คนเขียนว่าจะหายไปสักสองเดือนดีกว่าไหม ? จะได้ ตามอ่านกัน ทัน 5555+ :laugh:
พอมาอ่านอีกรอบแล้วก็แอบสงสัย
ตอนภินทร์เจออะตรอมครั้งแรก ภินทร์ไม่รู้สึกคุ้นๆบ้างเลยเหรอ
หรือว่าจำตอนที่เป็นภัทรไม่ได้เลย
แล้วทำไมตอนอะตรอมเจอภินทร์ถึงไม่รู้สึกสะกิดใจว่าไม่ได้เป็นมนุษย์ปกติล่ะ
ทำเหมือนกับภินทร์เป็นมนุษย์ทั้วไป
ทั้งๆที่แค่เห็นโฆอยู่ไกลๆก็รู้ว่าไม่ใช่มนุษย์แท้ๆ
เฮ้ย! ทำไมเรื่องมันยาวจังอะ o22
สปอยใหญ่หลวง ไม่อยากให้เดากันแบบงง
ภัทร [จริงๆ] มี 2 เวอร์ชั่นเน้อ ภัทร ที่ อะตรอมเจอตอนเด็กๆ นั่นภาคปกติ (ใครเพิ่งมาอ่านไม่ต้องตกใจครับยังไม่ได้ลงเรื่อง ส่วน FC.เก่าน่าจะอ่านกันแล้ว ) ส่วน ภัทร อีกคน เป็น ตะบองพลำ รายนั้นใช้ผู้หญิงเปลือง แถมใช้ 'หมอ' เปลืองด้วย แถมเลวสุดๆ อันนี้ไม่ต้องแจ้งรายละเอียด แต่ ภัทร ที่เป็นตะบองพลำเป็นตัวแปรสำคัญ เพราะ เป็น ภัทร ที่ พระแพง [พะเตรียง] ไม่สามารถเดาอารมณ์ หรือล่อหลอกได้ สำเร็จ เป็น ภัทร ที่ ตรินทร์ เจอในทะเลน้ำตา ภัทร ที่เป็นกุญแจของเรื่อง เป็น มลทิน ที่ หมอต้องให้ยากดประสาท ภัทร เพื่อกล่อมไม่ให้เสียงเต้นของหัวใจอีกดวงตื่นขึ้นมา เป็น ภัทร อีกคน ที่ ภัทร เองยังกลัว ตัวเอง
^
^
^
สู้ๆ ซันชา ค่อยๆอ่านเน้อ คนเขียนจะได้มีเวลาดอง หุหุหุ ไปวัดมาเอาบุญมาฝากเขาเปล่าเน้อ :กอด1:
ตุนมาให้ถึงตอนที่ 69 แล้วเน้อ ขอดองหน่อยแล้วกัน ....ลูกติดพันอื่นยังเยอะอยู่ :z10:
ตามมาจากอีกเรื่อง เนื่องด้วยสงสัย ว่าแต่ละคนเกี่ยวพันกันอย่างไร เรื่องยาวมาก อ่านจุใจจริงๆ นั่งอ่าน นอนอ่านอยู่สองวันเต็มๆ ใกล้ตามทันแล้ว
+1 o1 ขอบพระคุณอย่างสูงเน้อ....หึหึหึ ....เรื่องมันยาว......
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32753.90 >>>>ย่อตัดตอนมาให้เลยดีกว่า...
ไหนๆก็อุตสาอ่าน สปอยให้ก่อนเลยว่า เรดมันรู้จัก ไอเดียร์มาตั้งนานแล้ว วันที่ไปซ้อมที่ห้องซ้อมบ้านไปท์ กับฝิ่น เรดมันก็ไป แต่ไม่ได้อยู่ในสายตามือกลองของเรื่องนั้นเท่าไหร...เรื่องของไอเดียร์กับ เอล เรดมันก็ดูออก มันถึงได้มาเพ้อ ถาม ภินทร์ ว่า
“ตรินทร์...มึง เคยแอบรักใคร หรือเปล่าว๊ะ? รักทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้...รักทั้งๆที่เหมือนว่าคนที่มึงรักจะมีเจ้าของแล้ว..มึงจะรอให้เขาเลิกกันแล้วค่อยบอกรักหรอเปล่าว๊ะ? ถ้ากูรอกูจะเป็นคนดีในสายตาหรือเปล่าว๊ะ?”
อยู่ๆไอ้เรดก็ถามขึ้นมาอย่างนั้นเล่นเอาผม กร้า แป้น ต้องนิ่งฟังมัน
“...ถ้าเป็นมึง มึงจะทำยังไง จะแอบรักอยู่เงียบๆหรอเปล่า?...”
เสียงไอ้เรดมันถามผมพร้อมทั้งโปรยสายตามองมาแบบแปลกๆ ผมไม่ได้สบตาเพราะไม่ได้คิดจะค้นอะไรในแววตามัน คำตอบมีในหัว คำตอบที่มีแต่จะยิ่งทำให้มันรู้สึกตัวเสียที ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงทำอย่างไอ้เรดมันว่าแต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ชีวิตนี้จะหายไปเมื่อไหร่ยังไม่รู้สิ่งที่ผมคิดเลยเปลี่ยนไปทั้งหมด ผมยกแก้วสีชาขึ้นดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะหันไปตอบคำถามจริงจัง
“ถ้าเป็นกู กูไม่รอหรอก...ถ้าดูแล้วไม่มีหวังก็เลิกแต่ ถ้าอยากได้จริงๆมึงก็ต้องกล้า จะจีบใครก็จัดการไป จากประสบการณ์ ลองเป็นคนดีอย่างมึงว่านะ หมาคาบไปแดก 1000% เพราะดีเกินไป เพราะทำดีแล้วหวังว่าเขาจะหันมามอง เปล่าเลย มึงไม่รู้หรอหมาหน่ะมันรอขโมยเนื้ออยู่เป็นฝูง ลองหมามันกินเนื้อเข้าไปแล้วถึงคายออกมามึงจะเอาหรอ...คนดีอย่างมึงก็อด สู้แดกๆให้มันจบไปไม่ดีกว่าเหรอ เกิดอะไรขึ้นทีหลังค่อยมาว่ากันอีกที ยังไงเนื้อมันก็อยู่ในปากมึง ไม่ใช่ปากหมาตัวไหน... ”
เสียงตรบมือดังขึ้น เชี่ยแป้นอีกแล้ว มันยื่นแก้วเหล้ามาให้ผมอีกแก้วก่อนจะเอ่ยชมอย่างจริงใจ
“นอกจากจะเจ้าชู้อย่างหน้าไม่อายแล้ว มึงยังเชี้ยเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ตรินทร์ กูขอคำนับมึงเป็นอาจารย์เลย ตั้งแต่ออกมาจากโรง’บาล ต่อมชั่วของมึงเจริญเติบโตได้อย่างคาดไม่ถึงจริงๆ”
“.......”
ผมได้แต่เงียบ...มึงชมกูจริงๆใช่ไหม ?ไอ้แป้น.....
..............
............................
:a2:อ่านทันตอนที่ 70 แล้ววววววV
รออ่านตอนต่อไป
:a2:อ่านทันตอนที่ 70 แล้วววววว
รออ่านตอนต่อไป
ปกติจะรอให้นิยายมีหน้าเกิน 20 ไปแล้วถึงจะเริ่มอ่าน แต่บังเอินได้อ่านเรื่องไอเดียร์แล้วชอบ
เลยตามหา ว่าคุณคนเขียนเคยเขียนเรื่องอะไรไปแล้วบ้าง จะได้ตามเก็บ มาเจอเรื่องนี้เห็นมีไม่กี่หน้า แต่มัน 70 ตอน คุณพระ!! :a5 :a5: :a5:
ใช้เวลาตามอ่านอยู่ 2 วัน ถึงตอนที่ 50 แล้วก็ยังมึน งง กับ ภัทร มันมีกี่คนฟร่ะ!!!
