CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-05-2011 19:06:03

หัวข้อ: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-05-2011 19:06:03

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

"I will make You Smile"

ตอนที่ 1

ฝาผนังของห้องฝึกคือกระจกมองสะท้อนทุกคนที่อยู่ในห้อง ผนังอีก 2 ด้านซ้ายขวาคือผนังทึบ ส่วนอีกด้านคือกระจกใส ให้คนที่อยู่ด้านนอกมองเห็นทุกคนที่อยู่ในห้องชัดเจน

ในห้องหนึ่ง

ชายหนุ่มรูปร่างผอมบางดวงตากลมโต สีหน้าเรียบเฉยยืนอยู่ที่หน้าห้องฝึก ก้าวเท้าแล้วฟันดาบลง
“ย่าห์”
ก้าวเท้าถอยหลังกลับ แล้วพูดเสียงเรียบๆ   
“ทุกคนทำตาม”
เด็กชายหญิง 10 คนในมือถือดาบไม้ก้าวเท้าแล้วฟันดาบลงโดยพร้อมเพียง

ในห้องติดกัน

ชายหนุ่มผมสีอ่อนยาวระคอในชุดสีขาว ใบหน้าหวานแต่ก็อาจมองเป็นสวย และ หล่อได้ในคนเดียวกันกำลังจับตาการเคลื่อนไหวของเด็กชายคู่หนึ่งที่กำลังต่อสู้กัน
“ช้าอีก ตั้งใจ เตะสูง”

เหล่าคุณแม่ และสาวๆที่ด้านนอกห้องเรียนมองภาพในห้อง 2 ห้องด้วยดวงตาเคลิ้มฝัน อยากเป็นเด็กนักเรียน

หมดชั่วโมงเรียน ทุกคนยืนตรงค้อมตัวทำความเคารพอาจารย์ แล้วก้าวเท้าออกจากห้อง
สีหน้าของอาจารย์ทั้ง  2 ห้องยังคงเคร่งเครียด แม้ในแว่บหนึ่งที่หันมาสบตากันแล้วต่างแยกย้ายกลับเข้าห้องไป
แต่กลุ่มคุณแม่และสาวๆ หน้าห้องยังไม่ทันหมดไป อาจารย์เทควันโด้ก็เดินมาที่ห้องฟันดาบญี่ปุ่น
ก้าวเข้ามายืนกอดอกอยู่ข้างหน้า หลังตรงดวงตาแน่วแน่
เว้นแต่
“ยู”
“พี่ชิน”
ทักทายอย่างเป็นทางการระดับเกรดเอ รักษาระยะความห่างไว้ 2 ฟุตเหมือนเดิม
“เมเรมา” ชินพูดพลางเหลือบตามองไปที่กลุ่มคนด้านนอกที่ยังคงมองเข้ามายิ้มๆ โบกไม้โบกมือ
“ดีใจด้วย” คนที่อ่อนอาวุโสกว่า ยังถือดาบไม้ดวงตาพราวด้วยความสนุกสนาน แต่อีกคนไม่สนุกด้วย
“ดีป๊ะนายสิ หาเรื่องหนีเที่ยวกันดีกว่า”
“จะไปได้ยังไง มีสอนด้วยกันทั้งคู่ พรุ่งนี้ผมต้องไปโรงเรียนอ่ะ”
“โรงเรียนบ้าอะไรวะ นัดนักเรียนไปหาวันอาทิตย์ อาจารย์นายไม่รู้จักวันหยุดหรือไง”
“เขาจะมีกิจกรรมนอกสถานที่ไง เลยให้ผมไปช่วยหน่อย”
“เฮ่ย แล้วชั้นทำไงล่ะ เมเรนะโว้ย”
รอยยิ้มกระชากมุมปากวูบแล้วกลับเรียบสนิทเหมือนเดิม
“น่าอัดคลิปว่ะ พูดใหม่ได้มะ”
“อัดคลิปป๊ะนายละกัน ไปไม่ไปไอ้ตัวเล็ก”
 ไอ้ตัวเล็กครูสอนฟันดาบญี่ปุ่นทำเป็นหรี่ตามอง “เรียนเสร็จแล้วไป โอป่ะ”
“แล้ววันนี้ ฝึกดาบเสร็จทำอะไร”
“หายใจ งานหนักมากกกกก” คนน้องบอกแล้วหัวเราะเสียงดัง จนอีกคนต้องกระแอมเตือน

สอนเสร็จกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพักครู ต่างคนต่างรักษาฟอร์มเคร่งเครียดเป็นงานเป็นการ กระทั่งเดินออกมาจากห้องเจ้าหน้าที่ของศูนย์เข้ามาเรียก บอกว่า ผู้จัดการศูนย์การเรียนเรียกคุย
“ครับ” รับคำด้วยน้ำเสียงสุภาพเรียบร้อยแล้วเดินคู่กันขึ้นไปที่ชั้น 5 ของอาคาร

จากห้องผู้จัดการ แผงหน้าต่างด้านหนึ่งมองเห็นสนามเทนนิสที่ตั้งอยู่ชั้น 2 อาคาร อีกด้านหนึ่งคือสระว่ายน้ำที่อยู่ชั้น 3 ใต้สนามเทนนิส และสระว่ายน้ำคือที่จอดรถ

เมื่อประตูห้องทำงานปิดลงชายหนุ่ม 2 คนถึงได้ก้าวไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเล็กหน้าโต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยแฟ้มเอกสารมากมาย
“เมเรมาจากอเมริกาแล้ว จะอยู่ที่นี่เดือนนึง” คำแรกของผู้จัดการที่ยืนมองสระว่ายน้ำ ทำให้ยูหันไปยักคิ้วให้คนที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง
“ครับ” ชินรับคำว่ารู้เรื่องแล้ว
“เขาบอกให้แกช่วยพาเขาไปเที่ยว” คนที่ยืนอยู่หันมามอง
“ผมมีเรื่องต้องทำเยอะแยะ ทั้งเรียนทั้งทำงานที่นี่” ชินพยายามบ่ายเบี่ยง
“แล้วแกล่ะยู”
“เหมือนกัน ผมเรียนม 6 เองนะลุงมีภารกิจของเด็กมอปลายต้องทำเหมือนกัน”
ผู้จัดการกอดอกมองคนทางซ้ายทีขวาที
“งั้นแกทั้ง 2 คนน่ะแหละที่ต้องพาเขาไปเที่ยว”
“ไม่ได้” ทั้ง 2 คนพูดพร้อมกัน
“ไรวะ”
“พรุ่งนี้ผมต้องไปช่วยงานของโรงเรียน”
“ผมก็..ต้องไปช่วยงานด้วยเหมือนกัน ในฐานะศิษย์เก่าไง”
ผู้จัดการยักไหล่ ทำท่าเหยียดปาก กอดอกพิงพนักเก้าอี้ตัวสูง
“งั้นก็พาเขาไปด้วย พรุ่งนี้ไปรับเขาที่บ้านแต่เช้าเข้าใจมั้ย”
“พ่อ”
“ลุง”
“เพื่อความสงบสุขของมนุษยชาติ แกต้องไปรับเขา เข้าใจมั้ย”
ผู้จัดการศูนย์การเรียนรู้ พูดแล้วหันกลับไปมองผู้คนที่สระว่ายน้ำเหมือนเดิม

-*-*-

ฟิสเนสในเขตห้างสรรพสินค้ามันทั้งสะดวกและสบายตา ออกกำลังกายไปมองผ่านกระจกออกไปนอกห้องช่างเจริญหูเจริญตาดีแท้
เจเรมี่ หรือเจ รักการมาออกกำลังกายที่นี่ด้วยเหตุผลนี้เพียงข้อเดียว จนกระทั่งกลับมาที่ห้องล็อคเกอร์แล้วพบใครอีกคน
“พี่เจ”
“รีนาโต้ ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันที่นี่”
รีนาโต้ หรือรี หนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ดวงตาสีเขียว หันไปมองอีกทาง ทำเหมือนกำลังพูดอยู่กับตู้ล็อคเกอร์ “คิดเหมือนกันเลย ถ้ารู้ก็คงไม่เสียเงินสมัครหรอก”

ใครที่ไหนจะไปอยากเจอคนเคยที่เคยจูงมือกันเข้าห้องนอน แต่วันนี้กลายเป็นคนที่ไม่อยากมองหน้ากันไปแล้ว
หลายคนในห้องล็อคเกอร์ หันมามองชายหนุ่ม 2 คนที่ทำเสียงห้วน เข้มใส่กันคนหนึ่งเข้ามาเปลี่ยนชุดเพื่อกลับออกไป อีกคนเข้ามาเพื่อเปลี่ยนชุดกำลังจะเล่นกีฬา
คนหนึ่งดวงตาสีฟ้า ท่าทางเป็นผู้ใหญ่
คนหนึ่งสีเขียว ท่าทางเจ้าชู้กว่า....นิดนึง...
ถึงจะต่างคนต่างหันหลัง ต่างเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วต่างแยกย้าย แต่ทุกคนในเหตุการณ์ก็รู้ว่า ทั้งคู่เกลียดกันอย่างแรง

รี ออกกำลังกายเสร็จแล้วกลับออกมาเอารถที่อาคารจอดรถด้านหลัง และแล้วเบนซ์ E250 CDI สีขาวจอดอยู่ข้างๆ รถโฟร์วีลสีดำของเขา ก็ทำให้อารมณ์เสีย
..ใครที่ไหนบอกว่า คนเล่นกีฬาจะอารมณ์ดีไง แค่เห็นรถของไอ้หมอนั่นก็พาลอารมณ์เสียได้เหมือนตั้งโปรแกรมไว้ ขอให้รู้ไว้เหอะ ว่ามีแต่ไอ้หมอนี่เพียงคนเดียวที่ทำให้รีนาโต้คนนี้อารมณ์เสียได้
โยนกระเป๋าไว้ท้ายรถแล้วกลับออกมาที่ห้างสรรพสินค้า ไม่ได้คิดจะซื้ออะไร แต่ก็ตรงดิ่งไปที่ร้านแบรนด์เนมขาประจำด้วยความเคยชิน กำลังเลือกอยู่จากหางตาเห็นชายหนุ่ม 2 คนก้าวเข้ามา คนตัวเล็กกว่าผมซอยไล่ ใส่มูสตามสมัยนิยม อีกคนผมยาวระคอ ท่าทางไว้ตัวไม่เป็นมิตรกับใครในโลก
คนที่ตัวเล็กเดินเข้าไปที่ด้านในที่เป็นแผนกเครื่องหนัง ส่วนอีกคนชี้มือไปที่แผนกกางเกงอีกด้าน แล้วเดินแยกไป

กำลังมองหนุ่มหน้าสวยเพลินตา อารมณ์ดีๆ ก็สะดุดหัวทิ่มพื้น เมื่อพี่เจก้าวเข้ามาในร้าน สายตาสองคู่ชนกันแรงเหมือนเครื่องบินชนกันกลางอากาศ แต่คนตาสีฟ้าคนนั้นก็ยังคงก้าวเข้ามาหา
“แมร่ง” รีนาโต้กัดฟันใส่อย่างเปิดเผย
“น่าจะกลับไปนานแล้วนะเนี่ย”
“พอดีมีนัดน่ะ”
“เหรอ แล้วโดนคู่เดททิ้งแล้วหรือไง ถึงได้เดินเดี่ยวเนี่ย” คนตัวโตตาสีฟ้าพูดพลางเลิกคิ้วหนาขึ้นสูง ยกยิ้มที่มุมปาก   

ยูเลือกกระเป๋าหนังแบรนด์เนมถูกใจได้แล้ว หันซ้ายหันขวาคุณพี่แสนดีที่ชื่อชินไม่ได้อยู่ใกล้ เด็กหนุ่มหันไปส่งยิ้มหวานให้กับคนขาย แล้วส่งกระเป๋าพร้อมกับล้วงกระเป๋าหยิบบัตรเครดิตพร้อมกับเดินตามคนขายไปด้วย
บังเอิญจริงๆ ที่ยิ้มหวานนั้นมันไปกระแทกตาสีเขียวของรี เข้าอย่างจัง
เบื้องต้นเด็กคนนี้น่ารักแน่นอน แต่ลำดับต่อไปคือการตรวจสอบว่าเป็นเกย์เหมือนกันหรือเปล่า
จะมีขัดหูขัดตาขัดใจคนหล่อคนนี้ก็ไอ้ตรงที่พี่เจหันไปเห็นเหมือนกัน แล้วก็ทำท่าจะโดนมนต์สะกดจากรอยยิ้มของหนุ่มคนนี้อีกเช่นเดียวกัน

.....อะไรมันจะตามขัด ตามขวางกันได้ขนาดนี้นะ.....
แต่ว่า....
มีหนุ่มสูงโปร่ง ผมยาวระคออีกคนเดินแซงพี่เจ เข้าไปยืนข้างหนุ่มน่ารัก พูดคุยกันอย่างคุ้นเคยนี่สิ ทั้งพี่เจและรีนาโต้เลยต้องกลับมาอยู่ในฐานะผู้สังเกตการณ์

“สีดำอีกแล้วเหรอ” ชินมองดูกระเป๋าราคาหลายพันที่หน้าเค้าท์เตอร์
“เออดิ สวยป่ะ”
ชินพยักหน้าส่งๆ ทำให้โดนโวย “ไรวะ ให้มันเต็มใจพยักหน้าหน่อยก็ไม่ได้ ไม่งั้นก็ส่งบัตรทองมาให้ผมเลย”
พอพูดถึงบัตรทอง พนักงานขายที่กำลังจะรูดบัตรใบแรกก็หยุดหันมามอง
ชินยิ้มขณะที่ส่ายหน้า หยิบกระเป๋าสตางค์ส่งบัตรทองให้ แล้วหันไปขยี้ผมไอ้หนุ่มตัวเล็ก กอดคอไว้หลวมๆ ดวงตาสีอ่อนมองไปทางด้านหลังของน้องชาย ชายหนุ่มคนหนึ่งดวงตาสีเขียว แต่งกายเรียบกริบตั้งแต่หัวจรดเท้ายืนมองอยู่แล้วหันไปทางอื่นในทันที เมื่อมองกลับมาทางด้านหลังของตัวเอง ชายหนุ่มอีกคนดูมีอายุมากกว่าคนแรกไม่เกิน 5 ปีกำลังมองอยู่เช่นกัน แต่ดวงสีฟ้าคู่นั้นจ้องมองมาที่หนุ่มตัวเล็กในแขนชนิดที่ไม่ผิดองศาไปแม้แต่นิดเดียว

ชินก้มลงกระซิบข้างหูน้องชาย “วันนี้นายเรตติ้งดีนี่หว่า หนุ่มนักดาบ” ริมฝีปากคู่สวยกดลงที่แก้มใสแล้วผละออก ดวงตาเย็นชากวาดมอง ผู้สังเกตการณ์ทั้ง 2 คน

....ถ้ากล้าก็เข้ามา อย่ามัวแต่มอง....

=*=*จบตอนที่ 1 =*=*

เหมือนผิดเวลาเนอะมาตอนเย็นๆ
แต่ก็รบกวนให้คำแนะนำด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
ไจฟ์ครับ :laugh:
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1445850#msg1445850) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1447679#msg1447679) ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1449100#msg1449100) ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1454940#msg1454940) ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1456821#msg1456821) ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1458474#msg1458474) ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1460486#msg1460486) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1462248#msg1462248) ตอนที่ 9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1467410#msg1467410)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1469235#msg1469235) ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1471233#msg1471233) ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1473228#msg1473228) ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1475026#msg1475026) ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1479950#msg1479950) ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1481825#msg1481825) ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1483406#msg1483406) ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1484798#msg1484798) ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1486392#msg1486392) ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1491117#msg1491117) ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1493201#msg1493201) ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1494858#msg1494858) ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1496736#msg1496736) ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1498711#msg1498711) ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1503565#msg1503565) ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1505345#msg1505345) ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1506458#msg1506458) ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1507741#msg1507741) ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1509070#msg1509070) ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1513166#msg1513166) ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1514756#msg1514756) ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1516016#msg1516016) ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1517280#msg1517280) ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1518550#msg1518550) ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1522529#msg1522529) ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1524974#msg1524974) ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1527004#msg1527004) ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1530775#msg1530775) ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1532653#msg1532653) ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1533977#msg1533977) ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1535421#msg1535421) ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1536993#msg1536993) ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1540896#msg1540896) ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1541880#msg1541880) ตอนที่ 44 จบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1543044#msg1543044)
ตอนพิเศษ (เจ-ชิน1)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1549524#msg1549524) ตอนพิเศษ(เจ-ชิน2)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1583979#msg1583979) ตอนพิเศษ To the club [/url ตอนพิเศษ (รี-ยู)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1575449#msg1575449) ตอนพิเศษ โต-เมเร  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1567325#msg1567325) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1558143#msg1558143)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 03-05-2011 19:11:39

เรื่องใหม่ๆ  :mc4: :mc4:
รอตอนต่อไปนะคะ  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 03-05-2011 19:13:53

งุงิ
ขอเวลาทำความรู้จักกับหนุ่มๆก่อนค่ะ

เรื่องนี้หนุ่มๆเยอะ  :-[

อะ.... "แสกหน้าได้แต้ม!"

(ทำไมท่อนแรกอ่านๆไปพานคิดถึงมูซาชิ เจ้าหนูเคนโด้)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 03-05-2011 19:19:20

ขาประจำมารายงานตัวเจ้าค่ะ 
เอิ่ม  เรืองนี้ 4P รึเปล่า แบบว่าหนุ่ม ๆ หมายปองน้องยูเยอะจัง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 03-05-2011 19:20:16

 :mc4: มาอุดหนุนเรื่องใหม่ด้วยคนจ้า แต่ว่าจะสองคู่หรือเปล่าเนี่ย +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 03-05-2011 19:22:53

มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


อุ๊ยยยยยยยยยยยยยย ออกมา 4 คนแล้ว ว่าแต่ใครที่จะมาอีกคนนะ จากชื่อเดาไม่ออกเลยว่าจะน้องนี หรือว่าผู้ชายกันแน่ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 03-05-2011 19:37:08

 :mc4: จะติดตามผลงานจ้า

สู้ๆๆ :mc4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 03-05-2011 19:59:17

ขอบคุณไจฟ์กับที :L2:
"ชายหนุ่มรูปร่างผอมบางดวงกลมโต" ตกคำว่าตาป่ะ
ฉากแรกก็มาสี่คนละ บรรยายได้น่ารักทุกคน
คู่แรกลูกพี่ลูกน้องครูสอนการต่อสู้ที่แสนสนิทสนม
คู่สองเหมือนเคยสนิทแต่ตอนนี้ไม่ถูกกันแล้วก็ปิ๊งคนเดียวกัน
รอตอนต่อไปการมาของคนที่ห้า
ปล.อยากให้มาตอนเช้าจัง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 03-05-2011 20:02:14

เย้ๆๆๆๆ จุดประทัด :mc4: ตอนรับเรื่องใหม่
อ๊ายยยยย ดีใจเค้าจะได้ตื่นตอนเช้าตรู่มาอ่านนิยายอีกแล้ว  :man1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 03-05-2011 20:06:57

มีหลายคู่หรือมีหลาย P เนี่ย :sad4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-05-2011 20:40:05

มี 2 คู่ครับ

(http://upic.me/i/60/12lj1.jpg) (http://upic.me/show/23777305)
เจเรมีั่้ ซานุชชี่ หนุ่มตาสีฟ้า

(http://upic.me/i/y3/w70l1.jpg) (http://upic.me/show/23777376)
ชิน (คนนี้ชื่ออีัจองชิน ถ้าใครเป็นแฟนK-POP วงนี้ผมขออภัย ผมอยากได้อิมเมจ untouchable แล้วก็ผมยาวน่ะครับ)

(http://upic.me/i/4o/renato-ferreira.jpg) (http://upic.me/show/23777469)
รีนาโต้ เฟอร์ไรร่า คนตาสีเขียว

(http://upic.me/i/li/nakamurayuichi.jpg) (http://upic.me/show/7016337)
ยูอิจิ หนุ่มนักดาบ

(http://upic.me/i/ku/hes9a.jpg) (http://upic.me/show/23778341)
เมเรครับ
ตอนต่อๆไปจะมาตอนเช้านะครับ
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 03-05-2011 20:47:00

ว้าย จองชินของหนู น่ารักมากๆ :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nuewanda ที่ 03-05-2011 21:08:28

ตัดริบบิ้นเปิดเรื่องใหม่
เอาดอกไม้มาให้กำลังใจคนแต่งด้วย  :L2:

ตอนแรก...ยังเม้นท์อะไรไม่ได้มาก ขอเก็บข้อมูลก่อนน๊าาาาา

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 03-05-2011 21:18:52

บวกเป็นกำลังใจให้จ้า
ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องเท่าไหร่ รออ่านต่อ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 03-05-2011 21:25:19

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 03-05-2011 21:52:22

 :mc4:
เรื่องใหม่ที่รอคอยมาแล้ว
น่าติดตามเหมือนเดิมเลย
 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 03-05-2011 22:03:58

อิอิเสนห์แรงสุดๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 04-05-2011 08:26:01

(-- )( -- )( --)

มองหา ...ไม่เห็น

มี เด็ก น้อย แถว นี้ บอก ว่า จะ มา แต่ เจ๊าาาาาาาาาาาาา :m7:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-05-2011 09:18:13

วันนี้งานเข้า คงยังอัพไมได้ครับ พรุ่งนี้นะ
ขอโต้ดดดดด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 04-05-2011 09:27:34

เจิมจ้า~~~~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 04-05-2011 10:54:56

มาต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยคนนะคะ

ได้มาอ่านผลงานของน้อง jive และ น้อง tea ตอนที่นิยายจบแล้วทั้ง 3 เรื่อง
ชอบมากค่ะ ชอบการใช้คำ อ่านง่าย เข้าใจง่าย และเห็นภาพชัดเจน

ขอมาตามต่อในเรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 04-05-2011 11:30:05

เรื่องใหม่มาจนได้ รออยู่ตลอดเลย คราวนี้มีสองคู่ซะด้วย มาดูกันสิว่าใครคู่ใคร

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 04-05-2011 12:03:46

 :mc4:เย้  เย้  เข้ามาฉลองเรื่องใหม่ของน้องไจฟ์ด้วยคน

สี่หนุ่ม มีสองหล่อ สองน่ารัก     ชวนให้จักติดตามไม่ห่างหัน
แต่สตรีหนึ่งนางนี่ใครกัน          เห็นแล้วพลันคิดหนักใจไว้ทันที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 04-05-2011 15:03:08

ขอฉลองเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ    :mc4:
2 คู่ชู้ชื่น 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (3-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 04-05-2011 15:42:55

เข้ามาจุดพลุฉลองเรื่องใหม่ของไจฟ์และทีค่ะ :mc4: :mc4:

อิมเมจใครโดนไม่โดนเค้าไม่รู้ แต่น้องยูกับพี่ชินนี่ถูกใจใช่เลย จริงๆนะเนี่ย 5555

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-05-2011 16:29:47

(ต่อครับ)

ตอนที่ 2

ออกจากร้านหรูเจ้าประจำ แขนของพี่ชายก็ยังคงพาดอยู่ที่ไหล่ มันไม่ได้มีอะไรผิดปกติหรอกถ้าพี่ชายไม่สวมบทบาทเจ้าชายเย็นชาขึ้นมากะทันหัน
เมื่อเข้ามาในร้านอาหาร สั่งอาหารเสร็จน้องชายถึงได้เหลียวมองไปรอบๆ มีชายหนุ่มหล่อจัดนั่งอยู่คนละมุมของร้าน นอกนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ หรือว่าเป็นนักศึกษาสาวๆที่พยายามส่งยิ้มให้เจ้าชายกันหว่า ที่ทำให้พี่ชายต้องสวมฟอร์มเจ้าชายขึ้นมาตอนนี้
“พี่ เป็นไร”
พี่ชายส่ายหน้า น้องชายเลยทำหน้าเบี้ยวๆ “อย่างกับผมไม่รู้จักฟอร์มไร้อารมณ์นี่งั้นแหละ ถ้ารำคาญเด็กผู้หญิงพวกนั้น เราย้ายร้านก็ได้”
“ไม่ใช่หรอก”
พออาหารมาเสิร์ฟ พี่ชายก็คีบแซลมอนวางในจานของน้องชายด้วยความเคยชิน ยิ้มกว้างคือรางวัลของคนรู้ใจที่ทำให้อารมณ์ดี
“นายนี่มันหน้าระรื่นได้ตลอด ถ้าคุณอามาเห็นจะโดนดุได้นะ”
“โธ่พี่อ่ะ ผมรู้ว่าลูกผู้ชายต้องเข็มแข็ง แต่ถ้าอารมณ์ดีเพราะมีพี่ชายรู้ใจจะยิ้มจะหัวเราะบ้างจะเป็นไรไป”
พี่ชายอดไม่ได้ที่จะระบายยิ้มเล็กๆ “เออ กินซะ”
โทรศัพท์ฝ่ายน้องชายดังขึ้น แต่พอยกขึ้นมาดูหน้าจอ ก็ทำตาเหลือก
“เมเรโทรมา”
เท่านั้นเอง พี่ชายก็เผลอฟอร์มหลุดไปด้วย ท่าทางเหมือนหญิงสาวคนที่กำลังกล่าวขวัญถึงมายืนเท้าเอวอยู่ข้างโต๊ะ
“อย่ารับๆ”
“ไม่กล้าอ่ะ”
“งั้นบอกว่านายไม่ได้อยู่กับชั้น”
“จะเชื่อมั้ยเนี่ย” ยูบ่นแล้วกดรับสาย “ฮะ เปล่า ผมกินข้าวอยู่...คนเดียว เออดิ จะให้อยู่กับใครล่ะ ไม่รู้ ไม่รู้ ....แอ๊ก!”
เสียงร้องของยูไม่เบาเลย เรียกได้ว่าทำให้ทั้งร้านหันไปมองหญิงสาวสวยสะดุดตา เสื้อพลิ้วตัวใหญ่กับกางเกงยีนส์รัดรูป ที่กำลังถือโทรศัพท์ยืนอยู่นอกร้าน คั่นด้วยกระจกใส

เมเรสาวสวยเปรี้ยวเข็ดฟัน ก้าวตรงเข้ามาที่โต๊ะของ 2 พี่น้องแล้วนั่งลงข้างๆ ชินทันที ผิดแต่ว่าตอนที่นั่งลงเนี่ย เธอไม่ได้หันหน้าไปทางโต๊ะ แต่หันไปหาชินเต็มๆ
“ไหนบอกว่าไม่ว่าง แล้วมากินข้าวกับยูได้ไง”
“ไม่ว่าง ผมมีนัดกับยู”
ทั้งที่เตรียมพร้อมอยู่แต่น้องชายก็อดไม่ได้ที่จะทำตาเหลือก แล้วกระแอมไล่ลมที่ขัดขวางการหายใจ นั่งตัวตรงก้มหน้าก้มตากินแซลมอนในจาน
บริกรเข้ามายืนข้างโต๊ะ เมเรสั่งเพียงเครื่องดื่มแล้วหันมาบ่นต่อ
“เมื่อวานที่กลับมาก็ไม่ไปรับอ้างว่าติดเรียน ติดทำงาน พอมาวันนี้ขอให้พามาช็อปก็บอกว่าไม่ว่าง แต่ก็กลับมาช็อปเหมือนกัน ช็อปกับชั้นต่างกับยูตรงไหน”
บ่นๆไปเจอกับมาดเจ้าชายเย็นชาของชิน เมเรก็เลยส่งค้อนไปให้
“ไม่รู้แหละ ตอนนี้เจอแล้วก็ไปช็อปกับชั้นต่อแล้วกัน”
ชินวางตะเกียบในมือ สีหน้าเรียบเฉยโดยไม่ต้องปั้นแต่ง ดวงตาคมกริบมองข้าวในถ้วย ขณะที่ยูคนที่นั่งตรงข้ามต้องกลืนน้ำลายหนืดๆลงคออย่างยากเย็น
“ผมกำลังกินข้าวอยู่กับยู”
เมเรพลอยนั่งหลังตรง สะบัดหันมาทางยูไม่พูดอะไรเหมือนกัน แต่ใบหน้างอหงิกจนยูต้องลอบถอนหายใจยาวๆ

จากระยะที่พี่เจ กับ รีนาโต้นั่งอยู่ พอจะได้ยินเสียงการสนทนาทั้งหมด สีหน้าท่าทางของหนุ่มผมยาว ดูน่าสนใจ ตรงที่ดูนิ่งเฉยแปลกแยกนั่นแหละ
ที่จริงด้วยใบหน้าและบุคลิค หนุ่มคนนี้น่าจะสะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น เพียงแต่เมื่อปรากฏตัวพร้อมกันรอยยิ้มของเด็กหนุ่มที่ชื่อยูแย่งชิงจุดรวมสายตาไปเสียก่อน
แต่เมื่อหันมามองหนุ่มคนผมยาวแล้ว พี่เจก็บอกกับตัวเองว่า การหันสายตาไปทางอื่นทำได้ยากเต็มที

โต๊ะอาหารที่มีคน 2 คนคอยแอบมองโต๊ะนั้นเงียบลงนับแต่ที่น้ำเสียงเย็นเฉียบบอกว่ากำลังกินข้าว เช็คบิลเสร็จแล้วลุกออกมา
ดวงตาสีอ่อนหยุดมองที่คนดวงตาสีฟ้าแล้วเลยผ่านไป

เจอกันอีกครั้งที่ร้านรองเท้า

ดูเหมือนว่าพอมีสินค้าลานตาอยู่ข้างหน้า เมเรคนวุ่นวาย เอาแต่ใจจะกลับมา แล้วต่อให้ชินจะสวมมาดเจ้าชายจนแทบกลายเป็นหุ่นยนต์เมเรก็ไม่สนใจ เพราะรู้ว่ามาถึงตอนนี้ ยังไงชินก็ไม่กล้าทิ้งไปเฉยๆ
เมเรกรีดนิ้วชี้สั่งให้พนักงานหยิบรองเท้าเป็น 10 คู่ลงมาให้เลือก ดูเหมือนว่าแต่ละคู่จะมีจุดเด่นจุดด้อยต่างกันจนตัดสินใจไม่ได้

ดวงตากลมของชินตวัดมองไปที่หน้าประตูร้าน ชัดยิ่งกว่าชัดว่ากำลังโดนตาม เพียงแต่ตอนนี้เป้าหมายของยักษ์ตาสีฟ้าคนนั้น เปลี่ยนไปแล้ว
เมื่อชินยังไม่รู้ ก็พาลให้อึดอัดรำคาญ มาซ้ำด้วยเสียงเจื้อยแจ้วของเมเร ทำให้ต้องระบายลมหายใจยาวควบคุมอารมณ์ของตัวเอง

เสียงสั่งการของเมเรยังคงดังต่อไป ขณะที่ 2 หนุ่มพี่น้อง เดินเลี่ยงมาที่แผนกรองเท้าชาย ทั้งที่หมดอารมณ์จะเดินช็อปปิ้งไปตั้งนานแล้ว

บางทีการเดินเข้าไปทำฟอร์มคุยกันเนียนๆ เหมือนคุ้นเคยกันเนี่ย มันอาจจะเหนือความคาดหมายไปสักนิด เพราะเมื่อพี่เจเดินเข้าไปยืนข้างหนุ่มผมยาวระคอ ที่กำลังยืนมองรองเท้าหนังสีดำรุ่นใหม่ คนที่ยืนนิ่งเหมือนเป็นเพียงรูปปั้น เขาก็ไม่ได้สนใจแม้แต่จะขยับตัวหนี จนเมื่อเอ่ยปากชวนคุย เขาก็แค่หันมามองเฉยๆ
“พี่ว่าแบบนี้มันเชย ไม่เข้ากับวัยรุ่นเลยนะ”
ชินหันมามองคนตาสีฟ้า ที่สบตากันเพียงวูบเดียวในร้านอาหารแล้วหันไปมองทางอื่น เพราะที่จริงก็ไม่ได้สนใจรองเท้าแบบนี้หรอก แค่อยากอยู่ให้ห่างเมเรเท่านั้น แต่ยูที่ยืนอยู่อีกด้าน ชะโงกหน้าหันมาส่งยิ้มทักทายเหมือนคุ้นเคยกันดี
“ผมชอบหนังสีน้ำตาลทางโน้นพี่ว่าดีมั้ย”
“ยู” เสียงห้วนมากเป็นเชิงเตือนให้น้องชายเงียบ
ยูแลบลิ้นแล้วเดินหนีไปทางอื่น

ดวงตาที่ติดจะดูถูกคนตวัดมองคนสีฟ้า ที่มองตามน้องชายไป อารมณ์คุกรุ่นจนอยากเอานิ้วจิ้มตา แต่เมื่อได้ยินเสียงเรียกของเมเร ท่าทางโบกมือเรียกขอความเห็นเกี่ยวกับรองเท้าที่เรียงรายอยู่รอบตัวว่าจะเลือกคู่ไหนดี ความคิดชั่วร้ายก็มาเยือน
ชินก็หันมาส่งยิ้มมุมปากให้คนตัวโต
“ขอความช่วยเหลือหน่อยสิ”
ชินคว้าข้อมือใหญ่เดินจูงกลับไปหาเมเร
ดวงตาหวานภายใต้ขนตาปลอมยาวเป็นแพและไอน์ไลเนอร์จ้องมองมือของชินแล้วเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มตาสีฟ้า
“ใครอ่ะ”
ชินไม่ตอบคำถามของเมเรแต่ชี้ไปที่รองเท้ารอบตัวหญิงสาว
“คุณว่าคู่ไหนเหมาะกับเมเร”
พี่เจส่งยิ้มกว้างให้เมเร แล้วแนะนำ....ให้ซื้อรวดเดียว 3 คู่
“เหรอเอา 3 คู่เลยเหรอ” ไม่ได้ติดใจกับเรื่องราคาหรอก แต่เพราะมือของชินที่ยังจับข้อมือของยักษ์รูปหล่อนี่ต่างหากที่ทำให้เมเรต้องถามย้ำ
ชินเองก็รู้ตัวว่ากำลังถูกเมเรเก็บข้อมูลผิดๆไป แต่ก็แกล้งไม่ปล่อย
พี่เจก็รู้ตัวแต่ก็ยอมให้จับ แล้วก็ยังคงส่งยิ้มหวานพยักหน้าให้กับเมเรอีกครั้ง
“จะได้เอาไปมิกซ์แอนด์แมทช์ให้กับเสื้อผ้าได้หลายๆแบบไงครับ”
เมเรยักไหล่ หันไปพยักหน้าให้กับคนขายที่แอบปาดเหงื่อ เก็บรองเท้า 3 คู่ลงกล่อง หันมารับการ์ดจากหญิงสาวเดินไปหน้าเค้าท์เตอร์ ส่วนพนักงานอีก 2 คนเข้ามาเก็บรองเท้าที่วางเกลื่อนเข้าชั้นตามเดิม
“นี่” เมเรหันมาหาพี่เจ ทำให้พี่เจได้โอกาสแนะนำตัว

“เจเรมี่ครับ เรียกพี่เจเหมือน...ชินกับน้องยูก็ได้”

บอกชื่อของตัวเองพร้อมบอกเป็นนัยว่ารู้ชื่อของอีก 2 ได้เนียนขั้นเทพ แต่ชินก็แค่ตวัดหางตามอง ทันทีที่คลายมือจากข้อมือใหญ่ พี่เจก็พลิกมือสอดนิ้วประสานกันนิ้วยาวเรียวของชินทันที
“พี่เจ รู้จักชินตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมชั้นไม่รู้”
“สักพักแล้วครับ” รอยยิ้มของพี่เจยังคงไม่หล่นแม้แต่องศา ทั้งชี้บอกให้เมเรเซ็นชื่อบัตรเครดิต
เมเรเซ็นชื่อแล้วหันกลับมาที่ชินอีกครั้ง
“ที่บอกว่ามีนัดเนี่ย ที่จริงมีนัดกับพี่เจหรือไง”
แทนคำตอบคือสีหน้าสงบนิ่ง
เมเรหรี่ตาลง กอดอก พยักหน้าช้าๆ “นายกล้ามากเลยนะชิน” แล้วหันไปหาพี่เจ “ไม่เท่าไหร่หรอก พี่เจ”
หญิงสาวสะบัดหน้า รับถุงรองเท้า แล้วเดินออกไปจากร้าน
ยูเดินเหมือนละเมอ เข้ามายืนข้างชิน “ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ”
หนุ่มตัวเล็กหันมาส่งยิ้มให้พี่เจ “ขอบคุณนะฮะ”
“เรื่องเล็กน้อย”
“ขายรองเท้าได้ตั้ง 3 คู่จะขอบคุณไปทำไม” ชินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ คอแข็ง ดวงตาแข็งกร้าวมองตรงไปข้างหน้า สะบัดมือจากพี่เจแล้วหันไปเรียกน้องชาย
“ไปยู กลับบ้าน”

ยูมองพี่ชายที มองยักษ์รูปหล่ออีกทีแล้วปวดหัวตึ้บ ทั้งยิ่งอยากแกล้งบ้าจับใครสักคนแถวนี้เป็นตัวประกัน  เมื่อเดินเข้าบ้านแล้วพี่ชายเดินตามเข้ามา นั่งเหยียดขา เอนตัว หลับตาอยู่ที่โซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น คนรับใช้นำเครื่องดื่มเข้ามาวางแล้วกลับออกไป
นิ่งๆอย่างนี้แหละ พร้อมที่จะกลายเป็นระเบิดได้ทุกเมื่อ
ขณะที่หันไปเปิดเพลงเบาๆ จากเครื่องเสียง ยูล้วงหยิบโทรศัพท์จากระเป๋ากางเกงที่ดังขึ้นแล้วกดรับสาย
“ผมอยู่บ้านแล้ว เมเรจะมาทำไม ผมจะเปิดสปีกเกอร์โฟนนะ เพราะผมยังทำธุระอย่างอื่นอยู่”
ที่จริงยูไม่ได้กำลังทำธุระอะไรนอกจากการหายใจ แต่อยากให้คนต้นเหตุได้ฟังด้วย
“ธุระอะไร ถึงได้สำคัญกว่าเรื่องของชั้น”
ยูกำลังนับ  1 ถึง 100 ขณะที่คนผอมโปร่งกระตุกมุมปาก หันไปมองทางอื่น
“ยู ไอ้พี่เจนี่มันใคร” เสียงแหลมปรี๊ดดังขึ้น
“แล้วเขาบอกกับเมเรว่าเขาเป็นใครล่ะ”
เสียงเมเรร้องกรี๊ดโวยวายเพราะโดนย้อน
เสียงร้องขัดใจดังน่าปวดหัวจนทั้งชินและยูต่างก็ยกมือยอมแพ้เหมือนเจ้าตัวมายืนอยู่ข้างหน้า
“ไอ้เด็กบ้า ตอบมาดีๆ อย่ามากวน มันเป็นใคร ทำไมมันถึงได้กล้ามาจับมือถือแขนกับชินของชั้น” ระดับเดซิเบล และความแหลมคงที่ไม่มีตก ยิ่งคำว่าชินของชั้นเนี่ย กระแทกกระทั้นเน้นย้ำกันชัดๆ
ยูหันไปมองหน้าชินที่อ้าปากพูดไม่มีเสียง ให้บอกว่าเป็นเพื่อน
“เพื่อนน่ะฮะ”
“เพื่อนบ้าอะไร ทำไมจับมือกัน ทำไมชั้นไม่เคยรู้ ไม่เคยได้ยินมาก่อน”
ยูหันไปมองหน้ากับพี่ชาย คาดว่าเมเรคงถึงขั้นมีคนคอยรายงานความเคลื่อนไหวของชินให้ฟังเป็นระยะ
“ยู แกฟังชั้นอยู่หรือเปล่า”
“ฟัง”
“บอกมานะ ชินไม่ใช่คนที่จะสนิทกับใครง่ายๆ แล้วถึงขนาดจับมือยืนเบียดไหล่อย่างนั้นน่ะ มันเป็นใคร!”
“ก็เพื่อนไง”
“ไอ้ยู!”
“ก็จะให้ผมตอบว่าไงล่ะ เมเรรู้การเคลื่อนไหวของพี่ชินดีกว่าผมอีก”
 “ไอ้เด็กบ้า บอกว่าอย่ามากวนอวัยวะเบื้องล่างไง มันเป็นใคร มาจากไหน มาสนิทกับชินของชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ตกลงวันนี้ชินของชั้นนัดกับน้องอย่างแก หรือว่านัดกับมันแล้วเอาแกมาบังหน้า”
“พี่ชิน นัดกับผม แต่เรื่องเจอกันนี่....” ชินพูดไปมองหน้าพี่ชายไป “บังเอิญน่ะครับ”
“บังเอิญอะไร นั่งกินข้าวตั้งนานไม่เห็นหน้า อ๊ะ” เมเรทำเสียงเหมือนนึกขึ้นได้ “ชั้นเห็นหมอนี่ นั่งอยู่อีกโต๊ะ มันมองชินของชั้นอยู่ ชั้นน่าจะจัดการเสียตั้งแต่ตอนนั้น แล้วทำไมไม่นั่งด้วยกันแต่แรกล่ะ เขาผิดใจกันอยู่หรือไง”
“ผมไม่รู้~~”  ยูลากเสียง กุมขมับ “พี่เมเร ผมไม่รู้อะไรเลย อย่ามาซักหาคำตอบอะไรจากผมเลย ผมวางสายแล้วนะ”
“ไม่ได้ แกต้องรู้เพราะชินของชั้นอยู่กับแก”
“ก็ถ้าเขาเป็นชินของพี่ แล้วพี่ไม่รู้ แล้วผมจะรู้มั้ยเล่า”
เสียงร้องกรี๊ดขัดใจดังขึ้น ยูกดปิดสายแล้วโยนไปซุกไว้ใต้หมอนอิงทันที
“ผมอยากตาย~~”

=*=*= จบตอนที่ 2 =*=*=

พรุ่งนี้มาแต่เช้าจริงๆ ครับ
ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 04-05-2011 16:56:09

เกลียดชะนี นางนี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 04-05-2011 17:12:46

ยัยเมเรโวยวายจัง  รำคาญแทนชินเลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 04-05-2011 21:18:46

เมเรช่างโวยวายได้แบบน่ารำคาญมาก
สงสัยคลถูกเลี้ยงมาแบบสปอยล์ชัวร์เลย
สงสารก็แต่ชินกับยูเนี้ยแหละที่ต้องทนฟัง
แนะนำชินกับยูว่าถ้ารำคาญมากๆเอากาวตาช้างทาปากเมเรไปเลย
สองหนุ่มก็หล่อกันดีจริงๆเห็นแล้วเลือกถูกเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 04-05-2011 21:41:43

ต้อนรับเรื่องใหม่ของน้องไจฟ์ น้องที

เมเรเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญมากกกก
รอตอนต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 04-05-2011 22:05:16

 :กอด1:
 :L2:
 :o8:
อิอ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 04-05-2011 22:13:06

แล้วๆๆ เปลี่ยนเป้าหมายกลางอากาศเลยนะพี่เจ อย่างงี้รีนาโต้ก็สบายอ่ะสิ ไม่ต้องไปรบรากับใครให้เมื่อย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 04-05-2011 22:42:30

ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่จ้าคุณไจฟ์  :กอด1:

เอ่อ รำคาญเมเรอะ น่าเตะซักเปรี้ยง  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 04-05-2011 23:32:50

เย้ๆๆๆ เรื่องใหม่ 4 คู่แน่ะ อิอิ
อ๊ายยยยยยยยยยยยย เค้าชอบต้นแบบพี่ชินอ่า (แอบชอบจองชิน อิอิ)

แต่หลงรักน้องยู คนน่ารักไปแย้ววววว ทามงัยดีเนี้ย
เฮ้อออออออ เป็นโรคแพ้คนน่ารักประจำเรยวุ้ย อิอิ

หุหุ พี่ชินมาดครึมของเรา เจอพี่เจที่เจ๋งกว่าเข้าไป ><

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ยัยเมเร
มาเรียกน้องยูที่น่ารักของเค้าแบบนั้นได้งัยเนี้ย ชิชิ

ขอบคุณ JT ค๊าบบบบบบ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 05-05-2011 05:55:44

เมเรทานนกหวีดเป็นอาหารเสริมหรอจ๊ะ?

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (4-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 05-05-2011 06:20:35

ขอบคุณไจฟ์กับที :L2:
พี่เจปิ๊งชินแล้วสิ เจอก้างเมเรจอมโวยวาย
เมเรมีสีสันจัง สงสัยแสบกว่ามามิเอะ
น้องยูใสใสอารมณ์ดีจัง :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 05-05-2011 08:23:47

(ต่อครับ)

ตอนที่3

ทั้งที่บอกไว้ว่าวันนี้ไม่ว่าง เพราะต้องไปงานโรงเรียนเก่า แต่พอถึงเวลาจริง ความจริงแท้ข้อเดิมก็ปากฏ เพราะว่าชินก็ยังต้องตื่นเช้ามาสอนเทควันโด้ หาใช่การไปโรงเีรียนเก่าไม่

สีหน้าของผู้สอนเควันโด้กลับมานิ่งสนิทอีกครั้ง ยิ้มเล็กน้อยเมื่อจบชั่วโมงการสอนมีไว้สำหรับลูกศิษย์ในชั้นเรียน แต่ไม่ได้มีไว้ให้กับผู้ปกครองที่ด้านหน้า
หมดชั่วโมงในตอนบ่ายเดินกลับมาที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทักทายกับอาจารย์ทาเคที่มาสอนดาบแทนยู แล้วก็กลับออกมาถอนหายใจยาวอยู่ในรถส่วนตัว
ตอนนี้แหละถึงได้หยิบโทรศัพท์ที่ปิดเสียงไว้ตั้งแต่เช้าออกมาดู
มี miss call  นับสิบสาย ทั้งจากที่บ้านของเขาเอง และจากเมเร ขณะที่ยูน้องชายสุดรักส่งข้อความมาเยาะเย้ยว่ามีความสุขล้นเหลือกับงานโรงเรียน และไม่แนะนำให้พี่ชายตามมาเพราะอาจคุ้มคลั่งจากเสียงเพลงดังกระหึ่มกับเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆทั้งหลายได้
ใช่แล้ว....
ชินเกลียดเสียงดัง เกลียดความวุ่นวาย และการใช้ฟอร์มเคร่งขรึม ท่าทีถือตัวก็ได้ผลดีเสมอ
เว้นแต่เมเรเพียงคนเดียวที่ฟอร์มนี้มันใช้ได้ผลบ้าง ไม่ได้บ้าง
อ่านข้อความน้องชายเสร็จก็เก็บใส่กระเป๋าสะพาย วางไว้ที่เบาะที่นั่งข้างคนขับเหมือนเคย ไม่จำเป็นต้องโทรกลับ เพราะรู้ว่าที่บ้านโทรมาก็เพราะเมเรโทรตามไปจิก
แล้วก็ใช่ว่าเมเรจะไม่รู้ว่าวันนี้เขาต้องมาทำงานที่ศูนย์การเรียนรู้ที่เป็นกิจการของครอบครัว
กวาดตามองไปรอบลานจอดรถก่อนออกรถ
“ยังดีที่ไม่ตามมาวุ่นวายถึงที่นี่”

แวะร้านเบเกอรี่ซื้อชูครีมของชอบของน้องชาย พนักงานขายยิ้มแย้มทักทาย
“รับกี่ชิ้นดีครับ”
“20 ครับ” ชินตอบ
“โห อย่าบอกนะว่าชินกินคนเดียวหมดเนี่ย” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นข้างๆทำให้ชินหันขวับไปมองเต็มตา แล้วต้องปรับสีหน้าตกใจให้กลับมาอยู่ในความสงบด้วยความเคยชิน
รอยยิ้มกว้างกับดวงตาสีฟ้า ทำให้ชินรู้สึกแปลกๆ
“มาคนเดียวหรือครับ ยูไปไหนล่ะ”
ชินไม่ตอบคำถาม ดวงตากลมมองตรงไปข้างหน้า คอแข็ง หลังตรง เมื่อพนักงานส่งของให้ก็เพียงส่งเงินให้ รับของ รอเงินทอนแล้วกลับออกมา แต่คนตัวโตคนนั้นยังก้าวเดินตามกลับมาจนถึงรถ
ทันทีที่เปิดประตูรถเสียงเพลงเรียกเข้ายังคงดังจากกระเป๋า
ชินชะงักไปนิดหนึ่งแล้วหันกลับมาหาคนตัวโต
“นี่คุณ...”
“เจ”
“เมื่อวานนี้ ขอบคุณที่ทำให้เมเรหยุดส่งเสียงน่ารำคาญ แต่วันนี้ไม่จำเป็น”
“โอ้....” พี่เจแอคติ้งผิดหวัง แตะหน้าอกหมดแรง “ทำไมชินถึงได้ใจร้ายกับผมอย่างนี้”
ชินขมวดคิ้ว ท่าทางไม่ได้คล้อยตามบทบาทของพี่เจสักนิดจนพี่เจเองน่ะแหละที่ต้องเซ็งเอง
“นี่ชิน ขึงเชือกไว้ตึงเกินไปมันจะขาดได้นะ”

รู้ว่าประโยคที่คนตาสีฟ้าคนนี้พูดออกมา มันคือความเป็นห่วง แต่ว่าสมองของชินกำลังคิดถึงเรื่องอื่นอยู่
.......ยู เมเร และพี่เจ.......
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นเพียงเสียงริงโทนที่มากับเครื่อง ชินก้มลงไปเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดรับ
“ครับพ่อ”
ดวงตากลมที่ตวัดมาหาแว่บหนึ่งระหว่างที่ฟังคนจากปลายสายพูด ทำให้พี่เจยักไหล่ แล้วโบกมือ แต่ชินกลับเรียกไว้
“เดี๋ยว”
พี่เจเลิกคิ้วสูง
....อะไรวะ ทำหน้าเหมือนผมเป็นส่วนเกินอยู่แท้ๆ แต่พอจะไปก็กลับเรียกไว้....
ชินกดวางสายโทรศัพท์ แล้วหันมาถามเชิงสั่ง
“ไม่มีอะไรทำใช่มั้ย”
“ห๊ะ”
“ขับรถตามไปที่คอนโดฯ ผมต้องเอาของไปเก็บก่อน”
บอกแล้วก็เดินไปประจำที่คนขับ พี่เจที่กำลังจะทำตามคำสั่ง เดินหมุนกลับมาหาอีกครั้ง
“ขอเบอร์ก่อน เพราะผมยังมีเรื่องต้องทำอีกสักครึ่งชั่วโมง ชินเอาของไปเก็บ ผมไปถึงแล้วจะโทรหา”
“ไม่ ขับตามไปเดี๋ยวนี้”
“ชิน ผมไม่ได้ว่างงานนะ”
“ไปหาลูกค้าร้านรองเท้าเหรอ” ชินขมวดคิ้วแล้วพยักหน้า แบมือขอโทรศัพท์ของพี่เจ กดเบอร์ ส่งคืนพร้อมทวนคำสั่งอีกครั้ง “เร็วๆแล้วกัน”

ตั้งแต่อยู่บนถนนนอกรั้วเขตคอนโดมิเนียม ก็เห็นคนที่ยืนนิ่งเหมือนรูปปั้นอยู่ที่ระเบียงหน้าคอนโดแล้ว ให้ความรู้สึกเหมือนการวางรูปปั้นสวยๆ ไว้บนเวทีเสียจริง พอเลี้ยวรถเข้ามาชินก็เปิดประตูรถเข้ามานั่งเอง แล้วบอกที่หมายที่จะไป

พี่เจหันไปมองคนที่เหมือนรูปปั้นหายใจได้เป็นระยะ ไม่มีบทสนทนาสร้างความสัมพันธ์อันดี มีแต่ความรู้สึกถึงเกราะที่ห้อมล้อมอยู่

บ้านหลังใหญ่ย่านสุขุมวิทที่ชินชี้บอกว่าให้กดแตรเรียกคนมาเปิดประตูทำให้พี่เจต้องหันมามองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆอีกครั้ง
...ที่จริงไม่ได้สงสัยอะไรหรอก ก็เค้าสวยอ่ะ ก็มองบ่อยๆ สบายตาดี...

พอรถเลี้ยวเข้าไปจอดชินก็ก้าวลงมาเองอีกครั้ง
หญิงสาวที่เดินออกมาจากบ้านหยุดชะงัก แล้วส่งเสียงเหมือนกรีดร้องมากกว่าเรียกชื่อ
“ชิน พามัน....พี่เจมาด้วยทำไม”
ชินหันมาพยักหน้าให้พี่เจเดินตามเข้าไปในบ้าน ยกมือไหว้พ่อแม่ของเมเรแล้วแนะนำคนที่มาด้วย
“นี่คือพี่เจครับ”
แค่นี้แหละ ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ เพิ่มเติม
ขณะที่พี่เจเอง พอเห็นเมเรก็รู้แล้วว่า ที่เขาเหน็บมาด้วยเพราะอะไร
แม่ของเมเรท่าทางไว้ตัว จ้องมองพี่เจศีรษะจรดเท้า แล้วหันมาหาชิน
“เห็นว่าวันนี้ไปสอนเทควันโด้”
“ครับ”
“แล้ว” ดวงตายาวเรียวตวัดมาหาพี่เจ
“พ่อบอกว่า คุณลุงคุณป้ามีธุระ” ชินพูดตัด
แม่ของเมเร ชี้มาที่ลูกสาวที้เข้ามานั่งข้างแม่ที่เก้าอี้ตัวยาว “ก็ที่บอกว่าจะให้พาเมเรไปเที่ยวน่ะ” พูดแล้วก็ปรายตามาที่พี่เจอีกที
เห็นมาตั้งแต่เด็กแล้วว่า ชินเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงลิบ ทำให้แทบไม่มีเพื่อน วางกำแพงเหล็กปิดกั้นตัวเอง ทั้งถือตัว  ทั้งหยิ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าศูนย์การเรียนนั่นเป็นกิจการของพ่อตัวเอง มีหรือที่คนอย่างชินจะไปทำงาน ลำพังค่าจ้างที่นั่นพอค่าน้ำมันรถหรือไง
ติดที่ลูกสาวดันปลื้มชินซะมากมาย จนแทบไม่ยอมไปเรียนต่อต่างประเทศเมื่อจบชั้นมัธยม ต้องต่อรองแลกเปลี่ยนผลประโยชน์กันยิ่งกว่าการเจรจาการค้า ลูกสาวถึงได้ยอมไปเรียน
แต่เมื่อปรายตามองไอ้คนตัวโตผมสีอ่อนที่นั่งยิ้มอยู่ตรงนี้ นอกจากความเป็นผู้ใหญ่แล้ว ที่ต้องยอมรับก็คือ เขาต้องเป็นคนพิเศษจริงๆ ชินถึงได้พาคนนี้มาที่นี่ด้วย

“พรุ่งนี้ผมไปเรียน” ชินพูดด้วยน้ำเสียงกลางๆ
เจรจากั๊กกันไปกั๊กกันมาแบบนี้ อีก 3 ชั่วโมงจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย พี่เจเลยต้องตัดสินใจที่จะเลิกเป็นผู้เฝ้ามอง  “เราไปทานอาหารค่ำด้วยกันดีมั้ยครับ”

ชินหันขวับจ้องตาแทบถลน
และมันก็ทำให้เมเรรีบตอบรับทันที
เสียงถอนหายใจ และอาการของชิน ทำให้เมเรยิ่งรู้สึกดี ลืมไปแล้วว่า พี่เจปรากฎตัวในฐานะคนใกล้ชิดของชิน

การรับประทานค่ำที่ร้านอาหารริมน้ำวันนี้ มันน่าจะสมบูรณ์แบบ ถ้ามากับชินเพียงลำพัง แต่ถึงจะมีพี่เจมาด้วยอีกคน จนทำให้หงุดหงิดใจที่มันกลายเป็นเรา 3 คน แต่การตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนในร้าน เสียงนินทาที่ออกไปในแนวตาร้อนว่า ควงหนุ่มหล่อ 2 คน กำลังทำให้เมเรรู้สึกพอใจยิ่งกว่า
แขนข้างหนึ่งคล้องชินไว้ อีกข้างคือพี่เจ
...โอ้ย เริ่ดค่ะ เชิญเม้าท์กันตามสบาย....
รับประทานอาหารเสร็จก็คือการเดินเที่ยว
...มองมาเลย อิจฉาชั้นเลย ชั้นเกิดมาเพื่อสิ่งนี้.....
แถมพี่เจก็ช่างเอาใจ ถึงชินของชั้นจะทำหน้าเหมือนรูปปั้น แต่ทำแล้วหล่อไม่เหวี่ยงกระจายก็ทำไปเหอะ วันนี้ชั้นกลายเป็นเจ้าหญิง
....เยส ชั้นคือเมเร จำไว้นะจ๊ะ..

เกือบห้าทุ่มพี่เจถึงได้เลี้ยวรถเข้ามาเทียบบันไดหน้าบ้านของเมเร
2 หนุ่มลงมาส่งถึงเชิงบันได ยกมือสวัสดีพ่อแม่ของเมเรแล้วกลับออกมา

วนรถออกมาถึงปากซอย ชินก็บอกเหมือนสั่ง
“กลับคอนโดฯ”
“ครับเจ้านาย”
ออกมาจากซอยรถเลี้ยวซ้ายแล้ววนกลับ มุ่งตรงสู่คอนโดฯ แทนที่จะจอดรถส่งที่ด้านหน้าคอนโด พี่เจเลี้ยวเข้าไปที่ลานจอดรถ แล้วจอดที่ชั้นวีไอพี.อย่างคุ้นเคย
ชินมีคำถาม แต่ก็แค่ก้าวลงจากรถแล้วเดินนำกลับมาที่ลิฟท์
คนสูงโปร่งหยุดยืนมองไม่ยอมกดชั้นก่อน พี่เจแค่ยกยิ้มที่มุมปากแล้วกดที่ 18 ชั้นบนสุดของคอนโดฯ

เจตนาของชินคือขึ้นไปถึงชั้นที่พี่เจไป แต่จะไม่ออกจากลิฟท์ เตรียมกดลงกลับไปที่ชั้นของตัวเอง
ทุกอย่างเป็นไปตามที่คิดไว้ เว้นแต่ในตอนที่เสียบคีย์การ์ด กดรหัสเปิดห้องแล้วก้าวเข้ามา จะมีใครอีกคนเดินก้าวตามเข้ามาด้วย
“พี่เจ”
คนตาสีฟ้ารูปร่างสูงใหญ่ยกยิ้มที่มุมปาก
“พี่ไม่ได้...”
“พี่ไม่ได้อยู่ที่คอนโดฯนี้ แค่รอดูว่าลิฟท์กลับลงมาแล้วหยุดที่ชั้นไหน แล้วก็วิ่งลงบันไดหนีไฟตามลงมา ไม่น่าเชื่อว่า ชินจะยังไม่ได้เข้าห้อง”

ชินอึ้งไป เพราะนี่คือชั้น 8 คนๆนี้วิ่งลงมา 10 ชั้นเนี่ยนะ เก่งกล้าสามารถมาำกไปหรือเปล่า
ไม่น่าเสียเวลา ตรวจดูจดหมายที่ตู้ล็อคเกอร์หน้าลิฟท์นี่เลยให้ตาย!
ชินควรผลักคนๆนี้ กลับไปใช่มั้ย
แต่ชินกลับเบี่ยงตัวให้พี่เจเข้ามาในห้องพัก

ห้องพักโปร่งโล่งจากหน้าประตู คือชั้นวางรองเท้า ชุดโซฟาตัวยาว โต๊ะทำงาน คอมพิวเจอร์จอใหญ่ ตู้หนังสือ
ห้องนอนทางซ้ายมือ กับครัวที่แบ่งพื้นที่เล็กๆของห้องตั้งอยู่ทางขวามือ
ไม่มีเครื่องเรือนประเภทของตกแต่ง รูปภาพ ตุ๊กตา หรือโมเดลรถยนต์
เรียบง่าย ปราศจากความซับซ้อน ถ้าไม่ใช่ชั้นวางรองเท้ากับหนังสือแน่นทึบในตู้ ก็จะสรุปได้ว่า เจ้าของห้องไม่ได้อยู่ที่นี่ไปแล้ว
“มีอะไรอีก” เจ้าของห้องยืนมือล้วงกระเป๋าถามคำถามนี้อยู่กลางห้อง ขณะที่อีกคนเดินไปที่หน้าต่าง มองดูแสงสีของกรุงเทพ
“เสียงน่าปวดหัวอย่างที่ชินว่าจริงๆด้วย” พี่เจหันมามอง
ชินพยักหน้าก้าวเข้ามายืนข้างๆ “วันนี้ขอบคุณมาก”
ชินบอกงึมงัม
“บอกได้มั้ยว่าทำไมพี่ถึงได้รับเกียรตินี้”
ชินหันก้มลงมองกรอบหน้าต่าง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองแสงสีอีกครั้ง  
“เพราะ....เวลาที่พี่เจอยู่ด้วยแล้วเมเรไม่ค่อยวุ่นวาย”
“อืม พี่เพิ่งรู้ว่ามีความสามารถพิเศษในการสยบคลื่นเสียง” พี่เจทำเสียงเหมือนล้อเลียนตัวเอง “พี่ก็คิดไปว่ามีความสามารถพิเศษอะไรซะอีก หรือไม่ก็เออ หน้าตาหล่อ แมน แฮนซั่ม อะไรแบบนี้”
ชินหัวเราะเบาๆ พลางส่ายหน้า
สีหน้าผ่อนคลายลงกว่าเดิมทำให้พี่เจรู้สึกแปลกๆ อยากทักว่าทำไมไม่ชอบยิ้ม ก็กลัวว่าจะทำให้รอยยิ้มอ่อนๆนี้หายไป
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชินกดรับสายทันที
“เดี๋ยวโทรกลับ”
แล้วก็วางสาย หันมาหา “ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ผมมีเรียนเช้า”
“กลัวยูรอหรือไง”
ชินมองหน้าตรงๆ แล้วพยักหน้า
พี่เจถอนหายใจแรงๆ “บอกกันตรงๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เพียงแต่ว่าพี่เป็นเกย์ชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิงก็จริง แต่ก็ไม่ชอบการหลอกลวงว่าชอบผู้หญิง พี่รู้สึกว่ามันไม่แฟร์”
“เมเรรู้ว่า พี่ไม่ได้จีบเธอ”
“เมเรรู้เพราะพี่ทำให้เธอรู้ ซึ่งมันทำให้ชินไม่ค่อยพอใจ เพราะชินต้องการให้พี่จีบเธอ เพื่อไม่ให้พี่ยุ่งกับยู”

ดวงตาสีฟ้าจ้องมองคนที่สีหน้าตกใจวูบหนึ่งแล้วหันไปมองทางอื่น
ยังมีอีกเรื่องที่ชินจะไม่มีวันยอมให้พี่เจรู้
“ถ้าพี่ไม่อยากยุ่งกับเมเร ผมก็ไม่มีสิทธิ์จะห้าม แต่เรื่องของวันนี้ ขอบคุณมาก” ชินบอกตัดบทแล้วเดินนำกลับมาที่ประตู
พี่เจเหนี่ยวเอวบางให้หันกลับมา มือสวยยกขึ้นค้ำอกกว้าง ขณะที่เบี่ยงตัวหนีจนเหมือนจะตะแคงข้างให้
“โห.....” น้ำเสียงตัดพ้อ น้อยใจมากกว่าหื่น ทำให้คนในอ้อมแขนถึงกับไปไม่เป็นเหมือนกัน
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อยได้มั้ย”
“ไม่ได้”
“ใจร้ายมาก หลอกใช้คนอื่น พอหมดประโยชน์ก็โยนทิ้ง”
“นี่!” ชินหันมาถลึงตาใส่แล้วต้องหลบตามองกระดุมเม็ดบน
ยอมรับว่า ตั้งแต่วันที่ผู้ชายคนนี้มายืนข้างๆ ในร้านรองเท้า ก็กำลังใช้ประโยชน์จากท่าทีเป็นมิตรของผู้ชายคนนี้
ท่าทีต่อต้าน ขัดขืนค่อยๆผ่อนคลายลงช้าๆ หากนับเป็นนาทีคงนับได้หลายนาทีอยู่เหมือนกัน
“ผมขอโทษที่ ทำอย่างนั้นทั้งที่เราไม่รู้จักกัน”
“แล้ว...”
“ผมขอบคุณที่ช่วย”
“แล้ว...”
“ผมไม่ได้ชวนพี่ขึ้นห้อง”
“ก็จริงนะ อันนี้พี่เสนอหน้าเข้ามาเอง”
“ต่อให้พี่เข้ามาแล้ว ผมขอโทษและขอบคุณไปแล้ว ก็ไม่เห็นต้องถึงเนื้อถึงตัวกันแบบนี้”
พี่เจค่อยคลายแขนออกแต่ไม่ก้าวถอยหลัง ขณะที่ชินลดแขนลง แต่ก็ยังไม่ก้าวถอยหลัง ทำให้ทั้ง 2 คนยังคงยืนแนบชิด
....แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป....
“พี่ไม่ยุ่งกับชินก็ได้ แต่ถ้าพี่จะจีบ....”
“ไม่ได้นะ ห้ามยุ่งกับยู” ชินพูดเสียงดังแล้วกัดปาก ก้าวเท้าหนีไปทางอื่น

“ชิน...รักยูหรือ”
...เฮ่อ...กูหนอกู เพิ่งพบเพิ่งเจอ เต็มใจให้หลอกใช้ วุ่นวายจนต้องโยนงานไปให้คนอื่นทำ เพื่อจะมาย้ำว่าเขาไม่ได้สนใจเราเลย  อะไรของกูวะเนี่ย...เฮ่อ...
“ใช่”

“แล้วยูล่ะ”
“ผม...ไม่รู้”
เสียงถอนหายใจหนักๆ ทำให้คนที่ยืนหันหลังให้ต้องซ่อนยิ้มที่พร้อมจะเลือนหายไปในพริบตา
เหมือนกับคนตัวโตตาสีฟ้า ที่ยกยิ้มที่มุมปาก ดวงตาวาววับ
“แย่ชมัด”
ชินนิ่งเงียบรอฟัง แล้วก้าวไปที่ประตูห้อง พี่เจเดินตามมาแล้วหยุดยืนข้างหน้า
เมื่อเผชิญหน้ากัน
คนหนึ่งฟอร์มสีหน้าเฉยชา เหมือนโลกถล่มข้างหน้าก็ไม่รู้สึก ทั้งที่ในใจกำลังร้อน
อีกคนฟอร์มสับสนลังเล  ทั้งที่ภายในมั่นใจ
“ชินครับ”
ชินเพียงแต่มองกลับมานิ่งๆ ไม่ได้กะพริบตาแม้ในตอนที่พี่เจก้มหน้าลงไปหา แตะริมฝากต่อริมฝีปาก ถอยออกเพียงนิดเดียวแล้วจูบเม้มริมฝีปากบน แต่พอจะจูบอีกที ชินก็กระแอมเบาๆ
“อีกทีนะ”
ชินถลึงตาใส่ พี่เจใช้ความเร็วจูบอีกทีแล้วยิ้มกว้าง “พี่ถึงบ้านแล้วจะโทรหานะครับ”
ประตูปิดลงชินยกมือแตะที่ริมฝีปากทรุดตัวลงนั่งกับพื้น นี่แหละความรู้สึกที่จริงแท้ที่สุดในการพบกับผู้ชายตัวโตตาสีฟ้าคนนั้น
ประตูปิดลงพี่เจกำหมัดร้องเย๊เบาๆ ใจอยากวิ่งไปชู 2 นิ้วกับกล้องวงจรปิดซะด้วยซ้ำ

=*=*จบตอนที่ 3=*=*

มาวันอาทิตย์นะครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-05-2011 08:38:05

ไจฟ์ ไจฟ์ ไจฟ์ :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 05-05-2011 10:07:48

แอร้ยส์ เค้าจ๊บกันแล้ว  :-[

รอวันอาทิตย์  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 05-05-2011 10:14:10

มันดูเหมือนจะเรียบง่ายไม่มีอะไร
แต่จริงแล้วมันซับซ้้อนและมีอะไรมากกว่าที่คิด
แต่ที่แน่ๆพี่เจกับชินจุ๊บกันแล้วววววว
ยังยืนยันคำเดิมรำคาญเมเรมากกกกกกกกกกก
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 05-05-2011 10:50:33

อืมม ตกลงชินชอบยูเหรอ  o22

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 05-05-2011 10:53:48

เรื่องใหม่มาแล้ว สนุกดีครับ
น้องยูน่ารักจัง ขี้เล่นเป็นกันเอง (อิอิ ชอบ)  
พี่รี ยักษ์ตาเขียวนี่ท่าทางจะรักษาฟอร์มนะเนี่ย หุหุ
ชิน...บุคลิกเย็นชาได้ใจ หยั่งกะน้ำแข็งขั้วโลก
พี่เจ~~~ เริ่ดมากค่ะ จบวิชาเนียนระดับเทพมาจากมหาลัยไหนคะ เจอครั้งแรกมีเกี่ยวมือ ครั้งที่สองนี่จุ๊บๆ ซะแล้ว ตรงไปตรงมากับความรู้สึกตัวเองสุดๆ 555 ตอนแรกนึกว่าจะฟอร์มขรึม ที่ไหนได้ ขี้เล่นเหมือนกันนะเนี่ย  
ส่วนคนนี้....เยส ชั้นคือเมเร จำไว้นะจ๊ะ..  
ค่า...จำแม่นไม่มีลืม บุคลิกและนิสัยแบบนี้ เอาไปเก็บ ฝังไห แล้วโบกปูนทับไปเล้ย อยู่ใกล้ๆ แล้วอยากจะเรียกเมย์เดย์ เมย์เดย์ กร๊าก
รออ่านตอนต่อไป ขอบคุณนะครับ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 05-05-2011 10:56:03

เห็นชื่อเรื่องภาษาอังกฤษก็เดาว่าพี่ไจฟ์ของน้องทีแต่งแน่ๆ   :o8:
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ

แปะไว้ก่อน  เดี๋ยวมาตามอ่าค่า    :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 05-05-2011 15:02:56

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่เจละลายน้ำแข็งไปได้แล้ว 1 ก้อน อิอิ

>///<

วันนี้น้องยูที่น่ารักไม่ออกเรยอ่า

ขอบคุณ JT จ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 05-05-2011 17:02:23

เข้ามาตามอ่านอีก2ตอน รำคาญเมเรจังเลยอ่ะค่ะ
คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองมากมายขนาดนั้นเนี่ย
เอาใจเชียร์พี่เจให้ละลายกำแพงน้ำแข็งของพี่ชินให้ได้ไวไวนะคะ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 05-05-2011 18:12:57

ต้องอ่านด้วยสติ ไม่งั้นอาจ miss เนื้อหาบางตอนได้ 5555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 05-05-2011 20:39:20

พี่เจ สู้ ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 05-05-2011 20:58:30

พี่เจเริ่มรุกชินแล้ว   :-[

ว่าแต่พออ่านไปอ่านมาชักจะหมั่นไส้ยัยเมเรมากขึ้นทุกทีแฮะ นิสัยมันน่า  :beat: จริงๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 05-05-2011 20:59:19

+1 ให้พี่ไจฟ์ก่อนเลย
น่ารักจังพระเอกใครว่ะ :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 05-05-2011 23:48:13

อ๊ะๆๆๆๆ ซ่อนความรู้สึกภายใต้หน้ากากเย็นชาเหรอ???? หลอกเค้าว่าชอบคนอื่นอีก??? ร้ายนะเนี่ย น้องชิน
แล้วทำแบบนี้ทำไมหนอ?? กลัวเจ็บเหรอ??
รออ่านตอนหน้านะคร้าบบ คุณชายเย็นชา...
 :กอด1:กอด 2 หนุ่มแน่นๆ ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Little_b ที่ 06-05-2011 02:54:49

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: butajang ที่ 06-05-2011 03:31:48

ขอบคุณนะคะที่เเต่งเรื่องให้อ่าน มีคนเเนะนำมา  อ่านเเล้วก็ เมนท์รวบยิดเลยนะคะ เรื่องไปได้เรื่อยๆ เเต่จะไม่เรื่อยก็เพราะ"พี่เจ" น่ารักดีนะคะ เเต่ซิน รักน้ิองตัวเองจริงเหรอ อันตรายนะเนี่ย ต้องเชียร์ พี่เจว่า สู้ๆๆ

 ชอบท่อนนี้มากเลยค่ะ

 "คนหนึ่งฟอร์มสีหน้าเฉยชา เหมือนโลกถล่มข้างหน้าก็ไม่รู้สึก ทั้งที่ในใจกำลังร้อน
อีกคนฟอร์มสับสนลังเล  ทั้งที่ภายในมั่นใจ"

อ่านเเล้วเห็นภาพมากๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 06-05-2011 03:43:16

ใยเมเร นี้ร้ายจิงๆๆๆ  เอาเเต่ใจสุดๆ

พีเจ เต็มที่  ไปเลย..........


รอลุ้นคู่ยู....

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-05-2011 08:21:51

วันอาทิตย์ วู๊วววว
นักดาบของเร๊า อุอุ :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 06-05-2011 08:33:18

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
"ประตูปิดลงชินยกมือแตะที่ริมฝีปากทรุดตัวลงนั่งกับพื้น นี่แหละความรู้สึกที่จริงแท้ที่สุดในการพบกับผู้ชายตัวโตตาสีฟ้าคนนั้น
ประตูปิดลงพี่เจกำหมัดร้องเย๊เบาๆ ใจอยากวิ่งไปชู 2 นิ้วกับกล้องวงจรปิดซะด้วยซ้ำ"
แปลว่าชินกับพี่เจใจตรงกัน
ชินชอบยูแต่ไม่ใช่ฐานะคนรัก แกล้งให้พี่เจเข้าใจผิด
เมเรน่ารักอ่ะ มีสีสันดี ตัวป่วนของเรื่องแน่เลย
รอเช้าวันอาทิตย์นะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 08-05-2011 04:57:35

(ต่อครับ)

ตอนที่ 4

เมื่อไหร่นางสาวเมเรจะกลับอเมริกาหนอ บอกว่ากลับมาบ้านเดือนนึงแล้วนี่มันกี่วันกี่คืนเข้าไปแล้วเนี่ย ต้องรับโทรศัพท์เช้า กลางวัน เย็น เพื่อรายงานว่าชินของชั้นอยู่ที่ไหนทำอะไร
ย้อนถามว่า ทำไมไม่โทรไปหาเองจะเจอกับการเพิ่มระดับเดซิเบลแบบปัจจุบันทันด่วนว่า ถ้าโทรไปแล้วชินของชั้นรับสายชั้นจะโทรหาแกมั้ยยยยยยยยยยยย
เออจริงของเค้า แต่กูปวดหัวว้อยยยยยยยยยยย
แถมคุณพี่ชายเขาเป็นอะไรของเค้าก็ไม่รู้
หลายวันมานี้ไม่รู้องค์อะไรมาประทับ ถึงได้ตามเช็คตามจิกได้ระดับเกรดเอพอกัน  
อิสระภาพของเด็กมอปลายที่ชื่อยูอยู่ที่ไหนกัน
ไปยื่นเรื่องที่ศาลปกครองได้มั้ยเนี่ย TT^TT

หนุ่มยูในชุดนักเรียนขายาว ลายฟ้าขาว กับเสื้อเชิร์ตแขนสั้น และกระเป๋าเป้หลังพร้อมถุงผ้าใบยาวใส่ดาบไม้ก้าวลงจากรถไฟฟ้า แล้วเดินต่อมาที่มหาวิทยาลัยของพี่ชาย หนุ่มนักเรียนมัธยมแวะร้านเครป แล้วเดินแทะมาเรื่อย หมดพอดีก็แถวๆสนามรักบี้ โยนทิ้งถังขยะ หาที่ล้างมือ แล้วเดินต่อไปที่คณะของพี่ชาย
ดวงตามองไปข้างหน้า หลังตรง
พี่น้องเขาฟอร์มเดียวกัน
ไม่สนใจสายตา ไม่สนใจท่าทางชี้มือ เสียงพูดใดๆ
จนกระทั่งมีโทรศัพท์เข้า ยูมองหน้าจอแล้วเดินเข้าไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้หินอ่อนหน้าสำนักอธิการบดี จะใครก็คนนั้นแหละ ชินของชั้นอยู่กับแกหรือเปล่า....
พอกดวางสายก็เห็นชายหนุ่มอีกคนยืนส่งยิ้มอยู่ข้างหน้า
“มาหาใครครับ”
ยูยืนนิ่ง ท่าทางเตรียมพร้อมระมัดระวัง ถึงจะรู้วิชาต่อสู้ แต่ไม่รู้ว่าคนนี้มาดีมาร้ายยังไง อาจมีอาวุธก็ได้
คนแปลกหน้าอยู่ดีๆเข้ามาทัก ต้องไม่ประมาท
“หาพี่ชาย เขาอยู่คณะวิทย์ครับ”
“อ้อ...” หนุ่มคนนั้นหันไปมองที่อาคารเรียนด้านใน “เดินไกลเหมือนกันนะเนี่ย”
“ไม่หรอกครับ มาบ่อย ผมไม่รีบด้วย เห็นเขาว่าต้องทำแล็บ”
“ไม่รีบงั้น....ไปทานอะไรเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้มั้ย” ยูหันมามองคนแปลกหน้า “พี่ต้องมาคุยกับท่านอธิการ ตามมาด้วยคณาจารณ์อีกเซ็ทใหญ่ ตั้งแต่เช้ายันบ่าย ยังไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากกาแฟ”
“ไม่ได้...เป็นอาจารย์หรือครับ”
“เปล่าๆ” รีนาโต้รีบยกมือ “พี่ชื่อรีนาโต้ เรียกพี่รีก็ได้ พอดีมหาลัยจะสั่งรถตู้น่ะ พี่เอาใบเสนอราคามาให้ดู”
“โรงอาหารอยู่ทางนั้น มีห้องอาหารติดแอร์อยู่ใต้ดิน” ยูชี้บอก แต่ขาไม่ขยับ
“ไม่ไปทานด้วยกันหรือครับ”
“ไม่ครับผมกินขนมแล้ว แล้วเดี๋ยวเจอพี่ เขาก็ต้องพามากินอีกรอบอยู่ดี”
“เครปอันเดียวไม่อิ่มหรอกน่า”
ประโยคที่แสดงให้เห็นถึงการถูกจับตามองทำให้ยูหรี่ตาลง
แต่พี่รีโปรยยิ้มสุดหล่อคงที่ไม่มีตกหล่นเหมือนเดิม ยูยิ้มฉีกมุมปากไม่เปิดฟันให้แล้วพูดนิ่งๆ
“ไปกินข้าวคนเดียวไม่เป็น ไม่ลองถามหายามแถวนี้ดูล่ะพี่ เผื่อเขาสงสารผู้ใหญ่ขี้เหงาไปกินข้าวเป็นเพื่อน”

ยูกระชับกระเป๋าเป้หลังเดินตรงไปที่คณะวิทย์ ส่งแมสเซจบอกว่ามาถึงแล้วลงมาด่วนเพราะกำลังอารมณ์ไม่ดี
พี่ชายได้รับแมสเซจน้องก็รีบลงมา...ในอีก 10 นาทีให้หลัง
มาถึงตอนนี้ไอ้คนที่บอกว่าอารมณ์ไม่ดีก็กลับเสียงหูฟังไอพอด ทำแบบฝึกหัดสบายใจไปแล้ว
พี่น้องมาอยู่คู่กัน ถึงคนในคณะวิทย์จะเห็นบ่อยๆ แต่ทุกครั้งก็ยังให้ความรู้สึกละลานตาอยู่ดี
ชินแค่เดินมาที่โต๊ะที่น้องชายนั่งอยู่ แล้วหยุดยืน
“อีกนานมั้ย” คุณน้องชายเคาะโต๊ะไม่เงยหน้าขึ้นมอง
“สักชั่วโมงนึง” คุณพี่ชายยืนมองคนที่กำลังเคาะโต๊ะ
“งั้นผมกลับบ้านแล้ว”
“เพราะอารมณ์ไม่ดีที่ว่าน่ะเหรอ”
“เปล่า เวลาเปลี่ยนอารมณ์เปลี่ยน ก็ผมวัยรุ่นอ่ะ ตอนนี้ชักเบื่ออยากกลับบ้านแล้ว”
พี่ชายยกมือ “ขออีก 10 นาที ไปเก็บของก่อน”
“ก็ไหนบอกว่ายังทำงานไม่เสร็จ”
“ก็ยูบอกว่าเบื่อ”
น้องชายพยักหน้า “กลับไปทำงานเหอะ ผมไปเดินศูนย์หนังสือก่อน เสร็จแล้วเรียกมาละกัน”

เดินอยู่ในศูนย์หนังสือ ก็พบกับผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง เมื่อยืนอยู่ใกล้ยิ่งชัดเจนว่ามีดวงตาสีเขียว
“อ้าว ยังไม่เจอพี่ชายเหรอ” พี่รีถามยิ้มๆ
“เจอแล้ว แต่เขายังทำงานไม่เสร็จ”
“เรื่องปกติของการเรียนมหาลัย เดี๋ยวยูเข้ามหาลัยก็เป็นแบบนี้แหละ”
อาจเพราะอาจารย์ที่เดินผ่านมา พูดจาทักทายกับพี่รี ด้วยท่าทางคุ้นเคย เหมือนกับเจ้าหน้าที่มหาวิทยาลัยอีกหลายคน ที่ทำให้ยูลดการระวังตัวลง
แต่ยังไงนี่ก็คนแปลกหน้าละนะ’
ยูเดินเลี่ยงจากแผงนิตยสารมาที่หนังสือนอกเวลา แต่พี่รีก็เหอะคุยไปก็คอยมองไปว่าหนุ่มน้อยเดินไปทางไหน พอร่ำลาเสร็จก็ทำเป็นเดินดูนั่นนี่ ทำเนียนมายืนใกล้อีกครั้ง
“ยูอยากเรียนคณะไหนล่ะ”
หนุ่มหน้าใสหันมามองแล้ว ทำเป็นมองหาคนอื่นทางด้านหลังพี่รี
พี่รีก็เอี้ยวตัวมาบังสายตา “ว่าไงครับ”
ยูเอียงคอวางหนังสือกลับเข้าชั้นแล้วเดินออกมาจากศูนย์หนังสือ

ก็คิดว่าเดินเร็ว ก้าวยาวๆ แล้วอีกคนก็เห็นเดินดูนั่นนี่ แล้วทำไมทุกครั้งที่หันไประยะห่างมันถึงได้เท่าเดิมนะ ยูเดินกลับออกมาถึงด้านนอกมองหาคนที่ส่งแมสเซจมาบอกว่า ออกมาจากตึกคณะแล้ว
แล้วทำไมไม่มาสักทีนะ
“น้องยู~~~” สาวๆส่งเสียงทักทายอ่อนหวานเกินพิกัด
ยูหันไปส่งยิ้มรับแบบไม่เปิดปาก สาวๆก็เข้ามาห้อมล้อมพูดคุย บ้างถามเรื่องยู เป็นอย่างไรไม่เจอกันนาน
นานตรงไหน ได้ข่าวว่ากูมามหาลัยพี่ชายอาทิตย์ละ 3 วันเข้าไปแล้ว
บ้างก็ถามไถ่เรื่องพี่ชาย
“ชินไม่แข่งเทควันโด้แล้วจริงๆเหรอ”
“ครับ” ยูตอบสั้นๆ ตายังคงมองหาคนที่มีใบหน้าเหมือนรูปปั้น
“เสียดายจริง เห็นเขาว่าเกิดอุบัติเหตุเหรอ”
ยูไม่ตอบ มองหาพี่ชายแต่สายตากลับไปสะดุดที่คนตาสีเขียวที่ยังคงยืนรักษาระยะห่าง ไม่ปิดบังท่าทีว่ากำลังมองมาด้วยความสนใจ
ใช่สะดุดที่ดวงตาคู่นั้นแหละ ที่มันดูวาวๆ แปลกๆ จนไม่กล้ามองซ้ำต้องหันไปทางอื่น หันมาอีกทีเขาก็มายืนอยู่ข้างหน้าแล้ว
“ปะ พี่เสร็จธุระแล้ว”
“คะ อะไรกัน” เสียงถามไถ่เซ็งแซ่
“อ่อ พี่ชื่อรีนาโต้ เรียกพี่รีนะ พี่นัดกับน้องยูไว้น่ะ ขอโทษนะครับ” พี่รีคว้าข้อมือของยูเดินพามาที่ร้านไอศกรีม
“พอแล้วหล่ะ เขาไม่ตามมาแล้ว”
ยูบอกเมื่อเข้ามาในร้าน
พี่รีกลับดึงข้อมือเชิงบังคับให้นั่งลง ทั้งเดินไปสั่งไอศกรีมถ้วยเล็กกลับมาวางให้
“ทานซะก่อน”
มีโทรศัพท์เรียกเข้า ยูกดรับสายพูดทันที “ผมอยู่ร้านไอติม กับพี่รี อือ อือ”
“พี่ชายตามแล้วหรือ”
“ฮะ เขามาถึงตรงข้างหน้าศูนย์หนังสือแล้วหาผมไม่เจอเลยโทรตาม”
พี่รีจ้องมองยูนิ่งๆ เป็นแววตาที่ทำให้ยูต้องคว้าช้อนตักไอศกรีมใส่ปาก
....เมื่อครู่ที่ตัดสินใจเดินเข้าไปเสือกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ก็เพราะสีหน้าของเด็กหนุ่มที่ดูเจื่อนไปในทันทีที่สาวๆ กลุ่มนั้นพูดเรื่องอุบัติเหตุของชิน
ชินคือใคร คือหนุ่มอีกคนท่าทางเย็นชา ที่อยู่กับยูหรือเปล่า
จะใครก็ตาม
แต่สีหน้าของยู คนที่อยู่ข้างหน้านี่แหละที่มันทำให้พี่รีไม่อยากอยู่เฉย
เดือดร้อนอะไรกับเขาวะเนี่ย นายรีนาโต้
เออ จะเรื่องอะไรก็ช่างเหอะ เอาเป็นว่า คนหล่ออย่างรีนาโต้ไม่สบายใจที่เห็นหนุ่มน่ารักทำหน้าจ๋อยละกัน
“รสนี้อร่อยมั้ย”
“ช็อคชิพก็งี้แหละ”
เออ..ตอบอะไรแบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย
พี่รียิ้มกว้าง ทำให้ยูพลอยต้องก้มหน้าซ่อนยิ้มไปด้วย
“พี่ไม่กินล่ะ”
“ไม่หรอก”
“กลัวคอเรสเตอรอลขึ้น น้ำตาลปรี๊ดทำสถิติใหม่ละดิ”
“โห ชั้นนี้ออกกำลังกายประจำ ควบคุมอาหารไม่มีกลัวอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว”
“ก็ที่ทำอย่างนั้นเพราะกลัวคอเรสเตอรอล กับน้ำตาลไม่ใช่หรือไง”
“เออใช่” พี่รีทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกออกได้เนียนขึ้นเทพ
ยูตอบแทนด้วยรอยยิ้มกว้าง แต่หุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นคนเดินผ่านกระจกหน้าร้าน อ้อมไปผลักเปิดประตู
“พี่ชินมาแล้ว” เด็กหนุ่มลดเสียงลง พี่รีก็ทำท่าพยักหน้า พลอยนั่งหลังตรงวางมือบนตักตามไปด้วย
ชินเดินตรงเข้ามายืนข้างโต๊ะ ใช้เพียง เศษ 1 ส่วน 10 ของหางตามองพี่รี
“ทำไมมากินอะไรกับคนแปลกหน้า”
พี่รีถึงกับกลืนน้ำลาย ขณะที่ยูรีบบอก
“ผมรู้จักกับพี่รี”
“เสร็จหรือยัง จะได้กลับบ้าน”
ยูอ้าปากแล้วหุบลงพยักหน้า หันมาหาพี่รี ที่ลุกขึ้นยืน
“ขอบคุณที่เลี้ยงไอติมฮะ”
“ไม่เป็นไร ไว้เจอกันนะ”
ชินหันมามอง รอยยิ้มดุที่มุมปากบวกกับการมองจากหางตาเพียงแค่ 1 ใน 20 เหมือนบอกว่า ไม่มีทางได้เจอ
จนเดินออกมานอกร้านกลับไปเอารถที่จอดไว้ พี่รียังเดินตามมา
ชินหยุดเดินหันขวับกลับไปหา
“มีอะไร” ห้วนมาก ดุมาก
“พี่จะไปเอารถทางนี้พอดี ก็เดินไปด้วยกันไง” พี่รีทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่เริ่มรู้สึกถึงอาหารหวงในระดับผิดปกติ
แต่คนอย่างนายรีนาโต้ ไม่ขอใช้ทักษะในการคาดเดาถ้าทิศทางการคาดเดานั้นมันเดินหน้าไปทางลบ
คนตัวโตตาสีเขียวเดินไปอีกด้านของยู ยัดกระดาษแผ่นเล็กใส่ฝ่ามือ
ยูรีบซุกลงกระเป๋ากางเกงก่อนที่ชินที่เดินหลังตรงอีกด้านจะทันเห็น
เดินมาถึงรถบีเอ็มของชินก่อน ยูก็หันไปสวัสดีพี่รี แล้วเข้ามาในรถ
กลายเป็นพี่รียืนส่ง  2 หนุ่มเสียได้

รถมาจนเกือบถึงบ้านของยูอยู่แล้ว พี่ชายถึงได้ถาม
“รู้จักไอ้พี่รีนี่ได้ยังไง”
“เขามาขายรถที่สำนักอธิการมหาลัยพี่น่ะแหละ”
พี่ชายทำเสียงขึ้นจมูก นึกคุ้นหน้าไอ้คนตาสีเขียวคนนี้ขึ้นมา
“ทำไมพี่ถึงชอบทำท่าแบบนี้ทุกทีเลยนะ” ยูทำบ่นเล่นๆ แต่ชินไม่เล่นด้วย
“ยู พูดอะไร”
“ก็...” ยูเหลือบตามองมีขาวซีดที่จับพวงมาลัยรถแน่น “ผมก็แค่คุยกันธรรมดา ค่อนไปทางห่างเหินแล้วด้วยซ้ำ”
“ยูไม่ควรคุยกับมัน”
ยูจ้องมองพี่ชายเหมือนอยากพูด แต่ที่ทำก็คือการมองออกไปนอกรถ ความหงุดหงิดของจริงเริ่มมาเยือน จากประวัติการเป็นพี่น้องอันยาวนาน ทั้งคู่แทบไม่เคยทะเลาะกันเพราะชินมักตามใจน้อง ส่วนน้องก็หยวนๆตามพี่ไป
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ที่ในช่วงหลายวันมานี้ ต่างคนต่างกลายเป็นคนอารมณ์สั้นขึ้นมาในเวลาไล่เลี่ยกัน
“ยังไงมันก็เป็นคนแปลกหน้า สุ่มสี่สุ่มห้าไปคุยกับมัน แล้วยังไปนั่งกินไอศกรีมกับมันอีก เกิดมันเอาอะไรใส่ในไอศกรีมขึ้นมา หรือป้ายยา”
“พี่ชิน!”
“ยู แค่เจอมัน คุยกับมันไม่กี่นาทียูพูดกับพี่แบบนี้แล้วเหรอ”
“ก็พี่ชินคิดไปถึงไหนเนี่ย ในมหาลัยพี่นะ คนให้คึ่ก ถึงผมจะนั่งโต๊ะเดียวกับเขา แต่มันมีอะไรส่วนตัวที่ไหน”
ยูใส่เป็นชุดด้วยความหงุดหงิด

เอาเฉพาะแค่ความหงุดหงิดของวันนี้นะ
อาการนี้แรกสุดเลยที่มันมา ก็เพราะพี่รีที่มาทำพูดนั่นนี่เหมือนสนิทกันมาแต่ชาติปางไหน แล้วมันก็หายไปตอนนั่งฟังเพลงรอพี่ชาย แล้วตอนนี้มันก็มาอีกครั้ง ทั้งมีความแรงมากกว่ารอบแรกด้วยซ้ำ

=*=* จบตอนที่ 4 =*=*
ฉลองการตกไปหน้า 3 แม่เจ้า !!!!

(http://upic.me/i/lo/ajjs1.jpeg) (http://upic.me/show/23959659) (http://upic.me/i/xa/g9ls3.jpeg) (http://upic.me/show/23959664)

(http://upic.me/i/ke/renato-ferreira2.jpg) (http://upic.me/show/23959671) (http://upic.me/i/lg/nakamurayuichi4.jpeg) (http://upic.me/show/23959677)

ขอบคุณมากครับ

ไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 08-05-2011 05:55:13

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ต้องรับโทรศัพท์เช้า กลางวัน เย็น เพื่อรายงานว่าชุนของชั้น
ชินเนอะไม่ใช่ชุน คิดถึงชุนล่ะสิ
นางสาวเมเรทำให้สองพี่น้องอารมณ์แปรปรวนหงุดหงิด
หล่อนมีความสามารถมากตัวป่วนของฉัน
พี่เจเริ่มจีบชิน พี่รีเริ่มจีบยู ใครมาวิน
จะรอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 08-05-2011 06:29:22

 :เฮ้อ:หลงรักน้องชายตัวเองเหรอชิน


ใครเข้ามาไกล้น้อง พี่ก็ไล่หนีหมด พอดีน้องหาแฟนไม่ได้


เดี๋ยวคานก้ถามหาน้องหรอก  เพราะตัวเองก็ไม่กล้าบอกใช่มั้ยนายชิน


หวงก้างชิบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 08-05-2011 09:37:13

เหมือนสองหนุ่ม มาช่วยให้อีกสองหนุ่มค้นเจอตัวเอง

และอีกหลายปม ที่รอการเฉลย

ขอบคุณไจฟ์ทีจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 08-05-2011 09:39:35

หวังว่าพี่ชินคงแค่รัก ห่วง หวงยูแบบน้องชายน่ะ
ไม่อยากให้มากไปกว่านั้นเลยจริงๆ ไม่อยากเห็น
ชินเสียใจเลยจริงๆ เพราะงั้นหันไปหาพี่เจดีกว่าชิน
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 08-05-2011 10:08:13

ดุกันทั้งพี่ทั้งน้อง แล้วแบบนี้ พี่เจ กับ พี่รี จะรับมือไหวหรือ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 08-05-2011 12:57:18

555 ไจฟ์หายไปนาน นิยายเลยย้ายหน้าเลย อิๆ

พี่ชินหวงยูจริงอะไรจริง หุๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 08-05-2011 13:11:57

คงไม่ึิคิดจะเก็บน้องไว้กินคนเดียวหรอกเนอะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 08-05-2011 13:16:23

แบ่งๆ กันไปสิค่ะพี่น้องกันแท้ๆ   :z1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 08-05-2011 13:40:05

ไจฟ์ครับ พี่ยังอ่านไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ
ทำไมน้า สำนวนไม่ง่ายเหมือนสามเรื่องที่แล้ว
ขอเวลาพี่ทำใจและตั้งสติก่อนนะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 08-05-2011 13:53:26

สองคู่ ชู้ชื่น (หรือเปล่า??)
มันต้องมีเหตุให้ชินหวงยูสิ เกี่ยวกะเรื่องราวในอดีตหรือเปล่านะ?
แต่ภาพมองด้วยหางตา 1/10 เนี่ย...จองชินได้ไปเลยนะ อิมเมจนี้ 555
รออ่านตอนหน้าครับผม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 08-05-2011 14:05:55

อ้างจาก: little_nok ที่ 08-05-2011 13:40:05  

ไจฟ์ครับ พี่ยังอ่านไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ
ทำไมน้า สำนวนไม่ง่ายเหมือนสามเรื่องที่แล้ว
ขอเวลาพี่ทำใจและตั้งสติก่อนนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามนะครับ อาจเพราะพล็อตเรื่องที่วางไว้ แล้วก็ให้มาพร้อมกันทีเดียว 4 คน
จะแก้ไขในตอนต่อๆไปให้ดีขึ้นนะครับ

ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 08-05-2011 15:40:23

อย่าบอกนะคะว่าชินหลงรักน้องตัวเอง ไม่เอานะไม่เอา ไม่อยากกินมาม่าชามโตค่า~~~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 08-05-2011 18:07:57

เหมือนชินจะคิดกับยูมากกว่าพี่น้องนะ  อืมมม  ยังงัย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 08-05-2011 20:50:07

คิดเหมือนหลายคอมเม้นท์ เหมือนชินคิดอะไรกับน้องยู

รอตอนต่อไปจ้าา :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 08-05-2011 21:14:26

เหมือนว่าหนูอ่านแล้วหนูงงๆนะ
+1 ให้พี่ไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 08-05-2011 21:42:22

ทำไมดูชินหวงยูเกินยังไงไม่รู้แฮะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 08-05-2011 22:51:53

อ๊ายๆๆๆๆๆ น้องยูสุดที่รักมาแล้ว ฮ่าๆๆ
น่ารักจิงๆเรย ^_^

พี่รี นี่มามุขเดียวกะพี่เจเรยอ่ะ ก๊ากกกกก
มีการเอาไอติมมาล่อน้องยูอีก อิอิ

ชอบมากเรยเวลาพี่ชิน กะน้องยูอยุ่ด้วยกัน
พี่ก้อเอาใจน้อง ห่วงน้อง น้องก้อรักพี่
รักพี่น้องคู่นี้จังเรยอ่า

แต่ 2 นี่น้องจ๋า อย่าเพิ่งทะเลาะกันน๊า
ค่อยๆ คุยก๊านนนนนน
ท่าทางพี่ชินจะหวงน้องยูมากกกกก
ดูจากเศษเสี้ยวสายตาที่มองพี่รีฮ่าๆๆๆๆ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 09-05-2011 06:33:36

(ต่อครับ)
ตอนที่ 5

สรุปว่าวันนี้เลิกเรียนแล้วหนุ่มยูต้องไปหาพี่ชายที่มหาวิทยาลัยทำไมก็ไม่รู้ เหมือนกับที่โดนเรียกให้ไปหาอีกหลายครั้งในรอบหลายวันมานี้น่ะแหละ
คือถ้าเป็นครั้งก่อนนั้น โน่น โน้น มันก็คือการไปกินข้าวด้วยกัน นั่งทำการบ้านรอแล้วพี่ชายจะพากลับมาส่งบ้าน
แล้วพี่ชายก็ไม่เรียกให้ไปหาทุกวันแบบนี้หรอก เขามักจะถามว่า....ว่างมั้ย มากินข้าวกัน....อะไรแบบนี้ ไม่ใช่....ยูเลิกเรียนแล้วมาหาพี่ที่คณะด้วย!....
ไม่ว่าจะก่อนหรือว่าหลังจากที่มีเรื่องกัน...เรื่องอะไรเอาไว้ค่อยบอกวันหน้า วันโน้นละกันนะ...

ลงจากรถได้ยูก็เดินดุ่มเข้าบ้าน เดินผ่านแม่ก็ยกมือสวัสดีแล้วตรงขึ้นมาที่ห้องนอน
“น้องโกรธหรือ”
“ครับ”
“อ้าว”
“ผมดุเขาแรงไปหน่อย คุณอาผู้ชายยังไม่กลับหรือครับ”
แม่ยิ้มให้กำลังใจ “ยังจ้ะ ชินง้อเดี๋ยวน้องก็หายงอน กินอะไรกันมาหรือยัง”
“ยังครับ” ชินบอกตามตรง มองผ่านไปที่โต๊ะกินข้าว
“งั้นเดี๋ยวลงมากินพร้อมอานะ”
“ครับ”
“ชิน” แม่เรียกไว้เมื่อชินขยับตัวจะเดินตามยูขึ้นไปข้างบน
“ครับ”
“ขอบใจมากที่ดูแลยู”
“ไม่เป็นไรครับ ผมสบายใจที่ได้ทำอย่างนี้”
“แต่ยูมันดื้อ อยู่ในกรอบกติกาก็เฉพาะเวลาฝึกดาบนอกนั้นแล้วมันก็เถลไถล”
“เขาไม่ได้เถลไถลหรอกครับ เพราะผมไม่ได้ดูแลน้องให้ดีต่างหาก”
แม่ส่ายหน้าเบาๆ “ยูยังเด็ก แล้วก็นิสัยน้องเล็กด้วย อะไรที่ผ่อนได้ก็ผ่อน ที่ควรขึงให้ตึงก็ควร”
“ครับคุณอา”
ชินรับคำแล้วเดินขึ้นมารอที่ห้องนอนของยู

เมื่อยูกลับออกมาจากห้องน้ำ ชินยืนรออยู่ คนผอมโปร่งยืนมือล้วงกระเป๋า หันหน้ามาทางประตูห้องน้ำ
ยูทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้
“อะไรนักหนาเนี่ย กับไอ้แค่ผมคุยกับคนอื่น”
“คนแปลกหน้า แล้วที่พี่เตือนเนี่ยก็เพื่อยูเองนะ”
“แต่พี่เป็นแบบนี้มาพักใหญ่ๆ แล้วนะ เช้ามารับไปโรงเรียน เลิกเรียนต้องกลับพร้อมกัน แล้วนี่กลายเป็นว่าผมคุยกับใครก็ไม่ได้ พี่เป็นอะไรของพี่ห๊ะ”
“ยู”
“ผมรู้ว่าพี่ห่วง แต่แบบนี้มันเกินไปแล้ว ถ้าเรื่องที่พี่จะหนีเมเร แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับเสรีภาพของผมเนี่ย” ยูโอดครวญไม่เลิก
“หรือยูอยากให้เรื่องแย่ๆแบบนั้นเกิดขึ้นอีก”
“ผมก็ระวังตัวแล้วไง”
“แต่วันนี้ยูก็ยังสนิทกับคนแปลกหน้าได้ง่ายๆอยู่ดี”
น้องชายถอนหายใจยาวยอมแพ้ “ก็ได้ ๆ ต่อไปผมจะระวังตัวให้มากขึ้น” เด็กหนุ่มเดินเลยไปที่ประตูห้อง หันกลับมามองพี่ชายอีกที แล้วจูงมือไปด้วยกัน “กินข้าวเหอะเจ้าชาย”
พี่ชายรั้งข้อมือไว้ดึงกลับมาหา ลดใบหน้าลงจนใกล้
ยูกะพริบตา คอแข็ง ทำให้ชินเปลี่ยนทิศทางหอมแก้มใส แล้วพลิกมือเป็นจับข้อมือของน้องชายเดินลงมากินข้าวพร้อมกับแม่ของยู

....เราคิดจะทำอะไร....
....พี่คิดจะทำอะไร....

ยูยืนส่งชินที่ขับรถออกไปจากบ้าน แล้วหยิบนามบัตรแผ่นเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง บอกว่าชื่อรีนาโต้ มีทั้งที่ทำงานและหมายเลขโทรศัพท์ อีเมลพร้อม ยูยืนมองจนแม่เดินมาเรียกให้เข้าบ้าน
“ยู เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ฮะแม่ กำลังคิดว่า ผมทำตัวให้แม่เป็นห่วงมากหรือเปล่า” เด็กหนุ่มเดินเข้ามาคล้องแขนแม่ทำออเซาะ
“ไอ้เรื่องห่วงเนี่ย มันห้ามกันไม่ได้หรอก แต่ถ้าแม่พูดมากๆ ก็จะกลายเป็นการบอกให้ทำใช่มั้ยล่ะ”
ยูพยักหน้า เลยโดนตีเบาๆ “ยังมาพยักหน้ายอมรับอีก”
เด็กหนุ่มหัวเราะร่วน หอมแก้มแม่แรงๆ 
“ผมไปอาบน้ำทำการบ้านนะฮะ”
นั่งทำการบ้าน แต่สายตาคอยเหลือบมองนามบัตรแผ่นเล็กเป็นระยะ

....ยิ่งพูดมาก ก็จะกลายเป็นการบอกให้ทำ....งั้นหรือ....ไม่ใช่สักหน่อยก็แค่คุยกัน...
ยูหยิบโทรศัพท์ กดเบอร์แล้วรีบกดสายทิ้งทันที
ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
....ไรของกูว้า เขารับแล้วจะบอกว่าอะไร บอกว่าเพราะพี่ชายผมห้ามคุยกับพี่ ผมเลยโทรมาหรือไง บ้าแท้ๆ...
มีโทรศัพท์โทรกลับมาในอีก 1 นาทีถัดมา ยูเอามือแตะอกหันไปมองรอบตัวเอง เหมือนระแวงว่าพี่ชายอาจแอบดูอยู่แถวนี้ คว้าโทรศัพท์กดรับ พร้อมกับวิ่งไปปิดม่านหน้าต่าง
“ฮะ”
“สวัสดีครับ ยูหรือครับ” ระดับนี้ได้ยินเสียงก็จำได้แล้ว ทีแรกกะฟอร์มว่าสักครึ่งชั่วโมงค่อยโทรกลับ แต่ไม่ไหว จะทรมานตัวเองไปทำไม โทรเลยเหอะ
“ฮะ...เอ่อ....ยู” เสียงจากปลายสายดูไม่ค่อยมั่นใจ กล้าๆ กลัวๆ
“เดี๋ยวนะ พอดีพี่ขับรถอยู่”
“ฮะ งั้นไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไรได้ไง คิดว่ายูจะไม่โทรมาแล้วเสียอีก”

ตรงไปตรงมาจนเด็กอึ้ง
“เอ่อ....พี่รีฮะ คือว่า....”
“ทำการบ้านไม่ได้หรือ วิชาอะไรล่ะ ลองถามมา ตอบไม่ได้จะเปิดเน็ตช่วยหาให้”
“ไม่ใช่ฮะ ไม่ใช่”
“หรือว่านอนไม่หลับ มาพี่ร้องเพลงกล่อมให้นะ เอาเพลงอะไรดี”
“ไม่ใช่ฮะ เพิ่งสามทุ่มเอง ใครที่ไหนนอนสามทุ่มกัน”
“อ้าวเหรอ พี่เนี่ยแหละ นอนสองทุ่มตั้งแต่อนุบาลจนจบโทเลยแหละ”
“โห โม้อ่ะ ไม่เชื่อหรอก”
“จริงจริ๊ง ทำการบ้าน เขียนรายงาน อ่านหนังสืออยู่นะพอสองทุ่มปุ๊บหัวโขกโต๊ะปั๊บ”
เสียงหัวเราะร่วนดังผ่านมาตามสาย ชวนให้อารมณ์ดีส่งยิ้มทักทายเพื่อนร่วมถนน
“แล้วเวลากินเหล้าอยู่กับเพื่อนทำไง”
“ก็กินหลังสองทุ่มสิ”
“สองทุ่มหนึ่งนาที”
“เออ รู้ทันนี่หว่า”

กระทั่งมีสายเรียกซ้อนเข้ามายูถึงได้รู้สึกตัวว่าคุยโทรศัพท์กับพี่รีนานนับชั่วโมง “พี่ฮะ มีสายเรียกซ้อนแล้ว ผมวางพี่ก่อนนะฮะ”
“ครับ แล้วอย่านอนดึกนะครับ”
“ฮะ”
“มีอะไรก็โทรมาหาได้นะ”
“ฮะ”
“แล้ว...พี่โทรหายูได้มั้ย”
“...........ฮะ”

ยูวางโทรศัพท์ด้วยอาการหัวใจเต้นตึกตัก แล้วกดโทรกลับ เป็นเมเรที่ส่งเสียงระดับที่เป็นอันตรายต่อประสาทหูกลับมา
“ไอ้ยู วันนี้แกไปไหนกับชินของชั้นมาบ้าง บอกมาให้หมดเลยนะ”
เสร็จจากการรายงานเมเร ก็คือพี่ชายที่โทรเข้ามาเป็นระยะ ตั้งแต่ยังคุยกับพี่รียังไม่เสร็จ
“ทำไมเพิ่งโทรกลับ” น้ำเสียงห้วนดุได้ใจจริงๆ
“ผมเพิ่งวางสายจากเมเรเนี่ย ง่วงจะตายอยู่แล้ว”
ยูบอกขณะที่เดินปิดไฟในห้อง ทิ้งตัวลงนอนซุกผ้าห่ม กะคุยหลับไปเลย
“พี่กลับถึงห้องแล้วเหรอเนี่ย”
“ถึงนานแล้ว”
“งั้นผมหลับแล้วนะ”
“พรุ่งนี้เช้ากินอะไร พี่ไปรับได้ซื้อเข้าไปเลย”
“ไม่เป็นไรฮะ” ยูบอกขณะที่มองตัวเลขหน้าจอนาฬิกาปลุกที่มันเกือบห้าทุ่มเข้าไปแล้ว “พรุ่งนี้ผมไปเองก็ได้ พี่จะได้รีบไปแลปอะไรของพี่นั่นแหละ ไม่งั้นก็ดึกอีก”

ชินกดวางโทรศัพท์ แต่ยังมองหน้าจออยู่ ต้องเพราะที่ก้มลงไปหาแบบนั้นแน่ๆ ที่ทำให้ยูดูระแวงกว่าเดิม ที่ผ่านมาก็กอดกัน หอมแก้มกัน จะในที่ส่วนตัวหรือที่สาธารณะก็ทำอย่างนี้ น้องเคยมีท่าทีหวงตัวที่ไหน
หรือเพราะไอ้พี่รีคนนั้นที่อยู่ดีๆก็เดินเข้ามาพาน้องไปกินไอศกรีม
อารมณ์คุกรุ่นอยู่ในอก จนกดรับสายที่โทรเข้ามา กะพาล เหวี่ยงให้กระจาย
“ชินครับ”   
“เปิดประตูห้องหน่อยสิ”
“ทำไมต้องเปิด”
“โห พี่เคาะเรียกตั้งนานแล้วนะ”
เคาะเมื่อไหร่ ไม่เห็นได้ยินทั้งเสียงเคาะ เสียงกริ่งประตูเลยสักนิด
“เคาะเรียก ไม่ได้แปลว่าผมต้องเปิดประตูรับคุณทุกครั้งนี่”
ตอนนี้กลายเป็นคุณไปแล้ว เพราะอารมณ์ไม่ดีจากไอ้พี่รีคนนั้น
“เปิดมาทักทายกันในฐานะเพื่อนบ้านก็ได้”
ชินขมวดคิ้ว นิ่งเงียบ พี่เจก็พูดต่อ “งั้นพี่วางของไว้หน้าห้องนะ”
ชินก้มลงที่ตาแมว เห็นคนตัวโตส่งยิ้มพร้อมชูถุงกระดาษในมือ
หันกลับไปมองนาฬิกาที่มันดึกมากแล้ว จะมายืนคุยอวดกล้องวงจรปิดไปเพื่ออะไร ทั้งคนห้องตรงข้ามอาจรำคาญ
หนุ่มหน้าเหมือนรูปปั้น เปิดประตู แล้วเบี่ยงตัวให้เข้ามาในห้อง
ตั้งแต่ได้ยินเสียงผ่านโทรศัพท์ก็เดาได้ว่าคงอารมณ์ไม่ดี ถ้าไม่เพราะความคิดถึงใบหน้าเฉยเมย ขอให้ได้เห็นหน้าสักนิดก็ยังดีนะ พี่เจคนนี้คงหันหลังกลับบ้านไปนานแล้ว

ชินยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูห้องพัก ไม่ได้เดินตามเข้ามา พอพี่เจทำท่าจะวางถุงไว้ที่โต๊ะรับแขกชินก็รีบพูดขึ้น
“คุณเอาของกลับไปเถอะ”
“พอดีพี่ไปอิตาลี่มา เจอน้ำหอมที่ชินใช้อยู่ก็เลยซื้อมาฝาก”
“ของคุณ ในแจกันกับบนโต๊ะนั่นด้วย เอากลับไป”
ในแจกันใบสูงหลังตู้ตัวเตี้ยติดผนัง ใกล้กับชั้นวางรองเท้า ดอกกุหลาบดอกใหญ่ก้านยาวบ้างเหี่ยวแห้งแล้ว บ้างยังสดชื่น ส่งกลิ่นหอมทักทาย ทุกดอกมีการ์ดใบเล็กลงชื่อ “พี่เจ” ติดอยู่ที่ก้าน ข้างแจกันคือกล่องขนม ทุกกล่องยังอยู่ในสภาพเดิม

พี่เจหันมาสิ่งยิ้มให้กับคนที่ยืนจ้องมองฝาผนังห้อง
ท่าทีนี้ไม่ได้เหนือความคาดหมาย

ส่วนคนที่กำลังยืนจ้องมองผนังห้อง เพิ่งเข้าใจที่หายไปนานเป็นอาทิตย์นี่เพราะไปอิตาลี่หรือไง..

“ผมเปิดประตูให้คุณเข้ามา เพราะเกรงใจห้องตรงข้าม ไม่ได้หมายความว่าผมอยากได้ของ”
พี่เจก้าวมายืนอยู่ข้างหน้า จ้องมองตรงๆ
“งั้นพี่ถามใหม่ ไม่เจอกันหลายวันคิดถึงพี่มั้ยครับ”
“ไม่”
“พี่น่ารำคาญขนาดนั้น”
“มาก”
“ไม่ใช่เพราะว่าชินโกรธคนอื่นแล้วมาลงกับพี่หรือ”
ชินตวัดตามองไหล่หนาของคนตรงข้ามแล้วจะหันไปเปิดประตูห้องให้ พี่เจแตะที่ข้อมือ แต่ชินพลิกมือจะคว้าจับ พี่เจพลิกมืออีกครั้งคว้าเอวบางกอดรวบล็อคแขน 2 ข้างไขว้หลัง รอยยิ้มกว้างเต็มหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
ชินสะบัดหน้าหนีไปมองทางอื่น
แต่ใจกลับเต้นแรง
“โกรธใครมา เมเรอีกหรือ”
ชินกัดปากตัวเอง
“โกรธบ่อยๆ น้อยใจมาก ๆ ศาสตร์ชี่กงบอกว่ามันไม่ดีกับตับรู้มั้ย”
“คุณจะไปรู้อะไร”
“นั่นสินะ พี่จะไปรู้อะไร”

ความรู้สึกบางอย่างที่เจืออยู่ในน้ำเสียงทำให้ชินหันกลับมามอง ขยับแขนที่ถูกจับล็อคไว้ด้วยมือเดียว มือที่แข็งแรงเหมือนคีม
“ปล่อย”
“พี่กำลังจีบชินอยู่”
ไอ้เรื่องนี้น่ะ ใช่ว่าจะไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง แต่เพราะที่ผ่านมาคิดว่าเขาจีบน้องชาย จนกระทั่งโดนจูบ ถึงได้เริ่มคิด แต่ก็แค่เริ่มคิด เพราะหลังจากนั้นแล้วพี่เจก็หายไป
ก็สรุปว่า
ที่แท้ฝรั่งตาสีฟ้าคนนี้ก็แค่คนที่ชอบหว่านชอบโปรยไปเรื่อย ไม่ได้จริงจังอะไรกับเราเลยสักนิด
...หรือว่าที่จริงแล้ว ไอ้ที่หงุดหงิดโมโห จนไปลงกับน้องชาย ก็เพราะไอ้ฝรั่งบ้าคนนี้หายหัวไปหลังจากที่จูบนะ
...เพราะไอ้ของที่มาอยู่หน้าห้องทุกเช้า แต่ไม่รู้ไอ้คนให้ไปอยู่ที่ไหน เล่นเกมอะไรกันแน่
…ไม่ๆๆๆ คนสำคัญที่สุดคือยู ที่หงุดหงิดคือไอ้พี่รีที่มันมาป้วนเปี้ยนอยู่กับยู ถึงจะเพิ่งเจอกับมันวันนี้ แต่อารมณ์หงุดหงิดนี้มันเกิดขึ้นมาเป็นอาทิตย์แล้วก็เหอะ นี่คือเหตุผลที่ทำให้ชินอารมณ์ไม่ดี ไม่ใช่ไอ้ฝรั่งบ้าตาสีฟ้าที่เดี๋ยวมาเดี๋ยวหายคนนี้!
แล้วนี่มันมาบอกกันตรงๆแบบนี้เลยหรือเนี่ย เกิดมาเพิ่งเคยได้ยิน!
...ไม่รู้แล้วโว้ย!

*=*=*จบตอนที่ 5 *=*=*

1ไม่มาม่าครับ เพราะตัวเล็กยังติดเกมใหม่อยู่ อ่านๆเรื่องนี้แล้วแต่ยังไม่ได้เขียนเติม บอกว่าจินตนาการยังไม่มา
2 ชินไม่ได้รักยูในแง่นั้น ผมว่ามาถึงตอนนี้น่าจะชัดเจนขึ้น หรือยิ่งคลุมเครือกว่าเดิมก็ไม่รู้ แต่กว่าที่ชินจะเคลียร์ตัวเองก็โน่น....ตอนที่ 14 ตอนนี้ก็ไหลตามพี่เจไปเรื่อย
3 ผมกะว่าจะเขียนเรื่องนี้สักร้อยตอน เฉลยทุกอย่างรวดเดียวตอนที่ 100 เหมือนนวนิยายฆาตกรรมนะเนี่ย แต่ไอ้ตัวเล็กเนี่ยแหละที่บอกว่า ไม่ชอบ ผมเลยรวบมาเหลือ.....20 ตอนกร๊ากกกกก 

ขอบคุณมากครับที่ติดตาม ชอบไม่ชอบ อ่านแล้วไม่เข้าใจ สับสนงงงวย บอกกันนะครับ ผมยังไม่เก่ง

ไจฟ์กับเด็กติดเกม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 09-05-2011 06:52:31

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ขอบอกว่าชอบแต่ไม่มีเหตุผลบอกตามความรู้สึก
ชอบเมเรโทรมาถูกจังหวะ ทำให้การแก้ตัวของยูมีน้ำหนัก
พี่เจท่าจะเหนื่อยหน่อยเจอชินเจ้าชายเย็นชาที่ไม่รู้จักใจตัวเอง
พี่รีกับยูคงเข้าใจกันง่ายติดที่ก้างชิ้นใหญ่อย่างชิน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 09-05-2011 07:04:07

แอร๊ย น้องทีมีอิทธิพลกับพี่ไจฟ์มากเลยอะ :o8:

อ้าว นอกเรื่องซะงั้น

เดี๋ยวรออ่านความในใจของพี่ชินนะคะ (แอบอยากให้เป็นรักของคนในครอบครัวจัง แอร๊ย!)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 09-05-2011 07:41:03

เอาน่าน้องชินปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามาบ้างเหอะ



 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 09-05-2011 08:01:41

ตอนนี้ชัดดีนะ เข้าใจว่าชินรักน้องยังไง
ที่แท้หงุดหงิดเพราะนายตาสีฟ้านี่เอง

โหน้องทีจ๋า จาก100 ตอนหั่นทีเดียวเหลือ20 ตอนเลยเนอะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 09-05-2011 09:34:25

ต่างคนต่างก็มีใจให้กัน  อิ อิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 09-05-2011 09:44:48

ตัวเองหงุดหงิดแล้วมาลงที่น้องนะชิน  :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 09-05-2011 09:57:46

ชินคงสับสนกับความรุ้สึกตัวเองล่ะมั๊ง +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 09-05-2011 10:22:39

อ่านแล้วพอใจความรู้สึกของชินมากขึ้น
แต่คงต้องเชียร์พี่เจให้มากขึ้นด้วยไม่งั้น
เดี๋ยวพี่ท่านจะหมดแรงไปซะก่อน
ส่วนพี่รีเข้าข่ายอยากกินเด็กน่ะพี่
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 09-05-2011 11:37:14

55555 มาขำก่อนนะ จากร้อยเหลือยี่สิบเนี่ยนะ???
ช่างลดทอนได้....ปวดตับมาก น้องทีเอ๋ย...
ดีแล้วที่ติดเกมตอนนี้ พี่ไม่พร้อมจะกินมาม่า 555

เจอกันตอนหน้าคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 09-05-2011 11:53:47

อ่านตอนนี้พอเข้าใจแหล่ะว่าทำไมชินถึงได้หวงน้องขนาดนั้น
แต่พี่เจท่าทางจะงานหินน่าดู
รอตอนต่อไปจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 09-05-2011 12:15:46

ตัดออกที 80 ตอนเลย 555

ยูนี่เข้าข่าย ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 09-05-2011 17:49:20

หวังว่าชินจะแค่หวงน้องนะคะนั่น
ไม่อยากให้พี่น้องต้องมาระแวงกันเลยจริงๆ

ส่วนเรื่องจำนวนตอนจาก100 เหลือ 20 ตัดฉับไป 80% เลยหร๊อ!!!
ใจร้ายไปมั้ยคะเด็กติดเกมส์~~~~

อย่าให้เค้ารู้นะว่าติดเกมส์อะไร จะตามไปก่อกวน 5555

ไจฟ์สู้ๆนะคะ แงะเด็กติดเกมส์คนนั้นให้มาร่วมแต่งได้แล้วเน้อออออ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 09-05-2011 19:05:20

จากตอนแรก จนถึงตอนนี้ ก็ยังข้องใจอยู่
พี่เจกับพี่รี เคยกิ๊กกันแต่จบกันแบบไม่สวยเลยเกลียดกันซ๊ะงั้น
สงสารน้องยู รับอารมณ์พี่ชายสุดโหด แอบมีอดีตขมขื่นรึเปล่าเนี่ย

บอกว่าเขียน 100 ตอน ตกใจเลย แต่จะกี่ตอนก็ได้หมด เน้นโพสบ่อย อ่านแล้วชื่นใจ :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 09-05-2011 19:32:16

เราว่าสงสัยมากกว่าเดิมนะไรท์เตอร์  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 09-05-2011 19:36:08

เจกับรี นี่เคยมีซัมธิงกันมาก่อนใช่มั๊ยคะ เห็นตอนแรกบอกว่าเคยจูงมือกันเข้าห้องนอน
ถ้าเป็นซัมธิงแบบนั้น แอบสงสัยว่าใครบนใครล่างหว่า?  :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 10-05-2011 00:09:42

คิคิ อ่านรวดเดียวยาวเลย ตั้งแต่ตอนที่สอง หุหุ
สเปกพี่เจท่าทางจะชอบเคะที่รุกได้ เอ๊ะ!! หรือชอบเมะที่รับให้ตัวเอง??
เพราะทั้งพี่รีและชินก็ดูเป็นเมะมาก แต่พี่รีก็เคย...กับพี่เจ(?)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 10-05-2011 01:52:04

ฮ่าๆๆๆ ที่แท้พี่ชิน ก้อโมโหกลบเกลื่อน
ที่พี่เจหายหน้าไปนี่เอง อิอิ

น้องยูน่ารักอีกแล้วอ่า ทามไมหลงรักน้องยูอย่างนี้ล่ะเรา
พี่รี คงยิ้มแก้มแตกไปแล้วมั้งเนี้ย
ที่น้องยูโทรหาอ่ะ แถมยังฮะ ฮะ ใส่ซะน่ารักเชียว ><

อ่อ แต่ตอนนี้พี่ก้อเริ่มสับสนว่าพี่ชินคิดเกินพี่ชายกะน้องยูอ่ะเป่า
แต่พอไจฟ์มาเฉลย ก้อโอเช พี่น้องรักกันเหมือนเดิม แฮปปี้คร๊า ^_^

ขอบคุณไจฟ์และเด็กติดเกม อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-05-2011 06:19:42

(ต่อครับ)

ตอนที่ 6

ห้าทุ่มกว่าแล้ว แต่ชินกลับต้องลงมาที่ซุปเปอร์มาเก็ตริมถนนหน้าคอนโดฯ ด้วยเหตุผลอะไรเนี่ย ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้พี่เจบอกว่าหิว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนักศึกษามหาวิทยาลัยคนนี้หรือไง
ไม่เกี่ยวสักนิด เว้นแต่มือแข็งๆนั่นแหละที่ลากออกมาจากห้อง ลงลิฟท์ แล้วออกมาที่ซุปเปอร์มาเก็ต ซื้ออาหาร พร้อมเครื่องดื่มทั้งหลายแล้วขนกลับขึ้นไปกินบนห้อง
ท่าทางคุ้นเคยเกรงใจของเหล่าพนักงานคอนโดฯ ได้เห็นเต็มๆตาก็ครั้งนี้ พอมารวมกับที่บอกก่อนหน้านี้ว่าเป็นเพื่อนบ้าน  
ทั้งหมดเริ่มกลายเป็นคำถามที่สะสมพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ
ระหว่างที่พี่เจตรงไปที่ครัวเล็กๆ จัดการกับอาหารที่ซื้อมา เจ้าของห้องตัวจริงกลับเลี่ยงไปนั่งอ่านหนังสือ สักพักก็เดินมาหยิบถุงของที่พี่เจบอกว่าซื้อมาฝาก
ในถุงนอกจากน้ำหอมที่บอกว่าซื้อมาฝากยังมีกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆอีกกล่อง ชินหยิบออกมาแล้วหันมาหาคนที่กินอิ่มแล้ว และกำลังล้างช้อนล้างจาน
คนผอมโปร่งแค่ยกกล่องหันมาทางพี่เจ
คนที่อยู่ในครัวรอให้ถามแต่เค้าก็แค่ทำหน้าเฉยๆ
พี่เจเดินเข้ามาเปิดกล่องหยิบสร้อยข้อมือแบรนด์เนมจะสวมให้แต่ชินส่ายหน้า ดึงข้อมือกลับ
“ผมไม่ได้บอกว่าจะเอา”
“แต่พี่ซื้อมาฝาก”
“ไม่เอา น้ำหอมนั่นก็ไม่เอาเหมือนกัน ของที่หน้าห้องนั่นอีก” ชินใช้สายตานำทางไปที่แจกันดอกไม้ กับกล่องขนมหน้าห้อง
“ทำไมล่ะ”
“ผมไม่รู้จักคุณสักหน่อย เอากลับไปเถอะ”
“อ้าว” ดูจากท่าทางชินไม่เหมือนคนกลับไปกลับมาเลยสักนิด
รู้มาตั้งแต่แรกว่าเขาไม่ชอบทำตัวสนิทกับใคร แต่ก็คุยกันหลายครั้ง แล้วนี่ถึงขนาดเข้ามานั่งกินข้าวในห้อง หลังห้าทุ่มแล้วด้วยซ้ำ แต่กลับบอกว่าไม่รู้จักกัน
“เราเป็นคนแปลกหน้ากัน” ชินพูดโดยที่ยังคงมองถุงของฝากบนโต๊ะรับแขก
“เดินเที่ยวด้วยกัน อยู่ด้วยกันในห้อง จูบกัน อ้อ พี่มีเบอร์ชินแล้วด้วย แบบนี้ยังแปลกหน้าอยู่อีกเหรอ”
“คุณรู้อะไรเกี่ยวกับผมบ้าง ผมรู้อะไรเกี่ยวกับคุณ”

....นี่มันใช่คำถามประมาณที่ว่า โปรดบอกเล่าประวัติของคุณคร่าวๆหรือเปล่าหว่า...น่าจะใช่นะ...
“ปาป้าพี่เป็นอิตาเลี่ยน ลูกคนเดียว อายุ 27 ยังไม่แต่งงาน ทำธุรกิจส่วนตัว .....”
ชินหันกลับมามองตรงๆ หัวคิ้วขมวดแน่น จนพี่เจเอียงคอล้อเลียน
“ไม่ได้อยากรู้อันนี้เหรอ งั้นอยากรู้อะไรล่ะ”
ชินเบี่ยงตัวเดินนำไปที่ประตูห้อง แต่โดนรั้งข้อมือไว้ ให้หยุดยืน
“ห้องคุณอยู่ชั้นไหน”
“ชั้น 2”

ชั้น 2 น่ะมันเป็นห้องสตูดิโอนะ
“อยู่ชั้นไหน” ชินถามซ้ำ
“ชั้น 2”
....เออน่ากลัววุ้ย เลิกเล่นเกม 20 คำถามก็ได้...
“ก็บ้านพี่มี  2 ชั้น ห้องนอนพี่อยู่ชั้น 2 ไม่ถูกหรือไง”
แต่ชินไม่ขำ สีหน้าออกไปทางบึ้งตึงด้วยซ้ำ
“ไม่ขำเหรอ”
“ไม่”
“อ้าว”
“พนักงานที่นี่รู้จักคุณ แล้วคุณก็มีที่จอดรถที่นี่ด้วย”
“ก็คือว่า.....” พี่เจเอามือล้วงกระเป๋า มองพื้นห้อง เพดานห้องไปเรื่อย “คือว่า พี่เป็นเจ้าของคอนโดฯนี้”

สาบานได้ว่าคนที่หน้าตาเหมือนรูปปั้น ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ นอกจากความเฉยเมย เมื่อเดินกลับไปนั่งที่โซฟาตัวยาวในห้องรับแขก
พี่เจได้แต่เดินตามมานั่งข้างๆ

อยู่นิ่งๆเงียบๆ สักอึดใจชินก็พูดขึ้น “คุณกลับไปก่อนเถอะ”
“ตอนนี้ชินรู้จักพี่ แต่พี่ยังไม่รู้จักชิน”
ชินหันมาสบตาสีฟ้านิ่งๆ “ไม่อยากให้รู้จัก”
พี่เจถอนหายใจแรงๆ
“ก็ไม่เป็นไร”
คนที่บอกว่าไม่เป็นไรยังคงนั่งนิ่งดวงตาสีฟ้ามองตรงไปข้างหน้า ไม่มีคำพูดตัดพ้อ ไม่มีการต่อว่า ไม่มีการพร่ำบ่น
ชินขยับตัวสอดแขนเกี่ยวกับแขนใหญ่ เอียงหน้าซบต้นแขน หลับตาลง

พี่เจก้มลงมอง คิ้วสวยคลายออกแล้ว รับกับจมูกโด่ง และริมฝีปากสวย
ก้มหน้าลงหาช้าๆ ช้าจนมั่นใจว่าเงาที่ทาบทับลงมาคนที่หลับตาอยู่ต้องรู้ตัว แต่เจ้าตัวก็กลับไม่ได้ลืมตาขึ้น จนเมื่อริมฝีปากต่อริมฝีปาก ชินก็นิ่งเฉยให้ชิม
พี่เจดันไหล่บางที่แนบชิดอยู่ออก ผลักลงนอนกับโซฟาขณะที่ยังไม่ละริมฝีปากจวบจนสอดลิ้นแทรกสัมผัส ความอ่อนหวาน ชินก็ยังไม่มีท่าทีโต้ตอบ
เหมือนจูบกับร่างที่ไม่มีวิญญาณ พี่เจละริมฝีปากจูบแก้มไล่ไปที่ใบหูขบเม้ม
“คิดถึงพี่บ้างมั้ย” ถามแล้วตวัดปลายลิ้นเลียใบหู
“มะ ไม่” เสียงสั่นไหวที่ทำให้เจ้าตัวกัดริมฝีปากทันที
ริมฝีปากหนาเลื่อนกลับมาสัมผัสริมฝีปากบาง แตะปลายจมูกเกลี่ยเบาๆ รอยยิ้มหวาน
.....รูปปั้นหายใจได้ ทำไมต้องพยายามควบคุมตัวเองมากขนาดนี้ ซุกซ่อนความรู้สึกของตัวเองไปเพื่ออะไร...
“แต่พี่คิดถึงชินมากเลยนะ”
ปลายนิ้วแตะที่แก้ม เลื่อนลงมาช้อนเอวบางดันขึ้นมาหา ฝ่ามือที่สัมผัสด้านหลังทำให้ชินช้อนตาขึ้นมามอง

ไม่กล้าขยับตัว ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง พยายามกลั้นเสียงร้อง บังคับลิ้น ควบคุมแม้แต่ความรู้สึกของตัวเอง
คนแปลกหน้า  เราไม่รู้จักกันเลยสักนิด แต่บังเอิญเข้ามาอยู่ในเส้นทางที่มีแต่ชินกับยู เป็นคนที่เดี๋ยวก็เดินจากไป
แต่ทำไม ตั้งแต่การจับมือในร้านรองเท้า ภาษาทางกายที่แสนธรรมดา ไม่ควรมีความหมายเพิ่มเติมอะไร กลับทำให้เผลอตัวเผลอใจไปมากมายจนมาถึงขั้นตอนนี้ได้
คนแปลกหน้า ที่กำลังเข้ามาแย่งชิงวินาทีที่เคยคิดถึงแต่ยูไปมากขึ้นเรื่อยๆ
แล้วมันก็ทำให้กลายเป็นหงุดหงิด อารมณ์ไม่ดี
เราไม่ควรคิดถึงคนแปลกหน้า
คนที่ควรคิดถึงคือยู
ยิ่งคิดวกวน ยิ่งกลายเป็นการเข้มงวดกับยู

ชินเบี่ยงหน้า แตะที่อกกว้างจะดันออก
“ปะ ปล่อย” เพราะเสียงที่ยังสั่นไหว พาลส่งผลถึงความมั่นใจ ใบหน้านิ่งเฉยพลอยแดงเรื่อ ดวงตากลมเหลือบมองดวงตาสีฟ้าแล้วต้องเหลือบไปมองทางอื่น
พี่เจตามจูบ ต่อให้ติดเพียงมุมปาก แก้ม ใบหูก็ไม่ละลด มือที่เอวบางลูบไล้ผ่านเสื้อยืดตัวบาง
“ยะ อย่าเพิ่ง อย่า”
“ชินครับ”
“คุณ ...พี่เจ หยุดก่อน”
ยิ่งปล่อยตามใจ คนที่อาการหนักกลับเป็นตัวเอง
พี่เจวนกลับมาจูบแก้มอีกครั้ง
“ครับ”
“พอแล้ว”
“ครับ”
“มือด้วย”
พอดึงมือออกจากเอวบาง ชินก็รีบกระถดตัวหนี เกี่ยวผมที่ยาวระแก้มทัดใบหู ยิ่งเน้นชัดว่าใบหน้าหวานนั่นแดงจัดขนาดไหน
ยิ่งพี่เจจ้องมองยิ้มหวาน ชินก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก
“กลับได้แล้ว”
พี่เจพยักหน้า ลุกขึ้นยืน ยื่นมือมาหา ชินมองมือใหญ่ๆ แล้ววางมือลง แต่เมื่อจะก้าวขาก็ไม่วายหันไปหยิบถุงของฝาก
“พี่เอากลับไปก่อน”
“ไม่เอา ให้แล้วให้เลย”
“ก็...”
“เอาไว้ชินเห็นว่าพี่ไม่ใช่คนแปลกหน้าเมื่อไหร่ก็ค่อยใช้มัน”
ชินลังเลแล้ววางถุงไว้ที่เดิม เดินนำมาที่ประตูห้อง
“วันเสาร์นี้ว่างมั้ยครับ” พี่เจถาม
ชินส่ายหน้า “ผม....ต้องทำงาน”
พี่เจเลิกคิ้วสูง
“ผมสอนเทควันโด้ให้เด็กๆ”
“ตั้งแต่เช้าเลยเหรอ”
ชินพยักหน้า
“แล้วเลิกกี่โมง”
“บ่ายสาม”
“แล้ววันอาทิตย์ล่ะ”
“เหมือนกัน”
“เหรอ พอดีอาทิตย์นี้พี่อยู่แค่เสาร์อาทิตย์ซะด้วยสิ”
“จะไปไหน”
“สิงคโปร์ อาทิตย์นึง”
ชินก้มหน้า พอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งสีหน้าก็กลับเรียบเฉยนิ่งสนิทได้เหมือนรูปปั้นอีกครั้ง
“วันเสาร์ ศูนย์การเรียน”
บอกแล้วก็เอื้อมมือจะเปิดประตูให้ แต่พี่เจหันกลับมาใหม่ มือหนึ่งรั้งเอวบางเข้ามาหา อีกมือดันท้ายทอยไว้
เชื่อเถอะ การเคลื่อนไหวแบบนี้มีช่องว่างมากมายให้คนสอนเทควันโด้อย่างชินเบี่ยงหนี ไม่ก็ชกคืนสักหมัด เตะสักเท้าได้สบาย
แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ถลาตามแรงดึงจนเข้าไปกระแทกอกกว้าง หลับตา เผยอปากรับจูบอีกครั้ง ทั้งพอคนตัวโตคลายแขนออกก็พาลไม่มีแรงจนต้องเกาะแขนหนาๆนั้นไว้
พี่เจก้มลงหอมผมสีอ่อนอีกครั้ง
“แล้วพบกันนะครับ”

ประตูห้องปิดลงขณะที่ก้าวขาช้าๆ จนมาถึงเตียงนอนกว้าง ทิ้งตัวลงนอนลืมตามองเพดาน
....พี่เจ....
.....ยู....

ออกจากคอนโดฯด้วยหัวใจเปี่ยมสุข รับโทรศัพท์จากเพื่อนฝูงเรียกให้ไปคลับประจำกลุ่ม
"เออ เดี๋ยวเจอกัน"
เสียงหัวเราะประสานกันมาตามสาย "คิดว่าเจอคนถูกใจ เร่งทำคะแนนช่วงโปรโมชั่นจะทิ้งเพื่อนซะอีก"
"เร่งทำคะแนนก็ใช่ แต่เพื่อนก็จำเป็นต้องมี" เน้นคำว่าจำเป็นจนเสียงหัวเราะกลายเป็นเสียงโห่
"ไว้พามาเที่ยวบ้างสิ"
"ไม่ละ เดี๋ยวพวกมึงมองจนสึก"
"โห...หวงสมกับอยู่ในช่วงโปรจริงๆ"
พี่เจหัวเราะ
เสียงรอบด้านเงียบลง เหมือนคนที่อยู่อีกด้านจะปิดสปีกเกอร์โฟน แถมยังเอามือป้องโทรศัพท์อีกต่างหาก
"กูเห็็นอีหนูบอยคนที่ประกาศจะกินมึงด้วย จะมาหรือเปล่า"
พี่เจถอนหายใจหนักๆ
"งั้นไม่ละ กูกลับบ้านไปนอนดีกว่า ขี้เกียจมีปัญหาตามมา"
"เออ บายเพื่อนแล้วเจอกันที่ทำงาน"
"เออ ฝากบอกคนอื่นด้วย"

ยังมีเสียงหันไปบอกกันว่่าเจเปลี่ยนใจกลับบ้านแล้ว กับเสียงอือออบอกว่าเข้าใจลอดมา ก่อนที่จะกดวางสาย ขณะที่พี่เจเลี้ยวรถกลับบ้านของตัวเอง

-*-จบตอนที่ 6-*-

ทำไมรู้สึกว่าตอนนี้มันสั้นเนอะ ผมว่าตอนแบ่งตอนมันก็เท่าๆกันแล้วนะ
บอกแล้วว่าไม่มาม่า อย่าได้กลัว

ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 10-05-2011 07:05:35

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
บุคลิกของชินแปลกดี
เป็นหุ่นยนต์ที่ถูกลงโปรแกรมให้นึกถึงแต่ยูเหรอ
แล้วพี่เจจริงจังมั้ยนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-05-2011 07:25:26

อ่า ชิน---ภูเขาน้ำแข็งไหลตามน้ำละเรื่อยแบบนี้
เด๋วมันจะละลายเร็วเน้อ!!!???

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 10-05-2011 08:25:30

สั้นจิ  ยังไม่มียูโผล่มาเลย  จบซะละ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 10-05-2011 08:28:42

กอดน้องชิน   :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 10-05-2011 09:23:01

พี่เจพยายามเข้าน่ะ น้ำแข็งมันสามารถละลายได้อ่ะ
เพราะงั้นก็พยายามทำให้มันละลายน่ะพี่เจ แต่อย่าลืม
เคลียร์เรื่องที่จะทำให้พี่เดือดร้อนที่หลังด้วยล่ะ
ส่วนชินรู้ว่ารักยูแต่อย่าไปตามติดชีวิตยูมากนักเลย
หันมาเอาใจใส่ชีวิตตัวเองบ้างเถอะชิน
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 10-05-2011 09:37:10

ชินแปลกดี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 10-05-2011 09:37:52

พี่เจรุกน้องเร็วไปไหมเนี่ย ชินยังสับสนอยู่เลยนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 10-05-2011 10:51:16

น้องชินดูสับสนในตัวเอง เอาใจช่วยทั้งพี่เจ น้องชิน
 :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 10-05-2011 11:02:27

ชินหวั่นไหวแล้ว คึคึ
น้องยูเองก็หวั่นไหวเหอะ ชิมิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 10-05-2011 12:00:22

ตกลงหนูชินสพกดจิตตัวเองให้ชอบน้องอยู่เหรอ??
แต่ก็ยังดีที่ปล่อยใจให้พี่ไปบ้าง ไม่มากก็นิดนึงอ่ะนะ...อุอุ

รอดูตอนหน้า เจ้าชายน้ำแข็งจะละลายได้ไหม??? พี่เจสู้ๆ!!!
+1 คร้าบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 10-05-2011 12:13:48

ว๊ายยย  เจ้าชายน้ำแข็งจะละลายได้รึเปล่าเนี่ยยยย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 10-05-2011 17:33:15

ลุ้นรอวันที่ชินยอมเปิดใจให้พี่เจแบบ100%
แต่พี่เจก็อย่าลืมเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 10-05-2011 17:54:34

คู่ชินจัง เอ๊ย! ชินเจ :laugh:   นี่เป็นคู่หลักใช่มั๊ยคะ

ส่วนคู่ยูริ เอ๊ย! ยูรี (จะเล่นไปไหน :beat:) หายไปเลยเน้อตอนนี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 10-05-2011 18:09:41

้เหมือนชินสับสนเนอะ หุๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: พี่วันเสาร์ ที่ 10-05-2011 20:15:06

ชอบพี่เจพี่แกแบบสบายๆไม่เครียด :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 10-05-2011 21:12:09

ตามกลิ่นมา............

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 10-05-2011 22:48:49

ชินค่อยๆคิด   อย่าเครียดๆ  พีเจดูสบายๆ  อะ


ไม่มาม่า  เเบบบนี้เราชอบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 10-05-2011 23:33:27

ตอนนี้สั้นจริงๆด้วย

พี่ชิน เก่งแฮะ มองปุ๊บรู้ปั๊บด้วย อิอิ
พี่เจ อย่าได้แหย่มมาโกหก หลอกลวงได้ง่ายๆนะ กร๊ากกกก
อ๊ายๆๆๆๆ >< พี่ชินเริ่มใจอ่อน แล้วเว้ยเฮ้ย 5555
งานนี้พี่เจ คงหน้าบานแน่ ก๊ากกกกกก

ปล. สรุปพี่ชิน คิดงัยกะน้องยูกันแน่นิ ก้อเป็นพี่น้องกันมะช่ายหรอ????

รอตอนต่อไปค๊าบบบบ

ขอบคุณ JT จ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 10-05-2011 23:41:06

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (10-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 10-05-2011 23:50:57

ลุ้นสุดตัว เชียร์พี่เจ
แต่ก็หมั่นไส้ไปพร้อมๆกันด้วย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 11-05-2011 09:18:51

(ต่อครับ)
ตอนที่ 7

คนที่โทรเข้ามาหาช่วงพักเที่ยงวันนี้ นอกจากเมเรแล้วก็คือพี่รี ไม่มีพี่ชายที่ชื่อชิน ทำให้ยูรู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกัน
“วันนี้คะแนนตกหรือมึง” เพื่อนบีมถามไถ่เมื่อเห็นไอ้หนุ่มเนื้อหอมรับโทรศัพท์น้อยลง
“สงสัยพี่ชินจะอารมณ์ดีแล้วมั๊งเลยไม่โทรมา หรือเพราะโกรธที่กูเหวี่ยงเขาเมื่อวานก็ไม่รู้”
“ห๊ะ มึงเหวี่ยงพี่ชายเป็นด้วยเหรอ” เพื่อนโตพลอยสงสัยไปด้วย
“ห่า กูยังเป็นคนอยู่โกรธเป็นดิ” ยูหันไปตบหัวเพื่อนโตซะที
“แล้วอย่างนี้ วันนี้ไปเดินเล่นกันได้ละสิ”
“เดินเล่นห่าอะไร วันนี้วันศุกร์ต้องไปเรียน” เพื่อนบีมรีบท้วง
“กูหมายถึงเรียนเสร็จก็ไปเดินเล่นกันต่างหาก ไปปะยู”
“แล้วจะให้กูเหน็บดาบไม้ไปด้วยเหรอ”
“เออ เอาไปด้วยดิ เผื่อเวลาหลงกัน มองหาดาบไม้ไอ้ยูเป็นสำคัญ”
“โห พวกมึงนี่ กูเรียนมาด้วยความยากลำบากอาบเหงื่อต่างน้ำ มีค่าแค่เอาไว้ให้หากันเจอเวลาหลงเนี่ยนะสัด”

เลิกเรียนเดินออกมาด้วยกันเป็นแก๊งค๋ใหญ่ สาวแท้ สาวไม่แท้เหลียวมอง หนุ่มๆมองตาม ยังไม่ทันถึงสถานีรถไฟฟ้ามีรถโฟร์วีลล์แล่นเข้ามาเทียบข้างๆ เด็กหนุ่มทั้ง 3 หันมามอง
“ยู” ชายหนุ่มในรถตะโกนเรียก
ยูไม่รู้จักคนเรียก แต่รู้จักคนขับรถ
“พี่รีสวัสดีครับ”
“ไปไหนกัน”
“ไปหลายที่พี่” เพื่อนโตรีบบอก ก็เออ ไปหลายที่จริงแหละ ไปเรียน ไปเล่น ไปส่องสาว
พี่รีมองซ้ายมองขวา แล้วเรียก “มาขึ้นรถเดี๋ยวไปส่ง”
หนุ่มๆ 3 คนตั้งท่าจะกระโดดขึ้นเบาะหลัง แต่พี่คนที่นั่งข้างคนขับกลับลงจากรถแล้วเรียก
“ยู”
“ฮะ”
หนุ่มนักดาบโดนผลักขึ้นมานั่งข้างคนขับ ส่วนเพื่อนพี่รีกลับไปนั่งด้านหลัง
ขึ้นรถมาได้ 3 หนุ่มก็สวัสดีพี่ๆอีกครั้ง
“นั่นหมง” พี่รีแนะนำสั้นๆ
“โตกับบีมฮะ” ยูแนะนำเพื่อนบ้าง
“ไปเรียนแถวสยามหรือเปล่า”
“ฮะ”
“เออ งั้นแวะไปออฟฟิศพี่แป๊บนึงเอางานไปวาง แล้วพี่มาด้วย”
“พี่มีเรียนพิเศษเหมือนกันเหรอ” เพื่อนบีมทำหน้าตาอยากรู้ เพื่อนโตเลยตบโหลกไปที
“รุ่นนี้ไม่เรียนแล้ว เหียก”
“มุกอ่ะ มุก มึงไม่รู้จักหรือไง”
“ไม่รู้จัก น้องมุกสวยป่ะ”
ยูส่ายหน้า “พี่ๆอย่าฟังมัน มันเป็นนักพานอกเรื่องมืออาชีพ”
พี่รีจอดรถที่ด้านหน้าสำนักงานขายรถ แล้วพากันลงจากรถ หนุ่มตัวโตตาสีเขียวใสหันมาดึงกระเป๋าเป้หลังของยู จะถือให้ แต่ยูเบี่ยงตัวหลบ
“ไม่เป็นไรฮะ”
พี่รีส่งยิ้มหวาน “รอพี่ 5 นาทีแล้วไปด้วยกัน”
“ฮะ”
หนุ่มนั่งรอที่ชุดรับแขกในส่วนสำนักงานประชาสัมพันธ์ ไอ้โตทำท่ากระซิบกระซาบ
“มาไงวะคนนี้”
“เจอกันที่มหาลัยพี่ชิน”
“แล้วมาฟอร์มไหน” ไอ้บีมถามบ้าง
“ไม่รู้ อย่าเพิ่งคาดหวังและคาดเดา”
“เหี้ย นอกจากจะไม่เคยเล่าแล้ว มึงยังทำให้กูสงสารพี่ชินด้วย” ไอ้บีมพูดใส่หน้าเพื่อน
“พี่ชินน่ะพี่ชายกูนะ”
“ก็เออ คนไทย 1 แสนคนรู้ว่าพี่ชายมึงคนนี้หวงน้องโคตรๆ กู 2 คนกว่าจะเข้ามาตรฐานเป็นเพื่อนกับมึงได้น่ะ โดนสกรีนแล้วสกรีนอีก แทบจะควักใส้ออกมาตรวจสอบกันเลย แล้วคนนี้เนี่ยมายังไง” ไอ้โตพูดฉอดๆ
“ก็เดินเข้ามาคุย ไปกินติม เจอพี่ชิน แล้วก็...โทรคุยกัน”
“ผ่านคิวซีหรือยัง”
ยูถอนใจยาว
เพื่อนซี้ 2 คนชี้หน้าพูดพร้อมกัน “มึง กำลัง ปีกกล้าขาแข็ง”
“เหี้ย ก็แค่คุยกัน ไม่มีไรหรอกน่า”
“รู้ได้ไง อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยนะมึง ถึงจะเห็นด้วยกับมึงเรื่องที่เขาท่าทางดี แต่พอกูนึกถึงพี่ชินแล้ว ใจกูก็เอียงไปทางเขา” แน่นอนประโยคนยาวๆนี่คือไอ้โต
หันออกไปมองนอกเขตห้องรับรอง คนตัวโตคนนั้นส่งยิ้มมาแต่ไกล
ยูลดเสียงลงพูดเบาๆ
“พี่ชินเป็นพี่ชายกูนะ มึงอย่าพูดอะไรที่มันเหมือนเขาไม่ใช่พี่ชายกูแบบนั้น”

คิดว่าเก็บความไม่สบายใจนี้ไว้ได้สนิท แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนรัก 2 คนหรือแม้แต่พี่รีที่นั่งมาด้วยกันในรถก็ทำให้รู้ตัวว่ายังต้องฝึกความอดทนไม่แสดงสีหน้าอารมณ์ใดๆ อีกมาก เพราะว่าทั้ง  3 คนพากันนิ่งเงียบจนรถจอด
“ร้านนี้แหละพี่ นัดเพื่อนไว้กินข้าวก่อนเดี๋ยวค่อยไปเรียน” ไอ้บีมบอก
พี่รีพยักหน้า แล้วหันมาหาหนุ่มตากลมที่จมอยู่ในความคิดมาตลอดทาง
“ยูครับ”
ยูหันไปพยักหน้าให้เพื่อนลงไปจากรถก่อน พอเพื่อนลงไปแล้ว คิ้วเข้มนั่นก็ยังไม่คลาย
“พี่ฮะ ไอ้ที่เราคุยๆกันทุกกลางวัน ทุกค่ำเนี่ย มันแปลว่าเรากำลังจีบกันอยู่หรือเปล่า”
“ครับ” ไม่ได้ตกใจ และคิดว่าหนุ่มน้อยน่าจะรู้มาตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ
“ผม...ไม่อยากให้พี่เสียเวลา”
.....อ้าว โว้ย เฮ้ย อะไรกัน ร้องตะโกน โอ้โนว์ จะเว่อร์ไปมั้ย. ....
“ทำไมล่ะยู อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธพี่เร็วนัก”
“พี่มีคนอื่นอยู่หรือเปล่า ผมไม่อยากทำบาป”
“ไม่มี รับรองได้ พร้อมให้ตรวจสอบทุกอย่าง โทรศัพท์ อินเตอร์เน็ต ไปเฝ้าที่ทำงานยังได้”
....รู้ว่าว่าเว่อร์ไป แต่เมื่อเริ่มต้นด้วยประโยคที่แสดงถึงความตรงไปตรงมา ก็ต้องตอบตรงเหมือนกันไม่งั้นมันไม่แฟร์...
“มีแบบ กิ๊กมั้ย”
“ไม่มี มั่นใจ มีแต่เพื่อน คนที่โทรหาเช้า กลางวัน เย็น มีแต่ยูคนเดียว”
“ผมเอง นอกจากโทรศัพท์จากเมเร ก็ยังมีพี่ชินอีกคนที่โทรมาเช็คเป็นระยะ นอกนั้นก็ไม่มีใคร แต่พอมาคิดถึงเรื่องที่ว่า เราจะ...คบกันผมก็ไม่มั่นใจ เพราะผมเองยังไม่รู้ตัวเลยว่า ผมจะเป็นยังไง แล้ว....ผมเองก็มีเรื่องส่วนตัวเยอะเกินไป จนอาจทำให้พี่ไม่มีความสุขไปด้วย”
“ทุกคนก็มีมุมส่วนตัว และมีความหลังด้วยกันทั้งนั้น แต่มันคือสิ่งที่เราจะเรียนรู้กันและกัน”
ยูก้มหน้ามองมือตัวเอง “ผมชอบเวลาที่คุยกับพี่นะฮะ แต่พอวางสายไปแล้ว...มาพบกับเรื่องเดิมๆ บางทีผมก็ไม่สบายใจ มันเหมือนผมหลอกใช้พี่”
“พี่เองก็หลอกใช้ยู”
“ฮะ”
“เวลาพี่เครียด หรือเบื่อขึ้นมา พี่ก็กดโทรศัพท์หายู”
ยูกะพริบตามอง พี่รีพูดต่อ
“แค่ได้ยินเสียง พี่ก็ข้ามเรื่องเครียดๆนั้นไป มีแรงกลับไปทำงานได้ แบบนี้เรียกว่าหลอกใช้ยูหรือเปล่า”
ยูส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอกฮะ”
“เหรอ แล้วมันต่างกับที่ยูรู้สึกเวลาที่คุยกับพี่ตรงไหน”
พี่รีมองคนที่กำลังคิดหนัก แล้วขยี้ผมอ่อนนุ่มเบามือ “ไม่ว่ายูจะวางพี่ไว้ที่พี่ชาย หรือมากกว่า สำหรับพี่แล้วมันทำให้พี่มีความสุขทั้งนั้น”
“ผมพูดตรงเกินไป มันน่าเกลียดหรือเปล่าฮะ ผมแค่ไม่อยากให้พี่เสียเวลา”
“คบกันมันก็ต้องใช้เวลา ไม่ใช่เสียเวลา แล้วพี่ก็เป็นคนเริ่มต้นก่อนเสียด้วยซ้ำ พี่ต่างหากที่ต้องบอกกับยูว่า ให้โอกาสพี่ได้มั้ย”
ยูมองคนตาสีเขียวเต็มตาแล้วคลี่ยิ้มกว้าง
“ขอบคุณฮะ” ยูขยับกระเป๋า เปิดประตูรถ แต่ก่อนที่ก้าวลงไป ก็หันมาอีกครั้ง “เสาร์อาทิตย์ผมสอนฟันดาบที่ศูนย์การเรียนรู้ ถ้าพี่ว่าง.....”

พอเดินเข้ามาในร้านอาหาร เพื่อนทั้งฝูงโบกมือทักทาย เว้นแต่ไอ้บีม กับไอ้โตที่ทำหน้าแปลกๆ ต้องตบหัวไปคนละที
“พี่ชิน เป็นพี่ชายกู สัด!”
“แล้วคนนี้ล่ะ” ไอ้โตถาม
“ตอนนี้ก็พี่ชายเหมือนกัน”
“พี่ชายห่าอะไร สายตาที่มองมึงน่ะเหมือนกันเปี๊ยบ” ไอ้โตกระซิบกระซาบ
“เหมือนกันยังไง”
“อยากแดกมึงใจแทบขาดน่ะสิ” ไอ้บีมบอกแล้วชิ่งไปตักสลัดบุฟเฟ่ต์

=*=*=จบตอนที่ 7=*=*=

พอยูมาพี่ชินก็หายไป ทำไมผมเป็นคนอย่างนี้~~~
ขอบคุณที่ติดตามครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 11-05-2011 09:32:07

ยูเป็นคนตรงๆดีจังเลย
พูดคุยกันซะให้รู้เรื่อง ไม่งั้นเดี๋ยว
จะมีคนที่เราไม่ต้องการตามมาอีก
แต่ที่แน่หวังว่าชินจะไม่รักยูแบบชู้สาว
เพื่อนๆยูก็น่ารักดี
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 11-05-2011 09:51:15

ได้ฤกษ์(ตัวเอง) เข้ามาอ่านเรื่องใหม่ของไจฟ์
แปะไว้ก่อน
เด่วมาดิทจ้ะ
วิ่งไปอ่านอย่างไว วันนี้ว่าง
+1 งับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 11-05-2011 09:55:22

งืดดดดดดดดดด สั้นอ่ะ แต่ดีที่มาทุกวัน ไม่งั้นเราขาดใจตาย >_<
+1 ให้คุณไจฟ์ และ :man1: น้องที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 11-05-2011 10:12:25

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ชอบยูจัง พูดตรงดี หวังว่าพี่รีคงไม่มีไรปิดบังน้องนะ
มาทีละคู่ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องปรับอารมณ์
คู่หนึ่งสว่าง คู่หนึ่งสลัว  o22
เมเรไปไหน คิดถึงตัวป่วนของฉัน o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 11-05-2011 10:18:03

ขอบคุณค่ะ   :L2:

น้องยูพูดถึงขนาดนี้พี่รีอย่าพึ่งถอยซะก่อนนะค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 11-05-2011 10:37:46

สับสนกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะนี่ แต่ยูดีกว่าตรงที่ยังคิดว่าชินเป็นพี่ชาย แต่อิพี่ชินมันกะจะงาบน้องเนี่ยดิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 11-05-2011 10:46:21

ยูมีอดีตอะไรกันแน่
โอ้ยย อยากรู้

เขิน พี่เจ อิอิ รุกได้ถูกใจมากค่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-05-2011 11:03:53

แอบเชียร์ชินยังงัยก็ไม่รู้สิ  แบบสงสารคนเฝ้าของรักมาหลายปีอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 11-05-2011 11:14:26

น้องยูตรงดีจัง แต่ก็เหมือนยังสับสนในตัวเอง
รอตอนต่อไปจ้าา :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 11-05-2011 11:48:25

ยูเป็นเด็กที่ตรงมากๆๆ
ดีเหมือนกัน เคลียร์กันตั้งแต่แรกก็ไม่มีปัญหาที่เป็นสีเทา เห็นปัญหากันตั้งแต่แรกไปเลย ฮา...

รออ่านต่อไปครับเด็กๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 11-05-2011 12:03:09

มาถึงตอนนี้ชักอยากรู้ว่าชินมันรู็สึกอะไรกับยูมากกว่าพี่ชายไหม

ยูมีปมอะไรหรือเปล่า ทำไมชินถึงห่วงมากขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 11-05-2011 13:21:16

ชิน มีซัมธิงกับยูแน่ๆอ่ะ
แต่ยังไงก็ไม่ใช่พี่น้องแท้ไม่ใช่หรอคะ? (เพราะเห็นคนนึงเรียกพ่อคนนึงเรียกลุง)
เป็นลูกพี่ลูกน้องกันใช่มั๊ยอ่ะคะ? เพราะอ่านๆก็ยังงงเหมือนกันว่าสองหนุ่มนี่เป็นอะไรกัน กันแน่

แต่ยังไงก็ไม่ต้องกลัวน้องยูจะโดนพี่ชินกินละ  เพราะพี่ชินกำลังจะโดนพี่เจกินแทน :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 11-05-2011 13:33:03

ชอบค่ะ ชอบมากกกกกกกกกก

ชอบ"จองชิน"มากกกกกก วิ่งหลบตรีนคนแต่ง :laugh5:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-05-2011 14:20:16

ทำไรไม่ได้นอกจากกดบวก
น้องยูน่าร้กแท้ๆ ตรงไปตรงมาขนาดนี้หาได้ที่ไน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 11-05-2011 16:54:12

ยูน่ารักมากเลยอ่าค่ะ ตรงๆดีชอบจังเลยอ่า
ส่วนพี่รีก็แฟร์ดี รอน้องได้แบบนี้ น้องไม่รักก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
แต่ก็อยากรู้ด้วยว่ายูมีปมอะไร หรือว่าเคยไปคบกับคนมีเจ้าของแล้วง่า
งั้นก็ต้องพูดแบบเดียวกับเมื่อวาน ว่าพี่รีก่อนจะตกลงปลงใจกลับน้อง ก็ขอให้รีบไปเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนนะคะ
เค้าไม่อยากเห็นน้องเสียใจอ่ะ

ไจฟ์สู้ๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 11-05-2011 21:03:02

เพิ่งมาตามอ่านอย่างจริงจัง
บวกๆ ให้จ้า รออ่านต่อ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 11-05-2011 21:42:41

อ๊ายยยยยยยยยย น้องยูช้าน
ตรงมากคุณน้อง ฮ่าๆๆๆๆ
เล่นเอาคนอ่นเหวอไปเรย คริคริ
พี่รีก้อช่างตอบตรงได้ใจ ฮ่าๆๆๆ
ดูสิเล่นเอาน้องยูยิ้มกว้าง กันเรยทีเดียว ><

อ้าววันเสาร์ที่โรงเรียนศิลปะจะมีการป่ะหน้ากันเกิดขึ้นมั้ยนิ????
ไม่ห่วงพี่เจ กะพี่รี แต่ห่วงพี่ชิน กะน้องยูอ่า

รอ ร๊อ รอ ตอนต่อไปจ้า
ขอบคุณไจฟ์ชาจ้า ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 11-05-2011 22:40:50

มะไหร่สองคู่นี้จะลงเอยกันได้น้า  :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (11-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 12-05-2011 01:30:04

น้องยู น่ารัก  อะ   ตรงๆ  ใสๆๆ  กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-05-2011 05:43:36

(ต่อครับ)

ตอนที่ 8

กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องล็อคเกอร์ พี่ชินก็เดินเข้ามาสีหน้าซีดเซียวเหมือนคนนอนไม่พอ
“พี่ชิน”
“ยู”
“นอนไม่พอหรือพี่”
“อือ ทำงานที่มหาลัยกลับเข้าห้องอาบน้ำแล้วก็มานี่เลย”
“โห” ยูทำตาโต “ทำไมการเรียนมหาลัยมันถึงต้องขนาดนี้กันเนี่ย แล้วไอ้คนที่มันเที่ยวโต้รุ่งนี่เขาเอาเวลาที่ไหนทำงานกันอ่ะ”
พี่ชายยิ้มกว้าง ขยี้ผมน้องชายจนหัวคลอน แล้วหันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเอง
ยูเปลี่ยนชุดสอนเสร็จก่อนก็นั่งรอ
“พี่ชิน”
“เออ”
“พี่โกรธผมหรือเปล่า”
“เปล่านี่ทำไม” ชินหันมาหาน้องชาย แต่ใจนึกไปถึงริมฝีปากที่เฉียดผ่าน กับสีหน้าตกใจ
“ไม่รู้สิ เมื่อวานนี้พี่ไม่โทรหาผม มันแปลกๆน่ะ”
“เหรอ หรือว่าหลายวันมานี้ชั้นตามจิกนายมากไป พอลืมโทรหานายเลยจิตตก”
“ห๊ะ ลืม พี่ลืมผมได้ไงเนี่ย” ยูทำโวยวาย แต่ดวงตากลับพราวระยิบ หัวเราะร่วน
พี่ชายเลยชี้นิ้วเตือน “หนุ่มนักดาบ สำรวมหน่อย”
“โห จะมาสำรวมไรตอนเนี้ยะ ขอเป็นน้องเล็กอีกแปร๊บเหอะ”
ยูทำคอยึกยักเหมือนตัวการ์ตูนจนพี่ชายขำ

การเรียนการสอนของวันนี้กำลังจะผ่านพ้นไปเหมือนที่เคยเป็นมา กระทั่งชั่วโมงสุดท้าย หนุ่มตาสีเขียวก็ก้าวพ้นบันไดด้านหน้าของศูนย์การเรียนผลักประตูเดินเข้ามา มองหาห้องสอนศิลปะป้องกันตัว แล้วนั่งมองอาจารย์สอนดาบผ่านกระจกใสที่มองเห็นทุกพื้นที่ในห้องเรียน
ยูหันมาเห็นก็ยกมือไหว้ แล้วสอนต่อไป
ชายหนุ่มตัวโต ท่ามกลางผู้ปกครองเด่นยิ่งกว่าเด่น
ขนาดอาจารย์เทควันโด้ในห้องติดกันยังเห็น แล้วก็เกิดอาการตาขวางขึ้นมาทันที ท่าทีผิดปกติจนอาจารย์อีกคนที่อาวุโสกว่าต้องเตือนเบาๆ
อารมณ์หวงแรงที่มันจางลงไป พร้อมที่จะกลับมาได้เสมอเมื่อเห็นว่ามีใครเข้าใกล้ยู
ไม่นานนักหนุ่มตาสีฟ้าก็มาถึง

พี่เจถึงกับหยุดชะงัก เมื่อเห็นคนที่มานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าห้องสอน พอหันเข้าไปมองในห้องถึงได้ต้องแอบถอนหายใจแบบรักษาอาการ แล้วเลยไปส่งสายตาให้กับอาจารย์เทควันโด้ในอีกห้องหนึ่ง
คนตัวโตตาสีฟ้าก้าวมานั่งที่เก้าอี้เล็กตรงข้าม
ต่างคนต่างก็หันหน้าเข้าห้องพระจก
“หนูรีนา สบายดี”
..ข่าวว่าไอ้คนที่เรียกว่าหนูรีนาคนล่าสุดเนี่ยมันเพิ่งถูกฝังไปเมื่อวานนะ..
“ดีสิ พี่เจเรมี่~~”
...อย่าบอกใครนะว่า ชิ้นส่วนศพที่พบใต้สะพานลอยเมื่อ 3 วันก่อนน่ะคือคนที่เรียกชื่อนี้ด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างนี้แหละ...

พี่เจกระตุกมุมปาก “มาหาใคร”
ดีมากตรงประเด็นไม่เสียเวลา “ยู พี่ล่ะ”
“ชิน”
ต่างคนต่างระงับอาการโล่งอกที่ไม่ได้เล็งคนเดียวกันไว้ก่อน แล้วต่างก็ขอกัดไอ้ยัีกษ์ที่มันนั่งอยู่เก้าอี้ตัวตรงข้ามให้มันหายหงุดหงิดอีกนิดเหอะ
พี่รีทำสีหน้าตกใจแบบเว่อร์ๆ “ไอ้พี่หวงน้องเนี่ยนะ”
พี่เจยักคิ้วหันไปมองคนในห้อง
ท่าทางมั่นใจจนพี่รีต้องขำ  “ชอบของยากเหมือนเคย”
“สเน่ห์ของเค้าอยู่ที่ความยากเนี่ยแหละ”
“แต่ยูน่ารักมาก”
พี่เจพลอยหันไปมองคนในห้องสอนดาบไปด้วย “เออ น่ารักมาก”
“เฮ้ย! คนนั้นของผมนะ” พี่รีเผลอเสียงดังจนต้องหันไปขอโทษผู้ปกครองหลายคนที่เริ่มหันมามอง
...เอาวะ มาถึงขั้นนี้แล้ว บุญคุณความแค้นพักไว้ช่างมัน เพราะตอนนี้ต่างก็มีเป้าหมายใหม่แล้วนี่ ลืมง่ายไปมั้ย เปล่า ไม่ได้ลืม แค่พักไว้...

เมเรในชุดกางเกงยีนส์รัดรูปแย่งชิงทุกสายตา ด้วยท่าทางมั่นใจ กรีดกรายก้าวเข้ามาในศูนย์ เสื้อผ้าหน้าผมเครื่องประดับหัวจรดเท้า มูลค่าเกินแสน
ขยับแว่นกันแดดบิ๊กไซด์มองดูพี่เจ แล้วหันไปหาคนในห้องเทควันโด้อีกครั้ง
ขณะที่ขาเรียวยาวของเมเรตรงเข้ามาหา พี่เจเหมือนปวดหนึบๆในหัวใจ
“ พี่เจ” น้ำเสียงเหยียดหยามถอดมาจากละครหลังข่าวเปี๊ยบ
“เมเร นี่รี” พี่เจแนะนำหนุ่มหล่ออีกคน...แบ่งกันไปโว้ย งานนี้...
เมเรปรายตามองคนตาสีเขียวที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์
พี่รีเกี่ยวอะไร ณ ที่นี่ เวลานี้ พี่เจต่างหากที่กำลังสร้างความขุ่นเคืองในใจของสาวสวย เพราะพี่เจคือคนสนิทคนใหม่ของชินของชั้น
ย้ำ....คนสนิทคนใหม่
คนสนิทแบบของแท้แน่นอนคือเมเรคนนี้คนเดียว
เริดเชิดต่อไปเมื่อปรายตาไปหากลุ่มผู้ปกครองทั้งหลาย
หลายคนยังคงมองชื่นชมอาจารย์สอนศิลปะป้องกันตัวทั้ง 2 คน แต่หลายคนก็หันมามองหนุ่มหล่อ  2 คนตรงนี้
โอ๊ะๆๆ ไม่ใช่ เขากำลังมองคนสวยมากกกก ที่กำลังคุยกับฝรั่งต่างหาก โปรดหยุดสายตาที่นี่ ชั้นคือเมเร
“พี่เจมารอใครคะ” น้ำเสียงเปลี่ยน สีหน้าเปลี่ยนทันที
“ชิน เรามีนัดไปกินข้าวด้วยกัน”
เมเรทำท่าเลิกคิ้วสูง บิดเอว “เหรอ พี่เจฟังอะไรผิดหรือเปล่าคะ ชินบอกว่านัดกับเมเรแล้วก็ยู เราจะไปกินข้าวกัน 3 คนต่างหาก”
หนุ่มตาสีเขียวที่ทำท่าเป็นคนนอกถึงกับหูผึ่ง พับหนังสือพิมพ์ในมือ
สองจิตสองใจว่าน่าจะเป็นฝีมือของคุณพี่ขี้หวง ดูแล้วยูเป็นคนตรงไปตรงมา ใช่หรือไม่ใช่ชัดเจนขนาดนี้  ไม่น่าเป็นคนที่ชอบเล่นเกมปั่นหัวคนอื่น
แวบหนึ่งนึกถึงที่น้องบอกว่า...มีเรื่องส่วนตัวมากเกินไป...
หยุดคิดวุ่นวายไปไกล รอถามเจ้าตัวที่เดินออกมาจากห้องสอนดีกว่า....

ยูทำความเคารพบรรดาผู้ปกครองแล้วเดินมาสวัสดีทักทาย พี่เจกับพี่รีอีกครั้ง
“สักครู่นะครับ ขอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
ยูหันไปมองอาจารย์เทควันโด้ ที่ยังให้คำแนะนำนักเรียนแล้วหันไปมองพี่เจกับเมเรอีกที

...พี่ชินทำอย่างนี้ น่าสงสารพี่เจ....

ยูเดินตรงไปที่ห้องล็อคเกอร์ ที่ยังเป็นพักอาจารย์ของศูนย์การเรียนด้วย พี่รีก็ทำเนียนเดินตามมา
ด้านหนึ่งมีอาจารย์สอนว่ายน้ำที่หมดชั่วโมงสอนแล้วเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน
ตามระเบียบแล้วพี่รีเข้ามาในห้องนี้ไม่ได้ แต่ที่เจ้าหน้าที่ทำเป็นมองไม่เห็นก็เพราะว่าคนที่เดินนำเข้ามาคือหนุ่มยู
ยูชี้ไปที่ม้านั่งยาวชิดฝาผนัง “พี่รอผมที่นี่ก็ได้”
ยูหยิบของใช้ส่วนตัวแล้วเดินไปที่ห้องอาบน้ำ ระหว่างนั้นชินก็เข้ามาพร้อมกับพี่เจหยิบเครื่องอาบน้ำ แล้วแยกไปอีกห้อง
พี่รีแกล้งแหย่ ด้วยการตบไหล่พลางส่ายหน้าแสดงความเห็นใจ
พี่เจเลยปัดมือออก ชี้หน้า “รักแท้ต้องมีทบทดสอบโว้ย”
พี่รีหัวเราะลั่น  

ยูเปิดประตูออกมาพร้อมกลิ่นสบู่หอมฟุ้ง ผ้าขนหนูสีขาวพันอยู่ที่เอว เจ้าตัววิ่งโหย่งๆ ไปที่ห้องแต่งตัวด้านในที่เป็นห้องเล็กๆ มีม่านพลาสติกกั้น แรงลมจากพัดลมในห้องกระพือให้ม่านพลาสติกปลิวไสว
ดึงดวงตาสีเขียวมองตามการเคลื่อนไหว ของคนที่อยู่ในห้องเล็ก
หนุ่มผอมบางหันหลังให้ เช็ดตัวจนแห้งแล้วสวมกางเกงชั้นใน ตามด้วยกางเกงยีน การเคลื่อนไหวรีบเร่งหยุดนิ่ง เมื่อภาพสะท้อนจากกระจกครึ่งตัว มองเห็นแววตาของคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง
...มองเหมือนจะกินไปทั้งตัว....
เมื่อสบตากันยูต้องหลบสายตา เหมือนกับที่พี่รีต้องหันไปมองทางอื่น

ชินเปิดประตูห้องอาบน้ำออกมา จ้องเขม็งที่คนตัวโตที่ยืนกอดอกอยู่หน้าห้องแต่งตัว
“ยู” เรียกยูแต่ตาน่ะจ้องแต่พี่รี
“ฮะ”
“เสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วฮะ เสร็จแล้ว”
ยูโผล่หน้าออกมาขณะที่ยังสวมเข็มขัด
พี่รีเดินเข้าไปคุกเข่าลงแล้วช่วยสวมให้
“นี่!” ชินตวาดเสียงดัง พี่เจที่ยืนดูอยู่ รีบเข้ามาดันหลังคนหวงน้องให้ไปอีกห้อง
“เร็วเหอะ เดี๋ยวคนข้างนอกรอนาน ร้อยพี่ก็เอาไม่อยู่นะ”
ชินทำคอแข็งแล้วเดินเข้าไปที่ห้องด้านใน พี่เจทำไม่รู้ไม่ชี้จะเดินตามเข้ามาด้วยเลยโดนดุ
“ไปรอนอกห้องเลย”
“ก็อยู่นอกห้องแล้วนี่ไง” พี่เจแกล้งยืนอยู่นอกกรอบประตู แต่ยังไม่ลดม่านพลาสติกลง
ชินกัดปากแน่น
ที่คิดแผนไว้เสียดีเป็นขั้นเป็นตอน มันเริ่มผิดเพี้ยนไปตั้งแต่พี่รีโผล่เข้ามา
พี่รีพอช่วยแต่งตัวให้ยูเสร็จก็คว้าข้อมือเดินออกมาข้างนอก
“พี่ชิน เร็วเหอะ ผมหิวแล้ว”
ชินชะโงกหน้ามองตามเสียงแล้วรีบหันไปแต่งตัว มองสะท้อนไปที่คนข้างหลังก็ยังไม่ยอมขยับ ไม่ขยับทั้งขาทั้งมือน่ะแหละ
“นี่”
พี่เจลดมือลงพร้อมกับขาที่ก้าวเข้ามาในห้อง
ชินหันขวับมามอง แต่พี่เจยิ้มเจ้าเล่ห์
“เร็วสิ ยูบอกว่าหิวไง”

เมเรเห็นยูออกมาพร้อมกับพี่รีก่อนก็ถามต่อหน้าพี่รีกันเลยทีเดียว “มันยังไงกันเนี่ย ไหนชินของชั้นบอกว่าเราจะไปเที่ยวกันไง”
“ผมก็เพิ่งรู้นี่แหละว่าเขานัดพี่เจมาอ่ะ”
“หมายความว่าไง”
“ก็วันนี้ เรามีกินข้าวกัน ผมก็เลยนัดพี่รีมา แต่ทำไมเขาถึงนัดพี่เจมาด้วยก็ไม่รู้”
เมเรทำปากยื่น ถอนหายใจแรง พอยูนัดคนหนึ่ง ชินของชั้นก็แกล้งนัดซ้อนงั้นเหรอ ริจะเป็นนายสถานีหรือไง
“ชินของชั้นเนี่ย ทำไมเดี๋ยวนี้ชักจะทำตัวไม่น่ารักมากขึ้นทุกวัน”

พอชินมาถึง เมเรก็เดินเข้าไปเกี่ยวแขน ไม่สนท่าทางเบี่ยงตัวหนี หรือความพยายามดึงแขนออก
“เมเรไม่ได้เอารถมา ไปรถชินนะ”
“ยูไปด้วยกัน” ชินหันมาเรียกน้องแล้วหันไปหาพี่เจ “พี่เอารถมาหรือเปล่า”
พี่เจพยักหน้า นึกดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ลืมว่ามีกูอยู่ตรงนี้ หรือเขาไม่ลืมอยู่แล้วเพราะนัดบอดวันนี้จัดขึ้นเพื่อให้กูจัดการกับเมเรโดยเฉพาะ!

จู่ๆ พี่รีก็พูดขึ้น “เมเรมารถผมก็ได้ ให้พี่เจขับรถตามชินเอารถไปเก็บแล้วตามมาที่ร้านพร้อมกัน จะใช้รถหลายคันไปทำไม”
“ไม่อ่ะ เมเรไปรถชิน จะไปเก็บจะเปลี่ยนรถยังไง เมเรก็จะอยู่กับชิน” ...เอาสิ สับรางได้สับไป เมเรจะเกาะติดชินอยู่อย่างนี้แหละ...
พี่รีมองหน้าพี่เจ เหมือนจะบอกว่า ...กูช่วยได้แค่นี้แหละ...แล้วหันไปพยักหน้ากับยู เดินออกมา
“เดี๋ยวสิยู” ชินร้องเรียกไว้
“ฮะ”
“ยูไปกับพี่”
ชินตรงเข้ามาคว้าข้อมือยูไว้
ในฐานะผู้ชมเมเรเห็นชัดเจนว่า ท่าทีนี้ส่งผลกระเทือน 3 หนุ่มข้างหน้า
แต่เมเรไม่ชอบเป็นผู้ชม
“ยูไปด้วยกัน 3 คนเหอะ” เมเรตรงเข้าไปดึงมืออีกข้างของยูลากไปที่รถของชินด้วย
พี่เจหรี่ตามอง หันไปส่งกุญแจรถตัวเองให้พี่รี “เดี๋ยวชั้นจะบอกให้ที่บ้านมาเอารถ นายรอเอากุญแจรถให้เขาด้วย”
สั่งแล้วก็เดินตรงไปที่รถของชิน แย่งกุญแจรถจากมือ
“พี่ขับให้”
ยูดันเมเรนั่งเบาะหลัง แล้วเสือกตัวเองนั่งข้าง ปิดประตูเสร็จ
“ไอ้บ้ายู แกไปนั่งหน้าสิ”
“ไม่เอา อยากนั่งหลัง อยากหลับ”
ยูบอกแล้วหลับตาลงไม่รับรู้เรื่องรอบตัว ก่อนที่ชินจะเปิดประตูหน้าเข้ามาดูเสียอีก พอเห็นน้องเอียงตัวหลับตาก็เข้ามานั่งข้างคนขับ
“เมเร อยากไปทานที่ไหนหรือครับ”
“ไปร้านอาหารริมแม่น้ำน่ะ” ชินบอกที่หมาย พี่เจแค่พยักหน้าแล้วออกรถ
“แล้วรถพี่ล่ะคะ” เมเรเสียอีกที่เป็นคนถามไม่ใช่ชิน
“เดี๋ยวให้พี่บ้านมาเอารถน่ะ ฝากรีดูให้ก่อน”
 
เมื่อมาถึงร้าน เมเรเดินเกาะแขนชินไว้แน่น พี่เจเลยเดินมาอีกด้านของเมเร ขณะที่หนุ่มยูเดินตามมาข้างหลัง
แค่นี้ ทุกสายตาในร้านก็หยุดอยู่ที่เมเรอีกครั้ง
...อ่าฮะ วันนี้ชั้นควงหนุ่มหล่อ  3 คนอยากเม้าท์ อยากนินทา อยากคาดเดาอะไรก็เชิญตามสบาย...
พอนั่งโต๊ะ เมเรก็ยังเกาะแขนชินไม่เลิก พี่เจนั่งตรงข้ามชิน ทำให้ยูนั่งตรงข้ามเมเร
หญิงสาวส่งเสียงตลอดเวลา จนกระทั่งชินเริ่มชักสีหน้า
กระทั่งอาหารเริ่มเสิร์ฟ พี่รีถึงได้มาถึงแล้วก็เข้าประจำที่หัวโต๊ะติดกับยู
“ร้านนี้ใครเลือกน่ะ สวยดีนะ” พี่รีถามหนุ่มตัวเล็ก
แต่เมเรเป็นคนตอบ “ชินไง ใช่มะชิน”
ชินไม่ตอบ แต่ตักกุ้งใส่จานของยู
“ขอบคุณฮะ”
“ชอบกุ้งเหรอ” พี่รีถาม
แล้วเมเรก็เป็นคนตอบอีกครั้ง “ยูชอบแซลมอน กุ้งก็ชอบ แต่ไม่มากเท่าแซลมอน”
“แล้วชินชอบอะไร” พี่รีหันมาชงคำถาม
แน่นอนเมเรตอบ “แตงโม กินจนเป็นไข้น่ะแหละ”
ชินกระแอม เหลือบตามองพี่เจ บางสิ่งบางอย่างในแววตาทำให้พี่เจต้องอมยิ้ม

...ยิ่งนานยิ่งดูเหมือนว่า จะมีบางมุมของคนๆนี้ที่มีแต่พี่เจมองเห็นและรู้อยู่คนเดียว...

“แล้วเมเรล่ะคะ” พี่เจถามบ้าง
“ถามว่าไม่ชอบอะไรจะง่ายกว่าละมั๊ง” ยูพูดแล้วหันไปหัวเราะกับพี่รี
“ชอบที่สุดคือชิน” เมเรหันไปกอดแขนซบหน้ากับไหล่ของชินประกอบคำพูด

...ยิ่งนานยิ่งดูเหมือนว่าจะมีแต่ชินคนเดียวที่อารมณ์ไม่ดี

พอกินอิ่ม ยูก็ขอตัวลุกขึ้น
ชินขยับตัวลุกตามทันที แขนเรียวตวัดรอบไหล่ เดินไปห้องน้ำด้วยกัน
กลับออกมาแทนที่จะกลับมาที่โต๊ะ 2 คนกลับซื้ออาหารปลาเดินไปที่ท่าน้ำ
“พี่ฮะ ทำอย่างนี้มันจะดีเหรอ” ยูท้วงเมื่อพี่ชายโอบเอวบางเข้ามาหา
“ไม่ดียังไง”
“ก็เราทิ้งพวกเขาซะดื้อๆแบบนี้” มองข้ามไหล่กลับไปข้างหลัง เมเรไม่อยู่ที่โต๊ะแล้ว คาดว่าจะลุกไปห้องน้ำเหมือนกัน ส่วนคนตัวโตที่ยังนั่งอยู่ ก็กำลังจ้องมาทางนี้อย่างเอาเป็นเอาตาย
“ช่างเขาสิ”
“พี่อ่ะ” ยูบ่นแล้วหันกลับมา จมูกชินเฉี่ยวแก้มไปนิดเดียว
ชินหันกลับมามองที่โต๊ะอีกครั้ง ยิ้มที่มุมปาก แล้วหันมากดจมูกที่แก้มของยู
“ฮึ่ย” ยูทำเสียงในคอแล้วให้อาหารปลา
...แกล้งใครไม่รู้ วุ่นวายยุ่งเหยิง พี่ชายไปเอานิสัยนี้มาจากไหนนะ แต่ที่แน่ๆ ท่าทางพี่เจจะขี้หึงมิใช่น้อย ทำไปทำมาพี่ชายน่ะแหละจะซวยเอง แล้วถ้าบอกว่าให้เลิกเล่น เลิกแกล้ง พี่ชายจะฟังมั้ยล่ะ ปล่อยให้เจอของจริงสักทีดีมั้ยเนี่ย!.....

“โห เด็กพี่คนนี้อย่างร้ายว่ะ” พี่รีทำเสียงเหมือนทึ่งกึ่งประชด
พี่เจหรี่ตามองกอดอกแน่น
“ยากกว่าที่คิด”
“อย่าบอกนะว่าแค่นี้ก็ถอย”
“แล้วนายจะถอยหรือไง”
“ไม่มีทาง” พี่รีพูดอย่างมั่นใจ “มันขึ้นอยู่กับยู”
“ชั้นก็มั่นใจว่า ชินคนที่อยู่ด้วยกันกับชั้นคือตัวจริงแต่ถ้าแบบนี้มันก็...หึ”

=*=*จบตอนที่ 8 =*=*

ขอบคุณที่คุณชอบเรื่องนี้ แวะเวียนเข้ามาจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะึครับ เพราะผมยังไม่เก่ง
จะทำสำเนาไว้อ่าน จะบุ๊คมาร์คเพื่อหาได้ง่ายๆ ผมขอขอบคุณ แต่ถ้าเพื่อการค้าผมเสียใจ เพราะผมเขียนเรื่องเพื่อให้คุณอ่านอย่างมีความสุข
....ว่าแต่ตอนนี้มันสุขมั้ยเนี่ย ผมว่าน่าปวดหัวจริงอะไรจริง....
พบกันวันอาทิตย์นะครับ จะหล่นไปหน้า 3 อีกมั้ยเนี่ย 55555

ขอบคุณมากครับ

ไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 12-05-2011 05:51:45

แสบพอกันทุกคนเลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 12-05-2011 06:14:57

ยัยเมเรนี่ดูเหมือนพวกโรคจิตเลยค่ะ  :m16:
เป็นอะไรมากมั๊ยเธอออออออ   :beat:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 12-05-2011 07:15:42

ขอบคุณไจฟ์ที  :L2:
“ชอบที่สุดคือชิน” เมเรหันไปกอดแขนซบหน้ากับไหล่ของชินประกอบคำพูด
ชอบประโยคนี้จัง นึกถึงตัวอิจฉาที่เสียงแจ๋นๆร้ายแบบจริงใจ
อยากจะบอกว่าเหมือนนั่งดูการ์ตูนเอเชียชาติหนึ่งอยู่
พี่เจกับพี่รีมุ่งมั่นกับการจีบเด็ก พี่เจดูน่าหนักใจกว่าพี่รี
ชินเหมือนเด็กที่ฝืนตัวเองให้เป็นผู้ใหญ่แบบคนแต่ง
ยูมีความเป็นเด็กน่ารักใสใสแบบเด็กน้อยติดเกมแถวนี้
ชอบ อ่านแล้วสนุกจ้ะ ไม่ต้องถ่อมตัวทุกตอนหรอกนะ
ถ้าวันหยุดเข้ามาได้จะมาดูแลไม่ให้ตกจากหน้าหนึ่งละกัน
ปล.อ่านแล้วอดคิดแบบนั้นไม่ได้ บอกตามความรู้สึกจะเคืองมั้ยนะ :m17:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-05-2011 07:37:03

เมเร ชีวิตมันส์ดิ เดินหน้า ลุยๆๆ:fire:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 12-05-2011 07:43:50

หนูเมเรไม่ต้องเกี่ยวขนาดน้านก็ได้มั้ง ให้ชินเค้าเป็นส่วนตัวมั่งอะไรมั่งก็ได้   o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 12-05-2011 08:11:46

เมเรนี่แรงตลอด  :beat: 
เอาใจช่วยพี่เจ พี่รี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 12-05-2011 08:30:46

วันอาทิตย์เลยเร๊อะ  :serius2:
จะช่วยมาดันๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 12-05-2011 08:56:33

อ่านแล้วลุ้นดีว่าชินจะทำอะไรต่อ
เจจะจีบยังไง

และเมเร เธอมาเพื่อให้ทุกคนรำคาญจริงๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 12-05-2011 09:03:00

อ่านตอนนี้แล้วคงได้แต่เอาใจช่วยพี่เจกับพี่รี
เมื่อไหร่จะมีคนมาเก็บเมเรไปสักทีเนี้ยไม่ไหว
รู้สึกจะทำตัวจุ้นจ้าน วุ่นวายมากเกิ้นนนนนน
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 12-05-2011 09:11:39

อ่านไปอ่านมาทำไมถึงรู้สึกชอบเมเรไปได้หว่า :m28:

ชินเจ้าชายน้ำแข็ง พี่เจจะจัดการยังไงเนี่ยแต่ที่แน่ๆ ตัวตนจริงๆ ของชินพี่เจรู้แล้วว่าเป็นแบบไหน


ส่วนน้องยูกะพี่รี คู่นี้เหมือนๆ จะไม่มีอะไรมาเป็นอุปสรรคนะนอกจากชินคนเดียว


รอตอนต่อค่าาาา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-05-2011 09:16:21

อ้างจาก: heefever ที่ 12-05-2011 09:11:39  

อ่านไปอ่านมาทำไมถึงรู้สึกชอบเมเรไปได้หว่า :m28:

ชินเจ้าชายน้ำแข็ง พี่เจจะจัดการยังไงเนี่ยแต่ที่แน่ๆ ตัวตนจริงๆ ของชินพี่เจรู้แล้วว่าเป็นแบบไหน


ส่วนน้องยูกะพี่รี คู่นี้เหมือนๆ จะไม่มีอะไรมาเป็นอุปสรรคนะนอกจากชินคนเดียว


รอตอนต่อค่าาาา  :กอด1:

ิ
อิิอิอิ ชอบเมเรเหรอ อิอิอิ ขอบคุณคร๊าบบบบ
tea

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-05-2011 09:40:27

ชอบสถานการณ์แบบนี้อ่ะ 55555 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 12-05-2011 10:29:57

เอาใจช่วยพี่เจ กับพี่รี

และอยากเห็นชินเจอของจริงอย่างที่ยูว่าจัง  :impress2:

ปล.ยัยเมเรโผล่มาทีไรหงุดหงิดทุกที  :m31:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 12-05-2011 10:40:35

อ่านตอนนี้ พี่งง???
คงเป็นเพราะตัวละครเยอะ
และพี่ก็ยังแยกความแตกต่างระหว่า พี่รี พี่เจไม่ค่อยออก ขอโทษทีครับ...

ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับไปอ่านใหม่ดีกว่า อิอิ
ขอบคุณครับน้องชาย...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 12-05-2011 12:54:05

รำคาญชะนี เรไร เมเด เมเร 555555555 ชื่อนางแปลกดีค่ะ  ทำตัวน่ารำคาญมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 12-05-2011 14:31:23

อ่านตอนนี้แล้วอิจฉาเมเรสุดๆเลยค่ะ
ผู้หญิงคนเดียวในหมู่ชายงาม
แค่คิดก็สุดจะบรรยายแล้วอ่าค่ะ 55555

แล้วเจอกันวันอาทิคย์ค่ะูู^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 12-05-2011 15:11:20

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากจะไปตะโกนใส่หูยัยเรเมว่า
เลิกยุ่งกะพี่ชินซะที อิอิ

แต่....พี่ชินของเรานี่ก้อวางมาดนิ่งมาก อิอิ
แถมมีแผนซะด้วย แต่ใครจะติดกับกันแน่นะ อิอิ

น้องยูของเค้าก้อน่าร๊ากกกกก แอบรู้ทันพี่ชายอีกแน่ะ อิอิ
แอบกรี๊ดเบาเบาตอนพี่รีช่วยใส่เข็มขัดให้ >//<

แต่ฮาสุดคือการดักคอกันของพี่รี กะ พี่เจ ฮ่าๆๆ
แต่สุดท้ายก้อช่วยกันอยุ่นะเนี้ย ^^

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^_^

ปล.น้องบอกแล้วว่าเขียนมาเพื่อให้ผู้อ่าน อ่านอย่างมีความสุข
ฉะนั้นอย่าหัวการค้ากะผลงานของน้องกันนะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 12-05-2011 16:13:49

น่าปวดหัวจริงๆ ค่ะตอนนี้
แลดูวุ่นวาย
เหมือนหนุ่มฝรั่งเก็บข้อมูลอยู่
แล้วค่อยจัดเต็ม ลุ้นอยู่นะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 12-05-2011 16:59:46

จริงๆเราว่า เมเรตลกจะตาย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 13-05-2011 01:03:31

รำคาญ นังเมเร จิงๆ   ยังกะปลิง  

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 13-05-2011 08:50:53

ตามมาอ่านต่อ...
 :laugh: เมเรออกมาแต่ละที ฮาได้อีก คิดเข้าข้างตัวเองได้ตลอด (ชักชอบเมเรแล้วล่ะ :haun5:)
เจ้าชายชิน อารมณ์ซับซ้อนจัง จับทางยังไม่ค่อยถูกแหะ งานนี้พี่เจเรมี่คงเหนื่อยหน่อย fighting นะคะ พี่เจ ^^
น้องยู...ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะ ตรงไปตรงมากว่าที่(แอบ)คิดไว้ แต่หนูรีนา~~ (เอิบ ได้ข่าวว่าเป็นยักษ์) ก็ทันกันใช่ย่อย คู่นี้มวยสูสีกันดี

รออ่านตอนต่อไป ขอบคุณมากนะครับ
ปล. ป๋าบอกว่ายังไม่เก่ง งั้นเอา 80 ตอนที่จะตัดไปมาลงซะดีๆ (บอกแล้วก็หลบค้อนกับเชอะที่เขวี้ยงมาจากเด็กติดเกม :m22:)
     

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 14-05-2011 02:25:12

คุณไจฟ์มาลงเรื่องใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย หุหุ
อ่านแล้วยังมึนๆงงๆ ไม่เข้าใจอารมณ์ชินเลยจริงๆ
แต่พี่เจนี่รุกเต็มที่เลย o13
น้องยูน่ารัก ชอบน้องยู >____<
+1 เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-05-2011 10:14:15

เมเรๆๆๆ ทูมอโฮ่ ๆ ๆ :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 14-05-2011 23:55:47

ตามอ่านรวดเดียวทันเลย เย้ๆๆ

เราคิดว่า เรื่องนี้อ่านแล้วค่อนข้างงงๆ จริงๆแหละ (หรือเพราะเราเบลอเอง  :serius2:)
ความรู้สึกของตัวละครก็ออกแนวคลุมเครือ หรือตรงนี้เป็นความตั้งใจของคุณไจฟ์เอง
แต่ก็ดีที่อ่านเรื่องของคุณไจฟ์มาหลายเรื่อง  ซักแป๊บก็ปรับโหมดได้อ่ะค่ะ  ไม่มีปัญหา

ชอบน้องยู..ไม่รู้ว่าเหมือนน้องทีไม๊น้อ   :o8:
พี่ชิน  อันนี้สับสนตัวพ่อ  >__<
พี่เจกับพี่รีนี่เหมือนเป็นคู่แค้นคู่ฮา ตลกดีเวลาเจอกัน 555
ส่วนเมเร...ยิ่งอ่านยิ่งหยอง  คุณไจฟ์อ่ะชอบแต่งให้ผู้หญิงในเรื่องนิสัยน่ากลัวตลอดเลย  ชักจะหลอนเพศตัวเองแล้วนะ  T__T

เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-05-2011 07:12:52

(ต่อครับ)

ตอนที่ 9

สายลมตอนเย็นพัดผมสีอ่อนปลิว ชินเกลี่ยผมให้คนที่กำลังตั้งใจให้อาหารปลา ยิ้มกว้างจนตาโค้งเมื่อหันมามองพี่
“กลับกันเถอะฮะ”
“เบื่อแล้วเหรอ”
“อาหารเม็ดหมดแล้ว”
“หมดก็ไปซื้ออีก”
“พอเหอะพี่ เรานั่งรถมาตั้งไกล กว่าจะกลับถึงบ้านคงค่ำ”
ชินยิ้มรับ หันหลังกลับมา พอดีกับที่พี่เจกับพี่รีลุกจากโต๊ะเดินมาหา แต่เมเรที่มาจากห้องน้ำกลับไวกว่า เดินแซงหน้า แล้วตรงเข้ามาคล้องแขนชิน
"เมเรมาละ กลับกันเหอะชิน"
ยูมองตามสายตาสีเขียวใสของพี่รีแล้วค่อยๆเบี่ยงไหล่ออกจากมือที่ยังยึดไหล่ไว้
“ยู” ชินเรียก คนที่ค่อยขยับออกห่าง

“จะไปไหนกันต่อหรือเปล่า” พี่เจถามเพื่อแย่้งชิงสายตาของคุณพี่หวงน้อง
“ที่จริงเมเรชอบเดินห้างมากกว่ามานั่งตากแดด ตากลมแบบนี้ แต่ถ้ามีชินอยู่ด้วยที่ไหนก็เหมือนกัน” เปิดประเด็นไหน เมเรก็เสนอความเห็นได้ทั้งนั้นแหละ
ยูมองเมเร มองพี่เจ แล้วหันไปหาพี่รี
มือใหญ่ๆ ของพี่รีขยี้ผมเบาๆ

........ท่าทีของไอ้ตัวเล็กยังคงชัดเจนไม่ต้องคาดเดาอยู่เสมอ ผิดกับอีกคน....

ทุกสายตากลับมารวมอยู่ที่ชิน คนที่มีดวงตาแข็งกร้าวจ้องมองพี่รีเหมือนอยากฉีกให้เป็นชิ้น

“ชิน” เมเรท้วง เพราะเคยเห็นชินโกรธ แต่ไม่เคยให้ความรู้สึกว่าน่ากลัวเท่ากับครั้งนี้
พี่เจเปลี่ยนทิศทางมาหาเมเร “กลับกันนะคะ” มือแข็งแรงคว้าข้อมือของเมเรจับให้เกาะแขนแล้วดินนำออกมาก่อน
ขณะที่ยูเดินมากับพี่รี
ทิ้งไว้เพียงชินที่ยืนหน้าตึง
...นี่มันอะไรกัน ไอ้ความรู้สึกโกรธไปหมดทุกคนแบบนี้มาจากไหน
มันควรจะเป็นเกมที่เราควบคุมได้ไม่ใช่หรือไง

“พี่ชิน” ยูหันมาเรียก ยังไงก็พี่ชาย แล้วที่เขาเป็นอย่างนี้ก็เพราะหวงเราน่ะแหละ
คนหน้าเหมือนรูปปั้นกำมือแน่น พอมาถึงรถของชิน พี่เจเปิดรถเอากระเป๋าของยูให้พี่รี
“ไม่นะ ยูต้องไปกับผม” ชินรีบท้วง
“เอ่อ...คือ....” ยูอึกอัก
“รับรองว่าผมจะพาน้องชายของชินไปส่งจนถึงบ้าน” พี่รีรีบบอกแล้วดึงยูไปขึ้นรถ
ชินจะตามไปด้วย แต่เมเรรั้งแขนไว้ “ชิน ยูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ เลิกทำอย่างนี้สักทีเถอะ”
“อย่ามายุ่ง!” ชินตวาดใส่หน้าเมเรแล้วหันไปมองยูที่ก้าวขึ้นรถโฟร์วีลของพี่รี

เหมือนเพิ่งรู้ตัว ชินหันมามองอีกคนที่ทำหน้าที่เฝ้ามองอย่างสมบูรณ์แบบ
บางอย่างในดวงตาสีฟ้าทำให้ชินต้องเจ็บหัวใจ จนต้องหันกลับมาที่รถของตัวเอง เหลือบตามองที่รองเท้าของพี่เจอีกครั้ง แล้วก้าวไปที่นั่งข้างคนขับ
เมเรกับพี่เจพูดคุยกันได้เรื่อยๆ เรื่องเรียน เรื่องช็อปปิ้ง แม้แต่หนังเก่าหนังใหม่ คุ้นเคยเข้ากันได้ดีจนผิดคาด
สุดท้ายเมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้าน เมเรก็ก้มลงหอมแก้มคนตัวโตตาสีฟ้าคนที่ทำหน้าที่ขับรถให้นั่งสบาย แถมพ่วงด้วยการเป็นเพื่อนคุยที่ดี
“ขอบคุณค่ะพี่เจ”
“ยินดีครับ”
“ชินของชั้นวันนี้ไม่น่ารักเลย” เมเรหันมาพูดตรงๆ
คำตอบคือเสียงกะตุกในคอกับอาการคอแข็ง
“เรื่องที่นัดซ้อนกันยกโทษให้ เพราะพี่เจกับพี่รีน่ารัก แต่ที่ชินตวาดเมเรต่อหน้าคนอื่นไม่น่ารัก”
เมเรกอดอก หน้างอ รอให้ชินพูดขอโทษ แต่ชินก็ไม่ขอโทษ
พี่เจได้แต่ส่ายหน้า “ชินขอโทษน้องสิครับ”
“เหอะ”
“เนี่ย” เมเรทำปากยื่นช่างฟ้อง “ถ้าบอกแล้วทำละก็ไม่ใช่ชินแล้วหล่ะ แต่ว่านะ เมเรเรียนจบเราแต่งงานกัน เมเรรับได้ เพราะว่าเมเรรักชิน”
เมเรลั๊นลาไปเรื่อย แล้วเดินเข้าบ้าน
พี่เจลงจากรถตามเข้าไปสวัสดีพ่อแม่ของเมเร
หญิงสาวหันมากระซิบฟ้องด้วยความหมั่นไส้ คนที่เดินตามมาข้างหลัง “ชินน่ะโลกส่วนตัวสูงปรี๊ด ห้องของเค้าที่คอนโดฯน่ะ มีแต่ไอ้ยูคนเดียวแหละที่เข้าไปได้ นอกนั้นนะ แม้แต่แม่เขาเองเขายังไม่ให้เข้าเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบรรดาพี่สาวของเขา”

ความลับข้อนี้ ทำให้พี่เจถึงกับเลิกคิ้วสูง อารมณ์ดีได้ทันทีเหมือนกัน
 
พอออกมาจากบ้านของเมเร ชินถึงได้พูด “ไปบ้านพี่เลยก็ได้ ผมขับรถกลับบ้านเอง”
“ไม่คิดว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันหรือ”
ชินนิ่งเงียบ จนรถเข้ามาใกล้คอนโดฯ
“ในตู้เย็นไม่มีของแล้ว ต้องแวะซุปเปอร์ก่อน”
“เอารถเก็บ แล้วค่อยลงมาแล้วกัน”
ชินพยักหน้ารับ
พอไม่มียู เมเร หรือรี ชินก็กลับมาเป็นคนที่เหมือนไปเรื่อยๆ อะไรยังไงก็ได้ จนรู้สึกแปลกใจ
พี่เจหยิบเครื่องดื่ม ขนมขบเคี้ยว แม้แต่อาหารแช่แข็งใส่ตะกร้า ชินก็แค่มองเฉย กระทั่งพี่เจเอื้อมมือหยิบของใช้ส่วนตัว อย่างแปรงสีฟัน ชินถึงได้กระแอม
“ยังเหรอ” ทำน้ำเสียงได้ใสซื่อสุดๆ
“อือ” คนนี้ก็ไร้อารมณ์ที่สุด
“ว้า”
ชินเดินนำไปที่เค้าท์เตอร์จ่ายเงิน ไม่ฟังเสียงผิดหวังที่ดังตามมา
แค่แปรงสีฟันยังดุแล้วเดินหนี ถ้าหยิบอย่างอื่นจะเป็นไงนะ ลองดีมั้ย เหอเหอเหอ ไว้ก่อนก็ได้คนนี้เขาสอนเทควันโด้นะ

ช่วยกันเก็บของเข้าตู้เย็น พี่เจก็พูดขึ้น “เมเรนี่น่ารักดีนะ”
กระป๋องซอสมะเขือเทศกระแทกลงบนโต๊ะด้วยเสียงดังจนเกินจำเป็น พี่เจหันไปอีกทางเก็บเบียร์กระป๋องเข้าตู้เย็น
“คุยเก่งดี”
เสียงของบางอย่างกระแทกลงบนโต๊ะอีกครั้ง
“ไม่เห็นจะวุ่นวายสักนิด”
“จะกลับแล้วใช่มั้ย”
เสียงห้วนมาก ดวงตาก็แข็ง หน้างอ ..ถูกต้องแล้ว ตอนนี้เจ้าชายกำลังหน้างอ ไม่ใช่สีหน้าไร้อารมณ์
พี่เจหันมามองเต็มตายิ้มที่มุมปาก
“ชินสั่งให้พี่ดูแลเมเรเองนะ”
“บอกให้ทำให้เขาหยุดพูดต่างหาก นี่กลายเป็นว่าพูดอะไรไม่รู้ทั้งวัน”
“เสียงแหลมๆน่าปวดหัวหรือเปล่า”
ชินทำปากเบี้ยวๆแล้วส่ายหน้า
“งั้นวันนี้พี่ได้กี่คะแนน”
“4”
“น้อยจัง แล้วบอกพี่สิว่า วันนี้ใครทำตัวไม่น่ารัก”
ชินกำมือแน่น หันหลังก้าวเท้าออกจากครัว พี่เจเดินตามมากอดรวบไว้จากด้านหลัง
“ตอบคำถามพี่ก่อน”
ชินสะบัดหน้าไปอีกทาง มองออกไปนอกหน้าต่างห้อง
“หลอกพี่ หลอกเมเร โกรธรี หวงยู ทำไมชินไม่น่ารักเลย”
“เหอะ ไม่เห็นจะสน”
“งั้น..พี่เปลี่ยนไปจีบเมเรดีกว่า”
“ตามสบาย”
“เอ หรือจีบยู”
“ไม่ได้นะ”
“อ้อ แปลว่า หน้าที่ของพี่ตอนนี้คือไปจีบเมเรสินะ”
ชินอึกอัก
“หือ ว่าไง”
“ไม่ให้จีบ”
“อ้าว งั้นยังไงดีล่ะ”
“ถ้าไม่จีบคนนั้น ก็ต้องจีบคนนี้ พี่จำเป็นต้องจีบคนอื่นตลอดเวลาหรือไง”
“เออ นั่นสินะ ไม่รู้เหมือนกัน”
หน้าตากวนประสาทที่อยู่แนบแก้ม ทำให้ชินต้องกัดปาก
“อยากให้พี่ทำอะไร”
“พี่รู้จักพี่รีด้วยหรือ”
“ดูเหมือนจะมีใครบางคนออกนอกเรื่อง”
“เปล่า”
“เหรอ”
“ก็พี่บอกว่าอยากให้พี่ทำอะไร ก็ตอนนี้อยากให้พี่ตอบคำถาม”
....เออ จริงของเขานะ...
“รู้จัก”
“แล้ว...เขามีอะไรที่ไม่ดีบ้าง”
...เวลาที่เราคุยกัน เรามักถามว่า คนนี้มีดียังไงไม่ใช่เหรอ..
“รีเป็นคนจริงจังมาก”
คนจริงจังนี่ดีหรือไม่ดีนะ มันน่าจะไปทางที่ดีมากกว่าไม่ดีไม่ใช่หรือไง
“ดูเจ้าชู้จะตาย ไว้ใจไม่ได้”
“ไม่หรอก เขาดูร่าเริงก็จริง แต่ก็เป็นคนจริงจังมาก”
ชินหมุนตัวหันกลับมามองหน้าตรงๆ “พี่เคยคบกับเขา”
“ไม่ถึงขั้นคบหรอก”
“แปลว่าอะไร”
...แปลเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่ากำลังโดนซักอยู่เนี่ย...
“เจอกัน คุยกัน เหมือนจะไปด้วยกันได้ดี แต่ก็จอดซะก่อน”
“เพราะ”
“เพราะเราเป็นรุกทั้งคู่”
ชินทำตาโต แล้วแก้มก็แดงเรื่อขึ้น
“พี่ตอบตรงไปเหรอ”

หนุ่มผมสวยก้มหน้า ทั้งเริ่มเบี่ยงตัวออกเลยโดนรัดเอวแน่นกว่าเดิม

====จบตอนที่ 9 =====
ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 15-05-2011 07:13:55

อ๊ะ...วันนี้พี่มาทัน!!! จิ้มก่อนอ่าน
เมื่อวานเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรหรือเปล่า???
============
เมเรกอก(กอด)อก หน้างอ
============
พี่เจ...เคบเกือบคบ...กรี๊ด อกอิแป้นจะแตก...
ดีที่รู้ก่อนว่ารุกทั้งคู่ ฮา....
ว่าแต่ของที่พี่เจอยากลองหยิบ คืออะไรเหรอ??? พี่ไม่รู้จริงๆ นะเนี่ย... :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-05-2011 07:39:08

สรุป เคยจูงเข้าห้องนอนแต่ไม่ได้ทำใช่มะ :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 15-05-2011 09:24:32

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
เมเรชัดเจนซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองเสียอย่างเดียวที่เป็น...
ชินอารมณ์แปรปรวนแต่พี่เจจัดการได้แน่
พี่รีกับยูเป็นคู่ที่น่ารักจังลงตัวทุกอย่าง :o8:
รอเช้าวันจันทร์คร้าบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 15-05-2011 09:33:09

ได้รู้ความสัมพันธ์ของพี่เจกับพี่รีซะที เลิกคบเพราะเป็นรุกทั้งคู่  :laugh:

ชอบน้องยูพี่รีอ่ะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 15-05-2011 09:59:35

พี่ชินเหวี่ยงสุดๆ ไปเรยช๊อบ ชอบ อิอิ
แต่ที่เจ๋งคือพี่เจ ที่คุมเกมได้ดี๊ ดี

แหมๆ พี่เจหัวใจพองไปไหนแล้วก้อไม่รู้
ที่รูว่าเข้าคอนโดสุดหวงของชินได้อ่ะ ><

เมเร ชีมั่นใจจริงๆ บางมุมชีก้อดูน่ารักดีนะ อิอิ

อ๊ายยยยยย ปานนี้พี่รี พาน้องยูเค้าไปไหนแล้วเนี้ยยยยย อิอิ

รอตอนต่อไปจ้า

ขอบคุณ JT ครับ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 15-05-2011 10:07:20

กร๊ากกกกกกกกก รู้ต้นสายปลายเหตุและ ว่าไมพี่เจกับพี่รีไม่ค่อยชอบหน้ากัน

เพราะ "พี่เป็นรุกทั้งคู่"  นี่เอง   :m20:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 15-05-2011 11:41:18

หุหุ หวิดจะงาบกันเองซะงั้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 15-05-2011 12:40:14

ดีแล้วที่รู้ตัวกันทันว่า รุก ทั้งคู่น่ะพี่เจพี่รี
ส่วนชินอารมณ์ช่างเปลี่ยนได้รวดเร็วดีจริงๆ
เมเรถึงจะรำคาญแต่มันก็ฮาเวลาเธอคิดเองเออเองจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-05-2011 12:47:12

อ้างจาก: from_mars ที่ 15-05-2011 07:13:55  

อ๊ะ...วันนี้พี่มาทัน!!! จิ้มก่อนอ่าน
เมื่อวานเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรหรือเปล่า???
============
เมเรกอก(กอด)อก หน้างอ
============
พี่เจ...เคบเกือบคบ...กรี๊ด อกอิแป้นจะแตก...
ดีที่รู้ก่อนว่ารุกทั้งคู่ ฮา....
ว่าแต่ของที่พี่เจอยากลองหยิบ คืออะไรเหรอ??? พี่ไม่รู้จริงๆ นะเนี่ย... :o8:

ตัวเล็กตอบพี่ไปทางเฟสแล้วนะครับ

ดูไปดูมา เมเรท่าืทางจะชนะเลิศจริงๆซะด้วย 5555
ขอบคุณมากครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 15-05-2011 12:55:13

เป็นรุกทั้งคู่  อ้าววว  ชินก็พยายามเป็นรุกอยู่นะ
เจพูดแบบนี้ชินก็เสียความมั่นใจหมดเลยสิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 15-05-2011 14:21:59

ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึป่าวนะคะ
คิดว่ายิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกว่าบางทีเมเรอาจจะไม่ได้ร้ายอย่างที่คิดก็ได้
เหมือนน้องมันก็แค่มั่นใจตัวเองมากไปนิด กล้าแสดงออกในสิ่งที่หลายๆคนไม่กล้ามากไปหน่อย
แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร บางมุมมองแล้วรู้สึกว่าจริงๆเมเรก็เป็นคนแฟร์ๆ เหมือนกันอ่ะค่ะ

ผิดกับชิน ที่ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่เข้าใจในความคิด
หวงน้องก็หวง หวงพี่เจอีก เหวี่ยงเค้าไปทั่ว เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง
แต่คิดว่าพี่เจน่าจะรับมือไหวนะคะ
เค้าเอาใจช่วยพี่เจอยู่นะ คิคิคิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-05-2011 18:48:45

ชอบเรื่องนี้ค่ะ เป็นอีกเรื่องที่ติดตามอ่านตลอดเลย คุณjiveteaมีภาษาเขียนไม่เหมือนใครดี

แบบไม่เยอะในการบรรยายให้จิ้นเอง แต่บางตอนก็แอบงงๆเหมือนกันว่าตัวละครรู้สึกไงกันแน่

แต่ก็อาจเป็นวัตถุประสงค์ของคุณที่ให้เราเข้าใจเอาเอง ไม่ซีเรียสในเรื่องนั้นเพราะนิยาย

เกิดจากจินตนากาลอยู่แล้ว แปลได้หลายทางก็ดีไปอย่าง55 เวิ้นเว้อไรเนี่ยเรา

ยังไงupตลอดๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 15-05-2011 20:54:41

พี่เจเจ๋งอ่ะ ดูท่าจะคุมชินได้ในเร็ววันนี้แหล่ะ คึคึ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 16-05-2011 00:04:48

แอบขำพี่เจเล็กๆ เฮียแกจะอารมณ์ดีไปไหนนิ หุๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: butajang ที่ 16-05-2011 01:10:08

ตอนล่าสุดน่ารักนะคะ ขอบคุณค่ะ ชินดูเหวี่ยงดี ดูท่าพี่เจ จะมีความหวัง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54) (หน้า7)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 16-05-2011 06:47:12

(ต่อครับ)

ตอนที่ 10

รถโฟร์วีลสีดำของพี่รีแล่นมาเรื่อยๆ เพราะคนในรถยังไม่ค่อยอยากกลับถึงบ้านมากสักเท่าไหร่
ยูหันไปแอบมองคนขับผ่านเงาในกระจกหน้าต่างรถ
“ชินหวงยูมากเลยเนอะ” พี่รีชวนคุย แต่ยูถามไปอีกเรื่อง
“พี่รู้จักกับพี่เจหรือฮะ”
พี่รีพยักหน้า
ยูถามต่อ “รู้จักกันมานานแล้วหรือฮะ”
“ก็ราวๆ ปีนึงได้”
“รู้จักในแง่ไหนฮะ พี่เป็นแฟนกันหรือเปล่า”
“เปล่า แค่รู้จัก”
“ไม่เห็นเหมือนแค่รู้จักเลยสักนิด”
“เหรอ” พี่รีเอื้อมมือมาจับมือยูที่วางอยู่บนตัก ทำให้เด็กหนุ่มหันมามอง
“เค้าเป็นคนยังไงฮะ”

...มันอัดอึดยังไงพิกล เวลาที่คนที่เรารักนั่งซักถามถึงใครอีกคน โดยเฉพาะคนที่มีอดีตกันเนี่ย ถึงจะบอกตัวเองว่า เพราะคนๆนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องกับพี่ชายของเขา แต่ไอ้ความอึดอัดน่ารำคาญชวนให้หงุดหงิดนี่มันก็เริ่มอาละวาดอยู่ในอก....

“บ้างาน เป็นมนุษย์สายพันธุ์บ้างานขนานแท้ ไม่มีใครหรืออะไรสำคัญไปกว่างานของเขา”
...นี่แหละ พอหงุดหงิด ไอ้ความคิดที่จะยกย่องบุคคลที่ 3 มันก็หายไปด้วย...โทษทีพี่เจ!..

ยูก้มหน้ามองมือของพี่รีที่ซ้อนจับหลังมืออยู่ แล้วพลิกมือตัวเองหงายรับ ความคิดล่องลอยไปไกลขณะที่เกลี่ยนิ้วมือยุกยิก
พี่รีหันมามอง ...เจ้าตัวรู้หรือเปล่าว่า สีหน้าคิดเยอะตอนนี้มันไม่เข้ากับวิธีการเล่นมือกันแบบนี้...แต่ก็ปล่อยให้เขาเล่นไปเรื่อย
“ผม...รักพี่ชิน”
...อ่าฮะ หาที่จอดข้างทางเดี๋ยวนี้เลยนายรีนาโต้!
“อะไรนะยู”
“ฮะ” ยูเหมือนสะดุ้งตื่น ทำตาโตมองคนที่หันเข้ามาหาแบบเต็มตัว
“เมื่อกี้ยูพูดอะไร”
“ก็บอกว่า ผม...เอ่อ..ผมหมายความว่า….” ยูกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ แบบนี้มันเรียกว่าหึงหรือเปล่าเนี่ย
พี่ชินก็ขี้หวง แล้วมาเจอกับคนที่ขี้หึงอีก ชีวิตของหนุ่มยูจะเป็นยังไงต่อไป
“ยู พี่ทำใจได้นะเรื่องพี่ชายหวงน้อง ถึงมันจะมีอะไรที่มันมากเกินไปจนขัดหูขัดตา แต่พี่ก็....”
ดวงตากลมสะท้อนแสงไฟข้างถนน และไฟรถยนต์ แก้มใส ริมฝีปากบาง พัดพาคำพูดต่อว่าเลือนหายไปจากสมอง…..
“พี่รักยู”
แก้มแดงเรื่อ แพขนตาเลื่อนลงมาปิดตากลม จนต้องช้อนคางให้เงยหน้าขึ้น
“พี่รักยู”
บอกซ้ำอีกครั้งเมื่อลดใบหน้าลงสัมผัส ท่าทีเก้อเขิน วิธีการกลั้นหายใจ บอกว่านี่คือจูบแรก พี่รีกดริมฝีปากเม้มริมฝีปากล่างเนิบช้า เลื่อนจูบที่มุมปาก กลับมากดจูบริมฝีปากซ้ำ
หัวใจในอกบางเต้นแรงจนแทบหลุดออกมาอยู่ข้างนอก สมองพาลมึนงง ยกแขนโอบรอบไหล่กว้าง
พี่รีกดปรับเบาะลงเอนนอน ขยับตัวปลดเซฟตี้เบลท์ให้ยู เลื่อนตัวเข้ามาหา
มือแข็งแรงช้อนใบหน้าหวานไว้ในมือ พรมจูบแก้ม จูบหน้าผาก ดวงตา จมูก แล้วกลับมากดจูบปาก
ยูเผยอปากรอรับ ส่งเสียงครางแผ่วเบาเมื่อพี่แทรกลิ้น เลื่อนมือลูบลำคอ ลงมาที่อกบางผ่านเสื้อยืด
“อื้อ....”
เสียงทักท้วงหลุดรอดออกมาเพียงนิดเดียว ก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางเมื่อพี่เพิ่มน้ำหนักมือ กดปลายนิ้วที่ยอดอก
ยูสะบัดหน้าหนีจากจูบ
“อะ พี่...มันเสียว”
พี่รีดึงเสื้อยืดขึ้นจนเหนืออกแล้วลากลิ้นวนยอดอกสีอ่อน ยูถึงกับสูดปากบิดตัว
มือแข็งแรงเลื่อนบีบนวดที่ต้นขา
ยูก้มสบตา ส่งเสียงครางหวาน กดนิ้วกับแผ่นหลังกว้างไว้แน่น
มือแข็งแรงเลื่อนปลดเข็มขัด ยูเบี่ยงตัวหนี
“อย่า ไม่เอา....”
“นะ...” พี่รีเลื่อนขึ้นมากระซิบติดริมฝีปาก ตามมาด้วยการจูบแรง มือยังคงเคลื่อนไหวรูดซิบลง ไม่รับรู้แรงเหนี่ยวรั้งที่ข้อมือพี่
เพียงสัมผัสผ่านกางเกงชั้นใน ก็รับรู้ถึงความตื่นตัว
“อะ....”
พี่รีรั้งกางเกงลง กระซิบบอกอีกครั้ง “ให้พี่ทำให้นะ”
ไม่รอคำตอบริมฝีปากหนาก็ก้มลงจูบที่หน้าท้อง ยูผวาเฮือกยกสะโพกจนลอย พี่รีรีบรั้งกางเกงลงเสมอต้นขาลากปลายลิ้นตวัดรอบ มือใหญ่ลูบไล้อกบางเลื่อนลงมาล้อเล่นที่พวงแฝด
ยูครางเสียงกระเส่า ความต้องการไม่ต่างอะไรจากพายุที่ถาโถมอยู่ในร่างกาย ก่อตัวขึ้นมาแล้วพัดทำลาย เสียงร้องครางดังอบอวล
“พี่ หยุด ผมจะไปแล้ว ผมจะ...”
พี่รียิ่งดูดแรง รัวปลายลิ้น
มือที่พยายามดันไหล่ออกเปลี่ยนเปลี่ยนบีบไว้แน่น กะตุกตัวแรงคายน้ำสีขาว แล้วทิ้งตัวหอบหายใจ
ยูมีสีหน้าปั้นยาก เมื่อมองคนที่รับไว้ทั้งหมด ทั้งยังส่งยิ้มกว้างตอบกลับมา
“พี่...กลืนหมดเลยเหรอ...”
พอพี่ก้มลงหายูซะอีกที่กลายเป็นคนเบี่ยงหน้าหนี “อื้อ..ไม่เอา”
ขยับตัวจะใส่กางเกง ใส่เสื้อก็นึกขึ้นได้ ว่าพี่ยังไม่ได้จัดการอะไรกับความรุ่มร้อน
“แล้วพี่ล่ะ”
“ไว้ก่อนก็ได้” พี่พูดยิ้มๆ ดวงตาหวานเชื่อมจนต้องหลบตา
มือแข็งแรงช่วยแต่งตัวให้ ปรับเบาะ รัดเซฟตี้ให้เหมือนเดิม
“ทีนี้ก็จะเดินหน้าเต็มตัว ไม่รอดูเชิงคุณพี่ชายแล้วนะ”
เหมือนจะขู่แต่ดวงตาหวานเชื่อมยังอยู่
“อื้อ...” ยูหลบตา
“อย่าบอกว่ารักใครคนอื่นหน้าพี่อีก”
“อือ”
“บอกว่าชอบก็ไม่ได้”
ยูส่งค้อนให้แล้วหันมากัดต้นแขนเบาๆ
….ยอมจนขนาดนี้แล้ว ยังต้องการคำพูดอะไรอีก....

เมื่อรถจอดหน้าบ้าน พี่รีก็ลงจากรถตามเข้ามาในบ้านด้วย แม่ดูแปลกใจที่คนมาส่งยูวันนี้ ไม่ใช่ชิน
“แม่ฮะ นี่พี่รี”
พี่รียกมือไหว้
“อ้าวแล้ว.....”
“พี่ชิน กลับกับพี่เจ”
“พี่เจไหนอีกล่ะ”
“ก็...ไว้ให้เค้ามาแนะนำแม่เองดีมั้ยอ่ะ ผมบรรยายไม่ค่อยถูก” ยูอึกอัก พี่รีเลยช่วย
“เพื่อนน่ะครับ ชินพาเราไปกินข้าว 5 คนมีน้องเมเรอีกคน ขากลับแยกกันกลับมา ผมมาส่งยูน่ะครับ”
“อ้อ....” แม่ลากเสียงยาว ยูเลยหันมาหาพี่รี
“พี่คุยกับแม่ไปก่อนเดี๋ยวผมมา”
ยูบอกแล้วเอากระเป๋าขึ้นมาเก็บ  เข้าห้องน้ำล้างหน้า พอนึกถึงสัมผัสของพี่ หน้าก็พาลร้อนวูบ ไม่รู้ทำไงให้มันกลับเป็นปกติ เลยถือโอกาสอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนมันซะเลย

ตอนที่กลับลงมาพ่อก็กลับมาแล้ว เห็นทั้งพ่อกับแม่คุยกับพี่รี ท่าทางถูกคอกันดี “สามทุ่มกว่าแล้ว ไม่มีนัดดริ๊งค์เหรอพี่”
“ไม่มี”
“ไม่เชื่อ”
“ซะงั้น ก็พี่จะรู้ได้ไงว่าธุระของยูจะใช้เวลานานแค่ไหน ก็เลยไม่ได้นัด”
“แต่ถ้าจะไปต่อก็มีที่ไปใช่มะล่า” ยูทำท่ากอดอกหรี่ตายักคิ้ว
“ลูกคนนี้” แม่พลอยหัวเราะกับท่าทางตลกๆของยูไปด้วย
“รู้ทันเกินไปละ” พี่รีแกล้งบ่น ยกมือไหว้ลาพ่อกับแม่ แล้วเดินตามยูออกมาที่หน้าบ้าน
พอมาถึงหน้าประตูพี่รีก็ลดเสียงลงพอให้ได้ยินกัน 2 คน “พี่ต้องเตรียมตัวรับมือกับเมียนักดาบ แล้วก็ฉลาดมากใช่มั้ยเนี่ย”

แน่นอนความมั่นใจที่มากขึ้นตามลำดับ ไม่ใช่จากการแค่กอดกันในรถ แต่เพราะการพูดคุยกับแม่ ที่ทำให้รู้ว่า ชินรักลูกพี่ลูกน้องคนนี้มาก เพราะว่าชินก็เป็นน้องคนเล็กของบ้านที่มีแต่ลูกสาว 7 คน
พี่รีได้แต่หัวเราะในใจ พี่เจรู้ตัวหรือเปล่าเนี่ยว่าจะเจอกับอะไรบ้าง

“ยังไม่ใช่สักหน่อย” คนเถียงเสียงอ้อมแอ้ม พอพี่ตอบกลับมาเป็นเสียงหัวเราะพิลึก เลยต้องส่งค้อนกลับไป
“พรุ่งนี้ให้พี่มารับมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก ผมติดรถพ่อไปที่ศูนย์อยู่แล้ว”
“เหรอ แล้วขากลับล่ะ”
“กลับกับพี่ชิน”
“โห...แล้วพี่ล่ะ”
“ถึงบ้านแล้วโทรมานะฮะ”
ยูส่งยิ้มกว้าง โบกมือส่งพี่ขึ้นรถ กลับวิ่งเข้าบ้านของตัวเอง แล้วเบรกตัวโก่งเมื่อเจอพ่อ
“ยูรู้จักกับเขาเมื่อไหร่” พ่อยิงตรง
“ก็สักเดือนได้แล้วละฮะ ไม่ค่อยได้เจอกันหรอก”
พ่อเลิกคิ้วขึ้นสูง ท่าทางผ่อนคลายลง “วันนี้ชินไปด้วยใช่มั้ย”
“ฮะ เมเรก็ไป พ่วงกันไปเป็นทีม”
พ่อพยักหน้า “งั้นก็แล้วไป”
ยูเข้าไปกอดเอวพ่อไว้หลวมๆ “กลัวเหรอ”
“เออสิ”
“พี่ชินก็กลัวเหมือนกัน สแกนแล้วสแกนอีก”
พ่อลูบหัวลูกชายจนหัวคลอน “รู้ตัวก็ดีแล้ว เราน่ะมันสนิทกับคนง่ายเกินไป”
“คร๊าบ จะไม่ทำให้เป็นห่วงนะครับ”
“ยาก” แม่แทรกขึ้นมาจากหน้าโทรทัศน์ “คนมันนิสัยเฟรนด์ลี่”
ยูหัวเราะวิ่งไปกอดแม่อีกคน “ว่าแต่ผม แม่ก็เหอะ ชอบคนหล่อใช่มะล่า”
“พูดถึงพ่อเหรอ” พ่อตามมาหัวเราะ
จนกระทั่งแม่ลุกไปห้องน้ำ พ่อถึงพูดกับยูด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ยูกับชินน่ะพี่น้องกัน แต่กับพี่รีคนนี้ไม่ใช่ จะสนิทกันยังไงก็อย่าให้เกินเลย”
ยูนั่งมองโทรทัศน์เหมือนภาพในจอกำลังว่างเปล่า
“ยู ฟังพ่ออยู่หรือเปล่า”
“ฟังฮะ”
“ถึงตระกูลของเราจะมีลูกชายหลายคน แต่พ่อมียูคนเดียว”
ยูกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ “ฮะพ่อ”
“จำได้มั้ยว่าพ่อสอนว่าอะไร”
“ฮะ ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง เก็บงำความรู้สึก ไม่หวั่นไหว........สืบทอดวงศ์ตระกูล”
“ดี” พ่อย้ำเสียงหนักๆ “หวังว่าแกจะไม่ทำให้พ่อและแม่ต้องเสียใจ”

=+=+จบตอนที่ 10=+=+

ขอบคุณทุกคำแนะนำและการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 16-05-2011 07:02:56

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
คิดว่าความรักพี่รีกับยูจะฉลุยซะอีก
อุปสรรคคือความคิดของพ่อยูนี่เอง
จับมือกันก้าวผ่านไปให้ได้นะพี่รีกับยู
คนอ่านเอาใจช่วย :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nabua ที่ 16-05-2011 07:12:59

พ่อเล่นพูดดักทางอย่างนี้ แล้วพี่รีจะทำยังไงเนี่ย
สงสารพี่รี อุส่าห์ได้เจอพ่อแม่น้องยูแล้ว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-05-2011 07:28:58

ใครมาต้มมาม่าแถวนี้เนี่ย!!!!! :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 16-05-2011 08:37:38

พี่รีกับน้องยู ความสัมพันธ์เริ่มพัฒนาแหล่ะ
แต่คุณพ่อดันมาเบรคอารมณ์ตอนสุดท้าย เอาใจช่วยทั้งสองคน
 :กอด1: น้องไจฟ์ น้องที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-05-2011 09:29:21

แอบดีใจแทนพี่รีที่น้องเปิด(ตัว)ใจให้แล้ว แต่รักนั้นย่อมต้องมีอุปสรรค
แสดงความจริงใจไว้คุณพ่อน้องย่อมต้องเห็นเอง

ปล.สงสัยจังว่าก่อนนี้มีเรื่องไรเกิดกับยูล่ะ ทุกคนเป็นห่วงกันหมด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 16-05-2011 09:41:23

พี่รีเตรียมเจอศึกหนักแน่ๆคราวนี้
เจอคำพูดพ่อแล้วไปไม่ถูกเลยเรา
น้องยูก็ค่อยเป็นค่อยไปแล้วกัน
อย่ารีบร้อนดูๆกันไปก่อนน่ะน้องยู
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-05-2011 10:06:29

เหมือนจะง่ายแต่ยากนะพี่รี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 16-05-2011 10:27:14

อุปสรรคใหญ่เบิ้มของพี่รีไม่ใช่ชินซะแล้ว  และมันก็หนักหนาเกินกว่าพี่รีจะคาดคิดซะอีกด้วย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 16-05-2011 10:58:30

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย
พี่รีหม่ำน้องยูเค้าเร็วไปมั้ย ><

แหมแค่คำว่า "ผมรักพี่ชิน" คำเดียว
พี่รีรุกซะ น้องยูก้อยอมง่ายจังเรย อิอิ

ถ้าพี่ชินรู้ พี่รีจะเป็นยังงัยเนี้ยยยยย ยิ่งหวงๆน้องอยู่ด้วย

แต่...คิดว่าพี่รีจะทางสะดวกซะแร้ววววววว
เจอพ่อเข้าไป ท่าทางจะต้องฝ่าฟันกันหน่อยนะจ๊ะ

น้องยู จะซีเครียดมั้ยเนี้ยยยยยยย
ม่ายยยยยยยน๊า เค้าชอบน้องยูคนเฟรนลี่ อิอิ

ขอบคุณ JT จ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 16-05-2011 11:28:00

งานหนักนะเนี่ย พ่อหวงซะขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: butajang ที่ 16-05-2011 11:30:26

ขอบคุณนะคะ ตอนใหม่มาเเล้ว พรร้อมด้วย เเววมาม่ามาเเต่ไกล น่ากลัวกว่าพี่ชินอีกเพราาะพี่ชิน ให้พี่เจ จัดการได้เเต่ คุณพ่อ อะ อันตราย +1 จ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Giniz ที่ 16-05-2011 13:43:06

รียูน่ารักอ่ะ แต่คุณพ่อเบรกทีหัวทิ่มเลย
ปล.อยากกินมาม่า!! *โรคจิต*

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 16-05-2011 14:27:43

รูกสึกเหมือนจะได้กินมาม่าชามใหญ่กับน้องยูแล้วก็พี่รีแล้วซิเนี่ย
เฮ้ออออออ
ขอให้คุณพ่อรับได้ไวไวด้วยเหอะค่ะ ส๊า~~~ธุ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 16-05-2011 15:04:08

โหหหหหหหหหหห คุณพ่อ เล่นพูดแบบนี้พี่รีจะทำไงเนี๊ยะ     :m31:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 16-05-2011 19:11:03

อ๊ากกกกกกกก :serius2:
พี่รีซอตโต้ เอ๊ย รีนาโต้ ทำอะไรน้องยูของช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ไวจริงนะพ่อคู๊ณ
"กับพี่รีคนนี้ไม่ใช่ จะสนิทกันยังไงก็อย่าให้เกินเลย"
เอิ่ม...คุณพ่อคะ เตือนไม่ทันแล้วค่ะ แนะนำให้คุณพ่อจัด(หมัด)หนักกับว่าที่ลูกเขยจะดีกว่า คริคริ

ผ่านไปอีก 2 ตอนก็ยังปวดหมองกับอารมณ์คุณชายชิน ขึ้นลงหยั่งกะนั่งรถไฟเหาะ
แต่พี่เจซะอย่าง รับมือไหวอยู่แล้น (พี่เชียร์ออกนอกหน้าไปป่ะ  :laugh:)

ขอบคุณนะครับ น้องชาย ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 16-05-2011 21:10:04

โอ...คำพูดพ่อ หมัดตรงเสยปลายคางเลยหรือเปล่า???
อ่านแล้วจุกเลยเนอะ...น้องยู...เห้อ...
จะแก้ปัญหาใหญ่นี้กันอย่างไร...สู้ๆ คร้าบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 16-05-2011 23:39:03

ยูมาเจอตออันเบ่อเล่อ เดี่ยวก็หาทางออกได้ สู้ๆๆ  เอาปรึกษาพี่รีด้วยละ

พีเจ ก็  สู้ๆๆนะะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 17-05-2011 00:06:37

น้องยูของพี่~~  ไปซะแร้ววววว   :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 17-05-2011 07:58:54

(ต่อครับ)

ตอนที่ 11

แสงสีวิบวับวูบวาบ เสียงเพลงกระหึ่ม คนตัวโตยืนพิงเค้าท์เตอร์เครื่องดื่ม ดวงสีฟ้ากวาดตามองคนในคลับไปเรื่อยเปื่อย ชัดเจนว่าเป็นการมองผ่าน ผู้คนมากมาย หลายคนยังใส่เสื้อเชิร์ตทำงานแขนยาวอยู่ แต่ส่วนใหญ่จะมาในชุดสบายๆ ไม่มีใครดึงสายตาให้หยุดนิ่งเว้นแต่เมื่อเห็นคนผมสีอ่อนยาวระคอที่จะทำให้ต้องหันไปมองซ้ำ แล้วก็ส่ายหน้าขำตัวเอง
คนท่าทางเฉยเมย ติดป้ายเขตหวงห้ามอย่างนั้น กลับมักจะยอมตามทุกครั้งที่โดนรุก
รูปปั้นไร้จิตใจ แต่กลับตอบรับจูบอย่างอ่อนหวาน ชวนให้เตลิดไปไกลได้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้
พาลทำให้คนที่รู้ว่าถูกหลอกใช้ ยินดีอย่างยิ่งที่โดนที่เขาหลอก
ในทางตรงข้ามกลับรู้สึกสนุกไปด้วยกับเกมของเด็กมหาวิทยาลัย ที่ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าหวงน้องชาย กับรำคาญเพื่อนหญิง แต่ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง
ซึ่งอันที่จริงแล้ว เมเรก็ไม่ได้น่ารำคาญมากมายอย่างที่ชินใส่คำจำกัดความไว้หรอก
ก็เพียงแต่ฟังที่เขาพูด เมเรก็ไม่ได้ทำเสียงสูงแล้ว
คิดว่ากำลังหาคำตอบเข้าข้างเมเรอยู่ล่ะสิ
ไม่ใช่หรอกก็แค่เข้าใจว่า ชินคงรำคาญคนพูดเยอะ แล้วก็ไม่ได้ฟัง พอไม่ฟังเมเรก็ยิ่งพูดมากขึ้นไปอีก แล้วก็เพิ่มระดับเสียงเข้าไปด้วย
มันก็ยิ่งกลายเป็นน่ารำคาญจริงๆไปเสียได้
แต่ไอ้คำตอบที่ว่าชินหวงยูมากเนี่ย มันติดอยู่ในใจหาเหตุผลยังไงก็หาไม่เจอ
ทั้งยู และเมเรพยายามบอกว่า ชินกับยูเป็นพี่น้องกัน แต่ท่าทางที่ชินแสดงออกครั้งแล้วครั้งเล่า มันไม่ใช่อย่างนั้น
ทำไมต้องทำอย่างนั้น
ไม่เชื่อหรอกว่า เรื่องนี้จะเป็นรักระหว่างพี่น้อง
นายเจมั่นใจ!

คนรูปหล่ออีกคนตาสีเขียวก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างๆ
“พี่เจ”
คนถูกทักถึงได้หันมามอง
“เจอใครน่าสนใจหรือยัง”
“คนที่น่าสนใจคาดว่า ตอนนี้จะอยู่ในห้องแล็บที่มหาลัย”
“เอาจริงหรือเนี่ย”
“เอาเป็นว่าจริงตอนนี้แล้วกัน อนาคตไม่รู้ว่ะ” พี่เจยอมรับอย่างตรงไปมา
พี่เรหันไปส่งยิ้มให้กับหนุ่มหน้าหวานที่ยกขวดเบียร์กับยิ้มจากระยะ 10 เมตรข้ามมาทักทาย
“นายก็ยังเรตติ้งดีนี่หว่า”
“แน่นอน ว่าแต่พี่เหอะ ผมเห็นนะว่าถ้าพยักหน้ารับทุกคนที่เข้ามาทัก แล้วเกี่ยวกลับเข้าห้องมีหวังได้ฟ้าเหลือง”
พี่เจหัวเราะแปลกๆ
“มาอีกละไอ้หัวเราะแบบนี้”
“เมื่อสักปีที่แล้ว ใครวะจะเอาขวดเบียร์ฟาดหัวผม”
“ก็ตอนนั้นมัน.....ช่างแมร่งเหอะ” พี่รีกระแทกเสียงใส่ “ไม่น่าโง่เลยกู”
พี่เจพยักหน้ากับขวดเบียร์ในมือ แล้วเงยหน้ามองหนุ่มล่ำที่เต้นยั่วยวนอยู่บนเวที
“เมื่อหัวค่ำผมคุยกับยู” พี่รีพูดโดยไม่ได้หันมามองพี่เจ
“อือ”
“ผมว่า เด็กพี่น่ะแปลกๆ”
“เรื่องรักระหว่างพี่น้องใช่มั้ย”
พี่รีพยักหน้า “แวบแรกผมไม่คิดว่าเขาเป็นพี่น้องกัน แต่คุณพี่ชายนี่แหละที่ทำสับสน”
พี่เจพยักหน้ารับคิดเหมือนกัน พี่รีก็พูดต่อ
“ยูเคยพูดกับผม เหมือนลังเลว่าจะคบกันแบบไหน อะไรยังไง แล้วก็บอกว่า เขามีเรื่องส่วนตัวเยอะ แล้วพอมาประมวลผลเวลาที่เขาอยู่ใกล้กับชิน แล้วก็เมเร ผมก็คิดไปไหนก็ไม่รู้”
“เขาอยากให้เราคิดแบบนั้น”
“คิดว่าเขาเป็นแฟนกัน”
“อือ” พี่เจยอมรับ “โดยไม่สนใจด้วยว่า ใครจะรู้ว่าเขาเป็นพี่น้องกันหรือไม่รู้ เขาแค่อยากให้คนมองว่าเขาคือคนรักกัน”
“มันทำให้ผมเกือบถอยเรื่องยูอยู่แล้วนะ แต่ก็แค่เกือบ”
“ยูน่ารักเกินกว่าที่นายจะถอยง่ายๆใช่มั้ย”
พี่รีหันมาตาขวางใส่ทันที พี่เจเลยหัวเราะหึหึ
“ยอมรับเลยนะ ว่าเห็นเขาด้วยกันครั้งแรกชั้นก็มองยู แต่พอเห็นชิน ชั้นก็ละสายตาไม่ได้”
“รุ่นนี้มีรักแรกพบด้วยเหรอเนี่ย”
“ไม่รู้ว่ะ เรื่องรักไม่รักเนี่ยมันต้องใช้เวลา ชั้นว่า ที่คิดถึงเขาและอยากอยู่ใกล้ในตอนแรกก็เพราะว่าเขาน่าสนใจ พอคุยด้วยแล้วมันคือความสบายใจ แล้วความรักถึงจะตามมา เป็นหนังสือที่เราต้องเปิดอ่านทีละหน้า อยู่ที่ว่าเราอยากอ่านเขาต่อ หรือว่าจะวางไว้ ไปหาหนังสือเล่มใหม่”
“แต่ตอนนี้ เขาเป็นหนังสือที่พี่อยากอ่าน”
“อือ”
“เคยคิดว่าไม่อยากอ่านมั้ย”
พี่เจพยักหน้าตามตรง “ถ้ายูแสดงท่าทีมีใจตอบชิน ชั้นวางหนังสือเล่มนี้แน่ๆ แต่ว่าไม่ใช่”
“แปลกนะ ตั้งแต่แรกมาผมก็มองแต่ยู ไม่เคยคิดเรื่องชิน เรื่องเมเรว่าจะเป็นปัญหา ทั้งที่ก็เห็นว่าเขาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่แรก คือมันอาจมีคำถามเข้ามารบกวน แต่ผมก็มองแต่ยู”
“นิสัยนายเป็นอย่างนั้น” พี่เจบอกแล้วหันมามองตรงๆ “อย่าบอกนะว่า นายทำอะไรเขาไปแล้ว”
“ทำอะไรยังไง”
“อย่ามาทำแบ๊ว”
พี่รีหัวเราะ “ไม่ถึงขนาดเข้าห้องหรอกน่า”
“เออ รู้จักผ่อนสายบ้าง”
“โห พี่ไม่รู้อะไร กับคนนี้น่ะ ผมผ่อนสายจนหย่อนไม่รู้จะหย่อนยังไงแล้ว ก่อนหน้านี้มีหรือที่ผมจะไม่ตามเฝ้า ตามรับตามส่งน่ะ พี่เถอะ มัวแต่ทำงาน มันจะยิ่งเฉยไปกันใหญ่”
พี่เจยิ้มให้ขวดเบียร์ “เฉยมาก แต่ไม่ยากที่จะเดา”
พี่รีหัวเราะลั่น
“เออ หัวเราะขำ” พี่เจพลอยขำตามไปด้วย “เห็นอย่างนั้นเขาดูออกว่าผมกับรี น่าจะเคยคบกัน”
“ไม่ได้คบเลยสักนิด” พี่รีเถียงทันที
“ใช่ เพราะแค่คุยกันผมก็โดนตามเช้ากลางวันเย็น” พี่เจบอก
“แล้วพอเดินเข้าห้องเรื่องก็จบที่หน้าประตู” พี่รีพูด

“เซ็งสัด!”

นั่นแหละ คือเหตุผลที่ว่าทำไมพี่รีถึงได้เกลียดไอ้พี่เจมากมายนัก
เพราะนิสัยขี้หึงขี้หวงระดับต้องเตือนภัยก่อการร้าย ตามติด เช็คทุกระยะ ทั้งที่ยังไม่ได้คุยกันว่าจะคบหา นับจากวันแรกที่เจอกันในคลับนั่งคุยกันถูกคอ แต่แรกพี่เจก็ตามใจ แต่พอไม่กี่วันผ่านไปความรู้สึกอึดอัดก็มาเยือน เปลี่ยนใจลดระดับลงมาเหลือแค่ความสัมพันธ์แบบหลับนอนด้วยกัน ก็กลายเป็นฟางเส้นสุดท้าย
เพราะต่างก็เป็นรุกประเภทที่ให้ตายก็ไม่เป็นรับเหมือนกันอีก
...ตอนจบเลยศพไม่สวย เมื่อประเด็นของการโต้เถียงจนแทบชกกันตายที่หน้าประตูห้องนอนก็คือพี่เจเห็นว่าทำไมต้องจริงจังอะไรขนาดนั้น ส่วนพี่รีก็ถือว่าเป็นการหลอกลวง...
มันก็แปลกเหมือนกัน ที่ตอน “คุย” กันน่ะ มักจะคิดอยู่ในใจว่าทำไมอีกคนถึงไม่เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ มันคงดี ไม่มีความรู้สึกรอมชอมและอยากเรียนรู้กันและกันสักนิด
แต่พอมาเจอใครอีกคน ที่ดูจะมีเงื่อนไขมากมาย กลับรู้สึกว่าน่าค้นหา และอยากเรียนรู้

หนุ่มที่ค่อนไปทางสาวสวมเสื้อกล้ามรัดติ้วเดินบิดเอวเข้ามาโอบพี่เจ ทำพี่รีหัวเราะหึหึ
“ว่างป่ะ”
“ไม่แน่ใจ เพราะเขายังไม่ตอบรับ”
หนุ่มหันมาส่งค้อนพี่รี จิกนิ้วที่อกกว้างๆของพี่รีอีกที
“เล่นตัว งั้นผมขอ”
“จะโดนลูกเตะไม่รู้ตัว” พี่รีบอกยิ้มๆ
“กลัวตายยยยย” ยื่นหน้าล้อเลียน ไม่ได้รู้เรื่องราวเลยว่า ลูกเตะอาจมากจากบุคคลที่ 3 ที่ว่ากำลังอยู่ในห้องแล็บ ไม่ใช่คนยืนจิบเบียร์เก๊กหล่อคนนี้
“ขอโทษนะ วันนี้พี่มาดื่มน่ะ” พี่เจหันไปส่งยิ้มกว้าง
“แต่ผมว่าพี่น่ะ น่าดื่มมากกว่า” หันมากอดเอวเบียดส่วนล่างเสียดสียั่วยวนเต็มพิกัด น้ำเสียง สายตา ถ้าไม่พยักหน้ารับคงโง่เป็นควาย

พี่รีทำหน้าแปลกๆ หันไปมองทางอื่นสบตากับหนุ่มล่ำเดินทำก้ามปูเข้ามาทักทาย
“แมร่ง ทำไมผมเจอแต่แบบนี้นะ” พี่รีหันมาบ่นใส่พี่เจ เลยได้รับคำตอบเป็นเสียงหัวเราะ จาก 3 คนรอบตัว
“ไม่เป็นไร เพราะผมเป็นรับ” หนุ่มกล้ามปูพูดขณะที่ดึงมือพี่รีจับที่สะโพกแน่น

--*--จบตอนที่ 11--*--

ขอบคุณที่ิติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-05-2011 11:16:30

อืมเป็นกำลังใจให้2คนนี้จริงๆ เพราะรักแท้อุปสรรคใหญ่หลวงนัก55
ไม่ง่ายที่จะได้มา แต่มีเสน่ห์ทั้งคู่จริงๆมีแต่คนเข้าหา
ฮากะพี่กล้ามปูที่เป็นรับอ่ะ :m20:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 17-05-2011 11:25:25

เอาจริงดิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 17-05-2011 13:14:16

สองหนุ่มนี่ เสน่ห์แรงเนอะ ดึงดูดตลอด~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 17-05-2011 15:19:19

พี่เจ พี่รี เสน่ห์แรงมากกกกกก
ระวังนะคะงานจะเข้าแบบไม่รู้ตัว 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 17-05-2011 15:32:04

อื้อ  รุกทั้งคู่ ไม่ฟันดาบไปเลยล่ะ หึหึ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 17-05-2011 16:45:37

งืมมม..ตอนนี้สั้นจัง
แต่ความหลังของสองหนุ่ม ไม่น่าจดจำซะจริงๆ ดีแล้วที่แยกกันไป
มาเจอชินกับยู ชีวิตดูมีสีสันกว่าเยอะ หุหุ

ขอบคุณนะครับ รออ่านตอนต่อไป เค้ารอเมเรอยู่นะ  :m21:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 17-05-2011 19:04:04

เค้าพึ่งเห็นว่าคุณไจฟ์มีอีกเรื่อง เค้าเลยรีบตาม หวังว่าคงจะไม่ช้าไปนะคะ

ตอนแรกที่อ่านคำว่า เรเมมา มันแปลว่าอะไรหว่า ภาษาอะไรน้านึกไม่ออก
ต้องมาอ่านอีกรอบ ถึงเข้าใจว่าเป็นคนที่กำลังจะมา
โทดทีนะคะคุณไจฟ์และคุณที. ที่เค้าเข้าใจยาก555

ถึงยังไงเค้าก็ชอบที่คุณแต่งอยู่ดีหุหุ

ปอลอหมั่นไส้และขำเรเม ตรงที่ มองมาที่ชั้น ชั้นมากะชายหนุ่มหล่อถึงสามคน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 17-05-2011 21:36:39

ประโยคสุดท้ายปวดตับมาก...ตับ ตับ 555
เรื่องในอดีตของสองรุกเป็นแบบนี้ แล้วน้องน้อยๆ ของเราล่ะ เป็นยังไงหนอ???
รออ่านตอนหน้าครับผม...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (17-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 18-05-2011 00:31:54

ูึคู่ยูก็น่าจะมีอุปสรรคนะเนี่ย  o22

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 18-05-2011 08:25:00

(ต่อครับ)

ตอนที่ 12

ทุกเช้าที่เปิดประตูห้องพักออกมา จะพบกับดอกไม้อยู่ที่ประตูหน้าห้อง กับการ์ดใบเล็กบอกชื่อคนส่ง ชินก็แค่ถือกลับเข้ามาเสียบไว้ในแจกัน พอผ่านไปหลายวันก็เก็บรวบเอาไปทิ้งแล้วก็เปลี่ยนน้ำใหม่
ส่วนเจ้าของชื่อตามที่ปรากฏในการ์ดน่ะ หายไปทั้งเสียงและตัวหลายวันแล้ว
พลิกดูหน้าจอโทรศัพท์แล้วก็เหน็บใส่กระเป๋ากางเกงไว้ตามเดิม
...เหอะ ใครที่ไหนคอยใครกัน ไม่มีอยู่แล้ว...
จนเมื่อจะหมุนพวงมาลัยรถ ก็มีโทรศัพท์เข้า
หนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลก โทรศัพท์มักดังตอนขับรถ ไม่ก็ตอนที่กำลังเจรจากับตำรวจว่า ผมไม่ได้ขับรถฝ่าสัญญาณไฟ ก็แค่ไหลตามคันหน้า แค่นั้นเอง
“ครับแม่”
“เลิกเรียนกี่โมงแวะมาบ้านด้วย พี่ใหญ่มา” แม่ตั้งท่าจะพูดยาวเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ชินเลยตัดบท
“ผมขับรถอยู่นะแม่ แล้วเย็นนี้ไปหา”

กลุ่มบ้านเล็กๆหลายหลัง ในบริเวณเดียวกัน กับครัวกลางภายใต้ร่มไม้ครึ้ม ชินจอดรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูของตัวเองที่บริเวณลานจอดรถแล้วเดินมาตามทางโรยกรวด
ไม่ต้องคาดเดาก็รู้ว่า แต่ละคนอยู่ที่ไหน แค่เดินตามเสียงไปก็พอ
ศาลากลางสวนแบบผสม ที่ล้อมรอบไปด้วยเรือนหลายหลัง กลุ่มสตรีที่อยู่ในศาลาหยุดพูดเมื่อเห็นชินเดินเข้ามา แล้วกลายเป็นส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด
“ต๊ายยยยย น้องชายของเรามาแล้ว”
ชินเดินเข้าไปหาสตรีสูงอายุ ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแล้วยกมือไหว้
“สวัสดีครับแม่”
“ดีที่วันนี้เลิกเร็ว ไม่งั้นชินก็ไม่ได้เจอพี่ใหญ่แล้ว”
“อย่างกับมันอยากเจอหนูงั้นแหละแม่”
“มันจำชื่อพี่สาวมันได้มั้ยเนี่ยมากี่ทีไม่เคยเจอ” พี่สาวอีกคนส่งเสียงทักท้วงกึ่งงอนมาแต่ไกล
ชินหันมายืนตรง “สวัสดีครับพี่ใหญ่ พี่โรส” พี่ใหญ่ก็คือพี่โรสน่ะแหละ “พี่แมรี่ พี่ลิลลี่ พี่วิน พี่มิน พี่กาอิน พี่ซินซิน”
เสียงปรบมือกึ่งล้อเลียนดังขึ้นกึกก้อง ถ้ามีวูเซล่า เหล่านางฟ้าทั้ง 7 คงหยิบมาเป่าแล้วหล่ะ
แล้วสรรพเสียงก็ดังขึ้น จนยากที่จะแยกแยะว่า เป็นคำถาม การแสดงความเห็น หรือแค่เล่าให้ฟัง เหมือนทุกคนเป็นคนพูด
ส่วนคนฟังมีคนเดียวคือแม่ อ้อ ตอนนี้มีชินมาช่วยแม่ฟังด้วยอีกคน
ชินนั่งลงข้างแม่ “มีอะไรหรือแม่”
“ก็พี่โรสกับแมรี่มา แม่ก็อยากให้ชินมาเจอกับพี่ๆบ้าง แยกไปอยู่คนเดียวนานละ แม่คิดถึง”
“แม่คิดถึงหนูด้วยสิ” พี่แมรี่ได้ยินแว่วๆก็รีบเข้ามากอดเอวแม่บ้าง
ชินมองเฉยๆ เลยโดนค่อน
“ไอ้น้องเล็กแกมีรู้จักบทบาทอื่นนอกจากการเป็นผู้ชมมั้ยเนี่ย”
ชินนิ่งเฉย
“เบื่อมัน พูดอะไรกับมันมันก็ตีลูกเงียบมาสู้” พี่ลิลลี่ช่วยอีกคน แม่เลยต้องปราม
“ก็พวกแกชอบแทคทีมรุมน้อง น้องมันก็เฉยซะดีกว่าน่ะสิ”
“อ๊ายยย ไม่ยอมอ่ะ แม่เข้าข้างชินอีกแล้ว” เหล่าพี่สาวกรี๊ดโดยไม่ดูอายุ
“แล้วทำไมแกมัดผมจุกแบบนี้ไปเรียนล่ะ” พี่ลิลลี่หมายเลข 3 เปลี่ยนมาเรื่องผม
ชินก็เฉย วิจารณ์ไปเหอะตามสบาย
“ชั้นเห็นเด็กผู้ชายเดี๋ยวนี้มันไว้ทรงหัวนกแก้ว นกขุนทองไม่ใช่เหรอ กับไอ้กางเกงฟิตๆน่ะ” พี่ลิลลี่ชี้มาที่เสื้อผ้าหน้าผม
ชินก็เฉยอีก
“ชินมันไม่ชอบเหมือนใครไง” พี่ซินซินพี่สาวหมายเลข 7 ที่เข้ากันได้ดีที่สุดกับชินช่วยเข้าข้าง
“งั้นก็ไปทำทรงเดทร็อคเลยดิ”พี่วินเสนอ
“อาจารย์ได้ไล่ออกจากห้องเรียนสิ” พี่ซินซินยังคงเป็นพี่สาวแสนดี
“แบบนั้นมันมีแต่พวกเด็กศิลป์ทำกันไม่ใช่เหรอ” แม่สงสัย
“โหแม่ เดี๋ยวนี้นะ มันไม่สนใจหรอก อยากทำก็ทำ พออาจารย์ไล่ออกจากห้องเรียน ให้กลับไปดูระเบียบมหาลัยมันก็ไปฟ้องหนังสือพิมพ์ ว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคล” พี่โรสที่สาวคนโตบ่นจริงจัง
“อะไรกัน ไม่ฝึกตัวเองให้อยู่ในระเบียบ แล้วเวลาทำงานมันจะเป็นยังไง” แม่สงสัยต่อ
“มันก็ประท้วงที่ทำงาน ว่าละเมิดสิทธิ์มันไง”
ดูเหมือนแม่ยังไม่ค่อยเคลียร์ แต่พี่มินเปลี่ยนเรื่องต่อไปเสียก่อน
“แล้วแกใส่กางเกงแบบนี้คนเดียวในมหาลัยหรือเปล่า”
ชินนิ่งเฉย เพราะรู้ว่าพี่สาวก็รู้ว่าไม่ได้เป็นคนเดียวในมหาวิทยาลัยหรอก ก็แค่หาประเด็นด่าคนทั้งโลก ยกเว้นตัวเองน่ะแหละ

หัวข้อสนทนาผ่านไปเรื่อยๆ จากเรื่องหนึ่งไปอีกเรื่องหนึ่ง ชินกับแม่ยังคงทำหน้าที่ผู้ฟัง จนกระทั่งพ่อมา สาวๆก็เปลี่ยนทิศทางไปหาพ่อ
“มาด้วยเหรอเสือยิ้มยาก” พ่อหันมาแซวลูกชายคนเล็ก ที่ยกมือไหว้
พ่อรับไหว้ด้วยการตบไหล่เบาๆ
พี่กาอินหันมาอธิบาย “แม่โทรไปตามมันน่ะสิ ไม่งั้นมันไม่มีทางมาได้หรอก”
แล้วหัวข้อก็กลับมาที่เรื่องที่ว่าชินไม่ค่อยกลับบ้านอีกครั้ง ชินทำหน้าเรียบๆ ลุกขึ้นยืน
“อ้าว ไปไหนล่ะชิน” แม่รีบท้วง
“พี่ๆว่านิดว่าหน่อยไม่ได้ เลยนะ” พี่ลิลลี่ทำเสียงค่อนขอด
ชินมองตรงไปข้างหน้า คอแข็ง
“ชิน กินข้าวกับแม่ก่อน”
ชินหันมาหาแม่ส่งมือให้ “ไปกินข้าวกัน”
แม่จับมือลูกชายคนเล็ก เดินเข้ามาในบ้าน ปล่อยให้พ่อรับมือกับบรรดาลูกสาว
“ชริ แม่น่ะรักแต่ไอ้ชิน” พี่วินบ่นไล่หลังมาให้ได้ยิน
“เฮ่ย วินพูดดีๆ” พ่อดุลูกสาว “พวกแกนี่ อายุเท่าไหร่กันแล้ว พูดแต่รักไม่รักนี่ตั้งแต่เกิดจนแก่”
“อร๊ายยยย พ่ออ่ะ ว่าใครแก่ ไม่ยอมนะ” บรรดาสาวๆ ประสานเสียงโวยวาย จนพ่อต้องปิดหู รีบตามเข้ามาในบ้านอีกคน
“มันคุยกันหรือทะเลาะกันแยกไม่ออกจริงๆ ได้ยินแต่เสียง แต่ฟังไม่เป็นคำ” ขนาดพ่อยังบ่น ชินที่เลื่อนเก้าอี้ให้แม่ก่อน หันมาเลื่อนเก้าอี้ให้พ่อ พี่ซินซินเดินตามเข้ามารับโถข้าวจากแม่บ้านตักให้พ่อกับแม่ พี่สาวคนอื่นๆ ก็ทยอยตามเข้ามา
ชินเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้พี่โรสพี่สาวคนโต แต่พอจะหันไปหาคนอื่นๆ ก็ล้วนนั่งลงแล้ว ขณะที่พี่กาอินรินน้ำเย็นแจกจ่าย
“เออ เวลาพร้อมหน้าพร้อมตามันก็ดีอย่างนี้แหละนะ” พ่อพูดยิ้มหน้าบาน
“พ่อพูดซะหนูจ๋อยนะเนี่ย” พี่โรสบอก ขณะที่ตักปลาทอดให้พ่อ
“ไม่ใช่อย่างนั้น ที่แกเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงทำงานหนักพ่อก็เข้าใจ แล้วก็ภูมิใจมาก”
พี่โรสพลอยยิ้มภูมิใจ แล้วปั้นหน้าเป็นงานเป็นการกับพ่อ
“หนูเป็นลูกที่พ่อภูมิใจใช่มะ งั้นขออะไรอย่าง”
“อะไร”
“อย่าจับหนูแต่งงาน ไปบังคับหมายเลข  2 3 4 5 6 7 โน่นเลย” พี่สาวคนโตกำลังหลักของบ้านกรีดนิ้วไล่
“เฮ้ยอะไรวะ เคยได้ยินแต่ว่า สาวๆกลุ้มใจไม่มีแฟน แกมาขอพ่อไม่แต่งงาน”
“ไม่เอาหรอก หนูเห็นผู้ชายห่วยๆในที่ทำงานแล้วหนูกันไว้ดีกว่าแก้ดีกว่า”
“มันแย่ขนาดนั้นเลยหรือพี่” พี่กาอินทำหน้าตาสงสัย
“ใช่ ผู้ชายน่ะนะ ยิ่งแก่ยิ่งแย่ ยิ่งเห็นแก่ตัว!”
“เฮ่ยๆๆๆ อย่าใช้คำเหมารวม เพราะตรงนี้มีอยู่คนที่ยิ่งแก่ยิ่งดี จริงมั้ยแม่” พ่อหันมาหาแม่ที่เอาแต่ยิ้มฟังทุกคนคุยกัน
“จริงๆนะ เรื่องแย่ๆของผู้ชายเนี่ย เม้าท์กัน 3 วันไม่จบ”

ชินอยากบอกเหมือนกันว่า เรื่องแย่ๆของผู้หญิงก็เม้าท์ 3 วันไม่จบเหมือนกัน

เมื่อเดินออกมาเอารถที่จอดไว้ พี่ซินซินเดินตามมากระซิบถาม
“ชิน ขาเป็นไงบ้าง”
ชินหันขวับมาหาพี่สาว มองเลยไปที่คนอื่นๆ พี่ซินซินเลยรีบบอก
“ชั้นไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใครหรอกน่า”
“ไม่เป็นไรแล้ว อย่าบอกใครนะ”
“แต่แกยังเดินขัดๆอยู่นะ”
“มันชัดมากเลยหรือ”
“มันชัดเพราะชั้นจับผิดอยู่มั๊ง แต่ชั้นว่าแกควรไปหาหมอเป็นระยะจะดีกว่า”
“ไม่หรอก”
พี่ซินซินส่ายหน้าเหนื่อยใจ “แกนี่นะ ดื้อมาก”
“อย่าบอกใครเรื่องขาผม” ชินหันมากำชับ
“ย่ะ เจ้าชาย ไม่บอกหรอก”

กว่าจะออกจากบ้านก็เกือบ 3 ทุ่มแล้ว ทันทีที่หมุนพวงมาลัยโทรศัพท์ก็ดัง
เพลงที่ไม่เหมือนคนอื่น ทำให้ชินรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกวูบ ปล่อยให้การโทรเข้าครั้งแรกผ่านไป จนออกมาพ้นซอย ก็เป็นการโทรครั้งที่ 2 เลี้ยวออกสู่ถนนใหญ่ ติดไฟแดง เป็นการโทรเข้าครั้งที่ 3 รถเคลื่อนตัวช้าๆ ไปตามสภาพการจราจรที่แน่นขนัดของเมืองหลวง เป็นการโทรครั้งที่ 4 ระหว่างการติดสัญญาณไฟอีกครั้งเพราะคันหน้ามัวแต่งุ่มง่าม ก็โทรครั้งที่ 5
เมื่อเห็นหลังคาคอนโดฯ อยู่ข้างหน้า ชินก็กดรับสาย
“เลิกเรียนหรือยัง พี่มารอ”
“ผมกลับไปหาแม่”
“เหรอแล้วนอนบ้านหรือเปล่า พี่รออยู่ที่หน้าห้องเนี่ย”
“เปล่า”
ชินบอกสั้นๆแล้วกดวางสาย

ยักษ์ตาสีฟ้านั่งรออยู่ที่หน้าห้องจริงๆ ข้าวของมากมายรอบตัว โชคดีที่ชั้นนี้มีห้องพักแค่ 5 ห้องแล้วพวกเจ้าหน้าที่ก็รู้จักว่าเขาเป็นใคร ถึงได้มีสิทธิ์พิเศษมานั่งอยู่ที่นี่ได้นานอย่างนี้ ไม่งั้นคงโดนเชิญให้ลงไปข้างหน้าคอนโดฯแล้ว
เออ จริงสิ เขาน่าจะสามารถขอคีย์การ์ดสำรอง  ได้ง่ายๆนี่นา
แต่ถ้าทำอย่างนั้น รูปปั้นหายใจได้คนนี้ก็ต้องโกรธแน่ๆ

เมื่อเข้ามาในห้อง พี่เจเอาข้าวของทั้งหมดไปวางไว้ที่โต๊ะในครัว ชินแค่เดินตามมาดู
“ยังไม่ได้กินข้าวเหรอ”
“ยัง ขอใช้ครัวนะ”
ชินพยักหน้า
“ผมจะไปอาบน้ำ”
จู่ๆ คำพูดของพี่โรสก็ดังแว่วขึ้นมาให้ได้ยิน

........ผู้ชายน่ะนะ ยิ่งแก่ยิ่งแย่ ยิ่งเห็นแก่ตัว!....

ชินหยุดยืนหันมามองคนที่กำลังเก็บของสดของแห้งเข้าตู้เย็น หยิบไข่ไก่ กับผักสดออกมาวาง เตรียมทำอาหารแบบง่ายๆ

“ชินอยากกินอะไร” พี่เจถามด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ไม่ ผมกินมาแล้ว”
ชินบอกแล้วเดินกลับมาที่ห้องนอน

.=*=*จบตอนที่12=*=*=
ขอบคุณที่ติดตาม และทุกคำแนะนำครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 18-05-2011 08:29:23

ขอบคุณไจฟ์ที :L1:
สโนไวท์ทั้งเจ็ด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 18-05-2011 08:54:37

โอ้โห!!! พี่สาวแต่ละคนปากคอจัดจ้านอ่ะ ถ้าจิตไม่แข็งอยู่บ้านนี้นอยด์วันละหลายรอบเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 18-05-2011 09:11:47

น้องชินดูเครียด ๆ นะ  +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 18-05-2011 09:19:27

มิน่า ชินถึงได้เงียบ พูดน้อย
โดนพี่สาวแย่งพูดตลอดเลยเนอะ

แล้วขาชินเป็นไรเหรอเนี่ย...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 18-05-2011 09:35:28

ชินเครียด
พี่ก้อเครียดนะ ฮาา
ตึงไปหรือเปล่าน้องเอ้ยย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 18-05-2011 09:44:25

คุณพี่สาวดูวุ่นวายดี อยู่ด้วยมีหวังปวดหัวตาย

ขาน้องชินเป็นอะไรอ่ะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 18-05-2011 10:12:19

มาเจอตอนนี้เลยเข้าใจแล้วว่าทำไม
ชินถึงได้พูดน้อยถึงน้อยมากนี่เอง
ก็เล่นมีพี่สาวพูดเก่งกันทุกคนเลยอ่ะ
แต่ที่แน่ๆดูท่าพี่เจคงต้องเจองานช้างแน่ๆ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 18-05-2011 11:07:09

งืมๆๆ
มาตามเก็บอย่างเชื่องช้า

เรื่องของไจฟ์มีอีกเอกลักษณ์เนอะ
มักจะมีตัวละครผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองรักตัวเอกของเรื่อง งืมๆๆๆ  o8
คราวนี้คงต้องลุ้น ว่าเมเรจะคิดเอาว่ารักว่าชอบ
หรือจะทั้งรักทั้งชอบจนต้องแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้จริงๆ

สรุปว่า อาจารย์เทควันโด้สินะ ที่เป้นคู่หลัก น้องจารย์สอนดาบตากลมเป็นคู่รอง งุงิ


ปล. มีเด็กมาบ่นให้ฟังว่าอ่านเรื่องนี้แล้วจิตตกมาตั้งแต่สัปดาห์ก่อน กร๊ากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 18-05-2011 11:22:10

พี่แบบนี้เป็นเราคงกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแน่ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-05-2011 11:39:52

เออ ตอนนี้มันเงียบจริง ๆ แหละ  ชินนี่จะพูดเมื่ออยู่กับยูเท่านั้นเหรอ
แต่ก็ชอบชินกับยูมากกว่านะ  รู้สึกว่าอย่างชินน่าจะรุกมากกว่ารับน่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 18-05-2011 11:59:38

เสน่ห์แรงจริง จริ๊ง พี่รีกับพี่เจเนี๊ยะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-05-2011 14:06:04

น้องชินเริ่มคิดถึงแล้ว :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 18-05-2011 16:13:11

ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่เข้าใจชินเลยจริงๆนะคะเนี่ย ว่าตอนนี้น้องมันคิดอะไรอยู่
เหมือนน้องมีปมในใจเยอะมาก
เยอะจนบางทีก็แอบเอาไปคิดเองว่า แล้วปมพวกนั้นมันไม่พันกันมั่วเป็นเงื่อนตายที่แก้ไม่ออกไปแล้วหรอ
แต่ก็นั่นละนะคะ ยังไงๆทุกปมปัญหาย่อมมีทางออกอยู่เสมอ
ขอให้พี่เจช่วยน้องแก้ไขปัญหาทุกๆเรื่องไปได้ด้วยดีด้วยเถอะค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 18-05-2011 18:33:31

พีสาวเเต่ละคนเนี้ย  น่ารักกันจิงๆๆ   

ชินจะใจเเข็งไป ถึงใหน  เเต่ยังไงก็ เริ่มใจอ่อนเเล้วอะจิ  เริ่มคิดถึงเค้าเเเล้วอะดิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 18-05-2011 19:16:43

ชิน....ไปรอพี่ในห้องนอนแว้ว....กรี๊ด...เอ๊ะ ไม่ใช่เหรอ?? ฮา...
อ่านเรื่องพี่สาวทั้งเจ็ดแล้วปวดหมองแทน กร้าก...

+1 และรออ่านตอนหน้าครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 18-05-2011 19:20:15

น้องยูวววววว โดนพี่รีชิมไปซะและ 5555
เครียดอ่า น้องโดนกดดัน TT___TT
น้องชินเก็บกดมาจากพี่สาวใช่ไม๊เนี่ย
พี่เจชอบหายไปนานๆ ชินเคืองและนะ ชิๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 18-05-2011 19:27:12

 :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 18-05-2011 20:38:28

เริ่มเข้าใจละทำไมชินถึงไม่ชอบผู้หญิง
เกย์สถานเดียว.. ฮ่าาาาาา   :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 18-05-2011 21:23:18

ชินนี่ชาเย็นแท้ๆ  :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 18-05-2011 21:51:21

:กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 18-05-2011 22:25:32

อ๊ายยยยยยยย คิดถึงยู (เห็นเงียบไปสองตอน อิอิ)
ฮาพี่เจ กะ พี่เร เค้าถกปัญหากันเนอะ
เก่งกันทั้งคู่ รู้ทันกันตลอด ฮ่าๆๆ

คำถามที่อาจจะซ้ำ "ขาพี่ชิน เป็นอาราย???"
พี่ชิน นี่ท่าทางจะไม่ชอบเสียงปรี๊ด ปราดของปู้ญเข้าเส้นเนอะ อิอิ

อยากเห็นพี่ชินยิ้มบ้างแล้วอ่า
เอาแบบที่มะได้อยุ่กะน้องยูนะ อิอิ

แต้งกิ้วน้องชายจ้า ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (18-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 18-05-2011 22:45:48

ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวันเลย เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ของคุณไจฟ์
ตอนแรกก็งงๆ หน่อย แต่ตอนนี้พอจะเข้าใจบ้างแล้ว
แต่ชอบยูกับชินน่ารัก อยากรู้ว่ายูเคยมีเรื่องอะไรมาก่อนหรือเปล่า
พอเริ่มอ่านทำให้อยากอ่านทุกวันเลย
ชอบเรื่องที่คุณไจฟ์กับน้องทีแต่งค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 19-05-2011 04:57:38

(ต่อครับ)

ตอนที่ 13

ถึงชินจะบอกว่า กินมาแล้ว แต่พี่เจก็ทำข้าวต้มปลาถ้วยเล็กๆวางไว้ให้อยู่ดี
ก็เท่าที่เคยรู้ เคยเห็นมา นักกีฬามักจะกินเก่งกันทั้งนั้น
กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ กับใบหน้าใสหลังการอาบน้ำ ยิ่งน่ามองกว่าเดิมเมื่อชินเปิดหน้าผากด้วยที่คาดผมอันเล็กๆ
พี่เจวางจานข้าวไข่เจียวกับผัดผักของตัวเอง ขณะที่หันมาบอก
“ข้าวต้มปลา ทานสักนิด”
“จะสี่ทุ่มแล้ว” ชินทำหน้าเหมือนมีคำถามที่เห็นฝรั่งกินข้าวไข่เจียวใส่มะเขือเทศ กับหอมหัวใหญ่ แต่ทำข้าวต้มไว้ให้อีกคน
“หรือจะเอาแตงโม”
คิดว่าเมื่อกี้เห็นรอยยิ้มเล็กๆนะ แต่ว่ามันมาเร็วไปเร็ว จนแทบไม่น่าเชื่อสายตาตัวเอง แล้วก็เหมือนเขาจะมองแต่ถ้วยข้าวต้ม ...หรือว่ายิ้มให้ถ้วยข้าวต้มหว่า...คุณครับผมจิบร้า
พี่เจเลยหันไปเปิดตู้เย็น หยิบแตงโมที่ยังอยู่ในแพค ชินลุกขึ้นมาชะโงกมองข้ามไหล่
“ผมทำเอง พี่กินข้าวเถอะ”

พี่เจหันมากินข้าวด้วยความหิว ไม่บอกดีกว่า ว่าสั่งพนักงานที่นี่ไว้ว่าถ้าเห็นบีเอ็มสีขาวของหนุ่มชั้น 8 มาเมื่อไหร่ให้โทรหา แต่จนทุ่มนึงก็ยังเงียบกริบไร้ความเคลื่อนไหว  ก็คิดหาเหตุผลว่า เขาทั้งเล่นกีฬา ทั้งเรียนหนัก ไหนจะมีกิจการของครอบครัวที่เจ้าตัวบอกว่า ไม่อยากให้รู้อีก ก็เลยรอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสามทุ่ม ก็เลยขนมาทั้งของฝากและของที่เพิ่งซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างหน้า มานั่งรอที่หน้าห้องนี่แหละ

ชินแกะกล่องพลาสติกเรียงแตงโมใส่จานแล้วกลับมาที่โต๊ะกินข้าว มองถ้วยข้าวต้มอย่างเกรงใจคนทำ
พี่เจทำเป็นไม่สบตา ก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานคำสุดท้าย
“ไม่อิ่มใช่มั้ย”
“อิ่มแล้ว ดึกแล้วไม่กินเยอะหรอก”
“อิ่มได้ยังไง ตัวโตขนาดนี้ กินอีกสิ ผมยกข้าวต้มให้”
ยักษ์ตาสีฟ้าหัวเราะหึหึ ชินทำไม่รู้ไม่ชี้ ดันถ้วยข้าวต้มไปข้างหน้าคนตัวโต แล้วตัวเองก็กินแตงโมคนเดียวจนหมด
ลุกขึ้นเก็บจานที่เคยใส่แตงโมกับจานข้าวของพี่เจไปล้าง ยังไม่ทันเสร็จข้าวต้มปลาถ้วยน้อยก็หายวับ พี่เจลุกขึ้นเก็บถ้วยมาวางให้ในอ่างล้างจาน แล้วพาลยืนโอบซ้อนหลัง ก้มลงหอมแก้มใสแล้วผละออก

ไม่ดีๆ ไม่น่าประทับใจ เพิ่งกินอิ่มสารพัดกลิ่น เดี๋ยวคะแนนติดลบ ไปบ้วนปากล้างหน้าล้างมือให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า

ชินหันมามองตามคนที่เดินไปห้องน้ำ แล้วเก็บแก้วน้ำมาล้างเช็ดโต๊ะ นั่งดูของในถุงที่พี่เจซื้อมา คราวนี้เป็นเสื้อกับกางเกงยีนส์

หนุ่มหน้าสวยคนนั้นกำลังขมวดคิ้วแน่น ท่าทางเหมือนลังเลว่าสมควรรู้ทันหรือจะแกล้งทำเฉยๆต่อไปดี เมื่อเห็นเสื้อผ้าในถุงของฝาก

พี่เจก้าวเข้าไปยืนอยู่ข้างหน้า
ชินเก็บของใส่ถุงแล้วยื่นคืนให้
“อันนี้ ยังไงก็...ไว้ก่อน”
พี่เจรับถุงมาแล้วก็วางไว้ที่โต๊ะเหมือนเดิม
“ก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรสักหน่อยนี่นา”
ชินหันไปหยิบถุงอีกใบ ข้างในมีกล่องใบเล็กเมื่อเปิดดูมีต่างหูเพชรเม็ดเล็ก สะท้อนแสงวาววาม
“จิวอันนี้ ก็ไม่เอาเหมือนกัน”
“โห”
“มันแพงเกินไป”
“งั้นเหมือนเดิม พี่ฝากไว้ คิดว่าเป็นคนกันเองเมื่อไหร่ก็ค่อยใส่”

ชินวางของลงบนโต๊ะยืนเอามือไขว้หลัง ดวงตาหยุดที่ไหล่หนา ที่ลดระยะเข้ามาหาทีละน้อย สวมกอดหลวมๆ แต่เมื่อริมฝีปากจะกดลงมาหาก็เบี่ยงหน้าหนี
หนีก็ตามสินะ
ทั้งจมูก แล้วริมฝีปากกดย้ำที่แก้ม ใบหู ลำคอ
มือเรียวยาวจับต้นแขนพี่ไว้แน่น
“คิดถึงจัง”
“คนแปลกหน้า”
พี่เจหัวเราะหึหึ  “มันแปลว่าพี่ควรให้เวลาทำความรู้จักกับชินมากขึ้นหรือเปล่า”
“ไม่ใช่สักหน่อย”
พี่เจดันปลายคางให้เงยหน้าขึ้นมอง
เมื่อจ้องลึกลงไปในดวงตาสีอ่อน มั่นใจได้ว่า ชินไม่ใช่คนเย็นชาอย่างแน่นอน ท่าทางแบบนี้ จะเป็นคนไม่รู้ร้อนรู้หนาวได้ยังไง
ปลายนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยริมฝีปาก
“ไม่คิดถึงพี่ก็ไม่เป็นไร แต่พี่คิดถึงชิน ไม่อยากให้พี่รู้จัก แต่พี่ยินดีที่ได้รู้จักชิน”
“เหอะ นึกจะไปไหนก็ไป”
“สนใจด้วยเหรอว่าคนแปลกหน้าจะไปไหน”
“ไม่สนสักนิด”
“แล้วคอยพี่หรือเปล่า”
“ใครคอย กลับไปเลย” ชินฮึดฮัด
พี่เจกดริมฝีปากที่ต้นคอขาว
“อื้อ มะ....” ชินเบี่ยงหนีสุดตัว พี่เจก็ยิ่งซุกไซ้ เลื่อนริมฝีปากขึ้นช้อนจูบ ดูดย้ำ ชินเผยอริมฝีปากรับให้พี่สอดลิ้นเกี่ยวกระหวัด
ผ่อนลมหายใจตอบรับ ลดแรงต่อต้าน
มือใหญ่ที่เกี่ยวเอวไว้เลื่อนกดที่กลางหลัง เอียงใบหน้าเปลี่ยนมุม เลื่อนมือเข้าไปอยู่ใต้เสื้อนอนสัมผัสกล้ามเนื้อแข็งแรง แล้วพลิกหาอกบาง
ชินละจูบออกหอบหายใจ พี่เจกดริมฝีปากจูบคอ ก้าวเท้ารุกไล่ ประคองวางที่โซฟา
คนผอมบางได้แต่กลืนน้ำลาย จ้องมองดวงตาสีฟ้าหวานเชื่อม ยังไม่ทันได้ส่งเสียงจูบหนักๆก็ตามมา เสื้อนอนสีขาวถูกรั้งขึ้น หนุ่มหน้าหวานขืนรั้งไว้
“ผมยังไม่พร้อม”
พี่เจพยักหน้า แล้วกดจูบปาก ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ชายโครง ลากเลื่อนขึ้นมาหาอกบาง ผ่านเนื้อผ้า
เสียววูบจนต้องยกตัวรับฝ่ามือ ยิ่งปลายลิ้นที่สัมผัสรัว ยิ่งทำให้ร่างกายรุ่มร้อน
ถอดหรือไม่ถอด แทบจะไม่ต่างกัน
ถ้ายังตามใจต่อไป มันจะหยุดไม่อยู่กันทั้งคู่
ชินตบแก้มสากเบาๆ พี่เจถึงได้ละจูบกดหน้าผากต่อหน้าผากนิ่ง
“คราวนี้จะอยู่กรุงเทพกี่วัน”
“เดือนนึง”
“ทำไมอยู่นาน”
พี่เจถึงกับต้องขยับตัวห่าง มองคนหน้าหวานที่รีบขยายความ
“ก็ก่อนนี้อยู่แป๊บๆก็ไป”
“หือ ไม่นะ ปกติพี่อยู่กรุงเทพแหละ เป็นที่พักพิงถาวร เพียงแต่ครึ่งปีมานี้ ป๊ะพี่เขาฟิตไปหุ้นทำคอนโดฯ ที่สิงคโปร์ แต่ที่ว่าไปอิตาลี่ก่อนนี้ก็เพราะว่า ญาติทางฝั่งป๊ะแต่งงาน”
“สิงคโปร์ใกล้แค่นี้เอง”
“อือ ใกล้แค่นี้เอง” พี่เจบอกแล้วพลิกตัวม้วนชินขึ้นมานอนหนุนอก
ตัวก็ออกจะโต ยังจะอุตส่าห์เบียดลงไปได้
“ลุกเหอะ”
พี่เจขยับตัวจัดท่าอีกที ก็กลายเป็นชินขึ้นมานอนอยู่บนตัวของพี่เจ
คนผอมบางฮึดฮัดขัดขืน แต่พอพี่กระแอมเอาขารัดไว้ก็หยุดนิ่ง
ตอนที่อยู่ที่บ้านมีแต่เสียงวุ่นวาย กับคำพูดที่บอกว่า ไม่มีอะไรดีสักอย่างในโลกนี้ พอได้ยินเสียงโทรศัพท์จากคนที่จู่ๆก็หายไป ใจก็บอกว่า จะพาลใส่คนนี้แหละ ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักนิด แต่โทษของการอยู่ดีๆก็หายไป มันต้องโดนอยู่แล้ว
มาทำเป็นเล่น เหมือนหมาหยอกไก่ได้ยังไง
แปลกใจที่สุดก็คือการที่คนๆนี้ ไม่ถามสักนิดว่าทำไมไม่รับโทรศัพท์ ทั้งยังทำเหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา คนที่ตั้งใจจะอาละวาดก็....ลืม....

ชินนอนนิ่งฟังเสียงหัวใจ รับรู้สัมผัสที่คลายออก
“ป๊ะพี่ไม่ว่าอะไรเหรอเรื่องที่ชอบผู้ชาย....”
“ตกใจ แต่ไม่ได้ต่อต้านอะไร คงเพราะพี่เรียนไฮสคูลจบก็แยกบ้านเลย เขาไม่เห็นตอนที่ออกฤทธิ์ ผิดกับมอมที่ยอมรับได้ตอนที่เขาอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว”
ชินเงยหน้าขึ้นมอง พี่เจก็ก้มลงจูบหน้าผากแล้วส่งยิ้มหวาน
“มอมพี่เสียใจมากมั้ย”
“มาก”
“พี่เป็นลูกคนเดียวไม่ใช่เหรอ”
“อือ เขาก็อยากให้มีครอบครัวแหละ เคยพูดถึงขนาดที่ว่า ขอให้พี่แต่งงานกับผู้หญิงมีลูกด้วยกัน แต่พี่ไปมีอะไรกับผู้ชายได้ก็มี”
“แบบนั้นมันแย่มาก”
“ใช่ อย่างที่พี่เคยบอกกับชิน ว่าพี่ไม่ชอบการทำอะไรแบบนั้น เพราะมันทำร้ายคนหลายคนเหลือเกิน แล้วมันก็เท่ากับดูถูกผู้หญิงด้วย”
“แต่ที่นี่มันก็มีที่พ่อแม่บังคับให้ลูกทำแบบนั้น ผมรู้จักคนที่เป็นตุ๊ดออกสาวเลยนะ แต่ก็แต่งงานมีครอบครัวเพราะพ่อแม่สั่ง”
“ที่ไหนก็มี ทำไมพ่อแม่บังคับให้ชินแต่งกับเมเรแล้วเหรอ”
“ไม่หรอก เขารู้ว่าผมรำคาญเมเร แต่ขัดใจพ่อแม่เมเรไม่ได้เท่านั้นเอง เขาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงเรียนที่ยูเรียนอยู่”
“พี่คิดว่าโรงเรียนนั้นมีเจ้าของคนเดียวเสียอีก”
ชินส่ายหน้า “3 พ่อเมเรเป็นหุ้นใหญ่ แล้วมีพ่อผม กับเพื่อนของพ่อผมอีกคน”
“เป็นชาวต่างชาติทำธุรกิจก็ต้องใช้ระบบหุ้นส่วนแบบนี้แหละ”
“อันที่จริงธุรกิจที่บรรดาพี่สาวผมเค้าทำอยู่มันก็โอเคนะ กับศูนย์เรียนรู้นั่น มันก็ไปเรื่อยๆ แต่เขาก็ยังเกรงใจกัน ไม่ถอนหุ้นจากโรงเรียน”
ก็โอเคในระดับที่ทำให้น้องชายคนเล็กมีกินมีใช้อย่างสบายน่ะแหละ
“เพราะเราต้องมีเพื่อนไง แล้วพ่อกับพี่ของชินก็คิดถึงคนทำงาน ครอบครัวของเขา มีอีกเป็นร้อยชีวิตที่พึ่งพิงคนทำงานหนักอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ”
ชินพยักหน้า นึกถึงเวลาที่ตัวเองสอนเด็ก 10 คนในห้องฝึก ไม่ได้มีแค่เด็ก 10 คนในห้องที่ภูมิใจ ยังมีบรรดาแม่ๆ ที่นั่งอยู่หน้าห้อง ยิ่งเวลาถึงการแสดงประจำปี ก็ยิ่งชัดเจนว่า ผลจากการสอนเด็ก 10 คนส่งไปถึงคนอีกอย่างน้อย 3 คนในครอบครัว

“พี่กลับเลยมั้ย พรุ่งนี้ยังต้องทำงานอีก” ชินขืนตัวขยับลุก แต่พี่เจกลับกอดไว้แน่นกว่าเดิม
“เดี๋ยวสิ อีกแป๊บนึง”
“เดี๋ยวก็หลับ”
“ก็หลับสิ พี่อุ้มเข้าไปนอนในห้องเอง”
ชินฟาดที่แขนล่ำเสียงดัง
“โห มือหนักอ่ะ”
“เหอะ” ชินทำเสียงขึ้นจมูก ปล่อยให้นอนกอด ขณะที่ในสมองคิดไปเรื่อย

บอกกับตัวเองเป็นร้อยเป็นพันครั้งว่า ไม่ได้รักชอบผู้ชายตัวโตคนนี้
คนเดียวที่รักมาตลอดคือยู ต่อให้สถานะในเครือญาติจะมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่รักที่มีให้ยูไม่ใช่รักจากพี่ชาย
เป็นรักแบบที่...ถ้าให้เลือกใครอีกคนอยู่ด้วยกันในโลกนี้เพียงลำพัง ก็จะขอให้คนๆนั้นเป็นยู
บอกตัวเองแบบนี้มาตลอด
จะพ่อแม่หรือบรรดาพี่สาวต่างก็รู้ว่าชินรักยูมาก แต่ก็มองว่าเพราะชินที่เป็นลูกคนเล็กอยากมีน้องชายอีกคน ก็เลยสนิทกันมาก
...ได้แต่เถียงในใจว่าไม่ใช่สักนิด ไม่ได้รักยูแบบพี่น้อง

จนวันหนึ่งที่มีคนอีก 2 คนเข้ามายุ่งเกี่ยว ท่าทีของยูก็ผิดไป
ทำไมถึงได้วางใจคนแปลกหน้าคนนั้นมากขนาดนี้
คนแปลกหน้า....
คนที่กำลังทำตัวเป็นเบาะให้นอนอยู่ตอนนี้ ก็คนแปลกหน้าเหมือนกัน
เป็นคนแปลกหน้าที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทั้งเห็นด้วยตา ได้ยินกับหูก็ยังทำเหมือนว่าเรื่องของชินกับยูเป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจ
ที่สำคัญ ตอนที่กอดคอ หอมแก้มยู ไม่เคยสนใจคำว่าสักนิดว่าใครจะมองจะพูดอะไร

จนกระทั่งจูบแรกกับคนแปลกหน้าคนนี้ ถึงได้คิด และกังวล
เพราะความรู้สึกดีๆ กับรอยจูบที่ไม่เคยจางหาย ทำให้ต้องตั้งคำถามกับตัวเอง
จะกังวลไปทำไม สนใจไปทำไม ....คิดถึงเขา..ทำไม...
ไม่สิ บ้าไปแล้ว ใครที่ไหนคิดถึงกัน
ไม่คิดถึง ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยรอ ไม่เคยเลยสักนิด
แล้วความรู้สึกที่มีต่อยูตลอดมา มันคืออะไร........

ลมหายใจสม่ำเสมอของคนที่นอนกอดอยู่ทำให้พี่เจก้มลงมอง ยิ้มกว้างเต็มใบหน้าค่อยขยับตัวลุกขึ้นอุ้มกลับมาที่ห้องนอนกว้าง ค่อยๆถอดที่คาดผมแล้วห่มผ้าให้
พลิกดูนาฬิกาข้อมือมันเที่ยงคืนกว่าแล้ว พี่เจถอดเสื้อของตัวเอง ตามด้วยกางเกงยีนส์แล้วเบียดตัวลงนอนข้างๆ


=*=* จบตอนที่ 13 =*=*
ค้างมั้ย มีคำถามในใจหรือเปล่า ไม่หรอกเนอะ อย่าเพิ่งเขวี้ยงอะไรมาที่คนเขียนนะคร๊าบบบบบบ
คิดถึงยูเหรอ วันอาทิตย์นะ
(http://upic.me/i/hz/lvzj4.jpg) (http://upic.me/show/24386533) (http://upic.me/i/n2/pgls6.jpeg) (http://upic.me/show/24386521)

ขอบคุณทุกการติดตามและความเห็นครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 19-05-2011 05:11:35

หุหุ ชินอยากเป็นมากกว่าพี่ชายของน้องยูหรอคะ  :-[
พี่เจกับพี่รีว่าไง ยอมมั๊ยเอ่ย  :m12:

ปล.วันนี้คุณไจฟ์มาแต่มืดเลยค่ะ ฟ้ายังไม่สว่างเลย  :freeze:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 19-05-2011 07:35:39

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ชินค่อยๆทำความรู้จักกับความรู้สึกตัวเองนะ
รักยูอย่างน้องเถอะชิน ไม่งั้นจะมีคนเสียใจเพียบ รวมทั้งเราด้วย
เจคู่ชิน รีคู่ยู มีเมเรกับสโนไวท์ทั้งเจ็ดเป็นตัวประกอบ :laugh3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-05-2011 08:06:31

หุหุ ให้นอนกอดแล่วววว
พี่แกต้องท่องชินบัญชรถึงจะหลับได้ป่าวหว่า :fire:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 19-05-2011 08:15:00

เนียนนะพี่เจ  มาหลอกล่อให้ชินหลับไปก่อนแล้วแอบนอนด้วย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 19-05-2011 08:25:34

พี่เจแอบเนียน ชินน่ารักอ่ะตอนนี้
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 19-05-2011 08:54:51

พี่เจถือโอกาสเชียวนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 19-05-2011 09:20:34

พี่เจ เนียนอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 19-05-2011 10:23:39

เจรู้ว่าต้องทำอย่างไรชินจะไว้ใจ
หนีไปไหนไม่ได้ล่ะชินเอ๊ย

ขอบคุณนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 19-05-2011 10:23:49

รูปประกอบโดนใจมากค่ะ   o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-05-2011 12:10:36

 :-[พี่เจน่ารักพิชิตใจน้องชินเร็วๆนะคะ
รอวันอาทิตย์มาต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 19-05-2011 13:15:48

อ่านมาเรื่อยแล้วคิดว่า "อือ ชีวิตชิน ยังไม่มีทางออกเลยเนอะ น่าจะรักกันไวๆ หุุหุ"


แต่พอประโยคสุดท้าย ที่ถอดเสื้อและกางเกงยีนส์แล้่วไปนอนด้วยเนี่ย แหมบางทีก็เนียนไปนะพี่เจ




 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 19-05-2011 13:22:39

ตื่นเช้ามาจะโดนอะไรมั่งเนี่ยพี่เจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 19-05-2011 17:05:51

แค่นอนกับน้องทำไมพี่เจต้องถอดเสื้อกับกางเกงด้วยคะ นู๋ไม่เข้าใจ คึคึคึ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 19-05-2011 20:35:40

คิดถึงน้องยู มากกกกกกกกกกกกกกกก
ค้าง มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มีคำถาม มากกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ไม่เขวี้ยงอะไรไปหาคนเขียนหรอก
นอกจากขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกก อิอิ

*************************************

พี่เจนี่เจ๋งเนอะ รู้วิธีจัดการกะชินคนปากแข็งด้วย อิอิ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก พี่ชิน จะกลัวสต๊อปไม่ได้ทามไม
เค้าค้างเรยดูจิ อิอิ แต่ค่อยเป็นค่อยไปก้อได้เนอะ
แบบนี้ดู อบอุ๊นนน อบอุ่นนนนน ><

และแล้ววววววววพี่เจก้อเนี๊ยน เนียนเป็นที่สุด ฮ่าๆๆ
แหมชินบอกถึงเสื้อผ้ายังไม่พร้อม
พี่เจเรยจัดการถอด ไม่ใส่มันซะเรย ก๊ากกกกกกกกกกกกก ><

ค้างๆๆๆ อยากอ่านต่อแล้ว

ขอบคุณ JT เป็นที่สุดจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 19-05-2011 20:36:45

ไม่ค้างนะคะ 
แค่สงสัย...ว่า...ตกลงพี่เจใส่ไรนอนป่ะคะ..  อร๊ากกก   :really2:

ปล. สองคนนี้เห็นเค้ามึนๆอึนๆ  แต่ก็สวีตกันได้ตลอดๆเลยเนาะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 19-05-2011 20:53:49

ชินมีพี่เป็นผู้หญิงเยอะเนอะ ถึงว่าเป็นคนขี้รำคาญ
แต่เหมือนชินเริ่มที่จะยอมรับพี่เจแล้วนะเนี่ย
ไม่ยอมรับจะปล่อยให้หอมให้กอดกับจูบได้ไง
พี่เจนี่เก่งมากที่สามารถเข้าถึงตัวตนของชินได้

+1 ให้นะค่ะ เมื่อวานจะกดบวกให้แล้วลืมไม่ว่ากันนะ

ชอบผลงานของคุณไจฟ์กับน้องทีค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 19-05-2011 21:23:36

ตอนนี้ชินค่อยหายเย็นชาหน่อย ขำพี่เจ ทำเนียนมาก  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: butajang ที่ 19-05-2011 21:37:20

ขอบคุณนะคะ คนเเต่ง ตอนนี้ ชินน่ารักดี เหมือนจะสับสนในตัวเองใช่ไม๊ อะ ชักเริ่มไม่เเน่ใจว่าสิงที่คิดกับ ยู คืออะไร เเต่พี่เจ น่ารักดี อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 20-05-2011 00:22:14

ชอบชินตอนนี้จัง วางทุกสิ่งอย่างเมื่อได้อยู่กับผู้ชายคนนี้
อ่านแล้วก็มีความสุขตามไปด้วย  :m18:
ขอบคุณมากนะครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 20-05-2011 00:46:24

ชินชอบพี่เจไปแล้วล่ะซิ อิอิ
ว่าแต่...พี่เจเนียนได้อีก ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 20-05-2011 02:06:07

พีเจจ๋าาาาาาาา  เนียนนะๆ

เรืองของหัวใจ ก็ค่อยๆคิดกันไป   :really2:


ปล ว่าเเต่ถอนเสื้อผ้าออกหมดเเบบนี้ เหลือบ๊อกเซอร์ รึ กุงเกงลิง :z1:


 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 20-05-2011 08:14:12

sunday sunnyday :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 20-05-2011 08:52:50

รู้ว่าวันอาทิตย์
แต่มันอดไม่ได้จริงๆ
คิดถึงพี่เจ แอร๊ยยยยส์ เขิน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 20-05-2011 13:37:59

พี่เจ เนียนมากกกกกกกกก  o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 22-05-2011 05:08:21

(ต่อครับ)
ตอนที่ 14

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นที่หัวเตียง ชินพลิกตัว ยังไม่ทันจะเอื้อมมือไปถึงตำแหน่งที่คุ้นเคย หน้าอกก็กระทบกับบางสิ่งบางอย่าง แถมเสียงนาฬิกาก็เงียบลงทันที
เมื่อลืมตาตื่นขึ้น ยักษ์ตาสีฟ้าหันมาส่งยิ้ม
“เฮ้ย!” ชินร้องพร้อมกับง้างขาถีบยักษ์จนแทบหลุดออกจากเตียง
“โอ๊ะ!” ชินร้องอีกทีเมื่ออาการเจ็บที่เข่าขวาแล่นปร๊าดเข้าสู่หัวใจ
“เป็นอะไร”
พี่เจคนไม่รู้เรื่องก็ถามพลางหัวเราะ เพราะคิดว่าคนที่ตื่นมาตกใจ แล้วพอง้างขาถีบคนอื่นอาจมีอาการเส้นยึด ตะคริวกิน หรืออาจตกใจที่ถีบไปแล้วถึงได้รู้ว่าเป็นพี่เจ
ก็นอนตื่นมาเจอยักษ์นอนอยู่ข้างๆไม่ตกใจได้ไงล่ะ
ยังไม่ทันได้ถาม ชินก็ผุดลุกขึ้นจากเตียงเขยกขาเข้าไปในห้องน้ำ

“ไม่ขำแล้วไอ้เจ ขาข้างขวาของชินเป็นอะไร” พี่เจพึมพัมกับตัวเองตามหลังประตูห้องน้ำที่ปิดลง

ชินนั่งอยู่ที่โถชักโครก ใบหน้าขาวจนซีด งอตัวกดมือกับเข่าข้างขวาไว้แน่น เม็ดเหงื่อผุดพราวเต็มใบหน้า
ต้องไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ ยิ่งพี่เจต้องไม่ให้รู้อย่างเด็ดขาด เพราะมันจะเป็นคำถามที่ต่อเนื่องไปถึงเรื่องอื่นๆอีกมากมาย

พี่เจนอนมองคนที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ แล้วมาก้มหาเสื้อผ้าในตู้ ดูจากท่าทีการเดินก็ดูเป็นปกติดี เมื่อกี้นี้คงข้อเท้าพลิก เข่าเคล็ดมั๊ง
“เรียนเช้าเหรอ” ถามขณะที่ลุกจากที่นอนเดินเข้ามาหา
“อือ ในห้องน้ำมีแปรงสีฟันสำรองอยู่”
.....บอกอย่างนี้ก็แปลว่าให้ไปล้างขี้ฟันก่อนสินะ
“คร๊าบ เจ้านาย”
แว่บหนึ่งที่เดินผ่านคนที่กำลังแต่งตัว เหมือนเห็นรอยยิ้ม แต่มันก็จางหายไปในทันทีที่หยุดมอง
...ทำไมนะ....

เสร็จธุระของตัวเองใส่เสื้อผ้าชุดเดิม กลับออกมาชินก็ยังรออยู่ ชัดเจนว่าเขารอเพราะนั่งอยู่เฉยๆที่โต๊ะทำงาน พอเปิดประตูห้องก็หันมามอง แล้วหยิบหนังสือเรียน
“เรียนกี่โมงครับ”
“9 โมง พี่ทำงานกี่โมง”
“9 โมงเหมือนกัน”
“ไปร้านเหรอ หรือว่าอสังหา”
.....อ้อ....ลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าเป็นคนขายรองเท้า
“พี่ไม่ได้ขายรองเท้านะชิน”
ชินหยุดยืนมอง ใบหน้าแดงเรื่อ
“อ้าว.....”
“พี่ตามชินไปที่ร้านแล้วหาเรื่องชวนคุย พี่ไม่ได้ขายรองเท้า”
“อ้าว....”
ท่าทางงงจริงอะไรจริง จนต้องช้อนคอดึงใบหน้าหวานเข้ามาจูบ  
..ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย แต่ว่าหลงเข้าใจผิดมาตั้งนาน มันทำให้เก้อๆไงไม่รู้
ชินหลับตา ผ่อนลมหายใจจูบตอบ
“รักชินนะครับ”
ใบหน้าที่แดงเรื่ออยู่แล้วยิ่งแดงจัด
“ไปกันเหอะ” หนุ่มหน้าหวานเบี่ยงตัวหนี แต่มือเหนียวๆ เกี่ยวเอวเดินออกมาด้วยกัน

พี่เจเดินมาส่งชินที่รถ พอเปิดประตูรถยังไม่ทันก้าวเท้า คำสั่งก็เริ่มมา
“อย่าลืมกินข้าวเช้านะ”
“อือ”
“อย่าขับรถเร็ว”
“อือ”
“ตั้งใจเรียนนะครับ”
“อือ”
“รักพี่มั้ย”
ขอโทษเขาไม่หลงกล หันมาทำตาเขียวใส่
“ไม่รักก็ยิ้มนิดนึง”
ชินส่ายหน้า
“นิดเดียว”
ยังคงส่ายหน้า
“งั้น....”
มือแข็งแรงช้อนคอเรียวเข้ามาจูบปากอีกที
“ขออนุญาตคิดถึงนะครับ”
“.....อือ.....”

จนบ่ายคล้อยโรงเรียนเลิกชินถึงได้โทรศัพท์หายู
“โห คุณพี่ ผมรู้เลยว่าใครมา”
“อะไรของแก”
“ก็เนี่ยเคยโทรหาผม 5 เวลาหลังอาหาร ตื่นเช้าและก่อนนอน วันนี้เงียบจ้อยเพิ่งมาโทรตอนเลิกเรียนแสดงว่าต้องมีใครมาแหงๆ”
“รู้มากไปละ ชั้นแค่จะบอกว่าวันนี้ชั้นต้องทำงานต่อ แกไม่ต้องมากินข้าวเย็นกับชั้นก็ได้”
“อ๋อ เหรอ~~~” น้องชายลากเสียงยาวล้อเลียน
“ไอ้ยู รู้มากไปละ ให้มันน้อยหน่อย”
“เหรอ~~~”
อ่าฮะ กล้ามาก แซวพี่ทางโทรศัพท์เนี่ย กร๊ากกกกกก

-*-*-

พี่รีจอดรถโฟร์วีลที่ลานจอดรถแล้วเดินตรงไปที่โรงพละของโรงเรียนมัธยม ทั้งที่เย็นมากแล้วแต่ยังมีนักเรียนที่เล่นกีฬาและรวมกลุ่มทำการบ้าน ขณะที่อาจารย์ยืนมองอยู่ห่างๆ  
ในโรงพละด้านล่างคือสนามบาส ขณะที่ชั้นลอยคือลานกว้างที่ฝึกยูโด และฟันดาบ
มียูเพียงคนเดียวที่ฝึกดาบโบราณ
พอเปิดประตูเข้าไปและมองหา ไอ้บีมกับไอ้โตกลางสนามบาสก็ชี้มือบอกว่าอยู่ที่ชั้นลอย
พี่รีทำความเคารพโค้ชบาสเก็ตบอลแล้วเดินขึ้นไปที่ชั้นลอย
สวัสดีอาจารย์ทาเคที่ดูแลยู แล้วมองหาที่นั่ง
6 โมงเย็นเสียงตะโกนในสนามบาสก็เงียบลง โค้ชเรียกทุกคนมารวมกลุ่มรับคำแนะนำของวันนี้แล้วปล่อยให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับบ้าน
สัก 5 นาทีถัดมาอาจารย์ทาเคก็พยักหน้า บอกว่าการฝึกวันนี้พอแค่นี้
ยูหันมาส่งยิ้มหวานให้พี่รี แล้วรับผ้าขนหนูเดินกลับมาที่ห้องล็อคเกอร์
“ไม่มีสาวๆ มากรี๊ดกร๊าดแบบในการ์ตูนเหรอ” พี่รีทำเป็นหันมองซ้ายขวา เมื่อลงมาถึงด้านล่างของโรงพละ
“ไม่มีหรอกฮะ เลิกเรียนก็ต่างคนต่างทำกิจกรรมแล้วก็กลับบ้าน พี่ดูการ์ตูนมากไปป่ะ”
ยูบอก แต่ดวงตากลมหรี่ลงจ้องมองร่องรอยบางอย่างที่คอของพี่รี
“อะไรเหรอ”
ยูหันกลับไปมองตรง คอแข็ง ไม่พูดอะไรอีก
จนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จกลับออกมา เพื่อนรัก 2 คนยืนคุยอยู่กับพี่รี มือแข็งแรงยื่นมาหาทันทีจะช่วยถือกระเป๋า แต่ยูเบี่ยงหลบ
“ผมถือเองได้”
เดินด้วยกันมาจนถึงลานจอดรถ กลุ่มนักเรียนอีกกลุ่มเดินเข้ามาหา ใช้คางชี้หน้า
“ไง ไอ้ตัวเปี๊ยก พี่ชายหายไปไหนล่ะ” คนตัวโตท่าทางกร่างเกินนักเรียน ทำท่าตัวโกงจัดเต็ม
“หายไปทำให้ชีวิตเจริญรุ่งเรืองมากกว่าเสียเวลากับลูกหมาอย่างพวกมึงไง” ไอ้บีมชักเท้าเข้ามาขวาง
“สัด กูไม่ได้พูดกับมึง อย่าเสือก”
“กูก็ไม่ได้อยากพูดกับมึง ถ้ามึงไม่ขวางทาง” ไอ้บีมไม่ละลด ถกแขนเสื้อก้าวเข้าหาเหมือนกัน
“เฮ้ย!” เสียงดังมาจากคนที่ยืนอยู่ข้างหลังกลุ่ม คนตัวหนา ดวงตาเรียว ผิวสีเข้ม แต่งตัวชุดนักศึกษา เดินล้วงกระเป๋าก้าวช้าๆเข้ามาหา “ข่าวว่าพี่ชายมึง เลิกเล่นเลิกแข่งแล้วเหรอ”
ไอ้โตพลอยเดินเข้ามายืนคู่กับไอ้บีม บังยูอีกคน
ในฐานะผู้ชม พี่รีมีคำถามมากมาย แต่เพราะเป็นผู้ใหญ่มาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มันก็วางตัวยากเหมือนกัน
“เพราะเขารู้แล้วว่า เอาเวลาไปทำชีวิตให้ดี มันมีประโยชน์มากกว่าแข่งกับคนที่ไม่รู้จักคำว่ากีฬา” ไอ้บีมยังไม่เลิก
“สัดมึงด่าใคร!” รุ่นพี่ตัวหนา หันมาหาไอ้บีมเต็มตัว พร้อมสู้กันทุกเมื่อ
แต่ไอ้บีมกับไอ้โตมันเป็นนักบาส ยังไงมันก็สูงกว่ารุ่นพี่คนนี้มากกว่าคืบ
“เป็นนักกีฬากันทั้งหมดเลยหรือไง” พี่รีแทรกขึ้นมา ไม่ได้ใช้น้ำเสียงข่มขู่ แต่ก็ทำให้ทุกคนหยุดหันมามอง ยิ่งไอ้กล้ามแน่นๆที่ต้นแขน ทำให้นักเลงหยุดคิด
“ใช่ แล้วน้าเป็นใคร”
“พี่ของยู”
ดวงตายาวเรียวกวาดมอง แล้วหันมาหายู “บอกไอ้หยิ่งด้วย เจอกันวันแข่ง”

“สัดพวกนี้แมร่งเมื่อไหร่มันจะไปผุดไปเกิดซะทีวะ” ไอ้โตเพิ่งได้พูด หันมาหาพีรีกับยู “อย่าไปสนใจพวกสัดหมา เอาวิชาไปใช้ในทางทำร้ายคนอื่น”
“กลับบ้านกันเหอะ” ยูบอกแล้วเดินไปที่รถของพี่รี
ขึ้นมาบนรถ พี่รีก็พูดเรื่อยๆ
“เด็กเกเรแบบนี้มีอยู่ทุกที่”
ไอ้โตยื่นหน้ามาถาม “แล้วตอนพี่เรียนพี่ทำไง”
“ก็ชกกับมัน เข้าห้องฝ่ายปกครอง เรียกแม่มาจ่ายเงินบำรุงโรงเรียน สร้างรั้ว ทำสนามหญ้า”
“โหพี่ ผมก็คิดว่าพี่เป็นเด็กเรียนอยู่ในห้องสมุดซะอีก” ไอ้บีมทำเสียงผิดหวัง
พี่รีเหลือบตามองผ่านกระจกมองหลัง “หน้าพี่เป็นเด็กเรียนเหรอ”
3 คนในรถส่ายหน้าโดยพร้อมเพรียงกัน ถึงปากซอยบ้านไอ้โตก่อน มันหันมายกมือไหว้พี่รีแล้วลงจากรถ วิ่งไปเรียกรถมอเตอร์ไซค์เข้าบ้าน

ลำดับต่อมาคือไอ้บีม ที่ต้องข้ามถนนไปอีกฟาก
พอเหลือ 2 คนในรถยูถึงได้เล่าให้ฟัง “แก๊งค์นั้นเป็นพวกเล่นเทควันโด้เหมือนพี่ชิน คนที่เรียนมหาลัยน่ะอยู่ปีเดียวกับพี่ชินแหละ เขาชื่อโทระ ตอนที่เรียนอยู่โรงเรียนนี้ก็เป็นเพื่อนกันดี แต่พอแยกกันอยู่คนละมหาลัย เขาก็กลับมาไม่ชอบพี่ชิน ยิ่งแข่งก็ยิ่งสะสมแต้มแพ้ ไปๆมาๆ ก็มีเรื่องกัน”
“มีเรื่องกันเลยเหรอ”
“อือ ผมเข้าไปเกี่ยวด้วยแหละ ก็อย่างที่พี่เห็นอ่ะ พี่ชินหวงผม พวกนี้ก็เอามาเป็นเรื่องล้อเลียน จนเมื่อสักหลายเดือนก่อนมาเจอกันอีก ผมกับไอ้โต ไอ้บีมไปดูพี่ชินแข่ง เทควันโด้มันจะแข่งทีละรุ่นไงพี่เหมือนมวยอ่ะ แข่งกันตั้งกะเช้าชนะเข้ารอบก็ไปพัก รอคนที่จะแข่งด้วยในรอบต่อไป ทีนี้พี่ชินก็ชนะ ก็ไปรอ ระหว่างนั้นก็มาเจอพวกนี้ หลังโรงยิม มันพูดแรงๆ แต่พี่ชินเขาก็นิ่งๆอ่ะนะ คือนักกีฬามันทะเลาะวิวาทไม่ได้อยู่แล้วไง แต่ยิ่งเขานิ่งไอ้คนหาเรื่องมันยิ่งโมโห มันก็เอาท่อนเหล็กแป๊บแถวนั้นอ่ะฟาด”
พี่รีถึงกับอุทาน “โห มันเล่นแรงโว้ย”
“อือ พี่ชินน่ะไปฟื้นโรงบาลเลยเหอะ ไอ้โตซี่โครงร้าว ส่วนไอ้บีมน่ะหัวแตก ไอ้บีมมันถึงได้โดดเข้าไปขวางเวลาที่เจอพวกนั้นก่อนเลยไง”
“แล้วยูล่ะ”
“ผมไม่เป็นไรเพราะมันฟาดมาผมก็ฟาดกลับ ผมไม่ได้แข่งนี่”
“เออจริง ยูเป็นนักดาบ”
“ใช่มะ”
“พี่ก็คิดอยู่ว่าบีมมันไม่น่าจะเป็นคนใจร้อน ทำไมมันไปขวางแบบนั้น”
“แต่ฝั่งนั้นก็เจ็บอยู่เหมือนกัน เพียงแต่ตอนที่ผมจะตามไปซ้ำให้หมอบ โค้ชดันมาพอดี แล้วหันไปเห็นพี่ชินคว่ำ กับไอ้บีมเลือดอาบ เลยลืมซ้ำรีบพาคนเจ็บส่งโรงบาลกัน”
“ก็ดีแล้ว ไม่งั้นจากวิวาทมันจะกลายเป็นฆ่าคนตาย”
“ไอ้บีมกับไอ้โต น่ะพอออกจากโรงบาลมันก็กลับมาเล่นบาสได้อีก แต่พี่ชินก็เห็นว่าซ้อมอยู่ เพราะว่ายังต้องสอนเด็กๆ แต่ว่าไม่แข่งแล้ว คงเพราะเรียนหนักขึ้นและ รำคาญไอ้พวกเกเรด้วย”
“อือ ส่วนใหญ่นักกีฬาก็มาลดระดับการเล่นตอนเรียนมหาลัยกันทั้งนั้น”
“ฮะ ผมก็ว่าไม่แปลก เคยคุยกันเล่นๆ เขาก็ว่าแข่งแล้วไม่ได้แชมป์โลก เลิกแข่งดีกว่า”
“เออเนอะ” พี่รีหัวเราะตามไปด้วย “แต่ส่วนใหญ่แล้วเพื่อนกันมักผิดใจกันไม่เรื่องผู้หญิงก็เรื่องเงิน อันนี้เรื่องแข่งแพ้คนไม่แพ้เหรอ”
“ตอนที่พี่ชินอยู่โรงบาลมีผู้หญิงมาหาเหมือนกันนะ ผมเจอเมเรโทรทางไกลมาเม้งซะขี้หูไหล”
“แล้วยูไม่รู้เรื่องผู้หญิงคนนั้นเหรอ”
“ไม่รู้”
“หื้อ” พี่รีทำเสียงไม่เชื่อจริงๆ
“พี่ชินไม่ชอบคนพูดเยอะๆ พี่ก็เห็นเมเรแล้วใช่ป่ะ”
“ผู้หญิงทุกคนไม่ได้เหมือนเมเรหรอกน่า ที่เรียบร้อยยิ้มหวาน เปี่ยมไปด้วยความเข้าใจก็มี”
“ไม่ใช่คนนี้แน่ เพราะเอาแต่พร่ำพรรณาชั้นผิดเองไม่ดีเองอะไรไม่รู้”
“ผู้หญิงอาจพูดอะไรกับแฟนเค้าแล้วโยงมาหาชินก็ได้ ไอ้โทระนั่นมันก็เลยเก็บเล็กผสมน้อย แล้วมาหาเรื่อง อย่างที่ยูบอกว่า นักกีฬาไม่กล้าโต้ตอบเพราะจะโดนตัดสิทธิ์การแข่งขัน”
“อือ” ยูพยักหน้าเห็นด้วย
จากตัวอย่างที่เห็นอยู่ เมเรนี่ก็มือ 1 เรื่องเก็บเรื่องมาผสมมั่วเองเหมือนกัน

....แน่นอน ยูไม่ได้เล่าเรื่องที่ทำให้ชินย้ำนักหนาว่าให้ระวังตัว ไม่สนิทกับคนแปลกหน้าง่ายๆ....

รถโฟร์วีลจอดหน้าบ้าน พี่รีก้าวตามลงมาสวัสดีแม่ ส่วนพ่อยังไม่กลับจากทำงานเหมือนเคย
ยูหันมาบอกพี่รีเรียบๆ “พี่จะกลับเลยใช่มั้ยฮะ”
“อะไรกันยู พี่เขายังไม่ได้กินข้าวกินน้ำเลยนะ ไล่ซะแล้ว” แม่ท้วงขึ้น
“เขาต้องรีบกลับฮะ มีคนรออยู่”
“ไม่มีนะ” พี่รีรีบยกมือบอก
ยูเดินเข้ามาใกล้ กระซิบบอก “คนที่ฝากรอยไว้ที่คอพี่ไงฮะ อย่าให้เขารอนาน”

=*=* จบตอนที่ 14 =*=*
ขออนุญาตเล่าเรื่องไปเรื่อยๆนะครับ ที่กลัวว่าคู่ยูกับพี่รีจะเป็นมาม่า ก็ไม่มาม่าเสียแล้ว 55555
ขอบคุณทุกความเห็นและการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 22-05-2011 05:36:09

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
เบื้องหลังแต่ละคนค่อยๆเปิดเผย
ยังไม่เคลียร์โดยเฉพาะรอยที่คอ
รอติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-05-2011 08:34:05

รอยอะไรหว่า 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 22-05-2011 09:27:47

พี่รีงานเข้าซะเเล้ว รีบๆเคลียร์เลยนะเดี๋ยวเด็กหนีไปไกล

พี่เจกับน้องชิน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-05-2011 09:28:54

ยูท่าทางจะราชินี
มีเสน่ห์ร้ายลึกชะมัด
พี่รีเตรียมตัวล่ะเหวย ดาบโบราณซะด้วย หุหุ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 22-05-2011 09:46:32

(พี่)หายไปไหลายวัน กลับมาแล้วครับ...
ชินดูจะเปิดใจแล้วนะ
แต่เจอคู่ยู...รอยนั้น คืออะไรหนอ???
อยากรู้ รออ่านต่อไป...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 22-05-2011 09:47:47

หุ๊...  ดูท่าพี่รีจะงานเข้าซะแล้วนะคะ   :sad4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 22-05-2011 10:16:17

รอน้องยูมาหลายวัน วันนี้ แฮปปี้ ^_^ อิอิ

สงสารพี่ชินอ่า ไอ่โทระมาทามให้พี่ชินเจ็บใช่มั้ย ชิชิ
ฮาน้องยูอ่ะ นึกว่าจะเงียบๆ ที่ไหนได้
"ฟาดมา ผมฟาดกลับ" แถมยังจะตามไปซ้ำเค้าอีกแน่ะ อิอิ
น่ารักจัง นักดาบคนเน้ ^_^

กล้าแซวพี่ชินอีกด้วย คริคริ
เจอน้องแซวเค้าไป พี่ชินเขิลป่าวหว่า?? อยากรู้ ฮ่าๆๆๆ

พี่รี รอยที่คออ่ะ บอกไปเรย ว่ายุงกัด ก๊ากกกกกก
นักดาบคนนี้เก่งอีกอย่าง คือ ช่างสังเกต ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณ JT จ้า สนุกมากๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-05-2011 11:16:06

พี่รีจะแก้ตัวยังไงเนี่ย
ส่วนชินที่เจ็บเข่าเพราะเหตูการณ์โดนทำร้ายรึเปล่านะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 22-05-2011 11:48:58

ชินได้รับบาดเจ็บที่ขา มิน่าล่ะถึงได้เลิกแข่งเพราะโดนทำร้ายนี่เอง
ทำไมชินถึงไม่อยากให้พี่เจรู้เรื่อง ถ้ารู้พี่เจยิ่งต้องคอยดูแลชินอย่างดีเลย
หมั่นไส้พี่รีไปยุ่งกับคนอื่นมาแล้วมีรอยให้น้องยูเห็นอีก
อยากให้ยูโกรธพี่รีไปเลย คนนิสัยไม่ดี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 22-05-2011 12:01:44

รอยไรเนี่ย พี่รีเคลียร์ด่วนนนนนนนน  :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 22-05-2011 13:32:55

ไม่มีมาม่า แต่มีรอยที่คอเนี่ย
เปรี้ยวยิ่งกว่าอีกนา

ขอบคุณไจฟ์ทีจ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 22-05-2011 18:23:08

รอยอะไรที่คอคะ พี่รีรีบมาเคลียร์ให้น้องเข้าใจไวไวเลยนะ
ส่วนพี่ชิน ที่เจ็บเข่านั่นเพราะตอนมีเรื่องกันรึป่าวเนี่ย เป็นห่วงจังเลยอ่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 22-05-2011 19:50:26

เป็นห่วงขาน้องชินจริงๆ
พี่เจ สังเกตุแล้วรีบถามน้องซะนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 22-05-2011 21:50:46

พี่รี รีบๆเคลียตัวเองด่วนเลย!!

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 22-05-2011 23:54:06

นับวันน้องยูดูจะแกร่งกว่าชินซะแล้ว ชัดเจนทั้งคำพูดและการกระทำ พี่รีตายแน่ ฮ่าๆๆ
ส่วนชิน... :เฮ้อ: ดีนะว่าอยู่กับพี่เจ ไม่งั้น หึหึ

ปล. เล่าเรื่องไปเรื่อยๆ ก็ได้อยู่ค่ะ แต่ขอให้ยาวนิดนึง แบบว่าอ่านเพลินๆ จบซะแล้ว ว่าแต่ไม่มีมาม่าแล้วเหรอ กบว.คร๊าบบบบ~~~  :impress:  

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-05-2011 05:26:22

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 15

 

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ อุ้มเด็กชายตัวน้อยออกมาจากห้องน้ำของสระว่ายน้ำ ผมยังเปียกลู่ ปากเล็กๆกลายเป็นสีม่วง
“หนาวอ่ะ”
หญิงสาวผมยาวมัดรวบหางม้าที่เดินมาจากห้องน้ำหญิงกำลังจะ้เดินผ่าน ต้องหยุดหันมามอง “คุณพ่อมีผ้าเช็ดตัวอีกผืนมั้ยคะ”
“อ่ะ เอ่อ คือไม่มีแล้วครับ เอามาผืนเดียว” คุณพ่อมีสีหน้ากระอักกระอ่วน
หญิงสาวก้าวนำไปหาเจ้าหน้าที่คุมสระว่ายน้ำ “ต่าย มีผ้าเช็ดตัวสำรองสะอาดๆสักผืนมั้ย”
“มีค่ะคุณซินซิน” เจ้าหน้าที่สระหันไปเปิดตู้เก็บพวกสบู่ ยาสระผม แล้วหยิบมาส่งให้
ซินซินรับมาคลี่ออกแล้วคลุมให้กับเด็กชายที่ยังอยู่ในแขนล่ำ แล้วเช็ดผมให้เบาๆ
“คุณพ่อเตรียมผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆมาให้น้องอีกผืนนะคะ อากาศช่วงนี้มันเอาแน่นอนไม่ได้ น้องนอนห้องแอร์หรือเปล่าคะ”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับ
“ช่วงเช้ามืดปิดแอร์ให้ร่างกายเขาปรับอุณหภูมิสักชั่วโมงก็ดีค่ะ ให้ทานของอุ่นๆอย่างข้าวต้มก่อนมาเรียนว่ายน้ำก็ได้” ซินซินพูดไปเรื่อยๆ “เรียนกับคุณครูคนไหนครับ”
“ครูป้อมครับ”
“ครูป้อมน่ารักมั้ย”
“น่ารักครับ”
ซินซินหันมาส่งยิ้มให้คุณพ่ออีกครั้ง
“ผ้าเช็ดตัวผมเอามาคืนอาทิตย์หน้านะครับ” ชายหนุ่มบอกอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อไหร่ก็ได้” ซินซินบอกแล้วเบี่ยงตัวให้คุณพ่ออุ้มลูกชายเดินผ่านไป ทำให้เห็นชายหนุ่มในชุดเทควันโด้ยืนรออยู่ข้างหลัง “อ้าวชิน รอพี่เหรอ”
“อือ มีสเปรย์มั้ย”
ดวงตาของหญิงสาว เลื่อนลงมาที่เข่าขวาของน้องชายทันที
“มีสิ ไปเอาที่ห้องพักชั้นแล้วกัน”
ชินพยักหน้า ขณะที่ซินซินถามย้ำ “เดินไหวมั้ย”
“ไหว”

“น้าหมงๆ” เด็กน้อยในแขนเรียกน้าชายที่เอาแต่ยืนมองหญิงสาวไม่วางตา
“หือ อะไร”
“จีบดิ”
“ห๊ะ ไอ้ลูกอ๊อด พูดอะไรเนี่ย”
“ผมเห็นนะว่าน้ามองพี่สาวคนสวยอ่ะ”
“เฮ่ยไอ้นี่”
น้าชายหันมาด่าหลาน เมื่อกลับไปมองอีกที ปรากฎว่าซินซิน กับชินหันมามองอยู่
ซินซินดูงง ขณะที่ชินกลับยิ้มเล็กๆ
“เอ่อ คือ ไอ้ลูกอ๊อดมันก็พูดไปเรื่อยน่ะครับ”
“คุณน้าหรือคะ ขอโทษค่ะคิดว่าเป็นพ่อ”
“ไม่ใช่ครับ ผมเป็นน้า” ยิ่งพูดยิ่งเขินเองทำไมวะเนี่ย
“เนี่ย ขี้อายงี้ เมื่อไหร่จะมีเมีย” ไอ้ลูกอ๊อดทำหน้าตาแก่แดด ส่วนน้าชายก็ยิ้มแหยๆ

ซินซิน ยิ้มกว้างแล้วหันไปหาน้องชายพยักหน้าเรียกตามขึ้นไปที่ห้องทำงาน
พอเข้ามาในห้องก็ตรงไปหยิบสเปรย์มาจากตู้กระจกใส
“คราวหน้าแกมาหยิบเอาเองได้เลยนะ ไม่ต้องไปตามหาชั้นที่สระว่ายน้ำ”
“ก็เผื่อพี่ล็อคห้อง”
“ทำไมมันกลับมาปวดได้อีกล่ะ”
“อากาศเย็นมั้ง”
ชินบอกขณะที่ฉีดสเปรย์ที่เข่าแล้วดึงขากางเกงลงเหมือนเดิม ส่งกระป๋องสเปรย์คืนให้ ซินซินส่ายหน้า
“เอาไว้ที่แกเลยก็ได้ ที่นี่ยังมีอีก 2 กระป๋อง”
“ฝากไว้ก่อน ไม่อยากถือขึ้นไป เดี๋ยวยูมันเห็น”
“เห็นแล้วจะเป็นไรไป นักกีฬาก็ใช้ของพวกนี้ทั้งนั้น”
ชินวางกระป๋องสเปรย์บนโต๊ะ เหยียดขาพับขา แล้วเดินกลับไปที่ประตูห้อง
“ชิน”
“อือ”
“ตกลงวันเสาร์เนี่ยชั้นหาคนช่วยอาจารย์คิมมาแทนแกแล้วนะ จบพละศึกษา อาจารย์ปาร์คแนะนำมา 2 คนบอกว่ามีความรับผิดชอบดี แกว่าไง”
“ก็เรียกมาดูสิ สำรองผม สำรองอาจารย์มุน”
“แต่มันจะดูมั่วมาก อาจารย์คิมเป็นหลักก็จริง แต่ผู้ช่วยเปลี่ยนตลอด”
ชินนิ่งเงียบ จริงอย่างที่พี่สาวบอกน่ะแหละ
“คงต้องบอกกับเด็กๆ แล้วก็ผู้ปกครองก่อน ว่าแกมาได้วันอาทิตย์วันเดียวแล้ว เขาจะย้ายตามหรือจะเอายังไง”
“อันที่จริงน่าจะได้แค่เช้าอาทิตย์ด้วยซ้ำ”
“ชิน”
“อือ”
“ไม่ใช่เพราะขาแกแน่นะ”
“ไม่ แล้วเลิกถามคำนี้สักที” เผลอดุพี่สาวไปแล้ว ก็ต้องตามด้วยคำขอโทษ
“เออ ไม่เป็นไร ชั้นเข้าใจว่าแกเองก็หงุดหงิดกับเรื่องนี้เหมือนกัน ชั้นก็เซ้าซี้ด้วยแหละ ไปสอนเหอะ บอกนักเรียนของแกเผื่อไว้เลยก็ดี บอกยูด้วยว่าวันเสาร์มันได้พัก เพราะว่าได้อาจารย์ยูโดมาทีเดียว 3”
“ลดชั่วโมงดาบเลยเหรอ”
“อือ”
“ยูกับอาจารย์ทาเคคงเสียใจ” ชินพูดพึมพำ “มันพยายามอย่างหนักเพื่อจะสอบตรงเข้ามหาลัย เพื่อที่จะได้สอนที่นี่เต็มที่ แต่กลับโดนลดชั่วโมงทำงาน”
“แต่มันจำเป็น ชั้นก็เข้าใจนะเรื่องที่พวกเขาตั้งใจมากแล้วก็อยากทำให้ดีน่ะ แต่เมื่อคนขอเรียนยูโดมากขึ้นแต่ห้องไม่พอมั้นก็ต้องเป็นอย่างนี้แหละ แกจะพูดกับพวกเขาเองหรือให้ชั้นพูด”
“ผมจะบอกน้องเอง”
ชินบอกแล้วเปิดประตูห้องทำงานของพี่ซินซิน

หมดชั่วโมงสอนวันนี้ ครูสอนฟันดาบเปิดประตูห้อง ออกมาส่งนักเรียนและพูดคุยกับผู้ปกครองตามปกติ พร้อมกับทำเป็นมองไม่เห็นคนตาสีเขียวในชุดเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงลายทหารยาวแค่เข่า ที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์จิบกาแฟรอ

......เห็นไอ้หมงบอกว่าพาหลานมาเรียนว่ายน้ำที่นี่เหมือนกัน แต่ว่าเป็นตอนเช้า คงได้เจอกันที่นี่หรอกนะ

ครูยูยังคุยกับผู้ปกครองคนแรกไม่ทันเสร็จ ครูชินก็เปิดประตูห้องออกมา แล้วคุยกับผู้ปกครอง
“ผมจะลดชั่วโมงสอนไปเป็นเช้าวันอาทิตย์นะครับ ของวันเสาร์ทั้งเช้าบ่ายจะเปลี่ยนอาจารย์นะครับ”
“อ้าวทำไมละคะ” เสียงไต่ถามเซ็งแซ่
คนตัวโตตาสีฟ้าก้าวพ้นบันไดอาคารขึ้นมา คิ้วขมวดแน่นด้วยความสงสัย แต่ก็ก้าวมายืนรออยู่ข้างพี่รี
“ผมมีเรียนวันเสาร์น่ะครับ ส่วนวันอาทิตย์บางทีอาจารย์ก็นัดทำแล็บ เดี๋ยวมาเดี๋ยวหาย ผมเกรงใจก็เลยขอให้อาจารย์คิม กับอาจารย์มุนมาดูแลให้เต็มที่ไปเลยดีกว่า เด็กๆจะได้ไม่สับสน”
“ชั่วโมงเช้าวันอาทิตย์เต็ม 10 คนหรือยังไม่รู้ ถ้ามีว่างอยู่จะได้ขอย้ายชั่วโมง”
“ต้องไปเช็คที่พี่ปูนะครับ”
“แล้วถ้าไม่มีเรียน ไม่นัดทำแล็บจะมาหรือเปล่าคะ”
“ครับ”
ก็ศูนย์นี้เป็นกิจการที่ครอบครัวทำร่วมกันนี่นา ต้องมาเพื่อเรียกลูกค้าอยู่แล้ว

“ทำไมชั้นไม่รู้เรื่องนี้เลยวะ” พี่เจบ่นกับพี่รี
“แล้วทำไมพี่ต้องรู้ล่ะ”
“เพราะชั้นเป็นแฟนเค้าไง”
“โห....”พี่รีลากเสียงล้อเลียน “เต็มปากเต็มคำนะพี่ เป็นแฟนกันแล้วต้องบอกกันทุกเรื่องเหรอ”
“ไม่ต้องบอกทุกเรื่อง แต่อย่างน้อยเรื่องการทำงาน เรื่องเรียนเนี่ยเค้าก็น่าจะบอกกันบ้าง”
“ผมว่าเรื่องปกติ เขาเรียนหนักขึ้นก็ค่อยๆลดไปทีละอย่างก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ”
“เหรอ เออ มั๊ง”

ยูยืนรอพี่ชาย พาดดาบไม้ไว้บนบ่าจนกระทั่งพี่ชินหันมาพยักหน้าว่าให้ไปอาบน้ำ ยูถึงได้เดินไปที่ห้องล็อคเกอร์ก่อน
พี่รีเดินตามเข้ามาด้วย ยูก็หันมามอง
“เข้ามาทำไม”
“อ้าว...” ก็ทุกทีพี่ก็ตามเข้ามารอในห้องนี้ได้นี่นา
“ไปรอข้างนอกไป”
ผลจากรอยที่คอแหงๆ หลายวันแล้วนะ ยังไม่หายงอนอีกหรือเนี่ย
“ยูครับ เรื่องรอยที่คอน่ะ”
“ไม่ต้องเล่าแล้ว!” ยูร้องเสียงดัง “ออกไปรอข้างนอกเลย”

พี่รีคอตก หันกลับมาสวนกับชิน ที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดี
มันช่าง...เฮ้อ...กูหนอกู ชั่ววูบแท้ๆ

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จยูก็กลับนั่งรอพี่ชายอยู่ในห้องล็อคเกอร์
“พี่ชิน”
“อือ”
“เรื่องพี่รีทำไงดี”
“ถ้าไม่เอาแล้วก็บอกไปตามตรง แต่ถ้าคิดว่ายังอยากมีเขาอยู่ แต่ไม่อยากให้ทำอีกก็ลงโทษให้หลาบจำ อายุขนาดนี้ดัดยาก พูดไปก็เปลืองน้ำลาย”
ยูถอนหายใจแรงๆ เดินคู่กับพี่ชายออกมาจากห้องล็อคเกอร์  พอมองเห็นคนตัวโต  2 คนยืนอยู่กันอยู่ยูก็บอกกับพี่ชาย
“ผมรู้สึกว่าผมโง่มากเลย”
“ไม่หรอก”
ยูหันมายิ้มกว้างกับพี่ชาย คนที่เหวี่ยงแขนพาดไหล่ได้โดยอัตโนมัติ

“ไปกินข้าวด้วยกันนะฮะ” ยูหันมาชวนพี่เจ แต่เว้นวรรคอีกคนที่ทำได้แค่ยิ้ม
“ไปไหนกันอ่ะ” เสียงแหลมเล็กของเมเรดังมาแต่ไกล “เมเรไปคุยกับพี่ซินซินแป๊บเดียวเอง จะไปไหนกันอ่ะ”
“ไปกินข้าวกันไง” ยูหันมาบอก
“ไปด้วย” เมเรกอดแขนชินไว้แน่น
“เดี๋ยวนะฮะ ก่อนไปผมมีเรื่องต้องจัดการก่อน”
“อือ ยังไงก็ได้” เมเรบอก สีหน้าท่าทางระรื่น สดชื่นสุดๆ

...แน่นอน เพราะวันนี้ควงหนุ่มหล่อ 4 คน จุดรวมสายตาไม่อยู่ที่เมเร จะไปอยู่ที่ใคร
อร๊ายยยยย อารมณ์ดีย่ะ..

ยูเดินนำไปที่ห้องฝึกดาบที่เจ้าหน้าที่เพิ่งปิดห้องเพราะหมดชั่วโมงเรียนของวันนี้แล้ว
“พี่ปูครับรบกวนเปิดห้องให้ผมหน่อย”
พี่ปูคว้ากุญแจห้องมาเปิดให้แล้วเปิดเครื่องปรับอากาศ  ขณะที่ชินพยักหน้าให้พี่รีเดินตามเข้าไปในห้อง ส่วนตัวพี่ปูเองกับเมเร และพี่เจยืนรอด้านนอกห้อง
ยูวางกระเป๋าเป้หลังของตัวเองกับถุงผ้าใส่ดาบยาว แล้วเดินไปที่ตะกร้าดาบเล็กที่มุมห้อง
หนุ่มตัวเล็กหันกลับมา ดวงตากลมโตเสียสมาธิไปวูบ เกือบหลุดจากความจริงจังไปร้องเย๊ เมื่อเห็นว่าขณะที่เมเรเกาะแขนขวาพี่ชินไว้แน่น
แต่ว่ามือซ้ายของพี่ชินน่ะมีคนจองอยู่
ที่ต้องเคลียร์คืออีกคนต่างหาก

ยูหยิบดาบไม้กลมเรียว ยามสะบัดได้ยินเสียงแทรกผ่านอากาศ

ดูจากลักษณะ ถ้าไม่มีด้ามละก็....นี่มันไม้เรียวชัดๆ
“พี่รี”
ทั้งที่เตรียมตัวเตรียมใจว่ามีแฟนนักดาบ
ทั้งที่รู้ว่าต้องโดนคิดบัญชี
แต่ก็ยังหวังว่าจะรอด....
คนตัวโตกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ ก้าวเข้ามาหา
“ครับ”
สุภาพไว้เผื่อได้ลดโทษ
แต่ตอนนี้หนุ่มยูกำลังสวมวิญญาณนักดาบไม่ใช่นักเรียนมัธยม
ดาบเรียวเล็กในมือสะบัดชี้พื้นทำมุม 45 องศา
“ถ้าเราไม่เคยคุยกัน ถ้าผมเป็นคนเล่นตัวนั่นไม่ได้ นี่ไม่ยอม ผมจะไม่โกรธพี่เลยสักนิด”
“ยูฟังพี่นะ พี่พาลูกค้าสำคัญไปเลี้ยง แล้วก็มีเด็กมารินเหล้า แล้วก็...”
“แล้วก็อะไร”
“คือมัน...”
“คือมันอะไร”
“ก็คือว่า...”
ยูก้าวเท้าเข้ามาหา “งั้นผมควรสรุปเองใช่มั้ยฮะ สรุปว่าขานี่มันไม่ดีที่ไม่ยอมลุกขึ้นหนี”
ดาบเรียวฟาดลงที่น่องจนต้องกระโดดตัวลอย “โอ๊ย ยู เจ็บ!”
“หรือจะโทษมือนี่ที่มันกอดเค้าไว้”
ฟาดอีกไม้ที่มืออย่างแม่นยำจนต้องสะบัดมือเร่า
“คอนี่ที่มันไม่ดีไม่รู้จักหลบ ดันทิ้งหลักฐานไว้ให้เห็น”
ฟาดอีกไม้ที่คออย่างแม่นยำ ถ้าเป็นดาบจริงงานนี้คอขาดชัวร์
“ผมรู้ว่าพี่เป็นผู้ชายรักอิสระ แต่การทำแบบนี้มันเท่ากับเหยียบหน้าผมชัดๆ”
“ยูพี่ไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น”
“แล้วมันคืออะไร ความเคยตัวหรือไง ถ้ายังรักการทำอะไรตามใจตัวเอง ก็อย่ามาตามผม” ยูฟาดอีกไม้เข้าที่ลำตัวแล้วหยุดยืนนิ่ง ภาพข้างหน้าพร่าเลือน
พี่รีก้าวเข้ามาหา เช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม
“ขอโทษที่ทำให้เสียใจ”
ยูเงยหน้าขึ้นมองพี่รี “ผมจะไปกินข้าวกับพี่ชิน พี่เจ แล้วก็เมเร ส่วนพี่...คิดอีกที ว่าพร้อมที่จะมีแค่กันและกันหรือเปล่า อย่าทำเหมือนผมเป็นของตาย”

 
=*=* จบตอนที่ 15 =*=*
ขอบคุณทุกความเห็นและการติดตามนะครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 23-05-2011 06:21:02

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ยูเด็ดขาดจังดีแล้วล่ะ
ต้องตัดไฟแต่ต้นลม
ชินปล่อยยูแล้วสินะ
เมเรที่รักควงหลายหนุ่ม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 23-05-2011 06:59:13

โอ้ แร๊งงงงง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 23-05-2011 07:59:56

เข้าเนตตอนเช้า เลยแวะมาดันค่ะ 

ชอบวิธีเคลียร์แบบน้องยูจังเลย  คุ้นๆเหมือนเคยทำเหมือนกัน  ฮ่าๆๆๆๆ
ของแบบนี้ต้องเอาให้หลาบจำหน่อยเนาะ   o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 23-05-2011 08:10:31

เยี่ยมมากน้องยู ต้องอย่างนี้แหละ
ผู้ชายสะดวกซื้ออย่างพี่รีจะได้รู้และจำใส่ใจ
.. ยูไม่ใช่ของตาย

แหมพี่เจ เต็มปากเต็มคำ "ชั้นเป็นแฟนเค้า"

เมเรโชคดี ได้ควงสี่หนุ่มหล่อตลอด

ขอบคุณไจฟ์และทีครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 23-05-2011 08:18:06

 o13 น้องยู เก่งมากเอาให้เด็ดขาดไปเลย พี่รีจะได้หลาบจำ
:กอด1: น้องชิน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 23-05-2011 08:20:33

ยูชนะเลิศค่ะ :a1: :a1: :a1:
เด็จขาดงี้ แม่ยกรักตายอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 23-05-2011 08:28:36

สมน้ำหน้าพี่รี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 23-05-2011 08:56:40

น้องยู~~~~~~
ทำแบบนี้ถูกใจพี่สาวมากๆเลยค่ะ
เด็ดขาดแบบนี้พี่รีจะหนีไปไหนได้ 55555

ส่วนพี่ชิน นับวันเข้ายิ่งแย่นะคะนั่น
พี่เจรีบๆสังเกตน้องให้ออกไวไวซักทีซิคะ จะได้พาน้องไปรักษา

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 23-05-2011 09:01:02

 o13 o13 o13
ให้ยูเลย
นี่แหละลูกผู้ชายตัวจริง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 23-05-2011 09:03:32

ยูเจ๋งมากอ่ะ ชอบค่ะ ชอบ เด็ดขาดดี ^^
แอบเชียร์น้าหมงของไอ้ลูกอ๊อด ให้จีบซินซิน อิอิ

ปล. ชอบนิยายคุณไจฟ์ก็ตรงนี้แหล่ะ ตัวละครอยู่ในโลกของความเป็นจริง
คือไม่ได้มีแค่ตัวละคร ชช อย่างเดียว มีตัวละคร ชญ ปะปนมาด้วย ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 23-05-2011 09:06:22

สมน้ำหน้าพี่รี
เชอะ หงุดหงิด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 23-05-2011 10:19:23

เด็ดขาดมากน้องยู ส่วนพี่ิชิน เมื่อไหร่จะชัดเจนซะที นู๋เมเรจะได้เลิกเกาะ  +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 23-05-2011 10:34:16

กด like ให้ยู 501 ครั้ง!!!! เจ๋งมากหนูน้อย ชัดเจนแบบนี้พี่ชอบ....
ส่วน...อีกคู่น่ะเหมือนจะไปได้ด้วยดีนะ....เมเรก็ยังเป็นเมเรเหมือนเดิม...แสบไม่แคร์สายตาใคร
รอตอนต่อไปครับผม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 23-05-2011 10:42:45

น้องยูเป็นคนที่เด็ดขาดดีมากๆเลย
มันต้องแบบนี้แหละไม่งั้นเดี๋ยวมันมีปัญหาทีหลัง
ส่วนพี่เจไม่ค่อยจะโมเมเลยน่ะพี่ดูดิเผลอนิดเดียว
เรียกตัวเองว่าแฟนชินเฉยเลยน่ะพี่ แต่เป็นห่วง
เรื่องเข่าชินเหมือนกัน แล้วลูกอ๊อดอย่าลืมเชียร์น้าหมงเยอะๆน่ะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 23-05-2011 11:35:08

ถูกใจวิธีนี้มาก ตรงประเด็นไปเลย

พี่ชินแนะนำได้ตรงใจจ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-05-2011 12:03:40

สะใจมากๆน้องยูนี่เจ๋งอ่ะ ได้ทั้งขู่ทั้งปลอบพี่รีไปไหนไม่รอดแน่ๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-05-2011 12:48:18

สวยล่ะพี่รี
สะใจยิ่ง
แต่คนขโมยซีน เมเรของเรา 555
มีฟามสุข!!!
"โฮ่ง พ๊มพร้อมแล้ว order เลย จัดการใครก่อนดี"
(http://image.ohozaa.com/i/b9c/siberianhuskey200.jpg)
[จาก ไซบีเรียนเพ็ทเลิฟดอทเนต]

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 23-05-2011 14:29:24

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

น้องยู สุดยอดมาก เด็ดขาดไปเรย อิอิ เจ๋งอ่ะ
จากที่รักอยู่แล้ว ยิ่งรักไปใหญ่เรย ก๊ากกกกก
นี่คือโทษของการเหยียบหน้าน้องยู คริคริ

พี่รี เป็นงัยค่ะ ริจะมีแฟนเป็นนักดาบ
ก้อระวังดาบจะแพ่นกบาลเอานะคะ
นี่น้องยู ออมมือให้แล้วนะ (ช่ายป่ะ) 555+

แต่สุดท้ายน้องยู เค้าก้อมีน้ำตา Y_Y
อยากจะไปซับให้จัง แถมด้วยการตีหัวพี่รีอีก 1 ที ฮ่าๆๆๆ

พี่ชินจ๋า ยอมใจอ่อนปล่อยน้องยูแล้วหรอ อิอิ
พี่เจเค้าทามยังงัยหนอ ><

แต้งกิ้วน้องชายจจ้า สนุกมากๆๆ รอตอนต่อไปจ้า ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 23-05-2011 14:47:33

น้องลูกอ๊อตน่ารักอ่ะขอเอามาเลี้ยงได้มั้ย 55555555555 แก่แดดแก่ลมจริงๆ


ปล . ชอบประโยคนี้มาก  “แล้วมันคืออะไร ความเคยตัวหรือไง ถ้ายังรักการทำอะไรตามใจตัวเอง ก็อย่ามาตามผม”   อร๊ายโดนใจ +1 จ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 23-05-2011 16:10:17

คู่พี่เจกับชิน ก็น่าลุ้น  คู่พี่รีกับน้องยู ก็น่ารัก

สมน้ำหน้าพี่รี น่าจะโดนไม้กระแทกไปตรงกลางตัวอีกสักทีนะ

ส่วนหนูปลิงเมเร ขอให้เจอคนที่ใช่ไวไวนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 23-05-2011 18:28:16

เมเร ควบ 4 ตล๊อดดดดดด  o18
ยู สุดยอดดดดดดดด เรามันไม่ใช่ของตายเนอะ ๆ  o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kannooh ที่ 23-05-2011 20:20:37

เฮ้ย

เด็ดขาดดีมากยูน้อย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 23-05-2011 20:33:09

ยูจัดการลงโทษพี่รีได้สะใจดีแท้
อย่างที่ชินบอก ถ้าจะเอาไว้ต้องลงโทษ  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 23-05-2011 21:08:24

ยูทำถูกแล้ว  :กอด1:

กระโดดถีบอีพี่ัรี  :z6:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 23-05-2011 22:59:37

อร๊ายยยยย เมเรมาแล้ว คิดถึงๆ  :กอด1:
ตอนที่ชินเดินผ่านพี่รีแล้วยิ้มแย้มอารมณ์ดีเนี่ย จริงๆ มันคือยิ้มสมน้ำหน้าใช่มั้ย ฮ่าๆๆ
แต่พี่ชินก็สอนดีนะ "ถ้าคิดว่ายังอยากมีเขาอยู่ แต่ไม่อยากให้ทำอีกก็ลงโทษให้หลาบจำ"
หึหึ รับไป 10 แต้ม และหวังว่าคนที่โดนลงโทษเค้าจะหลาบจำ(มั้ย)
ส่วนน้องยู ไม่ต้องพูดถึง เอาไป 100 คะแนนเต็ม คมและเฉียบขาดมาก ประทับใจตอนนี้ที่สุดเลย  :m4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 24-05-2011 03:52:01

เป็นไงละพีรี  อยากซ่าดีนัก โดนเลย   :m20: :m20: :m20: สมน้ำหน้า   :m31:

น้องยู  o13 o13 o13


ตลกเมเร อะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 24-05-2011 05:25:44

(ต่อครับ)
ตอนที่ 16

ตั้งแต่ไม้แรกที่หนุ่มยูฟาดเข้าที่ขาของพี่รีจนคคนโดนฟาดกระโดดตัวลอย พี่เจยอมรับว่าตกใจ จนต้องหันมามองชิน คนที่ยืนจับมือกันอยู่ตอนนี้
รอยยิ้มแห่งความพอใจระบายอยู่เต็มหน้า
“ทำไมถึงดีใจ” พี่เจถามตรงๆ
“ทำไมต้องเสียใจ”
เมเรพลอยหันมามอง ทำปากยื่น “ชินไม่อยากให้ยูมีแฟนน่ะสิ ขี้หวง”
“เมเร” ชินหันไปดุหญิงสาว คนที่เดี๋ยวกลัวเดี๋ยวไม่กลัวชิน
“ก็จริงมั้ยล่ะ ไอ้เรื่องกลัวว่าน้องจะไม่เจอคนดีๆ น่ะโอเคเมเรรับได้ แต่หวงไว้อยากให้เขาอยู่กับตัวเองตลอดไปน่ะ นิสัยไม่ดี”

....ขอโทษเถอะนะ ทำไมยิ่งนับวัน ยิ่งมีความรู้สึกเหมือนกับว่าชินจะแยกไม่ออก ว่าไอ้ความรู้สึกที่มีต่อยูน่ะ มันคือความห่วงแบบพ่อแม่หวงลูก แบบที่อยากปกป้องคุ้มครองไว้ในบ้านไม่อยากให้พบเจอกับคนไม่ดี และเรื่องเลวร้ายทุกประการในโลกนี้ ไม่ใช่ความรักแบบคนรัก.....

หันมาอีกทียูก็หยิบกระเป๋าและถุงผ้าใส่ดาบเดินออกมาจากห้อง ชินแกะมือที่เกาะแขน จับมือ ไปโอบกอดน้องชายทันที แถมด้วยการส่งยิ้มเยาะเย้ยให้กับพี่รีที่เดินตามออกมา
“ไม่น่ารักเลยชินของชั้น” เมเรนินทาระยะเผาขนกับพี่เจ
หันมาเห็นว่าพี่รียังคงเดินตามมาจนถึงลานจอดรถ เมเรก็หันมาชวน
“พี่รี ไปกินข้าวกัน”
“เอ่อคือ...” ดวงตาสีเขียวของพี่รีมองหนุ่มตัวเล็กที่พี่ชายกอดไหล่ไว้แน่นเหมือนกลัวหนี
“ขับรถตามมาแล้วกัน” พี่เจบอก แล้วหันไปที่รถของตัวเอง
“แต่ตอนนี้มันเป็นรถ 3 คันอีกแล้วนะคะ” เมเรท้วงก่อนที่จะเคลื่อนขบวน
ชินเป็นคนคลายปัญหานี้
“ผมไปกับยู”
....คิดหรือว่าคำตอบนี้มันถูกใจอีก 3 คนน่ะ
พี่เจยิ้มหวาน ขอแก้ไขคำตอบ “ยูกับเมเรมารถพี่ ส่วนชิน เอารถกลับไปที่คอนโดฯแล้วลงมารอที่หน้าคอนโดฯ”
“ไม่”
“ดี”
คนที่บอกว่าไม่มีอยู่คนเดียวคือชิน ส่วนที่บอกว่าดีมี 2 คนคือเมเรกับพี่รี
ถึงพี่รีจะรู้ตัวว่าตอนนี้ยังสมควรงดออกเสียง แต่ก็ต้องท้วงไว้เพื่อรักษาสิทธิ์ ทำผิดโดนลงโทษไปแล้วก็จริง แต่ชินเป็นพี่ชายที่แยกแยะไม่ออกว่ารักในเครือญาติ ต่างจากรักแบบคู่รักยังไงแบบนี้ ขืนทิ้งช่วงห่างมีหวังต้องเสียยูไปแน่

“ยู ไปกับพี่นะครับ” พี่รีทำเสียงออดอ้อน
รุ่นนี้แล้ว ไม่มีทางกลัวพี่ชาย หรืออดีตที่ไหนทั้งนั้น กลัวแต่ปัจจุบันนี่แหละ
ยูหันมามอง ดวงตากลมยังแดงเรื่อ
“ยูตีพี่แล้วก็บอกให้พี่คิดให้ดี พี่คิดดีแล้ว ยูไปกับพี่นะครับ”

ยูรู้สึกว่ามือที่จับไหล่ไว้เพิ่มน้ำหนัก จนต้องหันไปมองหน้าพี่ชาย
ดวงตาคม คอแข็ง ท่าทางที่เหมือนกับอยากหักคอพี่รีกับมือ
“พี่ชิน”
ชินหันมาหาน้องชาย ที่บอกพี่เสียงสั่นเครือ  “ผมขอโทษ”
ยูแกะมือพี่ชายออกจากไหล่ แล้วไปขึ้นรถกับพี่รี
เมเรก็รีบวิ่งมาเกาะแขนพี่เจเหมือนกัน
“ชินของชั้น ไปเอารถไปเก็บก่อนสิ ชักช้า 2 คนนั้นไปถึงร้านก่อน เขาก็ยิ่งอยู่ด้วยกันนานกว่าเดิมนะ”
คนหน้าเหมือนรูปปั้นหันกลับไปขึ้นรถของตัวเองทันที
“ไปกันค่ะพี่เจ” เมเรดึงพี่เจกลับมาที่รถคันใหญ่

ขึ้นรถได้ เมเรก็เม้าท์ 2 พี่น้องไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีคำถาม “ไม่รู้ทำไมชินถึงชอบทำตัวไม่ให้ใครรักเค้า”
ฟังแปลกๆมั้ย แต่ดูท่าทางแล้ว คงไม่ต้องซัก เมเรก็เล่าต่อไป “เขาชอบทำเหมือนกับว่า โลกนี้มีเค้ากับยูแค่ 2 คน เมเรถึงแปลกใจที่เค้าพาพี่เจไปโน่นนี้ด้วยตลอด อ๊ะ....”
หญิงสาวเพิ่งนึกได้ว่า พี่เจเป็นใคร “เมเรไม่ควรญาติดีกับพี่เจนี่นา แต่ก็นั่นแหละ แกล้งให้ชินหึงบ้างดีกว่า”
พี่เจได้แต่หัวเราะ

หนุ่มตัวเล็กคนที่นั่งข้างคนขับ หันออกไปมองนอกรถ ตั้งแต่ออกมาจากศูนย์การเรียน ไปจนถึงสวนอาหารที่มีสนามเด็กเล่นเล็กๆอยู่ใกล้กับที่จอดรถ
“ไปนั่งรอพวกเค้าในสวนกันดีมั้ย”
พี่รีชวน ยูก็เดินตามมานั่งที่ชิงช้าตัวเล็ก พี่รีแกว่งให้เบาๆ
“มากินที่นี่บ่อยมั้ย”
ยูส่ายหน้า
พี่รีคุกเข่าลงข้างๆ หยุดชิงช้า
“ยูตีพี่แล้วทำไมยังโกรธอยู่อีก”
“แล้วพี่โกรธผมมั้ย”
“เรื่องอะไร”
“ไม่รู้”
“อ้าว.....” พี่รียิ้มกว้าง พลอยให้ยูยิ้มตามไปด้วย “ถ้าเรื่องชินน่ะพี่เข้าใจนะ แต่ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับยู พี่อยากคบกับยู ยูอยากคบกับพี่มั้ย”
ยูก้มหน้าแล้วพยักหน้าช้าๆ “ผมรู้ว่าไม่ควรรื้อฟื้น แต่พอนึกถึงรอยที่คอพี่แล้ว ผมทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน”
“ขอโทษนะครับ พี่จะไม่ทำอะไรแบบนี้อีก”
“อย่าสัญญา เพราะมันทำให้ผมคาดหวัง”
“แต่ว่า....”
“พี่รู้ดีว่าอะไรที่มันจะทำให้เราจบ ถ้าพี่อยากให้เราจบ พี่ก็ทำ ส่วนเรื่องพี่ชิน....”
“พี่ไม่เคยกังวลเรื่องชินเลย ตั้งแต่แรกมาจนถึงเมื่อกี้”
“เพราะเชื่อมือพี่เจ กับเมเรหรือฮะ”
“มั๊ง” พี่รียอมรับแล้วหัวเราะ
“ผมยกโทษให้พี่ง่ายไปหรือเปล่าเนี่ย”
“ก็จะโกรธอะไรนานๆ ไม่รับโทรศัพท์พี่ ไม่รอพี่ไปรับ ตั้งแต่เมื่อวันจันทร์มาจนถึงวันนี้ ถ้าไม่เพราะพี่เจกับเมเร พี่จะได้คุยกับยูมั้ย”
ยูเอียงคอ “แบบนี้หรือเปล่าฮะ ที่เขาว่า ถ้ามีปัญหาต้องคุยกัน อย่าเก็บสะสมไว้ในใจ”
“ขอบคุณที่ให้โอกาส”
“อันที่จริง พี่ชินเป็นคนแนะนำว่า ให้ผมคิดว่าอยากมีพี่อยู่มั้ย  ถ้าไม่ก็บอกไปตามตรง แต่ถ้าคิดว่ายังอยากอยู่ด้วยกัน  แต่ไม่อยากให้ทำอีกก็ลงโทษให้หลาบจำ ผมยังกลัวอยู่เหมือนกันว่าพี่จะหันหลังให้”

พี่รียังยิ้มค้าง พี่น้องคู่นี้เขาตรง และดุเหมือนกัน ผิดกันที่ยูดูจะซื่อสัตย์กับหัวใจของตัวเองมากกว่าชิน

“ไม่อ่อนหวานเลยใช่มะ” ยูก้มหน้ามองมือตัวเอง
“แค่นี้ก็หวานมากแล้ว”
คนฟังเริ่มหน้าแดงไปถึงหู
“เอางี้นะ” ยูอึกอัก “ถ้าพี่จะพาลูกค้าไปเที่ยว แล้วมีลูกติดพันก็....ก็...ไม่เป็นไร แต่อย่าให้ผมรู้”
พี่รีกลายเป็นฝ่ายไม่เข้าใจ
“คือก็อย่างที่ผมบอกพี่ตั้งแต่แรก ผมมีเรื่องเยอะ มีเรื่องที่ผมอยากแน่ใจ....” ยูพูดๆแล้วก็สงสัยตัวเอง “มันช้าไปหรือเปล่าเนี่ย”
“อือ ช้าไปนิดนึง”
“ก็นั่นแหละ เอาเป็นว่า ทำในสิ่งที่พี่คิดว่าดี ถ้าไม่อยากมีผมแล้วก็แค่ทำให้ผมเสียใจ”

พี่รีคุกเข่ากอดคนที่ยังนั่งชิงช้า กดใบหน้าอ่อนใสแนบไหล่

“เฮ่ย” เสียงดุที่คุ้นเคยดังขึ้นด้านหลัง
พี่รีกับยูลุกขึ้น
“เคลียร์กันแล้วเหรอ” เมเรยิ้มกว้างเริ่มส่งเสียงแหลมๆ “ไม่โกรธกันนานข้ามวัน เมเรยังไม่เคยโกรธชินข้ามวันสักที ถึงได้คบกันนานน๊านนานไง”
แม้แต่พี่เจยังพลอยขำเมเร
เพียงแต่ตอนนี้ ชินเริ่มโมโห รู้สึกอยากเหวี่ยงให้กระจาย อยากพาลอาละวาดเรียงตัว
ตั้งแต่เดินมาเห็นว่าพี่รีกอดยู แล้วยังพี่เจอะไรนี่อีก จะมาหัวเราะเห็นดีงามไปกับเมเรด้วยเรื่องอะไร
ไม่รู้หรือไง ว่าเมเรน่ะคู่แข่งตัวเอง รู้จักหึงบ้าง หวงบ้างไม่ได้หรือไง....
....อะ...คิดอะไรอยู่เนี่ย...
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทั้งที่ยูกับพี่รีนั่งอยู่ข้างๆ แถมพี่รียังดูเอาใจใส่ยูมากกว่าเดิม กลับไม่ได้รู้สึกอยากดึงพี่รีออกจากยูเหมือนที่ผ่านมา
ต้องเพราะเมเรกับพี่เจแน่ๆ พูดคุยอะไรกันตอนที่ 2 คนนี้นั่งรถมาด้วยกันจนมารับที่หน้าคอนโดฯ ทำไมอยู่ดีๆ ก็ทำท่าเหมือนคนรู้ใจ ตักอาหารให้กัน นั่งคุยกันถูกคอได้ขนาดนี้
ไม่ได้แคร์ที่เป็นส่วนเกิน
แต่ทำไมเวลาที่อยู่ด้วยกัน 5 คน จะต้องรู้สึกตัวว่าเป็นส่วนเกินทุกทีเลยนะ
จู่ๆ ชินก็เลื่อนเก้าอี้ ลุกขึ้นจากโต๊ะ
อีก 3 คนหันมามองตาม ยูจะขยับลุกตามด้วยความเคยชิน แต่พี่เจยกมือห้าม ตัวเองกลับลุกขึ้นเดินตามออกมา
ชินตรงไปที่ห้องน้ำ พอหันมาเห็นคนที่เดินตามเข้ามาก็กัดปาก เดินเข้าไปที่ห้องด้านใน
ห้องน้ำเล็กๆในร้านอาหารมีที่ปัสสาวะ 2 กับห้องน้ำอีก 2 ลูกค้าที่กำลังล้างมือเดินสวนออกไปแล้ว พี่เจก็หันไปทำธุระของตัวเอง จนล้างมือเสร็จ ชินก็ยังไม่ออกมา
เดินไปเปิดประตูห้องน้ำแล้วปิดเสียงดัง พุ่งตัวไปแนบหลบมุม
อย่างที่คิด ชินเปิดประตูห้องน้ำออกมา แล้วถอนหายใจแรง
พี่เจถึงได้ออกมาจากที่ซ่อน
“ว่าไง”
“เหอะ”
หน้างอครับท่านผู้อ่าน ชินคนไร้ความรู้สึกคนนั้นกำลังหน้างอ!

