CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: krappom ที่ 27-06-2007 23:29:28

หัวข้อ: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 27-06-2007 23:29:28

ของพี่แหม่มอีกเรื่องนึง
แบบว่า(บีบคอ)ขอมาได้หลายเรื่อง
 :m4: :m4: :m4:

---

หัวใจขายแพงๆ 1 โดย mam

พวกคุณรู้มั้ยว่าผมกำลังทำอะไรอยู่?
ผมกำลังนั่งมองผู้หญิงคนนึงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวของผมเลือกการ์ดแต่งงานอย่างยิ้มแย้มแบบที่ผมเห็นว่าปากจะถึงรูหู
เล็บยาวทาสีแดงเถือกนั่นชี้เลือกดูการ์ดแบบโน้นแบบนี้ เสียงแปร๋น ๆ จีบปากจีบคอพูดน้องอย่างนั้นน้องอย่างนี้จนผมรู้สึกปวดแก้วหู
คุณถามว่าผมยอมแต่งด้วยทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะพ่อผมขายผมให้หล่อนแล้วน่ะสิ พ่อที่เห็นแก่เงินของผมขายผมให้หล่อนในราคา 10 ล้าน มันไม่ถูกเลยสำหรับคนคนนึง แต่จะสำคัญอะไรสำหรับผู้หญิงที่หาสามีไม่ได้อย่างหล่อนที่จะเสียเงินซัก 10-20 ล้านเพื่อซื้อผู้ชายเห็นแก่เงินคนนึงมาเป็นสามี แล้วบังเอิญไอ้โง่คนนั้นก็คือผมซะด้วยสิ
 
“ชุดนี้ดีมั้ยคะ?” พนักงานถือเสื้อสูทสีขาวที่จะให้ผมใส่ถ่ายรูปมาให้ดู
“สีดำดีกว่าครับ”
“แต่ว่า….”
ผมรู้ว่าผมเหมาะกับชุดขาว แต่ผมอยากใส่สีดำ ไว้ทุกข์ให้ตัวเอง
“สีดำครับ”
น้องพนักงานจำใจหยิบชุดสีดำมาให้ผมลอง พอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินออกมาพนักงานต่างก็หันมามองแล้วเงียบไป ทำไม? หรือว่าซิบไม่ได้รูด? ก็รูดนี่หว่า…
ได้ยินเสียงรูดผ้าม่านผมก็เงยหน้าขึ้นมองแล้วก็รู้สึกเสียสายตาขึ้นมากระทันหัน ก็แม่สาว(เหลือ)น้อยที่มากับผมเดินออกมาด้วยชุดแต่งงานสีขาว ใบหน้า(ที่เริ่มเหี่ยว)โบ๊ะแป้งซะจนเหมือนตัวละครคาบูกิ เหล่าพนักงานที่หันไปมองหล่อนรีบหันกลับมามองผมอย่างพร้อมใจกัน
“อ้อย พี่ผู้หญิงเรียบร้อยแล้วแต่พี่ผู้ชายยังไม่เรียบร้อยเลย ดูให้พี่เขาหน่อย”
ช่างแต่งหน้ารีบวิ่งเข้ามาดูผมก่อนที่จะโดนเรียกไปโบ๊ะเพิ่มให้เจ้าสาวของผม ตากล้องเรียกไปถ่ายรูป… ความรู้สึกของผมเหมือนกับกำลังเดินเข้าลานประหาร เท้าทั้งสองข้างหนักอึ้งก้าวไม่ค่อยจะออก
ขณะที่ผมกำลังจะเดินเข้าไปที่ฉากก็ได้ยินเสียงเอะอะมาจากทางประตู ยังไม่ทันที่ผมจะหันไปมองอยู่ ๆ ตัวผมก็ลอยหวือขึ้นจากพื้น

“ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง แต่ว่าผู้ชายคนนี้เป็นของผม”
ผมหันไปมองเจ้าของเสียงที่กำลังอุ้มผมอยู่นั้นทันที ผู้ชายตัวใหญ่ใส่แว่นตาสีน้ำเงิน ผมดำใส่เจลเสยเข้ารูป เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้ากระดุมเสื้อสองเม็ดบนไม่กลัดทำให้เห็นหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามและผิวสีแทน
“น้องครับ ชุดนี้พี่ซื้อเลยนะครับ ช่วยส่งบิลไปเก็บเงินที่นี่นะครับ” เขาส่งนามบัตรให้พนักงานแล้วก็หิ้วผมออกมาจากร้าน

“เดี๋ยว!!! เดี๋ยวก่อนคุณ!!!”
เขายอมวางผมลงที่ข้างรถลัมโปกินี่ของเขาแล้วก้มหน้ามาถาม แน่ล่ะผมเตี้ยกว่าเขามากแต่ผมก็ไม่ใช่หุ่นนะจะได้หิ้วไปไหนมาไหนได้ เขาทำหน้างงเหมือนกับจะถามผมว่า ‘ข้องใจอะไร?’
“เมื่อกี้คุณพูดอะไร!!? ใครเป็นของใคร!?”
หมอนั่นยิ้มเจ้าเล่ห์ที่สุดที่ผมเคยเห็นมา
“คุณเป็นของผม ผมซื้อตัวคุณมาจากพ่อของหล่อนแล้ว ในราคาไม่น้อยเลยเชียวล่ะ” เขาพูดเหมือนทวงบุญคุณแล้วก็ยัดผมเข้าไปในรถราคาแพงของเขา
แต่เดี๋ยวก่อน!! ซื้อผมจากพ่อของหล่อน!? นี่พวกเขาเห็นผมเป็นอะไรกันขายกันไปก็ขายกันมาอย่างนั้นเหรอ!!! ผมเป็นคนนะ!!! เรื่องอะไรที่ผมจะไปกับเขา เขาบอกว่าซื้อผมมาไม่ใช่ว่าผมจะยอมเต็มใจไปกับเขานี่
ผมรีบหมุนตัวจะลงจากรถแต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูหมอนั่นก็รีบคว้าสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ผมกันผมลุกหนีทันที
“อย่าดีกว่าคุณพสุธร คุณเป็นสมบัติของผมแล้ว แล้วผมก็เป็นโรคหวงของด้วย อย่าคิดว่าจะหนีจากผมเด็ดขาด”
หมอนั่นออกรถกระชากซะจนผมแทบจะจมเข้าไปในเบาะรถ

ผมนั่งนิ่ง ๆ เพราะคิดว่าหากผมพูดมากหรือโวยวายอะไรหมอนี่คงจะถีบผมลงจากรถขณะที่ยังขับอยู่เป็นแน่
“ผมชื่อสุริยะ เป็นพ่อค้าอัญมณี ก็..รายเล็ก ๆ น่ะนะ” เขาทำท่าเหมือนกับไม่ได้คิดจะใส่ใจนักว่าตัวเขาเองจะเป็นรายเล็กหรือรายใหญ่
“คุณซื้อผมมาทำไม?”
“ก็ไม่มีอะไรมาก ผมมีงานให้คุณทำ”
“งาน?” คงไม่ใช่งานผิดกฎหมายนะ
“ใช่ งานเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็แค่…ทำตัวเป็นภรรยาผม”
ห๊ะ!!! ไอ้หมอนี่มันบ้าเรอะ!!!
“คุณพูดบ้าอะไรของคุณน่ะ!!!?” หมอนั่นยิ้มเจ้าเล่ห์
“คุณทำแบบนี้มันเหมือนกับว่าคุณไม่อยากเป็นแค่ในนามนะ” ไอ้โรคจิตนี่
“ไม่ว่าจะอย่างไหนผมก็ไม่อยากเป็นทั้งนั้นแหละ!!! จอดรถ! ผมจะลง!”
“ไม่ดีกว่ามั้ง คุณคงไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้ให้ผมหรอก”
“จะซักแค่ไหนกัน ผมมีปัญญาหาแน่ถ้าคุณให้เวลาผมผ่อนส่ง”
นายสุริยะนั่นทำหน้าตากวนประสาท
“โอ้~ ผมว่าคุณคงจะหามาให้ผมไม่ได้แน่ ๆ ตั้ง 30 ล้าน”
30 ล้าน!!! ไอ้หมอนี่ต้องบ้า!!! มันต้องบ้าแน่ ๆ ที่ซื้อผู้ชายด้วยกันในราคา 30 ล้าน!!
นายนั่นหันมามองหน้าผมแล้วก็หัวเราะ
“หึ ๆๆ เอาน่าคุณพสุธร ให้ความร่วมมือกันแต่โดยดีจะดีกว่านะ ผมรับรองว่าจบเรื่องแล้วคุณเป็นอิสระแน่แล้วก็ไม่ต้องทำงานผ่อนค่าตัวจ่ายให้ผมด้วย”
ผมรู้สึกว่าผมเห็นนรกรำไรโดยยังไม่ทันได้ตายเลย ชะตากรรมผมจะต้องมาดับที่หมอนี่น่ะเหรอ นายสุริยะ…. ผู้ชายที่ซื้อผู้ชายด้วยกันในราคา 30 ล้าน………….


ผมมองไปรอบ ๆ บ้านทรงไทยยุคเก่าหลังใหญ่ เจ้าของบ้านเป็นพ่อค้าอัญมณีขับรถลัมโปกินี่ แต่อยู่บ้านทรงไทยโบราณยุคกรุงศรีอยุธยาเลยมั้ยเนี่ย
“บ้านแม่ผมเอง” เขาบอกแล้วก็มานั่งข้าง ๆ ผม ขันน้ำเล็ก ๆ มีน้ำแข็งลอยเล็กน้อยกับดอกมะลิหอมชื่นใจยื่นมาตรงหน้าผม
“ดื่มสิ เราต้องคุยกันอีกนาน”
ผมว่าผมจะจิบแค่เล็กน้อยนะ ไป ๆ มา ๆ ผมก็กินซะหมดขันนั่นแหล่ะ
“เรามาคุยเรื่องงานกันดีกว่า ผมจะให้คุณทำตัวเป็นคู่รักของผม”
“เพื่ออะไร?”
“ผมจำเป็นต้องบอกคุณ?”
อ้าว~ ทำไมถามหมา ๆ แบบนี้ล่ะ
“ผมจำเป็นต้องรู้ถึงสิ่งที่ผมจะต้องทำ”
“OK เพราะพ่อผมจะให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนนึงเพื่อความมั่นคงทางฐานการเงิน”
“คุณก็รวยอยู่แล้วนี่นา” ซื้อผู้ชายราคา 30 ล้านได้นี่ไม่ใช่แค่พอมีพอกินแล้ว
“มันก็ใช่ ที่สำคัญคือผมไม่ต้องการผู้หญิงคนนั้น แต่ผมจะปฏิเสธไปเลยหล่อนก็เสียชื่อเสียงซึ่งอาจจะมีผลกับงานก็ได้”
“เพราะงั้นคุณเลยยอมเสียซะเอง?”
“ดูเหมือนจะใช่ แต่ไม่ใช่ซะทีเดียว”
“????” หมายความว่าไง?
“เหตุผลสำคัญก็คือผมต้องการให้พ่อผมรู้ว่า จะมาบังคับหัวใจผมไม่ได้” เหตุผลแค่เนี้ย?
“มันก็อาจจะดูเหลวไหลสำหรับคุณ แต่กับผมที่ถูกบังคับมาตลอดชีวิตมันเกินจะทนแล้ว”
“แต่คุณก็ไม่ควรทำกับพ่อคุณแบบนี้”
“ผมไม่สนใจ จะว่าไปอันที่จริงเขาก็ไม่ใช่พ่อของผมแท้ ๆ”
“อ้าว!!?~”
“เอาเป็นว่าคุณรู้แค่นี้ก็พอ ต่อไปนี้ให้คุณทำหน้าที่เป็นคู่รักกับผม OK ?”
ความจริงผมก็ไม่ค่อยอยากทำนักหรอกนะ แต่ถ้าไม่ทำผมจะเอาเงินที่ไหนมาใช้เขาล่ะ
“ OK ” ………………..

“ห้องนี้เป็นห้องของคุณ” เขาพาผมมาแนะนำห้อง ห้องกว้าง เตียงโบราณ ทุกอย่างเป็นของโบราณเข้าชุดกัน ในห้องลมพัดเย็นเพราะมีหน้าต่างบานใหญ่หลายบานมาก เห็นเขาพูดกันว่าเรือนไทยยุงไม่เข้าสงสัยจะจริง ไม่มีวี่แววว่าจะมียุงซักตัว
“แล้วคุณล่ะ?”
“ผมนอนห้องติด ๆ คุณนี่แหล่ะ บางทีอาจจะมีบ้างที่คุณจะต้องมานอนห้องผม” ห๋า!!!
“อะไร!!! ทำไมผมต้องไปนอนห้องคุณ!!?”
“อย่าทำหน้าตกใจแบบนั้นสิ ถ้าพ่อมาบ้านนี้คุณก็จะต้องมานอนห้องผมเพื่อให้พ่อแน่ใจไงว่าคุณเป็นคู่รักของผม”
“แต่……”
“ผมจะพาคุณไปดูห้องอื่น ๆ ห้องน้ำอยู่ริมสุดทางเดินด้านขวามือ“
แล้วเขาพาผมไปดูห้องเขา จะต้องดูทำไม? แล้วเขาก็เดินไปเปิดตู้หยิบเสื้อผ้าออกมาส่งให้ผม
“ไปเปลี่ยนซะก่อน เดี๋ยวเราจะต้องไปหาซื้อเสื้อผ้าของคุณกัน”
“ก็จะต้องซื้อทำไม เดี๋ยวผมกลับ…”
“ก็จะต้องกลับไปเอาทำไม เสื้อผ้าแฟนแค่นี้ผมซื้อไม่ได้รึไง” เขาแทรกขึ้นก่อนที่ผมจะพูดจบซะอีก ผมต้องจำใจเดินเข้าห้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้า

ผมบอกได้เลยว่าหมอนี่เป็นคนที่ตัวใหญ่เกินมาตรฐานชายไทย เสื้อของเขาขนาดผมกลัดกระดุมเม็ดบนสุดแล้วยังแทบจะตกจากไหล่ กางเกงนี่อีกถ้าไม่ได้เข็มขัดช่วยก็คงจะหล่นไปกองกับพื้นแล้ว พอผมเดินออกมาจากห้องเขาก็หัวเราะซะแทบจะลงไปกลิ้ง
“เออ ขำให้ตายไปเลย” 
“ฮ่า ๆๆๆ ขอโทษ ๆ ไป…ไปซื้อเสื้อผ้ากันดีกว่า แต่ที่จริงผมก็ชอบนะ…เหมือนคุณแอบเอาเสื้อผ้าของพ่อมาใส่” พอพูดจบหมอนั่นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีก เออ ตัวไม่โตมั้งก็แล้วไป... o12

---

 :m11: :m11: :m11:
*


*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Tetjinen ที่ 27-06-2007 23:40:00

 :interest: เรื่องใหม่

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 27-06-2007 23:54:40

เรื่องใหม่ท่าจะสนุกอีกเเระ มาต่อไวไวนะจ๊ะ  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 28-06-2007 00:33:04

ชีสสสสสส อ๊ะผิดเรื่อง   :m1:

เรื่องใหม่น่าติดตาม  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 28-06-2007 01:41:36

ตลกดี  :laugh:  คนมีเงินทำไรไม่น่าเกลียดเจงๆ แม้กระทั่งซื้อคน  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 28-06-2007 11:19:40

 :m11: :m11: :m11:
เรื่องน่าสนใจอีกล่ะ   :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: NonG_MaN ที่ 28-06-2007 14:10:26

 :m4: ; WoW !!!!! เรื่องนี้น่าสนใจห๊ะ

ท่าทางน่าจะสนุก ... จริงๆๆ รีบๆๆ มาต่อนะคับ

เป็นกำลังใจให้คร้าบบบบบ  :m1:  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 28-06-2007 16:25:40

เป็นกำลังใจให้คร้าบบบบบบบบบ

 :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 28-06-2007 16:35:50

หุหุ ตามเก็บเรื่องใหม่อีกเรื่องแย้วววววว  :m4:   :m4:   :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 28-06-2007 20:25:43

เรื่องใหม่อีกแล้ว  ชอบครับชอบ

ขอบคุณครับ


 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 28-06-2007 21:34:38

 :impress2:  ขอเยอะๆคร้าบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 29-06-2007 00:19:43

มัวแต่ไปตามอ่านเรื่องอื่น จนลืมไปเลยว่าจะมาต่อเรื่องนี้
 :m5: :m5:

---

หัวใจขายแพงๆ 2 โดย mam

ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะให้ผมทำงานให้ชั่วคราวหรือว่าทำตลอดชีวิตกันแน่ เพราะเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ผมมันเต็มตู้จนไม่สามารถจะใส่เข้าไปหมดในตู้ใบเดียวได้
“คุณจะขนซื้อมาทำไมเยอะแยะ”
“คุณอย่าลืมสิ คุณเป็นคนรักของพ่อค้าอัญมณีนะ ผมจะยอมให้คนเป็นแฟนใส่เสื้อผ้าอยู่ไม่กี่ชุดได้ยังไง” ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย
“แต่เยอะขนาดนี้มันเกินไป…”
“เถอะน่า คุณไม่ใส่ก็เก็บไว้ดูเล่นก็แล้วกัน”
อ้าว~ ตกลงนี่ซื้อเสื้อผ้าให้ผมดูเล่นใช่มั้ย?
ผมเดินมานั่งที่เตียงหลังจากยืนมองเด็กรับใช้พยายาม ‘ยัด’ เสื้อผ้าของผมเข้าไปในตู้ให้ได้อย่างเหนื่อยแทน สุดท้ายนายนั่นก็ต้องสั่งให้ไปยกตู้เสื้อผ้าจากห้องอื่นมาเพิ่ม
ผมมองไปรอบ ๆ ห้อง บ้านโบราณก็สวยดีหรอกนะแต่มันคงจะน่าเบื่ออยู่ซักหน่อย วิทยุ โทรทัศน์ ….ไม่มีอะไรให้แก้เบื่อได้เลย…
“เอ่อ…..” ผมหันไปยังไม่ทันจะได้ถามหมอนั่นก็ทำหน้าเหมือนจะรู้ เดินไปเปิดตู้ไม้อีกด้านของเตียง
“เครื่องเสียงอยู่ในตู้นี้นะ คุณจะเปิดดูเปิดฟังอะไรก็ตามสบาย แต่ว่าในห้องนอนอย่างนี้เสียงมันจะก้องถ้าคุณเปิดดังหลังจากปิดแล้วคุณจะหูอื้ออยู่ซัก 10 นาที”
ผมมองชุดโฮมเธียเตอร์ที่จัดเป็นระเบียบอยู่ในตู้อย่างตะลึง เขายัดเข้าไปได้ยังไง? แล้วถ้าผมหันมองดี ๆ จะเห็นลำโพงซ่อนอยู่แถว ๆ มุมห้องด้านบน ทำได้ยังไง?
“บ้านทรงไทย แต่ชุดเครื่องเสียงครบชุด…” เขายักไหล่นิด ๆ
“บ้านเดิมของแม่เป็นไทยโบราณจริง ๆ แต่ผมดัดแปลงนิดหน่อย ความชอบส่วนตัว”
“อ๋อ…เหรอ… น่าสงสารท่าน…” ผมพยายามพูดเบา ๆ แต่หมอนี่ยังอุตส่าห์ได้ยินอีก
“ทำไม?”
“…ท่านคงไม่ค่อยยินดีซักเท่าไหร่ที่…ลูกชายพาผู้ชายเข้าบ้าน…”
หมอนั่นหัวเราะ ผมสาบานได้เลยว่าผมไม่เคยเห็นใครหัวเราะได้อย่างมีความสุขเท่านั้นอีกแล้ว
“คุณน่ะไม่รู้อะไร ท่านเองนั่นแหล่ะที่อยากให้ผมพาผู้ชายเข้าบ้าน …รู้มั้ยเพราะอะไร?…” เขาเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ผมด้วยท่าทีคุกคามอย่างที่ชวนขนลุกที่สุดในชีวิต
“เพราะท่านอยากมีลูกสะใภ้เป็นผู้ชายน่ะสิ” เขากระซิบแผ่ว ๆ ข้างหูผมแล้วก็ถอยไปหัวเราะอีกเมื่อมองหน้าผม นี่ผมกลายเป็นตัวตลกให้หมอนี่คลายเครียดรึไงเนี่ย!!?
“เอาล่ะ ผมจะปล่อยให้คุณได้พักผ่อนนะเพราะผมจะต้องออกไปทำงานซักหน่อยจะกลับมาทานข้าวด้วยตอนค่ำๆ “
นายนั่นทำท่าส่งจูบแล้วก็เดินออกไป ให้ตายสิผมอยากจะเอาเตียงเขวี้ยงหมอนั่นให้กระเด็นติดเตียงไปด้วยซะจริง ๆ

เอาล่ะ ระหว่างที่หมอนั่นไม่อยู่ผมคงต้องทำความรู้จักกับบ้านนี้อีกเยอะเลย ผมเดินออกไปหน้าห้องก็เห็นเด็กรับใช้คนที่พยายามเก็บเสื้อผ้าให้ผมเช็ดโต๊ะอยู่
“เอ่อ…น้อง..”
“คะ?”
“…ผมอยากจะ….” ผมจะพูดยังไงดีล่ะ พวกเขาจะรับกับการที่เจ้านายเอาผู้ชายเข้ามาอยู่ในบ้านได้มั้ยนี่?
“คุณธรอยากได้อะไรเพิ่มบอกได้เลยค่ะ หรือถ้าจะยกอะไรเรียกพวกพี่ต้องได้ค่ะ”
“…ก่อนอื่นให้ผมได้รู้จักทุกคนก่อนดีมั้ย?…” เด็กคนนั้นยิ้มกว้างแล้วก็วิ่งลงไปเรียกคนอื่น ๆ ขึ้นมาข้างบน แค่ผมเดินไปนั่งที่ยกพื้นกลางเรือนเท่านั้นพวกเขาก็มายืนเป็นระเบียบกันเรียบร้อย

“ผมอยากให้เราทำความรู้จักกันก่อน เพราะเราคงต้องอยู่ร่วมกันอีกซักพัก”
“คุณธรไม่ได้อยู่ตลอดเหรอคะ?” เด็กคนนั้นขยับเข้ามาถาม
“ทำไมถึงคิดว่าผมจะอยู่ตลอดล่ะ?”
“ก็คุณยะน่ะค่ะ เธอบอกก่อนที่จะไปรับคุณมาว่าจะไปรับนายอีกคนนึงมาอยู่ที่นี่ ให้พวกเรารอรับใช้”
หมอนั่นบอกขนาดนั้นเลยเรอะ!?
“…เอ่อ….ผมแค่…..” ผมอยากจะบอกว่าผมมาทำงานให้เจ้านายเขาเท่านั้นแต่ถ้าผมบอกไปเรื่องนี้จะถึงหูพ่อของนายนั่นรึเปล่า?

“คุณธรครับ ผมชื่อต้องเป็นพี่ชายยัยต้อยที่นั่งเสนอหน้าอยู่ข้างหน้าคุณธรนั่นน่ะครับ ผมเป็นคนทำสวนที่นี่ถ้าคุณธรอยากให้ผมจัดสวนยังไงหรือจะให้ยกของอะไรเรียกใช้ผมได้เลยนะครับ”
อยู่ ๆ คนที่ตัวสูงใหญ่ที่สุดก็แนะนำตัว ดูเขาจะเป็นมิตรดี ยิ้มแย้ม พวกเขาคงจะรับได้…..หรืออาจจะเข้าใจไปว่าผมเป็นเพื่อนของหมอนั่นล่ะมั้ง
“ผมชื่อป๋องครับคุณธร เป็นพ่อครัวที่นี่ คุณธรชอบทานอะไรบอกผมนะครับผมจะทำให้ทาน” เด็กอีกคนแนะนำตัว
ผมดูแล้วเหมือนเขาจะอายุใกล้เคียงกับต้อย คงจะซัก 17-18 ได้ พวกเขาเริ่มแนะนำตัวกันกำชับเป็นอย่างดีกันทุกคนว่าผมต้องการอะไรให้เรียก จนผมชักไม่แน่ใจว่าคนรับใช้ที่นี่เขาเต็มใจรับใช้เจ้านายกันจริง ๆ รึเปล่าเขาถึงได้ดีใจกันมากเวลามีเจ้านายใหม่เพิ่มขึ้นมา
ที่จริงเรือนไทยหลังใหญ่แบบนี้น่าจะมีคนดูแลจำนวนมากกว่านี้ แต่นี่คนแค่ 7-8 คนเท่านั้นดูแลเรือนหลังใหญ่ได้เรียบร้อย พวกเขาคงจะทำงานค่อนข้างหนักเลยทีเดียว

“ผมชื่อพสุธร เรียกธรอย่างที่เรียกกันก็ได้ ผมจะมาอยู่ที่นี่ด้วยถ้าผมทำอะไรขาดตกบกพร่องไปก็อย่าถือสาเลยนะ”
“พวกเรายินดีรับใช้คุณธรค่ะ” ต้อยตอบอย่างยิ้มแย้ม เธอเป็นเด็กน่ารัก หน้าตาจัดได้ว่าเป็นคนสวยเชียวล่ะ ยิ้มแย้มแจ่มใส ร่าเริงสมวัย
“กลางวันนี้คุณธรจะทานอะไรดีครับ?” ป๋องดูคึกคักอยากเข้าครัวเต็มที
“ผมกินอะไรก็ได้ ป๋องชอบทำอาหารอะไรล่ะ?”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะทำข้าวหมกไก่ให้คุณธรทาน” ป๋องยิ้มแย้มวิ่งเข้าไปในครัวเตรียมการยกใหญ่
“กับข้าวฝีมือป๋องรับประกันได้ค่ะคุณธร เชฟภัตตาคารยังยกนิ้วให้”
“ขนาดนั้นเชียว?”
“ค่ะ” ต้อยรับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะ
“ถ้าอย่างนั้นคงต้องขอลองชิมซักหน่อยว่าแต่….”
“คุณธรต้องการอะไรเพิ่มคะ?” ต้อยที่กำลังหันไปรีบหันกลับมาทันที
“ตอนมาผมกินน้ำลอยดอกมะลิไปขันนึง อยากได้อีกซักขัน”
“คุณธรรอซักครู่นะคะ”

ผมว่าเด็กคนนี้คงเคยแข่งวิ่งมาก่อนแน่ ๆ วิ่งเร็วและเบาอย่างกับหายตัวได้ ชั่วอึดใจเดียวต้อยก็วิ่งกลับมาพร้อมกับขันน้ำใบเล็ก มีเกล็ดน้ำแข็งและดอกมะลิหอม ๆ ลอยน้ำอยู่เหมือนขันแรก
“ต้นมะลิของพี่ต้องไม่ได้ฉีดยาฆ่าแมลงค่ะ ลอยน้ำดื่มได้”
“ปลูกเองด้วยเหรอ?” ผมจิบน้ำอึกนึง เฮ่อ~ ชื่นใจ
“อยู่ข้างเรือนนี่เองค่ะ ดอกดกมากเลย ไม่ได้ใส่ยาเร่งดอกด้วย” หา?
“ไม่ได้ใส่ยาเร่งแล้วมันดกได้ยังไงล่ะ?”
“เปลือกไข่ไงครับคุณธร” ต้องเดินขึ้นมาพร้อมกระถางต้นมะลิใบเท่ากระป๋องตักน้ำ
“เปลือกไข่เนี่ยนะ?”
“ครับ เปลือกไข่ตากแห้งเอามาบดโรยโคนต้น เร่งดอกได้ดีกว่ายาเร่งอีกครับ ผมคิดว่าคุณธรคงชอบดอกมะลิผมเลยจะเอามาตั้งไว้หน้าห้องคุณธร”
“ขอบคุณมาก” ต้องยิ้มตอบแล้วก็จัดการยกกระถางไปวางไว้หน้าห้องผม

ซักพักป๋องก็ยกถาดอาหารออกมา ข้าวหมกไก่สีเหลืองสวย กลิ่นก็หอมชวนกิน ป๋องยืนรอฟังผลด้วยหน้าตาที่ผมเรียกได้ว่า ลุ้นจนตัวโก่ง
“อร่อย” พอผมบอกไปเจ้าตัวแทบจะกระโดดตัวลอยยิ้มกว้าง ผมจัดการกับข้าวหมกไก่จนหมดจาน
“อิ่มแล้วเหรอครับ? เอาของหวานซักถ้วยมั้ยครับ? หรือจะเป็นผลไม้ดี?” นี่พวกเขาจะขุนผมให้อ้วนก่อนเชือดใช่ไหม?
“พอแล้วป๋อง แค่นี้ผมก็อิ่มจนจะลุกไม่ไหวแล้ว ไม่เคยกินที่ไหนอร่อยแบบนี้เลย”
ป๋องยิ้มตอบถือถาดใส่จานเปล่า ๆ ไปด้วยสีหน้าภูมิใจอย่างมาก
“บ้านเงียบนะ ที่นี่ไม่มีคนอื่นอยู่อีกเหรอต้อย?”
“ไม่มีหรอกค่ะ ที่นี่คุณยะอยู่คนเดียว คุณท่านเองก็นาน ๆ ครั้งถึงจะมาค้างบ้างน่ะค่ะ” ต้อยขยับเข้ามานวดให้ผม
“ต้อย!! ๆ พอเถอะ อย่าเลย ผมไม่ชอบให้ใครนวดให้ มันจั๊กจี้”
ต้อยหัวเราะแล้วก็ถอยออกไป
“คุณธรบ้าจี้เหรอคะ?”
“เปล่าหรอก มันก็แค่เวลาโดนจับโดนนวดอะไรแบบนั้นแล้วมันรู้สึกจั๊กจี้น่ะ เพื่อนผมเองยังมาแกล้งอยู่บ่อย ๆ ว่าแต่… คุณยะของต้อยไม่เคยพาผู้หญิงมาบ้านนี้บ้างเลยเหรอ?” หมอนี่ไม่เคยคบใครเลยรึไง
ต้อยทำหน้าประมาณว่า ‘นั่นแน่~ หนูรู้ทันนะคะ’
“ไม่เคยหรอกค่ะ คุณแม่คุณยะท่านไม่ชอบให้พาใครมาบ้าน มีแต่คุณสันเพื่อนสนิทของคุณยะคนเดียวเองค่ะที่เคยมา”
“เหรอ… มาบ่อยมั้ย?”
“ไม่บ่อยค่ะ ปีนึงก็จะมาซักหนนึงเท่านั้น”
อืม…. ให้ผมแสดงเป็นคนรัก แต่ไม่มีใครรู้ แล้วผมก็ไม่รู้จักใคร มันจะไปรอดมั้ยเนี่ยไอ้แผนแฟนกำมะลอแผนเนี้ย…..

---

 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 29-06-2007 00:25:57

แหมๆ คุงธรเริ่มตีซี้คนรับใช้ไว้เป็นสายสืบอ๊ะป่าว  :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 29-06-2007 03:28:04

 o3  สำรวจบ้านครบทุกซอกทุกมุมยางเนี่ย คิคิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 29-06-2007 05:18:18

รออ่านต่อจ้า  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 29-06-2007 09:08:42

หนุกคับ หนุก
จะติดตามตอนต่อไปน๊าคับ :m7:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 29-06-2007 11:10:17

สร้างความคุ้นเคย :m4: :m4: จะได้เนียนๆ  :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 29-06-2007 11:57:24

อยากมีบ้านเรือนไทยสักหมู่วุ้ย

 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 29-06-2007 17:06:08

เข้ามารายงานตัวคร้า  อิอิ  :m13:


ปล. ชอบบ้านเรือนไทยเหมือนกัน  แต่ขอเป็นแบบปักษ์ใต้ได้ ก็ยิ่งดี  แต่ถ้าไม่มีก้ขอภาคไหนก็ได้เคอะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 30-06-2007 07:29:10

ตามมาอ่านตอนสอง  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 30-06-2007 21:10:34

ตามมาอ่านด้วย 
หนุกๆๆ  รอต่ออยู่น้า  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 01-07-2007 09:23:15

หุหุ วางแผนทำไรหวา
 :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 01-07-2007 11:31:38

จะมาต่อตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
แต่เน็ตเจ๊งอ่ะ
เพิ่งเข้าได้เมื่อกี้เอง  :m5: :m5: :m5:

---

หัวใจขายแพงๆ 3 โดย mam

วันนี้ผมต้องนั่งเซ็งอยู่กับบ้านหลังใหญ่ทั้งวัน ก็มันไม่มีอะไรจะทำ สำรวจบ้านก็ทำแล้ว ลงไปดูต้นไม้จนรอบบ้านก็แล้ว นี่ผมคงจะต้องทำความสะอาดทั้งเรือนเลยล่ะมั้งผมถึงจะมีอะไรให้ทำตลอดวัน
ผมนอนเอนไปเอนมาบนเตียงจนเมื่อยหันไปมองนาฬิกาที่ข้างเตียง เกือบ 2 ทุ่ม โทรทัศน์ก็ไม่รู้จะดูอะไร ข่าวพวกนั้นมันไม่เคยอยู่ในความสนใจของผมซักนิด
ดูหนังเหรอ? ผมแนะนำว่าอย่าเลย มันจะทำให้คุณรู้สึกเบื่อยิ่งกว่าดูโทรทัศน์ซะอีก เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะหนังที่หมอนี่มีเก็บไว้ในตู้มันมีแต่หนังชีวิตลำเค็ญ ถึงชีวิตผมจะตกต่ำแค่ไหนผมก็ไม่คิดจะสนใจชีวิตอันตกต่ำของชาวบ้านคนอื่นเขาหรอก อย่างผมมันต้องดูแนวผจญภัยหรือว่าบู๊ระห่ำโลกกันไปเลย แบบว่าโดดหนีออกจากรถลัมโปกินี่หรือซุ่มย่องออกจากบ้านหลังนี้ต่างหาก
เฮ่อ~ ก็แค่คิด… ผมจะทำได้ยังไงในเมื่อผมไม่ใช่เฉินหลงหรือว่าสตอลโลนซักหน่อย เสียงรถ!? รถใคร? หมอนั่นเหรอ?
“คุณธรคะ คุณยะกลับมาแล้วค่ะ”
ผมไม่ต้องหาคำตอบที่ไหน คนรายงานรีบวิ่งขึ้นมารายงานถึงที่ กลับมาแล้วก็ดี ผมว่าผมคงต้องมีอะไรคุยกับหมอนั่นซักหน่อย แต่พอเดินออกมาหน้าห้องผมก็ต้องเก็บเรื่องคุยของผมไปไว้ทีหลังเพราะไม่รู้หมอนั่นไปหิ้วหนุ่มที่ไหนมา หน้าตาตี๋ ๆ แว่น ๆ เหมือนคนเป็นหมอ
“ไอ้ยะ กูไม่คิดเลยว่ะว่ามึงจะเป็นได้ขนาดนี้” สองคนนั่นยังเดินคุยกันมาเรื่อย ๆ ไม่ได้มองผม
“เออ… งั้นมึงก็คิดได้แล้ว นี่พสุธรแฟนกู”
ผมคิดว่านายคนนี้คงเป็นเพื่อนกับนายยะนี่เพราะภาษาที่ไม่ค่อยใช้กับคนทั่วไปมันออกมาชัดเจน
“สวัสดีครับ” ผมทักไปแต่นายคนนั้นมองผมนิ่งจนผมต้องหันไปหาคนช่วยเรียกสติ
“ไอ้สัน! นี่แฟนกู” มือหนา ๆ ตบไหล่ดังบึ้ก
“อะ! เอ่อ สวัสดีครับ ผมคมสันครับเป็นเพื่อนเจ้ายะมัน” นายคมสันนั่นแนะนำตัวกับยื่นมือมาจะจับมือผมแต่โดนหมอนั่นคว้ามือไปจับซะเอง
“สวัสดีครับ นี่ธรแฟนผมครับ”  o6
“เชิญนั่งก่อนสิครับ” ผมเชิญเขาไปนั่งที่โซฟาอยู่บริเวณยกพื้นอีกมุมหนึ่งของเรือน มุมนั้นมีต้นจำปีส่งกลิ่นหอม
“เจ้ายะมันไม่ค่อยบอกผมเรื่องพวกนี้น่ะครับ ผมก็เลยคิดว่ามันจะโสดไปตลอดชีวิต”
ผมได้แต่ยิ้มตอบไป จะให้ผมพูดอะไรล่ะเพราะตัวผมเองก็คิดจะโสดเหมือนกัน แต่โดนใครบางคนแถวนี้มาทำให้โดนเข้าใจว่าไม่โสดไปซะก่อน อยู่ ๆ โทรศัพท์ของหมอนั่นก็ดังขึ้นมา
“คุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวมา… ไอ้สัน…แฟนกู อย่ารุ่มร่าม” เตือนคนอื่นแต่ตัวเองน่ะรุ่มร่ามจนน่าเกลียด พอผมนั่งปุ๊บต้องมานั่งเบียดจนแทบจะคว้าผมไปนั่งตักอยู่แล้ว
“ขอโทษครับ ผมอยากจะขอเสียมารยาทถามอะไรซักหน่อย”
“ครับ?”
“คุณธรเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ?”
อ้าว~ นี่ดูไม่รู้เลยรึไง!?
“เอ่อ…คือ…คุณธรดูเหมือนพวกสาวหล่อหรือหนุ่มสวยอะไรแนว ๆ นั้นน่ะครับ ผมเลยไม่แน่ใจ…”
คิดได้ยังไงน่ะนายคนนี้
“ผมเป็นผู้ชายครับ”
นายคมสันนั่นยังทำหน้าไม่แน่ใจ
“…ขอโทษนะครับ…” เขาโค้งขอโทษแล้วก็ขยับเข้ามาจับแขนจับไหล่ผม
“เฮ้ย!!! บอกว่าอย่ารุ่มร่ามไง!!!~” หมอนั่นกลับเข้ามาแล้วดึงมือเพื่อนออกจากไหล่ผมแทบจะยกตัวผมให้ห่างออกมา
“ไอ้เวร!~ กูแค่อยากรู้ว่าคุณธรเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ก็กูบอกมึงแล้วไงว่าผู้ชาย”
“ก็กูไม่แน่ใจนี่หว่า หน้าตาออกจะน่ารัก” หมอนั่นทำท่าจะทะเลาะเป็นเรื่องเป็นราวให้ได้
“พอเถอะน่าคุณยะ เรื่องแค่นี้”
“ใช่ ๆ เรื่องแค่นี้” นายคมสันรีบสนับสนุน
หมอนั่นทำหน้าไม่ค่อยพอใจนักแต่ก็ไม่ยอมลุกไปไหน นั่งทำหน้าเหมือนเทวรูปหน้าวัดอยู่ข้าง ๆ ผมนี่แหล่ะ

ระหว่างที่เราคุยกันต้อยกับป๋องก็จัดการตั้งโต๊ะอาหารจนเสร็จเรียบร้อย
“คุณธรนั่งสะดวกมั้ยคะ? ให้ต้อยไปเอาเบาะให้มั้ย?” ต้อยคลานเข้ามาถามเบา ๆ ด้านหลังผม
“ไม่เป็นไรต้อย ผมนั่งได้” ต้อยยิ้มแล้วก็ถอยออกไป
“โห ไอ้ยะ คนใช้บ้านมึงสุดยอดเลยว่ะ”
“เออเด่ะ ขนาดกูยังไม่ถามเลย” นายนั่นยังคงทำหน้านิ่งอยู่
ในเมื่อเขาไม่พูดอะไรผมก็จะพูดแค่ที่จำเป็นก็แล้วกัน เวลานายคมสันถามอะไรขึ้นมาผมจะได้ไม่หลุดแผน
“ท่าทางคนใช้บ้านนี้จะรักคุณธรมากนะครับ”
ผมยิ้มตอบไปนายนั่นก็ยิ้มมา แล้วก็มีอีกคนยิ้มด้วยยิ้มจนข้าวแทบจะติดคอ
“อะแฮ่ม คุณคมสันครับมึงกรุณาอย่าหลีแฟนกูครับ”
“กูหลีที่ไหน มึงก็เห็นว่าคุณธรเป็นคนน่ารักขนาดคนใช้ยังคอยเอาใจ กูก็เลยอยากคุยด้วย”
“อาการคุยด้วยกับอาการหลีมันไม่เหมือนกันนี่หว่า ไอ้ที่มึงทำอยู่เนี่ยเค้าเรียกหลี”
“หลีบ้าอะไรวะ มึงอคตินี่หว่า”
“เออ กูอคติ อคติตั้งแต่มึงเริ่มขยับเข้ามานั่งใกล้แฟนกูนี่แหล่ะ มึงกรุณาถอยกลับไปนั่งที่เดิมของมึงเลย”
 :confuse:หือ? จริงด้วยสิผมเองก็เพิ่งจะสังเกต เขาขยับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ถอยก็ได้วะ” คุณคมสันถอยกลับไปนั่งที่เดิมแล้วยิ้มให้ผมอีก
“คุณธรไม่ค่อยพูดนะครับ หรือว่าผมพูดอะไรให้ไม่พอใจ?”
“เปล่าครับ ผมแค่…ไม่รู้จะพูดอะไร”
“เหรอครับ… คุณธรสนใจเรื่องอะไรล่ะครับ เผื่อเราจะสนใจเรื่องเดียวกัน”
“คุณธรสนใจเรื่องกูครับไอ้คุณสัน มึงพยายามอย่าให้กูมีเรื่องที่น่าสนใจไปคุยกับคุณพยาบาลฝึกหัดคนสวยดีกว่ามั้ย?”
พอพูดจบนายคมสันนั่นทำปากขมุบขมิบ พยาบาลฝึกหัดที่ว่าคงจะเป็นแฟนเขาล่ะมั้ง

ผมนั่งฟังทั้งสองคนคุยกันอีกพักใหญ่คุณคมสันก็ขอตัวกลับไปโดยไม่ลืมทิ้งท้ายว่าถ้าป่วยเป็นโรคอะไรให้ไปหาเขาที่โรงพยาบาลได้จะรักษาให้ฟรี ผมรู้สึกว่าผมสงสารคุณพยาบาลฝึกหัดคนนั้นขึ้นมาจับใจเลยทีเดียว
“ขอโทษที่ไม่ได้โทรมาบอกก่อน เจ้าสันมันอยากเห็นคุณมากก็เลยขอตามมาด้วย”
“เขาไม่รู้เหรอ?”
“รู้เรื่องอะไร?”
“ก็เรื่องที่ผมไม่ใช่….”
หมอนั่นทำหน้าอ๋อ
“ไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากผมกับคุณ”
คงจะกลัวความแตกเอามาก ๆ ถึงขนาดเพื่อนสนิทยังไม่ยอมเล่า
“ว่าแต่….คุณล่ะเป็นยังไงบ้าง? คุ้นกับบ้านนี้ขึ้นบ้างรึยัง?”
“ก็ดี…แต่..…ช่างมันเถอะ” ที่จริงความชอบส่วนตัวผมคงไม่เหมาะที่จะเอามาเสนอความคิดเห็นน่ะนะ
“อะไร?”
“ช่างเถอะ”
ผมจะเดินกลับเข้าห้องเขาก็คว้ามือผมไว้
“อะไร?….”
“คือ…มันก็แค่ความคิดเห็นเท่านั้นน่ะ คือผมคิดว่าไอ้อ่างอาบน้ำจากุซซี่นั่นมันไม่เหมาะกับเรือนไทยเลยซักนิด”
หมอนั่นยิ้มปนหัวเราะนิด ๆ
“ผมก็คิดอย่างนั้น แต่ว่าพ่อผมท่านชอบน่ะนะ แม่กับผมลงความเห็นกันว่าเราชอบถังไม้หอมมากกว่า เวลาใส่น้ำอุ่นแล้วกลิ่นไม้หอมมันจะทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้ดีทีเดียว”
ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซักหน่อย หมอนี่ไม่รู้จักคำว่าพอดีหรือไงนะ
“ผมว่าแค่โอ่งมังกรก็น่าจะเหมาะแล้ว หรือถ้าไม่สะดวกแค่ฝักบัวก็พอจะไปกันได้บ้าง”
นายนั่นหัวเราะดังมาก นี่เขากำลังกวนประสาทผมนะ….
“คุณนี่เป็นมัณฑนากรได้เลยนะนี่”
“เหรอ… ขอบคุณ” ผมหันกลับจะเดินเข้าห้องเขาก็จับไว้อีก
“ขอโทษ ผมล้อเล่น ก็เห็นว่าคุณสนใจบ้านดี” เขาเดินกลับไปนั่งที่โซฟาทั้งที่ยังจับมือผมอยู่ผมก็เลยต้องเดินตามไปด้วย
“อีกซักวันสองวันพ่อผมคงจะมาที่นี่ คุณคงต้องระวังตัว”
ระวัง?  :confuse:
“ระวังอะไร? พ่อคุณเป็นเสือรึไง?”
“ใครก็อยากเป็นทั้งนั้นล่ะถ้าคุณแต่งตัวแบบนี้บ่อย ๆ “
แต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะ!? ก็แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น
“คุณนี่โรคจิตชะมัด ก็แค่ชุดลำลอง”
“ผมรู้ แต่ผมอยากให้คุณใส่กางขายาวมากกว่า ขาสั้นไว้ใส่ตอนจะนอนก็พอ แค่หน้าตาคุณก็เหมือนทอมจนเจ้าสันมันเข้าใจผิดแล้ว อย่าแต่งตัวเหมือนทอมเด็กเลย”
ทอมเด็ก? คืออะไร? ดูเหมือนหมอนั่นจะรู้ว่าผมไม่เข้าใจแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมอธิบายเพิ่ม
“เอาน่า ตกลงตามนี้ล่ะ หมอนั่นลุกเดินเข้าห้องไป แล้วผมจะเข้าใจด้วยดีมั้ยเนี่ย? เฮ่อ~… ทั้งนายคมสัน นายสุริยะ น่าปวดหัวพอ ๆ กัน  :เฮ้อ:

---

:m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 01-07-2007 11:58:27

 :m4: :m4: :m4:
จะได้เจอพ่อแม่ซ๊าามีแล้ววว  :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 01-07-2007 12:07:46

 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 01-07-2007 12:35:29

น่ารักดี น่าสนุกด้วย เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 01-07-2007 14:27:57

หุหุ ท่าทางจะหน้าหวานมาก  :m3:  :m3:  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 01-07-2007 14:42:25

เรื่องนี้ท่าทางสนุกดีคับ

แวะมาอ่านแล้วนะคับ

อย่าลืมมาลงต่ออีกนะคับ

ขอบคุณคับ  o15

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 01-07-2007 19:20:14

ชอบครับ  ชอบๆๆๆๆๆๆ

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 01-07-2007 19:31:20

หนุกๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 02-07-2007 02:28:08

 o15   มาแปะคอมเม้น ว่า อ่านถึงตอนที่ 3 แย้ว อิอิ

อยากรู้จัก หน้าตาแบบคุนธรเนี่ย
... มีแถวไหนอีกมั่ง จะได้ไปดักฉุดมาเหมือนคุนสุริยะ โฮ่ะๆ  :laugh3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 02-07-2007 05:15:06

รออ่านต่อจ๊ะ  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 02-07-2007 16:15:30

หุหุหุหุ

ล้อลุ้นต่อปายยยย

 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 02-07-2007 22:01:07

เข้ามาต่ออ่านคร้า....................... :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 02-07-2007 22:29:39

ยังไม่ปิ๊งกันสินะ จะปิ๊งกันตอนไหนหวา
 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 02-07-2007 23:03:43

หัวใจขายแพงๆ 4 โดย mam

ตี 4
ผมจะต้องตื่นมาทำอะไรตั้งแต่ตี 4 น่ะเหรอ?
โน่น~คนข้างห้องผมโน่นมาเคาะประตูเรียก บอกว่ามรกตที่สั่งจากโคลัมเบียมีปัญหาติดอยู่ที่ด่านจะไปดูซักหน่อย
จะไปดูก็ไปสิไม่เห็นต้องปลุกผมเลย ผมไม่รู้หรอกเรื่องอัญมณีพวกนั้น รู้แต่ว่าพวกผู้หญิงเขาชอบกัน ก็ไม่รู้อีกนั่นล่ะว่าจะใส่ไปทำไมหนักจะตาย คุณลองคิดดูเอาหินก้อนเล็ก ๆ มาถ่วงไว้เต็มคอไปหมดถ้าถอดออกละก็….ผมจินตนาการไปถึงพวกกะเหรี่ยงคอยาวโน่น แต่ก็เถอะ ความสุขของคนเรา เธอเหล่านั้นอาจจะมีความสุขกับการแบกหินไว้บนคอก็ได้
“วันนี้พ่อผมอาจจะมานะ น่าจะเป็นช่วงบ่าย ๆ “
ห๋า!!?  :o
“เดี๋ยวก่อน!! ไหนคุณว่าอีก 2 วันไง นี่เพิ่งวันเดียวเองนะ!!”
หมอนั่นทำหน้าลำบากใจเอาเนคไทพาดคอเดินติดกระดุมเสื้อเข้ามาหาผม
“ตอนนั้นผมพูดว่าคงจะต่างหากล่ะ แล้วเมื่อกี้ผมก็พูดว่าอาจจะ แต่ยังไม่แน่ใจคุณก็เตรียมตัวไว้ก่อนก็แล้วกัน”
เขาก้มหน้ามองผมเหลือบไปที่เนคไท
“อะไร?”
“ทำไมอะไร? ก็นี่ไง ผูกให้หน่อยผมต้องรีบนะ”
รีบขนาดผูกเนคไทเองไม่ได้รึไงนะ!? ผมยื่นมือไปผูกให้หมอนั่นก็ติดกระดุมแขนเสื้อไปด้วย
“แล้วตี 4 แบบนี้ด่านเขาจะปล่อยสินค้าให้รึไง?”
“ยังหรอก ผมต้องไปตรวจสอบสินค้าก่อนน่ะว่าถูกต้องทั้งหมดรึเปล่า อ้อ!!! นี่… คุณเก็บไว้ใช้นะ รหัสก็ XXXX คุณกดไปใช้ก่อนแล้วกัน วันหลังผมจะทำบัตรเครดิตให้” เขาส่งบัตรเอทีเอ็มของเขาให้
“อะไร?”
“อ้าว!!~ นี่คุณไม่รู้จักบัตรเอทีเอ็มหรอกเหรอ!?”
ทำหน้าตากวนประสาทจริง ๆ น่าจะรูดเนคไทให้หายใจไม่ออกตายไปเลย
“บัตรน่ะผมรู้จัก แต่คุณให้ผมมาทำไม ผมอยู่แต่บ้านไม่ได้ไปไหนซักหน่อย”
“ก็ผมจะให้คุณไปใช้นี่ไง ถ้าเกิดพ่อผมมาเห็นว่าแฟนผมอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่มีเงินใช้ ไม่มีของใช้ส่วนตัวเลยท่านก็สงสัยน่ะสิ”
อยู่ ๆ หมอนั่นก็หันไปทางต้อยที่เดินผ่านมา
“ต้อย เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าคุณธรไปไว้ในห้องฉันซัก 4-5 ชุดนะ”
เสื้อผ้าผม? เอาไปทำอะไร?
“ค่ะคุณยะ” ต้อยเดินเข้าห้องผมทันทีตามคำสั่ง
“เอาไปไว้ทำไม?”
มาอีกแล้ว ไอ้ยิ้มขำ ๆ แบบนี้
“โธ่~ ที่รัก จนมาอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้วไม่นอนห้องเดียวกันก็แปลกซิจ๊ะ” มือนั่นเอื้อมมาจับคางผม
“ไอ้บ้า!! โรคจิต!!” ไอ้ทุเรศนี่!! ลามก!! ผมปัดมือเขาออก เขาก็ทำท่ายอมแพ้

“เกิดอะไรขึ้นคะคุณธร!!!” ต้อยรีบวิ่งออกมาจากห้องหมอนั่น
“โอ๊ะโอ~ องครักษ์รวดเร็วดีมาก ไม่มีอะไรหรอกต้อย ฉันแค่หยอกล้อกับแฟนฉันเท่านั้นเอง ข้องใจอะไรรึเปล่า?”
“…เปล่าค่ะ…” ต้อยยิ้มแห้ง ๆ แล้วก็ถอยกลับไปทำงานต่อ

“จะรีบไปไม่ใช่รึไง!? ก็ไปสิ”
นายยะหันกลับมายิ้มแล้วก็เอากุญแจรถใส่กระเป๋าเสื้อผม
“คันสีดำนะ อยากได้อะไรก็ซื้อมา ถ้าคุณไม่ซื้อบ้านกับที่ดินเงินในบัตรนั่นก็คงพอใช้อยู่หรอก ถ้าไม่อยากขับรถให้ต้องขับให้ก็ได้ กลับมาก่อนเที่ยงล่ะเผื่อพ่อผมมาคุณจะได้อยู่รับหน้าทัน ผมจะรีบกลับ” หมอนั่นคว้าสูทแล้วก็หันเดินออกไป
“ไม่กลัวผมหนีเหรอ?”
ผมเชื่อว่านั่นเป็นรอยยิ้มที่จริงใจที่สุดจากหมอนั่นที่ผมเคยเห็น
“ผมเชื่อ คุณมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่หนี” แล้วเขาก็ลงเรือนไป
เขารู้… เขารู้ว่าผมจะไม่หนีไปในขณะที่ผมยังเป็นหนี้เขาอยู่ ถึงแม้จะเคยขู่บ่อยครั้งก็เถอะ
ก็ได้ในเมื่อนายเชื่อแบบนั้น ฉันก็จะแสดงให้เห็นว่าฉันก็ยังมีศักดิ์ศรีของฉันอยู่อย่างที่นายเข้าใจ

“ต้อย…”
“คะ?” ต้อยรีบวิ่งออกมาจากห้อง
“ตอนสาย ๆ เราจะไปซื้อของกัน เตรียมตัวไว้ บอกต้องด้วยให้ขับรถให้ผม” ผมส่งกุญแจให้ต้อย
เด็กคนนั้นยิ้มกว้างเหมือนดีใจที่ได้เที่ยว รับปากรับคำแล้ววิ่งลงเรือนไปหาพี่ชายด้วยความรวดเร็ว


ใครบอกว่าการเดินไปเดินมาในห้างเป็นเรื่องสนุกล่ะก็ ผมคนนึงล่ะที่เถียงคอเป็นเอ็น เพราะนอกจากมันจะเหนื่อยแล้วมันยังเต็มไปด้วยผู้คนที่เวลาเดินผ่านทีจะต้องคอยมองหน้าคนที่เดินผ่านอยู่ตลอด
สิ่งที่อยู่ในห้างที่พอจะทำให้ผมรู้สึกดีกับห้างบ้างก็คือร้านหนังสือ ความเป็นส่วนตัวจะเกิดขึ้นในร้านหนังสือเพราะว่าแต่ละคนที่มาเลือกก็จะมัวแต่มองหาหนังสือของตัวเองไม่มีใครคอยมองหน้าใคร วันนี้คนที่ดูมีความสุขที่สุดเห็นจะเป็นต้อย

“คุณธร หนูขอไปกินไอศครีมชั้นล่างได้มั้ยคะ?” ต้อยมาเกาะแขนผมยิ้มแป้น
“เอาสิ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”
“ต้อย ไปรบกวนคุณธรแบบนั้นได้ยังไง” ฝ่ายพี่ชายก็ปรามเสียงเขียวจนน้องคอตก
“ไม่เป็นไรหรอกต้อง ผมเองก็อยากดื่มกาแฟเหมือนกัน”
“คุณธรตามใจแบบนี้มันจะเหลิงนะครับ”
“ก็นาน ๆ ทีนี่นา ไม่ได้มาบ่อยซักหน่อย ใช่มั้ย?” ผมหันไปถามต้อย ต้อยก็พยักหน้าตอบจนหัวแทบจะหลุดออกจากคอ

บางครั้งการมานั่งดูเด็ก ๆ เขามีความสุขก็ทำให้เรารู้สึกมีความสุขตามไปด้วยได้ อย่างต้อยที่กำลังมีความสุขกับการกินไอศครีมหรือต้องที่สนุกกับการแย่งน้องกิน
ภาพที่เห็นมันทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ไม่จำเป็นต้องโกรธหรือโมโหกับคำพูดของใคร ความสุขก็เพียงแค่นั่งมองเฉย ๆ

“เอาล่ะ เราคงต้องกลับกันแล้ว” ผมหยิบบิลเตรียมไปจ่ายเงิน
“จริงด้วยสิ!! วันนี้ท่านจะมานี่นา~”
“ต้อง ก่อนกลับแวะดูต้นมะลิให้ผมอีกต้นนะ ผมอยากได้ไปไว้ในห้อง”
“ครับคุณธร”


เรารีบไปซื้อต้นไม้แล้วรีบกลับบ้านกันทันที โชคดีที่เรากลับมาเร็ว ยังไม่มีใครมาบ้าน แต่ก็ยังไม่ทันที่จะยกต้นไม้ลงจากรถก็มีรถคันสีดำอีกคันเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าบ้าน คนที่ลงมาเป็นลุงท่าทางดุ ๆ ลงมาแล้วยืนมองหน้าผมอยู่พักใหญ่ ผมรู้ได้ในทันทีโดยไม่ต้องให้แนะนำว่าลุงคนนี้เป็นใคร
“นี่ถ้าฉันมาเร็วกว่านี้ก็คงไม่ได้เจอสินะ” มาถึงก็เริ่มเรื่องเลย ถ้าบอกว่าเป็นพ่อลูกกันแท้ ๆ ก็เชื่อนะนี่
“ผมไปทำธุระข้างนอกมาครับ”
“จะปลูกให้เป็นป่ากันเลยรึไง?”
“กระถางนี้ผมจะไปไว้ในห้องครับ”
“อ๋อเหรอ… ดีนะ อยู่บ้านไม้เลยทำให้เป็นบ้านกลางป่าซะเลย”
“เป็นป่าดีกว่าอยู่คอนกรีตดมกลิ่นควันนะครับพ่อ” หมอนั่นเดินเข้ามาพอดี
เฮ่อ~ โชคดีของผม ไม่อย่างนั้นผมคงต้องฆ่าคนแก่ฝังใต้ถุนเรือนแน่ ๆ
“รีบมาเชียวนะ” คุณลุงหันไปมองลูกชายแล้วหันมามองผมอีกที อยู่ ๆ ก็ทำหน้าแปลก ๆ
“นี่อะไร? นึกว่าฉันจะทำอะไรเจ้านายพวกแกรึไง?”
ผมหันไปมองด้านหลังเห็นกองทัพคนรับใช้มายืนเรียงหน้าอยู่ด้านหลังผม โดยเฉพาะต้อยกับต้องดูออกหน้าเป็นพิเศษ
“อย่างนี้ล่ะครับพ่อ ผมเองยังแตะไม่ค่อยจะได้เลย” นายนั่นแกล้งแซวจนต้อยหน้าเป็นสีชมพู

“ไปทำงานกันเถอะ เดี๋ยวฉันดูแลเอง”
ทุกคนยอมสลายตัวไปทำงานของตน ต้องยกกระถางมะลิไปไว้ในห้องผมตามคำสั่ง
“คุณพ่อเชิญขึ้นข้างบนเถอะครับ”
“ฉันขึ้นแน่ ไม่ต้องเชิญหรอก” ว่าแล้วก็เดินฉับ ๆ ขึ้นไป
ถ้าไม่ติดว่าเป็นพ่อนายยะ เป็นคนแก่นะผมจะเอาต้นมะลิทุ่มซะ


คุณลุงขึ้นเรือนมาก็ตรงไปนั่งที่โซฟาทันที นายยะก็จูงมือผมไปนั่งข้าง ๆ ทำไมผมยอมให้จูงน่ะเหรอก็เพราะก่อนขึ้นเรือนนายนี่หันมากระซิบให้ผมทำตามแผนที่เป็นคนรักกันน่ะสิ พอนั่งปุ๊บหมอนี่ก็มือกาวทันทีเกาะเอวหมับแกะก็ไม่ออก

“ไม่เห็นแกบอกฉันว่าไปรักกันตอนไหน” สายตาดุ ๆ นั่นมองอย่างกับจะให้ทะลุตัวผมให้ได้
“เราไปเจอกันที่อังกฤษครับ ธรเขาไปเรียนส่วนผมก็ไปติดต่อเรื่องสั่งเจียระไนเพชร พอดีว่าผมแวะไปหาเพื่อนที่มหาวิทยาลัยที่ธรเขาเรียนอยู่ก็เลยได้รู้จักกันน่ะครับ”
เฮ่อ~ รอดตัวไปที แต่เดี๋ยวก่อน!!! หมอนี่รู้ได้ยังไงว่าผมไปเรียนที่อังกฤษ!!?
พ่อของนายยะทำสายตาเหมือนกับจะไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ซักอะไรต่อ
“แล้วแกจะเอายังไงกับหนูวิชุดา พ่อไปคุยกับเขาไว้ ทางโน้นเขาก็ตกลงแล้วด้วย”
“ผมก็จะไปบอกเธอว่าผมมีคนรักอยู่แล้ว แต่งงานกับเธอไม่ได้”
“…ถ้าแก….”
“ผมว่าพ่ออย่าพูดเลย ผมเองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับพ่อนักหรอก ผมไม่อยากให้มีคนต้องเป็นเหมือนแม่อีก” หมอนั่นพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่พ่อตัวเองจะพูดจบประโยค
ไม่แตกต่าง? เป็นเหมือนแม่? อะไร?….
“….ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่มีเรื่องจะพูดกับแกอีก ปัญหาที่เหลือแกจัดการเอาเองก็แล้วกัน” พูดจบคุณลุงก็ลุกพรวดขึ้น
“เอ่อ…ไม่อยู่ค้างหรือครับท่าน?” ผมเรียกไว้ คุณลุงก็หยุดแต่ไม่ได้หันมา
“ไม่ค้าง ไม่อยากค้าง” ว่าแล้วก็ลงเรือนไป
คนอะไรกันเนี่ย!? ผมหันไปมองนายยะ หมอนั่นก็ถอนหายใจแล้วก็ลุกจะเดินเข้าห้อง โชคดีที่ผมคว้าแขนเสื้อไว้ได้
“ไปไหน?”
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้งานของผมหมดแล้ว”
ยังจะมายิ้มอีก เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จจะซักให้สะอาดเลยคอยดู


“ผมอยากรู้เรื่อง” พอป๋องตั้งโต๊ะของว่างเสร็จผมก็ได้เวลาซัก
“เรื่องอะไร?” ทำหน้ากวนประสาทอีกแล้ว
“ก็เรื่องพ่อคุณไง”
“พ่อผม?”
“ใช่”
“ทำไม?”
ถ้าผมฆ่าเจ้าของบ้านตายแล้วหมกไว้ใต้ต้นมะลิจะมีใครรู้มั้ยเนี่ย
“ฮ่าๆๆ ขอโทษ ๆ ก็คุณน่าแกล้งนี่นา” หมอนั่นหัวเราะรีบยกมือห้ามเพราะเห็นผมยกกระโถนเตรียมฟาดหัวคนบ้า
“เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย”
“OK ๆ คือ… เริ่มจากที่ตอนหนุ่ม ๆ พ่อผมกับแม่ผมถูกผู้ใหญ่ท่านบังคับให้แต่งงานกัน แต่ว่าพ่อผมมีคนรักอยู่แล้ว เป็นผู้ชาย…”
“เป็นผู้ชาย!!!”
“ฟังให้จบก่อนซี่ พ่อผมก็เลยไปคุยกับแม่ว่าคงแต่งกันไม่ได้เพราะพ่อมีคนรักอยู่แล้ว แต่แม่บอกว่าแต่งได้เพราะแม่ไม่ได้รังเกียจเกย์ แม่พร้อมที่จะแต่งเพื่อให้พ่อยังคงรักษาหน้าตาทางสังคม แม้ว่าจะไม่ได้รักกันก็เถอะ แต่ว่าให้พ่อไปถามความเห็นของฝ่ายคนรักก่อน”
“อืม…” อย่างนี้นี่เอง จะว่าไป…แม่นายนี่ก็เป็นคนน่ากลัวเหมือนกันนะนี่

“ทีนี้คนรักของพ่อก็คือพ่อแท้ ๆ ของผมเนี่ย..”
“พ่อแท้ ๆ ?”
“บอกว่าให้ฟังให้จบก่อน…”
โอ้ย!~ หมอนั่นมันหยิกแก้มผม!~
“พ่อโยธาของผมก็ตกลง พ่อกับแม่ตกลงแต่งงานกันแต่มีข้อแม้ว่าอยู่กันฉันธ์เพื่อนเท่านั้น พอแต่งแล้วพ่อก็ปลูกบ้านหลังนี้ให้แม่ แล้วพ่อธัชพลก็ไปอยู่กับพ่อโยธาที่บ้านหลังใหญ่ แต่งกันได้ไม่นานพ่อธัชกับพ่อโยก็มีปากเสียงกัน พ่อโยหนีมาอยู่กับแม่ที่บ้านนี้ด้วยความที่พ่อโยกำลังเสียใจและแม่ก็คอยปลอบจึงได้เกิดผมขึ้นมา”
อ๋อ~ แบบนี้เอง

“แล้วพ่อโยของคุณล่ะ? ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”
หมอนั่นทำหน้าเศร้า
“ท่านเสียไปแล้วเมื่อ 5 ปีก่อน ท่านเป็นมะเร็งในเม็ดเลือด”
“….ผมเสียใจด้วย” ผมยื่นมือไปจับมือเขาไว้ แต่…ปล่อยซักทีสิ จับนานแล้วนะ
“ขอบคุณ”
“แล้วแม่คุณล่ะ?”
“ท่านเสียไปเมื่อปีที่แล้วนี่ โรคหัวใจ”
“แย่จริง…”
“ไม่หรอก ก่อนสิ้นท่านสั่งไว้อย่างนึง”
“อะไร?”
“ท่านสั่งให้มีลูกเขยเป็นผู้ชายให้ที”
ไอ้บ้าเอ้ย!!~ ผมเอาหมอนตีผั่วะๆ ยังไม่รู้สำนึก หัวเราะให้ลั่นบ้าน ไอ้โรคจิตนี่ ไอ้เราก็หลงอุตส่าห์เสียใจตามไปด้วย ไม่น่าเคลิ้มตามเลย
“อ้าว~ โธ่ ผมพูดจริง ๆ นะ”
ยัง… ยังไม่เลิก
“คุณนี่น้า~”
“เอาน่า…. ยังไงก็ถือซะว่าคุณมาเที่ยวบ้านผมกับช่วยเล่นละครกับผมก็แล้วกัน” หมอนั่นขยิบตาให้
ผมโชคร้ายแน่ ๆ เลยที่ต้องมาทำงานให้หมอนี่เนี่ย…..

---

:m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: NewcoolstaR ที่ 02-07-2007 23:51:57

ชอบจัง ลิเกดี..ขำๆน่ารักดีอะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 03-07-2007 00:11:25

 :m4: :m4:  องครักษ์พิทักษ์ธรนี่ น่าจะให้แต่งตัวเปนมนุษย์ไฟฟ้านะครับ  น่าจะครบพอดี :laugh3: :laugh3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 03-07-2007 03:37:25

รออ่านต่อจ๊ะ  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 03-07-2007 13:37:00

เหอเหอ

ป๋มปวดหมองจังเยยค้าบบบบบบบบบบบบบ

 o6 o6 o6 o6

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 03-07-2007 16:40:58

หึหึ  o3

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: meeza31 ที่ 03-07-2007 21:27:27

งะทำใมแม่ถึงอยากได้ลูกเขยอะ  o2 มันดีเรื่องนี้มาต่อไวๆนะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 03-07-2007 22:29:36

เหอเหอ ใจเย็นนะ นั่นพ่อซ๊าามีนะ   :m12:
มาต่อเร็วๆ นะค้าบบบ  :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 03-07-2007 23:05:24

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: prince_halation ที่ 04-07-2007 01:06:10

 :give2: อ่านแล้วชอบมากมาย ง่ะ

นายยะน่ารักดีนะครับ .... นิสัยกวน ๆ

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอะ มาต่อให้ด่วนนะครับ

รออยู่นะ ...

 o14  ขอบคุณนะครับที่เอาเรื่องหนุก ๆ มาให้อ่าน o15

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 04-07-2007 03:00:21

 :impress: :impress: :impress:

อะครับสนุกดีครับผมเป็นกำลังใจให้ครับ

จะรออ่านอีกนะครับผม

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 04-07-2007 19:25:08

แปลกดีเนอะ นึกว่าแม่จะสั่งห้ามมีลูกสะใภ้เป็นผู้ชายซะอีก  :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 04-07-2007 19:35:53

ชีวิตซับซ้อนดีเหลือเกิน
 o21

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 04-07-2007 19:59:30

เอาใจช่วยให้รักกันเร็วๆ ครับ

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 05-07-2007 23:45:51

หัวใจขายแพงๆ 5  โดย mam


วันนี้ผมตื่นสายมากเพราะเมื่อคืนอ่านหนังสือจนลืมเวลา เงยหน้ามองนาฬิกาอีกทีก็ตี 2 เกือบจะตี 3 เข้าไปแล้ว เมื่อเช้าแว่ว ๆ ว่าได้ยินเสียงรถสงสัยว่าจะเป็นรถหมอนั่นที่ขับไปทำงาน แต่…เสียงแปลก ๆ นะ ไม่ได้เอาลัมโปกินี่ไปล่ะมั้ง

อืม…ตู้เสื้อผ้าผมมันโล่งไปนะ อะไรหายไป? อ๋อ!!~ ใช่แล้ว! ต้อยเอาเสื้อผ้าผมไปไว้ที่ห้องนายยะยังไม่ได้เอากลับมา จะใช้ต้อยไปเอาก็คงไม่ดีจะบ่นเอาได้ว่าย้ายไปย้ายมาอยู่ได้ เพราะฉะนั้นผมควรไปเอากลับมาเอง…

ผมเปิดประตูห้องหมอนั่นแล้วก็ต้องชะงัก เพราะคนที่อยู่ในห้องไม่ใช่เจ้าของห้องแต่เป็นคุณลุงธัชพลที่กำลังยืนหันด้านข้างให้ผมในมือถือกรอบรูปที่ผมคิดว่าคงจะเป็นรูปพ่อโยธาของนายยะ

“ตื่นสาย” คุณลุงไม่ได้หันมามองผม

“ขอโทษด้วยครับ”

“ไม่ได้นอนห้องเดียวกันรึไง?” เอ่อ…ผมจะตอบยังไงดีล่ะ?…

“เมื่อคืนผมอยากอ่านหนังสือน่ะครับ อ่านที่ห้องนี้ก็กลัวว่าแสงไฟจะรบกวนคุณยะก็เลยเอาหนังสือไปอ่านห้องข้าง ๆ แล้วเผลอหลับน่ะครับ” จะเชื่อมั้ยเนี่ย… คุณลุงวางกรอบรูปลงที่โต๊ะข้างเตียง

“มีมารยาทดี สมกับที่เคยอยู่ในรั้วในวัง”

หา!?…..

“ท่านทราบ!?” รู้ได้ยังไง!~ ผมไม่เคยบอกใครเลยนี่นา

“ก็เจ้ายะมันไปคุยอวดหนักหนา อยู่วังไหนล่ะ?” คุณลุงเดินออกไปนั่งที่ยกพื้นกลางเรือน

นี่หมอนั่นรู้เรื่องผมทุกเรื่องเลยรึไงนะ หวังว่าคงไม่รู้นะว่าผมใส่ชั้นในไซส์อะไร

“วังของหม่อมธารทิพย์ครับ ผมเป็นหลานท่าน”

“อ๋อ… นี่เป็นหลานหม่อมธารทิพย์หรอกหรือ งั้นที่มีข่าวว่าหม่อมท่านเอาเด็กผู้ชายเข้าวังไปเลี้ยงดูอย่างกับลูกนี่ก็คงเป็นเธอสินะ”

“ครับ”

แล้วคุณลุงก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“คุณลุงครับ”

“อะไร?”

“ผมขอถามอะไรซักหน่อยได้ไหมครับ?”

“อยากรู้อะไร?”

“ทำไมคุณลุงถึงบังคับหาผู้หญิงให้คุณยะล่ะครับ?”

“…….”

หวังว่าผมคงไม่โดนคนแก่ฆ่านะ

“การที่ฉันคิดจะสร้างอนาคตที่ดีให้กับลูกของคนรักมันเลวร้ายนักรึไง?”

“ไม่หรอกครับ แต่ผมคิดว่าคุณยะคงอยากสร้างอนาคตด้วยตนเองมากกว่า เหมือนกับท่านในอดีตน่ะครับ”

“เหมือนฉันหรือ? มันมีความสุขตรงไหนกัน ฉันเห็นแก่ตัวจนทำให้โยธาต้องเสียใจหนำซ้ำยังทำให้อัญธิกาต้องลำบากถึงขนาดเกิดชีวิตเล็ก ๆ ขึ้นมาด้วยความไม่ตั้งใจ” สีหน้าคุณลุงดูเจ็บปวดไม่น้อยเลย

“…แต่ถึงจะเกิดชีวิตที่ไม่ได้ตั้งใจขึ้นมา แต่ท่านทั้ง 3 ก็ยังเลี้ยงเขาให้โตขึ้นมาด้วยความรักนี่ครับ ความรักที่ทำให้ไม่ต้องคำถึงถึงสิ่งอื่น ๆ อีก”

“……”

“คุณยะคิดถ้วนถี่แล้วว่าอนาคตที่จะเกิดขึ้นนี้ทุกอย่างคงจะไม่สามารถดำเนินไปได้ด้วยดีอย่างครั้งที่ท่านสร้างมันขึ้นมา เขาก็เลยไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนต้องมาลำบากใจด้วยน่ะครับ”

“เข้าใจพูดนะ”

“คุณยะรักท่านมากนะครับ”

คุณลุงยิ้มน้อยจนถ้าไม่สังเกตก็คงไม่รู้

“ก็ได้~ ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่วุ่นวายกับเรื่องนี้อีก ส่วนปัญหาที่ค้างคาอยู่ก็ให้เจ้ายะมันจัดการเอาเองก็แล้วกัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอกับเจ้ายะจะสร้างอนาคตที่เริ่มจากปัญหาให้เป็นอนาคตที่ดีได้ยังไง”

ผมอยากจะบอกคุณลุงจริง ๆ ว่า ให้ลูกของคุณลุงสร้างอนาคตเองเถอะ ผมไปสร้างด้วยแล้วกลัวปวดหัวกับอนาคตลูกของคุณลุง

คุณลุงลุกเดินไปที่ประตู

“ใกล้เที่ยงแล้ว อยู่ทานข้าวด้วยกันนะครับท่าน”

คุณลุงหยุดแต่ไม่ได้หันมา
“ฉันไม่หิว…”

“วันหลังผมขอเชิญท่านค้างที่นี่บ้างนะครับ”

“….ถ้าว่างแล้วจะมา” แล้วคุณลุงก็ลงเรือนไป

เฮ่อ~ เรียบร้อยไปรายนึงแล้ว เหลือแต่คุณวิชุดาว่าที่คู่หมั้นล่ะ คงต้องให้หมอนั่นไปคุยเอง ขืนผมไปคุยเรื่องคงจะไปกันใหญ่


ต้อยเข้ามานั่งยิ้มมองหน้าผม

“มีอะไรเหรอต้อย?”

“เมื่อก่อนคุณธรอยู่ในวังเหรอคะ?”

“ใช่~…”

รู้สึกว่าต้อยจะตื่นเต้นกับคำว่าวังมาก
“วังที่คุณธรเคยอยู่เป็นแบบนี้รึเปล่าคะ?” ต้อยคว้าหนังสือมาเปิดแล้วชี้

“นั่นมันสถาปัตยกรรมแบบโรมัน ที่ที่ผมอยู่ก็เป็นเหมือนบ้านตึกหลังใหญ่ธรรมดา ๆ เท่านั้นล่ะต้อย”

“เหรอคะ…” ต้อยทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย คงคิดว่าในวังจะเหมือนในการ์ตูนที่เคยดูล่ะมั้ง
“แล้วคุณธรไปอยู่ในวังได้ยังไงคะ?”

“ที่ผมไปอยู่ได้ก็เพราะป้าของผมเป็นหม่อมอยู่ในวังน่ะ ตอนเด็ก ๆ ผมขี้โรคมากเป็นโรคโน้นโรคนี้บ่อย แม่ผมท่านเห็นว่าเลี้ยงยากก็เลยยกผมให้หม่อมป้าท่าน”

“ยกให้แล้วหายเหรอคะ?”

“หายสิ พอเข้าวังผมก็ไม่ป่วยอีกเลย แม่ยังว่า เป็นโรคชอบให้หม่อมป้าดุ” นึกไปแล้วก็ขำตัวเอง ผมป่วยทีไรพอหม่อมป้าดุก็จะหายทันที พ่อยังแซวบ่อย ๆ ว่าหม่อมป้าเป็นยารักษาโรคขี้อ้อน

“หม่อมป้าของคุณธรดุเหรอคะ?”

“ไม่เชิงดุหรอก ท่านเป็นคนนิ่งมากกว่าไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกทางสีหน้า แต่ท่านใจดีนะท่านมักจะให้พวกห้องเครื่องทำขนมไปแจกเด็ก ๆ ที่มาเล่นแถววังบ่อยไป”

“พวกห้องเครื่องคืออะไรคะ?”

“พวกในครัวไง เค้าทำอาหารอร่อยนะ แกะสลักสวยจนผมไม่กล้ากินเลยล่ะ”
ต้อยนั่งฟังตาโต
“แล้วที่วังเงียบมั้ยคะ? เห็นเค้าพูดกันว่าในวังเงียบอย่างกับป่าช้า”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่ไม่มีเสียเอะอะโวยวายน่ะ …ผมว่าถ้าต้อยไปอยู่ในวังจะต้องโดนไม้ตีตาตุ่มแน่ ๆ เลย”

“ทำไมล่ะคะ?”

“ก็ในวังเขาห้ามวิ่งน่ะสิ ห้ามตะโกนเสียงดัง ห้ามวิ่ง ห้ามเถียงผู้ใหญ่ต้องรอให้ท่านพูดจบก่อนแล้วเราค่อยแจงเหตุผล…”

“โหย~ วิ่งก็ไม่ได้ ทำเสียงดังก็ไม่ได้ อึดอัดแย่”

“ผมเคยโดนมาแล้วนะ เจ็บไปหลายวันเลยล่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นที่คุณธรเรียบร้อยแล้วก็ไม่ค่อยพูดนี่แสดงว่าติดมาจากในวังน่ะสิคะ”

ผมเนี่ยนะเรียบร้อย ไม่ล่ะมั้ง ผมโดนหม่อมป้าดุออกบ่อยไปเรื่องทำตัวไม่ค่อยเรียบร้อย

“แล้วทำไมคุณธรถึงออกจากวังมาซะล่ะคะ?”

“ผมต้องไปเรียนที่อังกฤษน่ะ พอเรียนใกล้จะจบที่วังก็แจ้งไปว่าหม่อมป้าสิ้นก็เลยออกจากวังมาอยู่บ้านหลังจากเสร็จพิธีศพ”

“โธ่~ ต้อยไม่น่าถามเลย…” ต้อยทำหน้าเศร้า

“ไม่เป็นไรหรอกต้อย เราคิดถึงท่าน รำลึกถึงท่านเป็นสิ่งที่ดี ไม่ใช่ว่าพอท่านสิ้นก็คิดแต่จะลืมท่าน แบบนั้นน่ะไม่ใช่คนกตัญญูนะ” ต้อยยิ้มให้แล้วก็ขอตัวไปทำงานต่อ


“เล่าชีวประวัติเหรอคุณ?” ผมหันไปมองตามเสียงก็เห็นหมอนั่นยืนอยู่หน้าประตู

“เสียมารยาท แอบฟังคนอื่นคุยกัน”

“ใครว่าคนอื่น ผมแอบฟังแฟนกับคนใช้คุยกันต่างหาก” หมอนั่นเดินมานั่งด้วย ต้อยก็รีบเอาน้ำมาเสิร์ฟแล้วก็ถอยออกไป

“ใครแฟนคุณ!!?” นายยะแกล้งยักคิ้วกวนประสาท
“ว่าแต่คุณมาได้ยังไง? งานการไม่ทำรึไง?”

“มีองครักษ์โทรไปบอกผมว่าเสด็จพ่อท่านเสด็จมาถึงปราสาท กลัวว่าเจ้าหญิงจะโดนดุก็เลยรีบโทรมาหาเจ้าชายให้มาดูสถานการณ์ที”

“ประสาท” หมอนี่คงจะบ้า

“อ้าว~ คุณไปว่าต้อยอย่างนั้นได้ยังไงล่ะ…”

“ผมว่าคุณนั่นแหล่ะ ประสาท”

หมอนั่นแกล้งทำลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้

“ว่าแต่คุณรู้ได้ยังไงว่าผมเคยไปอยู่กับหม่อมป้าที่วัง” ผมหันไปซักเจ้าคนบ้านี่ต่อ

นายยะเลิกคิ้วเหมือนเป็นเรื่องปกติ
“มีเรื่องอะไรที่ผมอยากรู้แล้วไม่ได้รู้บ้าง”

“แต่นี่มันเรื่องส่วนตัวของผม”

“ตอนนี้มันเป็นเรื่องของผมด้วย ผมต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคุณ ไม่ว่าจะเป็นเรียนที่ไหน จบอะไร มีบ้านอยู่ที่ไหนบ้าง เคยอยู่กับใคร ใส่เสื้อผ้ารองเท้าเบอร์อะไร เสียอย่างเดียว….”

“อะไร?” เสียอะไร? มีอะไรที่หมอนี่ยังไม่รู้อีกรึไง?

“ผมยังไม่ได้ไปแอบดูว่าคุณใส่ชั้นในสีกับไซส์อะไร”

“ไอ้ทุเรศ!!! ลามก!!!”

ผมหยิบขันน้ำตรงหน้าปาใส่หมอนั่นก็หลบไปหลบมาหัวเราะร่วน จะมีวันไหนมั้ยที่ผมอยู่ใกล้ ๆ หมอนี่แล้วจะรู้สึกสงบ…. ไอ้บ้าเอ้ย!~

---

 :onion_asleep:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 06-07-2007 01:00:56

 :m4: :m4:  ทะเลาะกันทุกครั้งเนี่ยะ  ถ้าเปนคู่อื่นเค้าคงบอกว่าจะมีลูกหัวปีท้ายปี   :m3: :m3:

แต่คู่นี้เนี่ยะ :confuse: :confuse:  เอาเปนว่า รักกันมากมายแล้วกันครับ :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 06-07-2007 01:26:37

น่าร้ากกกกกกกกกก   :m4: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Electrolyte ที่ 06-07-2007 02:28:44

ชอบคร้าบรีบมาต่อนะน่ารักดี :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-07-2007 02:30:30

เค้าแกล้งแหย่กันน่ารักจัง  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 06-07-2007 02:35:48

กัดกันน่าร้ากกกดีอ่า  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 06-07-2007 07:49:21

ผ่านด่านพ่อไปก่อนด่านลูกอีก
 :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 06-07-2007 10:49:14

 :give2:
ชอบคร้าบ
สนุกจิงๆ
อ่านแล้วเยียวยา
เฮอๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 06-07-2007 11:03:58

ชอบเหมือนกันครับ  เรื่องน่ารักมาก  เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 06-07-2007 11:36:28

อยากรู้จางงงง ว่าใส่ กอกอนอ สีอาราย

 :o10: :o10: :o10: :o10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 06-07-2007 17:31:49

คู่นี้ก็น่ารักเนอะ  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 06-07-2007 20:17:45

 :m3:  :m3:   :m3:  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 06-07-2007 21:48:12

 :impress: :impress: :impress:

ชอบนิสัยพี่ยะ จังครับอิอิ

จะติดจามต่อไปครับเอาลงให้

วันละหลายๆๆตอนได้ป่าวครับ

จะรอนะครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: GOONGII ที่ 06-07-2007 23:30:42

 :impress:ชอบเรื่องนี้จัง :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 07-07-2007 14:32:46

 :impress:  :impress:  :impress:

รออ่านอยู่นะครับผม

ชอบมากครับ มาต่อให้ทีครับ

หวังว่าวันนี้คงได้อ่านนะครับผม

 :impress:  :impress:  :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 07-07-2007 15:26:26

หัวใจขายแพงๆ 6 โดย mam


“คุณยะ….”

“หือ?”

“คุณเอามือออกจากเอวผมเดี๋ยวนี้นะ”

“ถ้าปล่อยคุณก็ตกน่ะสิ”

“จะตกได้ยังไงเตียงออกจะเบ้อเร่อเบ้อร่า”

ใช่ครับ!~ วันนี้ผมมานอนห้องหมอนี่เพราะคุณลุงมาค้างที่บ้านนี้และนอนอยู่ห้องตรงข้ามกันนี่เอง ผมเลยต้องเนรเทศตัวเองออกจากห้องแล้วมานอนห้องหมอนี่
 
“ใหญ่ที่ไหนกัน นี่มันเตียงเดี่ยวนะคุณผมนอนคนเดียวก็เต็มเตียงแล้ว ขืนไม่กอดคุณไว้มีหวังกลิ้งลงไปนอนกับพื้นแน่ ๆ”

“งั้นก็ปล่อย ผมลงไปนอนที่พื้นก็ได้”

“ก็จะต้องไปนอนกับพื้นทำไม เตียงออกจะกว้างนอนบนนี้น่ะดีแล้ว”

“เอ๊ะ!!~คุณนี่ยังไงนะ เมื่อกี้คุณยังบอกอยู่หยก ๆ ว่าเตียงแคบ นี่มาบอกเตียงกว้างอีกแล้ว”

หมอนั่นทำหน้าเหรอ “เหรอ? ผมพูดอย่างนั้นเหรอ?”

โธ่~ กวนประสาทอย่างนี้มันน่า….

“คุณยะ ปล่อย…”

“อยู่แบบนี้ดีแล้วน่า”

“ปล่อย!~”

หมอนั่นรีบเอามือปิดปากผม “ชู่ว~ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวพ่อก็ได้ยินหรอก”

ทีอย่างนี้ล่ะกลัว ทีปกติล่ะเถียงพ่อตัวเองได้ฉอด ๆ

“ถ้าคุณยังไม่ปล่อยผมจะร้องเรียกท่าน”

“ถ้าคุณร้องเรียกท่านผมจะปล้ำคุณตรงนี้ล่ะ ดูซิว่าท่านจะเชื่อใครมากกว่ากันระหว่างคุณกับผม”

คำขู่ของหมอนั่นทำให้ผมต้องหุบปาก

“….ต้องอย่างนี้ซิที่รัก โอ้ยยยย!!~”

ไม่มีอะไร ผมไม่ได้พูดนะ ไม่ได้ร้องเรียกด้วยผมแค่หยิกท้องหมอนั่นเอง

“ชู่ว~ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวพ่อก็ได้ยินหรอก”

“หนอย~ ฤทธิ์มากนักต้องทำโทษ!~”

เฮ้ย!!! หมอนั่นจับผมนอนหงาย!! ยังมาหอมแก้มผมอีก หยุดนะ!!!

“นี่จะบ้าเหรอ!!! หยุดนะ!!!” ไอ้ทุเรศนี่!!! มาจูบซอกคอทำเอาขนลุกหมด

“หายฤทธิ์มากรึยัง?”

“ผมฤทธิ์มากคุณก็บ้าแล้ว ไอ้โรคจิต!!”

“ปากจัดแบบนี้แสดงว่ายังไม่หาย”

เฮ้ย!!!

“หายแล้ว!! ๆ ปล่อยได้แล้ว!!”

“หายแน่นะ?”

“เออ”

“ดี… ถ้าอย่างนั้นก็นอนซะ ผมหอบงานมาทำที่บ้านด้วยพรุ่งนี้ต้องตื่นมาทำแต่เช้า” หมอนั่นพลิกตัวนอนตะแคงดึงผมให้นอนเต็มเตียงแล้วตัวเองก็หลับตา

“นี่คุณยะ….”

“อะไรอีก?”

“ผมขยับไปอีกหน่อยก็ได้คุณจะได้นอนสบาย ๆ "

“ไม่เป็นไร คุณนอนไปเถอะ ผมนอนแบบนี้ได้”

.........กว่าผมจะกล้าหลับก็ต้องรอให้หมอนี่หลับไปแล้วนั่นแหล่ะ เฮ่อ…. :เฮ้อ:



เป็นวันที่ผมตื่นสายอีกวัน เพราะหมอนั่นแท้ ๆ เลย ตื่นมาก็ไม่เห็นแล้วคงลุกไปแล้วมั้ง ผมรีบอาบน้ำแล้วเดินมานั่งที่ยกพื้นกลางเรือน ซักพักคุณลุงก็เดินขึ้นมาบนเรือนแล้วก็มานั่งตรงข้าม

“นึกว่าจะไปเอาเอกสารเพิ่มที่บริษัทกับเจ้ายะซะอีก” อยู่ ๆ คุณลุงมองหน้าผมแปลก ๆ

“เปลี่ยนเป็นเสื้อปิดคอซะหน่อยไม่ดีกว่ารึ?”

เปลี่ยนเสื้อ? เปลี่ยนทำไม?  :confuse:

ผมลุกเดินเข้าห้องไปดูกระจก เฮ้ย!!! รอยจูบ!!! ไอ้ทุเรศนั่น!! เมื่อเช้าอาบน้ำก็ไม่ได้มอง คุณลุงจะคิดยังไงล่ะเนี่ย โธ่~ หมดกันภาพพจน์ดี ๆ ของผม…

ผมรีบเปลี่ยนใส่เสื้อเชิ้ตแล้วก็เดินกลับมานั่งที่เดิม ใกล้ ๆ คุณลุงที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

“ขอโทษคุณลุงด้วยครับ”

คุณลุงเหลือบมองหน้าผมแล้วก็หันไปมองหนังสือพิมพ์ต่อ “ถึงจะเคยอยู่ในวังได้รับการสั่งสอนมารยาทอย่างดีก็เถอะ แต่เวลาแบบนี้เขาต้องเรียกว่าพ่อไม่ใช่รึไง?”

……อ่า……  :try2: “…ครับคุณพ่อ…” แล้วคุณลุงก็พับหนังสือพิมพ์วางไว้บนโต๊ะ

“แล้วนี่จะแต่งงานกันเมื่อไหร่? หรือว่าจะไม่แต่งอยู่ด้วยกันเฉย ๆ “

โธ่~ ถามอย่างนี้แล้วผมจะตอบยังไงล่ะคุณลุง ใจจริงผมอยากจะตะโกนตอบไปว่าถึงผมจะไม่รังเกียจเกย์เพราะผมมีเพื่อนเป็นเกย์เยอะก็เถอะแต่ถ้าจะให้ผมแต่งกับลูกคุณลุงละก็ผมคงต้องใช้เวลาคิดอีก 10 ปีแน่ ๆ

“..เอ่อ…แล้วแต่คุณยะครับ…”

“…แล้วแต่เจ้ายะ ถ้าเจ้ายะมันไม่คิดจะแต่งก็ไม่แต่งอย่างนั้นเรอะ หัดมีสิทธิ์มีเสียงซะบ้างนะเราน่ะ มารยาทในรั้วในวังน่ะเก็บ ๆ ไว้บ้าง”

โฮ~~ จะมีใครเข้าใจผมบ้างมั้ยที่ต้องมานั่งฟังคุณลุงสอนเรื่องการอยู่กับลูกชายท่านน่ะ

“อ้าวพ่อ!!~ เรื่องอะไรมาสอนให้ลูกสะใภ้พ่อดื้อกับผมล่ะ” หมอนั่นถือแฟ้มเอกสารเดินเข้ามา

“ก็แกมันตัดสินใจไม่เด็ดขาด ถ้าพ่อธรทิ้งแกเมื่อไหร่ฉันจะจีบเอง”

….เฮ่อ~… ใครช่วยผมทีสิ ผมอยากไปจากที่นี่….

“พ่อ!!~ นี่ลูกสะใภ้พ่อนะ!!~”

“เออ!!~”

“…ผมขอตัวไปดูป๋องในครัวนะครับ” ผมต้องรีบลุกมาก่อน ไม่ไหว… นอกจากจะปวดหัวกับคนลูกแล้วยังต้องมาปวดหัวกับคนพ่ออีก



หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จคุณลุงก็เข้าไปอ่านหนังสือในห้อง ก็ดี วันนี้ผมปวดหัวกับสองพ่อลูกนี่พอแล้ว แยก ๆ กันบ้างผมจะได้ปวดหัวน้อยลง

ทานอาหารเสร็จแล้วผมจะลุกไปไหนก็ไม่ได้ต้องนั่งอยู่นี่กันคุณลุงสงสัย การนั่งเฝ้าหมอนี่ทำงานเป็นสิ่งที่น่าเบื่อที่สุดตั้งแต่ผมมาอยู่บ้านนี้ ทำไมหมอนี่ถึงชอบชวนคนอื่นคุยนักนะ คุยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ฝนจะตกบ้างล่ะ น้ำจะท่วมบ้างล่ะ ดีนะไม่ลามไปเรื่องโลกจะแตก ผมก็ไม่ได้คุยตอบหรอกนั่งเออ ๆ อือ ๆ ไปตามเรื่องตามราว อยู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของหมอนั่นก็ดัง

“ฮัลโหลไอ้สัน จะโทรมาทำไมวะ….?” ไม่มีธุระแล้วเค้าจะโทรมามั้ยล่ะ

“อ้าว~ มึงเมานี่ว่า ไอ้เวร เป็นหมอดันเสือกกินเหล้าซะเมาแอ๋” เป็นหมอแล้วกินเหล้าไม่ได้รึไงต้องเป็นพ่อค้าเพชรเหรอถึงจะกินได้

“อย่าเพิ่งเพ้อเจ้อ มึงอยู่ไหนบอกมาเดี๋ยวกูจะไปรับ….” แล้วหมอนั่นก็วางหูโทรศัพท์

“ไอ้สันมันไปเมาอยู่ที่ร้านอาหาร เห็นว่าอกหักหรือยังไงนี่แหล่ะ ผมจะไปรับมันไปส่งที่คอนโด คุณนอนก่อนก็ได้เผื่อผมต้องอยู่ดูมัน” หมอนั่นรีบลุกดูร้อนรนยังไงไม่รู้ สงสัยจะอาการหนัก

“ผมไปด้วย” ผมรีบลุกวิ่งตาม

“คุณจะไปทำไม อยู่ที่นี่แหล่ะดีแล้ว”

“นี่คุณยะ คนเมาน่ะไม่มีสตินะเดี๋ยวถ้าเกิดโวยวายขึ้นมาตอนขับรถละก็มีหวังแหกโค้งข้างทางแน่ ๆ “

หมอนั่นนิ่งไปยอมรับเหตุผลของผม “ก็ได้”

เรารีบขึ้นรถและขับออกมาอย่างรวดเร็ว



“ไหนว่าคุณสันคบอยู่กับพยาบาลฝึกหัดไง?”

“ก็เป็นอย่างนั้น ผมไปหามันที่โรงพยาบาลบ่อย ๆ ก็เห็นว่าหวานกันดี แต่ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ ถึงเป็นแบบนี้ไปได้”

หมอนั่นขับมาไม่นานก็เจอร้านที่คุณคมสันไปเมาเละเทะอยู่ เห็นนอนฟุบอยู่กับโต๊ะสงสัยคงจะโวยวายจนหมดฤทธิ์แล้วมั้ง

“ไอ้สัน…ไอ้สันตื่น…” เขาตบแก้มเพื่อนเรียกสติ

“ครายยยย…อ้อ…ไอ้ยะ….ไอ้ยะเพื่อนกูนี่เอง….” ยังเมาแอ๋อยู่เลย

“มาเมาอะไรที่นี่วะ จะกินเหล้าไม่เสือกไปกินที่บ้าน น้องโต๊ะนี้เช็คบิลรึยัง?” หันไปถามบ๋อยที่ยืนเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้างหลัง พอเห็นว่ายังก็รีบจ่ายเงิน+ทิปให้กับพนักงานแล้วลากตัวออกมาทันที

“มืงงจาพากูปายหนายยวะ?….”

“ก็พามึงกลับบ้านน่ะสิ ไอ้เวร เสือกมาเมาให้เดือดร้อนกูอีก”

คุณคมสันหันมามองผมที่ช่วยพยุงปีกแกอยู่ “แล้วนี่ครายยยย อ้อ!~ คุณธรเมียกูนี่เอง…”

“เมียกู!!~”

ผมว่าผมควรทิ้งไอ้สองคนบ้าไว้ที่นี่แล้วกลับบ้านใช่มั้ย?

“อ้าว~ เมียมึงเหรอ? กูนึกว่าเมียกู เออ~ กูเพิ่งโดนเมียทิ้งวันนี้นี่หว่า…” คนเมายังอ้อแอ้แต่ไป

ผมกับหมอนั่นรีบจับยัดใส่เข้าไปในรถกว่าจะคาดเข็มขัดนิรภัยได้เรียบร้อยก็เล่นเอาเหนื่อย ระหว่างทางที่รถขับไปก็ต้องคอยระวังไว้เผื่อจะบ้าลุกขึ้นมายืน ยิ่งเป็นรถเปิดประทุนอยู่ด้วย

“เกิดอะไรขึ้นวะ?”

“อาราย? ไม่มี๊ ไม่มีอาราย ก็แค่คุณพยาบาลคนสวยของกูเขาเบื่ออายุรแพทย์คนเก่า ศัลยแพทย์หนุ่ม ๆ หล่อ ๆ น่าสนใจกว่าเยอะ”

อย่างนี้นี่เอง…. หมอนั่นถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป



กว่าจะมาถึงคอนโดได้คนเมาก็หลับปุ๋ยไปแล้ว ผมกับนายยะลากคุณคมสันออกมาจากรถ อยู่ ๆ หมอนั่นก็หันไปมองคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินหน้าคอนโด

“นพ!!”

“พี่ยะ!! พี่คม!!!!” อยู่ ๆ คนที่นั่งก็ลุกขึ้นมา ดูเหมือนเขาจะรู้จักกัน อายุก็คงไม่มากกว่าผมไปซักเท่าไหร่ แต่สีหน้าแสดงความเป็นห่วงคนที่เมาอยู่จนเห็นได้ชัด

“นพช่วยพี่ลากไอ้สันขึ้นข้างบนก่อน เรื่องเป็นยังไงเดี๋ยวค่อยว่ากัน”

เราสามคนช่วยกันลากคุณคมสันขึ้นมาบนห้อง กว่าที่จะลากมานอนบนเตียงได้ก็เล่นเอาเหงื่อแฉะกันไปทั้งสามคน คนที่ชื่อนพรีบเอาผ้าขนหนูไปชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้คุณคมสัน คลายเสื้อผ้าให้หลวมพอจะนอนสบายแล้วถึงจะลุกมานั่งคุยกับผมและหมอนั่น

“เกิดอะไรขึ้นนพ?”

“…คือ…อ้อยน่ะครับ…เธอไปคบกับหมอศัลยฯ ที่ย้ายมาใหม่ เห็นว่าทางโน้นเขาก็อนาคตสดใสอยู่ไม่น้อย เธอก็เลยมาบอกเลิกกับพี่คม…ที่หน้าโรงพยาบาล…”

“หน้าโรงพยาบาล!!~” โธ่เอ้ย~ ดันมาบอกประจานหน้าโรงพยาบาลซะด้วย

“ครับ… พี่คมก็เลยเสียใจมาก ออกเวรปุ๊บก็รีบขับรถออกมาเลย ผมเป็นห่วงแต่ก็ทิ้งเวรไม่ได้ พอออกเวรก็รีบมาที่นี่เพราะคิดว่าพี่คมจะกลับบ้าน…”

หมอนั่นนั่งกุมขมับ “แบบนี้เราก็ไปว่าอะไรฝ่ายโน้นเขาไม่ได้หรอก เขามีทางเลือกที่ดีกว่าเขาก็เลือก… เดี๋ยวพี่กลับก่อนแล้วกันพรุ่งนี้จะมาใหม่ ยังไงพี่ฝากนพดูมันด้วย”

“ครับพี่ยะ…”

“เอ้อ!! นพ นี่แฟนพี่ พี่ธร”

นพโค้งให้ผมผมก็โค้งตอบ ดูอายุใกล้เคียงกันจะไหว้กันกระไรอยู่

“พี่กลับก่อนนะ” นายยะลากผมออกมา

“คงไม่เป็นไรนะ….”

“ไม่เป็นไรหรอก นพมันไม่ปล่อยให้คนที่มันรักตายไปหรอก”

ห๋า!!!?~ :o

---

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 07-07-2007 15:37:04

อูยย คมเมา นพก็มีใจแล้วอย่างนี้ก็มีเฮจิ  :m10:  :m10:  :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 07-07-2007 17:20:22

มีอีกคู่มาให้ลุ้นแล้ว

ดีจังครับ  ชอบๆๆๆๆๆ

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 07-07-2007 17:35:23

จะมีอีกคู่ใช่มะ  :m9:  :m9:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 07-07-2007 17:39:26

พ่อซ๊ามีจะจีบเองเหรอ  :m12:
ดูแลกันดีๆ นะ
 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 07-07-2007 19:55:59

 :m3: คุณยะออกจะน่ารักซะขนาดนี้ :m3: :m3: ก็ได้แต่รอคุณธรใจอ่อนเนอะ  :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Electrolyte ที่ 07-07-2007 23:16:23

 :m1:พี่ยะน่รักจังเลยเมื่อไหร่นะพี่ธรจะใจอ่อนสักทีลุ้นๆๆๆคร้าบลุ้น :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 08-07-2007 00:10:46

กำลังสนุก มาต่อไวๆ นะคับ
 :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 08-07-2007 00:25:36

สองคู่ชู้ชื่น

 :o10: :o10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-07-2007 01:02:33

จริงๆแว้ว เป็นแผน กินเหล้าเพราะดีใจจะได้มาคบกับนพ
 :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 08-07-2007 02:44:37

อ่ะจ๊ากกกกกกส์ ที่แท้นพก็.... :m4:

ให้เรียกพ่อแระ เรียกลุงมะสุภาพ คึคึ  :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 08-07-2007 15:24:21

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 08-07-2007 16:32:44

 :m12: แหมๆๆ...เมียกู!!!
555...น่ารักซ้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 08-07-2007 18:34:44

หัวใจขายแพงๆ 7 โดย mam


จากวันนั้นจนวันนี้ก็ปาเข้าไปเกือบอาทิตย์แล้ว ผมยังคงเป็นกังวลเรื่องคุณคมสันอยู่ เขาจะเป็นยังไงบ้าง? คงไม่ฆ่าตัวตายไปซะแล้วนะ

ไม่หรอกน่า…คนที่ชื่อนพนั่นคงไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้นหรอก …..แต่…… โอ้ย~ ผมจะทำยังไงกับความเป็นห่วงที่สุมหัวอยู่นี้ดี!~


“เป็นอะไรของคุณน่ะ? ผมเห็นคุณกระสับกระส่ายมาหลายวันแล้วนะ” หมอนั่นกลับมาพอดี

“นี่คุณยะ คุณพาผมไปโรงพยาบาลหน่อยสิ”

“ไปโรงพยาบาล!? คุณป่วยเหรอ!!?” หมอนั่นเอามืออังหน้าผากผม

“เปล่า แต่ผมเป็นห่วงคุณคมสัน”

หน้าหงิกขึ้นมาทันทีเลย “มันยังไม่ตายหรอก” น้ำเสียงกระด้างจริง ๆ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาล่ะเนี่ย?

“นี่เขาเป็นเพื่อนคุณนะ ไม่ห่วงบ้างรึไง?”

“ผมห่วงแค่เพื่อน คุณห่วงแค่ไหนล่ะ…” ผมรู้สึกว่าหมอนี่พูดจาน่าเกลียดขึ้นมากระทันหันเลย

“คุณยะ! คุณพูดแบบนี้แสดงว่าคุณคิดว่าผม….” ผมพูดยังไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้าน คุณลุง! คุณลุงมาทำไม?

“อ้าว!~ วันนี้กลับบ้านเร็วเรอะ?”

“ถ้าไม่มีงานด่วนผมก็กลับเวลานี้แหล่ะ ว่าแต่พ่อเถอะ มาทำไม?”

“อ้าว~ ไอ้ลูกเวร พ่อมาบ้านแกถามว่ามาทำไมเรอะ!? พ่อก็จะมาค้างที่นี่น่ะสิ”

ห๋า!! ค้างอีกแล้วเหรอ!! โธ่เอ้ย~ ผมเพิ่งจะกลับไปนอนห้องตัวเองได้ไม่กี่วันเอง….

“ผมขอตัวนะครับ” ผมลุกขึ้นเดินเข้าห้อง จะว่าเสียมารยาทก็ว่าเถอะ แต่ผมรู้สึกว่าผมปวดหัวกับพ่อลูกคู่นี้เกินไปแล้ว



ผมเดินมานั่งมองต้นไม้ในสวน สวนกว้าง ปลูกต้นไม้หลายอย่างก็ดูสดชื่นดี ถ้าไม่รวมเจ้าของบ้านกับพ่อเจ้าของบ้านแล้วละก็บ้านนี้จัดว่าน่าอยู่มากเชียวล่ะ

ครู่ใหญ่หมอนั่นก็ตามเข้ามา ผมหันไปมองแล้วก็หันกลับไปชมต้นไม้ริมหน้าต่างของผมต่อ

“คุณอยากไปเยี่ยมเจ้าสันรึเปล่า?” ทีอย่างนี้ทำมาพูดเสียงอ่อน

“ไม่อยาก”

“ถ้าคุณอยากไปผมพาไปก็ได้นะ”

“ไม่อยากไป”

“คุณอยากรู้เรื่องนพมั้ยผมจะเล่าให้ฟัง”

“ไม่อยากรู้”

“….หิวรึยัง? ไปกินอะไรข้างนอกกันมั้ย?”

“ไม่หิว”

“……..”

เอาสิ จะพูดอะไรก็พูดไป ผมไม่สนใจแล้วเรื่องของพวกเขา เมื่อไม่อยากให้ผมยุ่งผมก็จะไม่ยุ่ง ตามสบายก็แล้วกัน


“เฮ้ย!!! คุณยะ!!!” ไอ้บ้านี่มันอุ้มผมพาดบ่า จะบ้าเรอะ!!!

“อะไร?”

“ปล่อยผมลงนะ จะพาผมไปไหน!!? หยุด!!!”

หมอนั่นไม่ฟังคำผมยังคงแบกผมเดินลงเรือน “ก็จะพาคุณไปเยี่ยมเจ้าสันไง ดีเหมือนกันผมจะได้ไปดูอาการมันด้วย”

“ไม่ไป!! คุณจะไปก็เรื่องของคุณสิ! ไม่ใช่เพื่อนผมซักหน่อย ปล่อย!~โอ้ย!!~” หมอนั่นโยนผมลงในรถ โอย…หัวผมโขกกับอะไรเข้าก็ไม่รู้ เจ็บชะมัด โนรึเปล่าเนี่ย…

“ทำไมจะไม่ใช่ เพื่อนผมก็เพื่อนคุณนั่นล่ะ” ไอ้คนบ้านี่ออกรถกระชากจนผมแทบจะกลิ้งลงไปอยู่ใต้เบาะ

“คุณยะ!! จอดนะผมจะลง”

“ไม่เอาน่า เรื่องแค่นี้เอง คุณอยากไปผมก็จะพาไปแล้วไง อย่างอนสิ”

ผมพลิกตัวนั่งหันหลังให้ ถนนข้างทางยังน่าดูกว่าหน้าหมอนี่อีก

“ดูแต่ข้างถนนน่ะ ไม่เห็นมีอะไรเลย หันมามองผมดีกว่า”

เชอะ “……….”

“โธ่~ คุณเอาแต่มองไปข้างนอกแบบนี้ผมก็มองหน้าคุณไม่ถนัดน่ะสิ เดี๋ยวผมก็ขับรถตกทางหรอก”

ยัง…. ยังไม่เลิก เฮ่อ~ เวรกรรมอันใดทำให้ผมต้องมาเจอกับหมอนี่นะ รู้อย่างนี้เสร็จงานหม่อมป้าแล้วกลับอังกฤษซะก็ดีหรอก ไม่น่าอยู่เจอเรื่องแบบนี้เลย

นึกแล้วก็สงสารตัวเอง…โดนขายต่อมาเป็นทอด ๆ อย่างกับรถมือสอง พอเบื่อก็เปลี่ยนขายแล้วซื้อคันใหม่ต่อไป อ้าว!!~ หมอนั่นจอดรถเข้าข้างทาง ทำไม?

“ธร….”

อะไร? หมอนี่ทำหน้าแปลก ๆ

“ธรผมขอโทษ ไม่คิดว่าจะทำให้คุณโกรธขนาดนี้ ผมแค่…เป็นห่วงคุณ”

“เป็นห่วง?” ห่วงอะไร? ถ้าผมไปโรงพยาบาลนายคมสันจะฆ่าผมรึไงถึงต้องมาเป็นห่วง

“เจ้าสันมันชอบลวนลาม ผมไม่อยากให้คุณโดนมันล่วงเกิน แต่ถ้าคุณโกรธผม…….”

“คุณยะ!! ผมเป็นผู้ชายนะ!!” จะบ้ารึไง!!

“เชื่อผม… อยู่ใกล้ ๆ ผมไว้….”

ถ้าผมจะเถียงต่อไปก็ได้หรอกนะ แต่สงสัยว่าเรื่องจะไม่จบ ก็เลยต้องเออออตามหมอนี่ไป



เรามาถึงก็เริ่มค่ำแล้วที่โรงพยาบาลเลยไม่ค่อยมีคน พอหมอนี่ไปติดต่อขอพบคุณคมสันก็ได้พบเลยทันที

ระหว่างที่เดินไปผมก็รู้สึกคุ้น ๆ หน้าบุรุษพยาบาลที่ยืนอยู่ไกล ๆ แต่ก็นึกไม่ออกว่าใครเพราะยืนอยู่ไกลซะจนมองไม่ชัด เปิดประตูห้องเข้ามาก็เห็นคุณคมสันเขียนใบสั่งยาอยู่ที่โต๊ะ

“อ้าว!!~ มาไงวะไอ้เสือ นั่งสิ…”

“มาเยี่ยมคนอกหักใกล้ตาย ที่จริงกูก็ไม่อยากจะมาหรอกเพราะรู้อยู่ว่าถึงมึงจะเมาแอ่นขนาดไหนมึงก็ยังหอบสังขารมาทำงานได้อยู่ดี”

“โอ้โฮ~ เป็นคำชมที่กูสุดจะซึ้งเลยว่ะ คุณธรนั่งก่อนสิครับ”

ผมจะนั่งลงข้าง ๆ คุณคมสันหมอนั่นก็ลุกเปลี่ยนให้ผมนั่งตรงข้ามแทนที่เขา

“มึงจะหวงอะไรขนาดนั้นวะ กูเพื่อนมึงนะ”

“ก็เพราะมึงเป็นเพื่อนกูน่ะสิกูถึงได้รู้เช่นเห็นชาติมึงดี”

เฮ่อ~ สองคนนี่จะคุยกันดี ๆ โดยไม่ทะเลาะได้มั้ยนะ

“คุณคมสันเป็นยังไงบ้างครับ?”

“ไม่เป็นไรมากหรอกครับ ถึงจะเสียใจแค่ไหนแต่ผมก็จะไม่ยอมเสียงาน” เป็นรอยยิ้มที่ดูดีที่สุดของเขาตั้งแต่ผมเคยเห็นมา ปกติจะยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยแบบที่ผมไม่ชอบเลย แต่รอยยิ้มวันนี้ดูจริงใจ ขอบคุณ เป็นมิตร

“คุณคมสันว่างมั้ยครับ?”

“ว่างครับ คุณธรมีอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลย” ดูเขาทำท่าเอาจริงเอาจังมาก

“คือผมอยากให้ช่วยดูตรงนี้ให้หน่อย รู้สึกเหมือนกับมันจะบวม” ผมแหวกตรงที่รู้สึกปวดหนึบ ๆ ผมหัวให้คุณคมสันดู ทั้งสองคนลุกมาดูกันใหญ่ คุณคมสันดูน่ะผมเข้าใจว่าเขาเป็นหมอ แต่นายยะนี่ไม่ใช่หมอซักหน่อยจะมาดูทำไม

“ขอโทษนะครับ…” คุณคมสันลองแตะ ๆ ดู

“บวมจริง ๆ ด้วย ไปกระแทกอะไรมาครับ?”

“ผมไม่แน่ใจ คิดว่ามันเป็นช่องใส่ของข้าง ๆ เกียร์”

ยังมาทำหน้าแปลก ๆ อีก “…คุณธรนั่งแปลกนะครับ…”

“ใครว่า เพื่อนคุณต่างหากที่โยนผมขึ้นรถแล้วหัวไปโขกเข้า”

“ผมขอโทษ มัวแต่กลัวว่าคุณจะรีบลุกหนีก็เลย….” หมอนั่นรีบเข้ามาโอ๋ผม

“ทำร้ายร่างกาย….” คุณคมสันเหล่ตามองเพื่อนแล้วก็เดินไปหยิบยาที่อยู่ที่ตู้ด้านหลังมาส่งให้

“ทาตรงที่บวมนะครับ ทาบ่อย ๆ แล้วจะหายเร็ว”


“เฮ้ยไอ้สัน!~ แล้วนพล่ะ?”

“ไม่รู้ว่าออกเวรรึยังว่ะ เดี๋ยวนะ…” คุณคมสันหันไปกดโทรศัพท์ “ป้อม… ช่วยดูให้หน่อยนะว่านพอยู่รึเปล่า ถ้ายังไม่ออกเวรบอกให้มาพบผมที่ห้องที” ซักพักประตูก็เปิดออก

“พี่คมเรียกผมเหรอครับ? …อ้าว!!~ พี่ยะ!!!”

ใช่จริง ๆ ด้วย บุรุษพยาบาลคนที่ผมว่าคุ้น ๆ หน้านั่นเอง นพเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ คุณคมสัน

“ไงเรา วันนี้อยู่เวรดึกรึไง?”

“เปล่าหรอกครับ เดี๋ยวก็ออกเวรแล้ว”

“อ้าว~ งั้นก็ออกเวรพร้อมพี่น่ะสิ งั้นเดี๋ยวไปหาอะไรกินกัน ไปกัน 4 คนนี่แหล่ะ ร้านเปิดใหม่หลังโรงพยาบาลนี่เขาว่ารสเป็นเลิศ” คุณคมสันเริ่มเป็นตัวตั้งตัวตี นัดเวลาสถานที่เสร็จสรรพ

“ใครเลี้ยงวะ?”

“โธ่ มึงก็เป็นพ่อค้าขายของทีได้เงินเป็นล้าน จะเลี้ยงเพื่อนหน่อยไม่ได้รึไงวะ”

“กูนึกแล้ว~….”

สนิทกันดีแฮะ ผมกับเพื่อน ๆ คงไม่กล้าคุยกันแบบนี้แน่

“ยังไงเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ มีธุระต่อ” นพลุกจากเก้าอี้จะเดินออกประตูแต่ยังไม่ทันได้เดินก็ร้องดัง

“พี่คม!!!!”

คุณคมสันหัวเราะแหะ ๆ แล้วดันตัวนพออกจากห้อง

“เมื่อไหร่มึงจะเลิกจับก้นชาวบ้านวะ?”

“งานอดิเรกกูน่า”

“ระวังเหอะ หมอบ้าแบบนี้คนไข้จะหนีหมด”

“กูไม่ได้ไปจับก้นคนไข้นี่หว่า กูแค่จับก้นคนสนิทเท่านั้นเอง น่า~ มึงไปรอข้างนอกไปเดี๋ยวกูก็ออกเวรแล้ว” คุณคมสันดันตัวเราสองคนให้ลุกจากที่เดินไปหน้าประตู

เพี้ย!!~ เสียงอะไร!? เสียงอย่างกับใครโดนตี

ผมหันไปมองด้านหลังก็เห็นคุณคมสันยืนยิ้มแหะ ๆ เอามือซ้ายถูหลังมืออีกข้างที่แดงเถือกไปมา เงยหน้ามองหมอนั่นก็ทำหน้าดุเหมือนกับจะฆ่าเพื่อนซะอย่างนั้นล่ะ

“เราไปรอข้างนอกกันดีกว่า…” อยู่ ๆ หมอนั่นก็ลากผมออกจากห้องเฉยเลย อะไรกันน่ะ?…. สองคนนี่ทำอะไรกัน? ผมจะได้รู้มั้ยเนี่ย?……

---

 :m9: :m9: :m9:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 08-07-2007 19:09:34

 :o8:
อยากบอกว่า นี่เอานิสัยคนใกล้ตัวมาป่ะคับ
แอบเป็นนิหน่อยเหมือนกัน
ไร :o
ม่ายๆ โผมม่ายด้ายต้างจาย
  :haun5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 08-07-2007 19:55:46

 o3 o3  ถ้าไปจับโดนก้นคุณธรจริงๆ  คุณยะต้องทุบมือด้วยฆ้อนแหงมๆ  แล้วคุณหมอต้องไปทายาที่มืออีกหลายวันแน่เลย   :haun5: :haun5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 09-07-2007 00:03:33

หวานกันเจง
  :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 09-07-2007 00:21:03

หมอมือไวอย่างงี้อยากเจอบ้างจัง  :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 09-07-2007 01:11:55

อยากรู้อ่ะคับ ว่าเกิดไรขึ้น

มาต่อเร็วๆนะคับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 09-07-2007 22:15:28

 :impress: :impress: :impress:

อะครับชอบมากเลยชอบนิสัยคุณยะอะนะ

แต่คุณคม นิสัยเจ้าชู้ป่าวครับ น่าจะใช่นะ

ติดตามต่อไปครับผม สนุกมากเลย

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 09-07-2007 22:16:29

มาต่อได้แล้วคร้าบ รอมาทั้งวันแล้วว  :undecided:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 09-07-2007 22:31:19

มารอเป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 10-07-2007 00:08:46

มีหวงกันด้วย แล้วว่าไม่คิดไร
 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 10-07-2007 13:01:50

 :impress: :impress: :impress:

มารอครับผม ชอบมากเลย อยากอ่านแล้วอะครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 10-07-2007 20:08:48

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 10-07-2007 20:29:39

มารออ่านตอนต่อไป  :m1:  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 10-07-2007 21:36:06

รออ่านด้วยคน  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 10-07-2007 22:32:41

 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

เอาอีกแล้ว
อยากจะบร้า เน็ตเน่าอีกแล้ว
ลงเสร็จ จัดหน้าเสร็จ กดโพสปุ๊บ error ซะงั้น
กำ o12 o12

---

หัวใจขายแพงๆ 8 โดย mam


กว่าจะกลับมาบ้านก็ดึกมากแล้ว การไปกินอาหารด้วยกันมื้อนี้ทำให้ผมได้รู้อะไรหลาย ๆ อย่าง เช่น ได้รู้ว่านพเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับคุณคมสันและหมอนั่น ถึงจะเรียนคนละคณะแต่ว่าก็รู้จักและสนิทกันเหมือนเรียนด้วยกัน

ได้รู้ว่าหมอนั่นเรียนบริหารธุรกิจและคุณคมสันเรียนอายุรแพทย์ นพอายุน้อยกว่าผม 2 ปีเรียนแพทย์การพยาบาลกำลังเป็นบุรุษพยาบาลที่โรงพยาบาลเดียวกับคุณคมสัน ผมเชื่อว่าถ้าใครไม่รู้เรื่องนี้แล้วเห็นทั้งสามคนอยู่ด้วยกันแบบผมละก็จะต้องคิดว่าคนพวกนี้เป็นพี่น้องกันแน่ ๆ


ที่จริงผมก็รู้สึกอิจฉาพวกเขานิด ๆ เหมือนกันนะ สนิทกัน ไว้ใจกันถึงขนาดพูดออกมาตรงแบบที่คนมีมารยาทต่อกันจะไม่พูดได้เท่านี้ ถึงผมจะมีเพื่อนมากแค่ไหนแต่ที่สนิทพอจะไว้กันได้แทบจะไม่มี เห็นพวกเขาแบบนี้แล้วก็อยากจะมีเพื่อนสนิทแบบนี้ซักคน

“ธร คุณจะไปไหน?”

“ไปไหน? ก็ไปนอนน่ะสิ?” ทำไมล่ะ?

“คุณลืมอะไรไปรึเปล่า?”

 :confuse:ลืม? ลืมอะไร?…. เอ…ไม่มีนี่นา ลืมอะไร?…..

หมอนั่นเดินมาดึงมือผม “วันนี้พ่อมาค้างที่บ้าน คุณต้องนอนห้องผม อย่าลืมสิ”

เป็นสิ่งที่ผมอยากลืมที่สุดเลยล่ะ….

“งั้นเดี๋ยวผมไปเอาที่นอนพับก่อน แล้วเดี๋ยวจะตามไป”

“เอามาทำไม?”

อ้าว!~ ที่นอนเขาเอาไว้ไหว้กันล่ะมั้ง

“ก็เอาไปนอนน่ะสิ คุณจะได้นอนบนเตียง ผมก็จะนอนข้างล่าง”

“นอนทำไมข้างล่าง นอนข้างบนด้วยกันก็ได้”

อ้าว~ ทำไมพูดบ้า ๆ แบบนี้ล่ะ

“นี่คุณ!~…. อ๊ะ!!!” ผมยังพูดไม่ทันจบหมอนั่นก็ลากผมเดินเข้าห้องมาแล้ว

“ทีเมื่อคืนก่อนโน้นยังนอนได้เลย”

“ก็นอนได้ แต่มันไม่ถนัด…”

“งั้นคุณนอนเต็มเตียงเลยก็ได้ ผมนอนตะแคงเอา”

ผมว่าหมอนี่เป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่องที่สุดที่ผมเคยรู้จักมาเลย

“ก็เตียงของคุณคุณก็นอนไปสิ ผมจะนอนข้างล่าง”

“ไม่ล่ะ ผมอยากนอนแบบเดิม คุณจะไปอาบน้ำใช่มั้ย? ไปอาบสิเดี๋ยวจะได้มานอน”

หมอนี่จิตไม่ปกติรึเปล่าเนี่ย คนอะไรชอบนอนลำบาก ๆ เฮ่อ~…. จะว่าไปผมก็รู้สึกไว้ใจเขามากกว่าเดิม เพราะถ้าผมไม่โวยวายเขาก็จะนอนนิ่ง ๆ ไม่ล่วงเกินอะไรผม แต่ผมก็ยังเกรงใจอยู่ดีนั่นล่ะ เขาจะต้องตื่นไปทำงานตอนเช้าแต่ตอนกลางคืนกลับต้องมานอนเกร็งตัวไม่ให้ตกเตียงเพราะจะให้ผมนอนสบาย ๆ เนี่ยนะ



“คุณยะ!!”

“อะไร?”

“คุณนอนเฉย ๆ สิ!”

“คุณนั่นแหล่ะที่ต้องนอนเฉย ๆ”

“คุณก็ปล่อยผมสิ จะมากอดทำไมเล่า!~”

ชมได้ไม่ทันไรเอาอีกแล้ว

“กอดนิดกอดหน่อยไม่เสียหายหรอกน่า ผมยังไม่ได้ปล้ำคุณซะหน่อย”

“ก็ลองสิ จะตีให้หัวแตกคุณสันไม่รับเย็บแน่” ผมถือกรอบรูปเตรียมฟาดหัวคนบ้าหื่นกามเต็มที่

“กลัวแล้วครับกลัวแล้ว วางกรอบรูปแล้วนอนซะก่อนที่ผมจะยอมหัวแตก”

เนี่ยนะกลัว!? เฮ่อ~ ดูท่าแล้วกว่างานจะสำเร็จผมคงจะต้องตีหัวคนจ้างแตกซะก่อนไม่วันใดก็วันหนึ่ง

อยู่ ๆ มือถือของหมอนั่นก็ดังขึ้นมา เจ้าของมือถือทำท่ากระฟัดกระเฟียด ก็คงโมโหอยู่หรอก เกือบจะตี 1 แล้วยังโทรเข้ามาอีก

“มีอะไรอีกวะไอ้สัน กูจะนอน!~”

จะโมโหไปทำไม… ยังไงก็รับสายอยู่ดีนั่นล่ะ

“รู้… มีแต่มึงนั่นแหล่ะที่โง่อยู่คนเดียว”

เอ้า!~ ไปด่าเขาอีก

“มึงก็ตามหาเข้าเด่ะ ทะเลาะกันสองคนเสือกให้กูเข้าไปยุ่งด้วยได้ไงวะ”

ทะเลาะกัน? แล้วหมอนั่นก็วางสาย

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไอ้สันทะเลาะกับนพ แล้วนพหนีไป….” ตอบผมแต่มือยังกดโทรศัพท์อยู่ยิก ๆ

“………..” ดูเหมือนจะไม่มีคนรับสาย

“ไม่มีคนรับสายเหรอ?”

“สงสัยยังไม่ถึงบ้าน”

พอวางสายก็มีเสียงเรียกเข้ามาทันที

“ครับ… นพเหรอ? ตอนนี้อยู่ไหน?”

โชคดีที่โทรเข้ามา ไม่อย่างนั้นคงจะวุ่นหาตัวกันทั้งคืนแน่

“กำลังมาเหรอ? อืม…ไม่เป็นไร ค้างบ้านพี่ก็ได้มีห้องเหลือตั้งเยอะแยะ พี่จะรอหน้าบ้านนะ….” แล้วก็วางสายไปอีก

“ไปเถอะ ไปรอนพกัน คืนนี้จะมาค้างด้วย รู้สึกจะกำลังเสียใจมาก”

ผมรีบลุกตามไปโดยไม่อิดออด ก็ผมเป็นห่วงเขาเหมือนกันนี่นา




เราลงมายืนรอนพที่หน้าบ้านได้ซักพักรถแท็กซี่ก็จอดหน้าบ้าน นพเดินลงมาด้วยใบหน้าที่ซีดจนผมตกใจ

“ขอโทษที่มารบกวนพี่ยะกับพี่ธรครับ”

ผมเดินเข้าไปจับมือนพไว้ มือนพเย็นเฉียบ “เข้าบ้านกันดีกว่า ยืนตรงนี้ยุงกินจนอิ่มแล้ว”

นพยิ้มเล็กน้อยกับคำพูดของผมแล้วก็เดินตามผมเข้าบ้าน

“ต้อย ผมขอน้ำเย็น ๆ ซักขันนึงได้มั้ย?”

ต้อยรีบกุลีกุจอไปหาน้ำมาให้เป็นการใหญ่

“เรื่องเป็นยังไงกันนพ?” หมอนั่นเดินมานั่งข้าง ๆ

“…..ผมไม่ดีเอง….”

“นพ…” ผมจับมือนพไว้ มือนั้นสั่น โธ่~ คงจะเสียใจมาก

“เรื่องแบบนี้ไม่มีใครดีหรือไม่ดีนะนพ”

ผมเพิ่งเคยเห็นหมอนั่นพูดดีก็วันนี้เอง

“….ผมไม่น่าไปวุ่นวายกับพี่คมเลย เรื่องหัวใจของพี่คมผมไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับพี่เขา…”

“มันว่าอะไรมา? นพ…”

คราวนี้นพเงยหน้าขึ้นมอง ในตาเขามีแต่น้ำใสคลอ

“พี่ยะ…พี่ธร…” อยู่ ๆ นพก็โผเข้ากอดคอผมกับหมอนั่นร้องไห้เสียงดัง



นพร้องไห้อยู่พักใหญ่ก็ค่อย ๆ เงียบ

“ดีขึ้นมั้ยนพ?”

นพพยักหน้าตอบผมแล้วก็ถอยกลับไปนั่งเรียบร้อย “ขอโทษที่ทำให้ตกใจกันครับ”

“ไม่เป็นไร ทีนี้เล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น เผื่อพี่จะช่วยได้” หมอนั่นลูบหัวนพ ผมก็จับมือนพไว้ตลอด

“…ตอนขากลับที่พี่ยะกับพี่ธรกลับมาก่อน ผมกับพี่คมก็ไปเจออ้อยกับพี่รุตเข้าพอดี พี่รุตเป็นหมอศัลยฯ ที่ย้ายมาใหม่น่ะครับ” นพหันมาอธิบายกับผม

“พี่รุตเขาก็พูดจาเยาะเย้ยพี่คม แล้วก็พาอ้อยเดินเข้าร้านไป ผมรู้ว่าพี่คมเสียใจก็พยายามจะปลอบ ผมคงวุ่นวายกับพี่คมเกินไปพี่คมก็เลยโกรธ…”

อย่างนี้มันพาลแล้วไม่ใช่โกรธ

“มันบ้าน่ะนพ นพอย่าไปถือสามันเลย”

ใช่เลยคุณยะ! เพื่อนคุณน่ะบ้าแล้ว

“ผมไม่น่าเลย… ไม่น่าไปบอกว่ารักพี่เขาเลย เขาคงจะเกลียดผมแน่ ๆ แล้ว”

“ไม่หรอกนพ เชื่อพี่เถอะว่าคุณสันจะไม่เกลียดนพแน่ ๆ เอาไว้พรุ่งนี้นพไปทำงานแล้วก็ไปคุยกับคุณสันใหม่ดีมั้ย?“

“ผมคงจะเข้าหน้าพี่คมไม่ติดแล้วล่ะครับพี่ธร พรุ่งนี้ผมจะไปลาออกที่โรงพยาบาล…”

“นพ!!~”

“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ธร จบพยาบาลมาที่โรงพยาบาลไหนก็รับ แต่ถ้าจบแพทย์คงยุ่งหน่อยเพราะแต่ละโรงพยาบาลต้องการหมอไม่มาก ถ้าหาใหม่ไม่ได้จริง ๆ ไปเป็นพยาบาลตามอนามัยที่ต่างจังหวัดก็ได้”

ผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลย…. คบกันมาขนาดนี้ สนิทกันมาขนาดนี้ แต่กลับต้องแตกแยกกันไปเพียงเพราะความเป็นห่วงและความรักเท่านั้นน่ะเหรอ

“พี่ว่าคืนนี้นพนอนทำใจให้สบาย ๆ ซักคืนดีมั้ย? พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”

นพพยักหน้าตอบผม ผมพานพไปนอนที่ห้องผมข้าง ๆ ห้องหมอนั่น

“พี่ธรกับพี่ยะไปนอนเถอะครับ ผมไม่เป็นไร”

นพเดินเข้าห้องไป เรากลับมาที่ห้องนายยะแล้วปิดประตู



“คุณยะ….”

“หือ?”

“ผมเป็นห่วงจังเลย”

หมอนั่นตบบ่าผมเบา ๆ “เรื่องของเขาสองคนเราเข้าไปยุ่งด้วยไม่ได้หรอก”

“แต่นพเสียใจมากนะ เราน่าจะมีอะไรที่พอจะช่วยเขาได้บ้าง”

“ผมว่าผมควรจะโทรไปบอกเจ้าสันมันนะ”

“ผมว่าไม่”

หมอนั่นหันมามองผมงง ๆ “ทำไมล่ะ?”

“ทำให้คนอื่นเสียใจขนาดนี้ก็ควรจะได้รับผลกรรมซะบ้าง”

หมอนั่นได้ฟังก็หัวเราะ “จริงของคุณ น่าจะได้รับกรรมซะบ้าง เอาเป็นว่าผมจะไม่โทรไปบอกมัน แต่…พรุ่งนี้ผมอยากให้คุณพานพไปเที่ยว”

“ไปเที่ยว… ไปเที่ยวเนี่ยนะ!?”

หมอนี่คิดอะไรของเขาน่ะ

“ก็แค่ให้เขาสบายใจขึ้นเท่านั้น ผมคิดว่าคุณคงจะทำได้”

“ไอ้ทำน่ะทำได้ แต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะยอมไปกับผมรึเปล่า”

“ไม่เป็นไร ผมพูดได้”

หมอนั่นทำหน้าตามั่นใจมาก เรียนจบการพูดมารึไงถึงได้มั่นใจขนาดนั้น

“นอนเถอะ”

แล้วผมก็ต้องกลับมานอนเตียงเดียวกับหมอนี่อีก เมื่อไหร่เขาจะปล่อยให้ผมนอนที่เนี่ย…… :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

---

 :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-07-2007 22:46:07

คุณยะ เป็นคนดีน่ารักจัง    :m3:  :m3:
ธรก็น่ารัก จาพานพไปเที่ยวไหนเนี่ย

รออ่านต่อน้า Krappom  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 10-07-2007 22:54:55

ไม่ปล่อยหรอก  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 10-07-2007 23:50:30

หนุกหนาน
 :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 11-07-2007 01:07:07

ชอบจริงๆเล้ย
กอดกันๆๆ
 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 11-07-2007 01:08:59

มาอ่านแล้วคับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 11-07-2007 01:20:01

 :impress: :impress: :impress:

แล้วเมื่อไรคุณยะ จะปล้ำพี่ ธร ซะที

อิอิ (แอบลามกนิดๆๆ) คือแบบว่าอยากให้เป็นของกันและกันอะครับ

คุณยะ คืนนี้อย่าให้พลาดนะครับ เอาใจช่วยครับผม

คืนนี้พี่ธร เสร็จแน่เลยครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 11-07-2007 19:15:03

ชอบ ชอบ ชอบ  :give2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 11-07-2007 19:28:40

เมื่อไหร่จามากกว่ากอดนะ  :m11:  อุ้ยเราพูดอารายออกไป  :o8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 11-07-2007 19:33:46

หุหุ ลุ้นให้ลงเอยกันไวไว  :m4:  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 11-07-2007 20:13:14

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 11-07-2007 22:53:08

 :m9:
รอตอนต่อไปฮับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: prince_halation ที่ 12-07-2007 01:40:36

 :o8: น่ารักน่าอิจฉาเสียจริงนะ คู่ของคุณยะกับคุณธรเนี่ย  :o8:

เมื่อไรคุณธรจะตกเปนของคุณยะอะครับป๋อม ( อันนี้เอซแอบหื่นน่ะ   :interest:)

วันนี้เข้ามาอ่านทันแระครับ มารอป๋อมลงตอนต่อไปอยู่นะครับ


ป.ล.

ฝากความคิดถึง ถึงเจ้า คิเซกิ อุซางิด้วยนะครับ

ดูแลสุขภาพด้วยน๊า   :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 12-07-2007 01:41:56

 :impress: :impress: :impress:

มาดันครับผม ให้เจ้าของเรื่องเห็นใจ

จะได้เอามาลงให้อ่าน เยอะๆๆครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 12-07-2007 19:21:49

มารอ  :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 12-07-2007 19:38:05

 :impress: :impress: :impress:

ไหนครับผม มาต่อหรือยังครับ

ไหนครับ ไม่เห็นมี เห็นไหมครับ

มีคนมารออ่านอยู่ครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 12-07-2007 22:29:15

หัวใจขายแพงๆ 9 โดย mam


เช้านี้ผมเดินออกมาจากห้องเห็นนพนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่กับคุณลุง ดูท่าทางเขาดีขึ้นมากแล้วถึงจะไม่ยิ้มสดใสเหมือนเดิมก็เถอะ

“นพ วันนี้ไปร้านหนังสือกันมั้ย?” ผมเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ แล้วชวนทันที

“พี่ธรอยากได้หนังสืออะไรเหรอครับ?”

“ก็หาหนังสืออ่านเล่นน่ะ คุณล…เอ่อ…คุณพ่อไปด้วยกันมั้ยครับ?”

“ไม่ล่ะ ขี้เกียจเดิน แก่แล้วเดินมาก ๆ ปวดหลัง”

“….ผม….” ดูเหมือนนพจะยังลังเลอยู่

“ไปให้พี่หน่อยเถอะนพ ขืนปล่อยให้ไปคนเดียวทั้งวันคงไม่กลับ นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ในร้านนั่นล่ะ ไปช่วยลากกลับบ้านแทนพี่หน่อย”

อ้าว!!~ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ

“ครับ”

อยู่ ๆ ก็มีเสียงรถขับมาจอดหน้าบ้าน รู้สึกคนขับจะหัวเสียค่อนข้างมากเสียงจอดดังสนั่น เสียงจอดรถยังไม่เท่าเสียงเดินปึงปังขึ้นเรือนมา

“ไอ้ยะ!!! มึง……”

พูดได้เท่านั้นเพราะสายตาคนพูดค้างอยู่ที่คนข้าง ๆ ผมที่ยังคงก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ พอนพเงยหน้าขึ้นมองคุณคมสันก็ประชิดตัวแล้ว

“ขอโทษนะครับป๋า ขอโทษนะครับคุณธร” อยู่ ๆ คุณคมสันก็ลากตัวนพลงจากเรือนราวกับพายุ นพร้องเรียกยังไงก็ไม่ยอมหยุด

“เอ่อ…” ผมจะทำยังไงดีล่ะ เป็นห่วงจัง คุณคมสันคงไม่ทำอะไรรุนแรงนะ หมอนั่นตบบ่าผมเบา ๆ

“เรื่องของเขาสองคนให้เคลียร์กันเองดีกว่า เราอย่าไปยุ่งกับเขาเลย”

นั่นสินะ มันคงจะไม่ดีเท่าไหร่ถ้าผมจะเข้าไปวุ่นวายด้วย

“มันอะไรกันน่ะไอ้สองคนนี้?” ดูเหมือนคุณลุงจะยังงงอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น

“สองคนนี่มันทะเลาะกันน่ะพ่อ เดี๋ยวคงจะดีกันได้”

“เหรอ… อย่างนี้ธรก็ไม่มีเพื่อนไปซื้อหนังสือเลยน่ะสิ”

ว่าแล้วก็นึกขึ้นได้ ไอ้หมอนี่มันว่าผมเข้าร้านหนังสือไม่ยอมออก “เมื่อกี้คุณว่าจะให้นพไปช่วยลากใครกลับบ้านนะ?”

หมอนั่นปากบิดเลยครับ จะอะไรผมหยิกสีข้างเข้าน่ะสิ หนอย…มาว่าผมนั่ง ๆ นอน ๆ ในร้านหนังสือ

“โอย~….. โธ่~ ผมล้อเล่นหรอก เผื่อว่านพจะไปกับคุณไง อูย~”

ผมบิดซะอีกทีจนเจ้าตัวร้องจ๊ากนั่นล่ะถึงจะปล่อย

“ทีหลังอย่ามาว่าผมอีกนะ”

ผมขยับกลับไปนั่งข้าง ๆ คุณลุง “คุณพ่อทานอะไรรึยังครับ?”

“เมื่อกี้เจ้าป๋องมันเอาเต้าฮวยมาให้ถ้วยนึง”

พูดยังไม่ทันขาดคำป๋องก็ยกถาดเต้าฮวยมาอีก 2 ถ้วย

“คุณยะ คุณธรทานเต้าฮวยก่อนสิครับ เพิ่งทำยังร้อนอยู่เลย”

กลิ่นน้ำขิงหอมดีจัง ตั้งแต่ออกจากวังมาผมยังไม่เคยกินอีกเลย หมอนั่นนั่งลงข้าง ๆ ผมแล้วรีบจัดการเต้าฮวยกับปาท่องโก๋จนหมดถ้วย คนอะไรกินเร็วจริง ๆ ผมเพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำเอง

“เดี๋ยวผมจะรีบไปทำงาน ถ้างานยังไม่เสร็จก็คงต้องอยู่ทำต่อ อาจจะกลับมืดไม่ต้องรอกินข้าวนะ”

ใครจะรอ ขืนรอก็หิวตาย เฮ้ย!! อยู่ ๆ ไอ้บ้านั่นก็ชะโงกหน้ามาหอมแก้มผมแล้วรีบลงเรือนไป นี่ถ้าผมเร็วกว่านี้อีกนิดคงจะได้สาดเต้าฮวยใส่คนบ้านี่แล้ว

“นอนก็นอนห้องเดียวกันแล้วยังจะมาอายกับเรื่องแค่นี้อีก” คุณลุงพูดแล้วก็พับหนังสือพิมพ์เก็บแล้วเดินกลับห้องไป

เฮ่อ~… ผมล่ะอยากเอาหัวโขกโต๊ะตาย นึกแล้วก็แค้นไอ้บ้านี่ คนอยู่กันเต็มเรือนแถมยังต่อหน้าคุณลุงอีก โธ่~



ผมหันไปมองรอบ ๆ กลุ่มคนรับใช้มุงเริ่มสลายตัวเหลือแต่ต้อยที่ยังนั่งหัวเราะคิกคักกับต้องที่จัดการตัดแต่งต้นมะลิหน้าห้องผมอยู่

ผมเพิ่งจะสังเกตว่าต้นมะลิต้นนั่นโตเร็วมาก แถมยอดที่แตกออกมาใหม่ก็เป็นดอกเลยไม่ใช่ยอดอ่อน ต้องดูแลได้อย่างดีเลยทีเดียว

“แตกดอกเยอะเหรอ?” ผมไปยืนข้างหลังต้อง

“..ครับ..” ต้องตอบอ้อมแอ้ม ผมสังเกตเห็นหูแดง ๆ …คงจะเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้ อย่าว่าแต่ต้องอายเลย ผมยิ่งอายหนักกว่าต้องอีก
 
“วันนี้ว่างมั้ย?”

“ว่างครับ คุณธรจะใช้อะไรผมบอกได้เลยครับ”

ผมจะใช้งานนี่มันน่ากระตือรือร้นตรงไหนเนี่ย

“ไม่มีอะไรหรอก ผมอยากไปหาหนังสืออ่านเล่นน่ะ แต่ไม่อยากขับรถ”

ครับ… ผมขับรถเป็นแต่ขับไม่แข็ง กลัวจะไปชนท้ายรถคนอื่นเขาเข้า

“ได้ครับคุณธร”



หนังสือแต่ละเล่มย่อมมีคุณค่าในตัวของมันเอง แล้วแต่ว่าคนอ่านจะรับรู้ถึงคุณค่าของมันแค่ไหน ผมเองก็ไม่ใช่คนที่รู้คุณค่าของหนังสือได้ดีนักแต่ผมมีความสุขที่ได้อ่านได้รับรู้ถึงสิ่งที่คนเขียนต้องการจะสื่อออกมา ไม่ว่าจะเป็นงานเขียนหรือวรรณกรรมมันสามารถบ่งบอกถึงความเป็นจริงของสังคมมนุษย์ นักเขียนบางคนถ่ายทอดได้ไม่ดีนักแต่บางคนก็ถ่ายทอดออกมาได้อย่างลึกซึ้งเลยทีเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างที่กล่าวมานั่นน่ะรวมอยู่ในหนังสือที่ผมชอบ

ผมเลือกหนังสือได้หลายเล่มแล้ว ต้องเองก็คอยจะแย่งหนังสือที่ผมเลือกไปถือเองซะหมดทั้ง ๆ ที่ตอนแรกชวนให้เข้าร้านมาด้วยกันก็ไม่อยากจะมาต้องเรียกให้มาช่วยถือหนังสือนั่นล่ะถึงจะยอม

หลังจากได้หนังสือมาถุงใหญ่ผมก็ชวนต้องลงไปเดินที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ผมอยากจะได้ขนมขบเคี้ยวไปฝากต้อยซะหน่อย วันนี้มาไม่ได้ชวนคงจะงอนแย่แล้วแต่ถ้าชวนมาแล้วใครจะอยู่รับใช้คุณลุงล่ะ

“มีอะไรเหรอต้อง?” ผมเห็นเขามองไปทางด้านที่ขายของแช่เย็นนานแล้ว

“ไม่มีอะไรครับ”

ไม่มีได้ยังไงก็เห็นมองนานแล้ว ผมลองเดินไปดูใกล้ ๆ ถึงได้เข้าใจ เขาติดป้ายลดราคาไอศครีมนี่เอง คงจะคิดถึงน้องเพราะรู้สึกว่าต้อยจะชอบมากอยู่เหมือนกัน ผมเดินไปหยิบมา 2-3 กล่อง

“คุณธร!!~”

“เอาไปฝากต้อยซักหน่อยก็ดี เห็นว่าชอบ”

“แต่….”

คงจะเกรงใจ “ไม่เป็นไรหรอก ผมก็อยากกินอยู่เหมือนกัน”



พอได้ขนมกับไอศครีมเรียบร้อยแล้วเราก็กลับบ้านอย่างรวดเร็วด้วยเพราะกลัวไอศครีมจะละลาย กลับไปถึงบ้านป๋องก็มารับไปจัดการตักใส่ถ้วยให้เรียบร้อยแถมยังแต่งหน้าตาไอศครีมซะจนสวย

“มันไม่ดูเป็นอาหารภัตตาคารไปหน่อยเหรอป๋อง?”

“ไม่หรอกครับคุณธร แต่งนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วดูน่ากินมากกว่าเดิมอีกนะครับ”

มันก็ใช่หรอก แต่ผมคิดว่าผมไม่กล้ากินมันน่ะสิ เสียดาย… แต่งซะออกจะสวย ไอศครีมตักเป็นก้อนราดด้วยช็อกโกแล็ตกับเวเฟอร์ที่เรียงเป็นแถวราดครีมสีคาราเมล ผมคิดว่าถ้าผมซื้อขนมกลับบ้านบ่อย ๆ ผมคงจะต้องกลิ้งไปไหนมาไหนแทนการเดินแน่ ๆ

“ป๋อง…. ผมขอเป็นไอศครีมอย่างเดียวได้มั้ย? ผมไม่ค่อยชอบช็อกโกแล็ต”

ป๋องทำหน้าตื่น “คุณธรไม่ชอบช็อกโกแล็ตเหรอครับ แย่จริง ผมต้องขอโทษด้วย… เดี๋ยวผมจะทำมาให้ใหม่นะครับ…” ป๋องพูดรัวจนลิ้นแทบจะพันกัน

“ป๋อง!! ๆ ไม่ต้องจัดอะไรมากหรอกนะ เอาแค่ไอศครีมใส่ถ้วยมาก็พอแล้ว แล้วยังไงเดี๋ยวป๋องช่วยจัดสวย ๆ ไปเสิร์ฟให้คุณท่านในห้องอีกถ้วยนึงนะ”

ป๋องรับคำแล้ววิ่งไปจัดการทันที

“…จานนี้คุณธรไม่ทานเหรอคะ?”

“ไม่ล่ะ ผมไม่ชอบช็อกโกแล็ต แต่ถ้าต้อยไม่ถือว่าเป็นของเหลือผมต้อยเอาไปก็ได้”

ต้อยยิ้มกว้าง “ต้อยไม่ถือหรอกค่ะ ถึงจะเป็นข้าวที่คุณธรทานเหลือต้อยก็กินต่อได้”

อะไรจะขนาดนั้น… ต้อยรีบหยิบจานไอศครีมไปแต่ยังไม่ทันไรก็โดนพี่ชายแย่งไป

“อ๊า!~ พี่ต้องอ่ะ เอาของต้อยคืนมานะ!~”

“ก็ต้อยกินไปแล้วนี่ จานนี้ก็ของพี่สิ”

สองพี่น้องยื้อแย่งกันวิ่งลงเรือนไป เฮ่อ~ พี่น้องคู่นี้นี่…..



บางครั้งการที่เราอยู่ในที่ ๆ ที่ล้อมรอบด้วยธรรมชาติมันก็ทำให้เรารู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าดี แต่จะดีกว่านี้ถ้าผมได้นอนห้องตัวเอง…..

“ธร…คุณมานอนเถอะ ไปยืนชมต้นไม้อยู่แบบนั้นมันมีอะไรให้ดู” หมอนั่นตบที่ข้าง ๆ ตัวเรียกผมไปนอนอย่างกับจะให้อาหารหมาอย่างนั้นล่ะ

“มีเยอะแยะ คุณก็นอนไปสิผมยังไม่ง่วง”

ที่จริงก็ง่วงหรอกแต่ผมจะรอให้หมอนั่นหลับก่อน ผมเอาที่นอนพับมาซ่อนไว้ใต้เตียงพอหมอนั่นหลับผมจะได้เอาออกมานอนข้างล่าง อยู่ ๆ หมอนั่นก็ลุกขึ้นมายืนข้าง ๆ ผม

“ไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่ต้นไม้กับสวน”

ยุ่งจริงแฮะหมอนี่ เฮ้ย!!~ ไอ้บ้านั่น!! มันอุ้มผมขึ้นเตียง!!

“คุณยะ!! จะบ้าเหรอ! ทำอะไร!!? ปล่อยผมลงนะ”

หมอนั่นปล่อย แต่ปล่อยผมให้นอนบนเตียง

“เด็กดื้อไม่ยอมนอนต้องให้บังคับ”

“ผมนอนก็ได้ แต่ปล่อยก่อน!!”

“นอนก็ได้แล้วให้ปล่อยทำไมล่ะ?”

“ผมจะนอนข้างล่าง”

“ทำไม?” หมอนั่นทำหน้างง

จะมางงอะไรเล่า!! ผมรีบกระดกตัวขึ้นนั่ง

“ก็คุณต้องไปทำงานแต่เช้า นอนไม่ถนัดเดี๋ยวก็ไปหลับที่ทำงาน งานการไม่เป็นอันทำกันพอดี”

หมอนั่นหัวเราะแล้วกดผมลงไปนอนอีก “ไม่หลับหรอกน่า ได้นอนกอดคุณออกจะหลับสบาย”

“คุณยะ!! ไม่เอา!! ปล่อยผมก่อน!!”

“นี่คุณ!! ถ้าคุณไม่นอนนิ่ง ๆ ผมไม่รับรองนะว่าผมจะนอนเฉย ๆ ได้”

จะขู่หรือไม่ขู่ผมว่าผมควรจะกลัวไว้ก่อน อารมณ์คนบ้าเอาแน่เอานอนไม่ได้… หมอนั่นล้มตัวนอนข้าง ๆ เอามือท้าวหัวมองผม

“…ใช่~…ต้องอย่างนี้สิ~ ยิ่งคุณนอนดิ้นไปดิ้นมาเท่าไหร่คุณยิ่งทำให้ผมไม่อยากนอนเฉย ๆ รู้มั้ย?..” หมอนั่นเอามือลูบแก้มผมไปมาพูดเสียงเบา

ผมหันไปมองหน้าเป็นเชิงขู่แต่สิ่งที่ตอบกลับมาทำเอาผมอึ้ง สายตาอ่อนโยนที่มองผมมัน….. มันไม่ควรจะเป็นสายตาแบบนี้ สายตาแบบนี้มันไม่ใช่สายตาที่มองลูกจ้างหรือว่าสายตาที่มองเพื่อนเลยแม้แต่น้อย

ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองแน่ ๆ ที่หมอนั่นโน้มหน้าเข้ามาใกล้ผมและดูเหมือนจะยังไม่ยอมหยุดด้วย แต่นั่นไม่แปลกเท่าทำไมผมถึงไม่ขยับตัวหนี ทำไม? จะว่าขยับไม่ได้ก็ใช่ จะว่าไม่อยากขยับก็…….

---

 :m10: :m10: :m10: :m10:

มาลงให้แล้วนะจ๊ะ
พอดีคนโป๊ดเปื่อยเล็กน้อย  :freeze:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-07-2007 23:03:20

 :-[ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
 :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: prince_halation ที่ 12-07-2007 23:18:24

 :haun5: จัดการต่อเลยครับคุณยะ

แหม ๆ ๆ ๆ ธรก็ยอม ๆ ไปเห้ออออออ

จะได้เปนสามีภรรยาได้อย่างสมบูรณ์แบบไงครับ


อ้อ .... คนโป๊ดก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคับ

อย่าลืมทานยานะ เป็นห่วงคนโป๊ดครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 12-07-2007 23:36:33

 :impress: :impress: :impress:

..............................อะครับน่ารักซะ คุณยะจะทำไรก็รีบๆๆทำนะครับผม

เอาใจช่วยครับผมมมมมมมม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 12-07-2007 23:51:19

อิ่มใจ
 :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 13-07-2007 00:08:06

... ก็อารายยยย  :m3: :m3: :m3:



ปล. คนโพสหายเปื่อยเร็วๆ น๊าา :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 13-07-2007 06:47:57

หุหุ ต่อด่วนเลยนะคร้าบ  :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 13-07-2007 08:53:57

จะทำไรกันอ่ะ    ทำต่อไปนะครับ   :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:

 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 13-07-2007 12:54:18

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 13-07-2007 16:10:10

 o3 o3
สงสัยจามั่ยรอดแฮะคืนนี้
 :interest: :interest:
มาเป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 13-07-2007 22:23:22

หุหุ ลุ้น ๆ  :m10:  :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 13-07-2007 22:47:28

จะแอบเกิดไรขึ้นป่าวเนี่ย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 14-07-2007 01:06:31

ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองแน่ ๆ ที่หมอนั่นโน้มหน้าเข้ามาใกล้ผมและดูเหมือนจะยังไม่ยอมหยุดด้วย แต่นั่นไม่แปลกเท่าทำไมผมถึงไม่ขยับตัวหนี ทำไม? จะว่าขยับไม่ได้ก็ใช่ จะว่าไม่อยากขยับก็..........

---

หัวใจขายแพงๆ 10 โดย mam


โครม!!!

“โอ้ย!!~”

เสียงร้องดังลั่นหยุดหมอนั่นไว้ได้ ผมรีบดีดตัวออกมาให้ไกลแล้วเดินไปดูที่หน้าประตู เห็นต้องนั่งกุมเท้าอยู่กลางเรือนกับกระถางต้นมะลิ

“เป็นอะไรต้อง?”

“ขอโทษครับคุณธรคุณยะ ผมคิดอะไรเพลินไปหน่อยยกมะลิมาก็ลืมดูยกพื้นเลยเตะเข้าไป”

เฮ่อ~

“เป็นอะไรมากรึเปล่า?” ผมเดินเข้าไปดูต้องก็หัวเราะแหะ ๆ ถอยห่างออกไปนั่งหน้าแดง เป็นอะไร?

“ไปหาหมอมั้ย?”

หมอนั่นเดินเข้ามารวบปกเสื้อผม เฮ้ย!!! กระดุมหลุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่!!? ไอ้บ้าเอ้ย ไว้ใจไม่ได้เลย!

“ไม่เป็นไรครับ ขอโทษคุณยะกับคุณธรด้วยครับ” ต้องรีบไปยกกระถางมะลิลงเรือนไป

“อะไร? ทำไมมองหน้าผมอย่างนั้น?…”

“แล้วคุณมาปลดกระดุมเสื้อผมทำไม?”

“ก็….” หมอนั่นทำหน้าเขิน ไม่ต้องมาเขินเลย หนอย~

“เอาน่า ก็มือมันไปเอง ไปนอนเถอะไป ดึกแล้ว พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานแต่เช้า” อย่าหวังเลยว่าจะขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยอีก ไอ้บ้ากามนี่!~



เป็นเช้าที่ผมรู้สึกสดใสที่สุด หมอนั่นไปทำงาน คุณลุงกลับบ้านใหญ่ เฮ่อ~ สบายใจ

“ต้อย ๆ เอาเสื้อผ้าไปเก็บในห้องผม”

ต้อยถือเสื้อผ้าที่รีดเสร็จแล้วของผมเดินจะเข้าห้องหมอนั่น

“แต่…..”

“เอาไปไว้ในห้องผม”

“ค่ะ” ต้อยยอมเอาเสื้อผ้าไปเก็บในห้องตามคำสั่ง

พอต้อยออกจากห้องผมรีบเข้าไปแล้วปิดประตูทันที คิดว่าผมคงจะติดเป็นนิสัยแล้วกับเวลาจะบิดขี้เกียจสักทีต้องไม่ให้ใครเห็น หม่อมป้าท่านสอนไว้ผมก็ทำมาตลอดจนตอนนี้จะแก้ก็คงไม่หายแล้ว


ผมเดินกลับมานั่งที่กลางเรือน ไม่มีอะไรทำ…. ใช่~ ก็มันไม่มีอะไรทำ

“ต้อย ตามต้องให้ผมหน่อยสิ”

ต้อยรีบวิ่งไปตามขึ้นมารวดเร็วจนผมคิดว่าต้อยน่าจะเล่นสเก็ตนะ

“คุณธรมีอะไรเหรอครับ?”

“ผมอยากให้ต้องขับรถให้หน่อย”

“คุณธรจะไปไหนเหรอครับ?”

ผมไม่ตอบไป เดี๋ยวไปถึงเขาก็จะรู้เอง



เส้นทางที่คุ้นเคยแต่ผมกลับมองว่ามันห่างเหินกับผมเหลือเกิน นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่รู้สึกยินดีกับการ ‘กลับบ้าน’ คราวนี้จะบอกว่ายินดีก็คงไม่ถูกนักแต่ก็ยังดีกว่ากลับมาด้วยความเสียใจล่ะนะ

“บ้านใครครับคุณธร?” ต้องพยายามชะเง้อหน้าบ้าน

“บ้านผมเอง กดแตรสิ เดี๋ยวเขาจะมาเปิดประตูให้”

ต้องทำตามที่ผมสั่งตลอด พอประตูเปิดออกต้องก็ขับเข้าไปจอดอย่างรู้หน้าที่

“มาหาใครค……คุณธร!!!” จิต เด็กรับใช้ที่บ้านผมร้องเรียกชื่อผมยิ้มกว้าง

“เป็นยังไงจิต ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ”

“โธ่~ คุณธรก็ปากหวานเหมือนเดิมเลยค่ะ ดีใจจังที่คุณธรมา ถ้าป้ารีกับยัยหวารู้ว่าคุณธรมาคงจะกรี๊ดลั่นบ้านแน่เลยค่ะ”

“หวาน่ะผมรู้ แต่ป้ารีอย่าให้แกกรี๊ดเลย ผมไม่อยากพาแกไปส่งโรงพยาบาล”

“แหมคุณธรก็… มาค่ะ ไปดื่มน้ำก่อนเดี๋ยวจิตจะหาน้ำเย็น ๆ มาให้”

“ขอบใจ ไปต้อง เข้าไปข้างในกัน”

ต้องยังอึก ๆ อัก ๆ จนผมต้องลากเข้าไปในบ้าน

“ป้า ๆ คุณธรมา….” จิตตะโกนซะลั่นบ้าน

“คุณธร~…” ป้ารีวิ่งเข้ามากอดผม

“คิดถึงป้ารีจังครับ”

“โธ่~ ทูนหัวของป้า ป้าก็คิดถึงคุณธรค่ะ” ป้ารียังลูบหน้าลูบตาผมไม่เลิก ก็แกเป็นคนเลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก ๆ ผมเข้าไปอยู่ในวังหม่อมป้าแกก็ขอตามเข้าไปด้วย

แล้วก็เป็นไปตามคาด หวาหรือยี่หวาน้องสาวของจิตพอเห็นผมเข้าก็กรี๊ดลั่นบ้าน

“กรี๊ด!!~ คุณธร หนูคิดถึงคุณธรจังเลยค่ะ!!!”

“เบาหน่อยหวา ผมหูอื้อไปหมดแล้ว”

ต้องมองเรา 4 คนแสดงความคิดถึงกันอย่างงง ๆ

“…วันนี้ไม่อยู่เหรอครับป้า?”

“ไม่อยู่ค่ะ ออกไปข้างนอก”

แต่พูดยังไม่ทันขาดคำก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอด

“สงสัยจะบ้านแตกอีกแล้วล่ะครับป้ารี”

“วันนี้มีแขกมาเยี่ยมแต่วันเลย นึกว่าใคร ที่แท้ก็ลูกชายฉันนี่เอง”

“สวัสดีครับพ่อ”

พ่อเดินไปนั่งที่โซฟา ซึ่งผมก็ไปนั่งตาม

“นึกยังไงมานี่ได้ คงไม่ใช่โดนไอ้พ่อค้าเพชรนั่นเขี่ยทิ้งแล้วหรอกนะ”

นี่ล่ะ…. นี่ล่ะคำพูดของพ่อผม ต้องคงจะโมโห เขากำมือแน่น ผมได้แต่สบตาเขาบอกเขาว่า ไม่เป็นไร

“เขาให้อิสระผมทุกอย่าง มากกว่าที่เคยอยู่ที่นี่…”

“งั้นแล้วแกกลับมาทำไม!! กลับไปนอนกกไอ้พ่อค้าเพชรของแกไว้โน่น!! ไป๊!!!”

“ผมไปแน่ วันนี้ผมแค่มาเยี่ยมป้ารี จิต แล้วก็หวาเท่านั้น”
“อ๋อ~ นี่ถ้าไม่มียัยรีนี่แกจะไม่โผล่หัวกลับมาบ้านสินะ!!”

ถ้าเป็นคุณคุณจะอยากกลับมาบ้านที่ไม่ใช่บ้านมั้ย? ตั้งแต่แม่เสียไปพ่อก็อารมณ์ร้าย เล่นการพนัน เห็นแก่เงิน ทำได้แม้กระทั่งขายผมให้คนอื่น

“ผมขอตัวกลับก่อน สวัสดีครับพ่อ” ผมขอตัวแล้วรีบเดินออกมา

“ไสหัวไป แกอย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ ไปนอนกกผัวแกไว้โน่น ไป๊!!!~”



ผมไม่รู้ว่าผมตั้งสติเดินมาที่รถได้ยังไง คงจะเพราะผมได้ต้องนำทางให้ล่ะมั้ง

“คุณธรเป็นยังไงบ้างครับ?” ต้องถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรหรอกต้อง ขอโทษด้วยนะที่พามาเจออะไรแบบนี้”

“ไม่เป็นไรครับ”

ผมตบหลังมือต้องเบา ๆ ต้องหน้าแดง? เขามองมือผมนิ่ง

“อะไรต้อง?”

“เปล่าครับ” เขารีบชักมือกลับแล้วเดินไปเปิดประตูรถให้ผม ผมเข้าไปนั่งในรถแล้วต้องก็ออกรถทันที

“ไม่เป็นอะไรแน่นะ?”

“ไม่เป็นอะไรครับ”

อย่าว่าแต่หน้าแดงเลย หูเหอแดงไปหมด

“ต้อง! ต้องเขินผมเหรอ!!?” พอผมถามต้องยิ่งหน้าแดงหนักเข้าไปอีก

“คุณธรอย่าหัวเราะแบบนั้นสิครับ…”

“ขอโทษ แต่ผมไม่คิดว่าต้องจะเขินกับผู้ชายด้วยกันน่ะสิ”

น่ารักจริง ๆ เลยแฮะนายคนนี้ ใครได้ไปเป็นแฟนสงสัยจะปลื้ม ต้องยังทำหน้าบูดหูแดงหน้าแดงอยู่



เรากลับมาถึงบ้านต้อยก็รีบเข้ามาโวยวายใหญ่

“คุณธรไปไหนมาคะ? ไปเที่ยวไม่ยอมชวนหนูเลย”

“ขอโทษที แต่ผมไปทำธุระน่ะ ไม่ได้ไปเที่ยว”

ต้อยทำหน้างงได้วูบนึงก็โดนพี่ชายลากออกไป

“คุณธรขึ้นไปพักผ่อนเถอะครับ ผมว่าป๋องคงจะจัดของว่างไว้รอแย่แล้ว”

ผมเดินขึ้นบ้านมาก็เห็นป๋องยืนรออยู่พอดี

“คุณธรกลับมาแล้วเหรอครับ?…” น้ำเสียงเขายินดีอย่างเห็นได้ชัด ทำไมคนบ้านนี้ชอบให้ผมอยู่บ้านกันนักนะ

“ผมหิวจังเลยป๋อง ขออะไรเย็น ๆ กินหน่อยสิ”

ป๋องรีบวิ่งเข้าไปในครัวและกลับออกมาอย่างรวดเร็ว

“วันนี้ผมทำรวมมิตรไว้ครับ แต่พอดีคุณธรออกไปข้างนอกซะก่อนต้อยก็เลยมาจัดการไปแล้ว”

ฮ่ะๆๆ จริง ๆ เลยเด็กคนนี้ เห็นกินตั้งเยอะตั้งแยะไม่กลัวอ้วนเหมือนสาว ๆ คนอื่น ๆ เขาแฮะ



ผมนั่งมองท้องฟ้าคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปไม่ได้สนใจเวลาเท่าไหร่นัก มาได้ยินเสียงรถของหมอนั่นนั่นล่ะถึงได้รู้ว่าเย็นแล้ว กว่าหมอนั่นจะเดินขึ้นเรือนมาได้ก็ครู่ใหญ่ แวะชมนกชมไม้รึไง?

“ธร…”

“อะไร?…”

“….คุณ…”

“หือ?”

“คุณไปเยี่ยมบ้านมาเหรอ?…”

ต้องคงจะบอกสินะ

“ใช่”

“แล้วเป็นยังไงบ้าง?” หมอนั่นเข้ามานั่งข้าง ๆ ผม

“ผมคิดว่าคุณก็น่าจะรู้”

ผมเห็นหมอนั่นทำหน้าเศร้าขยับเข้ามากอดผมหลวม ๆ

“ที่จริงผมไม่อยากให้คุณไปเยี่ยมบ้าน แต่ผมก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม ผมไม่อยากให้คุณคิดมากผมรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับพ่อของคุณตั้งแต่ผมไปคุยกับท่านเรื่องคุณมาก่อนหน้านี้”

ผมกอดแขนหมอนั่นไว้ อารมณ์น้อยใจเสียใจเริ่มหวนกลับมาอีกครั้ง “คุณเป็นห่วงผมเหรอ?…”

“ห่วงสิ ผมไม่อยากให้คุณกลับไปเพราะกลัวคุณจะเสียใจ กลัวว่าคุณจะทำร้ายตัวเอง”

“ถ้าเป็นผมเมื่อก่อนก็อาจจะใช่…”

“เข็มแข็งไว้นะ ไม่ใช่เพื่อพ่อคุณ แต่เป็นเพื่อแม่คุณ เพื่อหม่อมป้าคุณ และเพื่อผม….”

“ผมจะเข้มแข็ง”

“ขอบคุณ”

ที่จริงเขาเป็นคนดีไม่น้อย ทำไมนะเขาจะต้องห่วงผมขนาดนี้ ผมก็แค่ทำงานให้เขาเท่านั้นเอง แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลาจะคิดเรื่องนี้ ผมต้องต่อสู้ ต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองในขณะนี้ และผมจะต้องชนะ ผมมั่นใจนะว่าผมจะชนะมันแน่ ๆ ผมมีแม่ มีหม่อมป้า และมีหมอนี่เป็นกำลังใจที่จะต่อสู้ ผมจะไม่แพ้มัน….

---

 :m8: :m8: :m8: :m8: :m8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 14-07-2007 01:53:46

กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

งอนคนโพสต์......................................................................ง

ไม่ยอมบอกเลยว่าเอานิยายเรื่องใหม่มาลง ปล่อยให้มาเห็นเอง............................ง

งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 14-07-2007 01:57:51

อ้างจาก: ก ร ะ ต๊ อ บ ™ ที่ 14-07-2007 01:53:46  

กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

งอนคนโพสต์......................................................................ง

ไม่ยอมบอกเลยว่าเอานิยายเรื่องใหม่มาลง ปล่อยให้มาเห็นเอง............................ง

งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

อ่ะนะ
ซะงั้นน่ะ o16


แต๊แน่ๆๆ
อย่างอนน้า โอ๋ๆ :จุ๊บๆ:


ปล. มีอีก 2 เรื่องนะจ๊ะกระต๊อบ เด๋วจะหาว่ามิบอกอีก  :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 14-07-2007 02:03:42

กินเงาะลอยแก้วรอ....

ปล. ทำเอง อร่อย.... อยากลองกินมะคับ....

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 14-07-2007 02:08:01

 :impress: :impress: :impress:

คนที่บ้านคุณยะนิสัยดีๆๆทั้งนั้นเลยนะครับ ไม่ว่าจะเป็น

ต้อง ต้อย ป๋อง นิสัยน่ารักกันจังนะครับ ชอบมากเลย

อยากให้มีบทกุ๊กกิ๊ก เพิ่มอะครับระหว่าง คุณยะกับ ธร อะครับ

จะน่ารักมากเลยครับผม จะติดตามต่อไปครับอ่านแล้วสนุกมากครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 14-07-2007 02:51:34

รู้สึกวันนั้นพี่แหม่มแอบมาขอตอนพิเศษของต๊อบไป...

ลืมทวงเลยว่าอยากอ่านคู่ของ เอ๋อเหรอ...

555

อ้าว ผิดเรื่องนี่นา....

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-07-2007 03:48:38

กำลังใจดีอย่างงี้น่าจามีรางวัลนะ  :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 14-07-2007 04:42:22

อ้างจาก: ก ร ะ ต๊ อ บ ™ ที่ 14-07-2007 02:51:34  

รู้สึกวันนั้นพี่แหม่มแอบมาขอตอนพิเศษของต๊อบไป...

ลืมทวงเลยว่าอยากอ่านคู่ของ เอ๋อเหรอ...

555

อ้าว ผิดเรื่องนี่นา....

เห็นพี่แหม่มบอกว่าคู่ของน้องเอ๋อกะกิตยังแต่ไม่จบเลยอ่ะ
ไม่รู้จะอีกนานป่าว
เพราะหลายเรื่องเหมือนกันที่ยังไม่จบ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 14-07-2007 10:13:28

สู้เค้าน๊าาาา  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 14-07-2007 11:35:43

อ้างจาก: ก ร ะ ต๊ อ บ ™ ที่ 14-07-2007 02:03:42  

กินเงาะลอยแก้วรอ....

ปล. ทำเอง อร่อย.... อยากลองกินมะคับ....

กลัวท้องเสียหง่ะ น้องต็อบ

กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก

พี่ล้อเล่นค้าบบบบบบบบบบบ

 :m7: :m7: :m7:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: HydrA ที่ 14-07-2007 12:53:31

วางแผนมาตั้งแต่ต้นแน่ๆแต่เป็น
คู่ที่เหมาะสมกันจัง

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 14-07-2007 17:26:22

เย้ๆๆ มีเรื่องของกิตกะน้องเอ๋อด้วย  :impress2:
เอ๊ะ...มาดีใจผิดกระทู้ป่าว  :try2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 14-07-2007 17:31:17

รออ่านตอนต่อปายยยย  :m11:  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 14-07-2007 18:36:30

 :impress: :impress: :impress:

ช่วยมาต่อให้ทีครับ ชอบมากเลย

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 14-07-2007 18:53:35

ชอบขั้นสุดเลยเรื่องนี้  :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 14-07-2007 20:22:26

 :impress: :impress: :impress:
มาต่อไวๆๆนะคร้าบ
 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: prince_halation ที่ 14-07-2007 23:42:14

ธรมะเปงไรอยู่แล้วล่ะก็คุณยะเป็นกำลังใจให้ซะขนาดนี้

เห้อ.....เมื่อไรจะเจอผู้ชายแบบคุณยะซะทีนะ


ขอบคุณป๋อมแป๋มมาก ๆ ที่มาลงต่อให้อ่าน  

 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 15-07-2007 00:21:27

อ้างจาก: prince_halation ที่ 14-07-2007 23:42:14  

เห้อ.....เมื่อไรจะเจอผู้ชายแบบคุณยะซะทีนะ

ลองสะกิดถามหนุ่มที่นั่งข้างๆ ดูดิ่ ว่าเป็นอย่างคุณยะป่าว :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-07-2007 00:23:04

 :impress: :impress: :impress:

ยังมะมาต่อให้อีกเหรอครับรออยู่นะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 15-07-2007 00:55:42

อ้างจาก: deshiwa ที่ 15-07-2007 00:23:04  

:impress: :impress: :impress:

ยังมะมาต่อให้อีกเหรอครับรออยู่นะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

มาแล้วจ๊ะ
มาแล้วๆ
 :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-07-2007 01:05:23

อ้างจาก: krappom ที่ 15-07-2007 00:55:42  

อ้างจาก: deshiwa ที่ 15-07-2007 00:23:04  

:impress: :impress: :impress:

ยังมะมาต่อให้อีกเหรอครับรออยู่นะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

มาแล้วจ๊ะ
มาแล้วๆ
 :m13: :m13:


อะครับแล้วมีไหนอะครับหรือว่าเรียบเรียงอยู่

จะรอนะครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 15-07-2007 01:09:21

หัวใจขายแพงๆ 11 โดย mam



มนุษย์เรามีความคิดที่มากมายหลากหลายและสับสน คนนึงก็คิดไปได้หลายอย่าง บางคนก็ไม่คิดอะไรเลย แค่ความคิดเหล่านั้นทำไมมันถึงไม่เหมือนกันนะ เพราะอะไร?….


ความคิดไร้สาระของผมลอยวนเวียนอยู่ในหัวขณะที่ผมกำลังนั่งมองปลาทองในโหลแก้ว 2 ตัวว่ายไปมา

เมื่อวานหมอนั่นซื้อโหลกลมใบใหญ่มาแล้วก็จัดการจัดแต่งอย่างดีใส่น้ำซะสวยแถมยังสั่งให้ต้องไปซื้อปลาทองมาใส่ไว้ 2 ตัวอีก หมอนั่นไม่รู้สึกหรือไงนะว่าโหลมันแคบเจ้าปลาทองสองตัวนี่ต้องไม่ชอบแน่ ๆ

ที่บ้านผมก็เลี้ยงปลาเหมือนกันแต่อ่างปลาของผมใบใหญ่ชนิดที่ว่าคนลงไปนอนได้เลยทีเดียว ผมว่าพวกมันดูมีความสุขมากกว่าเจ้าปลาทองสองตัวนี้ซะอีก


เฮ่อ~  :เฮ้อ:ผมนั่งถอนหายใจรอบแล้วรอบเล่า

บ้านเงียบเหงา… เพราะโรงเรียนของต้อยกับป๋องเปิดเทอมแล้วที่บ้านนี้จึงเหลือคนอยู่อีกไม่กี่คน แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่เหลือถึงไม่ค่อยอยากเข้ามาใกล้ ๆ ผมนัก จะว่าพวกเขาไม่ชอบผมก็ไม่น่าจะใช่ เวลาผมขอให้เขาช่วยทำอะไรก็ดูเขาจะยินดีนี่นา หรือว่าหมอนั่นสั่งไว้อีกล่ะมั้ง? เฮ่อ~…  :เฮ้อ:


ผมหันมาใช้เวลาให้ผ่านไปกับหนังสือกองโต เป็นหนังสือที่หมอนั่น ‘ขน’ มาให้ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขานึกยังไงถึงได้แทบจะไปเหมาร้านหนังสือมาแบบนี้แต่มันก็ทำให้ผมเพลินดีเหมือนกัน

ผมเพลินซะจนไม่ได้มองท้องฟ้าเลยว่าตอนนี้มันได้เปลี่ยนจากสีฟ้าใสเป็นสีส้มไปแล้ว

“คุณธรคะ…. ขอโทษด้วยค่ะที่ต้อยกลับมาช้า พอดีต้อยโดนอาจารย์เรียกให้อยู่ซ้อมดนตรีไทยน่ะค่ะ” ต้อยรีบวิ่งขึ้นมาบนเรือนแล้วมานั่งเกาะขาผม

“เรียนดนตรีไทยเหรอ!.. ต้อยเรียนดนตรีไทยด้วยเหรอ!?”

ปกติผมเห็นแต่ว่าเด็กวัยรุ่นไม่ค่อยสนใจดนตรีไทยซักเท่าไหร่นี่นา

“ค่ะ ต้อยเรียนเมื่อตอนม. 2 แต่ตอนนี้ไม่ได้เรียน อาจารย์เห็นว่าต้อยเคยเรียนก็เลยจะให้ต้อยขึ้นเล่นกับเพื่อน ๆ วันสถาปนาโรงเรียนน่ะค่ะ”

“เหรอ… แล้วต้อยเล่นดนตรีอะไรล่ะ?”

“ต้อยเล่นจะเข้ค่ะ”

เก่งจังแฮะ

“เอาไว้ว่าง ๆ เล่นให้ผมฟังบ้างนะ”

ต้อยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

จะว่าไปผมก็รู้สึกดีนะที่เห็นว่าเด็กวัยรุ่นอย่างต้อยก็สนใจดนตรีไทยเหมือนกัน เดี๋ยวนี้เด็กวัยรุ่นน้อยคนที่จะสนใจดนตรีไทย จะไปชอบพวกวงดนตรีต่างชาติที่แต่งตัวแบบแปลก ๆ ชนิดแต่งเดินถนนไม่ได้ หรือว่าพวกที่ชอบร้องเพลงไปกลิ้งบนเวทีไปซะมากกว่า


อยู่ ๆ ก็มีเสียงรถขับเข้ามา เอ… นี่ยังไม่ใช่เวลาที่หมอนั่นจะกลับนี่นาแถมยังเป็นเสียงของรถสองคันซะด้วย ซักพักนึงหมอนั่นก็ขึ้นเรือนมาแต่นั่นไม่ทำให้ผมแปลกใจเท่ากับผู้หญิงที่เดินตามมาข้างหลังนี่สิ เธอหน้าตาสวยชนิดที่ว่าถ้าส่งไปประกวดนางงามก็คงได้ตำแหน่งมาแน่ ๆ เสียแต่ว่าหน้าดุไปหน่อย รูปร่างสูงเพรียวแต่งตัวทันสมัย ถ้าผมเดาไม่ผิดผู้หญิงคนนี้คงจะเป็น…..

“ธร…นี่คุณวิชุดา คุณวิชุดาครับ…นี่พสุธร ‘คนรัก’ ของผม”

ไอ้บ้านี่!!! ต่อหน้าคนอื่นยังมาหอมแก้มผมอีก!!

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เธอยื่นมือมาข้างหน้าผม

ปกติถ้าเป็นคนอื่นทั่วไปเค้าจะต้องโวยวายไม่ใช่เหรอ? ก็คู่หมั้นมาชอบกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้เธอควรจะต้องวีนโลกแตกไปแล้วนี่นา

“…ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ… เชิญนั่งก่อนสิครับ”

เธอก็นั่งลงตรงหน้าผม “…เอาล่ะคุณยะ…เป็นอันว่าฉันรู้จักคนรักของคุณแล้ว แล้วเรื่องของเราคุณจะเอายังไง?”

“ก็เป็นอย่างที่ผมบอกคุณนั่นล่ะว่าผมแต่งงานกับคุณไม่ได้ ผมมีคนรักของผมอยู่แล้ว”

“แล้วธุรกิจของฉันล่ะ? คุณกลับคำแบบนี้ธุรกิจของฉันที่ลงทุนไปแล้วจะเป็นยังไง แล้วผลประโยชน์ที่บริษัทของเราจะได้หลังจากการแต่งงานล่ะคุณจะรับผิดชอบยังไง?”

ธุรกิจ? นี่ผู้หญิงคนนี้เธอไม่เคยสนใจหัวใจของเธอเองเลยรึไง?

“ผมไม่ได้กลับคำนะคุณวิชุดา พ่อของผมกับพ่อของคุณตกลงกันเองโดยไม่ได้ถามความเห็นจากผมซักคำ ถ้าหากว่าเรื่องนี้เป็นธุรกิจผมจะเสียหายไปแค่ไหนคุณคงเข้าใจ” เสียงหมอนั่นเริ่มเข้มขึ้น คงชักจะเริ่มโมโห

“…….” เธอไม่ตอบอะไรเลยซักคำ คงจะเข้าใจล่ะมั้ง

“ยังไงก็ตาม ผมก็ยังคงขอยืนยันว่าผมไม่สามารถแต่งงานกับคุณได้ ถ้าคุณต้องการค่าเสียโอกาสละก็คุณก็กำหนดมาว่าคุณต้องการเท่าไหร่ ผมจะจ่ายให้…”

ชั่วแวบนึงผมคิดว่าหมอนี่ช่างเย็นชา แต่พอคิดอีกทีก็เข้าใจว่าทำไมหมอนี่ถึงไม่อยากแต่งงานกับเธอ ไม่มีใครหรอกที่อยากให้เงินเป็นสิ่งสำคัญกว่าครอบครัว

“มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิคุณยะ คุณรู้ใช่มั้ยว่าถ้าเรารวมบริษัทกันเงินนับแสนล้านที่จะหลั่งไหลเข้าบริษัท ไม่รวมถึงการตกลงด้านการลงทุนกับบริษัทอื่นที่จะตามมาอีก…”

“ผมถึงได้บอกให้คุณคิดค่าเสียโอกาสมายังไงล่ะ ถ้าผมต้องหมดตัวเพื่อให้ได้อยู่กับคนที่ผมรักผมก็ยอมหมดตัว”

คุณวิชุดาเงียบไป ผมดูไม่รู้เลยว่าเธอคิดยังไงเพราะเธอไม่แสดงสีหน้าอะไรเลย

“…ฉันจะยังไม่เอาคำตอบจากคุณตอนนี้ และหวังว่าคุณจะเก็บไปคิดใหม่อีกครั้ง…” เธอลุกขึ้นทำท่าทีเหมือนจะกลับ

“ไม่ว่าจะคิดอีกกี่สิบครั้งผมก็ยังยืนยันคำเดิม” คุณยะพูดโดยไม่มองเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

คุณวิชุดาเดินลงเรือนไป….


“คุณยะ….”

หมอนั่นยิ้มให้ผมบาง ๆ “คุณเข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าทำไม….”

“…แต่ถึงคุณจะดึงผมเข้ามาเป็นข้ออ้างก็เถอะ คุณคิดเหรอว่าเธอจะยอม”

“คุณไม่ใช่ข้ออ้าง”

ไม่ใช่…ข้ออ้าง… หมายความว่ายังไง?

“ช่างเถอะ… ว่าแต่คุณกินอะไรรึยัง?”

“คุณธรยังไม่ทานอะไรเลยครับ ผมยกมาให้ก็บอกว่าเดี๋ยวจนเย็นแล้วก็ยังไม่ยอมทาน” ป๋องรายงานเสร็จสรรพ

โธ่~ ก็หนังสือกำลังสนุกนี่นา…  :o11:

“งั้นเราออกไปหาอะไรกินกันข้างนอกดีกว่า เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” หมอนั่นไม่รอฟังคำตอบผมลากผมลงเรือนทันที เฮ่อ~…ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ



เวลาผ่านมาหลายวันนับจากวันนั้น ผมก็ไม่คิดหรอกนะว่าจะได้เจอคุณวิชุดาอีก ก็เพราะเวลานี้มันเป็นเวลาที่หมอนั่นไม่อยู่น่ะสิ

“สวัสดีคุณพสุธร พอจะมีเวลาว่างมั้ย? ฉันอยากจะคุยด้วยซักหน่อย”

“เชิญนั่งสิครับ”

เธอนั่งลงตรงหน้าผม รอให้ต้องเอาน้ำมาเสิร์ฟจนถอยไปไกลแล้วถึงได้พูดต่อ

“ฉันอยากจะคุยเรื่องของคุณกับคุณยะ”

“เรื่องของผม?” ผมว่าที่จริงเธอน่าจะไปคุยกับหมอนั่นมากกว่าผมนะ

“ฉันอยากให้คุณเลิกกับคุณยะ เพราะถึงคุณทั้งสองคนจะแต่งงานกันได้แต่ก็ไม่สามารถมีลูกด้วยกันได้อยู่ดี แล้วเรื่องระหว่างผู้ชายด้วยกันจะยั่งยืนไปซักแค่ไหนกัน แต่ฉัน…ฉันสามารถมีลูกให้เขาได้ ฉันกับเขาสามารถสร้างครอบครัวสร้างฐานะที่จะเป็นใหญ่ในธุรกิจได้….”

เธอเริ่มพูดอีกยืดยาว แต่สิ่งที่เธอพูดมันไม่มีสิ่งที่เรียกว่าความรักระหว่างคนสองคนเลย มีแต่ผลประโยชน์ทางธุรกิจ ยิ่งได้ฟังผมยิ่งรู้สึกโมโห ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณยะถึงไม่อยากแต่งงานกับเธอนักหนา

“คุณวิชุดา…” ผมแทรกขึ้นมาบ้าง ถ้ารอเธอหยุดพูดเองผมคงจะรอไม่ไหว

“ถ้าคุณคิดว่าคุณจะแต่งงานกับคุณยะเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจเท่านั้นล่ะก็ คุณมั่นใจได้เลยว่าคุณยะจะไม่เลือกคุณอย่างแน่นอน แล้วผมจะขอบอกอะไรบางอย่างให้นะคุณวิชุดาสิ่งที่ผมกับคุณยะมีให้กันคือความรัก ไม่ใช่แค่ความใคร่และผลประโยชน์ ผมไม่ใช่คุณที่หายใจเข้าออกเป็นตัวเงิน…”

“คุณแน่ใจเหรอว่าคุณไม่ได้หวังเงิน คนทุกคนทำสิ่งที่หวังผลประโยชน์กันทั้งนั้นล่ะไม่ว่าจะเงินหรืออนาคต…”

“เพราะคุณคิดอย่างนี้สินะคุณถึงได้เห็นว่าคนอื่นจะเป็นอย่างคุณ”

“…….”

“ใช่!~ ผมอยู่กับคุณยะเพราะหวังอนาคต แต่ผมหวังถึงอนาคตที่จะอยู่กับคนรักอย่างมีความสุขไม่ใช่อนาคตที่ร่ำรวยและสุขสบาย ต่อให้คุณยะเป็นขอทานผมก็สามารถรักเขาอยู่กับเขาไปจนแก่เฒ่าได้ คุณคิดแบบผมมั้ยล่ะ?…”

“……….”

“ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้คิดแบบนั้น ผมอยากให้คุณคิดถึงความรู้สึกและคุณค่าในตัวเองของคนอื่นบ้างนะ เงินไม่ใช่ของที่จะบันดาลได้ทุกสิ่งที่ต้องการ เงินไม่สามารถซื้อน้ำใจของคนบางคนได้และเงินก็ไม่สามารถซื้อความสุขของคนบางคนได้ แม้คนบางคนยอมให้คุณเหยียบหัวได้เพราะความยากจน แต่คนยากจนบางคนก็ถือศักดิ์ศรีไว้เหนือหัวไม่ยอมให้คุณเหยียบหัวได้หรอกนะ คุณพูดว่าคุณสามารถสร้างครอบครัวสร้างฐานะเพื่อเป็นใหญ่ทางธุรกิจได้ แต่คุณลืมไปรึเปล่า?…ลูกของคุณที่จะเกิดมา แกไม่ใช่บริษัท แกไม่ใช่หุ่นยนต์ที่คุณจะบังคับให้แกเดินไปไหนมาไหนหรือบังคับจิตใจแกได้ สิ่งที่เด็กต้องการจากครอบครัวคือความรัก แล้วคนที่เป็นแม่เห็นเงินเป็นใหญ่แบบคุณจะให้ความรักกับเด็กไร้เดียงสาที่จะเกิดมาได้ยังไง”

“ไม่ว่าคุณจะพูดได้สวยหรูยังไงก็เถอะคุณธร แต่ความเป็นจริงทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ต้องพึ่งเงินทองกันทั้งนั้น เมื่อถึงเวลาไม่มีกินไม่มีใช้ขึ้นมาฉันก็เห็นใครต่อใครพากันยอมทุกอย่างเพื่อเงินกันทั้งนั้น”

“กับคนอื่นผมไม่รู้แต่กับผมเงินมันก็แค่โลหะเท่านั้น ต่อให้ผมไม่มีมันติดตัวซักชิ้นเดียวผมก็อยู่ได้อย่างมีความสุขถ้าผมมีคนรักอยู่ใกล้ ๆ”

“ฉันจะคอยดู”

“แล้วคุณจะเห็น”

คุณวิชุดาลงเรือนไป เธอโกรธ ใช่!~ ผมรู้ว่าเธอโกรธผม และผมก็ต้องการให้เป็นแบบนั้น

ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เป็นแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงที่เห็นเงินยิ่งกว่าความสุขในชีวิต แค่ชีวิตตัวเองยังไม่พอยังคิดจะทำให้ชีวิตของลูกตัวเองต้องไร้ความสุขเหมือนตนอีก เธอคิดอย่างนี้ได้ยังไง? คนที่เลี้ยงดูเธอให้เติบโตขึ้นมานี่เลี้ยงเธอด้วยเงินทองหรือไงกัน ไม่เคยให้ความรักความอบอุ่นหรือแม้แต่ความสุขในชีวิตกับเธอเลยหรือยังไง?

 

วันนี้หมอนั่นกลับบ้านเร็วกว่าปกติ พอถามก็บอกว่าอยากกลับเร็วขึ้นมาซะเฉย ๆ อย่างนั้น พิลึกคน

“คุณยะครับวันนี้….” ต้องเตรียมเข้ามารายงาน

“ต้อง!…” พอผมดุต้องก็หยุดพูด

“มีอะไร?”

“ไม่มีอะไรหรอก”

“ต้อง พูดมา…” หมอนั่นไม่ยอมเชื่อจะเค้นเอาคำตอบจากต้องให้ได้

ต้องก็หันไปหันมาทำหน้าลำบากใจเพราะผมจ้องหน้าเขาอยู่

ผมแน่ใจว่าถ้าหมอนั่นรู้ว่าวันนี้คู่หมั้นของเขามาหาเรื่องผมถึงที่นี่เขาคงจะไม่ยอมให้เรื่องจบง่าย ๆ แน่ แล้วจะต่อความไปทำไม ทำให้เรื่องมันจบง่าย ๆ ซะไม่ดีกว่าเหรอ

“ต้อง…” หมอนั่นยังคงขู่

“…ขอโทษด้วยครับคุณธร… คุณยะครับ วันนี้คุณธรไม่ยอมฟังคำเตือนของคุณยะที่ไม่ให้ลงไปเดินเล่นในสวน วันนี้พอคุณธรลงไปเดินเล่นข้างล่างไอ้คนใช้บ้านข้าง ๆ มันมาปีนรั้วแซวกันใหญ่ คุณยะช่วยห้ามทีเถอะครับ”

อ้าว!~ ต้อง… ผมก็เข้าใจหรอกว่าเบี่ยงประเด็นแต่ทำไมหาเชือกมารัดคอผมแบบนี้ล่ะ  :try2:

“นี่คุณลงไปอีกแล้วเหรอ!? ผมว่าผมเคยห้ามคุณแล้วนะว่าไม่ให้ไปเดินแถวนั้น หมาข้างบ้านมันดุมันจะเห่าเอา”

เฮ่อ!~ ผมล่ะอยากกุมขมับซะจริง ๆ

ใช่ครับ!~ เด็กรับใช้บ้านข้าง ๆ ชอบมาปีนรั้วดูผมเวลาผมไปเดินดูต้นไม้ในสวน เจอทีไรก็ชวนคุยบ้างเอาขนมมาให้กินบ้าง ก็มีนิดหน่อยตามประสาเด็กผู้ชายกำลังคะนองที่แซวบ้างแต่ก็ไม่ได้ลามปามอะไรมากมาย แต่หมอนี่ก็ไม่ยอมให้ผมลงไปคุยกับพวกเขาอีกจนออกคำสั่งห้าม

“คุณยะ~… พวกเขาเป็นเด็กนะ”

“เป็นเด็กก็ห้าม!!”

ผมอยากให้ใครช่วยเอากระถางต้นไม้ตีหัวหมอนี่ที จะได้หายบ้า

“ถ้าผมรู้ว่าคุณลงไปเดินในสวนอีกผมจะให้ต้องรื้อสวนซะคุณจะได้ไม่ต้องลงไปเดินให้หมามันเห่า”

“คุณยะ!!!”

หมอนั่นลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ฟังอะไรอีก

“ต้อง!!” ผมหันไปเล่นงานตัวต้นเหตุ

“ถึงยังไงผมก็ไม่อยากให้คุณธรลงไปเดินจริง ๆ นี่ครับ เด็กพวกนั้นมันเอาเรื่องคุณธรไปคุยเล่นกันสนุกปาก พวกเราทุกคนรักคุณธรนะครับ เราไม่อยากให้คุณธรต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้านต่อไปอีก”

เขางัดไม้นี้ออกมาผมก็ไม่รู้จะว่ายังไงได้ ความหวังดีที่ได้รับด้วยความจริงใจเราจะปัดทิ้งได้ยังไง

“เอาเถอะ ผมจะไม่ลงไปอีกต้องจะได้ไม่ต้องรื้อสวน แล้วก็ขอบคุณมากที่ต้องไม่พูดเรื่องวันนี้ออกไป”

“ผมอยากจะบอกคุณยะครับ… ถ้าคุณธรไม่อยากให้บอกผมก็จะไม่บอก แต่ถ้าคราวหน้าเขามาหาเรื่องคุณธรแบบนี้อีกผมไม่ยอมอยู่เฉย ๆ แล้วนะครับ”

“ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไรหรอก เชื่อผมเถอะ ต้องไปทำงานต่อเถอะ”

“ครับ” ต้องลุกลงเรือนไป

ผมก็เข้าใจหรอกว่าต้องเป็นห่วงผม แต่ผมไม่อยากให้หมอนั่นรู้เรื่องนี้ ถ้ารู้หมอนั่นจะยิ่งเป็นห่วงหนักจนไม่ยอมไปทำงานทำการแน่ ๆ อีกอย่าง เรื่องน่าอายแบบนี้พูดไปได้ยังไง ผมก็อายเป็นเหมือนกันนะ……

---

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 15-07-2007 01:49:40

ธรปกป้องยะขนาดนี้ วี้ดดดดดวิ้วววววว  :m11:  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-07-2007 06:35:35

เริ่มรักกันแล้ววุ้ย   :m14:  :m14:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 15-07-2007 08:00:49

ตัวอิจฉาโผล่มาแว้วว  :onion_asleep:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 15-07-2007 08:55:14

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 15-07-2007 10:16:43

พึ่งได้เข้ามาอ่านสนุกดีครับรอตอนต่อไป :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 15-07-2007 10:52:58

อ้างจาก: krappom ที่ 15-07-2007 01:09:21  

“ใช่!~ ผมอยู่กับคุณยะเพราะหวังอนาคต แต่ผมหวังถึงอนาคตที่จะอยู่กับคนรักอย่างมีความสุขไม่ใช่อนาคตที่ร่ำรวยและสุขสบาย

---

 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nani ที่ 15-07-2007 11:04:29

เหอะ  ผู้หญิงแบบนี้ก็มี  --"-- o16

-  แต่เงินก็เป็นปัจจัยสำคัญจริงๆนั่นแหละ  แต่ถ้าไม่มีคนที่เรารักแล้วเงินจะมีความหมายอะไร  จริงมั้ย     :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 15-07-2007 12:06:25

เรื่องเริ่มเข้มข้น

ลุ้นต่อครับ

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 15-07-2007 12:21:45

สองคนจะเอาชนะ ค่านิยมพื้นฐานของสังคมได้อย่างไร

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-07-2007 16:13:12

 :impress: :impress: :impress:

เห็นทีความรักครั้งนี้จะไม่ราบรื่นซะแล้ว

มีตัวอิจฉาปัญญาดี โพล่มา แล้วนะ ระวังตัวด้วยละครับคุณ ธร

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ แล้วเมื่อไร.......จะตกเป็นของคุณยะ ละครับอิอิ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 15-07-2007 16:14:37

อืมม...ม
รอลุ้นต่อดีกว่า ม่ายพูดมาก :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 15-07-2007 16:24:44

รบกวนค้าบบบบ

จะเข้ - - - เครื่องดนตรีไทย ประเภทเครื่องดีด

จระเข้ - - - สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ

ตามนี้นะค้าบบบบ

ขอบคุณครับ

 :teach:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 15-07-2007 16:51:43

อ้างจาก: Junrai_Hyper ที่ 15-07-2007 16:24:44  

รบกวนค้าบบบบ

จะเข้ - - - เครื่องดนตรีไทย ประเภทเครื่องดีด

จระเข้ - - - สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ

ตามนี้นะค้าบบบบ

ขอบคุณครับ

 :teach:

แก้ไขเรียบร้อย

ขอบคุณก๊าบบบบ

 o1 o1 o1

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: NonG_MaN ที่ 15-07-2007 18:31:44

ชอบเรื่องนี้มากๆๆ เรยครับ สนุกดี

เรื่องชักเริ่มสนุกขึ้นแล้ววว  ฮิๆๆๆ :o9:

รีบมาต่อนะครับ เป็นกำลังใจให้คร้าบบบบบ  :m1:  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 15-07-2007 19:50:10

มารออย่างใจจดใจจ่อ  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 15-07-2007 21:12:16

หัวใจขายแพงๆ 12 โดย mam


ผมอยากจะรู้นะว่าพวกผู้หญิงเขาคิดอะไรกัน?

อยากมีหลักฐานมั่นคงให้ครอบครัวที่ไม่ได้รัก… ทำได้ด้วยหรือ?

หรือว่าเป็นเฉพาะผู้หญิงคนนี้?

ใช่!~ คุณสงสัยไม่ผิดหรอก วันนี้เธอก็มาอีก แต่วันนี้เธอมาไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มาขอกาแฟผมซักแก้วเท่านั้น เธอบอกว่าเธอไม่ได้นอนมา 2 คืนติดกันแล้วเพราะมัวแต่เร่งงานประมูลธุรกิจอะไรซักอย่างของเธอที่ผมฟังไม่รู้เรื่อง
 
“ผมว่าคุณน่าจะนอนพักผ่อนที่นี่ซะก่อน ร่างกายคุณอ่อนเพลียแบบนี้ขับรถจะอันตราย”

เธอจิบกาแฟอย่างสงบนิ่ง ผมจะไม่มีทางรู้ว่าเธอคิดอะไรหรือเธอรู้สึกยังไงเพราะเธอไม่แสดงออกถึงอารมณ์ผ่านทางสีหน้าเลยแม้แต่น้อย

“ไม่เป็นไร ขอบคุณ ฉันไม่อยากรบกวนคุณมาก วันนี้ฉันแค่มาขอกาแฟคุณซักแก้วจริง ๆ เดี๋ยวฉันก็จะกลับไปพักผ่อนที่บ้านต่อ”

“…….”

ผมนั่งมองเธอจิบกาแฟด้วยบรรยากาศที่เรียกได้ว่าอึดอัด ไม่มีการพูดคุย ไม่มีการมองหน้ามองตากัน เพียงแค่จิบกาแฟอย่างเดียว

“…เรื่องที่เราคุยกันคราวก่อน…”

เอาอีกแล้ว….

“ผมคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้ว…”

“ฉันอยากให้คุณลองคิดดูอีกที มันไม่ใช่แค่เรื่องของพวกคุณสองคนเท่านั้น มันรวมถึงอนาคตของฉันและของบริษัทฉันด้วย ฉันอาจจะไม่เข้าใจว่าใครจะต้องการอยู่กับใครแต่สิ่งที่ฉันเข้าใจคือธุรกิจของฉันเป็นเรื่องสำคัญกว่าความรัก…. ยังไงคุณลองช่วยคิดหาทางออกระหว่างเราทั้งสามให้ด้วยก็แล้วกัน เพราะถ้าให้ฉันคิดคุณก็คงไม่ยอมรับอีก” เธอพูดจบก็เตรียมตัวจะกลับ

“ผมคิดแล้ว…ว่าคุณควรจะนอนพักที่นี่ให้หายเพลียก่อนแล้วค่อยกลับ ฝืนขับรถต่อไปจะอันตราย”

“ฉันไม่เป็นอะไรจริง ๆ ขอบคุณ”

เธอเดินลงเรือนไป ผมรู้สึกไม่อยากให้เธอขับรถกลับบ้านเลยจริง ๆ แต่ผมก็ห้ามเธอไม่ได้ หวังว่าเธอจะกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย….



ความรู้สึกผมตอนนี้มันกระวนกระวายบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกเป็นห่วงคุณวิชุดาขนาดนี้

“ครับ…”

ผมโทรหาหมอนั่น ยังไงเขาก็เป็นคนเดียวที่พอจะพูดอะไรให้ผมสบายใจขึ้นบ้าง

“คุณยะ…”

“ว่าไง?”

“คุณโทรหาคุณวิชุดาให้ผมหน่อยสิ”

“โทรทำไม?” เสียงหมอนั่นถามเหมือนกับไม่แน่ใจผม

“คือเมื่อเช้าเธอแวะมาขอกาแฟผมดื่ม เธอบอกว่าเธอไม่ได้พักผ่อนมาสองวันแล้ว แถมยังไม่ยอมนอนพักจะขับรถกลับบ้านเลยอีก ผมเป็นห่วง….”

ผมได้ยินเสียงหมอนั่นถอนหายใจ “ตกลง เดี๋ยวผมจะโทรเช็คให้ว่าเธอถึงบ้านรึยัง”

ผมวางสายแล้วก็นั่งรอให้หมอนั่นโทรกลับมา ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงร้อนใจขนาดนี้ แต่มันรู้สึกเป็นห่วงจริง ๆ

“RRR” ไม่กี่นาทีหมอนั่นก็โทรกลับมา

“ว่าไงคุณยะ?”

“ธร เดี๋ยวคุณลงมารอผมที่หน้าบ้านนะผมจะไปรับเดี๋ยวนี้”

มารับ!!?

“เกิดอะไรขึ้น!!?”

“เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง” แล้วก็วางสายไป น้ำเสียงหมอนั่นร้อนรนมาก ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่

ผมรีบสั่งให้ต้องดูแลบ้านแทนแล้วลงมายืนรอที่หน้าบ้าน …เกิดอะไรขึ้น!?… มันมีอะไรเกิดขึ้น!!?…



ผมยืนรอหมอนั่นอยู่ 20 กว่านาที พอรถมาถึงผมก็รีบขึ้นไปเขาก็ออกรถทันที

“เกิดอะไรขึ้น!!?”

หมอนั่นถอนหายใจอีกครั้ง “เมื่อกี้ผมโทรเข้ามือถือวิชุดา พ่อของเธอรับสายบอกว่าวิชุดาขับรถชนเสาไฟ อาการหนักพอสมควร พาส่งโรงพยาบาลแล้ว”

ขับรถชนเสาไฟ!!

“โธ่!!~… ผมน่าจะห้ามเธอเอาไว้…”

“มันไม่ใช่ความผิดของคุณนะ คุณห้ามเธอไม่ได้หรอก คุณก็น่าจะรู้”

“แต่….”

“อย่าโทษตัวเอง ไม่มีใครรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นหรอก เราช่วยกันเป็นกำลังใจให้เธอปลอดภัยจะดีกว่า”

หมอนั่นหันมาลูบไหล่ผมปลอบใจแล้วก็หันไปขับรถต่อ …นี่ถ้าผมพยายามอีกหน่อยรั้งเธอไว้ให้ได้ เธอก็คงจะไม่ต้องเป็นแบบนี้หรอก…



พอจอดรถได้เราก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาล ผมเห็นคนสูงวัยคู่นึงนั่งนิ่งอยู่หน้าห้องผ่าตัด คิดว่าคงเป็นพ่อแม่ของคุณวิชุดาเพราะหน้าตาคล้าย ๆ กัน และสิ่งที่คล้ายกันอีกอย่างคือทั้งสองคนนั่งนิ่งเงียบ ไม่พูดจา ไม่มีอาการกระวนกระวาย

ทำไม?

ลูกบาดเจ็บอาการหนักแบบนี้พวกเขาไม่ร้อนรนกันบ้างเลยรึไง?

“คุณลุงครับ…” คุณยะเดินเข้าไปไหว้ คุณลุงก็หันมามองด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“มาแล้วเหรอ แล้วนั่น?…”

“ธร นี่คุณลุงมาโนชญ์ คุณป้านฤมล พ่อกับแม่ของวิชุดา คุณลุงครับคุณป้าครับ นี่พสุธร แฟนผมครับ”

ผมไหว้คนทั้งคู่ พวกเขาก็รับไหว้เฉย ๆ แล้วก็หันไปนั่งนิ่ง ๆ ต่อ

ผมไม่อยากจะเชื่อ นี่น่ะเหรอคนที่เป็นพ่อเป็นแม่คน? ลูกเจ็บเข้าห้องผ่าตัดแต่คนเป็นพ่อเป็นแม่เพียงแค่นั่งเฉย ๆ ไม่แสดงสีหน้าอาการอะไรเลย…

หมอนั่นดึงผมให้ไปนั่งที่เก้าอี้ห่างออกไปอีกหน่อย

“คุณยะ นี่มันอะไรกันน่ะ คุณลุงคุณป้าเขาไม่รู้สึกอะไรเลยรึไงที่คุณวิชุดาบาดเจ็บขนาดนี้น่ะ!!?”

“คุณคิดว่าพวกเขารู้สึกอะไรล่ะ พวกเขาแต่งงานกันเพื่อธุรกิจ มีลูกขึ้นมาเพื่อให้เป็นผู้บริหารที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการธุรกิจ พวกเขาสั่งสอนให้ลูกไร้หัวใจ ทุกอย่างทำเพียงเพื่อธุรกิจเท่านั้น นี่ติดว่าวิชุดาเกิดมาเป็นผู้หญิงหรอกนะไม่อย่างนั้นพวกเขาคงจะเคี่ยวเข็ญลูกให้เป็นผู้นำทางธุรกิจให้ได้”

“ผมเพิ่งเคยเห็นพ่อแม่คนแบบนี้”

“ถ้ารู้จักมากกว่านี้คุณจะเห็นยิ่งกว่านี้อีก….”

เรานั่งรอต่อไปเงียบ ๆ ไม่ได้พูดอะไรกันอีก แค่นี้เราก็รู้สึกแปลกใจกับครอบครัวนี้มากพอแล้ว



ครู่ใหญ่หมอก็เดินออกมาจากห้องผ่าตัด

“เป็นยังไงบ้างครับหมอ?” คุณลุงถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ

“คนไข้ขาหัก กับกระดูกซี่โครงหัก 2 ซี่ แต่นั่นไม่สำคัญเท่าคนไข้เสียเลือดมาก เราต้องการเลือดโดยด่วนแต่ว่าเลือดกรุ๊ปนี้ทางโรงพยาบาลเราไม่มีเลย”

“กรุ๊ปอะไรครับหมอ?” หมอนั่นรีบเข้าไปถาม

“AB -ve ครับ เป็นเลือดกรุ๊ปพิเศษ ปกติแค่เลือดกรุ๊ปพิเศษก็หายากอยู่แล้วนี่ยิ่งเป็น AB –ve ยิ่งหายากมาก ในหมื่นคนจะพบแค่คนเดียวเท่านั้น ไม่ทราบว่าพวกคุณพอจะรู้จักคนที่มีเลือดกรุ๊ปนี้บ้างมั้ยครับ?”

AB –ve…. หมอนั่นหันมามองผม ผมรู้…เขารู้ว่าผมเลือดกรุ๊ปอะไร…

“หมอครับ ผมเลือดกรุ๊ป AB –ve”

“ธร!!…” หมอนั่นจับแขนผมไว้

“คุณยะ ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าชีวิตของคุณวิชุดานะ”

“ถ้าเธอให้เลือดกับลูกสาวฉัน ไม่ว่าอะไรฉันก็จะให้” ดูคุณป้าจะเริ่มร้อนใจขึ้นมาบ้าง

“เธอแน่ใจหรือว่าจะให้เลือดกับลูกสาวฉัน? ทั้ง ๆ ที่ลูกสาวฉันเป็นคู่หมั้นกับคนรักของเธอ” คุณลุงพูดเหมือนกับว่าผมเกลียดกับคุณวิชุดานักหนา

“ขอโทษนะครับคุณลุงคุณป้า เงินของคุณลุงกับคุณป้าซื้อเลือดผมไม่ได้หรอกครับ แต่ที่ผมให้เพราะว่าชีวิตของคุณวิชุดากำลังแขวนอยู่บนการตัดสินใจของผม… หมอครับ ผมพร้อมแล้วครับ”

หมอเดินนำผมเข้าไปที่ห้องผ่าตัด ผมหันไปมองเห็นหมอนั่นเกาะประตูด้วยสีหน้าเป็นห่วง ผมหันไปยิ้มให้เขาแล้วก็เดินตามหมอไปขึ้นเตียงเจาะเลือด

ผมไม่รู้ว่าหมอเจาะเลือดผมไปเป็นปริมาณเท่าไหร่แต่ก็ทำเอาผมมึนหัวไปเหมือนกัน พยาบาลเดินมาดึงเข็มออกแล้วก็จูงผมเดินออกมาหน้าห้อง

พอพ้นประตูเท่านั้นหมอนั่นก็รีบถลาเข้ามาเหมือนจะอุ้มผมทันที

“ธร เป็นยังไงบ้าง?” น้ำเสียงนั้นเป็นห่วงจนผมรู้สึกได้

“คอยตรงนี้ซักครู่นะคะ” แล้วพยาบาลก็เดินหายไป ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็เดินกลับมาพร้อมแก้วโอวัลตินใส่น้ำแข็งและส่งให้ผม “ดื่มซักหน่อยนะคะคุณจะได้รู้สึกดีขึ้น”

“ขอบคุณครับ”

พยาบาลยิ้มให้ผมแล้วก็เดินกลับไป

“คุณเป็นยังไงบ้าง?”

“มึนหัวนิดหน่อย ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หาย…”



พวกเรานั่งรอกันได้ครู่ใหญ่หมอก็เดินออกมาจากห้อง

“เป็นยังไงบ้างคะหมอ?”

“ปลอดภัยแล้วครับ โชคดีที่คุณคนเมื่อกี้มีเลือดกรุ๊ปเดียวกัน ไม่อย่างนั้นคนไข้คงช็อคเพราะขาดเลือดแน่ ๆ …ถึงคนไข้จะปลอดภัยแล้วแต่หมออยากให้รอดูผลอยู่ในห้อง ICU อีก 6 ชั่วโมงนะครับ ถ้าไม่มีอาการแผลติดเชื้อหมอถึงจะให้ขึ้นไปพักห้องพักคนไข้ได้ครับ“

“ครับหมอ ขอบคุณมากครับ” คุณลุงโค้งให้หมอ

หมอเดินไปแล้วแต่พวกเรายังคงยืนรออยู่หน้าห้องผ่าตัด เกือบ 10 นาทีกว่าบุรุษพยาบาลจะเข็นเตียงของคุณวิชุดาออกมาเพื่อไปรอที่ห้อง ICU

“ธร คุณนอนพักซักหน่อยดีมั้ย? หรือจะกลับบ้านดี?”

“คุณยะ!~ ผมแค่เพลียนิดหน่อยเองน่า~” ผมชักรำคาญหมอนี่ขึ้นมาแล้ว

“ขอบใจเธอมากที่อุตส่าห์ให้เลือดลูกสาวฉัน” คุณลุงหันมาขอบใจผม สีหน้าก็คงยังเฉยอยู่แบบนั้น

“ไม่เป็นไรครับ”

“ถ้าเธอเพลียก็กลับไปพักผ่อนก่อนดีมั้ย ยังไงยัยวิก็คงต้องอยู่ในห้อง ICU อีก 6 ชั่วโมง พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่”

“ครับ ถ้าอย่างนั้นเราขอตัวนะครับคุณลุง พรุ่งนี้ผมกับธรจะมาใหม่” หมอนั่นแย่งผมพูดแล้วก็รีบลากผมออกมาจากโรงพยาบาล



“คุณยะ!!~ นี่คุณเสียมารยาทมากเลยนะ”

“ผมรู้… แล้วผมก็เห็นหน้าคุณว่ามันซีดขนาดไหน ผมไม่อุ้มคุณวิ่งเข้าไปให้เจ้าสันมันตรวจก็ดีเท่าไหร่แล้ว”

เฮ่อ~ ผมล่ะหน่ายนายคนนี้จริง ๆ เลย แค่ผมให้เลือดนิดหน่อยแค่นี้ทำเป็นจะเป็นจะตายเหมือนผมไปขับรถชนเสาไฟฟ้าซะเองอย่างนั้น



ระหว่างที่ขับรถกลับบ้านหมอนั่นก็ยังคงหน้าหงิกเหมือนเดิม

“คุณยะ~ คุณโกรธอะไรอีกล่ะ?…”

“ผมไม่ได้โกรธ….”

“ไม่ได้โกรธ แล้วไอ้ที่หน้าหงิกอยู่นี่ล่ะ…”

“………”

“คุณยะ~ ผมช่วยคนนะ คุณน่าจะพอใจ….”

หมอนั่นหน้าหงิกมากขึ้น พอดีกับที่ถึงบ้านเขาก็จอดรถแล้วหันมามองผม

“คุณช่วยคนผมดีใจ!! แต่สิ่งที่ผมไม่ชอบก็คือคุณก็รู้ตัวเองอยู่ว่าคุณมีเลือดกรุ๊ปพิเศษ วิชุดาต้องการเลือดจำนวนมาก แล้วคุณก็ตัวแค่นี้จะมีเลือดมากมายอะไรไปให้เขา!! คุณรู้มั้ยว่าผมรู้สึกยังไงตอนเห็นคุณเดินหน้าซีดออกมา!!~” หมอนั่นแทบจะตวาดดึงมือผมไปจับไว้

“คุณยะ… เลือดมันเป็นของที่ร่างกายผลิตเองได้ ถึงจะเสียไปมากซักหน่อยแต่มันก็ผลิตขึ้นมาได้อีก แล้วเลือดที่เราเสียไปยังไปช่วยคนอื่นได้อีกด้วยนะ…”

หมอนั่นเงียบไม่พูดอะไรอีกเขาลงรถไปเปิดประตูให้ผม

“เดี๋ยวคุณพักผ่อนซักหน่อยนะ ผมจะอยู่ด้วย”

“คุณไม่ไปทำงานต่อเหรอ?”

“ไม่ล่ะ ผมลางานแล้ว”


ผมเดินขึ้นเรือนมาก็เห็นป๋องยืนรออยู่ที่กลางเรือนพร้อมกับแก้วน้ำอะไรซักอย่าง พอผมเดินมานั่งป๋องก็รีบเสิร์ฟทันที

“ดื่มหน่อยนะครับคุณธร คุณยะบอกว่าคุณธรไปสละเลือดมาผมก็เลยชงชาดอกคำฝอยไว้รอ ดอกคำฝอยบำรุงเลือดครับ”

เฮ่อ~ ทำไมแค่ให้เลือดแค่นี้ถึงได้ทำเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้นะ

“ขอบใจนะป๋อง” ผมรับมาจิบซะหน่อยเพื่อไม่ให้คนทำเสียใจ

“คุณยะ พรุ่งนี้คุณต้องพาผมไปเยี่ยมคุณวิชุดานะ”

“ได้พรุ่งนี้เราจะไปเยี่ยมกัน แต่วันนี้คุณต้องพักผ่อน เดี๋ยวคุณกินข้าวก่อนนะแล้วนอนซะพรุ่งนี้จะได้แข็งแรง”

หมอนั่นทำเหมือนกับผมเป็นคนป่วย ถ้าผมไม่ทำตามที่เขาบอกเรื่องก็คงจะไม่จบ

เอาเถอะ~ ไหน ๆ เขาก็อุตส่าห์เป็นห่วง รับน้ำใจเขาหน่อยคงไม่เสียหาย แต่ว่าพรุ่งนี้ต่อให้เขาล่ามผมติดกับเสาเรือนผมก็จะไปเยี่ยมคุณวิชุดาให้ได้…

---

ปล.พรุ่งนี้อาจจะยังไม่ได้เอามาต่อให้น้า.......คนโป๊ดเปื่อยไม่มีชิ้นดี...... :sad2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 15-07-2007 21:20:56

ธร นี่น่ารักจริง ๆ  :m1:  :m1:  :m1:
รออ่านต่อจ้า

ปล  คนโป๊ดหายเปื่อยไวๆน้า  ทานน้ำ พักผ่อนเยอะๆ จ้า  :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 15-07-2007 21:32:14

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 15-07-2007 21:39:28

ธร เป็นคนดีมากเลยอ้ะ

 :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 15-07-2007 23:51:12

ให้กำลังใจคนโพส หายเปื่อยไวๆน้อ

ทุกคนรอ่านอยู่คร้าบ  :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 16-07-2007 01:00:58

ธรนี่น่ารักจริงๆ  :m1: :m1:

ปล. คนโพสหายเปื่อยเร็วๆ น๊าาาา  :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 16-07-2007 01:48:27

 :impress: :impress: :impress:

อะครับคุณยะคงเป็นห่วง ธร มากนะครับเนี้ย

คุณธรโชคดีจังนะครับที่เจอคนแบบคุณยะ

เอาเป็นว่าเวลาคุณยะให้ทำอะไรก็อย่า ฝืนนะครับให้ทำตามที่คุณยะบอกนะครับคุณธร

คุณยะเหนื่อยจากการทำงานมามากแล้ว เอาใจคุณยะหน่อยก็ดีนะครับ อิอิ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: picuzz ที่ 16-07-2007 14:34:57

ธรน่ารักจัง เป็นคนดี ชอบ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 16-07-2007 16:17:30

ขอให้คนโพสท์หายเร็วๆ นะครับ
 :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 16-07-2007 16:24:36

พักผ่อนเยอะๆ เป็นกำลังใจให้นะค้าบบบบ

แต่ถ้าเสียเลือด เอาเลือดพี่ไปก้ได้นะครับ เลือดชั่วๆ จะได้หมดไปบ้าง

 o3 o3 o3 o3

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 16-07-2007 17:36:53

รออ่านต่อน๊า  :m3:

คนโป๊ด พักผ่อนเยอะๆนะ เดี๋ยวไม่มีแรงโป๊ด  :m14:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 16-07-2007 18:35:08

หุหุ ลางสังหรณ์บอกเหตุ
คนเรามักจะคิดอะไรๆออกเมื่อได้พบกับประสบการณ์เฉียดตาย
 :เฮ้อ:

ปล.คนโพสพักผ่อนเยอะๆนะครับ
 :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 16-07-2007 21:20:02

 :impress: :impress:
หายป่วยไวไวนะคร้าบบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 16-07-2007 21:59:18

 :m11:ร้ากคนแต่งค้าบบบบ
น่ารักมากมายมหาศาล :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 16-07-2007 22:21:37

 :impress: :impress: :impress:

อีกเดี๋ยวคงมาต่อให้ มาปูเสื่อรอเลยละกันครับ

หวังว่าอะนะ ถ้าไม่มามีเคืองจริงๆๆด้ว

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 12 โดย mam update 15-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 16-07-2007 22:53:25

อ้างจาก: deshiwa ที่ 16-07-2007 22:21:37  

:impress: :impress: :impress:

อีกเดี๋ยวคงมาต่อให้ มาปูเสื่อรอเลยละกันครับ

หวังว่าอะนะ ถ้าไม่มามีเคืองจริงๆๆด้ว

 :impress: :impress: :impress:

แสนรู้....เอ๊ย....เก่งจิง
รู้ได้ไงว่าจะมาต่อ  :m12: :m12:
มามะ มาจุ๊บที :haun5:

ตอนแรกนึกว่าจะได้นอนโรงพยาบาลแล้ว แต่อาการดีขึ้นเลยไม่ต้อง
ก็เลยมีโอกาสเอามาต่อให้เนี่ยแหละจ้า :m1:

---

หัวใจขายแพงๆ 13 โดย mam


เช้านี้ผมชวนหมอนั่นไปเยี่ยมคุณวิชุดาแต่เช้า แต่กว่าพ่อคุณจะทำธุระเสร็จก็โอ้เอ้ซะจนเกือบ 10 โมงแล้ว ดูเหมือนเขาไม่อยากให้ผมไปเยี่ยมคุณวิชุดาเท่าไหร่นัก ตอนขับรถไปก็หน้าตาบอกบุญไม่รับ ผมก็พอจะรู้ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากให้ผมเข้าใกล้เธอนัก โธ่~ ก็ผู้หญิงคนนี้ใครได้คุยได้รู้จักก็… เอาเถอะ พูดไปก็ไม่ดี จะเป็นการพูดถึงเธอในแง่ไม่ดีเกินไป ยังไงเธอก็เป็นคนที่เรารู้จักจะทำเมินเฉยกับเธอนักก็ไม่ดี

“ไอ้ยะ!!~”

ได้ยินเสียงทักมาแต่ไกล ดังจริง ๆ นายคนนี้ ผมหันไปมองตามเห็นคนที่เดินเข้ามาทักแต่งตัวเหมือนจะเป็นหมอ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงดำ แต่เอ~….หมอโรงพยาบาลนี้ไม่ชอบผูกเนคไทกันแฮะ

“อ้าวไอ้วุฒิ!~ จะไปไหนล่ะมึง? หนีงานเรอะ”

“มึงนี่ปากหมาตั้งแต่เด็กยันแก่เลยว่ะ กูออกเวรแล้วโว้ย”

“อ้อเรอะ!?~”

หมอคนที่ชื่อวุฒิหันมายิ้มให้ผม “สวัสดีครับ วรวุฒิครับ เป็นหมอกระดูกและกล้ามเนื้อ…”

หมอวุฒิยื่นมือมาข้างหน้าพอผมจะยื่นไปเช็คแฮนด์ด้วยหมอนั่นก็คว้ามือหมอวุฒิไปแทน

“สวัสดีครับ พสุธรครับ แฟนกูครับอย่ามองมากเดี๋ยวมึงจะตาเขียว”

ผมได้แต่ยืนกุมขมับ อาการเดียวกับตอนเจอคุณคมสันเปี๊ยบ

“อะไรวะ!~ ทีตอนเรียนบอกไม่คิดจะคบใครแล้วดันเสือกมีแฟนก่อนคนอื่นอีก แถมยังเสือกมีแฟนสวยเกินหน้าเกินตาเพื่อนจนไอ้คมมันเอาไปพูดซะกูอยากเห็นตัวจริง”

เอาไปพูด… มิน่าล่ะ…สายตา เยิ้ม แบบเดียวกันเลย

“แฟนกูนี่หว่า อิจฉาก็หาเอาให้ได้แบบนี้สิ เออ…ว่าแต่น้องมึงไปไหนวะ? ตั้งแต่เข้ามากูยังไม่เห็นเลย”

หมอวุฒิทำหน้าหน่าย ๆ  “ก็เพื่อนมึงน่ะสิ มาลาออกน้องกูออกจากโรงพยาบาลเอาไปกกไว้ที่คอนโดไม่ให้ได้เจอพี่เจอเชื้อกันมั่ง โทรศัพท์คุยกันทีก็ได้ไม่กี่นาที กูกำลังจะไปเยี่ยมที่คอนโดเพื่อนมึงเนี่ย”

เพื่อน?… น้อง?…  :confuse:

“เออ… งั้นมึงอย่าเพิ่งไป รอกูไปเยี่ยมเพื่อน 20 นาทีเดี๋ยวกูไปด้วย”

หมอนั่นลากผมออกมาเดินไปขึ้นลิฟท์

“คุณยะ… เดี๋ยวถ้าคุณจะไปเยี่ยมเพื่อนคุณไปเลยก็ได้ เดี๋ยวผมเยี่ยมคุณวิชุดาเสร็จก็จะกลับ”

หมอนั่นทำหน้างง ๆ “คุณพูดอะไรน่ะ?”

“ก็คุณจะไปเยี่ยมเพื่อนไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวคุณก็เลยไปเลยก็ได้เดี๋ยวผมกลับเอง”

“คุณจะไม่ไปดูหน้าเจ้านพมันหน่อยรึไง?”

หา?

“นพเหรอ? อ้าว!~ ก็คุณจะไปเยี่ยมน้องของหมอวรวุฒิไม่ใช่เหรอ?”

ยังไงกัน?

“ก็นพนั่นล่ะ ไอ้วุฒิมันตู่เอาไปเป็นน้องตัวเองตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว”

หมอนั่นหันมามองหน้าผมแล้วก็หัวเราะ ทำไม? หน้าผมมันตลกขนาดนั้นเลยรึไง ผมสะบัดมือออก จับอยู่ได้ ไม่เมื่อยมั่งรึไง

“เอาน่า~ อย่างอนน่า ถึงจะงอนแล้วน่ารักก็เถอะแต่งอนบ่อย ๆ เดี๋ยวผมอดใจไม่ไหวหรอก”

ไอ้!!!~….  o12

“คุณยะ!!!~”

หมอนั่นยังหัวเราะดังลั่น



เราเปิดประตูห้องพักเข้ามาก็เห็นคุณลุงกับคุณป้านั่งอยู่ที่โซฟาข้างเตียง คุณวิชุดาตื่นแล้วแต่เธอยังขยับไม่ได้มากนัก เธอแขนเดาะ ขาซ้ายหัก กระดูกซี่โครงหักรู้สึกว่าหมอจะใส่เฝือกอ่อนเอาไว้ให้เพื่อไม่ให้ขยับมาก ผมกับหมอนั่นไว้คุณลุงคุณป้าแล้วก็เดินเข้าไปข้างเตียงคุณวิชุดา

“เป็นยังไงบ้างครับ?”

“คราวนี้ฉันนอนไปเกือบ 24 ชั่วโมงแล้วคุณคงไม่บอกให้ฉันนอนอีกนะ”

แม้เสียงจะฟังแหบ ๆ แต่ถ้ามีแรงประชดได้อย่างนี้ก็คงไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ

“ผมพูดเพราะผมเป็นห่วงคุณนะ”

“…ขอบคุณ….”

จริง ๆ เธอก็น่ารักดีนะ เขินหน้าเป็นสีชมพูเชียว

“รีบหายมาทะเลาะกับผมเร็ว ๆ ล่ะ”

คุณยะยิ้มให้เธอ ตบหลังมือเธอให้กำลังใจเบา ๆ แล้วก็เดินไปนั่งคุยกับคุณลุงคุณป้า

“คุณธร…”

“ครับ?”

“คุณพ่อบอกว่าคุณให้เลือดฉันเหรอ?”

“ครับ”

“ทำไม? ถึงคุณจะให้เลือดฉันมันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมถอยให้คุณหรอกนะ”

“ผมรู้…”

“แล้วทำไม?”

ผมยิ้มให้เธอ ยกมือเธอขึ้นมากุมไว้ “ผมไม่ได้หวังให้คุณตอบแทนหรือทำอะไรให้ผม ผมให้เลือดคุณเพราะอยากให้คุณมีชีวิตรอด อยากให้คุณหาย ผมเป็นห่วงคุณด้วยใจจริงนะ”

ดูเธอหน้าแดงขึ้นจนแทบจะเป็นสีเดียวกับแอปเปิ้ลของเยี่ยมข้าง ๆ เตียง จริง ๆ เธอเป็นคนน่ารักนะ น่าเสียดายเธอไม่ได้ใส่ใจกับหัวใจเธอมากกว่านี้ ถ้าเธอเปิดมันให้คนอื่นได้เข้าไปเธอจะพบว่ามีคนจริงใจอยากจะเข้าไปจับจองหัวใจเธอโดยไม่สนใจเงินทองของเธออีกหลายคน

“…ขอบ…คุณ…” คราวนี้เสียงเธอเบาจนเหมือนกระซิบ

“วิชุดา เดี๋ยวผมกับธรมีธุระต้องไปต่อ ขอตัวก่อนนะ” หมอนั่นเดินมาโอบเอวผมแอบดึงมือผมออกไม่ให้จับมือคุณวิชุดา

“อืม ขอบคุณที่มาเยี่ยม” เธอหันมายิ้มให้ผม เป็นยิ้มที่อ่อนโยนและสดใส ผมว่าเธอคงจะยอมเปิดใจออกบ้างแล้ว

“ผมกลับก่อนนะ วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่”

ยังไม่ทันได้พูดอะไรมากหมอนั่นก็ลากผมออกจากห้อง


“คุณยะ!~ เสียมารยาทนะ”

หน้าหงิกตั้งแต่ออกประตูมาจนเข้ามาในลิฟท์แล้วก็ยังหงิกอยู่

“ทำไมคุณชอบหว่านเสน่ห์จังนะ…”

ดู~ มาทำเป็นถอนใจ

“ผมไปหว่านเสน่ห์ใส่ใครเมื่อไหร่ไม่ทราบ…”

“จะใคร ก็วิชุดาไง ไม่เห็นสายตารึไง หวานเชื่อมขนาดนั้น”

“คุณนี่ต้องบ้าแน่ ๆ เห็นใครคุยกันดี ๆ ไม่ได้ต้องคอยหาเรื่องผมตลอด”

“ผมจะไม่หาเรื่องเลยถ้าไอ้คนที่คุณว่าคุยกันดี ๆ น่ะจะไม่ทำตาน้ำเชื่อมเข้าใส่คุณ”

หมอนี่ต้องบ้า!~…. น่าจะเอาไปให้หมอเขาตรวจประสาทซะหน่อยนะเนี่ย


พวกคุณจะเชื่อมั้ยถ้าผมจะบอกว่า ระหว่างทางที่มาคอนโดคุณคมสัน หมอวุฒิกับหมอนี่คุยกันด้วยความรักความคิดถึงจนแทบจะจอดรถชกกันตาย เชื่อผมเถอะ เพราะมันทำให้ผมกลัวสองคนนี่จนอยากจะโดดลงจากรถแล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้าน

กว่าที่รถจะจอดหน้าคอนโดคุณคมสันผมก็อยากจะร้องไห้กลับบ้าน ไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกันมาได้ยังไง และสิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือพอเจอนพทั้งสองคนนี่ก็กลายเป็นพี่ชายที่แสนดีโดยไม่ได้นัดกันเลย คงเพราะนพเป็นคนน่ารักล่ะมั้ง

ผมสังเกตว่านับจากนพไปค้างที่บ้านหมอนั่นวันนั้นจนวันนี้นพเปลี่ยนไปมาก ผมไม่ได้หมายถึงนิสัยนะ นพยังนิสัยน่ารักเหมือนเดิม ที่ต่างไปก็คือนพดูมีน้ำมีนวลขึ้น ผิวพรรณผุดผ่อง ผิวขาวอมชมพู แก้มก็เป็นสีชมพูระเรื่อ น่ารักแฮะ นี่สินะลักษณะของคนมีความสุข

“นพ… เอาไว้ว่าง ๆ ไปค้างที่บ้านอีกสิ” ผมลองชวน ปฏิกิริยาที่ได้จากแต่ละคนก็ต่างกัน

ตัวนพนั้นยิ้มแย้มพยักหน้ารับ

คุณคมสันหน้างอจ้องหน้านพเป๋ง

ส่วนหมอวุฒิเสนอตัวขอไปค้างบ้าง

และหมอนั่นทำหน้าหงิกคอยกันไม่ให้หมอวุฒิมาที่บ้าน

สนุกดีแฮะ ทำไมนะผมถึงรู้สึกว่ามีความสุขจังเวลาอยู่ในกลุ่มคนกลุ่มนี้ คงเพราะความจริงใจที่ทุกคนมีให้ผมล่ะมั้ง



เรากลับถึงบ้านกันอย่างปลอดภัย ก่อนกลับหมอวุฒิพยายามจะขอมาบ้านให้ได้แต่หมอนี่ยืนคำขาดว่าถ้าจุดหมายการมาไม่ใช่เที่ยวบ้านอย่างเดียวไม่ให้มา หมอวุฒิก็เลยขอตัวกลับบ้านไปตามระเบียบ

“คุณนี่นะ หวงบ้านเกินเหตุไปได้” ผมว่าเขาหลังจากเดินขึ้นเรือนมาแล้วก็นั่งลงที่ประจำ

“ใครว่าผมหวงบ้าน ผมหวงคนในบ้านต่างหาก”

“จะมาหวงอะไรคนในบ้าน หมอวุฒิเค้าจะมาลักตัวใครในบ้านคุณไปรึไง”

“ใช่สิ หน้าตาบอกยี่ห้อลามกแบบนั้น”

“ทำอย่างกับคุณไม่ลามกอย่างนั้นแหล่ะ”

หมอนั่นหน้าตึงขึ้นมาทันที หน้าตาแบบนี้ไม่น่าไว้วางใจ ผมรีบกระเถิบหนีแต่ไม่ทันโดนหมอนี่คว้าแขนไว้ซะก่อน

“ว่าผมลามกใช่มั้ย!~ งั้น…..”

“อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคุณยะ!!”  :sad5:

“อะไรบ้า? ใครว่าผมจะทำบ้า ๆ ผมจะทำดี ๆ ต่างหาก”

เฮ้ย!!! หมอนั่นกระโจนเข้าทับตัวผมพยายามจะจูบไปทั่ว หมอนี่มันร้อยปากรึไงนะ!!~ ปิดตรงโน้นก็ย้ายไปตรงนั้น ปิดตรงนั้นอ้อมมาทางนี้อีก

“คุณยะ!!! จะบ้าเรอะ!!! ลุกไปนะ!!”

ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะเนี่ย ผลักไม่ออกเลย!~

“ไม่ลุก จ่ายค่าเสียหายที่ว่าผมลามกมาซะดี ๆ“

“อะแฮ่ม….”

รู้สึกว่าได้ยินเสียงกระแอม เสียงคุ้น ๆ หันไปมองที่ประตู อ๋า~ คุณลุงธัชพล

“นี่มันนอกห้องนะ เกรงใจหน่อย…”

พอหมอนี่คลายแรงที่จับผมไว้ลงผมก็รีบลุกวิ่งไปหลบหลังคุณลุงทันที หมอนั่นลุกขึ้นนั่งในท่าเรียบร้อยขึ้น

“มาค้างรึเปล่าพ่อ?”

ดูทำหน้าเข้า ไอ้ลามกเอ้ย~

“ไม่ค้าง”

เป็นคำตอบที่ผมชอบจริง ๆ

“โธ่พ่อ~ ค้างเถอะผมจะให้ต้อยจัดห้องให้”

“ไม่ค้างโว้ย มีเรื่องมาคุยด้วยเฉย ๆ เดี๋ยวจะกลับแล้ว”

“โธ่พ่ออ่ะ~”

ดูเหมือนจะน่ารักนะที่ลูกงอนพ่อ แต่เสียใจด้วย ต่อมในสมองที่ใช้มองหมอนี่น่ารักของผมมันพิการไปแล้ว

“ไม่ต้องพูดมาก ฉันจะมายืมคนสวนบ้านแกไปหัดงานคนสวนบ้านใหญ่หน่อย”

หือ?….

“อ้าว~ เปลี่ยนคนใหม่เหรอพ่อ? แล้วคนเก่าล่ะ?”

“คนเก่ามันชอบทำกระถางแตก นี่ยังมาตัดบอนไซฉันซะโล้นอีกเลยไล่ออกไป ยังไงก็ให้คนของแกไปช่วยหัดให้ซักอาทิตย์ก็แล้วกัน”

“เดี๋ยวผมจะสั่งต้องให้ก็แล้วกัน”

“ได้ข่าวว่าหนูวิชุดาเกิดอุบัติเหตุ…..” คุณลุงพูดเบา ๆ แค่พอได้ยิน

“ครับ ก็อาการหนักพอดูแต่หมอช่วยได้แล้ว โชคดีที่เลือดกรุ๊ปเดียวกับธร ธรเค้าก็เลยให้เลือดจนหน้าซีดไปเหมือนกัน”

คุณลุงหันมามองหน้าผมยิ้มน้อย ๆ “ขอบใจนะ…”

“ไม่เป็นไรครับ”

“เอาล่ะ…. ถ้าเรียบร้อยแล้วฉันก็ไปละ มีธุระอีกหลายที่” คุณลุงลุกขึ้นจะเดินลงเรือน

“อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันก่อนนะครับ” ผมเข้าไปเกาะแขนหาที่พึ่ง ไอ้บ้านี่จะได้ไม่ทำบ้า ๆ ใส่ผมอีก

“ไม่ล่ะ กลัวลูกบ้า ๆ มันสติแตก เดี๋ยวจะไม่มีลูกเอาไว้ทะเลาะด้วย” คุณลุงลูบหัวผมแล้วก็เดินลงเรือนไป

เอาล่ะสิทีนี้ ที่พึ่งของผมก็ไปซะแล้ว จะทำยังไงกันล่ะ

“….ธร~…..” เสียงน่ากลัวมาก


อยู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของหมอนั่นก็ดัง เฮ่อ~ ระฆังช่วยชีวิต ระหว่างที่หมอนั่นรับโทรศัพท์ผมก็ย่องหนีเข้าห้อง ค่อยสบายหน่อย… หมอนี่บ้าทีไรผมจะประสาทกินทุกที

“ธร…” หมอนั่นเคาะประตูเรียกหน้าห้อง

“มีอะไร?”

ผมเปิดประตูออกไปดูเห็นเขาทำหน้าเหมือนกลุ้มใจอะไรซักอย่างแล้วก็ถอนหายใจยาว

“สินค้าผมมีปัญหาติดอยู่ที่ด่านตรวจอีกแล้วละนะ ผมคงจะไปนานอาจจะกลับดึก”

“มีปัญหาอะไรเหรอ?”

“ผมก็ยังไม่รู้รายละเอียด ยังไงคุณดูแลให้ต้องไปบ้านใหญ่ด้วยนะ”

“ไม่ต้องห่วงผมจะจัดการให้….”

หมอนั่นหันหลังจะเดินไป ทำไมสินค้าเขามีปัญหาบ่อยจัง ดูหน้าตาเขาก็ไม่ค่อยสบายใจ

“คุณยะ….” ผมจับแขนเขาไว้

เขาหันมาทำหน้าเหมือนกับจะถามว่า ‘มีอะไร?’

“…พยายามเข้านะ…”

เขาจะหัวเราะผมมั้ยเนี่ย…. แต่…อยู่ ๆ หมอนี่ก็ยิ้ม เฮ้ย!!!  :o

“คุณยะ!!! มากอดผมทำไม ปล่อยนะ!!!”

ไอ้บ้านี่ไม่ยอมปล่อย ซบหน้ากับไหล่ผมแน่นเลย

“…ขอบคุณมาก…” เขาพูดเบา ๆ

ไม่รู้สิ ผมรู้สึกเหมือนเขากำลังกลุ้มใจเอามาก ๆ ก็เลยปล่อยให้เขากอดไว้อย่างนั้น

“มีอะไรให้ผมช่วยได้ก็บอกนะ”

หมอนั่นค่อย ๆ ปล่อยผมแล้วยิ้มให้แบบที่….ดูไม่ค่อยสดใสนัก “ไม่เป็นไร ผมจะพยายามดูก่อน ไปพักผ่อนเถอะ” เขาหันหลังเดินไป

ผมรู้สึกเป็นห่วงเขาอยู่เหมือนกัน สินค้าคงจะมีปัญหามากถึงได้ทำหน้ากลุ้มใจขนาดนี้ ถ้ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ก็คงจะดีหรอก…..

---

 o1 o1

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 16-07-2007 23:00:10

คนโพสถ้าไม่สบายก็พักก่อนได้ครับ คนอ่านที่นี่ไม่หนีหายเเน่ครับ หุๆ :m7:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 16-07-2007 23:12:14

คู่นี้ให้บรรยากาศแบบ สามี-ภรรยาแฮะ น่ารักดี :m3: :m3: :m3:

ปล. คนโพสสู้เค้าน๊าาาาาา  :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 17-07-2007 00:25:48

คุณยะก็ยังไม่เอาชนะใจซะที
 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 17-07-2007 00:26:45

น่ารักมากเลยคับ อ่านแล้วสนุกมากๆ จะมาติดตามต่อไปนะคับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 17-07-2007 00:29:18

น่ารักกันดีจริงๆ

อิจฉา  o9

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 17-07-2007 02:13:22

 :impress: :impress: :impress:

มาหาว่าผมแสนรู้ (เปรียบเหมือนหมาแสนรู้ป่าวครับเนี้ยอิอิ)

ไม่สบายก็นอนพักผ่อนเยอะๆๆนะครับผม ยังไงผมและเพื่อนๆก็รอได้ครับ

เอาใจช่วยครับผมดันให้ด้วยไม่ให้ตกไปไหน อิอิ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 17-07-2007 10:07:32

น่ารักเป็นที่ซู๊ดดด..   :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 17-07-2007 13:32:32

 :impress: :impress: :impress:

แล้วคืนนี้จะมาต่อให้ป่าวครับ

ยังไงก็จะรอครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: picuzz ที่ 17-07-2007 14:57:13

น่ารักจัง ชอบๆ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 17-07-2007 19:07:24

ชอบจังเลย 

หายไวๆนะคร้าบ  :teach:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 17-07-2007 19:20:14

หายไวๆครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 17-07-2007 20:22:45

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 17-07-2007 21:10:11

หุหุ บรรยากาศแบบครอบครัว  :m4:  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 17-07-2007 21:53:54

ช่างเป็นคู่ที่น่ารัก  :m3:  :m3:  :m3:

แต่อยากรู้คู่ของคมสันกะนพจัง  :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 13 โดย mam update 16-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 17-07-2007 23:10:41

หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam


นาน… หมอนั่นไปนานมาก ผมก็ว่าผมไม่ได้ห่วงเขานะแต่ตอนนี้ผมต้องยอมรับละว่าผมห่วงเขามาก ก่อนออกไปสีหน้าเขาไม่ค่อยจะดีนัก ผมเหลือบมองนาฬิกา ตี 3 ครึ่ง ไหนกันที่ว่าดึกนี่มันจะเช้าอยู่แล้ว มีปัญหาอะไรกันนะ….


ผมได้ยินเสียงรถหมอนั่นขับเข้าบ้านมา เหลือบมองนาฬิกาอีกที …อีก 10 นาทีจะตี 4… กลางวันก็ไม่ได้พักผ่อนแถมกลางคืนยังต้องวุ่นวายอีกสภาพร่างกายคงแย่แล้ว

“คุณยะ….”

หมอนั่นเดินก้มหน้าขึ้นเรือนมาเหมือนจะหมดแรง

“…ตื่นมาทำไม… ยังไม่เช้าเลย ไปนอนต่อเถอะ”

เขาเดินมานั่งที่กลางเรือนผมรีบเข้าครัวไปหาน้ำเย็น ๆ มาให้เขา สีหน้าเขาดูแย่มาก

“….แย่มากมั้ย?”

พอผมถามเขาก็เงียบไปครู่ใหญ่ถอนหายใจยาว “แย่มากเหมือนกัน”

“ผมพอจะช่วยอะไรได้บ้างมั้ย? …แค่รับฟังก็ยังดี”

“……..”

“คุณยะ~ ผมเป็นห่วงนะ”

เขาวางขันน้ำลงท้าวแขนเอนตัวไปด้านหลัง

“….ผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของผม….เขาโกงบริษัท…”

โกงบริษัท… บริษัทค้าเพชรพลอย… จำนวนเงินคงไม่ใช่เล่น ๆ เลย

“ผมสั่งของเกรด A จากต่างประเทศ เขาเป็นคนไปตรวจดูสินค้าแล้วก็เลือกเกรด B ราคาถูกมาแทน …ส่วนจำนวนเงินที่เหลือเขาซื้อเพชรจากที่เดียวกันซุกซ่อนมาในกล่องสินค้าของผมเพื่อเลี่ยงภาษีแล้วเอาไปขายต่อให้บริษัทคู่แข่ง….”

“แล้วคุณรู้ได้ยังไง?”

“ผมไม่ค่อยแน่ใจเขามาพักนึงแล้วก็เลยลองเช็คกับบริษัทคู่ค้า ตอนนี้ก็ได้หลักฐานแน่ชัดพร้อมที่จะเอาผิด….”

“…..เงินคงไม่น้อย….”

สีหน้าเขาแย่มากจริง ๆ

“นั่นไม่สำคัญหรอก สิ่งที่ผมไม่เข้าใจก็คือ ทำไม? เขาทำงานกับเรามานาน นานตั้งแต่รุ่นที่พ่อยังหนุ่ม ๆ ร่วมฝ่าฟันต่อสู้ในธุรกิจด้วยกันมา… เอื้อเฟื้อดูแลกันเหมือนเป็นพี่น้อง…. ทำไม…..”

แค่สีหน้าเขายังดูปวดร้าวขนาดนี้จิตใจเขาจะย่ำแย่ขนาดไหนกัน ผมขยับเข้าไปกอดเขาไว้เบา ๆ

“…บางครั้ง…เงินมันก็ยิ่งใหญ่กว่าที่เราคิด…”

“นั่นสินะ….” เขาพึมพำเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ดันตัวผมออก “คุณไปนอนต่อเถอะ ยังอีกตั้ง 2 ชั่วโมงกว่าจะเช้า”

“แล้วคุณล่ะ?”

“ผมคงจะได้เอนหลังซักหน่อยก่อนที่จะกลับไปที่สถานีตำรวจ” เขาทำท่าจะเอนตัวลงนอนกับพื้นตรงนั้น จะไม่เข้าไปนอนในห้องรึไงนะ


เขาหลับไปแล้ว… แค่ไม่กี่นาทีที่คุยจบก็หลับ คงจะเพลียมาก เอายังไงดีล่ะ?… ต้องก็ไม่อยู่ซะด้วยสิ คนอื่น ๆ ก็คงจะแบกไม่ไหวตัวใหญ่ขนาดนี้ ไปเอาหมอนมาดีกว่า อย่างน้อยได้นอนสบาย ๆ ก็ยังดี

ผมรีบลุกไปเอาหมอนในห้องนอนเขาออกมา กว่าจะสอดเข้าไปใต้หัวได้ก็ทุลักทุเลพอดู


การถอดเสื้อหมอนี่เป็นสิ่งที่ยากที่สุด นอกจากตัวใหญ่แล้วยังตัวหนักอีก จะปล่อยให้นอนทั้งแบบนี้ก็ดูจะอึดอัดอยู่ไม่น้อยเนคไทก็ยังไม่ได้ถอดแค่รูดออกมาให้พอหลวมซักหน่อยแค่นั้นเอง ผมถอดเสื้อสูทออกมาด้วยสภาพเหงื่อท่วม ถอดเนคไทและเปิดอกเสื้อออกพอที่เขาจะไม่อึดอัด เฮ่อ~… ใครว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คนอื่นเป็นเรื่องง่ายผมเถียงขาดใจเลย

อืม…แล้วตัวผมจะเอายังไงกับตัวเองดีล่ะ จะลุกกลับไปนอนในห้องก็ห่วงหมอนี่ นอนตรงนี้เหรอ…. คงจะดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ …แต่เอาเถอะผมว่ามันก็ดีกว่าจะปล่อยให้เขานอนตากลมอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะนะ

ผมเดินกลับไปคว้าผ้าห่มมาคลุมให้หมอนี่แล้วก็นอนอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ เผื่อเขาตื่นมาแล้วมีอาการอะไรจะได้ช่วยดูแลได้


“….คุณธรคะ….”

ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงต้อย พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าต้อยนั่งอยู่ข้างหลังผม

“เดี๋ยวต้อยกับป๋องจะไปเรียนกันก่อนนะคะ ป๋องทำอาหารไว้ให้คุณธรแล้วอยู่ที่โต๊ะหน้าครัว เดี๋ยวคุณธรจัดการธุระเสร็จแล้วทานซะก่อนนะคะแล้วค่อยพักผ่อนต่อ”

ต้อยร่ายคาถายาวเหมือนกับจะเสกผมให้เป็นหุ่นทำตามคำสั่งเธออย่างนั้นล่ะ ผมรู้สึกผมจะมึน ๆ นะอาจจะเป็นเพราะนอนน้อยก็ได้ เหลือบไปดูนาฬิกา เกือบจะ 8 โมงแล้ว

“ต้อยรีบไปเรียนเถอะเดี๋ยวไม่ทัน อย่างอื่นเดี๋ยวผมจัดการเอง”

“ค่ะคุณธร ต้อยไปก่อนนะคะ”

พอต้อยรีบวิ่งลงเรือนไปผมก็หันไปมองคนที่ยังนอนอยู่ข้าง ๆ เมื่อตอนดึกนอนท่าไหนตอนนี้ก็ยังอยู่ท่านั้น เป็นคนที่นอนได้เรียบร้อยดีจริง ๆ


“คุณยะ…..คุณยะตื่นเถอะ เช้าแล้ว…ลุกไปอาบน้ำอาบท่าซะก่อนเดี๋ยวจะได้ไปทำธุระต่อ”

เขาลืมตาขึ้นมาสายตาลอย ๆ เหมือนกำลังงง ๆ อะไรซักอย่าง

“ลุกเถอะ… เดี๋ยวจะได้ไปทำธุระให้เสร็จเสียที”

เขาหันมามองหน้าผมด้วยสายตาแปลก ๆ ยังไงไม่รู้แฮะ เหมือนยังไม่ตื่นดี

“คุณยะ?….”

อยู่ ๆ เขาก็ยกมือขึ้นมาจับท้ายทอยผม สายตาเลือน ๆ ดูอบอุ่นของเขาจ้องผมอยู่ตลอดจนผมรู้สึกว่าหลบสายตาเขาไม่ได้ ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองว่าหมอนั่นค่อย ๆ โน้มหน้าผมลงไปหาเขา

ทำไมนะ…ผมถึงยอมปล่อยให้หมอนั่นทำแบบนี้ ทำไมเรี่ยวแรงของผมถึงโอนอ่อนผ่อนตามไปกับเขา… ริมฝีปากของเขากดลงมาเบา ๆ มันอุ่นจัด อ่อนโยน อ่อนหวาน ความรู้สึกมันนุ่มนวลเหมือนตัวกำลังลอยคว้างอยู่บนอากาศ แล้ววูบนั้นผมรู้สึกถึงปลายลิ้นเขาไล้ไปตามแนวปากจนผมรู้สึกจั๊กจี้

พอผมอ้าปากเบี่ยงหลบเขาก็สอดลิ้นเข้ามาสัมผัสไปทั่วปากผม ลิ้นของเขาร้อนมากผมรู้สึกหัวหมุนไปหมดมันลืมตาไม่ขึ้น หมดแรงจะขยับไปเสียเฉย ๆ

แล้วอยู่ ๆ เขาก็พลิกตัวขึ้นมาทับตัวผมไว้ จูบไล่ระมาเรื่อยตั้งแต่ใบหู ซอกคอจนเริ่มลามไปหน้าอก ไม่ได้แล้ว!!! ผมจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้!!! ผมพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีเหลืออยู่ทั้งหมดผลักตัวเขาออก

“คุณยะ!!!”

เขาถอยไปเล็กน้อยทำหน้าตื่น ๆ เหมือนเพิ่งรู้สึกตัว “….เอ่อ…. ผม… ผมขอโทษ….” เขาเอามือปิดปากหน้าแดงก่ำเหมือนคนที่เพิ่งจะทำอะไรที่น่าอายมาก ๆ ไปซักอย่าง

ผมรีบลุกขึ้นมาติดกระดุมเสื้อที่ไม่รู้ว่าหมอนี่ปลดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มือไวจริง ๆ

“คุณนอนต่อเถอะนะ เดี๋ยวผมจะไปอาบน้ำแล้วก็จะไปสถานีตำรวจต่อ” เขาฉุดมือผมให้ลุกขึ้นแล้วดันตัวผมเข้าห้องของผม

ผมยืนมองอยู่จนเขาเดินกลับห้องตัวเองไปเตรียมเสื้อผ้าอาบน้ำ


เกิดอะไรขึ้นกับเขา?

ปกติเขาไม่เคยล่วงเกินผมขนาดนี้อย่างมากก็แค่กอดนิดหน่อย หรือว่าอารมณ์ต่อเนื่องจากฝัน?

แล้วเขาฝันอะไร?

ฝันอะไรถึงได้ต่อเนื่องในเรื่องนี้?

หรือว่าเขากำลังฝันว่ากำลัง…กับคนที่เขารัก?

แต่ผมก็ไม่เห็นว่าเขาจะมีผู้หญิงคนไหนเลยนี่นา แต่นั่นไม่สำคัญเท่า… ทำไมผมถึงยอมปล่อยใจไปกับหมอนั่น…. นึกไปแล้วก็อาย แค่เขาจ้องตาเอาก็ยอมให้เขาจูบซะแล้ว น่าอายจริง ๆ ต่อไปผมจะต้องควบคุมตัวเองให้มากกว่านี้จะได้ไม่เผลอไผลไปอีก


ได้ยินเสียงกุกกักอยู่ข้างนอกพอโผล่หน้าออกไปดู ก็เห็นหมอนั่นยืนติดกระดุมแขนเสื้ออยู่กลางเรือน อาบน้ำแต่งตัวเร็วจริง ๆ สีหน้าเขายังดูเครียดอยู่ไม่น้อย ปัญหานั่นคงหนักพอดูสำหรับเขา มองไปเห็นเนคไทยังพาดคออยู่เลยผมก็เลยเดินเข้าไปผูกให้

ระหว่างเราไม่มีคำพูดอะไร ผมว่ามันน่าอายเกินกว่าจะพูดออกมา ปล้ำจูบกันกลางเรือนดีที่ไม่มีใครเห็น ถ้าเกิดมีใครเห็นขึ้นมาผมยังไม่รู้ว่าผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไม่เคยรู้สึกอับอายขนาดนี้มาก่อน

ผมผูกเนคไทให้เขาเสร็จก็จะเดินกลับห้องแต่เขาก็จับมือผมไว้ซะก่อน เขาทำสีหน้าแปลก ๆ จะว่าลำบากใจก็ไม่ใช่จะว่าเขินก็….อาจจะมีบ้าง

“เอ่อ…คือ…ผมต้องขอโทษคุณจริง ๆ สำหรับเรื่องเมื่อกี้….”

“…………” ผมได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกหน้าร้อนวูบไปทั้งหน้า พูดไม่ออก จะให้พูดอะไรออกได้อีกล่ะ

“…ไม่เป็นไรหรอก คุณแค่ละเมอนิดหน่อยเท่านั้นเอง” ผมพูดแค่นี้แต่หมอนั่นหน้าตึงขึ้นมาทันที

“ผมไม่ได้ละเมอ!!!~ ที่ผมทำแบบนั้นไปผมรู้สึกตัวดีแต่ผมแค่…..” เขาพูดเหมือนกับจะตวาดผมแต่ยังไม่ทันจบประโยคก็หยุดไปแค่นั้นเสมองไปทางอื่นไม่ยอมสบตาผม

“แค่?”

หน้าเขาดูแดง ๆ คราวนี้ไม่แค่อาจจะแล้ว เขากำลังเขินจริง ๆ “…แค่…ฝันถึงคุณ…”

หา!!!!!

“….ฝัน?….ถึงผม?….”

ให้ตายเถอะผมอยากให้พวกคุณได้เห็นหน้าเขาตอนนี้มาก ๆ ผมไม่รู้จะบรรยายยังไงให้พวกคุณได้รู้ เป็นสีหน้าที่ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นจากนายคนนี้ เขาเอื้อมมือมาจับมือผมทั้งสองข้าง

“ผมหวังว่าคุณจะไม่โกรธ”

“….ผมไม่ได้โกรธ…”

ก็ทำหน้าแบบนี้ใครจะไปโกรธลงล่ะ แต่ไอ้สีหน้าแบบนี้แหล่ะที่ทำเอาผมรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ไปกับคำพูดและสายตาเขา

“…แล้วถ้าผม…..”

“…??….”

“ถ้าผม…อยากจะขอ…จูบคุณอีก….จะได้มั้ย?”

ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เขาขอจูบผม!!! ใครซักคนช่วยบอกผมทีว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง….

“แต่ถ้าคุณไม่ให้ผมก็ไม่คิดจะ…..”

“คุณขอแฟนคุณทุกครั้งก่อนที่จะจูบเธอรึไง?…”

ดูเขาทำหน้างง มันน่างงตรงไหนกัน?

“ผมไม่เคยมีแฟน”

ห๋า!!!!  :o

“คุณยะ!!~…”

“ผมสาบานได้ผมไม่เคยมีแฟน” เขาทำท่าจะยกมือสาบานจริง ๆ

“...แต่…”

“ถ้าไม่ใช่คนที่ผมตั้งใจจะแต่งงานด้วยจริง ๆ ผมก็ไม่เคยคิดจะคบกับใคร การมีใจให้กับใครซักคนถ้าหากมันมีสิ่งที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้มันย่อมสร้างความเจ็บปวดทั้งสองฝ่าย แม้จะมีเหตุผลที่ว่าทำให้ได้รู้จักความรักแต่ความเจ็บปวดที่ตามมามันก็ไม่ได้น้อยไปกว่ากันซักเท่าไหร่ ผมไม่ต้องการคบกับใครเพื่อดูใจและทำใจให้รักแต่กับคนที่ผมแน่ใจว่าใช่ผมไม่ต้องทำใจให้รักเพราะผมรักเขาอยู่แล้ว”

ผมว่าเหตุผลของเขาฟังดูแปลก ๆ แต่ก็นั่นล่ะ มันคือเหตุผลของเขา

“…ผม…”

ผมรู้สึกว่าผมยังพูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกตอนนี้มันสับสน วุ่นวาย จะว่าผมรังเกียจเขามันก็ไม่ใช่ จะว่าผมเต็มใจมันก็ไม่ใช่อีกนั่นล่ะ แล้วมันคืออะไรกัน!?… ความคิดอันสับสนตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมดในหัวผม

“…ธร~…” เขาเรียกผมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาอ่อนหวาน อ้อนวอน

ทำไม? ทำไมแค่น้ำเสียงกับสีหน้าแบบนี้ของเขาทำเอาผมใจเต้นโครมครามจนแทบจะกระเด็นออกมานอกอก

“…ธร~….”

“..ก…ก็…ก็ได้…”

แน่นอนผมไม่ได้ตาฝาด ผมเห็นเขายิ้มเหมือนกับดีใจที่สุด เป็นรอยยิ้มกว้างที่สุดครั้งแรกที่ผมได้เห็นนับตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ผมไม่แน่ใจว่าผมพูดมันออกไปได้ยังไง บ้าที่สุด!… เขาคงไม่เห็นว่าผมเป็นคนใจง่ายหรอกนะ แต่จะว่าไปผมก็คงเป็นคนใจง่ายจริง ๆ เพราะทำไมผมถึงไม่รู้สึกว่าผมผิดที่อนุญาตเขาไปแบบนั้น


หมอนั่นใช้มือสองข้างจับแก้มผมให้เงยหน้าขึ้น เดี๋ยว!!! นี่เขาจะเอาเลยเหรอ!!? ไม่รอให้ผมทำใจก่อนเลยเหรอ!!? ริมฝีปากเขากดลงมาเบา ๆ ความรู้สึกหัวหมุนติ้วกลับมาสู่ผมอีกครั้ง ผมรู้สึกว่าสมองผมมันชาไปทั่วรับรู้อะไรไม่ได้อีก จนผมเริ่มหายใจไม่ออกนั่นล่ะเขาถึงได้ยอมถอนริมฝีปากออกไป

“ผมไปทำธุระต่อก่อนนะ เรียบร้อยแล้วจะรีบกลับมา” เขากอดผมไว้หลวม ๆ แล้วก็เดินไปหยิบเสื้อสูทออกมาจากในห้อง

“…ไม่ทานอาหารเช้าซักหน่อยก่อนเหรอ?”

ผมบอกได้เลยว่ารอยยิ้มนั่นเป็นรอยยิ้มที่หวานที่สุดที่ผมเคยเห็น ผมไม่เคยเห็นใครยิ้มได้หวานเชื่อมขนาดนี้มาก่อน ผมรู้สึกร้อนไปทั้งหน้ากับสายตาและรอยยิ้มเขา

“ไม่ดีกว่า ผมอิ่มแล้ว ถึงไม่ได้กินอะไรตลอดทั้งวันก็ยังไหว”

ไอ้บ้านี่!!! หมอนั่นเดินลงเรือนไป ไอ้คนบ้าเอ้ย!~….

---

ตอนนี้คนโพสอาการดีขึ้นแล้ว
ต้องขอบคุณทุกคนมากๆ ที่ให้กำลังใจ  :impress:

ส่วนใครที่รอเรื่องของคุณหมอคมสันกะนพก็รอกันต่อปายยยย :m14:

อ๊ะ...มะจ๊ายยย
รอให้เรื่องนี้จบก่อนก็จะมาต่อให้ทันทีเลย อีกไม่นานนี้แหละ
รอกันสักแป๊บน้า :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 17-07-2007 23:23:52

ยังหวานได้อีก  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 17-07-2007 23:36:59

ดูแลตัวเองด้วยนะครับ

ว่าแต่ สองคนนี้  จูบกันแล้วววววววววววววว

 :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 17-07-2007 23:39:34

น่ารักจังเลย

อยากมีบ้างจัง  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 18-07-2007 00:17:23

ธรเริ่มหวั่นไหวแล้วสิ...  :teach:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 18-07-2007 00:24:57

มา วี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วิ้ววววววววววววววววววววววววววววว ให้ตอนนี้เลยคับชอบมาก

ปล.หายหวัดก็ต้องทานยาที่หมอสั่งจนหมดน่ะคับ ไม่งั้นไม่หายขาดแล้วจะดื้อยาด้วย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 18-07-2007 00:26:48

ช่างเป็นจูบที่ดูดดื่มเจงๆ
 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 18-07-2007 02:37:39

 :impress: :impress: :impress:

อะครับผมคุณ ธร ยอมคุณ ยะ ซะงั้น ไอ้บทจะง่ายก็ง่ายจังนะครับ

ยอมคุณยะ บ่อยๆก็ดีนะครับผมชอบอะครับ คุณยะทำงานมาเหนื่อย

คุณธรเอาใจแบบนี้บ้างก็ดีครับผม ผมชอบมากครับผม

จะติดตามต่อไปนะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-07-2007 04:43:14

อนุญาติให้จูบแล้ว  :m3: แล้วต่อไปก็.......  :m11:  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 18-07-2007 06:51:50

ใกล้จบแว้วหรอ >,<

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 18-07-2007 09:04:03

อ๊าาาาา  :m3: :m3: :m3:
แทบจะละลาย  :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 18-07-2007 17:08:56

จะหื่นเกินไปมั้ย ถ้าจะบอกว่า

ผมรอบทอัศจรรย์คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 18-07-2007 23:10:31

 :give2: น่ารักเหลือเกินคร้าบ
หวานกานเจง :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 18-07-2007 23:18:05

 :impress: :impress: :impress:

อะครับผม มารออ่านครับผม

แล้วคืนนี้จะมาต่อป่าวครับผม

มาปูเสื่อรอละกันครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 14 โดย mam update 17-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 18-07-2007 23:45:30

อ้างจาก: deshiwa ที่ 18-07-2007 23:18:05  

:impress: :impress: :impress:

อะครับผม มารออ่านครับผม

แล้วคืนนี้จะมาต่อป่าวครับผม

มาปูเสื่อรอละกันครับ

 :impress: :impress: :impress:

จะมาต่อทีไรต้องเจอรีฯของน้องdeshiwa เป็นรีฯล่าสุดประจำเลย
อิอิ  :m12:

---

หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam


หลังจากที่หมอนั่นจัดการธุระที่บริษัทเรียบร้อยทุกอย่างก็เข้าสู่ภาวะปกติ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันไม่เหมือนปกติ ตั้งแต่วันที่ผมอนุญาตให้เขาจูบผมได้เขาก็เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ที่เขาร้องขอทุกวัน ถ้าเป็นช่วงก่อนนอนหรือเวลาอื่นที่ไม่มีใครอยู่บนเรือนผมก็พอเข้าใจ แต่ไอ้ที่ขโมยจูบทุกเช้าก่อนไปทำงานนี่สิ คนอยู่กันเต็มเรือนไปหมด เขานึกว่าผมหน้าด้านแบบเขารึไง ไอ้คนผีเอ้ย!~  o12


จะว่าไป… ตั้งแต่ไปเยี่ยมคุณวิชุดาวันนั้นผมก็ไม่ได้ไปเยี่ยมเธออีกเลย จะไปทีไรหมอนั่นก็ไม่ให้ไป จะหนีไปเองหมอนั่นก็รู้ทันทุกที เวลาผ่านมาเกือบเดือนเธอก็คงจะหายเป็นปกติ แล้วเธอจะเอายังไงกับอนาคตของพวกเรากันนะ


อ๊ะ!!! อยู่ ๆ ก็มีเสียงขับรถเข้ามาจอดหน้าเรือน รถใคร?… ผมไม่ต้องเดินไปดูก็เห็นคุณวิชุดาเดินขึ้นเรือนมา เธอยิ้มให้ผม

“นึกว่ามาแล้วจะไม่เจอคุณธรซะอีก”

“ผมไม่ได้ไปไหนหรอกครับ”

เธอเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ผม “ฉันอยากคุยกับคุณธรก่อนไป”

“ไป?” ไปไหนกัน? :confuse:

“ฉันจะไปออสเตรเลีย”

ไปออสเตรเลีย!!! ทำไม!!?

“คุณวิชุดา!!~”

เธอยังคงยิ้มอยู่ตลอด “ฉันคิดว่าฉันทำงานมากเกินไป น่าจะหาเวลาพักผ่อนและลองไว้ใจใครให้บริหารงานของฉันดูบ้าง บางทีถ้าฉันได้พักผ่อนยาวซักเดือนนึงฉันก็คงจะดีขึ้น”

แต่เธอเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลมาได้ไม่นานเองนะ ถ้าคิดจะไปพักผ่อนจริง ๆ ก็น่าจะรอให้แข็งแรงดีเหมือนเดิมซะก่อน

“แต่คุณเพิ่งหาย…”

เธอเอื้อมมือมาจับมือผม “คุณธร ฉันหายดีแล้ว”

“แต่…”

“เชื่อสิ” เห็นสายตาเธอแบบนี้ผมก็ไม่อาจแย้งอะไรได้ ใช่!~ สายตาที่มุ่งมั่นยึดติดกลับมาอีกครั้ง

“แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันตั้งใจมาบอกคุณ สาเหตุจริง ๆ ที่ทำให้ฉันมาที่นี่ก็คือ ฉันจะมาบอกคุณว่า…ฉันจะยกเลิกการหมั้นกับคุณยะ…”

เดี๋ยว!!! ใครช่วยบอกผมหน่อยว่าเมื่อกี้ผมฟังไม่ผิด!

“ฉันนึกหน้าคุณยะตอนได้ยินประโยคนี้ออกเลยนะเนี่ยเพราะขนาดคุณยังตาค้างแบบนี้” คุณวิชุดาหัวเราะขึ้นมา

“คุณแน่ใจเหรอ?…”

“ฉันไม่เคยแน่ใจอะไรขนาดนี้มาก่อน ในเมื่อคุณเคยคิดจะให้สิ่งดี ๆ แก่ฉัน ฉันก็อยากตอบแทนคุณบ้าง”

“แล้วธุรกิจคุณ?…..”

เธอยิ้มให้ รอยยิ้มเธอดูอ่อนโยนขึ้น สายตาแสดงความจริงใจไม่ใช่มองหาผลประโยชน์เหมือนเมื่อก่อน

“ทรัพย์สินเงินทองที่มีอยู่ตอนนี้แม้ว่าฉันมีลูกจริง ๆ ทั้งชีวิตเขาก็คงใช้ไม่หมด ฉันคงไม่ต้องทุ่มเทหาให้มากกว่านี้อีกแล้ว ถึงเวลาได้พักซักที”

ผมยิ้มให้เธอ ใช่! ตอนนี้ผมไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว เธอหันมาให้ความสำคัญกับจิตใจและความรู้สึกของเธอมากกว่าเงินทอง ใช้เวลาและเงินทองที่เหลืออยู่ของเธอให้มีความสุขคุ้มค่ากับการที่เธอต้องเหนื่อยทั้งกายและใจมานาน

"คุณจะไปเมื่อไหร่? ผมจะได้ไปส่ง”

เธอหัวเราะ “ฉันว่าคุณยะคงไม่ให้คุณไปส่งหรอกมั้ง” เธอยังไม่วายแซวผมอีก

“ถ้ามีขู่กันบ้างก็คงจะยอมให้ไป”

“…หลังจากนี้คุณธรกับคุณยะคงแต่งงานกันได้โดยไม่มีอะไรขัดขวางแล้วนะ…”

แต่งงานเหรอ….

“………..”

“ฉันกลับก่อนดีกว่า ยังมีอะไรที่ต้องเตรียมอีกหลายอย่าง” เธอลุกขึ้นผมก็ลุกตาจะไปส่งเธอที่หน้าประตู แต่คุณวิชุดาฉุดแขนผมไว้ “ไม่ต้องไปส่งหรอก เดี๋ยวฉันกลับมาจะมาเยี่ยมคุณเป็นคนแรกเลย ของฝากเป็นอะไรดี? หนุ่มออสซี่หล่อ ๆ ซักคนดีมั้ย?” เธอแกล้งขยิบตาให้ผม

“ถ้าของฝากเป็นหนุ่มออสซี่จริงผมคงไม่ได้ออกจากห้อง”

คุณวิชุดาหัวเราะโบกมือให้แล้วก็เดินลงเรือนไป….


รถของเธอขับออกไปแล้ว เธอมาบอกข่าวดีและเตือนความจำ ข่าวดีของคุณยะว่าเขาจะสามารถเป็นอิสระแล้ว เตือนความจำผมว่าผมก็สมควรจะไปได้แล้วเพราะงานที่ผมต้องทำมันสำเร็จลงด้วยดี มันเป็นผมลืมไป ผมมาที่นี่เพื่อทำงานชิ้นนึง เพื่อไถ่ตัวผมที่หมอนั่นซื้อมาในราคา 30 ล้าน เพื่อที่ผมจะได้เป็นอิสระ แต่ที่นี่กลับทำให้ผมลืมมันไป

บ้านเรือนไทยหลังงาม ไมตรีของผู้คนรอบข้าง การปฏิบัติตัวที่เป็นกันเองของเขา ทุกอย่างนั้นทำให้ผมลืมสถานะของตัวเองไปว่า ผมเป็นเพียงแค่ลูกจ้างที่เขาจ้างมาเพื่อทำงานชิ้นนึงเท่านั้น

ผมเดินดูรอบบ้าน ทำไมนะ? ทำไมผมถึงรู้สึกว่าที่นี่เป็น ‘บ้าน’ ยิ่งกว่าบ้านของผมเองซะอีก เวลาที่ผมกลับบ้านผมรู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าไปในสนามรบที่ไม่รู้ว่าจะโดนอีกฝ่ายยิงตอนไหน แต่ที่นี่ ผมกลับรู้สึกว่าที่นี่คือที่หลบภัย ที่นี่คือที่ที่ผมจะสามารถอาศัยได้ ที่นี่อบอุ่นเหมือน…วังของหม่อมป้า แต่…มันคงถึงเวลาแล้วสินะที่ผมจะต้องไปจากที่นี่เสียที


ใกล้ค่ำ หมอนั่นเดินขึ้นเรือนมาด้วยสภาพที่…เหงื่อโชก

“คุณไปทำอะไรมา?”

เขาเดินมานั่งข้าง ๆ ผม ดื่มน้ำซะ 2 ขัน “วันนี้รื้อห้องเอกสารที่บริษัท ขากลับรถยังเสียอีกก็เลยนั่งรถเมล์กลับมา”

มิน่าล่ะไม่ได้ยินเสียงรถ

“แล้วทำไมไม่ขึ้นแท็กซี่ล่ะ?”

หมอนั่นหมุนตัวนอนหนุนตักผม “ไม่รู้ว่าวันนี้แท็กซี่หายไปไหนหมด ขี้เกียจรอกลัวว่าถ้าคุณรอกินข้าวด้วยแล้วจะหิวก็เลยโหนรถเมล์มา”

โธ่~ รอนิดรอหน่อยจะเป็นอะไร

“ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวมากินข้าว ผมมีเรื่องจะพูดด้วย….”

หมอนั่นทำหน้างงแต่ก็ยอมลุกไปแต่โดยดี ผมไม่อยากให้เขาทำดีกับผมแบบนี้เลยมันทำให้ผมรู้สึกไม่อยากไปจากที่นี่….


หลังจากอาหารเย็นผมก็ชวนเขาลงไปเดินเล่นในสวน

“วันนี้คุณวิชุดามา…”

หมอนั่นทำคิ้วขมวด

“เธอมาบอกว่าเธอจะไปออสเตรเลีย”

“ออสเตรเลีย… ไปเที่ยวเหรอ?..”

“เธอบอกอย่างนั้น เธอฝากบอกอะไรคุณอย่างนึง”

“อะไร?”

“เธอบอกว่า เธอจะยกเลิกการหมั้น…” ผมพูดจบก็หันไปมองหน้าหมอนั่นแต่ยังไม่ทันได้เห็นก็รู้สึกตัวลอยหวือ “คุณยะ!!!”

หมอนั่นหัวเราะลั่นอุ้มผมหมุนไปมา

“คุณยะปล่อย! ผมเวียนหัว!~”

เขายอมปล่อยผมลงแต่จับหน้าผมไว้หอมแก้มทั้งสองข้าง “นับเป็นข่าวดีที่สุดสำหรับผมเลยนะ”

ใช่!~ ข่าวดีที่เขาจะได้เป็นอิสระและผมจะได้ไปเสียที

“ถ้าอย่างนั้น…. เดี๋ยว! คุณยะ! จะไปไหน!!?”

ผมยังพูดไม่ทันจบเขาก็ลากผมจนเซถลาไปที่รถ

“ไปเตรียมตัวฉลองกันไงล่ะ มีข่าวดีตั้งสองข่าวแบบนี้”

“สองข่าว?”

เขาหยุดจับให้ผมยืนนิ่ง ๆ “อย่างแรกคือผมไม่ต้องหมั้นกับวิชุดา อย่างที่สองคือบริษัทของเราได้เป็นตัวแทนจัดงานอัญมณีโลก จัดงานโชว์อัญมณีที่มีชื่อเสียงระดับโลก”

“งานโชว์!?”

“ใช่! งานนี้จะทำให้มีเงินเข้าบริษัทของเราเป็นล้าน” สีหน้าเขาดูตื่นเต้นมาก

“…แล้วผมเกี่ยวอะไร?…”

“ทำไมจะไม่เกี่ยว งานนี้คุณจะต้องไปด้วย”

หา!!?  :freeze:

“เดี๋ยว!! แล้วผมจะต้องไปทำไม?”

เขาทำคิ้วขมวด ยังจะมาขมวดอีกผมจะต้องไปทำไมล่ะไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานนี้ด้วยซักหน่อย

“แล้วทำไมจะไม่ไปล่ะ ว่าที่ภรรยาของผู้จัดงานไม่ไปได้ยังไง”

“อะไรนะ!!!?”

“เอาน่า~ ไม่มีเวลาพูดมากแล้ว ไปเตรียมตัวตัดเสื้อผ้าเถอะ” หมอนั่นไม่ฟังคำทักท้วงจากผมลากผมไปที่รถต่อ


หมอนี่ลากผมมาที่ร้านเสื้อผ้า เลือกชุดนั้นชุดนี้ให้ผมเป็นที่สนุกสนาน สุดท้ายชุดที่หมอนั่นพอใจนักหนาก็กลายเป็นสูทสีขาว เขายังเลือกซื้ออะไรอีกหลาย ๆ อย่าง ไม่สิ! ทุกอย่างเลยต่างหาก ตั้งแต่รองเท้า เสื้อผ้า หรือแม้กระทั่งเจลใส่ผม แน่นอนทั้งหมดนั่นเขาบอกว่า เป็นของผม เฮ่อ~ เอาเถอะ ตอนนี้เขายังไม่ว่าง เดี๋ยวเขาว่างแล้วผมค่อยคุยกับเขาเรื่องกลับบ้านทีหลังก็แล้วกัน


ใครจะนึกกันล่ะว่างานนั่นจะมาถึงเร็วอย่างนี้ ผมยังไม่ทันได้คุยกับหมอนั่นเรื่องที่ผมจะกลับบ้านเลย

“ธร~ เสร็จรึยัง?….” หมอนั่นเคาะประตูห้องผมตะโกนเรียกซะจนน่ารำคาญ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณธรหล่อระเบิดไปเลย” ต้อยช่วยหวีผมเสร็จก็วางหวีแล้วนั่งลงมองหน้าผม

“อย่าเลย… ผมยังอยากมีที่อยู่นะ ระเบิดหมดแล้วผมจะไปนอนที่ไหน”

ต้อยหัวเราะแล้วก็ลุกเดินไปเปิดประตู “พาเจ้าชายไปงานเต้นรำได้แล้วค่ะคุณยะ” ยังจะพูดเล่นอีก

ผมลุกเดินไปหน้าประตูหมอนั่นยืนมองผมนิ่ง ๆ

“เสร็จแล้วไง ก็ไปสิ เดี๋ยวก็สายหรอก”

“ใส่สุดขาวแล้วคุณดูดีกว่าใส่ชุดดำแบบวันนั้นเยอะเลย”

ดูทำมองเข้า ไล่ตั้งแต่หัวจดเท้าเชียวนะ หมอนั่นเตรียมตัวโน้มผมลงไปจูบอีกแต่ชะงักเมื่อเห็นว่าผมง้างหมัด

“แหม~ นิดเดียวก็ไม่ได้”

“ไม่ได้!~”

เขาทำเป็นเดินคอตกพาผมไปที่รถ พอเข้าไปนั่งในรถผมก็เสียจูบให้หมอนี่จนได้ คนอะไรกันนี่…มันน่านัก!~


ผมว่าผมก็เคยไปงานใหญ่ ๆ มาหลายงานแล้วนะ แต่ไม่เคยไปงานที่ใหญ่ระดับชาติขนาดนี้มาก่อน ตู้โชว์อัญมณีเม็ดงามตั้งสง่า ผู้คนมากมายเดินกันขวักไขว่ทั้งคนไทยและต่างชาติ เสื้อผ้าและอัญมณีของผู้ที่สวมใส่มาในงานก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าสิ่งที่อยู่ในตู้โชว์เท่าไหร่นัก พอเราทั้งคู่เดินเข้ามาในงานทุกคนต่างก็หันมามอง แน่ล่ะผู้จัดงานมาทั้งทีนี่นา

“เดี๋ยวผมจะขึ้นไปกล่าวเปิดงาน คุณรออยู่นี่นะ”

เขาให้ผมยืนรออยู่หน้าเวที ผมได้แต่ยืนยิ้มให้คนอื่น ๆ เรื่องที่เขาจะมองว่าผู้ชายสองคนมางานด้วยกันยังไงผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอกเพราะผมไม่รู้จักพวกเขาซักนิด เพียงแต่ว่าผมไม่ค่อยชอบสายตาพวกนั้นนี่สิ


พอหมอนั่นกล่าวเปิดงานจบเสียงปรบมือก็ดังไปทั่วทั้งงาน หมอนั่นรีบเดินลงมาหาผมนักข่าวต่างเดินเข้ามาถ่ายรูป

“ยืนชิด ๆ กันหน่อยครับ” มีแต่คนดันให้ผมไปยืนใกล้ ๆ หมอนี่จนตอนนี้กลายเป็นว่าผมยืนให้คุณยะโอบเอวถ่ายรูป

ถ่ายกันจนผมแสบตาแล้วนั่นแหล่ะถึงจะยอมไปถ่ายมุมอื่นกันบ้าง พอนักข่าวถอยไปคนอื่นก็เข้ามาทักทาย ผมจะถอยก็ถอยไม่ได้เจ้าคนข้าง ๆ นี่ไม่ยอมปล่อยมือซักที อะไรกันนักหนานะนายคนนี้

“จัดงานใหญ่แบบนี้ได้คงทุ่มทุนน่าดูสินะครับ” อยู่ ๆ ก็มีเสียงไม่พึงประสงค์ดังขึ้นมา

ผู้ชายคนนึงถือแก้วเครื่องดื่มเดินเข้ามาทักคุณยะด้วยสีหน้าที่ดูไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่นัก ที่จริงผมก็ไม่รู้จักเขาหรอกนะแต่ผมรู้สึกว่าไม่ค่อยชอบคำพูดเขาเท่าไหร่เลย

“ก็นาน ๆ ทีน่ะครับ จัดงานให้ตื่นตาตื่นใจซะบ้างจะได้ไม่รู้สึกเบื่อเวลาเดินเข้าร้าน”

“นั่นสินะครับ เจ้าของบริษัทค้าอัญมณีพันล้านจะจัดงานทั้งทีจะเป็นงานเงียบ ๆ ได้ยังไง” เขาหันมามองผม ขอเถอะ อย่ามาหาเรื่องผมอีกคนเลย

“…ถ้าจำไม่ผิด คุณคนนี้คงจะเป็น… คุณพสุธร รุจิรพัทธ์ คุณชายคนเดียวในวังของหม่อมธารทิพย์ใช่มั้ยครับ…”

“………” ผมรู้สึกเกลียดรอยยิ้มนั่นจริง ๆ

“ก่อนหน้านี้ได้ยินมาว่าคุณพ่อคุณขายคุณให้กับคุณวัลลภเพื่อแต่งงานกับคุณสนธยาเป็นเงินตั้ง 10 ล้าน จริงรึเปล่าครับ?…”

ผมรู้คำถามนั่นไม่ได้ต้องการคำตอบหรอก เขาแค่ต้องการหาเรื่องผมต่างหาก

“อ้อ!! เห็นว่าคุณสุริยะไปซื้อต่อมาตั้ง 30 ล้านไม่ใช่เหรอครับ? แย่หน่อยนะครับโดนขายไปทางโน้นทีทางนี้ที เพชรที่มีตำหนิ… ใครซื้อมาพอเห็นตำหนิที่แอบซ่อนไว้ก็อยากขายเปลี่ยนมือไปซะ”

ใครคิดยังไงผมไม่รู้ แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องมายุ่งกับผมด้วย ผมไม่ใช่คนมีชื่อเสียงอะไร ผมไม่ใช่คนที่เกี่ยวข้องในงานนี้ ผมไม่ใช่คนที่นายคนนี้จะมาพาลหาเรื่องเอาด้วยเรื่องส่วนตัวของผม ….ผมอยากกลับบ้านจริง ๆ ถ้าไม่ติดว่าคุณยะจับมือผมไว้ผมคงจะเดินออกจากงานนี้แล้ว

“ผมรู้สึกว่าคุณภราดาจะสนใจเรื่องของพวกผมมากเลยนะครับ ขนาดรู้ถึงว่าใครใช้เงินเท่าไหร่อย่างกับเป็นกระเป๋าเงินของตัวเอง ช่างเป็นผู้รู้ดีจริง ๆ ” หมอนั่นพูดยิ้มแย้ม แต่ผมรู้ว่าเขากำลังโกรธเพราะมือเขาจับมือผมแน่นจนเริ่มรู้สึกเมื่อย

“แต่จะว่าไป… ผมก็พอได้ยินข่าวเรื่องของคุณมาบ้างเหมือนกัน เห็นว่าคุณพ่อคุณพักนี้ป่วยไม่ใช่หรือครับ รู้สึกว่าท่านจะเหนื่อยกับการคอยไล่พวก ‘คนข้างถนน’ ที่คอยมาอาศัยในบ้านแทบทุกคืน อ้อ!~ อีกอย่างนึง ผมเคยได้ยินคนอื่น ๆ พูดกันว่าบริษัทของคุณโดนลูกค้ายกเลิกมาหลายงานแล้วเพราะลูกค้าไม่พอใจปากเจ้าของบริษัท แย่หน่อยนะครับที่ความสนใจส่วนตัวในเรื่อง ‘ยุ่งเรื่องของคนอื่น’ ของคุณทำให้ลูกค้าไม่ค่อยพอใจ… …เพชรมีตำหนิแต่ว่าถ้าเข้ากันได้ดีกับตัวเรือนที่ประกอบเข้ามาก็ทำให้ดูสูงค่า ผิดกับเศษแก้วไร้ราคาไม่ว่าเจียระไนเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหาค่าราคาได้…”

ผมเห็นได้ชัดเจนว่าคนที่ชื่อภราดานั่นจ้องคุณยะแทบจะฉีกเนื้อกิน เขาวางแก้วดังโครมแล้วสะบัดหน้าเดินหนีไป

“ขอโทษนะครับทุกท่าน ผมคงอยู่ถึงดึกไม่ได้ ‘คนรัก’ ของผมไม่ค่อยสบายผมอยากพาเขาไปพักผ่อนก่อน ขอตัวนะครับ” หมอนั่นจูงมือผมออกมาจากงาน


ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไรกันอีก เรารู้กันอยู่แก่ใจว่าสิ่งที่นายคนนั้นพูดมันจริงหรือไม่จริง พอถึงเรือนผมก็แยกตัวจะเดินเข้าห้องแต่คุณยะจับแขนผมไว้

“ธร…”

“ผมไม่เป็นไร ผมอยากพักผ่อน ขอตัวนะ” ผมเดินเข้าห้องมาแล้วก็ปิดประตู

ขาผมแทบจะหมดแรงเดินตั้งแต่มาถึงเรือน ผมรู้ดีถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับไปแล้วกลับไปเพื่อรักษาศักดิ์ศรีที่มีอยู่แม้จะน้อยนิด กลับไป…แค่คิดก็รู้สึกใจหาย บ้านนี้ทั้งอบอุ่นทั้งน่าอยู่ แต่สิ่งที่ทำให้ผมอยากอยู่บ้านนี้ต่อไปไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่สิ่งแวดล้อม แต่เป็นรอยยิ้มของใครบางคน เป็นการกระทำอันอ่อนโยนที่เขามอบให้ผม เป็นรอยจูบแผ่วหวานที่มอบให้ทุกเช้า ผมเพิ่งจะรู้…บางครั้งจิตใจและความรู้สึกมันก็ทำให้เราเจ็บปวดเจียนตาย…เมื่อรู้ว่าใจเราเผลอไปรักใครซักคนที่เราไม่คู่ควร…

---

 :onion_asleep:
ง่วงจัง.....

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 18-07-2007 23:53:05

มาอ่านแล้วค๊าบ  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 18-07-2007 23:55:05

…บางครั้งจิตใจและความรู้สึกมันก็ทำให้เราเจ็บปวดเจียนตาย…เมื่อรู้ว่าใจเราเผลอไปรักใครซักคนที่เราไม่คู่ควร…
เอ่อคือ ... แบบว่าโดนเข้าอย่างจัง  :freeze: :freeze: :freeze:



เพราะเหตุนี้คนโพสรับผิดชอบซะ +1 ค้าบบบ   o7 o7

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 19-07-2007 00:00:19

ลางเศร้าโผล่มาแล้วสิ  :serius2: :serius2:

คุณยะรีบรวบหัวรวบหางแล้วขอแต่งงานเลยครับ  :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 19-07-2007 00:01:44

 :sad2: :sad2:  ถึงแม้ว่าจะห่วงศักดิ์ศรีของตัวเอง  แต่ว่าก็อย่าลืมเรื่องจิตใจนะครับ :m15: :m15:

หวังว่าคุณยะจะบอกรักคุณธรได้ก่อนที่คุณธรจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้นะครับ :m5: :m5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 19-07-2007 00:02:57

อ่า ยอมรับแล้วว่ารัก
แต่รักนี้จะมีทางออกไหม
 :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 19-07-2007 00:11:41

เรื่องนี้ต้อง Happy Ending อยู่แล้วใช่มะ
 :m12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 19-07-2007 01:54:33

 :impress: :impress: :impress:

เกือบจะ Happy Ending  อยู่แล้ว คุณธรก็อย่าคิดมากนะครับ

ไม่ว่าจะยังไงคุณ ยะ ก็รักคุณอยู่แล้วครับผม คุณยะคงไม่ปล่อยให้คุณธร

กลับบ้านไปหรอกครับ เอาใจช่วยอีกครับผม ชอบมากครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 19-07-2007 03:14:46

รออ่านต่อจ้า  :m3: คาดว่าคงไม่เศร้านะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 19-07-2007 11:15:28

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 19-07-2007 11:32:16

  o13 สู้ๆค้าบบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 19-07-2007 11:41:58

ศักดิ์ศรี ความรัก ฐิติ ปล่อยวาง เวลาต้องเลือกพวกนี้ มันยากจังเลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 19-07-2007 14:43:16

 :sad4: :sad4:
จะรักก็จะยิ่งเจ็บ.....
ถ้าจะเลิก....อันไหนจะเจ็บมากกว่ากันนะ :o7: :o7:
สู้ๆๆครับทำตามหัวใจตัวเองนั่นละดีที่สุด

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 19-07-2007 16:17:01

เศร้าอะ

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ ตอน 15 โดย mam update 18-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 19-07-2007 20:17:12

เรียกศักดิ์ศรีคืนเหรอ 
ใช้วิธีไหนดีหว่า  มันก็มีตั้งหลายทางที่ไม่ทำร้ายจิตใจตัวเองแล้วก็คนที่รักเรา

ว่าแต่...รู้ใจกันละยังละนี่  สองคนเนี่ย 
ไม่ใช่ว่าพอรู้ใจปุ๊บ  ก็เริ่มเศร้าอีกนะ  ชิ

รออ่านต่อแล้วกันจ้า  Krappom  :m3:  :m3:  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 19-07-2007 21:10:16

หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam


เช้านี้…ความจริงก็ไม่เช้าเท่าไหร่ออกจะเป็นเวลาสายแล้วด้วยซ้ำ ผมเปิดประตูห้องออกมาเห็นหมอนั่นนั่งคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าค่อนข้างเครียด พอเขาวางสายผมก็เดินไปนั่งใกล้ ๆ เขา

“วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ?”

“วันนี้วันเสาร์ ….คุณเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่เป็นอะไร… วันนี้คุณหยุดก็ดีแล้ว ผมมีเรื่องอยากจะคุยด้วย…”

ป๋องยกสำรับมาวางตรงหน้าผม

“ทานอะไรก่อนนะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน”

เขาจัดแจงตักอาหารใส่จานข้าวให้ผม ผมเลยต้องเก็บเรื่องที่จะพูดไว้ก่อนจนกว่าจะทานอาหารเสร็จ ผมรู้สึกว่าวันนี้เขาเอาใจผมเป็นพิเศษ ตักไอ้โน่นไอ้นี่ให้จนแทบจะป้อน ผมคิดว่าอาหารมื้อนี้เป็นมื้อที่ผมมีความสุขและมีความทุกข์มากที่สุด

สุข ที่เราได้อยู่กับคนที่เรารัก ทุกข์ที่จะต้องจากกันหลังจากความสุขได้ผ่านไป


ป๋องยกสำรับอาหารไปเก็บเรียบร้อย

คุณยะนั่งมองหน้าผมมองผม ผมรู้สึกชอบสายตาแบบนี้ของเขา มันทำให้ผมมีความสุขมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนผมมีความสำคัญต่อเขาจริง ๆ ไม่ใช่เพียงแค่หน้าที่ แต่…ความจริงมันก็ยังคงเป็นความจริงวันยังค่ำ เขาเป็นนักธุรกิจ อนาคตเขาจะเป็นอย่างไรถ้าคนที่เขาทำธุรกิจด้วยคิดและพูดเหมือนนายภราดานั่น

“คุณยะ… ผมคิดว่า ถึงเวลาที่ผมต้องกลับแล้ว”

“กลับ?” หมอนั่นทำหน้างง

“งานของผมสำเร็จแล้ว พ่อคุณไม่บังคับให้คุณแต่งงานอีก คุณวิชุดาก็ยกเลิกการหมั้น หน้าที่ของผมสำเร็จแล้ว”

ผมไม่รู้ว่าจะบรรยายสีหน้าของเขาตอนนี้ว่ายังไง เขาทำหน้าเหมือนโกรธ ผิดหวัง แล้วก็อะไรอีกหลาย ๆ อย่าง

“…คุณพูดอะไร!?…”

“คุณยะ… วันแรกที่คุณพาผมมาที่นี่ให้ผมแสดงบทคนรักเพื่อให้พ่อของคุณเลิกบังคับให้คุณแต่งงาน เพื่อให้คุณวิชุดายกเลิกการหมั้นแลกกับค่าซื้อตัวผมมาจากคุณวัลลภ 30 ล้าน… ตอนนี้หน้าที่ของผมเสร็จสิ้นแล้ว ผมขอตัว…”

ปัง!!! หมอนั่นตบโต๊ะดังจนคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ห่างออกไปสะดุ้งกันหมด แต่ละคนค่อย ๆ ลุกถอยลงเรือนไป

“ผมไม่ให้กลับ!!!”

“คุณยะ~….”

“คุณไม่จำเป็นต้องแคร์คำพูดของใคร!! กับคนแบบนั้นไม่มีค่าให้คุณเก็บคำส่อเสียดของเขามารกสมองคุณหรอก!~ คนมันถือว่ามันมีปากมันก็พูดไปทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้ตัวเองซักนิดว่าอนาคตของมันในหน้าที่การงานไม่มีอีกแล้ว ทำไมคุณจะปล่อยให้ไอ้คนปากแบบนั้นมันมาทำให้เราต้องห่างจากกัน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แทบจะเป็นตวาด

“แต่คุณยะ… คุณก็รู้ว่าเขาพูดจริง…”

“จะจริงหรือไม่จริงเขาก็ไม่มีสิทธิ์เกี่ยวข้อง!! นี่เป็นเรื่องระหว่างเรา เป็นเรื่องของเราสองคน แล้วเขาเป็นใครถึงได้มาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตเรา!!”

“คุณลืมอะไรไปหรือเปล่าคุณยะ …เราไม่ได้อยู่กันสองคน… คุณต้องทำงาน ต้องพบหน้าผู้คน เรื่องเมื่อคืนนี้จะต้องแพร่ไปในหมู่ผู้ค้าอัญมณีและผู้เกี่ยวข้อง คุณจะถูกมองยังไง การงานของคุณยังจะได้รับการยอมรับเหมือนเดิมอีกเหรอ….”

“ใครจะมองยังไงผมไม่แคร์!”

ผมเอื้อมมือไปจับมือเขาไว้ “คุณยะ… คุณไม่แคร์ไม่ได้นะ คุณยังต้องทำงานกับพวกเขา คุณยังต้องสร้างอนาคต…”

เขาหันมามองผมด้วยสายตาที่ดูเจ็บปวด “อนาคตที่ไม่มีคุณอยู่เคียงข้าง …ผมไม่อยากมี…”

โธ่~

“…คุณยะ~…”

“ธร คุณอย่าไปเลยนะ อยู่กับผมเถอะ” เขาโถมตัวเข้ามากอดผมไว้แน่น

ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากอยู่ ผมอยากจะอยู่แบบนี้ อยากให้เขาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแบบนี้ อยากให้เขากอดไว้แบบนี้ตลอดไป แต่อนาคตเขาจะเป็นยังไงถ้าคนอื่นไม่ยอมรับ

“คุณยะ… ผมขอเถอะนะ อย่าให้ผมรู้สึกว่าผมขายตัวเหมือนกับที่ใคร ๆ พูดเลย”

พอผมพูดอย่างนั้นตัวเขาก็แข็งทื่อขึ้นทันควัน ผมคิดว่าเขาคงจะลืมจุดนี้ไป ผมจับแก้มเขาไว้ทั้งสองข้างโน้มลงมาจูบที่ริมฝีปากเบา ๆ มันจะเป็นจูบแรกและจูบสุดท้ายที่ผมจะจูบเขา

เขายังคงนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น

“จากนี้ไป ถ้าหากเราได้เจอกันอีกยิ้มให้กันบ้างนะครับ เสื้อผ้าชุดนี้ผมจะขอยืมไปก่อนแล้วจะส่งกลับมาให้ทีหลัง ขอให้คุณโชคดี ลาก่อนครับคุณยะ….”

ผมกอดเขาให้แน่นที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ลุกเดินจากมา เท้าแต่ละข้างมันหนักอึ้งเหมือนไม่อยากก้าวออกไปจากที่นี่ บ้านเรือนไทยหลังงาม ดอกมะลิหอมอบอวลและ..เขา..จะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป


ผมโบกเรียกแท็กซี่บอกทางกลับบ้านและนั่งเอนหลังกับเบาะหลัง เบาะรถแม้จะนิ่มแต่มันก็ไม่อบอุ่นเท่าอ้อมแขนเขา อากาศในรถช่างหนาวจริง ๆ หนาวจนผมรู้สึกอยากจะร้องไห้ ต่อไปนี้ผมจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไงนะในเมื่อสิ่งที่กลับไปบ้านมันก็แค่ร่างกาย แต่จิตใจผมกลับทิ้งไว้ที่นั่น บ้านเรือนไทยหลังนั้น ผู้ชายคนนั้น คนที่ผมรู้สึกว่าผมรักเขาเหลือเกิน….


พอแท็กซี่จอดหน้าบ้านจิตก็รีบวิ่งออกมาทันที

“มาหา….คุณธร!!~”

จิตรีบเข้ามาจับแขนผมไว้ ผมล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วก็นึกได้ ผมไม่ได้หยิบกระเป๋าสตางค์มา …แต่ก็ช่างเถอะบัตรพวกนั้นเอาไว้ทำใหม่ก็ได้…

“จิต…จิตมีเงินออกมารึเปล่า? ผมรบกวนช่วยจ่ายค่าแท็กซี่ให้ผมหน่อย”

จิตลนลานรีบควักเงินในกระเป๋ามาจ่ายค่าแท็กซี่แล้วหันมาหาผม “คุณธรไม่สบายเหรอคะ?…”

“พ่ออยู่มั้ย?” ผมเลี่ยงไปไม่อยากตอบคำถามของจิต

“ไม่อยู่หรอกค่ะ ท่านไปฮ่องกงได้ 2 วันแล้ว เห็นท่านว่าจะไม่กลับทั้งอาทิตย์”

จิตประคองผมเดินเข้าบ้าน ขาของผมมันเหมือนจะหมดแรงตั้งแต่ขึ้นแท็กซี่มาเจ็บปวดไปหมด

“ป้า!!! ป้า!!!” จิตพาผมมานั่งที่โซฟาแล้วตะโกนเรียกป้ารีเป็นการใหญ่

“อะไรของเอ็งวะนังจิต?…ว๊าย!!! คุณธร!!” ป้ารีเดินบ่นออกมาจากในครัวพอเห็นหน้าผมเท่านั้นแกทำหน้าเหมือนเป็นผี “คุณธรเป็นอะไรคะ!!? ไม่สบายรึเปล่า? ไปหาหมอมั้ยคะ?…” ป้ารียังถามอีกชุดใหญ่ชนิดที่ว่าผมคงตอบแกไม่ทันแน่ ๆ

“ป้าครับ…ใจเย็น ๆ ผมแค่เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้น …ผมอยากจะมาอาศัยป้าอยู่ซักอาทิตย์นะครับ เดี๋ยวพ่อกลับมาผมก็จะไป….”

“มาอาศัยอะไรกันคะ นี่บ้านคุณธรแท้ ๆ อยู่เถอะค่ะ อยู่จนท่านกลับมาก็ได้ยังไงลูกทั้งคนท่านคงไม่ตะเพิดไปหรอกค่ะ”

“ผมขออยู่แค่ก่อนพ่อกลับเท่านั้นก็พอครับ ผมไม่อยากให้ป้ารี จิต กับหวาต้องโดนลูกหลงไปด้วย”

“โธ่~ คุณธรทูนหัวของป้า” ป้ารีเอามือลูบแก้มผมกอดผมไว้แน่น…


ผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เตียงอยู่ที่เดิม ผ้าปูเตียงยังคงเรียบกริบเหมือนเดิม ม่านหน้าต่างยังคงรวบไว้แบบเดิม …มีแต่ผมเท่านั้นที่ไม่เหมือนเดิม ผมจะทำยังไง? ผมจะมีชีวิตอยู่ยังไง? ผมจะต้องทำยังไงผมถึงจะลืมคุณได้? คุณยะ….


แต่ละวันผ่านไปอย่างช้า ๆ ผมกลับมาบ้านได้ 2 วันแล้ว ทุกวันผมจะมานั่งตรงนี้ หลังบ้าน ดูต้นไม้ที่ปลูกไว้กับกระถางมะลิต้นใหญ่ที่ผมเพิ่งจะซื้อมาตั้งไว้ ถึงแม้ว่าพ่อค้าจะดูแลให้มันออกดอกสวยแค่ไหนแต่มันก็เทียบกับกระถางมะลิหน้าห้อง…ที่เรือนโน้นไม่ได้เลย ต้นมะลิของต้องมีดอกบานสะพรั่งจนแทบจะมองไม่เห็นใบ ดอกมะลิของต้องดอกใหญ่และหอมมากต้อยยังเคยถักผมเป็นเปียแล้วเอาดอกมะลิมาเสียบไว้จนขาวไปทั้งหัว ต้องทั้งโมโหทั้งขำบอกว่าดูตลกแต่ผมว่าไม่นะ ผมว่าดูเหมือนผมของเจ้าสาวมากกว่า ต้อยดูสวยเหมือนเจ้าสาว …

เจ้าสาว……

แต่งงาน…..

แต่งงานเหรอ…สำหรับต้อยคงจะอีกไม่กี่ปีแต่สำหรับผม…คงไม่มีวันนั้น….


เสียงรถ!? ผมว่าผมได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้านนะ รู้สึกว่าเสียงคุ้นหูมาก รถใคร?…

“คุณธรขา~ มีแขกมารอพบค่ะ” หวาวิ่งมาบอกผมด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ แล้วก็รีบวิ่งกลับไป อะไรของเขาน่ะ?

ผมเดินไปที่ห้องรับแขก แปลก…บอกว่ามีแขกมาแล้วทำไมไม่มีใครอยู่รับรองแขกซักคน หายไปไหนกันหมด? เสียมารยาทจริง ๆ

ผมเดินเลี้ยวไปที่ห้องรับแขกแค่เห็นหน้าแขกที่ว่าเท่านั้นผมรู้สึกชาวูบไปทั้งตัว

“คุณยะ!!!” เขาหันมามองผมแล้วก็ยิ้มกว้าง

“ธร~….” เขาลุกมากอดผมไว้แน่น

“ห่างกันแค่ไม่กี่วันแต่ผมคิดถึงคุณจัง…” เสียงทุ้ม ๆ นั่นกระซิบข้างหู

ความรู้สึกดีใจ คิดถึง รัก วิ่งเข้ากระแทกจิตใจผมอย่างจัง อ้อมกอดที่อบอุ่น โหยหา รัดรอบตัวผมไว้อีกครั้ง …แต่เดี๋ยวก่อน!!!

“คุณยะ คุณมาที่นี่ได้ยังไง!!?” ผมดันตัวเขาออก

เขามองหน้าผมแปลก ๆ “ทำไมล่ะ? คุณคิดว่าผมจะไม่รู้เหรอว่าบ้านคุณอยู่ที่ไหน”

“มันก็ใช่… ผมรู้ว่าคุณต้องรู้แน่ว่าบ้านผมอยู่ไหน แต่ผมหมายความว่าคุณมาทำอะไรที่นี่?”

เขาไม่ตอบแต่ยิ้มให้ผมแล้วหันไปหยิบช่อดอกไม้ที่อยู่ข้าง ๆ มา “คุณพสุธร แต่งงานกับผมนะครับ”

…!!… ….ผมไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น ผู้ชายคนนี้ถือช่อกุหลาบช่อใหญ่มาคุกเข่าขอแต่งงานกับผม!!!

“คุณยะ!!!~…”

“ผมรักคุณ แต่งงานกับผมนะครับ”

“คุณยะ คุณไม่เข้าใจรึไง คุณกับผมแต่งงานกันไม่ได้!!”

“ได้สิ อนาคตเป็นสิ่งที่เราสองคนต้องช่วยกันสร้างเอง ถ้าไม่มีคุณผมจะมีกำลังสร้างอนาคตของเราได้ยังไง… ใครจะพูดยังไงผมไม่สนใจแค่มีคุณอยู่ข้าง ๆ ผมก็พร้อมจะฟันฝ่าอุปสรรคทุกอย่างเพื่อความสุขของเราสองคน”

“คุณยะ~….”

“แต่งงานกับผมนะครับ”

“รับสิคะ รับสิคะคุณธร…” มีเสียงเชียร์มาจากข้างหลัง

ผมหันไปมองแล้วก็แทบจะช็อค ไม่ว่าจะต้อง ต้อย ป้ารี หวา หรือจิต ทุกคนยืนยิ้มให้ผมอยู่ด้านหลัง

“รับเถอะค่ะคุณธร ป้ารู้ว่าจริง ๆ แล้วคุณธรก็รักคุณคนนี้มากเหมือนกัน” ป้ารี….

“รับเถอะนะคะคุณธร คุณธรไม่อยู่คุณยะไม่เหมือนคุณยะเลย กลับไปเป็นเจ้านายให้เราเหมือนเดิมเถอะนะคะ” ต้อยมองผมแทบจะร้องไห้

“…ผม….” ผมหันกลับไปมองคุณยะ เขายังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนคุกเข่าอยู่แบบนั้น

“…แต่งงานกับผมนะครับ…”

ผมลังเล ไม่รู้ว่าควรจะรับช่อดอกไม้นั่นดีมั้ย ถ้าผมรับแล้วอนาคตของเขาล่ะ? แต่ถ้าผมไม่รับผมจะทำใจให้ลืมเขาได้ยังไง?….

“…ธร~….” ………

“ครับ ผมจะแต่งงานกับคุณ…”

คุณยะยิ้มกว้างโผเข้ากอดผมแรง

ใช่~… อ้อมกอดนี้แหล่ะที่ทำให้ผมยอมทุกอย่าง ต่อให้ต้องลำบากแสนสาหัสแค่ไหนผมก็ยอมแล้ว ผมกอดเขาตอบให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในหัวใจรู้สึกอุ่นจนร้อนไปหมด เขาจูบผมเบา ๆ แต่อ่อนหวานนุ่มนวล เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก

“…ธร…ผมรักคุณ…” เขากระซิบใกล้ ๆ หูผม

“ผมก็รักคุณ”

“เราไปกันเถอะ”

ไป? อยู่ ๆ เขาก็อุ้มผมวิ่งไปขึ้นรถ!!

“เดี๋ยวคุณยะ!!! ไปไหน?”

“ก็ไปงานแต่งงานของเราไง ต้อง!~ ล่วงหน้าไปได้เลยนะ”

ผมเห็นทุกคนเดินไปขึ้นรถตู้ที่จอดอยู่หน้าบ้าน นี่มันเรื่องอะไรกัน!!!?

“คุณยะ คุณทำอะไรของคุณน่ะ?”

เขาชะโงกหน้ามาหอมแก้มผมแล้วก็ออกรถ “เราก็จะแต่งงานกันไงล่ะ แต่คงแต่งชุดนี้ไม่ได้ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

“คุณพูดอะไรของคุณ? เราจะแต่งงานกันได้ยังไงในเมื่อ….”

“เชื่อผม…” เขาพูดแบบนี้ผมเลยต้องหยุดคำพูดทั้งหมด เอาเถอะคงไม่เป็นไรถ้าจะเชื่อใจคนที่เรารัก


เขาขับรถพาผมมาที่สตูดิโอถ่ายรูปแห่งนึง จัดเสื้อผ้าให้ช่างแต่งหน้าให้ผม แล้วชุดที่เขาเลือกให้ก็ช่าง….

เสื้อกับกางเกงผ้าไหมสีขาวมีผ้าผืนเล็ก ๆ พาดบ่า ตัวเขาเองก็แต่งคล้าย ๆ กันเพียงแต่เสื้อผ้าเขาออกจะสีน้ำตาลเล็กน้อย เขาไม่พูดอะไรมากจับผมยัดเข้าไปในรถอีกครั้งรวมทั้งช่างแต่งหน้าด้วย


และแล้วสิ่งที่ผมถามเขาไปผมก็ได้รับคำตอบ บ้านเรือนไทยดูเหมือนจะมีงาน

งานแต่งงานเล็ก ๆ ของเราสองคน ตั่งรดน้ำสังข์เตี้ย ๆ กับบรรดาญาติสนิทจำนวนไม่มากเท่าไหร่นักแต่ก็นับว่าเยอะพอสมควรสำหรับงานที่จัดแบบฉุกละหุก

เขาลากผมไปนั่งที่ตั่งลุงธัชพลก็ถือมงคลสวมหัวเดินเข้ามาหาทันที

“ต่อไปนี้ธรจะเป็นลูกสะใภ้ของพ่อจริง ๆ ซะทีนะ”

บรรดาญาติ ๆ เดินเข้ามารดน้ำสังข์อวยพรให้เรา

“เจ้าแผนการณ์นักนะ…” ผมกระซิบกับคุณยะแต่ปากยังคงยิ้มให้คนอื่น ๆ

“ไม่ได้สิ ขืนไม่รีบคุณอาจจะโยกโย้ไม่ยอมแต่งงานกับผมก็ได้”

ก็เลยบังคับเลยงั้นสิ ไอ้คนผีนี่!~

แต่จะว่าไปก็นี่ไม่ใช่เหรอที่ผมต้องการ คนข้าง ๆ คนนี้ ความสุขแบบนี้ สิ่งนี้ไม่ใช่เหรอที่ผมต้องการ ในหัวใจผมมันอบอุ่นอิ่มเอิบ แม้ว่างานวันนี้จะทำให้ผมเหนื่อยแค่ไหนก็ตามแต่มันก็เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข


หลังจากที่รดน้ำสังข์เสร็จแล้วเราจะต้องกลับไปถ่ายรูปที่สตูดิโอต่อ สถานที่ที่เลือกถ่ายก็ดูดีจริง ๆ สวนไม้ดอกสีสด เราทั้งสองคนต้องเป็นหุ่นนิ่ง ๆ ให้ช่างภาพจับถ่ายท่าโน้นท่านี้ไปเรื่อย ๆ

“ต่อจากนี้ไปหัวใจของคุณเป็นของผมแล้วนะ” เขากระซิบข้างหูผมขณะที่กอดอยู่ด้านหลังปล่อยให้ช่างถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ

“ใครบอก… หัวใจของผมก็เป็นของผมสิ ถ้าคุณอยากได้ก็ต้องซื้อเอา”

“แล้วคุณจะขายเท่าไหร่ล่ะ? ผมมีเงินไม่มากหรอกนะ”

“งั้นอนุญาตให้คุณเอาร่างกายกับหัวใจทั้งหมดมาใช้ซื้อแทนได้”

“หัวใจคุณนี่ขายแพงชะมัด”

“แล้วจะซื้อมั้ยล่ะ?”

“ต่อให้ต้องใช้ทุกสิ่งที่มีอยู่ก็ซื้อครับผม หัวใจขายแพง ๆ แบบนี้หาได้ง่าย ๆ ที่ไหนกัน…” เขาก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม

เสียงดังแชะทำเอาผมสะดุ้ง เจ้าตากล้องมือดีดันกดถ่ายภาพนี้ไว้ได้อีก พอผมจะหันไปต่อว่าเขาก็จับผมหันมาจูบเสียเฉย ๆ ตากล้องคนนั้นก็กดถ่ายภาพเป็นการใหญ่

จะบ้ารึไงนะ!!! ถ่ายอยู่ได้!!!

“…อย่าดื้อสิ ตอนนี้ผมซื้อทั้งร่ายกายทั้งหัวใจคุณแล้วนะ” เขากอดผมไว้แน่นโพสท์ท่าเองเสร็จสรรพไม่ต้องรอตากล้องสั่งเลย

เฮ่อ~…มาถึงขนาดนี้แล้วผมจะทำอะไรได้อีกล่ะ หัวใจผมก็ขายให้เขาไปแล้วนี่นา เอาเถอะภาพพวกนี้เราสองคนจะเก็บไว้ดูกันยามแก่นี่นา จะเป็นอะไรไปถ้าจะเก็บภาพความรู้สึกของเราสองคนไว้ดูในอนาคตว่าตอนนี้เรารักกันแค่ไหน ผมกอดเขาไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะแน่นได้ ความรู้สึกรักที่เอ่อล้นอยู่ในใจดวงนี้ของผมจะยังคงเต็มเปี่ยมและอบอุ่นแบบนี้อีกนานเท่านาน…..

“…ผมรักคุณ…….”

END

---

 :m4: :m4: :m4:
ต่อจากนี้จะเป็นตอนพิเศษของเรื่องนี้

ส่วนเรื่องของคุณหมอกะน้องนพนี่อาจจะเอามาต่อที่กระทู้นี้เลย
แบบว่าขี้เกียจขึ้นกระทู้ใหม่อ่ะ อีกอย่างจะได้ไม่เปลืองกระทู้ด้วย  :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 19-07-2007 21:25:03

น่ารักๆๆ  ยะกับธร  :m3:  :m3:  :m3:
นึกว่าเรื่องราวจะมีมากมาย ยุ่งยากกว่านี้ซะอีก
จบแบบสั้นๆ ซึ้งๆ อิ่มใจ
เรื่องของคุณ mam เกือบทุกเรื่องจบสั้นเนอะ 
แต่แต่งได้ดี  สำนวน เรื่องราวน่ารักมากๆๆๆๆ
มัดใจเราได้ทุกเรื่องเลยสิเนี่ย

ขอบคุณ Krappom ที่มาลงให้นะ  บวกหนึ่งจ้า ชอบๆ
รออ่านตอนพิเศษอยู่นะ  คงจะน่ารักไม่แพ้กัน
 :m4:  :m4:  :m4:  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 19-07-2007 21:51:43

จบได้น่ารัก  :m3:  :m3:  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 19-07-2007 22:05:04

 :impress: :impress: :impress:

อะครับจบไปซะละ แล้วจะรออ่านตอนพิเศษนะครับผม

ชอบมากครับ สนุกดีครับผม แต่งแบบแนวนี้มาให้อ่านกันอีกนะครับผม

ชอบมากครับ แล้วจะรออ่าน นะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 19-07-2007 22:12:41

 o14 o14 o15 o15
น่ารักจงเลยครับ...อยากมีอย่างนี้มั่งจัง... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอบคุณคนแต่งกะคนโพสต์มากครับ
สำหรับเรื่องราวที่แสนดี......
จะมีตอนพิเศษของนพไหมน้า0...... :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 19-07-2007 22:18:09

อ้างจาก: มูมู่น้อย ที่ 19-07-2007 21:25:03  

น่ารักๆๆ  ยะกับธร  :m3:  :m3:  :m3:
นึกว่าเรื่องราวจะมีมากมาย ยุ่งยากกว่านี้ซะอีก
จบแบบสั้นๆ ซึ้งๆ อิ่มใจ
เรื่องของคุณ mam เกือบทุกเรื่องจบสั้นเนอะ 
แต่แต่งได้ดี  สำนวน เรื่องราวน่ารักมากๆๆๆๆ
มัดใจเราได้ทุกเรื่องเลยสิเนี่ย

ขอบคุณ Krappom ที่มาลงให้นะ  บวกหนึ่งจ้า ชอบๆ
รออ่านตอนพิเศษอยู่นะ  คงจะน่ารักไม่แพ้กัน
 :m4:  :m4:  :m4:  :m4:  :m4:

เท่าที่อ่านๆ มา เรื่องของพี่แหม่มนี่ไม่ค่อยจะยาวเกิน 20 ตอนเลยมั้ง
แต่ว่าน่ารักดีอ่ะ  :impress:

บวกนั้นคืนสนองน้า  :m4:

อ้างจาก: THIP ที่ 19-07-2007 21:51:43  

จบได้น่ารัก  :m3:  :m3:  :m3:

ขอบคุณแทนคนคนแต่งจ้า  o14 o15

อ้างจาก: deshiwa ที่ 19-07-2007 22:05:04  

:impress: :impress: :impress:

อะครับจบไปซะละ แล้วจะรออ่านตอนพิเศษนะครับผม

ชอบมากครับ สนุกดีครับผม แต่งแบบแนวนี้มาให้อ่านกันอีกนะครับผม

ชอบมากครับ แล้วจะรออ่าน นะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

+ 1 ให้น้องdeshiwa ด้วยน้า
น่ารักมากเลย ช่วยดันกระทู้ให้พี่ทุกวัน

ช่วยดันต่อไปเรื่อยๆ นะจ๊ะ  :m13:

อ้างจาก: aumzaa ที่ 19-07-2007 22:12:41  

o14 o14 o15 o15
น่ารักจงเลยครับ...อยากมีอย่างนี้มั่งจัง... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอบคุณคนแต่งกะคนโพสต์มากครับ
สำหรับเรื่องราวที่แสนดี......
จะมีตอนพิเศษของนพไหมน้า0...... :bye2: :bye2:

ขอบคุณแทนคนแต่งด้วยจ้า

ส่วนเรื่องของนพ รอหลังตอนพิเศษของคุณยะกะคุณธรนะจ๊ะ :m13:


ปล. + 1 ให้ทุกคนที่ช่วยมารีฯ ให้กำลังใจคนโพส(บ้าพลัง)นะจ๊ะ  :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 19-07-2007 22:34:30

 :impress: :impress: :impress:

แน่นอนครับผม +1 เหมือนกันครับผม

ชอบทุกเรื่องเลยครับผม

แล้วจะรออ่านตอนพิเศษนะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 19-07-2007 23:03:08

จบแบบนี้ค่อยดีหน่อยคับ

น่ารักด้วย อิอิ

แอบอิจฉาเล็กน้อย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 19-07-2007 23:11:42

หุๆน่ารักมากมาย :m2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ฟันเฟืองน้อย ที่ 19-07-2007 23:38:56

จบได้สนุกมากงับ

อิจฉาง่า
 
 :o8:

จะรออ่านตอนพิเศษนะงับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 20-07-2007 02:11:44

 :m3: :m3: :m3:
จบได้ประทับใจ  :give2: :give2: :give2:
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสนะค้าบบบ   o1 o1

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 20-07-2007 09:09:10

ลงเอยกันสักที
 :m3: :m3: :m3:
อ่า รออ่านต่อ
 :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 20-07-2007 11:02:45

แฮปปี้กันทุกคน รวมทั้งคนอ่านด้วย  :m1:
ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสท์นะคับ
จะรอตอนพิเศษน้า
 :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 20-07-2007 11:47:08

จบแบบหักมุมมาก

รอตอนพิเศษครับ

 :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 20-07-2007 12:07:36

คุณยะง้อนิดเดียวเอง น่าจะมีง้อด้วยวิธี.... :haun5:
แล้วตกลงยังไม่เฉลยว่า คุณยะรู้จักธรมาก่อนหรือเป่า :confuse:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: chiaki ที่ 20-07-2007 16:41:47

 :-[ น่ารักจังเลย
ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านค่ะ ขอบคุณคุณคนแต่งด้วย
 :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nani ที่ 20-07-2007 19:33:38

อ๊ากกกกก  สนุกมาก 

สำนวนน่ารักดีครับ  อยากอ่านตอนพิเศษจัง   :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 20-07-2007 22:38:15

ซื้อใจด้วยใจ อิอิ ชอบๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-07-2007 22:47:06

เอาไปกันคนละ + 1 ก่อนนะ

ส่วนตอนพิเศษก็รอสักครู่

แบบว่าคนโพสประสบอุบัติเหตุเล็กน้อยถึงปานกลาง (ตกบันไดง่ะ :o11:)
เจ็บแขนนิดโหน่ยยยยยย

มันต้องค่อยๆ โพส ค่อยๆ พิมพ์ง่ะ

รอก่อนน้า :impress:


ปล.ช่วงนี้คนโพสดวงซวยสุดๆ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 20-07-2007 22:56:38

เข้ามารอตอนพิเศษ  :m1: :m1:

ปล. คนโพสสู้เค้าน๊าาาา  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) โดย mam update 19-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 20-07-2007 22:57:30

ว้าว จบแบบนี้ชอบ  :m3:

ขอบคุณคนโพส คนแต่งน๊า

krappom ไปทำบุญล้างซวยบ้างนะ รึไม่ก็สวดมนต์แผ่ส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร  :teach:

แล้วก็รอตอนหมอคมกะนพ  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 20-07-2007 23:29:40

มาเป็นกำลังใจให้คนโพสท์คับ
ถ้าเจ็บก็อย่าฝืนนะคับ
รอให้อาการดีขึ้นก่อน
เป็นห่วงคนโพสท์นะคับ
 :teach:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-07-2007 23:32:29

อ้างจาก: Poes ที่ 20-07-2007 22:57:30  

ว้าว จบแบบนี้ชอบ  :m3:

ขอบคุณคนโพส คนแต่งน๊า

krappom ไปทำบุญล้างซวยบ้างนะ รึไม่ก็สวดมนต์แผ่ส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร  :teach:

แล้วก็รอตอนหมอคมกะนพ  :m1:

ก็ว่างั้นแหละ
สงสัยต้องไปทำบุญล้างซวยบ้างแล้วล่ะ ไม่ได้เข้าวัดนานแล้ว :เฮ้อ:

ว่าแต่จะเข้าได้มั้ยอ่ะ รู้สึกเห็นสีเหลืองแล้วร้อนๆ ทู้กที เอิ้ก  o17

---

หัวใจขายแพง ๆ พิเศษ ตอน ฮันนีมูน


เสียงคลื่น… กลิ่นทะเล… ลมโชยเบา ๆ…. ทำไมเวลาอยู่กับธรรมชาติแล้วถึงได้รู้สึกมีความสุขขนาดนี้นะ

“…ธร…”

“อือ…” รู้สึกว่ามีอะไรนิ่ม ๆ มาแตะที่ขมับ

“แดดแรงแล้ว เข้าไปนอนข้างในเถอะเดี๋ยวจะไม่สบาย” คุณยะจูบขมับผมเบา ๆ เอามือลูบหัว

ผมเหลือบตามองฟ้าก็เริ่มรู้สึกแสบตา อืม…แดดแรงจริง ๆ คงจะสายมากแล้ว นี่ผมนอนยาวเลยเหรอเนี่ย รู้สึกว่าเพิ่งออกมานอนได้ไม่นานเอง

“อ๊ะ!!~ คุณยะ!!! ทำอะไร!!!~”

อยู่ ๆ คนบ้านี่ก็อุ้มผมขึ้นมาเฉย ๆ

“ก็คุณทำท่าเหมือนจะไม่ลุกนี่นาผมก็จะอุ้มไปส่งให้น่ะสิ”

ยังมาหอมแก้มอีกคนบ้าอะไรนี่!~

“ปล่อย! ผมเดินเข้าไปเอง อายคนอื่นเขา”

ยังมาทำหน้างงอีกปล่อยก่อนสิ….

“อายใคร?”

“ก็โน่นน่ะคนเดินเยอะแยะ”

ผมชี้ไปข้างหลังเขาก็หันไปมองตามแต่ก็ไม่ยอมปล่อยผมซักที ปล่อยก่อนไม่ได้รึไงนะ

“คนเดินเยอะแยะ…. ‘ตั้ง’ 3 คน”

“3 คนแล้วใช่คนมั้ยล่ะ!”

“ก็มีแต่ต้อย ต้อง แล้วก็ป๋อง ไม่เห็นมีใคร”

“ก็นั่นแหล่ะ อายเด็ก ๆ เขาบ้างสิ”

อีตาบ้านี่ยังมาหัวเราะ

“โธ่ธร~ เด็ก ๆ พวกนั้นเขาก็รู้หมดแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน จะไปอายเขาทำไม หรือว่าจะให้ผมแสดงให้พวกเค้าดูดี?…”

ยังมาทำหน้าทะเล้นไอ้คนผี!~

“คุณน่ะหน้าด้าน ผมไม่ได้หน้าด้านแบบคุณนี่.. อ๊ะ!!! คุณยะ!!!~” อยู่คุณยะก็ยกผมขึ้นพาดบ่าเฉยเลย ปล่อยนะ!!

“ว่าสามีหน้าด้านได้ยังไง สงสัยต้องลงโทษกันหน่อยแล้ว”

หยุด!!~ จะอุ้มผมไปไหน!! ปล่อย!!!….


ตุบ!!

โอย… คนบ้านี่ อยู่ ๆ ก็มาโยนผมลงบนเตียงซะเต็มแรงเลย อ๊ะ!! ตามลงมานอนด้วยทำไม!!?

“คุ…อื้อ!!~…”

เขาตามมาจูบผมเร็วจนผมตั้งตัวไม่ติด ก็เพราะไอ้จูบนี่แหล่ะทำผมหัวหมุนคิดอะไรไม่ออก แรงก็หมดไปซะเฉย ๆ กว่าเขาจะปล่อยผมก็เกือบตาย

“คุณยะ!…”

ผมหยุดมือเขาที่กำลังปลดกระดุมเสื้อผมไว้แน่น เขาเลิกคิ้วมองผมเหมือนจะถามว่า ‘อะไร?’

“นี่มันยังกลางวันอยู่เลย…”

“โธ่ธร~… ที่รัก เรามาฮันนีมูนกันนะ”

ยังมาทำเสียงแบบนี้อีก! ไม่ต้องมาทำหน้าผิดหวังขนาดนั้นเลย

“คุณยะ~ ผมก็รู้ว่าฮันนีมูน แต่มันกลางวันแสก ๆ แบบนี้ถ้าเกิดเด็ก ๆ เขามาเรียกไปกินของว่างล่ะ”

“เราก็ไม่ไปไง”

ตอบง่ายจริง ๆ เลยนะ

“แต่ผมไม่ชอบกลางวัน ….มันร้อน…”

ยังจะมาขำอีก

“ร้อนก็เปิดแอร์ได้”

“มันสว่างเกินไป”

“อายอะไร?”

“ก็อายคุณน่ะสิ!”

เขายิ้มกว้าง ผมล่ะอยากมุดเข้าไปใต้ที่นอนจริง ๆ จะให้มาทำอะไรกันกลางวันแสก ๆ ไม่เอาหรอก

“ก็ได้ ๆ ไม่เอาก็ไม่เอา แต่กลางคืนห้ามขัดใจผมล่ะ”

กว่าจะยอมลุกไปได้…. ยังมาขยิบตาให้อีก ดูซิกว่าจะยอมตกลงกระดุมหลุดไปตั้งกี่เม็ดแล้ว คนบ้าอะไรก็ไม่รู้


ก๊อก!! ๆ

“คุณยะครับ คุณธรครับ”

เสียงป๋องนี่นา คุณยะเดินไปเปิดประตูก็เห็นป๋องยืนยิ้มอยู่

“ผมทำของว่างไว้เรียบร้อยแล้วครับ”

“เดี๋ยวตามไป”

ป๋องหันหลังเดินกลับไป จริง ๆ เลยพ่อครัวคนนี้ พยายามจะทำให้ผมอ้วนให้ได้ ทำอาหารอร่อยไปซะหมดทุกอย่างแถมแกะสลักสวยซะจนไม่กล้ากิน ขนาดผมไม่ได้อยู่วังหม่อมป้าแล้วแต่อาหารยังจัดซะเหมือนที่วัง

“คุณเดาถูกเป๊ะเลยแฮะว่าเดี๋ยวป๋องจะมาเรียกไปกินของว่าง”

ยังจะมาพูดอีก

“น่า~ อย่าทำหน้างอนผมแบบนั้นสิ ไปกินของว่างกันเถอะ” เขาหันมาดึงมือผมให้ลุกตามเขาไป


“คุณธรอิ่มแล้วเหรอครับ?…หรือของว่างของผมไม่อร่อย…” ป๋องถามทันทีที่ผมวางช้อน

“อร่อยมากป๋อง แต่ผมอิ่มจริง ๆ “

ผมอยากจะบอกจริง ๆ ว่าผมกินไม่เข้าแล้ว ทำเยอะแยะตั้งใจจะให้ผมเดินไม่ได้เลยหรือไงกัน

“ป๋องบอกให้ต้อยกับต้องเตรียมไฟฉายไว้นะ ค่ำ ๆ จะพาไปเที่ยวตลาดมืด” คุณยะหันไปสั่งป๋องที่เริ่มเก็บจานของว่าง …

ตลาดมืด…

“ตลาดมืดเหรอคุณยะ”

เขาหันมามองผมแล้วก็หัวเราะ “ไม่ใช่ตลาดแบบนั้นหรอกน่า เป็นตลาดนัดที่เขามาขายของกันตอนค่ำ ๆ น่ะเขาจะจุดเทียนขายของกัน เราต้องเตรียมไฟฉายไปด้วย บางทีถ้าดูดี ๆ ก็จะได้ของดีราคาถูกมาก”

“คุณรู้ได้ยังไง?”

ผมไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเขาจะชอบเดินดูของตามสถานที่แบบนั้น

“เพื่อนผมบอกมา แถมยังบอกอีกว่าตอนดึก ๆ ที่นี่จะดาวสวยมาก”

 …..ดาว…..

“แต่คุณยะ… เปิดไฟกันสว่างแบบนี้จะเห็นดาวได้ยังไง?”

“ช่วงตี 2 แถวนี้เขาจะปิดไฟทั้งหมด ถ้าเราอยากดูดาวต้องเดินออกไปที่หาด ที่นั่นจะเห็นดาวชัดและสวยที่สุด”

ตี 2 เหรอ…

“ตี 2 เชียวเหรอ”

“ถ้าคุณอยากดูเราก็ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ก็ได้”

“ก็ได้”


“โอ้โห!~ ตลาดมืดจริง ๆ ด้วยค่ะคุณธร มองไม่เห็นอะไรเลย” เสียงต้อยยังคงดังแบบไม่ได้หยุดตั้งแต่ขับรถออกมาจากที่พัก ต้องเริ่มแจกไฟฉายให้ทุกคน

“เอาล่ะ เดี๋ยวเราเดินดูกันไปเรื่อย ๆ ยังไงถ้าหลงกันให้โทรเข้ามือถือหรือว่ากลับมาคอยที่รถก็ได้ ต้อยเอามือถือมาใช่มั้ย?” คุณยะเริ่มสั่งการ

“เอามาค่ะ”

โทรศัพท์มือถือของต้อยผมเป็นคนซื้อให้เอง เพราะเห็นว่าต้อยก็เป็นสาวแล้วคงจะอยากมีเหมือนที่เพื่อน ๆ เขามีกันบ้าง อีกอย่างมันก็สะดวกเวลาไปไหนมาไหน

“ไปกันเถอะ” คุณยะจูงมือผมเดินเข้าไปบริเวณที่เขาจัดเป็นตลาดมืด

ดูท่าทางว่าที่ตรงนี้จะเป็นลานอเนกประสงค์ในตอนกลางวัน ทุกร้านจะวางของขายกับพื้นและจุดเทียนเล่มเดียว ถ้าคนซื้อจะดูของก็ต้องใช้ไฟฉายที่ตัวเองถือมาส่องดูเอา ใครดูเป็นก็ได้ของดี ใครดูไม่เป็นก็เสียเงินไปตามระเบียบ ดูแล้วก็สมกับที่เรียกตลาดมืด ถ้าไม่มีไฟฉายคงจะหลงกันแน่ ๆ


คุณยะเดินไปได้หน่อยก็มาสะดุดกับร้านร้านหนึ่ง เป็นร้านขายเครื่องประดับที่มีคนสนใจค่อนข้างเยอะ

นี่ล่ะนักธุรกิจ….เห็นอะไรเป็นเงินเป็นทองให้ธุรกิจได้ล่ะหยุดดูไปซะหมด ผมหันไปมองต้อยดูท่าทางไม่ค่อยสนใจซักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะราคาที่ค่อนข้างแพงก็ได้และอีกอย่างดูเหมือนต้อยจะสนใจอะไรที่มากกว่าเครื่องประดับนี่

“มีอะไรเหรอต้อย?”

“ตรงโน้นน่ะค่ะคุณธร ต้อยเห็นเขาทำอะไรกันก็ไม่รู้ไฟสว่างเชียว”

ดูท่าต้อยจะสนใจเอามาก ๆ ผมเหลียวมองคุณยะ กำลังสนใจอยู่แต่ของคงจะอีกนานกว่าจะออกจากร้านนี้ได้

“ไปดูกันมั้ย?”

ต้อยหันมายิ้มกว้าง

เราค่อย ๆ แหวกคนเข้าไปดูที่หน้าร้าน อ๋อ!~ เป็นร้านที่เค้ารับเพ้นท์ลายบนผิวมีเพ้นท์เล็บด้วย มิน่าถึงได้ติดไฟซะสว่าง ไม่อย่างนั้นคงมองไม่เห็นลายแน่ แต่ก็น่าแปลกที่จะมีร้านเพ้นท์ลายมาเปิดแผงลอยแบบนี้

“น้องผู้ชายคนนั้นสนใจจะเพ้นท์มั้ยครับ” อยู่ ๆ ผู้ช่วยในร้านก็หันมาถามผม

“ไม่ดีกว่าครับ”

“ไม่ลองหน่อยเหรอครับ ผิวสวย ๆ แบบนี้ลายคงออกมาสวย” เขาลุกเดินเข้ามาใกล้ ๆ พยายามชักชวนเต็มที่

“คงไม่ลองล่ะครับ ผมไม่ชอบให้ภรรยามีลายอะไรเลอะเทอะบนผิวสวย ๆ “

ไม่รู้ว่าคุณยะตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ยิ้มนั่นดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้สิ ผู้ช่วยช่างเพ้นท์คนนั้นเดินกลับไปทำงานของตัวเองต่อทันทีที่เจอสายตาแปลก ๆ ของคุณยะเข้า

“ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ เรากลับกันดีกว่า” คุณยะจูงมือผมกลับมาที่รถ

“ต้อย! ชวนคุณธรไปดูอะไรไม่รู้เรื่อง” ต้องเริ่มหันไปดุน้อง

“ไม่เป็นไรหรอกต้อง ผมชวนต้อยไปดูเอง อย่าดุเค้าเลย”

“ต้อยขอโทษค่ะคุณธร”

“ช่างเถอะ ไม่เป็นอะไรหรอก” ผมลูบหัวต้อยเบา ๆ

ต้อยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว

“กลับกันเถอะ” ผมชวนกลับที่พักเมื่อเริ่มรู้สึกว่าการเที่ยวเริ่มจะไม่สนุกแล้ว


“ผมนึกว่าคุณอยากจะเพ้นท์ซะอีก”

ยังจะมาแกล้งล้ออีก

“บ้าสิ ให้เอาสีมาวาดบนตัวเป็นลายพร้อยแบบนั้นน่ะผมไม่ชอบหรอก แค่เห็นว่าต้อยเขาสนใจ”

คุณยะเดินมานั่งใกล้ ๆ ผม ดึงมือผมไปจับเล่น

“ผมก็ไม่ชอบ ผมชอบให้ผิวสวย ๆ ของคุณขาวอมชมพูแบบนี้ล่ะ” เขาจูบเบา ๆ ที่หลังมือ

“บ้าน่าคุณยะ ผิวผู้ชายสวยตรงไหนกัน”

ผมดึงมือออกคุณยะก็เปลี่ยนมาลูบแขนแทนจนผมขนลุก

“ก็สวยตรงที่ผิวเนียน ขาว นุ่มมือ ไม่มีริ้วรอยขีดข่วนหรือแผลเป็นแม้แต่น้อยนี่ไงล่ะ”

ไม่ได้ลูบแค่แขนแล้ว ลามไปถึงขาอีกด้วย ผมต้องรีบปัดมือเขาออก

“ไม่เอาล่ะ ไม่คุยเรื่องนี้กับคุณแล้ว ผมไปอาบน้ำดีกว่า”

“ผมอาบให้มั้ย? ผมอาบสะอาดนะ”

สายตาเจ้าเล่ห์จริง ๆ

“ไม่เป็นไร ผมเกรงใจ”


เฮ่อ~ การอาบน้ำอุ่นนี่มันสบายตัวจริง ๆ เลย เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นคุณยะง่วนอยู่กับการค้นกระเป๋า

“คุณหาอะไร?”

“ผมจำได้ว่าผมเอาของฝากจากวิชุดามาด้วย”

“ของฝาก?”

“อ้อ! เจอแล้ว… เขาฝากของมาให้คุณ ผมจะให้ทีไรก็ลืมทุกที วันนี้คงได้ใช้”

เขาหยิบกล่องใส่กระปุกครีมอะไรซักอย่างออกมาจากกระเป๋า

“อะไรน่ะ?”

“ของฝากจากออสเตรเลีย มีมาหลายชิ้นเลย รู้สึกจะมีทั้งครีมกันแดด เอ่อ… ครีมบำรุงผิวกลางวัน กลางคืน ครีมล้างหน้า นี่…อันนี้โลชั่นกันยุง”

เอ่อ… ผมคิดว่าคุณวิชุดาคงเข้าใจอะไรผิดไป ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!!

“คุณจะทาก็ทาไปเถอะ ผมไม่เอาดีกว่า”

“อ้าว!~ ทำไมล่ะ เขาซื้อมาให้คุณนะ”

ทำไมต้องทำหน้าผิดหวังแบบนั้นด้วย

“ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะจะได้ต้องทาโน่นทานี่ มันเหนอะหนะ”

“คุณผิวบางแบบนี้โดนยุงกัดก็เป็นผื่นหมดน่ะสิ เจ็บด้วยไม่ใช่เหรอ?”

“ไม่ได้เป็นอะไรมากซักหน่อย ผื่นขึ้นทายาก็หาย”

แล้วเขาจะต้องมาเดือดร้อนอะไรเนี่ย เขาไม่ใช่คนโดนยุงกัดซักหน่อย

“ก็แล้วจะปล่อยให้เป็นก่อนแล้วค่อยทายาทำไม ป้องกันไว้ก่อนสิ…”

คุณยะไม่ปล่อยให้ผมปฏิเสธดึงผมลงไปนอนที่เตียงแถมยังกดไว้ไม่ให้ผมลุกอีก

“เดี๋ยวผมทาให้” ยิ้มน่ากลัวจริง ๆ

“ไม่เอา”

“รับรองว่าทาอย่างเดียว ไม่ทำอย่างอื่น”

“…แน่นะ?…”

จริง ๆ แล้วไม่น่าจะไว้ใจได้หรอกคนนี้น่ะ

“สัญญา”

ผมปล่อยให้เขาทาโลชั่นโน่นนี่ตามใจเขาจะหยิบ ทาไปได้ซักพักผมก็เริ่มรู้สึกว่าผมคิดผิด ก็นายคนตัวโตนี่ทาอ้อยอิ่งเหมือนลูบขาผมเล่นมากกว่าจะทาโลชั่นให้ แถมยังทาไม่ยอมเลิกอีกด้วย

“คุณยะ….”

“ครับผม”

“เสร็จรึยัง?”

“อีกนิดนึงทาแค่โลชั่นถนอมผิวเอง ยังไม่ได้ทาครีมกลางคืนเลย”

“พอแล้ว ไม่ต้องทาแล้ว”

“น่า ๆ ทาโลชั่นก่อน เดี๋ยวก่อนออกไปดูดาวค่อยทากันยุง”

เขายังคงยิ้มกริ่มทาต่อไปจนผมจะชักขาหนีนั่นล่ะถึงจะยอมทาให้ดี ๆ

“เอาล่ะ คุณนอนเถอะ เดี๋ยวดึก ๆ ผมจะมาเรียกไปดูดาว” เขายิ้มแล้วก็เดินออกจากห้องไป

แปลก…. ปกติอย่างนายคนนี้น่ะเหรอจะยอมออกไปง่าย ๆ แบบนี้ ต้องมีอะไรซักอย่าง แต่….ออกมานอกบ้านแบบนี้ก็คงจะทำตัวดีกับเขาหน่อยล่ะมั้ง เฮ่อ~… คิดไปก็เปล่าประโยชน์ ผมไม่เคยเดาใจเขาได้ซักที นอนดีกว่า….


“…ธร….”

“อือ…”

“ตี 2 แล้ว ไปดูดาวกันเถอะ”

ผมลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น ออกจากห้องน้ำมาเห็นคุณยะยืนยิ้มเผล่เดินเข้ามาจะทาโลชั่นกันยุงนั่นให้

“ผมทาเอง” ผมรับมาทาแขนขา ขืนปล่อยให้ทาให้คืนนี้คงไม่ได้ไปดูดาว

คุณยะหันไปหยิบของอะไรบางอย่างซ่อนไว้ข้างหลัง

“อะไรน่ะ?”

“เซอร์ไพรส์นิดหน่อย ต้องปิดตากันก่อน”

ผมมองเขาอย่างไม่ค่อยแน่ใจ กะแล้วว่าต้องมีอะไรซักอย่าง

“น่า เชื่อผมสิ” เขาเดินเข้ามาปิดตาผมแล้วก็อุ้มไปข้างนอก

เสียงลมกับเสียงคลื่น คงจะเป็นริมหาด เขาค่อย ๆ วางผมลงบนเสื่อแล้วก็ดึงผ้าปิดตาออก

ผมเพิ่งรู้ว่าสวรรค์บนดินเป็นยังไงก็ที่นี่เอง เสียงคลื่นทะเลเบา ๆ โลมโชยอ่อน ๆ ดาวสว่างเต็มฟ้าทั้ง ๆ ที่รอบด้านมืดจนแทบมองไม่เห็นอะไรบรรยากาศเหมือนกับได้มองเห็นอวกาศทั่วทั้งจักรวาล

“สวยมาก….”

“ใช่… สวยมาก”

“ไม่อยากเชื่อว่ามีที่แบบนี้อยู่บนโลก”

“ถ้าคุณชอบผมจะพามาบ่อย ๆ “ เขาดึงผมเข้าไปพิงอกแล้วกอดไว้หลวม ๆ

“น่าเสียดายที่ผมดูดาวไม่เป็น”

“ผมก็ดูไม่เป็น”

เราหัวเราะกันเบา ๆ

“….ธร….”

“หือ?”

“ผมรักคุณ”

ผมหันกลับไปมองหน้าเขา คำคำนี้ไม่ว่าจะได้ยินได้ฟังกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ ตรงข้ามมันกลับทำให้ใจผมชุ่มชื่นมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยิน

“ผมก็รักคุณ”

เขาจูบผมเบา ๆ จูบอ่อนหวานเต็มไปด้วยความอบอุ่น อ่อนโยน และ ‘รัก’

…แต่เดี๋ยวก่อน!!! เขาไม่หยุดแค่จูบแล้วนี่!!

“…คุ…คุณ….คุณยะ….”

ปากเริ่มซนไล่จูบตามซอกคอลงมาเฉยเลย

“หือ?”

ยังมาหืออีก กอดแน่นจนร้อนไปหมดแล้ว

“ป…ปล่อยผมเถอะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

“ใครจะมาเห็น นี่มันตี 2 แล้วนะ”

“ก็ถ้าคนอื่นเขามาดูดาวแบบเราบ้างล่ะ”

คนอะไรเนี่ย ทั้งมือทั้งปากยังไม่ยอมหยุด

“จะมาดูได้ยังไงในเมื่อเพื่อนผมไม่เคยบอกใครว่าที่นี่ดาวสวย”

“อ้าว!!?”

คุณยะเงยหน้ามองผมยิ้มหวาน

“เขาบอกแค่เรา เป็นของขวัญฮันนีมูน”

“…แต่….”

เขาไม่ฟังผมพูดต่อก้มลงมาจูบดันตัวผมนอนลงกับเสื่อทันที

“อย่าโยเยสิ คุณสัญญาแล้วนะว่ากลางคืนจะตามใจผม”

จริง ๆ เลยนายคนนี้นี่ พูดไปปลดกระดุมคนอื่นไปก็ได้ด้วย

เฮ่อ~…. ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ชอบมีอะไรกับเขาหรอกนะ ทุกครั้งที่เขากอดผมมันเต็มไปด้วยความรู้สึกรักที่มากมายจนบอกไม่ถูก แต่ตัวเขาเองคงลืมไปว่าผมกับเขาน่ะรูปร่างผิดกัน เขาเป็นคนตัวใหญ่ไม่ว่าอะไร ๆ มันก็….ใหญ่ตามตัวไปหมด เวลามีอะไรกันก็ไม่ใช่ว่าครั้งเดียวแล้วเขาจะพอหรือจะหยุด สุดท้ายคนที่ลำบากก็คือผมนั่นล่ะ ถึงจะแต่งงานกันมาหลายเดือนแล้วแต่ผมก็ยังไม่ชินซักที เอาเถอะ~…..ซักวันผมคงจะชินขึ้นมาบ้าง…..ล่ะมั้ง

“ผมรักคุณ”

ก็คำรักที่มาพร้อมจูบเบา ๆ นี่ล่ะ ที่ผมไม่เคยปฏิเสธได้ซักที

“ผมก็รักคุณ”

...................................



“….ธร….”

อือ… เรียกแต่เช้าเลย เรียกทำไม….

“….ธร….”

รู้แล้วน่า

“อือ…”

“ลุกขึ้นไหวมั้ย? ไปอาบน้ำก่อนซักหน่อยเถอะเดี๋ยวป๋องจะยกสำรับเช้ามาให้”

“ผมอยากนอน….”

“ผมรู้ แต่ลุกขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวก่อนเถอะ วันนี้ผมจะให้คุณนอนทั้งวันเลย”

เขาก้มหน้ามาจูบขมับผม

“อือ”

ผมพยายามจะลุกเดินเข้าห้องน้ำ แต่ความพยายามอย่างที่สุดของผมก็ทำได้แค่นั่ง ร่างกายมันปวดเมื่อยไปหมดยกแขนยกขาแทบไม่ขึ้น พ่อคนทำความผิดตัวรู้ตัวช่วยอุ้มผมเข้าห้องน้ำ


น้ำเย็น ๆ ทำเอาผมสะดุ้ง ตื่นนอนใหม่ ๆ แล้วอาบน้ำเย็นเลยทันทีนี่ไม่ดีเลยแฮะ คุณยะเปิดน้ำร้อนเพิ่มจนน้ำในอ่างอุ่นพอดี ผมนอนแช่อยู่ในอ่างปล่อยให้คุณยะฟอกสบู่ให้ หลับตานอนพิงอ่างรู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะเพราะคุณยะช่วยนวดไปด้วยฟอกสบู่ไปด้วย

รู้สึกแปลก ๆ …. เหมือนไม่ใช่แค่ฟอกสบู่แล้ว แต่รู้สึกเหมือนมือคุณยะลูบเล่นไปตามตัวผมมากกว่า พอลืมตามองคุณยะก็เล่นเอาขนลุก สายตาคุณยะเหมือนเมื่อคืนไม่มีผิด ยังไม่ทันจะอ้าปากห้ามคุณยะก็โถมเข้ามาจูบผมทันที

“หยุดนะคุณยะ!!! ผมจะอาบน้ำ!!!”

“ก็อาบสิ ผมก็ช่วยคุณอาบนี่ไง”

“ไม่ต้องแล้ว!! ออกไปเลยผมอาบเองได้”

“ไม่ดีกว่า ผมอยากช่วยคุณอาบ นะที่รัก….”

“คุณยะ!!! หยุดนะ!!! คุณยะ!!!!~………………..

............................................


END

---

ตอนต่อไปพบกับคุณหมอคมสันและบุรุษพยาบาลนพ  :haun5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-07-2007 23:35:59

อ้างจาก: จิงโจ้น้อยชิวๆ ที่ 20-07-2007 23:29:40  

มาเป็นกำลังใจให้คนโพสท์คับ
ถ้าเจ็บก็อย่าฝืนนะคับ
รอให้อาการดีขึ้นก่อน
เป็นห่วงคนโพสท์นะคับ
 :teach:

จ้า......
ตอนนี้หัวที่ปูดๆ เริ่มยุบแล้วล่ะ
เหลือแต่แขนที่ยังเจ็บอยู่

ขอบคุณน้าที่เป็นห่วง :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 21-07-2007 00:02:56

 :m10: ติดเรท ช๊อบ ชอบ  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: prince_halation ที่ 21-07-2007 00:07:52

 ไรเนี่ย ไม่ได้มาแป๊บเดียวก็จบซะแล้ว

 ตอนจบก็หวานซะ....อิจฉาคุณยะกับธรจังเล้ยยย

 ขอบคุณป๋อมแป๋มมาก ๆ เลยครับที่เอาเรื่องหนุก ๆ มาโพสต์อะ

 เอซก็จะตั้งใจรอเรื่องใหม่ของป๋อมนะคับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 21-07-2007 00:12:51

ประทับใจ  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 21-07-2007 00:24:12

ฮันนีมูนที่โรแมนติคที่ซู๊ด
 :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 21-07-2007 03:13:50

ชอบๆๆๆๆ บทแบบนี้ :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 21-07-2007 04:09:32

น่ารักมากเลยอ่ะเรื่องนี้
หวานแหววมากๆๆ งิงิ

ขอบคุณนะคร้าบที่เอาเรื่องดีๆแบบนี้โพสให้ 
อาวไปเรย +1 เพื่อเปนกำลังใจในการหาเรื่อง(ดีๆ)มาให้เราอ่าน

รออ่านตอนหมอสันกะพยาบาลนพ อิอิ
 :m10: :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 21-07-2007 10:15:21

มีตอนพิเศษซะง้านนนน

 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 21-07-2007 17:04:53

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 21-07-2007 18:42:24

 o15 o15
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ....
รอตอนต่อปายครับผม

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 21-07-2007 20:07:22

หุหุ ไปฮันนีมูนกันด้วย  :m3:   :m3:   :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษโดย mam update 20-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 21-07-2007 20:26:42

มารอหมอคมสันกับนพต่อ อิอิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 21-07-2007 23:04:25

 :m3:

น่ารักกันจังคู่นี้

ชอบค๊าบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 21-07-2007 23:14:51

 :m2:
น่ารักมากกกกกกกกกคับผม :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 21-07-2007 23:28:59

มาแล้วๆ ตอนพิเศษของคุณหมอคมสันกะบุรุษพยาบาลนพชัย

 :m4: :m4: :m4: :m4:


จะมีใครรอบ้างป่าว  :impress:

---

ตอนพิเศษ : คุณหมอคมสันและนายนพ



ผมอยากรู้จริง ๆ ว่า ผู้หญิงบอกเลิกกับคนที่เธอคบอยู่ด้วยความรู้สึกและน้ำเสียงแบบไหน เพราะสิ่งที่ผมเห็นก็คือเธอคนนั้นทำหน้าเหมือนกับว่าเธอกำลังเสียใจ แต่ผมรู้ดีว่านั่นไม่ใช่ สิ่งที่สำคัญไปยิ่งกว่านั้นก็คือคนที่เธอกำลังบอกเลิกก็คือคนที่ผมรัก……


ผมได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างที่ค่อย ๆ ไกลออกไป เขาจะไปไหนต่อนะ?

จะกลับบ้านเลยหรือเปล่า? หรือจะไปหาพี่ยะ?

คงไม่ไปทำอะไรที่ทำร้ายตัวเองหรอกนะ?

ยิ่งคิดผมก็ยิ่งเป็นห่วงแต่ไม่ว่าจะเป็นห่วงแค่ไหนผมก็ทำได้เพียงแค่รอ อีกไม่กี่ชั่วโมงผมก็จะออกเวร แต่ผมไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้วผมจะตามทันได้ยังไง ….เอาเถอะถ้ายังไงผมรีบกลับไปดูที่คอนโดของเขาก่อนจะเป็นการดีที่สุด ยังไงเขาก็คงจะต้องกลับบ้านนั่นล่ะ


ผมนั่งอยู่ที่ม้าหินหน้าคอนโดของพี่คมด้วยความรู้สึกหลากหลาย แต่ที่เด่นชัดที่สุดก็คงจะความเป็นห่วงที่วนเวียนอยู่ในสมองผมนี่ไม่ยอมจางหายไป

กี่ชั่วโมงแล้วนะที่พี่คมออกจากโรงพยาบาลมา กี่ชั่วโมงแล้วที่พี่คมหายไป กี่ชั่วโมงแล้วที่ผมนั่งอยู่ที่นี่ ผมไม่รู้….รู้แต่ว่ามันนานเหลือเกิน นานจนความหวังที่ผมมีอยู่มันเริ่มน้อยลงเหมือนกองทรายที่โดนลมพัดให้ปลิวไป

แต่แล้วสิ่งที่ฉุดให้ความหวังของผมกลับมาอีกก็คือเสียงรถที่เหมือนกับเสียงรถของพี่ยะ ผมไม่แน่ใจว่าจะใช่แน่หรือไม่แต่ผมก็พยายามเพ่งมองฝ่าความมืดไปให้ชัดเจนที่สุด
 

“นพ!!”

เสียงนั้นเหมือนเสียงสวรรค์ที่ทอดมาสู่ผม

“พี่ยะ!! พี่คม!!!!”

พี่คม… คนที่ผมรัก… เขาเมาจนไม่ได้สติ ทำไม!!? ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ทำกับเขาได้ขนาดนี้!!

“นพช่วยพี่ลากไอ้สันขึ้นข้างบนก่อน เรื่องเป็นยังไงเดี๋ยวค่อยว่ากัน”

เราช่วยกันลากพี่คมขึ้นไปบนห้อง พอไปถึงเตียงพี่ยะก็โยนพี่คมลงไปที่เตียงโดยไม่ได้บอกผมจนผมกระเด็นตามลงไปนอนข้างพี่คม

“อือ…” พี่คมทำเสียงขัดใจในลำคอ เสื้อผ้าที่ใส่อยู่รัดตึงคงจะนอนไม่สะดวก

ผมไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วคลายเสื้อผ้าให้หลวมจนรู้สึกว่าพี่คมเริ่มดีขึ้น


พี่ยะเรียกผมไปคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น พอผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังพี่ยะมีสีหน้านิ่งสนิท ผมรู้…พี่ยะกำลังสงสารพี่คม แต่เรื่องนี้เราทำอะไรไม่ได้ เราทั้งหมดทำได้เพียงแค่ปลอบใจเท่านั้นเพราะนี่คือสิ่งที่เขาทั้งสองคนเลือกเอง

คุยกันได้ครู่เดียวพี่ยะก็พาแฟนกลับไปเพราะดูเหมือนว่าพี่ธรแฟนพี่ยะจะเหนื่อยกับการลากพี่คมกลับมา


ผมยืนมองรถของพี่ยะขับออกไปอย่างรู้สึกอิจฉา แค่มองตาผมก็รู้ว่าพี่ยะรักพี่ธรมาก พี่ยะไม่เคยเทคแคร์ใครขนาดนี้มาก่อน สายตาที่มองก็ไม่เคยมองใครแบบนี้มาก่อน แม้ว่าคนรักของพี่ยะจะเป็นผู้ชายพี่ยะก็สามารถเผยความรู้สึกออกมาได้โดยไม่ต้องปิดบัง แต่ผมสิ…..

ผมหันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง เขาเสียใจ เขาเสียใจที่โดนคนที่คบกันมาบอกเลิก แต่ผม…. ผมเจ็บปวด ผมเจ็บปวดเหลือเกินกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า คนที่ผมรักกินเหล้าเมามายเพราะเสียใจที่หญิงอื่นไม่รัก

ผมอยากให้มีใครซักคนเข้าใจความรู้สึกของผมตอนนี้ อยากจะมีใครซักคนแบ่งปันมันไปเพื่อที่ผมจะได้เจ็บปวดน้อยลง แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะ ในเมื่อผมรักเขาเอง…ผมเป็นคนเลือกที่จะรักเขาเองเพราะฉะนั้นผมก็ควรยอมรับให้ได้กับความเจ็บปวดที่จะตามมาด้วย
 

ผมเดินเข้าไปนั่งข้างพี่คมหยิบผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้พี่คมไปเรื่อย ๆ

“อือ…”

ผมรู้ว่าเขารำคาญถึงได้ยกมือขึ้นมาปัดแต่ผมก็อยากให้เขาสร่างเมาเร็ว ๆ ผมไม่อยากเห็นเขาเป็นแบบนี้เลย อยู่ ๆ พี่คมก็ยกมือขึ้นมาจับข้อมือผมไว้ มือนั้นสั่นจนผมตกใจ

“ไม่เป็นไรนะครับพี่คม…. ผมอยู่ตรงนี้… ใครเขาจะไม่รักพี่ก็ช่างเขา แต่ผมรักพี่ ผมจะคอยอยู่ข้าง ๆ… อยู่ใกล้ ๆ พี่… อยู่ตรงนี้… “

ผมจับมือพี่คมไว้ ผมไม่คิดหวังจะให้เขาได้ยิน เพียงแค่ผมอยากบอกเขา แค่อยากบอก…แค่นั้นจริง ๆ



ผมไม่รู้ว่าผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ แต่รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีผมก็มานอนอยู่บนเตียงพี่คมแล้ว เจ้าของเตียงหายไปไหน?

“อ้าว!~ ตื่นแล้วเหรอ?”

พี่คมเดินออกมาจากห้องน้ำมีผ้าขนหนูพาดคอออกมา ถึงจะเป็นบ้านตัวเองก็เถอะ แต่เวลาอาบน้ำเสร็จจะใส่เสื้อออกมาจากห้องน้ำหน่อยไม่ได้รึไงนะ

“พี่คมดีขึ้นแล้วเหรอครับ?”

ผมลุกขึ้นจัดเตียงเข้าที่พยายามไม่มองพี่คม ไปใส่เสื้อซะทีสิ….

“อืม… ดีขึ้นมากแล้ว นพเป็นคนพาพี่กลับมาเหรอ?”

“เปล่าครับ พี่ยะกับพี่ธรเป็นคนพาพี่กลับมา”

“เหรอ….”

พี่คมเดินเข้ามาใกล้ ๆ ผม เอามือขยี้หัวผมซะจนผมฟู

“เราเลยอยู่ดูแลพี่ต่อเลยสิ ขอบใจมาก พี่นี่แย่จังนะ ทำตัวเป็นภาระให้น้องแบบนี้” พูดจบพี่คมก็เดินออกจากห้องไป

พี่คมครับ ผมอยากให้พี่รู้…พี่ไม่ได้เป็นภาระสำหรับผมเลย ผมเต็มใจที่จะดูแลพี่ ….แต่สำหรับพี่ พี่คงไม่ต้องการ

ผมรีบจัดแจงทำอาหารเช้าให้พี่คมแล้วก็ขอตัวกลับ
 


ผมรู้ว่าผู้ชายร้องไห้คงดูไม่ดีนัก แต่จะทำยังไงได้ผมห้ามมันไม่ได้

“พ่อหนุ่ม เป็นอะไรรึเปล่า? มีอะไรให้ลุงช่วยได้บ้างมั้ย?” ลุงคนขับรถแท็กซี่เห็นผมร้องไห้คงจะตกใจ

“ขอโทษด้วยครับลุงที่ผมทำให้ตกใจ ไม่มีอะไรหรอกครับ…” ผมรีบปาดน้ำตาทิ้ง ขืนผมร้องไห้ต่อไปอีกลุงคงจะขับรถไปส่งผมไม่ถูกแน่

“…โดนแฟนทิ้งมาเหรอ?…”

“…ไม่ใช่แฟนหรอกครับ ผมรักเขาข้างเดียว….”

“เขารู้รึเปล่า?”

“ไม่รู้หรอกครับ”

“เขาไม่รู้ก็บอกไปสิ ถ้าเขารู้เขาจะได้หันมาสนใจความรู้สึกของเรา เผลอ ๆ อาจจะหันมารักเราก็ได้นะ”

“ให้เขารักเราเพราะความรู้สึกเกรงใจในความรักของเราน่ะเหรอครับลุง…” ผมทำไมได้หรอก….

“….เอาเถอะ…ไม่เป็นไร ผู้หญิงไม่ไร้เท่าใบพุทรา หน้าตาน่ารักอย่างพ่อหนุ่มเนี่ยไม่ช้าก็จะมีคนมาสนใจเป็นโขยง”

หน้าตาน่ารัก มีคนมาสนใจเป็นโขยง… ผมควรจะดีใจกับคำชมใช่มั้ยเนี่ย?…..

.

.

.

.

.


ผ่านมาสองวันแล้ว พี่คมมาทำงานเป็นปกติ ท่าทางการพูดคุยก็เป็นปกติ ผิดแต่เวลาเจออ้อยหรือเจอพี่รุตพี่คมจะเงียบและพยายามเดินเลี่ยง

ผมว่าผมคงไม่ได้คิดไปเองว่าพี่รุตพยายามตามหาเรื่องพี่คมอยู่เพราะถามจากพยาบาลคนอื่น ๆ ก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน

“นพ..”

“ครับ?”

“หมอคมสันบอกว่าให้เข็นรถไปรับคนไข้ที่ห้องตรวจจ้ะ” พี่ป้อม พยาบาลเคาน์เตอร์จ่ายยาใกล้ห้องฉุกเฉินรับโทรศัพท์พี่คมแล้วก็หันมาบอกผม

“ครับ”

ผมลากรถเข็นไปที่ห้องตรวจทันที พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าพี่คมกำลังอธิบายวิธีการดูแลคนไข้ให้ญาติคนไข้อยู่

“ถ้าคุณป้ามีไข้ให้ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวจนกว่าไข้จะลดนะครับ แต่ถ้าตัวร้อนจัดไข้สูงมากควรจะใช้น้ำที่เย็นหน่อยเช็ดตัว เวลาเช็ดให้ลงน้ำหนักมือนิดหน่อยเพื่อไล่ไข้นะครับ นพ..พยุงคุณป้าขึ้นรถ”

ผมรีบเข้าไปพยุงคนใช้ขึ้นรถเข็นทันทีที่พี่คมสั่ง

“ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ”

ญาติคนไข้เดินนำออกไปผมก็เข็นรถตาม แต่ยังไม่ทันพ้นประตูก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ พี่คมจับก้นผม!!!  :sad5:

“พี่คม!!!”

ผมกระซิบดุพี่คมก็ยิ้ม ๆ ดันตัวผมออกนอกห้องแล้วตัวเองก็เดินตามออกมา พี่ติที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินเห็นแล้วก็ไปเรียกแท็กซี่หน้าโรงพยาบาลให้ พอจ่ายค่ายาเรียบร้อยแล้วก็ส่งคนไข้ขึ้นรถไป

“วันนี้ออกเวรกี่โมงนพ?” พี่คมเดินเอามือพาดบ่าผมกลับมาที่ห้อง

“ออกเวรตี 3 ครับ”

พี่คมเลิกคิ้วแล้วก็หันหน้าเดินเข้าห้อง ผมเองก็จะเข็นรถไปเก็บ
 
“พี่คม!!!”

พี่คมหันมาจับก้นผมอีกทีแล้วรีบกลับเข้าห้องไป คนบ้านี่!!!~ o12

แต่ผมก็โล่งใจนะ พี่คมไม่มีอาการเศร้าแบบวันนั้นอีก ถ้าผมต้องเห็นพี่คมเป็นแบบนั้นบ่อย ๆ ผมคงทนไม่ได้ แค่ผมต้องเก็บสิ่งที่อยู่ในใจผมตลอดมานี่มันก็อัดอัดจนไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกที่มีอยู่แล้ว…..



วันนี้เหมือนเป็นการรวมตัวครั้งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง พี่ยะกับพี่ธรมาเยี่ยมพี่คมถึงโรงพยาบาล ซักครู่พี่คมก็โทรมาให้ผมไปพบที่ห้อง ไปถึงพี่คมก็จัดการนัดแนะว่าจะไปกินข้าวด้วยกันเป็นการใหญ่

ทำไมนะ?…. ทั้ง ๆ ที่ผมควรจะสบายใจได้แล้วว่าพี่คมจะไม่เป็นอะไรแล้วแต่… ผมกำลังกังวล… ผมกังวลเรื่องอะไร?…. ผมไม่รู้แต่ความกังวลมันก็ยังคงวนเวียนอยู่ในใจผมตลอดเวลา



พวกเราไปกินข้าวด้วยกัน เวลาอย่างนี้ทำให้ผมนึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ สมัยเรียน พี่ยะมักจะมานั่งมองผมกับพี่คมติวหนังสือกัน พี่ยะจะคอยโวยวายเวลาพี่คมออกเสียงคำผิดแล้วพี่คมก็จะคอยเถียงว่าถูกแล้ว สุดท้ายผมก็ต้องกลับมานั่งอ่านหนังสือเอาเองเพราะพี่ชายทั้งสองคนมัวแต่ทะเลาะกัน

ผมปิดโทรศัพท์มือถือ คงไม่มีใครโทรมาช่วงนี้นะ เวลานี้ผมอยากให้เป็นเวลาแห่งความสุขของผมโดยไม่มีใครหรืออะไรมารบกวน

“เฮ้ยไอ้สัน กูกลับก่อนนะ แฟนกูง่วงแล้ว”

ผมแอบเห็นพี่ธรหยิกแขนพี่ยะ คงจะเขิน น่ารักดีแฮะคู่นี้…

“เออ มึงพากลับไปเลย ดึก ๆ อย่างนี้กูเป็นโรคชอบปล้ำคนง่วง”

พี่ยะเตะพี่คมดังป้าบ

“ไอ้เวรนี่”

แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกัน ผมว่าพี่ธรคงจะหัวเราะไม่ออก คงเพราะไม่ชินกับการล้อเล่นกันของสองคนนี่ล่ะมั้ง



พอพี่ยะกลับไปได้ซักพักเราก็คิดจะกลับกันบ้าง

“ไปนพ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน”

ผมคิดว่านั่นเป็นความรู้สึกที่ดีนะ เขาไปส่งผมถึงบ้าน

แต่แล้วความรู้สึกที่ดีของผมก็หมดลง พี่รุตกับอ้อยเดินเข้ามาในร้านและเห็นเราเข้าพอดี

“หือ? นั่นหมอคมสันนี่นา ผมไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่ได้นะเนี่ย”

พี่รุตเดินเข้ามาดักหน้า ผมหันไปมองอ้อยก็ดูเหมือนอ้อยจะเกรงใจอยู่เหมือนกันพยายามจะเดินเลี่ยงไปแต่พี่รุตก็ยังไม่ยอมไป

“ยินดีที่ได้พบครับ แล้วก็คงต้องขอตัว ผมมีธุระ”

“อ๊ะ!! ๆ เดี๋ยวก่อนสิครับ หยุดคุยกันซักเดี๋ยวจะเป็นอะไรไป”

ดูท่าพี่รุตคงจะไม่ยอมเลิกแน่ ๆ แล้ว อยู่ ๆ พี่รุตก็หันมามองผม

“เพิ่งรู้นะครับว่าเดี๋ยวนี้หมอคมสันตกยากถึงขนาดควงเด็กผู้ชายไปไหนมาไหน แถมยังเป็นบุรุษพยาบาลซะด้วย ถ้าไม่มีใครคบจริง ๆ บอกผมได้นะครับ ผมช่วยหาให้ได้” พี่รุตยิ้มเย้ยแล้วก็พาอ้อยเดินเข้าไปในร้าน

“…พี่คม….”

พี่คมไม่พูดอะไรจูงมือผมเดินไปที่รถ

“พี่คมอย่าไปสนใจเขาเลยนะครับ คนปากไม่ดีก็อย่างนี้แหล่ะ หาเรื่องคนอื่นไปเรื่อย”

พี่คมหยุดทันที เขาหันมามองผม ผมไม่อยากเห็นสายตาแบบนั้นเลย…

“อย่าไปสนใจ! บอกพี่ว่าอย่าไปสนใจงั้นเหรอ!? แล้วเขาอย่ามาสนใจพี่มั้ยล่ะ!! พี่พยายามเลี่ยงเท่าไหร่แล้ว!! แต่หมอนั่นเคยเกรงใจพี่รึเปล่า เปล่า! เปล่าเลย!”

พี่คมหันมาแทบจะตวาดผมแล้วก็เดินหัวเสียต่อไป ผมแทบจะต้องวิ่งตาม

“เขาจะพูดอะไรก็ช่างเขาสิครับ เขามีปากเขาก็พูดไป พี่คมจะเก็บมาใส่ใจทำไม”

“จะไม่ให้พี่สนใจงั้นเหรอ!? นพ! นั่นอ้อยนะ! เขาเคยคบอยู่กับพี่! หึ… นพไม่เคยรักใครจะมารู้อะไร”

ไม่เคยรักใคร… ผมไม่เคยรักใคร… ….งั้นเหรอ ผมไม่เคยรักใครสินะ…

“ใช่สิ! ผมจะไปรู้อะไร แต่พี่คมพูดผิดแล้วเรื่องที่ผมไม่เคยรักใคร”

พี่คมหยุดเดินหันมามองผม
 
“ผมไม่รู้หรอกว่าการโดนคนที่คบกันมาทิ้งไปน่ะรู้สึกยังไง.. เพราะคนที่ผมรักเขาไม่เคยที่จะรักผมตอบ.. ไม่เคยที่จะรับรู้หรือเข้าใจ… พี่ยะซะอีก พี่ยะเป็นคนอื่นยังรู้ใจผมมากกว่าคนที่ผมรักซะด้วยซ้ำ”

“ไอ้ยะมันเทวดาน่ะสิ รู้ไปหมดว่าใครไปรักใคร พี่ไม่ใช่มันนะ”

“ใช่!! พี่ไม่ใช่พี่ยะ เพราะถ้าผมรักพี่ยะผมคงจะไม่ต้องเสียใจแบบนี้….”

ผมกลั้นมันไม่อยู่แล้ว น้ำร้อน ๆ มันไหลออกมาจากตาผม

“หมายความว่าไง!”

“ผมไม่น่าเลย!~…. ผมไม่น่าไปรักพี่เลย!~….”

พอผมพูดออกไป สายตานั้นก็บ่งบอกทุกสิ่งทุกอย่าง สายตาที่มองผมนั้น เขารับไม่ได้ รักที่ผิดปกติแบบนี้ เขารับไม่ได้… ผมได้รู้แล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว จุดจบมาถึงอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลง ไม่ว่าจะเป็นหัวใจของผม ความรักของผม ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างเรา ความเป็นพี่เป็นน้องกัน มันจบลงแล้ว



ผมไม่รู้ว่าเท้าคู่นี้พาผมวิ่งไปที่ไหนแต่ผมรู้ว่าผมอยู่ตรงนั้นไม่ได้ ผมทนสายตาคู่นั้นที่มองมาไม่ได้อีกต่อไป ผมต้องไป ไปให้พ้นจากสายตาคู่นั้น…….

ผมเดินไปเรื่อย ๆ ไม่ได้ดูว่าที่ไหน ไม่ได้ดูว่าผมเดินมานานเท่าไหร่แล้ว รู้แต่ว่าตั้งแต่วิ่งออกมาจนเหนื่อยวิ่งไม่ไหวผมก็เดินมาเรื่อย ผมไม่อยากอยู่ตรงนั้นแม้แต่อีกวินาทีเดียว

แล้วผมจะไปไหน?

ผมจะไปไหนได้?

บ้านเหรอ?

ไม่..ผมไม่อยากกลับบ้านตอนนี้ ผมเปิดโทรศัพท์มือถือแล้วโทรไปเบอร์เบอร์เดียวที่พอจะช่วยผมได้ สายตาก็สอดส่ายหาแท็กซี่แล้วบอกทางไปบ้านพี่ยะโดยไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อน หวังว่าพี่ยะคงจะพอให้ที่พักพิงกับผมได้บ้าง

“ครับ…”

“พี่ยะ….”

“นพเหรอ? ตอนนี้อยู่ไหน?”

“ผมกำลังจะไปหาพี่ที่บ้าน ผมอยากจะขอค้างที่บ้านพี่ซักคืนนะครับ”

“กำลังมาเหรอ? อืม…ไม่เป็นไร ค้างบ้านพี่ก็ได้มีห้องเหลือตั้งเยอะแยะ พี่จะรอหน้าบ้านนะ….”

ผมวางสายไป เวลานี้ผมต้องการใครซักคนที่พอจะช่วยฉุดผมไม่ให้ทำอะไรลงไป ผมกลัว กลัวว่าไอ้ความเจ็บปวดที่มันอัดอยู่ในอกผมตอนนี้มันจะระเบิด มันจะดึงความชั่วร้ายที่อยู่ในสำนึกของผมออกมาทำร้ายตัวผมเอง ผมกำลังหายใจไม่ออก ความเสียใจเจ็บปวดรุมเร้าจนไม่อยากจะลืมตา การหายใจเข้าออกติดขัด ทรมาน ทรมานเหลือเกิน ได้โปรดเถอะพระผู้ทรงอำนาจ ได้โปรดช่วยให้ผมประคองร่างกายและสตินี้ไปถึงพี่ยะอย่างปลอดภัย………



ผมเห็นพี่ยะกับพี่ธรยืนรออยู่หน้าบ้านตั้งแต่ไกล ผมมารบกวนพวกพี่เขามากไปรึเปล่านะ

“ขอโทษที่มารบกวนพี่ยะกับพี่ธรครับ”

พี่ธรเดินเข้ามาจับมือผม
 
“เข้าบ้านกันดีกว่า ยืนตรงนี้ยุงกินจนอิ่มแล้ว”

พี่ธรยังมีแก่ใจพูดให้ผมหัวเราะ แต่น่าเสียดายว่าผมหัวเราะไม่ออกซะแล้ว



พอขึ้นบ้านมาพี่ยะกับพี่ธรก็ถามถึงสาเหตุ น้ำตาที่ผมกลั้นมันมาตลอดทางมันเริ่มรื้นขึ้นมาจนร้อนภาพที่มองพล่าเลือนไปหมด สุดท้ายผมก็กลั้นมันไม่ได้ปล่อยมันออกมาจนพี่ธรตกใจ กว่าจะหยุดตัวเองได้ผมก็เหนื่อยจนแทบจะหายใจไม่ได้

ผมเริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้พี่ยะและพี่ธรฟัง พี่ชายทั้งสองก็พยายามปลอบผม ผมรู้ว่าเขาทั้งสองหวังดีกับผม แต่ใจผมมันทนไม่ไหวแล้ว ถ้าเจอหน้าพี่คมอีกครั้งผมคงจะต้องตายแน่ ๆ มันเจ็บจนไม่อยากจะหายใจอีก ผมไม่โทษเขาว่าทำไมเขาถึงคิดกับผมอย่างนั้น ผมควรโทษตัวเอง ผมไม่ควรไปรักเขาขนาดนั้น ที่เจ็บแบบนี้ก็สมควรแล้ว

ถึงเวลาเสียที…. ถึงเวลาที่ผมจะต้องถอยออกมา อย่าเข้าไปยุ่งกับเขาอีกอย่าเข้าไปทำให้เขารังเกียจไปมากกว่านี้ เก็บความทรงจำอันสวยงามที่ผ่านมาไว้เป็นกำลังใจให้ดำเนินชีวิตที่ไม่มีเขาอีกต่อไป

“พี่ว่าคืนนี้นพนอนทำใจให้สบาย ๆ ซักคืนดีมั้ย? พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”

นั่นสินะ พรุ่งนี้ค่อยคิดใหม่ว่าผมจะไปอยู่ที่ไหนดี วันนี้ผมเหนื่อยเหลือเกินแล้ว

“พี่ธรกับพี่ยะไปนอนเถอะครับ ผมไม่เป็นไร”

ผมเดินเข้าห้องมาทิ้งให้พี่ชายทั้งสองยืนอยู่หน้าห้อง ห้องแบบไทยโบราณเงียบกริบ ลมเย็นโชยเข้ามาทางหน้าต่าง นี่คือห้องหลบภัยของผม…. ห้องหลบภัยจากหัวใจตัวเองของผม……….

.

.

.

.

.


ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็เห็นคุณลุง คุณพ่อของพี่ยะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

“อรุณสวัสดิ์ครับคุณลุง”

“มานั่งด้วยกันสิ”

ผมเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ คุณลุง

“อ่านหนังสือพิมพ์มั้ย?”

“ขอบคุณครับ”

ผมรับหนังสือพิมพ์มา เปิดหางานพยาบาลตามต่างจังหวัดเพราะผมจะอยู่รบกวนพี่ยะกับพี่ธรนาน ๆ ไม่ดีแน่

นั่งได้พักเดียวก็มีคนเอาถ้วยเต้าฮวยมาวางให้ ตอนแรกผมก็ว่าจะไม่กินหรอกเพราะผมไม่ชอบกินอะไรก่อนข้าวเช้าแต่คนทำยืนยิ้มเหมือนจะรอรับคำวิจารณ์อยู่ก็เลยต้องกิน

“อร่อย…”

“ขอบคุณครับ” คนทำยิ้มแช่มชื่นเดินเข้าครัวไป

พอผมกินเต้าฮวยหมดถ้วยพี่ธรก็เดินออกมาจากห้องพอดี คู่นี้ดูรักกันจนน่าอิจฉา

คิดไปก็แค่นั้น เราเลือกทุกสิ่งด้วยตัวเองจะไปอิจฉาเขาได้ยังไง… ผมคิดว่าผมจะกลับบ้านแต่อยู่ ๆ พี่ธรก็มาชวนไปซื้อหนังสือ ทั้งสองคนคะยั้นคะยอเป็นการใหญ่ผมก็เลยต้องตกลง แล้วก็ก้มหน้าก้มตาหางานต่อ มีงานนึงน่าสนใจมาก ไปเป็นบุรุษพยาบาลให้โรงพยาบาลที่ภาคใต้ผมรีบจำเบอร์โทรศัพท์ไว้

อยู่ ๆ รู้สึกได้ยินเสียงตึงตังพอหันไปดู…. พี่คม!!!

“ขอโทษนะครับป๋า ขอโทษนะครับคุณธร”

พี่คมลากตัวผมออกมาจากวง

“พี่คม!! หยุด!! ปล่อยผม!!”

ผมหันไปหาใครช่วยทุกคนก็ตกใจกันหมด พี่ธรหน้าเสียพยายามจะช่วยผมแต่ก็ช่วยไม่ได้ ผมถูกลากลงจากบ้านมาพี่คมก็เหวี่ยงผมไปที่รถ

“โอย…” ผมเจ็บข้อมือมาก ดูเหมือนมันจะเขียวเป็นรอยนิ้วพี่คม

“ไหนนพบอกว่ารักพี่ แต่มาค้างบ้านไอ้ยะมันแบบนี้น่ะเหรอ!!!”

“ผมจะค้างที่ไหนไม่เห็นเกี่ยวกับพี่เลย!!” เหลืออดแล้วนะ

“ทำไมจะไม่เกี่ยว!!! บอกว่ารักคนอื่นเขาปาว ๆ แล้วทำแบบนี้น่ะเหรอ!!!”

“แล้วไง!! ผมบอกว่าผมไม่น่ารักพี่ต่างหาก!!”

พี่คมทำหน้าน่ากลัวมากที่สุดที่ผมเคยเห็นมา เขาจับผมยัดเข้าไปในรถ แขนผมกระแทกกับเกียร์จนเจ็บ พอเงยหน้าขึ้นมาพี่คมก็ออกรถกระชากจนผมแทบจะกลิ้งลงไปข้างล่าง

“พี่คม!! จอด!! ผมจะลง ผมจะกลับบ้าน!!”

“ไม่ให้กลับ!! เมื่อคืนนพทำพี่แทบบ้าเพราะหาตัวนพไม่เจอแล้วคิดว่าพี่จะปล่อยให้นพกลับบ้านง่าย ๆ เหรอ!!!”

“ถ้าเป็นเพราะกลัวว่าจะเป็นต้นเหตุว่าผมจะไปตายที่ไหนก็ไม่ต้องห่วงหรอก ผมยังไม่คิดสั้นขนาดนั้น”

อยู่ ๆ พี่คมก็เหยียบเบรคแล้วก็หันมาทำหน้าน่ากลัวใส่ผม

“นพชัย!! รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” พี่คมจับแขนผมเขย่า

….เจ็บ….

“รู้สิ!! ปล่อย!!! พี่ไม่ต้องห่วงหรอกว่าผมจะไปทำให้พี่เดือดร้อน ถ้าผมจะทำอะไรผมคิดถึงหน้าตาฐานะพี่เสมอแหล่ะ!! อื้อ!!!!~…..”

พี่คมดึงผมเข้าไปจูบแรงจนปากกระแทกกัน รู้สึกถึงรสเลือดในปาก พี่คมกอดผมแน่นจนกระดูกแทบจะหัก

“นพ… พี่ขอโทษ… พี่ขอโทษที่ทำให้นพเสียใจมาตลอด… พี่โง่เอง… เราอยู่ด้วยกันมาตลอดจนพี่ไม่เคยรู้สึกถึงใจนพ แต่เมื่อคืนพอนพวิ่งหนีไปจากพี่พี่ถึงได้รู้ตัว พี่รักนพนะ ทั้งรัก ทั้งผูกพันธ์กันมานาน”

 “ได้โปรดเถอะครับ… พี่คมอย่าทำร้ายผมอีกเลย… แค่นี้ผมก็เจ็บเจียนตายแล้ว อย่าทำให้ผมถึงกับอยู่บนโลกนี้ไม่ได้อีกเลย”

ตอนนี้ผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว ทำไมเขาถึงใจร้ายขนาดนี้ แค่นี้ผมยังเจ็บไม่พออีกหรือไง คงจะต้องตายกันไปข้างนึงเลยอย่างนั้นเหรอ?

“..นพ… เชื่อพี่เถอะ พี่พูดความจริง ได้โปรด…. ให้พี่ได้แก้ตัวอีกครั้ง~… นะคนดีของพี่ พี่สัญญาพี่จะไม่ทำให้นพเสียใจอีก…”

“แล้วอ้อย…”

“พี่คิดว่าพี่รักอ้อย แต่ไม่ใช่เลย มันเทียบกับความรู้สึกที่พี่มีให้นพไม่ได้ซักนิด กับอ้อยพี่ก็แค่คิดไปว่าพี่ชอบเขา แต่สุดท้ายคนที่พี่รักจริง ๆ คือนพต่างหาก เชื่อพี่นะ ไว้ใจพี่อีกสักครั้ง….”

ผมอยากปฏิเสธ อยากผลักเขาออกไป… แต่ร่างกายของผมมันกลับตรงข้าม มือของผมแขนของผมมันกลับกอดเขาแน่นจนแทบไม่รู้สึก ทำไมนะ…ทำไมผมถึงเลิกรักเขาไม่ได้

“…ขอบคุณ… ขอบคุณจริง ๆ …” พี่คมกอดผมแน่นจูบหน้าผากผม จูบแก้มผม

“…พี่คม…ผมเจ็บแขน..”

พี่คมหน้าตื่นรีบยกแขนผมขึ้นดู แขนผมด้านหลังเขียวเป็นปื้นแถมข้อมือก็เป็นรอยนิ้ว พี่คมรีบขับรถพาผมไปที่โรงพยาบาล

“กล้ามเนื้ออักเสบ คอยนวดยาบ่อย ๆ อย่ายกของหนักหรือเคลื่อนไหวอะไรมาก” พี่วุฒิหมอรักษากล้ามเนื้อสั่งจ่ายยาให้ผม

“ขอบใจว่ะ”

“มึงทำอะไรน้องกูวะไอ้คมถึงได้เขียวขนาดนี้ เบา ๆ หน่อยสิวะน้องกูตัวนิดเดียวลากไปลากมาเหมือนตุ๊กตาก็แขนหักขาหักกันพอดี” พี่วุฒิโวยวายใหญ่

“เออน่า ยังไงกูก็รักของกูไม่ทำหักง่าย ๆ หรอก”

พูดออกมาได้!~ ไม่รู้จักอายพี่วุฒิซะบ้างเลย!~

“เออ~ วันไหนน้องกูแขนขาหักกูจะช่วยไอ้ยะตื้บมึง” พี่วุฒิว่าแล้วก็เข็นเราออกจากห้องเพราะจะทำงานต่อ

พี่วุฒิเป็นเพื่อนกับพี่คม แม้จะไม่ค่อยสนิทกับพี่ยะมากนักแต่ก็ถือได้ว่าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน พี่วุฒิมักจะเรียกผมเป็นน้องชายเสมอ มีเรื่องอะไรก็จะคอยช่วยผมตลอด เพราะพี่วุฒิบอกว่าผมหน้าตาคล้ายน้องชายเขาที่เสียไปเพราะอุบัติเหตุ

“เพราะพี่คมแท้ ๆ เลย แบบนี้ผมก็ทำงานไม่ได้น่ะสิ”

“ทำทำไม?”

อ้าว~ ทำไมถามแบบนี้ล่ะ?

“ก็งานของผม ผมต้องทำงานหาเงิน….”

“หาไปทำไม ไปอยู่กับพี่เงินเดือนพี่ก็ให้นพหมด ไม่เห็นต้องหาเลย”

“พี่คม!!!”

พูดอะไรออกมา!!!

“เห็นเจ้ายะมันว่านพจะไปลาออกใช่มั้ย? ไป… ไปลาออกกันแล้วเดี๋ยวไปเก็บเสื้อผ้า บ้านให้เช่าหรือปิดไว้ก็ได้แล้วไปอยู่คอนโดพี่ด้วยกัน”

“พี่คม!!!…. ใครบอกว่าผมจะไปอยู่ด้วย!!!”

“ก็พี่นี่แหล่ะบอก สามีกับภรรยาจะแยกกันอยู่ได้ยังไง นะจ้ะ~….”

พี่คมจูบแก้มผมไม่อายพยาบาลที่เดินผ่านไปมา

เชื่อเลย!~ คนบ้านี่เดินบอกไปทั่วโรงพยาบาลว่าผมเป็นภรรยาเขา โธ่~ อับอายขายหน้าเขาจริง ๆ เลย นี่ผมไปหลงรักคนบ้าเข้าเหรอเนี่ย!?………..

---

 

ตอนพิเศษของคุณหมอกะน้องนพมีแค่สองตอนนะจ๊ะ
สั้นๆ แต่หวาน  :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 21-07-2007 23:42:50

 :o8: :o8: :o8: :o8:
ครับสั้นๆๆแต่หวาน....
ขอบคุณอีกครั้งครับผม o1 o1 o1 o1

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 21-07-2007 23:51:30

หวานจิงๆด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 21-07-2007 23:53:31

น่ารักดีเหมือนกันนะนี่ คู่นี้

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 22-07-2007 00:52:14

หวานกันจังเรย  :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 22-07-2007 02:25:32

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 22-07-2007 07:48:20

 :impress: :impress: :impress:

คู่ที่1 ตอนพิเศษ คุณยะ คุณ ธร

คู่นี้หวานนะครับไปฮันนีมูล ด้วย ว่าแต่ไปที่ไหนนะ

ถ้ารู้จะตามไปดูเลยครับ อิอิ ขอให้รักกันนานๆนะครับผม

แล้วจะมีตอนพิเศษต่อป่าวครับคู่นี้อะครับ แต่ผมอยากให้มีนะครับ

ชอบมากเลย ถ้าไม่มีคงคิดถึงน่าดู +1 ครับผม

คู่หมอคม กับ นพ

คู่นี้ก้น่ารักดีครับผม เอาเป็นว่าจะติดตามต่อไปละกัน

ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ชอบครับผม (เพิ่งเข้าบอร์ดได้อะครับเลยมาอ่านช้า)

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 22-07-2007 09:15:29

 :-[  :-[  :-[  :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 22-07-2007 10:37:23

 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 22-07-2007 12:31:33

กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

วี๊ดวิ้ว................................

กิ๊วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หวานกันซ้า......

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: t_warawut ที่ 22-07-2007 14:25:01

Just to say "Thank You" krub  :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 22-07-2007 17:29:36

หวานปนเผ็ด

กร้ากกกกกกกกกกกกกกก

 :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 22-07-2007 17:54:42

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: tor13 ที่ 22-07-2007 18:46:26

อ่านรวดเดียจบสนุกมากม๊าก :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 22-07-2007 20:00:42

น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก  :m1:  :m1:  :m1:
หมอคมสันโรคจิตชอบจับก้นเฉพาะผู้ชายป่าวหว่า อยากรู้ 55

เป็นกำลังใจให้จ้า  :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kei_kakura ที่ 23-07-2007 01:09:21

เพิ่งมาอ่านรวดเด๋วจบ  ชอบคู่สุดท้ายมากๆ เลย  หว๊านหวานนนนนนนนน  :m3:

ชอบมากๆ เลยจ้า ขอบคุณที่เอามาลงน๊า  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 23-07-2007 01:47:48

อร๊ายยยยยย   หวานแหว  จังเรย
หุหุ  ในที่สุดคมก้อเข้าใจว่ารักนพ
ของที่อยู่ใกล้ตัว  คนเรามักไม่เห็นค่าจนกว่าจะเสียมานไป

ปล. กรุณาอย่าแอ๊บแบ๊วกานมาก  เด๋วโดนแบบ  จาแย่  กร้ากกกกกกก

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Dentyne ที่ 23-07-2007 22:06:38

 :m1:หวานได้ใจดีจังเลย  :m3:

“อนาคตที่ไม่มีคุณอยู่เคียงข้าง …ผมไม่อยากมี…”  :impress:ซึ้งงงงงงงงงง o7

ไม่มีเรื่องของหมอวุฒิบ้างเหรอ อยากอ่าน 555 :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kook_kai ที่ 24-07-2007 14:37:04

 :impress: ดีจังเลยกั้บ happy อีกเรื่องนึงเล่ว
 ขอบคุณกั้บ o1

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 24-07-2007 15:01:34

 :impress: :impress: :impress:

เงียบไปอีกเรื่องแล้วนะพี่

อิอิ มารออ่านครับผม ชอบมากเลยครับ

มีภาคพิเศษ ของ คุณยะ กับคุณ ธร อีกป่าวครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ (จบ) + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 21-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 24-07-2007 15:27:01

จูบกันจนเลือดกลบปาก
 :m10: :m10: :m10:

น่าร๊ากกกกกกกที่ซู๊ดดดดดดดดด
 :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 24-07-2007 21:25:19

 o20 o20 o20

ขอโทษที่ให้รอน้า
แบบว่าช่วงนี้ยุ่งวุ่นวายทั้งงานราษฎร์งานหลวง
แถมด้วยอาการป่วยที่ยังไม่หายดี บวกด้วยรอยช้ำจากการตกบนไดอีก (แต่ยังแอบๆ เข้าไปรีฯที่กระทู้อื่น  o17)
ช่วงนี้ดวงตกสุดขีด
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

แต่ตอนนี้มาต่อตอนจบของหมอคมกะน้องนพให้แล้วน้า :impress:

---

คุณหมอคมสันและนายนพ(ตอนจบ)



ผมสูดอากาศเข้าไปในปอดให้ลึกและพยายามตั้งสติอย่างเต็มที่ เพราะผมกำลังยืนอยู่ในลิฟท์ที่กำลังพาผมขึ้นไปที่ห้องพี่คม

ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงจะดีใจที่จะได้อยู่ร่วมกับคนที่ตัวเองรัก แต่ผมไม่ใช่นี่นา…ผมไม่ได้คิดฝันมาไกลขนาดนี้ สำหรับผมแล้วเพียงแค่ขอรักพี่คมเงียบ ๆ ผมก็มีความสุข แต่นี่มันเกินกว่าที่ผมฝันไว้จนผมรู้สึกเหมือนจะเป็นลม

“นพ…” พี่คมเรียกชื่อผมหันมามองด้วยสายตาหวาน ๆ จนผมอยากจะกองลงไปกับพื้น

ผมจะทำยังไงกับหัวใจตัวเองดี จะทำยังไงกับความรู้สึกที่แทบระเบิดอยู่ในหัวดี พี่คมเอื้อมมาจับมือผม มือพี่คมร้อนแต่มือผมเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ผมว่าผมเริ่มมีอาการเหมือนจะช็อคนะ

“นพ?…”

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร…”

พอประตูลิฟท์เปิดออกพี่คมก็พาผมเดินไปที่หน้าห้อง แค่เปิดประตูเท่านั้นแหล่ะผมก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง นี่คือห้องของคนเป็นหมอเหรอ!!!?

นี่น่ะนะห้องหมอคมสันอายุรแพทย์คนเก่งของโรงพยาบาล!~ ผมดูจนตาจะหลุดแล้วมันก็ยังคงเป็นเหมือนรังหนูรก ๆ เสียมากกว่า

“…..พี่คม….” ผมหันไปมอง

พ่อคนข้าง ๆ ที่ยืนหัวเราะแหะๆๆ ผมมองทางที่พอจะเดินเข้าไปในห้องได้ แทบจะทุกตารางนิ้วมีแต่กระป๋องเบียร์กับเศษกระดาษขยำจนเป็นก้อนกลมวางอยู่เต็มไปหมดบางแผ่นถูกฉีกเป็นชิ้นปลิวกระจัดกระจายก็มี

มุมห้องอีกด้านนึงมีเศษชิ้นส่วนที่ผมคิดว่าเป็นแจกันกองอยู่บนพื้นแฉะ ๆ คิดว่าก่อนหน้านี้มันคงจะเป็นแจกันใบสวยใส่ต้นกวนอิมตั้งอยู่มุมห้องที่ผมเคยนึกชมว่าพี่คมเลือกซื้อมาได้เข้ากับห้อง

“ตั้งแต่นพแยกตัวออกไปพี่ก็หงุดหงิด… เห็นอะไรมันขวางหูขวางตาไปซะหมด…” เจ้าของห้องยืนอธิบายหน้าเจือนอยู่ตรงประตู

หงุดหงิดผมแล้วไประบายกับแจกันที่คิดว่าราคาของมันคงทำให้ผมกินข้าวไม่ลงเนี่ยนะ นี่ถ้าวันข้างหน้าเรามีเรื่องไม่เข้าใจกันอีกห้องนี้มิพังเหรอ

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความรู้สึกที่… ไม่รู้สิ มันบอกไม่ถูก เหนื่อยใจ… มันก็มีอยู่บ้างก็เพราะเขาเป็นคนแบบนี้ นั่นสิก็เพราะพี่คมเป็นคนแบบนี้ :เฮ้อ:

เขาไม่ใช่คนที่เพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง ผมก็ไม่ใช่คนที่ดีเพียบพร้อม ทุกคนคงต้องมีข้อเสียคนละ 2-3 อย่าง และนี่ก็เป็น 1 ใน 2-3 อย่างของเขา ผมเองก็มีข้อเสีย ข้อเสียที่ผมขี้เป็นห่วงเกินไป ห่วงนั่นห่วงนี่ไปซะหมดบางทีก็ห่วงมากจนเกินไป นี่ก็เป็นข้อเสียจุดหนึ่งของผมเหมือนกัน

อีกความรู้สึกหนึ่ง ดีใจ… ใช่!! จะว่าอย่างนั้นก็ได้ ผมดีใจที่ผมทำให้เขาหงุดหงิดได้ในเวลาที่ผมกับเขามีปัญหากัน ทำให้เขารู้สึกว่าผม ‘สำคัญ’ รวม ๆ แล้วมันก็…. เฮ่อ!~ นี่แหล่ะนะพี่คม นี่ล่ะพี่คม…คนที่ผมรัก  :o8:

“ผมว่าก่อนที่ผมจะหาที่ที่พอจะนอนได้ในวันนี้ผมคงจะต้องจัดพวกมันทั้งหมดใหม่ก่อน” ผมยิ้มให้พี่คมก็ยิ้มตอบกว้างเหมือนกับดีใจมาก ๆ เราสองคนช่วยกันเก็บห้อง


ผมเคยมีคำถามในใจว่าคนที่รักใครและได้ความรักตอบนั้นจะรู้สึกยังไง? จะมีความสุขแค่ไหน? กับการที่รักใครซักคนและเป็นที่รักของใครคนนั้นมันจะให้ความรู้สึกยังไง? จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ แต่สิ่งที่ผมรู้ก็คือตอนนี้ในใจผมมันอิ่มเอิบ ความรู้สึกที่เปี่ยมล้นอยู่ในใจผมตอนนี้มันไม่รู้จะอธิบายยังไงได้ แต่มันคือความสุข สุขมากจนรู้สึกเหมือนกับว่าขาผมมันไม่ได้เหยียบอยู่บนพื้น เหมือนกับว่าผมกำลังฝันอยู่ สิ่งที่อบอุ่น อ่อนโยน หอมหวานและเปี่ยมไปด้วยความเต็มตื้นมันโอบล้อมผมอยู่ นี่หรือเปล่าที่เรียกว่า ความสุข…..


ผมเหลือบมองนาฬิกา จะ 4 โมงเย็นแล้ว เวลาช่างผ่านไปเร็ว เดี๋ยวก่อน!!? จะ 4 โมง อ๊ะ!!!!!

“พี่คม!!!”

“หือ?” พี่คมเงยหน้าจากกองหนังสือในมือแล้วหันมามองผม

“จะได้เวลาเข้าเวรพี่แล้วไม่ใช่เหรอ!!!?”

พี่คมหันไปมองนาฬิกาที่ข้อมือแล้วก็ตาโต “เฮ้ย!!!! เวรแล้ว!!!!”

พี่คมรีบวางหนังสือแล้ววิ่งลนหาเสื้อเป็นการใหญ่ ผมรีบหาเนคไทมาผูกให้พี่คมขณะที่พี่คมกลัดกระดุมเสื้อเม็ดอื่น ๆ ไปด้วย

“เดี๋ยวถ้าไปทันคงต้องอาบน้ำที่โรงพยาบาลก่อนเข้าห้องตรวจ ออกเวรแล้วพี่จะรีบกลับนะอย่าเพิ่งรีบนอนล่ะ”

พี่คมจัดการตัวเองเสร็จก็ก้มมาหอมแก้มผมแล้วคว้ากุญแจรถวิ่งออกไป ปล่อยให้ผมยืนอยู่ในห้องคนเดียว
 
ผมยืนปิดหน้าที่คิดว่าตอนนี้มันคงแดงแป๊ดบวมเห่อจนดูไม่ได้แน่ ๆ ไอ้ปากนี่อีก!~ ทำยังไงมันก็ไม่ยอมหุบยิ้ม จนผมคิดว่าผมอยากจะขอยืมเฝือกพี่วุฒิมาครอบไว้ทั้งหัวซะจริง ๆ เลย ผมจะทำยังไงดี ผมหุบยิ้มไม่ได้ นี่ผมเป็นกรามค้างรึเปล่าเนี่ย!~


ผมต้องยืนนวดแก้มอยู่ตั้งนานกว่ามันจะยอมยุบลง หันไปมองรอบ ๆ ก็เห็นว่าห้องยังจัดไม่เสร็จก็ลงมือทำต่อ ที่จริงแล้วของที่ต้องจัดก็ไม่ได้มีอะไรมากอยู่แล้ว แค่จัดของเข้าที่อีกนิด เก็บกวาดขยะ ดูดฝุ่น แล้วก็ฉีดสเปรย์ปรับอากาศซักหน่อย โชคดีที่ห้องพี่คมมีของอำนวยความสะดวกเยอะผมเลยไม่ต้องเหนื่อยมากไปกว่านี้


ผมล้มตัวลงนอนกับเตียงของพี่คมหลังจากทำความสะอาดห้องและตัวเองเรียบร้อย ถึงจะดูว่างานไม่เยอะแต่ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน

เหลือบตามองไปรอบ ๆ ห้อง ห้องของพี่คม…. ห้องของพี่คม…. ห้องของพี่คม… ใช่ผมอยู่ในห้องของพี่คม นอนอยู่บนเตียงของพี่คม ต่อไปผมก็จะอยู่ในห้องนี้ทุกวัน ผมจะอยู่ที่นี่ตลอดไป …พี่คมบอกว่าจะรีบมาอย่าเพิ่งนอน….  :-[

“บ้า!!! ไอ้บ้านพชัย พี่คมเขาก็แค่จะให้อยู่รอคุยด้วยเท่านั้นแหล่ะ!!! คิดอะไรบ้า ๆ !!!~”

ผมเอาหน้าถูหมอนแรง ๆ เผื่อไอ้ความคิดบ้า ๆ นี่จะหลุดไปจากสมองบ้าง คิดอะไรบ้าจริง ๆ เลย!~… แล้วสิ่งที่ตามมาหลังความคิดบ้า ๆ ก็คือความง่วง วันนี้เหนื่อยตั้งแต่เช้าจะง่วงก็ไม่แปลกหรอก

แต่ว่า….ถ้านอนตอนนี้เดี๋ยวกลางคืนก็ไม่หลับน่ะสิ แล้วดึก ๆ ดื่น ๆ ไม่หลับมานั่งมองหน้าพี่คมเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก อายตายเลย ผมพยายามฝืนความง่วงไม่ยอมนอนเอาไว้ แต่ก็ฝืนไม่ได้นาน สุดท้ายก็ทนไม่ไหวหลับไปเองโดยที่ไม่รู้ตัว….
 

ผมมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อตอนที่เหมือนมีอะไรมาดิ้นอยู่ตรงคอ อะไร? ทำไมมันเย็น ๆ? จั๊กจี้เหมือนอย่างกับมีใครมาลูบหน้าอกแน่ะ ผมงัวเงียลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าพี่คมห่างไปไม่กี่เซ็นต์ยิ้มหวานเท้าแขนคร่อมผมอยู่

พี่คมกลับมาแล้ว? หันไปมองรอบ ๆ ด้าน งั้นนี่มันก็เที่ยงคืนแล้วน่ะสิ มิน่ามืดจัง ดีที่ยังมีไฟเล็ก ๆ หัวเตียงให้พอมองเห็นบ้างแม้จะสลัว ๆ ก็เถอะ

“นี่ถ้ายังไม่ตื่นดีสงสัยพี่ต้องลักหลับแน่เลย”

แค่ได้ยินคำพูดนั้นผมก็สะดุ้งตาสว่างทันที ผมรีบยันตัวถอยห่างออกมาจากพี่คมถึงได้เห็นว่าเสื้อยืดที่ใส่อยู่ของผมมันเปิดขึ้นมาถึงหน้าอกแล้ว

“พี่คมกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”

ผมดึงเสื้อลงพยายามจะถอยห่างพี่คมก็คลานตามมาเรื่อย ๆ จนติดหัวเตียง

“กลับมาได้ซักพักแล้ว เห็นนพกำลังหลับเลยไม่อยากกวน”

ไม่อยากกวนแต่เอาลิ้นมาเลียคอเนี่ยนะ

“พ…พี่คม…ถอยไปหน่อยสิครับ….”

หลังผมแนบติดหนึบอยู่กับพนักหัวเตียง ถอยไม่ได้แล้ว พี่คมยังมาเอาแขนท้าวไว้ทั้งสองข้างจนเบี่ยงหลบไม่ได้อีก

“…ถอย?….ถอยไปไหนล่ะ?”

ผมรู้สึกว่ารอยยิ้มของพี่คมวันนี้น่ากลัวจริง ๆ ดูเจ้าเล่ห์น่าหวาด ๆ ยังไงไม่รู้ ….ไอ้ที่คิดไว้มันไม่ได้น่ากลัวอย่างนี้นี่นา…. อากาศรอบตัวมันหายไปไหนหมดเนี่ย ทำไมผมรู้สึกอัดอัดหายใจไม่ออกแบบนี้ล่ะ

“ก..ก็…ถ..ถอย…ถอยไป..ข้างหลัง…หน่อย…เราจะได้…นั่งคุยกัน”

“นั่งคุยกัน?” พี่คมเลิกคิ้วเหมือนกับสงสัย

“ก็พี่คมบอกผมว่าอย่าเพิ่งรีบนอน พี่คมจะคุยธุระด้วยไม่ใช่เหรอ?…ครับ?…”

โอ้ย!~ อย่ายิ้มแบบนี้สิ หัวใจผมมันตกไปอยู่ที่เท้าแล้ว สมองจะระเบิดซะให้ได้

“อ๋อออออ~………”

อ๋อยาวจริง ๆ เลย
 
“แต่ว่า…. ไอ้เรื่องที่พี่จะคุยเนี่ยมันนั่งคุยไม่ได้หรอก มันต้องนอนคุย….”

อ๋า!~…

“ผมว่านั่งคุยกันดี ๆ ดีกว่านะ เปิดไฟสว่าง ๆ แล้วนั่งคุยกันจะได้…รู้เรื่อง…”

แค่นี้หัวใจผมก็จะวายตายอยู่แล้ว พี่คมทำหน้าคิดแล้วก็หันมายิ้มให้ชนิดที่ผมขนลุกไปทั้งตัว

“นพชอบสว่าง ๆ เหรอ มันก็ดีหรอกนะแต่ไอ้เรื่องที่เราจะคุยกันนี่พี่ชอบแบบสลัว ๆ มากกว่า”

พี่คมยิ้มจับขาผมให้ขยับตามไปที่กลางเตียง

“เอ่อ… พี่คมจะคุยเรื่องอะไรครับ!!!?”

ผมรีบงัดหัวข้อคุยขึ้นมาเมื่อพี่คมยกข้อเท้าผมขึ้นมาจูบเบา ๆ

“คุย…เรื่องอะไรดี?…อืม…เรื่องวิธีการเป็นภรรยาดีมั้ย? แต่จริง ๆ แล้วพี่อยากคุยในภาคปฏิบัติมากกว่านะ”

หัวข้อคุยของพี่คมทำเอาผมกลืนน้ำลายไม่ลงคอ

“วันนี้มันดึกแล้ว ผมว่า…เอาไว้คุยกันวันหลังดีมั้ยครับ?”

“…นพ…. นพกลัวพี่เหรอ?”

พี่คมลูบแก้มผมเบา ๆ ผมได้แต่หลบตาไม่กล้าตอบ ก็ใครบ้างล่ะไม่กลัวกับการมีเซ็กส์ครั้งแรก

“นพ….”

พี่คมจับแก้มผมหันกลับมาสบตาอีกครั้ง

“พี่รักนพนะ เรารักกันไม่เห็นต้องกลัวอะไร พี่รักนพ รัก…. อยากจะกอด อยากจะจูบ อยากจะทำให้นพเป็นของพี่ ทำให้นพไม่มองใครอีกนอกจากพี่…”

“..ก็…ไม่เคย...มองใคร...ซักหน่อย”

พูดออกมาได้พี่คมนี่ ไม่รู้จักอายซะบ้าง ผมเหลือบไปมองทางหางตาแล้วก็รีบหันหนีแทบไม่ทัน พี่คมยิ้มหวานเชื่อมจนผมแทบจะมุดลงไปใต้เตียง ว่าในลิฟท์ยิ้มหวานแล้วนะแต่นี่ยิ่งกว่าอีก….โอ้ย!~ ผมอยากจะเอาหน้าโขกหัวเตียงจริง ๆ เลย :serius2:

พี่คมก้มลงไปจูบมือผมไล่ขึ้นมาที่แขน ไหล่ บ่า คอ แล้วก็มาหยุดอยู่ที่ปากผม จูบอ่อนหวานของพี่คมทำเอาสติผมแทบละลายกองลงไป แค่วูบเดียวจูบนั้นก็เร่าร้อนวาบหวามจนผมหัวหมุนติ้ว เสียงหัวใจผมดังอย่างกับมีมือกลองเข้าไปรัวกระหน่ำตีอยู่ซัก 10 คน

พี่คมค่อย ๆ ดันผมให้เอนลงไปแล้วกดด้วยน้ำหนักตัวจนผมแทบจะจมมิดลงไปในที่นอน ลิ้นร้อน ๆ นั่นทำเอาผมลืมทุกอย่างรอบตัวมารู้ตัวอีกทีพี่คมกำลังถอดกางเกงของผมชิ้นสุดท้ายอยู่

“เดี๋ยว!!! พี่คม! หยุด!!!…”

ผมพยายามห้ามแต่พี่คมไม่หยุดฟังจูบไปทั่วหน้าอกจนผมขนลุกไปทั้งตัว

“พี่คม!! ปิดไฟก่อน!~…”

ถึงจะไฟหัวเตียงก็เถอะ แค่นี้มันก็เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

“เปิดไว้ดีแล้ว พี่อยากเห็นนพชัด ๆ “

“ไม่เอา~ พี่คม…ปิดไฟ…”

ผมก็อายเป็นนะ พี่คมเงยหน้าขึ้นมองผมสองมือจับแก้มผมให้สบตา

“ไม่เห็นต้องอายเลย นพสวยออก สวยกว่าใคร พี่อยากจะมองนพอย่างนี้อยากจะเห็นนพทั้งตัวแบบนี้….”

พี่คม คนบ้า!!~ มาพูดแบบนี้แล้วจะให้ผมทำยังไง ก็รู้อยู่ว่าผมไม่เคยขัดใจพี่ ผมก็อายนะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเปิดทั้งตัวให้ใครเห็นมาก่อนเลยแล้วยังจะมาขอดูอีก

ผมเอามือปิดหน้าไว้ตอนนี้มันคงจะแดงบวมเห่อเป็นซาลาเปาตกถังสีแดงแน่ ๆ เลย พี่คมบ้า!~ ๆๆๆ

“นพ…”

พี่คมดึงมือผมออกก้มหน้ามาหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วจูบผมอีกครั้ง อยู่ ๆ ผมก็รู้สึกวาบตั้งแต่ปลายผมไปถึงปลายเท้าเมื่อพี่คมก้มลงไปจูบที่หน้าท้อง

“พี่คมอย่า!!!!~….”

ผมห้ามไม่ทัน พี่คมจับเจ้าตัวเล็กของผมขึ้นมาจูบแล้วเลียไปทั่ว สติผมมันหมุนติ้วเหมือนใบไม้ที่ลอยอยู่กลางแอ่งน้ำวนแอ่งใหญ่ ผมพยายามกัดนิ้วตัวเองไว้ไม่ให้ร้องออกมารู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว

“อื้อ!!!!~”

มัน….มันออกมาแล้ว… ผมเพิ่งเคยเหนื่อยขนาดนี้ ความรู้สึกชาวาบไปหมดทั้งตัว หอบฮั่กอย่างกับไปวิ่งมาสัก 200 เมตร รีบหายใจเหมือนไม่เคยได้รับอากาศมาเป็นปี

พี่คมขยับตัวขึ้นมามองหน้าผมยิ้ม ๆ ริมฝีปากยังชื้น ๆ

“…พี่คม…บ้า~…กลืนลงไปได้ยังไง!…” ผมยังพูดไม่เป็นประโยคดีนักเพราะยังคงเหนื่อย ทั้งเหนื่อยทั้งอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ดีออก มีน้ำตาลที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายด้วยนะ” ยังมาวิเคราะห์อีก

“บ้าสิ!~”

“นพ นพอย่ากัดนิ้วสิ ร้องออกมา…ให้พี่ได้รู้ ว่าพี่ทำให้นพมีความสุขแค่ไหน”

พี่คมจับมือผมไปดู เลียนิ้วที่ผมกัดไว้จนเป็นรอยฟันเบา ๆ

“ไม่เอาหรอก น่าอายจะตายไป”

“ไม่เห็นน่าอายเลย พี่ทำให้นพรู้สึกดีนพก็ส่งเสียงให้พี่รู้ไง”

บ้าจริง พูดออกมาได้ไม่อายปาก

พี่คมก้มลงมาจูบผม มือก็พยายามปลุกเจ้าตัวเล็กของผมขึ้นมาอีกครั้ง

“อ๊ะ!!!”

คราวนี้มือไม่หยุดแค่นั้นแล้วกลับเลยลงไปอีก มือพี่คมคลึงสะโพกผมอย่างกับเป็นลูกบอลอย่างนั้นล่ะ มันจั๊กจี้นะ!

“พี่คม!! อื้อ!!!!~…”

ผมยังไม่ทันได้ว่าอะไรพี่คมก็ยิ้มแล้วลากนิ้วลงไปตามร่องสะโพกจนผมเสียววูบ ผมพยายามกัดริมฝีปากไว้ไม่ให้ร้องพี่คมก็ขยับขึ้นมาไล้ลิ้นที่ปากล่างของผมจนผมจั๊กจี้ต้องเลิกกัด

อยู่ ๆ พี่คมก็ละมือขยับขึ้นมาหยิบของบางอย่างที่ลิ้นชักข้างเตียง

“…พี่คม…อะไรน่ะ?…”

“ก็สิ่งที่จะช่วยให้นพรู้สึกดีขึ้นไง” พี่คมตอบแล้วก็ขยับลงไปอยู่ท่าเดิมอีกครั้ง

“อ๊า!!!~…”

พี่คมกดนิ้วเข้ามาในตัวผมจนผมสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับความรู้สึกเย็นวาบที่แทรกเข้ามา

“เสียงน่ารักมากเลยนพ…” พี่คมกระซิบเบา ๆ แล้วก็กดจูบลงมา

ตอนนี้สติผมมันหมุนคว้างจนไม่รู้ทิศไหนเป็นทิศไหนแล้ว ทั้งหน้าอกทั้งสะโพกที่พี่คมทำเหมือนกับเล่นตุ๊กตาจนผมไม่รู้ว่าจะเรียกความรู้สึกอย่างนี้ว่าอะไรดี แต่ในหัวมันร้อนเหมือนจะระเบิดซะให้ได้

“อื้อ!!!!~….”

พี่คมเริ่มแทรกจำนวนนิ้วเข้ามามากขึ้นแต่ผมไม่สามารถร้องออกไปได้ เพราะปากที่ยังนัวเนียอยู่กับผมไม่เลิกจนแทบจะไม่มีอากาศหายใจนี่แหล่ะ

ตอนนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นความดันสูงขึ้นมากระทันหันแล้ว ในหัวผมมันร้อนวูบวาบเวียนหัวไปหมด รู้สึกปั่นป่วนเหมือนเล่นรถไฟเหาะตีลังกาซัก 5-6 รอบ

พี่คมค่อย ๆ ถอนนิ้วออกไป มองหน้าผมด้วยสายตาจริงจังแต่ตอนนี้ผมเบลอไปหมด ตาเหมือนจะมองได้ไม่เต็มที่ พี่คมจับขาผมพาดบนเอวจับสะโพกผมยกขึ้นวางไว้บนตัก ผมรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่มันแข็งอยู่ที่สะโพก

“นพ… พี่รักนพ…”

พี่คมก้มลงมาจูบผม แล้วอยู่ ๆ ผมก็รู้สึกเจ็บแปลบสะดุ้งสุดตัว พี่คมแทรกตัวเข้ามาพร้อมกับความรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก

“อื้อ!!!!~” ผมร้องไม่ออกเพราะพี่คมยังคงจูบผมอยู่

สองแขนพี่คมกอดผมแน่นแต่มันทำให้ผมหายเจ็บไม่ได้ ผมเผลอตัวลงเล็บบนหลังพี่คมจนเป็นทางยาว ความรู้สึกเจ็บเหมือนกับยาวนานเหลือเกินจบลงเมื่อพี่คมแทรกตัวเข้ามาจนสุด

“นพ…” พี่คมเรียกชื่อผมข้างหูเบา ๆ

ผมเพิ่งรู้ว่ามันรู้สึกอึดอัดขนาดนี้ การมีเซ็กส์กับผู้ชายด้วยกันมันอึดอัดขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าเป็นเพราะขนาดด้วย? ถ้าอย่างนั้นผมก็โชคดีแล้วที่พี่คมยังใช้เจลช่วยถ้าพี่คมไม่เตรียมการไว้ก่อนผมคงจะต้องตายแน่ ๆ

พี่คมค่อย ๆ ขยับตัวช้า ๆ มันยังคงเจ็บอยู่แต่ความรู้สึกนั้นก็ค่อย ๆ ลดลง แต่สิ่งที่แทรกเข้ามาด้วยคือความรู้สึกวูบวาบที่มันฉุดกระชากใจผมไปด้วย ตอนนี้มันเหมือนกับผมดึงสติไว้ไม่อยู่ ผมกำลังล่องลอยไปไกลลึกเข้าไปในความฝันแต่กลับถูกกระชากกลับด้วยแรงดึงที่วาบหวามและจูบที่เร่าร้อนของคนตรงหน้า เสียงกระซิบเรียกหอบ ๆ ที่ข้างหูยังคงพยายามดึงสติผมไว้

“…พี่..พี่คม…”

ผมกอดพี่คมไว้แน่น สิ่งที่ไม่อาจเรียกหรือบรรยายได้มันอัดแน่นเต็มหัวไปหมด รู้แต่ตอนนี้ผมรัก รักพี่คมเหลือเกิน

“พี่รักนพ…”

ผมเห็นละอองดวงดาวอยู่ไม่ไกล สิ่งที่อัดอยู่ในตัวในสมองมันใกล้ระเบิดเต็มที่

“…อ…อา….พ…พี่..คม..”

พี่คมเร่งแทรกตัวเข้ามาหาผมหนักขึ้น ๆ ไม่…ไม่ไหวแล้ว…

“อ้า!!!!~…..”

พี่คมแทรกตัวเข้ามาหาผมสุดแรงพร้อมกับความรู้สึกปั่นป่วนนั่นหยุดลง ผมเห็นดาวพราวระยับเต็มไปหมดไม่ว่าจะลืมตาหรือหลับตา ความชุ่มชื้นเอ่อล้นอยู่ในตัวผม พี่คมทิ้งตัวลงมาหาผมอ้อมกอดที่รัดแน่นจนกระดูกแทบแหลกตอนนี้คลายลง เสียงหอบดังไปทั่วห้อง พี่คมเงยหน้าขึ้นมาลูบแก้มผมสองข้างแล้วจูบเบา ๆ

“…พี่รักนพที่สุดเลยรู้มั้ย…”

“ผมก็รักพี่”

พี่คมขยับขึ้นมานอนกอดผมไว้ ครู่เดียวเท่านั้นพี่ก็คมหลับไปแล้ว ผมเข้าใจตั้งแต่เช้ามาก็ยังไม่ได้พัก หลังจากพาผมกลับมาแล้วยังต้องไปทำงานต่ออีก ตอนนี้เขาจะได้พัก ผมเองแม้จะเหนื่อยแต่ผมก็ยังไม่หลับ ความคิดเลยเริ่มคิดทบทวนถึงสิ่งที่ผ่านมา
 

พี่คมจะรู้สึกยังไงนะที่มามีอะไรกับผม มีเซ็กส์กับผู้ชายด้วยกันมันให้ความสุขกับเขาได้แน่เหรอ? กับผมไม่มีปัญหาหรอกเพราะผมรักเขา แต่ผมจะทำให้เขาพอใจได้รึเปล่า? ถ้าเขาไม่พอใจผมแต่พอใจที่จะมีเซ็กส์กับผู้หญิงแบบอ้อยมากกว่าล่ะ?

 ….อ้อย… จริงสิ… พี่คมคบกับอ้อยมาก่อน เธอคงจะรู้ว่าพี่คมสามารถทำให้เรามีความสุขได้มากขนาดไหน แล้วทำไมเธอยังเลิกกับพี่คมอีกล่ะ? ขณะที่คิดไปคิดมาผมเผลอพลิกตัวไปอีกข้างจนพี่คมตื่น

“นพ?”
 
“ขอโทษที่ทำให้ตื่นครับ” ผมยังไม่กล้าสบตาเขา ทั้งที่อยากจะถาม …แต่….ไม่ถามดีกว่า เรื่องแบบนี้….

“นพ….” พี่คมดึงผมให้หันหน้าไปหา

“มีอะไรรึเปล่า?”

“………”

“นพ?…”

“…คือ…”

พี่คมมองหน้าผมแล้วยิ้มให้

“…คือผม….ผมไม่รู้ว่าผมทำให้พี่คม…พอใจ…รึเปล่า?”

พี่คมขมวดคิ้ว

“ก็แบบว่าผมเป็นผู้ชาย ผมจะทำให้พี่มีความสุขได้เหมือนอ้อยเหรอ”

พี่คมลูบหัวผมเบา ๆ ดึงผมเข้าไปกอดอีก “ไม่เหมือนหรอก เพราะพี่รักนพ นพทำให้พี่มีความสุขกว่าใคร ๆ แล้วอีกอย่างพี่ก็ไม่เคยมีอะไรกับอ้อย”

“ไม่จริงน่า!!~”

พี่คมเนี่ยนะไม่มีอะไรกับอ้อย ไม่น่าเชื่อ….

“จริง ๆ พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมพี่ถึงไม่คิดจะขอมีอะไรกับอ้อย แต่ใจมันไม่คิดซักครั้ง ไม่เหมือนคนนี้ ถึงขอแล้วไม่ยอมก็จะทำให้ยอมให้ได้” พี่คมเอานิ้วจิ้มจมูกผม

“บ้า~…”

“สบายใจยัง?”

“ครับ”

“ถ้าอย่างนั้นก็นอนได้แล้วคุณภรรยาขึ้หึง”

“ผมไม่ได้หึงซักหน่อย”

“ครับ ๆ ไม่หึงก็ไม่หึง”

เราขยับเข้าหากัน กอดกันไว้ อ้อมกอดอบอุ่นทำให้ผมรู้สึกสบายและหลับได้ในเวลาไม่นาน

.

.

.

.

.

“RRRR”

อือ…. ใครโทรมาแต่เช้าเลย….

“ฮัลโหล… ใครครับ?…”

ทำไมมันปวดเมื่อยไปทั้งตัวแบบนี้เนี่ย

“นพ….”

หือ?… เสียงคุ้น ๆ แฮะ

“….พี่วุฒิ?”

“พี่เอง เป็นไงบ้าง?”

ผมเหลือบมองนาฬิกา 7 โมงเช้า พี่วุฒิคงเพิ่งจะเข้าเวร

“…ก็…ก็ดีครับ” ใครจะกล้าบอกว่าปวดไปทั้งตัวจนไม่อยากขยับแล้ว

“แขนเป็นไงบ้าง?”

“ดีขึ้นมากแล้วครับ เหลือแค่ยังเขียว ๆ อยู่นิดหน่อย”

“ยังไงถ้ายังเจ็บอยู่มาให้พี่ดูแขนอีกรอบนะ”

“ครับพี่วุฒิ ขอบคุณครับ”

พี่ชายที่แสนดีของผม ยังเป็นห่วงเสมอว่าผมเป็นอะไรมากรึเปล่า

“…นพ… ใครโทรมา?…”

พี่คมเริ่มรู้สึกตัวดึงผมเข้าไปกอดแน่นขึ้น

“พี่วุฒิน่ะครับ เป็นห่วงว่าแขนผมดีขึ้นรึเปล่าเลยโทรมาเช็ค”

อยู่ ๆ พี่คมก็ดึงหูโทรศัพท์ไป

“เดี๋ยวถ้าไม่หายจะพาไปให้ดูอาการเองแหล่ะ ไม่ต้องโทรมาแต่เช้าหรอก”

ดูพูดเข้าสิ พี่วุฒิอุตส่าห์เป็นห่วงผม

ทั้งสองคนยังเถียงกันอยู่หลายประโยคแล้วพี่คมก็วางหูไป ผมว่าผมได้ยินเสียงพี่วุฒิด่าฉอด ๆ มาตามสายโทรศัพท์

“…พี่คม?…”

พี่คมหน้าหงิกมองโทรศัพท์แล้วก็หันมามองผม “ก่อนจะรับโทรศัพท์ใครแต่งตัวดี ๆ ซะก่อนไม่ได้รึไง!?”

หา!?~  o6

“พี่คม~… มันแค่โทรศัพท์ แล้วนั่นก็พี่วุฒิ”

“ไอ้วุฒิก็ไม่ได้!!”

อะไรกันเนี่ย!!? หึงกับเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ

“แต่ว่า….”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น”

พี่คมดึงผมเข้าไปกอดแล้วนอนต่อ ไม่ยอมลุกไปอาบน้ำซักที


ใครบอกว่าผมขี้หึง ผมเถียงใจขาดเลย เพราะคำว่าขี้หึงต้องใช้กับพี่คมต่างหาก หลังจากนั้นวัน ๆ ผมแทบไม่ได้ออกไปไหนอยู่แต่ในห้อง เวลาจะไปไหนก็ต้องรอให้พี่คมกลับมาแล้วไปด้วยกัน

เปล่า~ ผมไม่ได้อ้อนให้เขาพาไป แต่เป็นคำสั่งจากพี่คมว่าถ้าจะไปไหนให้รอให้เขาพาไป ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ได้ออกจากห้องนอนอีก

นี่ตกลงว่าผมเลือกรักคนถูกรึเปล่าเนี่ย?……

แต่รวม ๆ แล้วผมก็มีความสุขละนะ หยวน ๆ ก็แล้วกัน……

 o18 o18 o18

******************END******************

---

จบแย้วววววววววววววววว :m11:

ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะมีตอนพิเศษด้วย

ขอเวลาไปคุ้ยก่อนแล้วจะมาใหม่น้า  :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 24-07-2007 21:45:37

 o13 ยอดเยี่ยมกระเทียมเจียว
วู้วฮู้... :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 24-07-2007 21:58:30

 :m10: :m10: :m10:
น่าๆๆ ก็คนมันร๊าาาาาาาก  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 24-07-2007 22:00:25

อิอิ มารอตอนพิเศษด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 24-07-2007 22:19:54

ชอบๆๆๆๆ  :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 24-07-2007 23:26:20

น่ารักจริงๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 25-07-2007 00:36:50

โอ้ว มาย เดียร์
 :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 25-07-2007 01:01:18

เหอๆๆๆ  วันนี้เจอแต่ตอนหื่นๆๆ   ระบายกะใครดีเนี่ย
ใครก้อได้ช่วยนู๋ที     

ตอนพิเศษมาไวๆนะค้าบบ

 :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 25-07-2007 04:41:01

 :impress: :impress: :impress:

สุดท้าย นพ ก็สมหวังจนได้นะครับผม

ยินดีด้วยครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 25-07-2007 08:56:06

ชอบอะ จะเอาอีก อยากกดให้ 2+ เอาไป 1+ ก่อนอีก 12 ชม. จะมาให้อีก + นะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 25-07-2007 08:58:11

กว่าจะตามหาหัวใจกันจนเจอ
 :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 25-07-2007 14:54:15

ขอบคุณครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: NewcoolstaR ที่ 25-07-2007 15:08:35

 :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:  อ่านความหื่น....นี่มันดี๊ดี...... :m1: ชอบจังเลย  ขอบคุณ

ผู้แต่ง และผู้โพสนะครับ....... :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 25-07-2007 21:07:23

มารอตอนพิเศษคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ

 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 26-07-2007 06:09:03

ยังมีตอนพิเศษอีกเย๋อ รอ รอ  :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 26-07-2007 11:52:05

สนุกมากมายเเบบไร้คำบรรยายจริงๆ :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 26-07-2007 21:16:03

รอ รอ ตอนพิเศษ  :a4:  :a4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 27-07-2007 05:06:27

 :impress: :impress: :impress:

ถึงเพื่อนๆนะครับผม เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกมากเลย

อยากให้เพื่อนๆได้อ่านกัน อ่านแล้วได้ความรู้อะไรหลายๆอย่าง

เพื่อนๆลองอ่านดูนะครับผม รอบดึกครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ (จบแย้วววว) โดย mam update 24-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 28-07-2007 11:49:14

ในวันพักของคุณหมอ


ผมกำลังกลุ้มใจ… ผมจะทำยังไงดี?

เมื่อวานเราไปค้างที่บ้านคุณป้าติ้ง คุณแม่ของพี่คมกันมา ระหว่างที่นั่งดูรายการทีวีด้วยกันก็มีรายการรักลูกเป็นรายการคั่นเวลาเข้ามา ผมได้ยินคุณป้ารำพึงเบา ๆ ว่าอยากมีหลาน พอคุณป้าหันมาเห็นผมเข้าก็หัวเราะเบา ๆ แล้วแกล้งพูดว่าล้อเล่น

ผมรู้ดี….ผมรู้ดีว่าคุณป้าอยากมีหลาน แต่….ผมมีให้ท่านไม่ได้ ผมไม่ใช่ผู้หญิง ผมไม่มีมดลูกหรือรังไข่ ถึงแม้ว่าคุณป้าจะยอมรับเรื่องระหว่างผมกับพี่คม ถึงแม้ว่าคุณป้าจะดีกับผมขนาดไหนแต่ผมก็ทำให้ท่านสมหวังไม่ได้………. แล้วถ้า….ถ้าพี่คมเองก็อยากมีลูกล่ะ?……..

ผมจะทำยังไงดี?……

จะรับเด็กมาเลี้ยงก็ไม่แน่ใจว่าคุณป้าจะยอมรับได้ ……จะให้พี่คมมีคนอื่น….. ใจผมจะยอมรับได้หรือ?…… แต่ถ้านั่นเป็นทางเดียวที่จะทำให้คุณป้ามีหลานและพี่คมสามารถมีทายาทได้….….ผมก็คงต้อง…..

“คิดอะไรอยู่ครับคุณภรรยาที่น่ารัก?….” พี่คมชะโงกหน้าเข้ามาหอมแก้มผม

“………” ….ผมอยากจะเอ่ยปากถามว่าพี่คมอยากมีลูกรึเปล่า แต่ผมก็กลัวคำตอบเหลือเกิน

“…?….”

“…เปล่าครับ…ไม่มีอะไร…”

“…นพ…..”

“ครับ?”

“จะบอกพี่ดี ๆ ให้หรือจะ…” พี่คมจ้องหน้าผมเขม็ง

“ไม่มีอะไรครับ”

“……..”

“……หวา!!!!” อยู่ ๆ พี่คมก็อุ้มผมลอยจากโซฟา

“เลือกเอา จะบอกพี่หรือจะให้พี่อุ้มไปที่เตียง”

บอกให้เลือกแต่อุ้มไปหน้าห้องนอนแล้วเนี่ยนะ!!

“พี่คม!! ปล่อยก่อนครับ”

“งั้นก็บอกพี่มา…”

พี่คมไม่ยอมปล่อยผมลงยังคงอุ้มผมยืนอยู่หน้าห้องนอนแบบนั้น

“ผม…..”

แกร๊ก!! พี่คมบิดลูกบิดแล้วถีบประตูห้องออกดังปัง!

“อ๊ะ!!! ค...คุณป้าติ้งอยากมีหลานครับ!”

พี่คมหยุดยืนอยู่หน้าเตียงก้มหน้ามามองผม

“แม่บอกอย่างนั้นเหรอ?”

“คุณป้าไม่ได้บอกครับ แต่ผมได้ยินคุณป้าบ่นว่าอยากมีหลาน ….บางที…ถ้าพี่คมอยากจะมีลูก…ผม…”

ผมเงยหน้ามองพี่คมแล้วก็แทบสะดุ้ง หน้าตาพี่คมดุน่ากลัวกว่าตอนที่ผมหนีไปบ้านพี่ยะอีก อยู่ ๆ พี่คมก็โยนผมลงบนเตียงแล้วโถมลงมาทับผมไว้

“ถ้าพี่อยากมีลูกนพจะทำยังไง!?”

พี่คมกำลังโกรธ….

“….ผม….”

ผมพยายามที่จะบังคับตัวเองไม่ให้สั่น พี่คมตอนนี้น่ากลัวเหลือเกิน

“บอกพี่!!”

พี่คมกอดแน่นจนผมเจ็บไปหมด

“ผม…ผมก็จะไป…พี่คมจะได้มีแฟนเป็นผู้หญิง พี่คมจะได้มีลูกคุณป้าก็จะได้มีหลาน..!!!”

พี่คมจูบผมแรงกัดริมฝีปากผมจนได้รู้รสเลือดในปาก

“…อย่าพูดอย่างนี้ให้พี่ได้ยินอีกนะ! พี่ไม่ต้องการลูก! พี่ไม่ต้องการผู้หญิงที่ไหนทั้งสิ้น! ที่พี่ต้องการมีแค่นพ ต่อให้แม่ยอมรับเรื่องเราไม่ได้ถึงกับตัดแม่ตัดลูกกับพี่พี่ก็ยอม”

ความรู้สึกบางอย่างมันท่วมท้นในใจทำให้อึดอัดหายใจไม่ออก ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือกอดพี่คมไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

“อย่าคิดจะไปจากพี่หรือคิดเรื่องบ้า ๆ แบบนี้อีกนะครับคนดี” พี่คมจูบเบา ๆ ไปทั่วใบหน้าผม

“พี่รักนพนะ”

“ผมก็รักพี่คมครับ”

“…แต่…”

“..?..”

“ใครสั่งใครสอนให้คิดเรื่องบ้า ๆ แบบนี้?” พี่คมเหล่ตามองผม สายตาชักไม่น่าไว้วางใจ

“…พ…พี่คม…” ผมพยายามดันให้พี่คมลุก แต่ดันจนสุดแรงแล้วพี่คมกลับไม่เขยื้อนแม้แต่น้อย

“สงสัย….คงต้องทำโทษกันหน่อยแล้ว”

“พี่คม!!~”

“พี่หยุดพักร้อน 3 วันนี้ ห้ามใส่เสื้อผ้า! ห้ามออกจากห้องนอน!”

“พี่คม!!!!!”

 :sad5: :sad5: :sad5:

……………….....…END………………………………

---

จบจริงๆ  :m26:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 28-07-2007 12:18:39

อ้างถึง

“พี่หยุดพักร้อน 3 วันนี้ ห้ามใส่เสื้อผ้า! ห้ามออกจากห้องนอน!”

คงหนาวแล้วก็หิวแย่เน๊อะ

:m23: :m23: :m23: :m23:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 28-07-2007 13:00:32

ขอบคุณครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 28-07-2007 14:26:40

 :o
ตั้งสามวันแน่ะ  :m26:

 :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 28-07-2007 17:45:15

 :m13:

3 วัน :m21:

อืมมม :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 28-07-2007 18:31:02

 :o :o :o
หมอ คมสัน......เป็นสามี...หรือพ่อกันเนี่ยครับ...55555555
 o1 o1 o1
ขอบคุณครับ....

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 28-07-2007 19:03:35

3 วัน  :o จะพอเร้อ  :a1:  :a1:  :a1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: min_min ที่ 28-07-2007 22:33:14

เอิ้กๆๆ  3 วันมะใส่เสื้อผ้า   :m25: :m25:
สงสัยป้าจะได้หลานจิงๆก้อคราวนี้ อิอิ
 :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 29-07-2007 01:46:37

โห 3 วันไม่ใส่เสื้อผ้า  :เฮ้อ: เปงปอดบวมแย่เลย
 :m10:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 29-07-2007 11:25:44

นพกลายเป็นนักโทษไปแร้ว น่าฉงฉาน

=======================
โอ้ว...เหมือนเว็บจะล่มอีกและ T^T

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 29-07-2007 23:43:51

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน เลยอ่านซะรวดเดียวจบ  o2

เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกกกกก ชอบจริงๆๆ    :m1: อ่านแล้วมีความสุข

แต่ก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยว่าคุณยะมาชอบคุณธรได้อย่างงัย อยุ่ๆ ก็มาเอาตัวไปอยุ่ด้วยเเชยเลยอ่ะ  ????

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 31-07-2007 21:45:59

เอาตอนพิเศษของคุณธรกะคุณยะมาฝาก

ก่อนที่คนโพสจะน็อคเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย......... o2 o2 o2 o2

---

หัวใจขายแพง ๆ : ลูกชายตัวน้อย




เช้านี้…ผมก็ว่ามันเหมือนกับทุกวัน วันอาทิตย์ คุณยะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ผมก็นั่งอ่านหนังสืออ่านเล่นของผม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ… อยู่ ๆ คุณพ่อก็อุ้มห่อผ้าห่อใหญ่ขึ้นมา เป็นห่อผ้าที่รูปร่างคุ้น ๆ

“อ้าวพ่อ! มาแต่เช้าเลย”

“เออ รอสายกว่านี้ไม่ไหวแล้ว”

พอคุณลุงนั่งลงใกล้ ๆ ผมถึงได้แน่ใจว่าในห่อผ้าที่อุ้มมานั้นมีเด็กเล็กอยู่ข้างใน

“ลูกใครเหรอครับ?”

คุณลุงทำหน้าหนักใจก่อนที่จะตอบ

“ไม่รู้… คงเป็นเด็กที่พ่อแม่เลี้ยงไม่ได้ล่ะมั้งก็เลยเอามาวางไว้หน้าบ้าน”

ผมรับเด็กมาจากมือคุณพ่อ

“พ่อแจ้งตำรวจรึยัง?”

คุณยะมีสีหน้าเครียดไม่แพ้กัน

“แจ้งแล้ว ตำรวจเขารับคำว่าจะสืบหาพ่อแม่เด็กให้ แล้วก็จะให้เอาเด็กไปไว้ที่สถานสงเคราะห์ แต่พ่อว่าไม่ไหวเด็กยังเล็กเกินไปก็เลยขอรับอุปการะจนกว่าจะหาตัวพ่อแม่เด็กเจอ”

“ขอมา… แล้วขออีท่าไหนล่ะพ่อเขาถึงได้ให้มา?”

นั่นสิ จากที่ผมรู้มาส่วนมากพวกกรมประชาสงเคราะห์เขาจะไม่ค่อยให้ใครรับอุปการะเด็กกำพร้าง่าย ๆ นี่นา

“ก็ท่ายืนนี่แหล่ะ บอกเขาแค่ว่าลูกชายแต่งงานหลายปีแล้ว ยังไม่มีลูก ยังไงขอเลี้ยงไว้เองก่อนถ้าเจอพ่อแม่เด็กแล้วก็จะส่งคืนให้ แล้วก็ยิ้มให้อย่างนี้”

คุณพ่อโชว์ยิ้มให้ดูจนผมรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงให้เด็กมา

“แล้วจะเลี้ยงยังไงล่ะครับ? เราก็ไม่มีนมให้เขากินด้วย”

“เดี๋ยวนี้เขามีนมผงสำหรับเด็กทารก ไม่มีปัญหาหรอก”

อยู่ ๆ คุณยะก็ชะโงกหน้ามาเปิดผ้าที่ห่อตัวเด็กดู

“เฮ้ ๆ~ ผู้ชายซะด้วยนี่เรา”

“ธรเลี้ยงเด็กไว้หน่อยได้มั้ยลูก จะเลี้ยงเป็นลูกไปเลยก็ได้เพราะไหน ๆ ธรก็มีลูกไม่ได้ ให้แกไปอยู่สถานสงเคราะห์ก็สงสารแก ตำรวจก็ดูว่าจะไม่ได้ตั้งใจหาพ่อแม่เด็กอย่างจริงจังอะไร ถึงหาเจอก็ใช่ว่าจะได้อยู่ดีมีสุข”

ที่คุณพ่อพูดมาก็ทำให้ผมอดคิดตามไม่ได้ จริง ๆ แล้วผมก็รู้สึกเอ็นดูเขาอยู่ไม่น้อย แต่ปัญหาหลักมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นจริงอยู่ว่าฐานะของเราจะรับเลี้ยงเด็กซักกี่คนก็ได้ ปัญหามันอยู่ที่ว่าจะหาใครเป็นแม่ให้เด็กล่ะ? ก็บ้านนี้แทบจะมีแต่ผู้ชาย…

“แล้วจะให้ใครเป็นแม่เขาล่ะครับ?”

“ก็คุณไง”

ถ้าไม่ติดว่าอุ้มเด็กอยู่ผมคงได้เอาขันน้ำปิดปากคนข้าง ๆ นี่ซักที

“คุณก็พูดออกมาได้ ผมเป็นผู้ชายนะ ขืนให้ผู้ชายสองคนเลี้ยงเด็กด้วยกันเขาได้มีปมด้อยแย่”

“ไม่แย่หรอก เด็กน่ะถ้าสอนตั้งแต่เล็กก็เข้าใจและยอมรับง่าย”

“แล้วถ้าเขาโตขึ้นแล้วโดนเพื่อน ๆ ล้อล่ะ?”

“โธ่คุณก็คิดเล็กคิดน้อย ไม่โดนล้อเรื่องโน้นก็โดนล้อเรื่องนี้อยู่ดีอย่างน้อยก็ชื่อพ่อชื่อแม่ล่ะ เด็กผู้ชายน่ะทะโมนจะตายไม่เรียบร้อยเหมือนคุณตอนเด็ก ๆ หรอก… โอ๊ย!~”

ถึงผมจะอุ้มเด็กอยู่แต่ผมก็หยิกได้นะ  o12

“…เถอะลูก อยู่กับธรพ่อยังวางใจมากกว่าส่งกลับไปให้อยู่กับพ่อกับแม่แกนะ”

“แต่ผมเลี้ยงเด็กไม่เป็นน่ะสิครับ”

คุณพ่อเหลือบมองคุณยะ

“โน่นไงไอ้คนช่วยเลี้ยง เดี๋ยวมันก็หาวิธีจนได้แหล่ะ แล้วถ้าไม่รู้จะทำยังไงก็โทรมาถามพ่อได้ แต่ตอนนี้พ่อต้องไปธุระก่อน แล้วเดี๋ยวเย็น ๆ จะมาใหม่”

“อ้าว~…”

อยู่ ๆ คุณพ่อก็ลุกไปเฉย ๆ จนพวกเรางง เราสองคนได้แต่มองหน้ากันแล้วมองเจ้าตัวเล็กที่ยังหลับอุตุอยู่ในอ้อมแขนผม ….ทำยังไงล่ะทีนี้?…..

.

.

.

.

ระหว่างที่เจ้าตัวเล็กหลับคุณยะก็รับออกไปซื้อหนังสือคู่มือเลี้ยงเด็กมาตั้งใหญ่ พร้อมกับของใช้จำเป็นอีก….กองพะเนิน

ถึงจะลองอ่านหนังสือดูแล้วแต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าเราสองคนจะทำได้จึงต้องพึ่งความหวังสุดท้าย เราโทรไปปรึกษาคุณหมอคมสันและคุณหมอคมสันก็ช่างน่ารักลากเอาตัวเพื่อนที่เป็นพยาบาลแผนกกุมารเวชมาด้วย เราทั้งเรียนวิธีเลี้ยงเด็กทั้งกางตำรากันจนคุณพยาบาลคงจะเหนื่อยใจกลับไป

“ไหนดูเล่มนี้ซิ…. อ่านแล้วไม่ค่อยรู้เรื่องแฮะ”

“เราต้องใช้ที่นอนสำหรับเด็ก”

“ผมซื้อมาหลายใบ อยู่ในถุงตรงโน้น”

ผมลองรื้อ ๆ ถุงดูก็เจอของอีกหลายอย่าง

“คุณยะ ไอ้นี่ใช้อะไร?”

ผมดูว่ามันเหมือนจะเป็นถุงมือนะ

“คนขายเขาบอกว่าเล็บเด็กจะเริ่มยาว ถ้าเผลอข่วนหน้าตัวเองจะเป็นแผลหรือเผลอข่วนตาตัวเองได้ให้เอาถุงมือใส่ไว้”

ผมรีบเอาถุงมือถุงเท้าใส่ให้เจ้าหนูน้อยทันที

“แล้วนี่ล่ะ?”

“ผ้ายางรองเบาะ เวลาที่เด็กฉี่ออกมาจะได้ไม่เปียกที่นอน”

“ผมว่ามันจะทำให้ก้นเขาชื้นนะ ดูโทรทัศน์เห็นว่าต้องเอาแป้งโรยไม่ให้ก้นเด็กชื้นนี่นา”

“งั้นเราก็ไม่ใช้ เอาไว้ผมจะไปซื้อที่นอนมาเพิ่ม”

อยู่ ๆ คุณยะก็โยนผ้ายางทิ้งเฉยเลย

“ฮึก…ฮึ…”

อยู่ ๆ ก็มีเสียงประหลาดดังขึ้น แล้วก็…..

“แง๊!~…..”

นั่นไง ใช่จริง ๆ ด้วย

“ธร!~ ลูกร้อง!~”

ผมรีบถลาเขาไปดูก็เห็นเขาร้องเสียงดังหน้าดำหน้าแดง แล้วผมต้องทำยังไงล่ะเนี่ย!? อ้อ! ใช่! ต้องดูก่อนว่าเด็กฉี่รึเปล่า ผมลองอุ้มเขาขึ้นมาก็เห็นผ้าปูแฉะไปหมด

“คุณยะ เอาเบาะออกไปที”

คุณยะรีบเอาเบาะเปียกออกแล้วยื่นเบาะใหม่มาให้ ผมรีบแก้ผ้าห่อตัวเขาออก

อืม….เขาฉี่เยอะจัง ต้องทำยังไงล่ะเนี่ย? ผมรีบกางหนังสือทันที เอ่อ….ต้องปล่อยให้เขาฉี่ให้หมดก่อนแล้วค่อยใช้ผ้าสะอาดเช็ดเบา ๆ ให้แห้งก่อนจะโรยแป้งไล่ความชื้น

ผมรีบทำตามขึ้นตอนทันที กว่าจะเสร็จก็ทุลักทุเลพอดู ทำความสะอาดเสร็จแล้วแต่พ่อหนูยังไม่ยอมหยุดร้องเสียที

“ผมว่าเขาอาจจะหิวก็ได้นะ”

“คุณไปชงนมให้หน่อยสิ”

คุณยะลุกไปจัดการชงนมผงสำหรับทารกที่เพิ่งซื้อมา

“คุณพยาบาลเขาบอกว่าเราต้องวัดอุณหภูมิให้อุ่นพอดีก่อนจะให้เขากิน”

“แล้วต้องอุ่นแค่ไหนล่ะ?”

“คุณเอาแขนมาซิ”

พอผมส่งแขนให้คุณยะก็หยดนมลงบนท้องแขนผม

“ร้อนไปมั้ย?”

ผมพยักหน้าเขาก็รีบเอาขวดนมไปแช่น้ำเย็นทันที แกว่งอยู่ซักพักก็เอามาหยดที่ท้องแขนผมอีก

“อุ่นแล้ว”

ผมรับขวดนมมาส่งเข้าปากเจ้าตัวเล็ก สงสัยจะหิวจริง ๆ ดูดนมใหญ่เลย ผมกอดเขาไว้กับตัว คุณพยาบาลบอกว่าถ้าเรากอดเขาไว้ระหว่างที่ให้นมเขาจะมีความผูกพันกับเรามากกว่าที่จะป้อนให้เฉย ๆ

“คุณยะ ทำไมคุณเอานมมาหยดที่แขนผมล่ะ? แขนคุณก็ได้นี่”

“ไม่ได้หรอก แขนผมหนังมันหนา แขนคุณน่ะดีแล้วผิวบาง ๆ เหมือนผิวเด็กใกล้เคียงกัน”

ผมเหลือบมองคุณยะเขาก็ยิ้มซะหวาน

พอพ่อหนูน้อยของเราอิ่มเขาก็ปล่อยปากจากจุกนมหันมาจ้องหน้าผมแทน

“ว่าไงครับ….อิ่มแล้วเหรอ?”

“….” ทำปากขมุบขมิบยังไงก็ไม่รู้

“ฮ่าๆ เขารับคำคุณด้วย”

เอา ขำเข้าไป ตลกมากนะ

“อิ่มแล้วก็นอนสิครับ”

เขายังทำปากขมุบขมิบอยู่แถมยังทำปากจู๋ด้วย ดูท่าทางจะไม่นอนแล้วแฮะ

“ผมว่าพรุ่งนี้จะไปจดทะเบียนรับเขาเป็นลูกนะ แล้วเราจะตั้งชื่อเขาว่าอะไรดี?”

“แต่คุณยะ.. เรายังตามหาพ่อแม่เขาไม่เจอเลยนะ ถ้าเกิดเจอแล้วเขามาเอาไปล่ะ?”

“ผมว่า พ่อคงจะไม่อยากให้ตำรวจเขาหาซักเท่าไหร่หรอก ก็เด็กถูกทิ้งแบบนี้แสดงว่าพ่อแม่คงไม่ค่อยจะอยากเลี้ยงเขานัก แล้วถ้าเจอตัวเขาเอากลับไปเลี้ยงเองอาจจะโดนตีโดนทารุณก็ได้นะ”

“คุณนี่พูดอย่างเดียวกับพ่อคุณเลยนะ”

“ก็ผมรักเขาแล้วนี่นา ว่าแต่คุณจะให้เขาชื่ออะไรดี?”

“ไม่รู้สิ คุณตั้งแล้วกันผมตั้งชื่อเด็กไม่เก่ง”

“หนูจะชื่ออะไรดีครับ?” ผมหันไปถามเจ้าตัวเล็ก ผมไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่รู้สึกเหมือนเขายิ้มนะ

“อืม….ชฎินเป็นไง?”

“ไม่เอาหรอก เรียกยาก”

“อืม….นฤบดี?”

“ลิเกเกินไป”

“งั้น…อืม……วรุณ?”

ผมก้มไปมองต้นเหตุในอ้อมแขนก็เห็นทำปากเบะ

“ไม่เอา”

“งั้นศิระเอ้า!~”

“ชอบชื่อศิระมั้ยครับ?”

สงสัยเขาจะชอบยิ้มใหญ่เลย

“ถ้าอย่างนั้นหนูชื่อศิระนะครับ”

ดูสิครับ เขาทำท่าจะหัวเราะด้วย

“แล้วชื่อเล่นล่ะ?”

“………”

ระหว่างที่เรากำลังนั่งคิดกันอยู่นั้นก็มีลมโชยอ่อน ๆ ทำให้กลิ่นดอกมะลิหอมไปทั้งเรือน

“……น้องวินด์…”

ทีนี้ไม่ใช่ยิ้มแล้วล่ะครับ หัวเราะเลย

“ดี ๆ งั้นชื่อน้องวินด์นะ”

คุณยะขยับเข้ามาใกล้ ๆ

“น้องวินด์มาเล่นกับคุณป๋านะครับ ให้คุณพ่อได้ไปล้างแขนก่อนนะ”

ผมลืมไปสนิทเลยว่าแขนผมเปียกฉี่น้องวินด์อยู่ คุณยะรับเจ้าตัวเล็กไปอุ้มไว้เพื่อให้ผมได้ไปจัดการธุระ



เดินกลับมาก็เห็นพ่อลูกนอนทำหน้าประหลาด ๆ เล่นกันอย่างสนุกสนาน เห็นแล้วก็วางใจ บางทีผมอาจจะกลัวมากไปก็ได้ว่าจะเลี้ยงเขาไม่ได้ ระหว่างที่ปล่อยให้พ่อลูกนอนเล่นกันผมก็รีบไปจัดการเปลนอนกับเก็บของใช้ให้เข้าที่เรียบร้อย กลับมาอีกทีก็เห็นหลับกันทั้งพ่อทั้งลูก เฮ่อ…วันอาทิตย์ยังป่วนขนาดนี้ พรุ่งนี้จะป่วนขนาดไหนนะ

.

.

.

.

การเลี้ยงเด็กให้โตขึ้นมาได้แต่ละคนนั้นไม่ง่ายเลย ผมชักเริ่มสำนึกในพระคุณของคุณแม่มากขึ้นเมื่อเจอกับตัวเองนี่ล่ะ

ก็เจ้าหนูวินด์ตอนกลางคืนไม่ยอมนอนเปลต้องอุ้มขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกันแล้วกอดไว้เบา ๆ คนพ่อก็รุ่มร่ามคนลูกก็งอแงผมแทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน โชคดีที่ตอนเช้าได้นพมาช่วยดูแลบ้างทำให้ผมได้พักสายตาซักหน่อย

ผมนอนพักได้ประมาณ 1 ชั่วโมงก็ต้องลุกขึ้นมาอีกเพราะเสียงร้องดังที่ไม่มีทีท่าว่าจะเบาลงเลย

“นพ….”

ผมเห็นนพอุ้มน้องวินด์ไว้ทั้งโอ๋ทั้งปลอบก็ไม่ยอมหยุดร้อง

“ขอโทษครับพี่ธร คือน้องวินด์แกไม่ยอมหยุดร้อง ผมป้อนนมแกก็ไม่เอา”

ผมก็คิดว่าอย่างนั้นล่ะเพราะดูจากสภาพคนอุ้มที่เลอะนมไปหมดดูท่าพ่อหนูน้อยของผมคงจะพ่นออกมาจนหมด

“ไหน… น้องวินด์มาหาคุณพ่อนะครับ”

ผมรับน้องวินด์มาอุ้มไว้ แต่ก็แปลก…พอผมอุ้มเท่านั้นเจ้าหนูน้อยก็หยุดร้องไห้ทันทีพยายามซุกตัวเข้าหาผมนอนเงียบ

“สงสัยแกจะไม่ชอบผมนะ”

“…เขาคงยังไม่คุ้นมากกว่าอีกหน่อยคุ้นแล้วก็อุ้มได้”

นพยิ้มให้ ผมเอามือลูบหัวเจ้าตัวเล็กเบา ๆ ครู่เดียวน้องวินด์ก็หลับไป

“พี่ธรพาลูกไปนอนด้วยสิครับ บางทีเขาอาจจะอยากนอนกับพี่ก็ได้”

ความจริงผมก็ง่วงมากอยู่แล้วจึงได้ตกลงทันที อย่างน้อยถ้าเกิดเขาร้องขึ้นมาอีกผมจะได้ดูแลเขาได้ทันที

.

.

.

.

ผมแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายสองคนจะเลี้ยงเด็กได้แบบทุลักทุเลแบบนี้ โดยเฉพาะเมื่อผมมีปัญหาใหญ่ที่ว่า….น้องวินด์ไม่ยอมให้ใครอุ้มเลยนอกจากผมและคุณยะ นั่นยิ่งทำให้ผมและคุณยะเหนื่อยหนักกว่าเดิมบางวันคุณยะต้องหยุดงานมาเลี้ยงลูกด้วยซ้ำเมื่อผมรู้สึกว่าผมนอนไม่พอจนหน้ามืด แต่ละวันผ่านไปอย่างเหน็ดเหนื่อยแต่ผมว่ามันคุ้มนะได้เห็นพัฒนาการของเขาที่มากขึ้นทุกวัน ๆ มันก็ทำให้ผมมีความสุขกับความเหนื่อยนี้

โดยเฉพาะช่วงนี้ คุณยะดูมีความสุขมากเป็นพิเศษเพราะเจ้าตัวเล็กของเราเริ่มคุยอ้อแอ้แล้ว มีเวลาเมื่อไหร่คุณยะเป็นต้องมาคุยกับลูกได้ตลอด ผมก็แปลกใจคนนึงก็คุยจ้ออีกคนก็อ้อ ๆ แอ้ ๆ แต่ยังคุยกันรู้เรื่อง

“น้องวินด์ดูคุณพ่อซิครับ คุณพ่อทำอะไร?”

คุณยะอุ้มลูกลุกขึ้นมาดูผมขณะที่ผมกำลังเช็ดผมให้แห้ง

“แอ๊ะ…แอ...”

นี่ก็รับมุขคุณป๋า ส่งเสียงอะไรก็ไม่รู้

“คุณพ่ออาบน้ำใหม่ ๆ เซ็กซี่จังเนอะ”

“แอ้…”

ยังจะไปยิ้มรับอีก ดูลูกผมสิ เฮ้อ~….  :เฮ้อ:

.

.

.

.

ที่จริงผมไม่ค่อยอยากจะเชื่อตัวเองซักเท่าไหร่ว่าจะสามารถเลี้ยงลูกมาได้ถึง 9 เดือนโดยที่ไม่มีแม่เด็ก แต่จริง ๆ แล้วผมก็ไม่ได้เลี้ยงเองคนเดียวยังมีคุณยะกับคุณพ่อที่คอยช่วยกันเลี้ยงอยู่ด้วย และวันนี้ก็เป็นวันที่ผมไม่อยากจะเชื่ออีกวันหนึ่ง

“น้องวินด์ หม่ำ ๆ นะครับ”

พอโตจนเริ่มจะหาอะไรเกาะเพื่อลุกเดินก็เริ่มซนจนไม่รู้จะเปรียบกับอะไร ป้อนข้าวกันแต่ละมื้อก็เล่นเอาเหนื่อย

“น้องวินด์มาหม่ำ ๆ ก่อนครับ คุณพ่อจะป้อนให้ หม่ำ ๆ นะครับ อ้าม…”

กินไปเล่นไปจนคุณพ่อออกปาก ‘เด็กซนเนี่ยเป็นเด็กฉลาดนะ’ ผมก็หวังให้เป็นอย่างนั้นนะ ผมนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ จนไม่ทันมองว่าลูกกินข้าวหมดปากแล้ว

“…พ่อ…หม่ำ ๆ …”

เดี๋ยวก่อน!! เมื่อกี้!!… เมื่อกี้!!….

“น้องวินด์พูดว่าอะไรนะครับ พูดใหม่ซิครับ”

“พ่อ~ หม่ำ ๆ“

ไม่พูดเปล่าเอามือชี้เข้าปากด้วย ผมแทบจะโผเข้าไปกอดลูกแต่จำเป็นต้องป้อนข้าวก่อน พอลูกกินข้าวหมดปากผมทั้งกอดทั้งหอมแก้มลูกด้วยความดีใจ

ตอนที่เขาเริ่มคลานได้ผมก็ว่าผมดีใจมากแล้วนะแต่พอได้ยินเขาเรียกพ่อยิ่งดีใจมากกว่าเสียอีก



พอน้องวินด์กินข้าวเสร็จผมก็อดใจไม่ได้ที่จะโทรไปบอกคุณยะ แล้วทันทีที่คุณป๋าขี้เห่อรู้ก็รีบขับรถกลับบ้านทันที วิ่งขึ้นเรือนมาตึง ๆ ผมหันไปเห็นตอนกำลังยืนหอบถือถุงของเล่นพะรุงพะรังเต็มสองแขน แวะซื้อตอนไหน?

“น้องวินด์ครับ ใครมาเอ่ย?”

เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองคุณป๋าตาแป๋ว

“น้องวินด์ คุณป๋าไงครับ”

คุณยะถลาเข้ามาถึงตัวลูกทันที

“น้องวินด์เรียกคุณป๋าสิครับ ป๋า~…”

คุณยะยิ้มแป้นรอคำเรียกของลูก

“ปะ….”

“ป๋า~..”

“ป๋า…”

พอเสียงเรียกชัดคำคุณยะก็โผเข้ากอดลูกทันที ใช่ครับ! มันเป็นความรู้สึกที่ชื่นใจบอกไม่ถูกเลย

“น้องวินด์คุณป๋าซื้อของเล่นมาให้เยอะเลยครับ”

ผมว่าอีกหน่อยคงต้องทำห้องเก็บของเล่น เพราะทั้งคุณป๋าทั้งคุณปู่ซื้อของเล่นมาให้แทบทุกวันจนตอนนี้ไม่มีที่จะเก็บแล้ว พอน้องวินด์เริ่มหันไปสนใจของเล่นคุณยะก็หันมาทางผม

“ลูกพูดได้แล้ว”

คุณยะโผเข้ากอดผมด้วยความดีใจผมก็กอดตอบเขาเบา ๆ

“ใช่… แต่ผมยังไม่ได้โทรไปบอกคุณพ่อเลย”

และในเวลาไม่นานคุณปู่ก็มาถึงพร้อมกับสร้อยทองรับขวัญหลานอีก 1 เส้น ถ้าจะให้พูดจริง ๆ แล้วผมว่าคุณพ่อก็เห่อหลานไม่แพ้คุณยะเลยทีเดียว ผมไม่แน่ใจว่าลูกผมโตขึ้นมาจะเป็นเด็กเอาแต่ใจตัวเองรึเปล่าเพราะทั้งคุณป๋าทั้งคุณปู่ทั้งรักทั้งหลงแบบนี้….

.

..

...

....

.....


“ก๊อก ๆ”

เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ผมต้องลุกจากเตียงไปเปิดประตู

“คุณพ่อ คุณป๋าตื่นยังคับ?”

“ยังไม่ตื่นเลยครับ น้องวินด์มีอะไรหรือครับลูก?”

“คุณป๋าบอกว่าจะพาน้องวินด์ไปทำงานด้วยวันนี้…”

“ถ้าอย่างนั้นน้องวินด์ไปทานข้าวกับอาป๋องก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อจะปลุกคุณป๋าให้ ทานเองนะครับห้ามให้อาป๋องป้อนนะ”

“คับ”

ลูกชายผมเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารและลงมือทานข้าวอย่างเรียบร้อย



ผมนึกว่าลูกโตขึ้นมาแล้วจะเป็นเด็กเอาแต่ใจแต่นี่กลับเรียบร้อยว่าง่ายผิดคาด ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะอายุ 5 ขวบแต่ก็น่ารักและช่างพูดจนป๋ากับปู่ติดลูกแจยิ่งกว่าลูกติดพ่อเสียอีก

“คุณยะ…. ตื่นเถอะ…วันนี้สัญญาอะไรกับลูกไว้….ห้ามผิดสัญญากับลูกนะ”

กว่าพ่อคนขี้เซาจะยอมลุกผมก็โดนดึงตัวไปหอมแก้มจนแก้มแทบจะช้ำ เฮ่อ…ป๋านี่ดื้อยิ่งกว่าลูกซะอีก



พอทำธุระส่วนตัวเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องเห็นลูกชายกำลังจะก้มไปผูกเชือกรองเท้า

“คุณหนูวินด์ อาต้อยช่วยนะคะ” ต้อยรีบกระวีกระวาดเข้ามาหา

“ต้อย… ไม่ต้อง ให้ผูกเอง”

พอผมสั่งต้อยก็ทำหน้าจ๋อย ๆ

“ค่ะ”

พอต้อยค่อย ๆ ถอยออกไปเจ้าหนูของผมก็ก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าตัวเองต่อ

“น้องวินด์ไปเที่ยวที่ทำงานคุณป๋าอย่าซนนะครับ”

“น้องวินด์ไม่ได้ซนนะครับ น้องวินด์ไปช่วยพวกอาเขาเลือกเพชร”

“ช่วยเลือกเพชร ทำเป็นเหรอลูก?”

พ่อหนูน้อยของผมพยักหน้าหงึกหงัก

“นี่ล่ะพนักงานเลือกเพชรกับตัวเรือนล่ะ”

คนพ่อเดินข้ามานั่งข้าง ๆ ผมพร้อมกับหวีผมไปด้วยผมหันไปจัดปกเสื้อคุณยะให้เข้าที่

“คุณก็…ลูกยังเล็ก เดี๋ยวก็ไปทำอะไรซน ๆ ให้พนักงานเขาเดือดร้อน”

“โธ่คุณ ลูกเราถึงจะซนแต่ก็เก่งนะ ตาถึงซะด้วยเลือกเพชรได้น้ำงามกว่าผมอีก”

“ครับ ๆ คุณป๋า ยังไงก็ดูแลลูกให้ดี ๆ ล่ะ”

สองพ่อลูกเตรียมตัวออกเดินทางเต็มที่

“น้องวินด์ ลืมอะไรรึเปล่าครับ”

เขาทำหน้านึกขึ้นได้แล้วก็เดินมาหาผม

“น้องวินด์รักคุณพ่อคับ”

เขาหอมแก้มผมทั้งสองข้างผมก็หอมแก้มเขากลับ

“คุณพ่อก็รักน้องวินด์ครับ”

“คุณป๋ารักคุณพ่อครับ”

อยู่ ๆ คุณยะก็ก้มมาหอมแก้มผม

“คุณยะ!!”

คุณยะยิ้มหวานแล้วก็เอามือจิ้มแก้มจะให้ผมหอมแก้มตอบ

“สิครับ…ลูกรอนะ”

จริง ๆ เลยนะอีตานี่…

“…คุณพ่อก็รักคุณป๋าครับ”

ผมหอมแก้มตอบไปคุณยะก็ก้มมาหอมแก้มผมอีกทีแล้วก็จูงมือลูกลงเรือนไป

จริง ๆ เลยน้า~ ไม่รู้ทำไมลูกถึงได้ชอบเห็นคุณยะหอมแก้มผมนัก เห็นทีไรเป็นต้องหัวเราะทุกทีตั้งแต่เด็กมาแล้ว หวังว่าโตขึ้นคงไม่อยากเห็นอะไรมากกว่านี้นะ…..


.....................................END.................................
 

---

ช่วงนี้อากาศแปรปรวนมากมาย
ตอนเช้าเย็น...กลางวันร้อน...เย็นฝนตก...

เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย...คนโป๊ดก็เลยเปื่อยบ่อย o21 o21 o21

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 31-07-2007 22:19:25

มีน้องวินด์ด้วยอ่ะ

น่าร๊าก จังเลย  :m3:  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 31-07-2007 22:36:26

ขอบคุณครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 31-07-2007 22:44:17

ชอบจัง  :m1: :m1: :m1:

ชีวิตครอบครัวที่อบอุ่น :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 31-07-2007 22:48:01

น่ารักจังเลย
อยากมีลูก
หาพ่อของลูกให้หน่อยจิคับ
 :a9:

คนโพสท์รักษาสุขภาพด้วยนะคับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aumzaa ที่ 31-07-2007 22:54:20

 :impress2: :impress2:


น่ารัก  มากมายครับ



ขอบคุณครับสำหรับตอนพิเศษ


 :a9: :a9: :a9:


จะมีตอนต่อปายไหมน้อ

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 31-07-2007 23:14:25

คุณพ่อ  คุณป๋า น้องวินด์  :m3: :m3: :m3:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค้าบบบ  o14 o14

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 31-07-2007 23:15:30

น่ารักจังตอนพิเศษ  ช่วงนี้บอร์ดถ้าจะรักเด็กกันจัง ตอนนี้รู้สึกจะมีสองหนูน้อยเป็นขวัญใจชาวบอร์ดแล้ว  ทั้งนู๋โมจิ กะนู๋วินต์ น่ารักกันจริง :m11:
ขอบคุณที่มาต่อตอนพิเศษให้ได้ชุ่มชื่นหัวใจกันไป อิอิ :m13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 31-07-2007 23:22:11

อ้างจาก: pajaa ที่ 31-07-2007 22:05:27  

น่า...รั๊ก :m3: :m3:

มีความสุขจัง

ขอบคุณนะคับ ขยันจริง ๆ
 รักษาสุขภาพ :a12: พักผ่อนเยอะ ๆนะคับ
อย่าลืมห่มผ้าด้วยนะ

จ้า.....ปกติก็นอนห่มผ้าอยู่แล้วนะ
แต่ว่าเปิดพัดลมจ่อเลยอ่ะ  :m17:

อ้างจาก: ● MaYa~Boy ● ที่ 31-07-2007 22:19:25  

มีน้องวินด์ด้วยอ่ะ

น่าร๊าก จังเลย  :m3:  :m1:

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

อ้างจาก: ken_krub ที่ 31-07-2007 22:36:26  

ขอบคุณครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

 o14 o15

อ้างจาก: เด็กเรียน ที่ 31-07-2007 22:44:17  

ชอบจัง  :m1: :m1: :m1:

ชีวิตครอบครัวที่อบอุ่น :m13:

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

อ้างจาก: จิงโจ้น้อยชิวๆ ที่ 31-07-2007 22:48:01  

น่ารักจังเลย
อยากมีลูก
หาพ่อของลูกให้หน่อยจิคับ
 :a9:

คนโพสท์รักษาสุขภาพด้วยนะคับ

เค้าไม่อยากมีลูกอ่ะ....แต่อยากเล่นกะเด็กๆ
เอ่อ...โจ้จ๊ะ   คนโพสก็ยังหาพ่อของลูกไม่ได้เหมือนกัน :m26:

จ้า......พยายามอยู่นะไอ้รักษาสุขภาพเนี่ย
แต่อากาศมันไม่ค่อยเอื้อเลย
 :a10: :a10: :a10: :a10:

อ้างจาก: aumzaa ที่ 31-07-2007 22:54:20  

:impress2: :impress2:


น่ารัก  มากมายครับ



ขอบคุณครับสำหรับตอนพิเศษ


 :a9: :a9: :a9:


จะมีตอนต่อปายไหมน้อ

ตอนต่อไปคงไม่มีแล้วล่ะ
หรือถ้ามีก็คงต้องรอที่คนแต่งเค้าแต่งเพิ่มเอง

หมดแล้วจริงๆ จ้า

อ้างจาก: Lucifer ที่ 31-07-2007 23:14:25  

คุณพ่อ  คุณป๋า น้องวินด์  :m3: :m3: :m3:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค้าบบบ  o14 o14

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเหมือนกันจ้า
 o14 o15

อ้างจาก: LoVeMoDe ที่ 31-07-2007 23:15:30  

น่ารักจังตอนพิเศษ  ช่วงนี้บอร์ดถ้าจะรักเด็กกันจัง ตอนนี้รู้สึกจะมีสองหนูน้อยเป็นขวัญใจชาวบอร์ดแล้ว  ทั้งนู๋โมจิ กะนู๋วินต์ น่ารักกันจริง :m11:
ขอบคุณที่มาต่อตอนพิเศษให้ได้ชุ่มชื่นหัวใจกันไป อิอิ :m13:

ตอนนี้เด็กๆ ในเล้าก็มีเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้ว
น้องจากพี่เจนนี่กะน้องเจมแล้วก็มีนู๋โมจิ (น่าหม่ำ) ตอนนี้เพิ่มน้องวินด์มาอีกคน  :impress:



***********

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจน้า :impress:
แล้วก็ขอบคุณที่เป็นห่วงด้วย
ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่ภูมิแพ้ธรรมดาๆ ที่ทำเอาปวดหัวแบบไม่ธรรมดา  :m29:

ว่าแล้วก็สูดน้ำมูกฟืดๆ ออกจากกระทู้ไป  :m7: :m7: :m7:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 31-07-2007 23:33:09

น่ารักมั๊กๆ  :m3:

อยากมีลูกจัง  :m13:

น้อง krappom พักผ่อนมากๆนะ  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 01-08-2007 17:06:16

กรี้ดดดดดดดดดดด

รักเด่ะ อยากกินเด่ะ

เอิ๊กๆๆๆๆ

 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:


รักษาสุขภาพด้วยนะครับ น้องป๋อมแป๋ม

 :a2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 01-08-2007 20:41:56

หุหุ น้องวินด์น่าร๊ากกกกก  :m18:  :m18:  :m18:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 07-08-2007 21:59:34

ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพส ที่เอาเรื่องๆมาให้กันนะครับ
 :a1: :a1: :a1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 08-08-2007 13:50:31

คนเขียนน่าร๊ากกกกก
คนโพสต์น่าร๊ากกกกก
คนอ่าน่าร๊ากกกกกก

น้องวินด์ก็น่าร๊ากกกก

ขอบคุณครับ

 :a2: :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: [€]ŝĊörŦ ที่ 08-08-2007 16:39:51

อ่านเรื่องนี้แย้วมีความสุขมากๆ เลยครับ

ขอบคุณคร้าบ  o18   o18

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: moonleaf ที่ 13-08-2007 20:06:47

 o1 ขอบคุณมากๆ ครับ ผู้เขียนนี่เก่งจริงๆ เลยอ่ะ ผู้นำมาโพสก็ตาถึงจริงๆ

เรื่องสนุกมากครับ น่ารัก มีเสน่ห์ และเป็นนิยายเรื่องแรกที่เเต่งให้คู่ชายรักชายมีบุตรบุญธรรม น่าสนใจมากครับ :m4:

 

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: light_tao ที่ 14-08-2007 21:46:03

 :m1: :m1:  ท่าทางลูกชายจะน่ารักนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: alulugun ที่ 14-08-2007 23:55:46

 :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

อ่านไปอมยิ้มไป น่ารักกันทั้งพ่อ ทั้งป๋า ทั้งลูกเลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kei_kakura ที่ 15-08-2007 01:31:26

โอ้ววววววว....... :a3:  น่ารักกกกกกก   ครอบครัวสุขสันต์   :a1:

น่ารักกันทั้งครอบครัวเลย 555+

+1 ให้คนโพสงับ   :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 23-08-2007 13:28:53

อ่านจบแล้วน้า  น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ

ขอบคุณคนเขียน

ขอบคุณคนโพสต์

ขอบคุณคนเม้นท์

ขอบคุณคุณบลู

ขอบคุณเล้าเป็ด



แล้วเอาเรื่องน่ารัก ๆ มาลงอีกนะคะ 

+1 สำหรับคนโพสต์ค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 29-08-2007 00:50:16

น่ารักจิงๆ เรื่องนี้ชอบอย่างแรง o15
รออ่าน เรื่องดีๆ อย่างงี้ ต่อไปนะคับ :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Amamiya ที่ 22-09-2007 17:57:57

หลงรักน้องวินด์แล้วหล่ะ....น่าร๊ากกกกกกกกก :m1:

โตขึ้นจะสวยแบบคุณพ่อรึจะหล่อแบบคุณป๋าน๊า...... :m18:

ขอบคุณคนโพสด้วยค๊าบบบบบที่เอามาลงให้อ่าน :m5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: anisongchanon ที่ 05-11-2007 19:22:03

โอ้ยช่างมีความสุขเหลือหลาย :m3: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 11-11-2007 19:13:54

o13 :impress:55555....เพิ่งได้เข้ามาอ่านอ่ะค้าบ....น่ารักจังอ่ะค้าบ...อย่างนี้ให้เลย +1นะค้าบ.....ขอบคุณค้าบ... o14 o15 :m18:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: baros ที่ 30-01-2008 23:19:44

 :o8:น่ารักมากๆ


แอบมาเจาะไข่ อิอิ  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 31-01-2008 14:43:00

ขอบคุณก๊าบบบ อ่านไปยิ้มไปเยยย



 :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: piyakorn ที่ 31-01-2008 17:10:34

 :a4:เพิ่งเข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: artday ที่ 01-02-2008 22:33:22

 :m1: :m1: :m1: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 03-02-2008 22:32:55

เพิ่งอ่านจบไปเมื่อกี้นี้เองครับ  น่ารักมากมายยยยยยยย

ไว้มาลงเรื่องสนุกๆอย่างนี้ต่อนะครับ

คอยเชียร์คุณป๋าและคุณพ่อร๊ากกกก  กันนานๆๆ  น๊า
 :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ของนู๋แรง ที่ 17-02-2008 18:22:18

ชอบๆๆๆๆๆ

ชอบอย่างบอกม่ายถูก

น่าร๊าก....มากๆ

มะไหร่จามีชีวิตอย่างงี้บ้างเนี่ย... :oni2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ALeX ที่ 14-03-2008 19:55:42

ชอบจังเลย เป็นความรักที่หวานซึ้ง บริสุทธิ์ดีจริงๆ

อยากมีความรักแบบนี้อ่ะคับ (ถ้าจะยากแฮะ  :sad2:)

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 16-03-2008 00:23:09

สนุกมากๆเลยค่ะ  แต่งได้น่ารักดี

อยากให้มีตอนพิเศษเพิ่มอีก

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 16-03-2008 14:18:14

อ่า
มาแต่งต่ออีกสิตอนพิเศษของน้องวินด์เนี่ย

คึคึ  o7


น่ารักทุกคนเลยยยย


 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: thomaskung ที่ 22-03-2008 20:01:23

แต่งต่อเยย

เอาจนลูกวินด์แต่งงาน - -"

 o7 o7 o7

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: sirasyung ที่ 26-03-2008 23:06:49

อ่านรวดเดียวจบเลย
จบตอนแรกแบบว่ามันค้างคา  :angry2:

พอมีตอนพิเศษให้อ่านต่อ
แบบว่า...มีความสุขจังที่ได้อ่าน  :o8:

ขอบคุณคนแต่งมากมายมหาศาล มโหฬาร บานตะไท ...

อยากให้มีตอนพิเศษอีกง่ะ.....
มาแต่งต่อเลยนะนะนะนะ :oni2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Mp_qM ที่ 16-04-2008 21:15:08

มีความสุขจังเลยครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nuballe ที่ 17-04-2008 03:39:42

เพิ่งอ่านจบค่ะน่ารักมากมายเลยค่ะชอบจังอ่านไปยิ้มไปใกล้บ้าแระสร้างผลงานดี ๆ ออกมาอีกนะคะจะตามอ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: cozy-love ที่ 19-04-2008 02:58:50

อ่านจบแล้วต้องบอกว่า .. :m4: สนุกมากเลย...

ชอบตอน ..มีลูกแล้วอ่ะ..น่ารักมาก..

ส่วนคู่หมอกับหนูนพก็น่ารักอีก.

ชอบมาก.ๆ..เลยจ้า



^

^

แอบเข้ามาเจาะไข่
 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: reu_aha ที่ 27-04-2008 09:54:54

น่ารักโคตร


ขอบคุณค่ะ o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 28-04-2008 03:42:22

น้องวินด์ น่ารักมาก  :o8:

โตขึ้นมา ก็เป็นเหมือนป๋า กับ พ่อ ซะนะลูกนะ กร๊ากกกก

ว่าแต่ จะมีภาคของน้องวินด์รึเปล่านี่ ?

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: กบน้อย ที่ 30-04-2008 23:33:24

มาpostก่อน
แต่อ่านบทแรกแล้ว
โดนใจง่ะ :m25:
ขอบเรื่องแนวนี้

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: __ .iMzii3 ที่ 01-05-2008 15:02:22

น่ารักมากๆเลยครับ


ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะฮะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ~@มาวินฮับ@~ ที่ 18-05-2008 18:25:54

อยากให้มีตอนพิเศษที่หมอคมกับนพมีลูกด้วยอยากรู้ว่านพเลี้ยงลูกเป็นมั๊ย  นะคับพี่แหม่ม

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: zunako ที่ 19-05-2008 16:37:00

อ่านจบมะตะกี้เองค่ะ

น่ารักจังเลยอ่ะ ชอบๆๆๆ

น้องวินส์ก็น่ารัก อิอิ :o8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: CHOKUN ที่ 24-05-2008 08:35:38

เพิ่งอ่านจบ อยากให้มีตอนพิเศษอีก น่ารักจังครอบครัวสุขสันต์ :pig4: :oni2: :oni1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: 6488 ที่ 25-05-2008 00:41:20

 :m24::m4:สนุกดีคับ เป็นกำลังใจนะคับสำหรบผู้เขียน :m4: :m24:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kogomon ที่ 26-05-2008 01:56:33

 :m1: :m1:

ชอบดีคับ...ความรักที่สมหวัง แฮปปี้ดีที่สุด

เหอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: singsayam ที่ 31-05-2008 20:14:13

หนุกมากๆ เลยหลานลุง

เด๋วอ่านจบจะมาเม้นต์ให้อีกทีนะหลาน

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: singsayam ที่ 01-06-2008 19:08:58

ลุงอ่านจบแล้วละหลาน

เอ่อ...บอกตามตรงนะ ยังไม่อยากให้จบอ่ะ..

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Mint ที่ 09-06-2008 19:20:00

 :m1: :m1: :m1:

ชอบจังเลย เรื่องนี้

 :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: εїзป่วงน้อยεїз™ ที่ 03-07-2008 22:36:56

นิยายพี่ mam อ่านกี่ทีก็มีความสุข  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: chatori ที่ 07-07-2008 05:57:36

 :o8: น่ารักมากๆๆๆๆๆเลยคะ.. ชอบทุกคู่เลย หนูวินด์ด้วย หุหุ ขอบคุณสำหรับนิยายหวานๆนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: anna1234 ที่ 07-07-2008 06:20:40

 :m4: อิอิ ตามมาเจาะไข่

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: tatum1234 ที่ 04-08-2008 16:36:48

 :m4: :m4: :m4: :m4:เอาอีกอะครับสนุกมากๆเลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nachan ที่ 06-08-2008 21:37:20

เพิ่งอ่านจบแบบว่าน่ารักอบ่างแรงเลยง่า :m4:
ชอบมากๆเลย o13

แล้วเอามาลงอีกน้า
ตอนพิเศษอีกซักตอนก็ได้นิเราอยากอ่าน :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: chalee1983 ที่ 07-08-2008 16:59:38

ขอบคุณนะค่ะ  สนุกดีค่ะ ชอบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Plabu ที่ 16-09-2008 12:22:26

อิอิ
อ่านรวดเดียวจบเลย :m13: :m4: :mc4:
คุณธรน่ารักจังเลยอ่ะ :m1: :m1: :m25:
อิจฉาคุณยะจริงๆ :m1:
นพก็น่ารัก :m1: :m25: :m25:
หมอสันก็น่ารัก :m1:
อ๊ายยยยยยยยยย :mc4:
น้องวินน่ารักที่สุดเลยย :m13:
อิอิ :o8:
ชอบๆจัง :o8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: va_yu ที่ 17-09-2008 20:31:16

น่ารักมากค่ะ...ชอบทั้งสองคู่เลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaelover ที่ 18-09-2008 14:52:09

 o13 อ่านจบแล้ว ไม่รู้ตัวเลย นั่งอ่านเพลิน สนุกดีค่ะ ชอบ ตัวช่วยกันเลี้ยงเจ้าตัวเล็กจังเลย นึกภาพผู้ชาย 2 คนเลี้ยงเด็ก แล้วท่าทางคงน่ารักน่าดูเลย :t2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: 111_1 ที่ 20-11-2008 23:25:59

น่ารักจัง

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: com ที่ 22-11-2008 14:48:28

ขอบคุณคับ น่ารักดีนะคับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Akiizz ที่ 23-11-2008 00:44:35

น่ารักอย่างแรงงงงงง



ช่วยกันเลี้ยงลูก น้องวินด์ๆ อิอิ



น่ารักได้อีกกก     :impress2: :impress2:



ไม่มีภาคต่อหรอคับบ


อ่าน นิยายในเล้าจนเป็นโรคขาดหวานไม่ได้แล้วคับ



ไปนอนละคับ


 :a12:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: LOT ที่ 05-02-2009 16:54:33

พล็อตเรื่องน่ารักจัง อ่านเพลินๆ แวบเดียวจบ

ขอบคุณนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: N19T ที่ 12-02-2009 01:01:05

อ่านจบแล้ว เกิดคำถามขึ้นนิดนึงค่ะว่า ทำไมคุณยะรู้จักคุณธรมาก่อนหน้านั้นได้อย่างไร
ในนี้ไม่เห็นมีกล่าวถึง เลยทำให้คิดว่าเป็นจุดบอดของเรื่องไปนิดค่ะ
ทั้งๆ ที่การดำเนินเรื่องโดยรวมระหว่าง คู่ยะ-ธร ดูน่าสนใจดี ไม่เหมือนเรื่องอื่นๆ
หมายถึง อุปสรรคมันน้อยนิด และ ผ่านพ้นไปได้อย่างสบายๆ ค่ะ
แต่ชอบที่สุดตอนที่ ยะกับธร เลี้ยงลูกค่ะ น่ารักจังเลยยยยย ... คุณพ่อกะคุณป๋าของน้องวินด์

คู่รองอย่าง คุณหมอคมกับบุรุษพยาบาลนพ เราอ่านแล้วได้อรรถรสมากกว่าค่ะ
แม้คู่นี้จะมีบทบาทน้อย แต่การดำเนินเรื่อง มันเหมือนมีที่มาที่ไปว่ารู้จักกันได้ยังไง รักกันยังไง

โดยรวมของเรื่อง น่ารักดีค่ะ ... ขอบคุณสำหรับงานเขียนนะค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 15-02-2009 17:37:25

อ่านจบแย้ววววว :z2: :z2: :z2:
เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่น่ารักมากเลยคร้าบบบบบบบ :z9: :z9: :z9: :z9:
ชอบทั้งสองคู่เลยคร้าบบบบบบ :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: everytime ที่ 17-02-2009 00:17:39

 o13 o13 o13รวดเดียวจบ :call:


 :impress2: :impress2: น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: LIZZ ที่ 27-02-2009 21:11:43

 :m3: อร๊ายยยยย เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกก
ชอบคุณพ่อกะคุณป๋าหวานได้ตลอดดดดดดด  :m11:
คุ่หมอคมกะนพก็น่ารักกก ชอบมากๆเลยค้า อ่านไปยิ่มไป
ขอบคุณสำหรัยเรื่องสนุกๆนะคะ  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ДηοηγМ ที่ 28-02-2009 13:41:19

 :-[


หวานมากกกกก


น่ารักทั้งสองคู่เลยอ่า


ขอบคุณที่มาลงให้ได้ยิ้มจ้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 28-02-2009 14:51:39

ชอบค้าบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: tatum1234 ที่ 28-02-2009 16:02:49

 :z1: อ่านมาสามรอบยังไงก็สนุกเหมือนเดิม หุหุหุ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: BABOO ที่ 07-03-2009 00:17:32

น่ารักมั่กๆๆๆทั้งคุณป๋า คุณพ่อ คุณลูก


 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: npn* ที่ 08-03-2009 15:01:44

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก > <

ไม่ไหวแล้วอ่า ชอบๆๆ


น่ารักทั้งสองคู่เลยอ่า แถมน้องวินด์ด้วย อิอิ


ขอบคุณมากนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 13-05-2009 17:52:54

เรื่องน่ารักมากมาย เสียดายก็แต่ไม่มีการเฉลยว่า คุณยะเจอ หรือตกหลุมรัก
คุณธรได้ยังไง หรือว่ามีแต่ผมอ่านไม่ละเอียดเองก็ไม่รู้ ใครรู้ช่วยเฉลยด้วย
นะครับ ส่วนน้องวินด์เห็นเคร่าจะเป็นเคะตั้งแต่เด็กเลยนะเนี้ย อยากรู้อนาคต
จริงๆ ถ้าจะมีตอนพิเศษเพิ่มอีกสองตอนสำหรับสองอย่างนี้ ก็จะขอบคุณมาก
เลยครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: runglovely3 ที่ 15-05-2009 19:05:24

ชอบหมดทุกคนแหละ  โดยเฉพาะน้องวินด์ 5555 :z1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 05-06-2009 19:49:04

อ่านจบแล้ว พูดได้แต่คำว่า
ชอบอ่ะ โคตรชอบเลย  :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 05-06-2009 23:57:42

หวาน

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 06-06-2009 01:00:48

จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้ ที่เล้านี่แหละ
แต่ยังสงสัยตัวเองว่าทำไมอ่านไม่จบและลืมเลือนเรื่องนี้ไปเลย

อยากจะบอกว่าน่ารักมากๆค่ะ คู่พี่คมกับนพแรงดีค่ะ ชอบๆ

ขอบคุณผู้แต่ง และก็คนโพสด้วยนะจ๊ะ
 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: tatum1234 ที่ 29-06-2009 12:06:19

 :-[อ่านเรื่องนี้รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้แต่รู้ว่าอ่านที่ไรยิ้มได้ทุกที

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: RAKDEK_KA ที่ 04-07-2009 19:58:03

อ่านกี่ที ก็สนุก  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kaewpoo ที่ 20-07-2009 16:52:53

น่ารักดีค่ะ อ่านรวดเดียวจบ สนุกดี :o8: :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: hours ที่ 29-07-2009 22:09:55

อ่านตอนจบแล้วน้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



แต่ชอบตอนพิเศษด้วยๆคับ

น่ารักดีๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kimagain ที่ 31-08-2009 11:35:48

น่าร๊ากกกกกกก o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Forever_ever ที่ 01-09-2009 09:00:59

น่ารักมากๆ เลยค่ะ
ทั้งสองคู่เลยน้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: archi_10_001 ที่ 03-09-2009 11:00:04

อืมมมมม รู้สึกว่าคุณหมอนี่จะหื่นมากๆ

ได้ใจจริงๆเจ้าค่ะ

สนุกๆๆๆๆๆๆๆ มากมาย

ขอบคุณเจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: snownut ที่ 05-09-2009 18:59:53

น่ารักจังเลย ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ ให้อ่านนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: the_pooh9 ที่ 05-09-2009 20:15:07

 o22น่ารักมากมาย

อ่านรอบที่ 4,0000

 :z1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: gboy ที่ 15-09-2009 09:36:08

 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: FunnYtooN ที่ 23-10-2009 00:12:57

อ่านจบแล้วค่ะ น่ารักมากเลยอ่า  :m3: :m3:

ไม่มีของหมอวุฒิบ้างหรอค่ะ อิอิ

แต่ก็สนุกมากมาย ขอบคุณมากๆ ค้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 25-10-2009 19:51:08

 :z1:
อ่านม้วนเดียวจบเลย....
สนุกดีอ่ะ....
 o13 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 06-11-2009 09:51:29

น่ารักมากๆๆๆ

ชอบตอนพิเศษจังเลย หลงรักน้องวินด์  :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Nanzari ที่ 14-01-2010 10:08:01

เป็นอีกเรื่องที่่น่ารักจริง ๆ ค่ะ

 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: WEERACHOT ที่ 15-01-2010 17:05:03

ขอบคุณ คุณ krappom มากครับที่เอาเรื่องดีๆมากให้อ่าน

อ่านแล้วมีความสุขจัง.... :z2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 16-01-2010 20:41:44

เพิ่งอ่านจบค่ะ
ถ้าไม่ได้มาอ่านเนี่ย เสียดายแย่เลย
เรื่องนี้น่ารักมากกกค่ะ
อ่านแล้วก้อมีความสุขจัง
ขอบคุณทั้งคนโพส ทั้งคนแต่งนะค่ะ  :pig4:
ขอกอดคนโพสหน่อย  :กอด1: ที่เอาเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Pikky ที่ 19-02-2010 22:37:24

เคยอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกนานมาก แล้ว ตั้งแต่ัยังไม่ได้เป็นสมาชิกเรย

เรื่องน่ารักมากๆๆๆๆ ชอบคุณยะ อิอิ เจ้าเล่ห์ :t2:

 o13

ขอบคุณที่เอาเรื่องน่ารักแบบนี้มาให้อ่านกันนะคะ :L2: 

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 19-02-2010 22:47:13

 :เฮ้อ:แล้วก็ :เฮ้อ: อยากมีคนมาซื้อแบบนี้จังเลย

เค้าจะยอมขาย ขาย ขายหมดเลย

มีมาให้อ่านอีกเยอะๆน่ะแนวนี้น่ารักจังเลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 20-02-2010 20:37:28

ชอบเรื่องนี้จัง
น่ารักมากมาก
> <"
 :o8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: amphetaminy ที่ 21-02-2010 04:25:24

 :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Gligar ที่ 21-02-2010 15:12:43

อ่านจบแล้วครับ
น่ารักและสนุกมาก
ขอบคุณคนแต่งและคนลงครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: chae ที่ 21-02-2010 19:29:58

หวานแบบไรน้ำตาจังเลยค่ะ
น่ารักมากกกก แหม...คุณแม่ช่างมีคำสั่งเสียทีน่ารักเสียนี่กระไร

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pimm ที่ 27-02-2010 15:49:23

 :o8:

น่ารักมากกก  อ่านรวดเดียวเลยยย
555555

อยากอ่านตอนพิเศษไปเรื่อยยยย
คู่หลักของเราหวานดีชอบๆ
แต่ตกลงว่าคุณยะชอบธรมาแต่แรกเลยรึป่าว ???

คู่นพก่าคมสัน  ก็น่ารักกกกก
ขี้หึงมากกก
คิดภาพนพแล้ว เอ่ออ  น่ารักแฮะ ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: myall ที่ 05-03-2010 00:16:20

อา เรื่องนี้เคยอ่านแล้ว อิอิ
แต่จำไม่ได้(อีกล่ะ) ขอไปอ่านรื้อฟื้นความจำกันหน่อย
จำได้แค่ว่าคุณธรน่ารัก  :a5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: cake ที่ 31-03-2010 13:37:00

น่ารักมาก.....น่ารักทุกคู่เลย

แต่เอ๋  ลูกโตมาจะเหมือนใครนะ..... :z1:

 :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: papa ที่ 02-04-2010 12:40:47

เพิ่งเข้ามาอ่าน เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ  กริ๊ดน้องวินด์มาก

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 04-04-2010 13:03:52

อ่านอีกรอบ ก็มีความสุขอีกรอบ  :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: SongjiGun ที่ 04-04-2010 22:55:11

 :o12:อย่าคิดมาดิครับคุณธร :z3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: SongjiGun ที่ 04-04-2010 23:36:06

 :o12: o13จริงๆเลย :bye2: o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: mixmix ที่ 05-04-2010 10:29:02

หวานมากๆ กว่าจะอ่านเรื่องนี้จบน้ำตาลท่วมจอกันเลยทีเดียว 55+  :man1:

ชอบคู่ยะธรมากมาย น่ารักสุดๆ คู่คุณหมอก็น่ารัก แต่คุณนี่ท่าจะหื่น+ขี้หวง ขี้หึงไปหน่อยนะ คึึคึ  :-[

แต่ที่ชอบมากที่ก็ต้อง น้องวินด์ นี่แหละ แต่มีแววแต่เด็กนะเนี่ย 555  :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 20-04-2010 23:12:54

น่ารักทั้งสองคู่เลยค่ะๆๆ :-[ :-[


สนุกสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 o13 o13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: singsayam ที่ 11-05-2010 12:13:39

นี่ลุงเข้ามารีรีดนะนี่...ชอบจัง
มีเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกหรือเปล่าน๊า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Chocolate108 ที่ 15-05-2010 11:39:01

พึ่งอ่านจบ
รุ้สึกดีที่ได้เข้ามาอ่าน
น่ารักมากเลยอะ
คุณพ่อกะคุณป๋านี่ก้อหวานกันได้ตลอด
ขอบคุณมา กกกไนที่แต่งเรื่องสนุก ๆๆมาให้อ่านจ้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: fernnakab ที่ 18-05-2010 19:40:30

น่ารักมากอ่า..ทั้งคู่หลักคู่รองเลย
ชอบตอนพิเศษของคุณหมออ่าน่ารักกกก...
ขอบคุณมากนะคะ..

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 20-05-2010 15:17:01

เข้ามาอ่านอีกรอบค่ะ...

น่ารักมากๆ...

คุณแหม่มนี่เขียนเรื่องน่ารักดีจริงๆเลย

ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพสต์นะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: โจ๊กกุ้ง ที่ 20-05-2010 19:50:55

เม้นท์ก่อนๆ เรื่องน่าติดตามมาก อิอิ ชอบนายเอกแบบนี้อ่ะนิ่งๆเอ๋อๆน่ารัีก น่ากด เฮ่อๆๆๆ :haun4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Ishuka ที่ 21-05-2010 07:49:06

เรื่องน่ารักมากมากที่สุดเลยค่ะ อิอิ

อ่านตอนแรกคิดว่าจะมาคุ แต่ก็เปล่าเลย น่ารักซะจนอิจฉา

ชอบธรกัยนพมากมากเลยอ่าค่ะ

เป็นคนที่น่ารักแล้วก็จิตใจดีจัง (เคะเรื่องนี้นิสัยน่ารัก อิอิ)

อ่านไปยิ้มไปแบบไม่รู้ตัว (ความจริงคือก่อนอ่านมีเรื่องเครียดอยู่ แต่มาอ่านเรื่องนี้

หายเครียดเลยค่ะ)

ขอบคุณมาก ๆ นะคะ สำหรับเรื่องดี ๆ อิอิ  o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Dorumi ที่ 21-05-2010 15:57:17

อ่านเรื่องนี้รวดเดียวเลย สนุกมากเลยจ๊ะ
เนื้อเรื่องน่ารักดี ทั้งสองคู่เลย มีซึ้งสอดแทรกมาด้วย
อ่านไปนั่งยิ้มไปเลย ธรน่ารัก นพก็น่ารัก นายเอกสองคนนี้
น่ารักน่าอิจฉาซะจริงๆเลย ส่วนพระเอง ก็น่ารักจ๊ะรักจริงซะไม่มีล่ะ
ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ~MeiMeiZ@~ ที่ 21-05-2010 20:01:06

รักเรื่องนี้ค่ะ สนุก และอิ่มมาก
อ่านจบแล้วยังhappy ยิ้มค้างอยู่เลย  :o8:
น่ารักจิงจังทั้ง2คู่
ขอบคุณที่ลงเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านค่ะ
จะติดตามไปให้กำลังใจเรื่องต่อๆไปนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: yearrayoeng ที่ 21-05-2010 22:56:53

อ่านจบแล้ว  อุ่นใจ   อิ่มใจ  เหอๆๆๆๆ  อินจัดอ่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kboom ที่ 21-06-2010 03:08:48

ชอบน้องวินด์อ่ะน่ารักมาก ๆ เลย

คริ ๆๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: august_may ที่ 22-06-2010 12:01:43

เพิ่งมาอ่านคะ คู่คุณยะคุณธรเนี่ย ดูท่าทางยะจะชอบธรตั้งแต่ไปเจอที่อังกฤษแล้วแน่ๆ

ส่วนคู่คุณหมอ หึหึหึเพิ่งรู้ว่าคุณหมอขี้หึงขนาดนี้ เอ๊ะหรือว่าแค่หื่นกันแน่เริ่มไม่แน่ใจ  หุหุ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: taniyone ที่ 25-06-2010 03:37:40

เรื่องนี้น่ารักตั้งแต่ต้นจนจบเรยนะคะเนี่ย :L1:

เนื้อเรื่องตอนแรกเปิดมาเจอ เหมือนจะหนัก

แต่ไม่หนักมาก กลายเป็นน่ารักมากตะหาก

จะหลงรักคุณธรตามคนใช้ทั้งหลายไปแล้วละค่ะ

แสนดีจริงๆคนเรา แต่ก็ถูกเหมาว่าหว่านเสน่ห์อีก

อิอิ คุณยะก็นะ น่ารักไม่แพ้กันเลย

คาดว่าอดีตเป็นสโตกเกอร์เหอะ รู้เรื่องธรทุกเรื่องแบบนี้ :laugh:

ส่วนคุณแม่คุณยะ ที่อยู่บนสวรรค์ คาดว่าตอนมีชีวิตอยู่

เป็นสาววายแน่แท้ :laugh:  ได้ใจจริงๆค๊าแม่ขา

แต่คุรพ่อได้ใจกว่าตอนที่ ถ้าธรทิ้งยะ พ่อจะจีบเอง เรานี่ เอ้วววว
ถูกใจละเซ่ป๋าขรา :impress2: สะใภ้น่ารักกก

ตอนหลังก็ยังได้หลานน่ารักอีก


คู่หมอคมกะพยาบาลนพก็น่ารักไม่แพ้กัน
หมอคมดูหื่นขึ้นทุกวันๆ
คุณพยาบาลตอนนี้ก็กลายเป็นแม่บ้านไปซะแล้ววว

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายสนุกๆ :pig4:
อ่านแล้วแฮปปี้จริงๆค่า :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 25-06-2010 14:27:18

ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ เลย
ยะกับธร กว่าจะรักกันได้ ลุ้นแทบแย่
อ่านดูก้อรู้ว่ายะอ่ะรักธรมานาน(แค่ไหนไม่รู้55+)
แต่.....
หมอคมกะนพก้อน่ารักนะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 27-06-2010 03:36:02

ตามมาอ่านตอนพิเศษ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามี!  :a5:
เพราะอ่านเรื่องหลักจากเว็บอื่น มาเจอที่เล้าว่าโพสต์เรื่องนี้ด้วย
แถมมีตอนพิเศษอีก หูยยย....พลาดไปได้ไงเนี่ย!!!  :serius2:


ขอบคุณคุณแหม่มกับผู้โพสต์มากๆๆๆ +1 ให้นะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 01-07-2010 01:04:28

 :-[น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ชอบทั้งสองคู่เลยยย   น้องวินด์น่ารักเว่อออออออ o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 14-07-2010 20:50:40

น่ารักสุโค่ยยยค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aoikl ที่ 21-07-2010 07:26:33

น่าร๊ากกก ทั้งสองคู่เลยค่ะ :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 24-07-2010 01:53:34

น่ารักมากๆค่ะ
ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: april@tbl ที่ 01-08-2010 20:05:22

ชอบทั้งสองคู่
คู่ยะ-ธร นี่ ยะคงชอบธรมาก่อนแน่ๆ รู้เรื่องธรไปหมด
คู่หมอคมกะนพ คุณหมอหื่นมาก ชอบจัง หุหุ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: nbom_pkai ที่ 01-08-2010 22:13:36

อยากอ่านอีกๆๆๆ
อิอิ
สนุกอ่ะ
น่ารักด้วย
อ่านแล้วใจละลาย
^-^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: Ojarumaru ที่ 02-08-2010 22:59:58

หวานละมุล ละไม อยู่ในทุกตอน
ความทุกความรู้สึกไม่มีวันจางหายไป
อยากให้หัวใจเก็บความหวานไว้พูดแทนหัวใจ

อ่านเรื่องนี้แล้วระดับน้ำตาลในเลือดก็พุ่งเกินมาตรฐาน
โดยไม่ต้องพึ่งน้ำตาลใดๆ
อ่านไปก็ยิ้มไปแก้มแทบปลิ

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะึค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: *4_m3* ที่ 13-08-2010 20:41:46

หวานๆ อบอุ่น น่ารักตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ
ทั้งคู่ยะธร หมอคมกะนพ แล้วก็น้องวินด์ได้ใจไปเต็มๆ  :-[
ขอบคุณสำหรับนิยายรักดีดีนะคะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 31-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 16-08-2010 16:27:03

 :z13:ก่อนอ่าน ((อีกแระ))


น่ารักอ่ะเรื่องนี้ ชอบ((แต่ว่าเรื่องไหนๆก็น่ารักทั้งนั้น อิอิ))
 :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Mafia Mania ที่ 22-09-2010 23:56:46

น่ารักทุกคู่ และทุกตอนเลยครับเรื่องนี้  o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Pepor ที่ 23-09-2010 01:10:50

น่ารักมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Nineน้อย ที่ 02-10-2010 16:37:49

เพิ่งได้เข้ามาอ่านครับ อ่านแล้วติด  เลยอ่านซะรวดเดียวจบเลย

เรื่องนี้น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ  ชอบจริงๆๆ    อ่านแล้วมีความสุขครับ

ขอบคุณมากมายครับผม

ปล. ตอนพิเศษก็น่ารักมากเลยครับ ชอบจัง

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Rina ที่ 02-10-2010 17:34:34

หวานมากๆเลยค่ะ อ่านกี่ทีธรก็ยังไม่ทันยะเหมือนเดิมเลย
ส่วนนพก็น่ารักมาก ถ้าคมไม่สนก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Isuru ที่ 10-11-2010 23:14:54

อ่านจบแล้วค้างคาใจ
อยากรู้ว่าพี่ยะของเราไปรู้จักธรได้อย่างไร
เพราะตอนที่เจอกันครั้งแรกก็ตอนที่พี่ยะแก
เล่นอุ้มพี่ธรพาดไหล่แล้วบอกว่าซื้อต่อ 30 ล้าน
อยากรู้รายละเอียดมากกว่านี้อ่ะค่ะ
ชอบคู่คมกับนพมาก  พี่คมหื่นได้อีกจริงๆ

ขอบคุณสำหรับฟิคดีดีที่นำมาแบ่งปันนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: beautyless ที่ 11-11-2010 05:52:30

อุ้ย น้องวินด์น่ารักจัง ฉลาดด้วย

เรื่องนี้สนุกตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว การเข้ามาของยะตรึงใจผมมาก อาจจะงงๆ นิดหนึ่งว่า ยะรู้อดีตของวินด์ค่อนข้างมาก
แต่ไม่ค่อยได้อธิบายเป็นเรื่องเป็นราว ส่วนจุดที่เป็นรายละเอียดผมก็ชอบมาก มีคำบางคำที่มีความหมายต่อชีวิตคน
จะดีไม่ดีก็อยู่ที่สิ่งเหล่านั้น เกล็ดต่างๆ สามารถเก็บมาคิดได้ได้จริงๆ อีกทั้งเนื้อหาเรียกได้ว่า Clean สุดๆ

ด้วยเหตุบางอย่าง ทำให้ผมไม่คิดถึงปัญหาชู้สาวหรือรักสามเศร้าในนิยายเรื่องนี้เลย ทำให้ผมสบายใจมากๆ

ขอบคุณมากๆ สำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: eyejaejae ที่ 18-12-2010 18:38:43

อ่านจบแล้ววววว น่ารักมากมาย :กอด1:

คุณยะน่ารักง่ะ :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-12-2010 07:18:14

เพิ่งเข้ามาอ่าน น่ารักมากเลยยยย :o8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 23-12-2010 13:49:25

สนุกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 08:48:56

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 02-02-2011 22:32:43

สนุกมากเลยค่ะ

ชอบทั้ง 2 คู่เลย

แต่ชอบน้องวินด์ที่สุดเลย 555+

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ + ตอนพิเศษของหมอคมกะนพ โดย mam update 28-07-07
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 02-02-2011 22:34:23

ชอบทั้ง 2 คู่เลย

แต่ชอบน้องวินด์ที่สุดดดดด

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: @Iriz ที่ 03-02-2011 00:51:13

น่ารักมากมายเลยครอบครัวนี้  :o8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 03-02-2011 01:35:01

 :o8: :o8:
น่ารักจังเลยเรื่องนี้
คุณยะน่ารักมาก ก ธรก้นะ จะน่ารักและแสนดีไปไหนเนี้ย
คนหลงทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วนะ !! คู่คุณหมอคมสันกะนพก้น่ารัก :o8:
คุณหมอหื่นไปไหน นนนน 555555555

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: noina ที่ 07-02-2011 00:31:26

อ่านเรื่องไปยิ้มไปจนจบเรื่อง  ชอบมากค่ะ

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 08-02-2011 16:28:44

เพิ่งได้อ่านเนื้อเรื่องน่ารักมากๆ
ชอบทั้งสองคู่เลยอยากให้มีตอนพิเศษอีก
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: 2Botaku ที่ 02-03-2011 09:24:49

พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก ชอบมากๆค่ะ

เป็นกำลังใจให้ :impress2: o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 06-03-2011 21:48:16

สนุกจ้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 07-03-2011 19:29:28

ชอบเรื่องนี้น่ารักดี :L1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 07-03-2011 23:23:16

ในที่สุดก็จบด้วยดี น่ารักมากๆ เลยค่ะ
 :กอด1:

หมอคมเนี่ย ออกตัวแรงเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: zeen11 ที่ 17-03-2011 04:19:14

เพิ่งตามมาอ่านรวดเดียวจบ เรื่องน่ารักมากๆ เลยค่ะ  :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: haruko ที่ 25-03-2011 00:14:08

คุณพ่อ คุณป๋า น่ารัก  o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Devil_Angle ที่ 31-03-2011 23:18:28

ชอบอ่ะ ชอบมากมาย ขอบคุณนะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: chiaki ที่ 06-04-2011 20:44:57

 :L2: น่ารักมากมายเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 07-04-2011 21:43:05

 :o8: น่ารักทั้งสองคู่เลย
 แต่น้องวินด์น่าร๊ากกกที่สุ๊ดดดดด   o18

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: tender ที่ 12-04-2011 16:06:05

ยิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!
 ^^ น่ารักมากค้า~

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: harusame ที่ 20-04-2011 22:41:09

หัวใจขายแพงๆ 1
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอย...ปวดท้อง
ตอนแรกโดนผู้หญิงซื้อแล้วก็โดนผู้ชายซื้อต่อ ตั้ง 30 ล้านแน่ะ สุดยอดดดดดดดดดด
ไอ้ร้านอัญมนีรายเล็กนี่คงไม่ใช่ละม้างงงงงงง
ลัมโปกินี่ O [  ] O!!! อยากนั่งคร้าบบบบบบบบบบ
เรื่องนี้มันฮาจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
แอบเอาเสื้อผ้าพ่อมาใส่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
หัวใจขายแพงๆ 2
ถึงกับซื้อเสื้อผ้ามาให้ดูเล่น - -
ก็อย่างว่าละนะ บ้านของพ่อค้าอัญมนีซะอย่าง
เย้ยย คุณแม่ต้องเป็นสาววายแน่เลยอ่ะ
ทำไมบ้านนี้ดูเป็นเรื่องปกติจังนะ ฮ่าๆ
อ่าวแล้วคุณแม่ไปไหนซะล่ะ
หัวใจขายแพงๆ 3
หวงแฟนดีนะ ฮ่าๆ
“คุณธรเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับ?”  อุบ......เฮ้อ น้ำแทบพุ่ง(กำลังดื่มน้ำ)
คือหวงจริงๆหรือแกล้งหวงละเนี่ย
อ่าวๆ คุณคมสันครับ ชักจะยังไงๆแล้วนะครับ เนียนได้อีก  - -*
ทอมเด็ก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวใจขายแพงๆ 4
คนใช้บ้านนี้จงรักภักดี(กับธร)จริงๆ ฮ่าๆๆ
เป็นแม่ที่สุดยอดจริงๆ
“ท่านสั่งให้มีลูกเขยเป็นผู้ชายให้ที” ---- คุณแม๊!!!!!! ช่างน่ากลัว  ฮ่าๆๆๆ
อ่านเรื่องนี้แล้วสนุกดีจริงๆ
กำลังคิดว่าคุณพ่อโยต้องเป็นรุกแน่ๆ ฮ่าๆ
หัวใจขายแพงๆ 5
โหววววววววว ธรเคยอยู่ในวังด้วยล่ะ ถึงว่าดูมีมารยาท
แอร๊ยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
หัวใจขายแพงๆ 6
และแล้วก็ได้ฤกธิ์มานอนด้วยกันซะที วีด.วิ๊วววว
ธรงานเข้า ฮ่าๆ แบบนี้มีหวังได้แต่งงานกันจริงๆแน่
ยะก็มาได้จังหวะทุกทีเลยสิน่า - -
เย้ยยยย แบบนี้ถ้าหมดสัญญามีหวังโดนพ่อจีบแน่เลยอ่ะ
ห๊ะ!!! โห งั้นนพก็อดทนสุดๆเลยดิ เห็นคนที่ตัวเองรักไปรักผู้หญิงอื่น
แล้วยังจะโดนหักอกอีก เฮ้อ....
หัวใจขายแพงๆ 7
คือธรตัวเล็กหรือยะตัวใหญ่ละเนี่ย เอะอะอุ้มพาดบ่า = ="
สนใจธรขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะสิ หึหึ เอ๊ะ หรือว่าสนใจมาก่อนแล้วเลยยอมซื้อตัวมา
คุณหมอมีงานอดิเรกที่น่ากลัวมาก - -
หัวใจขายแพงๆ 8
นพน่าสงสารง่ะ
ปล่อยให้สันเสียใจไปเลย ชิ - -*
เอ่อ แล้วนพไปเห็นห้องของธรแล้วจะไม่สงสัยเรอะ
หัวใจขายแพงๆ 9
อย่าบอกนะว่าต้องคิดอะไรน่ะ  ไม่ดีๆ
ธรไม่ชอบช็อกโกแล็ตเหรอเนี่ย อร่อยน๊าาาาา
โหววววววว ยะกับธรจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังกันรึเปล่าน้าาาา
หัวใจขายแพงๆ 10
มือไวจริงๆ ฮ่าๆ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ธรสู้ๆ ต้องชนะให้ได้นะ
ยะน่าจะรักธรจริงๆละนะ หึหึ
ธรเมื่อก่อนเป็นยังไงน้าาาา
หัวใจขายแพงๆ 11
ฮั่นแน่~ ว่าแล้วว่า2คนนี้ต้องมีอะไรมากกว่านั้น วู้~
ต้อง เบี่ยงประเด็นได้โดนใจ เอ้ย น่ากลัวมากอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เหตุผลหลักคืออายสินะ ฮ่าๆ
วิชุดาจะทำไงต่อเอ่ย~
หัวใจขายแพงๆ 12
วิชุดา!!! หวังว่าคงไม่เป็นไรมากนะ
ไม่น่าเลย แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของธรหรอกนะ
มิน่าล่ะ วิชุดาถึงได้เป็นแบบนี้ ถูกพ่อแม่สอนมาแบบนี้นี่เอง
สงสารวิชุดาแฮะ
ธรใจดีที่สุด!!!
คนเป็นแม่ ถึงยังไงก็คงห่วงลูกบ้างล่ะนะ
เป็นห่วงเป็นใยกันจังเลยน๊าาาาา เกินเจ้านายลูกน้องแล้วเนี่ย หึหึ
หัวใจขายแพงๆ 13
เพื่อนแต่ละคนนี่นะ - -
อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าหึงจนบ้าล่ะ ฮ่าๆ
ธรไม่เคยเจอคนที่มีความจริงใจให้กันแบบนี้ละมั้ง เลยรู้สึกมีความสุข
ง่าาาา มีปัญหาอะไรอีกน่ะ ทำให้ยะกลุ้มได้ขนาดนั้น
หัวใจขายแพงๆ ตอน 14
ยะฝันถึงธรยังไงน๊าาาาาา ถึงตื่นมาจูบเค้าแบบนี้น่ะ
แอร๊ยยยยย เขิลลอ่ะ หวานจริง
หัวใจขายแพงๆ ตอน 15
ภราดา!!! - -****
ยะพูดได้ดีจริงๆ หึหึ
ไม่นะ ธรอย่าไปนะ
หัวใจขายแพงๆ (จบ)
ว้าววววววว ในที่สุดก็ได้แต่งงานกันจริงๆซะที
มีความสุขมากๆน้าาาาาาาา
หัวใจขายแพง ๆ พิเศษ ตอน ฮันนีมูน
หวานมากมายยย >/////<
น่ารักมาก อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขจริงๆ
ตอนพิเศษ : คุณหมอคมสันและนายนพ
อืม เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง
หมอรุตเลวว่ะ - -*
รักกันนานๆนะ
คุณหมอคมสันและนายนพ(ตอนจบ)
อ่าว นึกว่าจบไปแล้ว ฮ่าๆๆ
จะหวานแข่งคู่ของยะใช่ม๊าาา หึหึ
คมสันขี้หึงจริงๆ แล้วแบบนี้มาว่าให้ยะ
ในวันพักของคุณหมอ
เย้ย!!!! คงจะไม่ได้ลงจากเตียงด้วยสินะ
งานนี้มีเหนื่อย ฮ่าๆ
หัวใจขายแพง ๆ : ลูกชายตัวน้อย
ว้าววว มีลูกแล้ว
น้องวินด์น่ารักจัง ฉลาดด้วย
นี่แค่ 5 ขวบเองนะ ถ้า 10 ขวบไม่แย่งตำแหน่งพ่อไปเลยเรอะ ฮาๆ
โตขึ้นต้องเก่งมากแน่ๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 22-04-2011 12:58:28

อ่านแล้วอยากขายหัวใจบ้าง
แต่ขายไม่แพงหรอก อิอิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: coon_all ที่ 29-04-2011 22:01:50

เหมือนเคยอ่านมาก่อน
แต่จำไม่ได้ คราวนี้อ่านจบ
มาเม้นให้ สนุกดีค่ะ เนื้อเรื่องเรียบง่าย
แต่ไม่น่าเบื่อ อ่านแล้วชวนติดตาม
โดยเฉพาะตอนพิเศษที่หวานนนนนน
จนน้ำตาลอาย...

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: sassyaom ที่ 30-04-2011 14:54:32

อ่านจบในรวดเดียว อ๊าาาาส์ !!!~

ยิ่งอ่านยิ่งหัวใจเต้นรัว พออ่านจบหัวใจพองโต แทบจะลอยเลยอ่าส์

กรี้ดเลยอ่ะ ตอนอ่านจบ เรื่องน่ารักมากกกกกกกก ขอบคุณนะค๊ะ สำหรับเรื่องดีๆ อย่างนี้ ^u ^-

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: lastlover ที่ 02-05-2011 00:36:22

 :z1:เป็นนิยายที่น่ารักมากค่ะ นายเอกเป็นคนดีและเรียบร้อยดีค่ะ  เด็กที่ได้รับมาเลี้ยงก็ทำให้ครอบครัวสมบูรณืมากขึ้นเยอะเลยนะคะ  แหม...ถ้ามีแฟนอย่างคุณยะเนี่ยจะดีไม่น้อยเลยค่ะ แอบอิจฉานายเอกเล็กๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 18-07-2011 03:04:28

:o8: เป็นเรื่องที่น่ารักโดนใจเรามากๆเลยจร้า
เรากรี๊ดน้องวินมากๆ เด็กอะไรก็ไม่รุ น่ารักที่สู๊ดดด >///<
น่ารักอย่างเดียวไม่พอ เก่งอีกตั้งหาก ฮ่าๆ
เป็นอีกเรื่องหนึ่งเลยที่อ่านไปแล้วยิ้มไป อ่านแล้วมีความสุขมากๆ
ขอบคุณมากๆเลยจร้า  o13 สุดยอด

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 18-07-2011 18:29:21

ชอบมากๆเรื่องนี้น่ารักมากๆ  :o8:

มีครบหมดทุกรสชอบสุดๆ

ชอบทุกตัวละครเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ชินจัง ที่ 28-09-2011 01:30:13

 :o8:

อ่านแล้วนึุกถึง ค่าของคน ของคุณทมยันตีเลยนะคะ
เขียนแล้วได้อินประมาณนั้น (ไม่ได้หาว่าลอกน๊า ชมว่าคนเขียนเก่งอ่ะ)
เรื่องไม่ยาว แต่มีบรรยากาศ รายละเอียดกระจุกกระิจิกใช้ได้เลย
เหมือนคุณยะ คุณธร  หมอคม น้องนพ มีตัวเป็นๆมาให้เห็นอยู่ตรงหน้า

 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: obab ที่ 02-10-2011 15:33:41

 :-[น่ารักมากเลยค่ะ


อ่านแล้วอบอุ่นจริงๆ :)


 :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: alekung103 ที่ 03-10-2011 21:24:50

น่ารักมากเลยค่ะเรื่องนี้

อ่านแล้วอมยิ้ม :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 18-10-2011 20:58:34

ขอตะโกนดังๆว่า ชอบเรื่องนี้มากกก ธร ยะ น่ารักจริงๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: i-meud ที่ 23-10-2011 13:05:04

ชอบน้องวินด์
ชอบคุณพ่อกะคุณป๋าด้วยยยยยยยย
คู่โรงพยาบาลก็ชอบ
55555
สรุปชอบทุกคน กร๊ากก

ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 16-11-2011 01:09:56

 :-[น้องศิระ น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: sillykiss ที่ 17-11-2011 19:51:43

สวัสดีค่ะ  ต้องขอบอกว่าอ่านนิยายเรื่องนี้เป็นรอบที่สองแล้ว
ส่วนตัวชอบเรื่องนี้มากๆ ค่ะ เพราะ..
เรื่องนี้ใช้ภาษาสละสลวย และเข้าใจง่าย
แต่ที่โดนใจที่สุดเลย เห็นจะเป็นเรื่องความสุภาพอ่ะค่ะ
ชอบมากๆ ๆๆๆ ๆๆ ที่เรื่องนี้ใช้ภาษสุภาพ
ปล.ยกเว้นตอนที่คุณยะ คุยกับผองเพื่อนนะคะ

อยากอ่านตอนพิเศษอีกค่ะ!!
เอาตอนน้องวินด์โตแล้วนะคะ 
อิอิ :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 18-11-2011 14:22:17

อ่านจบแล้ว :m18:
ชอบจัง ตอนจบนี่ดูอบอุ่นมาก :m1:
ขอบคุณมากจ้า :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 19-11-2011 14:31:51

สนุกมากเลยค่ะ
ชอบคู่คม-นพมากเลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: LifeTime ที่ 21-11-2011 16:46:42

 :-[
น่ารักมากมาย...ปูเรื่องลูกผิดคู่ไปหน่อยนะ
ทำให้อดสงสารคู่หมอสันกับนพไม่ได้ที่อยากมีลูก
แต่น้องวินด์ก็ทำให้บ้านคุณพ่อกับคุณป๋าครึกครื้น  :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 30-11-2011 11:15:06

ชอบมากๆเรื่องนี้น่ารักมากๆ  :impress2:อ่านแล้วอบอุ่นจริงๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 26-12-2011 13:18:27

ขอบคุณมากๆคะ

อ่านรวดเดียวจบ เรื่องน่ารักมาก กรี๊ดน้องวินด์มากๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: slurpee04 ที่ 20-03-2012 18:38:16

หัวใจขายแพง ๆ
เรื่องนี้ฮาและน่ารักมาก
แสดงว่ายะรู้จักและชอบธรมาก่อนแล้วใช่ไหม  :o8:

ชอบน้องวินด์ น่ารักที่สุด

หมอคมสันและยะ ขี้หึงมาก -.-

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 17-04-2012 08:11:00

ยะธรน่ารักมาก ๆ เลยนะนั่น

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: shizuruviola ที่ 17-04-2012 18:38:39

สนุกมากครับ สนับสนุนนิยายที่จบ Happy Ending ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Fa.sumitra ที่ 19-04-2012 17:58:41

อ่านมานานเพิ่งเคยโพส
เรื่องนี้พูดได้คำเดียว(น่ารักอ่ะ)  :impress2: :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-04-2012 22:19:46

เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ
โอ๊ย ไม่ไหวอิจฉาอะ อยากได้บ้าง ฮิ้วววว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 20-04-2012 00:20:04

อ่านวันเดียวจบ
ชอบคุนธรมากเลยอ่ะ :กอด1:
น่ารักมากๆ โดยเฉพาะ
น้องวินด์สมาชิกใหม่ :o8:
ขอบคุนที่นำมาลงนะจ๊ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: indyska ที่ 21-04-2012 22:04:39

ขอสมัครเป็นลูกสะใภ้ฮะ น้องวินด์ เคี้ยวของอ่อนไม่ได้ ของแก่อย่างพี่รออยู่นะหนู :m19:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 21-04-2012 22:34:55

ขอบคุณมากครับ

สำหรับนิยายสนุกๆ :pig4: :pig4:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 23-04-2012 17:47:55

เขียนได้สนุกมากค่ะ  o13

ขอสมัครเป็นแฟนคลับได้ป่าว  :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 25-04-2012 17:31:21

สนุกมากเลยค่า ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ทั้งคนโพสและคนแต่ง  :L2:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: evilM ที่ 26-04-2012 16:06:18

หนุกจัง อยากให้มีตอนพิเศษอีก ไม่ก็ภาคลูกๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 28-04-2012 21:02:43

ชอบเรื่องนี้จัง น่ารักทุกตอนเลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: TinyB ที่ 28-04-2012 21:03:02

อ่านรวดเดียวจบเลย เรื่องนี้น่ารักจัง อิอิอิ สบายๆ อ่านแล้วไม่เครียด

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: kuro ที่ 29-04-2012 20:35:24

love นิยายเรื่องนี้
สนุกมากค่ะ
ชอบหมดทุกตัวละครเลย
ขอบคุณค่ะที่แต่งนิยายเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: AnimajuS ที่ 02-05-2012 19:54:09

ชอบมาก น่ารัก

สนับสนุนนิยายที่จบแบบ Happy Ending อย่างนี่มากๆ

มาม่าน้อยๆ อ่านไปยิ้มไป เขินบ้างอะไรบ้าง (คนอ่านแอบบ้าเล็กๆ)

อ่านแล้วมีความสุข ไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน (เวอร์ไปและแก)

ไม่อยากให้จบเลย มาเขียนต่อรุ่นลูกก็ได้ อยากอ่านจริงๆ o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 09-05-2012 12:13:05

เรื่องนี้เขามีรวมเล่มแล้วนะตัวเธอ
ไปดูได้ตามลิงค์ข้างล่างเลยจ้า

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33054.0

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 10-05-2012 21:38:53

 o13 น่ารักมากมายครับ หวาน ๆ กำลังดี

อ่านแล้ว  :m2:

อยากได้แบบนี้บ้าง :o8:

ขอบคุณครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: อากาศใต้ผ้าห่ม ที่ 11-05-2012 02:42:25

อ่านจบแล้ววววววววว หนุกมากกก
อ่านเพลินมาก ชิว ๆ ไปเรื่อย ๆ

น้องวินต์น่ารักกกกก  :-[


ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายสนุก ๆ จ้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 12-05-2012 11:41:02

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกจัง

มีเรื่องใหม่อีกไหมคะนี่    :L1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: preaw-sm ที่ 12-05-2012 12:53:47

น่ารักมากค่า เป็นเรื่องที่อ่านแล้วให้้ความรู้สึกสบายๆดี
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: nookik ที่ 12-05-2012 14:17:03

 :-[ทั้งน่ารัก น่าอิจฉาเลยเจ้าค่ะ


นั่งอ่านไปยิ้มไป  :laugh:


แถมตอนพิเศษยังน่ารักมากๆอีกด้วย

น้องวินก็น่ารักๆ  :impress2:

อยากได้ตอนพิเศษแบบน้องวินคอนโตด้วยจัง  :กอด1:

+1 เจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee15 ที่ 13-05-2012 21:29:15

 :impress2: :impress2: :impress2:
น่ารักอ่ะ ชอบๆ เค้าชอบแบบนี้ อบอุ่นที่ซู้ด
คุณยะ ก็แสนดี คุณธร ก็ น่ารัก น้องวินด์ ก็น่าหลง  :o8:

ขอบคุณคนแต่ง และครโพส มากมายคะ  :L1: :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: MaYoonHo ที่ 14-05-2012 00:09:25

อยากจะกรี๊ด!!! ชอบคุณยะอ่ะ มานิ่มๆเลย
อยู่ๆกันไปก็รักกัน คุณธรก็น่ารัก ฮึ๊ย!!!
น้องวินด์น่ารักเข้าไปใหย่ ตอนเรียกคุณพ่อกะป๋า ฮะฮะ
ตามอ่านจนจบน่ารักจริงๆ ชอบบบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: kapooklook ที่ 14-05-2012 00:21:49

เรื่องนี้น่ารักจังเลยค่ะ
คุณธรเป็นคนที่น่ารักมากเลยอ่ะแถมยังที่น่าอิจฉาที่สุดในสามโลก
คุณยะนี่ก็สามีตัวอย่าง :-[ อยากได้อ่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่นำมาให้อ่านนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 14-05-2012 18:56:28

หนุกจังค่ะ อ่านแล้วเพลิน
ชอบตอนที่มีน้องวินด์ดูเป็นครอบครัวมากขึ้น มีพ่อ ปะป๋า แถมมีปู่อีก บ้านนี้เึค้าชายล้วนจริง ๆ
ปล. อยากรู้ปมเรื่องที่ธรถูกพ่อขายเพิ่มจัง เหมือนยะจะรู้จักธรมาก่อนหรือยังไงแลดูรู้ทุกอย่าง

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Number1_90 ที่ 15-05-2012 19:31:53

ชอบมากอ่ะ เรื่องนี้  o13

น่ารักมากๆ ยิ่งตอนมีน้องวินด์มาเป็นสมาชิกใหม่

ยิ่งดูเหมือนครอบครัวมากขึ้น  :m3:

ขอบคุณคนเขียนเเละคนโพสต์ ที่เเต่งเเละนำนิยายดีๆเรื่องนี้

มาให้ได้อ่านกัน

ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: ploylw_chery ที่ 15-05-2012 20:31:34

อ่านจบแล้วสนุกมากเลยค่ะ... :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: topperha ที่ 17-05-2012 00:43:39

เขียนได้ดีมากครับ
หวานกันทั้งพ่อกับป๋า
น้องวินด์ก็น่ารักมาก
 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 17-05-2012 12:02:58

 :o8: :o8:น้องวินด์น่ารักมากๆ
สนุกมากๆเลยค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 18-05-2012 22:30:29

สนุกมากเลยครับ
อ่านแล้วมีความสุขจัง
แต่จบเร็วไปหน่อย
ขอบคุณนะครับสำหรับนิยายที่นำมาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: theSMILE ที่ 19-05-2012 20:13:07

สนุกมากจริงๆครับ
เรื่องน่ารักมากๆเลย หลงคุณธรกับคุณยะไปแล้ววว  :-[
อ่านไปยิ้มตามไปไม่หุบเลยฮะ คุณธรเป็นคนดี จิตใจงามจริงจริงๆ
ชอบตอนพิเศษมากๆเลยครับ โดยเฉพาะตอนสุดท้าย
น้องวินด์โตมาต้องน่ารักมากๆแน่ๆ เพราะคุณพ่อกับคุณป๋าน่ารักขนาดนี้ 555+

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับผม

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-05-2012 07:41:18

ชอบเรื่องนี้จังเลย
ทั้งยะ+ธร และ สัน+นพรวมทั้งน้องวินด์ก็น่ารักมากๆ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Forever_ever ที่ 20-05-2012 08:17:17

อ่านจบแล้วยิ้มกว้างๆ เลยค่ะ น่ารักมากๆๆๆ เลย

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: shogun chai ที่ 20-05-2012 11:44:09

น่ารักมาก  :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 21-05-2012 21:29:55

น่ารักอ่า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 21-05-2012 22:43:28

เย้ รวมเล่มแล้ว ดีใจด้วยนะคะ
แต่เราคงต้องขอโทษที่ไม่ได้อุดหนุน
กำลังทรัพย์ไม่พอ แฮ่ๆ
เป็นกำลังใจให้นะค้ะ

ปล. อยากให้ผลงานคุณ mam
ออกมาอีกจังคนอ่านรออ่านอยู่น้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: senaria ที่ 25-05-2012 10:12:50

น่ารักอะ โดยเฉพาะน้องวินด์  น่ารักโฮกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: zellda ที่ 27-05-2012 20:26:42

ใครอยากได้ความหวาน มาตกถังน้ำตาลจากนิยายเรื่องนี้ได้เลย!

หวานนน มากกกกก ครับ  :impress2:

เป็นเรื่องที่น่ารักน่าติดตาม จนอยากจะซื้อเก็บไว้เลยล่ะครับ!  o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: B_O_M ที่ 29-05-2012 04:18:07

สนุกจัง ชอบบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: senikame ที่ 30-05-2012 02:27:56

น่ารักมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย
หวานละมุนมากๆ ชอบค่า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: ISee ที่ 30-05-2012 09:35:56

เห็นรวมเล่มแล้ว เลยลองเข้ามาอ่านค่ะ น่ารักจังเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: kisz ที่ 30-05-2012 15:33:36

น้องวินด์โตมาถ้าจะรสนิยมเหมือนคุณป๋า อิอิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 01-06-2012 22:39:19

น่ารักจังเลยอ่ะ

ตอนแรกนึกว่าจะดราม่าซะอีก

สนุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: thunchanok1 ที่ 04-06-2012 21:35:12

ทีแรกอ่านๆมานึกว่าจะดราม่า เพราะเห็นเป็นนายเอกเป็นหนี้
แต่พออ่านไปอ่านมาแบบ   :o8: :o8: น่ารักกกกกกกกกกกกกอ่ะ! น่ารักสุดๆ
รักยะธร  :L1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: omelordkung ที่ 11-06-2012 21:46:38

น่ารักอ่ะ
อ่านแล้วเพลิน มีความสุข
หลงรักคุณธรจริงๆ ครับ ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: bowlyngz ที่ 13-06-2012 18:08:27

อ๊ากกกก อยากได้อะ หน้าปกสวยงาม เฮอๆ เก็บตังๆ (จะทันมั้ยหว่า 555)

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: SGL ที่ 15-06-2012 19:38:57

อ๊ายยย น่ารักมากน้องวินด์

เป็นกำลังใจให้ผู้เเต่งค้า

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 23-06-2012 09:25:53

 :impress3:


สนุกมากๆค่ะ


ชอบทั้งคุณยะ แล้วก็คุณธร

น่ารักทั้งสองคนเลย

แต่ที่รักที่สุดคือ น้องวิน รักมากๆๆๆ



 :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-06-2012 14:17:45

ขอบคุณค่าาา

น่าร๊ากกกก

 :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: punmile ที่ 04-07-2012 18:17:02

สนุกมากกกกกเลยย เนื้อเรื่องน่ารัก ใสๆ ไม่ดราม่า
คุณยะเจ้าเล่ห์ คุณธรน่ารักกก น้องวินด์ก็น่ารักกกก
อยากอ่านแบบน้องวินด์ตอนโต ><

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 06-07-2012 19:17:50

ได้หนังสอืแล้วค๊าาา  :impress2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: kondee_tysut ที่ 28-07-2012 18:42:50

รู้ตัวอีก ที ก็จบแล้วอ่า ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: danaimps159 ที่ 29-07-2012 14:04:09

สนุกมากๆเลยคับ :"D o13 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 09-08-2012 13:18:13

หวานตั้งแต่ต้นจนจบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 12-08-2012 09:44:15

สนุก น่ารักมากก~ :o8:
 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 15-08-2012 17:55:14

ชอบมากๆเลย

อยากให้มีตอนพิเศษ อีกจัง

สนุกดี อิอิอิ

ขอบคุณที่เขียนผลงานดีๆให้อ่านนะงับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 20-08-2012 12:15:31

น้องวินด์น่ารัก คุณพ่อกับคุณป๋าก็น่ารัก
น่ารักทุกคนเลย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 10-10-2012 10:01:07

สนุก  และ นารักมากกกกค่ะ

ชอบทั้งคุณยะและคุณธร

แต่ชอบน้องวินมากที่สุด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 16-10-2012 18:48:59

น่ารักมาก อิอิ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: mindkeyheart ที่ 21-10-2012 12:59:52

เรื่องนี้สนุกมากๆ อ่านไปยิ้มไป
ชอบคุณธรอ่ะ เป็นนายเอกที่น่ารักมาก คุณยะก็ด้วย
เอาเป็นว่าเรื่องนี้สนุกจริงๆ
คู่รองอย่างหมอคมสันและบุรุษพยาบาลนพก็น่ารักไม่แพ้กัน
หลงรักเรื่องนี้อย่างจัง ขอขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสต์เลยนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 27-10-2012 20:39:44

อ่านในหนังสือจบนานแหละ ลืมเม้น เหอะๆ
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลย
คุณธรเราดูใสซื้อเแบบผู้ดีม๊ากมาก ดูเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไวเลยอ่ะ ชอบบบบ
คุณยะนี้ก็ร้ายไม่เบา แกล้งหาเรื่องตอดคุณธรตลอด ช๊อบคร๊าบ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 30-10-2012 08:30:43

จองไว้แล้วลืมโอนเงินอ่าาาาาาาาา
เสียใจมากเลย
ตอนนั้นยุ่งๆเรื่องขนของกลับไทย แล้วก็ลืมสนิทเลย
้เสียใจมากกกกกก ขอโทษนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: azure™ ที่ 31-10-2012 10:40:57

น่ารักทั้งสองคู่เลยคับ อ่านแล้วยิ้มตามตลอดเลย
จำไม่ได้ว่าเคยเม้นไปหรือยัง แต่อ่านกี่รอบๆ ก็รู้สึกอยากจะเม้นทุกรอบเลย แฮะๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆคับ ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: lovely1714 ที่ 01-11-2012 01:24:07

ชอบมาก น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: V ที่ 02-11-2012 03:59:58

กรี๊ดดด เรื่องนี้น่ารักมากเลยอ่าาาาา

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 02-11-2012 22:36:32

เพิ่งเข้ามาอ่านคะ
ชอบความรักของคุณธร กับคุณยะ
คู่หมอคมกันน้องนพรักกันดี
น่ารักทั้งสองคู่เลย

ขอบคุณนักเขียน และคนโพสต์ด้วยคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: zerea ที่ 06-11-2012 00:20:18

หัวใจที่ซื้อมาแพงๆ...
รักษาให้ดีนะ
ขอบคุณคนแต่งค่ะ><

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: HaLF333 ที่ 06-11-2012 16:55:22

น่ารักจังเลย ยังไม่อยากให้จบเลย...
บรรยากาศในเรื่องละมุนละไม อ่านแล้วรื่นรมย์ดีจริงๆ...
ชอบตอนพิเศษ เอิ๊กส์ๆ หมอคมทำโทษแจ่มจริงๆ 3 วัน เสื้อผ้าไม่ต้อง ถูกใจคนอ่านจริงๆ...
น้องวินด์น่ารักมาก โตขึ้นมาจะเป็นยังไงหนอ..

ขอบคุณ จขกท มากค่ะ ที่เอาเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน  :L2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: aezac ที่ 02-12-2012 11:21:39

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: zeeds ที่ 05-12-2012 10:11:28

น่ารักมากมาย^^ อยากอ่านรุ่นน้องวินด์จังเลย 555  o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: FFS_Yaoi ที่ 05-12-2012 21:08:34

 :-[ :-[
ชอบ พระเอกอะะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 10-12-2012 17:37:34

เรื่องน่ารักดี ขอบคุณที่เอามาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 29-12-2012 17:15:46

เรื่องนี้สนุกมากกอะชอบน่ารักเวอร์

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: ammlovey ที่ 01-01-2013 22:57:03

ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  o13
โอ๊ยย น่ารักๆ ไม่ไหวๆ  :-[
ขอบคุณค่าาา  :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Aleleni ที่ 02-01-2013 22:23:44

เรื่องนี้ สนุกมากกกกกก ทั้งสนุกทั้งน่ารัก จนอดไม่ได้
ไปกดซื้อกับทาง Hermit books เลยค่ะ กดวันนี้ โอนวันนี้เลย

รอหนังสือลั่นล๊า ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 14-01-2013 11:20:23

น่ารักอ่าาาาา :-[
อ่านไปยิ้มไป

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 19-01-2013 19:44:41

น่ารักอ่ะ ><

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Syntyche ที่ 01-02-2013 17:29:05

สนุก หวาน อบอุ่น น่ารักค่ะ ^^
ชอบเรื่องนี้ตรงที่พระเอกรัก ซื่อสัตย์และมั่งคงต่อนายเอกนี่แหละ
อ่านสบายๆ ไม่มีเรื่องดราม่า โศกเศร้าเคล้าน้ำตามากวนใจ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: boobooboo ที่ 01-02-2013 18:14:50

 :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Syntyche ที่ 11-02-2013 21:14:47

 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: pulovely ที่ 19-02-2013 16:12:26

ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีค่ะ
เรื่องนี้น่ารักมากที่สุดตั้งแต่อ่านมา
ไม่ดราม่า ไม่ซีเรียส ไม่เครียด หวานน่ารักกำลังดี
 :m1: :m1: :m1: :m1: :m4: :m4: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: l2_in* ที่ 28-03-2013 01:34:19

 :o8: :o8: :o8: :o8:
อบอุ่นอ่า อ่านแล้วมีความสุขจังเลย
ขอบคุณนะคะ ^^

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 24-04-2013 04:53:12

หวานหยด ถูกใจมาก เป็นความหวานในอุดมคติทีเดียว, คุณนายเอกก็ผู้ดี๊ผู้ดี ถูกใจมากเป็นประการที่สอง
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วฟินทางใจ เบาสบาย...ชอบ!   :man1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Queen1001 ที่ 29-09-2013 21:53:08

ชอบมากกกก อ่านแล้วเขินนน

ธรน่ารักอะคะ >w<!!

 :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: banazjj ที่ 31-12-2013 14:57:01

คุณยะนี่น่ารักดีจังน้าาาาาาา  :-[

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 03-01-2014 21:46:22

น่ารักมากๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 04-01-2014 14:25:01

kiki
 :mew1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 06-01-2014 16:18:58

อ่านแล้วนั่งยิ้ม ตลอดเลย ขอบคุณค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 12-01-2014 16:19:20

เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยค่ะ สบายๆคลายเครียด~
น่ารักทั้งสองคู่เลยด้วย ยิ่งคุณธรลองนึกภาพตามคงเคะมาก
แบบตัวเล็กน่ารัก มองไม่ออกว่าผู้ชายหรือทอม
หน้าตาสวยอีกต่างหาก ชอบมาก

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 14-01-2014 18:38:19

 :-[ อ่านจบแล้วจ้า >O< น่ารักมากๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักน่ารักนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 18-01-2014 21:47:23

สนุกมากอ่ะ น่ารักมากด้วย ชอบคุณธรอ่ะ
เรียบร้อย ผู้ดีๆสุด มีน้องวินด์มาด้วย
ครอบครัวสุขสันต์นะ พี่คมก็ใช่ย่อย
รู้ใจตัวเอง จัดเต็มน้องนพกันเลยทีเดียว
ชอบมากอ่ะ บอกเลย!!!!

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: jj-pits ที่ 27-01-2014 21:51:16

 :mew1: กรี๊สสสสสสสสสสสสสสส

อ่านแล้วฟินเวอร์

ชอบตอนพิเศษตอนสุดท้ายมากๆ เลย

อิอิ เขิลลลลลลลลลลลลลลลลล

 :katai5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-01-2014 22:20:45

สนุกมากค่ะ น้องวินดืน่าร้าก :hao7:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 18-03-2014 09:56:35

 :m1: เรื่องน่ารัก อ่านแล้วสบายใจ ขอบคุณสำหรับเรื่องค่ะ :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: nichytaec ที่ 19-03-2014 18:07:26

น่าเสียดายจังค่ะ เราอยากรู้ที่มาที่ไปว่าทำไมเจ้าพ่ออัญมณีรายใหญ่ถึงได้มารู้จักแะชอบพอหนุ่มในวังด้วย มันยัลัลลบคมในตะหงิดๆ อยู่อะนะคะ อ่านๆ ไปก็อดสงสารธรไม่ได้พ่อแท้ๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้ำไมถึงทำแบบนี้ได้ ขายลูกกิน ดีแค่ไหนที่ยะมาช่วยหรือเปล่าจนเกิดเป็นความรัก แต่อย่างที่บอกเราอยากให้มันยายนี้อีกอะ มันยังไม่จุ แต่เราชอบคู่คุณหมอนะ 555+ มานิดหน่อยแต่ล่อบทหฤหรรษ์ซะตอนนึงเลย 555+

ขอบคุณนะสำหรับนิยายสนุกๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 21-05-2014 19:24:12

เป็นเรื่องที่สนุกมากๆ อยากอ่านตอนพิเศษไปเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 23-05-2014 17:36:06

สนุกมากกกกกกก อ่านแล้วอิ่มเอิบสุดๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 23-05-2014 21:47:00

ไม่มีอะไรพูดมากค่ะ นอกจาก...อยากได้หนังสือ! เดี๋ยวจะลองไปหาดูในเว็บของสำนักพิมพ์ เผื่อเหลือ อิอิ
อยากจะบอกน้องวินเหลือเกินว่า ทั้งเรื่องถึงหนูจะมาช้า และมาตอนสุดท้าย หนูก็ได้ใจเจ้ไปเต็มๆ เลย รักเด็ก จุ๊บๆ
ขอบคุณคนโพสที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆ เรื่องนี้ และขอบคุณคนเขียนกับนิยายดีๆ น่ารักๆ เรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 29-06-2014 16:37:33

 :กอด1: น่ารักทั้งสองคู่เลย                                 :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: meili run ที่ 30-06-2014 19:56:54

เป็นเนื้อเรื่องที่อบอุ่น ครอบครัวน่ารักมากกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 22-08-2014 12:22:36

ขอบคุณคุณแหม่เจ้าของเรื่องกับคุณkrappomนะคะ
นิยายน่ารักและสนุกดีค่ะ เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อๆไปค่ะ
 :pig4:  :bye2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 31-08-2014 10:09:31

น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยอ่า อ่านรวเดียวจบ

ขอบคุณนะคะ ><

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 22-09-2014 00:06:38

สนุกมากค่ะ ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่อง นึกว่าจะเป็นแนวดราม่า จัด ๆ น้ำตาท่วมจอ หรือแบบ นายเอกรันทดมากกกก อะไรแบบนี้
ไม่ลองจะไม่รู้จริง ๆ ค่ะ ว่าเรื่องนี้น่ารักมากขนาดไหน
ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :3123: :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 07-11-2014 12:50:42

อ่านจบแล้วเรื่องนี้น่ารักมากครับ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: malk8899 ที่ 25-11-2014 20:12:51

ชอบทะกคู่เลยค่ะ ใจจิงอยากให้แต่งอักยาวๆเลยเสียดายจัง แต่ก้ขอบคุณมากน่ะค่ะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้อ่านจุบๆค่ะ :hao5: :hao4: :hao5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 26-11-2014 16:29:32

555+ น่ารักได้ใจมากใสๆๆๆ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 26-11-2014 17:23:34

 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
พึงได้อ่าน
ชอบมากค่ะ
ฉันไปอยู่ที่ไหนมานี่

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 27-11-2014 15:36:17

 :m3: น่ารักมากมายครอบครัวสุขสันต์
ทั้งคุณป๋า คุณพ่อ คุณลูกเลย
ตอนที่ยังไม่มีคุณลูก คุณป๋าก็นะ หวานซะจริง
หวานจนอิจฉาคุณพ่อกันเลยทีเดียว  :haun5:
ส่วนคู่คุณหมอ กับบุรุษพยาบาลก็หวานไม่น้อยหน้ากันเลยทีเดียว
แต่คุณหมอนักไปทางหื่นนะคะ  o18
ขอบใจสำหรับเรื่องดีๆ ที่มีมาให้อ่านนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Thep503 ที่ 27-11-2014 22:49:25

สนุกดีครับ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 29-11-2014 13:06:15

อ่านจบแล้วน่ารักมากเลยค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: GGamy ที่ 09-03-2015 23:38:59

ชอบเรื่องนี้มากก
อ่านแล้วมีแต่ความอบอุ่นเต็มไปหมด เนื้อเรื่องไม่สั้นไม่ยาวจนเกินไป
ชอบมากก ถ้าเป็นเรื่องจริงคงจะมีความสุขสุดๆไปเลยละค่ะ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 11-03-2015 08:55:38

 :กอด1: เรื่องนี้สนุกมากค่ะ ชอบความเข้มแข็งของนายเอก ส่วนตอนพิเศษคู่คมกับนพก็น่ารักดี

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 13-06-2015 06:05:25

มันดีงามมากเลยค่ะะะะะ  :m1: :m1: :m3:  :m3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 14-06-2015 15:16:49

 ยะกับธรน่ารักมาก มีลูกด้วยตอนสุดท้าย คุณพ่อนี่ช่างหาหลาน
ได้เร็วทันใจเรื่องนี้เป็นไปแบบเรียบๆแอบน่ารักมีคู่รองมีเพิ่ม
ีสัน ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 06-10-2015 17:28:37

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคร๊าาา

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 24-10-2015 16:40:52

สนุกดีครับ แต่น่าจะลงรายละเอียดที่มาที่ไปเพิ่มอีกสักหน่อยเพื่ออรรถรสที่ดียิ่งขึ้นครับ

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 26-10-2015 18:13:24

กรีดดดดดดดดดด น่ารักไปและ เหมือนคุ้นๆเคยอ่านเลย พุ่งนี้มาอ่านต่อ สนุกอะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 11-12-2015 00:59:52

ไม่สั้น ไม่ยาว แต่น่าร๊ากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: fewho ที่ 11-12-2015 14:37:09

น่ารักมากเลยยย คุณพ่อ คุณป๊า คุณลูกครอบครัวสุขสันต์สุดๆเลยยยย ขอบคุณคนโพสด้วยนะค้าาาอ่านม้วนเดียวจบเลยประทับใจมากๆเลย  :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 12-12-2015 13:42:59

เพ่งได้อ่านสนุกดี :hao4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 12-12-2015 15:26:33

จำได้ว่าเคยอ่านเรืีองนี้ แต่จำเนื้อเรื่องไม่ได้
อ่านจนจบ มาเห็นเม้นเก่าของตัวเอง
โอยย เคยอ่านเมื่อ 6-7ปีที่แล้ว นานมาก
แต่ยังคงให้ความบันเทิงเหมือนเดิม
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสเช่นเคยค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: rcha ที่ 13-02-2016 11:20:48

อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจมากๆ เลยค่ะ  :mew4:
น่ารักมากกกกกกกกก
ชอบน้องวินด์มาก
เอาใจไปหมดเลย น่าร๊ากก
ขอบคุณที่นำนิยายดีๆ มาให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 13-02-2016 21:45:06

 :pig4: :pig4: :pig4: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: RainS ที่ 16-04-2016 18:21:29

สนุกมากค่ะ แต่เหมือนยังไม่สุดจริงๆถ้าจะแต่งต่อยังได้อีกเยอะเลยนะเนี่ย
- อยากรู้ปมของนายเอกกับพ่อ
- แม่นายเอกอยู่ใหน เห็นพูดถึงแต่ป้า
- นายเอกทำงานอะไร
- เหตุผลที่พระเอกซื้อตัวนายเอก
 รู้สึกเหมือนปมยังไม่คลาย  :serius2:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 17-04-2016 09:54:05

หนุกดีๆ แต่อยากอ่านต่อออ :katai3:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 28-08-2016 22:39:22

ขอบคุณค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 18-02-2017 10:45:25

มาตามอ่าน ปักกกก

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 21-02-2017 12:18:36

น่ารักทั้งสองคู่เลย
แต่เราว่าบางช่วงดูรวมรับไปหน่อยค่ะ

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 06-09-2017 10:29:39

 :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 04-06-2018 09:40:14

 :pig4:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 21-06-2019 21:28:41

คิดถึง คุณธร คุณยะ น้องวิน เข้ามาอ่าน ก้ยังสนุกเหมือนเดิมอบอุ่น :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam (รวมเล่มแล้วนะ >.< ][p.17][)
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 18-03-2020 02:57:55

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: หัวใจขายแพงๆ โดย mam
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 24-08-2021 23:37:22

อ้างจาก: krappom ที่ 15-07-2007 01:09:21  

“ต้อง!…” พอผมดุต้องก็หยุดพูด

“มีอะไร?”

“ไม่มีอะไรหรอก”

“ต้อง พูดมา…” หมอนั่นไม่ยอมเชื่อจะเค้นเอาคำตอบจากต้องให้ได้

ต้องก็หันไปหันมาทำหน้าลำบากใจเพราะผมจ้องหน้าเขาอยู่

คนใช้แบบนายต้องต้องไล่ออก ไม่ซื่อสัตย์กับเจ้านาย สู่รู้อีกว่าไม่ควรพูดเรื่องอะไร