สถิติใกล้เคียงกันเลย อ่าน 2 วัน ห้าสิบกว่าตอน แล้วก็งง ว่าภัทรมีกี่คน แล้วก็ได้ข้อสรุป เมื่ออ่าน ถึงตอนที่ 70 เป็นเรื่องที่เราอ่านแบบ ตั้งใจมากเลยนะ ไม่ข้ามไปแม้บรรทัดเดียว กลัวตัวเองพลาดอะไรไป แล้วจะไม่เข้าใจอะ แต่คุณ Zitraphat แต่งดีมากนะ น่าติดตามทุกตอน ไม่น่าเบื่ออะ เชื่อว่าทุกคนที่ตามมาอ่าน จะชอบเรื่องนี้
ปกติจะรอให้นิยายมีหน้าเกิน 20 ไปแล้วถึงจะเริ่มอ่าน แต่บังเอินได้อ่านเรื่องไอเดียร์แล้วชอบเรานิสัยกลับกันแฮะ เค้าชอบอ่านเรื่องที่ตอนยังสั้นๆอ่า ประมาณว่าถ้าเห็นยาวสักเกิน 50 หน้าแล้วจะเริ่มไม่อยากตามอ่าน ถ้าเห็นสัก 5 หน้านี่กะลังน่าอ่านเลย ^ ^
เลยตามหา ว่าคุณคนเขียนเคยเขียนเรื่องอะไรไปแล้วบ้าง จะได้ตามเก็บ มาเจอเรื่องนี้เห็นมีไม่กี่หน้า แต่มัน 70 ตอน คุณพระ!! :a5 :a5: :a5:
V
ทามมายเรื่องย่อกะพจนานุกรมมันดูยาวขึ้นก่าคราวที่แล้วเยอะเลยอ่า
ค่อยดูเหมือนย่อมาจาก 70 ตอนหน่อย
แต่เอ. . . คนเขียนลืมอธิบายคำว่าปรานไปอ๊ะป่าวนะ
เรานิสัยกลับกันแฮะ เค้าชอบอ่านเรื่องที่ตอนยังสั้นๆอ่า ประมาณว่าถ้าเห็นยาวสักเกิน 50 หน้าแล้วจะเริ่มไม่อยากตามอ่าน ถ้าเห็นสัก 5 หน้านี่กะลังน่าอ่านเลย ^ ^
ปล. คิดถึงหนูภังคียะจังน้า
V
V
V
สะใจไหมอะซันชา 6 หน้า 70 ตอน :m20: :m20: :m20: :m20: เอาให้อ๊วกกันไปข้างนึ่งเลย :laugh: :laugh:
เข้ามาทวงตอนต่อไป :z2: :z2: :z2:V
ทำเราติดแล้ว เอาไปฝันเป็นตุเป็นตะ
ที่อ่านได้ ไม่ใช่ว่าว่าง แต่แอบอู้เวลางาน นายไม่อยู่ คริคริ :laugh:
...............ในที่สุด สายตาของผมก็มาหยุดอยู่ ตรงบรรทัดสุดท้ายของหน้า... ผมค่อยๆ หลับตาลง สูดลมหายใจเข้าช้าๆ พร้อมกับ สมองก็ประมวลข้อมูลทั้งหมด ที่ได้รับมา...... ไม่อยากจะบอกเลยว่าบางทีการรับ เรื่องราวหลายเรื่องเข้ามาพร้อมๆกัน ก็ทำให้เบลอ และจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูก
ไหนจะเรื่องที่ยังคิดไม่ตก ตีไม่แตก บางครั้งก็เผลอจับแพะชนแกะ โดยที่ลืมไปว่า มันเป็นคนละเรื่องกัน.......
นี่ผมพลาดอะไรไปรึเปล่า ??? หรือมีเรื่องไหนที่ผมต้อง ไปทำความเข้าใจเพิ่มอีก หรือไม่ ผมอาจจะต้องไปเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง.........
ถอนหายใจเบาๆ แต่ก็ดังพอที่จะทำให้คนข้างๆ หันมามอง ใครจะสนล่ะ ?? เพราะตอนนี้สายตาของผม เริ่มพร่ามัว
สติสัมปชัญญะเริ่มจะขาดหาย ......
ผมค่อยๆ ซุกตัวลงใต้ผ้าห่ม สูดดมกลิ่นคุ้นเคย ที่ติดอยู่ที่หมอน แล้วหลับตาลงอย่างช้า ๆ แต่ก็ไม่ลืมที่จะพับกระดาษที่เขียนบันทึกใส่กระเป๋าไว้ เผื่อว่าเมื่อผมตื่นขึ้นมา.................
RainyMooD
+1+เป็ด :a2: สรุปแต่งเสร็จไปอีก 1 ตอน หุหุหุ
:o8:อ่านจนครบแล้วV
คนเขียนเจ้าขา กรุณามาต่อไว้ๆๆนะเจ้าค่ะ
ทั้งสองเรื่องเลย
ไม่งั้นจะ......คนเขียนนะค่ะ
รักคนเขียน :L1: เฉพาะตอนที่มาอัพนะเจ้าค่ะ
V
V
หง่ะ เข้าเล้ามาได้ก็โดนซะแล้ว
มากอดกันก่อนดีกว่า...ฉลองเข้าเล้าได้เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยว่ากัน
เนียน..... :กอด1:
^
^
^
จริงๆๆก็พึ่งเข้าได้เมื่อกี้ แต่อยากอ่านต่อแล้วอ่ะค่ะ
:man1:คนเขียน นะค่ะ น้ำอยากอ่านมากๆๆเลยเจ้าคะ
อยากรู้ว่าพี่แต่งเรื่องอะไรบ้างค่ะ
ตอนนี้อ่านเรื่อง29 G.Become 21 Boy.. กับกาล นะเจ้าค่ะ
อยากได้ลิงด์ทุกเรื่องที่พี่แต่งจะไปตามอ่านแก้เซ็งเจ้าค่ะ :o8: :L3:
ตามอ่านทันแล้วครับบบบบ :o12: ว่าแต่ไม่เห็นจะกระจ่างอย่างใดเลยครับพี่ท่าน o12 จากเรื่องนี้ไปเรื่องกาลกีรตี ไปเรื่อง สาป รากไทร :a5: โคตรไม่เข้าใจเลยครับเพ่ o22 จะพยายามทำความเข้าใจต่อไป ปล.ชอบภัทร เวอร์ชั่น เดียร์ คร้าบบบบบ :a2:V
ตามอ่านทันแล้วครับบบบบ :o12:v
ว่าแต่ไม่เห็นจะกระจ่างอย่างใดเลยครับพี่ท่าน o12
จากเรื่องนี้ไปเรื่องกาลกีรตี ไปเรื่อง สาป รากไทร :a5:
โคตรไม่เข้าใจเลยครับเพ่ o22
จะพยายามทำความเข้าใจต่อไป
ปล.ชอบภัทร เวอร์ชั่น เดียร์ คร้าบบบบบ :a2:
vV
v
v
เราเตือนท่านแล้วววว
อิอิ :m26: :m26:
ขอแค่ 63 ตอน ก่อน เดียวมาต่อ ม่ายไหวล่ะV
ตามอ่านทันแล้วครับบบบบ :o12:
ว่าแต่ไม่เห็นจะกระจ่างอย่างใดเลยครับพี่ท่าน o12
จากเรื่องนี้ไปเรื่องกาลกีรตี ไปเรื่อง สาป รากไทร :a5:
โคตรไม่เข้าใจเลยครับเพ่ o22
จะพยายามทำความเข้าใจต่อไป
ปล.ชอบภัทร เวอร์ชั่น เดียร์ คร้าบบบบบ :a2:
ค่อยๆๆอ่านนะค่ะV
เป็นกำลังใจให้อ่าน :กอด1: ขอให้เข้าใจในเร็ววันนะค่ะ
ป.ล. พี่ Zitraphat มาแต่งต่อสักทีสิค่ะ :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
รักพี่ Zitraphat มาก ถ้าพี่ Zitraphat มาแต่งต่อไวๆๆนะ นะ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
V
V
มาต่อแน่เน้อ แต่หลังจากจบโปรเจค สาปรากไทรนะ.... :z10: :z10: :z10:
พอเริ่มที่จะเข้าใจV
มั๊ยหลังๆๆกลับมึนไปอีกล่ะ ตัวละครมีแค่ตัวเดียว แต่มึนนนนมากกกกกกกกกกก แล้วตรินทร์ยุในร่างของภัทรหญิง อ่า มันช่าง...ที่บอกว่า ตรินทร์เป็นแม่ และโฆเป็นพ่อนิ เรื่องจริง!
ตามอ่านครบซักที เฮือก! *ปาดเหงื่อ* ความจริงอ่านเรื่องสาปรากไทรเป็นเรื่องแรก แล้วเผอิญว่างงค่ะ ฮ่าๆๆๆ เลยมาย้อนอ่านงานอื่นๆของคุณZitraphat คุณZitraphatสุดยอดมาก แต่เรื่องได้ซับซ้อนจริงๆ การที่จะแต่งเรื่องที่เชื่อมโยงและก็ซับซ้อนจนคนอ่านงง(ฮ่าๆๆ)ได้ขนาดนี้ คุณZitraphatต้องวางพล็อตเก่งมาก แล้วก็ต้องมีรอยหยักในสมองเยอะมากอ่ะค่ะ เราผู้ซึ่งรอยหยักของสมองมีน้อยก็เลยต้องค่อยๆย่อยข้อมูลไป ฮ่าๆๆๆ ปล. จะค่อยทยอยอ่านไปทีละเรื่องนะคะV
อีกเรื่องที่อยากชื่นชม คือ ไม่ค่อยหรือแทบจะไม่มีที่สะกดผิดเลยค่ะ ขอชื่นชมมากๆ เลยค่ะ :L2:V
อ่านแล้วก็พอเข้าใจบางจุดนะคะ แต่บางจุดก็งง เลยมีเรื่องอยากถามคนเขียนหน่อยนะคะV
1. ภัทธที่หมอรักเนี่ยคือคนไหนคะ
2. ทำไมภัทธที่ทุกคนกลัวถึงหวงหมอขนาดดดน้านนนนนนนนนน
ตามมาอ่านจากสาปรากไทรค่ะ สนุกมากๆๆ คนเขียน ผู้เรื่องได้สุดยอดเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :impress2:
V
ขอยืมคุณหมวยลำเค็ญมาเลยละกัน +1 บวกเป็ด ให้แล้วเน้อ
1. ภัทร แรก ชาตินี้เป็นผู้หญิง แต่ถูกย้ายวิญญานมาอยู่ในร่าง ตรินทร์ที่เป็นผู้ชาย อดีตชาติ เคยหลงรักนางรำพะเตรียง แล้วก็ผูกพันอยู่กับพี่ยักษ์[อะตรอม] เคยเลี้ยงเสือน้อยแสนน่ารักอยู่หนึ่งตัว[พี่หมอ]
2. ภัทร สอง เป็นตะบองพลำ ไม่ระบุเพศ เกิดจากแม่ของภัทร ชาตินี้เอามาฝังไว้เพราะกลัวลูกสาวจะตายไว เพราะเป็นร่างเนื้อนาบุญ[ผูกติดมาจากชาติก่อนด้วยที่พะเตรียงโดนหลอกให้ใช้ตะบองพลำสร้างมลทินให้ องค์ภังคียะ]
** นี้คือ ภัทรที่หมอรัก แต่ถ้าเทียบกันแล้วหมอจะทั้งรักและกลัวภัทรที่เป็นพลำมากกว่า ตอนแรกที่สองคนที่คบกันความสัมพันธุ์เริ่มมาจากเพื่อนจนความหวงห่วงมันเปลี่ยนเป็นความรัก... ตะบองพลำ รักและหวงหมอเพราะอยุ่ด้วยกันมานานมีหมอยอมทำให้ทุกอย่าง...คุ่นี้มันมากกว่ารักไปแล้วส่วนภัทร ที่ตอนนี้ของเรียกภินทร์แล้วกัน หมอก็รักเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ทั้งรักทั้งกลัวแบบที่รักเจ้พลำ...ภินทร์มันรักใครไม่เป็น ตามคำอธิฐานของ ภังคียะ ส่วนเจ้พลำก็ไม่คิดรักใครนอกจากหมอ...เพราะทั้งรักทั้งผูกพันธุ์ มีแค่หมอที่รู้ว่าเจ้พลำมีตัวตน คู่นี้น่าสงสารอะ...
หมอทั้งรักทั้งหวงทุกอย่างที่เป็น ภัทร จนรักนั้นเผื่อไปให้ ตรินทร์ ในร่างภัทรด้วย ... แต่ก้ไม่มีอะไรมากไปกว่ารักเพราะเห็นตรินทร์เป็นร่างภัทร อารมณ์คงประมาณ นี้เป็นเสื้อภัทร อะไรประมาณนี้ ตอนนี้ ภัทร[เจ้พลำ]เลยต้องปิดเรื่องที่ว่า ...ตัวเองกำลังจะตาย....เพราะตั้งแต่ที่ภัทรขอให้คุณรามย้ายพลำ[ตัวเอง]มาจากร่างภัทร[หญิง] พลำลอกคราบและกำลังจากหายไป...ทั้งหมดเผื่อเดิมพันให้ตัวเองกลับมาหาหมอได้อีกครั้ง ...
เพิ่งตามมาอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านมาราธอนสุดๆ แต่อ่านทันแล้ว ดีใจ 5555 รออ่านตอนต่อไปนะคะV
แรกๆๆ ก้องง คือ ไอ้ยักษ์สร้างร่างใหม่ใช่ป่ะ แล้วทำมั๊ย แตะต้องสัมผัส มองเห็นได้คนเดียวอ่ะ แล้วเจ้ตะบองพลำยังอยู่ดีสิน่ะ แล้ว แล้วผู้ชายกะชุดเมดนี่มันอารายยยยยยยยยย :laugh:V
ชุดเมดลูกไม้ เข้าใจถึงรสนิยมเลย555++V
ห๊ะ!!? อะตรอมทำอะไรประหลาดๆอย่างสร้างร่างใหม่ได้ด้วยเหรอ แต่สภาพภินทร์ตอนนี้เหมือนวิญญาณอะไรสักอย่างที่เกาะอะตรอมอยู่เลยรึเปล่า คนอื่นไม่รู้ไม่เห็น มีอะตรอมรู้ได้ สัมผัสได้อยู่คนเดียว สงสัยตอนยังเอ๊าะๆเห็นวิญญาณพวกนั้นเกาะแกะภัทรเยอะเลยอิจฉา อยากมีบ้าง อิอิ อยู่ในสภาพนี้ภินทร์เสียเปรียบเห็นๆเลยนะ ให้คนอื่นช่วยก็ไม่ได้ แล้วยังเหมือนจะโดนรังแกฝ่ายเดียวด้วย อะตรอมไปเก็บกดมาจากไหนก็ไม่รู้ รังแกกันตลอด แต่อย่างน้อยทั้งคู่ก็ดูมีความสุขดีนะ แล้วชุดเมดลายลูกไม้นั่น. . . ไปหามาได้ยังไงอ่า ซื้อตามปกติแล้วมาจุดธูปเซ่น หรือแค่จินตนาการเอา สี่วิญญาณในร่างเดียว แยกออกมาเป็นสามร่างแล้ว งั้นแล้วเจ๊ภัทรล่ะ ตอนนี้ไปไหนแล้วV
อย่างฮา ชุดเมดV
อะตรอมสร้างร่างใหม่ให้ภินทร์ได้เลย อิทธิฤทธิ์สุดยอด เริ่ดมั่ก :a9: แล้วจะอยู่อย่างไม่มีตัวตน(ให้คนอื่นรับรู้) ครองรักกันอย่างนี้ ตลอดไปเลยป่าว ชุดเมด ลายลูกไม้... :o8: ...ชุดนักศึกษา ปลดกระดุมสักสองสามเม็ดก็ดีนะ :z1: เอ..น้องพลำในร่างตรินทร์นี่ พระแพงจะอยากได้อยู่ไหมอ่ะV
โอ๊ะ :a5: กำลังกินเส้นมาม่าอยู่ดีๆเป็นอันชะงัก อะตอมมีความสามารถนี้ด้วยเหรอ มิน่าตอนเจอเจ๊ตะบองพลำ(รึเปล่า)บอกถึงได้ไม่ทำหน้าตกใจ เตรียมร่างเอาไว้แบบนี้มันก็ดีสินะ แต่คนอื่นมองไม่เห็นจับต้องไม่ได้แบบนี้มันเหมือนวิญญาณเลยนะ แต่ข้อดีคือไม่มีใครเป็นเจ้าของได้นอกจากอะตรอม ติดใจอย่างเดียว ไอ้ชุดเมทลูกไม้นี้มันเข้ากับผู้ชายตรงไหนอ่ะ :z3: หักมุมได้แบบนี้นับถือพี่ภัทรจริงๆ o13 ถ้ามีรายละเลียดตอนสร้างก็ดีนะ
เป็นวิญญาณไปแล้ว ซันชา ทิ้งให้เป็น X –File นิดนึงว่า อะตรอมมันทำได้จริงๆ หรือมันคิดไปเองว่ามันทำได้ ตอนนี้ไอ้หมายักษ์มันเก็บทุกเม็ดจริงๆ อ่ะน่ะ มันผ่านมาเยอะนี่น่า เล่นครั้งก่อนหายไปเลยไม่บอกมันสักคำ แต่ตอนนี้ก็มีความสุขดีนะ .... ส่วนชุดเมด ของอย่างนี้มันฝังใจ จำไม่ได้จริงๆหรอซันชา บทที่ 28 How to pay. อย่าถามว่า เท่าไหร่ จ่ายมาเลยดีกว่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32753.30) >>> RE: 38 เรื่องของมังกรสามหัวตอนนี้เหลือแค่ ตรินทร์[ในร่างภัทร] ภัทร[พลำ ในร่างตรินทร์] และภินทร์ ที่ยุบรวมกับเจ้ภัทรเป็น วิญญาณลอยวบเวียนไปแล้ว
อ้ากกก อย่างกับพิธีรับตัวสะใภ้เข้าบ้าน หวานกันซะ แต่คุณย่าเนี่ยดูรักภินทร์จังเลยนะ แต่ไหงคราวนี้ดูภินทร์คล้ายภัทรเข้าไปเรื่อยๆเลยล่ะV
ตั้งสติเพื่อที่จะกลับมาอย่างเป็นทางการสำหรับเรื่องนี้ ....
บทที่ 77 ทะเลดาว ---"เราไม่ได้ให้รอ ....แต่เราขอให้นายมีชีวิต ...จะเพื่อเราหรือเพื่อใครก็ช่างเถอะ และถ้าวันไหนนายท้อเกินไป ....นายจะเลิกรอก็ได้นะ...อะตรอม"
เพิ่งตามอ่านค่ะ ทั้งเรื่องนี้แล้วก็กาลกีรตี ตอนล่าสุดนี่อ่านแล้วงงๆ ไศรพมหินทร์ ไม่ใช่เอลหรอกเหรอคะ หรือเป็นชื่อตำแหน่ง แล้วจามรินทร์ที่มาเตือนนี่ คนเดียวกับแม่ของภัทรเจ้ารึเปล่าคะ หรือคนละคนแค่ชื่อซ้ำกันV
ถ้าพลำให้ร่าง แล้วพลำจะตายมั้ย หรือว่าหาร่างใหม่อยู่ได้ป่าว ถ้าตาย ก็สงสารหนูโฟร์ทเนาะ อยากอ่านคู่ตรินทร์บัฟด้วยอ่ะV
V
V
V
คุณแฟน ตัวเบลอตามเขาหรอ? พลำเรื่องนี้เป็นของพี่เสือเขา ไม่ใช่ของโฟร์ท ผิดฝาผิดตัวแบบนี้ เดี๋ยวก็ไดนขย้ำหรอก
V
V
V
เม้นท์บนอ่านแต่ตอน ตรินทร์+โฆ ซันชา :m20:
ฝากคำถามหน่อยค่า คาใจ ถ้าคนเขียนกลับมาเห็น คือ..มีเล่าไว้หรือเปล่า ว่าทำไม ตรินทร์ถึงละเมอฆ่าตัวตาย..เหมือนเห็นแว๊บๆ แต่ตามหาไม่เจอ.. หรือใบ้หน่อยได้มะคะ ขอบคุณค่า
ตอนจบ ถึง ตรินทร์กับโฆจะได้อยู่ด้วยกันแต่ก็ต้องแลกมาด้วยการเสียสละของภัทรกับภินทร์ เฮ้อ ยังไงเรื่องมันก็เศร้า
ยังแอบสงสัย ถ้าไม่ใช่มหินทรา ที่ล่อลวงให้นางพะเตรียงฆ่าและสร้างมลทินให้องค์ภังคียะด้วยไข่พลำก่อนที่จะสลายไป
แล้วใครกันล่ะทีเป็นคนล่อลวงนาง ส่งผลให้กลายเป็นโศกนาฏกรรมความรักเช่นนี้ โอ๊ย....คิดไปได้ไม่ไหวๆ คนเขียนช่วยเฉลยได้ไหมคะ
ปล.ช่วยสงเคราะห์หน่อยว่าต้องอ่านเรื่องอะไรต่อไป :mew2: