-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
_______________________________________________________________________________________________________
ม่าม๊าฮับ...ปะป๊าอยู่ไหน ?
บทนำ
“ เฮ้ยไอ้เนย์ เดี๋ยวก่อนนนนนน ”
ผมหันไปมองยังต้นเสียงซึ่งมันก็คือเพื่อนของผมเองครับ มันคือ ไอ้ม่าน เป็นคนสูง ประมาณ 178 ซม. มันจัดว่าหน้าตาหล่อเหลาเลยทีเดียว ส่วนผมนะเหรอ สูงแค่ 172 เอง และมันก็เป็นเพื่อนผมตั้งแต่สมัย ม.ต้นได้นั่นแหละ อ้อลืมบอกไปว่าตอนนี้เราเข้ามหา’ลัย ตอนนี้อยู่ปี 2 แล้ว ซึ่งไอ้ม่านมันเรียนอยู่คณะบริหาร ซึ่งก็คณะเดียวกันกับผมนี่แหละครับ มันก็วิ่งมาหาผมแบบว่าญาติใครเสียยังไงยังนั้นแหละ
“ มีอะไรวะ วิ่งมายังกับญาติใครเสีย ”
มันวิ่งมาก็มาหยุดพักหายใจอยู่ต่อหน้าผมแล้วละ และมันก็กำลังจะบอกผมทั้งๆ ที่มันจะหยุดหายใจไปแล้ว เฮ้ออ ไอ้ม่านนี่มันเป็นพวกตื่นตูมซะด้วยซิ ผมก็เลยต้องเบรกมันไว้ก่อน
“ หยุด อย่าเพิ่งพูด มึงพักหายใจก่อนแล้วมีอะไรค่อยบอกกูมา ”
มันก็เลยหยุดพักหายใจหายคอตามที่ผมบอกมัน แล้วพอผ่านไปสักพักพอผมเห็นว่ามันเป็นปกติดีแล้ว ที่นี้ก็เริ่มให้มันพูดแล้วคับ
“เอ้า มีไรว่ามา อย่าบอกนะว่าญาติมึงเสีย ”
โอ้โห มันเงยหน้ามามองจ้องเขม็งเลยครับทีนี้ กูกลัวนะเว้ย แล้วมันก็เอามือมันมาจับไหล่ผมไว้ทั้งสองข้าง แล้วสีหน้ามันบอกได้เลยว่า มันจริงจังมาก
“ นี่ไอ้เนย์ มึงฟังกูดีๆนะมึต้องใจเย็นนะไอ้เนย์ ”
ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วละซิกับสิ่งที่มันจะบอกผม
“เอ่อ ม.. มีอะไร ม่าน ”
แล้วมันก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะผ่อนออกมา แล้วมันก็พูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยิน และไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลยในโลกใบนี้
“ ไอ้ พัต มันกำลังจะกลับมาแล้ว ”
อะไรนะผมฟังไม่ผิดใช่ไหม
“มึง...ไอ้ม่าน อย่ามาล้อกุเล่นนะ.......ไอ้ ไอ้พัตมันจะกลับมายังไง มัน มัน มันเรียนอยู่เมืองนอกไม่ใช่เหรอ ละ แล้วมันจะกลับมาได้ยังไง มันไม่เรียนแล้วหรอ ”
“ เฮ้ออออ...กูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูเพิ่งรู้เมื่อกี้นี้เอง ไอ้พะแพงนะ มันบอกว่ารู้มาจากพี่พุต เมื่อวานนี้เองว่า ไอ้พัตมันจะกลับมา และก็ไม่ใช่แค่มา อาทิตย์สองอาทิตย์นะ แต่มัน....จะมาเรียนที่ไทยด้วย ”
พะแพงนี่ก็เป็นเพื่อนของผมอีกคนหนึ่ง มันเป็นผู้หญิง(ห้าว) บ้านมันอยู่ซอยเดียวกันกับบ้านไอ้พัตนั่นแหละ แต่เอาไว้ก่อนเรื่องของพะแพง ตอนนี้มาเรื่องของไอ้พัตมันจะกลับมาเรียนที่ไทยนี่ก่อนเถอะ
“ อะไรนะไอ้ม่าน....มัน มันจะกลับมาเรียนที่ไทยเหรอ มึงอย่ามาล้อเล่นนะ ”
“ เปล่ากูพูดจริงเนย์ และมันจะกลับมาถึงวันอาทิตย์ หน้านี่ด้วย แล้วดูเหมือนว่ามันจะรู้เรื่อง ไตเติ้ลแล้วด้วย ”
ฮะ อาทิตย์หน้า งั้นก็เหลืออีกแค่
“ งั้นก็เหลือ อีกแค่ 5 วันเองนะสิ แล้ว มันรู้เรื่อง ไตเติ้ลได้ไง ม่าน ”
“ เออ นั่นแหละ กูไม่รู้เหมือนกันว่ามันรู้เรื่องไตเติ้ลได้ไงนะ แล้วที่นี้มึงจะเอายังไงละ ”
นั่นนะสิ แล้วผมจะเอายังไงเรื่องของไตเติ้ล ผมก็ไม่คิดว่ามันจะกลับมาหรอกนะ และผมก็ไม่เคยคิดที่จะบอกเรื่องของไตเติ้ล ให้มันรับรู้ด้วย เพราะผมเองก็มั่นใจว่าผมสามารถเลี้ยงดูไตเติ้ล ให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ และผมเองก็ไม่คิดที่จะบอกเรื่องของ พัต กับไตเติ้ลเหมือนกัน เพราะผมเองก็ไม่อยากให้เขารับรู้ว่าเขามีพ่อเป็นคนยังไงเหมือนกัน ไตเติ้ลจะเป็นแค่ลูกของผมคนเดียว เท่านั้น
To be continue.....
__________________________________________________________________________________________________
จบบทนำแล้ว
เฮ้อออ :เฮ้อ:
ยังไงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกที่แต่งขึ้น หลังจากที่สมัครมานานมากแล้ว แต่มิได้เข้ามาทำอะไรเลย ความจริงคิดมานานแล้วละ
วันนี้นึกบ้ายังไงไม่รู้ก็เลย เขียนออกมาเป็นเรื่องเป็นราว นี่ก็เพิ่งคิดได้ และก็พิมพ์ออกมาเลย ดันสดๆ เลย เดี๋ยวจะเอาบทที่ 1
มาลงอีก ขอเวลาพิพม์ก่อนน๊า เขียนนิยายสักเรื่องนี่ มันยากจริงๆ
ฝากตัวด้วยแล้วกัน :bye2: :impress2:
<-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
สารบัญ
บทที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2182901#msg2182901)
บทที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2183871#msg2183871)
บทที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2186051#msg2186051)
image (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2186657#msg2186657)
บทที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2187078#msg2187078)
บทที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2187897#msg2187897)
บทที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2190353#msg2190353)
บทที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2192211#msg2192211)
บทที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2194023#msg2194023)
บทที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2202681#msg2202681)
บทที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2204922#msg2204922)
บทที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2206949#msg2206949)
บทที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2209263#msg2209263)
บทที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2214337#msg2214337)
บทที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2217440#msg2217440)
บทที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2221855#msg2221855)
พิเศษ :ไตเติ้ล-???: (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2222382#msg2222382)
บทที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2227780#msg2227780)
บทที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2229270#msg2229270)
บทที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2232312#msg2232312)
บทที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2234905#msg2234905)
บทที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2238254#msg2238254)
บทที่ 21 ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2241443#msg2241443)
บทพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2249052#msg2249052)
-
แค่บทนำยังขนาดนี้ เนื้อเรื่องจะขนาดไหน o13
มาต่อไวๆ นะ
:กอด1: :pig4:
-
:pig2: ต้อนรับเรื่องใหม่ค่า
-
หืม สองคนนี้มีลูกด้วยกันเหรอ หุุห น่าติดตามๆ
-
oน่าหนุกแฮะ แนวไหนเนี่ย นายเอกท้องได้ รึป่าว ติดตามคับ........
-
น่าติดตามน่ะครับ เป็นกำลังใจให้น่ะ่ครับ
-
ว้าว นี่ ท้องเอง หรือ อะไร เนี่ย
น่าสนุกๆ
ต่อๆ :n1:
-
ชอบแนวนี้ๆ อยากอ่านต่อค่ะ
รอ รอ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆ^^
-
บทนำดราม่าดีแท้ ขออีกสองตอนได้มั้ย T T
-
น่าติดตาม นายเอกท้องได้ใช่มั้ยคะ
-
ชอบอะ > <
ชอบอะไรแนวๆนี้ ติดตามนะคะ
-
เอ๊ ~~~ นายเอกมีลูกแล้วเหรอ ไวไฟจริงเล้ยย :laugh:
ว่าแต่ทำไมถึงทำท่าไม่ชอบนายพัตขนาดนั้นหว่า... ปักธงติดตามจ้า ^..^
-
น่าสนใจค่ะ o13
-
สู้ๆ นะฮ้าบบบบบบบบ
o13
-
ชอบแนวท้องได้ รอจ้าา :pig2: :pig2:
-
ติดตามค่ะ
-
:กอด1:
-
แนวนี้เค้าชอบ
มาตอนแรกก็น่าสนใจแล้ว
แต่ :z3: :z3: อย่าทิ้งนะ เค้าจะรออ่าน :monkeysad:
-
เริ่มมาก็มีลูกเลยเรอะ อิอิ เอามาอีกตอนซิ :impress2: :impress2:
-
แนวครอบครัว ช๊อบชอบ
-
นายเอกมีลูก คิก คิก ชอบแนวนี้อ่ะ
พ่อแม่ลูก ครอบครัวสุขสันต์
น่าติดตามมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โคตรชอบบบบบบบบบบบบบบบบบแนวแบบนี้เลย ท่าทางน่าสนุกนะครับ >_< :call: :call: :call:
แต่ขอให้เป็นลูกของนายเอกกับพระเอกนะ ไม่อยากให้เกี่ยวกับน้องนี(ชะนี)เท่าไร
ถ้าเกี่ยวกับน้องนีแล้วเหมือนนายเอกไม่สำคัญไงไม่รู้แล้วต้องมาเลี้ยงลูกของคนอื่นท่ไม่ใช่ของตัวเอง
ยังไงก็จะติดตามเรื่องนี้นะครับ เป็นกำลังใจให้ในการแต่งนะครับ ^3^
แต่ขอให้ไม่ใช่ลูกของน้องนีทีเถ๊อ สาธุ
-
ลุ้นๆ รออ่านตอนต่อไปน่ะ
:L2: :L2:
-
ไตเติ้ลลูกใครอ่ะ?
แล้วพัตไม่ดีตรงไหนทำไมเนย์ไม่อยากให้พัตรู้
หรือว่าพัตทิ้งเนย์ไปก่อน
โอ้ย อยากรู้อ่ะ มาต่อไวๆ นะคะ
-
น่า ติดตามๆ มว๊ากก!
มาตอไวๆนะค่ะ
สู้ๆ o13 o13 o13
:L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รีบปั่นอย่่างสุดชีวิต เพราะจะรอดูแรงเงา แทบตาย :jul1:
บทที่ 1
เย้ !!!!!!!!!!
เสียงร้องของเหล่านักเรียน ม.ต้น ม.ปลาย ที่ผ่านพ้นช่วงการสอบอันแสนหนักหน่วงในวันสุดท้ายได้จบลงแล้ว และนี่ก็เป็นอีกส่วนหนึ่งของเหล่านักเรียนทั้งหลาย ซึ่งกำลังจะก้าวข้ามจากชีวิตเด็กมัธยมต้นไปสู่การเป็นเด็กมัธยมปลาย
“ นี่ ไอ้เวน .... ” ปึ๊กกก เสียงหนังสือกระทบหัวเด็กนักเรียนหญิงเจ้าของเสียงเมื่อกี้ ที่กำลังจะพูดกับเพื่อนก็ถูกขัดด้วยหนังสือเล่มใหญ่ของ แวน นักเรียนชายคนหนึ่งในห้อง ซึ่งก็คือเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของเด็กสาวคนเมื่อกี้นี้เอง
“ นี่ พะแพง กูบอกมึงกี่ครั้งแล้ว ว่า กู ชื่อ แวน วอ แอ นอ แวน ไม่ใช่ เวน ไอ้นี่นิ ”
ไอ้แวนบอกอย่างหัวเสีย ซึ่งมันก็ไม่ได้จะใส่ใจนัก เพราะมันเองก็บอกแบบนี้มาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ซึ่งถ้านับดู ก็คงนับไม่ไหวหรอก
“ เออๆ ก็ แวน กับ เวน มันใกล้ๆกันนี่นา ”
“ เฮ้อ เอา เมื้อก็แกจะพูดไรก็พูดมา พะแพง อย่าชักช้านะ ”
“ มานี่ มานี่ เดอะแกงค์ ”
พะแพงก็ได้เรียกรวมพล ซึ่งสมาชิกก็คือเพื่อนในห้องนี่หละ ก็มี พะแพง พิมพ์ อิง ซึ่งเป็นผู้หญิง แวน เนย์ ออม ม่าน และมีอีกหนึ่งคน คือ พัต ซึ่งไม่ได้อยู่ห้องนี้ เพราะปีที่แล้วเขาทำคะแนนได้ดีจึงได้เลื่อนไปอยู่ห้องคิง ซึ่งอีกหน่อยก็คงตามมาเอง
“ นี่ พรุ่งนี้ไปซื้อของขวัญกัน ”
พะแพงเปิดเรื่องขึ้นมา
“ อ้าว ซื้อทำไมวะ วันเกิดใครก็ไม่มี หรือให้ในโอกาสอะไร ” ไอ้แวนขัดขึ้นมาซึ่งมันก็จริงอย่างที่มันพูด
“ นั่นสิ ” และเพื่อนๆ ในกลุ่มก็เอ่ยเห็นด้วยกับแวน
“ พวกมึงคงยังไม่รู้สินะ ว่าเทอมหน้านะ ไอ้พัต มันจะไปเรียนเมืองนอกแล้วนะ ”
“ ฮะ ” เพื่อนๆ ในกลุ่มที่เหลือต่างก็ตกใจ เพราะไม่มีใครรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย
“ เฮ้ย ทำไมพวกกูไม่รู้เรื่องมาก่อนเลยละวะ ไอ้พะแพง ” ไอ้ม่านขาประจำขี้ตื่นตูม มันจับไหล่ของพะแพงแล้วเขย่าจนพะแพงเองหัวสั่นหัวคลอน จนไอ้ออมซึ่งเป็นคนที่ใจเย็นที่สุดมาจับมือของมันออกนั่นแหละถึงหยุด
“ ใจเย็นๆ ก่อน ม่าน ไหนพะแพงงบอกพวกเราหน่อยสิ ว่าทำไมไอ้พัตถึงต้องไปเรียนเมืองนอก แล้วพะแพงรู้ได้ยังไง ”
“ เราก็เพิ่งรู้เมื่อเช้านี่เอง ตอนไปหาคุณน้านะ คุณน้าแกก็เลยบอกฉัน คุณน้าแกบอกว่า จะส่งมันไปอยู่กับน้าอรอยากให้มันเรียนภาษาด้วย ลึกมากกว่านี้กูก็ไม่ได้ถามวะ แฮ่ๆๆ ” เกาหัวไปด้วยพร้อมกับยิ้มแหยๆ ส่งให้ แล้วก็ตามด้วยฝ่ามือของไอ้แวนที่ตบลงมาเบาๆ ที่ถึงกับทำให้พะแพงเกือบหน้าทิ่มดินเลยทีเดียว
“ โห รู้แค่นี่ดันมาบอกกุ เสียเวลาจริงๆ ” ไอ้แวนบอกแล้วหันมาหาเด็กหนุ่มซึ่งต้องบอกว่าตัวเล็กเท่าๆ กันกับเด็กผู้หญิงเลยทีเดียว
“ นี่ไอ้เนย์ มึงรู้เรื่องนี้ไหม ? ” แวนหันมาถามเนย์ ซึ่งเนย์ก็ได้แต่ส่ายหน้า พร้อมทำตาปริบๆ
“ แล้วทำไมมึงคิดว่ากูต้องรู้เรื่องก่อนพวกมึงด้วยละ ” เนย์ตอบออกมา เพราะทุกสายตาหันมามองที่เนย์คนเดียว
“ อ้าว ก็กูเห็นมึงสองคนทำตัวยังกะเป็น ผัวเมียกัน พวกกูก็คิดว่ามึงน่าจะรู้ ” แวนว่าพรางทำสสายตากรุ้มกริ่มมายังเนย์น้อย
“ ไอ้เหี้ยนี่ กุกับมันไม่ได้เป็นไรกันเว้ย ”
“ แนะ ร้อนตัว ”
“ เปล่าสักหน่อย ”
“ อ้าว ก็เมื่อกี้... ”
“ หยุดเลยทั้งสองคนนั่นนะ เฮ้อ ” และแล้วก็เป็นออม หรือออมสิน ที่เป็นคนหยุดเหตุการณ์นี้ไว้ ว่าเสร็จก็หันไปหาพะแพง
“ แล้วนี่พัตมันจะไปวันไหนเหรอ พะแพง ”
เพื่อนๆ ที่มัวแต่ฟังแวนกับเนย์เถียงกันก็หันมาหาพพะแพง พร้อมทั้งส่งเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน
“ นั่นสิ พัตจะไปวันไหน ”
“ อืม ถ้าจำไม่ผิดน่าจะวันอังคารหน้านะ ”
“ โห นี่ก็วันศุกร์แล้ว แต่ก็ยังมีเวลาเลือกของขวัญให้อยู่นะ ” อิงทำท่าครุ่นคิดนิดหน่อย
“ แล้วนี่เราจะซื้ออะไรละ ” พิมพ์เสนอต่อ
“ ง่ายๆ เลยพวกมึง ไม่ต้องคิดมาก นี่ไงเอาไอ้เนย์แพคใส่กล่องไปวางไว้ในห้องนอนมันแค่เนี้ย ”
แวนนำเสนอความคิดพร้อมกับบกอดคอเนย์ที่ทำท่าจะขาดอากาศหายใจอยู่ในอ้อมแขนของแวนแล้ว
“ ไอ้บ้าแวน มึงคิดได้ไง ไอ้เลว ไอ้เวร ” เนย์ว่าแวนพรางตีแขนตีขาแล้วดิ้นออกจากวงแขนของแวน
“ ฮ่าๆๆๆๆ ก็จริงนี่หว่า ” แวนว่าพรางลักหอมแก้มเนย์น้อย แต่ก็ถูกกำปั้นของคนที่เป็นหัวข้อสนทนาเขกลงที่หัวให้
“ โอ๊ยยย มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะไอ้พัต ”
“ มานานพอที่จะเห็นมึงทำอะไรนั่นแหละไอ้แวน ” พัตว่าพรางเดินเข้าไปหาเนย์ แล้วยีหัวเนย์เล่นทีสองที
“ แล้วนี่พวกมึงสุมหัวกันทำไรอยู่ ทำไมไม่รอกุบ้าง ” พัตถามพร้อมกอดคอเนย์ซึ่งเนย์เองก็ยืนอยู่นิ่งๆ ให้พัตกอดคอ
“ แล้วมึงไม่คิดที่จะบอกพวกกูเลยเหรอวะ เรื่องที่มึงจะต้องไปเรียนเมืองนอกนะ ” อิงว่าเข้าให้ พัตเองก็ดูจะตกใจที่เพื่อนรู้เรื่องแล้ว ซึ่งเขาเองก็คิดว่าพรุ่งนี้จะบอกอยู่เหมือนกัน ก้มหน้ามามองก็เห็นเนย์เงยหน้าขึ้นมองเขาอยู่เหมือนกัน พัตก็ได้แต่ถอนหายใจ แล้วบอกกับเพื่อนๆ ไป
“ ความจริงกูกะว่าพรุ่งนี้กูถึงจะบอก แต่ไหนๆ ก็รู้กันแล้วกูก็จะบอกนะ อืม ใช่นั่นแหละวันอังคารนี้กูก็จะบินไปแล้ว ส่วนเรื่องวุฒิแม่บอกว่าค่อยจะส่งไปให้ทีหลัง กุคิดว่าแม่น่าจะให้กูเรียนจนจบ ตรี ที่โน่นเลยละ ” พัตว่าแล้วก็หันมามองดูเนย์ซึ่งก้มหน้าอยู่
“ แต่กูก็จะพยายามโทรมาหาพวกมึงบ่อยๆ แล้วกัน แล้วของขวัญนะ ไม่ต้องหรอก แค่พวกมึงไม่ลืมกู ยังเป็นเพื่อนกุแค่นี้กูก็ดีใจแล้ววะ ” พัตว่า แต่นั่นก็ไม่ทำให้เพื่อนๆ หายห่วงมากนักหรอกนะ
“ เออ งั้นพวกกูจะจัดเลี้ยงส่งมึงก็แล้วกัน เอาวันอาทิตย์เลยดีไหม ” ออมว่าพรางหันไปถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ
“ เออดีเหมือนกันวะ แล้วจะจัดที่ไหนดีละเนี่ย ” อิงถามต่อ
“ จะยากอะไรก็จัดที่บ้านไอ้พัตมันนั่นแหละ ” พะแพงว่าต่อ
“ อ้าวเฮ้ย แล้วทำไมต้อง...” ยังไม่ทันที่พัตจะพูดจบ ม่านก็ยกมือขึ้นห้ามพัต
“ โทษฐานที่มึงไม่ยอมบอกเพื่อนไง ” เพื่อนๆ ต่างก้พยักหน้าเห็นด้วยไม่เว้นแม้แต่เนย์เอง
“ เออๆ เอางั้นก็ได้ วันอาทิตย์นะ ” เพื่อนๆ ต่างก็พยักหน้ากันเป็นพลันวัน
แล้วหลังจากที่ตกลงอะไรกันเสร็จเรียบร้อยแล้วซึ่งนานมากจนฟ้าจะมืดแล้ว ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อพรุ่งนี้จะได้เตรียมตัวไปซื้ออุปกรณ์การจัดเลี้ยงซึ่งหัวโจก ก็คงไม่พ้น แวนและพะแพง
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันอาทิตย์
ตอนนี้เวลา 17.05 น.แล้ว ตอนนี้ผมก็มายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ (เรียกบ้านไม่ได้หรอกเพราะมันใหญ่มากกกก มากี่ครั้งต้องมีแผนที่ติดตัวเลยละ เวอร์ไป) ซึ่งก็คือที่อยู่ของไอ้คุณชายพัตนั่นแหละ ตอนนี้ผมก็ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของเหล่าบรรดาเพื่อนๆ ที่พากันยกโขยงมาตั้งแต่บ่ายสามแล้ว
บ้านของมันหลังใหญ่มากเดินเข้ามาก็จะเป็นถนนทอดยาวเข้าไปสู่บริเวณบ้าน ซึ่งตรงหน้ามีน้ำพุขนาดใหญ่ ที่สวยงามมาก และในบ่อนั้นยังเลี้ยงปลาคราฟ ไว้อีกเป็นยี่สิบกว่าตัวเลยที่เดียว พอเดินเข่าไปอีกหน่อยก็จะมีทางแยกออกไปทางขวา ซึ่งก็คือทางประตูเข้าไปภายในบ้านของมันนั่นแหละ ซึ่งผมไม่เดินเข้าไปหรอกกลัวหลง ผมเดินไปตามทางตรงหน้าที่ทอดยาวไปสู่หลังบ้านซึ่งเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงครั้งนี้ เพราะด้านหลังนี้เป็นส่วนที่มีต้นไม้สูง และมีสวนหย่อมเล็กๆ ที่เหมาะแก่การจัดงานเลี้ยงเป้นอย่างมาก ซึ่งพื้นที่ก็กว้างมากพอที่จะรองรับคนได้เป็นยี่สิบคนเลยทีเดียว ก่อนที่จะถึงตรงที่จัดงานเลี้ยงนั้น ผมก็หันไปเห็นต้นดอกกุหลาบสีขาว ซึ่งมันกำลังออกดอกเบ่งบานอยู่ สิบกว่าดอก ซึ่งผมจำได้ว่าปีก่อนนั้นผมได้ให้มันเป็นของขวัญวันเกิด ไม่คิดว่ามันจะยังมีชีวิตอยู่ และออกดอกสวยงามขนาดนี้ ซึ่งมันถูกจัดให้อยู่เพียงต้นเดียว ซึ่งตอนนี้มีกิ่งก้านมากมายแล้ว เลยทำให้มันดูเด่นขึ้นมาเลยทีเดียว
“ มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ละจ๊ะ หนูเนย์ ”
หันไปก็เจอกับน้าพร ซึ่งก็คือแม่ของไอ้พัต ยืนมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ มาถึงทำไมไม่เข้าไปละ มัวแต่มายืนดูดอกไม้อยู่นี่หละ ”
“ แฮะๆ ครับ กำลังจะเข้าไปครับ ” ว่าแล้วผมก็ยกมือสวัสดีแล้วก็เดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนๆ ที่กำลังสนุกกันอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว
ผมเลือกที่จะนั่งข้างกับไอ้ม่าน และก็ออม เพราะสองคนนี้ดูจะเป็นคนที่เรียบร้อยดูเป็นคนมากกว่าพวกนั้นอยู่หน่อยนึง ในงานนี้ก็มีพวกยำ อาหารทะเล หมูกระทะ และน้ำอัดลมตั้งเรียงรายอยู่ ซึ่งแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีแอลกอฮอล์เลย เพราะไอ้แวนและพิมพ์ สองคนนี้แอบขนเข้ามา เป็นลังๆ เลยละครับ ตอนนี้ผ่านมาจนกระทั่งสามทุ่มแล้วละครับ พวกเพื่อนๆ ก็พากันจับจองสถานที่เอาไว้ร้องคาราโอเกะกันครบแล้ว ตอนนี้ต่างคนต่างเมา ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามานั่งอยู่บนตักของไอ้พัตตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ในมือของแต่ละคนก็มีแก้วเหล้าบ้าง เบียร์บ้างอยู่ในการครอบครองของแต่ละคน
“ เนย์ มึงจะคิดถึงกูไหม? ” ตอนนี้ผมเมาแล้วและก็ไม่ค่อยจะมีสติเท่าไหร่เลยไม่รู้ว่าไอ้พัตมันพูดอะไรไปบ้าง และก็ไม่รู้ว่าตัวเองตอบอะไรไปบ้างเหมือนกัน
“ อืม คิด ถึง สิ๊ ” มึงจะถามอะไรวะกูเมาแล้ว
“ พัตเองก็จะคิดถึงเนย์นะ จะคิดถึง ให้มากๆ เลย ” ไอ้พัตมันพุดอะไรวะ งึมงัมๆ ข้างๆ หู รู้สึกรำคาญ เลยปัดๆ ออกไป
“ เออ เหมือน กาน ” แล้วหลังจากนั้นไม่นาน แม่ของไอ้พัตก็ออกมาไล่ให้เข้าไปนอนในบ้านแล้ว ผมเองก็เดินสลึมสลือเข้าไป
แม่ง ทำไมบ้านมันใหญ่จังหวะ เดินเหมือนอยู่ในเขาวงกตเลย แล้วผมก็เลือกห้องที่อยู่ใกล้มือที่สุด ห้องใครไม่รู้นอนก่อนแล้วกัน แล้วผมก็พาตัวเองเข้าไป เออดีวุ้ย มีหมอนมีที่นอน ผ้าห่ม เปิดแอร์ให้พร้อม แล้วผมก็ล้มลงนอนไปที่เตียงนั่นแหละ แล้วหลังจากนั้นก็หลับสบายไปเลย
...
เช้าวันต่อมา
ผมรู้สึกถึงแดดร้อนๆ ที่สาดเข้ามากระทบกับผิวของผม ผมก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงหัวไว้ แต่ทำไม ผมถึงขยับไม่ได้ นี่เหรอว่าผมโดนผีอำเข้าให้แล้ว ฮะ ไม่จริงน่า มานอนที่บ้านหลังนี้ก็หลายที่ ไม่เคยมีผีมาอำสักครั้งนี่นา ว่าแล้วผมก็หลับตาทำสมาธิ พุทโธ พุทโธ เข้าไว้ แล้วผมก็เริ่มรู้สึกได้ว่าน่าจะมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า มนุษย์นอนก่ายพาดตัวผมอยู่ เฮ้ออย่างนี้ค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อยเพราะสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากร่างกายนั้น
เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อนนะ คนงั้นเหรอ ว่าแต่เมื่อคืนนี้ เราเดินเข้ามานอนในห้องใครก็ไม่รู้ แล้วนี่ก็คงจะเป็นร่างของเจ้าของห้องอย่างนั้นสิ ว่าแล้วผมก็เอื้อมมือไปข้างหลัง แต่พอโดนตัวเท่านั้นหละ ผมถึงกับไม่อยากให้มันเป็นเหมือนในหนัง ในนิยายเลย ก็เพราะร่างกายท่อนบนนั้นที่มือผมไปสัมผัสมันไม่มี เสื้อผ้าเลยนะสิ ว่าแล้วผมก็เลยก้มลงมองตัวเองอีกที
ช็อค ช็อค ช็อค ช็อค ช็อค ช็อค
ร่างกายของผมไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้น แง่งงงงงงง
มันต้องไม่จริงใช่มั้ย นี่ผมไม่ได้เสียหายอะไรใช่มั้ย นี่ผมต้องฝันไปแน่ๆ ว่าแล้วก็หยิกแก้มตัวเองแรงๆ
“ โอ๊ยยยยยยยย เจ็บ ” เจ็บจริงนี่หว่า ไม่ได้ฝันไป แต่คงเพราะผมเสียงดังไปหน่อยเลยทำให้คนที่นอนซ้อนอยู่ข้างหลังผม ขยับตัวลุกขึ้น เพราะรู้สึกได้ถึงการพองตัวขึ้นของที่นอนข้างๆ ตัว
แต่ผมยังนอนอยู่เฉยๆ ผมยังไม่พร้อมที่จะรับความจริง แต่ก็มีเสียงเรียกชื่อผมออกมา
“ เนย์..” เพราะเสียงนั้นช่างคุ้นเคยเหลือเกิน ผมจึงจำต้องค่อยพยุงตัวลุกขึ้น แล้วค่อยๆ หันหน้าไปหาเจ้าของเสียงนั้น ในใจก็ภาวนาว่าไม่ใช่หรอก ขอให้ไม่ใช่ แต่เมื่อผมหันกลับมาก็พบกับร่างเปลือยเปล่าของอีกคน ที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวเท่านั้นที่เจ้าของร่างนำมาปิดบางส่วนเอาไว้ และทันทีที่ผมเงยหน้าขึ้นไปก็พบเข้ากับใบหน้า และดวงตาที่คุ้นเคยเหลือเกิน คำภาวนาของผมไม่เป็นจริง เพราะคนตรงหน้ากลับเป็นคนที่ผมขอให้ไม่ใช่เมื่อกี้นี้
“ พ...” ผมกำลังจะเรียกชื่อ เพื่อให้มั่นใจว่าใช่จริงๆ แต่
“ เนย์ ” พร้อมกับแรงโถมกอดที่ประดังเข้ามาหาผม
นี่มันเป็นความจริงใช่ไหม?............................................
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
To be continue.....
-
ชอบแนวนี้แต่หาอ่านยากมาก :man1: :man1:
-
:serius2: อยากอ่านอีกอ่ะ :m13:
-
อ๊ากกกกก แล้วมันจะยังไงต่อเนี่ย ย ยย ย
กำลังสนุกเลย กรีดดดดด
-
:z1: :z1: ชอบอ่ะอยากอ่านอิกยาวๆ
-
เค้าอยากอ่านต่อ
น่าติดตามมากเลย
ชอบแนวนี้มากอ่ะ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
รีบมาต่อน้าาาาาาาาาา :pig4: :pig4: :pig4:
-
อะไร อ้ะ
งง
สองคน นี้ มัน ก็ ดี กัน อยู่ หนิ
แล้ว ทำไม??
ไม่ อยาก ให้ กลับ??
:z3:
ต่อๆๆ ด่วนๆ เลย
-
ชอบอ่ะ ! ติดตามมากกกๆๆๆ !?! หาอ่านยาก แต่ในที่สุดก็มีให้อ่าน :laugh: :laugh: :laugh:
มาต่อเร็วๆน้าาาา :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:z3: :z3: ขออีกนิิส :impress2: :impress2:
-
สรุป คือ พะแพง o22 o22 o22 o22
-
:กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1:
-
นุกๆๆๆๆๆ อยากอ่านอีก ขออีกตอนได้ไหมครับ อยากอ่าอีกอ่ะ มาเร็วๆนะครับ อดใจไม่ไหวแล้วอ่า
อยากรู้แล้ว ขอให้ไม่ใช่พะแพง ขอให้ไ่มใช่พะแพง ขอให้ไม่ใช่พะแพง ขอให้ไม่ใช่พะแพง ขอให้ไม่ใช่พะแพง
:call: :call: :call: :call: :call:
-
อุ้ย! หอมกลิ่นมาม่า /ไม่ใช่
สู้ๆจ้าาา o13
-
ชอบอ่านแนวนี้อะ มาต่อเร็วๆๆ นะ
หวังว่าคงไม่ใช่พะแพงนะ
-
มาติดตามค่ะ
-
อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆ
สนุกมากเลย :-[ :-[ :-[ :-[
มาต่อเร็วนะคะ :call: :call: :call: :call: :call:
-
อ้าว งิ ตกลงมันเป้นยังไงกันแน่คะ
วุ้ย อย่างอ่านต่ออะชอบมากๆๆๆ
เนย์น่ารักอ่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2:
-
แล้วยังไงกันนะเนี่ย
-
หุหุ สงสัยพัฒกลับมารับผิดชอบตามประสาคนเป็ฯปะป๊าอะนะ หุหุ
-
:impress2:
-
ง่ะ แล้วไงต่ออ่า
อยากรู้ใจจะขาด 5555
-
ว้าว :impress2: :impress2: :impress2:
อัพผ่านไปไม่ถึงวัน ยอดวิว ขึ้นพันกว่าแแล้ว คนเขียนเป็นปลื้มมมมม :o8: :o8: :o8:
ไม่นึกนิยายเรื่องแรกว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้
ยังไงคนเขียนก็ขอขอบคุณทุกๆ คอมเม้นที่ให้กำลังใจและติดตามก็แล้วกันครับ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
แล้วทำไมมีแต่คนคิดว่าเป็น พะแพงละ ทำไมไม่มีคนคิดวว่าเป็น........................ คนชื่อ พ ในเรื่องก็มีตั้งเยอะนะ
555 งั้นก็เดากันต่อไปแล้วกัน
ไม่เกินบ่ายจ๊ะ
รักทุกคน :o12:
-
มาต่อไวๆนะคะ สนุกๆๆ
-
หรือว่าจเป็นนายพัต :z1: :L3: รีบๆมาต่อน้าาา :n1: :mc4:
-
อร๊ายยย เรื่องใหม่ >< ว่าแต่ มีลูกกันแล้วหรอคะ ลูกใครรร o22
-
มาติดตามด้วยคนค่า
ตื่นมาเจองี้เนย์ถึงกับงงเลย
แล้วจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย
-
บทที่ 2
[/size][/b]
“ พ...” ผมกำลังจะเรียกชื่อ เพื่อให้มั่นใจว่าใช่จริงๆ แต่
“ เนย์ ” พร้อมกับแรงโถมกอดที่ประดังเข้ามาหาผม
นี่มันเป็นความจริงใช่ไหม?............................................
...
“ พ...พิมพ์...ทำไมพิมพ์ถึง.......”
ก็คนที่อยู่ตรงหน้าผมนี้ก็คือ พิมพ์ หนึ่งในเพื่อนในกลุ่มของพวกเราเอง และเป็นใครก็ต้องตกใจเหมือนๆ กันใช่ไหมครับ ที่อยู่ๆ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเอง นอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับเพื่อนในกลุ่ม แล้วแถมยังพบความจริงอีกข้อก็คือ เราทั้งสองคนไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้นเดียว แล้วแบบนี้จะให้ผมทำยังไงละครับ
‘โอ๊ย พ่อจ๋า แม่จ๋า พี่เวย์ พี่เมย์ ช่วยน้องเนย์ด้วย ’ ผมได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจ ปล่อยให้น้ำตาตกใน หลั่งไหลออกมา พอแล้ว เดี๋ยวมันจะกลายเป็นกลอน
แต่พอเราผละออกจากกัน แล้วทำไมคนที่ร้องไห้น้ำตาตกในกลับเป็นผมละ? แล้วทำไมพิมพ์ถึงได้ยิ้มหน้าระรื่นอย่างนั้นด้วยละ ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้ว คนที่ควรจะร้องไห้เสียใจต้องเป็น พิมพ์ ไม่ใช่เหรอ แต่พอผมกำลังจะถาม ผมก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างของพิมพ์ อะไรนะเหรอ?
หน้าตา ทรงผม ก็เป็นพิมพ์อยู่หรอก
แต่พอมองต่ำลงมาอีกนิด
ไอ้หย๋า...........
ทำไมหน้าอกพิมพ์มันแบนแต๋ดแต๋อย่างงั้นละ นี่พิมพ์ไม่มีหน้าอก งั้นก็แสดงว่า
พิมพ์...เป็น...ผู้...ชาย...แล้วปลอมตัวมาเป็นเด็กนักเรียนหญิง ห๋า......
เฮ้ยยยยยยยยย นี่พิมพ์เป็นผู้ชายยยยยยยยยย
อ๊ากกกกกก ไม่จริงใช่มั้ย นี่พิมพ์เป็นผู้ชายหรอกเหรอนี่ แล้วนี่มีใครรู้บ้าง? หรือว่ามีแต่ผมคนเดียวที่รู้ พิมพ์เลย....เลย จัดการปิดปากผมด้วยการ.....................
ห๋า ไม่จริงงงงงงงงง
“ จริงจ๊ะเนย์ ” แล้วพิมพ์ก็พูดออกมาสักที หลังจากที่เงียบมานาน นี่มึงอ่านความคิดกูได้เหรอ?
“ เดี๋ยวพิมพ์ จะรับผิดชอบทุกอย่างเอง ” ห๋า อะไรนะ? นี่พิมพ์บอกว่าจะรับผิดชอบผมงั้นเหรอ งั้นก็แสดงว่า......ผม...เสียเอกราชให้กับพิมพ์แล้วงั้นเหรอ
ถ้าอย่างนั้น....
“ อ๊ากกกกก มีจริงๆ ด้วย ” หลังจากที่ผมทำการพิสูจน์บางอย่างแล้ว ผมก็ได้รับรู้ความจริงว่า
พิมพ์...........มี...........ช้างน้อย...........จริงๆ...................แต่ที่น่าเจ็บใจที่สุดคือ
ทำไมของๆ พิมพ์ถึงใหญ่กว่าของๆ ผมละ ทั้งๆ ที่ตัวเราสองคนก็เท่ากันแท้ๆ
ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง นี่เราต้องฝันแน่ๆ ใช่ฝัน ฝันแน่ๆ ไอ้เนย์ ตื่นสิๆ ผมก็ได้แต่บอกตัวเองในใจ โอ๊ยจะทำยังไงดีเนี่ยถึงจะตื่น
ใช่แล้ว กลั้นหายใจแม่งเลย ว่าแล้วผมก็เลยรีบกลั้นหายใจ
“ ฮึบ ” พร้อมๆ กับพิมพ์ที่พุ่งเข้ามาหาผม มึงอย่าเข้ามานะ ไม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่ม่
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” ตอนนี้ผมนอนหอบหายใจไม่เป็นส่ำ อยู่บนที่นอน ซึ่งเมื่อกี้นี้ผมฝันไปจริงๆ เกือบตายแล้วมั้ยละมึงไอ้เนย์ หลับแล้วยังเสือกกลั้นหายใจอีก เฮ้อ เกือบตาย ว่าแล้วผมก็เลยซุกหน้าเข้ากับหน้าอกล่ำๆ ของอีกคนที่นอนกอดผมอยู่
‘ อุ่นดีจัง ’ เห๋ เดี๋ยวนะ
เมื่อกี้ผมฝันว่าตื่นขึ้นมาก็พบกับพิมพ์ เราทั้งสองคนไม่มีเสื้อผ้าใส่สักชิ้น แล้วพิมพ์ ยังเป็นผู้ชายอีกด้วย แล้วนี่ผมตื่นขึ้นมาแล้ว แล้วใครละที่ผมนอนกอดอยู่ตรงนี้ เพราะตอนนี้ผมเห็นเพียงแค่การเคลื่อนไหวของอกล่ำเท่านั้นที่แสดงให้เห็นว่ายังมีชีวิตอยู่ เงยหน้าขึ้นไปก็ไม่ได้เพราะคนๆ นั้นเอาคางมาเกยหัวผมอยู่ แต่พอผมมองต่ำลงมาพร้อมกับมือผมที่ค่อยๆ เปิดผ้าห่มขึ้นทีละนิด ทีละนิด จนสูงพอที่จะเห็นอะไรต่อมิอะไรข้างล่างแล้ว ผมก็พบว่า
คนๆ นี้ เป็นผู้ชาย แล้วแถมความจริงที่แสนจะเจ็บปวด
ช้างน้อยของมัน.....ใหญ่กว่าของผม
แต่นี่มันใช่เวลาที่มึงจะมาดูว่าของใครใหญ่กว่ารึไง ไอ้เนย์ ใช่ ไม่ใช่ เอ้ยงง
ว่าแล้วผมก็ค่อยๆ ยกแขนซ้ายที่พาดลำตัวผมอยู่ ยกสูงขึ้น แล้วนำมันไปวางไว้ข้างๆ ลำตัวของเจ้าของแขนนี้อย่างเบามือที่สุด เพราะเดี๋ยวมันจะตื่น แล้วนี่มันเป็นใครกัน? ผมก็ขยับตัวออกห่างจากมันอย่างเงียบๆ และเบาที่สุด และพอออกมาพอที่จะมองเห็นใบหน้านั้น แต่มันกลับเอาหน้าซุกหมอนซะมิดเลย อ้าวเฮ้ย แล้วนี่มันนอนได้ยังไง ไม่ขาดอากาศหายใจตายก่อนเหรอวะ? พอมองดูนาฬิกา ตอนนี้ก็เวลา ตี 5.12 น. เข้าไปแล้ว ข้างนออกยังมืดอยู่เลยแต่มันก็ดูสวยไปอีกแบบ นานแล้วที่ผมไม่ได้ตื่นเช้าขนาดนี้ อยากออกไปสูดอากาศข้างนอกจัง ว่าแล้วผมก็ค่อยๆ พยุงร่างกายตัวเองขึ้นมา เพียงขยับช่วงขาเท่านั้นแหละ
แจ๊คพอต แตก
กู เจ็บ ตูด
พร้อมกับมีของเหลวสักอย่างที่ค่อยๆ ไหลซึมออกมา และผมก็เพิ่งได้สติว่า กูกำลังนอนอยู่กับผู้ชาย อารมณ์เมื่อกี้ที่จะออกไปสูดอากาศข้างนอกหายวับไปเลย
แล้วผมก็เลยหยุดการเคลื่อนไหวของตัวเองหันไปมองอีกร่างที่ตอนนี้กำลังขยับ และทันทีที่มันพลิกตัวขึ้นมา
“ พัต !!!!!!! ” ใช่แล้วคนๆ นั้นก็คือพัตเอง นี่แสดงว่าผมกับพัต..... เราสองคน.......เป็น........
“ อืม ” มันก็พลิกไปพลิกมานอนครางฮืออยู่ แล้วพอได้ท่าที่ว่าน่าจะสบายที่สุดแล้ว มันก็นิ่งไป แล้วนี่ผม จะทำยังไงต่อไปดี?
ปลุกมันให้ตื่นขึ้นมารับผิดชอบ ร้องไห้กระซิกๆ แล้วพูดว่า ‘ พัต ทำยังงี้กับเนย์ได้ยังไง ’ แต่พอสำเนียกดูตัวเองก็พบว่า กูไม่ใช่สาวน้อย และกูก็ท้องไม่ได้
หรือจะถีบให้มันตกเตียง แล้วลงไปทำยำบาทาให้มันกิน แล้วชี้หน้าบอกกับมันว่า ‘ ยังไงกูก็ผู้ชาย ไม่เสียหายอะไร ถือซะว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ’ ถึงแม้จะคิดแบบนั้น แต่กูก็เจ็บตูดนะเว้ย มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไงกัน
“ โอ๊ยยย แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย ” ว่าแล้วผมก็ดิ้นๆ แล้วก็ยีหัวตัวเองไปด้วย แต่สงสัยจะรุนแรงไปหน่อย ไอ้พัตจึงเอาหมอนอีกใบมาปิดหูตัวเองแล้วพูดว่า
“ อะไรวะ น่ารำคาญ คนจะนอน ” ฮะนี่มึงได้กูแล้ว แล้วมาพูดแบบนี้เหรอไอ้เลว แล้วมันก็นิ่งไปอีกทีแล้วจะให้ผมทำยังไงละ เขาพูดขนาดนั้นแล้ว ถึงแม้มันจะยังไม่ได้สติ แต่เป็นใครก็ต้องรู้สึกจี๊ดๆ ในใจบ้างแหละ ผมก็เลยเลือกที่จะพยุงตัวเองออกจากเตียงอย่างเงียบๆ แล้วพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อชำระร่างกายและทุกสิ่งที่มันไม่ใช่ของผมแต่มันมาอยู่ในตัวผมแล้วเรียบร้อย
ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำกว่า 1 ชั่วโมง เพื่อทำความสะอาดร่างกายตัวเอง หลังจากเสร็จกิจแล้วผมก็ออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว และก็พบกับดวงตาคู่หนึ่งที่กำลังมองมายังผม แล้วกับลงไปมองที่นอนข้างๆ ตัวที่มีคราบเลือดแห้งๆ พร้อมกับคราบสีขาวๆ ที่ติดอยู่บนที่นอน แล้วมันก็เดินมาทางผม
แต่.......มันกลับเดินเลยเข้าไปในห้องน้ำ
มัน ไม่สนใจผมเลย
ผมแทบทรุด และก่อนที่จะทรุดผมก็พาตัวเองเดินไปที่เตียงแล้วหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่ข้างเตียงขึ้นมาใส่อย่างยากลำบาก พร้อมกับน้ำตาที่ไม่รู้เมื่อไหร่ที่มันจะไหลออกมา
พอแต่งตัวเสร็จไอ้พัตมันก็กลับออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวที่พันช่วงล่างเอาไว้ แล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม ผมพยายามที่จะไม่มองมันแล้ว แต่มันก็ช้อนคางของผมให้เงยขึ้นมาสบตากับมัน แล้วมันก้กอดผมไว้
นี่มึงจะมาอารมณ์ไหนนี่ เมื่อกี้ทำเป็นไม่สนใจกุ แต่ตอนนี้กลับมาทำให้กูดีใจยังงั้นเหรอ
“ รอ....รอได้ไหม? ” มึงพูดอะไร ให้กูรอ รออะไร?
“ ตอนนี้ พัต ยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบเนย์.........ตอนนี้พัตยังมีสิ่งที่ต้องทำและความฝันอีก ฉะนั้น เนย์ รอพัตได้ไหม? ” ไอ้พัตมันพูด มันบอกให้ผมรอ มันบอกว่ายังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบผม แล้วถ้ามึงไม่พร้อม มึงมาทำกับกูแบบนี้ได้ยังไงกัน
“ เนย์ ตอนนี้พัตกำลังจะมีอนาคตที่ดีแล้วนะ เนย์ไม่อยากเห็นพัตมีอนาคตดีๆ เหรอ เนย์ เข้าใจพัตนะ พัตยังไม่อยากทิ้งอนาคตไป ขอให้เนย์รอพัต ได้ไหม? ” อนาคตดีๆ งั้นเหรอ มึงกำลังจะมีอนาคตที่ดี แต่กูละ ตอนนี้กำลังมองไม่เห็นอนาคตเลย
“ เนย์ พัตไม่ได้หมายความว่า....”
“ พอเลยพัต ” แล้วผมก็หยุดในสิ่งที่มันจะพูดเอาไว้ เพราะบางครั้งมันก็มีนิสัยที่เห็นแก่ตัวบ้าง ไม่สนใจคนอื่นเลย
“ ถ้าพัต จะบอกให้เนย์รอ พัตไม่ต้องพูดอีกแล้วละ เนย์ไม่เชื่อคำพูดแบบนี้ ที่บอกว่าให้รอแล้วไม่กลับมาอีก เนย์ไม่ฟัง ไม่เชื่อ ” ก็เพราะมีคนๆ หนึ่งเคยสัญญากับผมแบบนี้ในวันเกิดผมเมื่อตอนผมอายุ 7 ขวบ คนๆนั้นก็คือพ่อผมนี่หละ สัญญาว่าจะกลับมาให้ทันวันเกิดผม แต่แล้วตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เขาก็ยังไม่กลับมาเลย
“ เนย์จะถือวะว่า............มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา แล้วเนย์ก็จะลืมมันไป แล้วเราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ”
“ เนย์....”
“ พอแล้ว...” แล้วผมก็ดึงผ้าเช็ดตัวของมันโยนทิ้งไปอีกด้านแล้วผมก็กลั้นใจวิ่งออกมา ถึงแม้จะเจ็บช่วงล่างแต่ถ้าจะให้เจ็บใจอีกต่อไปก็คงไม่ไหว ไอ้พัตเองก็กำลังวิ่งไปเก็บผ้าเช็ดตัวมาใส่อยู่ เพราะถ้ามันจะออกไปข้างนอกห้องทั้งยังงั้น มันเองก็คงจะอายเหมือนกันนั่นแหละ
วิ่งออกมาตั้งนานกว่าจะพ้นจากตัวบ้านมาถึงประตูทางออกได้ โคตรเหนื่อยเลย ไม่รู้จะสร้างใหญ่อะไรนักหนา พวกเพื่อนคนอื่นก็คงจะยังไม่ตื่นกันหรอก วิ่งออกมาจนถึงประตูใหญ่ ก็เห็นไอ้พัตเพิ่งวิ่งออกมาจากประตูบ้าน และก็คงเป็นโชคดีที่มีอยู่ในความโชคร้าย เพราะมีแทกซี่วิ่งผ่านมาพอดี ผมโบกรถแล้วรีบขึ้นและให้รีบออกรถเลย พอออกรถได้แป๊บเดียวหันไปมองก็เห็นไอ้พัตยืนหอบมองมาทางนี้อยู่
“ ไป.....ครับพี่ ”
มาถึงคอนโดที่พี่เวย์ เป็นพี่ชายของผมเองห่างกัน 4 ปี ผมก็ขึ้นไปยังชั้น 18 ที่แกอยู่
กดกริ่งหน้าห้องเสร็จรอสักพักพี่แกก็เดินหัวฟูออกมา
“ อ้าว...ไอ้เนย์ มึงมานี่มีไรแต่เช้าเชียว......อ้อ นี่มึงเมามาเหรอ ” แกก็คงเดาได้จากสภาพผมตอนนี้ที่คงดูไม่ได้เลย นี่ดีนะที่ผมเมา ถ้าผมไม่เมาค้างมาละก็ แกก็คงซักไซ้ต่อละว่า มึงเป็นอะไร ไปโดนอะไรมา ประมาณนี้
“ พี่เวย์...” ว่าแล้วก็ขออ้อนแกหน่อยเถอะ เดินไปกอดเอวแกแล้วซุกหน้าลงไปกับออกแก แกก็กอดกลับ แล้วพาเดินไปนั่งที่โซฟาในห้อง
“ เฮ้อ... รู้ว่ากินทีไรตัวเองก็จะเป็นแบบนี้แล้วนี่ยังจะกินอีก แล้วทีนี้ก็กลัวแม่รู้อีก เป็นไงละเดือดร้อนพี่อีกเนี่ย ” แกก็บ่นของแกไป เพราะถ้าเมามาแล้วผมจะมาอยู่ที่คอนโดแก เพราะถ้าแม่เห็นสภาพผม บ้านคงแตกแน่ แม่ไม่อยากให้ผมกินเหล้า เบียร์เท่าไหร่ เพราะกินแล้ววันต่อมาก็จะไม่สบาย
“ นี่ อย่าบ่นเป็นคุณตาไปหน่อยเลยน่า ขอพักสักวันแล้วจะกลับไปเองแหละ ”
“ แล้วนี่ทำไมกลับมาเร็วจังละ หือ....ปกติก็เกือบจะค่ำโน่นถึงจะออกมา แล้วนี่ทำไมถึงออกมาแต่เช้าละ? ” ถามแบบนี้แล้วจะให้ตอบยังไงละพี่ จะให้บอกว่า ‘ เมื่อคืนนี้เมามาก แล้วตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองโดนเพื่อนปล้ำ แล้วรับไม่ได้ก็เลยรีบหนีหน้ามันออกมา ’ ถ้าขืนบอกไปอย่างนี้นะ มีหวังทั้งผมและไอ้พัต คงต้องปางตายไปเลยแหละ ก็เพราะมีเหตุการณ์ให้เห็นเป็นตัวอย่างแล้วนะสิ
ก็พี่เมย์ ซึ่งเป็นพี่สาวคนโต ถูกพี่วัฒน์หัวหน้าแผนกมอมเหล้าแล้วพาไปเข้าม่านรูด วันต่อมาแกรู้ โห...แกไปที่ทำงานพี่สาวแล้วก็ลากไอ้หัวหน้าแผนกนั่นออกมาข้างนอก แล้วซัดหมัดใส่ไม่ยั้ง แล้วยังทำยำบาทาให้พี่วัฒน์ แกกินอีกแล้วประกาศลั่นเลยว่า ถ้าหากไม่อยากตาย ก็รีบมารับผิดชอบพี่สาวซะ ไม่งั้นจะตามไปฆ่าล้างทั้งตระกูลเลย สรุปคือ พี่วัฒน์แกต้องนอนโรงพยาบาลถึง 3 วัน พอออกมาแกก็รีบมาทำเรื่องสู่ขอพี่เมย์เลย ตอนแรกคิดว่าทำไมแกยอมง่ายจังเลย แต่ก็มารู้ทีหลังว่าแกจีบพี่เมย์ตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัยแล้ว พอมีเรื่องอย่างงี้ ก็เข้าทางแกเลย
ถ้าหากเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก แต่เปลี่ยนตัวละครกันนิดหน่อย ผมไม่อยากจะคิดว่าสภาพเราจะเป็นยังไง
วันจันทร์ทั้งวันผมก็นอนพักอยู่ที่ห้องแกทั้งวันนั่นแหละ มีโทรศัพท์เข้ามาเป็นสี่สิบสาย ซึ่งส่วนมากก็คือสายของไอ้พัตนั่นแหละ และก็ของเพื่อนๆ อีก ผมเลือกที่จะไม่รับสายของใครเลย ก็เอาแต่ส่งข้อความไปบอกเพื่อนๆ ว่าไม่เป็นไร อยู่กับพี่เวย์แล้ว ผมส่งให้ทุกคนยกเว้นก็แต่ ไอ้พัตคนเดียวนั่นแหละ
วันอังคารแล้ว
แต่ผมก็ไม่ได้ไปส่งมันที่สนามบิน พอเพื่อนๆ โทรมาถามก็เลยบอกไปว่า ไม่สบาย ปวดหัวเคลื่อนไส้ สารพัดที่จะหามาได้และผมก็ยังอยู่ที่คอนโดพี่เวย์อยู่เลย แม่ก็โทรมาหา พี่เมย์ก็ด้วย แต่ก็ได้แต่บอกไปว่าไม่ได้เป็นไรมากพักอีกสักวันก็หายแล้ว พวกแกก็เลยไม่เป็นห่วงอะไรมาก
ทั้งวันผมก็นั่งนึกถึงคำพูดที่ค่อนข้างจะเห็นแก่ตัวของไอ้พัตตลอด ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นแบบนี้ แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ที่มันพูดแบบนั้นออกมา ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้น มันจะให้ความเอาใจใส่ผมมากกว่าเพื่อนปกติโดยทั่วไป แต่มันก็ยังไม่ได้แสดงท่าทีอะไรที่ชัดเจนเลยสักครั้งเดียว แต่นั่นก็ทำให้ผมอดรู้สึกว่ามันก็ยังมีความรู้สึกอะไรเป็นพิเศษให้กับผมอยู่บ้าง
แต่การที่มันพูดแบบนั้นออกมา เหมือนกับว่ามันไม่อยากให้เกิดขึ้น ผมเองก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเหมือนกัน แต่ไหนๆ มันก็เกิดขึ้นแล้วมันน่าจะพูดอะไรที่เข้าท่ากว่านี้สักหน่อย แต่มันกลับมาบอกให้ผมรอ ซึ่งไม่รู้ว่ากว่าจะถึงวันนั้นผมต้องรอมันไปอีกนานแค่ไหน ถ้าผมตอบว่าจะรอแล้วถ้ามันไม่ทำตามที่มันพูดเอาไว้ละ ผมก็จะกลายเป็นคนไร้ค่าไปทันที ซึ่งผมไม่อยากเป็นแบบนั้น ในเมื่อมันกำลังจะมีอนาคตที่ดี ทำไมผมจะไม่เลือกอนาคตที่ดีให้กับตัวเองบ้างละ
ฉะนั้น
......................พัต
ถ้าเป็นไปได้........มึงก็อย่ากลับมาหาอดีตที่มึงคิดว่าไม่ดีเลย
และกูเองก็จะไม่ขอกลับไปหาอดีตนั่นอีกเหมือนกัน
ลาก่อน...กูกับมึงคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ
ขอให้มึงเดินหน้าไปหาอนาคตที่ดีต่อไป แล้วอย่าหันหลังกลับมาอีก
เพื่อนกัน..................
กดส่งออกไปแล้วและหวังว่ามันจะได้อ่านนะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
To be continue......
[/color][/size][/b]
-
จิ้มๆๆๆ
-
แล้วไงต่อๆงุงิ >W< :man1:
-
ค้างเลยคร๊าบ
ต่อหน่อย ๆ
ดูดุเดือไงชอบกล
ตบหน้าพระเอก แม่งแลว
-
สงสารเนย์มากอ่ะ พัตใจร้ายย
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆ แล้วลูกล่ะ มีลูกใช่มั๊ย ลูกมาจากไหน อ๊ากกกกกซซซซ จะลงแดง อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ค้างอ้ะ
ขออีกได้มั้ยยยยยย
แล้วเนย์ท้องได้จริงๆหรอเนี่ย
มาต่อหน่อยน้า
-
ค้างอ่ะ :a5:
ชอบแนวนี้มากเลย o13
รอตอนต่อไปนะฮ่ะ :mc4:
สู้ๆๆๆ :mc4:
-
ค้างอย่างแรงงงงงงงงง
-
รอตอน 3 อ่ะ >[ ]<!
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามๆ
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ นะค่ะ
-
:o12:สงสาร
-
ขออีกสักหน่อยนึงสิ น่าติดตาม ๆ
-
สนุกมากค่ะ
-
เจ็บนะ ถ้าบอกว่าให้รอ แล้วสุดท้ายก็ทำไม่ได้อย่างที่บอก
สงสารน้องเนย์
-
ลูกมาจากไหน เก๊าอยากรู้ววววว :impress: :impress:
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ o13
-
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากค่ะ
-
ต่อๆ
-
อุกรีดดดดดด
มาต่อไวๆนะจ๊ะ
-
พัตร พัตร พัตร ต่อไม่ถูกเลยอ่ะ
ถ้าเป็นเราก็เลือกยากเหมือนกันนะคะเนี่ย
รอตอนต่อไปนะ สนุกมากเลยจ้า
ขอบคุณมากคะ
:L2:
-
พัฒเห็นแก่ตัว :angry2:
-
กำลังได้อารมณ์เลย รีบมาต่อทีค่ะ
เนย์ไม่รอพัด แต่เจ๊รอบคุณน้องมาต่อนะ
-
ค้างงงงงงงงงง :z3:
-
:serius2: ค้างมากๆๆ
-
หลังจากพัตไปแล้ว
เนย์ก็มารู้ว่าตัวเองท้องใช่ม้ายยยย
ปล.อยากอ่านอีก! ><
-
ชอบแนวนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :L2:
รอต่อนะคะ หนุกดีๆ :-[
:กอด1:
-
น่าอ่านดีอ่ะ รอตอนต่อไปๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆเน้อ
-
ลูกล่ะ แล้วลูกล่ะ
อะไรยังไงอ่า
-
ลูกใคร อะไร ยังไง สงสารเนย์นะแต่แอบงงว่าเนย์จะท้องหรือยังไง
ตอนหน้าขอให้้ลูกโผล่มาซะทีนะ งงอ่าาาา มาต่อไวไวน้าค้า
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
ถ้าเราเป็นเนย์ แล้วได้ฟังที่พัตพูด ก็คงไม่อยากจะรอและไม่อยากยุ่งเกี่ยวอีกด้วย
-
รอๆๆๆๆๆจ้าาา
-
:a5: ไอ่พัต!!!! :z6:
:z1: หน้าจะเป็นลูกแฝด
-
เป็นกำลังใจให้ครับบบ o13
-
มาต่อเร็วๆน้า ติดตามจ้า
:bye2:
-
สนุกดี รอตอนต่อไป
-
มาต่ออีกน้าา :pig4:
-
อยากอ่านต่อ
พัตไม่น่าพูดอย่างนั้นเลยอ่ะ มันใจร้ายมากกกกกกกกก :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
สงสารเนย์ :sad11: :sad11:
อยากรู้เรื่องของไตเติ้ลแล้วอ่ะ
มาต่ออีกเร็วๆนะคะ :call: :call:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ก็นะ เออออ เข้าใจพัตเราคิดว่า พัตก็คงมีใจให้ อยู่แล้ว แต่ด้วยความเป็นเด็กอะนะ
แต่พูดจาแบบนี้เป็นเราก็โกรธ มันเห็นแก่ตัวเกินไป พูดจาได้ :beat:
รอตอนต่อไปครัล
-
โว๊ะ พัต แม่ง ใจร้าย
เนย์ ใจเด็ด มากกก
แล้ว หนึ ไตเติ้ล หล่ะ
เล่า ตอน เนย์ มี ไตเติ้ลด้วย นะ
รอ อ่าน จ้า
-
รออ่านต่อจ้า รอๆๆๆๆๆ :mc4:
-
อยาก อ่าน ต่อ แล้ว
เจ้า ค่ะ :monkeysad:
สู้ๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2:
+1
-
เนย์มีปมเรื่องนี้่สินะถึงคิดแบบนั้น พัตก็จริง ๆ ทำไมพูดอะไรแบบนั้นกับนะ แต่ที่จริงพัตก็คงจะชอบเนย์นั่นแหละ
-
สงสารเนย์ สงสารพัต
มาต่อเร็วๆนะ
-
มาต่อไวๆนะจ๊ะ.....จิ๊ดใจจริงๆ
-
รุ้สึกอึดอัดๆๆๆ เป็นอารมณ์ที่บอกได้ว่ามันค้างเติ่งงงงงงง :z3:
มาต่อไวๆๆ น๊าาาาา o13
:call: :call: :call: :call: :call:
-
สนุกดีค่ะ กำลังรอตอนต่อไป
-
:serius2:
-
พัตเห็นแก่ตัวมากกจริง ๆ
-
:serius2: :serius2: ทำไมถึงได้เห็นแก่ตัวแบบนี้หะ (อารมณ์ส่วนตัวล้วนๆ :z3:)
-
ทุกคนย่อมเห็นแก่ตัว
-
รอๆๆๆๆๆ
-
ห่วงแต่อนาคตตัวเอง
แต่กำลังทำลายอนาคตคนอื่นอยู่เนี่ยนะ :z6:
-
มาต่อเร็วๆสิ
ไตเติ้ลคือใคร ลูกหรอ? มาแต่งให้มันสนุกแล้วก็ปล่อยมันเซงว่ะ :เฮ้อ:
มาต่อ5ตอนรวดเลยน่ะ!!!!!! :m16:
o18
-
แล้วสรุปเนย์ได้ท้องปะอ่ะ อยากอ่านต่อออ :serius2:
-
แล้วลูกน้อยมาจากไหนอ่ะ :m28:
รอตอนต่อไปนะครับ
-
หนุกมากเลยยยย
อยากอ่านต่อๆ :serius2:
รอตอนต่อไปเน้ออ
-
o13
-
แล้วไตเติ้ลมายังไง
ค้าง :serius2: มาต่อด่วนๆ
-
รออ่านอยู่นะคร้าบบบบบ :o211: :pigangry2:
-
:sad4: :sad4:
มาต่อโดยด่วนจ้าาาา
-
เจ็บปวดดดดดดด T_________T
-
สนุกครับๆๆ
มาต่อๆๆอีกนะครับ สนุกมากกกกก
-
บทที่ 3
[/size][/b]
......................พัต
ถ้าเป็นไปได้........มึงก็อย่ากลับมาหาอดีตที่มึงคิดว่าไม่ดีเลย
และกูเองก็จะไม่ขอกลับไปหาอดีตนั่นอีกเหมือนกัน
ลาก่อน...กูกับมึงคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ
ขอให้มึงเดินหน้าไปหาอนาคตที่ดีต่อไป แล้วอย่าหันหลังกลับมาอีก
เพื่อนกัน..................
กดส่งออกไปแล้วและหวังว่ามันจะได้อ่านนะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากผ่านเหตุการณ์ในวันนั้นมาแล้ว นี่ก็ผ่านเข้ามาสู่เดือนที่สองแล้ว ช่วงแรกๆ นั้นไอ้พัตมันก็โทรมาบ่อยอยู่หรอก วันละสิบกว่าสายได้ ข้อความอีกนับสิบ แต่พอผ่านมาได้แค่เดือนเดียว มันก็เริ่มเงียบหายไป จากที่โทรมาทุกวันก็เป็นวันเว้นวัน จากวันเป็นสัปดาห์ จากข้อความวันละสิบก็เหลือแค่ข้อความเดียว และคงอีกไม่นานมันก็คงจะไม่โทรไม่ส่งข้อความมาแล้วละ แล้วถ้าหากวันนั้นผมเลือกที่จะรอมันละ คนที่ต้องเป็นทุกข์ มันก็คงหนีไม่พ้นตัวผมเอง ดีแล้วละที่วันนั้นผมเลือกที่จะปฏิเสธ วันนี้ผมถึงไม่ต้องเป็นทุกข์ และสักวันผมเองก็คงจะลืมมันได้ ถึงแม้จะลืมมันได้ไม่หมดแต่มันก็จะถูกเก็บไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของสิ่งที่เรียกว่า “ หัวใจ ”
เนื่องจากช่วงนี้อยู่ในช่วงปิดเทอมอยู่ และเมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมก็ได้รับข่าวดีด้วยว่า ผมสามารถสอบเข้าเรียนต่อ ม.ปลายที่โรงเรียนเดิมได้ และแน่นอนพวกเพื่อนๆ ในกลุ่มก็สอบติดเหมือนกัน แต่ถึงแม้จะยังปิดเทอมอยู่แต่ผมกลับไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลยนะสิ น่าเบื่อมาก เพื่อนๆ บางคนก็กลับไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดบ้าง ไปเที่ยวบ้าง แต่ก็มีเพื่อนบางคนที่ไม่ได้ไป หรือไม่ก็กลับมาแล้ว วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว
พี่เวย์เอง วันนี้ก็ไปเลี้ยงส่งรุ่นพี่ที่เพิ่งจบไปแล้ว กว่าจะกลับมาก็คงดึกหรือไม่ก็เช้า
พี่เมย์เอง วันนี้ก็ไปฝากครรภ์ ใช่แล้วละเป็นลูกของพี่เมย์กับพี่วัฒน์นั่นแหละ แกตั้งท้องได้ 4 เดือนเศษๆ นี่ก็คงอีกนานกว่าจะกลับมา
ส่วนแม่เอง ก็ขึ้นเหนือไปดูรีสอร์ท ที่เพิ่งสร้างเสร็จเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง กว่าจะกลับคงอีกเป็นอาทิตย์
ส่วนป้าเอม ที่คอยดูแลพวกเราเรื่องอาหารการกินวันนี้แกก็กลับไปดูคุณพ่อแก ซึ่งตอนนี้ก็อายุปาเข้าไป 80 กว่าแล้ว แกลาไปอาทิตย์หนึ่ง เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายไม่มีคนดูแลช่วงกลางวัน
ดังนั้นวันนี้ทั้งวัน บ้านหลังนี้จึงมีผมเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว เฮ้ออ ไม่รู้จะทำอะไร โทรไปชวนไอ้ม่านมาเล่นเกมที่บ้านดีกว่า พอดีเลยจะได้ทวงของฝากจากมันด้วย บ้านมันทำสวนผลไม้ครับ เป็นร้อยๆ ไร่เลยละ ว่าแล้วก็น้ำลายสอ รีบโทรเลยดีกว่า
“ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ....ฮัลโหลว่าไง ไอ้เนย์ ”
“ นี่ไอ้ม่านมึงกลับมาแล้วใช่มั้ย? ”
“ เออ กลับมาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แล้วนี่มีอะไร ”
“ ม่านนนนน กูกลัว ฮึก กู..อยู่ บ้านคนเดียว มึงมาหากูหน่อยสิ ฮึก ” ฮ่าๆๆ ถ้าหากบอกมันไปอย่างนี้นะอีกไม่เกิน สิบห้านาทีมันจะมาปรากฏกายพร้อมกับสัมภาระ อาหารต่างๆ มากมาย อยู่ตรงหน้าบ้านผมทันทีเลยละ ผมฉลาดมั้ย
“ อะไรนะ...แล้วนี่มึงอยูบ้านคนเดียว....แล้วแม่มึง พี่มึง ไปไหนหมด....แล้ว แล้ว แล้วถ้าเกิดมีโจรมาปล้นบ้านมึงละ............เกิดมันหน้ามืดข่มขืนมึง หรือเกิดมัน มันทำอะไรมึงละ แล้วจะทำยังไงเนี่ย.....มึง ไอ้เนย์ ปิดประตูหน้าต่างลงกลอนให้หมดนะ มึงห้ามเปิดประตูให้ใครนะ เข้าใจไหมแล้วเดี๋ยวกูจะรีบไปหา ตุ๊ด ตุ๊ด...........”
“ เอ่อออ............”
โอ้โห ผมไม่สามารถขัดมันได้เลย แล่นพูดรัวซะขนาดนั้น นี่ผมผิดใช่ไหมที่ไปบอกกับมันแบบนั้น เฮ้อ ลืมไปว่าไอ้ม่านนี่ มันเป็นพวกตื่นตูม ชอบคิดไปก่อนไกลๆ โอ๊ยยแล้วนี่อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง เหล่าบรรดาเพื่อนๆ ทั้งหลายก็คงต้องแห่มาที่นี่แน่ จากบ้านที่แสนจะสงบสุขคงต้องอลหม่านกันแน่คราวนี้ เป็นไงเป็นกัน ก็ดีกว่าอยู่เงียบๆ คนเดียวละหว่ะ
และหลังจากนั้นไม่เกินสิบห้านาที ไอ้ม่าน ไอ้แวน และก็พะแพง ก็มานั่งอยู่ภายในห้องนั่งเล่นในบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วน ไอ้ออมมันยังไม่กลับจากทัวร์เมืองกาญจน์ พิมพ์เองก็อยู่ที่สิงคโปร์ ดังนั้นจึงเหลือเพียงแค่นี้ที่สามารถมาได้
“ โอ๊ะ...โอ๊ยยยยย..พอแล้ววววว ” ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้ามันไอ้ม่าน ตอนนี้มันโดนทั้งไอ้แวนและพะแพงเองรุมทึ้งมันอยู่
“ มันน่าไหมละไอ้เวร ฮึ่ย ดันโทรมาบอกว่าไอ้เนย์โดนโจรจับปล้ำ อยู่บ้านคนเดียว แล้วเป็นไง.. พอมาถึงมันนั่งยิ้มระรื่นอยู่เนี่ย ” พะแพงแผลงฤทธิ์ ยืนท้าวสะเอวชี้หน้าด่าไอ้ม่านอยู่ ซึ่งมันก็สมควรโดนนั่นแหละ ว่าแล้วก็ขอสักหน่อยเหอะ ดันมาบอกว่ากูโดนโจรจับปล้ำ แหม๋กูไม่ใช่สาวน้อยนะ มือตีนกูก็มีกูก็สู้นะ ยกเว้นวันนั้นกูเมา
“ โอ๊ย อะไรอีกเนี่ย ไอ้เนย์ กูอุตสาห์มาหามึง แถมยังเอาไอ้สองตัวนี้มาอยู่ด้วย แล้วมึงมาทำกับกูแบบนี้นะเหรอ เนรคุณชัดๆ ” โห พูดมาได้นะมึงไอ้เวร
“ ยังกล้าททวงบุญคุณอีกไอ้นี่ บอกอะไรไม่บอก ดันไปบอกว่ากูโดนปล้ำ ดีแค่ไหนแล้วกูตบทีเดียว ดีนะกูไม่เสริมออฟชั่นให้มึงด้วย ”
“ ไอ้เวรรร กูก็ตกใจหมด นึกว่าเนย์น้อยของไอ้พัตจะเสียสาวซะแล้ว ” มึงพูดได้ดีมาก แต่กูไม่อยากจะบอก ว่ากูเสียสาวไปตั้งนานแล้ว ก็ไอ้พัตนั่นแหละมันเอาไป
“ พอเลยๆ หยุดพูดได้แล้ว ไหนๆ เอามาเลยพวกมึง ของฝากหน่ะ อย่ามาทำเนียนเอาเรื่องกูมากลบเกลื่อน เอามาๆ ” ว่าแล้วก็ทวงของฝากเลยละกัน
“ โห มึงนี่ไม่คิดจะขอบอกขอบใจพวกกูมั่งเลยรึไง หา อุตสาห์รีบมาหามึงกลัวจะเป็นไรไป แต่พอมาถึงทวงของฝากซะงั้น มันน่าห่วงมั้ยละ ” พะแพงก็บ่นต่อเลย แล้วนั่งแหมะลงข้างๆ ไอ้ม่านนั้นแหละ ไอ้ม่านมันก็คงจะกลัวเขยิบไปซะห่างเลย
“ กูไม่กัดมึงหรอกน่า ทำเป็นกลัวไปได้ ชิ ” นั่นแหละไอ้ม่านจึงค่อยๆ ขยับมานั่งใกล้ๆ มัน
“ คงมีเวลาได้เอามาหรอกนะ ” ไอ้แวนว่า พลางเหลือบหางตาไปมองไอ้ม่านที ทำเอามันสงบเสงี่ยมไปเลยทีเดียว
“ ใช่ คงได้เอามาหรอก ” ได้ทีพะแพงเองก็ทับต่อเลย
“ เค้าขอโทษ ” โอ้โห ไอ้ม่านมันแอ๊บหน้าพร้อมทำตาวิ้งๆ สองมือประสานกันไว้ใต้คาง
“ น่ารักตาย ” พวกเราสามคนประสานเสียงกันเลยทีเดียว
“ พวกมึงไม่ต้องไปโทษมันเลย พวกมึงนั่นแหละ เชื่อใครไม่เชื่อดันไปเชื่อไอ้ม่าน ฮ่าๆๆ ”
“ มึงพูดงี้เหรอ เออ งั้นกูกลับละ ” อ้าวไอ้แวนงอนเลย
“ โอ๋ๆๆๆ เค้าขอโทษค๊าบ ” ว่าแล้วก็ดึงแขนมันนั่งลงที่เดิม
“ หึๆ ” มันหัวเราะ แกล้งกูละสิ
“ พอเลยมึงไอ้แวน มันไม่เป็นไรก็ดีแล้วละ ว่าแต่ มึงคงไม่ลืมเอามาใช่มั้ยไอ้ม่าน ” พะแพงหันไปถามไอ้ม่าน ซึ่งมันก็พยักหน้างึกๆ
“ อือๆ ไม่ลืมๆ อยู่หลังรถนะ เดี๋ยวไปเอามานะ มีของที่พวกมึงชอบทั้งนั้นเลย ”
มันคุยใหญ่แล้วหลังจากนั้นมันก็รีบวิ่งแจ้นออกจากบ้านไปเอาของที่มันว่า ซึ่งก็คงหนีไม่พ้นผลไม้จากสวนมันนั่นแหละ ที่ผมชอบที่สุดคงจะเป็นทุเรียนนี่หละ อูยนึกถึงแล้วน้ำลายสอ ซู้ดดด
“ มาแล้วๆ นี่ๆ มีเพียบเลย ทั้งมังคุด ส้ม ทุเรียน เงาะ มะม่วง มีแต่ของโปรดพวกมึงทั้งนั้นเลย ”
โอ้โห มันแบกมาได้ไงคนเดียว แล้วมันก็วางลงไปที่พื้นนั่นแหละ พะแพงเองก็วิ่งใส่ถุงมะม่วง ไอ้แวนเองก็กระโดดใส่มังคุด ผมเองก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม เหมือนจะรู้สึกว่าเหม็นๆ อะไรสักอย่าง อยากอ้วกเลยละ
“ มึงนี่เพื่อนรักกูเลยวะ ไอ้ม่าน ” พะแพงก็ชมมันเปราะเลย
“ อ้าว แล้วไมมึงไม่มาละ ไอ้เนย์ ” ไอ้แวนคงจะเห็นว่าผมไม่ลุกไปนั่นแหละมันถึงถาม
“ ปกติมึงก่อนเพื่อนเลยนี่ ” ไอ้ม่านต่อ
“ เอ้า ขี้เกียจหรอมึง ” พะแพงเดินเอาทุเรียนมาให้ผมถึงที่เลย พอดีมันปลอกมาให้เรียบร้อยแล้วตั้งแต่บ้านไอ้ม่าน ทีนี้พอเปิดถุงออก มันก็เลย
“ อุ๊บบ ” เอามือปิดปากเกือบไม่ทัน เหม็นมาก แล้วจากนั้นก็วิ่งเข้าห้องน้ำเลย พวกมันคงจะตกใจเหมือนกันที่อยู่ๆ ผมก็เกิดอาการอย่างนี้ พวกมันก็รีบวิ่งตามมา และพะแพงก็เป็นคนที่มาลูบหลังให้ผมอยู่ตอนนี้
“ นี่มึงเป็นไรไปนะ ไอ้เนย์ ” พะแพงถาม
“ นั่นสิ อยู่ดีๆ ก็วิ่งมาอ้วกเฉยเลย ” ไอ้ม่านว่า
“ มึงไม่สบายหรือเปล่า ไอ้เนย์ ” ไอ้แวนต่อ
“ ฮ่าๆ ไม่รู้เหมือนกัน พอได้กลิ่นทุเรียนมันก็ อุ๊บบ ” แล้วก็อ้วกออกมาอีกแล้ว
ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำประมาณ สิบกว่านาทีแล้วก็เดินออกมาโดยมีไอ้แวนพยุง ส่วนพะแพงก็เอายาดมมาให้ดมอยู่ข้างๆ ส่วนไอ้ม่านเองก็ไปเก็บทุเรียนออกไปไว้ที่อื่น แล้วพวกมันก็พาผมมานั่งอยู่บนโซฟาที่เดิมนั่นแหละ
“ เป็นไงบ้าง ” ไอ้แวนถาม
“ อือ ” ตอบได้แค่นั้นจริงๆ เพราะผมหมดแรงแล้ว และผมก็ซบอยู่ที่บ่าของไอ้แวนต่อ พะแพงเองก็ยังเอายาดมมาให้ดมอยู่
แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ง่วงนัก รอบๆ ข้างก็ดูเหมือนจะมืดไปถนัดตา แถมยังรู้สึกว่าหัวมันหนักๆ ไงไม่รู้แถมโลกมันเริ่มหมุนยังไงยังงั้น และก็เหมือนจะได้ยินเสียงพวกเพื่อนๆ ตะโกนเรียกอะไรสักอย่าง แต่ขอเถอะกูไม่ไหวแล้ว ขอนอนก่อนนะพวกมึง
“ เฮ้ยไอ้เนย์ เนย์ มึงเป็นไรวะ ” แวนเรียกถามเพื่อนที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ได้สติแล้ว
“ เนย์ เนย์ เป็นไรไป เนย์ อย่าเพิ่งหลับสิเนย์ เนย์ ” พะแพงเองก้ทั้งตะโกนถามและเขย่าร่างของเพื่อนที่ดูจะไม่มีสติแล้ว
“ เฮ้ย ทำไมตัวเนย์มันซีดจังเลยวะ ” พะแพงพูดต่อเพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าเพื่อนของเขาจะขาวซีดยังกับไก่ต้มยังนั้นแหละ
“ เออ จริงวะ ” ม่านมาเห็นก็พูดต่อ
“ กูว่าพามันไปโรงพยาบาลเถอะวะ มึงเอารถออกเลยไอ้ม่าน มึงปิดบ้านนะไอ้พะแพง เดี๋ยวกูจะอุ้มมันไปเอง ”
“ เออ ได้ๆ ”
โรงพยาบาล xxxxxxxx
“ ครับ น้ากานตอนนี้หมอกำลังตรวจอยู่ครับ ”
‘ จ๊ะ ขอบใจมากนะจ๊ะหนูแวน ที่เป็นธุระให้ ’
“ โอ๊ย ไม่เป็นไรครับคุณน้า ยังไงเนย์ก็เป็นเพื่อนผม ยินดีช่วยอยู่แล้วครับ
‘ อีกเดี๋ยวน้าก็ถึงแล้วจ๊ะ ยังไงก็ขอบใจจริงๆ นะจ๊ะ ’
“ ครับ สวัสดีครับ ”
“ เป็นไงพะแพง พี่เมย์ถึงไหนแล้ว”
“ พี่เมย์อยู่ตึก....อีกประมาณสิบนาทีก็คงออกมาแล้วละ ”
“ อือๆ แล้วนี่ไอ้ม่านมันไปโทรถึงไหนแล้วเนี่ย หวังว่ามันคงจะไม่บอกพี่เวย์ว่าไอ้เนย์ช็อค หมดสติ หัวใจวาย ตอนนี้นอนอยู่ ICU หรอกนะ ”
“ ฮ่าๆ มึงนี่.....คิดเหมือนกูเลยวะ ฮ่าๆๆๆ ”
“ ฮ่าๆๆ เออๆ มันคงจะไม่บอกแบบนั้นหรอกนะ ”
ม่านเดินเข้ามาด้านหน้าห้องตรวจที่ตอนนี้มีพะแพงกับแวนรออยู่ก่อนแล้ว และดูเหมือนว่าจะมีเรื่องหนักใจอะไรสักอย่าง ถึงได้เดินขมวดคิ้วมาซะขนาดนั้น
“ นี่แกโทรไปบอกพี่เวย์แกว่ายังไงวะไอ้ม่าน มึงคงไม่ได้ไปบอกพี่แกว่าไอ้เนย์ช็อค หมดสติ หัวใจวาย ตอนนี้นอนอยู่ ICU หรอกนะ ” แวนว่าให้พลางทำหน้านึกถึงตอนที่พี่เวย์ได้ยินคนโทรไปบอกว่าน้องชายตัวเองตอนนี้นอนอยู่ ICU แต่แล้วพอมาถึงกลับพบว่า น้องชายแค่เป็นลมไปแค่นั้น งานนี้ไอ้คนที่โทรไปบอกคงได้นอนเล่นอยู่ที่ ICU สักคืนสองคืนแทนน้องชายตัวเองก็เป็นได้
“ โห มึงก็ กูก็ยังรักตัวกลัวตายอยู่นะเว้ย ขืนไปบอกแบบนั้นนะ พวกมึงจองศาลาไว้เลย ”
“ ฮ่าๆ นี่มึงคิดไปถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ โอ๊ย ฮ่าๆ มึงนี่ กุไม่รู้จะบรรยายยังไง ” พะแพงหัวเราะออกมาอย่างไม่แคร์สายตาใครๆ ว่าจะมีคนมองมาอย่างไร หรือจะมีคนคิดกับเธอว่าทำไมสาวน้อยน่ารักคนนี้ถึงได้มีนิสัยที่ตรงข้ามกับหน้าตาขนาดนี้นะ
“ เออๆ แล้วนี่มึงบอกพี่เวย์ว่ายังไงวะ กุอยากรู้ ” แวนยังคงอยากรู้
“ กูก็แค่บอกว่า ตอนนี้ไอ้เนย์มันไม่ได้สติ นอนอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน ” ม่านตอบออกไปอย่างไม่ได้คิดอะไรมากนักถึงผลที่ตามมา
“ แล้วกูก็ไม่รู้ว่าทำไมพี่เวย์แกต้องร้องโวยวาย แล้วไม่รู้ถามอะไรกูบ้าง สุดท้ายกูก็ได้แต่บอกชื่อโรงพยาบาลไป แล้วนี่กูทำอะไรผิดงั้นเหรอ? ” เพื่อนทั้งสองคนต่างก็มองหน้ากันสลับกับมองหน้าเพื่อนอีกคน ซึ่งพวกเขาคงคิดผิดอย่างมหันต์ที่ให้มนุษย์ที่มีชื่อว่า “ ม่าน ” โทรไปบอกข่าวที่ไม่ได้มีความร้ายแรงอะไร แต่เขาคนนี้ก็สามารถทำให้มันเป็นปัญหาระดับชาติได้
“ ไอ้ ไอ้ โอ๊ย แล้วใครให้มึงไปบอกว่าไอ้เนย์มันนอนอยู่ห้องฉุกเฉินละวะ มึงดูนี่ แค่ห้องมันอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง ไม่ได้หมายความว่ามันจะเป็นห้องเดียวกันนะ ” แวนว่าพลางดึงเพื่อนให้มาดูว่าระยะห่างระหว่างทั้งสองห้องนั้นมันห่างกับแค่ไหน
“ อ้าว ก็เผื่อมันจะต้องใช้ไง ”
“ ไอ้บ้า ใครเขาจะเผื่อแบบนั้นกัน ” พะแพงตามมาว่าเพื่อนอีกแรง
“ เผื่อไว้ไม่ดีกว่าเหรอ? ” ม่านยังหันมาว่าหน้าซื่อ เพื่อนทั้งสองถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว
ตอนนี้แม่เนย์ พี่เมย์ พี่วัฒน์ พี่เวย์ ก็พากันมารวมอยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยเรียบร้อยแล้ว
ขณะนี้ดูเหมือนว่าคุณหมอใกล้จะได้รับคนไข้รายใหม่แล้ว เพราะทันทีที่พี่เวย์มาถึงแล้วพบว่าน้องชายตัวเองนอนหลับสบายอยู่ที่เตียง ก็ถึงกับทำให้พูดไม่ออก ได้แต่นั่งจ้องหน้าเพื่อนน้องชายที่ชื่อว่าม่าน อย่างกับจะเอามีดมาหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนลงไปในหม้อต้มพอสุกแล้วก็เอามาเคี้ยวกินอย่างเอร็ดอร่อย
“ แล้วนี่เนย์มีอาการเป็นไงบ้างจ๊ะตอนนั้น ” คุณแม่เป็นคนถามเพื่อนๆ ของลูกชาย
“ ไม่รู้เหมือนกันคะ ตอนแรกก็ยังดูดีอยู่นะคะ แต่พอเอาทุเรียนไปให้แค่นั้นละคะ วิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทันเลย ” พะแพงบอกคุณแม่ของเพื่อนไปตามที่ตนเองรับรู้
“ คือ..” ม่านกำลังจะเอ่ยต่อ แต่กลับถูกแวนเอามืออุดปากพร้อมกับพูดเสียงแข็งใส่
“ มึงหุบปากไปเลยไอ้ม่าน ขืนให้มึงพูดนะ มึงได้เป็นศพแน่ ” ม่านก็เหลือบตามองไปยังพี่ชายของเพื่อน แล้วพยักหน้าหงึกๆ ส่วนคุณแม่เองก็อมยิ้มกับท่าทีของเพื่อนลูกชายตน
ยังไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรต่อคุณหมอก็เชิญคุณแม่ออกไปพบที่ห้องตรวจ พร้อมกันกับลูกและเพื่อนของลูกชาย แต่คงจะเหลือเพียงม่านเท่านั้นที่ไม่ไป เพราะรู้สึกกลัวพี่ชายของเพื่อนขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ห้องตรวจ
“ น้องผมเป็นอะไรไปครับคุณอานพ ” ทันทีที่มาถึงภายในห้อง วัฒน์ก็เป็นคนถามขึ้นมา เพราะคุณหมอที่ตรวจเนย์นั้นเป็นอาของเขาเอง
“ คือสาเหตุที่พอจะเป็นไปได้คือ คนไข้อาจจะเกิดอาการอาหารเป็นพิษก็ได้ครับ แต่..... ” แล้วคุณหมอก็หยุดพูดเพียงเท่านั้น
“ แต่อะไรคะคุณหมอนพ หรือว่าเป็นโรคร้ายแรงอะไร ”
“ ไม่ใช่โรคร้ายแรงหรอกครับ แต่เรายังไม่แน่ใจว่าจะใช่หรือเปล่าแค่นั้นเองครับ ”
“ ใช่....ใช่อะไรคะคุณอา ”
“ คือ คงต้องตรวจอย่างละเอียดอีกทีนะครับ เพราะว่าไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเลย คงต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านเข้ามาตรวจอีกทีครับ ”
“ นี่ ลูกฉันป่วยเป็นอะไรเหรอคะ บอกหน่อยได้หรือเปล่า ”
“....ตอนนี้เราสงสัยว่าคนไข้ กำลัง...........”
รู้สึกหนักๆ เหมือนมีอะไรมานอนทับอยู่บนตัวเลย แถมดูเหมือนว่านั่นจะเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง แต่คิดดูอีกทีตอนนี้ เราอยู่ไหนกันนะ บ้านเหรอ? หากเป็นที่บ้านคงไม่มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า แมว หรือสุนัขหรอกนะ พอตัดข้อนี้ออกไปก็คงเหลือแค่คนละนะ แต่ใครละ? คิดดูดีๆ คนในบ้านก็มีแต่คนตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้น แล้วใครละ?
“ เนย์ ” ได้ยินเสียงของเด็กผู้หญิงเรียกชื่อเขาพร้อมกับแรงเขย่าที่แขน พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นสบายกาย สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
เบื้องหน้าคือเด็กหญิงคนหนึ่งใส่ชุดกระโปรงสีขาว ถักผมเปียอย่างสวยงามพร้อมกับใบหน้าที่แสนจะคุ้นเคยในความทรงจำ แต่กลับนึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน แต่เหมือนกับว่าเขาสองคนมีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างที่แนบแน่นเหลือเกิน
เธอเดินมาหยุดตรงหน้า พร้อมกับรอยยิ้มและจับมือเขาเอาไว้ทั้งสองข้าง
“ เนย์ สบายดีนะ เราดูเนย์อยู่ตลอดเลยละ เนย์นี่น่ารักจริงๆ เลย ” รอยยิ้มที่แสนงดงาม แลดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก อยากพูดโต้ตอบแต่ทำไมเหมือนกับว่าไม่มีเสียงใดๆ เล็ดรอดออกมาเลย
“ เราอยู่กับเนย์ไม่ได้ และเขาก็อยู่กับเราไม่ได้ แต่เราก็ขอฝากให้เขาไปอยู่กับเนย์และเนย์เองก็ต้องดูแลเขาดีๆ นะ ”
พร้อมกับการปรากฏตัวขึ้นของเด็กคนหนึ่งในอ้อมกอดของเขาเอง และเด็กที่อยู่ตรงหน้านี้ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นเด็กผู้ชาย แถมมองมายังเขาด้วยดวงตาที่สดใสราวกับกระต่ายน้อย
“แต่เด็กคนนี้...อยู่กับเนย์ไม่ได้นะ แต่ก็มีอีกคนที่เขาจะไปอยู่ด้วย แต่อีกไม่นานเธอสองคนก็จะได้พบกันอีกแน่ ” ในอ้อมกอดของเด็กสาวเองก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่หน้าตาน่ารักไม่แพ้กันอยู่ด้วย เด็กคนนั้นก็มองมาที่เขาด้วยแววตาที่ดูเหมือนว่าเสียดายเหลือเกินที่อยู่ด้วยกันไม่ได้
“ ดูเหมือนเขาเองก็จะชอบเนย์อยู่เหมือนกันนะ ถ้าอย่างนั้น เนย์ก็รับเขาไปเลยแล้วกันตั้งแต่ตอนนี้เลยนะจ๊ะ ” เด็กสาวคนนั้นพูดและก็หายไปจากตรงนั้นพร้อมกับเด็กหญิงในอ้อมกอด และพร้อมกับมีชายคนหนึ่งเดินมารับเด็กสาวไป แต่ทำไมผู้ชายคนนั้นช่างคุ้นเคยและทำให้รู้สึกคิดถึงเหมือนกับจากกันไปนานแต่วันนี้ได้พบแล้ว แต่ใครกันละ? ชายคนนั้นช่างเหมือนเหลือเกิน แต่กลับคิดไม่ออกนี่สิ ดูเหมือนคนในอ้อมกอดจะดูงอแงเพราะเขาไม่ได้ให้ความสนใจนัก ถึงได้ดิ้นอยู่อย่างนี้ นึกได้ว่าเด็กสาวคนนั้นฝากให้เราดูแลนี่นา ว่าแล้วก็ก้มลงมองดูเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดอีกที พร้อมกับประโยคที่ออกมาจากปากของเด็กคนนั้น
“ ม่าม๊า ม่าม๊าฮับ ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
ทุกสิ่งมันมีเหตุผลในตัวของมันเอง อยู่ที่เวลาที่จะเป็นตัวชี้ทางไปสู่เหตุของผล
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
และก็มีปมมาให้งงอีก :confuse:
เด็กสาวคนนั้นเป็นใคร? เกี่ยวข้องอะไรกับเนย์?
ผู้ชายคนที่มารับตัวเด็กสาวไปเป็นใครกัน? ทำไมเนย์ถึงได้รู้สึกคิดถึงและผูกพันขนาดนั้น?
เด็กผู้ชายคนที่อยู่กับเนย์ตอนนี้ คือ ไตเติ้ลใช่หรือไม่?
แล้วเด็กผู้หญิงอีกคนที่บอกว่าอยู่กับเนย์ไม่ได้ แต่จะได้พบกันอีก เป็นใคร?
แล้วที่คุณหมอสงสัย จะใช่ว่าเนย์กำลังท้องหรือเปล่า?
ถ้าใช่ จะมีใครรู้ว่าพัตเป็นคนทำ? ถ้าพี่เวย์รู้ว่าพัตทำ แล้วพี่เวย์จะทำยังไงกับเรื่องนี้?
และที่สำคัญ
อะไรที่ทำให้ผู้ชายอย่างเนย์ ท้อง?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
สุดท้ายจริงๆ อยากจะถามว่า
คงไม่ค้างกันใช่มั้ย :a5:
-
มันค้างงงงงงง
มาต่อเร็วนะตัววว :impress2:
-
:sad4:
-
ไม่ค้างเลยสักนิด :z3:
-
น่าติดตามตอนต่อไป :m4:
-
อยากอ่านต่อเวอร์
ท้องได้ไงล่ะเนี่ย
แล้วใครมาฝากลูกเอาไว้ล่ะเนี่ย
-
ไม่ค้างเลยจ้า :serius2:
3 คนนั้นเป้นใครกันนะ
ผู้หญิงู้ชาย และเด็ก
-
ค้างงงงงงงอะ :sad4: :sad4:
-
ค้างงงง อย่างแรงงงงงง
-
ค้างอ่ะค้าง
แต่กว่าทุกปมที่สงสัยจะเฉลยครบคงกินเวลาหลายตอนแน่ๆเลย
เพราะฉะนั้นค่อยๆเฉลยมาทีละปมเนอะ
ปล.จะมีคู่พี่เวย์ม่านป้ะเนี่ย 5555
-
:a5: :a5: ค้างๆจ นสะดุดเลย
สนุกมากค่ะ o13
-
นายพัต ฮึ่ม!!!
:beat: :beat:
-
อุ๊ต๊ายยยยยยยยยยยยยยย
นายเอกเรื่องนี้ท้องได้ เเจ่มมากกเลยฮ้าาา ><
เป็นกำลังใจให้ค่า
-
ทิ้ง ปริศนาไว้เยอะเลยนะ
-
ไม่ค้างตรงไหนฟร้า :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:a5: :a5:
รอออ จร้าาา
:L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:serius2: ค้างสุดๆ
-
ไม่ค้าง .....แต่โครตค้างเลย :serius2: ฮ่าๆๆ
-
คนเขียนแกล้งกันชัดๆ :serius2:
รีบมาต่อเลยนะ :call:
-
:a5: ค้างมาก
-
ค้างงงงงงงงงง. :z3: :z3: :z3:
-
ดราม่าง่ะ เพราะมันค้าง ท้องใช่ม่ะตกลง??
-
ไม่ค้างเลยให้ตาย เหอๆ :z3:
-
ไม่ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
ไม่ค้างเท่าไหร่ แต่ถ้ารีบมาต่อ เรื่อยๆ จะดีมากๆเลย อิอิ
:L2:
อยากรึ้แล้วสิ ว่า คนในความฝัน?คือใครบ่าง
-
ค้างมากครับ
-
ค้างมากกกกกก
-
โอ๊ย...ค้างมากมาย กำลุ้นแบบตัวโก่งเลย มาต่อเร็วๆนะ :pig4:
-
อัยย์ แบบว่าไม่ค่อยจะค้างเล้ยยย
-
งงสับสนไม่ต่างจากเนย์ อะไรกันเนี่ย
-
ไม่ค้างเลยค่ะ ไม่ค้างสักกะนิดเดียวเล้ย ยยยยยย
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ไม่ค้าง.........
แต่ งง!!!
:z3: :z3: :z3:
-
ค้างและงงมากกก มาต่อเร็วๆน๊าาา :a5:
-
ค้างด้วย
-
ขอบอกว่าค้าง :z3:
-
มันค้างง ง ง ง :o12: :o12:
-
แอบงงเล็กๆ ตอนนี้บอกว่าเนย์ต่อม.ปลายที่โรงเรียนเดิมได้
แต่ตอนก่อนๆจะจบม.ปลายแล้วไม่ใช่เหรอ
ปล. หรืองงเอง :really2:
-
ไม่ค้างเลยคนเขียน แต่ ค้างมากกกกกก
ฮ่าๆๆๆ ถ้าพี่เวย์รู้ พัตคง ตายยยยย
-
ค้างมากกกกกก
-
ใครบอกไม่ค้าง
ค้างมากๆเลยจ้า
-
:serius2:
ค้างๆ
-
:z3: ค้างอ่ะ
รอตอนต่อไปแทบไม่ไหว อ่านทีเดียวสามตอนเลย
ต่อไวๆนะ ^^
-
ต้อนรับเรื่องใหม่และนักเขียนใหม่
ชอบแนวนี้นะหาอ่านยากมาก
สนุกมากอยากให้มาต่อทุกวันเลย
+1 นะคะ
-
ถ้ามาต่ออีกเยอะๆ ก็น่าจะไม่ค้างหรอก :laugh3:
-
มาติดตามอ่านด้วยคนจ้า~
จะบอกว่าค้างมาก!!! อยากรู้แล้วๆ มาต่อไวๆนะ
-
รอคอยทุกลมหายใจ..........
-
เดี๋ยวเหอะ มาถามกันแบบนี้ เดี๋ยวจะมีรายการฆ่าคนแต่งหมก(บอร์ด)เล้าเป็ดแห่งนี้ o18
ค้างค่ะ ค้างมากด้วยเลย อยากรู้ว่าหมอบอกอะไร แล้วใครเป็นใครอีก ไตเติ้ลเป็นใคร :serius2:
โอ๊ย อยากรู้ไปหมดเลย
-
เรามาดูกันดีกว่าว่าใครมีหน้าตาเป็นยังไงบ้าง
เนย์
(http://image.free.in.th/z/id/2oney.jpg) (http://pic.free.in.th/id/0d4f03673734ff0e117157301fbce82a)
(http://image.free.in.th/z/ib/xney2.jpg) (http://pic.free.in.th/id/710ff2215fb45096ac69859884835674)
(http://image.free.in.th/z/in/8ney3.jpg) (http://pic.free.in.th/id/117e0aa776bec199198bf28a0f769458)
พัต
(http://image.free.in.th/z/iw/jxpat.jpg) (http://pic.free.in.th/id/99176d0bd76fda3c68bd1fa3fb2eb0f0)
(http://image.free.in.th/z/im/lpat2.jpg) (http://pic.free.in.th/id/75b391fee32c3730e1725357937d47c9)
พี่วัฒน์
(http://image.free.in.th/z/ii/swatt.jpg) (http://pic.free.in.th/id/fa4a82c25bdd4e912c4f364b8dad76c0)
แวน
(http://image.free.in.th/z/in/3twan.jpg) (http://pic.free.in.th/id/e12e8639510d46c9b3bf590fa9bba259)
น้องม่าน
(http://image.free.in.th/z/ig/x9man.jpg) (http://pic.free.in.th/id/671e540b037d239dbca66de92f4bf994)
พี่เวย์
(http://image.free.in.th/z/iq/k1way.jpg) (http://pic.free.in.th/id/5ea784bc4b2e05fa74e6784f96f34f35)
(http://image.free.in.th/z/iz/yway2.jpg) (http://pic.free.in.th/id/5d6bb2571c90213ed9d7afa1d83dbf51)
5555 เอามาให้จิ้นเอาเอง
(http://image.free.in.th/z/io/55176b05jw1dybvns09y2j.jpg) (http://pic.free.in.th/id/d264dbe520ccec35736f2e516c41b052)
-
น่ารักทุกคนเลยยยยย :o8:
วันนี้จะมาต่อไหมน้าาาาาาา
:call: :call: :call:
-
:o12:
-
อ้ะ ใครอะไร ยังไง อ่า
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ค้างสุดยอดดดดดดดดดดดด
รีบมาต่อด่วนเลยยยยยยยยยยยยยย :call:
:กอด1:
-
โอ๊ย ม่านเคะหรอ ดีเลย ม่านคู่กับพี่เวย์เปล่า #มั่ว :z1:
เนย์น่ารัก ซึงรีเป็นพระเอก o13
ปล.ติดเรื่องนี้มากอ่านแต่ละตอนลุ้นไม่อยากให้จบตอน มาไวๆน้าา :L2:
-
:call: มาต่อเรื่องคืนนี้ด้วยเถอะ เพี้ยงๆ
-
ม่าคู่กับพี่เวย์ ฮ่าๆๆๆ (จิ้นเอาแอง) o22
-
รอ ตอนต่อไห
-
เอาใจให้แวนไปเลยอ่ะ
ทงเฮ :impress2:
-
เนย์น่ารักมากอะ
-
เอา พี่เวย์ คู่ ม่านนนนน
อิอิอิ
มา ต่อๆๆ
-
อิมเมจ แวน :-[
พี่เวย์ ม่าน ปะกันม่ะ
-
ไหนอ่าตอนใหม่ :m28:
มานอนรอ :a12:
-
บทที่ 4
“ น้องผมเป็นอะไรไปครับคุณอานพ ” ทันทีที่มาถึงภายในห้อง วัฒน์ก็เป็นคนถามขึ้นมา เพราะคุณหมอที่ตรวจเนย์นั้นเป็นอาของเขาเอง
“ คือสาเหตุที่พอจะเป็นไปได้คือ คนไข้อาจจะเกิดอาการอาหารเป็นพิษก็ได้ครับ แต่..... ” แล้วคุณหมอก็หยุดพูดเพียงเท่านั้น
“ แต่อะไรคะคุณหมอนพ หรือว่าเป็นโรคร้ายแรงอะไร ”
“ ไม่ใช่โรคร้ายแรงหรอกครับ แต่เรายังไม่แน่ใจว่าจะใช่หรือเปล่าแค่นั้นเองครับ ”
“ ใช่ ใช่อะไรคะคุณอา ”
“ คือ คงต้องตรวจอย่างละเอียดอีกทีนะครับ เพราะว่าไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเลย คงต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านเข้ามาตรวจอีกทีครับ ”
“ นี่ ลูกฉันป่วยเป็นอะไรเหรอคะ บอกหน่อยได้หรือเปล่า ”
“....ตอนนี้เราสงสัยว่าคนไข้ กำลัง...........”
...
ห้องพักผู้ป่วย
ตอนนี้ทุกคนก็ได้กลับออกมาหลังจากที่เข้าไปพบหมอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และสีหน้าของทุกคนที่เดินออกมาก็ราวกับว่าไร้ซึ่งวิญญาณอย่างไรอย่างนั้น พะแพงและแวนเป็นคนที่เข้ามาถึงภายในห้องก่อน ตามด้วยพี่เวย์ พี่วัฒน์ และพี่เมย์ซึ่งเดินเคียงเข้ามากับคุณแม่ของเธอเอง ซึ่งม่านที่คอยอยู่กับเนย์เองก็ไม่อาจรู้ได้ว่าภายในห้องตรวจนั้นมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น เขาเองก้อยากจะถามเหมือนกันว่า เพื่อนของเขานั้นเป็นอะไร แต่เพียงแค่จะอ้าปากถามเพื่อนอีกสองคนที่เดินเข้ามาก่อน เพื่อนกับบอกว่า
“ เอาไว้เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลัง ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไร ” ม่านเองก็ทำท่าจะโกรธเพื่อนที่รู้อะไรมาแต่ไม่ยอมบอก แต่ก็ต้องหยุดเอาไว้เพียงเพราะเห็นพี่ชายของเพื่อนเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ในใจก็นึกเกรงว่า หากตนถามอะไรออกไปนั่นอาจจะเป็นการพาตัวเองเดินทางไปสู่นรกก็เป็นได้ ดังนั้นก็เอาไว้ถามกับเพื่อนสองคนนั้นทีหลังก็ได้
เนย์ ซึ่งตอนนี้ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงยังคงไม่รับรู้ถึงสภาวะแรงกดดันต่างๆ ที่อยู่รอบตัวเลย เพราะทุกคนหลังจากที่ออกมาจากห้องตรวจแล้ว ก็เอาแต่นั่งเงียบกัน ไม่มีใครพูดจาคำใดๆ ออกมาจากปากเลย ม่านเองตอนนี้รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเลย เพราะเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเพื่อนของตัวเอง จนทำให้ม่านเองนั้นทนไม่ไหว ต่อสภาวการณ์เช่นนี้
“ โอ๊ย...นี่จะเงียบกันอีกนานไหมพวกมึง..กูอึดอัดจะแย่อยู่แล้วนะ...บอกอะไรให้กูรู้หน่อยเถอะ ” ม่านหันมาพูดกับเพื่อนสองคน พลางจับแขนของเพื่อนเขย่าไปมา ราวกับว่าถ้าหากพวกมึงไม่พุด แขนมึงหลุดแน่
“ กูบอกแล้วไง...เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ” แวนหันมากระซิบใส่เพื่อนที่ตอนนี้ทำหน้าราวกับเด็กถูกขัดใจ
“ มึงบอกว่าเดี๋ยว...นี่เดี๋ยวมาตั้งนานแล้วนะ น่านะ...บอกกูเหอะ ” ม่านเองยังคงไม่ยอม ยังหันไปส่งสายตาน่าสงสารให้พะแพงอีกคนหนึ่งด้วย พะแพงเองก็คงขี้เกียจที่จะพูดด้วย จึงเดินเข้าไปห้องน้ำ ม่านเองพอเห็นดังนั้นก็แสดงอาการไม่พอใจออกมา อมลมจนแก้มป่องแล้วเดินกระมิดกระเมี้ยน กระทืบเท้าเบาๆ มานั่งข้างๆ เพื่อนตนเอง จนลืมไปว่าอีกข้างหนึ่งนั้นมีพี่ชายของเพื่อนตนนั่งอยู่ด้วย ด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ที่เพื่อนไม่ยอมบอก ม่านเองจึงนั่งกระแทกโซฟาไปแบบแรงๆ และนั่นก็ทำให้สะเทือนไปถึงพี่เวย์ด้วย จึงทำให้พี่เวย์ตวัดสายตาหันมามองม่านอย่างขวางๆ ม่านเองก็คงจะรับรู้ถึงกลิ่นไอของความอำมหิตที่ลอยมากระทบกับแขนจนถึงกับทำให้เสียวสันหลังอย่างรุนแรง เมื่อรู้ดังนั้นแล้วม่านเองจึงค่อยๆ สงบอารมณ์ตัวเองแล้วหันไปมองพี่เวย์พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่บอกได้ว่า “ ผมขอโทษครับ ” แต่นั่นคงจะไม่เป็นผลเท่าใดนัก เมื่อเขายิ้มให้แบบนั้นแล้วแทนที่พี่เวย์จะอารมณ์ดีขึ้นมาสักนิด แต่นั่นกลับทำให้พี่เวย์สูดลมหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่พร้อมกับระบายออกมาอย่างรุนแรง จนทำให้ทุกคนในห้องหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน ม่านเองพอเห็นแบบนั้นแล้วก็กระเถิบถอยห่างไปหาเพื่อนตน แต่คงจะถอยออกไปช้าเกินไป เมื่อม่านขยับตัว พี่เวย์เองก็ลุกพรวดขึ้นมา พร้อมกับเดินมาจับแขนของม่านไว้พร้อมกับออกแรงบีบ จนทำให้ม่านเองทำหน้ามุ่ยถึงแม้จะไม่เจ็บมากนักแต่ก็พอรู้ถึงแรงอารมณ์ที่ส่งมาตามแขน
“ อยากรู้นักใช่ไหม?....ได้เดี๋ยวจะบอกให้ฟัง...แต่...นายเองก็ต้องตอบคำถามฉันมาเหมือนกัน ” พี่เวย์ว่าพลางดึงเพื่อนน้องชายตัวเองให้ลุกขึ้นมาตามแรงของเจ้าตัว ซึ่งไม่เพียงแต่ม่านเท่านั้นที่ตกใจ ทุกคนที่อยู่ในห้องเองก็ตกใจเหมือนกัน รวมทั้งพะแพงเองที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
“ ทำอะไรนะเวย์? ไปดึงแขนน้องแบบนั้นได้อย่างไร...น้องเจ็บนะแบบนั้น ” คุณแม่เองว่าให้ลูกชายที่ทำกริยาแบบนั้นอกมา แต่ดูเหมือนว่าพี่เวย์เองจะไม่สนใจนักแต่กลับออกแรงดึงให้ม่านตามออกมา แต่คงออกแรงมากไปหน่อยประกอบกับที่ม่านเองยังไม่ทันได้ตั้งตัว จึงทำให้ม่านเซถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของพี่เวย์ พี่เวย์เองที่ตั้งหลักได้แล้วก็พาม่านเดินออกไปด้านนอก
“ นี่ตาเวย์...จะพาน้องไปไหนนะ? ” คุณแม่ถามขึ้นเพราะลูกชายตนพาเพื่อนของลูกชายคนเล็กออกไปแบบนั้น
“ แถวนี้แหละครับ...ไม่ต้องห่วงครับแม่...ผมไม่ทำอะไรหรอก มีเรื่องจะคุยกับเจ้าเด็กนี่นิดหน่อย ” เวย์ตอบแม่ออกไปแบบนั้น แต่ม่านเองกลับไม่ได้รู้สึกเหมือนที่พี่เวย์พูดซักนิด นั่นจึงทำให้ม่านออกแรงขืนเพื่อพาตัวเองออกจากอ้อมแขนของอีกคนที่ตัวใหญ่กว่า และนั่นก็ทำให้พี่เวย์เองหมดความอดทน จึงจำต้องย่อตัวลงพร้อมกับช้อนร่างของม่านขึ้นมาแล้วจับพาดบ่าเดินออกไป และนั่นก็ทำให้คนที่อยู่ในห้องตกใจเพราะไม่คิดว่าเวย์ จะทำแบบนั้น แต่กว่าที่ทุกคนจะหายจากอาการตกใจ เวย์เองก็แบกม่านเดินมาถึงที่ชั้นจอดรถเรียบร้อยแล้ว ซึ่งแน่นอนว่าตลอดทางที่แบกม่านมา ม่านเองก็ทั้งร้องทั้งตะโกนให้คนช่วยด้วย แต่ทุกคนที่เห็นเพียงสายตาของเวย์เท่านั้นก็พากันหลบหลีกเปิดทางให้ซะอย่างนั้น
“ พี่เวย์...ปล่อยเลยนะ เวียนหัวแล้วนะ ” ม่านเองทั้งแหกปากตะโกน ทั้งทุบหลังพี่เวย์ ทั้งดิ้น แต่กลับไม่สร้างความสะเทือนให้กับร่างที่ใหญ่กว่าได้เลย ซ้ำร้ายพี่เวย์เองกลับหมุนตัว ซ้าย-ขวา ทำให้ม่านเองเกิดอาการเวียนหัว และหุบปากลงไปได้
พอเดินมาถึงรถที่จอดอยู่ เมื่อเปิดประตูอีกฝั่งแล้ว เวย์เองก็วางร่างของม่านที่ตอนนี้ยังยืนไม่ได้นักลงบนเบาะ แล้วอ้อมมาฝั่งคนขับแทน และทำการล็อครถเอาไว้ และทันทีที่ม่านหายเป็นปกติ ม่านก็เริ่มโวยวายใส่พี่เวย์อย่างไม่นึกกลัว ทั้งที่ก่อนหน้านั้นกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
“ พี่เวย์ทำแบบนี้ทำไม...รู้ไหมว่าคนอื่นเขาเวียนหัวนะ แล้วนี่พามาที่นี่ทำไม ที่รถนี่...ไหนพี่บอกว่าจะพาออกมาคุยแถวนอกห้อง แล้วพามาที่นี่ทำไม...โอ๊ย รู้ไหมนี่ว่าคนอื่นเขาก็เจ็บเป็นเหมือนกันนะ ทั้งลาก ทั้งบีบ ทั้งแบก นึกอยากจะทำอะไรก็ทำหรือไงนี่ ” ม่านเองหันไปว่าพี่เวย์อย่างยาวเหยียดก่อนจะพักหายใจแล้วต่อประโยคอีก
“ แล้วไหนที่บอกว่าอยากรู้อะไรจะบอก ไหน ไม่เห็นจะบอกอะไรเลย แล้ว...” ยังไม่ทันที่จะพูดจบ เวย์เองก็หันหน้ามาหาพร้อมกับเค้นเสียงแข็งใส่
“ เงียบได้หรือยัง...ถ้าไม่เงียบฉันจะทำให้เงียบเอง...” พีเวย์ว่า แล้วก็หันมองม่านที่ตอนนี้หน้าทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งฟุต และนั่นก็ทำให้เวย์เองสะดุดกับอะไรบางอย่าง และพร้อมกับความคิดแวบหนึ่งที่แล่นเข้ามาในสมอง และก็ปรากฏรอยยิ้มที่มีเพียงมุมปากเล็กๆ เท่านั้นที่ทำให้ม่านไม่สังเกตเห็น
“ เพราะถ้าหากนายไม่เงียบ...ฉันจะทำให้เงียบด้วยไอ้นี่...” พี่เวย์ว่าเสียงเบา แล้วก็โน้มหน้าลงไปหาม่านที่ตอนนี้ถอยหนีใบหน้าของตนอยู่ จนไปติดกับกระจกรถฝั่งที่ม่านเองนั่งอยู่ ม่านจึงไม่สามารถขยับหนีไปทางไหนได้เลย
ย้อนกลับมาที่ห้องพักผู้ป่วย (มึงย้อนมาทำไม)
รู้สึกเหม็นกลิ่นยาเอามากๆ เลยครับตอนนี้ นี่ละมั้งที่ทำให้ผมไม่ค่อยที่จะชอบโรงพยาบาลสักเท่าไหร่ เพราะมาแต่ละทีเดินไปทางไหนก็มีแต่กลิ่นยา ซ้ายก็คนป่วย ขวาก็คนเจ็บ มีแต่สิ่งที่ไม่จรรโลงจิตใจเอามากๆ เอ...ว่าแต่ที่นี่โรงพยาบาลอย่างนั้นเหรอ แต่เท่าที่ผมพอจำได้ ครั้งสุดท้ายก็นอนซบอยู่บนไหล่ของไอ้แวนนี่นา แล้วนี่ผมเป็นอะไร? ถึงได้มานอนอยู่ที่โรงพยาบาล แล้วใครพามาละ คิดแบบนั้นแล้วก็เลยลืมตาตื่นขึ้นมา มองตรงไปเห็นหลอดไฟและเพดานห้องสีขาว มองไปอีกฝั่งเห็นวิวด้านนอกผ่านหน้าต่างกระจกออกไป แล้วหันกลับมามองอีกด้านหนึ่ง แม่ พี่เมย์ พี่วัฒน์ พะแพง และก็ไอ้แวน กระจายกันนั่งอยู่ตามโซฟาบ้าง เก้าอี้บ้าง ยืนบ้าง
“ แม่...พี่เมย์ พี่วัฒน์...แวน พะแพง ” ผมก็เรียกชื่อเรียงตัวไปจนครบ และทุกคนก็หันมาตามเสียงที่ผมเปล่งออกไป แม่เป็นคนแรกที่เดินมาหาก่อน ตามด้วยพี่เมย์ซึ่งพี่วัฒน์เดินเคียงมาด้วยกัน ส่วนไอ้แวนกับพะแพงเองตอนแรกก็ทำท่าจะลุกมา แต่คงเพราะเห็นแม่กับพี่ผมเดินมาหา พวกนั้นจึงนั่งลงไปเหมือนเดิม
“ เป็นไงบ้างลูก หือ...” แม่เป็นอะไรพูดอย่างกับว่าผมป่วยเป็นอะไรอย่างนั้นแหละ แล้วยังมือนี่อีก ลูบหัวผมเบาอยู่ๆ พี่เมย์เองก็เดินมาจับมือผมกุมเอาไว้ พี่วัฒน์เองก็โอบไหล่พี่เมย์ไว้เหมือนกัน
“ รู้สึกเป็นไงบ้างละเนย์...ตอนนี้นะ ” พี่เมย์ถามออกมา รู้สึกไงนะเหรอ?
“ ก็...ตอนนี้ก็ดีอยู่นะ แต่ผมอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ...เหม็นกลิ่นยาแล้ว ” ใช่แล้วตอนนี้รู้สึกเหม็นกลิ่นยาจนอยากจะอาเจียนออกมาเลยละ แต่ดูเหมือนว่ามันอยากจะออกมาจริงๆ และมันก็กำลังจะออกมาแล้ว
“ อุ๊บบ...อ๋อย ๆ ” เอามือปิดปากเกือบไม่ทันเท่าความคิด แล้วกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปห้องน้ำเลย ดีนะที่ไม่ได้ให้น้ำเกลือด้วย ไม่อย่างนั้นเลือดกระฉูดแน่ พวกที่อยู่ในห้องต่างก็วิ่งตามมาดูอาการกันยกใหญ่ แม่เองเดินมาลูบหลังให้ ส่วนคนอื่นๆ นั้นทำอะไรผมไม่รู้ เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้มีเพียงชักโครกเท่านั้น
“ ใจเย็นๆ นะลูก...เอ้า เอาน้ำมาให้น้องทีสิ ”
“ เดี๋ยวผมไปเอามาเองพี่วัฒน์ พี่พาพี่เมย์มาข้างนอกเถอะครับ ” คงเป็นเสียงไอ้แวนที่มันพูด
“ เป็นยังไงบ้างลูก...ดีขึ้นรึยัง? ” แม่ถามแต่มือก็ยังคงลูบหลังให้ผมอยู่
“ มาแล้วครับ น้ำครับ น้ำ ” และก็มีแก้วน้ำยื่นมาให้ตรงหน้า ว่าแล้วก็รับมาบ้วนปาก แล้วก็ส่งคืนไปให้เหมือนเดิม แม่และพะแพงเองตอนนี้ก็พากันพยุง ซ้าย-ขวา ผมอยู่ เนื่องจากว่าพอลุกขึ้นแล้วก็เกิดอาการเข่าอ่อนอย่างช่วยไม่ได้
พยุงกันมาจนถึงเตียงพอนั่งลงแม่กลับบังคับผมให้นอนลงไป ทั้งๆที่ผมพยายามจะขัดขืนแกบ้างแล้ว แต่พะแพงเองก็ออกแรงช่วยด้วยนี่สิ ผมจึงจำต้องนอนลงไปอย่างเดิม แต่ตอนนี้ดีหน่อยที่พี่วัฒน์เอาหน้ากากอนามัยสมุนไพรที่มันมีกลิ่นหอมเปรี้ยวๆ มาให้ใส่ โดยแกบอกว่าไปขอมาจากอาหมอเมื่อกี้นี้เอง ซึ่งสิ่งนี้แหละที่พอจะทำให้ผมไม่รับรู้ถึงกลิ่นยาได้
“ แม่ เมื่อไหร่จะได้กลับอะ...ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วนะ ” ผมเริ่มอ้อนแม่แล้วครับตอนนี้ ซึ่งปกติผมจะต้องอ้อนพี่เวย์ แต่ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหน ถ้าหากให้อ้อนพี่เมย์ละก็ เหอะๆ มะเหงกชัวร์ๆ
“ อีกเดี๋ยวนะ รอให้หมอตรวจอีกครั้งเดียวก็ได้กลับแล้วละจ๊ะ ” แม่บอกมาอย่างนี้พร้อมกับเดินมากอดผมไว้ ทำไมรู้สึกว่าทุกคนดุจะเป็นห่วงผมเหลือเกินแถมยังมีสายตาแปลกๆ ที่ดูไม่รู้ว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่กันแน่
“ นี่แม่ค่ะ อย่าเอาใจมันมากนักเลยค่ะ นี่แหละมันถึงเคยตัว ทำอะไรไม่รู้จักระวัง จนเกิดเรื่องจนได้ ดีนะไอ้เวย์มันออกไปก่อน ไม่อย่างนั้นละก็ คงได้เห็นคนแถวนี้เล่นบทดรามาน้ำตาแตกแน่ๆ ” ดูนั่นสิครับ เห็นไหมละพี่เมย์นะผมอ้อนแกไม่เคยได้สักที ได้ก็ได้แต่มะเหงกนี่แหละหลายทีด้วย ว่าแต่พี่เวย์ออกไปข้างนอกเหรอ แล้วแกออกไปไหนอะ
“ แม่ พี่เวย์ออกไปไหนอะ ทำไมไม่มาอยู่กับเนย์ละ ”
“ ชักจะติดพี่ใหญ่แล้วนะเรานะ หือ โตแล้วนะอะไรก็มีแต่พี่เวย์ พี่เวย์ ” นั่นไงพอโดนพี่เมย์เป่าหูหน่อยแกเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว ว่าแล้วก็หันไปมองไอ้สองตัวนั้นที่นั่งอยู่โซฟา แล้วส่งสายตาไปให้พวกมัน และไอ้แวนก็เป็นคนพูดออกมา
“ โน่น โดนพี่เวย์ลากออกไปข้างนอก ไม่รู้ตอนนี้กลายเป็นศพหรือยัง ” โอ้ว เกิดอะไรขึ้นละเนี่ยช่วงที่ผมหลับไป แหงนมองดูนาฬิกา ตอนนี้ก็บ่ายสามโมงแล้ว อืม ตอนที่โทรไปหาไอ้ม่านนั่นก็น่าจะซักประมาณ 11 โมงได้ ถ้าอย่างนั้น นี่ผมหลับไปสามชั่วโมงกว่าๆ เลยเหรอนี่
“ นี่ผมหลับไปตั้งสามชั่วโมงกว่าๆ เลยเหรอแม่ ”
“ น่าจะประมาณนั้นละจ๊ะ ” แม่ว่า แต่วันนี้แม่ขึ้นเหนือไปดูรีสอร์ทไม่ใช่เหรอ
“ แม่ขึ้นเหนือไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ แม่มาได้ไงอะ ”
“ ออ พอดีตอนนั้นที่แวนโทรไปหาแม่นะ แม่อยู่ที่อยุธยานะจ๊ะ เลยแวะเข้าไปดูที่นั่นหน่อย ” อย่างนี้นี่เอง ยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อ คุณหมอก็เดินเข้ามาพร้อมกับพยาบาลอีกคน แล้วเข้ามาถามนู่น ถามนี่ อย่างเช่น
“ หน้ามืด เวียนหัวบ้างหรือเปล่า ”
“ รู้สึกเหม็นอะไร บ้างไหม โดยเฉพาะอาหารที่ตัวเองเคยชอบ ”
“ อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ”
“ น้ำหนักเริ่มขึ้นบ้างไหม ”
ฯลฯ ที่คุณหมอถาม แล้วมันเกี่ยวอะไรละกับอาการของผม ทั้งๆ ที่อยากจะถามออกไปแต่กลับไม่มีใครฟังเลยนี่สิ ทุกคนก็เอาแต่หันไปฟังคุณหมอที่ตอนนี้กำลังบอกวิธีสังเกตดูอาการอะไร ยังไงก็ไม่รู้ แต่ที่ทำให้ผมไม่อยากจะได้ยินนี่สิ รู้สึกทำให้ไม่อยากไม่สบายอีกเลย
“ ถ้าอย่างนั้นคุณแม่ ก็พาน้องมาตรวจที่โรงพยาบาลทุกสัปดาห์เลยนะครับ แล้วพรุ่งนี้ก็มาอีกทีนะครับ ผมจะได้นัดให้เป็นกรณีพิเศษ ” นี่พรุ่งนี้ยังต้องมาอีกเหรอนี่ โอ๊ย อะไรเนี่ย
“ ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ ”
“ ครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวให้วัฒน์ไปรับยาที่เคาน์เตอร์เลยนะ ”
“ ครับคุณอา ” นี่กูยังต้องทานยาอีกเหรอนี่ แค่นึกถึงไอ้เม็ดกลมๆ นี่ก็ หยึย ไม่อยากคิดถึงเลย
“ เดี๋ยวให้พักอีกสักครึ่งชั่วโมงค่อยกลับไปก็ได้นะครับ ”
“ ค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ ” แล้วก็ตามมารยาทสักหน่อย ยกมือไหว้แกสักทีเผื่อจะได้ไม่ต้องมาอีก
แล้วยังไงละทีนี้ พอบอกว่าให้นอนผมก็นอนเลยนะสิครับ หลับไปเลยจนถึงเย็นโน่นแหละ แต่ไม่มีคนปลุกผมเลยสักคน พอผมตื่นขึ้นก็เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวอะไรเสร็จ ก็พากันออกจากโรงพยาบาล แล้วไปทานข้าวเย็นที่ห้างแถวนั้นแหละครับแล้วถึงได้กลับบ้านสักที
“ เพราะถ้าหากนายไม่เงียบ...ฉันจะทำให้เงียบด้วยไอ้นี่...” พี่เวย์ว่าเสียงเบา แล้วก็โน้มหน้าลงไปหาม่านที่ตอนนี้ถอยหนีใบหน้าของตนอยู่ จนไปติดกับกระจกรถฝั่งที่ม่านเองนั่งอยู่ ม่านจึงไม่สามารถขยับหนีไปทางไหนได้เลย
เวย์โน้มใบหน้าลงมาหาม่านซึ่งตอนนี้กำลังหลับตาปี๋ แม้มปากแน่น ตัวเกร็งบนเบาะและนั่นก็ทำให้เวย์สามารถประกบริมฝีปากเข้าหากันได้อย่างงายดาย
ถึงแม้ในตอนแรกม่านจะรู้สึกเกร็งและกลัวมาก แต่พอผ่านไปสักพัก ม่านเองกลับอ่อนระทวยอยู่ภายใต้อ้อมกอดของพี่เวย์ ทั้งๆที่ตอนนี้ริมฝีปากของทั้งคู่ยังไม่ผละห่างออกจากกัน และคงเป็นเพราะอีกฝ่ายหนึ่งไม่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาก่อน จึงทำให้คนที่ผ่านประสบการณ์มาแล้วชักนำไปได้อย่างงายดาย
“ อือ...อืมม ” ม่านเองก็ครางในลำคอ และตอนนี้เองที่เผลอเผยอริมฝีปากออก ทำให้อีกคนสามารถส่งเรียวลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นของตนได้อย่างง่ายดาย
“ อืมมม...อึ....อือ ”
นอกจากการจูบที่ชักนำสติของม่านออกไปแล้ว ดูเหมือนว่าจะยังมีมืออีกมือหนึ่งที่คอยลูบไล้สัมผัส ผิวกายที่อยู่ภายใต้สาบเสื้อนั้นด้วย โดยที่อีกมือคอยประครองศรีษะเขาเอาไว้รองรับบทจูบนี้
“ อืม ” เวย์เองก็ครางออกมาไม่ต่างกัน เพราะนึกไม่ถึงเหมือนกันว่า อีกฝ่ายที่เหมือนจะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างนี้มา แต่กลับสามารถทำให้ตนเองส่งเสียงแห่งความสุขออกมาได้ ซ้ำร้าย ทั้งริมฝีปากนี้ เรียวลิ้นนี้ กลับให้ความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ รู้แต่เพียงว่า ตอนนี้ยังไม่อยากหยุด
“ ปี้ด ปี้ด ปี้ดดดด ” แต่แล้วก็มีเสียงของนกหวีดซึ่งคงเป็นยามที่คอยโบกรถให้ออกจากช่องที่จอดรถนั่นแหละ ที่ดังมาทำให้เรียกสติของทั้งสองกลับมาได้
หลังจากที่ได้สติกลับคืนมาแล้ว ทั้งสองก็ผละออกจากกัน ม่านเองนั่งเงียบหอบหายใจอยู่ โดยที่ไม่หันมามองเวย์ เวย์เองก็เหมือนกัน ตอนนี้กำลังนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ แล้วยกมือขึ้นเสยผมตัวเองไปทีสองที แล้วหลังจากที่ทั้งสองนั่งเงียบมานานนับสิบนาที เวย์ก็ออกรถตรงกลับไปยังบ้านของตน ตลอดทั้งเส้นทางที่เดินทางมาด้วยกันทั้งสองต่างก็นิ่งเงียบไม่ได้พูดจาอะไรกันเลย จนกระทั่งรถมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านนั่นแหละ เวย์ถึงได้เป็นคนเอ่ยปากเรียกสติของม่านกลับคืนมา
“ เข้าไปรอเนย์ในบ้านก่อน ตามมาสิ ” พูดเพียงแค่นั้นแล้วเดินนำหน้าไป
ม่านเองก็เพียงพยักหน้าแล้วเดินตามไปเงียบๆ โดยไม่ทันได้สังเกตเลยว่า ณ ตอนนี้พี่เวย์เองได้เดินขึ้นมายังชั้นสอง ซึ่งมีห้องของเขาอยู่ เวย์เองก็หันกลับมามองแต่ม่านกลับไม่ได้สนใจยังคงเดินตามไปอยู่ ตอนนี้ม่านเองกำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรถ นึกถึงรสจูบและสัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
“ กริ๊ก ” และความคิดเขาก็หยุดชะงักลงเพราะได้ยินเสียงลงกลอนประตู พอมองดูรอบๆ อีกทีกลับพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนห้องหนึ่ง ซึ่งไม่น่าใช่ห้องของเนย์ และพอหันหลังกลับมาก็ได้รู้ว่าห้องนอนนี้เป็นของ
“ พี่เวย์...” พูดได้แค่นั้นก็ผงะถอยหลังไป เพราะอีกคนยืนประชิดรออยู่แล้ว แต่เพียงถอยหลังไปเท่านั้นก็ชนเข้ากับขอบเตียงทำให้ล้มลงไปนอนแผ่อยู่บนเตียงของอีกฝ่าย เวย์เองก็กระโดดมาคร่อมทับอีกฝ่าย พร้อมกับมือซ้ายที่รวบแขนทั้งสองข้างของม่านเอาไว้เหนือหัว แล้วท้าวแขนขวากันเอาไว้อีกที ทำให้ตอนนี้ม่านตกอยู่ในอาการที่ตกใจอย่างมาก
“ พะ..พี่..พี่เวย์ จะ จะทำอะไร นะ...” แม้แต่เสียงที่ออกมายังสั่นตะกุกตะกัก แถมหัวใจยังเต้นแรงอีกด้วยซ้ำ และประโยคที่ออกมาจากปากของอีกฝ่าย ทำให้ม่านถึงกับตาตา อ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
“ หึ...ก็ทำเรื่องที่เรา...ทำค้างกันเอาไว้ตอนอยู่ในรถนะสิ ” เอ่ยขึ้นโดยที่ริมฝีปากตนห่างจากริมฝีปากอีกฝ่ายเพียงนิดเดียวเท่านั้น
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ตอนที่แล้วรู้สึกว่าไอ้ตัวนี้ :z3: กับ :serius2: มันจะออกมาเยอะจริงๆ ฮ่าๆๆ
แต่หวังว่าในตอนนี้มันคงจะออกมาเยอะกว่าเดิม o18 555555
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------>
:z1: คงไม่ต้องถามกันแล้วใช่มั้ย
คงค้างกันสุดๆ :laugh: :laugh:
ว่าแล้วก็เหลียวซ้ายแลขวา................วิ่งหลบ ทั้ง :z6: ทั้ง :beat: :z4: เจอกันตอนหน้าจ๊ะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
-
o22ค้างงงงงงเหอะ :z3: :z3: :z3:
-
ค้างกว่าเดิมอีกอ่ะ
-
เอิ่ม เจตนาและจงใจให้ค้างแบบนี้
ไม่ค้างแล้วล่ะ เคืองสุดๆอ่ะ :เฮ้อ:
-
คนเขียนอ่า :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ใจร้้ายยยยยยย อร๊ายยยย :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
รู้ว่าคนอ่านค้างแล้วชิีง อ๊ากกกกกก :z6: :z6: :call: :angry2:
-
แหละแล้วก็ยังค้างอยู่ดี
งอนคนแต่งง่ะ
-
พี่เวย์กับม่าน ไปคลิกกันตอนไหนอ่ะ -o-?
-
ไม่ไหวจะค้าง
:undecided:
-
:a5: :a5: :a5: ค้างอีกล่ะ โอ้ว อ๊ายยยยย o9 o9 o9 o9 o9
-
ลุ้นกับคู่พี่เวย์ อิอิอิอิ
-
พี่เวย์นี่กะทำให้ม่านท้องไปอีกคนใช่เปล่าเนี้ยะ :z1:
-
:m25: :m25: :m25:
ทำไรกัน
-
:laugh:
ค้างแล้วต่อเลย ไวมากกนะ พี่เวย์
-
ค้างง่า รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
ชอบอะนายเอกท้องได้ด้วย สงสัยเรื่องเด็กผู้หญิงและบุคคลในฝันของเนย์จะเป็นใคร และที่สำคัญม่านจะเสร็จพี่เวย์รึเปล่า วุ้ยลุ้นมาต่อเร็วๆนะครับ มาต่อให้จบด้วย
-
:pig4: ค้างอีกแล้ว นายเอกก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองป่วยเพราะอะไร แล้วยังค้างเรื่องม่านกับพี่เวย์อีก คนเขียนทำค้างครึ่ง
-
เวย์ เลวมากกกกก
แต่ถ้าได้ม่านแล้ว รับผิดชอบด้วยนะ หุหุ
-
ค้าง o22
ปมเยอะเหลือเกิน :z3:
แต่ก็สนุกดี o13
ชอบๆแนวนี้ :-[
-
เวย์อะไรกันนั่น แค่นี้ถึงกับทำอย่างนั้นกับม่านเลยหรือ หรือว่าชอบม่านแล้วกันแน่ แต่ถ้าไม่ได้อะไรกับม่านอย่าทำอย่างนั้นเลย สงสารม่านนะ
-
ค้างสุดๆเลย
พี่เวย์จะทำไรน้องม่านเนี่ย
มาเฉลยเลยน้า
-
ค้างสุดๆอะ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กว่าเดิม
เนย์สรุปก็ยังไม่ชัดว่าท้องไหม :m28: :m28:
แถมอีกคู่ก็ตัดฉับ :sad2:
-
ค้างงงงงงงงงงงง
อ๊ากก พี่เวย์ กับม่าน แต่ก็อยากอ่านเรื่องของเนย์ต่อ
ค้างสุดๆ
-
ค้างงงงงงงงงซิคร๊าบพี่น้องงงง
:call:
-
อัยย๊ะ พี่เวย์ติดใจม่านหรา อิอิ
-
พี่เวย์โคตรไวไฟอ๊ะ !!
น้องม่านก็น่ารักจริงง :z1:
-
:z3: ค้างง่ะ
-
ค้างมาก :serius2:
-
ค้างมากมาย :a5:
รอตอนต่อไปอยู่น่ะฮ่ะ
สู้ๆๆๆ
-
ว๊าาายยยย
พี่เวย์ เร็วมากอ่ะ
o13 o13
ต่อๆๆ
-
:call: :call: :call:
-
:a5:
-
ขออนุญาติฝากนิยายนะครับ ผลงานแรกของผม
หยิ่งนักรักซะเลย นิยายแนววัยรุ่น ม.ปลายครับ ใครชอบแนวนี้ก็ฝากติดตามด้วยนะครับ
เรื่องราวดำเนินไปถึงตอนที่ 4 แล้วครับ :pig4:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35506.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35506.0)
-
ค้างอ่ะทำไมอยู่ดีๆๆ พี่เวย์ถึงทำแบบนั้น
-
เหมือนจะมายาว แต่เนื้อเรื่องไม่กระดื้บเลยอ่ะ :z6:
-
อ๊ากกก ค้างมาก :serius2:
ในที่สุดม่านก็จะตกเป็นของพี่เวย์ :z1:
-
:z3:
ไรเตอร์ต่อด่วนค่ะ
น้องม่านนนนนน :z1:
-
คนแต่งชอบทำร้ายคนอ่านอ่ะ
-
คุณคนเขียนใจร้าย!
:z3: :z3: :t3: :t3:
-
:o12:
-
ปาดคอหนูเลยงี้อ่ะ
ค้างมากกกกกกกกก กริ๊ดดดดดดดดดด
-
ค้าง
-
บทที่ 5
“ พะ..พี่..พี่เวย์ จะ จะทำอะไร นะ...” แม้แต่เสียงที่ออกมายังสั่นตะกุกตะกัก แถมหัวใจยังเต้นแรงอีกด้วยซ้ำ และประโยคที่ออกมาจากปากของอีกฝ่าย ทำให้ม่านถึงกับตาตา อ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
“ หึ...ก็ทำเรื่องที่เรา...ทำค้างกันเอาไว้ตอนอยู่ในรถนะสิ ” เอ่ยขึ้นโดยที่ริมฝีปากตนห่างจากริมฝีปากอีกฝ่ายเพียงนิดเดียวเท่านั้น
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ตอนนี้ม่านเองก็กำลังนั่งอยู่บนเตียงของพี่เวย์ ซึ่งมีผ้าห่มผืนใหญ่พันกายเอาไว้อย่างแน่นหนา ส่วนพี่เวย์เองตอนนี้ก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพกาย ที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้น แต่เพียงแค่นั้นมันก็สามารถทำให้ม่าน เกิดอาการเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก พี่เวย์เองก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดมาใส่ต่อหน้าต่อตาม่านทั้งอย่างนั้นเลย แล้วพอใส่เสร็จพี่เวย์เองก็เดินมาดึงผ้าห่มออกจากตัวของม่านไปวางไว้ข้างเตียง ม่านเองก็พยายามขืนแต่สู้แรงไม่ไหวผ้าห่มจึงติดมือของพี่เวย์ออกไป
“ พะ..พี่เวย์ ” ม่านเอ่ยออกมาเสียงอ่อย
“ หึ...ไม่รู้จะกลัวอะไรนักหนา ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วนี่ยังมาเตะผ่าหมากฉันอีก ” พี่เวย์ว่าออกมาอย่างอารมณ์เสีย เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นเอง
“ พะ..พี่..พี่เวย์ จะ จะทำอะไร นะ...” แม้แต่เสียงที่ออกมายังสั่นตะกุกตะกัก แถมหัวใจยังเต้นแรงอีกด้วยซ้ำ และประโยคที่ออกมาจากปากของอีกฝ่าย ทำให้ม่านถึงกับตาตา อ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
“ หึ...ก็ทำเรื่องที่เรา...ทำค้างกันเอาไว้ตอนอยู่ในรถนะสิ ” เอ่ยขึ้นโดยที่ริมฝีปากตนห่างจากริมฝีปากอีกฝ่ายเพียงนิดเดียวเท่านั้น
และเพราะม่านเองตกใจมาก และนึกไม่ถึงว่าพี่เวย์จะทำแบบนี้ พาลทำให้นึกถึงละครที่เคยดูอยู่แทบจะทุกเรื่อง ที่พอนางเอกจะโดนปล้ำนางเอกก็มักจะใช้ลูกไม้แบบเดียวกันตลอด คิดได้แบบนั้นม่านเองจึงรวบรวมแรงฮึด ผลักอีกฝ่ายออกห่างแล้วหลังจากนั้น ก็ยกขาขึ้นอย่างแรงโดยเล็งเป้าไว้อย่างแม่นยำ และผลมันก็ออกมาเป็นแบบนี้
“ โอ๊ยยยยย ไอ้ ไอ้เด็กบ้า ทำอะไรของแก ” พี่เวย์เองพอโดนเข้าไปแบบนั้นก็ทำให้เสียหลัก ม่านเองจึงใช้โอกาสนั้นผลักพี่เวย์ลงไปนอนกับพื้นห้อง พี่เวย์เองก็นอนคุดคู้อยู่กับพื้นเพราะยังไม่หายจุกดีนัก ม่านเองพอเห็นแบบนั้นก็คิดว่าตัวเองคงทำแรงไปจึงจะลงมาดูพี่เวย์หน่อย แต่พี่เวย์เอง กลับลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าม่านแทน ทำให้ม่านไม่กล้าจะขยับตัว ได้แต่เอ่ยขอโทษอีกฝ่าย
“ เอ่อ...พี่เวย์ ผมขอโทษครับ ” เพียงแค่นั้นพี่เวย์ก็ลุกขึ้นหันไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพาดไหล่ไว้ แล้วเอ่ยบอกกับม่านสียงเข้ม
“ ฉันเหนียวตัว จะไปอาบน้ำ แต่นายห้ามออกไปจากห้องนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้น....” ว่าพียงเท่านั้นก็หันมายิ้มให้ม่าน ซึ่งม่านเองพอเห็นแบบนั้นก็ไม่กล้าที่แม้แต่จะขยับตัวออกไปไหนเลย
“ ครับ ”
ตอนนี้ทั้งคู่ก็มานั่งอยู่ห้องนั่งเล่นชั้นล่างแล้ว เพราะม่ายเองก็คิดว่าถ้าหากเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นแบบที่อยู่ข้างบนอีก เขาก็คงจะมีหนทางรอดมากกว่าแน่ ม่านเองนั่งอยู่ที่โซฟาอีกด้านหนึ่งซึ่งตรงข้ามกับของพี่เวย์โดยมีโต๊ะกั้นตรงกลางไว้อยู่
“ วันนั้นเกิดอะไรขึ้น ” พี่เวย์ถามออกมา
“ ฮะ.....วันนั้น วันไหนครับ ”
“ วันที่พวกนายไปจัดงานเลี้ยงส่งพัตนะ วันนั้นนั่นแหละ ”
“ ก็.....ไมมีอะไรนี่ครับ พี่เวย์ถามทำไมครับ ”
“ มันจะไม่มีอะไรได้ยังไง....ก็วันนั้นน้องฉันมันวิ่งไปหาฉันที่คอนโดตั้งแต่เช้า แล้วจะเมามาอีก แล้วจากนั้นยัง....” พี่เวย์เองก็หยุดพูดเพียงแค่นั้นแล้วสูดลมหายใจพยายามระงับอารมณ์เอาไว้อยู่ ซึ่งม่านเองก็ดูจะตกใจเหมือนกัน ที่อยู่ๆ พี่เวย์ก็ตะคอกออกมาแบบนี้
“.......................”
“ .....................”
“ ยังอะไรต่อครับ....” ม่านเองก็เป็นฝ่ายถามกลับออกไป
“ น้องฉันมันก็มานอนป่วยอยู่ที่ห้องฉันนะสิ...พอฉันเช็ดตัวให้รู้ไหม? ”
“......................”
“ ตามตัวน้องฉันมันก็มีแต่รอยช้ำแดงๆ เต็มไปหมด ”
“ ....................”
“ ฉันเองก็คิดว่ามันคงแพ้แอลกอฮอล์ แต่วันนี้ฉันไม่แน่ใจแล้วละ....ดังนั้นนายบอกฉันมาว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ”
“ ผมไม่รู้ครับ พวกเราก็กินเหล้ากันจนดึก หลังจากนั้นแม่ไอ้พัตก็มาไล่ให้ไปนอน พวกเราก็เดินไปนอนบนห้องข้างบนนั่นแหละครับ ”
“ นอน...”
“ ครับ ”
“ แล้วน้องฉันนอนกับใคร ”
“ เอ่อ....ไม่รู้ครับตอนนั้นเมามาก ”
“....................”
“ แล้วพี่ถามทำไมอะ มันเกี่ยวอะไรกับที่เนย์มันป่วยหรือเปล่าครับ ”
“ อยากจะรู้ไหม...ว่าหมอบอกว่าน้องฉันป่วยเป็นอะไร ”
“.....................” ม่านเองก็พยักหน้า
“ หมอบอกว่า.....”
“....................”
“ น้องฉันกำลัง..........”
“...................”
“....ท้อง........”
“.....................................................................”
“.....................................................................”
“ พะ..พี่เวย์ อย่ามาล้อเล่นน่า ไอ้เนย์มันจะท้องได้ไง ก็ในเมื่อมันเป็นผู้ชาย แล้วมันก็ยังไม่มีแฟนเลยนะ ”
“ ฉันไม่ได้ล้อเล่น ”
“......................”
“.....................”
“ ไม่จริงน่า ”
“ ตอนนี้ ท้องได้ สองเดือนแล้ว ”
“.....................”
“ ฉะนั้น นายบอกมาได้หรือยัง ว่าวันนั้นน้องฉันนอนกับใคร ”
“....................”
“ จะบอกฉันมาดีๆ หรือว่านายจะต้องให้ฉัน...................”
“ หา..ไม่ไม่ คือผมก็ไม่รู้แต่..แต่วันนั้นตอนเช้า...”
“ ตอนเช้าทำไม ”
“ คือ...ผมเห็นเนย์วิ่งออกไปนอกบ้าน แล้วก็....”
“ แล้วก็อะไร รีบๆ บอกมาสิ ”
“ ผมเห็น...เห็นพัตวิ่งตามออกไป.....”
“.......................”
“......................”
“ หึ ไอ้เหี้ยพัตอย่างนั้นเหรอ ที่มันทำน้องกู.....ท้อง ”
ตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านแล้วครับ นี่ก็เย็นมากแล้วเห็นไฟในบ้านเปิดอยู่ ก็แสดงว่าพี่เวย์คงมารออยู่ก่อนแล้ว พอเดินเข้าไปถึงห้องนั่งเล่นก้เห็นไอ้ม่านมันนั่งอยู่บนโซฟา แล้วตัวตรงข้ามกันก็มีพี่เวย์นั่งอยู่ แต่ทำไมดูเหมือนว่าบรรยากาศมันครึ้มๆ อย่างไงไม่รู้
“ พี่เวย์...ทำไม่ไม่รอเนย์ตื่นก่อนละ ” มาถึงก็นั่งลงข้างๆ แล้วก็เกาะแขนพี่แกไว้เอนหัวซบไหล่อีกที พี่แกกลับนั่งนิ่งไม่พุดไม่จานี่สิ พี่แกเป็นอะไร
“ พี่เวย์ เป็นไรไปอะ ”
“ หือ เปล่าๆ พี่ไม่ได้เป็นไร แค่เพลียๆ นะ ”
และพวกเราก็มานั่งเล่น นั่งคุยกันอยู่สักพักพวกเพื่อนๆ ก็พากันขอตัวกลับบ้านเพราะเริ่มมืดแล้ว
แล้วหลังจากนั้นแม่ก็ไล่ให้ผมขึ้นไปนอนพักผ่อน โดยบอกว่า
“ พรุ่งนี้ต้องไปหาหมอแต่เช้า รีบๆ นอนตอนตื่นขึ้นมาจะได้สดชื่น ” ผมละอยากเถียงออกไปจริงๆละว่า แค่ได้ยินคำว่าหมอ ผมก็เพลียแล้ว
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็นอนหลับเป็นตายเลยละครับ พอรู้ตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่แม่เดินมาปลุกนี่หละ
“ เนย์...ตื่นได้แล้วลูก ไป ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วลงมาทานข้าวทานยา ก่อนไปหาหมอนะลูก ”
ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจทีสองทีแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ แล้วทำตามที่แม่บอก
แต่งเนื้อแต่งตัวเสร็จแล้วก็วิ่งลงบันไดมาหาแม่ที่โต๊ะทานข้าว
“ ระวังหน่อยสิเนย์....อย่าวิ่งลงบันไดมาแบบนั้นสิ มันอันตรายนะรู้ไหม ” ยังไม่ทันไรแม่ก็หันมาบ่นให้ผมแล้ว
“ ทำอะไรไม่เคยระวังเลย จนเกิดเรื่องเกิดราวนี่แหละ ” พี่เมย์ยังหันมาว่าผมอีกคน ผมก็เดินหน้ามุ่ยไปนั่งลงข้างๆ พี่เวย์นั่นแหละ
“ สมควรโดนแล้วละเรานะ ” พี่เวย์ยังมาว่าให้อีก ว่าแล้วก็หันไปหาพี่วัฒน์ รายนี้พอเห็นเข้าก็ถึงกับส่ายหน้าเลยทีเดียว
“ โหยอะไรอะ ทำไมวันนี้ไท่ทีใครสนใจเนย์เลย ฮึ่ย ” นั่นนะสิ ทุกทีก็ไม่เห็นจะว่าอะไรกันขขนาดนี้นี่
“ อยากจะงอนก็งอนไป ฉันไม่ง้อนะ แม่เองก็ด้วยอย่าสปอยมันบ่อยเลย เดี๋ยวมันเคยตัว ” พี่เมย์นะพี่เมย์ หันไปห้ามแม่อีกอย่างกับว่ารู้แนะว่าผมจะไปอ้อนแม่ อ้อนพี่เวย์ก็ได้
“ หยุดเลย....รีบๆ กินเข้าไป แล้วจะได้ไปโรงพยาบาล เดี๋ยวรถติด ” อะไรอะพี่เวย์ก็เอาอีกคน
กับข้าวมื้อนี้นับว่าเป็นมื้อที่เงียบที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะหลังจากนั้นแล้วก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย นอกจากแม่กับพี่วัฒน์ที่คอยตักนั่น ตักนี่มาใส่จานของผมอยู่ตลอด
ตอนที่จะขึ้นรถไปหาหมอนี่สิผมทั้งโดนลากโดนดึง จนสุดท้ายพี่เวย์จับผมอุ้มไปยัดไว้ในรถเลย ผมนั่งอยู่เบาะหลังมีแม่นั่งข้างซ้าย พี่เมย์นั่งข้างขวา ส่วนพี่เวย์นั่งด้านหน้าคู่กับพี่วัฒน์ วันนี้พี่วัฒน์เป็นคนขับเพราะพี่แกเป็นคนขับรถระวัง ดังนั้นจึงไม่ต้องกลัวเรื่องอุบัติเหตุ
มาจนถึงโรงพยาบาลแล้ว ผมเองก็ไม่อยากลงไปนักหรอกแต่พี่เวย์นี่สิ ไม่รู้วันนี้เป็นอะไร พอผมขัดนิดขัดหน่อยก็หันมาทำตาถลึงใส่แล้ว แต่ก่อนก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่ ดีหน่อยที่พี่วัฒน์เอาหนากากมาให้ไม่งั้นผมก็คงวิ่งไปอ้วกตั้งนานแล้วละ มาถึงห้องตรวจผมก็งงเล็กน้อยนะ ทำไมต้องมาตรวจที่นี่กับหมอที่ทำคลอดด้วยละ
“ แม่ แม่พามาถูกหรือเปล่า ทำไมพามาที่นี่ละ ” ตอนนี้ผมถูกพยาบาลจับนอนบนเตียงแล้วละครับ สักพักหนึ่งคุณหมอก็พากันเดินเข้ามา แต่ไม่รู้จะเดินมาทำอะไรนักหนาเกือบสิบคน แถมแต่ละคนก็เป็นนายแพทย์ใหญ่ๆ ทั้งนั้น
แล้วหลังจากนั้นผมก็โดนตรวจตรงนั้น ตรวจตรงนี้ จิ้มตรงนั้น จิ้มตรงนี้ แถมยังเอาเข็มมาเจาะเอาเลือดผมไปอีก แล้วนี่ผมป่วยเป็นอะไรไปละ ทำไมทุกคนต่างดูเหมือนผมกำลังจะตายอย่างนั้นแหละ
ตอนนี้หมอเองก็หันไปคุยกับแม่และพวกพี่ๆ แล้ว และก็มีหมอบางส่วนที่เข้ามาดูอาการผม แถมยังบอกอีกว่าจะพาผมไปเอกซเรย์อีก นี่จะทำอะไรกับผมกันแน่ ผมเหนื่อยแล้วนะ
“ เดี๋ยวให้คนไข้พักผ่อนก่อนนะครับ แล้วหลังจากนั้นจะมีเจ้าหน้าที่พาไปห้องเอกซเรย์อีกที ” หมอพูดแค่นั้นแล้วเชิญแม่ออกไปพบอีกห้องหนึ่ง ซึ่งพี่เมย์กับพี่วัฒน์ก็ตามไปด้วย ทีนี้ก็เหลือแต่พี่เวย์เท่านั้นที่อยู่กับผมในตอนนี้
“ พี่เวย์ ”
“...................”
“ พี่เวย์...พี่เวย์ ”
“ มีอะไร หมอบอกไม่ได้ยินหรือไง ว่าให้พักผ่อนนะ ” แล้วทำไมต้องพูดเสียงแข็งใส่ด้วยเล่า
“ ก็แล้วเนย์เป็นอะไรอะ ทำไมมีหมอมาตรวจเนย์ตั้งเยอะตั้งแยะด้วย พี่เวย์...บอกเนย์หน่อยสิ เนย์อยากรู้ ”
“ หึ..อีกเดี๋ยวเราก็จะรู้แล้วละ....ว่าแต่เราเถอะ เตรียมตอบคำถามให้ดีๆ ก็แล้วกัน ” อะไร ตอบคำถามอะไร งง งงมากๆเลย
ยังไม่ได้ถามอะไรต่ออีกก็มีบุรุษพยาบาลเอารถเข็นมาแล้วให้ผมไปนั่ง แล้วทำไมผมต้องนั่งไปด้วยละ ขาผมก็ไม่ได้หักสักหน่อย แต่พี่เวย์นี่สิ ดันส่งสายตาขู่แกมบังคับมาให้เลยจำต้องนั่งลงไป พอไปถึง ก็เอาชุดอะไรสักอย่างมาให้ใส่แล้วให้ผมนอนลงไปบนเตียงแล้วมีเครื่องอะไรก็ไม่รู้ อยู่ข้างบน แป๊บเดียวก็ออกมาแล้ว และพวกไอ้ม่าน ไอ้แวน พะแพง เองก็ตามมาถึง และรออยู่ที่ห้องพักแล้ว
พูดคุยกันสักพักหนึ่ง ขบวนหมอก็เดินเข้ามาในห้องและพร้อมกับเอาซองอะไรไม่รู้มาเปิดอ่านให้ฟัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ทำเอาผมตกใจเป็นอย่างมาก
“ ผลการตรวจออกมาแล้วนะครับ ซึ่งกว่า 85 % ชี้ชัดแล้วว่า.......”
“.........................................................” ทุกคนต่างก็เงียบเพื่อฟังผลอยู่
“ คุณ เนติพัฒน์ ............ กำลังตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วครับ ”
“.........................................................................”
นี่อะไรนะ หมอบอกว่าผม ตั้งครรภ์ ซึ่งนั่นก็หมายความว่า ผมท้อง อย่างนั้นเหรอ?
“ อะไรนะคุณหมอ.......อย่ามาล้อผมเล่นแบบนี้นะ มันไม่จริงใช่มั้ยแม่ พี่เมย์ พี่เวย์ พี่วัฒน์ ไอ้ม่าน แวน พะแพง......มันไม่จริงใช่.....ไหม ” แล้วทำไมทุกคนกลับไม่แสดงสีหน้าอะไรที่ตื่นตกใจเลยละ หรือว่าพวกเขารู้อยู่แล้ว
“ นี่ อย่าบอกนะว่า...ทุกคนรู้กันหมดแล้ว ” แล้วก็ไม่มีใครตอบอะไรผมเลย
“ ใจเย็นๆ นะครับ ”
“ เย็นอะไรเล่า.....ถ้ารู้ว่าตัวเองท้องใครจะไปใจเย็นได้ แถม.....แถมผมยังเป็นผู้ชายนะ...ผมจะท้องได้ไง ” ใช่แล้วละ ผมเป็นผู้ชายนะผมจะท้องได้ไง
“ หมอนั่นแหละตรวจผิด...ผู้ชายไม่มีมดลูกนะ แล้วจะท้องได้ไง....หมออย่ามามั่วนะ ”
“ ใช่ครับผู้ชายท้องไม่ได้ เพราะไม่มีมดลูก....แต่คุณ......มีมดลูกนะครับ ”
ผมอ้าปากค้างไม่แพ้เพื่อนๆ ผม อะไรนะนี่หมอบอกว่า ผมมีมดลูกงั้นเหรอ มันเป็นไปได้ยังไงกัน
“ บ้าเหรอ...ผมจะไปมีมดลูกได้ไง ”
“ นั่นสิครับ...เพื่อนผมมีมดลูกได้ไง ขนาดผมยังไม่มีเลย ” ไอ้ม่านมันพูด อย่างกับว่ามันเคยมาตรวจอย่างนั้นแหละ
“ มีได้สิครับ...ถ้าหากเกิดกรณีนี้ขึ้น................” แล้วนั่นก็เป็นการเปิดเผยความลับบางอย่างที่ผมไม่เคยรับรู้มาเลยตลอด 16 ปี และอาจจะตลอดชีวิตเลยก็ได้ หากว่าไม่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น
ผมท้อง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ตอนที่แล้วก็ค้าง o22 มาตอนนี้ก็ค้างอีก :a5: แต่เราก็รู้แล้วว่า เนย์ท้อง หุหุ :impress2:
แต่ท้องได้ไงเอาไว้ตอนหน้าจะมาบอกละกัน ตอนนี้ขอตัวไปหาอะไรกินก่อน เจอกันตอนหน้าเด้อพี่น้อง
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
รอจ้าาา
อย่าใจร้ายกับพัตมากเลยน่ะะะ :sad4: :sad4:
-
พ่อมันอยู่ไหน
ไม่เห็นหัวเลย :z6: :z6:
-
เนย์เป็นครึ่งหญิงครึ่งชายย o22
-
รอจ้า :call:
-
ความลับอะไรอะ
-
:a5:
อ่านรวดเดียวเลย
ผู้ชายท้องได้
-
ตัวพีอมันไปนอกแล้วสิ
-
รอดไปนะม่าน
ไม่งั้นนะ ><
ว่าแต่ทำไมเนย์ถึงมีมดลูกล่ะเนี่ย
มาเฉลยเร็วๆน้า
-
รอๆๆๆๆๆๆจ้าาาาา
-
เนย์ไปเอามดลูกใครมาใส่ในท้องคะ 555
รอตอนต่อไปอยากเข้าตอนหลักตอนที่พัต กลับมาไวไวคะ
ขอบคุณมากๆนะคะ :L2:
-
:z3: :z3: :z3:
ปล.เหมือนคนเขียนจะชอบตัวนี้นะ. เลยให้ไปสามตัว
อยากบอกว่าค้างงงงงงงงงงงงงงงง
-
ปราฏิหาริย์ไม่ได้เกิดขึ้น บ่อยๆ
เรื่องแบบนี้ใช่ว่าเกิดขึ้นง่ายๆ
:z2:
ในเมื่อ หนูเนย์ ท้อง ได้
:o8:
ก็อยากให้ ม่านท้องได้ ด้วย จัง
:impress2: :impress2: :impress2:
หุหุหุ
:z1: :z1:
ต่อจ้าๆๆ
-
ท้องเองซินะ
รอตอนต่อไป กับไอ้พ่อใจดำโผล่มา
-
รอ รอ รอ
ถ้าพ่อมันมาใส่ให้น่วมเลยลูก !!
-
ฝีมือดีใช้ได้ ทีเดียวติด :laugh: :laugh: :laugh:
-
นึกว่าจะเสร็จพี่เวย์ไปซะแล้ว :laugh3:
-
เป็นผู้ชายมีมดลูก เลยท้องได้ o22
โถนู๋เนย์ของเจ้ งั้นไตเติ้นก็ลูกของนู๋จริงใช่ไหมจ๊ะ
โอ๊ย เจ้สงสารนู๋เนย์จริงๆ ทำเอาเกลียดพัฒน์เลยอะ
-
อยากรู้ว่าเพราะอะไรที่เนย์ถึงมีมดลูก
ปล.ที่ผู้ชายมีรังไข่นี่เคยออกข่าวมาแล้วด้วยนะอยู่ต่างประเทศ
ไม่ใช่ผู้หญิงที่แปลงเพศเป็นชายนะแต่คนนี้เป็นผู้ชายทั้งแท่ง
หมอตรวจพบว่ามีรังไข่หมอน่าจะผ่าตัดเอาออกนะถ้าจำไม่ผิดอะ
-
ถ้าท้องอยู่แล้วเอกซเรย์จะไม่อันตรายกับเด็กในท้องเหรอ
-
:call: :call: :call:
-
ค้างมาสามตอนแล้วววววว o22 :z3: :z3: :z3:
คนแต่งชอบทำให้ค้าง :impress2:
:กอด1:
-
โอเค หายค้างแล้ว หายเคืองคนเขียนทันใดเลยจ้ะ อิอิ :กอด1:
มนุษย์สองเพศมีจริงค่ะ เคยอ่านข่าวเจอ
แล้วก็สมัยเรียนก็จำได้ว่าเคยเรียนมาอยู่ ในไทยก็เคยมีกรณีเพศแบบนี้หลายครั้งเหมือนกันอ่ะเนอะ
-
นั่นดิ มีมดลูกได้ไงอยากรู้
-
น้องไตเติ้ลออกเมื่อไหร่
อยากเจอแล้วววว
:mc4:
-
:z13: :z13: :z13:
-
อยากให้ผู้ชายในโลกมีมดลูกแบบเนย์บ้างจุง หุหุ
-
:a5:
-
สนุกมากเลยค่ะ
ตัดตอนได้แบบว่าค้างสุด ๆ
-
ติดตามจ้า สนุกมาก
แต่คนแต่งแอบใจร้่ายนะ
ค้างตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ว่าแต่ น้องเนย์นี่น่าสงสารเนอะ
เจอพัตพูดแบบนั้นก็จะแย่แล้ว ยังมารู้ว่าท้องอีก
ซวยซับซวยซ้อนจริง ๆ
-
แวะมาเยี่ยมคุณแม่ค่ะ โอย ทั้งค้างทั้งลุ้น
อยากเจอลูกชายเร็วๆจัง หลายๆปมยังไม่เคลียร์เลยจ้า
อยากรู้เรื่องผู้หญิงคนนั้น เป็นฝาแฝดหรือเปล่า? เดานะจ๊ะ
สู้ๆจ้า สนุกมากติดตามเลยค่ะ
-
โอ๊ย
แล้วจะรออ่านน่ะ สนุกมากๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: รอตอนหน้า แต่ตอนนี้คลั่งจัด
-
:a5: พัตรีบๆกลับมารับผิดชอบเลยยยยยยยยย
-
:a5: ค้างอ่ะแล้วมาต่อเร็วๆนะ อยากรู้เรื่องราวต่อไปแล้ว
-
โอ๊ะย่ะๆๆ นายเอกท้องงงง :a5:
-
ท้องแล้ว ดูแลตัวเองดีๆล่ะเดี๋ยวพ่อของลูกจะเป็นห่วง
-
:serius2:
-
ก็ชอบเรื่องนี้เพราะนายเอกท้องได้เนี้ยแหละและเกลียดพระเอกเรื่องนี้เพราะมันห่วงอนาคตจนไม่สนใจจิตใจคนอื่นเลยไม่มีความรับผิดชอบด้วย เนย์ต้องใจแข็งให้มากๆให้ไอ้พัฒมันรู้ซึ้งในสิ่งที่มันทำก่อนนะถึงให้อภัยมันและมาต่อเร็วๆด้วย
-
เนย์คงงงน่าดูนะนั่น แล้วจะยังไงต่อไปกันนะเนี่ย
-
:a5: ยิ่งอ่านยิ่งสนุก o13
ลุ้นๆ รอน้า อยากอ่านไวๆ
ม่านโชคดีไปนะไม่งั่นท้องก่อนแต่งอีกคน :z1:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
รออ จร้าาา
-
อยากอ่านต่อ
รีบมานะคะ
-
ชอบที่นายเอกสามารถท้องได้
แต่!..ขอพระเอกอบอุ่น เป็นสามีที่น่ารัก เป็นคุณพ่อที่แสนดีได้ม้ายยยยยยย
เจ้าพัตนี่ใจร้ายเนาะ
ยังไงก็ยังตามอ่านอยู่เรื่อยๆค่ะ (_ _)
-
กรณี? รออ่านจ้า!!!
-
ม่านรอดตัวไป
นึกว่าลูกเนย์จะได้เพื่อนมาวิ่งเล่นด้วยกัน
พี่เวย์อย่าดุเนย์มากสิ
คนท้องเขาอ่อนไหวง่ายนะ
-
อ๋า มีมดลูกได้ไงอ่ะ
-
:haun4:
-
กรี๊ดดดด นายเอกท้อง!!!
ช่วงนี้ชอบอ่านเรื่องอย่างงี้ค่ะ ..
:กอด1:
-
พ่อมันจิ้มแล้วหายหัวไปเมืองนอกไปตามความฝันให้เนย์รอ สลัดดอกจริง ๆ
-
กราบเรียนนักอ่านที่รักทุกท่าน
สืบเนื่องจากเมื่อวานนี้ ไอ้คนเขียนไปกินเหล้ามา :pandalaugh:
พอกลับมาถึงห้องก็หลับเป็นตายเลย :sad2:
ตื่นมาตอนเช้า
:sad5:เฮ้ย ตัวกูมีแต่รอยจ้ำแดงๆ ทัั้งนั้นเลย แล้วยังปวดเมื่อยไปทั้งตัวอีก พอมองดูรูมเมทตัวเอง มันก็ดันไม่ใส่เสื้อ เลยปลุกมันลุกขึ้นมา แล้วถามมันว่า
นี่มึงลักหลับกูเหรอ :oo1: :o8:
หลังจากนั้นกระผมก็มีอันเป็นไปต้องได้ไปนอนอยู่บนพื้น o9 แล้วมันก็บอกว่า
กูไม่นิยม o22
แล้วมันก็ล้มลงไปนอนเหมือนเดิม
สรุป ยุงกัด ไม่ได้ปิดหน้าต่าง
วันนี้จึงนอนซมทั้งวัน ไอ้รูมเมทก็ใจร้าย :dont2: ทำแล้วไม่รับผิดชอบ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ดังนั้นคืนนี้คงไม่ได้มาต่อ :m26: กระซิบนิดหนึ่ง ยังเขียนไม่เสร็จ :m17:
จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน
-
กราบเรียนนักอ่านที่รักทุกท่าน
สืบเนื่องจากเมื่อวานนี้ ไอ้คนเขียนไปกินเหล้ามา :pandalaugh:.
คนเขียนแลดูน่ารัก5555
มีการจิ้นเองด้วยอะ
พอกลับมาถึงห้องก็หลับเป็นตายเลย :sad2:
ตื่นมาตอนเช้า
:sad5:เฮ้ย ตัวกูมีแต่รอยจ้ำแดงๆ ทัั้งนั้นเลย แล้วยังปวดเมื่อยไปทั้งตัวอีก พอมองดูรูมเมทตัวเอง มันก็ดันไม่ใส่เสื้อ เลยปลุกมันลุกขึ้นมา แล้วถามมันว่า
นี่มึงลักหลับกูเหรอ :oo1: :o8:
หลังจากนั้นกระผมก็มีอันเป็นไปต้องได้ไปนอนอยู่บนพื้น o9 แล้วมันก็บอกว่า
กูไม่นิยม o22
แล้วมันก็ล้มลงไปนอนเหมือนเดิม
สรุป ยุงกัด ไม่ได้ปิดหน้าต่าง
วันนี้จึงนอนซมทั้งวัน ไอ้รูมเมทก็ใจร้าย :dont2: ทำแล้วไม่รับผิดชอบ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ดังนั้นคืนนี้คงไม่ได้มาต่อ :m26: กระซิบนิดหนึ่ง ยังเขียนไม่เสร็จ :m17:
จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน
น่ารักอะแอบจิ้น 5555
มาต่อไวไวเน่อ
-
พี่เวย์ ไปกระทืบไอ้พัตเลย :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เนย์คงช็อคเลยสินะ น่าสงสาร :sad4:
พี่เวย์คงจะโกรธมากรึป่าวว
ปล.ชอบอ่ะ ทุกอย่างมีหลักการและเหตุผลอธิบายประกอบมาต่อไวๆนะ ค้างมากกกกกกกกกก
ทำไมถึงมีมดลูก :serius2: :serius2:
-
หนูเนย์คงช็อค และคงไม่คิดว่าตัวเองจะท้อง
พัตใช้คำพูดผิดไปนะ เหอะๆ ตอนแรก
แง่มม พี่เวย์กระทืบพัตเลย
555 รอตอนต่อไปจ้า
-
รอได้เสมอคะ. ขอเปนตอนยาวๆไถ่โทษนะ :laugh:
-
มาอ่านเรื่องนี้ด้วยคน~ ชอบจังนายเอกท้องได้ด้วย ติดตามๆ
-
แล้วนี่เป็นอีก 1 สาเหตุที่ทำให้เนย์ไม่ชอบพัตยิ่งขึ้น
เพราะก่อนไปก็พูดเอาไว้ว่าเจ็บแล้วนะ ตัวเองยังมาท้องอีก
-
o22 o22 o22
-
มีเหตุการณ์อะไรอะ
-
................................. :a5:
ท้อง :a5: :a5: :a5:
ท้องก่อนแต่ง :a5:
:z6: เจ้าบ่าวหนีำไปเรียนเมืองนอก :z6: :z6: :z6: :z6:
-
ฮ่าๆๆๆ เพิ่งได้อ่าน สนุกมากเลย แต่ค้างนะ
ตอนนี้อยากรุ้ไอ้"ความลับบางอย่าง"ที่มันทำให้เนย์ท้องได้ด้วย
โฮ่ๆๆ แล้วก็รออย่างใจจดจ่อ ว่าเมื่อไรจะถึงตอนที่อยู่บทนำด้วย
รอน้าาาา
:L2: :pig4: :L2:
-
ตื่นเต้นว่า แล้วคุณพ่อจะรู้ตอนไหนน้า
อยากให้พ่อ แม่ ลูก
พร้อมหน้าพร้อมตากันเร็วๆจังเลยๆๆๆๆ
-
แหม่ๆ นึกว่าคนแต่งเรื่องนี้จะได้เป็นเนย์บ้าง
อ่ะ ขำๆ :t2:
-
5555555 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: แค่โดนยุงกัดเองหรอ โห ไม่มันส์เบย อิอิ
-
แนวนี้หาอ่านยาก
มาต่อเร็วๆนะ น่าอ่านๆ
สู้ๆค่า
-
บทที่ 6
“ ใช่ครับผู้ชายท้องไม่ได้ เพราะไม่มีมดลูก....แต่คุณ......มีมดลูกนะครับ ”
ผมอ้าปากค้างไม่แพ้เพื่อนๆ ผม อะไรนะนี่หมอบอกว่า ผมมีมดลูกงั้นเหรอ มันเป็นไปได้ยังไงกัน
“ บ้าเหรอ...ผมจะไปมีมดลูกได้ไง ”
“ นั่นสิครับ...เพื่อนผมมีมดลูกได้ไง ขนาดผมยังไม่มีเลย ” ไอ้ม่านมันพูด อย่างกับว่ามันเคยมาตรวจอย่างนั้นแหละ
“ มีได้สิครับ...ถ้าหากเกิดกรณีนี้ขึ้น................”
……………………………………………………………………………………………………>
ผมท้อง...............ท้อง...........................ท้อง.................................................ท้อง
ผมกำลังจะมีลูก................................ลูก..........................................ลูก
พอคิดถึงตรงนี้แล้วมันทำให้ผมนึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก ผมท้อง ผมกำลังจะมีลูก แต่...........แต่พ่อของลูกที่กำลังจะเกิดมาละ? ..................... ‘ พัต ’ คนที่ทิ้งผมไปเพื่อตามหาความฝัน คนที่ทิ้งผมไปเพื่ออนาคตที่ดีของเขา คนที่บอกให้รอแต่ไม่รู้จะกลับมาหรือเปล่า? แล้วคนแบบนี้เหรอ? ที่กำลังจะเป็นพ่อคน
ตอนนี้พวกเรากลับมาถึงบ้านแล้วละครับ นี่ก็เป็นเวลาเที่ยงพอดีเป๊ะ แม่กับพี่เมย์เองก็กำลังทำกับข้าวอยู่ พี่วัฒน์เองก็กลับไปเคลียร์งานที่บริษัท ส่วนพี่เวย์วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน พวกเพื่อนๆ เองก็มาอยู่เป็นเพื่อนผม
ตอนนี้เราทั้ง 5 คนก็พากันมานั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วละครับ แวน ผม และพะแพง นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว ส่วนม่านเองมันมาถึงทีหลังก็เลยได้นั่งคู่กับพี่เวย์ไป
“ เอาละ...ตอบคำถามพี่ได้หรือยัง? ” พี่เวย์ถามขึ้นหลังจากที่นั่งลงได้สักพักแล้ว
“ อะไรครับ....? ”
“ ใคร ?
“........................................”
“ ใคร....เป็นคนทำ ”
“........................................”
“ .............พ่อของ....ลูกในท้อง..............มัน...เป็น...ใคร? ” สามคำสุดท้ายนี้ พี่เวย์แกพูดเน้นๆ ชัดๆ ทีละคำ ทำเอาผมถึงกับกลัวพี่แกขึ้นมาเลยละครับ ผมก้มหน้าเม้มปากแน่นไม่ยอมตอบพี่แกไป ถ้าขืนบอกไปว่าเป็นไอ้พัต พี่เวย์คงบินไปกระทืบมันถึงเมืองนอกแน่ ไอ้แวนเองก็กอดปลอบผมอยู่ มันลูบหลังให้ผมหายกลัวลงได้บ้าง
“ ไอ้พัต.......................ใช่...ไหม..” แล้วพี่แกก็พูดชื่อนั้นออกมา ผมเองก็เงยหน้าขึ้นมาหาพี่แก ไม่นึกว่าพี่แกจะรู้ แล้วพี่แกรู้ได้ยังไง ไอ้แวน ไอ้ม่าน และพะแพงเอง ก็ถึงกับตาโตเลยทีเดียว พวกมันคงนึกไม่ถึงว่าจะเป็นไอ้พัต
“ นี่...นี่มึง...กับไอ้..พัต.................อย่าบอกนะว่า........... ” พะแพงทำตาโต ชี้นิ้วมายังผม
“ นี่มึงสองคน...ไปแอบทำกันตอนไหน ” ไอ้แวนเองก็เหมือนกัน ส่วนไอ้ม่านเองมันคงอึ้งอยู่ถึงกับไม่พูดอะไรออกมา
“ ได้...ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่......ถ้ามันกลับมาเมื่อไหร่........ฉัน...เอา...ตายแน่ ”
“ พี่เวย์....” ผมพูดเสียงอ่อนมองไปที่พี่แก แกหันหน้าหนีไม่ยอมมองผม
“ เกิดอะไรขึ้นนะตาเวย์....ทำไมถึงเสียงดังจัง หึ...” แม่ออกมาจากห้องครัว แม่เองก็คงได้ยินที่พวกเราคุยกันถึงได้ออกมาแบบนี้
“ ผมแค่หาความจริงนะนครับแม่ ”
“ ความจริง?....”
“ ครับ...ความจริงที่ว่า.....ใครเป็นพ่อของลูกในท้อง และหลานผม ”
“...............................” แม่เองก็นิ่งเงียบ พี่เมย์เองก็เดินออกมาด้วย
“ และความจริงนั้นก็คือ...”
“.........................................”
“ ไอ้พัต อติพัตร์ .................เพื่อนของเนย์มันนั่นแหละครับ ”
“ O_O ” เกิดความเงียบขึ้นถนัดตาหลังจากที่พี่เวย์พูดจบลง แม่เองก็รู้จักเพื่อนของผมแทบจะทุกคน และไอ้พัตเอง แม่ก็รู้จักดี เพราะมันเป็นคนที่มาบ้านผมบ่อยที่สุด และแม่เองก็ดูเหมือนจะพูดถูกคอกับมันมาก เลยทำให้แม่ค่อนข้างที่จะเอ็นดูมันมากเป็นพิเศษกว่าเพื่อนของผมคนอื่นๆ นัก
“ แม่......” ผมลุกไปนั่งลงข้างๆ แม่ แล้วกอดแม่ไว้ แม่เองก็กอดผมกลับพร้อมกับลูบหลังผมไปด้วย พี่เมย์เองก็ลูบหัวผมอยู่
“ แม่...เนย์ขอโทษ ฮึก แม่...” กอดแม่ไปก็ร้องไห้ไป
“ จริงหรือเปล่าเนย์ ” พี่เมย์ถามออกมา
“ ที่บอกว่า พัต...เป็นพ่อของเด็ก...”
“..............................................”
“ ไม่เป็นไรลูก...ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร.....แม่เข้าใจ ”
“ .....แม่ครับ...”
“ ว่าไงจ๊ะ...... ”
“ จะ....จริงครับ ”
“ เฮอะ...นั่นไง ไอ้พัต กูว่าแล้ว ” พี่เวย์สบถขึ้นมา
“ เวย์...อย่าเสียงดังใส่น้องสิ...น้องกำลังท้องกำลังไส้อยู่นะ แล้วยังเมย์อีกคน ” แม่หันไปดุพี่เวย์
“ ก็มันน่าไหมละแม่...ดูสิ ดูมันทำกับเราสิ......ทำน้องผมท้องแล้วหนีไปเรียนเมืองนอก มันใช้ได้ที่ไหน ดูอย่างพี่วัฒน์สิ พี่แกยังมีความรับผิดชอบกว่ามันอีก แล้วมันทำอะไรบ้างละ....ไม่มีเลย พอฟันแล้วก็ชิ่ง วิ่งหนีไปเรียนเมืองนอก ฮึ่ยยยย ”
“ พูดแบบนั้นได้ยังไงตาเวย์ ยังไงพัตเขาก็เป็นพ่อของหลานเรานะ ”
“ แต่...ผม...ไม่...ยอม...รับ ”
“ แล้วจะให้หลานเกิดมาไม่มีพ่อหรือไง ”
“............................................”
“ ยังไงซะ เราก็ต้องยอมรับความจริงนะเวย์...เนย์เองก็เหมือนกัน ”
“ แต่ผม....ไม่อยากให้พัตมันรู้ ” ผมบอกกับแม่
“ ทำไมละ...เขาเป็นพ่อของลูกเรานะ ” ผมได้แต่ส่ายหน้า
“ ดี...ไม่ต้องให้มันรู้นั่นแหละดี ” พี่เวย์พูด
“ ไม่ให้รู้ได้ไงเวย์...เขาก็ต้องรับผิดชอบไอ้เนย์ และก็ลูกสิ ” พี่เมย์ว่าให้พี่เวย์
“ ก็ถ้ามันมีความรับผิดชอบนะนะ มันก็ควรแสดงออกมาตั้งแต่วันนั้นแล้วละ และมันคงไม่ปล่อยให้มันเลยเถิดมาจนเนย์มันท้องแล้วค่อยมารับผิดชอบหรอก ”
“ แล้วจะให้เด็กมันไม่มีพ่อหรือไง ”
“ มีสิ...มันต้องมี...ผมไม่ปล่อยให้หลานผมกำพร้าพ่อหรอก...........แต่คนที่จะเป็นพ่อของหลานผม....ต้อง...ไม่...ใช่...ไอ้...พัต........ดังนั้น... ผมจะหาคนอื่นมารับผิดชอบเอง ” พี่เวย์พูดแล้วหันหลังเดินออกไปข้างนอกทันที
“ นี่ตาเวย์...พูดแบบนั้นได้ยังไง...เวย์..เวย์ ” แม่เองก็ตะโกนเรียกพี่เวย์ให้กลับมา แต่คงไม่เป็นผลเพราะแกเดินออกไปสวนหลังบ้านแล้ว
“ หนูม่านจ๊ะ...ช่วยไปดูเวย์ให้น้าหน่อยได้ไหม ” แม่หันไปหาไอ้ม่าน
“ ห๊ะ...คะ ครับ ผมนี่นะ ” ไอ้ม่านทำหน้าตาเหรอหราแล้วชี้นิ้วใส่ตัวเอง
“ จ๊ะ...”
“ เอ่อ...งั้น....ก็ได้ครับ เฮ้อ ” มันรับปากแล้วก็ถอนหายใจเบา แล้วลุกขึ้นเดินออกไป
“ แม่ครับ....”
“ ว่าไงเรา ”
“ แม่....ไม่เสียใจเหรอครับ ที่ ที่ผม..................”
“ ฟังแม่นะเนย์...อะไรที่มันเกิดมาแล้วเราก็ต้องทำใจยอมรับมันให้ได้ และถึงแม้ว่าสิ่งนั้น เราจะไม่ได้ตั้งใจทำ แต่มันก็เกิดขึ้นมาแล้ว เราก็ควรไม่ทำพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง........ลูกนะ เขามาอยู่กับเราแล้วนะเนย์ เราควรดูแลเขาให้ดีๆ นะ เราอย่าเอาเขาไปทิ้งไปขว้าง เขาก็มีหัวใจ อย่าให้เขาเสียใจที่ได้มาอยู่กับเรา แต่เราต้องทำให้เขาดีใจที่ได้มาอยู่กับเรานะเนย์ ” แม่ว่า นั่นทำให้ผมน้ำตาไหลกอดแม่แน่นขึ้นไปอีก
“ แม่เองก็เสียใจนะที่เนย์เป็นแบบนี้...แต่แม่คงจะเสียใจมากกว่า ถ้าหากเนย์ไม่รักตัวเองและลูกของตัวเอง นั่นแหละคือสิ่งที่แม่จะเสียใจที่สุด ”
“ ฮึก...เนย์ รักแม่จัง ”
“ เอาละเดี๋ยวทานข้าว ทานยานะ แล้วเราก็จะได้พักผ่อน เดี๋ยวให้เมย์ดูแลน้องด้วยนะ ”
“ จ๊ะแม่ ”
[ม่าน]
ผมเดินตามพี่เวย์ออกมาด้านนอก ตามคำขอของน้ากาน แม่ของไอ้เนย์นั่นแหละ ผมเองก็ตกใจนะ ที่พี่เวย์แกพูดออกไปแบบนั้น แล้วยังพูดอีกว่าจะหาคนมารับผิดชอบไอ้เนย์และลูกของมันแทนไอ้พัต นี่พี่แกใช้อะไรคิดกันแน่ หาคนมารับผิดชอบแทน คงจะมีหรอกนะ คนที่จะมารับผิดชอบลูกคนอื่น แถมคนที่ท้องดันเป็นผู้ชายด้วยนี่สิ ใครมันจะยอมมารับผิดชอบ เอากับไอ้เนย์ก็ไม่ได้เอา แถมยังมีลูกติดอีก พอนึกถึงตรงนี้แล้ว มันดันทำให้ผมนึกถึงเมื่อวานนั้นได้ เมื่อวานนั้นในรถบนลานจอดรถโรงพยาบาล อ่า......แล้วยังบนห้อง ห้องนอน บนเตียง ของพี่เวย์นั่นอีกละ อร๊ายยยยยย คิดอะไรเนี่ยไอ้ม่าน หยุดๆ
ผมพยายามหยุดความคิดตัวเองอยู่ ห้ามไม่ให้นึกเกินเลยไปไหนต่อไหน หากว่าตอนนั้นผม ไม่เตะผ่าหมากพี่เวย์ไป มันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าผมไม่เตะ ผมกับพี่เวย์คง.....................
พอคิดไปได้แบบนั้นมันเลยทำให้ผมเห็นภาพตัวเองกับพี่เวย์ที่เปลือยเปล่าทั้งคู่ นอนบนเตียงเดียวกัน โอ๊ยยยย ทำไมผมต้องเป็นคนที่คิดไปไกลอยู่ตลอดเลยเนี่ย พอคิดได้แบบนั้นผมเลยพยายามหยุดความคิดทุกอย่าง หลับตาลงพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง แต่ยิ่งหลับตาก็เหมือนยิ่งเห็นภาพจินตนาการของตัวเองชัดมากขึ้น
“ อร๊ายยยยย เย้ย เวยๆๆๆๆๆ ฮึ่ยยยยยยย เฮ้ยยย ” ผมทั้งไล่ทั้งปัดภาพบนอากาศตรงหน้านั้นออกไปเลยทำให้ลืมไปเสียสนิทเลยว่ามีอีกคนยืนอยู่ และผมเองก็คงเดินไม่ระวัง เลยทำให้ชนเข้ากับอกของพี่เวย์
“ เป็นบ้าอะไร...เมาแดดหรือไง ถึงได้ทำท่าพิลึกพิลั่นขนาดนั้น หึๆ ” พี่เวย์แกว่าให้ผมแล้วยังมาหัวเราะใส่อีก แถมตอนนี้ พี่เวย์ยังกอดผมอยู่
“ เอ่อ..ปะ ปล่อยผมก่อนพี่เวย์ ” คือตอนนี้หน้าพี่แกใกล้ผมมากขึ้นกว่าเดิมแล้วละครับ แต่มันเขินไงไม่รู้
“ หึๆ อะไร แค่กอดแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ...มากกว่ากอดยังเคยทำมาแล้ว อืม...หรืออยากทำมากกว่ากอดละ? ” นี่พี่แกพูดอะไรออกมา มากกว่ากอดงั้นเหรอ...ทำไมผมนึกถึงเตียงได้ละเนี่ย
“ ปะ เปล่า..ไม่ใช่ ”
“ แต่ดูทำหน้าเข้าสิ ”
“ เอ๊ะ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไง ”
“ ก็ได้ ก็ได้..........แล้วตามมานี่มีอะไร ” ปล่อยกูก่อนได้ไหม
“ น้ากานให้ตามมาดูนะ.......แล้วนี่พี่จะเอาแบบนั้นจริงๆ นะเหรอ ” แกก็ปล่อยกอดผมออกไป
“ ใช่ ฉันเอาจริง ”
“ นี่พี่........แล้วพี่คิดบ้างไหม ว่าจะมีใครที่จะยอมรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ แล้วนี่ ไอ้เนย์มันท้องนะพี่ ไม่ใช่แขนหักจะได้หาคนมารับผิดชอบได้ง่ายๆ ”
“ แล้วไง....หรืว่านายจะอาสามาเป็นพ่อของหลานฉันแทนละ ”
“ เฮ้ย พูดอะไรนะพี่ ”
“ แต่ถึงนายจะอยากรับผิดชอบ แต่ฉันก็ไม่อนุญาตหรอกนะ......”
“.............................................” แล้วแกก็ก้มลงมากระซิบใกล้หูผม
“ เพราะนาย...ไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อคน......เป็นแม่คน น่าจะเหมาะกว่า หึๆ ” ผมอ้าปากค้างกับสิ่งที่แกพูด แล้วนี่แกหมายความว่ายังไงละเนี่ย
“ ถ้าหากนายอยากจะมีลูกละก็....ฉันทำให้ก็ได้นะ.....แต่นายเอง ก็ต้องมาทำกับฉันนะ เผื่อฟลุ๊คท้องเหมือนอย่างน้องฉันไง ” แกพูดแล้วยักคิ้วหลิ่วตาใส่ผม
“ ฉันเป็นคนมีความรับผิดชอบนะ......ถึงแม้นายจะไม่ท้องฉันก็จะรับผิดชอบ ” แล้วแกก็ก้มลงมาหอมแก้มผม พร้อมกับค่อยๆ เดินออกไป ทิ้งให้ผมยืนอ้าปากค้างกับสิ่งที่แกพุดและแกทำ นี่อย่าบอกนะว่า พี่เวย์แกกำลัง.............................
ผมหันหลังกลับมาเตรียมที่จะตะโกนถามพี่เวย์ออกไป ว่าพูดแบบนี้หมายความว่าไง แต่ผมก็ต้องอ้าปากค้างอีกเป็นครั้งที่สอง เมื่อหันหลังมาก็พบกับไอ้แวนที่ยืนอึ้งอยู่ แล้วพอมองขึ้นไปบนชั้นสอง ก็เห็นไอ้เนย์ชี้นิ้วมาทางผม พร้อมกับทำตาโตอ้าปากค้างอยู่ นี่อย่าบอกนะว่า พวกมันเห็นทุกการกระทำของพี่เวย์กับผมจนหมดแล้ว
“ นี่มึง...ไอ้ม่าน อย่าบอกนะว่า....มึงเองก็...................” ไอ้แวนมึงอย่าคิดไปไกล แต่คงไม่ทันแล้วละ เพราะมันวิ่งกลับเข้าไปในบ้านแล้ว แล้วนี่ผมจะทำยังไงละเนี่ย
“ ใช่ครับผู้ชายท้องไม่ได้ เพราะไม่มีมดลูก....แต่คุณ......มีมดลูกนะครับ ”
ผมอ้าปากค้างไม่แพ้เพื่อนๆ ผม อะไรนะนี่หมอบอกว่า ผมมีมดลูกงั้นเหรอ มันเป็นไปได้ยังไงกัน
“ บ้าเหรอ...ผมจะไปมีมดลูกได้ไง ”
“ นั่นสิครับ...เพื่อนผมมีมดลูกได้ไง ขนาดผมยังไม่มีเลย ” ไอ้ม่านมันพูด อย่างกับว่ามันเคยมาตรวจอย่างนั้นแหละ
“ มีได้สิครับ...ถ้าหากเกิดกรณีนี้ขึ้น................”
“ กะ...กรณีอะไร? ”
“ อาจเกิดมาจากโครโมโซมบางส่วนผิดปกติไปในขณะที่ทารกเจริญเติบโตอยู่ในครรภ์มารดาก็ได้ครับ ”
“ ผิด...ผิดปกติอย่างไง ”
“ เท่าที่ดูจากบันทึกการฝากครรภ์ของคุณแม่แล้วนะครับ คุณแม่เองตอนตั้งท้องคุณได้ 7 เดือน ก็ตกบันได ทำให้คลอดก่อนกำหนด แล้วยัง.....”
“..................................................”
“ ยังคลอดลูกแฝดอีกด้วยนะครับ ”
“ แฝด ”
“ ครับ...เป็นแฝดผู้หญิง แต่ร่างกายของคุณสองคนตั้งแต่ช่วงเอวลงไป ได้เชื่อมติดกัน แต่ตอนที่ตกบันไดตอนนั้น จึงทำให้แฝดของคุณเสียชีวิต หมอเลยต้องผ่าตัดแยกพวกคุณออกจากกัน และนั่น....อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งก็ได้นะครับ ที่ทำให้คุณมีมดลูก......มดลูกของแฝดคุณอาจจะยังอยู่ในตัวคุณตอนนี้ก็ได้ครับ ”
อะไรนะ นี่ผมมีแฝดงั้นเหรอ แล้วทำไมถึงไม่มีคนเคยบอกเรื่องนี้กับผมเลยละ
“ นั่นก็เป็นเพียงข้อสันนิษฐานหนึ่งนะครับ ส่วนอีกข้อหนึ่งก็คือ...................”
“..........................................................”
“ กระเทยแท้....................”
“ ฮะ...อะไรนะ..กะ กระเทยแท้ ”
“ ครับ กระเทยแท้............แต่ที่รู้จักกันเป็นส่วนใหญ่เป็นหมัน มีอวัยวะเพศภายนอกก้ำกึ่ง แต่ก็มักจะดูคล้ายไปทางเพศใดเพศหนึ่ง ที่สำคัญคือมีทั้งอัณฑะและรังไข่ บางคนอาจมีรังไข่อยู่ข้างหนึ่งของตัว อีกข้างหนึ่งเป็นอัณฑะ หรือบางคนมีก้อนตรงตำแหน่งของรังไข่ ...................บางคนอาจมีลักษณะของร่างกายภายนอกเป็นหญิงซีกหนึ่งอีกซีกหนึ่งเป็นชาย ความผิดปกตินั้นอาจมีสาเหตุมาจากโครโมโซมบางส่วนผิดปกติไปในขณะที่ทารกเจริญเติบโตอยู่ในครรภ์มารดาก็ได้ ................ดังนั้น.....กะเทยแท้จึงไม่เป็นกรรมพันธุ์นะครับ ”
“ และคุณเอง...ตอนคลอดออกมาเหมือนกับว่าจะมีลักษณะดังกล่าวอยู่ด้วย...........แต่พอคุณโตขึ้นลักษณะนั้นกลับหายไป.......แต่แสดงออกมาทางผู้ชายทั้งหมด แต่......กลับมีบางส่วนภายในร่างกายคุณ ที่แสดงออกไปในทางของผู้หญิงรวมอยู่ด้วย ดังนั้น จึงไม่แปลกที่คุณจะท้อง....เมื่อมีอะไรกับผู้ชาย ”
“ ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ...เพราะอดีตก็เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเหมือนกัน ผู้ชายที่ท้องได้ และเขาเองก็ยังสามารถให้กำเนิดลูกได้และสามารถเลี้ยงดูเขาจนเติบโตได้ด้วยนะครับ ”
“ อะ...อะไรนะครับหมอ...นี่ นี่ผมไม่ใช่ ผู้ชายคนแรกที่ท้องได้เหรอครับ ”
“ ใช่ครับ...คุณเป็นคนที่สองของโลกเลยก็ว่าได้ครับ..............ส่วนคนแรกนั้น น่าจะเกิดขึ้นประมาณปี ค.ศ. 1600 หรือประมาณ 400 กว่าปีก่อนนะครับ ”
“ ถ้าหากจำไม่ผิด น่าจะเป็นทหารอิตาลีนะครับ.....ชื่อว่า อืม......ดาเนียล เบิร์กแฮมเมอร์ นะครับ รายนี้แต่งงานอยู่กินกับภรรยามา 7 ปี แต่กลับไม่มีลูกด้วยกันเลย จนเย็นวันหนึ่งก่อนที่เขาจะเข้านอน เขาก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรดิ้นอยู่ในท้องของเขา.......รู้ไหมครับ.....หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมง เขาก็คลอดลูกออกมา เป็นลูกสาว ”
หา.........................อึ้ง....งง.................ทึ่ง............................ตะลึง นี่มันมีจริงๆ เหรอนี่
“ ครับแล้วเขาก็สารภาพว่า เขาเคยมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้ชายเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่ก็ไม่นึกว่าจะตั้งท้อง หลังจากคลอดลูกแล้ว เขาก็ยังสามารถให้ลูกดูดนมได้จากเต้านมข้างขวา ซีกตัวข้างขวาของเขาเป็นผู้หญิง ซีกซ้ายเป็นผู้ชาย แต่อวัยวะเพศชาเขาก็ยังปกติ และนั่นก็เป็นรายเดียวในโลกที่มีจารึกไว้เป็นหลักฐานถึงกะเทยแท้ที่มีลูกได้ครับ.....จนวันนี้แหละครับ คุณถึงได้เป็นคนที่สอง ที่มีลูกได้ ” อ่านได้จากเกร็ดความรู้รีพลายต่อไป
“ ดังนั้นไม่ต้องเป็นกังวลนะครับ....คุณยังสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติเหมือนคนทั่วไปได้ครับ....ส่วนเรื่องท้อง ทางเราจะคอยให้ความดูแลเป็นพิเศษเลยครับ ”
หลังจากนั้นก็เหมือนกับว่าผมไม่ได้รับรู้อะไรอีกเลย ผมยังอึ้งอยู่ครับ อึ้งมากที่สุดในชีวิต
“ เออ..จริงสิ...เนย์ ถ้าหากมึงท้อง แล้วเรื่องโรงเรียนละ ” ใช่ ลืมเรื่องนี้ได้ยังไงกัน อาทิตย์ หน้าก็เปิกเทอมแล้ว หันไปหาแม่
“ คุณหมอพอจะช่วยได้ไหมคะ ....” แม่หันไปถามอาหมอนพ
“ ได้ครับ เดี๋ยวทางเราจะออกใบรับรองแพทย์ให้ ว่าคุณเนติพัตน์ป่วย ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ ต้องพักรักษาตัว ประมาณ 1 ปีนะครับ ”
“ ขอบคุณมากนะคะ แต่...อีกเรื่องหนึ่งคะ.............ดิฉันไม่อยากให้เป็นข่าวในตอนนี้ ช่วยปิดเรื่องนี้ด้วยนะคะ ”
“ ได้ครับ ทางเราไม่สามารถเปิดเผยได้อยู่แล้วครับเกี่ยวกับข้อมูลผู้ป่วย แต่ก็ไม่แน่ใจนะครับว่าจะสามารถปิดได้นานแค่ไหน ยังไงทางเราก็จะช่วยปิดไว้ให้ได้นานที่สุดครับ ”
“ คะ..ขอบคุณคะ ”
“ ไม่มีอะไรแล้ว ถ้าอย่างนั้น พวกเราขอตัวนะครับ ”
“ คะ ขอบคุณมากๆ คะ ”
หลังจากที่หมอออกไปแล้วผมก็ควรถามใช่ไหมว่าผมมีแฝดจริงๆ
“ แม่...ทำแม่ไม่เคยบอกผมเลยละ พี่ๆก็ด้วย ทำไมครับ ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ยังมีต่ออีกนิด เป็นเกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ ที่อาจจะทำให้คุณ
อยากให้ผู้ชายทั้งโลกเป็นกระเทยแท้ อิอิ :impress2:
v
v
v
v
v
v
v
v
-
เกร็ดความรู้
1
กะเทยแท้
กะเทยแท้ (true hermaphrodite) ที่รู้จักกันเป็นส่วนใหญ่เป็นหมัน มีอวัยวะเพศภายนอกก่ำกึ่ง แต่ก็มักจะดูคล้ายไปทางเพศใดเพศหนึ่ง ที่สำคัญคือมีทั้งอัณฑะและรังไข่ บางคนอาจมีรังไข่อยู่ข้างหนึ่งของตัว อีกข้างหนึ่งเป็นอัณฑะ หรือบางคนมีก้อนตรงตำแหน่งของรังไข่ บางคนอาจมีลักษณะของร่างกายภายนอกเป็นหญิงซีกหนึ่งอีกซีกหนึ่งเป็นชาย ความผิดปกตินั้นอาจมีสาเหตุมาจากโครโมโซมบางส่วนผิดปกติไปในขณะที่ทารกเจริญเติบโตอยู่ในครรภ์มารดาก็ได้ กะเทยแท้จึงไม่เป็นกรรมพันธุ์
ตัวอย่างของกะเทยแท้มีให้เห็นน้อยมาก มีตัวอย่างจากทหารชาวอิตาลีนายหนึ่งชื่อ "ดาเนียล เบิร์กแฮมเมอร์" แต่งงานกับภรรยามา 7 ปี และมีชีวิตสมรสตามปกติแต่ไม่มีบุตร อวัยวะเพศชายของเขาปกติ คืนหนึ่งก่อนเข้านอนเขารู้สึกว่ามีอะไรดิ้นอยู่ในท้อง ต่อมาอีกหนึ่งชั่วโมงก็คลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง เขาสารภาพว่าตนเองได้ปกปิดเป็นความลับตลอดมาว่าร่างกายของเขาซีกหนึ่งเป็นชาย อีกซีกหนึ่งเป็นผู้หญิง เขาเคยมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้ชายเพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็ตั้งครรภ์ หลังจากคลอดลูกแล้ว เขาสามารถให้ลูกดูดนมได้จากเต้านมข้างขวา ซีกตัวข้างขวาของเขาเป็นผู้หญิง ซีกซ้ายเป็นผู้ชาย
กะเทยเทียม
กะเทยเทียมเพศชายมีหลายชนิด แต่ที่แน่ๆ ต้องมีโครโมโซมวายและต้องมีอัณฑะ หากแบ่งกะเทยเทียมแล้วสามารถแบ่งออกเป็น 7 กลุ่ม
กลุ่ม 1
เกิดจากอัณฑะดื้อต่อฮอร์โมน การสร้างฮอร์โมนก็จะน้อยลง ผลก็คือ อวัยวะเพศชายเจริญเติบโตไม่ค่อยดี กลายเป็นกะเทยเทียม
กลุ่ม 2
เกิดจากมีความผิดปกติในขั้นตอนการสังเคราะห์ฮอร์โมนเพศชาย หากมีความบกพร่องทางพันธุกรรมของเอ็นไซม์ตามขั้นตอนการสร้างเทศโตสเทอโรน ก็จะสร้างเทศโตสเตอโรนได้น้อย กลายเป็นกะเทยเทียม กะเทยเทียมกลุ่มที่ 2 นี้มีถึง 5 ชนิด เกิดจากความบกพร่องของเอ็นไซม์ 5 ตัว
กลุ่ม 3
เกิดจากเนื้อเยื่อดื้อต่อฮอร์โมนเพศชาย ทำให้กลายเป็นอวัยวะเพศหญิงไป ตัวอย่างของกะเทยเทียมกลุ่มนี้ก็คือ "หญิงมีอัณฑะ"
กลุ่ม 4
เกิดจากความบกพร่องในการเสริมพลังฮอร์โมนเพศชาย ฮอร์โมนเพศชายออกฤทธิ์ได้ไม่ดี กลายเป็นกะเทยเทียมเพศชาย กลุ่มนี้ถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ ความผิดปกติที่สำคัญ คือ อวัยวะเพศชายเล็กมากและมีช่องคลอด ช่องเปิดของท่อปัสสาวะเปิดที่โคนอวัยวะเพศ ดูเผิน ๆ คล้ายกับเด็กเป็นผู้หญิง แต่เมื่อเข้าวัยหนุ่มสาว ลักษณะของเพศชายจะเด่นชัดขึ้น เต้านมไม่โต
กลุ่ม 5
เกิดจากอัณฑะเจริญเติบโตไม่ดี ซึ่งอาจเกิดจากเนื้อเยื่อเป็นเนื้อเยื่อลูกครึ่ง คือ บางเซลล์ก็มีโครโมโซมเพศเอ็กซ์วายปกติ แต่บางเซลล์ไม่มีโครโมโซมวาย หรืออาจเกิดจากโรคไตบางชนิดก็ได้
กลุ่ม 6
เกิดจากความผิดปกติเกี่ยวกับสารที่มาให้ท่อตัวเมียฝ่อ ผลก็คือคนนั้นจะเป็นผู้ชายที่มีมดลูกด้วย นอกจากมีมดลูกแล้ว กะเทยเทียมแบบนี้บางคนอัณฑะยังอยู่ในท้อง ไม่ลงมาอยู่ในถุงอัณฑะ กะเทยเทียมกลุ่มนี้ถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ แต่แสดงลักษณะผิดปกติเฉพาะในชาย
กลุ่ม 7
เกิดจากตอนแม่ตั้งครรภ์ได้รับฮอร์โมนเพศหญิง ซึ่งจะถ่ายทอดไปยังทารกเพศชาย มีผลต่อต้านฤทธิ์ของฮอร์โมนเพศชาย ทำให้อวัยวะเพศชายเติบโตไม่ดี ลักษณะที่พบบ่อยก็คือ รูเปิดของท่อปัสสาวะ แทนที่จะเปิดที่ปลายลำอวัยวะเพศชายตามปกติ ก็จะเปิดที่โคนอวัยวะบ้าง กลาง ๆ บ้าง
แหล่งอ้างอิงข้อมูล
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A2_(%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%B2)
2
โพสโดย Anonymous เมื่อ 31 ตุลาคม 2524 17:00
กะเทยแท้ ( True hermaphrodite)
กะเทยแท้ หาดูได้ยากมาก ก็ขอสารภาพไว้เสียเลยว่า ผมเองก็ยังไม่เคยเห็นตัวจริงเหมือนกัน เคยแต่ได้ยินเขาเล่า หรืออ่านพบในหนังสือ ก็ทั่วโลกมีกล่าวถึงไว้เพียง 200 รายเท่านั้นเอง รายที่พิลึกพิลั่นที่สุดที่มีจารึกไว้เห็นจะเป็นทหารชาวอิตาลีชื่อ ดาเนียล เบิร์กแฮมเมอร์ คืนหนึ่งก่อนเข้านอน แกบ่นกับภรรยาว่าปวดท้องและมีอะไรก็ไม่รู้ดิ้นอยู่ในท้อง ต่อมาอีกหนึ่งชั่วโมง ก็คลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง เด็กปกติและแข็งแรงดี ทหารคนนี้สารภาพว่า ตนเองได้ปกปิดเป็นความลับตลอดมาว่าร่างกายของเขาซีกหนึ่งเป็นชาย อีกซีกหนึ่งเป็นผู้หญิง เขาแต่งงานกับภรรยามา 7 ปี และมีชีวิตสมรสตามปกติแต่ไม่มีลูก อวัยวะเพศชายของเขาปกติ เขาสารภาพว่า เคยมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้ชายเพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็ตั้งท้อง หลังจากคลอดลูกแล้ว เขาสามารถให้ลูกดูดนมได้จากเต้านมข้างขวา ซีกตัวข้างขวาของเขาเป็นผู้หญิง ซีกซ้ายเป็นผู้ชาย แต่อวัยวะเพศชายปกติ นี่ก็เป็นรายเดียวในโลกที่มีจารึกไว้เป็นหลักฐานถึงกะเทยแท้ที่มีลูกได้ และมันก็เกิดนานมาแล้วคือกว่า 400 ปี( ขอแก้ไขจาก 300 ปีเพื่อให้เข้ากับ ค.ศ. ) ตั้งแต่ปี ค.ศ.1601 โน่น ทหารคนนี้มีประวัติจารึกไว้ที่โบสถ์แห่งหนึ่งในประเทศอิตาลีว่า หย่าขาดจากภรรยาเมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม ค.ศ. 1601
กะเทยแท้ที่รู้จักกันเป็นส่วนใหญ่เป็นหมัน มีอวัยวะเพศภายนอกก่ำกึ่ง แต่ก็มักจะดูคล้ายไปทางเพศใดเพศหนึ่ง ที่สำคัญคือมีทั้งอัณฑะและรังไข่ บางคนอาจมี รังไข่ (ovary) อยู่ข้างหนึ่งของตัว อีกข้างหนึ่งเป็น อัณฑะ (testis) หรือบางคนมีก้อนตรงตำแหน่งของรังไข่ ซึ่งเมื่อตัดมาศึกษาดูด้วยกล้องจุลทรรศน์แล้วพบว่าเป็นทั้ง เนื้อรังไข่และอัณฑะผสมกัน (ovotestis) บางคนอาจมีลักษณะของร่างกายภายนอกเป็นหญิงซีกหนึ่งอีกซีกหนึ่งเป็นชาย (อย่างรายทหารอิตาลีที่เล่าแล้ว) แม้แต่หนวดก็งอกเฉพาะซีกของร่างกายที่เป็นผู้ชาย
สำหรับกะเทยแท้นี้ยังไม่เคยได้ยินว่าสืบพันธุ์ผิดปกติมาจากพ่อหรือแม่ น่าจะเกิดจากความผิดปกติของการเจริญเติบโตของทารกในครรภ์มากกว่า โดยที่ความผิดปกตินั้นอาจมีสาเหตุมาจากตัวกำหนดพันธุ์ (โครโมโซม) บางส่วนผิดปกติไปตอน ที่ทารกเจริญเติบโตอยู่ในท้องแม่ก็ได้ เพราะฉะนั้น ถ้าถามว่า กะเทยแท้เป็นกรรมพันธุ์หรือไม่ ก็ตอบให้เข้าใจได้ง่ายๆ ว่าไม่เป็นใครมีลูกหลาน ญาติโกโหติกาเป็นกะเทยแท้ ก็ไม่ต้องวิตกกังวลว่าลูกหลานคนต่อๆ ไปจะเป็นอีก เพราะว่าความผิดปกติไม่ได้ถ่ายทอดมาจากใครทั้งสิ้น มันเกิดขึ้นเองในเด็กคนนั้น แต่ถ้าถามว่ากะเทยแท้มีสาเหตุเกี่ยวข้องกับเชื้อพันธุ์ (ยีน) หรือไม่ ก็ต้องตอบว่าน่าจะเกี่ยว และความผิดปกติของเชื้อพันธุ์ น่าจะเกิดขึ้นในเด็กคนนั้นเอง ไม่ได้รับถ่ายทอดความผิดปกติมาจากพ่อแน่
แหล่งอ้างอิงข้อมูล
http://www.doctor.or.th/article/detail/6941
-
บวกเป็ด โหความรู้เลยอ่ะ
เคยดูหนังตอนเด็กๆเรื่องผู้ชายท้องได้ แต่ไม่คิดว่ามีจิงๆ
-
:a5:
-
โอววว กระเทยแท้เป็นอย่างนี้นี่เอง เพิ่งจะรู้นะเนี่ย
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
สงสารเนย์ พัตมันไม่น่าให้อภัย :m16:
-
เนย์ จะไปปกป้องไอ้ผู้ชายเฮงซวยทำไม ฟันแล้วทิ้ง น่าจะให้พี่เวย์ไปกระทืบเลยน่าจะดีกว่านะ :m16: :m16: :m16:
โห คนเขียน เป็นความรู้ใหม่ที่ไม่เคยรู้มาก่อน คิดว่ามีแค่ในหนังซะอีก o13 o13 o13 o13 o13
มาต่อนะ รอลุ้นตอนที่ไอ้ห่าลากพัดกลับมาโดนพี่เวย์ซ้อม 55555
-
ความรุ้เต็มที่ แต่อ่านเข้าใจนิดๆเอง เหอๆ
ผุ้ชายท้องแล้วท้องไม่ป่อง รึ
มา ต่อ อีกๆ
-
บวกและเป็ด สำหรับข้อมูลค่า
-
ที่สำคัญคือตอนนี้พ่อของเด็กกลับมาแล้ว :m26:
ปล จริงดิ เคยมีผู้ชายท้องได้ด้วยหรอเนี่ย!!! :a5:
-
ผู้หญิงที่ฝากลูกให้เนย์ตอนนั้นคือแฝดแน่ๆเลย
+1ไปเลยตอนนี้
-
+1 +1
ไปเลยย ค่ะ
o13 o13 o13
-
โอ้ว เป็นความรู้มากๆเลยนะค่ะ
งั้นแบบนี้ไตเติ้ลก็เป็นลูกของเนย์กับพัตจริงๆใช่ป่ะ
แล้วแบบนี้ที่พัตกลับมาเพราะรู้เรื่องลูกใช่ไหมอ่ะ
-
พงกหัว อืมๆ อ่านๆ อืมๆ ได้ความรุ็ไปด้วย
เนย์ หาพ่อที่ดีกว่าประชดพัดเลย
แปลว่าผู้หญิงคนนั้นที่เนยฝันถึง คือ แฝดเขา
แล้วอีก 2 คนล่ะ
-
:o8: อยากท้องได้อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ขออนุญาตอุทานครับ
.
คุณพระช่วย !!!!!
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ :z10:
:call:
-
o8 ได้ความรู้เรื่องกระเทยเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย
thank u :3123:
-
พี่เวย์ ไหลไปเรื่อยอะ ชอบม่านจริงๆป่ะเนี้ย
5555 พัต นายเฮ้อออออ กลับมาทำคะแนนเถอะ
-
พระเจ้าบอกทีว่าเรื่องจริง ^^ 555+
อยากให้มีแบบนี้เยอะๆจัง :o8:
-
o13 o13
เยี่ยมมากเลย ได้ความรู้ด้วย ไม่คิดว่ามีอยู่จริง มหัศจรรย์มาก
ขอบคุณมากสำหรับความรู้ใหม่ๆ ฟินนนเลย :m1:
-
:a5: :a5: โอ้ว มีอยู่ด้วยเรอะเนี่ย
-
:pig4: มาต่ออีกนะ o13
-
o13
แฝดเนย์หรอ ที่ฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกว่า เขาอยู่กับเราไม่ได้ ให้เขาไปอยู่กับเนย์น่ะ อะไรนั้นรึเปล่า o18 :z2:
-
+เป็ด สำหรับความรู้ครับ สนุกมากครับ
-
โห ความรู้ใหม่อ่า ไม่เคยรู้เลยนะเนี่ยยย :really2:
-
อั่ยยะ ความเกร็ดกระเทยแน่นมากคะ 555
เอาละสิ เอาละสิ
ซํกมันแ้้ย้วววววววว
-
ผู้หญิงในฝันก็คือฝาแผดนั่นเอง
แต่ทำไมเหมือนมีลูกแล้ว ก็ยังงงอยู่ดี
-
อยากอ่านปัจจุบันแล้วอ่ะ :กอด1:
แล้วก็ เวลาเนย์ดำเนินเรื่องอยู่ดีๆ แล้วมาตัดเรื่องไปที่ม่านเวย์ รู้สึกว่ามันแอบดูขัดๆยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้ความรู้แถมมาด้วย o13
-
ขอขอบคุณ สำหรับความรู้ :call: :call: :call:
-
สุดยอดเลยค่ะ ไม่เคยนึกถึงประเด็นนี้ เก็บไว้ในหัวทันทีค่ะ +1 สุดยอดดด
แหะๆ แอบเดาๆเรื่องแฝดถูกด้วยอ่ะ
-
o13 เป็นอย่างเอง
อยากอ่านว่าพัตกลับมาจะเป็นไง :z2:
แอร๊ยย พี่เวย์นี้เวลาอยู่กลับม่านหื่นตลอดๆ :haun4:
-
ได้ความรู้เยอะเลย
น่าจะเป็นกับผู้ชายทุกคนนะเนี่ย ฮ่าๆ
-
อ่อ...แสดงว่าเคยฝันถึงฝาแฝดตัวเองสินะ
แล้วจะมาเกิดเป็นลูกหรือเปล่านะ o18
-
ผู้ชายท้องได้ ... :a5:
o22 o22 o22 o22 o22
-
โอ๊ะะะะะะ. น้องเนย์ท้องแล้ว. ปะป๊าละคะะ :)
-
โห ความรู้เลยน่ะเนี่ย
คิดว่าไม่มีอยู่จริงซะอีก
แต่ก็นะ โลกมีวิวัฒนาการเยอะ อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลง กิ้งก่ายังวิวัฒนากายพันธุ์มาจากมังกร ไดโนเสาร์ เลย
-
สุดยอด!!!!
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
ชอบเวย์ ม่าน มากกกกกกก น่ารัก
-
:laugh:
-
:z2:
ติดตามตอนต่อไป ฮิฮิ้ววววววววววววววววววววววววววว
-
ขอบคุณค่ะ ความรู้ใหม่เลยนะเนี่ยะ
:L2:
-
ผู้ชายท้องได้มีจริงเหรอนี่
เป็นความรู้ใหม่เลยนะเนี่ยขอบคุณนะคะ
-
รอๆๆๆๆ
-
เนย์ที่จริงน่าจะบอกพัตนะ ส่วนเวย์ก็อย่าคิดแทนเนย์สิ แล้วโวยวายอะไรขนาดนั้นพัตจะรู้ไหมว่าเนย์จะท้องได้ แล้วคิดว่าพัตคงไม่ได้คิดอะไรแบบที่เนย์ เวย์ หรือพี่สาวของเนย์คิดหรอก พัตคงจะชอบเนย์นั่นแหละ และถ้ารู้ก็ไม่น่าจะนิ่งเฉยด้วย ถ้านิ่งเฉยพัตก็คงแย่มาก แต่ปัญหาคือไม่ยอมบอกพัตกัน ทำไมตัดสินใจไปก่อนขนาดนั้น ถ้าบอกพัตแล้วพัตไม่ทำอะไรจะโวยวายก็อีกเรื่อง นี่ไม่บอกปิดเงียบ ตอนที่พัตจะคุยกับเนย์ตอนนั้นเนย์ก็ไม่ยอมคุย แล้วเวย์จะเอายังไงกับม่านกันแน่ ชอบหรือเปล่า หรือยังไงทำไมไม่บอกม่านไป
-
กะเทยแท้?!! โห~ไม่เคยรู้มาก่อนเลยอ่ะ
-
มาเร็วๆนะ :-[
-
พี่เวย์กับม่าน? ชอบคู่นี้นะ
-
อรีากกก.........ไม่ติดตามก้อคงไม่ได้ อยากจะรุ็ว่าไตเติ้ลจะน่ารักขนาดไหนน้า ><
ชอบนักเรื่องประหลาดๆแต่น่ารักแถม ดราม่านิดๆ
โอ้ยฟิน คิคิ ขอเข้ามารอด้วยนะคีาฟฟ ^^
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
เเล้วเเบบ อิมเมจพระเอกเป็น ซึงรี ด้วยไง
จะบ้าตาย เเทบละลายยยยยย :laugh:
บอกตามตรงนิยายเรื่องนี้ได้ความรู้เยอะจริงๆ
รอ จ้า :กอด1:
-
คุณพระ!! :a5:
ผู้ชายก็ท้องได้
เนื้อเรื่องสนุก แถมยังได้ความรู้เพิ่มเติมอีกด้วย o13
-
พี่เวย์รุกหนักแล้ววว :haun5:
น้องม่านตั้งรับไม่ทันเลยทีเดียวว
น้องเนย์น่าสงสาร
อย่างนี้ต้องเอาคืนพัตให้สาสม :z4:
-
ผู้ชายท้อง!!! เพิ่งรู้ว่ามีอยู่จริง เคยแต่จิ้นเอาเอง :laugh: ได้ความรู้เยอะมากๆเลย
แต่แอบสงสัยว่าเค้าคลอดออกมาทางไหนอ่ะ :m28:
อยากอ่านตอนพัตกลับมาจากเมืองนอกจังงงง จะทำอะไรยังไงบ้างงงง แอบๆค้างงง :call:
-
จริงเหรอเนี้ยะ ไม่เคยรู้มาก่อน
-
นิยายสนุกแถมได้ความรู้ o13
รักคนเขียนเลยจ้าาาา :กอด1:
-
มาต่อไวๆน่ะไรเตอร์ ตอนนี้ค้างมากกกกกก :call: :call: :call: :call: :call:
คุณลูกโตมาจะหน้าเหมือนใครอ่ะ
-
บทที่ 7
“ เท่าที่ดูจากบันทึกการฝากครรภ์ของคุณแม่แล้วนะครับ คุณแม่เองตอนตั้งท้องคุณได้ 7 เดือน ก็ตกบันได ทำให้คลอดก่อนกำหนด แล้วยัง.....”
“..................................................”
“ ยังคลอดลูกแฝดอีกด้วยนะครับ ”
“ แฝด ”
“ ครับ...เป็นแฝดผู้หญิง แต่ร่างกายของคุณสองคนตั้งแต่ช่วงเอวลงไป ได้เชื่อมติดกัน แต่ตอนที่ตกบันไดตอนนั้น จึงทำให้แฝดของคุณเสียชีวิต หมอเลยต้องผ่าตัดแยกพวกคุณออกจากกัน และนั่น....อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งก็ได้นะครับ ที่ทำให้คุณมีมดลูก......มดลูกของแฝดคุณอาจจะยังอยู่ในตัวคุณตอนนี้ก็ได้ครับ ”
“ แม่...ทำแม่ไม่เคยบอกผมเลยละ พี่ๆก็ด้วย ทำไมครับ ”
------------------------------------------------------------------------------------------------------ >
“ แม่........” ผมเอ่ยเรียกแม่อีกครั้งหลังจากที่ผมถามออกไปแล้วแต่กลับได้รับแต่ความเงียบกลับคืนมา
“ เนย์............”
“ บอกผมได้ไหม?....ทำไมทุกคนถึงไม่เคยบอกผมเลยละครับ พี่ๆ ก็ด้วย ”
“ เนย์...อย่าเพิ่งถามเรื่องนี้ตอนนี้ได้ไหม พี่ขอนะ ” พี่เมย์บอกผมอย่างนั้น
“ แล้วจะบอกเนย์ได้ตอนไหนละ ตอนนี้เนย์เองก็รู้แล้วนะ...ทำไมพวกพี่ใจร้ายจัง ” ผมหันไปว่าเข้าให้ ทั้งๆ ที่ผมก็รู้แล้ว แล้วพวกเขายังจะบอกให้ผมรอไปก่อนอีกงั้นเหรอ
“ เนย์...อย่าพูดแบบนั้นกับพี่สิ ” แม่หันมาว่าให้ผม
“ ก็แล้วทำไมไม่บอกเนย์ละ ”
“ ถ้างั้นแม่ก็จะบอกเนย์...แต่ขอเป็นที่บ้านนะ ”
“ ก็ได้ ครับแม่...........แต่แม่ต้องบอกทุกอย่างนะครับ ”
“ จ๊ะ ”
แม่บอกว่าแม่เสียใจที่ผมทำแบบนั้น แต่แม่ก็บอกอีกว่าอย่างไร มันก็เกิดขึ้นมาแล้ว เราควรจะยอมรับมันและไม่ควรพลาดอีกเป็นครั้งที่สองในเรื่องเดิม
แม่บอกให้ผมขึ้นไปล้างหน้าล้างตาและเปลี่ยนชุด แล้วลงมาทานข้าวเที่ยงกัน พี่เมย์เองก็จะเดินขึ้นมาส่งผมแล้วละ แต่ผมก็ห้ามแกไว้ก่อน เพราะอย่างไร พี่เมย์แกก็กำลังท้องเหมือนกัน
พอมาถึงห้องผมก็เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาก่อน แล้วค่อยมาหาชุดเปลี่ยน เปลี่ยนเสร็จก็รู้สึกว่าห้องมันดูร้อนๆ ยังไงไม่รู้ ก็เลยเดินไปเปิดม่านเปิดหน้าต่างออกรับลมเสียหน่อย แต่พอจะหันกลับไป สายตาผมก็ดันไปสะดุดกับบางอย่างเข้าที่สวน มองดูดีๆ ก็รู้เลยว่าเป็นพี่เวย์กับไอ้ม่าน แต่จะไม่เอะใจเลย ถ้าหากว่าสองคนนั้น ไม่กอดกัน แต่ดูยังไงๆ พี่เวย์ก็เป็นฝ่ายกอดไอ้ม่านมันไว้เอง เหมือนกับว่าเขาสองคนพูดอะไรกันสักอย่าง ผมพยายามจะไม่คิดอะไรแล้วนะ แต่ผมดันเห็นช็อตเด็ดนี่สิ พี่เวย์หอมแก้มไอ้ม่าน
อยากจะตะโกนดังๆ ใส่ทั้งสองคน แต่พี่เวย์กลับเงยหน้ามา แถมยังยักคิ้วใส่อีกนี่สิ ดูแกจะไม่ทุกข์ ไม่ร้อนอะไรเลย นี่ผมคงไม่ได้คิดไปเองหรอกนะ ว่าพี่เวย์กับไอ้ม่าน กำลังมีอะไรปิดบังพวกเราอยู่
การทานข้าวเที่ยงวันนี้ดูเหมือนไอ้ม่านจะเงียบอย่างผิดปกติ ไอ้แวนกับผมที่เป็นคนเห็นทุกอย่างก็กำลังจับตาดูพฤติกรรมอยู่ ส่วนพี่เวย์เองแกดูมีความสุขมาก เหมือนกับว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนแกแทบจะฆ่าคนเลยด้วยซ้ำไป
“ น้ากานอยากได้หลานสาวหรือหลานชายค่ะ พะแพงละอยากได้หลานสาวจริงๆ ถ้าได้หลานสาวนะพะแพงจะมาช่วยเลี้ยงทั้งวันเลยค่า ”
“ ฮ่าๆๆ พะแพงนี่ละก็ แหม๋ น้าเองก็อยากได้หลานสาวอยู่นะ แต่ถ้าออกมาแล้วเอ๋อเหมือนแม่นี่ อืม..แม่ว่าหลานชายดีกว่าจ๊ะ ”
“ ใช่แม่...ขอให้เนย์มัน อย่าได้ลูกสาวเลยค่ะ เดี๋ยวพอตอนโตมาจะได้ไม่ป่องตังแต่เด็กๆ ”
“ โห...พี่เมย์ พูดแบบนี้ได้ไงอะ ”
“ หรือไม่จริงจ๊ะ ”
“ จิ๊ ”
“ เอาหลานชายนะเนย์ เดี๋ยวกูจะช่วยเลี้ยงเอง ”
“ เหอะ กูไม่ให้มึงช่วยเลี้ยงหรอกไอ้แวน ”
“ โถๆๆๆ กูเองก็อยากเลี้ยงเด็กนี่ น่านะ กูยังทำไม่เป็นให้กูฝึกเลี้ยงก่อนนะ ”
“ ลูกคนนะ ไม่ใช่ลูกฟุตบอลจะได้ฝึกเลี้ยงได้ไอ้บ้าแวน ”
“ โอ๊ะ..มึงก็น่าจะมาหัดเลี้ยงไว้บ้างนะไอ้ม่าน เผื่ออนาคตมึงอาจจะได้เป็นแม่คน เหมือนไอ้เนย์ก็ได้ ฮ่าๆๆ ”
“ ไอ้บ้าแวนพูดอะไรนะ ”
“ หรือไม่จริง...ใช่ไหมครับพี่เวย์ ”
“ อืม ”
แล้ววันนี้ก็คงเป็นอีกวันที่มีแต่เสียงหัวเราะของพวกเรา ผมรู้ว่าพวกเขาไม่อยากให้ผมคิดมากเรื่องลูก ทุกคนเลยเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมามากนัก แต่นั่นก็ทำให้ผมเห็นว่า พวกเขาเป็นห่วงผมมากแค่ไหน ผมเองก็คงต้องไม่ทำให้พวกเขาเป็นห่วงผมเหมือนกัน ดังนั้น นับจากนี้ไป ผมต้องเข้มแข็งให้มากกว่าเดิม ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อลูกของผมเอง
ตั้งท้องเดือนที่ 3
ผมเริ่มรู้สึกว่าอยากกินนั่นกินนี่ แถมยังชอบที่จะกินผลไม้เปรี้ยวๆ อีก นี่ผมคงแพ้ท้องละซินะ แถมตอนนี้ผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลย นั่งนอนอยู่แต่กับบ้าน ไม่อยากออกไปไหน เพราะตอนนี้เหมือนมีกระแสข้าวเรื่องผู้ชายท้องได้หลุดออกมาแล้ว ดังนั้นผมควรอยู่บ้านดีกว่า
เปิดเทอมได้จะเดือนหนึ่งแล้ว ผมเองก็ไม่ได้ไป แต่พวกเพื่อนๆ เองก็มาหาผมทุกวัน เอางานมาให้ทำ สอนการบ้าน สอนหนังสือผมทุกเย็น แม่เองก็ทำเรื่องให้ผมแล้ว ทางโรงเรียนเองก็เข้าใจ แต่แม่ไม่ได้บอกหรอกว่าผมท้อง ทางโรงเรียนก็ให้ครูที่ปรึกษามาสอนพิเศษผมเอาทุกวันเสาร์ ตอนแรกที่อาจารย์รู่แกเองก็ตกใจเหมือนกัน แต่สักพักแกเองก็เข้าใจ และแถมยังให้กำลังผมอีกด้วย ผมซึ้งมากๆ ทีแรกก็คิดว่าแกจะดุจะด่า แต่แกก็ไม่ทำ เพราะแกบอกว่าลูกสาวแกก็ท้องตอนเรียนเหมือนกัน
ตั้งท้องเดือนที่ 4
ผมมาอยู่ที่รีสอร์ทของแม่ เพราะแม่บอกว่าอยากให้ผมได้สัมผัสอากาศบริสุทธิ์ แค่สองอาทิตย์ก็พอ อากาศที่นี่บอกได้เลยว่าบริสุทธิ์มาก ได้กลิ่นดินกลิ่นหญ้ากลิ่นใบข้าวตามทุ่งนาอีก บอกได้เลยว่าสดชื่น แถมยังสบายใจอีก หลีกหนีจากเมืองที่แออัดแล้วมาพักอยู่ที่นี่ ถือว่าได้มาสัมผัสชีวิตอีกแบบหนึ่งเลยทีเดียว
ตั้งท้องเดือนที่ 5
วันนี้พี่เมย์ก็จะไปอุลตร้าซาวน์ดูแล้วละว่าแกได้ลูกสาวหรือลูกชาย ผมเองก็กำลังลุ้นอยู่เหมือนกัน ความจริงก็ดูได้ตั้งแต่ท้องได้หกเดือนแล้วละ แต่ช่วงนั้นยังยุ่งๆ อยู่พี่แกเลยไม่สะดวกเท่าไหร่ ทีแรกแกว่าจะรอไปพร้อมผม แต่แม่กับพี่วัฒน์เอง กลับทนไม่ไหว รบเร้าเอาว่ายังไงก็ขอได้รู้ก่อนสักคน ผลการตรวจออกมาแล้ว พี่เมย์แกได้ลูกสาว พี่วัฒน์ดีใจใหญ่ แม่เองก็เหมือนกัน ตอนนี้ทั้งผมและพี่เมย์ ต่างกำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องลูกอยู่ อีกไม่นานแล้วที่ผมและพี่เมย์จะได้เป็นแม่คน แต่ผมก็ยังรู้สึกเขินๆ อยู่นะ จะให้เรียกตัวเองว่า แม่ ทั้งๆ ที่เป็นผู้ชายนี่นะ ดังนั้นทุกๆ วันผมจึงเริ่มค่อยเรียกตัวเองว่าม่าม๊าแทน พร้อมกับลูบท้องที่กำลังเริ่มโตขึ้นมาจากวันแรก
ตั้งท้องเดือนที่ 6
ทุกอย่างก็ยังคงดำเนินไปเหมือนเดิม ทุกๆ วัน แต่วันนี้เป็นวันที่ผมจะได้รู้แล้วว่า ผมได้ลูกสาวหรือลูกชาย ผลออกมาว่า ผมได้ลูกชาย แม่ พี่ๆ และเพื่อนๆ เองต่างก็ดีใจกันยกใหญ่ เพื่อนๆ ก็จะแวะเวียนมาหาผมและลูกอยู่ตลอด มาคุยนั่นคุยนี่สารพัด แถมยังบอกอีกว่า โตขึ้นจะพาไปหลีสาว เข้าผับเข้าบาร์ นี่พวกมันจะพาลูกผมเสียคนตั้งแต่ยังไม่ลืมตาเลยเหรอ แต่ผมก็รู้สึกสนุกและมีความสุขที่อย่างน้อยวันนี้ ก็ยังมีเพื่อนนี่หละ ที่ยังไม่ทิ้งเราไป
ตั้งท้องเดือนที่ 7
ตื่นเช้าขึ้นมา ผมก็ได้รับข่าวดีจากพี่เวย์ เมื่อคืนนี้ตอนตีสอง พี่เมย์คลอดลูกแล้ว ตอนสายๆ ผมไปดู ลูกพี่เมย์ ตัวเล็ก น่ารักน่าชังเลยทีเดียว พี่เมย์ตั้งชื่อให้ว่า น้องต้องตา แต่อีกไม่นานผมเองก็จะได้เห็นลูกแล้ว รอก่อนนะลูกอีกไม่นานแล้ว
ตั้งท้องเดือนที่ 8
“ นี่เนย์ ถ้าแกคลอดน้องแล้วนะ ตอนนั้นก็เอามาให้พี่นะให้นมลูกแกกิน ” พี่เมย์บอกตอนที่พี่แกกำลังให้นมลูกอยู่
“ อ้าว แล้วน้ำนมพี่จะพอหรือเปล่าละ ” ผมก็ถามออกไปนะ ไม่ใช่อะไรหรอก พี่แกก็มีลูกแถมยังมาแบ่งให้ลูกผมกินอีกแบบนี้จะพอเหรอ
“ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ดูสิเนี่ย ต้องตากินนิดเดียวเอง ”
“ แต่.....”
“ หยุดเลย อย่างไงมันก็ดีกว่าให้แกเอานอกแบนๆ ของแกป้อนลูกละน่า ”
“ พี่อะ ”
“ ไปๆ ไปนอนได้แล้ว นี่ก็ดึกแล้วอย่านอนดึกนักมันไม่ดี เดี๋ยวพี่ก็จะได้เอาต้องตานอนบ้างแล้วนี่ ”
“ ครับ ง้นผมไม่กวนแล้วนะ....ฝันดีนะครับ ต้องตา ” บอกฝันดีน้องก่อนกลับ แล้วหอมแก้มนิ่มๆ อีกที
“ แอ๊ ” น้องร้องออกมาเลย
“ ไปเลยๆ อย่ามาทำลูกฉันร้องไห้นะ เดี๋ยวฉันก็ไม่ได้นอนกันพอดี ไปเลย ”
“ ครับๆ คุณแม่ แน่ใจนะว่าคนที่จะไม่ได้นอนนะเป็นพี่ ไม่ใช่พี่วัฒน์ ”
“ ไปเลยๆ ”
ตอนนี้ผมมีความสุขมากครับ ยิ่งได้เห็นน้องต้องตาแล้ว ยิ่งทำให้ผมอยากเห็นหน้าลูกไวๆ กำหนดคลอดเดือนหน้า แต่ทำไมมันเหมือนปีหน้ายังไงไม่รู้ ว่าแล้วก็รีบนอนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้ไปดูน้องต้องตาช่วยพี่เมย์อีกแรง
รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่กอดร่างกายผมอยู่ พอลืมตาขึ้นมาก็พบกับสถานที่ที่หนึ่งที่ผมเคยมาแล้ว ในตอนนั้น ตอนที่มีคนมาฝากเด็กไว้กับผม แฝดของผม ว่าแล้วก็ดีดตัวลุกขึ้น หันซ้าย หันขวาหา แต่พบเพียงความว่างเปล่า แต่กลับมีอีกสัมผัสหนึ่ง ที่กำลังโอบกอดผมจากทางด้านหลัง หันหลังกลับไปมอง ก็พบกับผู้ชายเมื่อตอนนั้น ที่เดินมารับแฝดผมไป
“ เป็นไงบ้างเนย์ สบายดีไหม? ” อีกแล้ว อยากถามอยากพูดแต่กลับไม่มีเสียงออกมา
“ ไม่เป็นไร...ทางนี้ก็สบายดีเหมือนกัน พวกเราดูเนย์อยู่ตลอดเลยนะ ” ทำไมถึงอยากร้องไห้ก็ไม่รู้ แต่ผู้ชายคนนั้นกลับดึงเข้าไปกอด แล้วเช็ดน้ำตาให้เบาๆ
“ แค่นี้ก่อนนะ เนย์เองก็ตื่นเถอะ ได้เวลาแล้วนะ ” เวลาอะไรเหรอ
“ ไม่ต้องห่วงทางนี้นะ แต่มีอีกอย่างที่อยากจะให้เนย์รู้เอาไว้นะ......พ่อ คิดถึงเนย์มากเหมือนกัน ”
เจ็บ ไม่ใช่ที่ไหน แต่เป็นที่ท้องเหมือนอะไรกำลังดิ้นอยู่ ผมทรุดลงกับพื้น พร้อมๆ กับที่เขากำลังเดินจากไป
“ โอ๊ยยยยยยยยย...แม่...พี่เวย์...ฮึก ช่วยเนย์ด้วย ” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เพราะรู้สึกเจ็บท้องขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“ แม่.....พี่เมย์ เจ็บ ” ผมร้องตะโกนออกไป ทำไมมันถึงเจ็บขนาดนี้นะ นี่หรือว่า ผมกำลังจะคลอด
“ เนย์ เนย์...เป็นอะไรไปลูก ” แม่เข้ามาหาแล้ว
“ แม่...เนย์เจ็บท้อง ”
“ หรือว่าเราจะคลอดแล้ว...ว้าย จริงๆ ด้วยสิ ดูสิเนี่ย น้ำอะไรออกมาเต็มที่นอนหมดเลย ”
“ แม่ เนย์เป็นอะไร ร้องซะดังเลย ”
“ เวย์ เอารถออกเลยลูก เนย์จะคลอดแล้ว ”
“ หา...เนย์จะคลอดแล้วเหรอ...ได้ได้ ครับไปเดี๋ยวนี้แหละ ”
“ มีอะไรครับแม่ ”
“ วัฒน์มาพอดีเลยลูก เร็วอุ้มน้องหน่อย น้องจะคลอดแล้วนี่ ”
“ หา จริงเหรอครับ....มาๆ ครับผมจัดการเอง ” พี่วัฒน์เดินมาช้อนผมขึ้นไป แล้วพาเดินลงมาชั้นล่าง แล้วพาขึ้นรถที่พี่เวย์สตาร์ทรออยู่แล้ว
“ แม่ มีอะไรเหรอ เอะอะเสียงดังใหญ่เลย ”
“ เมย์ อยู่บ้านนะ น้องจะคลอดแล้ว แม่จะไปดูน้อง ฝากด้วยนะคะป้าเอม ”
“ อุ๊ย จริงเหรอค่ะ ได้ค่ะๆ เดี๋ยวจะดูแลให้ ”
ผมรู้แต่เพียงว่าตอนนี้ผมเจ็บมาก และดูเหมือนว่าลูกในท้องผม จะยิ่งดิ้นแรงขึ้นไปอีก
“ เนย์ไม่เป็นไรแล้วนะลูก ถึงโรงพยาบาลแล้วนะ ไม่เป็นไรนะ ” แม่กำลังปลอบผมอยู่ตอนนี้
“ ครับแม่ ”
รู้แต่เพียงว่าอีกไม่นานผมก็จะได้เจอหน้าลูกแล้ว วินาทีนี้มันเลยทำให้ผมรู้ว่า คนเป็นแม่ ต้องทุ่มเทขนาดไหน กว่าที่จะดูแลลูกตัวเล็กๆ ในท้องให้ออกมาลืมตาดูโลกได้ ตอนนี้ผมรู้แล้ว และผมเองก็รักแม่มากเหลือเกิน
ได้ยินแต่หมอบอกว่าต้องผ่าตัดเท่านั้น เพราะผมเองไม่มีช่องคลอด เพื่อความปลอดภัยของทั้งผมและลูกเอง ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าผมจะเจ็บแค่ไหน หรือจะเป็นอะไร ขอเพียงอย่างเดียว ให้ลูกได้มีชีวิตมาลืมตาดูโลก แต่ผมก็หวังว่าผมเองก็จะตื่นมาพบกับลูกอีกเช่นกัน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------>
To be continue.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------>
ไม่รู้ตอนนี้เหมือนมันฝืดๆๆ ไงไม่รู้ แต่เอาเถอะในที่สุดก็เขียนออกมาจนเสร็จ :L2: :L2: :L2: :L2:
เอาเป็นว่ามาเรามาเอาใจช่วยเนย์กันดีกว่านะ แล้วมารอดูความน่ารักของน้อง ไตเติ้ล กับน้องต้องตา กันดีกว่า
ส่วนพระเอกของเรา อืม........อุบเอาไว้ก่อนดีกว่า ปล่อยให้ทุกคนเกลียดมันไปก่อนแล้วกัน :fire:
ยังไงก็ เจอกันตอนหน้าเนอะ บ๊ายบายจ๊ะ :bye2: :bye2: :bye2:
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
พัตกลับมาหาลูกเมียยได้แล้วววว :z3: :z3:
-
เนย์จะคลอดแล้วววว
ตอนหน้ามาเร็วๆน้า
อยากเห็นน้องแล้ว ><
-
รอคอยเทอมาแสนนนนนาน :-[ :-[ :-[ :-[
-
คลอดแล้วววววว รอตอนต่อไปจ้า
-
รอน้องงงงงงง จะน่ารักน่าชังขนาดไหนน้าาาา :-[
จะเคะหรือเมะน้า//โดนถีบ รออยู่น้าาา :กอด1:
-
:a5: แอร๊ยยยย มาไวๆนะ ค้างมากกก เนย์จะคลอดแล้ววว อยากอ่านว่าพัตจะกลับมาแล้วไงต่อ :serius2:
-
0.0 พ่อเนย์กลับชาติมาเกิดเหรอ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอะ
-
:-[ :-[ :-[
o13 o13 o13
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
จะคลอดแล้วๆๆๆๆๆๆ *รออุ้มหลาน*
:กอด1:
-
เนย์สู้ๆๆ พยายามเข้า
เนย์คลอดน้องแล้ววว
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
ผู้หญิง = แฝดเนย์
ผู้ชาย = พ่อ
ส่วนเด็กในอ้อมกอดของเนย์กับผู้หญิงคนนั้น = ?
^ หรือไม่มีเหตุผลอะไร
เอาเถอะ
ตอนนี้ลุ้นเนย์จะคลอดล่ะ
พี่ต้องตา น้องไตเติ้ลกำลังจะมาวิ่งเล่นด้วยแล้วนะ :oni1:
-
น้องเนย์จะคลอดแล้วตื่นเต้นอ่ะ :impress2:
:call:
-
สนุกดีค่ะ
-
เนย์สู้ๆ :L2:
-
:z2: มารอน้องด้วยคน
เรื่องน่ารักดีค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียน
มาต่อเร็วๆเน้อ :กอด1:
-
เย่ๆๆ จะได้เจอไตเติ้ลแล้ว
:call: :call: :call: :call: :call:
-
เนย์จะคลอดแล้วอ่าาา
-
:m4: :m4: เย้ๆ จะคลอด ขอให้ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกน้า
-
ตื่นเต้นอ่า น้องชายเราจะคลอดแล้ว
นี่เรากำลังจะเป็นป้า? แล้วเหรอ
ไม่เป็นไรค่ะ อิป้าคนนี้อยากเห็นหลานไวๆ
เคืองพัตอ่า หายไปเป็นปีแล้วมั้งเนี่ย
กลับมาหาลูกเมียซักทีเถอะ
ว่าแต่ตอนนี้น้องเนย์อายุเท่าไหร่?
-
แอร๊ย คลอดแล้วเย่ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ถ้าไอ้ห่าพัตมา พี่เวย์จัดหนักๆเลยนะ :fire: :fire:
แล้วเนย์ก็อย่าไปยอมมัน เก็บลูกไว้คนเดียว :m16: :m16: :m16:
คู่พี่เวย์กะม่านคงอีกไม่นานชิมิ เอิ๊กๆ พี่เวย์รุกได้น่ากลัวมมากๆ
สงสารเนย์จัง แต่สู้ๆนะเนย์ คนเขียนด้วย มาต่อนะ อยากอ่านอีก ^^
-
พัตกลับมาได้ละ :z6:
-
:-[ :pig4:
-
หนูเนย์จะคลอดแว้วววว
-
เอาใจช่วยมาม๊าเนย์กับน้องไตเติ้ลที่กำลังจะลืมตาดูโลก :L2:
ปลอดภัยทั้งแม่และลูกนะ :กอด1:
ส่วนพ่อน้องไตเติ้ล...ช่างมันก่อน เดี๋ยวมีโมโหใส่คน :m16:
-
เด็กน้อยกำลังจะมาแล้ว :mc4:
-
ว๊าวๆรอไตเติ้ล จะน่ารักแค่ไหนนะ
-
จะคลอดแล้วจ้า คงน่ารักน่าชังจริงเชียว
รอน้องไตเติ้ลจ้า
-
รอเจอน้อง จ้า าา
-
:กอด1: กอดเนย์ไว้ให้กำลังใจ
-
:serius2: อยากเจอไตเติ้ลแล้วอ่ะ
-
คลอดแว้ววววววววววววววววว :o12:
แต่ว่า อยากให้นู๋เนย์ หาพ่อใหม่อ่ะ หุหุหุ :a2:
-
เรารู้ว่ากะเทยแท้มีจริง เเต่แบบไม่ได้คิดว่าน้องเนย์จะมีอวัยวะเพศกำกวมด้วย เพราะถ้ามีตัวเองก็น่าจะรู้ 555+
เเล้วพอคิดว่าต่อให้มีมดลูก แต่ก็มีอะไรกันทางรูทวาร มันจะทะลุไปมดลูกได้ยังไง :z1:
ดูจริงจังวิชาการมาก รอน้องเนย์คลอด เย้ๆ :L2:
-
รอลุ้นน้องเนย์จะคลอดแล้วตื่นเต้นแทน :laugh:
-
รอเนย์คลอดลูก><
-
เนย์ สู้ๆน้าาา
รอตอนต่อไป ตัดไปทรมานหนูมากกกก
จะออกมาเป็นไงเนี่ย
:-[
โฮกกก มาต่ออีกนะคะ รอจ้า ขอบคุณมากนะ
-
เด็ก ๆ กะลังจะออกมาวิ่งซนกันแล้วใช่มั้ย
-
อ่อ ผู้ชายคนนั้นคือพ่อน้องเนย์นี่เอง o22
เอ้า! แล้วทำไมเนย์จำพ่อตัวเองไม่ได้อ่ะ ถ้าเสียตั้งแต่เนย์เด็กๆ อย่างน้อยก็น่าจะเคยเห็นรูปหรืออะไรบ้างสิเนอะ :m28:
-
ดีใจๆๆๆๆๆๆๆ หลายชั้นจะมาแล้ว
อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วนะคะ :call: :call: :call:
-
:call: :call: :call:
-
สั้น! อยากอ่านอีก อยากอ่านอีก :z3:
กำลังลุ้นเลย ต่อไวๆนะ เป็นกำลังใจให้ >.<
-
มาต่อด่วนๆเลย รอไม่ไหวแล้วววว :serius2:
:monkeysad:
:call:
-
ป๊ะป๊าหายยยย น้องเนย์จะคลอดแล้ว
-
รอตอนคลอดครับ จัดมาๆ
-
เจ็บจี้ดอ่ะ ถ้าไม่มาต่อ
-
นะคลอดแล้ว ลุ้นๆๆ
-
จะคลอดแล้ว รอๆๆ
-
ค้าง - -
-
คลอดแล้ววววววววว ไตเติ้ลลล ค้างอ่าา :z3:
ถ้าพัตกลับมาจัดให้เจ็บหนักๆได้มั้ยคะ 555555 รู้สึกหมั่นไส้ๆ =='
-
เนย์ คลอดแล้ว :mc4: :mc4:
-
ในที่สุดเจ้าตัวเล็กก็จะออกมาดูโลกแล้ว :mc4:
-
เรื่องน่าติดตามมากเลยค่ะ สนุก ลุ้น ไปตามๆกันเลย o13 o13
-
:laugh:
คลอดแล้วๆ
-
น้องไตเติ้ล จะมาแล้วววววววววววววววววว
-
ว๊ากกกกกกกกกก ลุ้น ๆ ๆ
-
พัตคงยังไม่รู้เืรื่องราวอะไรอยู่ดีใช่ไหมนะนั่น
-
เนย์จะคลอดแล้ว~ อยากเห็นน้องไตเติ้ลแล้วอ่ะ
-
ไตเติ้ลคือพ่อของเนย์กลับมาเิดใช่ป่าว?????
-
โอย....รู้สึกลุ้น อันตรายเหมือนกันนะคับเนี่ย ถ้าการแพทย์ไม่ก้าวหน้านี่ แย่เลยอ่ะ!
-
น้องเนย์จะออกน้องแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
รอออออออออจ้า :bye2: :bye2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ชอบมากกกก o13 เป็นนิยายนายเอกท้องได้อย่างมีเหตุผลที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลย
-
ชอบเรื่องเกี่ยวกับเด็กๆอ่ะ อ่านแล้วน่ารักดี
-
เนย์จะคลอดแล้ว
รอเห็นไตเติ้ลจ้า
-
ลุ้น~
เรื่องนี้...ไม่ต้องมีพระเอกซะดีไหมเนี่ย - -+
อยากเห็นหน้าพระเอกตอนที่รู้ว่านายเอกเรามีน้องไตเติ้ล คงจะหยื๋อหน้าดู (ยืมคำพี่โจ้มาใช้ 55+)
ติดตามต่อไปค่ะ สู้ ๆ
-
อร๊ากก.......ไตเติ้ลจะลืมตาดูโลกแล้ว
จะน่ารักขนาดไหนนะ แถมพี่เมย์ก้อคลอดแล้ว คงจะมีเพื่อนเล่น คิคิ
รอรอน้ออ
-
รอเจอน้องไตเติ้ล :impress2:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เนย์จะคลอดแล้ว มาต่อไวไวนะคร้าบ รอทุกคืนเลย
-
จะคลอดแล้ว
แล้วมาต่อไวๆนะคะ
-
อืม น่าติดตาม
-
สู้ๆนะเนย์
-
รอให้ถึงตอนปัจจุบันค่ะ :oo1:
น้องไตเติ้ลจะน่ารักแค่ไหนน้อ พัตจะทำไงต่อ
จะรอนะคะ
-
จะคลอดเเล้วววววววว ลุ้นมากอ่ะ :-[
-
วันนี้ไม่มีมาลงต่อหรอ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
เง้ออออ ลุ้น ลุ้น อ่ะ
อยากอ่านต่อ น้าาาา~
-
โอ๊ย หนูน้อยเราจะออกมาลืมตาดูโลกภายนอกแล้วหรอ
ป้าตื่นเต้นแทนเลยอะ
อยากจะไปตามจิกคุณพ่อ(พัต)กลับมาดูลูกเสียจริงเล๊ย
-
เข้าไปเจอมาจากนิยายแนะนำขอรับ
แล้วก็ตามมาอ่าน ผู้ชายก็ท้องได้ เพิ่งจะทราบเช่นกันขอรับ
มีความรู้ที่ไม่เคยรู้เพิ่มขึ้น
ตามต่อขอรับ อยากรู้ว่าเรื่องต่อจากนั้นจะเป็นอย่างไร
สู้ๆขอรับ
-
รอให้ถึงตอนปัจจุบัน(มีน้องไตเติ้ล)ไวๆ
อยากรู้ว่าพัตจะทำยังไง
-
อั๊ยยยย ค้างอ่ะๆๆ ค้าอยากอ่านต่อๆๆ
รอว่าเมื่อไรไตเติ้ลจะได้ถามหม่าม้าว่า "หม่าม้าฮับ...ป่าป๊าอยู่ไหน?"
รอน้าาา
:L2: :pig4: :L2:
-
บทที่ 8
รู้แต่เพียงว่าอีกไม่นานผมก็จะได้เจอหน้าลูกแล้ว วินาทีนี้มันเลยทำให้ผมรู้ว่า คนเป็นแม่ ต้องทุ่มเทขนาดไหน กว่าที่จะดูแลลูกตัวเล็กๆ ในท้องให้ออกมาลืมตาดูโลกได้ ตอนนี้ผมรู้แล้ว และผมเองก็รักแม่มากเหลือเกิน
ได้ยินแต่หมอบอกว่าต้องผ่าตัดเท่านั้น เพราะผมเองไม่มีช่องคลอด เพื่อความปลอดภัยของทั้งผมและลูกเอง ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าผมจะเจ็บแค่ไหน หรือจะเป็นอะไร ขอเพียงอย่างเดียว ให้ลูกได้มีชีวิตมาลืมตาดูโลก แต่ผมก็หวังว่าผมเองก็จะตื่นมาพบกับลูกอีกเช่นกัน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ต้องตา
(http://upic.me/i/kd/5images1.jpg) (http://upic.me/show/40929567)
(http://upic.me/i/t8/cb911.jpg) (http://upic.me/show/40929582)
ไตเติ้ล
(http://upic.me/i/ex/11134_100296646665672_100000560105740_6866_7931412_n.jpg) (http://upic.me/show/16877421)
(http://upic.me/i/vc/105764137.jpeg) (http://upic.me/show/16897418)
(http://upic.me/i/dg/427933_282913571828348_2143114606_n.jpg) (http://upic.me/show/40929605)
“ เนย์...ตื่นได้แล้ว ” เสียงเด็กผู้หญิงที่ไหนนะมาเรียกผมอยู่ตอนนี้ ลืมตาขึ้นมาก็พบกับสถานที่เดิมอีกแล้ว และเด็กผู้หญิงคนเดิม แต่ก็ยังมีความรู้สึกสับสนอยู่เหมือนกัน บางทีก็เหมือนรู้จักแล้วจากใครบางคน แต่บางทีก็ยังเหมือนไม่รู้จัก มันเป็นความรู้สึกที่เรียกได้ว่า อึดอัด อย่างบอกไม่ถูก
“ เนย์ตื่นได้แล้วนะ ลูกของเนย์กำลังรออยู่นะ รีบๆ ตื่นสิ ” ลูก นั่นสิ แล้วตอนนี้ลูกเราอยู่ไหนละ
“ เดี๋ยวเราพาเนย์ไปหาลูกนะ ตามมาสิ ”แล้วเด็กผู้หญิงคนนี้ ก็เดินมาจูงมือผมเดินไปที่ไหนสักแห่ง แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเดินไปเท่าไหร่ มันก็ยิ่งสว่างจนแสบตาไปหมด แล้วยังได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอะไรสักอย่างอยู่ แต่ยังจับใจความไม่ได้ แล้วสัมผัสที่มือก็หายไป
“ รีบไปหาลูกนะเนย์ ”
“ อือ...”
“ เนย์...ฟื้นแล้ว...น้ากานครับ พี่เวย์...เนย์ฟื้นแล้ว ” เสียงไอ้แวนนี่
“ ไหนๆ เนย์ลูก ฟื้นแล้ว ” กระพริบตาสักหน่อยเพราะรู้สึกว่า จะลืมตาไม่ขึ้น แต่สักกกพักก็ปรับสภาพได้แล้ว แม่ พี่เวย์ ไอ้แวน ม่าน พะแพง พิมพ์ อิง ยืนล้อมรอบผมอยู่ตอนนี้
“ แม่...”
“ น้ำจ๊ะน้ำ...ช่วยไปตามหมอมาทีนะจ๊ะ ”
“ ครับ/ค่ะ ”
“ เป็นไงบ้างเนย์ รู้สึกยังไงบ้างลูก ” ลองขยับตัวดูรู้สึกเจ็บแปลบๆ แถวหน้าท้อง
“ โอ๊ะ...”
“ อย่าเพิ่งขยับสิเนย์...ค่อยๆนะ เดี๋ยวเวย์ปรับเตียงให้น้องหน่อย ”
“ ครับ ”
“ แม่...ลูกเนย์ละ ลูกเนย์ อยู่ไหนแม่ ”
“ ใจเย็นๆ เนย์ ตอนนี้ลูกอยู่ที่ห้องเด็กอ่อนนะ อย่าเพิ่งขยับมากนะ เดี๋ยวแผลจะฉีก ”
“ ผมอยากเห็นหน้าลูก แม่...”
“ จ๊ะๆ ตอนนี้อย่าเพิ่งนะ นี่ก็เพิ่งฟื้น พักอีกสักหน่อยนะ...รู้ไหม เรานะหลับไปอาทิตย์หนึ่งเลยนะ แม่เป็นห่วงนะรู้ไหม ”
“ นี่ผม หลับไปอาทิตย์หนึ่งเลยเหรอแม่ ”
“ จ๊ะ หมอบอกว่าเรานะ ร่างกายยังปรับตัวไม่ทัน ก็เลยอ่อนเพลียมาก นี่แม่เองก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเราจะหลับไปนานแค่ไหนนะ ”
“ คนไข้ฟื้นแล้วใช่ไหมครับ ”
“ ค่ะคุณหมอ ”
“ เดี๋ยวหมอขอตรวจดูอาการหน่อยนะครับ ” แล้วหมอก็เข้ามาตรวจดูอาการอะไรบ้างก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าผมจะต้องได้อยู่โรงพยาบาลอีกยาวแน่
“ อาการเบื้องต้นไม่น่าเป็นห่วงนะครับ ที่เหลือก็แค่แผลที่หน้าท้อง และก็อาการข้างเคียงที่อาจจะมีผลทีหลังนะครับ ”
“ อาการข้างเคียงอะไรค่ะหมอ ”
“ เนื่องจากพื้นฐานทางด้านร่างกายที่ไม่รองรับการมีลูกได้นะครับ อาการที่อาจจะตามมาทีหลังอาจจะเป็น เกี่ยวกับพวกกระดูก หรือกล้ามเนื้อ ที่คอยรับน้ำหนักในช่วงตั้งท้องนะครับ แต่ก็ไม่น่าเป็นกังวลมากครับ แค่ไม่ทำงานหนัก หรือยกของหนักๆ ก็ช่วยได้แล้วครับ แต่ก็ขอให้คนไข้พักอยู่ที่โรงพยาบาลอีกสักระยะหนึ่งก่อนนะครับ เพื่อที่ทางเราจะได้สังเกตอาการไปด้วยครับ ”
“ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ”
“ แม่ ผมอยากเห็นหน้าลูก ”
“ ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวหมอจะให้พยาบาลพามาพบแล้วกันนะครับ ”
“ ขอบคุณครับ หมอ ”
“ น้องมาแล้วค่ะ ” พยาบาลอุ้มลูกมาแล้ว
“ นี่ไงเนย์ เป็นไง น่ารักน่าชัง ไหม ดูสิ ” แม่รับต่อจากพี่พยาบาลมาแล้ว และอุ้มมาให้ผมที่เตียงแล้วในตอนนี้ พอเห็นหน้าลูกเท่านั้นแหละครับ บ่อน้ำตาแตกเลยทีเดียว
“ ขี้แยจัง เป็นแม่คนแล้ว ยังมาร้องไห้ขี้มูกโป่งอีก ” แม่ยังมาแซวผมอีก
“ แม่อะ...ก็มันดีใจนี่ ” พอเห็นหน้าลูกแล้วมันพาลทำให้คิดถึงใครบางคน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ควรเอามาใส่ใจ เพราะตอนนี้คนที่สำคัญที่สุดได้อยู่ในอ้อมกอดผมเรียบร้อยแล้ว
“ อยากอุ้มบ้างเนย์ ให้กูอุ้มบ้างดิ ” ไอ้ม่านมันเดินมาขออุ้มแล้วครับ
“ หยุดเลยมึง ให้แม่ลูกเขาได้อยู่ด้วยกันหน่อย ” ไอ้แวนมันพูดดักคอไว้เลย
“ อย่างกะมึงไม่อยากอุ้มละ ” มันงอน
“ ถ้ามึงอยากอุ้มมึงก็หาเวลาไปทำเอาเองสิ ”
“ พอๆ พวกมึงอย่าเสียงดัง เดี๋ยวหลานมันก็ตกใจหรอก ” พิมพาเป็นคนพูดขึ้นมา
“ เออ เนย์ แล้วชื่อลูกละ...”
“ นั่นดิ ”
“ ไตเติ้ลไง ว่าไงครับชอบชื่อนี้ไหมตรับ ไตเติ้ล ” ผมหันมาถามลูก ซึ่งลูกก็พยักหน้าให้ด้วยแฮะ
“ ไตเติ้ล ตอบตกลงแล้ว พยักหน้าให้ด้วย ”
“ ไหนๆๆๆๆ ดูหน่อยๆ ” แล้วพวกมันก็กรูกันเข้ามาดู
“ เนย์เป็นแม่คนแล้วเว้ย งั้นต่อไปนี้เนย์ก็ต้องเรียกตัวเองว่า แม่ อะดิ ” อิงพูดขึ้นมา ตอนนี้แม่พาไตเติ้ลไปแล้วละครับ กลัวว่าผมจะเจ็บแผล
“ งั้นต่อไปนี้ ก็ต้อง ไตเติ้ลมาหาแม่เนย์เร็วลูก นั้นสิ ”
“ ฮ่าๆๆ จริงด้วย แม่เนย์ แม่เนย์ ” พวกมันล้อใหญ่เลยทีนี้
“ ไอ้พวกบ้า ถึงยังไงกูก็ผู้ชายนะเว้ย จะให้เรียกตัวเองว่า เอ่อ..แม่ งั้นเหรอวะ ” มันก็จริงนั่นแหละ ใช่ไหม เพราะยังไงผมก็เป็นผู้ชาย แต่จะให้เรียกตัวเองว่าแม่เนี่ย มันกระดากปากยังไงชอบกล
“ ถึงขนาดตั้งท้อง คลอดลูก ยังจะไม่ยอมรับอีกเหรอวะ ”
“ ก็มัน ไม่ชินนี่หว่า ”
“ งั้นมึงก็เปลี่ยนเป็น อืม.....ม่าม๊าสิ แบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ ”
“ ม่าม๊าเหรอวะ ”
“ เออนั่นแหละ ม่าม๊า หรือมึงจะเอาม่ามี๊ ”
“ ไม่เอาๆ ม่าม๊านั่นแหละ ค่อยฟังได้หน่อย ”
“ ม่าม๊า ” แล้วพวกมันก็พากันประสานเสียงล้อผมใหญ่เลย นี่ถ้าหากว่าไม่ ติดว่าแผลยังไม่หายนะ ผมลุกขึ้นไปเตะพวกมันแล้ว
“ ไปได้แล้วพวกมึง รำคาญ คนจะนอน ”
“ เขินอะดิ ม่าม๊า ”
“ ไปได้แล้วไอ้พวกบ้า ”
“ ฮ่าๆๆ ไปๆ พวกเราอย่ากวนม่าม๊า เดี๋ยวม่าม๊าไม่มีนมให้ลูกกิน ”
“ ไอ้พวกบ้าไปเลย ” แววมาได้ กูก็อายเป็นนะเว้ย พวกนี้นิ
“ ม่าม๊า...ฮึก ฮือออออ ม่าม๊า ” ผมที่กำลังนั่งซักชุดเจ้าตัวเล็กอยู่หลังบ้าน ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังมาแต่ไกล นี่ก็คงโดนต้องตาแกล้งอีกแน่ๆ ตอนนี้ทั้งต้องตาและไตเติ้ลเองก็ 3 ขวบกว่าแล้วละครับ วัยกำลังซนเลยทีเดียว ส่วนผมตอนนี้ก็กำลังเรียนอยู่คณะบริหาร ปี 1 ซึ่งตอนนี้ก็กำลังจะเข้าเทอมที่ 2 แล้วละครับ นี่ก็อยู่ในช่วงปิดเทอมภาคเรียนแรกอยู่ จึงปิดไม่นาน เพียงแค่สองสัปดาห์เท่านั้น
“ ม่าม๊า ฮึก ตาแกล้งเติ้ล ฮืออ หนอน ” วิ่งมาหาผมได้ก็กอดขาหมับเลยละครับ ไตเติ้ลนี่กลัวหนอนเป็นที่สุด ส่วนต้องตาเองดูเหมือนว่าจะไม่กลัวอะไรเลย เห็นเป็นจับเป็นบีบไปทั้งหมด
“ โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะครับ งั้นมาช่วยม่าม๊าซักผ้าเนาะ ” ต้องกล่อมสักหน่อยละครับ
“ แงๆๆๆๆ หนอนๆ ไม่เอาๆๆ ” ร้องไห้โฮอีกแล้วละครับ ทีนี้ปีนขึ้นมาเกาะเอวผมหนึบเลย ก็ต้องตานะสิ เดินถือหนอนมาเต็มกำมือ แถมมายืนอยู่ต่อหน้าผมอีก คือไม่อยากจะบอกนะว่า ผมก็กลัวเหมือนกัน
“ ต้องตาไม่เล่นนะครับ ปล่อยมันไปนะครับนะ มันบาปนะ เดี๋ยวโตขึ้นมาต้องตาไม่สวยนะ ” ต้องกล่อมต้องตาอีกละครับ ซึ่งต้องบอกว่าต้องตานี่ ติดผมกว่าแม่แท้ๆ ซะอีก และก็จะเชื่อฟังผมค่อนข้างมากด้วย
“ ไม่สวยเหรอ งั้นไม่เล่นแล้ว จะเล่นกับม่าม๊า ” เอาไปปล่อยได้สักที เกือบหัวใจวายตาย ไอ้ตัวเล้กนี่ก็ยังเกาะผมหนึบอยู่นะครับ แถมยังสั่นๆ อีกด้วย สงสัยจะกลัวมาก ต้องตาเองก็ติดเรียกผมว่าม่าม๊ามาจากไตเติ้ลนี่หละครับ
“ ไหนๆ ดูสิ เห็นไหมครับ ไม่มีแล้ว หนอนน้อยไม่มีแล้วครับ ” หันมาดูก็ยังเอาหน้าซุกอยู่เลยครับ กว่าจะแงะออกมาได้แทบเซ
“ ไหนต้องตา แบมือให้น้องดูหน่อยสิครับ ” ผมก็นั่งยองๆ ให้ไตเติ้ลกอดคออยู่อะครับ เพราะดูเหมือนจะยังกลัวอยู่
“ นี่ๆๆ ไม่มี ทิ้งแล้ว ” เสียงใสๆ ดังมาจากต้องตาพร้อมกับแบมือยื่นมาข้างหน้า ให้ไตเติ้ลดู ไตเติ้ลเองก็กอดผมแน่นอีก แต่ก็ยังส่องตาเล็กตาน้อยมาดูอยู่
“ เห็นไหมครับ ไม่มีแล้ว ” ต้องได้ผมยืนยันอีกที ไตเติ้ลถึงยอมออกจากผม ไปยืนตรงๆ ต่อหน้าต้องตา
“ ตานิสายม่ายดี ” เจ้าตัวเล็กว่าให้ต้องตา แถมยังยืนท้าวเอว ทำปากยื่นใส่อีก
“ ปล่าวน๊า ไม่ได้แกล้ง หนอนน้อยน่ารักออก ” ต้องตาเองก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
“ น่ากลัว หยะแหยง คราวหน้าไม่เล่นกะตาแล้ว ” งอนครับงอน ไอ้ตัวเล็กมันงอนต้องตาอยู่ ผมเองก็ยืนกลั้นหัวเราะดูอยู่เฉยๆ อยากจะดูว่าเด็กสองคนนี่จะง้อกันยังไง
“ ไม่อาว จะเล่นกะเติ้ล ”
“ เล่นกะเติ้ล ตาต้องไม่เล่นหนอน ”
“ หนอนน่ารักออก ”
“ งั้นไม่เล่นกะตา ”
“ ไม่เอาหนอนก็ได้ ”
“ งั้นเล่นกะตา ”
“ ปะ งั้นไปหายาย ยายซื้อหนมมาเยอะแยะเลย ”
“ ไปๆ ”
แล้วเด็กสองคนก็จูงมือกันวิ่งไปหาแม่ที่อยู่ในบ้าน นี่หละหนอเด็ก โกรธกันได้ไม่นานสักพักก็ดีกันแล้ว ผมไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่ เพราะเด็กสองคนนี้รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ เลยละครับ เรียกได้ว่ามีต้องตาที่ไหน ต้องมีไตเติ้ลที่นั่น ไตเติ้ลได้อะไรต้องตาก็ต้องได้ด้วย ไม่งั้นไม่มีใครยอม
ผมก็กลับมาซักผ้าต่อ ซักเสร็จก็เอามาตากที่ราวหลังบ้าน ซักพักก็ได้ยินเสียงเด็กๆ ร้องดังลั่นบ้าน สงสัยพวกเพื่อนๆ จะพากันแห่มาแล้วละครับ คงมีขนมไม่ก็ของเล่นอะไรมาฝากเด็กๆ เป็นแน่
“ ได้อะไรแผลงๆ มาให้ลูกกุเล่นอีกละพวกมึง ” มาถึงข้างในบ้าน ก็ไม่รู้อะไรกองเต็มไปหมด คราวที่แล้วพวกมันก็ดันซื้อตุ๊กตาสัตว์ประหลาดหน้าตาน่ากลัว มาให้เล่น แต่คนที่ถูกใจดูเหมือนจะมีแต่ต้องตาเท่านั้นละ ส่วนไตเติ้ลเองไม่กล้าเข้าใกล้เลย
“ อะไรว๊า คราวนี้กูอุตสาห์ซื้อหมีพูห์ โดเรม่อนมาเลยนะเวย ดูสิเนี่ย ไตเติ้ลชอบใหญ่เลย ” ไอ้แวนมันบอก ซึ่งก็คงจะจริง เพราะไตเติ้ลเองก็จับตัวนั้นตัวนี้มาวางไว้ข้างๆ ตัวซะหมด ต้องตาเองก็กอดเจ้าสติสตัวใหญ่อยู่
“ กูว่าถ้าไตเติ้ลโตขึ้น มันคงจะหาลูกเขยมาให้มึงวะ ดูสิ หนอนก็กลัว ปีนต้นไม้ก็ไม่ปีน แถมยังชอบตุ๊กตาน่ารักๆ อีก นี่มึงกะจะเลี้ยงให้ได้แบบมึงเลยเหรอ ” ดูพะแพงมันว่าผมสิ
“ กูเลี้ยงยังไง เด็กมันเป็นของมันเองเว้ย ไม่เกี่ยว ”
“ น่าเชื่อเนาะ พวกมึง ”
“ มากกกกกก ”
“ พอเลยพวกมึง แล้วนี่มาบ้านกูมีธุระอะไร มาได้ทุกวัน ”
“ เอ๋า ก็มาหาหลานสุดที่รักทั้งสองของพวกกูไง ”
“ แล้วทำไมพวกมึงไม่มีอะไรมาบ้างเลย มีแต่ตัวมาทุกที แถมกลับไปอิ่มจนท้องแทบแตกทุกวัน ”
“ ก็อาหารบ้านนี้อร่อยนี่ ใช่มั้ยครับเด็กๆ ”
“ ช่ายยยย อร่อยสุดๆ ” เด็กๆ ก็ให้ความร่วมมือพวกมันดีซะด้วย
“ เห็นไหมๆ ”
“ เออๆ ขี้เกียจเถียงกับพวกมึงแล้ว ถ้างั้นก็ช่วยดูให้หน่อยแล้วกัน เดี๋ยวไปหาอะไรมาให้เด้กกินซะหน่อย ”
“ เออๆ เผื่อพวกกูด้วยน๊า “
“ ไม่ ”
“ ม่าม๊าไปไหนเหยอ ” ตัวเล็กทั้งสองหันมาถามตาแป๋วเลย
“ เดี๋ยวม่าม๊าไปหาอะไรมาให้ทานนะครับ อยู่เล่นกับพวก ตาๆ ยายๆ แถวนี้ไปก่อนนะครับ ”
“ ค๊าบบบ/ค่า ”
“ ตายายเลยเหรอวะ ”
“ นั่นแหละ เหมาะสมที่สุด สำหรับพวกมึง ”
ผมก็เข้าครัวมาทำอาหารให้เด็กๆ ทานก่อนละครับ เพราะอีกเดี๋ยวก็คงจะหิวกันแล้ว เด็กช่วงนี้ชอบเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ครับ ก็เลยว่าจะทำสปาเก็ตตี้ให้ทานบ้าง ซอสนี่ผมก็กะว่าจะเอาซอสมะเขือเทศนี่หละครับ และก็น่าจะใส่พวกหมูบดลงไปบ้าง และก็ผักอีกหลายๆ สีให้เด็กๆ กินควบคู่ไปด้วย
แต่ยังไม่ได้ทำอะไรก็มีเสียงกริ่งดังหน้าบ้านขึ้นมา
“ ไปดูให้หน่อยสิพวกมึงว่าใครมา ”ผมก็ตะโกนออกไปสั่งพวกมันสักหน่อย มาทั้งทีต้องมีประโยชน์บ้างสิครับ
“ เออๆ สั่งจริง ” และก็มีเสียงของไอ้ม่านตอบกลับเข้ามา
“ ปายด้วย ” ไตเติ้ลเองก็ส่งเสียงดังตามา
“ ปะๆ งั้นเราไปกันครับ ไตเติ้ล ไหนใครวิ่งเร็วกว่ากัน ”
“ อย่าวิ่งเร็วนะ เดี๋ยวหกล้ม ” ตะโกนตามออกไปไม่รู้จะได้ยินหรือเปล่า
ผมก็กำลังเอาเส้นออกมาแช่น้ำรอครับ กำลังยกจะเอาไปวางบนโต๊ะ ไตเติ้ลก็วิ่งตึกตัก เข้ามาพร้อมกับทำหน้าตาระรื่นดีใจ อย่างกับเจออะไรมางั้นแหละ
“ อ้าว ใครมาหาครับ ”
“ ม่าม๊า...ปะป๊ามาหาฮับ ” เจ้าตัวเล็กตอบออกมา
“ เคร้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง ”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------>
To be continue.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------>
มาแล้วมาแล้ว ยินดีต้อนรับ คุณลุง คุณป้า คุณน้า คุณอา (บางคนอาจจะเป็น ตายาย ไปแล้วก้ได้ :laugh: )
พาต้องตา กะ ไตเติ้ลมาหาแล้ว รีบมารับขวัญกันหน่อย :man1: :pig3:
เอาเป็นว่าตอนนี้ชิวๆ ไปก่อนแล้วกัน ส่วนตอนหน้ามาลุ้นกันว่า ปะป๊าที่ไตเติ้ลว่า ใช่ไอ้พัต หรือเปล่า :z6:
สำหรับความน่ารักของเด็กๆ ก็จะมีมาอีกอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ กระผมขอตัวไปหาไรกินก่อนแล้วกัน บ๊ายบาย :bye2: :bye2:
-
น่ารัก~ :-[
มีแววอนาคตจะได้ลูกเขยนะเนี่ย :laugh:
ลืมนายพัตไปซะ...เชื่อเราเหอะ o18
รอตอนต่อไปค่ะ :z2:
-
กรี๊ดดดดดดด
ค้างที่สุดดดด!!! :serius2:
-
ขอให้มาจริงๆแล้วกัน o22 o22
-
ลุ้นว่าให้ใช่พัต
-
o22 ค้าง
-
ไตเติ้ลน่ารักมากกกก
น้องต้องตาด้วย
ว่าแต่ป๊ะป๋าคือใครล่ะเนี่ย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :z3: :z3: :z3:
อยากอ่านต่อ ค้างมากเลย
รีบมาต่อเร็วน้าาาาาาาาาาาาาาาา
-
ว้ายยยย พัตยังจะมาอีกหรอไม่สงสารกันบ้างรึไง ทิ้งให้เขาเลี่ยงลูกแล้วยังจะมาอีก
ถ้ายังไม่แน่ใจก็ไม่ต้องกลับมาเถอะ ใจร้ายจริงๆ
-
ไตเติ้ลน่ารักมาก
-
:mc4: ไตเติ้ลน่ารักมากกกกกกกกกก
-
อ้าว เติ้ลไปตู่ใครว่าเป็นปะป๊าล่ะนั่น
-
นั่นสิใครมาอะ
-
โห พัตเอาอนาคตมาฝากแล้วใช่ไหม หึหึ :laugh:
-
พี่เวย์แกหา ปะป๊าให้น้องเติ้ลได้แล้วหรอ
555555 หวังว่าคงไม่ใช่เนอะ
-
:serius2: ค้างมากกก
-
ปะป๊ามาหรอ?
-
:z3: :z3: :z3:
รักคนเขียนที่สุดเลย :L2: ดังนั้นอย่าปล่อยให้ค้างนานนะค่ะ
ป๊ะป๊าเนี่ย...................พัตหรอ :a5: เราเกือบลืมนายไปแล้วนะ :fire:
-
:call: :call: :call:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก
ใครปะป๊า ปะป๊า ตัวจริงรึเปล่าคะ คิคิ
รอตอนต่อไปนะคะ จุ๊บๆ
:o8:
-
ใครๆๆๆมาอ่ะ อ๊ากกกก อยากอ่านต่อ
-
พัตๆๆๆ
-
เห็นแล้วอยากมีลูก น่ารักทั้งสองคนเลย
-
อิหนูพ่อเอ็งมาแนะไปรับขวัญจูบซ้ายจูบขวา แต่ฮุกหน้าสักหมัดสิ เคี้ยกๆๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกก!!! ค้างอย่างแรงค้าาาาาา :serius2:
งืงงงง ใครคือป่ะป๊า ของไตเติ้ลเนี่ยะ :z3:
:L2: :pig4: :L2:
-
เดาว่ายังไม่ใช่
-
ลงท้ายด้วย เคร้งงงง แบบนี้เป็นพัตใช่ไหม ค้างอย่างแรง
-
กรีดดดดดดดดดดด :sad4:
ค้างงงงงงงงงงงงงง :serius2:
รีบมาต่อให้ด้วย :call: :call:
-
+1 สนุกมากจ้า ลูกชายม่าม๊าน่ารักมากค่ะ ^^
ลุ้นๆๆๆ
-
:a5: ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ทำไมชอบทำให้คนอื่นค้างง :z3:
ไตเติลลูกหนูจะแบ๊วเหมือนแม่หรอลูก :z1:
ต้องตาแมนมากอะ :laugh:
#ขอให้เป็นพัต :z6:
-
ค้างมากกกกกก
:serius2:
มาต่อเร็วๆนะค่ะ
-
ม่าม๊า ปะป๊ามาหา
ใครเป็นปะป๊าของหนูลูกไตเติ้ล
-
ค้างงงงงงงงงง
อยากอ่านต่อๆ :z3:
ปูเสื่อรอ ต่อไวๆ
-
หลงรักความน่ารักของเด็กๆซะแล้ว :กอด1:
-
:z13: :z13:กรี้ดดดดดดดดดดจบแบบนี้จะฆ่ากันหรือไร :z3: :z3: :z3:
มาต่อด่วนนนนนนนนนนนนนนนนจ้า :call: :call: :call: :call:
-
ใครรรรรรรรรรร ปะป๊าคือใครรรรร แต่ไม่น่าจะใช่พัต ใครหว่า :serius2:
อยากจะบอกว่าค้าง(อีกแล้ววว) :z3: แต่ก็สนุกค่ะได้ลุ้นดี อิอิ รอต่อๆๆๆ :กอด1:
-
ไตเติ้ลมาป้าให้ป้าอุ้มหน่อยมาลูก
น่าตาน่ารักน่าชัง
:m4:
-
น้องเติ้ลน่ารักได้อีกนะครับ ดูๆไปแล้วน้องเติ้ลส่อแววว่า
จะหาลูกเขยเข้าบ้านในอนาคต ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
ไหนมันอยู่ไหน :m16:
มาให้ :beat: ซะดีๆ
เจ้าพัตมาจริงๆหรือ
อย่าไปกลัวมันหนูเนย์
สู้ๆขอรับ
รอต่อปายยยยยยยย
-
ว้ายๆ เด็กๆออกมาแล้ว ท่าทางไตเติ้ลจะเป็นเหมือนม่า๊าจริงๆด้วย
แต่ละอย่างที่ชอบกับไม่ชอบเนี่ย เอ่อ.....แบบว่า...... นั้นแหละ
แล้วปะป๊านี้ใครอะ คงไม่ใช่พัตกลับมาแล้วใช่ป่ะ ไ่มค่อยอยากให้กลับมาเลยอะ
เนย์อยากพึ่งยกโทษให้พัตนะ เค้าหมั่นไส้พัตอะ
ปล. น้องต้องตานี่ตามที่คิดไว้เลย แต่ไตเติ้ลเค้าคิดว่าเป็นน้องปลาวาฬ อะ แต่ไม่เป็นไรเนอะเด็กคนไหนก็น่ารักหมด
-
มาแล้วโวยๆๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ ต้องตาด้วย :o8: :o8:
อย่าเป็นไอ้ห่าเศษเดนพัตนะ ถ้าใช่เอาตะหลัวฟาดหัวมันเลยนะเนย์ :m16: :m16: :m16:
โอ๊ย ตอนนี้น่าารักชอบมาก มาต่อไวๆนะ อยากรู้ว่าจะเป็นใคร ใครก็ได้ไม่ใช่ไอ้พัต :fire:
-
น้องไตเติ้ลตามรอยม่าม๊าแน่ๆ เลย
น้องตาจะห้าวกันไปมั้ยเนี่ย 555
-
ค้างงงงงงมากๆๆๆๆ
-
เด็กๆน่ารัก :-[
ต้องตาจะแมนไปไหนลูก :laugh:
:z6: ให้พัต
-
อั๊ยยะ นิยายเรื่องไหนมีเด็กๆมาเกี่ยว กูฟินตลอด ต้องตาไตเติ้ล น่าร็อกก...อ่า คริคริ ฟินจ้า
-
:a5:
-
ค้างลืมมมมมมมม
-
เด็กๆน่ารักมากเลย พาไตเติ้ลออกมาบ่อยๆนะ ชอบๆ
-
ค้างง!! สุดๆ
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
รออ จร้าา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: โอ้ยยย ค้างอย่างแรงง :z3: :z3: :z3:
-
มาต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[ :-[
รอตอนต่อไป จะมีดราม่ามั๊ยน่ะ o13
-
ใครอะ ป๊ะป๋าของไตเติ้ล
-
ผ่านมาเกือบสี่ปี่ถ้าพัตกลับมาจริงนี่
ก็ทำใจยากเหมือนกันนะ ที่อยู่ ๆ ก็กลับมา :m16:
-
บอกตงๆเกึยดคนแต่งมากกกก (รักมาก)
ทำไมต้องทำให้ค้างด้วย
อยากอ่านต่อ มันทอระมานมากๆๆๆๆๆ
-
มาต่อเถอะ อยากรู้แว้วววววววววT^T
-
ค้าง :o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7:
ใจจะขาดแล้ว มาเร็วๆนะ :sad5:
ไปอาบน้ำรอ o4 อิอิ
-
เคร้งงงงงงงงงงงงงงง!!!
ค้างงงงงงงงงงงงงงงง!!! :a5: :serius2:
-
น้องไตเติ้ลรู้จักปะป๊าแล้วเหรอ
-
เเหนะ แอบค้างๆ เล็กๆ :z3:
-
ได้โปดมาต่อให้รู้กันไปเลียได้ปะ
-
อืมมมมมมม
ถ้าน้องพัตกลับมาแล้ว นิสัยจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยใช่ไหมคะ เข้าใจว่าตอนที่มีอะไรกับน้องเนย์เพราะเป็นอารมณ์เด็กผู้ชาย
อยากมีอะไรกับคนที่ชอบ แอบเห็นแก่ตัวด้วยหน่อยนึง แต่ว่าการที่ไปโตเมืองนอก จะทำให้น้อง
มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น อืมๆ เป็นส่วนที่วิเคราะห์กันต่อไป แต่แอบงงตอนที่น้องเนย์ได้เจอคนเอาเด็กมาให้ครั้งแรกค่ะ
งงๆ ตอนบรรยาย แต่หลังๆก็เข้าใจแล้วค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ติดตามต่อไปค่ะ
ปล. เกล็ดความรู้แน่นจริงอะไรจริง ฮา
-
:-[ โอ๊ยน่ารักมากๆ ม่าม๊ากับไตเติ้ล
:m31: คนเขียนทำค้างมากๆ
-
เนย์คงจะได้ลูกเขยแน่ๆในอนาคต
ปะป๊ามา?
ใครหว่า ไอ้คุณพัตเหรอๆ
-
ทำไมคนเขียนชอบตัดแบบนี้อ่า? :เฮ้อ:
อารมณ์สนุก กลายเป็นค้าง แล้วเปลี่ยนเป็น เซ็งอีกแล้ว ทันที เคืองอ่าๆๆ :m16:
ตอนหน้าอย่าตัดแบบนี้อีกเลยเน้อ o18
-
o22
กรึ้สๆๆ
-
สนุกอ่ะ
รอตอนต่อไปนะ
:m4: :m4: :m4:
-
ค้างได้ทำร้ายจิตใจกันมากกกกก
-
ปะป๊าที่ไตเติ้ลหมายถึงนี้จะเป็นใครกันน๊า
คนเขียนเล่นเอาเราค้าง T^T
จะใ่ช่พัตหรือเปล่าอ่ะ
ถ้าใช่ไม่อยากให้เนย์ให้อภัยง่ายๆเลย
คำพูดของพัตเห็นแก่ตัวสุดๆ
-
โอ้วจอห์จ ค้างมากอ่ะ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ต้องตากับไตเติ้ลน่ารักจริงๆ แต่ที่บอกว่าป่าป๊ามานี่สิ? รอตอนหน้าว่าป่าป๊าจะใช่คนนั้นหรือเปล่า...
-
ค้างเลยยยยยย
-
:m31:by ค้างอ่ะ แบบว่าค้างมากมาย
-
มารอไตเตี้อ์
ยากอ่านทุกวันเลีย ชอบแนวนี่มากๆๆๆๆๆๆ
ปล. รักคนเขึยนมากๆๆๆๆ
-
ปะป๋าเนี่ยไม่ใช่พัตเหรอ o22
เห็นคนเขียนทิ้งท้ายไว้ เลยนึกอ้าว...มีใครนอกจากพัตอีกเหรอ :a5:
มาต่อเร็วๆนะ อยากรู้ว่าใครค่ะ :call:
-
ใครเป็นปะป๊าอะ พัตกลับมาแล้วเหรอ
-
ป๊ะป๋าหรือไตเติ้ล ใ่ช่พัตไหมเนี่ย น่าสงสัยจริง ๆ เลย
-
เห้ย มันกลับมาแล้ว
มาต่อๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: แบบค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปะป๊าแน่นะ
-
โอ้ยค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
แหะๆๆๆ ขอโทษค่ะที่เพิ่งจะเจอแล้วเข้ามาอ่าน แถมยังมีหน้ามาโวยวายอีก 555
สุดยอดเลยค่ะ อ่านๆไปพร้อมเกร็ดความรู้ นึกว่ามโนกันไปเอง ที่แท้ก็มีเรื่องจริงที่เคยเกิดแล้วด้วยซ้ำ
รีบมาต่อนะค่ะ เขียนสนุกมากเลย o13
ปล.กำลังคิดว่าปะป๊ะที่เด็กเรียกคือพี่เวยแหละ ฮ่าาาา
-
รอลุ้นอยู่ รับมาต่อไวๆนะจ๊ะ
ป.ล ไตเติ้ลน่ารักมากกกกกก :-[
-
กริ๊ดดดดดดดดดดด ชอบมากมาย :o8:
ผู้ชายท้องได้ แต่ค้างงงงงงง :serius2: :really2:
มาต่อเลยยยคร๊าาาาา ด่วนน่ะค่ะ :กอด1:
สู้ๆๆ :L2: รอรอ o18
-
ป๊ะป๊ามาแล้วววววววววว :)
-
เฮ้ยยยยยยยยยยย ใครป๊ะป๊า พัดหรอ ทำไมไตเติ้ลรู้จักอ่ะ
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ค้างอย่างแรง
-
ย๊ะ ฮื่อ ก๊าง (ทำให้ค้าง) ตลอดเว :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
พัตมันมาแล้วเหรอ
แล้วเรื่องจะเป็นไงต่อเนี่ย
ค้างอ่ะ
-
ทำไมไตเติ้ลถึงรู้ว่าเป้นปะป๋า
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
คึนนี่จะได้อ่านไมครับๆๆๆๆยากอ่านแล้ว
-
อ๊ากกกกก ค้างงงงง :z3: :z3: :z3:
มาต่อไวไวน้า :call: :call: :call: :call: :call:
-
โอมมมมมมมม จงมาต่อไวๆ :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :
เซ่นไหว้เรียบร้อยพรุ่งนี้คงมา(มั้งน่ะ) ฮาาาาาาาา :laugh: :laugh:
-
ใครจะมากันน้อออออ :really2:
-
เด็กๆน่ารักมากกกกกกกก
ปะป๊าจะใช่พัตมั้ยน้า ลุ้นๆๆ
-
อยากอ่านเรื่องนี้แย้วอ่ะ
-
จากใจนักเขียน
ต้องขอโทษคนที่คอยติดตามอ่านจริงๆ นะครับที่วันนี้ไม่ได้เข้ามาอัพบทใหม่ให้ได้อ่านกัน
เนื่องจากว่าช่วงนี้มีปัญหาเข้ามาเยอะมากมายเหลือเกิน มองไปทางไหนก็เจอ
มันมากมายจนไม่รู้จะแก้อันไหนก่อนดีเลยครับ ตอนนี้มืดแปดด้านไปหมด
จริงๆ แล้วตอนใหม่นี่ก็เขียนเสร็จแล้วละครับ แต่พอลองมาอ่านดูอีกที มัน...............
ให้เพื่อนอ่านดู มันก็บอกว่าไม่ได้เรื่อง อ่านแล้วจับประเด็นไม่ได้เลย อ่านแล้วอารมณ์เสีย
ดังนั้น ก็เลยยังไม่ขออัพลงนะครับ ผมเองก็อยากให้คนที่อ่านมีความสุขกับนิยายที่อ่าน
ไม่อยากให้อารมณ์เสียไปกับนิยายครับ
วันนี้ จึงมาบอกกล่าวแก่ทุกคนที่ตามอ่านนะครับ ว่า
ผมขอจัดการกับปัญหาต่างๆ ให้หมดก่อน แล้วจะมาอัพให้อีกที ในวันอาทิตย์ที่ 18 พ.ย. นะครับ
ขอพักจัดการปัญหาสักอาทิตย์นะครับ แล้วจะกลับมา
ขอโทษจริงๆ ครับ o1 o1 o1 o1 o1 o1 o1 o1 o1 o1
-
:m15:จะรออ่านนะ
-
จะรอนะ ^ ^*
-
สู้ๆนะ คนเขียนน
-
:m15: ไม่เป็นไรจ้า ยังไงก็รอจ้า คอยได้
ขอให้ปัญหาผ่านพ้นไปเร็ว ๆ นะจ๊ะ สู้ ๆ :bye2:
-
สู้ๆนะคะนักเขียน รอๆ :3
-
เป็นกำลังใจให้นะ :3123: :3123: :3123:
-
เข้าใจค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
เป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:
-
รอได้ค่ะ ขอให้ปัญหาผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ
-
เป็นกำลังใจนะคร่า รอคร่า
-
ไม่เป้นไร รอได้
สุ้ๆนะ
-
สู้สู้ น่ะครับเป็นกำลังใจให้น่ะครับ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
สู้ๆค่ะ :a2:ขอให้ปัญหามันผ่านพ้นไปเร็วๆนะ
-
:L2: สู้ๆนะคะ. รอได้เสมอคะ :))
-
สู้ๆจ้า
เป็นกำลังใจให้นะ
รอ อ่าน จ้า :bye2:
-
ไม่เป็นไรจ้าาาา
ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ
อย่าเครียดนะ ถ้าเครียดจะพาลให้ทำไม่ได้
ตั้งสติใหม่ สู้ สู้ นะ
เป็นกำลังให้ ¥
-
สู้ๆนะคะคนเขียน
คนอ่านรอได้เสมอ ^^
-
ไม่รู้จะพูดอะไร
ต้งๆนะรออ่านคิดไว้ว่าคึนนี่ได้อ่านแน่
แต่มาเจอแบบนี่มัน.....
ยังไงก่อรอเพาะคนทุกคนต้องมีเหดผนของใคของมัน
ปล จะรอนะ
-
รอได้จ้า ไม่เป็นไร
ทำตามความต้องการของคนเขียนเถอะค่ะ อยากให้คนเขียนสบายใจ
:L2: :L2: :L2:
-
มาอัพวันเกิดเราพอดีเลยย ขอของขวัญวันเกิดแบบขอของหวานนะไม่เอามาม่า :กอด1:
สู้ๆน้าาา :L2:
-
รอจ้า สู้ๆน่ะ :interest:
-
เป็นกำลังใจให้จ้า สู้ๆๆๆ :L2:
-
นานจังเลยง่ะ :m15:
แต่จะก็จะรอ กลับมาเอาแบบหนักเลยนะๆ สู้ๆคนเขียน :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
วางพล๊อตให้ดี กำหนดไว้ว่าจะดำเนินเรื่องยังไง จะผูกปมปัญหาแบบไหน จะจบแบบไหน แล้วเขียนตามที่คิดไว้ค่ะ
ด้นสด เรื่องมันจะงงๆ จับใจความไม่ได้อย่างที่เพื่อนคุณบอกค่ะ แล้วสุดท้ายจะตัน หาทางจบไม่ได้ กลายเป็นตัดจบไปดื้อๆ
เป็นกำลังใจในการเขียนนิยายค่ะ
-
ยังไงก้รอเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆ :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
-
สู้ๆ น้าาา เดี๋ยวทุกอย่างก็ผ่านไป
จัดการอะไรที่มันค้างคาแล้วค่อยมาอัพก็ได้
-
สู้น่ะค่ะจะเป็นกำลังใจให้ :a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
ส่วนนิยายจะรอต่อไปน่ะค่ะ :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
สู้เค้านะค่ะ คนอ่านเป็นกำลังใจให้เสมอ
-
สู้ๆนะคะ
ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเนอะ
ค่อยๆแก้มันไปทีละนิด เดี๋ยวก็จะผ่านมันไปได้เองค่ะ
ส่วนนิยายจะรอต่อไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
-
รอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
ไม่เป็นไรอย่างงัยเค้าก็รอจ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอให้หมดเรื่องเร็วๆน๊า :L2: :L2: :L2: :L2::bye2: :bye2: :bye2:
-
รับทราบ ค่ะ
สู้ๆ :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ไรเตอร์สู้ๆ เย้ !!!!! ! ^[++++++++++++++++++]^ #หึกเหิม !!!
-
สู้ๆๆจร้า
จะรอและรอจร้าาา
:monkeysad:
-
จะรอนะคะ
สู้ๆค่ะ
:กอด1: :กอด1: :L2:
-
สู้ๆๆนะจ๊ะ ค่อยๆคิดเนอะ แก้ปัญหาเสร็จแล้วพักผ่อนเยอะๆ มีแรงแล้วลุยต่อนะจ๊ะ
-
จะรอต่อไปแระกานเนอะ ทำไงได้ละติดไปล๊า
ยังไงปัญหามันจะต้องมีทางออก ลองมองย้อนดูสิมันอาจง่ายขึ้น++
ไฟท์ติ้ง++
-
เปนกำลังใจไห้ครับสู้ๆนะครับ
-
สู้สู้น๊า
-
เป็นกำลังใจนะคะ รออ่านอยู่เสมอค่ะ ^^
-
ไม่เป็นรัยค่ะ วันนี้ยังไม่ลง วันหน้าก็คงจะลง ยังงัยเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ
-
ก็หนุกดีนะครับ เปนกำลังใจให้คับๆ
-
จะรออ่านจ้า
-
fighting!!
-
รอค่ะ
-
+ 1 ให้กำลังใจ และจะรออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
สู้ๆนะครับ
-
คนเขียนสู้ๆนะจ๊ะ
-
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
สู้ๆนะคะ แล้วเดี๋ยวมันจะผ่านไปได้ด้วยดี ^^
-
สู้ๆนะ เราเป็นกำลังใจให้ o13 o13
-
จะรอนะคะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ :กอด1: :jul1:
-
เราชอบเรื่องของคุณนะ น่ารักดี
เวลาที่พูดถึงลูกเรายังรู้สึกอบอุ่นเลย
สู้ๆ นะ ยังไงก็จะรออ่านนนนน
o13
-
จ้าพักเยอะนะคะ
แล้วก็กลับมาจะได้สดชื่น 55
เรารออยู่ตรงนี้คนนึงละ
ขอให้สู้กับปัญหานะจ๊ะ ^^
-
รอจ้า สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
-
รอจ้า
-
ต้องตากับไตเติ้ลน่ารักอ้ะะ :impress2:
แต่ค้างมากกก ใครกันคือ ปะป๊า? คนที่พี่เวย์หามาให้หรือจะเป็นพัต? =0=
รออ่านนะคะ สู้ๆเน่ออออออออ
-
เป็นกำลังใจให้ฮับบ
-
ค้างยาวเลยทีนี้ :o12:
-
เอ้า เป็นกำลังใจให้จ้า สู้ๆ
-
เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกกินใจยังไงมัยรู้ :m15:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :L2: :3123: :กอด1:
ขอให้ผ่านความไม่สบายใจต่างๆให้ได้นะคะ :bye2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: ค้างยาววววว อ่าา :o12: :o12:
-
เจ๋งมากกกกกกกกกกกกกค่ะ
ข้อมูลแน่นอ่ะ พล็อตแบบ เจ๋งอ่ะ ชอบ ๆ ๆ ๆ
รอติดตามค่ะ ^^
-
:L1:น่ารัก น้องไตเติ้ล
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
สู้ต่อไปคร้า
-
:3123: รอ รอ รอ คนอ่านจะรอต่อไป
-
ไตเติ้ลน่ารัก น่าฟัดมากๆ :impress2:
-
รอคับรอ
วันนี้จะมาตามนัดเปล่า
มารอตั้งแต่เช้าอิอิ :z2:
-
แวะเข้ามาดูว่ามายัง + ให้กำลังใจเต็มที่คะ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มารายงานตัว คนเขียนกลับมาแล้วครับ :a9:
พอเห็นทุกคนที่ให้กำลังใจแล้วมัน :impress2: :impress2: :impress2: รู้สึก :กอด1: ทุกคนจังเลย
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ :pig4: :pig4:
สำหรับนิยาย ตอนบ่ายนะครับ เดี๋ยวไปธุระแปปหนึ่ง :oni1: แล้วเจอกันที่จตุจักรเน้อ
( แอบไปเที่ยวก่อน พักหมองนิดหน่อย)
-
:angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:
คนเขียนกลับมาแล้ว จะรออ่านนะค่ะ สู้ๆๆ
-
ต่อ ๆ รอเธอมานานแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา
มาต่อความสนุกกัน เราชอบเรื่องนี้มาก อย่าหนีหายนะ
-
มานั่งรออย่างใจจดใจจ่อเลยอะ
-
มารอเลยจ้า
-
รอๆๆๆ
-
ว้าวๆๆ รออยู่จ้า
-
กระโดดกอดดดดดดดด :กอด1:
รีบมาต่อเร็วๆนะ
:call:
-
...มาต่อเร็วน๊า าา เก๊าคิดถึง อิอิ>.< :z1:
-
เย้ๆๆๆ คนเขียนกลับมาแล้ว จะรอจ้า สู้ๆๆ
-
มารอค่ะ
:L2:
-
เย้ คนเขียนกลับมาลง
รีบลงตอนต่อไปนะ
ไม่งั้น
จับน้องไตเติ้ลมาแล้วจี้(เอว) จริงๆด้วย^^
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
เย้ๆๆๆๆๆ กลับบมาแล้วววววว ถือป้ายไฟต้อนรับ
วิ่งดุกๆๆๆ ไปขนมน้ำกับเสื่อมาปูรอ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
รอค่ะ
-
:z2: :z2: :z2:
มารออออออ คะ
-
มาปูเสื่อรอ เรื่องนี้น่ารักมากๆ :z2:
-
จะรอนะค่ะ :call:
-
:o8: เสื่อพร้อม ปูรอล่ะเด้อ
-
:mc4:
กลับมาแล้วๆๆๆ
ปูเสื่อรอจ้า :กอด1:
-
มารอเช่นกัน~
-
เย้ๆ !
คนเขียนกลับมาแร้ว
รอ จร้าา :กอด1: :กอด1:
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
รอจ้า :call:
-
:กอด1:
-
คนเขียนกลับมาแว้วววว :mc4:
-
:กอด1: มายังน้าาาาา
ไมเหนแต่หัวข้อหว่าาาาา?
-
บทที่ 9
ผมก็กำลังเอาเส้นออกมาแช่น้ำรอครับ กำลังยกจะเอาไปวางบนโต๊ะ ไตเติ้ลก็วิ่งตึกตัก เข้ามาพร้อมกับทำหน้าตาระรื่นดีใจ อย่างกับเจออะไรมางั้นแหละ
“ อ้าว ใครมาหาครับ ”
“ ม่าม๊า...ปะป๊ามาหาฮับ ” เจ้าตัวเล็กตอบออกมา
“ เคร้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง ”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
“ พี่เวย์...เอาอีกแล้วนะ ผมบอกพี่กี่ครั้งแล้ว ” ผมเดินหัวเสียออกมาด้านนอก ก็จะอะไรซะอีกละ ก็พี่เวย์นะสิ ชอบพาเพื่อนไม่ก็รุ่นพี่มาหา มาแนะนำ (ยัดเยียด) ให้มารู้จักกับไตเติ้ลตลอดนะสิ แล้วแถมยังบอกอีกว่า นี่แหละปะป๊าของหนู จนหลังๆมานี้ พอพี่เวย์พาเพื่อนมาที่บ้าน เจ้าตัวเล็กก็จะคิดไปว่านี่ลุงเวย์ พาปะป๊ามาหาอีกแล้ว ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็จะชอบนักเวลาที่มีคนมาให้เรียกว่า ปะป๊า แล้วหลังจากนั้นทั้งวัน เจ้าตัวเล็กก็จะติดแหง็กกับผู้ชายคนนั้นเลยทีเดียว พอตอนจะกลับเจ้าตัวเล็กก็จะงอแงใหญ่ แล้วทีนี้ปัญหาตกอยู่ที่ใครละครับ ถ้าไม่ใช่ผมที่ต้องคอยกล่อม แต่พอวันต่อมาเจ้าตัวเล็กก็จะรู้สึกเฉยๆ ไม่งอแงไม่ถามหา ช่วงหลังๆ มานี้ พอผู้ชายคนนั้นจะกลับ เจ้าตัวเล็กก็ไม่งอแงแล้วละครับ สงสัยจะรู้ทันลุงแน่ๆ
“ อะไร...พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ” พี่แกยังมีหน้ามาแก้ตัว
“ ถ้าพี่ไม่ได้ทำ แล้วเจ้าตัวเล็กจะวิ่งมาบอกว่า ปะป๊ามาหาเหรอ ”
“ ไม่ได้ทำจริงๆ เด็กมันคิดเองเออเอง ไม่เชื่อถามเพื่อนเราดูสิ ”
“...............................” หันไปหาไอ้ม่านที่ตอนนี้เป็นผู้ถูกพาดพิง
“ อือๆ พอไตเติ้ลเห็นเท่านั้นแหละ ก็วิ่งกลับมาหามึงเลย ”
“ ก็เป็นเพราะใครละ.......พี่นั่นแหละ ทีหลังอย่าพามาอีกนะ แล้ววันนี้พาใครมาละ ”
“ ไม่พามาได้ไง นี่รุ่นพี่พี่เลยนะ แถมยังเป็นน้องพี่วัฒน์อีก จำได้ไหม ” น้องพี่วัฒน์เหรอ ถ้าหากจำไม่ผิดตอนงานแต่งพี่เมย์ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายพี่วัฒน์อยู่นะ แต่ได้พูดกันแค่ไม่กี่คำเท่านั้นเอง แกชื่อพี่วิน
“ อ้าวเหรอ...แล้วไหนบอกว่าแกไปต่อโทที่เมืองนอกไงละ ” แกเรียนเก่งมากครับเกรียตินิยมเลยละ
“ แกกลับมาแล้วไง นี่เพิ่งไปรับจากสนามบินแล้วก็ตรงพามาหาหลานแกเลย ” แล้วพี่เวย์ก็เดินมากระซิบผม
“ คนนี้แหละพ่อไตเติ้ลของจริง ”
“ พี่เวย์.....หยุดคิดหาพ่อมาให้ไตเติ้ลได้แล้ว ผมเลี้ยงเองได้ ทำไมพี่ดื้อด้านขนาดนี้นะ ”
“ พี่วินทั้งดูดี มีการศึกษา แล้วแถมยังเป็นสุภาพบุรุษ มีความรับผิดชอบ ไม่เหมือนใครบางคนหรอก ”
“ ไม่พูดแล้วพี่เวย์...แล้วนี่พี่วินอยู่ไหนละ ” เพราะตั้งแต่มานี้ยังไม่เห็นแกเลย
“ อยู่ข้างนอกกับเด็กๆ นะ .....ไม่ลองคิดดูหน่อยเหรอ ” แกยังไม่เลิกอีก
“ หึ...ระวังเถอะพี่เวย์ ” เดินเข้าไปหาพี่แกแล้วกระซิบเบาๆ
“ ห่วงแต่คนอื่น...ระวังของที่พี่มองอยู่ โดนคนอื่นคาบไปแดกนะ มันยิ่งเสน่ห์แรงอยู่ด้วย ” ผละออกมาพี่แกถลึงตาใส่ผมเลยละครับ ดูสิจะเนียนไปนานขนาดไหน
“ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง ”
“ คร้าบๆๆ ”
“ เดี๋ยวพี่ออกไปข้างนอกนะ ยังไงก็ฝากดูพี่วินด้วยละกัน ”
“ ครับๆ ท่านพี่ ”
“ ปะป๊าๆๆๆๆ มาเล่นกับเติ้ลอีกน๊า ” หลังจากที่ทานข้าวเที่ยงเสร็จ พวกเพื่อนๆ ก็ขอตัวกลับไปก่อน ส่วนพี่วินเองก็ยังอยู่เล่นกับเด็กๆ อยู่ ดังนั้นทั้งบ้านจึงเหลือแค่ผม และพี่วิน จะว่าไปพี่วินเองก็ดูดีอย่างที่พี่เวย์บอกนั่นแหละ หล่อสมาร์ทเลยทีเดียว แถมดูเหมือนจะเข้ากับเด็กๆ ได้ดีซะด้วย
“ ครับๆ เดี๋ยวปะป๊ามาหาทุกวันเลยครับ ”
“ เย้ จริงน๊า ”
“ จริงครับ ”
“ ม่าม๊า...ปะป๊าจะมาหาเติ้ลทุกวันเลย ”
“ ครับๆ ว่าแต่ตอนนี้ได้เวลานอนกลางวันแล้วนะครับ ดูดิ พี่ต้องตาจะหลับแล้วนี่ ” ต้องตาเองตาก็จะหลับลงไปแล้วละครับ ก็นี่ได้เวลานอนของเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนแล้ว
“ ไปนอนก่อนนะครับนะ เดี๋ยวปะป๊าไม่มาหาอีกนะ ” พี่แกก็เข้าใจกล่อมนะครับ
“ เติ้ลนอนแล้ว ปะป๊าจะมาอีกจริงน๊า ”
“ จริงสิครับ ”
“ เย้ งั้นม่าม๊าไปนอนกัน ” เจ้าตัวเล็กวิ่งเข้าไปในบ้านแล้วครับ ต้องตาเองก็วิ่งตามไปติดๆ
ตอนนี้เจ้าตัวเล็กทั้งสองคนนอนหลับปุ๋ยสบายไปแล้วละครับ ซึ่งกว่าจะหลับได้ก็เล่นเอาเหนื่อยอยู่เหมือนกัน ดีที่ได้พี่วินคอยช่วยกล่อมอีกแรง พี่วินก็นอนค้ำศอกอยู่ข้างต้องตา ผมเองก็นั่งอยู่ข้างๆ ไตเติ้ล
“ พี่ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ นะ ถ้าพี่ไม่มาเห็นเองกับตานี่ บอกตรงๆ เชื่อยาก ”
“ ครับ ......”
“ เรื่องที่เราท้องนั่นแหละ ”
“ อ๋อ..มันก็....”
“ ไม่น่าเชื่อนะ ว่าจะน่ารักได้ขนาดนี้นะ ”
“ ออ...ไตเติ้ลแกก็น่ารักแบบนี้ละครับ เลยทำให้โดนต้องตาแกล้งประจำ ”
“ เปล่า....”
“ อะไรเหรอครับ ”
“ ไม่ใช่ไตเติ้ล...ที่น่ารัก”
“ แล้ว......”
“ แม่ของไตเติ้ลต่างหากละ ”
“.................................................” พูดแบบนี้ก็เกิดอาการเขินนะสิครับ ถึงแม้จะเคยมีคนชมอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้นิ นี่อย่าบอกนะว่าพี่วินแกกำลัง..................
“ ล้อเล่นนะ ฮ่าๆ ”
“ เอ่อ.....” หน้าแตกเลยครับงานนี้
“ ไตเติ้ลน่ารักจะตาย แต่....”
“ ......................”
“ อยากให้เป็นลูกของพี่จัง ”
พูดแบบนี้ก็ไปไม่เป็นนะครับ พี่แกดันทำสีหน้าจริงจังนี่สิ ไอ้ผมก็ไม่เคยโดนแบบนี้มาก่อน แต่ถึงจะเคย พวกนั้นก็แค่แซวเฉยๆ แต่พี่วินนี่สิดันทำสีหน้าที่แบบว่าเดาไม่ออกเลย
“ เอ่อ..ผมว่าเราออกไปข้างนอกเถอะครับ เดี๋ยวเด็กๆ จะตื่นเอา ”
“ อืม ได้สิ ”
“ พี่กลับก่อนแล้วกันนะ อย่างไรเดี๋ยววันหลังพี่จะมาเยี่ยมอีก ”
“ พี่วินจะกลับแล้วเหรอครับ ไม่รอให้พี่เวย์ไปส่งเหรอครับ ”
“ ไม่ละ พี่จะกลับคอนโดนะ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่หรอก นั่งแทกซี่แปปเดียวก็ถึงแล้ว ”
“ งั้นก็ โชคดีนะครับ ”
“ แล้วไม่รับพี่ไว้พิจารณาหน่อยเหรอ เลี้ยงลูกคนเดียวมันเหนื่อยนะ ไม่อยากให้พี่มาเลี้ยงช่วยเหรอ ”
“ หา....”
“ พี่ไปก่อนละ บายครับ ”
โอ๊ยอะไรนี่ ผมงง กับคำพูดพี่แกไปมากแล้วละครับ บางทีก็ดูจริงจังแต่สุดท้ายกลับมาบอกว่าพูดเล่น แล้วพี่แกจะเอาแบบไหนนี่
ตอนนี้ก็เย็นแล้วละครับ ทุกคนก็กลับบ้านมากันหมดแล้ว ตอนนี้เด็กๆ ก็เพิ่งตื่นได้สักพัก ยังงัวเงียกันอยู่เลย
“ ไหนๆ เด็กๆ มานี่เร็ว ดูสิแม่ซื้ออะไรมาฝาก ” พี่เมย์แกก็ซื้อของเล่นอะไรเยอะแยะมาฝากเด็กๆ เต็มไปหมด นี่แทบจะไม่มีที่เก็บแล้วละครับ
“ เอากลมๆ สีฟ้า ” ไตเติ้ลร้องเอาลูกบอลสีฟ้าที่อยู่ในมือของพี่วัฒน์ใหญ่เลย
“ เอ...อยากได้ต้องทำไงน๊า ” พี่แกก็ยังยื้อไว้อยู่
“ จุ๊บ ” ไอ้ตัวเล็กยืดตัวไปหอมแก้มสองสามที
“ หอมแล้วๆ ”
“ เอานี่ครับตัวเล็ก ”
“ ม๊า ตาอยากได้ลูกบอล ” ต้องตาก็ชี้ไปที่ลูกบอลที่อยู่ในมือเจ้าตัวเล็ก เจ้าตัวเล็กเองพอเห็นแบบนั้น ก็กอดไว้ใหญ่เลย
“ ไม่ให้นี่ของเติ้ล ”
“ ตาอยากได้ ”
“ ไม่ให้ ”
“ หึๆ อย่าแย่งของน้องน๊า เอานี่ แม่ซื้อมาตั้งหลายลูกหลายสีแนะ ดูสิ ”
“ ไม่เอาของเติ้ลก็ได้ ”
“ มาทานข้าวได้แล้วครับพี่ๆ ปล่อยเด็กๆ เล่นกันไปก่อนก็ได้ครับ ”
“ ปะ พี่วัฒน์ไปทานข้าวกัน ”
“ แล้วนี่เนย์ได้เจอวินบ้างหรือยังละ ”
“ เจอแล้วครับเมื่อตอนกลางวันนี่เอง ”
“ อ้าว..นี่วินกลับมาแล้วเหรอวัฒน์ แม่เองก็ไม่ได้เจอเลยตั้งแต่งานแต่งโน่น ”
“ ครับ วินมันกลับมาคราวนี้ มันก็มาเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยของเนย์นั่นแหละครับ เปิดเทอมก็คงได้เจอกันบ่อยขึ้น ”
“ โห นี่พี่แกเก่งจังเลยครับ ”
การทานอาหารเย็นวันนั้นก็ดูเหมือนว่าจะมีพี่วินเป็นหัวข้อสนทนาหลัก ส่วนเด็กๆ เองก็ยังนั่งเล่นของเล่นที่พี่ๆ ซื้อมาให้กันใหญ่ ไม่สนใจอะไรเลย ต้องตาเป็นเด็กฉลาด หัวไว แถมยังไม่กลัวอะไรอีก แล้วยังทำหน้าที่พี่ที่ดีได้อีกด้วย เวลาเล่นกับไตเติ้ลถ้าหากว่าน้องเจ็บ ก็ได้ต้องตานี่แหละที่คอยปลอบอยู่ข้างๆ ถึงแม้จะชอบแกล้งไปบ้างแต่ต้องตาก็รักไตเติ้ลดี ส่วนไตเติ้ลเองถึงแม้จะขี้กลัวไปบ้าง ไม่กล้าเล่นอะไรแรงๆ เหมือนต้องตา แต่พอต้องตาชวนก็จะเล่นด้วยทุกครั้ง ถึงบางทีต้องตาจะแกล้งจนทำให้ร้องไห้ แต่ก็ไม่เคยโกรธกันนานเกินสิบนาทีเลยด้วยซ้ำ ผมว่าโตขึ้นเด็กสองคนนี้คงจะรักกันดียิ่งกว่าพี่น้องเสียอีก
“ ม่าม๊า...ไตเติ้ลอยากดูดาว ” มาแล้วเจ้าตัวเล็ก ตอนนี้ก็เวลาสามทุ่มกว่าแล้ว ต้องตาเองก็นอนหลับไปแล้ว เหลือแต่เจ้าตัวเล็กนี่แหละ ที่ยังไม่ยอมหลับแถมยังอยากดูดาวอีก แล้วนี่ผมจะไปหาจากที่ไหนมาให้ดูละเนี่ย มองขึ้นไปก็คงมีแต่พระจันทร์นั่นแหละ
“ อยากดูดาวเหรอครับ ”
“ คร๊าบบ น๊า ” อ้อนใหญ่เลยครับเจ้าตัวเล็ก
“ แต่สัญญากับม่าม๊าก่อนน๊า ว่าดูเสร็จแล้วก็จะนอน โอเคไหม ”
“ โอเคกั๊บ ”
“ ปะ งั้นออกไปดูกัน ”
“ อุ้มๆ ม่าม๊าอุ้ม ” เจ้าตัวเล็กก็ยื่นแขนขึ้นมาให้ผมอุ้ม ตัวก็เล็กพอๆ กับต้องตา บางทีอาจเล็กกว่าต้องตาอีกก็ได้
“ ฮึบ หนักจัง ”
พาเจ้าตัวเล็กออกมานั่งเก้าอี้ด้านนอก แล้วอุ้มเอาไว้ให้นั่งบนตักเจ้าตัวเล็กก็ชี้นั่นชี้นี่ใหญ่
“ ม่าม๊าไหนดาว ” เจ้าตัวเล็กก็หันมาทำตาแป๋วใส่อีก
“ ดาวยังไม่ขึ้นครับ ดูสิ มีแต่พระจันทร์เห็นไหม ”
“ หูว ใหญ่จัง แล้วดาวอยู่ไหนครับ ” ใครจะไปตอบได้ละครับ
“ ดาวเข้านอนไปแล้วครับ ยังเหลือแต่เด็กดื้อที่ไม่เข้านอนตรงนี้แหละ ”
“ เติ้ลไม่ดื้อนะ ”
“ ดื้อ ”
“ ไม่ดื้อ ”
“ ถ้าไม่ดื้อต้องเข้านอนนะ ”
“ นอนนะ ” แล้วเจ้าตัวเล็กก็ทิ้งตัวมาพิงผมไว้ กอดแน่นไม่ปล่อยเลยละครับ ผมก็กำลังจะอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าไปนอนข้างใน เจ้าตัวเล็กก็งัวเงียขึ้นมาถามผม
“ ม่าม๊าดาวเข้านอนแล้ว ”
“ ครับดาวเข้านอนแล้ว ไตเติ้ลก็นอนนะ ”
“ ม่าม๊า ม่าม๊า ”
“ ครับ ”
“ ปะป๊าอยู่ไหน เติ้ลอยากเจอ ” แล้วเจ้าตัวเล็กก็หลับไป หลังจากที่ทิ้งคำถามให้ผม โดยที่ผมเองก็คงไม่สามารถหาคำตอบให้ได้
“ ม่าม๊าจะเป็นทั้งม่าม๊าและปะป๊าเองนะครับ ” แล้วผมก็นอนหลับไปพร้อมกับกอดไตเติ้ลเอาไว้
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ในที่สุดก็กลับมาแล้วครับ หลังจากที่หายหัวไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆ
พร้อมแรงกาย และแรงใจ ขอบคุณทุกคนจริงๆ :pig4: :pig4:
เอาละ อีกไม่กี่ตอน ไอ้พัตก็จะกลับมาแล้ว เตรียมอาวุธให้พร้อมต้อนรับการกลับมาของพระเอกเรา :13223: :pigangry2: :z4: :ซูโม่:
งั้นเอาไว้แค่นี้ก่อนแล้วกันครับ เหนื่อยยยยยยยมากกก เพิ่งกลับมาถึงห้อง คนก็เยอะ รถก็ติด
นอนหลับฝันดีแล้วกันครับทุกคน :bye2: :bye2: :bye2:
-
กว่าไอพัดจะออก ส่งสัยคงเชียร์พี่วินแน่ๆ
-
:o12: สงสารไตเติ้ลจัง
-
คู่กับพี่วินไปเลยยยยย
-
นึกว่าปะป๊าตัวจริงจะโผล่มาแล้วซะอีก 55
น้องเติ้ลน่ารักมากๆ อยากกอดมั่ง :กอด1:
-
สนุกมากๆๆๆจ้า รอพัตกลับมา จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี้ย แต่คู่แข่งมีแล้วๆๆ
-
คงมีคนเชียร์วินอยู่แน่ๆเลย
-
นึกว่าพัตจะมาซะอีก เหอๆ แต่ดีแล้วที่ไม่ใช่พัต ไม่อยากให้เนย์คู่กับคนแบบนี้ เชียร์พี่วิน :-[
ขอบคุณคนแต่งด้วยจ้า :3123:
-
น่าเชียร์พี่วินอะ
-
กลับมาได้แล้ววว เดี่ยวก็โดนแย่งไปหรอก อิอิ :z10: :z10:
-
โอ้ยยย ๆ รอตอนหน้า
-
พี่วินน่ารักอ่ะ :o8:
ระหว่างนี้ขอเชียร์พี่วินนะ 5555555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
พี่วินๆๆๆ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ
อยากให้พัตกลับมาเร็วๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
ม๊าเนย์น่ารักเนอะ
พี่เวย์ยังไม่บอกรักม่านอีกหรออ
ระวังหมาคาบไปจริงๆเน้อ 555
-
เกือบร้องไห้ สงสารเด็กที่ไม่รู้อะไร
คนเเต่งให้ไตเติ้ลเจอกับพ่อเค้าเร็วๆนะ
สงสารๆๆๆๆๆ
ยังไงๆพัตก็พ่อไตเติ้ล
-
ไตเติ้ลลน่ารักอ่าาาา
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า ติดตามๆอยู่น๊าา :impress2:
-
ยินดีต้อนรับกลับมานะคะ 5555
ไตเติ้ลรอก่อน
อีกไม่กี่ตอนทั้งไตเติ้ลทั้งคนอ่านก็จะได้เจอป๊ะป๋าหนูแล้ววว
-
o13 น้องเติ้ลน่ารักดีครับ ชอบๆๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: เราเชียร์พี่วิน♥
-
เชียร์พี่วินๆ พัตนิสัยไม่ดี ทิ้งไตเติ้ลกะม๊าเนย์ไป :(
-
เมื่อไหร่แกจะกลับมาาาาาาาาาาาาาาาาาอ้ายพัดดดดดด
แต่ตอนนี้เริ่มแอบเชียร์พี่วินละ :o8: น้องเติ้ลน่าสงสาร
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด สั้นเกินไปแล้ววววว o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9
-
แอบเชียร์พี่วิน หุหุ
-
เปลี่ยนใจมาเชียร์พี่วินดีกว่า แต่พี่แกชอบพูดทีเล่นทีจริง พอเนย์ทำท่าเขิน หรือคิดไปไกล พี่แกก็ดันพูดแต่ล้อเล่นอ่ะ
-
น้องเติ้ลลูกกกก ... มามะให้ป้าอุ้มหน่อย มุ๊ๆๆๆๆ
:man1:
ป.ล. รอเวลามาม๊าเจอปาป๊า
ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
พัตรีบๆกลับมาเซ่ มัวแต่ไปมุดหัวอยู่ไหน
ลูกเมียกำลังโดนจีบอยู่นะ ทำไมไม่รีบกลับมาหา!!!!!!!!!!!!
-
ไตเติ้ลน่ารัก :o8:
-
กว่าพัตจะกลับมา สงสัยเติ้ลคงได้พี่วินเป็นปะป๊าไปแล้วละ
-
ไตเติ้ล มีแค่ม่าม๊า ก็พอแล้ว ไอ้พ่อเฮงซวยอย่าไปถามหาเลย :pigangry2: :ซูโม่:
เนย์ อย่ารักไอ้ห่านรกพัตนั่นนะ :m31: พี่วินน่ะดีแล้ว ดูท่าพี่แกจะจริงจังด้วยสิ :-[
คิดถึงคนเขียนมากอ่ะ มาส่องตลอดว่าจะมาเมื่อไหร่ ได้อ่านซะที อีสองตอนไอ้นรกนั่นจะมาจริงดิ :serius2:
คิดว่าถ้าไอ้ห่าลากนั่นกลับมา ต้องมาทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อแน่นอน แล้วก็จะให้ลูกเป็นกามเทพให้ :serius2:
สงสารเด็กก็สงสารนะ แต่พ่อที่ทิ้งลูกเมีย ไม่รับผิดชอบอย่าไปสนใจมันเลย โอ๊ย ถ้ามันกลับมาจริงเนย์อย่าใจอ่อนนะ
(แลดูท่าคนอ่านคนนี้แลตื่นตูมเนอะ) คนเขียนสปอยมาขนาดนี้ แล้วแบบ เซงอ่าา
ยัไงก็มาต่อน้า คิดถึงเรื่องนี้มาก :กอด1:
-
ปะป๊าตัวจริงกลับมาไวๆนะ
-
มาหาป่าป๊ามาลูกมา (วิ่งหลบทันใด)
สู้ต่อไปขอรับ :L2:
ไตเติ้ลอยากเจอป๊าแล้วม๊าจะทำไง
รอตอนต่อไปขอรับ
-
ถ้าไตเติ้ลได้เจอพ่อตัวจริง อาจจะมีงานเข้าม่าม๊าก็ได้นะ
-
พัตเอ๊ย!!!! ตกกระป๋องแล้วนะเอ็ง!!!! :laugh:
ไตเติ้ลยังคงน่ารักเหมือนเคย อย่าไปถามหาปาป๊าเลย ป้าจะได้เชียร์ป๊าวิน 555 :o8:
รอต่อไปค่ะ สู้ ๆ o13
-
พี่วินก็น่าสนนะ ส่วนไอ้พัตไม่ต้องกลับมาแล้วก็ได้ ชิส์!
-
น่ารักมากกกกก
:-[ :กอด1:
รอตบอัพัฒ :jul3: :jul3:
-
กว่าพัตจะมา
เราก็นอกใจ เชียร์พี่วินแล้วอ่ะน่ะ
:laugh:
-
นั่นไงว่าละ ว่าพัตยังไม่มา ฮา ฮา
เพราะว่าเปิดตัวแบบ ไม่ค่อยเซอร์ไพร์ส มันต้องจัดเต็ม กร๊ากกกก
รอต่อไปค่ะ อิอิ
-
จัด M16 ไว้รอไอ้คุณพัด
ถ้าความประพฤติดีจะพิจารณาเป็นตอนๆไปว่าจะให้ไตเติ้ลเรียกปะป๊าหรือเปล่า
-
สงสารไตเติ้ลอ่ะ :sad11: :sad11: :sad11:
ร้องหาพ่อตลอดเลย
เมื่อไหร่พัตจะกลับมา
เดี๋ยวไตเติ้ลก็รักคนอื่นก่อนหรอก
คนเขียนห้ามเปลี่ยนพระเอกน้าาาาาาาาาาาา :call: :call: :call:
ยังไงก็เชียร์พัตอยู่
-
ขำพี่เวย์ที่ขยันหาปะป๊ามาให้หลานจังอ่ะ 555+
ถ้าป๊าตัวจริงไม่มาเค้าจะเชียร์คนนี้ละน้า สงสารเด็กอ่ะ
เดี๋ยวถ้ามาแล้วอยากต้อนรับ(แบบพี่เวย์)ซักทีเหมือนกัน o18 :z6:
-
รอคนมารับผิดชอบม่าม๊าคับเมื่อไรจะกลับมาซักทีจะโดนคนอื่นแย่งไปแล้วนะ
-
อ่าา รอจร้าา :กอด1:
:bye2: :bye2:
-
ไตเติ้ลลลลลล
-
ถ้าพี่วินจริงจัง เราสะบัดพู่เชียร์รออยู่นะ เฮ... :mc4: :mc4: :mc4:
ปล. ไม่ชอบพัต เพราะไม่มีความรับผิดชอบเลย ชอบเค้า ฟันเค้า แต่ก็ทิ้งเค้าไป ไม่ปลื้มมมมมมมมม :m16: :m16: :m16:
-
พัตเอ้ยยย เมียจะโดนคาบไป--แล้วนะ o18
-
:-[ พี่วินแกก็ดีนะ จัดไป พ่อที่ดีที่สุดให้ลูก
รอตอนต่อไปจ้า
-
โธ๋ น้องเติ้ลที่น่ารัก น่าสงสารจริง
อย่าไปถามหาพ่อตัวจริงเลย
หาปะป๊าคนใหม่ดีกว่ามั้ง
แต่พัฒน์กลับมา
คงมีศึกชิงเมีย ชิงลูกกับพี่วิน และคนอื่น (ถ้ามี)แน่
-
น่ารักอ่ะ สงสารไตเติ้ลจัง คงอยากเจอพ่อใจจะขาดๆ
-
อ๊ากกกก เติลน่ารักไปไหมลูก กริ๊ดดดดดดดดด
รอตอนต่อไปนะคะ
-
รอนะ :L1:
-
งานนี้ถ้าปาป๊าตัวจริงมาคงได้มีเฮแน่ๆอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:call: :call: :call: :call: :call:
-
อีกไม่กี่ตอน นี่แสดงว่าหลายตอนอยู่สินะ หุหุ
ดีแล้ว หนุ่มคนอื่นมาทำคะแนนมั่ง หมั่นไส้พัตฝังลึกมาก อิอิ
-
เดี๋ยวปะป๊าก็มาแล้วเติ้ล
-
เมื่อไหรป๊าตัวจริงจะมาล่ะเนี่ย
-
ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ
ตอนนี้ สงสารเติ้ลอ่ะ คงอยากมีปะป๊าเหมือนคนอื่นเค้า :monkeysad:
มีพี่วินมาสมัครแล้ว แต่ปะป๊๊าตัวจริงก็จะกลับมาแล้ว
มาม๊าจะทำยังไงล่ะทีนี้ :เฮ้อ:
รอปะป๊าตัวจริงค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2:
:o12: :o12:
-
พัตจะเข้าใจผิดว่าวินเป็นพ่ออะป่าว :กอด1:
-
พัตมีศัตรูหัวใจโผล่มาแล้วคับบ :m12:
-
เฮ้อทุกข์ใจแทนเนย์ สงสารตัวเล็กจังมีพ่อเห็นแก่ตัวเหมือนพัทอะ
-
เฮ้อทุกข์ใจแทนเนย์ สงสารตัวเล็กจังมีพ่อเห็นแก่ตัวเหมือนพัทอะ
-
เฮ้อทุกข์ใจแทนเนย์ สงสารตัวเล็กจังมีพ่อเห็นแก่ตัวเหมือนพัทอะ
-
เฮ้อทุกข์ใจแทนเนย์ สงสารตัวเล็กจังมีพ่อเห็นแก่ตัวเหมือนพัทอะ
-
พี่วินมาแรงนะเนี่ย
-
o18
-
รอป๊าตัวจริงงงงงงงงงงงง :z2:
:call:
-
รอตอนต่อไป
อิตาพัดมันกลับมาได้ซะที
มารับโทษทัณฑ์เลยนะ
รอจ๊ะรอ พรุ่งนี้มาต่อจะดีมาก โชคดี
-
เตรียมใจไว้เถอะนายพัต ทำอะไรไว้ เจ็บแน่ๆ
-
พัีตรู้เรื่องไตเติ้ลเมื่อไรเนี่ย หลังจากกลับมา หรือว่าตอนอยู่ต่างประเทศกันแน่ แล้วเวย์จะอะไรนักหนาเนี่ย ไม่คิดจะบอกพัตแล้วยังหาคนอื่นมาให้เนย์อีก แล้วถ้าพัตกลับมารู้เรื่องไตเติ้ลขึ้นมาจะยังไงกันเนี่ย
-
หาพ่อใหม่เห้อ o18
-
งื้ออออออออออ ในที่สุดนักเขียนก็กลับมาแล้ว จุดพลุๆ :mc4:
ตอนนี้อ่านแล้วแบบว่าสงสารน้องไตเติ้ลสักกะนิดสักกะหน่อยอ่ะค่ะ ขอให่ไอ้คุณพัตกลับมาเร็วๆแล้วกัน จะเล่นให้น่วมเลย!!
ปล.คุณนักเขียนขาาา เราขออะไรอย่างนะ...ตรงหัวข้อเวลาอัพตอนใหม่อ่ะค่ะ ช่วยเขียนเลขหน้ากับตอนที่..หน่อยได้ไหมอ่ะค่ะ เพราะบางทีเม้นต์กระฉุดไปหลายหน้า แล้วเราวนหาไม่ค่อยเจออ่ะค่ะ >O<
-
:mc4: คนแต่งกลับมาแล้ว :กอด1: ไตเติลเอ๋ย เด็กหนอเด็ก เนย์ก็เอาพี่วินเป็นป่าป๊าให้เติ้ลดิ พี่วินก็พูดซะน่ารัก :o8:
แค้นไอ้พัตนัก กลับมาเจอคนอ่านถล่มแน่ :m31:
-
ตอนนี้ขอเชียร์พี่วินสุดแรงก่อนแล้วกัน
เดี๋ยวพัตมาค่อยว่ากันอีกทีเนอะ เผื่อว่าจะได้เห็นมวยคู่เอกระหว่างพัตกะพี่วิน
-
ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ
รอตอนต่อไป คิคิ
-
มันกำลังจะมา!!!
มีคู่แข่งแล้วด้วย 5555
มาต่อๆ ไตเติ้ลกะต้องตา น่ารักอ่ะ
ต่อๆจ้า
-
ยินดีต้อนรับการกลับมาของคนเขียนนะคะ :pig2:
น่าสงสารไตเติ้ลจังเลย :monkeysad:
พัตจะกลับมาแล้ว มันน่านัก :z6:
-
ให้ตายเถอะ มันจุกแน่นในออกไปหมดเลย มันแบบว่าT^T
รอตอนต่อไปนะฮะ รอรอ
-
พัดตกกระป๋องไป
ซะแล้ว แต่ก็สมควร
:laugh:
-
พี่เวย์ก็ขยันหาปะป๊ามาให้ไตเติ้ลนะ
สงสารไตเติ้ลอะ คงอยากเจอพ่อจริง ๆ
แต่ยังไม่กลับมาอีก สงสัยจะรอให้พี่วินจีบเนย์ติดก่อนหรือเปล่า
ถึงจะยอมกลับมา
-
พัดหายหัวไปเลย
-
:3123: :3123: :3123:
-
กรี๊ดดด พี่วินจีบเนียนมากเลยอ่ะ :-[ น่ารัก
ตกลงปะป๋าจะเป็นนายพัดรึเปล่าเนี่ย หึ๊
-
สงสารไตเติ้ลจังเลยอะ :sad4: :sad4:
-
:mc4:
-
คนเขียนเคยมีน้องเล็กๆหรือเปล่าคะ เขียนน้องไตเติ้ลซะน่ารักเลย :man1:
น้องไตเติ้ลก็คงอยากรู้ว่าพ่อตัวเองเป็นใคร แต่ถ้าพ่อตัวจริงกลับมาจะใอยากให้เจอดีไหม :m16:
-
กว่าพัดจะออก ไตเติ้ลไ้ด้พ่อใหม่พอดี 555
-
ไตเติ้ลกับต้องตาน่ารักมากเลยอ่ะ :-[
-
ยากอ่านต่อแล้วครับบบบบ
-
นึกว่าปะป๊าตัวจริงจะโผล่มาแล้วซะอีก 55
น้องเติ้ลน่ารักมากๆ อยากกอดมั่ง :กอด1:
กอดด้วย
สนุกมากๆๆๆจ้า รอพัตกลับมา จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี้ย แต่คู่แข่งมีแล้วๆๆ
นั่นดิจะเกิดอารายขึ้นหว่า???????????????????
ไตเติ้ลลน่ารักอ่าาาา
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า ติดตามๆอยู่น๊าา :impress2:
ขอบคุณมากๆๆครับ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด สั้นเกินไปแล้ววววว o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ด้วยคน
ถ้าไตเติ้ลได้เจอพ่อตัวจริง อาจจะมีงานเข้าม่าม๊าก็ได้นะ
ฮุๆๆๆ มีงานเข้า มีงานเข้า มีงานเข้า ฮิๆ :z1:
พัตเอ๊ย!!!! ตกกระป๋องแล้วนะเอ็ง!!!! :laugh:
ไตเติ้ลยังคงน่ารักเหมือนเคย อย่าไปถามหาปาป๊าเลย ป้าจะได้เชียร์ป๊าวิน 555 :o8:
รอต่อไปค่ะ สู้ ๆ o13
หลายใจนะป้า ยังไม่ได้เจอไอ้พัตเลย
กว่าพัตจะมา
เราก็นอกใจ เชียร์พี่วินแล้วอ่ะน่ะ
:laugh:
ใจง่ายจังเลยอะ :z6:
จัด M16 ไว้รอไอ้คุณพัด
ถ้าความประพฤติดีจะพิจารณาเป็นตอนๆไปว่าจะให้ไตเติ้ลเรียกปะป๊าหรือเปล่า
o22 โหดร้ายที่สุด พัตเอ้ย เตรียมตัวไว้เลย
โธ๋ น้องเติ้ลที่น่ารัก น่าสงสารจริง
อย่าไปถามหาพ่อตัวจริงเลย
หาปะป๊าคนใหม่ดีกว่ามั้ง
แต่พัฒน์กลับมา
คงมีศึกชิงเมีย ชิงลูกกับพี่วิน และคนอื่น (ถ้ามี)แน่
ศึกชิงลูก ชิงเมีย ฮุๆๆ คิดแล้วก้เข้มข้นเนอะ
อ๊ากกกก เติลน่ารักไปไหมลูก กริ๊ดดดดดดดดด
รอตอนต่อไปนะคะ
:o8: :o8: :o8: คนเขียนก็น่ารักนะ :man1: คนอ่านยิ่งน่าร๊ากกกก :impress2:
งื้ออออออออออ ในที่สุดนักเขียนก็กลับมาแล้ว จุดพลุๆ :mc4:
ตอนนี้อ่านแล้วแบบว่าสงสารน้องไตเติ้ลสักกะนิดสักกะหน่อยอ่ะค่ะ ขอให่ไอ้คุณพัตกลับมาเร็วๆแล้วกัน จะเล่นให้น่วมเลย!!
ปล.คุณนักเขียนขาาา เราขออะไรอย่างนะ...ตรงหัวข้อเวลาอัพตอนใหม่อ่ะค่ะ ช่วยเขียนเลขหน้ากับตอนที่..หน่อยได้ไหมอ่ะค่ะ เพราะบางทีเม้นต์กระฉุดไปหลายหน้า แล้วเราวนหาไม่ค่อยเจออ่ะค่ะ >O<
ว่าแล้วลืมอะไร เบลอหนัก :really2: ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ขอบคุณที่เตือนครับ
คนเขียนเคยมีน้องเล็กๆหรือเปล่าคะ เขียนน้องไตเติ้ลซะน่ารักเลย :man1:
น้องไตเติ้ลก็คงอยากรู้ว่าพ่อตัวเองเป็นใคร แต่ถ้าพ่อตัวจริงกลับมาจะใอยากให้เจอดีไหม :m16:
บ้าาาา...เขายังเวอร์จิ้นอยู่นะ (จะมีใครเชื่อไหมหนอ)
---------------------------------------------------------------###
อาจจะไม่ได้ตอบทุกเม้นนะครับ เพราะ ไอ้คนเขียนมันขี้เกียจ แต่ยังไงก็ตอบให้บางส่วนแล้วกันนะครับ
แต่ก็จะพยายามหาเวลาว่างมาตอบบ่อยๆ แล้วกันครับ
ก็ขอขอบคุณอีกงามๆ สักสามสี่ครั้ง สำหรับทุกท่านที่ติดตามและให้กำลังนะครับ
จะพยายามไม่ให้ดราม่า มาม่า ยำยำ (เหรอ) ก็แล้วกันนะครับ และหวังว่าทุกท่านจะมีความสุขกับนิยายที่อ่านนะครับ (กรูน้ำตาตกในทุกตอน)
ยังไงช่วงนี้ก็พักอ่านนิยายที่น่าสนใจอีกสักครู่ แล้วกลับมาติดตามต่อในบทต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
บทที่ 10
“ ม่าม๊า ม่าม๊า ”
“ ครับ ”
“ ปะป๊าอยู่ไหน เติ้ลอยากเจอ ” แล้วเจ้าตัวเล็กก็หลับไป หลังจากที่ทิ้งคำถามให้ผม โดยที่ผมเองก็คงไม่สามารถหาคำตอบให้ได้
“ ม่าม๊าจะเป็นทั้งม่าม๊าและปะป๊าเองนะครับ ” แล้วผมก็นอนหลับไปพร้อมกับกอดไตเติ้ลเอาไว้
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
“ ไม่ไปต้องตาไม่ไป ” เช้านี้ก็รับอรุณด้วยเสียงเจื้อยแจ้วของต้องตาละครับ ก็วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของต้องตากับไตเติ้ลที่จะเริ่มเข้าไปเรียนอนุบาลแล้วละครับ ไตเติ้ลเองตอนนี้แต่งเนื้อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว กำลังนั่งทานข้าวต้มอยู่ ส่วนต้องตาเองดูเหมือนจะดื้อเป็นพิเศษ เพราะวันนี้จะไม่ได้เล่นอยู่ที่บ้าน แถมยังไม่ยอมใส่ชุด แล้วยังวิ่งโร่ไปทั่วบ้านทีนี้ก็ลำบากพี่เมย์ละครับ วิ่งไล่จับไปทั่วบ้าน
“ ต้องตา หยุดนะ มาใส่ชุดเร็วๆ ” เห็นต้องตาเป็นเด็กสี่ขวบตัวเล็กๆ แบบนั้น แต่ไม่อยากบอกว่า วิ่งเร็วมาก พี่เมย์เองก็ทั้งวิ่งตาม ถือชุดตาม ผมกระเซิงหมด ไม่อยากบอกว่าเสียชื่ออดีตดาวหมด
“ ไม่เอา ไม่ใส่ ไม่สวย ”
“ เป็นเด็กเป็นเล็ก รู้จักสวยไม่สวยแล้วเหรอ มานี่เร็วๆ ”
“ กรี๊ดดด ไม่เอา ม๊าช่วยด้วย ” พอพี่เมย์เข้าใกล้ต้องตาได้ ต้องตาก็กรี๊ดเลยครับ แล้ววิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาผม แล้วปีนมานั่งบนตัก
“ ม๊าช่วยด้วย ”
“ ช่วยอะไรครับ ทำไมไม่ใส่ชุดละครับ ”
“ ไม่เอาใส่แล้วไม่สวย ”
“ เหนื่อย ฉันชักสงสัยแล้ววะ ว่าใครอุ้มท้องมันตั้ง 9 เดือน ฉันหรือแกไอ้เนย์ ” พี่เมย์มายืนขนาบข้างแล้วเช็ดเหงื่อ แล้วยังมาถามคำถามปัญญาอ่อนอีก
“ ถามทำไมพี่ ”
“ ก็ดูสิ ติดแกยิ่งกว่าแม่แท้ๆ มันอีก ไม่เคยเชื่อฉันเลย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว แกกล่อมให้มันใส่ชุดอนุบาลหมีน้อยนี่ที ฉันจะไปอาบน้ำ ร้อนแต่เช้าเลย ”
“ เออๆ ครับ เดี๋ยวกล่อมเอง ”
“ วางบนโซฟานะ ” แล้วพี่เมย์แกก็วางชุดบนโซฟาแล้วเดินขึ้นไปอาบน้ำข้างบน
“ เอาละ ทีนี้ต้องตาจะใส่ชุดได้หรือยังครับ ” ต้องตาที่นั่งอยู่บนตักก็เงยหน้ามาทำตาใสใส่
“ ไม่ใส่น๊า ใส่แล้วไม่สวยเลย ”
“ สวยซิครับ ม๊ายังว่าสวยเลย ไตเติ้ลก็บอกว่าสวย.......จริงไหมครับไตเติ้ล ชุดพี่ต้องตาสวยมากๆ เลย ใช่ไหมครับ ”
“ อือๆๆ สวยๆ เติ้ลยังอยากใส่เลย ” เอ่อ....ผมควรจะคิดว่าไตเติ้ลคงกำลังช่วยผมกล่อมต้องตาอยู่นะ
“ เอ่อ..เห็นไหมครับ ไตเติ้ลยังบอกว่าสวยเลย ทีนี้ใส่ได้หรือยังเอ่ย ”
“ สวยจริงๆ นะ ” ผมไม่ควรถามไตเติ้ลอีกใช่ไหมครับ
“ ใช่ครับ ต้องตาใส่แล้วจะสวยมากๆ เลยละครับ ”
“ ชุดสวย ต้องตาจะใส่ชุดสวย ”
“ ครับ งั้นไปเปลี่ยนเลยดีกว่า เดี๋ยวม๊าจะช่วยใส่ให้นะ ”
หลังจากที่จับลิงใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็พามานั่งทานข้าวต้ม ผมก็คอยดูพวกเด็กๆ อยู่แถวนั้นแหละครับ จนโทรศัพท์ผมแผดเสียงดังขึ้นมา
“ อือ ว่าไงไอ้ม่าน ”
“ วันนี้แกว่างไหม ”
“ ว่างๆ มีอะไรหรือเปล่า ”
“ พอดีคนมันไม่พอวะ แกมาช่วยจัดซุ้มรับน้องหน่อยสิ งานคณะนะเว้ย ”
“ เออๆ กี่โมงละ นี่อีกหน่อยกูก็จะไปส่งต้องตากับไตเติ้ลไปโรงเรียนแล้ว ”
“ เออ สักสี่โมงก็ได้ มาให้ได้นะ ”
“ เออๆ ไปๆ งั้นแค่นี้แหละ บาย ”
“ บาย ”
พอวางสายจากไอ้ม่านเสร็จ เด็กๆ ก็ทานข้าวต้มหมดชามแล้ว ต้องตาทานเร็วมากเลย แถมยังมีติดแก้มมาอีก ส่วนไตเติ้ลนั้นไม่ต้องห่วง เพราะรายนั้นค่อยๆ กินแบบละเมียดละไมมาก สักพักก็ได้ยินเสียงรถยนต์มาจอดอยู่หน้าบ้าน ไม่นานพี่วินก็มายืนอยู่หน้าประตูแล้ว
“ เอาละเด็กๆ พร้อมที่จะไปโรงเรียนกันหรือยังเอ่ย ” พี่วินเดินเข้ามาหาเด็กๆ ที่นั่งอยู่บนโซฟา ตาก็ดูการ์ตูนอยู่ วันนี้พี่วินมารับส่งเด็กๆ ไปโรงเรียน เพราะผมเองก็ขับรถไม่เป็น ส่วนพี่วัฒน์ก็ติดสัมนาที่ต่างจังหวัด แม่เองก็ไม่อยู่ พี่เมย์ก็ขับรถไม่แข็ง ส่วนพี่เวย์นอนอยู่หอเพื่อน
“ พร้อมค่า/ครับ ” พอเห็นว่าพี่วินมาก็พากันวิ่งลงจากโซฟาเข้าไปหาพี่วินใหญ่เลย
“ ฮ่าๆ ซนเหมือนลิงเลย พอแล้วครับเดี๋ยวล้ม ไหนไปเอากระเป๋ามาให้อาดูหน่อยสิ ”
เด็กๆ ก็วิ่งไปสะพายกกระเป๋ามาให้ดูกันใหญ่เลยครับ
“ นี่ไงของตาสวยๆ ”
“ ของเติ้ลก็สวย ”
“ ไม่เอา ของตาสวยกว่า ”
“ เติ้ลสวยกว่า ” มันชักจะยังไงๆ แล้วนะครับ
“ พอแล้วๆ ครับ สวยทั้งคู่นั่นแหละครับ พี่วินก็ไม่ห้ามเลย ยืนหัวเราะอยู่นั่นแหละ ”
“ อ้าว ก็พี่ไม่เคยมีลูกนี่ครับ แบบนี้สนุกดีออก ”
“ งั้นพี่ก็รีบหาแฟนสิครับ จะได้มีลูกเร็วๆ ”
“ อืม แล้วเราว่างหรือเปล่าละ ”
“ เอ่อ....ผมว่าเรารีบพาเด็กๆ ไปส่งโรงเรียนดีกว่าครับ ”
“ หึๆ ครับๆ ก็ได้ ปะเด็กๆ ไปขึ้นรถเร็ว ”
“ เย้ ไปโรงเรียน ” แล้วเด็กๆ ก็วิ่งตามพี่วินออกไป ผมเองก็เดินตามออกไปทีหลัง เด็กๆ นั่งกันข้างหลังหมดครับ ทีแรกผมก็กะว่าจะนั่งหน้า แต่ดูแล้วเด็กๆ คงซน ผมก็เลยไปนั่งคุมเด็กๆ ด้านหลังแทน
“ ใจร้ายจังน๊า ไม่ยอมมานั่งคู่กับพี่ ”
“ หึๆ ไตเติ้ล ต้องตา เห็นไหมครับ คนแก่ขี้น้อยใจ ”
“ เห็นคร้าบ อาวินแก่แล้ว ”
“ แก่แล้วหัวล้าน คิๆ ” แล้วต้องตากับไตเติ้ลก็พากันนั่งล้อพี่วินแก่ หัวล้าน ไปตลอดทางจนถึงโรงเรียนเลยละครับ
โรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ขี่รถมาประมาณ 10 นาทีก็ถึงแล้วครับ พอรถจอดได้สนิทก็พาเด็กๆ เดินเข้าไปข้างใน วันนี้ดูจะคึกคักเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันแรกของการเปิดเทอม ด้านหน้าก็มีทั้งครู พ่อแม่เด็กๆ เดินกันเต็มไปหมด เด็ก ๆบางคนก็ถึงกับร้องไห้งอแงออกมา ตอนที่พ่อกับแม่ตัวเอง ขึ้นรถกลับบ้านไปแล้ว เด็กบางคนก็ไม่สนใจใคร วิ่งเล่นอยู่สนามเด็กเล่นหน้าห้องเรียนนั่นแหละครับ ไตเติ้ลกับต้องตาเองก็ดูจะตื่นๆ อยู่เหมือนกัน คงไม่เคยเจอเด็กเยอะขนาดนี้มาก่อน
“ เอาละครับ อยู่โรงเรียนกับคุณครู ห้ามดื้อ ห้ามซน ห้ามงอแง ห้าแกล้งเพื่อนนะครับ เข้าใจไหมเด็กๆ ” ผมก็นั่งยองๆ อยู่ด้านหน้าเด็กๆ
“ ห้ามร้องไห้นะครับ อย่ากวนคุณครูเขาละ ” พี่วินเองก็บอกด้วย
“ ตาโตแล้ว ไม่ต้องบอกหรอก ” ต้องตาพูดออกมาทำเอาผู้ใหญ่อย่างเราอึ้งเลยละครับ
“ ฮ่าๆๆ ตัวแค่นี้บอกว่าโตแล้วเหรอครับ ” พี่วินก็นั่งถามต้องตา
“ ใช่ ตาโตแล้ว เดี๋ยวดูเติ้ลให้ม๊าเอง ” โอ้ เด็กสมัยนี้ มันโตเร็วจริงๆ ครับ
“ ดูน้องดีๆ ละ อย่าเที่ยวไปแกล้งเพื่อนๆ นะครับ ”
“ เติ้ลไม่ทำ แต่ตาทำ ”
“ ตาไม่ทำหรอก ”
“ ครับๆ ม๊าเชื่อแล้วครับ งั้นไปสวัสดีคุณครูก่อนเร็ว ”
หลังจากนั้นผมก็พาเด็กๆ ไปส่งเข้าห้อง แล้วหลังจากนั้นก้อยู่รอดูท่าทีเด็กๆ ก่อนประมาณชั่วโมงหนึ่ง ดูเหมือนว่าต้องตาจะเข้ากับเพื่อนใหม่ได้ดีทีเดียว แต่ติดตรงที่ชอบแกล้งเขามากกว่า ส่วนไตเติ้ลเองก็ตามต้องตาไปทุกที่เหมือนกัน ดูท่าว่าเด็กๆ จะปรับตัวได้เร็วกว่าที่คิดเสียอีก แล้วหลังจากนั้นผมก็ขอพี่วินลงรถ เพื่อที่จะขึ้น BTS ไปมหาวิทยาลัยเอง พอลงมาถึงหน้าคณะก็เกือบสิบโมงแล้ว
มาถึงบริเวณที่จะใช้จัดซุ้ม ก็มีเพื่อนๆ บางคนมาถึงกันแล้ว ดีหน่อยที่วันนี้แดดไม่แรงมากนัก แถมบริเวณนี้ก็มีต้นไม้สูงช่วยบังแดดไว้อีก เลยเย็นสบายหน่อย
“ ไอ้ม่านทำไมยังไม่มีใครมาถึงเลยวะ ไหนมึงบอกให้กูรีบมาไง ” ไอ้ม่านนั่งจิ้มไอโฟนอยู่สะดุ้งเลยครับ แล้วยังหันมายิ้มแหยๆ ให้ผมอีก
“ แฮ่ๆ พอดีเขาเลื่อนไปตอนห้าโมงนะ กูลืมโทรบอกมึง ” มาทำตาแป๋วใส่กูอีก สักทีดีไหมเนี่ย
“ ไอ้ม่าน ข้าวเช้ากูก็กินนิดเดียวเอง ไปเลยมึง ไปซื้อข้าวมาให้กูกินเลย ”
“ โหย ไรอะ มึงไม่กินเองนะ มาใช้กูได้ไงอะ ความผิดมึงชัดๆ ”
“ อย่าเถียงนะ ไปเลย กูหิวเร็ว ”
“ ไม่ไป ”
“ เหรอ ”
“ เออ ”
“ ถ้ามึงไม่ไป กูจะบอกพี่เวย์ว่ามึง.....”
“ เออๆ ไปก็ได้ ไม่ต้องพูดมากเลยนะ เดี๋ยวซื้อมาให้ เอาตังค์มาเลย เร็วๆ ”
“ ทีนี้ละเร็วจริงนะมึง ”
“ พูดมาก จะกินไม่กิน ”
“ ครับๆ ยอมแล้วครับ อะนี่ครับเงิน ”
แล้วไอ้ม่านมันก็กระชากเงินเดินสะบัดบ๊อบไปเลยครับ ผมก็นั่งชมนกชมไม้ไปเรื่อยละครับ พอนั่งไปสักพักก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาซะอย่างนั้น ถัดไปสามสี่โต๊ะก็มีเพื่อนๆ นั่งจับกลุ่มซุบซิบดารากันอยู่ ไม่รู้ทำแล้วได้อะไร นั่งเมาท์มอยกันอยู่นั่นแหละ
“ เฮ้ย ลิน เราไปเข้าห้องน้ำแปปนะ บอกไอ้ม่านด้วยนะ ”
“ จร้า ” แล้วพวกเธอๆ ทั้งหลายก็หันกลับไปเมาท์กันต่อ
ตลอดทางที่เดินไปเข้าห้องน้ำ ผมก็เดินดูธรรมชาติรอบๆ ข้างไปด้วย ก็มีทั้งสวนพฤกษศาสตร์ บ่อน้ำ สวนหย่อม สวยๆ ทั้งนั้นเลย ไม่นานก็มาถึงห้องน้ำ จากนั้นก็จัดการธุระจนเสร็จสรรพแล้วออกมา มองไปเห็นร้านค้าอยู่แถวนั้นก็นึกไว้ว่า น่าจะซื้อไปฝากไอ้ม่านสักหน่อย เห็นแก่ที่มันเดินไปซื้อข้าวมาให้กิน แต่เดินมาได้ไม่นานก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“ เฮ้ยไอ้เนย์ เดี๋ยวก่อนนนนนน ”
ผมหันไปมองยังต้นเสียงซึ่งมันก็คือ ไอ้ม่าน มันก็วิ่งมาหาผมแบบว่าญาติใครเสียยังไงยังนั้นแหละ
“ มีอะไรวะ วิ่งมายังกับญาติใครเสีย ”
มันวิ่งมาก็มาหยุดพักหายใจอยู่ต่อหน้าผมแล้วละ และมันก็กำลังจะบอกผมทั้งๆ ที่มันจะหยุดหายใจไปแล้ว เฮ้ออ ไอ้ม่านนี่มันเป็นพวกตื่นตูมซะด้วยซิ ผมก็เลยต้องเบรกมันไว้ก่อน
“ หยุด อย่าเพิ่งพูด มึงพักหายใจก่อนแล้วมีอะไรค่อยบอกกูมา ”
มันก็เลยหยุดพักหายใจหายคอตามที่ผมบอกมัน แล้วพอผ่านไปสักพักพอผมเห็นว่ามันเป็นปกติดีแล้ว ที่นี้ก็เริ่มให้มันพูดแล้วคับ
“เอ้า มีไรว่ามา อย่าบอกนะว่าญาติมึงเสีย ”
โอ้โห มันเงยหน้ามามองจ้องเขม็งเลยครับทีนี้ กูกลัวนะเว้ย แล้วมันก็เอามือมันมาจับไหล่ผมไว้ทั้งสองข้าง แล้วสีหน้ามันบอกได้เลยว่า มันจริงจังมาก
“ นี่ไอ้เนย์ มึงฟังกูดีๆนะมึงต้องใจเย็นนะไอ้เนย์ ”
ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วละซิกับสิ่งที่มันจะบอกผม
“ เอ่อ ม.. มีอะไร ม่าน ”
แล้วมันก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะผ่อนออกมา แล้วมันก็พูดในสิ่งที่ผมไม่อยากได้ยิน และไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลยในโลกใบนี้
“ ไอ้ พัต มันกำลังจะกลับมาแล้ว ”
อะไรนะผมฟังไม่ผิดใช่ไหม
“มึง...ไอ้ม่าน อย่ามาล้อกูเล่นนะ.......ไอ้ ไอ้พัตมันจะกลับมายังไง มัน มัน มันเรียนอยู่เมืองนอกไม่ใช่เหรอ ละ แล้วมันจะกลับมาได้ยังไง มันไม่เรียนแล้วหรอ ”
“ เฮ้ออออ...กูก็ไม่รู้เหมือนกัน กูเพิ่งรู้เมื่อกี้นี้เอง ไอ้พะแพงนะ มันบอกว่ารู้มาจากพี่พุต เมื่อวานนี้เองว่า ไอ้พัตมันจะกลับมา และก็ไม่ใช่แค่มา อาทิตย์สองอาทิตย์นะ แต่มัน....จะมาเรียนที่ไทยด้วย ”
พะแพงนี่ก็ บ้านมันอยู่ซอยเดียวกันกับบ้านไอ้พัตนั่นแหละครับ
“ อะไรนะไอ้ม่าน....มัน มันจะกลับมาเรียนที่ไทยเหรอ มึงอย่ามาล้อเล่นนะ ”
“ เปล่ากูพูดจริงเนย์ และมันจะกลับมาถึงวันอาทิตย์ หน้านี่ด้วย แล้วดูเหมือนว่ามันจะรู้เรื่อง ไตเติ้ลแล้วด้วย ”
ฮะ อาทิตย์หน้า งั้นก็เหลืออีกแค่
“ งั้นก็เหลือ อีกแค่ 5 วันเองนะสิ แล้ว มันรู้เรื่อง ไตเติ้ลได้ไง ม่าน ”
“ เออ นั่นแหละ กูไม่รู้เหมือนกันว่ามันรู้เรื่องไตเติ้ลได้ไงนะ แล้วที่นี้มึงจะเอายังไงละ ”
นั่นนะสิ แล้วผมจะเอายังไงเรื่องของไตเติ้ล ผมก็ไม่คิดว่ามันจะกลับมาหรอกนะ และผมก็ไม่เคยคิดที่จะบอกเรื่องของไตเติ้ล ให้มันรับรู้ด้วย เพราะผมเองก็มั่นใจว่าผมสามารถเลี้ยงดูไตเติ้ล ให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ และผมเองก็ไม่คิดที่จะบอกเรื่องของ พัต กับไตเติ้ลเหมือนกัน เพราะผมเองก็ไม่อยากให้เขารับรู้ว่าเขามีพ่อเป็นคนยังไงเหมือนกัน ไตเติ้ลจะเป็นแค่ลูกของผมคนเดียว เท่านั้น
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ในที่สุดก็มาถึงตอนปัจจุบันสักที เหนื่อยนะนี่ :t3:
มาแบบสั้นๆ อีกแล้ว แต่ก็สัญญาว่า ตอนหน้า จะมาแบบยาว (กว่านี้อีกนิด) นะครับ
ยังไงคืนนี้ก็ขอให้มีความสุขทุกคนนะครับ ขอบคุณครับ บ๊ายบาย :bye2: :bye2:
-
สะบัดบ๊อบใส่ :a14:
แล้วควงพี่วินเย้ยอิตาพัตเลยหนูเนย์
-
รออ่านตอนต่อไปน่ะ
:L2: :L2:
-
อ้ากกกก ลุ้นอ่ะ ว่าเจอกันแล้วจะยังไงๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ o13
-
กลับมาทำไมไอ้คุณพัดคนใจร้าย
แต่ก็แอบหวังให้ครอบครัวเค้าสมบูรณ์ เพราะสงสารไตเติ้ล
-
อย่ายอมนะเนย์ อย่ายอมๆ สู้ขาดใจเลย :mc4:
กลับมาตอนนี้เร็วไปป่าวพัตเอ่ย :fire: :fire: :fire: :fire:
โอ๊ย ไตเติ้ล ไปเป็นลูกพี่วินแทนเถอะ
เนย์ ไหนๆพี่วินก็จิบแล้ว(หรอ?) รับๆเหอะ ก่อนไอ้นรกจะกลับมาก :serius2: :serius2:
บอกตามตรง เกลียดไอ้ห่านรกที่กำลังจะกลับมามากกกกกกก
ปล.คนเขียนนี่ทำอึ้งได้ทุกตอนจริงๆ โดยเฉพาะตอนจบของแต่ละตอนนี่ ทำเอาอยากอ่านต่อไวๆ มาต่ออีกน้าา :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
พระเอกยังไงก็เป็นพระเอก อิอิ :pigha2: :pigha2: o18
-
เป็นกำลังใจให้น่ะ
แต่ตอนหน้าขอแบบเยอะๆนะ
:call:
-
อยากรู้ว่าเรื่องนี้ตกลงใครจะเป็นพระเอก ...
-
อ่านกี่ตอนกี่ตอนก็ไม่หายค้างซะที :serius2:
-
กว่าจะมาถึงตอนนี้
สนุกนะ o13
คบวินกันไว้ก็ดีนะ
ต่อๆๆ
-
:m16:จะมาทำมัยตอนนี้อะ :angry2: :angry2:
:call: :call: :call:
-
ถึงตอนปัจจุบันแล้วเย่ๆ
รอตอนต่อไปนะคะ :-[ :-[
-
ไตเติ้ลเรียบร้อยจริงๆเลยลูก :กอด1:
-
ไตเติ้ลจะเจอป๊าและ
ต้องตาก็แสบซ่าจริงเชียว
ต้องรอลุ้นว่าจะเจอกันยังไง
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m31: :m31: :m31:
อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เนย์อย่าใจแข็งมากนะ สงสารลูก
อยากให้ไตเติ้ลเจอพ่อเร็วๆจัง :call: :call: :call:
-
แล้วเราก็มาลุ้นกันต่อไป ว่าเมื่อ ปะป๊ากับม่าม้า เจอกันแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
-
ต่อๆด่วนๆ พรุง่นี้นะ รออยู่
-
พัตจะกลับมาแล้ววว
ไตเติ้ลกับคนอ่านจะได้เจอพ่อของหนูแล้ว
มาเร็วๆนะค้า
อยากอ่านตอนพัตกลับมาแล้ว
-
เนย์ อย่าไปยอมเชิดไว้ๆๆ 555
โอ๊ยพระเอกจะมาซักที รอจนรากติดกับบอร์ดเล้าเป็ดแล้วว 555
รอตอนต่อไปนะคะ
-
กว่าจะมานะพ่อคุณ o6
-
ปาป๊าน้องไตเติ้ลมาแล้ว :m4:
-
ปะป๊าพัตจะกลับมาหาเติ้ลแล้ว ว่าแต่เนย์จะให้เติ้ลเรียกพัตว่าไงอ่ะ
ฮากับน้องต้องตา แสบได้ใจมาก ส่วนน้องเติ้ลก็เป็นหนุ่มเรียบร้อยจริง
คนเขียนมาแบบให้คนอ่านรอลุ้นตลอด :z3:
-
สนุกน่าติดตาม ว่าใครจะได้เป็น ปะป๊า ของไตเติ้ลกันแน่
-
มาต่อไวๆนะรออยู่ค่ะ
ในที่สุดพ่อไตเติ้ลก็มาแล้ววววววววววววววววววววววววววว :sad4:
-
กลับมาทำไมเค้าลืม เธอไปหมดแล้ว
-
กว่าพัตจะโผล่หัวมา ก็แอบเทใจให้พี่วินไปหมดล่ะ :เฮ้อ: :z6:
-
เชียร์พี่วินนนนน (ขาดใจเลย) >.<
หนูเนย์ไม่ต้องไปง้อออออ
อั๊ยย่ะ ต้องตากับไตเติ้ลน่ารักมากก แอบขโมยกลับบ้าน (กรี๊ดกร๊าด)
-
หุหุหุหุ ตัวจริงเค้ากลับมาแล้วววว :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แต่จะไปรอดรึเปล่าน่อพัต เดี๋ยวโดน M16 กราดยิงก่อนเจอหน้าลูก หึหึหึหึ o3 o3 o3 o3 o3
-
ไอ้พัตรู้เรื่องไตเติ้ลได้ไงหว่า? :confuse:
ใครปากโป้งไปบอก o18
ถ้าอิฉันเป็นเนย์นะ อิฉันจะตอกหน้ามันกลับไปเลย "มึงมีสิทธิอะไร ก็แค่ผัวเก่า ผัวใหม่กูยืนหัวโด่อยู่โน้น!!! เค้ารับไตเติ้ลเป็นลูกไปเรียบร้อยโรงเีรียนวินแล้วเฟ้ย เพราะฉะนั้น เมิง....ไม่...มี....สิทธิ!!!!! ดู ยู อันเด้อสแต๊น?!!!" :fire:
อุ๊ฟ!!!! ขออภัย ลืมตัวไปนิด :o8:
ไตเติ้ลน่ารัก~ :give2:
รอตอนต่อไปค่ะ :oni1:
-
ในที่สุดก็ถึงปัจจุบันสักที><
-
โหมาสั้นจังเลยง่ะ :m15:
ขอยาวๆหน่อยย ย ยย :serius2:
-
เราจะรอน้าาาา
-
ค้างจุงเบย
-
อั๊ยยย พัตจะกลับมาแล้ว จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย ติดตามๆ ^^
-
เนย์จะอะไรนักหนานะนั่นดูเป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไร ถึงจะมีปมอะไรก็เถอะ แต่เนย์เองไม่ใช่หรือที่ไม่ยอมฟังพัตอธิบาย ไม่ยอมบอกเรื่องไตเติ้ลให้พัตรู้ แล้วจะว่าพัตได้ยังไงกัน เพื่อน ๆ เนย์ก็แปลก ๆ นะนั่นเข้าข้างเนย์กันจริงจัง ก็เป็นเพื่อนพัตเหมือนกันไม่ใช่หรือไง แล้วไม่คิดจะบอกเรื่องสำคัญแบบนี้ให้พัตรู้กันเลยหรือไง พัตก็จริง ๆ เลย ทั้ง ๆ ที่ตัวเองจะไปเรียนแล้วทำแบบนั้นกับเนย์ทำไม เวย์กับม่านนี่ก็ยังไง ๆ อยู่นะเนี่ย
-
พ่อแบบนี้ไม่มี ก็ไม่เป็นไรหรอก ไตเติ้ล :กอด1:
-
เนย์จะทำไงล่ะทีนี้ จะว่าไปตอนที่เนย์วิ่งออกมาจากบ้านพัต มันก็ยังคาราคาซังกันอยู่นะ
ยังงงๆ ต่อด่วนค่ะ :call:
-
ห้ามใจอ่อนง่ายๆนะเนย์ ถ้าไอ้พัตมาทวงสิทธิ์ความเป็นพ่ออะ คนแบบนั้นไม่เหมาะจะเป็นพ่อไตเติ้ลหรอก เราเชื่อนายว่าจะต้องดูแลไตเติ้ลได้ดีแน่ถ้าไม่มีไอ้พัต ให้มันไปหาเมียใหม่แล้วลืมเรื่องทั้งหมดซะ เราว่ามีคนอยากเป็นพ่อไตเติ้ลอีกเยอะ แต่กลัวไตเติ้ลจะหลงไอ้พัตแถมกลัวใจนายจะหนี้ไอ้พัตไม่พ้นนะซิ กลัวนายจะเสียท่าให้มันนะซิ
-
สนุกแน่
-
ดีแล้ว ๆ จะได้เจอกันสักที
-
ไม่เอานะ เชียร์พี่วินอ่าน่ารักกกก :o8:
-
ปะป๊าจะกลับมาแล้ว คงวุ่นวายน่าดู
จะเกิดศึกแย่งลูกกันหรือเปล่า :เฮ้อ:
-
โอ้ ถ้าเจอกันจะเป็นงัยนะ
-
จะกลับมาแล้วจะทำอะไร? เรียกร้องสิทธิ์ความเป็นพ่อเหรอ?
-
พ่อแม่ลูกจะเจอกันแล้ว
-
ลุ้นๆๆๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ... เด็กๆ น่ารักมาก ต้องตาเหมือนหลานสาวเค้าเลยแบบนี้เลยฮ่าๆๆๆ
:pig4: :L2:
-
จะเจอกันแล้ว ตื่นเต้น
-
ปะป๊าจะมาแล้ว ดีใจๆ
-
ลุ้นๆๆๆ ไตเติ้ลจะเจอพ่อยังงัยน๊า เนย์จะยอมรึป่าว โอ๊ย ปวดตับปวดไตก่ะ เนย์จังเลย
-
:call: :call: :call:
-
ไตเติ้ลจะเรียบร้อยเกินไปแล้วนะลูก :laugh:
สงสัยจะได้กินมาม่าล็อตใหญ่ :sad4:
-
:pig4: อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว ลุ้นมากมาย พัตกลับมา เพื่อ! เพื่อ! เพื่อ! เนย์อย่าไปยอมง่ายๆนะ ลูกเราเราก็เลี้ยงได้
นู้นๆ :angry2: ไปตามความฝันของแกเลยไป ไอ้พัต :m31:
-
อ่า... ไตเติ้ลนี่...ลูกสาวป่ะคับ 555+
-
มาทำไมป่านนี้นะ ทั้งๆที่ตอนแรกไม่คิดจะรับผิดชอบแท้ๆ :m31:
-
ยังไงเลือดก็ต้องข้นกว่าน้ำอยู่ดี
ไตเติ้ลจะเจอหน้าพ่อแล้ว คิดว่าคงจะติดพ่อน่าดูเชียว
ขอบคุณคนแต่งนะที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน o13
-
จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนะ
-
กั่กๆๆๆๆๆๆ
มันมาแล้ว......
อย่าไปสนใจมัน เรายังมีคนเลี้ยงดู(?)อีกเพียบ อย่าได้แคร์
น้องเนย์สู้จร้า
รอต่อไปขอรับ
-
2 ตต.มาแล้ว น่ารักทั้งเติ้ลทั้งตาเลย
ว่าแต่พัตกลับมาแล้วจะง้อเนย์ยังไงบ้างเนี่ย
แต่จริงๆแล้วลึกๆเค้าแอบเชียร์พี่วินอยู่น่า
-
:serius2:
รีบมาแบบไวไวนะคะ
-
เห้อ......มันกำลังจะเกิดดราม่าหนักๆแล้วรึเปล่านะ
ไม่อยากจะคิด ว่าจะเปงยังไง
ถ้าน้ำตาเค้าไหลรับผิดชอบด้วย รอนะพรุ่งนี้ คิคิ
-
ค้างเด้ออออออออออออออออ :z3: :z3:
-
ต้องตากับไตเติ้ลน่ารักกกกกกกกก :o8:
พี่วินก็หยอดอีกแล้ว ม๊าเนย์จะใจอ่อนเข้าสักวันไหมเนี่ย
ปะป๊าตัวจริงจะกลับมาแล้ว แถมรู้เรื่องลูกอีก
จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
กลับมาทำไม ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว~ เนย์สะบัดบ๊อบใส่เลย ชิส์!
-
ให้พี่วินเป็นไม้กันพัตให้ดีไหม
หุหุ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย
พี่วินก็แห้วสิ พัตมันกับมาแล้วอ่ะ
-
รอคอยการกลับมาอย่างล้นเหลือ เหอะๆๆๆ
-
หวังว่าพัตกลับมาแล้วจะไม่เป็นนิสัยแบบเดิมนะ
-
กลับมาแก้ไขตัวเองใหม่นะพัต
-
เด็กๆเรื่องนี้น่ารักกันจริงจังเลยนะเนี๊ย อิอิ
-
เด็กๆเนี่ย น่ารักจังเลยนะ
พัดกำลังจะกลับมาเหรอ
พี่วินพาเนย์หลบเร้ว
เดี๋ยวเค้าอุ้มไตเติ้ลหนีเอง
(ตูจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์มั้ย^^)
-
:pig4:
-
อยากอ่านต่อแว้วววววววว
-
กลับมาแล้ว.....จะไม่โดนพี่เวย์.....หรอเนี่ยๆๆๆ
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :fire: :fire: :fire:
-
:call:
-
พัตจะกลับมาเเล้วว
ไตเติ้ลกับต้องตาน่ารักก
-
โอ้ยยยยย จะกลับมาให้วุ่นวายทำไม ดูรังเกียจพระเอก 55
-
พ่อลูกจะได้เจอกันแล้ว
เนย์ใจเย็นๆนะ
-
โอ้ว...เย้ ในที่สุดเรื่องก็ดำเนินมาถึงตอนที่ขึ้นอินโทรไว้แล้ว
พระเอกจะกลับมาแล้ววว ที่นี้หล่ะมันส์แน่ๆ ฮ่าๆๆ
ไตเติ้ลน่ารักง่าาา อยากลักกลับมาเลี้ยงที่บ้านจริงๆ
รอๆๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
ปะป๊าตัวจริงจะมาแล้ว
-
กรี๊ดดดด พัตมาแล้ว เย่ๆ เราเชียนายอยู่นะ ไม่ว่ายังไง อิอิ สู้เพื่อลูกเพื่อภรรยา นะจ๊ะ แต่ค้างหวะ อิอิ :laugh:
-
กลับมาทำไมไม่ทราบห๊ะคุณพัต :angry2:
แต่น้องเติ้ลก็จะมีปะป๊า เฮ้อ หาใหม่ยังดีซะกว่า :เฮ้อ:
ต้องง้อยาวเลยนายพัตงานนี้ :m16:
-
รอๆๆๆๆจ้าาา
-
เข้ามารออ่านจ้า
-
น้องเติ้ลจะได้เจอพ่อที่เเท้จริง สักที :กอด1:
-
กลับมาแล้วหรอออ ยังไม่อยากอ่านดราม่าอ่ะ 555
แต่ก็อยากให้ไตเติ้ลได้พ่อซะที สงสารรรร
-
บทที่ 11
“ อะไรนะไอ้ม่าน....มัน มันจะกลับมาเรียนที่ไทยเหรอ มึงอย่ามาล้อเล่นนะ ”
“ เปล่ากูพูดจริงเนย์ และมันจะกลับมาถึงวันอาทิตย์ หน้านี่ด้วย แล้วดูเหมือนว่ามันจะรู้เรื่อง ไตเติ้ลแล้วด้วย ”
ฮะ อาทิตย์หน้า งั้นก็เหลืออีกแค่
“ งั้นก็เหลือ อีกแค่ 5 วันเองนะสิ แล้ว มันรู้เรื่อง ไตเติ้ลได้ไง ม่าน ”
“ เออ นั่นแหละ กูไม่รู้เหมือนกันว่ามันรู้เรื่องไตเติ้ลได้ไงนะ แล้วที่นี้มึงจะเอายังไงละ ”
นั่นนะสิ แล้วผมจะเอายังไงเรื่องของไตเติ้ล ผมก็ไม่คิดว่ามันจะกลับมาหรอกนะ และผมก็ไม่เคยคิดที่จะบอกเรื่องของไตเติ้ล ให้มันรับรู้ด้วย เพราะผมเองก็มั่นใจว่าผมสามารถเลี้ยงดูไตเติ้ล ให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ และผมเองก็ไม่คิดที่จะบอกเรื่องของ พัต กับไตเติ้ลเหมือนกัน เพราะผมเองก็ไม่อยากให้เขารับรู้ว่าเขามีพ่อเป็นคนยังไงเหมือนกัน ไตเติ้ลจะเป็นแค่ลูกของผมคนเดียว เท่านั้น
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ตอนนี้ผมกลับมานั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะแล้วครับ รู้สึกว่าพอไอ้ม่านบอกว่าไอ้พัตจะกลับมา เหมือนกับว่าหมดแรงไปเสียทั้งอย่างนั้น ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าสักวันมันอาจจะกลับมา แต่นี่มันกลับกลับมาเร็วเกินกว่าที่คิดเอาไว้ แล้วมันยังรู้เรื่องของไตเติ้ลอีก ไม่รู้เลยว่าไอ้ม่านพาเดินกลับมานั่งที่หน้าคณะตอนไหน แต่ตอนนี้ผมคงต้องคิดหาวิธีที่จะเตรียมรับมือกับปัญหาที่อาจจะเกิดตามมาก็ได้ แต่เวลานี้มันหนักจนคิดอะไรไม่ออกจริงๆ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ยังคงค้างคาใจผมอยู่ พัตรู้เรื่องของไตเติ้ลได้อย่างไรกัน มันต้องมีใครสักคนที่บอกเรื่องนี้กับมันแน่ๆ
พวกเพื่อนๆ เองก็คงจะเห็นผมนั่งจมอยู่กับความคิดมากเกินไปละมั้ง แม้แต่กับข้าวที่ไอ้ม่านซื้อมา ผมยังไม่ได้ลงมือแตะเลยซักคำ ก็เลยเรียกผมให้ไปช่วยจัดซุ้มต่อ
ตลอดทั้งช่วงเช้าผมก็ได้เพื่อนๆ นี่แหละที่คอยหางานมาให้ทำ จะได้ไม่จมอยู่กับความคิด ซึ่งมันก็ได้ผล ระหว่างนั้นผมลืมเรื่องของไอ้พัตไปสนิทเลย เพื่อนๆ เองก็สรรหาเรื่องตลก เฮฮามาเล่าให้ฟัง ซึ่งก็พลอยทำให้ผมมีความสุขมีเสียงหัวเราะได้บ้าง
จัดซุ้มจนเสร็จในช่วงบ่ายสองโมงกว่าๆ นี่ก็ใกล้ได้เวลาที่เด็กๆ จะเลิกแล้วละ วันนี้แม่จะเป็นคนไปรับเด็กๆ เอง คาดว่าตอนนี้ แม่คงจะขับรถอยู่ แต่ก็ควรโทรหาซักหน่อย
“ ฮัลโหลแม่ครับ...ถึงไหนแล้วครับ ”
“ อีกสามร้อยเมตรก็ถึงแล้วจ๊ะ ”
“ อืมครับ งั้นเย็นนี้ผมแวะไปซุปเปอร์ซื้อของไปทำกับข้าวเองนะครับแม่ จะเอาอะไรเพิ่มไหมครับ ”
“ ไม่ละจ๊ะ ซื้อมาเลย เผื่อพี่วินด้วยนะลูก แล้วอย่าลืมชวนพี่วินมาทานข้าวเย็นด้วยกันละ แล้วนี่จะให้พี่วินไปส่งก่อนเหรอ ”
“ ได้ครับ แต่ผมจะออกไปกับไอ้ม่านนะครับแม่ แล้วเดี๋ยวจะชวนนะครับ ”
“ จ๊ะๆ ถ้าอย่างนั้นแค่นี้ก่อนนะ ถึงหน้าโรงเรียนแล้วจ๊ะ ”
“ ครับ ”
พอไอ้ม่านได้ยินว่าทานข้าวเย็นด้วยกันนี่แหละ มันหน้าตั้งหูผึ่งเลย ไม่ต้องชวนมึงก็คงจะไปด้วยละนะ ไอพวกเห็นแก่กิน
“ อะไร ไอ้ม่าน ”
“ ด้วยนะ ” มันยังมาจับแขนผมเขย่าไปมาอีก
“ ถ้าบอกว่าไม่ละ ”
“ น่านะ เนย์ใจดี๊ใจดี เมื่อกี้เรายังไปซื้อข้าวมาให้เนย์เลย ”
“ ทวงบุญคุณว่างั้น ”
“ เปล๊า....แต่ถ้าเนย์ไม่มีน้ำใจขนาดนั้นละก็....” ก้มหน้าก้มตาบีบน้ำตาสุดๆ
“ เออๆ ”
“ เนย์ใจดีที่สุด ”
“ แต่...”
“....................”
“ มึงต้องไปสืบมาให้ได้ว่าใคร...เอาเรื่องของไตเติ้ลไปบอกไอ้พัต ไม่อย่างนั้น.....”
“ อะ..อะไร...”
“ หึหึ...มึงเตรียมตัว...เป็นเมียพี่เวย์ได้เลย ”
“ อะ..ไอ้...ไอ้บ้าเนย์ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง รีบโทรไปชวนไอ้พี่วินมึงเลยไป ” หน้าแดงอีก
“ ครับๆๆ จะโทรไปเดี๋ยวนี้เลยละครับ...พี่สะใภ้ ”
“ ไอ้เนย์ แกตายยยยยยยย ”
หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ผม ไอ้ม่าน และก็พี่วินก็เข้ามาเลือกซื้อของอยู่ในซุปเปอร์แล้วละครับ มีพี่วินคอยเข็นรถเข็น ส่วนผมก็เดินนำเลือกซื้อของไปทำกับข้าวอยู่ ส่วนไอ้ม่านเอง มันไม่ทำอะไรหรอกครับนอกจากเดินเลือกหยิบขนมนั่นขนมนี่ ไปฝากเด็กๆ แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะวันนี้พี่วินบอกว่าแกจะออกเงินให้เอง งานนี้ก็ช้อปสนุกละครับ
“ นี่ๆ ไอ้เนย์ แกว่าอันนี้ กับอันนี้ ไตเติ้ลกับต้องตาจะชอบอันไหนมากกว่ากัน ” มันถามพร้อมกับชูกล่องขนมสองกล่องขึ้นมาถามความคิดเห็นผมครับ
“ ไตเติ้ลกับต้องตายังเด็กอยู่นะไอ้ม่าน นี่มึงจะให้ลูกกูกินขนมแบบนั้นเหรอ หาอันที่มันมีประโยชน์กว่านี้หน่อยสิ ” ก็อันที่มันหยิบขึ้นมานะ ดูผ่านๆ แล้วไม่น่าเหมาะสักเท่าไหร่
“ อ้าว ก็กูไม่รู้นิ ยังไม่เคยมีลูกกับเขานี่นา ”
“ เขานี่...ใครเหรอ พี่เวย์หรือเปล่า ” ฮ่าๆ พี่วินก็ใช่ย่อยที่ไหน แซวไอ้ม่านอีกคน ไอ้ม่านเองก็ละล่ำละลักใหญ่เลยละครับ หยิบนั่นหยิบนี่จนแทบจะหลุดมือไปเลยทีเดียว
“ อะ..อะไรพี่วิน พูดอะไรอะ ไป ไปเลือกซื้อของทางนั้นดีกว่า ยังได้ไครบไม่ใช่เหรอไอ้เนย์ ไปสิ เร็วๆ ” มันรีบวางของลงแล้วมาลากแขนผมไปแบบว่าแทบจะจับวิ่งเลยละครับ
“ ฮ่าๆๆ พอแล้วไอ้ม่าน เดี๋ยวแขนกูก็หลุดหรอก โอ๊ยย ตีกูทำไมนี่ ”
“ สมน้ำหน้าชอบแซวกูนักนี่ ไปเลยรีบๆ ซื้อ จะได้รีบกลับ ”
“ รีบกลับไปหาใครเหรอจ๊ะน้องม่าน ”
“ ไอ้เนย์...มึงตาย ”
ตอนนี้พวกเราทั้งสามชีวิตก็นั่งรถกลับบ้าน ระหว่างทางก็นั่งกินลมชมวิว (เหรอ) มองไปทางไหนแทนที่จะเป็นภูเขา ทุ่งหญ้า หมอก แต่กลับมีแต่ตึก กองขยะ และควันที่ออกมาจากท่อไอเสีย แล้วยังติดไฟแดงอีก บรรยากาศมันช่างแตกต่างกันลิบลับเสียจริงๆ แต่กลับมีอีกหนึ่งชีวิตที่ดูเหมือนจะไม่ทุกข์ร้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบกายบ้างเลย
“ นี่ตกลงมึงซื้อขนมไปฝากหลานหรือมึงจะซื้อมากินเองหา ไอ้ม่าน ” ก็ตอนนี้ไอ้ม่าน ซึ่งยึดพื้นที่เบาะหลังทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว มันนอนเอนกายสบายชีวา แถมขนมที่มันเลือกไปฝากเด็กๆ มันกลับแกะออกมากินเฉยเลย นานๆ ครั้งมันถึงจะยื่นมาให้ผมกินบ้าง
“ กูก็ต้องทดสอบก่อนสิว่าขนมนี่มันมีประโยชน์ไหม อร่อยหรือเปล่า กินแล้วจะท้องเสียไหม เห็นไหมกูห่วงหลานกูมากขนาดไหน ” ไอ้หน้าด้าน อย่างนี้มันน่านัก
“ หึๆ ” พี่วินแกก็หัวเราะเบาๆ กับความปัญญาอ่อนของมันเลย
“ เออ ถ้าอย่างนั้นก็เชิญมึงทดสอบต่อไป แต่มึงคงจะไม่ได้ทานข้าวเย็นที่บ้านกูนะ ”
“ เฮ้ย ได้ไง ”
“ ก็ดูท่าว่ามึงนะ จะอิ่มขนมแล้วนี่ เห็นทดสอบไปซะตั้งเยอะ ”
“ เฮ้ย ไม่เอานะ มึงอย่าเล่นไม้นี่ดิ เออๆ ไม่กินก็ได้ ชิ ”
“ หึๆ บางทีพี่ยังแอบคิดไม่ได้เลยนะว่า พวกเรานะจบม.ปลายมาได้ยังไง ”
“ เห็นแบบนี้พวกเราก็เก่งพอตัวนะพี่ อย่าดูถูกกันนะ ”
“ อ้อ...ถ้างั้นไว้เปิดเทอมพวกเราเตรียมทดสอบความรู้กับพี่ได้เลย เพราะพี่มีสอนของพวกเราด้วยนะ ”
“ จริงเหรอพี่วิน โห อย่างนี้ต่อไปก็ต้องเรียก อาจารย์อัศวิน สิครับเนี่ย ”
“ ถ้าไม่อยากเรียกอาจารย์ เรียกว่า...ที่รักก็ได้นะ ”
“...............................”
“ อะแฮ่ม...กรุณาดูรถคันข้างหน้าด้วยครับพี่วิน เขาออกตัวไปนานแล้วครับ และอีกอย่างเพื่อนผมมันก็มีลูก...มีผัวแล้วนะครับพี่ ” ไอ้ม่าน แรง!!!!!!!!!!!!!
“ มึ...มึงพูดอะไรบ้าๆ ไอ้ม่าน ”
“ เรื่องจริงวะ ”
“ แต่จนถึงตอนนี้...พี่ก็ยังไม่เคยเห็นหน้าตาของพ่อน้องไตเติ้ลเลยนะครับ อย่าว่าแต่เห็นหน้าเลย เท่าที่รู้ก็ไม่เห็นเคยส่งข่าวมาหาเลยนี่ครับแล้ว........”
ใช่ ไม่เคยเห็นหน้าหลังจากวันนั้น ไม่เคยส่งข่าวหลังจากวันนั้น แล้วอีกไม่กี่วันมันกำลังจะกลับมา ทั้งๆ ที่ไม่เคยมีวี่แววของมันเลย ทั้งๆ ที่ผมแทบจะลืมมันไปได้แล้ว แต่วันนี้มันกำลังจะกลับมา แต่.....มันจะกลับมาในฐานะอะไร......................? ที่พี่วินเงียบลงไปคงจะเห็นว่าผมกำลังร้องไห้ละมั้ง แต่มันกลับไม่มีเสียงออกมา มีเพียงหยดน้ำใสๆ เท่านั้นที่ไหลออกมา ไม่ใช่เพราะว่าดีใจที่มันกลับมา ไม่ใช่เพราะเสียใจที่มันจะกลับมา แต่มันปวดใจ มันจะกลับมาทำไม
“ เอ่อ...เนย์ พี่...พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ควรพูดแบบนี้เลย พี่ขอโทษนะครับ ” ผมได้แต่ส่ายหน้า หากเวลานี้ผมอ้าปากออกมาแม้เพียงนิดเดียว ผมอาจจะปล่อยโฮออกมาก็เป็นได้
“ เอ่อ...เนย์ คือ วันนี้มึงจะทำอะไรทานเหรอ กูขอเป็นต้มจืดหมูสับนะ แล้วนี่เด็กๆ ชอบกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า กูช่วยทำนะ แต่ไม่รับรองนะว่าจะอร่อย ฮ่าๆ ”
“ พี่ทำกับข้าวเป็นนะ เดี๋ยวพี่ช่วยแล้วกัน เพื่อนๆ ที่โน่นยังบอกเลย ว่าให้พี่เลิกเรียนแล้วมาเปิดร้านอาหารแทนเลยนะ ใครได้กินรับรอง ลืมไม่ลง ”
“ โห จริงเหรอครับ ถ้าอย่างนั้น ม่านจะขอกินเยอะๆ เลย ”
แล้วตลอดเส้นทางในวันนั้นก็มีเพียงพี่วิน และก็ม่านเท่านั้นที่คุยกันถูกคอกันเป็นพิเศษ แถมยังแถไปได้แบบเรื่อยเปื่อยแบบจับใจความไม่ได้เลย แต่มันก็พอที่จะช่วยบรรเทาไอ้อาการที่เหมือนจะหายใจไม่ออกนี่ได้ลงเยอะเลยทีเดียว
“ ม่าม๊า.....ม่าม๊ากลับมาแล้ว ” พอกลับมาถึงบ้านยังไม่ทันได้เปิดประตูเข้าไป เด็กๆ ก็ส่งเสียงร้องออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งออกมารับผมข้างนอกอีก
“ นี่ๆ เด็กๆ ดูสิน้าเอาอะไรมาฝากเอ่ย ” ไอ้ม่านมันชิงเอ่ยตัดหน้าผมไปซะก่อน แถมยังชูถุงขนมแกว่งไปแกว่งมาให้เด็กๆ สนใจอีกด้วย
“ อารายอะ หนมเปล่า ” เจ้าเด็กทั้งสองคนก็วิ่งเลยผมไปหาไอ้ม่าน เกาะซ้าย ขวามันอยู่ แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เด็กๆ จะได้ไม่มาวุ่นวายในครัว
“ อยากกินไหมเด็ก ”
“ ค่า/ครับ ”
“ ถ้าอยากกิน ก็มาให้น้าหอมแก้มคนละทีมามะ ” ผมไม่ได้อยู่ดูหรอกครับ พอเห็นว่าเด็กๆ มีคนจะเล่นด้วยผมก็หันกลับเดินเข้าครัวไปทำอาหารกับแม่ก่อน
“ แม่ครับ...กลับมาแล้ว ”
“ อืม..แล้วนี่วินอยู่ไหนละ ได้ชวนมาหรือเปล่า ”
“ เอารถเข้าจอดอยู่นะแม่ เห็นโทร ไปหาเพื่อนที่อยู่คอนโดอยู่ อีกหน่อยคงเข้ามาเล่นกับเด็กๆ นั่นแหละครับ ”
“ จ๊ะๆ แล้วนี่ ซื้ออะไรมาบ้างละ ”
“ เยอะเลยแม่ อ้อ แล้ววันนี้พี่เวย์จะกลับมาไหมแม่ ”
“ น่าจะกลับมานะ มีอะไรหรือเปล่า ”
“ หึๆ ผมไม่มีครับ ” แต่ไอ้ม่านคงจะมี ขอโทษนะม่านใครใช้ให้มึงมาล้อกูก่อนเอง
“ งั้น ผมออกไปโทรให้พี่เวย์มาที่บ้านดีกว่า ทานด้วยกันเยอะๆ อบอุ่นดีเนาะแม่เนาะ ”
“ คิดจะทำอะไรหรือเปล่าเนย์ ” แม่ส่งสายตาอำมหิต เอ้ยจับผิดมาให้ผม แล้วผมจะบอกทำไมละ
“ เปล่า...รีบไปทำกับข้าวดีกว่าแม่ เดี๋ยวพี่เมย์ก็กลับมาแล้วนะ ”
“ ไม่มีก็ไม่มีจ๊ะ ”
“ ไอ้เนย์...ไหนมึงบอกว่าช่วงนี้พี่ชายมึงไม่ค่อยอยู่บ้านไง ” หลังจากที่ทานข้าวเย็นเสร็จแล้ว ตอนนี้ก็เป็นเวลาใช้แรงงาน สำหรับคนที่มาอาศัยบ้านคนอื่นแล้วละครับ ไอ้ม่านที่กำลังล้างจานอยู่ก็กระซิบกับผม ไม่รู้มันกลัวใครจะได้ยินหรือไง ทั้งห้องก็มีแค่สองคนเท่านั้น
“ อือใช่...แต่กูก็เพิ่งโทรไปชวนให้พี่เวย์มาทานข้าวที่บ้านเมื่อกี้นี้เอง ”
“ แล้วไมมึงไม่บอกกูละ ”
“ บอกทำไม ”
“ ก็....”
“ ก็กูกะว่า ขากลับจะให้พี่เวย์ไปส่งมึงไง ”
“ เฮ้ย กูกลับเองได้ ไม่ก็กูจะอาศัยรถพี่วินไปลงหน้าปากซอยก็ได้ ใครขอให้มึงช่วยไม่ทราบ ”
“ ไม่มีใคร แต่กูก็เต็มใจนำเสนอ ”
“ ไอ้.....”
“ รีบๆ ล้างเข้าละ ถ้าช้า...กูจะเรียกให้พี่เวย์เข้ามาช่วย ไปนะ ”
“ ไอ้บ้าเนย์...”
แล้วผมก็ปล่อยให้มันล้างจานไป ส่วนผมก็กะว่าจะเข้ามาเล่นกับเด็กๆ พี่วินเองก็อยู่เล่นกับเด็กๆ ด้วย ดูเด็กๆ จะติดพี่วินเหมือนกัน ส่วนแม่เองก็กำลังทำบัญชีอะไรนี่แหละอยู่อีกห้องหนึ่ง ส่วนพี่เมย์ก็คงขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า กำลังมองหาพี่เวย์อยู่ เพราะไม่เห็นนั่งอยู่ข้างใน สงสัยจะไปนั่งสูดอากาศข้างนอกละมั้ง กำลังว่าจะเดินเข้าไปหาเด็กๆ แต่ก็เห็นพี่เวย์ยืนอยู่ตรงสวนหน้าบ้าน และดูเหมือนว่าพี่แกก็กำลังมองมาทางผมอยู่ สักพักพี่แกก็กวักมือเรียกผมออกไปหา ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเรียกออกไปคุยเรื่องอะไร
“ พี่เวย์ ”
“............”
“ พี่เวย์...พี่เรียกผมออกมามีอะไรงั้นเหรอ ”
“ เนย์............”
“ ครับ ”
“ จะกลับมาแล้วใช่ไหม ”
“ หือ...อะไรเหรอพี่ จะกลับมา ”
“ ไอ้พัต ”
“................”
“ ไอ้พัตมันกำลังจะกลับมาแล้วใช่ไหม ”
“ พี่....พี่รู้เรื่องนี้ได้ไง ”
“ แสดงว่ามันจะกลับมาแล้วจริงๆ สินะ ”
“ ....ครับ ”
“ แล้วเราจะทำยังไง ”
“ คือ......เนย์..ยังไม่รู้เลย ”
“ ถ้าอย่างนั้น...พี่จะขออะไรได้ไหม ”
“ อะไรครับ ”
“ ตรงนี้...” พี่เวย์เดินมาหยุดตรงหน้าผม แล้วเอามือมาจิ้มที่อกข้างซ้ายของผม
“ อย่าใจอ่อน...ได้ไหม....ให้สมกับที่มันทำเอาไว้กับเรา ”
“ พี่...พี่เวย์ ” ไม่รู้น้ำตามาจากไหน โผเข้ากอดพี่เวย์ไว้แน่น พี่เวย์เองก็กอดตอบกลับมาเหมือนกัน ไม่รู้ว่านอยู่แบบนั้นนานแค่ไหนกว่าจะผละออกจากกันได้
“ ครับ...เนย์ จะไม่ใจอ่อนง่ายๆ ครับ เนย์จะเข้มแข็ง ”
“ ดีแล้วละ...แต่พี่ขอทำอะไรสักอย่าง ตอนที่มันกลับมานะ ”
“ ทำ...ทำอะไรครับ อย่าบอกนะว่าพี่...”
“ ใช่..พี่ขออัดมันให้เละ เอาให้มันนอนโรงพยาบาลสักเดือน ”
“ พี่เวย์..............”
“ ถ้าอย่างนั้น...พี่ขออัดมันด้วยคนได้ไหมครับ ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ฮุๆ :z1: :z1: :z1: พี่วินเริ่มรุกหนักขึ้นทีละนิด ทีละหน่อยแล้วสิ เอาเป็นว่าตอนต่อๆ ไป พวกเราคงจะได้เห็นศึกชิงนาง ( มั้งนะ )
ระหว่างพพัต กับ พี่วินขึ้นหรือเปล่า แถมยังมีพี่เวย์เป็นตัวช่วยอีก เหอะๆๆๆ งานหนักแน่ไอ้พัต
ก่อนจากกันวันนี้ ก็ขอสปอยไว้เล็กๆ น้อยๆ ละกัน
“ เนย์...เลือดตกยางออกนะมันเจ็บแค่กาย เดี๋ยวก็หาย พี่ไม่ทำหรอกครับ...แต่ถ้ามันเจ็บที่ใจ มันหายยาก พี่ทำแน่นอนครับ นอนหลับฝันดีนะครับ ” แล้วพี่วินก็เลื่อนกระจกลง พร้อมกับขับรถออกไป
“ ฮึๆ พี่วินนี่ก็ร้ายใช่เล่นแฮะ ” o18
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
จิ้มก่อนเลย
-
อัดมันนนนนน
-
:z6: พี่เวย์จัดเผื่อเค้าด้วย ขอชุดใหญ่ๆเลยนะ
รอตอนต่อไปจ้า และ +1
-
ประโยคสุดท้ายนั่น พี่วินรึ!!!!
-
ถูกของพี่วิน
เจ็บแค่กาย ไปหาหมอแปปๆก็หาย
แต่เจ็บใจนี่สิ... ให้มันกระอักเลือดกันไปข้างเลย หึหึ o18
-
หวังว่าพ้ตคงมีเหตุผลเพียงพอนะกับการไม่ติดต่อมา :เฮ้อ:
-
กรี๊ด พี่วินรุกหนักเลยนะเนี่ย
งานนี้ขอเชียร์พี่วินซะหน่อยนะค่ะ
เดี๋ยวงานหน้าค่อยมาเชียร์พัต แต่เอะหรือว่าไม่เชียร์พัตดีน๋า
รออ่านๆๆๆ
-
พัตมันสมควรโดนอ่ะ
รอตอนพี่เวย์ยำพัต หึหึ
-
ดีมั่ก พี่เวย์เสี้ยมน้องอย่าให้ใจอ่อนเด็ดขาดดดด
อัดมันๆ :z6:
เด็กๆออกมาน้อยแต่ "น่ารักอ่ะ"
-
พี่เวย์ พี่วิน ขอเพิ่มเป็น 2 เดือนได้เปล่า :m28: :m28:
-
จะเล่นอัดกันเลยหรอเนี่ย :fire: :fire:
-
กริสสส จะเชียร์ใครดีเนี่ยยยย เลือกไม่ถูกเลยย :z1:
-
เห็นแววนองเลือดมาแต่ไกล :jul1:
แค่เบาะๆนะขอรับ
อย่าให้ตายเดี๋ยวไม่สนุก :jul3:
-
ทำไมมีแต่คนรุมพัตอ่ะ เห็นใจกันมั่ง :m15: :m15: :m15: :m15: (จะโดนตื้บมั้ยหว่า?)
มาต่อไวๆน่ะค่ะ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
:pig4: ฮึ้ยฮึ้ย...ไอ้พัตกลับมาได้ไปนอนโรงพยาบาลแน่แก :fire: พี่เวย์พูดถูกแล้วว่าเนย์อย่าไปใจอ่อนให้ไอ้พัตง่ายง่ายนะ
-
พัตกลับมาได้กลายเป็นกระสอบทรายให้พี่เวย์อัดแบนแน่ พี่วินจะเปิดศึกชิงนายกับอิตาพัตโดยมีพี่เวย์เป็นกองหนุน
ม่าม๊าเนย์อย่าใจอ่อนเชียวนะ แต่อยากรู้เหมือนกันว่าพัตรู้ได้ไงว่าไตเติ้ลเป็นลูก
-
เชียร์พี่วินนะ ถึงแม้จะไม่ใช่พระเอกก็ตาม
พี่เวย์สู้ ๆ ยำให้เละไปเลย
-
อยากรู้ว่าพัตมันจะทำยังไง
-
อยากรู้ว่าใครเป็นคนบอกพัตเรื่องน้องไตเติ้ล
แล้วก็อยากรู้ว่าพัตจะกลับมาขอเนย์คืนดียังไง
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนหน้านะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^__________^
:L2: :L2: :L2:
-
หรือว่าเราจะหันมาเข้าข้างคุณพัดดี เพราะดูแล้วรู้สึกจะโดนรุมเยอะแล้ว
-
อัดมันเลย ฮึ่ย! :m16:
-
จัดไปอย่าให้เสียพี่เวย์พี่วัน :z6: :z6: :z6:
รออออออออออออจ้า :bye2: :bye2:
-
เฮ้อ...กลับมาให้ใจอ่อนทำไมกันนะ
-
พัตจะทำไงนะ
-
เดือนเดียวน้อยไป เอาให้ให้เละเลยนะพี่เวย์พี่วิน
เอาซะให้มันไม่ต้องมาเจอลูกมันเลย :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
เตรียมตัวเลยนะพัต
รับศึกหนักแน่ๆ
-
เอาให้เละ!! :mc4: :z6: :beat: o13 o18
-
ถ้าพี่เวย์ไปอัดพัตเนี่ยกุจะไม่สงสัย แต่ไอ้พี่วินมึงเสือกอะไรด้วย
เราเข้าใจว่ามาจีบเนย์นะ แต่มึงอย่าทำให้ครอบคัวคนอื่นเขาร้าวฉานได้ป่ะ
พวกเนี้ยแหละที่ทำให้ชีวิตคนเราไม่เป็นสุข จากการมีมือที่สามสี่ห้ามาแทรก
ถึงพัตจะผิดที่หนีไปโดยไม่รับผิดชอบแต่ควรพูดกันดี ๆ ทำร้ายได้บ้างแต่ควรฟังเหตุผลด้วย
ถึงอย่างไรเราก็ขอให้ครอบครัวได้อยู่เป็นสุข ตัวเสือกก็ควรออกไป โดยเฉพาะวินต้องออกไปให้ไกลเลย
เราเป็นกำลังใจให้นะ แต่ถ้าวินมามีบทบาทมากเกินไป เราก็คงยอมรับไม่ได้และขอหยุดอ่านก่อนจนกว่าจะทำใจได้
และเราก็ขอบอกว่า เราชอบเรื่องที่นายเอกท้องได้มาก แต่อยากให้นายเอกได้กับพระเอกคนเดียว หากได้กับคนอื่นอีกเราคงรับไม่ได้
มาต่ออีกนะ โชคดี ขอโทษถ้าทำให้ไม่พอใจ แต่เราอคติกับเรื่องแบบนี้หวังว่าคงเข้าใจและไม่โกรธกันนะ รักเสมอจ้า
-
ไหนๆก็มีทั้งวิน มีทั้งเวย์ ที่อยู่ข้างเนย์
คนอ่านก็ขอเป็นกำลังใจให้พัตแล้วกันน๊า o18
-
สงสารพัตมั้งเหอะ ให้เขาได้รับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำพลาดลงไป. เขาไม่ได้หนีแต่เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเนย์. ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆเลยครับ นิยายน่ารักแต่ไม่อยากให้มีความรุนแรงเกิดขึ้นเลย
-
พี่วินรุกหนักขึ้นแล้ว
แถมมีพี่เวย์เป็นแบคอัพอีก
พัตดดนอัดเละแน่
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
ไอ้พัตมึงตายแน่ๆ
-
:m25: :m25: :m25: เอามีดแทงอีก 2 จึก กลัวไม่ตาย :m25: :m25: :m25:
-
เชียร์พี่วินดีกว่า ดูดีมีภาษีเยอะกว่าพัต
:laugh:
-
พัดซวยแล้ว :z6:
:call:
-
:a5: :beat: :z6: ตายแน่ไอ้พี่พัต :mc4: :mc4: :mc4: :bye2:
-
:call: :call: :call:
-
พี่วินรุกหนักแล้วนะ
พัตกลับมาด่วนนน
น้องเนว์ใจเเข็งไว้นะลูก
ต้องเอาคืนพัตก่อนแล้วค่อยคืนดี :laugh:
-
ยาวสะใจ :pig4: :pig4:
-
สงสัยจะเป็นคนใกล้ตัวเนย์ล่ะมั้งที่เป็นสายสืบให้พัตอ่ะ :m26:
แล้วก็น่าจะเป็นคนที่รู้เหตุผลที่พัตไม่ติดต่อมาด้วย แต่ก็แค่เดาเอานะ :m23:
รอคนเขียนมาเฉลยค่ะ :impress:
-
รอค่ะ
-
เชียร์พี่วินนะ :mc4:
เกลียดไอ้พัฒ พี่เวย์อัดมันให้เดี้ยงไปเลย :fire:
ไม่พร้อมรับผิดชอบแล้วมาทำกะเนย์ทำไม :angry2:
-
อั๊ยย่ะ....ไม่มีใครเห็นใจพัตบ้างเลยหรอเนี่ย ใครจะคิดว่าเนย์จะท้องได้หล่ะ (นอกจากคนแต่ง คนอ่านยังไม่คิดเล้ยย)
แล้วพัตก็ไปเพื่อสร้างอนาคตที่มั่นคง เพื่อกลับมาดูแลเนย์ได้ไง ไม่ใช่ว่าจะทิ้ง จะไม่รับผิดชอบนิ่ เขาแค่ยังไม่พร้อม
เพราะชีวิตยังไม่มั่นคง ไม่มีไรนอกจากมรดกพ่อแม่ เขาก็แค่ต้องการสร้างเนื้อสร้างตัวก่อนเท่านั้นเอง
แต่พัตเองก็ไม่ติดต่อกลับมาหาเลยแบบนี้ ก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน แทนที่รุ้ว่าเค้าโกรธ จะหาทางง้อหน่อยก็ไม่ได้
หรือเพราะเห็นว่าเค้าโกรธเลยท้อรึไง ใจไม่สู้เอาซะเล้ยยย แล้วงี้จะทำไงหล่ะคุณพระเอกกกกก
ต้องฝ่าฟันอีกหลายด่านเลยนะ เฮ้อออออ สงสารน้องไตเติ้ลจริงๆเลยโ้ยยยยยย~
:L2: :pig4: :L2:
-
เอาจริงๆเราอยู่ข้างพัตนะะะ เมนพระเอกค่ะ 555555
ไม่รู้อ่ะ เพราะคิดว่าพัตมันต้องการอนาคตที่มั่นคงเพื่อมาดูแลคนสำคัญของมันได้
แอบหมั่นไส้พี่วินเล็ก รุกหนักไปล่ะนะ หึหึ
ขอบคุณนะคะ :3
-
:z3:
-
รอดูพัตง้อเนย์
ขอบคุณค่ะ
:กอด1:
-
เชียร์พี่วิน น น นน น นน นน ....
:o8: :o8: :o8:
-
o13
-
เชียร์พี่วินอะ อิอิ
-
ทำอะไรไม่คิดถึงหลานกันเลย :เฮ้อ:
-
อร๊ายยย ชอบพี่วินอ่ะ :-[ แอบสงสารพัตกลับมาคงน่วม 5555 :laugh:
-
ว๊าว พี่วินร้ายได้อีก อยากรู้พี่วินจะร้ายยังไง ลุ้นๆ รอฟังเหตุของไอ้พัตสิจะฟังขึ้นไหม
-
เชียร์พี่วินๆๆ~
-
อยากรู้พาร์ทของพัตซะแล้วสิแหะ!
-
โดนรุมแน่เลยพัต
แต่โดนบ้างก็ดีนะ
สนับสนุนพี่เวย์เลย
-
:mc4:
ฝากด้วยเฮียเวย์ :z6:
-
ตัวอิฉันเองพยายามที่จะให้โอกาศไอ้พัตมันอยู่นะ ...แต่พอได้กลับไปด้านตอนแรกอีกครั้ง....
:fire: :z6: :fcuk: :angry2:
:z3:
คือ...คำพูดมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ แต่ท่าทีของมันนี่ดูเหมือนกับว่าฉันไม่แคร์ ไม่สนใจ กูกำลังจะมีอนาคตที่สดใส ไม่อยากทิ้งอนาคตของตัวเองไป มึงรอกูนะ
คือคำพูดนี้มันฟังดูเห็นแก่ตัวมากเลยอ่ะ :angry2: อย่างน้อยพูดว่า "กูต้องไปเีีรียนต่อ แต่กูก็จะไม่ทิ้งมึง กูขอเวลาแค่....ปี มึงรอกูนะ" ดูดีกว่าเยอะ ถ้าแบบนี้ิอิฉันจะตั้งป้องเป็นแม่ยกไม่ยอมให้ใครหน้าไหนเข้ามาจีบเนย์ได้เลยคอยดู :laugh3:
แต่มันก็ยังไม่แน่....เพราะเอาตามความเป็นจริง อิฉันเริ่มที่จะไม่ค่อยปลื้มวินเท่าไหร่ละ :เฮ้อ:
บางทีถ้าไอ้พัตโผล่ออกมาเสียที ไอ้เราอาจจะชอบมันเข้าก็ได้ :impress2:
รอต่อไปค่ะ สู้ ๆ นะ o13
-
วุ่นวายอีรุงตุงนัง
แต่ พัดสู้ ๆ นะ o13
-
ผู้ชายที่ดี...ก็ต้องมีมุมมืดเป็นของตัวเอง 5555+++
-
กรี๊ดดดด พ่อสุภาพบุรุษวินนี่ๆ คิคิ><
สงสารเนย์งะ เห้อจะรอเปงกำลังใจให้ตลอดไปเลยย!!
-
ชอบพี่วินนนนนนนน
-
พัตโทรจิตมาบอกว่า "ทำไมทุกคนใจร้ายกันอย่างเน้.... :o12: :o12: "
เราไม่เกี่ยวน่ะพัตบอกมา :m29: :m29:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เชียร์พี่วินอ่ะ
-
อย่าทำพัตเลยน้าาาาาาาาา :sad4: :sad4:
โฮฮฮฮฮฮฮ น่าสงสารพัตอ่ะ
อยากให้พ่อแม่ลูกเจอกันเร็วจังเลย
-
พัตแกกำลังจะโดนอัดว่ะ
-
บทที่ 12
“ ตรงนี้...” พี่เวย์เดินมาหยุดตรงหน้าผม แล้วเอามือมาจิ้มที่อกข้างซ้ายของผม
“ อย่าใจอ่อน...ได้ไหม....ให้สมกับที่มันทำเอาไว้กับเรา ”
“ พี่...พี่เวย์ ” ไม่รู้น้ำตามาจากไหน โผเข้ากอดพี่เวย์ไว้แน่น พี่เวย์เองก็กอดตอบกลับมาเหมือนกัน ไม่รู้ว่านอยู่แบบนั้นนานแค่ไหนกว่าจะผละออกจากกันได้
“ ครับ...เนย์ จะไม่ใจอ่อนง่ายๆ ครับ เนย์จะเข้มแข็ง ”
“ ดีแล้วละ...แต่พี่ขอทำอะไรสักอย่าง ตอนที่มันกลับมานะ ”
“ ทำ...ทำอะไรครับ อย่าบอกนะว่าพี่...”
“ ใช่..พี่ขออัดมันให้เละ เอาให้มันนอนโรงพยาบาลสักเดือน ”
“ พี่เวย์..............”
“ ถ้าอย่างนั้น...พี่ขออัดมันด้วยคนได้ไหมครับ ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
“ พี่วิน....”
“ ครับ ”
“ พี่เองก็จะเอาด้วยเหรอครับ ”
“ อืม...ไม่ว่ากันนะน้องเนย์ ถ้าพี่จะทำ ”
“ ทำไมเหรอครับ ”
“ แค่หมั่นไส้นะครับ ทำแล้วไม่รับผิดชอบ ขอโทษนะเนย์ที่พี่พูดแบบนี้อีกแล้ว แต่มันอดไม่ไหวที่จะพูดจริงๆ นะครับ ”
“ เห็นหรือยังละ ว่ามีคนไม่ชอบขี้หน้ามัน ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเห็นหน้ามันด้วยซ้ำ ”
“ พี่เวย์ ”
“ เอาเป็นว่า เนย์แค่ไม่ขัดพวกพี่ก็พอนะครับ ที่เหลือพี่กับเวย์ จะจัดการเอง ตกลงไหม ”
“ แสดงว่าพี่วินนี่มีแผนแล้วใช่ไหมเนี่ย ”
“ ยังหรอกเวย์ แต่รับรองว่า...สนุกแน่ ”
“ หึๆ ถ้าอย่างนั้น ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับพี่วิน ”
“ เช่นกันครับ ”
“ นี่..พวกพี่คิดจะทำอะไรกันนะ อย่าคิดอะไรบ้าๆ นะ อย่าถึงกับต้องเลือดตกยางออกนะพี่ ผมไม่ชอบ ”
“ ไม่ต้องห่วงครับเนย์ พี่ไม่ทำหรอก ”
“ พี่วินไม่ทำ แต่พี่ไม่สัญญานะ ”
“ พี่เวย์...”
“ ถ้างั้นพี่กลับบ้านก่อนแล้วกันนะ เอาไว้คราวหน้าพี่จะมาใหม่ อร่อยมากนะครับ มื้อเย็นวันนี้ ”
“ คะ ครับพี่วิน ”
“ ตกลงว่าม่านจะกลับกับเวย์ใช่ไหม ”
“ ครับ ”
“ อือ...นั้น พี่ไปก่อนนะ ” แล้วพี่วินก็เดินกลับไปเอารถ แต่ก่อนที่พี่วินจะขับรถออกไปพี่วิน ก็เลื่อนกระจกลง แล้วพูดกับผม
“ เนย์...เลือดตกยางออกนะมันเจ็บแค่กาย เดี๋ยวก็หาย พี่ไม่ทำหรอกครับ...แต่ถ้ามันเจ็บที่ใจ มันหายยาก พี่ทำแน่นอนครับ นอนหลับฝันดีนะครับ ” แล้วพี่วินก็เลื่อนกระจกลง พร้อมกับขับรถออกไป
“ ฮึๆ พี่วินนี่ก็ร้ายใช่เล่นแฮะ ”
“ พี่เวย์ ”
“ หยุด...แล้วไปเรียกเพื่อนเราออกมาได้แล้ว เร็วๆ นะ ”
“ พี่เวย์....เฮ้อ ได้ครับ ” จะทำอย่างไรได้ละครับ ก็ในเมื่อพูดออกมาขนาดนี้แล้ว ถ้าจะให้ผมทำเอง ผมคงทำไม่ได้หรอกครับ ไอ้ม่านเองก็กำลังเล่นอยู่กับเด็กๆ อยู่เลย แต่เดี๋ยวมันจะกลับบ้านค่ำมืดเอา
“ เอาละเด็กๆ ปล่อยให้ม่านกลับบ้านได้แล้วครับ......พี่เวย์รออยู่ข้างนอกนะม่าน รีบไปละ ”
“ เฮ้ย กูกลับแทกซี่ก็ได้น่านะ ”
“ หึๆ เด็กๆ ดูสิครับ คนแก่งอแง ”
“ ม่านแก่แล้วเหรอ ”
“ หัวไม่ล้านนะ ”
“ แล้วงอแงทำไม ”
“ ม่านกลับบ้านนะ เวย์จะส่ง ”
“ เอ่อ...”
“ ฮ่าๆ เห็นไหมไอ้ม่าน เด็กๆ เขาสนับสนุนออก รีบๆ ไปเลย ”
“ ฮึ่ย จำไว้เลยนะต้องตา กับไตเติ้ล คราวหน้าน้าจะไม่ซื้อขนมมาให้กินอีกแล้วนะ ” มันงอนแม้แต่เด็กๆ
“ อาวินซื้อ ตารู้ ”
“ ช่ายๆ ”
“ ห๋า...”
“ ฮ่าๆ เด็กมันฉลาดนะมึง อย่าหลอกให้ยาก ”
“ เออ ฉลาดกันทั้งตระกูล มีแต่กูนี่แหละโง่ ฮึ่ย กลับแล้ว ไม่ต้องส่ง ” ไอ้ม่านพูดจบก็สะบัดบ๊อบ เดินออกไปหน้าบ้านเลยครับ เด็กๆ นี่ก็หัวเราะคิกคักกันใหญ่เลย
“ เอาละเด็กๆ ไหน ไปโรงเรียนวันแรก เป็นอย่างไรกันบ้างครับ ”
แล้วหลังจากนั้นเด็กๆ ก็แย่งกันเล่าใหญ่เลยครับ แต่ส่วนมากจะมีแต่ต้องตานี่หละที่เล่า เพราะไม่ปล่อยให้ไตเติ้ลได้เล่าเลย พอไตเติ้ลโวยวายใส่ ต้องตาก็โวยกลับ จนไตเติ้ลยอมนั่งอยู่นิ่งๆ ไปเลยละครับ
“ ม๊า วันนี้เติ้ลมีแฟนแล้วนะ ”
“ อุ๊บ...แค่กๆ ห๋า อะ...อะไรนะครับ ต้องตา ” ผมที่กำลังกินน้ำาอยู่ถึงกับสำลักเลยละครับ ไตเติ้ลมีแฟนแล้ว เด็กสี่ขวบนี่นะ
“ ช่าย เขามาหอมแก้มเติ้ลด้วย ” ไตเติ้ลนั่งนิ่งไม่ขยับเลยครับ จนผมนึกว่าเป็นหินไปซะแล้ว ต้องตาเองก็เล่าไป เอามือปิดตาไปด้วย แต่ก็มือเล็กๆ นั่นคงปิดได้ไม่มิดหรอกครับ
“ เขา...ผู้หญิงใช่ไหมครับ ”
“ เปล่า...หล่อ ” โอ๊ย อะไรกันนี่ไตเติ้ล
“ นี่ๆ เขาทำแบบนี้ ” แล้วต้องตาก็เดินไปหาไตเติ้ล แล้วดึงให้ลุกขึ้นมายืนข้างๆ กัน แล้วต้องตาก็ก้มลงไปหอมแก้มไตเติ้ล ทีละข้าง
“ เขาทำแบบนี้ เห็นไหมๆ ” ไตเติ้ลเองก้มหน้าหงุดเลยละครับ
“ เอ่อ...เขาคงทักทายกันนะครับต้องตา ไม่มีอะไรหรอก ”
“ เหรอ ”
“ ครับ เอาละนี่ก็ดึกแล้วนะครับ ต้องตาขึ้นไปหาแม่ได้แล้วนะครับ ไตเติ้ลเองม๊าก็จะพาขึ้นไปนอนเหมือนกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงเรียนสายนะครับ ถ้านอนดึก ”
“ ค่า ”
“ มาให้ม๊าหอมแก้มฝันดีก่อนสิ ”
“ เติ้ลด้วยๆ ”
“ ครับๆ ”
“ เอาละขึ้นไปนอนได้แล้วนะครับ ไปหอมแก้มยายก่อนนะ ”
“ ค่า...ยายจ๋า หอมแก้มตาหน่อย ” ต้องตาก็วิ่งไปหายายที่นั่งทำงานอยู่อีกห้องหนึ่ง เห็นคุยอะไรกันนิดหน่อย แล้วต้องตาก็ขึ้นห้องไป
“ เอาละครับไตเติ้ล ทีนี้ก็ถึงตาไตเติ้ลต้องนอนแล้วนะครับ ”
“ อือ ง่วงแล้ว ”
“ ปะไปนอนกันครับ ”
หลังจากนั้นผมก็พาไตเติ้ลไปหาแม่ก่อนครู่หนึ่งแล้วก็พาไตเติ้ลขึ้นไปนอน ไตเติ้ลเป็นคนนอนง่ายครับ หัวถึงหมอนไม่เกินห้านาทีนี่ก็หลับแล้ว และก็เวลาตื่นนอน ไตเติ้ลนี่ก็จะตื่นก่อนผมอีก ส่วนต้องตานะขี้เซาอย่าบอกใคร ต้องให้ไตเติ้ลเดินไปปลุกเกือบทุกเช้า ผมเองก็ยังคงนอนไม่หลับ ในหัวตอนนี้ก็มีแต่เรื่องไอ้พัตจะกลับมา มีคำถามต่างๆ นานามากมายที่วิ่งวนอยู่ในหัวของผม แต่มันก็มีอยู่อีกคำถามหนึ่งนั่นแหละที่ผมเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ “ ทำไม...วันนั้นเราไม่ฟังที่พัตจะพูดละ ” วันนั้นพัตมันเหมือนจะบอกอะไร แต่ทำไมผมไม่ฟังให้จบละ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ผมก็พยายามไม่คิดอะไร จนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
“ ม่าม๊า...ม่าม๊า ” เสียงไตเติ้ลนี่นา สงสัยจะเช้าแล้วละสิ แต่ทำไมเหมือนหัวมันหนักๆ อย่างไรก็ไม่รู้สิ
“ อือ...ไตเติ้ลเหรอครับ กี่โมงแล้วนี่ ” ควานหามือถืออยู่สักพักไตเติ้ลก็หยิบมาให้ ดูเวลาแล้วก็ เจ็ดโมงกว่าแล้ว
“ อ้าว เจ็ดโมงกว่าแล้วเหรอนี่ ไตเติ้ลอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วเหรอครับ ”
“ ครับ ” ไตเติ้ลอยู่ในชุดพร้อมไปโรงเรียนแล้วละครับตอนนี้
“ อ้าว ตื่นแล้วเหรอเนย์ อะกินข้าว กินยาซะจะได้หายไวๆ ” พี่เมย์เดินเข้ามาพร้อมกับถือถ้วยข้าวต้ม และก็ยาอีกสอง สามเม็ด
“ ทำไมไม่ดูแลตัวเองเลย เกิดไตเติ้ลติดไข้ขึ้นมาจะทำยังไงละหือ ”
“ เอ้า ก็ไม่รู้นิว่าจะป่วย ”
“ ม่าม๊าไม่สบาย ”
“ ไม่เป็นไรครับ อีกเดี๋ยวม๊าก็หายแล้วนะ ”
“ เติ้ลจะอยู่กับม่าม๊า ”
“ ไม่เอาครับไตเติ้ล ไปโรงเรียนกับพี่ต้องตานะครับ ”
“ ม่าม๊าไม่สบาย ”
“ ถ้าไตเติ้ลไม่ไปโรงเรียน ม่าม๊าก็จะไม่หายนะครับ ”
“ จริงเหรอ ”
“ จริงสิครับ...ถ้าอย่างนั้น ไตเติ้ลไปโรงเรียนนะครับ ม่าม๊าจะได้หาย ”
“ เติ้ลไปเรียน ม่าม๊าจะหายนะ ”
“ หายสิครับ ”
“ งั้นเติ้ลไปเรียนนะ ”
“ ครับ ไตเติ้ลเก่งสุดๆเลย ”
“ ม๊า ตามาหา ”
“ ว่าไงครับต้องตา ”
“ ม๊าบอกว่าม๊าไม่สบาย ” ผมคงต้องเสียเวลาอธิบายอีกเยอะเลยละครับงานนี้
และกว่าที่ต้องตาจะยอมเข้าใจและไปโรงเรียนได้ก็ใช้เวลากว่าสิบนาที ผมก็จะหลับแหล่มิหลับแหล่อยู่ตลอด ยังดีที่วันนี้ที่คณะไม่มีอะไรต้องทำอีกแล้ว เด็กๆๆ ก็ไปโรงเรียน ไอ้พวกเพื่อนๆ ก็คงไม่มีธุระอะไรจะมาทำที่บ้านผมหรอกครับ
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะว่าเสียงโทรศัพท์ดังลั่นห้องอยู่ในตอนนี้ แต่ไม่รู้ว่ามันดังอยู่ไหนนี่สิ เพราะดูเหมือนว่าไตเติ้ลจะเป็นคนเก็บให้ ตอนนี้ผมเองก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมากแล้วครับ กว่าจะหาโทรศัพท์ได้ก็นานทีเดียว พอเห็นชื่อที่โชว์หราขึ้นมาบนหน้าจอก็พาลทำให้โมโห อยากจะฆ่ามันจริงๆ ชอบโทรมากวนเวลานอนคนอื่น
“ ฮัลโหล...มึงมีไรโทรมปลุกกูนี่ ”
“ โห อะไรนะ นี่มึงเพิ่งตื่นเหรอไอ้เนย์ ดูนาฬิกาสิว่านี่กี่โมงแล้ว มันจะเที่ยงแล้วนะครับ ”
“ หา จริงเหรอ...พอดีไม่สบายนะ..มีอะไรหรือเปล่า ”
“ อือๆ....คือกูจะโทรมาบอกเรื่องรับน้องนะ ”
“ อือ วันพฤหัสบดีนี้ มีอะไรเหรอ ”
“ พอดีเขาเปลี่ยนสถานที่นิดหน่อยนะ ตอนแรกกะว่าจะพาไปทางเหนือ แต่เขาบอกว่ามันไกลไป ก็เลยเปลี่ยนไปแถวระยองนะ ”
“ อ้าวเหรอวะ แล้วไปกันกี่วัน ”
“ สามวันสองคืน กลับบ่ายวันเสาร์ ”
“ กลับวันเสาร์ มันก็ตรงกับ..............”
“ อือ ใช่ วันที่พัตกลับพอดี..............ไม่เป็นไรนะเนย์ ”
“ อือ ”
“ ถ้าอย่างนั้นกูไม่กวนมึงแล้วนะ นอนเยอะๆ ละ ”
“ บาย ” หลังจากนั้นผมก็ล้มตัวลงนอนต่อ แต่ก็นอนไม่หลับสักที ก็เลยลุกออกมาทานข้าวทานยาต่อ ไม่รู้จะทำอะไร แต่กลับนึกอีกอย่างขึ้นได้ กูลืมไปได้ยังไง ว่ากูเกลียดยามาก สงสัยผมจะเบลอหนักแล้วละสิ
ช่วงเช้าของวันพฤหัสบดีก็มาถึงแล้ว บริเวณหน้าคณะก็มีเด็กๆ หน้าใส หน้าเอ๊าะๆ กันอยู่เพียบ บางคนดีใจที่ได้ไปเที่ยว บางคนก็ดีใจที่ได้เพื่อนใหม่ บางคนก็ดีใจที่ได้ไปทำกิจกรรม แต่คงไม่รู้หรอกว่า พอไปถึงแล้วพวกเขาจะเจออะไรบ้าง แต่ก็มีบางคนที่ดูเหมือนจะรู้ชะตาชีวิต สามวันสองคืนที่นั่นแล้ว สักพักไอ้ม่านก็เดินเข้ามาหาผม มันมาพร้อมกับเป้ใบใหญ่ ทุกคนใส่ชุดนักศึกษากันหมด
“ อ้าวไอ้เนย์ มาถึงก่อนกูได้ไงวะ ”
“ กูตื่นก่อนเด็กๆ นะ กูมาถึงตั้งแต่ตีห้าเลย ” ตอนนี้ก็หกโมงกว่าแล้ว เราออกเดินทางกันเจ็ดโมง
“ โห มึงไม่ตื่นตั้งแต่ตีสี่เหรอวะ ”
“ มึงเดาถูก ”
“ จริง ”
“ จริง ถ้ากูไม่ตื่นตั้งแต่ตีสี่นะ มีหวังพวกเด็กๆ ร้องไห้ตามกูมาแน่ นี่เมื่อวานพอรู้นะว่ากูจะไม่อยู่สามวัน พากันร้องไห้ใหญ่เลย กว่าจะกล่อมให้หลับได้ปาไปเป็นชั่วโมง ”
“ อือๆ ” แล้วหลังจากนั้นก็ทำการเช็คชื่อน้องๆ กัน แล้วหลังจากนั้นก็พากันขึ้นรถไป เราพากันไปทั้งหมด สามคัน แต่ละคันก็จะมีประมาณ 40-50 คน ในนั้นก็จะมีปีสามอยู่ด้วย เราแบ่งกระจายกันออกไปในแต่ละคัน ให้มีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง จะได้กระชับความสัมพันธ์กันไปในตัวด้วย เราไม่รีบร้อนกันนักและอยากให้ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย เลยให้คนขับ ขับรถไม่เร็วมากนัก เราใช้เวลาเดินทางกันประมาณสามชั่วโมงครึ่งก็ถึงที่พักกันแล้ว แต่ละห้องก็ให้พักกันได้สองคน ซึ่งแน่นอนผมก็ต้องได้คู่กับไอ้ม่านมัน
วันแรกเรายังไม่ได้ให้ทำอะไร ก็เลยปล่อยให้น้องๆ ได้พักผ่อน บางคนก็ลงไปเล่นน้ำบ้าง จนถึงช่วงเย็นๆ เราถึงได้เรียกรวมตัวกัน และชี้แจงรายละเอียดต่างๆ รวมถึงการทำกิจกรรมในอีกหนึ่งวันที่เหลือ พอคิดดูอีกที จริงๆ รับน้องก็แค่วันเดียว ส่วนอีกสองวันที่เหลือ ผมว่า ทั้งอาจารย์และพี่ปีสาม คงหาเรื่องมาเที่ยวกันมากกว่า เพราะกิจกรรมแทบทั้งหมด ปีสองจะเป็นคนคุม จะมีบางกิจกรรมที่มีปีสามมาร่วมด้วยนิดหน่อย แต่อาจารย์ที่มาคุมนี่ ผมว่าน่าจะเรียกว่าอาศัยช่วงรับน้องมาเที่ยวมากกว่า เพราะมีอะไร ก็ให้ปรึกษาปีสามก่อน ส่วนหน้าที่ที่แท้จริงของอาจารย์ก็คือ ตั้งวงกับปีสาม มีเสียงร้องโหยหวนของปีหนึ่งเป็นกับแกล้ม มีความสุขกันจริงๆ
วันแรกของการรับน้องไม่มีอะไรมากก็แค่ให้น้องๆ ตามหาพี่รหัสของตัวเองให้เจอก่อนเที่ยงคืน สำหรับใครที่ไม่เจอ พรุ่งนี้เช้าก็รอรับโทษได้เลย กว่าที่น้องรหัสจะเจอผมก็กินเวลาไปเกือบห้าทุ่มแล้ว น้องรหัสผมเป็นเด็กผู้ชาย ถือว่าหน้าตาดีมากเลยละครับ
“ ดีใจจังได้พี่รหัสน่ารัก ”
“ หา เอ่อ น่ารักเอาไว้ใช้กับผู้หญิงดีกว่านะครับน้องก้าน ”
“ ใช้กับพี่นี่แหละเหมาะสุดแล้ว ”
“ แหม เสน่ห์แรงจริงนะไอ้เนย์...ขอโทษนะน้องเพื่อนพี่มันมีผัวแล้ว...เอ้ยมีแฟนแล้ว ”
“ ไอ้ม่าน มึงพูดอะไร ”
“ เห้ย จริงเหรอพี่ ”
“ จริงยิ่งกว่าจริง รู้แบบนี้แล้วอย่ามาหยอดมันสะให้ยาก ”
“ เสียดาย ”
“ เสียใจด้วยนะน้อง ”
“ พอเลยไอ้ม่าน แล้วนนี่น้องรหัสมึงละ ”
“ น่ารักวะ ชื่อน้องไอ ”
“ พอแล้ว ไปๆ นอนได้แล้ว ก้านเองก็รีบนอนละ เพราะพรุ่งนี้ หึๆ....”
“ ครับๆ ฝันดีครับรุ่นพี่ ”
แล้วหลังจากนั้นเราก็พากันไปนอน ตื่นเช้ามาก็มีกิจกรรมต่างๆ มากมายให้น้องๆ ทำ คงจะรู้สึกแล้วสิ ว่าที่ดีใจนะ มันไม่ใช่เลย หากจะเรียกว่ารับน้องคงไม่ถูกนัก ต้องเรียกว่า “ งานแกล้งน้อง ” มากกว่า เพราะแทนที่จะช่วยให้น้องๆ ทำกิจกรรมได้สำเร็จ ก็มีแต่คอยแกล้งน้องๆ ให้ทำไม่ได้อยู่ตลอด งานนี้น้องๆ เลยได้รับการลงโทษกันถ้วนหน้าทุกคน ย้ำว่าทุกคน เพราะทุกกิจกรรม ไม่มีใครทำได้เลย ก็จะทำได้ยังไง ถ้ามีคนจะทำได้ก็จะมีหน่วยจู่โจม เข้าคอยขัดขวางตลอด ดังนั้นค่ำของวันที่สอง พวกน้องๆ ต่างโวยเป็นเสียงเดียวกันว่า งานนี้โดนรุ่นพี่แกล้งชัดๆ แต่พวกเราก็ใช่ว่าจะสำนึก ก็เลยบอกแนวทางการแก้แค้นให้น้องๆ ไปว่า “ ปีหน้าก็มีรุ่นน้องเข้ามาแล้ว เราก็จะเป็นรุ่นพี่ ” บอกแค่นี้พวกที่ฉลาดหน่อยก็พยักหน้าเข้าใจ
เช้าวันที่สามก็ไม่มีอะไรมาก เราพาน้องๆ ไปปล่อยไว้ที่ตลาดแล้วก็ให้เดินซื้อของกันไป แล้วให้เจอกันอีกทีตอนเที่ยง งานนี้ไอ้ม่านเป็นคนลากผมไปซอกนั้นซอยนี้ ไม่รู้ว่ามันจะพาผมหลงทางหรือเปล่า แต่มันก็ไม่พาหลงแฮะ จนใกล้ถึงเวลานัดมันก็พาผมเดินกลับออกมา ในมือตอนนี้ต้องบอกว่ามีแต่ของฝากต่างๆ มากมาย ไม่รู้ว่ามันกะจะซื้อเอาไปเปิดร้านหรือไง
กว่าจะเดินทางมาถึงคณะได้ก็เกือบสี่โมงเย็นแล้ว งานนี้ผมกับไอ้ม่านเลยเรียกแทกซี่กลับด้วยกัน บ้านไอ้ม่านจะอยู่ใกล้มากกว่า เดินแค่สิบนาทีก็ถึง กว่าจะฝ่ารถติดในช่วงเย็นมาถึงบ้านได้ก็ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมง เด็กๆ คงจะเล่นอยู่ในบ้านทั้งวันแน่เลย ช่วงที่ไปรับน้องผมก็โทรมาหาเด็กๆ ทุกวัน กว่าจะวางสายได้ก็เป็นชั่วโมง แต่วันนี้ทำไมดูเหมือนบ้านมันจะเงียบๆ พิกล เหมือนกับว่ามันจะมีเรื่องอะไรอย่างนั้นแหละ และนั่นก็ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า วันนี้ไอ้พัตกลับมา ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย ผมค่อยเดินเข้าไปในบ้าน มองเข้าไปข้างในมีคนนั่งอยู่กันเต็ม แต่กลับไม่มีใครพูดอะไรเลย จวบจนกระทั่งผมเดินเข้าไปนั่นแหละ
“ กลับมาแล้วครับ ” ทุกสายตาหันมาหาผมทั้งหมด แม่ พี่เมย์ พี่เวย์ พี่วัฒน์ และในบ้านมีคนอื่นนั่งอยู่ด้วย ซึ่งผมจำได้ดี น้าพร พี่พุต และคนที่นั่งอยู่กับพื้นที่ค่อยๆ หันหน้ามาหาผม นั่นทำให้ผมตกใจอยู่ไม่น้อย ที่ตกใจไม่ใช่ว่า สภาพของคนๆ นั้นเหมือนกับถูกรุมฟัด ไม่ใช่หน้าตาที่มีแต่รอยฟกช้ำ ไม่ใช่ร่างกายที่มีบาดแผล แต่เป็นเพราะ คนๆ นั้น คือ
“ พัต ”
“ เนย์...พัตกลับมาหาเนย์ กับลูกแล้วนะ ”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------>
To be continue.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------>
ตอนนี้รู้สึกจะรวบรัดมาก...เพราะถ้าหากอธิบายรายละเอียดมากไป เกรงว่า กว่าที่พระเอกของเราจะได้เปิดตัว
คงปาเข้าไปตอนที่ 20 กว่าๆ
เอาเป็นว่า ตอนหน้า เรามาดูความคิดของพระเอกของเราบ้างดีกว่า เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าจะมีคนเกลียดพระเอกกันเยอะเหลือเกิน
เผื่อจะเรียกคะแนนมาให้พระเอกของเราได้บ้าง ตั้งแต่ต้นเรื่องโดนตัดไปซะเยอะ อิอิ
แล้วพบกันตอนหน้าเน้อ :bye2: :bye2: :bye2:
-
:man1: พัตมาแล้ว โอ๊ะะ โดนรุมสกรัมด้วยย :sad4: :sad4:
-
ปรากฎตัวได้ซะทีนะ พ่อพระเอก คริคริ :impress2: :impress2: :impress2:
-
กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย 555+
-
ขอเป็นปอมๆเกิร์ลเชียร์พัต
และอยากจะเตะโด่งทั้งพี่เวย์และพี่วินไปไกลๆ
-
พัตสู้ๆน่ะค่ะ เราเอาใจช่วย :m19: :m19: :m19:
-
กว่าจะมาได้นะไอ้พัต
-
+1 แต่แอบค้างน้า
อยากรู้เร็วๆอ่ะ
สนุกมากครับ มาต่อเน้อ จะรอ o13
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก มาพร้อม รอยสกัมเท้าของพี่เมีย อะคึอะคึ
สมน้ำหน้ามันไปก่อน :angry2:
-
กว่าจะกลับมาเจอกันได้ น๊านนนนนนาน แต่พอเจอกันแล้วก็มาดูวิธีการจัดการของวินต่ออิอิ
-
พัตมาแล้วววววว
-
พัต เค้าเชียตัวนะ สูๆ ไอ้พี่วิน อย่าคิดซะไห้ยากๆ 555 พระเอกของเราดีที่สุด
-
คนที่ไร้ความรับผิดชอบ เหตุผลหลักๆก็คือความเห็นแก่ตัวนั่นล่ะ
อย่าหาข้ออ้างโน่นนี่มาแก้ตัว ให้มันดูดีขึ้นมาเลย
มันเทียบกับเวลาที่เสียไป ไม่ได้หรอกพัต
-
ถึงพัตจะเป็ฯพระเอกแต่ก็แอบเชียร์พี่วินอ่ะ
พี่วินน่ารักเกินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :o8:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:จะเกิดอะไรขึ้นบ้างละที่นี้ :really2: :really2: :really2:
:call: :call: :call:
-
:z3:
มาต่อเดี๋ยวนี้ๆๆๆๆๆ
-
o13 อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด
+1 จ้า
-
อ๊าาากกกก
มันมาแล้วๆ มันกลับมาแล้ว
พี่เวย์ พี่วิน เอาให้หนักๆนะ
ต่อจ้า ด่วนๆ
-
:pig4:
-
กลับมาเเล้ววววววววววววว วววววววว
-
ดูซิตัดชับเลยอะ ทำร้ายกันชัดๆ ลุ้นๆเนย์จะพูดอะไร ถึงพัตจะมีเหตุผลก็ไม่น่าให้อภัยง่ายๆนะ เพราะมันก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ ดี ที่กับมาก็เพราะไตเติ้ลแน่ๆเลย
-
ดูซิตัดชับเลยอะ ทำร้ายกันชัดๆ ลุ้นๆเนย์จะพูดอะไร ถึงพัตจะมีเหตุผลก็ไม่น่าให้อภัยง่ายๆนะ เพราะมันก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ ดี ที่กับมาก็เพราะไตเติ้ลแน่ๆเลย
-
กว่าจะกลับมาได้ ลูกโตสี่ขวบและ
ว่าแต่ไตเติ้ลป๊อปตั้งแต่เด็ก
-
ดูซิตัดชับเลยอะ ทำร้ายกันชัดๆ ลุ้นๆเนย์จะพูดอะไร ถึงพัตจะมีเหตุผลก็ไม่น่าให้อภัยง่ายๆนะ เพราะมันก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ ดี ที่กับมาก็เพราะไตเติ้ลแน่ๆเลย
-
ดูซิตัดชับเลยอะ ทำร้ายกันชัดๆ ลุ้นๆเนย์จะพูดอะไร ถึงพัตจะมีเหตุผลก็ไม่น่าให้อภัยง่ายๆนะ เพราะมันก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ ดี ที่กับมาก็เพราะไตเติ้ลแน่ๆเลย
-
ดูซิตัดชับเลยอะ ทำร้ายกันชัดๆ ลุ้นๆเนย์จะพูดอะไร ถึงพัตจะมีเหตุผลก็ไม่น่าให้อภัยง่ายๆนะ เพราะมันก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ ดี ที่กับมาก็เพราะไตเติ้ลแน่ๆเลย
-
พัตมาแว้วๆๆ
-
ดูซิตัดชับเลยอะ ทำร้ายกันชัดๆ ลุ้นๆเนย์จะพูดอะไร ถึงพัตจะมีเหตุผลก็ไม่น่าให้อภัยง่ายๆนะ เพราะมันก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ ดี ที่กับมาก็เพราะไตเติ้ลแน่ๆเลย
-
จะผิดไหมที่เชียร์พี่วิน 5555
คือพัตเห็นแก่ตัวมากๆ อ่ะค่ะตอนแรกอ่ะ รับไม่ได้ เจาะไข่แดงแล้วลัลลาจาก
ถึงจะเหตุผลว่าไปรงไปเรียนก็เถอะ คุณเอาความก้าวหน้าให้ตัวเองอย่างเดียวรับไม่ด๊ายยย :m31:
ยังไงกลับมาแล้วก็อย่าใจอ่อนง่ายๆ นะคะหนูเนย์ เราเป็นซิงเกิ้ลมัมมาได้ตั้งหลายปี ชิ ชะ เชอะ!
-
มาแล้วหรอนายพัต
งานนี้นายเละเป็นโจ๊กแน่นอน
-
รอเธอมาแสนนาน นานซะจนนึกว่าพี่วินเป็นพระเอกแล้วนะ o18
-
ทำตัวเองนะพัต
-
:pig4: o13
-
ตายละพัต
เพิ่งจะกลับมาได้วันเดียวก็เยินสะละ
แต่พัตต้องมีเหตุผลแน่เลย
เพราะพวกที่จะรุมพัตอีกฟังก่อนละกันน้า
-
สนับสนุนให้ไตเติ้ลมีพ่อคนเดียวค่ะ
แม้การกระทำครั้งแรกของพัตจะดูไม่มีเหตุผลและโหดร้าย
แต่การทำทุกอย่างย่อมมีเหตุผลค่ะ ให้อภัยพัตนิดนึงตรงที่ตอนนั้นพัตไม่รู้ว่าเนย์จะท้องด้วย
รอเชียร์ปาป๊าสู้ทุกการทดสอบ หม่าม๊าก็ด้วยนะค่ะ
-
:serius2: ค้างมาก
:call: :call:
:L2: :L2:
-
:call: :call: :call:
-
เปิดตัวนายพัฒซะที
เปิดตัวพร้อมกับรอยสกรัม สมน้ำหน้ามัน :m20:
-
พัตกลับมาแล้วววววววววววววว
เชียร์พัตนะ สู้ๆ :z2: :z2:
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
ไม่ได้เกลียดพระเอกนะคะ แต่แค่เชียร์คนอื่น?? :z6:
อ่ะนะ ก็เนย์วิ่งออกมาก่อน อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนั้นพัตอยากจะพูดอะไรกันแน่ :really2:
รอตอนต่อไปฮ้าบบบบ :กอด1:
-
ว้ายยยยยยยยยยยยยรีบมาต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
:call:
-
พัตคงต้องผ่านข้อทดสอบหลายอย่าง
ถึงจะมาถึงเนย์ได้ ที่แน่ ๆ พี่เวย์คงไม่ปล่อยง่าย ๆ
แถมยังมีผู้ช่วยเป็นพี่วินอีก งานนี้พัตคงรอดยาก :beat:
-
อย่าใจง่าย เมื่อเห็นพัตกินยำใหญ่ใส่บาทา ฮ่าๆๆ รอคอยตอนต่อไปนะ o13
-
หมั่นไส้อิพี่วินมากกกกก :angry2:
พัตกลับมาเอาเนว์กะลูกเร็วๆเลยย
-
พัตมาแล้ว วว ว .... :angry2:
อยากรู้พี่วิน มีแผนอะไรหนอ อ ..... :serius2: :serius2: :serius2:
-
o22ุ
-
ค้างอย่างแรง :z3:
-
:pig4: อ๊าก...เนย์เจอพัตแล้ว ยังไงก็รู้สึกแค้นไม่หาย อย่าใจอ่อนนะเนย์
มาที่บ้านแบบมีผู้ปกครองมาด้วยอย่างเนี้ย เต็มใจหรือเปล่าฮะ...ไอ้พัต :angry2:
-
อย่าต่อว่าพัตมากเลยน๊า......
มันต้องมีเหตุผลซิถึงต้องไป....
ยังไงก็เชียร์พัตนี่แหละ......
เพราะครอบครัวก็ต้องพ่อแม่ลูกซิถึงจะดี... o13
-
ไตเติ้ลโดนจีบตั้งแต่ 4 ขวบเลยหรอ :laugh:
-
เย้ๆๆๆ ปะป๊า กลับมาหาน้องไตเติ้ลแล้วววว
ฮาฮ่าๆๆ ดีใจ หมั่นใส้อิพี่วินจริงๆ ฮึ่ย...
พัตเอ๊ยยย สู้ๆเข้าไว้ สู้เพื่อลูกและเมียนะ ฮ่าๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากรู้เหตุผลของพัตอ่ะ อยากรู้ว่าทำไมถึงไม่ติดต่อมาเลย
รอตอนหน้าๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ
:L2: :L2: :L2: :3123: :3123: :3123:
-
เอาละสิ ตกลงว่ายังงัยกันแน่นิ พัตรู้ได้งัยยังเป็นคำถามคาใจยุเลยนะ
-
โอ๊ะ มาทิ้งบอมไว้ทามัม้ยเนี่ย
มานค้างน้อแง๊ๆ T^T
อยากรุ็แล้วๆ
-
เนย์จะทำยังไงต่อไปเนี่ย
-
พัตโดนอัดด้วยใช่ไหม ค้าง :serius2:
-
ลุ้นเลยอะ
-
รอบทคุณพระเอก เตรียมเข้าข้างเต็มที่ 5555
-
โหย โดนซ้อมแล้วยังพูดได้อยู่เลยอ่า ทำไมพี่เวย์ไม่จัดหนักกกว่านี้อ่า เซ็งๆ
อิอิ
-
อ้าว มาแล้วหรอ พ่อพระเอกคนดี โดนพี่เวย์ซ้อมแล้วชิมิ o18
พี่เวย์จัดการไปแล้วทางด้านพี่วินนี่คงจะแกล้ว ทำเป็นตัวเอ็นแฟนกะเนย์รึป่าว่ะ
จะได้อ่านมุมมองด้านความคิดของไอ้นรกพัตก็ดีเหมือนกัน
จะได้รู้ว่าคิดยังไง แต่คงไม่ใช่การแก้ตัวหรอนะ
รอคนเขียนมาลงต่อ สนุก กำลังเข้มคน(รึป่าว)
ถึงจะไม่ชอบพัต แต่ก็เริ่มเห็นใจเนย์นะ เพราะลูกยังอยากมีพ่อ(อ้าวแล้วด่าไว้ซะเยอะ)
เพราะงั้นขอให้ไอ้พัตโดนพี่วินและพี่เวย์ซ้อมต่อไป เอาหนักๆเลยนะ :mc4: :mc4:
-
พัตกลับมาแล้ว
คาดว่าพี่เวย์คงไม่จัดหนักเพราะมีผู้ใหญ่อยู่ด้วยรึเปล่า
-
พัตกลับมาตอนแรกก็โดนซะน่วมเลย ต่อไปจะโดนอะไรอีกเนี่ย
-
โดนรุมตั้งแต่กลับมาเลยนะพัต
-
กว่าพ่อพระเอกจะโผล่นะ
ถ้าพัตเหตุผลไม่ดีนะ
จะช่วยพี่เวย์รุมสกัมอีกรอบเลยๆ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พัตกลับมาแล้ว
เราก็เชียร์พัตน้าาาาาาาาาาาา
รีบมาอีกเร็วนะคะ :call: :call: :call:
:pig4: :pig4:
-
พัดกลับมาแล้วมาเคลียร์เลย
ที่หายไปไม่ติดต่อ ทิ้งลูกทิ้งเมีย
เคลียร์ด่วน
ก่อนที่พี่วินจะแย่งตำแหน่งพ่อของไตเติ้ลแทน
-
พูดง่ายไปมั้ยพัต...ถึงตอนจากกันคราวนั้นเนย์จะไม่ให้โอกาสอะไรพัตเลย
แต่พัตเองก็ยอมจากไปง่าย ๆ ไม่ใช่รึไง
ท่าทางพี่เวย์จะลงมือแล้ว...ที่เหลือก็พี่วิน
-
กลับมาได้ซะทีนะพัต :m16:
-
:pig2: Home ไอ้พี่พัต
-
กลับมาทำไม!! :z6:
-
ไม่ว่าจะยังไง ก็อย่าเพิ่งดีกับพัตง่ายๆนะ o18
-
รอ ตอน ต่อไป จร้าา
o13 o13 o13
-
เหมือนยังขาพี่วินอีกคนนะ
พัตช้ำไปหมดแล้วแน่เลย 555
ตอนแรกได้เจอกันแบบเต็มๆ รอๆๆๆ
-
รู้สึกไม่ชอบพี่วินเลย เจ้ากี้เจ้าการไปหน่อย เรื่องของตัวก็ไม่ใช่ - -;;;
เชียร์พัตละกัน :laugh: ถึงแม้มันจะเลว โฮะๆๆๆ
สามคำ>>>พัต เนย์ ค่าาาาาา
-
พัตกลับมาแล้ว
ไตเติ้ลมีหนุ่มมาจีบตั้งแต่วันแรกเลย เสน่ห์แรงเหมือนม่าม๊าเนย์เลย :o8:
-
กว่าจะกลับมาน่ะพัต
เชียร์พัตอยู่น่ะ
-
กลับมา ทำมายยยยย ฉ้ายลืมเธอปายยยยหมดแล้วววววววววววววววววว~~~~
อยากจะร้องเพลงนี้มากเลยล่ะค่ะ แต่ว่าผิดกันตรงที่เนย์ยังไม่เคยลืมพัตเลยหน่ะสิค่ะ :o12:
เอาล่ะค่ะแล่วมาดูกันว่าเรื่องจะเป็นไงต่อไป ,,รีบมาต่อนะค่ะ รอคะรอ ว่าพี่เวย์กะพี่วินสิเฮ็ดจั๋งใด๋ :fire:
-
เนย์จะได้มีความสุขสักที
ให้โอกาสพัตนะ
-
งานนี้นายพัดจะเป็นไงน๊าาาา พอประมาณก้อพอ เนย์ก้อใจแข็งหน่อยน๊า เดี๋ยวเค้าจะว่าง่าย o13
-
กลับมาแล้วนะพัต ที่เหลือก็กู้คะแนนคืนเยอะๆเลย เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ค่ะ
-
ผ่านไปตั้งกี่ปี กว่าจะกลับมานะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กว่าพัตจะมา
ใจหายเนอะ อิอิ
-
พระเอกเราโดนฟัดมา
-
อ้ากกกก ลุ้นๆๆ ว่าจะยังไงต่อออ :a5:
-
กลับมาทำไม่......ฉันลืมเธอไปหมดแล้วววววววววววว
-
โอ้พระเจ้า ในที่สุดพ่อของบูกก็มาจนได้
นึกว่าจะมาตอนใกล้จบเรื่องซะแล้ว
พัตตตตตตตตตสูเพื่อลูกเมียนะ อย่ายอมแพ้
-
ไตเติ้ลเจอพ่อเเล้วใช่ไหม ? :impress2:
-
กว่าจะกลับมาได้นะพัต น่าจะโดนให้หนักกว่านี้เลย เอาให้นอนโรงพยาบาลซักเดือน 2 เดือน -*-
-
กว่าจะมาได้เนอะ
-
อย่าไปยอมนะเนย์ :m31:
-
อย่าใจอ่อนนะเนย์~~ :sad4:
-
ถึงอย่างไรเราก็เชียร์พัตนะ โหคนเขียนตัดไปตั้ง ๑๒ ตอนกว่าพระเอกจะได้ออกโรงปกป้องตัวเองและครอบครัว
ใกล้จะสุขสงบ แต่ต้องมีตัวมารอย่างไอ้พี่วินแน่นอน
-
โอย เหนื่อยแทนเนย์ เรื่องเยอะตลอดเวลาาา
แต่เหนือสิ่งอื่นใด ต้องตากับไตเติ้ลน่ารักมั่กๆ :o8:
ว่าแต่ 'พ่อพัต' กลับมาแล้ว จะเปนยังไงต่อน้าาาา
:กอด1:คนเขียน
-
อั๊ยยยยยย่ะ พัตกลับมาหาลูกแล้วๆ
-
จะว่าไป
ถ้าเจ้าเนย์ยอมฟังที่พัตพูด พูดให้จบ คงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมัง
55555
ถ้าฟังจบคงไม่มีเรื่องนี้แน่ๆ
เอ้าสู้ๆพัต เพื่อลูกเมีย
-
:serius2: จงมาต่อเดี๋ยวนี้น๊าาาาาาาา
ชริๆๆๆ :m16: :m16: :m16:
มันค้างง่ะ :call: :call: :call: :call:
-
พัตกลับมาแล้ว...^^เชียร์พัต...
-
แหะๆ.............แอบย่องเข้ามา :m22: หวังว่าจะไม่มีใครเห็นนะ
เนื่องจากว่าช่วงนี้ งานเย้อะเยอะ o19 แล้วยังมีกิจกรรมอีกมากมาย
เลยทำให้กระผมนอนน้อยไปหน่อย นอนตี 1 แต่ต้องตื่น 6 โมงเช้า
เลยพักผ่อนไม่เพียงพอ ดังนั้น เมื่อวันก่อน คนเขียนจึงว่างม๊ากกกก
เลยไปนอนเล่นอยู่ที่โรง'บาล คืนหนึ่ง นี่ก็เพิ่งออกมา รถติด ฝนตก
เอาเป็นว่า...คืนนี้น่าจะได้มาต่อนะครับ....ขอบคุณทุกเม้น และทุกคนที่ร๊อ...รอ
ทั้งไตเติ้ล ต้องตา ก็คิดถึงทุกคนนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หายเร็วๆนะ เรื่องกำลังสนุกเลย ถึงจะหายไปสองสามวัน แต่รู้สึกเหมือนค้างนานมว๊่ากกกก
-
รอจ้า
-
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากเชียร์พี่วินอ่าาา พัดน่ะนะ ยังไม่ให้อภัยหรอก หึ :m16:
-
ขอให้หายป่วยไวๆนะจร้า :L2: :L2:
-
บทที่ 13
“ กลับมาแล้วครับ ” ทุกสายตาหันมาหาผมทั้งหมด แม่ พี่เมย์ พี่เวย์ พี่วัฒน์ และในบ้านมีคนอื่นนั่งอยู่ด้วย ซึ่งผมจำได้ดี น้าพร พี่พุต และคนที่นั่งอยู่กับพื้นที่ค่อยๆ หันหน้ามาหาผม นั่นทำให้ผมตกใจอยู่ไม่น้อย ที่ตกใจไม่ใช่ว่า สภาพของคนๆ นั้นเหมือนกับถูกรุมฟัด ไม่ใช่หน้าตาที่มีแต่รอยฟกช้ำ ไม่ใช่ร่างกายที่มีบาดแผล แต่เป็นเพราะ คนๆ นั้น คือ
“ พัต ”
“ เนย์...พัตกลับมาหาเนย์ กับลูกแล้วนะ ”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ผมชื่อว่า พัต ครับ ตอนนี้ก็กำลังเรียนอยู่อยู่ชั้น ม.3 ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ ซึ่งอีกไม่กี่สัปดาห์ที่จะถึงนี้ พวกเราก็จะจบการศึกษาในระดับม.ต้นกันแล้ว กลุ่มของพวกเรามีทั้งหมด 8 คนครับ และหนึ่งในนั้น ก็เป็นคนที่ผมแอบมีความรู้สึกดีๆ เกินเพื่อนอยู่ นั่นก็คือ เนย์ เองครับ กลุ่มของพวกเราเคยพูดไว้ว่า เราจะเรียนม.ปลายที่เดียวกัน และเรียนมหาวิทยาลัยที่เดียวกันอีก แต่แล้วในเย็นวันหนึ่ง
“ พัตลูก...พ่อเรียกไปหาข้างบนห้องนะ ” ในขณะที่ผมกำลังนั่งดูทีวีกับพี่พุตอยู่นั้น แม่ก็ลงมาเรียกผมขึ้นไปหาคุณพ่อ ซึ่งนานๆ ครั้งที่ท่านจะกลับบ้านมา ท่านดูแลกิจการอยู่ที่เมืองนอกอยู่
“ มีอะไรหรือเปล่าครับแม่ ”
“ แม่ก็ไม่รู้จ๊ะ ขึ้นไปหาพ่อก่อนเถอะ ”
“ ครับ ”
“ พ่อครับ ” เคาะประตูเสร็จแล้วก็เรียกอีกสักครั้งเผื่อท่านจะทำธุระอยู่
“ เข้ามา ”
เมื่อเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นพ่อกำลังนั่งเซนต์เอกสารอยู่ พ่อเป็นคนหนุ่มถึงแม้อายูจะเข้าหลักสี่สิบไปแล้ว แต่ท่านก็ยังดูดีอยู่
“ นั่งก่อน ”
“ ครับ...พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ ”
“ เทอมที่แล้วเราได้เกรดเท่าไหร่ละ ”
“ หา...เอ่อ 3.90 ครับ พ่อถามทำไมครับ ”
“ เกรดสูงดีนี่...พ่อจะให้เราไปเรียนเมืองนอก ”
“ หา อะไรนะครับพ่อ ผมไม่ไปนะครับ ผมจะเรียนที่นี่ ”
“ ทำไมถึงไม่ไปละ หรือว่าแกมีอะไรที่นี่ ถึงไปไหนไกลไม่ได้ ”
“ เอ่อ...พ่อจะพูดอะไรกันแน่ครับ ”
“ คิดว่าพ่อดูไม่ออกหรือไง ว่าแกคิดอะไรกับเพื่อนของแก คนที่ชื่อ เนย์ นั่นนะ ”
“ พ่อ...”
“ ดังนั้นแกต้องไปเรียนเมืองนอก ตั้งแต่เทอมหน้าเป็นต้นไป ”
“ นี่พ่ออย่าบอกนะว่า พ่อจะจับผมแยกกับเนย์ เพื่อให้ผมตัดใจ...แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ไปเรียนเมืองนอกนะครับ ”
“ แกรักกันมากจริงๆ นะเหรอ ”
“ คะ...ครับ ”
“ ก็ได้ ถ้าแกไม่ไปเรียนเมืองนอก แกต้องหมั้นกับลูกสาวลุงสุพล ”
“ พ่อครับ...ผมไม่หมั้นนะครับ ”
“ พ่อให้เราเลือก ระหว่างไม่ไปเรียนเมืองนอกแล้วต้องหมั้นกับหนูเอื้อง หรือไปเรียนเมืองนอกแล้วฉันจะไม่จับแกหมั้น บางทีพ่ออาจจะให้แกคบกันก็ได้ ”
“ พ่อครับ แล้วทำไมพ่อต้องมาบังคับผมด้วยละครับ ผมก็แค่รักเพื่อนของผม ผมไม่ได้ทำอะไรผิดร้ายแรงสักหน่อยนี่ครับ ”
“ ใช่ไม่ผิด ถ้าหากเพื่อนที่แกรัก ไม่ใช่ผู้ชาย ”
“ แต่ผม...”
“ ไม่มีแต่ พัต...ถึงแม้เนย์เองจะน่ารักขนาดไหน แต่การที่จะให้พ่อยอมรับในฐานะคนรักของเรานะ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะพัต แล้วไหนจะสังคมอีก แล้วเรายังเด็กจะทนกับแรงกดดันพวกนี้ได้หรือเปล่า ”
“ ผม...ผมมั่นใจ ”
“ พัตมั่นใจ แล้วเนย์ละ เนย์รักพัต ชอบพัตหรือเปล่า ”
“ ผมมั่นใจ ว่าเนย์ก็ชอบผม ”
“ ถ้าหากพัตมั่นใจขนาดนั้น ก็พิสูจน์ให้พ่อเห็นหน่อยสิ ว่าพัตรักเนย์จริงๆ หรือว่าแค่หลงรูปแค่นั้น ”
“ ถ้าหากผมไปเรียนเมืองนอกตามที่พ่อบอก พ่อจะยอมให้ผมคบกับเนย์ใช่ไหมครับ ”
“ ถ้าหากว่าเราทำได้นะ ”
“ แล้วนานแค่ไหนละครับ ”
“ 7 ปี เรียนจบปริญญาตรีที่นั่น แล้วพ่อจะถือว่าเราทำได้ พ่อก็จะอนุญาต ”
“ 7 ปี ทำไมนานขนาดนั้นละครับพ่อ ”
“ ทำไม หรือว่ากลัวจะทำไม่ได้ หรือกลัวว่าเนย์จะไปมีคนอื่นก่อน ถ้าหากว่ารักกันจริง แค่ 7 ปีเองทำไม่จะทนไม่ได้ ”
“ นี่คุณพ่อ ไม่ได้แค่ทดสอบผมใช่ไหมครับ ”
“ ใช่ เกย์ นะ มันไม่ได้มีอะไรมายึดเหนี่ยวกันและกันไว้เหมือนผู้ชายกับผู้หญิงนะพัต มีแค่ใจเท่านั้น ถ้าหากว่าแค่นี้ยังไขว้เขวละก็ พ่อก็บอกได้เลยว่า เราเองนั่นแหละที่จะต้องเสียใจ นั้นถ้าหากอยากให้พ่อได้เห็นว่าเราสองคน รักกันจริง ก็ไปเรียนเมืองนอกซะ ”
“ แค่ 7 ปีจริงๆ นะครับ ถ้าแบบนั้นแล้ว ผมก็จะพิสูจน์ให้พ่อเห็นเองครับว่าผมกับเนย์ รักกันจริงๆ ”
“ พ่อสัญญา ”
“ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวนะครับ ”
“ เดี๋ยว...เรื่อที่เราจะไปเรียนเมืองนอกนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาดนะ และก็ห้ามบอกเรื่องที่พ่อจะพิสูจน์พวกเธอสองคนด้วย ไม่อย่างนั้นพ่อจะถือว่าเป็นโมฆะ แกต้องหมั้นกับหนูเอื้อง เข้าใจนะ ถ้าเข้าใจก็ไปได้แล้ว ”
“ ครับพ่อ ”
แต่ก็นั่นแหละครับ ความลับมันมีในโลก มันก็แค่ว่าเราจะเก็บไว้ไห้มันเป็นความลับได้นานแค่ไหนเท่านั้นเอง ในวันสอบเสร็จวันสุดท้าย พะแพงก็รู้เรื่องนี้เข้าจนได้ และได้เอาไปบอกเพื่อนๆ ในกลุ่มจนทุกคนรู้เรื่องหมด หลังจากที่สอบเสร็จ และทำความสะอาดห้องเสร็จแล้วผมก็ไปอีกห้องหนึ่ง ซึ่งเพื่อนๆ ในกลุ่มเรียนอยู่ พอก้าวเข้าไปในห้องก็ได้ยินเสียงถกเถียงกันใหญ่
“ ไอ้บ้าแวน มึงคิดได้ไง ไอ้เลว ไอ้เวร ” เนย์ว่าไอ้แวนทั้งตีแขนตีขาแล้วดิ้นออกจากวงแขนของไอ้แวน ผมก็เดินเบาๆ ไปด้านหลังพวกมัน
“ ฮ่าๆๆๆๆ ก็จริงนี่หว่า ” ไอ้แวนว่าแล้วมันยังลักหอมแก้มเนย์อีก ก็เลยถูกกำปั้นของผมเข้าไปเต็มๆ กลางหัว
“ โอ๊ยยย มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะไอ้พัต ”
“ มานานพอที่จะเห็นมึงทำอะไรนั่นแหละไอ้แวน ” ผมก็เดินเข้าไปหาเนย์ และก็ยีหัวมันเล่นนิดหน่อย ไม่รู้สิ ณุ้แต่ว่าเวลาทำแบบนี้แล้วเหมือนมันเป็นแมวน้อยยังไงไม่รู้
“ แล้วนี่พวกมึงสุมหัวกันทำไรอยู่ ทำไมไม่รอกูบ้าง ”ผมก็ถามพวกมันออกไป แล้วก็กอดคอเนย์เอาไว้อีก
“ แล้วมึงไม่คิดที่จะบอกพวกกูเลยเหรอวะ เรื่องที่มึงจะต้องไปเรียนเมืองนอกนะ ” อิงว่าเข้าให้ ผมเองก็ตกใจที่เพื่อนรู้เรื่องแล้ว ผมคิดว่าพรุ่งนี้ผมจะบอกเพื่อนๆ ยกเว้นก็แต่เนย์นี่แหละ ผมก็ได้แต่ถอนหายใจ แล้วก็เล่าความจริงบางส่วนออกไปเท่านั้นเอง
“ ความจริงกูกะว่าพรุ่งนี้กูถึงจะบอก แต่ไหนๆ ก็รู้กันแล้วกูก็จะบอกนะ อืม ใช่นั่นแหละวันอังคารนี้กูก็จะบินไปแล้ว ส่วนเรื่องวุฒิแม่บอกว่าค่อยจะส่งไปให้ทีหลัง กูคิดว่าแม่น่าจะให้กูเรียนจนจบ ตรี ที่โน่นเลยละ ” ผมว่าเสร็จก็ก้มมองดูเนย์ ซึ่งเอาแต่ก้มหน้านิ่งเท่านั้น ทำไมผมจะไม่อยากบอกละ แต่ผมก็ต้องทำเพื่ออนาคตของผมกับเนย์ ดังนั้นผมจึงบอกไม่ได้
“ แต่กูก็จะพยายามโทรมาหาพวกมึงบ่อยๆ แล้วกัน แล้วของขวัญนะ ไม่ต้องหรอก แค่พวกมึงไม่ลืมกู ยังเป็นเพื่อนกูแค่นี้กูก็ดีใจแล้ววะ ” พวกเพื่อนๆ เองก็ยังมีสีหน้าเป็นกังวลอยู่ แต่ก็คงจะเข้าใจเองนั่นแหละ
“ เออ งั้นพวกกูจะจัดเลี้ยงส่งมึงก็แล้วกัน เอาวันอาทิตย์เลยดีไหม ” ไอ้ออมว่าพรางหันไปถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ
“ เออดีเหมือนกันวะ แล้วจะจัดที่ไหนดีละเนี่ย ” อิงถามต่อ
“ จะยากอะไรก็จัดที่บ้านไอ้พัตมันนั่นแหละ ” พะแพงว่าต่อ
“ อ้าวเฮ้ย แล้วทำไมต้อง...” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ ไอ้ม่านก็ยกมือขึ้นห้ามผมแล้ว
“ โทษฐานที่มึงไม่ยอมบอกเพื่อนไง ” เพื่อนๆ ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยไม่เว้นแม้แต่เนย์เอง
“ เออๆ เอางั้นก็ได้ วันอาทิตย์นะ ” ผมเองก็ต้องจำยอมไปตามระเบียบนั่นละครับ
วันอาทิตย์
ณ สนามหลังบ้านของผม ตอนนี้เพื่อนๆ ในกลุ่มต่างก็มากันครบแล้วครับ จะขาดก็เนย์คนเดียวที่ยังมาไม่ถึง แต่อีกสักพักก็คงจะมานั่นแหละครับ พูดยังไม่ทันขาดคำ เนย์ก็เดินเข้ามาถึงที่เราจัดปาร์ตี้เล็กๆ แล้วละครับ ซึ่งงานนี้ก็แอบมีแอลกอฮอล์นิดหน่อย ซึ่งก็ไอ้แวนกับพิมพ์นี่แหละครับที่เป็นคนแอบเอาเข้ามา ถ้าหากคนที่เอาเข้ามานี่เป็นไอ้แวนกับพะแพงละก็ ผมจะไม่สงสัยอะไรเลย แต่กลับเป็นพิมพ์นี่สิ ที่ดูท่าว่าจะเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยที่สุดแต่ไม่น่าเชื่อว่า พิมพ์จะแอบมีมุมดาร์คนิดๆ ด้วย
ย์มาถึงก็นั่งลงข้างๆ ออมกับม่านนั่นแหละครับ พวกเราก็นั่งกินไปคุยไป จนเวลาล่วงเลยไปนานเท่าไหร่ไม่รู้แล้ว จนกระทั่งแม่เป็นคนเดินมาไล่ให้พวกเราขึ้นไปนอนบบนห้องนั่นแหละครับ ผมเองก็พอที่จะมีสติอยู่บ้างก็เลยจับพวกผู้หญิงไปนอนที่ห้องหนึ่งทั้งสามคนนั่นแหละ ส่วนพวกผู้ชายก็เอามันไปกองไว้ที่ห้องรับแขกนั่นแหละ แต่ไม่รู้ว่าเนย์หายไปไหนนี่สิ ผมก็เดินตามหาอยู่นาน จนกระทั่งเดินเข้ามาในห้องตัวเอง ถึงได้เห็นว่าเนย์ได้เข้ามานอนอยู่ก่อนแล้ว ซึ่งผมก็น่าจะคิดได้ตั้งนานนะ ว่าทุกครั้งที่เพื่อนๆ มาค้างที่บ้านผม เนย์จะชอบเข้ามานอนในห้องมากกว่า
ผมก็พอจะมีแรงในการจัดการตัวเองอยู่บ้างจึงเข้าไปอาบน้ำอาบท่าก่อน เดินออกมามีผ้าขนหนูพันกายเพียงตัวเดียว ก็เห็นเนย์ยังนอนทั้งๆ ที่ยังใส่ชุดเดิมอยู่ เกรงว่าเนย์จะนอนไม่สบายตัว ผมก็เลยจัดการถอดเสื้อผ้าเนย์ออก แต่ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือว่าความรู้สึกที่มีต่อเนย์มันมากจนเกินไป ผมถึงได้รู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังตื่นตัวอยู่ตรงกลาง ยอมรับว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเองก็ไม่เคยบอกรักเนย์สักครั้ง เหมือนกับที่เนย์เองก็ไม่เคยบอกความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน แต่ผมก็มั่นใจว่าเนย์เองก็รู้สึกไม่ต่างอะไรจากผมมากนัก
ดังนั้น ถ้าหากว่าผมจะขอตีตราจองเนย์ไว้ว่าเนย์มีผมเป็นเจ้าของแล้ว มันคงไม่ผิดอะไรใช่ไหม ที่ผมจะใช้วิธีนี้เป็นข้อผูกมัดระหว่างเราสองคนเอาไว้ จนกว่าจะถึงเวลานั้น เวลาที่ผมสามารถบอกเนย์ และให้เนย์ได้ทุกอย่าง
“ เนย์...พัตรักเนย์นะ...นับจากวินาทีนี้ไป เนย์จะเป็นของพัตคนเดียวเท่านั้น ”
แล้วผมก็ได้ครอบครองเนย์ไว้ในคืนนั้น และจะตลอดไป
นี่คงเช้าแล้วสินะ หลังจากที่เมื่อคืนนั้น เนย์ก็ได้เป็นของผมแล้ว ทีนี้ผมก็มั่นใจได้แล้วว่า เวลาที่ผมไม่อยู่นั้น เนย์จะไม่ปันใจไปให้ใครหน้าไหนเด็ดขาด ต่อให้มีผมก็จะแย่งกลับคืนมา เนย์เองก็ยังคงนอนหลับสบายอยู่ แต่รู้สึกว่าเนย์เองจะนอนดิ้นอยู่นิดหน่อย ผมลอบมองกิริยาเหล่านั้นตลอดเวลาที่ผมได้นอนกอดเนย์อยู่นี้ เป็นครั้งแรก ที่ได้นอนกอดในฐานะอื่น ที่ไม่ใช่เพื่อน
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” เนย์ไม่รู้เป็นอะไรสงสัยคงจะฝันร้าย ถึงได้เหงื่อออกเต็มขนาดนี้ นี่ถ้าหากเนย์รู้ว่าเราสองคนเกินเลยคำว่าเพื่อนไปแล้ว เนย์จะแสดงอาการแบบไหนกันนะ ผมก็เลยกอดเนย์แน่นเข้าไปอีก แล้วก็แกล้งทำเป็นหลับต่อไป
เนย์นิ่งไปสักพักแล้วผมก็รู้สึกได้ว่าเนย์กำลังเลิกผ้าห่มออกดู ซึ่งไม่รู้ว่าจะดูอะไร แต่ก็ต้องปล่อยไว้แบบเดิมนั่นแหละ ผมก็เลยแกล้งนอนกลิ้งอีกสักหน่อย เนย์เองก็นิ่งสนิทคงกลัวว่าผมจะตื่นขึ้นมา ผมเลยกลิ้งตัวออกห่างเนย์ ซึ่งผมคิดว่า เนย์คงจะตาค้างอยู่ไม่น้อยนั่นแหละ
“ พัต ” เนย์อุทานออกมาเบาๆ
“ อืม ” ส่งเสียงอีกนิดหน่อยเพื่อเพิ่มความสมจริง
เนย์นิ่งไปนานนิดหน่อย จนผมจะเลิกแกล้งไปแล้ว
“ โอ๊ยยย แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย ” เนย์มันโวยวายแล้วยังเริ่มดิ้นอีก ผมว่าถ้าหากไม่ห้ามนะ อีกหน่อยเนย์คงจะกลิ้งไปนอนกับพื้นนั่นแหละ
“ อะไรวะ น่ารำคาญ คนจะนอน ” ผมก็โพล่งออกไปเพื่อหวังจะหยุดเนย์เอาไว้ แล้วผมก็นอนนิ่งเหมือนเดิม เนย์หยุดดิ้นแล้วละครับ แต่พักหนึ่งเนย์ก็ค่อยๆ ลุกออกไป แต่ก็ใช้เวลานานเหมือนกัน เนย์เข้าห้องน้ำไปได้เกือบชั่วโมงหนึ่ง แล้วก็เดินออกมาในสภาพผ้าขนหนูตัวเดียว ผมนั่งมองเนย์อยู่ก่อนแล้ว เนย์เหมือนจะชะงักไปนิด แล้วผมก็เดินเข้าไปหาเนย์ แต่เหมือนเนย์จะรู้สึกกลัว ผมเลยเลือกที่จะให้เนย์ปรับตัวอีกนิด แล้วหลังจากนั้นผมก็ค่อยสารภาพทุกอย่างให้เนย์รู้ และบอกเหตุผลที่ผมต้องไปเรียนเมืองนอก ถึงแม้จะผิดคำพูดกับพ่อ แต่ถ้าหากเนย์ไม่พูดออกไป พ่อก็คงไม่รู้หรอก ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนักแล้วผมก็ออกมาในสภาพเดียวกันกับเนย์ตอนนั้น
แต่พอออกมาก็เห็นเนย์น้ำตาไหลอยู่ ผมเดินเข้าไปหาเนย์แล้วช้อนคางให้เนย์มามองหน้าผมแล้วจากนั้นก็กอดเนย์เอาไว้ จนแน่ใจว่าย์หยุดร้องไห้แล้ว ผมถึงได้ผละออกมา
“ รอ....รอได้ไหม? ” มองตาเนย์ เหมือนจะมีคำถามมากมายอยู่ในนั้น
“ ตอนนี้ พัต ยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบเนย์.........ตอนนี้พัตยังมีสิ่งที่ต้องทำและความฝันอีก ฉะนั้น เนย์ รอพัตได้ไหม? ” ถึงแม้จะผิดคำพูดกับพ่อ แต่ก็ขอปกป้องท่านบ้าง ผมยังไม่ได้บอกเนย์ไปหมดทุกอย่างแต่ผมคิดว่าเนย์เองก็คงจะเข้าใจผมคิดแบบนั้น
“ เนย์ ตอนนี้พัตกำลังจะมีอนาคตที่ดีแล้วนะ เนย์ไม่อยากเห็นพัตมีอนาคตดีๆ เหรอ เนย์ เข้าใจพัตนะ พัตยังไม่อยากทิ้งอนาคตไป ขอให้เนย์รอพัต ได้ไหม? ” ผมพูดออกไปแบบนั้น แต่ผมยังพูดไม่หมด เนย์เองก้เบิกตาโพลงกับสิ่งที่ได้ยิน ผมกลัวว่าเนย์จะเข้าใจผิดไปกันใหญ่กว่านี้
“ เนย์ พัตไม่ได้หมายความว่า....”
“ พอเลยพัต ” เนย์พูดห้ามผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะได้บอกอะไรให้เนย์ฟัง ทำไมตอนนี้เนย์ถภึงไม่ตั้งใจฟังก่อน
“ ถ้าพัต จะบอกให้เนย์รอ พัตไม่ต้องพูดอีกแล้วละ เนย์ไม่เชื่อคำพูดแบบนี้ ที่บอกว่าให้รอแล้วไม่กลับมาอีก เนย์ไม่ฟัง ไม่เชื่อ ” เนย์พูดออกมายาว แล้วหยุดสูดลมหายใจไปหน่อย เนย์เข้าใจผมผิดไปแล้ว ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น หรือผมจะเลือกคำพุดผิดไป
“ เนย์จะถือวะว่า............มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา แล้วเนย์ก็จะลืมมันไป แล้วเราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ”
“ เนย์....”
“ พอแล้ว...” ผมห้ามเนย์ไว้ไม่ทัน เนย์เองก็ดึงผ้าเช็ดตัวผมจนหลุดไปอีกด้านหนึ่ง แล้วเนย์ก็วิ่งออกไปจากห้องของผมรีบร้อนหยิบเสื้อผ้าที่ใส่ได้เร็วๆ ออกมา วิ่งตามเนย์จนมาถึงหน้าบ้านแล้ว เนย์ขึ้นรถแทกซี่ออกไปแล้ว ผมได้แต่มองตามเนย์ออกไป จนสุดสายตาผมถึงได้กลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง
ทั้งวันผมเอาแต่นั่งเหม่อหาเนย์ ไม่รู้ว่าป่านนี้เนย์ จะไปอยู่ที่ไหนแล้ว วันนั้นผมก็ไปหาเนย์ที่บ้านแต่กลับไม่มีใครอยู่ ผมรอจนบ่ายผมถึงได้กลับเข้ามาบ้าน
โทรไปหาเนย์ก็ไม่รับ ส่งข้อความไปอีกมากมายเนย์ก็ไม่รู้ว่าจะได้อ่านหรือเปล่า จนวันนี้
วันนี้ผมต้องเดินทางไปแล้ว ซึ่งผมหวังไว้เหลือเกินว่า วินาทีสุดท้ายเนย์อาจจะมาส่งผมก็ได้ แต่ผมก็ได้แต่รอ จนแล้วจนรอด เนย์ก็ไม่มาจนวินาทีสุดท้ายที่ผมกำลังจะตัดสินใจว่าจะกลับไปหาเนย์ ไปอธิบายทุกอย่างให้เนย์เข้าใจ แล้วค่อยเลื่อนเที่ยวบินไปทีหลัง พร้อมกับที่โทรศัพท์มีข้อความเข้ามา จากเนย์ มันไม่ใช่คำอวยพรใดๆ ทั้งสิ้น
......................พัต
ถ้าเป็นไปได้........มึงก็อย่ากลับมาหาอดีตที่มึงคิดว่าไม่ดีเลย
และกูเองก็จะไม่ขอกลับไปหาอดีตนั่นอีกเหมือนกัน
ลาก่อน...กูกับมึงคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ
ขอให้มึงเดินหน้าไปหาอนาคตที่ดีต่อไป แล้วอย่าหันหลังกลับมาอีก
เพื่อนกัน..................
หลังจากนั้น ในทุกๆ วันผมจะส่งข้อความไปหาเนย์ โทรไปหาเนย์ทุกวัน แต่เนย์ก็ไม่เคยรับสายผมสักครั้ง ติดต่อเพื่อนทุกคนที่อยู่ที่นั่นให้ช่วยดูเนย์ให้ แต่ก็ติดต่อได้ไม่นาน
“ พัต พ่อขออีเมล์ รหัสผ่าน และก็โทรศัพท์เรา และก็ทุกอย่างที่เราใช้ติดต่อเพื่อนที่ไทยทั้งหมดมาให้พ่อ ”
นั่นแหละครับ หลังจากนั้น ผมก็ไม่สามารถติดต่อใครได้อีก จนเวลาล่วงเลยมานับสี่ปีได้แล้ว ผมก็ยังคงรักเนย์อยู่ ผมจะไม่เปลี่ยนแปลงไปเด็ดขาด จนวันหนึ่งพ่อก็ได้ยกเลิกสัญญานั้นกับผม
“ พัต อาทิตย์หน้า เตรียมตัวกลับไทยนะ ”
“ อะ...อะไรนะครับ กลับไทย นานแค่ไหนครับ ”
“ ตลอดไปก็ได้ตามใจพัต และก็กลับไปเรียนที่ไทยด้วย พ่อจัดการเรียบร้อยแล้ว ”
“ ฮะ...อะไรนะครับพ่อ ทำไม...พ่อมีแผนอะไรอีกหรือเปล่าครับ ถ้าหากจะให้ผมกลับไปหมั้นนะ ผมไม่กลับนะครับ อีกแค่สามปีเท่านั้น ผมก็จะทำได้แล้ว ”
“ เปล่า...พ่อจะให้พัตกลับไปรับผิดชอบในสิ่งที่พัตทำต่างหากละ ”
“ รับผิดชอบ ”
“ ใช่ รับผิดชอบในสิ่งที่พัตได้ทำเอาไว้ก่อนที่จะมาเรียนที่นี่ยังไงละ ”
“ รับผิดชอบ อะไรครับ ”
“ เอาไปดูเองก็แล้วกันนะ พ่อตามสืบจนมั่นใจแล้ว เอ้า เอาไป ”
พ่อยื่นกระดาษอะไรสักอย่างมาให้ ซึ่งมีทั้งตัวเลขและก็ตัวอักษรมากมาย
“ รหัสผ่านอีเมล์พ่อนั่นแหละ เดี๋ยวพ่อต้องไปประชุม รีบดูเข้าละ ”
หลังจากที่ผมเข้ามาดูอีเมล์ของพ่อแล้วก็ต้องงง เพราะมีเพียงแค่ไม่กี่ฉบับเท่านั้น แต่พอเปิดดูแต่ละฉบับ ก็มีแต่รูปของเนย์และก็ข้อความบรรยายต่างๆ ดูวันที่ส่งเข้ามาแล้ว ก็น่าจะเกือบสี่ปีได้แล้ว แต่มีฉบับหนึ่งที่ทำให้ผมต้องตกตะลึงอย่างมาก
ในนั้นเขียนบอกว่า เนย์กำลังตั้งท้อง ซึ่งผมคงไม่เชื่อแน่ๆ แต่ในนั้นมีทั้งรูปภาพของเนย์ และใบรับรองแพทย์อีก แล้วก็รูปของเนย์ที่กำลังอุ้มท้องอยู่ นี่พ่อกำลังจะบอกอะไรผมอยู่
แต่แล้วในใบสุดท้ายที่แนบมานั้น เป็นใบสูติบัตร ในนั้นชื่อของคนที่เป็นแม่ คือชื่อของเนย์ และชื่อของคนที่เป็นพ่อ
คือชื่อของผม
หรือว่านี่จะหมายถึง เนย์ท้องกับผม และนั่นก็เป็นลูกของผม
ผมเปิดดูทุกฉบับแบบละเอียดในนั้นมีทั้งรูป คลิป และข้อความบรรยายต่างๆ
เนย์เลือกที่จะปิดบังผม เพียงเพราะคิดว่าผม นั้นทิ้งเนย์ไป แต่เนย์จะรู้หรือเปล่า ว่าที่ผมทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อ เราทั้งสองคน แต่ตอนนี้เพิ่มเป็นสามแล้ว
ไตเติ้ล นี่คือลูกของผม เด็กผู้ชายน่ารักๆ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับเนย์ ดูมีความสุขมาก แต่ขาดก็เพียงคนเป็นพ่อแบบผมเท่านั้น แต่รออีกหน่อยนะไตเติ้ล อีกไม่นานพ่อจะกลับไปหาแล้ว
ไม่ว่าอย่างไร พ่อก็จะกลับไปรับผิดทุกอย่างที่พ่อได้ทำเอาไว้ อีกไม่นาน
ผมนั่งดูรูปวนไปวนมาอยู่นานมาก จนเริ่มรู้สึกได้ว่า ใครเป็นคนส่งมาให้
ดูอีเมล์ที่ส่งมาให้แล้วก็พาลทำให้แปลกใจอยู่หน่อย เพราะรู้สึกเหมือนคุ้นกับอีเมล์นี้ พอลองเอาไปเสิร์ชหาก็ถึงได้รู้ว่า คนที่ส่งมาให้นั้นเป็นใคร
sayways[at]........com >>>> search >>>>>>
นาย เวรัต ..................
พี่เวย์ พี่ชายของเนย์ เป็นคนส่งมา[/b]
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
To be continue.....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
แหะๆ หลังจากที่หายไปหลายวัน :m17: ในที่สุดวันนี้ก็ได้มาต่อ
ดูพาร์ทของพัตบ้างแล้วรู้สึกเป็นยังไงกันเอ่ย พอที่จะให้อภัยกันได้ไหมน๊าาาาา
เอาเป็นว่า จะพยายามไม่ให้ดราม่า และก็มาม่า นะครับ เพราะทุกวันนี้ก็กินอยู่แล้ว
ส่วนที่ทิ้งท้ายเอาไว้...................................พี่เวย์เป็นคนส่งมาให้นั้น
พี่เวย์แกก็มีเหตุผลอยู่นะ เป็นพระเอกมว๊ากกกกกกกกกกกก ฮิๆๆ รอดูตอนต่อๆ ไปก็แล้วกัน
ส่วนศึกชิงนาง (มั้ง) จะเกิดขึ้นหรือไม่.............อันนี้.........ไม่บอก
รอดูไปละกัน เอาละ.........................................................................................
มาเอาใจช่วยพัตกันดีกว่า.............ว่าเนย์จะให้อภัยหรือเปล่า ส่วนน้องไตเติ้ลของเรา
จะได้มีพ่อแล้ว
คืนนี้หลับฝันดีทุกคนครับ.......................... :t3:
-
หัวมาเรื่องมีไหน
-
พี่เวย์เป็นคนดีอ่ะ รักพี่เวย์จัง ^^
แต่หวังว่าคงไม่มีไรแอบแฝงให้มาม่านะ
-
รอลุ้นๆๆๆๆ เนย์จะว่าไงเนี่ย !!!! :laugh: :laugh:
o13 o13
-
รอลุ้นต่อไป :z2:
+1และเป็ด
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
:angry2: :angry2:
แล้วไม่รู้จะพูดจาให้ชวนเข้าใจผิดทำไม ห่ะ :z3: :z3:
-
ค่อยๆคุยกันหล่ะสงสารเด็ก ๆ :-[ :impress2:ต้องการพ่อที่แท้จริงงงง อิอิ
-
เวย์น่ารักเหมือนกันนะ
-
อะจ๊าก พี่เวย์ นี่มันอะไรกัน :z3:
เริ่มงงสรุปว่ามันคืออะไรกันแน่
-
แอร๊ยยย มาต่อแล้ว ดีใจมากเลย >.<
ต้องขอบคุณพี่เวย์ที่ส่งหลักฐานมาทำให้พ่อพัตตัดสินใจให้พัตกลับไทย
:m4:
-
โอเค...ซึ้ง
-
อ้ายยย
เข้าใจพัตบ้างงแล้ว แค่ลุ้นอ่า ว่าพัตจะเป็นไงต่อออ จะโดนเล่นงานหนักไม๊เนี่ยย :o12:
-
ขอให้เนย์เข้าใจพัตด้วยเถอะ
-
พ่อพัตสงสัยยอมให้พัตกลับมาไทยเพราะแพ้ไตเติ้ลแน่เลย
เห็ฯรูปแล้วคงหลง :z1:
แต่ก็ยังแอบเคืองพัตอยู่ดีนะ อย่าลืมรีบมาคืนดีกับเนย์ด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:serius2: ค้างอย่างแรง
-
ไม่ให้อภัยว่ะ พูดจาไม่ชัดเจนเองนะ นายพัต
-
เย้ๆ น้องไตเติ้ลจะมีปะป๊าแล้วววว เอ๊ พี่เวส่งไปให้ทำไมหว่าาา :really2:
อดใจรอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วว :z3:
-
พี่เวย์มีแผนป่าว ให้พัตรู้ความจริงแล้วกระอักเลือดช้ำในตาย
-
พี่เวย์เป็นคนบอกแหละเนย์ ไปเบิ๊กกะโหลกพี่เวย์เลย คิคิ
:serius2: :serius2: :serius2:
พัต สู้ๆๆน๊า .... :sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่เวย์แอบเป็นคนดีนิดๆนะเนี้ย o13
-
หลังจากฟังความข้างเดียวมานาน :sad11:
หนูไตเติ้ลจะมีป๊ะป๊าแล้ว :mc4:
-
นั่นคือโอกาสที่พี่เวย์เคยยื่นให้พัตได้แสดงความรับผิดชอบสินะ
แต่ผ่านไปสี่ปี เพิ่งจะกลับมาแสดงตัว คงมีคนเชื่อหรอกว่าจะสามารถดูแลเนย์กับลูกได้
-
ยังดีที่พ่อของพัตยอมให้กลับมานะ
สู้ๆ ล่ะ :กอด1:
-
ปมมันเป็นอย่างงี้นี่เอง
ถ้างั้นทุกคนก็อย่าใจร้ายกะพัตมากเลยนะ
-
พอได้มาอ่าน Part ของพัตและรู้เหตุผลที่ต้องไป อยากบอกว่าเนย์ใจอ่อนเถอะ 555
คุณพ่อของพัตก็รักษาคำพูดและถือเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมาก ในเมื่อลูกชายตัวเองทำเรื่องขึ้นมา ก็รีบให้กลับไปรับผิดชอบ โดยยอมยกเลิกเรื่องที่ตกลงกันไว้
พี่เวย์พี่ชายที่แสนดี :o8:
:L2: :pig4: คนเขียนค่ะ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
-
โอ๊ะ ! พี่เวย์ทำตัวมีเหตุมีผลกับเค้าด้วยยย
พาสามีน้องกลับมาไทยได้ :laugh:
เอาล่ะ ยังไงก้อรีบๆง้อรีบๆอธิบายกันไปซะเลย พัต น้องจะได้ไม่คิดไปเองอีก(หรือน้องไม่ได้คิดไปเอง แต่พัตเลือกคำพูดไม่ดีเองสินะ = =')
-
พี่เวย์หวังดีนะเนี่ย
-
นึกว่าพัตทิ้งเนย์ไปเพราะเห็นแก่ความก้าวหน้าของตัวเอง
พอมาอ่านตอนของพัตแล้วเห็นใจพัตนะถูกพ่อบังคับให้ห่างกับเนย์ :เฮ้อ:
-
แหมๆพี่เวย์ไหนบอกไม่ชอบพัตไง ไหงส่งเอกสารเกี่ยวกะแม่และลูกซะครบเลยนะ o18
ที่จริงก็อยากให้ไตเติ้ลมีพ่อล่ะสิ คิคิ พัตเอ่ย ช่างน่าสงสารจัง รู้เหตุผล(หรือข้อแก้ตัวดี?)แล้ว
งั้นก็พัติ สู้เอาเองละกัน เนย์อย่าใจอ่อนนะ ไตเติ้ลนี่เด็กเกินไป ถ้ารู้ว่าป่ะป๊าทำม่าม๊าท้องแล้วหนีไป จะรู้สึกไงน้า
แต่อยากบอกคนเขียนว่า เข้ามารอๆๆๆๆ ตลอดอ่ะ กด F5 กดแล้วกดอีก 55 อยากอ่านขนาด คิคิ
จะรอตอนต่อไปน้า เอาเป็นพัตเล่าต่อจะดีมากเลยล่ะ ^^ :mc4: :mc4: :mc4:
-
ไตเติ้ลจะมีพ่อแล้วว
-
เห็นไม๊ว่าพัตน่ะ ไม่ได้แลวอย่างที่คิด ส่วนเวย์ก็เริ่ด แคต่พ่อของพัตเนี่ยเอาแต่ใจตัวเองไปไม๊ ถามจริง เกลียดเกย์หรือว่าตัวเองเป็น
ยังไงเรื่องนี่ต้องมีคนผิดคือ พ่อพัตนะ รีบรักน้องไตเติ้ลมาช่วยคุณพ่อเค้าด้วยล่ะ
-
ชอบ ชอบ ชอบๆๆๆ o13
-
:pig4:
-
ไม่รู้สึกว่าควรให้อภัยเลยแฮะ =___="
-
มาต่อเร็วๆๆน้าาา :m13: :m13: :m13:
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ
รีบมาต่อน้าาาาา :call:
-
พี่เวย์โครตพระเอกอ่ะ o13 o13 o13 o13 o13
-
ออ เพราะพ่อขอไว้นี่เอง
-
:z3: :z3:พัดก็น่าสงสารเหมือนกัน :m15: :m15:
ว่าแต่เนย์จะใจอ่อนเปล่าวอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รออออออออออออออออออเน้อ :bye2: :bye2: :bye2: :call: :call:
-
ร้ายนักนะตัวพ่อนี่
-
ลดโทษให้พัดกึ่งนึงนะ
แต่คำพูดก่อนจากมันก็ยังทำร้ายจิตใจกันอยู่ดี
คาดว่าที่พี่เวย์ส่งไปก็คงอยากให้คนเป็นพ่อกลับมารับผิดชอบอะนะ :m16:
แต่มันก็ใช้เวลานานเกินไปที่คน ๆ นึงจะกลับมา
ก็เลยเจอพี่เวย์จัดหนักไป แถมยังมีตัวช่วยอีกต่างหาก
เจอศึกหนักแน่พัต :laugh:
-
เอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ตกลงพี่เวย์ต้องการอะไรจากพัดกันแน่อ่ะ
-
พี่เวย์!เซอร์ไพรส์มากอ่ะ
-
พี่เวย์!!!!! ทำไมอ้ะ
แผน???
ต่อๆ
-
เฮียเวส่งไปให้พัตเพื่อที่จะได้ให้พัตกลับมาเร็วๆ...
แล้วพี่แกจะได้กระทืบ ข้อหาเอาน้องชายตัวเองอ่ะดิ -___-"
-
โอ้ยมันเกิดอารายขึ้น อารายยังไงเนี่ยT^T
รอรอน้าT^T
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปครับๆ
-
o13 เดินเรื่องได้ดีจนน่านับถือ...สู้ๆนะครับ :pig4:
-
แอร๊ยยย พี่เวย์ ใจป๋่าจริงๆ
-
:call: :call: :call:
-
รันทดแท้ น้องไตเติ้ล
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:mc4:อู้ววววววววววววววววววววว พี่เวย์นี้ร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยนะเนี่ย
เหม่ เจอพัดพูดยังงี้ให้อภัยแล้วววว>//////////<
แต่ถ้าทำให้เนย์เสียใจอีกล่ะก็ หึหึ o18
-
:เฮ้อ: คุณพ่อกว่าจะรู้ว่าลูกทำไรไว้... หลานก็ออกมาชมโลก อ้อแอ้ๆ พูดได้เเล้วนะนั่น
เกิดกีดกันนานกว่านี้ ได้มีเฮเเน่ หลานอาจไม่ได้เจอ ลูกชายพ่อกลายเป็นม่ายเมียหนี...
เนย์จะว่าไงอ่ะงานนี้ พัตอธิบายเเล้วเนย์จะฟังมั้ย... พ่อพัตน่าจะมายืนยันให้ลูกด้วย
ว่าตัวเองเเหละบังคับเค้าไป พัตมิได้ยินดีเเต่อย่างใดที่ไปก็เพื่ออนาคตสองเราล้วนๆ
(555 สำนวนลิเกมากกกกกเลยเรา) :กอด1:
-
สงสารใครดีเนี่ย :z3:
-
คิดว่าพี่เวย์แค่อยากทำเพื่อน้อง
แต่ก็อยากสั่งสอนทั้งสองคนเล็กๆ น้อยๆ ถึงชีวิตคู่มั้ง
-
อ้าว พี่เวย์ เป็นคนบอกพ่อพัตเหรอ
แอบสงสารพัตนิดๆ
-
:z3:
-
อ๊าก...มันค้าง แต่ก็เคลียร์เรื่องพัตเรียบร้อยแล้ว ต่อไปก็ต้องคอยลุ้นเรื่องเนย์และลูกอ่ะนะ :กอด1:
-
อืมมมม
-
พัตรักนายว่ะ ทนมาได้ตั้งนานนะ
ในที่สุดก็จะได้เจอ ลูกกับเนย์ซักที
คืนดีกันไวไวน้า :sad11: :sad11: :sad11:
-
เข้าใจพี่เวย์
แต่ไม่อภัยให้พัต รวมภึงพ่อของพัตด้วย :m16:
ชีวิตคนๆนึง ที่อยู่ดีๆพวกคุณก็ทิ้งเขาไป ไม่เคยเหลียวแล (คนเราถ้าห่วงจริงๆ มันหาทางติดต่อจนได้แหละ รักของพัตมีแค่นี้หรอ)
แล้วตอนนี้ คิดจะกลับง่ายๆแบบนี้เลยหรอ? (อีกอย่างพ่อพัตรู้นานแล้วว่าเนย์ท้อง รอเวลาหาอะไรไม่ทราบ?)
เหอะๆ ครอบครัวนี้ ทำเหมือนชีวิตคนอื่นไร้ค่าเลยอ่ะ o12
-
พัตคงทรมานใจน่าดูติดต่อเนย์ไม่ได้ เนย์ก็ยังเข้าใจผิดอยู่ แต่พัตทำไมพูดแบบนั้นออกไป คิดอะไรถึงพูดแบบนั้น พูดแบบนั้นจะทำให้เนย์เ้ข้าใจผิดก็ไม่แปลกหรอก แล้วพ่อพัตรู้นานแล้วหรือ หรือพึ่งรู้ยังไงกันแน่ แต่ยังดีีที่ยอมให้พัตกลับมา แต่ใจร้ายจังที่ทำแบบนี้กับพัตเนี่ย เนย์จะว่ายังไงนะ เนย์ยอมฟังพัตบ้างนะ แล้วเวย์คิดยังไงนะถึงส่งไปแล้วส่งไปนานหรือยังเนี่ย
-
อั๊ยย่ะ.... อ่านตอนนี้แล้วได้หลายอารมณ์มากมาย
ตั้งแต่แรกที่คิดว่าจะได้อ่านเรื่องช่วงต่อจากที่เนย์เจอพัด
ที่ไหนได้ กลับได้อ่านพาร์ทของพัดช่วงก่อนหน้านี้แทน
เล่นเอาเบรกอารมณ์เราซะล้อฟรีเลย เหอๆๆๆ
จนมาถึงตอนท้าย มาได้รู้ว่าพี่เวย์เป็นคนส่งเมลมาให้นี่
เล่นเอาอึ้ง มึน งง ไปเลยทีเดียว สิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัว ณ ตอนนั้นเลย
คือ "พี่เวย์มันคิดอะไรอยู่เนี่ย แล้วมันคิดจะทำอะไรกันแน่"
ก็พี่เวย์เป็นตัวตั้งตัวตี เป็นตัวยุยง และเป็นแกนนำ ในการต่อต้าน"พัต"นิ่
เฮียคนนี้แกมีเหตุผลอะไรกันน้าาา อยากจะรู้จริงๆลย
:L2: :pig4: :L2:
-
เวย์บอกพัตทำไมกัน
-
แต่ก็นะ เฮ้อทุกข์ใจเนอะ แต่พัตก็มีส่วนที่ให้เนย์คิดละนะ เพราะคำพูดบางคำที่ทำให้คิดได้หลายทาง รอดูต่อไปว่าเนย์กับพัตจะทำยังไงต่อไป รอดูว่าคนแต่งจะมาต่อวันไหน
-
แต่ก็นะ เฮ้อทุกข์ใจเนอะ แต่พัตก็มีส่วนที่ให้เนย์คิดละนะ เพราะคำพูดบางคำที่ทำให้คิดได้หลายทาง รอดูต่อไปว่าเนย์กับพัตจะทำยังไงต่อไป รอดูว่าคนแต่งจะมาต่อวันไหน
-
แต่ก็นะ เฮ้อทุกข์ใจเนอะ แต่พัตก็มีส่วนที่ให้เนย์คิดละนะ เพราะคำพูดบางคำที่ทำให้คิดได้หลายทาง รอดูต่อไปว่าเนย์กับพัตจะทำยังไงต่อไป รอดูว่าคนแต่งจะมาต่อวันไหน
-
เย้ เย้ เย้ ไตเติ้ล จะมีป๊ะป๋า แล้ว ดีใจด้วย
-
พัตกลับมาแล้ว เนย์ใจอ่อนเร็วๆๆนะ ไตเติ้ลจะได้มีปะป๊า ซะที :กอด1: :กอด1:
-
เน่าได้อยู่ เหตุผลของคนที่ไม่เข้าใจ...เฮ้อ!!!!!!!!!
-
:serius2: :serius2: :serius2:
พัตรู้เรื่องแล้ว จะเป็นยังต่อไป
พ่อพัตก้อนะ สืบจนแน่ใจว่าเป็นหลานแล้วซินะ
-
ขอบคุณ ^ ^
-
ปล่อยให้เราด่าอยู่ได้ตั้งนานนะพัต ถ้าบอกความจริงกับเนย์ตั้งแต่แรก น้องไตเติ้ลก็คงมีพ่อนานแล้ว :angry2:
คนอ่านหายโกรธแล้ว แต่ไม่รู้เนย์จะยอมให้พัตเ็นพ่อน้องไตเติ้ลอยู่ไหม ลุ้นๆ :impress2:
-
โอ๊ยยยยยยยย
สงสารพัตอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย (เวอร์ไปป้ะ) แต่มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ
มันบีบคั้นยังไงไม่รู้
แต่จะให้บอกว่าสงสารพัตแล้วไม่สงสารเนย์เลยก็ไม่ได้
สรุปทุกอย่างเป็นเพราะพ่อของพัตคนเดียว แต่ก็เข้าใจการกระทำของพ่อนะ
สรุป(อีก) ทุกคนล้วนมีเหตุผลเป็นของตัวเอง
ไหนๆตอนนี้พัตก็กลับมาแล้ว ขอให้ง้อเนย์ได้สำเร็จเร็วๆนะ จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน พ่อ แม่ ลูก
ชีวิตน้องไตเติ้ลจะได้เติมเต็ม แล้วก็จะได้มีปะป๊าจริงๆซะที จะได้ไม่ต้องคอยไปเรียกคนอื่นว่าเป็นปะป๊า
แต่ว่าสงสัยอ่ะ??? สงสัยว่าทำไมพี่เวย์ถึงส่งเมลล์ไปให้พ่อของพัต หรือพี่เวย์จะรู้เรื่อง รู้เหตุผลทุกอย่างว่าทำไมพัตถึงไปเมืองนอก
แต่พี่เวย์ก็ดูทรงแล้วไม่ชอบพัตไม่ใช่หรอ??? โอ๊ยยยย งงๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนหน้านะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^_______________^ :L2: :L2: :L2:
-
พระเอกตัวจริงกลับมาแล้ว :mc4: :mc4:
ดีใจกับไตเติ้ลจะได้เจอพ่อซักที
เนย์ก็ใจอ่อนเร็วๆน้าาาาาาาาา
รีบมาต่ออีกเร็วนะคะ :call: :call:
-
ที่แท้ก็อย่างงี้นี่เอง พัต ต่อไปก็อดทนหน่อยละกันนะ เนย์เข้าใจผิดไปมากนิ ท่องไว้ๆ เพื่อ เมีย เพื่อ ลูก ท่องไว้ๆ
-
เนย์เล่นตัวก่อน อย่าเพิ่งยอมง่ายๆ
แต่อย่านานนะ
สงสารลูก
-
กริ๊ดดดดดด พัฒรู้แล้วววว
มาต่อแถวรอตอนต่อไปจร้าาาา
:-[ o13
-
โห นายพัตของเราเป็นคนดีขนาดนี้เลยหรอ
เอ้า เปลี่ยนใจเชียร์พัตก็ได้
ว่าแต่ทำไมพี่เวย์ถึงเป็นคนส่งรูปกับรายละเอียดหละ
อยากให้พัตรู้แล้วมารับผิดชอบนะหรอ แล้วพี่เวย์ก็คิดว่าพัตไม่สนใจเลยแค้นอะนะ
-
อ่านพาร์ทพัฒแล้ว พอจะให้อภัยได้บ้าง
อยากรู้เหตุผลของพี่เวย์อ่ะ ทั้งที่ห้ามเนย์ตลอด แต่ทำไมถึงเป็นคนส่งข่าว
เนย์อย่าเพิ่งใจอ่อนให้พัฒนะ ขอทรมาณพัฒอีกนิดนึง :laugh:
-
ขอบคุณครับ
-
อ่ะอ้าว??? พี่เวย์ส่งมา...ทำเอาเงิบไปเป็นแถบๆเลยนะค่ะ สรุปยังไงล่ะเนี่ยยยยยยยย
งั้นเอาเป็นว่าจะรอตอนต่อไปว่าแต่ละคนจะทำอย่างไรก็ก็แล้วนะค่ะ o13
-
อูย...อ่านแล้วเหมือนดูละครไทยอยู่เลยอ่า :m12:
-
รอตอนต่อไป! :undecided:
-
ตอนเดียว ตอนเดียว ตอนเดียว ตอนเดียว o22 o22 o22 o22
-
อ่านอีก ยังไงๆ ก็ไม่ปลื้มไอ้พัตกะครอบครัว!!
-
ให้อภัยพัตเถอะนะ :m15:
-
เปลี่ยนพระเอกเป็นพี่วินเลยได้มั้ยอ่ะ
-
ถึงจะรู้เรื่องทางฝั่งพัตแล้ว
แต่ก็แอบขัดใจพัตอยู่หน่อยๆอ่ะ
-
อารมณืประมาณว่า อิชั้นว่าแล้วเชียว
-
:m22:
-
มาม๊าไปไหนน้า ทำมั้ยยังไม่มา รอรอนะฮะ
-
เนย์ จะเป็นสีดำ
พัตจะเป็นสีน้ำตาล
บทที่ 14
เนย์เลือกที่จะปิดบังผม เพียงเพราะคิดว่าผม นั้นทิ้งเนย์ไป แต่เนย์จะรู้หรือเปล่า ว่าที่ผมทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อ เราทั้งสองคน แต่ตอนนี้เพิ่มเป็นสามแล้ว
ไตเติ้ล นี่คือลูกของผม เด็กผู้ชายน่ารักๆ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับเนย์ ดูมีความสุขมาก แต่ขาดก็เพียงคนเป็นพ่อแบบผมเท่านั้น แต่รออีกหน่อยนะไตเติ้ล อีกไม่นานพ่อจะกลับไปหาแล้ว
ไม่ว่าอย่างไร พ่อก็จะกลับไปรับผิดทุกอย่างที่พ่อได้ทำเอาไว้ อีกไม่นาน
ผมนั่งดูรูปวนไปวนมาอยู่นานมาก จนเริ่มรู้สึกได้ว่า ใครเป็นคนส่งมาให้
ดูอีเมล์ที่ส่งมาให้แล้วก็พาลทำให้แปลกใจอยู่หน่อย เพราะรู้สึกเหมือนคุ้นกับอีเมล์นี้ พอลองเอาไปเสิร์ชหาก็ถึงได้รู้ว่า คนที่ส่งมาให้นั้นเป็นใคร
sayways[at]........com >>>> search >>>>>>
นาย เวรัต ..................
พี่เวย์ พี่ชายของเนย์ เป็นคนส่งมา
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
Welcome to Thailand…………………..
ตอนนี้ผมก็ได้เดินทางกลับมาถึงที่ไทยแล้ว หลังจากที่ต้องนั่งเครื่องมาสิบกว่าชั่วโมง อีกไม่นานผมก็จะได้กลับบ้าน และอีกไม่นานผมก็จะเจอทั้งเนย์ และก็ไตเติ้ล อีกไม่นาน
พ่อไม่ได้กลับมาด้วย เพราะว่าติดงานใหญ่ แต่จะรีบตามกลับมาทีหลังในอาทิตย์หน้า ดังนั้นตอนนี้ผมจึงนั่งรอพี่พุตมารับอยู่ รอไม่นานนักพี่พุตก็เดินตรงเข้ามาหา ถึงแม้จะไม่ได้เจอกันหลายปี แต่พี่พุตก็ยังคงดูดี และเหมือนจะหล่อขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“ รอนานไหมพัต ” พี่พุตเดินมาถึงผมก็ดึงผมเข้ามากอดเบาๆ แล้วก็ก้มสำรวจดูผมใหญ่
“ โตขึ้นเยอะเลยนะ แถมยังหล่อขึ้นอีก นี่แม่ก็อยากมาด้วย แต่ยังทำกับข้าวไม่เสร็จ รีบกลับบ้านก่อนดีกว่า มาๆ เดี๋ยวพี่ถือให้ ” พี่พุตก็ยังเป็นพี่พุตอยู่ พูดเองเอาซะหมด แล้วยังจัดการลากกระเป๋าผมไปให้อีก
“ ขอบคุณครับพี่...แล้วเนย์...”
“ ก็รอพัตนั่นแหละ พ่อนี่ก็จริงๆเลย รู้แล้วแต่ไม่ยอมบอก กลับมาคราวนี้แม่เล่นหนักแน่ เอาไว้ไปถึงบ้านก่อนค่อยคุยกันนะพัต ”
“ ครับ ”
กรุงเทพ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศไทย คราค่ำไปด้วยรถยนต์ต่างๆ มากมาย แต่พื้นที่ถนนกลับไม่เพียงพอ ดังนั้น ในช่วงเวลาเร่งด่วนจึงไม่น่าแปลกที่รถจะติดขัดสัญจรลำบาก แต่ในช่วงเวลาเช้ามืดแบบนี้ ถนนกลับโล่งเปล่า มีรถยนต์เพียงไม่กี่คันเท่านั้นที่สัญจรไปมา นับว่าเป็นโชคดีของผมที่ไฟลท์ที่ผมเดินทางมาไม่ดีเลย์ จึงทำให้มาถึงตั้งแต่เช้ามืด
ใช้เวลาไม่นานนักรถก็เข้ามาจอดในบริเวณบ้านแล้ว บ้านหลังนี้ที่เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราว ของผมกับเนย์ ทุกอย่างยังคงอยู่เหมือนเดิม มีเพียงต้นไม้เท่านั้นที่ดูเหมือนจะสูงขึ้นไปตามกาลเวลา กุหลาบต้นนั้นก็ยังอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนไป
แม่เดินออกมาที่หน้าประตูบ้าน คงเพราะได้ยินเสียงรถเคลื่อนเข้ามา และก็ยังมีแม่บ้านอีกหลายคนที่เดินออกมารับผม
“ พัตลูก ” แม่เดินเข้ามากอด พร้อมกับร้องไห้ออกมา
“ เป็นยังไงบ้างลูก ดูสิ หล่อขึ้นเชียว เข้าบ้านกันก่อนนะ แม่ทำกับข้าวไว้เยอะแยะเลย ของโปรดเราทั้งนั้น หรือจะอาบน้ำอาบท่าก่อนดีละ ห้องพัตแม่ก็จัดไว้แล้วนะ ห้องเดิมนั่นแหละ ”
“ ขอบคุณครับแม่ ”
หลังจากนั้นแม่ก็พาผมเข้ามาในบ้าน บรรยากาศเปลี่ยนไปบ้าง แต่ก็ยังให้ความอบอุ่นเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
ผมขอแม่ขึ้นห้องมาอาบน้ำก่อน พอเข้ามาในห้อง ก็หวนให้คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนี้ ก่อนที่ผมจะไป เหมือนกับว่ามันหวนซ้ำมาอีกครั้ง ถ้าหากในวันนั้นผมไม่ได้ทำอะไรลงไป มันคงจะไม่มีวันนี้
หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว แม่ก็พาผมมานั่งที่สวนหลังบ้าน และพี่พุตเองก็เดินเข้ามาพร้อมกับพยักหน้าให้ผม
“ แม่ครับ เรื่องเนย์กับไตเติ้ล แม่.....”
“ แม่ก็เพิ่งรู้นี่แหละพัต พ่อนะพ่อ รู้ตั้งนานกลับไม่ยอมบอก นี่ถ้าพ่อเรากลับมานะ แม่จะจัดการให้หนักเลย อ้อ แล้วก็เรื่องของเนย์นะ แม่ไปหากานมาแล้ว ตอนนี้เนย์ไปเข้าค่ายอยู่วันนี้ตอนบ่ายถึงจะกลับ ส่วนไตเติ้ลเองก็อยู่ที่บ้านนั่นแหละ แม่ไปเจอมาแล้วพร้อมพุตนั่นแหละ ”
“ แม่ไม่...ไม่โกรธ ไม่เสียใจเหรอครับ ที่พัต....”
“ โกรธ...โกรธสิ โกรธพัต ที่พัตทำอะไรลงไปแบบนั้น ไม่คิดหน้าคิดหลัง ถึงแม้ตอนนั้นพัตจะคิดว่าเนย์เป็นผู้ชาย ไม่เสียหายอะไร แต่เห็นไหมพัต มันเกิดอะไรขึ้น.......ต่อไปพัตต้องคิดให้เยอะกว่านี้รู้ไหม......ส่วนเสียใจ แม่เองก็เสียใจ ที่ที่ผ่านมาแม่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ทางนั้นเขาก็ไม่ได้บอกอะไรเลย ถ้าหากแม่รู้ แม่ก็จะได้รับผิดชอบแทนเราได้.............แต่คนที่จะต้องรับผิดชอบจริงๆ และก็หนักที่สุด ก็คือพ่อของเรานั่นแหละ ”
“ ครับ...แล้วผมจะไปหาเนย์ กับ...กับลูก ไตเติ้ลได้วันนี้ใช่ไหมครับ ”
“ จะดีเหรอพัต พัตเองก็เพิ่งจะกลับมาถึง แม่ว่าพัตพักผ่อนก่อนดีกว่าไหม แม่ว่าเรื่องคงอีกยาวนะ ”
“ นั่นสิพัต พักก่อนดีวกว่านะพี่ว่า ”
“ แต่พัต...ไม่อยากรออีกแล้วนะครับ พัตอยากเจอเนย์ อยากเจอลูก พัต...”
“ พัต.......คิดดีแล้วใช่ไหมพัต ที่จะไปวันนี้ ”
“ ครับ ตอนนี้เลยยิ่งดีครับแม่ ”
“ ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลยพัต แม่ว่าเอาเป็นตอนเที่ยงดีกว่าไหม พัตจะได้มีเวลาพักผ่อนด้วย แล้วก็จะได้รอเจอเนย์ด้วยไง ”
“ เอาแบบนั้นก็ได้ครับ ”
“ ถ้าอย่างนั้น พัตขึ้นไปนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่จะโทรไปหาทางนั้นก่อนนะ ”
“ ขอบคุณครับแม่ ” แล้วผมก็เดินกลับขึ้นมานอนบนห้อง ผมหวังว่ามันจะไม่มีอะไรที่คอยขัดขวางผมกับเนย์อีกนะ
“ พัต...พัต...พัต ตื่นได้แล้ว ” ผมงัวเงียขึ้นมาก็เห็นพี่พุตกำลังปลุกผมอยู่
“ ไปล้างหน้าล้างตาก่อน แล้วลงไปข้างล่างนะ เราจะไปกินข้าวเที่ยงที่โน่น ”
“ ที่บ้านเนย์นะเหรอครับ ”
“ ใช่...เร็วๆ นะ ”
“ ครับ ”
ผมใช้เวลาไม่นานนักก็ลงมาข้างล่าง แม่เองก็ดูท่าจะเตรียมพร้อมแล้วเหมือนกัน พอพี่พุตเห็นผมเดินลงมา ก็เดินหยิบพวงกุญแจรถออกไป แม่เองก็เดินเข้ามาหาผม
“ เตรียมพร้อมแล้วใช่ไหมพัต ทำใจเย็นๆ ไว้นะพัต มันจะต้องผ่านไปได้ ”
“ ครับแม่ ”
“ ไปกันเถอะ เดี๋ยวทางนั้นจะรอนาน ”
ตลอดเวลาที่อยู่บนรถ ผมเองก็อดที่จะตื่นเต้นและก็ร้อนใจไม่ไหวเหมือนกัน ไม่รู้ว่าทางนั้นจะแสดงออกแบบไหน ไม่รู้ว่าไตเติ้ลเองจะรู้สึกยังไง ที่จู่ๆ ก็มีพ่อเดินเข้าไปหา แล้วเนย์อีก ไม่รู้ว่าเนย์จะแสดงสีหน้ายังไง ยิ่งใกล้ถึงมากเท่าไหร่ ก็เหมือนจะตื่นเต้นมากเท่านั้น
“ ไม่เป็นไรนะพัต แม่อยู่ข้างๆ นี่แหละ ” แม่เองก็กุมมือผมไว้แน่น จนผมรู้สึกอุ่นใจได้บ้าง
“ ครับ แม่ ”
“ เลี้ยวซอยหน้าก็ถึงแล้วนะ ” พี่พุตหันมาบอก ผมสูดหายใจลึกๆ ยาวๆ หลายครั้ง จนพี่พุตหยุดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านที่แต่ก่อนผมเคยมาเล่น มาเที่ยว ในฐานะเพื่อนของเนย์ แต่วันนี้ ผมไม่ได้มาในฐานะนั้น ไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้ยังจะให้การต้อนรับผมแบบเดิมหรือเปล่า
รถจอดอยู่ที่หน้าบ้านของเนย์แล้ว รอไม่นานนัก ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาเปิดประตูให้ ซึ่งเท่าที่ผมพอได้ข้อมูลจากพี่พุตมา ก็น่าจะเป็นพี่วัฒน์
“ สวัสดีครับคุณน้า...แล้วนั่นก็คง ”
“ จ๊ะ...นี่พัตนะวัฒน์ ไหว้พี่เขาสิพัต ”
“ สวัสดีครับ ”
“ ครับ ไปข้างในดีกว่าครับ แม่เองก็เพิ่งจะวางหม้อแกงลงเมื่อครู่นี้เอง ” พี่วัฒน์เดินนำเข้าไปข้างใน แม่เองก็เดินตามเข้าไป ผมก็กำลังจะเดินตามเข้าไป แต่พี่พุตก็ฉุดแขนผมไว้ก่อน
“ ไม่ต้องกลัวหรอก อย่าคิดมากนะ พี่กับแม่ก็อยู่ข้างๆ นี่แหละ ” ยอมรับว่ารู้สึกกังวลมาก แต่ตอนนี้ก็พอทุเลาได้บ้างแล้ว
“ ครับ ผมจะพยายาม ” แล้วพี่พุตก็เดินนำผมเข้าไปข้างในบ้าน
“ ปะป๊าเหรอ ” ตอนนี้ผมนั่งอยู่โซฟาในห้องรับแขกกับพี่พุต แล้วก็มีพี่วัฒน์นั่งอยู่ด้วย แถมก่อนหน้านั้นที่พี่วัฒน์หายไปชั้นบนไม่นานนัก ก็กลับลงมาพร้อมกับเด็กอีกสองคน
เด็กผู้หญิงที่ชื่อต้องตา ที่เป็นลูกของพี่วัฒน์กับพี่เมย์ ดูท่าจะดื้อ และซนอยู่ไม่น้อย แถมยังชอบถามนั่นถามนี่อยู่ตลอด เหมือนลูกลิงทโมนซะมากกว่า แต่ต่างจากอีกคน
เด็กผู้ชาย ตัวเล็กกว่าต้องตาอยู่หน่อย เหมือนบางทีจะเป็นเด็กขี้อาย แต่บางทีก็ดื้อไม่แพ้ต้องตา “ ไตเติ้ล ” เด็กที่เป็นลูกของเนย์ กับผม
ตอนนี้ทั้งต้องตาและไตเติ้ลเองก็มานั่งข้างๆ ผม แต่ไม่นานนักพี่พุตก็เรียกต้องตาให้ไปนั่งด้วย พี่พุตคงอยากจะให้ผมได้คุยกับไตเติ้ลบ้าง เพราะตลอดเวลาที่นั่งอยู่ ก็มีเพียงต้องตาเท่านั้นที่ชวนผมคุย แต่จะเรียกแบบนั้นก็คงไม่ถูก เพราะต้องตาไม่เปิดโอกาสให้ไตเติ้ลพุดเลย จนต้องตาไปนั่งกับพี่พุตนั่นแหละ ไตเติ้ลถึงได้ถามออกมา
“ ปะป๊าเหรอ ” คุณจะรู้สึกแบบไหน ที่เด็กคนหนึ่งซึ่งเป็น ลูก ของเรา มานั่งถามคำถามนี้อยู่ตรงหน้า ผมถึงกับกลั้นก้อนสะอึกเอาไว้ แล้วค่อยๆ ดึงตัวไตเติ้ลมานั่งตักแล้วกอดเอาไว้หลวมๆ
“ ครับ ปะป๊าเองครับ ปะป๊าจริงๆ นะครับ ” น้ำตาไหลออกมาแต่ไม่มีเสียงสะอื้นตามมา จนผมผละกอดออกแล้ว ซึ่งไม่รู้ว่าคนที่เหลือหายไปไหนกันหมด ทั้งห้องจึงมีแค่เราสองคน พอผละออกจากกันแล้ว เด็กน้อยที่นั่งตาแป๋วอยู่บนตักของผม ก็เอาแต่จ้องหน้าไม่ถามอะไรเลย จนผมต้องถามออกไปก่อน
“ ว่าไงครับ มีอะไรจะถามปะป๊าไหม ” ไตเติ้ลกัดปากนิดหน่อยก่อนจะถามออกมา
“ ปะป๊าจริงๆ ไม่หลอกนะ ” ไตเติ้ลก็คงจะสับสนอยู่เหมือนกัน เพราะทุกทีเท่าที่ผมทราบมา พี่เวย์จะพาคนนั้นคนนี้ มาหาไตเติ้ลและบอกว่า คนนี้แหละปะป๊าไตเติ้ล ซึ่งแตกต่างจากครั้งนี้ ที่พี่เวย์ไม่ได้เป็นคนพามา แต่ทุกคนกลับบอกว่า นี่แหละ ปะป๊า ตัวจริง
“ จริงๆครับ ปะป๊าไม่หลอกไตเติ้ลครับ ”
“ จริงนะ ”
“ จริงสิครับ ”
“ ฮึก..” อยู่ๆ ไตเติ้ลก็ร้องไห้ออกมา ผมก็ดึงมากอดไว้เหมือนเดิม และแน่นกว่าเดิม ไตเติ้ลเองก็กอดตอบผมเช่นกัน ไตเติ้ลร้องไม่นานก็เอาหัวทุยๆ นั่น เช็ดไปเช็ดมากับอกเสื้อผม แล้วเอามือปาดน้ำตาอีกสองที แล้วก็อมลมแก้มป่อง มองผมตาขวาง
“ ปะป๊าไปไหน ทำไมไม่อยู่กับม่าม๊า กับเติ้ล ” ไตเติ้ลกอดอกจ้องผมเขม็ง
“ เอ่อ...คือปะป๊า...ปะป๊าไปทำงานหาเงินมาให้ไตเติ้ลซื้อของเล่นไงครับ ”
“ จริงเหรอ ”
“ จริงสิครับ ”
“....................” ไตเติ้ลเงียบ
“ หายโกรธปะป๊านะครับ ”
“...................” เงียบอีก
“ ให้ปะป๊าทำอะไรก็ได้ตามใจไตเติ้ลเลยครับ”
“ จริงนะ ”
“ จริงสิครับ แต่ไตเติ้ลต้องหายโกรธปะป๊านะครับ ”
“ ...คิดก่อน ” และก่อนที่ผมจะได้ทักท้วงอะไรไป พี่เมย์ก็เดินเข้ามาหา
“ ตั้งโต๊ะเสร็จแล้ว ไปทานข้าวกันก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังนะ....มาเร็วไตเติ้ล พี่ต้องตาจะแย่งของเราหมดแล้วนะ ”
“ หา ไม่เอานะ ” พอได้ยินเรื่องของกิน ไตเติ้ลก็รีบปีนลงจากตักผม แล้วก็วิ่งนำพี่เมย์ออกไป ผมก็เรียกพี่เมย์ก่อน
“ พี่เมย์ครับ...คือ...เอ่อ...พี่ไม่....” พี่เมย์หันมาแล้วก็ถอดหายใจเฮือกใหญ่
“ ไม่ใช่ว่าพี่ไม่โกรธ แต่พี่ก็ไม่ได้เกลียดเรา ยังไงเราก็เป็นพ่อของไตเติ้ล พี่เองก็อยากเห็นไตเติ้ลมีทั้งพ่อและก็แม่...แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเนย์ เนย์จะว่ายังไงพี่ก็ไม่รู้...เอาเป็นว่าไปทานข้าวก่อนดีกว่านะ เพราะอีกหน่อยทัพหน้าคงจะมาแล้วละ ” ทัพหน้า...?
“ หึๆ...เวย์ นั่นแหละ...ไปทานข้าวเก็บแรงไว้เยอะๆ จะดีกว่านะ ” ใช่แล้ว ผมลืมพี่เวย์ไปได้ยังไงกัน หลังจากนั้นผมก็เดินตามพี่เมย์เข้าไปทานข้าว
หลังจากที่ทานข้าวกลางวันเสร็จแล้ว ทุกคนก็มานั่งรวมกันที่ห้องรับแขก ส่วนพี่เมย์ พาเด็กๆ ขึ้นไปนอนกลางวันก่อนแล้ว แต่ยังไม่ทันที่จะมีใครพูดอะไรออกมา ก็มีคนหนึ่งวิ่งเข้ามา พร้อมกับตะโกนเสียงไม่ดังนัก
“ พัต...มาแล้วเหรอ ” พี่เวย์เดินตรงดิ่งเข้ามาหาผม แต่น้ากานก็เข้าไปยืนขวางเอาไว้ก่อน
“ ไม่เอาน่าเวย์ คุยกันดีๆ สิ อย่าใช้กำลัง ”
“ อะไรแม่ ผมไม่ได้จะต่อยตีมันสักหน่อย ”
“ น่าเชื่อนักหละเวย์ ดูทำท่าเข้าสิ ”
“ ไม่เป็นไรครับน้ากาน...พี่เวย์มีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ ”
“ มี แล้วนายเองก็น่าจะมีคำถามเหมือนกันนะ ฉันว่าไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะ ”
“ เวย์...คิดจะทำอะไร อย่าเชียวนะ ”
“ แค่คุยเฉยๆ แม่ ไม่ต้องห่วง...ตามมาเร็วๆ ละ ” พี่เวย์หันหลังเดินออกไปแล้ว ผมกำลังจะลุกไป แม่ก็ดึงมือผมไว้ก่อน
“ ไม่เป็นไรครับแม่ พัตดูแลตัวเองได้ครับ ไม่ต้องห่วง พี่พุตเองก็เหมือนกัน ” แม่ก็พยักหน้า แล้วปล่อยมือผมลง
“ ถ้าหากเวย์มันจะทำอะไร เรียกแ...น้าได้เลยนะ ”
“ ครับ ผมขอตัวนะครับ ”
ผมเดินออกมาตามพี่เวย์ ซึ่งก็ไม่ไกลมากนักจากห้องรับแขกเมื่อกี้ พี่เวย์ยืนหันหลังให้ผมอยู่ก่อนแล้ว ผมเดินเข้าไปใกล้ แต่ก็เว้นระยะห่างเอาไว้สักช่วงตัวหนึ่ง
“ พี่เวย์ครับ...พี่มีอะไรจะพูดกับผม....”
“ ฉันไม่มี...แต่นายน่าจะมีคำถามที่อยากถามฉันอยู่นะ ” พี่เวย์หันมาเผชิญหน้ากับผมแล้ว
“ ครับ...คือ ”
“.................”
“ คือ ทำไมพี่เวย์ถึงส่งข้อมูลพวกนั้นไปให้พ่อผมด้วยละครับ ทำไมไม่ส่ง...”
“ ทำไมนะเหรอ...”
“.....................”
“ ไม่ชอบใจ ไม่ชอบหน้า ไม่เชื่อนาย โกรธนาย ทุกอย่าง ที่ทำกับน้องฉันละมั้ง ฉันถึงไม่อยากบอกนาย ” พี่เวย์ดูเหมือนจะนิ่งเงียบเสียจนน่ากลัว
“ ....................”
“ แต่ไม่ใช่ว่าฉันจะยอมรับนายง่ายๆ หรอกนะ...เพราะนายยังไม่ได้รับโทษที่ทำกับน้องฉันเอาไว้เลย ” เพียงไม่นานพี่เวย์ก็ระเบิดอารมณ์ออกมา ทำเอาผมสะดุ้งเลย
“ แล้วพี่เวย์...จะ จะให้ผมทำอะไร ยังไงครับ ”
“ หึ....”
พี่เวย์แค่นหัวเราะออกมาเพียงนิดเดียวก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาผม แล้วประเคนหมัดให้ผม
ผลั้ว
“ หมัดนี้ สำหรับที่นายปล้ำน้องฉัน ”
ผลั้ว
“ หมัดนี้ สำหรับที่นายทิ้งน้องฉันไปโดยไม่บอกอะไร ”
ผลั้ว
“ หมัดนี้ สำหรับไตเติ้ล ที่ต้องมีพ่ออย่างแก ”
ผลั้ว
“ หมัดนี้ หมัดที่สี่ สำรับสี่ปี ที่แกหายหัวไป ”
ผลั้ว
“ หมัดนี้ ฉันหมั่นไส้ ”
ผลั้ว
“ และก็หมัดนี้ สำหรับความหมั่นไส้อีกครั้ง ”
แล้วพี่เวย์ก็ปล่อยผมลงไปนั่งกองกับพื้น เจ็บ แต่ก็คงเทียบไม่ได้กับความรู้สึกที่เสียไปตลอดสี่ปีที่ผ่านมาได้หรอก ผมพยุงตัวเองขึ้น พร้อมกับพี่วัฒน์วิ่งเข้ามาหา
“ เวย์ ทำอะไรแบบนี้นะ ไหนบอกจะไม่ทำอะไรไง ”
“ มันอดไม่ไหวจริงๆ ถ้าอย่างนั้น ผมฝากพี่เก็บซากมันเข้าบ้านด้วยแล้วกัน ผมกลัวเผลอๆ จะเข้าไปกระทืบซ้ำ ” พี่เวย์เดินออกไป แล้วหันกลับมาพูดบางประโยคกับผม
“ อ้อ...เกือบลืม โอกาสมันมีมาไม่บ่อยหรอกนะ ” แล้วพี่เวย์ก็เดินเข้าบ้านไปแบบสบายๆ ส่วนพี่วัฒน์ก็เดินเข้ามาพยุงผมลุกขึ้น
“ ไหวไหม ”
“ พอได้ครับ ”
พอพี่วัฒน์พยุงผมเข้ามาในบ้านได้ ผมก็ได้ยินเสียงน้ากานบ่นพี่เวย์ดังออกมาก่อนแล้ว แม่เองพอเห็นผมเดินเข้ามา ก็รีบเข้ามาพยุงผม แล้วพี่เมย์ก็เอาชุดทำแผลมาทำให้ผม ส่วนพี่พุตกลับนั่งนิ่งไม่แสดงท่าทีอะไร
“ โดนบ้างก็ดี จะได้คิดเป็น ” พี่พุตพูดแค่นี้ก็นั่งนิ่งต่อไป
พอพี่เมย์ทำแผลให้ผมเสร็จแล้ว ผมก็ตัดสินใจลุกออกไปนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าน้ากาน แล้วพนมมือไว้กลางอก
“ ผมรู้ครับ ว่านี่อาจจะสายเกินไปที่ผมจะทำอะไรแบบนี้ แต่ผมอยากให้คุณน้ารู้ไว้ครับ ว่าผมเองก็เสียใจเหมือนกัน ดังนั้น วันนี้ ผมอยากจะขอโอกาสอีกสักครั้งได้ไหมครับ ให้ผมได้พิสูจน์อีกสักครั้ง ”
“ น้าเองก็...ก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้วนะ แต่เอาเป็นว่า น้าก็จะให้โอกาสพัตอีกสักครั้งก็แล้วกัน แต่ไม่ได้หมายความว่า น้าจะให้อภัยพัตตอนนี้หรอกนะ.......แล้วพัตก็อย่าลืมละ ว่าทุกอย่างเองก็ขึ้นอยู่กับเนย์ ”
“ ครับ ผมเข้าใจครับ....” ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อก็มีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้นมา
“ กลับมาแล้วครับ ” เสียงนี้ เป็นเสียงที่ผมไม่ได้ยินมานานแล้ว ทุกคนหันหน้าไปยังประตู ซึ่งผมนั่งหันหลังให้อยู่ สักพักผมก็ค่อยๆ หันกลับไปยังทิศทางของเสียงนั้น
“ พัต ” เนย์ครางออกมาเบาๆ แต่ผมก็พอเดาการขยับปากบางๆ นั้นได้ ว่าเนย์ เรียกชื่อผมอยู่
“ เนย์...พัตกลับมาหาเนย์ กับลูกแล้วนะ ” ผมพูดออกไปแบบนั้น แล้วเนย์ก็ยืนนิ่ง ปล่อยให้น้ำตาร่วงลงมาเบาๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
To be continue.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
แหะๆๆ ไม่มีอะไรจะแก้ตัว ความจริงเมื่อวานนี้น่าจะได้มาต่อแล้ว
แต่........................................
..........แต่.............................
.......................แต่...............
.....................................แต่
......ตอนนี้กำลังติดเกมส์........... :o211:
นี่ก้กำลังทำใจเลิกเล่นอยู่ ...เขาทำมาสนุกจริงๆ ( แต่ไม่บอกหรอกว่าเกมส์อะไร เดี๋ยวจะมีคนไปติดอีก แล้วไม่มาอ่านิยาย )
ซึ่งความผิดครั้งนี้ ข้าน้อยยอมรับแต่โดยดี :z10:
ดังนั้น ถ้าหากอยากอ่านเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็ช่วยกัน กด :z13: และดัน กันหน่อยเน้อ ( แต่อย่ากดแรงนะ เค้าบอบบาง ) :o8:
เอาเป็นว่าสุดท้ายนี้..................................
อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันคล้ายวันเกิดคนเขียนแล้ว ( เย้ แก่ขึ้นอีกปี ) :mc4:
เลยคาดว่าจะเขียนตอนพิเศษให้หน่อย อยากได้ตอนไหนก็ รีเควสกันได้เลย มีช้อยส์ให้เลือกด้วยนะ
1 พัต - เนย์ แบบหวานๆ :-[
2 พี่เวย์ - ม่าน แบบจิตๆ :m10:
3 ไตเติ้ล - กับบุคคลในอนาคตอีก 12 ปีข้างหน้า :impress2:
:pig4: :pig4:
-
:impress2: :z3:
ค่อยๆคุยกันน่ะ อย่าดราม่ากันอีกเลยยย o22
-
ม่าม๊ายกโทษให้ปาป๊านะ
ไตเติ้ลจะหน้ารักเกินไปแล้วนะ
-
อยากอ่านเวย์ม่าน :haun4: :haun4: :haun4:
ไม่รู้สิเราว่าจริงๆเรื่องทั้งหมดมันไม่ได้ผิดที่พัตหรอก
เราให้อภัยภัตนะ (ใจง่ายจริงอิชั้น :-[)
ชอบฉากที่พัตกอดไตเติ้ลอ่า น่ารักมากกกกกกกกกก
-
:-[ :-[ :-[ เอา 1 2 3 รวมกัน mix and match :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ค้างอีกแล้ววว :sad4: :sad4:
เริ่มเชียร์พัตขึ้นมาแล้วล่ะตอนนี้
-
:L2: ถึงตอนปัจจุบันสักที
ตอนพิเสดกด1ครับ
-
เลยคาดว่าจะเขียนตอนพิเศษให้หน่อย อยากได้ตอนไหนก็ รีเควสกันได้เลย มีช้อยส์ให้เลือกด้วยนะ
1 พัต - เนย์ แบบหวานๆ
2 พี่เวย์ - ม่าน แบบจิตๆ
เอาหมดเลย
-
ถ้าให้เลือกขอเลือก ข้อ 3 ไตเติ้ล - กับบุคคลในอนาคตอีก 12 ปีข้างหน้า
แต่ถ้าให้เรียงลำดับขอเป็น 3 2 1 ค่ะ ... ><
ขอบคุณมากค่ะ +1
:L2:
-
ตอนแรกคิดว่าจะถึงตอนที่เนย์เล่าบ้างงง กริ้ดด ตัดฉับๆๆเลยยน๊า คนเขียน :sad4:
อยากอ่านตอนเนย์กะพัตหวานๆนะ แต่ไตเติ้ลตอนโตนี่ก็น่าอ่าน หุหุ :impress2:
สุขสันต์วันเกิดคงเขียนล่วงหน้าค่ะ :bye2:
-
เลือกถูกทุกข้อได้ไหมขอรับ :man1:
แบบว่าตัดสินใจทิ้งใครไม่ได้เลย :z3:
-
ทำไมไรเตอร์ถึงทำเน้! :z3: :z3: :z3:
มาอัพบ่อยๆก็ได้คนอ่านลงแดงง :dont2: :dont2: :dont2: :dont2:
-
สี่ปี เลยนะ จะกลับมาแล้วขอโทษกันง่ายๆ …หึ
-
นึกว่าจะมีเนย์ สีดำมาต่ออีก ฮ่าๆ
ส่วนตอนพิเศษ อยากอ่านมันทุกตอน :serius2:
แต่ที่อยากที่สุดคงเป็นเวย์ม่าน อิอิ :haun4:
-
เนย์จะว่ายังไงน๊อ
-
เลือกข้อ 3 ค่ะ :z13:
-
:z2: กลับมาต่อซะทีดีใจจัง ส่วนตัวเลือกไม่ต้องเลือกหรอก เพราะเค้าจะเอาทุกข้อ
+1 จ้า
-
ดีใจที่ไตเติ้ลได้เจอปะป๊าตัวจริงแล้ว
พัตเจอพี่เวย์ปล่อยหมัดเด็ดไปหลายยก ดีนะที่พัตไม่น๊อคไปซะก่อน
โทษฐานที่คนเขียนติดเกมส์ และไม่บอกชื่อเกมส์ 555 เพราะฉะนั้น ขอทุกข้อเลยค่ะ แบบว่าคนอ่านโลภ :call: :pig4: ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
-
3 ไตเติ้ลกับอีก12ปีข้างหน้าาาาา
-
เพราะเด็กติดเกม ทำให้นิยายไม่คืบหน้า น่าตีนักเชียว
จะมีตอนพิเศษนั้นได้ แต่ขอจอนหลักให้คลี่คลายก่อนยังค้างๆอยู่เลย
จะรอดูผล ส่วนตอนพิเศษนั้นขอทั้งหมดเลยนะ โดยเฉพาะข้อ 3 และ ข้อ 2 ข้อ1 อยากอ่านในเนิ้อเรื่องหลักมากกว่า
สิ่งที่อยากจะขอคือ ช่วยมาต่อเร็วๆ นะ คนอ่านจะขาดใจตายกับความกดดัน รออยู่นะ
-
ฉากเรียกน้ำตาได้นะ
-
กรี๊ดกร๊าดพัตกับไตเติ้ลลล ฉากพ่อลูกน่าร๊ากกกก
หนูเนย์ เจ้ยังยืนยันคำเดิม ของแบบนี้ต้องสั่งสอน >> จะได้ปราบสามีได้นะจ๊ะ :laugh:
เด็กน่าร๊ากกก
ปล.เจ้ขอ 3 อันรวมกันเลยได้แมะ 555
-
ไตเติ้ล น่ารัก :impress2:
-
เลือกข้อสามแบบไม่ต้องคิด
-
:m15: :m15: เห้ออออ พอได้อ่านฝั่งพัต ก็สงสาร แต่มันก็ผิดที่พัตทำอะไรไม่คิดด้วย
แต่อยากรู้เหตุผลของคุณพ่อที่ทำไมปล่อยเวลาเนิ่นนานมาขนาดนี้
ขอกดโหวต ข้อ สาม นะ
-
ทำไมชอบมาแบบค้างๆๆๆๆ :sad4: :sad4: :o12: :o12: :m15: :monkeysad: :sad11: o18 :serius2:
-
:-[ :-[ :-[พัดกับมาหาเนย์แล้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เอาหมดทุกตอนเลยจ้าว่าแต่ย่าเล่นเกมส์เพิลนอีกนะ :bye2: :bye2: :bye2:
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
รีเควสสสสสทั้ง 3 ข้อเลยยย
ไตเติ้ลน่ารักจริงๆเลย ดีใจด้วยที่ได้เจอพ่อแล้วนะไตเติ้ล
จริงๆแอบคิดว่าพัตน่าจะโดนหนักกว่านี้นะ หึหึ
-
สงสารพัตจัง เพราะพ่อแท้ๆเลย
ขอเลือกไตเติ้ลกับคนในอนาคตอีก 12 ปีข้างหน้าค่ะ อยากรู้ไตเติ้ลจะเป็นเมะหรือเคะ :laugh:
-
พ่อพัตกลับมาแล้ว คราวนี้ทุกอย่างคงขึ้นอยู่กับเนย์แล้วล่ะ
แต่ยังก็ตาม ก็ต้องมาดูพี่วินด้วยว่าจะเอายังไงเนอะ ^^
-
ยังไม่อยากได้ตอนพิเศษ
อยากอ่านตอนหลักก่อนอ่าๆๆๆๆๆ o9
-
เดี๋ยวก็ชิ่งไปเล่นเกมส์มั่งเลยนิ คนอ่านหาย คนแต่งจะได้รีบมาแต่งเอาใจ ฮ่าฮ่า
-
เอาทุกอันเลยได้มะ :laugh:
แต่จิงๆอยากได้ตอนต่อจากนี้มากกว่าเพราะค้างมากกกกก :z3:
-
ตอนพิเศษทั้งสามตัวเลือกเลยได้ไหมคะ แต่ถ้าให้เลือกอย่างเดียวคงเวย์ม่านค่ะ พ่อพัตรู้มานานแล้วหรือเนี่ย แล้วทำไมถึงเก็บเงียบไม่บอกพัตเนี่ย พ่อพัตคิดจะทำอะไรกันแน่ ไตเติ้ลน่ารักดี
-
คิดว่าจะมีพาร์ทของเนย์ต่อซะอีก :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เลือกข้อ 3 ไตเติ้ลกับบุคคลในอนาคต 12ปี :call: :call:
-
ตอนนี้ลุ้นมากกก ว่าเนย์จะทำยังไงต่อ รอคนแต่งจร้าาาาาาาา
ปล.เลือก 3 อยากอ่านไตเติ้ล อ่าาาาา :m1: :m1: :m1:
-
เรียกข้อ 1 คร๊าบ
ฮิ้ว.....น้องเติ้ลจะมีปะป๊าตัวจริงแล้ว พัตสู้ๆนะค่ะ เปลี่ยนใจมาเชียร์พัตแล้ว
รีบๆพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นได้แล้วนะค่ะ
แต่อีกใจก็อยากเชียร์พี่ิวินจะ อยากรู้ว่าพี่วินจะทำไงบ้าง
-
:call: :call: :call:
-
ไตเติ้ลน่ารัก อยากได้อ่ะ อยากได้
-
เอาทุกตอนเลย แต่ขอเมนหลักให้เคลียด่วนจี๋ไปรษณีย์จ้าน้า คิคิ
แบบว่าอ่านแบบแน่นดี น้ำตาคลอ ชอบอะ
รอร นะฮะ
-
:pig4:
-
:กอด1: กอดทุกคนทั้ง เนย์ ไตเติ้ล พัต แต่สี่ปีมันก็นานมากอ่ะนะ พัตต้องอดทนหน่อยแหละที่จะให้เนย์ยอมให้อภัย ตอนนี้ไตเติ้ลน่ารักมาก ดีใจทั้งน้ำตาที่ได้เจอป่าป๊าตัวจริง แต่เรื่องนี้ความผิดส่วนหนึ่งก็เพราะพ่อของพัตด้วย :m16:
คนแต่งรีบมาต่อนะ :pig4:
-
อย่ามาทำตัวน่าสงสารนะพัต !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :o12:
เดี๋ยวก็ใจอ่อนซะนี่ ชิชะ :z3: :z3:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: ดัน ดัน ดันให้คนแต่งพรุนไปเลย 5555 :laugh:
ขอตอนหลัก แต่แอบอยากได้ตอนพิเศษ (โลภ) งั้นแล้วแต่คนแต่งเลยยยยยยย :กอด1:
-
ลุ้นจะแย่ จะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย
-
ขอบคุณ ^ ^
-
โดนพี่เวย์จัดหนักให้เลยนะพัต แล้วเนย์จะว่าไงเนี่ย
-
พอได้อ่านพาร์ทของพัตแบบนี้แล้วก็รู้สึกสงสารขึ้นมานิดหน่อย ทีหน้าทีหลังก็อย่าทำอะไรแบบนี้อีกแล้วกันนะพัต
ปล.กด 1 2 3 พร้อมกันเลยได้หรือป่าวคะ ^^
-
:z3: ค้างมากตอนนี้
-
ตัดฉับ :monkeysad:
เลือก 3 จ้า ทางที่ดี เอาหมดเลย
แอะ หลบตินนนนนนนนนนน :z6:
-
อ้าย ตอนพิเศษน่าสนมากกก
ต่อๆ
-
อยากจะบอกว่าชอบตอนเติ้ลอ้อนคุณพ่อที่สุดเลย
อยากอ่านพี่เวย์กะมานก่อน คู่อื่นเอาไว้ลุ้นที่หลัง
-
ถ้าเลือกหมดเลย
จะโลภมากไปไหมอะ อิอิ :-[ :-[
-
อยากเห็นน้องเติ้ลเวอร์ last 20 yeas old -..-/มั่นใจว่าอยากให้น้องเป็นเมะ ไม่เอาเคะ ฮาๆ
-
สงสารพัตนะเมื่อรู้ความจริง เนย์จะว่าไงบ้างอ่ะ
อยากอ่าน 12 ปีข้างหน้าของไตเติ้ล กับเวย์ม่าน
แบบจิตๆ ได้ป่ะ เรารู้ว่าคนเขียนใจดี 555
-
เริ่มจะสงสารพัฒขึ้นมาอีกนิดนึง
อยากจะรู้จริงๆว่าพ่อพัฒคิดอะไรอยู่กันแน่ แล้วจะแก้ปัญหายังไง :angry2:
เนย์อย่าเพิ่งไปใจอ่อนนะ ทรมาณพัฒมันไปก่อน :laugh:
โหวตตอนพิเศษขอข้อ 2 พี่เวย์กะม่านแบบจิตๆนะ
-
ไตเติ้ลอ่า~~~
เล่น born to be ตั้งแต่เด็กกันเลยทีเดียวนะเนี้ย
งานนี้เนย์จะใจอ่อนไหมนะ ^^
รอลุ้นว่าพี่วินจะมาแบบไหน ..แต่คิดว่าน่าจะเป็นตัวแปรที่ทำให้การคืนดีของพัตกับเนย์ยาวขึ้นแน่ๆ
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักคะ :)
:L2:
-
:serius2:
-
พัต!! สู้ๆเพื่อเนย์และลูก :กอด1:
เนย์ก็ยอมให้โอกาสพัตบ้างนะ
ปล.ตอนพิเศษขอเลือกข้อ 3 ค่ะ o18
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
เง้ออ จะรอลุ้นการตัดสินใจของเนย์ด้วยคนน้า~~~
-
สงสารพัตนะพอรู้ความจริง
แต่คนอ่านก็ทำไรไม่ได้ต้องรอเนย์ตัดสินใจล่ะ
แล้วเนย์จะตัดสินสินใจยังไงล่ะเนี่ย รอลุ้นๆ
-
มันก็ไม่ใช่ความผิดของพัตทั้งหมดซะหน่อยนะไอ้พี่เวย์ :z6:
-
กดสามจ้า อยากจะรู้ล่วงหน้าซะแระ อิอิ
-
เนย์จะทำไงต่อไปนะเนี่ย รอลุ้น
-
ครอบครัวเจอหน้ากันซักที :mc4:
ตอนพิเศษเลือกไม่ได้เลยอยากอ่านหมด :o8: จะโลภไปไหน
-
แล้วเนย์จะว่าไงล่ะเนี่ย
:เฮ้อ:
-
เนย์จะตัดสินใจยังไงนะรอลุ้น
ตอนพิเศษน่าเลือกทั้ง 3 ข้อเลย
ขอเป็นทั้งตอนเลยได้ไหม :laugh:
-
:เฮ้อ: เอาใจช่วยพัตน่ะ
:L2: :L2:
-
จะเอาทั้่งหมดอ่ะ ทำไงดี เลิกเกมส์เหอะ ไตเติ้ลออกน่ารัก มาติดไตเติ้ลแทนได้ไหมล่ะ 555+++
-
นับนุน พี่เวย์-ม่าน :pighaun:
ต่อด้วย พัฒ-เนย์ :impress2:
สู้ๆๆจร้าคนเขียน ฉลองวันเกิดสองตอนรวดเลยได้ป่ะจ๊ะ
:กอด1: :mc4:
-
สนุกมากๆเลยครับ
-
น่าสงสารจังๆ
-
เอาหมดเลย..... :pig4:
-
เอาแบบหวาน ๆ :o8: :-[
-
จุดแตกหักมันอยู่ที่พ่อพัต กะ พี่เวย์ สินะ งืมๆๆ
-
ฮึกๆๆ ซึ้งจายยยยย :m15: ได้เจอกันแร้ว
-
พึ่งมาอ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นยันตอนที่14
สงสารเนยยยยยยย์ :o12: :o12: :o12:
อ่านๆไปกำลังจะหมั่นไส้พัตก็หมั่นไส้ไม่ลงเพราะรู้ว่ามันต้องมีเหตุผลอะไรแน่ๆ
ยังไงก็ขอให้เนย์กะพัตดีกันเร็วๆ :-[
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
เอาใจช่วยพัตแล้วกัน
-
"เนย์ จะเป็นสีดำ
พัตจะเป็นสีน้ำตาล"
โหหหหหหห พี่เวย์ซัดน้อยไปนะ คนเขียนทำให้ดีใจเล่น มาบอกว่าสีน้ำตาลของพัญ สีดำของเนย์คิดว่าในตอนนี้จะมีสองมุมมองซะอีก เซงเลย อยากบอกนะว่า เข้ามารีเฟรชตลอดอ่ะ เมื่อไหร่จะมาอัพๆ มาอัพครั้งนี้ ครั้งหน้าอย่านานอีกน้า คิดถึงเรื่องนี้มากๆ แต่กว่าพัตจะท้าวความจนถึงปัจจุบัน ทำเอาลุ้นตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่จะหมดตอนพัตซะที อยากอ่านตอนที่เนย์เจอพัตอีกครั้งอ่ะ คิคิ
ปล. คนเขียนติดเกมส์หรอ คิคิ สู้ๆนะ แต่อย่าทิ้งเรื่องนี้น้า จะคิดถึงมากๆ T^T
-
มาต่อด่วนอยากรู้ละ
-
ไตเติ้ลน่ารักจัง สงสัยงานนี้จะได้ช่วยปะป๊าง้อหม่าม้าแหงๆ เลย :laugh:
-
โอเคเริ่มเห็นใจพัตแระ แบบนี้ก็ให้อภัยได้
เนื้อเรื่องจะได้น่ารักหวานแหววดีกว่า อยู่กันหร้อมหน้าสามคนพ่อแม่ลูก มันแฮปปี้มากกว่า :กอด1:
พัตก็อธิบายให้เนย์ฟังถึงเหตุผลที่จากไปแล้วก็สารภาพรักซะนะ เนย์จะได้ใจอ่อนยอมยกโทษให้
ส่วนคุณพ่อของพัต....
เดี๋ยวให้คุณแม่พัตจัดการ! :z4:
มาอัพเร็วๆนะคะ :3123:
-
จิ้นพี่พุตกะพี่ีวินได้ม่ะ
-
รีเควส 3 ข้อเลย
เนย์รีบยกโทษให้พัตเร็วๆๆน้าาาาาาาา
อยากอ่านครอบครัวอบอุ่นซักที
ไตเติ้ลของเราจะเป็นเคะจริงๆเหรอเนี่ย :-[ :-[
รีบมาต่อเร็วๆนะคะ :call: :call:
-
มาต่อด่วนเลย
-
ขอบคุณครับ
เนื้อเรื่องหน้าติดตามมาก
-
ขอ พัต - เนย์ แบบหวานๆค่า
-
เอ่อที่หายไปนานไม่ได้ไปกลั่นกรองเรื่องที่แต่งหรอกเหรอ :a5:
แต่ติดเกมส์ซะงั้น น่าจะบอกกันซักคำจะได้ตามไปเล่นด้วย
ว่าแต่ตอนหน้าจิต จิตอย่างเราก็คงต้องเป็นพี่เวย์กับม่าน :laugh:
-
อยากได้ข้อสองค่ะ ทำเป็นดาร์คไซค์ แหล่มเลย~
ไอ้พัต..โอกาสไม่ได้มีมาบ่อย ๆ นะเว้ย!!! ลุย~
-
เนย์จะยอมยกโทษให้พัดมั้ยนะ
ถ้ายังนิ่ง
งานนี้กามเทพไตเติ้ลคงต้องหยิบศรมายิงปักอกให้พ่อกับแม่กลับมารักกัน
-
เมื่อไหร่จะมาต่อไวๆน้าาาาา :z3: :z10:
-
ถูกแล้วที่ให้พัตโดนซะบ้าง :m16: จะรู้บ้างว่าคนอื่นรู้สึกยังไง
แต่ว่าเนย์นี่สิ เจอไปแบบนี้แล้วจะทำไง ต้องรอตอนต่อไปสินะฮ่ะ
รีบมาต่อนะฮ่ะ เล่นเกมส์ไปแต่งไปก็ได้ -0-
ปล.ตอนพิเศษขอของพี่เวย์กะน้องม่านได้ป่าววววว ครุคริ เราชอบบบบบบบบบบ :-[
-
ขอ สองกับสาม จัดมาเลยนะจ๊ะ
-
น่าสงสา่รทั้งพัตทั้งเนย์เลย
สงสารไตเติ้ลด้วย
แต่ต่อไปนี้ก็อยู่พร้อมหน้ากันทั้งครอบครัวแล้วนะ
-
พร้อมหน้า ครอบครัว...เย่เย่
-
ยังรักเสมอ
-
ดราม่าเชียวอะ แต่เราชอบพี่เวย์อะ o13
-
ไม่ได้โลภน้า แต่ขอสามแบบเลย ^^
-
บทที่ 15
“ กลับมาแล้วครับ ” ทุกสายตาหันมาหาผมทั้งหมด แม่ พี่เมย์ พี่เวย์ พี่วัฒน์ และในบ้านมีคนอื่นนั่งอยู่ด้วย ซึ่งผมจำได้ดี น้าพร พี่พุต และคนที่นั่งอยู่กับพื้นที่ค่อยๆ หันหน้ามาหาผม นั่นทำให้ผมตกใจอยู่ไม่น้อย ที่ตกใจไม่ใช่ว่า สภาพของคนๆ นั้นเหมือนกับถูกรุมฟัด ไม่ใช่หน้าตาที่มีแต่รอยฟกช้ำ ไม่ใช่ร่างกายที่มีบาดแผล แต่เป็นเพราะ คนๆ นั้น คือ
“ พัต ”
“ เนย์...พัตกลับมาหาเนย์ กับลูกแล้วนะ ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
“ เนย์....”
หลังจากที่ผมเดินเข้าไปในบ้านแล้ว ผมก็ได้พบกับคนที่ผมยังทำใจพร้อมที่จะเจอไม่ได้ แต่พัตก็มาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ในตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่า ตัวเองปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาตั้งแต่ตอนไหน รู้แต่ว่าหลังจากนั้นไม่นาน พัตมันก็มายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว พร้อมกับที่มันใช้นิ้วมือเช็ดน้ำตาออกให้ผม ตอนนั้นแหละที่ผมรู้สึกตัวได้ ผมปัดมือของพัตออก แล้วรีบเช็ดน้ำตาตัวเองทันที หลังจากนั้นผมก็เดินเร็วๆ ไปข้างหลังบ้าน คราวแรกผมว่าจะหนีหน้ามันขึ้นไปอยู่กับไตเติ้ล แต่ผมก็คิดว่ามันอาจจะไม่ดีก็ได้ เลยตัดสินใจเดินไปหลังบ้านแทน ผมเดินออกมาได้ไม่นาน พัตมันก็เดินตามออกมา
“ เนย์...เนย์ เดี๋ยวก่อน ” ผมหยุดเดิน นิ่งอยู่กับที่ แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เพื่อเตรียมตัวที่จะเผชิญหน้ากับมัน
“ เนย์...ให้พัตได้อธิบายหน่อยนะ เนย์ฟังพัตได้ไหม พัต...” น้ำเสียงของมันเองก้ดูจะติดสั่นเครืออยู่เหมือนกัน ผมพยายามทำใจให้เย็น ไม่อยากหุนหันเหมือนคราวนั้น ที่ผมหนีออกมาแล้วไม่ฟังที่พัตมันพูดให้จบก่อน ผมค่อยๆ หันหน้าไปเผชิญกับพัต
“ ให้พัตได้อธิบายก่อนนะเนย์...แล้วหลังจากนั้น...เนย์...” พัตมันหยุดพูด ผมเข้าใจว่ามันพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
“ ดะ ได้...เน...ฉันจะฟังสักครั้งก็ได้ ” ผมยังไม่พร้อมที่จะเรียกแทนตัวเองเหมือนเดิม พอผมพูดจบ ก็รู้สึกได้ถึงแววตาที่วูบไหวของพัต ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นแววตาที่หนักแน่นอีกครั้ง
“ เนย์ พัตขอ...”
“ อย่าพูดว่าขอโทษ ฉันไม่ต้องการ ” ยังไม่ทันที่พัตมันจะพูดจบ ผมก็โพล่งดังๆ ขึ้นก่อน ผมไม่ต้องการคำขอโทษใดๆ ผมแค่อยากรู้เหตุผลของมันเท่านั้นเอง
“ ขอโท...”
“ บอกแล้วไง ว่าอย่าพูดว่าขอโทษ ”
“ ได้ พัตจะไม่พูดอีกแล้ว...เนย์ที่พัตทำลงไปวันนั้น เพราะว่า พัต...พัต รัก เนย์ นะ...”
“....................”
“ พัตต้องการให้เนย์เป็นของพัตคนเดียว พัต ถึงได้...ทำแบบนั้นลงไป...แต่พัตก็ไม่รู้ ”
“..................”
“ ไม่รู้...ไม่สิ ไม่คิดว่าเนย์ จะ.......จะท้อง.........แต่ แต่พัตไม่เสียใจนะเนย์ ที่เนย์ท้อง วันที่พัตรู้ว่าเนย์มีลูก ซึ่งเป็นลูกของพัตด้วย...พัตดีใจมากนะเนย์ พัต...”
“ รู้...รู้เมื่อไหร่ แล้วทำไมเมื่อรู้แล้วยัง ยัง...” ผมพยายามที่จะไม่ร้องออกมาแล้ว แต่มันก็น้อยใจไม่ได้ ในเมื่อรู้แล้ว แล้วทำไมถึงยังทำเฉยอยู่อีก
“ โถ่ เนย์ ไม่ร้องนะเนย์ พัตเพิ่งรู้จากคุณพ่อ เมื่ออาทิตย์ก่อนนี่เอง ”
“ พ่อนายรู้ ”
“ พัตก็ไม่รู้ ว่าคุณพ่อรู้นานแค่ไหนแล้ว...ถ้าหากไม่ได้พี่เวย์ เป็นคนส่งข่าวไปบอกนะ พัตก็คงต้องรอไปอีกสามปี กว่าจะได้เจอเนย์ กับไตเติ้ล ”
“.........................” อะไรนะ พี่เวย์ เป็นคนส่งข่าวไปบอก พี่เวย์นี่นะ ไม่อยากจะเชื่อ ไหนตอนนั้น ทำไมถึงทำท่าว่าอยากจะฆ่าให้ตายไปเลย ไหนมาวันนี้ พัตมันกลับมาบอกว่า พี่เวย์เป็นคนบอก ไหนจะที่พัตมันพูดเมื่อกี้นี่อีก อะไร อีกสามปี
“ อะไร สามปีอะไร ” ไม่รู้ว่าพัตมันมายืนใกล้ผมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมจึงถอยออกไปอีกก้าว แต่มันกลับคว้าแขนผมไว้
“ ปล่อย ” ผมพยายามบิดแขนออกมา ไม่นานพัตมันก็คลายแรง ทำให้ผมหลุดออกมาได้
“ ที่บอกว่าสามปีนะ...คือ พ่อพัตยื่นคำขาดมาให้พัต ”
“..............................”
“ พ่อบอกว่า...ถ้าหากพัตไปเรียนเมืองนอกตามที่พ่อต้องการ พ่อก็จะให้พัตทำตามที่พัตต้องการได้...นั่นก็คือ...พัตรักเนย์.........แต่ถ้าหากพัตไม่ไป พ่อบอกว่า...จะให้พัตหมั้น พัตไม่อยากหมั้นกับใคร นอกจาก เนย์...เพราะแบบนั้น พัตถึงได้เลือกไปเรียนนอก ตามที่พ่อบอก และขอเวลา เจ็ดปี ....พัตรู้ว่ามันนาน แต่ถ้าหากมันทำให้พัตได้อยู่กับเนย์ได้ตลอดไปละก็....สิบปี พัตก็ยอม ”
“.............................” ที่พัตมันทำไปทั้งหมดก็เพื่อผมอย่างนั้นหรอกเหรอ แล้วผมจะเชื่อได้มากแค่ไหนละ คนที่พัตมันอ้างถึง ก็ยังไม่เห็นวี่แววเลย
“ พัตรู้...ว่าเนย์อาจจะไม่เชื่อ........แต่ถ้าเนย์อยากจะรู้ทุกอย่างจริงๆ ก็คงต้องรอให้พ่อพัตกลับมาก่อน ”
“..................................”
“ เนย์.....พูดอะไรบ้างสิ จะต่อว่า จะตีพัตยังไงก็ได้ เนย์......”
“ ฉัน....ไม่มีอะไรจะพูด ” ก็ในเมื่อพัตมันพูดอออกมาหมดแล้วนี่
“ ถ้าอย่างนั้น...พัตขอถามเนย์ได้ไหม...”
“ ถาม...อะไร ”
“ ทำไม...ทำไมเนย์ ถึงต้องปิดบังเรื่องที่เนย์ท้อง กับพัตด้วยละ...เนย์เกลียดพัตมาก ถึงขนาดไม่อยากให้พัต...ได้เห็นหน้าลูก ได้รับผิดชอบเลยเหรอเนย์...เนย์จะใจร้ายกับพัตขนาดนั้นเลยเหรอ...ถ้าหากเนย์ไม่ใจร้ายกับพัต เนย์จะใจร้ายกับไตเติ้ล กับลูก ได้ถึงขนาดไม่บอกให้รู้เลยเหรอว่าพ่อไตเติ้ลเป็นใคร ”
“...........................” เปล่า ผมไม่ได้คิดแบบนั้น แต่จะให้บอกได้อย่างไรกันละว่า...
“ เนย์...อย่าใจร้ายกับพัต...กับไตเติ้ลอีกเลยนะ ให้พัต...” น้ำตากำลังไหลเหรอพัต
“ ฉันไม่ได้ใจร้าย...แล้วจะให้ฉันบอกได้อย่างไรกันละ ว่าฉัน...ว่าฉัน ท้อง ...ฉันเป็นผู้ชายนะ อยู่ดีๆ จะให้บอกกับคนที่เพิ่ง.........แค่ครั้งเดียว แล้วบอกว่าท้อง...มัน มัน...มันไม่ตลกไปหน่อยเหรอพัต ฉัน เนย์...” อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลออกมา ก้อนสะอื้นที่กลั้นเอาไว้ก็พลอยออกมาด้วย แถมขาก็พลอยหมดแรงลงไปดื้อๆ แทบจะทรงตัวไว้ไม่อยู่ แต่ก่อนที่ผมจะทรุดนั่งลงไปกับพื้นสนามหญ้า พัตมันก็เข้ามากอดผมไว้ แล้วพาไปนั่งที่ม้าหินอ่อนใกล้ๆ พอโดนมันกอดปลอบไว้แบบนี้แล้วก็พลอยทำให้ สิ่งที่มันอัดอั้นตันใจ อยู่ตลอดเวลากว่าสี่ปี มันหลั่งไหล พรั่งพรูออกมาหมด ไม่รู้ว่าผมทั้งร้องไห้ ทั้งทุบหลังมันไปนานแค่ไหน แต่มันก็ไม่ปล่อยผมออกจากอ้อมกอดเลยสักที จวบจนที่ผมหยุดร้องไห้ หยุดทุบมัน แล้วก็ผละออกไปเองนั่นแหละ
“ เนย์...พัตเสียใจ เสียใจที่พัตคิดแบบนั้น...ต่อไปพัตจะไม่คิดแบบนั้นอีกแล้ว...พัต...ให้พัต ได้รับผิดชอบเนย์ กับไตเติ้ลนะ นะเนย์...ให้โอกาสพัต สักครั้งนะ...ได้ไหม...เนย์ ”
ผมนิ่งคิด อะไรที่ทำให้มันคิดว่าผมตัดหนทางมันละ ที่ผ่านมาผมก็แค่รอ รอว่าเมื่อไหร่ที่พัตมันจะโผล่ออกมา รอตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ยอมรับว่า วันนั้นตัวเองก็ผิดที่ไม่ฟัง แต่มันก็ผิด ผิดที่พูดแบบนั้นออกมา ถ้าหากวันนั้นผมเลือกที่จะฟัง หรือพัตไม่พูดแบบนั้น บางที วันนี้ มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ถ้าหากผมไม่ให้โอกาสพัตในวันนี้ บางทีคนที่เสียใจที่สุด อาจจะเป็นผม พัต หรือไตเติ้ล หรือบางที อาจจะต้องเสียใจทั้งสามคน หรืออาจมากกว่านั้น
ถ้าหากผมให้โอกาสพัต แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า ผมจะยกโทษ จะหายโกรธพัต ที่ทำกับผมในวันนั้นหรอก จริงไหม
“ ได้............เนย์ เนยืจะให้โอกาสพัตก็ได้...” พัตมันทำตาลุกวาว แสดงออกอย่างชัดเจนว่ามันดีใจมากแค่ไหน
“ จริงนะเนย์...เนย์ให้โอกาสพัตจริงๆ นะ ”
“ จริง...แต่..........”
“ แต่...แต่อะไรละเนย์...”
“ แค่ในฐานะของ พ่อของไตเติ้ล เท่านั้นนะ ส่วนในฐานะอื่น...เนย์ขอปฏิ...”
“ อย่าเพิ่งปฏิเสธพัตเลยนะเนย์...เนย์ก็รู้แล้ว ว่าที่พัตต้องทำแบบนั้นเพราะอะไร...ฉะนั้น เนย์อย่าเพิ่งตัดหนทางพัตเลยนะ ให้พัตได้เริ่มต้นกับเนย์ใหม่อีกครั้งก็ได้...ในฐานะพ่อของไตเติ้ล ในฐานะเพื่อนของเนย์ก็ได้...ขอเวลาให้พัตได้พิสูจน์อีกครั้งนะเนย์ ”
พอพัตมันพุดแบบนี้แล้ว ผมก็รู้สึกได้ว่ามันเอง ก็คง....จะเจ็บปวดไม่น้อยเหมือนกัน แต่ ไม่ใช่แค่มันหรอกนะที่เจ็บปวด ผมเองก็คงจะเหมือนกัน หากว่าผมตัดโอกาสมันไปแบบนั้น เพราะที่ผ่านมา...................เราไม่ได้อยู่ในฐานะใดเลย นอกจากเพื่อน เท่านั้น
“ พะ พัต...พัตแน่ใจแล้วใช่ไหม ที่จะเริ่มต้นใหม่กับเนย์ พัต...”
“ พัตแน่ใจ...ไม่ว่าเนย์จะให้พัตรอไปอีกนานแค่ไหน พัตก็จะรอ...ที่ผ่านมาพัตก็ทนรอมาได้แล้วตั้งสี่ปี ถ้าหากจะรอไปอีกหน่อย ก็คงไม่เป็นไร...แต่เนย์ อย่าให้พัตต้องรอนานๆ ได้ไหม ”
“ เนย์....เนย์จะ พยายามก็แล้วกันนะ...”
“ นะ นี่ นี่แสดงว่าเนย์...เนย์ยกโทษให้พัตแล้วใช่ไหม ”
“ อะไรพัต...อย่ามาโยงเข้าด้วยกันนะ แค่ให้โอกาสพิสูจน์ตัวเองเท่านั้น ยังไม่หายโกรธสักหน่อย ”
“ ก็ได้ครับ...ถ้าอย่างนั้น ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พัตจะเริ่มจีบเนย์ ก็แล้วกันนะ ”
“ หา...อะไรนะ ”
“ ก็ในเมื่อเนย์ ให้โอกาสพัตเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ดังนั้น พัตก็จะเริ่มต้นจีบเนย์แบบจริงๆ จังๆ สักที เพราะที่ผ่านมา พัตยังไม่ได้จีบเนย์เลยสักนิด แต่ว่า เมื่อเนย์ให้โอกาสแล้ว พัตก็จะใช้ให้คุ้มที่สุด ดังนั้น...เนย์ เตรียมตัวเป็นแฟนพัตได้เลย ” เฮ้ยนี่มันอะไรกันนะ
“ อะไร มาจงมาจีบอะไร...เนย์ยังไม่หายเคืองพัต ยังไม่หายโกรธนะ...”
“ เพราะอย่างนั้นไงละเนย์...พัตถึงต้องเริ่มศึกษา เริ่มเรียนรู้เนย์ใหม่อีกครั้ง และพัตก็จะจีบเนย์ใหม่ ถ้าหากพัตได้พิสูจน์ตัวเองแค่ในฐานะพ่อของไตเติ้ลแล้ว แต่ไม่ได้เป็นคนรัก หรือ สามีของเนย์ด้วย...พัตก็คง...” มีสามงสามีด้วย แต่ดูเหมือนว่าผมจะงงๆ อยู่นะ หรือว่าคนที่งงจะเป็นพัตเอง ผมรู้สึกว่าผมพูดเรื่องที่ผมยังเคืองๆ มันอยู่นะ แต่ไหง? มันกลับมาพูดเรื่องจีบ เรื่องแฟน
“ เดี๋ยวนะพัต...คือ เนย์ว่า...”
“ หืม...แสดงว่าเนย์หายโกรธพัตแล้วใช่ไหม ถึงได้แทนตัวเองว่า ‘เนย์’ นี่เนย์หายโกรธ หายเคืองพัตบ้างแล้วใช่ไหม ”
“ เฮ้ย...ไม่ใช่นะ เนย์ เอ้ย ฉันยังไม่หายโกรธ หายเคือง ยังไม่หายอะไรทั้งนั้นแหละ ก็แค่ให้โอกาสเฉยๆ อย่ามามั่ว คิดเองเออเองนะ ”
“ อ๋อ...นี่แสดงว่าเนย์ ให้พัตจีบได้สินะ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ พัตจะมาหาเนย์ และก็ลูกทุกๆ วันเลยนะ ” เอ๊ะ รู้สึกว่า มันจะโยงเข้าไปเรื่องจีบอีกรอบแล้วนะนี่
“ หยุด...พัตเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ”
“ อืม...ไม่นะ ”
“ คือ ที่บอกว่าให้โอกาส แค่ให้โอกาสพัตพิสูจน์ตัวเองในฐานะพ่อของไตเติ้ลเท่านั้น ส่วนในเรื่องอื่น เนย์ยังไม่ได้ตัดสินใจ ”
“ ก็ใช่นี่ แล้วเนย์ว่าพัตเข้าใจอะไรผิดไปอย่างนั้นเหรอ...เนย์ให้พัตพิสูจน์ตัวเองในฐานะพ่อของไตเติ้ล ซึ่งนั่นก็เท่ากับเนย์ ให้พัตพิสูจน์ตัวเองในฐานะ สามี ของเนย์เหมือนกัน ทีนี้ ไตเติ้ลก็จะได้มีทั้งแม่ทั้งพ่อ เหมือนคนอื่นๆ เขาอย่างไรละ ทีนี้เนย์ เข้าใจแล้วใช่ไหม? ” ผมก็ยังงงๆ อยู่ดี แล้วสรุป มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ผมอธิบายไปก่อนหน้านี้ไหมนี่
“ เนย์...พัตขอบคุณมากๆ นะ ที่เนย์ยังให้โอกาสพัต ฉะนั้น ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป พัตจะมาหาเนย์และก็ไตเติ้ลทุกวัน พัตจะทำทุกอย่างเพื่อให้เนย์ยอมรับพัตให้ได้ พัตจะพยายาม ”
“...................” ผมที่ยังอยู่ในอาการงงๆ อยู่ก็ยิ่งงงเข้าไปอีก
“ แต่ว่า...ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว พัตเองก็กลับมาไทยแบบถาวรแล้ว แล้วพัตยังมีลูกอีก ถ้าหากให้พ่อกับลูกและก็แม่อยู่ห่างกันนี่ พัตว่าคงอีกนานนะ กว่าที่พัตจะทำสำเร็จ เอาเป็นว่า...พัตจะขอแม่เนย์มาอยู่ที่บ้านนี้ด้วยกันเลยดีกว่า เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น...จริงไหมเนย์ ” เฮ้ย แค่ให้โอกาส ถึงกับต้องมาอยู่ด้วยกันเลยเหรอ
“ เฮ้ย..ได้..”
“ นี่เนย์ตกลงแล้ว เนย์เองก็อยากให้พัตมาอยู่กับลูกกับเนย์ด้วยใช่ไหม...งั้นดีเลย เดี๋ยวพัตจะเข้าไปขออนุญาตแม่พัตกับแม่เนย์เองเลยนะ ว่าเนย์อยากให้พัตมาอยู่ด้วย ” พูดเสร็จมันก็ลุกวิ่งเข้าไปในตัวบ้านเลย คือไอ้ประโยคเมื่อกี้นี้ ผมยังพูดไม่จบนะ แค่จะบอกว่า ได้ไง แค่นั้นเอง แต่พัตมันก็ดันมาชิงพูดขึ้นสะก่อน แล้วผมในตอนนี้นะเหรอ ก็กำลังคิดทบทวนดูว่า ผมพูดตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าให้มันจีบผมได้ หรือให้มันมาอยู่ที่บ้านเดียวกับผมได้ ....
บ้านหลังเดียวกัน
แล้วมันจะนอนที่ไหน
ที่บ้านไม่มีห้องว่าง
ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า....
“ เฮ้ย...นี่พัตมันก็ต้องได้มานอนห้องเดียวกันกับเรานะสิ....แม่ อย่าตกลงนะ ” ผมที่เพิ่งระลึกได้ ก็ตะโกนออกไป ทั้งวิ่งไปด้วย นี่พัตมันคงยังไม่หว่านล้อมอะไรแม่จนเห็นดีเห็นงามด้วยหรอกนะ แต่ถึงอย่างไร พี่เวย์ก็คงไม่ยอมแน่ๆ
แต่พอผมไปถึงเท่านั้นแหละ
ผลเป็นอย่างไรนะเหรอ
“ เนย์ลูก...พัตเขามาบอกว่าเนย์ให้พัตเขามาอยู่ที่บ้านด้วย จริงหรือเปล่า? ” ผมที่เพิ่งนั่งบนโซฟาข้างๆ พี่เวย์ได้ไม่นาน แม่ก็ถามขึ้นมา
“ เอ่อ...ครับ แต่ว่า...”
“ นั่นไง พี่ว่าแล้วเชียว ” พี่เมย์อุทานออกมาเบาๆ
“ ไม่ทันไรก็ชวนเขามานอนบ้านแล้วเหรอ ” อันนี้พี่เวย์
“ เอ่อพี่เวย์ คือ...”
“ แบบนี้แสดงว่า เริ่มจะให้อภัยพัตกับแม่ได้แล้วใช่ไหมจ๊ะหนูเนย์ ” อันนี้แม่พัตพูดขึ้นมา แล้วยังน้ำตาคลออีก
“ เห็นไหมแม่ พัตบอกแล้วว่าเนย์นะ ใจดี ”
“ ทีแรกแม่ก็คิดว่าเนย์ จะเตะจะต่อยจะอะไรพัตแรงๆ ซะอีก แม่นึกไม่ถึงว่าลูกแม่จะใจดีขนาดนี้ นี่แสดงว่าเนย์โตเป็นผู้ใหญ่แล้วสิ ” อันนี้แม่ผม
“ ก็เนย์มันมีลูกแล้วนี่แม่ มันก็ต้องมีความคิดบ้างสิ ใช่ว่าจะใช้แต่อารมณ์ ” อันนี้ก็พี่เมย์อีกนั่นแหละ
“ แม่ภูมิใจจริงๆ ที่เนย์คิดได้ขนาดนี้ ” แล้วแม่ผมแกก็ดราม่าน้ำตาคลอ ลุกมากอดผมไว้ซะแน่นเลย นี่ตกลง คนบ้านนี้ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ
“ ถ้าอย่างนั้น ผมขออนุญาตย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่พรุ่งนี้เลยได้ไหมครับคุณแม่ ” อะไรนะ ย้ายมาพรุ่งนี้ แล้วเมื่อกี้ พัตมันเรียกแม่ผมว่า คุณแม่ อีก นี่อย่าบอกนะว่า เวลาเพียงแค่ไม่นานที่มันวิ่งเข้ามาในบ้าน มันจะสามารถทำให้แม่ยอมรับมันได้เร็วขนาดนี้ แล้วยังพี่ๆ อีก พี่คนอื่นนะไม่เท่าไหร่ แต่พี่เวย์ที่ไม่ปริปากอะไรนี่สิ
“ พี่เวย์...ทำไมพี่ถึงไม่...”
“ พี่ขี้เกียจเล่นแล้วละ สู้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า ” นึกจะขี้เกียจ นึกจะเลิก ก็เล่นเลิกเอาแบบดื้อๆ อย่างนี้เลยเหรอ แล้วเอาเวลาไปทำอย่างอื่นนี่ เอาไปทำอะไร ทำไมสายตาพี่เวย์ดูจะแปลกๆ พิกล
“ พี่จะทำอะไรครับ ”
“ หึๆ...หาเมีย...แม่ครับผมไปข้างนอกอาจจะไม่กลับ ไม่ต้องรอนะครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ ” แล้วพี่เวย์แกก็ยกมือไหว้แม่ๆ แล้วก็เดินออกจากบ้านไป นี่อย่าบอกนะว่าพี่เวย์จะออกไปหาเมีย แต่มาเอาเรื่องของตัวเองก่อนจะดีกว่า
“ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พัตจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่นะจ๊ะ ”
“ เอาแบบนั้นเหรอพัต แต่แม่ว่า น่าจะให้เนย์กับลูกไปอยู่ที่บ้านเรานะ ดูสิ กว่าจะเจอกันกว่าจะดีกันอีก ให้เนย์กับลูกไปอยู่กับเราก็ได้นะกาน ”
“ แต่คงไม่ได้ค่ะ ถ้าหากจะทำแบบนั้นได้ ก็คงต้องรอให้พัตง้อเนย์ให้ได้ก่อนนะค่ะ ”
“ เห็นไหมพัต แม่เลยอดไม่ได้อยู่กับหลานเลย พ่อแกก็อีกคน คอยดูเถอะ ”
“ ม่าม๊า...” เสียงไตเติ้ลมาแล้วครับ ไตเติ้ลจะตื่นก่อนต้องตาเสมอ นี่อีกหน่อยต้องตาก็คงเดินลงมาเองละครับ
“ ไตเติ้ลมาหาม่าม๊าเร็วครับม่าม๊าคิดถึงจะแย่ ” พอลงบันไดขั้นสุดท้ายได้ ไตเติ้ลก็วิ่งมาหาผมเลยละครับ
“ ม่าม๊า...ม่าม๊า...ม่าม๊า ” ไม่รู้ไตเติ้ลเป็นอะไร เอาแต่เรียกผมไม่หยุด
“ ครับ ไตเติ้ลมีอะไรหรือเปล่าครับ ”
“ ม่าม๊า...นั่นปะป๊า ” ไตเติ้ลว่า แล้วยังชี้มือชี้ไม้ไปทางพัตอีกด้วย รายนั้นก็เอาแต่ยิ้ม ไตเติ้ลเองก็ดูจะตื่นๆ อยู่เหมือนกัน ถ้าหากผมจะบอกว่า ไม่ใช่ ผมก็คงจะใจร้ายกับไตเติ้ลมากไปใช่ไหม
“ เอ่อ...ไตเติ้ลครับ...คือว่า...”
“ มาหาปะป๊าซิครับ ” พัตมันเรียกไตเติ้ลไปซะก่อนที่ผมจะพูดอะไร ไตเติ้ลเองพอได้ยินแบบนั้นก็วิ่งไปหาพัตมันใหญ่เลย
“ ปะป๊าจริงๆ นะ ” วิ่งไปถึง พัตมันก็อุ้มไตเติ้ลขึ้นไปนั่งบนตัก ไตเติ้ลเองก็หันไปหาแม่ หาพี่เมย์ หาแม่พัต ทุกคนก็พยักหน้ากันหมด แล้วแบบนี้ผมจะพูดอะไรที่มันจะทำร้ายจิตใจไตเติ้ลได้อย่างไรกันละครับ
“ ม๊า...” ต้องตาเดินลงมา แต่ก็ยังแค่ขี้ตาอยู่ครับ
“ มานี่ครับต้องตา ” พี่วัฒน์ก็เรียกต้องตาไปแต่ต้องตากลับเดินมาหาผมแทน
“ ม๊าคิดถึง ” มาถึงก็กอดแขนผมแล้วยังพูดอิดๆ ออดๆ อีก
“ ครับม๊าก็คิดถึงต้องตา ”
“ เติ้ลคิดถึงมากกว่า ” สงสัยไตเติ้ลคงได้ยินผมพูดนั่นแหละครับ ปีนลงมาจากตักพัตได้ ก็วิ่งมาเกาะแขนผมอีกข้าง
“ ม่าม๊าคิดถึงไตเติ้ลเหมือนกันครับ ”
“ ปะป๊าคิดถึงเติ้ลไหม ” ไตเติ้ลลุกขึ้นยืนแล้วถามพัตออกไป
“ เอ่อ ครับ ปะป๊าก็คิดถึงไตเติ้ลมากๆ ครับ ”
“ แล้วตาละ ” ต้องตาเองก็เอาด้วยครับ
“ หา...ต้องตา เอ่อ ก็คิดถึงมากๆ เหมือนกันครับ ”
“ ป๊าโกหก...ไม่เคยเจอป๊า คิดถึงได้ไง ” เอาละสิ ดูท่าว่าผมจะได้ต้องตาเป็นตัวช่วยแล้วละครับ เจอคำถามนี้เข้าไป พัตมันก็นิ่งอึ้งไปเลย
“ เอ่อ คุณพร อยู่ทานอาหารเย็นกับเราก่อนนะคะ ปะเมย์ไปทำกับข้าวกัน ปล่อยให้น้องๆ เขาคุยกันเองเถอะ ”
“ ค่ะแม่...หนูเองยังสงสัยไม่หายเลยนะคะ....ว่าเนย์มันได้ลูกแฝดหรือเปล่า ดูสิ ไอ้เรามีลูกก็เหมือนไม่มี ” พี่เมย์แสดงท่าทีเป็นน้อยใจลูกตัวเองครับ คนแก่งอนเด็ก
“ ถ้าแบบนั้น ฉันก็ขอเข้าครัวด้วยแล้วกันนะคะ ”
“ ได้สิคะ เชิญทางนี้คะ ” แล้วคุณผู้หญิงทั้งหลายก็พากันเดินเข้าครัวตามกันไป ที่นี้ทั้งห้องก็เลยเหลือแต่ผู้ชาย
“ พี่ว่า พี่ขึ้นไปดูงานก่อนดีกว่านะ ” พี่วัฒน์พูดเสร็จก็ลุกเดินออกไปเลย
“ พี่เองก็ขอออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่า ” พี่พุตก็ออกไปอีกหนึ่ง ทีนี้ก็เหลือแค่สี่คนเท่านั้น
“ คิดถึงได้ไง ” เงียบได้ไม่นานต้องตาก็ถามขึ้นมา
“ อือๆ ” ไตเติ้ลเองก็พยักหน้าเห็นด้วย หึๆ เอาสิพัต จะแก้ตัวแบบไหน
“ เอ่อ...คือ...”
“ นั่นสิ พัตเองก็ไม่เคยเจอพวกเรา แล้วจะคิดถึงได้ไง จริงไหมเด็กๆ ” ผมเองก็เกทับมันด้วยอีกแรง ขอสักทีเถอะ ในเมื่อมีฝ่ายสนับสนุนอย่างนี้
“ คือ...คือ คือปะป๊าฝันถึงทุกคนเลยไงครับ...ปะป๊าเจอในฝันไง ” หือ...นี่นะเหรอ มันเอาอะไรคิด คิดเหรอว่าเด็กๆ จะเชื่อมัน
“ หา จริงเหรอปะป๊า ”
“ จริงนะป๊า ”
“ ครับ แน่นอนที่สุด ”
“ เย้ เติ้ลก็ฝันเห็นปะป๊า ”
“ ตาก็ด้วย ”
“ จริงเหรอครับ ”
“ จริงค้าบ/ค่า ”
“ งั้น มาให้ปะป๊ากอดหน่อยเร็ว ”
แล้วทำไมเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ เมื่อกี้ดูเหมือนเด็กๆ จะไม่ชอบพัตมัน แต่....ทำไมมันถึงพลิกได้รวดเร็วแบบนี้ แล้วนี่ฝั่งผมจะเหลือใครละครับ ไม่มี....
“ กลับมาถึงนานแล้วเหรอครับเนย์ ”
แต่ก็ดูเหมือนสวรรค์ยังจะเข้าข้างผมอยู่ ถึงได้ส่งพี่วินมาให้ผมในเวลานี้ แต่ทำไมบรรยากาศมันมาคุเสียจริงๆ เหมือนมีกระแสบางอย่าง พุ่งออกมาจากตัวของพี่วิน และก็พัตด้วย แล้วต่อจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
To be continue.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
มาแล้ว............มาแล้วครับ
หลังจากที่หายไป (อีกแล้ว) เนื่องจากว่า (เอาอะไรมาอ้างอีกละ :m16: ) อย่าเพิ่งโกรธเค๊าน๊า
เนื่องจากเมื่อวานนี้....พอเปิดไอ้โครมมาปุ๊บ...............ไม่ถึงนาที.............มันก็มีกล่องข้อความขึ้นมา (ภาษาปะกิด อ่านไม่ออก)
พอกดโอเคปุ๊บ..........เป็นไงละ.............ไอ้โครมก็หายวับ...................................................ก็เลยลองเปิดขึ้นมาใหม่...
ผลเป็นไงละ...........ไม่ถึงนาที อีหรอบเดิม....คราวนี้กด แคนเซิ่ล.............เป็นไง.........หายวับบบบบบบบบบบ
ก็เลยยังมีความพยายาม...เปิดอีก......มันก็ขึ้นมาอีก...ทีนี้กดกากบาท..........ผล.........หายเหมือนกัน.........
เลยไปใช้ IE เป็นไงละ................ชาติเศษ......โฮมเพจยังไม่ขึ้นเลย...............................ก็เลยหันไปใช้อีกอัน
คือ ไอ้ฟอร์ก...........เป็นไง............ดีกว่า IE ...........นิดเดียว...ย้ำว่านิดเดียวจริงๆ........................
ก็เลยจรลีไปอัพเดตโครม......................แต่..............................มันดันใจดี๊...ใจดี
อัพใหม่ให้ทั้งเครื่อง............ o22 o22 o22 โวยเลยซิ งานกู.........นิยายกู...อยู่ในนี้ .......ไม่ได้เซฟสำรองไว้ไหน
แต่ดัน..เซฟไว้ในไดร์ฟ ดี๊ดี.......เฮ้อ.....รอดไป................ฉะนั้น............ทุกท่าน...มั่นใจได้ว่า........
.........ไม่ได้ติดเกมส์แต่อย่างใด..........เพราะอะไร...................มันให้ใส่ซีเรียล (โหลดมา ดันลืมดูว่า เวอร์ชั่น Try)
ฮือๆๆๆๆ..........คงไม่โหลดมาอีกแล้วละ
ส่วนตอนพิเศษ...........................................................
ดึกๆ ถึงจะมา..........ฉะนั้น......กรุณา ถ่างตารอ...............
ขอบคุณ.............................
ปลง....วันนี้วันเกิดคนเขียน.....ถ้าไม่บวกเป็ดเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะไม่มาต่อให้นะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: แอบขู่ๆๆๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ค่าาาา จะถ่างตารอ +1
Happy Birth Day คนแต่งด้วยน้าค้าาาา :L2: :กอด1:
-
ไตเติ้ลกับต้องตาน่ารักมากอ่ะ ว่าแต่พัตนายแถเก่งมากเป็นปลาไหลไหลลื่นตลอดเลย
ส่วนเนย์เอ่อเร่อ ตามเขาให้ทันนะ ว่าแต่เกิดศึกชิงนายขึ้น ส่วนลุกอยู่ฝั่งป๊าหมด ม๊าล่ะจะเลือกใคร
-
HBD คร่าาา
ขอให้มีความสุข
มาอัพนิยายทุ๊กวันน่ะค่ะ
อิอิ
-
พระเอกตัวจริงมาแล้ว เอาพระรองไปเก็บ o18 o18 :pigha2:
-
สสวก. :mc4:
-
ตัวน่ารำคาญโผล่มาอีกแล้ว ช่วยแตะมันออกไปทีดิ รุมคาญจุเบย
แต่ครอบครัวเริ่มเป็นครอบครัวแล้วซิ พัดรีบจีบนะ จะได้อยู่กินกันอย่างมีความสุข และจะได้มีน้องให้ไตเติ้ลเร็วๆ
ส่วนคนเขียนจ๊ะ โชคดีมากที่ทุกอย่างบ่หาย อย่างไรก็แฮปปี้ ๆ เบริ์ดเดย์เด้อค่ะ ระลึกถึงคุณบิดามารดานะ อย่ามัวฉลองกันอยู๋
วันเกิดเป็นวันที่เราสุข สนุก แต่เป็นเหมืนวันที่แม่เราเจ็บปวดที่สุด ดังนั้นรักท่านให้มาก ๆ นะ แฮปปี้ อีกครั้ง
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!อ่อ มาต่อนิยายด่วน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ไตเติ้ลน่ารักจังงง -//-
ส่วนมาม๊ากะปาป๊าไตเติ้ลดูๆแล้วน่าจะเคลียร์กันอีกยาว
สุขสันต์วันเกิดนะคะ :L2: :L2:
-
HBD นะคะ คนเขียน เกิดวันเดียวกับเพื่อนเราเลยอะ
เนย์เหมือนจะเริ่มหาพวกไม่ได้
จะเกิดศึกชิงนายแล้วเหรอ
-
แกว้กกกกก กำลังดี พี่วินมาทำไม :angry2:
-
โอ๊ะ ยังมีพี่วินอยู่อีกคน
-
+1และบวกเป็ดฉลองวันเกิดให้ค่ะ :a13:
-
สงสารพี่วินอ่า
-
:laugh: จะเกิดอะไรขึ้นอีกน่ะ
:L2: :L2:
-
เนย์ยอมง่ายไปไหมอ่ะ ..อย่างน้อยๆก็ต้องอาศัยเวลาซักนิดนึงดิ
พี่เวย์ก็เหมือนกัน มีเหตุผลอะไรนะถึงได้ยอมง่ายๆขนาดนี้ หรือกลัวไม่ได้เมีย หุหุ
+1
-
:HBD2: :a: :HBD2:
-
HBD ครับ
ขอให้มีความสุขมากๆ
-
พัตเนียนไปนะ คนอ่านยังงงแทนเนย์เลยอ่ะ ฮ่ะๆๆ
-
สสวก.ค่ะ คนเขียน :L2: :L2:
-
แปะเป็ด!!
เนย์ใจอ่อนอ่า แกล้งงอนพัตนานๆหน่อยก็ไม่ได้ งุงิ
:m16:
-
โอ้ว พี่วินมา
บรรยากาศมาคุเนี่ย ศึกชิงเนย์ได้เริ่มแล้ว
HBD จ้าคนเขียน จุ๊บๆๆ
-
ไตเติ้ลต้องอยู่ข้างปะป๊าพัตนะ
ลุงวินจะมาป่วนครอบครัวหนูแล้ว
-
:-[ ตอนนี้น่ารัก
แฮปปี้เบิร์ดเดย์คนเขียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :impress2:
-
ตัวช่วย2คนย้ายฐานไปอยู่กับปะป๊าซะแล้วล่ะเนย์
โอะ พี่วินมา กระแสแปลบปลาบ
จะเกิดอะไรขึ้น
-
กำลังดีเลย
พี่วินมาทำไมไม่รู้
เนย์ก็ใจอ่อนเร็วๆน้าาาาาาา
อย่างอนนอนล่ะ สงสารพัต :sad11: :sad11:
ไตเติ้ลต้องตาน่ารักมากกกกกกกกกกกกก :-[ :-[
-
เอาแล้ว ศึกชิงเนย์กำลังจะเริ่มอย่างเป็นทางการละซินะ ^^
-
ป๊าด !!!!
ถ้าพัตน์จะรัวแบบนี้ ใครเป็นเนย์ ก็รั่วทัี้งนั้นแหละจ้า
-
ครอบครัวเค้ากำลังจะสุขสันต์
พี่วินออกไปก่อนนน
-
โย่ว ว ว ... พี่วินมาแล้ว ว ว ...
พี่วินอยู่ข้างเนย์แน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ใจอ่อนเร็วจังเลยเนย์
รอให้พ่อของพัตมาเคลียร์ก่อนดีกว่ามั๊ย เดี๋ยวไม่ใช่คุณพ่อแกจะมาทำตัวมีปัญหาอะไรอีกล่ะ :เฮ้อ:
ปล.IEรุ่นเก่าช้า แต่IE9ขึ้นมาจะเร็วดีนะคะลองใช้ดู ส่วนโครม ถึงมันจะเร็ว แต่มันฟรีซบ่อยมากกกก แถมกินทรัพยากรเครื่องเยอะเว่ออออ
สำหรับเราใช้Firefoxเวิร์คสุดค่ะ เพราะมันปรับแต่งได้เยอะหน่อย ถ้ามันไม่ดีอะไรก็ปรับแก้ได้ตลอดอ่ะ (ถ้าไม่ปรับแต่งอะไรเลย มันจะไม่ค่อยเสถียร) แถมมีพวกเบต้ากับรุ่นทดลองให้เลือกใช้เยอะด้วย เช่น Aurora , Nightly , Waterfox , Palemoon , etc.
หรือไม่ก็ลองใช้ Maxthon กับ Opera ดูนะคะ เบราเซอร์สองตัวนี้ก็ค่อนข้างใช้ดีค่ะ ไม่ก็ Avant ก็ได้ ตัวนี้เบาเครื่องดีแต่ลูกเล่นน้อยไปหน่อย
-
:L2: HBD คนเขียนนะครับ
รีบๆหวานกันนะ อิอิ
และที่สำคัญไตเติ้ลจะได้มีน้อง งุงิงุงิ
-
:pig4: คนอ่านมีความสุขกับตอนนี้อ่ะ แรกแรกเหมือนดราม่า บรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนลุ้นว่าเนย์จะตัดสินใจอย่างไร แต่พออ่านต่อไปกลับรู้สึกตลก น่ารักดี พัตเนียนได้อีก ต้องตาทำพัตเกือบไม่รอดดีนะที่แถไปได้ :เฮ้อ:
เอาแล้วไง พัตเจอคู่แข่งที่จะมาเป็นปะป๊าของไตเติ้ลแล้ว :m29: เนย์ยิ่งหมั่นไส้พัตอยู่ พัตต้องหาทางรับมือเสียแล้ว
-
สงสัยเนย์ฟังพัตพูดเอง เออเอง และเนียนเอง จนเบลอยอมพัต แล้วตอนนี้ทุกคนก็มาอยู่ข้างพัตกันหมด ยกเว้น
พี่วินจะมาทำไม ตอนนี้ :serius2:
Happy Birthday สุขสันต์วันเกิด ขอให้คนเขียนมีความสุขมากๆ นะคะ
กดโหวต + และ + เป็ด ให้เป็นของขวัญวันเกิดค่ะ
-
เย้ จะได้เห็นพัตพิสูจน์ตัวเองแล้ว
งานนี้ผู้เข้าแข่งขันพร้อมลงสนามแล้วววว
ปล. ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะค่ะคนแต่ง เอาตอนพิเศษมาซะดีๆแล้วผู้อ่านทุกคนจะให้อภัย
ปลล. HBDนะค่ะ
-
:m16: :m16:งานนี้พี่วินกับพัทจะเกิดศึกอะเปล่าวอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
จะรอออออออออตอนพิเศษจ้า :bye2: :bye2: :bye2:
-
ก่อนอื่นต้อง สุขสันต์วันเกิดนะคะ :mc4: :mc4: :mc4:
+เป็ด เป็นของขวัญวันเกิดด้วย ฮี่ฮี่ :3123: :3123: :3123:
เอาแล้วไงๆๆ พี่วินมาแว๊วววว ศึกชิงเนย์กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
จากใจเลยค่ะ เชียร์พัตๆๆๆๆ *ชูป้ายไฟสุดแขน*
รอลุ้นต่อไปว่า จะเกิดศึกชิงเนย์ในรูปแบบไหน โฮ๊ะๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
รอตอนหน้านะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เนย์ยอมง่ายเกิ๊น
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอให้ผ่านไปด้วยดีน่ะเคอะ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ
:call: :call: :call:
-
มาต่อเร็วๆนะ
ชอบมากเลยยยยยย
รอทุกวันอ่ะ นักเขียนอัพทุกวันก็ดีนะ
เเล้วก็เเต่งยาวๆนะค่ะ
รักคนเขียน
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
:o8: :o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
:o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[:impress2: :impress2: :impress2:
:o8: :o8: :-[ :-[ :impress2: :impress2:
:o8: :-[ :impress2:
-
เรา้เข้าใจเนย์นะ ยังรักเค้าอยู่ อีกอย่างนึง นึกในแง่ความจริง พัตไม่ได้ไปเพราะอยากไปเองนะ เพราะพ่อพัตตะหาก
ถ้าพ่อไม่ทำแบบนั้น เด็กๆก็ยังอยู่ด้วยกัน น่าจะงอนไม่ให้หลานเรียกปู่ซะมากกว่า
ส่วนพี่วิน เชิญป้ายหน้าค๊าบบบบบบ ถ้าพัตมันไม่ได้สำนึกผิดและเลวมาก่อน ก็จะเชียร์อยู่
แต่นี่ไม่ใช่ สนับสนุนให้ไตเติ้ลมีพ่อคนเดียวจ้ะ +1 ให้น้าา
-
โอ๊ะ ศึกชิงนาง(?) คิคิ ชอบๆ เอาเลยๆ ว่าแต่เติ้ลกะตาหนูเชื่อคนง่ายไปป่ะ คิคิ
พี่วิน Vs พัต ใครจะได้เนย์ไป เติ้ลและตา รวมทั้งเนย์จะเป็นกรรมการในการตัดสินครั้งนี้ (บ้าไปแล้ว)
คิคิ เชียร์ใครดีน้าา เนย์ก็รักพัตนี่ แต่พี่วินก็รักเนย์ และพัตก็รัดเนย 3P จะได้ป่ะ คิคิ ไม่เอาอ่ะ พัตเนย์ ละกัน คิค
สุขสันต์วันเกิดคนเขียน :L2: :กอด1:
คิดถึงนิยายมาก สำหรับเรื่องนี้รอได้ ขอแค่อย่าทิ้ง คนอ่านตาดำๆอย่างพวกเราก็พอ คิคิ :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:กอด1: :กอด1: :m16: :m16:
-
:impress3: มีความสุขมากๆนะค่ะ :mc4: ไม่มีอะไรจะให้ นอกจาก +1
รอตอนต่อไปค่า
-
พี่วินมาทำไม?
-
สุขสันต์วันเกิดนะจร้า :-[ :-[
-
รอ ร๊อ รอ
Happy Birthday นะค้าาา ขอให้ไตเติ้ลรัก ไตเติ้ลหลง <3
-
ตอนพิเศษใช่ของพี่เวย์เปล่า
อยากรออยู่นะ แต่ตอนนี้ไม่ไหวจริง ๆ จะหลับซะให้ได้
:กอด1:
-
กำลังพยายามถ่างตารอ ฮ่าๆๆ
สุขสันต์วันเกิดนะค่ะนักเขียน
มายาวจุใจมาก มาพร้อมกับความโล่งใจว่านิยายไม่หายไปจากคอมนักเขียน วะฮะฮ่าาา
เค้าบวกเป็ดให้เเล้วนร้ามาต่อไวๆนะตัวเอง :กอด1:
-
บวกเป็ดให้แล้วค่า
ในที่สุด...หนู๋ไตเติ้ลก็จะมีปะป๊ากับเขาสักที
แล้วก็....สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะคนแต่ง
มีความสุขมากๆ...คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา :กอด1:
:L2:Happy birthday to you na ja. :a13:
-
รอบนี้รักกันดีๆ นะครับ
สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะครับ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: สุขมากมากวันเกิดย้อนหลัง สุขมากมากทุกวันเลยนะ ^^
-
o13
-
พิเศษ :ไตเติ้ล-???:
“ ไม่เอานะ ภู...พี่ตาช่วยด้วย ” และทุกๆ เช้าของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ก็ต้องมีเสียงแบบนี้ดังขึ้นทุกเช้า โดยหลังจากสิ้นสุดเสียงนั้นแล้ว ไม่นาน ก็จะมีเด็กชายคนหนึ่งที่วิ่งหน้าตาตื่น เด็กชายที่ว่า ก็คือไตเติ้ล เด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง 1 ผิวขาว ตัวเล็ก ผอม และที่ขาดไม่ได้ทุกคนให้ความเห็นว่า “ น่ารัก ” แต่ถึงอย่างนั้น ก็มีดีกรีเป็นนักวิ่งเหรียญทอง ซึ่งก็คงมีคำถามจากคนต่างถิ่นว่า “ ทำไมตัวเล็กๆ แบบนี้ถึงได้แชมป์มาราธอนละ ” ซึ่งเด็กนักเรียนของโรงเรียนนี้ทุกคนก็จะตอบแบบเดียวกันว่า “ มาดูสิ ว่าตัวเล็กๆ แบบนั้นนะ ซ้อมวิ่งทุกเช้าเลย ”
ส่วนอีกคนที่วิ่งตามหลังมา ก็เป็นเด็กผู้ชายเช่นเดียวกัน คนนั้นคือ ภูผา เด็กชายหัวโจก เด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง 3 ซึ่งแน่นอนว่า ต้องหัวอ่อนกว่าเด็กห้อง 1 แน่ ภูผา ผิวสีแทน หน้าคมสัน สูง สมส่วน และทุกคนบอกว่า “ หล่อ ” กำลังวิ่งตามหลังอีกคนไป ซึ่งถ้าหากว่าไม่ได้เป็นนักกีฬา คงวิ่งตามไม่ทันแน่นอน เขาเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียน แต่ถ้าถามว่าทำไม ต้องวิ่งตามเด็กอีกคนด้วยละ ซึ่งทุกคน (ยกเว้น ไตเติ้ลที่ไม่รู้) ก็จะตอบว่า “ เขากำลังจีบกันอยู่ ” แต่คงไม่มีใครเชื่อหรอก ว่าการจีบจะดูน่ากลัว มากกว่าน่ารักขนาดนี้
ภูผา วิ่งตามไตเติ้ลพร้อมกับที่มือถือยอดใบไม้วิ่งตามอยู่ เป็นใครก็คงต้องบอกว่า “ แค่ใบไม้ กลัวอะไร ” แต่ถ้าหากว่ามีเพียงแค่ใบไม้เท่านั้น ไตเติ้ลคงจะไม่กลัวหรอก แต่ที่วิ่งหนีนี่ ไม่ใช่ใบไม้ แต่เป็นหนอนที่อยู่บนใบไม้นั่นต่างหาก ใครจะไม่รู้ละ ว่าไตเติ้ลกลัวหนอนขนาดไหน เห็นจะมีแค่คนเดียวนั่นแหละที่ไม่กลัวอะไรเลย และทุกคนต้องกลัวเธอเท่านั้น
“ หยุดนะ นายภูผา เลิกจีบน้องฉันด้วยวิธีแปลกๆ แบบนี้สักที ” และเด็กสาวที่ปรากฏกายออกมายืนเป็นที่กำบังให้กับไตเติ้ล จากภูผา ที่จีบด้วยวิธีประหลาดๆ ก็คือ ต้องตา เด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง 1 ห้องเดียวกันกับไตเติ้ล ผิวขาว สวย และสูงกว่าไตเติ้ล และมาพร้อมกับสิ่งที่ตรงข้ามกับทุกสิ่งที่เห็นเพียงภายนอก “ โหด ” นี่คือสิ่งที่ทุกคนไม่อยากพบ
สองศรีพี่น้อง ต้องตา กับไตเติ้ล ต้องตาเป็นผู้หญิง แต่เข้มแข็งกว่า ไตเติ้ล ที่เป็นผู้ชาย มันคงจะน่าแปลกสำหรับที่อื่น แต่ไม่ใช่ที่นี่ ถ้าหากทุกท่านรู้ว่า ไตเติ้ลคนน้อง ถูกหนุ่มๆ รุมจีบ มากกว่าต้องตาที่เป็นพี่สาว แล้วละก็ ทุกท่านจะไม่แปลกใจเลย เพราะไตเติ้ล ไม่ค่อยสู้คน แต่ต้องตา สู้ทุกคน ไตเติ้ลหัวอ่อนในเรื่องแบบนี้ แต่ต้องตาหัวไวกว่ามาก ไตเติ้ลน่ารัก ทุกคนจึงรักไตเติ้ล แต่รักมากก็ย่อมมีคนเกลียดมากเหมือนกัน นั่นเองทำให้ต้องตา ต้องเข้มแข็งและแข็งแกร่ง จนคนอื่นต้องฉายาให้เธอว่า “ สวยขาโหด ” ไม่ว่าใครที่ป้อล้อไตเติ้ล ต้องตาจะจัดการทุกคน แต่ไม่รู้ทำไม กับคนที่ชื่อ ภูผา ต้องตาถึงยังกำจัดไม่ได้สักที ข้อนี่เป็นข้อเดียวที่ทุกคนยังหาสาเหตุไม่ได้
“ อะไรยัยตา ถอยไปสิ ” ภูผาก็ยังเป็นภูผา ไม่หวั่นเกรงสิ่งใดสมชื่อ แม้แต่ต้องตาที่เป็นที่ขยาดของชายหนุ่มเกือบทุกคน และก็นับว่าเป็นคนเดียวที่ไม่กลัวเกรงต้องตาขาโหด
“ อ้อ เหรอ...ถ้าอย่างนั้นนายเองก็ช่วยกรุณาเอาไอ้หนอนน้อยชาเขียวเหี่ยวๆ นั่น เก็บเข้ากระเป๋ากางเกงนายด้วยละกันนะ ” ต้องตาเองก็ใช่จะเก่งแต่กำลัง เรื่องจิกกัดก็ใช่ย่อยเช่นกัน ภูผานิ่งไปก่อนสักพักเพื่อรอสมองประมวลผลคำพูดของต้องตาอยู่ครู่หนึ่ง แต่กว่าที่จะนึกขึ้นได้ ทั้งต้องตาและไตเติ้ลก็หายไปแล้ว
“ นี่ยัยป้าต้องตา กลับมาเดี๋ยวนี้นะ มาว่าลูกชายฉันกระจิ๋วหริวแบบนี้ แล้วหนีหายไปเลยนะ ฮึ่ย ” เมื่อตะโกนออกไปแล้ว แต่กลับไม่เห็นวี่แววว่าจะมีคนที่ชื่อต้องตาแสดงตัวออกมา ภูผาก็สลัดหนอนทิ้ง แล้วเอาดอกไม้ (ที่เหลือเพียงใบเท่านั้น) เหน็บกระเป๋าเสื้อนักเรียน แล้วเดินกลับไปจับกลุ่มกับเพื่อนเหมือนเดิม
“ ฮ่าๆๆ เป็นไงไอ้ผา จีบติดหรือเปล่าวะ ” ทันทีที่ภูผา หรือผา ส่วน ภู นั้นภูผาบอกว่า เอาไว้ให้แค่ไตเติ้ลเรียกได้คนเดียวเท่านั้น ทันทีที่นั่งลงได้ก้นยังไม่อุ่นเลยด้วยซ้ำ บอส เพื่อนของภูผา ทั้งยังพ่วงตำแหน่งหัวหน้าห้อง และก็เพื่อนสนิทเขา ก็เอ่ยแซวออกมา เพียงเพราะเห็นว่าเพื่อนหน้างิกกลับมา นี่ก็คงโดนต้องตาเล่นอีกแล้วละสิ
“ ดูหนังหน้ามันดิ บูดยังกับตูดเป็ด คงจะติดหรอก ” เพื่อนอีกคนเอ่ยออกมา มันมีนามว่า เวฟ
“ ฮ่าๆ ก็ดูวิธีจีบของมันสิ เอาอะไรไปจีบไม่เอา ดันเอาอันไอ้ที่เขากลัวไปจีบ ถ้าจีบติดนี่กูก็ว่าน่าจะแก้ผ้าฉลองให้มันหน่อย เดินรอบโรงเรียนสักสิบรอบ ฮ่าๆๆๆ ” เนสที ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ตอกย้ำเพื่อนเข้าไปอีก
“ พวกมึงไม่รู้อะไร ไอ้เหี้ยผาอยากให้ไตเติ้ลเกลียดนะสิวะ ”
“ อ้าว ทำไมวะ ชอบเค้า แล้วไปทำให้เค้าเกลียดทำไม ”
“ มันบอกกูว่า.......”
“ ว่า...................”
“ เกลียดอะไรได้อย่างนั้นวะ ฮ่าๆๆๆ นี่สงสัยเค้าคงจะไม่เกลียดแล้วละมั้ง แต่เค้าไม่ชอบขี้หน้าเลยต่างหากละ ฮะๆๆ ”
“ แหวะ ฮะๆๆ มึงคิดได้ไงวะ ฮะๆๆ ” เพื่อนทั้งกลุ่มยังประสานเสียงหัวเราะกันเสียงดัง ทำให้นักเรียนแถวนั้นหันกลับมามองทางกลุ่มเขาหมด แต่มีเหรอที่พวกเขาจะแคร์
“ เออ จำไว้เลยมึง ไอ้เนสที มึงเตรียมตัวแก้ผ้าฉลองได้เลย ” ภูผายืนขึ้นแล้วชี้หน้าเพื่อน โดยเฉพาะ เนสที
“ อ้อ เหรอวะ ถ้าอย่างนั้นมันก็ต้องเดิมพันกันหน่อย ”
“ เดิมพันอะไร ”
“ มึงต้องจีบให้ติดภายในอาทิตย์นี้ ”
“ หืม เออได้ ”
“ แต่ถ้าไม่ติด...มึงก็ต้อง..........”
“ จะให้กูทำอะไรละ ”
“ แก้ผ้าแบบกูนะสิ หรือว่ามึง....”
“ โอเค ”
“ เยี่ยม ”
แล้วหลังจากนั้นก็เกิดมีการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายกันเกิดขึ้น ไม่เพียงแต่กลุ่มของเขาเท่านั้น แต่กลับมีรุ่นน้อง รุ่นพี่ร่วมมาเป็นสักขีพยานด้วย ฝ่ายของภูผาเองมีเวฟเป็นเพื่อน ฝั่งเนสทีเอง มีบอสเป็นเพื่อน
กติกาง่ายๆ ที่ตั้งขึ้น เนสทีจะทำอะไรก็ได้ไม่ให้ภูผาทำสำเร็จ แต่ห้ามมีตัวช่วย ส่วนภูผาเองก็แค่จีบไตเติ้ลให้สำเร็จแค่นั้น ห้ามมีคนช่วยอีกเช่นกัน หากแต่ว่า ทั้งสองคงไม่รู้หรอกว่า ต้องตาเองก็พนันแบบลับๆ กับเขาด้วย ซึ่งมีคนจำนวนมากมาเชียร์ต้องตา แต่ไม่มีใครรู้ว่าต้องตาพนันอะไรไว้กับบอสและเวฟ แต่ทุกคนก็เห็นเค้าลางๆ แล้วว่า งานนี้สนุกแน่
“ ไตเติ้ลไปทานข้าวเที่ยงกับภูนะครับ ภูมารับ ” และช่วงเที่ยงของวัน ภูก็เดินหน้ารุกเข้าหาไตเติ้ลด้วยวิธีใหม่ ที่คนทั่วไปเขาใช้จีบกัน
“ หา เอ่อ..คือว่า...”
“ อะไรกันครับไตเติ้ล จะใจร้ายกับภูได้ลงคอเหรอ เค้ารึก็อุตสาห์มาชวนแต่คนถูกชวนกลับปฏิเสธ หักหามน้ำใจกันแบบนี้ มันน่าน้อยใจนัก ” ภูผายังคงพร่ำเพ้อต่อไป แต่หางตาก็แอบชำเลืองมองไตเติ้ลอยู่ด้วย ยิ่งเห็นสีหน้าลำบากใจแบบนั้นแล้ว ก็ยิ่งได้ใจ แต่
“ มาทำไมไอ้ภูผา ” นรกชัดๆ
“ อ้าวต้องตา พอดีว่านี่ก็เที่ยงแล้ว ก็เลยมาชวนไตเติ้ลไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน ว่าแต่ต้องตาเองจะไปด้วยกันไหม ” ภูผาตอบแบบเรียบนิ่ง หวังจะเรียกคะแนนจากไตเติ้ลหากว่าต้องตาโวยวายใส่เขา แต่
“ อ้อ พอดีเลย ถ้าอย่างนั้นก็ไปด้วยกันเลยสิเติ้ล คนเยอะๆ สนุกดี ” มีเหรอที่ต้องตาจะไม่รู้ว่าภูผาหวังอะไร เธอไม่ให้เขาสมหวังง่ายๆ หรอก ภูผาเองถึงกลับขมวดคิ้ว ผิดไปจากที่คาด นอกจากจะไม่โวยวายใส่แล้ว ไหนยังจะมาชวนเขาไปด้วยอีก นี่มันผิดวิสัยชัดๆ
“ อ้าว ตกลงจะไปไม่ไปคะ ภูผา ไตเติ้ลรอนานแล้วนะ ” อีกทั้งรอยยิ้มนั่นอีก แค่เห็นก็บอกได้ว่า ขนพองสยองเกล้า มันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ยังไม่ทันไร ไตเติ้ลก็เรียกเสียก่อน
“ เอ่อ ภู...จะ จะไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันไหม ” นี่เขาคงหูไม่ฝาด ไตเติ้ลชวนเขา แถมยังทำท่าเหมือนกับเขินอีก นี่แสดงว่า
“ จะไปไม่ไป ยืนยิ้มอยู่นั่นแหละ ” ไม่ทันไร เสียงมารผจญก็ขัดขึ้นเสียก่อน
“ ครับ ไปครับ ปะไตเติ้ลเดี๋ยวภูนำทางให้เอง ” ว่าจบก็ถือโอกาสเดินไปจูงแขนไตเติ้ลด้วย ทีแรกคิดว่าต้องตาคงต้องมาแว๊ดใส่แน่ แต่กลับเงียบสนิท
ทันทีที่มาถึงโรงอาหาร สายตาทุกคู่ก็จับจ้องมายังทั้งสามคน ยังไม่ทันที่ภูผาจะไปหาที่นั่งให้ ต้องตาก็เดินนำไปนั่งที่โต๊ะหนึ่ง ตอนนี้เขารู้แล้วว่ารอยยิ้มของต้องตานั้นคืออะไร
“ มาแล้วเหรอวะ นั่งสิ ” ไอ้เนสที มันนั่งรออยู่ก่อนแล้ว มิน่าละ ต้องตาคงจะรู้ว่าพวกเขาพนันกันละสิ แต่ภุผาไม่ยอมแพ้หรอก
“ ไม่ว่ากันใช่ไหม ภูผา ” ส่งมาพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ แต่ขอโทษ ภูผาไม่หลงกล
“ ครับ น่าจะสนุกดี ”
“ เอาละ เราว่าเรามาสั่งอาหารกันดีกว่านะ เติ้ลสั่งเลยสิ เอ....ว่าแต่ใครน๊า จะอาสาไปซื้อกับข้าวให้ไตเติ้ล อืม ” นี่สินะที่มาของรอยยิ้ม แต่ไม่เป็นไร เขาทำได้
“ เดี๋ยวเนสทีไปเอาให้เอง ไตเติ้ลสั่งมาได้เลยครับ ” นั่นไง ไอ้มารผจญ มาขัดขวางเขาแล้ว ต้องตาก็ยังมีรอยยิ้มเย็นๆ ส่งมาให้อีก
“ ไม่เป็นไร ภูไปเองได้ครับ ไตเติ้ลจะสั่งอะไรได้หมดเลย ”
“ จริงเหรอ ” เพิ่งจะมีบทพูด ทั้งๆ ที่เป็นคนต้นเรื่องแท้ๆ
“ จริงสิครับ ” ส่งยิ้มไปให้อีก แต่ไม่น่าเชื่อ ไตเติ้ลจะส่งยิ้มกลับมาให้เขาด้วย พอไตเติ้ลเขียนเสร็จก็เอาให้ภูผาไป ก่อนไปยังหันไปยักคิ้วส่งให้เนสทีอีก
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปช่วยถือ ”
“ เชิญ ” ลับหลังร่างทั้งสองแล้ว สองศรีพี่น้องก็หันมายิ้มให้กันแบบมีเลศนัย
“ ทำดีมากจ๊ะเติ้ล ”
“ อิๆ ” นี่คงเป็นครั้งแรกที่ต้องตาเห็นว่าผู้เป็นน้อง หัวเราะได้ชั่วร้ายที่สุดในชีวิต
หลังจากผ่านวันอันแสนโหดร้ายของสองเพื่อน ภูผาและก็เนสทีแล้ว คงต้องบอกได้ว่า ทั้งสองมีสภาพไม่ต่างกับศพ เพราะตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา ต้องคอยทำนู่นทำนี่ให้ต้องตา ที่ต้องบอกว่าต้องตา เพราะ ไม่เคยมีสักครั้งที่ไตเติ้ลจะออกปากเองเลย
“ นี่ไอ้ภูผา ”
“ หือ..”
“ กูว่าเลิกเถอะวะ กูยังไม่เห็นวี่แววเลยว่าจะมีใครชนะ ”
“ เสียใจวะ กูไม่เลิก หึๆ ”
ทำไมภูผาถึงไม่เลิกนะเหรอ เหตุผลมันมีอยู่ว่า
วันหนึ่งหลังเลิกเรียน ไตเติ้ลต้องอยู่เวรทำความสะอาดห้อง แต่ต้องตาก็ต้องไปซ้อมกีฬา ทั้งห้องจึงเหลือเพียงไตเติ้ลคนเดียว แล้ววันนั้นภูผาเองก็เดินผ่านมาพอดี
“ ไตเติ้ล ” ภูผาว่าเสียงเรียบๆ เย็น พร้อมย่างสามขุมเข้ามา ไตเติ้ลถอยหนีไปจนจนมุมห้อง
“ อะ อะไร ภู ”
“ จะยอมเป็นแฟนกับภูไหม ” ภูผาถามพร้อมกับกักตัวไตเติ้ลไว้ไม่ให้หนีไปไหน
“ นี่ นี่ภูจะมาบังคับเราเหรอ ” ถามทั้งที่เหงื่อชุ่มตัวแล้ว
“ เปล่า ไม่ได้บังคับ...แต่ไตเติ้ลต้องทำตาม ” ว่าแล้วก็เดินเข้าไปหาอีก ไตเติ้ลยิ่งต้องหดตัวหนีอีก
“ ผะ เผด็จการ ถ้าเราไม่ยอมจะทำอะไรเรา ”
“ หึๆ ก็แค่....ปล้ำ ” ว่าแล้วก็มองสำรวจไปทั่วตัวอีกฝ่าย
“ อย่า นะ ” ทั้งสั่นแบบนี้จะสู้อะไรเขาได้
“ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นแฟนกับภูสิ ”
“ ได้ไง ไม่เอา ”
“ ปล้ำ ”
“ ไม่นะ..ก็ได้...แต่....”
“ แต่อะไรครับ ” ถามไปนิ่งๆ ทั้งที่ในใจลิงโลดอย่างที่สุดแล้ว
“ แต่ไม่เป็นแฟนนะ แค่...แค่ศึกษากันก่อน ” แต่ก็ถือว่าสำเร็จไปอีกขั้นละนะ
“ ได้สิ ”
และนั่นก็ทำให้ภูผามั่นใจว่าตนเหนือกว่าอีกฝ่าย แต่หารู้ไม่
“ อะไรนะต้องตา...เธอบอกว่าไอ้ภูไม่มีทางได้คบกับไตเติ้ลจริงๆ เหรอ ”
“ จริงสิ ”
“ หึๆ ”
“ ต่อไป นายก็แค่หว่านล้อมให้มันถอนตัวออกไปเท่านั้นเอง ”
“ ถอนตัว แล้วฉันก็จะชนะ หึๆ ได้สิ ”
“ เป็นอย่างไรบ้างเติ้ล ”
“ เรียบร้อย พี่ตาละ ”
“ ระดับนี้ไม่มีพลาด ”
พร้อมกับรอยยิ้มของทั้งสองคน ที่ว่าพรุ่งนี้ต้องมีเรื่องสนุกแน่ๆ
เย็นของวันนี้ เป็นวันสุดท้ายแล้วที่จะตัดสินว่าใครจะชนะ เด็กนักเรียนต่างยังไม่กลับบ้าน เพื่อรอดูว่าใครจะเป็นผู้แพ้
“ แกแพ้แล้ววะไอ้ภู ยอมรับมาซะแล้วฉันจะใจดีให้แกเหลือกางเกงในสักตัว ”
“ มึงแน่ใจเหรอ ”
“ เอาละ มาฟังกันดีกว่านะว่าใครจะเป็นผู้ชนะ...เกือบลืมแนะ งานนี้ เสมอ เท่ากับแพ้ ”
ต้องตาว่าออกมา เพียงเท่านั้นทั้งเนสทีและภูผาก็รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ นี่คิดจะเพิ่มกติกาก็เพิ่มเลยเหรอ
“ เอาละเรามาดูผลกันเลยดีกว่า........”
“ สรุปว่า...........................................”
“ หึๆ งานนี้................เสมอ ”
“ ห๊ะ....เสมอ ” เท่ากับแพ้ สองเสียงประสานกัน
“ เฮ้ยได้ไงวะ ไตเติ้ลกับกูคบกันแล้วนะ ”
“ แน่ใจเหรอ ”
“ เออ........สิวะ ”
“ แต่เท่าที่รู้มาก็แค่...ศึกษากันไม่ใช่เหรอ ยังไม่ได้คบกันนี่ ”
เพียงเท่านี้ภูผาก็ถึงกับพูดไม่ออก นี่แสดงว่า ทั้งหมดนั้นเป็นแผนของ ต้องตา
“ ฮ่าๆ แบบนี้ก็เท่ากับว่ากูชนะนะสิ ”
“ มั่นใจขนาดนั้นเหรอเนสที ”
“ เอ้า ก็ไอ้ผามันจีบไม่ติด แบบนี้ก็เท่ากับว่า เรากีดกันได้สำเร็จนะสิ ”
“ หึๆ แต่ทำไม...เขาถึงยังตกลงศึกษากันได้ละ แบบนั้นก็แสดงว่า ทำไม่สำเร็จนะ ”
ตอนนี้ทั้งภูผาและเนสทีเอง ต่างก็มองหน้าเข้าหากัน แล้วก็เพิ่งได้สติอย่างครบถ้วน ถึงรอยยิ้มของต้องตาที่ผ่านมา ที่แท้มันเป็นแบบนี้นี่เอง
“ หึๆ เอาละ ทีนี้ก็.......ได้เวลา แก้ผ้าละนะ ”
“ ม่ายยยยยยยยยยยยยยย ”
แต่ก็นับว่าพวกเขายังพอฉลาดอยู่บ้างที่สามารถต่อรองได้ ทำให้ทั้งตัวของพวกเขา เหลือเพียงบอกเซอร์กับกางเกงในเท่านั้น งานนี้ทั้งสาวแท้ สาวเทียมต่างมองตาเป็นมัน หากทั้งสองจะกลับคำพูดละก็ คงได้นอนโรงพยาบาลทั้งเดือนแน่แท้
“ กูไม่น่าเลย ”
“ เป็นเพราะมึงนั่นแหละ ไอ้เนสที ”
“ อ้าว แล้วมาโทษกู ”
“ พอแล้ว เมื่อไหร่จะวิ่งได้สักที นี่ก็เลยเวลามาแล้วนะ อย่าลืมนะว่าข่าว มันเร็ว หึๆ ”
“ จำไว้เลยยัยต้องตา ”
“ วิ่งสิจ๊ะ หนุ่มๆ ”
“ ฮึ่ย ก็ได้วะ ไปไอ้เนสที ”
“ กูอาย ”
“ ยิ่งช้าคนยิ่งเยอะ มึงไม่เห็นหรือไง ” เพราะดูเหมือนว่า ยิ่งพวกเขายืดเวลาเท่าไหร่ คนก็จะยิ่งเยอะขึ้นเท่านั้น
“ เอาวะ อายครั้งเดียว ” สองหนุ่มฮึดสู้อีกครั้ง แต่ยังไม่ทันที่จะออกวิ่ง
“ เดี๋ยว ” เสียงของไตเติ้ลก็ดังเข้ามา ภูผามองมาแบบตัดพ้อ ทำกันได้
“ ไหนบอกว่าจะกลับบ้านแล้วไม่ใช่เหรอ กลับมาทำไมอีก ” ต้องตาเอ็ดน้อง
“ คือ......”
“ อะไร หน้าแดงทำไมเติ้ล ” ไตเติ้ลไม่พูดแต่มายืนอยู่ตรงหน้าภูผา
“ คือเติ้ล...ยอมคบกับภูก็ได้...เป็นแฟนกันนะ ” ว่าเสร็จไตเติ้ลก็หันหลังวิ่งออกไป ทิ้งให้ทุกคนยืนตะลึงกันอยู่ ไม่เว้นแม้แต่ต้องตา เพราะนี่ไม่อยู่ในแผน
“ แสดงว่า กู.....กูชนะ ไม่ต้องวิ่งแก้ผ้านะสิ ฮ่าๆๆๆๆ ” หลังจากที่หายอึ้งแล้ว ภุผาก็หัวเราะลั่นออกมา แต่เนสทีเองกลับหน้าซีดกว่าเดิม
“ ว่ายังไงต้องตา ”
“ ชิ...งั้นก้เหลือแค่ไอ้เนสทีเท่านั้น เพราะมีผู้ชนะแล้ว ”
“ ไม่นะ ”
“ จะวิ่งดีๆ ไหม เนสที ”
“ ว๊าก วิ่งก็ได้ ”
หลังจากวันนั้น เนสทีก็ไม่มาโรงเรียนเป็นอาทิตย์เนื่องจากว่า
“ ว๊ายยย ตาเถรหก ” อันนี้ไม่เท่าไหร่ แต่ที่น่าเจ็บใจต้องอันนี้
“ กรี๊ดดดด พี่เนสที พกหนอนชาเขียวติดตัวมาด้วยเหรอค่ะ ” นี่แหละที่เนสทีอายที่สุด และทำให้เขา จดจำชื่อต้องตา ไปตลอดชีวิต
ปล. ภูผาคือใคร................ก็คนที่หอมแก้มไตเติ้ลตอนเข้าโรงเรียนครั้งแรก ตอนสี่ขวบนั่นแหละ
To be continue.....
ง่วงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่ก็สัญญาไว้แล้วว่าจะมาต่อ ก็เลยถ่างตามา
แต่เพื่อทุกคนที่รอ ไม่เป็นไร
คืนนนี้ฝันดีนะครับ ขอบคุณทุกๆ คำอวยพร และเป็ดทุกๆ ตัวที่บวกให้
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาบวกคืนให้ วันนนี้ง่วงเหลือเกิน ราตรีสวัสดิ์ครับ :man1:
-
ุ^
ู^
^
จิ้มตูด :z13:
:sad4:ครั้งแรกในชีวิตที่มีโอกาสได้จิ้มตูดนักเขียน
ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ เรียกว่าถอดแบบม่าม๊ามาเลยใช่ไหมเนี้ย
สงสัยที่ตอบตกลงเป็นแฟนกับภูผาเพราะไม่อยากให้ใครเห็นภูผาแก้ผ้าใช่ไหมละ ..จะเก็บไว้ดูคนเดียวละสิ อิอิ
ว่าแต่ว่าเขียนตอนพิเศษของไตเติ้ลควบคู่กับตอนหลักก็ดีนะคะ
ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักนะคะ
:L2:
-
ไตเติ้ลกับต้องตานี่น่ารักทุกตอนเลย :m3: สุขสันต์วันเกิดคนเขียนด้วยจ้า สุขภาพร่างกายแข็งแรง มีความสุขสมหวังนะคะ
:a13:
-
เง้อออออ ออ ไตเติ้ลน่ารักอ่า :-[ :-[ :-[
เอาอีกๆๆๆๆๆ :L1: :3123: :L2:
-
คนอ่านก้ถ่างตารอเหมือนกันค่ะะะะะ เรื่องพ่อกับแม่ยังไม่เคลียร์เอาเรื่องลูกมายั่วซะแล้ว :z2:
แต่ตอนนี้ง่วงแล้ว รอตอนต่อไปค่าาาา :t3:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกก .................... ให้ตายเถอะ สองตอนอิ่มใจมันจะมีอารายดีไปกว่านี่ละ จิงม๊า
แบบว่าคู่มาม๊ากะปาป๊าจะเริ่มวุ่น แต่คู่ลูกนี่ น่ารักงะ ><
รอรอตอนต่อไปน้า อย่าหายไปนานๆอีกน้า
-
โหววว เขาจีบกันยาวนานมากกกกก
ภูผาก็ช่างรักเดียวใจเดียวเสียจริง
-
:-[ :-[ :-[ :o8: :o8: :o8: :impress2: :impress2: :impress2:
:call: :call: :call:
-
:m20: ช่างพนันกันจิงนะ แต่ขอบอกว่าน่ารักอ่ะ
+1 จ้า
-
คู่นี้น่ารักจังเลย น่าเอาไปทำภาค2ต่อนะครับคนเขียน ^__^ :L2: :3123: :กอด1: :L1:
-
คู่ไตเติ้ลแย่งซีนมากเลย
เจอคู่นี้ไปพ่อพัตแม่เนย์ดับอ้ะ 555
แต่ชอบทั้งคู่เรื่องเลย
รอตอนต่อไปของสองคู่นี้นะค้า
-
:laugh: :laugh:
เอามาบ่อยๆนะภูพาไตเติ้ล ชอบๆ :m3: :m3:
-
อย่างนี้คุณป๊าและม่าม๊าจะว่ายังไงเนี่ย
ไตเติ้ลเด็กน้อยมีแฟนซะแล้ว 555
-
คู่ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ :o8: :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
ไตเติ้ลน่ารัก :o8: สงสัยไตเติ้ลกลัวคนอื่นเห็นหนอนน้อยภู เลยยอมตกลงเป็นแฟนใช่ไหม
ต้องตาน่าจะได้สมญาว่า โหด สวย ดุ จอมวางแผน งานนี้เกือบได้เห็นหนอนชาเขียวภูแล้ว
+ 1 ให้กับไตเติ้ลและภูผา
-
อร๊างงงง และแล้วพัตก็ได้มาอยู่บ้านเนย์ักับลูก
ป.ล.
1.เรื่องพิเศษภูผากับไตเติ้ลน่ารักมาก ๆ ค่ะ
2.แฮปคนแต่งย้อนหลังนะคะ สุขสันต์วันเกิด มีความสุขมาก ๆ ค่ะ
:HBD5:
-
:laugh: ต้องตาเจ๋งมาก o13
:L2: :L2:
-
น่ารักไตเติ้ลเดินตามรอยม๊าเนย์
-
:กอด1: :กอด1:ไตเติลน่ารักมากอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชอบตอนพิเศษจังเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1: :bye2: :bye2:
-
นี่มัน แผนสกรีนน้องเขยป่าวเนี่ย 5555+
-
ว๊ายหนูภารักมั่นคงมากคะ
เอ๋ น้องเติ้ลจะท้องได้มาม๊าป่ะเนี้ย
-
เอาอีกๆ ไตเติ้ลน่ารักมาก ไม่น่าเชื่อว่าภูผาคือคนที่หอมแก้มไตเติ้ลตอนเด็ก รุ่นลูกนี่น่ารักจริงๆ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ไตเติ้ลน่ารักตั่งแต่เด็กจนโต อิๆๆๆ
-
โหยยยยยยย
ภูผามันเฟี้ยวเงาะตั้งแต่สี่ขวบเลยวุ้ย
ตอนแรกก็แอบคิดอยู่แล้วล่ะ ว่าจะใช่คนเดียวกับที่หอมแก้มไตเติ้ลเมื่อตอนเปิดเทอมวันแรกรึป่าว
แล้วมันก็ใช่จริงๆด้วย ฮ่าาาาาาาา
เอาล่ะ พัต-เนย์ เตรียมตัวมีลูกเขยได้แล้วนะ เอ๊วววววววววว
ปล. + เป็ดให้กับหนอนชาเขียวของเนสที ฮ่าาาาาาาาาา
-
แหม่ น้องเติ้ลที่แท้ก็ชอบภูเหมือนกันอ่ะดิ ^^
ภู คบกันแล้ว ดูแลดีๆ อย่าแกล้งอีกนะ
ไม่งั้นนอกจากพี่สาว ปะป๊ากับมาม๊าเติ้ลมาเคลียร์แน่
-
ทำไมไตเติ้ลยอมคบกับภูผาละ
อยากรู้
-
ต้องตาแสบมาก
ไตเติ้ลก็แอบร้ายนิดๆนะ
-
ชอบๆๆ
ให้ต้องตาคู่กะเนสทีก็ได้นะ อิอิ
แต่ต้องคุมต้องตาให้อยู่
ต่อๆ จ้า
-
อะไรเนี่ย ไตเติ้ลมีแฟน?????
พ่อพัตจะว่าไงน้า???
-
พ่อพัตจะมาอธิบายให้เนย์ฟังไหมเนี่ย วิธีการจีบไตเติ้ลของภูผาคิดได้ไงเนี่ย
-
ไตเติ้ลลน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
ว้าว เริ่ดจริง พัดเนย์เอ๊ย ลูกจะหาลูกเขยให้แล้วล่ะ เตรียมเป็นตายายได้เลย อิอิ
อยากอ่านตอนพิเศษที่เหลืออ่ะ รีบมาต่อนะ รออยู่
-
แหม่ะ ตั้งแต่เล็ก กันเลยทีเดียว สี่ขวบ o22
-
ท่าจะมาคุกันอีกนาน o18
-
ถ้าต้องตาคู่กับเนสที ไม่รู้ว่าจะตบตีกันไปข้าง
หรือรักกันหวานเปรี้ยวกันแน่นะ
ย้อนกลับไปอ่านสมัยน้องไตเติ้ลยังเด็ก (4ขวบ) อีกรอบ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35431.msg2209263#msg2209263
เอ๋ แอบชอบภูตั้งแต่เดกหรือเปล่าน้า ^^
-
เติ้ลน่ารักนะลูก
-
อร๊ายย ไตเติ้ล ทำเสียแผนหมด เลยอดดูหนอนชาเขียวของภูผา ด้วยเลย 555+
-
เจ้าเด็กที่หอมแก้มไตเติ้ลนั่นเองงง
-
น่ารักอ่ะ น้องไตเติ้ลยอมคบกับภูผาแล้ว ><
ภูผาใจเอามากกก แอบชอบไตเติ้ลมาแต่เด็กเชียว
-
คนเขียนขอ Talk สักกะนิด
ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว ก็ขอพุดหน่อยแล้วกัน
เนื่องจากเมื่อเช้าวันนี้นี่เอง..............กระผมฝัน
ฝันว่าเจองู...อร๊ายยย ตั้งสองตัวเชียว (ฮุๆ) :z1: :z1:
เขาบอกว่า ฝันเห็นงูจะเจอเนื้อคู่ใช่มั๊ยยยยยยยยยยย....???
แต่........................
.....................แต่............
..............ฝันสลาย.....................
ไม่รู้ทำไม ???????...............ในฝันของเรา....มันถึงมีเสียมมาด้วย !!!
แล้วเกิดอะไรขึ้นนะเหรอ...............................ไม่อยากจะเอ่ย
กระผมถือเสียมไปไล่สับคอมัน......... o22 o22
ผล......มันหนีหายไปเลย............กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด เนื้อคู่หนูหายไปไหน
ตื่นมาก้ยังเซดไม่หาย ใครเอาเสียมไปไว้ในฝันกรูวะ
""""""""""""""""""""" The End. """"""""""""""""""""""""
นั่นแหละครับที่กระผมอยากบอก 21 ปีที่เกิดมา ฝันเห็นงูเป็นสิบแล้ว และทุกครั้ง ไม่ฆ่ามันตาย ก็ไล่มันหนี อร๊ายยยยยยยย
อัดอั้น แล้วแบบนี้ เมื่อไหร่เรราจะเจอเนื้อคู่หว่าาาาา อ้อ..........จริงสิ
ตอนตื่นมา...มองไปข้างๆ ....ฮุๆๆ ยังเหลืองูอีกตัว ( คิดเอาเองนะ)
ก็เลยกะว่า...จะจับเป็นเจ้าเข้าเจ้าของสักกะหน่อย แต่......
ไอ้เจ้าของงูนั่น....มันดันพลิกตัวไปอีกทางนี่สิ...........ชิชะ อดเลยกรู.....
จบจริงๆ ครับ """"""""""""""""""""""""""""""""
-
อั้ยย่ะ! น่ารักอะ 555
ชอบคู่นี้ในอนาคต(?)
:-[
-
อุ๊ย ภูผาคือคนที่หอมเติ้ลตั้งแต่เด็ก เพราะงั้นยอมคบก้ไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่ไตเติ้ลเด็กน้อย ยอมคบง่ายไปป่ะ โหยย น่าจะแกล้งให้วิ่งกันก่อนคอยบอก ชิ
-
นั่นเป็นวิธีจีบแบบใหม่ซินะ - -;;
แต่ก็ดันจีบติดอีกนะเนี่ย ภูผาเก่งมาก
รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
รักจริงหวังแต่งแน่เลยนะ
ภูผา
-
น้องเติ้ลสุดยอดมาก o13 หวงหนอนชาเขียวด้วย :-[
****
คุณพี่ก็ฝันเห็นบ่อยค่ะ ไอ้ฝันเห็นงูเนี่ย
แต่ทุกครั้งมันจะโดนคุณพี่ตื้บค่ะ ตายคาตีน เอ๊ย เท้าทุกตัว :laugh:
-
ไตเติ้ลมีแฟนแล้ว วู้ วู้
-
เขามีความหลังกันอยู่
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
อ่านแล้วติดเลยอ่่ะ หลงรักนู๋ต้องตากะไตเติ้ล มั่กมากๆ ขอสมัครเป็นลุงคนนึงนะคร้าบ
-
น่ารักวะ ฝั่งใจสินะตามรักเขาตั้งแต่4ขวบเลยหรอ ได้จูบแรกตั้งแต่ยังเด็กเลยอะ แต่ภูผาเกรียนได้โล้อะ ห้ามนอกใจเติ้ลนะโว้ยมึงโดนตืบแน่ ส่วนคู่พ่อแม่ก็เป็นกำลังใจให้แล้วกัน
-
อู๊ยยยยยยยยย
น่ารักเบาๆ อ่านเเล้วฟินนนนน :impress2: :impress2:
มาต่อไวๆนะจร้า
-
ติดตามตลอดนะคาบบบบบบบบบบบบ
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆที่สุดๆๆๆ :o8:
-
ทำไมไตเติ้ลยอมคบกับภูล่ะ
งงๆอ่ะ ตอนแรกเหมือนจะแอบร้ายนิดๆ
ไหง๊กลับยอมคบด้วยได้
-
น่าร๊ากกกอ่ะ ภูผากะไตเติ้ล อิอิ
-
กรี๊ดๆๆ เด็กน้อยของป้า
น่ารักซะไม่มีเลยนะค่ะ
ยอมเป็นแฟนกะนายภูผาด้วย
-
เรื่องนี้น่ารักมากค่าาา น้องไตเติ้ลน่ารักอ่าา :-[
-
เด็กๆน่ารักจริงๆเลย แสบคนละนิละหน่อย
ตากับเติ้ลช่วยปะป๊าด้วยนะลูก
-
ไตเติ้ลน่ารักมากกกก :impress2:
-
น่ารักเนอะ ^^
-
:laugh:
เป็นดาวมาก
-
555555555555 ฮาอ่ะๆ ชอบๆๆๆๆๆ
-
:กอด1:
ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ
แล้วพ่อพัตเป็นอย่างไงเนี่ย คิดเองเออเอง
-
:call: :call: :call:
-
เขาอะไรยังไงกันมาตั้งแต่เด็ก?
ฮาาาาา น่ารักจัง
-
ถ้าไตเติ้ลจะใสซื่อขนาดนี้~
-
อยากอ่านเรื่องของภูกับเติ้ลมากๆ
แต่คงอีกนานแน่ๆเพราะเรื่องของปะป๊ากับม่าม๊า
ยังไม่จบ
-
รอจ้า เติ้ลน่ารักอะ
-
:pig4: ไตเติ้ลได้แม่มาเต็มเต็ม ชัวร์ :-[ น่ารักมากมาย ตอนพิเศษคนแต่งจะแต่งควบก็ได้นะ คนอ่านยินดี แอบเขินบรรทัดสุดท้ายว่าภูผาคือเพื่อนที่หอมแก้มไตเติ้ลวันแรกที่ไปโรงเรียน เสน่ห์แรงตั้งแต่อนุบาล :กอด1:
-
ฮ่าๆๆๆ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าไตเติ้ลนี่เหมือนหม่าม้าเนย์ขึ้นเรื่อยๆนะ
ชัดเจนก็ไอ้ตรงที่พูดไม่ค่อยจะทันใครเขานี่แหละ ฮ่าๆๆ แต่ก็น่ารักดีนะ
ตอนพิเศษนี่ ภูผา คือเจ้าเด็กแก่แดดที่อยู่ๆก็มาขโมยจุ๊บแก้มไตเติ้ลตัวน้อยหรอเนี่ย
รักยาวนานจริงๆเลยนะ...เจ้าภู จุ๊บตอนนั้นนี่คือจองไว้แล้วใช่ไหม ฮ่าๆๆๆ
พักสู้ๆนะ พี่พุตข้ามาช่วยน้องสู้กับนายวินด้วยนะ ฮ่าๆๆ อยากให้พระเอกมีคนช่วยอ่ะ
:L2: :pig4: :L2:
-
พัตนี่เนียนจริงๆ น่าสงสารนู๋เนย์ 555 ไม่มีใครช่วยเลย พี่เวย์ก็ไปหาเมียซะอย่างน้าน o7
แต่ก็ดีไตเติ้ลมีพ่อแล้วนะ :m4:
HBD คนแต่งนะคะ :L2:
-
ภูนี่รักจริงหวังเเต่งเว้ยย
ไตเติ้ลน่ารักก
-
ง่าาาา มาให้พอกรุ่มกริ้มแล้วด็หายปายยยยยยยยยยยยยย~~~
แต่ถึงจะน้อยนิดแต่เราก็ชอบใจนะค่ะ :-[
ปล.ดีใจกดไลค์เพจเป็นคนที่สอง อิ__อิ
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ :z13: :z13: :z13:
แฮ่ๆๆ ไม่มีอะไรจะแก้ต่าง ลืมจริงๆ ฉะนั้น....ยำกันได้ตามสบาย
ตอนที่ 16 จะเอามาลงตอนดึกๆ นะครับ ขอบคุณทุกคนที่รออ่าน และหลายคนที่รอยำ ฮ่าๆๆ
ปล. เพิ่งจะมีแฟนเพจกะเค้า ไปกดไลค์ด้วยน๊าาา :L2:
-
รออ่านนะค้าบ ^^
-
นานเกิ๊น !!!
-
บทที่ 16
“ กลับมาถึงนานแล้วเหรอครับเนย์ ”
แต่ก็ดูเหมือนสวรรค์ยังจะเข้าข้างผมอยู่ ถึงได้ส่งพี่วินมาให้ผมในเวลานี้ แต่ทำไมบรรยากาศมันมาคุเสียจริงๆ เหมือนมีกระแสบางอย่าง พุ่งออกมาจากตัวของพี่วิน และก็พัตด้วย แล้วต่อจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ตอนนี้...พวกคุณๆ คงกำลังคิดว่า ตอนนี้กำลังเกิดสงครามกันอยู่ใช่ไหมครับ ถ้าหากพวกคุณกำลังคิดอย่างนั้น ผมบอกได้เลยว่า..................
พวกคุณกำลังคิดผิด ???????
ทำไมนะเหรอครับ
“ เนย์ชอบทานแกงส้มมากๆ นี่นา พัตจำได้ อะ เดี๋ยวพัตตักให้นะ ”
“ ปะป๊า ตักให้เติ้ลด้วยน๊า ”
“ ครับๆ ”
“ ตาด้วย ”
“ ได้ครับๆ ทีละคนนะ ”
“ ทำไมทำหน้าแบบนั้นละเนย์ หืม ” พี่วินพูดกับผม ผมตวัดหางตาไปมองแกแบบเคืองๆ หมั่นไส้ที่สุด รวมหัวกันเข้าไป หลอกไอ้เนย์คนนี้มันสนุกหรือไงนะ
“ รีบๆ ตักสิครับพี่วิน จะได้รีบกลับ ” ผมว่าเสียงแข็งๆ ใส่พี่วิน ที่กำลังตักกับข้าวใส่กล่องอยู่
“ ตายแล้วเนย์ ไปพูดแบบนั้นกับพี่เขาได้อย่างไรกัน หืม ”
“ ก็มันน่าไหมละแม่ ฮึ่ย ”
“ หึๆ ไม่เป็นไรครับคุณน้า เป็นใครก็คงจะโกรธนั่นแหละครับ ”
“ เอาน่าเนย์ ยังไงพี่วินเขาก็ทำเพราะมีเหตุผลนะ ”
“ แม่นี่ก็อีกคน...พี่เวย์ด้วย อย่าให้เจอหน้านะ ”
“ ดื้อจริงๆ นะเนย์แกนะ หยุดทำตัวปัญญาอ่อนได้แล้ว เดี๋ยวผัวก็ไม่รักหรอก ”
“ พี่เมย์...ใคร ผะ ผัว อย่ามาพูดอะไรบ้าๆ แบบนี้นะ ”
“ จร้าๆ ปากแข็งจริงนะ ”
“ นี่...”
“ พอแล้วๆ ทั้งพี่ทั้งน้องนั่นแหละ รีบๆ กินซะ ใครเขาให้ทะเลาะกันเวลาทานข้าวเนี่ย หยุดเลย ”
พอแม่พูดแบบนี้แล้ว ก็เงียบเป็นเป่าสากละครับ ส่วนไอ้คนที่ถูกพาดพิงนั่น ผมก็แอบเห็นนะ ว่ามันนะกลั้นหัวเราะอยู่ ทีใครทีมัน ระวังเถอะเดี๋ยวไอ้เนย์จะไม่หายโกรธเอา
หลังจากนั้นพอพี่วินได้กับข้าวครบแล้วพี่วินก็บึ่งรถกลับคอนโดเลย สงสัยคงจะกลัวแฟนบ่น...
ใช่แล้วละครับ พี่วินแกมีแฟนแล้ว ตั้งแต่ตอนไหน ไม่อาจทราบได้ แต่ที่แน่ๆ แฟนแกนะ......
.......ผู้ชายครับ.......
ฟังไม่ผิดกันหรอกครับ พี่วินแกมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่เป็นใครนั้น หน้าตาเป็นแบบไหน ลูกเต้าเหล่าใครไม่รู้ เอาเป็นว่าเรามาสนใจเรื่องของผมกันดีกว่า เริ่มจากไหนดีละ เอาเป็นตอนที่พี่วินเดินเข้ามาดีกว่าแล้วกันครับ
“ กลับมาถึงนานแล้วเหรอครับเนย์ ” พี่วินที่มาตอนไหนไม่รู้เดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับนั่งลงโซฟาอีกตัวที่อยู่คั่นกลางระหว่างผมกับพัตเอาไว้
“ วิน วิน ซื้อหนมมาไหม ” ต้องตาวิ่งออกมาจากพัตและก็ปีนขึ้นโซฟาไปดูถุงขนมข้างๆ ส่วนไตเติ้ลเองก็ยังนั่งอยู่ข้างๆ พัต แต่สายตานี่จ้องมาที่ถุงขนมที่ต้องตาแล้ว
“ ก็...เพิ่งถึงเมื่อบ่ายแก่ๆ นี่เองครับ ”
“ อืม เหรอครับ...แล้วนั่น...ใครเหรอครับเนย์? ” สายตาและน้ำเสียงพี่แกนิ่งมาก
“ เอ่อ คือ....”
“ ผมพัต เป็นพ่อของไตเติ้ล....ครับ แล้วคุณเป็นใคร ” อา ทำไมถึงรู้สึกมาคุๆ จริงๆ เลย หรือว่านี่จะเป็นสงครามเย็นกันละนี่
“ อ้อ เหรอครับ...พอดีว่าพี่นะเป็น..........ใครก็ไม่สำคัญหรอกครับ ” เอ๊ะ นี่พี่วินกวนหรือเปล่านี่
“ อย่างนั้นเหรอครับ...แต่ผมก็อยากจะบอกให้รู้เอาไว้นะครับ...ว่าเนย์นะ...ของผม ” เฮ้ย !!! แบบนี้มันหมัดมือชกกันนี่หว่า กูยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ
“ ไม่...”
“ ไตเติ้ลก็อยู่ตรงนี้ด้วยนะเนย์ อย่าพูดให้ลูกรู้สึกอะไรไม่ดีเลยนะ ”
“...............” ผมก็ค้างเลยละสิ ไม่น่าเชื่อว่า คนตรงหน้าผมนี้ จะเป็นไอ้พัตคนเดียวกันเมื่อสี่ปีก่อน ดูเหมือนกับว่ามันดูจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมนะสิครับ
“ หึๆ รู้จักแคร์ความรู้สึกคนอื่นด้วยเหรอ ทีแต่ก่อน....”
“ อดีตกับปัจจุบัน มันไม่ใช่เรื่องเดียวกันหรอกครับ ผมอาจจะทำพลาดในอดีต แต่ปัจจุบันกับอนาคต ผม....จะไม่ให้มันเกิดขึ้นซ้ำรอยหรอกครับ ยกเว้นเสียแต่ว่า...จะมีใครบางคนอยากให้เกิดซ้ำนั่นแหละครับ...จริงไหมครับ พี่วิน ”
“ ....คิดได้แบบนั้นแล้วเหรอครับ พี่ดีใจด้วยแล้วกันครับ ที่คิดได้สักที...แต่ไอ้ที่ว่า ใครบางคนเนี่ย พี่ว่า ไม่ใช่พี่หรอกครับ ”
“ ถ้าไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นใครได้ละครับ ก็ในเมื่อพี่กำลังตามจีบ ‘เมีย’ ผมอยู่นี่ครับ ” อ้าวแล้วทำไมต้องเอากูไปเกี่ยวด้วยละ
“ ก็ยังเหลือพี่ชายของเนย์ไงละครับ ลืมแล้วเหรอ...ส่วนไอ้ที่ว่าพี่ กำลังตามจีบ ‘เมีย’ ของเราอยู่นะ....ไปเอามาจากไหนเหรอครับ ” แล้วไอ้ที่ผ่านมา จะให้เรียกว่าอะไรละครับ ถ้าหากว่าไม่ได้จีบ แล้ว...
“ พี่เวย์ ผมเจอมาแล้ว และก็เคลียร์เรียบร้อยแล้ว...”
“ อ้าว เจอมาแล้วเหรอครับ มิน่าละ...สภาพถึงได้เป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆ ”
“ นี่คุณ...พี่วิน ถ้าหากพี่บอกว่าที่ผ่านมาไม่ได้ตามจีบเนย์แล้วละก็ ช่วยอธิบายมาหน่อยสิครับว่า ทำแบบนั้นทำไม ”
“ เอ...เอาเป็นว่า....ไปถามเวย์เอาเองแล้วกันนะครับ ว่าให้พี่ตามประกบเนย์ทำไม เพราะพี่เอง...เวย์เขาขอร้องมาอีกทีนะ....แล้วอีกอย่างนะที่พี่อยากจะบอก.....”
“.................”
“ พี่นะ...จะจีบเนย์ทำไม ก็ในเมื่อพี่...มีแฟนแล้ว ” หา นี่ยิ่งกว่าอะไรอีกครับ พี่วินมีแฟนแล้ว ไปแอบมีตอนไหน ตอนมาจากเมืองนอกก็มาคนเดียวนี่นา
“ ...พี่...มีแฟนแล้ว.....จริงเหรอครับ ” ไอ้พัตถาม
“ จริงสิครับ...พี่จะโกหกทำไม....นี่ไงโทรมาพอดี เดี๋ยวขอตัวไปรับโทรศัพท์แปปนะ ” พี่วินแกหยิบโทรศัพท์ออกมาโชว์ให้ดู แต่ถ้าหากเมื่อกี้ผมตาไม่ฝาดนะ รูปที่โชว์ขึ้นมานะ
มันเด็กผู้ชายไม่ใช่เหรอ....ถึงแม้ผมจะเห็นผ่านๆ แวบเดียวก็เถอะ ไม่มีทางว่านั่นจะเป็นผู้หญิง หรือทอมเลย ยังไงๆ
ก็...........ผู้ชาย
“ จริงเหรอเนย์ ”
“ หา...อะ เอ่อ...ไม่รู้ พี่แกก็บอกไปแล้วนี่ ”
“ อืม....งั้น........ต้องตาเอาขนมมาแบ่งให้ไตเติ้ลหน่อยสิครับ ” ไหงมันเปลี่ยนเรื่องได้เร็วแบบนี้ละ
“ ไม่ ตาจะกินคนเดียว ”
“ อือ ตา เติ้ลอยากกิน ”
“ แบร่ ” ต้องตาแลบลิ้นใส่ไตเติ้ลแล้วก็นั่งกอดถุงขนมกินคนเดียวสบายไปแล้ว
“ ปะป๊า ”
“ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ปะป๊าเอาขนมมาฝากไตเติ้ลคนเดียวเลย มีเยอะแยะ ”
“ จริงน๊า ”
“ ครับ ให้ไตเติ้ลคนเดียว ” มันก็แอบเหล่มองไปที่ต้องตาด้วยนะครับ นี่มันแกลังเด็กหรือไงนะ ต้องตาพอได้ยินแบบนั้น ก็นั่งนิ่งคิ้วขมวดแปปหนึ่ง ก่อนจะลงจากโซฟา แล้วเดินไปหาไตเติ้ล
“ อะ แบ่งให้ก็ได้ ” ไตเติ้ลงอน อมลมจนแก้มป่องแล้วครับ
“ ไม่เก็บไว้กินคนเดียวแล้วเหรอครับ ”
“ อือๆ แบ่งให้เติ้ลด้วย ” ต้องตาพูดแล้วก็ยื่นถุงขนมไปให้ไตเติ้ลทั้งถุงเลยละครับ
“ รับสิครับไตเติ้ล เห็นไหมพี่ต้องตาเอามาแบ่งให้แล้วนะครับ ”
“ อือ ” แล้วจากนั้น พวกเด็กๆ ก็นั่งแบ่งขนมกินด้วยกัน ไม่นานพี่วินก็เดินกลับเข้ามานั่งที่เดิม
“ อีกเดี๋ยวพี่ก็กลับแล้วครับ เผอิญที่ห้องแฟนพี่อยู่คนเดียว ”
“ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนก็ได้ครับพี่วิน นี่ก็น่าจะเสร็จแล้วนะครับ ”
“ คงไม่ได้หรอกครับ นี่เขาก็รอให้พี่ซื้อกับข้าวขึ้นไปอยู่นะครับ ของในตู้หมดพอดี ”
“ จะกลับเลยเหรอวิน ” พี่เมย์เดินออกมา สงสัยกับข้าวจะเสร็จแล้วละครับ
“ ครับพี่เมย์ คงอยู่ทานด้วยไม่ได้ ต้องออกไปซื้อกับข้าวให้คนที่ห้องอีกนะครับ ”
“ จะไปซื้อทำไมให้เปลืองละ ตักเอาจากที่นี่กลับไปก็ได้ ทำเผื่อไว้เยอะอยู่นะ...อ้อ ห้ามปฏิเสธนะ ”
“ เอ่อ...ถ้าแบบนั้น ก็ได้ครับ ”
“ พี่ตั้งโต๊ะเสร็จแล้ว เนย์พาเด็กๆ ไปนั่งได้แล้วนะ ส่วนพัตก็ไปเรียกพี่มาทานข้าวได้แล้วจ๊ะ พี่จะไปตามพี่วัฒน์ก่อน ”
“ ครับ....เอาละเด็กๆ ไปทานข้าวเย็นกันครับ ”
เด็กๆ เองก็วิ่งตามผมเข้ามาในห้องทานอาหารซึ่งอยู่ติดกับห้องครัว ซึ่งตอนนี้ทั้งโต๊ะก็เต็มไปด้วยอาหารหน้าตาน่าทานทั้งนั้น
“ ม่าม๊า เติ้ลหิว ” เจ้าตัวเล็กพอนั่งที่ได้ก็ถือช้อนไว้รอแล้ว ต้องตาเองก็เหมือนกัน
“ รอเดี๋ยวนะครับ รอให้ยายนั่งก่อนนะครับ ”
“ อา...ตาหิวแล้วนี่ ”
“ รอม๊าก่อนกับป๊าก่อนนะครับ ”
“ บุ๊...” ต้องตาอมลมแล้วทำปากจู๋ๆ แล้วเป่าลมออกมา หน้าตานี่บอกได้เลยว่า มาช้ามีเหวี่ยงแน่
“ อ้าวเนย์ นั่งแล้วก็ตักให้เด็กๆ ก่อนเลยสิ ดูสิถือช้อนรอแล้วนั่น ตักก่อนเลย ” แม่กับน้าพรเดินเข้ามา พร้อมกับนั่งเยื้องๆ ออกไปอีก
“ ครับ...เด็กๆ อยากทานอันไหนก่อนดี ”
“ เติ้ลจะกินกับปะป๊า และก็ม่าม๊า ” ไตเติ้ลหันมาบอกแล้วก็นั่งมองช้อนในมือตัวเองต่อ ส่วนต้องตาเองก็ทำแบบเดียวกัน
“ ตาก็จะกินกับปะป๊า ม่าม๊า กับป๊าและก็ม๊า ” บางคนอาจจะงง ทำไมมีหลายป๊าหลายม๊าจัง เอาง่ายๆ ถ้าหากต้องตาเรียกแค่พยางค์เดียว เช่น ม๊า นี่ก็หมายถึงพี่เมย์ละครับ ถ้าหากสองพยางค์ก็ผมเองนี่แหละ
“ นั่นไงครับมาพอดีเลย เดี๋ยวตักให้นะครับ ” ผมว่าแล้วก็ตักกับข้าวใส่จานเด็กๆ แม่ทำแยกไว้ให้อยู่ เป็นอาหารอ่อนๆ พี่วัฒน์กับพี่เมย์ก็นั่งลงข้างๆ แม่ ไม่นานพี่พุตก็เดินเข้ามาพร้อมกับพัต พี่พุตทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย และก็เดินไปนั่งข้างแม่ตัวเอง ดังนั้น ที่นั่งที่เหลืออยู่ตัวเดียว ก็คือข้างไตเติ้ลซึ่งถัดมาก็เป็นผมเองนี่แหละครับ
“ เด็กๆ นี่เลี้ยงง่ายกันจัง เสียดายนะคะที่ฉันรู้ช้าไปหน่อย ”
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย เอาเป็นว่าเรามาทานข้าวกันดีกว่า นี่ก็จะค่ำแล้ว ”
“ ปะป๊าเติ้ลอยากกินนั่น ”
“ ปะป๊าเติ้ลเผ็ด ”
“ ปะป๊าป้อนเติ้ลด้วย ”
“ ปะป๊าเติ้ลหิวน้ำ ”
และตลอดเวลาในการร่วมโต๊ะอาหารเย็นวันนั้น ดูเหมือนจะมีแต่เสียงไตเติ้ลที่เจื้อยแจ้ว อยู่กับปะป๊าตลอด และตอนนี้พัตมันก็กำลังจะกลับไปแล้ว
“ ปะป๊าจะกลับแล้วเหรอ ”
“ ครับ เดี๋ยวปะป๊าจะมาหาใหม่นะครับ ”
“ มาจริงๆ นะ เติ้ลรอ ”
“ ครับ ปะป๊าจะมาหาทุกๆ วันเลยครับ......ไตเติ้ลอยากให้ปะป๊ามาอยู่กับไตเติ้ลหรือเปล่าครับ ”
“ อยากสิ ”
“ ดีจังครับ...แต่ม่าม๊าของไตเติ้ลนี่สิครับ ไม่อยากให้ปะป๊ามาอยู่ด้วย ทำไงดีน๊า ” ไอ้นี่ คิดจะกล่อมเด็กเหรอ อย่าฝันเลยว่าไตเติ้ลจะยอม ไตเติ้ลรักกูจะตาย
“ ม่าม๊า...ให้ปะป๊ามาอยู่กับเติ้ลนะ ” อ้าวไหงเป็นแบบนี้อะ ไตเติ้ลหันมามองผม แถมสายตา แบบว่า.....น่าสงสารจริงๆ ผมก็กระอักกระอ่วนนะสิ จะให้บอกว่าอย่างไรดีละ
“...................” ผมแอบเห็นนะ ว่าพัตมันกระซิบอะไรกับไตเติ้ล แต่ผมไม่ได้ยินหรอก
“ ม่าม๊าไม่รักเติ้ลแล้วเหรอ ” เอาอะไรมาพูดครับลูกที่รัก
“ อะไรกันครับ ม่าม๊ารักไตเติ้ลมากๆ เลยนะครับ ” ผมก็เลยต้องไปนั่งลูบหัวไตเติ้ล ซึ่งไม่อยากจะบอกว่า พัตมันก็นั่งแบบเดียวกัน แต่มันกอดไตเติ้ลไว้อยู่
“ ถ้าม่าม๊ารักเติ้ล...ม่าม๊าให้ปะป๊ามาอยู่กับเติ้ลน๊า ” ไตเติ้ลเริ่มอ้อนแล้วละสิ ไม่อยากจะบอกว่า ผมแพ้ลูกอ้อนไตเติ้ลมากๆ
“ อ่า...คือ...”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับไตเติ้ล ถ้าม่าม๊าลำบากใจ เดี๋ยวปะป๊ามาหาไตเติ้ลทุกวันๆ เองก็ได้ครับ.........แต่แบบนั้นปะป๊าก็คิดถึงไตเติ้ลแย่เลยสิ ” ไอ้นี่ ตอนแรกก็ดูจะดีอยู่นะ แล้วมาพูดแบบนี่ ไตเติ้ลก็หน้าเบ้ใหญ่เลยละสิครับ
“ ม่าม๊า...เติ้ลคิดถึงปะป๊า ” ตายๆ แบบนี้ ผมปฏิเสธไม่ได้เลยละ
“ ครับๆ ก็ได้ครับ ม่าม๊าให้ เอ่อ...ปะ ปะป๊ามาอยู่กับเติ้ลก็ได้ครับ ” ในที่สุด ผมก็เห็นพัตมันแอบยกยิ้มมุมปากเล็กๆ แล้วละครับ ไตเติ้ลเองพอได้ยินแบบนั้น ก็ยิ้มร่าเลยละครับ นี่อย่าบอกนะว่า......ผมโดนเด็กสี่ขวบหลอกให้แล้ว
“ อิๆ เห็นไหมปะป๊า เติ้ลเก่งจะตาย ” บัดซบจริงๆ โดนเด็กสี่ขวบหลอก
“ ไตเติ้ลเก่งมากๆ ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ปะป๊าเอาขนมมาให้เยอะๆ เลย ” นี่ตกลง ลูกผมเห็นขนมดีกว่าแม่แท้ๆ เหรอนี่
“ จริงๆ น๊า พรุ่งนี้ปะป๊าไปส่งเติ้ลเข้าแถวด้วยน๊า ”
“ ครับ ปะป๊าจะมาปลุกแต่เช้าเลย...อย่าลืมอีกอย่างนะครับ....” มันซุบซิบอะไรกัน หรือว่าจะวางแผนอะไรกันอีก หวังว่าคงไม่มีนะ
“ ปะป๊ากลับก่อนนะครับ ฝันดีครับไตเติ้ล ฟอดดด ” แล้วมันก็เดินออกไปขึ้นรถข้างนอก ไตเติ้ลเองก็ชะเง้อคอมองตามหลังไป แล้วไม่นานก็กลับมามองหน้าผม แล้วผมก็คิดไว้ใม่มีผิด
“ ม่าม๊า ให้ปะป๊านอนห้องกับเติ้ลและก็ม่าม๊าน๊า ” นั่นไง ผิดไปจากที่คิดไว้ซะที่ไหน ไอ้ทีแรกผมก็กะว่า จะให้มันไปทำความสะอาดห้องเก็บของแล้วนอนที่นั่น แต่นี่สงสัยมันจะรู้ทัน เลยดักคอผมไว้
“ ห้องแคบมากๆ เลยครับ นอนไม่ได้หรอก ” พอผมบอกแบบนั้นปุ๊บ หน้าก็มุ่ยปั๊บ
“ ม่าม๊าไม่รักปะป๊ากับเติ้ลแล้วเหรอ ” นั่นไง มาไม้นี้อีกแล้ว ไตเติ้ลนะรักมากๆ แต่ปะป๊าของไตเติ้ลนี่สิ ขอดูไปอีกหน่อยก็แล้วกัน
“ รักสิครับ ม่าม๊ารักไตเติ้ลที่สุดเลยนะ ”
“ แล้วปะป๊าละ ”
“ เอ่อ....ยังไม่ได้รักครับ ”
“ ทำไม ”
“ เอ่อ......ไปนอนดีกว่านะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปโรงเรียนสายนะ ”
“ อือ เดี๋ยวปะป๊ามารับ ”
“ ไปครับ ขึ้นไปอาบน้ำปะแป้ง แล้วนอนกันครับ ”
ผมกำลังกล่อมเจ้าตัวเล็กอยู่ครับ ก็แค่ลูบหัวเบาๆ ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็จะหลับไปแล้ว แต่ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะหลับไปนี่สิครับ ดันทิ้งประโยคหนึ่ง ให้ผมต้องนอนคิดแทบทั้งคืน
“ ม่าม๊า...เติ้ลดีใจ วันนี้มีปะป๊าแล้ว เติ้ลรักปะป๊าและก็ม่าม๊า ”
“.............................” ผมก็ยังลูบหัวไตเติ้ลต่อไป
“ ปะป๊ารักม่าม๊า...ม่าม๊ารักปะป๊าไหม ” ไม่นานไตเติ้ลก็ผล็อยหลับไป นั่นนะสิ ผมยังเหลือคำว่า “ รัก ” ไว้ให้พัตมันอยู่อีกหรือเปล่า
ทั้งๆ ที่มันกลับมาแล้ว ตอนแรกคิดว่าคงจะโกรธและก็เกลียดมันเอามากๆ แต่ทำไม พอโดนมันกอด มันปลอบได้ไม่นาน ก็เหมือนกับว่า..............
ผมไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรมันเลยสักนิด ไม่มีเลยแม้แต่......นิดเดียว
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
To be continue.....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ใครคิดถึงต้องตากับไตเติ้ลบ้าง กรุณากดบวกเยอะๆ :z1:
ใครคิดถึงคนเขียนบ้างกรุณา .................................... :m16: :fire: :angry2:
ท่าจะไม่ดี..........เปลี่ยนเรื่องพูดกันดีกว่า......
ตอนนี้รู้สึกว่าจะมีบทพูดเยอะมากๆ เอาละ ตอนนี้ทุกท่านก็คงโล่งใจไป เพราะ
พี่วินของเรามีแฟนแล้ว..........แถมยังเป็นป้อชายอีก อิ_อิ
บางท่านอาจจะงงๆ เอ๊............แล้วพี่วินไปแอบมีตอนไหน คนเขียนก็อยากจะบอกว่า......
ไปตามอ่านเอาจากเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง ซึ่งผมเขียนและเอาลงเล้าไว้แล้ว ตอนเดียวจบ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35508.0 ตามอ่านเอาน๊า
ปล. บางคนอ่านมานานแล้วอาจจะรู้สึกหรืออาจจะไม่รู้สึกว่า ไม่มีการกล่าวถึง ออมหรือออมสิน ที่มีอยู่ในกลุ่มซึ่งเอ่ยเอาไว้ตอนแรกเลย สาเหตุเนื่องมาจาก ออมสินได้ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด ผมจึงไม่ได้เขียนรายละเอียดลงไป
ส่วนป้าเอม ที่เป็นแม่บ้านของเนย์นั้น ก็ได้กลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดแล้ว ในช่วงเนย์ขึ้นปีหนึ่ง ซึ่งไม่ได้เขียนช่วงนี้ลงไป แต่ข้ามมาเขียนช่วงเนย์ขึ้นปีสองไปแล้ว
ปลล....... พรุ่งนี้ 12/12/12 ฤกษ์ดี อัพอีกตอน
ปลลล.... มีแฟนเพจแล้วนะ เสิร์ซหาในเฟสได้เลย >> sabparod (https://www.facebook.com/pages/Sabparod/487673627944348) <<
ปลลลล..... เอาเป็นว่า ถ้าไลค์ครบร้อยเมื่อไหร่ ตอนพิเศษมาอีกแน่ คริๆ
-
อย่างงี้เค้าเรียกว่าเข้าทางลูก!! 555 :laugh:
+1 คร้าบบบบบบบบบ :กอด1:
-
ม่าม๊าอย่าใจร้ายนักนะ
-
+++++++++++++++นี่ครับ บวกเไม่มีความพยายามทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเยอะๆๆ :z13: :z13:
o13 o13
-
พัตฉลาดมาก เข้าทางลูกให้ไตเติ้ลอ้อนเนย์แทน ^^
-
พัตสอนให้ลูกเจ้าเล่ห์รึไง ฮ่าๆๆๆ :jul3:
รอตอนต่อไปค่าาาา
:L2:
-
ไตเติ้ล น่ารัก
-
เด็กๆ น่ารักกันจังเลย :impress3:
-
ต้องอย่างนี้สิน้องเติ้ล อ้อนมาม๊าเยอะๆเลย :man1:
-
ม่าม๊าอย่าใจร้ายกะปะป๊านานนะ
สงสารไตเติ้ล
-
ไตเติ้ลน่ารักมากเฃยจ้า น้องพัตหนูทำได้ดีมากอิอิ พี่วินนายทำไห้เราประหลาดใจ ชอบชอบ ชอบเรื่องนี้มากมาต่อไวไวนะค่ะหนูรออยู่อิอิ o13
-
ครอบครัวจะสุขสันต์แล้ว รอพัตกับเนย์เข้าใจกันจริงๆ
-
+1 ให้ไตเติ้ลจ้า
:L2: :L2:
-
ปะป๊าเจ้าเล่ห์มากเลย
หลอกให้ลูกพูดให้เนี่ย
แต่ก็ดี
มาม๊าจะได้ใจอ่อนง่ายๆ
-
:pig4: ไตเติ้ลน่ารักมากมาย :กอด1: เด็กใสซื่อคงสงสารปะป๊า โดยที่ไม่รู้ว่าปะป๊านั้นเจ้าเล่ห์นัก :laugh:
กลายเป็นว่าสงสารเนย์เลย ไม่มีผู้ช่วยแถมลูกยังไปช่วยพัตอีก(แบบไม่รู้ตัวมั้ง) :m4: คนอ่านอยากอ่านตอนพิเศษอีกจังเลย
-
ไตเติ้ลเก่งมาก เนียนสุดๆ
-
:call: :call: :call:
-
ยังรักกันอยู่มั้ยเนย์ 55555
-
พััตเจ้าเล่ห์นะเนี่ย เวย์ก็จอมวางแผนจริง ๆ
-
ไตเติ้ลไปอยุข้างปะป๊าแล้วววววว :laugh: :laugh:
เนย์ตายแน่ :m20: :m20:
-
ไตเติ้ลอ้อนเก่งมากกก
เนย์แพ้ทางลูกสุดๆ
-
ป๊ะป๊าเก่งมากกก o13เข้าทางลูก5555 :z2:
-
เจ้าเล้ห์เจ้าเล่ห์ :impress2:
-
ไตเติ้ลหลานป้า .. คิดถึงจังเลย มากอดหน่อยซิ :man1:
คราวนี้มีทั้งปะป๊าแล้วก็มะม๊าแล้วน๊าาาไอ้ตัวเล็ก
-
:กอด1:
-
+1 อ่านแล้วคิดอิมเมจน้องไตเติ้ลไปด้วยแล้วร้าก...รัก อ่านแล้วอยากจะมีลูกบ้าง เด๋วจะไปตามหาแม่ให้ลูกก่อน
-
:กอด1: :กอด1:
-
:impress2:
-
ไตเติ้ลน่ารัก~ เนย์ใจอ่อนแล้วใช่ไหมพัตเนียนๆเข้าทางลูกอ่ะ
-
มาต่ออีกนะ รอลุ้นอยู่นะ เริ่มสนุกแล้วสิ แต่ดันไปผูกปมที่เรื่องนู้นแทน ตกลงพี่วินคงไม่ได้เป็นแฟนนิวนะ ไท่อยากให้เป็นอย่างนี้เลย
ส่วนคู่นี้ก็จะเริ่มหวาน แต่อยากมาม่าอีกละกันจะรอดู
-
น้องไตเติ้ลน่ารัก
-
มีสร้อยทองคล้องใจ เป็นบุตรชายนิสัยน่ารักเช่นนี้ เนย์จะไม่ใจอ่อนได้อย่างไร อุฮิ
-
ต้องครบร้อยเลยหลอ ใจร้ายจัง
แต่แบบว่าไตเติ้ลน่ารักงะ แสบเหมือนกานนะ คิคิ
ยังไงก้อจะรอทุกตอน กดไลท์ ให้ทุกวัน แล้วเมื่อไรห่มันจะครอบร้อย แบบว่า แง๊งๆ
น่ารักงะ ><
-
ไตเติ้ลสนใจแต่ปาป๊า เดี๋ยวมาม๊างอนเอานะ
-
น่ารักมากอะ มีแค่คนเดียวเหรอ หน้าจะลูกอีกสักคนสองคนนะ กลัวไม่มีคนสืบสกุลพีพุตก็เงียบๆยังไม่มีสาวสักคนเลย พี่เวย์ก็ชอบผู้ชายอีกคนสืบสกุลคงไม่มีแน่ๆ
-
น้องไตเติ้ลน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
พัตเข้าทางลูกอ่ะ ปะป๊ากับลูกคู่นี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว :laugh:
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
งานี้เหมือนพี่เวย์เป็นจอมวางแผนเลยอะ
เติ้ลจะมีปะป๊าอยู่ด้วยแล้ว
-
น้องไตเติ้ลลลลลล ม๊วฟฟฟฟฟ
:กอด1: :กอด1:
-
เย้ๆ เติ้ลมีป่ะป๊าแล้ว
เจ้าเล่ห์จริงๆตัวเล็ก อิอิ
-
o18 o18 o18 o18พัตเข้าใจหาแวร่วมนะให้ไตเติ้ลช่วย :z1: :z1: :z1:
รอออออออออออออออออจ้า :bye2: :bye2: :bye2: :call: :call:
-
รู้สึกว่าไตเติ้ลจะอยู่ฝ่ายพ่อไปแล้ว 555
เนย์ก็รีบๆใจอ่อนนะ จะได้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ซักที
^^
-
น้องเติ้ลกลายเป็นกามเทพไปซะแล้ว
-
ใช้ลูกเป็นสะพานเก่งมาก!!! 555+++
-
พัตเข้าทางลูกเหรอ?
แต่ไตเติ้ลนี่ฉลาดแกมโกงแหะ
-
ปะป๊าพัตเนียนมากใช้ลูกเป็นสะพานไปหาเนย์
กด + ให้ตามคำขอของคนเขียนค่ะ
-
ไตเติ้ลน่ารักมาก :man1:
นี่แหละกาวใจของปะป๊ากับมะม๊า กลับมาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์เร็วๆ :impress2:
-
ไตเติ้ลน่ารักมากๆ
+1 นะคะ
-
ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ
อ๊ายยยยยย
-
อ๊ายยย ปะป๊ากับมาม๊าจะมาอยู่ด้วยกันแล้ว อิอิ
-
+1 ให้คนเขียน ไตเติ้ลน่ารักมากกกกกกกก :L2:
-
พัตสู้ๆนะ
-
ดีมากค่ะน้องเติ้ม คนสวย(?) o18 o18 o18 o18 o18
แล้วคนสวย(?)อย่างน้องเติ้ล ไม่อยากมีน้องหรอค่ะ :oo1: :oo1:
-
งานนี้เติ้ลเป็นพ่อสื่อ
-
เติ้ลน่ารัก
-
ไตเติ้ลน่ารักที่สุดดดดดดดดด :impress2: :impress2:
รอตอนต่อไปอยู่นะค้า
-
มาแร้ว ไตเติ้ลแอบร้ายนะเนี่ย เชียให้เนรักพัดแบบหมดใจไวๆจ้า :mc4:
-
ความรักเหลือ ไม่เหลือไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้ ต้องให้ ไตเติ้ล อยู่พร้อมหน้าเป็นครอบครัวนะ
ความรู้สึกส่วนตัว ต้องเก็บไว้ก่อน 55+
-
:-[
-
อุ๊ย ป่ะป๊า นี่ก็ร้ายใช่เลล่นเลยน้าา o18
แต่เนย์โดนลูกที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออกหลอกแล้ว ขำอ่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
อุ๊ยพี่วินมีแฟนแล้ว จริงหรอเนี่ย พี่เวย์รีบๆเข้านะ อยากอ่านตอนพิเศษของพี่เวย์บ้างอ่ะคนเขียน
รอตอนต้องตากะไตเติ้ลด้วย คิดถึงคนเขียนเหมือนกันน้า(แต่อัพนานอ่ะ) คิคิ
เชียร์พัตแล้วกัน สู้ๆนะ ป่ะป๊า ลูกนี่แหละกามเทพชั้นดีเลยนะ ^^
-
ไตเติ้ลต้องตาน่ารักอีกแล้ว
ม่าม๊ารีบใจอ่อนเร็วน้าาาาาาาาาาาาา
-
ไตเติ้ลน่ารักได้อีก
:3123: :L2: :L1:
-
ไตเติ้ลลลน่ารักมากลูกกกกกก :impress2:
รอพิเศษวันนี้นะคะ อิอิ
-
อ่านรวดเดียวเลย สนุกดี ไตเติ้ลน่ารักอะ :-[
-
ไตเติ้ลเป็นสายใยเชื่อมระหว่างเนย์กับพัต หนูน่ารักได้อีก
-
อ๊ายยย...หลงไตเติ้ลเข้าขั้นโคม่าซะแล้วซิ่(เพ้ออ)
อ่านเรื่องนี้ ถึงจะเชียร์พระเอก เอาใจช่วยพระเอก
แต่เหมือนตามอ่านไตเติ้ลมากว่านะเนี่ย ไตเติ้ลเด่นกว่าอ่ะ
ปะป๊า รัศมีเที่ยบน้องไตเติ้ลไม่ได้เลยอะน้า ฮ่าๆๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
บทที่ 17
“ ม่าม๊า...เติ้ลดีใจ วันนี้มีปะป๊าแล้ว เติ้ลรักปะป๊าและก็ม่าม๊า ”
“.............................” ผมก็ยังลูบหัวไตเติ้ลต่อไป
“ ปะป๊ารักม่าม๊า...ม่าม๊ารักปะป๊าไหม ” ไม่นานไตเติ้ลก็ผล็อยหลับไป นั่นนะสิ ผมยังเหลือคำว่า “ รัก ” ไว้ให้พัตมันอยู่อีกหรือเปล่า
ทั้งๆ ที่มันกลับมาแล้ว ตอนแรกคิดว่าคงจะโกรธและก็เกลียดมันเอามากๆ แต่ทำไม พอโดนมันกอด มันปลอบได้ไม่นาน ก็เหมือนกับว่า..............
ผมไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรมันเลยสักนิด ไม่มีเลยแม้แต่......นิดเดียว
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
“ ม่าม๊า...ม่าม๊า ตื่นๆ ” เช้านี่แปลกไปกว่าเดิม เพราะอะไรนะเหรอครับ ก็เสียงนาฬิกาปลุกนี่สิมันดูแปลกๆ เรียกม่าม๊าได้ด้วย นอกจากนั้นยังไม่พอ ยังจะมีการเขย่าแขนเขย่าขาเพิ่มมาอีก พอลืมตาตื่นมาดูปุ๊บ ที่แท้ก็เติ้ลนี่เอง เจ้าตัวเล็กนั่งอยู่ข้างๆ ผม และยังไม่หยุดเขย่าอีก
“ ม่าม๊าตื่นแล้ว ” แถมทำหน้าดีใจอย่างกับถูกหวยแน่ะ
“ อือ...อะไรครับไตเติ้ล กี่โมงแล้วนี่ ” เจ้าตัวเล็กก็หยิบไอโฟนผมมาให้ บร๊ะ นี่เพิ่งตีห้ากว่าๆ เอง ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ
“ ตีห้ากว่าๆ เอง ไตเติ้ลตื่นมาทำไมครับ นอนก่อนน๊า ม่าม๊าเหนื่อยจัง ” เพราะตอนไปเข้าค่ายกว่าจะได้นอนก็เที่ยงคืน ตื่นเช้ามาวิ่งคุมรุ่นน้องอีก แถมกลับมาก็เจอเรื่องให้คิดมากอีก
“ ม่าม๊า...เดี๋ยวปะป๊ามารับนะ ” เจ้าตัวเล็กตอบเสียงใส แล้วปีนมานั่งทับบนตัวผมอีก ถึงแม้จะตัวเล็กๆ แต่ถ้ามานั่งทับอกกันแบบนี้ มีสิทธิ์ลาขาดจากโลกได้เหมือนกัน
“ อือ ไตเติ้ลครับ ม่าม๊าหนักนะครับ มานอนก่อนเร็วครับ เดี๋ยวม่าม๊าพาไปอาบน้ำก็ได้นะ ” ผมก็พยายามกล่อม และก็ดึงเจ้าตัวเล็กลงมานอนกอดข้างๆ แต่ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็ดิ้นขลุกขลัก ลุกขึ้นมาเหมือนเดิม
“ ม่าม๊า ขี้เซา...ไม่ตื่นเติ้ลจะเอาไม้จิ้มตูด ” สปริงตัวลุกขึ้นมาเลยครับ ใครสอนแบบนี้ลูกผมเนี่ย
“ ฮื่อ ไตเติ้ลครับ ใครสอนแบบนั้นกันหือ ” ขยี้ขี้ตาออกได้ ก็จับไตเติ้ลมานั่งตัก กอดไว้แน่นๆ เดี๋ยวนึกทำอะไรแผลงๆ อีก
“ พี่ตาพูด ” นั่นไง ต้องตา แล้วทำไมต้องจำแต่อันแผลงๆ ด้วยละครับ
“ ไม่จำนะครับ มันไม่ดีรู้ไหม...แล้วตื่นแต่เช้าๆ นี่ระวังไปหลับในห้องไม่ได้เล่นกับเพื่อนน๊า ”
“ เติ้ลไม่เล่น ภูแกล้งเติ้ล ” เจ้าตัวเล็กหน้ามุ่ย ยู่ปาก พูดเสียงเหวี่ยงๆ นี่ไปโรงเรียนไม่ถึงอาทิตย์ มีเพื่อนแกล้งแล้วเหรอนี่
“ เขาอยากรู้จักไตเติ้ลไงครับ เขาไม่ได้แกล้งหรอกครับ ถ้าใครแกล้งบอกพี่ต้องตาเลย แล้วภูแกล้งอะไรไตเติ้ลครับ ”
“ ภูหอมแก้ม...เติ้ลอาย ” เด็กสี่ขวบอายเป็นแล้วเหรอนี่ แล้วแกล้งอะไรไม่แกล้ง มาหอมแก้มนี่นะ ไตเติ้ลเองก็มุดหน้าเข้ากับอกผมอยู่นั่นแหละ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ ไตเติ้ลน่ารักไง เพื่อนเลยอยากรู้จักครับ ”
“ เหรอ ”
“ ครับ...แล้วตกลงนี่ คงไม่นอนต่อแล้วใช่ไหมครับ งั้นเดี๋ยวไปอาบน้ำกันครับ ” ผมพูดจบก็พยุงไตเติ้ลลุกขึ้นด้วย กอดไม่ปล่อยจริงๆ
“ เย้ๆ...อาบน้ำรอปะป๊า ปะป๊ามารับ ” น่าแปลกนะครับ ถ้าปกติแค่ผ่านไปวันเดียว ไตเติ้ลก็จะไม่พูดถึงเลย แต่กับพัต ไตเติ้ลกลับจำได้และก็รอขนาดนี้ หรือว่านี่จะเป็นสายสัมพันธ์พ่อลูกกันจริงๆ
หากจะนั่งกล่อมกันไปแบบนี้ ผมว่าอีกหน่อยก็คงได้หลับกันไปอีกแน่ และกว่าที่จะตื่นก็คงไม่ทันส่งไตเติ้ลไปโรงเรียนเป็นแน่แท้ ผมวางไตเติ้ลลงให้ยืนเอง และก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วจูงไตเติ้ลไปห้องน้ำ และผมก็ปิดประตูลงกลอนกันพวกโรคจิตแอบส่องชาวบ้าน
“ แกร๊ก ” ( ฮือๆ เนย์นะเนย์ ปิดประตูลงกลอนทำไม ว่าจะแอบไปส่องไตเติ้ลซะหน่อย เชอะ)
“ ปะป๊ามาแล้วม่าม๊า ” ไตเติ้ลที่กำลังนั่งรอทานข้าวต้มตอนเช้าอยู่ พอได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาก็วิ่งออกไปดู สักพักก็วิ่งกลับเข้ามาบอกผม และก็วิ่งออกไปอีก ส่วนต้องตารายนั้นก็คงยังอาบน้ำอยู่เลย ไม่นานพัตก็เดินเข้ามา พร้อมกับไตเติ้ลที่ขี่หลังพัตกลับเข้ามาด้วย พอได้เห็นไตเติ้ลยิ้ม หัวเราะแล้ว ตอนแรกที่คิดว่าจะว่าพัตมันสักหน่อย ผมก็นึกไม่อยากทำลายรอยยิ้มของไตเติ้ลแล้วละครับ
“ เอ้า ลงได้แล้วครับ เดี๋ยวปะป๊าป้อนนะ ” พอมาถึงโต๊ะ พัตมันก็ย่อตัวให้ไตเติ้ลลงไปนั่งเก้าอี้ แล้วนี่มันยังจะป้อนข้าวต้มไตเติ้ลอีก เรารึก็อุตสาห์หัดให้ไตเติ้ลกินเองตั้งนาน
“ ไม่ต้องป้อนเลยนะ ไตเติ้ลทานเองได้.......ใช่ไหมครับ ไตเติ้ล ” พูดดักคอมัน เดี๋ยวมันจะเสี้ยมไตเติ้ลอะไรอีกก็ไม่รู้ แล้วก็หันไปพูดเสียงหวานๆ กับไตเติ้ล ไตเติ้ลชอบฟังมาก
“ แต่เติ้ลอยากให้ปะป๊าป้อนนี่นา ” เพล้ง สงสัยกระจกบ้านข้างๆ แตกครับ
“ หึๆ ” มันแอบหัวเราะเยาะ
“ ไตเติ้ลทานเองได้แล้วนี่ครับ อย่าดื้อสิ ” วางหม้อลงแล้วก็หันไปเอ็ดหน่อย ไตเติ้ลหงอยลงไปเลย
“ ม่าม๊าใจร้าย ” อ้าว มาไม้นี้ นั่งซึมก้มหน้า
“ โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวปะป๊าจะป้อนเอง ไม่ต้องไปง้อม่าม๊าใจร้ายเลยครับ ” ไอ้นี่ มึงจะหัดให้ลูกเป็นง่อยหรือไง
“ จริงน๊า ปะป๊า...เติ้ลรักปะป๊าที่สุดเลย...” นี่มัน....อย่าบอกนะว่ามันคิดจะดึงไตเติ้ลเข้าพวก
“ ม่าม๊า...โป้งแล้ว ” แล้วไตเติ้ลก็ยื่นแขนออกมาพร้อมกับนิ้วโป้งเล็กๆ หันใส่ผม นี่ตกลง มันเป็นแผนของไอ้พัตใช่ไหม ผมรีบตักข้าวต้มมาวางไว้ตรงหน้าไตเติ้ล แล้วก็นั่งข้างๆ เอื้อมไปกอด แต่....แต่ไตเติ้ลงอน สะบัดหน้าไปหาไอ้พัต นี่...แค่วันเดียว มึงล้างสมองไตเติ้ลหมดเลยเหรอ
“ ไตเติ้ลค้าบ...ม่าม๊าขอโทษน๊า..ดีกันน๊าครับ ” นี่ผมอุตสาห์ลงทุนอ้อนแล้วนะ ไม่เคยอ้อนใครขนาดนี้มาก่อน แต่ไตเติ้ลก็ยังไม่หันหน้ามาอยู่ดี
“ ไตเติ้ลครับ ยกโทษให้ม่าม๊านะครับ น๊า ” สุดๆ แล้วนะ
“ ไตเติ้ลครับ ม่าม๊าขอโทษแล้ว ยกโทษให้ม่าม๊านะครับ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ ” ไอ้พัตมันกล่อมไตเติ้ล คิดเหรอว่าพูดแค่นั้นแล้วไตเติ้ลจะยอม ขนาดผมเป็นม่าม๊า พูดไปตั้งเยอะยังไม่ยอมเลย
“ ก็ได้...แต่ปะป๊ากะม่าม๊าต้องป้อนเติ้ลด้วย ” อ่าฮะ นี่ไตเติ้ลถูกล้างสมองไปแล้วจริงๆ สินะ
“ ได้ครับ ปะป๊าจะทำตามทุกอย่างเลย แล้ว......คุณม่าม๊าละครับ จะทำตามไหม? ” มันเน้นคำว่า ม่าม๊า แล้วยังมายักคิ้วให้ผมอีก ถ้าไม่ติดว่ามือผมกอดไตเติ้ลอยู่นะ ข้าวต้มในชาม ได้แปะอยู่บนหน้ามึงแล้ว
“ ม่าม๊า...” อย่ามาอ้อนกู กูโกรธอยู่นะ
“ ได้...ครับ ” ในที่สุดผมก็แพ้ทางลูกจนได้
แล้วผมก็จำต้องไปเอาช้อนมาอีกคัน เพราะไม่อยากใช้ช้อนคันเดียวกันกับไอ้พัตป้อนไตเติ้ล แต่พอป้อนได้ไม่ถึงครึ่งชาม มาอีกแล้วครับ ไอ้การกระซิบกระซาบกัน ระหว่างสองตัวนั้น ไม่เรียกว่าคนแล้วครับ ผมงอนไตเติ้ล
“ ม่าม๊า......” อย่าเรียกกูด้วยน้ำเสียงและสายตาแบบนั้น กูแพ้ทางสุดๆ
“ ม่าม๊า ป้อนปะป๊าหน่อยสิ ”
“ แป๊ก ” อย่าสงสัยว่าเสียงอะไร ช้อนในมือตกลงกระทบกันโต๊ะ ส่วนไตเติ้ลเองก็ใช้สายตาแบบ...........น่าสงสารสุดๆ น้ำตาจะหล่นอยู่แล้ว ผมเดาว่าถ้าหากผมตอบตกลง ไอ้หน้าตาที่อมทุกข์แบบนี้จะหายเป็นปลิดทิ้งเลย
“ อย่าไปบังคับม่าม๊าเลยครับ...ปะป๊าให้ไตเติ้ลป้อนเองก็ได้ครับ เพราะเรา...ก็แค่คนที่ไม่ถูกรัก ” อย่ามาทำเสียงและสีหน้าสลด แกด้วยไตเติ้ล อย่านะ บอกว่าอย่าไง เอาแล้ว เริ่มแล้ว
“ ม่าม๊า ไม่รักเติ้ล ” น้ำตาหล่นลงมาหยดหนึ่ง ยกธงขาวครับ
“ ก็ได้ครับ ” พอพุดจบปุ๊บ ผิดไปจากที่คาดไว้ซะที่ไหน ไอ้น้ำตาที่หล่นออกมา ก็หายไปหมด แถมยังยิ้มสะหน้าบาน นี่แค่วันเดียว มึงทั้งสองคนหลอกกูได้หลายครั้งแล้วนะ
“ เย้ๆ ปะป๊าอย่าลืมพาเติ้ลไปกินติมน๊า ” แล้วมัน ก็ปรบมือดีใจใหญ่ นี่ผมมีค่าน้อยกว่าไอติมเหรอ สรุป ผมถูกหลอก นี่เด็กสี่ขวบมันเล่นละครตบตาได้เก่งขนาดนี้เลยเหรอ ขอมอบรางวัลออสการ์ให้มึงเลย
“ ครับปะป๊าจะเหมาให้หมดเลย แต่...ปะป๊าเพิ่งกลับมา ปะป๊าไม่รู้สิครับว่าเขาขายที่ไหน คงต้องให้ม่าม๊าพาไปแล้วละครับ ” แล้วกูเกี่ยวอะไรด้วย
“ ม่าม๊า...” กูรู้นะว่ามึงจะพูดว่าอะไร ฉะนั้น ต้องปิดปากเอาไว้
“ อ้าปากครับไตเติ้ล..” สั่งเสียงดุๆ พร้อมตักข้าวจนพูนช้อน ไม่ปงไม่เป่ามันแล้ว มันหายร้อนแล้วละ ยังจะมาทำหน้าทำตาอีก
“ อ้ากว้างๆ สิครับ...ไตเติ้ล ” กดเสียงต่ำๆ พร้อมกับมองตาแข็งๆ ไตเติ้ลก็เหวอไปเลย
“ ม่าม๊า...” อ้าปากได้ก็ยัดลงไปเลย แล้วยังทำท่าจะพ่นออกมาอีก
“ อย่าพ่นออกมานะ...กลืนลงไปให้หมด ” พอพูดแบบนั้นแล้ว ไตเติ้ลก็ค่อยๆ กลืนลงไป สงสารอยู่หรอก แต่อย่าทำให้โกรธอีกนะ ยังเหลืออีกหนึ่งตัว
“ หึ มาสิพัต เดี๋ยวจะป้อนให้แบบจุกอกไปเลย ” ตักจนพูนจนล้นช้อนออกมา ไอ้พัตมันก็หน้าตาเหรอหรา ส่วนไตเติ้ลก็ตาโตเงียบกริบ
“ เอ่อ...” มึงอยากให้กูป้อนเองนะ
“ ไม่รักไตเติ้ลแล้วเหรอ...พัต ” กดเสียงต่ำๆ นิ่งๆ พร้อมกับลุกขึ้น ยื่นช้อนไปจ่อตรงปากมัน มันก็เลยหลับตาลง ก่อนจะลืมขึ้นมาแล้วยิ้มแห้งๆ ให้ พร้อมกับค่อยๆ อ้าปากงับ แต่ผมไม่ยอมหรอก ยัดเข้าไปทีเดียว จนมันสะดุ้ง แค่นั้นยังไม่พอ ผมก็จ้วงตักขึ้นมาป้อนมันอีกคำ อีกคำ และอีกคำ จนหมดชาม...
“ ม่าม๊า...เติ้ลปวดฉี่ ” ตอนนี้ไตเติ้ลก็นั่งดูการ์ตูนอยู่ ข้างๆ ก็ไอ้พัตนั่งอยู่ด้วย ส่วนต้องตาก็กำลังนั่งทานอยู่กับพี่มย์และก็พี่เวย์อยู่ หลังจากมื้ออาหารอันรันจวนใจจบลง ก็ไม่มีเสียงใดๆ ให้หนวกหูอีก
“ ก็ให้ ปะป๊าของไตเติ้ล พาไปสิครับ ” ผมหันไปพูดกดเสียงใส่ ไตเติ้ลก็สะดุ้งนิดๆ
“ แต่...แต่ม่าม๊า ”
“ พาไตเติ้ลไปเข้าห้องน้ำสิครับ...คุณปะป๊า ” ผมเงยหน้าสูงอีกนิดไปบอกไอ้พัต
“ เอ่อ..ไปครับไตเติ้ล ปะป๊าพาไป ” มันลุกขึ้นแล้วก็ส่งมือให้ไตเติ้ล ไตเติ้ลก็ยู่หน้าส่งมือไปให้ ไม่วายตอนจะพ้นประตู ยังหันมาทำตาใสใส่อีก ขอบอกไม่หลงกลแกหรอก
“ คนเรา งอนได้แม้กระทั่งเด็กสี่ขวบ ” เสียงแว่วๆ มาจากโต๊ะทานข้าว พี่เมย์นั่นแหละ
“ ก็ดูทำสิ ”
“ เฮ้อ...หวังว่าเย็นนี้คงไม่มีเหตุฆ่าหมกส้วมใครหรอกนะ ” พูดเหมือนผมจะทำอย่างนั้นแหละ แต่...มันก็ไม่เลวเหมือนกันนะ...ฆ่าหมกส้วม ฮ่าๆๆ
“ อย่าบอกนะว่าคิด...เลิกๆ บ้างซะเถอะ ไอ้จงเกลียดจงชังกันนะ แกก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าไตเติ้ลมีความสุขขนาดไหน จะเห็นก็มีแต่แกนี่แหละ ที่ดูจะเป็นทุกข์อยู่คนเดียว ” ตอนแรกก็กะจะเถียงสักนิด แต่พอได้ยินแบบนี้แล้ว มันก็ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ นั่นสิ ไตเติ้ลยิ้ม ไตเติ้ลหัวเราะ ไตเติ้ลมีความสุข
“ ซึ้งละสิ ”
“ เปล่าครับ...แค่ไม่คิดว่า พี่เมย์จะพูดอะไรดีๆ ออกมาจากปากได้เท่านั้นเอง ”
“ ไอ้เนย์...แกด่าพี่เหรอ ”
“ เปล่าครับ...”
“ พอเถอะเมย์ อย่าไปเถียงน้องเลย เราเองก็โตซะเปล่าๆ ยังไปทะเลาะกับน้องอีก ” แม่ที่เดินลงมาก็ดุพี่เมย์เข้าให้ ผมก็แอบสะใจเล็กๆ
“ เราเองก็ด้วยเนย์...เป็นน้องสะเปล่า แทนที่จะเคารพพี่ เฮ้อ...”
“ ทะเลาะกันทำไม ตารำคาญแล้วนะ ” ต้องตาที่อยู่เงียบๆ โพล่งขึ้นมา
“ ฮ่าๆ เห็นไหม ขนาดลูกมันยังรำคาญเลย ”
แล้วก็ถึงช่วงที่เรียกได้ว่า อึดอัด ทรมาน ปานจะขาดใจตายไปเลย วันนี้ต้องตาพี่เมย์ไปส่ง ดังนั้น พัตจึงไปส่งไตเติ้ล แต่ทำไมต้องหนีบผมมาด้วย แล้วรถนี่มัยจะติดไปถึงไหน
“ ม่าม๊าเป็นอาราย ” ไตเติ้ลที่นั่งอยู่เบาะหลัง เพราะอยากให้ผมนั่งเบาะหน้า แต่มันคงเป็นความคิดคนขับรถแน่
“ ไม่มีอะไรครับ ”
“ ม่าม๊าคงไม่อยากมากับพวกเรานะสิครับไตเติ้ล ” นี่มึงช่วยไปห่างๆ เรื่องนี้ได้ไหม
“ ทำไมละม่าม๊า ” ไอ้นี่ก็บ้าจี้ตามมันอยู่ได้
“ ม่าม๊าแค่เหนื่อยนิดหน่อยเองครับ ไม่มีอะไรหรอก ”
“ จริงน๊า ไม่โกรธเติ้ลน๊า ”
“ ครับ ไม่โกรธ ” แต่กูงอน
และแล้วก็มาถึงโรงเรียนไตเติ้ลจนได้ รู้สึกได้ว่าอากาศบริสุทธิ์มากกว่าอยู่ในรถเสียอีก ต้องตาก็มาถึงก่อนหน้านี้แล้ว และก็กำลังวิ่งเล่นกับเด็กๆ คนอื่นอยู่
“ ปะป๊ามารับเติ้ลด้วยจิ ”
“ โอเคครับ แต่ม่าม๊านี่สิ...” อย่าเชียวนะมึง
“ ม่าม๊าก็จะมารับไตเติ้ลด้วยครับ ”
“ ดีจัง ” ทีอย่างนี้ละหน้าตาระรื่นเสียจริง
“ เดี๋ยวตอนเย็นปะป๊ามารับไปกินติมนะครับ ”
“ จริงเหรอปะป๊า ” แล้วไตเติ้ลก็ดีใจเอายกใหญ่ ปะป๊าอย่างนั้น ปะป๊าอย่างนี้ ทีกับเราแต่ก่อนไม่เห็นทำแบบนี้เลยชิ ไอ้เด็กหลงพ่อ
“ จริงสิครับ ชวนพี่ต้องตาด้วยนะ ”
“ ฮะ ”
“ มาให้ปะป๊าหอมแก้มหน่อยเร็ว แล้วจะได้รีบเข้าไปเล่น ”
“ ฟอดด ม่าม๊าด้วย ”
“ ฟอดดด ....ไปได้แล้วครับ ”
“ ไปนะ บ๊ายบาย ” ทำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วไตเติ้ลก็วิ่งเข้าไปเล่นกับต้องตา ทีนี้ก็เหลือแค่ผมกับพัตสองคน
“ กลับบ้านกันเนย์ ” นั่นไง
“ กลับเองได้ นายก็กลับบ้านนายได้แล้ว ”
“ หือ...เนย์ลืมอะไรไปหรือเปล่า? ”
“ อะไร ”
“ ก็ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป....พัตจะมาอยู่กับเนย์และก็ไตเติ้ลไง ” นี่ผมลืมไปได้ไง
“ แต่....”
“ ไม่ต้องห่วง พัตเก็บเสื้อผ้าไว้เรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนี้ เช้านี้ก็แค่หิ้วใส่ท้ายรถมา นี่ก็มาส่งไตเติ้ลก่อน เลยยังไม่ได้ขนลงเลย ฉะนั้น ปะ กลับบ้านกันเนย์ เดี๋ยวต้องจัดห้อง จัดตู้ จัดเตียงอีก คงนานนะ เร็วๆสิ ....หรือว่า ต้องให้พัตมาอุ้มขึ้นรถเหมือนไตเติ้ลด้วย ”
“ เฮ้ย...หยุดเลยนะ ไอ้บ้าพัต เดินไปเองได้ ”
“ หึๆ ครับ ”
และสรุปว่าวันนี้แทบจะทั้งวัน ผมกับไอ้พัตก็ง่วนอยู่กับการจัดห้อง หวิดจะตีกันตายไปก็หลายยก เรื่องที่นอนนี่หละ ผมเองเอาฟูกมาปูไว้ข้างๆ ส่วนมันก็อยากนอนบนเตียง เถียงกันอยู่นาน สุดท้าย แม่ง.................มันยกฟูกขึ้นมาบนเตียง แล้วบอกว่า
“ ก็เนย์อยากให้พัตนอนฟูกนี่ พัตก็นอนแล้วไง ” ไอ้เหียก มึงมันด้านสุดๆ
และพอมาถึงตอนเย็น โชคดีหน่อยที่ผมไม่ต้องไปทนกินไอติมกับมันและก็ไตเติ้ล ต้องขอบคุณฟ้าจริงๆ ที่ส่งฝนลงมาดับไฟในอกผม ผมคิดว่าถ้าหากไปกินไอติมคงไม่วายโดนมันเล่นงานอีกแน่
แต่มันก็ยังไม่หมดกับวงจรอุบาทนี้ ก็เพราะยังเหลืออีกอย่างที่ผมต้องปวดหัวสุดๆ
“ ม่าม๊า...อาบน้ำให้เติ้ลหน่อยน๊า...ปะป๊าด้วย ” นั่นปะไร ไอ้เด็กเวร
“ ไม่ครับ ”
“ ม่าม๊า อาบให้เติ้ลหน่อยจิ ” ไอ้เรื่องอื่นพอทนได้ แต่จะให้ไปแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันนี่ไม่ไหว ถ้ามีแค่ไตเติ้ลก็ไม่เป็นไร แต่มันมีไอ้พัตมาด้วยนี่สิ
“ เลือกเอาครับ ว่าจะให้ ปะป๊าอาบให้ หรือจะเน่าอยู่แบบนี้ ”
“ ม่าม๊าอะ ”
“ ปะป๊าอาบให้ไตเติ้ลคนเดียวก็ได้ครับ ปะไปอาบน้ำกัน ” แล้วมันทั้งคู่ก็พากันไปอาบน้ำ ไม่นานก็ออกมา ผมก็รีบวิ่งเข้าต่อทันที และทีนี้พออกมาก็เพิ่งเจอปัญหาหนักสุดๆ ของที่สุดในรอบปี
“ ม่าม๊ากับปะป๊านอนกอดเติ้ลด้วย ” นั่นไงกูว่าแล้ว ไตเติ้ลนั่งอยู่กลางส่วนไอ้พัตมันนั่งข้างซ้าย ดังนั้นจึงเหลืออีกด้านเอาไว้ให้ผม
“ ม่าม๊า ” อย่าเรียกกูด้วยเสียงแบบนั้น กูขนลุกแปลกๆ
“ ม่าม๊าหอมแก้มเติ้ลฝันดีหน่อย ” พอนั่งลงได้ก็อ้อนใหญ่เลย ผมก็เลยรีบๆ หอมแก้มให้เสร็จๆ ไป
“ ฟอดด...ปะป๊าด้วย....ฟอดด ” แล้วไตเติ้ลก็หัวเราะคิกคัก ก่อนที่จะหลุดอีกประโยคหนึ่งออกมา
“ ม่าม๊ากะปะป๊าหอมแก้มเติ้ลพร้อมกันด้วยน๊า ” แล้วไตเติ้ลก็หันซ้ายหันขวา ส่งสายตาใสๆ มาให้
“ เอาน๊า หลับตาด้วยจิ หนึ่ง สอง ......” ผมก็กลั้นใจทำตามที่ไตเติ้ลบอก พัตเองมันก็ทำเหมือนกัน แต่พอเอาปากไปโดนเท่านั้นแหละ ทำไม?.............................
ทำไม...มันไม่ดัง ฟอดด ละ พอลืมตาขึ้นมาก็ถึงกับผงะ หน้าไอ้พัต นี่อย่าบอกนะว่า.............ไอ้สัมผัสเมื่อกี้.......มันคือ
จูบ...
ผมอึ้งอยู่นาน ก่อนมองไปยังไตเติ้ลที่ตอนนี้ ล้มตัวลงนอนเอามือปิดหน้าหิดตาเอาไว้ แล้วหัวเราะคิกคัก นี่สรุปมันเป็นแผนใช่ไหม ไอ้พัตเองก็ยิ้มให้ และก็หันไปตีมือกันแปะๆ กับไตเติ้ล
“ เก่งมากครับ ลูกปะป๊า เก่งที่สุดเลย ”
“ อย่าลืมขนมน๊าปะป๊า ” นี่สรุป มึงเห็นขนมดีกว่ากูงั้นเหรอ ได้...
“ ไอ้พัต...ไตเติ้ล...”
“ ฮะ ม่าม๊า..” ไตเติ้ลหันมามองหน้าใส ไอ้พัตก็ขมวดคิ้ว และผมก็โพล่งเสียงดังใส่
“ แกสองคน...ลงไปนอนโซฟาเลยไป ”
“ ไม่น๊า ม่าม๊า....”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
To be continue.....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ไม่มีอะไรจะ Talk ฮ่าๆๆๆๆ
เอาเป็นว่า..........บ๊ายบายครับ
-
“ ทะเลาะกันทำไม ตารำคาญแล้วนะ ” ตอนนี่ต้องตาน่ารักมากกกกก :man1: :man1:
-
แกสองคน...ลงไปนอนโซฟาเลยไป .....................
ม๊าโหดดดดดดด ฮ่าๆๆๆ
-
ไตเติ้ลแสบจิงๆ o13
-
มาแล้ว เราดีใจจัง มายาวมากเลย สนุกสุด ๆ
ตอนนี้ก็หวานดีแต่หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เนย์ต้องเข้าใจนะว่าไตเติ้ลเค้าขาดพ่อมานาน เค้าก็อยากมีพ่อเหมือนคนอื่น ๆ
เนย์ก็ควรทำใจยอมรับได้แล้ว ส่วนที่อยากเห็นอีกนอกจากนี้คือ ตอนที่ไปเรียนอ่ะ เราอยากเห็นพัตกับเนย์จู๋จี๋กัน อิอิ
-
เอิ่ม...รู้สึกว่าไตเติ้ลเริ่มเห็นแก่ของกินไปหน่อยนะลูก เดี๋ยวอ้วนนะ
-
ว่าให้ลูกว่าไอ้เด็กเวรมันไม่ดีเลยนะเนย์
:กอด1:
-
ชักจะปวดหัวแล้วซิ รู้สึกไตเติ้ลจะไปฝั่งพ่อหมดแล้วนะ ลืมแม่เนย์ได้ไงอะ
-
ระหว่าปะป๊าพัตกับลูกไตเติ้ลนี่ใครเจ้าเล่ห์กว่ากันนะ :pig4:
-
ชักจะปวดหัวแล้วซิ รู้สึกไตเติ้ลจะไปฝั่งพ่อหมดแล้วนะ ลืมแม่เนย์ได้ไงอะ
-
ชักจะปวดหัวแล้วซิ รู้สึกไตเติ้ลจะไปฝั่งพ่อหมดแล้วนะ ลืมแม่เนย์ได้ไงอะ
-
:-[ :-[ :-[ไตเติลน่ารักที่สุดอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ว่าแต่เนย์ว่าลูกได้งัยอะ
-
สงสัยต้องซื้อโซฟาเพิ่ม
ก็เข้าใจอ่ะนะ เด็กพึ่งเจอพ่อ ก็เลยเห่อหน่อย ม่าม๊าอย่างอลน๊า
-
55555 สองพ่อลูกนี่ซุ่มทำแผนกันตลอด :m20:
แนะนำให้เนย์รีบหากองหนุนด่วนนน ฮ่าๆ
-
ไตเติ้ลหลงปะป๊าเกินไปแล้วนะ แต่ว่าน่ารักอะ! ^_^
-
แสบแต่เด็กเลยนะไตเติ้ล แต่เนย์อย่าว่าลูกแบบนั้นสิมันไม่ดีนะ
-
เติ้ลกะป่าป๊านี่เข้ากันได้ดีมาก
-
ฮ่าๆๆๆ น้องไตเติ้ล เจ้าเลห์ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
โธ่...ไตเติ้ลสุดใสซื่อหายไปไหนแล้วเนี่ย
แต่ก็น่ารักอยู่ดีอ่ะนะ ฮ่าๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
ไตเติ้ลลลทำดีมากลูกกกกก
เนย โดนพ่อลูกรุมแล้วววว :-[
-
พัต เจ้าเล่ห์หลอกใช้เด็ก
เนย์โหดมาก
-
ครอบครัวนี้จะน่ารักกันไปถึงไหน
-
ไตเติ้ล นี่เจ้าเล่ห์ตั้งแต่เด็กเลยแต่น่ารักมากๆๆๆ
-
ลูกพ่อ แล้ว งานนี้
-
พัตเจ้าแผนการจริง ๆ นะนั่น ไตเติ้ลก็ไม่ค่อยเลยนะ
-
ฟันผุแน่ไตเติ้ล
ส่วนพัต รู้ว่าคิดถึงลูก แต่ก็อย่าตามใจลูก ให้ท้ายลูกซะขนาดนั้น
อีกอย่าง เลิกสอนให้เด็กมันโกหกได้แล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวเด็กมันจะเคยตัวเอานา
-
ให้ตายเถอะ เด็กสองคนนี้ร้ายไปมั้ย ทำมั้ยกลายเปงแบบนี้ คิคิ ร้ายบริสุทธิ์
น่ารักดีแฮะ แสบจิงๆแบบว่าแสบซ่าแต่น่ารักอ่ะ
แล้วแบบนี้คนอ่านจะไปไหนรอด คิคิ คิดว่าจ้ามาม่าจนท้องอืด
แต่ดันน่ารักซะงั้น ชอบๆ รอต่อไป
-
ตอนนี้หม่าม๊าเสียเชิงไตเติ้ลตัวแสบกับปาป๊าหมดเลย
แต่แบบนี้น่ารักดีนะ
เป็นครอบครัวกันแล้ว อิอิ
-
:-[ เขินจัง
-
ไตเติ้ลเจ้าเล่ห์มากๆ...555555
-
ฮ่าๆๆ เด็กแสบ
-
ไตเติ้ลน่ารัก :-[
:L2: :L2:
-
ฮากับต้องตามาก “ ทะเลาะกันทำไม ตารำคาญแล้วนะ ” ขนาดเล็กยังรำคาญเลย
ไตเติ้ลหนูดูจะเห็นแต่ของกินมากไปป่าวค่ะ ระวังจะกลายเป็นหมูอ้วน และน้องภูไม่หอมแก้มนะ
ม่าม๊าเนย์เสียรู้ทั้งลูกและพ่อเลย เฮ้อ นี่แค่วันแรกนะนี่ ยังบ้านแถบแตกเลย ว่าแต่ทั้งปะป๊าพัตกะน้องไตเติ้ลต้องลงไปนอนที่โซฟาจริงๆ ป่าวนิ :m20:
กด + ให้กับความน่ารักของไตเติ้ลค่ะ
-
ไตเติ้ลตัวแค่นี้แสบจังเนอะ สงสัยเชื้อพ่อแรง :m20:
-
:call: :call: :call:
-
รักแต่พัตน่ะเนี่ย
เนย์น้อยใจแล้ว
-
เจอกันไม่ทันไรพ่อลูกคู่นี้ทำเข้ากันได้ดีจริงๆ :laugh:
-
ไตเติ้ล ดูว่าจะเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าพ่ออีกนะเนี่ย เหอะๆๆๆ
-
วันนี้โดนลูกหลอกตลอด
เลยนะ อย่างนี้ต้อง :fcuk:
-
ไตเติ้ล นี่...
สงสาร เนย์ เลย
เหอๆ
ต่อๆ
-
o13 o13 o13
-
สมเป็นพ่อลุกกันจริงๆ
-
กร๊ากกกกกก ม่าม๊าของขึ้น!!!
ไตเติ้ล น่ารักมากลูกกกก ตกเป็นเครื่องมือของป่าป๊าโดยสมบูรณ์แบบ
-
พัตมันสอนลูกให้เจ้าเล่ห์ :laugh:
-
เจอเนย์โดนลูกเหลี่ยมใส่แบบนี้ แอบโกรธแทนแฮะ
คือ เข้าใจอารมณ์เนย์นะ
พัดจะแสดงออกมารักลูกยังไงก็ทำไแเถอะ
แต่ก็ยังสอนให้เด็กเจ้าเล่ห์ใส่แม่แบบนี้ มัน.. เฮ้อ
กลัวว่าเนย์จะโกรธ พาลไปใหญ่
คราวนี้ลูกจะไม่ชอบหน้าแม่เข้าน่ะสิ
-
ม๊าขาโหด
-
“ ไอ้พัต...ไตเติ้ล...”
“ ฮะ ม่าม๊า..” ไตเติ้ลหันมามองหน้าใส ไอ้พัตก็ขมวดคิ้ว และผมก็โพล่งเสียงดังใส่
“ แกสองคน...ลงไปนอนโซฟาเลยไป ”
“ ไม่น๊า ม่าม๊า....”
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
งานนี้สงสัยม่าม๊าจะรับศึกหนักซะแล้ว
-
เติ้ลกับปะป๊านี่เข้ากันได้ดีจริงๆ 555
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวันจัด พี่วินมีแฟนแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน (เมื่อวันก่อนยังจีบเราอยู่เลย แอ่ก :z6: )
มีงอนกันด้วยอ่ะ :-[
อย่านานนักนะหนู เดี๋ยวไตเติ้ลไม่มีน้อง :laugh:
-
:L2: :impress2:
-
พ่อลูกนี่เข้ากันดีจริงๆ น่ารักซะ
-
ม่าม๊าพูดกับลูกไม่เพราะเลยอ่ะ
แต่ไตเติ้ลก็แสบจริงๆเลย
-
ไตเติ้ลเข้าข้างปะป๊ามากไปหน่อยนะ ม่าม๊างอนเลยเห็นมั้ย :m17:
-
พ่อลูกคู่แสบ แถมยังเจ้าเลห์ด้วย o18
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
มะม๊า ... ให้อภัยป๊าเร็วๆนะค่ะ จุ๊บๆ :-[ :-[ :-[
-
:z10: :z2: ปวดหัวแทน ม้าม๊า เหลือเกิน
พัต ก็รุกเร็วเสียเหลือเกิน ให้เวลา
เนย์คิดหน่อยดิ :really2: :really2:
-
ไตเติ้ลน่ารักอีกแล้ว :-[
-
พัตกะไตเติ้ลจะเจ้าเล่ห์ไปมั้ย? เนย์งอนทั้งคู่มาแล้วจะหนาว หึหึ
-
น้องเติ้ลน่ารักอะ
ลูกใครหว่า ??
-
:impress2: :impress2: ไตเติ้ลน่ารักที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
พัตสอนลูก ให้เจ้าเล่ห์รึไงเนี่ย
สงสารเนย์โดนแกล้งตลอด
-
จัดการให้หนักเลยเนย์
-
ครอบครัวสุขสันต์มากกๆ
ไตเติ้ลน่ารักโฮกๆ :-[
-
พ่อ ลูก เข้าขากันดีจริงๆ
-
:laugh:
มาม๊าโดนแกล้งประจำเลย
-
อ่อม๊าค่ะ.....โหดไปไหม :laugh:
ทั้งลูกที่พ่อของลูกนอนล่างคู่
-
:pig4: เอาแล้วไง เนย์โดนพัตเล่นงานซะแล้ว ทั้งๆที่เพิ่งเข้ามาอยู่บ้านด้วยวันแรก ส่วนไตเติ้ลนี่ก็เห็นขนมของเล่นล่อตาล่อใจไม่ได้เลยนะ เชื่อฟังปะป๊าตลอด :laugh3:
ป.ล.คนอ่านอยากอ่านตอนพิเศษของไตเติ้ลอีกจังเลย น่ารักใสๆดี ภูกับไตเติ้ลเนี้ยะ :o8:
-
บทที่ 18
ทำไม...มันไม่ดัง ฟอดด ละ พอลืมตาขึ้นมาก็ถึงกับผงะ หน้าไอ้พัต นี่อย่าบอกนะว่า.............ไอ้สัมผัสเมื่อกี้.......มันคือ
จูบ...
ผมอึ้งอยู่นาน ก่อนมองไปยังไตเติ้ลที่ตอนนี้ ล้มตัวลงนอนเอามือปิดหน้าหิดตาเอาไว้ แล้วหัวเราะคิกคัก นี่สรุปมันเป็นแผนใช่ไหม ไอ้พัตเองก็ยิ้มให้ และก็หันไปตีมือกันแปะๆ กับไตเติ้ล
“ เก่งมากครับ ลูกปะป๊า เก่งที่สุดเลย ”
“ อย่าลืมขนมน๊าปะป๊า ” นี่สรุป มึงเห็นขนมดีกว่ากูงั้นเหรอ ได้...
“ ไอ้พัต...ไตเติ้ล...”
“ ฮะ ม่าม๊า..” ไตเติ้ลหันมามองหน้าใส ไอ้พัตก็ขมวดคิ้ว และผมก็โพล่งเสียงดังใส่
“ แกสองคน...ลงไปนอนโซฟาเลยไป ”
“ ไม่น๊า ม่าม๊า....”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
หลังจากผ่านเหตุการณ์ในคืนนั้นมาได้แล้ว นี่ก็ล่วงเข้าสู่วันหยุดสุดสัปดาห์แล้วละครับ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อย่าให้บรรยายเลยครับ ทุกๆ เช้าจะต้องมีคนตกเตียง อย่าถามว่าใคร ก็ไอ้พัตนั่นแหละครับ เพราะอะไร ทำไมมันถึงต้องตกเตียง ก็เพราะทุกเช้าที่ผมตื่นมา ผมกับไตเติ้ล มักจะสลับที่กันนอนเสมอ ก่อนนอนทุกคืน ก็จะมีไอ้พัตกับผมนอนขนาบข้างไตเติ้ลนอนกลาง แต่ตอนเช้ากลับกลายเป็นว่า ไอ้พัตกับไตเติ้ลนอนขนาบข้างผมและผมก็มานอนตรงกลางไตเติ้ลแทน แบบนี้ผมก็เลยปลุกไอ้พัตด้วยการถีบให้ตกเตียงเล่นๆ ทุกวัน และเช้านี้ก็เหมือนกันครับ
หลังจากที่ทานมื้อเช้าเสร็จแล้ว พี่วัฒน์ก็พาพี่เมย์กับต้องตาไปเยี่ยมพ่อกับแม่พี่แก ที่สวนต่างจังหวัด ไปพักค้างคืนที่นั่นคืนหนึ่ง ส่วนแม่เองก็นั่งทำบัญชีอยู่ในห้อง ตอนนี้ไอ้พัตกับไตเติ้ลก็กำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่
ผมยอมรับว่าตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้รังเกียจหรืออคติอะไรกับไอ้พัตมากมาย พอมีมันเข้ามาอยู่ด้วยก็รู้สึกสบายไปอยู่นิดหน่อยตรงที่มันช่วยดูไตเติ้ลให้ แต่ติดที่มันชอบสอนอะไรหลายๆ อย่างให้ไตเติ้ล จนผมอดที่จะห้ามปรามมันไม่ได้ ว่าให้มันหยุดสอนไตเติ้ลโกหกอะไรแบบนั้นอีก กลัวว่าไตเติ้ลจะติดเป็นนิสัย มันเองก็ยอมฟัง ไม่ค่อยสอนอะไรแบบนั้นอีก ไตเติ้ลก็กลับมาทำตัวปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็ตรงที่ไตเติ้ลติดไอ้พัตมากกว่าผมเหมือนเมื่อก่อนนั้นอีก
“ ม่าม๊า.....” ผมที่เพิ่งตากเสื้อเจ้าตัวเล็กเสร็จ ยังไม่ทันจะเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงลอยออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะออกมาด้วยซ้ำ
“ อะไรครับ ” ผมหันไปล้างมือล้างเท้า เช็ดจนแห้งเสร็จแล้ว ก็เดินไปหาไตเติ้ลที่ยืนรออยู่ตรงประตู วันนี้แดดค่อนข้างแรง เจ้าตัวเล็กก็คงจะร้อนถึงไม่ออกมาหาผมข้างนอก
“ ม่าม๊ากินติมนะ...ปะป๊าพาไป ” นั่นไง ว่าแล้วเชียว พูดเสียงอ้อนๆ แบบนี้ สงสัยไอ้พัตมันจะให้ไตเติ้ลมาอ้อนให้ผมไปด้วยแน่ๆ
“ แล้วไปกินติมที่ไหนครับ ” เจ้าตัวเล็กเดินจูงมือนำหน้าผมเข้าไปข้างใน แล้วยังไม่พอ ดึงให้ไปนั่งโซฟาตัวเดียวกันกับไอ้พัตมันอีก
“ ม่าม๊าไปน๊า...” เจ้าตัวเล็กหันมาพูดกับผม แล้วแถมปีนมานั่งบนตักอีก เฮ้อ...ก็เป็นซะอย่างนี้ แล้วผมจะปฏิเสธได้เหรอครับ
“ ครับๆ ไปก็ไปครับ แต่...ห้ามอ้อนเอาของเล่นอีกนะครับ ที่มีก็จะเต็มห้องแล้ว ” ต้องพูดดักทางไว้ก่อน เพราะของเล่นที่พวกเพื่อนๆ ขนมาให้นั้น ตอนนี้ก็แทบจะไม่มีที่เก็บแล้ว
“ ม่าม๊าอะ...” นี่แหละครับ หลังจากที่มีไอ้พัตเข้ามา ไตเติ้ลก็ขี้อ้อนขึ้นกว่าเดิมเป็นพิเศษ พอขออะไรผมไม่ได้ก็จะไปอ้อนเอากับไอ้พัต ไอ้พัตก็ดีหน่อยที่ไม่ให้อะไรพร่ำเพรื่อ บางอย่างที่ให้ได้มันก็ให้ อะไรที่ไม่เหมาะมันก็จะมาปรึกษาผมบ้าง ตอนนี้เจ้าตัวเล็กก็ปีนไปนั่งบนตักไอ้พัตเรียบร้อยแล้ว แถมอ้อนมากกว่าเดิมอีก
“ ปะป๊า...” ไอ้พัตมันก็หันมาทำหน้าแหยะๆ ให้ผม ผมเลยจ้องมันตาเขม็ง เป็นเชิงนัยๆ ว่าอย่ายอมไตเติ้ลนะ
“ แหะๆ...ไม่เอานะครับ นี่ก็เยอะแล้วเดี๋ยวม่าม๊าตีก้นลายไม่เอานะ ”
“ .................” เจ้าตัวเล็กเงียบ นี่ก็เป็นอีกมาตรการโต้ตอบอย่างหนึ่งที่ไอ้พัตมันสอน ผมก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ มึงสอนเองนะ
“ โอ๋...เอางี้ไหม....เดี๋ยวปะป๊าพาไปเล่นสวนสนุกด้วย เอาไหมครับ ”
“ จริงเหรอปะป๊า...” แหม ทีอย่างนี้ละหายโกรธเร็วเลยนะไตเติ้ล
“ จริงสิครับ เดี๋ยวจะพาไตเติ้ลกับม่าม๊าไปเที่ยวให้หมดทุกที่เลย ” แล้วถามกูไหมว่าอยากไปด้วยหรือเปล่า
“ จริงๆ น๊า ”
“ จริงสิครับ...แต่ไตเติ้ลต้องไปชวนม่าม๊าก่อนนะ เดี๋ยวม่าม๊าไม่อยากไปแย่เลย ” ถ้ามึงพูดมาขนาดนี้ ผมก็ต้องมีแต่ตอบตกลงลูกเดียวนะสิ
“ ม่าม๊า...ไปนะ ”
“ ครับ..”
“ เย้...” แล้วเจ้าตัวเล็กก็กระโดดตุบๆ อยู่บนโซฟา ดูท่าคงจะดีใจใหญ่ เพราะเท่าที่จำได้ผมเองก็ไม่เคยพาไตเติ้ลออกไปไหนไกลๆ มาก่อน มากสุดก็ซุปเปอร์ใกล้ๆ นี่เอง
ไม่นานหลังจากนั้นไอ้พัตมันก็ขับรถพาเรามาที่ห้างใหญ่ใจกลางกรุง เจ้าตัวเล็กก็ดูตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ มองนั่นมองนี่ตลอดทาง แต่ไม่วายที่จะมีท่าทีว่าจะลงไปเดินเองด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้เจ้าตัวเล็กเกาะอยู่ข้างหลังผมลูกเดียว ไม่ยอมลงไปเดินเอง ถึงแม้ว่าไอ้พัตมันจะพยายามแล้วก็ตาม สงสัยจะตื่นคน ไม่เคยเห็นมากขนาดนี้มาก่อน
“ ไตเติ้ลครับ ลงมาเดินกับปะป๊านะครับ ดูสิม่าม๊าเหนื่อยแย่เลย ” ครับ ตั้งแต่เดินเข้ามา แม้ไอ้พัตจะอยากให้ไตเติ้ลไปเกาะอยู่บนหลังแทนตั้งหลายครั้ง แต่ไตเติ้ลก็ไม่ยอมท่าเดียว
“ ไม่เอา...จะอยู่กะม่าม๊า ” ดูท่าจะยากครับงานนี้
“ พัต มึงก็รีบๆ หาวิธีสิ เหนื่อยแล้วนะ ” นับว่าครั้งนี้เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่ผมเห็นว่าไอ้พัตมันมีประโยชน์ พัตมันก็ครุ่นคิดอยู่ไม่นาน
“ ถ้าไตเติ้ลไม่ลงมา ปะป๊าไม่พาไปกินติมนะครับ ” เหตุผลมัน ก็ดูว่าไตเติ้ลจะยอมไหม
“ อะ...แต่ แต่เติ้ล....” เจ้าตัวเล็กก็ตอบตะกุกตะกัก
“ อะไรครับ กลัวเหรอ...ไม่ต้องกลัวนะ ปะป๊ากับม่าม๊าก็อยู่ด้วย ไม่ทิ้งไตเติ้ลหรอกครับ ”
“ ไม่ทิ้งนะ ”
“ ครับ...ถ้าอย่างนั้น ไตเติ้ลลงมาได้หรือยังครับ เห็นไหมม่าม๊าเหนื่อยแย่เลย ”
“ ม่าม๊าเหนื่อย...เติ้ลลงก็ได้ ” และกว่าที่จะกล่อมให้ลงได้ คนก็มองมาทางเราใหญ่ ก็จะอะไรเสียอีกละ ก็อยู่ดีๆ มีผู้ชายสองคนกับเด็กอีกคนหนึ่งมายืนกล่อมกันอยู่กลางห้าง
“ เดี๋ยวปะป๊าจะจับมือไตเติ้ลเดินไปนะ ” พัตมันก็จับมือไตเติ้ลข้างหนึ่ง แล้วออกตัวเดินช้าๆ ไม่นานไตเติ้ลก็หันกลับมาหาผม
“ ม่าม๊าจับด้วย ” โอ้ย จะให้บอกยังไง ให้เดินจูงมือเด็กนี่นะ แถมยังเป็นผู้ชายทั้งสองคนอีก ถ้าหากอีกคนเป็นผู้หญิงละก็ มันไม่น่าอายมากเท่านี้หรอก
“ น๊าม่าม๊า...” แล้วมาอ้อนแบบนี้อีก เอาก็เอาวะ
“ ยื่นมือมาครับ ” แล้วไตเติ้ลก็ยื่นมือเล็กๆ นั่นมาจับกับมือผม รู้สึกว่าหน้าตัวเองจะไหม้นิดหน่อย ก็เดินไปทางไหนมีแต่คนมอง แถมไตเติ้ลเองก็ยังเอาแต่เรียก ปะป๊า ไม่ก็ม่าม๊า อยู่ตลอด บางคนก็แค่มองแล้วก็หันกลับไปทำธุระตัวเองต่อ บางคนก็หันกลับมาสองรอบสามรอบ บางคนก็หันมาส่งยิ้มให้ คืออยากบอกอยู่นะว่าผมเนี่ยไม่ใช่ดารา อย่ามายิ้มให้อย่าเอากล้องมาถ่ายรูป แต่ไอ้พัตนี่สิ ดันยิ้มกลับไปให้ แถมบางทียังโบกไม้โบกมือให้เขาได้กรี๊ดกันเบาๆ อีก
แต่ที่หนักสุดดูจะเป็นกลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ที่เดินตามพวกเรามาตั้งแต่ด้านล่างแล้ว พอเราหยุดพวกนั้นก็หยุดตาม พอเราเดินก็เดินตาม แล้วยังมีเอาโทรศัพท์ยกขึ้นมาถ่ายรูปอีก พอหันกลับไปมองก็ทำเป็นเอาไปแนบหู คืออยากบอกพวกเธอจริงๆ นะว่า ไม่ทันแล้วละ กูเห็นมาตั้งนาน แล้วแถมพวกเธอจะไม่ลดละ ตามพวกเรามาจนถึงร้านไอศกรีมชื่อดัง พอเราไปนั่งโต๊ะริมสุด พวกเธอก็พากันยกโขยงมานั่งข้างๆ จนเต็มทั้งสองโต๊ะ ไตเติ้ลเองพอเห็นเมนูแล้วก็ไม่สนใจอะไรอีกเลย เอาแต่เปิดดูแล้วจิ้มๆ ให้ไอ้พัตดู ส่วนผมก็คอยสังเกตดูเด็กๆ พวกนั้น
“ ม่าม๊า...เติ้ลเอานี่นะ ” แรงสะกิดที่แขนทำให้ผมละสายตาจากเด็กกลุ่มนั้นมา ผมว่าเมือ่กี้ตอนไตเติ้ลเรียกผมว่า ม่าม๊า ผมว่าผมได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆ ด้วยละ
“ ช็อคโกแลตเยอะไปครับ เอาอันนี้ดีกว่าครับ ดูสิมีผลไม้ด้วย ” ก็อันที่ไตเติ้ลอยากกินนะ มีแต่ช็อคโกแลตทั้งนั้น ไม่อยากให้ทานมากเกินไป เดี๋ยวฟันผุ
“ อือๆ เอาๆ ” แล้วไตเติ้ลก็หันไปบอกไอ้พัตอีกที
“ แล้วทำไมเนย์ไม่สั่งละ สั่งเลยพัตเลี้ยงเอง ” มันก็ต้องแน่อยู่แล้ว ก็มึงเป็นคนพามานี่
“ ไม่อะ จะกินกับไตเติ้ล เดี๋ยวไตเติ้ลกินไม่หมด ” ก็ที่ไตเติ้ลเลือกเอานะ มันดูจะเยอะเกินกว่าที่เด็กตัวเล็กๆ จะกินหมด ไอ้พัตหันไปสั่งกับพนักงาน รอไม่นานักก็ได้มาถาดใหญ่ขนาดที่ว่ากินสี่คนหมด
“ เฮ้ยทำไมสั่งชุดใหญ่มาละพัต เนย์กับไตเติ้ลจะกินหมดไหมนี่ ” ผมหันไปว่าให้มัน มันก็ไม่สลดแถมหันมาบอกเสียงร่าเริงอีก
“ ก็ใครบอกละ ว่าจะสั่งมาให้กินแค่สองคน พัตเองก็จะกินด้วย จริงไหมครับไตเติ้ล ”
“ อือๆ ” ตอนนี้เจ้าตัวเล็กกำลังจ้วงตักมากินคำใหญ่ ไม่สนใจรอบข้างเลย
“ ค่อยๆ ทานสิครับดูสิ เลอะแก้มหมดแล้ว ” ผมหันไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดแก้มให้ไตเติ้ล แต่พอหันกลับมาอีกที ไตเติ้ลก็จ่อปลายช้อนไว้ใกล้ๆ ปากผมแล้วครับ สงสัยอยากจะป้อนผม ผมก็เลยงับเข้าไปให้คำหนึ่ง แต่ผมก็แกล้งงับไม่ปล่อยช้อน ไตเติ้ลยื้อใหญ่เลยครับ
“ ม่าม๊าอะ แกล้งเติ้ล ” พอดึงออกไปได้แล้ว ไตเติ้ลก็หันมาเอ็ดใส่ผม แล้วก็เลื่อนถาดทั้งถาดไปทางไอ้พัตเลยละครับ
“ โอ๋ๆ ไม่โกรธม่าม๊านะครับ ”
“ ม่าม๊าแกล้งอะ ” ผมก็เลยก้มลงไปหอมแก้มให้ฟอดหนึ่ง ไตเติ้ลเองก็ยิ้มมาให้ แล้วก็หอมแก้มผมคืนเหมือนกัน
“ หึๆ เลอะหมดแล้วนั่นนะ ” ไอ้พัตมันว่า แล้วก็เอาทิชชู่มาเช็ดแก้มที่เลอะไอศกรีมออกให้ คือไม่อยากจะบอกว่า ................ ผมกำลังเขินๆ อยู่ ก็นะ...คนก็มองเราอยู่แล้ว แต่นี่มีมาเช็ดแก้มให้อีก แถมยังได้ยินเสียงแว่วๆ จากกลุ่มเด็กพวกนั้นอีก
“ อุ๊ยแก...เช็ดแก้มให้กันด้วย อร๊ายยยยยยย ฟินสุดๆ ” แล้วก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังตามมา หลังจากจบประโยคนั้น
“ อะ...... ” ผมที่กำลังงงอยู่ว่าพวกเธอกรี๊ดอะไรกัน พัตมันก็ตักไอศกรีมมายื่นให้ผม นี่อย่าบอกนะว่า มึงกำลังจะป้อนกูอยู่
“ อ้ามๆ ม่าม๊า....” แล้วเจ้าตัวเล็กยังจะส่งเสียงเชียร์อีก
“ ป้อนกันด้วยอะแก ”
“ อร๊ายยย น่ารั๊กกกก ที่สุด ”
“ เขินแน่ๆ เลยอะแก ” ไอ้ตอนแรกกูก็ไม่คิดจะเขินหรอกนะ แต่ที่กูจะเขินตายนี่ ก็เพราะเสียงพวกมึงนี่หละ
“ อะ เออๆ ” และสุดท้ายผมก็เลยกลั้นใจงับลงไป แต่ไม่งับเอาไว้นานๆ แบบเดิมหรอก
“ กรี๊ดด ใช้ช้อนคันเดียวกันด้วย ” เออแหะ ผมเพิ่งสังเกต ว่าช้อนของผมผมยังถือมันไว้อยู่ แล้วสรุปว่าไอ้ช้อนคันเมื่อกี้ก็ของไอ้พัตนะสิ แถมตอนนี้มันก็กำลังตักไอศกรีมเข้าปากอยู่
“ อร๊ายแก แบบนี้ก็จูบกันทางอ้อมนะสิ กรี๊ดดด ” ฉ่า............ไม่รู้ว่าอะไรไหม้นะครับ ผมว่ารีบๆ กิน จะได้ออกไปจากร้านนี้สักที
และพอกินเสร็จสรรพแล้ว ในขณะที่พวกเรากำลังรอเงินทอนอยู่นั้น
“ เอ่อ....พี่คะ คือ.....คือแบบว่า...” และก็มีน้องผู้หญิงสองคนเดินมาหาเรา และหนึ่งในนั้นก็ถามพวกเราขึ้นมา
“ มีอะไรครับ ” ไอ้พัตเป็นคนตอบกลับไป
“ คือ...พวกพี่สองคน เอ่อ...เป็น....เป็นแบบว่า....แฟนกันหรือเปล่าคะ ” ผมว่า ถ้าหากผมกำลังกินน้ำอยู่ น้ำคงกระฉูดไปโดนหน้าไตเติ้ลเต็มๆ แน่
“ หา...เอ่อ...ฮ่ะๆๆ ” แล้วมึงจะหัวเราะทำไม
“ คือ...มันไม่ใช่ครับ เข้าใจผิดกันแล้วครับ ” ผมกลั้นอายเอาไว้แล้วตอบน้องๆ ไป
“ อ้าว....ไม่ใช่หรอกเหรอคะ เสียดายจัง แล้วทำไมถึงได้....” แล้วพวกน้องก็ยังมีคำถามอีก ผมก็ยังไม่ทันได้ตอบอะไรไป ไตเติ้ลก็พูดขึ้นก่อน
“ ปะป๊ากะม่าม๊าเป็นแฟนกันเหรอ...” คือไตเติ้ล จะเงียบไปก่อนก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกครับ พวกสาวๆ พอได้ยินแบบนั้นก็ดิ้นกันใหญ่
“ อร๊ายย ปะป๊ากะม่าม๊า ”
“ อ้อ ครับ...คือเราสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันครับ...แต่เราสองคนเป็น......” แล้วไอ้พัตก็พูดขึ้นมา ทำให้รอบข้างเงียบสงัด พวกกลุ่มสาวๆ ก็เงี่ยหูฟังเต็มที่ รวมทั้งผมด้วยแหละ
“ เราสองคนเป็น....สามี ภรรยากันนะครับ ” ฟ้าผ่าเปรี้ยงกลางแสกหน้า ไอ้พัตมึงพูดบ้าอะไร ผมอึ้ไปนาน พวกสาวๆ เองก็คงไม่แพ้กัน แต่หลังจากนั้น
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ” พระเจ้า เสียงสิบแปดหลอดจริงๆ พวกสาวๆ ทั้งกลุ่มกรี๊ดกันดังลั่นร้าน จนคนข้างนอกหันมามองใหญ่
“ อร๊ายย งั้นแบบนี้น้องคนนี้ก็ต้องเป็นลูกนะสิคะ ” แล้วสองสาวก็หันไปมองไตเติ้ล
“ อ้อครับ ไหนไตเติ้ลลองบอกพี่ๆ เขาไปสิครับ ว่าใครปะป๊า ใครม่าม๊า ” ไอ้พัตหันไปบอกไตเติ้ล ผมเองที่ยังอึ้งไม่หายก็ไม่ทันจะได้บอกอะไรไตเติ้ล
“ นี่ปะป๊า และก็นี่ม่าม๊าของเติ้ล ” ไตเติ้ลจิ้มอกพัตก่อน แล้วก็หันมาจิ้มอกผมต่อ พวกสาวๆ นี่กรี๊ดกันใหญ่เลย
“ ชื่อไตเติ้ล น่ารักจัง เอ่อ...จะเป็นไรไหมคะ ถ้าหากพวกหนูจะขอถ่ายรูปพวกพี่เก็บไว้อะคะ ” คือไม่ต้องขอหรอกครับน้อง พวกน้องถ่ายมาจะได้หลายโหลแล้วมั้ง
“ เอาสิครับ แต่ขอถ่ายเป็นรูปครอบครัวนะครับ ” ใครครอบครัวมึง
“ อร๊าย ได้เลยค่ะ ” แล้วพวกสาวๆ ก็พากันกรูมาทั้งกลุ่ม มาสาละวนจัดให้พวกเรานั่งให้พวกเธอถ่ายรูปกัน ผมที่แบบยังเอ๋อๆ อยู่ก็โดนจับนั่งไปเรื่อย จนกระทั่งรูปสุดท้าย
“ ปะป๊ากับน้องไตเติ้ลช่วยหอมแก้มม่าม๊าหน่อยสิคะ ” ผมอยากจะกรี๊ด เอาจริงเหรอนี่ ผมที่ยังอึ้งทึ่ง กับคำขอแกมสั่งของน้องสาวๆ อยู่ ก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว
“ ฟอดด ” “ แชะๆ ” เสียงดังที่ข้างแก้มทั้งสองข้าง พร้อมกับเสียงกดชัตเตอร์ติดๆ กัน ผมไม่รู้ว่าผมเดินมาขึ้นรถได้อย่างไร และกว่าที่ผมจะรู้สึกตัว
“ พรึ่บๆๆๆๆ ” หันมองไปรอบๆ นี่มันสวนจตุจักรนี่ กูมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วเมื่อกี้ก็พวกนกพากันบินหนีไป เพราะไตเติ้ลไปวิ่งไล่มัน ส่วนไอ้พัต มันนั่งสบายอยู่บนเสื่อ นี่กูจิตหลุดไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย
“ นี่มึง....” ผมหันไปชี้หน้ามัน แล้วเดินไปยืนอยู่ต่อหน้ามัน
“ กูมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วไหนมึงบอกว่าจะพาไตเติ้ลไปสวนสนุกไง ”
“ อ้าวเหรอ...ที่นี่ก็สนุกไม่แพ้กันหรอก ” มันเอาอะไรคิด
“ ไตเติ้ลครับ กลับเข้ามาเร็วแดดร้อนนะ ” ผมเลิกสนใจมัน แล้วหันไปเรียกไตเติ้ลเข้ามานั่งแทน แต่จะว่าไป ผมก็ไม่ค่อยได้มาที่นี่บ่อยนัก หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งเล่นนอนเล่นอยู่ที่นี่ แต่อยู่ได้ไม่นานฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก กว่าพวกเราจะไปถึงที่ศาลาเพื่อหลบฝนแล้ว ที่นั่นก็เต็มไปด้วยคนจำนวนมาก ไอ้พัตเลยสละตัวเองมายืนบังฝนให้ผมที่กำลังอุ้มไตเติ้ลอยู่ พอดีมันเอาเสื้อแจ็คเก็ต มาบังหัวมันไว้ไม่ให้ละอองฝนมาโดน มันเลยทำให้ผมกับมัน ยืนสบตากันในระยะประชิดมากกว่าเดิม
“ เนย์....หนาวไหม ” กูควรจะถามมึงมากกว่านะ
“ เอ่อ ไม่..แล้ว พัตละ ”
“ แค่เนย์กับลูกยืนอยู่ใกล้ๆ ก็ไม่หนาวแล้วละ ” ผมว่าฝนตกมันจะต้องหนาวๆ เย็นๆ นะ แต่ไหงมันกลับร้อนจังเลย
“ เนย์........”
“ อะไร...”
“ วันนี้...ไปค้างบ้านพัตนะ ” ไอ้บ้า ชวนกูไปค้างบ้านมึง มึงคิดอะไรกับกูหรือเปล่า
“ วันนี้ฝนตก สงสัยจะหนัก...แล้วบ้านพัตก็อยู่ใกล้ด้วย ไม่อยากให้เนย์และก็ไตเติ้ลหนาวนะ ” สรุป ผมเองสินะที่คิดอกุศลไปไกล แล้วทำไมผมต้องคิดด้วยละ
“ ว่าไงเนย์ ตกลงไปค้างบ้านพัตนะ ”
“ อะ อืม ”
“ อะไรนะไม่ได้ยิน ”
“ ก็บอกว่าเออ ไงละไม่ได้ยินหรือไง ” แต่เพราะมันเอาหน้าเข้ามาใกล้ เพราะเสียงฝนกลบไปหมด และผมก็เผลอตะโกนใส่มันอีก ทำให้ผม เอ่อ...
“ อยากหอมแก้มพัตก็ไม่บอก ”
“ ไอ้บ้า ใครอยากหอมแก้มสากๆ ของมึงกันละ ”
“ ฟอดด แต่แก้มเนย์นี่นิ่มดีนะ หอมด้วย ” ผมตั้งตัวไม่ทันมันก็หอมแก้มผมอีกแล้ว
“ รักนะ ” ผมว่า พาผมไปโรงพยาบาลดีกว่าครับ เพราะหลังจากนั้น ดูเหมือนว่าจะมีแต่คำๆ นั้น มันวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา แล้วไตเติ้ลละ หวังว่าไตเติ้ลคงจะไม่เห็นฉากนั้นหรอกนะ
“ ม่าม๊าหอมแก้มปะป๊า และปะป๊าก็หอมแก้มม่าม๊าด้วย ” ไตเติ้ลทำไมถึงได้ทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
To be continue.....
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
เอาละครับหลายๆ คนก็อาจจะได้ใจกันไปสำหรับฉากบอกรักลางสายฝน อิอิ
เอาเป็นว่าตอนหน้าเราจะแอบย่องไปดูพัตกะเนย์เข้าน้องนอนกัน (อย่าคิดลึกนะมีไตเติ้ลอยู่ด้วย)
สรุปสุดท้ายนี้ก็อยากจะบอกว่า
....................................อีกไม่กี่ตอน ( อาจจะตอนที่ 20+ ) เรื่องนี้ก็จะจบลงไปแล้ว......................... ..
จะเขียนให้จบก่อนปีใหม่แน่นอน..................... ..
และหลังจากนั้นก็จะได้ต่ออีกเรื่องที่ค้างไว้ต่อ
สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกท่านที่เดินทางร่วมกันมา :pig4: :pig4:
-
:call: :call: :call:
-
:o8: :o8: :-[ :-[
-
สาววายติดตามมมม :m20: :m20:
-
:impress2: หวานเกินไปแล้ว
สาวกลุ่มนั้นท่าทางจะฟิน
-
เรื่องนี้อ่านแล้วมีความสุขที่สุดเลย เนื้อหาก็ไม่แน่น ไม่เครียดจนเกินไป ทำให้ผู้อ่านรู้สึกผ่อนคลาย และมีความสุข
-
น้องไตเติ้ลจ๋าทำไมหนูถึงได้น่ารักอะไรอย่างนี้ :man1:
-
:pig4: น่ารักสุดๆอ่ะ ครอบครัวสุขสันต์นี้เนี้ยะ :o8:
พ่อเป็นทัพหน้าตอบอย่างไม่อ้อมค้อม ลูกเป็นหน่วยเสริม ส่วนแม่นั้นเอิ่ม...อึ้ง...สติไม่อยู่กับตัว...ล่องลอยไปตามสถานการณ์
-
น่ารักเกินไปแล้วน้า~
-
อ่านแล้วฟินค่ะ รอตอนต่อไปนะ :call:
-
ช่างเป็นครอบครัวที่น่ารักจัง :กอด1:
-
กรี๊ด~ตอนนี้หวานมาก บอกรักกลางสายฝน ไตเติ้ลก็น่ารัก แอบขำกลุ่มสาววายเบาๆคิกๆ
-
ไตเติ้ลน่ารักจัง :man1:
-
น่ารักอ่าา น้องไตเติลเป็นโซ่ทองคล้องใจจริงๆ อ่า
:-[ :-[
-
ไม่มีน้องให้ไตเติ้ลอีกซักคนหรอ?
:z1:
-
น่ารักมากครับ รักกันนานๆ ^^
-
น่ารักอ่ะ :-[
-
เนย์เหม่อนานเลยนะนั่น พัตก็จริง ๆ เลยนะนั่น ไม่ค่อยเลย
-
น่ารักมากครอบครัวนี้ :-[
-
อยากเป็นสาวๆกลุ่มนั้นอ่ะ
"ฟิน"
:-[ :o8:
-
น่ารักมากกกกกเลยตอนนี้ :impress2: ครอบครัวสุขสันต์หรรษา 555
ตอนหน้าไปค้างบ้านผู้ชายละ อิอิ :z1:
-
ครอบครัวอบอุ่น
น่าร้กที่สุดเลย :-[ :-[ :-[
-
:impress2: คอบครัวนี้น่ารักจัง :กอด1:
-
ครอบครัวสุขสันต์น่ารักมาก
อยากจะเป็นสาววายกลุ่มนั้นจัง
จะไปขอถ่ายรูปด้วย 55555
-
55555 เด็กมันซื่อ เห็นอะไรก็พูดออกมาอย่างนั้น^^
-
ฟินมากกกก >///< หวานไม่แคร์สื่อเลยนะพัตเนย์ อยากถ่ายรูปครอบครัวนี้มั่งจังเลย
-
จะให้จบก่อนปีใหม่หรอ o22
ขอตอนพิเศษข้ามปีน่ะ :laugh: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักกันทั้งครอบครัวเลย
มีบอกรักกันกลางสายฝนด้วย :-[
อยากเป็นสาวๆกลุ่มนั้นจัง คงฟินน่าดู :laugh:
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
ไตเติ้ลน่ารักจริง หลงเลยอ๊ะ
รอตอนหน้า เนย์ไปบ้านพัตและ
-
รีบมีน้องให้ไตเติ้ลไวๆจิ อ๊างงงงงงงงงงงงงงงง :impress2:
สามคำ>>ฟิน โคตร โคตร
-
อร๊ายยย เขิลอ้ะ
:-[
ชอบๆ ต่อๆ :-[
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!
โดดกอกไตเติ้ล :z2: :z2:
-
ไตเติ้ลขี้อ้อนมากกกกก น่ารัก :กอด1:
-
ครอบครัวสุขสันต์ อ๊ายยยยยยย
เขินนนนนนน
-
ชอบเติ้ลอ่ะ :กอด1:
-
ฮากับสาววายอะ อั้ยยะ! มีบอกรักกันกลางสายฝนด้วยเว้ย!!
-
วี๊ดดด ต่อเถอะ ถ้าจะน่ารักกันขนาดนี้ โอ้ยอยากอ่านฉากประมาณคุณปู่คุณย่ากะหลานๆจังครับ
-
น่ารักมากค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:-[ :-[ :-[ :-[
-
คือนั่งยิ้มมาอยู่ดีดี พออ่านข้อความของคนของคนเขียนยิ้มแทบไม่ออก
จะจบแล้วจิงๆหลอ หือๆ ยี่สิบบวกนี่คือ ยี่สิบเก้า ชิมิ แหะๆ นะนะ
-
พูดได้คำเดียวว่า
หน้ารักอะ
-
น่ารักสุดๆอะ อ่านแล้วมีความสุขมากๆจัง
-
ครอบครัวอบอุ่น
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักจริงๆเลยย
สาวๆกลุ่มนั้นคงฟินน่าดู >,<
-
โอ้ยยยยย ฟินโว้ย
ขอไปอยู่กับกลุ่มเด็กนั้นด้วยได้ไหมเนี๊ย
o13 o13 o13
-
:กอด1: :กอด1:
-
ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักมากๆ
-
อยากเป็นสาวๆกลุ่มนั้นจัง อิอิ :-[
-
ไตเติ้ล อยากมีมะม๊าอีกคนมั้ย
เค้าจะเลี้ยงๆๆๆ :m3:
-
ครอบครัวสุขสันต์ ใกล้เข้ามาอีกนิดล่ะพัต สู้ๆ
-
น่ารักที่สุดครอบครัวนี้ :-[
-
แก๊งค์ชะนีเด็กแก๊งค์นั้น คงจะฟินกันมากสินะ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย
อ่านไปกัดหมอนไป ครอบครัว พ่อ แม่ ลูก น่าร๊ากกกกกกที่สุดอ่า
-
:-[ :-[ :-[
ครอบครัวสุขสันต์
ไตเติ้ลเจ้าเล่ห์นะเนี๊ยะ น่ารักสุดๆเลย o13
-
:L2: เรื่องนี้น่ารักมากกกก อ่านรวดเดียว
ชอบแนวครอบครัวอบอุ่น น้องไตเติ้ลร้ายจริงนะแต่ก็น่ารัก 555555
ปล.ตอนนี้ฟังเพลงผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกอยู่ เข้ากับเรื่องนี้มากกมาย ชอบได้บรรยากาศ :impress2:
-
ดีใจกับไตเิ้ติ้ลนะเนี่ย ได้มีความสุขซะที
-
:กอด1: :กอด1:
-
รักไตเติ้ลจริงๆ น่ารักกกกก
-
:pig4:
-
ครอบครัวสุขสันต์ ไตเติ้ลลอ่า น่ารักกกกมากกกลูกเอ้ยย อิอิ :impress2:
-
:o8: :-[ อร้ายยยยยยยย!!! มาเร็วๆน้าาาาา
-
น่ารักอ่ะ อ่านแล้วฟิน ฟินแล้วยิ้ม ยิ้มแล้วหัวเราะ แล้วก็เขิลยุคนเดียว 55555
-
ขอบอกสั้น ๆ ว่า น่ารักอ่ะ
รีบมาต่อนะ เราจะรอ
-
เป็นเราคงตะขิดตะขวงใจ หายไปตั้งหลายปีนิ อ่านแล้วดูมาม๊าอึดอัดนิดๆ น่าจ๋งจ๋าน
เอาเถอะ มีไตเติ้ล เป็นกามเทพแล้วนิเนอะ
-
ไตเติ้ลลูกหนูไม่อยากมีน้องไว้เล่นเป็นเพื่อนหนูกะพี่ต้องตาเหรอ
ลองถามป๊ากะม๊าหนูหน่อยสิ
-
หนูคือ 1 ในแก็งค์ สาวๆ พวกนั้น(??)
-
:man1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
กะลังคิดลึกเลยเรา
-
ไตเติ้ลน่ารัก
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[
-
ตลกสาว y อะ 5555+ กรี๊ดๆ ยังกับเจอดาราเกาหลี เอิ๊กๆ
ตอนนี้ครอบครัวสุขสันต์มากๆ อะ ^^ พ่อแม่ลูก อิอิ
-
:-[ :-[
อ๊ายยยยยยยยยยยยย
-
โฮกกกก
อ่านแล้วเขินแทนๆ
-
น่ารักกันมากกๆเลยยย :-[ :-[
-
iักไตเติ้ฃมากกว่าคู่พ่อแม่แล้วล่ะ น่าร๊ากกกกกกก~
-
บทที่ 19
“ ว่าไงเนย์ ตกลงไปค้างบ้านพัตนะ ”
“ อะ อืม ”
“ อะไรนะไม่ได้ยิน ”
“ ก็บอกว่าเออ ไงละไม่ได้ยินหรือไง ” แต่เพราะมันเอาหน้าเข้ามาใกล้ เพราะเสียงฝนกลบไปหมด และผมก็เผลอตะโกนใส่มันอีก ทำให้ผม เอ่อ...
“ อยากหอมแก้มพัตก็ไม่บอก ”
“ ไอ้บ้า ใครอยากหอมแก้มสากๆ ของมึงกันละ ”
“ ฟอดด แต่แก้มเนย์นี่นิ่มดีนะ หอมด้วย ” ผมตั้งตัวไม่ทันมันก็หอมแก้มผมอีกแล้ว
“ รักนะ ” ผมว่า พาผมไปโรงพยาบาลดีกว่าครับ เพราะหลังจากนั้น ดูเหมือนว่าจะมีแต่คำๆ นั้น มันวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา แล้วไตเติ้ลละ หวังว่าไตเติ้ลคงจะไม่เห็นฉากนั้นหรอกนะ
“ ม่าม๊าหอมแก้มปะป๊า และปะป๊าก็หอมแก้มม่าม๊าด้วย ” ไตเติ้ลทำไมถึงได้ทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ผมกำลังโดนใบ้กินอยู่ครับ นับตั้งแต่เหตุการณ์ในตอนนั้น
“ รักนะ ”
“ รักนะ ”
“ รักนะ ”
“ โว้ยยยยยย...จะตามมาหลอกมาหลอนถึงไหนวะ ไอ้บ้านี่ ” ผมสุดจะทน ก็มันมีแต่คำนั้นลอยวนเวียนอยู่รอบๆ หู อย่างกับแมลงวันตอมขี้อยู่นั่นแหละ
“ เนย์...เป็นอะไร ร้องเสียงดังเลยนะ ” ลืมไปว่าตอนนี้กำลังอยู่บนทางด่วน ไตเติ้ลก็นอนหลับอยู่เบาะหลัง ไอ้พัตเองก็หันมาทำหน้างงๆ
“เปล่าๆ รีบขับไปเถอะ อยากอาบน้ำแล้ว ” ผมบอกห้วนๆ จะให้บอกได้อย่างไรกันละ ว่าที่กำลังประสาทเสียอยู่เนี่ย เป็นเพราะไอ้คำบอกรักสั้นๆ ของมึงนั่นแหละ
“ อือ...ม่าม๊า...” ไตเติ้ลงัวเงียตื่นขึ้นมาคงเป็นเพราะเสียงผมดังเกินไปนั่นแหละครับ
“ มานั่งกับม่าม๊าครับ ” ผมหันไปเรียกให้ไตเติ้ลมานั่งกับผม ไตเติ้ลเองก็ลุกขึ้นมาทั้งที่ตายังหลับอยู่ ผมเองก็รีบอุ้มไตเติ้ลมาวางไว้บนตัก แล้วก็ค่อยๆ ลูบหลังกล่อมไตเติ้ลต่อ
ไม่นานนัก พัตก็พาพวกเรามาถึงที่บ้านมันแล้วครับ ข้างนอกฝนก็ยังตกอยู่ แต่ก็ไม่ได้ตกแรงเหมือนอย่างช่วงแรกๆ แล้ว พัตมันบอกให้ผมรอมันอยู่โรงรถก่อน ส่วนมันวิ่งเข้าไปในบ้านเอาร่มออกมารับ ไม่ได้มาที่บ้านมันนานแล้ว ก็นับจากวันนั้นนั่นแหละ สภาพทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป โรงรถที่บ้านมันแยกออกมาต่างหากจากตัวบ้าน ในนี้ก็มีพื้นที่มากพอที่จะจอดรถได้ถึงห้าคัน ไม่นานนักพัตมันก็วิ่งกลับมาในสภาพที่เปียก เพาะมันไม่กางร่ม มันโง่หรือเปล่า
“ ทำไมมึงไม่กางร่มมาละ โง่เปล่านี่มึง ” ผมถามมันทันทีที่วิ่งมาถึง
“ อ้าว ก็พัตกลัวเนย์กับลูกจะตากละอองฝนนานเกินไป เดี๋ยวไม่สบายไง ” นี่มันห่วงผมกับลูกขนาดนี้เลยเหรอ
“ ก็...เออช่างมันเถอะ รีบๆ กางสิร่มนะ ไหนบอกว่าไม่อยากให้ตากละอองฝนนานไง ”
“ ครับๆ กระผมรับบัญชา ”
“ ยังจะเล่นอีก ” ไม่รู้ว่ามันจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเกินไปไหม ก็เล่นเอาตัวเองออกไปบังฝนที่สาดมาทางด้านข้าง แล้วร่มก็ยังเอามาบังผมไว้ซะเกือบมิด เลยทำให้ตัวมันเกินกว่าครึ่งโดนฝนสาดไปเต็มๆ กว่าจะมาถึงตัวบ้านได้มันก็เปียกเกือบทั้งตัวแล้ว
“ ทำไมเข้ามาช้านักละพัต...อ้าว ทำไมเปียกไปทั้งตัวแบบนั้นละพัต ” น้าพร...ไม่สิ ต้องเรียกว่าแม่เนาะ ซึ่งแกขอร้องมาอย่างนั้น ก็ถามทันทีที่เห็นสภาพลูกชายคนเล็กเปียกมะลอกมะแลก อย่างกับลูกหมาตกน้ำแบบนี้
“ ก็พัตบังฝนให้เนย์กับลูก กลัวไม่สบายนะครับแม่ ”
“ อ้อ...แล้วถ้าตัวเองไม่สบายขึ้นมาละ จะทำอย่างไรพัต ทำไมไม่ดูแลตัวเองบ้าง...เนย์จ๊ะ รีบๆ พาพัตกับลูกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา ”
“ ครับคุณน้า...เอ้ย คุณแม่ ”
“ เร็วเนย์ ตามพัตมาเลย ” แล้วพัตมันก็กึ่งลากกึ่งจูงผมที่ยังอุ้มไตเติ้ลอยู่ เดินไปตามทางขึ้นบันไดไป บรรยากาศคุ้นๆ เพราะเคยมาหลายครั้งแล้ว และในที่สุดมันก็พามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานหนึ่ง มันยืนอยู่นานและสุดท้ายมันก็หันมาพูดกับผม
“ เนย์...อย่าคิดมากนะ พัตไม่ได้จะทำอะไรเนย์นะ เชื่อพัตนะ ”ผมนิ่งไปอึดใจหนึ่ง พัตมันก็นิ่งรอผมอยู่ สุดท้ายผมก็พยักหน้าให้มันทีหนึ่ง แล้วมันก็เปิดประตูพาผมเข้าไปในห้องของมัน
“ เนย์จะอาบก่อนหรือ...”
“ ไม่ต้อง พัตนั่นแหละรีบๆ ไปอาบก่อน เดี๋ยวป่วยขึ้นมา ส่วนเนย์จะรอไปอาบพร้อมไตเติ้ลนี่หละ ”
“ อือๆ งั้นพัตไปอาบก่อนนะ ” พัตมันก็หันไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานไตเติ้ลก็ตื่นขึ้นมา แต่ก็ยังงัวเงียอยู่
“ ม่าม๊า..ปะป๊าไปไหน ” พอตื่นขึ้นมาก็ถามหาพัตมันทันที สงสัยจะติดพัตมาก
“ อาบน้ำอยู่ครับ เดี๋ยวไตเติ้ลก็ไปอาบพร้อมม่าม๊านะครับ ”
“ อือ ” ผมก็ปล่อยไตเติ้ลนั่งเล่นกับเตียงไปก่อน แล้วก็ไปหาชุดมาเตรียมไว้ให้ไตเติ้ล คือทางนี้เขาซื้อมาเผื่อไว้เมื่อไม่นานมานี้เอง เผื่อไตเติ้ลจะมาค้างที่นี่ ผมเองก็คงต้องอาศัยยืมชุดพัตใส่ไปก่อนนั่นแหละ ไม่นานพัตมันก็ออกมา ไม่รู้ว่ามันลืมหรืออะไร ถึงได้ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวตัวเดียว เพราะถ้าหากอยู่ที่บ้านนั้น ผมจะบังคับให้มันเอาเสื้อเข้าไปใส่ออกมาด้วย
“ เนย์ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เลยนะ เดี๋ยวพัตจะลงไปดูกับข้าวข้างล่าง...ไตเติ้ลอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวปะป๊าทำให้ ”
“.................” ไตเติ้ลไม่ตอบ แต่ส่ายหน้าเอาอย่างเดียว
“ ไปครับไตเติ้ล ไปอาบน้ำได้แล้วครับ ” หลังจากที่พัตมันเปลี่ยนชุดเสร็จ และเดินออกจากห้องไปแล้ว ผมก็หันมาลอกคราบให้ไตเติ้ล แล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาพันตัวไตเติ้ลแล้วก็อุ้มไปอาบน้ำต่อ
หลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยผมก็พาไตเติ้ลลงมาข้างล่าง พัตมันก็ออกมาเปิดทีวีให้ไตเติ้ลดู ผมเองที่ตอนแรกกะว่าจะเข้าไปช่วยในครัว พัตมันก็ห้ามผมไว้เสียก่อน
“ ไม่ต้องเนย์ ในครัวพัตจัดการเอง เนย์อยู่ดูไตเติ้ลไปเถอะ ”
“ นี่...ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ ” ก็ที่ผ่านมา ผมไม่เห็นว่ามันจะเข้าครัวทำกับข้าวเลยนี่ครับ
“ ก็ที่นั่นบ้าน เมีย ก็ต้องให้เมียทำ มาบ้านสามี สามีก็ต้องทำให้กิน ถูกไหมครับไตเติ้ล ”
“ อือ ” นี่มึงไม่กระดากปากบ้างเลยเหรอ ว่าเสร็จมันก็หันหลังเดินเข้าครัวไป ปล่อยให้ผมนั่งอึ้งอยู่กับไตเติ้ลนี่ แล้วไหนยังจะมีพี่พุตอีก ที่เอาแต่กลั้นหัวเราะกับท่าทีของผม
“ ไตเติ้ลลูกแม่ อยู่ไหนลูก มามะมาให้ชื่นใจหน่อย ” พะแพงที่มาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามาก็เรียกหาไตเติ้ลเสียงดัง
“ แทนที่จะทักเพื่อน กับไปทักลูกเพื่อนซะงั้น ”
“ ทำเป็นน้อยใจไอ้เนย์ แกก็มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว ไม่ต้องการความคิดถึงของกูหรอก ใช่ไหมจ๊ะเติ้ลเติ้ล ”
“ ใช่ๆ ม่าม๊าหอมแก้มปะป๊า ปะป๊าก็หอมแก้มม่าม๊า ” เอาแล้วไงไตเติ้ล อยู่ดีไม่ว่าดีก็ขายหน้ากันซะงั้น
“ กรี๊ดด จริงเหรอคะ เติ้ลเติ้ล....นั่นแน่ ไอ้เนย์ ไหนบอกว่ายังไม่หายโกรธมันไง ไหงกลับไปหอมแก้มมันเองละจ๊ะ ”
“ เปล่า...ก็แค่อุบัติเหตุ ” ผมรับรองได้ว่า มันจะต้องล้อผมไปอีกนานแน่นอน
“ อ้อจ๊ะ อุบัติเหตุ แต่ทำไมน๊า...ม่าม๊าเติ้ลถึงได้หน้าแดงละเนี่ย ”
“ ม่าม๊าอาย ” อ๊าก ไตเติ้ลพูดทำไม
“ หึๆ อายเหรอจ๊ะเนย์ ”
“ พอเลยมึง แล้วมานี่มีอะไร บ้านช่องมีก็ไม่อยู่ มาสิงบ้านคนอื่นเขาทำไม ”
“ อุ๊ยๆ มีหวงบ้านด้วย ไม่ยักกะรู้เนอะเติ้ลเติ้ล ว่าม่าม๊าเราก็เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ แต่เอ....ก็นี่บ้านสามีเขานี่เนอะ ”
“ ไอ้พะแพง หยุดเลยนะ ไตเติ้ลก็ด้วย ”
“ ฮ่าๆ กูก็แค่แซวเล่นไอ้เนย์ คิดจริงจังไปได้ แต่มันก็จริงนะจ๊ะ ” มันยังไม่เลิก ผมเลยหันไปแยกเขี้ยวใส่มัน ยังไม่ทันจะได้กระโดดงับหูมัน พัตก็มาเรียกพวกเราไปทานข้าวกันเสียก่อน
“ อ้าวพ่อ...ตื่นมาพอดี กำลังจะทานข้าวเย็นกัน พ่อมาทานด้วยกันสิครับ ” พัตมันทักพ่อ ที่เพิ่งตื่นแล้วลงมาข้างล่าง ท่านก็แค่ยิ้มออกมา แล้วก็เดินไปหาไตเติ้ล
“ นี่เหรอไตเติ้ล หลานปู่ น่ารักจริงๆ ” ไตเติ้ลนั่งนิ่งให้ท่านอุ้ม แต่ไม่นานไตเติ้ลก็วิ่งลงมาหาผม
“ ม่าม๊า...เติ้ลไม่ชอบ ”
“ ฮ่าๆๆ สงสัยว่าไตเติ้ลจะไม่ชอบคุณแล้วละ...สมน้ำหน้า ทำดีมากค่ะไตเติ้ลหลานย่า อย่าไปยอมตาแก่นั่นนะจ๊ะ โกรธได้ งอนได้ เกลียดไปเลยจ๊ะ ” แม่พรที่เดินตามมา ก็ว่าเข้าให้ ผมเองก็แอบสะใจเล็กๆ เหมือนกัน อย่าว่าแต่ผมเลย ทุกคนในห้องก็ดูจะสะใจไม่น้อยไปเหมือนกัน
“ เฮ้ย...ได้ไงคุณ นั่นหลานผมทั้งคนนะ จะให้หลานเกลียดปู่ตัวเองหรือไง ”
“ ช่วยไม่ได้นี่ครับพ่อ ก็พ่อดันไม่ยอมให้ผมอยู่กับเนย์เอง สมควรโดนแล้วครับ ” ไอ้พัตพูดทั้งที่ยังกลั้นหัวเราะอยู่ นี่อย่าบอกนะ ว่าพัตมันเป็นคนบอกไตเติ้ลให้ทำอย่างนี้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็นับว่ามันทำได้ดีมากเลยทีเดียว
“ ใช่แล้วคุณ...ไตเติ้ลอย่าไปยอมนะค่ะลูก....เอ้าเนย์ พาลูกไปนั่งรอที่โต๊ะเลย ส่วนคุณ ถ้าอยากกินก็ตามมา ถ้าไม่...ก็นั่งเอ๋อแดก แดกเอ๋ออยู่นี่แหละ ” โอ้โหแม่แกแรงมากพัต
“ ได้ไงคุณ...อ้อ ลืมบอกไปนะ ว่าผมมีแขกนะ ”
“ ใครคะ แขกคุณ ”
“ พงษ์กับหนูเอื้องนะ ” ไม่รู้อะไร พัตมันชะงักไปนิด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นปกติ แต่พอเราทานอาหารไปได้เกือบอิ่มแล้ว แขกพ่อพัตถึงได้มาถึง ผมว่าผมคุ้นๆ ผู้หญิงคนนี้นะ พัตเองมันก็ขมวดคิ้วด้วย
พอผมจะขอตัวขึ้นไปข้างบน พ่อพัตก็เรียกให้อยู่ด้วย ไม่รู้ทำไม แต่พอประโยคที่ออกมานี่สิ ทำเอาผมตัวชาไปเลยทีเดียว
“ นี่หนูเอื้องคนที่พ่อว่าจะให้พัตหมั้นด้วยเมื่อตอนนั้น ” ผมหันไปมองหน้าพัต มันก็อึ้งเหมือนกัน นี่อย่าบอกนะว่ามึงไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า ผู้หญิงที่ชื่อเอื้องเองก็ดูจะตกใจอยู่เหมือนกัน
“ พ่อ ไหนพ่อบอกว่า...”
“ นี่คุณ ยังไม่เลิกคิดอะไรแบบนั้นอีกเหรอ ดื้อจริงๆ ”
“ เดี๋ยวๆ ฟังก่อนสิ ” พ่อห้ามแม่ที่กำลังเงื้อมือจะตี
“ อะไรอีกละ พูดมาให้มันดีๆ หน่อยนะ เผื่อศพจะได้สวย ” เล่นแรงนะคุณแม่
“ งั้นก็เงียบๆ หน่อยละคุณ...ว่าไงละพงษ์ ตกลงจะเอาอย่างไรละ ”
“ ฉันก็ไม่อะไร แล้วแต่แก...แล้วเอื้องละลูก ว่าอย่างไร ” ลุงที่ชื่อพงษ์หันไปถามผู้หญิงข้างๆ แก เธอดูจะคิดอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายเธอก็ถามคำถามหนึ่งออกมา
“ เอ่อ...หนูขอถามอะไรได้ไหมคะ ”
“ ได้สิ ว่าแต่อะไรละ ” พ่อพัตถามกลับไปอีก
“ เอ่อคือ...พี่พัตกับพี่คนนี้เป็นอะไรกันคะ ” เธอถามแล้วก็ชี้มือมาทางผม
“ พัต ว่าไง พ่อให้เราตอบเองนะ ”
“ เนย์...” พัตมันหันมาหาผม ผมเองนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าให้มันไป หลังจากนี้จะเป็นอย่างไร ก็ขอให้ขึ้นอยู่กับคำตอบของมันก็แล้วกัน หากมันบอกว่าไม่ ผมกับไตเติ้ลก็จะไปเอง แต่ถ้ามันบอกว่า....
“ พี่กับเนย์....เป็นแฟนกัน และไตเติ้ลเองก็เป็นลูกของเราครับ ” หลังจากมันตอบคำถามนั้นไป ไม่ใช่แค่ผมที่อึ้ง คุณพ่อ คุณพงษ์ เอื้องเอง ก็อึ้งไปเหมือนกัน ผมสังเกตเห็นว่า เอื้องเธอกำมือแน่นเหมือนกับกำลังระงับอารมณ์อะไรสักอย่าง
“ เอื้องลูก เป็นอะไร ” คุณพงษ์หันไปสะกิดเอื้องที่นั่งนิ่งอยู่ ผมเองก็รู้สึกหวั่นๆ เหมือนกัน และก่อนที่คุณพงษ์จะทำอะไรต่อ เอื้องก็....
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ” ทุกคนสะดุ้งไปตามๆ กัน ไตเติ้ลกอดผมแน่นเลย สงสัยจะตกใจ พัตที่เอาแขนมาโอบผมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ก็กระชับแขนแน่นขึ้นไปอีก และหลังจากสิ้นเสียงนั้น เอื้องเธอก็กระโดดมานั่งอยู่ข้างหน้าพวกเราสามคนแล้ว
“ เอื้องจะทำอะไร อย่านะ ” คุณพงษ์รีบส่งเสียงห้าม แต่เอื้องเธอก็
“ ใช่พวกพี่ๆ จริงๆ ด้วย...จำหนูได้ไหมค่ะ ที่ ที่ขอถ่ายรูปพี่ๆ ที่ร้านไอศกรีมวันนี้ไงค่ะ ” เอื้องเธอว่าออกมาก่อน แล้วดูเหมือนจะดีใจอะไรสักอย่าง และพอมองหน้าเธอชัดๆ อีกที พัตกับผมถึงกับหันมามองหน้ากัน และก็มองเธออีกที และผมก็ดูเหมือนจะทำเธอได้แล้ว
“ อ้อ...น้องกลุ่มนั้นนั่นเอง ”
“ ใช่ๆ ” พัตมันก็สนับสนุน
“ อร๊าย ใช่จริงๆ ด้วย โหย...ทีแรกหนูก็ไม่คิดว่าตะใช่ แต่พอมองดูดีๆ กรี๊ดเลยอะ อร๊ายยยย ชอบๆ ”
“ อะไรกันหนูเอื้อง พัตมันยังไง ”
“ นั่นสิ พ่อเองก็งงนะเอื้อง ”
“ คือๆ....หนูไม่หมั้นกับพี่พัตนะคะพ่อ คุณลุง...”
“ ทำไม/ทำไม ” ทั้งสองประสานเสียงกันเต็มที่
“ คือหนู...หนู.....หนูเป็น...สาววายอะค่ะ กรี๊ดดดด อร๊ายฟินสุดๆ หนูขอตัวออกไปข้างนอก โทรไปเม้าส์กับเพื่อนก่อนนะคะ ขอตัวค่ะ ” ว่าเสร็จเธอก็กระโดดออกไปเลย ทิ้งให้พวกเราอึ้งกับสาววาย มันคืออะไร
“ สาววาย ” ดูเหมือนทุกคนจะงงกับคำนี้อยู่เหมือนกัน สุดท้ายพะแพงเลยชี้แจงแถลงไขให้พวกเราเข้าใจกันอย่างถี่ถ้วน
“ คืออย่างงี้คะ....สาววาย ก็ผู้หญิงที่ชอบแบบว่า ยังไงละ คือ ชอบจิ้นให้ผู้ชายได้กันเองนะคะ คือ ชอบเห็นผู้ชายรักกันเอง อย่างพัตกับเนย์นี่ไงละคะ ” ถึงสถานีบางอ้อแล้วละครับ อย่างนี้นี่เอง มิน่าละ
“ ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าไม่มีงานหมั้นละนะ เอาละหมดเรื่องแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนละกันครับ ”
“ อ้อคะ เดี๋ยวออกไปส่งคะ ”
“ ฮ่าๆ นี่พวกมึงยังอึ้งไม่หายกันอีกเหรอ ไปนอนได้แล้วไปพวกแก ว่าแต่...เติ้ลเติ้ลจ๊ะ อยากมีน้องไหมลูก ” ไอ้พะแพง มึงคิดจะปั่นหัวอะไรไตเติ้ลอีก ไอ้พัตก็ยิ้มอะไร
“ น้องยังไง ” ใสซื่อนะไตเติ้ล
“ ก็แบบ พี่ต้องตา มีไตเติ้ลเป็นน้องไงละจ๊ะ แล้วพอมีน้องไตเติ้ลก็จะได้เป็นพี่เหมือนพี่ต้องตาไง ” แหนะ สงสัยจะซับซ้อนกันเกินไป ไตเติ้ลเลยนั่งนิ่ง คิ้วขมวดอยู่นาน
“ งงเหรอครับ ”
“..........................” ไตเติ้ลไม่ตอบแต่ส่ายหัวแทน แล้วที่เงียบนี่คืออะไร
“ แล้วเงียบทำไมจ๊ะ ”
“ เติ้ลอยากได้....................”
“..........................................” พวกเราก็เงียบรอฟังคำตอบไตเติ้ลอยู่
“ ............น้องหญิงกะน้องชายอะ ” ไตเติ้ลพูดอะไร ไม่จริงใช่ไหม ไม่นะไตเติ้ล ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ ฮ่าๆๆๆๆ ” บรรลัยแล้วไง พวกมันพากันหัวเราะร่วนเลยครับทีนี้
“ ไตเติ้ลขึ้นนอนครับ ” ผมว่าเสร็จก็รีบอุ้มไตเติ้ล แล้วก็วิ่งขึ้นไปข้างบนเลยครับ แต่ไม่วายมีเสียงตามมา
“ อยากมีเร็วๆ ก็ไม่บอกไอ้พัตเนาะ ไอ้นี่ก็บื้ออยู่นี่แหละ รีบๆ ตามไปทำน้องให้ลูกสิ ไป๊ ” แล้วผมก็ได้ยินเสียงคนวิ่งตามขึ้นมา ก็ไอ้พัตนั่นแหละ
“ เนย์...................”
“ หยุด...”
“ หึๆ พัตไม่ทำอะไรหรอก.............เว้นแต่ว่า................”
“..........................”
“ เนย์จะสมยอม ”
“ ไอ้พัต...นอนข้างล่างเลยนะมึง ” ผมว่าให้มัน แต่มันก็ยังไม่สลด
“ เนย์จะทำเองเหรอ ได้สิ...แต่ต้องรอให้ลูกหลับก่อนนะ ”
“ O_o**** ” ผมว่า หน้าตาผมคงจะเป็นแบบนั้นแหละครับ พูดอะไรไม่ออก แต่ก็อดจะหน้าร้อนขึ้นมาไม่ได้ เอ๊ะ หรือว่าเราจะเป็นไข้
“ เนย์...ตัวรุ่มๆ นะ ปวดหัวหรือเปล่า ” ไอ้พัตที่เอามือมาอังหน้าผากไว้ตอนไหนไม่รู้ สงสัยจะจริงเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดเมื่อยตามมาแล้ว
“ จริงๆ ด้วย....เนย์ห้ามนอนใกล้ลูกนะ ”
“ อะไรวะ ”
“ อย่าเถียงนะเนย์ เดี๋ยวลูกติดไข้ เอาเป็นว่าคืนนี้........” จะพูดอะไรก็รีบๆ สิวะ อย่ามาทำสายตาแบบนั้น
“ .............พัตจะดูแลเนย์กับลูกเองนะ ”
แล้วคืนนั้นไอ้พัตมันก็นอนตรงกลาง แต่ผมก็รู้สึกได้ว่า มันเองก็กำลังดูแลผมกับไตเติ้ลอยู่ตลอด แม้ว่าผมจะหลับลงไปแล้ว แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่มันส่งมาให้ผม แม้จะอยู่ในฝันก็ตาม มันยังคอยตามมาดูแลผมเลย บางที วันพรุ่งนี้ ผมอาจจะ...
กลับมารักมันเหมือนเดิมแล้วก็ได้...หรือบางที
อาจจะรักมันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ...
“ หลับให้สบายนะเนย์ พัตจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนหรอก ...ฝันดีนะ ”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
To be continue.....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
-
ไตเติ้ล ตอบได้ชัดเจนมาก
อยากมีน้องหญิง กะน้องชาย
-
:z13: เติ้ลน่ารักมากกกกก :กอด1:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย !!!
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก !!! :z2: :z2:
-
เอื้องเป็นสาววาย!!! ดีแล้วล่ะ ไม่ทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉาน
ไตเติ้ลอยากมีน้อง น้องสาวกะน้องชายอย่างละคน ป๊าพัตจัดให้ไตเติ้ลหน่อยซิ 555+
-
:z13: :z13: ฟินไปล้านรอบ
-
น่ารักจังค่ะ
ดีนะที่มีลูกดามใจ คอยอวย อิอิ
^^
-
เอื้อง เยี่ยมมากกกก :pigha2:
-
ไตเติ้ลอยากได้ทั้งน้อยหญิง และน้อยชาย
อย่างนี้พัตก็ต้องขยันทำการบ้านนะซิ
ว่าแต่จะเอาไตเติ้ลไปไว้ที่ไหนอะ :haun4:
-
จัดไปน้องหญิงกะน้องชาย!!
-
ไตเติ้ลอยากได้น้องเหรอ งั้นเราก็เชียร์ให้ไตเติ้ลมีน้องเร็วๆล่ะกัน
-
:o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[
-
กร๊ากกกกกก ก ก ก :m20: :m20:
พัตจัดน้องมาให้ไตเติ้ลสักคนสองคนดิ๊ :laugh: :laugh:
-
555 เอื้องสาววาย :really2: :impress3:
-
ฟิน
มาต่ออีกนะ คำง่าย ๆ สั้น ๆ แต่จบทุกคำพูด รีบมาด้วย
-
หนูเป็นสาววายค่ะ
ประโยคเดียวจบเลย
-
มันคือความรัก
-
โอ้ยเรื่องราวน่ารักมากเลย ทั้งเนย์ พัต ไตเติ้ล เป็นครอบครัที่น่ารักมากเลย มาตอนต่อไปเร็วๆนะคะ รอค่ะ รอ
-
หวานมากกกกก
อบอุ่นสุดๆเลย
สมน้ำหน้าคุณปู่
เป็นไงล่ะโดนหลานไม่ชอบเลย
ไปแยกพ่อแม่เค้าจากกัน
ว่าแต่ไตเติ้ลอยากมีน้อง
คุณพ่อคุณแม่ไม่ทำน้องให้ไตเติ้ลหน่อยหรอค้า 55555
-
:-[ :-[
น่ารักจัง
-
“ เนย์จะทำเองเหรอ ได้สิ...แต่ต้องรอให้ลูกหลับก่อนนะ ” :m20:
-
ปะป๊า ม่าม๊าจัดให้ไตเติ้ลหน่อยเร็ว
คนอ่านอยากดูตอนทำน่ะ :z1: :z1:
-
เติ้ลชัดเจนมากลูก
อยากได้น้องผู้ชายกะน้องผู้หญิง
5555
เนย์ใจอ่อนเหอะน้า
:impress2:
-
น่ารักอ่ะ :o8:
-
ทำน้อง :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เอาซักทีมฟุตบอลนะ น่ารักดีมีลูกเยอะๆ
-
จะปั๊มลูกกันอีกมั๊ยเนี่ย
-
ขอให้ได้น้องหญิงกับน้องชายเร็วๆนะจ๊ะหนูเติ้ลเติ้ล
-
เติ้ลน่ารักมากกกก
-
เย้ๆๆ ครอบครัวสุขสันต์
หุหุ ดีนะที่เอื้องเป็นสาววาย นึกว่ากรี๊ด จะหาเรื่องซะอีก ฮ่าๆๆ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
รอวันที่เนย์กับมารักพัตอีกนะ
-
อืม....น้องหญิง กับน้องชาย
ได้ใจมากเติ้ล เหอะๆๆๆๆๆๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh:น้องไตเติ้ลทำดีมาก :laugh: :laugh: :laugh:
ชอบแม่พรจัง :pigha2: :pigha2: :pigha2:สมน้ำหน้าปู่ :pigha2: :pigha2:
รออออออออออออออออจ้า :bye2: :bye2:/color]
-
พัตดูและเนย์กับไตเติ้่ลให้ดีนะนั่น แล้วไตเติ้ลไม่ค่อยเลยนะ
-
อ๊ากกกกกกกกกก :o8:
-
ปะป๊าพัตจัดให้ไตเติ้ลด่วน แต่คงต้องกล่อมให้เนย์ยอมก่อนนะ
เพิ่งรู้ว่าคู่หมั้นพัตเป็นสาววาย 555
-
ได้ยินแล้วใช่มั้ยจ๊ะน้องเนย์ น้องเติ้ลอยากได้น้อง :laugh:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไตเติ้ลน่ารัก น่าฟัดจริงๆเลยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไตเติ้ลขอสองเลยม่าม๊า
-
ไตเติ้ลอยากได้น้องรึเนี่ย 555
-
อยากมีน้องตั้ง2คนเลยหรอ ไตเติ้ลล
ม่าม๊าทำเพื่อลูกหน่อยน่ะ :laugh: :laugh:
:-[ :-[ :impress2: :impress2: :o8:
-
น่าารักกกกอีกแล้วว :impress2:
ไตเติ้ลอยากมีน้องเหรอลูกกกก อิอิ รีบปั้มเลย555
-
แอร๊ยยย!! น่ารักงะ ไตเติ้ลซึนได้อีก 555++ ทั้งมึนทั้งร้ายกาจแ่น่ารักงะ
แต่มาตอนท้าย ไอ หลับให้สบายนี่ยังไง บรู๊วว++
รอรอตอนต่อไปน้า ^^
-
ฟินมากเลยน่ารักค่ะ....++
-
ที่แท้ผู้หญิงที่กรี๊ดกร๊าดหน้าร้านไอติม คือเอื้องนั่นเอง
แหม่ สาววายบอกปัดไม่แต่งแถมสนับสนุน พัดเนย์ก็ผ่านฉลุยเลย
เนย์ ไตเติ้ลอยากได้ 2 คนเลย
คงต้องบอกพัดให้เตรียมของบำรุงหลังจากออกกำลังกายเยอะๆหน่อยแล้ว^^
-
ฟออินอ ฟิน. :impress2:
-
เนย์จ๋า เติ้ลอยากได้น้อง
อ๊ายๆ ทำด่วนนนนน
-
ไตเติ้ลน่ารักมากกกก :กอด1: ช่างเป็นครอบครัวที่อบอุ่นยิ่งนัก พ่อ แม่ ลูก แล้วไหนจะปู่ ย่า ยาย ลุง ป้า น้า อา เต็มเพรียบ :m11:
-
55555555555555555
ขำ เอื้อง มากมายอ่ะ
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
ดูเหมือนว่าตอนนี้เนย์ทำอะไรก็เข้าตัวไปหมด :m20:
ไตเติ้ลน่ารัก :man1: ทำเอาฮากันได้ตลอด
:pig4:
-
:-[
-
ต้องขอบอกว่าอ่านตั้งแต่ตอนที 1 ถึงตอนนี้อยากให้เป็ดมากแต่เพิ่มจะมาสมัครใช้ได้ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:=w= ชอบมากจริงๆครับ :m20: :m20: :m20: ยิ่งพอมาดีกันแล้วแบบนี้ดูน่ารักไปเลย o13 o13 o13 ติดตามเรื่อยนะครับ
ปล. ไม่อยากให้จบเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น่ารักอ่ะ ^^
-
:-[ น่ารักมากมาย ทำน้องให้เติ้ลเร็วๆนะจ๊ะ เติ้ลจะได้เป็นพี่ อิอิ ไม่มีไรแอบแฝงนะ o18
+1 จ้า
-
ไตเติ้ลจะได้น้องหญิงกับน้องชายไหม?
-
แอบเชียร์ให้มีน้องจริงๆนะ อิอิ :-[
:กอด1:
-
ขอให้สงบสุขอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆนะ
ไม่อยากให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเลย
ดีนะที่เอื้องเป็นสาววาย ไม่เข้ามาทำให้ครอบครัวร้าวฉาน o13
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
"เติ้ลอยากได้......."
"น้องสาวกับน้องชาย"
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
มีน้องไวไวน้าาาา :impress2:
-
ถึงจะเพิ่งกลับมาอ่านต่อ แต่ให้สามคำสำหรับพัตเลยนะ "นาย แมน มาก" ดูแลเนย์แม้เนย์จะมีโกรธอยู่ใช้ใจเอาชนะ o13 o13
ไตเติ้ลเปรียบเสมือนกามเพทตัวน้อย ที่ประสานใจให้พ่อและแม่เลยเนอะ เนย์ก็วางใจได้แล้วล่ะ ตอนนี้ขอเชียร์
ให้พัตได้ใจเนย์เร็วๆ :กอด1:
-
:impress2: สุขใจ
-
ใกล้จบซะแล้วเหรอเนี่ย เรื่องนี้
ตอนแรกคิดว่าจะเป็นเรื่องยาวกว่านี้แล้วก็ดราม่ากว่านี้ซะอีก
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่ากได้ดราม่ากว่านี้นะ อย่างนี้ดีแล้ว(กลัวคนแต่เอามาม่ามาเสริฟ)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พระ-นายผ่านเรื่องเลวร้ายไปได้ไม่ยากเท่าไร
แต่ขึ้นอยู่กัยใจนายเอกมากกว่าว่าจะยอมอภัยให้พระเอกเมื่อไร
ทำให้นึงถึงนิยายอีกเรื่องที่ดูเหมือนพระ-นายจะแกปัญหากันไม่ได้ซะที
ทำให้รุ้สึกว่าเรื่องนี้กับเรื่องนั้นนี่ การผ่านอุปสรรคช่างต่างกันซะจริง
อ่านเรื่องนี้แล้วสนุก ยิ้มหัวเราะเหมือนคนบ้า อ่านเรื่องนั้นก็สนุก แต่ทั้งลุ้นทั้งเหนื่อย เฮอะๆๆๆ
รออ่านตอนหน้านะ
:L2: :pig4: :L2:
-
พี่คนอ่านก็อยากให้เติ้ลมีน้องเหมือนกัน
-
อ่านตอนนี้แล้วน่ารักดีค่ะไม่แรงเกินไปไม่ดราม่าเกินไป กำลังดีเลยอ่านสบาย ชิวๆ แต่ถ้าจะให้ดีอยากรบกวนช่วยเปลี่ยนภาพแฟน
เพจมาม๊าเนย์ใหม่ได้ไหมค่ะ รู้สึกลูกระเดือกภาพนี้มันเกินหน้าเกินตาปะป๊าไปหน่อยถึงหน้าจะน่ารักแต่ลูกกระเดือกแมนเกิ๊น :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
หนุ่มเอย สาวเอย เจ้าจงขอบคุณสาววาย
-
คอบครัวสุขสันต์ บอกได้คำเดียวว่า น่ารัก
เติ้ลขอสอง :-[
-
สนับสนุนเต็มที่ รีบมีเร็วๆ รอฉากเรียกเลือดอยู่ครับ รอๆๆ
-
อ๊ายยยย. ครอบครัวสุขสันต์ ชอบน้องเอื้องมากกกก :impress2: อยากอ่านตอนพิเศษของเติ้ลอีกอ่ะคับ มาน้าาา :oo1:
-
อยากได้น้อง :o8:
-
น่ารักมากๆ
-
เติ้ลอยากได้น้อง
ว่าแต่น้องของเติ้ล จะชื่อไรน้อ?
-
จะเม้าท์ว่ามีหมา(?)แนะนำให้มาอ่านบอกว่าเรื่องนี้สนุก
แล้วก็จริงๆด้วยสิ ต้องไปขอบคุณหมา(?) :laugh:
ขอให้มาลงเรื่องนี้บ่อยๆ อย่าทิ้งคนอ่านไปไหนเลยนะครับ :3123:
นึกว่าเป็นคำอ้อนวอนสักเสียงหรืออะไรก็ได้ที่จะทำให้คนเขียนมีแรงบรรดาลใจนะครับ
รอตอนต่อไปครับ +1 ให้เป็นกำลังใจและแทนคำขอบคุณด้วยครับ :L2:
-
เติ้ลอยากได้น้องง
พัตจัดเลยย 555
-
บทที่ 20
“ เนย์...ตัวรุ่มๆ นะ ปวดหัวหรือเปล่า ” ไอ้พัตที่เอามือมาอังหน้าผากไว้ตอนไหนไม่รู้ สงสัยจะจริงเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดเมื่อยตามมาแล้ว
“ จริงๆ ด้วย....เนย์ห้ามนอนใกล้ลูกนะ ”
“ อะไรวะ ”
“ อย่าเถียงนะเนย์ เดี๋ยวลูกติดไข้ เอาเป็นว่าคืนนี้........” จะพูดอะไรก็รีบๆ สิวะ อย่ามาทำสายตาแบบนั้น
“ .............พัตจะดูแลเนย์กับลูกเองนะ ”
แล้วคืนนั้นไอ้พัตมันก็นอนตรงกลาง แต่ผมก็รู้สึกได้ว่า มันเองก็กำลังดูแลผมกับไตเติ้ลอยู่ตลอด แม้ว่าผมจะหลับลงไปแล้ว แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่มันส่งมาให้ผม แม้จะอยู่ในฝันก็ตาม มันยังคอยตามมาดูแลผมเลย บางที วันพรุ่งนี้ ผมอาจจะ...
กลับมารักมันเหมือนเดิมแล้วก็ได้...หรือบางที
อาจจะรักมันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ...
“ หลับให้สบายนะเนย์ พัตจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนหรอก ...ฝันดีนะ ”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ >
เป็นไปตามคาดครับ เช้านี้ผมตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกได้ว่าร่างกายตัวเองปวดเมื่อยไปหมด นี่ถ้าหากว่าผมไม่มีอาการแบบนี้ตั้งแต่เมื่อเย็นวานแล้วละก็ ผมก็คงคิดว่า................. เอาเป็นว่าช่างมันเถอะครับ พัตมันดูแลผมดีมากเลยทีเดียว ทั้งเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ แล้วยังจะทำข้าวโจ๊กมาให้ผมทานอีก ไม่น่าเชื่อว่ามันก็ทำอาหารเป็น ส่วนไตเติ้ลเองพอตื่นมา ก็ออกไปวิ่งเล่นที่สนามหญ้าที่ด้านหลังบ้าน ผมเองก็ยังไม่อยากออกไปไหนก็เลยนอนซมอยู่ที่ห้องมันทั้งช่วงเช้า จนเที่ยงนั่นแหละ พัตกับไตเติ้ลถึงได้เข้ามาปลุกผมไปทานข้าว และแน่นอนว่าพะแพงเองก็มาสิงอยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่วายแซวผมอยู่ดี
“ แหมๆ ถึงกับนอนซมเลยเหรอ ฮุๆ เติ้ลเติ้ล...สงกะสัยว่า หนูจะได้น้องในเร็ววันนี้แล้ว ”
“ เหรอๆ ”
“ พอเลยพะแพง หยุดเอาอะไรไร้สาระให้ไตเติ้ลได้แล้ว ที่กูป่วยก็เพราะตากไอฝนต่างหาก ”
“ อ้อ เหรอ...แล้วทำไมไอ้คนที่มันตากฝนถึงได้สบายบรื๋ออย่างนั้นละ เอ๊ะหรือว่า........ไอ้พัต อย่าบอกนะว่า มึงแอบลักหลับไอ้เนย์มัน ”
“ อุ๊บ ” ผมถึงกับสำลัก อยากจะด่ามันออกไปจริงๆ แต่ไอ้พัตนี่สิ มันดันสะดุ้งไปด้วย นี่อย่าบอกนะว่า...
“ เฮ้ยอะไรไอ้พัต กูแค่แซวเล่นๆ ทำไมมึง................หรือว่ามึงแอบลักหลับมันจริงๆ ใช่ไหมหา ”
“ ไอ้พัต.....” ทั้งผมและพะแพงต่างก็จ้องหน้ามันเขม็ง ต่างกันที่พะแพงอยากรู้เพราะจะได้เอาไปแซว แต่ผมอยากรู้ว่ามันทำจริงๆ หรือเปล่า
“ เอ่อ...”
“ พัต...เมื่อคืนที่มึงเช็ดตัวให้กู มึงทำแค่นั้น...ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นใช่ไหม...พัต ”
“ แน่ะๆ มีพิรุธ ทำตาเลิกลัก ”
“ มันก็...นะ......ก็แหม เนย์ออกจะขาว น่ารัก แล้วเมื่อคืนเนย์ยังจะเอิ่ม....” ไอ้บ้าพูดออกมาได้ไม่อาย ไอ้พะแพงก็ยิ้มกริ่มเลยสิ
“ ยังมีอะไรต่อด้วย เร็วๆ สิอยากรู้ ”
“ ก็...ก็...ก็เนย์ออกจะเซ็กซี่ด้วย พัตก็เลย เผลอจูบ เผลอไซร้ไปนิดเดียว...นิดเดียวจริงๆ นะเนย์ ” ไอ้เหี้ยพัต มึงพูดอะไรออกมา ไตเติ้ลนี่นั่งนิ่งฟังอย่างเดียว
“ หวายๆ ไอ้เนย์นี่มึงเขินเหรอ หน้าแดงเชียวน๊า แบบนี้ไตเติ้ลก็จะมีน้องแล้วดิ ”
“ อะ...ไอ้เหี้ย ไอ้เลว ไอ้@#--+*&&*%&^%$^@)*&€$ ”
“ ฮ่าๆ เนย์มึงนี่เขินน่ารักจริงๆ ”
“ อือ น่ารัก น่า......กด ด้วย ”
“ ไอ้พัต มึง......โว้ย ไตเติ้ลหยุดหัวเราะได้แล้ว ”
“ ม่าม๊าน่ารัก ”
“ ฮ่าๆ เนย์เอ้ย ทำใจเถอะวะ ลูกมันได้พ่อแล้ว มันก็ลืมแม่แบบมึงไปเลย...ก็เหลือแต่มึงนี่แหละที่ยังไม่ได้พ่อของลูก ใจอ่อนเร็วๆ นะเนย์ ไตเติ้ลจะได้มีน้องไวไว ฮ่าๆ ” ไอ้พะแพง นี่มึงเป็นผู้หญิง หรือกระเทยแปลงเพศมาวะ ทำไมถึงพูดเรื่องแบบนี้ได้หน้าไม่อายเลย
“ ไอ้...ไอ้พวกบ้า...กู กู...”
“ อะไนครับเนย์ เนย์ไม่ต้องห่วงนะ....พัตจะทำเบาๆ ”
“ ไอ้บ้า...ไอ้.....”
“ ปะป๊าจะทำอาไรเบาๆ ” ไตเติ้ลลูก อย่าสงสัยได้ไหม
“ เอ่อ...ถามม่าม๊าดูสิครับ ว่าปะป๊าอยากทำอะไร ” ไอ้พัต มึงเล่นโยนขี้มาเลยเหรอ
“ ม่าม๊า...ปะป๊าจะทำไรเบาๆ หรอ ”
“ เอ่อ....คือ คือ...............”
“ โอ้ยไอ้เนย์ มึงจะอ้ำอึ้งทำไม ไอ้พัตก็ด้วย ก็บอกลูกมึงไปสิ ว่ามึงจะทำน้องให้มันแค่นี้เอง ”
“ ทำน้อง....ปะป๊าทำยังไง...เติ้ลอยากเห็น ” ไตเติ้ลลูก อย่าได้คิดเชียวนะ อย่ามาขอดูนะ ไตเติ้ลโว้ย ทำไมลูกผมถึงได้เป็นเยี่ยงนี้นี่
“ เอ้อ...กูกลับบ้านดีกว่า พวกมึงก็บอกลูกเอาเองละกัน ว่าทำน้องนะ ทำกันยังไง บอกดีๆ นะ ไปละ บายนะเติ้ลเติ้ล ” ไอ้พะแพงก็อีก ทิ้งระเบิดแล้วหนีหายไปเลย
“ ม่าม๊ากับปะป๊าทำน้องยังไง ” กรี๊ด ไตเติ้ล อย่าถามได้ไหม
“ เอ่อ คือ....ไตเติ้ลครับ ”
“ ฮะปะป๊า...”
“ คือ ทำน้องนี่...เขาไม่ให้ใครดูนะครับ มีแค่ปะป๊ากับม่าม๊าเท่านั้นครับที่ได้ดู ”
“ ทำไมละปะป๊า...” เจ้าหนูทำไม มันมาแล้ว
“ อ่า...เพราะว่า...ม่าม๊าอาจจะเขินนะครับ ” ไอ้พัต แค่มึงพูดนี่กูก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว
“ ทำไมละม่าม๊า...”
“ เอ่อ...ไตเติ้ลยังเด็กครับ....ไอ้พัตมึงหยุดพูดได้แล้วนะ ”
“ อือ...”
“ อือ นี่แสดงว่าเข้าใจแล้วใช่ไหมครับไตเติ้ล ” ทีนี้เจ้าหนูทำไมจะได้หมดไปสักที
“ เติ้ลเด็ก ดูไม่ได้...ถ้าเติ้ลโต เติ้ลดูได้ใช่ไหม ”
“................................”
“...............................”
“ ปะป๊า...ม่าม๊า เติ้ลโตดูได้ใช่ไหม ”
“ พัต.....”
“ ครับเนย์...”
“ กูว่า...ปล่อยให้ไตเติ้ลดูการ์ตูนคนเดียวดีกว่านะ ”
“ พัตก็ว่าอย่างนั้นแหละ...แล้วราจะไปไหนดีละ ”
“ ปะป๊า ม่าม๊า...”
“ อืม...”
“ เอาเป็นว่า......เราไปทำน้องให้ไตเติ้ลดีกว่านะ ” ไอ้ประโยคหลังมันกระซิบ แล้วมันก็โดดหลบออกไปเลย
“ ปะป๊าไปไหน ”
“ ไอ้เหี้ยพัต...” ผมกัดฟันกรอดไตเติ้ลเองก็ยังมีหน้าตา มาทำใสซื่อใส่
“ ม่าม๊าจะไปไหน ”
“ หึๆ ไตเติ้ล ดูการ์ตูนอยู่นี่นะ ห้ามไปไหนเด็ดขาด ”
“ ม่าม๊า.....”
หลังจากที่ผละออกมาจากไตเติ้ลได้ ผมก็ออกมาตามคิดบัญชีความกับไอ้พัตต่อ ส่วนไตเติ้ลไม่ได้ดูการ์ตูนอยู่คนเดียวหรอกครับ ผมแอบเห็นคุณพ่อลงมาด้อมๆ มองๆ อยู่แถวราวบันไดหลายที คงอยากจะคุยอยากจะเล่นกับไตเติ้ล ผมก็เลยถือซะว่าเปิดโอกาสให้ ไม่อยากเห็นคนแก่น้อยใจ ง้อทีลำบากตาย
มองหาได้ไม่นานก็เห็นมันนอนผึ่งลมอยู่ใต้ต้นไม้ ไม่รู่มันเอาเวลาไหนไปหอบเสื่ออกมาปู ผมก็เลยค่อยๆ ย่องเข้าไป แล้วก็...
“ เฮ้ย....” ไม่ใช่เสียงไอ้พัต แต่เป็นเสียงผมเอง ตอนแรกที่ย่องเข้าไป กะว่าจะเตะมันซักป๊าบสองป๊าบ แต่ไหง มันกลับดึงขาผมไป แล้วแถมตอนนี้ ผมทับมันอยู่ แถมมันยังกอดผมอีกด้วย
“ อูย....ซี้ด ” มันดันมาทำเสียงทะลึ่งใส่ผมอีก ผมเลยเอาศอกกดลงไปบนท้องมันอีกที
“ โอ๊ย...เนย์ พัตเจ็บนะ ” มันปล่อยผมแล้ว ผมก็เด้งขึ้นมานั่งตัวตรงๆ ข้างๆ มันนี่แหละ
“ สมน้ำหน้า ”
“ เนย์จ๋า....” อี๋..ขนลุกชะมัด
“ อย่ามาจ๊ะ มาจ๋านะไอ้พัต เมื่อกี้กูยังไม่ได้เอาคืนเลยนะ ”
“ หือ...เนย์จะเอาคืนเหรอ...”
“ เออสิวะ...”
“ ได้สิ...แต่ต้องรอให้ลูกหลับก่อนนะ ” มันกระแซะเข้ามาใกล้ แถมยังลอยหน้าลอยตาพูดได้ลามกที่สุด แถมประโยคเมื่อกี้ ก็เป็นประโยคเดียวกันกับเมื่อคืนนี้ นี่มึงเล่นมุขซ้ำเหรอ
“ ไอ้พัต...ถ้ามึงอยากหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีก ลองพูดอีกทีสิ ”
“ ครับๆ ไม่พูดแล้ว กลัวแล้ว ” แต่สีหน้ามึงบอกว่าไม่กลัวเลยสัดนิด
“ แล้วเนย์ตามพัตมา แล้วไตเติ้ลดูทีวีคนเดียวเหรอ ”
“ เปล่า...ก็อยู่กับพ่อแกนั่นแหละ เห็นแอบมาส่องอยู่ตั้งนาน ก็เลย สงสารนิดหน่อย ”
“ เนย์นี่....น่ารัก แล้วยังใจดีอีก มาหอมทีดิ...ฟอดด ” ไอ้เหี้ยพัต มันอาศัยจังหวะที่ผมเผลอ เอี้ยวตัวมาหอมแก้มผม
“ ไอ้....ไอ้เหี้ย นี่มึงแอบขโมยหอมแก้มกูอีกแล้ว ไอ้เหี้ย....” ผมเงื้อมือจะทุบมัน แต่มันดันมือไวกว่า รวบมือผมทั้งสองข้างเอาไว้ ด้วยมือเพียงข้างเดียว สัส มือมันใหญ่ชิบ
“ อือ..อย่าทำร้ายสามีสิเนย์ เดี๋ยวก็เป็นหม้าย ไหนไตเติ้ลอีก จะเป็นเด็กกำพร้า ไม่เอานะ...เมื่อกี้เนย์บอกว่าพัตแอบขโมยหอมแก้มใช่ไหม งั้นคราวนี้...เนย์ พัตขอหอมแก้มเนย์นะครับ....ฟอดด ” ไอ้เหี้ยพัต มันเอาอีกแล้ว เออ เมื่อกี้มึงขอกู แต่มึงไม่รอให้กูปฏิเสธหรือยินยอมเลย ไอ้บ้า
“ อะไรเนย์...หน้าแดงแบบนี้ เขินเหรอ...อะๆ งั้นพัตให้เนย์หอมคืนก็ได้ อะ เอาสิ หลายๆ ฟอดเลย ” ไอ้บ้านี่ มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม แล้วยังเอาแก้มมันมาโดนปากผมอีก ไอ้บ้า ผมเลย...
“ งับ...”
“ โอ้ย เนย์...ปล่อยๆ เนย์ครับเนย์ โอ้ย...อ่อย ” ฮ่าๆ เป็นไงไอ้บ้าพัต ผมงับเข้าที่แก้มมันทีหนึ่ง หลังจากปล่อยมันก็งับเข้าที่จมูกอีกครั้ง
“ โอ้ยเนย์...อ๋อยๆ เนย์ครับเนย์ อ๊ากก อย่ากัดเนย์ ” อารมณ์ผมตอนนี้ แทบอยากจะกัดแล้วเอามาเคี้ยวให้แหลกไปเลย แต่ไอ้พัตมันดัน...
“ อุ๊บ!!! ” ไอ้เหี้ยพัตมัน....มันเอามือมาจับ...แง่ง...กล่องดวงใจผม แถมมันยังเอามือมาล้วง ลูบ ไล้ บีบ เค้น โอ้ยสารพัด ผมเลยปล่อยมัน แต่มันกลับดันผมนอนลง แล้วมัน....ก็คร่อมทับผมเอาไว้ อ๊ากกกก
“ ไอ้...ไอ้พัต มึง...ลุกออกไปเลยนะ ”
“ เนย์ครับ พัตเจ็บนะ...” มันพูดเสียงอ่อน พอเห็นแววตามันแล้วก็พาลทำให้ผมหมดแรงไปดื้อๆ
“ ..พัต....” ไหงตามันเศร้าขนาดนี้
“ เนย์...พัตเจ็บนะ....ตรงนี้ ไม่น้อยไปกว่าเนย์เลย ” มันเอามือมันมาจับมือผม ไปทาบตรงอกซ้ายของมัน แถมยังบีบเบาๆ อีกด้วย แล้วทำไมมือผมต้องสั่นด้วยอะ
“ ...พัต มึง....”
“ เนย์...เมื่อไหร่จะรักพัตเหมือนเดิมละครับ ” อย่ามาทำหน้าตาแบบนี้ เห็นแล้ว มันปวดใจแปลกๆ
“ พัต มึง...กู...”
“ พัตรักเนย์มากนะ...มากด้วย...มากๆ เนย์ละ รักพัตไหม ” ไอ้บ้าพัต มึงจะทำให้กูหวั่นไหวไปไหน
“ พะ....พัต เนย์...”
“ ครับ...พูดออกมาสิครับ พูดออกมา...จากหัวใจสิครับ ” อย่ามากระซิบใกล้หูแบบนี้ อย่านะ อย่าพูดนะกู หยุดนะ อย่าบอกมันนะ
“ ระ....รักเหมือนกะ....” แต่ไหงคำสุดท้ายมันกลับถูกกลืนกินไปด้วยริมฝีปากไอ้พัตละ แล้วๆ.......กรี๊ด แล้วทำไมมึงเอาลิ้นเข้ามาด้วย แล้วทำไม.........ทำไม๊ ทำไม ผมต้องสนองมันด้วย แล้วทำไมผมต้องหมดแรง แล้วทำไมภาพตรงหน้ามันพร่าเลือนนักละ แล้วทำไม...ทำไม ผมต้องหลับด้วย...ละ......ครับ
อ่า...อุ่นดีจัง แถมผ้าห่มนี่มันยังกอดผมกลับด้วยนี่สิ ผ้าห่มบ้านพัตนี่ ดีจริงๆ ....เอ๋......บ้านพัต......เท่าที่จำได้.....ครั้งสุดท้าย...หลับที่สนามหลังบ้านนี่...หลับข้างๆ พัต...ถ้าอย่างนั้นก็....
“................................” พอลืมตาขึ้นมา ก็เจอเข้ากับตาพัต แล้วทำไม มันใกล้เหลือเกิน แล้วที่ไม่เข้าใจ....ผมกอดมัน มันกอดผม มันเอาแขนแทนหมอนให้ผม แล้วไตเติ้ล....ทำไมมานอนตรงกลางได้
“ ม่าม๊าตื่นแล้วปะป๊า ”
“ อะไรครับเนย์ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ ”
“ ไตเติ้ล...”
“ ไตเติ้ลทำไมครับ ”
“ มานอนตรงนี้ได้ไง ”
“ อ้อ...ไตเติ้ลหนีคุณพ่อมานะ ”
“ หนี....ทำไม ”
“ นั่นนะสิ หนีปู่มาทำไมครับ ”
“ ปู่กอดแน่น เติ้ลดิ้นไม่ได้ เลยมาหาปะป๊ากะม่าม๊า เติ้ลเห็น....”
“................./..................”
“ .......ปะป๊ากะม่าม๊าจุ๊บกัน ”
“ >////////////////< ” กรี๊ดไตเติ้ล หนูเข้ามาทำไม อายครับ อาย
“ หึๆ...พอแล้วครับ เห็นไหมม่าม๊าเขินจนหน้าแดงเลย ”
“ ม่าม๊าเขินเหรอ ”
“ บ้าแล้วพวกแก....เชิญนอนอยู่ด้วยกันสองคนเลยนะ ” ผมพูดเสร็จก็ยันตัวลุกขึ้น แต่...
“ เฮ้ย....” กรี๊ด กางเกงหลุด ไตเติ้ลจะดึงทำไม
“ ม่าม๊า เกงหลุด ” แกนั่นแหละดึง ผมรีบนั่งลงแล้วดึงขึ้นมาสวมอย่างเร็ว แล้วก็นั่งจับเจ่าอยู่อย่างนั้น ไม่หันไปหาพวกมันหรอก
“...................”
“..................” แล้วทำไมมันเงียบจังเลย
“ ปะป๊า....เลือดออก ม่าม๊า....” ผมหันไปตามเสียงไตเติ้ล พัตมันทำอะไรถึงเลือดออก พอผมมองตาม ไอ้บ้าพัต
“ หา...เฮ้ย กำเดาไหลได้ไงเนี่ย...”
“ เลือดออกปะป๊า ”
“ ไอ้พัต มึง....มึง.............”
“ ก็....ก็........เนย์ยั่วพัตทำไมละ ” กูไม่ได้ยั่ว ลูกมึงต่างหากดึงกางเกงกู
“ ไตเติ้ลครับ...”
“ อาไรปะป๊า ”
“ อยากได้น้องเร็วไหมครับ ”
“ อือ..”
“ งั้น...ปะป๊าไปทำให้นะครับ ”
“ เฮ้ย...ไอ้พัต...ปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้นะ ไอ้พัตเว้ย ”
“ อย่าดิ้นเนย์...เดี๋ยวตกคอหักนะ ”
“ มึงจะพากูไปไหน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ” ผมทั้งดิ้นทั้งทุบมัน ก็มันเล่นจับผมพาดบ่ามาเลย
“ ก็พาไปทำน้องให้ไตเติ้ลไง...”
“ ปัง!!!!!!!!!!!!!!”
“ ตุ๊บ ”
“ เฮ้ย...ไอ้พัตออกไป อย่านะ ”
“ ปะป๊า...ม่าม๊าทำน้องให้เติ้ลเหรอ ”
“ ครับ...”
“ ไอ้พัต...มึงถอดทำไม เฮ้ย ”
“ ปะป๊า เติ้ลอยากเห็น ”
“ ออกไป ไอ้พัต ”
“ เนย์...พัตทนไม่ไหวแล้วครับ เนย์ช่วยพัตหน่อยนะครับ ”
“ เฮ้ย...”
แล้วหลังจากนั้นเสียงก็เงียบหายไป ส่วนไตเติ้ลยังคงร้องเรียกอยู่ที่หน้าประตู
“ ปะป๊า...ม่าม๊า...ทำน้องยังไง ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
To be continue.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
เอาละฉากต่อไป................เรามาลงความหื่นกันดีกว่า...( เพราะรู้ว่าทุกคน หื่น เป็นธรรมดา )
ว่าฉากเมื่อกี้มันเกิดอารายขึ้นกันน๊า.................................... .
ถ้าหากเป็นเยี่ยงนั้นจริงๆ................กรี๊ด ไตเติ้ลลูก จะมีน้องแล้วนะจ๊ะ
แต่..... .
แต่....... .
แต่.......... .
..................ไม่บอกดีกว่า ฮ่าๆๆ :laugh:
-
อยากเห็นตอนทำน้องจังเลยยยยย :oo1: :oo1:
-
ไตเติ้ล!!! ไม่ดีนะลูกหนูยังเด็ก :haun4:
-
:call: :call: :call:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
ไตเติ้ลลูก อีกสิบกว่าปีเดี๋ยวหนูก็รู้เองแหละ :m12: :m12: :m12: :m12:
-
โธ่ พ่อหนูน้อยจำไม
โตขึ้นก็ไม่ถามหาวิธีจากภูแล้วกัน^-^
-
เป็นครอบครัวสุขสันต์จริงๆ :laugh:
-
ไตเติ้ลยังเด็ก แต่เราโตแล้ว
-
:z3: ค้างอ่ะ ต่อเร็วๆนะเค้าคอยอยู่
+1 จ้า
-
เชียร์ให้มีน้อง 555
-
แล้ว...จะท้องอีกมั๊ยอ่ะ??
-
อยากเห็นฉากทำน้องอ่ะ :haun4: :haun4: :haun4:
-
พัตเอาจริงเอาจังกับการทำลูกมากเลยนะ. :laugh:
-
โตขึ้นรู้เองลูกไตเติ้ล
-
มีน้องเบยยยยยยยยยยยย :o8: :o8: :o8: :o8: คนแต่งทำค้าง o22 o22 o22 o22 o22 o22มาต่อเร็วๆนะครับบบบบบบบ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ไตเติ้ลไว้โตก่อนค่อยไปลองทำดูเองนะคะ ฮ่าๆ
-
ไตเติ้ล หนูทำดีทุกตอนเลยลูกกก555 :impress2:
-
ว๊ากกกกกกกก ไตเติ้ลลูกอย่าดูๆ เดี๋ยวเสียเด็ก ให้ผู้ใหญ่อย่างป้าดูดีกว่านะลูก :z1:
-
:m20: น้องไตเติ้ล o13
:L2: :L2:
-
ไตเติลน่ารักมากมายอ่ะ แบ๊วๆ o13 o13
-
555+อยากรู้เต้าทำน้องกันยังไง ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3: :z3:
:mc4:
-
แล้วไตเติ้ลจะมีน้องจริงๆป่าวเนี่ย ถ้าก็ดีสิ จะได้ไม่เหงา
-
อั๊ยยะ ไตเติ้ลจะมีน้องแล้ว ชื่ออะไรดีนะ ต้องตา ไตเติ้ล อีกคนชื่อ ตุ๊ต๊ะ หรือ ต๋อมแต๋ม หรือ ต้วมเตี้ยม เอ อันหลังแปลกๆแต่ก็น่ารัก ฮ่าๆๆ
-
เติ้ลอยากเห็น เราก็อยากเห็น เนอะเติ้ลเนอะ!! เอิ้กๆ
-
ไตเติ้ลจะรู้วิธีก็ตอนเติ้ลมีสามีแหละ 5555
-
ไตเติ้ลสงสัยอะไรเรื่องนั้่นเนี่ย แล้วพัตอะไรกันนั่น ไตเติ้ลก็อยู่ แต่ไตเติ้ลทำอะไรลงไปเนี่ย
-
แอร๊ย ย ย ย ย! เลือดกำเดาไหลเลย ย ย ย
งี้แหละ...ไม่ได้เห็นมานาน หุหุ!
-
:pighaun:
-
เติ้ล เดี๋ยวหนูโตเป็นหนุ่มแล้ว ค่อยไปทำลูกกับภูผาซะเลยสิ จะได้รู้ว่าทำลูกยังไง ฮ่าๆ
-
โอ๋ๆ ไตเติ้ล มาอยู่กับป้าก่อนนะลูก :กอด1: ระหว่างที่ม๊าป๊าช่วยกันทำน้องอ่ะ... :z1:
-
ไตเติ้ลจะมีน้องแล้วววว
ป่าป๊าหม่าม๊าจะทำน้องกันยังไงน้า
ไปแอบดูกันมั้ยไตเติ้ล 555555
-
ไตเติ้ลจ๊ะหนูอย่าพึ่งอยากรู้เลย แอบขำตอนนี้ คิกๆ
-
:haun4: รอมาต่อไวๆๆ น่า
-
อั๊ยย๊ะ พัตถึงกับเลือดกำเดาไหลเลยเหรอ?
อยากเข้าไปส่องในห้องจริงๆๆ :laugh:
-
เฮ้ย จะมีอะบาระฮึ้ยกันหรอ อุ๊ย เราแอบหลบไปให้กำลังใจดีกว่า ไปล่ะ จุ๊บุ๊
-
ไตเติ้ลอยากเห็นปะป๊ากับมาม๊าทำน้อง :m20: :m20: :m20:
คนอ่านก็อยากเห็นค่ะ o18
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
พัตหื่นจริงๆเลย เนย์แค่กางเกงหลุดเองนะ ส่วนไตเติ้ลถ้าอยากรู้ว่าทำน้องยังไงก็รอให้โตก่อนแล้วไปทำกับภูซิ เดี๋ยวภูสอนให้ 555+
-
อะไรว่ะ ตัดฉับเลยอะ นึกว่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก รีบๆมานะรออยู่
-
อะไรว่ะ ตัดฉับเลยอะ นึกว่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก รีบๆมานะรออยู่
-
ไตเติ้ลกำลังจะมีน้อง^^
-
:L2: รอตอนต่อไปค่ะ
-
อะไรว่ะ ตัดฉับเลยอะ นึกว่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก รีบๆมานะรออยู่
-
อะไรว่ะ ตัดฉับเลยอะ นึกว่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก รีบๆมานะรออยู่
-
อะไรว่ะ ตัดฉับเลยอะ นึกว่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก รีบๆมานะรออยู่
-
อะไรว่ะ ตัดฉับเลยอะ นึกว่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก รีบๆมานะรออยู่
-
อะไรว่ะ ตัดฉับเลยอะ นึกว่าจะเสร็จตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก รีบๆมานะรออยู่
-
มีเลย!! มีเลย!!! มีเลย!!!! :haun4: :-[
:กอด1:
-
หนีเข้าห้องเลยอ่ะ
คนข้างนอกก็อยากรู้น่ะ ว่าทำน้องยังไง
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เอาซะงั้น ตัดฉับเลยอะ รอดูเขาทำกันยังไงนะทำน้องเนี้ย รีบๆมาต่อนะครับ
-
เอาซะงั้น ตัดฉับเลยอะ รอดูเขาทำกันยังไงนะทำน้องเนี้ย รีบๆมาต่อนะครับ
-
พัต หื่นอ่ะ
:pighaun:
ไตเติ้ลจะได้มีน้องแล้ว ว ว ว... ~ o13
-
อย่าว่าแต่เติ้ลเติ้ลเลย
เราก็อยากเห็นเหมือนกัน :haun4:
-
ทำน้องอ่ะ ทำน้องงงงงงงง :impress2:
-
ไตเติ้ล อย่าเพิ่งกวนนะลูก อิอิ
-
อ่านไปแล้วเขินไปอ่ะ กัดผ้าห่มขาดหมดแล้ว :o8: :-[ จะน่ารักไปหนายยยยย~_~
-
นิวว่าเนย์ไม่ไหวหรอก แค่คนเดียวร่างกายก็จะไม่ไหวละ :laugh:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:z1:
-
ทำน้อง ทำน้อง
-
ไตเติ้ล หนูจะไม่ได้น้อง ก็เพราะหนูสงสัยไม่เลิกนี่แหละจ้ะ :jul3: :jul3: :jul3:
-
ทำน้องๆๆ ชื่อไรดีน้า ชื่อเตตัสไหม อิอิ หรือจะตูมตาม 555+ ทำน้องๆ
-
อีกซัก10ปี
หนูก็โดนทำแบบมาม๊า
กับพี่ภูแหละลูก คึคึ ♥
รีบไปไยเจ้าตัวน้อย
-
รู้สึกว่าเนย์จะกรี๊ดเยอะไปหน่อยนะเนี่ย
เอ๊ะอะก็กรี๊ด ลดหน่อยก็ได้นะ เจ้หัวใจจะวายเพราะนู๋เนย์กรี๊ดเยอะเนี่ยแหละ
ว่าแต่เติ้ลเติ้ลจะมีน้องจริงป่ะ อย่าปล่อยให้ป้าๆรอเก้อนะค่ะ
-
:-[ :-[ :-[ :-[กรี้ดดดดดดดดดดไตเติ้ลอยากดูว่าทำน้องยังงัยอิอิ :impress2: :impress2:
จะรออออออออออออออตอนต่อไปจ้า :bye2: :bye2: :bye2:
-
อยากเห็นปะป๊าพัตทำน้องให้ไตเติ้ล :z3: พัตตั้งแต่กลับมานี่หื่นใส่เนย์ตลอด
-
ไตเติ้ลรอโตก่อนเดี๋ยวก็ได้ทำ เอ้ย ได้รู้เองล่ะจ๊ะ
-
ทำน้องยังไงอ่ะ เค้าไม่รู้ (ฮา)
-
กรี๊ดดดด เค้าเ้ข้าไปทำ้น้องกันแร้ววว >///////<
-
ไตเติ้ล...ถ้าหนูขอดูด้วย น้องจะอายและจะไม่มาเกิดนะลูก ไตเติ้ลต้องอดทน!!!!
อิๆๆๆๆๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
-
อร๊ากกกกกกกก ทำน้องยังไง ทำยังไง ><
ให้ได้สิ โอ้ยยยย!! ฟิน แต่เด่วนะไตเติ้ลแก่แดดไปนะลูก
-
:a5: ค้างงงงงงงงงงงง :haun4:
-
ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ ชั่งซักชั่งถามจริงๆเลยนะ
แล้วเนย์...โดนจูบอยู่ดีๆ แล้วทำไมถึงหลับไปได้หล่ะ
งงตรงนี้แหล่ะ ว่าทำไมเนย์ถึงหลับ
ไม่สบาย เลยเพลีย แล้วเลยหลับไปเฉยๆอ่ะเหรอ
หลับได้ทั้งสถานการณ์อย่างนั้นอ่ะนะ
รออ่านตอนหน้า ว่าพัตจะได้ทำน้องให้ไตเติ้ลไหมน้อ.....
:L2: :pig4: :L2:
-
:-[
-
อ๊ายยยยยยยย!! ตอนหน้าNC ปะเนี่ยยยยยย :haun4:
น้องไตเติ้ลแบ๊วน่ารักมากๆอะ เดี๋ยวป๊ะป๊า มะม๊า ทำน้องให้
นะลูก รอแปป :กอด1: ส่วนพัตนายหื่นนนนนนนนมาก!
เนย์ท่าทางจะแย่แล้วงานนี้
-
โอ๊ย มีลักหลับครั้งที่สอง แล้วงี้มีขอ
เนบ์บอกรักแล้วอ่ะ แอร๊ย
ไตเติ้ลได้น้องแล้วลูก แต่อยู่หน้าประตูอย่างนั้นจะได้ยินเสียงแปลกๆนะ
แล้วก็อย่าอยากดูเลยไตเติ้ลหนูยังเด็ก
คนเขียนให้ว่องเลยนะ เอาแบบตั้งแต่ปิดประตูยันจบเลยนะ อยากอ่านมาก ทำค้างด้วย
เอา nc มาเซ่นซะดีๆ โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ (บ้าไปแล้ว)
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
จะเอาฉากทำน้องให้ไตเติ้ล
รอๆ ค่ะ สู้ๆ
:กอด1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
ทำน้อง ทำน้อง :impress2: เติ้ลไปเล่นที่อื่นก่อนก่อนนะคะลูก
-
อร้ายยยยยยยยย!!! เติ้ลจะมีน้องแล้ววว :oo1:
-
:pig4: เป็นครอบครัวที่น่ารัก ไตเติ้ลก็ช่างสงสัยจัง แต่พัตเนี้ยะหื่นมากกกกก :m10: คนที่น่าสงสารเลยเป็นเนย์ :m29:
-
อยากรู้เหมือนไตเติ้ลเลยอ่ะ
ว่าปะป๊ากะม่าม๊าทำน้องกันยังไง :m20:
-
:-[ :-[ :-[
เติ้ลจะีมีน้องแล้ว
-
ไม่น่าเชื่อเลยว่าหนูเติ้ลจะโตเป็นสาวในอนาคต เพราะหนูแสบมากกกกกกกกกกก :laugh:
-
น้องไตเติ้ลจะมีน้องแล้วอิอิ
-
:haun4: :pighaun: :z1: เขามาก็ได้กริ๊ดด
รอลุ้น น่ะค่ะ :z1:
อ่านแล้วเขิลไปด้วยถ้าจะเป็นเอามาก
รัก ครอบครัวนี้อ่ะ :-[ :o8:
-
อั๊ยย่ะ!!!!
-
***** ประกาศภาวะฉุกเฉิน *****
จาก ศอห. ( ศูนย์อำนวยการความหื่นแห่งชาติ ) ฉบับที่ 1
ข้อ 1. ตามที่นักอ่านทุกท่านได้ลงประชามติอย่างเป็นเอกฉันท์ ณ บอร์ดเล้าเป็ดนั้น ได้ความว่า " พระเอกของเรา พัต จะสามารถเผด็จศึกเนย์ นายเอกของเราได้ " ทางผู้เขียน จึงมีความเห็นชอบ ให้มตินนี้ผ่านที่ประชุม ให้ทุกท่านสมความปรารถนา
1.1 สืบเนื่องจากข้อ 1. เนื่องจากว่า ในตอนหน้า ที่กำลังจะมาถึงนี้ อาจจะก่อให้เกิดภาวะขาดแคลน อาทิเช่น เลือดกรุ๊ปต่างๆ กระดาษทิชชู่ ผ้าเช็ดหน้า กะละมัง ผ้าหรืออุปกรณ์ใดๆ ที่จะสามารถซับเลือดได้ ดังนั้น ทาง ศอห. จึงขอประกาศให้ทุกท่าน ตุนเสบียงเหล่านั้นไว้ให้เพียงพอด้วย
1.2 เนื่องจากคนเขียน ไม่มีทุนทรัพย์เพียงพอในการแจกเสบียงดังกล่าว ดังนั้นทุกท่านกรุณา เตรียมเผื่อบุคคลอื่นๆ ที่ไม่มีทุนทรัพย์ด้วย
ข้อ 2. เนื่องจากในตอนที่กำลังจะถึงนี้ เป็นตอนจบของเรื่อง ดังนั้น ขอให้ทุกท่าน เตรียมพร้อมสำหรับการบอกลาเรื่องนี้อย่างเป็นทางการได้
ข้อ 3. ในส่วนของตอนพิเศษนั้น ตามที่ได้บอกไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า " ตอนพิเศษจะตามมา เมื่อไลค์ครบ 100 " ตามความดังกล่าวนั้น ทางผู้เขียนยังยืนยันตามเดิม ส่วนจะเป็นคู่ของใครนั้น ยังไม่ทราบได้
ข้อ 4. สืบเนื่องจากตอนหน้า นักอ่านทุกท่าน อยากให้นายเอกของเราท้องหรือไม่ แล้วถ้าหากท้องแล้ว อยากได้ลูกผู้หญิง หรือลูกผู้ชาย แล้วจะให้ตั้งชื่อว่าอะไรดี หรืออยากให้ได้ลูกแฝด สามารถร่วมกันตั้งชื่อได้ แล้วจะพิจารณาเขียนเป็นตอนพิเศษให้
***** จบแถลงการณ์ฉบับที่ 1 *****
Talk :
หุหุ....รู้สึกว่าจะเป็นทางการมาก....เอาละในเมื่อจบเรื่องนี้ลงไปแล้ว ทีนี้ก็จะได้แต่งเรื่องเก่าที่ดองไว้สักที แต่คงจะไม่ได้อัพให้บ่อยนัก เพราะข้าพเจ้าต้องทำงานหนักเกือบทั้งวัน ดังนั้น เรืองต่อไปจะต่ออีกเมื่อไหร่ไม่ทราบได้ ดังนั้นอย่าเพิ่งคาดหวังอะไรนัก แต่ก็สัญญาว่าจะแต่งต่ออย่างแน่นอน สวัสดีครับ
ปล. เนื่องจากว่าอยากให้ทุกท่านเรียกได้ถูก ดังนั้นจะบอกให้ก็ได้ว่า
..........
..............
คนเขียนชื่อ " โบนัส " บ๊ายบายจ๊ะ
-
จัดมา :a2:
อยากให้มีน้องอีกคนนะ ชื่อ "ตัวต่อ" เป็นไง?
เอาไว้ปกป้องพี่ชายที่แสนบอบบาง :กอด1:
เพิ่มอุปสรรคให้นายภูนั่นเยอะๆ
ต้องตาคนเดียวไม่พอหรอก เดี๊ยวมีสามีก็ทิ้งน้อง :laugh:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:o8: :o8:
รออ่านตอนจบและฉากหื่นๆ5555
ไหนๆนักเขียนก็ชื่อโบนัสแล้ว
ขอ 'โบนัส' ตอนไตเติ้ลเยอะๆเลยนะคะ :L2:
-
โหวตข้อ 4 ขอลูกแฝดชายหญิงไปเลย ตอนนี้เลือดพร้อมแล้ว :haun4: ฮ่า ฮ่า
-
จัดมา :a2:
อยากให้มีน้องอีกคนนะ ชื่อ "ตัวต่อ" เป็นไง?
เอาไว้ปกป้องพี่ชายที่แสนบอบบาง :กอด1:
เพิ่มอุปสรรคให้นายภูนั่นเยอะๆ
ต้องตาคนเดียวไม่พอหรอก เดี๊ยวมีสามีก็ทิ้งน้อง :laugh:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
เห็นด้วยกับผู้อ่านท่านนี้ค้าาาาา แบบเอาน้องหล่อๆแมนๆมาปกป้องพี่ชายสุดแสนจะบอบบาง แค่คิดก็อร๊ายยยย :-[
:กอด1:
-
ยังไงก็ได้แล้วแต่คนเขียนเลยอ่ะน้า
แต่ถ้าจะท้องอีก ลูกจะเป็นหญิงชายยังไงนี่
ก็เอาตามเรื่องที่คนเขียนปูทางไว้ตั้งแต่ตอนแรกเลย
ใจจริงคืออยากให้คนเขียนๆตามพลอตที่วางไว้นะ
แถมเรื่องที่ปูทางไว้ก็ยังมีให้คาใจอยู่นิดหน่อย
แต่จะว่าคาใจก็ไม่เชิง เพราะก็รุ้แล้วเข้าใจแล้วว่าเป็นใครยังไง
และถ้าจำไม่ผิดที่ปูเรื่องไว้ลูกคนต่อไปน่าจะเป็นผู้หญิงรึเปล่า
จำไม่ได้ว่ามีลูกอีก1หรือ2คน แต่ที่จำได้คือมีผู้หญิงแน่ๆหล่ะนะ
เพราะงั้นเอาไงก็ได้เลย ตามใจคนเขียนนะ
ตอนหน้าจบแล้วเหรอ เสียดายนะ คิกถึงไตเติ้ลลลลล.... :o12:
:L2: :pig4: :L2:
-
ข้อ 4 ขอเสนอให้นายเอกท้อง และขอร่วมตั้งชื่อน้องว่า ผู้หญิงชื่อ ตั้งเต ผู้ชายขอชื่อ ไตตั้น
-
จะจบแล้วหรอ :o12:
ข้อ 4. อยากให้ท้อง มีน้องฝาแฝดผู้ชาย พ่อมันคงปวดหัวน่าดู :laugh:
-
นายเอกท้องแฝด ช-ญ เอาแบบโตขึ้น
ชายติดเติ้ลหวงด้วยแล้วหญิงคอยกำหลาบ เรียกได้ว่าให้ทั้งมารกับตัวช่วยนายภูเลย
-
ส่วนตัว เราไม่อยากให้ท้องแล้วนะ เพราะเท่าที่ดูคือมันเกิดขึ้นยากมาก คิดว่าไม่น่าจะเกิดได้อีกแล้วอ่ะ
อยากให้มีไตเติ้ลคนเดียวพอ เพราะดูท่าทางจะมีต้องตาคอยดูแลแล้วอ่ะ อิอิ
-
จัดมาเต็มได้เลยยย! พร้อมทุกสนาม หื่น :m25: เหอะๆ รอนะคะ รอ รอว่าเมื่อไหรเติ้ลจะได้น้อง หุๆ :z1:
-
เนย์จะมีลูกอีกคนเอาเป็นผู้ชายแล้วกัน
ไตเติ้ลเหมือนแม่แล้วอีกคนก็ให้เหมือนพัต:m18:
-
:a5: ห๊ะ!!! จะจบแล้วเรอะ :monkeysad:
แต่ว่าเค้าเตรียมอุปกรณ์ไว้พร้อมแล้วนะตะเอ๊ง :haun4: :haun4: :haun4:
-
เตรียมไว้ทุกเวลาแล้วเหอะ
ได้ใให้ทท้องเป็นแฝดชายอีกอ่ะ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ให้คุณสะมีแพ้ท้องแทนด้วยน่อ
o13 o13
-
มีลูกแฝดก็ดีนะ ไตเติ้ลจะได้มีน้องพร้อมกันทีเดียวสองคนเลย ว่าแต่คนเขียนชื่อโบนัสเหรอ ชื่อน่ารักดี
-
:cal :call: :call:
-
เอาลูกแฝด หล่อ ๆ เหมือนพ่อมันเลย จะได้ไว้คุ้มครองพี่มันได้บ้าง
อีกอย่าง อยากเห็นพัตเลี้ยงลูกด้วย ถือว่าชดเชย
-
เอาแฝดชายๆ เอาๆๆ "เฌอแตม" กับ "ตังค์ทอน" เวิร์คมั้ยอ่ะ
หรือจะเอา "ไตเติ้ล" "ตาต้าร์" เตเต้" 555555 พี่น้อง ต เต่า :laugh: :laugh: :laugh:
-
เอาลูกแฝดชายยยย~ ให้ป๊าพัตมันเลี้ยงให้เหนื่อยจนไม่มีเวลามากวนม๊าเนย์เลย ส่วนเรื่องเลือด ทิชชู่เตรียมพร้อมแล้ว ไม่ขาดชัวร์ -..-
-
จะจบแล้ว :a5:
ขอแฝดชาย หุหุ เพื่อได้อ่านรุ่นลูกต่อ :laugh:
คิดชื่อไม่ออกอะ :z3:
-
เตรียมพร้อมไว้หมดแล้วค่ะ
รอๆๆๆ
-
อยากให้ไตเติ้มีน้องแฝด
ตั้งชื่อว่าอะไรก็ได้ตามใจคนเขียนเลยค่ะ
^^
-
อยากให้แฝดชายหญิงค่ะ ก็เติ้ลเติ้ลบอกอยากได้น้องหญิงกะน้องชาย เพราะงั้นทำตามที่น้องขอเถอะนะคะ อิอิ
เพิ่มเติม****
ขอเสนอชื่อเด็กๆค่ะ(แค่อยากเสนอ) น้องชาย ไตตั้น ส่วนน้องหญิง ต้นตาล จ้ะ
-
รอค่ะ
-
มารอด้วยคน :-[
-
รอค่ะ :z13:
-
ท้องอีกสิ ชอบบบบบบ
แฝดเลย น่ารักดี แฝดหญิงชาย
ชื่อ ตี้ กับ ต้า ,, น่ารักดี
^^
-
เตรียมพร้อมรับทุกสถานการณ์ :z1:
อยากได้ลูกแฝด
:call:
-
อยากให้เนย์ท้องอีก ชื่อตูมตาม ชอบมากเลยเรื่องนี้
-
รอจ้า
-
:-[ :-[ :-[เข้ามารอพร้อมผ้าซับเลือดอิอิ :z1: :z1:
-
บทที่ 21
The End.
“ ปัง!!!!!!!!!!!!!!”
“ ตุ๊บ ”
“ เฮ้ย...ไอ้พัตออกไป อย่านะ ”
“ ปะป๊า...ม่าม๊าทำน้องให้เติ้ลเหรอ ”
“ ครับ...”
“ ไอ้พัต...มึงถอดทำไม เฮ้ย ”
“ ปะป๊า เติ้ลอยากเห็น ”
“ ออกไป ไอ้พัต ”
“ เนย์...พัตทนไม่ไหวแล้วครับ เนย์ช่วยพัตหน่อยนะครับ ”
“ เฮ้ย...”
แล้วหลังจากนั้นเสียงก็เงียบหายไป ส่วนไตเติ้ลยังคงร้องเรียกอยู่ที่หน้าประตู
“ ปะป๊า...ม่าม๊า...ทำน้องยังไง ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
“ อ้าว...ไตเติ้ลมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ ”
“ อ่า...คือเติ้ล....” ไตเติ้ลที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องก็ตอบกระตุกกระตัก เพราะยังทำตัวไม่ถูกกับคุณปู่ของเจ้าตัว คุณปู่พอเห็นแบบนั้นก็เดินเข้าใกล้และก็นั่งยองๆ ใกล้เจ้าตัวแล้วก็กอดเอาไว้
“ มาทำอะไรตรงนี้ครับ...แล้วป๊ากับม๊าเราละ ” คุณปู่ไม่สนใจไตเติ้ลที่กำลังแงะมือปู่ออกอยู่ และยังถามต่อไปอีก
“ คือ...ปะป๊ากะม่าม๊าทำน้องให้เติ้ลอยู่...” คุณปู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ ก็เลยรีบอุ้มไตเติ้ลลงไปข้างล่างอย่างรู้งาน
“ ไปไหน....ปล่อยเติ้ลน๊า...เติ้ลจะไปดูปะป๊ากะม่าม๊าทำน้อง...” ไตเติ้ลยังคงโวยวายต่อไป เพราะเจ้าตัวหวังว่าอยากจะดูปะป๊ากับม่าม๊าทำน้องให้
“ ไม่เอาครับ..ไปดูนี่ดีกว่า ปู่ให้ลุงพุตไปซื้อกระต่ายมาให้ไปดูกันครับ ”
“ กระต่าย...ยังไง ”
“ นั่นไงครับ เห็นไหม ” ไตเติ้ลตาโต ทันทีที่เห็นเจ้าสัตว์ตัวเล็กสองตัว ที่กำลังหาอะไรสักอย่างบนพื้นสนามหญ้า กระต่ายน้อยสองตัวสีเทา สามารถดึงความสนใจไตเติ้ลได้เป็นอย่างดี
“ นี่อะไร พุต ” ไตเติ้ลถามกับลุงพุต ที่กำลังนั่งมองอยู่ข้างๆ ไตเติ้ลนั่งลงใกล้ๆ เจ้ากระต่ายสองตัว แล้วค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสตัวที่อยู่ใกล้ๆ แต่พอมือโดนเท่านั้น กระต่ายตัวนั้นก็กระโดดออกไป ไตเติ้ลชักมือกลับทันที
“ ฮ่าๆ ไม่ต้องกลัวครับ มันไมกัดนะ ”
“ จริงเหรอ ”
“ จริงสิครับ...นี่ปู่ซื้อมาให้ไตเติ้ลเลยนะเนี่ย ”
“ ให้เติ้ลเหรอ ”
“ ใช่สิครับ...ให้ไตเติ้ล ทีนี้...ไตเติ้ลหายงอนปู่นะ ”
“.......................”
“......................”
“ อือ..ไม่งอนแล้ว ”
“ เห็นไหมพ่อ บอกแล้ว ”
“ ขอบใจมากไอ้ลูกชาย...มีหลานแล้วโว้ย ”
“ แล้วนี่สองคนนั้นละ หายไปไหนครับ ”
“ อ้อ...ทำน้องให้ไตเติ้ลอยู่นะ ”
“ ..........ทำน้อง.....อ้อ...ร้ายไม่เบาแฮะเจ้าพัต ” ส่วนไตเติ้ลเอง หลังจากที่ได้เพื่อนใหม่เป็นเจ้ากระต่ายน้อยสองตัวแล้ว ก็ลืมเรื่องที่เจ้าตัวตั้งใจจะดูปะป๊ากับม่าม๊าทำน้องไปเสียสนิท สองพ่อลูกนั่งดูไตเติ้ลเล่นกับกระต่ายน้อยอย่างมีความสุข และดูเหมือนว่าตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่า จะตั้งชื่อหลานที่กำลังจะมีอีกคนในเร็วๆ นี้ว่าชื่ออะไรดี แต่แล้วพุตก็เป็นฝ่ายหยุดความคิดนั้นไว้ก่อน
“ เออพ่อ...แล้วนี่ เนย์จะท้องได้อีกไหม...”
“ ไอ้พัตลุกออกไปนะ...ไอ้พัต ” พอมาถึงห้องได้ ไอ้พัตมันก็โยนผมลงกับเตียงทันที และมันก็พาร่างกายมันมาทับถมผมทันที แล้วมันก็แน่นิ่งอยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหน
“ เนย์....” ไอ้พัตมันเงยหน้าขึ้นมา เลือดเปื้อนหน้ามันไปนิดหน่อย แต่ว่าหน้ามันดูซีดๆ ไปนะ
“ ช่วยพัตหน่อย...จะเป็นลม ” แล้วมันก็ฟุบลงมาอีก
“ เฮ้ย...มึงกลัวเลือดเหรอพัต ” มันทำเพียงพยักหน้าหงึกๆ ทีสองที
“ แล้วทำไมมึงไม่นั่งพักข้างล่างละ แบกกูขึ้นมาทำไมนี่ ” หลังจากที่ผมพลิกมันมานอนหงายได้ ผมก็ถามมันออกไป ไม่ได้ดูสังขารตัวเองเลย
“ ก็พัตไม่อยากให้ไตเติ้ลเห็นพัตเป็นลมนี่....เดี๋ยวไม่แมน ” นี่เหรอเหตุผลมึง มึงแมนมากไอ้พัต
“ แล้วเป็นไง...เกือบตายแล้วนี่ไอ้บ้า ”
“ เนย์...พาพัตไปล้างหน้าหน่อยสิ นะครับ นะ ” ยังมีหน้ามาอ้อนอีก
“ เฮ้อ...เออๆ ลุกขึ้นมาสิ ” ผมเด้งตัวลุกขึ้น แล้วก็ยืมรอมันอยู่ แต่มันก็ทำเพียงยื่นมือมาให้ผม นี่มึงอย่าบอกนะว่า จะให้กูดึงมึงลุกขึ้นด้วย
“ เรื่องมากจริงๆ ” สุดท้ายผมก็ต้องทั้งลาก ทั้งดึง ทั้งฉุด (เอ๋..) มันไปล้างหน้าล้างตา แต่...
“ ไอ้พัต มึงจะถอดเสื้อผ้าทำไม ” พอล้างหน้าเสร็จ ไอ้พัตมันก็ถอดเสื้อผ้าทิ้งทันที แถมมันยังมีหน้ามาถอดเสื้อผ้าผมอีก แล้วไอ้ที่เมื่อกี้ มันจะเป็นลมละ อย่าบอกนะว่ามันแกล้ง
“ นี่...นี่มึงแกล้งจะเป็นลมอย่างนั้นเหรอ ” ผมที่ตอนนี้เหลือบอกเซอร์เพียงตัวเดียว ก็ถอยหลังกรูจนมาจนมุมอยู่ข้างๆ อ่างอาบน้ำแล้ว ไอ้พัตมันยิ้มเหี้ยม เดินตัวเปล่าเข้ามาหาผม ไม่อยากจะบอกว่า...หุ่นมึงจะเป๊ะไปไหน
“ ไอ้...ไอ้พัต มึงถอยออกไปนะ ” มันย่างสามขุมเข้ามาหาผม แล้วใช้แขนท้าวคร่อมผมเอาไว้ทั้งตัว ตอนนี้ผมหนีไปไหนไม่ได้แล้ว
“ มะ มึงจะทำอะไรพัต...” พอเงยหน้าขึ้นไปถามมัน ก็ถือว่าเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ เพราะยังไม่ได้เห็นหน้ามัน มันก็ก้มลงมาปิดปากผมด้วยปากมันเรียบร้อยแล้ว
“ อือ...อือ...” ผมทุบอกมันรัว มันถึงได้ปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ ผมถึงกับหมดแรง อ่อนปวกเปียก พัตมันก็กอดประครองผมไว้ แต่ปากของมันก็ยังคลอเคลียอยู่ใกล้ปาก ใกล้แก้มผมอยู่ดี
“ พะ...พัต มึง ” โอ้ย ทำไมเสียงผมถึงได้....ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้
“ ก็...มาทำน้องให้ไตเติ้ล...ไงครับ ” มันกระซิบข้างหู แล้วยังมาขบติ่งหูอีก ขนอ่อนตั้งแต่ต้นคอยันหน้าแข้ง ก็พร้อมใจกันลุกพรึ่บ
“ อ๊ะ..พัต ยะ อย่า...หยุดนะ ” มันเริ่มเล็มเลียซอกคอ กกหู แล้วยังขบตามมาอีก
“ อย่าหยุดเหรอ...ได้สิครับ ” มันกระซิบเสียงสั่นใส่หูผม แล้วมันก็ค่อยๆ ลูบผิวกายของผมตั้งแต่ต้นคอ ลงไปจนถึงบั้นเอว มือมันก็ไม่ได้อ่อนนุ่มหรือหยาบกระด้าง แต่มันกลับสร้างความรู้สึกแปลกๆ ให้กับผม แล้วแก่นกายของผมก็ตื่นตัวขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ของพัตก็เหมือนกัน เพราะตอนนี้ มันกำลังดุนดันหน้าท้องผมอยู่
“ ห๊ะ พัต...” พัตมันอุ้มผมขึ้นมา ผมก็เลยผวากอดคอมันแน่น มันพาผมลงมายังอ่าง แล้วก็เปิดน้ำให้ไหลเข้ามา แล้วมันก็ตามมาคร่อมผมไว้ มันไล่มองผมตั้งแต่หัวลงไป แล้วหลังจากนั้นมันก็ ดึงบอกเซอร์ชิ้นสุดท้ายของผมออกไป แต่ผมก็ฉุดมือมันไว้ก่อน
“ พัต....อะ อือ ” แต่ผมยังไม่ได้พูดอะไร มันก็ก้มลงมาปิดปากผมไว้อีก แล้วพอได้รับสัมผัสแบบนี้นานเข้า มือที่ฉุดกางเกงไว้ก็พลอยอ่อนแรงไปด้วย แล้วมันก็ปลดเปลื้องออกไปได้สำเร็จ
“ เนย์....” ตอนนี้ทั้งร่างกายผมและพัตต่างก็สัมผัสกันอย่างแนบชิด จนตอนนี้ระดับน้ำขึ้นมาเกือบฟุตแล้ว พัตมันถึงได้ปิดเอาไว้
“ เนย์ครับ.......ให้พัตนะ ” แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบรับ พัตมันก็ก้มลงมาประกบปากผมเอาไว้อีกแล้ว คราวนี้ทั้งเนิ่นนานและเร่าร้อน จนผมสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่กำลังรุกล้ำเบื้องล่างของผมอยู่
“ อ๊ะ...พัต อย่านะ...เจ็บ อึก...”
“ ไม่เจ็บนะ...พัตจะทำเบาๆ ” พัตมันไม่หยุด แต่กลับเพิ่มระดับการรุกล้ำเข้ามาอีก แล้วมันก็ก้มลงมาลงลิ้นกับช่วงอกของผม ในตอนนี้ มันมีทั้งความรู้สึกเสียวซ่านและเจ็บปวดผสมปนเปกันไปหมด จนผมไม่สามารถหาที่ยึดเกาะอะไรได้ เผลอเลื่อนมือขึ้นไปโอบรอบลำคอพัตมันเอาไว้
“ อือ...อ๊ะ พัต อย่า....ตรงนั้น หยุด อ๊ะ อ๊ะ ” ไม่รู้ว่าพัตมันกดนิ้วลงไปโดนตรงจุดไหนมันกลับให้ความรู้สึกที่เสียวซ่าน โดยเฉพาะตรงจุดนั้น พัตมันไม่หยุดแล้วแถมยังออกแรงกดเข้าไปตรงจุดนั้นอีก มันทำซ้ำๆ แบบนั้น จนมันเพิ่มนิ้วเข้ามาเป็นนิ้วที่สาม
“ อ๊า พัต....พอแล้ว อะ...อื้อ ”
“ เนย์ครับ...แน่นมากเลย ผ่อนคลายนะ ” มึงก็บอกได้นี่
“ อ๊า...อือ...อืม ” มันกลับมาจูบผมต่อ แล้วมีอีกข้างที่ว่าง มันก็เกี่ยวเอาขาผม ขึ้นไปเกี่ยวเอวมันไว้ แล้วมันก็กลับมาบี้ตะบันช่วงอกผมต่อ ไม่อยากจะบอกว่าตอนนี้ ผมไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว จนกระทั่ง
“ อ๊ะ..พัต ” มันถอนนิ้วออกมาทั้งหมดในคราวเดียว ผมเผลอแอ่นไปตามแรงนั้น พัตมันแค่นยิ้มออกมา แล้วจับผมให้นั่งบนขอบอ่าง แล้วมันก็ก้มลงมาจัดการกับแก่นกายของผมต่อ
“ อ๊ะ...พัต อ๊ะอ๊า....ยะ อย่า....อะ อู้ววววววว ” มันก้มลงกลืนกินลงไปทั้งอัน แล้วรัวลิ้นเข้าใส่ จนผมเผลอไปขยุ้มผมมันไว้ มันทั้งดูด ทั้งกลืน ทั้งเล็มเลีย ตั้งแต่ปลายจรดโคน จนถึงช่วงสุดท้ายของความอดทน
“ พะ...พัต เอา อ๊ะ เอา...เอาออกนะ...พัต อ๊ะ อ๊า....” พัตมันไม่ฟังแถมยังลงลิ้นหนักกว่าเดิม ผมหมดความอดทน เลยปลดปล่อยทุกหยาดหยดลงสู่ลำคอมัน พัตมันกลืนกินเข้าไปหมด แล้วก็มาทำความสะอาดให้ผมต่อ ผมหมดแรงนั่งพิงกำแพงอยู่อย่างนั้น จนพัตมันอุ้มผมลงไปนอนในอ่างอีกที มันให้ผมเอนหลังทับมันไว้ แล้วมันก็เอามือผมไปสัมผัสกับกายที่แข็งขืนของมัน ผมชักกลับแทบไม่ทัน แต่มันก็เอาใหม่อีก
“ เนย์...ทำให้พัตหน่อยนะ ” มันกระซิบเสียงสั่นข้างหูผม แล้วมันก็กุมมือผมไว้ให้ขยับตาม แก่นกายที่ร้อนขึ้นตามแรงอารมณ์ของมัน กลับทำให้บางสิ่งของผมตื่นขึ้นอีกอย่างช่วยไม่ได้
“ อา...เนย์...เร็วๆ ครับ พัตจะไม่ไหวแล้ว อ๊า...อืม อือ ” มือของผมที่มันชักจูง ไม่นานมันก็ปลดปล่อยออกมาเลอะมือผมไปหมด คราบสีขาวลอยละล่องอยู่ในน้ำ บ่งบอกได้ถึงความต้องการของพัตได้เป็นอย่างดี
“ พัต...เนย์อยากอาบน้ำแล้ว...พัตออกไปก่อนนะ ” พัตมันยังไม่ปล่อยมือผมออก และดูท่าว่าสิ่งนั้น มันจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งแล้ว พัตไม่ตอบแต่กลับหันมาให้ความสนใจในผิวเนื้อของผมต่อ
“ เดี๋ยวพัตอาบให้ครับ ”
“ อ๊ะ...อ๊ะ อ๊า พะ....พัต หยุด เจ็บ ” ผมต้องเร่งหยุดพัตมันไว้ก่อนที่แรงอารมณ์ของผมและพัต มันจะหยุดไม่อยู่ ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนชักโครกที่ปิดฝาเอาไว้แล้ว ส่วนพัตมันก็กำลังนำพาแก่นกายมันเข้ามาในช่องทางเบื้องล่างของผมอยู่ ทั้งที่เข้ามาได้เพียงแค่ส่วนหัว ทั้งที่พัตมันบุกเบิกช่องทางไว้แล้ว แต่มันกลับเจ็บมากจนถึงกลับน้ำตาไหล พัตมันก้มลงมาจูบซับน้ำตาให้
“ พัตขอโทษครับ...พัตทนไม่ไหวแล้ว เนย์อดทนนะ ” ไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้ผมพยักหน้าให้มัน แต่กว่าที่จะรู้ตัวได้ มันก็...
“ อะ...อ้ากก พัต...เจ็บ ”
“ อือ...อ๊า เนย์ ” พัตมันอาศัยจังหวะที่ผมเผลอ กระแทกเข้ามาจนสุดในคราวเดียว ผมรู้สึกได้ถึงการขยายออกอย่างกะทันหัน และความแน่นที่ช่องท้อง เพียงแค่พัตมันขยับก็ร้าวระบมไปทั้งตัว
“ พัต...หยุดนะ...อย่าเพิ่งอ๊ะ ” พัตมันไม่ฟัง แต่กลับสาวเอวออก แล้วค่อยๆ ดันกลับเข้ามาใหม่ จนผมเริ่มรู้สึกได้ถึงความรู้สึกใหม่ที่กำลังก่อตัวขึ้นมา
“ อ๊า เนย์...แน่นมาก...อืม ”
“ อ๊ะ...พัตอย่า....อ๊า ” พัตมันจับมือผมให้คล้องคอมัน แล้วหลังจากนั้นมันก็เร่งกระแทกเข้ามา จนช่องทางของผมเข้าที่มันถึงได้เร่งกระแทกรัว จนผมสั่นไปทั้งตัว
“ อ๊ะ...อ๊า...พะ...อ๊ะ..อ๊า พัต เบา....อ๊า ”
“ อ๊า...เนย์ อีกนิดครับ อ๊ะ อ๊า...อืม ” และไม่นานผมก็รู้สึกได้ถึงร่างกายของมันที่เกร็งกระตุกของเหลวบางอย่างเข้ามาในตัวผม มันกระแทกอีกสองสามที ผมก็ปลดปล่อยตามมันไป พัตมันฟุบหอบอยู่ข้างๆ ผม ผมเองก็ไม่ต่างอะไรกับมันนัก รู้สึกเหนื่อยล้าไปหมด กำลังจะคล้อยหลับไป ก็ต้องสะดุ้งอีกที เมื่อพัตมันโอบอุ้มผมขึ้นไป ทั้งๆ ที่ยังมีบางสิ่งเชื่อมต่อกันอยู่
“ อ๊ะ พัต...พอแล้วนะ ” ผมรีบประท้วงเมื่อรู้สึกได้ถึงการขยายขนาดของสิ่งที่ยังอยู่ในตัวผม
“ พัตจะอาบน้ำให้ครับ ” และหลังจากนั้นผมก็เสร็จมันไปอีกรอบ
“ พัต...อ๊ะ ออกไปนะ อ๊า ” ตอนนี้ผมกลับมานอนอยู่บนเตียงแล้ว โดยความช่วยเหลือของพัตที่อุ้มผมออกมา พอหลังแตะที่นอนได้ไม่เท่าไหร่ พัตมันก็จับขาผมแยกออกแล้วแทรกกลางลงมา
“ เนย์ครับ...อีกรอบนะ ” พร้อมกับที่มันดันส่วนหัวเข้ามาในตัวผม แล้วก็ไถลเข้ามาจนสุดในคราวเดียว จนตอนนี้ผมไม่เจ็บอีกต่อไปแล้ว
“ อือ...อ๊ะ..อืม พัต....รอบเดียวพอนะ ”
“ ครับ...รอบเดียว ” พัตมันจับขาผมขึ้นไปพาดลำแขนมันไว้ทั้งสองข้าง แล้วลงแรงกระแทกมาอย่างบ้าคลั่ง จนผมปลดปล่อยออกมาเองถึงสองครั้ง พัตมันถึงได้ปลดปล่อยออกมา
“ อ่า....อืม ”
“ อา...” พัตมันถอนกายออกไปแล้วล้มลงนอนข้างๆ แต่ไม่นานเท่านั้น พัตมันก็จับผมนอนคว่ำหน้า แล้วยกบั้นเอวขึ้นสูงก่อนที่มันจะนำพาแก่นกายของมันเข้ามาอีกครั้ง
“ อ๊ะ..พัต ไหนบอกว่า...อา รอบเดียว...ไง อ๊ะ ”
“ พัตรอบเดียว....แต่เนย์ไปแล้วสอง ไม่แฟร์กันครับ ” มันพูดจบก็เร่งสาวเอวเข้าออก ผมจึงทำได้เพียงแค่นอนครางระงมอยู่อย่างนั้นต่อไปอีกนาน
“ อ๊ะ..พัต ” แล้วผมก็ต้องร้องเหวอออกมาอีก เมื่อพัตมันจับผมขึ้นมานั่งบนตักของมัน ทั้งๆที่ร่างกายเรายังเชื่อมติดกันอยู่
“ ขยับสิครับ ” มันพูดแล้วก็อยู่นิ่งๆ ไม่ขยับ แต่มือมัน ปากมัน ก็ตามเล็มเลียไปทั่ว แถมไอ้แท่งที่อยู่ข้างในมันยังกระตุกเป็นพักๆ อีก
“ อือ...อ๊ะ พัต ”
“ อย่างนั้นละครับ อืม ” ไม่รู้ว่าเสียงของมันจะมีผลต่อผมมากขนาดนี้ ผมเร่งขยับขึ้นลงอยู่สักพัก สุดท้ายก็เลยได้แต่โยกไปมาจนหมดแรง พัตมันก็เลยวางผมลงแล้วต่อจากนั้นก็
“ อีกรอบนะครับ ”
“ อีกรอบนะครับ ”
“ อีกรอบนะครับ ” ไม่รู้ว่ามันพูดแบบนี้กี่ครั้ง แต่ที่แน่ๆ ผมไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้
“ เนย์ครับ....ลุกไหวไหมครับ ” หลังจากที่ผมสลบไปแล้วตื่นมาอีกทีก็ตอนสองทุ่มแล้ว พัตมันเข้ามาในห้องพร้อมกับชามข้าวต้ม และก็ยาอีกสามสี่เม็ด
“ เนย์ครับ...โกรธพัตเหรอ ” ผมนอนนิ่งไม่ตอบมัน จนพัตมันขึ้นมานั่งแล้วอุ้มผมขึ้นไปนั่งบนตักมัน
“ อ๊ะ เจ็บ...”
“ ขอโทษครับ ”
“......................”
“ เนย์ครับ...พัตขอโทษนะ แต่พัตรักเนย์นะ ”
“....................”
“ เนย์ครับ....”
“ พอแล้ว เนย์เหนื่อยอยากนอนพัก ” ผมบอกมันอย่างหน่ายๆ แล้วก็หันไปทานข้าวต้มที่มันเอามาให้ แล้วก็ทานยาที่มันเตรียมเอาไว้ แต่มียาแปลกๆ อีกเม็ดที่ผมไม่รู้จัก เลยหันไปหามัน ซึ่งมันก็ทำแค่ยิ้มแล้วก็มากระซิบข้างหูผม
“ เอ่ออันนี้นะ...พะแพงเอามาให้นะ ”
“ พะแพง...”
“ คือ...มันเป็นยาคุมนะ เดี๋ยวเกิดเนย์ท้องขึ้นมาอีกนะครับ ” ไอ้พะแพง นี่สรุป มันก็คือแผนของพวกมึงใช่ไหม
“ เนย์ครับ.......”
“ อะไร...พูดมาซิ ”
“ เนย์โกรธพัตหรือเปล่าที่พัตทำ....”
“ เปล่า...”
“ อะไรนะครับ ”
“ เอาหน้าออกไปไอ้พัต ”
“ เนย์ก็บอกพัตสิครับ ว่าโกรธไหม ”
“ ไม่ได้โกรธ ”
“ แล้วทำไม...”
“ เนย์เหนื่อย...อยากพัก ”
“ ทำไมละครับ ” ผมหันขวับไปทันที ก็จะอะไรซะละ ก็มึงนั่นแหละที่ทำกูเป็นแบบนี้
“ ทำไมละ ”
“ พอแล้วกูจะนอน ออกไปเลยไอ้พัต แล้วนี่ ไตเติ้ลไปไหน ” มันยอมปล่อยผมลง แล้วมันก็ห่มผ้าห่มให้ผมไม่อยากจะบอกว่าผมก็เขินเหมือนกันนะ ที่มีคนมาทำอย่างนี้ให้ พัตมันก็ล้มลงมานอนตะแคงข้างผม มันก็นอนลูบผมผมนิ่งๆ จนผมเกือบจะหลับไปแล้ว
“ ไตเติ้ลนอนกับคุณพ่อคุณแม่นะครับ ไม่ต้องห่วงนะ ”
“ เอ๋...แล้วนี่ไตเติ้ลไม่...”
“ หึๆ คุณพ่อมีของเล่นใหม่มาให้ไตเติ้ลนะครับ ”
“ ของเล่น ”
“ ครับ...เป็นกระต่ายสองตัว ไตเติ้ลเลี้ยงเหมือนน้องเลย สงสัยอยากได้น้องมากๆ ”
“ ไอ้บ้าพัต ” พูดแบบนี้ผมเองก็เขินอยู่เหมือนกัน ก็เลยพลิกไปอีกด้าน แต่กว่าจะพลิกกลับไปได้ก็ระบมไปทีเดียว พอพลิกไปได้ไอ้พัตก็เข้ามากอดซ้อนหลังทันที
“ ไอ้พัต ออกไปนะ มันอึดอัด ” แต่มันกลับกอดแน่นขึ้นไปอีก
“ เนย์...พัตรักเนย์นะ ” มึงจะมาบบอกอะไรตอนนี้
“ แล้วเนย์ละครับ ”
“ เออ....”
“ อะไรนะครับ ”
“ ก็บอกว่าเออไงละ...พอได้แล้วหนวกหูคนจะนอน ”
“ หึๆ ครับ เดี๋ยวพัตจะเป็นผ้าห่มให้นะ ”
“ ไม่เอาไอ้พัต ออกไปเลย เจ็บ ระบมไปหมดแล้ว ”
“ ก็พัตเป็นคนทำนี่ครับ พัตก็เลยจะรับผิดชอบไง ”
“ พอแล้วไม่คุยแล้ว ”
“ เนย์ครับ......” ไม่รู้มันจะอะไรนักหนา พอผมหันไปมอง มันก็ก้มมาหอมแก้ม แล้วก็เลยมาเป็นริมฝีปากผมต่อไป
“ เนย์ครับ...ฝันดีนะ ”
“ พัต.....” ผมแค่อยากจะรู้อีกอย่างหนึ่งเท่านั้น
“ ครับ....”
“ มึง....ถ้าเนย์ตื่นมาจะเห็นพัตอยู่ข้างๆ หรือเปล่า พัตจะไม่....”
“ ครับ...พัตจะอยู่ตรงนี้...อยู่ข้างๆ เนย์ไม่หายไปไหนอีกแล้วครับ ”
“ มึงสัญญาแล้วนะ ”
“ ครับ พัตสัญญา...พัตรักเนย์นะครับ ”
“ อือ...เนย์ ก็....รักพัต เหมือนกัน ”
“ ขอบคุณมากๆ นะครับ ที่รักพัต ”
“ อือ...”
“ เนย์ครับ...แต่งงานกับพัตนะ ”
“ อือ....” และนั่นก็เป็นคำสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่จะหลับใหลลงสู่ห้วงนิทรา เพราะผมมั่นใจได้ว่า พัตมันจะไม่ทิ้งผมไปไหนอีกแล้ว
The…End
======================================================================
ในที่สุดก็จบแล้ว แต่มะกี้แอบไปส่องเพจ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะครบร้อยแล้วอะ ตอนพิเศษยังมะได้ปั่นเลย เอาแล้วไง
แฮะๆๆ เอาเป็นว่าติชมกันได้เลย เพิ่งแต่งครั้งแรก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วพบกันที่ตอนพิเศษอีกไม่นานนี้ ราตรีสวัสดิ์........................ฝันดี...ผีเต็มเตียงครับ o22
-
แง๊ๆ ยังไงก้อแล้วแต่ เค้าไม่อยากให้จบเลยยยยToT ยังไม่ได้ตีรันฟันแทงกันเลย
ไม่ใช่สิตอนหน้าก้อแทงแล้ว แระตีรันฟันไปไหน แง๊ๆ เค้าไม่ยอม
ยังไงซะเอามา 1 ทีมฟุตบอลเด่วนี้เลยลูกนะ แง๊ๆ
จะรอตอนพิเศษทุกวันเลย กดมันทุกวัน แง๊งๆ
-
เอาทั้งหญิงชายเลย แฝด >< :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ยังไม่ได้เริ่มแต่ง ก็แต่งซะสิจ๊ะที่รัก นี่พยายามหาหน้าม้าไปไลค์เต็มที่อ่ะ :laugh:
สรุปว่าทานยาคุม แล้วได้น้องกระต่ายเป็นน้องแทน? เอาเถอะๆ รักอยู่ดี :กอด1:
ขอบคุณมากสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้นะครับ :pig4:
+1 สำหรับความน่ารัก
รอตอนพิเศษนะครับ :L2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:กรี้ดดดดดดดดดจบไวไปไหนอะไตเติ้ลยังไม่มีน้องเลยอะ :z13: :z13: :z13:
-
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ที่แต่งเรื่องสนุกและน่ารักแบบนี้ให้อ่าน ชอบมากมาย รอตอนพิเศษนะคะ :bye2:
-
:pig4:
-
ไม่ต้องกินยาคุมหรอกกกกปล่อยธรรมชาติเลยย :oo1: :oo1:
-
ย๊าก จบแล้วอ่ะ รอตอนพิเศษนะคะ นานแค่ไหนก็จะรอ รักนิยายเรื่องนี้มากเลย
-
รักเรื่องนี้จัง
ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับเรื่องน่ารักๆแบบนี้
:L2:
-
พัตมันร้อนแรงจัง คึคึ
-
มีน้องให้ไตเติ้ลสักสองคนก็ดีนะ แฝดหญิงสองคนเลยก็ได้ ^^
-
มาไวไปไวจริงๆ
ยังไม่อยากให้จบเลย :monkeysad:
อยากให้เนย์+พัตมีลูกอีกสักคน :-[
ไตเติ้ลจะได้มีน้องกะเค้าบ้าง
-
อ๊าวว แล้วไตเติ้ลจะได้น้องมั้ยอ่ะ :monkeysad:
-
กินยาคุมอาจจะคุมไม่ทันก็ได้นะ
คนแต่งก็ขอให้คืนนี้ฝันดี
ต่อคนอ่านขอไม่เอาผีเต็มเตียงนะ TT
-
:m25: :m25:
-
เห้ย ไมจบเร็วจังว้าาา โห เนย์ยังไม่ท้องพัตยังไม่ได้เห่อเนย์ท้อง และไตเติ้ลยังไม่ได้น้องเลยนะ!!!!!!!!!!
แต่งไม่แต่งช่างเถอะมีลูกขนาดนี้แล้ว แต่ตอนพิเศษมีสองคู่ไม่ได้หรอ พัตเนย์ เวย์ม่าน อ่ะ เค้าอยากอ่าน :serius2: :serius2:
คนเขียนได้โปรด หากมีภาคต่อ บอกด่วนล่ะ จะตามอ่าน เพราะชอบการดำเนินเรื่องมาก o13 o13 o13
พัต แหมพอเนย์ให้อภัยยอม นี่ก็จัดยกใหญ่เลยนะ :m25: :m25: :m25: :m25:
-
บร๊ะ!!
อดมีน้อง(เพราะยาคุม?)
เลยเอากระต่ายไปแทนใช่ไหมนั้น
-
ยังไม่อยากให้จบอ่ะ :m15:
:call:
-
รอหลานๆน๊าคร้าบ รอตอนพิเศษด้วยน๊า
-
จบแบบมึนๆเนอะ ขอลูกชายสิเพราะไตเติ้ลเป็นรับไม่ใช้รุกอ่ะ เผื่อจะได้สืบเชื้อสายบ้าง
-
จบแบบมึนๆเนอะ ขอลูกชายสิเพราะไตเติ้ลเป็นรับไม่ใช้รุกอ่ะ เผื่อจะได้สืบเชื้อสายบ้าง
-
จบแล้วอะ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ^ ^
-
พัุตไม่ค่อยเลยนะ เจ้าแผนการจริง ๆ เลย
-
เนย์ไม่ต้องกินยา เดี๋ยวไตเติ้ลไม่มีน้อง ว่าแต่จบแล้วอ่ะ มาต่อตอนพิเศษไวๆนะ เค้ารออยู่ *^*
-
:m25: :m25: :m25:
จบแล้ววววววววว
พัตเจ้าเลห์มากอ่ะ เนย์ระบมหมดแล้ว
รอตอนพิเศษค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
แอบมาลงตอนดึกหรอ มาต่อตอนพิเศษเลยนะ เราไม่ยอม จะเอาน้องอ่ะ
รีบมาต่อนะ
-
อยากมีน้องงงงงงงงด้วยคน :impress2:
-
+1
-
:a5: ม่ายยย บอกทีว่ายังไม่จบอ่ะ
-
:jul1: พัดจัดเนย์เต็มซะขนาดนั้น ไอ้เราจะไปทำอะไรได้นอกจาก :jul1:
+1 จ้า
-
:jul1: :jul1: :jul1:
อยากอ่านเรื่องพี่เวย์กับม่านบ้างอะ
-
รีบจบจังเลยอ่ะ
อยากอ่านต่ออีก
ชอบเรื่องนี้
ไตเติ้ลกำลังจะได้น้องแล้วแท้ๆจบเฉยเลย
แต่งเป็นภาคสองออกมาสิคะ
เป็นคู่ไตเติ้ลไรงี้
แต่ยังไงก็ได้แหล่ะ
แต่งอะไรมาก็จะรออ่านนะค้า ^^
-
:pig4: :L2:
พัตโครตเจ้าเล่ห์เลย ถนอมเมียหน่อย ดูมัน เมียฟ้าเหลืิงไปแล้วมั้ง แล้วยาคุมจะกินไม มีน้องแฝดไปเลย ชาย/หญิง ไว้เป็นเมะคน
ชื่อ ข้าวแต๋น ข้าวตู๋ กร๊ากก น่ารักดี
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก
-
ขอบคุณนะคะ ชอบมาก ๆ เลย
แต่จบแล้วอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย >.<
รอตอนพิเศษนะคะ ^^
เป็นกำลังใจค่ะ
:L2:
-
รอตอนพิเศษและรอตอนที่เนย์จะมีน้องให้ไตเติ้ล
-
ปะป๊าได้ทีเอาใหญ่เลยนะ :haun4:
-
ว้า...จบแล้วอ่ะ ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
แล้วตกลงไตเติ้ลได้น้องไหมอ่ะ มีเอายาคุมมาให้กินด้วย
จะเฉลยบอกในตอนพิเศษใช่ป่ะ ว่าได้น้องไหม
แล้วจะได้รุ้เลยป่ะว่าได้น้องผู้หญิงผู้ชายอ่ะ
รอตอนพิเศษน้า.....
:L2: :pig4: :L2:
-
:call: :call: :call:
-
:serius2: ทำไมจบแล้วอ่ะ
ยังไม่อยากให้จบเลย
:L2: :L2:
-
ไอ้พัตแกโคตรหื่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :oo1: :haun4:
โชคดีที่ให้เนย์กินยาคุม ไม่งั้นไตเติ้ลมีน้องครบตั้งทีมฟุตบอลได้แน่
รอตอนพิเศษต่อไป
-
จบไวจัง
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
จะรออ่านตอนพิเศษค่ะ
-
รอตอนพิเศษค่ะ :กอด1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
พัต นี่เจ้าเล่ห์จริงๆ
รอตอนพิเศษจ้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอคอยตอนพิเศษรายวัน 5555+++
-
จบซะแล้ว รอตอนพิเศษ
ขอ เวย์ ม่าน ด้วยนะคะ :pig4:
-
พัต เบิ้ลหลายรอบเชียวนะ กะเอาให้คุ้มเลยสินะเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
พัตหลายรอบขนาดนี้ ไตเติ้ล น้องเยอะน่าดู :laugh:
-
จัดหนักขนาดนี้ ไตเติ้ลมีน้องหลายคนแน่ๆ
-
:o12: จบแล้วอ่า ขอพี่ชายให้ไตเติ้ลอีกซักคนน้า
-
o13
-
แล้วเนย์จะมีน้องให้มั๊ยเนี่ย? ?
-
o13
-
รอเรื่องของไตเติ้ลนะคะ o13
-
พระเจ้า จบแบบไม่ทันตั้งตัว สนุกมากคะ พัตเธอหื่นและเจ้าเล่ห์มาก
อยกาไ้ดตอนพิเศษ อยากให้เรื่องน้องเติ้ลน้องตาต่อ อั๊ยยะ
-
อยากให้มีภาคต่อจังเลย :กอด1:
-
:mc4: เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต เอาไตเติ้ลตอนโต :call:
-
สงสานเนย์คงระบมไปหมด 555
พัตกะพะแพง สวดยอดดดดดด
น่ารักมาก รอตอนพิเศษนะ
-
แง้ๆๆๆๆ :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12:
จบไม่ได้น่ะ!!!! o22 o22 o22
ยังไม่มีลูกอีกเลย เนย์อย่ากินยาคุมน่ะ!! ไหนบอกว่าจะทำน้องให้ไตเติ้ลไง :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
กี่รอบหน่ะพัต 55 5 55
พัตหื่นมากเลย :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ไตเติ้ลจะได้น้องมั้ยน๊า .... ???
ขอแต่งงานแล้ว ว ว ว... น่ารัก !!!! :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่าาาาาาา :เฮ้อ:
แต่ก้รอตอนพิเศษนะค้าาา :กอด1:
-
อ่านจนจบรวดเีดียวเลย, เป็นเรื่องที่น่ารักมากจริงๆนะคะ
:-[
-
ง๊าาา อุตส่าตามทันก็จบซะแล้ววว :o12:
ไตเติ้ลน่ารักมากเลยค่ะ ชอบมากก เนื้อเรื่องน่ารัก... แต่แอบอยากให้เนย์งอนพัตนานกว่านี้หน่อย
แต่ไม่เข้าใจไหนบอกจะทำน้องให้ไตเติ้ลทำไมถึงให้กินยาคุม แบบนี้เติ้ลก็ไม่ได้น้องดิ 55555
ชอบมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้แต่งเรื่องอื่นต่อไปนะ น่ารักดี :กอด1:
ปล.จะรอตอนพิเศษนะ :L2:
-
ไตเติ้ลจ๋ามาสานต่อภาคสองเถอะนะจ๊ะ
-
:L2:
-
ต่อภาค2 เหอะนะ
-
พัตหื่นมากก กี่รอบเเล้วนั้นน 555
อยากอ่านภาคต่อจัง อยากอ่านของไตเติ้ลล
-
:a5: จบไวไปหง่ะ เตรียมใจไม่ทัน แต่ก็ขอบคุณนะคะ :pig4:
อยากอ่านไตเติิ้ลน้อยต่ออ่ะ ขอตอนพิเศษด้วยน๊า :impress3:
-
ตอนพิเศษๆ ไตเติลน่ารักอ่ะ แอบฮาปู่
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: มาไวๆๆน้าาาาา
-
จบอย่างงี้หรอออออออออออออออออออออออ :z3:
-
จบไวมากค่าาาาาาาาา
แต่กว่าจะจบสงสัยเนย์คงระบมเป็นอาทิตย์ ฮ่าๆๆ พัตรุนแรงเกิ๊นน (แต่ก็ชอบ แอร๊ยย)
ฮ่าๆๆ
ขอบคุณที่แต่งนิยายน่ารักๆ มาให้ชื่นชมนะคะะ จ๊วฟฟ :L2: :L2:
-
หว้า จบแล้วหราเนี้ย แอบลุ้นให้น้องไตเติ้ลมีน้อง หุหุ
-
ถูกใจเรื่องนี้มากๆ ขอบคุณครับ
-
สุดยอดดดด :haun4: แต่ตอนจบเล่นเอาเขินตามอ่ะ :o8: อ๊ากกกก. ทนไม่ไหวขอกอดคนเขียนทีหนึ่ง :กอด1: ขอบคุนน้่า จะรอตอนพิเศษ
-
จบซะแล้ว อยากให้มีตอนพิเศษของน้องไตเติ้ลกับน้องภูจังเลย
พี่พัดหลายรอบเนอะ -.,-
-
แหม่ นึกว่าไตเติ้ลจะได้น้องจริงๆ ซะแล้ว
-
จบเล้ว เป็นครอบครัวที่น่ารักดี :impress2: รอตอนพิเศษต่อ :z2:
-
ท้องเลยๆๆๆๆๆๆ 55
-
เล่นกินยาแล้วจะมีน้องได้ป่ะ
ถ้ามีเอาแฝดไปเลย
พัตมันจะได้ไม่กวนเนย์
-
สุดยอดมากเลยคะอ่านไปเขินไป :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
พัตจัดหนักมากเลย o13 o13
แอบสงสารเนย์เล็กน้อย
ระบมไปหมดเลยย
รอตอนพิเศษนะ :L2:
-
โธ่ กินยาคุมแบบนี้ ไตเติ้ลก็อดได้น้อง อ่ะดิ
-
รอตอนพิเศษค่ะ อยากได้ฝาแฝดชายสาม
เอาไว้หวงไตเติ้ล อิอิ :m1: :m1: :m1:
-
สงสารน้องเติ้ลต้องมาเลี้ยงน้องกระต่ายแทน
เพราะปะป๊าเล่นให้มาม๊ากินยาคุมซะนี่ :z1:
-
จบแล้ว~เป็นเรื่องที่สนุกมากเลย ไตเติ้ลน่ารักมาก แต่แอบเสียดายที่ไตเติ้ลไม่ได้น้อง จะรอตอนพิเศษน้า~
-
ฮ้าาาา ตามอ่านจนจบได้...
เพิ่งจะมองว่าน่าอ่าน ^^
เป็นนิยายผู้ชายท้องที่มีเหตุผลรองรับแนบเนียนดี
ไม่ได้จำเป็นต้องมียาช่วย หรืออะไรที่พิเศษกว่าใช้ร่างกายปกติที่-พิเศษ- ^^
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆ ตัวละครน่ารักๆ วิธีคิดน่ารักๆ ของครอบครัวมาให้ได้อ่านค่ะ
รอลุ้นน้องชายหญิงของไตเติ้ลกันต่อไป...จะมีมั้ยน้ออออ ^^
-
จบแบบนี้ได้ไงอ่ะ มันต้องมีต่อสิ!!! ไม่ยอมนะคนเขียน ใจร้ายอ่ะ!
-
กว่าจะเข้ามาอ่านนิยายก็จบไปแล้ว5555 นิยายเรื่องนี้สนุกมากค่ะ มาม่าไม่เยอะด้วย ยังไงก็รอตอนพิเศษนะค่ะ:))))))))
-
ป๊ะป๊าน้องไตเติ้ลหื่นไปไหมเนี๊ยะ :m25:
รีบจบเชียว ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
รอตอนพิเศษจ้า :pig4:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
บทพิเศษ
วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกของชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ของต้องตาและไตเติ้ลครับ แต่ว่าวันนี้ผมไม่ได้เป็นคนไปส่งเด็กๆ เข้าห้องเรียนหรอกครับ ก็ด้วยเหตุผลบางประการ เนื่องจากว่าตอนนี้ผม....................................กำลังกล่อมเจ้าตัวเล็กอยู่...
ไม่ต้องสงสัยครับ ไม่ใช่ไตเติ้ลอย่างแน่นอน เพราะเจ้าตัวเล็กนี่ ผมเพิ่งคลอดออกมาได้แค่สองเดือนเอง.............อย่าตกใจไปครับ ผมท้องอีกแล้ว ถึงแม้มันจะเป็นไปได้ยาก แต่มันก็เป็นไปแล้ว ทุกท่านอยากรู้ใช่ไหมละครับ ว่าเจ้าตัวเล็กชื่ออะไร เอ๊ะ....ยังไม่บอกดีกว่า เจ้าตัวเล็กเป็นผู้ชายครับ ชื่อว่า..............น้องต้นข้าวครับ แน่นอนที่สุดว่าผมไม่ได้เป็นคนตั้งชื่อ ก็จะใครละครับ ถ้าหากไม่ใช่ไตเติ้ล เหตุผลของไตเติ้ลนะเหรอครับ ไตเติ้ลบอกว่า...
“ เติ้ลชอบกินข้าวต้ม ” งงใช่ไหมครับ ตอนแรกผมก็งง
“ ก็คุณครูบอกว่า ข้าวต้มทำมาจากต้นข้าวในนา ” นี่แหละครับเหตุผล ดีนะที่ไตเติ้ลไม่ชอบกินก๋วยเตี๋ยว ไม่อย่างนั้นก็คงต้องได้ตั้งชื่อว่า แป้งมัน ไม่ก็ มันสำปะหลัง กันแล้วละครับ
จริงๆ แล้วเรื่องที่ผมท้องได้นี่ ผมเองก็ไม่ได้ตกอกตกใจอะไรมากมายหรอกครับ แต่มันก็น่าตกใจไม่น้อยเลยละครับ สำหรับคนที่ไม่เคยได้รู้หรือได้เห็น
___________________________________________________________________________________________________
10 เดือนก่อนหน้านั้น
“ เนย์ท้องแล้ว...”
“ จริงเหรอพัต ไหนๆ ให้พ่อได้ดูหน่อย ” คุณพ่อที่กำลังปรี่เข้ามาจะเปิดเสื้อผมขึ้นเพื่อดูหน้าท้อง ก็โดนพัตมันจับมือเอาไว้แบบเร็ว
“ อะไรเจ้าพัต ให้พ่อดูหน่อยไม่ได้หรือไง ”
“ ไม่ได้ครับ เมียใครๆ ก็หวง พ่อห้ามดูนะ ” ไอ้บ้าพัตมันหวงแม้กระทั่งพ่อมันเองเว้ย
“ เฮ้ย นี่ฉันเป็นพ่อแกนะ จะมาหงมาหวงอะไรตอนนี้เล่า ”
“ ไม่ได้ครับ พ่อก็พ่อเถอะ ยังไงก็ผู้ชาย...พี่พุตก็ด้วย ห้ามนะ ”
“ นี่ให้พ่อกับพี่ดูหน่อยไม่ได้เหรอ พ่อเองก็อยากเห็นนะ ”
“ ไม่ได้ครับ ถ้าพ่ออยากดูก็ไปขอดูกับคุณแม่เอาสิ พี่เองก็ไปหาเมียแล้วก็ดูเอาเองเลย ”
“....................................” ทั้งห้องเงียบกริบเลยครับ
“ ม่าม๊า..............” ไตเติ้ลที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนก็วิ่งปรู๊ดเข้ามาหาผม แต่ยังไม่ทันได้ปีนเก้าอี้ขึ้นมาหาผม พัตมันก็รีบจับอุ้มเอาไว้ก่อนแล้ว
“ ปะป๊า...จะไปหาม่าม๊า ”
“ อือ ไม่ได้ครับ ม่าม๊ากำลังท้องครับ ไตเติ้ลห้ามซนนะ ”
“ ท้อง....”
“ ก็แบบ...ไตเติ้ลกำลังจะได้มีน้องไงละครับ ”
“ น้อง..............เติ้ลจะมีน้องแล้ว ”
“ ใช่ครับ ”
“ น้องหญิง...น้องชาย ม่าม๊า ”
“ อ่า...ม่าม๊าก็ยังไม่รู้ครับ ” พอพัตปล่อยไตเติ้ลลงมา ไตเติ้ลก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหาผม แล้วก็ค่อยๆ เอียงหัวลงมาซบหน้าท้องผมเบาๆ แล้วก็กอดผมเบาๆ ด้วย ผมว่าไตเติ้ลตอนนี้น่ารักมากๆ
“ น้องเติ้ลอยู่ในนี้เหรอ ” ไตเติ้ลเงยหน้าขึ้นมาถามผม แต่ก็ยังกอดผมอยู่
“ ครับผม ”
“ น้องเติ้ลอย่าดื้อนะ ” ไตเติ้ลพอได้คำตอบ ก็ก้มลงไปมองหน้าท้องผม แล้วก็บอกเจ้าตัวเล็ก ที่ยังไม่รู้ว่ามีรูปร่างอย่างไร ตอนนี้ทุกคนที่อยู่ในห้องก็ขำกันใหญ่เลย
“ ฮ่าๆ ไตเติ้ลหลานปู่ บอกตอนนี้น้องก็ยังไม่รู้เรื่องหรอกครับ รอให้น้องโตก่อนนะ ”
“ แล้วเมื่อไหร่น้องเติ้ลจะโตละ ”
“ อีก 8-9 เดือนโน่นครับ ”
“ เหรอ....งั้นเติ้ลจะรอน้องทุกวันเลย ”
...
แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างจะราบรื่นเสมอไปครับ
“ คือหมออยากจะให้คุณพ่อกับคุณแม่เผื่อใจไว้ด้วยนะครับ เพราะว่าการที่ผู้ชายท้องได้นี่ มันก็เป็นไปได้ยากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่การที่ตั้งท้องที่สองนี่...ขนาดผู้หญิงบางคนร่างกายยังรับสภาพไม่ไหว...”
วันนี้เรามาฝากครรภ์ครับ ตอนนี้ท้องได้สองเดือนเศษแล้ว เรามาฝากกับคุณอานพที่ทำคลอดไตเติ้ลให้ตั้งแต่ตอนนั้นครับ
“ แล้วอย่างนี้...เนย์กับลูกจะปลอดภัยไหมครับคุณหมอ ” พัตมันก็ถามคำถามที่ผมอยากถามมากที่สุดออกไป มันมีสีหน้าร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด แต่มันก็ยังกุมมือผมแน่นขึ้นไปอีก คล้ายกำลังปลอบประโลมผมอยู่
“ บางที....กรณีนี้อาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ครับ เพราะเนย์เองก็เป็นผู้ชาย ร่างกายก็เลยแข็งแรงกว่าผู้หญิง ทั้งเนย์และก็ลูกอาจจะปลอดภัยไม่มีปัญหาอะไรครับ...แต่อย่างไรก็ไม่ควรประมาทนะครับ ทุกคนควรดูแลอย่างใกล้ชิดเป็นพิเศษ และก็มาหาหมออย่างสม่ำเสมอนะครับ ”
“ แล้วเรื่องอาหารการกินละค่ะ ” แม่ก็เป็นฝ่ายถามขึ้นมา แม่เองพอรู้เรื่องก็ดีใจยกใหญ่ รีบพาทั้งพี่เมย์ พี่วัฒน์ พี่เวย์ และก็ต้องตามาหาทันที
“ ก็คงต้องดูแลเป็นพิเศษครับ และควรเน้นอาหารที่บำรุงเลือด กระดูก และก็ให้พลังงานสูงนะครับ งดพวกเนื้อติดมันต่างๆ อาหารสุกๆ ดิบๆ หรือไหม้เกรียมอย่างนี้นะครับ ”
หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลได้ ทุกคนก็แทบจะอุ้มผมใส่เกี้ยวเข้ามาในบ้านกันเลยทีเดียว โดยเฉพาะไอ้พัตที่มันดูจะตื่นตัวมากเป็นพิเศษ แม้แต่ตอนกินข้าวมันก็แทบจะชิมก่อนทุกคำที่ผมจะเอาเข้าปาก หรือตอนอาบน้ำที่มันจะเข้ามาอาบพร้อมกันกับผม แม้มกระทั่งห้องนอนที่มันลงทุนจัดห้องข้างล่างใหม่ แล้วยังถอยเตียง ที่นอนอันใหม่มาด้วย ก็รู้อยู่หรอกว่ามันไม่ได้ดูแลผมตอนท้องไตเติ้ลแต่นี่มันก็ออกจะเกินไปหน่อย
“ พอแล้วพัต ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ ไปทำงานได้แล้วนะมันสายแล้ว ” เช้านี้ก็เช่นกันครับ ที่ไอ้พัตมันคอยนั่งประคบประหงมผม หลังจากที่กลับมาจากส่งไตเติ้ลเข้าโรงเรียนเสร็จ มันก็มานั่งคุมผมกินข้าวเช้าอยู่ ส่วนผมนั้นก็ต้องนั่งๆ นอนๆ อยู่กับบ้านครับ เนื่องด้วยว่าทุกคนห้ามไม่ให้ผมเข้าออฟฟิศ แต่นั่นผมก็เข้าใจอยู่หรอกครับเพราะผมกำลังท้อง แต่ที่ไอ้พัตมันไม่ยอมเข้าออฟฟิศนี่สิ มันท้องกับผมด้วยหรือไง
“ สายนิดสายหน่อยไม่เป็นไรหรอกเนย์ ไม่มีใครกล้าไล่เจ้าของบริษัทออกหรอก ตอนนี้เนย์สำคัญที่สุดนะ รู้ไหม ” ก็มันเล่นพูดสะอย่างนี้ ผมหรือจะไปว่าอะไรได้อีก นอกเสียจากก้มหน้าก้มตากินอาหารเช้าสุดจะอลังการงานสร้างนี่ให้หมด อาหารเช้าของผมไม่ได้มีแค่อย่างสองอย่างเหมือนปกติ เพราะอาหารตรงหน้านี้มันมีมากเกือบสิบอย่างเข้าไปแล้ว และก็ไม่ใช่แค่มื้อเช้าเท่านั้น แต่มันเยอะขนาดนี้ทุกมื้ออาหาร และไหนจะของว่างยามสาย ยามบ่ายของวันอีก ทั้งผลไม้นมเนย จนตอนนี้น้ำหนักผมเพิ่มขึ้นตั้งสิบกว่ากิโลฯ เข้าไปแล้ว จนหมอต้องบอกให้ลดการกินลงบ้าง เพราะถ้าหากผมน้ำหนักเยอะเกินไปก็อาจจะเป็นอันตรายได้ นั่นแหละครับ พวกเขาถึงยอมเพลาๆ ลงบ้าง
“ แล้วไม่มีประชงประชุมกันหรือไง ”
“ พี่พุตเข้าแทนแล้ว เหลือแค่รอให้พัตเซ็นนั่นเซ็นนี่นิดหน่อยเอง ทีนี้พัตก็มีเวลามาดูแลเนย์อีกเยอะเลยละ ”
“ อึดอัด อุดอู้ อยากออกไปข้างนอกบ้าง ”
“ ไม่ได้นะ เกิดมีคนเดินมาชนแล้วล้มจะทำอย่างไรละเนย์ ไม่เอานะ อยู่บ้านนี่ละ ” แล้วผมก็ขี้เกียจจะเถียงกับมันต่อไปแล้วละครับ ก็วันๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากนอน กิน และก็ดูหนัง ดูทีวี อยู่แต่กับบ้านแค่จะเดินออกไปสนามหลังบ้าน พัตมันก็แทบจะให้คนสวนรื้อสนามหญ้า ตัดต้นไม้ทิ้ง เพราะมันกลัวว่าผมอาจจะเดินไปสะดุดอะไรเข้า และก็กลัวว่ากิ่งไม้จะหักมาใส่อีก ผมก็เลยจำต้องอยู่แต่ในบ้านนี่แหละไม่ออกไปไหน สบายดีอีกแบบ
__________________________________________________________________________________________________________
กลับมาที่ปัจจุบัน
ตอนเย็นทั้งต้องตาและไตเติ้ลก็รีบวิ่งเข้ามาหาผมและก็เจ้าตัวเล็กกันใหญ่ เป็นปกติไปแล้วที่ตอนเย็นต้องตาจะกลับมาพร้อมไตเติ้ล และตอนค่ำพี่วัฒน์ค่อยมารับกลับบ้าน ส่วนแม่เองก็อาทิตย์ละครั้ง สองครั้งถึงจะมาหาผมกับเด็กๆ
“ ม่าม๊า...น้องตื่นยัง ”ไตเติ้ลที่วิ่งมาถึงก่อนก็ค่อยๆ เดินมายืนข้างๆ เปลที่เจ้าตัวเล็กกำลังนอนหลับสบายอยู่
“ น้องนอนบ่อยจังเลยม๊า ” ต้องตาตามเข้ามาและก็ยืนอยู่ข้างๆ กับไตเติ้ล และก็พูดเสียงเบาๆ กับผม
“ ครับ แต่ถ้าน้องโตอีกหน่อย รับรองว่าดื้อกว่าต้องตากับไตเติ้ลแน่นอนครับ ”
“ ตาไม่ได้ดื้อนะม๊า...ใช่ไหมเติ้ล ”
“ พี่ตาดื้อ ” และก่อนที่จะเกิดสงครามขึ้นผมก็เลยต้องรีบห้ามทัพสะก่อนครับ
“ ไม่เอาครับ อย่าทะเลาะกันนะ เดี๋ยวน้องไม่รักนะครับ ”
“ อือ ก็ได้ ”
“ เอาละครับ ออกไปเล่นกับน้องกระต่ายดีกว่านะ น้องกระต่ายคิดถึงต้องตากับไตเติ้ลมากๆ เลยนะ ”
“ น้องกระต่าย ” พอได้ยินว่ากระต่าย ทั้งสองคนก็รีบวิ่งออกไปเล่นด้วย ตั้งแต่คุณพ่อซื้อมาตอนนั้น จนตอนนี้มันก็ออกลูกออกหลานกันเยอะแยะแล้วละครับ ส่วนผมก็อยู่เฝ้าเจ้าตัวเล็กนี่ต่อไป
“ แอ๊...แอ๊ ” ไตเติ้ลที่ตอนนี้กำลังนั่งบนเบาะให้น้องจับนิ้ว จับมือเล่นอยู่ ก็ไม่สนใจอะไรแล้วละครับ เพราะตั้งแต่เจ้าตัวเล็กตื่นมา ไตเติ้ลก็มานั่งเล่นกับเจ้าตัวเล็กไม่ไปไหนเลย
“ เนย์ ไปอาบน้ำได้แล้วครับ เดี๋ยวพัตดูต่อเอง ” พัตที่เดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับชุดนอนเต็มยศ หันมาเอ่ยกับผม ผมก็เลยรีบลุกเข้าไปอาบน้ำต่อทันที
“ ม่าม๊า... ” หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ยังไม่ทันที่จะได้เช็ดผมให้แห้ง ก็ได้ยินเสียงไตเติ้ลร้องออกมาเสียงดังก็เลยรีบเข้าไปดู
“ พัต...ลูกเป็นอะไรนะ ”
“ ม่าม๊า...” พอออกมาดูก็เห็นว่าพัตมันเอาเจ้าตัวเล็กขึ้นไปนั่งบนท้องไตเติ้ลที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนเบาะ ไอ้พัตก็ดูจะสนุกกับการจับเจ้าตัวเล็กขย่มไตเติ้ลอยู่ ส่วนเจ้าตัวเล็กเองก็ดูจะสนุกเหมือนกัน คงมีแต่ไตเติ้ลนี่แหละที่ดูจะไม่สนุกไปด้วย
“ แอ๊ อ๊า อ๊า...” เจ้าตัวเล็กก็ได้แต่ส่งเสียงร้องออกมาไม่กี่คำเท่านั้นเอง ผมเลยเข้าไปอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมา เพราะดูท่าว่าไตเติ้ลคงจะจุกไม่น้อยทีเดียว
“ พัตมึงก็นะ...ไปแกล้งไตเติ้ลดูสิ หน้างอหมด ” ไตเติ้ลที่ลุกขึ้นได้ก็นั่งหน้างอใส่ไอ้พัต ไม่นานก็ลุกมาเกาะข้างๆ ผม เกาเท้าน้องเล่นอยู่
“ ปะป๊าอะ แกล้งเติ้ล ”
“ โอ๋ๆ ปะป๊าขอโทษครับ อย่าโกรธปะป๊านะ ” ไอ้พัตเองมันก็รีบมาง้อไตเติ้ล แต่ดูท่าว่าไตเติ้ลจะยังไม่หายงอน
“ อะ เดี๋ยวปะป๊ามีรางวัลให้ ” ไตเติ้ลหันขวับไปเลย ผมตอนนี้ที่ค่อยๆ กล่อมเจ้าตัวเล็กอยู่ก็เลยไม่ค่อยได้สนใจอะไรมากนนัก
“ อะไรอะปะป๊า ”
“ แต่ต้องสัญญาก่อนนะว่าจะหายงอนปะป๊า ”
“ อือ..ก็ได้ ”
“ มานี่ๆ..............................” แล้วมันก็กระซิบอะไรไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ คือตอนนี้ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆ หวังว่ามันคงไม่คิดอะไรแผลงๆ หรอกนะ
“ อือๆ...เอาๆ ” พอพัตมันกระซิบจบ ไตเติ้ลก็ปรบมือใหญ่ แล้วแถมยังทำท่าดีอกดีใจแบบโอเวอร์สะด้วย
“ พัต...มึงบอกอะไรไตเติ้ล ”
“ แหะๆ ” มันหัวเราะแบบนี้ ผมว่าผมคงมีลางไม่ดีแล้วละครับ ผมก็เลยอุ้มเจ้าตัวเล็กไปวางไว้ในเปล ไตเติ้ลก็รีบวิ่งเข้ามาไกวทันที
“ บอกมานะ...ไม่อย่างนั้นก็นอนข้างนอก ”
“ ก็ๆ....”
“ พัต...1………2………………”
“ บอกแล้วๆ ครับ...ก็คือว่า.........................” พอฟังที่มันก้มมากระซิบผมจบ ผมก็แทบจะปรี๊ดแตกทันทีครับ
“ ไอ้พัต..........”
“ โอ้ย...” ก็มันดันไปบอกไตเติ้ลนะสิว่า ‘ พัตจะทำน้องให้ไตเติ้ลอีกสองคน ’ผมก็เลยลงโทษมันด้วยการบิดหูหนักๆ ไปทีหนึ่ง
“ หึ........” ผมก็หันหลังเดินเข้าไปหาไตเติ้ล ที่ตอนนี้หันมายิ้มให้ผมแบบมีเลศนัย ผมเลยหิ้วไตเติ้ลมาให้ไอ้พัตที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ประตู แล้วก็ดันพวกมันสองคนออกนอกห้อง
“ เนย์ อะไร...”
“ ม่าม๊า...”
“ ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะ...แล้วก็ห้ามเสียงดังละ เดี๋ยวต้นข้าวตื่น ” พวกมันสองคนอ้าปากค้าง ตอนที่ประตูกำลังปิดลงพร้อมกับที่ผมลงกลอนเรียบร้อยแล้ว
_________________________________________________________________________________________________________
ณ โซฟากลางบ้านในเวลาเช้าตรู่
“ ปะป๊าทำไมเราต้องนอนโซฟาละ ”
“ ก็ม่าม๊าไม่ให้เรานอนในห้องด้วยนี่ครับ ”
“ แต่ว่าปะป๊า...”
“ อะไรครับ ”
“ ปะป๊าก็มีอีกห้องที่อยู่ข้างบนนี่ ทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนนั้นละ ”
“ **** o_O **** ”
End Special Part
_____________________________***_________________________________________________________
มาแบบซิลๆ หลังจากกลับมาถึงห้องก็นอนต่อทันที แต่ยังไม่ทันได้หลับก็ต้องรีบตื่นขึ้นมา เพราะว่า เสื้อผ้ายังไม่ได้ซักสักตัว เฮ้อ
สุขสันต์วันปีใหม่ ร่ำรวย สวย หล่อ สุขภาพร่างกาย แข็งแรงกันถ้วนหน้า โชคดีมีชัย ตลอดปี และก็ตลอดไปครับ
-
จะทำน้องอีกแล้วหรอ :laugh:
o13
-
น่ารักเนอะๆ อยากอ่านบ่อยๆอ่ะ
-
นั่นสิ ทำไมถึงต้องนอนที่โซฟาล่ะ
ไตเติ้ลน่าจะถามป๊าเร็วกว่านี้นะ
-
:L2: :L2:
-
ฮ่าๆ มีน้องเล็กอีกจนได้นะ ชื่อน่ารักด้วย "น้องต้นข้าว"
สวัสดีปีใหม่นักเขียนด้วยนะครับ ^^
-
สงสัยนอนโซฟาจนชินนน :m20: :m20:
-
ไตเติ้ลน่าจะบอกพัตให้เร็วกว่านี้นะ
เลยต้องนอนโซฟากันทั้งคู่เลย :laugh:
-
พัตกลัวเมียนะเนี่ย :laugh: ฮาตอนนอนโซฟามาก กร้ากกก ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
พัตนะพัต ที่เรื่องอื่นล่ะคิดได้ แต่เรื่องแค่นี้คิดไม่ออกนะ
-
โถ่ ถัง กะละมังหล่น
นอนซะจนชิน ไม่รู้มีอีห้อง
-
ไตเติ้ลมีน้องจนได้ 55555
และอาจจะมีน้องคนที่2คนที่3ตามมาอีก
เพราะพ่อพัตหื่นมากกกก
-
ในที่สุดไตเติ้ลก็มีน้อง~ชื่อน่ารักซะด้วย"น้องต้นข้าว"ตอนนี้น่ารัมากเลย Happy new year 2013
-
สงสัยพัดดูแลลูกเมียมากไปหน่อย
เลยไม่ได้บริหารสมอง ทำแต่บริการร่างกาย :amen:
ถึงไม่คิดว่าตัวเองก้มีอีกห้อง
เนย์มีน้องให้เติ้ลแล้ว เติ้ลคงดีใจสุดๆ
แต่มะม๊าคงไม่ยอมมีอีกคนง่ายๆหรอ(มั้ง) ^^
-
พัตมันจะทำลูกอีกแล้วอ่ะดิ๊
-
ตลกอ่ะ ครอบครัวสุขสันต์สุดๆชอบมากกก มาต่อเหอะครับ :-[
-
น่ารักดีอะ
-
ชอบเรื่องนี้จัง น่ารักที่สุด :-[
-
เติ้ลมีน้องแล้ว
-
o13 อยากอ่านพี่เวย์อ่ะ :z1:
รุ่นลูกๆ ด้วย o22
-
คิดจะทำน้องเพิ่ม เลยโดนไล่มาอยู่ข้างนอก :laugh:
ทั้งพ่อทั้งลูก ว่าแต่น้องเติ้ลทำไมไม่รีบบอกคุณพ่อ
ว่ามีห้องอยู่ข้างบน จะได้ไม่ต้องมานอนข้างนอกอย่างนี้ :z3:
:L1:สวัสดีปีใหม่คนเขียน และเพื่อน ๆ ชาวเล้าทุกคน ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะ :L1:
:mc4:
-
อยากท้องได้เหมือนกันนิ ทำไงดี 555
-
ตอนพิเศษน่ารักมากเลย ถ้าน้องอีกสองคนก็ดีนะคะ
-
ไตเติ้ลน่ารักอ่ะ5555
พัตจะทำลูกอีกแล้วหรอ เท่าที่มีอยู่ยังไม่ค่อยโตเลยนะ อิอิ
-
เติ้ลมีน้องแล้วว ตอนนี้หวานมากค่าาาา :-[
-
คิดถึงไตเติ้ล :กอด1:
-
:L1: :L1: :L1: :3123: :3123:
-
55555 แอบฮาตอนสุดท้ายยยย :m20: :m20:
:กอด1:
-
ตอนพิเศษน่ารักมากๆๆเลยค่ะ มาแบบนี้ไม่อยากให้จบเลยอะ
ชอบแบบครอบครัวๆอย่างนี้อยู่แล้วด้วย
น่าจะทำภาค 2 เป็นภาคลูกนะค่ะ ชอบๆ อยากติดตามต่อ ไม่อยากให้เรื่องที่ชอบจบเลยยยยยยยยยย
นักเขียนจะมีการพิจารณาคำขอนี่ไหมอะ?? ^______________^
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ
น่ารักมากๆ :-[
ฮาตรงที่นอนโซฟานี่แระ :m20:
-
เนย์แลมีวาสนากับเด็กผู้ชายนะ ได้ลูกชายอีกแระ แถมป่ะป๊า จะทำให้อีกสองคน โอ้วววว
แต่ตอนจบนี่ฮาอ่ะ ไตเติ้ลนี่ฉลาดแกมโกงได้อีก แต่พัตนี่ก็นะเนย์ท้องทำอย่างกะคนพิการ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
พัตเนียไม่ไหวเลย ห้องนอนมีก็ไม่ได้นอน อิอิ
ต้อนรับน้องคนใหม่ :mc4: น้องต้นข้าว
-
ทำไมไม่ ตต. เหมือนพี่ๆเค้าอ่า อิอิ :laugh:
-
น่ารักตลอดเลยครอบครัวนี้ ไตเติ้ลมีน้องแล้ว :mc3: ส่วนพัตก็ยังหื่นเหมือนเดิมเดี๋ยวก็มีลูกตั้งทีมฟุตบอลได้ซะหรอก :laugh:
คนอ่านดีใจที่มีตอนพิเศษให้ได้อ่านอีก ชอบชอบ :3123:
-
อร๊ากกก ต้นข้าวกำเนิดแว้ว จะเปงเด็กยังไงน่า ชื่อหวานแหววขนาดนี้
จะซ่ามั้ยนะแ่ฮ่ๆ
รอรอน้า ตอนพิเศษ มุมุ
-
อยากได้ตอนพิเศษภู!!!!!!!!!!! :D
-
ถ้าไตเติ้ลไม่ถามท่าทางพัตคงจะนึกไม่ถึงนะนั่น
-
พัตขยันไปนะ สงสารคนท้องบ้างเหอะ :laugh:
ขอบคุณมากๆสำหรับตอนพิเศษนะครับ :pig4:
แล้วก็ขอให้คนเขียนมีความสุขมากๆเช่นกันครับ :L2:
-
เติ้ลมีน้องแล้ว แบบนี้ต้นข้าวจะเป๊นไงน่า~
จะเรียบร้อยแบบเติ้ลหรือแสบซนแบบต้องตา
-
พัตนี้คิดแต่จะปั๊มนะ
ไตเติ้ลน่ารักสุดอ่า
-
ในที่สุดไตเติ้ลก็ได้น้องสมใจแล้ว
-
ครอบครัวนี้โคตร....ตลกเลยอ่ะ 55555
-
ตอนพิเศษน่ารักมากมาย
ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
โถ่ ไตเติ้ล ทำไมไม่บอกพ่อพัตให้เร็วกว่านี้ล้ะ
ครอบครัวนี้น่ารักจิง ๆ
o13 o13
ขอน้องมากกว่า 2 ได้ไหม (เอาแบบตั้งทีมฟุตบอลได้เลย :-[ :-[)
-
อยากอ่านตอนรุ่นลูกบ้าง แต่ขอบคุณตอนพิเศษนะคะ :กอด1: :L2:
-
น่ารักเหมือนเดิม เลย
-
น่ารักเหมือนเดิม เลย
-
คำสั่งเมียถือเป็นเด็ดขาดสินะ ถึงนอนโซฟา 555
-
อีกห้องข้างบนนี้มันอะไรกัน
-
อยากอ่านต่ออีกอ่ะ ยังไม่อยากให้จบเลย จะมีตอนพิเศษมาอีกไหมอ่ะ มาต่ออีกนะอยากอ่าน :L1:
-
คุนพ่อลูกสองแล้วววววววววววนะพัต
-
มันคือความเคยชินที่พอเมียไล่ ต้องไปนอนโซฟา ฮ่าๆๆๆ
ท่าทางจะโดนไล่บ่อยนะพัต ก๊ากก
-
ไตเติ้ล หนูฉลาดกว่าป๊าหนูอีก ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
น่าร้ากอ่า
-
อบอุ่น อบอวน ไปด้วยความรักความผูกพัน
เข้าใจความรู้สึก พ่อแม่ มากขึ้นนน
ขอบคุณนะครับ
แล้วมาอีกนะครับ ตอนพิเศษ
-
จบแล้ว...น่ารักมากเลย...^^
-
บอกช้าไปมังเติ้ล
-
ปะป๊าเชื้อฟังภรรยามากเลยนะเนี่ย
บอกให้นอนนอกห้องก็นอน
-
ฮะๆๆๆๆ น่ารักกันจริงๆ ครอบครัวนี้ เป็นครอบครัวสุขสันติ์ ที่แสนสมบูรณ์
สองพ่อลูกคู่นี้นี่เข้ากันได้ดีจริงๆเลยนะ ต้นข้าวยังไม่โตเลย วางแผนมีน้องอีกคนกันแล้วเหรอ
แต่ตอนปิดท้าย อยากจะถามไตเติ้ลว่า....
ทำไมหนูไม่ถามปะป๊าเรื่องห้องนอนตั้งแต่เมื่อคืนหล่ะลูก...ทำไมเพิ่งมาถามเอาตอนเช้าแบบนี้
ทำเอาปะป๊าพัต อึ้งซะไปไม่เป็นตอบไม่ถูกกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
สนุกมากกกกกเลยยค่ะ
หลงรักน้องไตเติ้ลมากกกกก
เสียดายมากเลยน่าจะมีมาม่านิดนึง คนอ่านชอบ อิๆ
-
ไตเติ้ล ต้นข้าวววว ตอนนั่งทับนะ ร้องออกมาเนี่ย ฟินนิดหน่อยน๊ะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แต่น่าร๊ากกกกกกกกกก มาก ขอบคุณคร้าบ มาต่ออีกน๊าาาาาา :call: :call: :call: :call: :call: :mc4: :mc4: :mc4:
-
สนุกมากเลยครับ o13
อยากอ่านคู่พี่เวย์กับม่านจัง อิอิ
-
น่ารักมีน้องอีกสักคนน้องสาวนะ
-
ไตเติ้ลน่ารักมากกกกกก
สนุกมากเลยค่ะ
-
น้องไตเติ้ลน่ารักที่สุด :-[
เหมือนว่าตอนโตจะแอบโหดนะเี่นี่ย
อยากอ่านคู่ของพี่เวย์กับม่านจัง :กอด1:
2 คนนี้หายไปเลยอ่ะ
ถ้าแต่งก็จะรออ่านนะ :mc4:
-
สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ
o18 o18 o18
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
:pig4:
-
ก๊ากกกกกก ไตเติ้ลฉลาดกว่าพ่ออีกนะเนี๊ย แต่ ทำไม ไม่ฉลาดตั้งแต่เมื่อคืนล่ะไตเติ้ล หนูจะได้ไม่ต้องนอนโซฟา :กอด1: :กอด1:
-
ว้าววๆ ในที่สุดไตเติ้ลก็มีน้องง
-
ชอบแนวนี้อยากอ่านบ่อยๆชอบๆสนุกจังนะ
-
จบแล้วสนุกมากๆ ขอบคุณคาฟฟฟฟฟ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พึ่งเห็นว่ามีตอนพิเศษ
น่ารักมากมาย
-
:pig4:
-
น่ารักดีนะคู่นี้
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก ทั้งแม่ทั้งลูก 5555555
ชอบๆๆๆๆๆ ขอบคุณคนเขียน ที่เขียนเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน แถมยังได้ความรู้ด้วย อิอิ
-
น่ารักสุดๆ
อยากมีน้องอย่างพัต กะเนย์มั่งจัง อิอิ
-
น่ารักมากเลยค่ะ
-
รอรอ ตอนพิเศ๊ษ พิเศษ
-
น่ารักมากอ่านเรื่องนี้แล้วไม่เครียดเลย..
ขอบคุณมากๆ สำหรับเรื่องดีๆนะ..
:กอด1:
:o8:
-
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยค่ะ !!! อยากให้คนเขียนแต่งน้องไตเติ้ลกับน้องต้นข้าวค่ะ !! คงน่ารักไม่เบา !!
-
อร๊ายยยยย น้องเติ้ลน่ารักมากๆ ว่าแต่น้องภูนี่จองไว้ตั้งแต่อนุบาลเลยนะ สงสัยจะคอยเฝ้าหวงและจีบไปพร้อมๆ กัน
พัตนี่เจ้าเล่ห์พอตัว แต่เสียอย่างเดียวตอนแรกเนี่ยเลือกใช้คำผิดไปเยอะอยู่นะ
เนย์ก็ไม่เคยจะใจแข็งได้นานเลย แพ้ลูกอ้อนตลอด
พี่เวย์พระเอกมากๆ คงจะรู้ว่าอย่างไรเนย์ก็คงไม่เปิดใจรับคนอื่นอยู่แล้ว เลยปูทางเอาไว้ให้น้อง
:pig4: แล้วเขียนมาให้อ่านอีกนะคะ
-
ชอบมากมาย :m1: :m1:
เเต่ไหงตอนพิเศษน้อยจัง :sad2:
มาต่อไห้เค้าเยอะๆหน่อยน๊า เค้าอยากอ่านต่ออยู่เลยอ่ะ :o11:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:มีลูกอีกจนได้ไตเติ้ลมีน้องแล้ว :mc4: :mc4: :mc4:
-
ครอบครัวสุขสันต์ ต้องตากับไตเติ้ลน่ารักอ่ะ
-
เค้ามาตามมมมมมมมมมมมมมมม ตอนพิเศษษษษษษษษษษ
-
ถ้าไตเติ้ลไม่บอก
คืนนี้เติ้ลกะปะป๊าคงได้นอนข้างล่างแหงมๆ
-
สนุกดีค่ะ อ่านจบแบบรวดเร็ว ไม่มีมาม่า
-
ฮาพ่อลูกคู่นี้ไม่รู้จบ
น่ารักค่ะเราชอบนะเรื่องท้องได้ของนายเอกแถมได้ความรู้เล็ก!! o13
ที่จริงยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆน่ารักๆคร้า :กอด1:
-
ชอบไตเติ้ลมากกกกก
น่ารักสุดๆ เเอบฮาตอนท้าย ป๊ะป๊าเเอบเซ่อเล็กน้อย :laugh:
-
อ่านจบแล้ว อิอิ
น่ารักมากเลยอ่ะ ชอบๆ
-
o13
น่ารักเชียวครอบครัวนี้
และทึ่งสุดคือประวัติผู้ชายท้องได้เนี่ยแหละ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่ามีจริงๆ ปกติต้องเป็นหมันหรืออายุไม่ยื่นนี่เนอะ
:pig4:
บวกให้ทุกตอนเลย
-
o13 o13
ครอบครัวนี้ น่ารักกันทุกคน
-
อ่านแล้วสะนุกมากๆๆๆๆ
ยากอ่านเลึ้องของไตเตอต่อนโตมาก
คนแต่งช้วยหน่อยคับเจ้านายยยยยยยย
-
สนุกมากครับอ่านวันดียวจบ อยสกอ่านคู่ของพี่เวย์กับม่านอะครับ :impress2: :impress2:
-
น่ารักตั้งแต่ต้นจนจบเลยนะไตเติ้ล
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆอีก1เรื่อง
-
เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ ชอบไตเติ้ลจัง :o8: :-[
จะมีตอนพิเศษอีกมั้ยค่ะ ชอบเรื่องนี้มากอะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักมากเลยค่ะ o13
ชอบชอบ :mc4:
-
น่ารัดี o13
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกกกก
อ่านแล้วยิ้มไม่หุบจริงๆอ่าาาาาาชอบบบบบ :-[
-
น่ารักมากๆ ชอบอ่ะ :กอด1:
อยากอ่านคู่พี่เวย์กับม่านอ่ะ อิอิ
-
งานการไม่ทำ มาอ่านเรื่องผัวๆเมียๆทำลูกทำน้อง :laugh:
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ น้องไตเติ้ลก็น่ารัก ปะป๊าพัดก็หื่นจะทำน้องอย่างเดียว :jul3:
-
สนุกและแปลกดี ผู้ชายท้องได้ แถมมีท้องสองอีกด้วย
เนย์น่ารัก พัตก็รักจริงหวังแต่ง เพื่อนๆและครอบครัวทั้งสองฝ่ายก็เฮฮาดี
ชอบคู่ไตเติ้ลกับภูมาก น่ารักน่าหยิกจริงๆ
บวกๆ^^
-
อ่านจบแล้วอะแฮ่มๆ
ตอนแรกอ่านไป เอ๊ะ มันยังไงวะ ผู้ชายท้องได้เหรอ!?!? (พอดีเคยอ่านงานวิจัยของผู้ชายท้องได้มาแล้วเลยไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่...... #หรอ)
สุดท้ายก็ท้องได้ วะฮะฮ่าาาา :laugh:
น้องเติ้ลน่ารักมาก เคะแตกสุดๆคะ ฟินน......
อยากอ่านเวย์xม่าน ต่ออะเอ้ยยย
สนุกมากจ้าเรื่องนี้ ยังรอติดตามเรื่องน้องเติ้ลกับภูอยู่น้า สู้ๆจ้ะอิอิ o13
-
o13 o13 o13
เยี่ยม ๆ สุดยอด คนแก่รักเด็ก
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ครอบครัวนี้น่ารักอ่ะ >///<
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
น่ารักดีนะ
ขอบคุณครับ
-
มาแปะไว้ตอนที่ 9
-
น่าัรักมากเลยครับ รักเลย
-
(http://)
[attachment deleted by admin]
-
:oo1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อร๊าางงงงงง อยากมีลูกๆๆๆ :hao5: :hao5: :hao5:
-
ลูกชายบ้านนี้เขาน่ารักดีเนอะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
สนุกจังงงง น่ารักมากๆชอบแนวนี้ฝุด :katai2-1: :katai2-1:
อยากให้มีเป็นหนังสือ เพิ่มตอนพิเศษด้วยยย :mew2:
-
สนุกมากค่ะ o13
อ่านรวดเดียวจบเลย น้องไตเติ้ล น่ารักมากๆ
จะมีตอนพิเศษเพิ่มอีกมั้ยน๊า อยากให้มีอีกจังค่ะ :mew1:
-
ขอบคุณมากจ๊ะ สำหรับนิยายดีดี :mew3: :pig4:
-
ชอบแนวนี้มากอ่ะ
-
อ่านแล้วแบบ น่ารักมากกก
ตอนพิเศษก็น่ารัก สรุปน่ารักทั้งเรื่อง :-[
ขอบคุณจ้า :L2:
-
สนุกน่ารักมาก
-
เรื่องนี้น่ารักมากๆ ชอบจริงๆ แต่แอบอยากได้ตอนพิเศษไตเติ้ลจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆจ้า :pig4:
-
น่ารักมากค่า ตอนแรกแอบเคืองพัตมาก แง่ม ๆ
แต่ตอนจบ+ตอนพิเศษน่ารักมากมาย ชอบแนวครอบครัวสุขสันต์แบบที่พ่อแม่ยอมรับแบบนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วด้วยค่ะ
ยิ่งมามีลูกแบบนี้ยิ่งชอบเลย ♥
-
สนุกมาก ตอนแรกนึกว่าจะมาม่า แต่สุดท้ายก็ไม่ม่า อิอิ
ไตเติ้ลน่ารัก :mew1:
-
อ่านจบแล้วๆๆๆๆ
55555
ชอบอ่านแนวนี้มากมายค่ะ
นางเอกท้องได้อะไรแบบนี้ 555
ก่อนหน้านี้หลายปีทีเดียวเคยอ่านฟิคเรื่องนึง
นางเอกก็ท้องได้
เพราะนางเอกเป็นมนุษย์ต่างดาว
ที่สามารถมีลูกกับเพศเดียวกันได้
แล้วอีกอย่างคือ
รู้เรื่องของกระเทยแท้มาก่อน
ว่ามักเป็นหมัน
แต่ไม่รู้ว่ามีแบบเพศกำกวมอะไรงี้ด้วย
แถมยังมีกรณีตัวอย่างทหารอิตาลีที่ท้องได้อีก
เล่นเอางงเลยทีเดียว 555
โดยรวมแล้วชอบเรื่องนี้นะคะ
แต่งได้สมเหตุสมผลดีค่ะ
แถมยังแต่งได้น่ารักมากๆอีก
ตั้งแต่ต้นเรื่องก็เชียร์พัตมาตลอด
อ่านมาเรื่อยก็ยังเชียร์พัดอยู่
สรุปเชียร์พัตตลอดเรื่องเลย
และคิดว่าที่พัตต้องไปเมืองนอก
และที่ขาดการติดต่อไป
ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรแน่ๆ
แล้วก็มีจริงๆซะด้วย 555
เติ้ลน่ารักมากๆเลยค่ะ
ต้องตาด้วย
เป็นเด็กที่แกร่งดีจริงๆ 555
ชอบตอนที่เติ้ลร่วมมือกับตา
เพื่อแกล้งภูอ่ะ
แอบอยากเห็นรอยยิ้มปีศาจน้อยของเติ้ลจัง
55555
แต่..ตาภูก็เนอะ ตามจีบมาตั้งแต่อนุบาลหนึ่งเลย
รักมั่นคงดีแท้หลานเอ๊ย
-
:L1: :L1:
-
น่าร๊ากกกกกกก พัตอย่างหื่นอ่ะ แต่เค้าก็ชอบบบบบบบบ :z1:
-
ม่าม๊าเน่ย์น่ารักมากกกกกกก ป่าป๊าพัตมาช้าไปหลายปีเลย แต่เมื่อรู้สาเหตุก็ให้อภัยได้คร๊าบบบ
ไตเติ้ลน่าเอ็นดูเป็นที่สุดดดดด แถมมีน้องต้นข้าวมาอีก 555 เป็นครอบครัวหรรษาเลย :L2:
ชอบจังคะ ขอบคุณผู้เขียนคะ :pig4:
-
:L2: :L2: :L2:
-
สนุกอ่าาา
รักไตเติ้ลจัง น่ารักสุดๆ
-
ครอบครัวน่ารัก ><
-
น่าร้ากกกกกก ไตเติ้ลน่ารักมากมายยยย
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
:L1: :L1:แต่งได้น่ารัก ประทับใจมากค่ะ o13
-
รวมเล่มมั้ยหนอออ :katai2-1:
-
o13 o13
-
:)
-
อ่านจบแล้วววววว!!! อยากบอกว่าน่ารักมาก ขอบคุณคนเขียนที่เขียนนิยายดีๆด้วยคะ :bye2:
-
:m1: เรื่องสนุกและน่ารักมาก
-
เริ่มต้นร้ายๆแต่สุดท้ายน่ารักดี
-
น่ารักดีค่ะ ต้องตากับไตเติ้ลน่ารักมากเลย
เพื่อนของเนย์ก็น่ารักกันหมดเลย
ครอบครัวสุขสันต์
เติ้ลนี่ดูใสๆนะแต่แอบซ่อนความแสบ555555
ภูเติ้ลก็น่ารักกกก
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
-
ตอนแรกๆที่อ่านนี่แบบว่า เกลียดพัตโคตรอ่ะ
แต่พอรู้ความจริงก็แบบ แมนมากค่ะคุณ
ชอบไตเติ้ลกะต้องตาอ่ะ น่ารักใสๆ แต่ต้องตาเด็ดกว่า แก่นจริง
และที่สำคัญ พัตสงสารเนย์บ้าง ร่างกายจะทรุดเอาขยันทำลูกจริง
-
ขอปักธงเป็นหลักฐานที่มั่นว่าได้อ่านเรื่องนี้แล้วววว เป็นอะไรที่ แปลก แหวกแนวมาก หาไม่ค่อยมี พล๊อตเรื่องแบบนี้ คนแต่งสุดยอด ได้ความรู้ใหม่เรื่องกะเทยแท้ด้วย ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ถ้าผู้ชายน่ารักๆ(ที่มีแววเปํนเคะ)ทุกคนเป็นกะเทยแท้หมด ก็คงดี(มากๆๆ)นะ โฮะๆๆๆ
ตอนแรกโคตรเคืองพัด ที่พูดแบบนั้นหลังจากปล้ำเนย์ครั้งแรก เนย์จะเข้าใจผิดก็ไม่แปลก แต่เนย์เองก็ไม่ฟังให้จบ หนีมาซะก่อน
คนที่น่าโกรธที่สุดคือพ่อของพัด ถ้าเนย์ไม่มีไตเติ้ล คาดว่าคงต้องรอนานถึง 7ปีจริงๆ เผลอๆถึงครบกำหนด พัดก็อาจจะยังต้องหมั้น ขนาดตอนท้ายที่เนย์กับลูกมาค้างบ้านพัด ลุงแกยังให้ลุงพงษ์กะเอื้องมาที่บ้านอยู่เลย ดีนะที่พัดใจกล้าและหนักแน่นพอ แอบต๊กกะใจหนูเอื้อง แต่เข้าใจนางนะ เป็นเราเห็นอยู่ตรงหน้าระยะประชิดขนาดนั้น คงกรี๊ดแตกเหมือนกัน นี่แหละ ความฟินของสาววาย กร้ากก
อ่าาา อยากอ่านคู่อื่นต่อ คู่น้องม่านพี่เวย์ คู่ไตเติ้ลภูผา คู่พี่วินกับบุคคลปริศนา อยากอ่านๆๆๆ ทำตาปริบๆๆอ้อนวอนคนเขียน(โดนคนเขียนโบก) ฮาาา แหะๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆแบบนี้นะคะ จะรอติดตามอ่านเรื่องต่อๆไปนะคะ
-
ชอบค่ะ มาม่าไม่อืดท้องมาก กำลังพอดีๆ ปรุงออกมาแล้วเรื่องนี้อร่อยค่ะ o13 o13 o13
-
:-[ น่ารักมากเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ^^ :mew1:
-
น่ารักอ่ะ รักน้องไตเติ้ลที่สุดแระ :mew1:
-
ลูกฉลาดดีเนาะ อิอิ
น่ารักจัง
-
:o8:
เรื่องราวน่ารักดี
แต่ คุณปะป๋า ก้อจ้องจะทำน้องท่าเดียว
น่าสงสาร คุณมาม๊ะ จริงๆ
ขอบคุณครับ
:hao6:
-
น้องไตเติ้ลน่ารักมากๆเลยค่า
เป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆเลยค่า
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อร๊ายยยยน่ารักอ่ะ
-
o13 o13 :impress2: :impress2: ผมนี่ขอกรี๊ดเลย
-
ทำไมพัตเเกเป็นคนอย่างนี้ :z6: :z6: :angry2: :angry2: :m16: :m16:
-
:mc4: :mc4:จบแล้ว :mc4: :mc4:
-
ตามอ่านๆ
-
อ่านอีกกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ :impress2: :impress2:
-
:mew1: ฟุ่งฟิ้งดีเรื่องไม่เครียด ไม่มาม่าเลย อิอิ :hao7:
-
ตอนแรกเข้ามาอ่าน นึกว่าจะดราม่าน้ำตาแตกกว่านี้
ไปๆ มาๆ ก็เพราะความเข้าใจผิด พอได้กลับมาอยู่สามคนพอแม่ลูกก็เป็นอะไรที่น่ารักมากๆ
น้องไตเติ้ลน่ารักสุดๆ ถ้าไม่ได้ไตเติ้ลนี่ปะป๊าคงง้อมะม๊ายากกว่านี้แน่ๆ
เป็นอะไรที่อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจได้อีก อยากให้มาต่อจังเลย แบบว่าอยากเห็นไตเติ้ลตอนโตจังเลย อิอิ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอบคุณค่ะ ว่า แต่ ม่าน กับ พี่เวย์ ไปไหน :m28:
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆ สนุกๆๆๆๆๆ อยากได้เด็กแฝด :ling1: :ling1:
-
เนเหนื่อยแน่ๆ จะมีอีก23คนเลยหรอ
-
อ่านกี่ทีก็ชอบ ตลก น่ารัก แฟมมิลี่มากๆๆ
-
:katai2-1: สนุกดีครับอ่านได้เรื่อยๆ ไม่มาม่า แค่ชีวิตจริงก็เครียดพออยู่แล้ว
ให้อ่านนิยายดราม้าอีกได้สมองแตกตายพอดี :call:
-
น่ารักมากมาย อยากได้ลูก
แต่ก่อนอื่นคงต้องหาพ่อของลูกก่อน 555
น่ารักจัง สนุกมากด้วย
ขอบคุณนะ เขียนได้น่าอ่านดี สนุกสุดๆไปเลย
-
สนุกครับ มาม่าไม่มาก พัดสอนลูกเจ้าเล่ห์ :laugh:
-
:z13: :z13: :z13:
-
สัญญากับลูกแล้วว่าจะทำน้องอีกก็ทำให้ได้ละกัน :o8:
-
อ่านจบแล้วน้องเติ้ลน่ารัก ทีแรกนึกว่าจะมาม่าซะแระ แต่หวานๆดีค่ะ
-
:z1: สนุกมากๆค่ะ พัดนี่กอบโกยเต็มที่เลย
-
น่ารักมากเลยยยยยย
-
ชอบๆ
น่ารักอ่ะ
สนุก
อร๊ายยยยยยยยย
น้องไตเติ้ลน่ารักฝุดๆ
ฮ่าๆๆ
น้องต้งตาเธอมันเริ่ดมาก
อิอิ
น้องต้นข้าวววววววววววว
อยากอ่านอีก
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ :กอด1: :pig4:
-
จบแล้ววว น่ารักดีจ้าา ไม่ม่า ใสใส อิอิ
-
น่ารักกกกกกกก
อยากมีลูกเลยยยย
-
เหอๆๆ ผู้ชายท้องหรอ เจอเรื่องที่ 3 แล้วซินะ เด่วมาอ่านต่อ
-
เรื่องนี้น่ารักอ่ะ เป็นเรื่องที่ผู้ชายท้องได้แบบมีเหตุผลมารองรับ ค่อยดีหน่อย :hao3: :hao3: :hao3:
ตอนแรกโกรธพัตมากเลย แต่พอรู้สาเหตุที่ต้องไปแล้วสงสารมากแทน ยังดีได้กลับมาอยู่ด้วยกัน :-[ :-[ :-[
ไตเติ้ล กะ ต้องตา น่ารักมากกกกกก มีน้องต้นข้าวด้วย ดีจัง :impress2: :impress2: :impress2:
-
นายภูพา ความมานะดีมาก ตามจีบเติ้ลตั้งกะ 4 ขวบ ยัน ป.5 และแล้วก็ได้เป็นแฟนสำเร็จ :hao7: :hao7: :hao7:
-
สนุกมากเลยค่ะ เด็กๆก็น่ารักมากมาย อยากอ่านเรื่องราวของภูเติ้ลมากเลย ถึงจะแอบหมั่นไส้เติ้ลที่เข้าข้างพ่อมากไปแต่ก็รักเด็กน้อยคนนี้อยู่ดี เด็กผู้หญิงที่ไม่ได้มาเกิดกับเนย์นี่คือต้องตานี่เองใช่ป่าว ไม่ใช่แฝดก็เหมือนแฝดเนอะ
-
สนุกมาก ๆ ครับ อ่านแล้วยิ้มได้ ไตเติ้ลน่ารักมาก
ขอบคุณครับ
-
55555 พัตลืมใช่มั้ยยยย
-
:pig4: :pig4:
-
เง้อออ ไตเติ้ลน่ารักจัง :-[
-
ขอบคุณค่ะ น่ารักมากๆเลย ^^
-
ลูกดกมากจ้า นี่จะชมว่าเชื้อตาพัตแรงหรือจะชมร่างกายน้องเย์แทนว่าแข็งแรงเว่อ :mew1: :mew1: :mew1:
-
น่ารักจัง
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
:hao7:
-
น่ารักมากค่ะ ครอบครัวนี้
-
เพิ่งได้มาอ่านค่ะ สนุกมากเลย น้องต้นข้าวน่ารักกกกกก :katai2-1:
-
เรื่องนี้อ่านนานมาแล้วอ่านถึงสองรอบเเล้ว
เป็นเรื่องที่ชอบมาก
วันนี้ผ่านมาเห็นมาส่งกำลังใจใก้ผู้เเต่งจ้าๆ
-
น่ารักมากกกกค่ะ ครอบครัวนี้เค้าน่ารักกันจริงๆนะ :กอด1: :กอด1: :man1: :man1:
ยังไม่อยากให้จบเลย อยากได้ตอนพิเศษอีกสัก3-4ตอน :call:
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ เป็นเรื่องที่น่รักจริงๆ :pig4:
-
:hao6: :hao6: ฟิน
-
น่ารักมากๆเลยไตเติ้ลน่ารักกก o13
-
ไตเติ้ลน่ารักมากกกกกก
-
คืออ่านแล้วครั้งนึงแล้วกลับมาอ่านอีกเพราะจำแรกๆไม่ได้ พออ่านแล้วก็อ่านต่อเลย หนุกมากชอบ น่ารักทั้งเรื่องเลย
-
:pig4:
-
น่ารักมากอ่ะเรื่องนี้
ชอบน้องไตเติ้ล เด็กฉลาด 5555+
น่าจะมีน้องแฝดให้ไตเติ้ลไปเลยนะ อิอิ
-
พัตเนย์น่ารักกกก
ต้องตากับไตเติ้ลก็น่ารักกกกกก
-
o13 o13
นักเขียนสู้ๆ
:pig4:
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วไม่เครียด ไม่มีดราม่าเหมาะกับอารมณ์เราตอนนี้จริงๆค่ะ บางทีเราก็ต้องการแนวนี้เยอะๆนะ สนุกและผ่อนคลายดี ชอบบบบบบบ
-
พัตเอ้ยไม่นาเลย :z1: :z1: :z1:
-
อ๋อยยย เป็นครอบครัวที่น่ารักมากกกก :o8:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
อ่านรอบ2ก็ยังแอบเคือง พระเอกน่าจะต้องง้อหนักกว่านี้ เคืองพ่อพระเอกด้วย ชิ
-
แงงงงงงสนุกมากกกก ชอบมากเลยค่า ขอบคุณนะคะ
-
:hao7: :hao7:
-
o13 o13 o13
-
น่ารักมากๆเลยค่ะ :katai2-1:
-
:impress2: :กอด1:
-
:hao7: จบแล้ว รวดเดียวแบบ non stop น่ารัก โอ้ยยยยยชอบบบบบบบบบ o13 แต่งนิยายดีๆ มาอีกน้าาาาา
-
อ่านรอยสองแล้ว เทใจให้ไตเติ้ล ซะงั้น 55 :mew1:
-
:m25:
-
ดีอ่าาาาา :hao6:
-
น่ารัก สนุกสนานกันไป แต่สงสัยพระเอกเรื่องนี้ ค่าตัวแพง เลยมีบทบาท แค่ครึ่งเรื่อง เท่านั้น 555
ขอขอบคุณนักเขียน sabparod ด้วยน้าาาา (เป็นกำลังใจให้ต่อไป)
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไตเติ้ล ลูกกกกกกก น่ารักเกินไปแล้ว >.<
-
เติ้ล น่ารักมากกก โคตรชอบเลยครับ