พี่เจดึงจมูกคนหน้างอ
“เจ็บนะ”
“ชินน่ะดื้อมาก”
“ก็ไม่ต้องมาสนใจ”
“ทำได้เหรอ”
“เออสิ ทำไปเลย”
พี่เจยกยิ้มมุมปาก
“พี่แค่คุยกับเมเร ยูคุยกับรี ชินยังงอนขนาดนี้ ถ้าไม่สนใจจริงๆจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ไม่อยากคิดเลย”
“ก็ไม่ต้องคิด” ชินผลักไหล่พี่เจเดินไปล้างมือ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามายืนข้างหลัง สีหน้าไม่รับรู้อะไร จนน่าเหนื่อยใจ
....ใครกันแน่ที่ดื้อ....
“ทำไมชินที่อยู่กับน้อง ถึงได้ต่างจากชินคนที่อยู่กับพี่นักนะ”
“ต่างตรงไหน มันก็คนเดียวกันน่ะแหละ”
“งั้นต้องทดสอบว่าคนเดียวกันจริงหรือเปล่า”
พี่เจดันคางสวยให้หันมาหา กดจูบที่ริมฝีปาก
ชินฟาดแขนเสียงดัง จนต้องผละจูบออก
“บ้าหรือเปล่านี่ร้านอาหารนะ”
“บ้าตรงไหนจูบ.....แฟนเนี่ย”
เจตนาเน้นย้ำ ให้แก้มใสแดงเรื่อ จนต้องหอมแรงๆ
“อื้อ..พอได้แล้ว”
“พอก็ได้ แต่ว่าชินควรเคารพการตัดสินใจของยูนะครับ ยูคิดเองได้ว่าเขาควรทำอะไร”
“ยูจะไปรู้ทันคนเชี่ยวอย่างพี่รีได้ยังไง”
“รู้ทันบ้าง รู้เกินไปบ้าง แต่มันก็เป็นการเรียนรู้กันและกัน ชินตัดสินใจแทนน้องตลอดเวลาแบบนี้ ถ้าวันหนึ่งชินไม่อยู่ ยูจะทำยังไง”

ชินหันไปมองทางอื่นยอมรับความจริงข้อนี้ แต่ไม่สะดวกใจที่เล่าให้ฟังว่า ทำไมถึงต้องเป็นห่วงยูมากนัก
ยิ่งทุกวินาทีที่ผ่าน ตำแหน่งของบุคคลต่างๆที่อยู่รอบตัวยิ่งชัดเจน
ตำแหน่งที่บอกว่า ใครคือใคร.....

“แล้วเรื่องเมเรน่ะ ชินบอกให้พี่ดีกับเขาเองนะ เขาจะได้ไม่หงุดหงิด ส่งเสียงแบบที่ชินไม่ชอบไง”
“อาทิตย์หน้าเมเรจะกลับแล้ว”
“อ้าวเหรอ ก็เลยพามาเลี้ยงวันนี้หรือไง”
“อือ”
“งั้นเราก็ออกไปชวนเมเรคุยกันดีกว่า”
“เหอะ พี่คุยเหอะ ผมปวดหัว”
“แล้วอย่ามาหึงแล้วกัน”
“ใครหึง” ชินหันมาผลักไหล่ สีหน้าท่าทางเอาเรื่อง
“ใครล่ะ พี่เหรอ” พี่เจส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมา
แล้วชินก็แพ้ไปอีกครั้ง “เออ จะทำอะไรก็ทำเหอะ อย่าให้เขาส่งเสียงแหลมๆก็พอ”
ชินเบี่ยงตัวเดินนำออกมาจากห้องน้ำ รู้สึกเหมือนหน้าร้อนผ่าว จนต้องยกมือแตะแก้มตัวเอง
“หน้าแดงมาก” พี่เจกระซิบแล้วเดินแซงมาก่อน
คาดว่าหน้ายังแดงอยู่ในตอนที่กลับมาที่โต๊ะ เพราะว่ายูกำลังยิ้มกว้าง ขณะที่เมเรมอง แล้วพลอยทำหน้างอ
ไม่ใช่เด็กๆแล้วนี่ เดาได้...เชอะ ชั้นคือเมเรนะ มาสวีทวี้ดวิ้วข้ามหน้าข้ามตาชั้นได้ไง

เมเรทำปากยื่นหน้างอหงิก แต่ก็ยังคงฟอร์มเดิมกอดแขนชินไว้แน่น เสริมด้วยการซบไหล่
“ชินอ่ะ งอนเมเรเหรอ เมเรนั่งรถกับพี่เจแป๊บเดียวเองนะ”
งงเป็นไก่ตาแตกกันทั้งโต๊ะ ครับท่าน
อาจมีสักร้อยเหตุผลที่ชินไม่พอใจ
แต่ไม่ได้งอนเมเรแน่ๆ
“เมเรก็อย่างอนพี่เจนะครับ อ่ะนี่พี่เจตักปลาให้นะครับ” พี่เจคนนั่งหัวโต๊ะตักปลาชิ้นใหญ่ส่งให้หญิงสาวเพียงคนเดียว
“หน้างอเดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก” ยูบอกแล้วชี้ไปที่หางตา
“อร๊าย จริงด้วย ไม่โกรธ ไม่งอน ไม่อยากแก่เร็ว ใจจ้ะน้องยูที่รัก” เมเรลอยหน้าลอยตากับยูที่นั่งตรงข้ามกัน
หัวข้อการสนทนาถึงได้เปลี่ยนไปเป็นเรื่องอาหารวันนี้
แต่เพราะพี่ชายยังคงนิ่งเงียบตลอดมื้ออาหาร กินเสร็จยูก็ลุกขึ้นเดินมาดึงมือพี่ชาย
“ไปเดินเล่นกัน”
ชินยิ้มกว้าง ลุกขึ้นยืนจับมือกับน้องชายเดินออกไปทันที

เมเรหันมามองอีก 2 คนที่ยังคงรั้งตำแหน่งที่โต๊ะเหมือนเคย
“อย่าคิดหึงพี่น้อง 2 คนนั้นนะ”
“ไม่หรอก” พี่เจบอกอย่างเข้าใจ
“อันที่จริงเมเรไม่อยากบอก เพราะรู้ว่าชินต้องโกรธมากแน่ๆ แต่ว่ายิ่งนานชินยิ่งทำตัวแปลกๆมากขึ้นทุกที พี่ 2 คนต้องสัญญาว่าต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ อย่าให้ชินรู้ว่าเมเรเป็นคนบอก”
ท่าทางลึกลับอย่างยิ่ง จนผู้ฟังพลอยตื่นเต้นตาม
“คนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้คือพี่ซินซิน พี่คนที่ถัดจากชินขึ้นไปน่ะแหละ”
“คนที่อยู่ที่ศูนย์น่ะเหรอ” พี่เจถาม
“ก็อยู่ที่ศูนย์กันทุกคนน่ะแหละ แต่พี่ซินซินจะเข้ามาบ่อยหน่อยเพราะว่าเรียนโทอยู่” เมเรจิบน้ำหวานแล้วเล่าต่อ “เพราะว่าเขาใกล้กัน ตอนที่ชินสอบตรงได้ ก็ไปเที่ยวทะเล ยูได้สัก 14 – 15 แต่ว่าไปกันทั้งบ้านนี่แหละ ทีนี้พอตกดึกชินกับยู ก็พากันหนีออกไปที่ชายหาด ปรากฎว่าไปเจอกับพวกมั่ว แต่ไอ้ยูมันเด็กไง เขาคุยมามันก็คุยไป ทีนี้ระหว่างนั้นพวกพี่ๆเค้าก็โทรตาม ชินก็เลยเดินห่างออกมาจากกลุ่มที่กำลังเสียงดัง ออกมารับโทรศัพท์บอกว่าอยู่ตรงไหนอะไรยังไง หันมาอีกทีไอ้ยูเมาเละ โดนลากขึ้นรถ ชินก็รีบตามไป แต่ก็คนเดียว ดีที่ยังมีคนที่ชายหาดช่วยกันเรียกตำรวจให้ ทั้งหมอทั้งตำรวจยืนยันว่า ไอ้ยูมันโดนกรอกเหล้าผสมยา ไม่ได้โดนอะไรอื่นอีก แต่ชินยังคงฝังใจตลอดว่า ยูโดนทำร้าย”
เมเรหยุดเล่าทำท่ากรีดนิ้ว
“ทีนี้ชินก็จะหวงน้องแบบเว่อร์ๆ แล้วเขาก็ชอบจริงจังเวลาที่คนเข้าใจว่าเป็นแฟนกันไม่ใช่พี่น้องกัน แต่ไอ้ยูน่ะมันก็อธิบายบ้าง ไม่อธิบายบ้างตามเรื่องของมัน ที่สุดแล้วน่ะนะเพราะเมเรเป็นคนดี เมเรถึงได้เข้าใจทั้ง 2 คน แล้วก็อยากให้พี่เข้าใจด้วยเหมือนกัน อย่าไปบ้าตามเกมของชิน ทำให้ชินของเมเรได้ใจ”
พี่เจพยักหน้าเห็นพ้อง “ก่อนหน้านี้ พี่ก็ไม่แน่ใจเรื่องชินกับยูเหมือนกัน แต่พอได้เจอกับเมเรก็เข้าใจมากขึ้น”

“ใช่มะ พี่เจได้รับกระแสความเข้าใจไปจากเมเรใช่มะ”
“ครับ”
“ที่นี้เมเรจะกลับไปอเมริกาอีกละ บอกตามตรงว่าเมเรห่วงชินมากนะ พี่รีรู้ตัวใช่มะ ว่าถ้าเผลอละก็โดนชินกระโดดเตะคอขาดแน่” คุยๆกับพี่เจอยู่ก็หันมาหาผู้ฟังอย่างพี่รี ที่ไม่เคยสนใจเรื่องชินกับยูมาตั้งแต่แรก
“อ่า...ครับ...” พี่รียอมรับ โห...โดนมาแล้วทั้งด้วยสายตาและคำพูด ไม่รู้ตัวได้ไง แต่ก็อย่างที่บอกมาตลอดน่ะแหละว่าเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับยู
เมื่อยูชัดเจน พี่ก็ชัดเจนเหมือนกัน
“ชินคงคิดว่า ถ้าพี่โดนยูตีไปแล้ว พี่จะอายแล้วก็หายไป แต่พี่กลับตามมา ชินของเมเรก็เลยหงุดหงิดที่มันไม่เป็นไปอย่างที่คิด”
“ก็...พี่ผิดจริงๆนี่ สวมควรโดนแล้วหล่ะ” พี่รียอมรับ
“เมเรบอกความลับนี้ไปแล้ว พี่ 2 คนต้องเข้าใจพวกเขาโดยเฉพาะชินเหมือนกับที่เมเรเข้าใจ ตกลงมั้ย”
“ครับ”
“ต้องดูแลเขาให้ดีอย่าให้มีใครที่ไหนมาข้องแวะด้วย”
“ครับเจ้าหญิง”
เมเรตาวาว “เรียกอีกทีสิคะ”
“ครับเจ้าหญิงเมเร”
“อร๊ายยยยยยย อยากกรี๊ดอ่ะ เจ้าหญิงเมเร”
เมเรกรี๊ดกร๊าดจนโต๊ะข้างเคียงหันมามอง

-*--*จบตอนที่ 16-*--*
ขอบคุณทุกความเ็็ห็นและการติดตามนะครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 24-05-2011 05:35:35

เอียนยัยเมเร   :เฮ้อ:
ถ้ามีน้องมีนุ่งยังงี้นะ  แม่จะจับฟาดให้สมองไหลเลย  :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 24-05-2011 06:39:24

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ทุกคนชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองยกเว้นชิน
แต่ชินก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเริ่มมีความรู้สึกเป็น
ขอบคุณไจฟ์ในเรื่องของยูที่ชายหาด
เจ้าหญิงเมเรสร้างสีสันให้กับเรื่อง
เรื่องของไจฟ์มีไรให้คิดตามนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 24-05-2011 07:15:46

ฮาเมเรอ่ะ ไม่รู้ทำไมอ่านไปเรื่อยๆ ถึงได้รู้สึกว่าหล่อนก็ไม่่ได้เลวร้ายอะไรมากมาย

ตอนนี้ก็ได้รู้แหล่ะว่าทำไมชินถึงหวงยูเว่อร์ขนาดนี้
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 24-05-2011 07:46:17

อ่านมาถึงตอนนี้เริ่มเข้าใจในตัวเมเรมากขึ้น
ถึงเธอจะน่ารำคาญไปบ้างก็เถอะแต่ก็คงชินจริงๆ
ไม่งั้นคงไม่กล้าบอกความลับกับสองหนุ่มแน่ๆ
ทุกอย่างเริ่มชัดเจนมากขึ้นแต่ชินยังคงสับสน
ว่าจะยังไงดีกับพี่เจคงต้องเอาใจช่วยพี่เจต่อไป
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 24-05-2011 09:26:22

อ่านตอนนี้จบแล้ว รู้สึกโอเคกับเมเรขึ้นเยอะเลย
น้องมันไม่ได้เลวร้ายกว่าที่คิดไว้ ก็ถืว่าเป็นเด็กน่ารักคนนึงอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 24-05-2011 09:28:12

เมเรจะกลับอเมริกาแล้วหรอเนี่ย กำลังจะตกหลุมรักน้องเลยนะคะนั่น
แต่ไม่เป็นไรค่ะ พี่สาวไปหลงชินกับยูก่อนก็ได้ 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 24-05-2011 09:57:28

เมเร เค้าก้อน่ารักของเค้านะ
เป็นผู้ญ ที่โอเคเลยแหละ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 24-05-2011 10:03:44

ถึงหล่อนจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่เธอก็รักชินมากจริงๆสินะ เมเร

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 24-05-2011 10:15:20

หาหล่อๆเทพบุตรมาให้เจ้าหญิงเมเรเป็นรางวัลสักคนสิ

น้องชินก็นะ หึงแล้วยังวางท่าอีก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 24-05-2011 10:20:25

เริ่มมองเมเรน่ารักมั่งแล้ว +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-05-2011 12:15:32

เมเรก็เป็นแค่เด็กเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้หวงคนหวงของที่คิดว่าเป็นของตัวเอง
จริงๆไม่ได้ร้ายมากมายอะไรอ่ะนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 24-05-2011 16:24:16

เมเรจ๋าน่ารักที่สุด

กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาๆ มานี่มา อย่าไปงุ้งงิ้งชินของเมเรอยู่เลยน้า
มานี่เร้ว เดี๋ยวพี่นุ่นยกลูกๆหลานๆให้คนนึง

(ตกหลุมตัวประกอบเข้าโครมใหญ่)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 24-05-2011 16:52:40

ปมค่อยๆเผยออกมาทีละข้อๆ
เหลือปมที่เข่าของชินซินะ

อ่านตอนนี้ขำเมเร รั่วๆต๊องๆดี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 24-05-2011 20:31:04

เมเรน่ารักนะเนี่ย ตรง และชัดเจนมาก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 24-05-2011 20:41:31

ตอนนี้เราได้รับกระแสความเข้าใจจากเจ้าหญิงเมเรมาแ้ล้วล่ะ   
อ่านไปอ่านมา  รู้สึกว่านางดูน่ารักขึ้นมาซะงั้น
แต่ก็อยากแนะนำให้ลองเป็นสาววายดู  คิดว่าชีวิตนางจะฟินกว่าที่เป็นอยู่นี้เยอะเลย   ฮ่าๆๆๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-05-2011 21:02:09

ชินเป็นแฟนกับพี่เจแล้วหรือเนี่ย
เข้าใจเรื่องของยูแล้ว ดีที่ยูพูดกับพี่รีให้เข้าใจ
อ่านถึงตอนนี้รู้สึกว่าเมเรน่ารักขึ้นมาทันใด

ขอบคุณคุณไจฟ์และทีครับผม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 24-05-2011 23:11:01

สมควรอ่ะพี่รี โดนแค่นี้ยังน้อยไปนะเนี่ย เหอะๆ
แต่น้องยูก็ดูจะเข้าใจอะไรง่ายกว่าน้องชินเยอะเลยแฮะ
ในที่สุดก็รู้สาเหตุที่ชินหวงยูซะที
ตอนนี้เมเรน่ารักมากกกกก :กอด1:
เชียร์พี่เจสุดใจ สู้ๆนะคะ หุหุ +1คุณไจฟ์&ที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 24-05-2011 23:47:01

เมเร น่ารักที่สุดเรย ฮ่าๆๆ
กลายเป็นนางฟ้าของพี่รี กะพี่เจไปแล้วมั้ง อิอิ

อ๊ายยยยยย ด้วยความที่มีมนุษย์สัมพันธ์ดี
น้องยู ของพี่เรยมีภัยเรย

รักนะจ๊ะ น้องยูของพี่รี ฮ่าๆๆๆๆ :L1:

พี่ชินนี่ขี้หึงเนอะ ก๊ากกกกกกกกก
แต่น่ารักดี หึงแล้วแก้มแดง อร๊ายยยยยยยยย

ขอบคุณ JT จ้า ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 25-05-2011 00:13:31

เมเรแอบฮานะตอนนี้
จะกลับละเหรอ แล้วใครจะมากระตุ้นล่ะ?
ไม่เป็นไร บอกความลับไปแล้ว รอดูพี่ๆ เค้าเดินหน้าต่อไป

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (24-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 25-05-2011 03:46:59

ทีเเท้ ยูก้เจอเหตูการร์แบบนี้เอง ชินถึงได้เป็นห่วงมาก

เมเร เนี้ย ดูดูไป ก้น่ารักดีนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 25-05-2011 06:24:29

(ต่อครับ)

ตอนที่ 17

พอผลไม้ของหวานมาเสิร์ฟ พี่เจก็เดินไปเรียก 2 พี่น้อง ที่ชมนกชมไม้อยู่ในสวนให้กลับมา พอเห็นผลไม้ในจานแก้วใบใหญ่ชินถึงได้ยิ้มออก
“เห็นมะ ไม่มีใครรู้ใจชินเท่ากับเมเรอีกแล้ว” เมเรวี๊ดว๊ายไปเรื่อย
พอเมเรเริ่มทำเสียงสูง ชินก็กลับสู่โหมดไม่สนใจโลก นั่งลงหยิบซ้อมแล้วก็กินไปเรื่อยๆ ไม่พูดไม่จา
“ชินจะไปส่งเมเรที่สนามบินมั้ย” เมเรออดอ้อน กอดแขนคางเกย แถวด้วยทำตาวิ๊งๆ
“ให้คนขับรถที่บ้านไปส่งสิ” ชินตอบนิ่งๆ

แต่อีก 3 คนในโต๊ะแทบสำลักผลไม้
“ชินอ่ะ ใจร้ายเกินไปแล้วนะ คนขับรถน่ะเขาก็ขับรถไปส่ง แต่ชินน่ะจะไปส่ง แบบรอจนถึงเวลาที่เขาเรียกขึ้นเครื่องหรือเปล่า” ถ้าสามารถลุกขึ้นยืนกระทืบเท้าได้ เมเรคงทำไปแล้ว
...อะไรจะขนาดนี้นะชินของชั้น โอ้ย ขัดใจจริง!....
“ไปส่งสิครับ เดี๋ยวพี่ไปรับชินไปส่งเมเรให้เอง” พี่เจอาสา
“อร๊ายยยย พี่เจน่ารักมาก พาชินของเมเรไปให้ได้นะคะ แต่ว่า ไม่เป็นไร ไม่ไปก็ได้ เกรงใจ เพราะเครื่องออกดึก พี่ๆ ต้องทำงานนี่เนอะ”
“ครับ”
“ยูไปหรือเปล่า” พี่รีหันมาถามหนุ่มยู
ยูส่ายหน้า “มันดึก”
“ไม่เป็นไร ยูไม่ต้องไปส่งก็ได้ เมเรเป็นคนดีสนับสนุนการเรียนเช่นกัน ไม่ไปส่งชั้นก็ได้ แต่อย่าเล่นเกมดึกล่ะ”
“คร๊าบบบบบ” ยูลากเสียงยาวงับสัปปะรดเข้าปาก

กินเสร็จพี่เจเรียกเช็คบิล ขณะที่อีก 3 คนแยกย้ายไปเข้าห้องน้ำ
“ผมไม่ได้บอกว่าจะไปส่งเมเรเลยนะ” ชินหันมาทำเสียงเขียวใส่พี่เจทันที
“แต่ชินควรไป”
“ไม่ไปหรอกน่ารำคาญ”
“ชินควรไป” พี่เจย้ำ
“ผมไม่ไปเมเรก็เดินเข้าประตูเครื่องบินได้”
“ใช่ แต่มันเป็นเรื่องของการรักษาน้ำใจคน”
ชินตวัดตามอง “เหอะ”
พี่เจส่งยิ้มกว้างรับเสียงประชดเลยโดนพาลต่อ
“อารมณ์ดีนัก ก็ตามไปส่งถึงอเมริกาเลยละกัน”

....อ้าวอะไรกัน ทีตัวเองนั่งเฉยให้เมเรกอดแขน กูยังเฉยๆ แต่พอกูคุยกับเมเรตามคำสั่ง กลับโดนงอน ไรว้า.......

แยกย้ายกันกลับรถคันเดิมเหมือนตอนมา ยูโบกมือลาพี่ชายที่ทำหน้าตาหงุดหงิดเต็มพิกัด แล้วก้าวเข้ารถโฟร์วีลของพี่รี
“อยากแวะซื้อของกลับบ้านหรือเปล่า”
ยูส่ายหน้า “กลับบ้านเลยเหอะฮะ ผมยังทำรายงานไม่เสร็จเลย”
“อ้าว แล้ววันนี้ก็พากันมากินซะไกล”
“ก็เลี้ยงส่งเมเรอีกครั้งไงฮะ”
“ทำไมอีกครั้ง”
“อีกครั้งสิฮะ เมเรน่ะกลับบ้านทุกเมื่อที่มีโอกาสแหละ” ยูพูดแล้วทำคอยึกยัก
พี่รีหันมายิ้มหวาน พอจะขยับเข้ามาใกล้ ยูก็ทำเสียงเข้ม “กลับบ้านฮะ ถ้าตามใจแล้วนิสัยเสีย ก็กลับไปอยู่ห่างๆอย่างเดิมสักพักละกัน”
“อ้าว ก็โดนตีไปแล้วไง”
“มันก็จริงนะ แต่ขอเวลาผมอีกนิดละกัน ผมก็ต้องลงโทษตัวเอง จากการตามใจพี่เหมือนกันนี่นา”
พี่รีรอให้รถคันใหญ่ของพี่เจออกไปก่อน ถึงได้เอียงมาหาคนที่นั่งข้างๆ อีกทีเผื่อใจอ่อน
พอจะขยับเข้าไปหา ดวงตากลมๆก็ตวัดมาทันที...ขอโทษ...แบบว่า น่ากลัวอ่ะ....
“กลับบ้านฮะ”
พยักหน้า นั่งตัวตรง มือจับพวงมาลัย กลับบ้านกันเนอะ

....ช่างสมกับเป็นพี่น้องกันเสียจริงจริ๊ง....

มาที่รถคันใหญ่พอส่งเมเรเข้าบ้านเรียบร้อย เหลืออยู่ 2 คนในรถ พี่เจก็หันไปมองอีกทีคนที่ทำหน้าตาเรียบเฉยก็กลับทำหน้างอ คิ้วงี้แทบชนกับคาง
พี่เจแกล้งเอานิ้วจิ้มๆที่คิ้ว
“ฮึ่ย”  ชินส่งเสียงขัดใจสะบัดหน้าหนี พี่เจก็ยิ่งหัวเราะ
“อยากกินอะไรอีกหรือเปล่า จะได้แวะซื้อหน้าคอนโดฯ”
“ไม่เอาแล้ว อิ่มมาก”
“อะไรกัน กินแค่นี้อิ่ม” พี่เจทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ
จอดรถในที่จอดรถพิเศษ ชินก็ขอไปเอาของที่รถของตัวเอง
“แล้วเจอกันที่ห้องนะ” พี่เจบอกแล้วเดินไปที่หลังรถของตัวเอง

เมื่อพี่เจมากดออดเรียก ชินก็เปิดประตูรับ แล้วกลายเป็นตกใจ
“อะไรน่ะ”
ที่ถามอย่างนี้ เพราะว่า พี่เจเดินเข้าห้องมาพร้อมกับถุงของกินที่เจ้าตัวใช้ความไวลงไปกวาดมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตหน้าคอนโดฯ กับกระเป๋าใบเล็กอีกใบ วางของทุกอย่างที่โต๊ะกินข้าวในครัว แล้วรื้อของจากกระเป๋าใบเล็กของที่หยิบออกมาคือกล่องบุด้วยหนังสีดำ ผนึกชื่อแบรนด์ที่ฝากล่อง
ชินทำหน้าเหนื่อยๆ เมื่อเดินเข้ามาหา
“ซื้อให้ผม หรือซื้อมาใช้เอง”
“ซื้อมาฝากชิน อันนี้นาฬิกา” คนซื้อทำหน้าตาลุ้นมากอยากให้ผู้รับขอบคุณสักคำก็ยังดี
แต่ชินกลับบอกว่า “พอเหอะ ไม่ต้องซื้อมาฝากแล้ว”
“ไม่ชอบเหรอ”
“ชอบ แต่ผมมีนาฬิกาใส่แล้วจะซื้อทำไมเยอะแยะ”
พี่เจชะโงกมองไปที่ชั้นวางรองเท้าหน้าห้อง เฉพาะตรงนั้นน่ะ มีไม่ต่ำว่า 20 คู่
ชินหันไปมองตาม
“มันไม่เหมือนกัน เรารู้จักกันไม่เท่าไหร่ พี่ก็ซื้อของแพงๆให้ผม น้ำหอม จิว แล้วมานาฬิกาอีก ต่อไปไม่ถอยจากัวร์ให้ผมหรือไง”
“งั้นเอาใหม่” พี่เจวางกล่องนาฬิกาหันไปหยิบของออกมาจากถุงซุปเปอร์มาเก็ต แตงโมในแพคโฟม ที่คนซื้อมาแกล้งทำเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา
“อันนี้ล่ะ จะรับมั้ย”
ท่าทางของฝรั่งตัวโตถือโฟมอันใหญ่กว่าฝ่ามือนิดเดียวทำท่าเหวี่ยงไปมาจะตกไม่ตกแหล่ มันดูตลกมากกว่าน่าเป็นห่วงสวัสดิภาพของแตงโมแสนอร่อยในมือ
ชินกลั้นยิ้ม  ขณะที่พยักหน้า “ตั้งแต่เมเรบอกเรื่องผมชอบแตงโมเนี่ย เอาแตงโมมาหลอกบ่อยจังนะ”
“แล้วได้ผลมั้ยล่ะ”
ชินทำปากยื่นเอียงคอ แล้วกระโดดเข้ามาแย่งไปจากมือดื้อๆ
“ผมแค่ไม่อยากให้มันเสียต่างหาก”
พี่เจคว้ากอดเอวไว้จากทางด้านหลัง “แต่ช้าไปนิดนะจอมโจรขโมยแตงโมคนนี้น่ะ”
ชินหันมาหอมแก้มพี่เจ หอมเร็วๆจนเหมือนฉก “แค่นี้ก็พอ อย่าซื้อของแพงๆเลย”
ยิ้มเขินๆเมื่อพี่เจคลายแขนออกให้เดินไปหยิบส้อม แกะแร็ป แล้วนั่งกิน
“ถ้าเป็นแตงโมแล้วสู้ไม่ถอยจริงๆ”
“กินแล้วอารมณ์ดี”
“แต่พี่เห็นชินยิ้มแล้วพี่อารมณ์ดีมากกว่า”
ชินก้มหน้ามองแตงโมในกล่องแล้วเปลี่ยนเรื่อง
“พี่จะกลับกี่โมง”
“สักพัก”
“ไม่ไปคลับเหรอ”
“วันนี้คงไม่แล้วหล่ะ ชินรู้เรื่องคลับด้วยเหรอ”
ชินเงยหน้าขึ้นยิ้มมุมปาก “เปล่า แค่ลักไก่ เคยได้ยินคนคุยกันเรื่องคลับสีม่วง ย่านนักเที่ยวอะไรแบบนั้นก็เลยลองถามดู แล้วที่จริงคนโสดท่องราตรีก็ไม่เห็นแปลก”
พี่เจอ้าปากค้างแล้วเอาหัวโขกโต๊ะ
ได้ยินเสียงหัวเราะ จากคนที่นั่งตรงข้าม พอเงยหน้าขึ้นมา ก็พบกับรอยยิ้มกว้าง ดวงตาที่กลายเป็นโค้ง สีหน้าของความสุข
ทั้งไม่ได้พยายามจะควบคุมอาการเมื่อเห็นสีหน้าของพี่เจอีกต่างหาก
“พี่ก็ไปบ้าง แต่ไม่ได้ถึงขนาดที่ต้องควงใครไปนอนด้วยทุกครั้งหรอกน่า”
“แต่ก็มีบ้างใช่มะ”
“ก็...มี”

ชินยังคงยิ้มเก็บกล่องโฟมที่กินแตงโมหมดแล้วไปทิ้ง ล้างส้อม ล้างมือ
“ขอบคุณที่บอกกันตามตรง ถ้าพี่จะกลับเลยก็วางของไว้อย่างนี้แหละ ผมอาบน้ำเสร็จจะมาเก็บเอง”

...ปากบอกว่าเรื่องปกติของชายโสด แล้วที่นายชินมีอาการมึนงงเหมือนมีใครทุบหัวแบบนี้ มันเกิดจากอะไร คาดหวังอะไรอยู่หรือไง
ตัวเราเองก็เที่ยว แล้วก็ใช่ว่าจะไม่มีประสบการณ์
บ้าแท้ๆ

อาบน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมา คนที่คิดว่ากลับไปแล้วกลับยินอยู่ในห้อง ที่ไหล่มีผ้าขนหนูสีน้ำเงินเข้ม พาดอยู่ บนเตียงมีทั้งเสื้อและกางเกงนอนวางข้างชุดนอนของชิน
“นี่! ผมไม่ได้...”
พี่เจเดินสวนเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูลง
กลับออกมาอีกที ชินกลับไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะทำงานแล้ว
พี่เจเลยเปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเอง นั่งทำงานไปพลางๆเหมือนกัน
เรื่องที่พูดค้างประโยคในห้องนอนถูกก้าวข้ามไปเฉยๆ
จากการแอบมองข้างหลังคนที่กำลังอ่านหนังสือ พอจะสรุปได้ว่า ถ้าขออนุญาตจะได้รับคำปฏิเสธ  ดังนั้นต้องเดินหน้าลูกเดียว....
ดูเหมือนจะเป็นบทสรุปที่เข้าข้างตัวเองไปนิด แต่ก็นะ...สักนิดเหอะ...
หันไปมองนาฬิกาที่เข้าเวลาห้าทุ่มเศษชินก็บิดตัว ลุกขึ้นยืน ปิดไฟบางส่วน ตั้งใจว่าจะเหลือเฉพาะตรงที่พี่เจกำลังทำงานอยู่ ก็ปรากฎว่าพี่เจปิดคอมพิวเตอร์พอดีเหมือนกัน
“จะออกจากบ้านกี่โมง”
“สักแปดโมง เผื่อเวลากินข้าวก่อนสอนด้วย”
“วันอาทิตย์พี่นัดคุยกับโยธาช่วงเที่ยง กินข้าวแล้วพี่ไปส่งชินยังมีเวลาเหลือเฟือ”
“ไม่ต้องไปส่งก็ได้”
“ก็จะใช้รถหลายคันทำไมล่ะ ช่วงเช้าพี่ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว”

ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินตามเข้าไปจนถึงห้องน้ำ ยืนข้างๆแปรงฟันล้างหน้าก่อนนอน แต่พอถึงเวลาที่จะธุระส่วนตัวก็โดนดันหลังให้ออกมาก่อน
“อะไรกัน ทีเวลาในห้องน้ำร้านอาหาร หรือที่อื่นเขายังยืนข้างๆกันได้เลย ดันพี่ออกมาทำไมเนี่ย”
“เหอะน่า ออกไปก่อน”
“ไรวะ ทีคนอื่นให้มอง พี่ไม่ให้มอง”
“ใครให้ใครมอง เหอะ” ชินทำเสียงขู่เมื่อปิดประตูลง แต่คนที่อยู่ข้างนอก ยังโวยวาย
“อย่ามาทำไม่รู้ รูปร่างหน้าตาแบบนี้ มีเหรอที่จะไม่เคยโดนคนชะโงกมองในห้องน้ำอ่ะ”

ประตูห้องน้ำเปิดออกมาอีกครั้ง
“แล้วอยากโดนอย่างไอ้คนที่มันชะโงกมองคนหน้าตาแบบนี้มั้ย”
รูปประโยคกับวิธีการมองจ้องแบบนี้มันช่าง....เอ่อ....ไว้ลองดูวันหลังก็ได้...
พอชินเปิดประตูห้องน้ำอีกครั้ง พี่เจก็รีบสวนเข้าไปในห้องน้ำ แล้วกลับออกมาปิดไฟ แทรกตัวลงนอนข้างๆ ชินหันมามองแล้วพลิกตัวหันหลังให้
คนตัวโตขยับตัวเข้าไปนอนซ้อนหลัง ยกศีรษะสวยนอนหนุนแขน โอบเอวเข้ามาหา
ชินไม่ได้ส่งเสียงท้วง แต่อาการตัวเกร็งแข็งทื่อบอกชัดเจนว่าเจ้าตัวกำลังเครียด
รอยยิ้มอ่อนๆจากคนที่นอนกอด “ผอมกว่าที่คิดนะเนี่ย”
“ใครเขาจะล่ำก้ามปูเหมือนพี่ล่ะ”
“เหรอ ล่ำก้ามปูไปเหรอ โห...เราก็คิดว่าออกจะหล่อแมน แฮนซั่มเสียอีก”
เสียงหัวเราะเบาๆ ท่าทางผ่อนคลายมากขึ้น มือเรียวยาวซ้อนจับมือพี่เจที่กอดเอวอยู่ สอดนิ้วประสานแล้วไล้นิ้วหัวแม่มือเบาๆ
พี่เจมองเสี้ยวใบหน้าของคนที่หลับตาลง ค่อยๆผ่อนลมหายใจสม่ำเสมอ
ทุกคนล้วนมีเรื่องในอดีต ทุกครอบครัวล้วนมีเรื่องสุขและทุกข์ มันอยู่ที่เราจะก้าวข้ามมันไปได้มั้ย หลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องเหล่านั้นเกิดขึ้นซ้ำๆ ได้หรือเปล่า 
ยูก้าวข้ามเรื่องไม่ดีที่เกิดขึ้น
แต่ชินกลับหยุดเวลาของตัวเอง หวงจนสร้างความเข้าใจผิดก็ไม่แคร์
ทำแบบนี้มันเท่ากับการทำร้ายตัวเองชัดๆ

“ชินครับ พี่รักชิน”
เสียงกระซิบแนบผมทำให้ชินลืมตาโพลงทันที
“อ้าว เลยทำให้ตื่นเลย”
“ตื่นสิ บ้าพูดอะไรเนี่ย” ชินตีมือที่ยังกอดเอวอยู่ รู้สึกหน้าร้อนผ่าว ไม่กล้าหันไปมอง
“อ่ะ ไม่พูดละ หลับนะ เอ่เอ๊~~”

*-*-จบตอนที่ 17-*-*-

ตอนที่ 17 แล้วเนอะ ไม่น่าเชื่อเลย ขอบคุณทุกการติดตามและความเห็นครับ
ไจฟ์ครับ
 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-05-2011 07:25:02

เมเรน่ารัก
 :L1:ให้แตงโมสื่อรัก ได้นอนกอดอีกหนึ่ง
วิสาสะมากว่ะ พี่เจ มีฟามสุขชะมัด อุอุ
ps. ส่งไซบีเรียนไปรอ ใครว่าไรไจฟ์ บอกมันโลด :fire:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 25-05-2011 07:34:34

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
+1ให้กับคำว่า“อ่ะ ไม่พูดละ หลับนะ เอ่เอ๊~~”
ตอนนี้น่ารักจัง พี่เจน่ารัก
พี่เจกำลังละลายน้ำแข็ง
เมเรของพี่น่ารักทุกตอน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 25-05-2011 08:14:38

ชอบชินเวลาอยู่กับพี่เจจัง น่ารัก :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 25-05-2011 08:18:19

น้องชินเริ่มแสดงออกมากขึ้นแล้วเนอะ ชอบๆ เวลาที่น้องอยู่กับพี่เจ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 25-05-2011 09:11:36

พี่เจสู้ ๆ น้่องชินเริ่มจะรู้ใจตัวเองแล้ว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 25-05-2011 09:22:23

อย่างว่าเนอะ ถ้าไม่ชอบก็คงไม่ปล่อยให้วนเวียนใกล้ชิดขนาดนี้หรอก
แอร๊ยยยยยยยยยย อยากอ่านตอนเขางุ้งงิ้งๆกันเร็วๆอ่ะ >////<

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 25-05-2011 09:32:39

อ๊ายยย เอ่เอ๊กันด้วยอ่ะ
น่ารักมากกก
พี่เจ รุกหน้ามึน ฮาๆ
ชินเลยต้องมึนๆ ไปด้วยหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 25-05-2011 09:56:02

เริ่มสงสารเมเรที่ชินดูจะชาเย็นใส่เกิ๊นนนน อิอิ
แต่กะพี่เจ นี่ดูน่ารักเชียวนะ ฮ่าๆๆๆ
มีการเอาแตงโมมาล่อด้วยวุ้ย
ต้องยกความดี ความชอบให้เมเรกะแตงดมป่ะเนี้ย
ได้ทั้งจุ๊บ ทั้งนอนกอด ><

น้องยู ถึงจะเป็นเด็กแต่ความคิดดูดี๊ ดูดีอ่ะ
มีมุมที่เด็ดขาด แต่น่ารักตลอดๆ พี่รีจะไปไหนรอด ^_^

ขอบคุณไจฟ์ที จ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 25-05-2011 10:26:07

แหมมมม พี่เจพอรู้ว่าชินชอบแตงโมแล้วเอาใหญ่เลย
พี่เจโคตรได้กำไรเลยอ่ะทั้งกอด ทั้งจูบ อิจฉาพี่เจอ่ะ
ส่วนชินเริ่มมีหลุดมาดน้ำแข็งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแล้วน่ะเนี้ย
น้องยูช่างเป็นคนที่เด็ดขาดดีมากๆ เพิ่งเจอกันกับพี่รี
คงต้องดูกันให้นานๆหน่อยเนอะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-05-2011 14:48:33

น้องชินน่ารักจริงไรจริงแม้ไม่ค่อยแสดงออกก็ตาม :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 25-05-2011 15:34:42

พี่เจอ่ะ กล่อมน้องแบบนี้น เค้าเขินแทนน้องนะนั่น 555
ส่วนชิน เริ่มจะเปิดใจแล้วใช่มั้ย ไม่อย่างนั้นจะยอมให้พี่เจนอนกอดทำไมละเนอะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 25-05-2011 15:52:11

ชินเริ่มเปิดใจบ้างแล้วสิน้า  :o8:
พี่เจกล่อมนอนแบบนี้ ชินก็เขินแย่สิ  :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 25-05-2011 19:36:24

ตอนนี้พี่เจกับชินน่ารักมากกกกก “หลับนะ เอ่เอ๊~~”
ชอบที่ยูพูดกับพี่รี ลงโทษตัวเองที่ตามใจพี่รี

เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีนะครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 25-05-2011 19:44:26

:กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: luckyzaaa ที่ 25-05-2011 21:34:31

พี่เจคุ้มไปไม๊เนี่ย แตงโมหนึ่งแพ็ค แลกกับได้นอนกอดน้อง
วันหลังซื้อมาทั้งลูกเลยสิ เผื่อได้มากกว่านอนกอด เหอ เหอ :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 25-05-2011 22:36:47

พี่เจเนียนได้โล่ห์มากอ่ะค่ะ
อ่านแล้วเขิลลลลลลล~~~   :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 25-05-2011 22:52:39

เมเร เธอเริ่มน่ารักขึ้นเรื่อยๆๆ  เล้ว   :L2:

อีกไม่นาน พีเจคงทำสวนเเตงโมไว้ล้อชิน  555+++

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 26-05-2011 07:52:44

ตอนที่ 18

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นชินเอื้อมมือไปตำแหน่งที่มาของเสียงด้วยความเคยชิน แต่ติดที่ไหล่กว้าง พอลืมตาขึ้นมองที่คิดว่าไหล่กว้างก็กลายเป็นอก เพราะคนที่นอนขวางอยู่ปิดนาฬิกาให้เสร็จก็พลิกตัวกลับมากอดไว้
“อื้อ” ชินท้วงแล้วผลักออก ลุกไปเข้าห้องน้ำ
เขาตื่นเราก็ตื่นสินะ พี่เจลุกไปเตรียมอาหารเช้าในครัว วางไว้บนโต๊ะรอคนที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จออกมา ท่าทางประหลาดใจไม่เลิก ประหลาดใจทำไม คนหล่อทำอาหารง่ายๆ น่าแปลกใจเหรอ
“พี่ยังไม่ได้ใส่ขนมปังปิ้ง”
ชินพยักหน้า “พี่ไปอาบน้ำเถอะฮะ เดี๋ยวผมทำเอง”

แต่ชินก็ตามกลับเข้าห้องนอนไปเก็บที่นอนก่อน เสร็จแล้วถึงได้ออกมาเตรียมอาหารเช้า

เตรียมของที่จะใช้วันนี้ เก็บห้องไปเรื่อยรอจนพี่เจเสร็จเรื่องกลับออกมา กางเกงตัวเดิม แต่เสื้อตัวใหม่
“เอามากี่ตัวน่ะ”
“มีในรถอีก 2 ตัว พี่เผื่อเวลาไปเล่นกีฬาหรือต้องไปโน่นนี่หลายที่ก็จะเปลี่ยนเสื้อ”
“เอามากี่ตัว” ถามย้ำอีกที
“ตัวเดียว ลงไปหยิบมาเมื่อเช้าตอนที่ชินกำลังอาบน้ำ”
ชินหยิบนมสดออกมาจากตู้เย็น แล้วทำเหมือนนึกขึ้นได้
“พี่กินกาแฟหรือเปล่า ผมไม่มีกาแฟ”
“เดี๋ยวพี่ส่งชิน แล้วพี่กินที่ศูนย์ก็ได้”
ชินเลยเทนมสดใส่แก้ววางให้พี่เจ “ร้านนั้นเปิด 9 โมง”
นั่งลงกินเงียบๆ จนใกล้หมด คิ้วสวยนั่นก็เริ่มขมวดแน่น
“มีอะไรเหรอ”
ชินเงยหน้าขึ้นมอง “ปกติตอนวันเสาร์ผมจะเอาเสื้อผ้าของผมไปให้พี่สาวซักให้ แล้ววันอาทิตย์เขาจะเอามาส่ง หรือไม่ผมก็จะแวะไปเอาเองที่บ้าน ผมว่าผมเอารถไปเองดีกว่า”
“ก็เอาใส่รถพี่ได้”
“เย็นนี้พี่ก็ต้องมาส่งผมอีกน่ะสิ หรือจะมาแท็กซี่”
“เอาไว้ที่ห้องทำงานของพี่สาวชินก่อน แล้วพี่คุยงานเสร็จจะมารับ”
“จะเสร็จกี่โมงล่ะ”
ที่จริงกำลังรู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะมีคนมั่วนิ่มไม่กลับบ้านอีกคืน
“เดี๋ยวโทรตามก่อนเที่ยงเลย จะได้กลับมาทันบ่ายสาม”
ชินหันไปพึมพัมกับแก้วนมสด “ผมละกลัวกับช่วงโปรโมชั่นจริงๆ”

พี่เจหัวเราะหึหึ อย่าคิดว่าไม่ได้ยินนะ แล้วจะรู้ว่านี่คือโปรโมชั่นสุดคุ้มเพราะใช้งานได้ตลอดชีวิต
ไม่รู้ทำไมถึงได้ทั้งรักทั้งหลงได้ขนาดนี้
ทั้งที่เขาก็ไม่ได้หวาน ไม่ได้อ้อน บางทีก็เหมือนมีเรื่องอยู่ในใจเยอะแยะมากมาย แต่บางทีก็เหมือนไม่ได้คิดอะไร ปล่อยมันผ่านไปง่ายๆ
คนที่แกล้งเข้มแข็ง ทั้งที่เหงา และไม่มั่นใจในตัวเองอย่างที่สุด
สำหรับพี่เจแล้ว ถ้ามองย้อนตั้งแต่ริหัดมองสาวสวย หนุ่มหน้าหวาน เมื่อพบเจอคนต้องตาต้องใจ ก็กลับบ้านไปพร่ำเพ้อว่านั่นคือรักแรกและจะเป็นรักสุดท้าย แต่ในเวลาไม่นานนักก็จะผ่านไป เพื่อที่จะบอกว่า พบคนที่คิดว่าคือรักแท้เข้าแล้ว แล้วก็มาจบที่การตอบตัวเองว่า ที่จริงแล้วมันไม่ใช่ความรักเลยสักนิด

ยิ่งนานวันยิ่งพบว่า ที่ต้องการคือมองหาคนที่พร้อมจะขึ้นเตียงไปด้วยกัน เสร็จกิจก็แยกย้าย ไม่ได้ต้องการความรัก แม้แต่ช่วงเวลาที่คุยกับรีนาโต้
มันก็แค่เจอคนคุยถูกคอ คนที่ “คิดว่า” สามารถขึ้นเตียงได้ แล้วพอไม่ได้ก็แค่นั้น ถึงจะรีนาโต้ก็เถอะ ก่อนหน้านี้ก็โกรธแค้นกันมากมาย จนไม่อยากมองหน้ากัน พอมาถึงเวลาที่ต่างคนต่างพบคนที่ใช่ ไอ้เรื่องที่เป็นสาเหตุให้โกรธกันก็กลายเป็นเรื่องไร้สาระทันที
ก็ไร้สาระมากจริง รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่น เกย์รุก 2 คนจูงมือกันเข้าห้องแล้วทะเลาะกันเพราะต่างก็ไม่มีใครยอมยกขา
เถียงกันจะเป็นจะตาย ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ติดคุกคงทำไปแล้ว!

แล้วพอมาเจอคนนี้เข้าเป็นไง ไม่เห็นเขาจะอะไรมากมาย ก็เสนอหน้าไปทำความเข้าใจเรื่องราวของเขา สร้างความเข้าใจ สานสัมพันธ์อันดีกับคนรอบข้างของเขา
แล้วพอเขาบอกว่าไม่ ...เออ ไม่ก็ไม่ รอได้
ก่อนหน้านี้รอเป็นด้วยหรือนายเจเรมี่
ไม่มีทาง ไม่ก็เซบาย แค่นั้น!

ร้านกาแฟที่หน้าศูนย์ยังไม่เปิด แต่ยังมีเซเว่นใกล้ๆ พี่เจเลยจอดรถที่ลานจอดรถแล้วเดินมาเซเว่นซื้อหนังสือพิมพ์ ขณะที่ชินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอกลับขึ้นมาหนุ่มยูที่อยู่ในห้องสอนฟันดาบที่อยู่ติดกันถึงกับเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
นี่ถ้าไม่ติดว่าเวลาที่ทำหน้าที่สอนต้องสวมมาดสุขุมนุ่มลึก คงความเข้มเข็งให้สมกับการเป็นนักดาบแล้วนะ หนุ่มยูจะเปิดประตูออกไปแซวซะเลยว่าวันนี้มาเฝ้าอะไรกันแต่เช้า
หันไปอีกที พี่เจก็หายไปแล้ว จนเที่ยงยูถึงได้เดินมากินข้าวที่ห้องทำงานของพี่ซินซิน โดยมีพี่ชินเดินตามมาติดๆ
“ทำไมไม่รอ” พี่ชินทำเสียงเข้มมาแต่ไกล
“อ้าว ผมคิดว่าจะออกไปกินข้างนอก” ก็เมื่อพักใหญ่ๆ เห็นพี่เจมานี่นา ก็คิดว่ามีนัดน่ะสิ
“เปล่า กินที่นี่แหละ”
“แล้วคนที่มาเฝ้าเมื่อเช้าล่ะ”
“ไปทำงาน เลิกงานถึงมาอีกที”
“เหรอ ทำไมเค้าไปๆมาๆแบบนั้นล่ะ”
พี่ชินไม่ตอบคำถาม พอดีกับที่พี่ซินซินเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถุงอาหารกลางวัน ยูวิ่งไปรับของแล้วเอาไปใส่จานถึงได้เห็นนมสดตราหมีเป็นแพค ผูกโบว์สวยวางอยู่บนโต๊ะทำงานของพี่ซินซิน
“พี่ซินซิน จะเอาของขวัญไปให้ใคร”
“เปล่า มีนักเรียนว่ายน้ำเอามาให้น่ะ” พี่ซินซินบอกขณะที่เดินตามเข้ามา
“เอ๋อ....นักเรียนว่ายน้ำข้ามรุ่นจีบผู้จัดการประชาสัมพันธ์เหรอ” ยูแซว ก็นักเรียนว่ายน้ำที่นี่ อายุต่ำกว่า 15 ปีทั้งนั้น
“บ้าสิ เมื่อวาน เด็กขึ้นจากน้ำแล้วหนาวมาก ชั้นเลยให้ยืมผ้าเช็ดตัวไป วันนี้ น้าเขาเอามาคืนแล้วก็มีของมาด้วย”
“น้าหมง” ชินพูดเสียงเรียบๆ พี่สาวหันมาชี้นิ้วทันที
“เออ ใช่ เก่งนี่หว่าจำได้ด้วย”
ยูจัดอาหารไปทำปากเบี้ยวๆไปด้วย “ชื่อหมงเหรอ มีเพื่อนพี่รีคนนึงก็ชื่อหมงเหมือนกัน ชื่อนี้ไม่น่าโหลได้เลยเนอะ”
พี่ซินซินแค่ยิ้มหวานแล้วหันมาหาชิน “ทำไมชั้นไม่เห็นรถแกที่ลานจอดรถล่ะ”  
มาอีก 1 คำถาม
“ไม่ได้เอารถมา”
“อ้าว แล้วขนของขึ้นรถแท็กซี่เหรอ ชั้นไปส่งให้มั้ย”
“ไม่ต้อง”
เพราะพี่ชินไม่ได้อธิบายต่อ ยูก็เลยเงียบไปด้วย เพราะจะเดาได้ว่า พี่ชายไม่ได้บอกเรื่องพี่เจกับพี่สาว แล้วยิ่งพอย้อนมาคิดเรื่องตัวเอง
มันก็ยากจริงๆแหละที่จะบอกกับคนอื่นว่าเรากำลังคุยๆอยู่กับคนเพศเดียวกันเนี่ย
กับแม่ที่พอจะเห็นเวลาที่พี่รีมาส่ง แม่ก็มองอยู่ไม่ทักอะไรที่เป็นการชี้นำ แต่พ่อน่ะกลับกำชับเรื่องคำสอนและการสืบทอดวงศ์ตระกูล
เป็นหน้าที่ของชินและยู
พี่ชินเองก็รู้แต่ก็ดูเรื่อยๆ กับเรื่องของพี่เจ แต่สำหรับยูแล้วไอ้เรื่องความกังวลนี้มันจะมาก็แค่ตอนที่เจอพ่อตอนค่ำเท่านั้นแหละ ขึ้นห้องรับโทรศัพท์พี่รี เสียงพ่อก็จะค่อยๆ ห่างออกไปเรื่อยๆ

พี่ซินซินคุยเรื่องงานกับพี่ชิน เกี่ยวกับการส่งเด็กไปร่วมการแสดงและการแข่งขันกับสมาคม แต่พี่ชินเกี่ยงให้อาจารย์คิม ที่เป็นหัวหน้าครูเทควันโด้รับผิดชอบไป ขณะที่พี่ซินซินก็เห็นด้วยเพราะไม่อยากให้ชินไปเจอกับคนที่เคยมีเรื่องกัน และอาจมางานนี้

ยูหันไปมองหน้าพี่ชาย นึกคันปากอยากเล่าเรื่องที่เมื่อวันก่อน คนพวกนั้นมาที่โรงเรียน พี่ชายหันมามองแล้วถามตรงๆ
“เจอกับพวกมันเหรอ”
“อือ ผมซ้อมดาบเสร็จ กลับออกมาเจอกับพวกพี่โทระแถวลานลานจอดรถ ไอ้บีมฮึ่มๆใส่ อยากมีเรื่องเต็มแก่”

ยังไม่ทันพูดต่อประตูห้องทำงานพี่ซินซินก็เปิดออก พ่อพี่ชินที่เป็นผู้จัดการของศูนย์ก็เข้ามาในห้อง ชินกับยูหันไปสวัสดี แล้วต้องพักเรื่องที่คุยกันไว้ก่อน
พอพ่อพี่ชินมาหัวข้อก็เปลี่ยนไปเป็นเรื่องของเมเรที่จะมีเลี้ยงส่งก่อนเดินทางอีกครั้ง
“แกไปมั้ย”
ชินส่ายหน้าทันที พี่ซินซินเลยชี้นิ้ว
“พ่อไม่น่าถาม มันไม่ไปอยู่แล้ว”
“แกจะรำคาญอะไรเขานักหนาว้า คนเรามันก็มีข้อดีข้อเสีย เราต้องเลือกที่จะอยู่กับส่วนที่ดี มองข้ามส่วนเสียมันถึงจะไปกันรอด ทั้งทำงาน ทั้งส่วนตัวน่ะแหละ”

ชินไม่ได้ตอบอะไร นอกจากตักข้าวในจานใส่ปาก
พอพี่ชินเงียบหัวข้อก็กลับมาที่ตารางการทำงานของ 2 หนุ่ม ที่ยูจะเหลือวันเสาร์วันเดียว แต่ชินจะเหลือแค่เช้าวันอาทิตย์
ทั้งที่พี่ชินบอกเรื่องนี้มาตั้งหลายวันแล้ว แต่ยูก็ยังจ๋อย ได้แต่ก้มหน้ามองจานข้าว
มือขาวซีดขยี้ผมน้องเล็กเบาๆ “นายจะได้ไปเที่ยวไปพักผ่อนให้สมกับปิดเทอมเตรียมตัวเป็นเฟรชชี่ไง”
ยูเงยหน้าขึ้นยิ้มแห้งแล้ง “ผมว่าน่าจะเสนอฟรีค่าเรียน 3 เดือนให้เด็กคนที่ต้องย้ายคลาสนะ”
“3 เดือนเชียวเหรอ” ทั้งพ่อทั้งพี่ซินซินทำตาโต
“ก็เขาจะได้ไปเรียนว่ายน้ำหรือเทนนิสแทนไง”
ทีนี้พี่ซินซินเลยหัวเราะ “เออ ไอ้คนนี้ขนาดมันจ๋อยมันยังหัวการค้าได้”
มีเพียงชินที่ส่ายหน้า

กินข้าวเสร็จ ยูกับชินช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง พ่อพี่ชินก็กลับออกไปก่อน พอกลับเข้ามายูก็เดินไปนอนเหยียดยาวที่โซฟาในห้องพัก  ขณะที่ชินจองโซฟาตัวเล็ก ยกขาวางพาดที่โต๊ะรับแขก
“วันนี้เมเรไม่มาหรือ”
“จะมาอะไรกันทุกวัน” ชินบอกเหนื่อยๆ
“แต่อาทิตย์หน้าแกก็มาแต่วันอาทิตย์วันเดียวแล้วสินะ” พี่ซินซินบอกขณะที่เปิดคอมพิวเตอร์ หยิบแฟ้มทำงานบนโต๊ะ

มีโทรศัพท์เข้าเครื่องของชิน เจ้าตัวแค่ขยับตัวมองหน้าจอ แล้วก็วางไว้บนโต๊ะปล่อยให้เสียงเงียบไปเอง
ยูชะโงกมองอยากรู้ว่าใครโทรมา พี่ชายก็กระแอมเตือน ยูถึงได้ถอยกลับมานอนเหมือนเดิม

“อะไร หวงน้องด้วย” พี่ซินซินแซว
ชินทำเสียงขัดใจ จนเมื่อใกล้หมดช่วงพัก โทรศัพท์เข้ามาอีกครั้ง ชินก็แค่หยิบมาถือไว้แต่ไม่กดรับ ขณะที่ลุกขึ้น ก้าวเดินออกมาจากห้อง
“ชิน แล้วอย่าลืมมาเอาของก่อนกลับนะ”
“อือ” ชินรับคำแล้วเดินนำออกไปก่อน
ยูที่เดินตามออกมาจนพ้นห้องถึงได้ถามขึ้น “พี่เจเหรอ”
“อือ ยูสำรวมด้วย” รับคำพร้อมเตือน เดินหลังตรง ดวงตามองนิ่งไปข้างหน้า สีหน้าเรียบเฉย
“พี่ไม่รับสายล่ะ เผื่อเขาโทรมาบอกว่ามารับพี่ไม่ได้”
ชินแค่ลดสายตาลงมองพื้น
เมื่อมาถึงหน้าห้องเรียน ก็ยิ้มแย้มทักทายนักเรียน เดินนำเข้าห้องฝึกไปตามปกติ

ก่อนบ่ายสามเล็กน้อยคนตัวโตตาสีเขียวเดินเข้ามาประจำที่พร้อมกับโน๊ตบุ๊ค มาถึงก็ส่งยิ้มทักทายแล้วหาโต๊ะว่างนั่งทำงานไปเรื่อย
จนกระทั่งสอนเสร็จ ยูรายงานผลการเรียนให้ผู้ปกครอง ก็พอดีกับที่ห้องเทควันโด้เปิดประตู ชินและอาจารย์คิมออกมาส่งนักเรียน
ยูค้อมตัวเมื่อเดินผ่านอาจารย์คิมไปที่ห้องล็อคเกอร์ อดไม่ได้ที่จะเหลียวไปมองประตู
พี่เจยังไม่มา

ยูเดินนำเข้าไปในห้องล็อคเกอร์แล้วหันมาหาพี่รีที่ตามเข้ามาด้วย
“เราแวะไปส่งพี่ชินที่คอนโดฯ ก่อนได้มั้ยฮะ พี่เขามีของ แต่ว่าพี่เจยังไม่มาเลย”
พี่รีพยักหน้ายิ้มๆ แล้วก้มลงหอมแก้ม
“อื้อ มีแต่เหงื่อ พี่รอตรงนี้แหละ”
ยูหยิบของใช้จากล็อคเกอร์แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปก่อน ชินถึงได้เพิ่งเดินเข้ามา พยักหน้าทักทายเพียงนิดเดียวแล้วหยิบของไปอาบน้ำอีกคน
คนตัวโตตาสีฟ้ากระหืดกระหอบเข้ามาในห้อง พี่รีรีบยกนิ้วแตะริมฝีปาก พอยูออกมาจากห้องน้ำ พี่รีก็รีบดันหลังยูไปแต่งตัว เหลือพี่เจรับหน้าคนที่อารมณ์ไม่ดีอยู่คนเดียว

ชินแค่มองคนที่รออยู่หน้าห้องน้ำ ถึงจะไม่มีรอยยิ้ม อาจเพราะมีอาจารย์คนอื่นอยู่ในห้องพักเหมือนกัน ก็เลยฟอร์มเคร่งตามความเคยชิน มือขาวซีดส่งตะกร้าสบู่ให้ ส่วนตัวเองก็เดินไปแต่งตัวที่ห้องด้านใน

========จบตอนที่ 18============

พบกันวันอาทิตย์นะครับ
ไจฟ์ครับ

ps.1 กด+ขอบคุณหน้านี้แล้วครับ
2 พอกดบวกแล้วถึงได้มาสังเกตุคะแนนของตัวเองที่ ปกติผมไม่ค่อยจะจำว่าผมมีคะแนนสะสมอยู่เท่าไหร่ แต่วันสองวันมานี้มันแปลกๆ สงสัยต้องลดการแสดงความเห็นในเรื่องของคนอื่นลงซะแล้ว 5555
3 ขอบคุณทุกความเห็นและทุกคำแนะนำครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 26-05-2011 08:07:57

คนเรามันก็มีข้อดีข้อเสีย เราต้องเลือกที่จะอยู่กับส่วนที่ดี มองข้ามส่วนเสียมันถึงจะไปกันรอด ทั้งทำงาน ทั้งส่วนตัว
ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ชอบประโยคข้างบนจัง
เจอกันวันอาทิตย์เลยเหรอ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 26-05-2011 08:11:58

 :pig4: น้องไจฟ์
รอวันอาทิตย์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 26-05-2011 08:48:30

ชอบประโยคที่ชินพูดจังเลยแต่บางครั้งมันก็ทำได้ยาก
แต่ที่แน่ๆพี่เจโดนชินงอนชัวร์เลยพี่เจเอาเป็นว่าง้อดีๆน่ะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 26-05-2011 09:05:13

อึมครึมอีกแล้วน้องชิน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 26-05-2011 09:24:49

หุหุ น้าหมงเริ่มรุกแล้ว ชอบซินซิน ^^
ว่าแต่....ทำไมชินไม่รับโทรศัพท์ล่ะ ไม่เข้าใจ?


ปล. คะแนนบวกลดลงเหรอคะ งั้นพี่บวกเพิ่มให้นะ ^^
แต่อย่าลดการแสดงความเห็นในเรื่องของคนอื่นเลยค่ะ
การแสดงความคิดก็เหมือนการให้กำลังใจ พูดคุย ทักทายกัน
อย่าไปคิดมากเรื่องคะแนนเลยค่า แต่ถ้าพี่เข้าใจผิดก็ขออภัยอย่างแรง :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 26-05-2011 09:32:34

น้องชินก็....นะเสมอต้นเสมอปลาย  อารมณ์ดีตอนเห็นแตงโมเนี่ย

พี่เจก็หาชุดนอนลายแตงโมมาใส่เลย เผื่อน้องชินสนใจจะกินแตงโมพันธ์เจเรมี่มั่ง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-05-2011 10:08:53

รอเค้ายังปากแข็ง
ใจอ่อนยวบหมดแล่ว
พี่เจเตรียมตัวรับโหมดมาคุได้

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-05-2011 11:07:12

ชินก็ยังเป็นชิน เชยชาแต่จริงๆแล้วอ่อนไหวอ่ะ
เรื่องครอบครัวของชินกะยูจะยอมรับง่ายๆเหรอ กลัวมาม่าจัง
รอมาต่อวันอาทิตย์ค่ะ :bye2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 26-05-2011 14:58:49

พี่ชินต้องไม่ขรึมตลอดเวก็ได้นะลูก :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 26-05-2011 16:21:47

รอๆๆๆๆ วันอาทิตย์นะ คุณไจฟ์


+1งับ


ชอบเมเรกะกึ่งๆรำคาญเมเร เข้าใจไหม แล้วปนความหมั่นไส้ด้วย 555+

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 26-05-2011 17:08:53

น่ารักทั้งสองคู่เลย  :กอด1: แต่สองหนุ่มนี่เจ้าชู้จิงน้า  :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 26-05-2011 18:01:19

หนุ่มซึนตัวจริงนะ น้องชิน
+1 ค่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 26-05-2011 19:46:21

รอน้องชินใจอ่อน
พูดมั่งไรมั่งก็ได้เนาะ

เจอกันวันอาทิตย์ค่าาาาา    :bye2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 26-05-2011 19:54:19

พี่ชินขี้เก๊ก 55555
รอลุ้นคู่น้าหมงกับซินซินอยู่นะคะ

ปล.เรื่องคะแนนบวกอย่ากังวลเลยค่ะ ต่างคนต่างความคิด แสดงความเห็นไปเถอะนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 26-05-2011 20:45:43

ชินพอไม่เห็นพี่เจมาตามเวลานัด รมณ์บ่จอยเลยนะ
ยูกับพี่รียังดีเหมือนเดิมแล้วได้หอมแก้มด้วย

+1 ให้นะค่ะ อย่าไปคิดมากเลย แล้วแต่ใจคนค่ะ

 :L2: เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 26-05-2011 21:21:02

ไปๆมาๆ ดูพี่ชินจะเป็นคนขี้งอน ขี้ใจน้อยนะเนี้ย อิอิ
มาดไม่ต้องเยอะก้อได้จ้า ปล่อยๆบ้าง เด๋วก้อเมื่อหน้าหรอก ฮ่าๆๆ
พี่เจ สู้ๆน๊า ^_^

น้องยูกะพี่รี คู่นี้หวานจริงจัง
ดูจะเข้าใจกันดีเกิ๊นนนนน ฮ่าๆๆ
อย่าได้พลาดขึ้นมาอีกนะพี่รี
อาจถึงกับตายได้ ก๊ากกกกกก

ขอบคุณ JIVE&TEA จ้า ไฟท์ติ้ง ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 27-05-2011 05:33:22

ชิน งอล  อิอิอิ

รี กะ ยู หวานๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-05-2011 09:32:28

ยู ยู ยู นักดาบของเรา
ยู ยู ยู o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (26-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 28-05-2011 11:48:56

น้องยูน่ารักที่สุด ชัดเจนและซื่อสัตย์กับความคิดของตัวเองแบบนี้ชอบจริงๆ เลย :-[
ชินเองก็ดูผ่อนคลายขึ้นเยอะมาก พี่เจก็เย็นจริงนิ่งจริงจนน่าแปลกใจ ถึงตอนนี้ชักแอบลุ้นให้มีฉากหวานของชินกับพี่เจเร็วๆ ฮ่าๆๆ
ส่วนเจ้าหญิงเมเรก็ฮามากค่ะ แต่ละคำพูด แต่ละท่าทาง เด็กน้อยเอาแต่ใจจริงๆ แต่ก็ต้องขอบคุณเจ้าหญิงนะ ปริศนาเรื่องยูไขกระจ่างเลย
หาเจ้าชายให้สักคนก็ดีเหมือนกัน แต่ไม่เอาโหดนะ เลือกมามีเคืองและงอล (กร๊ากก ข่มขู่กันเห็นๆ)
ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 29-05-2011 05:06:27

ตอนที่ 19

ชินเดินนำพี่เจขึ้นไปที่ห้องทำงานของพี่ซินซิน มีเจ้าหน้าที่ของศูนย์อีกคนกำลังช่วยกันจัดชุดเครื่องเขียนเพื่อที่จะแจกให้กับนักเรียน
“พี่เจ นี่พี่ซินซิน พี่สาวผม” ชินแนะนำแล้วเดินไปหยิบตะกร้าผ้ากับเสื้อผ้าในไม้แขวนที่รีดเรียบกริบ
เป็นคำแนะนำเรียบๆ แต่พี่ซินซินถึงกับหยุดการทำงานที่แสนวุ่นวาย หันไปมองเจ้าหน้าที่คนที่กำลังช่วยจัดของอยู่ก็แค่ยิ้มเฉย
.....อ้อ...นี่แสดงว่ารู้ แต่ไม่มีใครเล่าเรื่องพี่เจให้พี่สาวอย่างชั้นฟังเลยสักคน รอให้น้องชายออกไปจากห้องก่อนเถอะ ได้มีการสอบปากคำเกิดขึ้นแน่

แค่ไปเอาของจากห้องพี่ซินซินแล้วก็เดินกลับออกมาที่รถ ยูกับพี่รียังคงยืนรออยู่
“เราจะไปดูหนังกัน พี่ไปมั้ย”
พี่เจ ปฏิเสธก่อน “งานพี่ยังไม่เสร็จเลย แวะมารับชินก่อน แล้วจะกลับไปใหม่”
ยูกับพี่รีพยักหน้ารับทราบ “งั้นผมไปนะฮะ”
หนุ่มยูยกมือสวัสดีพี่เจ กับพี่ชิน แล้วเดินไปขึ้นรถโฟร์วีล

ขณะที่ชินก็นิ่งเงียบมาจนถึงห้องพัก พอพี่เจเอาของมาวางให้ก็กลับออกไปใหม่ มาเร็วไปเร็วแสดงว่าโดดงานมารับสินะ
ชินแค่เก็บของเข้าตู้เสื้อผ้า แล้วมายืนขมวดคิ้วมองชุดนอนของพี่เจที่ยังวางพับไว้ แต่ชุดที่ใส่มาเมื่อวันก่อนไม่มีแล้ว

เข้าแถวซื้อตั๋วหนังเสร็จ พี่รีก็ถามตามลำดับขั้นตอน “เอาป๊อบคอร์นกับโค้กมั้ย”
ยูพยักหน้าแล้วย้ายมายืนต่อแถว
“ทำไมยูถึงเรียนดาบ”
“เพราะไม่มีใครเรียน” ยูหันมายิ้มจนดวงตาเป็นเส้นโค้ง “ในครอบครัวทางฝั่งพ่อผมเนี่ย เขาให้ทุกคนเล่นกีฬา แล้วก็ต้องฝึกศิลปะป้องกันตัวเพื่อฝึกวินัย แต่ไม่มีใครที่คิดจะเอาดีเรื่องสอน พอตอนที่คุณลุงจะทำศูนย์ พี่ชินที่เค้าเล่นเทคควันโด้อยู่แล้ว เขาก็เลยไปฝึกกับสมาคม สอบเลื่อนขั้น ไปแข่ง พี่คนอื่นๆ ก็มีเหมือนกัน แต่การสอนเด็กเอาเข้าจริงมันยุ่งยากกว่านั้น พอมาช่วยครูฝึกได้ไม่กี่ครั้งก็เลิก จนมาเหลือแต่ผมกับพี่ชิน ส่วนพี่ซินซินก็เปลี่ยนไปทำงานด้านประชาสัมพันธ์”
ยูเล่าไปเรื่อย ๆ จนถึงเวลาเข้าโรงหนัง ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาปิดเสียง

ดูหนังจบเดินออกมาแวะร้านอาหาร ยูสั่งอาหารเสร็จก็เดินไปรอที่โต๊ะ
พี่รีถือถาดเครื่องดื่มเดินตามมา
“ปกติพี่หยุดวันไหนเหรอ”
“ปกติคือหยุดเสาร์อาทิตย์น่ะแหละ แต่ก็มีที่ไม่ปกติเกิดขึ้นเป็นระยะ ไปพบลูกค้า ไปอบรม ไปบริษัทแม่ที่เยอรมัน ไปดูงานที่อเมริกา”
“อ่า......” ยูลากเสียงยาวแล้วพยักหน้าหงึกหงัก
อาหารมาเสิร์ฟ พนักงานส่งยิ้มหวานให้ ยูก็ส่งยิ้มหวานกลับไป พูดคุยเรื่องหนังที่เพิ่งดูจบ อาหารผ่านไปยังไม่ทันหมดจาน สาวโต๊ะข้างๆ หันมามองบ่อยครั้งขึ้น แล้วกลายเป็นมามองกันตรงๆทั้งโต๊ะ จนยูต้องหันไปมอง แล้วมองเลยไปอีกหลายโต๊ะรอบตัว
ถึงได้พบว่า ยังมีโต๊ะคนเลยวัยทำงานทั้งหญิงและชายหลายคนมองมาพร้อมกับท่าทางซุบซิบ ยิ่งชายที่มีท่าทางอาวุโสที่สุดในกลุ่ม ยิ่งชัดเจนว่ารังเกียจ
มองผ่านไปที่โต๊ะกลุ่มนักศึกษาชายเกือบ 6 คนที่มองมา ยิ้มมุมปากดูถูก
ก่อนหน้านี้เวลาที่มากินข้าวกับพี่ชิน ท่าทางใกล้ชิดพูดจากันหวานแหววมากกว่านี้อีก กลับไม่เคยรู้สึกถึงท่าทีแบบนี้
หรือว่าเป็นเพราะบุคลิกสะอาดเนี๊ยบเกินพอดีของพี่รี ที่มันชัดเจนยิ่งกว่าชัดเจน
แต่เวลาอยู่ที่ศูนย์ หรือ ที่โรงเรียนเวลาที่พี่รีไปรับก็ถูกมอง  นับจำนวนสาบตาคนมองมากกว่านี้อีกหลายเท่า กลับไม่เคยรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกแบบนี้
ต่อให้เป็นพี่โทระกับแก๊งค์ของเขาตอนที่เจอกันที่โรงเรียนก็ไม่ให้ความรู้สึกแบบนี้
ยูกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ

“ยูครับ” เสียงเรียกนุ่มๆ จากคนที่นั่งตรงข้ามดึงสติกลับมา  “อย่ามอง”
“แต่มันยาก”
“พี่เข้าใจ” พี่รีพยักหน้า “งั้นก็รีบกิน เราจะได้ไป”
ยูก้มหน้าพูดกับข้าวในจาน “พี่รีเจอแบบนี้เสมอหรือฮะ”
หนุ่มตาสีเขียวพยักหน้ารับ “ยิ่งกว่านี้ก็เคยเจอมาแล้ว นี่พวกเขาแค่มองแล้วก็ซุบซิบเรื่องเล็กมาก”
“แล้วมากกว่านี้ เป็นยังไงฮะ”
“มีตั้งแต่ตะโกนใส่หน้า ไล่ออกจากร้าน คนที่ออกสาวมากๆบางคนโดนจับกดโถส้มก็มี...อ่า..อันนี้ไม่ควรเล่าตอนกินข้าว”
ยูงึมงัม “ผมรู้เรื่องของคนที่เกลียดเกย์มากๆ ดูในหนังก็มีแบบที่พ้นสเปรย์ใส่รถ แต่ผมกลัวที่สุดก็คือ.....”
“พ่อแม่จะรับไม่ได้”
หนุ่มหน้าใสพยักหน้ารับ “ฮะ”
“งั้นที่ยูควรสนใจมากที่สุดก็คือความเห็นและสายตาของพ่อกับแม่ถูกมั้ย ไม่ใช่ความเห็นหรือสายตาของคนในร้านนี้”
“แล้วพ่อแม่ของพี่รีว่าไงฮะ”
พี่รียิ้มเหยียดที่มุมปาก ดวงตาสีเขียวกลายเป็นสีหม่น “พี่คือความผิดพลาดในชีวิตของพวกเขา”

ยูก้มหน้าลงมองจากข้าว
พ่อของยูอาจไม่อยากให้ลูกชายมีคนรักเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่พ่อไม่เคยพูดอะไรที่มันทำร้ายลูกได้ขนาดนี้
ท่าทีที่ซึมหนักกว่าเดิม ทำให้พี่รีชวนคุยต่อ

“ที่โรงเรียน มีแบบที่ไม่ชอบตุ๊ด ไม่ชอบเกย์หรือเปล่า”
“มีพวกเด็กผู้ชายที่ไม่ชอบตุ๊ดเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นแบบที่ทำหน้าตาแบบ...นี้ใส่ ผมออกสาวมากหรือไง”
“ไม่เลยสักนิด ยูเป็นแค่เด็กผู้ชายซนๆธรรมดา”
“แล้วทำไมเขาถึงมองผมแบบนั้น”
พี่รีเอื้อมมือไปขยี้ผมนุ่ม “ไปเดินเล่นกัน ยูชอบอะไรนะ กระเป๋าเหรอ”
“ก็ชอบทั้งนั้นแหละ กระเป๋า รองเท้า นาฬิกา พี่ชินรูดบัตรมันส์ไปเลย”

ยูฝืนยิ้มแล้วลุกขึ้นตาม เมื่อก้าวออกจากร้าน หนุ่มตัวเล็กอดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนในร้านอีกครั้ง
ตอนที่ไม่สนใจ ไม่มอง ยังไงก็ไม่สนใจ ไม่มอง แต่พอสนใจ พอมองขึ้นมาสักครั้งมันก็จะเห็นอยู่ตลอดเวลา
ยูเดินก้มหน้าจนพี่รีต้องโอบไหล่ไว้

“ยูไม่ได้เป็นอาชญากร ก้มหน้าทำไม”
“ไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่ชอบคนมองแบบนี้เลย”
“คนมองก็เพราะยูน่ารักไง แล้วมาเดินกับคนหล่อ เขาก็เลยตัดสินใจยากว่า จะจีบคนน่ารักหรือคนหล่อ”
คนที่ก้มหน้าไม่มั่นใจ เงยหน้าขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
“พี่อ่ะ”
เดินเข้าร้านเครื่องหนัง ได้กระเป๋าใบใหม่อีกใบอย่างที่พี่รีบอกไว้แล้วก็ชวนกันกลับ เดินออกมาลานจอดรถ สวนกับสาวประเภท 2 ร่างสูงกระโปรงสั้นอวดขาเรียวยาว ส่งยิ้มทักทายพี่รี ขณะที่โบกมือให้ยูแล้วเดินเข้าไปด้านในห้างสรรพสินค้า
ดวงตาไม่ได้มองตรงไปข้างหน้าหรือมีท่าทางเริด เชิด ไม่แคร์ หากแต่เป็นธรรมชาติ สุดแสนจะธรรมดา เหมือนกับพี่รีที่เฝ้ามองเงียบๆอยู่ข้างๆนี่แหละ คนมองก็มอง ไม่เห็นเขาจะเดินก้มหน้าเหมือนยูสักนิด
“เดี๋ยวนะฮะพี่”

ยูขออนุญาตแล้วกดโทรศัพท์หาพี่ชิน “พี่อยู่ห้องหรือเปล่า ผมไปหาได้มะ”
หันมาหาพี่รีอีกที “พี่ฮะ ผมรบกวนส่งผมที่คอนโดฯ พี่ชินให้หน่อย”
พี่รีพยักหน้า “ให้พี่ขึ้นไปด้วยมั้ย”
“ไม่เป็นไรฮะ พี่ส่งผมก็พอ เดี๋ยวสัก 2 ทุ่มให้พี่ชินไปส่งผมก็ได้”
“ยูครับ”
....ยอมรับกันตรงๆ เหมือนนิสัยของยู เด็กหนุ่มคนที่กำลังเทียวไล้เทียวขื่ออยู่ตอนนี้เลยว่า นายรีนาโต้คนนี้กำลังใจเสีย....หวั่นไหวไม่มั่นใจ........
บอกตัวเองว่ายูยังเด็ก เราเป็นผู้ใหญ่ต้องไม่กดดัน ให้เวลาเขาได้คิด และแน่นอนทุกคนย่อมมีทางเลือก

ยูกดออดหน้าห้องพี่ชินก็เปิดให้ รับประเป๋าเป้หลังไปวาง
“เป็นอะไร”
พี่ชินเปลี่ยนเป็นเดินนำไปที่ครัว เปิดกระป๋องน้ำอัดลมส่งให้น้อง
แว่บหนึ่งที่ยูมองเห็นสิ่งของในตู้เย็น มันเยอะอย่างที่ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน แต่พอมองไปรอบห้อง มันก็ดูปกติดีนี่หว่า
“ผมไปกินข้าวกับพี่รีแล้วมีคนมอง”
“คนเขามีตาเขาก็มอง”
“เขาพูดซุบซิบกัน”
“เรื่องปกติ นายเคยสนด้วยเหรอ”
“ก่อนหน้านี้ไม่เคยสน แต่ไม่รู้สิ พอวันนี้ผมเห็นแล้วคิด มันก็หยุดความรู้สึกอัดอัด ทำอะไรไม่ถูกไม่ได้เลย คิดอะไรไม่รู้ในสิ่งที่ไม่เคยคิด ไม่อยากพูดทั้งหมดให้พี่รีฟังเดี๋ยวเขารำคาญ ปรึกษาแม่ก็ไม่ได้เดี๋ยวเขาหัวใจวายเลยมาหาพี่เนี่ยแหละ”
“แล้วพี่รีว่ายังไง”
“เท่าที่เขาเห็นผมจิตตกน่ะนะ เขาก็บอกว่า ที่จริงแล้วคนที่ผมควรสนคือใคร”
“ใครล่ะ”
“พ่อกับแม่”
“ก็ถูกแล้ว”
“ถ้าผมกลับไปถามแม่ ว่าผมจะคบกับพี่รี แล้วแม่บอกว่าไม่ให้คบ แล้วผมไปบอกพี่รี พี่ว่ามันปัญญาอ่อนไปมั้ย”
“มาก เพราะมันแสดงว่าแกไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย แล้วไปกินไปเที่ยวกับเขาได้ตั้งนาน”
“พี่กับผมก็โดนสอนเรื่องภาระของลูกผู้ชายมาเหมือนกัน ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง เก็บงำความรู้สึก ไม่หวั่นไหว สืบทอดวงศ์ตระกูล แต่ทำไมพี่ดูชิวๆล่ะ”
“ก็ชั้นไม่ได้บังคับมัน”
“ผมก็ไม่บังคับนะ ตอนไม่เจอพ่ออ่ะ ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำ”
พี่ชินพยักหน้าเข้าใจ

ยูยกกระป๋องเครื่องดื่มขึ้นจิบ “ทีนี้พอเห็นสายตาของคนอื่น ผมก็กลับมาคิดไปว่าผมคิดอะไรกับเขาหรือเปล่า เวลาคุยกันอยู่ด้วยกันก็มีความสุขดีนะพี่ นึกถึงก็อารมณ์ดี ตอนที่เจอกันที่ศูนย์คนมองก็จริง แต่ก็เออไม่คิด….”

....เวลาที่คุยกันรู้สึกดี แต่ความรู้สึกดีนั้น มันหายไปเมื่อมีคนอื่นแสดงท่าทางรังเกียจงั้นหรือ....

“ทีนี้พอมันเริ่มคิด มันก็ไปเรื่อยก็เกิดสงสัยขึ้นมา ว่าผมคบเค้าตามแฟชั่นหรือเปล่า ทำไมผมถึงเปลี่ยนใจง่ายนัก ตอนที่จับได้ว่าเขาไปมีอะไรกับคนอื่นผมลงโทษเค้า แล้วทั้งที่เค้ายอมรับผิดแล้วก็ยังคงยืนยันที่จะคบกันต่อ แต่กับตัวผมเองแค่พอมาเจอสายตาคนอื่นผมก็คิดชิ่งเขาเลย”

จุดเริ่มต้นของความลังเล มันเกิดจากรอยจูบที่คอพี่รีงั้นหรือ....

“คิดดีๆว่า นายเปลี่ยนใจหรือเปล่า”
ยูนิ่งคิดแล้วส่ายหน้า “เปล่า ผม...ยังชอบเวลาที่คุยกับเขา แต่ว่าสายตาที่คนอื่นมองน่ะมัน.....”
“นายฟังในสิ่งที่ตัวเองกำลังพูดอยู่หรือเปล่า”
“ห๊ะ” ยูกะพริบตางง
“ทุกคำมันคือ คนอื่นคิด คนอื่นมอง แล้วตัวนายเองก็กลับมาตั้งคำถามอยู่ตลอดเวลาว่าใช่ ไม่ใช่ การหาคำตอบมันจำเป็นเร่งด่วนขนาดนั้นเลยหรือ”
ยูถอนหายใจแรงๆ จ้องมองมุมโต๊ะ

พี่ชายถามช้าๆ “นายตั้งคำถามเพื่ออะไร”

ยังไม่มีคำตอบจากน้องชาย
“ชั้นบอกนายได้แค่ว่าความรักต้องใช้เวลา นายเป็นคนชัดเจนมันก็ดี แต่การกดดันเร่งรัดตัวเองเพื่อหาคำตอบแบบนี้มันเท่ากับปิดหัวใจตัวเอง”
ยูนิ่งคิดตามพี่ชาย
“จะรักต่างเพศหรือเพศเดียวกัน ถ้าคนจะบอกว่าไม่เหมาะสม มันก็พูดได้ทั้งนั้นแหละ นายคิดว่าถ้าวันนี้นายพาเด็กผู้หญิงเข้าบ้านกับผู้ชายอายุ 25 เข้าบ้านพ่อกับแม่จะตกใจต่างกันมั้ย”
“มาก” ยูบอกแล้วหัวเราะหึหะ
“มันก็จริง” พี่ชายพลอยยิ้มตามไปด้วย

“แต่กับพี่รี ถ้าเกิดวันหนึ่งพ่อแม่บอกให้เลิกคบกับเขา ผมก็ต้องเลิกกับเขาอยู่ดี”
พี่ชายถึงกับถอนหายใจยาว จนน้องชายมองหน้า “ผมงี่เง่ามากเลยใช่มะ”
“เออ”
“ก็....”
“นายไม่ได้อกหัก แต่นายกำลังทำตัวเหมือนคนอกหัก”
ยูหน้าจ๋อยสนิท
“เหมือนจริงๆ รู้สึกเหมือนโดนพิพากษาว่ากำลังทำเรื่องเสื่อมทรามเลวร้าย พาลนึกไปถึงเรื่องที่ผมไม่สนใจอย่างไอ้พวกคนที่มันเกลียดตุ๊ด เกลียดกระเทยแล้วมันไปแกล้งเค้าอ่ะ”
“นายเคยไปร่วมแกล้งด้วยหรือเปล่าล่ะ”
ยูส่ายหน้าเร็วจนหัวแทบหลุด “ผมก็เลือดนักสู้นะ สู้กันซึ่งหน้า ไม่ชอบก็อย่าไปยุ่งด้วย แต่กับเพศที่ 3 4 5 ผมไม่อะไรกับเขาอยู่แล้ว”
พี่ชินใช้นิ้วเคาะโต๊ะ “ชั้นว่าที่นายกำลังกดดันตัวเองเพื่อที่จะหาคำตอบเนี่ยมันอาจเป็นนิสัยของนายด้วยที่ใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ตรงไปตรงมา แต่เรื่องความรักน่ะมันต้องดูกันนานๆ กว่าจะแน่ใจ”
“งั้น....พี่รักพี่เจป่ะ”
คำตอบคือรอยยิ้ม กับการเอาตัวพิงพนักเก้าอี้
“โห ผมไม่ใช่นักอ่านภาษากาย แบบนี้อ่ะ มันแปลว่าอะไร”
“แปลว่า ใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ไม่กดดันตัวเองไง”
“อะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายผมเนี่ย”
“มันก็แค่เช้าวันหนึ่งชั้นตื่นนอนขึ้นมาแล้วชั้นก็หลงลืมบางประโยคที่บอกตัวเองอยู่ทุกวันไปซะเฉยๆ”

.......ประโยคที่บอกว่าชินรักยู.........

“พอลืมประโยคนั้นไปแล้ว ชั้นก็ปล่อยให้มันหายไป”

ยูถอนหายใจยาวๆ พี่ชายเลยชงกลับเข้าเรื่องของน้องชายต่อ “นายพบกับเค้าแค่กี่ครั้ง ได้คุยกันทุกวันก็จริง แต่มันก็มีเรื่องที่ต้องศึกษากันอีกมากมาย ครอบครัวเขา ครอบครัวเรา อย่าเพิ่งรีบตัดสินใจอะไรที่มันทำให้เราต้องเสียใจในภายหลัง เว้นแต่เป็นเซ็กซ์เฟรนด์ ที่ไม่ต้องสนใจอะไรเลย”
“เหอะ ผมถูกเลี้ยงมาให้เป็นคนไม่รับผิดชอบอะไรแบบนั้นหรือไง”
ชินยิ้มเฉยๆเป็นคำตอบ
น้องชายพลอยอมยิ้มตาม “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ก่อนนี้หวงผมไม่ให้ยุ่งกับพี่รีไม่ใช่เหรอ”

“ก็ยังหวงอยู่” พี่ชายยอมรับตามตรง “แต่คน 2 คนอยู่ด้วยกัน มันก็ต้องเป็นเรื่องของคน 2 คนที่ต้องตัดสินใจ แกเองก็ยังต้องทำอะไรอีกหลายอย่างเรื่องเรียนมหาลัยอีก ชั้นไม่รู้เรื่องทฤษฎีความรักอะไรหรอกนะ รู้แต่ว่า ถ้าใช่มันก็ใช่ ไล่ยังไงก็ไม่ไป แต่ถ้าไม่ใช่ ให้รั้งไว้เอาโซ่ล่ามมันก็ไป”
ยูหันมองนอกหน้าต่าง “วินาทีนี้ ผมรู้สึกว่าผมเด็กมาก แล้วก็ไม่อยากให้เขาเสียเวลากับเด็กๆอย่างผม”
“ประโยคแบบนี้มันออกไปเชิงลบมากกว่าบวกนะเนี่ย”
“ผมเคยบอกเขาด้วย เขาก็บอกว่าขอโอกาส”
“มันก็ใช่อีกน่ะแหละ หรือนายแค่อยากคบกันขำๆ”
“ไม่อ่ะ มันเป็นการดูถูกตัวเอง”
“เป็นคำตอบผิดวิสัยเด็กมัธยมมาก”
“แล้วอย่างกับเด็กมหาลัยไม่คิดอย่างเดียวกัน ถ้าสักแต่ว่าใครก็ได้ที่เดินเข้ามาชวนไปดูหนังแล้วทึกทักว่าเป็นแฟนกันผมว่าห้องนี้ต้องกลายเป็นฮาเร็ม”
พี่ชินพยักหน้า หันไปมองนาฬิกาแล้วคว้ากุญแจรถ
“ผมเข้าห้องน้ำแป๊บนะ” ยูบอกแล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำ
แปรงสีฟัน 2 ด้ามในแก้วใสหน้ากระจกห้องน้ำทำเอาน้องชายยิ้มแก้มแทบแตก
....นี่เอง สาเหตุที่พี่ชายเปลี่ยนไป....
น้องชายที่เดินยิ้มแป้นออกมาจากห้องน้ำทำให้พี่ชายต้องยักคิ้วเก้อๆ กอดคอเดินออกมาจากห้อง
“ไปเรื่อยๆใช่มะ”
“อือ ชัดเจนน่ะดี แต่ก็ต้องดูกันไปนานๆ”
“พี่เชื่อมะ ผมนะจิตตกขนาดที่ว่า พี่รีต้องมีเมียมีลูกอยู่แล้วแหงๆ”
“เฮ่ย บ้า”
“จริงนะพี่ ขนาดเขาเคยบอกว่าตรวจสอบเช็คได้หมดโทรศัพท์ อินเตอร์เน็ต ที่ทำงาน แต่พอเริ่มคิดมันก็คิดไหลไปเรื่อยเลยทีนี้ ชักฟุ้งซ่านจัด เลยมาคุยกับพี่ดีกว่า”
“ขอบใจที่นึกถึงกันแล้วมาคุย”
“แล้วพี่ล่ะ ตัดสินใจเรื่องพี่เจยังไง”
“ไปเรื่อยๆ มันก็มีบางเวลาเหมือนกันที่ชั้นคิดว่า ที่ยอมให้เขาเข้าห้องได้ เพราะชั้นกำลังเบื่อที่จะอยู่คนเดียวหรือเปล่า”
“พี่ไม่มั่นใจเป็นด้วยเหรอ”
“อะไรวะ ชั้นก็คนนะโว้ย” พี่ชายหันมาโวย
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เห็นนิ่งๆเฉยๆ”
“นิ่งๆ เฉยๆ ไม่ได้แปลว่าไม่คิด”
“ผมคิดว่าพี่แค่ระวังตัวไม่ให้มีเรื่องเหมือนคราวไอ้โทระ”
คราวนี้พี่ชินนิ่งเงียบ ดวงตามองตรงไปข้างหน้า จนน้องชายต้องพูดต่อ
“เพราะพี่เอาแต่เงียบ มันมาหาเรื่องจนพี่ต้องออกจากการแข่งขัน ตามไปหาเรื่องถึงโรงพยาบาล พี่ก็ยังปล่อยมันไป ทุกคนก็เลยคิดว่าพี่ไปมีอะไรกับแฟนไอ้โทระมันจริงๆ”
ชินยังคงนิ่งเฉย
“พี่ชิน”
“ลูกผู้ชายไม่กินที่ลับไขในที่แจ้ง ใช่หรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องตอบ แล้วที่สำคัญมันก็ผ่านไปแล้ว”
“อย่างกับมันปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปงั้นแหละ”
“เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เชื่อเถอะยู เรื่องของพี่กับไอ้โทระ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป อย่าสนใจให้มันเป็นเรื่องใหญ่เลย นายมีเรื่องใหญ่กว่านั้นที่ต้องทำ”
“อะไร”
“ทำชีวิตของนายให้ดี”
มีโทรศัพท์เข้ามา พี่ชินปล่อยให้ดังได้สักครึ่งเพลงก็กดรับสาย
“ครับ ผมมาส่งน้อง ครับ”
แล้วก็กดวางสายไป
“พี่เจกลับมาแล้วเหรอ”
“อือ”
ยูพยักหน้าหงึกหงัก “เข้าห้องแล้วไม่เจอคิดว่าพี่หนีเที่ยวกลางคืนหรือไง”
“เขาไม่มีการ์ด”
“เฮ้ย อะไร ให้ๆไปเหอะ ขนาดแปรงสีฟันคู่กันแล้วเนี่ยนะ”
“เขาเป็นเจ้าของคอนโดนั่น จะเอาการ์ดสักกี่อันก็ได้”
“แล้วมันเหมือนกับพี่ส่งให้ตรงไหน”
ชินนิ่งเงียบ จอดรถส่งน้องชายที่หน้าบ้านแล้วย้ำอีกครั้ง
“ใจเย็นน้องชาย พี่รีเขาก็รู้ตัวว่าจีบเด็กอยู่ เขาต้องรอได้อยู่แล้ว นายต่างหากที่ต้องสร้างภูมิคุ้มกัน”
“สายตากับท่าทางซุบซิบแบบนั้นน่ะเหรอ”
“อือ”
พี่ชายรับคำแล้วออกรถกลับมาที่คอนโดฯ

=*=* จบตอนที่ 19 =*=*

วันหนึ่งที่ผมกำลังขับรถอยู่ เปิดวิทยุฟังรายการสนทนา มีผู้ฟังหลายคนโทรฯเข้ามาคุยกับผู้ดำเนินรายการ มีอยู่คนถามคำถามเกี่ยวกับการทำงานของเจ้าหน้าที่ทางด่วน ผู้ดำเนินรายการถามว่า คุณตั้งคำถามนี้เพื่ออะไร เกิดคิดได้ว่า เออจริง คำถามนี้เพื่ออะไร เพื่อตำหนิ เพื่อชม ถามไปเรื่อยๆ ทุกคำถามล้วนมีเจตนาของผู้ถามแทรกอยู่ทั้งนั้น
งั้นผมไม่ถาม แต่รบกวนว่า คิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ โปรดบอกกัน เพราะผมยังไม่เก่ง
ส่วนรีพี่ปา่นเนี่ย มีเด็กไปสปอล์ยมาแหง 555555
ขอบคุณทุกความเห็นและการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

V
V
V
ตื่นเช้ากันดีจริง หรือว่ายังไม่ได้นอนเนี่ย
v
v
v

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 29-05-2011 05:16:52

ขยันมากค่ะ ขอแปะไว้ก่อน ฮิฮิ

*************************


น้องยูอิดมากไปได้ แต่ก็นะถ้าคนที่ยังเด็กไม่ประสากับเรื่องพวกนี้มันก็ต้องคิดมากไปกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้วหละ  สู้ๆเหมือนเจ๊สาวสองคนนั้นสิ สวยๆเชิดๆมองไปข้างหน้า ส่วนตัวเอง บางครั้งเวลาไปไหนคนก็ชอบมองนะ ิย่งถ้าไปแถวต่างจังหวัดเวลากลับบ้านนอกเนี้ย คนชอบมากกันแล้วพวกชะนีเนี้ยชอบซุบซิบบางทีอยากจะหันไปด่าเสียจริงๆ  :beat: :beat: :beat:



ปล.เค้าว่า นายเอกของไจฟ์มีรูปแบบคล้ายๆกันเนอะ แต่น่ารักดีนะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 29-05-2011 06:43:06

เข้าแถวซื้อตั๋วหนังเสร็จ พี่เจก็ถามตามลำดับขั้นตอน “เอาป๊อบคอร์นกับโค้กมั้ย
พี่รีไม่ใช่พี่เจเนอะ
ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ตอนนี้มีสาระมาก
ความจริงในสังคมที่เราต้องอยู่กับมันให้ได้ :กอด1:
+1แทนคำขอบคุณ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 29-05-2011 08:45:23

 :3123:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 29-05-2011 09:07:09

อยากบอกน้องยู ว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของสัตว์โลก...อย่าได้ไปสนใจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 29-05-2011 09:50:18

มาทำคะแนนกะน้องยูก่อนออกไปข้างนอก ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก

******************************

ใครมาทำน้องยูเค้าจิตตก เด๋วเหนี่ยวเรย ฮ่าๆๆๆ
(ให้พี่รี กะพี่ชิน ไปเหนี่ยวนะ ฮ่าๆๆๆ)

ชอบคำแนะนำพี่ชินอ่า "ถ้าใช่ก้อใช่" โดนนนนนนน
ฮั่นแน่ พี่ชิน ลืมบางประโยค เพราะยอมรับใครบ้างคนแล้วช่ายมะ อิอิ

ชอบอีกทีตรงยิ้มแก้มแตกนี่แระ
เพราะชอบอาการนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

น้องยู fighting!

ขอบคุณน้องชายจ้า ^_^

ปล.พี่ปานใบ้ด้วยนะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 29-05-2011 10:29:52

น้องยังเด็กมาก ทั้งความคิดจิตใจยังไม่มั่นคง
แต่อย่างชินว่าต้องใช้เวลา
เอาใจช่วยทั้ง4คนเลย :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 29-05-2011 10:30:49

น้องยูอย่าไปสนใจคนอื่นที่มองแบบนั้นเลย
อย่างที่พี่รีกับพี่ชินบอกนั้นแหละสนใจคนที่เรา
ควรให้ความสนใจดีกว่าเพราะถ้ามัวกังวล
เรื่องคนที่มองแบบนั้นเราจะเครียดมากๆจริงๆ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 29-05-2011 10:33:46

แอบจิตตกเบาๆ แทนน้องยู
หงุดหงิดเรื่องซุบซิบนินทา มองแบบเหยียด หึ๊ยย
โลกมันสมัยไหนแล้ว
เมืองไทยเสรีที่สุดแล้วเรื่องแบบนี้

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 29-05-2011 11:11:08

เค้าว่าคนเราน่ะ  ต่อให้มั่นใจในตัวเอง หรือความคิดตัวเองแค่ไหน  มันก็มีช่วงที่อ่อนแอกันได้แหละ
ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่มีบรรทัดฐานของสังคมเข้ามาเกี่ยวข้อง  มันก็ยิ่งต้องคิดให้มาก
อย่างกรณีน้องยู เรา(แอบ)เข้าใจว่า น้องเค้าก็รู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นอะไร คิดอะไร
แต่น้องมันยังเด็กเกิ๊น ก็ต้องค่อยๆเรียนรู้ไป  มีที่ปรึกษาที่ดีแบบพี่ชินอยู่แล้วนี่
(แต่บางทีก็คิดว่า ชินก็ยังเอาตัวไม่ค่อยรอดเท่าไหร่  ฮ่าๆๆๆ)

โดยส่วนตัวคิดว่า เรื่องแบบนี้อ่ะนะ เวลาและประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านเข้ามา จะช่วยให้ตัวเองมีจุดยืนที่เข้มแข็งได้เอง
ดูจากตอนแรกๆที่เพื่อนเค้ามันเป็นเกย์ ก็อ่อนไหวคิดเยอะซะไม่มีอ่ะ
ผ่านไปสิบปี ดูจะมั่นใจไร้เทียมทานมาก ไม่มีอะไรบั่นทอนมันได้อีก ช่างไม่แคร์ ฮ่าๆๆๆ

ปล. แอบมาอิดิทเพิ่มว่า คราวหน้าให้พีรีพาน้องยูไปเดินพารากอนแทนนะคะ
เพื่อนๆเราทั้งน้านนนนนนนน   :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 29-05-2011 11:30:55

เทใจให้ยูไปเต็มสตรีม
พี่ชินเห็นว่าแข็ง บทจะตัดฉับก็ฟันขาดไม่เหลือใยยิ่งกว่าน้องชายซะอีก
คนอ่านหลงตายไปเลยคู่นี้ ชอบตอนนี้---ไจฟ์เยี่ยม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 29-05-2011 12:15:35

น้องยูแค่จิตตกใช่มั๊ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 29-05-2011 14:27:31

+1ให้คุณไจฟ์คะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 29-05-2011 18:54:12

เง้อ ใครแกล้งน้องยูของช้านนนน มองมากๆ เด๋วจกตาซะเลย  :angry2:
น้องยูครับ อย่าเครียดสิ จิตตกไปก็เท่านั้น หยุดสายตาคนมองได้ที่ไหน
ยูรักกับพี่รีไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนสักหน่อย ทำตัวตามสบายเหอะ
ดูพี่ชินสิ ยังปล่อยไปเรื่อยๆ เลย ถึงเวลาทุกอย่างมันก็จะดำเนินไปเองล่ะ
เอาใจช่วยน้องยูให้มีภูมิคุ้มกันเร็วๆ นะ ^^
ขอบคุณสองหนุ่มคร๊าบ
ส่วนเรื่องนั้น :a14: เชอะ เบื่อคนรู้ทัน 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 29-05-2011 20:11:55

ตามที่เค้าคิดนะ อาการจิตตกเพราะมีคนมองแล้วเอาไปซุบซิบอ่ะมีกันทุกคนแหละ
เพราะฉะนั้นมองโลกในแง่บวกไว้ดีที่สุดอ่าค่ะ
สบายใจเราเอง แล้วก็ไม่ไปทำร้ายใครด้วย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 30-05-2011 06:05:28

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 30-05-2011 08:01:32

(ต่อครับ)
ตอนที่ 20

ออกจากลิฟท์เดินมาที่ห้องมองเห็นคนรอยืนยิ้มกว้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นไม้แขวนชุดทำงานที่ถือติดมือมาด้วย
ก็แค่หันไปสอดการ์ด กดรหัส แล้วเปิดห้อง
พี่เจเดินเอาของไปเก็บในห้องนอน พอออกมาชินก็กำลังพิมพ์รายงานอยู่
คนตัวโตหันซ้ายหันขวา เดินไปจับไหล่บางไว้ ก้มลงหอมแก้ม กลิ่นหอมเต็มปอด....ชื่นจายยยยยยย

“ฮึ่ย” เสียงท้วงก็มี นิ้วยังคงขยับพิมพ์งานต่อไป
พี่เจเลยหันไปที่โทรทัศน์
“พี่เปิดทีวีได้มั้ย”
ชินตอบโดยที่ไม่หันมามอง “เสียบปลั๊ก หยิบรีโมท กดปุ่มสีแดง”

....แม่เจ้า! อยากฟัดคนตอบว่ะ แต่เขากำลังทำงานอยู่ ขืนรบกวนตอนนี้จะโดนข้อกล่าวหาขัดขวางการเรียนรู้ ~~~ได้แต่ฮึดฮัด ฝากไว้ก่อนเหอะ....

จนเกือบสี่ทุ่มครึ่ง ชินถึงได้ปิดคอมพิวเตอร์ เก็บแฟ้มเก็บหนังสือวางเรียง แล้วเดินไปเอาผ้ามาเช็ดโต๊ะทำความสะอาด ล้างมือ เดินกลับมานั่งพื้นพิงขาคนที่นั่งดูข่าวต่างประเทศอยู่ พี่เจขยับขาใหม่ให้ชินมานั่งตรงกลาง
ผ่านจากข่าวด่วน ก็กลายเป็นรายการสนทนาหาเสียงเลือกตั้งของนักการเมืองอเมริกัน พอชินเอนศีรษะหนุนขา พี่เจก็ก้มลงหอมแก้มแล้วปิดทีวี
เดินเข้าห้องน้ำแล้วกลับมาล้มตัวลงนอน
ตลอดกิจวัตรที่ไม่มีคำพูด ไม่มีแม้แต่สบตากัน
พี่เจขยับตัวกอดเอวบาง จ้องมองคนที่หัวถึงหมอนก็หลับทันที พอเอนศีรษะเข้าไปหาชินก็พลิกตัวนอนหงาย ลืมตามองหน้า แล้วก็พลิกนอนหันหลังให้ใหม่
“อะไรกัน”
“หลับ”
“พี่รู้สึกเหมือนชินมีคำถาม”
“พี่ฟุ้งซ่าน”
....เหวย...จูบกันดีกว่าแบบนี้...
มือแข็งแรงดึงไหล่ของอีกคนนอนหงาย ประกบดูดริมฝีปากบน รู้สึกถึงเล็บบางที่จิกอยู่ต้นแขน พอผละออก ชินก็ตีต้นแขนเบาๆ ทำท่าจะพลิกนอนหันหลังอีกครั้ง
พี่เจตามกดจมูกลงที่ด้านหลังคอ ลากลิ้นซุกไซ้วนขึ้นมาจูบแก้ม ชินหันหน้ามารับจูบหวาน
มือแข็งแรงประคองแก้มนิ่มเลื่อนผ่านลงมาที่ไหล่จนถึงอกบาง เกลี่ยยอดอกจนแข็ง
ชินสะบัดหน้าหนี ขณะที่ดันมือออกจากอก
“ชินครับ”
ชินกัดปากแน่น เหมือนมือที่ขัดขืนกำข้อมือพี่ดึงออก
พอพี่เจริมกดฝีปากที่ลำคอขาว ชินถึงกับลืมตาโพลง “อย่า เดี๋ยวเป็นรอย”
“งั้นทำรอยที่อื่นละกัน”
พี่เจรั้งชายเสื้อนอนขึ้นแล้วถอดออก ก้มลงขบที่ยอดอกสีอ่อน
“อ๊ะ.....” ชินเผลอส่งเสียงร้องแล้วรีบยกมือปิดปากตัวเอง
พี่เจทั้งใช้ฟัน ทั้งลิ้น ดูดแรง รู้สึกถึงความร่อนรุ่มที่ขยายตัวอยู่ในกางเกงนอน มือใหญ่ยังคงฟอนเฟ้นอกบาง ขณะที่เลื่อนริมฝีปากลงหาความรุ่มร้อน
ดวงตาสีฟ้าเหลือบขึ้นมอง คนที่หลับตาแน่น 2 มือปิดปากตัวเอง พี่เจขยับตัวคร่อม แล้วรั้งขอบกางเกงนอนลง
“อะ อย่า....” ชินร้องห้าม 2 มือยิ่งดันไหล่กว้างให้ถอยออก
พี่เจปลายลิ้นที่แตะส่วนอ่อนไหว มือหนึ่งบีบบี้ยอดอก อีกมือบีบนวดที่ต้นขา
โลมเลียจนรุ่มร้อนถึงได้เลื่อนลงมาหาก้อนแฝด ชินผวาสูดปาก แทรกนิ้วสวยที่ผมสีอ่อนของพี่เจ
พี่เจลากลิ้นกลับขึ้นมาที่แก่นอีกครั้งแล้วครอบปากลง
ชินยกศีรษะมอง แล้วทิ้งตัวลงนอนหอบ พลิกมือขยุ้มหมอนหนุน เสียงหอบหายใจดังเป็นช่วง ร่างกายรุ่มร้อนต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ
“อะ จะ จะไปแล้ว”
ชินร้องบอกด้วยใบหน้าแดงซ่าน แล้วเกร็งตัว ยกสะโพกเข้าหาริมฝีปากพี่

พี่เจยิ้มหวานมองร่างผอมบางที่กำลังหอบหายใจ พอตาหรี่ปรือหันมาสบตาหวานเชื่อมที่มองอยู่ก็หันหนีไปทางอื่น เมื่อพี่เจถอดเสื้อผ้าของตัวเอง ตามมาด้วยการถอดกางเกงนอนของชินที่ติดอยู่ที่สะโพกออก
“ผมทำให้” ชินลุกนั่งหันมาหา แต่พี่เจดันไหล่ให้นอนคว่ำพรมจูบที่ต้นคอและไหล่
“ไว้ก่อน”
ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วหลัง มือแข็งแรงบีบนวดที่ต้นขา
ชินเกร็งไปทั้งตัว 
“อย่ากลัว พี่ยังไม่เข้าก็ได้”
“จริงนะ” น้ำเสียงกระตือรือร้นจนพี่เจต้องคว้าใบหน้าหวานมาจูบแน่น รสชาติของตัวเองที่ยังหลงเหลืออยู่ ทำให้ชินรู้สึกแปลกๆ
“ครับ”
พี่เจเลื่อนจูบไปทั่วหลัง ไล่ลงมาจนถึงเอว เม้มชิมเรื่อยมาจนถึงก้นกลม
ชินปัดออกเบี่ยงตัวหนี ทั้งเปลี่ยนเป็นลุกนั่ง
“ไม่”
ดวงตาสีฟ้ากวาดมองความแข็งแกร่ง ไล้มือที่ขาด้านในไล่ขึ้นไปหา
ชินกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว
ไม่ใช่ไม่ต้องการ แต่เรารู้จักกันได้กี่วัน แทบไม่เคยรู้เรื่องส่วนตัวของกันและกันเลยสักนิด
....ก็อย่างที่ยูคิดน่ะแหละ เขาอาจมีใครรออยู่ก็ได้....

พอพี่เจขยับตัวเข้าไปใกล้ ชินก็แตะที่แก่นกายของพี่เจเลื่อนมือกอบกุมขยับช้าๆ
“อา....ชิน.....”
คนตัวโตโถมเข้าหาจูบแก้ม ฟัดคอด้วยแรงต้องการที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ขยับสะโพกรับมือสวย
“ชิน....”
ชินหลับตา เอียงหน้ารับจูบ ขณะที่มือขยับเร่ง กระทั่งพี่เจคว้าข้อมือไว้เมื่อเกร็งตัวฉีดใส่หน้าท้อง แล้วทิ้งตัวลงนอนข้าง
หนุ่มหน้าหวานตามมาหอมแก้มแล้วลุกไปห้องน้ำ ยังไม่ทันจะล้างตัวเสร็จ ก็มีเสียงเคาะประตู ชินหัวเราะกับตัวเองแต่ไม่ยอมเปิดประตูให้จนอาบน้ำเสร็จ
พอเปิดประตู คนที่ยืนเอามือค้ำขอบประตูอยู่ก็บ่นทันที “แทนที่จะอาบพร้อมกันจะได้ประหยัดน้ำ”

ตื่นเช้าด้วยเสียงนาฬิกาปลุกเร็วกว่าเดิมครึ่งชั่วโมง พี่เจกดไหล่ชินให้นอนต่อ ส่วนตัวเองลุกไปทำธุระของตัวเองก่อน แล้วถึงมาปลุก
พอชินแต่งตัวเสร็จ ชุดอาหารเช้าก็มาวางรออยู่แล้ว
ชินทำตาโตเมื่อเพิ่งนึกขึ้นได้ “ผมยังไม่ได้ซื้อกาแฟเลย เพราะคิดว่า...”
“คิดว่าอะไร”
“คิดว่าพี่จะกลับบ้าน”
“ก็กะว่าจะมาอาศัยอยู่ด้วยจนกว่าจะโดนไล่น่ะแหละ”
“หื้อ” ถึงกับตาโต อ้าปากค้างกันเลยทีเดียว
พี่เจหลุดหัวเราะพรืด ดีที่ยังไม่ได้ตักอะไรใส่ปาก
“บ้า ไม่กลับบ้านกลับช่อง”
“โอ๊ย ป๊ะไม่ได้อยากให้กลับนักหรอก พี่เข้าบ้านดึกๆ ดื่นๆ เขารำคาญจะตาย”
ชินทำเป็นหรี่ตามอง “แสดงว่าโดนป๊ะไล่ออกจากบ้านมาสิเนี่ย”
“น่าสงสารมะ โปรดรับเลี้ยงคนตัวโตๆ สักคนเถอะครับ” พี่เจทำหน้าตาน่าสงสาร
หนุ่มหน้าสวยกลับไม่หัวเราะ สีหน้าดูอึ้งๆ แก้มแดงเรื่อแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารในจาน

กินเสร็จก็เดินไปหยิบหนังสือเรียน กระเป๋าเป้หลัง หันกลับมามองคนที่หยิบกระเป๋าโน๊ตบุ๊คอีกที
มือขาวซีดเปิดลิ้นชักโต๊ะ หยิบซองสีฟ้า ยื่นส่งให้
“คืนนี้ผมกลับดึกต้องทำแล็บ พี่น่าจะกลับไปนอนบ้าน ส่วนอันนี้การ์ดสำรองใช้วันอื่น ที่ไม่ใช่วันนี้”

~~~~

พักเที่ยงโรงเรียนมัธยมที่แสนจะอึกทึกครึกโครม ช่วงสัปดาห์สุดท้ายก่อนการจบการศึกษา ยูกับเพื่อนนั่งอยู่ในโรงอาหารจัดการกับอาหารในถาด แต่เพราะหลายวันมานี้ ยูเริ่มประหยัดคำพูดลงเรื่อยๆ ทำให้เพื่อนสงสัย
“เฮ่ย เป็นอะไรของมึงเนี่ย” เพื่อนบีมถามพลางเอาศอกกระทุ้ง
“คิดเรื่องที่ไม่ควรคิดไง”
“พี่ชินหรือพี่รี” เพื่อนโตยื่นหน้าเข้ามาแทรก
ยูหันมามองเพื่อน “ใช่มะ เหมือนชีวิตกูมีอยู่แค่ 2 คนนี้ใช่มะ”
“แล้วไง เขาชกกันหรือไง”
“เปล่า ที่คิดก็คือ นี่กูเป็นเกย์จริงๆเหรอ”
“ป๊าดดดดดดดดดดดด” เพื่อนโตเสียงดังจนใครหลายคนหันมามอง “เพื่อนกู ทำไมเพิ่งจะมาสงสัยตัวเองเอาตอนนี้”
“มึงคิดดูสิ ตอนที่กูไม่คิดนะกูกับพี่รีก็คุยกันได้เรื่อยๆ แต่พอกูหันไปเห็นสายตาของคนที่เขาเกลียดเกย์กูก็กลับมีแต่คำถาม กูก็เลยสงสัยว่า กูใช่จริงๆเหรอ”

เสียงวี๊ดวิ้วในโรงอาหารดังขึ้น เมื่อกลุ่มของน้องมิวตุ๊ดขายาวเดินเข้ามาในโรงอาหาร
คือใช่ว่าโรงเรียนนี้มันจะมีแต่น้องมิวคนเดียวที่เป็นตุ๊ด แต่ว่าเวลาแซวแล้วน้องมิวมันจะสวนกลับมาแรงกว่าเดิม แล้วจะออกแนวฮาไง พวกหนุ่มๆก็เลยชอบแซว จนกลายเป็นกิจวัตร ถ้าวันไหนไม่โดนน้องมิวด่าแล้วจะพากันไม่เจริญอาหาร

“กินนกหวีดเข้าไปหรือไงสัด มาวี๊ดวิ้วใส่กูเนี่ย” น้องมิวหันมาแหวใส่พวกส่งเสียงแซว เสียงหัวเราะยังดังอยู่ น้องมิวเลยต่ออีกดอก “ตอนนี้ทำเป็นแซว เห็นมานักต่อนักแล้ว ไอ้พวกชอบแซว บอกว่าเกลียดนี่แหละหลงตุ๊ดจนโงหัวไม่ขึ้น”
ยูหันมาหาเพื่อน แล้วพยักหน้า “เนี่ย แบบนี้แหละที่กูทำไม่ได้”
“ทำเป็นสาวเนี่ยเหรอ
มันมีกติกาอะไรที่มึงต้องทำหรือไง” เพื่อนบีมสงสัย
“ไม่ใช่” ยูเน้นเสียง “กูหมายถึงการไม่แคร์กับสายตา แล้วก็การที่ต้องเป็นตัวตลกต่างหาก”
โต๊ะใกล้ๆว่างอยู่กลุ่มน้องมิวเดินมานั่งใกล้ๆ ยูหันไปส่งยิ้มทักทาย น้องมิวก็หันมายิ้มตอบแล้วก็กินกันไปคุยกันไปเหมือนกัน
“อันที่จริงเขาก็อยู่ส่วนเขานะ” เพื่อนบีมพลอยหันไปมองน้องมิวกับเพื่อนอีกที
กินจนเสร็จ 3 หนุ่มก็ยังนั่งเล่นอยู่ในโรงอาหารกระทั่งน้องมิวย้ายที่นั่งมาเบียดยู
“คุณพี่คะ”
“อือ”
“พี่ฝรั่งตัวโตๆ คนนั้นไปไหน” น้องมิวทำหน้าตาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“จะทำไมล่ะน้อง” เพื่อนโตช่วยถาม ขณะที่ยูหน้าเจื่อนลง
“ก็ไม่เห็นหลายวันละ คิดถึง” น้องมิวบอกอย่างตรงไปตรงมา กลุ่มเพื่อนของน้องมิวจากอีกโต๊ะเลยช่วยบอก “มันแอบมองทุกวันที่เขามารับพี่แหละ”
เพื่อนบีม เพื่อนโต ไปจนถึงเพื่อนร่วมห้องของยูจากโต๊ะใกล้เคียงหัวเราะกันครืน
“เนี่ยอีกไม่กี่วันพี่ก็จบกันหมดละ แล้วหนูจะไปมองคนหล่อได้ที่ไหน” น้องมิวจีบปากจีบคอไปเรื่อย
“ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปไหน” ยูบอกตามตรง แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นตรงเวลาทำให้น้องมิวรีบชี้
หนุ่มหน้าใสหันไปมองรอบตัว เหมือนทุกคนพากันลุ้น
“อะไรเนี่ยทำหน้าตาสำเนาเดียวกันหมดเลย” ยูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองชั่งใจ แล้วกดสายทิ้ง
“โห พี่ยูอ่ะโหดร้าย” น้องมิวและกลุ่มสาวพากันส่งเสียงโห่

....โรงเรียนนี้มันยังไงกันวะ...

“หนูไม่เข้าใจ พี่จะปฏิเสธความรู้สึกดีๆ จากคนดีๆไปทำไม” น้องมิวจีบปากจีบคอ “ชีวิตมันสั้นนะพี่ คิดเยอะเยี่ยวเหลือง”
เพื่อนโตกับเพื่อนบีมหันไปตีมือกัน รู้จักกับยูมานานนับสิบปี ตั้งแต่ยังเป็นละอ่อน แต่ละคนรู้จักมองสาวสวย ขอเบอร์คนน่ารัก มีแต่ยูที่ได้แต่ยืนยิ้มไม่เคยเข้าหาใครสักคน
นอกจากพี่ชินแล้ว ก็มีแต่พี่รีเท่านั้นที่เข้ามาหา

เมื่อเดินออกจากโรงอาหารกลับมาห้องเรียน พี่ชินโทรเข้ามาหา ยูกดรับสาย แล้วพยักหน้าให้เพื่อนๆเดินกลับไปก่อน ส่วนตัวเองแยกออกมายืนพูดโทรศัพท์ ข้างน้ำพุในสวนหย่อมข้างอาคารเรียน
“ฮะพี่”
“วันนี้เป็นไงมั่ง”
“โดนตุ๊ด ม.4 สั่งสอนในโรงอาหารน่ะสิ”
พี่ชายหัวเราะเบาๆ มาตามสาย ขณะที่น้องชายถอนหายใจ
“มันแปลกๆ นะพี่ จู่ๆ ผมก็รู้สึกว่าไม่ว่าผมจะทำหรือไม่ทำอะไร มันจะต้องมีคนที่ผิดหวังอยู่เสมอ มันคือเหตุผลที่พ่อของพวกเราสอนให้เป็นคนเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหวใช่มั้ยฮะ เพื่อให้เรายืนหยัดที่จะไปให้ถึงเป้าหมายที่เราตั้งใจไว้”
“ใช่”
“พี่ถึงได้บอกกับผมว่าอย่ากดดันตัวเอง ปล่อยให้โลกหมุนไป แบบนั้นใช่มั้ยฮะ”
“เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าชั้นคิดอะไรที่เป็นปรัชญาแบบนั้น”
น้องชายหัวเราะ คำตอบช่างสมกับเป็นพี่ชินเสียจริง
เสียงพี่ชายพูดต่อ “ยังไงมนุษย์ก็สัตว์สังคม แยกได้ แต่ปฏิเสธการพึ่งพากันและกันไม่ได้”
“พูดแบบนั้นแปลว่าอะไร”
“แปลว่า เมื่อไหร่แกจะรู้ตัวว่าเรื่องนี้แกจัดการคนเดียวไม่ได้ แล้วบอกให้ชั้นช่วยแกสักที”
“ไอ้พี่ชิน พี่นี่มัน แมร่ง โคตรๆๆๆๆๆๆๆ” น้องชายเอะอะโวยวาย ชกลม ชกแดดอยู่คนเดียว

~~~~~~

แล้วก็ถึงวันที่เมเรออกเดินทาง ชินเดินออกจากห้องแล็บมาโทรหา เสียงแหลมๆ แทรกมาตามสายจนปวดหัวจี๊ด
“พี่เจกับพี่รีส่งดอกไม้มาให้ตั้งแต่เช้า ถึงเขาจะลงชื่อชินกับยูมาด้วย แต่เมเรก็รู้ว่าชินของเมเรน่ะทึ่มเกินกว่าจะคิดอะไรหวานแหววแบบนี้ออก แต่ก็อย่างว่าแหละนะ ยังไมเมเรก็รักละกัน แต่ไม่แน่นะ เมเรอาจเปลี่ยนใจไปหาพี่เจ หรือพี่รีที่เขาเอาใจใส่เมเรมากกว่าก็ได้ ถึงตอนนั้นชินจะมาฟูมฟายง้อให้เมเรกลับไปดีด้วยเหมือนเดิมละก็ไม่ได้แล้วนะ”
ชินได้แต่ฟังไม่มีความเห็นจนกระทั่งปวดหัวจนจะอาการมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ใกล้จะอ้วกแล้วนั่นแหละถึงได้ต้องบอกลา แล้ววางสายไป
ขนาดไม่ได้ไปส่งยังปวดหัวแทบระเบิด ถ้าไปส่งจริงๆ สงสัยนายชินได้เป็นไอ้คลั่งอาละวาดลงหนังสือพิมพ์แน่ๆ

หลายวันถัดมา ชินจอดรถที่ลานจอดรถของคณะเหมือนทุกวันที่ผ่านมา เดินหลังตรงไปที่ตึกเรียน เจอเพื่อนร่วมคณะบอกว่า มีคนที่ชมรมเทควันโด้มาตามหาตั้งแต่เช้า ชินบอกขอบใจพยักหน้ารับรู้ ช่วงพักเที่ยงชินก็เดินไปที่ชมรม
พี่ก้าวประธานชมรมขอให้ไปช่วยดูนักกีฬาน้องใหม่แต่ชินก็ปฏิเสธไปอีกครั้ง
“พี่เห็นชินเดินเข้ามา ก็คิดว่าชินจะเปลี่ยนใจกลับมาแข่งอีก”
ชินยิ้มบางๆ “ผมคิดว่าพี่ให้ผมมาเก็บของที่ผมทิ้งไว้ที่นี่น่ะ แล้วผมก็ไม่ควรแย่งชิงตำแหน่งของคนที่ฝึกซ้อมอย่างหนักทุกเช้าเย็น เพียงเพราะว่าผมเป็นแชมป์เก่า”
พี่ก้าวพยักหน้าเข้าใจ เดินตามชินที่ไปเก็บของ เจอกับน้องปี 1 ที่เข้ามาที่ชมรมพอดี
ชินตบไหล่เบาๆ “ตั้งใจ ถ้าว่างชั้นจะไปเชียร์”
เด็กปี 1  ยกมือไหว้ “ขอบคุณครับพี่”
“ขอบคุณทำไม”
“ก็ถ้าขืนพี่ลงคัดตัวจริงๆละก็ผมกินแห้วแน่”
“เป็นไปไม่ได้ นายฝึกหนักมาตลอด ชั้นเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องแล็บ จะสู้นายได้ยังไง”
“โห....”
เก็บของใช้ส่วนตัวที่ทิ้งไว้นานนับเดือน โดยที่เด็กปี 1 ช่วยถือกลับมาใส่ให้ในรถ แล้วยกมือไหว้ขอบคุณชินอีกครั้ง
“ผมจะแก้แค้นให้พี่เอง”
“อย่าทำอย่างนั้น” ชินหันมามองรุ่นน้องด้วย ทั้งสีหน้า และน้ำเสียงจริงจังจนทำให้คนที่เดินผ่านยังต้องหยุดหันมามอง “เล่นกีฬามีอยู่แค่ 2 อย่างคือแพ้กับชนะ ไม่มีการแก้แค้นหรือชดใช้”
เด็กปีหนึ่งถึงกับเหงื่อซึมเมื่อโดนดุ “ครับพี่” โดนโค้ชดุยังไม่น่ากลัวขนาดนี้เลย
“ตั้งใจแข่งนะ”
“ครับ”

ชินกดล็อครถแล้วเดินกลับเข้าคณะไปเรียนช่วงบ่าย เสร็จแล้วคือการเข้าแล็บ ทำงานส่งอาจารย์ เงยหน้าขึ้นมาคือเพื่อนเรียกไปกินข้าว เสร็จแล้วก็โทรหาน้องชาย
“โห คิดว่าวันนี้จะลืมน้องอีกแล้วซะอีก” เสียงโอดครวญมาตามสาย แล้วก็ออดอ้อนอีกสักพักก็วางสายไป
กลับเข้าห้องแล็บทำงานกันต่อ
เกือบ  5 ทุ่มถึงได้แยกย้ายกันกลับบ้าน
ชินอาสาไปส่งเพื่อนคนที่ไปทางเดียวกัน
เหลือเพื่อนสาวเพียงคนเดียวทำท่าเกรงใจเมื่อรถใกล้ถึงปากซอยบ้าน
“ชินส่งเราหน้าเซเว่นก็ได้”
“ทำไมล่ะ”
“เราจะซื้อของน่ะ”
พอเพื่อนพูดเรื่องซื้อของก็เลยนึกขึ้นได้ “ผมก็จะซื้อของเหมือนกัน นีซื้อเสร็จผมไปส่ง”
“อย่าเลยเราเกรงใจ” เพื่อนท่าทางขวยเขิน
“จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว” ชินบอกแล้วจอดรถที่หน้าร้าน
นีท่าทางขัดเขิน ได้แต่ถือตะกร้าเดินวนไปวนมาไม่ค่อยกล้าเลือกของ
“ตามสบาย ผมมีพี่สาว 7 คนจะซื้อของใช้ส่วนตัว ก็ไม่ต้องเขินผมหรอก”
ชินบอกแล้วเดินมายืนมองกาแฟ
....ทำไมมันมีหลายแบบอย่างนี้ล่ะ แล้วพี่กินกาแฟแบบไหน ไม่เห็นรู้เลย...
“ชินกินกาแฟเหรอ”
“ไม่ใช่หรอกซื้อไปให้.....”
นียิ้มกว้าง “ผู้หญิงเหรอ เอาแบบไดเอทมั้ย” เพื่อนสาวชี้พวกซองสีชมพู
ชินส่ายหน้า
นีทำตาโต ร้องว๊าว แล้วหยิบอีกแบบใส่ตะกร้าให้ “อย่างพ่อชั้นเขากินแบบใส่แต่น้ำตาล ไม่ใส่ครีมนะ”
“เหรอ” พ่อของชินดื่มแต่ชาร้อน ไม่เคยเห็นดื่มกาแฟสักที ก็เลยไม่รู้
“เอาอะไรอีก” นีหันมาถาม
“ไม่รู้สิ เพราะทุกที..เอ่อ..เป็นคนซื้อ”
นีหันซ้ายหันขวา “ไข่ไก่ ขนมปัง แฮม ผลไม้ เครื่องดื่ม”
“ขนมปังยังมี”
ไปๆ มาๆ ชินได้แต่เดินตามเพื่อนสาวซื้อของในซุปเปอร์มาเก็ต
ส่งนีเข้าบ้านก่อนเที่ยงคืนไม่ถึง 5 นาทีก็กลับมาคอนโดฯ ของตัวเอง หอบข้าวของพะรุงพะรังเข้าห้อง พอวางการ์ดใส่ถาดข้างแจกันบนหลังตู้รองเท้า ประตูก็เปิดออกทันที
ชินหันไปมองคนที่เดินเข้ามาด้วยอาการสงสัย

“เมื่อกี้ไปส่งใครมา”
น้ำเสียงดุๆ จริงจังที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน  ยิ่งสีหน้าเคร่งเครียดแบบนี้ยิ่งไม่เคยเห็น!

======จบตอนที่ 20========
ขอบคุณที่ิติดตามครับ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 30-05-2011 08:13:00

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ดีใจชินเริ่มมีความรู้สึก
ยูกลับลังเลไม่แน่ใจ
คิดถึงเมเรไปซะแล้ว
พี่เจหึง ใจเย็นนะพี่

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 30-05-2011 08:22:17

เอ้ยยยยยยย อ่านตอนอย่างว่าของพี่เจกับชินแล้วเขินอ่ะ
ปกติไม่ค่อยเขินเลยน่ะแต่คราวนี้มันเขินๆไงก็ไม่รู้คุณไจฟ์
แต่ที่แน่ๆน้องมิวน่ารักมากมาได้ถูกตอนถูกเวลาด้วย
จบตอนด้วยอาการหึงของพี่เจจจจจจจจจจจจจ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 30-05-2011 09:37:52

พี่เจหึงน้อง ใจเย็นๆนะพี่ รอฟังน้องก่อน
สงสารพี่รี
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 30-05-2011 09:54:19

หึงโหดเหรอพี่เจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 30-05-2011 10:08:44

ไปๆมาๆ พี่ชินดีขึ้น แต่ยูกลับถอยลง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 30-05-2011 11:49:07

แอร๊ยยยส์
มีซิมติงรองกันนิดๆ หน่อยๆ พอเขิน
พี่เจ รุกหน้ามึนจริงๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 30-05-2011 12:29:08

หึงแย้ววววว


เย่ๆๆๆๆๆ :mc4:

อย่ารุนแรงนะ เดี่ญวช้ำ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-05-2011 13:32:58

มีหลากอารมณืมากเลยตอนนี้
แรกสุดหื่นแม้ไม่สุด สับสนในตัวเองแทนน้องยูแต่ได้ข้อคิดจากตุ๊ดม.4 555555
และสุดท้ายหึงจากพี่เจ
แหมพี่เจเข้าใจน้องผิดแล้วน้า อย่าว่าน้องนะเดี๋ยวงอนเป็นเรื่องใหญ่อ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 30-05-2011 14:43:12

หุหุ พี่เจ ทำน้ำแข็งละลายแล้วอ่า อิอิ
อ่านไป เขินไป  >//<

แต่....ชอบคำพูดของพี่ชินอ่า
วันนี้โดนไปหลายประโยคเรย 555+

พี่ชินจ๋า เป็นพี่ชายที่แสนดีแล้ว ยังเป็นรุ่นพี่ที่ดี
และอีกอันเป็นเพื่อนที่ดี จนทำให้พี่เจโมโหหึง 5555+

ค่อยๆเคลียร์กันนะพี่เจ
กลัวว่าเคลียร์ไปเคลียร์มาจะกลายเป็นพี่ชินที่เป็นต่อแทน ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

ปล. ได้ทำคะแนนกะน้องยูก่อนอีกแล้ว คริคริ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 30-05-2011 16:09:58

มีอาการหึง เกิดขึ้น  อิอิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 30-05-2011 17:51:24

โอ๊ยยยยย
ตอนนี้หลงความน่ารักของชินเข้าไปเต็มๆค่ะ
เหมือนน้องมันจะไม่สนใจโลก แต่จริงๆแล้วเหมือนน้องมันแสดงออกไม่เป็นมากกว่าใช่มั้ยคะนั่น

ส่วนน้องยูก็น่ารักคงเส้นคงวา ที่เพิ่มมาก็คงจะเป็นน้องมิว จะมีตอนพิเศษของน้องคนนี้มั่งมั้ยคะ คิคิคิ

ปล.พี่เจหึงชินจะเป็นยังไงน๊อ อย่าโหดกับน้องมากนักนะคะ น้องเข่าไม่ดีอยู่อ่ะ เอิ๊ก~~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 30-05-2011 20:01:34

อ่านตอนเค้าฟัดกัน ยังไม่เขินเท่าตอนเค้าให้คีย์การ์ดกันเลยอ่ะค่ะ
แล้วยิ่งตอนหน้าจะมีหึงโหด (?)
อรั๊ยยยยยย    :-[

ปล. คิดมากเยี่ยวเหลืองจริงเหรอ ???  เอามาจากไหนอ่ะ  5555555555555555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 30-05-2011 20:40:38

มีหึง ๆ แหมะ  ตามไปเฝ้าเค้ามาสิ  ถึงรู้อ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 30-05-2011 22:12:07

มีหวงด้วย...กรี๊ด...
แล้ว...จะหึงในรูปแบบไหนนะ อิอิ
รออ่านตอนหน้าครับผม...
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 31-05-2011 07:28:49

(ต่อครับ)

ตอนที่ 21

ชินเดินเอาข้าวของมากมายที่ขนมาจากห้องชมรมไปวางไว้ข้างโต๊ะทำงาน แล้วเอาของที่ซื้อมาจากเซเว่นไปไว้ในครัว  
“ชิน ผู้หญิงคนที่นั่งข้างชินในรถ คนที่ไปส่งเค้าที่บ้านน่ะใคร” พี่เจได้แต่เดินตาม
เออจะว่างี่เง่า เซ้าซี้กวนใจก็ยอม แต่มันเป็นภาพที่บาดตาบาดใจสุดทน
แล้วคำตอบของเขาก็คือ...
“พี่เก็บละกัน ผมง่วงไปอาบน้ำนอนดีกว่า”

คนที่ในอกใกล้ระเบิดเต็มทีได้แต่ยืนมองตามหลังคนที่เดินตรงไปห้องนอน
เลิกงานออกไปดื่มกับเพื่อน ขับรถกลับบ้านเห็นรถบีเอ็มคุ้นตาที่หน้าเซเว่นก็ชะลอมอง ที่สะดุดตาก็คือหนุ่มสาว 2 คนเดินออกมาจากร้าน
อะไร ยังไง ทำไม
ไหนบอกว่าช่วงนี้เรียนหนัก ไม่ให้พี่กลับมารอที่ห้อง แล้วทำไมถึงได้ไปเดินซื้อของอยู่กับผู้หญิงได้
พอวนรถกลับมารถบีเอ็มคันนั้นก็หายไป คาดว่าจะเลี้ยวเข้าซอยใกล้ๆ ขับรถตามหาไม่ต่างอะไรกับเมียตามผัวซ่อนกิ๊กสักนิด
ยิ่งหายิ่งไม่เจอเลยกลับมาที่คอนโดฯ เปิดเข้าห้องมาก็เห็นแล้วหล่ะว่าเขาถือของมามากมาย แต่ไอ้สีหน้าเรียบเฉยไม่รู้ร้อนรู้หนาวนี่แหละที่มันทำให้ใจคนนี้ยิ่งร้อนมากไปกว่าเดิม
...อ้อ...เมื่อกี้เขาบอกว่าอะไรนะ ให้เก็บของที่ซื้อมาใช่มะ เออ งั้นเก็บก่อนแล้วค่อยพร่ำพรรณาต่อก็ได้
ของในถุงก็มีพวกซีเรียล ไข่ไก่ แฮม แล้วก็.......กาแฟ....
ชินกินกาแฟตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นว่ามันเคยมีในห้องนี้
อ่า........
โอเค ที่บ่นๆไปก่อนหน้านี้ ลืมมันไปซะครึ่งหนึ่ง
ใครที่ไหนหึงจนหน้ามืดขับรถตามหาใครอะไรแบบนั้น ไม่มี๊
เนอะ
จำไว้แค่รูปพรรณสัณฐานของนักศึกษาหญิงคนนั้นก็พอ!

ตอนที่ชินอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้อง ฝรั่งตัวโตสวมเพียงกางเกงชั้นใน ผ้าขนหนูพาดไหล่นั่งรออยู่บนเตียง
ชินมองผ่านแล้วหันไปหยิบชุดนอนแต่งตัวแล้วก็ล้มตัวลงนอนโดยที่ไมได้พูดอะไร
พี่เจก็อาบน้ำแล้วเข้ามานอนข้างๆ ยกศีรษะสวยนอนหนุนแขน โอบเอวบางเข้ามาหา ชินลืมตาหันมามองแล้วหลับต่อ

ตื่นเช้ามาทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามปกติ ที่เพิ่มขึ้นมาก็คือกาแฟร้อน
ดวงตากลมเหลือบมองแล้วยกแก้วนมสดของตัวเองขึ้นดื่ม
จนเมื่อเดินออกมายืนรอที่หน้าลิฟท์ด้วยกัน ชินถึงได้ถาม
“ปกติพี่กับพี่รี เที่ยวคลับเดียวกันหรือเปล่า”
พี่เจถึงได้หันมาหา “ไม่หรอก แต่บางทีก็เจอกัน”
ชินพยักหน้า “วันศุกร์นี้ พาผมเข้าคลับด้วย”
“ห๊ะ” ขอทำเสียงแสดงความประหลาดใจหน่อยเถอะ คือสถานบันเทิงกับเจ้าชายชินเนี่ยนะ มันดูแปลกแยกแตกต่างกันมากไปมั้ย
หรือว่าเราเห็นหน้าตาท่าทางของเขาก็เลยไปคิดแบ่งกลุ่มจัดหมวดหมู่ให้เขาเอง ทั้งที่เขาก็เป็นแค่นักศึกษาธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
หรือว่า.....
“รีกับยูมีปัญหากันหรือไง”
“ผมก็แค่อยากไปในที่ที่พี่ไป อยากรู้จักเพื่อนพี่ หรือว่ามันเป็นเขตหวงห้าม”
“ไม่มีอะไรหวงห้าม เพียงแต่เห็นชินไม่เคยเที่ยวที่แบบที่พี่เที่ยว แล้วพูดถึงรี พี่ก็เลยสงสัย”
ชินพยักหน้า “อย่าเพิ่งน้อยใจหรือคิดเยอะ ถ้ามันมีอะไรที่เกินกำลัง ผมจะบอกพี่เป็นคนแรก”

ค่ำวันศุกร์ชินยืนรออยู่ที่หน้าคอนโดฯ ถึงจะเป็นกางเกงยีนสีซีดกับเสื้อยืดคอกลมก็ยังคงโดดเด่นเป็นศูนย์รวมของสายตา
เดินลงมายืนรอรถคันใหญ่เลี้ยวเข้าไปจอดเทียบแล้วเปิดประตูเข้ามานั่งเอง มองดูนาฬิกาที่เพิ่งจะทุ่มกว่าๆ “ผมคิดว่าเที่ยวกันดึกกว่านี้เสียอีก”
“ก็เที่ยวแบบคนทำงานไง เลิกงานทุ่มหนึ่ง ก็เลี้ยวเข้าร้านเหล้า”

คลับที่พี่เจพาไปเป็นร้านของชาวสีม่วง เสียงเพลงอึกทึก หลายคนเมาแล้ว แต่ก็มีอีกหลายคนที่ยังปลอดจากแอลกอฮอลล์ ลูกค้าหลายคนสวมเสื้อทำงาน แต่อีกหลายคนเช่นกันที่สวมเพียงกางเกงหนังสีดำ
พี่เจพาไปที่โต๊ะสูงด้านใน แนะนำเพื่อนๆให้รู้จัก
“ซี1 กับซี 2 ไม่ใช่ฝาแฝดแต่เพราะมันชื่อซีเหมือนกัน เรียกซีใหญ่ซีเล็กแล้วมันไม่ยอม ก็เลยเรียกซี 1 กับซี 2” พี่เจแนะนำหนุ่มในเสื้อสีแดงแขนยาวพับม้วน กับอีกคนใส่เสื้อยืดคอปกแขนสั้นสีดำ “ส่วนอีก 2 คนคืออเล็กซาน กับแมทธิว” 2 คนนี้ฝรั่งทั้งคู่คนหนึ่งผมสีทอง อีกคนผมสีดำ ดูท่าทางชัดเจนว่าเป็นผู้ชายที่ไม่ได้ชอบผู้หญิง
อเล็กซานฝรั่งผมสีทอง ยิ้มกว้าง “นี่คือชินที่เจสุดจะหวงนั่นเอง”
“ก็น่าหวงหรอกว่ะ” ซี 1 หนุ่มเสื้อสีแดงมองอย่างชื่นชม
ขณะที่พี่เจสั่งเบียร์ให้ตัวเองและชิน แล้วหันมายิ้มหวาน “ถ้ามันบอกว่าพี่ดี ให้เชื่อโดยไม่มีข้อโต้แย้ง แต่ถ้ามันพูดอะไรที่ทำให้ชินไม่สบายใจ แสดงว่ามันโกหก”
เพื่อน 4 คนประสานเสียงโห่รอบทิศ
ขณะที่ทั้ง 5 คนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย กระเทยตัวสูงแต่งหน้าจัดจ้านเดินเข้ามายืนเบียดพี่เจ
“บอยมาที่นี่ออกจะบ่อย ไม่เจอพี่เจเลยอ่ะ”
ชินหันมามองแล้วเลิกคิ้วสูงเชิงถาม
“บอย”
“ย่ะ แฟนพี่เจ เธอเป็นใคร”
ชินพยักหน้าหันมามองพี่เจ “แฟนพี่เหรอ”
“เฮ่ย” ตกใจสิครับ ถึงจะรู้ว่ารับมุกกัน แต่มันอันตรายเสียวหลังวาบๆ “ใช่ที่ไหนกันล่ะ”
“แฟนสิ บอยตามจีบพี่เจมาตั้งนานละ” บอยหันไปดี๊ด๊ากับพี่เจ
ดวงตากลมของชินเม้นมองไปทางด้านหลังของบอย เมื่อพบคนที่ตั้งใจมาหาอยู่ท่ามกลางกลุ่มแก๊งค์ พี่เจมองตามสายตาไป แล้วหันมายักคิ้ว
แต่ชินไม่แสดงสีหน้าอะไร นอกจากการจ้องมองอย่างจริงจัง เก็บทุกรายละเอียดและประเมินผลไม่ได้สนใจสักนิดว่า น้องบอยจะจีบพี่เจไปถึงไหน หรือว่าเบียร์หมดขวดไปตั้งแต่เมื่อไหร่

…..จากใจพี่เจเรมี่เลยนะน้องรีนาโต้ พี่ขอให้วันนี้น้องโชคดีสอบผ่านด้วยเหอะ...

มีคนเข้ามาทักทายกลุ่มของพี่รีเหมือนกัน แล้วก็จากไป เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเดินไปทักทายกับหนุ่มหน้าหวานได้ครู่หนึ่งก็ยกมือแยกกลุ่มเพื่อน
ส่วนพี่รียังคงมองขวดเบียร์ในมือ หรือไม่ก็หันไปคุยกับเพื่อน มีหนุ่มก้ามปูเข้ามาทัก แต่ก็ได้รับการส่ายหน้าเป็นคำตอบ หนุ่มก้ามปูเลยจากไป
สักพักพี่รีก็ก้มมองนาฬิกา แล้วหันไปพยักหน้ากับเพื่อน เดินออกจากคลับ ชินก็ผละจากโต๊ะเดินตามออกมาทันที
“เจอแค่นี้ ก็ชิ่งเลยเหรอ อ่อน!”
บอยส่งเสียงตามหลังมาให้ได้ยิน
ชินหันกลับไปยิ้มที่มุมปากพร้อมส่งนิ้วกลางให้
เสียงหัวเราะ เสียงโห่ดังขึ้นรอบทิศ แต่ชินไม่ได้สนใจนอกจากการตามคนที่ลับหายออกจากประตูไปแล้ว

คิดว่าเร่งรีบวิ่งตามออกมาติดๆแล้วเชียว แต่พี่รีก็เดินหายไปทางไหนไม่รู้
พี่เจที่ตามมาคว้าข้อมือไว้
“ชิน!”
ชินยังคงหันซ้ายหันขวา
“เห็นพี่รีมั้ย”
พี่เจพลอยช่วยกันชะเง้อมอง แล้วชี้ไปทางซุปเปอร์มาร์เก็ต “ทางนั้น”
ชินวิ่งตามไปแล้วร้องเรียก “พี่รี”
หนุ่มตัวโตตีสีเขียวกับกลุ่มเพื่อนหันมามอง
“อ้าว ชิน พี่เจมาด้วยกันเหรอ”
ชินพยักหน้า “ผมอยากคุยกับพี่”
พี่รีพยักหน้า แล้วหันไปบอกเพื่อนหลายคนที่หยุดเดินหันมามอง บอกว่าให้รอแป๊บเดียว
พี่เจแยกไปยืนคุมเชิงอีกด้านหนึ่ง มองผ่านๆ เหมือนแต่ละคนไม่ได้มาด้วยกัน
พี่รีกับชินแยกออกมายืนที่หน้าร้านค้า ใต้แสงสว่าง
“เรื่องยูเหรอ”
“ครับ”
พี่รีถอนหายใจยาว “เขาไม่รับโทรศัพท์พี่มาหลายวันแล้ว”
“ไปหาคุณอาผู้หญิง”
พี่รีมองหน้าพี่ชายที่ขึ้นชื่อว่าหวงน้องสุดๆ แล้วคลี่ยิ้มกว้าง พยักหน้า “ขอบใจมาก”
”ไง ไอ้หยิ่งไปแย่งเมียใครเขาอีกล่ะ” เสียงยียวนกวนเท้าดังขึ้นข้างๆ พร้อมกับกลิ่นบุหรี่อบอวล
ไม่ต้องหันไปมองชินก็จำได้ว่าเป็นใคร
คนผมสั้นเกรียน ใบหน้าเหลี่ยม ดวงตายาวเรียว กับพรรคพวกอีก 3 คนเดินกร่างเข้ามายืนข้างพี่รี
“คนมันชอบตีสีหน้าว่ายิ่งใหญ่ เหนือกว่าคนอื่น แต่แท้ที่จริงมันก็พวกชอบเล่นชู้ แทงลับหลังคนอื่น”
โดยไม่รู้ตัว ร่างสูงใหญ่ของคนหลายคนเข้ามาล้อมรอบโทระและพวก

“กลับไปส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเองดีก่อนมั้ย ว่าน้ำหน้าอย่างมึงน่ะมีอะไรดี ถึงได้ไปด่าคนอื่นแบบนั้น”
เพื่อนพี่รีคนหนึ่งท่าทางจัดจ้านกรีดนิ้วจีบปากจีบคอด่า
โทระกับเพื่อนถกแขนเสื้อจะท้าหาเรื่อง แต่เมื่อเหลียวมองไปรอบตัวถึงได้รู้ว่ากำลังโดนล้อมอยู่ เอาแค่คนละเท้าก็น่าจะเลือดตก
“เหอะ สู้ไม้ได้จะรุมกูเหรอ” โทระยังปากดีทั้งที่กำลังก้าวถอยหลัง
“ไม่ต้องรุมหรอก แค่ตุ๊ดล่ำๆ อย่างกูคนเดียวก็เอาหมาหมู่อย่างพวกมึงอยู่แล้ว” เพื่อนพี่รียังก้าวตาม
โทระเหลียวมองรอบตัวอีกครั้ง แล้วชี้หน้า
“ฝากไว้ก่อนเหอะมึง”
ชินถอนหายใจหนัก เมื่อโทระกับเพื่อนลับหายไปท่ามกลางฝูงชน
“ขอบคุณพี่ๆมากครับ”
“เล็กน้อย” พี่ที่ทำหน้าที่เป็นเสียงของคนทั้งกลุ่มโบกมือ ท่าทางจิ๊บๆอย่างที่พูดจริงๆ
ชินหันมามองเพียงแค่มือของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วเดินกลับมาที่คลับเดิม แต่พี่เจรั้งข้อมือไว้
“อยากกลับมั้ย”
“เดี๋ยวก็ได้ ผมอยากดื่ม”

พี่รีมองตามหลังพี่เจกับชินที่เดินกลับไปที่คลับสีม่วงอีกครั้ง
ในสมองมีเรื่องราวหลายอย่างคล้ายจิ๊กซอว์ที่ถูกนำมาต่อจนเห็นภาพที่ชัดเจนขึ้น
 
เบียร์ขวดเดิมยังอยู่บนโต๊ะ แต่พี่เจสั่งให้ใหม่ “อย่ากินของที่ละห่างจากมือ ต่อให้เพื่อนยืนเฝ้าแก้วอยู่ก็ไว้ใจไม่ได้”
ท่ามกลางแสงสี เสียงเพลงดังกระหึ่ม ผู้คนโยกย้ายร่างกายไปตามแรงอารมณ์
ทั้งที่เพิ่งโดนไอ้โทระด่าต่อหน้าพี่เจ พี่รีและเพื่อนๆ แต่แขนใหญ่ที่โอบหลังโอบไหล่ไม่ห่าง การแสดงท่าทีว่าเข้าใจโดยที่ไม่มีคำถามมากมายกลับทำให้รู้สึกเบาใจ...อย่างน้อยก็ในเวลานี้...
ใบหน้าหวานหันมาหาพี่ แล้วคลี่ยิ้มกว้าง พี่เจประคองใบหน้านั้นไว้ในมือก้มลงหาแนบหน้าผากต่อหน้าผาก
“ยิ้มนี้ มีแต่พี่ที่ได้เห็นเพียงเดียวใช่มั้ย”
รอยยิ้มยังคงอยู่ เมื่อชินเลื่อนหน้ากระซิบข้อความบางอย่างที่ข้างหู
หนุ่มตัวโตถึงกับเงยหน้าหัวเราะลั่นอารมณ์ดีจนเพื่อนอยากมีแฟนกันเป็นแถว
“กูตัดสินใจแล้วว่า จะเลิกลอยชายสักที” เพื่อนซี 1 ในเสื้อแขนยาวพับม้วนแซวด้วยใบหน้าแดงก่ำตามฤทธิ์แอลกอฮอลล์
“รับอีหนูบอยไปก่อนมั้ย” เพื่อนซี 2 เสื้อคอปกสีดำตอบโต้ทันที
“ไม่ละ เกรงใจ กูหาเองได้” เพื่อนซี 1 ตบไหล่ซี 2
“ชินคอแข็งเหมือนกันนะ ขวดที่ 2 แล้วยังเฉยๆ” แมทธิวฝรั่งผมสีเข้มหันมาชวนชินคุย
“ไม่เฉยหรอกครับ ชักมึนเหมือนกัน” หนุ่มอ่อนวัยที่สุดในโต๊ะยอมรับ พี่เจเลยดึงมือให้เดินตามมา
“ไปห้องน้ำกัน แล้วเดี๋ยวค่อยกลับ”
พอเข้ามาก็ดันน้องไปที่ห้องที่มีประตูด้านใน ขณะที่ตัวเองจัดการธุระที่ด้านนอก  
ชายหนุ่ม 2 คนแรกก็ต่างคนต่างทำธุระของตัวเอง แต่เมื่อห้องน้ำห้องหนึ่งว่างกลับจูงมือกันเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉย เสียงของการประกอบกิจกรรมพิเศษที่ดังขึ้นทำให้ชินที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาถึงกับเหวอเล็กๆ แล้วรีบมาล้างมือ
“ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”
“แล้วไม่เคยมีอะไรแบบนี้ที่ห้องน้ำโรงเรียนหรือไง”
“นี่มันที่สาธารณะนะพี่” ชินพูดเบาๆแล้วทำท่าจะดึงมือพี่ออกมา แต่พี่เจก้มลงกระซิบ
“เราเองก็เคยจูบกันในห้องน้ำร้านอาหาร”

ออกจากคลับพี่เจพาไปดูไฟที่สะพานข้ามแม่น้ำ สวนสาธารณะในเวลากลางดึกเงียบสงัด มีเพียงคู่รักอีกคู่ นั่งอยู่ที่ริมน้ำ ชินเลยเดินเลี่ยงมาที่เก้าอี้ไม้ตัวยาว นั่งลงเหยียดขายาวมือขาวซีดกดที่เข่า เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าพี่เจดูอยู่ก็หยุดเปลี่ยนเป็นกอดแขนพี่แล้วซบไหล่หลับตาลง
“ถ้านั่งอยู่อย่างนี้แล้วผมหลับทำไง”
“อ้าว ชวนมาดูไฟ จะมาหลับได้ไง”
มือใหญ่เกลี่ยผมยาวระแก้มแล้วก้มลงจรดริมฝีปากที่แก้ม ชินเพียงแค่กระพริบตามองไม่ได้เบี่ยงหน้าหนี
.....ตรงนี้มันที่สาธารณะมากกว่าในห้องน้ำที่คลับอีกนะชิน.....
พี่เจกดริมฝีปากอีกครั้งที่ริมฝีปากนุ่ม ดูดริมฝีปากเบาๆ ผละออกจะจูบซ้ำก็มีเสียงกระแอมเตือน
“ว้า....ขออีกนิดก็ไม่ได้”
ชินยังไม่ขยับจากไหล่กว้าง รอยยิ้มเหนื่อยๆ
“ผมนินทาอะไรอย่างได้มั้ย”
“ว่ามา”
“เพื่อนพี่ กับเพื่อนพี่รีเนี่ย ให้ความรู้สึกถึงสหประชาชาติมากเลย”
เรือใหญ่หลายลำแล่นผ่าน แล้วทิ้งช่วงว่าง  
พี่เจลูบมือที่เกาะแขนอยู่แผ่วเบา
“อยากเล่าให้พี่ฟังมั้ย”
“ไม่”
พี่เจพยักหน้ายอมรับขณะที่ชินยังคงมองแสงไฟที่สะท้อนอยู่ในน้ำ
“ผมกับโทระเป็นเพื่อนกัน เล่นเทควันโด้ด้วยกันตั้งแต่รุ่นเล็ก พอโตขึ้นมาก็แข่งกันคนละรุ่นเพราะว่าเขาตัวหนากว่าผม น้ำหนักมากกว่า แยกกันตอนเข้ามหาลัย แต่โทระลดน้ำหนักแล้วกลายมาแข่งรุ่นเดียวกัน เขามีแฟน แล้ววันหนึ่งผมก็....นอนกับแฟนของโทระ”

เสียงเล่าเรื่องเงียบหาย เข้าใจความแค้นของโทระ และเข้าใจว่าทำไมชินถึงได้นิ่งเฉย

แต่ความเงียบของคนที่นั่งให้กอดแขนอยู่ต่างหากที่ทำให้ชินรู้สึกใจเสีย
“พี่เสียใจ”
“ใช่” พี่เจยอมรับ
ชินได้แต่นิ่งอึ้งมองตรงไปข้างหน้า

=*=*จบตอนที่ 21*=*=*

พรุ่งนี้นะ  :z2:
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 31-05-2011 07:52:42

ผองเพื่อนนี่เอาฮาชิมิ
ชินเอ๋ย ชิน น่าจะ ขอโทษแล้วนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 31-05-2011 07:58:56

เพิ่งเข้ามาอ่าน
ต้อนรับเรื่องใหม่อีกหนึ่งเรื่อง :mc4:
แต่ละเรื่องที่น้องไจฟ์สนุกมากๆ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 31-05-2011 08:13:56

อื้มมมม  เค้าก็น่าจะโกรธอยู่หรอก แล้วสาวคนนั้นไปไหนแล้วหร่ะคะ
พี่เจ ทำมาหึงอดีตของชิน อย่างที่ว่า อดีตตัวเองเคยทำแค่ไหนช่างมันใช่มะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 31-05-2011 08:25:36

พรุ่งนี้ๆๆๆๆๆ 555
ีที่แท้ เรื่องราวในอดีตเป็นประมาณนี้นี่เอง...ถึงได้แค้นกันนัก
ว่าแต่ทำไมชินยอม? รออ่านพรุ่งนี้ดีกว่า
ขอบคุณครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 31-05-2011 08:31:54

อืมนะ เพราะเป็นแบบนี้นี่เองที่ทำให้โทระโกรธมากมายขนาดนั้น  :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปพรุ่งนี้จ้ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 31-05-2011 08:32:09

เรื่องชินกับแฟนโทระมันต้องมีอะไรมากกว่านี่แน่ๆ พี่เจใจเย็นๆนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 31-05-2011 08:37:18

ตอนนี้ประเด็นเยอะแหะ ต้องเกาะติด
ชินหวานขึ้น พี่เจก็หึงเก่งขึ้น 555 หึงไปเรื่อย เชื่อใจกันบ้าง
ส่วนเรื่องระหว่างชินกับโทระ ไม่จริง ไม่เชื่ออออออออออออ  :serius2:
พี่เจเสียใจ...เสียใจที่.....
ไปลุ้นตอนต่อไป ว่าพี่เจจะเสียใจแบบเดียวกับที่คิดรึเปล่า หึหึ

ขอบคุณครับสองหนุ่ม
ปล. ประโยคที่ชินกระซิบข้างหูพี่เจ มันมีข้อความว่าอะไรน๊อ พี่เจถึงได้หัวเราะร่วนซะขนาดนั้น อยากรู้อ่ะ ป๋าบอกหน่อยนะ :impress:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 31-05-2011 09:55:44

อ่านตอนนี้รู้สึกว่าชินอ่อนลงเยอะ
แต่น่ารักมากขึ้นเยอะเลย พี่เจหวงมากขึ้น
แต่เรื่องที่นอนกับแฟนเพื่อนอ่านแล้วก็อึ้งนิดหน่อย
คิดว่ามันคงมีเรื่องหรือผิดพลาดอะไรสักอย่าง
พี่เจอาจจะรู้สึกผิดหวังในเรื่องนี้แต่ก็อยากจะให้
พี่เจย้อนดูตัวเองก่อนมาเจอชินด้วยเหมือนกัน
ชีวิตคนเรามันผิดพลาดกันได้น่ะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 31-05-2011 10:25:14

ทำใจรับอดีตน้องเหอะพี่เจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 31-05-2011 10:34:16

พี่เจหึงกระทั่งอดีตของน้องชินเหรอ    :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 31-05-2011 10:34:41

อิอิ พี่ชินเปลี่ยนไป๋ เดี๋ยวนี้อ้อนเก่งนะเนี้ย
มีกอดแขนด้วย ซบไหลด้วย ><

แต่ชอบวิธีที่พี่ชินใช้ดับอารมหึงของพี่เจตอนแรกอ่ะ
ให้เก็บของเอง ดูเอง ถ้าหึงต่อนี่ชะตาขาดแน่พี่เจ ฮ่าๆๆๆ

พี่ชินเริ่มเปิดใจแล้ว ให้พี่เจได้ทำความรู้จักกะอดีตแล้วอ่า
แต่น้องยูเค้าที่กลับปิดตัวเองแทน ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่รีอ่า

คิดถึงน้องยู....รอตอนต่อไปจ้า อยากรุ้ว่าพี่เจกะพี่ชินจะช่วยกันเคลียร์เรื่องโทระยังงัยเน้อออ

ขอบคุณน้องชายจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 31-05-2011 10:47:56

บร๊ะ!!!
ชินนี่ใช่ย่อยเหมือนกันนะ
เราถึงกับอึ้งไปเลย
อยากรู้เหตุผลว่าทำไมชินถึงทำแบบนั้น
เมา เหงา .....

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 31-05-2011 12:07:42

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ทุกคนก็มีอดีต ถ้าอดีตทำให้ปัจจุบันเป็นทุกข์ก็ลืมๆไปเสียบ้าง จำไว้แต่เพียงว่าอย่าทำปัจจุบันให้ซ้ำกับอดีต อนาคตจะได้ไม่ต้องมาทุกข์ใจอย่างปัจจุบัน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 31-05-2011 12:25:01

ไปนอนกะเค้าซะงั้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 31-05-2011 12:58:48

พี่เจเสียใจเราก็เสียใจ :monkeysad:
แต่น้องยังเด็กอ่ะตอนนั้น เราให้อภัยแล้ว แล้วพี่เจล่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 31-05-2011 14:42:17

จริงเหรอ? ชิน ไม่ใช่เรื่องที่เพื่อนเข้าใจผิดไปเองเหรอ?

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 31-05-2011 20:40:29

พี่เจมาอยู่กับน้องชินเนียนๆเลยนะ เหอะๆ
ชินนอนกับแฟนโทระจริงอ่ะ บอกสาเหตุให้พี่เจฟังหน่อย :serius2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (31-5-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 31-05-2011 20:51:41

เค้าก็นึกว่าชินกับโทระเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันซะอีก  -___-"
ตามติดสถานการณ์ต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 01-06-2011 08:48:22

(ต่อครับ)

ตอนที่ 22

ที่ผ่านมาบอกกับตัวเองเสมอว่าใครจะคิดอย่างไรก็เรื่องของเขา สิ่งที่ทำไปแล้วแก้ไขไม่ได้ มีแต่เดินหน้าต่อไป สร้างเกราะแก้วกำแพงเหล็กกักขังตัวเอง
ใช่ว่าไม่รู้สึกผิด
เพราะรู้ว่าทำผิด  ถึงได้ไม่ตอบโต้โทระเมื่อถูกทำร้าย
ลงโทษตัวเองด้วยการปฏิเสธการรักษา
แต่เมื่อเล่าความจริงให้พี่เจไปแล้ว กลับรู้สึกกลัว
ความรู้สึกกลัวแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
กลัวว่า...คนๆนี้จะจากไปแล้วไม่กลับมาอีก...
คนทรยศเพื่อนแบบนี้ คนที่มีเพื่อนเยอะอย่างพี่เจ หรือต่อให้เป็นพี่รีก็คงรังเกียจ
ชินได้แต่แอบมองมือที่กำพวงมาลัยรถแน่น จนกระทั่งรถเลี้ยวเข้าสู่ลานจอดรถและขึ้นไปจอดในที่จอดพิเศษเหมือนที่ผ่านมา

ดวงตาสีฟ้าเหลือบมองคนที่กำมือขาวซีดไว้แน่น
.....ชินกำลังกลัว....กลัวมากด้วย
เขาเคยลงจากรถแล้วหยุดยืนรอให้เดินมาคู่กันแบบนี้ด้วยหรือ
ดวงตาคู่นั้นเคยแสดงความหวั่นไหวไม่แน่ใจแบบนี้ด้วยหรือ

“ลงไปซื้อแตงโมก่อนมั้ย”
น้ำเสียงธรรมดาไม่ได้ออกโทนนุ่มนวลเหมือนในละครหลังข่าว เว้นแต่เมื่อหันไปสบตากัน คิ้วหนานั่นยกขึ้น เหมือนกับมุมปากที่ค่อยคลายออกยิ้มกว้าง
ชินโผเข้ากอดพี่ไว้แน่น ซุกหน้าลงกับไล่กว้าง
พี่เจลูบหลังของชินแล้วตบเบา ๆ อึดใจหนึ่งชินถึงคลายแขนออก พี่เจชวนอีกครั้ง “ไปซื้อแตงโมกัน”
“ไม่ละ กลับห้องดีกว่า” ชินบอกแล้วก้าวนำไปทางลิฟท์ คว้าข้อมือพี่เดินมาด้วยกัน
“ขออีเมลล์เมเรหน่อยสิ”
“ขอไปทำไม”
“จะบอกว่า คาถาแตงโมเสื่อมแล้ว ต้องขอคาถาใหม่”
เหมือนน้ำหนักที่ถ่วงอยู่บนบ่าหายไป
ชินหัวเราะเบาๆ ที่คิดไว้คือเมเรกับพี่เจจะต้องไม่ถูกกัน ทะเลาะกัน เพื่อให้ยูยังคงเป็นน้องรักของพี่ชายคนนี้ตลอดไป
แต่ไปๆมาๆ พี่เจกลับถูกคอกับเมเรไปเสียได้
ในอีกทางหนึ่งเพราะว่าน้องชายมีความรู้สึกที่ดีกับพี่รี แล้วพี่รีก็จริงใจกับยู
การมองเห็นเพียงแวบเดียวในคลับ อาจวัดอะไรไม่ได้มากก็จริง แต่เพราะมันถึงเวลาที่จะต้องให้ยูตัดสินใจด้วยตัวเอง และถึงเวลาของการทำหน้าที่พี่ชายที่ดี

เมื่อเปิดประตูก้าวเข้ามาในห้อง ชินเดินนำเข้าไปก่อนพลางถอดเสื้อยืด หันกลับมามองคนที่เดินตามเข้ามา
ดวงตาที่สบกันเหมือนกระแสไฟฟ้าแรงสูง พี่เจถอดเสื้อของตัวเอง ปล่อยลงพื้นขณะที่ก้าวเข้ามาหา
ใช้ข้อนิ้วเกลี่ยแก้ม ไล่ลงมาที่คาง คอและอก
ลูกกระเดือกไล่ขึ้นลง ริมฝีปากแห้งผาก ชินหลับตารับรู้สัมผัสจากปลายนิ้วและลมหายใจที่เข้ามาใกล้ ขบดูดริมฝีปากแล้วแนบสนิทสอดลิ้นพัวพัน คนหน้าหวานครางเบาๆ เลื่อนมือโอบรอบไหล่กว้าง
ฝ่ามือใหญ่เลื่อนลงสู่หน้าท้องกอบกุมผ่านกางเกงยีนส์ บดอุ้งมือนวดจนขยาย
ชินพลิกหน้าจูบแก้มพี่ เสียงผ่อนลมหายแนบแก้ม แต่พี่เจกลับหยุดยืนนิ่งไม่ได้พาเดินไปที่โซฟาหรือแม้แต่ห้องนอน
มือใหญ่เลื่อนลงไปด้านใต้ บังคับให้แยกขา ชินละจูบช้อนตามองคนที่ระบายยิ้มเต็มหน้า
ยิ้มที่ชวนให้คนประหยัดรอยยิ้มยังต้องยิ้มตามไปด้วย
มือใหญ่ที่ด้านหลังแทรกผ่านขอบกางเกงเข้าไปด้านใน ขยำก้นกลม
“อุ....” ชินถึงกับลืมตาโพลง จะถอยหนี กางเกงก็กลับรั้งให้มือพี่ติดอยู่ที่เดิม
มือหนึ่งลูบที่ด้านหน้า อีกมือขยำด้านหลัง ชินหลับตาซุกหน้าจูบไซ้ไหล่กว้าง ถอดเข็มขัดของตัวเอง รูดซิป เปลี่ยนมาถอดเข็มขัดของพี่ รูดซิปลงสอดมือกอบกุมแก่นกายขยับไปพร้อมกัน แต่อีกมือยังต้องเกาะไหล่กว้างไว้แน่น
พี่เจก้มลงจูบช้อนใบหน้าชินให้เงยขึ้นมาหา แลกลิ้น ดูดปากแรง ถอนมือออกรั้งกางเกงลงเพียงแค่ต้นขา ปล่อยความรุ่มร้อนของชินผงาด กระชับมือรูดรั้ง ขณะที่มือด้านหลังกรีดที่รอยแยก
“อ๊ะ.......” พี่ขยับมือที่แก่นกายของชินช้าลงเรื่อยๆ ทั้งที่ชินเร่งมือของตัวเองที่รูดรั้งให้พี่เร็วขึ้นหวังให้พี่เคลื่อนไหวตาม แต่พี่ก็ยังไปอย่างช้าๆเหมือนเดิม

“ชินรักเมียโทระหรือเปล่า”
“ห๊ะ” ชินลืมตาโพลง ส่ายหน้า
“นอนด้วยกันกี่ครั้ง”
“ครั้งเดียว”
“ลูกผู้ชายไม่ยุ่งกับคนมีเจ้าของ แล้วยิ่งเมียเพื่อน แม้แต่มองยังทำไม่ได้”
พี่หยุดขยับมือใช้นิ้วหัวแม้มือกดส่วนปลาย ขณะที่ด้านหลังเริ่มสอดนิ้ว หาจุดอ่อนไหว
“เข้าใจใช่มั้ยว่าทำไมเค้าถึงโกรธชนิดไม่เผาผี เพราะถ้าเป็นพี่พี่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
คำพูดข่มขู่ แต่ความรุ่มร้อนต้องการมากมายทำให้ชินแทบไม่กล้าขยับตัว ได้แต่หอบหายใจ เงยหน้ามองพี่อย่างร้องขอ
“คนโสดมีล้นโลก อย่ายุ่งกับคนมีเจ้าของ” พี่เจพูดเสียงหนักๆ
“รู้แล้ว พี่ให้ผม...”
“ไม่ให้...”
ชินละมือจากแก่นกายพี่ เปลี่ยนมาช้อนคอดึงมาจูบแต่พี่เจกลับขืนไว้
“พี่ ผมจะเสร็จ”
ชินกลืนน้ำลาย ใบหน้าแดงซ่าน ความต้องการเต็มปรี่ขึ้นมาจนจุกคอ
เมื่อปลายนิ้วที่ด้านหลังสอดลึกเข้าไปอีก ชินก็ผวากอด “อึก เจ็บ”
พี่เจถอนนิ้วที่ด้านหลังออก เปลี่ยนมาขยับมือรูดรั้งแก่นกายของชิน
ชินจับใบหน้าของพี่เจ แล้วเอียงหน้าดูดริมฝีปาก
สะโพกบางขยับรับมือพี่ ส่งเสียงคราง
“นับจากวันนี้ ชินเป็นของพี่ และต้องไม่มีใครนอกจากพี่เข้าใจมั้ย”
“อือ”
“อือ อะไร”
“ผม ไม่มีใคร นอกจากพี่”  
ชินพูดทวน ผสานเสียงคราง จบประโยคพี่เจก็เร่งมือ ชินจิกมือกับไหล่พี่แน่น สูดปาก ฉีดน้ำสีขาวท่วมหลังมือใหญ่
คนผอมบางแทบหมดแรงต้องถ่ายน้ำหนักตัวลงหาพี่ แล้วลดมือลงมาหาจะทำให้ แต่พี่เจคว้าข้อมือไว้
“เลอะเทอะแล้ว ไปอาบน้ำกันก่อนดีกว่า”

ไม่ต่างอะไรจากการอาบน้ำให้เด็กซนที่เล่นฝุ่นเล่นโคลนมาจนเลอะเทอะ มือใหญ่ที่ถูลำตัวแขนขา เต็มไปด้วยความรุนแรงจนทิ้งรอยแดง ชินได้แต่ยืนนิ่งให้พี่อาบน้ำ ถูสบู่ซ้ำ 2 ล้างออกแล้วกอดร่างผอมบางไว้แนบแน่น

“ทิ้งมันลงท่อไปให้หมด”
ชินพยักหน้า สูดจมูก ขอบตาแดงก่ำ
....พี่รู้มั้ย ว่านอกจากยูแล้ว ก็มีแต่พี่ ที่ผมไม่อยากให้เกลียดผม....

พี่เจจูบเช็ดน้ำตาแล้วเลื่อนพรมจูบทั่วใบหน้า สัมผัสจากพี่เปลี่ยนไปเหมือนคนละคน ทุกที่ที่พี่สัมผัสและเสียดสีกลายเป็นจุดอ่อนไหว ร่างกายถูกปลุกเร้า จนแทบยืนไม่อยู่
ได้แต่หลับตา กอดคอพี่ไว้ กระทั่งพี่จับให้หมุนตัวหันหน้าเข้าหาผนังห้องน้ำ แล้วจูบไหล่บาง แทรกนิ้วที่ช่องทางคับแคบเพียงข้อนิ้วชินก็น้ำตาไหลพรากกัดปากแน่น จนพี่ต้องหยุดมือ
“อย่าเกร็งนะครับ” กระซิบบอกทั้งฝืนนิ้วผ่านช่องทางที่ทั้งรัดทั้งตอด
“อ๊ะ.....” เสียงร้องครางดังสะท้อนในห้องน้ำ
“ดีมาก อย่าเกร็ง...” พี่เจก้มจูบหลัง ไหล่ ต้นคอ กระซิบคำหวานข้างหู แล้วสลับจูบซับน้ำตา  
นิ้วมือที่ด้านหลังเพิ่มจำนวน ขณะที่ด้านหน้าถูกละเว้น ชินลดมือลงหาแก่นกายของพี่เจ กำไว้แน่น แล้วรูดมือตามการเคลื่อนไหวที่ด้านหลัง
กล้ามเนื้อบีบรัด ร่างกายอุ่นร้อนเกินองศาของน้ำที่พรมร่าง พี่เจคุกเข่าลงที่ด้านหลังของชินอีกครั้ง จูบที่ก้นกลม มือหนึ่งรูดรั้งที่แก่นด้านหน้าเนิบช้า
เมื่อปลายลิ้นเข้าใกล้ช่องทางอ่อนไหว ร่างกายผอมบางก็เกร็งไปทั้งตัว
ชินแหงนเงยใบหน้า ร้องคราง เสียวแทบจนเหมือนจะถึงฝั่งได้ทุกวินาทีที่พี่กวาดลิ้น ยิ่งเมื่อพี่แทรกนิ้วเข้ามาพร้อมกับมือด้านหน้าที่เร่งขยับอีกไม่กี่ครั้ง ชินก็เกร็งตัวหอบหายใจ
พี่เจลุกขึ้นโอบกอดชินไว้เต็มอ้อมแขน ล้างตัวให้อีกครั้ง เช็ดตัวแล้วกลับมาที่เตียงกว้าง
ลงลิ้นที่อกบางทันที จนชินท้วง
“ขอพักก่อน 2 แล้ว”
เสียงหัวเราะเบาๆ คือคำตอบกับจูบที่หน้าท้องแล้วซุกไซ้
ชินงอตัว ชันเข่าแทรกนิ้วมือที่ผมพี่ ได้แต่ส่งเสียงคราง ยิ่งปลายนิ้วที่สอดเข้ามาสำรวจหาจุดอ่อนไหว เสียงร้องก็ยิ่งดังขึ้น
“พร้อมแล้วนะ” พี่เจลุกออกมาเปิดกระเป๋าใบเล็ก หยิบของออกมาวางบนเตียง ยกเรียวขาขึ้นพาดไหล่กว้าง น้ำหนักตัวของชินเทลงหาที่นอนนุ่ม
ดวงตาสีฟ้าจ้องมองใบหน้าหวาน ขณะที่บีบเจลลงที่ช่องทางอ่อนไหว
ความเย็นวาบทำให้ต้องเกร็งตัวรัดช่องทางแน่น พี่เจแกล้งยิ้มยั่วมุมปาก หรี่ตา
“ก็มันเย็น” ชินตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง
พี่เจแทรกนิ้วสัมผัสผนังด้านในที่ตอดรัด “ข้างในร้อน”
“เจ็บด้วย” น้ำใสจากหางตาเป็นคำตอบ
พี่เจเลื่อนนิ้วมือออกแล้วเพิ่มเป็น 2 นิ้วสอดลึก
“อ๊ะ”
นิ้วมือเลื่อนตรงเข้าหาจุดอ่อนไหว ใบหน้าหวานแดงซ่านดวงตาหรี่ปรือ เสียงครางหวานดังอบอวน
พี่เจสวมให้ตัวเองแล้วบีบเจลนวดจนทั่ว เพียงก้มลงหาชินก็ผวาขึ้นมาจูบ
ขยับสะโพกจรดจ่อแล้วค่อยกด ชินหลับตา กอดคอไว้แน่น พี่เจนวดต้นขาให้เพื่อผ่อนคลาย
“หายใจช้าๆ อย่าเกร็ง”
ชินลืมตามองดวงตาสีฟ้า ผ่อนลมหายใจ
“ดีมาก ไม่กลัวพี่นะครับ”
หัวใจเต้นแรงเฉียดอาการหัวใจวาย ขณะที่คลายแขนที่รัดพี่แน่นออก พอพี่กดต่อก็ผวาจับแขนใหญ่ไว้อีกครั้ง
“อ๊ะ”
พี่เจก้มลงจูบปาก นิ้วมือบีบบี้ยอดอกแข็งเป็นไต
กว่าที่จะเข้ามาสุดน้ำตาก็หลากท่วม
ความรัดแน่นกำลังกลายเป็นปัญหาใหญ่
“พี่ ขยับหน่อย มัน จุก”
ชินบอกทั้งพยายามดันหน้าท้องของพี่ออกอีกต่างหาก
พี่เจหมุนควงสะโพก ชินเบิกตากว้าง สูดปากเกร็งแน่นกว่าเดิม
“ตรงไหนเนี่ย”
“อ๊า อย่าเล่น ไม่เอาแล้ว หยุด หยุด”
“ตกลงจะให้ขยับหรือให้หยุด”
“ไม่รู้แล้ว ยังไงก็ได้ ไม่เอา พี่ พี่ มันโดน อ๊า....” ชินร้องลั่นขยับสะโพกเอง พี่เจกลับล็อคเอวไว้ พอหยุดให้ชินได้หายใจก็สาวสะโพกออก แล้วกดย้ำ
ชินหลับตา กัดมุมปากแดงจัด พี่เจลดสะโพกบางลงสัมผัสเตียงเปิดขากว้าง กอบกุมแก่นกายสีอ่อนจนขยายแล้วกดย้ำ กระทั่งหยุดนิ่ง
ชินตาลืมตาขึ้นมอง กลืนน้ำลายแล้วพยักหน้า พี่เจก้มลงจูบปาก สาวสะโพกออกตามมาด้วยการกดเร่งเหงื่อท่วมตัวแล้วเกร็งตัวคร่อมไว้ เปลี่ยน แล้วเดินหน้าอีกครั้ง.......

ใส่ได้เพียงกางเกงนอนตัวเดียว ชินก็พลิกตัวหันหลังให้ แต่ไม่ลืมหันมาส่งค้อน
“เจ็บหลัง เจ็บก้น พี่หื่น”
สาเหตุของอาการเจ็บกลับยิ้มกว้าง ห่มผ้าให้แล้วจับให้ชินนอนหนุนแขน แก้มใสยังเปียกชื้นกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ
“กินยาแล้ว เดี๋ยวก็ดีขึ้น”
“ต้องกินทุกคนเลยเหรอ”
“ไม่หรอก แล้วแต่คน”
“พี่”
“หือ.....”
“ยังโกรธอยู่หรือเปล่า”
“เรื่องเมื่อวาน ไม่โกรธ แค่เสียใจที่ชินไม่รู้จักคิด แต่ชินรู้แล้วนี่ว่าผลของมันคืออะไร ต้องไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก”
ชินพยักหน้ากับแขนใหญ่ที่นอนหนุน
“เราปล่อยมันไหลลงท่อไปหมดแล้ว อย่าไปคิดถึงมันอีก”
หนุ่มผอมบางถอนหายใจหนัก ถ้าเพียงแต่บอกว่าไม่คิดแล้วสามารถทำได้ทันที เรื่องทั้งหมดคงจบลงอย่างง่ายดาย
นิ่งเงียบไปอึดใจชินก็พูดขึ้นอย่างลังเล
“พี่...ถ้าผม....จะขอพี่ว่า...”
“ไม่มีใครนอกจากชิน ไม่ต้องขอพี่ก็ให้”
ชินพลิกหน้าหันมามอง
“พี่ให้มาตั้งแต่วันแรกที่เห็นชินในห้างแล้ว อยากกอดแบบนี้มาตลอด อยากทำโน่นนี่ให้มาตลอด อยากบอกรักทุกวัน”
“ทั้งที่รู้ว่าผมไม่ได้หวังดีกับพี่ ผมไม่เคยดีกับพี่เลยสักครั้ง”
“อือ”
“พี่โรคจิต”
“โรคจิตแล้วได้กอด เป็นบ้าแล้วได้อยู่ด้วยกัน ให้พี่เป็นอะไรก็ได้”
ริมฝีปากบางช้ำจากรอยจูบคลี่กว้าง ดวงตากลมพราวระยิบ พี่เจเกลี่ยนิ้วมือที่แก้มอย่างหลงใหล
“ยิ้มแบบนี้ ให้แลกด้วยอะไรก็ยอม”

-*-*-จบตอนที่ 22-*-*-
ขอบคุณทุกความเ็ห็นและการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 01-06-2011 09:09:22

ขอเลือดเพิ่มด้วยค่ะ
บทรักของพี่เจกับชินอ่อนหวาน
และมีความเข้าใจกันดีจังเลย
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมชินถึงนอนกับแฟนโทระ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 01-06-2011 09:20:02

ดีใจกับชินด้วย ที่พี่เจใจกว้างพอ
เรื่องอดีตยังไงก็กลับไปแก้ไขไม่ได้
สู้ทำให้วันนี้มีความสุขดีกว่า
น้องชินเปิดใจ ให้พี่เจ แถมสนิทแนบแน่นขึ้นแล้ว เย่ :m1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 01-06-2011 09:33:10

พี่เจน้องชินนำหน้าไปแล้ว ต่อไปก็ลุ้นคู่พี่รีน้องยู ต่อ


ขอบคุณ คุณไจฟ์ ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 01-06-2011 09:50:13

“นับจากวันนี้ ชินเป็นของพี่ และต้องไม่มีใครนอกจากพี่เข้าใจมั้ย”

กรี๊ดๆๆๆ ชินเป็นของพี่เจแล้ว  :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 01-06-2011 10:33:27

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
อดีตก็ให้มันเป็นอดีต
รักษาปัจจุบันให้ดีล่ะพี่เจน้องชิน
พี่รีกับน้องยูจะเป็นไงต่อนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 01-06-2011 10:49:01

 :L2:
สมรส สมรัก....555
แตงโมก็ไม่ต้องใช้แล้วพี่เจเอ๋ย....เริ่ดจริงๆ
+4 ให้เลยได้ไหมครับ 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 01-06-2011 11:46:16

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :pighaun:
เวลาพี่เจหึง พี่ชินจะง้อด้วยวิธีนี้ตลอดปะเนี้ย
จะได้ให้หึงกันบ่อยๆ 555+

พี่ชินยังมีความลับกับพี่เจอยู่อีกนะ ช่ายป่ะ อิอิ
ไม่รีบบอก เด๋วโดนงอลอีกรอบนะ ><

จริงๆเหมือนพี่ชินจะดูอ่อนไหวกว่าน้องยูอีกเนอะ
แค่สร้างเกราะให้ตัวเองช่ายมะ

น้องยูจ๋า ดูคู่พี่ชิน เค้านำไปไกลแล้วน๊า
แล้วน้องยูที่น่ารักหายเงียบไปไหน คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณ ไจฟ์ที จ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 01-06-2011 16:09:39

 :haun4:  :mc4: ฉลองพี่เจกะน้องชิน featuring กันแล้ว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 01-06-2011 17:04:36

แอร๊ คู่พี่เจ ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว
ทีแรกคิดว่าคู่พี่รีจะ ... ก่อนซะอีก
อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-06-2011 17:53:34

อิจฉาพี่เจจังเลย ในที่สุดก็ทำให้ชินเปิดใจยอมรับได้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 01-06-2011 18:37:44

 :oo1: :jul1:นำหน้าคู่ของ พี่รีกับยู ไปซะแล้ว
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 01-06-2011 19:04:27

โอ้วววววววววววววววว เสร็จเสียแล้ว >,,,,,,,,,,,,,<

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 01-06-2011 20:45:53

 :กอด1:  สำเร็จ !!

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 01-06-2011 21:36:14

เจอประวัติศาสตร์ชินเข้าไป พี่เจคนที่อ่อนโยนหายวับไปกับตา เหอๆๆ
บทหวานปนโกรธแบบนี้มัน... :เฮ้อ:
ก็หวังว่าชินจะไม่ก่อเหตุให้พี่เจพิโรธอีกนะ (ดูเย็นๆ แต่บทจะโหด แอบน่ากลัวนะพี่เจเนี่ย)

ลงเอยไปหนึ่งคู่ รอลุ้นคู่น้องยูกับพี่รี อิอิ
ขอบคุณนะครับสองหนุ่ม ^^

ปล. ตอนนี้ประเด็นมันโดนนนนนนนน 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 01-06-2011 22:17:42

 :jul1:  มาแบบไม่คาดฝัน แต่ชอบ
รอตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 01-06-2011 22:26:13

 :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 02-06-2011 01:04:18

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:


พูดไม่ออก บอกไม่ถูก   :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (1-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 02-06-2011 07:07:53

มารอน้องยู~~~~ 5555+

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 02-06-2011 10:28:10

(ต่อครับ)
ตอนที่ 23

พี่เจเตรียมอาหารเช้าวันเสาร์เสร็จแล้ว แต่คนที่บอกว่าจะไปมหาวิทยาลัยกลับยังไม่ออกมาจากห้องนอน เลยเดินเข้ามาตาม
“ชินครับอาหารเสร็จแล้ว”
ที่เห็นก็คือชินกำลังเก็บของบางอย่างใส่กล่องแล้วเอาใส่ชิ้นชักหน้ากระจก
“ทำอะไร”
“ไม่มีอะไร” ชินบอกขณะที่เหน็บผมทัดหู แล้วหันกลับมาพร้อมขยับตัวยืนบังลิ้นชัก
“มีสิ พี่อยากรู้” พี่เจพูดขณะที่ก้าวยาวๆ เข้ามาเกี่ยวเอวบางให้พ้นลิ้นชัก แล้วเลื่อนเปิด
“เร็ว เมื่อกี้หยิบอะไร”
ชินทำหน้างอ เปิดลิ้นชักแล้วหยิบกล่องจิว กับสร้อยข้อมือออกมาวาง “เลือกไม่ถูก สร้อยมันแหวว จิวก็หรูเกิน”

ขอโทษเถอะครับถึงเมื่อคืนนี้จะหักโหมทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถได้นอนเพียงน้อยนิดก็ต้องตื่นขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าให้เขากินก่อนไปมหาวิทยาลัย พื้นอารมณ์ก็ดีอยู่ในระดับ A+ อยู่แล้วพอเห็นว่าเขากำลังเลือกของผมซื้อให้ ก็ของที่บอกว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่เห็นว่าผมไม่ใช่คนแปลกหน้าก็ให้หยิบมาใช้น่ะแหละ ผลก็คือตอนนี้ระดับอารมณ์ดีของผมมันก็ไต่ขึ้นไปอยู่ในระดับ AA+ ในทันที
ช่วยไม่ได้นะ มีแฟนน่ารักขนาดนี้ 55555555

“ใส่จิวละกัน พี่ใส่ให้นะ”
“ไม่เอาแล้ว”
“อ้าว”
“ก็ไปมหาลัย แล้วใส่ของแพงๆมันเว่อร์”
“ก็เห็นใส่กันทั้งมหาลัย” กะพูดขำๆ แต่ทำไมคนที่พี่กำลังใส่จิวให้ถึงได้ทำหน้าบึ้ง
บึ้งอ่ะ มากด้วย
“ทำไม”
“เห็นเมื่อไหร่”
“ก็......”
ขอโทษนะครับ ผมสติแตกไปแล้ว เพราะว่าผมหัวเราะ หอมแก้มคนงอนยังไม่พอ จับจูบจนโดนทุบหลัง
“ผมต้องไปมหาลัยนะ พี่นี่เพี้ยนใหญ่แล้ว พอแล้วเสื้อยับหมดแล้ว” ปากแดงๆเพราะรอยจูบทำเป็นบ่น
เออใช่ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นเจ้าชาย เสื้อยับไปเรียนมันผิดระเบียบร้ายแรง
“เปลี่ยนสิ เดี๋ยวตัวนี้พี่เอาไปรีดให้ใหม่”
ชินถอนหายใจแรงหันไปถอดเสื้อ
“พี่นี่ เหลือเชื่อเลยจริงๆ”
ถอดเสื้อวางไว้ที่เก้าอี้หน้าโต๊ะกระจก แล้วเดินไปหยิบเสื้อตัวใหม่ในตู้
ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั่งจะนั่งลงกินอาหารเช้าน่ะแหละชินถึงได้มีสีหน้าเหยเกให้เห็น
“เจ็บชมัด”
“เออ ก็เห็นว่าเดินขัดๆ แต่ไม่กล้าแซว กลัวโดนทุบ”
ชินเงยหน้าขึ้นมอง แล้วก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารในจาน
มั่นใจว่าพี่เจหมายถึงไอ้กิจกรรมร่วมที่ทำเมื่อคืนนี้ 
แต่เพราะมีเรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้ทำให้อดที่จะระแวงไม่ได้
หรือว่าพี่เจจะรู้แล้วว่า เข่ามีปัญหา
ไม่น่าจะรู้ เพราะเรื่องนี้มีเพียงพี่ซินซินคนเดียวที่รู้ ขนาดยูน้องรักยังไม่รู้เลย
นี่แหละคนที่มีความลับ อะไรนิดหน่อยก็เก็บมาระแวง

ระหว่างที่รอไอ้ลูกอ๊อดเรียนว่ายน้ำ ปกติน้าหมงจะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอ แต่วันนี้น้าหมงรีบเร่งไปเซเว่น ซื้อ
นมสดตราหมีมาอีกแพค ติดโบว์แล้วก็กลับมานั่งมอง
ก็เขาทำยังไงกันล่ะ อาทิตย์ที่แล้วอ้างว่าเพื่อขอบคุณที่ให้ยืมผ้าขนหนูให้หลานแล้วคราวนี้อ้างว่าอะไรดี
นั่งมองจนไอ้ลูกอ๊อดเรียนว่ายน้ำครบชั่วโมงวิ่งมาเรียก ถึงได้พาหลานไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็อุ้มหลาน....เอ่อ...เดินเล่น...
“น้าหมงหาใคร”
“หา...เพื่อน” น้าหมงโกหกหลานไปเรื่อย แล้วนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้โกหกสักหน่อย รีนาโต้จะมาเฝ้ายูที่สอนดาบอยู่ที่ศูนย์ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่ชั้น 4 นี่หว่า ถึงจะไม่เคยเจอกันเพราะรีนาโต้จะมาบ่าย แต่เพื่อไม่ให้เป็นผู้ใหญ่โกหกเด็ก ก็เลยอุ้มหลานเดินขึ้นมาหา เห็นแต่ห้องเรียนยูโด กับเทควันโด้
เออใช่หนุ่มหน้าสวยที่เห็นซินซินคุยด้วยเมื่อวันนั้นใส่ชุดเทควันโด้นี่นา
แต่ว่าวันนี้ไม่เห็นมี
คาดว่าจะเหลียวซ้ายแลขวา ท่าทางเอ๋อ เด๋อเต็มที พี่ปูเจ้าหน้าที่ประจำชั้นเรียนนี้เลยเข้ามาทักทาย
หมงหันไปหา “ครับ ผมมาหาเพื่อน คิดว่าเขามาหาครูยูที่สอนดาบ”
“อ๋อ ครูยูงดสอนดาบวันเสาร์แล้วค่ะ เปลี่ยนเป็นยูโดแทน”
“อ้าว....”
“แห้ว” ไอ้อ๊อดล้อเลียน
“ว่าใครแห้ว เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว” หมงหันมาดุหลานแล้วขอบคุณพี่ปูอีกครั้ง
“คุณน้าครับ น้าหมงมีของมาฝากพี่ซินซิน” จู่ๆไอ้ลูกอ๊อดก็พูดขึ้น
“เฮ่ย” คุณน้าตาเหลือก
“อ้าวไม่ใช่เหรอ อาทิตย์ที่แล้วก็ซื้ออันนี้แหละมาให้พี่สาวคนสวย” เด็กน้อยในแขนของน้าชายตัวโตส่งเสียงเจื้อยแจ้ว “ไม่พัฒนา คนเคยทำอะไรก็ทำอย่างนั้นไม่รู้จักสร้างสรรค์”
“แรงไปแล้วไอ้ลูกอ๊อด”
“ก็มันจริงอ่ะ แทนที่จะซื้อกุหลาบกลับซื้อแต่นมตราหมี”
“ก็ใช่” เออ ยอมรับหลานไปเหอะ
พี่ปูส่งยิ้มหวาน “ไม่ต้องฝากพี่หรอก คุณซินซินอยู่ข้างหลัง ให้เองดีกว่ามั้ยคะ”
หันกลับไปมองด้านหลัง น้าหมงอยากจิเป็นลม~~~

แล้วพี่รีก็ไปจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านของยูในบ่ายวันเสาร์แทนที่จะไปเก้อที่ศูนย์การเรียน ด้วยความช่วยเหลือจากไอ้หมงที่โทรมาบอกว่า ห้องเรียนฟันดาบงด เปลี่ยนเป็นยูโด
ในมือถือข้าวของมากมาย กดออดเรียก มีคนรับใช้ออกมาเปิดประตูรับ แล้วช่วยถือของเข้าไปให้ ได้ยินเสียงฟันดาบจากในสวนข้างบ้าน แต่ตามธรรมเนียมต้องทำความเคารพผู้ใหญ่ก่อน
“คุณพ่อกับคุณแม่อยู่มั้ยครับ”
“คุณแม่อยู่ในครัวค่ะ เตรียมของว่างให้น้องยู คุณพ่อไม่อยู่”
พี่รีถึงได้เดินตามเข้าไปในครัว
แม่ยูกำลังอยู่ในครัว จัดเรียงสาคูปากหม้อใส่จาน กับน้ำผลไม้ใส่ถาด
“อ้าวรี มายังไง” แม่เงยหน้าขึ้นยกมือรับไหว้พี่รี ที่ทำหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นขนมในจาน
“ขนมไทยทานเป็นมั้ย”
“เป็นครับ ผมกินง่าย” พี่รีรีบบอก แม่เลยดักคอ
“เห็นว่าพ่อเขาเป็นญี่ปุ่น ก็เลยคิดว่าจะเคร่งครัดใช่มั้ย”
พี่รีไม่ตอบคำ แต่เข้ามาช่วยแม่ยกถาดอาหารเดินตามแม่ออกมาที่โต๊ะอาหาร
“ที่จริงพ่อเขาก็เคร่งนะ แต่อาจเพราะมาอยู่เมืองไทยมานานแล้ว หลายเรื่องก็ลืมๆไป” แม่เว้นช่วงนิดหนึ่งก็พูดต่อ “รีไปเรียกน้องมากินของว่างสิ”
“ครับ”
เสียงดาบไม้หวดผ่านมวลอากาศเงียบหายไปแล้วเมื่อพี่รีเปิดประตูที่เชื่อมโยงสู่สวนข้างบ้าน เหนือลานหญ้าและกรวดสีขาว ยูพาดดาบไม้ที่ไหล่ กางเกงขาสามส่วนกับเสื้อยืดคอกลม ไม่ได้สวมชุดฝึกอย่างที่เคยเห็น
ดวงตากลมๆหันมามอง แล้วเดินเข้ามาหา “สวัสดีครับพี่”
“สบายดีหรือเปล่า”
ยูอ้าปากเหมือนจะบอกว่าไม่ แล้วก็เปลี่ยนใจหุบปากลง แล้วก็ตอบใหม่อีกที “ไม่ค่อยสบาย อารมณ์แปรปรวนตามประสาวัยรุ่น”
“ไม่เป็นไร พี่เกิดมาก็ใช่ว่าจะเป็นหนุ่มหล่อเลยซะเมื่อไหร่ เคยเป็นวัยรุ่นมาแล้วเหมือนกัน”
ยูทำเม้มปากล้อเลียน “มุกนี้เชยอ่ะ”
“เหรอ งั้น...รบกวนยูช่วยสั่งสอนให้พี่พูดเก่งๆ ด้วยนะครับ”
“ตั้งใจเรียนละกัน” ยูกอดอกทำหน้าเคร่ง เสียงต่ำๆเหมือนพ่อไม่ผิดเพี้ยน แล้วหัวเราะลั่นจนแม่เดินออกมาดู
“สอนอะไรกันเหรอ”
“พี่อ่ะ ปล่อยมุกเชยๆ ต้องหัดอีกเยอะ” ยูบอกแล้วเดินเข้ามากอดเอวแม่
“ไปล้างมือแล้วมากินขนมกัน” แม่บอกอีกที “เออใช่ วันนี้รีไม่ทำงานเหรอ”
“วันเสาร์อาทิตย์นี่แล้วแต่ลูกค้านัดน่ะครับ”
“แล้วมันจะหยุดได้ยังไง เพราะลูกค้าเขาก็ได้หยุดงานวันเสาร์อาทิตย์เขาก็นัดดูรถกันวันหยุดนี่แหละ”
“รถนะแม่ไม่ได้ซื้อส้มในตลาด จะได้มีลูกค้ามารุม” เสียงแซวมาแต่ไกล มาถึงก็เอาส้อมจิ้มขนมใส่ปาก
แม่ส่งส้อมให้รีนาโต้
“พ่อเค้าก็ทำงาน 6 วัน พอถึงวันอาทิตย์ ส่งยูเสร็จกลับมาหลับทั้งวัน”
“ผมทำโน่นนี่ทั้ง 7 วันไม่เห็นบ่น” ยูบอกแล้วจิ้มสาคูป้อนแม่
“แต่ตอนปิดเทอมได้หยุด 6 วันแล้วไง เออ แล้วยังเหลือสอบสัมภาษณ์ของสอบตรงใช่มั้ย” พี่รีบอก
“อ่าฮะ...” ยูทำยักคิ้ว

แม่มองลูกชายสลับกับรี แล้วชวนคุยเรื่องงานต่อไปเรื่อยๆ
กินของว่างเสร็จ ยูก็ไปนั่งดูโทรทัศน์ แล้วเสียบเกมเพลย์เล่นต่อ คิดว่าพี่รีจะมาเล่นด้วยกัน แต่ก็เปล่าเลย หายไปตั้งแต่กินเสร็จแล้ว ยูเดินหาปรากฏว่าไปช่วยแม่ทำกับข้าวอยู่ในครัว
ฝรั่งตัวโตช่วยแม่หมักเนื้อหมู เตรียมอาหารค่ำ
....อ้อ...เข้าทางแม่นี่เอง...
6 โมงเย็นพ่อเข้าบ้านมาเจอพี่รียกมือไหว้ พ่อก็รับไหว้อย่างงงๆ
“สวัสดี ไม่มาซะนาน”
“ครับ”
“เออใช่ รีอยู่บริษัทรถใช่มั้ย”
“ครับพ่อ”
“รถพ่อเสียงมันดังมากเลย ไม่รู้ยังไง”
“ผมดูให้ครับ”
พี่รีกุลีกุจอไปดูรถให้พ่อ
คล้อยหลังไปแล้ว แม่ก็หันมาหายู
“เอาน้ำเย็นไปให้พ่อไป”
“ฮะ”
ทานอาหารค่ำด้วยกัน จนกระทั่ง 2 ทุ่มพี่รีก็ขอตัวกลับ
ยูเดินมาส่งพี่รีที่หน้าประตูบ้าน
“พ่อคุยอะไรกับพี่ ตอนที่ดูรถฮะ”
พี่รียิ้มกว้างขยี้ผมอ่อนนุ่มเบาๆ “บอกว่ายูยังเด็ก”
“แล้วพี่ล่ะฮะ”
“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับยู ว่าจะให้พี่เป็นอะไร”
ยูพยักหน้า
“พรุ่งนี้ พี่ไปรับยูที่ศูนย์การเรียนได้มั้ย”
ยูพยักหน้าอีกครั้ง แล้วเดินกลับเข้าบ้าน 
“ยู”
“ฮะ” ขานรับแล้วเดินเข้าไปนั่งคุกเข่า หันหน้าเข้าหาพ่อที่กำลังนั่งอ่านแฟ้มรายงานอยู่ที่โต๊ะทำงานแบบนั่งพื้น
“เข้าใจใช่มั้ยว่าเรามีหน้าที่อะไร”
“เข้าใจฮะ”
“งั้นก็ขึ้นไปอ่านหนังสือ”
“ฮะ” ยูขานรับแต่ยังไม่ขยับ
“มีอะไร”
“พ่อ...เคยคิดว่าผมเป็นความผิดพลาดของพ่อหรือเปล่า”
พ่อถึงกับเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มรายงาน “แกพูดอะไร แกเป็นลูกชั้นนะ แกคือความภูมิใจไม่ใช่ความผิดพลาด”
“พ่อแม่พี่รีน่ะฮะ เขาบอกว่าพี่รีคือความผิดพลาดของพวกเขา”
พ่อทำเสียงขึ้นจมูก “พวกอเมริกัน วัตถุนิยม อย่าไปฟังอย่าไปสนใจ พ่อแม่แบบไหนกันที่พูดแบบนั้นกับลูก แย่มาก”  พ่อกระแทกเสียงใส่เหมือนพ่อแม่ของพี่รีมานั่งอยู่ตรงหน้า “ไปอ่านหนังสือ อย่าสนใจคำพูดของคนเห็นแก่ตัว”
“พ่อฮะ”
“อือ”
“ผมรักพ่อ”

แม่ยืนมองลูกชายที่เดินผ่านไปขึ้นไปห้องนอนแล้วหันมาจัดชุดน้ำชา ไปให้สามี
“น้ำชาจ้ะพ่อ”
“ขอบคุณมาก” พ่อเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้ภรรยา แล้วก้มลงอ่านเอกสารต่อ แต่เพราะภรรยายังคงนั่งอยู่ที่เดิมกับยิ้มอ่อนๆ ทำให้พ่อสงสัย “มีอะไร”
ทำไมแม่ลูกเขามาฟอร์มเดียวกันเลยนะ
“กำลังคิดว่า คุณพูดกับพ่อแม่คุณยังไง ตอนที่จะพาสะใภ้คนไทยเข้าบ้าน ทั้งที่พวกเขาไม่ปลื้ม”
“ก็ไม่พูดไง พอคุณเรียนจบ ผมก็บอกกับพ่อแม่ว่า ขอเงินไปแต่งเมียแค่นั้นแหละ ทำไมแค่นี้จำไม่ได้”
“จำได้ แต่คิดว่าพ่ออาจลืม”
“ใครจะไปลืม” พ่อส่ายหน้า แล้วนั่งกอดอกหรี่ตามองแม่ “เรื่องของเราไม่เหมือนกับเรื่องของยู”
“แล้วมันต่างกันตรงไหน”
“เราเป็นผู้หญิงกับผู้ชาย แต่ไอ้ยูกับ...เป็นผู้ชายทั้งคู่ แล้วจะมีลูกหลานสืบทอดวงศ์ตระกูลได้ยังไง”
แม่ทำหน้าตึงทันที “อ้อ..งั้นนี่แสดงว่า แม่มีค่าแค่ทำลูกสืบทอดวงศ์ตระกูลเท่านั้นใช่มั้ย”
“ไม่ใช่นะ พ่อหมายถึง....”
“หมายถึงอะไร ก็พ่อพูดเองว่าถ้าเป็นชายหญิงมีลูกได้ แต่ชายชายมีลูกไม่ได้น่ะ”
“เฮ้ย แม่นี่ พ่อหมายถึงมันเป็น....เฮ่อ....” พ่อถอนหายใจยาวเพราะเถียงสู้แม่ไม่ได้
แม่ยิ้มหวาน “พ่อ เรื่องยูน่ะ แม่ขอนะ ขอให้ลูกคิดเอง อย่าสั่งอย่าบอกห้าม เพราะนิสัยลูกน่ะ ถ้าเราบอกว่าไม่ให้ทำ ยูจะทำแน่ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เท่ากับว่า ยูจะข้ามการหยุดคิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่”
พ่อทำหน้าตึง คิดถึงเรื่องที่ลูกชายเพิ่งพูดเกี่ยวกับพ่อแม่ของรีนาโต้เมื่อครู่ ขณะที่แม่พูดต่อไป
“ไม่แน่ ยูอาจเป็นผู้ชายรักเสรี อยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตก็ได้”
“ให้มันเป็นอย่างนั้นยังดีกว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย”
“แล้วมันเป็นยังไง”
“พวกเกย์ ในหัวมีแต่เรื่องไร้สาระ รักแรงเกลียดแรง วิปริต”
แม่พยักหน้าช้าๆ “อันที่จริง ตอนที่แม่คบกับพ่อตอนที่เราเรียนมหาวิทยาลัย พ่อของแม่เองก็เคยพูดอะไรคล้ายๆแบบนี้นะ”
“หือ พูดอะไร” พ่อทำท่าสนใจมากกว่าเดิม
“คุณตาของยูน่ะ เคยบอกกับแม่ว่า ผู้ชายญี่ปุ่นบ้าอำนาจ เห็นเมียเป็นทาส เอาแต่ทำงานแล้วก็ไปเที่ยวกลางคืนมีอะไรกับผู้หญิงอื่น ทอดทิ้งลูกเมีย”
“เฮ่ย ไม่จริง พ่อน่ะทำงานเยอะก็จริง แต่ไม่เคยเห็นเมียเป็นทาสเลยนะ เรื่องผู้หญิงอื่นยิ่งไม่เคยมี”
“นั่นสินะ แล้วเมียคนไทยขี้เกียจ เอาแต่แต่งตัวกับนินทาผัวไปวันๆหรือเปล่า”
“ไม่ใช่เลย แม่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น พ่อบอกให้ไปสปายังไม่ไปเลย”
“นั่นสินะ ดูเหมือนว่า เรื่องแย่ๆ ของคนไม่กี่คนนี่มันกลายเป็นตราประทับของคนทุกคนไปเสียได้”
พ่อถอนหายใจแรงๆอีกที “ที่แน่ๆ เรื่องพูดแบบนี้น่ะ แม่ชนะขาด”
แม่ยิ้มหวานจนดวงตาเป็นเส้นโค้ง “แม่เองก็กลัวเหมือนที่พ่อกลัว แต่เมื่อยูเข้ามหาลัย ยูก็จะแยกไปอยู่คนเดียวข้างนอกเหมือนชินอยู่แล้ว ถ้าเขาจะเริ่มต้นอะไรบางอย่างตอนนี้ แม่ก็อยากให้อยู่ในสายตา ดีกว่าไปหลบซ่อนทำ หรือออกจากบ้านไปไหนไม่รู้”
พ่อพยักหน้ายอมรับ “แต่มันทำใจได้ยาก พ่อมีลูกชายก็ฝันถึงวันที่จะได้เห็นสะใภ้ได้อุ้มหลาน ไม่ใช่...”
“บางที ที่เรากังวลกันอยู่เนี่ยมันอาจไม่มีอะไรก็ได้ เพราะยูเพิ่งอยู่ม 6 ไม่แน่ว่าพอเข้ามหาลัยหรือทำงาน เขาอาจได้พบกับผู้หญิงถูกใจ หรือรีเองเขาก็ทำงานแล้ว พบคนมากมาย วันหนึ่งเขาก็อาจจากไปเอง”
“นี่แหละ รักของเกย์”
“รักชายหญิงก็เหมือนกัน พ่อดูพวกดาราสิ วันนี้เห็นจับมือส่งสายตายิ้มหวาน วันถัดมามีข่าวว่าเลิกกันแล้ว แม่ไม่เห็นว่าจะต่างกันตรงไหน เพราะที่จริงแล้วมันเป็นเรื่องของเขา 2 คนที่คนนอกอย่างเรามีหน้าที่เป็นได้เพียงผู้ชมเท่านั้น”

พ่อหันออกไปมองนอกหน้าต่าง
“ห้องยูที่คอนโดฯ ไปถึงไหนแล้ว”
แม่ทำยิ้มๆ “จนถึงตอนนี้ยูมันก็ยังไม่ยอมชวนแม่ไปซื้อเครื่องเรือนเลย มีแต่ห้องเปล่าๆ”
“หือ” พ่อทำเสียงสูง หันมามองแม่แล้วค่อยๆ คลี่ยิ้มหัวเราะหึหึ
“ไม่อยากให้ลูกแยกบ้าน ก็บอกเขาไปตรงๆสิ ท่าทางยูเอง มันก็ไม่ค่อยอยากแยกสักเท่าไหร่”
“แม่บอกสิ”
“ไม่ละ เดี๋ยวจะว่าคนไทยชอบเลี้ยงลูกให้กลายเป็นลูกแหง่อีก แล้วอีกอย่างมันเป็นธรรมเนียมของบ้านพ่อนะ ไม่ใช่ของแม่”
“ฮึ่ย” พ่อทำเสียงสูงอีกทีแล้วก้มหน้าอ่านรายงาน
“แต่เรื่องรถน่ะเขาเลือกออดี้นะ”
“อือ ตามใจ”  ดูเหมือนว่ามาถึงตอนนี้ พ่อดูอารมณ์ดีขึ้นนะ..

===========จบตอนที่ 23================

ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 02-06-2011 10:43:19

ท่าทางพ่อแม่จะไม่หวงเท่าไหร่แล้วนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 02-06-2011 10:48:30

รักแม่น้องยู ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่รีนี่เข้าได้ถูกทางจริงๆ

แม่ไฟเขียวซะขนาดนี้
พ่อก้อคงจะเกือบเขียวแล้วล่ะ (มั้ง) อิอิ

พี่รีไฟท์ติ้งงงงงงงงง

ขอบคุณน้องชายคับ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 02-06-2011 11:46:56

ดูเหมือนว่าพ่อน้องยูจะเข้าใจลูกมากขึ้น
ชอบแม่น้องยูที่ไม่บังคับน้อง เข้าใจน้อง
เพราะงั้นพี่รีก็พยายามเข้าน่ะ เอาใจช่วย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 02-06-2011 12:54:49

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ชินยอมรับพี่เจแล้ว ทีนี้ก็ลุ้นพี่รี
คุณแม่น้องยูนี่สุดยอด เข้าใจพูด เข้าใจเปรียบเทียบหาเหตุผล รู้จักรอโอกาสและเลือกจังหวะในการพูด แล้วก็โชคดีที่คุณพ่อเป็นคนมีเหตุผล และที่สำคัญทั้งครอบครัวมีความรักให้แก่กันเต็มเปี่ยม ถ้าพ่อแม่ทุกคู่เป็นแบบนี้ก็ดีสินะ o13
+1แทนคำขอบคุณสำหรับตัวอย่างครอบครัวอบอุ่น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-06-2011 13:18:46

 o13รักคุณแม่จังเลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 02-06-2011 14:07:19

คุณแม่ เข้าใจพูดดีค่ะ
ชอบจัง

ปล อยากเห็นจิวของชิน แอร๊ยยส์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54) ^^
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 02-06-2011 15:24:36

อูยยยยยยยยยย ชอบแม่ของน้องยูจังเลย หัวสมัยใหม่มาก

เลี้ยงลูกแบบตามใจคนอยู่จริงๆ   o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 02-06-2011 17:08:40

ขอพี่รีกับยูด้วยยยยยยย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 02-06-2011 19:13:38

คุณแม่น้องยูสุดยอด  o13 เจ๋งมากๆ
รอตอนต่อไปจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 02-06-2011 20:23:57

เจ้าชายชินค่อยๆละลายแล้วเนาะ 

คุณแม่น้องยูน่ารักมากๆเลยค่ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 02-06-2011 22:12:41

พ่อแม่น่ารักมากๆ...
เข้าใจเลยนะ คุณแม่มักจะทำใจ รับได้ก่อนคุณพ่อเสมอเลยเนอะ...
ในเมื่อผู้ใหญ่ไม่ได้กีดกันแล้ว...อย่าปิดกั้นตัวเองไปกว่านี้เลยนะ ยูนะ (เสี่ยวมากเลยตรู) อิอิ
รออ่านตอนหน้าครับผม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 03-06-2011 00:20:51

แม่น้องยูได้ใจไปเต็มๆๆ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 03-06-2011 01:09:47

ลูกใคร ใครก็รักอ่ะเนอะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 03-06-2011 07:36:42

         ตอนอยู่บนสะพาน น้องกึ่งขอโทษ เชิงเปิดใจกลายๆ มาแล้ว เพราะเล่าเรื่องชวนอึ้ง
มาคราวนี้ถึงห้อง ...ฝรั่งช่างเหี้ยมเกรียมนัก จะ เอิ่ม(จุด)(จุด)(จุด)
ดันสั่งให้มีตรูคนเดียว เป็นใครจะกล้าแข็งข้อฟะ :fire:
เหอๆ ดันมีเพื่อนพี่ 1 และ พี่ 2 ซะด้วย
ดีนะไม่ชื่อ J หุหุ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-06-2011 11:41:50

บวกขอบคุณทุุกความเห็นข้ามไปอีกหน้าแล้วนะครับ


พบกันวันอาทิตย์ครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 03-06-2011 16:04:57

เข้ามาผู้ใหญ่มันก้อดี  แต่ถ้าผู้ใหญ่ตั้งแง่รังเกียจก่อนที่จะเข้าไปพูดคุยล่ะ.....คุณไจฟ์


ทำไงดี

อ่านแล้วกลับมาดูตัวเอง เศร้าจัง o22


แต่อ่านเรื่องนี้แล้ว มีความสุขนะ อ่านทุกวันจริงๆ
จุ๊บๆ คุณไจฟ์กะคุณที :m3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 03-06-2011 16:06:40

ปล. +1 ค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 03-06-2011 16:19:44

พ่อยูเริ่มจะยอมรับเเล้ว 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 03-06-2011 18:50:01

หลังจากไม่ได้ตามอ่านมา2-3วัน
ตอนนี้อ่านจนทันแล้วค่ะ
ชินกับพี่เจในที่สุดก็ลงเอยกันซักที ดีใจแทนพี่เจจัง คิคิคิ

ส่วนยูกับพี่รีก็เหมือนเรื่องราวจะดำเนินไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว

ภาวนาว่าจะไม่มีอะไรที่ยุ่งยากเกิดขึ้นอีกนะคะ

ปล.แต่เหนือสิ่งอื่นใด ไอ้ลูกอ๊อด ฉลาดเกินไปแล้วมั้ยคะ 55

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 03-06-2011 22:54:27

ดีใจกับคู่กับพี่เจ แต่ไม่ชอบใจที่ชินไปนอนกับแฟนเพื่อน
ส่วนยูกับพี่รี ท่าจะเริ่มดีแล้ว

+1 เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 03-06-2011 23:04:23

ร๊ากกกกน้องชิน น้องชินน่ารัก :-[  อิจฉาพี่เจอ่ะ
คุณแม่น้องยูเยี่ยมจริงๆเลยค่ะ เอาใจช่วยพี่รีกับน้องยู
ขอบคุณคุณไจฟ์กับทีค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 04-06-2011 01:29:17

คุณแม่น่ารักมาก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (2-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-06-2011 09:38:34

แอบอ่านจนตามทันแล้ว เย่ๆ :mc3:
ชื่อเรื่องเหมาะกับคู่พี่ชินมากเลยอ่า :o8:
รออ่านตอนต่อไปค่า :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (5-6-54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 05-06-2011 05:02:21

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 24

ออกจากตึกเรียนเป็นกลุ่มใหญ่เหมือนเคย เพราะว่าทำงานด้วยกันทั้งห้อง แล้วก็แยกย้ายกันขึ้นรถกลับบ้าน ชินหันมาพยักหน้าเรียกเพื่อนกลุ่มที่บ้านไปทางเดียวกัน รวมทั้งนีด้วย แต่ละคนก็เดินตามกันมาท่าทางเหน็ดเหนื่อยพอกัน
“ปี 3 ยังขนาดนี้ พอถึงปี 5 เราจะเป็นยังไงกัน” ไอ้ต่อบ่นขณะที่เปิดประตูหลังแล้วเสือกตัวเข้าไปหลับ
“ปวดหลังว่ะ” นีบ่นแล้วหันมาหาชิน “ชินเป็นไรหรือเปล่าหน้าซีด”
ชินส่ายหน้าแล้วก้าวเข้ารถ
ปวดเอวคาดว่าน่าจะมีสาเหตุมาจากเมื่อคืน ตอนนี้ยังปวดเข่าข้างขวามากด้วย
อาจเพราะวันนี้ยืนมาตลอดตั้งแต่บ่ายที่เข้าห้องแล็บเร่งทำงานส่งอาจารย์ แล้วพรุ่งนี้จะไปสอนไหวมั้ย
ต้องไหวสิ เหลือวันสอนอยู่แค่วันเดียวแล้วนี่นา
ถ้าเป็นครูพิเศษคนอื่น ถูกลดชั่วโมงสอนเหลือแค่ชั่วโมงเดียวจะเลี้ยงตัวเองอยู่รอดได้ยังไง
วนรถส่งเพื่อนตามลำดับ พอเหลือนีอยู่คนเดียวในรถ นีก็หันมาถาม “ต้องแวะซื้อของที่เซเว่นอีกหรือเปล่า ชั้นช่วย”
“ไม่หรอก แต่ถ้านีจะซื้อก็ได้”
“ไม่ได้ซื้ออะไรเหมือนกัน”

ดีที่ไม่ได้แวะซื้อของ เพราะพอเปิดประตูก้าวเข้ามาในห้อง ก็ต้องทรุดนั่งอยู่ที่หน้าประตู มือกดเข่าไว้แน่น
“แมร่งเอ๊ย”
“ชินครับ เป็นอะไร”
ชินสะดุ้งสุดตัวหันไปมองคนที่เดินมาจากครัว กลิ่นบุหรี่ และแอลกอฮอล์จางๆแสดงว่าอาจเพิ่งกลับมาจากคลับได้ไม่นาน
“ไม่”
ชินกัดฟัน เหงื่อผุดพราวเต็มใบหน้า ให้พี่เจพยุงลุกขึ้นมานั่งที่โซฟา
มือเย็นเฉียบ...
พี่เจมองใบหน้าซีดเซียว เช็ดเหงื่อให้ แล้วปลดกระดุมเสื้อ
“จะเป็นลมเหรอ เรียนหนักสินะ กินข้าวหรือเปล่า”
ถามไปเรื่อยๆ คว้าสมุดใกล้มือมาโบก
ชินลืมตาขึ้นมองแล้วยิ้มอ่อนๆ
“พี่ชอบแกล้งโง่”
“โง่จริง ไม่เห็นต้องแกล้ง”
“เหอะ” ชินทำเสียงขึ้นจมูก “งั้นถ้าผมอยู่เฉยๆ ก็ไม่รู้สินะ ว่าผมกำลังอยากให้จูบน่ะ”
ไม่ต้องให้ท้า ริมฝีปากหนากดจูบคลึงริมฝีปาก ชินค่อยผ่อนลมหายใจ สีหน้ามีเลือดฝาด มือก็อุ่นขึ้น
“ขอบคุณครับ”
“ยินดีรับใช้ มากกว่านี้ก็ได้นะ”
“โห...” ชินฟาดแขนดังเพี๊ยะ “ผมไปอาบน้ำดีกว่า”
ชินลุกขึ้น ขณะที่โทรศัพท์ดังขึ้น ชินมองหน้าจอแล้วส่งให้พี่เจ เดินเข้าห้องนอนไปเฉยๆ
“รับสิ บอกเค้าว่าผมอาบน้ำอยู่”
พี่เจกดรับสายจริงๆ
“ครับ ไม่ใช่ครับนี่พี่เจพนักงานรับโทรศัพท์ของเจ้าชายชินครับ ถึงบ้านแล้วครับ อาบน้ำอยู่ ครับ”
วางโทรศัพท์ไว้ ที่หน้าโต๊ะกระจกแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองใส่ตะกร้าหน้าห้องน้ำ ยืนกอดอกเก๊กท่าเคร่งขรึม
เหมือนใคร……….
ก็เหมือนคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ตอนนี้ไง
“ชิน”
“....”
“ร้ายเกินไปแล้วนะ ให้พี่รับโทรศัพท์แฟนเนี่ย”
ประตูเปิดออกทันที หยาดน้ำพราวเต็มตัว “แฟนอะไร” น้ำเสียงร้อนรน แถมด้วยดวงตาที่แสดงถึงความกังวล
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้น่ะ”
ชินขมวดคิ้วแน่น “ไม่ใช่แฟนสักหน่อย”
“ไม่ใช่แล้วเขาจะมาคิดถึงจัง ฝันดีนะ สวีทฮาร์ดได้ยังไง”
“เฮ้ย ไม่มี ไม่มี นีไม่เคยพูดกับผมอย่างนั้นนะ”
อ่าฮะ เจ้าชายตกใจ
“แต่เค้าพูด เดทหวานแหวว คิสประทับใจ”
“ไม่มี ไม่มีจริงๆ นีพูดอย่างนั้นได้ยังไง”
“ก็เขาพูด ที่กลับมาช้านี่ไปเดทกัน ไม่ได้ไปแล็บใช่มั้ย”
“ผมไปมหาลัยทำงานส่งอาจารย์จริงๆ ยืนทั้งวัน กลับบ้านก็วนรถส่งเพื่อน ส่งนีคนสุดท้ายเพราะเค้าอยู่ใกล้สุด เสร็จแล้วก็กลับบ้านนี่แหละ”
รู้ตัวอีกทีหลังก็ชนกับผนังห้องน้ำ ร่างสูงใหญ่เท้าแขนคร่อมไว้
ชินสูงมาก ผอมแน่นอน แต่พอมายืนอยู่ด้วยกันอย่างนี้กลายเป็นคนตัวเล็กไปเสียได้
ขาใหญ่เบียดแทรก ชินแตะที่เอวหนาจะดันออก
“อื้อ จะเบียดทะ....”
พี่เจเบียดสะโพกเสียดสี ชินกะพริบตามอง
“อำเหรอ”
“อือ..สารภาพหมดเปลือกเลยด้วย”
“ไอ้บ้า!” ชินชกที่ไหล่หนา แต่พี่เจกลับเงยหน้าหัวเราะ แล้วคว้าเอวบางเข้ามากอดจูบ
“หอมจังเลย” พี่เจพึมพำข้างหู จูบไซ้ลำคอขาว ฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นไปทั่วตัว ขยำสะโพกกลมดันเข้ามาเบียดชิด
“ไม่เอานะ เมื่อคืนก็ทำตั้งหลายครั้ง วันนี้ผมไม่ได้พักเลย เดี๋ยวก็ต้องไปสอนอีก”
...ตั้งแต่รู้จักกับยักษ์ตาสีฟ้ามา เหมือนจะยิ่งพูดประโยคยาวมากขึ้นเรื่อยๆ...น่าหงุดหงิดจริง...
จมูกโด่งซุกไซ้ มือก็ซุกซน ชินฟาดมือลงที่ต้นแขนเสียงดังก้องห้องน้ำ
“บอกว่าไม่ไง!”
พี่เจหยุดชะงัก ชินหันหลังให้รีบล้างตัว ก้าวออกมาจากห้องน้ำทันที

เมื่อพี่เจก้าวออกมาจากห้องน้ำ รู้สึกเหมือนได้กลิ่นยาอบอวลอยู่ในห้องนอน ดวงตาสีฟ้าหรี่ตามองคนที่นอนหันหลังให้ แล้วหันมาแต่งตัว ปิดไฟ แล้วเข้าไปนอนข้างๆ
ชินพลิกหน้าหันมามอง แล้วขยับตัวเข้ามากอดแขน “ขอโทษที่เสียงดัง”
“ไม่เป็นไร ขอโทษที่เอาแต่ใจทั้งที่เมื่อคืนก็ไม่ได้นอน แล้วยังต้องไปเรียนอีก”
ดวงตากลมโตจ้องมองพี่ท่ามกลางความมืด คิ้วขมวดแน่น มือขาวใต้ผ้าห่มแตะที่ขอบกางเกงนอนของพี่แล้วสอดมือ ความตื่นตัวที่กดหน้าท้องอยู่ในตอนที่อาบน้ำพร้อมกัน ยังคงความร้อนมาจนถึงตอนนี้ ชินขยับตัวจะก้มลงใช้ปากทำให้ แต่อาการเจ็บเข่าขวากลับร้องเตือนต้องขยับท่าใหม่ ถอดกางเกงให้พี่แล้วนอนราบแทรกใบหน้าลงที่หว่างขา กดปลายลิ้นลง เคลื่อนไหวเนิบช้า ช้อนตาขึ้นมองสีหน้าแล้วโลมเลียไปทั่วถึงก้อนแฝด แต่พอจะลงไปอีกพี่เจก็ดึงขึ้นมาหาจับมือของชินให้กอบกุมความรุ่มร้อนของพี่ไว้
พี่เจขยับสะโพก กระแทกมือขาวซีด แล้วกดจูบแลกลิ้น จนกระทั่งเกร็งตัวรีบพลิกหงายปล่อยให้น้ำสีขาวราดรดที่หน้าท้องของตัวเอง

ตื่นเช้ามาเพื่อที่จะพบกับรอยยิ้มกว้าง และอาหารเช้ารออยู่
พี่เจส่งชินที่ศูนย์การเรียนแล้วก็เลยไปทำงานของตัวเองบอกว่า ตอนเที่ยงจะมารับ
“แต่ผมอาจดูคลาสบ่ายนะ”
“ก็ดูไปสิ ไม่ได้มาเร่งสักหน่อย”

ขับรถกลับเข้าบ้าน มีแต่ผู้หญิงของป๊ะที่กำลังเดินกรีดกรายอยู่ในบ้าน ส่งสายตาดูหมิ่นกันเป็นการทักทาย
พี่เจแยกบ้านมาอยู่ตามลำพังตั้งแต่เรียนจบไฮสคูล แต่หลังจากที่มอมเสียชีวิต ป๊ะก็โหมงานหนักจนไม่สบายเรียกร้องให้ลูกชายย้ายกลับมาอยู่ด้วยกัน เพื่อความสะดวกในการทำงาน ป๊ะว่างั้นนะ...
แต่ปัญหาก็คือผู้หญิงของป๊ะที่มองว่าพี่เจเป็นเบบี๋ไม่ยอมโตนี่สิ
ไปถามป๊ะก่อนดีมั้ย ว่าใครกันแน่ที่เป็นเบบี๋
พอก้าวขึ้นไปข้างบน ป๊ะก็เปิดประตูห้องทำงานออกมาเรียก
“เจเรมี่ คอนโดฯที่สิงคโปร์ไปถึงไหนแล้ว”
เลี้ยวขวาไปคุยงานกับพ่อในทันที ตั้งนาฬิกาไว้ในใจ 11 โมงครึ่งต้องสรุปประเด็นให้ได้แล้วโทรบอกครูสอนเทควันโด้ให้รอ อย่าหนีกลับก่อน  
แต่กว่าจะได้ออกจากบ้านก็คือเที่ยงกว่า เมื่อผู้หญิงของป๊ะกรีดกรายขึ้นมาเรียกป๊ะไปกินข้าว พี่เจถึงได้ถือโอกาสกลับเข้าไปในห้องนอนตัวเอง คว้าชุดทำงาน กับเอกสารและของใช้อีกบางอย่างรีบกลับออกมา
โทรหาน่ะหรือ โทรสิ แต่เขาไม่รับสายจนมาถึงที่ศูนย์การเรียน รีบวิ่งขึ้นมาดูที่ห้องเรียนเทควันโด้ ปรากฏว่าชินกำลังสอนอยู่ กับครูอีก 2 คน ขณะที่ห้องข้างๆคือยูที่หันมายกมือไหว้ ชี้มือทะลุไปที่ห้องข้างๆ แล้วงอนิ้ววางมุมปาก เป็นเขี้ยวยักษ์
.....เหอเหอเหอ...ขอบใจนะน้องที่บอก....
หันซ้ายหันขวา รียังไม่มาเลยเดินขึ้นไปหาซินซินที่ห้องทำงาน
“สวัสดีครับ ผมเจ มารับของๆชินน่ะครับ”
 พี่ซินซินเงยหน้าจากลังอุปกรณ์กีฬา ยิ้มกว้างแล้วชี้ไปที่ตะกร้าผ้ากับชุดเครื่องแบบในไม้แขวน
“เมื่อกลางวันอารมณ์ไม่ดี”
พี่เจลูบท้ายทอยเก้อๆ “ผมบอกว่าจะมาตอน 11 โมงครึ่งแต่ว่าคุยงานไม่เสร็จน่ะครับ”
“ชินเป็นยังไงบ้าง” จู่ๆซินซินก็ถามขึ้น
“เรียนหนักมากครับ ตอนผมเรียนยังไม่ขนาดนี้เลย”
“แล้ว....เขา....” จู่ๆซินซินก็หยุดพูด แล้วถามใหม่ “เขาซ้อมเทควันโด้บ้างหรือเปล่าคะ”
พี่เจคิดทบทวน “ผมไม่เคยเห็นซ้อมเลยนี่ครับ ออกไปเรียนแต่เช้า กลับมาก็ 5 ทุ่มเที่ยงคืน”
พี่ซินซินพยักหน้าอีกครั้ง ประตูห้องทำงานเปิดออก พ่อเดินเข้ามา พี่เจยกมือไหว้ทำความเคารพ
“นี่พี่เจ เพื่อนชิน กับยูเค้าค่ะ”
พ่อรับไหว้
“อีกเดือนกว่า ๆ เราจะพานักเรียนเทควันโด้ที่นี่ไปร่วมโชว์ในงานแข่งกีฬาของสมาคม ไปด้วยสิ คนเยอะๆคึกคักดี”
“เดือนกว่าๆ หรือครับ อาทิตย์หน้าผมจะไปสิงคโปร์ ไม่แน่ใจว่าจะกลับมาทันมั้ย”
พี่เจแบ่งรับแบ่งสู้แล้วเดินไปหยิบตะกร้าผ้าของชิน “ผมเอาของไปนะครับ”
“เดี๋ยว” พ่อเรียกไว้
“ทำไมถึงมาเอาของชินล่ะ เออ พ่อเพิ่งนึกได้ว่าไม่เห็นรถชินวันนี้ มันยังไง” พ่อเท้าเอวถามทั้ง 2 คนที่อยู่ในห้อง
พี่เจยิ้มสู้เสือ “ผมมาส่งเขาเมื่อเช้าน่ะครับ”
“มันนอนดึกอีกหรือไง” พ่อถามพี่เจ
แต่เนื่องจากคำถามนี้อาจเป็นคำถามหลอก พี่เจก็เลยยิ้มเฉย
พี่ซินซินรีบช่วย “พี่เจเอาของไปเก็บในรถเถอะค่ะ”
พี่เจยกมือไหว้พ่ออีกครั้งแล้ว รีบเก็บของๆชินออกมาเก็บที่รถ
พอจะออกจากลานจอดรถ รถโฟร์วีลคันใหญ่ของรีก็เข้ามาจอด พี่เจเลยหยุดรอ
“คิดว่าจะไม่มาซะอีก”
“ได้ไง เมื่อวานคัมแบ๊คซะเครียด”
“เจอแม่ยู เครียดขนาดนั้นเลยหรือ”
“เจอพ่อด้วยน่ะสิ”
พี่เจพยักหน้าเข้าใจ “เออ เครียดโคตร แล้วยูว่าไงบ้าง”
“ก็ดีนะพี่กลับมาคุยดี นิสัยเค้าไปทางพ่อครึ่งหนึ่ง แม่ครึ่งหนึ่ง แต่ก็สับสนตามประสาเด็กวัยรุ่น ก็พอทิ้งช่วงห่างบ้าง ให้เขาได้มีเวลาหยุดคิด”
“โอ้...หนูรีนาเปลี่ยนไป”
“ชกกันเลยเหอะเจเรมี่~~~ เรียกหนูรีนาเนี่ย” พี่รีถกแขนเสื้อเดินเข้าหา
“ได้เลย เรียกเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนี้ ซัดกันยกเหอะ”

กลับเข้ามานั่งรอที่หน้าห้องเรียนเป็นที่ประจำ พี่เจกางโน๊ตบุ๊คทำงาน ส่วนพี่รีกางหนังสือพิมพ์ ต่างคนต่างอยู่ในโลกส่วนตัวแต่เงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังสอนอยู่ในห้องเป็นระยะ จนกระทั่งพ่อชิน กับพี่ซินซินเดินมายืนอยู่ข้างๆ
พี่เจเงยหน้าขึ้นทักทายพ่อชิน ขณะที่พี่รีก็งงๆ แล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างเมื่อนึกอะไรบางอย่างออก หันไปยิ้มกว้างกับซินซิน
“คนนี้รีครับ” พี่เจแนะนำต่อ พี่รียกมือไหว้
“อ้อ....” พ่อพยักหน้าท่าทางผ่อนคลายกว่าเดิม “ที่เมเรเล่าว่าเวลาไปกินข้าวด้วยกัน ยกกันไปทั้งหมดกลุ่มใหญ่นี่เอง”
“ครับ น้องเมเรร่าเริงมาก”
“ใช่” พ่อทำท่าป้องปาก “แต่ไอ้ชินมันรำคาญชมัด บอกว่ารำคาญเสียงแหลมๆ”
ผู้ฟัง 3 คนพลอยหัวเราะตาม พ่อก็นินทาต่อ “แต่ถ้ารีกับเจ ได้เจอกับพวกพี่สาวของชิน ทั้ง 2 คนจะเข้าใจ ว่ามันน่าปวดหัวจริงๆ”
พ่อคุยอีกสักพักก็ไปดูการเรียนที่ชั้นอื่นต่อไป
“เค้ามาเช็คพฤติกรรมว่าเพื่อนหรือลูกเขยน่ะ” พี่รีแกล้งแหย่
“เออ รู้แล้วหนูรีนา เครียดจะแย่อยู่แล้วเนี่ย”
พี่รีทำท่าลูบคาง “ไม่นึกเลยว่าพี่จะมีวันที่เครียดขนาดนี้ใช่มั้ยพี่เจเรมี่~~~”
“อย่างกับนายเมื่อวานนี้ไม่เครียดอย่างนั้นแหละหนูรีนา”
พี่รีได้แต่หัวเราะแปลกๆ
“เล่นมุกนี้ต่อได้ชกกันจริงๆละคราวนี้”

ใกล้หมดชั่วโมงสอนชินเดินออกมาก่อน ค้อมตัวทำความเคารพผู้ปกครองนักเรียนแล้วตรงไปที่ห้องล็อคเกอร์  พี่เจเดินตามมามองคนที่หยิบกระป๋องสเปรย์เล็กออกมา ม้วนขากางเกงขึ้นแล้วฉีดที่เข่า ดึงขากางเกงลง การเคลื่อนไหวทั้งหมดดูรีบร้อนและเสร็จสิ้นในเวลาไม่ถึงนาที
ก้มหน้าก้มตาเก็บกระป๋องใส่ในล็อคเกอร์เหมือนเดิม แล้วนั่งลงที่ม้านั่งตัวยาวเหยียดขา พับขา
“พี่นวดให้มั้ย”
ชินส่ายหน้า “เดี๋ยวมันยิ่งช้ำ”
“กินยาแก้ปวดได้มั้ย”
“ได้ แต่ไม่เป็นไร เรื่องปกติของคนเล่นกีฬา”
“อืม” พี่เจทำเสียงในคอเดินมานั่งข้างๆ “เพื่อนพี่มีอยู่คน ว่ายน้ำแล้วมันไหล่หลุด ว่ายๆอยู่มันเรียกเพื่อนช่องว่ายข้างๆ ใส่ไหล่ให้กูที” พี่เจเล่าเป็นเรื่องตลก ชินเลยหน้าขึ้นมามองแล้วซบไหล่
“พี่เป็นคนดี”
“ก็กับบางคนเท่านั้นแหละ ไปถามรีสิ จะบอกว่าพี่น่ะร้ายกาจเห็นแก่ตัว”
ชินบีบนวดมือที่เย็นเฉียบของตัวเอง พี่เจคว้ามานวดให้
“ไม่เป็นไรแล้ว” ชินบอกแล้วดึงมือออก
“แต่หน้ายังซีดอยู่เลย”
“ผมเครียดไปด้วยมั๊ง”
“งั้นกลับทั้งอย่างนี้เลยก็ได้ เดี๋ยวไปบอกรีว่า เราไปกินข้าวด้วยไม่ได้แล้ว”
ชินคิดครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า “อย่าเลย ถ้าเราไม่ไป ยูก็คงไม่ได้ไปเหมือนกัน เราไปด้วยกันทั้งหมดดีกว่า เดี๋ยวก็ได้กลับแล้ว”

คิดว่ามาถึงขั้นนี้คงไม่ต้องถามแล้วว่า เข่าข้างขวาของชินเป็นอะไร แต่เพราะท่าทางปิดบังและการบอกแล้วบอกอีกว่าไม่เป็นไร มันก็แสดงให้เห็นว่าเขาไม่อยากให้รู้
ดังนั้นพี่เจก็ไม่สมควรรู้สินะ
ทำเป็นไม่รู้น่ะง่าย แต่การแสดงท่าทีว่าไม่เป็นห่วงมันยาก....

กินข้าวด้วยกัน 4 คนเสร็จแล้วก็แยกย้าย ยูเดินไปขึ้นรถโฟร์วีลของพี่รีเหมือนตอนที่มา
นั่งคุยกันมาเรื่อยๆ จู่ๆพี่รีก็เอื้อมมาจับมือยูที่วางอยู่บนตัก
“อีกสักเดือนกว่าๆ พี่ต้องไปอบรมที่อเมริกา 3 เดือน”
“โห เมกา อยากไปมั่งจัง” ยูทำตาวาวๆ
“เหรอ อยากไปเหรอ พี่ซื้อตั๋วให้บินตามไปดีมั้ย นั่งเครื่องคนเดียวได้หรือเปล่า”
“โห...” ยูร้องอีกที “นั่งคนเดียวได้ แต่ว่าตามไปผมก็ต้องไปเที่ยวคนเดียวอยู่ดี ไว้รอพี่กลับมาก็ไปเที่ยวกันดีกว่า”
“อือ” พี่รีหันมายิ้ม
“พี่ชิน พี่เจ ไอ้โต ไอ้บีม ไปด้วยกันหมดเลยนะ”
“ครับ”
ดวงตา ริมฝีปาก ความสดใส กำลังรบกวนบางสิ่งบางอย่างภายในจนต้องหันกลับไปมองท้องถนนอีกครั้ง
มีโทรศัพท์เรียกเข้า พี่รีกดรับสายทันทีแล้วหันมาหายู
“ยู พี่ต้องเข้าไปที่ศูนย์แป๊บนึง ยูแวะกับพี่ก่อนได้มั้ยครับ”
“ฮะ”
พอยูตอบรับ พี่รีก็พูดกับปลายสายสั้นๆ แล้ววางสายไป  อีกประมาณครึ่งชั่วโมงถัดมา พี่รีก็เลี้ยวรถเข้าศูนย์ คราวนี้ยูไม่ได้รอที่ส่วนรับแขกเหมือนครั้งก่อน แต่พี่รีพาเข้าไปที่ห้องประชุม มีพี่หมงกับใครอีกหลายคนนั่งอยู่
ทั้งหมดพูดคุยงานกันแป๊บเดียวอย่างที่พี่รีว่าจริงๆ เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปทำงาน
“ไปเข้าห้องน้ำมั้ย” พี่รีหันมาเรียก
ยูพยักหน้าแล้วเดินตามไป
“เร็วมาก”
“อือ ต่างคนต่างก็รู้หน้าที่ตัวเอง”
พี่รีผลักประตูห้องน้ำให้หนุ่มตัวเล็กก้าวเข้าไปก่อน ห้องน้ำเล็กๆ สะอาดเหมือนห้องน้ำโรงแรม ยูจัดการธุระของตัวเองเสร็จกำลังล้างมือหันมามองคนที่ยืนเหมือนคุมเชิงอยู่หน้าประตู
“เหมือนยากูซ่า”
ยูบอกแล้วหัวเราะ พี่รีก้าวยาวๆเข้ามาหาช้อนคอดันใบหน้าอ่อนใสให้เงยขึ้นมารับริมฝีปาก
มือเรียวยาวแตะที่เอวหนาของพี่ แล้วโอบกอดซบหน้าลงกับอกกว้าง
“คิดว่าจะไม่ได้กอดยูอย่างนี้แล้วซะอีก” พี่รีก้มลงหอมผมนุ่ม
“ทำไมพี่ถึงคิดว่าผมจะเปลี่ยนใจได้ง่ายอย่างนั้น”
ยูเงยหน้าขึ้นมอง
“ผมอาจกลัวไปบ้าง คิดมากไปนิด แต่ก็เพราะผมเป็นคนจริงจัง ไม่อยากทำให้ใครผิดหวัง”
พี่รีก้มลงจูบปากบางแรง แล้วสอดลิ้น ยูเอียงหน้ารับจูบ รู้สึกตัวเมื่อพี่ดันเข้าไปที่ห้องในสุดปิดประตูแล้ว กลับมาจูบซ้ำครั้งแล้วครั้งเล่า
มือใหญ่ถอดเข็มขัดออกแล้วเลื่อนซิบกางเกง รั้งกางเกงพร้อมกางเกงชั้นในลง ก้มลงขบฟันที่อกสีอ่อน
แล้วเลื่อนจูบลงมาที่แก่นกาย โลมเลีย ดูดแรง ขณะที่มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วตัว
ยูได้แต่ยืนพิงฝาผนังหอบหายใจ แทรกนิ้วมือกับผมสีเข้ม

=============จบตอนที่ 24============

ไม่ได้ปล่อยให้ค้างคา แต่มันยังไม่ถึงเวลา พ่อเค้าแค่คุยดีด้วย ไม่ได้แปลว่าเขายอมรับ ตอนนี้แค่เถียงสู้แม่ไม่ได้เฉยๆ
เรื่องจริงใช้เวลากันเป็นปี หรืออาจทั้งชีวิตเื่พื่อให้เขายอมรับ ความรักมักเป็นเช่นนั้น

เรื่องยุ่งยากยังไม่หมดไป ตัวโกงเพิ่งรับค่าตัวได้ตอนสองตอนเอง พี่เจก็ใช่ว่าจะงานง่าย

(http://upic.me/i/ve/diamondearring.jpeg) (http://upic.me/show/24908614)

ขอบคุณที่ติดตามครับ
พี่เจ อ๊ะ ไม่ใช่ ไจฟ์ครับ 555555555

แก้ไขแล้วนะครับ ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 05-06-2011 09:42:37

“คิดว่าจะไม่ได้กอดยูอย่างนี้แล้วซะอีก” พี่เจก้มลงหอมผมนุ่ม
เป็นพี่รีเนอะ ไม่ใช่พี่เจ
ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
อุปสรรคเยอะไม่เป็นไร
ขอแฮปปี้เอนดิ้งละกัน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 05-06-2011 10:17:48

ว้าวๆๆๆๆๆ เด๋วนี้พี่ชินร้ายกาจนะเนี้ย
มีบอกอยากให้จูบแล้วด้วยอ่า >//< เข้าทางพี่เจสิค่ะ อิอิ

น้องยู เด็กน้อยน่ารักมากกกกกกกกก
พูดเรื่องเที่ยวนี่ตาวาวเชียวนะ ฮ่าๆๆ
พี่รีเอ้ย เรื่องเที่ยวสองต่อสองนี่หยุดคิดได้เรยมั้ง
น้องเล่นจะยกโขยงไปซะขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ

สองพี่น้องเค้าช่วยกันดีเนอะ น่ารักอ่ะ  :impress2:

อ๊ายยยยยพี่รี แวะเข้าศูนย์เนี้ย ข้ออ้างป่ะ ><
ขอหวานๆ นานๆ ได้มั้ย ฮ่าๆๆๆ

ปล. กรี๊ดดดดดดดดดด อยากได้ตุ้มหู 5555
ปล2 โทระจะคัมแบคหรออ น้องยูเตรียมดาบไว้ช่วยพี่ชินนะ ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณ พี่เจ เอ๊ย ไจฟ์ที จ้า ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-06-2011 10:46:40

โทระจะกลับมาทำร้ายชินอีกหรือ
พี่เจต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนชินนะ
ชอบจังพี่เจเรียกพี่รีว่า หนูรีนา

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-06-2011 10:49:10

      ตามต้อยกันไป ไม่ต้องทำงาน แมวขึ้หวงสองตัว
หนูรีนา
พี่เจรามี่~~~
แค่ฟังๆ มันน่าซัดปากให้นัวกันสองต่อสองซะจริง
คงมันส์น่าดู ตัวบิ๊กเบิ้ง ฝรั่งฉองตัว  อุอุ /puppy

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-06-2011 11:20:56

รักย่อมมีอุปสรรค แต่เป็นบทพิสูจน์ถึงรักแท้ :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-06-2011 11:23:29

ชอบชื่อหนูรีนามากๆอ่ะ ฟังแล้วจั๊กจี้น่าดู :laugh:
ที่ไจฟ์บอกตอนท้ายนี่ต้องเตรียมต้มน้ำ กับชามใส่มาม่าอ๊ะป่าว ยังไม่อยากกินตอนนี้เลยอ่า :serius2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 05-06-2011 11:24:25

มันแค่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นใช่มั๊ย  อุปสรรคจากครอบครัวน่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 05-06-2011 11:30:50

อ่านแล้วก็เห็นใจทั้งพี่เจพี่รีเหมือนกันนะ
แต่เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาจริงๆอย่างที่พี่ไจฟ์บอก
แต่เป็นห่วงชินมากเลยตอนนี้ คงจะปวดน่าดูเลย
แล้วเดี๋ยวพี่เจก็จะไม่อยู่พี่รีก็ด้วย แถมโทระจะโผล่มาอีก
แค่คิดก็ปวดหัวแทนแล้ว หวังว่าจะหาทางรับมือโทระได้
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 05-06-2011 12:49:38

ท่าทางเค้าก็เข้ากันดี๊ดีทั้งสองคู่
ว่าแต่งบจ้างตัวโกงเท่าไหร่คะ  จะได้จ้างให้แพงกว่า ไม่ให้มีบทซะเลย  :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 05-06-2011 16:30:14

สู้ต่อไปน้องชิน
เหนื่อยแทนอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 05-06-2011 21:01:55

สองยักษ์งานเข้าเต็มๆ เจอด่านอรหันต์อย่างคุณพ่อเข้าให้แล้ว
แต่ดูท่าพี่รีจะมีแบ็กดีกว่าแฮะ คริคริ พ่อเถียงสู้ไม่ได้ หรือไม่กล้าเถียงหว่า ฮ่าๆๆ
ส่วนตัวโกง โหยยยย รับค่าตัวสองตอนพอแล้ว จะเอาอะไรอีกคะพ่อคู๊ณณณ แค่นี้ก็อุปสรรคล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนแล้ว
เฮ้อ งานนี้ต้องลุ้นคู๋พี่เจกะชินเป็นพิเศษ กลิ่นมาม่าโชยมาจางๆ เลยเชียว  

ขอบคุณนะครับสองหนุ่ม
ปล. ตัวเล็ก พี่ติดสินบนด้วยชาเขียวปั่น(แถมเค้กช็อกโกแลตอีกชิ้น) แล้วสั่งเก็บตัวโกงได้ป่ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 05-06-2011 21:16:09

สปอนเซอร์บอกมาว่าจะตัดงบประมาณ เพราะฉะนั้น ตัวโกง ตัวอิจฉา ตัวอุปสรรคทั้งหลาย โดนตัดออกไป อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 06-06-2011 00:10:34

คู่คุณพี่มาแรงแซงทางโค้งไปแระ  :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 06-06-2011 02:07:40

ถ้าบอกว่าเป็นปีหรือทั้ง ชีวิตเนี่ย ของเค้าคงเป็นอย่างหลังมากกว่า 55+



มีความสุขที่ได้อ่านนะ  o13
+1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 06-06-2011 04:08:39

เอาน่าๆๆ   

มันต้องผ่านไปได้น่าๆๆ 


สู้ๆ 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 06-06-2011 06:35:43

อะเจ้ย
กลับบ้านก่อนดีไหมพี่รี :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า16ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 06-06-2011 07:26:33

แวะมาตอกบัตรรอน้องยูก่อน ฮ่าๆๆๆ

แหมๆ มีคนติดสินบนสั่งเก็บตัวโกงกันเป็นแถวเรย

ตัวโกงงานเข้าแล้วค๊าบบบบ ฮ่าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 06-06-2011 08:01:37

(ต่อครับ)

ตอนที่ 25

ก่อนจะกลับเข้าห้องพักก็คือการเดินซุปเปอร์มาเก็ต ที่คราวนี้การซื้อของแตกต่างกว่าที่เคย เพราะพี่เจตรงไปแผนกที่ต้องการซื้อของ หยิบใส่ตะกร้า แล้วก็เข็นรถมาที่เค้าท์เตอร์แคชเชียร์ ไม่มีการเดินเล่นไม่รีบร้อนเหมือนที่ผ่านมา
ดวงตาสีฟ้าหันไปมองคนที่เดินเลี่ยงไปที่แผงหนังสือนิตยสารแล้วหยิบของหน้าเค้าท์เตอร์หลายกล่องส่งให้พนักงานคิดเงินแล้วเดินมาเรียกกลับมาคอนโดฯ
เพียงแค่เดินออกมาที่หน้าซุปเปอร์ รถมอเตอร์ไซค์หลายคันแล่นผ่านไป แต่มีอยู่คันหนึ่งที่สวนเลนกลับมาหา
“ไอ้หยิ่ง”
ชินหยุดนิ่ง ขณะที่พี่เจหันไปมอง จำได้ในทันที นี่คือโทระเพื่อนเก่าของชินที่กลายมาเป็นคนที่แค้นชินเกินกว่าจะให้อภัย เพราะชินไปนอนกับแฟนของเขา
“อยู่ดีมีความสุขเหรอคนอย่างมึงเนี่ย”
ชินเงียบ
โทระก้าวลงจากรถเดินมาหาขณะที่ชินเหลือบมองพี่เจ
“กลัวกูจนไม่กล้าแข่ง ไอ้ป๊อด!”
โทระตะโกนใส่หน้า แต่ชินก้มหน้านิ่งเงียบ ปล่อยให้โทระร้องด่าท้าทายตามหลังเมื่อเดินกลับมาที่คอนโดฯ ดวงตาสีฟ้าหันกลับมามองคนผมสั้นเกรียน ดวงตายาวเรียวอีกครั้ง
โทระ...
พอเข้ามาในห้องชินก็แยกไปห้องนอน ขณะที่พี่เจเอาของไปเก็บในครัว ภายในสมองคิดวุ่นวาย แต่ต้องสะกดไว้
โทระรู้ว่าชินอยู่ที่นี่ คอนโดฯนี้ไม่ปลอดภัยเสียแล้ว แต่เรื่องหนีก็ไม่ใช่วิสัยของลูกผู้ชาย ส่วนเรื่องเคลียร์กัน เท่าที่อยู่ในเหตุการณ์มา 2 ครั้งและจากที่ชินเล่าให้ฟัง แสดงว่าเคยมีการเคลียร์กันแล้ว แต่โทระยังแค้นอยู่ ตามร้องด่าประนามชินทุกเมื่อที่มีโอกาส
เมื่อเข้ามาในห้องนอนได้ยินเสียงน้ำจากในห้องน้ำ เดินตามเสียงไปผลักเปิดประตูมอง
ชินกำลังยืนเอามือเท้าฝาผนังห้องน้ำ หลับตา ปล่อยให้น้ำเย็นไหลรดศีรษะ
ยืนนิ่งๆ เหมือนรูปปั้นอย่างที่เคยเป็นมา
พี่เจถอดเสื้อผ้าแล้วเข้าไปยืนอยู่ข้างหลัง กดสบู่เหลว แล้วฟอกหลังให้
ทันทีที่มือแตะแผ่นหลัง ชินสะดุ้งหันมามอง
“พี่อาบให้นะครับ”
ชินพยักหน้าขยับตัวไปข้างหน้าอีกนิดให้น้ำเย็นโดนพี่เจด้วย
ฟองสบู่ล้นมือใหญ่เคลื่อนไหวไปทั่วตัว บีบเน้นที่ไหล่และคอ
ชินถอนหายใจยาว
“ดีมั้ย”   
“ครับ”
เลื่อนมือกดตามแนวสันหลังลงมาจนถึงก้นกบ ชินหันมาส่งค้อน
“อันนี้เริ่มแสดงเจตนาที่แท้จริงแล้วล่ะสิ”
“เหรอ ไม่รู้ ก็แค่นวดผ่อนคลาย คิดไปถึงไหนเนี่ย”
สีหน้าไม่รู้เรื่อง แบบ...เสแสร้งสุดๆ เรียกรอยยิ้มได้ดี
ชินกางแขนออกแล้วหันมาหา
อยากแกล้งยั่วเหมือนกัน แต่เพิ่งโดนคนตะโกนด่ามา พยายามสะกดอารมณ์ด้วยน้ำเย็นแล้ว แต่ดูเหมือนว่าน้ำเย็นกำลังเริ่มส่งผลต่อเข่า
...อ้อนได้มากที่สุดก็คือเท่านี้แหละ...
คนตัวโตใบหน้ายิ้มกริ่ม ดวงตาสีฟ้าแพรวพราว ชวนให้สงสัย คนๆนี้มีหน้าที่การงานใหญ่โต ไปโน่นมานี่จนแทบไม่รู้ว่าบ้านของตัวเองอยู่ที่ไหน ทำไมถึงได้เอาตัวเองเข้ามาเกี่ยวพันกับคนทรยศเพื่อนคนนี้
คนที่ทำผิดซ้ำซากจนทำให้ยูโดนคนทำร้าย
สมควรแล้วที่จะโดนเกลียด โดนประนาม

ยิ่งคิดจมอยู่กับความคิดของตัวเองก็กลับเผลอกัดปาก ขอบตาร้อนผ่าว พี่เจแตะที่แก้มเบาๆ ชินถึงได้ช้อนตาขึ้นมองยิ้มอ่อนๆ

“ตามสบายนะครับ” ชินบอกแล้วหันออกมา

พี่เจได้แต่มองตามแผ่นหลังตรงที่ก้าวออกไปจากห้องน้ำ  แต่พออาบน้ำจัดการธุระของตัวเองเสร็จ ชินก็นอนห่มผ้าเรียบร้อยแล้ว
มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชินก็ยังไม่ยอมขยับพี่เจเลยเดินออกไปหยิบมาให้
“ชิน โทรศัพท์ชื่อเหน่ง”
ชินแค่ส่งเสียงไม่ยอมขยับตัว “พี่รับเหอะ เขาเป็นหัวหน้าชั้นปี”
พี่เจกดรับสายแล้วถ่ายทอดข้อความ “พี่เจครับไม่ใช่ชิน ชินหลับแล้ว เขาไม่ค่อยสบาย ครับ แล้วจะบอกครับ ขอบใจมาก”
คนตัวโตเอาโทรศัพท์ออกไปเสียบชาร์ตให้ที่โต๊ะทำงานข้างนอก เดินเก็บบ้านอีกสักพัก ก็กลับเข้ามาดูคนที่กำลังหลับ แตะหลังมือที่หน้าผากก็ไม่ได้ตัวร้อน
ไข้ใจล้วนๆ....ก็ถ้าเป็นเรา ถึงจะรู้ว่าเราทำผิดสำนึกผิดแล้ว แต่เขาไม่ยอมยกโทษให้ จะทำอะไรได้นอกจากนิ่งเงียบแล้วก็เก็บเสียงประนามนั้นเป็นยาพิษกัดกร่อนตัวเราเองไปเรื่อยๆ
ถ้าร้องตะโกนกลับไปว่ารู้แล้วว่าทำผิด จะให้ทำยังไงอีกเหมือนในละคร แล้วเรื่องมันจะเบาลงมั้ย
ไม่เลย
มีแต่จะแรงขึ้นเรื่อยๆ
คนตัวโตลงนอนกอดซ้อนหลัง หอมแก้มใสเต็มปอดแล้วลงนอน ชินพลิกนอนหงายหนุนแขนใหญ่ กอดแขนอีกข้างที่พาดเอวอยู่
“เพื่อนโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้คาบเช้าอาจารย์งดแต่เรียกเข้าแล็บตอนเที่ยงตรง”
ชินพยักหน้าหลับตา
ไม่ชอบอาการซึมๆ แบบนี้เลยให้ตาย ปล่อยมุกไม่ถูกเวลามันแป้กอยู่แล้ว แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
“ถามจริงๆ เหอะ เอกนี้เขากำลังวิจัยสารเคมีประหลาดไปปล่อยแถวลิเบีย หรือเกาหลีเหนือหรือเปล่าเนี่ย”
ชินลืมตามองพี่เจ แล้วค่อยๆคลี่ยิ้มส่งหัวเราะคึคึ
“อย่ามาหัวเราะนะ ไม่เห็นจะเรียนสักเท่าไหร่ เข้าไปหลบซ่อนกันอยู่ในห้องทดลองกันทั้งวันทั้งคืน”
“ผมใกล้สอบแล้ว ต้องเร่งทำโครงงานให้เสร็จต่างหาก พี่นี่คิดไปเรื่อย”
“โครงงานอะไร ยาแก้แอนแทร็กซ์เหรอ”
...ยังคงไม่เลิกปล่อยมุกฝืดๆ...
“มันทำได้ง่ายๆหรือไง”
“หรือกำลังวางแผนตัดต่อพันธุกรรมตัวอะไรอยู่”
ชินได้แต่ส่ายหน้า “พยายามมากเลยนะเนี่ย”
“ก็แค่อยากให้ยิ้ม”
“กำลังยิ้มอยู่นี่ไง”
ชินบอกตรงๆ
ยิ้มนั้นก็อยู่ตรงหน้านี่แหละ แต่ก็ยังต้องไล้นิ้วที่ริมฝีปาก สัมผัสไปทั่วใบหน้าเหมือนคนตาบอด
เรื่อยลงมาจนถึงคอ ไหล่และอก
ชินเพียงนอนมองใบหน้าที่อยู่ใกล้ ดวงตาหวานมองเหมือนกำลังเก็บทุกรายละเอียดเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน
“ครั้งแรกของพี่เป็นยังไง”
“เมา”
“อะไรกัน”
“ก็เมา อายุ 12”
“เหอ 12 เองเหรอแก่แดด 2 ชั้นด้วยการเมาอีกต่างหาก”
มือใหญ่เลื่อนลงมาสะกิดปุ่มปมที่อก เกลี่ยเหมือนทำเป็นเล่นจนแข็งเป็นไต
“ก็โรงเรียนนานาชาติ”
“เออ ไปว่าโรงเรียนเขาอีก ตัวเองแก่แดดแท้ๆ”
“ขอโทษผู้หญิงที่มีอะไรด้วยน่ะอายุ 14 นะครับ”
เสื้อนอนของชินถูกรั้งขึ้นเหนือราวนม พี่เจกอบกุมอกบางขยำแล้ว บีบบี้ส่วนยอดอก
“โห ”
“อือ ต่างคนต่างเมานอนด้วยกันเสร็จลงมากินเหล้าต่อ กลับไปนอนบ้านตื่นขึ้นมาเพิ่งนึกได้ กูเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วนี่หว่า”
“พี่นี่โคตรเลย ครั้งแรกให้มันประทับใจหน่อยก็ไม่ได้”
“ว่าแต่คนอื่นแล้วชินล่ะ”
“15 เพื่อนคนละห้อง”
“อืม ส่วนใหญ่ก็อย่างนี้ ชอบเขาหรือเปล่า”
พี่เจรั้งขอบกางเกงนอนของชินลง เลื่อนมือลูบผ่านแล้วกุมไว้ ขยับมือช้าๆ
“ไม่หรอก มันเพราะว่า....เขาเห็นผมหน้าตาแบบนี้ก็ท้าว่า ผมทำได้หรือเปล่า...ก็แค่นั้น”
“ไม่ใช่คนเดียวที่ท้าแบบนี้ใช่มั้ย”
ชินพยักหน้าแล้วนิ่งเงียบ
เดาได้ทันทีว่า เมียเพื่อนก็คงท้าแบบเดียวกันนี้เหมือนกัน แล้วด้วยอารมณ์วัยรุ่นการท้าทายแบบนี้มันไม่เคยจบสวยเลยสักครั้ง
“ไม่คิดเลยนะเนี่ย ว่าเจ้าชายชินจะเป็นคนที่ใจร้อนเหมือนกัน”
“ตอนนั้นยัง 15 กำลังได้ใจว่าเราเล่นกีฬาก็ชนะตลอด เมื่อไหร่จะเลิกเม้าท์ว่าเป็นผู้หญิงสักที พูดเรื่อยว่าผมโกงตรวจเพศ เป็นแบบนั้น....”
“แล้วผลมันน่าประทับใจมั้ย”
“ในความรู้สึกผมนะ ผมว่ามันไม่ดีสักเท่าไหร่”
“เห็นมะ ก็พอกันละวะ”
คุยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ออกจะไร้สาระแต่ก็ชัดเจนว่าเขาอยากให้หัวเราะ แต่มือที่ขยับรูดให้เนิบช้า นี่แหละที่กำลังเป็นปัญหา ไอ้ที่คิดว่าจะแกล้งนอนเฉยๆ ปล่อยให้เขาเล่นเกมของเขาไปเหมือนที่เคยเป็นมา แต่ตอนนี้กลับนิ่งเฉยไม่ไหว
“แล้ว...ตอนไหนที่พี่...” ชินกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ ระงับเสียงของตัวเอง “นอนกับผู้ชายครั้งแรก”
“เช้าวันถัดมา”
“โหย อะไรกันเนี่ย โรงเรียนนี้...อา....มัน...”
แค่ขยับมืออย่างเดียวจริงๆ จังหวะสม่ำเสมอ ไม่มีจูบ ไม่มีอะไรอย่างอื่น แต่ร่างกายกลับร้อนผ่าว จับข้อมือหนาไว้แน่น
“มะ ไม่ไหวแล้ว”
“ไม่ไหวก็เอาออกมาสิ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น หยุดมือก่อน”
พอพี่เจหยุดมือ ชินก็ลุกนั่งถอดเสื้อออก ตามด้วยกางเกง ถอยหลังพิงขอบเตียงแล้วแยกขา
เพียงแค่ดวงตากลมที่จ้องมองมา ไม่ต้องมีคำพูด พี่เจก็ถอดเสื้อกับกางเกงของตัวเองออก สอดมือเข้าใต้เรียวขาจูบไล่ลงไปหาเข่า ขาอ่อนจนถึงพวงแฝด
ชินหอบหายใจแรงเมื่อพี่เจยกสะโพกจนลอยแล้วลากลิ้นที่รอยจีบด้านหลัง
“อ๊า.......”
เลื่อนริมฝีปากกลับมาที่แก่นกาย กดปลายนิ้วแทรกช่องทางบีบรัดรัว
พี่เจขยับตัวขึ้นสวมถุง นวดครีมซ้ำ ยกสะโพกบางขึ้นสูงแล้วกดเข้าหาช้าๆ
ชินขยุ้มมือบิดผ้าปูที่นอน เกร็งไปทั้งตัว
“ผ่อนให้พี่อีกนิดนะครับ”
ชินพยักหน้า แต่ยังคงรัดแน่นจนเจ็บ พี่เจบีบนวดก้นกลมแล้วเบียดนิ้วเข้าหา
“อ๊า..........”
กดรวดเดียวจนสุด ชินน้ำตาไหลพราก “มันเจ็บนะ”
“เดี๋ยวก็ดี” พี่เจก้มลงจูบย้ำที่แก้มที่ริมฝีปาก มือก็กระตุกที่แก่นกายจนเริ่มขยายตัว ถึงได้ขยับสะโพกต่อ
ตอดรัดจนเสียวไปทั้งลำ เตรียมให้เขาก่อนแท้ๆ แต่ตัวเองทำท่าจะไปก่อนเสียได้ แต่พอเคลื่อนไหวช้าลง ชินกลับยกสะโพกขึ้นสวน จับเอวพี่ไว้แน่น
พี่เจก้มลงจูบจนปากช้ำแล้วกดเร่งสะโพก
เสียงครางหวานเร้าอารมณ์กระเจิงจนกู่ไม่กลับ

เกือบเที่ยงคืนยังได้ยินเสียงร้องท้วง “อะไรของพี่เนี่ยเพิ่งเสร็จไปไม่ถึง 10 นาทีมันขึ้นมาอีกแล้ว”
“ไม่รู้....ถามมันดูสิ”
“ไม่เอาแล้ว คืนก่อนผมก็ไม่ได้นอน”
“พรุ่งนี้เรียนเที่ยงไม่ใช่เหรอ”
“แล้วพี่ไม่ทำงานเช้าหรือไง”
“ก็ทำงาน แต่ตอนนี้ต้องทำหน้าที่ก่อน.....”

......จบตอนที่ 25………..

ทำไมพี่เจแก่แดดขนาดเน้
คนเก็บตัวโกงหมายเลข 1 กลัวพ่อ หมายเลข 2 ยังอยู่เมกา ใครเขียนใบสั่งไว้รออีกแปร๊บบบบนะ
ขอบคุณที่ิติดตาม และทุกความเห็นครับ
ไจฟ์ครับ

ps (สปอล์ย)เพื่อชาเขียวปั่นกับเค้ก ตัวเล็กของพี่ปานเขียนหมายเลข 1 กับ 2 จัดหนักซะตัวโกงผมเสียฟอร์มไปเลย TT^TT  

V
กอดด้วยความคิดถึง
V
V
V

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า17ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 06-06-2011 08:04:03

บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะขยันทำหน้าที่ไรนักหนา

 :impress2:

พี่เจ...บ้าที่สุด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า17ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 06-06-2011 08:31:45

พี่เจกับชินทำเสียเลือดแต่เช้าเลย
พี่เจจะขยันทำไปไหนคะพี่แถมแ่ก่แดดอีกต่างหาก
ถึงตอนนี้ก็ยังสงสารชินอยู่นะโทระมันด่าไม่เลิก
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า17ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 06-06-2011 08:32:24

พี่เจแก่แดดจริงๆนั่นแหล่ะ คึคึ

ปล. วันนี้วันที่ 6 เองค่า คุณไจฟ์ หุหุ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า17ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 06-06-2011 08:38:41

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
พี่ขอเพิ่มค่าตัวให้ตัวโกงแล้วให้กลับบ้านอยู่เฉยๆก็ได้
พี่เจปลอบได้น่าเหนื่อยมาก พรุ่งนี้ชินได้ยืนทำแลปแน่ :o8:
ปล.1 "จัดหนักซะตัวโกงผมเสียฟอร์มไปเลย" ตัวโกงมีฟอร์มด้วยเหรอ :laugh:
ปล.2  ไจฟ์จะเร่งวันเร่งคืนไปไหน o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-06-2011 09:53:31

ไหนๆก็ให้พี่เค้าปลอบมากขนาดนี้แล้ว :haun4:
ชินก็เล่าอะไรให้พี่เค้าฟังบ้าง ถ้าัมันเป็นปัญหาใหญ่ จะได้ช่วยกันแก้ไง นะๆๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 06-06-2011 10:15:09

งานนี้สงสัยต้องให้ผู้หญิงปราบอธรรม คุณแม่กับเมเร ตัวโกงออกมาตอนไหน อัญเชิญออกมาโดยด่วน

ว่าแต่พี่เจหื่นหรือน้องชินเชิญชวนเก่งกันแน่เนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 06-06-2011 11:17:21

 :pighaun: :pighaun:

พี่เจอ่า ปลอบกันซะ หาบริจาคเลือดแทบไม่ทัน ฮ่าๆๆๆ
ทำหน้าที่ซะเกินร้อยเรยนะพี่เจ อิอิ

อ๊ายยยยย รอคนเก็บตัวโกงหมายเลข 1 อยากรู้ว่าจะใช้ไม้ไหนจัดการ ฮ่าๆๆ
แต่คนเก็บตัวโกงหมายเลข 2 ท่าทางพลังเสียงจะดีกว่า ฮ่าๆๆ
อยากเห็นตัวโกงหมดท่า ก๊ากกกกกกก

ขอบคุณน้องชายค๊าบบบ ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 06-06-2011 12:05:32

ผิดไหม ถ้าจะบอกว่าชินหื่น 555
น่ารักดีเนอะ ยั่วกันไปมา กร้ากก
รออ่านตอนหน้าคร้าบ...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 06-06-2011 12:28:12

 :haun4: :jul1: ถูกต้องที่สุดแล้วในสถานการณ์อย่างนี้

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-06-2011 12:48:24

 :jul1: ตอนนี้แอบซึมแรกๆนะ และท้ายตอนนี่ชินยั่วพี่ด้วยเขินอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 06-06-2011 13:52:08

ปลอบกันแบบนี้ก็  :haun4: :jul1: :haun4:
พี่เจขยันทำหน้าที่เน้อออ  o18
 :L2: มอบให้คุณไจฟ์นะฮ๊าฟฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 06-06-2011 14:13:55

พออยู่กัน 2 คน หวานกันได้หวานกันดี
เอาใจช่วยชิน หลุดจากอดีต ใครๆก็ทำผิดได้ทั้งนั้นแหละ
แค่อย่าทำอีก เดี๋ยวพี่เจเอาตายแน่ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 06-06-2011 14:19:56

ไม่มีบกพร่องจริง ๆ นะพี่เจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 06-06-2011 14:26:39

หวายยย
พี่เจอ่ะ ทำไมแก่แดดแบบนี้
นึกถึงตัวเอง อายุ 12 ทำอะไรอยู่
โหยย ยังเล่นแคะหนมครกอยู่เหอะ ก๊าก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-06-2011 20:11:28

พี่เจเข้าใจปลอบชินนะเนี่ย เลือดกระฉูด :pighaun:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 06-06-2011 21:08:36

เอ๊า  ตอนแรกเห็นปลอบ นอนคุยกันอยู่ดีๆ  โดนอีกแระ    :o8:
แต่ก็ดีนะคะ  ออกกำลังกายกันบ่อยๆ ร่างกายจะได้แข็งแรง  5555

ปล. ยังคงหลบมุมตามซอกตึก  รอดักตีหัวตัวโกงเหมือนเดิม  อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 06-06-2011 21:46:05

พี่เจทำเนียน คุยไปคุยมาไหงลงเอยยังงี้เนี่ยยยยยยย  o22

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 06-06-2011 22:40:54

แหม พี่เจ วิธีรักษาไข้ใจชินนี่มัน  :m25:
คู่นี้บทจะหวาน ก็หวานกันบ๊อยบ่อย ทีบทหวานของน้องยูล่ะตัดฉับ กร๊ากกกก

ตัวโกงของป๋านี่ท่าจะร้ายมากนะ ถึงกับต้องใช้ 2 มือปราบ
555 แต่สปอยล์ซะอยากอ่านเร็วๆ เลยว่าเจอจัดหนักจัดเต็มแล้วจะหมดฟอร์มแบบไหน

ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-06-2011 05:31:14

คู่สองพี่ ร้อนแรงเกินหน้าเกินตา  :-[

 :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 07-06-2011 05:42:24

แหมๆๆ  พีเจหน้าที่นี้ ไม่ขาดตกบกพร่องเลยนะ  


 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (6-6-54) (หน้า17ครับ)>////<
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 07-06-2011 06:37:48

ชอบวิธีที่พี่เจรักษาให้ชินจังเลย :haun4:
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-06-2011 07:54:36

(ต่อครับ)

ตอนที่ 26

รู้ว่าชินอยู่ตามลำพังแบบนี้มาได้ตั้งนาน เจอกับเรื่องร้ายเรื่องดีตัดสินใจด้วยตัวเอง แต่พอยิ่งใกล้วันที่จะไปสิงคโปร์คราวนี้ทำไมมันถึงได้กังวลมากมายจนอยู่ไม่สุข
ก็ถึงขนาดที่แจ้งกับยามที่คอนโดฯไว้ว่าให้ช่วยดูแลเจ้าของรถบีเอ็มสีขาวคันนั้นให้มากเป็นพิเศษกว่าใครในคอนโดฯ
เที่ยงของวันก่อนที่จะออกเดินทาง คนตัวโตตาสีฟ้าก็อดไม่ได้ที่จะขับรถเข้าไปวนเล่นอยู่ในมหาวิทยาลัย แล้วก็เดินเล่นอยู่แถวคณะวิทย์
มองซ้ายมองขวา ไม่บอกเขาก่อนว่าจะมา แล้วมันจะเจอกันมั้ยเนี่ย กดโทรศัพท์หาเถอะ แน่นอนว่าเขาไม่รับก็เลยส่งข้อความไปบอกว่า มารออยู่ที่ใต้ถุนตึก ใส่ข้อความเกินจริงไปอีกเล็กน้อยว่า พี่ไม่ค่อยสบาย....
ในอีกไม่ถึง 5 นาทีถัดมา คนผมสีอ่อนก็เดินออกมาจากลิฟท์ หน้าตาเครียดๆ มองเห็นจากระยะไกล
พี่เจรีบก้าวเข้าไปหา “ชิน”
ชินยิ่งขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม เดินมาหยุดนิ่งข้างหน้า
“เป็นอะไร”
“ก็...ไม่รู้สิพี่ไม่ค่อยสบายยังไงไม่รู้”
“เป็นอะไร กินกาแฟมากไปหรือเปล่า”
“ไม่รู้”
ชินเอียงคอ หันไปมองรอบๆ
ปกติเวลายูมาคอยก็เป็นจุดรวมสายตาอยู่แล้ว พอเป็นคนนี้มันเหมือนกับว่า ทั้งหญิงชาย อาจารย์ไปจนถึงนักการภารโรงจะพากันให้ความสนใจเป็นพิเศษ
ชินหันกลับมามองตรงๆ “ไปหาหมอมั้ย”
“ไม่ๆ”
“แล้วเป็นอะไร เมื่อเช้าก็ดีๆอยู่ไม่ใช่หรือไง”
“ก็เออ...” แบบอ้อนนิดนะ “เนี่ย หัวใจพี่มันเต้นแปลกๆอ่ะ ไปกินข้าวกันเหอะ”
สงสัยจะหักมุกแรงไปนิด ชินถึงกับหน้าเหวอ “ไอ้บ้า ผมก็คิดว่าพี่เป็นอะไร ไปนั่งรอเลย”
ไม่รู้หรือไงว่า คนกำลังคุยงานอยู่กับอาจารย์ ได้รับข้อความแล้วถึงไม่ได้เปิดอ่าน  แต่ก็ทันทีที่เปิดอ่านอีกน่ะแหละที่รีบยกมือขออนุญาตออกมาจากห้อง
“เดี๋ยวบ่ายพี่มีประชุม แล้วต้องรีบเคลียร์งานไปสิงคโปร์อีกนะ ไปกินข้าวกับพี่ก่อนเหอะ”
เอาวะ ใครอยากมองก็มองไป พี่เจขอเล่นหนังสดใต้ถุนตึกคณะวิทย์หน่อยเหอะ
“ชิน เราเอาหนังสือมาให้แล้ว”
สาวๆ หนุ่มๆ กลุ่มหนึ่งออกมาจากลิฟท์ หญิงสาวคนที่ส่งหนังสือให้ชิน มีดวงตาเรียวซอยผมสั้น
....คนนี้แหละที่พี่เจบันทึกทุกรายละเอียดใส่สมอง...
“สวัสดีค่ะ หนูชื่อนี”
พี่เจอ้าปากกว้าง “อ๋อ....น้องนีแฟนชินนี่เอง”
“เฮ้ย!” ชินร้องเสียงดัง
เพื่อนกลุ่มใหญ่ของชินพากันหัวเราะร่วน แต่คนที่ถูกทักถึงกับหน้าเหวอตาม
“เย๋ย ไม่ใช่ค่ะพี่ หนูเป็นประธานเอฟซีเจ้าชายชิน”
“ไปกันใหญ่แล้ว” ชินบ่นเสียงดังให้ได้ยิน ทีนี้ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะรู้ว่าองค์เจ้าชายกำลังเข้าสิง
“ไปกินข้าวกัน” พี่เจชวนหมดทั้งกลุ่ม
วุ่นวายกันขนาดนี้ เจ้าชายเขาคงจะไปหรอกนะ
ชินหันหลังกลับ เดินไปอีกทาง
“ชิน” พี่เจร้องเรียกแล้ววิ่งตามออกมา
ยังได้ยินเสียงเพื่อนๆที่หันไปรุมนี ที่ดันประกาศความลับเรื่องเอฟซีเจ้าชายชิน
พี่เจคว้าข้อมือของชินไว้ แต่ชินยังคงเดินต่อไป แรงเหนี่ยวรั้งทำให้ชินถึงกับเซถอยกลับมาหา
“ชิน”
“ถ้ามาแล้ววุ่นวายก็อย่ามา ไปป่วยตายที่ไหนก็ไปเลยไป!” ชินหันมาตวาดเสียงดัง
“พี่กำลังจะเดินทางค่ำนี้”
เสียงต่ำๆเหมือนบอกว่า คนกำลังจะเดินทางไม่ควรพูดกันด้วยคำพูดแบบนี้ ชินกัดปากหันไปมองทางอื่น
“ขอโทษที่มาทำให้วุ่นวาย พี่เพียงแต่ไม่สบายใจ แล้วก็ไม่อยากให้ชินรู้ทีหลังว่า พี่สั่งยามที่คอนโดฯไว้ ว่าให้ระวังคนที่อาจมารบกวนชิน ให้แม่บ้านคอยดูของที่ส่งมา ไม่ให้พนักงานส่งของเอาของขึ้นไปวางไว้ที่หน้าห้อง ให้แม่บ้านเอาขึ้นไปเอง หรือไม่ก็รอจนพี่กลับมา พี่จะทำให้เอง” พี่เจละมือออก “ขอโทษที่...ทำให้รำคาญ”
ชินหันมามองพี่เจ แล้วเลยไปที่เพื่อน ๆ นีก็มายืนอยู่ใกล้ๆ คงได้ยินที่พี่เจพูดเหมือนกัน
...คนพวกนี้เป็นอะไร แคร์อะไรนักหนากับการที่คนๆหนึ่งจะหงุดหงิดขึ้นมา....
ชินถอนหายใจแรงๆ
“ช่างมันเถอะ” ชินบอกนิ่งๆ แล้วหันไปหานี “เอฟซีบ้าอะไรนั่นพูดจริงหรือเล่น”
“จริง” นีสารภาพ เพื่อนผู้หญิง ไปจนถึงรุ่นพี่รุ่นน้องอีกหลายคนร่วมกันพยักหน้า
“เลิกซะ” ชินมองอย่างคาดคั้นเรียงตัว
“แต่ว่า....”
“เลิก ไม่งั้นไม่ต้องคุยกันอีก”
สาวๆพากันพยักหน้า แต่แอบไขว้นิ้วไว้ด้านหลัง
“ประชุมบ่ายใช่มั้ย” ชินหันมาหาพี่
“ครับ”
“งั้นไปกินร้านด้านหลังมหาลัยแล้วกัน เดินออกไปนิดเดียว”
ชินบอกแล้วเดินนำกลับมาอีกทางด้านหลัง ตอนที่จะเดินผ่านนี พี่เจแอบก้มกระซิบ “ประธานครับ อย่ายุบเอฟซีนะครับ พี่เจขอร้อง”
นีพยักหน้า ชูสองนิ้ว สู้ตายค่ะ!

ร้านอาหารหลังมหาวิทยาลัยหลายร้านแน่นขนัด เพราะเป็นช่วงเที่ยง ชินเดินเรื่อยๆ ไปจนถึงร้านเล็กแล้วก้าวขึ้นบันไดไปที่ห้องแอร์ สั่งอาหารแล้วก็เงียบ.....
“ทำไมเพื่อนๆ กลัวชิน”
“ไปถามเขาสิ”
“เพื่อนกัน คบกันอย่างเท่าเทียม ไม่ใช่การข่ม” พี่เจพูดเรื่อยๆ
ชินหันมองหน้าพี่เจ ประโยคแปลกๆที่ไหลออกมาเรื่อยๆ เหมือนคนกำลังสั่งลา ทำให้เริ่มใจไม่ดีตามไปด้วย
“ผมจะระวังตัวให้มากขึ้น เลิกเรียนตรงกับคอนโดฯ ไม่แวะซุปเปอร์ข้างหน้าหรือที่ไหน โอเคมั้ย”
พี่เจพยักหน้า “พี่ก็รู้ว่ามันไร้สาระ แต่หลังจากที่เจอกับตัวมา 2 ครั้ง มันอดที่จะคิดไม่ได้ว่า เรื่องบังเอิญไม่มีจริง แล้วก็เลยยิ่งเป็นห่วง”
“มันเองก็ซ้อมหนัก เที่ยวหนัก ไม่มีเวลามาตามผมหรอก”
“แต่มันรู้ว่าชินอยู่ที่ไหน ไม่จำเป็นต้องตามหรอก ขอแค่มันอยากหาเรื่องมันก็มา”
ชินเอื้อมมือไปจับมือใหญ่ไว้
“ผมอยู่ได้ ถ้าเป็นห่วงก็รีบทำงานแล้วรีบกลับมา”
พี่เจพลิกมือประสานนิ้วกับนิ้วเรียวยาว
“อะ ทุกที” ชินสะบัดมือออก หันไปมองรอบตัว สาวๆเต็มร้านจนต้องถอนหายใจแรงๆ อย่างอ่อนใจ
....มันสนุกตรงไหนเนี่ย....
พอหันกลับมาที่คนนั่งตรงข้าม เร็วพอที่จะได้เห็นหน้าตาลั๊ลลาของพี่เจแว๊บๆ เลยต้องกอดอกมอง
“ตกลงไม่ได้ป่วยอะไรใช่มั้ยเนี่ย”
“ป่วยจริง ใจมันป้อแป้ กังวลจนอยู่ไม่ติดจริงๆ แต่พอมาเห็นชินกับเพื่อนแล้วก็วางใจ”
“พูดอย่างกับตัวเองไม่เคยมีเรื่องกับคนอื่น”
“มี แต่มันไม่เหมือนกัน เรื่องที่เกิดกับตัวเองมันหลิวมาก เมื่อเทียบกับเรื่องของคนที่เรารักน่ะ”
ชินหันไปมองผ่านกระจกร้านออกไปที่ด้านนอก นิ่งเงียบจนกระทั่งอาหารมาเสิร์ฟ

ตอนเดินไปด้วยกันก็ดีๆ แต่พอเดินกลับมาก็เริ่มปวดเข่า กัดฟันเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงคณะ แล้วนั่งเหยียดขา
พี่เจเพียงแค่นั่งลงข้างๆแล้วจับมือไว้ เช็ดเหงื่อเม็ดโป้งที่หน้าผาก
มีน้ำเย็นจากใครสักคนส่งมาให้ พี่เจรับมาพร้อมคำขอบคุณและยิ้มกว้าง เปิดขวดส่งให้ชิน ที่รับมาจิบแล้วเอนศีรษะลงพิงไหล่
....ท่าทางจะเจ็บเอาเรื่องถึงได้แสดงท่าทีอ่อนแอแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น....
“พี่ว่าพี่อยากไปหาหมอแล้วหล่ะ”
“เดี๋ยวก็หาย”
ชินตอบแผ่วเบา
“หายอะไรเนี่ย ใจยังสั่นๆ ไม่ค่อยสบายอยู่เลย”
ชินเงยหน้ามอง แล้วนั่งตัวตรง
“โอเค หายเจ็บแล้วก็ได้ กลับไปทำงานเหอะ”
“อ้าว เฮ้ย อะไรกัน”
“ก็มีประชุมบ่ายไม่ใช่เหรอ ถ้าค่ำนี้งานเสร็จจะไปส่งที่สนามบิน”
ชินบอกแล้วลุกขึ้นยืน แต่ตอนที่ลุกขึ้น คิ้วคมขมวดแน่น
“ชิน พี่เป็นห่วงชินจริงๆนะ” พี่เจบอกเบาๆ ขณะที่ลุกขึ้นยืนข้างๆ เดินมาส่งจนถึงลิฟท์
“ผมรู้ ขอบคุณมาก แต่...ผมไม่ชินกับการดูแลเยอะๆ แล้วผมก็อยากให้พี่ทำงานให้เต็มที่”
ดวงตาสีฟ้าหม่นหมองลงหนักกว่าเดิม
“รีบกลับมาก่อนที่จะมีงานของสมาคมเดือนหน้านะ” ชินหันมาบอกขณะที่ยืนรอลิฟท์
ชินก้าวเข้าไปในลิฟท์แล้ว แต่เพราะลิฟท์ตัวเล็กก็ต้องรับส่งนักศึกษาหลายเที่ยวกันหน่อย
หันซ้ายหันขวา เห็นกลุ่มสาวๆที่เมื่อครู่ตามไปจนถึงร้านอาหารด้วยก็เลยชวนคุย
“เรียนห้องเดียวกันกับชินหรือครับ”
“ค่ะ”
………………

ยูกำลังนั่งเล่นเกมเพลย์อยู่ ในตอนที่ได้ยนเสียงรถใหญ่จอดหน้าบ้าน เห็นแวบๆ ว่าคนรับใช้วิ่งผ่านออกไป สักพักก็เดินกลับเข้ามาถือถุงอะไรไม่รู้เข้ามาด้วย เหมือนเห็นเงาสูงๆ ผ่านเข้าไปข้างในบ้าน เสียงแม่แว่วๆพูดทักทาย แล้วเงาสูงๆนั้นก็มายืนพิงประตูห้องนั่งเล่น
“เฟรชชี่มหาลัยอะไรเนี่ย ทำไมยังเล่นเกมอยู่อีก”
นั่นแหละยูถึงได้หันไปมอง
“อ้าว พี่รีมา สวัสดีฮะ”
แล้วยูก็กลับมาให้ความสนใจกับการไล่เตะเหล่าร้ายต่อไป
“รีเอาออกมาจากหน้าจอทีวีทีเถอะ เห็นตื่นมาซ้อมดาบอยู่ไม่ถึงชั่วโมง ก็นั่งเล่นเกมมาจนจะเที่ยงแล้วเนี่ย” แม่เดินบ่นมาเรื่อยๆ
“อีกแป๊บเดียวแม่”
พี่รีหันมาบอกแม่ “ผมเคยอ่านคู่มือปราบเด็กติดเกม เขาให้ดึงปลั๊กออกเลยนะครับ”
“แล้วมันจะเสียมั้ย” แม่ลังเล แต่ที่จริงไม่อยากขัดใจลูกชายมากกว่า
“เสียก็จะได้เลิกเล่นไปเลยไงครับ”
พี่รีบอกขณะที่ก้าวตรงไปที่โทรทัศน์
“ว๊ากกกก อย่าเพิ่งๆๆๆ แป๊บเดียวจริงๆ อย่าดึงออกนะ” ยูโวยวาย
“อีก 5 นาที” พี่รีหันมากอดอกทำน้ำเสียงจริงจัง
“โอเช 5 นาที”
แม่หันไปหาพี่รีอีกครั้ง “วันนี้พ่อไปพัทกอล์ฟกับเพื่อน ไม่ได้ออกรอบ เดี๋ยวเที่ยงกลับมากินข้าวด้วยกับ รีกินผัดไทได้มั้ย”
“ได้ครับ”
“กินง่ายดีเนอะ”
พี่รียิ้มกว้าง แล้วหันมาทำเสียงเข้ม “อีก 2 นาที”
“ไรเนี่ย คุยกับแม่ไปดิ”
พี่รีก้าวเท้ากลับไปที่หน้าทีวีอีกครั้ง ยูก็ร้องขึ้น
“อ๊า อย่าเพิ่งๆๆ  ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก ตายเลยอ่ะ” TT^TT


=========จบตอนที่ 26 ==========

ขอบคุณทุกคำแนะนำและการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 07-06-2011 07:56:14

เข้ามารอค่ะ

^

^

^

 :z13:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 07-06-2011 08:17:28

ชูสองนิ้วอย่างชัด ด้วยคน อุอุ
คณะวิทยาใช่มั้ยหนูน้องนี เจอกันแน่
ไว้ทำป้ายไฟไปเชียร์ เอฟซีเจ้าชายน้ำแข็ง วู๊วววๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 07-06-2011 08:19:05

พี่เจบอกขณะที่ก้าวตรงไปที่โทรทัศน์ ...... พี่รีเน้อ ไม่ใช่พี่เจ ^^

แอบสงสารพี่เจอ่ะ ชินดุจัง เหวี่ยงซะ!! เราตกใจเลย - -"

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 07-06-2011 08:45:05

พี่รีโหดดดด  รักเด็กต้องเข้าใจอารมณ์เด็กติดเกมส์นะคะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 07-06-2011 08:48:21

พี่เจ ก็ฝากให้ พี่รีกับยู ช่วยดูชินด้วยสิ เผื่อมีเรื่องจะได้ช่วยทันเนอะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-06-2011 08:51:30

ยูน้อยยยย  พี่รีปิดทีวี ยูก็ไปเปิดเกมคอมเล่นแทนสิคะ :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 07-06-2011 09:25:32

พี่เจจะไม่อยู่แล้วอ่ะ
เป็นห่วงชินแทนพี่เจจริงๆ
ตอนนี้อย่างน้อยทำให้รู้ว่ามีชินFCนะเนี้ย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 07-06-2011 09:56:18

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
พี่เจไม่อยู่พี่รับอาสาดูแลน้องชินแบบไม่คิดค่าแรง
ยูติดเกมมันคุ้นๆนะดึงปลั๊กออกมีหวังพี่รีง้อนานแน่ o22

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 07-06-2011 10:03:26

ห่วงพี่เจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 07-06-2011 12:16:49

จะเกิดไรขึ้นพับชินหรือพี่เจป่ะคะเนี่ย กลัวจัง :sad4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-06-2011 12:38:12

ทั้งสองคนก็ต้องค่อยๆปรับตัวเข้าหากันนะ  :กอด1:
แต่ขอเป็นเอฟซีเจ้าชายชินด้วยได้ป่ะเนี่ย แอร๊ย  :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 07-06-2011 14:50:43

หุหุ ตลกมุกพี่เจอ่ะ มีพิมข้อความเกินจิง
กล้านะเนี้ย งี้เค้าเรียกว่า เรียกร้องความสนใจป่ะ ฮ่าๆๆๆ

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องยูเด็กน้อยน่ารัก ฮ่าๆๆๆ
เป็นเฟรชชี่แล้วหรอเนี้ย ><

พี่รีกล้าสั่งน้องหรอ เด๋วเจอแสกหน้าได้แต้มหรอก อิอิ

ปล. พี่เจ ไปสิงคโปร์อ่ะ (ทริปเดียวกะเค้าป่ะ) ก๊ากกกกกกก
ปล.2 เห็นด้วยกะพี่ปาน ถึงน้องยูป๊าปปปป ตัดฉับอีกแร้ว T.T
ปล.3 ขอสวนกระแสเป็น FC น้องยู ได้มั้ยอ่า อิอิ

ขอบคุณ JT จ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 07-06-2011 15:33:23

ชินติดเหวี่ยง เอาแต่ใจเหมือนกันนะ
ไม่เว้นแม้แต่เพื่อน หรือพี่เจ
ค่อยๆ ปรับไปเนอะ

ปล เด็กติดเกมส์นี่ เอามาจากชีวิตจริงของคนใกล้ตัวชิมิ
ฮาๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 07-06-2011 15:46:48

ห่วงชิน  แต่ยูกับพี่รีน่าร๊ากกกกก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 07-06-2011 16:09:06

ยูเป็นเด็กติดเกมส์อ่ะ


น่าตีก้นเนอะ :z10:
 :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 07-06-2011 16:41:10

 :กอด1:
พี่เจ น่ารัก...เจ้าเล่ห์แบบน่ารัก 555 เหมือนใครหรือเปล่าเนี่ย????
ส่วน...เจ้ายู หนูน้อย...ติดเกมส์เหมือนใครอีกเนี่ย??? 555
ชอบพี่เจตอนนี้ ไม่รู้ทำไม คิคิ
รออ่านตอนหน้าคร้าบ...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 07-06-2011 16:54:30

3ตอนรวดเหมือนเคย

ชินนะชิน พี่สาวก็นึกว่านิสัยจะน่ารักขึ้นแล้ว ที่ไหนได้ ยังแอบเหวี่ยงอยู่นะคะนั่น
อย่างนี้ต้องให้พี่เจสั่งสอนซะให้เข็ดดีมั้ยเนี่ย

ส่วนน้องยู นู๋ติดเกมส์เหมือนใครคะ???
พูดจบ เหล่ตาไปมองคนข้างๆไจฟ์
เอิ๊กกกก เค้าป่าวน๊า~~~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 07-06-2011 19:36:01

พี่เจเป็นห่วงชินมากเลย แต่ก็น่าเป็นห่วงจริงๆ
ไม่รู้ว่าโทระจะมาทำร้ายชิินอีกหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 07-06-2011 23:20:41

มาสมัครเป็รเอฟซีน้องชินด้วยคน พ่วงด้วยเป็นเอฟซีน้องยูเด็กติดเกมส์ด้วย
 :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (7-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 07-06-2011 23:47:11

555 พี่เจเจ้าเล่ห์จัง เลยเจอเจ้าชายชินเหวี่ยงซะสมาคมผู้สังเกตการณ์วงแตกเลย

พี่รีเองก็ใช่ย่อยนะ เดี๋ยวนี้กล้าดุน้องต่อหน้าแม่
น้องยูติดเกมที่ไหน ไม่มี๊ พี่รีจะดึงปลั๊กออก น้องยูก็ไม่ว่า
แค่พี่รีจะได้กินผัดไทยรสชาติอร่อยจนกลืนไม่ลง...ก็เท่านั้นเอ๊ง.... o3

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 08-06-2011 08:54:29

(ต่อครับ)

ตอนที่ 27

พ่อกลับมาถึงบ้านก่อนเที่ยง พี่รีเดินออกไปสวัสดีและถือถุงกอล์ฟเข้ามาในบ้าน
“รีเล่นกอล์ฟหรือเปล่า”
“เล่นได้ครับ เวลาต้องรับรองลูกค้าหรือพาเจ้านายไปเล่น”
“พ่อนะก่อนหน้านี้เล่นได้ครบรอบ แต่มาหลังๆ ชักขี้เกียจ เลือกพัทอยู่ในร่มดีกว่า สงสัยอีกไม่นานคงเลิก”
พี่รีรับฟังไม่ได้แสดงความเห็น พ่อพูดต่อด้วยเสียงต่ำๆ ดวงตามองตรงไปข้างหน้า
“ผู้ชายก็อย่างนี้แหละ เบื่อง่าย ตอนเล่นใหม่ๆ มันก็สนุกงานการไม่ทำคิดแต่จะเล่นกอล์ฟ พอเวลาผ่านไปก็ค่อยลดลงๆไป”
พี่รีเพียงยิ้มรับ ไม่ต่อคำ เพราะรู้ทันความหมายที่ซ่อนอยู่
พ่อหันมามอง รู้เหมือนกันว่า พี่รีรู้ แต่เลือกที่จะนิ่งเงียบ
“รีเป็นอเมริกันที่ไม่เหมือนที่พ่อเคยพบมา”
“หรือครับ”
“ส่วนใหญ่อเมริกันชอบการโต้เถียง แสดงความเห็น”
“แต่ตอนนี้ผมอยู่ในเอเชีย ผมควรรับฟังความเห็นของผู้ใหญ่”
พ่อถึงกับกอดอกหัวเราะหึหึ
เป็นเสียงหัวเราะที่กำลังประเมินว่า คนที่คุ้นเคยกับวัฒนธรรมตะวันตกจะสามารถเป็นผู้รับฟังได้มากสักขนาดไหน
“ที่บอกว่ารับฟังความเห็น หรือการแสดงความเห็น แต่มันยังมีความหมายที่ซ่อนอยู่ก็คือ เชื่อฟังโดยไม่มีคำถาม”
แน่นอนว่าพี่รียิ้มสู้กับประโยคนี้ของพ่อ ....มิน่าล่ะ ชินถึงบอกว่าให้เข้าทางแม่ยู...ตีสนิทกับพ่อน่ากลัวเช่นนี้เอง....แต่มันก็ต้องทำ รักลูกชายเขาเข้าแล้วนี่หว่า

“ผัดไทเสร็จแล้วคร๊าบบบบบบ”  เสียงโกนแทรกเข้ามา ทำให้พ่อที่กำลังทำท่าเคร่งเครียดข่มขู่พี่รีอยู่ถึงกับต้องถอนหายใจแรงๆ

............ทำไมมันเป็นอย่างนี้ทุกทีเลยวะ.............

พอนั่งโต๊ะพร้อมหน้า พี่รีก็ตักกุ้งใส่จานผัดไทของยู
“ขอบคุณฮะ”
ยูหันมาส่งยิ้มให้พี่รี แต่มีเสียงกระแอมจากหัวโต๊ะ
แม่เลยตักกุ้งจากจานของตัวเองใส่จานพ่อ “อ้ะ อยากกินกุ้งก็ไม่บอก”
ยูหัวเราะกิ๊ก แล้วปล่อยก๊ากจนแม้แต่คนรับใช้ยังต้องหันไปซ่อนยิ้มกับผนังห้อง
“รีอยู่ที่นี่คนเดียวหรือ” แม่หันมาถาม
“ครับ”
“แล้วครอบครัวอยู่ที่ไหน”
“อยู่เท็กซัสครับ”
คำตอบนี้ของพี่รีทำให้แม่หันไปมองยูที่กำลังคีบผัดไทใส่ปาก มองคนโน้นทีคนนี้ที
“อย่างนี้ ถ้าเลิกทำงานก็กลับบ้านสินะ” พ่อพูดเสียงต่ำๆจากหัวโต๊ะ
“คงไม่หรอกครับ เพราะว่ามีค่ายรถของญี่ปุ่นสนใจผมอยู่เหมือนกัน แต่ผมก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ เพราะผมเองก็เพิ่งทำงานที่นี่ได้ไม่กี่ปี”

ที่จริงมันเพราะการที่พ่อแม่รับไม่ได้กับการที่พี่รีเป็นเกย์ ความสัมพันธ์ในครอบครัวแบบที่ปฏิเสธการทำความรู้จักกันและกัน ทำให้พี่รีเลือกที่จะเดินทางมาทำงานให้ห่างไกลจากบ้านเกิดให้มากที่สุด...และไม่คิดที่จะกลับไป

พ่อนั่งตัวตรง “คนรุ่นใหม่มักคิดว่าการย้ายที่ทำงานเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์และอัพเงินเดือนเพิ่มเป็นเรื่องสำคัญและมองว่า การทำงานในที่แห่งเดียวตั้งแต่เรียนจบจนเกษียณ เป็นเรื่องโง่เง่า”
“ผมเคยเห็นข่าวนี้เหมือนกัน เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่นใช่มั้ยครับ”

ข่าวเด็กนักเรียนรุมทำร้ายพนักงานบริษัทวัย 50 ปีในสวนสาธารณะ ข่าวเล็กๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันก่อนในญี่ปุ่น เด็กนักเรียนกลุ่มนี้อ้างว่าที่ทำร้ายพนักงานบริษัทวัยกลางคนก็เพราะเห็นว่า คนทำงานเหล่านี้เป็นพวกที่ไม่รู้จักการทำชีวิตให้ก้าวหน้า  

พ่อยูที่มีสัญชาติญี่ปุ่นหันมามอง แล้วพยักหน้า “ใช่ แล้วรีคิดว่ายังไง”
“ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องของประสบการณ์หรือเงินเดือน แต่คิดว่าเพราะเขาไม่ได้รักในงานที่เขาทำมากกว่า ถ้าเราได้ทำงานที่เรารัก ต่อให้มันทำให้เราต้องเสียเงิน แทนที่จะได้เงิน เราก็ยังคงเลือกที่จะทำอยู่ดี”
พ่อคลี่ยิ้มโดยที่ไม่เปิดริมฝีปาก พยักหน้าเพียงนิดเดียว แล้วกินผัดไทต่อไม่พูดคุยอะไรอีก
ช่วงบ่ายพ่อแยกไปนอนพักกลางวัน ขณะที่แม่ไปนั่งปักผ้าอยู่ในห้องทำงาน ห่างจากห้องนั่งเล่นที่ยูกำลังก้มหน้าก้มตาทำแบบบทดสอบอยู่ไม่ถึง 10 ก้าว
เป็นแบบทดสอบที่พี่รีไปเสกมาจากไหนก็ไม่รู้
“อันนี้เสร็จแล้วขอเล่นเกมชั่วโมงนึงนะ” ขอต่อรองกับคนที่เอามาให้ทำ
“เสร็จแล้วต้องถูกหมดด้วยนะ ไม่ใช่สักแต่ว่ากากบาทลงไป”
ขู่ยิ้มๆ เด็กน้อยคงกลัวอยู่หรอกนะ พี่รีกลับมาก้มหน้าก้มตาทำงานในคอมพิวเตอร์ของตัวเองสักพักเด็กน้อยก็เริ่มคำถาม
“ทำไมพี่ยังใช้โน๊ตอยู่อีกล่ะ เดี๋ยวนี้เขาใช้ไอแพดกันหมดแล้ว”
“มันเคยมือน่ะ เพราะว่าต้องพิมพ์ไปด้วย การใช้งานมันไม่เหมือนกัน”
“ใช้บ่อยๆ ดิ เดี๋ยวก็ชินเองแหละ เหมือนตอนที่เปลี่ยนจากคอมพ์บ้านมาเป็นโน๊ตอ่ะ แม่ถอยออกมาให้ใช้แรกๆ นะพ่อก็บ่นโน่นนี่ว่า มันทำให้นั่งหลังงอ ไม่ได้ระยะเพื่อสุขภาพ หน้าจอมันเล็กไปไม่ถนัด พอผ่านไปสักพักก็บอก สะดวกดีนะแม่” ยูพูดๆเสียงต่ำๆล้อเลียนพ่อ
พี่รีหัวเราะตาม ได้ยินเสียงหัวเราะประสานมาจากแม่ คงคอยฟังห้องนี้อยู่เหมือนกัน ยูเลยตะโกนถามข้ามห้อง
“เหมือนใช่มะแม่”
“เออ เหมือน” แม่ยอมรับ
พี่รีไม่หลงกล เคาะโต๊ะแล้วชี้ไปที่แบบทดสอบ ยูทำปากยื่นก้มหน้าทำแบบทดสอบต่อ
“อะ ตรวจๆๆเสร็จแล้ว”  บอกแล้วก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมากับพื้น ผุดลุกไปหาแม่ในห้องทำงาน
“แม่ผมหิวแล้ว”
“หิวแล้วเหรอ เพิ่งบ่าย 2 กว่าๆเอง” แม่บอกแต่ก็ลุกไปเข้าครัว
พี่รีตรวจแบบทดสอบแล้วส่งคืน
“ผิด 2 ข้อนะยู”
“ผิดได้ไง” ยูบ่นงุ๊งงิ๊งแต่ก็รับมาแก้อีกรอบ พี่รีเอื้อมมือมาบีบจมูก
“ทำเร็วๆ แล้วจะได้ไปกิน ขนม เล่นเกม ฝึกดาบ”
“แล้วก็นอน” ยูต่อ
“โห งานหนักนะเนี่ย”
“หนักมากกกกก” ยูลากเสียงแล้วจะเอนตัวลงนอนอีกที พี่รีเลยบอก
“ยู แค่ 2 ข้อเอง”
ยูกวาดตามองกระดาษแบบทดสอบ แล้วขยับตัวมานั่งข้างๆ “อันไหนอ่ะ”
“ข้อ 24 กับ 25” พี่รีบอกทั้งที่ตายังมองหน้าจอ
ยูทำเนียนชะโงกมอง
พี่รีใช้ความไวกดจมูกที่แก้ม ยูหน้าแดงยกมือปิดแก้ม
“ฮึ่ย”
“ดูอะไร”
“ก็คิดว่าเล่นเกม”
พี่รีส่ายหน้า “ใครเล่นเกม เรานี่ไถลเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย”
“ใครที่ไหนไถล ผมตั้งใจเหอะ”
“ตั้งใจอะไร วอกแวกตลอด”
“บ่นๆๆๆๆๆ ไรไม่รู้”
พี่รีส่ายหน้า หัวเราะหึหึ คนรับใช้ย่องๆเข้ามาถามว่าจะรับของว่างที่ไหน พี่รีเลยบอก “ที่โต๊ะทานข้าวก็ได้ครับ กินตรงนี้สงสัยแบบฝึกหัด 2 ข้อนี่อาจใช้เวลา 2 ชั่วโมง”

แต่พอทำแบบทดสอบเสร็จลุกมากินขนม แม่ก็ขึ้นไปเอนหลังแล้ว
“เดี๋ยวอีกไม่เกิน 10 นาทีแม่ก็จะลงมา”
ยูตั้งท่านินทาแม่ “เค้าแค่ขึ้นไปเช็คว่าพ่อเป็นไงมั่ง หลับหรือว่ากำลังนั่งทำงานอยู่”
พี่รีได้แต่ส่ายหน้า
“แต่ถ้าวันอาทิตย์นะ หลับทั้งวัน”

กินเสร็จก็ย้ายที่ออกไปนั่งเล่นกันอยู่ตรงชานบ้าน 2 คนนั่งห้อยเท้ามองออกไปในสวน สักพักยูก็ลงนอนหนุนตัก
“ทำไมวันนี้ถึงไม่มีนัด”
“วันนี้ต้องเร่งทำคะแนนก่อนจะไม่อยู่ 3 เดือนไง ทำไมชินถึงยอมให้ยูเรียนคนละมหาลัยกับชินล่ะ”
“ก็ไม่เชิงว่ายอมหรอก มันเป็นภาวะจำยอมน่ะฮะ เพราะว่าผมสอบตรงอินเตอร์ได้ 2 ที่ อันหนึ่งเป็นมหาลัยเดียวกับพี่ชิน อีกอันได้วิศวะตามที่พ่ออยากให้เรียน เพราะจะได้ไปช่วยงานที่โรงงาน แต่ว่าเป็นมหาลัยเดียวกับไอ้โทระเรียนอยู่ พี่ชินน่ะไม่อยากให้ไปสอบมาตั้งแต่แรกแล้วแหละ พอสอบได้เขาก็ยิ่งเครียด องค์ลงทุกวัน แทบจับผมฝังชิพแล้ว พ่อเขาที่มีศักดิ์เป็นลุงผมเนี่ย ก็เลยบอกว่า ลูกผู้ชายต้องกล้าเผชิญหน้า พี่ชินก็เลยยอม”
“อือ ก็รับฟังเหมือนกันนี่นะ” พี่รีทำเสียงอือออ
“โห แต่ก่อนหน้านั้นนะ....หงุดหงิดน่าดู”

พี่รีก้มลงมองคนที่เล่าเรื่องไปเรื่อยๆ พลางเกลี่ยผมยุ่ง ยูส่งยิ้มหวานโน้มคอพี่ลงมาหา กดจูบเบาๆแล้วปล่อย พลิกตัวนอนหลับตา
เสียงฝีเท้าเบาอย่างเกรงใจบนพื้นไม้เข้ามาทางด้านหลัง ทำให้พี่รีหันไปมอง
“น้องหลับเหรอ”
ยูลืมตาลุกขึ้นมาทันที “ฮะแม่”
“อ้าวแม่คิดว่าหลับ”
“เปล่า มีอะไรฮะแม่”
“จะให้รีตำน้ำพริกให้หน่อยน่ะ”
“ไรเนี่ย ตั้งแต่พี่รีมา ผมตกกระป๋องเลยอ่ะ”
ยูโวยวายขณะที่พี่รีลุกขึ้นเดินตามแม่ไปในครัว แม่รีบดักคอ
“อย่ามาโวยวาย แม่ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าจะถือโอกาสเล่นเกมน่ะ”

กินข้าวเย็นที่บ้านยูเสร็จก็ขับรถกลับออกมา แวะทักทายเพื่อนฝูงในคลับสีม่วงที่คุ้นเคยจนเกือบเที่ยงคืนก็กลับ จนเพื่อนฝูงประหลาดใจที่วันนี้นายรีนาโต้จะกลับบ้านตามลำพัง
ต่างคนต่างเดินกลับมาเอารถที่จอดไว้ กลิ่นบุหรี่ผสมสารเสพติดฉุนเฉียวกับเสียงพูดคุยของผู้ชายหลายคนอาจทำให้พี่รีเดินผ่าน เว้นแต่บางคำพูดที่ทำให้หันมามองซ้ำ
“กูไปดักไอ้ชินที่หน้าคอนโดฯ ที่มึงว่ามาหลายคืนแล้วแต่ไม่เคยเห็นมัน”
“มันอยู่ที่นั่นแหละ คราวนี้เอาให้แม่งพิการไปเลย” คนตัวหนา ผมสั้นเกรียนพูดขึ้น เมื่อเข้าไปใกล้ถึงได้เห็นว่าเป็นโทระคนที่เคยมีเรื่องกับชิน
โทระหันมามองกลุ่มของพี่รี แต่เพราะแสงไฟที่ไม่สว่างมากนัก ทำให้มองผ่านไป
“ถ้าไม่เจอไปดักมันที่มหาลัยมั้ย”
“ถิ่นมันพวกมันเยอะ ตีมันที่หน้าคอนโดฯ น่ะแหละให้เหมือนชิงทรัพย์ กูอยากเห็นสภาพมันตอนที่มันใกล้ตายด้วยตากูเอง!”

พี่รีเดินผ่าน แต่บันทึกทุกถ้อยคำใส่สมอง

-*-*-*จบตอนที่ 27-*-*-*
พรุ่งนี้หมายเลข 1 ทำงาน ส่วนหมายเลข 2 กำลังเตรียมอาุวุธ
ยังมีอะไรให้แก้ไขเพิ่มเติมบอกกันนะครับ เรายังไม่เก่ง

ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 08-06-2011 09:27:27

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
เรื่องเริ่มเครียดนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 08-06-2011 09:34:17

+1 ขอบคุณคุณไจฟ์

ดีนะเนี่ย พี่รี มาได้ยิน จะได้วางแผนรับมือถูก งานเข้าแบบนี้พี่เจจะได้ไปทำงานไม๊เนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 08-06-2011 09:37:20

ชินจะรอดไหมเนี่ย +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-06-2011 09:39:08

ชินมาแต่ชื่อ แต่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงเลยเนี่ย :a5:
ไอ้โทระ เลวมากอ่ะ จะเอาให้ตายกันไปข้างเลยเหรอ อะไรจะแค้นปานนั้น  :z3:
น่าจะแค้นเมียเก่าแกมากกว่านะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MadamLilac ที่ 08-06-2011 09:53:02

ตอนๆหนึ่งนี่มันเหมือนไม่คืบหน้ามันคืบหน้านะคะ
พี่อ่านรวดเดียวมาจนถึงตอนนี้ก็เลยเห็นว่าคุณซ่อนอะไรไว้ทุกตอน
สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 08-06-2011 10:37:08

อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมน้องยูน่ารักแบบนี้อ่า  :-[
เด็กน้อยน่ารักจริงเชียว ช่างพูด ช่างต่อรอง ก๊ากกกกก

อ่อๆ มันจะมาแล้วหรอ --"
หมายเลข 1 สู้ๆ เอาผู้ช่วยมั้ย อิอิ
หมายเลข 2 เอาอาวุธเจ๋งๆๆ เรยนะ

จัดการให้หนักเรย ชิส์ ชิส์
จะมารุมพี่ชินเรา เด๋วได้รู้ใครจะใกล้ตายกันแน่ (เหวี่ยงแทนพี่เจ กะน้องยู) ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณไจฟ์ทีค๊าบบบบ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 08-06-2011 10:45:28

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 08-06-2011 10:51:19

+1 ย้อนหลังขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 08-06-2011 11:24:48

แกสิที่ต้องตายไอ้โทระ :m31: :fire:
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 08-06-2011 11:32:58

ชิชะโทระ ไอ้นักเลงหัวไม้ก๊อกเอ๊ย!!
บ้านเมืองมีขื่อมีแป ไม่ใช่คิดจะทำร้ายร่างกายใครก็จะทำได้อย่างใจง่ายๆ

(พี่รีคะ จัดการม้านนนนนนนนนนนน)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 08-06-2011 12:28:32

จัดการโทระให้เหมือนใกล้ตายเลยนะ  อยากเห็น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 08-06-2011 12:39:49

อ๊าย เค้าเป็นห่วงอ่ะ
ทำไงๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 08-06-2011 12:50:27

น้องยูน่ารักมากกกอ่ะ พี่รีสู้ๆ
พี่เจอยู่ไหยเนี่ยยยย มาช่วยน้องชินด่วน
ไอ้โทระมันจะรุมน้องชินแล้ววววว :fire:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 08-06-2011 12:52:49

น้องยูตกกระป๋องแล้วนะ


ว่าแต่หมายเลข 1 หมายเลข 2 นี่คืออะไรอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 08-06-2011 13:12:50

คุณแม่ยูน่ารักมาก หลงรักคุณแม่ คุณพ่อเองก็อยู่ในช่วงของการทำใจยอมรับ พร้อมกับพิสูจน์ใจพี่รีซินะ ^^
ตอนนี้พี่เจไม่อยู่ คงต้องแอบฝากพี่รีช่วยดูแลชินให้ด้วยล่ะ


+ และ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-06-2011 16:17:28

โทระเลวมาก แต่ก็นะน่าเห็นใจเพราะโดนเพื่อนหักหลัง
ชินก็ยอมเพราะตัวเองผิด แต่สมควรหยุดได้แล้วแม้ไม่ต้องกลับ
ไปเป็นเพื่อนกันก็ตาม
ส่วนรีเข้าทางผู้ใหญ่ถูกต้องที่สุดแล้ว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 08-06-2011 17:51:55

ยูน่ารัก ชักเป็นห่วงชินแล้วตอนนี้
รอตอนต่อไป  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 08-06-2011 17:59:21

คุณแม่น้องยูน่ารักอ่ะ น้องยูก็น่ารักมากกกกกกก
เจื้อยแจ้ว ฟังแล้วเพลินจริงๆ

แต่ตอนนี้ห่วงพี่ชินที่สุด จะเป็นยังไงบ้างนะเนี่ย พี่รีช่วยพี่ชินให้ได้นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 08-06-2011 19:03:12

พี่รีรู้เรื่องขนาดนี้อย่าเตือนชินนะ
พี่รีน่ารักดีเหมือนกันนะ เข้าหาทางผู้ใหญ่
เป็นห่วงชินที่สุดแล้วตอนนี้
แถมพี่เจก็จะไม่อยู่อีก อยากจะบ้า
โทระนี่สุดยอดมากกัดไม่ปล่อยจริง
แค่เรื่องผู้หญิงทำได้ถึงขนาดนี้เลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 08-06-2011 19:34:31

พี่รีกับยูนับวันยิ่งน่ารัก เดี๋ยวพ่อน้องยูก็คงใจอ่อนยอมรับได้เนอะ
โทระนี่กะให้ชินของพี่เจพิการเลยเหรอ ใจร้ายว่ะ
พี่รีได้ยินแล้วช่วยทำอะไรที่ช่วยชินได้ด้วยนะ


+1 เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 08-06-2011 22:31:38

ดูแลชินช่วยพี่เจด้วยนะพี่รี....
อย่าให้ไรไต่ตอม..เป็นห่วงนะ..
รออ่านตอนหน้าคร้าบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 08-06-2011 22:56:15

ตอนแรกกะลังยิ้มๆน้องยูกับพี่รีเค้าสวีตกัน
มาถึงจบตอน..เครียดเลย..
ไอ่บ้าโทระ !!!!!     :m31:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 09-06-2011 04:16:00

ยูน่ารัก  พี่รีสู้ๆๆเดี่ยวพ่อก็ใจอ่อน

โทระทำเครียด 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-06-2011 07:32:52

       แรกสุดเห็นรูปตัวละคร ชอบ 'ยู'-นักดาบ แล้วก็ไม่ผิดหวัง
ต่อมาชอบ 'เมเร' ตั้งแต่เปิดตัวแรก
ตอนนี้ชอบ 'โทระ'
         สมมุตินะสมมุติ ถ้าได้สวมบทเป็นโทระ คงหลงชื่นชม หลงปลื้ม หลงอิจฉา แล้วก็หลงรักเจ้าชายชิน
ติด-ตรูเป็นผู้ชาย เป็นคู่แข่ง แล้วก็ เอิ่ม...ไอ้ฝรั่งนั่นมันเท่ห์เกิน เข้ามาวุ่นวายเกิน-ทำไงดี
         เพื่อนก็รุมเชียร์ให้จัดการซะอีก เวรจริงเล๊ย
นึกตามว่าต้องเทียวขี่รถมาหา มาตะโกนเห่าให้เค้าสนใจ
เวลานั้นใจมันคงเต้นรัวจนลืมเรื่องหลายเรื่อง คล้ายเจ็บปวดแต่ก็รู้สึกตัวว่ามีชีวิตอยู่ยังไงพิกล
          อ้าว เมาตื่น ไปนั่งดูนกดีฝ่า...สมมุตินะสมมุติ /puppy:L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (8-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 09-06-2011 07:59:45

ไอ้นี่ เรื่องก็ตั้งนานนม ก็ไม่ยอมจบเรื่องเนาะ  :m16:
แล้วเมียมึง (หรือกลายเป็นเมียเก่าแล้วรึป่าว?) มันก็สมยอมไม่ใช่หรอ  ไม่ไปดักตีหัวมันมั่งอ่ะวะ!!  :angry2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 09-06-2011 08:04:09

^
^
^
เมื่อไหร่จะรู้ไม่ทันบ้างเนี่ย  o19
(ต่อครับ)

ตอนที่ 28

เที่ยงวันอาทิตย์พี่รีก็เลี้ยวรถเข้ามาที่ศูนย์การเรียนรู้ ห้องเรียนฟันดาบของยูเลิกก่อนตามเคย ส่วนห้องเทควันโด้กำลังเรียนกันอย่างตั้งใจ
“พี่รีสวัสดีฮะ” ยูทักทาย “เดี๋ยวขึ้นไปกินข้าวที่ห้องพี่ซินซินกัน”
พี่รีพยักหน้า “แล้วชินไปด้วยหรือเปล่า”
“ไปฮะ มีอะไร”
“รอไปคุยที่ห้องพี่ซินซินดีกว่า” พี่รีบอก พลอยเรียกพี่ซินซินตามไปด้วยอีกคน
แต่การรับฟังเรื่องจากพี่รี ชินก็แค่พยักหน้ารับทราบ ไม่มีความเห็นและคำพูดอื่น
“กลับมาอยู่บ้านมั้ยชิน” พี่ซินซินถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรหรอก” ชินบอกแล้วก็กินข้าวต่อไปเงียบๆ
วงสนทนาก็เลยพากันเงียบแล้วเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น
“วันนี้ชินอยู่ดูคลาสบ่ายต่อเหรอ”
“ครับ ได้สักชั่วโมงนึง เสร็จแล้วจะเข้ามหาลัย เขามีกิจกรรม” ชินบอก
กินข้าวกันเกือบเสร็จ พ่อของชินถึงได้เข้ามา “อ้าว วันนี้พ่อมาช้าเหรอเนี่ย” พ่ออารมณ์ดีรับไหว้พี่รี
“เออ ไม่เป็นไร แค่แวะมาบอกชินว่า วันงานน่ะถ้าว่างก็ไปดูๆที่สนามกีฬาซักนิด ไม่แข่ง ไม่คุมก็ไปดูหน่อย”
“พวกที่ชมรมมหาลัยมันก็บอกอย่างนี้แหละ”
“แปลว่าไปใช่มะ ผมได้ไปด้วย” ยูรีบบอก
“ยูจะไปเหรอ”
“ก็มันงานเดียวกันใช่มั้ยล่ะ” ยูย้อนถาม “พี่จะไปในฐานะนักกีฬามหาลัย หรือ ครูเทควันโด้ศูนย์การเรียนรู้ ผมก็อยากไปด้วย”
พี่ซินซินหันมาหาพี่รี “ทำไมหนูรู้สึกว่า เรื่องที่พ่อกับชินคุยกัน มันคนละเรื่องที่ยูพูดนะ”
“คนละเรื่องอะไรกัน เรื่องเดียวกันเป๊ะๆ” ยูยังเถียง แล้วหันมาหาพี่ชายอีกที “สรุปก็คือถ้าพี่ไปผมก็ไป”
“ถ้าชั้นไม่ไป”
“ผมก็ไปดูหนัง กับพี่รี”
ชินตวัดหางตามองพี่รี ขณะที่น้องชายลุ้นระทึก “งั้นเคาะโต๊ะว่า......”
“ก็ควรต้องไปนี่นะ” ชินบอกแล้วลุกขึ้นเอาจานไปเก็บล้าง
มันคือธุรกิจของครอบครัว ไม่ไปไม่ได้ ต่อให้รู้ว่าไปแล้วจะพบเจอกับอะไร แต่ก็ต้องไป
"พี่เจจะกลับจากสิงคโปร์เมื่อไหร่" พี่ซินซินถาม
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"อ้าว" พี่สาวแสนดีทำหน้าตาเหรอหรา
"บอกไว้ว่าให้มาก่อนวันงานที่สมาคม"

ความเป็นห่วงของทุกคนรอบตัวใช่ว่าจะไม่รับรู้ ไม่รู้สึกขอบคุณ แต่ก็ยังคงเชื่อมาตลอดว่า ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นนั้นสามารถจัดการเองได้ และเชื่อเหมือนที่บอกกับพี่เจและยูไปว่า ไม่นานมันก็จะผ่านไปเอง

เที่ยงวันอังคารชินออกมากินข้าวที่ร้านอาหารใกล้มหาวิทยาลัยตามลำพัง คือตามศัพท์ทางการแล้วมันตามลำพังนะ เพราะไม่ได้พูดคุยอะไรกับใคร เพียงแต่ว่าเมื่อมองไปรอบตัวจะพบว่าไอ้คนที่นั่งร่วมโต๊ะ กับโต๊ะข้างๆเนี่ยมันก็เพื่อนที่เรียนอยู่ห้องเดียวกันนี่แหละ

กินข้าวเสร็จก็หยุดแวะที่แผงหนังสือ ขณะที่เพื่อนๆหลายคนรุมอยู่ที่รถเข็นผลไม้
“ชิน” เสียงหญิงสาวทักทาย
ทักชิน แต่ว่าเสียงเซ็งแซ่ที่อยู่รอบตัวเงียบกริบ ทุกสายตาไปรวมอยู่ที่นักศึกษาสาวผมสีทอง เสื้อรัดติ้ว กับกระโปรง 2 คืบเหมือนรองเท้าส้นสูงที่ใส่อยู่ เล็บสีแดงสดตกแต่งคริสตัลสะท้อนแสงแดดยามเที่ยงวิบวับ
“มะนาว”
เปรี้ยวสมชื่อจริงแม่คุณ!
“ไม่เจอกันตั้งนาน”
ชินพยักหน้า หันไปให้ความสนใจหนังสือที่แผงเหมือนเดิม
“สบายดีหรือเปล่า”
“ดี” ชินบอกสั้นๆ หันมามองเพื่อนที่แต่ละคนกำลังเก็บรายละเอียดกันไม่มีตกหล่น
“เจอกับเพื่อนเก่าๆบ้างมั้ย มะนาวเจออยู่หลายคนเหมือนกัน ตอนที่ไปเที่ยว แต่ไม่เคยเจอชิน”
“ผมไม่ชอบเที่ยวกลางคืน”
“เหรอ แล้วยังเจอกับโทระบ้างมั้ย”
ชินก้าวเท้าออกจากหน้าแผงหนังสือ แต่มะนาวดึงแขนไว้ “มะนาวยังใช้เบอร์เดิม ถ้าเป็นชินโทรมาได้เสมอ”

ชินแกะมือมะนาวออก แต่หญิงสาวกลับหัวเราะร่วน “คิดถึงนะ” มะนาวบอกแล้วหันหลังเดินกลับไปอีกทาง หนุ่มรูปร่างสูงโปร่งมีสีหน้านิ่งสนิท เรียบกริบ ไร้ความรู้สึก เมื่อเดินกลับมาที่คณะ
มือขาวซีดพลิกดูโทรศัพท์ในมือแล้วเก็บใส่กระเป๋าตามเดิม
อาจเป็นความท้าทายที่โง่เง่า แต่ค่ำลงชินขับรถกลับมาคอนโดฯ แล้วก็ยังเดินออกไปที่ซุปเปอร์มาเก็ต ซื้อผลไม้ แล้วหยุดยืนรอให้ใครบางคนโผล่หน้ามา
รออยู่เกือบครึ่งชั่วโมง ถึงได้กลับเข้ามาที่ห้อง
ทีเวลาที่อยากเจอกลับไม่เจอ

จนกระทั่งถึงวันงานของสมาคม รถตู้ของศูนย์การเรียนรู้พาเด็กๆ 10 คนมาร่วมงานแสดงในวันเปิดงาน ชินมารออยู่ที่ยิมเนเซี่ยม พาผู้ปกครองกลุ่มใหญ่ไปที่นั่ง จัดที่ทางสำหรับการถ่ายภาพเรียบร้อย ส่วนหนุ่มยูและไอ้โต กับไอ้บีมตามมาทีหลัง แล้วก็ทำงานกันทันที
การแสดงผ่านพ้นชินก็พาเด็กๆ ออกมาที่ด้านนอกให้ถ่ายรูปกันอีกสักพักแล้วส่งขึ้นรถตู้กลับไป
เมื่อมองออกไปที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ ชินพบคนรู้จักที่รอมาหลายวันแล้ว
เพียงแค่มองหน้ากัน ชินก็เดินนำไปที่ด้านหลังของโรงยิม แล้วหยุดยืน

ยูยืนคุยอยู่กับพี่ซินซิน หันมาอีกทีพี่ชินก็หายไปแล้ว มองซ้ายมองขวา เพื่อนอีก 2 คนก็หายไปด้วย
“ยังไงกันน่ะ ไปห้องน้ำหรือเปล่า” พี่ซินซินชะเง้อมองไปที่ลานจอดรถ ก็ยังเห็นรถจอดอยู่
“ผมเดินไปดูเอง พี่กลับไปที่ศูนย์ก่อนก็ได้นะฮะ”

--***--

ชินก้าวนำไปทางด้านหลังของโรงยิมแล้วหยุดยืนรอ เพื่อนเก่าก้าวเข้ามาหา ในมือมีไม้เบสบอล
“ไม่ว่ามึงจะหนีไปไหนกูก็จะตามมึงไป”
“กูไม่เคยหนี” ชินตอบเรียบๆ
โทระ ทำเสียงขึ้นจมูก “มึงถนัดลอบหลังกูมากกว่าใช่มั้ย”
“เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิด”
“มึงรู้มั้ยว่ากูคิดอะไร มึงมันคนทรยศ!” โทระร้องตะโกน มือที่ถือไม้เบสบอลสั่นระริก “กูเห็นน้องมึงที่มหาลัยกู มันสอบตรงได้ที่นั่น กูจะเล่นมันเมื่อไหร่ก็ได้ ให้มึงเจ็บจนตาย”
พอพูดถึงยู ท่าทีของชินก็เปลี่ยนไป “มะนาวไม่ได้มีค่าให้มึงต้องกลายเป็นนักเลง”
“เพราะมึงต่างหาก!” เสียงของโทระดังลั่น มือที่ถือไม้เบสบอล “มึงกับกูเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี แต่มึงกลับแย่งเมียกู!”
“กูไม่ได้แย่ง”
“มึงแย่ง! ทั้งที่มึงไม่ได้รักมะนาว มึงอยู่เหนือกว่ากูทุกทาง ทั้งฐานะ การเรียน ทั้งกีฬา แล้วมึงก็ยังแย่งมะนาวไปจากกูอีก!”
“กูไม่ได้แย่ง” ชินย้ำคำเดิม
“มึงรู้มั้ย มะนาวเปลี่ยนไปมาก จากคนเรียบร้อยอ่อนหวาน ตอนนี้เขาเป็นยังไง นั่นก็เพราะมึง มึงนอนกับเขาทั้งที่ไม่ได้รัก ทำให้มะนาวเสียใจ ทำให้มะนาวไปจากกู”
“กูก็แค่คะแนนสะสมของมะนาวเท่านั้น”
“มึงไม่มีสิทธิ์มาพูดถึงมะนาวแบบนี้นะ!”
โทระเงื้อไม้เบสบอล พุ่งตัวเข้าหา
ชินยืนนิ่งหลับตา
แต่เมื่อเข้ามาใกล้ ฝ่าเท้าคู่หนึ่งก็ยันโครมเข้ามาที่กลางหลังของโทระจนเสียหลักล้มไปอีกทาง
“สัด! ตีพี่กูเหรอ!” ยูร้องด่าแล้วตามเข้าไปชกอีกหมัด กระทืบซ้ำ
ไม่มีอาวุธ ก็ใช้เท้านี่แหละกระทืบมันลงไป
ยูไม่ได้เก่งกว่าโทระแต่เพราะไม่ได้ระวังตัว พอโดนเท้าคู่ก็เสียหลัก ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ทั้งเท้าทั้งหมัดก็รัวไม่ยั้ง
ชินรีบเข้าไปดึงน้องชายออกมา
ขณะที่เสียงฝีเท้าสับสน เสียงร้องตะโกน โทระเหลียวมองรอบตัวแล้วรีบหลบออกไปอีกทาง
ยูหันมาหาพี่ชาย
“เป็นไรมั้ย”
“ไม่ ไปกันเถอะ”
พวกไอ้โต กับไอ้บีมที่เพิ่งมาถึง ถึงกับเบรคตัวโก่ง เมื่อเห็นพี่ชินพูดกับน้องชายเหมือนเรื่องปกติธรรมดาแล้วเดินสวนออกมาที่ด้านหน้าของโรงยิม
“ไรวะ”
เหล่าลูกสมุนเดินตาม แต่เมื่อออกมาถึงบันไดด้านหน้าของโรงยิม ชินก็หันมาบอกน้องชาย
“ยูเวลาไปมหาลัย ระวังตัวด้วย”
ยูกระตุกมุมปาก เพราะไม่เคยกลัวอยู่แล้ว พี่ชายเลยต้องย้ำ
“แกไปเรียน ไม่ได้ไปหาเรื่อง อย่าไปยุ่งกับมัน”
ท่าทางของน้องชายที่น่ารักไม่ได้เชื่อฟังเลยสักนิด จนพี่ชายเลยต้องขู่ย้ำ
“ฟังชั้นนะยู นี่เป็นเรื่องของโทระกับชั้น อย่าทำให้มันกลายเป็นเรื่องของแกกับมันไปด้วย”

โทระรักมะนาว แต่ความรู้สึกของมะนาวที่มีต่อโทระอาจไม่ใช่ความรัก และยิ่งความรู้สึกที่มีต่อชินยิ่งห่างไกลจากคำว่ารัก
ก็อย่างที่ชินบอกกับพี่เจ และบอกกับโทระน่ะแหละ
มันเกิดจากความท้าทาย เป็นแค่อีก 1 คะแนนเก็บของสาวสวย
แต่มันเป็นเรื่องที่โทระรับไม่ได้
มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิดที่จะยอมรับว่า แฟนของเรา ผู้หญิงสวย อ่อนหวานคนนั้น มีตัวตนที่แท้จริงคือนักล่าผู้ชาย
ในมุมของโทระ ไม่ว่าจะท้าทาย หรือคะแนนเก็บ ความจริงก็คือชินนอนกับมะนาว
สำหรับชินแล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปร้องตะโกนบอกใคร เรื่องตัวตนที่แท้จริงของผู้หญิงที่เป็นสาเหตุให้เพื่อนเก่าต้องผิดใจกัน
มีอีกเรื่องที่โทระไม่เคยรู้ มะนาวไม่ใช่คนเรียบร้อยอ่อนหวาน อย่างที่โทระเห็นและเชื่อมาโดยตลอด ถึงจะชินเองก็เถอะ รู้ความจริงข้อนี้ก็ในวันที่นอนกับมะนาวไปแล้ว
คนเพียงคนเดียวที่ชินอยากให้เข้าใจคือโทระ แต่โทระกลับไม่เคยเข้าใจ
เรื่องนี้จึงยังคงเป็นสาเหตุที่ทำให้โทระแค้นชิน
และคือสาเหตุที่ทำให้เข่าของชินกำลังไม่เหมือนเดิม

พี่ซินซินซักถามจนแน่ใจว่าไม่มีอะไรก็กลับไปก่อน แต่ชิน ยู โต และบีมยังอยู่ที่ยิมเนเซี่ยม เพราะว่าทีมเทควันโด้ของมหาวิทยาลัยชินลงแข่งอยู่ด้วย
พอเดินเข้าไปด้านในโรงยิมยังไม่ทันจะถึงที่พักนักกีฬา ก็เจอกับพี่ก้าวประธานชมรม ที่เดินตรงเข้ามาหา
“พี่เพิ่งรู้เรื่อง เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่หรอก ผมแค่แวะมาบอกว่า ผมจะกลับแล้ว”
“เฮ่ย อะไรวะ ยังไม่ทันได้ดูแข่งอะไรเลยจะกลับแล้ว” พี่ก้าวตบไหล่เบาๆ ขณะที่เด็กใหม่ปี 1 คนที่แข่งรุ่นเดียวกับที่ชินเคยแข่งเดินเข้ามายกมือไหว้
“พี่ไม่ดูผมแข่งก่อนเหรอ”
“ไม่ละ เดี๋ยวแกเข้ารอบพี่ก้าวก็โทรไปบอกชั้นอยู่แล้ว”
เด็กปี 1 ท่าทางฮึกเหิมมั่นใจ “ผมอาจเจอกับโทระรอบ 8 คนพรุ่งนี้ ถ้าวันนี้มันไม่ตกรอบคัดเลือกไปเสียก่อน”
ไอ้โตรีบยื่นหน้าเข้ามา “สู้ๆ พี่ ช่วงนี้พวกผมว่าง ผมจะมาดู”
“สอบกลางเสร็จแล้วเหรอ” พี่ก้าวถามเหมือนคนไม่รู้วันรู้คืน
“เสร็จแล้วพี่ โห เชื่อแล้วว่าพี่ๆซ้อมกีฬากันหนักจริงๆ” ไอ้บีมแซว

มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ยูกดรับแล้วหันมาถาม “พี่ชิน พี่ซินซินโทรมาถามว่า จะกลับคอนโดฯ หรือว่าจะเข้าบ้าน แม่พี่บอกให้ไปหา”
ชินหัวเราะเบาๆ กับประโยคกึ่งถามกึ่งบังคับของพี่ซินซินที่บอกผ่านยู
“ไปบ้านสิ” หนุ่มผอมบางไม่ลืมหันไปชวนอีก 2 คนไปด้วยกัน “ว่างใช่มั้ย”
“ครับพี่” โตกับบีมขานรับเสียงดัง
พอจะคาดเดาได้ว่า ที่แม่ร้อนใจให้พี่ซินซินโทรหายู บอกอ้อมไปอ้อมมาให้กลับบ้านเพราะอะไร พี่ซินซินคงเล่าเรื่องที่เจอกับไอ้โทระที่นี่ แต่ถ้าโทรเข้ามือถือของชิน ก็อาจทำเป็นยุ่งไม่รับสาย ตามนิสัยไม่ชอบการอธิบาย แต่ถ้าโทรเข้ามือถือยู ให้ยูพูดนิดๆหน่อยๆ ยังไงชินก็ตามใจน้องคนนี้

เดินออกมายังไม่ทันขึ้นรถ โทรศัพท์ของยูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เรากำลังจะไปบ้านพี่ชินกัน” หันมาขออนุญาตอีกหน “พี่รีเลิกงานตามไปรับผมที่บ้านพี่ได้มั้ย”
ชินพยักหน้า แต่อีก 2 หนุ่มส่งเสียงโห่ ยูเลยหันมาเงื้อเท้าใส่เพื่อน ขณะที่ปากก็พูดกับพี่รี
“พี่มาใกล้ๆก่อนแล้วโทรหา ผมจะบอกทางให้”

พอมาถึงบ้านนอกจากแม่แล้วก็ยังมีพี่กาอินกับพี่ซินซิน หมายเลข 6 และ 7 ที่กลับมาแล้ว ส่วนคนอื่นๆ ยังคงอยู่ที่ทำงาน
....ก็ดี จะได้ปวดหัวน้อยหน่อย...
ชินแค่นั่งเงียบๆ อยู่ข้างแม่ ความรู้สึก ความคิดทั้งหมดเหมือนจมลึกลงไปเรื่อยๆ
รู้ว่าไม่สามารถย้อนวันเวลาได้
แต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะได้รับการอภัย

พ่อชินกลับมาบ้านตั้งแต่ 5 โมงเย็นมาถึงก็นั่งหัวเราะกับเรื่องราวสารพัดที่ลูกหลานเล่าให้ฟัง แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงยังคงจ้องมองลูกชายที่ได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบคำถาม ปล่อยให้ยูเล่าไปเรื่อย
“ผมวิ่งไปตามเสียงที่มันด่าพี่ชิน เห็นมันเงื้อไม้เบสบอลในมือแล้ว เลยโดดถีบเลย”
“ลุงว่า ส่งแกไปเรียนกังฟูท่าจะรุ่งกว่าฟันดาบ”
“เอาจริงดิ ผมเรียนจริงๆนะลุง” ยูทำตาวาว
“งั้นผม 2 คนเรียนด้วย เล่นบาสท่าทางจะไปไม่ถึงเอ็นบีเอ เปลี่ยนเป็นกังฟูดีกว่า” ไอ้โตพลอยเห็นดีเห็นงาม
เสียงโทรศัพท์ของยูดังขึ้น หนุ่มตัวเล็กรีบกดรับสายแล้วไปรอที่หน้าบ้าน
พี่ซินซินอยู่ทางนี้เลยต้องเป็นคนปราม
“พ่อนะ แทนที่จะห้ามกัน ยูมันยิ่งห้าวไม่มีเบรค เดี๋ยววันดีคืนดีคุณอาต้องตามไปจ่ายเงินไกล่เกลี่ยให้คู่กรณีที่โรงพยาบาลจนได้”
“เฮ่ย ฝึกต่อสู้ก็ต้องฝึกวินัย ใช้วิชาในทางที่ถูกสิวะ”
“ถูกครับคุณลุง” ไอ้โตกับไอ้บีมยังคงประสานเสียงเป็นลูกคู่

สักพักยูก็เดินนำชายหนุ่ม 2 คนเข้ามาในห้องนั่งเล่นทั้งคู่ยกมือไหว้ พ่อและแม่ของชิน
“คุณลุง คุณป้าฮะ นี่พี่รีกับพี่หมง”
พ่อและแม่ของชินรับไหว้ชายหนุ่มทั้ง 2 คน ขณะที่หญิงสาวผมหางม้าอุทานเบาๆ
“น้าหมงหรือคะ”
“ครับ” ชายหนุ่มรูปร่างหนา ในชุดเสื้อเชิร์ตทำงานแขนยาว ท่าทางเขินอาย หน้าแดงไปถึงหู
“ลูกอ๊อดไปไหนคะ”
“อยู่กับยายครับ วันเสาร์อาทิตย์ถึงจะเป็นคิวผมเลี้ยงหลาน”
“อ้าว พ่อกับแม่เขาไปไหนล่ะ” แม่ถามขึ้นบ้าง
“ไม่อยู่แล้วครับ” หมงหันไปตอบแม่
ส่วนพ่อหันไปกระซิบถามซินซิน “คนนี้มายังไงวะ”
“หื้อพ่อนี่...” ซินซินส่งค้อนให้พ่อ แล้วลุกออกจากวงสนทนาไปช่วยพี่กาอินในครัว
“อยากได้คนตำน้ำพริกมั้ยฮะ” ยูร้องถาม
“ไม่ต้องหรอกลูก พี่กาอินทำใกล้เสร็จแล้วหล่ะ จะหกโมงแล้ว” แม่หันมาบอก แล้วถามคนที่เพิ่งมาถึง “ทานอาหารไทยได้มั้ย”
“โอ้ยสบาย ฝรั่งแถวนี้กลายพันธุ์หมดแล้ว” ยูบอกขำๆ “ส้มตำปลาร้าพริก 3 เม็ด”
ทีนี้ทั้งไอ้โต ไอ้บีมช่วยกันประสานเสียงหัวเราะกันร่วน
“ก็มันอร่อย” พี่รีบอก แล้วรีบชี้ไปที่หมง “แต่หมงเป็นคนไทยเหมือนคุณแม่นะครับ”
“แม่ไหน” พ่อรีบท้วงทำฟอร์มดุ
“แม่ไหนก็เหมือนกันแหละ” แม่เสียอีกที่ต้องรีบดักคอพ่อ เพราะชักแสดงอาการส่งเสริมลูกหลานอย่างออกนอกหน้า “แม่กับแม่ยูคนไทยเหมือนกัน แต่พ่อชินกับพ่อยูเป็นพี่น้องกัน มาอยู่เมืองไทยตั้งแต่เด็ก ไม่เห็นจะกลายพันธุ์สักเท่าไหร่”
“แต่หลงสาวไทยไปไหนไม่รอดเหมือนกันนะ “ พ่อทำตาวิ๊งๆ ใส่แม่ต่อหน้าต่อตาลูกหลานเต็มบ้าน จนแม่ต้องฟาดแขนเบาๆ
พ่อแม่บ้านนี้ ลูกรักใครก็รักด้วย
แต่บ้านยูน่ะ พ่อยูหวงยูมาก ชี้นำออกนอกหน้าเกิดเขาไม่พอใจขึ้นมา พี่น้องจะผิดใจกันซะเปล่าๆ

ยูรับโทรศัพท์อีกที แล้ววิ่งไปหน้าบ้าน  “โอ้ยยยย วันนี้ไอ้ยูฮ๊อท ฮอท”
ส่วนทางนี้พ่อชินกำลังโดนแม่เรียกไปดุเบาๆ “เดี๋ยวเขาว่า อยากได้เขยจนตัวสั่น มีฟอร์มบ้างสิพ่อ”

ไอ้โตกับบีมเลยทำเนียนชวนน้าหมงไปช่วยในครัว
“จะดีเหรอ” หมงคนขี้อายไม่ค่อยมั่นใจ
“ถ้าพี่ไม่ลุก ผมจีบพี่ซินซินเองนะ” ไอ้โตทำขู่
“เฮ่ย ไงวะ ถึงพวกแกจะสูงกว่าชั้น แต่ชั้นอาวุโสกว่านะโว้ย” หมงทำเป็นขู่ แต่ไอ้คู่หูมันคงกลัวหรอกนะ
เพราะมันรีบวิ่งนำไปที่ครัวโน่นแล้ว

คนที่เดินเข้ามากับยูคราวนี้เป็นหนุ่มหล่อตาสีฟ้า พ่อหันมาทำยักคิ้วใส่แม่ แล้วชี้นิ้ว
“คนนี้เหรอ” แม่ทำหน้าตาเหรอหรา พ่อกับซินซินเคยมาเกริ่นไว้หลายครั้งแล้วเพราะกลัวแม่จะหัวใจวายตาย แต่พอมาเจอจริงๆ มันก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี
ดีใจที่ลูกมีคนที่รักและคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ แต่ชินก็ลูกชายคนเดียวของครอบครัว
“สวัสดีครับผมเจเรมี่ครับ”
พี่เจยกมือไหว้พ่อกับแม่
“มาใกล้ๆแม่สิ” อาการของแม่คล้ายอยากยินดี แต่ก็เหมือนคนใกล้เป็นลมในเวลาเดียวกัน
“ครับ” พี่เจเดินเข้าไปนั่งกับพื้นข้างหน้าแม่
“จริงๆเหรอเนี่ย” แม่แตะที่ไหล่พี่เจเบาๆ “ตอนที่พ่อกับซินซินมาเล่า แม่ยังคิดว่าอำ พี่เจมีตัวตนจริงๆเหรอเนี่ย”
พี่เจ ฝรั่งตัวโตตาสีฟ้าได้แต่ยิ้มกว้าง

===จบตอนที่ 28===
เรียนแม่ยกน้องยูที่เคารพ อิทธิฤทธิ์นักดาบยังไม่หมดโปรดใจเย็น
พบกันวันอาทิตย์นะครับ ขอบคุณพี่มายที่เตือน
ขอบคุณทุกความเห็นและกา่รติดตามครับ
ไจฟ์กับทีครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า18ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 09-06-2011 08:06:09

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ยูเก่งจังพี่รีระวังอย่าออกนอกลู่นอกทางล่ะ o18
มะนาวตัวแทนบางส่วนสาววัยรุ่นในปัจจุบัน :เฮ้อ:
พี่เจเปิดตัวกับครอบครัวชินแล้ว :give2:
หมงอย่ามัวแต่เขิน :o8:
ปล.หยุดศุกร์เสาร์อีกรึเปล่า :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 09-06-2011 09:01:38

ยูสุดยอดไปเลยแต่ก็กลัวโทระเอาคืนยูเหมือนกัน
แต่ที่แน่ๆมะนาวเธอทำให้เพื่อนผิดใจกันอยากถาม
ว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลยใช่มั้ยเนี้ย สงสารชินที่เจอผู้หญิงแบบนี้
สงสารโทระที่ตามืดบอดจากความรักที่มีให้มะนาวจริงๆ
ครอบครัวชินดูแล้วจะยอมรับพี่เจได้เร็วกว่าที่คิดไว้ ดีใจอ่ะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 09-06-2011 09:42:28

น้องยูเก่งจริง สุดยอดไปเลย
 :beat: สำหรับยัยมะนาวตัวแสบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 09-06-2011 09:52:51

น้องยูเก่งจ้า ส่วนพี่เจคงผ่านพ่อแม่ชินได้สบาย ๆ +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 09-06-2011 10:17:28

น้าหมงขราาาาาาาา กอดดดดดดดดดดดดดดดดดด

(ไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่อง แต่แบบ ชอบผู้ชายมีเรือพ่วง  :m20: )

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-06-2011 12:01:28

มันก็เป็นเรื่องยากที่จะให้อภัยอ่ะนะ แต่ถ้าโทระยังแค้นชินโดยที่ยังคิดว่ามะนาวแสนดีอยู่นี่แหละที่น่าเห็นใจชิน :monkeysad:
ฝ่ายน้องยูก็มีคุณพ่อขี้หวง อุปสรรคอีกเยอะแหละพี่รี  พี่เจ :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-06-2011 12:47:45

พ่อน่ารักมั่ก
ตอนนี้อยากได้ลูกเขยแล้วเหรอ
ทีเมื่อกี้ วันก่อนยังซ้อมฝีปากซะหลายยก :fire:
เอิ่ม ยังอยากเป็นโทระอยู่น่อ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 09-06-2011 14:28:07

พี่เจเรมี่ ไอเลิฟยู

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 09-06-2011 15:50:30

อ๊ายยยยยย วันนี้มาทำคะแนนกะน้องยูสายอ่ะ ฮ่าๆๆ

*********************************
เป็นงัยล่ะโทระ เจอฝ่าเท้าอรหันต์ของน้องยูเข้าไป อิอิ
สะใจ จิงๆ ไม่มีดาบเอาเท้าล่ะกันเนอะน้องยู
ชอบคำนี้มาก "ตีพี่กูหรอ" น้องยูเอาไปเรย 3500 แต้ม ฮ่าๆๆ o13

อ่อ วันนี้มันวันอะไร ใครก้อโทรหาน้องยู (ว่าแต่เบอร์รัยอ่ะ จะได้โทรด้วย อิอิ)
ขนาดพี่เจเรมี่ ยังต้องโทรหาน้องยู กะเซอร์ไพร์พี่ชินหรอจ๊ะ อิอิ

พ่อแม่พี่ชิน นี่ใจง่ายจัง ฮ่าๆๆ ลูกรักใครก้อรักด้วย แฮปปี้
แต่เลิฟคุณแม่ทั้งสองบ้านมาก ฮ่าๆๆๆ

สนุกๆๆๆ รออ่านฤทธิ์ของน้องยูที่กั๊กไว้อยู่ด้วย

แต้งกิ้วน้องชายคับ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 09-06-2011 17:03:01

ยูซ่าจริงๆ
เข้าใจโทระ เห็นใจชินจริงๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 09-06-2011 18:48:39

พ่อแม่ชินน่ารักจังเลยค่ะ
ส่วนมะนาว...ออกมาแว๊บเดียวถึงกับเพลียจิต   :z3:

ปล. น้าหมงนี่สูงกี่เซนต์กันเหรอ  ให้เด็กปีหนึ่งแซงได้  ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-06-2011 19:19:48

เฮ้อเมื่อไหร่ชินจะเลิกรู้สึกผิด และไอ้งี่เง่านั่นเมื่อไหร่จะตาสว่าง
แล้วตอนนี้พี่เจมาไงไหนบอกไปนานไง เป็นห่วงน้องล่ะเซ่
พ่อแม่ชินน่ารัก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 09-06-2011 21:37:56

โทระไม่ยอมเข้าใจแล้วจะทำยังไง
พี่รีต้องบอกพี่เจแน่เลย ไม่งั้นพี่เจไม่มาเร็วหรอก
ก็คนเป็นห่วงแฟนเนอะ

จะรอวันอาทิตย์นะ 
ให้กำลังใจคุณไจฟ์และทีค่ะ
 :L2:  :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 09-06-2011 21:53:56

ยูแมน...เล็กๆ กะลังน่ารักเลย...
 :กอด1:
เมื่อไหร่โทระ จะยอมรับความจริง...
หลอกตัวเองทำม้าย....ไม่ได้เรื่องเล้ย...
รอดู ยู และชิน แก้ปัญหาครับผม
ส่วนตัวประกอบเจ และรี 555 รอดูการเอาอกเอาใจน้องนะคร้าบ กร้ากกก....

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 09-06-2011 23:18:42

ยูแอบห้าว กระโดดถีบเลย หุๆ

พี่เจเปิดตัว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 09-06-2011 23:59:49

อ้าววว แอบงงอ่ะ? พี่เจไปเมืองนอกไม่ใช่เหรอ?
อยู่ๆก็โผล่มาบ้านชินเลย? เอ๊ะ!! หรือเราอ่านตกหล่นไปหว่า??

ปล.เชียร์น้าหมงของไอ้ลูกอ๊อด อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครั&
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 10-06-2011 00:49:53

พี่เจมีแต่ตัวนะคะคุณแม่   :m21:
เพราะหัวใจ เขาให้ชินจังไปแล้วอ่ะค่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 11-06-2011 21:09:52

อ้าวๆๆ ที่แท้เป็นเพราะแม่มะนาวเน่าในนี่เอง ร้ายอ่ะ
แต่อย่างว่า ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก ชินไปพร้อมใจตบกับเค้าเอง ยังไงก็ผิดเต็มประตู
โทระเองก็เป็นลูกผู้ชายใจนักเลงซะเปล่า แต่กลับไม่กล้ายอมรับความจริง น่าสงสาร...

ส่วนครอบครัวตัวอย่าง น่ารักเนอะ ลูกรักใคร พ่อแม่ก็รักด้วย
แต่มีฟอร์มนิดนึงก็ดีนะ มันต้องผ่านบททดสอบกันบ้าง เดี๋ยวยักษ์มึนๆ บางคนจะได้ใจ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณนะครับน้องชาย  :กอด1:
 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (9-6-54) (หน้า19ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-06-2011 22:52:37

พี่เจกลับมาแล้ว
มาปกป้องชินด้วยนะ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-06-2011 05:02:26

(ต่อครับ)

ตอนที่ 29

แม่คุยกับพี่เจไปเรื่อยๆ สายตาก็คอยหันไปมองคนที่นั่งอยู่มุมห้องเป็นระยะ จนสุดท้ายต้องหันไปสะกิดพ่อให้เป็นคนออกนอกหน้าอีกครั้ง
“ชิน”
“ครับพ่อ” ถึงเสียงขานรับจะดูไม่ค่อยกระตือรือร้น แต่ก็แสดงว่าเจ้าตัวไม่ได้ขังตัวเองอยู่ในโลกส่วนตัวซะทีเดียว
“พาเจไปดูห้องแกสิ”
“ไม่เห็นมีอะไรน่าดู” ชินทำเป็นบ่น แต่ก็ลุกขึ้นยืน เดินนำออกไปจากห้อง โดยที่ไม่ได้หันไปมองว่าพี่เจจะเดินตามมาหรือเปล่า
ที่เหลือกันอยู่ตรงนี้พ่อก็เลยหันมาหาพี่รี
“เจอพ่อยูหรือยัง”
“เจอแล้วครับ”
“งานหนักหน่อยนะ พ่อเป็นคนโตแล้วมันเป็นคนเล็กของพี่น้อง 5 คนก็จริง แต่มันก็หัวโบราณที่สุดแล้ว ไม่งั้นไอ้ยูจะออกมาอย่างนี้เหรอ”
“อ้าว ลุงจะนินทาพ่อผม แล้วทำไมผมโดนด้วยล่ะ” ยูโวยวาย
“เหรอ ชั้นกำลังว่าแกอยู่เหรอ ไม่รู้ตัวนะเนี่ย”
แม่ชินได้แต่นั่งฟังแล้วส่ายหน้า

ห้องนอนของชินเป็นห้องเล็กๆ ขนาดไม่กี่ตารางเมตร ไม่มีเตียงนอน มีแต่ตู้ติดผนังที่เก็บเครื่องนอน กับประกาศนียบัตร และรูปถ่ายเต็มฝาผนัง เหรียญกับถ้วยรางวัลเต็มตู้
มองยังไงก็ไม่เหมือนห้องนอน
ชินเดินเข้าตรงเข้าไปเปิดหน้าต่างห้องนอน แล้วหันมามองคนที่ยืนหมุนตัวไปรอบห้อง หยุดมองถ้วยและเหรียญรางวัลจากการแข่งขัน
“โห เก่งนี่หว่า”
ชินพ่นลมจากจมูกแล้วหันไปยืนกอดอกมองออกไปข้างนอกเหมือนเดิม
“ชิน”
“มาเมื่อไหร่”
“เครื่องลงเมื่อบ่าย” พี่เจบอกแล้วเดินเข้าไปกอดเอวไว้หลวมๆ กดจมูกที่ผมนุ่ม “มีคนสั่งไว้ว่าให้รีบกลับมาก่อนวันแข่ง”
ชินทำเสียงเหอะ หันไปมองทางอื่น
“ก็มันไม่มีไฟล์ท พยายามแล้ว เนี่ยรีบเอาของกลับไปเก็บที่ห้องแล้วโดนตามเข้าไปเซ็นชื่อในออฟฟิศ เลยโทรหารีเพราะก่อนนี้นัดกันว่าจะไปเจอกันที่สนามกีฬา แต่รีบอกว่ามารับยูที่นี่ พี่ก็เลยตามมา”
ชินพยักหน้ารับรู้ แต่ดวงตายังมองออกไปข้างนอก
ก็เขาไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว แต่น้ำหนักที่ถ่วงอยู่ในใจไม่ใช่เรื่องนี้
“ชิน”
“ทำไมมันถึงไม่ฟัง” ชินพูดตัดขึ้นมาโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ถ้าไม่ใช่เพราะว่ารีเล่าเรื่องเบื้องต้นให้ฟัง พี่เจก็คงจะงง
ชินเอนศีรษะพิงไหล่กว้าง “มันไม่เคยเป็นคนไม่ฟังอะไรขนาดนี้เลยนะ แต่ทำไมมันถึงไม่ฟัง แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่า ต้องทำยังไงมันถึงจะยกโทษให้”
“พี่คิดว่า โทระฟังที่ชินพูด แต่มันคือความจริงที่เขายอมรับไม่ได้ ก็เลยเลือกที่จะฟังเพียงแค่ส่วนเดียวทั้น”
ชินหันมาหาพี่เจยิ้มอ่อนๆที่มุมปาก “พระเอกคราวนี้จะอยู่บ้านกี่วันเนี่ย”
“หลายวัน เพราะยังไม่มีกำหนดไป”
“หื้อ”
เสียงเหมือนขัดใจ ทั้งยังสะบัดหน้าไปอีกทาง พี่เจเลยดันคางให้หันมาหา
“เสียงแบบนี้มันอะไรเนี่ย”
“เก่งไม่ใช่เหรอ แปลเองดิ”
พี่เจพยักหน้าแล้วคลายมือออก หันหลังเดินกลับออกมา ก่อนที่จะถึงประตูห้องชินดึงมือไว้
“อะไร”
“เปล่า”
“เปล่าอะไร”
พี่เจมองมือขาวซีดที่จับข้อมือพี่อยู่ แล้วแกะออก ชินกอดเอวไว้
“ดีที่พี่กลับมา”
รอยยิ้มกว้างที่ชินมองไม่เห็น ที่รู้ก็คือมือใหญ่ยังคงตกอยู่ข้างลำตัว ไม่ได้โอบกอดไว้เหมือนก่อน
ชินคลายแขนที่กอดพี่ไว้ ขมวดคิ้วมองหน้าคนที่หันไปมองทางอื่น แล้วเดินนำออกมาจากห้อง
....ไงล่ะ ฟอร์มนิ่งแบบนี้เจเรมี่ก็ทำเป็น ใช่ว่าแต่เจ้าชายชินจะทำได้คนเดียวซะเมื่อไหร่...
โต๊ะอาหารจัดเสร็จแล้ว
“มากันแล้ว กำลังจะให้ยูไปเรียกพอดี” แม่หันมายิ้มกว้างให้ชินที่เดินเข้าไปเลื่อนเก้าอี้ให้แม่

มื้ออาหารผ่านไปโดยที่ชินยังคงเงียบ ทำหน้าที่ผู้ฟัง แต่ที่ดีขึ้นมาก็คือดวงตาที่มองคนโน้นทีคนนี้ที
กินข้าวเสร็จก็ทยอยกันออกมาอยู่หน้าบ้าน
พี่รีไปส่งหมงเพียงคนเดียว เพราะมาถึงตอนนี้ไอ้โตได้รับช่วงโตโยต้าคันเก่าของพี่ชายก็เลยจะไปกับไอ้บีม
“ตุ๊กตาหน้ารถไอ้โตมันไง” หนุ่มยูแซวเพื่อน
ไอ้บีมกลับหัวเราะแปลกๆหันไปมองหน้าเพื่อนโต “เดี๋ยวมันเปิดตัวเมื่อไหร่ ทุกคนจะหนาว”
เท่านั้นเองทุกคนก็ตาวาว หันมารุมถาม
“ผมยังทำได้แค่แอบมองเขาอยู่เลย ยังห่างไกลจากคำว่าเปิดตัว จริงมั้ยพี่หมง” ไอ้โตโยนกลับมาหาคนรูปร่างหนา อารมณ์ดี ที่คอยชะเง้อมองไปข้างหลังพ่อเพราะว่าพี่ซินซินไม่ได้เดินตามออกมา

“เดินทางกันดีๆ” พ่อมีอาการหน้าบานยืนส่งลูกหลานทั้งหลายขึ้นรถ
แม่อดไม่ได้ที่จะหันมาเหน็บ “ส่งเสริมนัก น้องเล็กพ่อมาอาละวาดเมื่อไหร่จะรู้สึก”
“ถ้ามันจะมีอะไรผิดพลาดก็คือการที่ยูกับชิน มันอุ้มท้องไม่ได้เท่านั้น แต่ถามสิว่ามันมีความสุขหรือเปล่า”  
“พ่อรู้ได้ไงว่ามีความสุข”
“มันมั่นใจพอที่จะพาเข้าบ้าน แสดงว่าคือความสุข แม่ไม่เห็นเหรอ ไอ้ชินน่ะตาแป๋วมองคนโน้นทีคนนี้ที ซินซินมันก็เขินเป็นกะเขาเหมือนกัน”
“พ่อนี่พูดซะลูกเหมือนตัวประหลาด”
“มันเจอคนที่รักมันและพร้อมที่จะทำความรู้จักกับเราด้วย เรียกว่าความสุขมั้ย”
แต่แม่ถอนหายใจหนักๆเป็นคำตอบ “แม่รู้สึกเหมือนเลี้ยงลูกไม่ดี”
“ชินกับยูมันมีอะไรไม่ดี”
“ก็แทนที่มันจะมีแฟนเป็นผู้หญิง แต่งงานมีหลานให้เลี้ยง”
“แล้วมันไม่เคยเอาผู้หญิงเหรอ ถึงมันจะไม่เคยพามาให้เห็น แต่เราก็รู้ว่ามันเอาผู้หญิงเป็น แล้วยิ่งหนูเมเรเนี่ย มันเคยแสดงท่าทีว่ามันชอบหรือไง” พ่อพูดแล้วส่ายหน้า “อย่าพูดเรื่องนี้เลย ยิ่งพูดผู้หญิงก็ยิ่งเสียหาย”

ชินเปิดประตูเข้ามาในห้อง กระเป๋าเดินทางของพี่เจยังวางอยู่ข้างตู้รองเท้า กับข้าวของหลายอย่าง คิดว่าขับรถตามกันมา ไม่น่าจะใช้เวลานานมากนักแต่ครึ่งชั่วโมงผ่านไป พี่เจก็ยังไม่กลับมา
ไม่ได้รอ ก็แค่ทำอะไรไปเรื่อยเปื่อยเหมือนทุกวัน
ไม่เคยรู้สึกว่าในช่วงเวลาเดือนกว่าๆ ที่เขาไม่อยู่ห้องนี้มันช่างเงียบเหงา
ก็แค่กลับไปอยู่กับช่วงเวลาของการกักขังตัวเองไว้กับเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้

พี่เจเดินออกมาจากห้องโทรทัศน์วงจรปิดของคอนโดฯในสภาพที่ต้องปรับอารมณ์อย่างยากลำบาก ความหงุดหงิดตอนนี้ ต่อให้ใครเอาซีรีย์ตลกมาเปิดให้ดูก็ยังอาจจะทุบโทรทัศน์ให้พังคามือได้ง่ายๆ
ทั้งที่บอกว่าอย่าไปไหนตามลำพัง อย่าออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตตอนดึก แต่ชินก็ยังทำ แล้วก็ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย เจ้าตัวจะรู้ไหมว่า ยามรักษาความปลอดภัยที่นี่สุ่มเสี่ยงที่จะต้องตกงานขนาดไหน
แล้วยิ่งเรื่องที่ยูเล่าให้ฟังทางโทรศัพท์ระหว่างที่ขับรถกลับมา
ชินยืนนิ่งให้ไอ้โทระมันตีเนี่ยนะ!
เขาอยู่ในโหมดพระเอกหนังกำลังภายในหรือไงกัน!

ยืนสูบบุหรี่ ระงับความโกรธอยู่ที่ลานจอดรถร่วมชั่วโมง ถึงได้กดลิฟท์ขึ้นไปที่ห้อง เสียบการ์ดแล้วเดินก้าวเข้าไปในห้อง
คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เขานั่งนิ่งๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนไม่ได้ยิน ไม่รู้ตัวว่ามีใครเข้ามาในห้อง
โว้ย! เฮ้ย! เกิดเป็นไอ้พวกนักเลงนั่นเข้ามาในห้องจะทำไง มันจะไม่สนใจอะไรมากเกินไปแล้วนะ
แล้วคนนี้ที่กำลังโกรธเป็นบ้าจนแทบกลายร่างเป็นยักษ์ ด้วยความเป็นห่วงเขามากมายขนาดนี้มันก็เกินไปเหมือนกันน่ะแหละ
พูดกันตอนนี้คงไม่แคล้วได้ตะโกนใส่หน้ากัน
แล้วเขาเคยสนใจหรือไง
ลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปในห้อง เก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ อาบน้ำ จนเดินกลับออกมาชินก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
พี่เจหยิบรีโมทโทรทัศน์ ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา  เปิดโทรทัศน์ดูข่าว

ทำไมถึงได้รู้สึกอึดอัดคับข้องใจได้ขนาดนี้นะ
คับข้องใจเรื่องอะไร
เรื่องของเขาล้วนๆ

พี่เจหยิบรีโมทโทรทัศน์กดปิด ผุดลุกขึ้นมาดึงแขนชินให้ลุกตามมาที่ห้อง ผลักลงบนเตียง กดข้อมือไว้เหนือศีรษะ ริมฝีปากบดขยี้
ชินเพียงแต่หลับตา เปิดริมฝีปาก คลายกล้ามเนื้อ รับรู้เพียงริมฝีปากที่เคลื่อนไหวไปทั่วใบหน้า ฟันสวยที่ขบใบหู
นิ่งเฉยเหมือนการกอดจูบกันในครั้งแรก
เออ เฉยได้ให้รู้ไป
ขยำหน้าอกบางเต็มแรง
เจ็บจนน้ำตาซึมต้องคว้าข้อมือพี่ไว้ เหมือนจะให้หยุดแต่ก็คลายแรงออกปล่อยให้มือใหญ่สำรวจร่างกายต่อไปจนไปหยุดที่แก่นกาย
นอนสงบนิ่งจนผิดวิสัย ลูบไล้กดมือนวดยังไงก็ยังไม่ยอมตื่น
พี่เจละริมฝีปาก เลื่อนไปกระซิบที่ข้างแก้ม มือแข็งแรงยังคงนวด รูด รั้งเนิบช้า
“อย่ายอมให้ใครมาทำร้ายได้ง่ายๆ”
“แต่ผมเป็นคนไม่ดี”
“ใครตัดสินว่าชินไม่ดี ถ้าข้องใจเรื่องโทระ เราหาโอกาสไปคุยกับมันตรงๆ ว่าจะเอายังไง”
“ทำแบบนั้นเรื่องมันจะบานปลายมั้ย”
“ก็ให้มันรู้กันไปเลยไง ว่าจะเอายังไง แลกกันซึ่งหน้าไปเลย”
....ลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเจเรมี่คนนี้เป็นอิตาเลี่ยนน่ะ....
ชินขมวดคิ้ว “มันเคยทำร้ายผม คดียอมความชั้นพนักงานสอบสวนเพราะผมไม่เอาเรื่อง แต่มันกลับว่าผมขี้ขลาด กลัวมันขุดคุ้ย”
“ชินมีอะไรให้ขุดคุ้ย”
หนุ่มหน้าหวานเม้มริมฝีปากคิดทบทวน แล้วส่ายหน้า “ไม่มีอะไร”

.....ถ้าเรื่องถูกขุดคุ้ยออกมาคนที่เสียหายคือมะนาว เรื่องแบบนี้ยังไงผู้หญิงก็เสียหาย ต่อให้มะนาวคนที่เจอกันเมื่อหลายวันก่อน จะย้ำความชำนาญโลก  ไม่แคร์คำคนและทุกสายตา ขณะที่ชินกับโทระเป็นเป็นไอ้โง่ 2 คนที่ถูกมะนาวปั่นหัว จากเพื่อนกลายเป็นศัตรู ผู้ชาย 2 คนนี้เสียหายมั้ยกับการเป็นไอ้โง่....
 
“ไม่มีก็อย่าทำตัวเป็นเป้านิ่ง ชินมีชีวิตของชิน เจ้าชายชินยืนอยู่เฉยๆให้นักเลงเงื้อไม้เบสบอลเข้าหาได้ยังไง”
“โทระมันไม่ใช่นักเลงหรอก มันกับผมก็แค่คนโง่ที่ถูกผู้หญิงหลอก”
แก่นกายในกำมือพี่เริ่มขยายตัว ชินหลุบตาลงมอง แล้วตีมือ
“พอเหอะ”
“กินแตงโมมั้ย”   
“ในตู้เย็นไม่มีแล้ว”
“รอพี่แป๊บเดียว”
พี่เจรีบลุกออกจากเตียง คว้ากระเป๋าสตางค์แล้วรีบเร่งออกไปจากห้อง
....เออ เมื่อกี้พี่เจจะเป็นพระเอกตบจูบใช่มั้ย ไม่สำเร็จสินะเนี่ย...ไว้โอกาสหน้า โน่น โน้นละกัน....
ส่วนเรื่องจัดการไอ้โทระน่ะ รอดูอีกนิดละกัน  

ชินถอนหายใจยาว ลุกมาหยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรหาน้องชาย
“เล่าอะไรให้พี่เจฟัง”

ตามหลักการเขาว่า ถ้าเครียดมากๆ ความต้องการทางเพศมันก็หลบเข้ามุมเรียกออกมาใช้งานช่างยากเย็น ดีไม่ดีพาลทะเลาะกันเปล่าๆ ว่าผมเครียด เหนื่อย ง่วง อยากนอนว้อยยยยย พี่จะมาหื่นอะไรกันตอนนี้!...
แล้วมาที่คนนี้ล่ะ
พอแตงโมเย็นฉ่ำกับอาหารอีกหลายอย่างมาถึงในเวลาอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงถัดมา ชินที่กำลังนั่งดูซีรีย์อยู่ก็หันมาทำหน้าตาประหลาดใจ
“ซุปเปอร์ไม่มีคนหรือไง”
“มี แต่พี่ใช้ความเชี่ยวชาญหยิบมา”
ชินนึกภาพนี้ออกทันที คนตัวโตพุ่งตรงเข้าไปหยิบทุกอย่างที่เป็นเป้าหมาย ไม่ต้องเลือกหรือดูฉลากว่าผลิตเมื่อไหร่ หมดอายุเมื่อไหร่
หนุ่มผอมบางเดินตามมาที่โต๊ะกินข้าว รื้อหยิบมาเฉพาะแพ็คแตงโม แกะแร็บแล้วนั่งกิน พลางมองคนที่เรียงของเข้าตู้
“ป๊ะพี่ไม่ว่าอะไรเหรอ พี่ไม่กลับบ้านเลยเนี่ย”
“พรุ่งนี้ชินจะไปกับพี่มั้ยล่ะ”
พี่เจถามขณะที่เก็บแฮมเข้าตู้เย็น แล้วรวบถุงพลาสติกลงถังขยะ
ยังไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิเสธ ก็เลยหันกลับไปมอง
ชินนั่งกัดส้อมมองมานิ่งๆ
“ว่าไงครับ”
“อือ”
พี่เจลากเก้าอี้ตัวใกล้เข้ามานั่งเบียด “อยากให้พี่แนะนำชินยังไงดี”
“.........” ยังคงกินแตงโมต่อไป
“บอกว่า...แฟนพี่ได้มั้ย”
ชินลุกขึ้นเก็บกล่องเปล่าไปทิ้ง แล้วก็ล้างส้อม เดินกลับมาที่โซฟานั่งดูซีรีย์เหมือนเดิม
พี่เจลุกตามมานั่งเบียดบนโซฟา จับขาเรียวมาวางพาดตัก มือใหญ่ลูบไล้ข้อเท้า แทรกมือเข้าใต้ขากางเกง ขาเรียวเล็กแบบคนผอมก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีกล้ามเนื้อ
“ถ้ายังไม่พร้อมก็ไว้ก่อนก็ได้ เพราะเรายังมีเรื่องอื่นที่ควรทำก่อน”
ชินหันมามอง
“ทำอะไร”
พี่เจยิ้มหวาน ดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย ขณะที่เลื่อนมือนวดขยำจากข้อเข้าขึ้นสูงไปหาปลีน่อง ขาอ่อน เรื่อยขึ้นไป....
ชินจ้องมองกลับมา ท่าทางเหมือนนิ่งเฉย แต่หัวใจกลับเต้นแรง
สีหน้าขัดใจวูบเมื่อพี่เลิกขากางเกงอีกข้างขึ้นแล้วพลิกมือไปลูบไล้ต้นขา
“พี่อ่ะเชี่ยวโคตร”
“เหรอ”
“พี่ชอบทำอย่างนี้”
“ทำยังไง”
เลื่อนมือรั้งขอบกางเกงลง ปัดมือผ่านส่วนโป่งนูน ทิ้งน้ำหนักที่หน้าท้อง
“พี่ชอบ....ลวนลาม....ทำเป็น..เป็น....ไม่เอาแล้ว ผมจะไปนอนแล้ว” ชินปัดมือพี่ออก แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน
พี่เจตามเข้ามานอนซ้อนกอดหลัง
ชินส่งเสียงขัดใจแล้วก็นอนเฉย
สักพักมือพี่ก็เริ่มเลื้อย
“ลวนลามเหรอ” เจตนากระซิบกันข้างหูจนคนในอ้อมแขนทำคอย่น
“อือ”
ขยับตัวแนบชิด บีบอกบางเต็มมือ กดจมูกที่ลำคอขาวสูดดมแล้วจูบไซ้
ถอดเสื้อนอนให้แล้วดันคางให้หันมาหารับจูบ มือใหญ่ซุกลงใต้กางเกงนอนกอบกุมรูดมือจนขยายตัว
พี่เจจับชินนอนคว่ำจูบทั่วแผ่นหลัง ใช้หมอนรองหน้าท้องดันสะโพกยกสูง ชินหันมามองพี่ด้วยความหวาดระแวงที่พี่เลี่ยงการใช้เข่า
มีเพียงยิ้มหวานตอบกลับมาขณะที่บีบนวดก้นกลม ก้มลงแตะลิ้นที่รอยแยก ชินถึงกับเกร็งไปทั้งตัว ช่องทางด้านหลังยิ่งรัดแน่น ขยุ้มมือกับผ้าปูที่นอน
มือใหญ่ที่ก้นกลมเลื่อนขึ้นไปนวดที่แผ่นหลัง อ้อมหาอกบาง เลื่อนมือลงมาขยับรูดให้ด้วยความเร็ว จนชินร้องครางแล้วเกร็งตัวพ่นใส่ที่นอน
“ไม่ได้เอาออกเลยสิเนี่ย”
“ลืม” ชินบอกสั้นๆ ขณะที่พลิกหงายหอบหายใจ ทั้งสอบ ทั้งเคลียร์งาน แถมมีเรื่องไอ้โทระ ไม่ได้สนใจหรอกว่าตื่นเช้ามามันอยู่ในสภาพไหน
“ไม่เป็นไร ยกให้เป็นหน้าที่พี่เอง” พี่เจบอกแล้วก้มลงกดริมฝีปากที่อกสีอ่อน มือใหญ่บีบนวดแก่นกาย ปลุกให้ตื่นขึ้นมาใหม่
ชินสบตาสีฟ้าหวานเชื่อม ดึงพี่ขึ้นมาหาดูดปากแลกลิ้น สะโพกแกร่งกดบดเบียดจนต้องส่งเสียงครางต่ำๆ ลอดริมฝีปาก
มือใหญ่ฟอนเฟ้นไปทั่วร่าง สอดอ้อมเอวบางเลื่อนลงหาช่องทางด้านหลังแล้วเบียดนิ้วแทรก
“อ๊ะ....” ชินผวายกสะโพกซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง แต่พี่เจช้อนจูบให้เงยหน้าขึ้นมาหา ปลายนิ้วสอดลึกเตรียมความพร้อม กดนวดรอจนอ่อนนุ่ม ถึงได้ยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดไหล่ บีบเจลลงที่ช่องทางนวดย้ำ สวมถุงยาง แล้วกดเข้าหา
ความรัดแน่นของชินทำให้ต้องหยุดนิ่งสูดปากด้วยความเสียว ทั้งที่ใจอยากใส่เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีให้สมกับความคิดถึงและความต้องการ
มือเรียวยาวแตะที่อกกว้างแล้วหยิกที่ส่วนแข็งเป็นไต
น้ำใสคลอตากลมของคนที่กำลังหยิกอกคนอื่นให้หยุด
“เจ็บเหรอ” พี่เจถามแล้วก้มจูบที่หางตา
“อื้อ” ชินขานรับพ่นลมจากปาก พยายามเหลือเกินที่จะไม่เคร่งเครียดจนเกินไป
มือใหญ่ลูบไล้ทั่วตัว แล้วกดสะโพกแกร่งย้ำ การเคลื่อนไหวเนิบช้า ทั้งสะโพกและมือที่รูดให้ กระทั่งความเสียวแล่นพล่านไปทั่วตัว ชินขยับสะโพกรับ ดวงตาหวานฉ่ำ พี่เจถึงเร่งเร้า เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงลมหายใจ ร่างกายรุ่มร้อนจนถึงขีดสุด แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างกัน

=========จบตอนที่ 29==========

เขียนตอนแรกโตไม่มีคู่ แต่เขียนไปถึงตอนที่ 35 แล้วกลับมาอ่านก็พบว่าคู่ชายหญิงอีกคู่ที่วางไว้ดูผิดที่ผิดทาง ก็เลยต้องกลับมาแก้ไข
ตอนที่ 29 แล้ว ยอดวิวไปอย่างรวดเร็วเหนือความคาดหมาย แต่บอกผมบ้างว่าคุณคิดเห็นอย่างไร
ขอบคุณครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 12-06-2011 05:36:05

ตื่นมาก็เข้ามาเล้ามาอ่านก่อน
ดีใจจัง เจอเรื่องนี้ของคุณไจฟ์มาลงแต่เช้าเลย

ชินทำแบบนี้พี่เจก็เครียดนะ ชอบทำให้ห่วง
แต่ทำอย่างที่พี่เจบอกก็ดีนะ คุยกับโทระให้รู้เรื่องดีกว่า
แค่ผู้หญิงไม่ดีคนเดียวทำให้เพื่อนโกรธกัน
แล้วชินก็จำไว้นะว่า อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงของเพื่อน
คนเราทำผิดแล้วก็อย่าตามมาซ้ำเค้าเนอะ
ดีใจที่ีพ่อของชินยอมรับพี่เจได้ง่ายกว่าพ่อของยู
พี่รีสงสัยงานนี้หนักหน่อย กว่าจะไ้ด้การยอมรับ

อ่านเรื่องนี้ชอบพี่เจที่สุดเลย 
เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีนะค่ะ 
 :กอด1:  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 12-06-2011 06:26:58

คิดว่า อิพี่เจหื่นโคดๆ้เลยค่ะ   :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครั
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 12-06-2011 06:40:45

ไปคุยกับโทระให้มันรู้เรื่องกันไปเลย
ก็อย่างที่พี่เจบอกนั้นแหละไม่ต้องไปกลัว
ว่าอีนางมะนาวมันจะเสียหาย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-06-2011 06:52:25

แก้ไขแล้ว
+1 แล้ว
ป๋าหลับ 555555555555555

ขอบคุณมากครับ
tea ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 12-06-2011 07:26:30

แว่บมาอีกรอบ +1 ให้น้องtea แล้วกอดแน่นๆ1ที  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 12-06-2011 09:19:12

ไปคุยให้มันรู้เรือง ก้ดีเหมือนกันนะ

พ่อเเม่ชิน น่ารักเนอะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-06-2011 09:57:27

คู่พี่เจนี่นำหน้าหลายยกแล้ว ทำไมพี่รีกับน้องยูยังตามอยู่น้อ
แถมอุปสรรคพ่อตาก็ดูเยอะ สู้ๆนะพี่รี
ส่วนโทระ เฮ้อ คุยแล้วมันจะกลับมาเป้นเหมือนเดิมได้ไหมนะ ใจมันไม่อยากจะให้อภัยแล้วนี่นา สงสารชิน :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 12-06-2011 09:58:52

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ชอบคำพูดที่พ่อแม่ชินคุยถึงลูก ช่างเป็นพ่อแม่ที่รักและเข้าใจลูกจริงๆ
เจ้าชายน้ำแข็งชินเริ่มละลายบ้างแล้ว
+1ให้กับพ่อแม่ชิน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-06-2011 10:05:04

ชินก็ยังเป็นชินยังแบกความผิดไว้กับตัว ให้พี่เจช่วยชินด้วย55

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 12-06-2011 10:13:38

พูดกันตอนนี้ควง(คง)ไม่แคล้วได้ตะโกนใส่หน้ากัน

ที่แท้ พี่เจก็รีบมานี่เอง เลยโผล่มาทันเวลาเข้าหน้าครอบครัว...
ครอบครัวน่ารัก เข้าอกเข้าใจ เอาใจลูกเป็นที่ตั้ง ดีจัง...

แล้วแบบนี้จะแก้กันยังไงต่อไปหนอ?? อยากรู้จังครับ..

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-06-2011 10:31:58

พี่เจปอกเปลือกชินกินรอบแล้วรอบเล่า  พี่รียังไม่ได้แอ้มซักครั้งเลย  จะสงสารดีมั๊ยเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 12-06-2011 10:35:08

พี่เจกลับมาแล้ว...พร้อมออกกำลังกายในร่ม....  :-[
เชียร์ให้ไปคุยกับโทระตรงๆเลยนะ  เอาไงว่ามา  ดีกว่าลอบดักตีกันไปเรื่อยๆง่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 12-06-2011 10:57:20

มันต้องมีสักทางสิน่า ที่ทำให้โทระเข้าใจชินสักที

ว่าแต่แผนแตงโมนี่ใช้ได้ทุกทีเลยนะพี่เจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 12-06-2011 18:11:27

ไปเคลียร์กับโทระก็ดีเหมือนกันจะได้จบๆ ไปซะที

ส่วนชะนีอย่างมะนาว ก็อยากให้หล่อนเจอดีซะบ้าง  o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 12-06-2011 19:50:03

อยากให้ลากมะนาว เอ้ย!! พามะนาวไปคุยด้วยจัง เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น(รึเปล่า?)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 12-06-2011 21:41:16

พ่อชินน่ารักเข้าใจความเป็นไปของลูก ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 12-06-2011 21:51:57

งานนี้สนับสนุนให้ชินไปเคลียร์กับโทระ หาตัวช่วยเจ๋งๆ สักคน ทุกอย่างน่าจะดีขึ้น
ไม่อยากให้ชินเจ็บปวดกับความคิดแบบนี้ไปตลอดชีวิต  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 12-06-2011 23:19:22

อ่านปัญหาชินแล้วเครียดดดดดดดด  o22

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 12-06-2011 23:40:44

อ๊ายยยย วันนี้มาทำคะแนนซะดึกเรย ฮ่าๆๆๆๆ

คิดว่าอยากเห็นน้องยูสวี๊ท สวีทกะพี่รีบ้าง ฮ่าๆๆๆๆ
และอยากเห็นน้องยูแสกหน้าโทระ ได้แต้ม ก๊ากกกกกกก

พ่อพี่ชินน่ารักอ่ะ ฝากพ่อพี่ชินไปบอกพ่อน้องยูหน่อยจิ
ว่าอย่าเคร่งเครียดเกิ๊นนนนนน อิอิ

เอาผู้ช่วยทั้งหลาย ช่วยพี่ชินให้เคลียร์กะโทระได้เร็วๆเน้อ
พี่ชินของเราจะได้สดใสแบบจิงๆ จังๆ ซะที ^__^

ขอบคุณไจฟ์ทีคับ ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (12-6-54) (หน้า20ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 13-06-2011 03:20:30

ว๊ายๆๆๆ


พี่เจ น่ารักจิงๆ



 :z13:จิ้มุณไจฟ์กะคุณทีงับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 13-06-2011 08:27:09

(ต่อครับ)
ตอนที่ 30

คาดว่าเมื่อคืนนี้จะแสดงความคิดถึงมากไปหน่อย เพราะกว่าที่ชินจะเดินออกมาจากห้องนอนก็เกือบเที่ยง
หน้าซีดๆ ทั้งยังเหมือนเดินไม่ค่อยถนัด
“หิวมั้ย เลื่อนไปบ้านพี่วันหลังก็ได้นะ”
“ไปเหอะ เดี๋ยวเกิดพี่ต้องไปสิงคโปร์ขึ้นมาอีก”
“ยังไม่ใช่ในอาทิตย์นี้ อาทิตย์หน้าหรอก ไหวมั้ยเนี่ย”
ถามแล้วเดินเข้ามาใกล้เลยโดนหลังมือไปที
“ไปเปลี่ยนเสื้อเหอะ”
แต่พี่เจ ก็แค่เดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถ “ไปแวะกินที่ร้านใกล้บ้านพี่ละกัน”
ถามด้วยความเป็นห่วงจากหัวใจจริงๆนะเนี่ย แต่เค้ากลับทำหน้างอใส่
“อือ”
เขาบอกก็ปฏิบัติตามอย่างว่องไว รีบปิดบ้านนั่งรถออกมากินข้าวด้วยกัน ร้านข้าวช่วงเที่ยงนี่มันช่างแน่นขนัดเหลือใจ
และมันก็เป็นอีกครั้งที่ชินแสดงให้พี่เจเห็นถึงท่าทีไม่สนใจโลก ใครจะมอง ใครจะยิ้ม ชี้นิ้ว อะไรยังไงเขาก็มองแต่อาหารในจานข้างหน้า

จะว่าไปมันก็ดีเหมือนกันนะ

เมื่อรถเข้าไปใกล้บ้าน เห็นรถอีกคันที่เลี้ยวเข้าบ้านนำเข้าไปก่อน
ชายร่างใหญ่ในชุดเสื้อยืดสีอ่อน กับกางเกงสีครีมหยุดยืนรออยู่ข้างรถ แล้วยิ้มกว้างเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ข้างคนขับ
ข้างๆ คือหญิงสาวรูปร่างผอมบาง แต่งกายในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขายาวเหมือนกัน
และคนงานที่กำลังยกถุงกอล์ฟลงมาจากท้ายรถ
“นั่นป๊ะพี่เอง”
ชินพยักหน้า เปิดประตูก้าวลงจากรถแล้วเดินเข้าไปหา ยกมือไหว้
“สวัสดี เข้าบ้านกัน”
เข้ามาในบ้านป๊ะก็พาไปที่นั่งเล่นที่สวนสวย ตกแต่งด้วยน้ำตกเล็กๆ และปลาตัวน้อย 
พอนั่งลง น้ำเย็นก็ตามมาวางบนโต๊ะ
ป๊ะเริ่มต้นด้วยการหันมาถามชิน “เคยไปอิตาลี่มั้ย”
“ไม่ครับ”
“อยากไปเที่ยวอิตาลี่มั้ย”
ชินนิ่งคิดก่อนพูดตามนิสัย “ไม่ครับ ผมอยากไปเที่ยวแถวนี้มากกว่า พม่า ลาว เวียดนาม กัมพูชา มาเลย์ แต่ที่อยากไปที่สุดคือบรูไน”
“หรือ” พ่อเลิกคิ้วสูงให้คำตอบที่คาดไม่ถึง
“ผมอยากแบ๊คแพ็คเที่ยวแถวนี้น่ะครับ”
ป๊ะรีบชี้มาที่พี่เจคนที่กำลังนั่งยิ้มกว้างท่าทางภูมิใจนำเสนอแฟนสุดๆ “เจเรมี่จบไฮสคูลก็แบ๊คแพ๊คมาเที่ยวเมืองไทย”
ชินหันมามองหน้าตรงๆ “แบ๊คแพ็คตอนจบไฮสคูล”
“ใช่ เก่งมะ มาคนเดียวด้วย” เจ้าตัวออกจะภูมิใจ
แต่ชินถึงบางอ้อ เข้าใจแล้วว่า ทำไมเขาถึงได้ย้ายไปอยู่ห้องคนอื่นได้ง่ายนัก
ป๊ะเล่าเรื่องต่อไปเรื่อย สรุปก็คือ เมื่อพี่เจตัดสินใจย้ายมาอยู่เมืองไทยหลังจากที่มอมจากไป ป๊ะก็ตามมาลงทุนทำธุรกิจที่นี่ด้วย
พ่อลูกคู่นี้พูดเหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายๆ เพียงแค่พลิกฝ่ามือพอกัน ชินนั่งฟังเพลิน ขณะที่รู้สึกตัวเหมือนถูกจ้องมอง
สักพักก็ขอตัวลุกมาเข้าห้องน้ำ
หญิงสาวท่าทางกรีดกรายยืนรอ แต่ไม่มีคำพูด
เพียงแค่ปรายตามองอย่างดูถูก
ชินจัดการธุระส่วนตัว ล้างหน้าล้างมือเดินออกมา
หน้าใสหลังการล้างหน้า กลับทำหญิงสาวเหยียดปากดูถูก
แล้วชินเคยสนใจมั้ย ขนาดพี่สาวคลานตามกันออกมายังไม่เคยสนใจ เรื่องแค่นี้มีหรือจะสนใจ
พอชินจะเดินกลับออกไปที่สวนป๊ะ กับพี่เจก็กลับเข้ามาเหมือนกัน แล้วย้ายไปนั่งคุยในห้องทำงาน
มาถึงตอนนี้ ทำให้ชินอดไม่ได้ที่จะประเมินตำแหน่งของหญิงสาว
แล้วกลับไปดูพี่สาวทั้ง 7 จนถึงเมเร
อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้ ไม่มีความสำคัญอะไรเลย  ในสายตาของผู้ชาย 2 คนในบ้านนี้
เพราะตั้งแต่มาถึง จนถึงตอนที่ป๊ะเดินคุยกับพี่เจ แล้วหันมาเรียกชินไปนั่งคุยในห้องทำงาน
ทั้งป๊ะ และพี่เจไม่แนะนำ ไม่พูดกับผู้หญิงคนนี้สักคำ
กับพี่เจอาจไม่ชอบกัน
แต่ป๊ะเองก็เกินไป
มันคงมีอะไรที่คนที่เพิ่งแวะเข้ามาบ้านนี้เป็นครั้งแรกยังไม่ควรรับรู้อีกมั๊ง
...เหอะ อยากรู้ตาย....
ชินเดินตามเข้าไปในห้องทำงานของป๊ะ เห็นกำลังคุยกันเรื่องงาน พี่เจก็หันมาบอก
“เปิดโทรทัศน์ นอนเล่นที่โซฟานั่นได้นะชิน” มือใหญ่ชี้ไปที่โซฟาสีเข้มหน้าโทรทัศน์
แต่ป๊ะยังอยากรู้เรื่องของชินอีกนิดก็เลยถามก่อนที่ชินจะเปิดโทรทัศน์ตามคำแนะนำ
“ชินเป็นลูกครึ่งหรือเปล่า”
“พ่อผมเป็นคนญี่ปุ่น แม่เป็นคนไทยพ่อมาอยู่ที่นี่กับญาติตั้งแต่มัธยม เพราะว่าธุรกิจที่บ้านมีปัญหา จากนั้นพ่อก็ทยอยรับน้องมาอยู่ด้วยกันหมด”
“เหรอโอโต้ซังของชินต้องเป็นคนเข้มแข็งมากเลยสินะ”
ชินหันมาส่งยิ้มกว้างจนตาเป็นเส้นโค้ง ป๊ะก็เลยชวนคุยต่อ
“อยู่ต่างแดนตามลำพังตั้งแต่เด็กไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
หนุ่มผอมบางนั่งหลังตรงฟังป๊ะคุยเรื่องนั้นนี้ จนกระทั่งแม่บ้านมาเรียกว่าได้เวลาที่ป๊ะจะต้องนอนพักผ่อนช่วงบ่าย
คือถ้าเป็นวันธรรมดาก็ไม่ได้นอนพักหรอก แต่เพราะว่าวันนี้ไปออกรอบตั้งแต่เช้ามืด น่าจะได้เอนหลังพักผ่อนสักครู่ แต่ป๊ะก็แค่โบกมือ ชวนพี่เจและชินคุยต่อ

จนบ่ายสามหญิงสาวคนนั้นถึงได้เข้ามาในห้อง น้ำเสียงอ่อนหวาน “คุณคะไม่ไปเอนหลังสักนิดหรือคะ”
ป๊ะโบกมือใส่หญิงสาว “เรากำลังคุยงานกันอยู่”
ชินหันไปยิ้มให้กับหน้าต่างห้อง เพราะตั้งแต่มาถึงได้ยินประโยคที่เกี่ยวกับการทำงานไม่ถึง 5 ประโยค
“เออ จริงสินะ” ป๊ะเพิ่งนึกได้อีกอย่าง “เจเรมี่ยังไม่ได้พาชินเดินดูบ้านเลยนี่นา”
“คุณยังคุยงานกัน ให้ดิชั้นพาไปเดินดูบ้านดีกว่ามั้ยคะ” หญิงสาวอาสา
“ครับ” ชินลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามออกมา
หญิงสาวคนที่ยังคงไม่ได้รับการแนะนำชื่อ บอกว่าจะพาเดินดูบ้าน ก็พาเดินดูจริงๆ ตั้งแต่สวนสวยมาถึงห้องนอนใหญ่ชั้น 2
“ห้องคุณเจ”
ชินก้าวเข้าไปในห้องกว้าง รูปของเจ้าของห้องวางอยู่ที่โต๊ะเตี้ยข้างเตียง ในห้องนอนกว้างยังมีโต๊ะเขียนแบบ โต๊ะทำงาน และคอมพิวเตอร์จอยักษ์ ชินอมยิ้มเล็กๆ ให้กับห้องนอนที่เป็นโลกของพี่เจ
“แอ๊บแมนนี่มันเหนื่อยมั้ย” จู่ๆ หญิงสาวคนที่ก้าวตามเข้ามายืนอยู่ข้างหลังก็พูดขึ้น ดวงตาคมกริบหยุดนิ่งที่จิวเพชรแท้รูปดาวที่ชินใส่อยู่
หนุ่มผอมบางผมสวยเดินไปที่โต๊ะทำงาน มองลูกโลก และโมเมนตั้ม
“ผมไม่ได้แอ๊บ”
“เหรอ” หญิงสาวทำเสียงเหมือนไม่ค่อยอยากเชื่อ
ชินหันมามอง แล้วแนะนำตัว “ผมชื่อชิน”
“ชั้นชื่อจันทร์”
ชินพยักหน้ายิ้มรับ
“นี่พ่อแม่เธอรับได้เหรอที่ลูกเป็นแบบนี้ เป็นชั้นนะ ถ้าลูกชายชั้นเป็นแบบนี้ชั้นจะฆ่าตัวตายซะเลย”
ชินเอียงคอคิดตาม ไม่เห็นพ่อกับแม่จะมีท่าทางเครียดขนาดนั้น แม่อาจตกใจตอนที่เจอพี่เจ แต่ไม่ใช่เสียใจ หรือผิดหวัง ส่วนพ่อก็ออกจะเรื่อยๆ ยังไงก็ได้ตามเคย
“ก็ไม่เห็นเขาว่าอะไรนี่”
“แต่ลึกๆเค้าอาจเสียใจมากก็ได้”
พอชินเพียงแค่ยิ้มเฉยแทนการแสดงความคิดเห็น จันทร์ก็พูดต่อไป
“นี่ชิน คุณเจเรมี่เขาไปอยู่กับเธอหรือไง”
ชินยังคงพยักหน้า
“ผู้ชายแบบเธอมีอะไรดี ผอมแห้งอย่างนี้ ดีกว่าผู้หญิงตรงไหน ชั้นไม่เคยเห็นเขาจะจริงจังกับใครสักคน ไม่เคยซ้ำหน้า...”

“พูดอะไร!” เสียงดุและห้วนดังขึ้นที่ประตูทำให้จันทร์หันไปมอง แล้วสะบัดหน้าเดินออกไปจากห้อง
“เค้าพูดอะไรกับชิน” พี่เจถามเมื่อประตูห้องปิดลง
 ชินถอนหายใจหนักๆ “เวลาพี่อยู่บ้านเคยคุยกับเค้ามั้ย”
“ไม่ ผู้หญิงของป๊ะ พูดด้วยแล้วมันยาวกว่าที่คิดทุกที เลยพูดน้อยๆดีกว่า”
“มิน่า...” ชินพยักหน้า นั่งลงที่เตียงนอนกว้าง
“มิน่าอะไร”
“ก็มิน่า...” ชินหันไปมองรูปภาพข้างเตียง “หนีมาอยู่เมืองไทย เพราะหนีผู้หญิงของป๊ะแน่ๆ”
“อือ คนก่อนน่ะ พอคุยด้วยแล้วเค้ากลับไปตีความว่าเรากำลังคิดอะไรกับเค้าซะได้ เลยตัดปัญหา”
 “พี่น่ะนะ เข้าใจทุกคนรอบโลก แต่เว้นคนต้องห้ามไว้”
“ก็คนต้องห้ามไง ไม่อยากยุ่งด้วย”
.......แบบนี้มันดีมั้ยเนี่ย...
“ป๊ะไปนอนพักแล้วเหรอ”
“อือ”
“ตามมาเพราะระแวงกลัวโดนใส่ไฟ หรือเพราะว่าป๊ะไปพักเลยตามมาดูผม”
พี่เจขยับนั่งที่หัวเตียง ดึงชินมานั่งซ้อนกอดไว้
“แบบนี้แสดงว่าถูกทุกข้อ” ชินทาย
พี่เจดันคางสวยให้หันมารับจูบ แต่เมื่อชินพับขาพลิกตัวเข้ามาหา ความรู้สึกเจ็บเข่าแล่นปร๊าดถึงหัวใจ
 “เป็นอะไร”
ชินส่ายหน้า แต่รู้สึกเหมือนมือกำลังเย็น พี่เจจับมือมาบีบนวดให้
“ดีขึ้นมั้ย”
หนุ่มหน้าสวยพยักหน้า ยิ้มเจื่อนๆ ไม่อยากโกหกเรื่องอาการเจ็บเข่า แต่ก็ไม่อยากเล่าเรื่องให้ฟัง
“จันทร์เค้าก็แค่อยากมีตัวตนในบ้านนี้เท่านั้น ผมไม่ได้กังวลเรื่องเค้าหรอก”   
“พี่ไม่ได้ถามเรื่องนั้น”
ชินเหลือบตาขึ้นมอง เหมือนมองเห็นความไม่พอใจที่แฝงอยู่ในดวงตาสีฟ้าแล้วต้องหลบตามองคาง
“ก็ไม่อยากบอก”
พี่เจถอนหายใจแรงเงยหน้ามองเพดาน
“ก็...มันไม่มีอะไร เรื่องธรรมดาของนักกีฬาไง”
ชินพูดไม่ค่อยเต็มปากเต็มคำ
แต่พี่เจยังทำหน้าตาเบื่อหน่ายไม่เลิก ชินเลยจับคางพี่พลิกไปพลิกมา “เดี๋ยวนี้งอนถี่นะเนี่ย”
“ใคร๊ ใครที่ไหนงอนไม่เมี๊ยะ”
ทำเสียงสูงลิ่ว หน้าตาแบบนี้น่ะนะ ไม่งอน
ชินรั้งใบหน้าพี่ลงมาหาดูดริมฝีปากล่างของพี่ ผลก็คือลิ้นร้อนที่รุกไล่เข้ามาหาทันที ตามมาด้วยการกดไหล่ลงนอน
“อื้อ...ไม่พลาดเลยนะ”
แต่ความเจ็บยังคงไม่ไปไหน ชินจิกมือกับไหล่หนาถ่ายทอดความเจ็บ
ริมฝีปากที่กดจูบไปทั่วไปหน้าหยุดนิ่งที่แก้มใส
“ไปหาหมอนะ”
“ไม่”
“ไปดูสักนิดว่าเป็นอะไร”
“ไม่”
พี่เจผุดลุกขึ้นนั่ง “บอกเหตุผลพี่ซักข้อสิว่าทำไม”
“เดี๋ยวก็หายเอง”
“มันจะหายได้ยังไง พี่เห็นชินเจ็บแบบนี้อยู่บ่อยๆ แล้วตอนที่พี่ไม่เห็นอีกล่ะ”
“เดี๋ยวก็หาย จริงๆ ผมเจ็บไม่นานหรอก”
มือใหญ่เสยผมลวกๆ หันมามองคนที่กำลังหน้าซีดแล้วลุกออกไปจากห้อง กลับมาในอีกไม่ถึง 2 นาทีถัดมา ในมือมีแก้วน้ำกับยาแก้ปวด
ชินขยับตัวลุกขึ้นนั่งรับยามากิน
“ชิน ถ้าไม่อยากเล่า ก็ไม่ต้องเล่า แต่ชินต้องไปหาหมอ”
“ผมไม่เล่า และไม่ไปหาหมอด้วย”

พี่เจเดินเข้าไปคลับสีม่วงที่คุ้นเคย เพื่อนทั้ง 4 คนยกมือเรียกมาแต่ไกล ก่อนเดินไปหาเพื่อนพี่เจแวะเค้าท์เตอร์สั่งเบียร์แล้วเดินถือมาหาเพื่อน
ซี 1 เริ่มเปิดประเด็นก่อน “มึงกินกันนานๆนะ กูจะย่องไปตีท้ายครัวบ้านไอ้เจ”
พี่เจพ่นเสียงจากมุมปากแล้วยกเบียร์ขึ้นจิบ “ดื้อโคตรๆ”
อเล็กซานด์เพื่อนฝรั่งผมสีทองโอบแขนล่ำกอดคอเพื่อนไว้ “เฮ่ย ใจเย็น ม้าดีต้องพยศ”
“สำนวนประเทศไหนวะเนี่ย กูเคยได้ยินแต่ม้าป่า” แมทธิวฝรั่งผมสีเข้มหัวเราะขำ
ขณะที่ซี 2 ผู้มีสัญชาติไทย ท่าทางเคร่มขรึม “มีปัญหาอะไรกันหรือไง ค่อยๆคุยกัน”
“ปัญหาคือเขาไม่คุยไง กูไม่ได้อยากรู้เรื่องส่วนตัวอะไรของเขาเลยนะโว้ย กูแค่อยากให้เขาไปหาหมอก็แค่นั้นเอง”

ความรักความเป็นห่วงที่ให้ไป ยิ่งนานยิ่งเหมือน....ถมทรายลงไปในทะเล....ละลายหายไป

“เออ ก็ใจเย็นๆ” ซี 2 ย้ำคำเดิมลูบหลังเพื่อน “แล้วมีปัญหากัน มึงดันหนีออกมาเที่ยวแบบนี้ ชินจะไม่ยิ่งคิดมากหรือไงวะ”
พี่เจหันไปมองทางอื่น ยอมรับว่าที่เพื่อนพูดมาก็ถูก แต่ที่ออกมาก็เพราะไม่อยากพูดซ้ำซาก แล้วมันจะกลายเป็นการทะเลาะกัน
คิดวุ่นวาย จิบเบียร์ไปเรื่อยๆ สายตาหันไปเห็นรีนาโต้กับเพื่อน
หนุ่มตาสีเขียวยกขวดเบียร์ทักทาย แล้วเดินเข้ามาหา
“คิดว่าพี่อำลาที่นี่ไปแล้วซะอีก”
พี่เจหัวเราะขมๆ “นายเองก็ยังเที่ยว ไม่เห็นเพื่อนนายคนที่เจอเมื่อวันก่อนที่บ้านชิน”
“ไอ้หมงมันไม่เที่ยวหรอกพี่ มันต้องเลี้ยงแม่ เลี้ยงหลาน”
“คนดี”
“ใช่ มันเป็นคนดี ชอบพี่สาวชิน จะจีบก็กล้าๆกลัวๆ”
“แล้วนายกับยูล่ะ”
“ก็เรื่อยๆ อย่างที่พี่เห็นน่ะแหละ ให้มีพื้นที่ว่าง เขาก็ไม่กดดันตัวเอง ก็ดูเค้ามีความสุขขึ้น”
ดวงตาสีฟ้าของพี่เจจ้องมองไปที่แสงสีรอบตัว
พี่รีพูดต่อไป “พูดถึงไอ้หมง มันเล่าว่า เคยเห็นชินมาหาซินซินขอของอะไรบางอย่าง ตอนนั้นยังคิดอยู่ว่าพี่น้องคู่นี้สวยมาก แล้วซินซินก็พูดเรื่องขาของชิน”
พี่เจพยักหน้ารับรู้ และรับว่าใช่ในเวลาเดียวกัน พี่รีพูดต่อ
“ผมมั่วไปเองหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่ผมเห็น ผมได้ยินมาเนี่ย ผมคิดว่า โทระเป็นคนทำให้ชินขาเจ็บ”
“ชั้นก็คิดอย่างนั้น แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ยอมไปหาหมอ”
พี่รีนิ่งคิด แล้วพูดขึ้นช้าๆ “ตอนที่ผมทำผิดต่อยู แล้วยูก็ตีผมแล้วก็จริง แต่ยูก็บอกกับผมว่า เขาต้องลงโทษตัวเองที่ตามใจผม”
พี่เจหันกลับไปมองหน้าพี่รี ท่ามกลางแสงสีกลิ่นบุหรี่อบอวล คนตาสีฟ้ารู้สึกเหมือนกับว่านี่คือคำตอบที่รออยู่

=========จบตอนที่30=========
 :m9: โย่ว ได้ขึ้นหน้าใหม่เื่รื่อยๆ ดีใจมาก กอดๆๆๆ คุณผู้อ่านทุกคน ทุกความเห็น ทุกคำแนะนำ

ขอบคุณมากครับ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 13-06-2011 08:54:50

ขอบคุณค่ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 13-06-2011 09:05:43

งึมๆๆๆ แล้วแปลว่าอะไรเหรอ? ลงโทษตัวเอง...ที่ตามใจตัวเอง
ถ้าพี่เป็นพี่เจ ก็จะบอกว่า งั้น ก็ต้องไม่ตามใจ โดยการบังคับไปหาหมอ ลากไปให้ได้...(เกี่ยวป่ะ)

รออ่านตอนหน้านะคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 13-06-2011 09:15:55

ที่จริงพี่ซินซินก็รู้เรื่องขาของชิน น่าจะช่วยพี่เจกล่อมชินให้ไปรักษา

ถ้ายูรู้อีกคนก็เป็น 3 แรง เผื่อชินใจอ่อน ยกโทษให้ตัวเองซะที

ขอบคุณ คุณไจฟ์ ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 13-06-2011 09:19:13

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ไม่มีวิธีลงโทษตัวเองที่ดีกว่านี้แล้วเหรอชิน
ทรมานกายตัวเอง ทรมานใจคนรัก :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 13-06-2011 09:25:31

ชินจะทำร้ายตัวเองแบบนี้ทำไม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-06-2011 09:36:44

ลงโทษแล้ว สำนึกผิดแล้ว ก็น่าจะพอได้แล้วเนอะ :กอด1:
ไม่ต้องถึงขนาดลงโทษตัวเองไปจนวันตายหรอกชิน มันต้องดีขึ้นแน่ๆ เป็นกำลังใจให้น้า :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 13-06-2011 09:51:19

สงสารชินเน้อ นึกโทษตัวเอง ลงโทษตัวเองแบบนี้
คนที่รักชิน ก็เจ็บไปด้วย  :เฮ้อ: เอาใจช่วยพี่เจช่วยชินให้เลิกโทษตัวเองซ๊ะที
ยัยมะนาวมันน่านัก  :beat:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 13-06-2011 11:22:31

ฮ่าๆๆๆ เด๋วนี้พี่เจ กะชิน เค้าสลับตำแหน่งการงอลกันแล้วหรอ ><

ชอบ 2 สองพี่น้อง ชิน กะ น้องยู ก้อตรงที่เด็ดเดี่ยวนี่แระ
แต่อย่าลงโทษตัวเองมากเกินไปเรย นะนะ

รู้สึกว่าพี่รี เหมือนจะรู้ความลับเอยะจริงๆ
มาไขปริศนาให้พี่เจ ตลอดๆๆ ฮ่าๆๆๆ

เค้าคิดถึงน้องยูอ่า ^^

ขอบคุณน้องชายจ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 13-06-2011 13:37:32

ลงโทษตัวเองทำไม  เจ็บตัวแล้วยังต้องเจ็บใจอีกเหรอ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 13-06-2011 13:42:48

พี่เจต้องขอบคุณพี่รีซินะ ที่ทำให้คำตอบมันกระจ่างมากขึ้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 13-06-2011 15:11:47

ลงโทษตัวเอง ที่ทำแบบนั้นเหรอชิน
แอร๊ แมนเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 13-06-2011 15:31:37

แหม... บางทีผู้หญิง ก็ปากร้ายใช่ย่อย


อ่านแล้วยังกลัวตัวเองเลย :z3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 13-06-2011 18:54:01

ชินกำลังลงโทษตัวเอง
แต่ทำไมไม่คิดถึงคนรอบข้าง ที่รับรู้ถึงความเจ็บปวดของตัวเองบ้างเนี่ย
แบบนี้เรียกว่าลงโทษตัวเองแต่กระทบไปถึงคนอื่น จะได้มั้ยคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 13-06-2011 19:55:22

มาช่วยหนุนให้ขึ้นหน้าใหม่อีกแรงค่ะ  :z2:
คิดว่าระดับนี้แล้ว  พี่เจคงต้องโปะยาสลบแล้วจับหาหมอนะคะ
ส่วนเหตุผลของพี่รี อ่านแล้วก็...เออจริง...  มิน่าล่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 13-06-2011 20:44:06

พี่รีทำให้พี่เจเิข้าใจชินมากขึ้น
แต่ไม่ต้องลงโทษตัวเองขนาดนั้นก็ได้
เบื่อโทระเมื่อไหร่จะยอมรับความจริงสักที

+1 เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีค่ะ

  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 13-06-2011 21:05:34

คู่ชินกะพี่เจนี่ดีจังครอบครัวยอมรับได้ น่ารัก :กอด1:
สงสารชินอ่ะยังลงโทษตัวเองอยู่ เพื่อชดใช้ความผิดให้โทระ :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 13-06-2011 21:14:53

ลงโทษตัวเองแบบนี้มันไม่ดีนะชิน
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (13-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 14-06-2011 08:13:21

พี่เจอย่าเครียดค่ะ ถมทรายลงไปในทะเล สักวันมันก็ตื้นเขินไปเอง
หุหุ เสนอคนจัดการยัยมะนาว ปากแบบคุณจันทร์เมียป๊ะเหมาะที่สุด  o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 14-06-2011 09:00:14

(ต่อครับ)
ตอนที่ 31

2 มือถือถุงพลาสติกใบใหญ่ย่องเข้าบ้านตอนห้าทุ่มเศษ
อย่าบอกใครเขานะว่า คุยกับรีนาโต้ที่คลับสีม่วงยังไม่ทันจะสรุปได้ว่าไอ้ที่มิกซ์แอนด์แมทช์กันนั่นน่ะมันใช่สักกี่เปอร์เซ็นต์ คุณพี่เจเรมี่ก็อยู่ไม่ติดจิบเบียร์อีกอึกแล้วก็โบกมือลาเพื่อนฝูง
รวมเวลาอยู่ในคลับไม่ถึงชั่วโมง!
มันเกิดขึ้นแล้วกับคนที่ชื่อเจเรมี่!

ตอนที่เดินออกมาเอารถเห็นแก๊งค์มอเตอร์ไซค์ขับผ่านไป อุปทานไปเองว่ามันคือแก๊งค์ของโทระ ทั้งที่อัตราความน่าจะเป็นมันช่างน้อยนิด
ขับรถออกมาก็ชะโงกมองหาร้านขายยาหรือว่าคลีนิคที่ยังอาจเปิดอยู่
เหอเหอเหอ มันคงมีหรอกนะ สี่ทุ่มกว่าแล้วเนี่ย
ลองแวะเข้าไปดูที่ซุปเปอร์ที่คุ้นเคยก็มีแต่ผ้ายืดกันเคล็ด กับเจลร้อนแบบที่เคยใช้ตอนเล่นบอล ก็ลองซื้อมา
อ้อ...ไม่มีทางลืมแตงโม ทูตสานสัมพันธ์อันดีอยู่แล้ว

เปิดประตูเข้าบ้านไฟยังเปิดอยู่ มองตรงไปที่โซฟาและโต๊ะทำงานไม่มี เลี้ยวขวาไปที่ครัวเล็กๆ ถึงได้เห็นคนที่นั่งอยู่กับพื้นคาประตูระเบียงที่เปิดกว้างมองออกไปข้างนอก
จนเมื่อวางของลงบนโต๊ะ เขาถึงได้หันมามอง
“ทำไมกลับมาเร็ว”
“ไม่เร็วหรอก แต่รู้สึกไม่ดีที่ทิ้งชินอยู่บ้านคนเดียว”
พี่เจบอกแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆ
“ผมก็อยู่คนเดียวอยู่แล้ว”
ใจหล่นวูบลงไปกองอยู่กับพื้น ได้แต่โอบเอวบาง ลูบมือตามชายโครงเบาๆ
นี่คือความจริงอีกอย่าง
ชินไม่มีเพื่อน
ยูมีเพื่อนสนิท 2 คนและอาจจะทั้งห้องอย่างที่รีเคยเจอมา
รีนาโต้เองก็มีเพื่อนสนิทในที่งานอย่างหมง และมีเพื่อนเที่ยวที่เป็นกลุ่มเกย์ กับกระเทยกลุ่มใหญ่
พี่เจเองก็มีเพื่อนสนิททั้งในการทำงานและเพื่อนเที่ยวอีก 4 คน
แต่ชินไม่มี........
“ตอนนี้คลับยังไม่ปิดเลย อยากไปด้วยกันมั้ย”
ชินหันไปมองทางอื่น ไม่ตอบรับคำชวน
“ชิน พี่รู้ว่าเราต่างก็ต้องการมีที่ว่าง แต่พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมพี่ถึงอยากเสือกเรื่องชินนัก”
คาดว่าเสียงเริ่มห้วน อารมณ์จะเริ่มมา เพราะชินหันมามองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
“ผมไม่ได้ว่าอะไรเรื่องที่พี่เข้ามาช่วยผมเลยนะ”
“แต่พี่รู้สึกแบบนั้น พี่รู้สึกเหมือนเป็นคนอื่นอยู่ตลอดเวลา”

.........ทั้งที่พี่รู้ แต่พี่ต้องทำเป็นไม่รู้ตลอดเวลา.........
“พี่ไม่ใช่คนอื่น แต่ผมไม่สะดวกที่จะบอกกับพี่”
...ชินนอนกับแฟนเพื่อน พี่รู้ตั้งนานแล้ว ชินเจ็บเข่าเรื้อรังพี่ก็รู้นานแล้วเหมือนกัน....
มันมีอะไรอีกหรือไง ไม่อยากรู้เรื่องของเมื่อวานนี้เลยสักนิด ที่ขอก็คือวันนี้

“งั้นขอแค่นิดเดียว ขอแค่ไปหาหมอด้วยกัน”
“ไปหาทำไม”
“ไปตรวจขาของชินไง ถ้าต้องทำอะไรกับมันก็ต้องทำ จะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้”
“แต่มันไม่เป็นไรแล้ว” ชินบอกแล้วลุกขึ้นยืน ยกขาพาดขอบระเบียงให้ดูอีกต่างหาก
พี่เจได้แต่ลุกยืนมอง
เดี๋ยวนะ ทบทวนนะ
ตอนที่เขาเจ็บมากๆน่ะเขาทำยังไง
เดินเยอะๆ ใช่มั้ย แล้วยังไงอีก ทิ้งน้ำหนักตัวลงที่เข่า..เอ่อ..คุกเข่าไม่ถนัดใช่มั้ย แล้วยังไงนะเมื่อบ่าย พลิกขยับตัวเร็วๆใช่มั้ย
แต่ว่าตอนนี้
เจ้าตัวเอาขาข้างขวาเจ้าปัญหาพาดระเบียง น้ำหนักทิ้งลงขาซ้ายเต็มๆ แล้วก็เดินเรื่อยๆกลับเข้ามาในห้อง

...พี่เจรู้ทัน
เพียงแค่ชินหันไปสบตาสีฟ้าก็รู้ว่าพี่รู้ทัน แต่ตอนนี้ชินยังไม่อยากให้รู้
คนรูปร่างผอมโปร่งเดินกลับมาที่ห้องนอน “ผมจะนอนแล้ว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ผมมีสอน”
สิ่งที่ไม่ชอบที่สุดก็คือสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงแบบนี้ กับคำถามที่ว่าสบายดีมั้ย เป็นอะไรหรือเปล่า แบบที่พี่ซินซินชอบถาม
ทุกครั้งที่ได้ยิน มันคือความรู้สึกว่าเรากำลังเป็นภาระ เป็นคนอ่อนแอที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
แล้วก็พาลโกรธไปหมดทุกคน
เหมือนที่พี่ซินซิน กับยูโดนมาตลอด
เพราะฉะนั้นอย่ามาทำเหมือนผมเป็นภาระของพี่!
   
เมื่อชินเข้าห้องสอนเทควันโด้ในวันอาทิตย์ พี่เจทำฟอร์มขึ้นไปรับเสื้อผ้าเครื่องแบบของชินที่เจ้าตัวเอาไปส่งให้ที่บ้านซักเมื่อวานนี้
เจ้าหน้าที่ของศูนย์ที่ช่วยซินซินถือของขึ้นมา เพิ่งตะกร้าผ้าของชินที่มุมห้อง พี่เจก็เดินตามเข้ามา
“อ้าว มาพอดีเลย” หญิงสาวหันมาถามด้วยรอยยิ้มสดใส “วันนี้พี่เจพักผ่อนหรือคะ”
“ครับ พอดีผมมีเรื่องอยากคุยกับซินซินด้วย”
ซินซินพยักหน้า หันไปบอกให้เจ้าหน้าที่ศูนย์ออกไปข้างนอกก่อน
“ชินเป็นอะไรหรือคะ”
“ขาของเขา”
ซินซินหลบตาวูบทันที
“ผมรู้ว่าขาเขาเจ็บ แล้วก็เจ็บมากด้วย แต่ผมต้องทำเป็นไม่รู้” พี่เจบอกแล้วเดินตามซินซินไปนั่งที่เก้าอี้โซฟาตัวเล็กในห้อง
“ชินไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาเจ็บ”
“มันเกิดขึ้นเพราะการแข่งขันหรือเพราะโทระ”
“ตอนช่วงแข่งเขาก็มีอาการเคล็ดเล็กๆน้อยๆอยู่ก่อนนะคะ” พี่ซินซินตัดสินใจเล่าหมด ดีกว่าเก็บไว้ในใจคนเดียว “ตอนที่โดนโทระทำร้ายครั้งนั้นเข่าเขาบวมมาก ปวดมาก ก็นัดเอ็กซเรย์ ....”
ซินซินเล่าค้าง เมื่อพ่อชินเปิดประตูห้องทำงานของซินซินแวะเข้ามาทักทาย พี่เจหันไปยกมือไหว้
“มีอะไรกัน”
แล้วซินซินกับพี่เจก็ต้องเล่าเรื่องใหม่อีกครั้ง
“ทำไมมันถึงได้ขนาดนี้นะ” พ่อกอดอก หลังตรงพูดเสียงต่ำๆ
“เขากำลังลงโทษตัวเองใช่มั้ยครับ” พี่เจถาม
พ่อพยักหน้า “เรื่องลงโทษตัวเองก็เรื่องหนึ่ง แต่เรื่องปิดบังอาการของตัวเองก็เรื่องหนึ่ง”
“ทำไมต้องทำอย่างนั้นคะ” ซินซินถามพ่อ
พ่อสบตาสีฟ้าของพี่เจ แล้วหันไปมองลูกสาวคนเล็กนิ่งๆ
“พ่อไม่แสดงความอ่อนแอต่อหน้าลูก พี่ไม่มีวันยอมแพ้ต่อหน้าน้อง”

ทั้งพี่เจและซินซินต่างหันไปมองนอกหน้าต่าง
ไม่ว่าจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้อยู่ที่ไหน มีปัจจัย ตัวแปรอะไรเข้ามาบิดเบือนไป แต่ปลายทางความคิดของชินคือน้องชายที่ชื่อยู คนเดียวที่ชินไม่อยากให้รู้เรื่องการทรยศเพื่อน คนเดียวที่ไม่อยากให้รู้ว่าเจ็บหนัก
“ผมแค่อยากให้ชินไปหาหมอ”
“พอเจอหน้าหมอมันก็จะบอกเขาว่ามันไม่เป็นไร” พ่อบอก พี่เจได้แต่พยักหน้ายอมรับ ไม่รู้ว่ากี่ครั้งกี่หนที่เห็นชินนอนหลับอยู่แล้วนึกอยากอุ้มไปหาหมอให้รู้แล้วรู้รอด
“แล้วเราจะต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ แล้วนั่งดูเขาเจ็บไปอีกนานแค่ไหน”
“จนกว่าจะถึงวันที่มันให้อภัยตัวเอง” พ่อพูดเรียบๆ ทั้งพี่เจและซินซินต่างก็ทำหน้าตาไม่เข้าใจ พ่อก็เลยหัวเราะเสียงจมอยู่ในคอ
“มันเป็นแบบนั้น มันคือศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ที่ชินทำมันหายไปด้วยการทำผิดต่อเพื่อน หรือที่มันคิดว่ามันทำผิดต่อยูมาตลอด ดังนั้นมันต้องสร้างขึ้นมาใหม่ด้วยตัวมันเอง”

พี่เจคิดทบทวน ที่ชินคิดว่าตัวเองทำผิดต่อน้องเกิดขึ้นก่อน ชินลงโทษตัวเองด้วยการดูแลน้องแบบที่ใครจะมองว่ายังไงก็ไม่แคร์ แล้วก็มาลงโทษตัวเองที่ทรยศเพื่อนด้วยการปฏิเสธการรักษา
เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่อยากเข้าใจ

พอตกบ่ายคนที่มาเฝ้าหน้าห้องเรียนศิลปะการต่อสู้ก็กลายเป็นพี่รี
หมดชั่วโมงเรียนดาบยูเปิดประตูออกมาส่งนักเรียนพูดคุยกับผู้ปกครองแล้วเดินนำพี่รีไปที่ห้องล็อคเกอร์เหมือนเคย
“มีข่าวดีหล่ะ” พี่รีบอกท่าทางกรุ้มกริ่ม
“อะไร”
“ธุรกิจฝืดเคืองอบรมเหลือแค่เดือนเดียว”
ยูทำหน้าตายู่ยี่กับล็อคเกอร์แล้วหันมามองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ธุรกิจฝืดเคืองข่าวดีเหรอ”
พี่รีเลยรีบแก้ข่าว “อบรมเดือนเดียวต่างหากที่เป็นข่าวดี”
ยูพยักหน้า หยิบตะกร้าสบู่เข้าไปอาบน้ำ ขณะที่พี่รีนั่งรอเหมือนเดิม หันไปส่งยิ้มทักทายกับครูสอนว่ายน้ำที่เข้ามาอาบน้ำ
แบบว่า มาสม่ำเสมอจนคุ้นกันไปหมดแล้ว
“แต่ไปอาทิตย์หน้าเหมือนเดิมใช่มะ” ยูตะโกนตามมาจากในห้องน้ำ
“ใช่”
“น้าหมงไปด้วยป่ะ” ไปๆมาๆ น้าหมงของไอ้ลูกอ๊อดกลายเป็นน้าของทุกคนไปหมดแล้ว
“เปล่า”
“แล้วพี่มีสิทธิพิเศษอะไรเนี่ยถึงได้ไป”
“ก็พี่มาจากสำนักงานในอเมริกาไง พอครบระยะเขาก็เรียกกลับไปเป่ากระหม่อมไม่งั้นคาถาเสื่อม”
ยูหัวเราะลั่น และเหมือนจะมีเสียงหัวเราะมาจากห้องอื่นด้วย
“ไรวะ บริษัทนี้เล่นของด้วยเหรอเนี่ย”
“อะแน่นอน ของเขาดีจริง”
“ค่ายรถนี้มันยังไงกันวะเนี่ย” ยูบ่นขำๆ
“แต่ยูกำลังจะเปิดเทอมแล้วใช่มั้ย”
“ใช่”
“แล้วเราจะไปเที่ยวกันได้มั้ยเนี่ย”
เสียงในห้องน้ำเงียบไปครู่หนึ่ง “ผมว่าเวลาที่พี่กลับมามันใกล้ๆกับเมเรกลับมานะ สงสัยถ้าจะไปเที่ยวกัน เมเรต้องตามไปด้วยแน่ๆ”
พี่รีที่อยู่ข้างนอกนับนิ้ว “ก็ไม่เป็นไรนี่ เพิ่มมาอีกคน เรามีใครบ้างนะยู ไอ้โต ไอ้บีม ชินไปพี่เจก็คงไป แล้วเมเรก็ต้องไม่พลาด”

....ขอโทษนะครับ ไอ้ที่พูดถึงชินกับพี่เจเนี่ย เขายังไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะว่า พี่รีกับยูจะไปเที่ยวกันน่ะ...

“ผมว่า เมเรคือคนที่มีความสุขที่สุดงานนี้”
“เพราะได้ไปเที่ยวกับชินแล้วก็พี่เจน่ะเหรอ”
“โหพี่ หนุ่มทั้งแก๊งค์ เมเรควง 6 นะคราวนี้ไม่ใช่ควง 4 เหมือนที่ผ่านมามีหวังหน้าบานเป็นจานดาวเทียม”

ชินเดินออกมารับโทรศัพท์น้องชายที่นอกห้องแล็บ ลมเย็นพัดผมนุ่มปลิวมองเห็นจิวที่หูส่องประกายจนคนเดินผ่านต่างหันมามอง แต่ดวงตาของชินยังคงมองผ่านออกไปนอกหน้าต่าง ไม่สนใจสายตาใครเหมือนเคย
“อือ ไปก็ไปสิ ชั้นต้องไปขอคุณอาให้ด้วยหรือเปล่าล่ะ”
“ขอดิ ว่าแต่พี่จะเป็นไรมั้ยถ้าเราจะไปทะเลกัน”
ชินนิ่งอึ้ง ถามว่าเป็นไรมั้ย ก็ต้องตอบว่าเป็น ในใจยังเป็นห่วงอยู่ ไม่อยากให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอีก
แต่ก็รู้ว่ามันมีทางป้องกันไม่ให้เรื่องไม่ดีนั้นเกิดขึ้นได้เหมือนกัน
พอพี่ชายเงียบไปน้องก็ยื่นข้อเสนอใหม่
“พี่ชิน งั้นเราเปลี่ยนไปน้ำตก หรือเที่ยวเขื่อนล่องแก่งกัน”
“ไปทะเลก็ได้ รอพี่รีกลับมาแล้วค่อยจองที่พัก”
“เมเรต้องไปด้วยแน่ๆ พี่ชวนพี่ซินซินไปด้วยดิ”
“หยุดงานกันยกทีมเลยเหรอ”
“คุณลุงคลั่งแหง”
บอกว่าพ่อของชินจะคลั่ง แต่เจ้าตัวกลับหัวเราะเสียงดัง
ชินพลอยส่งยิ้มให้กับต้นไม้ สายลมนอกหน้าต่างห้องไปด้วย
“ตกลงไปกันนะ” น้องชายย้ำอีกครั้ง
“เออ ไปสิ”
กดโทรศัพท์ปิดเครื่องหันมา ปรากฏว่านีมายืนอยู่ข้างหลัง
“ด๊อกเตอร์เบรก เลยจะไปกินข้าวกัน”
ชินพยักหน้า เดินกลับเข้าไปในห้อง เพื่อนหลายคนกำลังล้างมือเตรียมตัวพัก ชินถอดเสื้อคลุมใส่ไม้แขวน ล้างมือแล้วเดินตามออกมา
เรียกได้ว่ารอกันอยู่ทั้งห้อง
ออกมากินข้าวร้านประจำ เพราะเวลามีจำกัดเสร็จแล้วก็เดินกลับ
สาวผมยาวสีทองสดใส เสื้อสายสปาเก็ตตี้กระโปรงพริ้วสีชมพูยาวปิดเพียงแค่สะโพก ดูน่ารักค่อนไปทางเปรี้ยวจี๊ด ยามเมื่อเดินออกมาจากร้านอาหารหรูใกล้ๆ แล้วโบกมือทักทาย
“ไฮ ชินเจอกันอีกแล้ว”
ชินแค่พยักหน้า มีความรู้สึกเหมือนกับว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่มาเจอกับมะนาวแถวนี้ในช่วงเย็นวันอาทิตย์
ชายหนุ่มที่มากับมะนาวหันมากอดไหล่มะนาว ใช้คางชี้หน้าชิน
“ใคร”
“เค้าชื่อชิน เพื่อนของเพื่อนน่ะ” มะนาวหันไปตอบพลางใช้นิ้วมือจิ้มที่แก้มสากของชายหนุ่ม
“เพื่อนของเพื่อน ทักซะอย่างกับแฟนเก่า”
“อร๊ายยยย ถ้าใช่ก็ดีน่ะสิ ชินรวยกว่าพี่ซะอีก”
ชินมีอาการคอแข็ง สีหน้าเรียบตึง ก้าวเดินผ่านออกมา แต่มะนาวคว้าข้อมือไว้
“ทำไม มะนาวพูดจริงนะ”
ชินพลิกข้อมือออก แต่นีกับเพื่อนอีกหลายคนเดินเข้ามาแทรกกลางส่งสายตาดูถูกให้โดยปราศจากคำพูด
“อะไรน่ะ อีพวกนี้!” มะนาวโวยวายตามหลัง เมื่อชินกับเพื่อนๆเดินกลับมาที่คณะ
กลับเข้ามาทีนี้ก็ทำงานกันไม่รู้เวลา จนกระทั่งรู้สึกว่าเข่าข้างขวากำลังเริ่มอุทธรณ์
ถึงจะไม่ได้เจ็บมากมาย แต่หนุ่มผอมบางหันไปหาเก้าอี้นั่งพัก
จนเข้าวันใหม่ ด๊อกเตอร์ถึงได้พยักหน้า บอกว่า ให้แยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วค่อยมาดูผลการทดลองกันทีหลัง
วนรถส่งเพื่อนแล้วกลับเข้าห้อง เห็นพี่เจนั่งหลับอยู่ที่โซฟา ขายาวพาดอยู่บนโต๊ะเตี้ย คงรอจนหลับขนาดฟุตบอลอยู่ในจอยังไม่น่าตื่นเต้นเร้าใจ
ชินเดินไปที่ครัวเปิดตู้เย็นดื่มน้ำ แล้วเดินผ่านเข้าไปในห้องนอน ระหว่างที่กำลังอาบน้ำได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงเปิดประตูและเสียงเรียก
“ชินโทรศัพท์ชื่อต่อ”
“พี่รับสิ”
“สวัสดีครับ นี่พี่เจพนักงานรับโทรศัพท์ของเจ้าชายชินที่กำลังอาบน้ำอยู่ เชิญฝากข้อความได้ ครับแล้วจะบอกให้นะครับ”
พอชินออกมามีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบเอว หยาดน้ำเกาะพราวเต็มตัวผมยังเปียกชื้น
“ต่อบอกว่า คิวชินเข้าแล็บดูผลการทดลองวันพุธ”
ชินพยักหน้า มองหาชุดนอนในตู้
“วันนี้ยืนทั้งวันหรือเปล่า”
“อือ”
ขานรับแล้วหันมามอง คนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“มีอะไร” ดวงตาดุที่มองจ้องมา ทำให้พี่เจเปลี่ยนใจ
“ก็....”
“จะถามเรื่องไปเที่ยวเหรอ ยูบอกว่าหลังพี่รีกลับมาจากอเมริกา แล้วเราไปเที่ยวกัน มีเมเรไปด้วย”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น”
“แล้วเรื่องไหน”
“เรื่องนี้” มือใหญ่ช้อนหลังคอเข้ามาหา ดวงตาสีฟ้าหวานเชื่อมอยู่ข้างหน้า
“รอผมครึ่งคืนเพื่อเรื่องนี้เหรอ”
“ทีแรกรอเข้านอนพร้อมกัน แต่พอรู้ว่าจะได้หยุดหลายวันเลยเปลี่ยนแผนกะทันหัน”
ถึงคำสุดท้ายริมฝีปากก็ปิดสนิท ม้วนลิ้นดูดแรง มือใหญ่เกี่ยวผ้าเช็ดตัวหลุด กระชับสะโพกเปลือยเข้ามาเบียด
ชินเอียงหน้ารับจูบ โอบแขนรอบคอพี่ จนเมื่อถูกผลักให้นอนลงบนเตียง
พี่เจถอดเสื้อออกแล้วคร่อมตัวกดจูบปาก กดมือบีบเคล้นอกบางแล้วเลื่อนลงมาที่หน้าท้อง แยกยกขาเรียวข้างซ้ายขึ้นขยับตัวนั่งจูบไล่ตั้งแต่ข้อเท้า ปลีน่อง ขาพับขึ้นมาถึงต้นขา แล้วเปลี่ยนมาทำแบบเดียวกันอีกครั้ง
ดวงตาสีฟ้าจ้องสบตา ขณะที่ริมฝีปากและมือสำรวจ...เข่าขวา...อย่างเงียบๆ
ไม่มีรอยช้ำ ไม่มีแผล จับพับ หรือเหยียดออก ไม่มีอาการ
....เยี่ยมมาก...ผ่าน......ลุยโลด..
ริมฝีปากจูบไล่ลงมาที่ต้นขา มือพี่สัมผัสแก่นกายรูดรั้งเนิบช้า
ชินหลับตารับรู้สัมผัสจากริมฝีปากที่เข้ามาแทนที่มือพี่ ที่ย้ายลงไปที่ช่องทางอ่อนไหวด้านหลัง
“อะ....”
“เจ็บเหรอ”
ชินส่ายหน้า พี่เจขยับตัวจัดท่าใหม่นอนตะแคงตัวหันเข้าหา ขยับแก่นกายเข้าใกล้ริมฝีปากชิน ขณะที่ตัวเองโลมเลียที่ช่องทางด้านหลังพร้อมขยับมือรูดที่แก่นกาย
ริมฝีปากนุ่มดูดให้พี่จนอุ่นร้อน ต้องการมากกว่าริมฝีปาก  อาการเดียวกับช่องทางที่พี่ทำอยู่
ลุกจัดท่าซ้อนกอดด้านหลัง ยกขาเรียวขึ้นแล้วค่อยๆกดเข้าหาจนสุด กล้ามเนื้อตอดรัดตลอดทั้งลำ เสียวจนอยากคลั่ง
บีบบี้อกบางจนรู้สึกเหมือนจะหลุดติดมือ ถึงเลื่อนลงมากระตุกแก่นกายรุ่มร้อน
เคลื่อนไหวสอดรับกันช้าๆ ใช้เวลาร่วมรักกันให้ยาวนานกว่าที่จะถึงฝั่ง....
แล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง....
และอีกครั้ง....

==========จบตอนที่ 31========

1 ตอนนี้ต้นฉบับ 6 หน้ายาวมากจนกังวลว่าผมกำลังรบกวนเวลาของคุณหรือเปล่า แต่มันตัดไม่ลงตัว ผลจึงออกมาเช่นนี้
2 สำหรับเอฟซี รียู ที่เขียนมาจนตอนที่ 40 ในตอนนี้ ยังหา nc ไม่เจอเลยอ่ะ TT^TT แถมยังเริ่มนิ่งสนิทเพราะเรื่องใกล้จบแล้ว พยายามขมวดปมแน่น และคลายปมให้หมด เขียนแล้วลบมาหลายวันแล้ว
3 ผมมักจะเขียนผู้หญิงร้ายกาจจริงๆหรือเนี่ย นี่ไม่ถึงครึ่งที่เคยเจอมาด้วยซ้ำ แต่ผมไม่ได้เป็นโรคเกลียดผู้หญิงนะ ยิ่งถ้าไปถามน้องละก็จะบอกว่า ชอบมากกกก ใครไว้ผมเปียยกมือขึ้น 5555555
4 ขอบคุณทุกความเห็นและคำแนะนำครับ

ไจฟ์กับทีรักคุณคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 14-06-2011 09:18:54

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
พ่อชินเข้าใจลูกจริงๆ o13 ชินจะลงโทษตัวเองถึงเมื่อไรกันนะ
จริงๆแล้วผู้หญิงผู้ชายก็มีทั้งดีทั้งร้าย แล้วแต่ใครจะเจอ o22
ถ้าเซ็กซ์รักษาขาชินได้พี่เจคงรักษาจนชินหายแล้วแน่ๆ :-[
ปล.ยกมือบอกว่าเป็นอดีตผมเปีย อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 14-06-2011 09:27:34

ไม่รบกวนเวลาหรอก ชอบมากได้อ่านยาว ๆ  พี่เจดีแตกตอนท้าย 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 14-06-2011 09:29:10

"...ต้นฉบับ 6 หน้ายาวมากจนกังวลว่าผมกำลังรบกวนเวลาของคุณหรือเปล่า..."
ไม่รบกวนเลยค่า ชอบแบบยาววววววววววววววววววววววววว ชอบมาก อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 14-06-2011 10:02:19

“มันเป็นแบบนั้น มันคือศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ที่ชินทำมันหายไปด้วยการทำผิดต่อเพื่อน หรือที่มันคิดว่ามันทำผิดต่อยูมาตลอด ดังนั้นมันต้องสร้างขึ้นมาใหม่ด้วยตัวมันเอง”

คงจะต้องใช้ความรักของครอบครัวและพี่เจ ทำให้ชินเปลี่ยนความคิดแบบนี้ เอาใจช่วยพี่เจเต็มที่ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-06-2011 10:09:24

ต่อให้สิบหน้าก็อ่านนะคะ เพราะชอบยาวๆๆๆๆๆๆ :laugh:
แต่ว่าแอบเศร้าเลยเนี่ย พี่รีกะน้องยูยังมิมี NC เลยเหรอ แง้วๆๆๆ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 14-06-2011 10:47:55

เอฟซีน้องยูมาแล้วจ้า ฮ่าๆๆๆ
แง่ว ไม่น๊า เค้ายังไม่เห็นน้องยูสวี๊ท สวีทเรย (เด๋วแม่ยกใจสลาย ฮ่าๆๆ)

ชอบคำนี้อ่ะ "ที่ขอก็คือวันนี้"

พี่ชินค๊าบบบ อย่าลงโทดตัวเองเรื่องน้องเรย
น้องมะได้โกดซะหน่อย เนอะน้องยูเนอะ ออกจะเป็นห่วงพี่ชินด้วยซ้ำ (ป่ะ)
ยิ่งเรื่องลงโทดตัวเองเพราะโทระ ยิ่งไม่ควร ชิชิ

>< พี่เจนำพี่รีอีกแย้วอ่า มะได้เรยน๊าพี่เจ
กะไม่ให้พี่ชินพักหน่อยหรอ เพิ่งจะทำแล็บกลับมา
ก้อเจอการบ้านชุดใหญ่จากพี่เจอีก อิอิ

ปล. เมเร ช่วยกลับมาจัดการยัยมะนาวเน่าเร็วๆนะ
ปล2 ยาวมาเป็นปึก พี่ก้อมีเวล่เสมอนะ ฮ่าๆๆๆ
ปล3 สนใจพี่ผมเปียบ้างป่ะ พี่สามารถนะ ก๊ากกกก วิ่งหลบหมัด

แต้งกิ้วน้องชายทั้งสองจ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 14-06-2011 12:46:55

จัดมาเลย กี่หน้าก็อ่าน ยิ่งชอบซะอีกได้อ่านยาวๆ
 :กอด1: ชิน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 14-06-2011 12:57:44

ยาวๆแบบนี้ชอบค่า  ไม่รบกวนเวลาเลยซักนิด สนุกๆแบบนี้อ่านแป๊บๆก็จบแล้ว เพลินมากๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 14-06-2011 13:04:46

อยากให้เคลียร์เรื่องมะนาวให้จบๆ ไปซะที  เกลียดจริงๆ นังคนนี้นิ  :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 14-06-2011 13:11:45

เอามายาวๆแหละดีแล้วจุณไจฟ์ ไม่รบกวนเวลาเลยคะ ชอบซะอีก เนอะๆ



จะว่าเค้าก็ปวดหัวเข่าเหมือนชินอยู่นะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 14-06-2011 15:12:36

ชอบแบบยาวค่า ??? ฮาาาา
เพราะฉะนั้นไม่รบกวนอะไรเลย

ปล เราก้อรักคุณสองคนเหมือนกัน ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 14-06-2011 16:08:19

อยากจะบอกว่า แต่งมาเถอะค่ะ สั้นยาวแค่ไหนเค้าก็ชอบอ่าน
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าพี่เจหื่นมากขึ้น มากขึ้น มากขี้น จะเข้าสู่ระยะอินฟินิตี้แล้วมั้งคะเนี่ย
แอบใจหายเล็กๆพอรู้ว่าใกล้จะจบแล้ว ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

ปล.ยกมือบอกว่าเค้าก็ผมเปียค่ะ ช่วงนี้บ้าถักเปียมากกกกก แต่ไม่ใช่เปียแบบพจมานนะ แบบนั้นไม่กล้า เพราะมันแบ๊วเกิน 5555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 14-06-2011 16:35:15

ช่าย ๆ ๆ เราเป็น FC รียู  ยังไม่ถึงไหนเลยอ่ะคู่นี้น่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-06-2011 19:51:12

อีกกี่ตอนจะจบคะ เริ่มใจหายถ้าบอกว่ามีประมาณ40ตอน
ก็เหลืออีก2อาทิตย์ก็จบป่ะ :sad4:
แต่ก็นะเรื่องกำลังเข้มข้น เจชิน :haun4:
แต่แบบขอน้องยูกะพี่รีมีncบ้างไรบ้างนะคะ :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 14-06-2011 20:29:50

ไรอ่ะ ผู้หญิงไม่ได้ร้ายกาจไปหมดซะหน่อย  ไจฟ์เรียนที่ไหนกันเนี่ย   น่ากลัว   :z3:
ปมเริ่มคลายเนาะ ทุกอย่างมีเหตุผลที่มีที่ไปของมัน  เยี่ยมมากค่ะ   o13

ปล. เคยไว้ผมเปียสมัยประถมโน่น...น้องทีเกิดรึยังไม่รู้  ฮ่าๆๆ  ยังสนไม๊คะ  

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 14-06-2011 20:32:21

แค่เนี้ยไม่ยาวหรอกค่ะ เขียนมาเถอะอ่านได้ยิ่งเยอะยิ่งดี  :laugh:
พี่เจสงสัยจะจนใจหาเหตุให้ชินไปหาหมอ
คงต้องรอให้ชินพร้อมเองมากกว่า
พี่รีกับยูก็น่ารัก มีหวานมาให้อีกหน่อยก็ได้นะค่ะ

 :L2: เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีค่ะ

ขออภัยค่ะ ที่เม้นท์ก่อนหน้าของเรากินพื้นที่มาก คือก่อนหน้าคอมเราพิมพ์ไทยไม่ได้ เราต้องไปพิมพ์ที่กูลเกิ้ลแปลภาษาแล้วก๊อปมา
เราก็ว่าทำไมมันเลื่อนลงมาเยอะแต่ไม่เอะใจ พอมาว้นนี้เราถึงเห็น ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 15-06-2011 00:56:55

รอเมเรกลับมา
รอความสวีทของคู่รียู
รอชินเลิกลงโทษตัวเอง...สักวัน

ขอบคุณครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 15-06-2011 01:29:02

แม่ยกหาป้ายไฟไม่ทัน

เอาอันนี้ไปก่อนนะน้องยู~~~~~~


(http://upic.me/i/kt/1lnyu.jpg) (http://upic.me/show/25203621)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-06-2011 02:06:52

น้องยูยังเด็กน้อยอยู่ ยังไม่ต้องรีบมีncก็ได้ค่ะ :laugh:
รอมีตอนใกล้จบทีเดียวเลยก็ได้นะ :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 15-06-2011 04:17:51

จะยาวให้ใหน พวกเราก็บ่ยั้น 

พีเจฉีดยาชินเยอะๆ  จะได้เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย

ส่วนน้องยูยังเด็กอยู่อย่าเพิ่งก็ได้  แต่ก็ยังหวังอยู่นะ   อิอิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (14-6-54) (หน้า21ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-06-2011 07:07:48

พี่เจชักเข้าสมาคมพ่อบ้านเกียมัวเข้าไปทุกที จะรู้ตัวมั้ยนั่น
ว่าแต่ท่าแมวย่องเข้าบ้านพร้อมแตงโมแดงแจ๋ 555
หน้าตาฝรั่งคงหลุกหลิกน่าดู หยั่งฮา
ชอบ ยาวววววว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-06-2011 08:06:59

(ต่อครับ)
แม่ยกน้องยูเ้ตรียมป้ายไฟให้พร้อม

ตอนที่ 32

พี่รีไปอเมริกาได้หลายวันแล้ว เหงาๆเหมือนกัน ถึงจะคุยกันออนไลน์อยู่ทุกวันแต่ก็ยังรู้สึกห่างไกลอยู่ดี
วันนี้หนุ่มยูเก็บหนังสือเรียนไว้ที่รถของตัวเองแล้วเดินไปที่อาคารยิมเนเซี่ยม ศูนย์รวมของชมรมกีฬาทั้งหลาย ตั้งแต่ ฟุตบอล รักบี้  กรีฑา ว่ายน้ำ ไปจนถึงเทนนิส แบดมินตัน ยูโด เทควันโด้ และฟันดาบสากล ดาบโบราณ

“เฮ่ย ไอ้ตัวเปี๊ยกมาทำอะไร”
เสียงแข็งๆ ห้วนๆ ที่ไม่อยากได้ยิน เพราะพี่ชายสั่งไว้ว่าอย่าไปยุ่งกับคนๆนี้อีก
“มาชมรมดาบ”
โทระชี้ไปที่ห้องชมรมด้านใน ที่ยังปิดประตูเงียบ
ยูหลุดฟอร์มนิ่ง มองซ้ายมองขวา แล้วตัดสินใจว่าเลิกเรียนค่อยมาดูอีกรอบ
คนเคยกระโดดถีบกันมาแล้ว ยังไงก็ต้องระวังตัว
แต่เดินกลับออกมายังไม่ทันจะพ้นอาคารยิมเนเซี่ยม ก็เจอกับพี่ที่เป็นประธานชมรมดาบ
“นั่นไง” โทระบอกกับยู
“ห๊ะ”
“เก่งประธานชมรมดาบไง ไอ้ตัวเปี๊ยก”
“อ้อ...” ยูหันไปสวัสดีพี่เก่ง “ผมชื่อยูครับ”
“น้องยู ดีใจมากที่มา ไปเข้าไปคุยกันที่ห้องชมรม ขอบใจมากโทระ”
พี่เก่งหันไปขอบคุณโทระ แล้วเดินนำกลับเข้าไปที่ห้องชมรมอีกครั้ง
ห้องโล่งกว้างขนาดใหญ่กว่าห้องสอนดาบที่ศูนย์การเรียนไม่มากนัก สมาชิกชมรมมีเพียง 5 คน กิจกรรมที่ทำก็เลยหนักไปทางการโชว์ศิลปะการต่อสู้มากกว่า
คุยเรื่องเรียน เรื่องงานที่ศูนย์การเรียนที่ยูทำงานตอนวันอาทิตย์ จนใกล้หมดช่วงพัก ยูถึงได้กลับออกมา เห็นแก๊งค์เทควันโด้รวมกลุ่มอยู่ที่หน้าห้อง ทั้งหมดหันมามองหนุ่มตัวเล็ก ที่เดินหลังตรงท่าทางไม่สนใจความเป็นไปของโลก
จนเมื่อกลับมาถึงรถหยิบหนังสือที่จะเรียนช่วงบ่าย ถึงได้เห็นว่าโทระเดินตามมา
....อะไรของมันวะ...
เหมือนมันมีอะไรอยากถาม อยากพูด แต่แมร่งฟอร์มเยอะ
เออ..กูเป็นเด็ก กูถามเองก็ได้วะ..

“มีอะไร”
ดวงตายาวเรียวของโทระมองกลับมาตรงๆ “ทำไมชินถึงไม่ได้แข่ง”
“แล้วตอนที่เจอกันหลังโรงยิมทำไมไม่ถาม” ว่าจะไม่แล้วเชียวนะ แต่เห็นหน้ามันทีไรไม่มีความรู้สึกอยากพูดดีๆกับมันซักที
“กูถามมึง มันเป็นห่าอะไร”
“สนใจทำไม ในเมื่อพี่เองก็ตามไล่ตีเค้าไปทุกที่แบบนี้”
โทระเม้มริมฝีปากหนา “มันเป็นอะไร”
“ถามย้ำซ้ำซากเหมือนห่วงนะเนี่ย” ยูเอียงหน้าพร้อมมีเรื่องเต็มที่ “ทั้งที่อยากเห็นเค้าตายไปต่อหน้าพี่”
โทระพยักหน้าช้าๆ “ใช่ถ้ามันจะตาย มันต้องตายเพราะกู ต่อหน้ากู อย่าเอาแต่หนี”
“เค้าไม่ได้หนี” ยูเริ่มเสียงแข็ง ดวงตากร้าว “คนเรียนปี 4 แล้วมันถึงเวลาต้องหยุด เค้าเรียนหนักกลับบ้านเช้าก็ต้องไปทำงานต่อ ไม่ได้สักแต่ว่าขอเงินพ่อแม่ไปเล่นยา”
“ไอ้ตัวเปี๊ยก มึงว่าใคร” โทระถกแขนเสื้อเข้าใส่ ขีดความอดทนหมดลงเหมือนกัน
“ว่าคนที่มันพูดไม่รู้เรื่อง แค้นห่าบ้าบออะไรไม่รู้ เรื่องตั้งชาติหนึ่งมาแล้ว ไม่รู้จักโตเป็นผู้ใหญ่สักที!”
“ไอ้ยู!” หมัดของโทระมาพร้อมเสียงเรียกชื่อ
ยูใช้แขนบล็อกไว้ ถีบกลับเข้ากลางลำตัว จนโทระถอยไปหลายก้าวแต่ก็กลับเข้ามาใหม่ วาดเท้าเข้ามากลางตัว ยูสวนเข้าชกหน้า
โดนเท้าโทระเหมือนกัน แต่หมัดขวาก็ตรงเข้าที่จมูกจนหงาย
ไม่รู้ว่ามันคือศาสตร์การต่อสู้อะไร รู้แต่จะอัดอีกฝ่ายให้ล้ม
“เฮ่ย แยกๆ” รุ่นพี่ในคณะที่ยูเรียนรีบเข้ามาแยกน้องใหม่เลือดร้อนออกจากรุ่นพี่ปี 4 นักเทควันโด้ทีมมหาวิทยาลัย
“อะไรวะ เพิ่งมาเรียนได้ไม่กี่วันมีเรื่องกับปี 4 ซะแล้ว”

แล้วยูก็ต้องย้ายมานั่งอยู่หน้าเพื่อนโต เพื่อนบีมในคอฟฟี่ช็อปของมหาวิทยาลัยเอกชนที่เพื่อนซี้ 2 คนเรียนอยู่
“กูโดนพี่ชินตื้บ โดนพ่อกักบริเวณแน่ๆ” หนุ่มยูโอดครวญ
“สมน้ำหน้ามึง พี่ชินเตือนแล้วมึงไม่ฟัง ทีนี้มึงจะเรียนอย่างมีความสุขได้ยังไง” เพื่อนโตใส่ความเห็นเชิงลบสุดขั้ว
“ก็แมร่งตามกูอย่างกับดิ เอ็กโซซิสต์ กูนะหงุดหงิดโคตร อยากตื้บมันตั้งแต่เห็นมันที่หน้าห้องชมรมละ พูดๆได้ไม่กี่คำ เห็นแต่ตอนที่มันฟาดไม้ใส่พี่ชิน ใส่พวกมึงกูก็สติขาดละ”
เพื่อนบีมลูบคางสงสัย “กูกลับคิดอีกอย่างนะ”
“เชิญแสดงความคิดเห็นครับ” ไอ้โตประชดท่าทางหลักการจัดของเพื่อน
“กูว่าถ้าพี่โทระจะไปดักเจอพี่ชินคุยกันให้รู้เรื่องเนี่ยมันไม่ยากหรอก”
ยูส่ายหน้า “ที่ยากเพราะไอ้โทระมันไม่อยากเข้าใจไง”
“ก็ใช่” ไอ้บีมลากเสียง “เหมือนกับเรื่องที่มันถามซ้ำซากกับมึงน่ะแหละว่า ทำไมพี่ชินถึงเลิกแข่ง ทั้งที่เหตุผลเราก็รู้ๆกันอยู่ ขึ้นปี 4 แล้วคนเล่นกีฬาส่วนใหญ่ก็เลิกกันแล้วทั้งนั้น”
“บางคนเลิกตั้งแต่ปี 2 ด้วยซ้ำ” ไอ้โตช่วยเสริม แล้วนึกขึ้นได้ “จำตอนที่พี่รีไปรับไอ้ยูที่โรงเรียนแล้วเจอพวกพี่โทระได้มั้ย มันเซ้าซี้ถามเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนะ”
ไอ้บีมกอดอก ท่างครุ่นคิด “หรือว่าพี่ชินไม่ได้เลิกเล่นเพราะขึ้นปี 4 แล้วที่มันถามก็เพราะมันแค่อยากคอนเฟิร์มความเชื่อของมัน”
“เชื่อว่า พี่ชินเจ็บหนักจนต้องเลิกเล่นไม่ใช่ เพราะขึ้นปี 4” ไอ้โตทายแล้วหันมาหายู
“พี่ชินเจ็บเหรอ ทำไมกูไม่รู้”
ยูคิดทบทวน เพราะไม่เคยเห็นว่าชินเจ็บ
เคยได้ยินที่พี่รีเล่าว่าโทระจ้องทำร้ายพี่ชิน
หรืออย่างพี่หมงที่เคยเล่าเรื่องเจอชินครั้งแรกก็คือตอนที่ชินมาหาพี่ซินซินที่สระว่ายน้ำ
แต่ไม่เห็นมีใครเล่าเรื่องพี่ชินเจ็บ
ยิ่งพี่ซินซินยิ่งไม่เห็นเคยพูดอะไร
ไม่เคยเห็นว่าพี่ชินจะไปหาหมอ หรือใช้ยาอะไรสักอย่าง
ไอ้สเปรย์ฉีดกล้ามเนื้อน่ะ นักกีฬาก็ใช้กันทั้งนั้นแปลกตรงไหน
เป็นไปไม่ได้! พี่ชินไม่ได้เป็นอะไร!
แต่คำถามยังคงไม่คลายไป จนถึงเวลาที่เข้าสไกป์คุยกับพี่รี ยูก็ถามอีกครั้ง
“พี่รีเคยรู้เรื่องพี่ชินเจ็บหรือเปล่า”
“เหรอ ไม่รู้สิ”
อันที่จริงพี่รีน่ะจับแพะชนแกะจนพอจะรู้บ้างเหมือนกัน คุยกับพี่เจแล้วด้วย แต่บางอย่างในใจบอกว่า ชินไม่อยากให้ยูรู้เรื่องนี้ ก็เลยตอบเลี่ยงๆไป
“ถ้าอยากแน่ใจไม่ถามพี่เจดูล่ะ หรือไม่ก็ซินซิน”
ใช่มะ ถ้ามีปัญหาก็เพราะ 2 คนนั่นบอกไม่ใช่รีนาโต้คนนี้บอกสักหน่อย
“ก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ผมไม่เจอพี่เจเลยอ่ะ เห็นแวบๆตอนที่เขามารอรับพี่ชินที่ศูนย์ แต่ก็ไม่เห็นว่าพี่ชินจะเป็นอะไรเลยนะ”
“อ้าว ยังไงกัน” พี่รีพลอยขำกับอาการไม่มั่นใจของยู
“หัวเราะอะไร ผมมีคำถามขึ้นมาเพราะโทระหรอก”
พี่รีมีสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที “โทระมีอะไร เจอกันที่มหาลัยเหรอ”
“ใช่” ยูยอมรับ “ชกกันที่ลานจอดรถด้วย”
พี่รีถอนหายใจหนักๆข้ามทวีป “คิดแล้วเชียว แต่ว่ามันเร็วไปหน่อย คิดว่าซักเทอม 2”
“เทอม 2 เขาก็ไปฝึกงานแล้ว” ยูบ่นแก้มพอง แล้วเปลี่ยนเรื่อง “ตกลงพี่จะกลับอาทิตย์หน้า แล้วเราไปเที่ยวกันเลยนะ ผมจะหาบ้านพักละ”
“คร๊าบบบบ กลับแล้วคร๊าบบบ”
 
“ชินของชั้นเป็นไงบ้าง” ใบหน้าสวยเฉี่ยว น้ำเสียงแหลมเล็ก ทะลุหูฟังเมื่อเมเรติดต่อผ่านสไกป์เข้ามาทักทาย ด้วยประโยคเดิมเหมือนการเจอะเจอกันในโลกไซเบอร์ครั้งก่อนๆ
“ถูกขังอยู่ในห้องแล็บไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยอ่ะดิ ผมนัดทุกคนไปเที่ยว เหลือแต่เค้านี่แหละที่ยังไม่รู้ว่าจะไปได้มั้ย” ยูบ่น
“มันเพิ่งเปิดเทอมไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ เราเพิ่งเปิดเทอม แต่เมเรกำลังจะปิดเทอม”
“แล้วแกจะไปไหนกัน ถ้าชินของชั้นไป ชั้นก็ไปด้วย”
“ไปทะเล” ยูบอกสั้นๆ ขณะที่เมเรส่ายหน้าไม่เห็นด้วยทันที
“บ้าหรือเปล่า ไปทะเล เดี๋ยวชินของชั้นก็ทำอะไรแปลกๆขึ้นมาอีกหรอก”
“ไม่หรอก” ยูนั่งเท้าคางบอกเมเร “หลังๆมานี่เขาหวงผมน้อยลงแล้ว คงดีขึ้นแล้วแหละ”
“แกชอบล่ะสิ ไอ้เด็กใจแตก ได้ไปลั๊ลลากับพี่รีโดยที่ไม่มีใครขัดคอ”
“ลั๊ลลาอะไร เขาอยู่เมกาเหมือนเมเรแหละ”
“กรี๊ดดดด” เมเรส่งเสียงดังแล้วหัวเราะร่วน “พระเจ้าลงโทษน้องบ้าอย่างแกแล้ว”
“เอาไงเนี่ย ตกลงจะเอาไงกันแน่”
“ยังไงก็ได้ที่ได้ด่าแกแหละ” เมเรตอบตรง “ถ้าชินไปก็จองที่พักเผื่อชั้นด้วย”
“ทำไมซื้อหวยไม่ถูกว้า” ยูทำเป็นบ่นให้ได้ยิน
“ก็รู้อยู่แล้ว แล้วมาหาเรื่องถามให้โดนด่าทำไมเนี่ย”
ยูก้มลงมองหนังสือที่กางอ่านอยู่หน้าคอมพ์ “เมเร....พี่ชินน่ะเค้าไม่ได้....”
“เค้าคือชินของชั้น อย่ามาพูดอะไรให้นอยด์รับประทานนะยะ”
ยูถอนหายใจแรงๆ มองพี่สาวคนตรง ผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์
“มีใครมาจีบบ้างมั้ยเนี่ย”
“โอ้ย เยอะแยะ” เมเรกรีดนิ้วสะบัดผม จนยูหัวเราะ
“อย่าเล่นตัวนักสิ มีโอกาสได้ทำความรู้จักคนเยอะแยะแล้ว ก็ให้โอกาสตัวเองบ้าง”
“แล้วแกล่ะ”
“ผมก็ให้โอกาสตัวเองอยู่นี่ไง พี่ชินบอกว่า ถ้าใช่ก็คือใช่ไล่ยังไงก็ไม่ไป ถ้าไม่ใช่เอาโซ่ล่ามไว้ก็ยังหลุด”
เมเรยักไหล่ “แกคบคนอื่นนอกจากพี่รีหรือไง ชั้นจะได้เตรียมด่าเป็นชุด เกลียดนักพวกจับปลาหลายมือ”
“เย๋ย เอามาจากไหนล่ะ ถ้ามีเรื่องกับคนอื่นสิไม่แน่ วันก่อนเพิ่งชกกับโทระมา”
“อีกละ ไอ้น้องบ้า แล้วโดนพักการเรียนมั้ยน่ะ”
“ไม่ มีรุ่นพี่เข้ามาแยก ยังไม่ได้บอกพี่ชินเลย โดนด่าแน่ เค้าบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับโทระ”
“เดี๋ยวกลับไป แกเจอชั้นอีกแน่ แกนี่มันบ้า”

จนอีกหลายวันถัดมา ชินกำลังเดินออกจากลิฟท์กลับเข้าห้องน้องชายก็โทรมาแล้วเล่าเรื่องแบบอ้อมโลกกว่าที่จะมาถึงสิ่งที่อยากรู้และที่จะต้องเล่าให้พี่ชายฟัง
ถึงตอนนี้ ชินก็เดินไปเปิดประตูระเบียงแล้ว ถอยกลับมานั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวแล้ว
“หลายวันก่อนผมไปที่ชมรม เจอกับพี่โทระ เค้าเดินตามแล้วก็ถามว่าทำไมพี่ถึงเลิกแข่ง”
“อือ”
“ผมก็บอกไปว่า เพราะพี่เรียนหนักขึ้นก็ต้องเลิกอยู่แล้ว”
“อือ”
“พี่เลิกเพราะเรียนหนักใช่มั้ย” น้องชายถามย้ำ
และชินก็ตอบไปด้วยคำพูดที่เตรียมไว้มาเป็นเวลานานแล้วเหมือนกัน “ใช่”

เรื่องบาดเจ็บต้องไม่มีใครรู้ ถึงตอนนี้พี่ซินซินจะรู้ พี่เจจะรู้ แต่ยูคือคนที่รู้เรื่องนี้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
“มันถามเซ้าซี้ผมเลยชกกับมัน” ชินฟังเงียบๆ ขณะที่เสียงของยูจากปลายสายพูดต่อไป
“เมเรกับพี่รีกลับมา เราไปเที่ยวกันนะ ไปกันหลายๆคนพี่ชวนพี่เจไปด้วยนะ”
“ชั้นว่านายคอนเฟิร์มกับชั้นไปแล้วนะ”
“แต่มันตั้งหลายวันแล้วนี่ แล้วพี่ก็ทำงานตลอด เผื่อว่าพี่ติดงานไปไม่ได้”
“เออ บอกว่าไปก็ไป”
“แล้วการทดลองอะไรของพี่ล่ะ”
“ไม่เป็นไร ไปเที่ยวไปหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์ชายทะเลบ้างก็ดี”
“เย๊” ยูส่งเสียงดัง “ผมนะกลัวแต่พี่จะไม่ไปอยู่คนเดียวเนี่ยแหละ”
ชินหัวเราะเบาๆ หันไปมองคนที่เดินเข้ามาในห้อง ส่งยิ้มทักทาย
“ยูเหรอ”
“ครับ”
“สวัสดียู ตั้งแต่ชินสอนครึ่งวันเนี่ยแทบไม่ได้เจอกันเลย” พี่เจเดินเข้ามาหาพูดแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ แต่ไม่ยอมรับโทรศัพท์มาถือไว้ กลับกดจมูกที่แก้มใสแทน
“อื้อ ผมเพิ่งมาถึงยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตาเลย”
“ไม่ต้องล้างก็หอม”
พี่เจบอกแล้วกดจูบที่ฝีปาก ชินต้องตีที่คางเบาๆเตือนว่ายูยังอยู่ในสาย
ได้ยินเสียงยูหัวเราะคิก แล้วกดวางสายไปเอง
พี่เจดึงชินให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนโต๊ะ แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาให้
“วันนี้ไม่มีนัดเหรอ ถึงมาได้”
“ที่จริงอยากมาทุกวันแหละ แต่กลัวชินจะเบื่อ ไม่อยากโดนไล่” มือใหญ่รั้งปกเสื้อสีขาวลงก้มลงจูบไหล่
“แล้ววันนี้ไม่กลัวโดนเหรอ”
“กลัวดิ แต่ไม่เจอหลายวันแล้วคิดถึงจนอกจะระเบิด ”พูดไปจูบไป มือก็ลูบ ก็ล้วงไปเรื่อย ชินโอบเอวพี่ไว้หลวม ๆ
“หลายวันอะไร ได้ข่าวว่า 2 คืนเอง”
“2 คืนเหมือน 2 ปี”
“ยูชวนไปเที่ยวทะเลไปด้วยกันนะ”
“อื้อ” พี่เจบอกแล้วกดจูบปิดปาก

.....ต้องขอบคุณพี่เจมั้ยเนี่ย ที่กลับมาคอนโดฯพี่ชินคืนนี้ ยูเลยรอดตัว......

*---*จบตอนที่ 32*---*

พี่อุ๊ครับ ==!

ขอบคุณความเห็นและทุกการติดตามครับ
ไจฟ์กับทีครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 15-06-2011 09:18:50

กรี๊ดๆๆ เมเรมานิดเดียว แต่ทำเราหลอนไปเลย  :serius2:
ชินของชั้น ชินของชั้น ชินของชั้น ชินของชั้น ชินของชั้น


+ และ :กอด1: คุณไจฟ์♥น้องที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 15-06-2011 09:31:03

พี่ชินจะปิดยูได้นานแค่ไหนเนี่ย

งานนี้ทะเลจะหวานหรือจะเดือดก็ไม่รู้เนอะ (น้าหมงกับพี่ซินซินไม่ไปด้วยเหรอ)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-06-2011 10:12:54

จริงๆชอบเมเรเพราะคำว่า "ชินของชั้น" นี่แหละ ดูเป็นพวกคลั่งดี :laugh:
น้องยูจ๋า อย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัวนะคะ เดี๋ยวพี่รีจับตีก้นเพี้ยะๆ ทำไงล่ะ :z3:
สำหรับโทระจอมหาเรื่อง งี่เง่า บ้าบอ ขอมอบ :beat: ให้แล้วกัน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 15-06-2011 10:17:10

ยูใจร้อนอีกแล้ว  แต่ชอบอ่ะ เท่ดี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-06-2011 10:39:24

น้องยูแมนมากๆ รอดตัวได้เพราะพี่เจจริงๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 15-06-2011 11:08:06

โทระมันก็น่าจริง ๆ น่นแหละ  เซ้าซี้ไม่เข้าเรื่อง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 15-06-2011 12:01:20

"พี่เก่งหันไปชอบคุณโทระ แล้วเดินนำกลับเข้าไปที่ห้องชมรมอีกครั้ง"

อันนี้ต้องเป็น "ขอบคุณ" รึป่าว คะ

คนอ่านก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร  :z10:


หมั่นไส้ โทระอยู่นะ :z3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 15-06-2011 12:03:53

ไปทะเลคงจะสนุกน่าดูเนอะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 15-06-2011 12:30:59

หุหุ ป้ายเราบอก fighting น้องยูก้อ Fight จิงๆ ฮ่าๆๆ

ชอบๆๆ น้องยูจัดการมันเรย ก๊ากกกก
รุ่นพี่จะรีบมาห้ามทามไม น้องยูกะลังถล่มคนปาก....
(เค้ามะได้หัวรุนแรงนะ ก๊ากกกกกกก)

น้องยูเริ่มระแคะระคายแล้ว พี่ชินรีบๆบอกน้องเถอะ
เด๋วน้องจะเสียใจ ที่ปิดบังน้องอ่ะ

พี่รี รีบๆกลับมาได้แล้ว เอาให้ทะเลหายเค็มไปเรยนะ
แต่จะมีโอกาศมั้ย เล่นจะยกโขยงไป ฮ่าๆๆๆ

ว้าวๆๆๆ เมเร โผล่มาซะน่ารัก
คุยกะน้องยู น่ารักดี เหมือนจะกัดกัน
แต่จิงๆรักกันช่ายม๊า อิอิ

อ่อพี่เจค่ะ มาตัดหน้ากันอีกแย้วววววว ><

ขอบคุณน้องชายทั้งสองนะจ๊ะ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 15-06-2011 12:45:18

เมเร!!!!
คิดถึงเธอจัง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 15-06-2011 15:20:59

เมเรกลับมามีบทบาทอีกแล้ว
ดีใจจัง แต่ขอแบบเบาๆนะคะ ไม่อยากจะหมั่นไส้มาก
เอาแค่น่ารักกรุบๆกริบๆก็พอ

ส่วนน้องยูนู๋จะห้าวไปถึงไหนคะนั่น แค่คิดก๋หวาดเสียวแทนแล้วอ่ะ อยู่กลางดงศัตรู(รึป่าว)แบบนั้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-06-2011 15:31:59

เอามั่ง
ยูของชั้น :กอด1: :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 15-06-2011 18:14:27

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ยูแมนจัง หนาวแทนพี่รี
พี่เจตรวจชินทุกครั้งที่เจอเลยเนอะ แถมฉีดยาอีกต่างหาก
แต่ขาชินก็ไม่หายซักที โชคดีไม่เป็นมากกว่าเดิม :o8:
ปล.ลืมกรี๊ด...เมเรของชั้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 15-06-2011 19:03:30

 จริงๆเมเรก็เข้าใจโลกแล้วแหละ
แต่ก็นะ..แบบว่า...ชินของชั้นนน  ชินของชั้นนนนน~~ ใครจะทำไม  :oni3:
ฮ่าๆๆๆ   :110011: :z7:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 15-06-2011 21:39:07

เดี๋ยวเมเรมาก็ชินของชั้นอยู่นั่นแหละ
รอพี่รีกลับมาไปทะเลกับยูดีกว่า รอลุ้น  o18 o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 15-06-2011 22:16:35

555 เมเรยังเเรงดีไม่มีตกเหมือนเดิม
ส่วนพี่เจ ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเลยนะ
 
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 15-06-2011 22:47:01

ไปเที่ยววววว อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-06-2011 01:34:24

พี่เจนี่ยังหื่นเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (15-6-54) (หน้า22ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 16-06-2011 05:27:41

อิอิ เมเรคัมแบ็ก เวลาคุยกับยู ดูเป็นผู้ใหญ่เชียว
น้องยูก็ห้าวมากกกก ซ่าสุดๆ ไปทะเลคราวนี้ พี่รีต้องคุมล่ะ
แหม พี่เจ ล้ำหน้าเกินไปแล้วค่ะ กรรมการเป่าปรี๊ด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 16-06-2011 08:34:43

(ต่อครับ)

ตอนที่ 33

ชินวนหาที่จอดรถใกล้กับอาคารพลศึกษาของมหาวิทยาลัย บางสิ่งบางอย่างในใจทำให้พิมพ์ข้อความบอกพี่เจ แต่ส่งข้อความไปแล้วยังไม่ทันที่จะเปิดประตูรถพี่เจก็โทรกลับมา
“ทำไมถึงไปที่นั่นคนเดียว”
“เพราะผมคิดว่าผมควรจะต้องมา แล้วผมบอกพี่เพราะ...”
“ชิน ไปที่ยิมเนเซี่ยม ชมรมกีฬาใช่มั้ย”
“ครับ ผมแค่อยากบอกกับพี่ว่า ผมมาคุยกับโทระ เพราะผมไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับยูอีก”
ชินบอกแล้วกดวางสาย ปิดเสียงโทรเข้า โยนไว้ที่เบาะนั่งข้างในรถ แล้วเดินไปที่ส่วนที่เป็นห้องฝึกเทควันโด้ เรียกว่าห้องฝึก แต่แท้จริงมันคือส่วนที่อยู่ใต้อัฒจรรย์ของสนามฟุตบอล ซึ่งนอกจากจะมีส่วนที่ฝึกเทควันโด้แล้ว ยังแบ่งส่วนให้กับยูโด และมวยสากลที่ในบริเวณเดียวกันด้วย
รู้ตัวว่าถูกจับตามองตั้งแต่ก้าวลงจากรถ อาจเพราะหน้าตาไม่คุ้นเคย หรือเพราะท่าทางที่ดูหยิ่งก็ตามที แต่ชินก็ยังคงเดินหลังตรง ดวงตามอไปข้างหน้า
คนที่มาหายืนรออยู่
“กล้ามานะมึง” เสียงห้วนทักทาย สีหน้าแววตาไม่เหมือนกับการพบเจอในครั้งก่อนที่โทระแสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่พร้อมที่จะคุย
แต่ในตอนนี้คนผมสั้นเกรียนดวงตายาวเรียว ยืนล้วงกระเป๋าก้าวเข้ามาหาช้าๆ แล้วหยุดยืนข้างหน้าเมื่อเหลือระยะห่างเพียง 2 ก้าว กลิ่นบุหรี่ฉุนเหมือนซึมออกมาจากผิวหนังมากกว่าจากลมหายใจ

“กูเพิ่งรู้เรื่องที่ยูชกกับมึงเมื่อวันก่อน” ชินพูดเรียบๆ เหมือนคนไม่เคยมีเรื่องขัดใจกัน
โทระยักไหล่ “มันลืมไปว่าที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนมัธยม”
ชินยังคงมองโทระเพื่อนเก่าตรงๆ อาจเพราะตอนนี้อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ข้างถนนในย่านสถานบันเทิง หรือหลังโรงยิม ทำให้การพูดคุยเป็นไปอย่างต่อเนื่องมากกว่าที่ผ่านมา
ส่วนหนึ่งอาจเพราะตัวของชินเอง ที่ไม่ได้ใช้ฟอร์มเงียบเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน
โทระยกมุมปากดูถูกพยักหน้าไปที่ห้องฝึกที่ไม่มีใครใช้ ส่วนสนามที่ยกพื้นขึ้นมาสูงว่างเปล่า
ชินมองตามสายตาแล้วหันกลับมาบอก “กูไม่ได้เล่นแล้ว”
“เพราะอะไร”
ชินนิ่งเงียบ แล้วความนิ่งเงียบของชินก็กำลังทำให้โทระโมโห
“มึงต้องสู้กับกู ไอ้คนทรยศ!”
“กูมาพูดเรื่องยู ไม่ได้มาพูดเรื่องเก่า หรือมาสู้กับมึง”
โทระพ่นลมหายใจแรงๆ ทำน้ำเสียงบเยาะเย้ย “มึงแสนดีขนาดนั้น มาคุยกับคนที่อยากเห็นมึงตายไปต่อหน้า เพื่อน้องชาย ถุย!”
“มึงไม่พอใจกูก็เล่นงานกู อย่ายุ่งกับยู มันยังเด็ก”
“เด็กห่าอะไร มันเรียนมหาลัยแล้ว ตอนมึงเท่ามัน มึงก็รู้จักเล่นชู้แล้ว”
“กูไม่ได้เล่นชู้ มันก็แค่...”
“สัด! ไม่ได้แอบคบแต่มึงไปมีอะไรกัน มึงเห็นกูเป็นควายหรือไง!”
“กูไม่ได้แอบคบหรือคิดจะแย่งมะนาวจากมึง”
โทระโกรธจนตัวสั่น กำหมัดแน่น
“แล้วเพราะอะไร!”

ชินมองโทระแล้วกวาดตามองรุ่นพี่รุ่นน้องและเพื่อนของโทระที่เข้ามายืนอยู่รอบๆแล้วต้องเลือกที่จะเงียบ
เรื่องแบบนี้มันใช่เรื่องที่ต้องนำมาพูดในที่สาธารณะ ต่อหน้าคนมากมายหรือไง

“มาสู้กับกู! ถ้าอยากให้ไอ้ยูเรียนที่นี่อย่างมีความสุข ถ้ามึงไม่แม้แต่จะเคยคิดแย่งมะนาวไปจากกู มึงต้องสู้กับกู!”

ความใจร้อนทำให้ยูวิ่งมาจากโรงอาหารของคณะข้ามฟากมาที่ยิมเนเซี่ยมแทนที่จะกลับไปเอารถที่ลานจอดรถ
เร่งรีบชนิดที่แทบไม่รอให้พี่เจวางสาย ก็หันไปตะโกนฝากหนังสือเรียนกับเพื่อนที่ยังกินข้าวอยู่ แต่ก็ยังมีเพื่อนร่วมห้องวิ่งตามมาด้วยอีก 3 คนเพราะต่างก็เคยเห็นตอนที่ยูชกกับพี่ปี 4 มาแล้ว
ถึงยิมเนเซี่ยมเห็นรถบีเอ็มสีขาวของพี่ชายจอดอยู่ ได้ยินเสียงฮือดังแว่วมาจากที่ใต้ถุน ทั้ง 4 คนก็วิ่งมาตามเสียง
ที่เห็นในตอนที่มาถึงคือพี่ชายที่กำลังทรุดตัวคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้น ใบหน้ามีรอยแดงช้ำ หน้าผากมีเลือดไหลซึม ชายเสื้อนักศึกษาหลุดรุ่ย มือข้างหนึ่งกุมท้อง ส่วนอีกข้างยันพื้นไว้  
ชินพยายามลุกขึ้นยืน ทั้งที่ขาขวาบิดเบี้ยวผิดรูป
ในมือโทระคือเก้าอี้เล็กเชอร์ที่เงื้อขึ้นสุดแขน
“ทำไมมึงไม่พูด ไอ้ชิน!”
ท่ามกลางเสียงร้องห้าม
เก้าอี้ฟาดโครมลงมาที่ศีรษะ ไหล่ หลัง ชิ้นไม้แตกหักกระจายพร้อมกับเสียงร้องตะโกน
ชินทรุดตัวคว่ำหน้านอนนิ่ง ยูวิ่งสุดตัวเข้าไปหา
“พี่ชิน!”
ท่ามกลางความสับสนรอบตัวยูแบกพี่ชายออกมาจากยิมเนเซี่ยม ตรงไปที่รถพี่ชิน
“กุญแจรถพี่ชินในกระเป๋า”
ยูร้องบอกเพื่อน ที่ช่วยกันหากุญแจ เร่งรีบพาพี่ชายไปโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัย

พี่เจก้าวตรงมาที่แผนกฉุกเฉิน เห็นยูยืนรออยู่ เสื้อนักศึกษายังเปื้อนเลือดที่ไหล่
“เป็นยังไงบ้าง”
ยูได้แต่ส่ายหน้า
“นี่มันในมหาลัยเลยไม่ใช่หรือไง”
“ครับ บนเวทีซ้อมเวทีแข่งเลยแหละ คนเพียบ แต่มันกลับ....”
“กลับอะไร”
“มันใช้เก้าอี้ฮะ คนที่ดูอยู่ร้องห้ามแล้ว แต่ไม่ทัน ไอ้โทระมันบ้าไปแล้ว”
ยังไม่ทันได้คุยกันพี่ซินซินก็ตามมาถึง
“เป็นไรมากมั้ย พี่ให้พ่อกลับไปอยู่กับแม่แล้ว”
“ไม่รู้เหมือนกันฮะ”

พี่เจนั่งอยู่ข้างเตียงคนเจ็บ ดวงตาสีฟ้าจ้องมองคนที่ยังไม่ได้สติ
คำบอกเล่าของยูที่ต้องเล่าซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบกว่าที่จะกลับบ้านไป ยังคงวนเวียนอยู่ในใจ
....พี่โทระร้องตะโกนว่า ทำไมพี่ชินถึงไม่พูด เรารู้ว่าเวลาที่พี่ชินคิดจะปิดปากเงียบขึ้นมา มันก็ทำให้เราหงุดหงิดได้ แต่ถ้าถึงขนาดที่บอกว่าอยากให้ตาย เอาเก้าอี้ฟาดต่อหน้าคนเยอะแยะ แบบนี้มันเกินไปแล้วนะพี่....
“ชิน มันคือเรื่องของชินกับเมียโทระใช่มั้ย ชินบอกกับพี่ไม่ได้รักเค้า แล้วมันก็ครั้งเดียว เรื่องมันตั้งนานมาแล้ว ทำไมเขาถึงได้แค้นขนาดนี้ ชินเคยบอกพี่ว่าถ้าเรื่องมันหนักหนาเกินกว่าที่ชินจะจัดการได้ ชินจะบอกกับพี่ จนถึงขั้นนี้แล้ว ชินบอกกับพี่ได้หรือยัง มันเรื่องอะไรกันแน่”

“อือ....” เสียงครางแผ่วเบา กับอาการนิ่วหน้า ทำให้พี่เจผุดลุกขึ้นทันที
“ชินครับ ชิน พี่อยู่นี่”
ชินลืมตาอย่างยากลำบาก “พี่เจ”
“ครับ พี่เจเอง”
“พ่อกับแม่ล่ะ”
“เห็นว่าชินไม่เป็นไรก็กลับไปแล้ว”
ชินพยักหน้า “อือ ผมปวดหัว กับ...ขามาก”
พี่เจกดออดเรียกพยาบาลเข้ามาดูอาการ สักพักชินก็หลับต่อ

รุ่งเช้านีกับเพื่อนในคณะวิทย์ของชิน พร้อมกับยู ไอ้โต ไอ้บีม ที่แวะมาหาก่อนไปเรียน
“ชินได้สติแล้ว เดี๋ยวสายๆพี่จะย้ายโรงพยาบาลของชินนะครับ” พี่เจประกาศให้ทุกคนทราบ
พอมาพร้อมหน้า การไต่ถามและเรียบเรียงเรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้น
นียกมือพูดก่อน “เราเคยเจอกับผู้หญิงคนนี้ที่หลังมหาลัย เม้าท์กันว่า ชีมาดักเจอชิน เห็นว่าชื่อมะนาว ใช่คนนี้หรือเปล่าน้องยู”
“น่าจะใช่” ยูก็เดาเหมือนกัน “เพราะผมเคยได้ยินที่พี่โทระด่าพี่ชิน”
นีหันไปหากลุ่มเพื่อน “ทำไมชั้นถึงรู้สึกว่า คนที่ต้องเคลียร์กันคือโทระกับมะนาว แต่ชินน่ะเป็นแค่แพะ”
ยูหันมาหาพี่เจ “ถ้าเราจัดฉากให้เขา 3 คนมาเจอกัน”
นียกมืออีกครั้ง “ชั้นจัดการเรื่องแม่มะนาวคนนี้เอง”
“งั้นเรื่องพี่โทระผมจัดการเอง” ยูอาสา

===========จบตอนที่ 33===========

คนเขียนใจร้ายเนอะตอนนี้ ต้นฉบับแค่ 3 หน้าแล้วยังจะหายไป 2 วัีนอีก ใจร้ายจริง

55555555555555555555555555555555555555555555

ไจฟ์ครัีบ
ps. +1 ขอบคุณย้อนหลังครับ
แก้ไขแล้วครับ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 16-06-2011 09:10:32

โอยยยยยยยย ปมเรื่องมันมากกว่านั้นชิมิ ปิดปากเงียบทำไม? ชิน!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 16-06-2011 09:37:50

สาเหตุมาจากมะนาวคนเดียวเลย เอาหล่อนออกไปจากสารระบบซะ   :z6:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 16-06-2011 09:44:43

เฮ้อ อ่านตอนนี้แล้วพูดไม่ออก จะสงสารชินก็นะ....เหมือนทำตัวเอง

ก็หวังว่าแผนการของผองเพื่อนทั้งหลาย จะสำเร็จลงด้วยดี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 16-06-2011 09:47:16

ชินจะต้องปกป้องคนที่ไร้ยางอายอย่างมะนาวขนาดนี้เชียวหรือ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 16-06-2011 10:26:16

โอ๋ๆนะพี่ชิน เป่าเพี้ยงๆหายไวๆนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 16-06-2011 11:00:58

ชินจะเป็นคนดีไปถึงไหน ร้ายบ้างก็ได้นะ +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 16-06-2011 11:28:19

ชินทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ  เซ็งนะเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-06-2011 11:43:19

     ม่าย-หวาย-ว่ะ ทำใจไม่ได้ น้ำตาตกในเป็นสายเลือด
เห็นเจ้าชายนอนกอง มันเจ็บยิ่งกว่าเจ็บเอง  T^T
ตอนต่อยิ่งจะต้องเจอน้องยูกับพวกพี่เจรุมสกรัมอิ๊ก ไม่อยากจะคิดเล๊ย ให้ตาย!!!
มันช๊ามมมมม!!!
อ๊าซซซซ โทระๆๆๆ  :fire:
กรีดเลือดลงแก้วเหล้าแล้วยกซด เอิ๊ก
(หัวโขกผนังบ้าคลั่งเพราะต้องรออีก  2 วัน---แต่เอ๊ะ เราก็หนีเที่ยวนี่หว่า เอิ่ม(+^+))

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 16-06-2011 12:06:16

บางที เราก้อหงุดหงิดกับการไม่พูดของชินเหมือนกันนะ
เฮ้ออ ถึงแม้มันจะมีอะไรมากกว่าที่เห็นก้อเหอะ
ไอ้คนที่ไม่รู้อ่ะ มันก้อหงุดหงิดอยู่ดี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 16-06-2011 13:18:45

บวก 1 นะฮ๊าฟฟฟฟ
 :เฮ้อ: ชิน
 :fire: โทระ
 :L2: เป็นกำลังใจให้นะฮ๊าฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-06-2011 14:00:27

ไอ้โทระมันเป็นฆาตกรแล้วอย่างเนี้ย :angry2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 16-06-2011 14:43:04

ไม่ไหวแล้วนะคะน้องชิน   :m31:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-06-2011 16:56:51

เฮ้อไม่อยากสงสารชินเลย
แต่สงสารพี่เจอ่ะ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 16-06-2011 17:05:38

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ เพราะเป็นคนรักตัวเอง....
ชินคิดอะไรยากจัง คนดีเค้าคิดแบบไหนกันนะ...???
รออ่านตอนหน้าครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 16-06-2011 17:33:00

แค่พูดออกมามันจะหนักหนาอะไรเนี่ยชินเอ๊ยยยย
เห็นแล้วหนักใจแทนพี่เจกับยูมากถึงมากที่สุด

อีก2วันเองค่ะไจฟ์ เค้ารอได้ คิคิคิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 16-06-2011 18:08:41

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
โทระทำรุนแรงไป ส่วนชินก็นะ พูดไม่ออก :เฮ้อ:
ยูเป็นพระเอกของเรื่อง แมนมาก สงสัยพี่รีต้องเปลี่ยนบทบาทมั้ง :m20:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 16-06-2011 20:13:00

เจ็บปวดรวดร้าวววว  ใจจะขาดรอนๆ   :sad5:
คุณไจฟ์ได้โปรดกลับมาเคลียร์ไวๆนะคะ
หื้อออออออออออออออออออออออออออออออ~~~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 16-06-2011 21:32:13

เกลียดโทระมากอยากฆ่ามัีนให้ตาย :z6:
ทำร้ายชินของชั้นขนาดนี้ สงสารชินจังเลย
พี่เจจัดการมันหน่อย ไม่งั้นไม่หายโมโห  :m31:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 16-06-2011 23:31:08

 :serius2: ทำเกินไปแล้วนะโทระ ชินเป็นคนที่เข้าใจยากมาก  :เฮ้อ:

รอตอนต่อไป ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-06-2011 23:31:41

มันทำเกินไปแล้วนะ :fire:
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 16-06-2011 23:47:04

 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

อ๊ากกกกกกกกกกกก โทระมันวอนซะแล้ว ฮึ๋ย
พี่ชิน นะพี่ชิน ยังจะยอมให้มันตีอยู่ได้

น้องยูอุตส่าวิ่งมาแทบตาย ไม่ทันซะน่า
จิงๆน่าจะโดดฟรีคลิกโทระไปสักที

พี่เจ น้องยู นี จัดฉากให้เจ๋งๆๆ เรยนะ

ขอบคุณน้องชายจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 17-06-2011 04:06:03

อาไรมันแค้นอาไรนักหนาาา    :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:โทระ :m31: :m31: :m31:

ชินสู้ๆๆๆๆ    :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MadamLilac ที่ 17-06-2011 05:23:00

รู้สึกคั่งแค้นมากมาย
แล้วคนเขียนจะไปเฉลยตอนที่ 100 จริงๆหรือเปล่าเนี่ย  :z3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 17-06-2011 14:21:31

ไม่อยู่หลายวันกลับมาได้อ่านจุใจไปเลย
อยากให้โทระตาสว่างสักทีน้องนีจัดไปเลย
ถึงชินจะเปิดใจมากขึ้นแต่บางครั้งก็อยากจะ
ให้ชินพูดมากกว่านี้อีกหน่อย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 17-06-2011 15:37:57

สงสัยเราจะโรคจิตเพราะไม่ค่อยสงสารชินเลยแฮะ หุๆ ดันไปสงสารยูกับพี่เจที่ต้องมาตามห่วงชินแทน

ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเรื่องแค่นี้ทำไมไม่คุยๆให้จบไป แล้วคนบ้าๆแบบนั้น ยังต้องนับเป็นเพื่อนอีกเหรอ - -" พอดีไม่ใช่แม่พระ ไม่ได้ดีขนาดนั้น  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 17-06-2011 20:23:37

อยากอ่านต่ออออออ  โฮกกกกกกกก  :m31:

ปล.หงุดหงิดชิน มากกกกกถึงมากที่สุด  เงียบอย่างงั้นก็เงียบไปจนตายเลยนะ ไม่ต้องพูดเลยตลอดชีวิต เห๊อะ! :z6:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 18-06-2011 11:30:47

 :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (16-6-54) (หน้า23ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 18-06-2011 20:17:44

เฮ้อ...ชิน คุ้มมั้ยเนี่ย
ตัวช่วยออกโรงด่วน
งานนี้ต้องจัดฉากใหญ่ แล้วเก็บทีเดียวให้สิ้นซาก  :fire:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 19-06-2011 06:47:28

(ต่อครับ)

ตอนที่ 34 (เป็นตอนที่ผมโดนเด็กค่อนขอดว่า นิยายเกิ๊นนนนนน)

“นี่เธอ เพื่อนชินใช่มั้ย ตอนนี้ชินอยู่โรงพยาบาลนะ โดนคนที่ชื่อโทระทำร้าย”
“เหรอ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชั้น”
“เกี่ยวกับเธอสิ เพราะว่าชินน่ะไปหาโทระที่มหาลัยแล้วก็มีปากเสียงกัน เค้าเล่าว่าโทระแค้นว่าชินแย่งผู้หญิงของเค้า ชั้นก็ไม่รู้อะไรมากหรอกนะ ฟังเค้ามาอีกที แต่ว่าเคยเห็นเธอคุยกับเค้า ถ้าพอไปได้ก็อยากให้ไป เพราะว่าชินน่ะอาการหนักมาก”

“พี่โทระฮะ ผมอยากให้พี่ไปโรงพยาบาลกับผมหน่อย”
“ทำไมกูต้องไปกับมึง ถ้ามึงจะแจ้งความจับกูเรื่องคดีทำร้ายร่างกายมึงก็ไปคุยกับตำรวจ”
“พี่ชินยังไม่ฟื้น ส่วนเรื่องคดีเรื่องแจ้งความผมไม่รู้เรื่องหรอก ผมแค่อยากให้พี่ไปดูพี่ชิน”

นีเปิดประตูห้องผู้ป่วยพิเศษของโรงพยาบาลนำนักศึกษาสาวผมยาวสีทองอร่ามเข้าไปข้างใน จากประตูด้านหน้า คือส่วนของห้องรับแขกเล็ก หญิงสาวมองผ่านแจกันดอกไม้เรียงรายรอบห้อง เดินตรงไปที่กรอบประตูอีกชั้นถึงจะถึงเตียงผู้ป่วยด้านใน
แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเข้ามาด้านในก็ยังมองเห็นคนเจ็บที่หลับอยู่ ที่ศีรษะมีผ้าพันไว้ ส่วนที่คอใส่เฝือกอ่อน ใบหน้าและแขนยังมีรอยช้ำ ขาที่หักถูกล็อค
“หนักนะเนี่ย” มะนาวพูดเสียงเรียบๆ
“ใช่ คนที่ชื่อโทระเขาเป็นนักเทควันโด้นี่นา อาการหนักมาก ชั้นเลยอยากให้เธอมาดูไง”
มะนาวเดินเข้าไปใกล้ “ชั้นว่าไว้ชั้นมาใหม่ดีกว่า ตอนนี้เขายังหลับอยู่”
“รออีกแป๊บสิ ถ้าเขาตื่นขึ้นมาเจอเธอ เขาจะได้ดีใจ”
“ดีใจ” มะนาวทำเสียงสูงหันมามองหน้านี “เธอรู้อะไร”
“ไม่รู้หรอก แค่สังเกตุว่า เวลาที่เจอเธอที่หลังมหาลัย แล้วเขาจะดูแปลกๆไป ดูหงุดหงิด ชั้นก็เลยคิดว่า บางทีเขาอาจจะหึงเวลาที่เธออยู่กับคนอื่น”
นีหันกลับไปมองชินที่ยังหลับอยู่แล้วบอก “ชินน่ะเหรอจะหึงชั้น เขาก็แค่....”
มะนาวเงียบไป นีหันไปมองที่ห้องน้ำด้วยความระแวงเดินถือโทรศัพท์เข้าไปใกล้มะนาวมากกว่าเดิม
“ผู้ชายโง่อีกคน”
นีรู้สึกโมโหจนอยากกระโดดบีบคอผู้หญิงคนนี้ แต่ที่ต้องทำคือการถามความจริง
“ชินไม่ได้คบกับเธอเหรอ”

มะนาวยักไหล่ท่าทางเหยียดๆ “เปล่า...แต่ชั้นไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง”
“ก็คงอย่างนั้น” นีต้องเริ่มจากการตามน้ำไปเรื่อยๆ “แต่เธอก็เห็นแล้วว่าชินเจ็บหนัก เราก็เลยหาเพื่อนของชินมาคุยหรือเล่าอะไรสักอย่างเผื่อเขาจะตื่นขึ้น”
“ชินไม่มีเพื่อน” มะนาวพูดความจริง “หรือที่จริงเขาเคยมี แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว”
“หมายถึงโทระคนที่ทำร้ายชินน่ะเหรอ”
“อือ” มะนาวยิ้มเหยียด “กลุ่มที่เล่นกีฬาด้วยกันน่ะ แต่ไม่รู้สิ ในความคิดของชั้น ชั้นไม่คิดว่านั่นเรียกว่าเพื่อนหรอกนะ โทระน่ะเรียกชินว่าไอ้หยิ่งด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่ทำตัวสนิทกับใคร”
“เรียกอย่างนั้นชินไม่โกรธเหรอ”
“ไม่รู้เหมือนกัน เค้าชอบทำเหมือนไม่สนใจใคร กับพวกโทระก็คงคุยกันเพราะเล่นกีฬาเหมือนกันมั๊ง”
“ฟังเหมือนเธอสนิทกับโทระมากกว่าชิน”
มะนาวหันมาหานี “ชั้นเคยคบกับโทระ แต่ตอนแรกชั้นเห็นพวกเค้าที่สนามแข่ง ชั้นเข้าไปคุยด้วย  แต่โทระหลงตัวเองไปว่า ชั้นเข้าหาเค้า ที่จริงชั้นแค่อยากใช้โทระไปหาชินต่างหาก เรื่องอะไรที่ชั้นจะเดทกับคนแพ้ แต่ก็คบกันไปขำๆ จนกระทั่งวันหนึ่งที่ชั้นลองท้าชิน ว่าหน้าตาแบบนี้ทำอะไรผู้หญิงได้หรือเปล่า เรามีอะไรกัน แต่ก็แค่นั้นเพราะชินไม่พูดกับชั้นอีกเลย ไม่สิ ที่จริงก็คือชั้นไม่เคยเจอชินอีกเลย เค้าหลบหน้าตลอด ทีแรกก็คิดว่าเพราะเรียนคนละมหาลัย แต่ที่ไหนได้ โทระนัดกับเพื่อนๆไปกินไปเที่ยวอีกหลายต่อหลายครั้งชินไม่มา แต่ถ้าชั้นไม่อยู่ ชินถึงจะมา”
ดวงตาของมะนาวที่มองชินไร้ความรู้สึก
“พอโทระจับได้ว่าชั้นไปนอนกับคนอื่น เค้าก็อาละวาดตบตีชั้น ชั้นนึกถึงชินขึ้นมาได้ ก็เลยบอกกับโทระว่าคนๆนั้นคือชิน ไม่ใช่รุ่นพี่ หรือใครคนอื่นตามที่มีคนคาบเรื่องมาบอกโทระ”
“งั้นก็นานหลายเดือนสินะ” นีกำลังพูดไปตามสคริปต์
“ก็เป็นปีน่ะแหละ” มะนาวพูดเหมือนไม่ได้สนใจ
“ชั้นคิดว่าเธอชอบชินหรือชินชอบเธอซะอีก เห็นทักกันแบบนั้น”
“ถ้าเขาชอบชั้นก็ดีน่ะสิ” มะนาวหันมาหานี “รู้มั้ยว่าชินเป็นคู่รักที่ดีมากชนิดหายาก ที่เจอมามีแต่เห็นเราเป็นแค่ตุ๊กตายาง พวกไม่มีใครเอาอย่างเธอจะเข้าใจอะไร”
นีนับ 1 ถึง 100 “เพราะเขาไม่รักเธอ เธอก็เลยแก้แค้นให้โทระมาทำร้ายเขาเหรอ”
“มันไม่ได้แก้แค้นอะไรหรอก ก็พอมีคนมาฟ้องโทระว่าชั้นไปนอนกับคนอื่น พอโดนซักชั้นก็แค่บอกๆ ไป จะอะไรมากมาย นอนด้วยกันครั้งเดียวก็จริง แต่มันก็ตั้งนานละ ชั้นแค่จะเอาตัวรอด เพราะว่าเขาเป็นเพื่อนกันมาเป็น 10 ปี แล้วโทระก็แพ้ชินมาตลอด กล้าไปหาเรื่องชินหรือไง แต่กลายเป็นว่า โทระบ้ากว่าที่คิด”
“เพราะเขารักเธอ”
“ก็ใช่” มะนาวยอมรับ “ตอนที่โทระตีชินครั้งก่อนที่หลังโรงยิมตอนวันแข่ง ชั้นก็เลยมาดูซะหน่อยว่าตายมั้ย ปรากฎว่าน้องชายเขาอยู่เฝ้า แล้วตอนนั้นชินฟื้นแล้วไง ชั้นเลยต้องเปลี่ยนใจ เพื่อไม่ให้ชินบอกกับโทระว่าเรื่องชั้นกับชินน่ะมันเรื่องโบราณแล้ว แล้วมันก็ไม่มีอะไรนอกจากคำท้าแบบเด็กๆ ขืนให้โทระรู้ความจริงชั้นตายแน่”
“แต่เธอรู้มั้ยว่า การที่เธอเอาตัวรอดแบบนั้น มันทำให้โทระแค้นชินมาก”
“เหรอ ข้อเท็จจริงมันใช่ โทระแค่รู้หลังจากนั้นหลายเดือนเท่านั้นเอง”
นีรู้สึกโกรธจนตัวสั่น “ชินเจ็บขนาดนี้ ทำไมเธอถึงได้.....”
“อือ เท่าที่เห็นนี่ก็... ” มะนาวกวาดตามองคนเจ็บอีกครั้ง แล้วกระชับกระเป๋าสะพายเดินสวนนีออกมา เมื่อพ้นจากประตูส่วนที่กั้นห้องคนเจ็บ มะนาวถึงได้เห็นคนตัวโต ตาสีฟ้า ที่ไม่รู้ว่าเข้ามานั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขกตั้งแต่เมื่อไหร่
“จะกลับแล้วหรือครับ”
น้ำเสียงเยือกเย็นทักทาย
“ค่ะ”
“นั่งคุยกันสัก 5 นาทีได้มั้ย”
มะนาวยิ้มเหยียดมุมปาก หันกลับไปมองนี ที่ยืนอยู่ข้างเตียงคนเจ็บแล้วหันมาหาฝรั่งตัวโตอีกครั้ง
“ชั้นไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาสารภาพบาป หรือมารับฟังเสียงตำหนิจากใคร”
“คุณไม่ได้มาสารภาพบาป เพราะผมไม่ได้สะสมบุญมากพอที่จะเป็นสื่อกลางนำใครไปสู่แสงสว่าง”
“งั้นมีอะไร ก็รีบๆพูดมา”
“ผมพูดในฐานะที่ชินเป็นคนของผม”
“อะไร ชินทำงานให้คุณเหรอ”

“ชินคือคนของผม”
ปกติแล้วพี่เจไม่ใช่คนพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่แบบนี้หรอก แต่มันคือนิสัยของชินที่เวลาไม่พอใจขึ้นมาจะพูดซ้ำด้วยประโยคเดิม แบบเน้นๆ พออยู่ด้วยกันนานๆ ก็ซึมซับวิธีการพูดของเขามา
“ผมรู้จักคนที่มีนิสัยรักสนุกมากมาย ใช้ชีวิตคุ้ม แต่ผมไม่เคยเจอคนที่ไม่รู้สึกอะไรเมื่อเห็นคนเจ็บเพราะความเห็นแก่ตัวของเราเอง”

“คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้เที่ยวมาสั่งสอนคนอื่นแบบนี้ พ่อแม่ชั้นยังไม่พูดกับชั้นแบบนี้เลยนะ!”
“แน่ใจเหรอว่าเขาไม่พูด เคยฟังที่เขาพูดหรือเปล่า อย่าเอาพ่อแม่มาเล่นกับความเห็นแก่ตัวของตัวเองเลย มันบาป สิ่งที่ทำหรือไม่ทำมันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของมะนาวเอง ไม่เกี่ยวกับใคร ถ้ามีเวลาว่างลองคิดดูว่า สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้ มันจะส่งผลต่อชีวิตของมะนาวในวันพรุ่งนี้ยังไง”
ดวงตาสีเข้มกลมโตผิดปกติ ภายใต้ขนตายาวเป็นแผงและอายไลน์เนอร์แทบถลนออกมานอกเบ้า
“แก!”
“มะนาวเป็นคนเก่ง ไม่ต้องให้มีใครมาสั่งสอนหรอก ผมแค่พูดในฐานะที่คนของผมถูกคนทำร้ายมาเท่านั้น” พี่เจลุกขึ้นเดินสวนมาหาคนเจ็บบนเตียง
มะนาวได้แต่กระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้อง
เมื่อเสียงปิดประตูดังขึ้น พี่เจก็หันไปขอบใจนี
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ที่จริงหนูว่าน่าจะตบแม่คนนั้นให้คว่ำมากกว่า โดนพี่ว่าไปแบบนั้นจะคิดได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ”
พี่เจยิ้มเหนื่อยบอกขอบใจนีอีกครั้ง แล้วหันมาสบตาคนเจ็บที่ลืมตามองนิ่งๆ นั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง กุมมือขาวซีดไว้ในมือ
“ไปทำงานเถอะ” ชินพูดอย่างลำบาก เหมือนกรามยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทาง
“ไม่มีใจจะทำงานหรอก ชินมุทะลุขนาดนี้ แล้วเราก็คุยกันแล้วว่าอย่ายอมให้ใครทำร้ายได้ง่ายๆ”
“แต่ผมผิดจริงๆ เพราะผมไม่คิดให้ดี โดนท้าทายคิดว่าง่ายก็ไปกับเขา เรื่องที่มันควรจะจบลงในคืนเดียวกลับส่งผลร้ายๆไม่รู้จักจบ”
“ทำไมชินถึงไม่เล่าให้โทระฟังว่าทำไม”
“จะเล่าแบบไหน หรือไม่เล่า ข้อเท็จจริงมันก็เหมือนเดิมและผลลัพท์มันก็ไม่เปลี่ยนไป ทั้งหมดเพราะผมโง่”
พี่เจลูบผมนุ่มเบาๆ หันมามองนีที่ยังคงยืนถือโทรศัพท์อยู่ในมือ พยักหน้าส่งสัญญาณให้กันเพียงนิดเดียว นีก็ลาพี่เจอีกครั้ง
เมื่อเดินออกมานอกห้อง นียกโทรศัพท์ขึ้นพูด “ชั้นออกมาข้างนอกห้องแล้ว จบการบันทึกเสียง”

นิ้วมือใหญ่แตะที่รอยแดงช้ำที่ซีกหน้า แล้วถอนหายใจ
“คนอะไร เอาหน้าไปรับหน้าแข้งคนอื่น ลืมตัวหรือไงว่าไม่ได้ใส่การ์ด”
“อือ แต่ไม่เท่าไหร่หรอก”
“แล้วยังไงถึงจะเรียกว่าเท่าไหร่”
ชินส่งยิ้มไม่พูด
นิ้วมือใหญ่ยังคงลูบหน้าลูบตา “บางทีการเงียบของชินมันก็ดี แต่กับคนอารมณ์ร้อน มันยิ่งเหมือนการยั่วยุให้เขาโมโหรุนแรงขึ้นรู้มั้ย”
“คนกำลังโมโห พูดไปเขาก็ไม่ฟัง”
“มันก็จริง” พี่เจยอมรับ พูดมากๆก็จะพาลทะเลาะกันเสียอีก “ปวดหลังปวดเข่าอยู่อีกมั้ย”
แต่พอชินหลับตาลงไม่ตอบคำถาม พี่เจก็ถอนหายใจหนักๆ ทำให้ชินลืมตาขึ้นมามองอีกครั้ง
“มัน...แย่มากเลยหรือครับ”
“หมอบอกว่าไม่เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ควรเก็บไว้เป็นที่ระลึก”
ชินกัดปาก คิ้วคมขมวดแน่นแล้วพยักหน้าช้าๆ “งั้นก็ตามใจพี่เถอะ แต่ขอร้องว่า อย่าไปอำใครว่าผมเจ็บหนักอีก”
“โอ้ย ไม่หนักหรอก แค่หมดสติไปครึ่งวันค่อนคืน จิ๊บๆ”
ชินกลอกตามองแล้วจะหลับต่อจริงๆ
“ยังมีอีกเรื่องที่อยากบอกก่อนที่จะหลับต่อ”
พี่เจยักคิ้ว เว้นวรรคให้ผู้ชมถาม แค่เค้าก็มองเฉยๆเหมือนเดิม
“พรุ่งนี้เมเรเครื่องลงแต่เช้า แต่รีมาวันถัดไป”
ชินทำหน้าตาเบี้ยวๆ “บอกหมอด้วยว่าผมปวดขา ปวดไหล่ ปวดหัว ช่วยใส่มอร์ฟีนในน้ำเกลือให้ผมหลับสนิทตลอดวันตลอดคืนด้วย”

กลางดึก พยาบาลเข้ามาวัดไข้สอบถามอาการทั่วไปเสร็จแล้วกลับออกไป พี่เจกระชับผ้าห่มปิดคอให้คนเจ็บที่ยิ้มง่วงงุนทั้งไม่ยอมลืมตา
“ถ้าจะเข้าห้องน้ำเรียกพี่นะครับ”
นิ้วมือใหญ่เกลี่ยแก้มซีดเบามือ  
เราฟังเรื่องจากมะนาวแล้ว และพอรู้เรื่องคร่าวๆในมุมของโทระผ่านคำบอกเล่าของยู และรี แต่คนที่หลับอยู่ตรงนี้กลับไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม  
ถ้าโทระฟังแต่มะนาวพูดเพียงคนเดียว และเพื่อนร่วมทีมของโทระที่มีอะไรกับมะนาวเลือกที่จะเอาตัวรอดเหมือนกัน
มันก็ไม่แปลกที่โทระจะคั่งแค้นชินขนาดนี้
คนรูปหล่อตัวโตถอนหายใจยาวแล้วหันไปล้มตัวลงนอนที่ที่นอนเล็กข้างเตียงผู้ป่วย

============จบตอนที่ 34===========
ขอบคุณทุกการติดตาม ทุกความเห็นและการแวะมาอ่านครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 19-06-2011 07:19:59

อยากตบยัยมะนาวจัง ขอมือตบหน่อย  :laugh:
ถ้าโทระรู้ความจริงนี้จะมาขอโทษชินไหม

+1 ให้แล้วนะค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 19-06-2011 07:34:09

ผู้หญิงอย่างงี้ ก็เป็นได้แค่คู่นอนแหละ
คงไม่มีใครหน้ามืดตามัวเอามาทำคู่ชีวิตหรอก :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 19-06-2011 08:24:41

 :beat: มะนาว
 :กอด1: เจ ชิน
 :L1: คุณไจฟ์
บวก 1 นะฮ๊าฟฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 19-06-2011 08:48:14

น่าจะให้โทระมาได้ยินกับหูจริงๆเลย แบบนังมะนาวเปิดมาเจอโทระแทนที่จะเป็นพี่เจ คงสะใจกว่านี้

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 19-06-2011 08:49:20

คิดถึงน้องชาย...แวะมาอ่าน...
มะนาวแย่กว่าที่จะคิดได้ ทำไมหญิงร้ายตลอดเลยนะ?? 555
รออ่านตอนหน้านะครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 19-06-2011 08:56:34

นีเก่งเนอะ ทนถามได้จนจบ ตอบมาแต่ละอย่าง มันน่า :beat:
มะนาวเน่าในแบบนี้ เอาไปทำพันธุ์ไม่ได้

จบการบันทึกเสียง...วะฮะฮ่า ถูกใจ
รอลุ้นตอนต่อไป ว่าจะเป็นยังไง

ขอบคุณครับสองหนุ่ม ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-06-2011 09:19:07

หวังว่าโทระมันจะเชื่อว่าเป็นความจริงนะ :เฮ้อ:
แบบกลัวมันหาว่าชินบังคับให้มะนาวพูดไรงี้ เพราะขนาดที่ผ่านมามันยังไม่ยอมเชื่อ ไม่ยอมฟังอะไรเลย :z3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-06-2011 10:11:03

แล้วหวังว่าโทระจะเคลียเรื่องมะนาวซะที :angry2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 19-06-2011 10:24:08

มะนาวเธอแย่กว่าที่คิดไว้เยอะเลย
พี่เจพูดได้ถูกใจไม่น้อยเลยนะ
อยากให้ชินพูดมากกว่านี้จังเลย
และหวังว่าโทระจะรู้เรื่องและเลิกแค้นชิน
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 19-06-2011 11:34:00

แหมะ.... นิยายเกิ๊น  :m12: (แหะๆ แซวเล่น)
แล้วเรื่องมันจะต้องคลี่คลายน่า

เดี๋ยวเมเรก็มาแล้ว  จับมะนาวถ่วงน้ำเลย  วู้วววว  :oni1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 19-06-2011 12:06:02

 ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
(เป็นตอนที่ผมโดนเด็กค่อนขอดว่า นิยายเกิ๊นนนนนน)
ตกลงเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายธรรมดา เป็นนิยายเกินไปซะแล้ว ขอเกินเยอะๆนะ ชอบ
ตอนแรกคิดว่าโทระจะฟังอยู่ กลายเป็นพี่เจไปซะ เสียดายจัง
ฟังแบบนี้แล้วเมเรของชั้นน่ารักกว่าเยอะเลย
น้องทีหาเจ้าชายให้เจ้าหญิงเมเรหน่อยสิครับ o15

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 19-06-2011 13:54:58

อยากฆ่าอีนางมะนาวมากๆๆๆ :beat: :z6:
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 19-06-2011 19:12:23

มะนาว!!!!!!
((นึกคำต่อว่าไม่ออก))

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
อึดอัดคร่าาาาา ทำไมชินไม่พูดอะไรออกมามั่งเนี่ยยยย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 19-06-2011 21:08:25

มะนาวเธอเหมาะกับคำนี้มาก "กาก"

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 19-06-2011 22:33:33

ฮึ๋มๆๆๆ สงกะสัย ยัยมะนาวเน่า
อยากเจอฤทธิ์เมเรจิงนะเนี้ยยยย โมโหๆๆๆ

พี่ชินเจ็บหนักยังแอบฮาน๊า 555
เมเรเค้าออกจะน่ารัก ลองเปิดใจคุยหน่อยสิ
น้องยูยังคุยได้เรย

แล้วน้องยูหายไปไหน คิดถึงนะเนี้ย อิอิ

ขอบคุณน้องชายจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 19-06-2011 22:49:41

ชิน ทำไมพี่เจบอกว่าเมเรจะมา ชินถึงกับเจ็บนู่นเจ็บนี่เลยอ่ะ น่าสงสัยนะเนี่ยยยย :m20:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 20-06-2011 00:09:45

หนูนี ทั่นประธานเอฟซีของเฮา ช่างน่ารักขน๊าดดดดด!!!

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 20-06-2011 13:05:03

คิดถึงเมเรแล้ววววววววว

ป๋าไจฟ์กะตัวเล็กอยู่หนายยยย  :m28:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 20-06-2011 13:39:07

อิโทระจะรู้บ้างไหมเนี่ยว่านังมะนาวมันเป็นยังไง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 20-06-2011 15:11:48

รำคาญทั้งมะนาวกับโทระ คิดว่าเป็นตัวประกอบที่น่ารำคาญมาก  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 20-06-2011 15:16:20

นวดมะนาว  :beat:  :beat:  :beat:  :beat:  :beat:  เวลาคั้นจะได้มีน้ำเยอะๆๆ ((เม้นท์ไม่ได้เกี่ยวกับนิยายเลย หุหุ))

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 20-06-2011 16:17:30

โหยย น้องมะนาว
อยากโบยสักร้อยที
แอร๊ยย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 20-06-2011 16:30:02

ยู้ฮู้ววววววววววววววววววววววววววววววว

น้องยูไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

พี่ชินนนนนนนนนนนล๊า หายเจ๊บยังงงงง

เมเรกลับมายังเน้ออออออออออออออออออออออ

เมื่อรัยจะได้ไปเที่ยวทะเลเน้ออออออ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 20-06-2011 19:26:20

อรั๊ยยย  ชินกับน้องยูไปไหน
พี่คิดถึงงงงงงง~~               :impress:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (19-6-54) (หน้า24ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 20-06-2011 19:31:11

 :beat: ยัยมะนาว หมั่นไส้
พี่เจพูดได้ถูกใจ หวังว่ารื่องของโทระจะคลี่คลายซักที  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 22-06-2011 04:17:25

ตอนที่ 35

โทระไม่ได้อยู่ที่ห้องชมรมเทควันโด้ หรือแถวๆยิมเนเซี่ยมเหมือนที่ผ่านมา เพราะผลจากการซ้อมชินในโรงฝึกทำให้โดนลงโทษขับออกจากชมรม ขณะที่มีเสียงร่ำลือกันว่า พ่อของโทระต้องมาคุยกับอธิการบดี เพื่อให้ลูกชายไม่ต้องถูกพักการเรียน
ที่ๆยูต้องไปหาคือที่คณะ เพื่อนห้องเดียวกับโทระบอกว่า วันนี้โทระมาเรียน และอาจออกไปกินข้าวแถวนี้ให้ยูมาหาใหม่ตอนใกล้เข้าเรียน แต่ยูก็มีเรียนบ่ายเหมือนกัน เลยต้องฝากซีดีไว้พร้อมกำชับ

“รบกวนฝากให้เขาให้ได้นะฮะ ขอบคุณพี่มากฮะ”
ขณะที่ยูเดินออกมาทางด้านหนึ่ง โทระก็ก้าวเข้ามาในตึกเรียนอีกทางด้านหนึ่ง

แพทย์เพิ่งเข้ามาตรวจอาการที่เข่าและพูดคุยเกี่ยวกับการรักษา เสร็จกลับออกไปพร้อมกับพยาบาล พี่เจกระชับผ้าห่มให้คนเจ็บ เกลี่ยผมที่ระหน้าผาก
“นอนพักนะครับ เดี๋ยวพี่เข้าห้องน้ำแล้วจะลงไปกินข้าว”
ชินพยักหน้าแล้วหลับตา
ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอน และเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ กลิ่นน้ำหอมที่ทำให้รู้ว่าเป็นใคร ชินก็เลยหลับต่อ
กระทั่งพี่เจออกมาจากห้องน้ำ ส่งเสียงทักทาย
“อ้าวเมเร มาแล้วหรือ”
“เครื่องลง เอากระเป๋าเข้าบ้าน เมเรก็มาที่นี่เลย ทำไมถึงเป็นอย่างนี้คะ” เมเรถามเบาๆ ทั้งที่ดวงตายังคงมองคนเจ็บอยู่
“ยูกับโทระชกกันในมหาลัย ชินก็เลยไปคุย แต่โทระยังติดใจเรื่องที่ชินทรยศเขา คุยกันคนละเรื่องผลก็เลยเป็นอย่างนี้”
“ชินน่ะเหรอทรยศโทระ เป็นไปไม่ได้” เมเรหันมาหาพี่เจตรงๆ สีหน้าแววตาไม่เชื่อโดยสิ้นเชิง
“มันเป็นเรื่องท้าทายกันแค่คืนเดียว”
เมเรนิ่งคิดตาม “ตอนที่เรียนมัธยม มีผู้หญิงมาหัวเราะเยาะใส่เมเรเหมือนกัน ว่าเขาได้นอนกับชิน เมเรยังด่ากลับไปว่าพวกทำตัวไร้ค่า ถ้าจะวัดแค่นอนด้วยกัน เมเรวางยาปล้ำชินเอาก็ได้”
พี่เจถึงกับต้องส่ายหน้า ยิ้มขำ
“ไม่ใช่คนตอนเรียนมัธยมหรอก”
 ทีนี้เมเรเลยนิ่งคิด หันไปมองชิน “โทระมีแฟนตอนเรียนมหาลัยเหรอ งั้นเมเรก็คงไม่รู้จัก แต่ถ้าเธอเป็นแฟนกับโทระ แล้วยังมายั่วชินอีก เมเรว่าเธอต้องเป็นโรคจิตแบบที่ชอบเห็นผู้ชายทะเลาะกันเพื่อแย่งหล่อน”
พี่เจเพียงแค่จ้องมองคนที่หลับอยู่บนเตียง ทีแรกคิดว่าทำฟอร์มเพราะเห็นว่าเมเรมา แต่มาถึงตอนนี้คิดว่าอาจจะหลับๆตื่นๆเพราะฤทธิ์ยา
พี่เจเดินเข้าไปกระชับผ้าห่มอีกครั้ง
“สมองเป็นไรมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไร”
“ยูบอกว่า เข่าของชิน....ชินจะพิการมั้ยคะ” น้ำเสียงของเมเรตอนท้ายสั่นเครือ ดวงตากลมโตแดงเรื่อ
พี่เจหันมาหาเมเรแล้วมองเลยไปที่ชายหนุ่มอีกคนที่ก้าวเดินเข้ามา คนผมสั้นเกรียน ดวงตายาวเรียว ริมฝีปากหนา
“โทระ” เมเรหันมามองตาม แล้วเดินผ่านไปที่ชุดรับแขกด้านนอก หยิบนิตยสารการแพทย์เล่มหนา
ขณะที่พี่เจก้าวยาวๆเข้ามา ชัดเจนว่ายืนขวางไม่ให้โทระเข้าไปใกล้เตียงคนเจ็บมากกว่านี้

โทระ ที่ยังคงยืนคาช่องประตูระหว่างส่วนที่พักคนเจ็บกับส่วนรับแขกด้านนอก ดวงตายาวเรียวมองคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ไม่ได้ระวังหนังสือเล่มใหญ่ที่ฟาดลงมาที่ศีรษะ
“ไอ้โทระ ไอ้โง่ ไอ้ควาย!”
“เฮ่ย เมเร!” โทระได้แต่ยกแขนกันศีรษะ กระโดดหนีกลับออกไปที่ส่วนรับแขก แต่เมเรไล่ตีไปร้องด่าไปรอบห้องต้อนโทระเข้ามุม
“ไอ้โง่ แกรู้จักกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กชาย กับอีแค่ผู้ญิงสำส่อนมั่วไม่เลือกคนเดียว แกถึงกับจะฆ่าคนเลยหรือไง” ด่าไปใช้หนังสือฟาดไม่หยุด
“โอ้ย เมเร!”
“อย่ามาโอ้ย แกคิดได้ยังไงว่าชินกับเมียแกชอบกัน อย่างชินน่ะมีมาให้เลือกจนเลือกไม่ถูก เขาไม่มองของใช้แล้วให้เสียเวลาหรอก ไอ้โง่! ตีให้ตาย! เพราะมันโง่เกินกว่าจะตีให้หายโง่ แบบนี้มันต้องตีให้ตาย!”
เสียงด่าของเมเรไม่เบาเลย พยาบาลหลายคนต้องเข้ามาดูและช่วยกันห้าม
“ไอ้โง่ ไอ้โง่โทระ ถ้าผู้หญิงคนนั้นตบตาแกว่าเป็นคนดีได้ ทำไมเขาจะหลอกคนมึนอย่างชินไม่ได้”
“เมเร เจ็บนะเมเร” โทระได้แต่ใช้แขนกันหนังสือที่ฟาดลงมา ไม่กล้าสู้หญิงสาว
“แกเอาไม้ตีชินใช่มั้ย เอาเก้าอี้ฟาดชินของชั้นใช่มั้ย” เมเรมองกวาดไปทั่วห้องมีแต่โซฟาตัวเล็กในห้องรับแขก “แกตายแน่!” เมเรเอาจริงจะยกเก้าอี้ทุ่ม พยาบาลได้แต่ช่วยกันจับไว้ เมเรเลยหันกลับไปหาหนังสืออีกเล่มปาใส่โทระ

ตลอดเวลา พี่เจได้แต่ยืนมอง

กว่าที่เมเรจะสงบก็คือหนังสือเล่มหนาในมือเละ ส่วนโทระมีรอยแดงเป็นปื้นอยู่บนใบหน้าเพราะโดนสันหนังสือ แต่โทระไม่สนใจกลับตรงเข้ามาหาพี่เจ
“ชินจะพิการหรือ”
“ไม่มีทาง ยังไงพี่ก็จะรักษาชินให้ได้” พี่เจบอกอย่างมั่นใจ

ส่วนยูนัดเจอกับไอ้โต กับไอ้บีมที่คอฟฟี่ช็อปของโรงพยาบาล ซื้อขนมและผลไม้ขึ้นมาเยี่ยมคนเจ็บ แต่เมื่อเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยวีไอพี ที่เห็นก็คือพยาบาล 2 คนยืนอยู่ข้างๆเมเร ที่จ้องมองโทระด้วยความแค้น
โทระกำลังยืนเผชิญหน้ากับพี่เจ ที่ยืนขวางช่องประตูด้านใน ไม่ให้โทระเข้าใกล้เตียงผู้ป่วย
“ทุกคนพูดง่าย ผู้หญิงเลวๆคนเดียว ผมจะแค้นอะไรนักหนา แต่เรื่องระหว่างผมกับมะนาวมันก็เรื่องหนึ่ง เรื่องของชินกับมะนาวก็เรื่องหนึ่ง แต่เรื่องของผมกับไอ้ชินก็คือ มันมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ แต่มันยังทำ! เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ กับที่เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อน ต่างกันตรงไหนในเมื่อมันนอนกับเมียผม!”
“ไอ้โง่โทระ นี่แกยังไม่ยอมหยุดใช่มั้ย โดนอีกซักทีเหอะ” เมเรตรงเข้ามาหาอีกที แต่พยาบาลช่วยกันยื้อไว้ ทั้งขอให้ใจเย็นลง

ถึงฤทธิ์ยาจะทำให้ชินหนังตาหนักอึ้ง แขนขาอ่อนแรงแต่หูยังคงได้ยินบทสนทนา ที่เหมือนกำลังฟังเรื่องราวไม่ต่อเนื่องกัน
บางคำไหลผ่าน บางคำผนึกแน่นอยู่ในสมอง
แต่ก็ได้ยิน รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ยูที่เพิ่งมาถึงมองผ่านพี่เจไปที่คนที่นอนอยู่ ก้าวผ่านทุกคนเข้าไปหาแล้วยืนอยู่ข้างเตียงจับมือพี่ชายที่ยังมีทั้งสายน้ำเกลือ แกล้งพลิกเปิดผ้าห่มช่วงเข่าที่ถูกล็อคห้ามขยับไว้ เพราะยังต้องรอการผ่าตัด
“ปวดอยู่หรือเปล่า”
ชินที่ยังลืมตาไม่ขึ้น ได้แต่ส่ายหน้า
“ผมซื้อแตงโมมาฝากด้วย เดี๋ยวพี่ตื่นค่อยกินนะ”
คนที่นอนหลับตาพยักหน้าช้าๆ
ยูทำท่าไม่สนใจความเคลื่อนไหวในห้องรับแขกถามต่อ “พลิกตัวมั้ยฮะ เดี๋ยวเป็นแผลกดทับ”
พี่ชายยกยิ้มมุกปาก ถ้าไม่โดนฤทธิ์ยาจะต้องมีการโวยกันว่าให้เลิกทำเป็นว่าคนนี้กำลังเจ็บหนักซักทีเถอะ มันรับไม่ได้จริงๆ กับการที่มีคนมาถามอะไรแบบนี้มาแสดงท่าทางเหมือนเป็นคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แบบนี้
ไอ้โต กับไอ้บีมรีบจะเข้ามาช่วย แต่ยังช้ากว่าเมเรที่ก้าวเข้ามาชิดขอบเตียง
“ชิน เมเรมาแล้วนะ”
ชินส่งเสียงอือในลำคอทั้งที่อยากตะโกนว่า ช่วยหยุดส่งเสียงกันได้มั้ย หรือว่าจะต้องไม่แสดงท่าทีตอบรับกับคำถาม คำพูดรอบตัว ไอ้เสียงหวีด เสียงพูดพวกนี้จะได้หายไป
แค่โดนเตะไม่กี่ที กับเก้าอี้ฟาดลงมาที่หลัง จนเข่าที่มันเจ็บเดิมอยู่แล้วกระแทกลงกับพื้น
มันสักเท่าไหร่กันเชียว ไม่ถึงกับอัมพาตกินหรอกน่า

พี่เจหันไปขอบคุณพยาบาลที่เข้ามาคุมเชิงเมเรกับโทระอยู่ “ขอบคุณครับ ไม่เป็นไรแล้วหล่ะครับ”
ก่อนที่จะออกไปพยาบาลไม่ลืมหันมากำชับว่าอย่าส่งเสียงดังรบกวนคนเจ็บ
ที่สวนกับพยาบาลเข้ามาในห้องคือพี่โรส ที่เป็นพี่สาวคนโต ตามมาด้วยพี่แมรี่ พี่ลิลลี่ พี่วิน และพี่มิน หมายเลข 1 ถึง 5 ที่เดินเรียงแถวเข้ามา เสียงส้นสูงกระทบพื้นเสียงดังก้อง
ชินครางเบาๆ ด้วยความปวดหัว
ลำพังเมเรคนเดียวก็อยากบ้า แต่ตอนนี้มาอีก 5 แถมด้วยโทระ
อาการฝืนลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก ดวงตาที่จับทิศทางไม่ได้ ดูเหมือนคนเมา
แต่มันเป็นอาการที่ทุกคนรอบตัวแปลไปคนละทาง
พี่โรสกวาดตาไปที่ทุกคนในห้อง รับไหว้จากยูกับเพื่อนๆ และเมเร แต่ดวงตาแทนที่จะหยุดนิ่งที่โทระ กลับกลายเป็นการกวาดตาแบบเท้าจรดหัวที่คนตัวโตตาสีฟ้าที่ยืนนิ่งขวางโทระอยู่
“ใคร”
“ผมชื่อเจ”
“อ้อ..คนที่มาหลอกชินนี่เอง”
คำพูดสะดุดหูจนเมเรเผลอจับมือชินไว้
โทระที่กำลังแค้นชิน ยังหันมามองพี่โรสกับกลุ่มพี่สาวอีก 4 คน
พี่เจหรี่ตาลง อารมณ์ที่มันคุกรุ่นมาตลอดตั้งแต่เห็นโทระเข้ามาในห้อง ยังไม่จางลงไป ก็เจอคนตั้งท่ารังเกียจตั้งแต่ยังไม่ทันได้คุยกัน
ท่าทางวันนี้จะได้กลายร่างเป็นยักษ์สักที
“ชินอยู่กับหมอแล้ว จะมาทำไมนักหนา” พี่โรสก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างหน้า
“ผมว่ามันคนละเรื่องกันแล้วนะฮะ” ยูน้องรักแทรกเข้ามาเลยโดนพี่แมรี่ดุ
“อย่าเสือกไอ้ยู แกก็อีกคนที่โดนไอ้เกย์พวกนี้มันหลอก”
“แมรี่ ทำไมพูดกับน้องอย่างนั้น” พ่อดุเสียงต่ำๆมาจากประตู แม่ที่เดินตามมาด้วยจับมือพ่อไว้แน่น
“นี่มันอะไรกัน น้องเจ็บอยู่ มันใช่เวลาที่พวกแกจะมาพูดอย่างนี้หรือไง”

ทุกคนในห้องรวมถึงโทระ หันมาสวัสดีพ่อกับแม่
แม่เดินเข้าไปหาโทระ “พอได้แล้วนะ จะผูกใจเจ็บกันไปเพื่ออะไร”
โทระก้มหน้าลง ขณะที่เสียงแหลมๆของพี่โรสดังขึ้น
“ก็ไอ้ชินมันเลวจริง แม่จะไปเข้าข้างมันอีกเพื่ออะไร”
“โรส” พ่อกระแทกเสียง โกรธจนเส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ
“โดนขนาดนี้มันจะรู้สึกตัวหรือเปล่าว่ามันเลว คนอะไร ไม่แย่งแฟนเพื่อนก็ไปหลงเชื่อเกย์”  พี่แมรี่เหยียดริมฝีปากดูถูกเหมารวมตั้งแต่พี่เจไปจนถึงชิน
“ชินไม่ได้หลงผม” พี่เจพูดช้าๆ “ผมต่างหากที่หลงเขาจนทิ้งงานทิ้งการไปคอยตามเฝ้าเขา มาจนถึงตอนนี้”
พี่โรสหันมาทำเสียงประชด “พวกวิปริต สังคมรังเกียจอย่างพวกแก มันก็แบบนี้แหละ แล้วจุดจบของแกก็คือเป็นเอดส์ตาย”
“โรส หยุดนะ” พ่อดุเสียงเข้ม
ดวงตาสีฟ้าของพี่เจคล้ายกลายเป็นไฟ “ผมไม่ใช่คนที่น้องเจ็บเข้าโรงพยาบาลมา 4 วันแล้วก็เดินเข้ามาพูดจาทำร้ายเขาก็แล้วกัน”
“แก! ไปให้พ้นนะ!” พี่โรสตวาดเสียงดัง ชี้นิ้วไล่ “ไอ้คนผิดเพศ คนอย่างแกน่ะแหละที่ทำให้โลกนี้มันผิดเพี้ยน ทำให้ชินมันวิปริตตามแกไปด้วย”
ชินฝืนลืมตามองเมเรกับยูที่อยู่ข้างๆ รับรู้ถึงมือที่กระชับไว้แน่น ทั้ง 2 ข้าง
“เมเรอยู่กับชินนะคะ” เมเรก้มลงมองคนเจ็บ ชินพยักหน้า แม่ถึงได้เดินเข้ามาดู
“ตื่นหรือลูก” แม่เข้ามาลูบผมแผ่วเบา
“ก็เนี่ย สปล์อยมันจนมันกลายเป็นเทวดา”
“แกพูดกับแม่แบบนี้ได้ยังไง” พ่อดุเสียงเข้ม “ถ้าแกยังไม่เลิกทำตัวไร้สาระ ก็กลับไป”
“ทำไมพ่อไล่หนูล่ะ ตรงนี้มีทั้งไอ้คนที่มันทำร้ายชิน ทั้งคนที่หลอกมัน แต่พ่อกลับมาไล่หนู”

โทระหันกลับไปมองชิน ดวงตาง่วงงุน เมาด้วยฤทธิ์ยาที่มองมา
คนผมสั้นเกรียนดวงตายาวเรียวหันมาหาพี่เจ กับพ่อแม่ แล้วยกมือไหว้ก้าวออกมาจากห้อง
ตอนที่ยืนรอลิฟท์อยู่ ยูก็วิ่งตามมา
“พี่”
“อือ”
“ไว้พี่ชินออกจากโรงบาลแล้วไปเที่ยวกัน”
โทระถึงกับหันมามองหน้าไอ้ตัวเปี๊ยกอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “มึงว่าอะไรนะ”
“ไปเที่ยวกัน คงไปทะเลใกล้ๆนี่แหละ หลังพี่ชินผ่าตัดซ่อมใหญ่ทั้งแผลเก่าแผลใหม่ หมอต้องให้กลับบ้านไปพักฟื้นอยู่แล้ว เราก็ไปพักฟื้นกันแถวทะเลเลยไง พี่จะได้คุยกันด้วย”
“กูไม่ได้อยากคุยกับมัน”
“งั้นก็ไม่ต้องคุย ไปกินเหล้าเป็นเพื่อนกันก็ได้”
“อารมณ์ไหนของมึงวะเนี่ย”
“อารมณ์ที่คิดว่า พี่ชายผมยืนอยู่ท่ามกลางคนที่เกลียดเขาเยอะเกินไป ทั้งที่เขาทำเพื่อผมมาตลอด ดังนั้นผมก็ควรต้องทำอะไรซะบ้าง”
“มึงไม่กลัวกูจะจับพี่มึงกดน้ำทะเลหรือไง ขามันเป็นอย่างนั้น กูแทบไม่ต้องออกแรงมันก็ตายห่าแล้ว”
“พี่มาที่นี่ เพราะพี่ฟังซีดีที่มะนาวพูดแล้วใช่มั้ย”
โทระหันไปมองประตูลิฟท์ที่ยังปิดอยู่ ยูพูดต่อ
“พี่ฟังแล้ว และพี่ไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำร้ายพี่ชายผมแน่ๆ พี่อาจไม่ให้อภัยพี่ชายผม แต่เพราะพี่ยังเป็นเพื่อนกัน ไม่อย่างนั้นพี่คงไม่มาที่นี่หรอก” 
“กูกับมันไม่เคยเป็นเพื่อนกัน”
“เหรอ ไม่เคยคิดว่าเขาเป็นเพื่อน แล้วสนใจเขาทำไมว่าเขาเป็นยังไง”
“กูเกลียดมัน เหมือนที่มันเกลียดกู กูมาเพื่อดูให้แน่ใจว่ามันเจ็บจริงไม่ได้สำออย”
“พี่ชินเคยทำท่าสำออยด้วยเหรอ”
โทระนิ่งเงียบ สัญญาณลิฟท์ดังขึ้น พร้อมกับประตูที่เปิดออก ยูตะโกนส่งท้ายเข้ามา
“แล้วผมจะไปหาที่คณะนะฮะ”

เมื่อยูกลับมาเปิดประตูห้องผู้ป่วยเข้าไป สิ่งได้ยินคือเสียงของพี่เจ
“ที่คุณพูดมาไม่มีอะไรใหม่ ผมไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงทัศนคติของใคร ที่ผมต้องการคือดูแลชินเท่านั้น”
“แก!” พี่โรสชี้หน้าพี่เจด้วยมือสั่นระริก ขณะที่พี่มินที่ไม่ค่อยมีปากมีเสียงกับใครเข้าไปจับมือพี่สาวคนโตไว้
“พี่โรส อย่าโวยวายสิ สงสารแม่”
“หยุดเลยนะมิน พ่อกับแม่น่ะรักแต่ไอ้ชิน เคยสนใจเราที่ไหน”
“พี่โรส อย่าว่าพ่อกับแม่นะ” พี่มินกระตุกแขนพี่สาว แต่พี่โรสกลับสะบัดมือออก
พ่อพูดอีกครั้งช้าๆ “โรส แมรี่ ลิลลี่ วิน และมินด้วย แกกลับไปคิดให้ดีนะ มองความรักของพ่อกับแม่ด้วยมุมของคนอื่น สมมุติตัวเองว่า เป็นไอ้กาอิน หรือซินซิน ที่มันไม่ได้อยู่ที่นี่ก็ได้ แล้วแกจะรู้ว่าพ่อกับแม่รักแกน้อยกว่าใครหรือเปล่า”

*-*-*จบตอนที่35*-*-*
หวังว่าคุณจะอ่านด้วยความสุข

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-06-2011 06:51:35

อูยยยย พ่อหยั่งเด็ด
นี่แสดงว่ารู้เรื่องเจ้าชายชินมาตลอดแต่แต๊บเนียนเทพมั่ก
น่าหาเวลาไปดวลเหล้ากะพ่อมั่งเน๊อ
 
ฉลองรีวิวเล้าใหม่ เย๊!!! :mc4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 22-06-2011 07:00:14

^
^
^
โวววววว ฉลองด้วย

+1
(ถึงพี่ Miss_Uแล้ว...>>>โปรดอย่างงกับศัพท์ของผม วันนี้เป็นวันวุ่นวายของผมน่ะ อาจหลงลืมไปว่ายังไม่ได้ขอบคุณ คุณๆๆๆๆ น่ะัครับ)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 22-06-2011 07:51:43

พี่โรสมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยไป
คุณพ่อนี่สุดยอด
ชอบเมเรมากสะใจจริงๆ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 22-06-2011 08:05:30

รีบมาอานแต่เช้า... สรุปโทระจะเป็นเรื่องเล็กไปละ ถ้าเจอแก๊งพี่สาวมหาภัยของชิน   :amen:
ส่วนเมเร  เค้ายอมแพ้แล้ว...  เค้าให้เมเรเป็นนางเอกได้มะ

อิอิ...อรุณสวัสดิ์วันเล้าอั๊พเกรดนะคะ...อย่างงามโนะ  :mc2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 22-06-2011 08:25:53

 :กอด1: เมเร เจ๋งที่สุด 
แต่พอเจอพี่สาวชินเข้าไป พูดไม่ออก จะใจแคบไปไหนค่ะ  :m31:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 22-06-2011 08:33:30

น้องยูน่ารักประสานรอยร้าวให้โทระกับชินสำเร็จไวไวนะครับ

หมดเรื่องโทระมาเจอแก๊ง evil sister อีก ให้ใครปราบแก๊งนี้ดีเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 22-06-2011 08:36:39

 :mc4: ฉลองเล้าใหม่ ไฉไลขึ้น ^^
............................................
สงสัยหน้าร้อนนี้ พี่โรสแกจะไม่โดนฉีดยากันพิษสุนัขบ้ามาแน่ ถึงได้กัดไม่เลือกขนาดนี้
มาทีหลัง แต่เยอะกว่าใครนะเนี่ย ร้ายจริงแรงจริง
เมเรเองก็กดปุ่มคลั่งได้ใจซ๊า จาก 1 กระโดดไป 100 อย่างไว
สงสารชินอ่ะ ปวดหัวตายชัก
ไปรอลุ้นเรื่องโทระกับชินตอนต่อไปดีก่า

ขอบคุณนะครับสองหนุ่ม
ปล.1. ป๋า อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขมากกกก เหมือนอยู่ในสนามมวย 555
     2. ตัวเล็กครับ รับไป 95 คะแนน เจ๊เค้าแร๊งงงงงงงง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 22-06-2011 09:19:36

เข้ามาก็เจอเรื่องนี้ก่อนเลยที่อัพ อิอิ
พี่โรสดูเกลียดชินจังเลยนะ แอบเสียใจเบาเบา รับไม่ได้กับพี่สาวแบบนี้  :เฮ้อ:


+ และ  :กอด1:


ปล. แอบงงๆงวยๆกับรูปแบบใหม่ กดตอบไปแล้ว แอบใจหาย คิดว่าทำผิดซะอีก 555+

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-06-2011 09:30:24

ว่าแล้วว่าโทระมันต้องไม่ยอมหายโกรธง่ายๆหรอก :z3:
ตอนนี้เหมือนเมเรเป็นนางเอกเลยอ่า :z1:
พี่โรสรับจ้างเป็นนางร้ายในละครเหรอคะ ดูพูดจาแต่ละคำ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 22-06-2011 09:54:44

โหยยยย เมเรได้ทำในสิ่งที่เราคิดไว้เลย
โทระน่าจะโดนหนักกว่านี้อีกสักหน่อยนะ
คุณพ่อใจเย็นและมีเหตุผลมาก ส่วนโรส
ไม่คิดว่าจะเป็นคนที่คิดอะไรแบบนี้เลย
เพราะอย่างนั้นช่วยกลับไปคิดใหม่ในสิ่งที่พูดด้วย
 :L2: :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 22-06-2011 10:15:33

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
เมเรของชั้นน่ารักมาก
โทระยังไม่ยอมรับความจริง
โรสเธอจะมาอิจฉาไรตอนนี้
ยูแมนอีกแล้ว o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 22-06-2011 10:18:05

สงสารชินอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-06-2011 10:25:49

พี่สาวแต่ละคน  เป็นนางร้ายกลับชาติมาเกิดหรือเปล่าเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 22-06-2011 11:03:29

โอ้ย ปวดกบาลแทนชิน
ประหนึ่งว่า จะอะไรกันนักหนาฟร่ะ ตรุเจ็บจะตายอยู่แล้วเนี้ยะ :angry2:
แอร๊ พี่โรสก้อนะ โตแต่ตัว แต่หัวใจแล้วก้อสมอง ไม่ได้นำพา
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 22-06-2011 11:17:53

ว้าววววววววววววววววววววว เมเรและน้องยูน่ารักสุดๆ
เมเรเห็นอย่างนี้นะ แต่ความคิดชนะเลิศศศศศศศศศศศ

น้องยู (ของเค้า) ฟริ้ววววววววววว วิ่งหนีพี่รี (ว่าแต่หายไปไหนเนี้ย ยังไม่กลับมาอีกหรอ) อิอิ
น่ารักจริงๆ ไม่สนใจใคร เดินไปหาพี่ชายสุดที่เลิฟซะงั้น
แต่เป็นเด็กที่น่ารักมาก เคยโดดถีบกันมาแล้ว
แต่สามารถพูดคุยดีดีด้วยได้ เจ๋งอ่ะ ร๊ากกกกน๊าน้องยู 555+

เอ่อคุณพี่โรสค่ะ ให้มันน้อยๆหน่อยนะค่ะ
พุดจากะพ่อ แม่ กะน้อง แบบนี้ เด๋วให้เมเรสั่งสอนซะเรย อิอิ

พี่เจสู้ๆ มีแบคเป็นพ่อ กะ แม่ซะอย่างเนอะ
ไหนจะน้องยู เมเร (^ ^)/ อีก ที่สำคัญชื่อ ชิน ><

สนุกมากกกสมการรอคอย ก๊ากกกกก

ขอบคุณ JT ค๊าบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 22-06-2011 11:31:26

พี่สาวแต่ละนางของพี่ชิน สุดๆ จริงๆ เล้ย  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 22-06-2011 11:58:22

ว่าแล้วเมเรต้องน่ารักแน่ๆ เราชอบเมเรมาตั้งแต่แรกๆแล้วดูฮาๆตลกๆดี

พี่โรสนี่กินยาลืมเขย่าขวดป่ะเนี่ย น้องเจ็บหนัก กลับมาด่า บ้าแท้ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 22-06-2011 12:37:17

ถูกใจเมเรจัง
แรกๆก็มีหมั่นไส้สาวเจ้าบ้างแต่มาตอนนี้ ชอบจัง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 22-06-2011 12:42:03

น้องชินนน TT__TT คิดถึงมากมายอ่ะ เป็นหนักนะเนี่ย
โทระจะเลิกโกรธได้รึยัง รู้ความจริงไปแล้วนิ
นึกว่าเรื่องจะคลี่คลายแล้วซะอีก ยังมีคุณพี่สาวมาป่วน
พี่เจสู้ๆนะคะ  :o12:
ขอบคุณคุณไจฟฟ์กับน้องทีค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: yadamon ที่ 22-06-2011 15:51:40

ก่อนอื่นทักทายก่อนนะคะ โค้งงงงงง
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ รวดเดียวจบ มีจอดตอนเค้าปิดเล้า ไม่อยากบอกว่าจะคลั่งตายให้ได้
อยากอ่านพี่เจจจจจจจจ เมื่อเช้าเปิดมา เฮ้ยยยเข้าได้แร้ววววมาทำงานสายยยยยยเลย555555
เจ้าชายชินเป็นอะไรที่ตรงใจมาก ชอบแบบนี้นิ่งเงียบเข้มแข็ง แต่จริงๆก็แอบอ่อนแอ :กอด1:
เอิ้กกกกกกกก พี่เจก็นะคนบ้าอะไรรู้ไปซะหมดดดดดด ได้แบบนี้รักตายยยย
ชอบข้อความของคนเขียนที่ว่า
I love you not because of who you are, but because of who I am when I am with you.
โฮกกกกกกกกกกก  :-[นี่มันความรู้สึกพี่เจชัดๆ
สู้ๆคะคนเขียนนน หลงรักเรื่องนี้หัวปักหัวปำ พอๆกะลมเหนือ อยากเห็นเป็นรูปเป็นร่างจังค่ะ รวมเล่มเห๊อะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 22-06-2011 15:52:18

- -" เรื่องนี้ไมมันมีแต่คนมีปัญหาหว่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 22-06-2011 15:53:07

อ่านตอนแรกก็ติดใจแล้ว
จะรออ่านไปเรื่อยๆจ้าาาาา o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-06-2011 16:30:17

ตอนนี้ความเก่ายังไม่หายความใหม่มาแทรก
ไม่คิดว่าพี่สาวของชินจะเข้าขั้นเกลียดน้องนะเนี่ย
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 22-06-2011 18:57:06

โอ๊ยยยยยยยย
ทำไมเรื่องราวของชินซับซ้อนแบบนี้คะเนี่ย
ตอนแรกคิดว่าเรื่องจะคลี่คลายละนะ
ไหงถึงมีเรื่องพวกพี่สาวเพิ่มขึ้นมาได้ละเนี่ย
พี่เจสู้ๆนะคะ เอาให้พวกพี่สาวไม่กล้าหือเลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 22-06-2011 20:48:08

ชอบเมเรขึ้นมาเยอะเลย ที่จัดการตีโทระ
ีเอาโรส แมรี่ ไปเก็บดีกว่ามั้ย ออกมาทำให้รมณ์เสีย
มาว่าพี่เจ กับ ชินของฉันได้ไง  :laugh:

+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 22-06-2011 21:54:56

 :กอด1:
สงสารชินที่ต้องเจ็บ (อยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยเสียงโวยวาย...)
เอาใจช่วยทุกเรื่องกันต่อไป เห้อ...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 23-06-2011 02:27:34

ใยพีโรสหลอนกลับไปรูเดิม ที่หลอนมาเถอะ มาโพล่มาอีกเลยจะดีมากกก

ชินสู้ๆๆ    ทุกคนสู้ๆๆ

เมเรน่ารัก  อะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-06-2011 03:01:45

ป้ากุหลาบ แกเป็นอะไรมากมั๊ยนั่นน่ะ?  :angry2:
หรือแกถึงวัยหมดประจำเดือนแล้วคะ?  :m16:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (22-6-54) (หน้า25ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iPeteb ที่ 23-06-2011 05:26:13

 :man1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-06-2011 07:31:01

ตอนที่36
 
พี่สาวทั้ง 5 คนของชินกลับไปแล้ว ห้องผู้ป่วยเงียบกริบ ไอ้โตกับไอ้บีม และยูช่วยกันเก็บห้องที่เมเรอาละวาดรื้อกระจาย ส่วนตัวคนที่รื้อห้องตอนนี้กลับไปบีบนวดแขนให้แม่อยู่ที่โซฟาตัวยาว เหมือนลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นคนทำเละ
“คุณแม่ไม่เอาแอมโมเนียหรือคะ”
แม่ส่ายหน้า หันไปหาพี่เจ
“แม่อายพี่เจจริงๆ ไม่คิดเลยว่าโรสจะพูดจาอย่างนี้ต่อหน้าพี่เจ”
พี่เจเพียงยิ้มเฉย คนที่ไม่ยอมรับรักร่วมเพศมีอยู่ทุกที่ ก็อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ว่าทุกอย่างที่พี่สาวของชินพูดมา ไม่มีอะไรใหม่
“ผมเสียใจ ที่ทำให้พ่อแม่ลำบากใจในเวลาอย่างนี้”
พ่อโบกมือ “พวกมันพูดเรื่องพ่อแม่ลำเอียงรักแต่ไอ้ชินมาตั้งแต่ไอ้ชินเกิดแล้ว วันนี้มันคงเครียดงานไปหน่อยเลยไม่ได้แยกแยะ ว่าวันนี้มันควรคุยกับคนที่ทำร้ายชินไม่ใช่มาเล่นงานเจ”
เมเรมองซ้ายมองขวาแล้วพูดบ้าง...บอกแล้วว่าเมเรไม่ชอบเป็นผู้ชม
“เมเรรักชินนะคะ ถึงจะมึนๆไปบ้างบางเวลา แต่ก็รัก”
“จ้ะ” แม่หันมาหาเมเร แต่ก็ไม่วายหันไปหาพี่เจที่ส่งยิ้มมาจากข้างเตียงคนเจ็บ เพราะไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของเมเร ชินและพี่เจสักเท่าไหร่
“คุณแม่สับสนหรือคะ ง่ายๆ ค่ะ สำหรับเมเรแล้ว ชินรักใครก็รักด้วย แล้วจะว่าไปพี่เจก็เป็นคนดี”
“แล้วผมล่ะ” ไอ้โตยื่นหน้ามาหา
“เหอะ เก็บห้องไปเหอะ แล้วลงไปซื้ออะไรมากินด้วย จะทุ่มละ”
“สั่งขึ้นมาก็ได้ครับ” พี่เจบอก ที่จริงก่อนนี้พี่เจก็ตั้งใจว่าพอชินหลับแล้วจะลงไปกินข้าวที่คอฟฟี่ช็อป แต่เมเรก็มาซะก่อน แล้วตามมาด้วยเรื่องราวอีกมากมายจนลืมไปแล้วว่าจะทำอะไร

“หวายยยยย เชยอ่ะ” ยูทำหน้าล้อเลียนเมเร
“เดี๋ยวจะโดนไอ้ยู”
“โห พี่เมเรครับ อย่าอาละวาดอีกเลยครับ สงสารคนเก็บกวาดอย่างผมมั่งเหอะ” ไอ้บีมทำท่าโอดครวญ
พ่อกับแม่พลอยหันมาหัวเราะขำ เรื่องขัดใจเมื่อครู่ค่อยๆจางไป
ไอ้โตหันไปหยิบรายการอาหารจากโต๊ะข้างโทรศัพท์มาให้พ่อกับแม่ก่อน แล้วค่อยไปหาเมเร กับพี่เจ
“มีขนมที่ผมซื้อมาเมื่อกี้ ลุงกับป้ากินก่อนมั้ยฮะ” ยูหยิบกล่องขนมออกมาวางเรียง
“เออดีเหมือนกัน” พ่อขยับมองโดนัทในกล่อง แม่เลยต้องเตือน
“พ่อระวังน้ำตาล”
พ่อยิ้มๆ หยิบโดนัทใส่ปาก
“อันที่จริงไอ้ชิน ที่ปกติดูเหมือนมันไม่สนใจใครแต่พอเวลามันโกรธขึ้นมามันก็ขาเหวี่ยงเหมือนกัน”
“ผมโดนประจำ” ยูบอกแล้วหันมาหาพี่เจ “พี่เจเคยโดนมั้ย”
พี่เจพยักหน้ายิ้มๆ อดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนที่หลับด้วยฤทธิ์ยาอยู่ข้างๆ ก่อนหน้านี้อาจส่งเสียงรำคาญเสียงดังรอบตัว แต่ตอนนี้ดูท่าทางจะหลับสบายของจริง เพราะว่าทุกคนในห้องตอนนี้ ต่างก็คุยกันเบาๆ แม้แต่เมเรก็ยังใช้ระดับเสียงธรรมดาไม่ได้ทำเสียงแหลมๆ แล้ว
คาดว่าจะส่งสายตาแสดงความรู้สึกพิเศษมากไปหน่อยเพราะเมเรถึงกับส่งเสียงท้วง
“โอ้ยยยยย ถ้าชินทำสายตาแบบนี้กับเมเรนะ เมเรจะปิดคลับฉลอง 3 วัน 3 คืนซะเลย”

“ชินมันเคยเหวี่ยงใส่พี่เจจริงๆเหรอ” แม่ทวนเหมือนไม่เชื่อ “ตายจริงลูกคนนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชอบไปวุ่นวายจนเขาอารมณ์ไม่ดีน่ะครับ”
“ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ควร ยังไงพี่เจก็เป็นพี่” แม่บ่นแล้วหันมาหาเมเรอีกครั้ง เมเรก็รีบบอก
“คุณแม่อย่ามีคำถามค่ะ เพราะมันอธิบายได้ยาก”
“จ้ะ”

เมื่ออาหารขึ้นมาเสิร์ฟ ชินขยับตัวลืมตาตื่น พี่เจปรับเตียงให้นั่ง ชินยกมือไหว้พ่อกับแม่ ท่าทางยังงงอยู่เล็กๆ แต่พยายามบ่นงึมงัมเหมือนคนเมา
“บอกว่าให้เลิกเล่นละครว่าผมเจ็บหนัก ไม่มีใครฟังสักคน”
“ผมเปล่านะ” ไอ้โตกับไอ้บีมรีบประสานเสียงแต่พี่เจแอบหันไปยักคิ้วกับยู ส่วนเมเรปรี่เข้ามาช่วยจับชินให้ลุกนั่ง แล้วขยับไปห้องน้ำ
“พี่ทำเองนะครับ” พี่เจหันไปส่งยิ้มหวานให้เมเร
“ค่ะ”
ชินเลยหันมาหาเมเร “ช่วยคนเจ็บเป็นด้วยเหรอ”
“ไม่เป็นหรอก แต่เมเรฉลาด” ชินได้แต่ส่ายหน้า ตอนที่เท้าแตะพื้นขายังอ่อนแรงต้องให้พี่เจพยุง มียูคอยเดินตามหลังมา

เมื่ออยู่ในห้องน้ำตามลำพังชินก็บอกกับพี่เจเหมือนกลัวเสียงลอดออกไปด้านนอก
“ผมขอโทษเรื่องพี่โรส”
“ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรใหม่”
ชินถอนหายใจหนักๆ พี่เจก็บอกต่อ
“100 คนก็ 100 ความคิด เจ้าชายชินเคยสนใจด้วยหรือไง”
ชินส่ายหน้า ยอมรับว่าไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้
“ดีแล้ว ปล่อยให้เสียงของโรสเป็นอีกความเห็น ได้ยินแล้วก็ปล่อยไป เจ็บ จำแต่อย่าปล่อยให้มันติดอยู่ในหูของเรา”
คนผอมบางหันไปส่งยิ้มกว้าง “แสดงว่าเจอมาเยอะจริงๆ”
“ฮื่อ” พี่เจยอมรับ “ถึงได้ไม่ได้อะไรเท่าไหร่ เพียงแต่ผิดหวังที่เขาไม่แยกแยะเวลา สถานที่ เขาไม่ควรพูดอย่างนี้ต่อหน้าพ่อกับแม่ แล้วก็โทระ”
“แล้วเรา....”
“เราจะอยู่กับเสียงเหล่านี้ ไปตลอดชีวิต ชิน...ไหวมั้ย”
ชินหันมามอง ยิ้มหวาน “มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมต่างหากที่ต้องถามพี่ว่า ไหวมั้ย”
พี่เจยักคิ้ว “สบายมาก”

ชินดูผ่อนคลายลง อาการเมายาน้อยลง เมื่อพี่พยุงกลับมานั่งที่เตียงเหมือนเดิม
“เล่นละครอะไรกันเหรอ” แม่ถามชิน
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่โดนเตะกับเก้าอี้ฟาด อย่างที่ยูบอก”
“นั่นเรียกว่าไม่เป็นไรเหรอ” เมเรทำเสียงสูงจนชินทำหน้าเบี้ยวๆ ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที “ชินเห็นสภาพตัวเองตอนนี้หรือเปล่า ทั้งหัว ทั้งแขน ทั้งขา ถ้าพันที่แขนด้วยก็มัมมี่นี่เอง จะเดินยังต้องให้พี่เจคอยพยุงเลย”
ชินเลิกคุยกับเมเรหันไปหาพ่อกับแม่ “ผมไม่เป็นไรมากหรอกน่า”

แม่ได้แต่ยิ้มพยักหน้า ส่วนพ่อทำเสียงหัวเราะจมอยู่ในคอ ลูกชายคนนี้ไม่มีวันบอกว่าเจ็บหนัก

“แค่มีคนฉวยโอกาสให้หมอจัดการกับเข่าผม ก็เลยต้องล็อคต้องดามไว้จนดูเจ็บเว่อร์เนี่ยแหละ”
ภาษาหมอของนักวิทยาสตร์ที่ชื่อชิน ช่างเหลือเกิน
“จ้ะ ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร แต่ชินต้องยอมให้หมอรักษานะ”
ชินพยักหน้ารับคำแม่ แล้วถามต่อ “แล้วมากัน 2 คนเหรอ”
“มาแท็กซี่กัน เดี๋ยวซินซินเลิกเรียนจะมารับ”
“แท็กซี่!” เมเรทำเสียงตกใจเหมือนเป็นปัญหาระดับชาติ
ชินยกมือกุมขมับทันที พี่เจหัวเราะเบาๆ ช่วยนวดให้
“คุณพ่อคุณแม่มาแท็กซี่เนี่ยนะคะ โอ้ย ลูกหลานเต็มบ้าน”
“ก็ขี้เกียจหาที่จอดรถด้วย เลิกงานเอารถกลับไปเก็บ 2 คนก็เดินออกมาปากยังไม่ทันถึงปากซอยหรอก เจอรถว่างก็เรียกให้เขามาส่งเลย สบายดี” พ่อยังคงความเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ได้อย่างสม่ำเสมอ
ยูหันมามาเม้าท์กับพี่เจ “ถ้าเป็นพ่อผมนะ ไม่มีทาง”
แม่กินข้าวเสร็จลุกมาหาชิน แต่ถามพี่เจ “หมดนัดผ่าเข่าเมื่อไหร่”
“อีก 2 วันครับ”
“ที่จริงน่าจะผ่าได้แล้ว ถ้าไม่เพราะรอผลเอ็กซเรย์สมอง” ชินบ่น
“ต้องรอสิ โดนฟาดจนเก้าอี้หักขนาดนั้น” เมเรยังคงตามติดทุกประเด็นเหมือนเคย
ชินใช้แค่เศษ 1 ส่วน 5 ของสายตามองเมเร “ผมยังไม่รู้เลยว่าโดนอะไร”
“แต่เมเรรู้ เพราะยูมันเล่าหมดแหละ” เมเรชี้ไปที่ยูที่รีบยกมือ
“ถามผมสักนิดเหอะ ว่าผมต้องเล่าย้อนเหตุการณ์อยู่กี่รอบ เล่าจนไม่แน่ใจว่าผมเห็นจริง แบกพี่มาขึ้นรถจริงๆไอ้แดงๆที่เสื้อผมมันเลือดจริงหรือเลือดปลอมอ่ะ”
“ไอ้ยูประสาทหลอนไปเลย” ไอ้โตหันมาบอกกับพ่อ ขณะที่เก็บจานชามที่พ่อกับแม่กินเสร็จแล้วใส่ถาดไปวางไว้ในรถเข็น รอพนักงานร้านอาหารมาเก็บไป

คุยเล่นกันอีกพักใหญ่ๆ พี่ซินซินก็มา
“โห ออกจากมหาลัยรถติดมากเลยพ่อ แต่พอคลานมาถึงที่นี่หาที่จอดรถได้มองกลับออกไป ที่ตามหลังมากลับเริ่มเบาละ” พี่ซินซินบ่นก่อนยกมือไหว้พ่อกับแม่เสียอีก
“พี่ซินซินมาคนเดียวหรือครับ” ไอ้โตทำหน้าตาสู่รู้เต็มพิกัด
“เออ ทำไม”
ยู ไอ้โต ไอ้บีมหันไปทำท่าหัวเราะคิกคักใส่กัน เมเรไม่ยอมตกข่าวเลยถามซ้ำ
“3 คนนี้มีอะไรที่ไม่บอกเมเรเนี่ย”
“โห เรื่องพี่ซินซินต้องรายงานด้วยเหรอ ผมมีหน้าที่รายงานความเคลื่อนไหวของเจ้าชายชินคนเดียวไม่ใช่หรือไง”
“ก่อนนี้ไม่ต้อง แต่ตอนนี้ต้องแล้ว เพราะจากที่เห็นมาในวันนี้ เมเรไม่สามารถปล่อยให้มีใครหรืออะไรเล็ดลอดสายตาได้อีกต่อไป” เมเรทำท่าทางขึงขัง จนพ่อหัวเราะ
“มีหนุ่มส่งของ ส่งดอกไม้ให้ซินซินแน่ะ”
“อร๊ายยยยยยยย สุดยอดค่ะคุณพี่ซินซิน”
เมเรส่งเสียงแหลมเล็กจนชินแทบคลั่ง หันไปหาพี่เจที่เอาแต่ยืนหัวเราะ
“ทำหน้าที่หน่อยสิ”
“น้องเมเรครับ” พี่เจทำเสียงหวาน “คืนนี้มีนัดหรือเปล่าครับ”
“ไม่มีหรอกค่ะก็เมเรเพิ่งลงเครื่องมา ก็มาที่นี่เลย ยังไม่ได้โทรหาใครทั้งนั้นแหละ”
ถึงตอนนี้ชินมองเมเรด้วยสายตาที่ต่างออกไป แต่ริมฝีปากยังปิดสนิท

“งั้นเราก็กลับบ้านไปพักผ่อนกันได้แล้วสินะจะ 2 ทุ่มแล้ว” พ่อบอกขณะที่ลุกขึ้นยืน
“ผมอยากไปส่ง” ชินบอกกับพี่เจ
“งั้นพี่ไปเอารถเข็น รอพี่แป๊บ”
“ช้าๆก็ได้พี่ ขอเข้าห้องน้ำกันก่อน” ไอ้โตรีบบอกขณะที่จับมือแม่พาเข้าห้องน้ำ แต่โดนเมเรตี
“หน้าที่ชั้นย่ะ”
“โห ขี้หวงอ่ะ” ไอ้โตตามไปทำหน้าตาล้อเลียน จนไอ้บีมหันมาหากระซิบกับยู
“รอบนี้เพื่อนโตทำแต้มน่าดู ไปเจอไปเห็นอะไรมาวะ”
“เอาจริงดิ”
“ไว้มึงคุยกับมันเองเหอะ เรื่องเล่นแมร่งพูดจัง เรื่องจริงมันเงียบเหมือนพี่ชินเป๊ะๆ”

พี่เจเข็นรถพาชินลงมาส่งพ่อกับแม่ และทุกคนถึงที่ลานจอดรถ
“พ่อกับแม่ไม่ต้องมากันทุกวันก็ได้ ทำงานมาทั้งวันแล้วยังต้องฝ่ารถติดมาหาผมอีก”
แม่ลูบผมนุ่มของชินเบาๆ “แม่อยากมาเห็นเอง ดีกว่าถามยูทุกวันว่าชินเป็นยังไงบ้าง”
“มันเว่อร์น่ะสิ”
“แหมมมม มันจำเป็น” ยูทำหน้าตาสลดไม่จริง
“ทำพ่อแม่กังวลไปด้วยเลย”
“เออน่า ยังไงพ่อกับแม่ก็ต้องมาอยู่แล้ว” พ่อปรามขณะที่หันไปมองรถของพี่ซินซินที่วนเข้ามารับ “แล้ววันผ่าตัดพ่อกับแม่จะมาอีกที พรุ่งนี้ขอไปรบกับพวกนางฟ้าก่อน”
ชินก้มหน้า พ่อหันมาคุยกับพี่เจ “มีลูกคนเดียว ก็มีปัญหาอย่างหนึ่งอย่างที่พ่อไอ้ยูมันเป็น มีลูกหลายคนก็มีปัญหาอีกแบบอย่าง พ่อฝากชินด้วย” พ่อตบไหล่พี่เจ “วิธีคิดง่ายๆแบบคนอย่างพ่อก็คือ สมมุติว่าเราเป็นคนอื่นมองตัวเราจากมุมของคนอื่นบ้าง”
“แต่ถ้าคนอื่นเขาไม่คิดใจเขาใจเราด้วย ยังไงก็ทะเลาะกันอยู่ดีน่ะแหละ” เมเรส่งค้อนใส่คนที่นั่งรถเข็น ในสภาพที่เหมือนโดนล็อคอยู่ติดกับเก้าอี้
“อ้าว” ชินร้องเบาๆ ขณะที่พ่อพูดต่อ
“อย่างน้อยมันก็ทำให้เราเข้าใจวิธีการคิดของเขาไง แล้วเราเองก็แบกรับน้ำหนักของความไม่เข้าใจน้อยลง”

รถพี่ซินซินเข้ามาเทียบหน้าตึก ทุกคนสวัสดีพ่อกับแม่จน รถเลี้ยวออกไป เมเรจะก้าวขึ้นรถของตัวเองที่เข้ามาเทียบ แต่พอเห็นยูยังอยู่ก็เลยหันมาถาม
“ไม่ได้เอารถมาเหรอ ไปด้วยกันมั้ย”
“เอามา”
“’งั้นอะไรล่ะ เรื่องเยอะนะแก”
“ผมชวนพี่โทระไปเที่ยวด้วย”
“เที่ยวไหน”
“ทะเล ช่วงพี่ชินพักฟื้นนี่ไง ไปกันหมดเลย”
“ไอ้ยู อยากตายหรือไง” เมเรส่งเสียงสูงขึ้นตามลำดับ พี่เจเลยรีบปราม
“เมเร ไม่เป็นไรหรอก มาถึงตอนนี้พี่คิดว่าเมเรกับยูจัดการโทระได้ใช่มั้ย”
เมเรหันมาทำหน้ามั่นใจ “แน่นอนใครที่ไหนกลัวไอ้โง่โทระ”
พี่เจหันมามองชินยักคิ้ว
......เห็นมั้ย พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่เป็นพระเอกที่สบายที่สุดในโลก 555555555555555………

==========36===========
หลังจากที่พระเอกในเรื่องที่ผมเขียนหลายคนก่อนหน้านี้เป็นนักจัดการ ตั้งแต่รุ่นพี่ลีโอ คุณอลัน ป๋าทอม จนถึงเฮียซาโต้ คราวนี้พี่เจเรมี่ี~~~เลยกลายมาเป็นผู้บงการ 55555
เห็นพระเอกของเมเรกันหรือยัง ถ้ายังวันอาทิตย์ก็รู้
ขอบคุณทุกความเห็นและการจัดการครับ
ไจฟ์ครับ

(แก้ไขแล้ว , + 1 ขอบคุณครับ)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-06-2011 07:45:01

555555 หยั่งชั่วฝังในแต่ได้ใจมั่ก
พระเอกเอาไปกิน ตอนนี้ขอหัวร่อดังๆ ก่อน
5555555555
ปล. กด +ให้แม่

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 23-06-2011 07:58:30

บางครั้งเมเรก็ทำประโยชน์เหมือนกันนะเนี๊ยะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 23-06-2011 09:01:46

เมื่ออยู่ในห้องน้ำตามลำพังชินก็บอกกับพี่รีเหมือนกลัวเสียงลอดออกไปด้านนอก
พี่เจไม่ใช่พี่รีเนอะไจฟ์

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
คุณพ่อคุณแม่ชินน่ารักจัง
พี่เจเป็นที่ยอมรับของยูกับเมเรพี่เจก็เลยสบายไป
พระเอกของเจ้าหญิงเมเรคือโตเพื่อนยูนั่นเอง อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-06-2011 09:08:56

ชินเอ๊ย  รักตัวเองมั่งเหอะ
ถ้ารักตัวไม่ได้ ก็อย่าไปรักเลยคนอื่นอ่ะ :เฮ้อ:

รำคาญชินอ่ะ กับพ่อกับแม่ยังโกหกอีก เจ็บก็บอกไปว่าเจ็บดิ  อย่ามาอ้างว่าไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วง
โกหก ยังไงมันก็คือ โกหก อยู่วันยังค่ำ  ต่อให้ข้ออ้างดีเด่แค่ไหน แต่ไงๆมันก็คือการโกหกอ่ะ พ่อแม่ก็กังวลกว่าเดิมอีกมั๊งนั่น :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 23-06-2011 09:25:43

ว๊าววววววว เมเรกำลังโดนจีบอยู่ซินะ อิอิ โตช่างกล้าหาญจริงๆเลย ^^
จะว่าไป....ชินโชคดีนะ ที่คนรอบข้างส่วนใหญ่รักชินและรักกันดี เนอะ!!

ปล. "เมื่ออยู่ในห้องน้ำตามลำพังชินก็บอกกับพี่รีเหมือนกลัวเสียงลอดออกไปด้านนอก"



+ และ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iPuii ที่ 23-06-2011 09:40:28

อ่านก่อนไปเรียนค่ะ ยาชูกำลังชั้นดีเลยนะเนี่ยย  o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 23-06-2011 09:58:21

เมเรน่ารัก
เหมือนจะเป็นคนขี้เหวี่ยง อาละวาด
แต่เป็นคนจิตใจดีจริงๆ นะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 23-06-2011 10:01:05

เหมือนจะรู้นะว่าใครเป็นพระเอกของเมเร
แต่เพื่อความชัวร์รออ่านวันอาทิตย์ดีกว่า
กลัวเดาแล้วผิด กลับมาคราวนี้เหมือนเมเรน่ารักขึ้น
เอาใจช่วยพ่อแม่ชินที่จะต้องกลับไปพูดกับพี่ๆ
พี่เจเป็นพระเอกที่โชคดีจริงๆมีคนช่วยตลอด
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-06-2011 10:41:19

ขี้อิจฉาเป็นนิสัยของเด็กผู้หญิงอยู่แล้วล่ะ ยิ่งชินเป็นน้องชายคนเดียวของบ้าน พี่สาวทั้งหลายต้องอิจฉามากเป็นธรรมดา
แต่ไม่น่าเชื่อว่าโตขึ้นแล้วนิสัยพวกนี้ไม่ยอมหายไปนะ เค้าเองก็เคยอิจฉาน้อง แต่พอโตขึ้นก็รักกันจะตาย(เหรอ?)
อย่างที่คุณพ่อบอกแหละ มีลูกคนเดียวก็มีปัญหาอีกอย่าง มีลูกหลายคนก็มีปัญหาอีกอย่าง พี่เจกับพี่รีสู้ๆ :กอด1:
แต่ที่ไม่น่าเชื่ออีกอย่างคือพระเอกของเมเร :laugh:
ถ้าเมเรมีพระเอกเป็นของตัวเองแล้ว ชินจะสบายหูมากกว่าเดิมหรือเปล่านะ :z1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 23-06-2011 11:00:21

โอ้ จะเปิดตัวพระเอกของเมเรแล้ว ระดับเจ้าแม่เมเร ขอแบบอลังการดาวล้านดวงเลยนะครับ

แต่แอบสงสารคนนั้นนิดๆ คงจะหูหนวกก่อนวัยอันควร เอิ๊ก เอิ๊ก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 23-06-2011 11:37:33

"หวายยยยยยยยยยยยยยยย น้องยู น่ารักอ่ะ" 555+

อ่านตอนนี้ไป ยิ้มไป ดูเป็นครอบครัวน่ารัก อบอุ่นเชียว อิอิ
3 ตัวแสบก้อดูน่ารัก น่าเอ็นดู ในสายตาผู้ใหญ่ตลอด
จะแซวยังงัย ก้อไม่มีใครโกรธ อิอิ งี้แระ เด็กน่ารักอ่ะเนอะ ฮ่าๆๆ

เมเร ก้อประหนึ่งคนในครอบครัวที่ ใครอย่ามาแหย่มนะ เจ๊ลุยเอง ฮ่าๆๆ
ว๊ายๆๆๆๆ จะเปิดตัวพระเอกเมเรหรอ อยากรู้วุ้ย อิอิ (แอบกระซิบได้ป่ะ 2 ใน 3 ตัวแสบป่ะ ข้ามรุ่นเรย ก๊ากกกกก)

พี่รี เมื่อรัยจะกลับมาให้น้องยูเถียงเนี้ยห่ะ

ปล. แม่พี่ชินน่ารักเนอะ เรียกพี่เจ ว่าพี่เจตามชินด้วย ^^

Thanks JT ^_^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 23-06-2011 11:50:52

พี่เจทำคะแนนน่าดูเลยนะ  คิดว่าโตใช่ป่ะ ที่เป็นพระเอกของเมเร หรือจะหักมุมเป็น โทระ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 23-06-2011 11:59:00

คริคริ....
อ่านไป ยิ้มไป....รู้สึกหนักๆ กะคำว่าเราต้องอยู่กับเสียงเหล่านี้ไปตลอดชีวิต....
แต่นี่มันก็เรื่องจริงในชีวิตอ่ะนะ...เห้อ...
เมเร มีคู่?? อืม...น่าจะเหมาะสม สูสี รึเปล่า กร้ากกก
รออ่านตอนหน้าครับ...กอดแน่นๆ พระเอกจอมบงการ ---- 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-06-2011 12:22:10

ตอนนี้เหมือนเรื่องอะไรที่มันยุ่งๆก็เคลียไป โล่งอกโล่งใจ55
พระเอกของเมเรก็โตซิ ชิมิ :really2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 23-06-2011 14:06:01

เห็นแล้ววววววววววววววว >///////<

แต่ที่เห็นชัดกว่าคือบทสนทนาตรงนี้
“เราจะอยู่กับเสียงเหล่านี้ ไปตลอดชีวิต ชิน...ไหวมั้ย”
ชินหันมามอง ยิ้มหวาน “มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมต่างหากที่ต้องถามพี่ว่า ไหวมั้ย”
พี่เจยักคิ้ว “สบายมาก”

........ซึ้งมากมาย มันหวานสุดยอดยิ่งกว่าคำรักพันครั้งเสียอีก :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 23-06-2011 18:24:57

พี่เจอย่างแมนอ๊ะ   :m13:  พระเอกเรื่องหน้าของคุณไจฟ์คงไม่พ้นเจ้าพ่อมาเฟีย ฮาฮาฮา
ปล. เมเรจะโดนเด็กกิน.... อรั๊ยยยย~~~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 23-06-2011 18:31:12

ยังคงรำคาญโทระกับมะนาวอยู่ดีอะ - -"

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-06-2011 18:41:49

ชอบพ่อกับแม่ของชินจังเลย
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 24-06-2011 01:20:14

โอ๊ะ  เมเรจะมีพระเอกเเล้ว ดีใจด้วย

ชินสุ้ๆๆๆ 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 24-06-2011 06:13:43

พี่เจ สุดยอด แมนมาก
แต่ดีใจ เมเรจะมีคู่แล้ว เย้ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 24-06-2011 09:26:03

พระเอกของเมเร แอบคิดว่าเป็นโทระอ่ะ 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 24-06-2011 11:23:16

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

แวะมาบอกว่าคิดถึงน้องยู ^^ :-[

บอกอีกนิด พี่ชิน ไฟท์ติ้ง อิอิ

 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 24-06-2011 12:38:54

ต้องยกให้เมเรเป็นผู้ช่วยอันดับ1ของพี่เจเลยนะเนี่ย
เอาใจช่วยโตให้ชนะใจนางเอกเร็วๆ :-[
หวังว่าโทระจะเลิกโกรธชินในเร็ววันนี้ +1ค่ะ ^ ^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MadamLilac ที่ 24-06-2011 14:21:57

พี่เจลูกน้องเยอะนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ZuuZuu ที่ 24-06-2011 15:01:18

ยังไงก็ยังยืนยันคำเดิมนะคะ ว่าเมเรน่ารักอ่ะ
ถึงแม้จะเสียงดังมั่นใจในตัวเองมากไปหน่อย
แต่ยังไงๆก็น่ารัก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 24-06-2011 17:03:55

เมเรเหมือนซาตานผู้พิทักษ์ชินเลย555+

 :laugh:
+1 คร้าบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-06-2011 20:44:15

พระเอกของเมเรก็ต้องเป็นโตใช่หรือเปล่า
แต่ชินยอมรับที่จะสู้พร้อมพี่เจก็ดีใจแล้ว

 :L2: เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (23-6-54) (หน้า26ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 25-06-2011 06:56:28

อิอิ เมเรจะมีพระเอก อยากเห็นตอนเมเรเขินจัง จะน่ารักขนาดไหนน๊อ :m1:
พี่เจ...สบายมากใช่มั้ยครับ สู้ๆ นะ
หนทางยังอีกยาวไกล จับมือน้องให้แน่นๆ แล้วค่อยๆ เดินไปด้วยกัน เอาใจช่วยครับ ^^

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 25-06-2011 21:46:17

(ต่อครับ)
ตอนที่ 37

ยูขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกสับสนที่มันกลับมาใหม่อีกครั้ง
ยังคงได้ยินคำพูดของพี่โรส กับพี่แมรี่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมา
จอดรถแล้วเดินเข้าบ้าน แม่ยังดูละครหลังข่าว พ่อนั่งอ่านรายงานอยู่ใกล้ๆ ยูสวัสดีพ่อกับแม่ทักทายกันตามปกติแล้วเดินขึ้นห้องนอน
อึดใจหนึ่งพ่อก็มาเคาะประตูเรียก
“มีอะไรหรือเปล่า”
ยูพยักหน้าแล้วเบี่ยงตัวให้พ่อเข้ามาในห้อง
พ่อนั่งลงบนเตียงแล้วกอดอกมองยูที่เข้ามานั่งกับพื้นกอดขา
“พี่โรสกับพี่แมรี่ ลิลลี่ วิน แล้วก็พี่มินไปที่โรงพยาบาลวันนี้ เจอกับโทระด้วย แต่แทนที่เขาจะสนใจเอาเรื่องคนที่ทำร้ายพี่ชิน เขากลับด่าพี่เจกับพี่ชิน”
พ่อกระตุกเสียงในลำคอ
“พ่อฮะ ผมเห็นพี่โรสเขาเป็นแบบนี้มาหลายครั้ง แต่ว่าวันนี้ พอผมเห็นเขาว่าพี่ชินกับพี่เจ แล้วผมหันไปมองคุณลุงกับป้า หันมาหาพี่ชิน พี่เจ ผมรู้สึกแย่มาก การมีแฟนเป็นผู้ชายมันแย่ขนาดที่ต่อให้คนที่มันทำร้ายน้องมายืนอยู่ตรงหน้า ก็ยังไม่สำคัญเลยหรือฮะ”
“โรสมันคงอาย โรงงานนี้ลุงแกเป็นประธานก็จริง แต่การบริหารทั้งหมดมันไปอยู่กับลุงรองกับลูกๆของเขา โรส กับแมรี่พวกมันก็เลยต้องไปลุยตลาดต่างประเทศ ความเครียดในการทำงานมันมี หน้าที่การงานใหญ่โต ลูกน้องเยอะแยะ คิดไปล่วงหน้าว่าถ้าคนรู้แล้วจะเป็นยังไง”
“แล้วพ่อละฮะ พ่ออายคนมั้ยที่ผมพาพี่รีเข้าบ้าน”
พ่อขมวดคิ้ว
“ชั้นไม่เคยอายสายตาคนเรื่องที่แกจะพาใครเข้าบ้าน แต่ที่ไม่อยากให้แกมีแฟนเป็นผู้ชาย เพราะมันไม่ใช่ครอบครัว ถ้าแยกกันไปเวลาที่แก่ตัวลงใครจะดูแลแก แล้วคนที่เกลียดเกย์ เกลียดตุ๊ด แกก็เคยเห็นมาแล้ว”
ยูซบหน้าลงกับเข่าพ่อ
“ผมคิดแค่วันนี้ แต่พ่อคิดไปถึงอีกตั้งไม่รู้กี่ปีข้างหน้า”
“เพราะชั้นเป็นพ่อแก และชั้นก็ดีใจที่แกไม่เหมือนวัยรุ่นคนอื่นที่ชั้นเคยเจอมา”
“คนนะมันจะเหมือนกันได้ไงล่ะพ่อ ขนาดเครื่องกระป๋องที่โรงงานออกมาจากเครื่องเดียวกัน พ่อยังหาตำหนิบอกว่ามันไม่เหมือนกันได้เลย”

พ่อหัวเราะหึหึ ....ยิ่งไอ้อาการหงอยเหงาแบบจริงไม่จริงไม่รู้ทั้งหมดอายุเร็วแบบนี้ ยิ่งไม่เหมือนใคร.....

“ชั้นมันคนโบราณ เชื่อในเรื่องรักนิรันดร์อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า ไม่ใช่คบกันไปเรื่อยๆ แบบคนสมัยนี้ วันไหนเบื่อก็แยกทางกันไปแบบนั้น ต่อให้เป็นลูกหลานคนอื่นชั้นก็ไม่ชอบ”
“พ่อฮะ”
“เออ”
“ผมควรจะคบกับพี่รีต่อไปมั้ย”
“แกรักเขามั้ย”
ยูก้มหน้ามองพื้น “ผมไม่รู้อ่ะ ผมไม่ได้รู้สึกขาดเขาขาดใจเหมือนที่เขาว่ากัน ไม่ได้รู้สึกอยากเจอกันทุกวัน แต่ผมชอบเวลาที่อยู่กับเขา”
พ่อลูบผมลูกชาย “ความรักมันไม่ได้มีกติกาตายตัวว่าต้องเป็นเหมือนในเพลงสักหน่อย ชั้นกับแม่แกตอนจีบกันก็ไม่ได้กินข้าว หรือว่าคุยกันทุกวัน”
“อ้าวเหรอฮะ” ยูเงยหน้าขึ้นมองพ่อ
“แม่แกน่ะแหละที่บอกว่า เจอกันอาทิตย์ละครั้งก็ได้ จะได้อยากศึกษาดูใจกันไปนานๆ เจอกันทุกวันรู้หมดว่าคิดอะไรอยู่ แบบนั้นชีวิตที่ต้องอยู่ด้วยกันอีกสิบยี่สิบปีข้างหน้าก็ไม่เหลืออะไรให้คิดแล้ว”
“แล้วพ่อยอมเหรอ”
“เรื่องอะไรจะยอม เขาไม่ให้เจอก็แอบไปส่องแถวคณะที่เขาเรียน ตามขึ้นรถเมล์ ไปแอบมองอยู่หน้าบ้านก็ได้นี่หว่า”
ยูทำหน้าเบี้ยวๆ “ผมนึกภาพพ่อโมเม้นท์นั้นไม่ออกจริงๆนะเนี่ย”
“ชั้นก็ตื๊อเป็น คิดไปว่าเขาไม่ได้สนใจเราเลย แต่ก็อย่างที่แม่แกว่า ค่อยๆศึกษากันไป รู้ตัวอีกทีก็มีแกมานั่งกอดเข่าแล้ว”
ยูทำปากยื่นฟ้องพ่อต่อ “ผมเห็นสีหน้าของลุงกับป้าวันนี้แล้วผมไม่ชอบพี่โรสเลย”
“ลุงแกไม่ดุลูกสาวเลยหรือไง”
“ดุสิ เพราะพี่โรสเขาพูดจากเรื่องหนึ่งไปอีกเรื่องหนึ่ง มันพันกันไปหมด ลุงบอกให้ย้อนกลับไปคิดให้ดีว่ามันเป็นอย่างนั้นมั้ย”
“ใช่ เรื่องทุกอย่างมันแก้ได้ด้วยการหยุดคิดก่อนพูดทั้งนั้นแหละ ถ้าพูดไปเรื่อยๆ คิดไปเรื่อยๆ เขาเรียกฟุ้ง”
“ผมไม่ฟุ้งหรอก ถ้าไม่กลัวว่าจะทำให้พ่อกับแม่เสียใจ”
“ไว้แกพูดกับชั้นอย่างที่โรสพูดกับลุงแกสิ ชั้นถึงจะเสียใจ”
พ่อขยับลุกขึ้น ยูก็ลุกตาม
“ผมคิดไปว่า ถ้าผมเลิกคุยกับพี่รีตั้งแต่วันนี้ พ่อกับแม่ก็จะเสียใจแค่วันนี้ ไม่ต้องเสียใจตลอดไป”
“แล้วแกจะเสียใจมั้ย”
ยูพยักหน้า
“นั่นทำให้ชั้นเสียใจยิ่งกว่า” พ่อหันมาถามอีกครั้ง “รีกลับมาเมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้ฮะ”
พ่อรับรู้ เดินไปที่ประตูห้อง ยูถามย้ำ
“พ่อไม่อายที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายจริงหรือฮะ”
“ไม่เคยอาย แกเป็นลูกชั้น แกคือความภูมิใจของพ่อ”
“แต่ผมเห็นพ่อขู่พี่รีตลอดเลยอ่ะ”
“มันก็ต้องขู่สิ ให้มันมีอุปสรรคซะบ้าง”
“แต่พ่อไม่ชอบเขา”
“เออ ไม่ชอบ แล้วแกก็มาขอให้พ่อชอบเค้าไม่ได้ด้วย”
“แต่ผมรักพ่อนะ” ยูกอดเอวพ่อ “ถ้าพ่ออยากให้ผมเลิกคบกับเขา ผมก็จะเลิก”
“ยู ฟังพ่อใหม่นะ พ่อไม่ชอบรี เพราะเขาไม่มีครอบครัว มันทำให้เขาไม่มีที่ยึดเหนี่ยว ทั้งยังเป็นอเมริกันพวกฉาบฉวยรักง่ายหน่ายเร็ว แล้วเราก็ผู้ชายเหมือนกันเราต่างก็รู้กันดีเรื่องชอบของสวยของงาม เขามีความสามารถที่จะบอกตัวเองให้หยุดที่แกได้มากแค่ไหน แต่เมื่อเขาสามารถทำให้แกเชื่อใจ และแกพร้อมที่จะยอมรับผลที่มันจะเกิดขึ้นในอนาคต มันก็เป็นเรื่องของแก 2 คนเข้าใจมั้ย”
ยูคิดตาม
“ถ้าแกมั่นใจว่าเขากับแกมีเพียงกันและกัน จะเป็นยังไงพ่อก็ยอมรับ เพราะแกคือลูกชั้น ชั้นไม่มีวันหันหลังให้แกเข้าใจมั้ย อย่าไปสนใจคำพูด และสายตาของคนที่มันไม่รู้จักแกเลยสักนิด”

เมื่อพ่อกลับลงมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง แม่ก็ปิดโทรทัศน์ เก็บเบาะนั่งให้เข้าที่ พ่อก็เลยรวบรวมแฟ้มงาน เอาไปวางไว้บนโต๊ะในห้องทำงาน
“พ่อ”
“หือ”
“แม่ว่าพ่อพูดไม่หมด”
“อะไรไม่หมด”
“ที่จริงพ่อต้องบอกว่า ไม่ใช่แค่พี่รีหรอก ต่อให้ยูพาหญิงสาวเรียบร้อยอ่อนหวานอายุอ่อนกว่าเข้าบ้านมาพ่อก็ไม่ชอบคนที่ยูพามาอยู่ดี”
“อะไรกัน”
“จริงมั้ยล่ะ”
พ่อถอนหายใจยาว แม่เดินเข้ามาโอบเอวไว้หลวมๆ “พ่ออย่ากลัวสิ ถ้าพ่อกลัว แม่ก็จะกลัวตามไปด้วยนะ”
“หื้อ ใครที่ไหนกลัว” พ่อยังคงปากแข็ง แต่ดวงตาสีเข้มเริ่มอ่อนลง

เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเข็นรถพาชินออกมาจากห้องตรวจ พี่เจก็รับมาเข็นต่อโดยมีพยาบาลเดินถือแฟ้มตามมาด้วย
“พี่ไม่ต้องอยู่กับผมตลอดเวลาอย่างนี้ก็ได้นะ”
พี่เข็นรถช้าๆ กลับมาที่ตึกผู้ป่วยส่งยิ้มทักทายผู้คนมาเรื่อยตามสไตล์คนอารมณ์ดี
“พี่กำลังอู้งานอยู่ไง”
“ผมอยู่โรงพยาบาลหลายวันแล้ว เสียเวลาทำงาน”
“น่า ให้ป๊ะไปสิงคโปร์เองซะมั่ง ดีไม่ดีผู้หญิงของป๊ะน่าจะชอบเพราะแหล่งช็อปมันเยอะ”
ชินนึกตาม “เหรอ ที่ช็อปเยอะเหรอ ผมว่าก็เหมือนที่อื่นแหละ”
“เหมือนยังไง การท่องเที่ยวของแต่ละที่เค้าต้องหาจุดต่างมาขายนักท่องเที่ยวสิ” พี่เจชวนคุยไปเรื่อยๆ
“เหมือนสิ จะที่ไหนผมก็ได้แต่เดินตามไอ้ยู กับ 2 คนนั่นมันซื้อของ กับเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุก”
“พูดถึงเครื่องเล่นเราน่าจัดทัวร์สวนสนุกญี่ปุ่นกันนะ”
ชินหัวเราะหึ “ไอ้ 3 คนนั่นมันบอกว่าจะไม่ชวนผมไปสวนสนุกที่ไหนอีกแล้ว”
“ทำไม ชินเอะอะโวยวายเหรอ” นึกภาพตอนร้องว้ากๆๆ ไม่ออกแฮะ
“ผิด เพราะผมเฉยๆมาก จะเล่นอะไรผมก็เฉยๆ ไม่ฟอร์มนะพี่ แต่ผมเฉยจริงๆ จะรถไฟเหาะ บ้านผีสิง จนถึงล่องแก่ง ก็เรารู้อยู่ว่ามันไม่มีอะไร จะร้องโวยวายทำไม”
ชินเล่าไปเรื่อยๆ จนมาถึงห้องผู้ป่วย เมื่อเปิดเข้าไปในห้อง  ชายหนุ่มรูปร่างหนา ผมสั้นเกรียนดวงตาเรียวยาว ยืนอยู่กลางห้องหันมามอง ในมือมีถุงผลไม้ กับกล่องขนม
“โทระ”
ดวงตายาวเรียวจ้องมองขาที่ยังถูกล็อคห้ามขยับ ตั้งต่ต้นขาลงไปจนถึงน่อง
“กูเรียนแต่ 7 โมงแล้วข้ามไปบ่ายสาม ไม่รู้จะไปไหน เลยเอาของกินมาฝาก”
พี่เจเข็นรถเข้าไปด้านในตรงไปที่ห้องน้ำ
“พอดีเราลงไปตรวจน่ะ รอแป๊บนะ”
พยาบาลใส่แฟ้มผู้ป่วยไว้ที่ช่องปลายเตียงแล้วกลับออกไป

โทระมองพี่เจที่พยุงชินเข้าไปในห้องน้ำแล้วรู้สึกลำบากใจ
เคยแค้นกันขนาดที่อยากให้ตายไปซะ
เคยทำร้ายกันหนักกว่านี้ แต่ไม่เคยมีความรู้สึกผิดสักนิดเกิดขึ้นในใจ มีแต่คำว่ายังไม่พอ ต้องการให้เจ็บกว่านี้ เฉียดใกล้ความตายมากกว่านี้
แต่เสียงของมะนาวที่ได้ยิน ภาพของชินที่ได้เห็น ย้ำด้วยความจริงที่สุดที่เมเรพูด
ทั้งหมดทำให้ต้องกลับมาถามตัวเอง
คนที่ควรโกรธที่สุดคือตัวเอง ไม่ใช่ชิน และไม่ใช่มะนาว
กูมันโง่!

พี่เจประคองมาจากห้องน้ำทั้งที่ใจจริง อยากอุ้มออกมามากกว่า แต่ชินบอกว่าอย่าเว่อร์ เจ็บแค่ไหนก็แค่นั้น ก็เลยประคองพาออกมาแล้วพาไปที่เตียงนอน
โทระเดินตาม สงบปากสงบคำผิดจากที่ผ่านมา จนพี่เจหันมามองด้วยดวงตาที่ไม่เคยเป็นมิตร ชินก็เลยบอกโทระ
“กูไม่เป็นไรหรอก ผ่าเข่าพักอีกไม่เท่าไหร่ก็เรียนได้”
โทระแค่พยักหน้า หันมามองพี่เจเหมือนอยากมีคำถาม
“จะถามอะไร” พี่เจเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“พี่เป็นแฟนกับชินหรือไง ผมเจอพี่อยู่กับชินหลายครั้งแล้ว”
“ใช่” พี่เจตอบสั้นๆ
โทระทำหน้าเหมือนกับว่ามันเป็นคำตอบที่ไม่อยากได้ยิน
“กูไม่เคยรู้เลยว่ามึงชอบผู้ชาย” โทระหันมาหาชิน
ชินถอนหายใจหนักๆ นึกเห็นใจพี่เจที่ต้องตอบคำถามแบบนี้อยู่ตลอดเวลา
“มิน่ามึงถึงไม่เคยสนใจเมเรเลย ทั้งที่เค้าวิ่งตามมึงมาตลอด”
ยิ้มแปลกๆติดอยู่ที่มุมปากของโทระ ทำให้พี่เจฉุกใจคิดบางสิ่งบางอย่าง
แต่ที่สงสัยไว้ต้องรอถามเมเรเพื่อยืนยัน
พยาบาลยกถาดอาหารเที่ยงและยาเข้ามาให้  พี่เจก็เลยหันบอก “ลงไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยขึ้นมาก็ได้ สักพักเมเรคงมา”
โทระแค่พยักหน้าแล้วหันไป เมเรก็เปิดประตูเข้ามา
“ไอ้โง่โทระมาทำอะไร ขืนเข้าใกล้ชินอีก แม่จะเอาเลือดโง่ๆออกมาดูซิว่ามันสีอะไร ทำไมมันถึงได้โง่นัก”
โทระมองเมเร แล้วหันไปมองทางอื่น

ชินวางช้อนหันไปหาพี่เจ อยากถามเหมือนกัน แต่ตอนนี้คงไม่เหมาะ
ยักษ์ตาสีฟ้าแค่ยักคิ้ว ท่าทางเหมือนมีแผนการอยู่ในใจ
“เที่ยงแล้ว ลงไปกินข้าวกัน” โทระชวนทั้งที่ไม่ได้มองหน้า แต่เมเรทำเสียงเขียวใส่
“โรงบาลนี้สั่งขึ้นมากินที่นี่ได้ย่ะ เมเรอุตส่าห์รีบมาเพื่อนกินข้าวพร้อมชิน ไม่ได้มากินพร้อมแก”
“งั้นผมก็กินที่ห้องนี้ด้วย”
“อร๊ายยยย ไม่ได้นะยะ ไอ้ตัวโกงสมองเสื่อม ไม่มีเรียนหรือไง ไปได้แล้ว”
“สั่งมากินที่ห้องนั่งเล่นน่ะแหละ  เผื่อพี่เจด้วย” ชินบอก
โทระหันไปมองหาเมนูแล้วส่งให้เมเร แต่พอจะไปถามพี่เจ เมเรก็รีบเข้ามาขวางทาง เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นดังก๊อกๆ
“พี่เจทานอะไรดีคะ”
“ข้าวผัดแฮมกับโค้กครับ”
ชินทานข้าวยังไม่ทันเสร็จพยาบาลก็เอายาเข้ามาให้
คนเจ็บทำเนียนวางช้อนทันที พี่เจเลยเตือน
“อีกนิดสิ จะได้ไม่ต้องให้น้ำเกลือ”
 ชินทำหน้าตึง “ยังไงก็ต้องให้เพราะใส่ยาทางนั้น” คนเจ็บหันไปบอกพยาบาล “ใส่ยาเถอะครับ ผมจะนอนแล้ว”
“ปวดขาอีกแล้วเหรอ” เมเรถามทำหน้าตารู้ดี
ชินไม่ตอบ เพราะชักสงสัยว่าไอ้อาการสารพัดที่มันเกิดขึ้นตอนนี้ มันเขียนเป็นตัวหนังสืออยู่บนหน้าผากหรือไง ทำไมทุกคนถึงได้รู้
แต่บอกพี่เจให้ปรับเตียงลงนอน
เมเรรีบเข้ามาช่วยเลื่อนโต๊ะออก แล้วขยับผ้าห่มให้ ชินเลยหันมาถาม
“ไม่ไปช็อปหรือ”
“ไม่อ่ะ มากินข้าวกับชิน พอชินหลับค่อยไปเดินห้างแถวนี้ก็ได้”
“ใกล้ๆนี่มีร้านชูครีมที่ไอ้ยูมันชอบ ซื้อมาให้ด้วยละกัน”
“แล้วชินไม่กินแตงโมเหรอ”
“ไว้ก่อนเหอะ ตอนนี้กำลังปวดหลัง ปวดขา อยากนอน”
ชินบอกตามตรงแล้วหลับตาลงชักขี้เกียจบอกว่าไม่เป็นไร
พอพยาบาลฉีดยาผ่านสายน้ำเกลือ อาการปวดแล่นจี๊ดจากปลายเข็มที่มือถึงศอกจนชินต้องเบ้หน้า
“ปวดเหรอ” พี่เจถาม ชินส่งเสียงอือประกอบการพยักหน้า
ยักษ์ตัวโตหันมาหาพยาบาล “ที่ปวดหลังเนี่ย ผมนวดหลังให้เขาได้มั้ย”
พยาบาลบอกว่าขอกลับไปถามคุณหมอก่อนแล้วจะมาบอกอีกครั้ง
จากชุดรับแขกด้านนอก โทระมอง 3 คนที่อยู่ในส่วนห้องผู้ป่วย
ที่ผ่านมา ภาพคุ้นตาคือเมเรคอยหึงหวงตามสกัดทุกคนที่เข้าใกล้ชิน
กับชินทำท่าทางไร้อารมณ์
แต่ว่าตอนนี้เมเรกลับไม่ได้ดูหึงหวงพี่เจสักนิด ตรงข้ามกลับดูเหมือนสนับสนุนพี่เจด้วยซ้ำไป
ถึงจะคนที่ยืนดูอยู่ตรงนี้ก็เถอะ
จู่ๆ ก็รู้สึกว่า ไม่อยากให้คนที่เจ็บอยู่เป็นอะไรไป และถ้าทำได้อยากเป็นคนที่เจ็บอยู่ตรงนั้นเสียเอง

ชีวิตกูไม่โง่ ก็บ้า มีอยู่แค่นี้เอง!

พอกินข้าวเสร็จ พี่เจก็ไปนั่งทำงานอยู่ข้างเตียงคนเจ็บ แม้ว่าชินจะดูหลับสบายด้วยฤทธิ์ยา แต่เสียงในลำคอเวลาที่ขยับตัวก็ทำให้คนที่นั่งทำงานหันไปบีบมือ
ชินปรือตามองแล้วหลับต่อ
เมเรได้แต่หันซ้ายหันขวาอยากชวนคุย แต่ก็อยากให้ชินได้นอนพัก
“ผมจะกลับไปเรียนแล้ว” โทระทำเหมือนพูดกับอากาศ
“ใครสน” เมเรทำปากยื่น
ขณะที่พี่เจพยักหน้า ไม่บอกว่าแล้วมาใหม่ หรือคำร่ำลาใดๆ ไม่จับไอ้คนนี้หักคอกับมือก็ดีเท่าไหร่แล้ว!

พอโทระออกไป พี่เจถึงได้เดินมาคุยกับเมเร
“ชินกับโทระสนิทกันขนาดเพื่อนสนิทเลยหรือเปล่า”
“เปล่า” เมเรตอบทันที “พี่คิดว่านอกจากเมเรกับไอ้ยูแล้ว ยังมีใครกล้าเข้าใกล้ชินอีกหรือคะ”
“ก็พี่ไม่เห็นว่าเมเรจะกลัวโทระ”
“ไอ้โง่นั่นน่ากลัวตรงไหน ชินอาจจะมึน แต่โทระน่ะโง่”
“งั้นก็แสดงว่าชินกับโทระนี่ เป็นเพื่อนในชมรม ที่ไม่ได้สนิทกันแบบเพื่อนซี้ใช่มั้ย”
“ใช่” เมเรตอบอย่างมั่นใจ
“งั้น พี่คงคิดอะไรผิดไป”
“คิดอะไรผิดคะ โทระอิจฉาชินอย่างออกนอกหน้า แต่ชินไม่สนใจ ซ้อมหนักตั้งใจแข่ง โทระเป็นนักกีฬาประเภทที่แพ้แล้วโทษคู่แข่ง โทษสนาม โทษกรรมการ โทษคนดู โทษทุกคนเว้นแต่ตัวเองที่ซ้อมน้อย แต่ชินกลับไปนั่งดูเทปแล้วฝึกซ้อม”
“งั้นก็ถูกครึ่งหนึ่ง”
“คะ” เมเรทำตาโตที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“มันมีคำพูดที่ว่า ความเกลียดชังมีที่มาจากความอิจฉาริษยา และรักข้างเดียว”
เมเรหันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง
“โทระไม่ได้ชอบชินหรอกค่ะ เค้าอยากเอาชนะชินให้ได้สักครั้ง แต่ยิ่งสู้ก็ยิ่งแพ้ ถ้าคิดแบบผู้หญิงนะคะ โทระอาจคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นชัยชนะของเขา แต่ปรากฎว่าผู้หญิงคนนั้นก็กลับไปหาชินเสียอีก ถึงจะแค่คะแนนสะสม หรือว่าอะไรก็ตาม แต่มันก็มากพอที่จะทำให้คนที่แพ้มาตลอด คลุ้มคลั่งได้....”
มันก็ถูกของเมเรนะ
หญิงสาวพูดต่อ “ชินซ้อมหนัก ตื่นตั้งแต่เช้ามืดมาวิ่งมาฝึก มีโน๊ตเล่มเล็กๆติดมือท่องสูตรท่องศัพท์มาตั้งแต่เมเรเจอกับเขาครั้งแรกตอนประถม 1 วันหยุดคือวันที่ไอ้ยูมันประท้วงว่ามันอยากไปเที่ยว ไม่อย่างนั้นก็ซ้อมกับไปทำงาน แล้วก็เรียนพิเศษ คนแบบนี้มันน่าอิจฉาตรงไหน หนูถึงไม่เข้าใจว่าทำไมโทระ กับพี่สาวของเขาถึงได้อิจฉาชินนัก แล้วหนูถามพี่ตรงๆ ถ้าพี่มีลูกชายแบบชิน หรือพี่ซินซิน พี่จะภูมิใจมั้ย”

=========ตอนที่ 37=============
ขออภัยที่มาคืนวันเสาร์เพราะวันอาทิตย์ผมติดงาน
ทีแรกบอกว่าเจ้าชายของเมเรจะมาทำคะแนนวันนี้ แต่พอแบ่งตอนใหม่ไม่ได้ละ แต่คุณก็รู้แล้วนี่เนอะ
จะจบในตอนที่ 44 นะครับ คิดเห็นอย่างไร เครียดไป หนักเกิน บอกกันนะครับ
ขอบคุณครับ
ไจฟ์กับที
+1 ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 25-06-2011 21:46:59

จิ้มก่อนนะ

แก้ไขค่ะ

เย้ๆ  ดีเลยค่ะที่อั๊พล่วงหน้า พรุ่งนี้เช้าไม่อยู่พอดี   :a1:  (หรือจะติดงานเดียวกัน..ถ่ายรูปรับปริญญาไรงี้มะ  แหะๆ)
พ่อแม่ของยูและชินดีทั้งคู่เลยเนาะ ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไร  ถ้ามีครอบครัวที่เข้าใจคอยเคียงข้าง เราคิดว่าก็จะสามารถผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดีแหละ
โทระนี่เราก็ว่าแหม่งๆ  นี่มันทั้งอิจฉาทั้งแอบชอบเลยป่ะเนี่ย   :a6:

เหลืออีกไม่กี่ตอนแล้ว  อยากให้ชินซึนน้อยๆหน่อย มีอะไรกุ๊กกิ๊กๆมั่ง  ขอให้ทริปทะเลหวานปะแล่มๆหน่อยนะคะ
แล้วก็....เมเรมีคู่..จัดมาเลยอย่าได้แคร์.... ถึงจะสงสารผู้ชายอยู่บ้างก็ตาม  ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-06-2011 23:20:09

เปิดมาแปลกใจว่าทำไมเรื่องนี้อัพช่วงนี้ได้แต่รีบclickอย่างว่อง55
อ่านตอนนี้จบแล้ว คิดว่าเรื่องโทระเป็นอันจบไป1ปม เข้าใจเมเร ชิน มากขึ้นด้วย
ปล.รออ่านต่อวันจันทร์ค่ะ
 o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 25-06-2011 23:30:43

เออ โทระดีขึ้นมาหน่อยที่เริ่มรู้ตัว
ส่วนยูเข้าใจว่าได้ยินแล้วต้องคิดมาก
ดีแล้วที่คุยกับคุณพ่อแบบเปิดอก
เมเรมาคราวนี้น่ารักขึ้นมากจริงๆ

ปล.ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยค่ะ เนื้อเรื่องไม่เครียดมาก
อ่านได้เรื่อยๆ และให้ข้อคิดในหลายๆเรื่องเหมือนกัน
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 25-06-2011 23:35:07

เอ่อ ไม่อยากจะบอกว่า มีความรู้สึกว่า

เมเรเกลียดอย่างไหนมักจะได้อย่างนั้น

ไอ้โง่โทระของเมเรนี่แหล่ะ บรึ๊ยย ขนลุก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 26-06-2011 01:49:33

อะไรๆ อย่าบอกนะว่าโทระชอบน้องชินอีกคน o22
โอโต้ซังน้องยูน่ารักมากเลยค่ะ
จบตอน44ก็ใกล้แล้วอ่ะสิคะคุณไจฟฟ์
อยากรู้ตอนจบแต่ก็ยังไม่อยากให้จบ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 26-06-2011 02:37:39

เมเร ทำตัวน่ารักขึ้นเรือยๆ 


ทุกคนสู้ๆ   นะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 26-06-2011 06:56:06

เรื่องของโทระท่าทางจะจบด้วยดีซิเนี่ย
คุณพ่อคุณแม่น้องยูน่ารักเยอะ แต่ใกล้จะจบแล้วหรอ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 26-06-2011 07:20:30

ยูนี่หวั่นไหวง่ายจัง แค่มีอะไรนิดหน่อยก็เก็บมาคิดแล้ว
ชอบพ่อยูขึ้นมาหน่อยจากที่ยูคุยกับพ่อเรื่องพี่รี
โทระมาเยี่ยมชินแสดงว่าคิดได้ แต่เหมือนโทระจะชอบเมเรนะ
พี่เ่จท่าจะรู้ พี่เจคอยอยู่ดูแลชินน่ารักมากกกกก
ชินเริ่มคุยกับพี่เจมากขึ้น จะจบแล้วเหรอเหลือไม่กี่ตอนเอง
ชอบเรื่องนี้นะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
 :L2:  :กอด1:  :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 26-06-2011 08:02:55

ยังไม่อยากให้จบเลย
ถ้าจบไปคงคิดถึงเรื่องนี้แน่
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 26-06-2011 08:13:02

พลาด!! อัพตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งมาเห็นตอนเช้า >_<
ความรู้สึกของโทระเริ่มคลีคลายล่ะ ดีจัง!
ช่วงท้าย เมเรแทนตัวเองว่า "หนู" อ่ะ แปลกๆ แต่ก็น่ารักดี ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-06-2011 08:18:29

พ่ออีกแล้ว พ่อขโมยซีนอีกแล้ว
โทระ โทระ โทระ (ยกป้ายไฟสูงๆๆๆๆๆ)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 26-06-2011 08:55:21

น้องยูอ่อนไหวกับคำพูดคนอื่นๆ จัง ถ้าเมื่อไรน้องมั่นใจเรื่องความรักของตัวเองกับพี่รีมากกว่านี้ พ่อก็คงวางใจนะน่ะ
พี่เจน่ารักมากๆ ดูแลชินไม่ห่างเลย  o13
คราวนี้เมเรมาอย่างน่ารัก ผิดจากทุกทีอ่ะ จะมีลุ้นๆ กับไอ้โง่โทระไหมน๊า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-06-2011 11:05:54

ชอบคุณพ่อยูอ๊าาา :-[
พ่อลูกคุยกันเปิดอกมากเลย รู้ว่าใครคิดอะไร ยังไง ก็ทำให้เข้าใจกันดี
แต่พี่รีมาแต่ชื่อหลายตอนแล้วเนอะ :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 26-06-2011 11:31:22

ตอนแรกแปลกใจที่น้องมาวันสาร์ ที่แท้มีภาระกิจนี่เอง...
ตอนนี้เมเรน่ารัก....ชินก็น่ารักที่พูดออกมาซะบ้าง 555
ตอนหน้า จะเป็นยังไงน้อ???
ปล. +1 ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 26-06-2011 11:47:38

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
คุณพ่อคุณแม่ยูน่ารักจัง ดูท่าคุณพ่อจะหวงลูกชายนะ
ยูยังเด็กก็มีหวั่นไหวบ้าง ขึ้นกับพี่รีว่าจะทำให้ยูมั่นใจได้แค่ไหน
พี่เจดูแลชินดีมาก ทำให้น้ำแข็งชินค่อยๆละลาย คงไม่ต้องพึ่งแตงโมละ
โทระเริ่มยอมรับความจริงแล้ว เป็นโสดไปก่อนนะ ยังไม่ค่อยน่ารัก
เจ้าหญิงเมเรของชั้นน่ารักมาก หวังว่าจะได้เจ้าชายที่คู่ควรนะไจฟ์ที o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 26-06-2011 13:21:57

น้องยู น้องยู น้องยู (ของเค้า) หลบหมดพี่รีที่หายไปนาน อิอิ

น้องยูเค้าคิดมากอีกแร้ว เหมือนมี 2 บุคลิกเหมือนกันนะเนี้ย อิอิ

แต่น่ารักอ่ะ รักครอบครัวจัง เชื่อพ่อแม่แบบสุดๆ

แต่พ่อก้อน่ารักนะเนี้ย อิอิ

พี่รี ถ้าไม่รีบกลับมาคะแนนหายไม่รู้ด้วยนะ อิอิ

โทระ หึหึ เริ่มสำนึกได้ หึหึ

พี่ชิน ก้อน่ารัก เจ็บอยู่แท้ๆ ยังไม่ลืมชูครีมของโปรดของน้อง อิอิ

(ว่าแต่ร้านไหนอ่ะ จะได้ไปซื้อกินบ้าง ฮ่าๆๆๆ)

ไปๆมาๆ เหมือนเมเรจะเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ดีกว่าคนอื่นเรยอ่ะ อิอิ

อีก 7 ตอนเองหรอ ฮือๆ ไม่อยากให้จบอ่ะ

ขอบคุณไจฟ์ที มากค๊าบบ ไฟท์ติ้ง ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 26-06-2011 14:23:44

เมเรน่ารักอ่ะ...แต่แบบนี้โทระจะกล้าไหม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 26-06-2011 15:40:54

ชอบพ่อกับแม่น้องยูจัง คุยเปิดใจแบบนี้ดีกว่าเยอะ
เมเรเองก็น่ารักขึ้นทุกวันๆ มองทุกอย่างด้วยเหตุผล เริ่ดดดค่ะ
รอดูบทเจ้าชายของเมเร คุณค่าที่เมเรจะคู่ควรด้วยรึเปล่า อิอิ
ขอบคุณนะครับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (25-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 26-06-2011 16:18:14

มาแล้วๆๆๆๆ   :mc4:

เริ่มเห็นความน่ารักของเมเร มาสักหน่อยแหละ :laugh:

งั้นเรา +1 ให้ละกัน (เกี่ยวกันป่ะ) :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 27-06-2011 08:17:59

(ต่อครับ)

ตอนที่ 38

ยูเดินออกมาจากคณะในตอนบ่าย มองหาคนที่บอกว่ากลับมาแล้ว อันที่จริงแทบไม่ต้องมองหาก็เห็น เพราะคนตัวโตตาสีเขียวส่งยิ้มกว้าง โบกมือทักทายมาแต่ไกล
“ไม่มีที่จอดรถ พี่ต้องเดินกลับมา”
ยูเดินเข้าไปหายกมือสวัสดี “ก็บอกว่าให้นั่งแท็กซี่มา แล้วไปรถผมอ่ะ”
“ก็ไม่คิดว่าจะที่จอดรถจะขัดสนขนาดนี้”
ยูร้องเหอ “ก็มันวันเรียนอ่ะ แล้ววันนี้พี่ไม่ทำงานเลยเหรอ”
“ไม่หรอก นอนตื่นนึงก็มารับยูนี่แหละ”
เดินเรื่อยๆ กลับมาที่จอดรถใกล้โรงอาหาร เจอกับโทระที่เดินมากับเพื่อนอีกคนผิดจากที่ผ่านมาที่มักจะติดอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ท่าทางไม่น่าคบหา
บางทีโทระคงได้เรียนรู้เรื่องการเลือกคบเพื่อน
คนผมเกรียนหันไปมองพี่รีเหมือนคุ้นๆ
“ผมเคยเจอพี่”
พี่รียิ้มโดยไม่เปิดปาก
โทระยังนึกไม่ออกว่าเคยเจอพี่รีที่ไหน แต่ก็หันไปหายู
“แฟนมึงเหรอ”
แค่นี้ยูก็หน้าแดงไปถึงหู
โทระทำเสียงแปลกๆ “ไอ้ตัวเปี๊ยกที่ชกกับกูทำหน้าอย่างนี้เป็นด้วยหรือวะเนี่ย”
“อะไรของพี่เนี่ย เลิกตามด่าพี่ชิน จะเปลี่ยนมาหาเรื่องผมแทนหรือไง พร้อมเสมอนะพี่ ผมไม่นิ่งให้พี่ด่าอยู่ฝ่ายเดียวแน่”
โทระหันมาหาพี่รี แล้วพูดสั้นๆ “พี่ทำผมอกหักว่ะ” พูดจบก็เดินผ่านไป

พี่รีหันกลับมามองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้าง ดวงตาสีเขียวหรี่ลงทำให้ยูรีบยกมือทำหน้าตาเลิกลั่ก “ผมไม่รู้นะ ไอ้พี่โทระบ้ามันแกล้งอ่ะดิ”
พอยูทำหน้าตาเลิกลั่กพี่รีก็หัวเราะ
รู้ว่าโดนแกล้ง แต่ก็ไม่ชอบอยู่ดี ไม่อยู่ตั้งหลายเดือนพอกลับมาเจอกันด้วยประโยคนี้ มันเหมือนไปสะกิดความกังวลในใจ
ใครว่าผู้ชายหลงตัวเอง เลือกได้เสมอไม่ว่าจะอายุขนาดไหนก็ตาม ไม่รู้จักการปรับปรุงตัวเอง
ไม่จริงเลย
เด็กน้อยคนที่เดินมาข้างๆกันคนนี้รู้ตัวหรือเปล่าว่า ตั้งแต่รู้จักกันมาพี่รีคนนี้กลายเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองขนาดไหน
หัวเราะตามน้ำไปเรื่อย แล้วก็ขอถอนหายใจยาวๆสักทีเถอะนะ
ยูหันมามองจับมือพี่ไว้ แต่ยังก้มหน้า จนมาถึงรถ
จนเมื่อพี่สตาร์ทรถเหลือบตามองกระจกหลัง คนที่นั่งข้างก็พูดขึ้น
“คิดถึงผมมั้ย”
เพียงแค่ได้ยินคำถาม ความคิดชั่วร้ายก็แล่นผ่านจากสมองซีกซ้ายแล้ววิ่งวนอยู่ในซีกขวา พอหันมามองคนหน้าแดงยิ่ง.....
“คิดถึงมาก”
“เหมือนกัน” ยูยิ้มแป้น “ไปได้แล้ว ก่อนที่รถจะติด โรงบาลนั้นน่ะ ทั้งหรู แพง และรถติดโคตรๆ”

รถเลื่อนช้าๆออกจากเขตมหาวิทยาลัย ยูก็ชวนคุยไปเรื่อยๆ
“พี่ว่าถ้าผมขอพ่อไปเที่ยวผับ พ่อจะยอมมั้ย”
พี่รีส่ายหน้า ยูเลยทำปากยื่นหน้างอ “ผมก็ว่างั้นแหละ ตั้งแต่ผมจบมอปลายมาจนถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้ไปเที่ยวฉลองที่ไหนเลย มีเลี้ยงเล็กๆที่บ้านตอนที่สอบได้ แต่ก็ปราศจากแอลกอฮอลล์”
“พ่อเขาเป็นห่วงน่ะ”
“แต่ผมเคยกินตอนที่ไปบ้านไอ้โต ไอ้บีม หรือไปเที่ยวกัน”
“กินได้แต่ไม่อยากให้พ่อรู้ใช่มั้ย”
“ถูก”
ยูบอกแล้วหัวเราะร่วน
พี่รีมองถนนข้างหน้า “เรื่องเที่ยวน่ะเมื่อไหร่ก็ได้”
“แต่พี่ก็เที่ยวเกือบทุกคืน”
“ก็ถึงได้บอกว่า เที่ยวเมื่อไหร่ก็ได้ไง”
ยูทำกอดอกหน้างอ “พี่ชักเหมือนพ่อผมผสมพี่ชินมากขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย”
“ไม่ได้ห้ามไป แต่ถ้าไปแล้วรู้ว่าพ่อเป็นห่วงก็รออีกนิดก็ได้ หรือไม่ก็รอชินหายดี แล้วไปด้วยกัน”

.......

พนักงานบริษัทของพี่เจถือแฟ้มรายงานเข้ามาให้พี่เจเซ็นต์ชื่อ และคอนเฟิร์มเรื่องงานอีกเล็กน้อย ขณะที่เมเรพลิกเปิดหนังสือนิตยสารในห้อง ส่วนโทรทัศน์ก็เปิดเคเบิลรายการแฟชั่นไว้เป็นเพื่อน
ประตูห้องผู้ป่วยเปิดออก เมเรหันไปมองคนที่ก้าวเข้ามาแล้วหันกลับไปมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงทันที
ท่าทางแบบนี้ทำให้พี่เจเริ่มค้นพบแนวทางของคำตอบที่สงสัย
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่แขนขายาวแบบนักบาสเดินเข้ามายกมือสวัสดีพี่เจ
“อ้าวโต ทำไมมาคนเดียว”
โตพยักหน้าหันไปทางคนที่ทำเป็นนั่งอ่านหนังสืออยู่ ขณะที่วางกระเป๋าหนังสือที่โซฟาในห้อง
“ไปด้วยกันหน่อยสิ”
พี่เจมองหนุ่มสาวในห้องแล้วยิ้มกว้าง “ไปสิ แล้วอย่าลืมซื้อชูครีมมาด้วย”
“อะไรคะ คุณพี่เจ เมเรยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะไปกับ....น่ะ”
“อ้าว ก็เมเรมีนัดกับโตไม่ใช่เหรอ”
“เปล่า” เมเรทำเบ้หน้ายักไหล่
“น่าเมเรไปกับผมแป๊บเดียวเอง” ไอ้โตทำเสียงอ้อนวอน
“ไม่”
“นะ ผมเลือกไม่ถูกจริงๆ เมเรไปซื้อของเป็นเพื่อนผมแป๊บเดียวเอง”
พี่เจต้องช่วยอีกแรง “นะเมเร ไปซื้อของเป็นเพื่อนโต แล้วช่วยซื้อขนมมาฝากชินด้วย เผื่อจะรู้สึกอยากกินขึ้นมาบ้าง”
เมเรกระฟัดกระเฟียด “ก็ได้ เพื่อชินของเมเรหรอกนะ ไม่ได้อยากไปไหนกับไอ้ลิงยักษ์นี่สักหน่อย”
พอหญิงสาวเดินไปเข้าห้องน้ำ  ไอ้โตก็วิ่งเข้ามากอดพี่เจ “ขอบคุณครับพี่ ผมชวนจนปากจะถึงหู ยังไงก็ไม่ยอม ผมเลยต้องเสี่ยงมาหาที่โรงบาลนี่แหละ”
“ตื๊อเข้าไว้น้อง”
“ผมตื๊อมาตั้งแต่เขาอยู่มอ 6 จนตอนนี้ปี 4 แล้วเนี่ย พี่อย่าบอกใครนะ เมเรสั่งห้ามบอก” ไอ้โตกำชับ
“ห้ามบอกว่าโตจีบเขาเนี่ยเหรอ”
“ใช่พี่”
ขนาดพนักงานบริษัทพี่เจที่จัดแจกันดอกไม้อยู่ใกล้ ๆ ยังทำเสียงทึ่งในความอดทนรอคอยของโต
พอเสียงเปิดประตูห้องน้ำดังกริ๊ก ไอ้โตทำเป็นเดินช้าๆกลับไปที่โซฟา
แต่เมเรหันมามองคนบนเตียงอีกครั้ง แล้วหันกลับไปที่ประตูห้อง
จนเมื่อลงมาถึงข้างล่างเมเรถึงได้หันมาถาม
“รถนายล่ะ”
โตเดินนำไปที่รถโตโยต้าคันเล็ก ดูท่าทางจะผ่านการใช้งานมานานเกิน 15 ปีแล้ว แล้วหันมาถาม
“นั่งได้มั้ย”
“มีเบาะก็นั่งได้”
รถของโตไม่มีกุญแจรีโมท ต้องไขกุญแจให้ฝั่งข้างคนขับก่อน แต่เมเรยังไม่ก้าวเข้ารถ จนกระทั่งโตเปิดแอร์ แล้วผลักประตูออกมาเรียก
“เปิดแอร์แล้ว”
เมเรเปิดประตูเข้ามานั่งเงียบๆไปจนถึงห้างสรรพสินค้า วนรถจนเหนื่อยใจกว่าจะได้ที่จอดลึกลับ  พอถอยรถเข้าซอง เมเรก็ถาม
“มาซื้อของให้ใคร”
“ผู้หญิง”
“รู้แล้วย่ะว่าผู้หญิงน่ะ นายบอกชั้นอย่างนี้มาตั้งแต่เมื่อวาน แล้วใครที่ไหนกันล่ะ แม่ ป้า น้า ใครล่ะ”
“ไม่ใช่คนในครอบครัวหรอก”
“นี่ จะเล่นเกมหรือไง”
“เปล่า ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกเขาว่ายังไงนี่”
“ตกลงเขาหรือเธอ”
“เธอ”
“งั้น...” เมเรทำท่าครุ่นคิด แต่ยังไม่ขยับลงจากรถ “เธอเป็นคนแบบไหน”
โตก้มมองมือตัวเอง “คนดี ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เรียกว่าปัญหา แต่ว่า..พ่อเขารวยกว่าพ่อผมเยอะ อายุมากกว่าผมด้วย”
“สวย แสนดี จริงใจใช่มั้ย” เมเรหน้าตาจริงจัง
“ใช่”
“ก็แค่จะพูดว่าจะมาซื้อของให้ชั้นทำไมต้องลีลาด้วยเนี่ย” เมเรโวยวายจนเสียงลอดออกไปนอกรถ
“ก็ผมชวนตั้งหลายครั้งแล้วเมเรไม่ยอมไปไหนกับผมสองคนซักที ผมก็เลยลองอ้อมๆดูมั่งไง”
“จะต้องให้พูดตรงๆสักกี่ครั้งว่า ชั้นไม่อยากเป็นแฟนกับนาย นายมีอะไรดีกว่าชินของชั้นหรือไง”
“อย่างน้อยผมก็โสด อาจต้องใช้เวลาเก็บเงินหลายเดือนเพื่อซื้อกระเป๋าให้เมเรสักใบ แต่ผมก็อยากซื้อให้”

ที่จริงไอ้โตไม่ได้ยากจนข้นแค้นขนาดนั้นหรอก แต่การที่ต้องไปเปรียบเทียบกับชินแล้วมันให้ความรู้สึกแตกต่างกันแบบสุดขั้วจริงๆ

เมื่อเดินมาด้วยกันจนถึงประตูเลื่อนเข้าสู่ตัวห้าง เมเรหันมาหาโต ท่าทางจริงจังมาก
“ชั้นจะบอกอีกครั้ง อย่ารอ”
“ผมไม่ได้รอ ผมแค่รักคนอื่นไม่เป็น”
โตบอกเฉยๆ ไม่ได้ส่งคำนี้มาพร้อมกับยิ้มหวาน
ตรงข้าม
ดวงตาแน่วแน่ของโตมองตรงไปข้างหน้า จนเมเรคว้าข้อมือใหญ่ไว้
“นี่ ประโยคเมื่อกี้ของชั้นใช่มั้ย”
“มั้ง”
“มั้งอะไร ไอ้ลิงยักษ์ขี้งอน”

ตอนที่พี่รีกับหนุ่มยูเข้ามาที่ห้องผู้ป่วย พนักงานบริษัทของพี่เจกลับไปแล้ว และพี่เจกำลังช่วยพลิกตัวให้ชินนอนตะแคงข้าง ยูก็เลยรีบเข้าไปช่วยจับหมอน จัดขาให้
“พี่เจนอนพัก หรือไปเดินเล่นก่อนก็ได้นะฮะ อยู่อย่างนี้ทั้งวันทั้งคืนเดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน”
“ไม่เป็นไร พี่ก็นั่งๆนอนๆอยู่แถวนี้เหมือนกัน” พี่เจพลอยหันไปส่งยิ้มให้พี่รี “เมื่อกี้เมเรมา จากนั้นไอ้โตก็มาด้วย”
ยูเลิกคิ้วสูงทำตาโต
พี่เจลดเสียงลงถาม “ใช่มั้ย”
หนุ่มยูพยักหน้า “ด้วยความสัตย์จริงจากส่วนลึกของหัวใจ ผมนึกว่าไอ้โตมันถอดใจไปแล้วจริงๆนะ”
“แสดงว่าเราไม่รู้จักเพื่อนเราเลย เพราะพอพี่ย้อนคิดไป พี่ว่าไอ้บีมน่ะรู้มาตลอดเพราะมันเคยพูดเป็นนัยที่บ้านพ่อชิน”
“ผมคิดว่าคนอื่น” ยูบอกเสียงอ่อย “ใช่ว่าไอ้โตจะไม่เคยมองสาว”
“มองเพราะเราไม่ได้ตาบอด แต่รักเนี่ยมันคนละเรื่องกัน” พี่รีรีบเสนอความเห็น
ยูเลยทำหน้าเบี้ยว “เหอะ รีบชงเข้าตัวเองเลยนะ” ส่งค้อนให้อีกทีแล้วหันมาบอกกับพี่เจต่อ “มันชอบเขามานานแล้ว ทีเล่นทีจริงมาตลอด เมเรก็ด่าตลอดเหมือนกัน เพราะมันทั้งจนกว่า เด็กกว่า”
“เมเรรังเกียจที่โตจนเหรอ ไม่น่าเชื่อ”
“ไม่ได้รังเกียจที่จนในแง่นั้น หมายถึง....” ยูทำท่านึก “คืออยู่ในกลุ่มก็คุยได้ แต่คล้ายๆ เมเรน่ะเขาแบรนด์เนมหัวจรดเท้าไง แต่ไอ้โตมันอะไรก็ได้ ไม่ได้ติดเรื่องแบบนั้น พ่อแม่มันก็มีตังค์ แต่ส่วนตัวมันเองน่ะแตะคู่ 25 บาทมันก็ใส่ได้ ทีนี้ถ้าจะไปเดทกันให้ไอ้โตเลี้ยงหนังเมเรเหรอ เมเรก็ด่า เธอเอาเงินที่แม่ให้มาไปซื้อรองเท้าดีๆใส่ดีกว่าแบบนั้นอ่ะ”
ยูเลียนเสียงเมเรแล้วมองซ้ายมองขวา “พี่เข้าใจป่ะ”
หนุ่ม 2 คนในห้องพยักหน้า
“ต้องปรับตัวเข้าหากันเยอะ” พี่รีบอก “แต่ถ้าเขารักกันโดยที่ยอมรับในอีกคนเป็น ไม่คิดเปลี่ยนแปลงมันก็ดี”
“สำคัญคือเมเรน่ะ อะไรๆก็ชินของชั้นน่ะสิ แล้วไอ้โตมันจะรักข้างเดียวไปได้อีกนานแค่ไหน ผมถึงคิดว่ามันถอดใจไปแล้ว”
ชินที่หลับอยู่ลืมตาปรือขึ้นมามองคนพูดเจื้อยแจ้ว ทำให้ยูทำคอย่นแลบลิ้น “ขอโทษครับ” วิ่งปรู๊ดกลับไปหาพี่รีที่ยืนกอดอกพิงกรอบประตูกั้นระหว่างห้องนั่งเล่นกับส่วนเตียงคนเจ็บ
ชินงึมงำทั้งที่ยังหลับตา “ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด”
“ว่าใคร ไอ้โตหรือผม” น้องชายถาม
“แกน่ะแหละ” ชินบอก เรียกเสียงหัวเราะจากคนตัวโตอีก 2 คน
“แสดงว่าหลับมาพักใหญ่แล้วสิเนี่ย” พี่รีถาม
“ชั่วโมงแล้วหล่ะ”
“งั้นก็ปล่อยให้นอนเถอะ” พี่รีบอกแล้วดึงมือยูออกมาที่โซฟาด้านนอก
พี่เจมองตามแล้วก้มลงเกลี่ยผมที่ระหน้าผากคนเจ็บ รอยฟกช้ำที่ใบหน้าจางลงไปแล้ว
ก้มลงหอมแก้มที่เจือกลิ่นยา “พี่อยู่ตรงนี้นะครับ”
ชินส่งเสียงขานรับแผ่วเบา รอยยิ้มจางๆ
พี่รีหันมามองยูที่กำลังเปิดกระเป๋าใบเล็กของพี่ หยิบไอแพดออกมาวางบนตักกดหาเกมเล่น คนตัวโตเลยดึงเอวเข้ามานั่งตัก ก้มลงหอมแก้ม
“ฮึ่ย พี่เจอยู่”
“ก็พี่เจยังหอมแก้มชินได้เลย”
“บ้าไปแอบดูเขา” ยูบอกทั้งที่หน้าเริ่มแดง 
“ไม่ได้แอบ หันไปก็เห็น” 
ยูนั่งหน้าตูมเล่นเกมต่อ แล้วค่อยๆแกะแขนที่รัดตัวออก
“ขอกอดอีกแป๊บเดียว คิดถึงจะตายอยู่แล้ว”
“อย่ามา คนเดินผ่านเขามองช่องกระจกเข้ามาก็เห็น”
พี่รีหันไปมองที่ประตู ยูพูดเหมือนกับว่ามีคนเดินผ่านหน้าห้องผู้ป่วยกันคึกคักเหมือนอยู่ในตลาดงั้นแหละ
“ปล่อยเหอะ” ยูกระซิบบอก “วันเสาร์นี้ ผมไม่มีเรียน ไม่มีสอน...”
ใจคงเต้นแรงจนพี่รีที่กอดอยู่ยังรู้สึกได้ มือใหญ่ลูบแขนแผ่วเบา “ครับ แล้วพี่จะไปรับแต่เช้านะ”

*-*-*

มะนาวไม่เคยกลับเข้าห้องพักที่คอนโดฯ เพียงลำพัง ทุกวันที่ผ่านมาจะมีชายหนุ่มผลัดเปลี่ยนกันมาส่งบ้างส่งเพียงหน้าคอนโดฯ บ้างก็ขึ้นมาถึงห้อง แต่ระยะเวลาในการกลับออกไปจากห้องนี้จะแตกต่างกัน
ก็แค่วันนี้เดินขึ้นมาที่ห้องพักเพียงลำพัง เลยทำให้รู้สึกแปลกๆไปบ้างก็เท่านั้น เสียบคีย์การ์ด เปิดประตูห้องเข้าไป ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่กลางห้อง ผมสั้นเกรียน ดวงตายาวเรียว รูปร่างหนา
มะนาวปั้นยิ้มหวาน ทั้งที่หัวใจกำลังเต้นแรงด้วยความกลัว
“โทระ มานานแล้วเหรอ”
“นานมาก และเห็นมากจนเกินพอ และถึงเวลาที่มึงจะได้เห็นว่า การโกหกกูจะได้รับผลอะไร!”

*-*-*จบตอนที่38 *-*-*

ตอนเขียนพล็อตผมให้เมเรคู่กับโทระ แต่คนเขียนเมเรไม่ยอม (คาดว่าแม่ยกเมเรก็คงไม่ยอมยกให้เหมือนกัน) ดังนั้นจึงต้องหาคู่ใหม่ จะเ่ิพิ่มตัวละครเข้ามาอีกก็ไม่เหมาะแล้ว เพราะเยอะเกินไป
การเขียนให้โตจีบเมเรเป็นช่วงที่ฮามาก เพราะเขียนไปเขียนมาเหมือนผู้ชาย 2 คนกำลังทะเลาะกันแทนที่จะเป็นผู้ชายกับผู้หญิงจีบกัน เขียนแล้วแก้ แล้วลบแล้วแก้ใหม่หลายรอบ แถมไปๆมาๆตอนท้ายๆ กลายเป็นเมเรออกแมนกว่าโตไปเสียอีก 5555
ผมไม่อยากให้โทระเป็นคนจัดการกับมะนาวสักเท่าไหร่ เพราะผู้ชายไม่ใช้กำลังกับผู้หญิง ก็เลยให้โทระมีนิสัยลงไม้ลงมือใช้กำลังกับมะนาวมาตั้งแต่แรก จนมาถึงตอนท้ายตอนนี้ พอจะบรรยายเหตุการณ์ก็เลยอึ้งๆ เขียนไม่ถูก ตัดกันดื้อๆแบบนี้แหละ 5555

คิดเห็นอย่างไรบอกกัน ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 27-06-2011 08:19:56

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
+1แทนคำขอบคุณก่อนอ่านจ้ะ
ตอนนี้ถูกใจมากเจ้าหญิงเมเรของชั้น คิดไงพูดงั้น
เจ้าชายโตพยายามหน่อยนะ เอาใจช่วยเต็มร้อยเลย
ดีใจที่เจ้าชายของเจ้าหญิงเมเรไม่ใช่โทระ เขาเลวเกินกว่าจะเป็น
ไม่อยากให้จบเลยจ้ะ มีความสุขทุกครั้งที่อ่านนะไจฟ์ที :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 27-06-2011 08:55:35

อยากอ่านตอนที่มะนาวได้รับผลที่ทำไว้ซะทีเหมือนกันค่ะ  คงมันส์พิลึกหล่ะ  :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 27-06-2011 09:07:34

อ่านแล้วก็เหนื่อยแทนโตแล้วอ่ะคุณไจฟ์
แต่อย่างว่าแอบรักมากก็หลายปีแล้วด้วย
จะตามจีบอย่างเป็นจริงเป็นจังบ้างจะเป็นไร
แต่เมเรนิสัยแมนจริงๆ โตต้องพยายามต่อไป
แล้วอยากรู้ว่าโทระจะจัดการกับมะนาวยังไง
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 27-06-2011 09:07:57

555+ เพิ่งรู้ว่าน้องทีเป็นคนเขียนบทของเมเร ^^

แอบอยากรู้ว่าโทระจะทำอะไรมะนาว >_<"



ปล. ...คนตัวโจเลยดึงเอวเข้ามานั่งตัก... // พี่เจหันไปมองที่ประตู ยูพูดเหมือนกับว่ามีคนเดินผ่านหน้าห้องผู้ป่วย....
((ถ้าเข้าใจผิดก็ขอโทษค่า~~))

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 27-06-2011 09:16:18

(ส่วนตัว)ผมว่าเมเรกับโทระก็น่าจะเข้ากันได้นะ เอาเมเรไปปราบโทระให้เป็นแมวเชื่องสักที

แต่ก็นะคู่น้องโตไปแล้ว อดทนรอมาได้ตั้งหลายปี เอาใจช่วยน้องโตก็แล้วกัน

ส่วนหนูมะนาวรอดูผลของกรรมที่ทำให้เพื่อนรักต้องแตกคอกัน

น้องยู.....วันเสาร์ระวังตัวให้ดีเถอะ.....พี่รีจะเขมือบน้องไม๊เนี่ย

+1 ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 27-06-2011 09:19:24

รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ  จัดหนักให้ยัยมะนาวเลยนะ
ส่วนพี่รี  หมั่นไส้ว่ะ  บอกไม่ถูก ทั้ง ๆ ที่รออ่านคู่นี้ตลอดนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-06-2011 10:00:55

ตอนแรกแอบคิดเหมือนกันว่าโทระคือพระเอกของเมเร แต่รับไม่ได้จริงๆถ้าเป็นอย่างนั้น :z3:
อยากให้โทระเป็นเมียใครซักคนมากกว่า :laugh:
พี่รี พี่รี พี่รี ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ทำน้องยูเขินอีกต่างหาก แอร๊ยย :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 27-06-2011 10:46:25

ลุ้นคู่โตกับเมเรท่าจะสนุก ส่วนโทระกับมะนาวก็ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 27-06-2011 11:08:03

 :impress2: :impress2: :impress2:

อ๊ายยยยย น้องยู "คิดถึงผมมั้ย"
พูดอย่างงี้ แม่ยกก้อตายนะสิค่ะ อิอิ
ไหนจะชี้โพรงให้กระรอกอีก
หมุนวันไปวันเสาร์เรยดีมะ >< คริคริ

ฮ่าๆๆ คู่ของสาวน้อยคนเก่งก้อเป็น 1 ใน 3 ตัวแสบจริงๆ
น่ารักดี ชอบคำพูดของโตที่พูดถึงเมเรอ่ะ  :L1:

ว่าแต่.. โทระ ที่แซวพี่รีอ่ะ เค้าหวงแทนนะเฟ้ยยยย

ขอบคุณไจฟ์ทีคับ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 27-06-2011 11:44:48

คู่เมเรกะโตน่ารักดี  ต่างคนต่างมั่นคงในความรัก  ถึงจะเป็นเมเรมั่นรักกับชิน แล้วโตมั่นรักกับเมเรก็เถอะ
ถ้าคู่นี้ รักกัน คงจะเป็นรักที่สวยงามเนอะ   ถึงจะแอบเสียดาย เพราะแอบเชียร์โทระกะเมเร ก็เถอะ เพราะคิดว่าเมเรน่าจะช่วยเปลี่ยนโทระให้เป็นคนดีได้ เหอๆเพ้อๆ อย่าไปทำอะไรมะนาวเลย  ที่มะนาวเป็นอยู่ก็ใช่จะมีความสุข

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 27-06-2011 13:05:39

โทระจะหายโง่
ถ้ามีเมียเป็น ผช ฮาๆๆๆ
จัดให้โทระด้วยนะคะ
อย่างน้อย โทระก้อคิดได้ อยากให้โทระมีความสุขแบบจริงๆกับเค้าบ้างไรบ้าง

สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-06-2011 13:32:31

โทระน่ากลัววววว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 27-06-2011 14:07:42

ดีจังเลยยยยย พี่รี กะ น้องยู   :m3:

เอาให้มันไปเลยนะ โทระ เราฝากด้วยคน  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 27-06-2011 15:34:18

เมเรเนื้อหอมนะเนี่ย อ่านแล้วรุ้สึกว่าโทระก็แอบรักเมเรอยู่

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 27-06-2011 16:50:32

นับถือโตเลยอ่ะ น้องมั่นคงมาก  o13
รอดูตอนต่อไปว่าโทระจะจัดการยัยมะนาวยังไง
 :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 27-06-2011 20:16:29

พี่รีเห็นพี่เจหอมชินเลยทำมั่งเหรอ
น้องยูมีบอกวันว่างให้ด้วย อย่างนี้ต้องมีตอนหวานๆแล้ว
เมเรกับโตก็น่ารักนะ ชอบโตที่คอยจีบเมเรมาหลายปีอดทนมาก
อยากรู้ว่าโทระจะจัดการมะนาวยังไง  :z6:

 :L2: เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 27-06-2011 21:01:08

อิอิ  ตั้งกะอ่านมาก็พีคสุดตอนเมเรจะมีแควนนี่แหละ  คนแต่งยังบอกเองว่าฮา  คนอ่านยิ่งฮาหนัก  ....แต่ชอบนะคะ  สนุกดี  :pandalaugh:

ปล. มะนาวจะโดนโทระจับบูชายัญเหรอ 
แล้วหนุ่มๆจะออกจากรพ.เมื่อไหร่น้อ...  รอดูทะเลหวานๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 27-06-2011 21:32:57

ไม่ชอบผู้ชายที่ใช้กำลังกับผู้หญิงเหมือนกัน - -" อีตาโทระ ยังไงก็ไม่น่าคบ ยกเมเรให้โตไปอะดีแระ หุๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 27-06-2011 22:03:20

กว่าโทระจะรู้เรื่อง? เห้อ...ก็ดีนะ ดีกว่าไม่ยอมรับรู้
ยู....น่าร้ากกกกกกก อิอิ
+1 เพื่อยูตอนหน้าเลยนะนี่ คิคิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 27-06-2011 22:46:19

รอชะนีเน่าโดนปล่อยป่า :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 27-06-2011 22:56:46

เอาใจช่วยโตจีบเมเรให้ติดไวๆนะ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 28-06-2011 02:55:07

เมเร น่ารัก

อาไรๆ พีรีจะมารับเช้าเลยหรออ เช้าเนี้ยกีโมง ตี5 เลยป่ะ ห้าๆๆๆๆๆๆ

ชิน  สู้ๆๆๆ

สมน้ำหน้าชะนีมะนาว  ไปลงนรกซะ 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 28-06-2011 04:16:52

ว๊ากกก ตั้งตารออ่านเมเรเขิน ที่ไหนได้ หยั่งกะศึกวันทรงชัย ปะทะอัศวินดำ แมนซ๊า T^T
แต่ก็ดีนะ ขืนให้คู่กับโทระ สงสัยมีต่อย  :laugh:

แล้วในที่สุดพี่รีก็กลับมา อิอิ วันเสาร์ขอหวานน้ำตาลเชื่อมนีสนึงนะ
ก็น้องยูเล่นกระซิบบอกพี่รีแบบนั้น ความคิดชั่วร้ายของคนอ่านก็แล่นเหมือนกันนะ  :z1:

ส่วนโทระกับมะนาว อืมมมม....เรียกรถพยาบาลมารอเลยดีมะ
ตอนหน้าท่าจะเข้มข้น ปูเสื่อรอเลยล่ะกัน หุหุ

ขอบคุณสองหนุ่มนะครับ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (27-6-54) (หน้า27ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-06-2011 08:08:48

เข้ามารอแล้ว
โทระ-เมเร
โทระ-เมเร
เย๊วววววววว :fire:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 28-06-2011 08:16:02

เข้ามารอค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 28-06-2011 08:17:40

ตอนที่ 39

ใจน่ะอยากเข้าไปเฝ้าอยู่ข้างเตียง ตั้งแต่มองผ่านกระจกประตูเห็นพยาบาลเข็นเตียงย้ายออกมาจากห้องผ่าตัดไปที่ห้องรอดูอาการในแผนกไอซียูแล้ว ติดที่ระเบียบโรงพยาบาลอนุญาต ให้ทำได้แค่ยืนวนจนพื้นสึกอยู่ข้างนอก
ดังนั้นในทันทีที่ประตูกระจกบานใหญ่เปิดออก พร้อมกับเตียงที่เข็นออกมา พี่เจก็ถลาไปข้างเตียงทันที ตามมาติดๆคือเมเร ที่เข้ามาบีบมือชินไว้แน่น แต่พยาบาลที่เดินออกมาพร้อมกัน ขอให้พี่เจไปคุยกับแพทย์ จึงมีเพียงเมเรกับพยาบาลที่กลับขึ้นไปที่ห้องพักกับชิน

การผ่าตัดรอบแรก เศษกระดูกเข่าเล็กๆที่คอยสร้างความเจ็บปวดให้ชินมาอย่างยาวนานถูกนำออกไปแล้ว ยังต้องซ่อมกันอีกหลายรอบ และการทำกายภาพบำบัดอีกยาวนาน
พี่เจยิ้มรับคำอธิบายและคำแนะนำเกี่ยวกับการดูแล
“คุณชินเป็นนักกีฬา เขาจะไม่ชอบให้ทำกับเขาเหมือนเป็นคนเจ็บคนพิการ ต้องระวังเรื่องนี้ด้วยนะครับ”

ออกมาจากห้องแพทย์กลับขึ้นไปที่ห้องผู้ป่วย พี่เจก็ไปเจอกับโทระที่ก้าวออกมาจากหน้าลิฟท์อีกตัว
“ชินผ่าวันนี้ใช่มั้ย”
“เสร็จแล้ว” พี่เจบอกด้วยน้ำเสียงห่างเหิน
....ไม่จับมันโยนออกไปนอกหน้าต่างจากชั้น 12 นี่ก็ดีเท่าไหร่แล้ว!...
โทระดูมีสีหน้าเป็นกังวล “เป็นไงบ้าง”
“ที่โดนตีจากครั้งก่อนทำให้สะบ้าแตก แล้วมีเศษกระดูกเล็กๆหลุดออกไป มันไปทำให้เขาปวดแล้วก็เดินไม่ถนัด ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่ทนขนาดนี้”
“แล้วทำไมตอนที่ตีกันครั้งก่อนหมอไม่รู้”
“รู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่ชินบอกว่าไม่เป็นไร ส่วนซินซินบอกให้มาหาหมอหลายครั้ง แต่เค้าไม่มา รู้มั้ยว่าเพราะอะไร”
โทระได้แต่หันไปมองทางอื่น ไม่กล้าสบตาสีฟ้าของพี่เจ
“เพราะเค้ากำลังลงโทษตัวเองที่ทำร้ายเพื่อน ไม่ว่าที่โทระจะรู้สึกกับชินยังไง แต่ชินก็คิดว่าโทระคือเพื่อน”

“ผมไม่เคยได้รับเกียรติให้เป็นเพื่อนมันหรอก มันไม่เคยมองผมเต็มๆตาเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นมดปลวก เป็นไอ้ขี้แพ้ แต่ถึงอย่างนั้น พวกสาวๆก็ชอบมัน อาจารย์ก็เชื่อใจมัน” คนผมเกรียนที่อยู่ข้างหน้าพูดต่อไป “ถ้าจะมีสักครั้งที่มันมองผม....แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังเสนอหน้าเข้าไปยุ่งกับมัน แล้วเมื่อวันหนึ่งมะนาวบอกผมเรื่องที่ไปมีอะไรกับมัน ผมยิ่งรู้สึกว่าผมไม่เหลืออะไรเลย”

พี่เจเดินกลับมาที่ห้องผู้ป่วย ในสภาพที่เหมือนคนใช้ความมั่นใจทั้งหมดไปกับการพูดคุยกับโทระแล้ว
รู้ทั้งรู้ว่าโทระโกหก
แต่ทำไมถึงคิดว่าโทระรักชิน
ทำไมถึงคิดว่าชินให้ความสำคัญกับโทระเกินเพื่อน
ทำไมถึงคิดว่าทั้งคู่ต่างก็มองกันและกัน ให้ความสำคัญกับอีกคน แบบอยู่ห่างๆ
ทำไมถึงคิดว่าคนของเรานี่แหละที่แคร์เขามากมาย ถึงขั้นที่ลงโทษตัวเอง ยอมที่จะถูกทำร้าย เพื่อให้ได้รับการยกโทษให้
ทำไมถึงคิดแบบนี้ ทั้งที่รู้ดีว่าชินปิดกั้นตัวเองขนาดไหน แล้วคนอย่างโทระก็ไม่ใช่เกย์แน่นอน ทั้งไม่แน่ว่าจะเป็นคนที่รังเกียจเกย์ด้วยซ้ำไป
แต่ก็ยังคิด ไม่รู้ทำไม

ที่ข้างเตียง เมเรกำลังบีบเท้าให้กับชิน เมื่อหันมามอง บางอย่างในแววตาสีฟ้าทำให้เมเรคลายมือออก
“ขอโทษค่ะ ชินบอกว่าปวดเมเรไม่รู้ว่าต้องทำยังไง”
“ไม่เป็นไร”
แต่พี่เจกลับหยุดยืนอยู่ที่ปลายเตียง ดวงตาสีฟ้าจ้องมองคนเจ็บ
อาการนิ่งเงียบ คล้ายเศร้าปนเครียดของพี่เจ ทำให้คนร่าเริงอย่างเมเรกำลังทำตัวไม่ถูก
“เมเรว่า เมเรกลับบ้านดีกว่า”
“อยู่ก็ได้”
.....โอ้ย.....เมเรไม่อยากเครียดค่ะ ขออนุญาตนะคะ...
“พี่เจคะ พี่เป็นอะไร อยู่ในห้องผู้ป่วยนานเกินไป ไม่เจอแดด จนจิตใจหดหู่ซึมเซาหรือไงคะ ถึงได้มาทำหน้าตาแบบนี้น่ะ”
“เมเร พี่....”
“หรือว่าชินเป็นอะไร หมอบอกอะไรร้ายแรงอีกหรือคะ”
“ไม่ใช่เรื่องอาการของชินหรอก เป็นที่พี่เอง เมื่อกี้พี่เจอกับโทระที่หน้าลิฟท์”
“ไอ่โง่นั่นมันพูดอะไร ทำไมพี่ถึงฟังมัน”
“พี่ไม่รู้เหมือนกัน มัน...อาจเป็นเรื่องที่อยู่ในใจพี่แล้วเขามาทำให้เห็น...เมเร...พี่รู้สึกตัวเองว่าเป็นส่วนเกินมาตลอด ชินปิดบังพี่จนพี่ไม่แน่ใจว่าที่คิดอยู่มันถูกหรือผิด”
ดวงตาสีฟ้าหม่นหมอง แต่ยังคงมองคนเจ็บ
เมเรจับมือพี่เจให้มานวดข้อเท้าให้ชิน แทนที่เมเรทำเมื่อครู่
“ชินมึน ไม่ได้มีความลับอะไรหรอกค่ะ แค่มึน ไม่รู้ว่าจะบอกความคิดของตัวเองยังไงดีเท่านั้นเอง”
คนเจ็บลืมตาปรือ ท่าทางเหมือนคนกำลังเมายา “พี่....” เสียงก็งึมงัมง่วงงุนไม่แพ้กัน
“ครับ อยู่ที่นี่แล้ว”
ทั้งที่กำลังคิดในสิ่งที่ไม่ควรคิด แต่พี่เจก็เข้าประจำที่ข้างเตียงทันที
“ปวดขา...”
“ครับ หมอบอกว่าหลังผ่าตัดจะปวดสักพัก ชินนอนนะ ให้ยาออกฤทธิ์เต็มที่ อย่าฝืนตัวเองเลย”
“อย่า...ไปไหน....”
พี่เจจับมือขาวซีดขึ้นมาแนบแก้มสาก บอกน้องด้วยเสียงสั่นเครือ “ครับ ไม่ไปไหน ขอโทษที่ไม่เคยปกป้องชินเลยสักครั้ง ทั้งที่ขอให้ชินเป็นคนของพี่แท้ๆ แล้วยังคิดวุ่นวาย...ขอโทษ”
“ยักษ์...ร้อง...ไห้....”
น้ำตาอุ่นไหลผ่านมือขาวซีด
เมเรสูดจมูกเช็ดน้ำตา “เมเรอยู่ที่นี่เหมือนกัน ไม่มีวันยอมให้คนสำคัญของชินหนีหายไปไหนหรอกน่า”

เมื่อยูกับโตเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วย ภาพที่เห็นก็คือเมเรที่กำลังสะอื้นชนิดไม่กลัวเครื่องสำอางเลือนหาย
.....กลัวทำไมใช้กันน้ำย่ะ....ตอนนี้กำลังซึ้งจนน้ำตาไหลพราก แต่ทำไมไอ้ลิงยักษ์ต้องโผล่เข้ามาตอนนี้ด้วยนะ เสียฟอร์มจริงๆ อารมณ์เสียค่ะ......
“มาทำไมเนี่ย ไม่เรียนหนังสือกันแล้วหรือไงไอ้พวกเด็กบ้า”
...ท่าทางเมเรจะลืมไปแล้วว่าตัวเองก็ยังเรียนไม่จบ...
“อ้าว.....” โตหน้าตาเหรอหรา ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ แล้วดึงมือให้กลับมานั่งที่ด้านนอก
“ไปร้องไห้อะไรข้างเตียงคนเจ็บ”
ส่วนยูเข้าไปยืนใกล้พี่เจ ถามเบาๆ “พี่ชินเป็นอะไรหรือฮะ”
“ไม่หรอก พี่คงอยู่แต่ในห้องนี้นานเกินไปน่ะ”
ยูมองเมเร แล้วหันมาหาพี่เจ
“พี่ชินกับเมเรเหรอ” ยูทายไปเรื่อย พี่เจเลยขยี้ผมยุ่งเบาๆ
“โทระต่างหาก” พี่เจบอกแล้วถอนหายใจยาว “พี่คิดบ้าไปเอง”
ยูขมวดคิ้วแน่น
“วันก่อนเจอกันที่มหาลัย มันก็มาหยอดระเบิดใส่ผม เสือกบอกกับพี่รีว่า เค้าทำมันอกหัก พี่รีรับมุกแกล้งอำผมต่อ เค้าขำไอ้โทระมันมั่วแต่ผมเครียดไปเลย”
พี่เจถอนหายใจหนักๆอีกที แล้วทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ ขณะที่เมเรที่นั่งอยู่ข้างนอกถึงกับร้องกรี๊ด
“ไอ้โทระ! ถ้าไม่เอาเลือดหัวมันออก ไม่ขอชื่อเมเรแล้ว ไอ้เลว ไอ้ชั่ว @#$%^&^$#%^&*(_)(y7u6”
ยูยิ้มกว้าง
“ไว้เค้าตื่นพี่คุยกับเค้าให้รู้เรื่องดีกว่า โดนล็อคอยู่กับเตียงแบบนี้หนีไม่ได้อยู่แล้ว”
“ฮึ่ย!” เสียงคำรามจากคนที่เหมือนหลับอยู่ ทำเอายูสะดุ้งสุดตัว
“เย๋ย...คิดว่าหลับ”
“บ้าเหรอ ตอนที่เข็นออกมา ก็คือฟื้นจนขานชื่อตัวเองได้แล้ว ตอนนี้เหลือแต่เมายา” เมเรส่งเสียงแหลมสูงมาจากห้องนั่งเล่น
โตหัวเราะแปลกๆ “เรียกซะโรงบาลกลายเป็นโรงฝิ่น”

“โทระมันทำอะไรหรือฮะ” ยูหันมาถามพี่เจ
“เรื่องไร้สาระน่ะ เค้าคงจับจุดถูกว่าพี่คิดอะไร ก็เลยพูดมันขึ้นมา”
“อะไรฮะ”
“คือมันมีบางครั้งที่พี่มองโทระ แล้วพี่ก็คิดขึ้นมาว่า โทระอาจชอบเมเรหรือไม่ก็ชิน แต่เพราะเมเรชอบชินอยู่”
“โอ้ยยยย  คุณพี่เจคะ คิดได้ไงคะเนี่ย” โวยวายไปเรื่อยกลบน้ำตาที่มันไหลซึมไม่หยุดซักที
พี่เจยิ้มอ่อนใจให้กับตัวเอง “แล้วมันก็มีบางแวบเหมือนกันที่โทระทำให้พี่คิดไปถึงคนเกลียดเกย์ คือตามที่เมเรกับยูบอกพี่น่ะแหละ ว่าชินกับโทระเกลียดกันมาก แล้วพอรู้ว่าชินคบกับพี่เขาก็มองชินแบบแปลกๆ แต่ก็กลับไปอำรีกับยูว่าพี่รีทำให้เขาอกหัก แล้วเขาก็มาชวนเมเรลงไปกินข้าว ไม่รู้เหมือนกัน พี่รู้สึกอ่านคนๆนี้ไม่ออก ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกันแน่”

โตพูดนิ่งๆ ตามประสาคนเจ้าหลักการ “เขาเองก็คงไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองกำลังคิดและทำอะไรอยู่ พอเจอเรื่องที่ทำแล้วมันสะใจดีก็ทำ เพราะว่าทำอะไรตามใจตัวเองจนเคยตัว”
เมเรส่งค้อนให้โต แล้วหันไปหาพี่เจ “สรุปคือมันประสงค์ร้ายค่ะ” หญิงสาวสูดจมูก ซับน้ำตา กรีดนิ้วอธิบายต่อ “ฟังที่พูดมาทั้งหมด ปราศจากความหวังดีโดยสิ้นเชิง สู้ด้วยแรงไม่ได้ก็ก่อกวนด้วยการสร้างความหวาดระแวงให้แก่คู่รัก”
ไอ้โตหันไปมองเมเร “จริงหรือเปล่า”
“จริง” เมเรตอบหนักแน่น แล้วนึกขึ้นได้ “ชั้นหมายถึงเรื่องพี่เจกับชินย่ะ ไม่เกี่ยวกับเรื่องอื่น เอ๊ะ หรือเกี่ยว โอ้ยยยย ทำไมเหมือนไม่ว่าจะตอบยังไงมันก็ไม่ถูกไปซะหมดเนี่ย”

ฤทธิ์ยาที่ค่อยๆ คลายทำให้ความเจ็บปวดจากแผลเพิ่มมากขึ้น แต่ที่ชัดเจนกว่า คือความรู้สึกของคนตัวโตตาสีฟ้า ที่อยู่ข้างๆมาตลอดทั้งยามหลับและตื่น
คนที่ทิ้งงานทิ้งการ ไม่สนใจใคร ไม่แคร์คำพูด มั่นใจสุดจนเหมือนหลงตัวเอง
แต่กลับไปติดค้างอยู่กับคำพูดของคนแปลกหน้า
หรือเพราะเราเติบโตมาจากสถานที่ต่างกัน สภาพแวดล้อมที่แตกต่าง วิธีคิดที่แตกต่าง การแสดงออกแตกต่าง
แต่กลับพูดคุยทำความเข้าใจกันน้อยนิด เราถึงได้คิดกันไปคนละทาง
ยูกับพี่รีเสียอีกทั้งที่เหมือนจะคบกันห่างๆ แต่กลับมีความเข้าใจกันมากกว่าคนที่อยู่ร่วมห้องเดียวกัน
ชินปรือตามอง กระชับมือตอบพี่
“อย่าร้องไห้....ผมรักพี่....”

ทั้งที่ขนตายังเปียกชื้น แต่พี่เจรู้สึกเหมือนกำลังหน้าแดงไปถึงหู
ยูหันไปทำตาโต อ้าปากพะงาบๆ ไม่มีเสียงกับโตเพื่อนรัก
แต่เมเรร้องวี๊ดว๊าย
“อร๊ายยยยยยยยยยยยยย ไม่เอาๆๆๆ ชินของเมเร ทำอย่างนี้ได้ยังไง ไม่ยอม”
ร้องโวยวายไป แต่ไม่รู้ทำไมถึงไปตกอยู่ในอกของลิงยักษ์ไปได้
“ใจเย็น โวยวายตลอดเวลา เดี๋ยวพี่ชินปวดหัวแถมจากปวดเข่าอีกหรอก”
เมเรทุบหลังลิงยักษ์ดังปึ้ก
“ปล่อยเลยไอ้ลิงบ้า” แต่ไอ้โตที่เมื่อกี้ยังนั่งห่าง แค่คลายแขนออก ไม่ยอมขยับออกไปนั่งที่เดิม
เมเรยกมือกดขมับ “โอ้ย วันนี้ อารมณ์ปรวนแปร เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวอยากฆ่าคน เดี๋ยวลั๊ลลา หัวใจทำงานหนักอายุสั้นลงอีกกี่วันเนี่ย”
โตหัวเราะหันมาชวนยู “ยูลงไปคอฟฟี่ช็อปหาอะไรกินกันดีกว่า”
“เออ ดีลงไปกันเลย” เมเรโบกมือไล่
โตเลยหันมาดุ “แล้วจะอยู่ทำอะไรเนี่ย ไปด้วยกันสิ”
ยูตรงเข้ามาดึงมือเมเรให้ลุกตาม “เร็ว เรามีวาระประชุมเร่งด่วนเรื่องการกำจัดศัตรู”
“อ่าใช่...” เมเรลุกตามขึ้นมาทันที “กลับมาเที่ยวนี้ คุ้มค่าเครื่องบินจริงๆ”

พอห้องเงียบลงชินก็ทำท่าจะหลับต่อ แต่พอรู้สึกถึงมืออุ่นที่แตะแก้ม ก็ลืมตาขึ้นมอง ยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
“อยู่ดีๆ ก็นอยด์”
“พี่คิดว่าชินกับโทระรักกัน”
“มันจะเป็นไปได้ยังไง ที่ผมพูดกับมันสิบปี ยังไม่เท่ากับที่พูดกับพี่อาทิตย์นึงเลย”
เหมือนที่ตอนนี้กำลังพยายามฝืนตัวเองให้คุยกับคนตัวโตคนนี้น่ะแหละ ทั้งปวดแผลทั้งเมายา แต่กลับมาพยายามง้างปากตัวเองให้พูด งัดเปลือกตาให้เปิดเพื่อมอง
ถ้าเป็นคนอื่นนายชินจะพยายามขนาดนี้มั้ย
ไม่มีทาง!

“งั้นบอกพี่ ทำไมต้องลงโทษตัวเองขนาดนี้”
“เพราะผมเลว ไม่รู้จักยั้งคิด ผมต้องลงโทษตัวเอง”
“แล้วทำไมถึงเล่าให้พี่ฟังไม่ได้”
“ก็เล่าอยู่เรื่อยๆ แล้วหลายอย่างพี่ก็เห็นเอง ไม่รู้จะเล่ายังไง”
“แต่พอถามไปแล้วชินทำเฉย มันทำให้พี่ยิ่งสงสัย”
“ผม...ไม่อยากให้พี่เห็นผมเป็นคนเลว บอกว่าผมนอนกับเมียคนอื่น พี่ก็เสียใจแล้วถ้าบอกว่ามีเรื่องกันมาตลอด ซ้ำด้วยเข่าผมไม่ดี ถ้าผมพิการจริงๆ...พี่..คงไม่อยู่กับผมแล้ว”
“คิดอย่างนี้มันดูถูกกันชัดๆนะชิน”
“ผมไม่อยากให้ยูรู้ว่าผมเลว แล้วก็เจ็บมาก”
พี่เจพยักหน้าเข้าใจ เพราะพ่อชินเคยบอกเรื่องนี้แล้ว
“ผมไม่รอบคอบ ทำให้คนทำร้ายน้อง”
หัวใจในอกกว้างร้าวลึก......
เรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้น ยังคงฝังอยู่ในใจของชินตลอดเวลา
“ชินครับ” ยิ่งพูด กลับยิ่งรู้สึกขอบตาร้อนผ่าว น้ำเสียงสั่นเครือ “ยูไม่ใช่เด็กเล็กแล้ว เขาแข็งแกร่งขึ้น ไม่มีใครทำร้ายเขาได้อีกแล้ว ชิน......” กลืนคำพูดซ้ำซากที่ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้นลงไปอีกครั้ง “ยูน่ะ มีทั้งรี ไอ้โต ไอ้บีม แล้วยังเมเร ซินซิน หมง มีคนมากมายล้อมรอบเขาอยู่ ขนาดโทระยังทำอะไรยูไม่ได้เลย”
ชินพยักหน้า
“น้องไม่ต้องการผมแล้ว”
“น้องต้องการชินเสมอ เขาถึงมาหาชินในเวลาที่เขาต้องการคนที่เข้าใจ เพียงแต่....ชินต้องให้อภัยตัวเอง ไม่อย่างนั้น ยูจะมีความสุขได้ยังไงถ้าทุกครั้งที่หันมามองพี่ชายแล้วพบว่าพี่ชายยังคงโทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา”
คนตัวโตยิ้มเศร้า เหมือนมีน้ำอุ่นเอ่อล้นจากดวงตาสีฟ้า “ชินรู้มั้ยว่าเวลาที่พี่เห็นชินเจ็บ แล้วหันหลังให้พี่ทุกครั้งที่พี่ถาม พี่เจ็บมากนะชิน พี่โกรธตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้เลย บังคับก็ไม่ได้ ตามใจ ชินก็จะเจ็บไปตลอด วิธีเดียวที่พี่รู้ก็คือการคุยกันซึ่งหน้า จะเอายังไงก็ว่ามา ไม่ใช่การอดทนทบทวนการทำความผิดนั้นซ้ำไปซ้ำมา”
“ผมไม่อยากเป็นภาระ”
“แต่พี่อยากให้ชินเป็นภาระของพี่ เมื่อชินบอกว่าเป็นคนของพี่ก็อย่าทำเหมือนพี่เป็นคนอื่น”
ชินพยักหน้า “อย่าร้องไห้ เพราะความโง่ของผมเลย”
“อย่าว่าตัวเองแบบนั้น นี่คืออีกเรื่องที่พี่ขอ ชินต้องก้าวไปข้างหน้า”
“ผมจะพยายาม”
“แล้วพี่ต้องลงโทษตัวเองมั้ยที่ได้แต่ยืนมอง ปล่อยให้...เมียพี่...เจ็บขาอยู่ได้ตั้งนาน”
ชินขมวดคิ้ว “อันนี้ไม่รู้ คิดไม่ทัน”

เออ คิดไม่ทันจริงแหละ เหมือนซ่อนคำ ซ้อนประโยคอะไรไม่รู้ สับสน
พี่เจก้มลงจูบแก้ม “อีกเรื่องที่พี่ขอถามย้ำ”
ชินหลับตาพยักหน้าง่วงงุน
“ชินให้อภัยตัวเองแล้วหรือยัง”
“อือ...”
“ไม่ติดใจเรื่องโทระและมะนาวแล้วใช่มั้ย”
“อือ....”
“งั้น....ก็วางมือสินะ”
“..............”
ดวงตาสีฟ้าหม่นล้อแสงไฟทอสีเข้ม รอยยิ้มเศร้าเลือนหายกลายเป็นยกยิ้มที่มุมปาก
พี่เจหันไปหยิบโทรศัพท์สั่งการ

*-*-*จบตอนที่ 39*-*-*

fc รียูครับ วันเสาร์ไงครับ วันนี้วันอังคารนะ 5555
ที่โทระจัดการมะนาวเนี่ยพยายามเขียนไปได้บรรทัดเดียวก็ตัดออก รู้สึกไม่ไหวจริงๆ
ตอน 39 แล้วหรือเนี่ย ไวจังเนอะ

ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 28-06-2011 08:18:56

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
+1 แทนคำขอบคุณ
ตอนนี้อ่านแล้วน้ำตาซึม ซาบซึ้งกับพี่เจและเจ้าชายชิน
เมเรสูดจมูกเช็ดน้ำตา “เมเรอยู่ที่นี่เหมือนกัน ไม่มีวันยอมให้คนสำคัญของชินหนีหายไปไหนหรอกน่า”เมเรน่ารักมาก
โทระนี่เด็กมีปัญหานะ ป่วนไปทั่ว มันน่า...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 28-06-2011 08:32:24

หายเร็วๆนะน้องชิน ต่อไปนี้คงสวีทหวานกับพี่เจได้แบบไร้สิ่งกังวลสักที

หนูเมเร ดีใจด้วยมีเป็นตัวเป็นตนเป็นของตัวเองสักที

เป็นกำลังใจให้คุณ ไจฟ์กับที ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 28-06-2011 09:52:26

พี่เจมาตอนนี้ทำเอาเราซึมไปพักใหญ่
แต่ซึมได้ไม่นานก็มาฮากับเมเรเนี้ยแหละ
หลังจากนี้ก็ขอให้ทุกอย่างมันดีขึ้นด้วยเถอะ
อยากให้ทุกคนมีความสุขกันถ้วนหน้าไปเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-06-2011 10:01:51

พี่เจจิตตกอย่างแรงอ่ะ อยู่ในโรงบาลมากก็งั้นแหละ  o22
ไม่รู้ทำไมช่วงนี้ชอบเมเร หรือเป็นเพราะเสียงแหลมๆเหมือนกันก็ไม่รู้ :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-06-2011 11:02:34

พี่เจนอยด์อ่ะ  ความรักนี่ทำให้คนอ่อนไหวจริง ๆ ตอนนี้พี่รีหายไปอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 28-06-2011 11:49:22

กอดปลอบใจพี่เจ
ฮึก ฮึก

แต่เมเร ทำให้ยิ้มได้ในเวลาแบบนี้จริงๆ นะ
รักเมเร

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 28-06-2011 12:16:11

พี่เจพาลานอย์   :กอด1:  ให้กำลังใจค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 28-06-2011 12:46:12

พี่เจจะจัดการใครล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 28-06-2011 13:01:31

"ผมรักพี่" โอ้ชัดเจนค่ะน้องชิน  :-[
ไอบ้าโทระเป็นไรมากป่ะเนี่ยสร้างความร้าวฉาน เมเรต้องการแนวร่วมไม๊คะ
รอดู พี่เจผู้บงการจะทำอะไรอ่ะ *-* 
ขอบคุณคุณไจฟฟ์กับทีค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 28-06-2011 13:04:46

อ๊ายยยยพี่เจร้องไห้อ่ะ เป็นคนsensitiveจริงๆ เค้ารักของเค้าอ่ะนะ
แต่แอบร้านนะตอนจบจะจัดการใครอ่ะ
ปล.ไม่ต้องเขียนโทระที่ทำร้ายมะนาวก็ได้ เป็นอันเข้าใจกันเอง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 28-06-2011 13:21:55

+1 และแจกเป็ดหน้านี้แล้ว
ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 28-06-2011 13:35:26

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก JT จะนับตอนทามไมนิ  :z3:

ฮือๆๆ ตอนนี้ซึ้งกินใจ สงสารพี่เจทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ฮ่าๆๆ :monkeysad:
"น้องโตแล้ว" "น้องต้องการชิน" โอ๊ยยยย ทามไมคำพูดพี่เจแต่ละคำมันโดน

น้องยู (ของเค้า) โตแล้วเข้าใจอะไรง่ายด้วย แต่เรื่องตัวเองก้อแอบชอบซีเครียดเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ
จัดการวางแผนให้ดีดีเรยนะแก๊งเด็กแสบ เอาให้สสสมกะที่พี่ชินลงโทษตัวเองมานาน 555+

โอ๊ะ กว่าจะถึงวันเสาร์ แม่ยกน้องยู ใจจะขาด ฮ่าๆๆๆๆ

ขอบคุณสองหนุ่มจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 28-06-2011 14:45:50

อุ้ยมีให้เป็ดกันด้วยย ทำไงอ่ะ อยากได้แล้วก้อยากให้

กอดๆพี่เจนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 28-06-2011 14:47:32

ให้เป็ดคุณไจฟ์กะคุณทีแล้วนะคะ เย่ๆ ทำเป็นแล้ว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 28-06-2011 15:02:13

พี่เจเปลี่ยนอารมณ์เร็วจังวุ๊ย :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 28-06-2011 15:11:12

เอ็นดูพี่เจอ่ะ  มีหวั่นไหวด้วย 
เจ้าชายน้ำแข็งละลายแล้ว  บอกรักพี่เจซะด้วย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 28-06-2011 15:23:01

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดพี่เจร้องไห้เป็นด้วย +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: yadamon ที่ 28-06-2011 15:28:43

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด "อย่าร้องไห้ ผมรักพี่" ไม่ไหวน้าาาาาาาาาาาาาา :o8:
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน พลาดไปก็หลายตอนนนน
พี่เจอ่ะ คิดไปได้ไงว่าเจ้าชายชินจะไปชอบโทระ งื้ออออออออออออออออ
แต่ก็คุ้มที่เครียดละนะ สุดท้ายเจ้าชายเค้าก็เผื่อไต๋ออกมาหมด เง้อออออ
ไม่อยากให้จบเลยทำไงดีคะ มีเป็นตอนพิเศษมาเรื่อยๆได้ม้ายยยยยย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 28-06-2011 18:53:28

 :กอด1: ให้กำลังใจพี่เจ 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 28-06-2011 19:22:56

เออนะ ผู้ชายมั่นใจในตัวเอง บางช่วงเวลาก็ขาดความมั่นใจบ้างเหมือนกันนะ
เมเรน่ารักมาก แอบเสียใจเบาเบาที่เคยว่าน้องเอาไว้


+1  :n1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 28-06-2011 19:32:09

สรุปว่าโทระบูชายัญมะนาวนี่ติดเซ็นเซอร์ใช่ไม๊คะ   :z6:
โทระนี่มันก็ทั้งเพี้ยนทั้งชั่ว...นี่ยังไม่วายจะปล่อยระเบิดให้คนเค้านอยต่ออีกนะ
แต่ก็ดีเหมือนกัน  ทำให้ชินบอกรักพี่เจต่อหน้าชาวบ้านเลย...  วุ้ย เขินแทน  :fox2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 28-06-2011 20:48:04

ชินหายไวๆนะ

:กอด1:พี่เจกับชิน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 28-06-2011 21:10:39

สงสารพี่เจ ทำเอาเมเรร้องไห้ไปด้วย
ให้ยูกับโตและเมเรวางแผนจัดการโทระสักที
ชอบสร้างความร้าวฉานให้คนอื่น
เดี๋ยวนี้เมเรน่ารักขึ้นทุกวันเอาใจชินดีกับพี่เจ

+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ
 :กอด1: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 28-06-2011 21:49:46

โทระมันจะทำรายว้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 28-06-2011 22:27:05

อ่านตอนนี้แล้วมัน.... เง้ออออออ
ไปไม่เป็นเลย  :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (28-6-54) (หน้า28ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 28-06-2011 23:11:38

ทุกคนสู้ๆๆ    สู้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 29-06-2011 04:57:55

วันนี้วันเสาร์เนอะ >///<

ตอนที่ 40

เมเรรับอาสาดูแลชินให้ เมื่อพี่เจได้รับโทรศัพท์นัดคุยที่คอฟฟี่ช็อปของโรงพยาบาล นายตำรวจในเครื่องแบบ 2 คนมารออยู่
“สารวัตรซี  1 เป็นอย่างไร” พี่เจทักทายเพื่อน แล้วหันไปทักทายตำรวจอีกคนที่ถือแฟ้มรายงานมาด้วยกัน
สารวัตร ซี  1 ยกมือ “เหมือนจะสบายขึ้น เพราะไม่มีคนมาสวีทให้อิจฉาตาร้อน แต่กลับหางานมาให้ทำ”
“เอาน่า นิดๆหน่อยแค่นักศึกษา 2 คน” พี่เจบอก
“เป็นนักศึกษาที่ทำให้กูเป็นห่วงอนาคตของชาติเป็นอย่างมาก” สารวัตรซี 1 ทำท่าลูบคาง เป็นจริงเป็นจัง ตำรวจที่มาด้วยกันคุ้นเคยกับการทำงานอย่างจริงจัง ส่วนพี่เจรู้จักแต่ซี 1 ในร้านเหล้าเลยยิ้มกว้าง
“เข้าเรื่องเลยนะ เพราะเดี๋ยวกูต้องไปอีกที่”
พี่เจผายมือ เตรียมตัวรับฟัง
“เริ่มที่ผู้หญิงนะ วันก่อนเพิ่งถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลเพราะถูกทำร้ายร่างกาย จมูก กราม ซี่โครงหัก ไม่มีร่องรอยข่มขืน ส่วนประวัติดูท่าทางว่าไม่ต้องทำอะไรมาก เพราะเธอไม่ได้ขายบริการ ไปด้วยกันด้วยความสมัครใจ สาวเสรีของแท้ เรื่องเล่นยาปาร์ตี้แบบนั้นก็มีบ้าง”
พี่เจขมวดคิ้ว “เสี่ยงเอดส์มาก”
“ใช่” สารวัตรบอก “เรื่องที่โดนซ้อมมาเนี่ย ทางโรงพยาบาลแจ้งมาตามระเบียบ แต่เจ้าทุกข์ไม่กล้าเล่า ท่าทางหวาดกลัว ย้อนไปอีกเมื่อสัก 2 อาทิตย์ก่อนที่ชินมีเรื่อง มีคนปล่อยภาพเขาอยู่ในเน็ต ก็ภาพแบบนั้นแหละ เจ้าตัวไม่ได้แจ้งความเหมือนกัน ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเตือนคนเผยแพร่ เป็นผู้หญิงที่ใช้ร่างกายตัวเองเปลืองมาก สมัยนี้ต่อให้อยู่กลางป่ากลางเขาก็รู้จักโรคเอดส์ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่สนใจ”

พี่เจกอดอก รู้สึกเป็นห่วงคนเจ็บที่ยังนอนอยู่ในห้องผู้ป่วย ไม่ใช่เรื่องโรค เพราะตรวจเลือดไปตั้งแต่ก่อนผ่าตัดแล้ว แต่ถ้าเกิดชินคิดว่าที่มะนาวเป็นแบบนี้เพราะตัวเองขึ้นมาอีกล่ะ
สารวัตร ซี 1 พูดต่อไป “ส่วนผู้ชายนี่ เส้นใหญ่ไม่ใช่เล่น แม่เป็นนักการเมืองท้องถิ่น พ่ออยู่ระดับผู้มีอิทธิพล เล่นยาไอซ์ ยาบ้าบ้างเป็นครั้งคราว แล้วก็ทะเลาะวิวาท”
“เล่นยานี่ เวลาตรวจโด๊ปก่อนแข่งกีฬาต้องเจอไม่ใช่หรือ”
“ใช่ แต่ก็แข่งได้ เพราะเขาไม่ชนะไง ส่วนใหญ่ตรวจเฉพาะคนได้เหรียญทอง”
พี่เจหัวเราะหึหึ “เห็นตัวหนา ไม่คิดว่าจะเล่นยา”
“ไม่คิดจริงอ่ะ” สารวัตรซี 1 ล้อเลียน
“ก็เออ บางคนมันเกิดมาด้วยบุคลิกไม่น่าสมาคม” พี่เจบอกแล้วยักไหล่
สารวัตรซี 1 ใช้นิ้วเคาะโต๊ะ “นักเรียนนักเลง”
“ไม่หรอก เพราะมันจ้างวานคนมาตีชินให้ตาย เพียงแต่ชินโชคดีที่รอดจากพวกนั้น ถึงจะที่มหาลัยก็เถอะ ถ้าไม่ได้สู้กันบนเวทีซ้อม เปลี่ยนเป็นหลังห้องน้ำชายที่ไหนซักที่ ชินตายแน่”
“ไม่มีหลักฐานเรื่องจ้างวานนะ” สารวัตรบอก “แต่เรื่องครอบครองยานี่ ตามสักสามสี่วันก็คงได้ แล้วพ่อมันก็จะตามมาประกัน ด่าตำรวจบนโรงพักว่ายัดยาใส่กระเป๋าลูกมัน สลับฉี่ม่วงมาจากคนอื่นเพื่อยัดข้อหา”
พอดวงตาสีฟ้าหันมามอง สารวัตรคนขยัน ก็รีบออกตัว “กูไม่ได้พูดว่าจะไม่จับมัน แต่เพราะมันไม่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของมันไง”
คนรูปหล่อตัวโตถอนหายใจหนักๆ
“นี่แหละคือปัญหา คนบางคนตีให้ตายยังไม่รู้เลยว่า ตัวเองทำผิด”
“ถ้าเป็นเราๆ เมียโดนเพื่อน...เอ่อ..กรณีนี้มันคือโดนศัตรูสอยไปเนี่ย เราก็จะเฉดหัวเมีย แล้วก็สะสางบัญชีกับศัตรู ยกเดียวรู้กัน จบ แต่ไอ้นี่มันพาล ตามกวนไม่จบไม่สิ้น”
พี่เจนึกถึงเรื่องที่มะนาวเคยพูด  “ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าที่อ้างชินทั้งที่มันเป็นเรื่องเก่า ก็เพราะโดนทำร้าย”
“เป็นไปได้” สารวัตรซี 1 บอก “ทั้งเมายา ทั้งโดยนิสัยพาลมันทำได้ทั้งนั้นแหละ ไอ้หมอนี่มันอยู่ในข่ายพ่อแม่รังแกฉันน่ะ”
พี่เจพยักหน้าเห็นพ้อง ขณะที่สารวัตรพูดต่อไป
“จากประสบการณ์ของการทำงานสอบสวน กูว่า ไอ้โทระน่ะ ระแคะระคายว่า มะนาวไม่ได้มีแค่ชินคนเดียว แต่เมื่อมะนาวซัดทอดมาที่ชินคนเดียว แล้วชินก็ยอมรับโดยไม่มีคำบรรยายเพิ่มเติมว่าเมื่อไหร่ ยังไง ไม่ซัดทอดต่อไปที่คนอื่นอีก มันก็จะกลายเป็นชินคือผู้ต้องหาเพียง 1 เดียว โทระที่มันไม่พอใจชินเป็นทุนเดิม บวกด้วยนิสัยพาล ชอบใช้กำลัง มันก็เลยใส่แรงแค้นทั้งหมดลงไปที่ชิน การที่มันตีชินในโรงยิมต่อหน้าเพื่อนร่วมทีมของมันแบบนั้น กับคำพูดที่บังคับให้ชินพูดแบบนั้นน่ะ ในทางจิตวิทยาเขาว่า มันกำลังบอกกับทุกคนว่ามันรู้ แล้วมันก็จะตีให้ตาย”
พี่เจพูดพึมพัม “ทำไมฟังๆเหมือนมันเปลี่ยนจากเกลียดมาเป็นยกย่องเมียกูวะ ที่แมนมากผิดก็ยอมรับผิด”
“สัดฝรั่ง! คนพาลอย่างมันคิดอะไรซับซ้อนหลายชั้นอย่างนั้นไม่เป็นหรอก” สารวัตรสรุปปิดคดี

พี่เจเดินช้าๆ กลับมาที่ห้องผู้ป่วย ขณะที่เรียงลำดับเรื่องทั้งหมดอีกครั้ง
ต้องให้ชินจัดการทำให้โทระยอมแพ้อย่างราบคาบ
ไม่ใช่เหล่าลูกสมุนทั้งหลาย และไม่ใช่พี่เจด้วย

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้อง ทุกคนอยู่พร้อมหน้า
เมเร โต ยู รี และบีม

พี่เจยิ้มกว้าง “มากันแล้ว เรื่องไปเที่ยว ไปถึงไหนแล้ว”
 
^^

เช้าวันเสาร์ พี่รีมารับยูแต่เช้า แม่ยิ้มแย้มออกมาส่ง
“ไปเที่ยวกันเหรอ”
“ครับ เสร็จแล้วจะเลยไปที่โรงพยาบาลหาชินกันน่ะครับ”
“จ้ะ”
แม่ยืนส่งแล้วกลับเข้าบ้าน
ขึ้นรถได้ยูก็มองหา “แพดอยู่ไหนอ่ะพี่”
“อยู่บ้านสิ เอามาทำไม จะเล่นเกมเหรอ”
“ฮะ”
“แป๊บเดียว เดี๋ยวก็ถึงแล้ว” อ่ะนะ จีบเด็กก็งี้แหละ “แล้วเที่ยงจะกินอะไร สั่งร้านหน้าคอนโดขึ้นมาส่งได้นะ แต่ห้องพี่มีครัว ถ้าจะทำกินเองก็พอไหว”
นำเสนอรายการสินค้าเต็มที่ เดี๋ยวจะเสียชื่อฝ่ายบริหารลูกค้า
“พี่ทำแซลมอนอะไรได้มั่ง”
“อ่าฮะ เดี๋ยวรอชมได้เลย”
“ห้ามซื้อฟรีซไปอุ่นเวฟนะ” ยูดักคอ
“ไม่มีทาง รับรองว่าจะติดใจ”
พอไปถึงฟู้ดแลนด์ พี่รีก็ซื้อของอย่างคล่องแคล่ว ขณะที่พนักงานขายส่งยิ้มทักทาย
“พี่ทำกินเองบ่อยเหรอ” ก็เห็นดูคุ้นเคยกับทุกคนที่นี่
“ทำกินเองทุกวัน เพราะพี่ขี้เกียจ”
“ห๊ะ ผมเคยได้ยินแต่ขี้เกียจทำ”
“แต่พี่ขี้เกียจคิดชื่ออาหาร ซื้อของไว้ในตู้ ตื่นมาเมื่อไหร่ก็แค่หยิบมันใส่กระทะ หรือใส่หม้อก็ได้กินแล้ว”
ยูทำเอียงคอ
“ใหม่ดิ๊ ผมว่ามันตกบางประโยคไปนะ”
“อะไรล่ะ”
“มันต้อง เมาแฮ้งค์ตื่นขึ้นมานึกชื่อรายการอาหารไม่ออก มีอะไรในตู้ก็เอามาผสมกันไม่ใช่เหรอ”
“เฮ่ย รู้ได้ไง อย่ารู้สิ”
พี่รีทำหน้าตาตลก ยูก็ยิ่งหัวเราะเสียงดัง

ห้องพักของพี่รีเป็นห้องแบบ 3 ห้องนอนที่เจ้าของยุบรวมเหลือเพียงห้องนอนใหญ่ห้องเดียว ทิ้งพื้นที่กว้างขวาง เป็นส่วนทำงาน รับแขก และครัวเล็กๆ
“ไอแพดที่โต๊ะทำงานแน่ะ” พี่รีชี้บอกเมื่อเข้ามาในห้อง
ยูหันมายิ้มกว้างแล้วพุ่งตรงไปหยิบมาเปิดเครื่องแล้วก็ก้มหน้าก้มตากดๆๆๆ

ก็อย่างที่ยูว่าน่ะถูกต้องแล้ว ไปดื่มกับเพื่อนตื่นเข้ามาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก อาหารเช้าที่ส่งเข้าปากคืออะไร ก็แค่ซีเรียล กับกาแฟ ไม่มีอะไรที่เรียกว่ามื้อ เว้นแต่มื้อเย็นที่ไม่มีนัด ถึงจะกลับเข้าห้องมาทำอาหารกิน แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับอาหารที่แม่ยูทำ
ดังนั้นเวลาเพียงไม่กี่วันก่อนที่ยูจะมาบ้านคือช่วงเวลาของการเตรียมพร้อมทั้งการทำความสะอาดบ้านและเตรียมเมนูง่ายๆ
เรียงผักหลากสี แฮม และแซลมอนของโปรดของยูลงบนขนมปังหนา ปิดท้ายด้วยชีส ส่งเข้าอบแค่ครึ่งอึดใจ ก็หยิบออกมา
ยูทำจมูกฟุดฟิดมาจากระยนะไกล “หอมอ่ะ พี่ทำอะไร”
“พิซซ่าสูตรของพี่เอง”
“รีนาโต้พิซซ่า...นั่น...เอง..” ยูทำเสียงสูงเสียงต่ำเหมือนในรายการโทรทัศน์ ขณะที่ลุกมาดู “ว๊าวววววว สวยจัง”
“พี่ทำได้แต่แบบนี้” พี่รีบอกเขินๆ “พูดเก่งไปงั้นแหละ อาหารไทยทำได้แต่ไข่เจียวถ้าไข่ดาวมันจะแตก”
“ผมทำได้ แต่ไข่ดาวแบบที่พี่กิน ทอดไม่เหมือนที่แม่ผมทำอยู่แล้ว ของพี่ใช้แทปลอนไม่ใส่น้ำมันใช่มะ”
“อือ บางทีใส่เนยในแก้ว แล้วก็ใส่ไข่ เอาเข้าเวฟ ออกมากินได้”
ยูเริ่มทำหน้าแปลกๆ พี่รีเลยบอก
“ก็บอกแล้วว่าทำเป็นแต่แบบ..กินได้คนเดียว”
“ไม่เป็นไร พี่กินได้ผมก็กินได้แหละ” ยูพูดแล้วนึกขึ้นได้ “เออใช่ พี่ชินเคยทำไข่ตุ๋นแบบใส่เวฟให้ผมกินนี่หว่า มันก็คล้ายๆกับที่พี่บอกนี่แหละแต่เขาใส่ถ้วยใบใหญ่หน่อย ไม่ใช่แก้ว เพราะว่าต้องใส่น้ำเยอะ”
“เหรอ หัดทำอันนี้ดีกว่า ง่ายหน่อย”
ยูหัวเราะร่วน “ไม่เป็นไรอีกเช่นกัน เพราะมันง่าย ผมจอง พี่ไปหัดทำอันยากๆดิ”
“เฮ่ย ไม่เอายากๆ จำไม่ได้”
ยูหยิบพิซซ่าสูตรรีนาโต้มาเป่าๆแล้วงับคำใหญ่
คนทำยืนยิ้มรอคำชม แต่ยูกินหมดก็เช็ดมือ กลับไปนั่งเล่นเกมต่อ
“เอาอะไรอีกมั้ย”
ยูส่ายหน้า แต่นิ้วมือยังคงไล่กดตามเตะเหล่าร้ายในเกมอย่างตั้งใจ
สักพักพี่รีก็เข้ามานั่งข้างๆ ชะโงกหน้าเข้ามามอง
“ไม่ให้เล่นหรอก จะเล่นคนเดียว”
“ก็ไม่ได้อยากเล่นซักหน่อย”
“เดี๋ยวสัก 11 โมงค่อยไปดูหนังกัน เสร็จแล้วไปโรงบาลหาชิน”
“เซอร์ เยส เซอร์” ยูบอกแล้วหันซ้ายหันขวา นอนคว่ำหน้าเล่นเกม
พี่รีที่กำลังจะเดินไปทำงานบ้านต่อ หันมามอง “นอนเล่นอย่างนั้น มันจะปวดหลังปวดไหล่นะยู”
“อือ...”
ขานรับแต่ก็นอนเล่นไปเรื่อยสักพักก็ทุบไหล่
“เง้อ ทำไมเวลาเล่นที่บ้านไม่เป็นไรล่ะ”
“มันเกี่ยวอะไรกับเล่นที่ไหน” พี่รีบอกแล้วเดินเข้ามาจับให้ลุกนั่งหันหลังให้แล้วนวดไหล่
“พอแล้ว มันแค่เมื่อยอ่ะ”
พี่รีโอบแขนรัดไว้ขณะที่หยิบรีโมทกดเปิดโทรทัศน์ ยูเอื้อมมือจะหยิบไอแพดกดมาเล่นเกมต่อ พี่รีกลับยิ่งกอดไว้แน่น
“พี่อ่ะ ผมจะเล่นเกม”
“แต่พี่จะดูซีรีย์”
“พี่ก็ดูดิ ผมจะเล่นเกม”
“ก็พี่อยากให้ยูดูกับพี่นี่”
“ไม่ดู ผมจะเล่นเกม”
ยูพยายามขืนตัวงัดแขนที่รัดตัวออก พี่รีดันคางสวยให้กลับมาหากดจูบ
ยูลืมตาโพลง ส่งเสียงในลำคอ
พี่รีละริมฝีปากออก “ติดเกม”
“ชอบบังคับ”
พี่รียิ้มหวาน ไล้นิ้วมือที่แก้มใส แล้วจูบซ้ำที่ริมฝีปาก ดูดย้ำ มือสวยสัมผัสต้นคอลูบผ่านลงหาอกบาง
ยูครางในลำคอ พี่รีเลื่อนจูบที่มุมปาก แก้ม คอ มือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อยืด แล้วเลื่อนลงกอบกุมผ่านกางเกงยีน
“อื้อ...”
ร่างกายอุ่นร้อนทุกที่ที่พี่สัมผัส
พี่รีขยับลุกดึงมือยูให้ลุกขึ้นตาม แขนแข็งแรงโอบรัด
ยูหลับตา แลกลิ้น รับรู้แรงโอบรัดที่รอบเอวให้ก้าวเดินตาม จนเมื่อพี่ละจูบดึงเสื้อยืดพ้นหัว ยูถึงได้ลืมตามอง หันไปมองเตียงกว้าง
เมื่อหันมา พี่กำลังถอดเสื้อของตัวเอง รั้งเอวบางกลับมาหาพรมจูบที่แก้ม ช้อนจูบปาก
ยูหลับตารับรู้การเคลื่อนไหวของริมฝีปาก และแรงดันไหล่ให้ลงนอนบนเตียง ฝ่ามือที่เลื่อนลงหายอดอกสีอ่อน ปลายนิ้วที่สะกิดปุ่มปม
ยูคว้าข้อมือไว้ “ดะ เดี๋ยวก่อน มันเสียวเกินไปแล้ว” เสียงบอกหอบๆ
พี่รีจูบไซ้ที่ต้นคอ “แบบนี้ดีกว่ามั้ย”
“มะ ไม่ มัน....แย่กว่าเดิม...”
ยูร้อนไปทั้งตัว บิดสะโพกหนี แต่พี่ขยับขาล็อกไว้ สัมผัสแก่นกายที่ขยายตัวตรงๆ ยูดันสะโพกพี่ แต่มันไม่ขยับ
“อย่า...โดนมัน..สิ ...อื้อ...”
พี่รีเปลี่ยนจากการใช้ขาเสียดสี เป็นฝ่ามือบีบนวด
ยูกัดฟัน ส่งเสียงคราง พี่รีหันมากดจูบ สอดลิ้นบดเบียด
2 แขนโอบรอบคอพี่ เอียงหน้ารับจูบ
มือใหญ่เลื่อนปลดกระดุมกางเกงยีน เลื่อนซิบแล้วรั้งออก
ยูลืมตาขึ้นมองพี่ ที่ถอดกางเกงของตัวเองตาม
“เฮ่ย มัน มัน ไม่ใช่แล้ว”
ยูพลิกตัวหนี แต่พี่รีรีบตามมาคว้ากดไว้จากทางด้านหลัง ขาเรียวยาวถีบหนี มือสวยจิกที่ข้อมือพี่ ที่เลื่อนขึ้นมากอบอกบางไว้
“พี่ ไม่ อื้อ ไม่”
เลื่อนมือจากอกบางลงมาหาแก่นกายที่อ่อนนิ่ม รูดรั้งเร็วแรง ขณะที่ริมฝีปากกดจูบไซ้ที่ต้นคอ 
“อย่า พี่ ปล่อยผม ปล่อย....”
ร่างผอมบางในแขนสั่นไหวแรงขึ้น กับเสียงสะอื้น “อย่า.....”
พี่รีคลายแขนออก จับยูลงนอนหงาย แต่แทรกตัวเข้าหว่างขาเรียว
“ทำไม”
“ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้”
พี่รีลูบน้ำตาจากแก้ม ก้มลงจูบ “ขอโทษ พี่คิดว่ายูพร้อม”
“ผมคิดว่าพี่จะทำเหมือนก่อนนี้”
พี่รีลูบหน้า ลูบแขนให้ยูหยุดสั่น “ไม่กลัวพี่นะครับ ไม่กลัวนะ”
“ใครกลัว” ยูทำหน้างอใส่
“อ้าว ก็ทั้งตัวสั่นทั้งร้องไห้”
“มัน....ตกใจเฉยๆ ไม่ได้กลัว”
พี่รีกดจูบซ้ำที่ริมฝีปากแดงแล้วเลื่อนไปที่แก้ม “โอเค แบบนี้ตกใจมั้ย”
“ไม่...” แต่เสียงเริ่มสั่น เพราะความแข็งแกร่งของพี่ที่ยังกดอยู่แถวหน้าท้องมันยังไม่ได้ลดขนาดและอุณหภูมิลงไปสักนิด
พี่รีวนเวียนจูบทั่วใบหน้า แม้อาการสั่นจะเบาบางลง แต่ท่าทางเกร็งตัวขัดขืนยังคงอยู่
มือใหญ่บีบอกบางเน้นปลายนิ้วเกลี่ยส่วนปลาย เลื่อนจูบคอ ลงมาหาอีกข้าง
ยูอ้าปากหอบหายใจ
มือใหญ่เลื่อนลงหาแก่นกายอีกครั้ง ยูรีบคว้าข้อมือไว้แต่แทบไม่มีแรงขัดขืน
“พี่.....อะ ...พี่....”
ปลายลิ้นรัว ทั้งดูดทั้งขบที่ยอดอก ยูสูดปาก เกร็งตัว
พี่รีเลื่อนลงมาที่แก่นกายลากลิ้นแล้วครอบปากลง
ยูก้มมอง กัดมุมปาก แล้วสะบัดหน้าหนีเมื่อพี่ดูดแรง เร่งลิ้น
ความร้อนเร่าพุ่งพล่านไปทั่วตัว ยิ่งเมื่อปลายนิ้วกรีดที่ปากทางอ่อนไหวด้านหลัง
“อา.......”
ยิ่งยูครางกระเส่า พี่ยิ่งเร่งริมฝีปาก ความต้องการไต่บันไดขึ้นสูงไปเรื่อยๆ พี่ก็ผละออก
พลิกร่างผอมบางคว่ำลงแล้วกดริมฝีปากจูบที่เอว ก้นงอน ไล่กลับมาถึงรอยแยก
“อย่า มันสกปรก” ยูร้องห้ามเสียงสั่น ทั้งพยายามคลานหนี พี่รีจับเอวบางไว้แน่น แล้วเลื่อนมือมาจับส่วนหน้าแล้วรูดมือเร็ว
“อ๊า....อย่าเร็ว มันจะเสร็จ....”
พี่รีเปลี่ยนเป็นใช้นิ้วมือที่ด้านหลังพร้อมไปกับการกระตุกมือเร็วที่ด้านหน้า
ยูเกร็งไปทั้งตัว น้ำตาท่วม
พี่รีจูบไซ้ข้างหู
“พี่....ผม...อะ...”
ยูพลิกตัวคว้ากอดพี่รีไว้ สูดปากยาว คายน้ำสีขาวท่วมหลังมือ
ยูพลิกตัวใช้หลังมือเช็ดน้ำตา แต่พี่รีดึงออกแล้วเปลี่ยนเป็นจูบทั่วใบหน้า
“ไม่เป็นไรเนอะ”
“อื่อฮึ”
พี่รีขยับตัว จับศีรษะเล็กๆนอนหนุนแขน แต่ร่างกายเปล่าเปลือยที่แนบชิด ทำให้ความร้อนของร่างกายไม่ได้ลดลงสักเท่าไหร่
มือใหญ่ยังคงลูบหลังลูบแขนไปเรื่อย
“พี่ยังไม่ลงเลย”
“อือ”
ยูก้มหน้าลงดูดที่ยอดอกของพี่ เลื่อนมือลงจับความแข็งแกร่งของพี่ไว้
“ผมว่าผมเคยเห็นมันแล้วนะ ทำไมวันนี้รู้สึกว่ามัน...ใหญ่กว่าเดิมก็ไม่รู้”
พี่รีกอบกุมมือของยูไว้อีกชั้น นำทางให้รูดรั้งช้าๆ ช้อนจูบปากให้เงยหน้าขึ้นมาหา มือที่ให้นอนหนุนดันให้ยูขยับขึ้นมาอยู่ด้านบน เลื่อนมือผ่านแนวกระดูกหลังลงหาช่องทางอ่อนไหว ยูยกตัวหนี
พี่รีคว้าข้อมือไว้ ขณะที่หันไปหยิบหลอดครีม
“พะ พี่ ผมบอกว่าไม่ไง” ยูพยายามบิดข้อมือออก
พี่รีหมุนมือ กดไหล่ยูลงนอนคว่ำ เฟ้นจูบข้างแก้ม เรื่อยลงมาที่ไหล่ หลัง
“Trust me Honey….”
จูบหนักๆที่แผ่นหลังอ้อมมือบีบอกบาง
“พี่...ไม่เอา ไม่เอา”
พี่รีเลื่อนมือลงมากระตุกให้
“Let me….”
จูบไล่ลงมาถึงรอยแยกแล้ว สอดนิ้วอาบครีม 
ยูดิ้นหนีแต่พี่กดไหล่ทาบทับไว้ ทั้งเบียดนิ้วลึกหมุนหาจุดอ่อนไหว
“อ๊า  เจ็บอ่ะ เจ็บ...”
ยูจิกมือที่ข้อมือพี่จนได้แผล แต่นิ้วมือในช่องทางคับแคบยังคงเคลื่อนไหว
น้ำตานองหน้า “ปล่อยผม ปล่อย...”
ปลายนิ้วสัมผัสจุดอ่อนไหว ยูผวาเฮือกเกร็งตัวรัดแน่น
“Please Let me…..”
พี่รีเลื่อนนิ้วออกแล้วกดเข้าไปใหม่ เน้นย้ำ ยูสะบัดหน้า ร้องคราง
เมื่อนิ้วมือของพี่เลื่อนออก ความรู้สึกเจ็บเข้ามาแทน
“อ๊า...” ยูร้องลั่น รู้สึกเหมือนเนื้อถูกฉีก ทั้งเจ็บทั้งแสบ จนแทบไม่กล้าขยับตัว “ไม่ ๆ มันเจ็บ พี่ ไม่เอา อย่า....”
ไม่ว่าจะร้องจะพยายามยังไง ร่างกายก็ยังคงถูกตรึงติดไว้กับที่นอนกว้าง มือใหญ่ล็อคเอวไว้แน่น
“ผมจะฆ่าพี่ ไอ้บ้า”
พี่รีขบที่ใบหู จูบไซ้ลำคอวนเวียน ขยับสะโพกเข้ามาจนสุดลำแล้วหยุดนิ่ง
“It’s OK. Honey.”
“ไม่นี่เน่อแล้ว มันเจ็บนะไอ้บ้า ที่ตัวเองไม่ยอมอยู่ล่างก็เพราะรู้ว่ามันเจ็บใช่มั้ยล่ะ คอยดูนะ ผมจะฆ่าพี่ให้ได้”
ยูด่าไปร้องไห้ไป 
พี่รีดันคางสวยให้หันมาหา ยูพยายามหันหนีแต่พี่รีขบริมฝีปาก อีกมือก็เลื่อนลงมาหาแก่นกายกระตุกมือรัว
ยูหลับตาแน่น ทั้งเจ็บทั้งเสียว จนต้องเปิดปากรับลิ้นร้อน
พี่รีขยับสะโพกอีกครั้ง
ยูพยายามแกะมือพี่ออกจากคาง แต่มือเหมือนคีมกดแน่นจนต้องหยิก พอพี่รีปล่อยออก เสียงร้องท้วงก็ดังขึ้นทันที
“เร็วไปแล้ว เร็วไป อะ อะ....”
“Honey…..”
มือที่ด้านหน้าเคลื่อนไหวช้าลง แต่สะโพกที่กดย้ำกลับเร่งขึ้น
ยูขยุ้มผ้าปูที่นอน ความต้องการวิ่งพล่านไปทั่วตัว เครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยอะไร เพราะยังรู้สึกถึงหยาดเหงื่อจากไรผม
ยูสูดปาก แล้วเกร็งตัวอีกครั้ง
พี่รีลูบแผ่นหลังบางขยับสะโพกอีกเพียงไม่กี่ครั้งก็หลั่ง พอถอนออกยังไม่ทันจะถอดถุงยาง คนที่คิดว่าหมดแรงก็กลับมาส่งหมัดเข้าที่ปลายคาง แล้วนอนกดเอวตัวเองไว้
“เจ็บอะ เจ็บโว้ยยยยยยย”

...........จบตอนที่ 40………..
ตอน 40 แล้วววววววว ขอบคุณทุกการติดตามครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 29-06-2011 05:20:09

อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด   :m3: :m3: :m3: :m3:
น้องยูของพี่~   :-[    :m10:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 29-06-2011 07:25:52

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก วันเสาร์แร้ว อะคึอะคึ ><
แหมใครช่างเลือกที่เที่ยว เป็นคอนโดพี่รีเว๊ อิอิ
เอาแพดมาล่อ เอาพิซซ่ามาล่อซะงั้น XD

พีรี (เสียงแหลมปรี๊ดดดดดดดดดดดด แบบเมเร)
น้องบอกไม่เอาๆ ไม่ฟังน้องเรย เบาๆน้องหน่อยจิ อิอิ
เด๋วส่งไปเข้าคอร์สกะพี่เจซะเรย ก๊ากกกกกกก

น้องยูจ๋า โอเคใช่มั้ย (แม่ยกเลือดหมดตัวแล้วอ่ะ >< ก๊ากกกกกกก)
จัดการพี่รีให้หนักๆเรยนะ น้องยู เอาคืนให้สาสม ก๊ากกกกกก

พรุ่งนี้ก้อวันเสาร์ มะรีนก้อวันเสาร์ วันต่อๆไป ก้อวันเสาร์ช่ายป่ะ คิคิ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 29-06-2011 08:02:42

ให้เป็ด 2 ซี ฮาและสะใจมาก
แต่ทำโทระตรู อืออออออออ :sad4:
ไหนว่าพระเอกสไตล์สบายไง
นี่มันพ่อมดปนมาเฟียแบบยืมมือคนอื่นด้วย ร้ายกาจชะมัด
อ๊าซซซซซซ ยูนักดาบโดนฟันดาบซะแล่วววว อิชชี่ฝรั่งมั่ก :fire:
ซดเหล้าข้าวโพดย้อมใจ เอิ๊ก~~~

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 29-06-2011 08:11:44

ในที่สุด พี่รีก็ทำสำเร็จ  :m25:
แต่น้องยูน่ารักอ่ะ ยังมีแรงมาต่อยพี่แกได้อีก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 29-06-2011 08:31:33

 :haun4: :pighaun:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 29-06-2011 08:35:18

โอ๊ยยย  เจ็บแทนพี่รี  ส่วนยูเจ็บจริงเจ็บจัง
สงกะสัยของพี่รีจะหย่ายยยยย   :z1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 29-06-2011 09:28:03

ตอนนี้เมเรโคตรจะน่ารักเลย เอ๊ย ไม่สุภาพหรือเปล่า 555
โต เมเร กรี๊ดดดดด >///<
รออ่านวันเสาร์...เอ๊ย...ไม่ช่ายย 555
+1 ครับ ซึ้ง...
================
ไม่ได้อ่านเมื่อวานนี้ ไม่รู้ตัวเลยว่าเสาร์มาถึงเร็วขนาดนี้ 555
ยู...ขอมามี๊ อั๊ง....กรี๊ดด มีฤทธิ์น่าดูนะลูก คิคิ น่ารัก...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 29-06-2011 09:32:44

เอ่อ....ตอนนี้แอบเคืองพี่รีอ่ะ  :m16: ทำไมต้องบังคับ?  :เฮ้อ:

ทำไมไม่เค้นความสามารถของตัวเองออกมาทำให้น้องยอมด้วยความเต็มใจ


+1  :n1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 29-06-2011 09:40:30

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
โอย...เหนื่อยจังเลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 29-06-2011 09:42:04

น้องยูสมกับที่เป็นวัยรุ่น ยังมีแรงกลับมาสอยคางพี่รีอีก  คึคึ  :z1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 29-06-2011 10:18:06

น้องยู.........ลาก่อน

จาก พี่เวอร์จิ้น

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 29-06-2011 10:46:16

อ้าว เฮ้ย พี่รีแม่งเล่นทีเผลออ่ะ
ดูดิน้องยูตามไม่ทันเลยเสร็จพี่รีเลย
แต่ก็ถือว่าคุ้มนะพี่รีแลกไปกับหนึ่งหมัด
นึกว่าจะไม่ได้อ่านฉากลั้นลาของสองคนนี้ซะแล้ว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-06-2011 10:56:16

กรี๊ดดดดดดดดด น้องยูววววววววววว :jul1:
อิพี่รี มาทำให้เลือดพุ่งโดยไม่รู้ตัวมาก่อน หรือว่างานนี้ต้องโทษคนเขียนดี ซับเลือดแทบไม่ทัน
มันตื่นเต้นผิดปกติ เพราะที่ผ่านมามีแต่ชินกับพี่เจ  :m25:
แต่มาฮาตอนจบ พี่รีโดนต่อยซะงั้น น้องยู o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 29-06-2011 12:09:09

พี่รีฉวยโอกาสอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 29-06-2011 12:13:38

อั็งงง พี่รี พิชิตทำสำเร็จแล้ว
แต่โทระอ่ะ
ทำไมเป็นแบบนี้ ฮือออ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 29-06-2011 13:17:29

^_____________________ ^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iPuii ที่ 29-06-2011 13:36:11

กิ๊ดดดด  น้องยู :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 29-06-2011 13:44:22

พี่รีหื่นไม่สงสารยูเลยนี่

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 29-06-2011 16:20:31

น้องยูโดนพี่รีกดของแท้เลย สมน้ำหน้าพี่รีโดนต่อย :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 29-06-2011 16:58:25

พี่รีหักหาญน้ำใจยู  ระวังยูงอนไม่พูดด้วยจะสมน้ำหน้าให้ 
ยูเอาคืนเลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 29-06-2011 21:12:17

อิพี่เรหื่นว่ะ :oo1: แต่น้องยูน่ารักมากมาย :o8:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารัก ๆ ให้อ่าน :กอด1:
น่ารักมวากกกอดใจไม่ไหวกดให้เป็ดหนึ่งตัวดั๊วะ
รอตอนต่อไปจ้ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 29-06-2011 21:51:55

55555555+++
ยักษ์ตาเขียวตายแน่
น้องยู จัดไป เอาให้หนัก แม่ยกสั่งลุย :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 29-06-2011 21:53:43

ให้ยูตื้บให้ตายเลย ชิ บังคับน้อง  :angry2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 29-06-2011 22:00:19

อ๊าคคคคค พี่รีบังคับน้อง
ยุให้น้องยูจับทุ่มเลย แต่น้องยูคงไม่มีแรงแล้ว ฮ่าๆ :laugh:
โทระนี่เยอะอ่ะ แล้วจะเลิกมาวุ่นวายกับน้องชินไม๊เนี่ย T_T

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 29-06-2011 23:03:45

นะนะในที่สุด !!  ก็ถึงเวลาฉลองแย้วววววว   :mc2: :mc3:
ถึงจะเป็นบทอัศจรรย์ที่กลัวน้องยูตายคา...อยู่บ้างก็ตาม  ท่าทางจะเจ็บจริงๆอ่ะ

ปล. พี่รีเลิฟซีนแล้วสปีคอิงลิช...โรแมนติดอ่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 30-06-2011 00:15:40

พี่เจจะทำอะไรอ่ะ จะจับโทระใช่มั้ย

ยิ่งอ่านยิ่งชอบเมเร รู้สึกว่าน่ารักอ่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 30-06-2011 01:21:51

เสร็จสม อารมณ์หมาย  อิอิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 30-06-2011 01:39:05

ฮาตรง ไม่นี่เน้อแล้ว
ก็คนเจ็บจะแย่ ยังมาฮันนี่ๆ อยู่ได้เนอะน้องยูเนอะ  :pigha2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 30-06-2011 05:57:31

พี่รีใจร้อนไปป่ะ ระวังเหอะน้องยูงอนขึ้นมา จะงานเข้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (29-6-54) (หน้า29ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 30-06-2011 07:29:46

น้องยู~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ไปหน่ายอ่า คิดแผนเอาคืนพี่รีอยุ่หรอ อิอิ

รอรอรอ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 30-06-2011 08:25:15

(ต่อครับ)
ตอนที่ 41

ร้องไห้โวยวาย ทั้งทุบทั้งชก แถมกัด ข่วนสารพัด ตั้งแต่จับมาอาบน้ำกินยา แล้วหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนบ่าย ก็เดินออกมาจากห้องนอนในสภาพที่เหมือนคนเดินไม่ถนัด หน้าก็งอ ตาบวม ปากแดงช้ำ
“แล้วผมจะเข้าห้องน้ำได้มั้ยอ่ะ”
คนที่กำลังพิมพ์สรุปรายงานอยู่ลุกขึ้นมาหายิ้มกว้าง “ได้สิ”
พอพี่เดินเข้ามาใกล้ในรัศมีทำการ ก็สะบัดหลังมือใส่อกกว้างดังปึ้ก
“โอ๊ย”
“อย่ามาโอ๊ยนะ” ตาขวาง หน้างอง้ำ “ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมสู้พี่ไม่ได้ ได้ยังไง ผมสู้ชนะไอ้โทระกับพวกของมันนะ แต่กลับมาแพ้พี่อ่ะ”
พี่รีกางแขนเข้ามาหาจะกอดเอาใจ แต่ยูเบี่ยงตัวหนี “ไปหาพี่ชินกันเหอะ บ่ายขนาดนี้แล้ว คนเต็มห้องแล้วแน่ๆเลย”

ตอนนั่งรถมาด้วยกันก็นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา แต่พอถึงโรงพยาบาลก้าวลงจากรถ ยูก็หันมาขู่อีกที
“คอยดูนะ ถ้าไปมีคนอื่นเมื่อไหร่จะบอกให้พี่ชินฆ่าโบกปูนถ่วงทะเลซะเลย!”
“โห...”
“คนบ้า หื่น โรคจิต รออีกหน่อยก็ไม่ได้”
คนตัวโตตาสีเขียวยอมรับผิดเต็มประตูว่าใช้กำลังทั้งที่ยูยังไม่พร้อม แต่วินาทีนั้น มันหยุดได้ยากจริงๆ

พอเปิดประตูห้องก็อย่างที่คิดไว้ เมเร ไอ้โต ไอ้บีมนั่งรวมกลุ่มอยู่ที่ชุดรับแขกด้านนอก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนที่อยู่ข้างเตียงคือพี่เจ
ดวงตาทุกคู่หยุดที่ยู แล้วเลยไปที่คนที่เดินตามหลัง
ยูเดินผ่านกลุ่มที่หน้าทีวีเข้าไปหาพี่ชาย
พี่เจพอหันมาเห็นยู ก็หยุดมือที่กำลังป้อนซุปให้คนเจ็บ แล้วเลื่อนโต๊ะออก
ดวงตากลมของพี่ชินตวัดมองไปที่คนที่เดินตามมา
....อยากบอกว่า ทั้งที่ผ้าพันแผลเต็มตัว แต่ว่าชินตอนนี้น่ากลัวมากกว่าเดิมหลายเท่า...
“พี่ชิน...” ยูเดินเข้าไปหา
ดวงตาแดงช้ำ ริมฝีปากแดงเจ่อยังมีร่องรอยแตก ไม่ต้องเดินเข้ามาใกล้พี่ชายก็มองเห็นตั้งแต่ที่เดินเข้ามา
ทั้งที่แผลเต็มตัว แต่ชินผวาเข้าหาพี่รีที่เข้ามายืนอยู่ปลายเตียงถัดจากยูทันที ดีที่พี่เจเตรียมพร้อมอยู่ รีบคว้าไว้
“อ๊ากกกกก”
สายน้ำเกลือ ผ้าห่ม กระจัดกระจาย
“ชิน! หยุด! ชิน!”
“ปล่อยผม! ปล่อย! มันทำร้ายยู ปล่อยผม มันทำร้ายน้องผม ปล่อย...............ย!”
ชินร้องตะโกนจนสุดเสียง พยายามเข้าหาพี่รี ขณะที่อีก 3 คนที่อยู่ข้างนอกเข้ามาช่วย
“ไม่ใช่พี่ชินไม่ใช่!” ยูหน้าตาตื่น พยายามจะเข้ามาช่วยจับพี่ชายไว้
“ปล่อยยยย” ชินร้องตะโกนจนสุดเสียง
“เขาไม่ได้ทำอะไรผม ผมแค่กลัวพ่อ!”
ความจริงที่ร้องไห้ เพราะพี่รีน่ะแหละ แต่ท่าทางของพี่ชินตอนนี้ ทำให้ต้องรีบดึงพ่อมาบังหน้า เพื่อให้พี่ชินสงบลงก่อน แล้วค่อยเล่าค่อยปรึกษากับพี่ชายทีหลัง น่าจะดีกว่า
แต่กว่าที่ชินจะหยุดนิ่ง ยูก็ต้องร้องประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้ง

พยาบาลเข้ามาดู ปรากฎว่าต้องใส่สายน้ำเกลือให้ใหม่ ส่วนเรื่องจัดเตียง ทำที่นอนใหม่ โตกับบีมช่วยกันจัดการ
พี่เจได้แต่กอดชินไว้แน่น ลูบผม พูดปลอบเหมือนเด็กน้อย
“ใจเย็นชิน ฟังยูก่อนนะ อย่าเพิ่งทำอะไรนะ”
แต่ชินยังคงจ้องหน้าพี่รี กัดฟันแน่นจนเส้นเลือดข้างขมับปูดโปน จนคนโดนจ้องไม่รู้ว่าจะหลบไปอยู่ที่มุมไหนของห้อง แต่จะให้หนีออกไปก่อนก็ไม่ใช่วิสัย
กระทั่งพยาบาลออกไปแล้ว พี่เจก็พยักหน้ากับโตว่าให้พาเมเรออกไปก่อน
แต่มีหรือที่เมเรจะยอม
“ขอโทษนะคะ นี่คือเมเรนะคะ ไม่ชอบเป็นคนนอก”
“แล้วจะฟังทำไม นี่มันเรื่องของ....เอ่อ...” ไอ้โตไม่รู้จะพูดยังไงดี
“เรื่องของน้องชาย กับชินของชั้น จะฟัง ให้ส่งสายตากันจนหลุดออกมานอกเบ้าก็จะฟัง เล่ามาไอ้ยู พี่รีว่าทำไมต้องกลัวพ่อ” เมเรกระแทกเสียงย้ำแล้วย้ำอีก
แต่บังเอิญว่าตอนนี้ทุกคนในห้องเดาได้อยู่แล้วว่า มันเกิดอะไรขึ้น เพราะยูหน้าแดงจนมาถึงคอ เลยพาลเห็นร่องรอยที่ใต้กกหู ที่เมเรไม่ได้มอง เพราะมัวแต่สนใจชินของชั้นอยู่
พี่รีก็เลยรับอาสารวบรัดประโยค
“ยูยังไม่พร้อมแต่ผมบังคับ”
ชินที่จ้องหน้าพี่รีอยู่แล้ว ผวาเข้าหาทันทีแต่พี่เจก็กอดรั้งไว้ สุดฤทธิ์ มีไอ้บีมยืนจับมือล็อคแขนอยู่ข้างๆอีกคน เพราะโตต้องไปคุมเมเร
“พี่ชินฮะ”
พี่รีมองดูท่าทีของชินแล้วตัดสินใจเสี่ยง “ชินรู้ว่าผมเองก็ผ่านมาไม่น้อย แต่ผมขอยืนยันกับชินได้ว่า ไม่มีใครแตะต้องยูก่อนหน้าผม”
ชินหยุดนิ่ง กล้ามเนื้อ ดวงตาผ่อนคลายลง เมื่อหันกลับมาหาน้องชาย 
ยูรีบพูด “พี่ไม่เคยละเลยผมจนทำให้ผมถูกคนทำร้าย”

ถึงจะใส่รหัสกันแต่เมเรก็เข้าใจไม่โง่ค่ะ อยากเสริมใจจะขาดว่า ถ้าตอนนี้ชินอยากจัดการใครสักคนที่ทำร้ายยู คนๆนั้นก็ยืนอยู่ข้างหน้านี่ไง
เรื่องเก่าที่มันไม่จริง ก็คือเรื่องเก่าที่ไม่จริง แล้วไงคะ นี่ตอนนี้จำเลยมายืนอยู่ตรงหน้านี่แล้ว
แต่ก็กลัวน้องชายจะมีผัวพิการ ไม่ก็ต้องกลายเป็นม่ายตั้งแต่ยังเด็ก
โอ้ย...เมเรขัดใจค่ะ

เรื่องราวที่ทับซ้อนถูกมือที่โดนไม่เห็นจับแยกห่าง
ยูที่ไม่ได้สติถูกคนพาขึ้นรถ ผู้คนเมามายล้อมรอบที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
และยูที่ยืนอยู่ตรงนี้
เรื่องจริง กับเรื่องที่คิดไปเอง

ชินค่อยคลายอาการเคร่งเครียดลงเรื่อยๆ แต่ยังคงมองยูนิ่งๆ โดยไม่มีคำพูด นิ่งเงียบเนิ่นนาน แม้เมื่อพี่เจประคองกอดให้นอนลงบนเตียง
สัญญาณเพียงข้อเดียวที่เป็นสิ่งดีก็คือชินดึงแขนพี่เจไว้ จนกลายเป็นว่าพี่เจต้องนอนกอดชินอยู่บนเตียงคนป่วย
“หลับนะครับชิน ไม่เป็นไรนะ ให้รีดูแลยูนะ”
พยาบาลกลับมาอีกครั้งพร้อมกับยาคลายเครียดเพื่อให้ชินหลับ และบอกว่าไม่เป็นไร หากพี่เจจะต้องกอดชินไปจนกว่าจะหลับ
“ระวังจะทับแผลนะคะ”
พยาบาลบอกด้วยรอยยิ้มแล้วกลับออกไป
ทุกคนค่อยทยอยออกมาจากส่วนเตียงคนเจ็บ มานั่งอยู่ที่ห้องด้านนอก
พอยูเดินพ้นกรอบประตูส่วนห้องคนเจ็บออกมาที่ส่วนห้องนั่งเล่น เมเรก็หันมาฟาดเข้าที่ต้นแขนเสียงดัง
“โอ๊ย เจ็บอ่ะ”
“น้องแรด แล้วยังมาร้องไห้ให้ชินเห็น ถ้าไม่ใช่โรงบาลแม่จะตีให้ตาย” เมเรพูดเหมือนเคี้ยวฟัน ออมเสียงลงมากกว่าครึ่งหนึ่งเพราะกลัวชินตื่น หันไปฟาดมือที่พี่รีอีกคน “ไหนว่าเสือที่แท้ก็หมา แค่เทคนิคที่ทำให้มันยอมเองยังทำไม่ได้เลย”
พี่รีทำหน้าเหมือนเมเรรู้ได้ไง เลยโดนตีอีกที
“เหอะ ไม่ใช่อนุบาลนะยะ ชินหายดี พี่ตายแน่”
หันไปฟาดอีก 2 คนข้างหลัง จนพากันโอดโอย
“ไรอ่ะ ผมเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย”
“อยากพาลมีไรมั้ย”

พี่รีหันมามองยู ที่ทำหน้าตาไม่สนใจเดินไปหาเพื่อน
“สมน้ำหน้า บีม โต สั่งอะไรมากินกันดีกว่า”
“อ้าว แล้วไอ้คนร้องไห้จนตาบวมจะมาฟ้องพี่หายไปไหนแล้ววะ”
“นั่งมอไซค์แถวนี้กลับเชียงใหม่ไปแล้ว” น้ำเสียงไม่ตลกเลยสักนิด “กูเห็นเขานิ่งๆ ไม่หวง ไม่จิกกูมาเป็นเดือนๆ คิดว่าไม่เป็นไรแล้วซะอีก เลยจะมาฟ้องพี่ กลับทำให้เขาอาละวาดขึ้นมาซะได้”
“แต่เมเรว่า ต่อไปชินจะไม่อาละวาดแล้วหล่ะ”
เมื่อทุกคนหันมามองด้วยเครื่องหมายคำถามบนหน้าผาก เมเรก็เฉลย
“เพราะตอนนี้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับยู......พี่รีรับไปคนเดียว”
ยูทำเสียงหัวเราะหึหะในลำคอพูดย้ำอีกครั้ง “สมน้ำหน้า”

…..
 
รอจนชินหลับสนิท พี่เจถึงได้ลุกมากินอาหารเที่ยง ประมาณบ่ายสอง ป๊ะก็มากับคุณจันทร์
ชายอิตาเลี่ยนร่างใหญ่รับไหว้แล้วถามไถ่อาการ
“ป๊ะเพิ่งมาจากสิงคโปร์ จันทร์เขาซื้อเสื้อกับเอียร์ริ่งมาฝากชินด้วย เห็นว่าชินเคยใส่”
จันทร์ส่งถุงของฝากให้พี่เจ
การพูดคุยยังไม่คืบหน้าพ่อกับแม่ของชินก็มา พี่เจเลยได้โอกาสแนะนำทั้งหมด บรรดาเด็กๆเลยเลี่ยงกันออกไปนอกห้อง

ยูเดินก้มหน้า กัดปากออกมาจากห้องผู้ป่วย พี่รีหันมามองแล้วจับข้อมือไว้ หนุ่มยูสะบัดทันที แต่พี่รียังคงไม่ยอมปล่อย เมเรที่เดินล่วงหน้าไปก่อนหันกลับมามองแล้วชี้หน้าพี่รี
“ตอนนี้รอดชินแต่อย่าหวังว่าจะรอดจากเมเร”
“ฮึ่ย เรื่องของเขา 2 คนน่า” โตรีบแยกออกมา ต้องถือว่าโชคดีมากที่วันนี้บีมมาด้วย หลังจากที่โดนเพื่อนทิ้งมานาน
พอมีชายหนุ่มตัวโต 2 คนมาช่วยแยก ถึงได้พอไหว ไม่งั้นโตคนเดียวคงจัดการเมเรอารมณ์นี้ยากเหมือนกัน
“เรื่อง 2 คนอะไร ยูมันน้องชั้นนะ” เมเรหันมาขู่ไอ้โต
ไอ้บีมรีบเสนอ “ไปนั่งคุยกันที่สวนข้างล่างดีกว่า คุยในนี้เสียงมันก้อง แทนที่จะรู้เรื่องกลับยิ่งโมโหกันซะเปล่าๆ”
 
ยิ่งเดินยูก็ยิ่งหน้าซีด
“เดินไหวมั้ย”
หนุ่มตัวเล็กหันหน้าไปอีกทาง ไม่ตอบคำถาม พอมาถึงสวนสาธารณะ โตกับบีมก็ดึงเมเรไปทางอื่น ปล่อยให้พี่รีกับยูได้คุยกัน แต่ยูกลับนั่งนิ่ง แม้จะไม่สะบัดมือออก แต่ยิ่งนานพี่รีก็ยิ่งไม่สบายใจ
“ยู พี่ขอโทษ”
“ช่างมันเถอะ” ยูบอกทั้งที่มองไปทางอื่น “ผมมีส่วนผิดมากกว่าครึ่งหนึ่ง แต่ผิดที่สุดคือไปซ้ำพี่ชิน ทำไมผมถึงคิดว่าเขาดีขึ้นแล้วนะ”

.......อาการเดียวกันทั้งพี่ทั้งน้อง.....
เรื่องของตัวเองเล็กจ้อย แต่เรื่องของพี่หรือน้องสำคัญเท่าภูเขา

พี่รีหันมาหายูเต็มตัว ถ้านี่เป็นที่ส่วนตัว คงได้จับนั่งตักไปแล้ว
“ยูครับ เราทุกคนคิดว่าชินห่างออกไปแล้ว ไม่ใช่ยูคิดอยู่คนเดียว”
“แต่ผมอยู่กับเขามาตั้งแต่แรกเห็นมาตลอดว่าเขาเป็นยังไง ผมคือคนสำคัญที่สุดของเขา ผมไม่ควรทำแบบนี้ เรา.....เลิกกันเหอะ ผมไม่อยากให้พี่ชินเป็นแบบนี้อีกแล้ว” ยูบอกทั้งที่เสียงสั่นเครือ
“ไม่”
“แต่ว่า...พี่ชิน....”
“นั่นเป็นปมที่ชินต้องแก้ไข ไม่ใช่ยู”
“พี่ไม่เข้าใจ เขาทำเพื่อผมนะ แล้วแค่ผม....ผม....” ยิ่งพูดน้ำตายิ่งหลากท่วม

พี่รีขยับดึงเข้ามากอดไว้ หัวใจถูกบีบจนเจ็บ ทำไมยูถึงพูดคำว่าเลิกกันได้ง่ายนัก

“พี่ไม่ยอมให้เราเลิกกันด้วยเรื่องของชิน เราอยู่ข้างกันเพราะเรารักกัน ถ้าเราจะห่างกันก็เพราะเราไม่รักกัน ไม่ใช่เพราะชิน แล้วพี่ก็เชื่อว่าพี่เจต้องทำให้ชินยอมรับความจริงได้”
“พี่เจหรือฮะ”
“เมื่อกี้ ยูก็เห็นว่าพี่เจเป็นคนที่ทำให้ชินสงบลงได้ แล้วชินก็ดึงพี่เจไว้ เขามีกันและกันแล้ว เพียงแต่พอชินเห็นยูร้องไห้ มันไปสะกิดเรื่องในใจที่ชินสร้างมันไว้ อะไรบางอย่าง อาการก็เลยเป็นอย่างนั้น แต่พี่เชื่อว่าชินจะดีขึ้น”

.....ขอให้การใช้ความรู้สึกผูกเรื่องครั้งนี้ ถูกต้องอีกครั้งด้วยเถอะ .....

“ยูครับ ไม่รักพี่เลยสักนิดหรือไง”
คนที่กำลังร้องไห้อยู่ เงยหน้าขึ้นมอง
“พี่รักยูนะครับ ถ้าพี่ทำอะไรไม่ดีก็บอก หรือลงโทษพี่อย่างที่ยูเคยทำ แต่อย่าพูดคำนั้นกับพี่ได้มั้ย”

....นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยูพูดแบบนี้กับพี่....
“ขอร้อง ให้นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่พี่ได้ยินคำนั้น....นะครับ....”
ยูพยักหน้า
“ตอนนี้ผมทำให้พี่กับพี่ชินเสียใจทั้งคู่”
“ชินไม่ได้เสียใจ ชินไม่อยากให้ใครมาทำร้ายยูต่างหาก”
ยูเบี่ยงตัวนั่งตรง แล้วค่อยหัวเราะทั้งน้ำตาหันมามองหน้าคนที่นั่งข้างๆ
“ตอนนี้เขารู้ว่า เรื่องจริงก็คือพี่ทำผม ไม่ใช่คนพวกนั้น พี่ตายแน่”
พี่รีอ้าปาก แล้วถอนหายใจแรงๆ
....แบบได้ข่าวว่ารู้ตัวมาตั้งแต่อยู่บนห้องผู้ป่วยแล้วนะ เมเรก็บอกเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอแอ๊คติ้งเรียกคะแนนจากน้องสักนิดเถอะ....
“น่าสงสารมั้ย”
“ไม่”
“นิดนึง”
“ไม่หรอก สมน้ำหน้า” ยูนึกอะไรออกอีกอย่าง “เพราะเวลาหื่นแล้วอะไรก็เบรกไม่อยู่นี่เอง ถึงได้หาเรื่องทะเลาะกับพี่เจได้เรื่อยๆ ....ผู้ใหญ่นี่ทะเลาะกันไร้สาระชมัด”
“ไร้สาระที่ไหน นี่เรื่องสำคัญระดับประเทศเชียวนะ”
“เหอะ...พี่ชินไม่ชอบโทระเพราะรำคาญนิสัย โทระนี่ถึงขนาดจะฆ่าพี่ชินให้ตาย เพราะผู้หญิงมั่ว” ยูพูดแล้วส่ายหน้า “แต่ละคน....ผมไปหาขนมกินดีกว่า”
พอยูลุกขึ้นยืน พี่รีก็ลุกตาม “ยังเจ็บก้นอยู่หรือเปล่า”
“เจ็บดิ” หนุ่มตากลมหันมาทำเสียงเขียว “อย่าทักได้มั้ย คนอุตส่าห์ทำเป็นลืมไปแล้วนะ”

*-*-*

“พี่” เสียงเรียกแหบแห้งดังมาจากเตียงคนเจ็บพี่เจลุกขึ้นทันที
“อยู่นี่ เข้าห้องน้ำหรือ”
“ฮื่อ” ชินขยับลุกถึงได้เห็นผู้ใหญ่อยู่เต็มห้อง ส่วนอีก 5 คนหายไป
มิน่าถึงได้นอนหลับสบาย ไม่มีเสียงทะเลาะกันหรือเสียงหัวเราะดังอยู่ตลอดเวลา
พอกลับออกมาจากห้องน้ำ จันทร์ก็ลุกมาหา
“หมอห้ามกินอะไรบ้าง”
ชินหันไปมองพี่เจ พี่เจเลยบอก
“ไม่ได้ห้ามอะไร”
จันทร์พยักหน้า “พรุ่งนี้จะทำซุปปลามาให้” บอกแล้วก็กลับไปนั่งอยู่ข้างป๊ะ
ชินได้แต่นั่งมองทุกคนพูดคุยกัน เป็นท่าทีปกติ ที่ชินมักจะทำหน้าที่ผู้ฟังชั้นยอด คือฟังโดยปราศจากความเห็น
ขณะที่จันทร์หันมามองชินเป็นระยะ  เหมือนคน 2 คนที่อยู่ผิดที่ผิดทางต่างกำลังคุยกันโดยปราศจากคำพูด
จนกระทั่งป๊ะกับจันทร์ขอตัวกลับก่อน
เมื่อจะจากไป จันทร์หันมาหาชินแล้วพูดเสียงดังฟังชัด “รักตัวเอง ตามนั้น”
ขณะที่ป๊ะหันมาสั่ง  “ดูแลชินก่อน เรื่องงานไม่ต้องห่วง”
พอในห้องเหลือเพียง พ่อ แม่ พี่เจ และชิน แม่ก็หันมาหาลูกชาย
“ชิน ยังปวดขาอยู่มั้ยลูก”
ชินส่ายหน้าท่าทางครุ่นคิด
“มีอะไรหรือเปล่า” แม่ถามอีกครั้ง “อย่าเก็บไว้ในใจคนเดียวสิลูก”
ชินมองพ่อ แม่แล้วกลับมาพี่เจ
“ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง”

“ผมกับโทระเริ่มเรียนเทควันโด้จากอาจารย์คนเดียวกันก็จริง แต่ผมไม่เคยชอบมัน เหมือนที่มันไม่เคยชอบผม เพราะผมรู้สึกรำคาญที่มันไร้สาระ แซวคนไปทั่ว หาเรื่องชกต่อยตลอดเวลา มันเลยเรียกผมว่าไอ้หยิ่ง
จบมัธยมผมยังเจอกับโทระเวลามีงานของสมาคม หรือของมหาลัย  มันจะพาแฟนมาด้วย จนถึงวันงานเลี้ยงที่บ้านเพื่อนของโทระ ผมไม่ได้คิดที่จะไปแต่แรก แต่พี่ในชมรมชวนไปด้วย เพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน ผมไม่ได้ดื่มมากนักเพราะต้องขับรถ แฟนของโทระก็มาชวนคุยแล้วก็พูด...ผมขึ้นห้องไปกับเธอ แต่พอผมจะออกมาจากห้องมีผู้ชายอีกคนอยู่ที่หน้าห้อง เขาสวนผมเข้าไปในห้องทันที ผมคงทำหน้าตาตกใจหรืออะไรสักอย่าง เพราะพวกเขาหัวเราะใส่หน้าผม ผมลงไปข้างล่างเจอกับเพื่อนในทีมเทควันโด้ของโทระ ความโกรธทำให้ผมบอกพวกเขาว่า ผู้หญิงคนนั้นให้ผมลงมาตาม
ผมไม่ได้หันไปดูว่ามีใครขึ้นไปจริงๆหรือเปล่า หรือว่าพวกมันทำหน้าตาแบบไหน เพราะบอกแล้วผมก็ออกมาเลย เจอกับโทระที่มันเพิ่งมาถึง ผมรู้สึกว่าผมเลว ถึงมันกับผมจะไม่ชอบหน้ากัน แต่ยังไงเราก็รู้จักกันมาเป็น 10 ปี ผมไม่ควรทำอย่างนี้ เธอมีสิทธิ์ท้าทายหรือทำยังไงกับร่างกายของเธอก็ได้ แต่ผมต้องรู้จักควบคุมอารมณ์บังคับตัวเอง
ต่อมาแฟนโทระโทรมาหาผม เขาก็พูดไป พวกโทระโทรมาชวนไปดื่มผมก็ไปแล้วรีบกลับ เพราะผมรู้สึกละอายต่อโทระ จนนานหลายเดือนผมก็ได้ยินเรื่องที่ว่า แฟนของโทระมีอะไรกับใครหลายคนลับหลังโทระ รวมถึงเพื่อนร่วมทีมของมันด้วย ผมยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเอง ละอายต่อโทระที่มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ใช่ว่าผมไม่อยากเล่าให้ใครฟัง ถ้าผมเล่าเรื่องทั้งหมด ทุกคนจะบอกว่ามะนาวคือผู้หญิงเลว โทระกับผมคือไอ้โง่ ผมไม่ได้คิดปกป้องใคร  แต่เพราะผมรู้แล้วว่า ผมไม่ได้ดีกว่าโทระกับเพื่อนของเขาเลยสักนิด แต่กลับดูถูกพวกเขามาตลอด โทระมันก็แค่ไอ้โง่ ทุกคนรอบตัวมันกินดื่มเที่ยวอยู่กับมัน แล้วก็ไปนอนกับเมียมัน พอมีใครสักคนบอกกับโทระว่ามะนาวไม่ซื่อ แล้วมะนาวพูดโยนมาหาผม โทระมันก็ต้องคิดว่า ผมกับมะนาวไม่ใช่แค่ครั้งเดียวอยู่แล้ว
แต่เมื่อเวลาผ่าน ผมหันกลับไปดูผมรู้ว่า คนผิดคือผมที่ปล่อยให้ความถือดี ความโกรธเข้ามามีอำนาจเหนือสติ ถ้าผมบอกกับโทระว่า ความจริงทั้งหมดคืออะไร ผมก็กำลังเอาตัวรอดไม่ต่างจากมะนาวเหมือนกัน ....ที่สำคัญ......ถ้ายูรู้เรื่องนี้ ยูจะหันหลังให้ผม ผมไม่อยากเป็นพี่เลวๆของยู ทั้งไม่อยากเป็นคนอ่อนแอเป็นภาระของใคร.....”
เสียงเล่าเรียบเรื่อยหยุดลง ชินถามพ่อด้วยเสียงสั่นเครือ “ผมเสียใจที่ไม่สามารถทำตามที่พ่อกับแม่สอนให้ผมเป็นคนดี” คนผอมบางหันมาหาพี่เจ “ผมไม่ได้ปกป้องใคร โทระกับมะนาวไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ผมเพียงแต่ผมไม่ได้มีอะไรที่ดีกว่าพวกเขาสักนิด ไม่อยากพูดเพื่อเกี่ยงความผิดว่าเป็นของคนอื่น และผม..ไม่แน่ใจว่า ถ้าผมบอกพี่ทั้งหมด..พี่...จะยังรักคนเลวคนนี้อยู่อีกหรือเปล่า”

พี่เจโอบกอดชินไว้ “พี่รักชินเสมอ ”
แม่ลุกมานั่งข้างๆ จับมือชินไว้ น้ำตาของแม่ไหลเงียบๆ
ขณะที่พ่อกอดอก นั่งหลังตรง “พ่อคงต้องทบทวนตัวเองว่า สอนลูกยังไง ไอ้โรสคนโตโทษทุกคนในโลกเว้นตัวเอง แต่ชินคนเล็กกลับโทษตัวเอง แล้วไม่ยอมปรึกษากับใครซักคน” พ่อพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงหนักๆ “ชั้นสอนแกว่า พ่อไม่แสดงความอ่อนแอต่อหน้าลูก พี่ไม่ยอมแพ้ต่อหน้าน้องก็จริง แต่การที่แกยอมให้คนโง่ตีจนหมอบมันเท่ากับเอาพ่อกับแม่ไปให้มันตีด้วย นี่เป็นเรื่องที่คนเป็นพ่ออย่างชั้นยอมไม่ได้เหมือนกัน”

======จบตอนที่ 41 =========

พบกันวันอาทิตย์นะครับ
ขอบคุณทุกคำแนะนำ และการติดตาม
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 30-06-2011 08:30:27

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ปมต่างๆค่อยๆคลายออก
ตอนนี้ชินพูดมากที่สุดในชีวิตมั้ง
หมดห่วงเรื่องชินกับพี่เจ
ต้องกลับมาห่วงยูกับพี่รี
เมเรของชั้นยังน่ารักเหมือนเดิม
ไปทะเลกันดีกว่า :really2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 30-06-2011 09:09:55

ทุกอย่างเริ่มคลี่คลายลง ดีใจที่ชินยอมเปิดใจ  o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 30-06-2011 09:17:28

ความรักของพี่เจทำให้จิตใจชินดีขึ้นจริงๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 30-06-2011 09:33:10

อ๊ายยยยยยยยยยยยย รักเมเรที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด

"น้องชายชั้น" ^^ แล้วต่อด้วยตบหัวน้อง "น้องแรด" ฮ่าๆๆ ตลกดี
ชอบคนนิสัยแบบเมเรอ่ะ

โอ๊ยๆๆ สงสารน้องยู สงสารพี่ชินด้วย
แต่คาดว่าพายุผ่านไปแล้ว ฟ้าคงสดใสเนอะ ^___^

พี่รีเอ้ยยย คาดว่าจะยังคงงานเข้าอยู่นะ โดนเมเรกะพี่ชินหมายหัวไว้แระ
แต่ยังเหลืองานยักษ์อีกคนป่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

พี่ชิน....ระบายออกมาแบบนี้ดีที่สุด  o13

ตอนนี้ยาวมาก อ่านได้หน่ำใจสุดๆๆๆๆ อิอิ

ขอบคุณน้องชายค๊าบบบบ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 30-06-2011 09:47:11

เหอ เหอ  พี่รีน่วมเลยย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 30-06-2011 10:08:53

คุณพ่อพูดถูกค่ะ
จริงที่สุด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 30-06-2011 10:28:15

พี่รีของยูโดนไปหนักไม่ใช่น้อย
จะว่าสมน้ำหน้าก็ไม่ใช่สงสารก็ไม่เชิง
เมเรน่ารักขึ้นเยอะจริงๆ โตสู้ๆ
ในที่สุดชินก็ยอมเล่าเรื่องทั้งหมดแล้ว
หวังว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นสักที อยากให้ชินยิ้มเยอะบ้าง
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-06-2011 10:38:19

ในความรู้สึก เหมือนตอนนี้โดนเปลี่ยนพระเอกตอนท้าย คือคุณพ่อชิน :laugh:
น้องยูอ่ะ ทำไมพูดว่าเลิกกันง่ายๆอย่างนี้ล่ะ พี่รีเค้าเสียใจแย่เลยนะเนี่ย :monkeysad:
ถ้าเมเรอยู่ในห้องด้วย ท่าทางจะปลื้มที่ชินพูดยาวขนาดนี้ :laugh:
โอ๋ๆชิน เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะ กลับไปแก้ไขไม่ได้หรอก แค่อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกครั้งเท่านั้นเอง :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 30-06-2011 10:43:02

อยากเห็นเมเรจัดการพี่รี   :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 30-06-2011 11:14:29

คุณพ่อพูดได้โดนใจมาก

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 30-06-2011 12:06:54

พี่รีตายแน่  ชินหายเมื่อไหร่เจอดี
พ่อสู้ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-06-2011 12:10:38

สมน้ำหน้าพี่รี5555 :laugh:

แต่ก็บอกว่ามีประโยชน์เหมือนกันในการคลายปมในใจให้ชินเรื่องของยู

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 30-06-2011 19:45:30

วันนี้ชินพูดยาวที่สุดในชีวิตแล้วแน่นอน   o15
อีกไม่กี่ตอนแล้ววววววววววววว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 30-06-2011 21:07:13

ที่แท้เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้นี่เอง
ชินอย่าโทษตัวเเอง้ลย
พ่อพูดถูกมากๆๆ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 30-06-2011 21:37:11

งงๆกับตรรกะของชิน - -"

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 30-06-2011 21:53:21

คิดว่ายูจะหันหลังให้ กับเรื่องแค่นี้หรอชิน?
ถ้าคิด ก็ถือว่าชินดูถูกความรักของยูที่มีให้ชินมากเลยนะนี่ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 30-06-2011 21:58:18

งานเข้าพี่รี สมน้ำหน้า นี้แค่เมเรกับชิน เจอคุณว่าที่พ่อตาจะออกหัวออกก้อยกันนะ
วันนี้ต้องยกนิ้วให้พี่เจ ดูแลชินได้ดีมากๆ ทั้งตัวและจิตใจ o13
ชินได้ระบายความในใจออกไปแล้ว เรื่องแย่ๆ จะเก็บไว้จะได้ปล่อยวางซะที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 01-07-2011 00:32:38

ทุกอย่างจะผ่าน ไปด้วยดี

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 01-07-2011 06:32:11

คุณพ่อพูดถูกที่สุด ชินยอมเปิดใจ ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดี
แต่พี่รี ดูเหมือนงานจะเข้า ฮาๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-07-2011 08:05:54

          ตกลงไอ้พี่รีท่าจะเจอศึกหนัก รึจริงๆ คอขาดตายไปแล้วตั้งแต่คนไข้จะลุกมาโบก ชิมิ
ร้ายนะ พ่อรู้พ่อตีตาย อ้อแม่น้องยูผู้กำบังเหียนอีกคน ฝรั่งตายแหง๋555
แต่พ่อชิน สุ๊ดยอด o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 01-07-2011 14:07:39

อะไรต่ออะไรกำลังดีขึ้นๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 01-07-2011 14:43:28

คุณไจฟ์ค่ะ ไข่ตุ๋นในไมโครเวฟอร่อยดี
ไม่เปลืองแก็ส ไม่ต้องล้างภาชนะเยอะ ณ จุดนี้ชอบมาก
กินมา 3 วันติดแล้ว อร่อยจิงๆ (สนใจจะลองชิมไหมจ๊ะ)
ปล. เจอกันวันอาทิตย์คะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 01-07-2011 18:16:07

 :z2: :z2: :z2:รอครับ   +1  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 02-07-2011 18:04:49

ฟังเรื่องราวแต่หนหลังของชิน ทำเอาอึ้งกิมกี่...
แต่ก็เอาเถอะ ลงโทษตัวเองมาพอแล้ว ไม่ว่าชินจะเป็นยังไง พี่เจก็รักอยู่ดี
เป็นห่วงก็แต่คู่น้องนี่ล่ะ ยิ่งใกล้จบ ก็ยิ่งต้องลุ้น
น้องยู...ถ้าพี่รีไปมีคนอื่น อย่าไปลำบากพี่ชินเค้าเลย
ส่งมาทางนี้ก็ได้ แม่ยกจะแยกชิ้นส่วนให้  หึหึ o18

รออ่านตอนต่อไป ขอบคุณครับ
ปล. เมเรน่ารักขึ้นทุกวั๊นทุกวัน อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (30-6-54) (หน้า30ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 03-07-2011 07:55:14

มารอน้องยู พี่รี พี่ชิน พี่เจ เมเร โต บีม พี่ซินซิน และน้าหมง ค๊าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-07-2011 08:27:28

อีก 2 ตอนจบแล้วหล่ะ

ตอนที่ 42

รถตู้สีเข้มเข้ามาจอดเทียบบันไดหน้าบ้านพักรีสอร์ทชายทะล กลุ่มหนุ่มสาวหลายคนที่กระจัดกระจายกันอยู่แถวเก้าอี้ชายหาด หันกลับมามอง หญิงสาวสดใสรีบถลามาที่รถทันที รวดเร็วชนิดที่ไอ้ลิงยักษ์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆคว้าไว้ไม่ทัน
“ชินของเมเรมาแล้ว”
เสียงแหลมเล็กนำมาก่อนที่ประตูรถจะเปิดออกจนสุด พี่เจก้าวลงมาก่อนแล้วอุ้มชินมานั่งในรถเข็นที่คนขับรถยกลงมาจากท้ายรถ มีพนักงานของรีสอร์ทเข้ามาช่วยกันยกกระเป๋าเข้าไปในบ้านพัก
คืออันที่จริงพอจะเดินลงมาได้เองน่ะแหละ แต่พี่เจเห็นว่าอุ้มลงมาเองไวกว่า
แล้วตอนนี้ชินก็กำลังชะงักมองเมเร
หมวกสานใบใหญ่ แว่นดำยักษ์ เสื้อสีขาวหวาน กับกระโปรงพริ้วยาว
...สวยละสิ...เมเรรู้ว่าชินของเมเรกำลังชื่นชม...อร๊ายยยยยย...
“หลังไหน” พี่เจถามยู เพราะมีบ้าน 2 หลังในบริเวณเดียวกัน
“พี่ชินอยู่หลังริมสระว่ายน้ำกับผมกับเมเร ที่เหลืออยู่หลังใหญ่ฝั่งตรงข้ามครับ ให้พวกพี่ๆแม่บ้านอยู่กับพวกพี่ขี้เมานะ”
ยูบอกอย่างภูมิใจ ทำพี่เจร้อง
“เฮ้ย!  ได้ยังไงกัน”
เมเรชูสองนิ้ว เข้ามาเบียดแทรกพี่เจออกจากรถเข็นของชินทันที “ได้สิคะ ก็ในเมื่อการพักผ่อนแบบเร่งด่วนนี้มีขึ้นเพื่อเมเร เมเรก็ขอใช้สิทธิ์เด็ดขาด ที่เราจะอยู่ด้วยกัน 3 คน อ้อไม่ใช่ 4 คนเพราะเดี๋ยวพี่ซินซินจะมาด้วย”
เมเรทำหน้าตาลั๊ลลา แล้วนึกขึ้นได้หันมาหาชิน
ปกติถ้าเมเรลั๊ลลาเกินเหตุชินจะทำหน้าตาไร้อารมณ์เข้าสู้เพราะปวดหัวอย่างแรง ที่จริงตอนนี้ก็ปวดหัวนะ แต่ชินกลับพยักหน้า
เมเรยิ่งกรี๊ดกร๊าดหนักกว่าเดิม
“อร๊ายยยยยยยยยยยยยย รักชินที่สุดในโลก ปะ ไปเข้าบ้านกัน พวกพนักงานรีสอร์ทเขาเก็บกระเป๋าเข้าบ้านแล้ว”
“เมเร” ชินบอกพลางนวดขมับ
“คะ” เสียงร่าเริง รื่นเริง สดชื่น แบบ...เริ่มนึกคำที่มีความหมายร่าเริงสุดชีวิตจิตใจไม่ออกแล้วน่ะ ถ้ามีขอใช้คำนั้นนะ
“อย่าเสียงแหลม ขอร้อง ผมปวดหัว”
เมเรทำแก้มพอง หน้างอ “ก็ด้ะ เพื่อชินของเมเร”
พอเมเรกับยูพาชินกลับเข้าไปในที่พัก พี่เจก็หันไปบอกให้คนขับรถกับคนรับใช้ที่จันทร์จัดมาให้ แยกย้ายเอาของไปเก็บก่อน เพราะรีสอร์ทนี้จัดพนักงาน 3 มาดูแลลูกค้ากลุ่มนี้
“มันอะไรกันเนี่ย” พี่เจบ่น
“ฝีมือยู” พี่รีบอก “เห็นว่ารีสอร์ทนี้ของญาติเขาเอง ได้บ้านในบริเวณเดียวกัน 2 หลัง คนงาน 3 เราก็คิดว่าสบายแล้ว ที่ไหนได้ พวกแยกไปอยู่กัน 4 คนซะนี่”
“ผม 2 คนยังโดนแยกมาอยู่ทางนี้ด้วยเลย คิดว่าจะได้อยู่หลังเดียวกับยูซะอีก” ไอ้โตบ่น
“เพราะมึงมีพฤติกรรมแอบแฝงหรอก” ไอ้บีมรู้ทันว่าไอ้โตจะหาโอกาสใกล้ชิดเมเร
“ก็แหม เดี๋ยวเขาก็กลับไปอีกละ ผมน่ะมีเวลาน้อยนิด” ไอ้โตบ่น ขณะที่ช่วยรับไม้ค้ำของชินมาถือไว้ เมื่อทั้งหมดเดินตามกันไปที่ ศาลาหลังใหญ่ใกล้ชายหาด

รถเก๋งคันเล็กของพี่ซินซินเข้ามาจอด ตามมาด้วยรถปิคอัพอีกคันมีคนงานนั่งกระบะท้ายมาอีก 2 คน 
คนที่ลงมาจากที่นั่งคนขับของรถซินซินกลายเป็นน้าหมง ที่ยกมือสวัสดีพี่เจเสร็จก็หันไปเปิดประตูด้านหลัง
“ลูกอ๊อดถึงแล้วครับ มาน้าอุ้ม”
ลูกอ๊อดลืมตางัวเงียพอเห็นทะเลก็ตาสว่าง

“โว๊วววว ลูกอ๊อด นี่คือพี่โตกับพี่บีมนะคร๊าบบบบบ” ไอ้โตเข้าไปแย่งน้าหมงอุ้มหลานตัวเล็ก
“โว๊ววววว ลูกอ๊อด รักทุกคนร๊าบบบบบบ” ไอ้ลูกอ๊อดตอบทันทีแล้วกอดคอพี่ชายตัวยักษ์
แต่ไอ้บีมกลับมองเลยไปที่รถปิคอัพที่พี่ซินซินเข้าไปคุยด้วย หญิงสาวท่าทางทะมัดทะแมงมัดผมหางม้าเหมือนพี่ซินซินเปี๊ยบ กำลังบอกให้คนงานยกกล่องโฟมลงมาจากรถ

พี่ซินซินหันมาส่งยิ้ม “พี่เจ พี่รี โต บีม นี่ปาล์มน้องสาวของชิน”
ปาล์มยิ้มกว้างยกมือสวัสดีทุกคน
“น้องสาวเหรอ” พี่เจสงสัย ก็ชินเป็นคนสุดท้องแล้วไม่ใช่หรือไง
“พ่อปาล์มเป็นคุณอา 4 ของเราน่ะคุมโรงงานผลไม้ทางนี้ กลุ่มนี้เขาเลยไม่ได้อยู่กรุงเทพ”
“หนูอายุเท่ายูแหละ”
“ไอ้ยูไม่เห็นเคยเล่า” ไอ้บีมบอก ไอ้โตเถียงทันที
“มันเคยเล่า แต่มึงไม่ได้ฟังน่ะสิ บอกว่ามีน้องสาวหน้าตาขี้เหร่อยู่ระยอง”
ปาล์มทำตาโตทันที “ไอ้พี่ยู! อยู่ไหนน่ะพี่ ตื้บมันเลยเหอะ มันชอบว่าหนูขี้เหร่มั่ง เป็นทอมมั่ง”
ซินซินหัวเราะหันมาหาพี่เจ “อยู่ไหนคะ”
“พาชินเข้าไปในบ้าน” พี่เจบอก แล้วหันไปถาม “ปาล์มเอาอะไรมา”
“อาหารทะเลกับผลไม้ค่ะ ยูโทรมาสั่งไว้ บอกว่ามากันหลายคน จะตั้งโต๊ะกันเลยหรือเปล่าคะ”
“เดี๋ยวก็ได้ ตอนนี้แดดยังแรงอยู่ เดี๋ยวจะพากันเป็นไข้” พี่รีบอก
พวกคนงานช่วยกันขนของทั้งหมดเข้าไปในครัวบ้านใหญ่ ทั้งหมดก็เลยพากันเดินกลับมาที่ศาลาหลังใหญ่อีกครั้ง
โอ้โตจัดการแจกเครื่องดื่ม
“ตกลงรีสอร์ทนี้ ของบ้านปาล์มหรือ” พี่รีถาม
“ค่ะ พี่ชายคนโตหนูเขาทำเล่นๆ แก้เบื่อน่ะ” ปาล์มหันมาตอบ
“อ่า....มิน่าล่ะ ทุกอย่างมันถึงได้พิเศษขนาดนี้”
“พี่อยากได้อะไรก็บอกได้เลยนะคะ” ปาล์มบอกแล้วชะโงกกลับไปมองกลุ่มคน 3 คนที่ออกมาจากบ้าน
หญิงสาววิ่งกลับไปหาทันที
“พี่ชิน”
พอไปถึงตัว ปาล์มก็คุกเข่าลงข้างรถเข็นพี่ชาย กอดแขนซุกหน้าร้องไห้
“อ้าว......อะไรกันพูดๆไม่หยุด แล้วก็ร้องไห้ซะดื้อๆ” ไอ้ลูกอ๊อดที่ไอ้โตอุ้มอยู่ยังแปลกใจ น้าหมงเลยหันมาเขกหัว
“เหมือนแกน่ะแหละ”

ชินลูบหลังน้องสาวปล่อยให้เงียบไปเอง
พอหยุดร้องไห้ ปาล์มก็หันมาหายู “ฝากไว้ก่อนไอ้พี่ยู”
ยูชี้จมูกตัวเองทำหน้าตาเหรอหรา ไอ้โตเลยบอก “กูเอง กูพูดว่า มึงเคยบอกว่ามีน้องสาวหน้าตาขี้เหร่อยู่ระยอง”
“อ้าว..สัดโต”
ยูตั้งท่าจะด่าเพื่อน พี่ซินซินเลยต้องปราม
“เดี๋ยวค่อยคิดบัญชี กัน ปาล์มจะต้องรีบกลับหรือเปล่า อยู่คุยกันก่อน”
ปาล์มส่ายหน้าจับมือพี่ชายไว้ เช็ดน้ำตาป้อย

พี่เจได้แต่ยืนส่งยิ้ม กับน้องคนนี้ไม่ต้องใช้คำพูดชินก็อ่อนโยนลงได้ ไม่ต่างจากเวลาที่อยู่กับยู แต่คงเพราะปาล์มเอง พอมาเจอชินก็ไม่ได้ช่างพูดช่างเจรจาเหมือนตอนแรกแล้ว
 
โตทำเนียนเข้าไปกระแซะข้างเมเร
“เล่นน้ำกัน”
“รอเย็นกว่านี้เหอะ” ยูยื่นหน้าเข้ามาตอบ เลยโดนปาล์มเงยหน้าขึ้นมาค่อนขอด
“ชื่อเมเรเหรอ”
“ไอ้ปาล์ม เดี๋ยวโดนจนได้” ยูโวยวาย แล้วเข็นรถให้พี่ชายออกมาจนถึงศาลา พี่เจก็เข้ามาประคองไปที่เก้าอี้ ยกขาที่ยังไม่หายดีวางพาดที่เก้าอี้อีกตัว
ชินพูดขอบคุณเบาๆ
ตลอดเวลาปาล์มได้แต่ยืนมองแล้วหันมาหาพี่ซินซิน ที่ยิ้มหวานเหมือนเคยแล้วชวนกันเดินกลับเข้าไปในบ้าน ยูตะโกนบอกตามหลังมา
“พี่ซินซินนอนหลังเล็กกับผมนะ”
“เออ” พี่ซินซินหัวเราะ
“พี่เจคนนี้หรือพี่” ปาล์มถาม
พี่ซินซินพยักหน้ายิ้มๆ ปาล์มเลยทำหน้าตาสงสัย “แล้วคุณลุงคุณป้าไม่ว่าอะไรหรือพี่”
“ไม่นี่ ออกไปทางเกรงใจพี่เจด้วยซ้ำ”
“เหรอ พ่อหนูก็พูดอยู่เหมือนกัน แต่แม่หนูไม่เชื่อ พ่อบอกว่า คุณลุงกับคุณป้าน่ะ เป็นคนแฟร์มาก แต่ก็ดีแล้วหล่ะ พี่ชินจะได้มีความสุข” คุยๆกันหันมามีลิงยักษ์อีกตัวมายืนอยู่ข้างหลังกับชายหนุ่มร่างท้วมที่ทิ้งหลานไว้กับไอ้โต
“มีอะไรหรือคะ” พี่ซินซินถาม
น้าหมงคนขี้อาย ลูบท้ายทอย “คือเรา 2 คนโดนขับออกมาจากกลุ่ม ให้มาช่วยงานซินซินกับปาล์มน่ะ”
“ช่วยอะไร ไม่เห็นต้องทำอะไรนี่คะ” ปาล์มแกล้งไม่รับมุก ก็พอจะรู้เรื่องที่ว่ามีหนุ่มมาติดพันพี่สาวใจดีอยู่เหมือนกัน คงคนนี้แหละ...

โตปล่อยไอ้ลูกอ๊อดลงเดินบนพื้นทราย แล้วหันมาหาเมเร “ไปเดินเล่นเหอะ”
“ไม่ละ จะอยู่กับชินของเมเร”
“ไปเหอะ อีกไม่กี่วันก็จะกลับไปแล้วนี่”
“เพราะอย่างนั้นถึงอยากอยู่กับชินเยอะๆไง”
ไอ้โตหุบปากสนิท หันไปจูงมือไอ้ลูกอ๊อด เดินไปที่ทะเล
ชินหันมาบอกเมเร “ไปเดินเล่นสิ”
“ลิงยักษ์ขี้งอน”
“รู้ว่าขี้งอนแล้วแกล้งมันทำไม”
“เหอะ ก็เมเรอยากอยู่กับชิน”
“ไม่ตามไปจริงดิ” ยูถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แบบไม่มีปิดบัง
“ฮึ ”
“เกิดมันงอน พาไอ้ลูกอ๊อดไปไหนไม่รู้ทำไง”
เมเรหันมามองหน้าคนชง “แกก็ไปเองสิ”
“แล้วถ้าเกิดผมไปแล้วมันไม่ยิ่งงอนหนักกว่าเหรอ”
“เหอะ” เมเรลุกขึ้นยืน กระโปรงลายดอกไม้ดอกเล็กๆ พัดพริ้ว “นี่เห็นแก่ไอ้ลูกอ๊อดว่าเด็กน่ารักหรอกนะ”
หญิงสาวหันไปส่งเสียงแหลมปรี๊ด “ไอ้ลิงยักษ์ จะไปตามสัตว์เลี้ยงที่ไหนเนี่ย”

....อะ เดี๋ยวนะ อย่าเพิ่งตัดไปทางอื่น ที่เมเรลุกมาเนี่ย เพราะเมเรเป็นคนดีเห็นแก่ไอ้ลูกอ๊อดที่โดนไอ้ลิงยักษ์จูงลิ่วๆไปโน่นนะคะ...ไม่ได้สนใจเรื่องลิงยักษ์งอนอยู่แล้ว

เสียงล้อรถเบียดพื้นกรวดดังมาจากทางฝั่งถนน พี่รีก็ลุกขึ้นหันมาชวนยู
“ไปเดินเล่นกัน”
ยูหันมาส่งยิ้มหวานให้พี่ชาย แล้วลุกเดินตรงไปที่ชายหาด ยังอยู่ในรัศมีที่หันมาเห็นพี่ชินกับพี่เจที่ศาลา

พี่เจหันกลับไปมองด้านหลัง แล้วหันมาหาชิน “อย่าเอาแต่นิ่งเงียบ ตกลงมั้ย”
“ฮื่อ” ชินขานรับ “ไม่ไว้ใจก็อยู่แถวๆนี้ละกัน”
“แน่นอน” พี่เจบอกแล้วเดินไปที่เก้าอี้ยาว ห่างจากตัวที่นั่งเมื่อครู่ไม่ถึง 10 ก้าว

โทระเดินเข้ามานั่งแทนที่พี่เจ “ทำไมการจะคุยกับมึงนี่ ถึงต้องเรื่องมากขนาดนี้วะ”
“ไม่นี่” ชินบอกเรื่อยๆ หันไปชี้บอกคนที่มากับโทระอีก 2 คนว่า มีเครื่องดื่มอยู่ในกระติกใบใหญ่
มาถึงตอนนี้โทระก็พลอยนิ่งเงียบมองทะเลเหมือนชินไปด้วยอีกคน ขณะที่คนที่มากับโทระเปิดกระป๋องเบียร์แล้วแยกไปยืนอยู่นอกศาลา
“อึดอัดชิบหาย”
“เพราะกูเงียบหรือเพราะพ่อมึงจัดคนมาคุม”
“คนคุมสิ มึงน่ะ...กระจอก เจ้าชายเป๋”
ได้ยินเสียงกระแอมเหมือนขู่มาจากระยะไกล ทำให้ชินต้องหัวเราะเบาๆ
“เซ็งชิบหาย” โทระสบถยืดยาว ไม่ได้สำนึกถึงความผิดซ้ำซ้อนที่ตัวเองทำ ตั้งแต่อดีตมาจนถึงตีชินในมหาวิทยาลัย ตามไปทำร้ายมะนาว หรือโดนจับฐานครอบครองยาเสพติดเมื่อวันก่อน
“อยู่ดีๆ กูก็โดนตรวจยาโดนจับติดๆกัน ห่าเอ๊ย กูว่าจะไม่มาแล้วนะเนี่ย แต่ขยับไปไหนไม่ได้เลย พอน้องมึงชวนกูเลยมา”
และมาโดยปราศจากเพื่อนที่เคยล้อมหน้าล้อมหลัง กินเที่ยวดื่มด้วยกัน กลายเป็นมีคนติดตามร่างใหญ่ 2 คน
“ไปๆมาๆพวกห่านั่น แมร่งคบไม่ได้สัด! กินอยู่กับกู แต่แมร่งโกหกกูหน้าตาย มึง คนที่กูเกลียดชิบหายเสือกเป็นคนเดียวที่พูดความจริงกับกู”
ชินฟังโทระพูดไปเรื่อยๆ  จนโทระหยุดพูดแล้วหันมามอง
“มึงรู้มั้ยว่า ไอ้นิสัยแบบนี้ของมึงทำให้กูของขึ้น”
ชินพยักหน้า “แล้วจะให้กูพูดอะไร”
“ก็ส่งเสียงอือสักคำพยักหน้าสักทีก็ยังดีนี่แมร่ง กูคุยกับมึง แต่มึงไม่แม้แต่มองหน้ากู สัด เห็นแล้วโมโห”
“กูก็ไม่ชอบที่มึงกร่างเหมือนกัน”
โทระหันมามอง ยกยิ้มมุมปาก
“มึงคิดจะท้าสู้กับกูหรือไงไอ้เจ้าชายเป๋”
“ดีมั้ย”
โทระมองขาที่ยังถูกดามไว้จนต้องเหยียดตึง แล้วส่งเสียงดูถูก “ไม่เจียมจริงๆ”
“ถ้าสู้กันแล้วมันจะจบมั้ย”
“ไม่แน่”
“กูก็ว่างั้น”
“สัด มึงเป็นคนท้ากูนะ ตกลงมึงจะเอาไงกันแน่เนี่ย”
“คนที่เก็บความแค้นไว้คือมึง ไม่ใช่กู ถ้ามึงอยากสู้ก็สู้”
โทระนิ่งคิด แล้วกระตุกเสียง “กูใส่ไปที่อีเลวนั่นหมดแล้ว”
“นักเลงแบบไหนวะ ตีผู้หญิง”
โทระหันมาหาด้วยดวงตาแข็งกร้าว “กูไม่จับมันโยนลงมาจากคอนโดฯก็ดีเท่าไหร่ หรือมึงเสียดายมัน”
“ทำไมต้องเสียดาย แต่เพราะเขาเป็นผู้หญิง ยังไงเราก็ไม่ควรทำร้ายผู้หญิง”
“เหอะ” โทระทำเสียงดูถูก “มันไม่ใช่ผู้หญิงหรือผู้ชาย มันไม่ใช่คน ไม่ได้เป็นตัวอะไรทั้งนั้น เลวสัดมั่วไม่เลือก โยนไปให้ขอทานข้างถนน มันจะเอาเอดส์ไปให้เขาอีก”
ชินนิ่งฟัง ดวงตามองทะเลข้างหน้า เห็นยูกับพี่รีเดินกลับเข้ามาหา
“ขอร้องเลยนะ มึงอย่าเงียบ เพราะกูจะโมโห” โทระยังคงออกนิสัยพาล
“แล้วกูควรพูดอะไร”
“ไม่รู้ แต่อย่าเงียบ”
“มึงไร้สาระมาก”
“สัด ห่าชิน ไอ้เหี้ยเอ๊ย ไอ้เป๋ มึงนี่มัน”
โทระลุกขึ้นยืนกำหมัดโวยวาย ถ้าเป็นก่อนนี้คงได้ทุ่มโต๊ะใส่ แต่พอมาถึงตอนนี้ ที่รู้ความจริงหลายอย่าง ทั้งยังโดนคนล้อมหน้าล้อมหลังดูเชิงกันขนาดนี้
ก็นั่นแหละ ตอนที่เดินมา เห็นแต่ชินนั่งคุยอยู่กับพี่เจ แล้วพี่เจก็ลุกไปนั่งที่อื่นให้คุยกัน
แต่พอหันมาอีกที ถึงได้เห็นว่าพรรคพวกของชินไม่น้อยเลย ตั้งแต่พี่รี กับยู ไปจนถึง บีมกับโต แล้วยังมีผู้ชายล่ำๆหน้าตาบ้านๆ กับพวกคนงาน
พอดูการ์ด 2 คนที่พ่อส่งมาคุมนี่ก็เหอะ ถ้าเกิดเรื่องจริงๆ คงหิ้วปีกพาหนีมากกว่าจะช่วยลุยกับคนพวกนี้แน่ๆ
ชินหันมามอง “นั่งลงเถอะ”
“ไอ้ห่าชิน บทมึงจะไม่พูด มึงก็เงียบจนไม่รู้ปากมึงอมอะไรอยู่ แต่พอจะพูดขึ้นมาแต่ละคำ กวนตีนหนักกว่าไม่พูดซะอีก”
โทระฮึดฮัดนั่งลง “มึงรู้มั้ยว่า ที่กูมานี่ ที่จริงกูกะมายิงมึง”
“เหรอ” ชินทำเสียงเรื่อยๆ “ไหนว่าลงไปที่มะนาวหมดแล้ว”
“ใช่ แต่ก็อย่างที่บอก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ดีๆ พ่อกูก็ขึ้นมาจากใต้ เพื่อมาด่ากูแล้วก็ขู่ว่าจะไม่ช่วยกูอีกถ้ากูไม่หยุดก่อเรื่อง”
ชินหันมามองผ่านโทระไปที่คนตัวโตที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างหลัง
เรื่องมันไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ พ่อของโทระจะทิ้งงานทิ้งการมาด่าลูกหรอก แต่เพราะพื้นฐานนิสัยของโทระที่ไม่เคยโทษตัวเอง ทำเรื่องไว้มากมาย แต่กลับไม่เคยยอมรับว่าทำผิด อย่างที่เมเรเคยบอกว่า ถ้าแข่งกีฬาแพ้ โทระจะโทษทุกคนเว้นตัวเองที่ไม่ได้ฝึกซ้อมให้มากพอ
โทระยังคงบ่นต่อไป
“กูแมร่ง! นั่งรถมากูก็กะเลย ต้องเพราะมึงแน่ๆ เพราะเรื่องมันเริ่มมาจากมึงโง่ กูก็จะฆ่ามึงซะ ระบายแค้น”
“แล้วทำไมเปลี่ยนใจ”
“กูไม่ได้เปลี่ยนใจ” โทระหันไปพยักหน้าใส่การ์ด 2 คนที่ตามมา “มันยึดปืนกูไปหรอก”
ช่วงหันกลับไปมองด้านหลัง ทำให้เห็นเมเรที่ยืนอยู่กับไอ้โต
โทระเลยกลับมาถามชิน
“มึงกับกูน่าจะเป็นเพื่อนกันซะนานแล้ว”
“ไม่”
โทระเลิกคิ้วสูง ขณะที่ชินหันมาช้าๆ
“เพราะกูเกลียดมึงมาตลอด ที่กูยอมให้มึงตี ก็เพราะกูรู้สึกว่ากูเลวที่นอนกับผู้หญิงของคนอื่น ถ้ากูไปนอนกับผู้หญิงของใครเพราะอารมณ์ชั่ววูบ กูก็จะรู้สึกแบบเดียวกัน กูไม่บอกใครว่ากูเจ็บเพราะกูไม่อยากให้น้องรู้ว่ากูอ่อนแอ และเพราะช่วงหนึ่งกูคิดว่ากูไม่ได้ดีไปกว่ามึง แต่หลายวันมานี้กูรู้แล้วว่าไม่ใช่” ชินพูดช้าๆ เน้นย้ำทุกคำพูด “กูเหนือกว่ามึง”
โทระลุกขึ้นยืนพยักหน้าช้าๆ ถีบเก้าตัวที่นั่งอยู่จนหงาย
ชินลุกขึ้นยืนหันหน้าเข้ามามองโทระตรงๆ
โทระเตะสูงเข้าที่ก้านคอ ชินโยกตัวไปทางด้านหลังทำให้ลูกเตะวืดผ่านหน้าไป โทระเงื้อหมัดเข้ามาใหม่อีกครั้ง ชินเบี่ยงตัวคว้าข้อมือบิดไขว้หลังกดคนตัวหนาลงกับโต๊ะ
ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงนาที
“สัดชิน”
ชินปล่อยโทระ พอโทระหันมาก็เงื้อหมัดแต่ชินสวนหมัดตรงเข้าเต็มจมูก จนโทระเซแซด มือหนากุมจมูก เลือดโชก
โทระเงื้อหมัดจะเข้ามาหาอีก แต่กลับเปลี่ยนใจทิ้งหมัดนั่งลงกับพื้นซะดื้อๆ
“สัด ซักวันกูจะชนะมึงให้ได้”
“เมื่อไหร่ก็ได้” ชินบอกแล้วหันไปหาพี่ซินซิน “ขอผ้าเย็นให้โทระด้วยพี่”
เสียงโห่ แสดงความผิดหวังรอบตัว ทำให้ชินส่ายหน้าหันมาหาโทระ
“ลุกขึ้นมาเถอะ ให้พี่ซินซินทำแผลให้”
“ไม่ล่ะ ขอเบียร์ดีกว่า”
ชินยักหน้า ขณะที่การ์ดของโทระเดินเข้ามาเปิดกระติกน้ำ หยิบกระป๋องเบียร์ส่งให้โทระ
โทระยังหันมาตะคอกใส่ชิน “สัดแมร่ง กูเกลียดมึงจริงๆ ไอ้ชิน”
“เหมือนกัน”

“อร๊ายยยยยยยยยย เห็นมะ บอกแล้วว่าชินของเมเรน่ะไม่เคยแพ้โทระ”
โทระกวาดตามองผ่านเมเร แต่เจตนาพูดให้ได้ยิน “ผู้หญิงบ้า”
“เดี๋ยวจะเจอผู้หญิงบ้าตบคว่ำอีกสักหน” เมเรสวนทันที บอกแล้วว่าไม่เคยกลัวไอ้โง่โทระอยู่แล้ว
 
*-*จบตอนที่ 42*-*
โพสต์เรื่องนี้มาเดือนหนึ่งแล้วหรือนี่ เร็วจังเนอะ อีก 2 ตอนจะจบแล้ว
มีข้อสงสัย หรือข้อเสนอแนะอย่างไรโปรดบอกกัน

ขอบคุณทุกความเ็ห็นและการติดตามครับ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 03-07-2011 08:56:52

ตลกเมเร เขินหล่ะสิ มีของตัวเองเป็นตัวเป็นตน

ชินกับโทระเข้าใจกันแล้วชัวร์ๆใช่มะ ต้องให้ถึงเลือดถึงเนื้อถึงจะรู้สึกเนอะ

พี่เจ พี่รี งานนี้แห้วไม๊ ยูวางแผนป้องกันมาอย่างดี

+1 ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 03-07-2011 09:50:26

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
โทระมีความดีบ้างมั้ย :เฮ้อ:
เมเรของชั้นอย่าตบให้เสียมือเลย
ปล.ไม่อยากให้จบยืดอีกหน่อย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 03-07-2011 10:02:02

สะใจจริงๆชินต่อยโทระซะที

คนๆนี้เลวจริงๆ

 :beat:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 03-07-2011 10:23:36

+1 ชินเก่งที่สุด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 03-07-2011 10:55:53

โทระอ่อนจริงๆ สู้ชินที่ยังเจ็บไม่หายดีไม่ได้
เอ๊ะ ... หรือสำนึกดีเลยไม่เอาจริง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 03-07-2011 11:09:57

ไรอ่ะจะจบแล้วเหรอ  :sad4:
น้องชิน ขนาดบาดเจ็บอยู่นะเนี่ย เหอะๆ สามารถมากๆ
ตอนแรกไม่เข้าใจอารมณ์โทระ แต่ตอนนี้คิดว่าคงเป็นพวกพาลไปเรื่อยแค่นั้นเอง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: yadamon ที่ 03-07-2011 11:15:06

ไอ้อ่อนโทระ พาลแบบไร้สาระเจงๆ :angry2: ชินของเราเก่งที่สุดดดด :กอด1:
แต่อีกสองตอนจะจบแล้วววว ยังไม่จบได้มั้ยค่ะ มีตอนพิเศษอยู่เรื่อยยยๆๆ :sad11:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 03-07-2011 11:28:15

ดีใจที่หลายๆอย่างดีขึ้นจริงๆ
ดีที่โทระเองเริ่มรู้ตัวว่าผิดบ้าง
ดีใจที่ชินพูดความรู้สึกของตัวเองกับโทระ
มันจะได้ไม่ต้องมามีอะไรคาใจกันอีก
อยากให้คุณไจฟ์เขียนต่อยังไม่อยากให้จบเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 03-07-2011 11:37:54

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 03-07-2011 12:57:37

ยังไม่หายดี  ชินก็บู๊อีกแระ...  :z6:
วันนี้พูดจาเคลียร์ดีมากๆเลยค่ะ  คงไม่มีใครมาค้างคาใจอีกเนาะ
ปล....อีกฉองตอนเองเหรอ.....  :o12:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-07-2011 15:07:10

อ๊า! จะจบแล้วอ่า :z3:
ชินเก่งจริงๆด้วย โทระยังต้องตามอีกหลายขุม แต่ทุกอย่างก็ค่อยๆเป็นไปในทางที่ดีแล้วเนอะ :impress2:
เห็นแววความสุขลอยมาจางๆแล้วแหละ :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 03-07-2011 15:57:26

หนอย..ไอ้โทระ แกว่าเมเรของชั้นเหรอ
วอนตายไร้ที่กลบฝังซะแล้วแก
เมเรอย่าแค่ตบให้คว่ำ ตืบมันเลย  :m31:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 03-07-2011 16:20:37

โทระนี่ไว้ใจไม่ได้ พร้อมจะแว้งกัดตลอดเล้ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 03-07-2011 19:28:33

ทุกอย่าง เริ่มดีขึ้น เรื่อยๆๆ

มีความสุข 

เเต่เสียดายต้องเเยกกันนอน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 03-07-2011 20:07:30

ต่อยกับชินรอบนี้หวังว่าโคลนตมจะกระเด็นออกไปบ้างนะโทระ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 03-07-2011 20:40:45

จะจบแล้วเหรออออ

เอิ่มมมม ไม่อยากให้จบอ่ะ
ขอบคุณ คุณไจฟ์คะ ที่สร้างสรรค์เรื่องดีๆให้อ่าน :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 03-07-2011 22:29:43

เฮ้อออออ เหนื่อยใจกะผู้ชายชื่อโทระ =="
พี่ชินนี่สิของจริง เท่ๆสุดๆ สามารถมาก เจ๋วจิงอ่ะ

แต่ที่น่ารัก...ต้องยกให้น้องยูกะเมเร อิอิ
คิดแผนแสบมากนะน้องยู ทามยักษ์ 2 คน หงอยไปเรย (มั้ง) อิอิ
ยังไม่เห็นน้องยูเล่นน้ำเรย ฮ่าๆๆๆๆๆ

ถ้าจะบอกว่าไม่อยากให้จบ จะต่อมั้ย อิอิ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 03-07-2011 22:53:36

555 โทระจะเป็นเด็กดีแล้วว๊อย :mc4:
ฝรั่งอย่าหึงล่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 03-07-2011 23:01:45

โทระเด็กโง่ที่ไม่อยากฉลาด!!!!


+1  :n1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 03-07-2011 23:50:38

อีก 2 ตอนก็จะจบแล้ว
แล้วไจฟ์จะมีเรื่องใหม่มาให้พวกเรานักอ่านอ่านกันไหม :pig4:
อยากอ่านเรื่องที่ไจฟ์แต่งทุกเรื่องเลยสนุกมากๆ :L1:
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 04-07-2011 07:17:25

จะจบแล้วหรอ  :o12:
โทระนี่พาลไม่เลิกจริงๆ แต่ชินเก่งที่สุด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (03-7-54) (หน้า31ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 04-07-2011 07:25:57

อรุณสวัสดิ์คะ คุณไจฟ์ คุณที

 :t3:

หัวข้อ: "I will make You smile" (04-7-54)(หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-07-2011 07:51:04

^
^
^
ตื่นได้แล้ว มาแล้วๆๆๆ

ตอนที่ 43

โทระนั่งดื่มเบียร์มองทะเล กระป๋องแรกผ่านไปก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับ พี่รีกับน้าหมง รู้หน้าที่ทำเนียนชวนกันเดินมาเปิดเบียร์ แล้วนั่งใกล้
ส่วนชินก็กินอาหารเที่ยงเสร็จแล้วก็กินยา หันมาบอกพี่เจจะกลับไปนอนพักที่ห้อง
ไม่ต้องมีบทสนทนาอะไรอีก ชินแค่หันมาหาโทระแล้วพยักหน้า โทระก็พยักหน้าตอบแล้วดื่มเบียร์ต่อ
พอชินคล้อยหลังไป น้าหมงก็ชวนคุย
“โทระดื่มเบียร์เก่งเหมือนกันนะเนี่ย”
“ได้เรื่อยๆพี่ ผมไม่ได้ขับรถ” โทระบอกแล้วหันมาหาพี่รี “ผมคุ้นหน้าพี่จริงๆนะเนี่ย”
พี่รียกยิ้มมุมปาก

พอล้มตัวลงนอนพี่ขยับผ้าห่มให้ ชินก็พูดดักคอ “ลงไปคุมกับพี่รี พี่หมงเหอะ ไม่ต้องทำเนียนอยู่เฝ้าเลย ยูมันอุตส่าห์จับแยกห้อง”
“รู้ทันตลอด”
“น่า แค่ 2 คืนเองเดี๋ยวก็กลับบ้านแล้ว”
ชินบอก แต่พี่เจก็ลงนอนข้างๆ
“ที่จริง เปลี่ยนบรรยากาศนี่แหละน่าจะได้อยู่ด้วยกันเยอะๆ”
“พี่ไม่เบื่อหรือไง เห็นหน้ากันตลอด 24 ชั่วโมง”
พี่เจช้อนคอชินให้นอนหนุนแขน แต่ไม่ได้ดึงผ้าห่มมาห่มให้ตัวเอง
“ไม่หรอก เทียบชั่วโมงที่พี่ไม่อยู่สิ แล้วชินก็มีอะไรมาสร้างความประหลาดใจให้พี่ได้เสมอ”
“ประหลาดใจอะไร”
“ก็นี่ไง ชกโทระซะเลือดกำเดาไหล”
“มันเป็นจังหวะที่มันเอาจมูกมารับ ผมไม่ได้หมัดหนักหรอก พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอ”
พี่เจหัวเราะ เพราะคนเล่าทำหน้าตาว่าเป็นเรื่องธรรมดามาก
“โอเครู้ก็ได้ ทั้งเมเรทั้งยูก็บอกว่าชินไม่เคยแพ้โทระ แต่พี่ไม่เชื่อ”
“เพราะผมผอมกว่าโทระเยอะใช่มั้ย”
“อือ ผอมกว่ากันครึ่งหนึ่ง แต่พี่ภูมิใจมากที่ชินคุยกับโทระ และสู้กับเขา”
“ภูมิใจอะไรแปลกๆ ชนะคนบ้า น่าภูมิใจตรงไหน”
“แล้วโดนคนบ้าเข้าใจผิด โดนทำร้ายต่อหน้าคนเยอะแยะแบบนั้น ยิ่งไม่น่าภูมิใจใหญ่เลย”
“ก็มันคนบ้า ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก บอกตั้งหลายหนแล้วว่า ผมไม่ได้สนใจมัน ผมแค่กลัวว่า.....”
ชินหยุดพูดไปเสียเฉยๆ ทั้งหลับตาขยับตัวหันหลังให้
“อ้าว กลัวอะไรล่ะ ไม่เห็นบอก”
ชินพลิกหน้ามามอง แล้วหันกลับไปเหมือนเดิม
พี่เจถอนหายใจยาว ชินก็เลยหันมาอีกที “เป็นอะไร”
พี่เจส่งยิ้มกว้าง ขยับตัวคร่อมจูบ เมื่อริมฝีปากเลื่อนไปที่แก้มชินก็เตือน
“เดี๋ยวก็หยุดไม่ได้”
“ได้สิ แต่เออ อันที่จริง ถ้าจะทำมันก็ทำได้นี่หว่า”
“พอเลย” ชินขึงตา ตีที่คางสาก “ผมเพิ่งออกจากโรงบาลเมื่อวาน วันนี้ก็เดินทาง ยังได้อยู่ด้วยกันอีกนาน”
“โห...” พี่เจทำตาโตล้อเลียน “มาเป็นชุด”
“ก็....” ชินอึกอักหน้าแดง
“แสดงว่าคิดอยู่เหมือนกันล่ะสิ”
“ฮึ่ย ผมมานอนพักไง”
“ก็นอนสิ พี่กอดอยู่”
“พี่ทำผมเคยตัวนะเนี่ย ถ้าพี่ต้องไปสิงคโปร์เป็นเดือนอีก ผมจะทำอะไรเป็นมั่ง”
“ก็ไปด้วยกันไง รอปิดเทอมแล้วค่อยไปด้วยกัน”
“ผมต้องลงซัมเมอร์ซ่อมตัวของเทอมนี้ที่ขาดเรียน ไปด้วยไม่ได้หรอก”
“แล้วที่แฟนคลับเขาเอาเล็คเชอร์มาให้ล่ะ”
“ก็ไม่เหมือนฟังเอง ได้คุยกับอาจารย์หรอกน่า”
พี่เจก้มลงจูบปากอีกที “โอเค ตอนนี้ยอมแพ้ก่อนก็ได้”
ชินมองหน้าตรงๆ “มีแผนอีกแหง”
“แผนอะไร ไม่มี๊ พี่ทำอะไรที่ไหน อยู่กับชินตลอด”
ชินส่งยิ้มกว้าง ที่ทำให้พี่ต้องยิ้มตอบ ข้ามผ่านเรื่องที่กำลังจะพาไถลออกนอกทางไปอีกครั้ง
“พักนะครับ ขอให้พี่ได้ทำอะไรให้ชินบ้างเถอะ”
ชินหลับตาลง  ดึงมือพี่มาโอบเอวสอดนิ้วมือประสาน

=-=-=

ปล่อย 3 คนริมทะเลนั่งดื่มกันไป ยูกับไอ้โต พาลูกอ๊อดกับเมเรเข้ามาในบ้าน ส่วนพี่ซินซิน ปาล์ม และไอ้บีมเดินไปดูคนงานที่รีสอร์ท

เมเรยืนมองคนที่นั่งดื่มเบียร์แล้วทำน้าตายู่ยี่ จนลูกอ๊อดสงสัย
“พี่ทำอะไร”
“กำลังด่าคนในใจ ลูกอ๊อดอย่าสนใจเลย เอาเกมของไอ้ยูมาเล่นกับพี่โตสิ”
แต่พอหันมาไอ้โตก็กำลังเสียบเกมกับโทรทัศน์พอดี เมเรเลยเดินมานั่งข้างๆ
โตหันมาถาม “เล่นมั้ย”
“ไม่อ่ะ เล่นเหอะ” นิ่งคิด 1 วินาทีเมเรก็พูดต่อ “นี่ ชั้นว่าจะถามหลายครั้งแล้ว นายเป็นอะไรของนาย พักนี้ถึงได้มาวุ่นวายนั่นนี่กับชั้นนัก”
“เหรอ” ไอ้โตแค่ยักคิ้ว
“อย่ามาเหรอ เนี่ยคิดแล้วเชียวว่าถ้าถามนายจะต้องไถล”
“ก็ไม่ได้ไถล ผมกำลังคิดว่าผมวุ่นวายจริงๆหรือเปล่า”
เมเรขยับตัวนั่งกอดเข่า “ชั้นคุยกับนายหลายทีแล้ว แต่นายก็ยังทำเหมือนเดิม”
“ก็บอกแล้วว่าผมรักคนอื่นไม่เป็น”
เมเรหน้าแดงเรื่อเหลือบตามองไอ้ลูกอ๊อดที่หยุดเล่นหันมาทำหน้าตายิ้มแป้น เมเรเลยหันไปหยิกแขนลิงยักษ์จนร้องลั่น
“โอ๊ย..เขินแรงว่ะ”
“พูดมาได้ต่อหน้าเด็ก”
“ไม่ตอบก็ว่าไถล”
เมเรทำหน้างอ “ชั้นคิดว่าเพราะชินกับพี่เจซะอีก”
ไอ้โตพยักหน้ายอมรับ “เพราะพี่เจกับพี่ชินน่ะแหละ แล้วยังมีไอ้โทระอีก”
“โทระเกี่ยวอะไร”
“ผมเห็นเขาชอบมองเมเร”
“มันโง่ บ้า ชอบทำตัวเหมือนมีลับลมคมใน แต่ที่จริงก็คือมันโง่สมองเสื่อม”
 ...แล้วชั้นจะไปบรรยายความโง่ของไอ้โทระให้ไอ้ลิงยักษ์ฟังทำไมเนี่ย
“ตอนที่อยู่โรงเรียน มันเหมือนทั้งผมกับโทระต่างก็ทำหน้าที่เฝ้ามองและรอว่าเมื่อไหร่เมเรจะห่างจากพี่ชินบ้าง”
“ตัดไอ้โทระทิ้งไปได้เลย ไม่ต้องไปสนใจมัน ส่วนนาย....”เมเรทำเอียงคอคิด “นายเห็นชั้นเครซี่ชินมาก พอชินมีพี่เจก็เลยกลัวชั้นอกหักแล้วคุ้มคลั่งสิ”
“ฮื่อ ผมรู้ดีว่าการเฝ้ามองคนเพียงคนเดียวมาเป็นเวลาหลายปี แต่เขาไม่เคยสนใจเราเลยน่ะมันหงอยขนาดไหน แล้วเมื่อพี่ชินเลือกพี่เจ ผมก็ไม่อยากให้เมเรเสียใจ”
“ชั้นเหมือนคนเสียใจมั้ย” เมเรย้อนถาม
“ไม่นี่” ไอ้โตยอมรับ
“แต่ที่จริงชั้นเสียใจ ไม่ใช่อกหักหรอก มันเรียบเรียงเป็นคำพูดได้ยาก เอาเป็นว่า ชั้นเสียใจที่ชินไม่ดีกับชั้น แต่ก็ดีใจที่ชินไม่ต้องอยู่คนเดียว หรือเกาะติดอยู่กับน้องชาย ดีใจที่คนๆนั้นเป็นพี่เจ ที่เขารับในสิ่งที่ชินเป็น นายก็รู้ว่าชินน่ะมึนขนาดไหน”
ไอ้โตส่งยิ้มจนดวงตาเป็นเส้นโค้ง
เมเรหันมาทำเสียงเขียว “อย่ามายิ้มนะไอ้ลิงยักษ์ โอ้ย รอบตัวชั้นนี่มีคนปกติสักคนมั้ยเนี่ย”
.....เมเรเหนื่อยใจมากค่ะ...

นานเป็นชั่วโมงกว่าที่โทระจะลุกเดินออกมาจากศาลริมทะเล แล้วพี่รีกับน้าหมงเดินออกไปส่ง
พอได้ยินเสียงล้อรถของโทระที่ขับออกไป เมเรก็หันมาทำเสียงง๊องแง๊ง แปลความหมายได้ยาก จนไอ้ลูกอ๊อดต้องหันมาถาม
“อะไรอ่ะ เมเร”
โตส่ายหน้าช่วยแปลให้ “แปลว่า เมเรหงุดหงิดค่ะ”
“ย่ะ” เมเรหันมาทำหน้าคว่ำใส่ไอ้โต “ไม่เข้าใจเลย ไอ้โง่นั่นมันมาให้ด่าให้ทุบถึงที่ แต่ผู้ชายพวกนี้กลับไม่มีใครด่า ขนาดชินยังชกมันหมัดเดียว แล้วกลับนั่งกินข้าวมองมันกินเบียร์แล้วไปนอน แล้วนี่มันกินไปตั้งกี่กระป๋องเนี่ย เปลือง!”
เมเรบ่น ด่า แล้วก็หันมาทุบไอ้โต คนโดนทุบกลับหัวเราะ
ยู พี่รี น้าหมง เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกระป๋องเบียร์ที่เหลือแล้วนั่งล้อมวงกับพื้นหน้าโทรทัศน์

ลูกอ๊อดหันมาหาไอ้โต  “พี่โต หนูว่ายน้ำเก่งนะ”
“รอให้แดดร่มกว่านี้อีกนิดเหอะ เดี๋ยวพี่เล่นด้วย เล่นจนค่ำ ให้มือซีดไปเลยดีมั้ย”
“ดี เย๊” ไอ้ลูกอ๊อดทำท่าร่าเริง
“นี่เด็กๆต้องนอนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ชั้นจำได้ว่าตอนเรียนอนุบาลเนี่ยชั้นนอนตอนบ่ายนะ” เมเรท้วง
 “หนูนอนมาในรถแล้ว” ไอ้ลูกอ๊อดบอก
น้าหมงออกมาจากครัวพร้อมกับบะหมี่ผัดถ้วยเล็ก “ลูกอ๊อดกินก่อนแล้วนอน”
“ไม่น๊อนนนน” ไอ้ลูกอ๊อดโวยวาย
“ลูกอ๊อด!” เมเรทำน้ำเสียงจริงจัง “เสียงแบบนั้นมีพี่ทำได้คนเดียว เงียบเลยนะ”
“ไม่น๊อนนนน”
“ลูกอ๊อดดดดด”
พี่ซินซินที่เดินมากับน้าหมงมอง 2 คนที่ส่งเสียงแข่งกันแล้วกอดอก
“ตอนนี้พี่ชินขึ้นไปพักหลังกินยาอยู่ อยากให้เขาตื่นลงมาหรือไง”
ทั้ง 2 คนเงียบกริบทันที นึกถึงหมัดพิฆาตเมื่อหันมามองหน้ากัน ถึงชินจะนอนที่บ้านอีกหลัง แต่โวยวายกันขนาดนี้ได้ยินอยู่แล้ว
“กินก็ได้ แต่หนูไม่นอนนะ” ไอ้ลูกอ๊อดต่อรอง
น้าหมงยักคิ้ว ส่งถ้วยบะหมี่ให้เมเร
“อ้าว ทำไมเป็นหนูล่ะ ส่งให้โตสิ” เมเรเกี่ยง
โตยังคงยิ้มกว้างรับมาแล้วป้อนให้ลูกอ๊อด
“เมเรกินมั้ย เดี๋ยวพี่ตักมาให้”
พี่ซินซินถาม แต่เมเรชะโงกหน้ามองบะหมี่ในถ้วยแล้วส่ายหน้า โตแค่คีบบะหมี่ในถ้วยเดียวกับลูกอ๊อดหันมาป้อนเมเรอีกคน
“อร่อยป่ะ” ลูกอ๊อดถาม
“ก็ดี” เมเรยักท่า แต่ขยับตัวเข้ามาใกล้
พี่ซินซินเดินกลับไปที่ครัว ตักบะหมี่ผัดเพิ่มอีกถ้วย
“แล้วคุณไม่กินเหรอ” น้าหมงถาม
“เดี๋ยวก็ได้ เอาอันนี้ไปให้เมเรก่อน” พอพี่ซินซินตักเสร็จ หมุนตัวออกมา แม่บ้านก็เข้ามารับใส่ถาดไป
“คิดว่าน้าหมงจะมาไม่ได้เสียอีก”
“มาได้ครับแต่ขั้นตอนเยอะหน่อย เจรจากับยายไอ้ลูกอ๊อด พาลูกอ๊อดไปเรียนว่ายน้ำ ประกาศกับเพื่อนร่วมงานว่าห้ามตามกลับไปทำงานเพราะจะพาหลานมาเที่ยว”
“เหนื่อยมั้ยคะ”
น้าหมงยิ้มจนตาเป็นเส้นโค้ง “ไม่หรอกครับ จัดทุกอย่างให้เป็นตาราง มันอาจไม่มีเรื่องตื่นเต้นเร้าใจ แต่ก็ไม่ปวดหัว”
“บางทีชีวิตเรียบง่ายมันก็ดีเหมือนกัน” พี่ซินซินบอกขณะวางบะหมี่ 2 จานลงบนโต๊ะ แล้วนั่งลงตรงข้ามกัน “เรากินในครัวแล้วกันเนอะ”
“ครับ”
“แล้วผมล่ะ” ไอ้บีมตะโกนถามมาจากประตูครัว เดินเข้ามาล้างมือล้างหน้า
“เออ ตักสิ” น้าหมงบอก
แต่ไอ้บีมไม่ต้องทำเอง ก็มีแม่บ้านเข้ามาทำให้
“ปาล์มกลับไปแล้วเหรอ” ซินซินถาม
“ครับ บอกว่าพรุ่งนี้จะมาแต่เช้า เอาปลามาส่ง” ไอ้บีมตอบพี่ซินซินแล้วหันไปขอบคุณแม่บ้านที่ตักบะหมี่มาวางให้  “พี่ชินก็เหลือเกินนั่งกินเที่ยงกับไอ้โทระ เสร็จก็กินยา ขึ้นนอน เหมือนคนไม่เคยมีเรื่องกันเลยประหลาดแท้”
“เขาเป็นอย่างนั้นแหละ คนไม่เข้าใจถึงได้ไม่ชอบเขาไง” พี่ซินซินบอก “เขาชอบทำเหมือนไม่สนใจใคร”
“ตอนที่ผมเจอเขาครั้งแรกนะ ผมโคตรกลัวเขาเลย แต่พอเจอเห็นเวลาที่เขาคุยกับยูก็เออ ไม่มีอะไร”

ไอ้บีมกินเสร็จก็ออกมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วกลับเข้าไปหาน้าหมง พร้อมกับบะหมี่ 2 ถ้วยที่ว่างเปล่า วางในอ่างล้างจาน
“น้าหมง ไอ้ลูกอ๊อดหลับแล้ว ให้นอนที่ห้องนั่งเล่นหรือเอาขึ้นไปนอนในห้อง”
น้าหมงที่กำลังดื่มน้ำลุกขึ้นไปเปิดแอร์ห้องพักแล้วกลับลงมาอุ้มหลานขึ้นไปนอน
ส่วนที่หน้าโทรทัศน์เปลี่ยนจากเกมส์เป็นหนังแอคชั่น 
ไอ้โตเอียงตัวลงนอนตักเมเรหน้าตาเฉย
“เออ แล้วไอ้ยูกับพี่รีไปไหนแล้วเนี่ย” ไอ้บีมนั่งลงข้างๆ แล้วคว้าหมอนมานอนเหยียดยาวหน้าโทรทัศน์อีกคน
เมเรแค่ยักคิ้วแล้วก็ดูโทรทัศน์ต่อไป
ส่วนพี่ซินซินกลับเข้าไปในครัว เทมันฝรั่งแผ่นใส่จานมาวางให้ มีน้าหมงตามมานั่งข้างดูโทรทัศน์กันไป

พี่รีกับยูเดินมาที่ด้านหน้าของรีสอร์ท ขอยืมมอร์เตอร์ไซค์คนงานขี่ไปเที่ยวสวนผลไม้ใกล้ๆ ลุงเจ้าของสวนจำยูได้ก็บอกว่าให้เก็บผลไม้ไปกินเยอะๆ
“ไม่มาซะนานเลย”
“ฮะ นายเขางามสบายดีหรือเปล่าฮะ”
เจ้าของสวนหัวเราะ เดินพาไปที่คอกกวางความสูงของรั้วถึงอก ยูเอาถั่วฝักยาวป้อนให้ กวางแสนเชื่องเดินเข้ามายืนกินเป็นแผง
พี่รีหันมาถามเจ้าของสวน “ไม่ปล่อยออกมาล่ะครับ”
“ออกมาแล้วมันโดนรถชนน่ะคุณ จะทำกรงเหมือนในฟาร์มที่เขาเลี้ยงไว้ทำสเต๊ก ก็สงสารมัน เราเคยเลี้ยงปล่อย”
“ลุงเขาเลี้ยงเล่นๆ ไม่ได้เลี้ยงส่งขายน่ะ” ยูหันมาอธิบาย “มาตอนแรกมีแต่นายเขางามตัวเดียว แต่ผมมาทีไร มีมาเพิ่มทุกที”
ยูพยักเพยิดไปที่กวางจำนวนเกือบ 10 ตัวในคอก
“เมียลุงกับลูกสาวลูกชายลุงน่ะสิ มันไปซื้อที่เขาจะส่งไปเชือด ปรากฏว่ามันเป็นตัวเมีย ทีนี้มันมาก็ออกลูกมาเรื่อย”
“ก็เลี้ยงไปเรื่อย” ยูพูดต่อแล้วหัวเราะเสียงดัง ลุงเจ้าของสวนก็หัวเราะตาม
“ก็เราคนทำสวนเนาะ ปลูกเงาะ ปลูกมะม่วงกันมาแต่เกิดเนาะ จะมาเลี้ยงสัตว์เพื่อขายมันทำไม่ลง มันไม่เหมือนเชือดไก่ทำปลากินเอง”
ป้าเดินมาตามเสียงหัวเราะ “ยูมาหรือลูก”
ยูหันมาไหว้ป้า พี่รีก็ไหว้ตาม “เออ ไหว้พระ กินอะไรกันก่อนมั้ย”
“เดี๋ยวผมเดินเก็บเงาะกินก็ได้ฮะ ”
“เก็บไปเยอะ ๆ ฝากเพื่อนด้วยสิ”
“เอาแค่ใส่มือไปก็พอฮะ ของซื้อของขาย”
“โอ้ย ยูเอาไปกินไม่ได้เอาไปขาย ตามสบายเลย” ลุงบอก
ให้อาหารกวางเสร็จ ยูกับพี่รีก็เดินกลับออกมาที่ด้านหน้า ป้าตามมาส่งเงาะให้ถุงใหญ่
“เอาไปกินลูก”
“โห เยอะอ่ะ”
“เอาไปเถอะลูก” ป้าบอก แล้วยืนส่งยูกับพี่รีกลับออกมา

“พวกเขาใจดี” พี่รีบอกกับยู
“ใช่”
“รีสอร์ทนี้หรือเปล่าที่เคยมีเรื่องกัน”
“ไม่ใช่หรอกฮะ ตอนนั้นพี่ๆเขายังไม่ได้ทำรีสอร์ทกัน เพิ่งทำเมื่อไม่กี่เดือนนี่เอง”
“เออใช่ ตอนนั้นชินเพิ่งสอบเข้ามหาลัยได้นี่นา”
“ฮื่อ” ยูบอกแล้วกระชับอ้อมแขนรอบเอวพี่รี เอียงหน้าพิงแผ่นหลังกว้าง
เมื่อรถเข้ามาในเขตรีสอร์ท  พี่รีจอดรถไว้ที่เดิม เอากุญแจรถไปคืนคนงาน แล้วเดินกลับออกมาหายูที่ยืนยิ้มกว้างรออยู่
“เดี๋ยวเย็นๆไป เล่นน้ำทะเลกันเนาะ”
“เนาะ” พี่รีพยักหน้า จับมือยูเดินมาด้วยกัน
นักท่องเที่ยวหลายคนหันมามอง บางคนส่ายหน้า บางคนส่งยิ้มทักทาย อีกมากมายแค่มองผ่านไป
ยูหันมายักคิ้วให้พี่รี
“เก่งแล้ว”
“แน่นอนพี่ชายผมชื่อชิน”
“อ้าว...แล้วพี่ล่ะ”
ยูเอียงตัวเข้ามาหา ดวงตายังมองไปข้างหน้า “พี่หื่น”
พี่รีหัวเราะเสียงดัง เปลี่ยนเป็นโอบไหล่ เดินกลับมาที่บ้านพักชายทะเลด้วยกัน

=========จบตอนที่ 43=========

พรุ่งนี้เป็นตอนจบแล้ว เรื่องใหม่เขียนพล็อตเสร็จ แล้วเขียนไปได้ 5 หน้าก็ไปต่อไม่ได้ ทีก็บอกว่า มันไปพ้องกับหลายเรื่องในนี้ กับในเด็กดีที่ออกมาคล้ายกัน ผมต้องกลับไปรื้อพล็อตใหม่ ไม่อยากสร้างความซ้ำซากให้คุณ .....พูดทำเท่จริงๆแล้วเพราะผมยังไม่เก่งน่ะ เขียนทีหลังแล้วสนุกน้อยกว่า ทำให้คุณเสียเวลาเปล่าๆ 5555

ของเรื่องนี้ยังมีปมที่ทีตัดออกแล้วเอาไปเรียบเรียงใหม่ ก็เลยไม่รู้ว่าจะเรียกตอนพิเศษ หรือตอนที่ถูกมือกรรไกรตัดออกไปดี จะมาวันอาทิตย์นะครับ

ขอบคุณทุกความเห็น ทุกคำแนะนำ และการติดตาม
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 04-07-2011 08:01:16

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
+1แทนคำขอบคุณ
มันเรียบเรียงเป็นคนพูดได้ยาก คำพูดไม่ใช่คนพูดเนอะ
ไม่อยากให้จบเลย
ไจฟ์ทีแต่งอ่านได้หมด
มั่นใจว่าไม่ดราม่ามาก :laugh3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 04-07-2011 08:04:48

เรื่อยๆ มาเรียงๆ ตอนหน้าก็จบแล้ว เค้าคงคิดถึงชินกับพี่เจมากแน่ๆ
ตอนสุดท้ายขอหวานๆ นะค่ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 04-07-2011 08:33:11

อ้างถึง

เมเรหันมาทำเสียงเขียว “อย่ามายิ้มนะไอ้ลิงยักษ์ โอ้ย รอบตัวชั้นนี่มีคนปกติสักคนมั้ยเนี่ย”

แค่ตัวเมเรเอง ยังไม่ปกติเลยค่ะ!!!  o13
แล้วนับประสาอะไรกับคนอื่น  :jul3: :jul3: :jul3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 04-07-2011 08:45:11

จะจบแล้วเหรอ  พี่รีออกน้อยมาก ๆ เลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 04-07-2011 08:51:50

+1 ให้้จ้ะ จะจบแล้วคงคิดถึงชิน แอนด์ เดอะแก้งค์น่าดู
ตอนนี้ เรื่อยๆ หวานๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 04-07-2011 09:06:08

พี่เจ+ชิน  พี่รี+ยู  โต+เมเร  น้าหมง+พี่ซินซิน  บีม+ปาล์ม แล้วลูกอ๊อดคู่ใครหล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 04-07-2011 09:28:00

อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจังเลย
ชอบอ่ะ ให้บรรยากาศแบบครอบครัวมาก
ตอนหน้าจบแล้วเหรอเนี้ย ไม่อยากให้จบเลย
อ่านนิยายคุณไจฟ์แล้วมั่นใจได้ว่ามาม่ามีน้อย
ทำให้อ่านแล้วไม่ต้องปวดหัว ปวดตับมาก
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 04-07-2011 10:20:40

เมเรใจอ่อนแล้วละซี 555
ใกล้จะจบแล้วเหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 04-07-2011 11:39:31

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องยูเก่งใหญ่แล้ว ><
แม่ยกยิ้มปากจะฉีกแล้วววววว  อยากเล่นน้ำแล้วๆๆๆๆๆๆ ^^

พี่เจ กะ พี่ชิน ก้อหวานแบบพอดี อิอิ

ลุ้นเมเร เมื่อรัยจะบอกให้โตชื่นใจ อิอิ

ว๊ากกกกกกกกกกกก ไม่น๊า พรุ่งนี้จะจบบริบูรณ์หรอ
แต่มีตอนพิเศษแถมให้ด้วย ขอบคุณนะคับ

ขอบคุณไจฟ์ที จ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 04-07-2011 13:05:09

เมเรยอมให้โตนอนตักด้วยอ่ะ หุหุ น่ารักเชียว
น้องยูก็ไปสวีทกีบพี่รี ปล่อยพี่เจแอบเนียนสบายไปเลย
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ  :sad4:
รอตอนจบกับรอเรื่องใหม่ของคุณไจฟฟ์กับทีนะคะ ^ ^ +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 04-07-2011 13:14:37

มีความสุขกันถ้วนหน้า ดีจัง ^^


+1  :a1:

ปล. อยากกอ่านตอนพิเศษของเฮียซาโต้กะคีย์อีกอ่ะ แบบว่าคิดถึง >_<

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-07-2011 13:17:01

ตอนนี้มีหวานบ้างแต่เรียบเรื่อยดีค่ะ

รอตอนจบ

 o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 04-07-2011 13:18:00

 :L2: :L2:+1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 04-07-2011 15:05:32

กอดดดด ไจฟ์ที
+1 จ้ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 04-07-2011 16:26:11

ลูกอ๊อดกันเมเรนี่วัยเดียวกันเลยใช่มั้ย   :jul3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 04-07-2011 19:29:14

หวานกันเบาเบาเลยแต่ละคู่

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 04-07-2011 19:41:17

จะจบเเล้วหรออ     :เฮ้อ:ไม่อยากให้จบเลยยย 

ตอนนี้ มีความสุขอ่ะ   ชอบๆๆๆๆ   

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 04-07-2011 22:17:08

เรื่อยๆมาเรียงๆ  พรุ่งนี้คงจบแบบสวยๆชิวๆเนาะ
ใจจริงยังไม่อยากให้จบเลย 
ถึงจะไม่มีฉากมีปมให้ลุ้นระทึกจะเป็นจะตาย
แต่ก็เป็นเรื่องนึงที่อ่านแล้วมีความสุขทุกวันนะคะ   :m1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 05-07-2011 04:21:38

หวานกันทั่วหน้า คริคริ
แหม โต เนียนนะ นอนตักเมเรเฉย เค้ารับเป็นแฟนแล้วเหรอ  :m20:
อะไรๆ ก็ดูจะลงตัวหมดแล้วเนอะ (รึเปล่า)
รอตอนจบหวานเจี๊ยบแบบน้ำทะลจืด ลัลล๊า~~~
ขอบคุณสองหนุ่มครับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile" (04-7-54) (หน้า32:พรุ่งนี้จบหล่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-07-2011 07:49:03

สมกับที่หลงรักเมเรมาตลอด ได้ใจจริงเล๊ย เมเรที่รัก
อ่า ทว่า---อายุสมองเท่าลูกอ๊อดซะงั้น 555
ตบบ่าโทระ บางทีแห้วหนึ่งไม่พอ แห้วสองตามมาบาดตาเพราะเค้านอนหนุนตักกันอีก
ก็นะ ชีวิต ตอนนี้อมขมมันก็ใช่ว่าจะไม่อร่อยซะทีเดียวหรอก กลืนลงคอ นานเข้าคงมีหวานติดมามั่งล่ะวะ
เอาน่า นะ โทระ โทระ โทระ :z2:
ว่าแต่ ไจฟ์จะได้เวลาร่ำสุราแล้วเหรอ ชวนกันมั่งดิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 05-07-2011 08:10:14

เข้ามารอค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 05-07-2011 08:13:37

ตอนจบครับ

ตอนที่ 44

เมื่อชินตื่นนอนในช่วงบ่ายจัด ได้ยินเสียงกระโดดน้ำในสระว่ายน้ำข้างบ้าน กับเสียงหัวเราะของน้องชายทั้ง  3 คนประสานกับเสียงร้องตะโกนแหลมเล็กของเมเรแข่งกับไอ้ลูกอ๊อด
แต่กลับไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดรำคาญ คนหน้าตาเฉยเมยไม่สนใจโลกตอนนี้มีรอยยิ้มจางๆ เมื่อเปิดประตูบ้านก้าวออกมา โทษพี่เจเลยเหอะ ที่มักจะให้นั่งรถเข็นจนเคยตัว พอตอนนี้ต้องใช้ไม้ค้ำมันถึงได้ไม่ถนัด เก้ๆกังๆ เหมือนคนพิการยิ่งกว่าคนพิการจริงๆเสียอีก
แต่ก็แปลกแทนที่จะรำคาญตัวเอง ตอนนี้กลับรู้สึกขำ ยิ่งเมื่อเห็นคนตัวโตตาสีฟ้าที่ตรงดิ่งมาจากสระว่ายน้ำตรงเข้ามาหา ยิ่งทำให้ส่งยิ้มกว้างไปในทันที
“นอนแป๊บเดียวเอง”
“เพราะวันนี้มีคนเสียงดัง 2 คนใช่มั้ย” ยูร้องถามมาจากข้างสระ แล้วกระโดดตูมลงน้ำ

ชินไม่ได้ตอบคำถาม ว่าหลายวันมานี้ได้นอนจนเกินพอ
ถึงวันนี้จะหลับไปไม่ถึงชั่วโมง แถมด้วยเสียงดัง แต่คงเพราะอากาศ กับเรื่องหลายอย่างที่คลี่คลายลงไปทำให้อารมณ์ดี
พี่เจเพียงเดินข้างชินที่ใช้ไม้ค้ำพยุงมาจนถึงเก้าอี้ไม้ตัวยาวข้างสระว่ายน้ำ
แม่บ้านเดินตามมาวางจานแตงโมผ่าซีก ชินหันไปบอกขอบคุณแล้วยกขึ้นมาแทะ นั่งมองทุกคนเล่นสนุก
เหมือนเป็นมุมเดิมที่ชินคุ้นเคย
แต่ที่เปลี่ยนไปก็คือ จากที่เคยเป็นการจมอยู่กับเรื่องของตัวเอง เรื่องที่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไข เปลี่ยนเป็นการยืนอยู่ท่ามกลางความอบอุ่น และมองออกไปข้างนอก

ยูกับ ไอ้โต ไอ้บีม เล่นน้ำกับไอ้ลูกอ๊อดที่อยู่ในห่วงยางลูกเป็ดน้อย ส่วนพี่รีกับพี่หมงนั่งจิบเบียร์อยู่กับพี่เจ พี่ซินซินคุยสนุกอยู่กับเมเร
เห็นว่าคุยกันอยู่ดีๆ เมเรก็วิ่งมาหาชิน
“ชินขอดูมือหน่อยสิ”
“อะไรจะเป็นแม่หมอเหรอ” โตแซวมาจากในสระ
“เป็นก็ดีน่ะสิ” เมเรปากยื่นใส่โต แต่คว้ามือชินมาพลิกดูด้านหลัง
“ไม่เห็นมีรอยอะไรเลย”
“รอยอะไร” พี่เจถาม
“ก็เวลาชกกัน ตรงข้อนิ้วเนี่ยมันจะมีรอยไม่ใช่หรือไง”
“ก็แค่หมัดเดียว หน้าโทระไม่ใช่กำแพงนี่” ชินบอก
“ก็เห็นมันเซแซดๆ แล้วเลือดกบจมูกแบบนั้น”
ชินหันไปยิ้มกับพี่เจ เพราะพี่เจก็เพิ่งทักเรื่องนี้ไปเหมือนกัน
“มันเป็นจังหวะที่โดนสันจมูก ทำให้เส้นเลือดฝอยแตก ผมไม่ได้หมัดหนักหรอก”
“ชินชอบถ่อมตัว”
ชินได้แต่ส่ายหน้า ชวนเปลี่ยนเรื่อง
“ไม่เล่นน้ำล่ะ”
เมเรส่ายหน้าบ้าง ท่าทางอ้ำอึ้งปรากฎเป็นครั้งแรก
“มีอะไร”
“ชินรู้เรื่องโตนานหรือยัง” เมเรทำเหมือนกระซิบถาม ถึงคนในสระจะไม่ได้ยิน แต่พี่เจที่นั่งอยู่ใกล้ได้ยิน
“รู้มานานว่ามันชอบเมเร แต่ไม่รู้ว่ามันจีบจริงมาเรื่อยๆ”
“แล้วเรื่องโทระล่ะ”
“ไม่รู้ ไม่ได้สนใจ มีโทระด้วยเหรอ”
“เปล่า ก็มันชอบทำท่ามีลับลมคมใน จนทำพี่เจ กับโตคิดไปแล้ว กลัวชินคิดเหมือนกัน”
ชินหัวเราะ เมเรทำหน้างอขัดใจ “เบื่อชินจริงๆ ถามเหอะเคยสนใจเมเรบ้างมั้ยเนี่ย”
จู่ๆ เสียงมันก็สั่น ขอบตามันก็ร้อนขึ้นมาเอง คนสวยขาดความมั่นใจค่ะ...

ชินหันมาหาช่วยเช็ดน้ำตาให้ “สนใจ...ถ้าเมเรไม่ทำเสียงแหลมชวนปวดหัวแบบนั้น”
เมเรทำท่าเหมือนอยากลงไปชักกับพื้น เมื่อพี่เจกับพี่รีหัวเราะเสียงดัง
“อร๊ายยยย ผู้ชายพวกนี้ใจร้ายยยยยยย”
ชินชะงักมือ หน้าตาเหยเก ปวดหัวจี๊ด “เมเร ขอร้อง”
“ก็ร้องสิ ร้องเลย ชินของเมเรใจร้ายคนเดียวไม่พอ ตอนนี้มีพวกเพิ่มมาอีกตั้งหลายคน อร๊ายยยยยยย”
โตปีนขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ คว้าอุ้มเมเรลงน้ำหน้าตาเฉย
“อร๊ายยยย ไอ้ลิงยักษ์บ้า ชั้นใส่กระโปรงอยู่น้า......”
เมเรร้องโวยวายกอดคอโตไว้แน่น เพราะกังวลที่กระโปรงยาว
ส่วนน้าหมงขึ้นจากสระไปยืนเก้ออยู่ข้างพี่ซินซิน หน้าแดงไปถึงหู
“เอ่อ คือว่า ขออนุญาตนะครับ”
ปกติพี่ซินซินไม่ใช่คนเขินอายอะไรมากมาย แล้วตอนนี้ก็ใส่ขาสั้นอยู่ แต่เพราะความสุภาพของน้าหมงน่ะแหละที่ทำให้ต้องพลอยเขินตามไปด้วย
“เอ่อ..ไม่ต้องอุ้ม เดินไปเองก็ได้มั๊งคะ”
“อุ้มเลยๆๆๆๆๆ” เสียงเชียร์มาจากรอบด้านแม้แต่ไอ้ลูกอ๊อดยังส่งเสียงไปด้วย
แต่พี่ซินซินก็เดินมาหย่อนขาลงที่สระแล้วลงน้ำเอง โดยมีน้าหมงทำหน้าตาผิดหวังที่ไม่ได้อุ้มลงน้ำ
“พี่โตต้องสอนน้าหมงแล้วหล่ะ อ่อนมาก” ไอ้ลูกอ๊อดโวยวาย
“เดี๋ยวเหอะไอ้ลูกอ๊อด” น้าหมงชี้หน้าหลานตัวเล็ก
“เนอะพี่บีมเนอะ น้าหมงเนี่ยสงสัยต้องจีบพี่ซินซินอีกนาน” ไอ้ลูกอ๊อดหันมาพยักเพยิดกับบีม นาทีนี้ลูกอ๊อดพวกเยอะ

เสียงโวยวายของเมเรในสระผสมกับเสียงเกทับน้าชายจากไอ้ลูกอ๊อดยังอยู่ ยูก็ว่ายมาเกาะที่ขอบสระหน้าพี่รีแล้วชี้นิ้ว
“ตัวอย่างกะตึก ถ้าขึ้นไปนะผมไม่อุ้ม แต่จะถีบลงน้ำ”
เสียงเฮเปลี่ยนทิศทางมาหาทันที จนพี่รีหันมาทำหน้าตาฟ้องชิน “โหชิน ทำไมน้องชินโหดอย่างนี้”
“แล้วน้องผมบอกให้พี่ทำอะไรล่ะ”
ชินบอกด้วยสีหน้าเฉยเมยมาก ส่วนพี่เจหัวเราะจนหน้าแดง เมื่อเห็นพี่รีทำหน้าตาตื่น
“ผมว่าผมยังไม่คิดบัญชีที่พี่ทำน้องผมร้องไห้นะ”
สีหน้าแววตาดุๆ ที่พี่รีไม่ได้เห็นมานานกลับมาอีกแล้ว คนตัวโตตาสีเขียวตาโต อ้าปากค้าง “เอ่อ..งั้นลงเองก็ได้ครับ ลงเดี๋ยวนี้แล้วครับ” พี่รีหยุดที่ขอบสระอีกครั้ง “เราคุยกันว่าเราจะเล่นน้ำสระนี่รอชินตื่นแล้วจะย้ายไปทะเลไม่ใช่เหรอ”
“ไรว้า พี่รีอ่ะ โดดก่อนแล้วค่อยย้าย” ยูถอยร้องโวยวายอยู่กลางสระ
พี่รีกระโดดทิ้งบอมบ์ลงน้ำ เสียงดังลั่น
จากนั้นทั้งหมดก็ย้ายที่ไปเล่นน้ำทะเลกันต่อ
บีมกับโตยกเก้าอี้ชายหาดไปวางชิดแนวคลื่นที่เข้าสู่ฝั่ง วางลูกบอลที่กะเอามาเล่นวอลเลย์บอลกันไว้ข้างชิน
“วุ่นวายไปหรือเปล่าน่ะ” ชินท้วง
“กำลังน้ำขึ้นเดี๋ยวพี่ชินก็จะนั่งอยู่บนคลื่นไง” ยูบอก

บ่นไปชินก็นั่งที่เก้าอี้ตามทุกคนเห็นดี มีพี่เจยืนยิ้มอยู่ข้างๆ แต่แทนที่พี่เจจะมองคนที่เล่นน้ำทะเลอยู่ข้างหน้ากลับยืนมองคนนั่งสบายจนเขาหันมามอง
“มีอะไร”
“ก็มอง”
ชินขมวดคิ้วทันที “อะไรล่ะ”
“ก็มอง มัน....สบายตา พี่ชอบเวลาที่ชินยิ้ม”
“เหรอ” ชินหน้าแดงเรื่อขึ้นมาเฉยๆ “นั่งด้วยกันสิ”
พี่เจนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดียวกัน ขยับชินมานั่งตัก “น้ำหนักมันจะทำให้เก้าอี้จมมั้ยเนี่ย”
“นั่งแล้วเพิ่งนึกได้”
“นึกได้ตั้งแต่ยกมาแล้ว แต่เพราะว่าคนชวนคือชิน พี่ก็เลยไม่อยากชินผิดหวังน่ะ”

ชินหันมามองหน้าตรงๆ แล้วหันไปหยิบแตงโมมากินต่อ ส่วนพี่เจก็หยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบ
....เห็นมั้ย ถ้าเวลาพี่ดื้อขึ้นมา เขาก็ตามใจทุกทีน่ะแหละ...ชินไม่ได้อ่านยากหรอก แต่แสดงความรู้สึกตัวเองไม่เป็นเท่านั้นเอง...

ในทะเลเมเรที่ยังมีกระโปรงยาวคอยพันแข้งพันขา ลงไปได้แค่เข่าก็หันกลับมามองคู่ที่อยู่ริมทะเล โตที่ลงไปถึงเอวแล้วเดินกลับมาถาม
“ขึ้นมั้ย”
“ฮื่อ”
โตคว้าข้อมือเมเรเดินกลับขึ้นมาที่ฝั่ง
“ไปเปลี่ยนกางเกงหรือ” พี่เจถาม
“ใช่ กระโปรงทำให้ไม่สนุก” เมเรบอก แล้วก็เงียบไปจนเข้ามาถึงในบ้าน
“นี่ลิงยักษ์”
“อือ”
“ชั้นน่ารำคาญมากเลยเหรอ”
“ไม่นี่”
เมเรทำแก้มพองบอกให้โตรอนอกห้องขณะที่ตัวเองหายเข้าไปในห้องนอน เปลี่ยนกางเกงขาสั้นแล้วก็กลับออกมา เสื้อตัวเดิม ผมก็ยังเปียกเหมือนเดิม ผิดปกติวิสัยของนางสาวเมเรเป็นอย่างยิ่ง
“เอางี้ เรามาคุยกันให้มันเป็นเรื่องเป็นราวกันเลยดีกว่า”
ไอ้โตยิ้มมุมปาก รอฟัง
“ชั้นชอบโวยวาย เสียงดัง เอาแต่ใจ แล้วก็ติดหรู”
“ผมรู้มาตั้งนานแล้ว”
“แล้วนายไม่คิดหรือว่า วันหนึ่งเราต้องทะเลาะกัน เลิกกันเพราะว่าเราไม่เหมือนกัน”
“ผมไม่ได้คิดจะเปลี่ยนในสิ่งที่เมเรเป็นนี่ ถึงเมเรเอง ก็ไม่เคยบังคับให้ผมใช้ของแบรนด์เนมเหมือนเมเร แล้วเราจะทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“ก็...ไม่รู้เหรอ วันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้ทั้งนั้น ชั้นไม่อยากให้เราทะเลาะกันเพราะอีกคนไม่เป็นอย่างที่คิด”
“ก็ไม่ต้องทะเลาะสิ ในเมื่อเราต่างก็รู้อยู่แล้วว่าอีกคนเป็นยังไง แล้วก็ไม่เห็นจะอยากเปลี่ยนอีกคน”
“ฮื่อ แต่นายขี้งอน คนง้อมันเหนื่อยนะ”
โตกอดรวบเมเรเข้ามาจมอยู่ในอกกว้าง
“เมเรเป็นคนแรกที่บอกว่าผมขี้งอน”
“งอนมาก แต่เออ แปลกถ้าเป็นเรื่องชินหรือเกี่ยวกับชินไม่เห็นงอน ทีอย่างอื่นละผิดหูไม่ได้เลย”
โตยิ่งยิ้มกว้าง “เก็บรายละเอียดยิบอย่างนี้ รักผมแล้วละสิ”
“อร๊ายยยย ใครที่ไหนจะรักคนง่ายขนาดนั้น” เมเรทำเสียงแปลกๆ จะดันตัวเองออกจากอกกว้างแต่มือกลับสั่น “ปล่อยเหอะ หายมานานเดี๋ยวคนคิดว่าว่าทำอะไรกัน”
“พี่ๆคร๊าบบบ แถวนี้มีคนเปลี่ยนเรื่อง” โตทำเป็นร้องโวยวาย
เมเรหยิกแขนล่ำๆ ก็ทำได้แค่อ้อมแขนคลายออกพอให้หายใจได้เท่านั้นเอง
“ก็ได้ ยังไม่รักผมก็ได้ แต่ว่าผมกับเมเรรู้จักกันมาตั้งนานหลายปีแล้ว ผมรักในสิ่งที่เมเรเป็น จะโวยวาย เสียงดัง ติดหรู แต่เมเรก็จริงใจ”
“อะ แน่นอน ชั้นน่ะจริงใจเสมอ”
“แล้วเมื่อพี่ชินมีคนของเขาแล้ว เมเรจะไม่ให้โอกาสผมได้เลื่อนฐานะจากคนเฝ้ามองเป็นคนใกล้ชิดเลยหรือครับ”
เมเรขมวดคิ้ว หน้างอ “แต่นายเด็กกว่าชั้นนะ”
“ทำไมล่ะ รักเด็กอินเทรนด์ออก ใครๆก็อยากเป็นพี่เลี้ยงเด็ก มากกว่าพยาบาลคนแก่ทั้งนั้นแหละ”
คนช่างพูดกลับเริ่มนึกคำพูดมาต่อล้อต่อเถียงด้วยไม่ออก
“ผมรักเมเร รบกวนรักผมด้วยนะครับ”
“เหอะ” เมเรทำเสียงขึ้นจมูก เบี่ยงตัวออก แต่โตก้มลงมาหากดจมูกลงที่แก้ม
เมเรก้มหน้างุด เหมือนจะมุดลงไปในอกกว้าง “ไอ้บ้าลิงยักษ์ทะลึ่ง”
โตกระชับอ้อมกอดจูบผมเปียกๆของเมเรอีกครั้ง

=======-======-======

อาหารทะเลมื้อค่ำวันนี้ มีต้มยำปลาแซลมอนของโปรดของยูมาวางเป็นจานหลัก ขณะที่อาหารปิ้งย่าง มีบีมกับน้าหมงรับเป็นพ่อครัว
พี่ซินซินป้อนข้าวเย็นให้ไอ้ลูกอ๊อด จนอิ่มแปร้
“หนูอิ่มไปสามวันแล้วเนี่ย” ไอ้ลูกอ๊อดบอก
“ดีสิ ยายจะได้ไม่ต้องเหนื่อยป้อนลูกอ๊อดไง เพราะลูกอ๊อดกินอิ่มกลับไปบ้าน” พี่ซินซินบอก
น้าหมง วางจานปลาเผาบนโต๊ะแล้วแกะ
“คุณทานด้วยสิ ป้อนแต่ลูกอ๊อด” น้าหมงตักน้ำจิ้มทะเลราดปลาแล้วป้อนให้ซินซิน
ทันทีที่ปลาเข้าปากพี่ซินซินยังไม่ทันเคี้ยว ไอ้ลูกอ๊อดก็ประกาศคะแนน
“แปดเต็มสิบ”
“อะไรวะ หายไปไหน 2 คะแนน”
“น้าหมงต้องบอกด้วยว่า อ้ามมมมมมมมมมมมมมมม” ไอ้ลูกอ๊อดลากเสียงยาว จนทุกคนพากันหัวเราะ
พี่ซินซินขำจนหน้าแดง
น้าหมงคนขี้อายตักปลาอีกชิ้น “งะ งั้น ปะ ป้อนอีกชิ้นนะครับ”
พี่ซินซินจับมือน้าหมงหันปลายช้อนกลับไปหาน้าหมง
“อ้ามมมมมมมมมมม” พี่ซินซินบอก
พอปลาเข้าปากน้าหมงไอ้ลูกอ๊อดก็ประกาศคะแนนอีกครั้ง
“ร้อยเต็มสิบ”
“โห ยุติธรรมเที่ยงตรงมากไอ้ลูกอ๊อด” บีมช่วยสนับสนุน

เสียงคุยเสียงหัวเราะที่หน้าบ้านยังคงดังต่อไป พี่รีหันไปกดรับโทรศัพท์แล้วเดินเลี่ยงออกมาคุยที่กลางสนามหญ้า แต่ดวงตาสีเขียวหันไปมองหนุ่มน้อยที่อยู่ท่ามกลางเพื่อน และพี่น้อง 
ยูหันมามองแล้วชี้ถามไปที่บาร์บีคิวบนตะแกรงย่าง พอพี่รีพยักหน้ายูก็หยิบมา 3 ไม้รูดใส่จานเดินตามมายืนข้างๆ พี่รีเหนี่ยวเอวน้องเข้ามาหา พยักพเยิดเอาคางชี้ไก่กับสัปปะรด ยูใช้ส้อมจิ้มป้อน ปากพี่ก็ยังพูดต่อไป คาดว่าน้ำเสียงจะบ่งบอกว่ากำลังทำอะไรอยู่
“ก็ผมกำลังกินมื้อค่ำอยู่....วันนี้กินแต่เบียร์ เล่นน้ำทะเลครึ่งวัน เพิ่งได้กินนี่แหละ”
ปลายสายถึงได้รู้ตัว “ครับวันจันทร์คุยกัน”

วางสายไปแล้วพี่รีเหนี่ยวเอวยูเดินไปหาที่นั่งคุยอีกด้านของสนามหญ้า
“เขาโทรตามกลับไปทำงานหรือฮะ”
“ไม่ได้ตามกลับไป แต่โทรมาถามงานน่ะ เพราะไอ้หมงมันปิดมือถือหนี”
ยูหัวเราะลั่นจนกลุ่มที่อยู่ชายหาดหันมามอง
หนุ่มน้อยเลยตะโกนบอก
“น้าหมงปิดมือถือหนี พี่รีโดนเฉ่งเลย”
น้าหมงชี้ที่จมูกตัวเอง พี่รีเลยชี้ซ้ำ
“มึงแหละหมง ไม่ต้องมาทำหน้าตาใสซื่อเลย”
น้าหมงรีบคว้าบาร์บีคิวอีกไม้ใส่จานแล้วเอามาส่งให้พี่รีกับยู “ก็นานๆ กูจะได้ออกมาข้างนอก โดยที่ไม่ต้องกลับไปเขียนรายงาน อย่าโกรธนะเพื่อนนะ”
หนุ่มอารมณ์ดีวางจานบาร์บีคิวให้แล้วก็วิ่งกลับไปนั่งคุยกันต่อ
“อันที่จริงเราก็เองก็คุยกันทุกวัน แต่เหมือนมีเรื่องที่ผมยังไม่ได้เล่าให้พี่ฟังเยอะแยะไปหมด”
ยูบอกแล้วจิ้มสัปปะรดใส่ปาก
“แล้วพี่ล่ะ”
ดวงตากลมจ้องมองตรงๆ จนพี่รีต้องขยี้ผมอ่อนนุ่ม
“ตอนที่ไปอบรมที่ดีทรอยด์ ช่วงวันหยุดพัก 2 วันพี่กลับไปเท็กซัส”
ยูทำตาโต ตั้งท่าจะดีใจแต่ พอเห็นดวงตาสีเขียวที่มองไปในทะเลท่ามกลางความมืดก็เปลี่ยนเป็นคล้องแขนพี่ไว้
พี่รียิ้มเศร้า “ไปจนถึงหน้าบ้าน ได้แต่ยืนมองจากฝั่งตรงข้าม ไม่กล้าเดินข้ามฝั่งเข้าไปหา บอกตัวเองว่าฟอร์มกดโทรศัพท์ถามว่าสบายดีหรือเปล่าก็ยังดี แต่ก็ไม่กล้า ทั้งที่ยืนอยู่ตรงนั้นนานเป็นชั่วโมงได้เห็นเงาของพวกเขาเวลาที่เดินผ่านหน้าต่าง ในใจนึกถึงแต่ภาพของยู กับพ่อแม่ของยู .....”
ยูวางจานอาหารลงกับพื้นสนามหญ้า หันไปกอดแขนพี่ซุกหน้าลงกับแขนใหญ่
“พี่คิดถึงยู คิดถึงที่นี่ คิดถึงมาก....”
รู้สึกถึงน้ำตาอุ่นๆที่ต้นแขน พี่รีก้มลงหอมผมนิ่ม “ร้องไห้ เดี๋ยวพี่ก็โดนที่ชินของยูเช็คบิลจนได้”
ยูส่ายหน้า พี่รีเล่าต่อไปเรื่อยๆ
“พี่เชื่อมาตลอดว่า เราอยู่ได้ด้วยตัวเราเอง แต่ตอนที่นั่งเครื่องกลับไปอบรมต่อที่ดีทรอยด์ ก็ถามตัวเองว่าที่ไหนที่เราคิดว่าบ้าน ที่ไหนคือครอบครัวของพี่กันแน่ ทั้งที่พวกเขาอยู่ห่างออกไปแค่ไม่กี่ก้าว พี่ยังไม่กล้าพอที่จะเข้าไปหา แต่กับคนในอีกซีกโลกหนึ่ง คนที่ใช้ชีวิตแตกต่างจากที่พี่เป็นอยู่ พี่กลับรู้สึกอบอุ่น ทั้งที่รู้ว่าพ่อยูไม่ชอบพี่ พี่กลัวพ่อยูก็จริง แต่ไม่เคยรู้สึกแบบที่เกิดกับพี่ที่เท็กซัส”
“พี่ฮะ” ยูเงยหน้าขึ้นมามอง
“ทั้งที่พี่เกิดที่นั่นเติบโตที่นั่น พี่กลับรู้สึกว่าต้องปรับตัวและเป็นคนแปลกหน้าตลอดเวลา แต่เวลาที่อยู่ในบ้านยู ทั้งที่แม่ยูสอนพี่ทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยทำ ทั้งที่พ่อยูก็ดุไปสอนไป แต่กลับไม่เคยคิดว่ากำลังปรับตัวหรือเรียนรู้.....”
ยูปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้ม “แล้วพี่กล้าพอที่จะพูดแบบนี้กับพ่อผมหรือเปล่า”
พี่รีเช็ดน้ำตาให้ยู “ยูครับ”
“เรา 3 คนดีพอที่จะเป็นครอบครัวให้พี่มั้ยฮะ”
“ยู พี่ต่างหากที่ต้องถามยูว่า พี่ดีพอมั้ย ยูมีครอบครัวที่แข็งแรง จนไม่จำเป็นที่จะต้องมีพี่ยูก็อยู่ได้ พี่ต่างหากที่ต้องขอ”
ยูเช็ดน้ำตา สูดจมูก “กินคนอื่นเค้าไปแล้วจะมาพูดทำซึ้งอะไรเนี่ย”
พี่รีหัวเราะกอดหนุ่มตัวเล็กจมอยู่ในอ้อมแขน “งั้นขอพูดอีกนิดนะ”
“ฮื่อ..อย่าทำซึ้งนาน ผมไม่คุ้น”
“Honey I Love You”

คนใบหน้าเฉยเมยจ้องมองคู่ที่แยกไปนั่งอยู่ห่างออกไป ดวงตาสีอ่อนหยุดนิ่งที่น้องชายเนิ่นนาน กระทั่งมือใหญ่กอบกุมมือเรียวยาวไว้ ถึงได้หันมาสบตาสีฟ้า
“ยูร้องไห้”
“มันก็เป็นหน้าที่ของรี ที่ต้องเช็ดน้ำตาให้ยู”
ชินพยักหน้า ยังไม่ได้คุยกันต่อ เสียงเมเรก็ดังขึ้น
“สามทุ่มกว่าแล้ว ลูกอ๊อดขึ้นนอนเหอะ”
“อยู่บ้านหนูนอนสี่ทุ่ม” ไอ้ลูกอ๊อดเถียง ขณะที่พี่ซินซินจูงมือให้ลุกจากเก้าอี้
“ทำอะไรสี่ทุ่ม ดูละครล่ะสิ  มิน่ามันถึงได้แก่แดดแก่ลมนัก”
เมเรบ่นไปเรื่อย แล้วหันมาชี้นิ้วโตกับน้าหมงที่จะลุกตามมาด้วย
“ไม่ต้องตามมาเลย กินเหล้าไป วันนี้ลูกอ๊อดนอนห้องเมเรกับพี่ซินซินค่ะ”
“อ้าว... แต่ของลูกอ๊อดอยู่กระเป๋าใบเดียวกับน้า” น้าหมงบอก
“ก็ไปเอาของมาสิคะ เรื่องง่ายก็ทำให้มันง่าย อย่าทำให้มันยาก”
พอลูกอ๊อด พี่ซินซิน กับเมเรเข้านอน กลุ่มที่เหลือก็ย้ายเข้าไปกินกันต่อในบ้านพักอีกหลัง

เกือบเที่ยงคืนที่พี่เจมาส่งชินกับยูที่ห้องนอนติดกับพี่ซินซิน
“น้องยูครับ จัดห้องแบบนี้จริงๆหรือครับ”
ยูยิ้มกว้าง “พี่อยู่กับพี่ชายผมตลอดอยู่แล้ว ขอผมอยู่กับพี่ชายผมบ้างไม่ได้เหรอ”
พี่เจทำคอตกกลับลงไปกินเบียร์กับพี่รี น้าหมง โต และบีมที่ห้องนั่งเล่นของบ้านอีกหลังตามเดิม

อาบน้ำอีกครั้ง ล้มตัวลงนอน ยูพลิกตัวมาหาพี่ชาย “พี่ชิน”
“อือ”
“ผมว่า ผมรักพี่รี”
พี่ชายยิ้มกว้าง “อือ”
“พี่ว่า พ่อผมจะรักพี่รี เหมือนที่ลุงรักพี่เจหรือเปล่า”
“ไม่หรอก”
“ผมก็ว่างั้นแหละ”
“แต่เวลาที่แกอยู่กับพี่รี แกมีความสุขใช่มั้ย”
“ใช่ แต่เมื่อกี้ที่สนามหญ้าอ่ะ พี่รีเล่าเรื่องที่เขาไปบ้านพ่อแม่เขาที่เท็กซัส แต่เขาไม่ได้เข้าไปหาพ่อแม่เขา แต่กลับคิดถึงที่นี่ ทีนี้ผมก็บอกเขาว่า ขอให้เราเป็นครอบครัวของเขา มาถึงตอนนี้ผมว่า เหมือนผมขอเขาแต่งงานเลยอ่ะ”
“เออ เหมือน”
“หวาย พี่อ่ะ” ยูทำท่าถีบจักรยานอากาศ “ไรวะ”
“อ้าว เหมือนก็บอกว่าเหมือน แล้วแกก็พูดไปแล้ว”
“เออใช่” ยูหยุดการเคลื่อนไหวหันมาทำตาพองใส่พี่ชาย “แล้วเกิดพ่อไม่ยอมล่ะ”
“มันเป็นหน้าที่ของพี่รี ที่จะพิสูจน์ว่าเขาต้องการแค่ตัวแก หรือว่าต้องการครอบครัวอย่างที่เขาบอกกับแก”
ยูกลอกตาไปมาแล้วพูดกลั้วหัวเราะ “พี่รีซวยแน่ ทั้งพ่อ ทั้งพี่ แล้วยังเมเรคนที่นอนห้องข้างๆนี่อีก”
“สำคัญที่แกน่ะแหละ จะเอายังไงกันแน่”
“แล้วพี่ล่ะ”
“ก็ไปเรื่อยๆ”
“เบื่อจะถามพี่ว่ะ ถามทีไร ได้แต่คำตอบที่เหมือนไม่ตอบทุกที”
พี่ชินยิ้มกว้าง
“พี่ชิน”
“อือ”
“พี่เจน่ะ..เขาเคยบังคับ...ใช้กำลังกับพี่มั้ย”
“ไม่”
“ดีเนอะ พี่รีเค้าก็เคยหยุดได้นะ แต่วันนั้นเค้ากลับหยุดไม่ได้”
“เค้าคงคิดถึงยูมาก รวมกับเรื่องพ่อแม่ของเขา แล้วนิสัยเขาก็เป็นคนไม่ชอบรออยู่แล้วด้วย”
“ต่อไปผมควรทำยังไง”
ชินนิ่งคิด พี่รีไม่เหมือนพี่เจอย่างสิ้นเชิง “บอกให้เขาช้าลงอีกนิด”
ยูทำปากยื่น “ถ้าฟังก็ดีน่ะสิ”
“บอกกับเขา นายรักเขาก็ตามใจเขาอยู่แล้ว แล้วถ้าเขารักนาย เขาก็ต้องรู้จักถนอมนายเหมือนกัน”
ยูนอนมองเพดานคิดตาม
“หลับได้แล้ว” พี่ชายเตือน
“ฝันดีฮะ”
“อือ”
ยูหลับตาลง สักพักก็หลับสนิท แต่ชินยังคงลืมตามองน้องชาย
.........
พี่เจลุกจากหน้าโทรทัศน์ ที่กำลังเป็นช่วงพักเกมฟุตบอล ส่วน 3 หนุ่มที่หน้าจอยังคงวิพากษ์วิจารณ์เกมการแข่งขันกันอย่างสนุกสนาน
ตัวเองถือกระป๋องเบียร์เดินมาหาพี่รีที่ยืนมองทะเลท่ามกลางความมืด คนที่เคยไม่ถูกกันอย่างแรงแค่เบนสายตาหันมามองแล้วก็กลับไปมองอยู่ที่เดิม
“ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมกับพี่จะมากลายเป็นแบบนี้ได้”
พี่เจยกเบียร์ขึ้นจิบ “ต้องขอบใจรี ที่ช่วยเรื่องชินไว้ได้เยอะ”
“ผมก็มั่วไปเรื่อย จับโน่นผสมนี่”
“แล้วชั้นก็ไม่อยากเชื่อว่านายจะเปลี่ยนตัวเองได้มากขนาดนี้ จากคนรักสนุกติดเพื่อน กลายเป็นบ้างานติดแฟน”
“อันที่จริงผมก็ยังไม่ดีนักหรอก” พี่รีกอดอกยืนมองทะเล “ถึงจะบอกตัวเองให้ช้าลงยังไง แต่พอบทจะขาดสติขึ้นมา ก็บังคับเค้าจนได้ เวลานั้นมันก็รู้สึกดีที่ได้เค้า แต่พอผ่านไป ก็คิดว่าเออเรามันไร้ฝีมือจริงๆ”
“ก็ยังถือว่าเป็นคนละคนที่เคยทะเลาะกันในห้องนอนละนะ”
“ถามจริงๆ พี่หยุดได้ยังไง ในเวลาแบบนั้น”
พี่เจขมวดคิ้ว “กลัวมั้ง”
พี่รีหัวเราะเสียงแปลกๆ พี่เจเลยขยายความ “หรือนายไม่กลัวว่า ถ้าใช้กำลังไปแล้ว เขาจะจากไปไม่หันมามองนายอีกเลย”
พี่รีส่ายหน้า
“นายมันก็เป็นซะอย่างนี้” พี่เจเหมือนอ่อนใจ “ระวังเถอะ ถ้าเขาเจอคนที่ดีกว่านาย เขาจะไปชนิดไม่เหลียวหลังกลับมามอง”
พี่รีลูบอกตัวเอง “พี่ทำผมกลัวจริงๆนะเนี่ย”
“จริงนะโว้ย ยูน่ะนิสัยร่าเริง แล้วยังหน้าตาดี ฐานะดี เรียนเก่ง คิดหรือว่าจะไม่มีคนมอง ขณะที่ฝรั่งเจ้าชู้ไปเรื่อยเนี่ย มีแต่จะแก่ลง พุงพลุ้ย หัวล้าน....”
“เฮ้ย! พอเลยเจเรมี่ พูดอย่างกับตัวเองไม่แก่ลงงั้นแหละ”
“อย่างน้อยก็ไม่มีประวัติเจ้าชู้แล้วกันหนูรีนา”
“พี่นี่มัน....”
พี่รีหยุดเถียงกลางคำ เมื่อได้ยินเสียงบีมร้องทัก “พี่ชิน”
2 คนที่กำลังเถียงกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง....อีกครั้ง...หันมามอง ชินที่ใช้ไม้ค้ำพยุงเดินตรงมาหา
“ห้องข้างๆคือเมเรกับพี่ซินซินกับลูกอ๊อด อย่าทำน้องผมร้องไห้”
สีหน้าท่าทางของชินจริงจังมาก จนพี่รีเกือบยืนตัวตรงรับฟังคำสั่ง
“อย่าขัดใจยู เข้าใจมั้ย”
พี่รีพยักหน้า ชินถามย้ำ “เข้าใจมั้ย”
“ครับ เข้าใจครับ”
พอพี่รีวิ่งสวนกลับไปที่บ้านพักอีกหลัง ชินก็คลายยิ้มจนเหมือนหัวเราะไม่มีเสียง
“ร้ายนะเนี่ยเจ้าชายชิน” พี่เจบอกขณะที่พยุงพามาที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวที่ระเบียง ดึงให้มานั่งตัก
“หื้อ ผมตัวหนัก”
“ไม่หรอก อุ้มสบาย นี่ถ้าในบ้านไม่มีอีก 3 คนนั่งอยู่จะอุ้มให้ดู”
ชินหันมามองหน้า....ท่าถนัดของเขาน่ะแหละ....แล้วก็เอนตัวทิ้งน้ำหนักลงพิงอกหนา
โทรทัศน์ในบ้านยังมีเสียงนักวิจารณ์ฟุตบอล แทรกกับเสียงของนักวิจารณ์ตัวจริงในโทรทัศน์ ข้างนอกบ้านยังได้ยินเสียงคลื่น กับเสียงใบไม้ที่โดนแรงลมเสียดสี
ในอ้อมแขนมีเสียงหัวใจของคน 2 คน

“รักชิน”
“ฮื่อ”
“อะไรฮื่อ”
“ก็ฮื่อ มีอะไร”
ทวนถามพร้อมกับดวงตาจ้องมองมา
“ไม่มีอะไร ฮื่อก็ฮื่อสิ”
....เนอะ...จะไปมีคำถามอะไรมากมาย เขาอยู่ในอ้อมแขนอย่างนี้แล้ว จะสงสัยอะไรนักหนา....
ว่าแต่....
“บอกอีกทีไม่ได้เหรอ”
“บอกอะไร”
“แบบที่โรงพยาบาลน่ะ”
“ตอนไหน”
“ตอน.....เออ ไว้ก่อนก็ได้”
ชินหันมาอีกครั้งยิ้มหวานแล้วกดริมฝีปากสวยที่ริมฝีปากพี่ แต่พอจะถอยออกมือแข็งแรงกลับช้อนหลังศีรษะไว้ เสียงหัวเราะเบาๆจมอยู่ในคอ ขณะที่ท่าทีต่อต้านผ่อนคลายลง
........เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา........

--END--
วูบแรกที่เขียนพล็อตเรื่องนี้ คู่เจ-ชินจะมีแค่คิสจนจบเรื่อง ส่วนคู่ของรี-ยูจบแบบแยกทาง เมเรจะคู่กับโทระ กับปมซ้อนแล้วซ้อนอีกจนคนเขียนพล็อตยังสงสัยตัวเอง ว่าอะไรของตรูฟะ
สำหรับแม่ยกเมเร สารภาพว่าที่มาของชื่อคือ "กิ้งก่า (CHAMELEON)" อ๊่าซซซซ อย่าเพิ่งเขวี้ยงอะไรมานะ ผมว่ามันเป็นตัวน่ากลัว วุ่นวายก็จริง แต่เด็กผู้ชายก็ชอบมันไม่ใช่เหรอ =="
ส่วนชิน ตอนที่ทีอ่านก็บอกทันทีว่าไม่เขียนชินเพราะเขาไม่เข้าใจว่าคนนิสัยแบบนี้ ใครจะอยากอยู่ใกล้ ผมก็กลับมาแก้ไขอิมเมจชิน ที่มันต้องมีอะไรดีสิ คนใกล้ชิดถึงได้เชื่อและรักเขามาก แต่คนไกลไม่ชอบ แล้วก็โดนหั่นๆๆๆๆๆสารพัดปมออกไป
แต่หลายช่วงที่โดนตัดออกก็ตัดออกไปเลย แต่บางช่วงเอากลับมาเรียบเรียงใหม่ ในตอนที่หายไป
หวังว่าคุณจะอ่านอย่างมีความสุขเช่นเดิม
พบกันวันอาทิตย์นะครับ
ไจฟ์กับที
 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 05-07-2011 08:21:06

จบหวานซ๊าาาา

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 05-07-2011 08:50:07

กอดดด ขอบคุณไจฟ์ที
จบแบบอิ่มเอม
มีตอนพิเศษชิมิคะ ฮี่ๆๆๆ
รอจ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 05-07-2011 08:54:59

ดีใจที่ไม่จบแบบที่คุณไจฟ์บอกมา
ไม่งั้นคงได้มีร้องไห้กันบ้างแล้วแน่ๆ
ลูกอ๊อดน่ารัก และแก่แดด มากมาย
จบแบบมีความสุขกันทุกฝ่ายเลย
รออ่านตอนพิเศษวันอาทิตย์
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 05-07-2011 09:30:11

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ขอบคุณที่จบอย่างมีความสุข
ขอบคุณที่เรื่องไม่ดราม่า
ขอบคุณที่ให้ข้อคิดหลายมุม
ขอบคุณที่ลงเรื่องสม่ำเสมอ
อยากอ่านเรื่องของไจฟ์ทีต่อไปเรื่อยๆ
อยากอ่านอย่างมีความสุขทุกวัน
รอวันอาทิตย์จ้ะ :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 05-07-2011 10:00:37

แฮปปี้กันถ้วนหน้า มีความสุข >_<

แอบเสียน้ำตาเบาเบาให้พี่รี ตอนพูดถึงครอบครัวตัวเอง T^T

+1  :n1:  ขอบคุณนะคะ คุณไจฟ์ น้องที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 05-07-2011 10:18:13

เม้นนี้ไม่มีอะไรมาก แค่..........อยากจะบอกว่า

ขอบคุณมากๆเลยครับ คุณไจฟ์ คุณที  +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 05-07-2011 10:42:14

จบได้น่ารักมากๆ เลย...พี่ชอบนะครับ
อ่านแล้วได้หลายอารมณ์ดี
โลกแห่งความจริง แบบที่พี่รีต้องเจอ และโลกที่อยากให้เป็นแบบครอบครัวของยู
เห็นชัดดีนะ...ว่าเหรียญมันมี 2 ด้านเสมอ...+1 และรออ่านวันอาทิตย์ครับผม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-07-2011 10:44:01

จบแล้วววววววว แฮปปี้มากๆๆๆด้วย :กอด1:
มีความสุขกันทุกคนเลย ไม่รวมโทระ :laugh:
แอบตกใจนะเนี่ยที่ตอนแรกพล็อตที่วางไว้จะให้น้องยูกับพี่รีแยกทางกัน :serius2:
ขอบคุณที่เปลี่ยนใจนะคะ :กอด1:
รออ่านเรื่องต่อไปค่า คราวนี้จะตามตั้งแต่ตอนแรก ไม่ดองแล้วแหละ :o8:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 05-07-2011 10:45:09

จบลงแล้วความอบอุ่นและมีความสุข
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 05-07-2011 11:14:40

+1 แทนคำขอบคุณค่ะ จบได้สวยเลย  o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 05-07-2011 11:25:34

 :กอด1:  :n1:

แฮปปี้ ^___________^
น้องยูทามให้ทั้งหัวเราะ ทั้งยิ้มแก้มจะแตก
เมเร ก้อหลุดซะน่ารักเรย อิอิ
พี่ชิน ก้อทามเค้าหลุดหัวเราะตอนจบด้วย
ยังจะแกล้งตีบทพี่ชายมาดขรึม อิอิ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองมากคับ
ที่ทำให้คนอ่านอย่างพวกเรามีความสุข
ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 05-07-2011 13:04:46

จบพี่รีกับน้องยูแยกทาง เหอะๆๆๆ  น่ากลัวที่สุด แบบนี้ดีแล้วค่ะ
เมเรก็มีโตคอยดูแล พี่เจก็สุขเกินหน้าเกินตากับน้องชิน ฮ่าๆๆๆ
รอตอนพิเศษวันอาทิตย์ค่ะ เฮ้อ...รู้สึกว่ามันนานจัง  :laugh:
ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-07-2011 13:14:56

เจชิน รียู โตเมเร  น้าหมงซินซิน ครบคู่ แฮปปี้เอ็นดิ้ง

รออาทิตย์นี้มาแบบพิเศษๆน้า

 o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 05-07-2011 14:16:27

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 05-07-2011 14:18:55

สนุก อบอุ่น น่ารัก
ขอบคุณกับเรื่องดีๆอีกเรื่องนะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 05-07-2011 14:41:36

+1 ให้กับตอนจบ หวานๆ อบอุ่นๆ
ขอบคุณสำหรับเื่รื่องสนุกจ้ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 05-07-2011 15:14:05

จบสวย.....หวานซะ

ขอบคุณมากที่แต่งมาให้อ่านจ้า +1

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 05-07-2011 18:15:22

จบแบบ แฮปปี้ สุดยอดดดคะ


เจอกันวันอาทิตย์งับ :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 05-07-2011 18:16:16

จบดี อบอุ่น มีความสุขถ้วนหน้าค่ะ 
(ถ้าจบแบบพล๊อตแรกที่บอกมา คงอกแตกตายกันหลายคนนะ  แหะๆ  :a5:)

ขอบคุณไจฟ์กับทีมากๆนะคะ
รอวันอาทิตย์ค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 05-07-2011 21:25:30

Happy Ending ดีแระค่ะ เราชอบ อิๆ

ขอบคุณคุณไจฟ์ สำหรับเรื่องสนุกๆอีกเรื่องค่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 05-07-2011 22:16:25

ลูกอ๊ออดน่ารักปนแก่แดดจริงๆ เลย

ร้ากกกกกกกชินที่สุดค่ะ ยิ่งฉากตอนจบนี่ยิ่งน่ารักอ่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 06-07-2011 01:54:13

ขอบคุณสำหรับตอนจบหวานๆ
และขอบคุณมากๆ สำหรับการหั่นพล็อตวูบแรกไป
 :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 06-07-2011 03:07:46

จบแบบ มีความสุข  ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[ :-[

ขอบคุณนิยาย ดีดี ของคุณใจฟ์ นะครับบ  ขอบคุณครับบบ

 :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 06-07-2011 06:09:32

เป็นตอนจบที่มีความสุขจัง ทุกคู่รัก Happy
แต่ดูเหมือนคู่รองจะหวานแหววกว่าคู่หลักนะ 555
ดีใจกับชิน ที่ออกจากคุกความคิดของตัวเองได้สำเร็จ
ดีใจกับพี่รี ที่จะมียูมาเติมเต็มเรื่องครอบครัวให้
ดีใจกับโตและเมเร ที่ต่างฝ่ายต่างคบกันที่จิตใจ ไม่ใช่เปลือกนอก
และดีใจที่ได้เจอคนเขียน ที่ไม่เคยหยุดนิ่งหรือละเลยกับเรื่องที่ตัวเองแต่งมาโดยตลอด

ขอบคุณน้องชายทั้งสอง แล้วเจอกันวันอาทิตย์ครับ   :m18:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 06-07-2011 07:09:20

ดีใจที่แฮปปี้เอ็นด์ทุกคู่ค่ะ
 :กอด1:

ขอบคุณคุณไจฟ์และน้องทีมากค่ะ  :L1:

รออ่านผลงานเรื่องต่อไปค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 06-07-2011 07:44:13

จบแบบมีความสุขกับหลายคู่  คนอ่านอย่างเราๆ ก็ยิ้มแก้มปริ เค้าไม่นิยมจบแบบมาม่าเท่าไรอ่ะ
ขอบคุณคุณไจฟ์กับทีมากนะค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 06-07-2011 19:16:36

อ่านงานของคุุณไจฟ์ไม่เคยผิดหวัง อ่านแล้วเต็มอิ่มในอารมณ์จริง ๆ
มีความสุขกับชิน+เจ ยู+รี พี่ซินซิน+น้าหมงและคู่ surprise คือ เมเร+โต
 :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 06-07-2011 20:40:46

 :pig4:นะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
 +1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 06-07-2011 23:44:06

ขอบคุณมากคร๊าบบบบบบบบบบ  เรื่องนี้สนุกดีอ่านมาสองวันกว่าจะจบ งงกับตัวละครเหมือนกันช่วงแรกนะ ขอตอนพิเศษยู+รี ด้วยนะจ้า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 08-07-2011 02:12:10

อยากอ่านตอนพิเศษ   

ได้โปรด.....................................

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MadamLilac ที่ 08-07-2011 16:40:44

จบด้วยความรู้สึกดี ที่เหมือนถูกเติมเต็มในทุกคำถามก่อนหน้านี้

วันนี้วันอะไร ยังไม่วันอาทิตย์อีกหรือเนี่ย
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(ตอนจบหน้า 33 ครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: beamJ ที่ 08-07-2011 18:50:09

ทักทายค่ะ^^
เดี๋ยวไปอ่าน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-07-2011 05:15:47

(นี่คืิอตอนที่หายไป ด้วยเหตุผลที่ว่า >> แฟนคลับและการแอบชอบมีอยู่แล้วหลายเรื่องในบอร์ดนี้<< กลับมาเขียนใหม่ ออกมาเป็นเช่นนี้)

(พิเศษ 1 เจชิน)

นักศึกษาในห้องเรียนเคมี 101 หยุดพูดคุย เมื่อประตูห้องบรรยายเปิดออกแล้วชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งก้าวเข้ามาในห้องพร้อมแฟ้มเอกสาร เสียงไม้เท้ากระทบพื้นเป็นจังหวะ นักศึกษาหลายคนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เตรียมพร้อมถ่ายภาพ เมื่อวางแฟ้มลงกับโต๊ะ ชายหนุ่มกวาดตามองไปรอบห้อง
“โปรดเก็บโทรศัพท์ของคุณ เคมี 101 ไม่ต้องบันทึกภาพ เพียงแต่คุณจับปากกาแล้วใช้สมองของคุณคิดตามที่ผมพูด ก็สามารถสอบผ่านได้แล้ว”
เสียงที่ตามมามีทั้งเสียงหัวเราะขำและเสียงถอนหายใจแสดงความผิดหวัง
ผู้บรรยายหยิบชีทเอกสาร แจกให้คนที่อยู่ด้านหน้า ส่งต่อไปด้านหลัง การบรรยายดำเนินต่อไป เรื่อยๆ จนหมดชั่วโมง ก็หันไปลบกระดาน มีนักศึกษาสาวยืนบิดมืออยู่ที่หน้าโต๊ะอาจารย์
“ครับ”
“หนูช่วยถือเอกสารให้มั้ยคะ”
ผู้บรรยายยิ้มไม่เปิดปาก “ขอบคุณครับ ผมถือได้”
แต่นักศึกษาหญิงยังคงยืนรอจนผู้บรรยายเก็บเอกสารใส่แฟ้ม
นักศึกษาชายสูงใหญ่ตาเรียวยาวก้าวเข้ามา “เฮ่ยชิน ด๊อกให้มาตามไปดูแล็บ”
ชินพยักหน้า  ต่อเข้ามาแย่งแฟ้มไปถือให้แล้วก้าวออกมาพร้อมกัน “มึงปิดโทรศัพท์เหรอ”
“อือ”
“กูบอกด๊อกแล้ว ว่ามึงมีสอนมึงไม่เปิดเครื่องหรอก แมร่งก็โทรกัน กูเลยบอก เดี๋ยวให้มึงกลับไปฟาดเรียงตัว”
ชินได้แต่ส่ายหน้า เหลือบไปเห็นนักศึกษาสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก็ถอนหายใจหนักๆ
“นิดๆหน่อยๆน่า เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงจิตใจ”
“เหมือนมึงล่ะสิ”
“เออสิ กูถึงไม่เกี่ยงสักนิดที่จะวิ่งข้ามฟากจากฝั่งวิทย์มานิเทศศาสตร์เนี่ย”
“กูรู้สึกเหมือนเป็นตัวประหลาด มีเขา หรือมีหางงอกอยู่”
“เหรอ อยู่ตรงไหน เอามาใส่ให้กูก็ได้นะ กูชอบ”
พอลงมาถึงหน้าตึก ต่อก็มองหารถ
“รถมึงล่ะ”
“จอดอยู่คณะ กูเดินมา”
ต่อหันมาทำหน้าตาไม่อยากเชื่อ “โห..ห่าชิน มึงหอบชีทกับแผ่นใสเดินมานิเทศฯเนี่ยนะ กูละเชื่อมึงแล้ว”
เพื่อนชวนคุยไปเรื่อย ๆ เดินข้ามฟากกลับไปที่ตึกเรียน เดิมชินก็เป็นคนขาวซีดอยู่แล้ว ยิ่งพอต้องทำโครงงานกับด๊อกเตอร์ไม่ค่อยได้เจอแดดยิ่งซีดกว่าเดิม
พอมาถึงเทอมสุดท้ายด๊อกเตอร์ให้ไปช่วยงานช่วยสอนนิเทศน์ปี 1 ถึงได้ถือโอกาสเดินไปสอน ไม่ได้รีบร้อนอะไร

เดินเข้ามาในคณะ ผ่านกลุ่มนักศึกษากลุ่มใหญ่ ต่อหันไปทักทายน้องรหัส ขณะที่ชินเดินไปที่ลิฟท์ไม่ได้หันไปมองด้วยซ้ำว่าที่โต๊ะมีใครอยู่บ้าง
“พี่ครับ” เทียนน้องรหัสปี 4 เรียกไว้ ชินหันมามอง “อาทิตย์หน้าวันเกิดทรายน้องรหัสปี 1 นะพี่”
ชินพยักหน้า เปิดกระเป๋าสตางค์ส่งแบงค์พันให้ 2 ใบ
เทียนรับมาแล้วถาม “ทรายมันเลี้ยงที่บ้านด้วย แต่ผมอยากพาไปกินร้านแถวนี้ ไม่ก็ที่นี่ พี่ว่าที่ไหนดี”
นั่นแหละ ชินถึงได้หันไปมองรอบๆ ไม่ได้มีแค่ปี 4 กลุ่มของเทียนหรอก กลุ่มของ ปี 2 ปี 3 ที่กระจัดกระจายอยู่แถวนี้ก็ยังรอฟัง 
“กินเที่ยงที่นี่สิ จะได้กินด้วยกันทุกคน”
ท่ามกลางเสียงเฮ ต่อรีบท้วง “เฮ้ย หลายตังค์นะมึง พิซซ่ากี่ถาดจะพอเนี่ย”
ชินเปิดกระเป๋าอีกครั้ง ส่งแบงค์พันให้อีก 3 ใบ เทียนรับไว้แต่ก็รีบออกตัว “เดี๋ยวผมกับไอ้ปี 2 ปี 3 ออกที่เหลือเองพี่”
ชินบอกนิ่งๆ “ไม่พอก็บอก”
“พอพี่พอ” สาวไก่น้องรหัสปี 3 รีบบอก “ก็อย่างที่พี่ต่อบอกน่ะแหละ กะสั่งแต่พิซซ่า งดพวกเครื่องเคียง ส่วนเครื่องดื่มให้ถือมาเอง ไม่งั้นเลี้ยงไม่ไหวหรอกพี่”
ชินขมวดคิ้ว “งั้น 5 พันคงไม่พอเอาอีกมั้ย”
“เย๋ย พี่ พอๆ” สาวไก่ยังคงยึดนโยบายพอแล้วพี่ “กินกันคนละชิ้นวันเกิดไอ้ทราย ไม่ได้ทำบุญคณะนะพี่”
ชินยกยิ้มที่มุมปาก ทำสาวไก่หน้าแดงโดยไม่รู้ตัว
เมื่อลิฟท์เปิดออก ชินก็เดินเข้าไปในลิฟท์ มีต่อถือของตามมายืนข้างๆ

“มึงแมร่งใจใหญ่ว่าชิน” ต่อบ่น
“ไม่ใช่หรอก ก็คนนั่งกันอยู่เต็ม บอกให้ไปเลี้ยงกัน 4 คนมันไม่เหมาะ”
“แต่ใครๆก็ทำอย่างนี้ ยังขอเงินแม่มาเรียนกันทั้งนั้น” ต่อพูดแล้วนึกขึ้นมาได้ “เออ กูลืมไปมึงทำงานแล้วนี่หว่า เอองั้นก็เลี้ยงไปเหอะ”
ชินหัวเราะพลางส่ายหน้า

พอถึงวันเกิดของทรายปี 1 ในสัปดาห์ถัดมาปรากฏว่างานใหญ่กว่าคาดคิด เพราะกลายเป็นว่า บรรดาปี 5 พากันลงขันสมทบให้เทียนจัดเลี้ยงวันเกิดให้ปี 1 ทั้งหมด
“ไม่ว่าพวกมึงจะเกิดวันไหน ปีไหนพวกกูเลี้ยงมึงครั้งนี้ครั้งเดียว เพื่อประหยัดทั้งเวลา และเงิน” ต่อประกาศต่อหน้า ถาดพิซซ่า ไก่ เบอร์เกอร์ สลัด ขนมปัง ลาซานย่า และสปาร์เก็ตตี้เรียงราย
นียืนมองอึ้งๆ “จะกินกันหมดเหรอเนี่ย”
“สบายมากพี่” กลุ่มนักศึกษาชายรีบส่งเสียงท้วง

น้องทรายถือจานใส่พิซซ่า กับสปาร์เก็ตตี้มาส่งให้ชิน “พี่คะ”
“สุขสันต์วันเกิดครับ”
ชินส่งกล่องของขวัญใบเล็กให้ แล้วรับจานมา
เสียงกรี๊ดกร๊าดดังรอบตัว
หนุ่มชาติปี 2 สาวไก่ปี 3 และเทียนปี 4 ที่ยืนเรียงแถวอยู่ข้างหลังทำเป็นยิ้มเอาใจ
"พี่คร๊าบบบบบ"
ชินยิ้มขำส่งกล่องของขวัญขนาดเท่ากันเป๊ะส่งให้ทุกคน
“โอ้ย อิจฉาสายรหัสชินอ่ะ ได้ของขวัญกันทุกคนเลย” นีบอกขำ เลยโดยสายรหัสตัวเองโวย
“แล้วทำไมพี่ไม่ให้เราล่ะ”
“ก็ให้กินแล้วนี่ไง โวยอะไรกันเนี่ย” นีเพิ่งนึกได้หันไปดุน้องๆ   
กินเที่ยงเสร็จภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เพราะทุกคนต่างก็มีเรียนบ่าย
เลิกเรียนชินขับรถกลับบ้านเองตามปกติ แต่พอสองทุ่มกว่าๆ ยูน้องรักก็โทรมาหา
“พี่ชาย พี่ไม่มีเฟส ไม่มีบล็อคจริงๆหรือเปล่า”
“ไม่มี”
น้องชายนิ่งเงียบไปแล้วก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องเรียน เรื่องงานที่ศูนย์การเรียนรู้ไปเรื่อย กระทั่งเกือบเที่ยงคืนที่พี่เจกลับบ้าน
“ชิน วันนี้เป็นยังไงบ้าง”
“เรียนครึ่งวัน เข้าแล็บอีกค่อนวันจนสองทุ่มก็ออกจากมหาลัยกลับบ้าน”
พี่เจพยักหน้า ทำเหมือนจะไปอาบน้ำแต่ก็กลับมามองคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง หันกลับไปกลับมาจนชินต้องถามเอง
“มีอะไร”
พี่เจส่ายหน้า แล้วกลับเข้าห้องไปอาบน้ำ
จนกระทั่งพี่เจออกมาจากห้องน้ำชินยังรออยู่ในห้อง

“พี่จะไปเชียงใหม่เมื่อไหร่”
“อีกสักสองวัน”
ชินพยักหน้ารับรู้แล้วเดินไปปิดไฟ
“ชิน....”
“ครับ”
พี่เจมองคนขาวซีดแล้วก็เปลี่ยนใจอีกครั้ง
“พี่มีอะไร วันนี้ยูมันก็เหมือนจะถาม จะบอกอะไรแล้วก็มาแค่ครึ่งประโยคเหมือนพี่”
“วันนี้ชินมีงานเลี้ยงอะไรหรือเปล่า”
“มี”
“ใครหรือ”
“ก็เลี้ยงกันทั้งคณะน่ะแหละ”
พี่เจได้แต่เดินตามมาล้มตัวลงนอนข้างๆ
“เลี้ยงอะไรทั้งคณะ ไปประกวดอะไรชนะมาหรือไง”
ชินลุกขึ้นนั่ง ทำให้พี่เจลุกขึ้นตาม
“วันเกิดน้องสายรหัสผม ชื่อทรายอยู่ปี 1 เมื่ออาทิตย์ก่อนไอ้เทียนปี 4  มาขอตังค์ไปเลี้ยงวันเกิดให้น้อง แล้วก็ถามว่าจะเลี้ยงที่ไหนดี แต่เพราะว่ามันถามใต้ถุนตึก คนรอกินด้วยเพียบ ก็เลยบอกให้เลี้ยงที่ใต้ถุนตึกน่ะแหละ สุดท้ายก็กลายเป็นปี 5 ลงขันกันเลี้ยงวันเกิดรวดเดียวกันทั้งคณะ” เล่ายืดยาวผิดวิสัย เพราะไม่อยากให้พี่มีคำถามค้างคาในใจ
พี่เจพยักหน้า “งั้นของขวัญนั่น”
“ก็ให้ทั้ง 4 คน”
“หมายถึงให้ทั้งเทียน ชาติ ไก่ แล้วก็ทรายใช่มั้ย”
“ใช่”
พี่เจถอนหายใจยาว “เอาละ นอนได้”
“เดี๋ยว”
“หือ อะไร”
“ไปเก็บเรื่องนี้มาจากไหนอีกเนี่ย”
“ก็....”
อ้ำๆอึ้งๆ ไปก็เปล่าประโยชน์ พี่เจลุกมาเปิดโน๊ตบุ๊ค เข้าเมลมีรูปของงานเลี้ยงที่คณะวันนี้ส่งมาให้พี่เจ ปัญหาก็คือทั้งที่มีคนตั้งมากมายตั้งแต่ปี 1 ยังปี 5 แต่ภาพที่ส่งมาช่างเฉพาะเจาะจงชินส่งยิ้มหวานเชื่อมให้น้องทรายปี 1 ทุกช็อตตั้งแต่น้องเอาจานอาหารมาให้จนถึงรับของขวัญวันเกิดด้วยท่าทีเอียงอาย กับยังมีรูปของชินในหลากหลายมุม
แถมด้วยการเข้าบล็อคเจ้าชายชินแห่งคณะวิทยาศาสตร์ ภาพมากมายพร้อมข้อมูลเกี่ยวกับตารางเรียน ตารางช่วยสอนพร้อมสรรพ
จะว่าไปคนที่ถ่ายรูปงานเลี้ยงที่คณะวิทย์ก็เก่งมากทีเดียวที่ถ่ายออกมาแล้วชินกลายเป็นคนอ่อนโยน ไม่ใช่เจ้าชายน้ำแข็งตัวจริง ผิดก็แต่ไอ้รูปไม่กี่รูปที่ทำให้เกิดอาการคิดมาก ขณะที่รูปส่วนใหญ่ที่มีการนำมาอัพคือภาพแอบถ่าย ดวงตากลมมองตรงไปข้างหน้า สีหน้าเฉยเมย
คลิกดูรูปไปเรื่อยๆ แล้วเลื่อนกลับไปเจอเซ็ทภาพงานเลี้ยงวันนี้อีกรอบ พอจะเดาได้ว่า รูปปัญหาคือรูปที่ส่งยิ้มหวานให้น้องรหัสพร้อมกับส่งของขวัญให้ ชินหันมามองพี่เจ แล้วขยับเข้ามานั่งตัก
“ใครส่งมาให้”
 ...โปรดเข้าใจว่าเจ้าชายกำลังอ้อน...
“ก็..เพื่อนๆของชิน”
“นี”
“ใช่”
“แล้วใครอีก”
“ที่มีเมลพี่ก็นีคนเดียว อื่นๆพี่ก็เข้าไปดูในบล็อคแล้วก็เซฟรูปไว้”
ชินถอนหายใจแรง ๆ ท่าทางขัดใจสุดฤทธิ์ “ยังไม่เลิกอีกหรือเนี่ย”
“ก็เรื่องขำๆของคนวัยเรียน เดี๋ยวก็เลิกแล้ว”
“แล้วพี่ล่ะ” ชินลุกขึ้นยืนหันมามอง ทำให้พี่เจลุกขึ้นไปด้วย
“อะไร”
ก็รู้มานานเรื่องที่เขาไม่ชอบให้ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเขา รวมถึงไอ้นิสัยแข็งๆ ทื่อๆ แบบนี้ด้วย แต่ว่าวันนี้ทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน กว่าจะได้เข้าบ้านก็ห้าทุ่มเที่ยงคืน ความอ่อนล้ามันมี ความเหน็ดเหนื่อยก็ยังเยอะ ชักเริ่มไม่อยากคุยต่อ
“พี่ไม่ได้ทำงานแล้ว ทำไมยังเล่นอะไรแบบนี้อยู่อีก”
“ก็พี่เป็นแฟนคลับชินไง ไม่ดีเหรอ”
“ไม่ ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ พี่น่าจะรู้เรื่องนี้ดีที่สุดไม่ใช่หรือไง”
“พี่รู้ แต่ว่ามันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของพี่ หรือคนที่ชอบชิน”
“แล้วพอพี่เห็นภาพที่มันไม่มีความหมายอะไรเลย พี่ก็เอามาคิด มาถามผมเนี่ยนะ”
“พี่ถามเพราะพี่สงสัย หรือว่าชินอยากให้พี่คิดระแวงไปเรื่อย”
“ระแวงผมเนี่ยนะ!”

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เราโกรธพร้อมกัน
แต่มันก็เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เมื่อความโกรธเริ่มนำหน้าทุกอย่างพี่เจจะเริ่มนิ่ง แล้วก็หันไปคว้ากระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถ

“อย่าไปนะ”
พี่เจหยุดที่หน้าประตูห้องพัก
“แต่พี่ไม่อยากทะเลาะกับชิน”
“ผมก็ไม่ได้อยากทะเลาะ แต่พี่เข้าใจความรู้สึกของผมมั้ย ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ ผมไม่ใช่ดารา ผมไม่ใช่คนประหลาด คนอื่นอาจชอบที่มีคนทำอะไรแบบนี้แต่ผมไม่”
“แล้วชินเข้าใจความรู้สึกของพี่มั้ย พี่ดีใจที่คนรักของพี่เป็นที่รักของทุกคน วันที่พี่อยู่ที่อื่น แต่พี่ก็ยังได้รู้ความเคลื่อนไหวของชิน”
“เราก็โทรหากันอยู่เรื่อยๆแล้วนี่นา การที่ผมไม่มีเฟส ไม่เล่นแชทมันแปลกนักหรือไง”
พี่เจถอนหายใจแรงๆ จะหันหลังเดินออกจากห้องอีกครั้ง แต่ชินเรียกไว้
“บอกว่าอย่าไปไง”
“พี่บอกแล้วว่าไม่อยากทะเลาะกัน”
“ผมไม่ชอบความวุ่นวาย”
พี่เจถอนหายใจยาว “ขอโทษที่วุ่นวาย” พอจะขยับก้าวขาออกจากห้องชินก็เรียกไว้
“ไม่ให้ไป”
พี่เจหันมามอง “แต่เรากำลังทะเลาะกัน ชินยืนอยู่ในมุมของชิน บอกกับพี่ว่าชอบไม่ชอบอะไร พี่เองก็ยืนอยู่ในมุมของพี่”
ชินก้าวเข้ามาหา สีหน้าเฉยเมย ดึงมือกลับเข้ามาที่โซฟา
“นั่ง”
พอพี่นั่งลงชนก็นั่งลงข้างๆ แล้วนอนหนุนตัก
พี่เจก้มมองแล้วบอก “ง่วงก็เข้าไปนอนในห้องดีกว่า”
ชินลุกขึ้นนั่ง แล้วเดินตามพี่เข้าไปในห้องนอน
“สรุปเรื่องมันเริ่มจากอะไรเนี่ย”
พี่เจขยับเข้ามานอนเบียดยกศีรษะเล็กหนุนแขนโอบเอวไว้
“พี่หึง” คนตัวโตยอมรับ
“หึงแบบแปลกๆทุกทีด้วย”
“ว่าแต่คนอื่น ตัวเองไม่แปลกหรือไง โกรธด้วยเรื่องแปลกๆ”
“ไม่แปลกซักหน่อย ผมไม่ชอบเรื่องวุ่นวายแบบนี้มาตั้งนานแล้ว”
“งั้นพี่ก็หึงแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่แปลกเหมือนกัน”
ชินช้อนตาขึ้นมอง “แล้วเมื่อกี้จะไปไหน”
“ไม่รู้เหมือนกัน ขับรถไปเรื่อยๆมั้ง”
“ไม่ได้ไปร้านเหล้าเหรอ”
“ไปได้ไง ใส่ชุดนอน”
“แฟนซีไง” ชินบอกแล้วทุบอกกว้างดังปึ้ก พี่เจยิ้มกว้างแต่ทำร้องโอดโอย
“ห้ามโกรธแล้วออกจากบ้าน คนที่ยืนอยู่ในบ้านมันรู้สึก......”
ชินหมดคำพูด แต่เพราะอยู่ด้วยกันมานาน ทำให้พอจะรู้ว่าคำที่ชินเว้นไว้คือคำว่าอะไร และเพราะอยู่ด้วยกันมานานเหมือนกัน ที่ทำให้รู้ว่า อย่าเซ้าซี้ถาม
“ครับ”
ยิ้มหวานคลี่ออก “ขอบคุณครับ” แล้วตามมาด้วยจูบ

=-+-=-+-=

ที่จอดรถในมหาวิทยาลัยเป็นสิงของหาากเสมอ แต่พี่เจก็หาที่จอดรถจนได้ แล้ว ถือหนังสือให้ชิน เดินข้างกันมาถึงอาคารเรียน
ใจก็อยากทำหน้าตาเฉยๆ เคร่งๆ เหมือนคนที่เดินมาด้วยกันอยู่หรอกนะ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะส่งยิ้มไปทั่ว เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
พบกับรุ่นน้องของชินหลายคน แต่ยิ่งคนรอบตัวส่งยิ้มมามากเท่าไหร่ ชินก็กลับยิ่งนิ่งเฉย จนสุดท้ายชินก็หันมาบอก
“พี่ส่งแค่นี้แหละ ผมขึ้นไปรอที่ห้องแล็บเลยดีกว่า”
พี่เจพยักหน้า “หกโมงเย็นพี่มารับ”
“ครับ”
ชินก้าวเข้าลิฟท์ไปแล้วแต่พี่เจหันกลับมามองกลุ่มนักศึกษาที่นั่งอยู่ แน่นอนว่าถ้าเวลามีใครสักคนยืนเด่นเป็นยักษ์เฝ้าลิฟท์เหมือนคนนี้ มันก็จะกลายเป็นการดึงทุกสายตามาอยู่แล้ว แต่นักศึกษาหญิงคนที่อยากพบกลับเพิ่งออกมาจากลิฟท์อีกตัว
พี่เจส่งยิ่มกว้างทักทาย ถึงจะมาบ่อย แต่ก็เผื่อไว้ก่อนว่านักศึกษาสาวคนนี้จะไม่รู้จักกัน
หญิงสาวตัวเล็กน่ารักส่งยิ้มตอบ เมื่อเดินผ่านไปมือข้างซ้ายยกขึ้นกอดหนังสือเรียน
พี่เจหยุดชะงักหันกลับไปมองตามแล้วตัวคำถามก็เข้ามาวิ่งเล่นอยู่ในสมอง ยังได้ยินเสียงเพื่อนๆของหญิงสาวคนนั้นพูดกลั้วหัวเราะ
“อุ๊ยเขาหันมามองตามแกด้วยหล่ะ”

บอกกันตามตรงเมื่อมาถึงบรรทัดนี้ว่า พี่เจยักษ์รูปหล่อใจดีกำลังเกิดอาการจิตตกกลับมาอีกครั้ง และคาดว่าไอ้อาการนี้มันจะชัดเจนจนกระทั่งกลับมารับชินในตอนเย็น
ชินก้าวออกมาจากลิฟท์พร้อมกับกลุ่มเพื่อนทุกคนสวัสดีพี่เจ
“ยังไม่เสร็จหรือ” ถามเพราะไม่เห็นมีใครถือหนังสือเรียน
“ยังค่ะ”
“อ้าว” พี่เจหันมาหาชิน “งั้นพี่รอก็ได้”
“กลับเหอะ” ชินบอกสั้นๆ “รถอยู่ทางไหน”
พอเข้ามาในรถชินก็เอาไม้เท้าวางไว้ที่เบาะด้านหลัง แต่ตอนที่มองผ่านใบหน้าพี่ ก็รู้สึกได้เองว่าพี่กำลังเครียด
คนอารมณ์ดีอยู่ๆก็เงียบเฉย ต่อให้เป็นคนอื่นก็รู้ถึงความผิดปกตินี้
รอจนอาหารค่ำผ่านไป ชินก็ถาม “ใครพูดอะไรมาอีกล่ะ”
...เบื่อเด็กรู้ทันว่ะ....
“เปล่า”
“นับหนึ่งถึงสาม”
“ก็เปล่า”
“แล้วกำลังคิดอะไรอยู่”
“พี่ไม่เห็นชินใส่สร้อยข้อมือที่พี่ซื้อให้มาหลายวันแล้ว”
ชินไม่ได้พูดอะไร แค่เดินกลับไปที่ห้องนอน มีพี่เดินตาม
ชินเปิดลิ้นชักโต๊ะหยิบกล่องไม้ออกมาวาง แล้วถาม “พี่อยากให้ใส่อันไหน”
...สร้อยข้อมือคาเทียร์เส้นที่ซื้อให้ยังอยู่ในกล่อง...
พอเห็นว่าของที่ซื้อให้ยังอยู่ดี ก็หยุดคิดต่อ เพราะของแบบนี้ไม่ได้มีชิ้นเดียว แล้วรู้ดีอยู่แก่ใจว่ายูเป็นเพียงคนเดียวในโลกนี้ที่ชินจะเสียเงินซื้อของให้ ขนาดพี่เจคนนี้เขายังไม่เคยซื้ออะไรให้สักอย่าง
คือไปเดินด้วยกันช่วยเลือกให้ แต่พี่ก็จ่ายเองแบบนั้น
ที่คิดกังวลคือ คิดว่าเขาไม่ชอบแล้วเอาของไปให้คนอื่นต่างหาก...

“อันไหนก็ได้ พี่ไม่เห็นชินใส่ คิดว่าไม่ชอบ”
“ชอบสิ แล้วผมก็ใส่เรื่อยๆ เวลาไปสอนปี 1 หรือไม่ต้องเข้าแล็บก็ใส่ตลอดแหละ”
...จริงๆนะตอนนี้น่ะ ไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว แต่ว่าชินกลับสงสัยไม่เลิก
“พี่สงสัยของขวัญวันเกิดที่ผมให้รุ่นน้องเหรอ”
“เหรอ”
ทวนถามไปเพราะไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลยไง  แต่มันก็มีอยู่ีวูบที่คิดไปเองว่า สร้อยข้อมือของนักศึกษาหญิงคนนั้น ที่อาจให้กันในโอกาสพิเศษอื่น ไม่ใช่ต่อหน้าคนเยอะแยะ
แต่พอเคลียร์ว่าของยังอยู่ก็..เออช่างมันเหอะ
คาดว่าสีหน้าจะออกไปในทางไม่น่าเชื่อถือ เพราะชินหันหลังให้เดินออกไปนอกห้อง

“ทำไมพักนี้เราคุยกันคนละเรื่องตลอด ผมไปอ่านหนังสือดีกว่า”
“ตกลงชินจะต่อโทที่เดิมใช่มั้ย”
ชินพูดขณะที่เดินออกไปนอกห้องนอน “เข่าผมเป็นอย่างนี้ ไม่อยากไปต่อโทเมืองนอกแล้วต้องหอบแฟ้มผู้ป่วยติดไปด้วย เบื่อเริ่มต้นใหม่”
คนพูดก็พูดไปทั้งที่หันหลังให้เหมือนเคย แต่คราวนี้อ้อมแขนแข็งแรงโอบรัดไว้
“ที่ไหนก็ได้ที่ชินสบายใจ ไม่ต้องรีบหรอก ช่วยงานอาจารย์ไปเรื่อยๆก็ได้”
ชินแตะคางสากที่แนบแก้มอยู่เบาๆ
“รู้แล้วน่า ว่าเลี้ยงผมได้น่ะ แต่ผมก็ไม่อยากเป็นภาระของพี่”
“อ่าว พูดงี้ทะเลาะกันเลยดีกว่า” ทั้งที่พูดจาขึงขังแต่กลับรั้งชินก้าวถอยกลับมาที่เตียงใหญ่
“ทะเลาะแล้วดึงกลับมาทำไมเนี่ย ผมต้องอ่านหนังสือนะ”
“สอบไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ แต่มันมีวิชาที่ผมต้องกลับไปลงเรียนกับรุ่นน้อง ช่วงเทอมที่ผมดร็อปไปไง”
“ว้า ไม่ได้ทำมาหลายวันแล้วนะ”
ชินหันมาหาแตะที่คางของพี่แล้วจูบที่คาง
“ขอ 5 นาที”
พี่เจเดินตามชินที่ออกไปส่งข้อความทางโทรศัพท์ใช้เวลาไม่ถึง 2 นาทีแล้วเดินกลับมาหา กับยิ้มเขินที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยครั้งนัก
“เสร็จแล้ว”
ตามใจพี่อีกจนได้...

พี่เจจอดรถข้างคณะวิทย์เหมือนเคย แล้วเดินมาส่งชิน แต่พอก้าวเข้ามาที่ใต้ถุนตึก นีกับเพื่อน ที่นั่งคุยอยู่กับรุ่นน้องของชินหลายคนพากันลุกมาหา แล้วสวัสดีพี่เจ กับชิน
“สวัสดีครับพี่ ผมเทียนนะครับพี่จำผมได้มั้ย”
“จำได้น้องๆ ของชิน มีเทียน ไก่ แล้วก็ชาติ ปี 4 3 2 แล้วปี 1 ไปไหนล่ะ”
“มีเรียนพี่” เทียนยังคงรับหน้าที่บอก “สายรหัสปี 1 ชื่อทราย พี่อาจเคยเห็นผ่านไปผ่านมาแถวนี้”
พี่เจพยักหน้า
เทียนยกข้อมือให้พี่เจดู อีก 3 คนก็เหมือนกัน สร้อยข้อมือที่เหมือนโซ่สีเงินเส้นเล็ก ที่แตกต่างจากที่ชินใส่อยู่
“เมื่อวันก่อนพี่ชินซื้ออันนี้แจกพวกเรา” ชาติบอก “มันไม่เหมือนกับที่พี่ชินใส่อยู่หรอกครับ”
ไก่ช่วยพูดอีกคน “ไอ้ทรายก็ได้เหมือนกับเรานี่แหละค่ะ ทีแรกคิดว่าไม่กี่ตังค์ แต่หนูไปเห็นที่ห้างว่ามันแพง ทีนี้เลยพากันอิชชี่กันทั้งคณะ พวกหนูเลยใส่ไม่ยอมเก็บใส่กล่องกันเลย”
บรรดาสายรหัสของชินพากันหัวเราะสนุกสนานที่กลายเป็นที่อิจฉาของคนอื่นๆ
พี่เจหันมาหาชิน 
ขณะที่นีที่ยืนอยู่ข้างๆ บอกเรื่องรูป “พี่อยากให้หนูบอกน้องลบรูปพวกนั้นมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไร คือตอนแรกที่เห็นพี่ก็ไม่สบายใจ แต่ว่าชินบอกว่าไม่มีอะไรก็ช่างมันเถอะ”
“แต่ชินสั่งให้ลบ” นีบอกตามตรง
“จะให้ลบทั้งบล็อคเลยด้วย” ชินขยายความ
ประโยคนี้ทำให้กลุ่มที่แอบฟังอยู่ส่งเสียงท้วง
“โห ใจร้ายว่ะ”
ดวงตาสีฟ้าจ้องมองนิ่งๆเหมือนกำลังอ่านใจชิน
รู้สึกเหมือนกำลังถูกยื่นข้อแลกเปลี่ยนโดยไม่ได้พูดยังไงไม่รู้
ชินเรียกทุกคนมาเคลียร์เรื่องสร้อยข้อมือ แลกกับให้พี่เจเป็นคนพูดกับนีเรื่องบล็อคเรื่องรูป
มันใช่มั้ยนะ....
ยักษ์ตาสีฟ้าหันมาหานีอีกครั้ง “เอางี้ นะครับ เราอยู่ในประเทศเสรี ภาพและเรื่องถ้ามันไม่ทำให้ชินเสื่อมเสีย มันก็ยังถือว่าไม่ละเมิดชิน ไม่ผิดกฏหมายถูกมั้ยครับ แล้วพี่ก็ขอบคุณที่นีจัดการบล็อคได้ดี แต่ทีนี้ถ้าจะมีภาพที่พี่เห็นแล้วพี่คิดไปเอง พี่ก็คิดว่าพี่เคลียร์ได้”
ชินทำเสียงขึ้นจมูกทันที พี่เจเลยบอก “อันนี้เรากลับไปคุยกันที่บ้านดีมั้ย”
แต่ชินหันหน้าไปอีกทาง
...อ่าว...งานนี้คุยกันยาวกว่าที่คิดซะแล้วโว้ย เฮ้ย ไอ้เจ...
โอเค เรื่องนี้มันเริ่มมาจากที่ผมคิดมากไปเอง ดังนั้นก็ต้องเคลียร์มันเองถูกมั้ย

ตกบ่ายชินเรียนเสร็จ ก็เข้าแล็บเหมือนเคย เพราะไม่มีงานช่วยสอน พอพี่เจมาถึงก็โทรศัพท์หา ส่วนที่ด้านนอกของอาคารเรียนมีกลุ่มนักศึกษาที่เพิ่งซ้อมเชียร์เสร็จ ทยอยกันกลับเข้ามาเอาของ เตรียมตัวกลับบ้าน
พอดีกับที่ชินก้าวออกมาจากลิฟท์เพียงคนเดียว
“คนอื่นล่ะ” พี่เจรับหนังสือเรียนมาถือให้
“กลับกันหมดแล้ว ผมคุยกับอาจารย์เรื่องต่อโท กับเอกไปเรื่อยๆน่ะ”
ชินเดินไปคุยไป ชินทิ้งน้ำหนักลงที่ไม้เท้ามากกว่าปกติ จนผิดสังเกตุ
“เหนื่อยเหรอ นั่งพักก่อนมั้ย”
“ไปนั่งในรถก็ได้ ตอนนี้รถกำลังติดเลย”
ชาติปี 2 ดึงมือหญิงสาวตัวเล็กเข้ามาทักทาย “พี่ครับ นี่ไอ้น้องทรายปี 1”
หญิงสาวยกมือไหว้พี่เจ เห็นสร้อยข้อมือชัดเจน
สร้อยที่เหมือนกับที่ชินใส่อยู่ ไม่เหมือนกับที่สายรหัสของชินคนอื่นๆ แต่ต่อให้พี่เจไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องเครื่องประดับก็พอรู้ว่า มันคือของที่ทำขึ้นมาคล้ายกัน
พี่เจส่งยิ้มหวานพิฆาตสาว
“ไม่ชอบสร้อยที่พี่ชินซื้อให้หรือครับ”
น้องทรายทำหน้าไม่ถูก “ชอบค่ะ”
“ไม่เห็นใส่”
“พรุ่งนี้ใส่ค่ะ” 
“พี่คิดว่าไม่ชอบเสียอีก” ยิ้มของพี่เจยิ่งหวานกว่าเดิม

พอเข้ามาในรถเจ้าชายชินก็หัวเราะแปลกๆ
“หัวเราะแบบนี้ไม่ชอบเลย น่ากลัว”
“พี่สิน่ากลัว”
“อะไร พี่ออกจะว่าง่าย ปราศจากเล่ห์เหลี่ยม ตรงไปตรงมาสุดๆ”
“ตรงไปทางไหนไม่รู้น่ะสิ พอรู้ว่ามันไม่เหมือนกันก็เปลี่ยนประเด็นซะไอ้ทรายไปไม่เป็นเลย”
“เหรอ จริงเหรอ พี่ทำงั้นเหรอ ไม่หรอก....”
เนอะ....ไม่ได้ทำอะไรสักนิดเลยเนอะ
หันไปมองคนหน้าสวยสักหน่อย
“เรื่องรูปน่ะ ตอนที่เห็นพี่คิดเพราะไม่เคยเห็นชินยิ้มแบบนั้นกับใคร พอเห็นยิ้มหวานกับผู้หญิงแล้วส่งของขวัญให้กันอีก พี่ก็รู้สึกว่าเออ อะไรกัน คนนี้คนพิเศษหรือไง ของขวัญอะไรทำไมพี่ไม่รู้เรื่อง”
“ของขวัญนั่นผมให้นีไปซื้อให้ บอกให้ซื้อเหมือนกัน 4 อันเอาแบบกล่องเล็กๆ”
พี่เจพยักหน้ารับทราบ
“ตอนที่ให้ ก็มีคนเยอะแยะ แถมไอ้ 3 คนมันก็มายืนเรียงแถวรอของขวัญเหมือนกัน”
“ก็ไม่มีรูปตอนที่ชินให้ของขวัญเทียน ไก่ หรือ ชาตินี่”
ชินพยักหน้า “แล้วอย่างนี้สมควรลบบล็อคมั้ย”
“อันนี้ต้องแยกประเด็นกันนะชิน เรื่องรูปก็เรื่องหนึ่ง คนนั้นคนนี้ถ่าย บางคนโพสต์ลงบล็อค ส่งต่อ บางคนเก็บไว้ในมือถือ เซฟไว้ในเครื่อง”
“มันวนกลับไปที่เรื่องเก่า คือผมไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกมองอยู่ตลอดเวลา”
“แล้วตอนแข่งกีฬามีคนจ้องอยู่รอบสนาม ยิ่งกรรมการยิ่งจ้องเขม็งแบบนั้นอึดอัดมั้ย”
“อึดอัดสิ ถึงได้รีบแข่งให้มันเสร็จไป”
พี่เจหัวเราะหึหึ “เดี๋ยวชินเรียนจบเรื่องพวกนี้ก็ซาไปเองแหละ”
ชินเอียงคอคิดตาม
“เออใช่ มีเด็กใหม่เข้ามาก็คงเปลี่ยนไปเห่อเด็กใหม่ เขาคงไม่ยุ่งกับปริญญาโท หรืออาจารย์หรอกเนอะ”
พี่เจแกล้งถอนหายใจแรงๆ
“อะไร”
“ไม่อยากให้ชินเรตติ้งตกอ่ะ ทำไงดีนะ”
“พอเลย ไม่ต้องทำอะไรเลย ไม่ชอบ ต้องให้พูดสักกี่ครั้งถึงจะยอมหยุดกันเนี่ย”
“โห มาเป็นชุด”
“ถ้าพี่ยังไม่ยอมหยุดนะเจอชุดใหญ่จริงๆ”
“งั้นคืนนี้จัดชุดใหญ่ได้ป่ะ”
ชินหันมาจ้องหน้า “มันไปถึงเรื่องนั้นได้ไงน่ะ”
...เหรอ ผมพาออกนอกเรื่องเหรอ ไม่หรอก เรื่องเดียวกันเห็นๆ คิดว่าเรื่องอะไรกัน อาหารค่ำไงผมกะจัดฟูลคอร์สสำหรับเจ้าชินเลยนะ ไม่เชื่อเหรอ .....เชื่อหน่อยเถอะนะ ผมไม่มีเล่ห์เหลี่ยมกะใครเขาอยู่แล้ว55555

===========จบตอนพิเศษเจชิน1======

ตอนที่ถูกตัดออกตอนต่อไปคือ โต-เมเร มาวันอาทิตย์หน้านะครับ

 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 10-07-2011 08:46:13

ตอนนี้น่ารักมากถึงมากที่สุดเลยอ่ะ
เค้ามีพูดคุย งอนกันด้วยและชินง้อพี่เจ
ชินต้องทำใจหน่อยน่ะ แฟนคลับเยอะ
แต่ก็อยากให้ชินคิดว่ามีคนรักดีกว่ามีคนเกลียด
เพียงแต่ว่าการจะชอบใครก็ไม่ควรจะทำให้เค้าเดือดร้อน
รออ่านตอนหน้า ตั้งวันอาทิตย์แน่ะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 10-07-2011 09:23:49

อ๊ายยยยยยยย >< ถึงไม่มีชุดใหญ่
แต่อ่านไปยิ้มไป แก้มจะแตก น่ารักมว๊ากกกกกกกกก

 ...โปรดเข้าใจว่าเจ้าชายกำลังอ้อน...
^
^
นั่งกัดหมอนเรยทีเดียว อ้อนซะน่ารัก
มีการสั่งไม่ให้ออกจากห้องด้วย อิอิ

เป็นการง้อ การงอลกันที่รักมากกกกก

พี่ชินก้อนะ สามารถนะเนี้ย ทำให้ทุกคนมาสารภาพบาปกะพี่เจด้วย
เก่งนะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ

ปล.ขอบคุณนะคร๊า ที่ไม่ตัดตอนนี้ออกอย่างถาวร
ไม่งั้นคงไม่ได้อมยิ้มกะบทพ่อแง่แม่งอน น่ารักๆ อิอิ

ปล.2 มีน้องยุมาแจมตั้งนิดนึงแน่ะ อิอิ

เอ้ารอตอนโตเมเรนะค๊า รอพี่รีกะน้องยูด้วย ฮ่าๆๆๆ


ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 10-07-2011 12:27:36

ฮิ้วววววววววววววววววว ยักษ์นอยด์
อยากให้ชินเป็นที่รัก แต่ไม่ชอบให้ถูกรัก 
พี่เจ สับสนในตัวเองนะเนี่ย ชงเอง นอยด์เอง ฮ่าๆๆ
ชินครับ ที่แฟนคลับเค้าปลื้ม ก็เพราะพี่เจน่ะล่ะ
ยิ้มเรี่ยยิ้มราด แถมสนับสนุนกันดีนัก แบบนี้ต้องทุบอีกสักอั๊ก น่าจะดี 555

อาทิตย์หน้าเป็นคู่โตกะเมเร อิอิ รออ่านคู่นี้ว่าจะหวานชวนปวดหัวขนาดไหน  :oni1:
ขอบคุณนะครับ

ด้วยความเคยชิน เลยหาเรื่องนี้ในกระดานข้างล่างตั้งนาน ที่แท้ย้ายมาไว้ห้องจบซะแล้ว แง๊วววววว

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 10-07-2011 14:48:05

ฮึฮึ ยังหวานกันได้อีกนะ จะรอ โต-เมเร มาวไวนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 10-07-2011 15:20:13

 :L2: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 10-07-2011 17:24:03

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
พี่เจคิดมากเดี๋ยวก็หัวล้านหรอก
ชินก็ทำใจนะมีแฟนแก่กว่าก็งี้
ปล.ทำไมอ่านแล้วคิดถึงไจฟ์ที :laugh:
อาทิตย์หน้าโตเมเรเหรอ ดีจัง
ต่อไปพี่รียู ต่อไปพี่หมงพี่ซิน ต่อไปเพื่อนยูญาติชิน(ขอโทษนะแก่แล้วลืมชื่ออ่ะ)
อีก1อาทิตย์ นานจัง :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 10-07-2011 19:14:53

คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องแฮะ เจ้าชายชินกะคนขับรถพี่เจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 10-07-2011 21:10:27

น้องชิน มีแฟนแก่+คิดมากก็ต้องทำใจนะคะ ฮ่าๆ
แต่แบบขึ้หึง แต่ก็ยังอยากให้ชินเป็นที่รักของคนอื่นๆ มึนใช้ได้เลยพี่เจ
+1 ขอบคุณคุณไจฟฟ์กับทีค่ะ ^ ^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-07-2011 21:15:34

ฝรั่งขี้หึงไม่พอ ขี้หวงกระทั่งรอยยิ้มเจ้าชายชินซะอีก
นั่นสายรหัส สมภารไม่กินไก่วัดหรอก ยิ่งมียักษ์คุมเช้า-ส่งเย็น
ถึงหน้าคณะแบบนี้ด้วย กระดิกยากชะมัด
ขอบคุณไจฟ์ มีฟามสุขมากกกกกกก
ปล. อ้อ หอบฟิคเกียร์ขึ้นเครื่องไปรอเลยได้มั้ย 555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 10-07-2011 21:31:26

อ่านตอนนี้แล้วยิ้มตลอดเลย รู้สึกว่าเค้าเข้าใจกันมากขึ้น

ความรักแข็งแรงขึ้นหลังผ่านเรื่องต่างๆมา

ชินน่ารักอ่ะแม้ยังมีลุ๊คเจ้าชายน้ำแข็ง

ส่วนพี่เจก็เจ้าเล่ห์มากๆ

ปล.รอตอนหน้าโต-เมเร

ปล.2เรื่องใหม่เมื่อไหร่มาคะอยากอ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 10-07-2011 22:14:57

คนนึงขี้นอย  คนนึงก็พูดน้อย..  ต้องเคลียร์บ่อยๆจะได้เข้าใจกันโนะ   :a9:
คิดถึงชินกับพี่เจจัง  ยังรักกันดี  เราก็แฮปปี้  วู้ววว

ขอบคุณมากนะคะ  จะรอตอนพิเศษต่อไปค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 11-07-2011 14:58:45

ชอบเหตุการณ์ในห้องตอนที่โกรธกัน
ชอบที่ชินบอกออกมาตรงๆ ว่า อย่าไปนะ
ชีวิตจริงไม่กล้าพูดคำนี้หรอก มีแตาบอกว่า เชอะ อยากไปก็ไปเลย แล้วก็มานั่งเสียใจ 5555
เอ...จะเหมือนกะชีวิตใครแถวนี้หรือเปล่าหนอ??? คิคิ

คิดถึงนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: OnLyOnE ที่ 11-07-2011 23:11:53

ฮื่อ.. อ่านแล้วจนจบ แถมตอนพิเศษ เป็นเรื่องที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นครับ
ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องดีๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 12-07-2011 08:59:12

ทำไมทรายต้องทำของเลียนแบบ
หรือชอบชิน หง่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 12-07-2011 20:20:56

โห ดีนะ จิ้มมาห้องนี้

รอเมเรกับโต ด้วยคนครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 12-07-2011 21:22:21

ชินน่ารักขึ้นเรื่อย ๆ  :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: himecrazy ที่ 12-07-2011 22:53:34

อ่านแล้ว นั่งกรี้ดเบาๆคนเดียว ชินน่ารักอะ น่ารักมากกกกกกกกกก 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-07-2011 09:19:17

ฮาพี่เจอ่ะ สรุปแยกออกใช่ป่ะระหว่างการเป็นแฟนคลับกับเป็นแฟนตัวจริงอ่ะ :laugh:
การที่ทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น ก็โดนคนอื่นมองว่าแปลกแล้วแหละ แต่อีกมุมหนึ่งเค้าว่ามันก็ไม่เหมือนใครดีออก
อีกอย่างคนไม่เล่นเฟส ไม่มีบล็อค ไม่ยุ่งกะเทคโนโลยีมันก็มีอยู่ตั้งเยอะ แต่พอดีว่าคนนั้นเป็นเจ้าชายชินไง มันเลยมีเรื่องราวตามมามากมาย ให้พี่เจนอยด์เล็กน้อย  :jul3:
+1 ขอบคุณไจฟ์จ้า รู้สึกตงิดๆเลยเข้ามาดูในนี้นะเนี่ย เลยได้อ่านตอนพิเศษเลย อุอุ :z1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 13-07-2011 21:50:30

ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งรู้ทันกันเรื่อยๆ

รู้สึกชินจะน่ารักอีกแล้วอ่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 13-07-2011 22:10:24

ชินเริ่มพูดเยอะขึ้แถมยังน่ารักมากขึ้นอีกด้วย :-[
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: tomodaging ที่ 15-07-2011 09:51:12

มาตอบไว้ก่อนว่ากำลังจะตามอ่านนะครับ  เดี๋ยวกลับไปอ่านที่ห้อง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 15-07-2011 10:41:34

ชอบตอนนี้อะ น่ารักดี  :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 15-07-2011 14:30:05

พี่เจขี้หึงร้ายกาจ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 15-07-2011 18:37:40

สนุกมากเลยค่ะ ^^

อยากให้บีมมีคู่มั้งจัง...

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษเจ-ชิน1)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 16-07-2011 22:25:50

ชอบตอนชินพูดว่า “อย่าไปนะ” “ไม่ให้ไป”

ชอบอ่ะ อิอิ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 17-07-2011 04:49:03

พิเศษ To the Club

พี่เจกับพี่รี เที่ยวคลับสีม่วงเป็นสถานที่ประจำเหมือนกัน แต่ก็นับครั้งได้ที่จะพบเจอกัน เพราะต่างก็มีมุมโปรด และกลุ่มเพื่อนของตัวเอง ทั้งไม่ได้หมายความว่าจะไม่เคยเดินเข้าคลับอื่น พี่เจเองยังเคยพาชินมาคลับสีม่วงตอนที่มาวัดผลคะแนนของพี่รีด้วยซ้ำไป
แต่พอคราวนี้ ยูจะมาเที่ยวด้วย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าต้องมีโตกับบีมเป็นไฟท์บังคับ แล้วก็อย่างที่รู้กัน ว่า 2 คนนี้คนหนึ่งคือเจ้าชายของเมเร อีกคนคือหนุ่มโสดที่ภูมิใจอย่างยิ่งกับความเป็นโสดของตัวเอง

...เอิ่ม ผมบีมนะครับ ขอชี้แจงนิดนะ ผู้ชายเนี่ย ยิ่งอายุเยอะ ยิ่งรวย ยิ่งเนื้อหอมไม่ใช่หรือครับ งั้นก็ได้โปรดปล่อยให้ผมเป็นหนุ่มเนื้อหอมไปเรื่อยๆเถอะนะครับ...

หลังจากการหารือกันว่าจะไปที่ไหนกันดี คำตอบสุดท้ายก็กลับมาที่คนที่ที่อยากไปเที่ยวที่สุดในกลุ่มคือ ยู หนุ่มยูหันไปมองเพื่อนแล้วบอกชื่อผับดัง
ขั้นตอนต่อไปก็คือส่งชินไปขออนุญาตพ่อของยู
“ดึกยังไง ชินก็พาน้องกลับมาส่งบ้านนะ”
ชินยิ้มรับ รู้ว่าความหมายที่ซ่อนอยู่ ว่าพ่อไม่ต้องการให้ยูไปค้างที่ห้องของพี่รี
“ครับ”
“โตกับบีมไปด้วยหรือเปล่า”
“ไปครับ”
พ่อนั่งหลังตรงพยักหน้า

พี่เจกับชินไปรับยูที่บ้าน พอยูเปิดประตูบ้านออกมารับพี่ 2 คนเข้าบ้านไปสวัสดีพ่อกับแม่ก่อน พี่เจก็ทำเสียงแปลกในคอ
“มีอะไร” ชินหันมาถาม
“ถ้าคืนนี้หนูรีนายอมปล่อยตัวยูกลับบ้านพร้อมเรา ตัดหัวนายเจเรมี่ไปเสียบไว้ที่ริมรั้วบ้านได้เลย” พี่เจบอกอย่างมั่นใจ
“อะไรกัน” ชินไม่ค่อยเข้าใจ

จนกระทั่งเมื่อเดินเข้าคลับ พี่รีที่เดินตรงดิ่งมาหายู แล้วโอบไหล่เดินเหมือนกำลังคุ้มกันนักร้องชื่อดังฝ่ากลุ่มแฟนคลับและช่างภาพเข้าไปในมุมโต๊ะด้านหลัง ยิ่งทำให้ชินไม่เข้าใจ
โต๊ะสูงมีเก้าอี้เพียง 3 ตัว โตกับบีมรู้งาน สละเก้าอี้ให้ชินทันที พอชี้ถามว่าพี่เจจะนิ่งเก้าอี้อีกตัวหรือเปล่า พี่เจยกมือปฏิเสธ บอกว่าขอยืนเบียดชินดีกว่า
ตรงไปตรงมาจนชินมองหน้าท่าถนัด แต่วินาทีนี้ขอไม่สบตาละกัน จะได้ดูเหมือนกล้า
บีมนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
แต่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะยูนั่งแทนพี่รี 
“ทำไมใส่กางเกงแบบนี้” พี่รีสีหน้าท่าทางจริงจังมาก
“ทำไม ก็ยีนส์ขายาว ผมไม่ได้ใส่ฮอตแพ้นท์สักหน่อย”
พี่รีหันซ้ายขวา กระจายรังสีอำมหิตไปทั่ว แล้วหันมาดุยูอีกที
“สกินนี่แบบนี้มันยิ่งกว่าฮอตเพ้นท์ซะอีก ทำไมพี่เจยอมให้ใส่มาเนี่ย”
...คือที่จริงควรหันไปหาเรื่องชินใช่มั้ยครับ แต่ใครจะไปกล้า เล่นพี่เจเนี่ยแหละ แก่สุดแล้วเป็นคนไปรับมาจากบ้านแล้วไม่ยอมทักนี่นา...
พี่เจรู้ทันว่าพี่รีกลัวชิน โยนต่อทันที
“ถามพี่ชายเขาสิ”
พี่รีหันไปมองชินแล้วเปลี่ยนใจ เออ ถ้าเป็นคนนี้ขอยอมแพ้
“ยูครับ ไปเปลี่ยนกางเกงมั้ย”
“ไม่”
2 หนุ่มผู้ชมปล่อยหัวเราะกันกลิ้ง
“ผมว่าคนเดือดร้อนคือพี่รีแล้วคืนนี้” ไอ้บีมรู้ทัน โดยมีไอ้โตพยักหน้าสนับสนุน
ยูมองเพื่อนแล้วก้มลงมองตัวเอง หันมามองพี่ชาย กับพี่เจ แล้วหันไปชกท้องหนาๆของพี่รี
“หื่นไม่เลือกที่”
“เลือกที่ แต่ไม่อยากให้ใครมอง”
“พี่นี่เพี้ยนใหญ่แล้ว” ยูส่ายหน้าแล้วหันไปหาพี่ชาย “ผมเอาเบียร์”
“เปลี่ยนเป็นไวน์เหอะ” พี่รีขอร้อง
“พี่ฮะ!” ยูขึงตาใส่ “นั่นไม่ได้นี่ไม่ได้งั้นกลับบ้านดีกว่า”
“เออ กลับกันเหอะ” พี่รีคว้ามือทันที ทำเอาผู้ชม 2 หน่อถึงกับกุมท้องหัวเราะ โต๊ะข้างๆพากันสงสัยโต๊ะนี้มีตลกคาเฟ่ต์ร่วมโต๊ะด้วยหรือไง
“พี่รี! ประชดนะ ประชดรู้จักมั้ย”
“ไม่รู้หรอก ไปกลับบ้านเหอะ”
ยูง้างมือบิดเนื้อที่เอวหนาของพี่รี จนหน้าตาบิดเบี้ยวร้องไม่ออก
“อย่าเยอะ ถ้าหวงก็ยืนบังไว้สิ จะได้ไม่มีใครเห็น พี่ชินก็ใส่สกินเหมือนกันไม่เห็นพี่เจจะว่าอะไรเลย”

พี่เจเดินกลับมาพร้อมกับพนักงานร้านที่ถือถาดเบียร์มาด้วยหลายขวด แจกจ่ายทุกคน ดีเจเปิดแผ่นเพลงร้องตะโกนแซวไปเรื่อย แต่คนที่สนุกสุดๆ คือโตกับบีมที่โยกตัว ชูมือร้องตามอย่างเมามัน

“เหล้าฟรีขวดแรกของคืนนี้....สำหรับคนที่เต้นมันสุด”
หญิงสาวหลายคนลุกขึ้นยืนบนโต๊ะ โยกตัวตามเพลง ยูหันไปหาพี่ชาย “พี่ชิน ผมไปห้องน้ำ”
ชินพยักหน้า หยิบไม้เท้าเดินไปห้องน้ำด้วยกันกับน้องชาย
พี่เจพลอยลุกตามไปห้องน้ำด้วย แน่นอน ดันหลังทั้งพี่ทั้งน้องเข้าไปห้องน้ำด้านในน่ะแหละเรื่องอะไรจะให้มายืนที่โถฉี่ข้างนอก

สาวเปรี้ยวเสื้อเกาะอกสีหวานกางเกงสั้นกุดเต้นอย่างยั่วยวน ปรายตาหาพี่รี ท่ามกลางเสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนรอบโต๊ะ แสดงว่าเพื่อนรู้ดีว่าสาวบนโต๊ะเล็งใครอยู่
ไอ้บีมหันมาหา ทำตาเหลือกปาดคอ
“รู้แล้วโว้ย ไม่ต้องขู่”
แต่พอลงจากโต๊ะได้ หญิงสาวรายนั้นก็ตรงเข้ามาหาพี่รีทันที แขนเรียวโอบรอบเอวหนา
“ไฮ”
พี่รีหันไปมองคู่หูที่ยืนอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวเลยถาม
“ทำไมต้องมองเช็คกันด้วยล่ะ”
มือสวยแตะคางพี่รีให้กลับหันมาหา
“ไปต่อกับหนูนะ”
พี่รีส่งยิ้มกว้าง ที่มันออกไปทางยิ้มแหยซะมาก “ไปไม่ได้หรอกครับ”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง มือข้างหนึ่งยังถือไม้เท้า ก้าวเข้ามายืนข้าง พี่รีใจหายวาบ
“ยูล่ะ”
“ทายสิ”

ยูเดินดุ่มออกมานอกร้านเหล้า บอกกับตัวเองว่าภาพที่เห็นมันไม่มีอะไร ก็เห็นอยู่ว่าพี่รีนิ่งเฉย
แต่ทำไมนิ่งเฉยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามานัวเนีย
ใจอยากกระโดดถีบทั้งคู่น่ะแหละ ให้มันรู้กันไปต่อหน้าต่อตากันขนาดนี้
ดีว่าพี่ชินบอกให้พี่เจพาออกมาข้างนอก แล้วพอออกมาได้ก็เดินดุ่มๆ ไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าพี่เจเดินตามมาหรือเปล่า
...อยากเตะคนว้อยยยยยย....
เดินไม่สนใจใครจนจะชนกับคนส่งขนมที่ถือลังเปล่าสูงท่วมหัวออกมาจากหลังร้าน
“โอ๊ะ ขอโทษครับพี่” ยูบอกคนส่งขนม ขณะที่ 2 มือช่วยดันลังขนมไม่ให้หล่น
“ไม่เป็นไรครับ ไม่หล่น” คนถือลังขนมยิ้มกว้าง
“มันมัวแต่มองหญิงน่ะสิ ถึงจะชนน้องเค้า” เสียงแหบๆ ดังมาจากรถปิคอัพ 
ยูหันไปมอง ชายหนุ่มตาเรียว คิ้วแหว่ง ผมสกินเฮด ไม่ค่อยเข้ากันกับผ้ากันเปื้อนสีขาวที่ผูกอยู่สักเท่าไหร่
“สัด กูตั้งใจทำงาน ชอบด่ากูจริง”
“ไอ้ห่า ตั้งใจทำงานเป็นด้วยหรือมึงน่ะ”
ยูช่วยประคองลังขนมมาจนถึงรถปิ๊คอัพ ให้คนคิ้วแหว่งรับเข้าไปวางเรียงชิดใน
“สัด กูเนี่ยแหละตั้งใจทำงานสุด มึงแหละที่มัวแต่สนใจเหี้ยไรไม่รู้”
คาดว่ายูจะทำหน้าตาเหรอหรา เด๋อด๋า เพราะไอ้คนหน้าตาบ้านๆ ที่ทำท่าเหมือนหล่อเต็มทีหันมาหา
“มึงทำน้องตกใจแล้ว”
“น้องเขาตกใจมึงแหละสัด”
“มึงแหละเหี้ย”
“พี่ครับ ผมชื่อยู”
คนที่ยูแนะนำตัวยังไม่ทันพูด คนที่ยืนอยู่ท้ายรถปิคอัพก็ชิงบอกขณะที่กระโดดลงมาจากรถ
“พี่ชื่อแมน ไอ้ห่านี่ชื่อเอก”
“ผมรู้จักพี่เอก” ยูบอกขณะที่ยิ้มกว้าง
เอกทำคิ้วขมวดแล้วชี้นิ้ว “เด็กวิศวะปี 1 ที่ชกกับไอ้โทระตั้งกะมาเรียนอาทิตย์แรกนี่หว่า”
“ผมเอง” ยูทำท่ายืด
“รู้จักกันด้วย” แมนทำท่าทึ่ง “น้องรู้จักมึงเพราะมึงแรดมากแหงๆ”
“สัด กูเป็นคนดีเหอะ”
“พี่มาส่งของหรือครับ”
“ร้านเจ้านายไอ้ห่านี่” เอกหันไปบุ้ยปากใส่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ “ทำขนมส่งร้านนมสดนี่ไง”
ยูพยักหน้ายิ้มกว้างยังไม่จางหาย
เอกพูดต่อไปเหมือนเป็นร้านตัวเอง
“ตะก่อนทำร้านเกม แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเบเกอรี่ละ”
“ได้ข่าวว่ากูเรียนจบไม่ได้ทำร้านนั้นแล้ว แต่กูโดนใครบางคนจิกหัวมาใช้นะ”
“แต่มึงก็เคยทำร้านนี้นะ สัดได้ดีแล้วลืมบุญคุณ เหรอ มิน่าถึงได้ไม่เจริญ”
“งั้นถ้าร้านนี้เป็นเจ้านายกู แล้วค่าแรงกูที่มึงเก็บเงียบล่ะ”
“ไม่ให้ว้อย เงินเดือนมึงด้วยกูเก็บหมด แม่สั่งไว้”
“สัดอ้างแม่ตลอด”
“อย่าหือนะมึง กูน่ะลูกรักรู้ไว้”
ยูฟังเพลิน “พี่ขยันจังเนอะ ผมจำพี่ได้ เพราะตอนงานวิชาการพี่ไปช่วยสาวคณะบริหารขายของ”
“โอ้ย.....พี่ก็ช่วยทุกคณะแหละ บริหาร ศิลปศาสตร์ การสื่อสารเพราะพี่คือพระเอก” ไอ้พระเอกพูดแล้วโบกไม้โบกมือภูมิใจมากขอบอก
“แล้วยูไปช่วยคณะบริหารด้วยหรือไง ถึงได้เจอกัน” แมนถาม
“เปล่าพี่ ตอนนั้นผมเอาบัตรการแสดงของชมรมกีฬาไปแจกน่ะพี่ ก็เลยเห็นพี่เอก สาวเพียบ”
ไอ้เอกหัวเราะร่วน แล้วหัวเราะค้าง เมื่อหันมาหาไอ้คิ้วแหว่ง

“ภูมิใจมากเลยนะมึง อยู่นิติไปช่วยบริหาร ศิลปศาสตร์ การสื่อสาร สาวเพียบ”

ยูมองคนที่อยู่ทางซ้ายทีมองขวาอีกทีแล้วยกมือปิดปาก “โอ๊ะ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ พี่เอกเป็นคนมีน้ำใจ”
“ไม่ทันแร้ววววววน้องยู วันนี้ไอ้พระเอกอาจตายอนาถ”
“สัด!”
แมนตะคอกใส่หน้าพระเอกแล้วหันกลับไปขึ้นรถ
“ห่าแมนรอกูด้วยดิ” แต่เพราะเขาคือพระเอก ดังนั้นเขาต้องหันมาลาตัวประกอบสักเล็กน้อย “แล้วไว้ไปกินข้าวที่ร้านเฮียซาโต้ใกล้มหาลัยนะ ข้างๆเป็นร้านเบเกอรี่ สาวตรึม”

ยืนมองรถปิคอัพเลื่อนออกไป พี่เจก้าวมายืนข้างๆ “ไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นแฟนกัน”
“ฮึ” ยูส่ายหน้า “ไม่รู้หรอก ผมทำครอบครัวเขาร้าวฉานซะแล้ว”
พี่เจยืนกอดอก “ความรักมันไม่ร้าวฉานด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำหรอก ถ้าไม่มีชนวนเหตุชี้นำ”
ยูหันมามองหน้าพี่เจ แล้วหันกลับไปมองข้างหลัง ร้านที่เดินออกมาอยู่ห่างไปไกล
“ผมก็รู้ว่าไม่มีอะไร แต่ก็อยากอาละวาดอยู่ดี”
“ชินก็รู้เขาถึงเข้าไปหารีเอง แล้วให้พี่ออกมากับยูไง”
ยูถอนหายใจแรงๆ “กลับกันเถอะฮะ โดนหมัดพี่ชินน่ะหนักกว่าเท้าผมแน่นอน”
“นั่นสิ ตอนเดินตามยูมา พี่ยังสองจิตสองใจอยู่เลยว่า น่าจะให้ชินมากับยูมากกว่า แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าชินจะพายูขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านกันทั้งพี่ทั้งน้อง”
“โห นี่ยิ่งกว่ารู้ใจพี่ชายผมซะอีกนะเนี่ย” ยูหันมาแซว เดินไปเรื่อยๆ กลับไปที่คลับ
“ยังสู้ยูไม่ได้หรอกน่า หลายครั้งพี่ก็คิดเยอะไปจนกลายเป็นคิดนำเขาก็มี”
 “คิดนำ?”
“ก็เขาไม่ได้คิด แต่พอพี่คิดแล้วพี่พูด มันก็กลายเป็นการบอกให้เขาทำ”
“เขาเรียกชี้นำไม่ใช่หรือฮะ”
“เหรอ อ่าว...งั้นถือซะว่าพี่คิดคำใหม่แล้วกัน”
แต่ยูยังเอียงคอคิดตาม “หรือมันมีคำนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมก็เป็นนะ ยิ่งห้ามกลายเป็นยุให้ทำน่ะ”
“ไม่ห้ามสิ กับชินพี่ไม่เคยห้ามนะ เพียงแต่เค้าอยู่เฉยๆ แล้วพี่คิดไปเอง แล้วก็เพี้ยนไปเอง พูดจนเขาสงสัยว่าเขาคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ”
“ไรอ่ะ มีงี้ด้วย”
“เออ นั่นแหละ บางทีพี่ยังสงสัยตัวเองเลย เป็นเอามาก”
“ใช่ เป็นเอามาก”
“แต่ชินบอกว่า ยูเป็นคนที่เก็บความเศร้าไว้ในใจแค่เสี้ยวนาทีก็สามารถสลายมันไปได้ ทำให้เขาชอบเวลาที่อยู่กับยู”

ยูหันมายิ้มกับพี่เจ “ผมก็ชอบเวลาที่อยู่กับพี่ชินเหมือนกัน ยิ่งเวลาที่ผมเริ่มคิดไปเรื่อยเปื่อย มีแต่เขาที่สามารถสรุปได้ว่า ผมคิดอะไรกันแน่”

เดินกลับมาได้ครึ่งทาง ก็เห็นพี่รีเดินเหมือนวิ่งตรงมาหา “Honey”

ยูหันมาทำท่านินทากับพี่เจ “ดูดิ ช้าขนาดนี้น่าปล่อยให้พี่ชินชกซักหมัดมั้ยเนี่ย”
แต่พอเดินเข้ามาใกล้ถึงได้เห็นรอยช้ำที่มุมปาก
ยูถึงกับพี่เจถึงกับหันมาหัวเราะร่วน
“หัวเราะอะไรกัน ชินหมัดหนักชะมัด” พี่รียกมือแตะที่มุมปากทำเป็นอ้อนยู “Honey”
“ปะ กลับไปกินเหล้าต่อกันเหอะ” ยูคว้าข้อมือหนาจูงกลับมาที่ร้าน

เมื่อกลับเข้ามาอีกครั้ง ดูเหมือนร้านยิ่งแน่นขนัดกว่าเดิม เสียงเพลงเร่งเร้า
สาวเปรี้ยวกลุ่มเดิมยังอยู่ ทุกคนหันกลับมามองพี่รี ที่เดินกลับเข้ามาประจำจุดเดิม แต่คราวนี้เปลี่ยนจากยืนข้างคนตัวเล็ก กลายเป็นยืนซ้อนหลังโอบยูเข้ามากอดไว้ ยูที่หันหน้าไปทางดีเจ มองแสงสีรอบตัว รับเบียร์ขวดใหม่ที่บีมส่งมาให้
“เป็นไงมั่ง”
“พี่ชินแค่เข้ามายืนมองนิ่งๆ ไม่ต้องเอ่ยปากไล่ หญิงมั่นก็ดีดหนีกลับไปอยู่กลุ่ม พี่ชินก็เลยหันมาพยักหน้าเรียกพี่รีออกไปข้างนอก แป๊บนึงกลับเข้ามา แล้วก็กลายเป็นมึงกับพี่ๆกลับเข้ามานี่แหละ” 
โตยื่นหน้ามาตั้งคำถาม “พี่รีโดนพี่ชินชก หรือมึงชก”
“พี่ชินดิ กูเดินกลับมาเจอเขาก็ช่วงครึ่งทางละ”
2 หนุ่มทำไฮไฟฟ์ แล้วหันมาทำหน้าล้อเลียนพี่รี
“พี่อยู่เฉยๆ จริงๆนะ” พี่รีพยายามอธิบาย
“อื่อฮึ เห็นแล้วหล่ะ ว่าเฉยน่ะ เขาอยากกอดอยากลูบก็ตามใจน่ะ”
พี่รีก้มหน้าลงมองคนในแขน อาศัยความมืดก้มลงหอมแก้มใส
“ฮึ่ย”
“งอนแล้วน่าฟัด” พี่รีบอกทั้งตาหวานเชื่อม
“เปล่างอน แต่เมื่อกี้กำลังเกือบขาดสติกระทืบคนต่างหาก”
“อ่ะจริงดิ”
“ลองรีเพลย์ดูมั้ย”
“ไม่ละ มันผ่านไปแล้ว กอดแฟนใจร้อนดีกว่า”
ยูได้แต่ส่ายหน้า เกือบพูดอะไรบางอย่างออกไป ถ้าไม่ใช่เพราะพี่เจเตือนก่อนหน้านี้ว่า บางอย่างที่เขาไม่ได้คิด แต่มาคิดได้เพราะเราพูดเราคิดไปเองก็มี
อย่างเรื่องของพี่รีเมื่อกี้ ถ้าไม่ใช่พี่รีส่งสายตาตอบกลับไป ผู้หญิงที่ไหนจะเดินเข้ามาทัก

“ตามไปไกลมั้ย” ชินหันมาถามพี่เจ
“ไม่หรอก พอดียูไปเจอรุ่นพี่ที่มหาลัยน่ะ ประเด็นเรื่องเลยเปลี่ยนกลายเป็นอารมณ์ดีขึ้น”
ชินเลิกคิ้วสูงแล้วคลี่ยิ้มกว้าง พี่เจใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากสวย
“แล้วทางนี้ล่ะ ชกไปกี่หมัด”
“หมัดเดียว ฐานที่ไม่รู้จักพัฒนาความสามารถในการปฏิเสธ”
ชินบอกพลางยิ้มหวาน
“พี่คิดว่าชินจะจัดการให้หมอบซะอีก”
ใจเต้นแปลกๆ อยากจูบชมัด...
ชินแตะที่คางสากเบาๆ
“อยากทำอยู่เหมือนกัน แต่ก็เคยเห็นว่าเวลาไม่มียูเค้าปฏิเสธคนเป็น คิดว่าครั้งนี้อาจเพราะประมาท”
พี่หัวเราะร่วน จนโตกับบีมหันมายักคิ้วใส่กัน แล้วหันมาหาพี่เจ
“พี่ จะไม่ไปรายงานตัวร้านประจำของพี่เหรอ”
“ไม่ละ ป่านนี้คงเมากันหมดร้านแล้วมั้ง”
“ไม่ใช่กลัวไปเจอ เหมือนที่พี่รีเจอเหรอพี่” โตถาม พลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่พี่รี ที่ยังคงยืนกอดยูไว้
“ไม่กลัว เพราะไม่มี”
“แต่ผมเคยเจอนะ ชื่ออะไรนะ ลืมไปแล้ว” ชินบอก “อ้อ ชื่อบอย”
“อะ นั่นแน่ มีเหมือนกันว้อยยยย” บีมทำเสียงยานคาง
“เฮ่ย ไม่ใช่หรอก เวลาพี่ไปก็ไปกินเหล้าแล้วก็กลับน่ะ ขี้เกียจมีปัญหาตามมา”
“พูดถึงเรื่องมีปัญหานะพี่ ผมละกลัวนัก ถึงได้ขออยู่เป็นโสดไปดีกว่า” บีมทำท่าเคร่งขรึมจริงจัง

พี่เจเอื้อมมือไปแตะไหล่กว้างของบีม “ไว้บีมเจอเมื่อไหร่ บีมจะรู้เองว่ามันเป็นยังไง”
“แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆ” บีมยืนยันแล้วกระดกขวดเบียร์
ยิ่งเวลาผ่านไปคนสนุกสุดๆยังคงเป็น ยู โต และ บีมที่ส่งเสียงสนุกสุดมันส์ ส่วนชินหันมามองน้องชายเป็นระยะ ไม่ได้โยกตัว หรือยกเบียร์ดื่มมากนัก ทำให้นึกถึงตอนที่ชินเคยเล่าว่า 3 หนุ่มไม่ค่อยอยากชวนชินไปไหนด้วยกันเพราะชินไม่ค่อยแสดงอารมณ์สักเท่าไหร่
พี่เจพลิกมองนาฬิกาข้อมือ เที่ยงคืนกว่าแล้ว
“กลับเลยมั้ย”
ชินหันไปพยักหน้าถามน้องชาย
ยูส่งยิ้มหวาน แกะมือพี่รีออกจากเอว “ไปห้องน้ำก่อน”
พี่น้องเดินไปห้องน้ำ มีบีมตามไปด้วย ส่วนพี่รีได้แต่มองตาม “ตลอด”
“อะไร เพิ่งรู้ตัวเหรอพี่” โตหันมาแซว
“รู้มาตั้งแต่แรกแล้ว”
พี่เจหันมาบ้าง “ตอนที่เดินตามเขาเป็นชั่วโมง  ก็เพราะเขาเป็นพี่น้องที่รักกันมากแบบนี้ไม่ใช่หรือไง”
“ใช่ แต่บางทีมันก็อดคิดไม่ได้ว่า มันมากไปหรือเปล่า”
“โห ถ้าพี่มากไปหรือเปล่า แล้วของผมล่ะ ชินของชั้นทุกคำ” ไอ้โตยื่นหน้าเข้ามาหา
“อ้าว คิดเหมือนกันเหรอ เห็นยิ้มๆทุกที” พี่รีแปลกใจ
“ยิ้มเพราะเวลาเมเรพูดแบบนี้แล้วมันตลกดี แล้วมันก็เป็นตัวเค้าที่สุด แต่ถ้าไปได้ยินใครพูดทักแล้วไม่ชอบ ไอ้บีมพูดผมยังกึ๊ดๆในใจเลย” โตเฉลย
พี่รีหัวเราะหึหึ “พี่แปลกแล้ว แกแปลกกว่าพี่ว่ะ”
“เหรอ เมเรก็ว่าผมแปลกเหมือนกัน” โตพูดแบบไม่ถือสา ยิ้มกว้างเห็นฟัน 32 ซี่เหมือนเคย

พอเดินออกมาหน้าร้าน ยูก็กระตุกมือพี่ชาย
“พี่ชิน....”
ชินหันมาหาน้องอย่างรู้ใจ พยักหน้ายิ้มหวาน แต่เปลี่ยนเป็นยิ้มขู่เมื่อหันมาหาพี่รี
“รู้ใช่มั้ย ว่าควรทำยังไงถึงจะได้ออกมาเที่ยวกลางคืนด้วยกันอีก”
พี่รียืนตัวตรงพยักหน้า
“รู้ใช่มั้ย” ชินลงน้ำหนักเสียงทุกคำ
“ครับรู้ครับ” พี่รีรีบรับคำ
ยูกอดพี่ชายหลวมๆ “ผมรักพี่นะฮะ”
“อือ” ชินตบหลังน้องชายเบาๆ มองน้องที่เดินแยกไปกับพี่รี จากนั้น 4 คนทางนี้ก็เดินต่อมาที่รถเพราะจะไปกินข้าวต้มกันต่อ
“มาแบบนี้ขออนุญาตเมเรมั่งป่ะมึงน่ะ” บีมเดินตัวเอียง กอดคอเพื่อน
“ไม่ได้เรียกว่าขอ เขาเรียกบอกกันว้อย” พอออกมาข้างนอกเสียงของโตก็ฟังยากเหมือนเพื่อน
“แล้วเขาว่าไง”
“บอกว่า...” โตหันมาหาชิน ที่เดินใช้ไม้เท้าค้ำอยู่ข้างๆ “ดูชินของชั้นอย่าให้เมาเละนะยะ” หนุ่มตัวโตทำเสียงแหลมเล็กเลียนแบบเมเร
“พี่ชินน่ะนะ เมาเละ อยากเห็นจริงๆ” ฤทธิ์แอลกอฮอลล์ ทำให้บีมมีความกล้ามากกว่าปกติ “พี่ดื่มถึง 2  ขวดมั้ยอ่ะตะกี้อ่ะ”
ชินตอบสั้นๆ “เกิน”
“พี่ต้องไปซ้อมกินเบียร์มาแน่ๆเลยถึงได้ปกติขนาดนี้”

“ปกติพี่เลิกเที่ยวเที่ยงคืนเหรอ พวกผมนะอยู่กันจนร้านปิดแหละ” บีมบอกพี่เจ
“เมื่อก่อนก็เป็นเหมือนกัน แต่รำคาญเวลาออกมาพร้อมกัน เยอะทั้งคนทั้งรถ”
“อันนี้เห็นด้วย” โตบอก “ผมเคยนั่งรอรถแท็กซี่ข้างถนน แถวซอย 8 อยู่เป็นชั่วโมง”
“เพราะว่านั่งอยู่ข้างถนน ไม่ได้เดินออกไปโบกรถไง” บีมเฉลย
เดินคุยกันจนมาถึงลานจอดรถ เสียงพูดคุยของชายหญิงจากรถคันใกล้ๆทำให้หันไปมอง

“มึงพูดไม่กี่คำเสี่ยมันก็จ่ายให้มึงแล้ว”
“แต่ชั้นเพิ่งขอเสี่ยมาให้พี่หมื่นนึงเมื่อ 2 วันก่อนนี่เองนะ พี่เอาไปทำอะไรทำไมมันหมดเร็วนัก”
“อีมะนาว! กูบอกให้มึงไปเอามาก็ไปเอามา จะถามหาเหี้ยอะไรวะ!” เสียงของผู้ชายดังขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ชายฉกรรจ์หลายคนเดินล้อมเข้าไปใกล้ชายหญิงคู่นั้น
พี่เจก้าวเข้ามายืนบังชินไว้  ส่วนโตกับบีมเข้ามายืนขวางไว้เหมือนกัน

“นายบัญชา ไปด้วยกันหน่อย”
ชินได้ยินเสียงกับมองเห็นแผ่นหลังกว้างของกลุ่มคนที่เข้าไปล้อมชายหญิงคู่นั้น
“คุณถูกจับกุมด้วยข้อหาฆ่าคนตาย”
“ฆ่าคนตาย!” เสียงของหญิงสาวดังจนเหมือนกรีดร้อง “นี่แกฆ่าคนแล้วมาไถเงินชั้น เพื่อที่จะหลบหนีงั้นเหรอ”
“กูไม่ได้ทำ” ชายหนุ่มยังคงเถียง
“ไปโรงพักทั้งคู่นั่นแหละ”
“ทำไมชั้นต้องไปด้วยหล่ะ”
“ไปคุยกันที่โรงพักดีกว่าครับ เพราะถ้าคุยกันตรงนี้คนที่ยิ่งเสียหายหนักกว่าเดิมคือคุณไม่ใช่ตำรวจ”
“แต่ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิดนี่” ฝ่ายหญิงยังคงเอะอะโวยวาย เมื่อมีนักเที่ยวขยับเข้ามามุงล้อมมากขึ้น หญิงสาวก็เดินไปขึ้นรถตำรวจอย่างไม่เต็มใจ
“ทำไมชั้นถึงเจอแต่ผู้ชายเฮงซวยนะ!”
“ไงฝรั่ง” นายตำรวจเดินเลี้ยวขวาเข้ามาทักทายคนที่ยืนอยู่ห่างๆอีกด้านหนึ่งของลานจอดรถ
“มีความสุขดี กิจการก้าวหน้า”
“ไว้พาชินไปเที่ยวอีกสิ”
ชินถึงกับทำตาโตด้วยความประหลาดใจ “พี่ซี 1”
พี่เจตบหลังเพื่อนจนแทบหน้าคะมำ “สัด ทำแฟนกูตกใจ ไม่มีใครแถวทำเขาตกใจได้เลยนะเนี่ย”
ชินพยักหน้ายอมรับง่ายๆ “มะนาวโดนจับเรื่องอะไรหรือครับ”
“ไม่ใช่มะนาวหรอก แฟนเค้าฆ่าคนตายแล้วหนีมาน่ะ แต่ก็ต้องพามะนาวไปด้วย เพราะดูท่าทางที่คุยกันอาจมีส่วนร่วม” สารวัตรซี 1 บอกคร่าวๆ
“แต่ไปอย่างนี้ ถ้าเป็นข่าวขึ้นมา เสี่ยอะไรนั่นก็จะรู้ว่าโดนหลอก” ชินโยงเรื่องแล้วหันมาหาพี่เจที่ยักคิ้วทำปากยื่น
“ก็คงงั้น”
โตกับบีมหันไปมองตามรถตำรวจที่แล่นออกไป
“ไม่น่าเชื่อเลย เขาจะเป็นไปได้ขนาดนี้”
สารวัตรหันมาทำหน้าที่ผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ “พระท่านถึงสอนว่าอย่าดำเนินชีวิตโดนประมาท พ่อแม่สอนให้คิดก่อนทำไง” แล้วหันมาหาชินอีกครั้ง “แล้วไปเที่ยวด้วยกันอีกนะ”
“เฮ่ยๆ เดี๋ยวก่อน ชินไปกับมึงตั้งแต่เมื่อไหร่”
“มันเป็นคำชวน”
“แต่มึงบอกว่าด้วยกัน”
“ฝรั่งบ้าอีกละ กูไปทำงานดีกว่า” สารวัตรซี 1 โบกมือลาทุกคนแล้วกลับไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดรออยู่
“ไรวะ บทจะไปก็ไปดื้อๆ”
“เราก็ไปกินข้าวต้มกันเหอะ” โตหันมาชวน
“เปลี่ยนเป็นต้มเลือดหมูได้ป่ะพี่” บีมทำอ้อน
“ชินว่าไง” พี่เจหันมาถาม
“มีร้านที่มีข้าวต้มแล้วก็ต้มเลือดหมูในร้านเดียวกันมั้ย”
“มี”
“งั้นไปกัน”

พี่รีจอดรถที่ลานจอดรถ ยูก็เปิดประตูก้าวลงจากรถมาเอง
“ที่จอดรถหลังเที่ยงคืนนี่มันเหมือนหนังสยองขวัญเลยพี่ว่ามะ”
คนตากลมทำเป็นมองซ้ายมองขวา ทำเจ้าถิ่นเกิดอาการหวาดระแวงตาม
“หลอกอย่างอื่นเหอะยู”
พี่รีคว้าข้อมือน้องตรงไปที่ลิฟท์ ยูหัวเราะร่วนจนเสียงก้อง

พอปิดประตูห้องพักลง ใบหน้าอ่อนใสก็โดนรั้งเข้ามาหาริมฝีปากสวยกดจูบ กดมือไปทั่วแผ่นหลังและอก ขยับสะโพกเสียดสี
“You’re so sweet Honey…”
ยูหลับตา รู้สึกเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรงได้แต่ปล่อยให้พี่รีนำทาง  จนกระทั่งเสื้อยืดพ้นตัว กางเกงยีนส์ถูกถอดออก
“ช้าๆ นะฮะ”
“Believe me Honey”
พี่รีขยับจูบแรงบดลิ้นหวานจน ยูต้องจิกมือกับแขนแน่น มือแข็งแรงทิ้งน้ำหนักทั่วตัวปลุกทุกเส้นประสาทให้อ่อนไหวจนกลั้นเสียงครางไม่อยู่
ร่างกายผอมบางยิ่งได้ชิมยิ่งไม่รู้จักอิ่ม ไม่รู้จักพอ เตือนตัวเองให้ช้าลงอีกจนยูรู้ตัว ดวงตาหวานเชื่อมมองพี่ที่กดจูบที่หน้าท้อง แทรกนิ้วอาบครีมที่จุดอ่อนไหวด้านหลัง
ความเคลื่อนไหวเร่งเร้าสลับเนิบช้า จนใกล้ถึงจุดสูงสุด
“พี่ ผมจะเสร็จ”
พี่รีพยักหน้าแล้วยิ่งดูดแรง เร่งนิ้ว
ยูเกร็งตัว พ่นน้ำสีขาวให้พี่รับไว้ แล้วหอบหายใจ พอจะขยับลุกขึ้น พี่ก็กดไหล่ไว้ ยกขาเรียวยาวขึ้นสูง ความแข็งแกร่งจรดจ่อ
“Honey…..”
คนใบหน้าอ่อนใส ยิ้มหวาน ยกมือโน้มคอพี่ลงมาจูบ

====================จบพิเศษ เจชิน รียู =================
1 โฆษณาไว้ว่าจะเป็นโต เมเร แต่เปลี่ยนเพราะช่วงเวลาของตอนพิเศษโตเมเร อาจทำให้คุณกิดความสับสนได้
2 ตอนนี้โดนตัดออกเพราะมันคือวูบแรกที่ผมบอกว่า พี่รีกับยูจะเลิกกัน แต่อยู่ดีๆ ผมก็ได้รับไฟล์จากเด็กเขียนดราม่า พร้อมกัีบตัวสีแดงตัวโตว่า "เบื่อน้ำตา ที่เหลือป๋าเขียนเอง" ปรากฎว่ามันมีตอนที่โดนตัดออกช่วงของมะนาว กลับเข้ามาด้วย ก็คุยกันว่า เรื่องของมะนาวนี่แหละที่มันน้ำเน่าสุด
แต่ว่ามันคือคอนเซ็ปของเรื่องนี้ "การไม่รู้จักคิดก่อนทำ"
เรียบเรียงใหม่ได้เช่นนี้
3 เกสต์ตอนนี้ทำให้ต้องกินพาราหรือเปล่า ไม่ต้องหรอกเนอะ
รู้แล้วใช่มั้ย ว่าใครทำคุณปวดหัว 555 
4 เหลืออีก 3 ตอน ส่วนเืรื่องใหม่ยังขยับอย่างยากเย็น ไม่อยากให้ดราม่าเลย อยากให้มันเบาๆ เหมือน ทอมชุนมากกว่า
พบกันอาทิตย์๋หน้าครับ
ไจฟ์กับที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 17-07-2011 08:16:10

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
เดี๋ยวมาคอมเมนท์
ขอบคุณน้องทีที่ทำให้เรื่องไม่ดราม่าอย่างที่ป๋าใจร้ายคิดไว้ :monkeysad:
ตอนนี้มีเอกกับแมนมาแจมด้วย ดีจัง น่าจะมีตอนรวมญาติตัวละครไจฟ์ทีด้วยเนอะ
ชินยังคงเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง เมเรยังคงน่ารัก เหมาะกับโตที่แสนจะเข้าใจเมเร
พี่เจผู้อยู่เบื้องหลังและควบคุมสถานการณ์ได้ดี สมเป็นพี่ใหญ่ของเรื่องจริงๆ
พี่รีรีบทำเวลาแล้วพายูไปส่งบ้านด่วน หลังกิจกรรมพี่รีคงไม่ถูกยูชกนะ  :-[
รออาทิตย์หน้าเหรอ คิดเรื่องใหม่เร็วๆนะ คิดถึงอาหารเช้าที่แสนอร่อยก่อนทำงาน :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: himecrazy ที่ 17-07-2011 09:38:12

 :-[ มีพระเอกกับแมนเป็นแขกรับเชิญด้วยอะ  อยากอ่านตอนพิเศษของเรื่องที่เป็นแขกรับเชิญเพิ่มด้วยจัง เพราะพอเห็นมาเป็นแขกรับเชิญแล้วก็คิดถึงนะ ยังแวบเข้าไปอ่านเรื่อยๆเสมอ

ปล.จำได้ว่าพ่อน้องยูให้พี่ชินส่งน้องกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ><"

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-07-2011 10:18:44

ตอนพิเศษนี้มาครบทุกรสชาดเลย หวาน หึง โหด ฮา  :laugh:

แถมมีพระเอกกับแมนมาด้วยยังทะเลาะกันเหมือนเดิม

จบแบบร้อนแรงของยูกับพี่รี น่าอ่ะ

ปล.รอพิเศษอาทิตย์หน้าค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 17-07-2011 12:17:54

น้องยู ของเค้า (วิ่งหนีพี่รี) ฮ่าๆๆๆๆๆ

น่ารักดี เวลาอยู่กะพี่รี นี่ทั้งกวน ทั้งน่ารัก ทั้งโหด ทั้งหวาน
พออยู่กะพี่ชิน ก้อกลายเป็นเด็กน้อย อ้อนพี่ ฮ่าๆๆๆๆ

พี่ชินก้อนะ พี่ชายที่แสนดีเจงๆ รู้ใจน้องตลอด
จัดการพี่รีซะฮาเรย (ฮาที่ยักษ์ตาเขียวกลัวพี่ชิน) อ่ะ รีบครับๆๆ เรย อิอิ

ส่วนพี่เจ นี่เป็นป๋าดูแลทุกคน ก๊ากกกกกกกกก

ไหนใครทำปวดหัวต้องเรียกหาพาราไม่มี๊
ฮาดีออก มีเดอะแก๊งของคีย์น้อยมาแจมด้วย อิอิ
พระเอกจะเป็นงัยบ้างหนอ อิอิ เจอน้องยูโยนระเบิดให้แบบไม่ตั้งใจ
น้องยังเด็ก อย่าโกดน้องน๊า ฮ่าๆๆๆ

>//< หวานเกิ๊นนนนนนนนนน เขิลลลลลลลล

ขอบคุณน้องชายทั้งสองค๊าบบบบบ

แฮปปี้สุดๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 17-07-2011 16:57:28

อ้าวๆๆๆ ยูไม่กลับบ้านรึ พี่รีไม่พาน้องไปส่งบ้าน เดี๋ยวเป็นเรื่องหรอก

แอบคิดถึงหนุ่มๆเรื่อง Never Let You Go ((อยากอ่านตอนพิเศษอีก)) >_<

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 17-07-2011 18:05:57

อ่านแล้วมีความสุขมากมายเช่นเคย มีความสุขไปกับทุกคู่เลย
ตอนพิเศษจะเป็นแบบไหนก็ได้ ขอให้ได้อ่านงานของคุณไจฟ์ก็แล้วกัน
+1 แทนคำขอบคุณ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 17-07-2011 18:39:12

รอถึงอาทิตย์หน้าเลยเหรอออ.... ก็ได้เค้าจะรอนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 17-07-2011 20:33:28

มีแมนกับพระเอกมาแจมด้วย :man1:
อ่านแล้วก็คิดถึงเฮียซาโต้กับเนสเหมือนกันนะ
จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ
 :pig4:ขอบคุณไจฟ์ทีนะคะ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 18-07-2011 00:24:15

สนุกดีจ้า

ได้ข้อคิดดีๆ ด้วย

กรณีชินเคร่งเครียดต่อตัวเองไปหรือเปล่า

เจ็บแล้วไม่ยอมรักษา

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 18-07-2011 13:41:11

ดีใจที่เจอพระเอกกับแมนอักครั้ง
พี่รีอย่ารีบร้อนเหมือนคราวก่อนน่ะ
สงสารน้องยูบ้างเพราะคาดว่ามันไม่คงไม่เล็ก
แต่ที่แน่ๆเมเรถึงตัวจะอยู่ไกลแต่ทำเรายิ้มได้ผ่านโต
หวังว่ามะนาวจะคิดได้หลังจากนี้นะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 18-07-2011 22:10:24

กรี๊ดมากกก  ตอนนี้มันพิเศษจริงๆด้วย
ตอนที่อ่านถึงผู้ชายตาเรียว คิ้วแหว่ง สกินเฮดก็..บ๊ะ...ไอ่แมนมาแน่ ฮ่าฮ่าฮ่า...
ร้านเฮียพีกลายมาเป็นร่านเบเกอรี่ไปแล้วเหรอคะ  แล้วหนูคีย์กับเฮียซาโต้สบายดีบ่อ 
เรื่องของมะนาวก็....โหดร้ายแหละ  แต่ก็นิยายอ่ะเนาะ  คนไม่ดีก็ควรรับผลกรรมกันไป   :z3:

จริงๆตอนนี้มันจบค้างมากเลยนะคะ  แต่แค่รีกับยูไม่เลิกกันก็ดีใจแย้ววววว
ปล. เรื่องหน้าเอาเบาๆซอฟต์ๆฮาๆแบบพี่ทอมน้องชุนก็ดีค่ะ   :a1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 19-07-2011 00:11:25

มีเอกกับแมนด้วย ชอบสองคนนี้นะเนี่ย เราว่าเป็นคู่ที่ฮาดี  :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 19-07-2011 05:56:08

พิเศษมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ชอบบบบบบบบบบ


ขอบคุณครับบบบบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 19-07-2011 10:41:31

คริคริ เค้าดีใจจังเลย มีแขกรับเชิญด้วย  :impress2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: mumumama55 ที่ 19-07-2011 20:37:22

 :z3: ตอนสุดท้ายตัดไปที่โคมไฟซะงั้น  :z3:
 
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 20-07-2011 19:35:33

กริ๊ดชอบชินมากๆเลย เป็นตัวละครที่ชอบมาก :กอด1:

ชักเข้าใจความรู้สึกของเมเรเเล้วล่ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-07-2011 09:58:10

ชอบก็อิตรงอ่านไปเจอ "ชินของชั้น" นี่แหละ เมเรน่ารักดีนะ :laugh:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 23-07-2011 09:58:58

อิพี่รี ขอร้อง อย่าหวงเว่อร์ กะอีแค่สกินนี่เอง ไม่ใส่เสื้อส้มมาด้วยก็ดีแล้ว
ทีตัวเองล่ะ ปล่อยให้สาวโอบเอวหน้าตาเฉย เจอหมัดเดียวมันยังน้อยไปนะ
มันน่าเจอน้องยูสกายคิกด้วย (แม่ยกเข้าข้างน้องยูสุดๆ วะฮะฮ่า)
ขำโตอ่ะ ช่างกล้าเลียนแบบเสียงเมเร ถามจริงเหอะ เวลาอยู่ต่อหน้า จะกล้าทำอะป่าว ฮ่าๆๆ รออ่านคู่นี้มากกกก
ว่าแต่เรื่องมะนาวนี่ อนาถจิตได้อีก ตกต่ำลงทุกวันๆ  :เฮ้อ:
ส่วนแขกรับเชิญ...ป๋าครับ พาราเม็ดนึง จัดมาให้ไว ทะเลาะกันได้ทุกชอต (แต่อ่านแล้วก็คิดถึงเฮียซาโต้จริงๆ น่ะล่ะ)

รออ่านต่อไป และขอบคุณสองหนุ่มคร๊าบบบ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษTo the Club)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 24-07-2011 00:51:54

มาตอกบัตรค่ะ....น้องรัก...
เห็นคนขี้หวงแล้ว...นึกถึงใครบางคน
สมัยเป็นวัยรุ่น ก็คงมีคนหวงเหมือนกันล่ะน่า กร้ากกก

มะนาวเอ๋ย...ชีวิตมีทางเลือกตั้งมากมาย อย่าติดสบายนักสิลูก...
รออ่านตอนหน้า ตอนพิเศษ และแน่นอน เรื่องใหม่นะจ๊ะ ฮี่ๆๆๆ

หัวข้อ: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 24-07-2011 04:43:59

ตอนพิเศษ โต-เมเร

   โตยืนรออยู่ที่สนามบิน ผู้คนมากมายจากเที่ยวบินจากอีกซีกโลก มาถึงนานแล้ว เพราะว่าเครื่องลงจอดมานานเกือบชั่วโมงจนคาดว่าคนที่เดินทางมาจากเที่ยวบินนี้น่าจะออกมาหมด แต่คนที่น่าจะเดินออกมาได้แล้ว กลับยังไม่มาสักที มองซ้ายมองขวาหาที่นั่ง แล้วถ้าเดินไปนั่งคุณเขาออกมาหาไม่เจอ จะโวยวายว่าลิงยักษ์ขี้งอนอีกมั้ยล่ะ
โดนแหงๆ
ทันทีทีหันหลังไปมองแถวเก้าอี้
นั่นเลย
เสียงร้องเท้าส้นสูงดังก๊อกๆ กับเสียงแหลมเล็ก
“ลิงยักษ์ จะไปไหน”
ลิงยักษ์หันมาส่งยิ้มกว้างจนเห็นฟันหมดปากเหมือนเคย
ทำไมซื้อหวยไม่เคยถูกเลยว้า....
“ไปไหน”
โตเดินเข้าไปหา เข็นรถให้
“ไปหาที่นั่งรอน่ะสิ คิดว่ารอกระเป๋าค้างอยู่”
“อย่ามาพูดเลย เห็นนะว่ามองหาสาวน่ะ”
“ห๊ะ สาวไหน” โตหันมาหาท่าทางไม่เข้าใจคำพูดของเมเร
“ก็สาวแถวนี้ไง”
“มีด้วยเหรอ” โตหันมองซ้ายมองขวา

เมเรทำเสียงหัวเราะ คึคึ โตเลยรู้ตัว “โห มาถึงก็เล่นงี้ หัวใจจะวายตาย”
“ก็ไม่เป็นไร มองซะบ้าง ให้โอกาสตัวเองไง”
เมเรพูดพลางกอดแขน เดินมาเรื่อยๆ
“แล้วเมเรล่ะ ให้โอกาสตัวเองหรือเปล่า”
“อ๊ะแน่นอน ไม่เห็นในเฟสชั้นเหรอ รูปลั๊ลลา ร่าเริงจะตาย” เมเรจีบปากจีบคอ
“มีแต่เพื่อนผู้หญิง”
เมเรหันมามองค้อน “แอบส่องเฟสคนอื่นเหรอ”
“ไม่เห็นต้องแอบ เมเรเม้นท์ไปทั่ว เห็นในกระดานข่าวอยู่แล้ว”
“ตัวเองไม่เห็นคุยกับใครเลย เล่นแต่เกม”
“อะ นั่นแน่ แอบส่องเฟสเค้าเหมือนกันเหรอ”
“ไม่เห็นต้องแอบ มันอยู่ในหน้ากระดานข่าวอยู่แล้ว”
“หวาย ลอกคำตอบคนอื่นอ่ะ”
เมเรแลบลิ้นเก้อๆ “ลิงบ้า”

ขึ้นรถคันเดิมของโตออกมา จนพ้นเขตสนามบินสุวรรณภูมิ เมเรก็คุยต่อ
“อยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือ”
“ที่ไหนอนุสาวรีย์เหรอ แต่มีร้านในซอยแถวบ้านผมเหมือนกัน กินมั้ย”
“บ้า เพนนินย่ะ”
“ไอ้ชามละร้อยน่ะนะ”
“อื่อหึ” เมเรทำเสียงสูงเสียงต่ำ แล้วนึกขึ้นมาได้ “มันเกินกำลังทรัพย์นักศึกษาใช่มะ”
โตเอื้อมมือมาจับมือเมเรไว้ “ซักเท่าไหร่กันเชียว”
“อย่ามาดูถูกนะ ตอนมัธยมน่ะ เตี๋ยวเรือ 7 ชามนะยะ”
“โห ขี้โม้ 5 ชามต่างหาก อีก 2 ชามน่ะมั่วของไอ้ยูมาวางหรอก”
“อร๊ายยยยยยยยย จำได้ ได้ไง อย่าจำได้สิ ไอ้ลิงยักษ์บ้านี่ รู้ป่ะ ชั้นนะเอาไปโม้ถึงที่ร้านอาหารไทยที่โน่นเลยนะ”
“เพิ่งรู้นะเนี่ย ไม่งั้นจะเอาไปโพสต์ในกระดานเฟสแล้ว”
“ลองเผยความลับดูดิ เจอ 120 เดซิเบลข้ามประเทศแน่”
โตหัวเราะร่วน เลี้ยวรถเข้าบ้าน สวัสดีแม่ของเมเร ถึงแม่จะไม่ค่อยชอบโตสักเท่าไหร่ เพราะด้อยกว่าชินในทุกด้าน แต่นี่ก็เป็นหนุ่มเพียงคนเดียวที่เมเรพาเข้าบ้าน แล้วก็บอกว่าไม่ต้องให้รถที่บ้านไปรับที่สนามบิน เพราะจะให้คนๆนี้ไปรับ
แม่ไม่อยากยอมรับ แต่เคยขัดใจลูกสาวคนนี้ได้ที่ไหน
ดีที่โตเป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มกว้าง นอกจากไม่หล่อ พ่อไม่รวยก็ไม่รู้ว่าจะเกี่ยงอะไรได้อีก

พอสายของวันถัดมาโตก็มารับเมเรไปเที่ยว แม่มองลูกสาวเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“เมเรคะ หนูจะไปไหนคะ”
วันนี้เมเร ใส่เสื้อยืดคอกลม กับกางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ กระเป๋าเป้หลังท่าทางทะมัดทะแมง
...อ๊ะเดี๋ยวนะคะ เห็นอย่างนี้แบรนด์เนมตลอดรายการเช่นเคยค่ะ ไม่มีเสียโลโก้เมเรอยู่แล้ว..
“นั่งเรือไปตลาดน้ำค่ะ”
“ห๊ะ ถ้าจะไปตลาดน้ำ ก็เอารถไปก็ได้นี่คะ”
“ไม่ค่ะ จะไปเรือจากท่าพระจันทร์ค่ะ”
แม่หันมาหาโต “เอ่อ โตจ้ะ เมเรไม่เคยลงเรือแบบนั้น”
“ก็จะเคยวันนี้ไงคะ” เมเรตอบขณะที่กอดเอวแม่ หอมแก้มแล้วหันไปหาโต “ป่ะ”

เมเรไม่ได้มีท่าทีไม่คุ้นเคยกับการนั่งเรืออย่างที่แม่กังวลเลยสักนิด ตรงข้ามหญิงสาวดูสนุกสนานตื่นตาตื่นใจไปกับทุกอย่างรอบตัว ดูเหมือนนักท่องเที่ยวยิ่งกว่านักท่องเที่ยวจริงๆเสียอีก
เห็นกรี๊ดกร๊าดชื่นชม นั่นสวย นี่ดี โน่นสดใหม่ แต่เมเรก็ไม่ได้ซื้ออะไรนอกจากของกินเล่น
“สายไหม ๆ อ๊ะนั่นข้าวเกรียบปากหม้อ อ๊ะนั่นลูกชุบ” กรี๊ดกร๊าดสุดๆ
“ดีใจอะไรเนี่ย ตลาดแถวบ้านก็มี”
“เดี๊ยะ จะโดนทุบ ไอ้ลิงยักษ์” เมเรหันมาทำเสียงเขียว “สายไหมแถวบ้านนาย กับสายไหมตลาดน้ำย่อมไม่เหมือนกันอยู่แล้ว”
“ต่างกันตรงไหน”
“ตรงที่ ที่นี่ต้องนั่งเรือมากิน ส่วนแถวบ้านนายต้องเดินไปไง”
โตพยักหน้ายอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
จนกระทั่งนั่งเรือกลับมาเมเรถึงได้ทวง
“เตี๋ยวเรือชั้นล่ะ”
“ไหวมั้ยล่ะ ไหวก็ไปต่อได้”
“สบายมาก”
เมเรลั๊ลลาไม่รู้จบ แต่พอขึ้นรถก็เปลี่ยนแผนเล็กน้อย
“เตี๋ยวเรืออนุสาวรีย์ยังมีอยู่หรือเปล่า”
“มี แต่มันหาที่จอดรถยาก”
เมเรทำแก้มพอง คิ้วขมวด “งั้นแถวบ้านนายล่ะ”
“อ้าว ไม่เอาเพนนินแล้วเหรอ”
“ไม่อ่ะ วันนี้หน้าตาเหนอะหนะ เจอลมเจอแดดสนุก แต่สวยไม่พอ ขี้เกียจตอบคำถาม”
“คำถามว่า”
“วันนี้คุณน้องไปไล่ทวงหนี้ที่ไหนมาคะ หน้างี้มันแผล็บ”
โตหันมามอง แตะที่คางสวยให้หันมา พลิกซ้ายพลิกขวา “ไม่เห็นจะมันเลย”
เมเรค้อน แต่ก็หยิบกระจกขึ้นมา เช็คหน้าตาอีกครั้ง
“ตกลงไปไหนดีครับ”
“ร้านแถวบ้านนายแหละ แล้วจะรู้ว่าเมเร 7 ชามทำได้”
โตหัวเราะร่วน “ครับ เมเร 7 ชามทำได้”

แต่เพราะว่าเมเรกินขนมมาบ้างแล้ว ได้ 3 ชามก็เริ่มนิ่ง
“เอางี้ ผมกินเส้นให้มั้ย”
“ไม่อ่ะ 7 ก็ 7 สิ”
“ก็ไว้วันพรุ่งนี้ค่อยมากินใหม่ก็ได้ เตรียมท้องว่างมาเลย”
“เยส เมเร 7 ชามต้องทำให้ได้” พูดแล้วก็นึกขึ้นได้ “เมเรต้องไปตระเวณเยี่ยมญาติ แล้วนายก็มีเรียนนี่นา”
“งั้นอยากกินเมื่อไหร่ก็เรียกผม”
เมเรกลอกตาไปมาแล้วตัดสินใจ “นายเรียนเสร็จโทรมาบอก ชั้นจะบอกว่าให้มารับชั้นที่ไหน”
“พรุ่งนี้ผมเลิกทุ่มนึง”
หญิงสาวทำปากยื่น ห่อไหล่เหนื่อยใจ จนโตขำ
“อะไรจะอยากกินขนาดนั้น”
“คนที่เดินออกจากบ้านมาก็ได้กินเลย แบบนายไม่เข้าใจหรอก”
เมเรพูดไปแล้วจิบน้ำหวานมองผู้คนในร้าน “รสชาติแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้ ที่ไหนก็ไม่เหมือนบ้านเรา”

“อิ่มแล้วแวะไปบ้านผมมั้ย”
เมเรพยักหน้า แล้วก้มมองเสื้อผ้าตัวเอง “ไว้วันหน้าดีกว่ามั้ย วันนี้ไม่เริ่ดอ่ะ”
“อะไร ใครที่ไหนว่าไม่เริ่ด ชกมันเลยดีกว่า” โตทำท่าทางขึงขัง
“ลิงบ้า เว่อร์ตลอด ไปก็ไปสิ”

พ่อแม่ของโตไม่ได้ตัวใหญ่อย่างโตหรอก  ระดับความสูงก็ธรรมดานี่แหละ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เมเรมาบ้านนี้ เพียงแต่ว่าครั้งแรกที่มาน่ะ สวยเริ่ดเพราะตั้งใจเต็มที่ที่จะมาเยี่ยม แต่ครั้งนี้ไปตะลอนๆมาทั้งวัน แล้วมาหาพ่อแม่เนี่ยนะ ถ้าคะแนนตกละก็ให้ลิงยักษ์บ้ารับผิดไปเลย แต่ถ้าพ่อแม่ชอบก็ส่งมาทางนี้เพราะเมเรเริ่ดเป็นพื้นฐาน

พอเดินเข้าบ้าน แม่ก็เรียกกินขนม ถามไถ่ว่าจะมากี่วัน แล้วอีกกี่ปีจะจบ
“แม่เขาเตรียมพร้อมน่ะ” โตกระซิบบอกกับเมเร  ทำหญิงสาวใบหน้าร้อนผ่าว
หมดการท่องเที่ยววันนี้ โตขับรถคันเดิมมาส่งเมเรที่บ้านหลังใหญ่ย่านสุขุมวิท
“โต มารอบนี้เมเรอยู่ได้อาทิตย์เดียว เพราะว่าต้องมางานแต่งงานญาติ”
โตพยักหน้า “เมเรบอกผมแล้ว”
“แต่มีเรื่องที่ยังไม่ได้บอก”
“ผมฟังอยู่”
“กลับไปรอบนี้ เมเรจะไม่กลับจนกว่าจะจบโท มันอาจใช้เวลาสัก 3 ปีถึงตอนนั้น โตก็คงจบโทแล้วเหมือนกัน”
โตส่งยิ้มหวาน
เมเรพาลตีแขนหนาๆเสียงดัง “นี่ชั้นเขินเป็นเหมือนกันนะ เรียนไปเรียนมาจบพร้อมกันทั้งที่ชั้นล่วงหน้าไปก่อนตั้ง 3 ปี”
“ก็เมเรเรียนๆ หยุดๆตลอด”
“อือ” เมเรยอมรับ “ทีนี้ชั้นก็เลยตั้งใจใหม่ และจะทำให้ได้ด้วย”
“ดีแล้ว”
“งั้นสัญญาข้อเดียว”
“ขอฟังก่อน แล้วจะบอกว่าได้หรือไม่ได้”
“3 ปีที่ชั้นไม่อยู่ นายต้องเปิดโอกาสให้ตัวเองได้รู้จักคนมากขึ้น จะได้แน่ใจว่านายอยากอยู่กับชั้นจริงหรือเปล่า”
โตยิ้มเฉย
“นี่ชั้นพูดจริงนะ เหมือนญาติชั้นนี่แหละ เวลาให้แม่มาขอ ก็บังคับให้แม่มา แต่พอมันอยู่ด้วยกันไม่รอด ผู้ใหญ่กลายเป็นคนลำบากใจ ที่พูดเนี่ยเพราะชั้นเห็นใจแม่นายหรอกนะ”
“ถ้าแม่ได้ยินคงดีใจ”
“จะบอกว่าชั้นเป็นคนดี ก็พูดมาเลยตรงๆ ไม่ต้องอ้อมค้อม ชอบฟังค่ะ นี่เมเรนะคะ”
“ครับ เมเรคนดี ตั้งใจเรียนนะครับ”

=-=-=-=

อาคารผู้โดยสารขาเข้าของสนามบินสุวรรณภูมิมีผู้คนบางตา มีไกด์ทัวร์ และคนที่ถือป้ายชื่อคนที่มารอรับยืนเป็นแถวตามแนวรั้ว
ชายหนุ่มตัวสูงใหญ่ไหล่กว้าง แขนยาวจนเหมือนลิงยักษ์ยืนโดดเด่น ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ เมื่อเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงยังไร้วี่แววของคนที่มารอรับ หันไปส่งยิ้มให้กับชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เหมือนต่างให้กำลังใจกันและกัน
ภาพงานเลี้ยงรับปริญญาทยอยโพสต์ผ่านเฟสบุ๊คตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน แต่ยังต้องพาพ่อแม่ที่ไปร่วมแสดงความยินดีไปเที่ยวก่อนกลับบ้าน
สักพักขบวนรถเข็นสัมภาระเรียงแถวออกมา เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นดังก้อง
หญิงสาวสดใส เสื้อผ้าหน้าผมศีรษะจรดเท้ามูลค่านับแสน ทิ้งรถเข็นให้คนขับรถเข้าไปเข็นต่อ แต่ตัวหญิงสาวถลาเข้ามาหาชายหนุ่มตัวโต
ยิ้มกว้างเห็นฟันเกือบหมดปาก
“ลิงยักษ์”
“เจ้าหญิงเมเร”
“รอนานมั้ย”
“นานมาก แต่นานแค่ไหนก็รอได้ เจ้าหญิงเมเรของผม”

=-=-=-=จบโต-เมเร=========
สาเหตุที่ตอนนี้หายไปเพราะ 1 มันสั้นมาก แต่ช่วงเวลาทิ้งห่างเหลือเกิน
2 เมเรยังคงแมนเกินจนอาจสร้างความสับสน
3 เขียนหนุ่มสาวจีบกันมันจั๊กกะจี้อ่ะ 55555 ถามป๋าว่าเขียน nc มั้ย ป๋าก็เอาแต่หัวเราะ ผมเขียนเองก็ได้อย่างนี้แหละ ไม่รู้ว่าจะให้จีบกันที่ไหนดี >///<
4 อ่านแล้วไม่รี เดี๋ยวคืนนี้เมเรไปทำเสียงแปดหลอดนอนไม่หลับนะเออ

tea ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 24-07-2011 07:09:06

บวกและเป็ดขอบคุณ
คืนนี้เมเรจะไปกล่อมพี่ให้หลับฝันดี อิอิอิ
อาทิตย์หน้า รียู และสุดท้ายอาทิตย์ถัดไป เจชิน แล้วก็จะเีิ่ริ่มเรื่องใหม่ครับ

tea

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 24-07-2011 08:14:40

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
เดี๋ยวมาคอมเมนท์
เมเรของชั้น เอ่อไม่ใช่ เป็นของโตแล้วสินะ น่ารักมากขึ้นทุกครั้งที่เจอ
ความรักที่มั่นคงไม่ว่าชายชายหรือชายหญิงย่อมคู่ควรแก่การสนับสนุน
รอรียู เจชินและเรื่องใหม่
สัปดาห์ละครั้งนานจังนะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 24-07-2011 09:28:10

อร๊ายยยยยยยย เมเรของชั้นน่ารักจริงๆ ตอนนี้หวานนะไม่แมนเล้ย
อ่านไปขำไป กับคุณนายเมเร เริ่ดดดค่ะ ทุกสถานที่ ทุกวาระ
เตี๋๋ยวเรือเจ็ดชาม ยังเอาไปโม้ไกลถึงต่างแดน
โตโพสต์เลย อยากเจอ 120 เดซิเบลข้ามประเทศ กร๊ากกกก
ว่าแต่เฟสโตมีแต่เกม เอิ่ม....เฟสใครกันแน่ ชักไม่แน่ใจ 555

คู่นี้เป็นความต่างที่ดูเหมือนจะลงตัวเนอะ รักในแบบที่เป็น ไม่ต้องฝืน ไม่ต้องเปลี่ยน
“นานมาก แต่นานแค่ไหนก็รอได้ เจ้าหญิงเมเรของผม”
ไม่ต้องรอแล้วโต จบแล้ว ขอเจ้าหญิงแต่งงานเลย  :m12:

รออ่านตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณพร้อมกับบวกเป็ด 1 ตัว ต้องคลิกส่งอาหารเลี้ยงมันด้วยป่ะ  :laugh:
วันนี้อ่านแล้วต้องรีบตอบ เพราะกลัวเมเรแปดหลอดหลอนทั้งคืน (55 แสบจริงๆ เด็กใครเนี่ย)
Big Hug, love you too ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 24-07-2011 10:39:43

and they lived happily ever after....    :a9:
แหม๊... อ่านแล้วมันชุ่มชื่นหัวใจ ไม่รู้เราเริ่มชอบเมเรตอนไหน  แต่นางก็ชนะขาดจริงๆ

ขอบคุณไจฟ์กับทีมากค่า   :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 24-07-2011 14:55:28

 :pig4: :pig4: ตอนพิเศษน่ารักมากจ้า....

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-07-2011 16:17:37

โตมั่นคงในรักกะเมเรที่สุด อิจฉามั่กๆ

 :man1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 24-07-2011 16:56:19

ฮ่าๆๆๆๆ กลัวเมเรมาแผดเสียงใส่ อิอิ

เมเรน่ารักเนอะ มีมาดน่ารักๆตลอด ^^

โตนี่จัดการกะเจ้าหญิงเมเรได้น่ารักนะเนี้ย
ทำให้เจ้าหญิงเมเรยอมทำอะไรที่ไม่เคยทำได้ เจ๋งมากๆๆๆๆ o13

ตะลอนทัวร์กันซะเราอยากกินลูกชุบ สายไหม เตี๋ยวเรือไปด้วยเรย ก๊ากกกกกก

รอ 3 ปี พระเจ้า โต นายแน่มาก ^^

ขอบคุณค๊าบบบบบน้องชายทั้งสอง ^^

อิอิ ตอนหน้าน้องยูแม่ยกต้องเตรียมป้ายไฟเป่า อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: mumumama55 ที่ 24-07-2011 19:59:52

 :-[ ก็ยังน่ารักสมเป็น เมเร  :impress2:

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 24-07-2011 21:14:13

น่ารักสนุกสนานเหมือนเคย ^^
ไม่แพ้เรื่องอื่นๆเลย
ขอบคุณมากนะคะ
ปล.ชอบเมเรมากกกกกกกกกกอ่ะ 5555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 24-07-2011 21:43:40

อ่านไปยิ้มไป...
เขินแทนอ่ะ...รอกันมาตั้งแต่เด็กๆ คิคิ

รอต่อไปนะจ๊ะ เด็กทั้งหลาย 555
ส่วนเจ้ รออ่านเรื่องใหม่นะจ๊ะ +1 ไว้รอท่าเลยน้า....ฮี่ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: My Way_Ply!! ที่ 27-07-2011 20:09:12

สนุกมากมาย
อ่านรวดเดียวจบเลยย
ชอบพี่เจๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 29-07-2011 17:25:32

มาแปะเม้นบอกว่ากำลังตามอ่านเรื่องนี้อยู่ค๊าบบบ ถึงตอนที่ 7 แระ
ติดใจทั้ง 4 เรื่องที่ได้อ่านมาแล้ว จนมาอ่านเรื่องนี้ต่อ
ตอนแรกเลยมีงงๆตัวละครอยู่บ้าง แต่ตอนนี้กำลังอ่านไปลุ้นไป ว่าชินมีปมอะไรรึป่าวน๊า
+1 ให้กับเรื่องราวสนุกๆค๊า :impress2:..ตามอ่านต่อดีกว่า ^^
--> อึดอัดอยากบอก เพิ่งถึงตอนที่ 16 อ่านบางตอนเหมือนจะได้ซดมาม้าถ้วยใหญ่ บางตอนก็มีแววไม่มาม่า
ยังไงก็ดี ขออย่าให้เท่ากับตอนไรน์ อลัน กลาส เลยน๊า(ทั้งๆที่เรื่องลงถึงตอนจบไปแล้ว ยังอ่านไม่ถึง เลยได้แต่แอบอินอยู่คนเดียว :laugh:)
--> ในตอนแร๊กกสุดๆ รู้สึกไม่ชอบเมเรปรี๊ดขึ้นมาเลย แต่พอไปเรื่อยๆเริ่มหลงรัก o13 ความสดใส จริงใจสุด พูดแต่ละอย่างถูกใจ..ทำให้รู้ว่าคนเราตัดสินใครเพียงแว๊ปแรกไม่ได้เสมอไป

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษโตเมเร 24/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 30-07-2011 23:29:19

หุหุ มารอเชียร์น้องยู กะ พี่รี ค๊า ^^

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 31-07-2011 04:49:55

ตอนพิเศษ รี-ยู

เครื่องบินลงจอดที่สนามบินนานาชาติในเท็กซัส ท่ามกลางผู้คนมากมายชายหนุ่มตัวโตตาสีเขียวเดินลากกระเป๋านำชายหนุ่มเอเชียตัวเล็กไปที่เค้าท์เตอร์บริษัทรถเช่า พูดจากันเล็กน้อยก็ไปนั่งรอ ใกล้กันมีลูกค้าเช่ารถอีกครอบครัวนั่งรออยู่

“ง่วงหรือเปล่า”
“ง่วง แปลกเนอะ เหมือนนอนมาตลอดทางแต่ยังง่วง”
นานกว่า 20 ชั่วโมงกว่าที่จะมาถึงที่นี่
“โรงแรมอยู่ไม่ไกล เดี๋ยวก็ได้นอนพัก พรุ่งนี้ค่อยไปสุสาน”
ยูพยักหน้า สักพักพนักงานของบริษัทรถเช่าก็เดินมาเรียก แล้วเดินนำออกไปที่ด้านนอก รถยุโรปคันหนึ่งจอดรออยู่พร้อมกับพนักงานขับรถคอยส่งกุญแจให้พี่รี
ส่วนพนักงานประจำสำนักงานพูดทวนระเบียบการเช่ารถอีกครั้งแล้วก็กลับเข้าไปประจำหน้าที่ตามเดิม

พี่รียกข้าวของสัมภาระทั้งหมดใส่ท้ายรถแล้วหันมาเรียกเด็กที่มองผู้คนมากมายที่สนามบินด้วยดวงตาสนุกสนาน
“ไปกันเถอะ”
“พี่ๆ ที่นี่เขาใส่หมวกคาวบอยกันเกือบทุกคนเลยอ่ะ” ยูพยักเพยิดไปที่ผู้คนรอบตัว ทั้งชายและหญิงที่สวมหมวกคาวบอยปีกกว้วง
พี่รีหัวเราะ เมื่อเข้าประจำที่คนขับ
“ก็ที่นี่คือเท็กซัส แต่คนที่ยูเห็นว่าใส่หมวกกันเยอะๆนี่อาจเป็นพนักงานของบริษัทไหนก็ได้นะ”
“อ้าว ผมก็คิดว่าเหมือนในหนัง”
ทีนี้พอเจอคนใส่หมวกคาวบอยเดินอยู่ข้างถนน พี่รีก็จะรีบชี้บอก ชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงโรงแรมที่พัก
“นึกออกแล้ว”
อยู่ดีๆ ยูก็หันมากระตุกมือพี่ที่กำลังคุยกับพนักงานเรื่องห้องพักที่จองไว้
“นึกอะไรออก”
“ดัลลัสคาวบอย ดัลลัสแมฟเวอร์ริกส์”
“อยากดูเหรอ ช่วงนี้ไม่มีแข่งเอ็นเอฟแอลนะ แต่เอ็นบีเอไม่แน่ใจว่าจะมีตั๋วหรือเปล่า”
ยูทำเสียงหัวเราะแปลกๆ “เปล่า ไม่ได้อยากดูหรอก แค่นึกขึ้นมาได้เท่านั้นเอง แล้วเราก็มาแค่ไม่กี่วันเองนี่นา”
พอเข้าห้อง พี่รีก็บอกให้ไปอาบน้ำนอน “เดี๋ยวพี่จะเอาเสื้อให้เมทไปรีด แล้วตกลงอยากดูกีฬาหรือเปล่า”
“เปล่า บอกแล้วไงว่าแค่นึกออก
เมทขึ้นมารับเสื้อลงไปรีดอย่างรวดเร็ว สมกับระดับดาวหลายดวงของโรงแรม
ยูอาบน้ำเสร็จก็กลับมาล้มตัวลงนอนที่เตียงกว้าง

แต่อีกคนได้แต่ยืนมองผ่านกระจกใสออกไปด้านนอก
ผ่านพ้นจากเขตตัวเมืองที่เป็นแหล่งธุรกิจคือทุ่งหญ้า กับทะเลทราย สลับด้วยเมืองเล็กเมืองน้อย เมืองที่เกิดและเติบโต
ถ้าจะพายูไปบ้านในวันนี้ก็ทำได้ เพียงแต่คนๆนี้กลับไม่มีความกล้าเพียงพอ

เมื่อหลายวันก่อนหน้านี้....
มีโทรศัพท์ทางไกลจากเพื่อนเก่าสมัยเรียนไฮสคูลโทรมาหาบอกว่าแม่เสียแล้ว
หัวใจหล่นไปกองอยู่กับพื้น ตั้งสติถามไถ่ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไทยกับอเมริกาห่างกันคนละซีกโลก ไม่มีเครื่องบินตรงกลับบ้าน กว่าจะรอเที่ยวบิน และระยะเวลาการเดินทาง งานศพก็คงผ่านพ้นไปแล้วหลายวัน
แต่ในตอนที่โทรบอกยู คำแรกที่ยูพูดก็คือ “ผมไปด้วย”
“ยูต้องเรียนหนังสือ”
“ก็จะไป พี่จองตั๋วเผื่อผมด้วย”

แล้วสุดท้ายยูก็ตามมาด้วยจนได้ พ่อกับแม่ของยูเป็นคนขับรถมาส่งที่สนามบินด้วยตัวเองด้วยซ้ำ
ชายสูงอายุที่แสนจะเข้มงวดกับคนในปกครอง ตบไหล่กว้างของพี่รีเบาๆ
“พบกันไม่รู้จะพูดอะไรก็ทำหน้าที่ของเรา แล้วกลับบ้าน”

ความอบอุ่น ความห่วงใยจากคนที่เพิ่งพบเจอกันไม่กี่ปี ยิ่งเดินทางออกมาห่างยิ่งชัดเจน เหมือนยูที่อยู่ข้างๆ ชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ตลอดเวลา
ในวันที่ไม่รู้ว่าควรจะเดินไปทางไหนดี
ถ้าไม่มียูอยู่ข้างๆ เราจะเป็นยังไง
อาจอยู่เฉยๆ แล้วปล่อยให้เรื่องนี้ค้างคาอยู่ในใจไปตลอดชีวิต

“พี่ นอนเหอะ”
ยูเดินมาดึงมือให้กลับไปนอนข้างกัน
หนุ่มน้อยขยับเข้ามานอนซุกไหล่ เหมือนจะหลับไปในทันทีที่หัวถึงหมอน แต่อีกคนกลับนอนลืมตามองเพดาน สักพักแม่บ้านก็มากดกริ่งเรียก เพราะเสื้อรีดเสร็จแล้วก็เลยลุกมารับเสื้อพร้อมจ่ายทิป
กลับไปนอนที่เดิม
คราวนี้คงหลับได้แล้ว

ออกจากโรงแรมกันตั้งแต่เช้ามืด ไม่ลืมกล่องของฝากที่แม่ฝากมา แวะร้านดอกไม้ซื้อดอกไม้สีขาวช่อใหญ่ แล้วขับรถออกนอกเมือง
จนเมื่อแดดแรงจัด รถถึงมาจอดที่หน้าสุสาน
ต้นไม้ใหญ่ ปลูกเว้นช่วงห่างเป็นระยะ ให้ร่วมเงาแก่ผู้ที่หลับไหลภายในกล่องไม้เนื้อดี
ดวงตาสีเขียวมองหาป้ายหน้าสุสานไปเรื่อย จนกระทั่งมาถึงป้ายหินอ่อนสีเข้ม

ภายใต้ภาพสลักนางฟ้าปีกกว้าง
“Dear Maggie”

พี่รีหยุดยืนนิ่ง ดวงตาสีเขียวใสแดงเรื่อ น้ำตาคลอ วางช่อดอกไม้ที่ด้านหน้าแท่นหินอ่อน แล้วนั่งลงกับพื้นหญ้า ยูนั่งลงข้างๆ ไม่ได้พูดอะไร เหมือนพี่รีที่นิ่งเงียบ ดวงตาสีเขียวใสอ่านข้อความที่แท่นหินอ่อนซ้ำไปซ้ำมา ภาพในความทรงจำฉายชัด
จนเที่ยงกว่า ยูปิดปากหาว เพราะยังปรับเวลาไม่ได้ พี่รีถึงได้รู้ตัวหันมามอง
“แวะกินอะไรก่อน กลับไปนอนพักมั้ย ตื่นค่อยไปเดินเล่นกัน”
“พี่คุยกับแม่อีกแป๊บก็ได้ ผมไม่หิวหรอก ถ้าผมหลับพี่ก็ปลุกละกัน”
พี่รีขยี้ผมนุ่มเบามือแล้วลุกขึ้นยืน
ดวงตาสีเขียวใสจ้องมองป้ายสุสานอีกครั้ง แตะที่หินอ่อนร่ำลา แล้วเดินนำกลับออกมา
พอเปิดประตูรถขึ้นนั่ง ยูก็หันมาถาม “แวะไปบ้านสักนิดนะฮะ แม่ฝากของมาให้”
พี่รีกำพวงมาลัยรถแน่น แล้วพยักหน้า

รถแล่นผ่านร้านค้า ไปที่หมู่บ้าน ถนนกว้าง ถึงจะดูสวยงามเหมือนในภาพวาดแต่กลับดูเงียบเหงา
พรี่รีจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่งแต่กลับพยักหน้าไปที่บ้าน 2 ชั้นฝั้งตรงข้าม
ยูเปิดประเป๋าเป้หลัง หยิบกล่องของขวัญออกมาแล้วก้าวลงจากรถ
พี่รีเดินมาข้างกัน แล้วกดออด แต่เดินกลับไปอยู่ที่ฟุตปาทริมถนนเหมือนเดิม
เมื่อประตูเปิดออก ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผมสีเงินมีสีหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นหนุ่มเอเชียตัวเล็ก ใบหน้าสดใส ถือกล่องของขวัญ แต่พอมองผ่านไปเห็นคนที่ยืนอยู่ริมถนน ก็กลับยืนนิ่งอึ้ง

คนตัวเล็กทางนี้แนะนำตัว เหมือนนักเรียนใหม่แนะนำตัวหน้าห้องเรียน
“สวัสดีครับ ผมชื่อยู ขอโทษที่เรามาช้า พ่อกับแม่ของผมฝากของมาสวัสดีคุณ โปรดรับไว้ด้วยครับ”
ชายสูงวัยจ้องมองยูแล้วปิดประตู
ยูยืนอึ้งต้องมองบานประคูใหญ่ บอกกับตัวเองว่า นี่เป็นสิ่งที่คิดไว้แล้ว
แต่เมื่อไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า ทำให้เดาว่าพ่อของพี่รียังอีกฝั่งของประตู
“ของกล่องนี้พ่อกับแม่ของผมฝากมาให้คุณ ผมจะวางไว้ที่ประตูนะครับ”
วางกล่องของขวัญแล้วก้าวเดินออกมา พี่รีกลับเดินสวนกลับไปที่ประตู
“พ่อครับ ผมเสียใจที่ทำให้พ่อผิดหวัง ไม่สามารถเป็นคนสมบูรณ์แบบอย่างที่พ่อต้องการ ผมแค่อยากรู้ว่าพ่อสบายดีหรือเปล่า เท่านั้นเอง”
ยังคงไม่มีเสียงใดๆจากอีกฝั่งของประตู พี่รีก้าวถอยห่าง แล้วหันหลังกลับมาขึ้นรถ
ยูได้แต่วิ่งตาม “พี่ไม่รอดูอีกแป๊บหรือฮะ”
“อย่าเลย นี่อาจเพราะเป็นยูที่ยืนอยู่ตรงประตู เขาถึงได้ไม่ตะโกนไล่”
“บางทีอาจเพราะแม่เพิ่งจากไป และพ่อเหลือพี่เพียงคนเดียว” ยูต่อให้แล้วดึงข้อมือหนาไว้ “นะฮะ เรามาถึงนี่แล้ว กลับไปนั่งรอที่บันไดหน้าบ้านกันก็ได้”

พี่รีก้มหน้าเดินกลับมานั่งอยู่ที่บันไดหน้าบ้าน เพื่อนบ้านข้างเคียงเปิดประตูบ้านออกมามอง แล้วกลับเข้าบ้านไป
สักพักประตูบ้านหลังนี้ก็เปิดออก พี่รีกับยูลุกขึ้นยืน
ชายอเมริกันผมสีเงินพูดเรียบๆ “ชั้นสบายดี พวกเธอควรกลับไป”
พี่พยักหน้ารับ ขณะที่ยูคลี่ยิ้มกว้าง “แล้วเราจะมาอีกนะครับ”
“อย่ามา”
ยูพยายามฝืนยิ้มไว้ ผู้สูงวัยมองเห็นว่าหนุ่มเอเชียคนนี้พยายามที่จะดึงลูกชายให้กลับเข้ามาบ้าน เลยหันมาหายู
“สำหรับเราแล้ว พวกเธอคือคนบาป”
“แต่เราคือคนบาปที่รักพ่อนะครับ”
ยูลืมตัวรีบพูดสวนไปทันที แล้วนึกขึ้นมาได้ว่าพ่อพี่รี ไม่เหมือนพ่อของตัวเอง ที่ให้ดุยังไงก็คุยกันได้
“พวกเธอรักตัวเองต่างหาก ถึงเลือกที่จะดำเนินชีวิตอยู่ในนรก ถ้าพวกเธอรักชั้น เธอจะต้องเลือกออกมาจากนรกนั่น ชำระจิตใจหลุดพ้นจากบาป”
พี่รีดึงมือยูให้ออกมา
“เราจะไม่มาที่นี่อีก ลาก่อนครับ”
ยูสะบัดมือวิ่งกลับมาหา
“เราไม่มาก็ได้ แต่ขอโทรมาหาได้มั้ยครับ”
“ยู” พี่รีร้องเตือนแล้วหันมาหาพ่อ “ขอโทษครับ เขาไม่เข้าใจ ผมจะอธิบายกับเขาเอง”
มือแข็งแรงพยายามดึงยูให้กลับไปที่รถ แต่ยูกลับขืนตัวไว้
“นะครับ ผมไม่เข้าใจว่าพวกคุณคิดยังไง แต่ยังไงพวกคุณก็เป็นครอบครัว ขอเราโทรมาหาคุณถามว่าคุณสบายดีหรือไม่เท่านั้นเอง”
พี่รีล็อคเอวยูก้าวยาวๆ ออกมาจนถึงริมฟุตปาท ก้าวข้ามถนนไปถึงรถ
“รีนาโต้รักคุณนะครับ เขาไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะให้อภัย ขอแค่ได้แสดงความเป็นห่วงคุณบ้างเท่านั้นเอง”

“ยูพอได้แล้ว!” พี่รีเสียงดังจนเหมือนตะคอกใส่หน้า
ยูเงียบกริบเงยหน้าขึ้นมอง
ดวงตาสีเขียว แดงก่ำ หยาดน้ำใสไหลเรื่อย
“พอเถอะยู พอ...เราทำหน้าที่ของเราแล้ว”
ยูพยักหน้าเช็ดน้ำตาให้พี่
ชะโงกมองไปด้านหลัง พ่อของพี่รียังคงยืนมองอยู่
พี่รีคล้ายจะหันไปมองตาม แต่ก็เปลี่ยนใจหันกลับมาหายู
“ขึ้นรถเถอะ”

ที่คิดไว้ว่าจะพากันไปแวะกินอาหาร เที่ยวที่นั่นที่นี่ถูกยกเลิกไปทั้งหมด จนกระทั่งเดินเข้าโรงแรม ยูถึงได้หันมาหาพี่
“ผมหิว”
พี่รีมองไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ “ไปกินที่ห้างแล้วกัน”
มีเพียงยูที่กินอาหาร ส่วนพี่รีได้แต่มองออกไปนอกร้าน พอเดินเล่นกันต่อ ยูก็ได้แต่เดินผ่านร้านค้ามากมาย ทั้งที่ปกติเป็นคนชอบกระเป๋าแต่มาถึงตอนนี้ก็หมดอารมณ์จะซื้อของไปซะแล้ว

“กลับไปห้องเลยดีกว่าฮะ อิ่มแล้วง่วง”
พี่รีพยักหน้าท่าทางครุ่นคิด จนเมื่อเข้ามาในห้อง ยูก็หันมาบอก
“ตอนพี่ชินมีปัญหา มันเป็นเพราะการที่เอาแต่คิดว่า ทำไมตอนนั้นเราไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วก็ปล่อยให้เวลามันผ่านไปเรื่อยเพราะเชื่อว่าที่สุดแล้วเรื่องมันจะผ่านไป”
พี่รีกอดยูไว้
“Honey”
“นะฮะ เรามาถึงที่นี่แล้ว เดินเข้าไปจนถึงหน้าบ้านแล้ว พ่อเปิดประตูออกมาแล้ว เหลืออีกแค่ประโยคเดียวเอง”
“พ่อพี่ไม่เหมือนพ่อยู ยิ่งไม่เหมือนพ่อชิน หรือป๊ะพี่เจ”
ยูกอดตอบ รอฟัง
“สิ่งที่พี่ได้ยินมาตลอดคือ พ่อกับแม่ต้องการอะไร ไม่ใช่คำถามว่า พี่ต้องการอะไร”
ยูเงยหน้าขึ้นมอง อยากเถียงว่า 18 ปีที่อยู่กับพ่อแม่จะมีแต่คำสั่งได้ยังไง แต่มันผิดเวลา
“ต่อให้เราคุยกันหาทางออกร่วมกัน แต่สุดท้ายมันก็คือการบรรยายเพื่อให้พี่ทำในสิ่งที่เขาต้องการอยู่ดี พี่เรียนรู้ที่จะกลายเป็นผู้ฟัง ขณะที่ในใจคิดวางแผนการณ์ว่าจะทำยังไงต่อไป”
พี่รีหยุดพูดก้มลงมองหนุ่มหน้าใสในอ้อมแขน
“ไปพักผ่อนเถอะ”
ยูพยักหน้า แต่ขณะที่ก้าวออกจากอ้อมแขนแข็งแรง หนุ่มหน้าใสพูดตรงไปตรงมาตามนิสัย
“ผมไม่รู้จักพ่อพี่ก็จริง แต่ผมรู้ว่าพ่อเพิ่งสูญเสียแม่ไปนะฮะ แล้วยังไงพี่ก็เป็นลูก”
ยูกลับเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เมื่อกลับออกมาพี่รีไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว มีเพียงข้อความที่เขียนไว้ว่าเดี๋ยวจะกลับมา
หนุ่มหน้าใสเลยเดินมาเปิดโทรทัศน์นอนดูจนหลับไป

พึ่รีขับกลับไปที่บ้านอีกครั้ง กว่าจะไปถึงก็ค่ำแล้ว ไฟในบ้านปิดหมด มีเพียงไฟที่โรงรถที่ว่างเปล่า ก่อนนี้พ่อมักจะไปกินเหล้าที่คลับเล็กๆในตัวเมือง
ทุกอย่างยังคงเหมือนเมื่อหลายปีก่อนที่จากไป
พ่อนั่งอยู่ที่หน้าเค้าเตอร์ ยกเหล้าแก้วเล็กกรอกลงคอเหมือนกำลังกินยาขม วางเงินแล้วกลับออกมา ดวงตาสีเขียวที่เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนสบตากันนิ่งๆ แล้วใช้คางชี้ไปที่รถที่จอดอยู่
พี่รีเดินตามไปจนกระทั่งพ่อหยุดยืนพิงประตูรถหันไปมองรอบตัว
“แล้วเด็กเอเชียคนนั้นไปไหน”
“โรงแรม”
“เด็กนั่นมีความกล้ามากกว่าแก”
พี่รีพยักหน้า “ผมไม่ได้กลับมาเพื่อที่จะฟังว่า ลูกของคนทั้งโลกดีกว่าผม”
“แล้วแกกลับมาอีกทำไม ในเมื่อแกบอกว่า แกจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว”
“เพื่อที่จะทำในสิ่งที่สายเกินไป”
พี่รีสบตาพ่อ ขณะที่พูดต่อ
“ตอนที่ผมอยู่ที่หน้าหลุมศพแม่ ผมคิดถึงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของแม่ ทั้งที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมถึงติดอยู่กับเสียงตำหนิ มากกว่าเสียงหัวเราะของแม่ ผมบอกกับแม่ที่หน้าหลุมศพว่าผมรักแม่ และผมเสียใจที่ไม่สามารถเป็นคนที่สมบูรณ์แบบอย่างที่พ่อแม่ต้องการ”
“แกทำได้ แต่แกกลับเลือกที่จะเลิกลุ่มหลงอยู่ในบาป”
พี่รีพยักหน้า
บทสนทนาระหว่างพ่อ ลูก กำลังจะวนกลับไปสู่ประโยคเดิม เรื่องเดิมๆอีกครั้ง
“ครับ และผมมาที่นี่เพื่อที่จะยอมรับว่าผมคือคนบาป”
“ไปชำระบาป....”
“แต่ผมมีความสุขมาก ที่ได้อยู่ท่ามกลางคนที่ไม่คาดหวังว่าผมจะต้องเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ”
“รีนาโต้”
“ที่เราทะเลาะกันขนาดนี้ก็เพราะเราต่างไม่ได้เป็นอย่างที่อีกคนคาดหวังไม่ใช่หรือครับ”
“แกรู้จักคิดอะไรแบบนี้ด้วยหรือไง”
พี่รียิ้มเฉย รู้สึกไม่มีความหวังที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจ
“พ่อไม่เคยเชื่อว่าผมคิดเป็น หายใจได้ และดำรงชีวิตได้ด้วยตัวเอง ทั้งที่ผมออกจากบ้านไปหลายปี ต่อให้ผมมีหน้าที่การงานที่มั่นคง ได้รับการยอมรับ พ่อก็ยังคงติดอยู่กับเรื่องที่ผมไม่ได้รักผู้หญิง”
“แกก็ไม่เคยฟังและทำในสิ่งที่ชั้นเห็นว่าดี”
พี่รีพยักหน้า ตัดสินใจที่จะพูดประโยคสุดท้าย “ถึงจะเป็นอย่างนั้น ผมก็ยังรักพ่อ และเป็นคนแรกที่ผมอยากบอกกับพ่อว่าผมได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการ อยากบอกทั้งที่รู้ดีว่าพ่อไม่ได้อยากรู้”
พ่อนิ่งเงียบไป
พี่รีหันหลังกลับ ก้มหน้ามองพื้น “ผมอยากให้พ่อได้ยินด้วยตัวเอง ไม่ใช่บอกที่หน้าหลุมศพเหมือนที่บอกกับแม่…. ขอบคุณที่ฟังผม”

“รีนาโต้”

====-=====-=====

เสียงโทรศัพท์ที่หัวเตียงปลุกยูให้สะดุ้งตื่น พี่รีกลับมาแล้ว เลยโทรขึ้นมาบอก ยูรีบไปยืนรอที่หน้าประตู
พอเข้ามาในห้องได้คนตัวโตก็คว้ากอดยูไว้แน่น ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วใบหน้าหน้าแล้วลงมาบดขยี้ริมฝีปาก
“Honey Thank you ,Honey…….”
ยูหัวเราะคิก “ผมทำอะไรเหรอ ผมแค่นอนดูหนังจนหลับไปเนี่ยนะ”
พี่รียิ้มกว้างขณะที่ถอดเสื้อกางเกงของตัวเอง แต่ยังไม่ละจากจูบ
“ทำนะ”
“อาบน้ำก่อนดีมั้ยฮะ พี่ขับรถเทียวไปเทียวมาทั้งวัน”
พี่รีดึงมือยูเข้ามาในห้องน้ำอาบน้ำด้วยกัน ร่างกายที่ควรอ่อนล้า กลับสดชื่น
กอด จูบ และสัมผัสไปทั่วร่างผอมบาง ยิ่งเสียงครางหวานของยูยิ่งรู้สึกต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ
รัดเอวบางอุ้มกลับมาที่เตียงนอนกว้าง จูบไซ้ไปทั่วลำคอ และไหล่
“Honey , I love you”
คำบอกรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า จูบย้ำทั่วตัว ทั้งมือทั้งปลายลิ้น จนร่างกายเร่าร้อน
เคลื่อนไหวเนิบช้า จนยูต้องร้องขอ
“พี่.....”
พี่รียกขาเรียวขึ้นสูง ค่อยกดเข้าหา
ยูทึ้งผ้าปูที่นอนร้องคราง ขณะที่หยาดเหงื่อจากไรผมหยดลงอกบาง
ลมหายใจร้อน ผสานเสียงหอบหายใจ
มากกว่าคำว่าลุ่มหลง มากกว่าคำว่ารัก

“Honey,Thank you to be mine…”

============-====จบตอนพิเศษยูรี=========-============

สาเหตุที่ตอนนี้หายไปเพราะ "ตอนนี้มันไม่เศร้า อย่างที่ควรจะเศร้า"
ขออภัยที่มันไม่เศร้านะครับ
อิอิอิ
เหลือตอนพิเศษอีก 1 ตอนครับ
ขอบคุณครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 31-07-2011 06:07:55

เเละเเล้วเรืองครอบครัวพีรี ก้ผ่านไปด้วยดี อาจจะสายไปบ้าง


ขอบคุณครับบบ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 31-07-2011 08:27:09

โอ๊ย ลุ้นไปกะพี่รี ว่าพ่อจะเข้าใจมั้ย
สุดท้ายก้อผ่านไปได้ เพราะน้องยู (ด้วยป่ะ) ^^

ดีใจที่พี่รี มีน้องยู ดูทำให้โลกสดใสขึ้นเยอะเรย ^____^

เอิ่ม...พี่รีค่ะ เคลียร์ปัญหาได้ปุ๊บ
ก็.............เรยนะ ><


ขอบคุณค๊าบบบบบ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 31-07-2011 09:54:37

+1 ขอบคุณค่ะที่ตอนนี้มันไม่เศร้า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 31-07-2011 10:12:32

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ยูน่ารักจังไม่รู้จะบอกไงรู้แต่ประทับใจ
ยูทำในแบบของยูที่ทำให้พี่รีได้คุยกับพ่อ
รอสัปดาห์หน้าจ้ะ :L1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 31-07-2011 10:40:05

อย่าเศร้าไปกว่านี้เล๊ยยย  แค่นี้แหละพอดีแล้ว
อิ อิ  อ่านตอนอื่นไม่โผล่  มาโผล่ตอนที่มียู

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: Pepor ที่ 31-07-2011 12:43:54

มาสมัครเป็น fc น้องยูค่ะ น่ารักจริงๆเลย  :กอด1:
ขอบคุณนักเขียนนะคะ จะไปตามเก็บอ่านเริ่องอื่นๆ ต่อ

ปล. เมเรก็น่ารัก แม้ตอนแรกจะจิตตกกับเสียงแหลม แต่อ่านไปกลับเห็นว่าโก๊ะมากกว่า  :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 31-07-2011 14:22:25

สงสารพี่รีจัง :o12:
น้องยูน่ารักจัง.เก่ง กล้าหาญมาก
เอาใจช่วยนะ
พี่รีสู้ๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 31-07-2011 15:16:26

+1 แทนคำขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ
แค่นี้ก็เศร้าแล้วสำหรับคนที่อยู่ท่ามกลางความไม่เข้าใจ
และต้องทนทำตามคำสั่งของพ่อแม่มาโดยตลอดแบบรี
เจ้าตัวเล็กช่างกล้าจริง ๆ ที่จะเผชิญหน้ากับพ่อของรีนาโต้
ตัวเล็กแรงน้อยแต่คอยอยู่ข้าง ๆ เป็นกำลังใจได้ตลอดเวลา
ขอบคุณแรงแห่งรักระหว่าง รี+ยู
 :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 31-07-2011 17:36:08

สรุปว่า คุณพ่อกับพี่รีนาโต้ เข้าใจกันในระดับนึงแล้วใช่ไม๊ พี่รีถึงได้ดีใจขนาดนั้น

ว่าแต่...........ทำนะ..........น้องยูก็นะ...........อาบน้ำก่อน...โถ่นึกว่าจะห้าม

+1 ให้ครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 31-07-2011 18:37:27

 o13ถึงเศร้าแต่ก็ยังมีมุมน่ารัก น่าคิดนะ o13 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 31-07-2011 19:56:44

คิดถึงพี่เจกับชินจังเลย ตอนนี้พี่รีเข้าใจกับพ่อตัวเองแล้ว
ยูก็น่ารักมากเลย ตอนเมเรกับโต รออีก3ปีนายแน่มากโต
รอตอนหน้าพี่เจกับชินของฉัน  o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 31-07-2011 20:40:34

ที่รัก...มันไม่เศร้าก็ดีแล้วนี่จ๊ะ 555
พี่รีกว่าจะรวบรวมความกล้าได้ก็ช่าง...เกือบจะสาย...ดีแล้วที่กล้าตอนนี้ ตอนที่เค้ายังอยู่...
ครอบครัวเรา รักเราเสมอเนอะ...เจ้เชื่อแบบนี้
+1 ให้นะคร้าบบบ...รอตอนพิเศษตอนหน้าด้วย...อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 31-07-2011 20:45:12

มันไม่เศร้า  แต่มันซึ้งนะคะ   :impress:
ดีใจที่ไม่ได้เขียนให้คู่นี้เค้าแยกกัน  ดีใจที่ยูอยู่เป็นกำลังใจในเวลาที่พี่รีต้องการ...

ปล. อ่านแล้วนึกถึงเจ้านายตัวเอง นั่นก็คนดัลลัสเท็กซัส เหมือนกัน  แต่เอ็นจอยแสงสีและความหลากหลายทางเพศของชาวกทม.ม๊าก  5555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 31-07-2011 22:33:42

TTT_____TTT น้ำตาซึม
สงสารพี่รีเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ก็พอเข้าใจพ่อพี่รีนะ ความคิดมันต่างกันอ่ะเนอะ
ขอบคุณคุณไจฟฟ์ที่ทำให้มันไม่เศร้าค่ะ เหอะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 31-07-2011 22:40:17

"ตอนนี้มันไม่เศร้า อย่างที่ควรจะเศร้า" ไม่เศร้าขนาดนั้นก็ดีแล้วค๊าบบบบ
เอาแค่ปริ่มๆแบบนี้ก็พอแล้ว ^-^ รีบพาน้องยูที่รักกลับเมืองไทยดีกว่าพี่รี
กลับหาครอบครัวกัน!!!

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 31-07-2011 23:48:43

พ่อของพี่รียอมรับแล้วใช่มั้ย แม้แค่โทรศัทย์ก็ตาม

รีถึงดีใจขนาดนี้อ่ะ :กอด1:

ปล.รออีก1ตอนพิเศษค่ะ :3123:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 01-08-2011 00:25:19

คุณไจฟ์ เรากลับมาแล้ววว กลับมาอ่านนนแล้ว เย่ๆ หลังจาก ที่หายไป (คุณไจฟ์รู้ไหมอ่ะ)

การที่เรามอบความกล้าให้สักคน มันดีจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 03-08-2011 13:57:11

ดีแล้วที่มันไม่เศร้า
ดีแล้วที่พี่รีได้ปรับความเข้าใจกับคุณพ่อ (ถึงแม้ไม่รู้ว่าคุณพ่อจะเข้าใจไหม)
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 03-08-2011 20:38:49

 :z13:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: Poppetkiiz ที่ 04-08-2011 20:14:30

และแล้วก็อ่านฟิคน้องชายจบอีกเรื่อง หุหุ
และสุดท้ายพี่ก็หลายใจอีกละ ชอบเรื่องนี้อีกจนได้ วะฮะฮร่า ๆ
หลังจากติดตามอ่านฟิคของน้องชายมาหลายเรื่อง พี่ว่าเรื่องนี้แต่งได้ดีขึ้นนะคะ
มีการผูกเรื่องมากขึ้น เรียบเรียงอะไรหลาย ๆ อย่างได้ดีกว่าเดิม ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เน้อว สู้ ๆ ^^v
ขอกรี๊ดดดดดดดดพี่เจดัง ๆ ที่ สามารถปราบเจ้าชายชินได้ พี่สวดยอดมากกกกกก
เจ้าชายชิน อยากบอกว่า เอิ่ม..,เงียบได้อีกนะคะ ๕๕ ๕ แต่ก็น่ารั๊กแปลก ๆ
ส่วนพี่รี ถึงพี่จะออกแนวกะล่อน แต่เค๊าปลื้มพี่ที่สวดอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดังกว่าพี่เจหลายเท่าให้กับน้องยู เค๊าชอบตัวมาก ๆ รุยอ่ะ น่ารั๊กซ้า า าา
ปล.ปลื้ม เมเรมาก นิสัยได้ใจไปเจร๊ไปเต็ม ๆ ชี เริ่ด เชิด ได้อีก
ปล.2 แอบอยากตบพี่โรส พี่สาวชินมากมาย ไปตบได้มั๊ยอ่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-08-2011 08:05:32

ย้อนกลับไปอ่านอีกรอบ
อ้อ...ติดใจสองคน คู่พระเอกกับแมน ตรง 'สัด'
อย่างฮา 555
ไม่ไหว---พิมพ์ไปปวดแก้มไป
อ้อ เรื่องทางโน้น อย่าหวังว่าเราจะปล่อยให้นกลอยนวล 555 :z2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษรียู31/07/54)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-08-2011 15:30:15

เหลืออีกหนึ่งตอน รอต่อไปค่า :กอด1:

หัวข้อ: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-08-2011 04:47:45

ตอนพิเศษ เจชิน

เสียงลมหายใจอบอวลห้องนอนกว้าง แขนเรียวยาวค้ำกรอบหน้าต่าง หยาดเหงื่อจากฝ่ามือทิ้งรอยไว้
สะโพกแกร่งเร่งเร้า ไม่ต่างจากมือใหญ่ที่ขยับรูดแก่นกายรุ่มร้อน
“ชินครับ....”
คนผอมบางพยักหน้า แล้วสูดปากพ่นน้ำสีขาวท่วมหลังมือพี่
สะโพกแกร่งเร่งตามไม่กี่ทีก็หยุดนิ่งหอบหายใจ โอบเอวบางไว้แน่น
ชินตีมือเบาๆ “ผมไม่ล้มหรอกน่า”
พี่จูบปากอีกครั้ง แต่ยังไม่วางใจโอบเอวกลับมานั่งที่เตียง
โยนถุงยางลงถังขยะแล้วเหนี่ยวคนเอวบางลงมานอนกอดไว้
“เราต้องไปงานเลี้ยงนะ”
“อือ...ทันอยู่แล้วน่า”
“ทันอะไร ทำท่าจะหลับอยู่เนี่ย”
“แค่ทำท่า แต่ที่จริงคึกเหมือนม้า”
ชินเงยหน้าขึ้นมอง แล้วขยับตัวลุกขึ้นไปอาบน้ำอีกรอบ พี่ก็พลอยลุกตามเข้ามาอาบน้ำไปด้วยกัน
“คิดถึงจังสักล้านครั้ง”
ชินแค่มองหน้าท่าถนัดแล้วก็ส่ายหน้า
“อะไรเนี่ย คราวนี้มีส่ายหน้าด้วย ทุกทีแค่มองหน้าเฉยๆนี่หว่า”
“ก็ส่ายหน้าว่าพี่ไปเชียงใหม่แค่ 3 วันแล้วคิดถึงทำไม”
“โห คิดถึงดิ แค่เดินออกไปพ้นห้องนี้ก็คิดถึงละ”
“เว่อร์จริงๆ”
บ่นให้ได้ยินแล้วเดินออกมาเช็ดตัว แต่งชุดใหญ่ออกงาน พี่เจตามออกมาช่วยดูแลอีกที จนเมื่อแต่งตัวเสร็จ ก็ส่งกล่องเครื่องประดับให้
ชินมองนิ่งๆตามเคย พี่เลยต้องบอกเอง
“มีร้านเครื่องประดับใกล้โรงแรม ผ่านไปผ่านมาหลายรอบ กว่าจะได้แวะก็ตอนวันจะกลับนี่แหละ”
ชินรับกล่องมาเปิดดูของข้างใน ต่างหูเพชรเม็ดเดียว แต่ประกายวาวที่สะท้อนเข้าตา ทำให้ไม่กล้าถามราคา ได้แต่ส่งให้พี่ใส่ให้
“แล้ว เรื่องบ้าน ตกลงชินว่าไง”
ชินไม่ตอบ แค่หันไปหยิบไม้เท้าที่ทำจากไม้เนื้อดี แล้วหมุนตัวเดินออกมาจากห้อง โต๊ะเขียนแบบตัวใหญ่กับโต๊ะทำงานอีกตัวพร้อมด้วยคอมพิวเตอร์จอยักษ์ เพิ่มเข้ามาอยู่ข้างโต๊ะทำงานของชิน ทำให้ห้องที่เคยโล่ง จนเหมือนไม่มีคนอยู่ ดูแน่นขึ้น
ชินหยิบกล่องของขวัญบนโต๊ะทำงานส่งให้พี่เป็นคนถือแล้วเดินออกมาคู่กัน
 
   “พี่ไม่ชอบเวลาที่ผมโดนโทระด่า แล้วผมอยู่เฉยๆใช่มั้ย” หนุ่มในชุดสูทสีอ่อนเป็นคนถามเปิดประเด็น
“ใช่” คนขับรถ ฝรั่งตัวโตตาตีฟ้าในชุดสูทสีเข้มเป็นคนตอบ
“ผมก็ไม่ชอบเวลาที่เวลาพี่ไม่ตอบโต้เวลาที่พี่สาวผมพูดไม่ดีเหมือนกัน”
“พี่ไม่ชอบพูดเรื่องเดิมซ้ำๆน่ะ แล้วอีกอย่าง เถียงไปก็ไม่มีประโยชน์ แล้วยิ่งเขาเป็นพี่สาวของชิน ยิ่งไม่อยากพูดเยอะ” คนขับรถพูดไปเรื่อยๆ “เขาก็มีความเชื่อของเขา”
ชินนิ่งเงียบมองออกไปนอกหน้าต่างรถ
“งั้นเดี๋ยวเจอกันในงาน พี่ก็ทักตามมารยาทนะ”
คนที่นั่งข้างคนขับพยักหน้า หันมายิ้มรับ พี่เจรีบบอก “แต่ถ้าเขาพูดไม่ดีละก็.....”
“ยิ้ม เหมือนที่พี่ยิ้มกับผม”
“มันจะเหมือนกันได้ยังไง” พี่เจทำหน้าตาเฉยเมยเลียนแบบ “ชินแล้วเรื่องบ้าน....”
ชินนิ่งเงียบอีกครั้ง จนเข้ามาถึงงานก็ยังคงไม่มีคำพูด

   งานเลี้ยงแต่งงานในโรงแรมหรู ชินกับพี่เจเดินเข้างานมาพร้อมกับกล่องของขวัญ และซองหนา เจ้าบ่าวคือลูกชายหุ้นส่วนโรงเรียนมัธยมที่มีพ่อชิน กับพ่อเมเรร่วมหุ้นอยู่
   ก็โรงเรียนที่ชิน ยู เมเร โต และบีม เรียนจบน่ะแหละ อ้อ ต้องไม่ลืมโทระอีกคน
   หลังการทำความเคารพผู้ใหญ่ของทั้ง 2 ฝ่าย พี่เจกับชินก็เดินคู่กันเข้าไปในงาน เห็นพี่โรส และแมรี่ ยืนคุยอยู่กับนักธุรกิจหลายคน
ชินทำท่าจะเดินไปทางอื่น แต่พี่เจดึงมือให้กลับไปหาพี่สาว 2 คน
“สบายดีหรือครับ”
“ดี” พี่โรสตวัดเสียงตอบ พี่เจพยักหน้าส่งยิ้มหวานพิฆาตหญิง ที่ไม่เคยใช้ได้ผลกับพี่โรส
“ครับ เราก็สบายดี ขอตัวนะครับ”
พี่เจหันมากระซิบบอก “พูดจาทักทายตามหน้าที่แล้วนะครับ”
“ดีมาก” ชินทำหน้าตานิ่งสนิท
เป้าหมายต่อไปของพี่เจคือน้องยูที่รัก
ยูเห็นพี่ชายเดินมาหาก็ผละจากกลุ่มลูกหลานรุ่นเดียวกันที่กำลังคุยอยู่ มาหาพี่ชายทันที
“ไปหาเก้าอี้กันเหอะ”
ชินยืนนิ่งหลังตรง รังสีความไม่พอใจชัดเจน
ยูถึงกับหน้าเจื่อน “ผมมานานแล้วอ่ะ เมื่อยอยากนั่ง”

แต่ชินยังคงยืนนิ่ง พี่เจแตะข้อศอกเบาๆ
“พี่ว่าเรายกขบวนไปทักทายผู้ใหญ่ก่อนไม่ดีกว่าเหรอ ยกมือไหว้แล้วก็ถอยไปหามุมยืนคุยกันจะดีกว่า” พี่เจแอบขยิบตากับยู เสนอความเห็นที่ชินเห็นด้วย
จากนั้นทั้งหมดก็พากันไปรวมกันอยู่ที่มุมห้อง
พี่เจบริการตักอาหารพอคำใส่จานเล็กๆให้ชิน
นักธุรกิจสูงวัยหันมาเห็นพี่เจก็เดินเข้ามาทักทาย จับมือแล้วโอบไหล่หลวมๆ
“คุณเจ ไม่คิดว่าจะพบกันในงานนี้”
“ครับ”
“วันนี้อยู่กรุงเทพฯได้”
“ผมเพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่น่ะครับ โครงการใกล้เสร็จแล้ว”
“แล้วเห็นว่าลงทุนทำคอนโดที่เชียงรายต่อ” ดวงตาของชายสูงวัยหันไปหาชิน “หุ้นส่วนกำลังไฟแรงสินะ”
“ไม่ใช่หุ้นส่วนครับ ผมเป็นแค่ลูกจ้าง”
นักธุรกิจสูงวัยถึงกับหัวเราะร่วน “โห ต้องเสียเงินเดือนให้คุณเจเท่าไหร่กันเนี่ย”
“ก็แล้วแต่เขาจะเมตตาแหละครับ” พี่เจส่งยิ้มต่อมาที่หนุ่มผอมบาง ในมือยังคงถือไม้เท้า ที่ไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มจางๆ
ยังดีที่เขายิ้มนะ ดีกว่าทำหน้าตาเฉยเมยไม่สนใจโลก
“แล้วนึกยังไงถึงได้กลายเป็นลูกจ้าง”
“ผมเบื่อที่จะต้องขึ้นศาลเกี่ยวกับเรื่องการถือสิทธิ์ของคนต่างด้าว ให้ชินเขาเป็นคนลงทุนแล้วผมทำงานดีกว่า”
เสียงหัวเราะของนักธุรกิจใหญ่ดูชื่นชม “คุณทากาพ่อของชินนี่เขาเก่งจริงๆนะ ลูกสาวลูกชายแตกแขนงทำธุรกิจกันได้หลากหลาย”

เสียงร่ำลือในธุรกิจเป็นอย่างนั้น คนที่ลงทุนทำคอนโดฯโครงการเล็กๆในเชียงรายเป็นของพ่อชิน เสียงร่ำลือออกไปในทางที่ว่าพ่อเจียดเงินทุนก้อนหนึ่งให้ลูกชายไปทำธุรกิจ
ข้อเท็จจริงก็คือ แนวความคิดของพี่เจที่ว่า ป๊ะกับพี่เจจะขอซื้อหุ้นส่วนจากหุ้นส่วนคนไทยทั้งหมดแล้วโอนมาเป็นชื่อชิน เพื่อให้ชินถือหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัท ส่วนป๊ะกับพี่เจถือหุ้นในสัดส่วนเดิม เพราะไม่อยากร่วมทุนกับคนอื่นแล้ว
แต่พ่อชินท้วงว่า มันไม่เหมาะ แล้วตัวของกลุ่มบริษัทของพ่อชินเอง คนที่ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทคือแม่ชินที่เป็นคนไทย เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเรื่องการถือหุ้นของคนต่างด้าวเช่นกัน
การที่จู่ๆก็ถอนหุ้น มันยิ่งเหมือนคนโกรธกันเพราะโกงกัน ส่งผลต่อความน่าเชื่อถือในการทำธุรกิจในอนาคต  แต่ที่สำคัญกว่าก็คือการโอนหุ้นมาให้แบบให้เปล่าแบบนี้ มันไม่ถูกต้อง
ทางออกที่เหมาะสมก็คือ พี่เจเป็นฝ่ายถอนหุ้นออกมา เพื่อเปิดบริษัทเล็กๆ ทำโครงการในจังหวัดใหญ่
บริษัทเล็กๆที่มีชื่อชินเป็นเจ้าของ
“ป๊ะว่า ป๊ะมีความสุขขึ้นนะ ที่ได้ทำงานเล็กลง รับผิดชอบชีวิตคนน้อยลงกว่าเดิมแบบนี้”
คำพูดของป๊ะทำให้ชินไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง ได้แต่หันไปขู่พี่เจ
“ถ้าพี่ทำผมติดคุก ผมจะวางยาพี่ให้เน่าตายทีละส่วนก่อนถึงวันที่ผมเดินเข้าคุก”
...ไม่ได้กลัวเน่าตายทีละส่วน แต่มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี ทำงานผิดพลาดจนทำเมียเข้าคุกเนี่ยนะ ไม่มีทาง...

ออกจากงานเลี้ยงมาที่คอฟฟี่ช็อป พี่รีนั่งดื่มเครื่องดื่ม พลางอ่านนวนิยายจากโน๊ตบุ๊ค ที่ดาวน์โหลดไว้ พอเห็นพี่เจ ชิน เดินมากับยูก็ส่งยิ้มทักทาย
“ทำไมไม่เข้าไปในงานล่ะ” พี่เจถาม
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวลืมตัวขายรถขึ้นมา ยูจะลำบากใจ”
ยูหัวเราะคิก “เขากลัวเจอพี่ชินน่ะแหละ”
ชินแค่ยักคิ้วขณะที่นั่งลงตรงข้ามกับพี่รี
“ไม่อยากเจอกับพี่สาวชินด้วย เห็นเขาว่าเกลียดเกย์ เกิดเขาเห็นทั้งผมทั้งพี่เจ แล้วพูดอะไรขึ้นมางานจะกร่อยเสียเปล่าๆ”
พี่รีบอกขณะที่ที่เจ สั่งเครื่องพั้นช์ให้อีก 2 หนุ่ม ชินหันมาส่งยิ้มอ่อนๆให้พี่เจ
ส่วนยูหันมาหาพี่รี “พี่อ่านเรื่องอะไร”
“เรื่องฆาตกรรมน่ะ คดีฆาตกรรมบิวตี้ควีนมหาลัย”
พี่เจเลยหันมาหาชิน “เออใช่ ว่าจะถามหลายทีแล้ว มหาลัยเนี่ยเขามีดาวเดือนใช่มั้ย แล้วชินมีคนชอบเยอะแยะ ทำไมไม่ได้เป็นดาวเดือนอะไรกับเขาล่ะ”
“ผู้ชายเป็นเดือนพี่” ยูชะโงกหน้ามาบอก
“ผมไม่เอา”
“ไม่เอาคือ....” พี่เจสงสัย
ชินทำหน้าตาเฉยเมย ยูเลยต้องทำหน้าที่ล่ามอีกครั้ง “มีรุ่นพี่มาชี้ตัว มาบังคับ แต่เขาก็ทำหน้าตาแบบนี้ อยากพูดก็พูดไป เรียนเสร็จเขาก็ไปซ้อมเทควันโด้ เข้าห้องสมุด เข้าแล็บ”
“ทำได้ด้วยเหรอ” พี่เจถามต่อ
“ได้มั้ยล่ะ” ชินย้อนให้ด้วยมุมหน้า 20 องศา
พี่รีคนที่ได้แต่นั่งเงียบต้องแอบกลืนน้ำลาย เลยโดนยูแซว
“ไรอ่ะ แค่นั่งดูก็กลัวด้วย”
แต่พี่เจคนที่โดนแบบนี้มาจนชิน เพราะรู้ว่าก็แค่ฟอร์มขู่ จริงๆไม่มีอะไร ก็เลยหัวเราะ

พี่รีทำเป็นบ่นอุบ “หัวเราะไปเหอะ จะบอกความลับให้ว่า ที่จริงแล้วพี่เจน่ะเคยมองยูก่อนชิน” 

พี่เจเบรกเสียงหัวเราะทันที “เฮ้ย อยู่ดีๆ มาโยนระเบิดใส่กันดื้อๆ แบบนี้ได้ไง”
“ผมพูดความจริงนะ ตอนที่เจอชินกับยูครั้งแรกน่ะ เรามองยูเหมือนกัน แต่พอเจออีกทีกลับไปรอรับชินไปกินข้าวซะได้”

ชินรู้สึกเหมือนหูอื้อ หน้าชา มือเย็นเฉียบ  ขึ้นมาทันที
ดวงตากลมที่เบนกลับมาหยุดนิ่งที่พี่เจทำให้รู้ได้เองว่าชินกำลังโกรธมาก และเต็มไปด้วยคำถาม
“คือชินครับ”
ชินหลับตา ระงับภูเขาไฟในอกด้วยการถอนหายใจแรง ๆ แล้วหันไปบอกน้องชาย “พี่กลับก่อนนะ”
คนผอมบางลุกขึ้นยืนทันที
“พี่ชินฮะ” ยูลุกตามหน้าตาเหรอหรา ไม่ต่างจากอีก 2 คน
ชินหันมามองน้องชายส่งยิ้มให้แล้วหันหลังเดินออกมา แต่ยังไม่ถึง 2 ก้าวพี่เจก็คว้าข้อมือไว้
ต่างคนต่างไม่พูด
ดวงตา 2 คู่จ้องมองกันนิ่งๆ
 
“ชิน มันเป็นเรื่องเก่าแล้ว” พี่รีคนโยนระเบิดใส่บ้านคนอื่นพยายามอธิบาย
ชินไม่ได้หันไปมองพี่รีกับยู ยังคงจ้องหน้าพี่เจนิ่งๆ
เมื่อไม่พูดไม่เคลื่อนไหว
พี่เจก็ต้องเป็นฝ่ายออกแรงดึงมือกลับไปจนถึงลานจอดรถ
จูง ลาก ดึง จนถึงรถ เสียงไม้เท้าที่กระแทกกับขอบประตูถึงทำให้เพิ่งนึกได้ว่าขาของชินผิดปกติ
ไม่รู้ใครหึงใครหึงใครกันแน่
พี่เจเปิดประตูรถดันให้ชินเข้าไปนั่ง แต่พอปิดประตูจะวิ่งไปที่ด้านคนขับชินก็เปิดประตูออก พี่เจต้องวิ่งกลับมา
“อย่าไปนะ!”
ชินคอแข็ง กัดปากแน่น ขาซ้ายยังอยู่นอกรถ
พี่เจเข้ามายกกลับเข้าไปข้างใน
“อย่าดื้อ!”
ดวงตากลมจ้องมองจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอก แล้วตวัดกลับไปมองตรงๆ คอแข็ง หลังตรง มือกำหมัดแน่น
พี่เจเข้าประจำที่คนขับ หันมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้
มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย
รถเลื่อนออกจากโรงแรมติดไฟแดงสี่แยก ชินถึงได้ถาม
“พี่รีพูดจริงใช่มั้ย”
“ชินคือเรื่องนี้...”
“ผมถามว่ามันจริงใช่มั้ย! พี่ชอบยูใช่มั้ย!” ชินเสียงดังจนเสียงลอดออกไปนอกรถ มือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดหลังมือปูดโปน
ชินไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยเลยสักครั้ง
“ชิน...” พี่เจจับมือขาวซีดไว้ ยิ่งชินพลิกหนีก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบรัด
“ใช่มั้ย”
“พี่ไม่เคยชอบยู”
ชินหันมามอง ดวงตาเต็มไปด้วยความปวดร้าว
...ก็เมื่อครู่พี่เพิ่งบอกเองว่ามันเป็นเรื่องเก่า...
ความหึงหวงที่เหมือนยาพิษ ไม่ต้องใช้ในปริมาณมาก เพียงแค่หยดเล็กๆ มันก็จะออกฤทธิ์ได้ตลอดไป
เรื่องที่มองไม่เห็น ที่แท้มันก็คือเรื่องที่แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น
เรื่องที่บอกว่าไม่ใช่ ที่แท้มันคือเรื่องที่ฝังอยู่ในใจ
พี่เจรู้จักยาพิษนี้
“ชินครับ ครั้งแรกที่เราเจอกันที่ร้านเครื่องหนัง ชินจำได้ใช่มั้ย”
คำตอบคือความเงียบ กับสายตาที่มองมา...เพียงแค่เค้าอยู่เฉยๆ ก็รู้ได้ว่าภายใต้ท่าทางแบบนี้ ชินเก็บอะไรไว้มากกว่าที่คิด
ด่าตัวเองเสียให้พอ ที่หลงลืมเรื่องนี้ไปเสียได้
 
“พี่เห็นรีนาโต้ที่ร้านนั้น ก็อย่างที่ชินรู้ว่าพี่กันรีนาโต้ทะเลาะกันเรื่องอะไรมา ทีนี้เจอกันอารมณ์ไม่ดีกำลังทะเลาะกันเหมือนทุกที ยูก็เดินผ่านไป.....ที่หน้าเค้าเตอร์ใช่มั้ยนะ...อันนี้รู้แต่ว่ารีนาโต้มันหันไปมองตามยูจนเหลียวหลังพี่ก็มองตาม แต่ทีนี้ชินก็เดินผ่านพี่ไปหายู...พี่ก็หยุดที่ชิน เข้าใจมั้ยครับว่าแค่มอง ไม่ได้มีความหมายอะไรลึกซึ้ง”
“แล้วทำไมพี่รีพูดแบบนั้น”
“จะไปรู้มันเหรอ มันก็ชอบจิกพี่แบบนั้นอยู่แล้ว”
พอตอบแบบขอไปที ปฏิกริยาของชินก็คือ กัดปากแล้วหันออกไปมองนอกรถ นิ่งเงียบจนคนขับรถใจเสีย กระชับมือที่จับมือขาวซีดไว้ ชินก็พลิกมือออก

“ชิน ไม่มีอะไรแบบนั้นจริงๆ นะ ถ้าพี่ชอบยู พี่ก็ต้องเดินตามยู ไปวุ่นวายกับยูสิ พี่จะมาตามชิน มาเซ้าซี้ให้โดนไล่กลับบ้านอยู่ทุกวันทำไม”
“แต่พี่ก็มองตามยูจริงๆ”
“ไม่จริง”
“ผมจำได้ ที่ร้านรองเท้า ทั้งที่พี่เข้ามายืนอยู่ข้างผม แต่พี่ก็ยังหันไปมองยู”
“เหรอ...อันนี้จำไม่ได้จริงๆนะ มันมีบทสนทนาอะไรล่ะก่อนนั้น” จำไม่ได้จริงๆ ไม่ได้แกล้ง ก็นานเป็นปี ใครจะไปจำบทสนทนาได้ทุกคำพูด ทุกการเคลื่อนไหวแบบนั้น จำได้คร่าวๆในสิ่งที่ควรจำเท่านั้นแหละ
“ผมหนีเมเรมาดูรองเท้า พี่เข้ามายืนข้างๆ บอกกับผมว่ารองเท้านั่นไม่เหมาะกับวัยรุ่น แต่พอยูเข้ามาถามเรื่องรองเท้าอีกคู่ พี่ก็หันไปหายูทันที”
พี่เจถึงกับหันมามองคนที่ยังมองผ่านกระจกหน้าต่างรถออกไปข้างนอก คนตัวโตคลี่ยิ้ม
“จำไม่ได้ ที่จำได้ก็คือคนที่เหมือนรูปปั้น ทำหน้าตาเฉยเมย เหมือนไม่สนใจคนทั้งโลก แต่ที่จริงกำลังเก็บทุกคำพูด ทุกความเคลื่อนไหวของคนรอบตัว พี่...”
“แต่ผมจำได้ ว่าพี่ดีกับยูขนาดไหน” ชินสวนขึ้นก่อนที่พี่จะพูดจบประโยค
“นั่นเพราะเขาเป็นน้องของชิน เหมือนที่ดีกับเมเรนั่นแหละ อ๊ะ นึกออกแล้ว” จู่ๆพี่เจก็ร้องขึ้น จนชินหันมามอง
“ตอนแรกชินเข้าใจว่าพี่จีบยู ก็เลยให้พี่ไปกันเมเร”
“แล้วทำหน้าดีใจทำไมเนี่ย ผมมึนหรือพี่มึนกันแน่”
พี่เจยิ้มหวานยกมือแตะแก้มใส แต่ชินปัดมือออก หน้าตาบึ้งตึง “ไปจีบยูเลยไป”
“จีบทำไม ก็ไม่ได้ชอบยูนี่นา”
“พี่ชอบยู ไม่ได้ชอบผม”
“ถ้าพี่ชอบยู พี่ก็จีบยูสิ จะมาจีบชินทำไม”

ชินนิ่งเงียบเมื่อพี่เจย้ำคำนี้อีกครั้ง

“พี่รักชินนะครับ”

คือพอพี่เริ่มลำดับเรื่องให้ฟัง แล้วพอพิจารณามันด้วยเหตุผล...มันเหมือน....มองเห็นอะไรบางอย่างชัดเจนขึ้น...
ทุกอย่างที่วางเรียงอยู่ข้างหน้า แต่บางเวลาก็มองเห็น บางเวลาก็กลับทำเป็นมองไม่เห็น
มีภาพที่สวยงามมากมายกระจายเต็มพื้น กลับไปนั่งพิจารณาอยู่ที่ภาพบิดเบี้ยวพร่าเลือน ชวนจินตนาการไปเอง สักพักก็โยนภาพนั้นทิ้ง หันไปชื่นชมภาพสวยงาม แล้วเดี๋ยวก็กลับไปเก็บภาพบิดเบี้ยวนั้นขึ้นมาดูใหม่

“ชินน่าจะรู้ดีว่าพี่รักใคร ตั้งแต่พี่ตามตื้อชินเข้าไปในห้องครั้งแรก ออกจะตรงไปตรงมาชัดเจนขนาดนี้”
ชินเงียบกริบ
แรกสุดเลยตั้งแต่ร้านรองเท้า ชินคิดอย่างนั้นจริงๆ พี่เจกับพี่รีชอบยู
มันควรจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือไง ใครๆก็ชอบคนสดใสร่าเริง ยิ้มง่าย ไม่ใช่คนที่วางฟอร์มนิ่งเงียบ เก็บทุกอย่างไว้ในใจอย่างคนนี้
นับตั้งแต่เจอกับคนๆนี้ ความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้นในใจ ที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจทั้งความรู้สึกตัวเอง และการทำตัวไร้เหตุผลดึงเขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของยู เมเร และพี่รีน่ะแหละ
ทั้งที่อยากไล่ไปให้ไกล แต่การปฏิเสธคนๆนี้ กลับต้องใช้พลังงานมากมายในการขัดขืน
ยิ่งนาน ยิ่งกลายเป็นความคุ้นเคย ที่ไม่ได้ทำให้รู้สึกสบายใจ
ไม่อยากเชื่อความรู้สึกของตัวเอง ว่าคนที่เขาสนใจแท้จริงคือเรา ไม่ใช่น้อง
ก็ใครจะรักคนเลว
แต่เมื่อไหร่กัน ที่รู้ว่าที่คิดมาตลอดมันไม่เป็นอย่างนั้น
เพราะรอยยิ้มกว้าง
เพราะคำบอกรัก
เพราะอ้อมกอดอุ่น
เพราะการดูแลเอาใจใส่
เพราะการอยู่เคียงกันกันเวลาที่ย่ำแย่ที่สุด
เพราะความพยายามที่จะคลายปมไร้สาระในใจที่ผูกเอาไว้จนวุ่นวาย
เพราะการกระทำและคำพูดที่ตรงไปตรงมาว่ารัก..
แต่ทั้งที่รู้ว่าเข้าใจผิดมาตลอด ในบางเวลาที่อยู่ตามลำพังกลับคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันแรกที่พบกัน
ภาพเก่าๆ พร่าเลือนที่คิดเสริมต่อไปเรื่อย ในแง่มุมที่ทำร้ายความรู้สึกของตัวเอง
คนแบบนี้ มีค่าพอที่พี่จะรักได้อย่างไร
 
อีกไม่ไกลจะถึงคอนโดฯที่พัก หน้าซุปเปอร์มาร์เก็ตร้านประจำ มีรถขายของกินจอดอยู่หลายคัน ชินยกยิ้มมุมปาก
เมื่อพี่เลี้ยวรถผ่านรั้วเข้าไปชินก็บอกให้จอด
“ผมจะซื้อของ เดี๋ยวจะตามขึ้นไปที่ห้อง”
“พี่ไปด้วย”
“ไม่ต้อง ผมซื้อของแป๊บเดียว เดี๋ยวสวนกันในลิฟท์”

ชินซื้อของไวมาก พี่เจก้าวออกจากลิฟท์ตัวหนึ่ง หยุดดูจดหมายในบ๊อกซ์หน้าห้อง ชินก็ก้าวออกมาจากลิฟท์อีกตัว แล้วเดินผ่านไปที่ห้องพัก

เข้ามาในห้องก็เทของที่ซื้อมาใส่จานเป็นระเบียบเรียบร้อย เว้นแต่ของที่อยู่ในจานนี่แหละที่ทำให้พี่เจอึ้ง
“ซื้อมาทำไม”
“พี่ กิน”
“เย๋ย ไม่เอา แมลงทอด”
“กิน”
“ไม่กิน”
“กิน ให้หมด เดี๋ยวนี้!”
สีหน้าเรียบเฉย ดวงตาจริงจัง ทำให้พี่เจรู้ว่าชินไม่ได้ล้อเล่น
“ชินกินแตงโมมั้ย พี่ลงไปซื้อให้”
ชินกอดอกจ้องมองมานิ่งๆ ไม่ได้น่ากลัวหรอกนะ แค่ไม่ควรขัดใจ
“ชิน พี่ไม่ได้ชอบยูจริงๆนะ แค่มองตามไอ้รี แล้วพี่ก็เดินตามชินตลอด ไม่ได้อะไรกับยูเลยสักนิด”
“กิน”
“ชินครับ พี่ไม่เคยไม่เลยสักนิด”
“กิน”
“ชิน...”
“ก็แค่แมลงทอด โปรตีน กับไขมัน”
“มันจะมียาฆ่าแมลงติดมาด้วยน่ะสิ”
“ดี งั้นกินซะ”
“ชินน่ะ ไม่เอา”
“บอกให้กิน ถ้าไม่เคยคิดอะไรกับยู แล้วจะเกี่ยงเรื่องนี้ทำไม”
“เพราะมันคนละเรื่องกันน่ะสิ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันสักนิดเดียว”
“งั้นมันก็ไม่เกี่ยว ผมแค่กำลังพาล แล้วก็อยากให้พี่กินมันให้หมดเดี๋ยวนี้”
“อ่า....” พี่เจกลืนก้อนน้ำลายแข็งๆลงคอ “งั้นขอเบียร์ด้วยได้มั้ย”
“ได้ แต่ต้องกินให้หมด”
พี่เจจ้องมองแมลงทอดสารพัดในจานแก้ว กับยังมียำอะไรบางอย่างในจานใบเล็ก
“อันนี้อะไร”
“ยำไข่มดแดง”
“มันกินได้ด้วยเหรอ”
“ได้สิ ถ้ามันมีขาย”
“อ่า.....”
ขอโทษนะครับคุณแมลง เรารู้จักกันหรือเปล่า คุณหนอนน้อย เราเคยมีเรื่องเคืองแค้นกันมั้ย
ชินเดินไปที่ตู้เย็นหยิบเบียร์กระป๋องมาส่งให้ ขณะที่พี่เจยังจ้องมองแมลงทอดในจาน
ไอ้ตัวที่น่าเกรงใจกันมากที่สุดคือตั๊กกะแตนนี่แหละ ทำไมตาโตๆของมันถึงได้ดูอาฆาตคนที่กำลังจะหยิบมันเข้าปากขนาดนี้ แล้วขาแข็งๆนี่อีก ข่าวเขาว่ามีคนกินแล้วชักตาตั้งเพราะเจอยาฆ่าแมลงใช่มั้ย แล้วไอ้ตัวกลมๆ ดำๆนั่น มันจะมีพยาธิหรือเปล่า เขาทอดมาสุกมั้ยเนี่ย ส่วนหนอนตัวนี้ ดูมั่นใจกว่าเพื่อนว่าทอดสุกแน่นอน แต่ก็นะ มันกินได้จริงๆเหรอเนี่ย TT^TT
“กิน”
พี่เจกลืนน้ำลายอีกครั้ง
“เอางี้ พี่กินก็ได้แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”
“ไม่มีข้อแลกเปลี่ยน กินเดี๋ยวนี้”
“ไม่แฟร์เลย ที่ผ่านมาเวลาที่พี่มีปัญหาชินจะบังคับให้พี่พูด แต่พอคราวนี้ชินมีปัญหา พี่ก็ยังคงเป็นคนพูดอีกแล้วเมื่อไหร่พี่จะรู้ว่าชินคิดอะไร”
“ผมไม่ได้มีปัญหา”
“เหรอ งั้นพี่ก็ไม่ต้องกินสินะ”
“นี่” ชินทำตาพอง นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามพี่เจ
เหมือนคนผมสวยกำลังเรียบเรียงเรื่องราว “ตั้งแต่ที่ร้านรองเท้า ผมเห็นพี่กับพี่รีมองยู”
เสียงฮึจากคนตัวโตตาสีฟ้า ทำให้ชินตวัดตามอง “ผมกับยูที่ยิ้มเก่ง อารมณ์ดี ใครๆก็ต้องมองยูอยู่แล้ว แต่พอเจอพี่อีก จนพี่ตามไปที่ศูนย์การเรียน ถึงห้องนี้ ก็เตือนตัวเองว่า ผมเป็นแค่ตัวสำรอง พี่ชอบยู แต่ยูเลือกพี่รี”
เสียงฮึมาอีกที “ถึงได้บอกว่า ไม่อยากให้พี่รู้จัก”
ชินหันไปมองนอกหน้าต่าง
“แต่พอเวลาผ่านไป พี่ดีกับผมอย่างสม่ำเสมอ ผมก็คิดว่า ถึงพี่จะเคยชอบยู แต่มันก็เรื่องในอดีตวันนี้พี่รักผม แล้วพอพี่รีทักขึ้นมา ผมรู้สึกเหมือนโดนคนตะโกนใส่หน้าว่า ผมมันก็แค่ตัวสำรอง  เพราะพี่พลาดหวังจากยู....”
“ชู่ว...พอได้แล้ว”
พรวดเดียวคนตัวโตก็ลุกขึ้นมาคว้ากอดไว้
“หยุด ห้ามคิดต่ออีกอย่างเด็ดขาด”
ขอสาบานด้วยสารพัดแมลงทอดจานนี้ รีนาโต้ นายโดนแน่!
“ฟังพี่นะครับ ทวนอีกครั้ง ฟังให้เข้าใจ พี่ไม่เคยชอบยู คนเดียวที่พี่รักมาตลอดคือชิน”
ชินซุกหน้ากับไหล่กว้าง
“รักขนาดนี้”
“ก็บอกว่า ผมรู้ว่าวันนี้พี่รักผม แต่วันก่อนพี่รัก...”
“พี่ก็รักชินเหมือนกัน วันไหนๆก็รักชิน”
ชินพยักหน้ารับนิดเดียว จนแทบมองไม่เห็น

“เอางี้ พี่กิน แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะลบเมมโมรี่ ที่ไอ้รีมันพูดเรื่องยู”
ชินเหยียดปาก ยักไหล่ พี่เจเลยย้ำ
“ถ้าไม่สัญญา พี่ก็ไม่กินเหมือนกัน”
“แต่ผมบอกให้กิน”
“ไม่เอาหรอก เกิดวันดีคืนดีนึกพาลขึ้นมาแล้วเอาตัวอะไรมาให้กินอีก”
“เหรอ อืม จะจำไว้” ชินทำหน้าตาไม่สนใจ
“ไรวะ บทเขาจะพาลขึ้นมา”
“ก็จะพาล เพราะไม่เคยพาลไง ทำให้แต่ละคนคิดจะพูดอะไรก็พูด คิดจะทำอะไรก็ทำ ไม่เคยสนใจว่าผมคิดยังไง”
“อ้าว... งั้นก็ไปพาลใส่รีนาโต้สิ มันเป็นคนเริ่มเรื่องนะ”
“คิดหรือว่าจะรอด ยูชกไปหมัดแล้วส่งต่อให้คุณอาอบรมชุดใหญ่ ป่านนี้ขาเป็นเหน็บเดินไม่เป็นแล้วมั้ง”
...ไม่น่าลืมยูผู้เด็ดขาดกับคุณพ่อผู้เข้มงวดไปได้เลย...
พี่เจทำหน้าตาลำบากใจ หันไปหยิบหนอนที่ทอดจนเหลืองกรอบขึ้นมามอง
“อ่า อันนี้หน้าตาพอจะคบกันได้หน่อย”
ทำเป็นพูดนั่นพูดนี่ พี่เจหยิบใส่ปากแกล้มเบียร์ แต่ดูลังเลเมื่อหยิบตั๊กกะแตน “มันจะมียาฆ่าแมลงมั้ยอ่ะ”
“ถ้าพี่กินแล้วไม่มี ผมมีอยู่ใต้ช่องอ่างล้างจาน”
“ไม่ต้องก็ได้เกรงใจ”
ยืนดูอยู่จนเห็นว่าพี่ชิมอย่างละตัว แม้แต่ยำไข่มดแดงที่ชิมเพียงปลายช้อน ชินก็พยักหน้า
“กินให้หมด กินให้อร่อย ถ้าเททิ้งพรุ่งนี้เพิ่มปริมาณอีกเท่าตัว ผมจะไปอาบน้ำแล้ว”
“ขอเบียร์อีกกระป๋องนะ”
“เชิญ”
พี่เจมองตามคนผอมบางกลับเข้าไปในห้องนอนแล้วยิ้มกว้าง หันมาหยิบแมลงทอดใส่ปากอีกตัวแล้วหยิบจาน ไปนั่งหน้าโทรทัศน์ดูข่าว

พักใหญ่ๆชินก็ออกมาในชุดนอน ยิ้มขำเมื่อเห็นของในจานพร่องเกือบหมด เก็บเสื้อสูทกับไทค์ที่พี่รูดวางไว้ข้างตัวไปใส่ไม้แขวน เตรียมแยกส่งซักรีด แล้วเดินมาอ่านหนังสือที่โต๊ะ
สักพักพี่เจก็ลุกขึ้นเอาจานเปล่ามารายงานผล
“หมดแล้วนะครับ”
ชินถึงกับหลุดยิ้มขำ รับจานมา “ผมล้างเอง พี่ไปอาบน้ำเหอะ”
“อารมณ์ดีแล้วใช่มั้ย”
“อย่าเพิ่งแน่ใจ อาจพาลขึ้นมาอีกวินาทีไหนก็ได้”
ชินบอกขณะที่ถือจานเข้าไปในครัว
“อะไรของเค้าวะ วันนี้ มาแปลก”
เจตนาบ่นให้ได้ยิน แล้วกลับเข้าไปในห้องนอน
แต่มันก็ดีที่ชินแสดงความรู้สึกของตัวเองบ้าง พูดบ้างว่าคิดยังไง การที่เขาทำเฉยเมยเหมือนเป็นรูปปั้น มันทำให้คนอื่นพูด และทำโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของเขาจริงๆน่ะแหละ
อ้อ...รีนาโต้ ถึงวันนี้จะเจอพ่อยู กับยูไปแล้ว แต่นายยังไม่เจอเจเรมี่นี่นะ!
โทรหาเพื่อนสารวัตรซี 1 ไหว้วานตรวจสอบรถโฟร์วีลสีดำที่มีพฤติกรรมต้องสงสัย เพราะไปจอดอยู่หน้าบ้านคนอื่นนานจนเกินความจำเป็นกันสักเล็กน้อย
“สัดฝรั่ง บ้านน้องยูไม่ได้อยู่ท้องที่กู”
“แล้วไง มึงเป็นตำรวจที่ไม่มีเพื่อนเลยหรือไง ทำงานคนเดียวหรือไงเนี่ย ก็แค่ใครขี่มอไซค์ผ่านไป ช่วยแตะเบรคหยุดมองมันสักนิดก็พอ”
“กูละเบื่อฝรั่งนักบงการอย่างมึงจริงๆ”
“บ่นน่ะจะทำมั้ย”
“แบล๊คขวดยักษ์ 2”
“มึงจะเอาไปอาบหรือไง”
“ก็ต้องให้คนที่แวะดูขวดนึงไง อีกขวดของกูค่าโทรศัพท์ นี่กูไม่ได้ค้ากำไรเลยนะ”
“เออ ตามนั้น 2 ขวดยักษ์”

หัวข้อ: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-08-2011 04:48:13

ออกมาอีกทีชินยังคงสมาธิดีเยี่ยม อ่านหนังสืออย่างตั้งใจ เดินเข้าไปหาก้มลงโอบไหล่ไว้แล้วจูบแก้ม เม้มจูบไปหาริมฝีปาก ชินเบี่ยงหน้าหนี ส่งเสียงท้วง แต่พี่เจดันคางให้กลับมา
สอดลิ้นกวาดโพรงปาก เลื่อนมือลงนวดอกกว้าง
ชินเพียงแค่แตะที่ข้อมือพี่ จนกระทั่งพี่ละริมฝีปากออกมาจูบไซ้ลำคอขาว
“เดี๋ยว ขอปิดบ้านก่อน”
“อื้อ”
พี่เจปล่อยมือ เดินไปปิดประตูครัว ส่วนชินเก็บหนังสือ เดินไปล้างมือ เช็ดมือ แล้วปิดสวิทช์ไฟห้องที่ด้านหน้าประตู
ร่างสูงใหญ่เดินตามมายืนคร่อมที่ด้านหลัง ดันใบหน้ากลับมารับจูบแล้วเลื่อนมือผ่านอกบางลงมาหาแก่นกาย กดสะโพกกลับมารับกับความแข็งแกร่งของพี่ที่รออยู่
ชินครางเบาๆ หมุนตัวกลับมาโอบรอบคอพี่
“เมาแมลงทอดหรือไงเนี่ย”
พี่เจถึงกับหัวเราะ ดึงกลับมาที่โซฟา ผลักคนผอมบางลงนอน จูบไซ้คอใบหู
“เมาชินแหละ”
ความแข็งแกร่งที่เบียดอยู่ที่ต้นขา ทำให้ชินเลิกคิ้วสูง
“จะต่อจริงอ่ะ”
“แน่นอน”
“โห เซ็กซี่ขนาดนี้ไม่ต่อได้ไง” พูดไปมือไม้จับตรงนั้น ลูบตรงนี้ สะกิดไปเรื่อย
“ผมเนี่ยนะเซ็กซี่”
พี่ยกยิ้มมุมปาก เมื่อลงมือที่แก่นกายแล้วชินผวาเฮือกคว้ามือแน่น
“อ๊า....”
“เนี่ยแบบนี้น่ะ เซ็กซี่มาก”
“อื้อ... มันน่า รำคาญ ออก”
“ไม่นี่ ส่งเสียงอีกนิดเหอะ”
“วันนี้ เราจะ แข่งกัน พาล ใช่มั้ย”
ทำกัดฟันเสียงนิ่งพูดสวนพี่ไป แต่ก็ต้องหลุดหอบหายใจ เมื่อพี่ลงลิ้นที่อกสีอ่อน
พี่เจจ้องมอง ยิ่งชินพยายามกลั้นเสียง ยิ่งเพิ่มน้ำหนักทั้งลิ้นทั้งมือ
เสียวจนต้องบีบไหล่พี่ไว้แน่น ผวายกอกบางตามริมฝีปาก
ผ่อนลมหายใจยาวเมื่อพี่ยอมย้ายที่ เลื่อนขึ้นมาจูบแก้ม ขบใบหู
ชินพลิกหน้าจูบแก้ม ไล่มาที่คางสาก รั้งเสื้อนอนของพี่ออก
มือใหญ่สัมผัสใบหน้าสวย เกลี่ยแก้ม คิ้ว จมูก คาง ริมฝีปาก ดวงตาประสานดวงตา
ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มรู้ทัน  “มาฟอร์มเดิมอีกละ”
“ฟอร์มอะไร” ดวงตาสีฟ้ายังคงจ้องมองหวานเชื่อมไม่เปลี่ยนองศา
“มือน่ะ”
“เหรอ ก็ไม่เห็นว่ามันจะส่งผลอะไรนี่”
...แต่ที่จริง ชินกำลังต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ
“เมื่อเย็นตอนจะออกไป ก็เพิ่งทำ ตอนนี้....พี่ลวนลาม...ชินจะละลายได้ยังไง”
น้ำเสียง สีหน้าเววตา เจ้าเล่ห์ระดับเตือนภัยก่อการร้ายขั้นสูงสุดได้เลยงานนี้
“กะ ก็...” พอเริ่มพูด เสียงสั่นไหว ชินก็กัดปาก
“หือ มีอะไร”
มือใหญ่กอบกุมขยับช้าๆ ชินจับข้อมือพี่แน่น
แถมด้วยการขบใบหู
“เห็นมั้ย ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเลย ชินออกจะปกติ”
“อะ ไอ้บ้า”
พี่ยกตัวมองหน้า ดวงตารอยยิ้มหวานเชื่อม
แต่มือรูดเร็วจนชินยกสะโพกตามแรง ยกเรียวขา เกี่ยวขาพี่ไว้
“ระ เร็วไป อื้ม..”
“เหรอ ทุกทีก็แบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ พี่ ช้า กว่านี้ แบบ นี้ มัน...อา....”
ชินหลับตาแน่น
“ไม่อยากมองพี่หรือ”
“เปล่า”
พี่ก้มลงจูบใต้ใบหู ดูดแรง
ชินเกร็งไปทั้งตัวกอดพี่ไว้แน่น
คลายริมฝีปากออก เลื่อนจูบลงมาที่ไหล่
ชินครางแผ่วเบา ลากมือทั่วแผ่นหลังพี่ ลงมาถึงสะโพก
“พี่....”
เสียงเรียกชื่อเปี่ยมความต้องการ แต่พี่กลับจูบไล่ลงมาที่แก่นกาย สอดปลายนิ้วแทรกที่ช่องทางด้านหลัง เคลื่อนไหวเนิบช้าให้ร่างกายอิ่มในรสสัมผัส
ชินเกร็งตัวเหยียด แล้วพ่นน้ำสีขาว ผ่อนคลายลมหายใจ พี่เจขยับตัวคร่อมไว้ พรมจูบแก้ม
“ชินครับ ย้ายไปอยู่บ้านด้วยกันนะ”
ชินสบตาสีฟ้าที่แสนจะเปิดเผย
“นะชิน พี่สร้างบ้านให้คนอื่นอยู่ตั้งเยอะแยะ แต่ชินยังอยู่คอนโดอยู่เลย”
“ก็ไม่เห็นเป็นไร”
“เป็นสิ มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีนะ”
“เหรอ....”
อ่าฮะ..เริ่มงงละ เข้าล็อค...
“เนี่ย พี่ทำโครงการที่นั่นที่นี่ แต่พอมาถึงเรื่องของตัวเอง กลับไม่มีบ้าน”
“ตกลงบ้านพี่หรือบ้านผม”
“บ้านของเรา”
“หมายถึงชื่อผมอีกเหรอ”
“อื่อฮึ ก็พี่เป็นต่างชาติ”
ชินเบนสายตาไปมองทางอื่น “อย่าเลย ปลูกแล้วผมก็ต้องอยู่คนเดียว”
“คนเดียวที่ไหน ก็บอกอยู่นี่ไงบ้านของเรา”
ชินหันกลับมาหาทันที “พี่ไปโน่นมานี่ตลอดเวลา ทิ้งผมอยู่บ้านคนเดียว”
ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มกว้าง “ก็เวลาชวนไปชินไม่ไปด้วยนี่”
ชินหรี่ตาเบ้หน้ายักไหล่ “ไม่ดีกว่า ผมอยู่คนเดียวเหมือนเดิมดีกว่า”
“เฮ่ย พอพาลเป็นแล้วพาลติดๆกันเลยโว้ยเฮ้ย!”
“ก็เพิ่งรู้ว่าเวลาพาลแบบนี้แล้วมันสนุกดีเหมือนกัน”
“มีงี้ด้วย”
พี่ทำหน้าตางงไม่เสร็จ ชินหลุดขำหัวเราะร่วน
“โห เจ้าชาย ร้ายเกินไปแล้ว อย่างนี้ฟัดแก้โรคพาลดีกว่า” พี่พลิกตัวกอดจูบแรงที่แก้ม
“อ๊ะ พอแล้ว พรุ่งนี้ผมมีสอนนะ”
“ไม่รู้ ไม่สน พาลเป็นโรคติดต่อ ต้องรักษาด้วยการกอดแฟน”
“พอแล้ว ๆ” ชินร้องห้าม แต่ยังหัวเราะไม่เลิก
“ตกลงที่ 2 ไร่พี่ไม่ทำคอนโดฯ แต่จะปลูกบ้านของเราแล้วนะ”
“อือ”
“อือคืออะไร”
“ก็อือ อยากทำอะไรก็ทำเหอะผมเคยขัดใจพี่ได้มั้ยล่ะ”
“เหมือนพี่เอาแต่ใจเลยนะ”
“ไม่หรอก พี่ไม่เอาแต่ใจเลยสักนิด” ประชดนิ่งๆแบบนี้ พี่เจคงสนใจหรอกนะ
“จริงเหรอ”
“อือ”
แบบนี้แปลความหมายตรงตัวคือตามใจพี่แหงแก๋
แต่ว่า...
โซฟานี่มันแคบไป เปลี่ยนสถานที่บ้างเพื่อแก้เบื่อก็จริง แต่ว่าเข่าชินไม่ค่อยดีนี่นา
พี่จูบปากแรง ดูดย้ำ แล้วดึงมือให้ลุกขึ้นตาม
“เข้าห้องหรือโต๊ะกินข้าว”
“ห๊ะ” ชินตาโต
“เลือก ถ้าไม่เลือกพี่เลือกเองนะ”
ชินหน้าตาเลิกลั่ก น่ารักจนต้องคว้ามาจูบ

กว่าคนคึกเหมือนม้าจะยอมให้นอนได้ก็โดนรีดจนเกือบหมดตัว
“ไปแค่ 3 วันทำอย่างกับไปรบอิรักสักปี”
ชินบ่นพึมเมื่อพี่จับให้นอนหนุนแขน แล้วพาดขาล็อคไว้
“โห ถ้าอิรักปีนึงละก็จะเก็บใส่กระเป๋าเดินทางไปด้วยเลย”
มือเรียวยาวบิดเนื้อที่เอว เจ็บจนต้องบิดตัวตามมือ
“พอเหอะ ผมไม่อยากไปสอนโดยที่ตัวเองไม่พร้อม”
“ก็พรุ่งนี้พี่ไม่ได้ทำงานนี่”
“โห...” ชินบ่นกับอกกว้าง “ตัวเองหยุดแต่คนอื่นเขาต้องทำงานนะ”
“ให้ไปด้วยได้มั้ย”
“ไปไหน ไปมหาลัยน่ะเหรอ ก็ไปสิ” ถามเองตอบเองเสร็จสรรพ
พี่เจยิ้มกว้างก้มลงจูบหน้าผากเกลี้ยง
ชินเงยหน้าขึ้นมอง คลี่ยิ้มหวานเต็มใบหน้า
“รักชิน......”
 คำบอกรักหวานแผ่วลง เหมือนมืออุ่นๆที่ลูบผมนุ่มของคนที่กำลังหลับสบาย ในอ้อมแขนแข็งแรง.....
“รักชินที่สุด”

================END=============
ส่วนหนึ่งของตอนนี้คือตอนที่ 100 ที่พี่ไจฟ์ตั้งใจให้เป็นตอนจบของเรื่อง แต่มันซ้ำกับหลายเรื่องผมเลยตัดออก และเมื่อย้อนกลับไปอ่านทั้งเรื่องก็พบว่า มันมีหลายช่วงหลายตอนที่ซ้ำอยู่ดี เรื่องต่อไปจะระมัดระวังให้มากขึ้นครับ
ผมวางเรื่องแมลงทอดให้ยูเอาให้พี่รีกิน แต่มันกลายเป็นการขโมยซีน พี่ไจฟ์เปลี่ยนเป็นชินเอาให้พี่เจกิน ออกมาขำๆดีเหมือนกัน แต่สำหรัีบพี่เจคนเขียนน่ะ ส่งไปเหอะกินทั้งนั้นแหละ เจอกล้วยแขกชุบเกลือยังกินได้เลย กร๊ากกกก

เรื่องของ พี่เจ ชิน พี่รี ยู และเมเรจบลงไปแล้วด้วยความสุข ส่วนเรื่องใหม่เพิ่งไปได้ 8 ตอน เขียนจบแล้วพบกันครับ
 
ขอบคุณทุกคำแนะนำ ทุกความเห็นและคำติชมครับ
ไจฟ์ก้บทีร๊ากกกกคูณณณณณณณณณ


กอดรวบ
+1 และแจกเป็ดขอบคุณครับ
(แจกเป็ดด้วยการคลิกที่เป็ดสีเหลือง แล้วรีเฟรช หรือไปกด + ถึงจะเห็นว่าแจกเป็ดแล้วครับ)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 07-08-2011 07:43:50

ระเบิดลูกใหญ่ที่สุดของเรื่อง ก็คือระเบิดของพี่รีนี่เอง  มันน่านัก   :fire:
ชินเป็นคนเก็บอะไรเยอะมากจริงๆ  ถ้าไม่พูดนี่ไม่รู้เลยนะว่าทุกเม็ดอ่ะ

เป็นตอนจบที่ได้อารมณ์หลากหลายครบทุกรสชาติม๊ากกกกกกก  ขอบคุณไจฟ์กับทีอีกครั้งนะคะ   :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 07-08-2011 09:35:28

รีจ๊ะ....ทำแบบนี้สมควรโดนลงโทษอย่าหนักนะจ๊ะ
ครอบครัวร้าวฉานคืองานของเธอเหรอจ๊ะ???? แม๊...อยู่ใกล้ๆ แม่จะหยิกพุงให้เขียวเชียว

เรื่องนี้จบสนิทแล้ว...ความรัก มาพร้อมกะความเข้าใจจะดีมากแบบนี้แหละเนอะ ฮี่ๆๆๆๆ
รักน้อง กอดน้องจ๊ะ... +1 เป็นกำลังใจด้วย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 07-08-2011 10:17:53

ฮาตอนกินแมลงนี่ล่ะ
กะลังซึมหน่วง-เฮ๊ย---ซะงั้น
ท่าจะได้ของแกล้มเหล้าใหม่แทนเมนูนกสับซะแล่ววว 555
   อ้อ ขอข้ามไหล่ไปง้อเด็กน้อยหน่อย อุอุ
ง้อ~ง้อ~ง้อ~
(http://image.ohozaa.com/i/94e/1n8oD.jpg)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 07-08-2011 11:40:02

ร้อนแรงสุดๆเจชิน :z1:

พี่รีปากไม่ดีอ่ะซวยพี่เจจริงๆ แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันได้ดีจัง

ปล.จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ และขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 07-08-2011 11:43:20

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 07-08-2011 12:24:54

กิ๊สสสสสสสสสสสสแมลงทอดของชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   ขอเป็นตัวช่วยพีเจได้มั๊ย  จะกินให้หมดเลยย   

พีรีเนี้ย  น่าจิงๆๆ  สมน้ำหน้าโดนจัดหนักเลยๆๆๆ   (จะว่าไป เเล้วก็น่าสงสารพีรีอยุ่นะ ห้าๆๆๆๆ)

ขอบคุณที่ไจฟ์มากๆๆๆๆๆๆๆ   นะครับบ   เเล้วจะรอเรืองต่อไป  นะครับบ  ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกมากกก

อยากได้อีก สักตอนสองตอน สามตอน สี่ตอน...........อิอิอิ


******อยากอ่านตอนพีรีโดนทำโทษ******


 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 07-08-2011 14:17:49

 :beat:พี่รี  เซงพูดทำไมไม่รู้ ค้นเรื่องเก่าอยู่

พี่เจโดนเลย ชินอย่าคิดมากน่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 07-08-2011 14:30:11

ชินน่ารักมากเลยมีหึงแล้วพาลกับพี่เจด้วย
แต่อยากอ่านพี่รีโดนลงโทษจังทำครอบครัวเขาร้าวฉาน
 :กอด1: ขอบคุณคุณไจฟ์และทีค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: natty _lovelove ที่ 07-08-2011 17:49:17

ฝากตื้บที่รีสองที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: mumumama55 ที่ 07-08-2011 20:42:34

 o13 :L2:

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Pepor ที่ 07-08-2011 20:54:45

อร๊ายยยยยยยพี่รีทำยังงี้ เจอยูกับพ่อของยูไม่พอหรอก
ต้องตามเมเรมาจัดการให้น่วมโทษฐานทำชินของฉันเสียใจ

ดีนะที่เคลียร์กันได้   พี่เจกับชินน่ารักจัง   :กอด1:

ตามมาอ่านและเม้นตอนใกล้จบ ก็ :pig4: ทังไจฟ์และทีนะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 07-08-2011 21:37:38

ฮ่าๆๆๆๆ เป็นตอนพิเศษที่จบได้ครบรสมากกกก

เหมือนจะมาม่านิดหน่อย

แต่ก้อฮากะการเหวี่ยงของพี่ชิน ซึ่งน๊าน นานนนนนจะเห็น

เจ๋งมากกกกกก มุขบังคับกินแมลงทอดคิดได้งัย อิอิ

แต่จบด้วย แฮปปี้แอนด์ดิ้ง >//<

ปล.ดีนะที่ตอนนี้เป็นตอนสุดท้าย ไม่งั้นพี่รี ตายยยย ก๊ากกกกก

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า

รอเรื่องหน้าๆๆๆๆ แต่คงคิดถึงน้องยู กะเจ้าชายชิน น่าดูเรย อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 07-08-2011 23:45:46

ชื่นใจจัง บรรยายกาศอบอวลด้วยความสุขที่สุด

ที่จริงน่าจะแถมท้ายอีกนิดนึงนะ ฉากที่พี่รีโดนยูกับพ่อยูจัดหนักอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 08-08-2011 00:35:08

อีตาพี่รี  :m16:น่าจับมาฟาดด้วยไม้เรียวจิง
อยู่ๆก็เอาระเบิดมาทิ้งไว้บ้านคนอื่น น่านักเชียว
แต่ไงพี่เจกะน้องชินก็ยังน่ารักซ่อนหวานเหมือนเดิม ^-^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 08-08-2011 06:23:08

รีทำได้แล้วกล้าพูดในสิ่งที่
อยากพูด
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 08-08-2011 09:50:09

พี่รีนี่นาหาเรื่องแท้ๆ
ดีนะที่ชินมีเหตุผลพอ..???

รอเรื่องใหม่อย่างใจจดจ่อ ......................มาเร็วๆน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 08-08-2011 12:48:43

หลังจากอ่านตอนนี้ทำให้รู้ว่า ไม่ควรทำให้ชินหึงเป็นอย่างยิ่ง เหอะๆๆ น่ากลัวมากๆ :sad3:
ขอบคุณคุณไจฟฟ์ กอดดน้องที(คาดว่าน่าจะเป็นน้องนะ)
+1 รออ่านเรื่องต่อไปค่ะ ^ ^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gohan ที่ 09-08-2011 08:32:38

มาตอกบัตร 2 ตอนทีเดียว
ตอนพี่รีน้องยู ไม่เศร้าเลย แค่น้ำตาหยดสามแหมะเท่านั้น
ดีใจที่พีรีรวบรวมความกล้าไปคุยกับพ่อ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ^^

ส่วนตอนพี่เจ ว่ะ้เฮ้ย
อะไรชินจะหึงและพาลเกเรขนาดน๊านนนนนนน
ขำอ่ะ คิดได้ไง วางยาให้เน่าตายทีละส่วน
พี่ว่า พี่เจแกตายตั้งแต่เน่าส่วนแรกแล้วล่ะ 555
(มุกนี้ใครคิด ถ้าป๋าคิดแล้วไป แต่ถ้าเด็กคิด เหอๆ ระวังนะป๋า)
แต่ก็นะ ชินจะคิดอะไรทำไมให้ปวดเฮด มัวแต่มองอดีต ก็จะก้าวไปข้างหน้าลำบาก
พี่เจเคยมองยูแล้วไง ในเมื่อปัจจุบันพี่เจร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกชินซะ (เนอะ พี่เจเนอะ)
เข้าข้างพี่เจเกินไปรึเปล่า 555 (เรารู้นะมีเด็กบางคนว่าเราชอบเข้าข้างพี่เจ)

ขอบคุณน้องชายมากนะครับ ที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านตลอด
รออ่านผลงานคุณภาพเรื่องต่อไปในบ้านหลังนี้นะ~~~
รักสองหนุ่มเช่นกันครับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MadamLilac ที่ 09-08-2011 10:00:54

จบลงด้วยความสุข และรอยยิ้่มของคนอ่าน :)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 09-08-2011 11:57:03

น่ารักมากๆๆๆอ่ะ ชิน ที่แสดงอารมณ์ออกมาให้เห็น ถึงแม้จะต้องให้ที่เจกินแมลงทอดก้ตามเถอะ 55+

ขอบคุณ คุณไจฟ์ คุณที คะ

ปล.+1 แต่เค้า+เป็ดให้ไม่ได้อ่ะ ทำไง

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Poppetkiiz ที่ 09-08-2011 21:49:09

หลังจากที่มีเด็กคาบข่าวมาบอก (คนรึป่าวเนี่ย) ว่าตอนพิเศษออกแล้วนะฮัฟ
ตัวข้าพเจ้านั้นไซร้ก็รีบนั่ง วัน ทู โก มาอ่านกันเลยทีเดียว


แด่พี่รีนาโต้ : สร้างความร้าวฉาน น น น น คืองาน น น น ของเธอรึปล่าว ว ว วว (แต่สร้างอีกก็ดีนะ เผื่อมีตอนพิเศษโผล่มาอีก ๕๕ ๕)
น้องยูที่รั๊ก : อย่าลงโทษพี่รีหนักเกินไปนะจร๊ะ ปล่อยให้พี่เจเป็นผู้เก็บศพดีกว่า
ถึงคุณพี่ชิน : อย่าคิดมากนะ ยังไงพี่เจเรมี่ก็รั๊กอยูและ เซ็กซี่ขนาดเนร้ อร๊า ย ย ย ย ยย ย  >//<
ปิดท้ายด้วยพี่เจเรมี่สุดหล่อ : แมลงทอดอร่อยมั๊ยค๊า า าา า แบ่งซักตัวจิ่ อยากกิน ๕๕ ๕ ปล.ที่กินให้หมดเนี่ย เพื่อหวังอย่างอื่นรึปล่าว


T^T ตอนสุดท้ายแล้วจิงดิ่ ทำไมตอนพิเศษมันสั้น ๆ อ่ะ ถ้าเค้าอยากอ่านอีกจาว่าเค้าโลภม๊าย  ย ย ยย ย ย ย ย ย ย ย 

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 10-08-2011 04:16:00

มารอตอนพิเศษ  อีกตอน   อิอิอิ  (หลบมุมตึก)

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-08-2011 10:12:56

พี่เจกับแมลง กลายเป็นของคู่กัน :laugh:
ชินโหดอ่ะ ให้กินแมลง อึ๋ย คิดแล้วจั๊กจี้เป็นบ้า :jul3:
แถมยังหึงแรงด้วยอ่ะ แต่ถ้าได้ยินแบบนั้นเป็นใครก็คงน้อยใจแหละเนอะ
กอดไจฟ์ เรื่องใหม่มาเร็วๆน้า :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 10-08-2011 20:51:43

เอ แต่เราชอบตอนพิเศษ รียู นะ มันไม่เศร้า แต่มันซึ้งอะ สำหรับเรา it's touching my heart  :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 12-08-2011 13:09:33

โฮ่วววววววววววว เข้ามาอ่านแบบมาราธอนเลยทีเดียว

สนุกชวนติดตาม อ่านแล้วหยุดไม่ได้จริงๆ

ชินคิดมากอ่ะ แล้วก็เก็บมาคิดอยู่ตลอด ยังดีนะเนี่ยที่หลังๆเริ่มแสดงความรู้สึกออกมาบ้าง

แต่จะพาลแค่ไหนพี่เจก็รับได้อยู่แล้ว ชอบอีกตะหาก เพราะพี่เจแก้โรคพาลด้วยการกอดแฟน กำไรไป 555555

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: โน๊อา ที่ 13-09-2011 12:41:50

ได้มาอ่านตอนพิเศษค่ะ
อิอิ แอบบวกให้ด้วย ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-09-2011 22:27:50

อ่านจบไปอีกหนึ่งเรื่องของไจฟ์กะที
ชอบน้องยูสดใสน่ารัก เมเรสาวมั่นและจริงใจ
ไม่ค่อยเข้าใจพี่ชิน ปล่อยให้พี่เจดูแลน่ะดีแล้ว
ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: erng ที่ 13-10-2011 01:54:45

น่ารักไม่ไหวแล้วค่าๆๆๆๆ
ชอบบบบบบบ
แบบบว่า ขอพี่เจซักคนได้มั้ยค่ะ
อิจฉามากกกกกกก

พระเอกที่ไจฟ์แต่งก็ยังเป็นพระเอกในฝันมากๆๆๆๆ
อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆตลอดดดด

แต่พอคุ่กับนายเอก เราก็แย่งไม่ลงทุกที

ชอบบบเมเร เป็นเหมือนจะตัวร้ายที่น่ารักมากกกกก

ขอบคุณมากๆๆๆๆนะค่า

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 03-02-2012 21:45:02

 :เฮ้อ: อ่านแล้วรู้สึกสะเทือนอารมณ์อ่าครับ

มันทำร้ายจิตใจและตอกย้ำว่าผมยังไม่มีใคร

และไม่รู้ว่าจะเจอแบบนี้มั๊ย   :z3:

(ไม่รู้ว่าถ้าคนเขียนมาเจอจะตกใจกะข้อความข้างบนมั๊ย :laugh:)

แต่เพราะชอบนะครับถึงทำให้อิจฉา

รักกันหวานชื่น อยากมีใครให้รักบ้างจัง :L3:

 :pig4:ครับ  :L1: :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 05-02-2012 21:18:55

อ่านจบแล้วจ้า แต่จบทีหลังพี่บาลีน้องคอส
อ่านข้ามเรื่องนี้ไปเพราะตอนแรกมันงง
เหมือนชื่อตัวละครจะต่างประเทศ มันก็เลยงึมๆ
แต่ตอนนี้อ่านจบแระ  สนุกมากเหมือนเดิม
ขอบคุณ JT นะคะ
ปล.พี่อ่าน เฮียชาโต้ไปสองรอบ น้องคุกกี้สองรอบ เดี๋ยวพี่ไปเก็บเรื่องอื่นรอบสองอีกละกัน

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: charapin ที่ 09-03-2012 16:06:34

 o13จัดหนักสองวันรวด  ทำงานไป แอบอ่านไป ขอบคุณค่ะ  ตามอ่านเรื่องอื่นๆต่อไป

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: aezac ที่ 13-05-2012 11:00:07

 :pig4: :pig4: :pig4:

กดบวก +1  แม่งทุกอันเลย ชอบมากกกกกกกก
 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 30-05-2012 15:54:53

ขอบคุณค่ะ สำหรับนิยายที่อ่านแล้วเพลิน(อีกเรื่อง)
กลายเป็นอิป้า บ้าอ่านไปแล้วนะเนี่ย
ไม่มีเรื่องของพี่ซี1กับพี่หมอกเหรอ (บ่งบอกว่าชอบคนในเครื่องแบบที่เป็นรุก  :m20:)           

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 02-06-2012 21:24:56

อ่านจบอย่างมีความสุขค่ะ ^ ^ ครบทุกรสจริงๆ

ชอบหนูเมเรค่ะ แม้จะเสียงแปดหลอดก็เถอะ!!

ขอบคุณ JT นะคะ       :3123:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 15-06-2012 12:26:34

 o13

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 21-06-2012 08:38:33

จริงๆเหมือนจะอ่านจบได้หลายวันแล้ว แต่พอจะมาเม้นเล้าดันเข้าไม่ได้ วันนี้เข้าได้แล้วเลยรีบมาเม้นก่อนเลย
อ่านตอนแรกที่เปิดตัว2พี่น้อง นึกว่าจะเป็นแบบรักกันเอง แต่คิดไปคิดมาไจฟ์น้องทีคงไม่แต่งนิยายเรื่องแนวนี้หรอกมั้ง แล้วรีบอ่านอย่างรวดเร็วแล้วเราก็มาเจอพระเอกเพิ่ม2คนทีเดียว บอกเลยว่าโล่งอกไปเลย(แต่ถ้าแต่งแนวนี้ก็ดีเนอะ ดูบรึ้ยๆดี)
อ่านเรื่องนี้จริงอยากจะลุ้นให้พี่รีจีบน้องยูยากและนานกว่านี้อีกหน่อย เพราะความรู้สึกที่อ่านตอนแรกๆเหมือนพี่ชินจะหวงน้องมากเพราะฉะนั้นพี่รีก็จะต้องใช้เวลาในการอยู่กับน้อง และพี่เจก็คงต้องเหนื่อยเยอะขึ้นเพราะต้องจีบพี่ชินและเอาใจน้องยูในเวลาเดียวกัน แต่เค้ารักกันเร็วก็ดี ไม่ต้องไปลุ้นอะไรให้นานหลายตอนเนอะ

ชอบเรื่องนี้ที่เหมือนตัวละครที่มีอารมณ์ที่หลากหลายพอควร แต่บางช่วงก็ยังรู้สึกว่าเหมือนเป็นตัวละครของเรื่องที่ผ่านมา(ทำให้เกิดอาการอยากกลับไปอ่านเรื่องเก่าอีกรอบโดบเฉพาะmy boy)

แต่เอาเป็นว่าชอบนิยายที่ไจฟ์กับน้องทีแต่งทุกเรื่องเลย^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 23-06-2012 14:15:05

ตามมาอ่านนิยายของไจฟ์กะน้องน้ำชาค่ะ ยังอ่านไม่จบนะคะ แต่ปลื้มป๋าเจจนทนไม่ไหวค่ะ ขอเม้นหน่อย

ชินเหมือนเจ้าชายมากๆ ค่ะ นิ่งซะ น้องยูก็สับสนยังไงไม่รุ้ เข้าใจค่ะว่าวัยรุ่น พี่รีก็ อืม นึกไม่ออก รอเรื่องต่อไปค่า :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 28-06-2013 00:02:49

สนุกเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"(พิเศษตอนสุดท้ายแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kissings ที่ 29-06-2013 22:39:28

เริ่มอ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบชอบบรรยายกาศอบอวลด้วยความสุขของนิยายเรื่องนี้มากๆ  อ่านแล้วรู้สึกชื่นใจยังไงชอบกล

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 20-12-2013 16:19:26

สนุกมากๆ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 24-12-2013 07:31:37

อ่านจบแล้ววววววววว
เรื่องนี้มีปมที่หนักกว่าเรื่องก่อนๆ และก็ซับซ้อน
ชินเป็นตัวละครที่อ่านแล้วอึดอัดดีจริงๆ แต่มันก็มีที่ไปที่มาล่ะนะ
ตัวละครที่ติดอยู่ในใจเรากลับเป็นโทระ ไม่ได้ชอบความร้ายของมันนะ
แต่รู้สึกว่าเข้าใจเค้า บางเวลากลับมีความรู้สึกเห็นใจด้วยซ้ำ
เหมือนไอ้นี่มันเป็นเด็กหลงทางไงไม่รู้ 555

ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ  ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 10-01-2014 12:29:33

สนุกมากค่า ชอบเจ้าชายชินนะ ถึงจะเป็นเจ้าชายน้ำแข็งแต่ก็อยากอยู่่ใกล้ๆ
ทุกคนในเรื่องน่ารักมากเลย ถึงแม้โทระจะร้ายไปบ้างแต่เราว่ามีแววที่น่าจะกลับตัวได้อยู่
ที่ผ่านมาอาจเพราะไม่เคยหยุดคิดถึงพฤติกรรมตัวเองเลยมากกว่า
แต่เราว่ามะนาวนี่ยังไม่เห็นแววเลยร้ายกาจได้ตลอดเวลาจริงๆ
ขอบคุณไจฟ์กับทีมากจ้าที่สร้างผลงานดีๆ ให้ได้อ่านตลอด

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-08-2014 11:33:41

จะบอกว่าเราชอบเมเรจะเป็นไรมั๊ย คือนางร้ายแบบแสบๆคันๆร้ายแบบไม่แอ๊บไม่เฟคไม่ร้ายลึกเหมือนตัวร้ายละครเกาหลีเลยดูว่า อือ นางร้ายแต่ได้ใจ o18 o18

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-08-2014 13:44:41

อ้าวพี่รีคะแนนติดลบแบบกู่ไม่กลับเลย ไม่มีอะไรสำหรับคนรักที่ร้ายแรงเท่ากับการโดนนอกกายนอกใจหรอกนะ :hao5: เสียความรู้สึก :o12:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-08-2014 15:51:35

"ยิ้มแบบนี้ให้แลกด้วยอะไรก็ยอม"  อ๊ากพี่เจ อบอุ่นเวอร์อะ :-[

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 09-08-2014 21:30:15

ชินก็นะ บางทีชินก็น่าเบื่อโลกส่วนตัวสูงจนดูเห็นแก่ตัวเกินไป ชินคิดอะไรทำอะไรในมุมมองของชินโดยไม่คิดถึงคนที่รักและเป็นห่วงชิน ถ้าไม่แก้ตรงนี้คนข้างตัวชินคงจะน่าสงสารไปมากกว่านี้โดยที่ชินลอยลำเพราะยึดเอาความรู้สึกตัวเองเป็นหลัก  :seng2ped:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 10-08-2014 12:16:09

ขอบคุณสำหรับเจชินค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 17-02-2015 18:03:47

สนุกมากเลยครับเรื่องนี้ เจ กับ ชิน , รี กับ ยู แล้วก้อมี แมน กับ เอก มาแจมนิดนึง จะผิดไหมเนี่ยถ้าผมบอกว่าชอบ แมนกับเอก มากกว่าสองคู่ในเรื่องนี้อ่ะครับ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 21-04-2015 19:28:13

เรื่องน่ารัก รู้สึกอยากมีแฟน  :L3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 24-04-2015 10:15:15

 :กอด1: แปะสารบัญจ้า  :กอด1:

ตอนที่ 1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1445850#msg1445850)
ตอนที่ 2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1447679#msg1447679)
ตอนที่ 3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1449100#msg1449100)
ตอนที่ 4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1454940#msg1454940)
ตอนที่ 5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1456821#msg1456821)
ตอนที่ 6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1458474#msg1458474)
ตอนที่ 7  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1460486#msg1460486)
ตอนที่ 8  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1462248#msg1462248)
ตอนที่ 9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1467410#msg1467410)
ตอนที่ 10  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1469235#msg1469235)
ตอนที่ 11  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1471233#msg1471233)
ตอนที่ 12  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1473228#msg1473228)
ตอนที่ 13  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1475026#msg1475026)
ตอนที่ 14  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1479950#msg1479950)
ตอนที่ 15  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1481825#msg1481825)
ตอนที่ 16  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1483406#msg1483406)
ตอนที่ 17  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1484798#msg1484798)
ตอนที่ 18  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1486392#msg1486392)
ตอนที่ 19  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1491117#msg1491117)
ตอนที่ 20  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1493201#msg1493201)
ตอนที่ 21  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1494858#msg1494858)
ตอนที่ 22  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1496736#msg1496736)
ตอนที่ 23  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1498711#msg1498711)
ตอนที่ 24  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1503565#msg1503565)
ตอนที่ 25  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1505345#msg1505345)
ตอนที่ 26  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1506458#msg1506458)
ตอนที่ 27  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1507741#msg1507741)
ตอนที่ 28  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1509070#msg1509070)
ตอนที่ 29  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1513166#msg1513166)
ตอนที่ 30  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1514756#msg1514756)
ตอนที่ 31  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1516016#msg1516016)
ตอนที่ 32  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1517280#msg1517280)
ตอนที่ 33  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1518550#msg1518550)
ตอนที่ 34  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1522529#msg1522529)
ตอนที่ 35  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1524974#msg1524974)
ตอนที่ 36  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1527004#msg1527004)
ตอนที่ 37  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1530775#msg1530775)
ตอนที่ 38  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1532653#msg1532653)
ตอนที่ 39  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1533977#msg1533977)
ตอนที่ 40  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1535421#msg1535421)
ตอนที่ 41  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1536993#msg1536993)
ตอนที่ 42  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1540896#msg1540896)
ตอนที่ 43  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1541880#msg1541880)
ตอนที่ 44 จบ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1543044#msg1543044)
ตอนพิเศษ เจ-ชิน1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1549524#msg1549524)
ตอนพิเศษ เจ-ชิน2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1583979#msg1583979)
ตอนพิเศษ To the club  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1558143#msg1558143)
ตอนพิเศษ รี-ยู  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1575449#msg1575449)
ตอนพิเศษ โต-เมเร  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24859.msg1567325#msg1567325)


 :L2:  :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 26-04-2015 09:18:15

 :hao3: มาวางระเบิดเอาตอนสุดท้าย พี่รีร้ายกาจมาก
คงโดงน้องยูจัดการให้หนัก สนุกมากค้ะ กว่าจะถึงตอนจบ
ก็อ่านไปสองวัน คนที่ทำให้ชินยิ้มได้คือพี่เจจริงๆ
เป็นแฟนกันแบบงงๆ แต่ก็ไม่เคยทิ้งชินไปไหน เรื่องนี้กว่าชิน
จะทิ้งอดีตเลิกโทษตัวเองก็ลุ้นแทบตาย ขอบคุณคุณไจฟ์คุณที

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 16-05-2015 23:34:53

อ่านจบแล้นนนน
เจ้าชายน้ำแข็งชิน ชอบอะชอบ เค้าชอบลุคส์นี้นะ ดูเข้าถึงยากดี แบบว่าดูมีมิติ
ส่วนพี่เจ นี่ชายในฝันเลยนะ 5555 พี่เจดูอบอุ่นมากๆๆๆๆๆ  :-[

แต่ส่วนตัวแล้วเราชอบเมเรที่สุดนะ นางร้ายแบบต๊องๆอะ ยิ่งตอนที่เอาหนังสือตีโทระนี่ยิ่งจี้ 555

ขอบคุณน้องทีกะน้องไจฟ์นะคะ นิยายที่แต่งสนุกทุกเรื่องเลยค่ะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: ปีศาจน้อยสีชมพู ที่ 21-04-2016 20:34:38

มาอ่านเจ้าชายน้ำแข็งอีกรอบ ^^

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: psyche ที่ 30-04-2016 18:06:41

อ่านจบไปอีกเรื่อง ตอนนี้ตามอ่านไป 5 เรื่องแล้ว ไม่เคยผิดหวัง
นิยายของ ไจฟ์ ที เป็นแบบที่ต้องอ่าน แล้วคิด คิดแล้วอ่าน
ทำให้เราอ่านแล้วไม่น่าเบื่อ ตัวละครมีมิติ สนุกตรงนี้แหละ

ชิน หน้ามึน -​ เจเรมี่ ใจเย็น , คู่รี -​ ยู ก็น่ารัก

เมเร เหมือนจะน่ารำคาน แต่นางน่ารักนะ ชินไม่รัก นางก็ทำใจได้
ไม่กรี๊ดกร๊าด แก้แค้น ไร้สาระ ถึงนางจะพูดเยอะ แต่นางจริงใจ

เขียนผลงานสนุกๆ เรื่องอื่นๆ อีกนะคะ
ไจฟ์ ที นักเขียนที่ไม่หวังเงิน มีวินัย เขียนจบทุกเรื่อง สนุกทุกเรื่องด้วย

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 03-09-2016 19:12:57

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 08-11-2016 21:27:35

ขอบคุณนะคะนิยายน่ารักมากค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 22-07-2018 10:33:19

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 28-07-2018 06:11:10

ตามมาอ่านอีกรอบด้วยความคิดถึงค่ะ ^^
 :mew3: :L2:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 04-08-2018 19:03:50

ชอบเจ้าชายชินกับน้องยู  :กอด1:
ตอนแรกรำคาญเมเรมาก  :m31: อ่านไปอ่านมานางก็น่ารักดี
แต่ที่สุดก็พี่เจเรมีนี่แหละดูแลชินโคตรดี  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: "I will make You smile"
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 17-12-2018 10:44:06

พี่เจกับน้องชิน มาอ่านอีกรอบเพราะนักเขียนเปิดเรื่องใหม่ ให้อารมณ์คิดถึงเรื่องนี้ตะหงิดๆเลย นายเอกเย็นชาๆเก็บอารมณ์คล้ายๆกันเลยยย คิดถึงงงงงง  :กอด1: