พิมพ์หน้านี้ - ช่วยดูให้หน่อยน่ะครับว่า ผมจะเป็นนักเขียนได้ไหม
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => พูดคุยทั่วไป => คลังกระทู้เก่า => ข้อความที่เริ่มโดย: srom ที่ 22-10-2014 22:52:53
-
:pigha2:
-
เรื่องที่1 ขอแค่....ได้รัก[เรื่องสั้น]
เราทุกคนล้วนมีคนที่แอบรักถูกไหมครับ
ผมก็คนนึง แต่ว่าคนที่แอบชอบมักจะแอบชอบอีกคนเสมอ
ผมว่า...มันเป็น สิ่งที่เราห้ามไม่ได้
น้อยครั้งที่ คนที่เรารักเขาจะหันมารักเรา
เหมือนตอนนี้
"โอ้ย"
" อ้าว น้องนาย โทษที มายืนให้บาสโดนหัวทำไมเนียะครับน้อง"
"อะ เอ่อ ขอโทษด้วยครับ"
"พอดี พี่ ดาว ให้เอาน้ำมาให้น่ะครับ"
"เหรอ อืม ขอบใจครับ น้อง ฝากไปบอกดาวด้วยน่ะ พี่คิดถึง"
พี่เขายิ้มให้ผมก่อนจะขะยิบตาให้ทีนึง
..... ผมเจ็บ จริงๆน่ะครับ มันดีใจน่ะที่เขาพูดแบบนั้น
แต่มันเจ็บๆน่ะครับ ที่เขาพูดผ่านผมไปสื่อถึงอีกคน
ผมอยากคิดเข้าข้างตัวเองสักครั้งได้ไหมน่ะ ว่าพี่เขาพูดถึงผม
-
เกริ่นนำเรื่องได้ดี เป็นกำลังใจให้ครับ
-
วันนี้ก็อีกวัน
"โอ้ย"
ผมมักเดินให้บาสกระเด็นโดนหัวเสมอ
การที่บาสโดนหัวผมมันเป็น 'ความเคยชินไปสะแล้ว'
"น้องครับ อีกแล้วเหรอ ครับ 5555 วันนี้ไอ้เค มันไม่อยู่ครับน้อง
ดาวแฟนมันมีอะไร ฝาก น้องมาอีกแล้วเหรอครับ"
"อ่ะ เอ่อ เปล่าครับ"
ผมตอบก่อนจะวิ่งออกจากสนามบาสไปหาที่นั่ง
ใต้ร่มไม้...
พี่เคหายไปไหนของเขาน่ะ
ตกเย็น
"ฮันโหล ดาว เมื่อไหร่ดาวจะมาเจอเคสักที"
"ดาว บอกเค แล้วไง ดาวไม่ว่าง อ่ะ ดาวก็ให้น้องดาวดูแลเคแล้วไง"
"มันแทนกันได้ไหมอ่ะดาว ...."
"เค ฟังดาวน่ะ .....
สิ่งที่ น้องนายทำ มันก็คือ ตัวดาวเอง
เขาก็เหมือนดาว ดาวก็เหมือนเขา..... เราเหมือนกัน
เมื่อไหร่ที่เด็กคนนั้นอยู่ใกล้เค .... แสดงว่าดาวอยู่ใกล้เคเสมอ"
".... เค ว่า ดาว ไม่อยากเจอเคมากกว่าน่ะ ถึงดาวไม่สวย ก็ช่างสิ เคไม่สนรอก
เคดูคนที่จิตใจน่ะ "
"เชื่อดาวสิเค .....ดาวรักเคน่ะ"
"ครับ เคก็รักดาว"
บทสนทนาจบลงด้วยดี
-
ต่อ
ผมนั่งเม่ออยู่หน้าบ้าน นี่เป็นอีกครั้งที่ผมรู้สึกน้อยใจ
การแอบรักนี่มันเจ็บจริงๆเลยน่ะครับ
ผมมักจะถามตัวเองในใจเสมอว่าผมชอบเขาได้ยังไง
ผมเป็นผู้ชาย น่าจะชอบผู้หญิงสิ ดันชอบผู้ชายด้วยกัน ผมนี่มันบ้าจริงๆ
เอาล่ะ ในเมื่อพี่เขาไม่เคยชอบผมเลย ผมก็คงต้องเริ่มทำใจ
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ คงเป็นตัวผมเองที่.... เจ็บมากที่สุด
เวลาตรงกันข้าม
กำกับ เค
ผมไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ผมเบื่อ ผมเซ็ง
ผมชอบคุยกับดาวผ่านโทรศัพท์ เราทำแบบนี้กันแถบทุกวัน
ดาว เขาไม่เคยมาหาผมเลยด้วยซ้ำ
ไม่สิ!! ต้องพูดให้ถูกว่าผมไม่เคยเจอเธอเลยต่างหาก
ผมไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า แม้แต่ตัวจริงของเขา... ผมก็ไม่เคย
แต่มันแปลกน่ะครับ
ผมดันชอบ ดันดีใจ เวลารู้ว่าเธอห่วงผม
เธอคอยบอกโน่นบอกนี่ ผ่านทางโทรศัพท์
ผมคบกับเทอได้ยังไงน่ะ
ผมยังงงกับตัวเองอยู่เลย
-
ถ้าเป็นนิยายแนะนำเขียนที่ห้องนิยายดีกว่านะคะ นักอ่านส่วนใหญ่อยู่ในห้องนิยาย Boy's love story น่ะค่ะ สำหรับคำถามนั้น ลองเขียนไปเรื่อยๆ แล้วจะหาคำตอบได้เอง คิดว่าการเป็นนักเขียนได้หรือไม่ กรรมการตัดสินที่สำคัญน่าจะเป็นตัวเองมากกว่า ว่าอยากเขียนหรือไม่อยากเขียน แล้วถ้าอยากเขียน พอเขียนออกมาแล้ว กรรมการต่อไปก็คือคนอ่าน ยังไงเอาใจช่วยนะคะ :3123:
-
สู้ๆ นะคะ ทุกอย่างมันไม่เกินความพยายามหรอกค่ะ
คนเราต้องมีก้าวแรกเสมอ ไม่งั้นจะมีก้าวต่อไปได้ยังไงล่ะคะ
-
:hao7: :hao7:ขอบคุนครับ แต่แต่งลงนี้ก่อนไม่ได้เหรอ
:katai4: :katai4: :katai5: :mew2:
-
สู้ๆ นะคะ ทุกอย่างมันไม่เกินความพยายามหรอกค่ะ
คนเราต้องมีก้าวแรกเสมอ ไม่งั้นจะมีก้าวต่อไปได้ยังไงล่ะคะ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ
-
อยากอ่านต่อ เดาอารมณ์ประมาณว่า ถ้าน้องของดาวหรือก็คือ"ผม"ไม่ได้แอ๊บเสียงทางโทรศัพท์ก็ต้องมีพี่สาวเป็นธุระจิกหนุ่มให้ ถ้าใช้พล็อตดาวร้ายจริงๆ มันก็เป็นไปได้ แต่มิติแบนไปหน่อย ความน่าสนใจอยู่ที่เคจะรู้ความจริงได้ยังไง เอ๋? ปกติเค้าต้องลุ้นว่าผมจะลุกขึ้นมาสารภาพรักเมื่อไหร่ใช่มะ เหอๆ
ถ้าเขียนเรื่องทั้งหมดลงห้องนิยายแล้ว ส่งข้อความมาบอกด้วยนะขอรับ มู้ห้องนิยายปั่นกันสนุกมาก แพร่บๆ กระทู้ตก หาไม่เจอ
-
ต่อ
"พี่ครับ เอ่อ พี่เค"
"ไม่อยู่ครับน้อง"
"เอ่อคือ .... เหรอครับ"
"ครับ น้องนาย"
ผมรู้สึกแปลกไปเองรึเปล่า เหมือนพี่เขากำลังมีอะไรปิดบังผมอยู่
รึว่าผมคิดไปเองกันน่ะ
สุดท้ายแล้วผมก็เดินออกมาจากสนามบาสเหมือนทุกครั้ง
โดยไม่รู้เลยว่า สายตาที่มองมาทางผม เป็นแบบไหน
ไม่รู้เลยว่าพี่เขาถอนหายใจยังไง ไม่รู้เลยว่าคนที่เดินออกจากหลังพุ้มไม้คือใคร
แล้วเขา....มองตามหลังผมด้วยสายตา อ่านยากแค่ไหน
ผมไม่รู้เลย ไม่รู้เลยจริงๆ......
"มึงหลบน้องนายทำไมว่ะเค"
"กูต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่างว่ะ"
-
พิสูท แก้เป็น พิสูจน์ ค่ะ
เขียนประมาณนี้ก็ใช้ได้แล้ว ความสนุกจะอยู่ที่พล็อตเรื่อง และการนำเสนอด้วยอีกส่วนหนึ่ง เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ถ้าจะเขียนเป็นนิยายจริงแล้ว ขอแบบมาตอนละยาวๆ เลยนะคะ แบบนี้มันสั้นไปนะ
-
:katai2-1: :katai2-1:ขอบคุณจากใจครับที่บอกผมแก้แล้วน่ะ
ผมจะมาต่อเรื่อยๆน่ะ คิคิ :impress2: :impress2: ช่วยให้คำแนะนำตลอดน่ะครับพิสูท แก้เป็น พิสูจน์ ค่ะ
เขียนประมาณนี้ก็ใช้ได้แล้ว ความสนุกจะอยู่ที่พล็อตเรื่อง และการนำเสนอด้วยอีกส่วนหนึ่ง เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ถ้าจะเขียนเป็นนิยายจริงแล้ว ขอแบบมาตอนละยาวๆ เลยนะคะ แบบนี้มันสั้นไปนะ
-
ต่อ
"กูแค่อยากพิสูจน์อะไรบ้างอย่างดู"
"พิสูจน์อะไรของมึงว่ะ"
"กูก็อยากรุู้เหมือนกัน ว่ากูจะพิสูจน์ยังไง"
"อ้าว แล้วมึงพิสูจน์เรื่องอะไรว่ะ"
"เรื่องบางอย่าง"
"ไอ้.... ฟักกิ้งยู"
ชายหนุ่มนักบาส ผู้หล่อเหลา ตอนนี้เขากำลัง ปวดหัวกับเพื่อนตัวแสบของเขา
เขาอุตสาถามว่า เรื่องไร ดันตอบมาได้ว่าเรื่องบางอย่าง
เพราะชะนั้น เอาไปเลย นิ้วกลาง สองมือเต็มๆ
"...."
"ไอ้ห่า กูสงสัยน่ะเนี้ยะ ดีดีดิ"
"กูก็สงสัยเหมือนกัน ว่ะไอ้ เทม "
"สงสัยเชี้ยอะไร"
"บางอย่าง"
"ไอ้เชี้ย แล้วกูจะไปรู้กับมึงไหมครับ บางอย่างของมึงมันหมายความว่าไงว่ะครับ กูไม่ใช่พจนานุกรมน่ะครับเพื่อน
จะได้แปลความหมายของมึงได้รู้เรื่องอ่ะครับ เพื่อนเค "
"ก็แปลความหมายว่า กูไม่อยากให้มึงรู้ไงว่ะครับเพื่อเทม"
"ครับเพื่อน เค มีปัญหาอะไรอย่ามาให้กูช่วยแล้วกันน่ะครับเพื่อน"
"หึ ไปเคลียเรื่องหัวใจของตัวเองให้ได้ก่อนเถอะครับเพื่อนเทม"
"ได้ข่าวว่าเรื่องของกูกับของมึงก็ไม่ได้ต่างกันน่ะครับเพื่อเค"
"ดาว/น้องนาย"
พวกเขาสองคนต่างอุทานมาพร้อมกัน
ให้ตายสิเรื่องมันชักจะยุ่งยากเข้าไปทุกที
พวกเขาคงไม่เคยได้ยินสิน่ะว่า ของที่ใกล้เคียงกัน มักอาจจะใช่สิ่งเดียวกันเสมอ
พวกเขาไม่รู้รอกว่าพวกเขาอาจจะได้ เคลียกับหัวใจ กับ ใครสักคนที่อาจเป็นสิ่งเดียวและมีคนเดียว
หากใครก็ไม่สามารถร่วงรู้ชะตาของตนได้ ไม่มีใครรู้อนาคตของตัวเอง
และไม่มีใครรู้ว่า มิตร สักวันก็กลายเป็นศตรูได้ .....
...........ศตรูหัวใจยังไงล่ะ
:mew2:
-
:hao4:
ตอนที่2 เรื่องลับๆที่ถูกเปิดเผย
ให้ตายสิครับ ผมอยากจะบ้าตาย ผมไม่ได้เจอพี่เค มาอาทิตย์กว่าแล้วนะ
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่เคไม่เคยติดต่อมาหาดาวเลย แน่นอนผมรู้...
ว่าพี่เครบหน้าผม และผมก็ไม่เข้าใจ ว่ารบหน้าผมทำไม
นานกว่าอาทิตย์ ที่ไม่มีเสียงโทรศัพท์โทรเข้ามา แน่นอนโทรศัพท์พี่ดาว...
ถามว่าทำไมถึงอยู่กับผมสิน่ะ ก็ไม่รู้สิ...
ผมรอโทรศัพท์จากพี่เคอยู่ นั่งจ้องจนไม่รู้ว่าจะจ้องยังไงแล้ว นั่งเสกคาถาก็แล้ว ท่องมนใส่โทรศัทร์ก็แล้ว
พี่เคนี่ ดวงจิตแก่กล้าจริงๆ
.... พี่เคจงโทรมา จงโทรมา จงโทรมา จงคิดถึง จงคิดถึง จงกดโทรศัพท์โทรหาผมส่ะ กดสิ กดน่ะ โอมเพี้ยง!!
"เธอคือทรงจำเดียวที่ฉันมี..." เย่เย่ (เสียงเรียกเข้าผมเอง)
ในที่สุดพี่เคก็โทรมา แต่ทำไมผมต้องรู้สึกดีใจไปพร้อมกลับกล้าๆกลัว ๆไม่อยากรับสาย ขึ้นมาล่ะ
"ติ๊ด" แต่ในที่สุดผมก็รับสายจนได้
"(ฮัลโหล ดาวทำอะไรอยู่เหรอครับ)"
"...."
"(งอลเคอยู่เหรอ เคขอโทษน่ะที่ไม่ได้โทรไปหาตั้งหลายวัน)"
"...."
"(อย่างอลเลยนร้า ดาว นร้า พูดกับเคหน่อยสิ)"
"...."
เอ่อพี่จะให้ผมตอบยังไงล่ะครับพี่เค ผมไม่ใช่พี่ดาวของพี่เคสักหน่อย
-
:sad4:ต่อจากตอนเดิม
ผมจะตอบพี่ยังไงผมไม่ใช่ดาว แฟนพี่สักหน่อยนิ
"(ทำไมดาวเงียบจัง )"
ผมพูดกับพี่ไม่ได้ต่างหาก
"(เอาเป็นว่าเดี๋ยววันนี้เคจะไปหาดาวน่ะ ในเมื่อดาวไม่มาหาเค เคจะไปหาดาวเอง)"
เห้ย เดี๋ยวน่ะ จะมาหางั้นเหรอ ม่ะ...ไม่นร้าเว้ย
"ม่ะ ไม่ต้อง ไม่ต้องมา อย่ามาน่ะ"
ปั้ง
ผมหันหลังไปมองประตู ภาพแรกที่ผมเห็นคือ ผู้ชายคนหนึ่งถือโทรศัพท์แนบที่หู หน้าตาที่แสนดูดีไม่มีที่ติ
ตอนนี้กำลังมองมาที่ผม แววตาที่แสนใจดี ตอนนี้กลับดุดัน จ้องมาที่ผม ทุกอย่างที่เป็นเขา หยุดอยู่ที่ผม
แววตาสุดแสนจะเย็นชานั้น เปรียบเสมือนมีดที่จะแทงผมให้ตายได้ในทันที
"ไม่ทันแล้วล่ะ ดีใจไหมล่ะ... ที่ได้เจอกันจริงๆ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ดาว"
"..." ผมกำลังหายใจไม่ออก ผมคงโดนเกลียดแล้ว
"รู้สึกดีไหมล่ะ หลอกคนอื่นให้เชื่อสนิทได้น่ะ"
"ผะ..ผะ..ผม"
"ดาวคือคนที่ฉันรัก ไม่ใช่นายแน่นอน และคงไม่มีวันใช่"
กึก ใช่แล้ว ผมแทนไม่ได้และไม่มีทางแทนได้
"ดาวไม่มีวันใช่นาย แล้วนายก็ไม่ใช่ดาว"
-
"..."
ผมน่ะ... ไม่มีวันใช่สำหรับพี่อยู่แล้ว
"สำนึกไว้ด้วยล่ะ"
"..."
"ฉัน เกลียดคนโกหก โดยเฉพาะนาย เป็นผู้ชายแต่ดันกระแดะ.. ไปทางผู้หญิง"
น้ำตาผมเริ่มคลอเบ้าแล้ว ผมไม่ได้กระแดะไปทางผู้หญิงสักหน่อย ผมเลือกได้ก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน
ให้ตาย น้ำตาบ้านี่จะไหลทำไม นายเป็นผูชายน่ะเว้ย เป็นนายให้สมกับชื่อหน่อยดิว่ะ
"พัวะ...คนอย่างนายไม่มีทางที่ใครเขาอยากจะรักรอก"
กึก พี่เขาต่อยผมเหรอ แค่ต่อยผมไม่ว่า แต่ทำไมพี่ต้องพูดถึงขนาดนั้น
"ขอ บอกไว้ตรงนี้เลย ฉันชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย ถ้านายไม่อย่างเจ็บตัวก็อยู่ห่างๆฉันไว้ส่ะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน"
พี่เคพูดจบก่อนจะเดินออกไป... เขาทิ้งให้ผมมองแผ่นหลัง หลังจากนั้นน้ำตาที่ไม่รู้ที่มาก็ไหลเหมือนต้องการระบาย
สิ่งที่อัดอั้นอยู่ข้างใน เข่าทั้งสองข้างทรุดลงเหมือนคนหมดปัญญาที่จะทำอะไรต่อไป...
ผมกำลังหายใจไม่ออกเหมือนมีอะไรมาแย่งอากาศไป...
นี่ผมกำลังจะตายเหรอ ... สุดท้ายสติผมก็ดับวูบลงไป
-
ตอนที่ -3 โลกอีกใบที่ได้สัมผัส
"เจ้าเด็กน้อย"
ใครเรียกผมอยู่เหรอ รึผมคิดไปเอง
"อุ้ยตายเขาขยับตัวแล้ว"
"ใครก็ได้ไปเรียก คุณยายทรายมาที"
....ใครกันน่ะ ทำไมเสียงดังกันมากมายขนาดนี้ ผมนอนอยู่น่ะ ให้เกียจติกันบ้างสิ
ด้วยเสียงที่ดังทำให้เปลือกตาที่หนักอึ่งของผมค่อยๆปรือขึ้นมา
ใบหน้าหลายๆคนจ้องมองผมอยู่ พวกเขาเป็นใครกันเข้ามาในห้องผมได้ไง
แต่เมื่อผมมองไปรอบๆ นี่มันไม่ใช่บ้านผมนิ
"ที่นี่ที่ไหนเหรอ กึก"
"เจ้าอย่าเพิ่งขยับ .. คุณยายทรายค่ะเด็กคนนี้เป็นอะไรมากรึเปล่า"
ผมมองเห็นคุณยายอายุมากคนหนึ่งเธอเดินอย่างเชื่องช้ามาจับที่อกข้างซ้ายของผมก่อยจะเอ๋ยปากขึ้นพร้อมเสียงแฮบๆ
"ไม่เป็นอะไรมากรอก พักสักหน่อยเด็กคนนี้ก็หายดีแล้วล่ะ เจ้าอย่าเป็นกังวนไป"
-
สู้ๆค่ะ
แนะนำให้เขียนห้องนิยายจะมีคนอ่านมากกว่านะคะ :L2: :L2:
-
สู้ๆค่ะ
แนะนำให้เขียนห้องนิยายจะมีคนอ่านมากกว่านะคะ :L2: :L2:
ขอบคุณครับ คิคิ ผมลองเขียนก่อน เพราะถ้าเขียนไม่จบคนอ่านอาจจะฟิวขาดได้ :katai1: :katai1: :katai3:
-
:seng2ped:
ต่อจากตอนที่3
"ว่าแต่ผมอยู่ที่ไหน"
"เมืองวายุ"
"เมืองวายุ?"
"ผะ....คอกกกฟี้zzzz"
ผมคงฝันแน่ๆเลยงั้นนอนหลับก่อนล่ะกัน แล้วค่อยรองตื่นขึ้นใหม่อีกที
ปริบ ปริบ ผมกระพิบตาถี่สองครั้งก่อนจะมองไปรอบๆ
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ผมยังอยู่ที่เดิม เห็นคุณยายคนเดิม และผู้หญิงที่พยุงผมคนเดิม
"เจ้าเป็นอะไรไหมเจ้าเด็กหนุ่ม ข้าเห็นเจ้าอยู่ๆ ก็หมดสติ"
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกผมอยู่ที่ไหน ผมอยู่ที่ห้องของผมอยู่เลย รึว่า ผมตาย?
ผมตายแล้วสิน่ะ งั้นที่นี้คงเป็นสวรรค์ รึไม่ก็ นรกสิน่ะ
ดีผมตายแล้วก็ดี จะได้ไม่มีความเจ็บปวดอีก
สงสัยผมคงตอมใจตายในห้องของผม ป่านี้จะมีใครพบศพผมแล้วนร้า
คนตาย...รับรู้อะไรไม่ได้อยู่แล้ว ขอให้ผมได้อยู่ที่นี่อย่างมีความสุขแล้วกัน...
"เจ้าเด็กน้อย เจ้าหูหนวกอย่างนั้นรึ รึว่าเจานั้นเป็นไข้"
หญิงสาวเธอตะวาตผมก่อนจะหันไปพูดกับคุณยายแก่ๆหนึ่งคน
"ท่านยายทรายค่ะ เขาเป็นใครท่านพอจะรู้รึไม่ การแต่งตัวนั้นก็ช่างไม่เหมือนใครในหมู่บ้านนี้เลย"
"ข้าบอกเจ้าไม่ได้ข้ามองไม่เห็นถึงอดีตของเจ้าเด็กน้อยนี่เลย"
"เป็นไปได้อย่างไร ท่านยาย .... เด็กนี่ไม่มีอดีต"
"ข้าก็บอกเจ้าไม่ได้เหมือนกัน นาเดีย สำหรับเด็กคนนี้ แปลกจริงๆข้าไม่เห็นอดีตของเขา"
-
ระวังโดนย้ายนะคะ... น่าจะลงที่ห้องนิยายเนอะ ตั้งชื่อให้เป็นเรื่องราวเลย... แบบนี้ผิดกฏเนอะ กฏเล้าก็ไม่ลงด้วย
-
ระวังโดนย้ายนะคะ... น่าจะลงที่ห้องนิยายเนอะ ตั้งชื่อให้เป็นเรื่องราวเลย... แบบนี้ผิดกฏเนอะ กฏเล้าก็ไม่ลงด้วย
เอ่อลองเขียนเช้ยๆน่ครับถ้าเขียนต่อไม่ได้ก้ลบทิ้ง
-
เรื่องนี่ผม รองแต่งเป็นเรื่องแล้วน่ะครับ ชื่อเรื่องว่า
"ok ยอมรับฉันรักนายเข้าแล้ว"
อยู่ในกระทู้เรื่องสั้นน่ะครับ
ไม่รู้ว่าจะได้เรื่องรึเปล่าเพราะยังเป็นมือไปหัดเดินเตาะแตะอยู่เลย
มันเลยกระท่อนกระแท่นอืดๆๆ แหะๆ :hao5: :hao5:
-
เป็นกำลังใจให้ค่า :L2: :L2: