-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
......
แฟนๆของใบปออย่าเพิ่งตามทวง เงาฝัน นะคะ ตอนนี้ ใบปอกำลังเร่งปั่นสุดชีวิต(จริงเหรอ) เพื่อไม่ให้แฟนๆใบปอว่างจนเกินไป เลยส่งเรื่องสั้นมาให้อ่านคั่นเวลาก่อนคะ เป็นเรื่องที่ใบปอแต่งไว้แล้วเคยลงที่เวปปิดแห่งหนึ่งนะคะ รับประกันความสนุกคะ และความหื่น :haun4:
....
เรื่องเล่าของเราสองคน (จืดเล่า)
“ไอ้จืด ไอ้จืดโว๊ย เปิดประตูสิวะ มัวทำไรอยู่”
“มาแล้วๆ ใจเย็น”
“ทำไรอยู่วะ ถึงเพิ่งมาเปิดให้กูได้”
“เบาๆหน่อยแม็ค เข้ามาสิ”
“งานโคตรเซ็ง กูละเบื่อฉิบหาย ที่หลังใครมาชวนนะ จะเตะให้กลิ้งเลย”
ผมได้แต่พยักหน้าอือออตาม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม็คเมามาจากงานเลี้ยงแล้วบ่นแบบนี้
หลังจากเข้ามาในห้อง แม็คก็นอนแผ่กลางเตียงผม แหกปากร้องเพลงสลับกับการด่าคนโน้นคนนี้ไปเรื่อยๆ เงียบเสียงเมื่อไหร่ก็หลับ
ผมต้องมาถอดร้องเท้าถุงเท้าให้ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แค่ไม่อยากให้ผ้าปูที่นอนเปื้อนแค่นั้นเอง
“แสบตาว่ะจืด” แม็คบ่นงึมงำมาจากเตียง ผมได้แต่ถอนใจ เป็นอันว่างานผมคงทำต่อไม่ได้อีกตาม
เคย
แม็คเป็นคนนอนง่าย แต่หลับไม่สนิทถ้ามีแสงไฟในห้องแม้แต่นิดเดียว ผมลากที่นอนปิกนิกมาปูที่พื้นแล้วปิดไฟ
ความจริงที่นอนผมก็กว้างพอจะนอนได้สองคนอยู่หรอก แต่แม็คเล่นนอนแผ่กลางเตียงอย่างนั้น ผมเลยขี้เกียจไปแย่งที่นอนกับมัน
กำลังเคลิ้มจะหลับ ก็ต้องสะดุ้ง เมื่อถูกอุ้มขึ้นไปบนเตียงดื้อๆ
“อะไรของมึงวะแม็ค”
“มึงลงไปนอนข้างล่างทำไมวะ”
“แล้วจะต้องไปนอนเบียดกันทำไม”
“ก็กูชอบนอนกอดมึง ตัวมึงนิ่มดีจะตาย...อืม...หอมด้วย”
ผมได้แต่นอนตัวแข็ง สองแก้มร้อนวาบๆ แต่แม็คเอาหน้าซุกคอผม กรนครอกๆไปแล้ว
ไอ้บ้าแม็คชอบกอด แล้วก็ชอบหอมผมประจำ โดยที่ไม่สนใจว่าจะอยู่กันลำพัง หรืออยู่ต่อหน้าคนอื่น
มันทำแบบนี้มาตั้งแต่ยังเรียนมัธยมต้น จนเรียนจบทำงานทำการแล้ว ก็ยังไม่เลิกนิสัยนี้ จนใครๆพากันชินไปหมดแล้ว
มีแต่ผมนี่แหละ ที่ไม่เคยชินเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่โดนมันกอด
ผมก็ได้แต่ดิ้นขยุกขยิกๆ โดยที่รู้ๆอยู่ว่ามันไม่มีทางปล่อยอยู่แล้ว
ง่า...แล้วผมก็ไม่คิดจะดิ้นนานหรอก ขอแค่ขัดขืนนิดหน่อยให้มันรู้ว่าผมก็รักนวลสงวนตัวแค่นั้นเอง
คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าผมคิดกับมันยังไง ผมว่าอ่านมาถึงตรงนี้ พวกคุณก็คงเดาได้อยู่แล้ว
เพราะคงไม่มีผู้ชายปรกติคนไหนที่จะปล่อยให้ผู้ชายด้วยกันมากอดๆหอมๆอย่างนี้ นอกจากเป็นเกย์
ผมรู้ดีแก่ใจ ตั้งแต่วันที่โดนมันหอมแก้มครั้งแรกแล้ว ว่าผมชอบมัน
ตอนนั้นผมอยู่แค่ม.1 เป็นเด็กเข้าใหม่ที่ตัวเล็กที่สุดยืนท้ายแถว ขณะที่แม็คยืนอยู่กลางๆแถว
จำได้ว่า ครั้งแรกที่เห็นแม็ค ผมได้แต่จ้องเขาตาค้าง เด็กบ้านนอกแบบผมไม่เคยเห็นเด็กผมทองมาก่อน
แม็คไม่ใช่ลูกครึ่งฝรั่งที่ไหนหรอกครับ แต่เขาย้อมผมมาโรงเรียน และแค่เข้าแถวแม็คก็ดังไปทั้งโรงเรียนเพราะโดนอาจารย์ฝ่ายปกครองสั่งให้ไปย้อมผมคืนให้เป็นสีดำ
หัวทองๆนั่นสะดุดตาจนขนาดนั่งอยู่หลังห้องยังมีแต่คนเหลียวไปดู อาจารย์ที่เข้ามาสอนทุกวิชาก็ตำหนิแม็คเรื่องผม แต่ดูเจ้าตัวไม่ค่อยสะทกสะท้าน เพราะเห็นนั่งกระดิกเท้าเฉย
ตอนพักกลางวัน กว่าผมจะเก็บของเสร็จ เพื่อนๆก็หายไปจากห้องหมดแล้ว ผมได้เดินหันหน้าหันหลัง เลิ่กลั่ก เพราะไม่รู้ว่าโรงอาหารอยู่ตรงไหน
“ไอ้ไมค์ ไอ้มิค มึงคอยดูนะ พ่อมาเมื่อไหร่ กูจะให้พ่อตีพวกมึงให้หัวแตกเลย เสือกจับกูย้อมผม ไอ้....” เสียงบ่นแกมสะอื้น ดังมาจากข้างอาคาร
ผมหยุดยืนด้วยความกังวล ใจหนึ่งก็อยากจะเข้าไปถามหาทางไปโรงอาหาร แต่ก็ไม่แน่ใจว่าควรเข้าไปไหม จนเสียงบ่นเงียบไป กลายเป็นเสียงร้องไห้แทน
ผมค่อยๆย่องไปดู เห็นหัวทองๆ ซุกอยู่กับเข่า ก็แน่ใจได้ทันทีว่าคงเป็นแม็ค ผมได้แต่มอง ทำอะไรไม่ถูก จะทำเป็นไม่เห็น เดินไปเสีย ก็สงสารที่เขากำลังร้องไห้ จึงตัดสินเจ้าเข้าไปหา
“โอ๋ๆ...อย่าร้องไห้เลยนะ นิ่งซะ เดี๋ยวเราเลี้ยงไอติม”
“เฮ้ย...มึงเป็นใคร แล้วมาเสือกอะไรด้วย”
“เอ่อ...เรา เราอยู่ห้องเดียวกับเธอไง”
“กูไม่รู้จักมึง”
“พูดไม่เพราะเลย คุณครูได้ยินจะโดนทำโทษนะ”
“ทำไม มึงจะไปฟ้องหรือไง ไปสิ ไปเลย” แม็คตะคอกแล้วผลักจนผมหงายหลัง
สองมือที่ท้าวลงไปบนก้อนหินเจ็บจี๊ด ผมยกขึ้นดูแล้วก็นั่งตัวแข็งเมื่อเห็นเศษกระจกปักอยู่ที่อุ้งมือ เลือดไหลออกมาจนหยดลงพื้นแหมะๆ
“กู...กูไม่ได้ตั้งใจ” แม็คปากคอสั่น รีบดึงเศษกระจกออก พอเศษกระจกหลุดออกไป เลือดก็ไหลมากกว่าเดิม คราวนี้ย้อยลงไปถึงศอกเลย
ตอนแรกผมทั้งตกใจและเริ่มจะเจ็บจนเกือบร้องไห้แล้ว ถ้าไม่หันไปเห็นแม็คนั่งมองแผลผม แล้วน้ำตาไหลพรากๆ
“เธอพาเราไปห้องพยาบาลหน่อยสิ”
“ไปสิๆ มึงเดินไหวไหม ไม่ไหวก็ขี่หลังกูก็ได้” แม็คหันหลังให้ผมขี่ แต่ผมกลัวเลือดผมจะเปื้อนเสื้อนักเรียนของแม็ค ก็เลยปฏิเสธ
แม็คเลยจูงผมไปห้องพยาบาล เดินร้องไห้ไปตลอดทางจนถึง
“เอาละเรียบร้อย แล้วนี่นายอรรถพลร้องไห้ทำไมนักหนา ดูสิ คนเจ็บเขาไม่ร้องสักแอะ คนพามาดันร้องไม่หยุดเลย”
“ก็...ก็ไอ้...”
“เรียกใครไอ้ พูดจาไม่เพราะเลยเธอนี่ ดีนะว่ายังรู้จักมีน้ำใจ พาเพื่อนมาทำแผล ไม่งั้นจะตีซะให้ ครูละไม่ชอบเลยจริงๆ เด็กหยาบคายเนี้ย”
“ครับ” แม็คก้มหน้างุดๆ เสียงท้องของแม็คดังขึ้นซะก่อนที่อาจารย์จะได้อบรมแม็คต่อ
“แล้วนี่ทานข้าวกันหรือยัง อรรถพล นที”
“ยังครับ”
“งั้นก็ไปกินข้าวก่อน แล้วนี่ยาแก้อักเสบ แก้ปวด กินหลังอาหารทันทีนะรู้ไหมนที”
“ครับ...ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้อาจารย์ห้องพยาบาล แม็คก็รีบไหว้ตามแล้วจูงมือผมเดินไปโรงอาหาร
“นี่ๆ ไอ้...เอ่อ...นที ขอบใจนะที่ไม่บอกครูเรื่องกูทำมึงเจ็บตัว”
“ไม่เป็นไร”
“มึงเจ็บมากไหม?”
“เจ็บ...แต่ไม่มากหรอก เหมือนแผลมันเต้นตุ๊บๆ”
“งั้นรีบไปกินข้าวกัน เดี๋ยวได้กินยา”
แม็คจูงผมไปนั่งที่โรงอาหาร ตอนนั้นเด็กเริ่มน้อยแล้ว แต่ก็ยังมีอยู่พอสมควร
พอแม็คกับผมเข้าไปก็มีแต่คนหันมามอง แม็คไม่สนใจใคร ลากผมไปนั่งที่เก้าอี้แล้ววิ่งไปซื้อข้าวโดยไม่ถามสักคำว่าผมจะกินอะไร
ผมได้แต่มองผัดกระเพราพริกสดที่ราดมาบนข้าวอย่างแหยงๆ แต่สภาพจานของแม็คดูจะเลวร้ายกว่าเพราะนอกจากผัดกะเพราเหมือนผมแล้ว ยังราดแกงซ้ำมาอีก
ผมตักกินไม่กี่คำก็เผ็ดจนน้ำตาไหล กินน้ำหมดแก้วแล้วก็ยังไม่หายเผ็ด จนแม็คต้องไปซื้อลูกอมมาให้อม
ระหว่างทางที่เดินจากโรงอาหารกลับไปห้องเรียน แม็คก็จูงมือผมตลอดเวลา จนมีแต่คนเหลียวมามอง
“อรรถพล...เธอปล่อยแขนเราได้แล้ว คนมองกันใหญ่แล้ว อายเขา”
“อายทำไมวะ มึงมือเจ็บ ให้กูจูงแหละดีแล้ว”
“มือเจ็บ ไม่ใช่ขาเจ็บซะหน่อย ไม่ต้องจูงหรอก”
แม็คหยุดเดินหันมามองหน้าผม แล้วก็จ้องเอาจ้องเอา จนผมใจไม่ดี ไม่รู้ว่าเขาจะโกรธจนผลักผมล้มอีกหรือเปล่า
*** ขออนุญาติแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
ปาดหน้าเค้กคนเเรก :mc4:
แค่เห็นชื่อคนเขียน ก็การันตีความสนุกได้ล่ะ
:กอด1:
-
ฟอด! ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆแม็คก็ชะโงมาหอมแก้มผม ยังไม่ทันได้ตั้งตัว แม็คก็หอมแก้มอีกข้างของผมหน้าตาเฉย
“ไอ้หน้าจืด มึงนี่น่ารักฉิบหายเลย แก้มแดงแป๊ดเหมือนแก้มหลานกูเลยว่ะ”
แม็คหัวเราะลั่น ขณะที่ผมได้แต่ยืนกุมแก้มอ้าปากค้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าจะโดนหอม แถมยังเป็นเด็กผู้ชายเหมือนกันอีก
ฟอดๆๆๆ...คราวนี้แม็คหอมผมติดๆกันอีกหลายหน หนวดทิ่มหน้าผมจนเจ็บไปหมด...หนวด!...
ผมรีบลืมตาทันที่รู้สึกตัว รู้แล้วว่าทำไมถึงแสบหน้า เพราะแม็คยังฟัดแก้มผมไม่เลิก
“เจ็บนะแม็ค หนวดมึงแข็งจะตาย...หอมอยู่ได้” ผมดันมันออกแต่กลับโดนมันทับไว้ทั้งตัวแทน
“อย่างอื่นกูก็แข็งนะ ดูสิ”
แม็คว่าแล้วกดสะโพกลงมาบนต้นขาผมแรงๆ ผมหน้าร้อนเมื่อรู้สึกถึงส่วนนูนแข็งที่ร้อนผ่าวเสียดสีอยู่บนต้นขา
“ปล่อยได้แล้วแม็ค เดี๋ยวไปทำงานสาย”
“อย่าเพิ่งน่า กูไม่ได้กอดมึงตั้งหลายวันแล้ว”
“อย่าแม็ค เดี๋ยวไปทำงานสาย”
ผมห้ามเสียงอ่อยลงทุกทีๆ ก็เล่นมากอดมาหอมจนใจผมเต้นไม่เป็นส่ำอย่างนี้
“ไม่สายหรอก กูรีบตื่นมาเพื่อกอดมึงโดยเฉพาะ”
ผมอยากจะเล่นตัวอีกสักหน่อยหรอก แต่พอปากแม็ค บดลงมาบนปากผม ทุกสิ่งทุกอย่างก็หายไปหมด นึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าผมกับแม็คถอดเสื้อผ้ากันตอนไหน
ผมยกแขนขึ้นโอบต้นคอแม็คไว้ ขณะที่เกี่ยวลิ้นเข้ากับลิ้นของแม็ค
จากการเล่นหอมแก้มสมัยม.ต้น มาเป็นเอาปากชนกันตามประสาเด็กอยากรู้อยากลอง แล้วกลายเป็นจูบแลกลิ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
แต่เกือบปีแล้วที่ผมกับแม็ค ก้าวข้ามการจูบมาเป็นการสัมผัสกันด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าแบบนี้
ผมหลงใหลในรสจูบของแม็ค มันทั้งเรียกร้อง และวาบหวาม แม็คขบฟันกับลิ้นผมแล้วกัดครูดเบาๆพอรู้สึก จนถึงปลายก็งับปากลงเม้มปลายลิ้นและดูดแรงๆ
ผมได้แต่ครางด้วยความเสียวซ่าน ถึงจะรู้สึกว่ามีน้ำเหนียวๆไหลย้ายจากมุมปากลงไปถึงคางแล้ว
แต่เมื่อแม็คยังไม่ละปากออกไป ผมก็เลิกใส่ใจอย่างอื่น จดจ่อกับการต้อนรับปลายลิ้นที่ฉกเข้าออกในปากผมไม่หยุด
“อา...”ผมหอบหายใจเมื่อแม็คปล่อยปากผมเป็นอิสระ ขนลุกกับการถูกดูดและกัดที่ติ่งหูเบาๆ
“แม็ค อย่าทำรอยนะ” ผมรีบห้ามเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจที่ลำคอ แต่ไม่ทันเพราะแม็คกัดที่คอผมจนเจ็บจี๊ด
“ไอ้บ้าแม็ค บอกแล้วว่าอย่าทำรอย”
ผมพยายามจะผลักศีรษะของแม็คออกเพื่อมองหน้า แต่แม็คกลับเลื่อนตัวลงไปที่อก แล้วงับยอดอกผมไว้ ขณะเหลือบตาขึ้นมามองหน้าผม
“แม็ค...อ๊ะ...” ผมเกือบกลั้นเสียงซี๊ดปากไม่ทันเมื่อลิ้นที่ตวัดเลียยอดอกผมกลายเป็นฟันที่งับลงมาแล้วทั้งกัดและดูดดุนจนเสียวจี๊ด
ทั้งเจ็บทั้งเสียว จนผมเผลอแอ่นหลังขึ้นหาปากแม็ค
ยอดอกอีกข้างไม่ได้เป็นอิสระ เพราะแม็คหนีบไว้ระหว่างนิ้วแล้วบดคลึงจนมันเข็งตึงไปหมด
หลังจากดูดทึ้งจนพอใจ แม็คก็เปลี่ยนไปจัดการกับอีกข้างอย่างสนุก แอร์เย็นๆเป่าลงมาโดนยอดอกที่เพิ่งถูกปล่อยจนขนลุกวาบๆ
ผมห่อไหล่เข้าหากันอย่างคาดหวังเมื่อแม็คละจากหน้าอก ลากปากขบกัดไปบนหน้าท้อง ก่อนผ่านส่วนที่ร้อนรุ่มของผมไปโดยไม่สัมผัส ปล่อยให้ผมลอบถอนใจอย่างเสียดาย
แม็คผุดลุกขึ้นนั่งแล้วดึงผมให้นั่งบนตัก จับขาให้คร่อมเอวเขา จนส่วนที่ชูชันของผมกับแม็คสัมผัสกัน ก่อนจะรวบ ‘เรา’ไว้ด้วยกัน
ขณะที่อีกมือก็ดึงคอผมเข้ามาแลกจูบ แม้จะแปลกใจที่คราวนี้แม็คเล่นท่านี้เร็วกว่าทุกที แต่ผมก็ลืมความแปลกใจนี้ไปหมด ยามที่ปลายลิ้นของแม็คฉกเข้ามาในปาก
“แม็ค...อืม...อา....” ผมเป็นฝ่ายผละปากออกมาเมื่อหายใจไม่ทัน
แม็คเร่งมือเร็วและเสียดสีส่วนปลายของผมแรงจนผมทนไม่ไหว หูผมอื้อไปหมด ขณะที่ความรู้สึกเหมือนไปรวมอยู่ตรงมือที่กำลังขยับรูดรั้งผมแรงจนต้องกระดกสะโพกตาม
ผมหลับตาปี๋ ท้าวมือไว้บนต้นขารกระคายด้วยขนของแม็ค ขณะที่มือของแม็คก็เร่งจังหวะกระชั้นจนทุกสิ่งทุกอย่างในตัวผมทะลักทะลายออกมา
“อา...อา...”ผมหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ซบหน้าลงกับอกกว้างเพื่อพัก
รู้สึกว่าแม็คจูบที่แก้มและหน้าผาก จึงเงยหน้าขึ้นเพื่อจะจูบตอบ
แต่ของแข็งร้อนๆที่ดุนหน้าท้องทำให้ผมอดก้มลงมองไม่ได้
แม็คยังไม่ได้ปลดปล่อย ส่วนสำคัญของเขายังตั้งตระหง่าน
ขณะที่เขาเช็ดมือเลอะคราบเปรอะเปื้อนของผมลงบนผ้าขนหนู
ผมเงยขึ้นมองหน้าแม็คอย่างสงสัย แต่แม็คกลับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แล้วดันตัวผมลงนอน
“ทำไมไม่...”
“ชู่วววว” แม็คยกนิ้วขึ้นแตะปาก ห้ามไม่ให้ผมพูดขณะที่ดันต้นขาผมขึ้นมาจนเขางอแตะอก
ผมตาเหลือกด้วยความตกใจ นี่มันหมายความว่าเขาคิดจะ....
“แม็ค!...อ๊ะ!...เดี๋ยว!...อะ...เดี๋ยวแม็ค” ผมห้ามไปครางไปด้วยความตกใจและวาบหวาม
แม็คกำลังสัมผัสผมด้วยลิ้น แต่ไม่ใช่ที่ๆเขาควรจะแตะต้อง และไม่เคยแตะต้องมาก่อน
“อย่าแม็ค...อือ...” ผมพยายามจะผลกหัวเขาออกไป แต่กลายเป็นขยำผมเขาไว้แน่นได้ไงไม่รู้
“ดีไหม...”แม็คถามพร้อมกับจ้องหน้าผมขณะตวัดปลายลิ้นเลียแรงๆ
ผมสั่นไปหมดทั้งตัว บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง นอกจากความเสียวซ่านแล้วมันมีรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก
ยิ่งสบตากันทั้งๆที่กำลังโดนเลียอย่างนี้ ผมยิ่งอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
“แม็ค..อื๊ม!...มึง...อย่าบ้านะ...อ๊า!...”
“บ้าอะไร ท่าทางมึงชอบออก...รู้ป่ะจืด ท่าเนี้ย...เขาเรียกล้างตู้เย็น” แม็คตอบหน้าทะเล้น แล้วแหวกเนินเนื้อทั้งสองข้างออกจากกันก่อนถูไถลิ้นแรงๆ
“อ๊า...อื๊ม...” ผมกัดฟันแน่น แต่เสียงครางก็ยังลอดออกมา หูผมอื้อไปหมด ขณะที่ใจจดจ่ออยู่กับแรงเสียดสีข้างหลัง เหมือนเส้นประสาทในร่างกายมันพร้อมใจกันตื่นพรึบพรับ รวมทั้งเจ้าน้องชายตัวดีก็ดีดผึงขึ้นมาผงาดอีกหน
“จืด หน้ามึงมันยั่วฉิบหายเลย...เห็นแล้วกูอยาก...”ประโยคหลังเสียงแม็คแผ่วลงไปจนผมไม่ได้ยิน หรือว่าผมหูอื้อจนไม่ได้ยินเองก็ไม่รู้
ผมนอนหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน เมื่อแม็คยอมละปากจากช่องทางข้างหลังของผมแล้ว
และคงสบายใจกว่านี้ถ้ามันจะไม่เอาแต่จ้องมองผมหัวจรด...เอ่อ...ก้น
“อะ” ผมใจหายวาบเมื่อแม็คจับท่อนเนื้อแข็งขึงมากดแรงๆตรงช่องทางด้านหลัง
ตอนแรกผมคิดว่าแม็คจะดันเข้ามา....แต่เปล่า เขาเพียงแต่ถูไถส่วนปลายกับร่องหลืบที่ปิดสนิทจนมันเปียกเยิ้มไปหมด
ทั้งน้ำลายที่เปียกอยู่เดิมและน้ำที่ซึมออกมาจากท่อนเนื้อของแม็ค ทำให้ตรงนั้นลื่นจนไถลพ้นเป้าหมายไปหลายหน
แม็คเลียปาก หรี่ตาลงจ้องมองสะโพกผมอย่างขัดใจนิดๆ ก่อนจับผมนอนคว่ำลงแทรกท่อนเนื้อร้อนๆของเขาเข้ามาระหว่างร่องก้น
“อืม”เสียงแม็คครางเบาๆ ขณะที่เริ่มดันแก่นกายร้อนผ่านร่องเนื้อของผม ทั้งๆที่ไม่ควรจะรู้สึกอะไรเพราะเป็นแค่การถูไถภายนอก
แต่เสียงครางแผ่วๆของแม็คกับลมหายใจร้อนๆที่รดบนใบหูและแผ่นหลังทำให้ผมรู้สึกร้อนผ่าวมาถึงด้านหน้าจนอดที่จะรูดรั้งตัวเองไปพร้อมๆกับจังหวะเสียดสีของแม็คไม่ได้
มือที่เกาะกุมอยู่บนก้อนเนื้อทั้งสองของผม ดันให้มันชิดกันยิ่งขึ้นขณะที่แม็คเริ่มกระแทกสะโพกแรงจนหน้าขากระทบก้นผมดังพับๆ
แก่นกายที่เสียดสีอยู่กับร่องเนื้อผมก็ร้อนจนผมรู้สึกได้ หลายครั้งที่ผมเกือบหลุดปากบอกให้แม็คสอดใส่เข้ามาในตัวผม แต่ก็ยั้งปากไว้ทัน
แม็คจิกนิ้วลงบนเนื้อผมแรงกว่าเดิม ขณะที่เร่งจังหวะกระแทกสะโพกจนระรัว
ผมได้ยินเสียงเขาครางลั่น ส่วนผมเองก็เร่งสาวมือเป็นครั้งสุดท้าย
ท่อนเนื้อแข็งๆที่ถูไถอยู่กับช่องทางด้านหลังกระตุกและสั่นจนผมรู้สึกได้
ก่อนที่หยาดอุ่นๆจะพรมลงมาบนเอวและหลังของผม
ขณะที่ผมเองก็ปลดปล่อยลงบนเตียงจนเปรอะไปหมดเช่นกัน
น้ำหนักตัวที่ทิ้งทับลงมาทำให้ผมทรุดลงบนที่นอนโดยมีร่างหนักๆทาบทับ
ผมพยายามจะหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุดแต่กลับถูกแม็คจับพลิกนอนหงายแล้วประกบจูบจนหายใจไม่ออก ต้องดูดอากาศจากปากของแม็คแทน
“กินกี่ทีก็อร่อย...มึงนี่หวานฉิบหายเลยจืด” แม็คพูดพึมพำชิดปากผมแล้วประกบจูบผมใหม่ ขณะที่มือก็บีบเคล้นหน้าอกกับขยำที่ก้นแรงๆจนผมต้องทุบหลังมันเพื่อให้มันหยุด
“พอได้แล้วแม็ค...เดี๋ยวกูไปทำงานสาย”
“สายอะไร นี่เพิ่งตี5” ผมเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงอย่างแปลกใจ เพิ่งจะตี5จริงๆซะด้วย ยังไม่ทันได้พูดอะไรแม็คก็กดนิ้วชี้เข้าไปในร่องข้างหลัง ผมสะดุ้งรีบยกสะโพกหนี
“ทำบ้าอะไร เล่นเลยเถิดแล้วมึง”
“เอาน่า กูแค่อยากรู้อะไรหน่อย”
“อยากรู้อะไรของมึง”
“น่า...มึงอยู่นิ่งๆสิ” แม็คกดตัวผมไว้เมื่อผมพยายามจะดิ้นหนี
“นิ่งได้ไง มึงเกินไปแล้วนะแม็ค”
“เอาน่า กูไม่คิดจะข่มขืนมึงหรอก กูไม่ใช่เกย์นะ จะได้เข้าข้างหลังมึง”
“ไม่ใช่แล้วทำอะไร”
“ก็แค่อยากรู้...มีคนบอกกูว่าข้างหลังผู้ชายนะ มีจุดเสียวด้วย กูอยากรู้ว่ามันมีจริงไหม”
“อยากรู้มึงก็ลองแหย่ของตัวเองสิ มายุ่งอะไรกับกู หรือจะให้กูหาให้มึงก็ได้”
“กูหาจากมึงนี่แหละ นอนนิ่งๆน้องจืด เดี๋ยวพี่แม็คจะพาขึ้นสวรรค์”
“ไอ้แม็ค อย่านะ...โอ๊ย เจ็บนะไอ้บ้า” ผมร้องลั่นเมื่อนิ้วแข็งๆดันเข้าไปข้างในตัวผมจนได้
มันอาจจะไม่เจ็บจนถึงกับต้องร้องลั่นอย่างนี้หรอก แต่การที่อยู่ๆต้องมีอะไรแข็งๆเข้ามาข้างในตัว ไม่ใช่เรื่องน่าสนุกสักนิด
เสียงแม็คถอนหายใจเฮือกพร้อมกับดึงนิ้วที่ดันเข้าไปได้นิดเดียวออก
ผมโล่งใจเพราะคิดว่ามันจะเลิกแค่นี้ แต่มันกลับเอาบ้วนน้ำลายใส่มือแล้วก็สอดนิ้วเปียกๆเข้าไปใหม่
“ไอ้...อื้ม” ผมร้องไม่ออกเพราะโดนจูบปิดปากไว้
แต่ความรู้สึกไม่ได้จดจ่ออยู่กับจูบเหมือนเคย
แม็คเองก็เหมือนกัน เหมือนมันแค่จะปิดปากไม่ให้ผมโวยวายเท่านั้น
เพราะทันทีที่มันดันนิ้วเข้าไปข้างในตัวผมสำเร็จ มันก็ถอนปากออกแล้วลุกขึ้นนั่งดันขาผมจนเข่างอขึ้นมาติดอกทั้งที่นิ้วยังคาอยู่ในตัวผม
“เจ็บนะโว๊ย เลิกเล่นบ้าๆซะที” ผมพูดได้แค่นั้นก็กัดปากแน่น
เพราะนิ้วที่อยู่ข้างในตัวผมไม่ได้อยู่นิ่งๆอีกแล้ว แต่มันกำลังควานไปรอบๆราวกับต้องการหาอะไรสักอย่าง
“อี๊อ...”ผมร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อต สะโพกถึงกับกระตุกอย่างไม่ตั้งใจ
แม็คเองก็ตกใจมันชะงักนั่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเบิกตากว้างแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
“มีจริงๆด้วยสินะ...ตรงนี้ใช่ไหม”
“อ๊ะ...” ผมร้องลั่นทุกครั้งที่แม็คสะกิดไปโดน
ความรู้สึกเสียวกระสันรุนแรงจนแทบปลดปล่อยออกมาเดี๋ยวนั้น ทำให้แก่นกายผมร้อนขึ้นมาอีกครั้ง
“เล่นหกเก้ากันดีกว่าจืด” แม็คบอกพร้อมดึงผมขึ้นคร่อมบนอก
ผมเหลือบมองนาฬิกาหัวเตียงเห็นว่าเพิ่งตี5:15 นาที ยังมีเวลาเหลืออีกเยอะ ที่จะให้ผมกับแม็คได้สนุกกัน
ผมกุมท่อนเนื้อร้อนๆลูบไล้เล่นนิดหน่อยก่อนจะส่งเข้าปากเพื่อมอบความสุขให้แม็ค
แต่แทนที่แม็คจะทำแบบเดียวกับผม มันกลับสอดนิ้วเข้าไปข้างในตัวผมแล้วสัมผัสที่จุดกระสันแรงๆอย่างจงใจ
ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากดูดท่อนเนื้อในปากแรงๆเพื่อระบายความทรมานของตัวเอง
ทั้งดูดดุนและถูไถปลายลิ้นกับส่วนยอดเพื่อให้แม็คทรมานเหมือนที่ผมทรมาน เสียวซ่านเหมือนที่ผมกำลังเป็น
“โอ๊ย...” ผมจำต้องปล่อยแก่นกายของแม็คให้เป็นอิสระ เพราะไม่งั้นคงเผลอกัดตอนที่ถึงจุดสุดยอด
รู้ว่าสิ่งที่หลั่งออกมาเปรอะเปื้อนไปบนอกของแม็ค แม้จะมันจะมีเพียงเล็กน้อย แต่ผมก็ไม่เคยทำเขาเลอะเทอะมาก่อน
แม็คไม่ได้ให้ผมใช้ปากให้เขาจนสุดเหมือนเคย แต่กลับถูไถกับช่องทางข้างหลังผม จนเสร็จอีกครั้ง
แล้วถึงได้พากันไปอาบน้ำ และแน่นอนว่าระหว่างอาบน้ำ เราสองคนก็แลกจูบอ้อยอิ่งกันตลอดเวลา
ผมมีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่อยากให้เวลาอย่างนี้หยุดลง ปกติแม็คจะแค่ใช้มือชักพาเราทั้งคู่ให้ไปถึงด้วยกันแล้วก็เลิกไป
ไม่มีการจูบอ้อยอิ่งอย่างนี้ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือน...เหมือนเราเป็นคู่รักกัน
วันนี้แดดจ้าเป็นพิเศษแต่ผมกำลังมีความสุขเกินกว่าจะใส่ใจ
ปริมาณรถก่อนขึ้นทางด่วนดูเหมือนจะหนาแน่นกว่าปรกติ แต่ผมก็ยังคงอยู่ในภวังค์ของความสุขจนไม่สะกิดใจกับความผิดปรกติเหล่านี้
กระทั่งรถแล่นเลยช่องทางลงที่จะไปบริษัทนั่นแหละ ผมถึงได้เหลียวมองหน้าแม็ค
RRRRRRRR เสียงโทรศัพท์มือถือดังขัดขึ้นก่อนที่ผมจะได้อ้าปากถามมัน
“ครับ?”
“พี่เรย์คะ หัวหน้าให้ออยโทรมาบอกให้พี่เรย์ไปที่พบลูกค้าก่อนเลยนะคะ หัวหน้าจะไปช้าหน่อยน่ะค่ะ”
ไม่ต้องมองหาที่ไหนหรอกครับ ผมนี่แหละเรย์ คนรู้จักทุกคนเรียกผมว่าเรย์หรือไม่ก็นที มีแต่แม็คที่เรียกผมไอ้จืด น้องจืด แล้วแต่อารมณ์ของมัน
“ออย...หัวหน้าเข้ามาที่ออฟฟิศแล้วเหรอ?”
“เปล่าค่ะ หัวหน้าโทรมาสั่งน่ะค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะพี่เรย์”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร ขอบใจนะ”
“บอกมาเลยแม็ค ทำไมวันนี้รู้ว่ากูไม่ต้องเข้าออฟฟิศ ทำไมรู้ว่าหัวหน้าจะมาช้า ทำไมนาฬิกามันเลื่อนเวลาไปเป็นชั่วโมงอย่างนั้น”
“จะให้ตอบข้อไหนก่อน”
“ตอบมาทุกข้อแหละ”
“ง่ายๆ เมื่อคืนไปงานเลี้ยงเจอหัวหน้าพอดี เขาฝากบอกมึง แล้วกูตื่นมากลางดึก เลยตั้งนาฬิกาใหม่”
“เฮ้อ” ผมได้แต่ถอนใจ แม็คมันหนังหนาและหน้าด้านเกินกว่าที่ผมจะด่ามันแล้ว
-
คิดถึงพี่ใบปอ และผลงานอีกหลายยยยยยยยยยยยยยเรื่อง 555
จะอ่านเรื่องสั้นรอค๊า
-
มาจองที่ อ่านค๊าบบบบ :-[
-
ลงจากทางด่วนผมก็ไปถึงโรงแรมที่นัดลูกค้าก่อนเวลานัด15นาที แต่แม็คยังไงก็ไปสายชัวร์ๆ ความจริงผมก็อยากจะสงสารมันหรอกนะ แต่เห็นสีหน้าระรื่นของมันแล้วสงสารไม่ลงจริงๆ
หลังจากคุยงานกับลูกค้าเสร็จ หัวหน้าก็ยังเลี้ยงข้าวอีก รู้สึกเหมือนวันนี้อะไรๆรอบตัวผมมันดีไปหมด จนเข้าออฟฟิศ
ยังไม่ทันไปถึงห้องทำงาน ก็จ๊ะเอ๋กับแม็คกลางทาง แม็คมีสีหน้าเครียดๆ พอเห็นผมก็ลากให้เดินตามไปที่ห้องน้ำ
แม็คดันผมเข้าห้องสุขาแล้วประกบจูบทันที ผมได้แต่ปล่อยให้เขาจูบเพราะยังไม่ทันตั้งตัว
รู้อีกทีกางเกงก็ร่นลงไปเกือบถึงเข่า ขณะที่น้องชายของผมย้ายไปอยู่ในอุ้งมือแม็คคู่กับน้องชายมันซะแล้ว
กว่าแม็คจะยอมปล่อยก็รีดพิษผมไปซะสองรอบเล่นเอาผมเข่าแทบทรุด
แม็คล้างมือเสร็จยังย้อนกลับมาหอมแก้มผมอีกฟอด แล้วเดินผิวปากออกไปจากห้องน้ำ
ผมเช็ดคราบเปรอะเปื้อนที่เหลืออยู่บนตัวเล็กน้อยออกไป เพราะส่วนใหญ่แม็คจะใช้ทิชชู่รองรับไว้หมด
ตอนลุกขึ้นแต่งตัว ยังรู้สึกเหมือนขาสั่นๆ แต่ผมก็เช็คตัวเองในกระจกจนแน่ใจว่าไม่มีสิ่งผิดปรกติอะไรบ่งบอกว่าผมเพิ่งไปทำอะไรมา
ขณะที่เดินผ่านห้องชงกาแฟ ผมก็ได้ยินสาวๆเม้าท์กันสนุกปาก
“แล้วไงๆ ตกลงยัยเกรซมันทิ้งพี่แม็ค หรือพี่แม็คทิ้งมันกันแน่”
“เห็นว่ามันทิ้งพี่แม็คนะ แบบว่าป้าที่ทำความสะอาดน่ะ บอกว่าเห็นเกรซตบหน้าพี่แม็ค แล้วบอกว่า เราเลิกกันด้วยนะ”
“จริงเหรอ! งั้นพี่แม็คก็ว่างแล้วสิ”
“คิดได้ไงยะ แทนที่จะสงสารพี่แม็ค ดันดี๊ด๊าที่พี่เขาโสดจนออกนอกหน้านะหล่อน”
“แหมๆ ผู้ชายบริษัทเรา มีดูได้อยู่กี่คนกันเชียว อย่างพี่แม็คก็เรียกว่าฟ้าประทานแล้ว”
“แล้วพี่เรย์ล่ะแก”
“บ้า! ใครจะกล้าชอบยะ นึกภาพวันแต่งนะแก เจ้าบ่าวดันสวยกว่าเจ้าสาว ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
“แหม! ไม่ขนาดนั้นซะหน่อย พี่เรย์ถึงจะหน้าหวานไปนิด แต่ก็สุภาพนะยะ พี่แม็คน่ะเถื่อนจะตาย”
“อย่างนั้นแหละดี เซ็กซี่ดีออก”
ผมเดินย้อนกลับเข้าไปยืนตัวสั่นในห้องน้ำ หมายความว่าที่แม็คเล่นกับผมเมื่อครู่ เพื่อระบายอารมณ์หลังจากทะเลาะกับแฟนงั้นเหรอ?!
ให้ตายเถอะ! ผมอยากต่อยหน้ามันชะมัด และอยากต่อยตัวเองด้วย ที่เผลอใจไปกับมันทั้งๆที่นี่มันที่ทำงาน ทั้งๆที่อยากต่อยมัน แต่กระบอกตาผมร้อนไปหมด ผม...อยากร้องไห้มากกว่า...
ตอนเย็นที่เรากลับบ้านด้วยกัน เจ้าแม็คระรื่นจนน่าหมั่นไส้ ทั้งๆที่เพิ่งเลิกกับแฟน
“เป็นไรวะจืด นั่งเงียบไม่พูดไม่จา”
“วันนี้ได้ข่าวว่ามึงทะเลาะกับแฟน” ผมโพล่งออกไปทันที ยอมรับว่าคาใจจนทนรอให้ถึงบ้านไม่ไหว
“ใครวะแฟนกู?” แม็คทำเสียงงง แต่หน้าระรื่นของมันเห็นแล้วอยากเหยียบให้จมผ้าใบ
“ยัยเกรซไง แล้วไง โมโหแฟนมาระบายกับกูหรือไง?” ไม่รู้ว่าผมจะหาเรื่องให้ตัวเองทำไม
ถ้ามันตอบว่าใช่ ผมคงยิ่งกว่าเจ็บ แต่ผมก็หยุดปากตัวเองไม่ได้
“ฮ่าๆๆ คิดได้ไงวะไอ้จืด กูเห็นมึงเป็นที่ระบายซะทีไหน มีแต่มึงแหละ ระบายมาซะกูเช็ดแทบไม่ทัน หึหึ”
คำตอบของแม็คไม่ได้เข้าท่าสักนิด แถมยังลามกอีกต่างหาก แต่ผมรู้สึกเหมือนอะไรๆที่อัดแน่นอยู่ในอกมันหายไปดื้อๆ
“พอเลยไอ้ลามก” ผมหันไปดีดหูมันแก้เขิน รู้สึกหน้าร้อนๆ
“ลามกพอกันแหละว้า....แล้วนี่นะจืด กูจะบอกไรให้ กูไม่ได้เป็นแฟนกับยัยเกรซ นอนด้วยกันหนสองหนเขาไม่เรียกแฟนหรอกโว๊ย เขาเรียกเล่นกันสนุกๆ”
ผมหน้าชา ในอกยอกแสยงแปลบ แต่ก็ได้แค่ฟังแม็คพูดไปเรื่อยๆ ขนาดนอนด้วยกัน มันยังไม่นับเป็นแฟน แล้วผมละเป็นอะไรสำหรับมันกันแน่
“แบบไหนถึงจะเรียกว่าแฟน” ผมหลุดปากไปแล้วก็ไม่กล้ามองหน้ามัน ได้แต่เมินออกไปนอกรถ
“แฟนน่ะมันต้องเป็นคนที่กูรักสิวะ แบบว่าอยากอยู่ด้วยตลอดเวลาน่ะ ถึงจะเรียกว่าแฟน ไม่ใช่เล่นๆกันแล้วมาทึกทักเอาเองแบบนี้”
นั่นสินะ ทึกทักเองเหมือนอย่างผมคิดกับมันตอนนี้ แต่เราก็อยู่ด้วยกันตลอดเวลานี่นะ ขอผมเข้าข้างตัวเองมั่งละกัน ถึงมันจะแค่ฝันลมๆแล้งก็เถอะ
“แล้วมึงบอกเกรซรึเปล่าว่ามึงคิดงี้”
“บอกดิ มันถึงตบหน้ากูเข้าให้ อะไรวะ...ตอนแรกมันเองนะที่เป็นคนรีบพูดกันไว้ก่อนว่าแค่เล่นกันสนุกๆ ห้ามกูคิดว่ามันจะชอบกูจริงจัง พอตอนนี้ดันมาทำเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกู เซ็งผู้หญิงเพราะงี้แหละ”
แม็คบ่นยืดยาว แถมยังทำหน้าเซ็งสุดๆอย่างที่มันพูด
ผมได้แต่ภาวะนาให้มันเซ็งผู้หญิงไปนานๆ อย่างน้อยๆ ผมจะได้อยู่ช่วงเวลาที่มีแค่มันกับผมอย่างนี้อีกสักนิดก็ยังดี
หลังจากมีเรื่องเกรซ แม็คก็ดูเหมือนจะไม่ได้จีบใครอีก แต่สาวๆในออฟฟิศก็แต่งสวยประชันกันได้ทุกวัน
คงเป็นเพราะนอกจากข่าวแม็คกับเกรซเลิกกัน ยังมีข่าวว่าหุ้นส่วนรูปหล่อของบอสจะมาติดต่อดูงานและเจรจาการค้ากับบริษัท สาวๆก็เลยต้องกระตือรือร้นกันเป็นพิเศษ
แต่ระหว่างผมกับมัน เราเล่นสนุก(แบบที่มันว่า) กันทุกคืน และทุกครั้ง แม็คจะต้องใช้นิ้วกับช่องทางช้างหลังจนผมไปถึงจุดสุดยอดทุกที
แล้วตัวมันเอง ก็ต้องถูกับด้านหลังผมจนกว่าจะปลดปล่อยทุกครั้งไป ท่าทางมันจะติดใจท่านี้เป็นพิเศษ
ผมไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ทุกวันนี้ความสัมพันธ์ของผมกับแม็ค เหมือนจะข้ามเส้นของเพื่อนไปไกล
เราจูบกันทุกครั้งที่อยู่ลำพัง เวลาที่อยู่ในห้องแค่เดินผ่านหรือแม้แต่ตอนทำอาหาร แม็คก็จะเข้ามากอดจูบผมนัวเนีย
ขนาดดูทีวี ยังต้องให้ผมนั่งตักแล้วสอดมือเข้ามาบีบคลึงหัวนมผมเล่น บางทีก็เลยเถิดเป็นเซ็กส์เฟรนซ์กันไป
หลายๆครั้งที่ผมอยากจะถามแม็คว่ามันคิดไงกับผมกันแน่ แต่ผมก็ไม่กล้าถามได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้
แม้แต่การสนทนาเรื่องระหว่างเรา ถ้ามันมีอะไรที่วกมาเข้าเรื่องความในใจของแม็ค ผมก็จะหยุดคุยแล้วเปลี่ยนเรื่องเสียดื้อๆ
แม้จะทรมานด้วยความอยากรู้ แต่อย่างน้อยๆผมก็ยังมีมันอยู่ด้วย
ผมกลัวว่าถ้าถามออกไป นอกจากคำตอบจะไม่ใช่อย่างที่ผมต้องการแล้ว ผมอาจจะต้องเสียแม้แต่ความเป็นเพื่อน
ผมคงทนไม่ได้ ถ้าต้องอยู่โดยที่ไม่มีมันอยู่ข้างๆผมอย่างทุกวันนี้
ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ว่าลึกๆเธอคิดยังไง รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้ มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร เธอจะมีใจหรือเปล่า
มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ ติดอยู่ในใจ แต่ไม่อยากถาม กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป
ไม่ถามยังดีซะกว่า เพราะฉันรู้ถ้าเราถามกัน กลัวคำๆนั้น อาจทำร้ายหัวใจ
อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้ มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร เธอจะมีใจหรือเปล่า
มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ ติดอยู่ในใจแต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว….
.......
ขอบคุณมากคะที่ตามอ่าน คาดว่าไม่นาน น้องอติกับพี่สิงห์ น่าจะมาต่อให้หายคิดถึงกันแน่คะ ตอนนี้กำลังกดดันใบปออย่างหนัก 555+
แล้วอย่าลืมรอตอน แม๊คเล่านะคะ :pig4:
-
รอตอนแมคเล่าค่าา
-
กรี๊ดดด :haun4: แม็คหื่นอ่ะ ที่บริษัทก็ไม่เว้น ที่บ้านก็ไม่เว้น แต่น้องเรย์คิดมากไปไกลแล้ว
เด๋วคู่แข่งโผล่ อาจจะรู้ใจตัวเองและรีบสารภาพก็ได้เนาะ อิอิ :impress2:
-
ว้าว เรื่องสั้นเรื่องใหม่ ขอบคุณมากคะ รอตอนแม๊คเล่าต่อนะคะ
-
ไม่ได้มาเร่ง แต่อยากให้รู้ว่ารออยู่ :laugh:
จะว่าไงดีนะหนูจืด ไม่มีเพื่อนที่ไหนเค้าทำกันแบบนี้หรอก
ถ้าไม่ได้คิดอะไรด้วย :เฮ้อ:
-
ไม่ผิดหวังกะชื่อใบปอจิง ๆ
แม๊ค พูดออกมาซะ แค่การกระทำมันไม่พอหรอก
-
เป็นเพื่อนแบบไหนกันเนี่ย!? -0-
-
มาลงชื่อตามอ่านงานคุณใบปอค่า >_<
-
สงสัยแมคมากคิดเกินกว่าเพื่อกับเรย์อยู่แน่ๆเลย :angry2:
รอตอนแมคเล่าคะว่าเค้าคิดอย่างไรกับเรย์
-
WoW~ เพื่อนกัน .. ยังไง? ดูยังไงก็ไม่เหมือนเนอะ :oni2:
รอพาร์สแม็คเล่าเคอะ :impress2:
ปล.เขียนสื่ออารมณ์ได้ดีมากเลยค่ะ o13
-
ว้าววววววว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพื่อน
แต่ยังไม่แน่ใจสินะ
รอภาคแม็คค่ะ
-
ดูเหมือนแม๊คเองคงไม่ได้คิดจะเป็นแค่เพื่อนเหมือนกันนะคะเนี่ย...
ยังไงรอภาคแม๊คเล่าก่อนแล้วกันค่ะ
หนุกๆ :กอด1:
-
มารออ่านต่อ
แม็คคิดยังไง
สงสารเรย์
-
สงสารเรย์นะครับ
-
วิ่งเข้ากระทู้มาลงชื่ออย่างอ่อนระโหยโรยแรง :m15: แล้วกลับไปทำงานต่อ :monkeysad: แปะไว้ก่อนนะเดี๋ยวมาอ่าน :sad11:
-
เจ้าแม็คคคคคค รีบเข้ามาเล่าเร็วๆเลย ถ้ายังทำตัวกำกวมไม่ชัดเจนแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนลูกค้ารูปหล่อที่มาติดต่องานมาจีบนายจืดแล้วจะรู้สึก
-
กำกวมมมมมมมมมมมมมม
แม็คมาเล่าเลย หนูจืดเครียดแล้ว
-
จืดเล่าจบยังคะเนี่ย หรือเอาแม็คมาเล่าเรื่องเดิมอีกที
ค้างงงงง
มาต่อไวๆนะค้า ขอให้ทั้งคู่สมหวังน้อ ^^
-
:L2:
-
บวกหนึ่ง มารอแม๊คเล่า
-
อ่านภาคจืดแล้ว ต่อไปก็ตาแม็คล่ะ
อยากรู้จังว่าคิดอะไรอยู่
สถานะภาพยังคลุมเครืออยู่
ตอนหน้าจะกระจ่างขึ้นไหมเนี่ย
-
+1 แทนคำขอบคุณ น้องจืดน่ารัก แมคก็หื่นซะน้องจืดเลยดูน่าสงสารเลย
แอบรักเพื่อน แถมเพื่อนยังมามีความสัมพันธ์ที่เกินเพื่อนแต่ไม่เคยบอกว่ารัก
หรือชอบ น่าเห็นใจจัง สนุกน่าติดตามมาก ๆ จะรอตอนต่อไปนะคะ .. :pig4:
-
มาอ่านอีกรอบนะคะ
หลังจากที่เคยอ่านไปแล้วด้วยความเอื้อเฟื้อจากคุณใบปอ
อ่านอีกรอบก็ยังลุ้นได้อีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
สงสารน้องจืด
รอแม็คมาเล่าต่อจ้า
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคนแต่งที่น่ารัก และคนโพสต์ที่มีน้ำใจนะจ๊ะ
:3123:
-
ติดตามจ้ะ สงสารจืด
-
แม็ค ก็ชอบจืดเหมือนกันใช่ไหมค่ะ
แต่ไม่กล้าบอก หวังว่าจะใช่นะ :m5: :m5:
ที่บอกว่าบอสคนใหม่ น่าจะเป็นตัวกระตุ้นให้แม็คบอกรักจืดนะ
ให้แม็คหึงเล่น ๆ ซะเลย เนาะ o18 o18
-
มารอตอน แม็คเล่า อ่ะค่ะ
:z2:
-
รอตอนต่อไป มาไวๆๆๆนะจ้ะ
-
แม็ค..
เรารอนายมาเล่าอยู่นะ :-[
สนุกมากๆเลย รอตอนต่อไปค่ะ =]
-
เมื่อไหร่แม็คจะมาล่ะนี่
-
สงสารเรย์เนาะเหมือนที่ระบายอารมณ์เลย
ไม่ว่าแม็คจะรู้สึกยังไง แต่ทำแบบนี้ ก็รู้สึกแย่แทนเรย์จริงๆ
-
วันนี้จะมาต่อไหม เอ่ยๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาต่อแล้วจ้า
........
เรื่องเล่าของเราสองคน
(แม็คเล่า)
แดดส่องมาโดนตาจนทนนอนต่อไม่ไหว แต่แปลกที่คนนอนข้างผมยังไม่ตื่น ทั้งๆที่ปรกติเขาจะเป็นคนปลุกผมประจำ
ผมเหลียวไปมองหน้าขาวๆที่ยังหลับสนิทอยู่ใกล้ๆ หน้าขาวปากแดงจัดตัดกับขนตางอนยาวหนาเป็นแพ
จนอดลูบเล่นไม่ได้ เจ้าตัวคงรำคาญ พยายามหันหน้าหนี ผมเลยเปลี่ยนเป้าหมาย หันมาหอมแก้มขาวๆแทน
เฮ้อ! ชื่นใจ ตั้งแต่เด็กจนโต ใช้แต่แป้งเด็กยี่ห้อเดิมจนกลายเป็นกลิ่นประจำตัวไปแล้ว ผมดมกลิ่นนี้จนติดจมูก เวลาได้กลิ่นแป้งเด็กยี่ห้อนี้ทีไร คิดถึงแก้มขาวๆของหมอนี่ทุกที
เปลือกตาบางขยับๆอยู่หลายหน กว่าเผยอออกได้ ท่าคงยังเมาขี้ตาอยู่ เพราะพอลืมตามาเจอผม ก็หลับไปใหม่ แล้วลืมตามาจ้องผมตาลอย แถมยังส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะหลับต่อ เฮ้อ! เล่นยิ้มอย่างนี้ สงสัยโปรแกรมไปดูหนังต้องเลื่อนไปก่อนแล้ว ผมหอมแก้มคนง่วงแรงๆ จนแก้มขาวแดงเป็นปื้น สงสัยหนวดคงจะไปทิ่ม
“อื้อ...แม็ค...คนจะนอน...อย่าแกล้งสิ” ขนาดงัวเงีย เสียงยังทั้งอ้อนทั้งยั่วได้ใจขนาดนี้
“ก็นอนไปสิ” ผมยังตามหอมไม่เลิก จนคนขี้เซานอนคว่ำ เอาหมอนปิดหัวหนีดื้อๆ ได้ยินเสียงบ่นอู้อี้ๆ ลอดหมอนออกมาเบาๆ แล้วตั้งหน้าตั้งตาหลับต่อ
“ก็อย่าแกล้งสิวะ...”
ผมดึงผ้าห่มออก เจอชุดนอนเต็มยศแล้วอดขำไม่ได้ ขนาดเมื่อคืนโดนผมแกล้งจนแทบไม่ได้นอน ยังอุตส่าห์มีแรงลุกมาใส่ชุดนอนได้อีก...เอ ชุดนอนนี่เขาใส่ไว้ให้ถอดกันนี่นะ
ผมดึงชายเสื้อตลบขึ้นไปกองไว้บนหลัง แล้วจูบเน้นๆจากเอวขึ้นไปตามไขสันหลังช้าๆ เห็นอาการขนลุกตลอดหลัง ท่าทางคนขี้เซาคงตื่นแล้ว แต่แกล้งไม่ลุกขึ้น อืม...เผอิญผมก็มีไม้เด็ดซะด้วยสิ
จุ๊บ! จุ๊บ! ผมดูดแรงๆแถวต้นคอไปสองทีเท่านั้นแหละ คนแกล้งหลับดิ้นหนีแทบตกเตียง ดีที่ผมคว้าไว้ทัน
“แม็ค! ไอ้บ้านี่...แกล้งอยู่ได้” หน้าที่หันมาหาผมแดงระเรื่อ แถมยังหอบหายใจหนักๆ แล้วทำท่าจะลุกหนี ผมเลยขยับขึ้นไปนอนทับไว้ทั้งตัว ก็รู้สาเหตุที่หน้าแดง
“หึ..หึๆ”
“ขำอะไร”
“ขำคนตื่นเต้น...ตื่นเต้นขนาดนี้ จะนอนต่อได้ไงหืม?” ผมถามแล้วแกล้งเบียดสะโพกแรงๆ เรย์หน้าแดงกว่าเดิม พยายามผลักผมออกให้พ้นตัว หึหึ ยิ่งดิ้นผมว่ายิ่งตื่นไปกันใหญ่
“ไม่ต้องมาหื่นเลยไอ้บ้าแม็ค ผู้ชายมันก็เป็นงี้ทุกคนแหละ ตอนเช้าๆน่ะ”
“จริงเหรอ...ไม่ใช่เพราะจูบรับอรุณเหรอ” ผมก้มลงไปกระซิบถามข้างหู เรย์ห่อไหล่ขึ้นบัง แถมดันหน้าผมออก
“ไม่ต้องมาพูดมาก เหม็นขี้ฟัน ถอยไปเลย จะไปอาบน้ำ”
“เหม็นจริงอ่ะ?...กูปากเหม็นขนาดนั้นเลยเหรอ?”แค่แกล้งทำเสียงน้อยใจหน่อย เรย์ก็หน้าเสีย เสียงอ่อนลงทันที
“เออ มันก็เหม็นกันทุกคนแหละ เพิ่งตื่นนอนมา ใครมันจะหอมล่ะ”
“น้องจืดไงหอม...พี่แม็คพิสูจน์แล้ว หอมสดชื่น”
“ไอ้บ้า นี่...ปล่อยซะทีสิวะ จะไปห้องน้ำ”
“ปวดฉี่เหรอจ๊ะน้องจืด งั้นเดี๋ยวพี่แม็คอุ้มไปห้องน้ำเอง”
“อย่าบ้านะ ไอ้แม็ค ไอ้บ้านี่...ฮะๆๆ...ไอ้แม็ค...เล่นบ้าๆ เดี๋ยวฉี่ราด” เรย์ร้องไปก็ดิ้นไป ผมก็ไซร์จมูกปากไปทั้งลำคอ และแก้ม จนเรย์ดิ้นพราดๆ แล้วโดดหนีลงจากเตียงเผ่นเข้าห้องน้ำ
ทำไมผมปล่อยให้เรย์วิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปง่ายๆน่ะเหรอ?.....หึ...หึ........
ผมนอนเล่นต่อไปสักพัก จนได้ยินเสียงฝักบัว ถึงได้ลุกขึ้นเดินตามเข้าไปในห้องน้ำ นึกแล้ว...เจ้าคนเปิดเผย ไม่ได้ล็อคประตูตอนอาบน้ำตามเคย ผมไปยืนแปรงฟันไป ชำเลืองดูคนที่ยืนอาบน้ำอยู่หลังกระจกฝ้าไป ท่าทางเจ้าตัวจะรู้แล้วว่าผมเข้ามา ได้กลิ่นสบู่ลอดออกมาหอมฟุ้ง คงกะรีบอาบแล้วหนีอีกตามเคย มุกนี้ไม่ได้ผลมาตั้งนานแล้วน้องจืดเอ๋ย...
ผมเลื่อนประตูกระจกเข้าไป เรย์สะดุ้งเฮือกหันไปคว้าผ้าขนหนู แต่ไม่ทันเพราะผมลากตัวมันกลับเข้ามาใต้สายน้ำใหม่อีกรอบ
“ปล่อยนะไอ้บ้าแม็ค...เดี๋ยวลื่นล้มหัวแตกพอดี”
“ไม่ล้มน่า...หอมจัง” ผมพยายามจะกอดมัน แต่เหมือนเคย ตั้งการ์ดกันผมไว้ตัวโก่ง เลยต้องเบนความสนใจด้วยดมกลิ่นสบู่จากคอและแก้มนุ่มๆแทน
“หอมบ้าอะไร สบู่ก็สบู่ก้อนเดิม นี่ปล่อยได้แล้ว”
“จะไปไหน อาบน้ำด้วยกันก่อน”
“ไม่เอา...กูอาบเสร็จแล้ว” เรย์ร้องเสียงหลง ยกมือดันอกผมสุดแรง...แรงมด
“น่า...ไม่ต้องรีบๆ อาบเป็นเพื่อนกูอีกรอบละกัน”
“ไม่...อื้ม” ผมรีบปิดปากช่างพูดไว้ซะก่อน กลิ่นยาสีฟันจากปากของเรย์ให้รสชาติหวานๆอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่ผมก็แปรงหลอดเดียวกับมันทุกวัน แต่ทำไมพอชิมจากปากมันถึงหวานก็ไม่รู้สิ
ผมตั้งใจบรรเลงลิ้นเต็มที่ ทั้งรุกรานทั้งหลอกล่อ เดี๋ยวเดียวเรย์ก็เผลอจูบตอบ แถมยังสอดแขนขึ้นมาโอบคอผมไว้แน่น แค่นี้หนทางก็ปลอดโปร่งโล่งสบาย ผมดึงเอวบางเข้ามากอดกระชับ เลื่อนมือลงไปกดก้นนุ่มตึงมือให้เบียดกับสะโพกผมแรงๆ จนเจ้าน้องชายตัวดีของพวกเรามันลุกขึ้นมาเบียดกันซะร้อนผ่าว
ผมดันเรย์ไปจนชนผนังโดยไม่ถอนปากออกจากกัน เนื้อใต้มือผมนุ่มจนอดใจไว้ไม่อยู่ต้องบีบเคล้นคลึงเล่นและลองลากนิ้วลงไปในร่องหลืบตรงกลาง
“อื้ม...” เรย์เกร็งตัวขึ้นมาทันทีที่ผมสอดนิ้วเข้าไปข้างใน ขนาดทำแบบนี้ทุกคืนก็ยังไม่ชินสักที ไม่รู้จะให้ผมรอไปถึงเมื่อไหร่ ผมบดสะโพกเน้นๆเป็นการเตือน เรย์ถึงได้กอบกุมเราไว้ด้วยกันแล้วขยับมือเนิบช้าอย่างน่าขัดใจ
ผมถอนปากออกเพื่อจ้องมองหน้าแดงซ่านนั้นให้ถนัดๆ เรย์ตาปรอย ปากชุ่มชื้นด้วยน้ำลายหอบหายใจหนักๆ ยิ่งผมเน้นกวาดควานนิ้วแรงเท่าไหร่ สีหน้าของเรย์ก็ยิ่งบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน มือที่กอบกุมเราทั้งคู่ไว้ด้วยกันรูดรั้งแรงขึ้นเร็วขึ้น ตามจังหวะการขยับนิ้วของผม เช่นเดียวกับเสียงหอบหายใจที่แรงกระชั้นขึ้นของเราทั้งสองคน
“แม็ค...” เสียงครางอ้อนๆ งอนๆเพราะขัดใจที่ผมไม่ยอมให้จูบ แถมยังเร่งนิ้วเสียดสีที่จุดกระสันซ้ำๆ จนสะโพกเรย์อยู่นิ่งๆไม่ได้ต้องบิดส่ายไปมาอย่างทรมาน ผมไม่ได้อยากจะขัดใจเรย์หรอก แต่ผมกำลังจินตนาการว่า หากส่วนที่โดนบีบรัดด้วยช่องทางคับแน่นและร้อนผ่าวนี้ เป็นตัวของผม แทนที่จะเป็นนิ้ว มันจะวิเศษสักแค่ไหน
ผมแตะหน้าผากกับเรย์ สัมผัสลมหายใจหอบร้อนผ่าวของกันและกัน ขณะที่ร่างกายกระตุกเกร็งเมื่อไปถึงสุดสูงสุด เรย์ปล่อยตัวอ่อนเอนลงซบกับผมอย่างหมดเรี่ยวแรง
“น้องจืด...ไปดูหนังกันมะ”
“หืม...อือ” เรย์อือออ ตามผม แต่ไม่ขยับตัว ยังซุกอยู่กับอกผมนิ่งๆ การได้กอดเนื้อแนบเนื้อมันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าอยู่อย่างนี้อีกสักพัก คงไม่ได้ไปไหนแน่ๆ ผมดันคนในอ้อมแขนให้เลื่อนไปรับน้ำจากฝักบัว...ตั้งแต่เข้ามาจนป่านนี้ เปิดน้ำทิ้งไปกี่ลิตรแล้วไม่รู้ เขายิ่งรณรงค์ให้ประหยัดน้ำกันอยู่ ทำไงได้ละครับ ก็ตอนนั้นมันลืมตัวนี่นา
“หนังโคตรไม่หนุกเลยว่ะ” ผมยัดมือถือใส่กระเป๋ามือหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างพาดไว้บนไหล่เรย์ เพื่อดึงให้มันเดินช้าๆหน่อย ขี้เกียจไปเบียดกับคนที่ทยอยออกจากโรงหนังมาด้วยกัน
“ก็เห็นบ่นแบบนี้ทุกที แต่ก็มา” เรย์บ่นอุบอิบๆอยู่ในคอ แต่หูหาเรื่องอย่างผมมีเหรอจะไม่ได้ยิน ผมหันไปเก๊กหน้าหาเรื่องใส่ เจ้าเรย์ก็หน้าตาตื่น พยายามจะวิ่ง หึหึ ไม่มีทางพ้นอยู่แล้ว
ผมคว้าคอเจ้าเรย์มาหอมซ้ายหอมขวาแรงๆ แก้มขาวๆแดงแป๊ดทันตา เรย์เหลียวมองรอบตัวแล้วอายหนักกว่าเดิม แต่ผมไม่สนใจคนรอบข้างหรอก อยากมองก็มองไป ดีซะอีก จะได้รู้ๆไปเลยว่าคนนี้มีเจ้าของแล้ว เซ็งพวกแกล้งโง่ เลยต้องประกาศกันจะๆแบบนี้แหละ
“มึงนี่หน้าด้านชิบเป๋ง กูอายชาวบ้านเขานะ” เรย์บ่นอุบอิบ เขินจนแดงไปถึงหู แต่ก็ยอมให้ผมกอดคอลากไปไหนๆตามใจเหมือนเดิม
“อายทำไม คนเยอะแยะ”
“เออ มุกหน้าด้านเนี้ย เมื่อไหร่จะเลิกเล่นวะ”
“ฮ่าๆๆ ไว้กูหามุกหน้าด้านกว่านี้ได้ แล้วจะเลิกว่ะ”
เรย์ส่ายหัว ทำเหมือนระอาผม แต่ผมเห็นหรอกน่าว่ามันแอบอมยิ้ม
เช้าวันนี้น่าจะเป็นวันดีที่สุดวันหนึ่งของผม ผมแกล้งให้เรย์วิ่งตาลีตาเหลือกรีบไปประชุม โดยไม่บอกมันว่าเขาเลื่อนไปชุมตอนบ่าย อะๆถ้าคิดว่าผมจะแกล้งมันเล่นสนุกๆละก็ไม่ใช่เลย
ที่ผมต้องปล่อยให้มันไปก่อน เพราะผมมีธุระสำคัญต่างหาก โชคดีจริงๆที่ธุระสำคัญมารออยู่ก่อนแล้ว ผมรีบเอารถไปจอดที่ประจำแล้ววิ่งไปจัดการธุระสำคัญจนเรียบร้อย ก่อนจะขึ้นลิฟต์ไปทำงานอย่างสบายอารมณ์
ทันทีที่ลิฟต์เปิดออก ภาพที่ผมไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสเห็น ก็ได้เห็นจะๆตรงหน้า ความรู้สึกแรกคือเหมือนใครเอาไม้ฟาดหัวและคงกระชากเอาหัวใจผมไปด้วย เพราะอกผมมันกลวงโหวงเหวงไปดื้อๆ
ผมเหลือบมองป้ายหน้าห้องกระจกอย่างมึนงง ทำไมเรย์ถึงมาอยู่ที่แผนกออกแบบ แถมยังอยู่กับคนแปลกหน้าที่เพิ่งจะหอมแก้มมันหยกๆ ผมผลักประตูกระจกแล้วเดินไปหยุดยืนมองหน้า ไอ้หมอนั่น อย่างเจตนาหาเรื่องสุดๆ
เกลียดสายตาที่เหลือบมองผมเหมือนประหลาดใจ ทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่มันเพิ่งแตะต้องของๆผม
“มาทำอะไรที่นี่จืด” ปากผมถามเรย์ แต่ตาผมยังจ้องไอ้หมอนั่นไม่คลาดสายตา ยิ่งเห็นท่าทางเลิกคิ้ว แล้วทำตาวับๆเหมือนขำขันยิ่งน่าตะบันหน้ามันให้ลงไปกองกับพื้น
“พาคุณไบรอัลมาดูแผนกออกแบบน่ะ”
“กลายเป็นไกด์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วแผนกเลขาเขาลาหยุดกันหมดหรือไง นายถึงต้องมาพา‘ท่าน’ทัวร์ซะเองแบบนี้”
“แม็ค...พูดอะไรอย่างนั้น....ขอโทษนะครับคุณไบรอัล....เอ่อ ผมว่า เชิญทางนี้ดีกว่าครับ”
“ขอตัวนะครับ หวังว่า...คงได้คุยกันอีก”
“คงยาก เพราะงานผมไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฝ่ายบริหาร แต่ถ้าคุณต้องการไกด์จากแผนกออกแบบ ก็ยินดีรับใช้ครับ เผื่อคุณจะเห็น location แปลกๆมั่ง”
“หึหึ” ไอ้หุ้นส่วนคนใหม่ของบอสหัวเราะแล้วสบตาผมเหมือนรู้ทัน ส่วนเรย์ก็พยายามจะส่งสัญญาณให้ผมหุบปาก แล้วรีบต้อนแขกพิเศษออกไป ขณะที่ผมพยายามระงับอาการเดือดพล่านในอกลง ยิ่งเหลือบไปเห็นสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนร่วมงานยิ่งหงุดหงิด ผมโยนเพลสงานลงบนโต๊ะโครม ไม่สนใจว่ามันจะกองอยู่บนนั้นหรือไถลร่วงไปไหน รีบเดินไประงับสติอารมณ์ในห้องน้ำ ก่อนที่จะทนไม่ไหว วิ่งไปตะบันหน้าหุ้นส่วนบริษัท
“เป็นบ้าไรแม็ค ไปหาเรื่องคุณไบรอัลเขาทำไม เดี๋ยวก็เด้งหรอก” ยังไม่ทันเที่ยงดี เรย์ก็เข้ามาลากแขนผมออกมากินข้าวด้วย ไม่ต้องให้ผมไปตามที่แผนกเหมือนเคย
“เออ ให้มันเด้งไป ยิ่งเซ็งๆอยู่ ออกไปนอนตบยุงก็ได้วะ” ผมตอบห้วนๆด้วยความหงุดหงิด ภาพที่ไอ้ฝรั่งหัวดำนั่นหอมแก้มเรย์ยังติดตาไม่หาย ยิ่งนึก ยิ่งเดือดโมโห
“แม็ค อารมณ์ไม่ดีเหรอ”เรย์ถามหลังจากเงียบไปพักใหญ่ จนผมนึกว่ามันโกรธผม
“เออ”
“มีปัญหาอะไร...พอจะ บอกได้ไหม” ทั้งที่ผมเป็นฝ่ายผิด แต่เสียงอ่อนๆ อ้อนๆแบบนี้แปลว่าเรย์กำลังง้อผมอยู่
“ช่างหัวกูเหอะ มึงเอาเวลาไปเทคแคร์บอสใหม่มึงดีกว่า เผื่อจะได้โบนัส12เดือนไง” เฮ้อ! ปากหนอปาก ไม่รู้จะประชดให้มันได้อะไร แต่คนมันหงุดหงิด ยิ่งรู้ว่าเรย์ง้อ ผมยิ่งหงุดหงิด พาลคิดไปว่ามันง้อเพราะมีพิรุธในใจ
“บ้าสิแม็ค มึงพูดยังกับกูเป็นคนชอบเลียนายงั้นแหละ...หรือมึงคิดว่ากูเป็นคนอย่างนั้น”
ฟังดูก็รู้ว่าเรย์มันโกรธผมแล้ว จริงๆก็อยากง้อมันอยู่หรอก แต่ผมยังไม่หายหงุดหงิดนี่นะ
“ที่ผ่านมา ไม่ใช่แน่ๆ แต่ใครจะรู้ ท่าทางนายใหม่เขาสนิทสนมกับมึงเร็วเหลือเกินนี่”
“บ้าสิ ไม่ใช่เลย แค่เจอเขาในลิฟต์ เขาก็เลยให้ช่วยพาดูแต่ละแผนกแค่นั้นเอง”
“งั้นต่อไปนี้ไม่ต้องไปรับใช้อะไรเขาอีก ได้มะ”
“ได้...เรื่องแค่นี้ หงุดหงิดทำไม” เรย์รับปากแล้วทำเป็นถามเหมือนแซว โธ่เอ๊ยไอ้น้องจืด จนป่านนี้แล้ว ยังต้องถามอีกหรือไงว่าทำไมถึงหงุดหงิด ทีเรียนละฉลาดนัก แต่เรื่องอื่นละซื่อจนเซ่อ
ผมขยับเข้าไปใกล้อีกนิด กะจะคว้ามันมาหอมให้อายม้วนอยู่ตรงนี้ แต่แค่แตะแก้มนุ่มๆได้นิดเดียว มารก็ผจญจนได้
“พี่เรย์คะ” ยัยออยเรียกแล้วทำหน้ากระเรี่ยกระราด หลบตาผมวูบยังกับกลัวผมโดดกัด สงสัยผมคงหงุดหงิดออกนอกหน้าไปหน่อย ขนาดเรย์ยังหันมาขึงตาใส่ผม
“มีอะไรเหรอออย”
“หัวหน้าให้มาบอกพี่ว่า เลิกงานแล้วอย่าเพิ่งกลับนะคะ หัวหน้าจะให้พี่ไปช่วยเทคแคร์คุณไบรอัลค่ะ”
“อ้าว ทำไมเป็นพี่ล่ะ ก็...มันงานคนละแผนกกัน”
“หนูก็ไม่รู้ นายสั่งมาอย่างนี้นี่คะ” พูดจบยัยออยก็เผ่นหน้าตั้ง
“เอ่อ...” เรย์หันมามองหน้าผม แต่ผมเดือดเกินกว่าจะพูดกับมัน เลยเดินหนีดื้อๆ
“แม็ค...เดี๋ยวสิ...แม็ค”
........
-
เย็นวันนั้นผมเลิกงานด้วยอารมณ์เซ็งสุดๆ เซ็งจนขนาดพวกเพื่อนๆในแผนกชวนกันไปกินเหล้า ผมยังไม่มีอารมณ์กิน ตัดสินใจกลับก่อน แต่พอมาถึงรถ ผมกลับเจอคนที่ไม่น่าจะอยู่ตรงนี้
“ทำไมมาอยู่นี่ งานเลี้ยงเลิกแล้วเหรอ” ผมถามเสียงห้วนทั้งที่ใจฟูคับอก
“ไม่รู้สิ ไม่ได้ไป” เรย์ตอบเสียงเรียบๆแล้วยักไหล่ นานๆมันจะทำท่ากวนๆแบบนี้ที
“อ้าว แล้วนายไม่ว่าเหรอ”
“โดนนายด่า ดีกว่าต้องเจอมึงหงุดหงิดใส่ คนไรวะ ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย นึกจะงอนก็งอน” เรย์บ่นงึมงำ แต่ไม่มีท่าทางว่าจะโกรธ
“กูไม่ได้งอน”
“จริงอ่ะ”
“เออ อย่าพูดมาก รีบขึ้นรถเลยมึง” ผมแกล้งสำทับเสียงดัง เพื่อกลบเกลื่อนรอยยิ้ม พยายามดึงมุมปากที่ยกสูงลงมาอย่างยากเย็น
“อะไรวะแม็ค ทำไมของเต็มหลังรถแบบนั้น” เรย์บ่นเบาๆ เมื่อเข้ามาในรถแล้วหาที่วางแฟ้มงานไม่ได้
ผมได้แต่ยิ้มๆ เรื่องอะไรจะบอก พอไปถึงคอนโด เรย์ก็หอบแฟ้มเต็มอ้อมแขนขึ้นไปก่อนโดยที่ผมไม่ได้ช่วยถือเหมือนเคย จะให้ช่วยได้ไง ก็ผมมีอย่างอื่นที่ต้องถือนี่นา
พอเข้าไปในห้องก็เห็นแต่แฟ้มกองอยู่ที่โต๊ะรับแขก ส่วนเจ้าตัวคงกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องเหมือนทุกวัน ผมรีบเอาของที่หอบมา ขนไปไว้ในครัว ทั้งเค้กวันเกิด ทั้งดอกไม้ที่สั่งจากร้านดัง ที่พนักงานอุตส่าห์มายืนรอผมแต่เช้า จ่ายค่าเสียเวลาให้เขาไปเยอะ แต่ก็คุ้มแสนคุ้มที่ได้ของดีที่สุดมาให้คนน่ารักที่สุด.....แล้วก็....
ผมแตะกระเป๋าสะพาย ของขวัญสุดพิเศษที่ผมสั่งทำมาให้มันโดยเฉพาะ เซอร์ไพรท์วันเกิดที่เกือบแห้ว เพราะไอ้หุ้นส่วนขี้หลี
เสียงเรย์ปิดประตูตู้ดังกุกกักมาจากห้องแต่งตัว ผมเหลียวมองของที่วางไว้เต็มโต๊ะแล้วไม่รู้จะซ่อนยังไง ขืนปล่อยไว้แบบนี้เรย์คงมาเจอแน่ๆ ทางที่ดีต้องหาทางกำจัดเรย์ออกไปก่อน
“จืด...มึงซื้อน้ำแอปเปิ้ลมาไว้มั่งป่ะ”
“เปล่า มึงจะกินเหรอ”
“เออ...ไปซื้อให้กูหน่อยสิ”
“อืม...รอเดี๋ยวละกัน”
เรย์มันน่ารักอย่างนี้แหละครับ ไม่ว่าอะไรที่ผมต้องการมันไม่เคยขัด ออกจากห้องนอนมาก็คว้ากระเป๋าตังค์กับคีย์การ์ดแล้วออกไปซื้อของให้ ผมโยนกระเป๋าสะพายไว้บนเตียงนอน ก่อนจะวิ่งกลับมากวาดแฟ้มของเรย์ออกจากโต๊ะ แล้วรีบไปจัดอาหารทั้งหมดใส่จาน เอามาเรียงเต็มโต๊ะก่อนจะจุดเทียนหอมทยอยตั้งเรียงไปรอบๆห้อง แล้วปิดไฟ แทบวิ่งมาถึงหน้าประตูไม่ทันตอนที่ได้ยินเสียงล็อกประตูดังขึ้น
“อ้าวทำไม...”
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...........”
เรย์หันมามองผมตาค้าง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นน้ำตาหยดเผาะๆลงมาเป็นสาย ผมรีบดึงหัวมันมาซุกกับอก แล้วร้องเพลงต่อไปจนจบมันก็ยังไม่หยุดร้องไห้ ผมเลยต้องอุ้มมันไปวางที่โต๊ะอาหารซะเลย
“จะไปไหน?” เรย์ยึดชายเสื้อผมไว้แน่น แถมทำตาเว้าวอนเสียอีก หึหึ ไม่ตบะแตกคืนนี้จะไปตบะแตกคืนไหน
“แป๊บเดียว ไปเอาของสำคัญในครัว...แล้วจะรีบมากอดรับขวัญ”
“ไอ้บ้าแม็ค พูดดีกันได้ไม่เกิน10คำจริงๆ”
ผมยกเค้กที่จุดเทียนเรียบร้อยแล้วออกมาวางตรงหน้า แล้วร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ท่อนสุดท้ายให้เรย์ ขณะที่เรย์มองผมด้วยสายที่เปิดเผยความรู้สึกข้างในออกมาจนหมด
“อธิษฐานสิจืด”
“อืม...” เรย์หลับตาพริ้มอยู่ครู่หนึ่ง ก็เป่าเทียนจนดับหมด ก่อนจะมองหน้าผมแล้วยิ้มหวานหยด
“กูมีของขวัญให้ หลับตาก่อนสิ”
“อะไรว้า แค่นี้ก็เซอร์ไพร์ทจะตายแล้ว” ปากบ่น แต่เรย์ก็ยอมหลับตาง่ายๆ ผมวางเค้กลงบนโต๊ะ แล้วดึงหน้ามันมาจูบเบาๆ เรย์ลืมตามามองผมงงๆ
“กูรักมึงนะเรย์ รักแบบคนรัก ไม่ใช่เพื่อน แล้วที่ผ่านมามันก็ไม่ใช่แค่เซ็กเฟรนด์อย่างที่มึงคิด”
“รัก...” เรย์หลุดปากออกมาคำเดียว น้ำตาก็กลิ้งลงมาบนแก้มอีกแล้ว แต่คราวนี้ผมเช็ดให้มันด้วยปากผมแทน
“ทำไม...” คงอยากจะพูดอะไร แต่น้องจืดของผมสะอื้นซะก่อน เลยไม่ได้พูด ผมก็เลยต้องพูดแทน
“ความจริง กูเตรียมของขวัญวันเกิดไว้ให้มึงนะเรย์ แต่กูคิดว่า ถ้ามึงใจตรงกับกู ก็คงไม่มีอะไรที่มึงอยากได้มากกว่าคำนี้...นอกจากมึงจะไม่ได้คิดเหมือนกัน”
“แม็ค...รักแม็คนะ” เรย์ตอบผมละล่ำละลักทั้งที่น้ำตายังเต็มหน้า
“กว่าจะพูดได้...ฮะๆๆ รู้มะ กูรอคำนี้มาทุกวันเกิดเลย นึกว่ามึงจะกล้าพูด สุดท้าย ก็รอไม่ไหว ต้องเป็นคนบอกซะเอง”
ผมประคองหน้าเรย์ให้จ้องตากับผมเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกของผมให้เรย์ได้รับรู้
“จำไว้นะเรย์ ว่าคนที่กูรักมีแค่มึงคนเดียว และจะเป็นอย่างนั้นไปจนกว่าเราจะตายจากกัน กูสัญญา”
เรย์ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกรอบ แต่ผมอยู่ในอารมณ์อื่นมากกว่า อยากจะถ่ายทอดความรู้สึกผ่านภาษากาย ไม่ใช่แค่ลมปาก
“เรย์...ให้แม็ครักเรย์นะ” เรย์ทำหน้างงๆทีแรก แล้วก็เบิกตากว้าง ผมเห็นแววจะโดนปฏิเสธเลยต้องป้องกันไว้ก่อน
ผมประกบปิดปากนุ่มไว้ สอดลิ้นเข้าไปเกียวกระหวัดกับลิ้นนุ่มๆ ได้ยินเสียงครางแผ่วของคนในอ้อมแขน ผมถือว่านั่นคือการตอบรับ เลยอุ้มเจ้าสาวเข้าห้องนอนซะเลย
พอหลังแตะที่นอน แมวน้อยน่ารักของผม กลับพลิกตัวหนีไปอีกด้าน ผมรู้สึกเสียดายวูบ คิดว่าเรย์คงเปลี่ยนใจ
เรย์หันกลับมามองผม แล้วหลบตา หน้าที่แดงอยู่แล้วเหมือนจะแดงจัดกว่าเดิมเมื่อมือขาวๆลงมือปลดกระดุมไล่ไปทีละเม็ด ลีลาเหมือนจะให้ดูเซ็กซี่ แต่ติดที่เป็นแสดงมือใหม่ เลยเขินๆขัดๆ แกะผิดแกะถูก มือสั่นเห็นแต่ไกลทีเดียว
ผมเลยถอยไปนอนหนุนแขน ดูโชว์มือใหม่อย่างตั้งอกตั้งใจ จริงๆแค่เสียงถอนหายใจ เรย์มันก็เซ็กซี่จะตายอยู่แล้ว จะต้องมาทำเป็นถอดผ้ายั่วทำไม...แต่นั่นแหละ เรื่องอะไรจะบอก ขืนบอก ผมคงไมได้เห็นลีลาน่ารักๆแบบนี้น่ะสิ
ผมไล่สายตาไปตามอกขาวเนียน แม้จะไม่ได้ดูเนียนจนผ่องเหมือนผิวผู้หญิง แต่ผิวละเอียดก็นุ่มและน่ามอง ยอด อกสีแดงเม็ดเล็กที่ผมลองลิ้มชิมรสมาไม่รู้กี่ครั้งตั้งเชิดขึ้น ด้วยอารมณ์หวาม ที่การันตีได้ด้วยรอยโป่งนูนในกางเกงชั้นในสีขาวเรย์ทำท่าเหมือนจะถอด แต่กลับชะงัก เดินขึ้นมาบนเตียงแล้วมาหยุดยืนคร่อมตัวผมไว้ เว้นระยะห่างระหว่างสะโพกกับหน้าผมไม่กี่คืบ
“ถอดให้หน่อยสิ” ทั้งที่เป็นคนสั่งเองแท้ๆ แต่พอผมเลื่อนตัวขึ้นนั่งจนใบหน้าอยู่ใกล้ๆส่วนโป่งนูนสีขาว เรย์ก็หลบตาผม และสั่นไปทั้งตัวตอนที่ผมกดจุมพิตบนรอยโป่งนูนตรงหน้า
ผมวาดมือช้าๆ จากข้อเท้าขึ้นมาตามปลีน่อง รู้สึกได้ถึงอาการขนลุกชัน ขณะที่รอยชื้นบนกางเกงในสีขาวก็ขยายวงออกไป ยิ่งเป่าลมร้อนๆเข้าใส่ ก็ยิ่งขยายตัวมากขึ้น
ผมเลื่อนมือไปถึงสะโพกกลม บีบเนื้อตึงสองข้างสะโพกเบาๆ แล้วรูดขอบกางเกงชั้นในสีขาวลงช้าๆ
แตะจุมพิตจากสะดือลงมาตามรอยร่นของขอบกางเกงใน กระทั่งส่วนร้อนผ่าวขาวเนียนปลายแดงก่ำดีดตัวออกจากปราการสีขาวที่ถูกร่นลงไปอยู่ที่หน้าขา ผมแตะจุมพิตบนส่วนยอดที่ชูชัน ขณะที่เรย์สะท้านเฮือกทั้งตัว
“แม็ค...จะ...เอ่อ...”
“ชู่วววว” ผมยกนิ้วขึ้นแตะปากตัวเองเพื่อปรามให้เรย์หยุดพูด แล้วลากลิ้นแรงๆไปจากปลายยอดปริ่มน้ำลงสู่ส่วนโคนก่อนจะตวัดลิ้นย้อนกลับขึ้นสู่ส่วนปลายใหม่อีกครั้ง ได้ยินเสียงเรย์อุทานเบาๆ ขณะที่สองมือจับศีรษะผมไว้แน่น
“อือ....”
ผมลากลิ้นผ่านส่วนปลายให้เปิดออก ดันลิ้นซุกไซ้ซอกซอนเหมือนจะแทรกเข้าไปข้างในรูเล็กๆที่ตอนนี้ปริ่มด้วยน้ำใสๆหยาดหยดออกมาตลอดเวลา เรย์ทรงตัวไว้ไม่อยู่ทรุดลงนั่งบนตักผม หอบหายใจแรง แต่เชิญชวนผมด้วยตาหวานปรือปรอย ผมแนบปิดปากนุ่ม ดูดกลื้นลิ้นอุ่นอย่างตั้งใจ ร่างในอ้อมแขนขยับเข้าหาเหมือนมีแม่เหล็กดูด
ผมผละจากปากนุ่มๆเพื่อสูดกลิ่นหอมจากแก้มและซอกคอขาว ขณะที่มือทั้งสองข้างก็กอบกุมสะโพกนุ่มตึงแล้วบีบเคล้นเบาๆ จู่ๆ เรย์ก็ชะงัก แล้วโดดลงจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำไปดื้อๆ ปล่อยให้ผมนั่งค้างอยู่ที่เดิม
“เรย์...” ผมตามไปเคาะประตูห้องน้ำเพราะลองบิดลูกบิดแล้ว แต่เปิดเข้าไปไม่ได้
“ขออาบน้ำก่อนนะแม็ค”
“เฮ้ย! มาอาบอะไรตอนนี้ล่ะ”
“แป๊บเดียว”
ผมได้แต่ถอนใจเฮือกด้วยความหงุดหงิด สรุปว่างานนี้ผมแห้วใช่ไหมเนี้ย
ผมเดินกลับมาทิ้งตัวบนเตียงอย่างเซ็งๆ ปลายเท้าสัมผัสกับอะไรบางอย่างเย็นๆ จึงลุกขึ้นมาดู ก็เห็นแผ่นซีดีที่ผมเพิ่งไรท์เพลงมา เพลงที่ฟังแล้วอดอมยิ้มไม่ได้
ผมเหลือบประตูห้องน้ำด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไปจากเดิม จะว่าไปก็รู้สึกเหมือนผมเอาเปรียบ เหมือนบอกรักเพื่อจะให้ได้ตัวเรย์ ความจริงผมก็รอเรย์มาหลายปีแล้ว ถ้าจะรอต่อไปอีกสักครั้ง จะเป็นอะไรไป
ผมสอดแผ่นซีดีลงกระเป๋า แล้วหยิบกล่องแบนๆออกมาแทน ข้างในมีสร้อยหนังถัก หน้าตาธรรมดาๆ แต่จี้ทองคำขาวที่คล้องมากับสร้อยเป็นตัวอักษร MR ตัวหนังสือสองตัวเกี่ยวพันกันไว้ เหมือนเรย์กับผม เสียงปลดล็อค เรย์โผล่หน้าออกมามองผมเขินๆ
“เม็ค หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ”
ผมคว้าผ้าเช็ดตัวไปหยุดยืนหน้าประตูแล้วกางผ้าออก เรย์เขินอายกว่าเดิม แต่ก็ยอมเดินเข้ามาสู่อ้อมแขนแต่โดยดี
ผมใช้ผ้าขนหนูซับน้ำออกจากใบหน้าเส้นผม และทุกๆที่บนร่างกายของเรย์ สลับกับจูบเบาๆไปทุกที่ เพื่อตีตราร่างกายและหัวใจของคนๆนี้ไว้ ให้เป็นของผมคนเดียว
พอเช็ดตัวเสร็จผมก็หยิบชุดนอนมาสวมให้เรย์ ติดกระดุมให้เรียบร้อยแล้วอุ้มคนน่ารักที่ตอนนี้ทำหน้างุนงงสุดชีวิตไปนอนด้วยกันบนเตียง
“เอ่อ...แม็ค...ไม่....” เรย์ถามเสียงแผ่ว ท่าทางเขินอายปนออดอ้อนนั้นเกือบทำผมไขว้เขว
“ไม่ละ ไม่อยากให้เรย์คิดว่าที่บอกรักเพราะอยากได้ตัวเรย์ แต่อยากให้เรย์จำคืนนี้ไว้ อยากให้จำคำพูดทุกคำไว้
ให้ดีๆ...แล้วรอดูว่าคนคนนี้จะรัก และทำตามสัญญาได้จริงหรือเปล่า”
ผมส่งความรู้สึกทั้งหมดผ่านทั้งคำพูดและสายตา ขณะที่คล้องสร้อยรอบคอเรย์ เรย์ก้มมองสร้อยที่ผมใส่ให้ ลูบไล้จี้เบาๆแล้วเงยมามองหน้าผมด้วยสายตาที่ทำให้หัวใจผมเต็มตื้น ด้วยความภาคภูมิ....สายตาแห่งความไว้เนื้อเชื่อใจ
“แม็ค...” เรย์เบียดเข้ามากอดรอบลำคอผม แล้วซุกหน้าซบกับอก
ผมขยับอ้อมแขนให้กระชับขึ้น กอดด้วยความรู้สึกรักทั้งหมดที่มี ในใจเบ่งบานแช่มชื่น ราวกับต้นไม้ใหญ่ในอกผมมันกำลังผลิดอกออกผล ต้นไม้ที่เติบโตและงอกงามมาได้ด้วยคนตัวเล็กๆที่ยืนหยัดเคียงข้างผมมาตลอด…
ฝนที่ครึ้มมาแต่เช้าค่อยๆโปรยปรายลงมาช้าๆ และแน่นอนว่ารถติดวินาศยิ่งกว่าที่เคยติดหลายสิบเท่า หลายคนบีบแตรไล่รถคันหน้าอย่างหงุดหงิด...แต่ไม่ใช่ผม
เสียงฝนกระทบหลังคาดังแปะๆ แทรกด้วยเสียงแตรรถและเสียงเครื่องยนต์ แต่ในรถกลับเงียบสงบเพราะเราสองคนไมได้พูดอะไรกันสักคำ นอกจากจะแวะเวียนส่งสายตาและรอยยิ้มให้กัน
บรรยากาศแบบนี้ไม่ได้น่ารำคาญแม้แต่น้อย แต่ผมมีอะไรอยากบอกคนข้างๆผมนี่นา ผมเลือกซีดีแล้วเปิดเพลงที่เตรียมไว้ให้คนข้างๆฟังโดยเฉพาะ.....
เรย์หันมามองหน้าแล้วทำโตที่ได้ยินเสียงผมร้องเพลงนี้ ก่อนจะเอนตัวพิงพนัก จ้องมองที่สัญญาณไฟจราจรข้างหน้า สลับกับเหลือบมองหน้าผมเป็นระยะๆ
ช่วงเวลาดีดีที่เธอและฉันไม่ต้องกังวลอะไร
เป็นช่วงเวลาดีดีที่เราทั้งสองจะมีแต่ความเข้าใจ
วันนี้เป็นวันดีดี วันนี้เราควรจะทำอะไร
ผมชะโงกไปหอมแก้มขาวๆฟอดใหญ่ เพื่อบอกว่าผมอยากทำอะไรตอนนี้ เรย์ทำหน้าตื่นเหลียวไปมองรอบๆรถแล้วหันมาย่นจมูกใส่ผม
วันที่อะไรอะไรก็ดูจะเหมือนจะคอยเป็นใจให้กัน
วันนี้จะทำอะไร ก็ดูจะเหมือนไม่ต้องระแวดระวัง
วันนี้คือวันดีดีมีฉันและเธอคนดีเท่านั้น
มีบรรยากาศฝนตกรถติดช่วยฉัน
ยังมีมือเปล่าว่างอยู่ให้จับเท่านั้น
ลองดูที่แก้มฉัน เธอนั้นว่ามีอะไร
เอามือไปแตะหน้าผากว่าตัวร้อนไหม
เอาเธอมากอดข้างกาย ไม่แบ่งใครๆ
มีเราเพียงเท่านั้น มีเธอและมีฉัน
อยู่ในวันสำคัญ ของเรา
คิดจะเอาอะไรก็ดูจะเหมือนจะง่ายจะดายอย่างใจ
อยากได้อารมณ์อะไรจะเย็นจะร้อนจะช้าจะเร็วอย่างไร
เธอนั้นพูดมาดีดี ฉันพร้อมให้เธอคนดีทุกอย่าง
อยากให้มันเป็นยังไง
จะยืนจะล้มจะนั่งจะนอนอย่างไร
ปวดเนื้อเมื่อยตัวยังไง
ไม่นานไม่ช้าก็คงจะคลายกันไป
มีพร้อมแค่เรื่องดีดี เธอพร้อมที่จะยินดีอีกไหม
มีบรรยากาศฝนตกรถติดช่วยฉัน
ยังมีมือเปล่าว่างอยู่ให้จับเท่านั้น
ลองดูที่แก้มฉัน เธอนั้นว่ามีอะไร
เอามือไปแตะหน้าผากว่าตัวร้อนไหม
เอาเธอมากอดข้างกาย ไม่แบ่งใครๆ
มีเราเพียงเท่านั้น มีเธอและมีฉัน
อยู่ในวันสำคัญ ของเรา
ก็แค่ไม่อยากให้วันนี้ผ่านพ้นไป
จะทำยังไง อยากหยุดเวลาไว้
ในวันที่มันปลอดภัย
มีเธอที่เคียงข้างกาย สองเรา …………..
เรย์ไม่ยอมสบตาผม แต่แก้มสองข้างแดงก่ำ และอมยิ้มน้อยๆ ผมดึงมือขาวๆมาวางไว้บนเข่าผม และกุมเอาไว้แน่น ฝนจะตก รถจะติดสักแค่ไหน ก็ไม่ได้ทำให้ผมหงุดหงิดใจเลยแม้แต่น้อย ถ้าเป็นไปได้ ผมไม่อยากให้ช่วงเวลาแบบนี้มันจบลงด้วยซ้ำ
“เรายังมีพรุ่งนี้ด้วยกันอีก...ไม่ใช่เหรอ” เรย์พูดขึ้นมาลอยๆเมื่อเพลงจบลง
“มีหรือไม่มีก็ไม่สำคัญหรอก...ขอแค่ทุกวินาที ‘มีเรา’ ไปคนกว่าจะตายจากกันก็พอแล้ว”
“แหวะ...เน่าว่ะ”
“แล้วรักไหม”
“อือ”
ผมกดเล่นเพลงเดิมซ้ำอีกรอบแล้วอดยิ้มไม่ได้เมื่อเรย์ขยับมาพิงไหล่ผมโดยไม่กลัวสายตาของรถคันข้างๆอีก ต้องขอบคุณสายฝนข้างนอกสินะ ที่ทำให้คนขี้อายกล้าทำอะไรแบบนี้
จบ
.......
ขอบคุณที่ติดตามอ่านเรื่องสั้นนะคะ ตอนนี้ก็คงต้องรอลุ้น เงาฝัน กันต่อว่าจะมาเมื่อไหร่ คนโพสก็รออยู่เหมือนกันคะ :pig4:
-
:z13:
โอ๊ยยย น่ารักมากเลยค่ะ
รักกันๆเนอะ น้องจืดน่ารักได้อีก อิอิ
โรแมนติก มีฝนตกด้วยเข้ากับบรรยากาศมากมาย
ขอบคุณมากนะคะ :L2:
-
น่ารักเวอร์อ่ะ ยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วฮับ :-[
ของคุณใบปอเค้าดีจริง o13
-
อ่านอีกรอบ ยิ้มอีกรอบ
น้องจืดน่ารัก
แม็คให้ของขวัญวันเกิดที่เรย์ชอบที่สุดแล้ว
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ
รอ เงาฝัน ด้วยค่ะ คิดว่าอีกไม่นานใช่มั้ยๆ หุหุ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แม็คอ่ะ ทำหวาน+ซึ้งได้อีก :impress3: :impress3:
อ่านไปก็ยิ้มไป :กอด1: :กอด1:
-
อ่านไปยิ้มไปพร้อมกับไอละอองความหวานแผ่ซ่านอยู่รอบๆตัว
คริ คริ ลิเก๊ ลิเก เนอะเราอ่ะ
-
:L1:
-
มาต่อแล้วคะ แม็กกะเรย์ น่ารักดีเนาะ อยากให้มีตอนพิเศษ ด้วย ได้ไหมจ๊ะ
-
น้องจืดดดดดดด น่ารักจังเลยยย
น่าจะเล่นตัวหน่อยนึงน้าา
-
:m3: เย้ๆๆๆ ชอบๆๆๆ
-
ประทับใจเสมอ
ขอบคุณใบปอนะจ๊ะ
และขอบคุณคุณเทียนฉินด้วยจ้า
:z2: มาเต้นรอ เงาฝัน ต่อนะใบปอ
-
หวานได้อีก :-[
-
กรี๊ดดด ในที่สุดก็ลงเอย :-[ หวานจนมดท่วมจอ อิอิ
-
สั้นมากเลย อยากอ่านต่อ
หวานจนกลัวมด
+1 เป็นกำลังใจ
-
น่ารักมากคะ ไม่ไหวจริงๆ
เรื่องมันดูอบอุ่นๆ ชอบจัง T^T
-
งืดดดดดดดดด หวานมากกกกกกก
ดีจังที่จบแบบแฮปปี้ >_<
-
น่ารัก :-[ หว๊าน หวาน
แม็คเล่ากับเรย์เล่าคนละอารมณ์กันเลย
แต่ก็ชอบทั้งคู่เลยอ่ะ
รออ่าน เงาฝันต่อไป
-
+1เรื่องนี้เลยครับ
ชอบมากกก
น่ารักเนอะแมคมีประโยคนึงถูกใจจริงๆๆๆ
จะมีต่อไหม
หรือจะเป็นเรื่องอื่นไปเลย
อยากจจะอ่านอีก
-
+1 ค่ะ น่ารักมากเลย เสียดายอยากใช้อีโมนี้อ่ะ :jul1:
-
:-[ :m3:
-
อ่า ..
น่า รัก มากกกกกกกกกกก
อิจ ฉา อ่ะ
เพื่อน ก็ เปลี่ยน เป็น แฟน ได้
อยาก มี มั้งงง
อิ อิ
-
ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องที่น่าประทับใจ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~ :m3:
หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m1:
ยิ้มจนแก้มจะปริอยู่แล้วววววววววว :-[
=v= ไอชอบเรื่องนี้เอามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยให้ตายเถอะ! o13
-
ขอบคุณนะคะ ทั้งคนโพสต์เเละ คนเเต่ง 5++ เราก็เเอบไปทวงเงาฝันมา เรื่องนี้ สนุกอะ น่ารักดี เเต่เเอบมีพิพ์ ผิด ตก ขาดด้วยนะ +1 ให้คนโพสต์ เเละ รอ อติ + อ้ายสิงห์ ต่อไป คุคุคุ
-
เรื่องนี้น่ารักเนอะ :-[ :-[ :man1: :man1:
-
สนุกดี
เป็นคู่ที่น่ารักมาก
ฮ่าๆๆ
-
น่ารักมากอ่า...
ทั้งสองคนเลย...
:L2: :pig4:
-
:impress2:
เรื่องนี้น่ารักมากๆๆเลย
ชอบๆๆๆ :L2:
-
น่ารักอ่า ชอบบบบบบบบบบบบบ
รอมาหลายปี หุหุ และแล้วก็สมหวังสักที
-
:o8: เป็นเรื่องที่น่ารักจริงๆเล๊ยยยยยย
น้องจืดน่ารัก น่าเอ็นดูที่สุด ถ้าเราเป็นแม็คก็อดหื่นไม่ได้อ่ะ ก็น้องจืดอยากน่ารักน่ากดทำไมหล่ะ :jul3:
:pig4: คนแต่งและคนโพสต์มากค่า
-
น่ารักกันจัง ชอบชอบชอบ :-[
-
เรื่องนี้น่ารักดีนะคะ
ชอบตอนท้ายๆบรรยากาศของระยะปลอดภัย
โรแมนติกดี
-
:pighaun:น่ารักมากจิงๆ
-
น่ารักจังเลย
-
แม็คก็นะ ปล่อยให้เรย์ซื่อไปซะหลายปี แทนที่จะบอกรักกันไปเลย ก็เป็นแฟนกันไปนานแล้ว :o8:
-
:m3: :m3: :m3:
น่ารักอ่า ขอบคุณนะคะ :L2:
-
:impress2:น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ
อ่านไปก็อมยิ้มไป
เรย์น่ารักขี้อาย
แม็คก็เถื่อน แต่หวานได้ใจจริงๆ
:impress2:
-
น่ารักเรย์น่ารัก แม็คก้อน่ารักดี
ออกแนวเถื่อนฉ่อยๆหน่อย :laugh:
-
เรื่องน่ารักจริง ๆ ค่ะ
อ่านแล้วหวาน ปน เขิน
คิดถึงคนแต่งด้วยค่ะ
:L1:
:pig4:
-
ขอบคุณเรื่องสั้นน่ารักๆครับ :L2:
-
มีต่ออีกไหม มีต่ออีกไหม
เรื่องนี้น่ารักมาก(ปนหื่น)ๆ :impress2:
-
^^
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
อร๊ายยยยยยยยยย น้องจืดน่ารักจริงๆ
แม็คก็หื่นได้อีก ... ชาตินี้จะเล่นกันแค่เฟรนด์ใช่มั๊ยเนี่ย -*-
ถ้าจะมีอะไรยิ่งๆกว่านี้ก็รีบเข้าเหอะคู๊ณณณณณณ
(เรารอ .... กร๊ากกกก)
ขอบคุณจ้า
-
:o8: สุขใจ สุขใจ และสุขใจ :o8:
:-[ ยิ้ม และ ยิ้ม ให้กับความหวานของทั้งสองคน :-[
ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับเรื่องหวาน ๆ :pig4: :pig4:
-
หวานจริงหวานจัง
อิจฉาแล้วน่ะ
-
น่ารักจัง
แมคเห็นเถื่อนๆแบบนั้น เป็นสุภาพบุรุษที่สุดเลย
-
:z1: :z1: :z1:
น่ารักมากๆเลยค่ะ แบบว่า อ่านไป เขินไป
ปรือปรอยมาก
จบได้น่ารักดีด้วยนะคะเนี่ย
ยังไง เป็นกำลังใจให้ นะค๊ะ
-
หวานมากค่ะ อ่านไปมดมาเก็บน้ำตาลเต็มเลย
ในมุมของเรย์ แม็คดูแบบไม่ค่อยสนใจเรย์เท่าไร
แต่จริงๆแล้ว แม็คห่วงและหึงเรย์มากเลยนะคะ
-
หื่นน่ะก็ใช่
แต่ว่าความรู้สึกดีๆ ของการรอคอยที่แฝงอยู่ในนี้ต่างหากที่ทำให้รู้สึกดีที่สุด
อ่านแล้ว คิดถึงแฟน ฮ่าฮ่า
-
น่า รัก อ๊ :oo1:
-
น่ารักมากๆๆๆเลยอ่ะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ ยิ้มจะตายยุแร้ว
-
หวานไม่มีกั๊ก หวานหก หวานหล่น หวานไม่กลัวมดขึ้น (เพราะมีให้หวานอีกเยอะ)
น่ารักทั้งสองคู่เลย ฮิ๊วววววว
-
น่า รัก มากกกกกกกกกกก
อิจ ฉา อ่ะ
ขอบคุณมากมายครับผม
-
ชอบมากๆ..น่าจะเป็นเรื่องยาว..เพราะน่าติดตามมากๆ
-
โอ๊ะ :m15: กะลังเคลิ้มเรย
น่ารักมากๆ อิจฉาจริงอะไรจริง
จบเร็วจังเรย
-
อ๊ากกก พลาดเรื่องนี้ไปเพราะช่วงนั้นเน็ตที่หอเน่า :serius2:
แต่แม็คกับเรย์น่ารักมากๆเลย คนที่เฝ้าทะนุถนอมเรามานานขนาดนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้วววเรย์
แหม เพื่อนกันเขาจะอยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลาขนาดนี้เลยเรอะ อิอิ
ขอบคุณค่า รออ่านเรื่องยาวเน้ออ :impress2:
-
ตอนจบยังน้ำเน่า แจ่เห็นเงาจันทร์ได้อีก
-
น่ารักมากค่ะ น่าจะมีต่อนะคะ
-
หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ซาบซึ้ง กินใจ :กอด1:
-
หว้า....ยังไม่มีฉากxxxxกันเลยได้แค่ใช้นิ้วง่ะ
แต่
น่ารักง่ะ
-
อ่านจบแล้ววว เรื่องน่ารักมากๆ !!>_<!! น้องจืดน่ารักสุดๆไปเลย ชอบที่เรื่องมีการสลับกันเล่าอ่ะ เหมือนทำให้เข้าใจความรู้สึกของแต่ละคนมากขึ้น อยากให้เป็นเรื่องยาวจังเลย
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสนะคะ สำหรับเรื่องน่ารักๆสนุกๆ อ่านแล้วอมยิ้ม(หื่นๆ)ไปตลอดทั้งเรื่อง ฮ่าๆ ขอบคุณค่ะ
-
ทั้งแม็กทั้งจืดด.. น่ารักมากเลยอะ.. ฮาๆๆ...
คิดถึงพี่ใบปอและพี่ Tianqin
ประทับใจทุกเรื่องที่พี่เขียนเลยอะ..
-
ยิ้ม และ ยิ้ม ให้กับความหวานของทั้งสองคน น่ารักดีครับ
ขอบคุณมากๆ นะครับ สำหรับเรื่องหวาน ๆ
-
o13
:pig4:
-
น่ารักอ่า เรื่องนี้น่ารักมากๆเลย
เรย์อ่อนหวาน ขี้อาย
แม็คเอาแต่ใจ ช่างแกล้ง
แต่อยู่ด้วยกันแล้วลงตัวมากๆๆๆๆ
อยากให้มีตอนพิเศษจัง หรือทำเป็นเรื่องยาวได้ก็ยิ่งดีเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ ^^
-
น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ อยากอ่านอีกจังเลย ^^
-
น้องจืดน่ารัก น่าเอ็นดูที่สุด :o8:
อยากอ่านอีกจังเลยค่ะ :impress2:
-
แม็คเรย์น่ารักมากๆ :o8:
เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ เลย
อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจทีเดียว
-
>///< น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักทั้งคู่เลย :-[..
-
เรื่องนี้น่ารักจังเลยอ่า หวานๆ
น้องจืดน่ารักมาก แม๊คก็หวานเว่อ
กรี๊ดกร๊าด อยากได้แบบนี้บ้าง
-
หวาน โคตรๆ :n1: :L2: :กอด1:
-
น่ารัก :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 :pig4: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เพิ่งเห็นว่ามีเรื่องนี้
ค้างจาก เงาฝันฯ เลยหาเรื่องอื่น ๆ อ่าน
น่ารักมากค่ะ :o8:
-
อย่ารอเวลาบอกรัก
แต่ควรบอกรักก่อนหมดเวลา
-
ใบปอชื่อนี้ไม่ผิดหวังเลยค่ะ
น่ารักมากๆ ยิ้มจนเเก้มปริบ
-
โฮวว พี่แม็ก ทำอย่างนี่กับพี่จืดบ่อยๆ ได้ไง รักก็บอกว่ารักไปซี้
กลัวอะไรอยู่พี่จืดยอมซะขนาดนี้
-
อ่านจบแล้ว อ่านไปเขินไปอ่ะคะ
พี่แม็กน่ารักมากเลย
-
อ่านกี่ทีๆ ก็น่ารัก :-[
-
หวานมากมาย
อ่านแล้วมดเต็มหน้าจอเลยทีเดียว
-
ถ้าแม็คไม่พูดก่อน สงสัยชาตินี้น้องจืดคงไม่กล้าพูดแน่ๆ เลย
ขนาดยังไม่รักกันยังหวานเลือดพุ่ง แล้วพอรักกันแล้วล่ะ :z1:
-
:oni2: น่ารักดีจัง
-
ชอบมากกกกก
:กอด1: :o8: :o8: :o8:
-
:a5:
ตอนแรกก็หื่นๆดีหรอก แต่ตอนจบงัยหวานซะงั้น
-
อยากให้พระเอกเรื่องนี้ฟังเพลง "กรุณาพูดดังๆ" จริงน้อ เหมาะเหม็งมาก o13
อ่านไปอ่านมาตอนจบหวานกันซะงั้น งั้น...อีกเพลง"ให้รักนำทางมาเจอกัน" ดา เอนโดฟิน :give2:
ขอบคุณผู้แต่ง ผู้โพสต์ และเล้าเป็ดค่า
-
น้องจืดน่ารักมากเลย อิจฉาแม็กจัง ได้เป็นแฟนน้องจืด :o8:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ทั้งน่ารัก ทั้งหวาน ทั้งหื่นเร๊ยยยย :impress2: :impress2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องนี้น่ารักอ่ะ ชอบพี่แม็ค ถึงจะแกล้งน้องจืดมากไปหน่อยแต่ก็เพราะรัก
ส่วนน้องจืด...น้องจิดน่ารัก น่าหยิก น่าแกล้งมากๆ อิอิ
ขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องน่ารักๆนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:(http://)
-
:impress2: ไม่ได้งานผลงานของพี่ใบปอตั้งนาน คิดถึงๆ ขอบคุณนะครับ
-
เรื่องน่ารักจริง ๆ ค่ะ
อ่านแล้วหวาน ปน เขิน
-
น่ารักมากเลยค่ะ คุณใบปอแต่งดีมาก o13
-
น่ารักมาก
-
:-[ เรื่องนี้ของคุณใบปอ...หวาน และอ่อนโยนมาก....
รักและถนุถนอม........ความรัก..ความเข้าใจอย่างแท้จริง... :L1:
-
น่ารักอะ ><*
-
สนุกมากกก
:o8:
-
ชอบแต่สั้นจัง ฮือๆๆ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
แม้พี่แม็คจะหื่นไปบ้าง อะไรบ้าง อิอิ
แต่เราก็ชอบ หุหุ :jul1:
-
น่ารักๆ :z1: :z1: :z1:
-
:L2: :L1:
-
ดีใจที่แม็ครักเรย์จริงๆ ดูแลกันดีๆน๊า :L2:
-
สนุกและน่ารักมากค่ะ ชอบมากเลย
-
ฟิน!!!!!!!
-
น่ารัก
-
ชอบเรื่องแนวนี้มากค่ะ เป็นอะไรที่ดูอบอุ่นดีค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
o13
-
น่ารักๆ หวานกันสุดๆ
o13
-
น่ารักมากกกก น้องจืดก็ดี๊ดี แมคถึงจะโหดแต่ก็รักจริงหวังแต่งกับน้องจืด
เหมาะสมกันมากค่ะ ชอบๆ
-
:o8: งืดดด เขิน ><
น้องจืดนี่ถ้าแม็กไม่พูดก็คงไม่รู้ใช่ไหม 55
-
น่ารัก :L1: :L1: :L1:
-
แรกๆก็หมั่นไส้แม็คอ่ะนะ แต่พอมาเล่าเท่านั้นแหละเขิลเลยยยย ให้อภัยได้
-
น่ารักแบบนี้เราจะไม่ทนน
ฮือออ เรย์น่ารักมากเลยอะ
-
โอ้ยย หนูเรย์น่าร้ากกก แอบเคืองแม็ค ที่นอนกะเกรซ แต่มาอ่านตอนของแม็คก็หายเคืองนิดนุง แม็คน่ารัก อิอิ
แต่...
เรื่องมันสั้นนไปหน่ายย อืมมก็นะก็มันเป็นเรื่องสั้นนี่ อยากได้ตอนพิเศษษ แหะๆๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นน่ารักๆแบบนี้นะคะ
-
น่าจะมีต่ออีกนิด เสียดาย ยังอ่านไม่จุใจ
ขอบคุณมากค่ะ เรื่องน่ารักมาก
-
เรื่องหวานมากเลยค่า
:mew1: :mew1:
-
น่ารักมุ่งมิ้งอ่ะ :-[
-
โอย น่ารักจริงๆ
ตอนแม็คหึงเรย์น่ะคนอ่านหัวใจพองฟูไปด้วยเลยค่ะ เพราะเมื่ออ่านตอนเรย์เป็นคนเล่า ก็ยังลุ้นให้แม็คคิดกับเรย์อย่างแฟนเลย พอมาได้อ่านความรู้สึกของฝ่ายแม็คบ้าง ก็ตบเข่าฉาดเลยค่ะ มันไม่ได้ผิดไปจากที่คาดการณ์เลยเชียว ว้านหวานนะคะสองคนนี้ เรื่องของเรื่องคือพระเอกโดนใจค่ะ ทั้งรักทั้งหื่น โฮะๆๆ
-
อีตาแม๊คแก่น่ารักดีเหมือนกันนะ
อยากให้เป็นเรื่องยาวๆ มากเลย
อ่านเรื่องของคุณใบปอมาสนุกทุกเรื่องเลย
อยากรู้ว่าตอนนี้มีเรื่องอะไรมั่ง อยากตามไปอ่าน
ให้ครบทุกเรื่องเลย
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกที่สุด
เรื่องนี้ รอดหูรอดตา เรามาได้ไงเนี่ย
ขอบคุณคนโพส และ คุณใบปอนะคะ
น่ารักมากอ่ะ :-[ :-[
-
อ่านแล้วยิ้มแก้มจะปริ
น้องจืดน่ารัก :-[
-
ขอบคุณค่ะ แม็คกับเรย์น่ารักมากเลย ^^
-
:impress3: น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก ชอบจังเลยอ่ะ :กอด1:
-
น่ารัก
-
โอ๊ยยย ละมุนสุดๆอ่ะ :m3:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
น่ารัก หวานๆ :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แอรยยยยย :hao7: :hao7:
-
อ่านกี่รอบๆก็ชอบเหมือนเดิม :กอด1:
-
กลับมาอ่านอีกครั้ง
น่าร๊ากกกกก