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ มาให้อ่าน
-
เข้ามาอ่านตอนพิเศษ แต่ไปๆมาๆ กลับไล่อ่านตั้งแต่ตอนที่หนึ่ง
-
เข้ามาอ่านรวดเดียว 2 วันจบ อิอิ สนุกมากกกกก ชอบๆ ไม่รู้พลาดไปได้ไง 555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
รออยู่น้า ... :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
ชอบพี่กันต์มากเลย จะรอวันหนังสือออกนะคะ. แล้วจะรีบอุดหนุนเลย :-[
-
พี่กันต์จังมาแล้วววว ...หนังสือเปิดจองแล้วจ้า ของค่ายนาบู
แม่ยกทั้งหลายตามไปสอยกันได้ เอิ้ก เอิ้ก :hao6:
-
เคยอ่านเรื่องขอนั่งด้วยคนมาก่อน และตามมาอ่านเรื่องนี้
คนละฟีลมาก แอบตกใจ 555555555+
แบบเห้ย ทไมเรื่องนี้ตลกโปกฮาจัง แต่ไม่ใช่ไม่ชอบนะคะ สำหรับเราสนุกนะ
ตอนต้นๆเรื่องนี่แอบโกรธนุ่งธามหนีใจตัวเอง เคืองค่ะ เพราะเทใจให้พี่กันต์จัง(ไร)
แต่เรื่องนี้กลับชอบเชฟหมิงสุด ตลก น่ารัก ความอดทนสูง ฮ่าๆๆ นับถือเชฟโครตจีบพี่นายมาสามปี โดนเค้าด่าสารพัด
แต่ก็ยังรัก โครตมั่นคงนะ
พี่กันต์ก็สุดยอด วางแผนซะดิบดี 555+
ตอนน้องธามถามตัวเองว่าผู้ชายคนนึงจะเปลีร่ยนเป็นเกย์ได้ไงเราก็เออ เฮ้ยจริงนะ แค่เพราะมีผช.อีกคนมาทำดีด้วยไรงี้หรอ
แต่กรณีน้องธามเหมือนแบบ ถ้าตอนม.5ไม่หนี ก็เสร็จพี่กันต์ไปและ 55+
สงสารนะ ตอนที่เล่าเรื่องวันปัจฉิมกัน T^T ยิ่งวันที่พี่กันต์เจอน้องแล้วมาส่งตอนเมาที่บอกว่าคิดถึง
เรานี่แบบโอ้ยยยยยย อิน
สำหรับNC เราว่าแต่งดีนะ ตอนที่ในรถนี่แบบ เอ่อมได้อารมณ์มาก เราว่าคุณทำได้ เรามั่นใจ เรื่องหน้าจัดมา ! (บังคับ)
555+ ถามว่ามันสำคัญไหมNC เราว่ามันเป็นส่วนประกอบที่เหมาะสมนะ 55+
แต่คนแต่งสบายใจแค่ไหนก็จัดมาค่ะ ยังไงนิยายมันก็น้ำดีอยู่แล้ว เราอ่านแน่นอน
ติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปค่ะ : )))
-
ตามอ่านจนจบ เย้.
สารภาพตามตรงว่าเห็นเรื่องนี้มานาแล้วแต่ไม่อ่านสักที จนมาอ่านแล้วแบบ แอร้ย
พี่กันต์นี่อิมเมจเป็น สน ยุกต์เลยอะะะะ สูง ขาว หล่อ เป๊ะ 555555
แต่ธามนี่จิตนาการไปเรื่อย นึกหน้าธามไม่ออกบอกตรง 55555555
ชอบเรื่องนี้ ชอบตรงที่ไม่มีฉากอย่างว่า ไม่รู้ดิ ความรู้สึกคือเนี่ยมันคือนิยายรักจริงๆ
พอมีบ้างให้ชุ่มฉำ ชอบๆ :katai2-1:
-
จบแล้ววว !!! อยากได้ผู้ชายแบบพี่กันต์ !!! คนอะไรน่ารักได้อีก อ่านไปเขินไป >////<
ชอบเรื่องนี้มากกก กันต์ธาม รักพวกนาย ขอบคุณคนแต่ง ที่แต่งเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน
ฟินกันไปสามบ้านแปดบ้าน อร๊ายยยย !!!
-
:pig4: :pig4: :katai2-1: :katai2-1:
-
อยากอ่าตอนพิเศษจังเลย
เรื่องนี้ ถือเป็นเรื่องประทับใจของเราเลยก็ว่าได้
คนเขียน แต่งได้ธรรมชาติมากอ่า มันเรื่อยๆ แต่มีอะไร
เราชอบมากเลยนะ
ชอบนิสัยของตัวละคร อ่านแล้วอยากให้มีจริงๆเลย คนแบบพี่กันต์นะ
-
เพิ่งได้หนังสือมาวันนี้ร้อนๆ เลยค่ะ อ่านไปห้าตอน สนุกมาๆ เลยค่ะ ยกมือให้เลย! :mew1:
-
อยากอ่าตอนพิเศษจังเลย
เรื่องนี้ ถือเป็นเรื่องประทับใจของเราเลยก็ว่าได้
คนเขียน แต่งได้ธรรมชาติมากอ่า มันเรื่อยๆ แต่มีอะไร
เราชอบมากเลยนะ
ชอบนิสัยของตัวละคร อ่านแล้วอยากให้มีจริงๆเลย คนแบบพี่กันต์นะ
ในหนังสือมีตอนพิเศษเพียบค่ะ
แม่ยกพี่กันต์จังมาเองจ้า :katai3:
-
:mew3: :mew3: :mew3:
อ่าจบไปแล้ว
ขอบคุณมากมาย กับเรื่องราวดีๆ
อ่านแล้วอย่างเพลิน
o13
-
ชอบมากกกกกกก♥♥♥♥ :-[
-
วันนี้หยิบเล่มหนึ่งไปอ่านตอนรอเจอหมอที่โรงพยาบาล
เป็นการรอที่ไม่เบื่อเลยเพราะหมอธามหลงตัวสุดๆ 5555
อ้อ ห่อปกทั้งสองเล่มแล้วนะคะ :mew3:
-
^
^
^
^
หนังสือสวยมากเลยใช่มั้ยคะ อยากห่อเหมือนกัน เรียกได้ว่าสำนักพิมพ์ทำออกมาได้อย่างพิถีพิถันที่สุด :mew1:
-
หนังสือจะมีวางที่ร้านรึเปล่าคะ&ร้านไหนบ้างคะ?
เราช้าตลอด :hao5:
-
^
^
^
^
^
จิ้มทะลุถึงคุณ Wordslinger ^ ^ / ใช่ค่ะ หนังสือปกสวยมาก (เนอะ!)
จะถือไปมาก็กลัวเปื้อนเลยห่อปกพลาสติกเรียบร้อย :mc4:
..................
คุณ Acacha ลองเข้าไปดูในเวปของสำนักพิมพ์นาบูนะคะ ^ ^
[attachment deleted by admin]
-
^
^
^
^
จิ้ม จิ้ม คุณcinquain ค่า :mew1: เราก็ห่อปกแล้วเหมือนกัน \^^/
หนังสือสวยมากกกกกกกกกกกกก หน้าปกงดงาม พี่กันต์หล่อโครต หมอธามน่ารัก :กอด1:
....นอกจากที่นาบูแล้ว เห็นว่าจะไปวางที่ร้านThat's Y ด้วยน้า
-
^
^
^
ควรค่าแก่การห่อปกมากนะคะคุณ littlesmall ^_^
เห็นนาบูบอกเอาไปวางที่ร้านการ์ตูนสถานีรถไฟด้วยค่ะ
แต่วันก่อนไปส่อง ยังไม่มาเลย! (ว่าจะซื้อส่งมาให้คนสนใจประมูลให้เล้าค่ะ อิอิ)
-
สุดท้ายก็ร้องไห้น้ำตาตกเอาตอนจบ :sad4:
อ่านแล้วเพลินมากค่ะ :impress2:
แบบว่าตั้ง70ตอนแต่ลื่นไหลมาก :z2:
พี่กันต์หื่นอ่ะ :-[
ขำดีค่ะสนุกมาก o13
-
แฮ่ๆ อ่านจบแล้ว !! >< (จะ แฮ่ทำไม?)
ขอเม้นแบบยาวๆเลยคะ เสียใจที่ไม่ได้ติดตามตอนที่พี่กำลังเขียนเรื่องนี้
แต่ดีแล้วล่ะ ไม่งั้นคงค้างตายย ขาดใจตายไม่ได้อ่านแบบต่อเนื่อง ฮ่าๆๆๆ
สนุกมากเรื่องนี้ ใช้เวลาอ่านนานไปหน่อย
อ่านตอนแรกช่วงเปิดเทอม หยุดไปเพราะเตรียมสอบไฟนอล
ปลายปิดเทอมนี้ก็มาอ่านอีกทีจนจบ
ประทับใจแบบสุดขั้วว
จริงๆคือตามมาอ่านเรื่องนี้เพราะนิยายเรื่อง "ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?"
คือแบบติดใจเรื่องโน้นมากกกกก เป็นเรื่องสั้นที่เลอค่ามากค่ะ ชอบที่สุด
เลยตามหานิยายเรื่องอื่นๆของพี่อะ
แล้วก็ไม่ผิดหวังเรื่องนี้ก็เลอค่าเหมือนกัน
อะไรจะฮาได้น่ารักขนาดนี้
แอบสงสัยคือ พี่คิดมุขได้ไง ฮ่าๆ
แต่ละมุขนะ แหมมม เขินแถมธามซะจริงค่ะพี่กันต์ !! ให้ตายเถอะ
อ่านแล้วรู้สึกตัวเองเป็นเจ๊แป้งมาก !
โตขึ้นจะเป็นแบบเจ๊แป้งปะเนี่ย
เอาเป็นว่าปลื้มเรื่องนี้สุดๆ ชนิดที่ว่าส่งต่อให้คนอ่านอีกหลายคน
คือไม่อยากให้เค้าพลาดนิยายดีๆเช่นเรื่องนี้ไป
ขอบคุณมากๆนะคะ ที่แต่งนิยายออกมาได้คลายเครียดได้ขนาดนี้
อ่านแล้วมีความสุขมากจริงๆ
แต่... อยากอ่านเรื่องอื่นๆอีกเยอะๆเลยงะ ที่พี่แต่งนะ ฮ่าๆๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เปิดตอนมาก็หวานเลยนะ อิอิ :-[
มีแซวหมวดเต้ยด้วย 5555
โหน่าสงสารทหารคนนั้นเอาไปทั้งเมียทั้งรถเสียทั้งเพื่อน
-
ฮาๆๆๆๆๆ อ่านจบแล้วค่ะ สนุกมากเลย โดยส่วนตัวชอบฟิคแนวนี้อยู่แล้วเลยเข้าล็อคเลยทีนี้ นั่งอ่านนอนอ่านจนจบแทบไม่ทำอะไร ตอนเปิดมาหน้าแรกมีท้อนิดๆ มันเยอะมาก...จะใช้เวลากี่วันในการอ่านล่ะนี่ ปรากฎว่าเกือบอาทิตย์ 555+ ช่วงต้นเรื่องมีแอบสับสนว่าธามเราจะตกเป็นของใคร เพราะเราฝังใจว่าต้องเป็นกานต์แน่ๆ แต่พอหมิงโผล่มา เฮ้ย!!!! หรือเราคิดผิด คนที่แอบส่งข้าวส่งน้ำจะไม่ใช่คนที่เราหมายตาไว้กัน สรุป...ไม่มีมาม่า 555+ เบา + โล่งใจสุดๆ หมิงจะมาชอบหมอหมาได้ไงต้องไปป๊ะกะคุณนายลูกเจ้าของฟาร์มไอ้เข้ดิ เฮ้อออออ~ สนุกค่ะไม่รู้จะหาคำไหนม่แทนคำว่าสนุกได้อีก ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้เสพนะคะ
อยากได้หนังสือแต่ขาดทรัพย์มากๆ เฮ้อออออ~
-
19.22-23.32
อ่านได้มาราธอนมากตู
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ อ่านแล้วรักโคตรๆ ฟินทุกคู่ :mew1:
-
อ่านจบแล้ว ชอบมาก ธามเป็นนายเอกแบบโอเคแมนๆ แต่ก็น่ารัก
พี่กันต์เหมือนจะเทพบุตรแต่ก็มีด้านร้าย
ชอบนะตอนที่พี่กันต์ต่อยไอ้คนนั้นเพื่อเพื่อน
มันทำให้คนอ่านก็แบบอึดอัด อึ้งไปกับธาม
แล้วก็กลัวธามจะไม่รักไปกะพี่กันต์ด้วย
ส่วนพี่นายพี่หมิงนี่เราว่าคาแรคเตอร์คือดี เป็นตัวของตัวเองมาก
อยากได้หนังสือจัง เดี๋ยวไปหาซื้อ ยังมีอยูุ่ไหม
-
แอร้ยยย เชฟหมิงกะนายน่ารักกกโฮก
หมอหมาธาม(อิอิ) กับพี่กันต์ก็น่ารักกก
ชอบการบรรยายอ่ะ มันแนว มันฮา มุกเสี่ยวๆ มุกขำๆกวนๆ เยอะมาก อ่านแล้วได้ทั้งยิ้ม ทั้งเขิล ทั้งหัวเราะ อ่านได้เรื่อยๆไม่เบื่อเลยอ่ะ ชอบวกกลับไปอ่านมุกกวนๆเสี่ยวๆของพี่กันต์กะหมอธาม แบบว่า คิดได้ไงอ่ะ เมพขิงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
-
หลังจากสมัครสมาชิกมาแล้ว ขอเม้นต์เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
เรื่องในดวงใจเลยยยยยยยย XD ชอบมากกกกมากมากค่ะ
มีหนังสือแล้ว หนังสือสวยมาก (: เป็นเรื่องที่ดูธรรมดา แต่ก็ไม่ธรรมดา 555555
อ่านได้เรื่อยๆ สบายๆ สุขใจ 555555
ชอบคาแรคเตอร์ตัวละครที่เด่นๆทุกตัวเลย
พี่กันต์คือแบบ... เพอร์เฟค
เป็นคนที่ดีมากจริงๆ คือก็ไม่ใช่ดีเว่อร์เกินไป พี่กันต์ก็มีมุมชกต่อยตามปกติ แต่คือก็ยังคงดีมากง่ะ อบอุ่น
หยอดหมอธามตลอด เฮฮาร่าเริง เป็นผู้ชายธรรมดาที่ดูไม่ธรรมดา 5555555
นิสัยดี หล่อ รวย หน้าที่การงานก็ดี พี่กันต์คือคาแรคเตอร์พระเอกทั่วไป
แต่พี่กันต์ดูแตกต่าง รู้สึกว่าพี่กันต์เหมือนมีตัวตนอยู่จริงๆ เอิ่มอธิบายยาก พูดไม่ถูก55555
เอาเป็นว่าชอบพี่กันต์มากกกกๆ อยู่ด้วยแล้วคงมีความสุขมากเลย
หมอธามก็น่ารัก น่าอยู่ใกล้ มีเสน่ห์ ชอบนายเอกแบบนี้
คู่นี้เป็นอะไรที่ลงตัวมาก เข้ากันได้ พี่กันต์ดูแลหมอธามได้ หมอธามก็ดูแลพี่กันต์ได้เหมือนกัน
อยู่ด้วยกันแล้วชิวๆธรรมดาๆ แต่ก็มีความสุข ฮาแตกยิงมุกทั้งคู่ 5555555
2คนนี้โชคดีมากที่ได้เป็นแฟนกันและกัน
คู่เชฟหมิงกับพี่นายก็น่ารักกกกกกก
เชฟเป็นคนที่มีความอดทนมาก รู้สึกได้เลยจริงๆว่าเชฟรักพี่นายมากๆ
พี่นายก็ใจดีตลอด ปากว่าอยู่ แต่ใจให้ไปและ555555
ตอนอ่านนี่ลุ้นกับคู่นี้สุดๆ คนอื่นๆในเรื่องก็น่ารัก เพื่อนหมอธาม เพื่อนพี่กันต์ เจ้แป้ง คือน่ารักหมด
ชอบมากจริงๆนะ 55555555 รักเรื่องนี้ <3
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
-
คิดถึง พี่กันต์กับหมอธาม เลยกลับมาอ่านอีกรอบ ยังน่ารักเหมือนเดิม อิอิ :กอด1:
-
อยากบอกว่าเรื่องนี้สนุกมากจริงๆครับ มันเป็นนิยายที่สัมผัสจับต้องได้ คือไม่ได้เว่อร์เกินไปอะครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ
-
อ่านจบแล้ว ขอบคุณค่ะที่เขียนเรื่องสนุกๆ ให้อ่าน :L2: เป็นอีกเรื่องที่อ่านได้ลื่นไหลมากตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ว่าเรื่องจะยาวแต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าน่าเบื่อเลย ชอบทั้งสองคู่เลยค่ะ
คู่กันต์ ธาม ทำให้รู้สึกถึงความผูกพันธ์ :กอด1: พี่กันต์อบอุ่นมาก พอๆ กับความหื่น เป็นคู่ที่รู้สึกว่ารักกันมาก ที่แต่ก็ต้องตามลุ้นตลอดกับความรักและความหลัง
ส่วนคู่หมิง นาย ก็น่ารัก เป็นความมุ้งมิ้งที่ซ่อนอยู่หลังความโหด ร้าย และเย็นชา
แต่สุดท้ายทุกอย่างก็พิสูจน์ว่า "ที่แท้การรอคอยมันก็สวยงาม" (ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะ)
-
อ่านจบเป็นรอบที่สอง จำไม่ได้ว่ารอบแรกเมนท์ไปรึยัง?
อ่านกี่รอบก็รู้สึกอิจฉา หมอธามทุกรอบ :katai1:
ปล. คิดถึง หมิง นาย 555
-
สนุกมากๆๆๆๆๆ อ่านแล้วหยุดไม่ได้
:pig4:
-
พึ่งมาอ่านชอบเรื่องนี้ฮื้ออออ
ธามน่ารัก พี่กันต์คือชายในฝันนน :hao6:
จะเป็นเหมือนเจ๊แป้ง :laugh:
-
จริงๆเราเคยอ่านเรื่องนี้มาตั้งนาน เป็นขาจรเล้าจนตอนนี้กลับมาสู่วังวนวายอีกครั้ง
อยากจะตะโกนใส่หน้าตัวเองมากว่า ชั้นลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกยื่งมาอ่านอีกรอบเห็นหนังสือแล้ว..
ทำใจไม่ได้อ่ะ อยากได้ อ๊ากกกกกกกกกกหาซื้อได้ที่ไหนมั่งค่ะ รีปริ้นท์ๆเลย :z6:
ปกสวยมากธามน่ารักไปไหมค่ะ ธามในอิมเมจของเรายังไม่น่ารักเท่าหน้าปกเลย
ยิ่งบีบให้คลั่งเข้าไปใหญ่จะบ้าตาย ไม่แปลกเลยว่าทำไมพี่กันตืเค้าจ้องมาตั้งนาน
สุดท้ายอยากบอกว่ารักคนเขียนคุณเก่งมาก นี่คือหนึ่งในเรื่องที่ชอบสุดๆเลย
รักกันต์ธามที่สู๊ดดดด :sad4: :sad4:
-
เห็นเรื่องนี้มานานแต่ก็เพิ่งมาอ่านเอาตอนนี้ ใช้เวลาในการอ่าน 3-4 วันเพราะวันๆ ก็เอาแต่ดูซีรีส์หรือทำอย่างอื่น
ตั้งแต่อ่านนิยายเรื่องนี้จากตอนแรกมายันตอนสุดท้าย มันไม่มีบทที่ต้องเสียน้ำตาเลย มีแต่ให้ยิ้มไปกับเรื่องราวต่างๆ ตลอด แต่ก็มาตกม้าตายเอาตอนสุดท้าย ตอนจบของเรื่อง ออกแนวซึ้งๆ กินใจมากกว่านะ 55555
ยังไงก็ขอบคุณคนเขียนที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ มาให้ได้อ่านกัน ตัวละครของกันต์เป็นอะไรที่เราประทับใจมากกกกกกก ไม่คิดว่าจะมีผู้ชายแบบนี้อยู่จริงๆ นะ 55555 ส่วนหมอธาม เป็นต้นแบบของคนที่โตมาได้ด้วยตัวเองจริงๆ ปกติอ่านนิยายเรื่องอื่นที่นายเอกพ่อแม่เสียตั้งแต่เด็ก บางคนก็จะมีชีวิตรันทดๆ แบบมึงไม่น่าเกิดมาเลย อะไรแบบนี้ 5555 ส่วนเชฟหมิง อื้อหือออ ชอบอ่ะ บอกได้แค่นี้ และนาย เป็นอะไรที่ดูไม่เข้ากับไลฟ์สไตล์แต่ก็ลงตัวกับหมิงอย่างบอกไม่ถูก และเจ๊แป้งถือเป็นตัวละครที่เป็นสีสันของเรื่อง อะไรๆ ก็ลงตัวไปหมด ภาษาก็ไม่ได้อลังการงานสร้างจนยากเกินไปที่จะทำความเข้าใจ แต่แบบ เฮ้ยมันดีอ่ะ คือมันดี 555555
ขอบคุณนะคะ ♥ :pig4: :L2: :กอด1:
-
พี่กันต์ แซ่บมากกกกกกกก..อิจฉาหมอธาม..นี่บอกเลยยยย :hao5: :hao5: :hao6: :hao6: :laugh:
พี่หมิงนี่ฮาน่ะ ชอบพี่นายโหมดโหดดดด :m20: :m20: :m20: :m20:
-
เข้ามาอ่านคลายเครียดรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ค่ะ
55555 5
สนุกอ้ะ !
อยากอ่านงานเขียนของพี่อีกหลายๆงาน
-
สนุกมากกกกกกกกกก
อ่านแบบไม่สนใจโลกเลยอ่ะ
งานการไม่อยากทำกันเลยทีเดียว
เห็นเรื่องนี้ มานานล่ะ แต่ไม่เคยอ่าน
รับนายเอกเคราแพะไม่ได้อ่ะ 5555
แต่อ่านแล้วติดมากกกกกกกกก
พี่กันต์น่ารักที่ซู้ดดดดดดดด
แต่สุดของสุดยอด ก็ต้องเจ๊แป้ง
ฮามากกกกก สนุกอ่ะ
ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ
-
ชอบเรื่องนี้จัง อ่านแล้วคลายเครียดดี พี่กันต์กับธามน่ารักกกกกมากกกกกก
-
อ่านจบแล้วค่ะ ต้องบอกไหมว่า สนุก ?
คงไม่ต้องมั้งงง บอกไปแล้วนี่ สนุกมากค่ะ ฮิ
ชอบอ่ะ คือใจเย็นมากสำหรับเรื่องนี้ ชอบจริงๆ
ขอพูดถึงตัวละครก่อนเพราะส่วนมากจะชอบพูดถึงตัวละครมากกว่าสรุปเรื่องไม่เป็นง่ะ แฮร่
พี่กันต์ .. คนนี้ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ เป็นอะไรที่เรียกว่าใจเย็น อดทน และน่ารักมากกกกก คือพี่แกนี่ยอดชายที่ผู้หญิงต้องการเลยนะ ไม่คิดว่าจะได้เจอเมะแบบพี่กันต์อ่ะ คิดดูดิเคยแอบรักเมื่อแปดปีก่อนใช่ไหม ? แต่ก็ยงคิดถึง กลับมาเจอกันแล้วมาจีบต่ออ่ะ ใครไม่ใจอ่อนก็บ้าแล้ว น่ารักเกิน ดูแบบนี้แล้วมั่นคงมากนะ ให้เต็มสิบเลย พี่กันต์จัง... 5555555555 ชอบอ่ะ
ธาม .. คนนี้ก็นะเหมือนแปดปีก่อนก็รู้สึกดีดีกับพี่มันป้ะ ? โห่ ดีนะโสดรอพี่กันต์เนี่ย 5555555 ไม่รู้จะพูดอะไรถึงดี เอาเป็นว่าธามเนี่ยแมนนะ เคะในอุดมคติ ไม่แต๋วจนเกินพอดี ปากหนักไปนิด กว่าจะบอกความรู้สึกออกมาได้แต่ละทีนี่เหนื่อยกันไปข้างเลยทีเดียว 55555555555
เจ้แป้ง .. เจ้ผู้อาภัพ นางน่ารักดีอ่ะ ก็จริงอย่างที่ว่าค่ะผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเป็นตัวร้ายเสมอไป คึคึ เจ้น่ารักนะ เค้าโหวตเจ้ไปล่ะ ฮา
คนนี้ยิ่งชอบ อิตาเชฟ พี่หมิง สุดๆพี่หมิงนี่ก็น่ารักนะ พี่แกพยายามมากเป็นอีกคนเหมือนกันที่เราจะใจอ่อน ดูดิ หยอดทุกวันรักนะๆๆๆๆๆๆ อยู่นั่น แล้วตอนที่พี่แกจะไปอ่ะ สงสารมากตอนไปลาพี่นายอ่ะ พี่นายใจแข็งจริงๆอ่ะ สงสาร ;w;
พี่นาย .. โห่ อันนี้โหด เคะราชินีป่าวเนี่ย (โดนถีบ/อรึ๊กไม่นะไม่/ผิดละ) ปากแข็งไปหน่อยนะพี่เกือบละ เกือบเสียพี่หมิงไป รู้ว่ารักก็เกือบสายนะตัว ดีนะที่ผจก.ไม่ยอมให้พี่หมิงลาออก 5555555555 แต่สุดท้ายก็ลงเอยกันด้วยดี น่ารักๆ
สรุปง่ายๆก็ชอบตัวละครทุกตัวแหละแต่ขอเอ่ยถึงแค่ตัวละครหลักๆละกัน ฮึ
เอาเป็นว่าโดยรวมคือสนุกค่ะ ชอบมาก นั่งอ่านจนถึงตีสี่ พอตื่นปั๊บก็มาอ่านต่อจนจบ
ชื่อตอนบางตอนที่ทำเอาใจหาย รอยร้าว(รึเปล่า?)มั่งล่ะ จิตตกมั่งล่ะ เครียดเลอะยิ่งใกล้ตอนท้ายๆอ่ะยิ่งเลย กรรมๆมาจิตตกอะไรตอนนี้ 555555555555
แต่สุดท้ายก็จบลงได้ด้วยดี แอบคิดว่าจะไม่มีอะไรกันซะแล้ว แต่ก็ยังโผล่มาให้ชื่อใจ คิดว่าจะได้มโนต่อเอง ฮึฮึ
ยังไงดีน้าก็คงจะประมาณ พี่กันต์ไม่แบดบอยเกินไป สุาพบุรุษ ขนาดว่ามีโอกาสนางยังไม่ยอมปล้ำอ่ะ
ดีแล้ว เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายสนุกๆน่ารักๆค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้ชอบเกือบทุกอย่าง
ยกเว้นอย่างเดียวคือ
พระเอกหื่นไปหน่อย
คือเหมือนจ้องจะ"จึ๊ยยย"ทุกวัน
คอมเม้นดูชอบกันแต่เรามันโรคจิต
ไม่ค่อยชอบฉากครั้งแรกที่มันเกิดจากการเล้าโลม
กะล่อนปริ้นปล้อนมีการวางแผนมา
ถึงนายเอกจะเต็มใจด้วยเคลิ้มก็เถอะ
แต่ชอบแบบให้นายเอกยินยอม พร้อมจริงๆอยากให้เอง
ไม่ต้องหลอกล่อ ไม่ต้องมีแผน มากกว่า
คือสรุปว่าอิพี่กันต์มันจะหื่นไปมั้ยยยยยยยยยยยยยยย
แต่อย่างอื่นที่เหลือชอบหมดเลยน้าาาาาาา
หมิงนายก็น่ารัก แอร๊ยย
ป๊าดโท้ะ (ทุบโต๊ะ)
ไอ้เราก็นึกว่าจะมีภูหนึ่งให้อ่าน
อยากอ่านอ่าาาาาาาาาาาาา
-
ว่างๆจะอ่านซ้ำอีกรอบ ชอบเรื่องนี้ >/////<
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ปกติจะไม่ชอบอ่านเรื่องที่ตัวละครหลักเป็นหมอ(ทั้งคนและสัตว์ แต่พืชกับดินไม่นับนะ ฮ่าๆ)ซักเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ ชอบมากกกก รู้สึกพลาดเบาๆน่าจะเข้ามาอ่านเร็วกว่านี้ บอกได้เลยว่าอ่านไปยิ้มไปทั้งเรื่องเลย อ่านแล้วแบบว่าเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดีอ่ะ โดยเฉพาะกันต์ เป็นผู้ชายที่เวลาเล่าความรู้สึกตัวเองหรือถูกกล่าวถึง จะอ่านแล้วมีความรู้สึกอบอุ่นอยู่ตลอดเลย(แม้ตอนหื่นจะเลยคำว่าอบอุ่นไปหลายองศาก็ตาม)
อยากบอกว่าชอบประเด็นของ 8 ปีที่แล้วมากถึงมากที่สุด ถ้าเอาเฉพาะเรื่องของ8ปีที่แล้วไปเขียนแยกนี่ นิยายโคตรโศกอ่ะ ยังดีที่ทั้งคู่โคจรมาพบกัน
แต่ยังมีประเด็นคาใจหลังจากอ่านจบอยู่ประเด็นหนึ่ง คือประเด็นเรื่องสถานะ "แฟน" ของกันต์กับธาม ไม่รู้ว่าคนเขียนตั้งใจหรือเรามโนไปเอง ที่ว่า กันต์กับธามไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน ถึงแม้กันต์จะขอแล้วแต่ธามยังไม่ได้ตอบรับ แค่กันต์บอกว่าจะขอใหม่อีกที แล้วตั้งแต่เริ่มจนจบเรื่อง ทั้งคู่ไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนกันเลย เหมือนคนแต่งจะสื่อว่า ทั้งคู่พอใจกับสถานะที่เป็นอยู่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน แต่ก็ยังเป็นคนรักกัน และการกระทำที่แสดงออกก็ชัดเจนมากพอที่จะบอกว่าทั้งคู่เป็นอะไรกัน
หรือว่าเราอ่านข้ามตอนอะไรไปรึเปล่า เพราะตอนอ่านกดจากลิ้งค์สารบัญทุกตอนเลย
ปล. ที่จริงชอบมุก "คิดมากเดี๋ยวเยี่ยวเหลือง" นะแลดูเป็นกิมมิคของธามดี แต่มุกนี้หายไปตั้งแต่กลางๆท้ายๆเรื่อง ก็แอบเสียดายนะ
ปลล. เลิฟซีนหมิงนายล่ะ ไม่มีใช่ป่าวอ่ะ เค้าอยากอ่านคู่นี้มุ้งมิ้งหวานๆมั่ง เสียใจอ่า
-
พออ่านเรื่องนี้จบรู้สึกชอบมากๆเลยค่ะ
อ่านจบแล้วก็ยังอ่านซ้ำ 2-3รอบ จนสุดท้ายก็ได้ซื้อค่ะ
กว่าจะได้ซื้อนี้ก็ต้องรอร้านประจำเปิดก่อน เพราะดันปิดสงกรานต์ T T
(อยู่ต่างจังหวัดถ้าไม่สั่งซื้อก็ต้องหาตามร้านหนังสือใหญ่ๆ)
พอไปเจอเหลือ 2 เล่มสุดท้าย ก็ซื้อมายลทันที อยากบอกว่าปกสวยมากเลยค่ะ *ลูบไล้*
ครั้งแรกที่อ่านนี้เป็นเพราะมีคนแนะนำมานานมากแล้ว แต่ไม่ได้สนใจอะไรเพราะติดเรียน
พอปิดเทอมว่างๆ ก็เลยลองเอามาอ่าน ปรากฏว่าชอบมากๆ
คือรักกันแบบผู้ใหญ่ ไม่เหมือนเด็กๆ ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ก็เข้าใจกัน รู้ใจกัน
ไม่ต้องแสดงออกต่อหน้าผู้คนอะไรมากมาย แต่อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็มีสวีทกันบ้างอะไรบ้าง
นิยายสมจริงดี มีมุกตลกฮาๆ เสี่ยวๆ มาให้หัวเราะ
แล้วก็ชอบความไหลลื่นพี่กันต์จังมาก 5555555 อะไรมันจะไหลได้ขนาดนี้ ชอบที่พี่กันต์เป็นคนอดทนด้วย
การลงทุนต้องมีความเสี่ยง ยิ่งเสี่ยงมาก ผลตอบแทนยิ่งสูง ไหนจะเสน่ห์ปลายจวักอีก โอ๊ยยยย 555555
ตาย อยากได้แฟนแบบนี้ คือภายนอกอาจจะดูเป็นคนเพอร์เฟค แต่จริงๆพี่กันต์ก็เป็นแค่คนธรรมดาเหมือนกัน
แค่ใจดี ไม่จู้จี้ ไม่คิดเล็กคิดน้อย หน้าตาดี ฐานะดี รักสัตว์ ทำอาหารเก่ง ดูแลเอาใจใส่ เป็นที่ปรึกษาได้ รักรถ สูง ขาว
หมอธามก็ชอบเหมือนกัน ขาวๆ ตี๋ๆ ตลก ไม่คิดมาก อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ ก็เข้าใจเลยว่าทำไมพี่กันต์ถึงรักแล้วก็ไม่ลืม
พอธามโกนหนวดแล้วน่ารักขึ้นเยอะเลย (ฮา)
เชฟหมิงกับคุณนายก็ชอบเหมือนกัน ถ้าจับสองคนนี้แยกกันแล้วรู้สึกเฉยๆนะ แต่พอมารวมกันแล้วน่ารักมาก
ยิ่งเวลาเชฟหมิงกวนๆคุณนายนี้ยิ่งน่ารัก ชอบเวลาคุณนายปากไม่ตรงกับใจ ยิ่งตอนเสียงหาย น่ารักมากกกกกกก
เพื่อนๆหมอธามทุกคนก็ตลกเฮฮาดีสมกับเป็นเพื่อนหมอธาม พี่กฤษณ์น้องก้องก็ตลก น้องก้องนี้หลอกล้วงข้อมูลเก่งจริงๆ
ไหนจะหมอยศ เวลาคุยกับสัตว์ คือมีหมอยศโผล่มาทีไรได้หัวเราะทุกครั้ง //ไหนจะตอนคุยกับตุ๊กแก คุยกับแมว คุยกับนกแก้ว
สุดท้ายนี้ขอยกให้เจ๊แป้ง เจ๊เป็นไอดอลเลย เวลาผู้หญิงมาโผล่ในนิยายวายมักจะเป็นแฟน แฟนเก่าขอคืนดีไม่ก็สาววาย
พอเจอเจ๊แป้งนี้ฉีกแนว เจ๊แป้งก็เป็นนักแปลกินเงินเดือนธรรมดาๆ เพียงแต่เจ๊ยอมรับเพศที่ 3 ยังมีเพื่อนอย่างอิกบเลย (ฮา)
แอบอยากให้มีตอนพิเศษอีกเยอะๆจัง ชอบมากเลยเรื่องนี้ XD
-
สนุกมากเลยครับ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ ชอบบรรยากาศของเรื่อง อ่านเพลินเลยละครับ
-
กระโดดกอดคนเขียน... เป็นนิยายที่อบอุ่น น่ารัก เลือดร้อน (ไม่ใช่)
รู้สึกแปลกที่ชอบเชฟหมิงกับนายมากกว่าธามกับพี่กันต์ :impress2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่นำมาลงให้อ่านกันค่ะ :man1: :man1: :man1:
-
เพิ่งสมัครเล้าเป็ดได้ ... #ซะที 555555555
เลยอยากให้เม้นแรกเป็นเรื่องนี้ แน่นอนอยู่แล้ว ^^
รักพี่กันต์หมอธามมากกกกกก มากมากมากกกกก มากแค่ไหนคือแอบเอารูปไปทำเคสไอโฟน
อ่านหนังสือไปแล้วมากกว่า 6 รอบ (เอาจริงๆมากกว่านั้นอีก 555555)
ซื้อหนังสือนาบูให้ครบ 1,000 เพื่อเอาโปสเตอร์พี่กันต์หมอธามในงานหนังสือ
มากกว่ารักจริงๆนะคะเรื่องนี้ ..
ขอบคุณไรเตอร์ที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อมยิ้มนะคะ
อ่านกี่ทีก็ยิ้มจนปวดแก้มตลอดเลย รู้สึกว่าไม่มากไปไม่น้อยไป
แบบนี้พอดีลงตัวจริงๆค่ะ ไม่รู้จะบอกอะไรแล้วอ่า สรุปคือรักค่ะ รัก <3
-
เข้ามาอ่านซ้ำด้วยความคิดถึง
-
เขินมากครับอ่านเรื่องนี้
ใครไงไม่รู้แต่ผมชอบหมอธามมากกก น่าร้ากก รักสัตว์ ใส่แว่น กวนตีน ใช่อะ
เจ๊แป้งอีกคน ชอบเว่อ เป็นแฟนคลับเจ๊แป้งนะ
ขอบคุณมากครับที่เขียนเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านกัน
อ่านเรื่องนี้แล้วฟีลกู้ดมาก ไม่มีอิจฉาริษยา อึมครึมกับอารมณ์ภายในตัวเองกันบ้างแต่ก็ยิ้มตามได้ทุกตอน
ชอบที่ตัวละครเรื่องนี้จริงใจกับความรู้สึกตัวเองอะครับ (โอเค ยกเว้นเจ้าพ่อจระเข้ไว้คน แต่ก็น่ารักอยู่นะ)
โอยย รักสุดบรรยาย
เขินกับครึ่งแรกมากที่เล่าตัดสลับกับตอนมัธยมอะ มันโรแมนติกแบบอบอุ่นโคตรๆ
หึ้ยยย โมเม้นแบบนั้นมังโดนนนนน 555
ขอบคุณอีกครั้งครับ อ่านสองวันจบ อย่างเทพอ้ะ
-
เพิ่งอ่านได้ 16 ตอน ...สนุกมากๆ ครับ หมอธาม เจ๊แป้ง..กันต์ บุคลิกแต่ละคนฮาดี อ่านไป ขำไป ยิ้มไป
-
อ่านจบไปหลายรอบแล้วตั้งแต่ยังไม่ได้สมัครเล้าเป็ด แอบมาแสดงตัวหน่อยค่ะ
ก็ด้วยที่อ่านไปหลายรอบละเบยไม่รู้จะคอมเม้นท์อะไรนอกจากชอบมาก 5555
แฟนคลับพี่กันต์จังเยอะมาก เราขอเป็นแม่ยกน้องธามแล้วกัน
ชอบความเวิ่นเว้อของน้องธามในระหว่างการทรานสเฟอร์จากชายเป็นชายเหนือชายมาก
ชอบที่ตัวละครในเรื่องไม่มากไม่น้อย ไม่มีเลวสุดขีดดีสุดขีดไม่ขัดใจเรา 555 ประมาณว่าสามารถเจอคนแบบนี้ได้ในชีวิตจริง
ที่สำคัญคงเป็นอารมณ์ขันของคนแต่งที่ในลงไปในเรื่อง เลยทำให้เป็นนิยายที่สนุกมากค่ะ
-
เพิ่งได้อ่าน ชอบมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ นะคะ
-
แต่ละคู่ ลุ้นมันส์ ชู้ชื่นใจดีแท้
:z1: :z1: :z1:
-
:z1:
มาเมนท์ให้กำลังใจคนแต่ง
ชอบเรื่องนี้มากเลยคะ
ซ์ื้อเป็นเล่มมาเก็บแล้วด้วย อ่านซ้ำไปมาหลายรอบแล้ว
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านกัน
มันให้ความรู้สึกอบอุ่น เป็นชีวิตจริงๆ
ชอบพี่กันต์ที่อบอุ่น ธามที่แมนและน่ารัก
รวมถึงหน่วงๆกับคู่รอง หมิง นายด้วย
จะคอยเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
รอผลงานเรื่องอ่านด้วยนะคะ จะมีหรือเปล่าเอ่ย
-
แวะมาเยี่ยมพี่กันต์หมอธามพี่หมิงและพี่นายคะคิดถึงอ่านซ้ำในเล่มไปหลายรอบแล้วชอบมากคะคริคริ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มันเป็นอะไรที่ละมุนนนนนน...มากกกกกกกกกก :-[ :-[
ชอบกันต์กับธามจิงจัง อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นนนนน
อยากมีแบบพี่กัต์จัง(ไร)สักคนนนนนนี่พูดเลยยย
จะทั้งรักทั้งหลงไรงี้ แอบอิจฉาธามเบาๆๆๆๆๆๆๆๆ
(รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ๊แป้ง2) :laugh: :laugh:
แบบว่าไม่อยากให้จบ ยังอยากอ่านต่ออออ งุงิงุงิ
ขอบคูรน๊าา ที่แต่งนิยายละมุนๆๆมาให้อ่านนน นน
อยากจะบอกว่า น่ารักกกกกกมากมายยยย :impress2: :impress2:
-
:m3: คิดถึงพี่กันต์ หมอธาม เชฟหมิง คุณนายฟาร์ม เจ๊แป้ง
และที่สำคัญ คิดถึงคนแต่งมากกกกกกกกกกก :m11: :m11: :m11:
-
คิดถึงพี่กันต์ น้องธาม พี่หมิง พี่นาย และคิดถึงคนแต่งค่ะ
:o8:
-
:m1: :m1:
-
เห็นเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน
แบบรวดเดียวจบ วันนี้ตั้งแต่ห้าโมงเย็นยันตีหนึ่ง ฮ่าาา
สนุกมากค่ะ ชอบทั้งสองคู่เลย น่ารักทุกคู่
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้นะคะ :กอด1: :pig4:
-
โอ๊ยยยยยยยยยย อ่านจบแล้ววววววววว ลุ้นตัวโก่งเลยยย กว่าหมอธามจะใจอ่อนให้พี่กันต์ แต่เป็นรักที่สวยงามมากค่ะ แม้ธามจะสูญเสียพ่อแม่แต่ธามก็มีพี่กันต์ที่คอยเติมเต็มความรักอยู่ข้างๆ ฟินอ่าาาา ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆอย่างนี้นะค่ะ
-
น้อมธามนี่ฮ็อตจริง ทั้งรุ่นน้อง รุ่นเพื่อน รุ่นพี่
แต่ที่น่าตกใจจริงๆ น่าจะเป็นหนึ่งเคยชอบธามนี่แหละ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แวะมาเยี่ยมพี่กันต์จังไร และ น้องธาม คิดถึง จังเลย
อ่านซ้ำในหนังสือจนเปื่อยแล้วค่ะ นิยายอะไรสนุกอย่างนี้
ผู้ชายเพอร์เฟก อย่างพี่กันต์ มั่นคง อบอุ่นมีอยู่จริงไหมน่ะ
-
พี่กันต์น่ารักมาก (พี่กันต์ FC) เรื่องนี้อ่านแล้วจิกหมอนกระจาย อย่างฟิน อิอิ :o8: :o8: :o8: :o8:
-
มีไว้ในครอบครองแล้วค่ะ ชอบมากกก ^_^
-
อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อเลยเรื่องนี้ ชอบคู่หลักทั้งสองคู่เลยยย
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง :katai2-1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ครับ^^
-
คิดถึง
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลยค่า...
-
อ่านรวดเดียวเลย ชอบจัง :)
-
มีเวลาว่างเมื่อไรก็เข้ามาอ่านเรื่อยๆ ชอบมากครับ อ่านแล้วมีความสุข :impress2: :impress2: :impress2:
-
สวัสดีค่ะ คุณคนเขียน :) ฮิฮิฮิ
เราอ่านมาถึงตอน .. 29 แล้วค่ะ
แต่เพิ่งเม้นครั้งแรก แฮ่ ~~
เราชอบนะ *ฮริ้ง* พี่กันต์กับน้องธามน่ารักมากกกกก
คือพี่กันต์ดูเป็นคนอบอุ่น ฮื่ออออออออออออ
อ่านไปแล้วก็แบบ อยากได้เอง เจ๊แป้งคือตัวแทนความรู้สึกของเรา
5555555555 ชอบอ่ะ ! มันค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป ดี
แต่เราอ่านถึงตอน 29 แล้ว , คือเหมาะกับเพลงนี้มากกกกกก
( https://www.youtube.com/watch?v=2Xnc0zw26z4 )
ฟังไปอ่านไปอย่างอิน จริง ๆ นะ ฮิฮิฮิฮิ ไม่โม้ววววว
คือคู่นายหมิงก็น่ารักอ่ะ น่ารักแบบโหด ๆ คู่รักโชกเลือด อะไรประมาณนี้ ฮ่าาา !
ไม่รู้จิบอกอะไรอีกแล้ว .. แฮ่ ~~
อ่านตอน 29 ยังไม่จบ มาเม้นก่อนเดี๋ยวลืม =.,=
แล้วเจอกันใหม่เม้นหน้านะคะ <3
-
เศร้า ,
สงสารพี่หมิง *ฮรึก*
( มาอีกครั้งก็เม้นเรื่องพี่หมิง อ่าว ! คู่หลักของเราไปไหน ? =.,= )
คือเศร้า หน่วง ฮื่ออออออออออออออออ
นี่จะร้องตามพี่หมิงแล้ว คือพี่หมิงดราม่าทำไม
หมดเวลาอะไร หรือพี่หมิงเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ไม่นะพี่ชายยยยยยยยยยยยยยย
ฮื่อออออออออออออออ T_________________T
นี่เราเศร้าจริง ๆ นะเนี่ย น้ำตาจะไหลตามพี่หมิง แต่ทำขรรมกลบเกลื่อน *ฮรึก*
เอนี่เวย์ , ไอขอพูดถึงคู่หลักของเรานิดนึง
คือน่ารักนะ เราชอบฉากมอมเหล้าโกนเครามากกกก มั่ก ๆๆๆ ฮิฮิฮิฮิ
อยากได้ อยากได้บร้างงงงงงงงงง ฮื่ออออออออออออ
คนละฟีลเลยป่ะ ? T T ฮื่อ ยังเศร้าอยู่ ,
-
ปาดน้ำตา ..
นี่ไม่รู้จะสงใครก่อนแล้ว สงสารนะ ไม่ใช่สงนั้งหน้า ( ไม่ใช่เวลาเล่น ท่ด ๆ )
T_______________T
ฮื่ออออออออออออออออออออออออออออออ
ไม่รุ้จะเม้นอะไร
นอกจากเศร้า
ฮรึก
-
อ่านจบแล้วววว. สนุกมากกกน่ารักมากกกชอบแบบนี้ๆๆๆ
เคยอ่านค้างไว้นานมากๆแล้ว
ว่างๆนึกขึ้นได้ว่าอ่านค้างไว้(ช่วงนี้มิดเทอมว๊างว่าง) :z3:
กลับมาอ่านต่อ. ชอบมากๆเลยนะวางไม่ลง
หวังว่าจะได้อ่านเรื่องอื่นๆอีกนะคะ ติดตามมม สมัครเป็นfc
-
:pig4: อ่านจนจบเรียบร้อยสนุกมากค่ะ แต่แอบเทใจให้คู่หมิงมากหน่อยชอบค่ะ
-
T_______________________T
ในที่สุด มันก็เดินทางมาถึงตอนจบแหละ
ฮรึก , ซึ้งง ไม่ค่อยได้เม้นถึงคู่หลักเท่าไหร่
แต่จริง ๆ แล้วชอบมากนะ พี่กันต์จัง(ไร) ฮิฮิฮิ
ตอนแฮปวั
คืออ่านตั้งแต่ตอนจิตตก .. แล้วมันอึมครึมมาก
แล้วเรารู้สึกมีเมฆครึ่ม ๆ ตั้งแต่เช้าแล้ว
พออ่านตอนนี้ปุ๊บ .. รู้สึกเหมือนฝนตกลงกลางหัว
ยิ่งตอนธามร้องไห้นี่ ฝนตกหนัก
เป็นบ้าอ่ะ อินมาก คิดว่าตัวเองเป็นธาม โถ่ววววววววววววว
แต่มันก็ตอนจบละอ่ะ นี่เราอ่านตอนพิเศษจบแล้วด้วย
555555555555555 ขรรม ( ท่ด ๆ ที่เพิ่งมาเม้นน๊าาา )
ชอบอ่ะ ชอบอิมเมจตัวละคร ชอบเนื้อเรื่องที่ไม่ดราม่ามากไป
ชอบเจ๊แป้งด้วย ฮิฮิฮิ , ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารัก ๆ ขึ้นมานะคะ
<3 จุ๊บบุ ~~~~~
ลืมมมมมมมมมมมมมมมมมมม จะไม่พูดถึงคู่รองไม่ได้ ฮิฮิฮิ
เราชอบมาก จริม ๆ รักด้วยลำแข้ง 55555555555555
แล้วตอนพิเศษคือแอบโรแมนติก ฮื่ออออออออออออออออ
ฟินจนบทสุดท้าย >______________________<
น่ารักสุดอะไรสุด ปริ่มมาก ~~~~
จุ๊บบุอีกรอบนะคะ ฮรี่ ๆๆๆ
:กอด1:
-
กลับมาอ่านกี่ครั้งก็ชอบ คิดถึงธามกับพี่กันต์
-
อ่านกี่รอบๆก็ฟิน บอกตรงๆ
-
อยากจะได้คู่เจ๊แป้งมาก สงสาร เป็นสาวเถื้อ 55555555555555555555
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
พี่คะ นิยายของพี่ทำให้แม่เค้าเป็นสาววายไปแล้วอ่ะ
ตอนนี้กำลังแนะนำนิยายในเล้าเด็ดๆให้แม่อ่านอยู่
ขอยืนยัน.....นิยายของพี่โคตรสุดยอดค่ะ ขอบคุณค่ะ อิอิ
o13 o13 o13
-
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
กระทู้ดันมา หน้า 1 ทีไร
ต้องกลับไปอ่าน พี่กันต์#หมอธาม ทุกทีเลย
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
คู่พี่กันต์กับธามน่ารักมาก กว่าจะรักกัน ไม่ใช่คู่ไม่รอมานานขนาดนี้หรอนะ ตั้ง 8 ปี
คู่หมิงกับนายนี่นึกว่าจะพามาม่าซะแล้ว หาคนแบบพี่หมิงนี่ยากเลย
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่แต่งให้อ่านน่ะครับ
อิอิ เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับ
ชอบพี่กันต์กับธามมากๆ
-
อ่านจบแล้วเย้ๆ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ ชอบแนวนี้มากๆเลย มันเหมือนชีวิตจริงไม่เวอร์ไป กำลังพอดี
-
โอ้ยยยยย อยากได้แบบนี้
โคตรดี ดีมากถึงมากที่สุด ที่สุดของที่สุด
ยังมีอยู่มั้ยคนสมบูณร์แบบแบบนี้
ขอซักคนเถอะคร้าาาาาาา
..............
ขอบคุณนะ น่ารักมากเลย ชอบมากกกกก
-
คู่นี้น่ารักดีนะ :mew1: :pig4:
-
ถือว่าเป็นฟิคที่เราเอาขึ้นหิ้งในหัวใจอีกเรื่องนึง ♡.♡
เป็นฟิคที่โตๆกันแล้ว ในแบบไม่มีงี่เง่าแบบที่เราชอบ 555555
เขินพี่กันต์มากมายทำไงดี ประโยคนี้อ่านไปพูดไปค่ะ ทั้งเรื่อง ฮิ้วววววว
ส่วนหมิงนายนี้แบบมาสายดราค แต่น่ารักมาก ถ้าเราเป็นนายนี่ยอมเชฟต่างด้าวไปนานแล้วนะเอาดีๆ ขอสารภาพตางตรงว่านอกจากจะชอบพี่กันต์มากแล้ว เรายังชอบดราม่าหมิงนายอีก ชอบแบบจี๊ดๆที่หัวใจ ฮืออออออ
สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นทั้งคู่ เลิ้บบบบบบ
-
เรื่องนี้โคตรน่ารัก
ขอบคุณที่ผลิตนิยายดีๆให้เราได้อ่าน
-
มีคนแนะนำมาให้อ่านเรื่องนี้ ซึ่งไม่ทำให้ผิดหวังเลย ชอบนิยายแนวนี้มากๆ ฟีลกู๊ดไม่มีดราม่า :katai2-1:
และที่ประทับใจมากคือ ความจังไรที่คงเส้นคงวาของพี่กันต์ 555555 ชอบๆผู้ชายแบบนี้ :m4: :m4:
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนนิยายเรื่องนี้นะคะ เรื่องนี้ทำให้เรามีความสุขมาก :m3: :m1:
-
หมอธามกับพี่กันต์น่ารักมากๆๆ อ่านไปอมยิ้มไป
สนุกมากๆครับ
-
:bye2:ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะค่ะ
-
อ่านรวดเดียวจนจบ ต้องสมัครสมาชิกเพื่อมาเม้นท์
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ที่แต่งนิยายได้น่ารัก ได้ฟิลกู๊ดแบบนี้
ชอบเรื่องนี้จริงๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ชอบมากกกเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรกๆที่อ่านเลย
รักหมอ เป็นเรื่องที่ทำให้หานิยายหมอเรื่องอื่นอ่านต่อจ้าาา
o13 o13 o13 o13
-
:pig4:
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง อ่านหลายรอบแล้วด้วย
ขอโทษที่เพิ่งมาเม้นนะคะ
ชอบทั้งคู่หลัก และคู่รอง
หมิงนาย เศร้าและซึ้งมาก
นายไม่เคยพูดว่ารักหมิงเลย เอาแต่แสดงออก แต่ก็ชอบนะ จริงใจดี
อยากอ่านเรื่องที่นายเอกนิสัยเหมือน นาย จัง
หาไม่ได้สักที
:mew3:
-
อ่านเรื่องนี้วนๆซ้ำๆ ตลอดเลย ชอบช่วงตอนใกล้จบทุกตอนเลย น่ารักมากกกก :กอด1:
-
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังหลงรักพี่กันต์กะธามเหมือนเดิม :กอด1:
-
กลับมาอ่านอกรอบก็ยังฟิน พี่กัน น้องธาม
-
อ่านจบแล้วค่าาา รวดเดียวเน้นๆ
ต้องบอกเลยว่า พี่กันต์คือเพอร์เฟ็คแมนจริงๆ อิจฉาธามมาก 55
นี่เป็นแม่ยกหมิงนายค่ะ คู่จิ้นลิ้นกับฟัน 555
แก๊งค์เพื่อนๆทั้งหลายนี่คือว่าดีงาม ศีลเสมอกัน กร๊ากกก
และเจ๊แป้ง เจ๊คะ เจ๊คือไอดอลของหนู รักเจ๊ที่สุดดดด
ขอบคุณมากๆนะคะ สนุกมากมายค่ะ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้!
คิดถึง...
-
ตามมาจาก ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ
พอได้อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขมากกกก ชอบธามที่สุด
ปล.อยากให้รีปริ้นท์อีกจังครับ
เห็นราคาบางคนเอามาปล่อย ปวดใจมาก
:hao5:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4:
-
เฮ้ยมันดี มันแสดงถึงความมั่นคง มันแสดงถึงความไม่ฉาบฉวย ภาษาเขียนเป็นกันเองแบบทำให้เรารู้สึกว่า หมอธาม พี่กันต์ พี่นาย เชฟหมิง ปาล์ม พี่แป้งร่ำ (ไห้) และคนอื่นๆ มีชีวิตอยู่รอบข้างตัวเรานี่เอง (เหนือสิ่งอื่นใดเจ๊แป้งนี่น่าจะคือเราเอง ทั้งอาชีพ การคิด คำพูด เหอๆๆๆ) มาอ่านตอนนี้ถือว่ายังไม่สาย เราก็ฟินได้เหมืินกัน พี่กันต์คือดี ในแง่ของตัวพระ ไม่ขาวไปไม่ดำไป ยกนิ้วโป้งให้คนเขียนเลยค่ะ เจ๋งงง
-
กลับมาอ่านอีกรอบยังฟินเหมือนเดิมเลยค่ะ :L2:
-
เลิฟมากค่าาาาาา
-
พี่กันต์เป็นคนที่สปดลได้ดูดีมากค่ะ 5555
-
ดีงามมาก
-
กลับมาอ่านอีกรอบอยู่ดีๆก็คิดถึง คือจริงๆแล้วจะสอบอีกสองวันไม่รู้มีใครเป็นเหมือนนี่มั้ยช่วงสอบนี่อยากทำทุุกอย่างเลยยกเว้นอ่านหนังสือ เมื่อก่อนอ่านก็ไม่คิดว่าธามจะกวนตีนขนาดนี้นะแล้วพี่กันต์อีกจังไรได้ใจจริงๆ เอาตรงๆไม่ว่าจะอ่านตอนไหนก็ยังเสียน้ำตาให้กับหมิงนายตลอดเป็นอะไรที่ฝังใจกับการโดนแฟนโกหกแล้วไปมั่วกับกิ๊กเข้าใจนายนะเพราะเราก็ทำแบบเดียวกับนายเหมือนกันแต่แย่หน่อยที่นี่เลิกแล้วเลิกเลย กลายเป็นสาววายโสดเหือดแห้งจนทุกวันนี้ ปลายปีจะมีรีปริ้นนี่ถึงกับแชร์ไว้ในเฟสบุ๊คไม่พลาดแน่ เรื่องนี้เขียนตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งจนตอนนี้เรียนจบละเสียดายที่ไม่ได้ร่วมอยู่ด้วยกันตอนนั้น เอาล่ะไปอ่านหนังสือสอบละ อวยพรหน่อยเสาร์อาทิตย์นี้ต้องไปสอบใบประกอบวิชาชีพสอบไม่ผ่านเงินเดือนหายไม่มีเงินเปย์ผชอีก เศร้าเนอะ :mew4:
-
ปักหมุดอ่านเรื่องนี้ :o8:
-
ชอบมากเลยค่ะ ทำไมเราถึงเพิ่มมาเจอเรื่องนี้
เห็นมีคนแนะนำว่าละมุนดีเลยตามมาอ่าน ไม่ผิดหวังเลย สนุกมากๆ
อ่านแล้วยิ้มทั้งเรื่อง มีฉากให้ลุ้นตลอด ชอบตัวละครทุกตัวเลย
กันต์ธามรักทรหด ถ้าเราเป็นธามก็ไม่ทนเหมือนกันมีผู้ชายเฟอเพคตรงสเปกมาตามจีบขนาดนี้
พี่กันต์ก็อดทนมาก แสนดีมาก หลงรักเลย ผู้ชายแบบนี้หาได้ที่ไหนบอกเราที
หมิงนาย คู่นี้ทำเราเครียดสุดๆ ตอนที่หมิงจะกลับสิงคโปร์
นายใจแข็งมาก แต่เราก็ชอบผู้ชายแนวนี้นะ สวยดุ เหมาะกับเชฟดี
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ ดีใจที่เจอเรื่องนี้
อยากได้หนังสือ ได้ข่าวว่าปลายนี้รีปริ๊นใช่เปล่า? จะรอซื้อน้า
-
:pig4:
-
:katai2-1:
-
ผู้ชายแบบพี่กันต์นี้ขอสักคนได้มั้ยเค๊อะ อิจแรงงงง
:m1: :m3: :m1: :m3: :m1: :m3: :m1: :m3:
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง
-
ขอบคุณนะคะ นิยายสนุกตลกน่ารักครบเลย :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ เรื่องน้ารักมากกกกๆ ว้าแต่พี่กันต์มีแฝดไหมค่าาา :ling1: อยากได้แบบนี้อีกอ่าา อิจฉาธามมม
-
อ่านจบแล้ววว ชอบเรื่องนี้นะ :3123: :กอด1:
-
เย้ๆๆๆ ตามอ่านจนจบเลย
สนุก ฮาๆ
ขอบคุณ
-
งานเขาแล้วหมอธาม ^^ :katai2-1:
-
เพิ่งมาตามอ่านจนจบ สารภาพว่าเคยอ่านตอนแรกๆแล้วเลิกอ่านเพราะนายเอกไว้เคราแพะ 555555
พอมาตามอ่านแล้วรู้สึกว่าธามน่ารักมาเลย ชอบความน่ารักของธาม ยิ่งเจอกับความอบอุ่น แสนดี เพอร์เฟ็กของพี่กันต์
ยิ่งน่ารัก อบอุ่นมากๆ :mew1:
ชอบการดำเนินเรื่อง การพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครเรื่องนี้มากเลยค่ะ ทุกอย่างดูมีเหตุมีผล อ่านแล้วอบอุ่น
อยากได้พี่กันต์ :o8:
-
ซื้อเรื่องนี้แบบ e-book มาอ่าน คือดีอ้ะ
ชอบตอนพิเศษม๊ากมากกกกก ดีทั้ง3คู่เลยค่ะ
ใครฟินคู่หมิง-นายไม่ควรพลาดนะ เด็ดมากกกกก!
:mew1:
-
พลาดมากถ้าไม่ได้อ่านเรื่องนี้ ความรักของพี่กันต์ที่มีให้ธาม ตั้ง8ปีเชียวนะ มั่งคงสุดยอดดด :sad4:
ชอบความเกรียนของธามและความจังไรของพี่กันต์มากอ่ะ ไม่มีตอนไหนไม่เสื่อม 55555
ชอบการบรรยาย ภาษาดูเป็นกันเอง เข้าใจง่าย โดยรวมคือดีมากกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้นะคะ :pig4:
-
คิดถึงพี่หมิงงง 555+
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อบอุ่นละมุนมากกกกกกกกก ขอบคุนค้าบบบบบ :pig4: :L1:
-
คะแนนความอบอุ่นเอาไปเลย 10 10 10 เพราะให้ไม่เป็น //ผิดส์
เป็นเรื่องสบายๆเบาๆไม่เครียดอ่านเพลินๆ เป็นเรื่องที่เหมือนออเดิร์ฟเรียกน้ำย่อยได้ดีเลย
:-[ :-[ :-[ :-[
-
ขอบคุณมากๆๆ ที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านนนนค่า ชอบทุกตัวละคร จนไม่รู้จะโหวตให้ใครดี ถ้ามี ถูกทุกข้อ ก้อคงจะโหวตข้อนี้ค่ะมีหลายๆ คน (พวปแนะนำนิยายวาย รีวิว บล็อค ต่างๆ) แนะนำเรื่องนี้กันเยอะมาก แต่ก้อเพิ่งจะได้อ่าน ชอบบบมากกกกค่ะ มีเป็นร้อยๆ ตอนก้อจะตามอ่านนนค่ะ ถ้าแต่งเรื่งอื่นอีก ก้อจะตามไปอ่านนะคะ เยิฟๆ คนเขียนนนน
-
ตามมาจากรีวิวนิยายในทวิต ไม่คิดเลยว่าจะสนุกขนาดนี้คือเห็นชื่อเรื่องแล้วคิดว่าไม่น่าใช่แนวแต่ที่ไหนได้ สนุกมากๆๆๆชอบความเพอร์เฟคท์ปนความจัง....ของพี่กันต์ มันให้ความรู้สึกว่าเออบางทีคนหล่อๆมันก็มีมุมแบบนี้เหมือนกันนะ แล้วก็ชอบตัวละครทุกตัวเลยเป็นนิยายที่อ่านแล้วไม่มีดราม่าอะไรทั้งสิ้น มีแต่ความกวนๆของธาม ความจัง..ของพี่กันต์ ความง้องแง้งของเชฟ ความโหดของพี่นาย และความสาววายของเจ๊แป้ง เป็นนิยายที่ไม่น่าพลาดเลยจริงๆ อยากได้เล่มอะป่านนี้จะยังมีขายมั้ยเนี่ย
-
โอ้ยยย พี่กันต์หลัวแห่งชาติ ความน่ารัก โรแมนติกกลบความจังได้มิดค่ะ ขอซักคนถ้าจะดีได้ขนาดนี้ งุ้ยย
หมอหมาก็น่ารักจริงๆ กวนตีนแต่มีความยิ้มหวานรับทุกมุกของพี่กันต์ อะเฮื้อออ ฟินค่ะ
สนุกมากกก เชฟนายก็น่ารักก ละมุน ไม่หวือหวาแต่ฟินเว่อ
-
:pig4: :pig4:
-
อ่านเรื่องนี้หลายรอบมาก แทบจะเปิดอ่านวนๆ ทุกปี แต่ไม่เคยโพสต์เลย
ขอบคุณครับ
-
น่ารักมากๆค่ะ พี่กันต์รักยาวนานมาก
หมอธามน่ารัก
แอบฮาคู่หมิงกับนาย ชอบมากๆค่ะ
-
ขอบคุณมากๆค่ะ :hao5:
-
สนุกกกก ชอบพี่กันสุดๆ
:impress2:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ สนุกมากน่ะครับ
คิดถึงพี่กันต์กับน้องธาม อ่านเรื่องนี้ทุกปีเลย
และก็ยังกลับมาอ่านตลอด
ขอบคุณอีกครั้งกับนิยายดีๆเรื่องนี้ที่แต่งมาให้พวกเราได้อ่านกันนะครับ