-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
Fiction : It's Real
Author : Yuri (Rella)
Pairing : J.Law&Kirio
Part : 1
หน้าโรงเรียนสอนดนตรีชื่อดัง....ผมที่อายุเลยวัยที่จะมาเหยียบ ณ ที่แห่งนี้แล้ว แต่กลับต้องมาอยู่บ่อยๆ เหตุผลที่ทำให้ผมต้องมาสถานที่แห่งนี้บ่อยๆ นั่นก็เพราะ............
"รอนานมั้ยฮะ"นั่นไงเหตุผลของผมมานู่นแล้ว เรือนร่างบอบบางภายใต้ชุดนักเรียนไฮสคุลปีสุดท้ายที่ถูกคลุมทับด้วยเสื้อโค้ชตัวหนาวิ่งมาหยุดยืนหอบอยู่ตรงหน้าผม
"ไม่หรอก ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน...แล้วนี่วิ่งทำไมกัน ถ้าหกล้มไปจะทำยังไง บอกหลายครั้งแล้วทำไมไม่เชื่อฟังกันเลย"ผมเอ่ยบอกเขาเสียงเข้มแต่ก็เจือไปด้วยความเป็นห่วง
"ก็ผมกลัวคุณรอนานนี่ฮะ"เขาตอบผมกลับมาเสียงใสพร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
"รอได้ไม่เป็นไร วันหลังไม่ต้องวิ่งอีกนะรู้มั้ย"ผมพูดพร้อมยื่นมือไปบีบจมูกเล็กของเขาอย่างหมั่นเขี้ยว ดูสิผมดุเขาเขายังยืนยิ้มอยู่อีก มันน่ามั้ยล่ะ
"อื้ออ~ รู้แล้วฮะ...อย่าบีบจมูกผมซี่"มือเล็กของเขารีบตะครุบเอามือผมออกจากจมูกตัวเองทันที
"หิวมั้ย?"ผมไม่ทำเป็นไม่สนท่าทีของเขาที่กำลังจะงอน
"หิวฮะ...มากด้วย"เสียงใสๆ ของเขาตอบกลับมาทันทีที่ผมพูดจบ
"อยากกินอะไรล่ะ หืม?"ผมคว้ามือนุ่มๆ ของเขาไว้แล้วออกแรงดึงให้เขามาเดินข้างๆ กันกับผม
"อืมมม...บุฟเฟ่ต์อาหารจีนฮะ"เขาทำท่านึกอยู่สักครู่ ก็ส่งเสียงตอบกลับมา
"บุฟเฟต์เลยเหรอ แล้วจะกินคุ้มมั้ยเนี่ย"ผมพูดแซวเขาเล่น ก็ปกติน่ะเขาทานข้าวน้อยออก วันนี้เกิดอยากบุฟเฟ่ต์เลยเนี่ยมันค่อนข้างผิดวิสัยอยู่
"คุ้มสิฮะ เพราะตอนนี้ผมหิวมาก หิวจนจะกินคุณได้อยู่แล้วนะรู้มั้ย"เขาตอบกลับมาทันที ด้วยท่าทางที่เหมือนจะโมโหหิวนิดๆแล้วด้วย
"หือ?...ทำไม วันนี้ไปอดอยากจากไหนมาถึงได้หิวขนาดนั้น"ผมอดที่จะถามออกไปไม่ได้
"ก็...เมื่อตอนกลางวันไม่ได้กินข้าวนี่ฮะ มัวแต่ซ้อมดนตรีเพลิน พอดูเวลาอีกทีก็หมดเวลาพักแล้ว"เขาตอบคำถามผมเสียงค่อย เพราะคงรู้ว่าจะต้องโดนผมดุอีกแน่ๆ ผมมักจะดุเขาเรื่องที่เขาไม่ค่อยดูแลสุขภาพตัวเองอยู่บ่อยๆ แต่ที่ผมดุก็เพราะผมเป็นห่วงเขาทั้งนั้น เฮ้อ..เอาเถอะเขายังเด็ก แต่ถึงยังไงผมก็ต้องดุว่ากันนิดหน่อย
"เอาอีกแล้วเหรอ ข้าวเช้าก็ไม่ค่อยจะกินอยู่แล้ว นี่ยังมาลืมกินข้าวเที่ยงอีก เดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาเอาหรอก สุขภาพตัวเองน่ะดูแลหน่อยสิ"ผมบ่นว่าเขาไปนิดหน่อย....ใช่ เนี่ยแหละนิดหน่อย เพราะทุกทีผมร่ายยาวกว่านี้อีก
"รู้แล้วฮะ รู้แล้ว คราวหลังผมจะไม่ลืมกินข้าวเที่ยงแล้วล่ะฮะ อย่าดุผมนักสิ"แขนผอมบางของเขาทั้งสองข้างเกี่ยวแขนผมแน่น ใบหน้าน่ารักนั่นกำลังซบลงที่ต้นแขนผมอย่างเอาใจ ตาคู่เรียวเหลือบขึ้นมามองหน้าผมอย่างออดอ้อน...ให้ตายสิ อย่างนี้ทุกที โดนผมดุโดนผมว่าทีไรเป็นออกอาการขี้อ้อนเหมือนลูกแมวทุกที แล้วจะไม่ให้ผมใจอ่อนกับท่าทางน่ารักๆ นั่นได้ไงล่ะ
"เฮ้ออ...จริงๆ เลยนะเรา อย่าขยันทำให้ฉันเป็นห่วงนักสิ"ผมอดไม่ได้ที่จะยกมือข้างที่ว่างขึ้นมาขยี้กลุ่มผมนุ่มของเขาเบาๆ
"ผมชอบที่คุณเป็นห่วงผมนะฮะ"เขาบอกผมพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักมาให้
"ชอบโดนบ่นรึไง"ผมแกล้งถามกลับ
"เปล่าซะหน่อย ผมบอกว่าชอบที่คุณเป็นห่วงผม ไม่ใช่ชอบที่คุณบ่นผม...เดี๋ยวกินข้าวแล้วไปดูหนังกันนะฮะ มีเรื่องที่อยากดูอยู่พอดี"เขาเปลี่ยนประเด็นพูดคุยของเรา คงกลัวว่าผมจะบ่นอะไรอีกล่ะมั้ง ฮ่าฮ่า
"กลับบ้านดึกได้เหรอวันนี้"ผมถามอย่างเป็นห่วงว่าคนที่บ้านเขาจะถามหาเอา
"ไม่ได้จะกลับบ้านซะหน่อย"ดูเขาจะตอบไม่ตรงคำถามรึเปล่านะ
"เอ๋? อะไรนะ"ผมหยุดยืนที่ข้างรถของผม ก่อนจะหันมามองหน้าเขางงๆ
"วันนี้วันศุกร์นะฮะ ทำงานจนลืมวันลืมคืนรึไง"เขาท้วงผมน้ำเสียงงอนนิดๆ
"อ่า นั่นสินะ สงสัยจะทำงานมากไปจริงๆ"
"น่าน้อยใจจัง"เขาบ่นอุบอิบเบาๆ แต่ผมก็ยังได้ยินอย่างชัดเจนอยู่ดี
"ฉันลืมวันลืมคืน แต่ไม่ได้ลืมนายซะหน่อย จะน้อยใจอะไรหืม?...เอ้า ขึ้นรถได้แล้ว"ผมเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับให้เขาได้ขึ้นไปนั่ง แต่เขากลับยืนมองหน้าผมซะงั้น
"........................."เขาไม่พูดอะไรแต่กลับส่งรอยยิ้มน่ารักๆนั่นมาให้ผมอีกเป็นครั้งที่เท่าไรของวันแล้วก็ไม่รู้
"ยิ้มอะไรน่ะ"ผมถามเขาอย่างไม่เข้าใจกับรอยยิ้มที่เขาส่งมาให้สักเท่าไร
"เปล่าฮะ แค่คิดว่าคำพูดของคุณเนี่ยทำให้ผมรู้สึกดีจัง ก็เท่านั้นเองฮะ"เขาพูดยิ้มๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งในรถ ... เห็นมั้ยล่ะครับว่าเขาน่ารักขนาดไหน เอาล่ะระหว่างผมขับรถพาเขาไปทานข้าวไปดูหนัง ถ้าพวกคุณอยากรู้เรื่องของเราสองคนก่อนหน้าที่เราจะคบกันละก็ เข้าไปอ่านที่บล็อคของผมสิ...........
.
.
.
TBC~
Talk~
อ๋าาาาาาา ในที่สุดก็จบ 55+....เข็นออกมาภายใน 3 วัน
ฟิคเรื่องนี้เราแต่งออกมาได้ก็เพราะเพื่อนๆ ทุกคนในกระทู้เจคินะคะ
เรารับรู้เรื่องราวของทั้งสองคนผ่านจากกระทู้เจคิ มันทำให้เราชอบคู่นี้ขึ้นมาจริงจังเลยอ่า
แล้วเราเป็นพวกที่ชอบระบายออกทางฟิค 55+ มันอัดอั้นอย่างรุนแรง
เอาเป็นว่าชอบไม่ชอบยังไง เม้นท์ติชมได้ตามใจชอบเลยนะคะ
ฝากฟิคของนู๋ลั่วกับตาเจด้วยนะคะ :pig4:
ปอกะลอ เรื่องนี้เป็นเพียงชอตฟิคนะคะ แต่งจบแล้ว แต่เอาลงทีละนิด 555+
เด๋วเย็นนี้มาต่อพาร์ทสองแน่นอนค่ะ
แล้วก็อาจมีสเปเชี่ยลเน้ออออออ หุหุ อยู่ที่อารมณ์+เวลาว่างของคนแต่งค่ะ 555+
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
:mc4:
เจิมเรื่องใหม่
เรื่องของน้องน่ารักซะด้วย
+1 ให้กำลังใจคนแต่งเน้อ
สู้..สู้ :a2:
-
อร๊าย เจคิๆๆๆๆ ได้อ่านแล้ว ขอบคุณมากจ้า
รออ่านต่อน๊า สู้ๆ o13
-
....... . . . วันนี้ทีรอคอย มาถึงแล้ว ดูซิว่าจะน่ารักได้เท่าตัวจริงมั้ย .......... :กอด1:
-
เนื้อเรื่องน่ารักจังเลย อ่านแล้วเหมือนได้อ่านไดอารี่ของเจเลย...ชอบจัง มาต่ออีกนะคะ o13
-
:-[ :impress2: :o8: :sad4:
โฮกค้าบ ความรักมันอบอวลลลลล ตามมาจากทู้นู้น ไม่ผิดหวัง งี้ดดดดด อ่านแล้วมันช่างน่ารัก รอตอนต่อไปค้าบบบบ
ปล.อยากให้ถึงตอนเย็น ๆ ไว ๆ อยากอ่านใจจะขาดแล้วววววววววววว :call:
รักเฮียเจ น้องลั่ว ลั่ว :กอด1:
-
><
มาถึงก็สวีทวี๊ดวิ้วเลย 5 5 5+
ช๊อบชอบ ลืมวันลือมคืนเเต่ไม่ลืมลั่ว เเอ๊กก :impress2: :impress2:
*๕๕๕ รอพาสต่อไปน้า น่าร๊ากกกก
-
น่ารักดีอ่ะ
แต่งมาเรื่อยๆ นะจ๊ะ
:3123:
-
หวานมากกกกก . .. ...
ดีใจที่มีคนแต่งฟิค เจคิ มาก ๆๆ
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นอ๊ะ,,ภาพที่จินตนาการคู่นี้คล้าย ๆกับที่เราคิดเร้ยยยย
+1 ให้กำลังใจคนแต่งนะจ๊ะ
เป็นกำลังให้เน้ออออ ^___________^
-
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่คับ
:mc4: :mc4:
-
:L2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปแล้วคิดตามที่บรรยาย โคตรจะน่ารักเลย
ลั่วขี้อ้อนเหมือนจริงเลยอ่ะ เป็นแบบนี้ใครจะไม่รักไม่หลงฟร่ะ
ขอบใจตะเองมากนะ +1เป็นกำลังใจให้ :L2:
รีเควสเปเชียล...ค่ำคืนแห่งฝนดาวตกที่เขาทั้งสองนอนกกกอดกันข้างหน้าต่างนะจ๊ะ :-[
-
ชอบลั่วลั่วจัง น้องน่ารักมากๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ :L2:
-
อ่านแล้วจิ้นเป็นภาษาจีนเลย หลุดไม่พ้นจริงๆคู่นี้ :z10:
รอตอนต่อไปนะคะ เย็นนี้คงไม่ได้เล่น จะสอบแล้ว :z3:
-
ทุกครั้ง ที่ ลง นิยาย ในเล้า ลากกฎมาแปะด้วยนะคะ
จะไม่ไม่มีกรณีเกิดขึ้นอีก อ่านกฎของบอร์ด ให้เคร่งครัดค่ะ
สวย~ถึก~บึก~บึน
Global Moderator
..........................................
ฟิคน่ารักเชียว ...รออ่านจ้า :L2:
* พี่ลากมาแปะให้แล้วค่ะ
-
อ๊ายยยยย
น่ารักจริงๆเลย
อ่านแล้ว แบบว่า คิดตามจนเห็นภาพเลย
น้องทั้งน่ารัก ขี้อ้อนขนาดนี้
ไม่รักก็ให้รู้ไป
+1 ไปเลย
อิอิ
:-[ :-[
-
:จุ๊บๆ:
ให้คนแต่งค่า
น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดด
กำลังรออยู่เลยว่าจะมีใครแต่งมั้ย
จะมาติดตามอีกนะคะ
: 222222: : 222222:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่าร๊ากกกกกกกกกกก
อ่านไปนึกถึงหน้าเฮียเจกับลั่วลั่ว :pighaun:
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ที่แต่งเรื่องของสองคนนี้ขึ้นมา เพิ่มพลังชีวิตให้เราได้มากๆเลย :impress2:
-
:กอด1: น่ารักจังเลยอ่ะ มาต่ออีกนะค่ะ ตามมาจากกระทู้นั้น :laugh:
จะรอนะค่ะ :กอด1:
-
อยากบอกว่าน่ารักมากเลย..ลั่วลั่วก็อ้อนได้น่ารัก..ส่วนอาเจก็ดูอบอุ่น
แต่พอเจอลูกอ้อนของลั่วเข้าหน่อยก็ใจอ่อน..อย่างว่าแหละน้องออกจะน่ารัก
:3123:มอบให้คนแต่งค่ะ...แล้วมาต่ออีกนะคะ
-
แอร๊ยยย
ว่าแล้ว ต้องมีฟิคเข้าสักวัน
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
กรีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพิ่ง เหง ๆๆ
+1 ให้ คนแต่ง
ฟิกนี้ หวานด้ายอีก :-[
-
ยังไม่ได้อ่านเลยคับ งานเข้าอ่ะคับ
มาแปะชื่อไว้ก่อน
เจคิๆๆๆๆๆ
:impress2:
-
:-[ ไม่ไหวแล้วน่าร๊ากกกกกกกกกก
รีบมาลงพาทต่อไปเลยนะ :z2:
-
อ่านแล้วเขินอ่ะ5555
น้องน่ารักมากเจก็ตามใจน้องเหมือนเรื่องจริง
แบบโดนน้องอ้อนเข้าหน่อยไม่ได้เลย
วันศุกร์เจลั่วจะทำไรกันบ้างน้า
อยากรู้กะเค้า
เขินๆๆๆๆ
ไม่ได้ลืมนายยยยยยยยย
-
น่ารักมากกกกกกกก
-
แม่เจ้า ...............น่ารัก :-[
-
:call:
จิ้มๆๆ
ตัวเล็กน่ารักไม่ไหวแล้ว
กรี๊ดกร๊าด
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
พี่รออ่านอยู่น๊า... มาต่อเร๊ววววววววว
ต่อในกระทู้ นี้แล่ะจ้า บอกไปใน พีเอ็ม แล้วจ้า o18
-
ต่อ ด่วย เรยนร้า o18
-
มายก๊าดดดด พระเจ้า :call:
ในที่สุดวันนี้ก็มีจริง มีคนแต่งฟิคเจลั่วแล้ว อ้ายยยยอยากจิกรี๊ดให้บ้านพัง
ขอบพระคุณคนแต่งมากเหอะ อยากให้มันเปนฟิคยาวๆ จัง
หูยยย อ่านแล้วชอบ น่ารักอย่างที่เคยจิ้นไว้
รอตอนต่อไปน่าจ๊า พลีสสสสสสสส
-
Fiction : It's Real
Author : Yuri (Rella)
Pairing : J.Law&Kirio
Part : 2
~* ... เมื่อแรกเจอ ... *~
ผมกับเขาเราอายุห่างกันเกือบ 10 ปี เขาเป็นนักเรียนไฮสคูลของโรงเรียนสอนดนตรีแห่งหนึ่ง ส่วนผมเป็นเจ้าของบริษัทถ่ายภาพ ชีวิตของผมผูกติดกับกล้องมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมเคยคิดว่าการถ่ายรูปมันคงเป็นสิ่งเดียวที่ผมเกิดมาแล้วทำได้ดีที่สุด ผมจำได้ว่าผมจับกล้องครั้งแรกตอนอายุ 10 ขวบ ตั้งแต่นั้นมาผมก็หลงเสน่ห์ในการมองสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัวผมผ่านเลนส์กล้อง ผมชอบถ่ายรูปมากจนตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยผมก็เลือกที่จะเข้าคณะที่เกี่ยวกับการถ่ายภาพโดยตรง พอจบออกมาผมก็เอาแต่เดินทางถ่ายรูปไปตามสถานที่ต่างๆ พ่อผมเคยถามผมว่า "ทำไมไม่เปิดร้านถ่ายรูปไปเลยล่ะ" คำถามของพ่อทำให้ผมคิดได้ว่าทำไมผมถึงไม่เอาสิ่งที่ผมชอบมาทำให้เกิดประโยชน์มากกว่านี้ ผมจึงตัดสินใจตั้งบริษัทเกี่ยวกับการถ่ายภาพขึ้นมา โชคดีหน่อยที่ฐานะทางบ้านของผมค่อนข้างดี ทำให้ผมสามารถตั้งบริษัทนี้ขึ้นมาได้อย่างไม่ยากลำบากนัก แน่นอนว่าที่บริษัทนี้ตั้งขึ้นมาได้ก็เพราะเงินของพ่อผม แต่ผมก็สัญญากับพ่อไว้แล้วว่า ผมจะใช้คืนทั้งหมดเมื่อผมพร้อม.........
ถึงแม้ว่าผมจะมีบริษัทเป็นของตัวเองแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้ผูกชีวิตของผมติดไว้กับบริษัทตลอดเวลา ผมยังคงเที่ยวออกไปถ่ายรูปตามที่ต่างๆ อยู่บ่อยๆ แต่ถึงจะให้ผมนั่งเฝ้าอยู่บริษัทหรือสตูดิโอทั้งวันผมก็ยังต้องหยิบจับกล้องขึ้นมาถ่ายนู่นถ่ายนี่อยู่ดี วันไหนถ้าผมไม่ได้จับกล้อง นิ้วไม่ได้กดชัตเตอร์ ผมคงต้องขาดใจตายแน่ๆ...พวกเพื่อนๆ ของผมเคยถามผมว่าผมกับเขาเราเจอกันได้ยังไง ก็ในเมื่อวันๆ ผมเอาแต่ถ่ายรูป ผมก็บอกพวกเขาไปว่า ก็เพราะการถ่ายรูปเนี่ยแหละ ถึงทำให้ผมได้เจอกับเขา.........
ผมยังจำได้ดีวันแรกที่ผมเจอกับเขา...ผมเจอเขาครั้งแรกตอนเดือนเมษา วันนั้นผมออกไปถ่ายรูปแถบชานเมืองแต่มันก็ไม่ได้ไกลจากที่อยู่ผมสักเท่าไร ผมอยู่ที่นั่นจนเย็น พระอาทิตย์กำลังทำมุมสวยกับเส้นขอบฟ้า แสงอาทิตย์ยามเย็นมันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะยกกล้องขึ้นมากดชัตเตอร์เก็บบรรยากาศรอบๆ เอาไว้ ผมชอบที่จะมองหาทำเลดีๆ ในการถ่ายรูปผ่านเลนส์กล้อง ผมเดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ มองหามุมที่ได้แสงสวยๆ มาประกอบภาพ ตาของผมแทบจะไม่ออกห่างจากเลนส์กล้องเลย จนกระทั่งมีสิ่งๆ หนึ่งทำให้ผมต้องหยุดชะงักไป ผมละสายตาออกจากเลนส์กล้อง เพื่อมองให้แน่ชัดว่าสิ่งที่ผมเห็นผ่านเลนส์กล้องเมื่อครู่มีตัวตนอยู่จริง และมันก็จริง ผมไม่ได้ตาฝาด...ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นใครที่ทำให้ผมต้องตกอยู่ในภวังค์ได้มากขนาดนี้มาก่อน ใบหน้าเรียวเล็กกับดวงตาเรียวสวยที่กำลังทอดมองไปจนสุดทุ่งหญ้ากว้างแล้วยังริมฝีปากบางๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่ฉายอยู่บนใบหน้าน่ารักนั้นอีก ทุกอย่างที่ผมเห็น ณ ตอนนั้นทำเอาผมแทบหยุดหายใจ ผมรีบเรียกสติตัวเองกลับคืนมาก่อนจะจัดการกดชัตเตอร์รัวถ่ายภาพเขาคนนั้นไม่หยุด ทุกท่วงท่า ทุกอิริยาบทที่ดูน่ารักของเขาคนนั้นถูกผมบันทึกไว้ในกล้องตัวโปรดของผมแทบทุกรายละเอียด ผมจับจ้องเขาผ่านเลนส์กล้องอยู่นานจนเขารู้ตัว จากที่หันด้านข้างให้ผมอยู่เขาก็หันควับมาทางผมทำเอาผมสะดุ้งนิดๆ แต่ถึงผมจะตกใจที่โดนเขาจับได้ว่าผมแอบถ่ายรูปเขาอยู่ แต่มือผมมันก็ยังทำหน้าที่อย่างดีกดชัตเตอร์ลงไปอีกครั้ง ผมเลยได้รูปหน้าตรงที่ดวงตาทั้งคู่ของเขากำลังจับจ้องมาที่ผมพอดี เขาเดินตรงมาหาผมทันทีที่ผมละสายตาออกจากกล้อง..........
"คุณถ่ายรูปผมเหรอฮะ"เขาเอ่ยถามผม ครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงเขาผมใจเต้นแรงมาก ตอนนั้นผมนึกว่าผมจะตายแล้วซะอีก ฮ่าฮ่าฮ่า...เอ้อ ผมลืมบอกไป นอกจากเขาจะน่าตาน่ารักแล้วเสียงของเขายังน่ารักอีกด้วยล่ะ
"เอ่อ...ใช่ คือฉันเห็นว่าแสงกำลังสวยน่ะเลยอยากถ่ายเก็บไว้"ผมพูดแก้ตัวออกไป ทั้งที่จริงๆแล้วต่อให้แสงไม่สวยแต่ถ้าเป็นเขา ผมมั่นใจว่าผมก็กดชัตเตอร์อยู่ดี
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง งั้นผมขอดูรูปที่คุณถ่ายหน่อยได้มั้ยฮะ"เสียงใสๆ ของเขาเอ่ยขออนุญาตผม
"ได้สิ"ผมพูดพร้อมกับยื่นกล้องตัวโปรดของผมให้กับเขา เขายื่นมือมารับไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มสดใสมาให้ผม...ให้ตายเถอะ เห็นแล้วอยากถ่ายรูปเก็บไว้อีกจริงๆ
"ขอบคุณฮะ"เขาเอ่ยขอบคุณผมเสียงใส รอยยิ้มที่เหมือนเด็กที่กำลังได้ของเล่นชิ้นใหม่นั้นทำเอาอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
"ไม่เป็นไร เพราะนั่นเป็นรูปของนาย นายมีสิทธิ์ดู"
"ฮะ...เอ่อ ว่าแต่กดปุ่มนี้ใช่รึเปล่าฮะ"เขาเดินมายืนข้างๆ ผม ยื่นกล้องมาให้ผมดูว่าตัวเองกดปุ่มทำงานของกล้องถูกหรือไม่
"ต้องกดปุ่มนี้ก่อน แล้วค่อยกดปุ่มนี้นะ"ผมอธิบายเขา เขาก็พยักหน้าหงึกๆ รับฟัง ก่อนจะทำตามที่ผมบอก
"สวยจัง คุณถ่ายรูปสวยมากๆเลยนะฮะ ผมชอบ"ตาเรียวสวยทั้งคู่ของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่จอภาพบนกล้อง แต่ริมฝีปากบางกลับขยับเอ่ยชมผมไม่หยุด
"รูปทุกรูปถ้าองค์ประกอบไม่สวย รูปก็ออกมาสวยไม่ได้หรอกนะ"ผมพูดเป็นนัยๆ คือความจริงผมต้องการจะชมว่าเขาสวยนั่นแหละ แต่อยู่ๆ ไปบอกเขาโต้งๆ เขาคงจะตกใจน่าดู
"เก่งจัง ผมอยากถ่ายรูปได้สวยอย่างนี้บ้าง"เขายังอยู่ในอิริยาบทเดิม คือตาดูไปปากก็ขยับพูดไป แต่หูนี่คงไม่ได้ฟังที่ผมพูดเท่าไร
"ถ่ายรูปบ่อยๆ เดี๋ยวมันก็สวยเองนั่นแหละ"
"อ๋าาาา...ไม่จริงหรอก คุณน่ะต้องฝึกฝนมานานแล้วแน่ๆเลย"เขาเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วเขาคงจะไม่เชื่อที่ผมพูดเมื่อกี้แน่ๆ
"ไม่หรอก ฉันก็แค่ชอบแล้วทำมันบ่อยๆ ก็เท่านั้น"ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้เขานิดๆ
"....อย่างนี้นี่เอง...."เขาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนจะก้มลงไปสนใจรูปภาพในกล้องต่อ
".........ฉันสอนให้เอามั้ย"ผมเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจเอ่ยถามออกมา
"เอ๋?"เขาละสายตาจากจอภาพบนกล้องหันมามองหน้าผมแทบจะทันที ตามเรียวคู่สวยนั้นมองหน้าผมอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ผมพูดออกไปเมื่อครู่
"ทำไม? มองแบบนี้ไม่เชื่อที่ฉันพูดรึไงกัน"
"เปล่าฮะเปล่า...ผมแค่นึกไม่ถึงว่าคุณจะสอนผมถ่ายรูปก็เท่านั้นเอง"เขารีบส่ายหน้าไปมาปฏิเสธคำพูดของผม
"แล้วตกลงจะให้ฉันสอนมั้ยล่ะ"ผมย้อนถามเขาอีกครั้ง
"ให้สอนสิฮะ เรื่องอะไรจะปฏิเสธล่ะ...ว่าแต่ คุณบ้านอยู่แถวนี้เหรอฮะ"เขารีบตอบรับทันที คงกลัวผมจะเปลี่ยนใจล่ะมั้ง
"เปล่าหรอก ฉันแค่มาถ่ายรูปเล่นน่ะ ถามทำไมเหรอ"
"อ้าว ก็คุณบอกว่าจะสอนผมถ่ายรูป ถ้าคุณไม่ได้อยู่แถวนี้คุณจะมาสอนผมได้ยังไงกันล่ะฮะ"เขาตอบผมพร้อมกับยื่นกล้องส่งคืนมาให้กับผม
"ทำไมจะมาไม่ได้...วันนี้ฉันยังมาที่นี่ได้เลย แล้วทำไมวันอื่นๆ ฉันถึงจะมาไม่ได้ล่ะ"คำตอบของผมคงทำให้เขาพอใจไม่น้อย ใบหน้าน่ารักนั่นเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง
"จริงเหรอฮะ...แต่ว่าความจริงแล้วผมก็ไม่ได้อยู่แถวนี้หรอกฮะ แต่พอดีว่าช่วงนี้ปิดเทอมฤดูร้อนพ่อกับแม่เลยพาผมมาเยี่ยมคุณตาคุณยายน่ะฮะ"เขาพูดจบก็เงียบไป
"แล้วยังไงต่อล่ะ"ผมถามขึ้น เพราะคิดว่าเขายังต้องการพูดอะไรอีกแน่นอน
"ก็ ถึงยังไงผมก็ได้เรียนถ่ายรูปกับคุณแค่แป๊บเดียวน่ะสิฮะ"
"ปิดเทอมฤดูร้อนนี่มันนานแค่ไหนกัน ฉันลืมไปแล้วล่ะ"ผมถามเขาขึ้นมา
"เดือนนึงฮะ"
"เวลาตั้งเดือนนึง ฉันสอนนายให้ถ่ายรูปออกมาสวยได้อยู่แล้ว เชื่อมือฉันสิ"ผมพูดพร้อมส่งยิ้มไปให้เขา เขาก็ส่งยิ้มน่ารักตอบกลับผมมา ดูท่าว่าเขาจะร่าเริงขึ้นมาแล้วล่ะ
"งั้นคุณจะเริ่มสอนผมตอนไหนฮะ"เขารีบถามผมอย่างกระตือรือร้น
"ตอนนี้ก็ยังได้"ผมก็ตอบเขายิ้มๆ
"ตอนนี้เลยเหรอฮะ...คงไม่ได้หรอกฮะ ผมไม่ได้บอกที่บ้านเอาไว้"เขาพูดเสียงหงอยๆ
"พรุ่งนี้ก็ได้นี่ ไม่ต้องทำเสียงเศร้าแบบนั้นหรอกน่า"ผมเอ่ยปลอบเขา
"งั้นพรุ่งนี้กี่โมงดีฮะ ผมน่ะว่างทั้งวันอยู่แล้ว"เขาพูดเสียงสดใสกับรอยยิ้มเป็นประกายอีกครั้ง
"นายว่างทั้งวันแต่ฉันมีงานต้องทำนะ..."ผมแกล้งพูดเบรคเขาไว้ ดูเหมือนจะเห็นผลทันตา รอยยิ้มสดใสเมื่อครู่หุบฉับลงอย่างรวดเร็ว
"อ่าาาา~ จริงด้วยสิ คุณไม่ได้ปิดเทอมเหมือนผมนี่นา"มาอีกแล้ว เสียงหงอยๆ แบบนั้นมาอีกแล้ว
"ทำเสียงหดหู่แบบนั้นอีกแล้ว ฉันมีงานต้องทำแต่ตอนเย็นของทุกวันฉันว่างนะ เอาเป็นว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เรามาเจอกันที่นี้ตอน 4 โมงเย็น ตกลงมั้ย"ผมยื่นข้อเสนอให้เขาคิดพิจารณาดู
"ตกลงฮะ 4 โมงเย็นของทุกวัน เราจะมาเจอกันที่นี่"เขาตอบตกลงผมทันที แถมมีการทวนคำพูดผมอีกต่างหาก ทำอย่างกับว่านั้นเป็นคำสัญญาระหว่างผมกับเขายังไงยังงั้นเลยทีเดียว
"อืม ตกลงตามนั้นล่ะ"ผมก็ตอบรับเขาไปเพียงสั้นๆ
"งั้นผมไปก่อนนะฮะ พรุ่งนี้เจอกัน บ๊ายบายฮะ"เขาบอกลาผมก่อนจะหันหลังให้ผมวิ่งไปตามทางเดินตรงหน้า แต่ยังไม่ทันจะวิ่งไปถึงไหนอยู่ๆ เขาก็หันกลับมา
"เอ่อ...คือว่า ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย"เขาป้องปากตะโกนมาหาผม เสียงใสๆ ของเขาก้องกังวาลไปทั่วทั้งบริเวณนั้น
"เซี่ยเห่อ..."ผมก็ตะโกนตอบเขากลับไป เขาพยักหน้ารับก่อนจะตะโกนบอกชื่อตัวเองกลับมา
"คุณเรียกผมว่าลั่วลั่วก็แล้วกันนะฮะ ผมไปจริงๆล่ะนะ บ๊ายบายฮะ"บอกชื่อตัวเองเสร็จก็โบกไม้โบกมือร่ำลาผมอีกรอบก่อนจะหันหลังวิ่งกลับไปทางเดิม ผมยืนมองเขาที่วิ่งจากไปอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อนไปไหน จนเขาหายลับตาไป ผมจึงพาตัวเองเดินกลับไปขึ้นรถที่จอดอยู่ตรงปากทางเข้าของทุ่งหญ้ากว้างแห่งนี้........
.
.
.
TBC~
~TalK~
มาต่อแล้วเน้อ มาทีล่ะนิด 55+...ตอนนี้กำลังเค้นพาร์ทสเปเชี่ยลอยู่ หวังว่ามันจะจบในเร็ววัน เอิ๊กๆ
ดีใจน้าที่หลายคนชอบอ่า คริคริ...ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะคะ เจอกันพาร์ทต่อไปน๊า~ :bye2:
-
:-[
น่ารักมากเลยค่ะ....
ติดตามตอนต่อไปนะคะ....
แล้วก็ขอสมัครเป็นแฟนฟิคเลย....กรี๊ดอีกที... :impress3:
-
เจอกันแล้ว เมื่อไหร่จะจีบกันเนี่ย :laugh: วัยรุ่นใจร้อน
-
ยิ่งอ่านแล้วยิ่งชอบเลยอ่ะ อยากอ่านตอนไปแล้วซิ ว่าเจจะเริ่มจีบน้องยังไงน้า :-[
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกก
แค่รูปก้ทำให้อิเจ้แทบคลั่ง
มาเจอ บรรยายใต้รูป แทบตายคาคอม
มาเจอฟิค
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอาปืนมายิงกันดีกว่า จะน่ารักไปหนายยยยยยย
-
พูดได้คำเดียว ว่า
:กอด1:
น่ารัก...น่ารัก...น่ารัก
น่ารัก...น่ารัก...น่ารัก
น่ารัก...น่ารัก...น่ารัก
น่ารัก...น่ารัก...น่ารัก
น่ารัก...น่ารัก...น่ารัก
น่ารัก...น่ารัก...น่ารัก
:-[
-
^
^
เจาะไข่ :mc4: tasunyae อิอิ
ฟิค น่ารัก อบอุ่น มากมาย :impress2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย
ลั่วลั่ว น่ารักจัง :o8:
-
ลั่วลั่ว น่ารัก :man1: :man1:
อร๊ากกกกกกกกกกกกก
แค่รูปก้ทำให้อิเจ้แทบคลั่ง
มาเจอ บรรยายใต้รูป แทบตายคาคอม
มาเจอฟิค
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอาปืนมายิงกันดีกว่า จะน่ารักไปหนายยยยยยย
จัดไห้อิเจ๊ไป 1 ดอก
(http://www.thaibg.com/board/upload/16984_34020.gif)
-
น่าร๊ากมาก
อ๊ากกกกกกกกกก
ไหวเเละ 5 5 5+
ออกเเนวกินเด็ก ก๊าสสส ชอบอ่า
จีบๆๆเล้ย 5 5 5+ ลุ้นๆๆ
มาต่อไวๆๆน้า ลั่วลั่วร่าเริงมาก ><
-
^
^
^
ขำเม้น marchmenlo จัดให้เจ๊ชะนีไป :laugh: :laugh:
ฟิคน่ารักโคดดดดดดดดดดดดด
อยากรู้แล้วว่าจะร๊ากกกกกกกกกันยังไง
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาต่อตอนต่อไปเมือ่ไหร่ดีจ๊ะ ฮุฮุ
ขอบใจน๊า เป็นกำลังใจให้ในการเข็นตอนสเปเชียล อิอิ :L2:
-
เง้ออออออออออ
หนุกมากเลยค้าบบบบ
อิอิอิอิ
ลั่วลั่ว น่ารักอ่า เจ อ่าชอบแกล้งเน้
มาต่อไว ๆๆ น้า สู้ๆๆ
-
เจจะจีบน้องยังไงนะ
อยากรู้จัง
มาต่ออีกนะ
ดีใจจัง นอกจากจะมีรูปให้จิ้นแล้ว
ยังมีฟิคให้จิ้นอีก
อิอิ
:o8: :o8:
-
สนุกมากเลยพี่อ้อ
มาต่อเร็วๆๆนะ
ทุกคนรออยู่
:impress2: :impress2: :L2: :L2:
-
:-[ :-[
น่าร้ากกกกกกก
มามะขอกอดทีจ้า :กอด1: :กอด1:
-
:o8: อ่า... งัยดีล่ะ ครือว่าเป็นคนนึงที่แฝงตัวติดตามนายเจกะน้องตัวเล็กมานานแสน พอได้รู้ว่ามีฟิคก็เกิดอาการตัวสั่นอยากแสดงตัวซะงั้น (หลังจากที่เซ็งกับเรื่องที่เกิดขึ้นในบล็อค แบบว่ากำลังเซ็งได้ที่เลย ) อยากบอกว่าขอบคุณ :pig4: อย่างมากมายที่ทำให้ความสุขเล็กๆของพี่มีเพิ่มขึ้น (เป็นเอามากแฮะ) อยากเป็นกำลังใจให้น้องนะค่ะ :impress2:ไม่รู้จะมากไปมั้ย แต่พี่อยากให้ฟิคนี้ออกมาเป็นรูปเล่มให้พี่ได้เก็บไว้เชยชมจังเลยค่ะ (มากไปป่าวเนี่ยแก) ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัว+เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
หวานมากมายตั้งแต่แรกพบเรย
-
มาติดตามฟิคด้วยค่า :impress2:
เจหลงน้องตั้งแต่แรกเจอเลยนะ อิอิ
น้องน่ารกใช่มั้ยล่า
สอนถ่ายรูปนี่กะจีบน้องป่ะ อร้ายยย :-[
สนุกมากเลยค่ะ ชอบอ่า :L2: สู้ๆนะคะ
-
:mc4: โฮะ โฮะ รักแรกพบไม่พอ เฮียเจยังเนียนจาจีบน้องลั่ว ลั่ว ด้วยการจะสอนถ่ายรูป (แบบถึงเนื้อถึงตัวแน่ ๆ) โอยยยย แย่ ๆ มันน่ารัก ถึงมาก ถึงมากที่สุดดดดดดดดดดด :-[
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยยย
มาต่อบ่อย ๆ น๊า
ชอบมากมาย
:กอด1: :กอด1:
-
:m1:
น่ารักชะมัด
ทั้งเนื้อเรื่องทั้งคนแต่ง
ชอบค่ะ
:จุ๊บๆ:
-
น้องน่ารักสุดๆ เจก็น่ารัก
อยากได้ผู้ชายแบบนี้สักคน :sad4:
จะมีไหมเนี่ย ที่จะตกหลุมรักใครสักคน แค่เพียงสบตา
-
จิ้ม+1ให้เลยยยยยยย
น่ารักมากกกกก
รักคู่นี้มากๆอ่ะ
กระโดด :กอด1:คนแต่ง
มาต่ออีกนะคะ
อ่านไปยิ้มไป
น่ารักมากกกกกกกก
-
:impress3:
ซึ้ง
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ลั่วลั่ว
จะยั่วไปหนายยย
กิ๊ซ >-----<!!
ขอบคุณคนแต่งน๊าาาาา
สู้ๆๆ
(เห็นแล้วไฟลุก อยากแต่งฟิคง๊าาา)
-
กำลังคิดอยู่เลยว่าไม่มีคนแต่งficลั่วลั่วกับเจบางหรอ
คิดได้ไม่กี่วันมีคนแต่งให้อ่านแลย
อิอิ ดีใจๆ ได้อ่านฟิคลั่วลั่วแล้ว
น้องน่ารักเสมอ อิอิ
:pig4: :pig4:
:L2: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คิดภาพตามช้านจาตาย :m25: :m25:
ลั่วลั่วอ้อน น่ารัก :-[
เฮ้ยแมนได้อีก :sad4: รักเฮียรักลั่ว
:กอด1: คนแต่ง รอตอนต่อนะคะ
-
+1 ให้กับความน่ารักของลั่วลั่ว
-
น่ารักจิงวุ้ย :-[
ดูรูปก้อน่ารัก บทแปลก้อเพิ่มความน่ารัก
พออ่านฟิคยิ่งน่ารักไปกันใหญ่
หนูลั่วลั่วครองใจ :o8:
:pig4:คนแต่งมากๆนะจ๊ะ
+1 ไปก่อนเลยค่ะ
แล้วรอตอนพิเศษจ้า :L2:
-
น่ารักดีแท้อะคู่นี้ อิๆ
-
:กอด1: :L2:
แต่งเก่งจังเลยกรู้ววววววววววววว
ชอบคู่นี้มากๆๆๆๆๆๆๆชอบลั่วลั่ว น่าร๊ากกกกกก :m1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ
:3123:
-
เอ่ออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เจโรคจิตได้น่ารักมากๆๆๆๆ อิ อิ อิ :z1: :z1: :z1:
ชอบร่วมรักกะศพ คิดได้ไง :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
กรี๊ดดดดดด น่ารักมากๆ นึกว่าจะมีฉากจูบซะแล้ว 555+ (ในบล๊อคบอกว่าเจอกันครั้งแรกก็เกือบจะจูบกันไม่ใช่หรอ :jul1:)
รออ่านต่อนะคะ ชอบเวลาเจเขินจัง //ละมุนละไม :กอด1: :กอด1:
-
:z2: น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
ชอบ เฮียเจกะน้องลั่วลั่ว
อิๆๆ
ให้กะลังใจคนแต่ง
น่าร๊ากกกก
-
มาปูเสื่อรอพาร์ท 3
:call:
-
กรี๊ดกร๊าด
พี่เจะพูดอะไรออกมา
บอกว่าน้องสวยไปตรงๆเถ๊อะ เหมือนน้องจะไม่ได้ตั้งใจฟังอยู่
-
:o8: :o8: :o8: อร๊ายยยย เค้าจิ้นนนนภาพอันสุดแสนนจะหวานนนนนน
ใต้แงอาทิตย์อัสดงงงงงงง
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3: :z3: :z3: :z3:
รอค่ะรออออออ ปูเสื้อข้างพี่อัมม รอตอน3!!!
-
:haun4:
น่ารักเกินไปแร้น
-
เข้ามารอ อตนต่อไป
:z2:
-
น่ารักจังเลยคะ
รออ่านอยู่น้า :pig4:
-
:monkeysad: น้องขา...พี่อยากอ่านตอนต่อไปอ่ะค่ะ คิดถึงน้องลั่วใจจะขาดอยู่แร้น :serius2: ช่วยสงเคราะห์พี่หน่อยเหอะ ... น้า..... ( แอบกดดันเล็กน้อย ฮ่าๆๆๆๆ )
-
:L2: :L2:
มาส่งดอกไม้ให้กำลังใจ
รอตอน3จ้าา :impress2:
-
:oni1: รอๆ
-
ร๊ากกคนแต่ง
และรักตัวละครมากๆครับ
เจอฟิคอีกตายแน่ๆ ก๊ากกก
-
แปะก่อน....อยากอ่านมาก ๆ และสัญญาว่าจะเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เชอร์ขอตัวไปนอนนะคะ(ตอนนี้ดึกแล้วอ่า).....สู้ ๆ :กอด1:
เดี๋ยวพรุ่งนี้อ่านรวดเดียวแล้วจะมาเม้นท์ใหม่.....+1 ด้วยคร่า
สู้ตาย :mc4: :mc4:
-
แต่งได้น่ารักมากเลย ถามหน่อยนะ เอาจากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นมาแต่งใช่ไหม? อ่ะ
แต่งต่อนะ เราอยากรู้เรื่องพวกเขาให้มากกว่านี้ เป็นแฟนพวกเค้าเหมือนกัน
-
Fiction : It's Real
Author : Yuri (Rella)
Pairing : J.Law&Kirio
Part : 3
~* ... เมื่อแรกรัก ... *~
ตั้งแต่วันนั้นที่ผมสัญญาว่าจะสอนเขาถ่ายรูป เราสองคนก็มาเจอกันที่ทุ่งหญ้ากว้างนั้นทุกวัน ผมพาเขาไปถ่ายรูปในที่ต่างๆ ตามละแวกใกล้เคียง วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาและผมจะมาเจอกันที่นี่ พรุ่งนี้เขาต้องกลับบ้านเขาที่ตงเฉินแล้ว เพราะอีกสองวันโรงเรียนของเขาก็จะเปิด และคงเป็นเพราะสาเหตุนี้ล่ะมั้งที่ทำให้เขาดูเงียบไปผิดจากทุกวันที่จะต้องคุยจ้อไม่หยุด...ผมตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ผมจะต้องทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนที่ดูคลุมเคลือตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมากระจ่างสักที
"เป็นอะไรไป หืม?"ผมถามเขาเหมือนคนไม่รู้เหตุผลที่ทำให้คนสดใสร่าเริงอย่างเขาต้องนั่งเงียบสลดอยู่อย่างนี้
"เปล่าฮะ"เขาตอบผมพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ แล้วก็นั่งก้มหน้าเงียบไปอีก
"นี่ถ้าเอาแต่นั่งก้มหน้าอยู่แบบนี้ล่ะก็ กลับบ้านไปเลยดีกว่ามั้ย"ดูท่าคำพูดของผมจะได้ผลแห๊ะ เขารีบเงยหน้าขึ้นมาทันที ใบหน้าน่ารักสั่นไปมาเร็วๆ จนผมล่ะกลัวว่าคอเขาจะเคล็ดเอาซะก่อน
"ไม่ฮะ ไม่เอานะ ไม่กลับ"เขาตอบผมรัวเร็ว เหมือนกลัวว่าจะโดนผมไล่กลับไปจริงๆ
"ถ้างั้นก็ร่าเริงได้แล้ว ร่าเริงน่ะร่าเริง...เวลานายยิ้มน่ะน่ารักกว่าตอนทำหน้าอมทุกข์หลายเท่าเลยรู้มั้ย"ผมพูดเพื่อให้เขายิ้มออกมา
"อืม"เขารับคำแล้วส่งยิ้มบางๆมาให้ผม
"เอาล่ะ วันนี้ไปเที่ยวกันดีกว่า"ผมลุกขึ้นยืน ปัดเศษหญ้าออกจากกางเกง
"เอ๋?"เขาเงยหน้ามามองผมงงๆ ผมเลยยื่นมือไปให้เขาจับเพื่อช่วยฉุดให้เขาลุกขึ้นยืน
"งงอะไร ก็บอกว่าจะพาไปเที่ยวไง"ผมย้ำอีกครั้ง
"แล้วเราจะไม่ถ่ายรูปกันเหรอฮะ"เขาเอียงคอถามอย่างสงสัย เฮ้อ เขาจะรู้ตัวมั้ยว่าท่าทางแบบนั้นน่ะมันน่ารักมากจริงๆ
"ทำไมจะไม่ถ่ายล่ะ ไปเที่ยวก็ถ่ายรูปได้นี่"พูดจบผมก็จูงมือเขาเดินไปที่รถของผมทันที
.........................
.............................................
................................................................
"แล้วเราจะไปไหนกันเหรอฮะ"เขาถามขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังขับรถ
"ไปดูหนัง ไปกินข้าว แล้วก็ไปชอปปิ้ง"ผมบอกแผนการเที่ยวออกไปอย่างที่ใจผมคิด
"หา?"เขาอ้าปากค้างกับแพลนการเที่ยวครั้งนี้ของผม
"นั่น แมลงวันบินเข้าไปแล้ว...อะไรจะตกใจขนาดนั้น"ผมแซวเขา เขารีบหุบปากลงทันที
"ก็นั่นมัน...เอ่อ...นั่นมันเหมือนการเดทเลยนี่นา"เขาก้มหน้าพูดเสียงอ้อมแอ้ม แต่ผมได้ยินเต็มสองรูหู
"นายพูดว่าไงนะ ฉันไม่ค่อยได้ยินเลย"ผมแกล้งทำเป็นได้ยินไม่ชัด แถมยังเอียงตัวมาให้ใกล้เขาเข้าไปอีก ทั้งๆ ที่ยังขับรถอยู่นั่นแหละ แกล้งเจ้าตัวเล็กเนี่ยความสุขของผมอย่างนึงเลยล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า
"ผมบอกว่านั่นมันเหมือนการเดทเลยไม่ใช่เหรอฮะ"คราวนี้เขาหันมาพูดเสียงดังฟังชัดใส่ผมซะลั่นรถ แล้วรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ส่วนผมก็รีบหันไปมองเขาทันที แต่มองได้แค่แวบเดียวเท่านั้นแหละ ก็ผมกำลังขับรถอยู่นี่ แต่ผมเห็นนะว่าเขาหน้าแดงแจ๋เลย เจ้าตัวเล็กของผมเขินเข้าให้แล้ว
"ก็ใช่น่ะสิ"ผมตอบกลับไป พร้อมกับเอื้อมมือข้างที่ว่างจากการจับพวงมาลัยบังคับรถ มากอบกุมมือนุ่มๆ ของเขามาวางที่ตักของผม
"เอ่อ...."เขาหันมามองผม ริมฝีปากเรียวบางกำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา
"อย่าเพิ่งถามอะไร ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่ฉันจะตอบคำถามนะ เอาล่ะถึงแล้ว"ผมพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรออกมา
แล้วผมก็พาเขาไปดูหนัง ทานข้าว ชอปปิ้ง เหมือนอย่างที่ผมบอกเขาไว้ตอนแรกทุกอย่าง ก่อนที่เราทั้งคู่จะกลับมาอยู่ที่ทุ่งหญ้ากว้างแห่งนี้อีกครั้ง ผมและเขาเราจับมือกันไว้แล้วเดินไปตามทางเดินลัดเลาะผ่านทุ่งหญ้านั้น จนมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านคุณตาคุณยายของเขา...
"เอ่อ ขอบคุณมากนะฮะวันนี้...แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกวันที่ผ่านมาด้วย ผมสนุกและมีความสุขมาก"เขายืนหันหน้าเข้าหาผม ดวงตาเรียวสวยคู่นั้นจ้องมองหน้าผมเอาไว้มั่น มือของเรายังกอบกุมกันไว้ไม่ปล่อย
"อืม"ผมครางรับคำพูดเขาสั้นๆ ในลำคอ
"ผมไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกมั้ย แต่ผมจะจดจำช่วงเวลาดีๆ นี้ไปตลอด ขอบคุณมากจริงๆฮะ"เขาพูดจบก็ทำท่าจะเดินเข้าบ้าน แต่ก็ติดอยู่ตรงที่มือของผมไม่ยอมปล่อยมือเขาน่ะสิ
"มีคำพูดที่จะพูดกับฉันแค่นี้เองเหรอ แค่คำขอบคุณเท่านั้นหรอกเหรอ"ผมดึงตัวเขาเข้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิม ใบหน้าของเราสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ
"เอ่อ...ล..แล้วคุณจะให้ผมพูดอะไรอีกล่ะฮะ"เขาเบือนหน้าหลบสายตาผมไปทางด้านข้าง
"คำถามที่นายอยากถามฉันตอนอยู่บนรถตอนนั้นล่ะ ไม่อยากถามแล้วรึไง"
"เอ๋?"เขาหันมามองผมอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ
"ว่าไงล่ะ ตอนนี้ฉันพร้อมจะตอบคำถามของนายแล้วนะ"
"เอ่อ คือ...คือ....ทำไม วันนี้คุณถึงดูอ่อนโยนกับผมจัง"เขาถามผมเสียงค่อย ใบหน้าน่ารักของเขาก้มลงซะจนคางแทบชิดกับอกตัวเองอยู่แล้ว
"แล้วทุกทีฉันหยาบคายรึไง หืม?"ผมแกล้งถามแหย่เขาเล่น
"เปล่านะฮะ ทุกวันคุณก็ดีกับผมมาก แต่ว่าวันนี้มันมากกว่าทุกทีนี่ฮะ...ผ..ผมน่ะทำตัวไม่ถูกเลยนะฮะรู้มั้ย"เขาอธิบายให้ผมฟังเสียงตะกุกตะกัก
"แล้วดีมั้ย ฉันที่เป็นแบบนี้นายชอบรึเปล่า"ผมถามเขาเบาๆ เขาก็ได้แต่พยักหน้าขึ้นลงเป็นการตอบรับ
".........."
"ไม่พูดน่ะฉันไม่รู้หรอกนะ"
"ช...ชอบฮะ"เสียงของเขาสั่นนิดๆ เขาคงตื่นเต้นกับสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ล่ะมั้ง
"ถ้าอย่างนั้น ตั้งแต่วันนี้ฉันจะทำแบบนี้ จะอ่อนโยนกับนายคนเดียวตลอดไปดีมั้ย"ผมเชยคางให้เขาเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับผม
"ผม...ผมไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจที่คุณพูดเลยจริงๆ...คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่ฮะ"ดวงตาคู่สวยสั่นระริก เหมือนคนที่กำลังสับสนอยู่ในที
"ฉันจะพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมล่ะนะ...ฉันชอบนาย...ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตอนไหน อาจจะตั้งแต่วันแรกที่ฉันเจอนายแล้วก็ได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันรู้ ความรู้สึกนี้มันมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งได้เห็นหน้านายฉันก็แทบจะหยุดความรู้สึกนั้นไม่ได้ทุกที ความรู้สึกที่อยากให้นายเป็นของฉันเพียงคนเดียว..."ผมพูดจบทุกอย่างรอบตัวเราเหมือนหยุดนิ่ง ผมเงียบไป เขาก็เงียบเช่นกัน...หรือผมจะเข้าใจผิดที่คิดว่าเขาจะใจตรงกับผม...เขาเงียบไปนานมาก นานจนผมถอดใจ สงสัยผมจะคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป ผมปล่อยแขนทั้งสองข้างที่โอบรอบเอวบางของเขาอย่างช้าๆ ก่อนจะก้าวถอยหลังเว้นระยะห่างจากเขาพอสมควร
"......................"เขามองหน้าผมอย่างสงสัยในท่าทีของผม
"ขอโทษนะ ฉันคงทำอะไรตามใจตัวเองมากไปหน่อย นายคงอึดอัด ลืมที่ฉันพูดไปเถอะ แล้วเข้าบ้านไป ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน"ผมหันหลังให้เขาก่อนจะเอ่ยปากบอกลา ผมรอที่จะได้ยินเสียงเปิดและปิดประตูรั้วของบ้าน เพื่อให้แน่ใจว่าเขาเข้าบ้านไปแล้วผมก็จะได้กลับไปอย่างหมดห่วง แต่รอจนแล้วจนรอดก็ทุกอย่างทั่วทั้งบริเวณนั้นก็ยังเงียบสนิท
"...ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณเรียกว่าอะไร ผมรู้แค่ว่า ผมรู้สึกดีใจทุกครั้งที่ได้เจอคุณ ผมรู้สึกคิดถึงทุกครั้งที่ไม่ได้เจอหน้าคุณ ผมรู้สึกเหงาเวลาที่คุณไม่โทรหาผม ผมรู้สึกอยากอยู่กับคุณตลอดเวลา...นั่นคือความรู้สึกทั้งหมดของผม ผมไม่รู้ว่ามันใช่ความรู้สึกเดียวกับคุณรึเปล่า ถ้าใช่ ผมก็คงชอบคุณเหมือนกัน..."หลังจากที่เขายืนนิ่งเงียบมานาน อยู่ๆ เขาก็เอ่ยปากพูดออกมาซะยืดยาว แต่ว่าแต่ละประโยคที่เขาพูดทำเอาผมใจเต้นแรงเลยทีเดียว ก็ความรู้สึกที่เขาบอกผมมาทั้งหมด มันเป็นความรู้สึกเดียวกันกับที่ผมมีให้เขา...ผมหันตัวเองกลับไปทางเขาทันทีที่เขาพูดจบแล้วรีบตรงเข้าไปคว้าเอาร่างบอบบางของเขาเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผมอีกครั้ง และครั้งนี้ผมสัญญากับตัวเองเลยว่า ผมจะไม่มีวันปล่อยให้เขาหลุดมือไปอย่างแน่นอน
"เอ่อ...คุณกอดผมแน่นจัง ผมหายใจไม่ค่อยออกเลยฮะ"เขาพูดเสียงอู้อี้อยู่ตรงอกของผม
"โทษทีๆ เป็นอะไรมั้ย ฉันดีใจมากไปหน่อย"ผมผละตัวเขาออกมา ก่อนจะก้มลงมองใบหน้าน่ารักที่ตอนนี้เขินจัดจนเปลี่ยนเป็นสีแดงไปแล้ว
"ไม่ฮะ ไม่เป็นไร"เขาส่ายหน้าไปมาทั้งๆที่ยังก้มหน้าหลบสายตาผมอยู่
"เงยหน้าขึ้นหน่อยสิ มีอะไรจะให้ ก้มหน้าอยู่อย่างนี้ไม่อยากรู้เหรอว่าฉันจะให้อะไรน่ะ หืม?"
"อะไรเหรอฮะ"เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมอย่างอยากรู้
"............"ผมไม่ตอบแต่กลับยิ้มให้เขา ก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากของเขาเบาๆ...เขาค่อยๆหลับตาลงรับสัมผัสที่ผมมอบให้
"ผมจะสำลักความสุขตายมั้ยนะ"พอผมละริมฝีปากออกจากหน้าผากของเขาแล้ว เขาก็เอ่ยคำพูดที่ผมฟังแล้วมันดูน่ารักซะจริง พร้อมกับส่งรอยยิ้มกว้างจนแก้มแทบปรินั่นมาให้ผมอีก ผมมากกว่าที่จะสำลักความสุขตาย
"หึหึ เด็กบ๊องพูดอะไรของนายน่ะหือ?...ไป เข้าบ้านไปได้แล้ว ไว้ฉันจะโทรหานะ"
"ฮะ...ขับรถดีๆนะฮะ ผมเป็นห่วง ถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรหาผมด้วยนะ บ๊ายบายฮะ"เขาโบกมือบ๊ายบายผมก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้านไป ผมรอจนเขาเข้าไปถึงภายในตัวบ้านแล้วค่อยเดินกลับไปที่รถ...วันนี้ผมว่าผมต้องฝันดีที่สุดในชีวิตแน่ๆ เลยล่ะ
~TBC~
~Talk~
ตอนหน้าก็จะจบแล้วน๊าาาาาาา สั้นแสนสั้น บอกแล้วว่ามันเป็นเพียง "Short Fic"...(ตอนหน้าสั้นกว่านี้ด้วย 555+) :laugh:
แต่ตอนนี้กำลังพยายามกับพาร์ทสเปเชี่ยลอยู่ค่ะ แต่ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไร เหอๆ... :o11:
ดีใจจังที่ทุกคนชอบฟิคเรื่องนี้นะคะ แล้วก็ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกบวก ด้วย อิอิ... :m1:
ทุกข้อความเป็นกำลังใจอย่างดีเลยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ... o1.
.
.
แต่งได้น่ารักมากเลย ถามหน่อยนะ เอาจากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นมาแต่งใช่ไหม? อ่ะ
แต่งต่อนะ เราอยากรู้เรื่องพวกเขาให้มากกว่านี้ เป็นแฟนพวกเค้าเหมือนกัน
ตอบ tortoซัง
เป็นเหตุการณ์สมมติตามที่เราจิ้นเอาเองที่อิงความจริงนิดหน่อยค่ะ o4... อืมมันเหมือนกับเอาคำพูดของเฮียแกมาขยายความให้เห็นภาพตามที่พวกเราจิ้นๆ กันไว้ล่ะนะ :oni1:
-
หวาตอนตอนหน้าจบแล้วหรอ เสียดายจัง
เอาเป็นตอนสั่นๆตอนใหม่ได้ปะนะนะ อิๆ
:call: :call:
-
กรีสสสสสสสส
เพิ่งมาอ่าน ก็จะจบแล้วหรอ
ชอบคู่นี้จังเลยยยยยยย
สามารถเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำตอนนี้ได้
-
"...ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณเรียกว่าอะไร ผมรู้แค่ว่า ผมรู้สึกดีใจทุกครั้งที่ได้เจอคุณ ผมรู้สึกคิดถึงทุกครั้งที่ไม่ได้เจอหน้าคุณ ผมรู้สึกเหงาเวลาที่คุณไม่โทรหาผม ผมรู้สึกอยากอยู่กับคุณตลอดเวลา...นั่นคือความรู้สึกทั้งหมดของผม ผมไม่รู้ว่ามันใช่ความรู้สึกเดียวกับคุณรึเปล่า ถ้าใช่ ผมก็คงชอบคุณเหมือนกัน..."
เค้าก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกันนะ กรั๊ก กรั๊ก >//< :o8:
โอวววว ความรักมันอบอวลลลลล :กอด1:
จาจบแระ มะอาววววว ต่อเวลาอีกหน่อยน้า :sad4:
-
:กอด1: :z3: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2:
-
:-[ หวานๆ น่ารักมั่กมายยยย
แต่งเป็นชอตฟิกมาเรี่อยๆนะคะ พี่รออ่าน :impress2:
-
:-[
-
หวานมั๊กๆๆๆ :-[ ไม่ไหวแล้วจะละลาย
-
กรี๊ดดดดดดดดด
น่ารักอ้ะ เพิ่งได้อ่านน ><~
รอ special part ด้วยเน้ออ ^ ^
-
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ปลื้มมากคู่นี้><
555
รอตอนจบและSPนะคะ อิอิ
-
เฮ้อ
คนอ่านจะสำลักความสุขตาย
น่าร้ากกกกกกกชะมัดดดดดดดดด
แต่จาจบแล้ว
แย่จัง
-
เฮือกกกกกกก น่าร๊ากกกกก ขอบคุณมากน๊าจ๊า ตอนนี้ใจลอยไปถึง SPEเชี่ยวววววว พาร์ทแล้ว โหะๆ
-
หวาน ด้าย อีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:-[
-
อ๊ายยยย . .. ...
น่ารักมาก ๆๆเรยอ๊ะค๊ะ
อยากให้เรื่องจริงเป็นแบบนี้จัง,,แต่อาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้นะ อิอิ
แต่เราก็คิดภาพของคู่นี้ไว้เหมือน ๆๆกันเลย
รออ่านตอนต่ิอไปนะคะ ^^
เป็นกำลังใจให้ค๊ะ
-
:haun4:
เคลิ้ม
..............
.......................
.............................
.........
ไปเรย
:L2:
-
:m25: :impress2: :-[ :o8: อ๊ากกกกก น่ารักมากกก มาต่อเร็วๆๆนะ
-
^
^
^
เจาะไข่ๆๆๆๆ
ตอนนี้หวานมากกกกกกกก
แต่อยู่หน้าบ้านเลย คุณตาคุณยายแอบดูอยู่ป่าวเนี่ย :m20:
-
น่ารักมากมาย ^^
-
อัพแล้วๆ :-[
สวีทนะเนี่ย.....
สารภาพรักกันน่ารักได้อีก.... :impress2:
น้องน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ :z1:
-
กรี๊ด.... หวานกันซ้า.. มัยไม่มีผู้ชายมาบอกเราอย่างนี้บ้างน้า ( แอบอิจฉาเล็กๆ ) ว่าแต่ว่า จะจบแล้วเหรอเนี่ยเสียดายจัง สั้นไปป่าวค่ะน้อง ไม่คิดจะแต่งเพิ่มอีกซัก 4-5 ตอนเหรอ น้า..... :impress2:
-
อิๆ อ่านตอนนี้แล้ว ก็ไม่มีไรจาบอกเพราะสำลักความสุขของทั้งสองคนอยู่อ่ะ
ขอบคุณน๊าแต่งได้น่ารักมากเลย +1ให้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m25: ตายไปเลย
หวานมากกกกก :-[
:กอด1: คนเขียนจ้า
-
น่ารักมากเลย..เจเห็นน้องลั่วครั้งแรกก้อตะลึงตึงๆ..เลย..แต่เป็นใครเจอแบบนี้ก็คงมองตาไม่กระพริบเหมือนกัน o18
ชอบตอนที่บอกความในใจมากเลย แค่ความหวานคงไม่พอ..แต่มันดูลึกซึ้งด้วย.. :-[
ไม่อยากให้จบเร็วเลย..แล้วมาต่ออีกนะคะ :3123:
-
อ่านไปก็ ประมาณนี้เลยยย :o8:==> :-[ ====>:impress2:====> :z3:====> :sad4:
โฮกกกกก หุบยิ้มไม่ได้ค่ะ น่าร๊ากกกกกก อ่ะ ยิ่งตอนจะบอกรักกกกกกกก
ตอนแกล้งเจ้าตัวเล็กกกกก หวานมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนหน้ารออยู่จ้า~~ ว่าแต่จบจะแล้วเหรอออออออ
แง๋ๆๆๆๆๆ :sad4: :sad4: :sad4:
-
กิ๊ซซซซ
:-[ :-[
น่ารักง่า
อ๊ากกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้วว
อ่านไปยิ้มไป อ่านไปยิ้มไป
หวานไม่ทนอ่ะค่ะ
สุดยอดเลยย
ตอนหน้าจบแล้วหรอคะ
น่าเสียดายจัง
:กอด1:คนแต่งค่า รักกันๆๆ
-
หวานปานน้ำผึ้ง
รักกันง๊ายง่าย
เจอกันกี่หนเนี้ย-- นู๋ลั่วอย่ายอมเขาง่ายนะลูก
-
อ๊า กก ก
หวานชะมัดเลย
น่าร๊ากมา ชอบอ่ะๆๆๆๆ
555+
-
"เงยหน้าขึ้นหน่อยสิ มีอะไรจะให้ ก้มหน้าอยู่อย่างนี้ไม่อยากรู้เหรอว่าฉันจะให้อะไรน่ะ หืม?"
"อะไรเหรอฮะ"เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมอย่างอยากรู้
"............"ผมไม่ตอบแต่กลับยิ้มให้เขา ก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากของเขาเบาๆ...เขาค่อยๆหลับตาลงรับสัมผัสที่ผมมอบให้
"ผมจะสำลักความสุขตายมั้ยนะ"พอผมละริมฝีปากออกจากหน้าผากของเขาแล้ว เขาก็เอ่ยคำพูดที่ผมฟังแล้วมันดูน่ารักซะจริง
:-[น่าร้ากมาก เจอบอุ่นจังเลยนะเนี่ย
แต่จาจบแล้วเหรอ มันสั้นจริงๆนะ งั้นขอตอนพิเศษหลายๆตอนเลยจ๊ะ แบบว่าอย่างหวาน ช้อบชอบ
:pig4:
-
ว้าตอนหน้าจบแล้วหรอค่ะ
แต่ชอบคู่นี้ น่ารักดี
คนแต่งก้อแต่งได้หวานมาก
ชอบๆๆๆ
+1เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ไม่อยากให้จบอ่าาา
หวานมากๆๆ อิอิ
:กอด1: :กอด1:
-
Fiction : It's Real
Author : Yuri (Rella)
Pairing : J.Law&Kirio
Part : 4 [Final Part]
~* ... Come Back ... *~
"มายืนทำอะไรตรงนี้หืม? เด๋วก็ได้เป็นหวัดหรอก"หลังจากผมอาบน้ำเสร็จก็เดินหาเจ้าตัวเล็กของผมซะทั่วห้อง...ห้องที่ว่าคือห้องพักของผมเอง วันนี้เป็นวันศุกร์ ทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เขาจะมาพักอยู่กับผม ส่วนวันจันทร์ถึงวันพฤหัสเขาก็อยู่ที่บ้านของเขานั่นล่ะครับ แต่หน้าที่ไปรับไปส่งเขาเนี่ยผูกขาดอยู่ที่ผมแทบทุกวัน จะมีบ้างเป็นบางวันที่ผมติดงานไปรับเขาไม่ได้ เขาก็จะกลับบ้านเอง ผมกับเขาเราอยู่ด้วยกันแบบนี้มาจะ 4 ปีได้แล้ว...ผมไม่รีบร้อน ไม่เร่งเร้า และไม่บังคับว่าเขาจะต้องมาอยู่ที่นี่กับผม ผมให้สิทธิ์ในการตัดสินใจกับเขาเต็มที่ เขาเองก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะดี มันคงจะดีกว่าถ้าเขาจะได้มีเวลาอยู่กับครอบครัวให้มากกว่าที่จะมาอยู่กับผมเป็นการถาวร
"ลมเย็นดีนะฮะ แล้ววันนี้ท้องฟ้าก็เปิดโล่งดีด้วย คุณออกมาดูสิฮะดาวเต็มท้องฟ้าเลย"เขาเอ่ยชักชวนผมให้ออกมาที่ระเบียงด้วยกัน ใบหน้าน่ารักของเขากำลังเงยขึ้นมองดูบนท้องฟ้า รอยยิ้มที่ผมหลงใหลค่อยๆ ฉายอยู่บนใบหน้าของเขา
"จริงๆ เลยนะ บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ดูแลตัวเองบ้าง ออกมายืนข้างนอกตอนกลางคืนแบบนี้ก็น่าจะใส่เสื้อคลุมหน่อยสิ ไม่ใช่ออกมาทั้งชุดนอนแบบนี้"ผมหายเขาไปในห้องเพียงแป๊บเดียวก็ออกมาที่ระเบียงตามคำชวนของเขาพร้อมกับเสื้อคลุมตัวหนาของผม ที่ผมหยิบเพื่อเอามาใส่คลุมทับกับชุดนอนบางๆ ของเขา...ตัวออกจะบอบบางซะขนาดนั้น ยังออกมายืนต้านลมหนาวอีก เดี๋ยวก็ได้ไข้ขึ้นกันพอดี
"ขอบคุณนะฮะ"เขาละใบหน้าที่แหงนเงยมองบนท้องฟ้า แล้วหันหน้ามาทางผมที่ยืนซ้อนหลังเขาอยู่ เสียงหวานใสของเขาเอ่ยขอบคุณผมเบาๆ ก่อนจะเอนตัวพิงหลังลงมาที่ตัวของผม มือของผมสวมกอดที่เอวบางของเขาไว้หลวมๆ พอให้เขาได้รับความอบอุ่นจากตัวผม แต่ก็ไม่ทำให้เขาอึดอัดจนเกินไป
"ทุกวันนี้นายมีความสุขดีมั้ย"อยู่ๆ ผมก็เกิดอารมณ์อยากโรแมนติกขึ้นมาซะดื้อๆ
"ฮะ..."เขารับคำผมสั้นๆ
"มีความสุขรึเปล่าที่เป็นคนรักของฉัน ทุกสิ่งที่ฉันทำให้มันไม่ทำให้นายอึดอัดใช่มั้ย"
"ที่รัก คุณเป็นคนที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยรู้มั้ย คุณอย่ากังวลไปเลยนะฮะว่าสิ่งที่คุณทำให้ผมจะทำให้ผมอึดอัด ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่เคยย่างกรายเข้ามาในจิตใจของผมเลยสักนิดตั้งแต่วันที่ผมได้รักคุณ"เขาพลิกตัวเองหันหน้ามาทางผม ตาคู่เรียวสวยจับจ้องเขามาในดวงตาของผมอย่างมั่นคง แขนผอมบางโอบล้อมรอบต้นคอของผมก่อนจะค่อยๆ โน้มใบหน้าของผมลงมาให้เข้าใกล้กับใบหน้าของเขามากขึ้น
"ฉันรักนายมากนะ ลั่วลั่วของฉัน"ผมบอกรักเขาด้วยรอยยิ้มที่เต็มตื้น
"ผมก็รักคุณมากเหมือนกันฮะ คุณสามี"เขาบอกรักผมด้วยรอยยิ้มเช่นกัน...ผมโน้มใบหน้าลงมาจนปลายจมูกของเราชนกัน ก่อนที่ผมจะค่อยๆ จรดริมฝีปากของตัวเองลงแนบกันริมฝีปากบางของเขาเบาๆ แต่เนิ่นนาน ... ให้ตายเถอะผมไม่อยากละริมฝีปากออกเลยจริงๆ
ตลอดระยะเวลาเกือบ 4 ปีที่ผ่านมา ที่ผมและเขาเราต่างมีกันและกัน สำหรับใครบางคนอาจคิดว่าระยะเวลาเพียงเท่านี้ทำให้ผมแน่ใจได้อย่างไรว่าผมจะหยุดอยู่ที่เขาคนนี้แล้วจริงๆ ถ้าให้ผมบอกตามตรงผมไม่ได้คิดถึงตรงนั้นเลยด้วยซ้ำว่าหัวใจของผมจะหยุดอยู่ที่ใคร ผมรู้แค่ ณ ตอนนี้ เวลานี้ กับช่วงเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด หัวใจของผมยังคงเต้นเพื่อเขาเสมอตลอดมา อนาคตมันเป็นอะไรที่ไม่แน่นอน อนาคตผมกับเขาเราอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ หรืออาจจะอยู่ด้วยกันตลอดไปก็ได้ไม่มีใครรู้ แต่ผมจะทำปัจจุบันของผมและเขาให้มีความสุขที่สุดในทุกช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมรู้ว่าผมสามารถทำมันได้
=======
**_Final_**
=======
~Talk~
จบแล้ว 555+ สั้นแสนสั้น ตอนนี้สั้นสุดๆ
ก้มหน้าสำนึกผิด .... งื้อออออ
คือความจริงเรื่องนี้เราแต่งออกมาตอนเดียวจบอ่ะค่ะ
แล้วแบบว่าทยอยลง แล้วทีนี้ไม่คำนวนดีๆ มันเลยเหลือติ่งตอนจบอยู่ติ๊ดนึง
แต่สัญญาค่ะมีพาร์ทสเปเชี่ยลแน่นอน กำลังแต่งอยู่ค่ะ คึคึ
วันนี้รีบเอาตอนจบมาลงทิ้งไว้แต่หัววันเลย เพราะเดี๋ยวตอนเย็นเราต้องไปเข้าเวร
ออกเวรอีกทีก็นู่น 9 โมงเช้าวันพรุ่งนี้น่ะค่ะ ก็เลยรีบเอามาลงไว้ก่อน
แล้วก็ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกบวก ด้วยนะคะ...
ทุกข้อความเป็นกำลังใจอย่างดีเลยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ...
.
.
.
-
:pig4:
:L2:
-
เฮียเจกะลั่วลั่วน่าร๊ากกก
พูดคำอื่นไม่เป็นเลยจริงๆ
ขอบคุณนะจ๊ะ อ่านแล้วก็ยิ้มแก้มปริออกไป
-
อ่านแร้วยิ้มตาม
ของแบบนี้สักคน
ก้ากกกกกกก
น่ารักเกินไปแร้วนะ
-
:-[ :o8: :-[
ตามอ่านรวดเดียวจบแล้ว มาช้ากว่าอิเจ๊กะตามาร์ชได้ไงเนี่ยเรา
:z3: :z3: :z3:
-
ตอนจบสั้นเป็นไส้ติ่งเชียว
แต่น้องลั่วน่ารัก
พอให้อภัยได้ (เกี่ยว?)
:laugh:
ขอบคุณที่แต่งฟิคสนุกๆ มาให้อ่านนะจ๊ะ :3123:
-
จบซะแล้ว ขอบคุณที่แต่งฟิคน่ารักๆให้อ่านนะ
:L2:
-
ง่ะ จบแระอ่ะ Y Y
น่ารักมากเลย ขอบคุณคร่าา
-
ง่า เพิ่งเข้ามาอ่านเองอ่ะ
จบซะแล้วหรอ
อยากอ่านอีกจัง หวานกันมากเลย
:impress2: :impress2:
-
ว้า จบแล้ว
ลุงเจกับลั่วลั่วน่ารักดีค่ะ
:pig4:
-
ฮู้ยยยยยยยยยยยยย
คำว่า "ที่รัก" ลอยมาเนี่ย ทำเอาจะตายยยยยยยยยย
นึกถึงภาพลั่วพูดคำนี้เลยอ่าอ้อจัง
เป็นฟิคน่ารักๆ รอคอยตอนสเปเชียล :กอด1:
-
ก๊าส ส ส ส [กี๊สร้องอย่างบ้า = = 5 5+]
น่าร๊ากๆๆๆอ่า ไรเตอร์เเต่งได้ดีอ่ะ ภาษาดีจัง กี๊สสสสสส
>< รอสเปน้า อากหยุดไว้จังเลยสามีภรรยา
-
:monkeysad: ซาบซึ้งจังเรยค่ะน้อง :m1: :pig4: ขอบคุณสำหรับฟิคหวานๆนี้มากค่ะ จะรอคอยเรื่องต่อไปนะค่ะ
-
:กอด1: :กอด1:
น่ารักมากเรยจร้าา อบอุ่นดี อิอิ
-
:-[ :-[ :-[
-
จบแล้ว...ถึงจะสั้น แต่ได้ใจมากค่ะ...
น้องลั่วน่ารัก...นึกถึงหน้าน้องเวลาเรียดเฮียเจ.."ที่รัก"...จะหวานเกินไปแล้ว... :-[
ตอนี้ก็รอตอนสเปเชียลต่อไป :3123:
-
ว้านนน หวานน
รักกันมันก็ดีเน้อออ >__<!!
ขอบคุณอ้อจังนะคะ สำหรับฟิคน่ารักๆ
ยังรอคอยตอนสเปอยู่เน้~
:กอด1:
-
น่ารักอ่ะ
หวานมากๆ
อ่านแล้วมีความสุขดีจังเลย
ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ
ชอบมาก
รอสเปฯเหมือนกันเน้
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :sad4:
ชอบอ่ะ หวานมาก น่ารักมาก:-[ :-[
:กอด1: รอตอนสเปเชียลจร้า
-
หวานนม๊ากกกกก . ..
น่ารักมาก ๆๆเลยอ๊ะ,,นู๋คิดูน่ารักน่าทะนุนะถอมมาก ๆๆ
แอบเขิลเวลานู๋คิเรียก เจ ว่า ที่รัก+สามี :o8:
ไม่อยากให้จบเลยง๊ะ
มีตอนพิเศษอีกได้ไหมค๊ะ !!!!!
-
:o8: น่ารักมาก ๆ เลยอ่ะ อ่านแล้วมันเติมเต็ม ร๊าก ลั่ว ลั่ว กะเจ :o8:
-
จบซะแล้ว
สั้นจริงๆด้วยอ้ะ
แต่ขอบคุณคนแต่งนะจ๊ะ แต่งได้หวานมากๆ :pig4: :pig4:
รอตอนพิเศษนะจ๊ะ :L2:
-
น่ารักคับ
-
Fiction : It's Real
Author : Yuri (Rella)
Pairing : J.Law&Kirio
Part : Special (((...เลิกรา 1...)))
ช่วงนี้ผมกับเขาต่างคนต่างยุ่ง เขาเองก็อยู่ในช่วงสอบระหว่างภาคเรียน ส่วนผมก็มีคิวงานถ่ายแฟชั่นเข้ามาเยอะ เลยยิ่งทำให้ผมกับเขาไม่ค่อยจะได้เจอกันบ่อยสักเท่าไร อย่างมากอาทิตย์หนึ่งก็เจอกันวันถึงสองวัน ส่วนใหญ่เราจะโทรหากันซะมากกว่า แต่ว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการสอบของเขา เพราะฉะนั้นหลังจากวันนี้เขาก็จะมีเวลาว่างมากขึ้น เราก็คงได้เจอกันบ่อยเหมือนเดิมแล้วล่ะ
(((...Rrrrr....Rrrrr....Rrrrr))) นั่นไงไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นแล้ว มีอยู่คนเดียวนั่นแหละที่จะโทรหาผมในเวลาแบบนี้
- ฮัลโหล - เสียงใสๆเขาเล็ดรอดผ่านโทรศัพท์มือถือเครื่องจิ๋วของผม
"ว่าไง หืม?...นี่มันจะ 5 โมงเย็นแล้วนะทำไมยังไม่มาที่ห้องอีก"ทันทีที่ผมได้ยินเสียงเขาผมก็เอ่ยถามทันที
- คือผมจะโทรมาบอกว่าวันนี้ผมจะไม่เข้าไปที่ห้องคุณนะฮะ คือ...คือเพื่อนชวนกันไปคาราโอเกะฉลองสอบเสร็จวันสุดท้ายน่ะฮะ -
"เอ๋?...แล้วทำไมถึงจะมาที่ห้องไม่ได้ ไปคาราโอเกะแล้วจะกลับบ้านงั้นเหรอ"ผมถามเขาอย่างสงสัย
- เปล่าหรอกฮะ จะไปค้างที่บ้านเพื่อนน่ะฮะ -
"มีอะไรรึเปล่า"ผมยังซักไซร้เขาต่อ ก็วันนี้เขาดูแปลกๆน่ะสิ
- เปล่าฮะเปล่า ไม่มีอะไร ผมแค่อยากเที่ยวกับเพื่อนเท่านั้นเองฮะ -เขารีบปฏิเสธทันที
"งั้นเหรอ...ถ้างั้นก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะ อย่าดื่มมากรู้มั้ย ฉันเป็นห่วงนะ"ผมเลิกถามเขา เพราะถ้าเขาบ่ายเบี่ยงอยู่แบบนี้แสดงว่ายังไม่อยากบอกผม ไว้เขาพร้อมที่จะบอกเขาก็บอกผมเองนั่นแหละ
- ฮะ ผมจะดูแลตัวเอง ไม่ต้องห่วง -
"ให้มันจริงเถอะ"
- ชัวร์ฮะ...เอ่อ แต่ว่าผมจะเข้าไปหาคุณวันอาทิตย์ตอนเย็นๆนะฮะ -
"ตามใจๆ...แต่อย่าลืมเอากุญแจห้องมาด้วยนะเผื่อฉันยังไม่กลับจากข้างนอก"
- ฮะ...งั้นแค่นี้นะฮะ บ๊ายบาย -เขารับคำผมก่อนจะเอ่ยลาแล้วกดตัดสายไป
วันนี้วันอาทิตย์ผมมีงานต้องไปถ่ายภาพที่งานเดินแบบของห้องเสื้อแบรนด์หนึ่ง ก่อนที่ผมจะออกไปทำงานผมโทรไปย้ำเขาเรื่องกุญแจห้องอีกครั้งหนึ่งเพราะดูท่าว่างานนี้จะเลิกดึกแน่นอน ผมเลยเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะลืมเอากุญแจมาแล้วจะต้องยืนรอผมอยู่นอกห้องจนมืดค่ำคนเดียว
ตอนนี้ 4 ทุ่มกว่าเข้าไปแล้วผมเพิ่งจะกลับมาถึงห้อง แต่เมื่อผมเปิดประตูเข้าไปในห้องกลับพบว่าห้องทั้งห้องอยู่ในความมืด หรือว่าเขาจะกลับบ้านไปแล้วนะ ไม่น่าเป็นไปได้เพราะเขาบอกผมว่าคืนนี้เขาจะมาค้างที่นี่กับผม หรือเขาจะหลับอยู่ในห้องนอน
"ลั่วลั่ว...อยู่ไหนน่ะ"ผมเปิดไฟทุกดวงในห้องก่อนเดินหาเจ้าตัวเล็กของผมไปด้วย
"ก...กลับมาแล้วเหรอฮะ"เสียงของเขาดังมาจากทางประตูบานเลื่อนตรงระเบียงห้อง ผมจึงรีบเดินเข้าไปหาเขาทันที
"ดึกป่านนี้ทำไมถึงได้ออกไปยืนตากน้ำค้างข้างนอกอย่างนั้นล่ะหืม? เข้ามาเร็ว"ผมเดินคว้ามือเขาจูงเดินเขามาในห้องทันที
"....................."เขาเดินตามแรงจูงของผมมาจนถึงกลางห้องโดยไม่ปริปากพูดอะไรเลย หนำซ้ำยังเอาแต่เดินก้มหน้าตามผมต้อยๆ จนผมอดสงสัยในท่าทางแปลกๆ ของเขาไม่ได้
"เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมถึงเอาแต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้นล่ะ"ผมพาเขามาหยุดที่โซฟาตัวกว้างหน้าทีวีจอใหญ่ เขานั่งลงนั่งที่โซฟาแต่ก็ยังคงก้มหน้าก้มตาอยู่
"....................."ความเงียบยังคงเป็นคำตอบที่ผมได้รับจากเขา
"ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลย ทำแบบนี้ฉันเป็นห่วงนะรู้มั้ย"ผมคุกเข่านั่งลงตรงหน้าเขา มือของผมยังกอบกุมมือเรียวนุ่มของเขาที่วางอยู่ที่หน้าตักเอาไว้
"ผม...เอ่อ...คุณสัญญานะฮะว่าถ้าผมเงยหน้าแล้วคุณจะไม่โกรธผม"เขาเอ่ยต่อรองผมเสียงค่อย แต่คำต่อรองของเขาทำเอาผมงง ทำไมถ้าเขาเงยหน้าขึ้นแล้วผมจะต้องโกรธเขาด้วย ผมไม่เข้าใจ
"ฉันไม่เข้าใจ"ผมบอกเขาไปอย่างที่ผมคิด
"คุณสัญญามาก่อนสิฮะว่าจะไม่โกรธ"เขายังคงต้องการคำสัญญาจากผม
"ฉันไม่ให้สัญญาว่าจะไม่โกรธเพราะฉันไม่เข้าใจสิ่งที่นายพูด แต่ฉันสัญญาว่าฉันจะมีเหตุผล เอาล่ะทีนี้เงยหน้าขึ้นมาได้แล้ว"ผมปล่อยมือข้างนึงที่กุมมือเขาไว้ ยกขึ้นมาเชยคางเรียวของเขาให้เงยหน้าขึ้น...และสิ่งที่ผมเห็นบนใบหน้าของเขาทำเอาผมนิ่งเงียบไปเลย
"คุณอย่าเงียบอย่างนี้สิฮะ"เขาเอ่ยเรียกผมเมื่อเห็นผมนิ่งเงียบไป
"นายไปทำอะไรมาลั่วลั่ว"ผมถามทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไปทำอะไรมา
"ผม...ผม....."เขาพูดไม่ออก หาคำแก้ตัวไม่ได้
"ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน...นายทำแบบนี้ได้ยังไง!!!!"ผมลุกขึ้นยืนหันหลังให้เขา แล้วถามเขาเสียงดัง ผมรู้ว่าผมผิดสัญญากับเขา แต่เขาทำเกินไป เกินไปจริงๆ
"ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย ไหนคุณบอกว่าจะมีเหตุผลไงฮะ"เสียงเขาเอ่ยขึ้นเสียงดังพอๆกับเสียงของผม
"เหตุผล...เหตุผลงั้นเหรอ แล้วที่นายทำแบบนี้มีเหตุผลรึเปล่าล่ะ มีเหตุผลอะไรถึงได้ต้องไปทำมัน"ผมพูดทั้งๆที่ยังไม่หันกลับมามองหน้าเขาด้วยซ้ำ
"ใครๆ เขาก็ทำกันไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ฮะ"เขาเถียงผมขึ้นมา เป็นคำพูดที่ทำเอาผมฉุนกึกมากขึ้นไปอีก
"ใครๆ งั้นเหรอ...แล้วใครๆ ที่นายพูดถึงพวกนั้นเขาเป็นอะไรกับนายรึเปล่านายถึงต้องไปทำตามเขาน่ะ ทำไมถึงไม่คิดจะบอก จะปรึกษากันบ้างเลย"ผมหันหน้ามาถามเขา ดวงตาของผมจับจ้องที่ดวงตาของเขาที่ตอนนี้บ่วมอย่างเห็นได้ชัด เป็นผลพวงมาจากสิ่งที่เขาได้ไปทำมา...ใช่เขาไปกรีดตามา ผมไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ทำไม
"ก็เพราะผมรู้น่ะสิว่าถ้าบอกคุณก่อนคุณต้องไม่ยอมแน่"
"เพราะงั้นก็เลยไปทำโดยไม่บอกฉันซักคำงั้นสิ"ผมพูดจากประชดประชันใส่เขา
"ใช่ เพราะถึงยังไงร่างกายนี้มันก็ร่างกายผม ผมจะทำอะไรยังไงกับมันก็ได้!!!"เขาพูดใส่ผมด้วยอารมณ์รุนแรงมากกว่าเดิม คำพูดที่เขาคงไม่ได้คิดก่อนที่จะพูดออกมาเมื่อครู่ เขาคงไม่รู้ว่ามันทำร้ายจิตใจของผมมากแค่ไหน ใช่ร่างกายนั้นเป็นของเขา แล้วผมล่ะ เขาไม่เคยคิดว่าผมเป็นเจ้าของเขา มีสิทธิ์ในตัวเขา เหมือนที่ผมคิดว่าเขาเป็นเจ้าของผม มีสิทธิ์ในตัวผมบ้างเหรอ...ผมเฝ้าดูแล ทะนุถนอมเขาด้วยมือคู่นี้ ด้วยหัวใจของผมดวงนี้ทั้งดวง แต่เขากับให้คนอื่นมาทำลายสิ่งที่ผมเฝ้าดูแลมาตลอดอย่างนั้นเหรอ
"ในเมื่อนายพูดอย่างนั้น งั้นตั้งแต่วันนี้ชีวิตของนาย ร่างกายของนาย หัวใจของนาย...นายก็เอามันคืนไปซะ"ผมพูดแค่นั้นก็เดินหนีเข้าห้องนอนไปทันทีโดยไม่หันกลับมาดูซักนิดว่าเขาจะร้องไห้มากแค่ไหน...ผมไม่ได้คิดว่านี้เป็นวิธีเอาคืนที่เขาทำผมเจ็บ แต่ผมต้องการให้เขาคิดได้เองว่าสิ่งที่เขาทำ เขาพูด ออกมามันเป็นสิ่งที่ทำร้ายเราด้วยกันทั้งคู่......
[TBC]
~TaLk~
หึหึ มันมาแล้วค่ะ...พาร์ทพิเศษ เข็นออกมาจนได้ o7
สองตอนจบค่ะ ตอนหน้าจบเน้~
ตอนพิเศษเราจะแต่งออกมาเรื่อยๆ เน้อ
จบตอนนี้ก็ยังมีอีก หุหุ...แล้วแต่หัวจะแล่น :oni1:
คือจะให้อยู่ภายใต้ชื่อเรื่อง "It's Real" นี่แหละค่ะ
เพราะฉะนั้นเราจะลงทุกพาร์ทอยู่ในทู้เดียวละกันนะ
จะได้ไม่ต้องนั่งหากัน ให้มันเป็นเรื่องเดียวแต่มีSPไปเรื่อยๆ ดีกว่า
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ... o1
-
มาจิ้มอย่างว่องไว
หุๆๆ
เปงฉากเลิกที่ต้องร้องไห้อ่า
เราอ่านแร้วแทบจาร้องไห้ตาม
น้ำตาซึม :m15: :m15:
-
:sad11:
อยากไปช่วยปลอบนู๋ลั่ว
แต่ไม่เอา ดูอยู่ห่างๆดีกว่าาา
เด๋วเฮียเจแกจะ :z6:เอา :jul3:
-
อ๊าคๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ค้าง ด้าย อีก
:z3:
-
อ่านตอนนี้แล้วเศร้า สงสารทั้งหนูลั่วและเฮียเจ :sad4: รียปรับความเข้าใจกันเร็วๆนะ จะได้หวานกันอีก :-[
-
:sad11: :sad11:
เเง ทะเลาะกันอีก
สงสารทั้งเจเเละลั่วเเต่ลั่วก็พูดเเรงจริงๆเเหละ
TT ดีกันเรวๆน้า 5 5 [อินซะ]
-
ทันใจมากๆค่ะ
ตอนพิเศษมาแว้ววว
อ่านตอนนี้แล้วก็แอบปวดใจนิดๆแฮะ
นึกถึงตอนที่รู้เรื่องนี้ใหม่ๆ
แอบนอยด์ไปหลายวันทีเดียว
แต่ตอนนี้เค้าก็หวานชื่นละเน้อออ
+1ให้กับคนเขียนค่า
-
หวานอยู่ดีๆ ตอนนี้เศร้าเลย :monkeysad:
-
นี่คือที่มา ของการทะเลาะกัน และเลิกกัน สองชั่วโมง ชิมิคะ
แต่เวลาเห็นน้ำตาน้องแล้ว อีตาเจก้อใจอ่อนเหมือนเดิม เอิ้กๆ :laugh:
จิ้ม +1 ให้คนเขียนจ่ะ :กอด1:
-
ในช่วงเวลาแบบนั้น..อารมณ์แบบนั้น..เป็นใครก็คงจะโกรธ มันเลยส่งผลให้พูดในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะพูดออกมา..
สงสารน้องลั่ว :monkeysad:..เฮียเจเองก็คงเสียใจไม่น้อยเหมือนกัน :sad11:
-
มันเกิดอะไรขึ้นเน้
:z3: :z3:
-
"ในเมื่อนายพูดอย่างนั้น งั้นตั้งแต่วันนี้ชีวิตของนาย ร่างกายของนาย หัวใจของนาย...นายก็เอามันคืนไปซะ"
:sad11: เค้าเจ็บปวด :monkeysad:
ให้คืนดีกันไว ๆ น้า เค้าทรมาน :เฮ้อ:
-
เศร้าเลยง่ะ :เฮ้อ:
ดีกันๆ :กอด1:
-
+1 ให้กำลังใจคนเขียน
ช้อบ ชอบ
ชอบจริงๆ ดีจังเลยที่จะแต่งต่อไปเรื่อยๆ
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ :L2:
:pig4:
-
ง่าาาาาาา
เจ ใจเยนๆ
หวานๆอยุ เส้าซะงั้นนนน
:serius2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
เศร้าอ่ะ ทำไมเศร้างี้
รอๆๆๆๆๆๆๆ รอวันที่ความรักสดใส
รอตอนต่อไปจ้า อ้อจัง มาไวๆๆๆ :call:
-
Fiction : It's Real
Author : Yuri (Rella)
Pairing : J.Law&Kirio
Part : Special (((...เลิกรา จบ...)))
"...ฮึก...ฮือออออ...."เสียงสะอื้นไห้ของเขาดังขึ้นหลังจากที่ผมเดินหายเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตูเสียงดัง ผมรับรู้ ผมได้ยินทุกอย่าง แต่ผมต้องการจะดัดนิสัยเด็กดื้อที่ไม่ยอมเชื่อฟังผม ตั้งแต่ที่เราคบกันถึงเขาจะดื้อจะซนจะเอาแต่ใจตัวเองมากแค่ไหนผมก็ไม่เคยว่า แต่เรื่องนี้ผมยอมรับว่าโกรธเขาจริงๆ...เขาทำเหมือนผมไม่อยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิด เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมถึงได้ไม่มาปรึกษากันก่อน....
เสียงร้องไห้ของเขายังดังไม่หยุด ดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ ผมแทบจะห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่ได้ที่จะออกไปดึงเขามาโอบกอดปลอบประโลม แต่ถ้าผมทำอย่างนั้นทุกอย่างก็จะเหมือนเดิม เด็กดื้อของผมก็จะกลับไปเป็นแบบเดิมอีก...เพราะฉะนั้นผมจะต้องใจแข็งเข้าไว้ แต่ถึงผมจะบอกให้ตัวเองใจแข็งยังไงผมก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้อยู่ดี ผมจึงได้แต่นั่งพิงประตูห้องนอนเพื่อฟังเสียงเหตุการณ์ข้างนอกอย่างเงียบๆ
"...ฮึก...พี่เสี่ยวฮุ้ย...ฮืออออออ...เขาไม่รักผมแล้ว ...ฮึก..ฮึก...เขาไม่รักผมอีกแล้ว...ฮืออออออออออ"เสียงเขาเหมือนกำลังพูดอยู่กับใครทั้งเสียงสะอื้น...ผมจึงเปิดประตูห้องนอนออกเพียงเล็กน้อยเพื่อดูว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ผมเห็นเขากำลังนั่งกอดเข่าคุยโทรศัพท์อยู่ที่มุมห้อง ถึงเขาจะนั่งอยู่ไกล แต่ผมก็รู้ว่าเขาร้องไห้หนักขนาดไหน
"...ฮึก...ผมจะทำยังไงดี...ผมไม่เหลือใครอีกแล้ว....ฮืออออ"เขาพร่ำบอกคนที่อยู่ปลายสายเสียงสะอื้นอย่างน่าสงสาร...แค่เห็นใบหน้าที่ผมหลงรักต้องเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตามากมายขนาดนั้นทำเอาผมใจอ่อนยวบทันที ไม่ใจขงใจแข็งมันแล้ว เขาร้องไห้ปานจะขาดใจขนาดนั้น ผมเห็นผมก็เจ็บไม่ต่างจากเขาเลยสักนิด...
"ฮัลโหลแค่นี้ก่อนนะเสี่ยวฮุ้ย ไว้พรุ่งนี้ฉันจะโทรหา"ผมเดินตรงไปที่เขาแล้วฉวยโทรศัพท์มือถือรุ่นเดียวกับผมแต่คนล่ะสีของเขาออกจากมือก่อนจะยกขึ้นมาสนทนากับคนปลายสายแทนและกดตัดสายไปในที่สุด...ในตอนที่ผมเดินมาดึงมือถือไปจากมือเขา เขาเงยหน้าขึ้นมามองผมอย่างตกใจ แต่พอผมกดวางสายแล้วหันกลับมามองเขา เขากลับนั่งกอดเข่าก้มหน้าสะอึกสะอื้นไม่มองหน้าผมต่อ
"...ฮึก...อึก...ฮึก...."ดูเหมือนว่าเขากำลังพยายามจะหยุดร้องไห้ แต่มันแลดูช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน ก็แน่ล่ะร้องไห้หนักซะขนาดนั้นอยู่ๆ จะมาหยุดซะดื้อๆ เลยได้ซะที่ไหนกัน...ผมนั่งลงพิงบานกระจกข้างๆ เขาก่อนจะดึงเขาเข้ามากอดเอาไว้ แค่เพียงเท่านั้นเสียงสะอื้นที่เขาพยายามกั้นเอาไว้ก็เปลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้โฮซะดังลั่นห้อง ใบหน้าน่ารักซุกอยู่ที่อกกว้างของผม ส่วนแขนผอมบางของเขาก็โอบรอบเอวของผมแน่นราวกับกลัวว่าผมจะหนีไปไหน
"...ฮืออออออออออออออออออออ.......ไม่เอานะ...ฮึก...ไม่เลิก...ไม่เลิกกันนะฮะ...ฮึก...ฮืออออ"เขาร้องไห้เสียงดังพร้อมทั้งพยายามพูดในสิ่งที่ตัวเขาเองคงกลัวไม่ใช่น้อยถ้ามันเกิดขึ้นจริง
"ฉันบอกตอนไหนว่าจะเลิกกัน"ผมพูดเสียงเบาพร้อมทั้งโอบกอดเขาให้แน่นขึ้น เพื่อเป็นการยืนยันว่าผมยังอยู่กับเขาตรงนี้...เฮ้อออ ดีจริง ทำเขาร้องไห้แล้วก็ต้องมานั่งปลอบเองอีก
"..กะ...ก็เมื่อกี้...ฮึก..."เขาพยายามจะพูดให้จบประโยคแต่ผมก็แทรกขึ้นมาซะก่อน
"เมื่อกี้ฉันแค่ปราบเด็กดื้อคนนึงเท่านั้น ถ้าเด็กดื้อคนนั้นกลับมาเป็นเด็กน้อยน่ารักของฉันคนเดิมแล้วฉันก็พร้อมที่จะรับทุกอย่างของเขากลับมาเป็นของฉันเหมือนเดิม"
"..ผมจะไม่ดื้ออีกแล้ว...ฮึก...จะเป็นเด็กดีจริงๆนะฮะ คุณอย่าทิ้งผมไปนะฮะ...ฮึก....อย่าบอกให้ผมเอาหัวใจของผมคืนมาจากคุณอีกนะ...แบบนั้นมันโหดร้ายเกินไปจริงๆ..ฮึก..."ดูเหมือนว่าเสียงร้องไห้แทบจะขาดใจของเขาเมื่อครู่จะเหลือเพียงเสียงสะอื้นเล็กน้อยเท่านั้นแล้ว...ผมก้มหน้าลงมาจูบที่หน้าผากมนของเขาเบาๆ เป็นการปลอบโยน เพื่อให้เขาหยุดสะอึกสะอื้น
"นิ่งได้แล้วนะเด็กดี...ทีนี้ก็บอกเหตุผลที่ต้องไปทำร้ายตัวเองแบบนั้นมาได้แล้ว"ผมที่อารมณ์เย็นลงมากตั้งแต่เห็นใบหน้าที่เคยมีแต่รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา จึงเริ่มตั้งคำถามที่ต้องการคำตอบจากเขาทันที
"คือ...ผม........"แต่เขาก็ยังดูกลัวๆ ว่าผมจะโกรธเขาเข้าให้อีกรอบเลยยังดูอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้าตอบ
"คราวนี้ฉันสัญญาว่าจะไม่โกรธแน่นอน ถ้านายพูดความจริง"ผมจับให้เขาผละออกจากอ้อมกอดผม เป็นนั่งประจัญหน้ากับผมแทน
"คือ...ที่ผมทำอย่างนั้นลงไปก็เพราะว่าอยากให้ผมดูคู่ควรกับคุณ..."เขาก้มหน้าตอบเสียงค่อย
"ว่าไงนะ...คู่ควร?"ผมทวนคำพูดของเขาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เขาก็พยักหน้ารับ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดไปเฮือกใหญ่แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม แล้วเริ่มร่ายเหตุผลที่ทำให้เขาตัดสินใจไปทำศัลยกรรมที่ตามา
"ก็คุณน่ะมีใครต่อใครมากหน้าหลายตาเรียงคิวเข้ามาให้เลือกตั้งมากมาย แต่ล่ะคนก็ดูดีทั้งนั้น แต่คุณกับเลือกผม ทั้งๆที่ผมเป็นแค่เด็กไฮสคูลธรรมดาๆ เท่านั้น ผมก็เลยคิดว่าผมจะต้องทำตัวเองให้ดูดีมากกว่าคนพวกนั้นให้ได้ เพื่อที่คุณจะได้ไม่สามารถมองใครได้อีกนอกจากผมคนเดียวเท่านั้น แล้วผมก็ไม่อยากให้ใครมองว่าคุณมีแฟนไม่น่ารักด้วย"เขาพูดอธิบายไปน้ำตาของเขาเองก็เริ่มรื้นคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวย ก่อนจะไหลลงมาอาบที่แก้มใส ผมยกมือขึ้นมาปาดเอาน้ำตาที่ทำให้สีหน้าของเขาต้องหมองลงออกทันที ผมไม่ชอบเลยจริงๆ ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเขา
"เด็กโง่...ใครให้นายคิดแบบนี้กัน แค่นายเป็นนาย เป็นลั่วลั่วของฉัน แค่นี้ฉันก็รักจนไม่สามารถมองไปทางไหนได้อีกแล้ว ไม่รู้รึไง"ผมดึงเขาเข้ามากอดแน่นทันทีที่เขาพูดจบ
"ก็ผมกลัวนี่ฮะ...กลัวว่าคุณจะเบื่อผม แล้วทิ้งผมไป...ผมไม่อยากเลิกกับคุณนะฮะ"เขากอดเอวผมแน่น ใบหน้าเล็กซุกลงฝังแน่นที่อกกว้างของผม
"ลั่วลั่ว...นายฟังฉันให้ดีนะ นายน่ารักที่สุดในสายตาฉัน เป็นคนดีที่สุดสำหรับฉัน เป็นทุกๆ อย่างสำหรับฉัน...และนายก็เป็นคนที่ฉันรักที่สุด ไม่ต้องพยายามทำอะไรเพื่อฉันขนาดนั้นอีกรู้มั้ย แค่นายเป็นลั่วลั่วของฉันก็พอแล้ว แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้วจริงๆ"ผมพูดจบก็ช้อนตัวเขาขึ้นแล้วอุ้มเดินตรงไปที่ห้องนอน ตอนแรกเขาตกใจที่อยู่ๆ ผมก็อุ้มเขาขึ้นมา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร แขนผอมบางของเขายกขึ้นมาโอบรอบคอผมก่อนจะซบใบหน้าลงที่ซอกคอของผม
"....อื้อ...อืมมม...."เสียงครางหวานๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอ กำปั้นเล็กๆ ทุบเข้าที่ไหล่หนาของผม เหมือนเขาต้องการประท้วงอะไรสักอย่าง ผมละออกจากริมฝีปากเรียวบางนั้นอย่างเสียดาย
"ทำไมหืม ?"ผมจ้องตาเรียวสวยขอเขาที่นอนมองหน้าผมอย่างเคืองๆ
"...แฮ่ก...แฮ่ก...คุณจะฆ่าผมเหรอ เล่นจูบเอาๆ ตั้งแต่ปล่อยผมลงบนเตียงเนี่ย...ผมหายใจไม่ทันนะ"เขาตอบผมเสียงสั่นปนหอบน้อยๆ ดูผมจะรุกหนักไปจริงๆ ... ดูหน้าเขาตอนนี้สิแดงไปทั้งหน้าเลย ริมฝีปากที่โดนผมลวนลามอยู่นานก็เริ่มอวบอิ่มเป็นสีเชอรี่ น่ากินอีกรอบจัง....
"ก็นายอยากทำตัวน่ากินทำไมล่ะ"ผมโยนความผิดไปให้เขาซะดื้อๆ ใบหน้าน่ารักที่งออยู่แล้ว ยิ่งงอหนักเมื่อได้ยินคำพูดผม
"บ้า...ผมอยู่ของผมเฉยๆนะ"เขาทุบเข้าที่อกกว้างของผมอย่างหนักอีกครั้ง
"โอ๊ย...เจ็บนะเนี่ย ตัวเล็กแค่นี้ทำไมแรงเยอะจังหือ?"ผมจับมือเล็กๆ ข้างที่เขาใช้ทุบผมเอาไว้ก่อนจะยกขึ้นมากดจูบหนักๆ ที่หลังมือของเขา
"ทำไมคุณชอบทำให้ผมอายอยู่เรื่อยเลยนะ"เขาบ่นพึมพำเบาๆ แต่ผมก็ดันได้ยิน
"จะทำให้อายกว่านี้อีก หึ"ผมพูดจบเขาก็มองผมงงๆ แต่ผมไม่ปล่อยให้เขาสงสัยนานหรอกเพราะผมจะรีบจัดการให้เขาหายสงสัยโดยด่วน...
"อื้อออ..จั๊กกะจี๋นะ....อื้มม....อื้อออ ไม่เอานะ...อ้ะ..มะ...ไม่...อื้อออ...หยุดนะฮะ"ผมซุกไซร้ลงไปที่ซอกคอขาวๆหอมๆ ของเขาดูดเม้มสร้างรอยไว้นิดหน่อย ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ยอดอกสีชมพูดสวยของเขา แต่.....เขากลับยันไหล่ผมไว้แน่น
"ทำไม?"ผมละสายตาขึ้นมามองหน้าเขาที่กำลังหอบจนแดงไปทั้งหน้า
"ผมไม่ให้คุณหรอกวันนี้"เขาพูดเสียงแข็ง...ภรรยาที่น่ารักของผมเป็นอะไรไป เมื่อกี้ตอนร้องไห้เขายังกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย พอเราเข้าใจกันดีแล้วเราก็ควรฉลองที่คืนดีกันไม่ถูกเหรอ?
"หา?....ทำไมล่ะลั่วลั่ว"ผมถามเขาเสียงอ่อน
"คุณทำผมร้องไห้เยอะมาก...เพราะฉะนั้นผมจะลงโทษคุณ วันนี้ผมจะไม่ให้คุณกอดผมหรอก"เขาพูดพร้อมผลักผมที่คร่อมอยู่บนตัวเขาให้ถอยออกไป ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งติดกระดุมเสื้อที่ผมเพิ่งจะแกะมันไปเมื่อครู่
"หาาาา...ลั่วลั่ว ไม่เอานะ นายอย่าทำอย่างนี้สิ ฉันจะขาดใจตายเอานะรู้มั้ย"ผมเริ่มปฏิบัติการอ้อนภรรยาตัวน้อยทันที
"ก็ได้ฮะ แต่ผมจะไม่มานอนที่ห้องคุณอีกเดือนนึงเลย ตกลงมั้ยล่ะฮะ"อ้าว ไงเป็นงั้นอ่ะ ถ้าเจ้าตัวเล็กไม่มาหาผมเดือนนึงก็เท่ากับว่าเจน้อยของผมต้องอดอยากไป1เดือนเลยนะ...= ="
"..............................."ผมนิ่งเงียบเหมือนคนใช้ความคิดอย่างหนัก
"ว่าไงล่ะฮะเลือกเอาว่าวันนี้จะยอมหยุดแค่นี้หรือจะเลือกให้ผมไม่มาที่นี่1เดือนดี"ผมตาฝาดรึป่าว เหมือนผมจะเห็นหางเดวิลโผล่ออกมาจากทางด้านหลังของเขานะ
"ก็ได้ๆๆ ตกลงวันนี้ฉันจะไม่ทำอะไรนายก็ได้ เฮ้อออ...แล้วนี่จะไล่ฉันออกไปนอนนอกห้องด้วยรึเปล่าล่ะ"ผมแกล้งพูดประชดใส่เขา
"ก็ดีนะฮะ"คำตอบของเขาทำเอาผมช็อค
"หา!!....O_o!!!"ผมร้องเสียงหลงทันทีที่ได้ยินคำตอบของเขา ผมแค่แกล้งประชดนะ ไม่ได้คิดว่าเขาจะใจร้ายแบบนั้น
"ผมล้อเล่นฮะ ผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นซะหน่อย..."เขาหัวเราะคิกคักที่เห็นท่าทางตกใจของผม
"แกล้งฉันเหรอ เดี๋ยวก่อนๆ ไว้พ้นวันนี้จะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดู"ผมยื่นมือไปบีบจมูกโด่งรั้นของเขาอย่างหมั่นเขี้ยว
"อ๊าาาาาาา บอกแล้วไงฮะว่าไม่ชอบให้บีบจมูก...มันเจ็บนะ"เขาบ่นใส่ผม ส่วนมือเขาก็ลูบๆ คลำๆ ตรงจมูกที่โดนผมบีบเมื่อครู่
"เอาคืนก่อนนิดหน่อย...เอาล่ะนอนได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วจะออกมานอนกอดนะเด็กดี"ผมดันตัวเขาให้นอนลงกับเตียงแล้วดึงผ้าห่มผืนนุ่มขึ้นมาคลุมทับร่างบอบบางของเขา ก่อนจะเดินไปคว้าเอาผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าแล้วรีบไปอาบน้ำ เพื่อที่จะได้ออกมานอนกอดภรรยาที่น่ารักของผมให้ชื่นใจ.....
เหตุการณ์ในวันนี้ผมคงจะจดจำไปตลอด ผมกับเขาถึงจะเคยทะเลาะกัน แต่ก็ไม่เคยจะทะเลาะกันรุนแรงขนาดนี้ ผมไม่เคยเอ่ยปากบอกว่าจะคืนหัวใจของเขา ครั้งนี้ผมยอมรับว่าผมพูดแรงไปจริงๆ แต่ตอนนี้ผลลัพธ์ที่ออกมามันก็ดีล่ะนะ เด็กดื้อของผมกลับมาเป็นเด็กดี เป็นภรรยาที่น่ารักของผมเหมือนเดิมแล้ว ผมหวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้จะทำให้เขาเข้าใจความรักที่ผมมีให้เขามากขึ้น...เพราะผมเองก็เข้าใจความคิด เข้าใจความรู้สึกของเขามากขึ้นเหมือนกัน เขายังเด็ก บางครั้งเขาก็เลยทำอะไรลงไปโดยที่ไม่คิดให้รอบคอบซะก่อน แต่ผมก็รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำก็เพราะเขารักผม เขาทำเพื่อผม เขาทำเพื่อความรักของเราสองคน เหมือนกับที่ผมทำทุกอย่างเพื่อเขาคนเดียวเช่นกัน......
~Final SP (เลิกลา)~
+Talk+
จบแว้ววว จบแล้วค่ะพาร์ทพิเศษเลิกลา o7
สั้นอีกแล้วเนอะ 555+ ก็มันเป็นพาร์ทพิเศษนี่คร้า เอิ๊กๆ
กลับจากที่ทำงานมานั่งอ่านเม้นท์แล้วต้องรีบเอาตอนจบมาลงเลย
เพราะเห็นเม้นท์มีแต่คนบนว่าเศร้าๆ ทำใจไม่ได้ กร๊ากกก :laugh:
พาร์ทจบเลยแอบหวานนิดๆ ไม่ได้หวานโฮกเหมือนพาร์ทปกติเท่าไร
แต่ก็มีฉากสวีทของสองคนให้เห็นอ่ะนะ...หวังว่าจะถูกใจนะคะ :oni1:
เจอกันใหม่สเปเชี่ยลพาร์ทหน้าค่ะ o1
ปล.ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกบวกนะคะ :pig4:
-
><"" "" ""
ไม่รู้จะบอกยังไงดี
รู้แค่ว่าไม่ไหวแล้ว หลงคู่นี้เหลือเกิน ><""" :-[
-
น่าจ๋งจ๋าน... ทั้งเจใหญ่ เจน้อย อดกันถ้วนหน้า
โทษฐาน ที่ทำให้คุณภรรยาร้องไห้ เอิ้กๆ
เอาน่า อด คืนเดียว ดีกว่าอดทั้งเดือนแล่ะว๊า ตาเจเอ๊ย..โฮ่ะๆ :z1:
(พี่ แอบคิด ... ตกลงใครดัดนิสัยใครกันแน่ เอิ้กๆ :laugh: ...อย่างว่าเนาะ ตาเจ อยากแพ้น้ำตาทำไม คิคิ)
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะจ๊ะ แต่งมาเรี่อยๆ จ่ะ พี่จะรออ่าน :impress2:
-
อ๊า
คิคิ ทะเลาะกันได้เศร้าเเท้
สุดท้ายเจก็เเพ้น้ำตาลั่วลั่วเน๊
5 5 5+
ก๊าก สมน้ำหน้าเจ อดอด ฮ่าๆ
ทำให้ลั่วร้องไห้เยอะอดรุย ฮ่าๆๆๆ
ลั่วกลับมาเป็นเด็กดีเเล้ว ><
ก็หวานได้อี๊ก 5 5+
ขอSPอีกน้าไรเตอร์ ><
-
:o8:
"ลั่วลั่ว...นายฟังฉันให้ดีนะ นายน่ารักที่สุดในสายตาฉัน เป็นคนดีที่สุดสำหรับฉัน เป็นทุกๆ อย่างสำหรับฉัน...และนายก็เป็นคนที่ฉันรักที่สุด ไม่ต้องพยายามทำอะไรเพื่อฉันขนาดนั้นอีกรู้มั้ย แค่นายเป็นลั่วลั่วของฉันก็พอแล้ว แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้วจริงๆ"
โอยยยย จาหวานกันไปหน้ายยยยย น่ารักได้โล่ หลงเมีเข้าไป 5555 :กอด1:
-
คิ๊ๆๆ ก็เพราะรักแบบนี้ล่ะน้า
เจถึงยอมลั่วทุกอย่าง 55+
ฉากหวานๆแบบนี้อ่านแล้วทำให้ยิ้มได้
แอบสมน้ำหน้าเฮียเจนิดๆ
ทำน้องร้องไห้ อดเลย กร๊ากกก
ขอบคุณสำหรับฟิกนะค้าา :L2:
ว่างๆก็แต่งมาให้อ่านอีกนะคะ
-
จบแล้วด้วยความหวาน
ลั่วลั่ว โดนดัดนิสัย แต่เจก้ออดไป 555
:pig4:
-
นึกว่าจะได้อ่านตอน อะจึ๊กๆ :z1:
-
:กอด1:
ยิ่งอ่านยิ่งหลงคู่นี้
:-[ :-[
:sad11: เสียใจแทนเจน้อยด้วย :jul3:
-
โอ๊ะ.... อีตาเจอดเรย.... อิอิ
ง่า... น่าเห็นใจน้องเหมือนกันน้า
แต่น้องก็น่ารักยู่แล้ว ใครบอกว่าน้องไม่น่ารัก ไม่มี๊ >.<
โดยเฉพาะตาเจ....
หลงน้องจนไปไหนไม่รอดแล้วอ่ะ.. อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วซึ้งสุด ๆๆเลยอ๊ะ . .. ...
นุ๋คิก้อน่ารักไม่ไหวแร้นนนน
อยากให้คู่นี้รักกันไปตลอดเถ้ดดดดด
แต่น้องคิดได้ไงว่าตัวเองไม่น่ารัก ชิชะ
น่ารักที่สุดในโลกเล้ยยยย
อยากอ่านต่ออีกอ๊ะค๊ะ
เราชอบภาษาในการแต่งมาก ๆๆ อยากอ่านอีกนะคะ
เ
-
ซึ้งๆๆๆๆ
เจไม่กล้าทิ้งลั่วๆหรอก
น่ารักขนาดนั้น
แล้วถึงลั่วไม่ไปทำคนแถวนี้ก็คลั่งแทบบ้าแล้ว
นางฟ้าในคาบผู้ชาย5555
งามมากๆ
-
สามีที่ดี ต้องเชื่อฟังแระเคารพภรรยา ชิมิ กร๊ากกก
:z2: :z2: :z2:
-
ลั่วลั่วน่ารักจัง อยากขอมานอนกอดเล่นสักอาทิตย์จะได้ไหมหนอ
:z6: :beat: :angry2: :z6:อ๊ากกกก เจ เราพูดเล่นน่ะ
-
กลุ้มกะรีบน กระทืบตัวเองก็เป็น อิอิ
-
อ่า...เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย อยากจะบอกว่า สนุกมากๆๆๆๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4:
เป็นตำนานรักของเจกับคิ น่ารักทุกตอนเลยอ่ะ แต่ว่าสั้นไปนิดนะค่ะ อยากให้มาต่ออีกจัง
คิพูดกะเฮียเจได้โรแมนติคมากกกกกก :-[ :-[ :-[
สู้ๆๆต่อไปนะค่ะไรเตจอร์ เป็นกำลังใจให้นะ
-
อืม..รักกันรักกัน
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
(http://i715.photobucket.com/albums/ww159/namtaansai/christmas-merry6.gif)
ขอให้คนแต่งมีความสุขมากๆนะจ๊ะ
ขอบคุณที่ขยันแต่งมาให้อ่านนะ
:L2: จารอตอนพิเศษต่อไปจ้า
-
merry x'masมีความสุขมากๆนะ :L2:
-
:กอด1: เข้ามาmerry x'masจร้าา(ถึงจะเรยไปแร้ว :sad4:)
-
(http://upic.me/i/7v/7jp04.jpg)
Merry X'mas พ่อยก-แม่ยก JKi และอ้อจังจขทก. อย่างเป็นทางการนะจ๊ะ
อวยพรเผื่อวันปีใหม่ด้วยละกัน
ขอให้ปีหน้าฟ้าใหม่พบเจอแต่สิ่งดีๆงามๆ
ประสบผลสำเร็จสิ่งที่ปรารถนาไว้(ปีนบ้านเจคิ)
สุขภาพร่างกายแข็งแรง ร่ำๆรวยๆกันถ้วนหน้าเน้อ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อีกๆ เห็นรูป 2 คนนี้แล้วอดใจไม่ไหว :-[
(http://upic.me/i/md/t6101.jpg)
(http://upic.me/i/9x/vtr02.jpg)
(http://upic.me/i/82/r2b03.jpg)
ปล. รู้สึกจะผ่านวันคริสมาสมาแล้ว แต่เอาเหอะ เพิ่งว่างแบบจริงๆจ้าอ้อจัง
-
:m25:
มาอ่านแร้ว
เสียดายที่จบเร็วจังคับ
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาแต่งอีกนะ
หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลย :L1:
-
** อ๋า .. อ่านตอนพิเสดแล้ว แอบ น้ามตาซึมเลยอ่า
สงสารลั่วๆ ไม่เอาแล้วนะ วันหลังต้องค่อยๆพูดกัลน้า
ก็คนรักกันนี่ **
-
><
อ่านแล้วกรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
น่าร๊ากกกกกกกกกกก :-[ :impress2:
รอตอนหน้า :z2:
-
:z1: :z1:
-
อ๊าย
ซึ้ง
เลิกลา T_____T
ชอบอ๊า
หนุกๆ ชอบจริงๆ
ชอบ♥
-
:laugh:
อดเลย อิอิ
แต่คืนดีกันเร็วจัง
คนมันรักกันนิเนอะ
-
(http://hdn601.xnimg.cn/photos/hdn601/20081231/17/40/large_1EFX_17629a198107.jpg)
:กอด1:
-
(http://i715.photobucket.com/albums/ww159/namtaansai/happy-new-year002.gif)
-
(http://upic.me/i/7v/7jp04.jpg)
Merry X'mas พ่อยก-แม่ยก JKi และอ้อจังจขทก. อย่างเป็นทางการนะจ๊ะ
อวยพรเผื่อวันปีใหม่ด้วยละกัน
ขอให้ปีหน้าฟ้าใหม่พบเจอแต่สิ่งดีๆงามๆ
ประสบผลสำเร็จสิ่งที่ปรารถนาไว้(ปีนบ้านเจคิ)
สุขภาพร่างกายแข็งแรง ร่ำๆรวยๆกันถ้วนหน้าเน้อ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อีกๆ เห็นรูป 2 คนนี้แล้วอดใจไม่ไหว :-[
(http://upic.me/i/md/t6101.jpg)
(http://upic.me/i/9x/vtr02.jpg)
(http://upic.me/i/82/r2b03.jpg)
ปล. รู้สึกจะผ่านวันคริสมาสมาแล้ว แต่เอาเหอะ เพิ่งว่างแบบจริงๆจ้าอ้อจัง
:-[ :-[ :-[ เพิ่งเข้ามาอ่านหลังจากไปเที่ยวมา ชอบรูปมากค่ะ o13 o13 o13 ขอบคุณนะค่ะที่เอามาฝาก ขอ save เก็บไว้น้าคงไม่ว่ากัน (หรือป่าวเอ่ย...แฮะๆๆๆ) :m23: :m23: :m23:
-
อ่าๆๆๆ เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย ซาบซึ้งๆๆๆๆ
-
:o8: :o8:
จะอ่านอีกซักกี่รอบก้อหวานได้ใจ
ชอบจิงจิงนะ
ขอบคุณที่แต่งให้อ่าน
:-[ :-[
-
น่ารักง่าาาา :impress2: :impress2:
ชอบคู่นี้จัง :L2:
-
อากกกกกแต่งดีมากเลยอะ
ชอบสำนวนในการแต่งมากเลยค่ะ
แต่งอีกนะค่ะ :L2:
-
หวัดดีคับ
เพิ่งเข้ามาใหม่
และตั้งใจจะเสาอยู่นี่เรย
ฟิคน่ารักมากๆๆๆๆๆๆเลยคับ
อ่านแล้วเห็นภาพของทั้งสองคนทันทีเรย
รอยยิ้มน่ารักๆของน้อง
กับสายตาเจ้าเสน่ห์ของเฮีย
สุดยอดเจรงๆคับ
ยังไงก้อ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคร๊าบ :call: :pig4: :pig4:
-
อิอิอิอิ น่ารักจางเย้ย
อิอิออิ
:bye2: :bye2: :mc4:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เจคิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบๆๆๆๆๆๆๆ :-[
เด๋วจากลับมาอ่านต่อคร่าาาาาาาาา
:กอด1:
-
น่ารักดีอ่ะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ* ..
-
น่ารักๆๆๆ
อิอ
สวีทๆๆๆ
:n1:
-
o13 น้องลั่วน่ารักมากคึรับ
พี่เจก็หวานมาก
ชอบจังเลย น่ารัก ^^
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณครับ
-
ฟิคน่ารักจัง
แต่สั่นจัดเลยนะเนี๊ย
น่าจะต่อเอ็นซีลงจบ
คุคุ
-
ทำไมน่ารักแบบนี้เนี่ย
รักลั่วลั่วจังเยย น่าร๊ากกกกกที่สุกเลย :impress2: :impress2:
แต่อยากให้แต่งตอนจบจัง อิ อิ+
สงสารเฮียเค้า :sad4: :sad4:
-
:-[
น่ารักมากมายยยย มั้ง เจ และ น้องลั่วลั่ว เลยยยย อยากให้น้องรักกันตลอดไป :L1:
-
น่ารักอ่า
อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง
:L2:
-
เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่าน
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หลงคู่นี้จริงๆ ตายรังอยู่ที่นี่ล่ะน
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานกันสุดๆ เลยอ่ะ
อยากได้สักคนในชีวิตจริงๆ นะเนี้ย
-
รักเฮียกะนู๋ลั่ว นะคะ อ่านแล้วก้อรักๆๆๆๆๆๆสุดๆๆเลย
-
สนุกดีค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องน่ารัก ๆ
-
อ่านจบแล้ว น่ารักมาก ๆ ลั่วลั่วน่ารักสุด ๆ ขอบคุณ จขกท. นะคะ ที่แต่งเรื่องราวน่ารัก ๆ (บนพื้นฐานความจริง) ของทั้งสองคน
อ่านแล้วยิ่งหลงรักน้องเข้าไปใหญ่เเลย กลุ้มใจจัง :impress2:
ขอบคุณจากใจค่ะ :pig4:
-
เพิ่งงงงอ่านมะกี๊เองงง
ลั่วน่ารักเว่อ แต่แอบบอิดฉาลั่วนิดนิส (พออดีหลงเฮียมากก่า) จะเจอลากกไปตีหัวไหมเนี้
ยะ เรา ก๊ากกกก 5555+
-
:L1:
-
:z1: น่ารักทั้งคู่เลย ชอบๆ
อารมณืตัวเล็กๆน่าจับกด หุหุ :z2:
-
น่ารักดีอะ :-[
-
:-[ น่ารักจังเลย
ลั่วลั่วจะทำให้หลงไปไหน
น่ารักๆๆๆๆ :o8:
-
แต่งได้น่ารักมากเลย
-
เคยได้ยินข่าวคราวคู่นี้มาบ้าง
เพิ่งได้อ่าน fic นี้ เลยจิ้นได้เยอะเชียว
-
มันล้ำมากกกกกกกกกก
-
น่ารักมากเลยย
ชอบค่ะ :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักมากครับ